shakyachogden0603_三律儀建立廣釋.g2.0f

大班智達釋迦確丹教言集skc21སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ། 6-4-1a ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ། ༄། །སོ་སོར་ཐར་པའི་རིམ་པ་དང་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། ༈ དང་པོར་སོ་སོར་ཐར་པ་ངོས་བཟུང་བ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སོ་སོར་ཐར་པ། ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་ལས། སོ་སོར་ཐར་པའི་རིམ་པ་དང་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ། ། 6-4-1b ༄༅། །སྡོམ་པ་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་ལས། སོ་སོར་ཐར་པའི་རིམ་པ་དང་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པ་ཞེས་བྱ་བ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་དཔལ་ལ་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །སྲིད་པའི་ཀུན་དགར་རིང་དུ་གོམས་པའི་མཐུས། །ཉེས་པར་སྤྱོད་པའི་མྱོས་བུམ་མཐོ་ལྡན་ཞིང་། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་ལ་མངོན་དགའ་བའི། །དངོས་འཛིན་གླང་ཆེན་ཁྲོས་པའི་ཁྲི་སྟེངས་སུ། །ཡིད་ཀྱི་བསྲུབ་ཤིང་དགྱེས་པའི་དཔལ་འབར་བས། །ཀུན་ནས་དྲེགས་པའི་ལུས་ཅན་དབང་པོའི་དགྲ། །ཆོས་འདུལ་བསྒྱིངས་པའི་རྩེ་བརྒྱས་འདུལ་མཁས་པ། །ཀུན་མཁྱེན་སྤྱན་སྟོང་མངའ་བ་རྒྱལ་གྱུར་ཅིག །དེ་ལ་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་ནས། ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གོ་འཕངས་དོན་དུ་གཉེར་བ་རྣམས་ཀྱིས། བསླབ་པར་བྱ་བའི་རིམ་པ་འདི་ལ་གསུམ་ཏེ། སོ་སོར་ཐར་པའི་བསླབ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་དང་། རིག་པ་འཛིན་པའི་བསླབ་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ལ་རེ་ 6-4-2a ཤིག་དང་པོར་སོ་སོར་ཐར་པ་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དེའི་བསླབ་པར་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དང་། དེ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སོ་སོར་ཐར་པ་དང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་སོར་ཐར་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། མན་ངག་གི་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ཆོ་ག་མཚུངས་ཤིང་། རང་གི་ངོ་བོ་ལུས་ངག་གི་སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་སེམས་དཔའ་ཙམ་ཡིན་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་། ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་མི་འདྲ་སྟེ། སྔ་མ་ནི་ངེས་འབྱུང་གི་བསམ་པའི་ཉེར་ལེན་ཅན་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཉན་ཐོས་དང་བྱང་སེམས་གང་ཡིན་ཀྱང་རུང་། སོ་ཐར་དང་དེའི་སྡོམ་པ་ལ་ཁྱབ་ཆེ་ཆུང་ལ་ཁྱད་པར་ཆེན་པོ་ཡོད་དེ། དང་པོ་ནི། རྐྱེན་ཆོ་ག་ལ་ངེས་པར་མི་ལྟོས་ལ། ཕྱི་མ་ནི་ངེས་པར་དེ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་བླངས་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་ནི་ངེས་པར་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚེ་ན་གཞན་དོན་དོན་གཉེར་གྱི་བསམ་པས་ཉེར་ལེན་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བའི་གཞན་ལ་གནོད་པ་གཞི་དང་བཅས་པ་ 6-4-2b སྤོང་བར་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་སེམས་པ་དེ་ངེས་པར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚེ་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་སྡོམ་པ་ནི་སྐྱེ་བར་

【現代漢語翻譯】大班智達釋迦確丹教言集skc21《三律儀之建立廣釋》 6-4-1a 《三律儀之建立廣釋》《別解脫次第第一品釋》首先，確定別解脫。聲聞的別解脫。《三律儀之建立廣釋》中，《別解脫次第第一品釋》。 6-4-1b 《三律儀之建立廣釋》中，《別解脫次第第一品釋》。頂禮一切智智之吉祥。以長久串習有海之樂的力量，如那盛滿惡行的酒杯高高舉起，欣然投入輪迴的海洋，于耽著實有的狂象之王座上，以意之攪拌棒，喜悅的光輝閃耀，調伏那驕橫眾生的感官之敵，以正法和調伏的頂峰，善於調伏者，愿具足一切智眼千眼的勝者得勝！因此，那些已然進入清凈無染的勝者教法，並尋求法王薄伽梵（Bhagavan，世尊）果位的人們，應該修習的次第有三：別解脫律儀、菩薩律儀和持明律儀。其中， 6-4-2a 首先是確定別解脫，以及應該修習的內容，以及如何修習的方法。第一部分分為兩類：聲聞的別解脫和菩薩的別解脫。這兩者的區別在於：口訣的行持、緣起和儀軌相同，自性都是身語的捨棄對治，僅僅是捨棄的意樂有所不同。但近取因不同，前者以出離心為近取因，後者則從菩提心生起。無論是聲聞還是菩薩，別解脫和別解脫戒之間存在很大的範圍差異。前者不一定依賴於緣起和儀軌，而後者則必須依賴於它們。因此，如果受了菩薩戒，那麼菩薩的別解脫一定會生起，因為那時以利他求的意樂作為近取因，一定會生起想要捨棄包括對他人有害之事的意樂和心所。 6-4-2b 那時，菩薩的別解脫戒一定會生起。

【English Translation】 Collected Teachings of the Great Scholar Shakya Chokden skc21: A Detailed Explanation of the Establishment of the Three Vows 6-4-1a A Detailed Explanation of the Establishment of the Three Vows The First Chapter on the Stages of Individual Liberation, Explained Firstly, identifying Individual Liberation. Individual Liberation of the Hearers. From 'A Detailed Explanation of the Establishment of the Three Vows,' the First Chapter on the Stages of Individual Liberation, Explained. 6-4-1b From 'A Detailed Explanation of the Establishment of the Three Vows,' the First Chapter on the Stages of Individual Liberation, Explained. Homage with reverence to the glorious all-knowing one! Through the power of long habituation to the pleasures of existence, Like a tall vessel filled with the intoxication of misdeeds, Joyfully entering the ocean of samsara, Upon the throne of the maddened elephant grasping at reality, With the churning stick of mind, the splendor of joy blazing, Subduing the enemies of the senses of beings everywhere arrogant, Skillful in taming with the peak of Dharma and Discipline, May the Victorious One, possessing a thousand all-seeing eyes, prevail! Therefore, those who have properly entered the immaculate teachings of the Victorious One and seek the state of the King of Dharma, the Blessed One (Bhagavan), should train in these three stages: the Individual Liberation Vow, the Bodhisattva Vow, and the Vidyadhara Vow. Among these, 6-4-2a Firstly, identifying Individual Liberation, what should be trained in, and how to train. The first part is divided into two categories: the Individual Liberation of the Hearers and the Individual Liberation of the Bodhisattvas. The difference between these two is that the instructions, conditions, and rituals are the same, and their nature is simply the mind of abandoning what should be abandoned by body and speech. However, the proximate cause is different. The former has the thought of renunciation as its proximate cause, while the latter arises from the generation of supreme Bodhicitta. Whether it is a Hearer or a Bodhisattva, there is a great difference in the scope of Individual Liberation and its vows. The former does not necessarily depend on conditions and rituals, while the latter necessarily depends on them. Therefore, if one takes the Bodhisattva Vow, then the Bodhisattva's Individual Liberation will definitely arise, because at that time, with the intention of seeking the benefit of others as the proximate cause, the intention and mental factors of wanting to abandon what is harmful to others, including the basis, 6-4-2b will definitely arise. At that time, the Bodhisattva's Individual Liberation Vow will arise.

མ་ངེས་ཏེ། དེ་ནི་ཆོ་གའི་ཡན་ལག་རྣམས་ངེས་པར་ཚང་བ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་གཟུགས་ཅན་དུ་འདོད་ཀྱང་། རང་རང་གི་ཐོབ་རྒྱུས་ཐོབ་ཅིང་གཏོང་རྒྱུས་གཏོང་བའི་གླིང་གསུམ་གྱི་སྐྱེས་པ་དང་། བུད་མེད་གང་རུང་གི་རྟེན་ཅན་དུ་ངེས་པའི་སེམས་བྱུང་སེམས་དཔའ་གཅིག་གི་ངོ་བོར་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་དཔེར་ན། དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ནི། རྒྱུ་གསོལ་བཞིའི་ཆོ་ག་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལས་ཐོབ་ཅིང་། ཤི་འཕོས་མ་ཐག་ཏུ་གཏོང་བར་ངེས་པའི་སེམས་པ་རྒྱུན་ཆགས་པ་གཅིག་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཚེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་ཙམ་དུ་འགྱུར་གྱི། དེའི་སྡོམ་པར་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་ནི། རྐྱེན་ད་ལྟར་གྱི་ཆོ་ག་དེ་ཁོ་ན་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར། ཅི་སྟེ་སོ་ཐར་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་སེམས་བྱུང་དུ་འདོད་ན་ཆོས་ཀྱི་རྗེས། སེམས་ལ་སྐྱེ་ཕྱིར་གཟུགས་ཅན་མིན། །དེས་ན་ཇི་སྲིད་སེམས་མ་ཉམས། །དེའི་བར་དུ་སྡོམ་པ་ཡོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་བར་དུ་མི་ཉམས་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། སེམས་མ་ཉམས་ཀྱི་བར་དུ་འཛིན་པར་ཁས་བླངས་སོ་ཤེ་ན། བདེན་མོད་ཀྱི། སོ་ཐར་སྡོམ་པ་ནི་དེའི་བར་དུ་ཁས་མ་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡོམ་པ་གཟུགས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཤི་བའི་ཚེ་ན་སྡོམ་པ་གཏོང་ཞེས་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བའི་འདོད་པ་ཉེ་བར་བཟུང་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ལ། དོན་ལ་གནས་པའི་ཕྱོགས་སམ། མདོ་སྡེ་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་འདོད་པ་ནི། ཤི་ནས་ཁས་བླངས་མེད་པའི་ཕྱིར། ཤི་བའི་ཚེ་ན་སྡོམ་པ་གཏོང་། །ཞེས་པར་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་སྡོམ་པ་གསུམ་རིམ་པར་ནོས་པའི་དགེ་སློང་གི་རྒྱུད་ལ། དགེ་བསྙེན་དང་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་ལྡན་ཞེ་ན། རྫས་གཅིག་ཏུ་ལྡན་ཏེ། དེའི་རྒྱུད་ལ་གསུམ་ཀ་ལྡན་པ་ནི་ 6-4-3a གང་ཟག་གི་སྤང་བྱ་ལྔ་སྤོང་བའི་སེམས་པ་དང་། སྤང་བྱ་བཅུ་སྤོང་བའི་སེམས་པ་དང་། སྤོང་བདུན་འཁོར་དང་བཅས་པའི་སེམས་པ་གསུམ་པོ་རྫས་ཐ་དད་པར་ལྡན་པ་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། གཙོ་སེམས་གཅིག་གི་འཁོར་དུ་སེམས་བྱུང་རིགས་མཐུན་རྫས་གཞན་གཉིས་ཅིག་ཅར་དུ་འབྱུང་བ་འགལ་བའི་ཕྱིར། དེའི་རྒྱུད་ལ་གསུམ་ཀ་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ། གསུམ་ཀ་ཐོབ་རྒྱུས་ཐོབ་ནས་གཏོང་རྒྱུས་མ་གཏང་བའི་ཕྱིར། འོ་ན་སྡོམ་གསུམ་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་དེས་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ཕུལ་བའི་ཚེ། སྡོམ་པ་སྔ་མ་གཉིས་ཀྱང་ཕུལ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་གསུམ་ཀ་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་ཅེ་ན། ཉེས་པ་མེད་སྟེ། རྫས་སེམས་པ་གཅིག་པོ་དེའི་སྟེང་ན། ལྡོག་པའི་ཆ་ཐ་དད་པ་གསུམ་གནས་པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན། གྲི་ལྟ་བུའི་རྫས་གཅིག་བདག་པོ་ཐ་དད་པ་གསུམ་གྱིས་བཟུང་བ་བཞིན

【現代漢語翻譯】不一定，因為這取決於是否具備完整的儀軌要素。關於聲聞乘的別解脫戒的體性，雖然分別說部（Vaibhāṣika）認為它是有表色，但實際上，它是安住在具有三界中任何男性或女性之身的，通過各自的獲得之因獲得、通過捨棄之因捨棄的一個心所（citta-ja, mental factor）或心識（citta）。例如，比丘戒的體性，是從具足圓滿儀軌的羯磨（karma, 業）中獲得，並且確定在死亡之後立即捨棄的一個相續不斷的心識。當發起無上菩提心時，它只會轉變為菩薩的別解脫戒，而不會轉變為菩薩的律儀戒，因為別解脫戒取決於當下的儀軌。如果認為別解脫戒的體性是心所，那麼如經中所說：『法的隨行，於心而生，故非有表色。因此，只要心未失，戒律即存在。』這樣一來，豈不是會成為直至證得菩提之前都不會失去嗎？如果承認在心未失之前都持有戒律，這是沒錯，但別解脫戒並非承諾持有那麼久。如果說因為戒是有表色，所以在死亡時會捨棄戒律，這難道不是已經說過了嗎？這只是隨順分別說部的觀點而說的，實際上，安住于實義的宗派，或者說經量部（Sautrāntika）及以上宗派的觀點是：因為死亡之後不再有承諾，所以在死亡時會捨棄戒律。那麼，對於依次受持三種戒律的比丘來說，如何同時具有居士戒和沙彌戒呢？它們是作為一體而存在的，因為如果說在他的相續中，同時存在著捨棄五種應斷之事的意念、捨棄十種應斷之事的意念，以及具有七眾的比丘戒的意念這三種不同的實體，這是相違的。因為一個主要心識的隨行心所，不可能同時產生兩種不同型別的實體。因此，他的相續中同時具有這三種戒律，因為這三種戒律都是通過獲得之因獲得，並且沒有通過捨棄之因捨棄。那麼，如果這位具有三種戒律的比丘捨棄了比丘戒，那麼之前的兩種戒律也會被捨棄，因為他相續中的三種戒律本質上是相同的，是這樣嗎？這沒有過失，因為在這同一個心識的實體上，存在著三種不同的遮遣分，例如，同一把刀被三個不同的主人持有一樣。不決定，因為這取決於是否具備完整的儀軌要素。關於聲聞乘的別解脫戒的體性，雖然分別說部（Vaibhāṣika）認為它是有表色，但實際上，它是安住在具有三界中任何男性或女性之身的，通過各自的獲得之因獲得、通過捨棄之因捨棄的一個心所（citta-ja, mental factor）或心識（citta）。例如，比丘戒的體性，是從具足圓滿儀軌的羯磨（karma, 業）中獲得，並且確定在死亡之後立即捨棄的一個相續不斷的心識。當發起無上菩提心時，它只會轉變為菩薩的別解脫戒，而不會轉變為菩薩的律儀戒，因為別解脫戒取決於當下的儀軌。如果認為別解脫戒的體性是心所，那麼如經中所說：『法的隨行，於心而生，故非有表色。因此，只要心未失，戒律即存在。』這樣一來，豈不是會成為直至證得菩提之前都不會失去嗎？如果承認在心未失之前都持有戒律，這是沒錯，但別解脫戒並非承諾持有那麼久。如果說因為戒是有表色，所以在死亡時會捨棄戒律，這難道不是已經說過了嗎？這只是隨順分別說部的觀點而說的，實際上，安住于實義的宗派，或者說經量部（Sautrāntika）及以上宗派的觀點是：因為死亡之後不再有承諾，所以在死亡時會捨棄戒律。那麼，對於依次受持三種戒律的比丘來說，如何同時具有居士戒和沙彌戒呢？它們是作為一體而存在的，因為如果說在他的相續中，同時存在著捨棄五種應斷之事的意念、捨棄十種應斷之事的意念，以及具有七眾的比丘戒的意念這三種不同的實體，這是相違的。因為一個主要心識的隨行心所，不可能同時產生兩種不同型別的實體。因此，他的相續中同時具有這三種戒律，因為這三種戒律都是通過獲得之因獲得，並且沒有通過捨棄之因捨棄。那麼，如果這位具有三種戒律的比丘捨棄了比丘戒，那麼之前的兩種戒律也會被捨棄，因為他相續中的三種戒律本質上是相同的，是這樣嗎？這沒有過失，因為在這同一個心識的實體上，存在著三種不同的遮遣分，例如，同一把刀被三個不同的主人持有一樣。

【English Translation】 It is not certain, because it depends on whether the elements of the ritual are necessarily complete. Regarding the nature of the Prātimokṣa (別解脫戒, individual liberation vow) of the Śrāvakayāna (聲聞乘, Hearer Vehicle), although the Vaibhāṣikas (分別說部) consider it to be a form, in reality, it abides as one mental factor (citta-ja) or mind (citta) that is certain to be in the basis of either a male or female of the three realms, obtained through its respective cause of obtaining and relinquished through its cause of relinquishing. For example, the nature of the Bhikṣu (比丘, monk) vow is one continuous mind obtained from a karma (羯磨, action, 業) with complete characteristics of the request and the four acts, and it is certain to be relinquished immediately after death. When generating the supreme Bodhicitta (菩提心, mind of enlightenment), it will only transform into the Bodhisattva's Prātimokṣa, but it will not transform into its Samvara (律儀, vow), because the Prātimokṣa depends on the present ritual. If the nature of the Prātimokṣa is considered to be a mental factor, then as it is said in the scripture: 'The following of Dharma, arises in the mind, therefore it is not a form. Therefore, as long as the mind is not lost, the vow exists.' In that case, wouldn't it be the case that it will not be lost until enlightenment? If it is admitted that the vow is held until the mind is not lost, that is true, but the Prātimokṣa is not promised to be held for that long. If it is said that because the vow is a form, it is relinquished at the time of death, hasn't that been said? That is said following the view of the Vaibhāṣikas, but in reality, the view of the schools that abide in the true meaning, or the Sautrāntikas (經量部) and above, is that because there is no longer a commitment after death, the vow is relinquished at the time of death. Then, how does a Bhikṣu who has successively taken the three vows simultaneously possess the Upāsaka (居士, layperson) and Śrāmaṇera (沙彌, novice monk) vows? They exist as one entity, because it is contradictory to say that in his continuum, there simultaneously exist three different entities: the mind that abandons the five things to be abandoned, the mind that abandons the ten things to be abandoned, and the mind of the Bhikṣu vow with the seven assemblies. Because it is contradictory for two other entities of the same type of mental factors to arise simultaneously as attendants of one main mind. Therefore, his continuum simultaneously possesses these three vows, because all three vows are obtained through the cause of obtaining and have not been relinquished through the cause of relinquishing. Then, if this Bhikṣu who possesses the three vows relinquishes the Bhikṣu vow, then the previous two vows will also be relinquished, because the three vows in his continuum are essentially the same, is that so? There is no fault, because on top of that one entity of mind, there exist three different aspects of negation, for example, like a knife, one entity, being held by three different owners. It is not certain, because it depends on whether the elements of the ritual are necessarily complete. Regarding the nature of the Prātimokṣa (別解脫戒, individual liberation vow) of the Śrāvakayāna (聲聞乘, Hearer Vehicle), although the Vaibhāṣikas (分別說部) consider it to be a form, in reality, it abides as one mental factor (citta-ja) or mind (citta) that is certain to be in the basis of either a male or female of the three realms, obtained through its respective cause of obtaining and relinquished through its cause of relinquishing. For example, the nature of the Bhikṣu (比丘, monk) vow is one continuous mind obtained from a karma (羯磨, action, 業) with complete characteristics of the request and the four acts, and it is certain to be relinquished immediately after death. When generating the supreme Bodhicitta (菩提心, mind of enlightenment), it will only transform into the Bodhisattva's Prātimokṣa, but it will not transform into its Samvara (律儀, vow), because the Prātimokṣa depends on the present ritual. If the nature of the Prātimokṣa is considered to be a mental factor, then as it is said in the scripture: 'The following of Dharma, arises in the mind, therefore it is not a form. Therefore, as long as the mind is not lost, the vow exists.' In that case, wouldn't it be the case that it will not be lost until enlightenment? If it is admitted that the vow is held until the mind is not lost, that is true, but the Prātimokṣa is not promised to be held for that long. If it is said that because the vow is a form, it is relinquished at the time of death, hasn't that been said? That is said following the view of the Vaibhāṣikas, but in reality, the view of the schools that abide in the true meaning, or the Sautrāntikas (經量部) and above, is that because there is no longer a commitment after death, the vow is relinquished at the time of death. Then, how does a Bhikṣu who has successively taken the three vows simultaneously possess the Upāsaka (居士, layperson) and Śrāmaṇera (沙彌, novice monk) vows? They exist as one entity, because it is contradictory to say that in his continuum, there simultaneously exist three different entities: the mind that abandons the five things to be abandoned, the mind that abandons the ten things to be abandoned, and the mind of the Bhikṣu vow with the seven assemblies. Because it is contradictory for two other entities of the same type of mental factors to arise simultaneously as attendants of one main mind. Therefore, his continuum simultaneously possesses these three vows, because all three vows are obtained through the cause of obtaining and have not been relinquished through the cause of relinquishing. Then, if this Bhikṣu who possesses the three vows relinquishes the Bhikṣu vow, then the previous two vows will also be relinquished, because the three vows in his continuum are essentially the same, is that so? There is no fault, because on top of that one entity of mind, there exist three different aspects of negation, for example, like a knife, one entity, being held by three different owners.

་ནོ། ། ༈ དེའི་བསླབ་པར་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ། སྤང་བྱ་ལྡོག་པའི་བསླབ་པ། རྐང་གྲངས་ངོས་བཟུང་བ། གཉིས་པ་དེའི་བསླབ་བྱ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤང་བྱ་ལྡོག་པའི་བསླབ་པ་དང་། ཉམས་སུ་བླང་བྱ་འཇུག་པའི་བསླབ་པ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ལ་རྐང་གྲངས་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དེས་བསླབ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ཚུལ་དང་། དེ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་ལ་དོགས་པ་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྡེ་ཚན་ལྔ་ནི། ཕམ་པ། ལྷག་མ་ལྟུང་བྱེད་སོར་བཤགས་ཉེས་བྱས་སོ། ། ༈ དང་པོ་ཕམ་པའི་སྡེ་ཚན། དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། སོ་སོ་ཐར་པའི་མདོར། མི་ཚངས་སྤྱོད་དང་རྐུ་བ་དང་། །མི་ལ་བསད་པར་མི་བྱ་ཞིང་། །རྫུན་དུ་སྨྲ་དང་བཅས་པ་ཡིས། །ཆོས་བཞི་འདིར་ནི་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོགས་ཇི་ལྟར་གསུངས་པའི་རིམ་པ་བཞིན་སྒྲོལ་བར་བྱའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་མི་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་ཕམ་པ་ལ་གླེང་གཞི་ནི། སྟོན་པ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས། ལོ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་བཅའ་བ་མ་མཛད་ལ། བཅུ་གསུམ་པ་ལ་དགེ་སློང་བཟང་སྦྱིན་གྱིས་ཆུང་མ་ལ་མི་ཚངས་པར་སྤྱད་པ་ལས། བསླབ་པའི་གཞི་དང་པོ་འདི་བཅའ་བ་མཛད་དོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་དགེ་སློང་བཟང་སྦྱིན་ལ་ནི་ལྟུང་བ་ 6-4-3b འདི་མ་བྱུང་སྟེ། དེས་བཅས་པ་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ལས་དང་པོ་ལ་ལྟུང་བ་མེད་ཅེས་བྱའོ། །དེས་ན་བསླབ་པ་འཆའ་བའི་སྙད་ཁ་གླེང་གཞི་ནི་དྲུག་སྡེ་ལ་མཛད་ཀྱང་དྲུག་སྡེས་ནི་བསླབ་པའི་གཞི་ཕྲ་མོ་ཙམ་ལས་འགལ་བར་མ་བྱས་སོ། །འོ་ན་གང་བྱས་པས་ཕམ་པ་དང་པོར་འགྱུར་ཅེ་ན། འདི་ལ་ལྟུང་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཐུན་མོང་བ་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་གཉིས། དང་པོ་ལ་རྟེན་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་གསོ་རུང་ཡན་ཆད་དང་ལྡན་པ་བསླབ་པ་བཅས་པ་དང་འབྲེལ་པ་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་གསུམ་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། གཞིའི་ཡན་ལག །བསམ་པའི་ཡན་ལག །སྦྱོར་བའི་ཡན་ལག །མཐར་ཐུག་བཞི་ཚང་དགོས་པ་ལས། དང་པོ་ནི། བགྲོད་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་སྐྱེས་པའམ། བུད་མེད་དུད་འགྲོ་སོགས་ཀྱི་རྨའི་སྒོ་གསུམ་གང་རུང་མ་ཉམས་པ་སྒྲོད་པར་ནུས་པ། སྒྲོད་པར་བྱེད་པ་ནི། རང་རྒྱུད་དུ་གཏོགས་པའི་ནོར་བུ་ནད་མེད་པ་ལས་སུ་རུང་བའོ། །བསམ་པ་ནི། བདེ་བ་མྱོང་བར་འདོད་པས་སོ། །སྦྱོར་བ་ནི་རེག་ཅིང་རྩལ་བས་སོ། །མཐར་ཐུག་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་སོ། །གཉིས་པ་མ་བྱིན་ལེན་ལ། ཡན་ལག་ཐུན་མོང་བ་ནི་སྔ་མ་དང་འདྲ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ལ་གཞིའི་ཡན་ལག་ནི། ཡུལ་རང་ལས་རྫས་ཐ་དད་པའི་མིའི་འགྲོ་བ་པ་ཡིན་ལ། དངོས་པོ་ཁ་ཟས་སུ་བྱས་པ་མིན་པ་རིན་ཐང་ཚང་བ། དེ་ཡང་ཡུལ་གཅིག་དུ་རིན་ཐང་ཚང་དགོས་ཏེ། རྒྱ་ནག་ཏུ་རིན་ཐང་མ་ཚང་བའི་རྫས་གཅིག་རྐུས་པས། རྒྱ་གར་དུ་ཁྱེར་ན་རིན་ཐང་ཚང་ཡང་ཕམ་པ་སྐྱེད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དུས་གཅིག་ཏུ་ཚང་དགོས་

【現代漢語翻譯】 ༈ 那麼，應該學習什麼呢？應該學習如何避免和斷除（惡行），以及如何確定（戒律的）條目數量。第二，關於應該學習的內容有兩方面：一是學習如何避免和斷除（惡行），二是學習如何實踐和進入（善行）。第一方面包括確定條目數量，瞭解它們如何損害戒律，以及如何通過分析來找到糾正的方法。第一方面有五個類別：巴拉基嘎（ཕམ་པ།，根本罪），僧殘（ལྷག་མ།），墮罪（ལྟུང་བྱེད།），向彼悔（སོར་བཤགས།），惡作（ཉེས་བྱས།）。 ༈ 第一，巴拉基嘎（ཕམ་པ།，根本罪）的類別。第一類有四種：在《別解脫經》中說：『不凈行、偷盜、殺人，以及妄語，這四種法在此處被宣說。』應該按照所說的順序來理解。首先，關於不凈行的巴拉基嘎（ཕམ་པ།，根本罪），起因是：在導師證得圓滿正覺后，十二年間沒有制定戒律。到了第十三年，比丘善施對比丘尼行不凈行，因此制定了第一個戒律的基礎。即便如此，比丘善施並沒有犯下這個墮罪，因為他沒有違犯已制定的戒律。因此，可以說第一個行為沒有墮罪。因此，制定戒律的緣起是針對六群比丘，但六群比丘只是稍微違犯了戒律的基礎。那麼，什麼行為會導致第一個巴拉基嘎（ཕམ་པ།，根本罪）呢？對於這一點，所有的墮罪都有共同的因素和非共同的因素。首先，共同的因素包括：作為所依的比丘，持有可以恢復的戒律，瞭解所制定的戒律，並且安住于自性之中。第二，非共同的因素包括：基礎的因素、意樂的因素、行為的因素和究竟的因素。需要滿足這四個因素。首先，基礎的因素是：可以進入的對境，即男性、女性或動物等的三門（大小便道、產道）未損壞且能夠進入。能夠進入的是：屬於自己且健康的陽具。意樂是：想要體驗快樂。行為是：接觸和挑逗。究竟是：體驗到快樂。第二，關於不予而取（偷盜），共同的因素與之前相同。非共同的因素中，基礎的因素是：對境是與自己不同的其他人的人類，物品不是食物，且價值完整。價值必須在一個地方完整，例如，在中國偷盜的物品價值不完整，即使帶到印度價值完整，也不會產生巴拉基嘎（ཕམ་པ།，根本罪）。價值必須在同一時間完整。

【English Translation】 ༈ Then, what should be learned? One should learn how to avoid and abandon (evil deeds), and how to determine the number of (precepts). Second, regarding what should be learned, there are two aspects: one is learning how to avoid and abandon (evil deeds), and the other is learning how to practice and enter (virtuous deeds). The first aspect includes determining the number of items, understanding how they harm the precepts, and how to find methods of correction through analysis. The first aspect has five categories: Parajika (ཕམ་པ།, root downfall), Sanghavasesa (ལྷག་མ།), Patayantika (ལྟུང་བྱེད།), Pratidesaniya (སོར་བཤགས།), and Dushkrta (ཉེས་བྱས།). ༈ First, the category of Parajika (ཕམ་པ།, root downfall). The first category has four: In the Pratimoksha Sutra, it says: 'Non-chaste conduct, stealing, not killing a human being, and lying, these four dharmas are spoken of here.' One should understand according to the order in which they are spoken. First, regarding the Parajika (ཕམ་པ།, root downfall) of non-chaste conduct, the cause is: After the Teacher attained complete enlightenment, no precepts were established for twelve years. In the thirteenth year, the monk Sudinna engaged in non-chaste conduct with a nun, and thus the first basis of the precepts was established. Even so, the monk Sudinna did not incur this downfall, because he did not transgress the established precepts. Therefore, it can be said that the first action did not have a downfall. Therefore, the reason for establishing the precepts was directed at the group of six monks, but the group of six monks only slightly violated the basis of the precepts. So, what action leads to the first Parajika (ཕམ་པ།, root downfall)? For this, all downfalls have common factors and uncommon factors. First, the common factors include: the basis being a monk, holding precepts that can be restored, knowing the established precepts, and abiding in one's own nature. Second, the uncommon factors include: the basis factor, the intention factor, the action factor, and the ultimate factor. These four factors must be complete. First, the basis factor is: the object to be entered, which is the three doors (anus, urethra, vagina) of a male, female, or animal, that are not damaged and can be entered. What can enter is: one's own healthy penis that is fit for action. The intention is: wanting to experience pleasure. The action is: touching and stimulating. The ultimate is: experiencing pleasure. Second, regarding taking what is not given (stealing), the common factors are the same as before. Among the uncommon factors, the basis factor is: the object is a human being different from oneself, the object is not food, and the value is complete. The value must be complete in one place, for example, if an object stolen in China is not of complete value, even if it is of complete value when taken to India, it will not cause a Parajika (ཕམ་པ།, root downfall). The value must be complete at the same time.

ཏེ། ད་ལོ་རིན་ཐང་མ་ཚང་བའི་རྫས་གཅིག་རྐུས་པ། སང་ཕོད་རྫས་དེ་དཀོན་པའི་དབང་གིས་རིན་ཐང་ཚང་ཡང་ཕམ་པ་སྐྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། བརྐུ་བྱ་རྐུ་བྱེད་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟོས་ནས་རིན་ཐང་ཚང་དགོས་ཏེ། དགེ་སློང་བརྒྱས་བདག་པོ་བརྒྱ་ལ་རྐུ་ན་རིན་ཐང་ཚང་བ་ཁྲི་དགོས་པའི་ཕྱིར། བགོད་རྫས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་སོ། །སྦྱོར་བ་གཅིག་གི་ 6-4-4a ནང་དུ་རིན་ཐང་ཚང་དགོས་ཏེ། སྦྱོར་བ་ཐ་དད་ཀྱིས་ཡང་ཡང་རྐུས་ན་མཐར་ནི་རིན་ཐང་ཚང་བར་བྱའོ་སྙམ་པ་མེད་ན། ལུས་ངག་གིས་སྦྱོར་བ་གཉིས་བརྒྱའི་ནང་དུ་རིན་ཐང་ཚང་བ་བརྒྱ་རྐུས་ཀྱང་ཕམ་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། བསམ་པའི་ཁྱད་པར་ནི་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བའི་སྒོ་ནས་གཏན་དུ་དབྲལ་འདོད་ཀྱི་བློ་སྐྱེས་པའོ། །སྦྱོར་བ་ལུས་ངག་ཏུ་གྲུབ་པའོ། །མཐར་ཐུག་གྲུབ་བློ་སྐྱེས་པའོ། །དེ་ལ་ཡང་དམར་ཊིག་ཏུ། །གནས་སྤོས་པ་དགོས་པ་མི་མཐད་དེ། ཞིང་ཁང་དང་རྒྱལ་སྲིད་ལ་སོགས་པ་རྐུ་བ་མི་སྲིད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་འདིར་རིན་ཐང་གི་ཚད་གང་ཞེ་ན། རྫས་ཅི་ཙམ་ཞིག་བརྐུས་པ་ན། ཡུལ་དེའི་རྒྱལ་པོའམ། ཡུལ་མི་ཚད་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྐུན་མའི་གྲངས་སུ་འཇོག་པར་ནུས་པ་སྟེ། ད་ལྟ་ནི་གསེར་སེ་བ་གང་ཙམ་མོ་ཞེས་དམར་སྟོན་པ་གསུང་ངོ་། །གསུམ་པ་སྲོག་གཅོད་པ་ལ། ཇི་ཞིག་བྱས་པས་ཕམ་པ་འདིར་འགྱུར་ཞེ་ན། ཡུལ་མིའི་འགྲོ་བ། རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་འདུ་ཤེས་མ་བསྒྱུར་བར་གསོད་པར་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་མ་ཁྱོག་པར་གསོད་པར་བརྩམས་པའོ། །མཐར་ཐུག་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲོག་ཆད་པའོ། །གསོད་བྱེད་གསོད་བྱ་མཉམ་དུ་ཤི་བའམ། གསོད་བྱེད་སྔ་རོལ་དུ་ཤི་བ་ལ་ནི་ལྟུང་བ་འདིར་མི་འགྱུར་ཏེ། སྡོམ་ལྡན་གྱི་རྟེན་ལ་མཐར་ཐུག་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་གསོད་བྱེད་བཅུས་ཉིན་གཅིག་ལ་སྦྱོར་བ་བྱ་སྟེ། དངོས་མི་དེ་ཞག་བཅུ་ནས་ཤི་བར་མཚོན་བསྣུན་གཉིས་པས་མི་དེ་ཞག་དགུ་ནས་འཆི་བར་མཚོན་བསྣུན་པ་ནས་མཐའ་མས་ད་ལྟ་རང་འཆི་ངེས་སུ་མཚོན་བསྣུན་པ་བཅུ་ཆར་ལ། ཕམ་པ་བསྐྱེད་དམ་མི་བསྐྱེད། བསྐྱེད་ན་མི་འཐད་དེ། སྔ་མ་དགུས་བསྣུན་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཤི་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྔ་མ་དགུ་ལ་དེས་ཤི་བ་མེད་པས་རིགས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར། མི་བསྐྱེད་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པར། དང་པོ་དགུས་ཕམ་པའི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མིན་པར་བཟུང་ལ། བཅུ་པ་ནི། ཕམ་པའི་ 6-4-4b རིག་བྱེད་དང་རིག་བྱེད་མིན་པ་གཉིས་ཀ་བཟུང་ངོ་། །ཞེས་གསུང་བའི་ལུང་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། བཅུ་ཆར་ལ་ཕམ་པ་བསྐྱེད་དེ། རང་རང་གི་སྟེང་ན་འཆི་ངེས་པའི་སྦྱོར་བ་རེ་རེ་ཡོད་པས། བཅུ་ཆར་གྱི་ཕམ་པ་གྲུབ་ངེས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་བྱས་པར་མཚུངས། འབྲས་བུ་དེ་ཤི་བར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བཅུ་ཆར་ལ་སྦྱོར་བ་དེས་ཤི་བ་ཡོད་དེ། འོད་ལྡན་ལས།

【現代漢語翻譯】如果今年偷盜了一件價值不完整的物品，明年由於該物品稀缺而價值完整，也不能導致墮落，因為對於偷盜行為和偷盜者兩者來說，價值都必須完整。例如，如果八個比丘從一百個主人那裡偷盜，那麼價值必須達到一萬才能構成墮落。這是從被盜物品的角度來說的。在一次行為中，價值必須完整。如果通過不同的行為反覆偷盜，如果沒有最終使價值完整的想法，那麼即使身體和語言進行了兩百次行為，偷盜了一百的完整價值，也不會導致墮落。意樂的差別在於，通過不錯誤的認知，生起了徹底分離的意願。行為在身語上完成。最終完成是生起了決定的意樂。對此，在《紅 टीका》中說，『不需要轉移位置』，因為偷盜田地、房屋和王位等是不可能的。那麼，這裡的價值標準是什麼呢？偷盜了多少物品，那個地方的國王或有地位的人們能夠將其視為盜竊？現在，就像偷盜了一個金蘋果一樣，赤顯者這樣說。第三，關於殺生，做了什麼會導致這裡的墮落呢？是殺害了那個地方的人，與自己相異的相續，在不改變意樂和認知的情況下想要殺害。行為是自己或派人毫不猶豫地開始殺害。最終是由於那個原因而斷絕了生命。如果殺害者和被殺者同時死亡，或者殺害者先死亡，就不會導致墮落，因為在持戒者的所依上沒有最終完成。那麼，如果有十個人在一天內實施殺害的行為，假設受害者在十天後死亡，第一個人象徵性地擊打，使那個人在九天後死亡，第二個人象徵性地擊打，直到最後一個人象徵性地擊打，使他現在肯定會死亡，那麼這十個人都會導致墮落嗎？如果導致墮落，那是不合理的，因為不是由於前九個人的擊打而死亡。如果前九個人沒有導致死亡，這與理智相悖。如果不導致墮落，那麼與分別解釋相矛盾，『最初的九個人持有非墮落的行相，而第十個人，持有墮落的行相和非墮落的行相兩者。』如果這樣說，那麼這十個人都會導致墮落，因為在他們各自的身上，都有一個肯定會導致死亡的行為。這類似於十個人都做了肯定會完成墮落的行為。結果與死亡相同。因此，這十個人的行為都導致了死亡。如《光明論》中所說：

【English Translation】 If one steals an item of incomplete value this year, and next year the item becomes complete in value due to scarcity, it still does not lead to defeat, because the value must be complete in relation to both the act of stealing and the thief. For example, if eight monks steal from a hundred owners, the value must reach ten thousand to constitute defeat. This is from the perspective of the stolen item. The value must be complete within a single action. If one steals repeatedly through different actions, without the intention of eventually making the value complete, then even if one steals a complete value of one hundred through two hundred actions of body and speech, it will not lead to defeat. The difference in intention lies in generating the thought of complete separation through non-erroneous cognition. The action is completed in body and speech. The final completion is the arising of a determined intention. Regarding this, the 'Red Ṭīkā' states, 'There is no need for relocation,' because stealing fields, houses, and kingdoms, etc., is impossible. So, what is the standard of value here? How much of an item must be stolen for the king or respected people of that place to consider it theft? Now, it is like stealing a golden apple, as Red Demonstrator says. Third, regarding killing, what action leads to defeat here? It is killing a sentient being of that place, a different continuum from oneself, with the intention to kill without changing the intention and cognition. The action is to begin killing without hesitation, either oneself or through an agent. The final result is the termination of life due to that cause. If the killer and the killed die simultaneously, or if the killer dies first, it does not lead to defeat, because the final completion is not achieved on the basis of the one holding vows. So, if ten people perform the act of killing on one day, assuming the victim dies after ten days, and the first person strikes symbolically, causing the person to die after nine days, and the second person strikes symbolically, until the last person strikes symbolically, causing him to certainly die now, do all ten cause defeat or not? If it causes defeat, it is unreasonable, because the death is not due to the striking of the first nine. If the first nine do not cause death, it contradicts reason. If it does not cause defeat, then it contradicts the detailed explanation, 'The first nine hold the aspect of non-defeat, while the tenth holds both the aspect of defeat and the aspect of non-defeat.' If it is said like that, then all ten cause defeat, because on each of them, there is an action that will certainly lead to death. This is similar to all ten having done an action that will certainly complete the defeat. The result is the same as death. Therefore, the actions of all ten led to death. As stated in the 'Radiant One':

འགལ་བ་མེད་དེ། བཅུ་ཆར་གྱི་སྦྱོར་བ་མཐུན་པའི་ཕྱིར་དང་འབྲས་བུ་གཅིག་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ། གསོད་བྱེད་བཅུས་གསད་བྱ་གཅིག་ལ་ཉི་མ་བཅུ་ལ་སྦྱོར་བ་བྱས་ཏེ། དང་པོས་ཚེས་གཅིག་གི་ཉིན་ཞག་བཅུ་ནས་འཆི་ངེས་སུ་བྱས། གཅིག་གིས་ཚེས་གཉིས་ཀྱི་ཉིན་ཞག་དགུ་ནས་འཆི་ངེས་སུ་བྱས་པ་ནས། ཅིག་གིས་ཚེས་བཅུའི་ཉིན་ད་ལྟ་འཆི་ངེས་སུ་བྱས་པ་ལའང་། བཅུ་ལ་ཕམ་པར་འགྱུར་ཏེ། དང་པོ་དགུ་ནས་སྦྱོར་བ་དེས་ཤི་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། འདི་ནི་རིགས་ལ་སྔ་མ་ནི་དཔྱད་དགོས་སོ། །བཞི་པ་རྫུན་སྨྲ་བ་ལ། གཞིའི་ཡན་ལག་ལ། ཡུལ་ནི་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་ཏེ། སྨྲ་ཤེས་ཤིང་དོན་གོ་བ་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། མ་ནིང་དང་མཚན་གཉིས་པ་མིན་པ། རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པ་སྟེ། ཐ་སྙད་ལྔ་དང་ལྡན་པ་གཅིག་དགོས། དངོས་པོ་ནི་མི་ཆོས་བླ་མ་སྨྲས་པ། བསམ་པ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་པས། ཀུན་སློང་བསྒྱུར་བའི་དོན་ཅན་དུ་སྨྲ་འདོད་པས་སོ། །སྦྱོར་བ་ནི་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་གྱི་སྨྲ་དགོས་སོ། །མཐར་ཐུག་ནི་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་དོན་གོ་བའོ། །མཚན་ཉིད་དྲུག་ནི། རང་གིས་སྨྲས་པ་ངག་གིས་སྨྲས་པ། བདག་ཉིད་དང་འབྲེལ་བར་སྨྲས་པ། བསམ་པའི་དོན་སྨྲས་པ། གསལ་པོར་སྨྲས་པ། མངོན་དུ་སྨྲས་པའོ། །འདི་མན་ཆད་དུ་ཡུལ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་དང་། ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་ཞེས་པ་དེ་ལ་གོ་བར་བྱའོ། །འདིའི་མི་ཆོས་བླ་མ་ནི། བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི། སྤྱན་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་དང་། དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 6-4-5a འདི་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་ཕམ་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན་སོ་ཐར་དང་འགལ་བའི་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པར་སྐྱེས་པས། སོ་ཐར་གྱི་སྡོམ་པ་ཕམ་པར་བྱས་ཤིང་ཉམས་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའང་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ལ་ནི། སླར་གསོ་བའི་ཐབས་མེད་ལ། འཆབ་མེད་ལ་སླར་གསོ་བའི་ཐབས་རེ་རེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། ། ༈ གཉིས་པ་ལྷག་མའི་སྡེ་ཚན། གཉིས་པ་ལྷག་མའི་སྡེ་ཚན་ལ། སྡོམ་ནི། མདོ་ལས། ཁུ་བ་འཛིན་དང་འཁྲིག་ཚིག་བསྙེན་བཀུར་སྨྱན། །ཁང་པ་ཁང་ཆེན་དང་ནི་གཞི་མེད་དང་། །བག་ཙམ་དགེ་འདུན་དབྱེན་དང་དེར་རྗེས་ཕྱོགས། །ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་དང་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བའོ། །ཞེས་བཅུ་གསུམ་གསུངས་པ་ལས། དང་པོ་ནི་འབྱིན་པའི་ལྷག་མ་ལ། ཅི་ཞིག་བྱས་པས་འདིར་འགྱུར་ཅེ་ན། འདི་ལ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ་གང་འབྱིན་པ་ནི། རང་གི་ཁུ་བ་ཡིན་པ། དངོས་གཞི་གནས་ན་གནས་པ་གང་ལ་ཡན་ལག་མིན། སྐྱེས་པའི་ལག་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་པ། གང་གིས་དབྱུང་བ་ནི། བསམ་པ་ནི། འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བས་ཁུ་བ་དབྱུང་འདོད་པའོ། །མཐར་ཐུག་སྦུབས་སུ་འོང་ཤིང་བདེ་བ་མྱོང་བའོ། །འདི་ནི་རྨི་ལམ་དང་འདྲ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་པས། རྨི་ལམ་དུ་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ

【現代漢語翻譯】沒有矛盾，因為十者的行為一致，結果也相同。』同樣，假設有十個人要殺死一個人，他們像對待太陽一樣共同行動。第一個人決定在第一天開始的十天後殺死他，第二個人決定在第二天開始的九天後殺死他，以此類推，直到第十個人決定在第十天立即殺死他。即使這樣，這十個人也會失敗，因為前九天的行為已經導致了他的死亡。這是一種推理方式，但前者需要進一步考察。第四，關於妄語。基礎的構成要素是：對像需要具備五個特徵：能夠說話，能夠理解意義，自然存在，不是雙性人或雌雄同體，並且與自己有不同的傳承。需要一個具備這五個特徵的對象。事物是指說了關於人的超凡品質。意圖是沒有錯誤的認知，意圖是想要通過改變動機來說話。行為是需要說出具備六個特徵的語言。最終結果是通過這些語言理解了意義。六個特徵是：自己說出，用語言說出，與自身相關地說出，說出意圖中的內容，清晰地說出，明確地說出。從現在開始，『具備五個特徵的對象』和『具備六個特徵的語言』都應按此理解。這裡所說的人的超凡品質是指禪定和無色界的等持，以及擁有天眼和神通，進入聖流果位和阿羅漢果位等等。 6-4-5a 為什麼這被稱為墮罪（ཕམ་པ，Parajika，斷頭罪，根本罪）呢？因為它違背了解脫的誓言，並且不是一種值得學習的行為。因為它破壞並削弱了解脫的誓言。對於隱瞞墮罪的人來說，沒有恢復的方法。對於不隱瞞墮罪的人，將要解釋恢復的方法。第二部分，剩餘罪：第二部分是剩餘罪。總結如下：經文中說：『遺精、觸控、勸求供養、中介、建造小屋和大屋、無理指控、少許、僧團分裂和隨從、毀壞家庭和令人不悅。』這裡說了十三種。第一種是遺精的剩餘罪。做了什麼會導致這種罪呢？這個罪有四個方面：基礎、意圖、行為和最終結果。首先，基礎是所遺之物，是自己的精液。實質是存在於身體內的東西，而不是身體的一部分。是男性的手淫行為。意圖是沒有錯誤的認知，意圖是想要遺精。最終結果是進入陰道並體驗快樂。這就像做夢一樣。』因此，在夢中遺精屬於五種罪。

【English Translation】 There is no contradiction, because the actions of all ten are consistent, and the result is the same.' Similarly, suppose there are ten people who want to kill one person, and they act together like the sun. The first person decides to kill him ten days from the first day, the second person decides to kill him nine days from the second day, and so on, until the tenth person decides to kill him immediately on the tenth day. Even so, these ten people will fail, because the actions of the previous nine days have already led to his death. This is a way of reasoning, but the former needs further examination. Fourth, regarding false speech. The basic elements are: the object needs to have five characteristics: being able to speak, being able to understand meaning, existing naturally, not being a hermaphrodite or having two genders, and having a different lineage from oneself. One object with these five characteristics is needed. The thing is speaking about the superhuman qualities of a person. The intention is without mistaken cognition, the intention is to want to speak by changing the motivation. The action is the need to speak language with six characteristics. The final result is understanding the meaning through these words. The six characteristics are: speaking oneself, speaking with language, speaking in relation to oneself, speaking the content of the intention, speaking clearly, speaking explicitly. From now on, 'object with five characteristics' and 'language with six characteristics' should be understood accordingly. The superhuman qualities of a person mentioned here refer to the samadhi of dhyana and the formless realms, as well as having the divine eye and supernormal powers, entering the stream-enterer stage and the Arhat stage, and so on. 6-4-5a Why is this called a defeat (ཕམ་པ，Parajika, defeat, root downfall)? Because it violates the vows of liberation and is not a behavior worth learning. Because it destroys and weakens the vows of liberation. For those who conceal the defeat, there is no way to recover. For those who do not conceal the defeat, the methods of recovery will be explained. Second part, remaining offenses: The second part is the remaining offenses. The summary is as follows: The sutra says: 'Emission of semen, touching, soliciting offerings, acting as an intermediary, building small and large houses, unfounded accusations, a little, division of the sangha and followers, ruining families, and unpleasantness.' Here thirteen are mentioned. The first is the remaining offense of emission of semen. What actions lead to this offense? This offense has four aspects: basis, intention, action, and final result. First, the basis is what is emitted, which is one's own semen. The substance is something that exists in the body, not part of the body. It is the male act of masturbation. The intention is without mistaken cognition, the intention is to want to emit semen. The final result is entering the vagina and experiencing pleasure. This is like dreaming.' Therefore, emission of semen in a dream belongs to the five offenses.

་གང་ལ་སྤྱད་པ་ལྟར་སྣང་ཡང་ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་འཛིན་པའང་རེག་པའི་དགེ་འདུན་ལྷག་མ་ལ། གཞི་ནི་ཡུལ་བུད་མེད་ཤེས་པའང་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ལུས་རྟེན་དུ་རུང་བ། མ་ཉམས་པ་སྒོ་གསུམ་ལས་གཞན་པ། ལུས་དངོས་སམ། སྐྲའམ། དེ་དང་འབྲེལ་བའི་གོས་གང་རུང་ཡིན་པ། རེག་བྱེད་ནི་རང་གི་ལུས་མ་ཉམས་པ། ཟག་བྱེད་ལས་གཞན་ཡིན་པ། མིག་ནས་པུས་མོའི་བར་ཡིན་ནོ། །བསམ་པ་ནི། འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བས། རེག་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་ནི། རེག་པར་རྩམས་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའོ། །གསུམ་པ་འཁྲིག་ 6-4-5b ཚིག་སྨྲ་བའི་ལྷག་མ་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ་ཡུལ་ནི། མིའི་བུད་མེད། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ་ཐ་སྙད་བཞི་དང་ལྡན་པ། རྫུ་འཕྲུལ་མ་ཐོབ་པའོ། །གང་བརྗོད་པའི་དངོས་པོ་ནི། ཡུལ་དུས་དེར་འཁྲིག་པ་ལ་གོ་བའོ། །ཀུན་སློང་ནི་སྨྲས་པའི་བདེ་བ་མྱོང་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་ཐ་སྙད་ལྔའམ་དྲུག་ལྡན་ཏེ། དྲུག་ནི་སྔར་རྫུན་སྨྲ་བར་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །མཐར་ཐུག་དེའི་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་པ་བསྙེན་བཀུར་སྔགས་པའི་ལྷག་མ་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གོང་མ་དང་འདྲ་ལ། ཁྱད་པར་ནི་སྔ་མ་སྤྱིར་འཁྲིག་ཚིག་གང་ཡང་རུང་བ་སྨྲས་པ་ཡིན་ལ། འདིར་བདག་ལྟ་བུའི་དགེ་སློང་ལ་འཁྲིག་པའི་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ན་མཆོག་ཡིན་ཞེས་སྨྲ་བ་ལྟ་བུའོ། །སློབ་དཔོན་དྲི་མེད་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ལྷག་མ་འདི་བྱུང་བའི་ཚེ། སྔ་མ་ཡང་འབྱུང་བར་བཤད་ལ། འགྲེལ་པར་ཀུན་སློང་གིས་བྱེད་པར་བཤད་དོ། །འདིར་ལུང་རྣམ་འབྱེད་ལས། ལྷག་མ་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་ཅུ་གསུངས་པ་ལ་སྡོམ་དུ་བསྡུས་པ་ནི། བདག་འདྲའི་ཚུལ་ལྡན་དེ་དག་ཆོས། །ཚངས་སྤྱོད་ཉེ་གནས་རྐྱང་པ་གསུམ། །གཉིས་སྦྱར་དྲུག་དང་གསུམ་སྦྱར་གཅིག །ཅེས་དང་། མཆོག་ཡུལ་ཁྱད་འཕགས་བཟང་མཛེས་དགེ །མཆོད་འོས་བསྟོད་འོས་རྒྱ་ཆེ་བ། །ཆེས་སྦྱར་བས་ནི་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་དགུ་སྦྱར་བས་མིན་ཏེ། དེ་ཡང་སྔ་མ་བཅུ་ཕྱི་མ་དགུས་བསྒྱུར་བས་དགུ་བཅུ། དགུ་བཅུ་པོ་དེ་ཡང་བདག་ཉིད་དང་འཁྲིག་པ་ལས་སོ་སོ་སྦྱར་བས་བརྒྱ་བརྒྱད་ཅུའོ། །དེ་སྐད་དུ་མདོ་རྩར་བདག་ཉིད་དང་འཁྲིག་པ་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་བསྔགས་ནའོ། །ཞེས་སོ་སོར་སྦྱར་རོ། །ལྔ་པ་སྨྱན་བྱེད་པ་ལ། སྤྲད་བྱ་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་གཉིས་ཀ་མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ཐ་སྙད་བཞི་དང་ལྡན་པ། ལུས་རྟེན་དུ་རུང་བ་ད་ལྟ་མི་མཐུན་པར་གནས་པ། རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་ཅིང་སྤྲད་བྱ་དང་རྒྱུད་ཐ་དད་དུ་གནས་པ། ཡང་དེ་གཉིས་ཀྱི་བདག་པོ་ལས་སྨྱན་བྱེད་པ། 6-4-6a བདག་པོ་གཉིས་ཀྱང་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་དགོས་སོ། །ཀུན་སློང་ནི་སྤྲད་བྱ་གཉིས་འཕྲད་པའི་དོན་ད

【現代漢語翻譯】如果（比丘）以看似性行為的方式行事，則不會犯墮罪。第二，關於觸犯『觸控』的僧殘罪，其基礎是：對象是女性，具有辨識能力，能夠理解含義，身體完整，適合作為性行為的對象，且身體未受損，除了（女性的）三個門之外的身體部位，或是身體本身，或是頭髮，或是任何與之相關的衣物。觸碰者必須身體未受損，且不是爲了排泄等目的，觸碰的部位是從眼睛到膝蓋之間的身體部位。動機是：意識清晰，想要體驗觸碰帶來的快樂。行為是：開始觸碰，最終體驗到觸碰帶來的快樂。第三，關於觸犯『說淫語』的僧殘罪，其基礎是四種要素：基礎、動機、行為和最終結果。首先，基礎是：對象是人類女性，具有辨識能力，具備四種名稱（名、句、文、字），且未獲得神通。所說內容是指在特定時間和地點與性行為相關的事情。動機是：想要體驗說話帶來的快樂。行為是：說出具有五個或六個名稱的言語，六個名稱如前文在『妄語』中所述。最終結果是：對方理解了所說的內容。第四，關於觸犯『為男女雙方牽線』的僧殘罪，其基礎、動機、行為和最終結果與上述相似。不同之處在於，前一種情況是說了任何與性相關的言語，而這裡是指，例如，像我這樣的比丘說：『如果進行性行為的供養，那將是最好的』。阿阇梨（Acharya，阿阇梨）無垢友（Vimalamitra，意為「離垢友」）說，當這種僧殘罪發生時，前一種罪也會發生，並且在註釋中說這是由動機引起的。在這裡，《別解脫經》（Pratimoksha Sutra）中說了一百八十種僧殘罪，總結如下：『像我這樣的持戒者，包括三種：梵行者、近事男和獨身者。兩種結合有六種，三種結合有一種。』以及『最好的、對像、卓越的、美好的、美麗的、吉祥的、值得供養的、值得讚美的、廣大的。』通過與『最』結合，共有十八種。』這裡不是指九種結合，而是指前十種與后九種相乘，得到九十種。這九十種又分別與自身和性行為結合，得到一百八十種。正如經文中說：『讚美自身和性行為的普遍行為。』因此，它們是分別結合的。第五，關於做媒，被介紹的男女雙方都必須具有辨識能力，能夠理解含義，具備四種名稱，身體完整，現在處於不和諧的狀態，與自己和被介紹者都屬於不同的傳承，並且做媒者與雙方的所有者不同。男女雙方的所有者也必須具備五種特徵。動機是：促成男女雙方的結合。

【English Translation】 If (a monk) acts in a way that appears to be sexual conduct, there is no transgression. Second, regarding the Sanghavasesa (僧殘, community remnant) offense of 'touching', the basis is: the object is a woman, who is capable of discernment, able to understand meaning, has a complete body, is suitable as an object of sexual conduct, and whose body is undamaged, other than the three doors (three places for sexual activity) of the (woman), or the body itself, or the hair, or any clothing related to it. The toucher must have an undamaged body and not be for the purpose of excretion, etc., and the touched area is from the eyes to the knees. The motivation is: clear consciousness, wanting to experience the pleasure arising from the touch. The action is: beginning to touch, ultimately experiencing the pleasure arising from the touch. Third, regarding the Sanghavasesa offense of 'speaking erotic words', the basis is four elements: basis, motivation, action, and ultimate result. First, the basis is: the object is a human woman, who is capable of discernment, possesses four names (name, sentence, phrase, word), and has not attained supernormal powers. What is said refers to matters related to sexual conduct at a specific time and place. The motivation is: wanting to experience the pleasure of speaking. The action is: uttering words with five or six names, the six names being as previously described in 'false speech'. The ultimate result is: the other person understands what was said. Fourth, regarding the Sanghavasesa offense of 'acting as a go-between for a man and a woman', the basis, motivation, action, and ultimate result are similar to the above. The difference is that the former case involves speaking any words related to sex, while this refers to, for example, a monk like myself saying, 'If an offering of sexual conduct were made, that would be the best.' Acharya (阿阇梨, teacher) Vimalamitra (無垢友, immaculate friend) said that when this Sanghavasesa offense occurs, the former offense also occurs, and the commentary says that it is caused by motivation. Here, in the Pratimoksha Sutra (別解脫經, individual liberation sutra), one hundred and eighty Sanghavasesa offenses are mentioned, summarized as follows: 'Those who are disciplined like myself, including three: celibates, lay devotees, and solitary individuals. Two combined have six, and three combined have one.' And 'The best, the object, the excellent, the beautiful, the auspicious, the worthy of offering, the worthy of praise, the vast.' By combining with 'the most', there are eighteen in total.' This does not refer to nine combinations, but rather the first ten multiplied by the last nine, resulting in ninety. These ninety are then combined separately with oneself and sexual conduct, resulting in one hundred and eighty. As the sutra says: 'Praising the universal conduct of oneself and sexual conduct.' Therefore, they are combined separately. Fifth, regarding acting as a matchmaker, both the man and woman being introduced must be capable of discernment, able to understand meaning, possess four names, have complete bodies, be currently in a state of disharmony, belong to different lineages from oneself and the one being introduced, and the matchmaker must be different from the owners of both parties. The owners of the man and woman must also possess five characteristics. The motivation is: to facilitate the union of the man and woman.

ུ་ཕྲིན་བྱེད་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་ནི་རང་ངམ་སྐོས་པས་ཕྲིན་ལན་བྱེད་པར་འདོད་པའོ། །མཐར་ཐུག་དེ་གཉིས་ཀྱི་དབང་པོ་འཕྲད་པ་ལའོ། །དྲུག་པ་ཁང་པའི་ལྷག་མ་ལ། གཞི་ནི་ས་གཞི་དང་ཡོ་བྱད་རྩལ་བ་དང་། དེས་རྗེས་སུ་གནང་བ་དང་། གཞི་མ་དག་པ་དང་མ་བརྟན་པ། ནང་རྩིག་པར་བྱ་བ་ཅིག་གི་ཚད་ཡིན་པ། ཚད་ལས་ལྷག་པའི་རྩིག་པ། སྤྱོད་ལམ་བཞི་ཤོང་ཡན་ཆད། གཞན་གྱིས་བརྩམས་པ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་རྩིག་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པའོ། །སྦྱོར་བ་རང་ངམ་གཞན་གྱིས་བརྩིག་པར་ཞུགས་པ། མཐར་ཐུག་བསྐོར་བ་དང་སྐབས་ཟིན་པའོ། །འདིར་གཞི་མ་དག་པ་ནི། སྐྱེ་བ་པོ་ཕྲ་མོའི་གནས་དང་རྒྱལ་པོ་དང་། ལྷའི་གནས་དང་། མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་གནས་དང་། ཤིང་ལྗོན་པ་ལ་སོགས་པ་གནས་པའོ། །མ་བརྟན་པ་ནི། དགེ་འདུན་ལས་གསོལ་གཉིས་ཀྱི་གནང་བ་མ་ཐོབ་པའོ། །འདིར་ཚད་ལྡན་དེ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མདོར་ཚད་དང་ལྡན་པའི་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་དེ་ནི། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཐོ་གང་སྟེ། ནང་རོལ་ནས་དེ་བཅུ་གཉིས་དང་བདུན་གྱི་ཚད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པས། ཁང་པའི་ནང་གི་སྲིད་དུ་ཁྲུ་བཅོ་བརྒྱད། ཞེང་དུ་ཁྲུ་ཕྱེད་དང་བཅུ་གཅིག་གོ །བདུན་པ་ཁང་ཆེན་ལ་གཞན་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། གཅིག་གི་ཕྱེད་དུ་བྱས་པས་ཁང་པར་གསུངས་སོ། །བརྒྱད་པ་གཞི་མེད་བསྐུར་འདེབས་ལ། གཞི་ནི་ཡུལ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་རྣམ་པར་རྟག་པའི་ལྟ་བ་དང་མཚན་མཐུན་པ་རྒྱུད་ཐ་དད་གོ་བྱའི་ཡུལ་ནི་མི་ཡིན་པ་སྨྲ་ཤེས་པ་དོན་གོ་བ་ཤེས་པ་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་མ་ནིང་དང་མཚན་གཉིས་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་ཡིན་པ། རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པའོ། །དངོས་པོ་ཕམ་པ་བཞིའི་བརྒྱད་གང་ཡང་རུང་བས་བསྐུར་པ་བཏབ་པའོ། །ཀུན་སློང་འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་ཏེ་ཡུལ་དེ་ཉམས་པར་འདོད་པས་བསྐུར་པ་བཏབ་འདོད་ 6-4-6b པ། སྦྱོར་བ་ངག་བཞི་ལྡན་གྱིས་བསྐུར་པ་བཏབ་པ། མཐར་ཐུག་ཡུལ་གྱིས་དོན་གོ་བའོ། །དགུ་པ་བག་ཙམ་ལ་གཞན་རྣམས་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ་སྦྱོར་བ་ནི། མིང་ནས་སྨོས་ཤིང་གཞན་ལ་གནས་པའི་ཚིག་གི་མིག་གསལ་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་ནོ། །མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བཅུ་པ་དགེ་འདུན་དབྱེན་གྱི་ལྷག་མ་ལ། གཞི་ལ་གཉིས་ལས་སྦྱོར་བ་རྩམས་པའི་གཞི་ནི། བདག་ཉིད་འཁོར་ལོ་དབྱེན་གྱི་སྦྱོར་བའི་མཚན་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ། རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ནི། དགེ་འདུན་མཚན་ཉིད་པའི་ལས་ངོ་བོ་ཉིད་ཆོས་ལྡན་ནོ། །ཀུན་སློང་ཆོས་ལས་ཆོས་མ་ཡིན་པར་དབྱེ་བར་འདོད་པ་ལ་སྦྱོར་བས་བརྩམས་པར་བྱེད་པ། མཐར་ཐུག་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་མཐའ་ལས་འདས་པ། བཅུ་གཅིག་པ་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པའི་ལྷག་མ་ལ། གཞི་ནི་གང་གིས་གྲོགས་བྱས་པའི་ཡུལ་དེ། དབྱེན་གྱིས་སྦྱོར་བ་ལ་ཞུགས་པ། རྐྱེན་ནི་འདྲའོ། །ཀུན་སློང་ནི་དེའི་གྲོགས་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་

【現代漢語翻譯】想進行傳信的行為。結合是指自己或被派遣者想要進行回信。最終是指這兩者的主宰相遇。第六，關於房屋的殘餘部分。基礎是土地和工具的準備，以及由此產生的允許。基礎是不清凈和不穩固的。內部墻壁的尺寸是一個行為的度量，超過這個度量的墻壁，能夠容納四種行為方式以上。由他人建造，持續不斷地想要建造的動機。結合是指自己或他人開始建造。最終是指完成環繞和抓住機會。這裡，不清凈的基礎是指微小生物的住所、國王的住所、天神的住所、外道者的住所，以及樹木等。不穩固的基礎是指沒有獲得僧團兩次請求的允許。這裡，符合標準的尺寸是怎樣的呢？簡而言之，符合標準的半肘，也就是如來佛的一拃高，內部的尺寸是十二和七的度量。』因此，房屋內部的長度是十八肘，寬度是十一肘半。第七，關於大房屋，其他與之前相同，只是將一個減半，就稱為房屋。第八，關於無根據的誹謗。基礎是指具備別解脫戒且持有常恒之見者，與對像相符，異體，可理解的對象是人，能說話，能理解意義，具有自然屬性，不是非男非女或兩性人，具備這五個特徵。與自己是異體。通過四種墮罪中的任何一種進行誹謗。動機是改變認知，想要通過誹謗來損害對象。結合是通過具備四種語言的誹謗。最終是對像理解意義。第九，關於稍微誹謗，其他與之前相同，結合是指，從名字上提及，並且具備存在於他者身上的詞語的六種清晰特徵。最終是理解意義。第十，關於僧團分裂的殘餘部分。在基礎的兩種情況中，開始結合的基礎是，自己進入了分裂僧團的結合的特徵。完成的因緣是，僧團具備特徵的業，其自性是符合正法的。動機是想要將正法從非正法中分離出來，並通過結合來開始。最終是超越了三種表達的界限。第十一，關於隨順的殘餘部分。基礎是幫助者的對象，進入了分裂的結合。因緣是相同的。動機是想要成就他的朋友。結合是在那裡

【English Translation】 The act of wanting to send a message. Combination refers to oneself or someone dispatched wanting to send a reply. The ultimate is when the masters of these two meet. Sixth, regarding the remainder of the house. The basis is the land and the preparation of tools, and the permission resulting from it. The basis is impure and unstable. The size of the inner wall is a measure of an action, and the wall exceeding this measure can accommodate more than four modes of conduct. Built by others, with a continuous motivation to build. Combination refers to oneself or others starting to build. The ultimate is to complete the encirclement and seize the opportunity. Here, the impure basis refers to the dwelling of tiny creatures, the dwelling of the king, the dwelling of the gods, the dwelling of the heretics, and trees, etc. The unstable basis refers to not obtaining the permission of the Sangha's two requests. Here, what is the standard size? In short, half a cubit that meets the standard, which is the height of the Sugata's span, and the internal dimensions are twelve and seven measures. 'Therefore, the length inside the house is eighteen cubits, and the width is eleven and a half cubits. Seventh, regarding the large house, the others are the same as before, except that halving one is called a house. Eighth, regarding unfounded slander. The basis refers to one who possesses the Pratimoksha vows and holds the view of permanence, conforms to the object, is of a different entity, the understandable object is a person, can speak, can understand the meaning, has a natural attribute, is not a hermaphrodite or bisexual, and possesses these five characteristics. Is of a different entity from oneself. Slander is made through any of the eight of the four defeats. The motivation is to change cognition, wanting to harm the object through slander. Combination is through slander with four languages. The ultimate is that the object understands the meaning. Ninth, regarding slight slander, the others are the same as before, the combination refers to mentioning by name and possessing the six clear characteristics of words existing in others. The ultimate is understanding the meaning. Tenth, regarding the remainder of the Sangha's division. In the two cases of the basis, the basis for starting the combination is that one enters the characteristics of the combination of dividing the Sangha. The cause for completion is that the Sangha possesses the characteristics of karma, its nature is in accordance with the Dharma. The motivation is to want to separate the Dharma from the non-Dharma, and to start through combination. The ultimate is to transcend the limits of the three expressions. Eleventh, regarding the remainder of following. The basis is the object of the helper, entering into the combination of division. The cause is the same. The motivation is to want to accomplish his friend. The combination is there

རྩོམ་པ་མཐར་ཐུག་འདྲ། བཅུ་གཉིས་པ་ཁྱིམ་སུན་འབྱིན་པའི་ལྷག་མ་ལ། གཞི་ནི་རང་བསྐྲོད་པར་བྱེད་པའི་དགེ་འདུན་བདག་ཉིད་དང་ལྡན་པ་གོ་བྱའི་ཡུལ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པ་རྐྱེན་ནི་དེ་འདྲའོ། །ཀུན་སློང་ནི། དགེ་འདུན་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན་གྱི་རྩོམ་པ་མཐར་ཐུག་འདྲ། ཁ་ཅིག་སྡིག་སྨད་སྐྲད་དང་ཕྱིར་འབྱེད་བཞི་ཀ་ལ་འདིར་འགྱུར་བར་གསུང་ལ། དམར་ཊིཀ་ལས། ལུང་དང་བསྟན་བཅོས་ལས་མ་གསུངས་པས་མི་འཐད་ཟེར་རོ། །བཅུ་གསུམ་པ་བཀའ་བློ་མི་བདེ་བའི་ལྷག་མ་ལ། གང་སྤང་བའི་དངོས་པོ་བདག་ཉིད་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞི་དང་། གླེང་བྱེད་དགེ་འདུན་མཐའ་དག་གོ །གོ་བྱེད་གླེང་བྱེད་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ། བདག་ཉིད་ལ་གླེང་བ་པོ་ཡིན་ལ། བདག་ཉིད་གླེང་དྲན་བྱས་ལ་ཆགས་པ། རྐྱེན་ནི་འདྲ། ཀུན་སློང་སྤོང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་སྤང་བའི་ཚིག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་ནོ། །མཐའ་ནི་འདྲའོ་འདིར་བཀའ་བློ་མི་བདེ་ 6-4-7a པའི་དོན། རྣམ་འབྱེད་འགྲེལ་པར་དཀའ་བློ་མི་བདེ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། ཚིག་སྐྱོན་ཆགས་ཤིང་འབྲས་བུ་མེད་པའོ། །གུས་པར་མི་བསྙེན་ཅིང་འགོག་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་བཤད། དགེ་འདུན་དབྱེན་ལ་སོགས་པ་བཞི་པོ་འདི་ལ་སྒོ་བ་ལས་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དགེ་སློང་འགའ་ཞིག་ལྟུང་བ་འདི་རྣམས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་ལ་ཞུགས་པ་ན། དགེ་འདུན་མཚན་ཉིད་གསུམ་ལྡན་གྱི་བཞམས་ཏེ་སྒོ་བ་སོགས་རྐྱེན་བཟློག་ཚུལ་ལྔས་ལྡོག་ཀྱང་། ལྔ་པའི་མཐའ་ལ་མ་གཏང་བ་ཁོ་ན་ལ་དངོས་གཞིར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཞམས་བསྒོ་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་དེ་ལ་ཡིད་བཅུ་དྲུག་ལ་སོགས་པའི་དགེ་སློང་ཅིག་བསྐོས་ནས་དྲན་བསྐུལ་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་ཡིན་ལ། འདིའི་སྔ་རོལ་དུ་ཡང་སྦྱོར་བའི་ཉེས་བྱས་གཅིག་བཞམས་བསྒོ་སོགས་དངོས་གཞིའི་མཐའ་ལ་སྦོམ་པོ་རེ་རེ། ལྔ་པའི་ཐ་ལ་མི་གཏོང་ན། དངོས་གཞིའི་ལྟུང་བ་གཅིག་སྟེ། བཞི་པོ་རེ་རེའི་སྐབས་སུའང་། སྦྱོར་དངོས་ཀྱི་ལྟུང་བ་དྲུག་དྲུག་རེ་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དགེ་འདུན་ལྷག་མ་རྣམས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །སོ་སོར་ཐར་པའི་མདོ་ལས། དབེན་པར་སྐྱབས་ཡོད་ན་འདུག་པའོ། །ཞེས་མ་ངེས་པའི་ལྟུང་བ་གཉིས་གསུང་བ་ནི། གླེང་གཞིའི་དབང་གིས་ལོགས་སུ་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། མདོ་རྩར་སྡེ་ཚན་ལ་སོགས་པར་མ་གསུངས་པ་ནི། ཕམ་ལྷག་ལྟུང་བྱེད་གསུམ་གང་རུང་གི་རིགས་སུ་འདུ་བ་ལ་དགོངས་སོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་དབེན་པ་ན་འདུག་པ་ནི། དབེན་པར་འདོམ་གང་གི་ནང་རོལ་ན་འདུག་པ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་པས། ཕམ་ལྷག་ལྟུང་བྱེད་གསུམ་གང་དུ་འགྱུར་མ་ངེས་ལ། གཉིས་པ་ནི། སྐྱབས་ཡོད་ན་འདོམ་གང་གི་ཕྱི་རོལ་དུ་འདུག་པ་ལ་བྱ་བ་ལྷག་མ་དང་ལྟུང་བྱེད་གང་དུ་འགྱུར་མ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ གསུམ་པ་སྤང་བ་ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་སྡེ་ཚན། བཅུ་ཚན་དང་པོ།

【現代漢語翻譯】第十二條，逐出家門殘罪之餘：基礎是具有自我放逐的僧團性質，可理解的對象是具備五種名稱，與自身傳承不同，因緣也是如此。動機是想要誹謗僧團。行為是具備六種語言的最終行為。有些人說，責罵罪惡、驅逐和遣返四種行為都屬於此類。但《紅疏》中說，因為經典和論典中沒有說明，所以不合理。第十三條，使人不悅殘罪之餘：所要捨棄的事物是自身的學處，以及所有被議論的僧團。可理解的是具備議論的性質，自身是議論者，自身執著于議論和回憶。因緣相同。動機是想要捨棄。行為是具備六種性質的捨棄之語。結果相同。這裡使人不悅的意思是，在《分別解脫經》的解釋中，『使人不悅』是指言辭有缺陷且沒有結果，不恭敬且加以阻止。僧團分裂等四種罪過被稱為『由門而入』，因為有些比丘參與這些罪過的行為時，具備三種性質的僧團會加以制止，雖然可以通過五種方式來阻止因緣，但只有在第五種結果上不放棄，才能成為實際的罪行。制止和勸誡是：僧團指派一位具備十六種功德的比丘來勸誡和提醒。在此之前，也有行為上的過失，每次制止和勸誡等實際罪行的結果都是粗罪，如果在第五種結果上不放棄，就會構成實際的罪行。每種罪行都會產生六種行為和實際的罪過。僧團殘罪已經講完。《別解脫經》中說：『在隱蔽處有依靠而住。』所說的兩種不定罪，是根據所議論的基礎而單獨說明的，而在根本經和部類中沒有說明，是因為它們包含在波羅夷、僧殘和墮罪三種罪行之中。其中，第一種在隱蔽處居住，是指在隱蔽處一尋之內居住，不確定屬於波羅夷、僧殘和墮罪中的哪一種。第二種是，有依靠地在一尋之外居住，不確定屬於僧殘和墮罪中的哪一種。第三類，捨墮罪部，第一組十條。

【English Translation】 The twelfth, the remainder of the Saṃghāvaśeṣa of expelling from the household: The basis is the Saṃgha nature that causes self-expulsion, the object to be understood is the five terms, the lineage is different from oneself, and the condition is the same. The motivation is the desire to slander the Saṃgha. The action is the ultimate action with six languages. Some say that all four of blaming sins, expelling, and rejecting are transformed here. But the 'Red Commentary' says that it is unreasonable because it is not mentioned in the scriptures and treatises. The thirteenth, the remainder of the Saṃghāvaśeṣa of displeasure: The object to be abandoned is the basis of one's own training, and all the Saṃgha that is being discussed. The object to be understood is the nature of being discussed, oneself is the speaker, and oneself is attached to the discussion and remembrance. The condition is the same. The motivation is the desire to abandon. The action is the word of abandonment with six characteristics. The end is the same. Here, the meaning of displeasure is explained in the commentary on the Vinaya-vibhaṅga as 'displeasure' means words that are flawed and fruitless, disrespectful and obstructive. These four, such as Saṃgha division, are called 'entering through the door', because when some monks engage in the actions of these offenses, the Saṃgha with three characteristics will restrain them, and although the conditions can be reversed by five methods, it only becomes a real offense if one does not give up on the fifth end. Restraint and admonition are: the Saṃgha appoints a monk with sixteen qualities to remind and urge. Before this, there are also faults in the action, and each result of the actual offense such as restraint and admonition is a gross offense. If one does not give up on the fifth end, it becomes one actual offense. In each of the four cases, six offenses of action and reality are generated. The remaining Saṃghāvaśeṣas have been taught. In the Prātimokṣa Sūtra, it is said: 'Living in seclusion with refuge.' The two uncertain offenses mentioned are explained separately because of the basis of discussion, and they are not mentioned in the root Sūtra and sections because they are included in the categories of Pārājika, Saṃghāvaśeṣa, and Niḥsargika Pācattika. The first, living in seclusion, refers to living within a fathom in seclusion, and it is uncertain which of the three it becomes: Pārājika, Saṃghāvaśeṣa, or Niḥsargika Pācattika. The second is, living outside a fathom with refuge, and it is uncertain which of the two it becomes: Saṃghāvaśeṣa or Niḥsargika Pācattika. The third category, the section on Niḥsargika Pācattika, the first set of ten.

སྡེ་ཚན་གསུམ་པ་སྤང་བ་ལྟུང་བྱེད་ཀྱི་སྡེ་ཚན་ལ། བཅུ་ཚན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལ་སྡོམ་ནི། མདོ་ལས། འཆང་བ་འབྲལ་བ་འཇོག་པ་དང་། །འཁྲུར་འཇུག་པ་དང་ལེན་པ་དང་། །སློང་དང་ 6-4-7b སྟོད་གཡོགས་སྨད་གཡོགས་བཅས། །རིན་ཐང་སོ་སོར་བསྐུར་བའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལས། དང་པོ་གོས་ཞག་བཅུ་འཆང་བའི་སྤང་བ་ལས། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ་དངོས་པོ་ནི། གོས་དངོས་སུ་གྲུབ་པ་དང་། རྒྱུ་དང་དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་གིས་རུང་བ་དང་། རང་དབང་བའམ། གནས་སྐབས་དབང་བྱར་ཡོད་པ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བའམ། འབྲེལ་ཀྱང་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་དང་བཅས་པ་ཟླ་བ་བཞག་པ་མ་ཡིན་པའོ། །བདག་ཉིད་ཀྱང་སྲ་བརྐྱང་བཏིང་པ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་འཆང་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ནི་ཞག་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ། དགག་བྱ་ནི་འདོད་པ་ཆུང་ཤིང་ཆོག་མི་ཤེས་པ་དང་། ཐོས་བསམ་གྱི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའོ། །ལྟུང་བ་འདི་བྱུང་ནས་མ་གཤེགས་ཀྱི་བར་དུ། ཞག་རེ་རེ་ལ་སྤང་ལྟུང་རེ་རེ་འབྱུང་སྟེ། དེའི་རྒྱུ་ཚོགས་མཐར་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདིར་ཤན་འབྱུང་ཚུལ་ནི། དགེ་སློང་གི་ཚེས་གཅིག་དང་། ཚེས་ལྔ་ལ་ཆོས་གོས་ལྷག་མ་གཉིས་བདག་གིར་བྱེད་ཅིང་། སྔ་མ་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་ན། ཕྱིས་ཐམས་ཅད་བྱིན་གྱིས་བརླབས་སམ། མ་རླབས་ཀྱང་ཚེས་བཅུ་གཅིག་གི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ་གཉིས་ཀ་ལ་སྤང་བར་འགྱུར་ཏེ། སྔ་མའི་ཤན་གྱིས་སོ། །ཡང་སྔ་མ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཕྱི་མ་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་ན། ཕྱི་མ་རང་ཉིད་ཀྱི་ཞག་བཅུ་ལོན་པའི་ཚེ་ཕྱི་མ་ཁོ་ན་ལ་སྤང་བར་འགྱུར་གྱི་སྔ་མ་ལ་མི་འགྱུར་ཏེ། ཕྱི་མའི་ཤན་སྔ་མ་ལ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཉིན་གཅིག་ཆོས་གོས་གཉིས་བདག་གིར་བྱས་ནས། གཅིག་བྱིན་གྱིས་བརླབས། གཅིག་བྱིན་གྱིས་མ་རླབས་ན་གཉིས་ཀས་ཞག་ལོན་པའི་ཚེ་གཉིས་ཀ་ལ་སྤང་བར་འགྱུར་ཏེ། དུས་མཉམ་པས་མཉམ་པ་ལ་ཤན་བརྡེག་པའི་ཕྱིར། འདིར་རྟོགས་དཀའ་བ་ཤན་གྱི་འབྱུང་ཚུལ་ལ། རྫས་ཀྱི་ཤན་དང་ལྟུང་བའི་ཤན་གཉིས། དང་པོ་ནི་གོས་ལྷུང་བཟེད་སྨན་གསུམ་ལས་འབྱུང་ལ། གཞན་ལ་བཤད་པ་མེད་པའོ། །དེ་ལ་ཤན་རྡེག་ 6-4-8a བྱེད་བརྡེག་བྱ་གཉིས་ལས་དང་པོས་རང་སྟོབས་ཀྱི་ལྟུང་བ་འབྱུང་རུང་གི་རྫས་གང་ཞིག །ཤན་བརྡེག་བྱ་དང་བཅས་པ་རིགས་མཐུན་པའོ། །བརྡེག་བྱ་ནི་ཤན་སྟོབས་ཀྱི་ལྟུང་བ་འབྱུང་རུང་གི་རྫས་གང་ཞིག །རྡེག་བྱེད་དང་བཅས་རིགས་མཐུན་པའོ། །ཤན་བརྡེག་པའི་ཚུལ་ནི། ཤན་རྡེག་བྱེད་ཀྱི་གོས་རང་གི་རྗེས་ཞུགས་དང་བཅས་པ་དེས། བརྡེག་བྱ་རྙེད་མ་ཐག་པ་རང་གི་རྗེས་ཞུགས་དེ་འདྲེས་པར་བྱས་ནས། རྡེག་བྱེད་དེས་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཞག་ལོན་པའི་ཚེ། ཁོས་བརྡེག་བྱ་དེ་ལའང་ལྟུང་བ་སྐྱེ་རུང་གི་ངོ་བོར་བྱས་པའོ། །ལྟུང་བའི་ཤན་ནི། སྤང་བ་ལྟུ

【現代漢語翻譯】第三品，捨墮品類。共有三個十品。第一品總攝如下：經中說：『持有、分離、放置，使之褪色、接受、乞求，以及上衣、腰衣、下衣等，各自賦予價值。』首先，關於持有超過十天的衣物的捨墮。有四個方面：基礎、意樂、行為和究竟。首先，基礎是：實際存在的衣物，材質、形狀和顏色合適，屬於自己或暫時歸自己支配，與加持無關或有關但後來才加持，且不是放置了一個月之久的衣物。自身也不是硬撐開或鋪平的。意樂是想要持有。究竟是第十一天天亮。應避免的是少欲知足，以及成為聽聞和思考的障礙。從犯下此罪到去世之間，每天都會犯下一個捨墮，因為其因緣具足。因此，這裡產生影響的方式是：比丘在初一和初五擁有兩件剩餘的法衣，如果之前的沒有加持，那麼之後全部加持，或者即使沒有加持，到十一日天亮時，兩件都會成為捨墮，因為之前的影響。如果之前加持了，之後沒有加持，那麼之後的那件在自己的十天期滿時，只有之後的那件會成為捨墮，之前的不會，因為之後的影響不會發生在之前。如果一天之內擁有兩件法衣，一件加持了，一件沒有加持，那麼兩件在期滿時都會成為捨墮，因為時間相同，會互相影響。這裡難以理解的是影響的產生方式，分為物質的影響和罪行的影響兩種。第一種是從衣物、缽、藥物三種產生，沒有對其他人說明。其中，影響者和被影響者兩種，前者是自身具有產生罪行的潛力的物質，與被影響者屬於同類。被影響者是具有影響力的罪行產生潛力的物質，與影響者屬於同類。影響的方式是：影響者的衣物，連同其自身的後續影響，在獲得被影響者后，將其自身的後續影響混合在一起，當影響者自身期滿時，它也使被影響者具有產生罪行的性質。罪行的影響是捨墮。

【English Translation】 The third section, the section on offenses entailing forfeiture. There are three sets of ten. The first set is summarized as follows: The Sutra says: 'Holding, separating, placing, causing to fade, accepting, begging, and upper garment, waist garment, lower garment, each assigned a value.' First, regarding the forfeiture of holding robes for more than ten days. There are four aspects: basis, intention, action, and culmination. First, the basis is: a robe that actually exists, is suitable in material, shape, and color, is owned or temporarily controlled, is not related to blessing or is related but subsequently, and is not a robe that has been kept for a month. The robe itself is not stretched or laid out. The intention is to hold it. The culmination is the dawn of the eleventh day. What should be avoided is having few desires and not knowing contentment, and becoming an obstacle to hearing and thinking. From the occurrence of this offense until death, each day will incur a forfeiture, because its causes are complete. Therefore, the way influence arises here is: if a Bhikshu owns two extra Dharma robes on the first and fifth days, if the former is not blessed, then all the latter are blessed, or even if not blessed, when the dawn of the eleventh day arrives, both will become forfeitures, because of the influence of the former. Again, if the former is blessed and the latter is not, then when the latter reaches its own ten days, only the latter will become a forfeiture, not the former, because the influence of the latter does not affect the former. If one owns two Dharma robes on the same day, one blessed and one not, then when both reach their limit, both will become forfeitures, because they are simultaneous and influence each other. What is difficult to understand here is the way influence arises, which is divided into the influence of matter and the influence of offense. The first arises from robes, bowls, and medicine, and is not explained to others. Among them, there are two types: the influencer and the influenced. The former is a substance that inherently has the potential to generate an offense, and is of the same kind as the influenced. The influenced is a substance that has the potential to generate an offense through the power of influence, and is of the same kind as the influencer. The way influence occurs is: the robe of the influencer, along with its own subsequent influence, mixes its own subsequent influence with the newly acquired influenced, and when the influencer itself reaches its limit, it also makes the influenced have the nature of being able to generate an offense. The influence of offense is forfeiture.

ང་བྱེད་སུམ་ཅུ་པོ་གང་རུང་བྱུང་ནས་ཕྱིར་བཅོས་མ་གྲུབ་པའི་བར་དེར་ཡོ་བྱད་རིགས་མཐུན་མི་མཐུན་གང་བདག་གིར་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་ལྟུང་བ་དེ་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་པའི་ཚེ་སྤང་དགོས་སུ་བྱས་པའོ། །གཉིས་པ་འབྲེལ་བའི་སྤང་བ་ལ། དངོས་གཞི་ཆོས་གོས་གང་རུང་རང་རང་བྱིན་རླབས་ཅན། རུང་བ་ཚད་ལྡན་རང་དབང་སོགས་སྔ་མ་ལྟར་རོ། །བདག་ཉིད་གནང་བ་ཐོབ་པ་དང་དགོན་པ་བར་ཆད་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའོ། །གནས་ནི་དེའི་གནས་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ལས་གཞན་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་གནས་དེར་གནས་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་མཚན་མོའི་མཐའ་འདས་པའོ། །གསུམ་པ་ཟླ་འཇོག་གི་སྤང་བ་ལ། བཞག་བྱའི་དངོས་པོ་གོས་སུ་གྲུབ་པ། ཁྲུ་གང་ཡན་ཆད་པ། རང་དབང་དུ་བྱ་བར་ཡོད་པ། རེ་བའི་ཆོས་གཉིས་དང་ལྡན་པ། བདག་ཉིད་ཀྱི་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བྱ་བ་མེད་པ་སྲ་བརྐྱང་མ་བཏིང་བའོ། །ཀུན་སློང་ནི་འཚང་བར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ནི་ཞག་སོ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །འདི་ལ་རིགས་བཟློག་ཤན་འབྱུང་། རིགས་མི་བཟློག་ཤན་འབྱུང་། རིགས་མི་འབྱུང་རིགས་བཟློག །ཤན་མི་བཟློག་ལ་ཤན་མི་འབྱུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཚེས་གཅིག་གི་ཉིན་ཁ་སོགས་ཀྱི་གོས་གཅིག་ཁ་སྐང་ལ་རེ་བ་དང་བཅས་ན་བཅངས་པ་ལ་ཚེས་ལྔའི་ཉིན་ཁ་སྐང་རིགས་མཐུན་ 6-4-8b རེ་བའི་ཚད་དུ་ཆོག་པ་རྙེད་པ་ལྟ་བུ་གཅིག་བྱུང་ན། རིགས་བཟློག་སྟེ་སྔ་མ་ཟླ་བའི་རིགས་ལས་ལོག་ནས་ཞག་བཅུ་པའི་རིགས་སུ་སོང་བའི་ཕྱིར། ཤན་འབྱུང་སྟེ་ཤན་ཚེས་བཅུ་གཅིག་གི་ཉིན་ཕྱིས་བརྙེད་དེས་ཀྱང་ཞག་བཅུ་ལོན་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། ཚེས་གཅིག་ལ་ཁ་སོགས་བཞག་པ་ལས། ཚེས་གཉིས་ནས་སུམ་ཅུའི་བར་དུ་ཁ་སྐང་རིགས་མི་མཐུན་ནམ་རེ་བའི་ཚད་དུ་མ་ཆོག་པ་ཅིག་རྙེད་ན། རིགས་མི་བཟློག་སྟེ། ཟླ་འཇོག་གི་རིགས་ཉིད་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར། ཤན་འབྱུང་སྟེ་ཁ་སོགས་ཀྱིས་སོ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ་སྔ་མས་ཀྱང་ཞག་སུམ་ཅུ་ལོན་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་ནི་རྟོགས་སླའོ། །བཞི་པ་ནི་ཚེས་གཅིག་གི་སྔ་དྲོ་ཁ་སོགས་ཀྱི་གོས་གཅིག་ལ་རེ་བས་བཅངས་པ་ལས། ཕྱི་དྲོ་རིགས་མཐུན་རེ་བའི་ཚད་ཆོག་ཅིག་བརྙེད་པའམ། རེ་བ་ཆད་ན་ཤན་མི་འབྱུང་སྟེ། རྡེག་བྱེད་ལ་ཞག་ལྷག་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར། རིགས་བཟློག་སྟེ། ཞག་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ། འཆང་སྦང་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་འདིར་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་མ་ཡིན་པ་ཁ་བསྐང་ལ་རེ་བ་ཡོད་ཀྱང་ཟླ་བར་བཞག་ཏུ་མི་རུང་ངོ་། །བཞི་པ་འཁྲུར་འཇུག་པའི་སྤང་བ་ལ། གཞི་ནི་ཡུལ། བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ། ལྟ་བ་མཐུན་པ། མཚན་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། ལུས་རྟེན་དུ་རུང་བ། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ། རྫུ་འཕྲུལ་མ་ཐོབ་པ། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ་སྟེ། ཐ་སྙད་བརྒྱད་ལྡན་དེ་དགེ་སློང་ལས་བསྐྱེད་པ་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་ཤེས

【現代漢語翻譯】如果任何三十種墮落（指《律藏》中規定的三十種墮落行為）發生，在未完成懺悔之前，所有佔有的物品，無論種類相同與否，都屬於墮落之物，在懺悔時必須捨棄。第二種是關聯的捨棄：主要指任何袈裟，經過各自的加持，符合標準，可以自由支配等等，都與之前的情況相同。自己獲得允許，且寺院沒有障礙。地點是指該地點的附近區域之外的地方。動機是想要居住在該地點。最終是夜晚結束。第三種是放置一月的捨棄：所放置的物品必須是布料製成，長度超過一肘，可以自由支配，具備兩種期望的條件，自己沒有進行加持，沒有堅硬的支撐物。動機是想要完成。最終是一個月后的黎明。這裡有種類顛倒顯現，種類不顛倒顯現，種類不顯現種類顛倒，顯現不顛倒且顯現不顯現。第一種情況是：在初一那天，如果用一塊布等來彌補，並帶有期望，如果到初五那天，找到一塊種類相同、滿足期望的布，這就是種類顛倒，因為之前的布從一月的種類轉變為十日的種類。顯現是指在十一日那天，後來找到的布也完成了十日。第二種情況是：在初一放置布等，從初二到三十之間，如果找到一塊種類不同或不滿足期望的布，這就是種類不顛倒，因為仍然屬於放置一月的種類。顯現是指當布等在三十一日黎明時，之前的布也完成了三十日。第三種情況很容易理解。第四種情況是：在初一的早晨，用一塊布等帶著期望來持有，如果在下午找到一塊種類相同、滿足期望的布，或者期望消失，這就是顯現不顯現，因為對於敲擊者來說，沒有剩餘的時間。種類顛倒是指在十一日黎明時，會變成持有和放棄。這裡，即使對於不是袈裟尺寸的布料有彌補的期望，也不能放置一月。第四種是允許進入的捨棄：基礎是地點。具備比丘戒（Bhikkhu，受過具足戒的出家人），觀點相同，名稱相同，具備三種稱謂，身體適合作為所依，身體處於正常狀態，沒有獲得神通，不是親屬。具備八種稱謂的這些，對於從比丘中產生的大多數人來說是知道的。 If any of the thirty types of downfall (referring to the thirty types of fallen behavior stipulated in the Vinaya) occur, before the repentance is completed, all possessions, whether of the same kind or not, are considered fallen objects and must be discarded during repentance. The second type is related abandonment: mainly referring to any robes, after their respective blessings, meeting the standards, and being freely disposable, etc., are the same as before. One has obtained permission, and the monastery has no obstacles. The location refers to a place other than the vicinity of that location. The motivation is wanting to reside in that location. The ultimate is the end of the night. The third type is abandonment for placing for a month: the object placed must be made of cloth, longer than one cubit, freely disposable, meeting the conditions of two expectations, not blessed by oneself, and without hard support. The motivation is wanting to complete. The ultimate is the dawn after one month. Here, there are type reversal manifestation, type non-reversal manifestation, type non-manifestation type reversal, manifestation non-reversal and manifestation non-manifestation. The first case is: on the first day, if one uses a piece of cloth, etc., to make up for it, with expectation, if on the fifth day, one finds a piece of cloth of the same kind that meets the expectation, this is type reversal, because the previous cloth changes from the type of one month to the type of ten days. Manifestation means that on the eleventh day, the cloth found later also completes ten days. The second case is: placing cloth, etc., on the first day, from the second to the thirtieth day, if one finds a piece of cloth of a different kind or that does not meet the expectation, this is type non-reversal, because it still belongs to the type of placing for a month. Manifestation means that when the cloth, etc., dawns on the thirty-first day, the previous cloth also completes thirty days. The third case is easy to understand. The fourth case is: in the morning of the first day, holding a piece of cloth, etc., with expectation, if in the afternoon one finds a piece of cloth of the same kind that meets the expectation, or the expectation disappears, this is manifestation non-manifestation, because for the striker, there is no remaining time. Type reversal means that at dawn on the eleventh day, it will become holding and abandoning. Here, even if there is an expectation of making up for cloth that is not the size of a robe, it cannot be placed for a month. The fourth is abandonment for allowing entry: the basis is the location. Possessing the Bhikkhu vows (Bhikkhu, a fully ordained monastic), having the same view, having the same name, possessing three appellations, the body is suitable as a support, the body is in a normal state, not having obtained supernatural powers, not being a relative. These with eight appellations are known to most of those who arise from the Bhikkhus.

【English Translation】 If any of the thirty types of downfall (referring to the thirty types of fallen behavior stipulated in the Vinaya) occur, before the repentance is completed, all possessions, whether of the same kind or not, are considered fallen objects and must be discarded during repentance. The second type is related abandonment: mainly referring to any robes, after their respective blessings, meeting the standards, and being freely disposable, etc., are the same as before. One has obtained permission, and the monastery has no obstacles. The location refers to a place other than the vicinity of that location. The motivation is wanting to reside in that location. The ultimate is the end of the night. The third type is abandonment for placing for a month: the object placed must be made of cloth, longer than one cubit, freely disposable, meeting the conditions of two expectations, not blessed by oneself, and without hard support. The motivation is wanting to complete. The ultimate is the dawn after one month. Here, there are type reversal manifestation, type non-reversal manifestation, type non-manifestation type reversal, manifestation non-reversal and manifestation non-manifestation. The first case is: on the first day, if one uses a piece of cloth, etc., to make up for it, with expectation, if on the fifth day, one finds a piece of cloth of the same kind that meets the expectation, this is type reversal, because the previous cloth changes from the type of one month to the type of ten days. Manifestation means that on the eleventh day, the cloth found later also completes ten days. The second case is: placing cloth, etc., on the first day, from the second to the thirtieth day, if one finds a piece of cloth of a different kind or that does not meet the expectation, this is type non-reversal, because it still belongs to the type of placing for a month. Manifestation means that when the cloth, etc., dawns on the thirty-first day, the previous cloth also completes thirty days. The third case is easy to understand. The fourth case is: in the morning of the first day, holding a piece of cloth, etc., with expectation, if in the afternoon one finds a piece of cloth of the same kind that meets the expectation, or the expectation disappears, this is manifestation non-manifestation, because for the striker, there is no remaining time. Type reversal means that at dawn on the eleventh day, it will become holding and abandoning. Here, even if there is an expectation of making up for cloth that is not the size of a robe, it cannot be placed for a month. The fourth is abandonment for allowing entry: the basis is the location. Possessing the Bhikkhu vows (Bhikkhu, a fully ordained monastic), having the same view, having the same name, possessing three appellations, the body is suitable as a support, the body is in a normal state, not having obtained supernatural powers, not being a relative. These with eight appellations are known to most of those who arise from the Bhikkhus.

་པར་བྱའོ། །དངོས་པོ་ཆོས་གོས་གསུམ་དང་། གདིང་བ་ལས་གང་ཡང་རུང་བ། རུང་བ་ཚད་ལྡན་རང་གི་ཡིན་པ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ། འཁྲུར་འཇུག་པར་འོས་པ། སྔར་ཕྱེད་བྱས་པ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འཁྲུ་ལ་སོགས་པ་འཆག་ཚད་མར་བྱེད་དུ་འཇུག་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་བྱ་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །ལྔ་པ་ལེན་པའི་སྤང་བ་ལ། ཡུལ་ནི་སྔར་བཤད་པའི་ཐུན་མོང་བ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། རྫས་ཐ་དད་པ་ཅན་དང་ 6-4-9a སེམས་ཡངས་པ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་གོས་དངོས་སུ་གྲུབ་པ། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །དྲུག་པ་སློང་བའི་སྤང་བ་ལ། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བདག་ཉིད་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། ཉེ་དུ་མིན་པ། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ། མ་གླངས་པའི་སྔ་རོལ་དུ་གཏེར་བ་པོ་མ་ཡིན་པའོ། །དངོས་པོ་གོས་དངོས་སུ་གྲུབ་པ། རུང་བ་ཚད་དང་ལྡན་པ། ཁྱིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། འདི་ཉིད་འོག་མ་གསུམ་ལའང་སྦྱར་རོ། །བདག་ཉིད་སྲ་བརྐྱང་མ་བཏིང་བ། འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཚང་བ་ཀུན་སློང་སློང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན་ནོ། །མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །བདུན་པ་སློང་བར་རིགས་པའི་སྤང་བ་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་དངོས་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། བདག་ཉིད་སློང་བར་རིགས་པ་ཡིན་པ། དེ་ཡང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་མེད་པ། ཀུན་སློང་ལྷག་མ་སློང་བར་འདོད་པའམ། མ་བྱིན་པར་སློང་བའོ། །སྦྱོར་བ་དེ་གཉིས་གང་རུང་རྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ཐོབ་པའམ་ཐག་ཆོད་པའོ། །བརྒྱད་པ་སྤགས་པ་སློང་བ་ལ། གཞན་སྔ་མ་དང་འདྲ། སྦྱིན་བདག་སྦུངས་ཆུང་བ། ཀུན་སློང་ནི་སྔོས་པ་ལས་ལྷག་པར་སློང་བར་འདོད་པའོ། །དགུ་པ་སོ་སོ་ནས་སྤགས་པ་སློང་བ་ལ། གཞན་རྣམས་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལ། འདི་ལ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པ་སྦུངས་ཆེ་བ་གཅིག་དགོས་སོ། །འདིར་ཁྱིམ་བདག་ཕོ་མོ་ལྟ་བུ་སོ་སོ་ནས་སྤགས་པ་ཐོབ་ནས་སྦྱོར་བ་ཅིག་པའི་ཕྱིར་ལྟུང་བ་ནི་གཅིག་ཁོ་ནའོ། །བཅུ་པ་རིན་ཐང་བསྐུར་བའི་སྤང་བ་ལ། གཞི་ནི་ཁྱིམ་བདག་ཞལ་ལྟ་བ་གསུམ་ཆར་གྱི་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་ལས་ཐ་དད་ཅིང་ནང་ཕན་ཚུན་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ནི་རིན་བསྐུར་བ་ལས་གྲུབ་པའི་ཆོས་གོས་རུང་ཚད་ལྡན། ཀུན་སློང་ལེན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ལེན་པར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པ། འདི་ལ་གོ་སླ་བར་བྱས་ན་ཡང་། ཁྱིམ་བདག་སེང་གེ་ལྟ་བུས། དགེ་སློང་ཉེར་དགའ་ལྟ་བུ་ལ། ཆོས་གོས་ཀྱི་རྒྱུ་རུང་བ་མ་ཡིན་པ། གསེར་ལྟ་བུ་ 6-4-9b ཅིག་ཕོ་ཉ་བཏང་ནས་བསྐུར་བ་ལ། དགེ་སློང་གིས་འདི་ལེན་དུ་མི་རུང་། ཞེས་སྤངས་པ་ལས། ཕོ་ཉས་སྨྲས་པ། ཞལ་ལྟ་བགྱིད་པ་འགའ་ཡོད་དམ། དགེ་སློང་གིས་སྨྲས་པ་ཡོད་དེ། ཞལ་ལྟ་བ་འདི་ཞེས་བྱའོ། །ཕོ་ཉས་ཞལ་ལྟ་བ་ལ་སྨྲས་པ། འདི་ལ་གོས་རུང་བ་བསྒྲུབས་ལ་དགེ་སློང་ལ་ཕུལ་ཤིག །ཞལ་ལྟ་བྱེད་པས་སྨྲས་པ་དེ་ལྟར་བྱེད་

【現代漢語翻譯】應如是行持。物品方面，三法衣和坐墊等任何適宜之物，適宜且合乎標準，屬於自己所有，經過加持，可以用於縫製，此前未曾使用過，發心是爲了縫製等目的，允許進行裁剪，行為方面具備六種語言，最終完成所有工作。第五，關於接受的捨墮：所緣境是之前所說的共同具備八法的，物品是具有不同材質的，心不是寬大的，物品是實際存在的衣服，最終是獲得在手中。第六，關於乞求的捨墮：所緣境是具備五種名稱的在家眾，自身與物品不同，不是親屬，身體處於正常狀態，在未開口之前不是施與者。物品是實際存在的衣服，適宜且合乎標準，屬於那位在家眾所有，這一點也適用於接下來的三種情況。自身沒有伸展或鋪開，生活用品齊全，發心想要乞求，行為方面具備六種語言。最終是獲得在手中。第七，關於可以乞求之物的捨墮：基礎上，所緣境與之前相同，自身是可以乞求之人，並且沒有任何需要加持之物，發心是想要乞求剩餘之物，或者未經允許而乞求。行為方面是進行以上兩種行為中的任何一種，最終是獲得或者確定。第八，關於混合乞求：其他與之前相同，施主是小氣的，發心是想要乞求超過之前所給之物。第九，關於分別乞求混合之物：其他方面與之前相同，但需要一位慷慨的施主。在此，例如從男女主人處分別獲得混合之物，因為行為是一致的，所以墮罪只有一個。第十，關於請求價值的捨墮：基礎是三種情況都符合的在家眾，具備五種名稱，與自己不同，內部彼此物品不同，物品是由請求價值而成的適宜且合乎標準的法衣，發心是想要接受，行為是開始接受，最終是獲得在手中。爲了更容易理解，例如，在家眾名叫'森格'（藏文：སེང་གེ་， सिंह，simha，獅子），對僧人名叫'涅達'（藏文：ཉེར་དགའ་， नन्द，nanda，歡喜）的人說，沒有適宜的法衣材料，比如黃金之類的東西，派信使送去，僧人拒絕接受，說：'這不能接受'。信使說：'有中間人嗎？'僧人說：'有，這位可以做中間人'。信使對中間人說：'用這個做成適宜的衣服，供養給僧人'。中間人說：'好的，我會這樣做'

【English Translation】 One should act accordingly. Regarding the items, any suitable item such as the three Dharma robes and a mat, suitable and meeting the standards, belonging to oneself, blessed, and suitable for sewing, not previously used, with the intention for sewing, etc., allowing for cutting, and the action is complete with six verbal expressions, ultimately completing all the work. Fifth, regarding the niḥsargika (捨墮, relinquishment entailing expiation) of acceptance: the object of focus is the previously mentioned common ground possessing eight qualities, the items are of different materials, the mind is not expansive, the item is an actual existing robe, and ultimately it is obtained in hand. Sixth, regarding the niḥsargika of begging: the object of focus is a householder possessing five designations, oneself is different from the item, not a relative, the body is in a normal state, and not a giver before speaking. The item is an actual existing robe, suitable and meeting the standards, belonging to that householder, and this also applies to the following three cases. Oneself has not stretched out or spread out, possessing all the necessities of life, with the intention of wanting to beg, and the action is complete with six verbal expressions. Ultimately, it is obtained in hand. Seventh, regarding the niḥsargika of what is proper to beg for: on the basis, the object of focus is the same as before, oneself is a person who can beg, and there is nothing that needs to be blessed, with the intention of wanting to beg for the remaining items, or begging without permission. The action is to engage in either of these two actions, and ultimately it is obtained or determined. Eighth, regarding mixed begging: other aspects are the same as before, the benefactor is stingy, and the intention is to want to beg for more than what was given before. Ninth, regarding separately begging for mixed items: other aspects are the same as before, but one needs a generous benefactor. Here, for example, obtaining mixed items separately from the male and female householders, because the action is consistent, there is only one downfall. Tenth, regarding the niḥsargika of requesting value: the basis is a householder who meets all three conditions, possessing five designations, different from oneself, and internally the items are different from each other, the item is a Dharma robe made from the requested value, suitable and meeting the standards, with the intention of wanting to accept, the action is to begin accepting, and ultimately it is obtained in hand. To make it easier to understand, for example, a householder named 'Senge' (藏文：སེང་གེ་， सिंह，simha，Lion), says to a monk named 'Nyerga' (藏文：ཉེར་དགའ་， नन्द，nanda，Joyful), that there is no suitable material for a Dharma robe, such as gold, and sends a messenger, and the monk refuses to accept it, saying: 'This cannot be accepted'. The messenger says: 'Is there an intermediary?' The monk says: 'Yes, this person can be the intermediary'. The messenger says to the intermediary: 'Make a suitable robe with this and offer it to the monk'. The intermediary says: 'Okay, I will do that'

དོ། །ཚུལ་དེ་ཕོ་ཉས་དགེ་སློང་ལ་སྨྲས་པའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཞལ་ལྟ་བྱེད་པ་དེ་ལ། དགེ་སློང་གི་བརྡའ་སྤྲད་པའི་སྒོ་ནས་བསྐུལ་བ་གསུམ་དང་སྡད་པ་གསུམ་གྱི་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བསྐུལ་སྡད་དྲུག་ལས་ལྷག་པ། ཁས་ལེན་ན་དངོས་གཞིར་འགྱུར་ལ། ཡང་སྦྱིན་བདག་ལས་སྤངས་ཟིན་པ། ཡང་འབུལ་བར་བྱེད་ན་སྤངས་པ་སྨྲ་ཤེས་སྦྱིན་བདག་གིས་སེམས་བསྡུ་བར་ཁས་མི་ལེན་པ་ལས་ལེན་ན་དངོས་གཞིའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གཉིས་པ། བཅུ་ཚན་གཉིས་པ་ལ་སྡོམ་ནི། སྲིན་བལ་འབའ་ཞིག་ཆ་གཉིས་དང་། །དྲུག་དང་མཐོ་གང་ལམ་དང་ནི། །འཁྲུ་བ་དང་ནི་གསེར་དངུལ་དང་། །མངོན་མཚན་ཅན་དང་ཉོ་ཚོང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས། དང་པོ་ནི། སྲིན་བལ་གྱི་སྤང་བ་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ། དངོས་པོ་ནི་སྲིན་བལ་ཡིན་པ། རུང་ཚད་ལྡན་གསར་པ་ཡིན་པ། དམན་པ་དང་མ་འདྲེས་པ། རང་གི་ཡིན་པ། སྔར་གཞན་གྱིས་བཟོ་བརྩོམ་མ་བྱས་པ། གནས་ནི་སྲིན་བལ་རིན་ཆེ་བའི་གནས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི། སྟན་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་གཞན་གྱིས་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་འཁོད་བཀྲམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །གཉིས་པ་ལུག་བལ་ནག་པོ་འབའ་ཞིག་པའི་སྤང་བ་ལ། སྔ་མ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པ་ལ། ལུག་བལ་ནག་པོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་སྲེ་བའི་སྤང་བ་ལ། གཞན་འདྲ་བ་ལ། ནག་པོ་ཕྱེད་ཀྱི་ཆ་ལས་སྲང་ཕྱེད་ཡན་ཆད་ཀྱི་ལྷག་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ནག་པོ་དཀར་པོ་སོགས་ཆ་མཉམ་པའམ། ཉུང་བ་ལ་ལྟུང་བ་མེད་ལ། དཀར་པོ་མང་ན་ཉེས་བྱས་དང་། འཁོབ་ལྷག་ན་ཉེས་པ་མེད་དོ། །འདིར་བཤད་པ་རྣམས་ཀྱང་མཚོན་པ་ 6-4-10a ཙམ་ཡིན་ལ། གང་ན་དཀོན་ཤིང་རིན་ཆེ་བ་དེ་ལྟུང་བ་བསྐྱེད་པའི་དངོས་པོར་ཤེས་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་ལོ་དྲུག་གི་ནང་དུ། སྟན་གཉིས་བྱེད་པའི་སྤང་བ་ལ། གཞི་ནི་དངོས་པོ་ནི། གླིང་པའི་སྟན་ལ་ཡིན་ཞེས་སྦྱར། གཞན་སྔ་མ་དང་འདྲ། བདག་ཉིད་སྟན་གཞན་ཡོད་པའམ། རང་དགར་བཏང་བ་དང་། སྟན་གཉིས་པ་བྱེད་པའི་གནང་བ་མ་ཐོབ་པ། སྟན་སྔ་མ་བྱས་ནས་ལོ་དྲུག་མ་ལོན་པ། སྦྱོར་བ་དང་། བསམ་པ་དང་། མཐའ་གསུམ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ལྔ་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་མཐོ་གང་གིས་མ་བསླན་པའི་སྤང་བ་ལ། དངོས་པོ་གདིང་བ་རང་གི་ཡིན་པ། རུང་ཚད་ལྡན་གསར་པ་གདིང་བ་བཏིང་བ་དེ་ཙམ་ཡོད་གཞན་མ་ཀླན་པའོ། །ཀུན་སློང་ལོངས་སྤྱོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ལོངས་སྤྱོད་པར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ལོངས་སྤྱོད་པའོ། །དྲུག་པ་ལམ་རྒྱང་གྲགས་ལས་ལྷག་པར་ཐོགས་པའི་སྤང་བ་ལ། གཞི་ལ། དངོས་པོ་བལ་རུང་ཚད་ལྡན། རང་དབང་བ་ལ་ངོ་བོ་མ་སྤོས་པ། ལམ་སའམ་ཆུ་ལ་རྟེན་པ་རྒྱང་གྲགས་གཅིག་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པ། རང་རྫུ་འཕྲུལ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐབས་མིན་པ། དུས་ཉི་མ་གཅིག་གི་དུས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འགྲོ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་འགྲོ་བར་བརྩོམ་པ།

【現代漢語翻譯】多！使者對僧侶說了這些話。對於這種面談，應通過僧侶的勸告之門進行三次勸告和三次阻止。如果超過六次勸告和阻止，如果同意，則成為實質。此外，如果已經放棄了施主，或者如果要做供養，如果能說話的施主不接受收回心意，如果接受，則是實質。第二組第二組的總結是：絲毛純一分兩份，六和一肘長，道路和，洗滌和金銀，有徵兆的和貿易。首先，關於放棄絲毛，有基礎、意樂、行為、究竟四種。首先，在基礎上，事物是絲毛，具備適當的量，是新的，不低劣且未混合，是自己的，以前沒有被他人制造或編織過，地點是絲毛珍貴的地方，動機是想要做墊子，行為是自己或他人編織，究竟是鋪設完畢。第二，關於放棄純黑羊毛，與之前沒有區別，只是加上『黑羊毛』。第三，關於放棄混合物，與其他相同，只是加上『黑色部分超過一半的量』。如果黑色和白色等比例，或者更少，則沒有墮落；如果白色更多，則有惡作；如果粗糙更多，則沒有罪過。這裡所說的也只是一種象徵，應該知道，在任何地方，珍貴的樹木都會成為產生墮落的事物。第四，關於六年內做兩個墊子的放棄，基礎是事物，加上『是島嶼的墊子』，其他與之前相同。自己有其他墊子，或者已經隨意丟棄，並且沒有得到做第二個墊子的允許，做第一個墊子后未滿六年，行為和意樂以及結果都與之前相同。第五，關於放棄不使用如來一肘長的墊子，事物是墊子是自己的，具備適當的量，是新的，已經鋪設了墊子，但沒有其他東西。動機是想要享受，行為是開始享受，結果是享受。第六，關於放棄超過一由旬的道路，基礎上，事物是羊毛，具備適當的量，沒有轉移到其他地方，依靠道路或水，超過一由旬，不是自己神通或化身的情況，時間是一天的時間，動機是想要行走，行為是開始行走。

【English Translation】 Lo! The messenger spoke thus to the monks. For such an interview, three exhortations and three stops should be made through the door of the monk's prompting. If more than six exhortations and stops, if accepted, it becomes the substance. Moreover, if the patron has already renounced, or if an offering is to be made, if the patron who can speak does not accept retracting the mind, if accepted, it is the substance. The Second Section The summary of the second section is: silk wool pure one part two parts, six and one cubit, road and, washing and gold and silver, with signs and trade. First, regarding the abandonment of silk wool, there are four: basis, intention, action, and ultimate. First, in the basis, the object is silk wool, possessing the appropriate quantity, being new, not inferior and unmixed, being one's own, not previously made or woven by others, the place being where silk wool is precious, the motivation being the desire to make a cushion, the action being woven by oneself or others, the ultimate being the complete spreading. Second, regarding the abandonment of pure black sheep wool, there is no difference from the previous one, except for adding 'black sheep wool.' Third, regarding the abandonment of mixtures, it is the same as the others, except for adding 'the black part exceeds half the amount.' If black and white are proportional, or less, there is no downfall; if white is more, there is a misdeed; if coarse is more, there is no fault. What is said here is also just a symbol, and it should be known that in any place, precious trees will become objects that generate downfall. Fourth, regarding the abandonment of making two cushions within six years, the basis is the object, adding 'it is an island cushion,' the others are the same as before. One has other cushions, or has discarded them at will, and has not received permission to make a second cushion, and six years have not passed since making the first cushion, the action and intention and result are the same as before. Fifth, regarding the abandonment of not using a Tathagata's cubit cushion, the object is the cushion is one's own, possessing the appropriate quantity, being new, the cushion has been laid, but there is nothing else. The motivation is the desire to enjoy, the action is starting to enjoy, the result is enjoying. Sixth, regarding the abandonment of exceeding one Yojana of road, on the basis, the object is wool, possessing the appropriate quantity, not transferred to other places, relying on the road or water, exceeding one Yojana, not in the case of one's own magical powers or transformation, the time is one day's time, the motivation is the desire to walk, the action is starting to walk.

མཐར་ཐུག་རྒྱང་གྲགས་ལས་འདས་པའོ། །འདིར་ཚད་ནི་མིའི་ཁུར་གྱི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། སྲང་ཉིས་སྟོང་དགོས་པར་རྣམ་འབྱེད་འགྲེལ་པ་ལས་བཤད་དོ། །བདུན་པ་བལ་རྨེལ་བའི་སྤང་བ་ལ། བལ་ཞེས་སྦྱར་ནས་གཞན་འཁྲུར་འཇུག་པའི་སྤང་བ་བཞིན་ནོ། །མཐར་ཐུག་ནི། འདབ་བལ་གཅིག་ཙམ་རྨེལ་བ་རྫོགས་པའོ། །བརྒྱད་པ་གསེར་དངུལ་ལེན་པའི་སྤང་བ་ལ། གཞི་ནི་རིན་པོ་ཆེ་དངོས་སམ་དེ་དང་འདྲ་བ་ཐ་སྙད་བཏགས་སུ་རུང་བ་ཚད་དང་ལྡན་པ། རང་གི་ཡིན་པ། རུང་བ་མ་བྱས་པ། ཀུན་སློང་བདག་གིར་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རེག་པར་བརྩམ་པ། མཐར་ཐུག་བདག་གིས་བྱས་པ། བསྐོས་པའི་ཁྱད་པར་ཡང་འདི་ལོང་། འདི་ནས་འདི་ཙམ་ལོང་། འདི་ 6-4-10b ཁྱེར། འདི་ནས་འདི་ཙམ་ཁྱེར། འདི་ཞོག་འདི་ནས་འདི་ཙམ་ཞོག །དེ་སྦྱར་བས་ནི་བཅོ་བརྒྱད་དོ་ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །རུང་བ་ཇི་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན། སྦྱིན་བདག་ལ་ཡིད་གཏད་དེ་བཅང་བ་དང་། རང་གི་ཞལ་ལྟ་བྱེད་པ་བདག་པོར་ཁས་ལེན་དུ་གཞུག་པ་དང་། ཡུལ་ཆོས་བདུན་ལྡན་གྱི་དྲུང་དུ་སྔགས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའོ། །དགུ་པ་མངོན་མཚན་ཅན་གྱི་སྤང་བ་ལ། ཡུལ་ནི་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རྫས་ཐ་དད་པ། ཉེ་དུ་མིན་པ། དངོས་པོའམ་རིན་པོ་ཆེ་རང་དབང་བ་ཚད་དང་ལྡན་པའོ། །ཀུན་སློང་བརྙེད་པ་ཐོབ་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་གྱིས་བསྐྱེད་པར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ཁྲུ་གང་དུ་ལོངས་པ་ཐོབ་པའོ། །བཅུ་པ་ཉོ་ཚོང་བྱེད་པའི་སྤང་བ་ལ། གཞན་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་ལ། གཞན་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གསུམ་པ། བཅུ་ཚན་གསུམ་པའི་སྡོམ་ལ། ལྷུང་བཟེད་གཉིས་དང་ཐ་ག་གཉིས། །བྱིན་འཕྲོག་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་དང་། །དགོན་པ་དང་ནི་རས་ཆེན་དང་། །སྔོས་བསྒྱུར་དང་ནི་བསོག་འཇོག་གོ །ཞེས་གསུངས་པ་ལ། དང་པོ་ལྷུང་བཟེད་ཞག་བཅུ་འཆང་སྤང་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། གཞི་ནི་རང་གི་ལྷུང་བཟེད་རུང་བ་ཚད་ལྡན། དབང་བྱར་ཡོད་པ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་འབྲེལ་པའམ་མ་འབྲེལ་ཀྱང་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་དང་བཅས་པ། ལྷུང་བཟེད་འབྲེལ་མེད་མ་ཡིན་པའོ། །ཀུན་སློང་རང་གི་ཆེད་དུ་འཆང་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་ཞག་བཅུ་གཅིག་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །གཉིས་པ་ལྷུང་བཟེད་ཚོལ་བའི་སྤང་བ་ལ། ཡུལ་ནི་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་ལྷུང་བཟེད་རུང་བ་ཚད་ལྡན། ཁྱིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། རང་གི་ལྷུང་བཟེད་རུང་ཚད་ལྡན་ལོངས་སྤྱོད་བཟོད་དབང་བྱར་ཡོད་པ། འབྲེལ་མེད་པ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་སློང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པ། ལྟུང་བ་འདི་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཚེ། ལྷུང་བཟེད་དེ་དགེ་འདུན་ལ་སྤང་བའི་ཚེ་ན། ལྷུང་བཟེད་རྙིང་པ་གཅིག་བྱུང་བ། རང་གི་གཏན་དུ་བཅང་དགོས་པ་དེ་ལ་ལྷ

【現代漢語翻譯】最終超越了遙遠的呼喚。這裡，標準是人的負重標準，在《分別解脫經》的註釋中說需要兩千兩（藏文：སྲང་ཉིས་སྟོང་，約合100公斤）。第七，是梳理羊毛的捨墮罪。加上『羊毛』一詞，就像引誘他人梳理一樣。最終，是梳理完一團羊毛。第八，是拿取金銀的捨墮罪。基礎是真實的珍寶，或與之相似、可以假立名稱、符合標準的東西。是屬於自己的，沒有被允許的。動機是想要據爲己有。行為是自己或派人開始觸控。最終是據爲己有。被派遣的特殊情況也包括：『從這裡拿這些』，『從這裡拿這麼多』，『拿走這些』，『從這裡拿走這麼多』，『留下這些』，『從這裡留下這麼多』。正如將這些加起來就是十八個一樣。如何允許呢？信任施主並持有，或者自己檢視，讓其承認是主人，或者在具備七種條件的場所，用咒語加持。第九，是虛假指控的捨墮罪。對象是具備五種條件的在家人。物品是不同的東西，不是親屬的，物品或珍寶是自主的，符合標準的。動機是想要獲得利益。行為是用具備六種特徵的語言開始指控。最終是獲得了一臂長的利益。第十，是進行買賣的捨墮罪。其他與之前相同，只是加上『其他是水果等』。第三組十事：第三組十事的總結是：『缽有兩個，織布有兩個，奪取加持，秋收月，小事，寺院，大布，改變顏色，以及積蓄。』第一，是持有缽超過十天的捨墮罪。從基礎、動機和最終四個方面來說。基礎是自己的缽，是允許的，符合標準的，可以支配的，與加持有關或無關，但之後必須加入，不是沒有缽的。動機是爲了自己而想要持有。最終是第十一天黎明升起。第二，是乞討缽的捨墮罪。對象是具備六種條件的在家人。物品是缽，是允許的，符合標準的，屬於那個在家人自己的。自己的缽是允許的，符合標準的，可以享用和支配的，不是沒有關係的。動機是想要乞討。行為是具備六種特徵的語言。最終是拿到手中。如果想要懺悔這個墮罪，在將那個缽捨棄給僧團時，如果出現一個舊缽，自己必須永遠持有那個舊缽。

【English Translation】 Ultimately, it transcends distant calls. Here, the standard is the measure of a person's burden, which the commentary on the Pratimoksha states requires two thousand srang (Tibetan: སྲང་ཉིས་སྟོང་, approximately 100 kilograms). Seventh, is the sangha offense of carding wool. Adding the word 'wool,' it is like inducing others to card. Ultimately, it is finishing carding a tuft of wool. Eighth, is the sangha offense of taking gold and silver. The basis is a real jewel, or something similar that can be nominally designated and meets the standard. It is one's own, not permitted. The motivation is wanting to claim it as one's own. The action is oneself or someone appointed beginning to touch it. The ultimate is claiming it as one's own. The special case of being appointed also includes: 'Take these from here,' 'Take this much from here,' 'Take these away,' 'Take this much away from here,' 'Leave these,' 'Leave this much from here.' Just as adding these up is eighteen. How to permit it? Trusting the patron and holding it, or checking oneself, having them acknowledge being the owner, or in a place with seven conditions, blessing it with a mantra. Ninth, is the sangha offense of false accusation. The object is a householder with five conditions. The item is a different thing, not a relative's, the item or jewel is autonomous, meeting the standard. The motivation is wanting to gain benefit. The action is beginning to accuse with language possessing six characteristics. The ultimate is gaining a cubit's length of benefit. Tenth, is the sangha offense of conducting trade. The others are the same as before, but adding 'the other is fruits, etc.' The Third Set of Ten: The summary of the third set of ten is: 'Two bowls, two weaving, taking blessings, the autumn month, small matters, monastery, large cloth, changing color, and accumulation.' First, is the sangha offense of holding a bowl for more than ten days. From the four aspects of basis, motivation, and ultimate. The basis is one's own bowl, which is permitted, meets the standard, can be controlled, is related to or unrelated to blessings, but must be joined later, not without a bowl. The motivation is wanting to hold it for oneself. The ultimate is the dawn of the eleventh day. Second, is the sangha offense of begging for a bowl. The object is a householder with six conditions. The item is a bowl, which is permitted, meets the standard, belongs to that householder himself. One's own bowl is permitted, meets the standard, can be enjoyed and controlled, not unrelated. The motivation is wanting to beg. The action is language with six characteristics. The ultimate is obtaining it in hand. If wanting to confess this offense, when abandoning that bowl to the sangha, if an old bowl appears, one must always hold that old bowl.

ུང་བཟེད་འབྲེལ་མེད་ 6-4-11a ཅེས་ཀྱང་བྱའོ། །གསུམ་པ་འཐག་ཏུ་འཇུག་པའི་སྤང་བ་ལ། ཡུལ་ཐག་པ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་གོས་ཀྱི་རྒྱུ་རུང་ཚད་ལྡན་རང་དབང་བ། ཀུན་སློང་ཡིད་བཅུགས་དང་། རྐུ་སེམས་ལས་གཞན་པས་འཐག་ཏུ་འཇུག་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་གཞན་གྱི་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་གོས་གྲུབ་པ། དགག་བྱ་ནི་འདོད་པ་ཆེ་བས་སོ། །བཞི་པ་འཐག་པ་བསྐྱེད་པ་ལ། ཡུལ་སྦྱིན་བདག་དང་། ཐ་ག་པ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དངོས་པོ་གོས་ཀྱི་རྒྱུ། དོག་པ་རུང་ཚད་ལྡན། ཁྱིམ་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ་བཟོ་རྩོམ་མ་བྱས་སྦྱིན་བདག་དང་ཐ་ག་པས་མ་གནང་བ། ཀུན་སློང་འཐག་པ་བསྐྱེད་དུ་འཇུག་པ། མཐར་ཐུག་དོག་པ་ཟད་པའམ། རྔན་པ་མ་བྱིན་པ་གང་རུང་གི་རྒྱུ་ལས་གོས་ཐོབ་པའོ། །ལྔ་པ་བྱིན་འཕྲོག་གི་སྤང་བ་ལ། ཡུལ་རྫོགས་པའི་སྡོམ་ལྡན་མཚན་མཐུན་པ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ་དྲུག་ལྡན་ནོ། །དངོས་པོ་དགེ་སློང་ཡོ་བྱད་རུང་ཚད་ལྡན། ཡུལ་དེ་དབང་བའོ། །ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་མིན་པར་བསྟན་དུ་བྲལ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་ལུས་ངག་གང་ཡང་རུང་བས་འཕྲོག་པར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཡུལ་གྱི་ལུས་ལས་བྲལ་བའོ། །དྲུག་པ་དགོན་པའི་འབྲས་སྤང་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་གྱི་ཡན་ལག་ནི། ཆོས་གོས་གསུམ་གང་ཡང་རུང་བ། རུང་ཚད་ལྡན་སོགས་རང་གིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ལ། བདག་ཉིད་མི་འབྲལ་བའི་གནང་བ་ཐོབ་པ། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་དང་། བར་ཆད་དང་ལྡན་པ་མིན་པ། དགོན་པ་བ་ཡིན་པ། གནས་ཆོས་གོས་སོགས་ཡོད་པ་ལས་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་ཐ་དད་དུ་འདུག་པར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་བདུན་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །བདུན་པ་དབྱར་གྱི་རས་ཆེན་བཞག་འཕྱིས་ལ། དངོས་པོ་རང་གི་རས་ཆེན་སོགས་རུང་ཚད་ལྡན་སོགས་རྙིང་པ་མིན་པ། བདག་ཉིད་རས་ཆེན་ཡོད་པ་ལ་མ་གཏད་པ། ཀུན་སློང་འཆད་པར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་མ་གནང་བའི་དུས་ཀྱི་སྐྱ་རེངས་ 6-4-11b ཤར་བ། བརྒྱད་པ་རས་ཆེན་བཙལ་སྔས་ལ། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་དེ་ཉིད་ཡིན་པ། དུས་བཙལ་དུ་མ་གནང་བའི་དུས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཚོལ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་གོས་ཐོབ་པ། འདིར་སྟན་རས་ཆེན་བཙལ་བའི་དུས་ནི། དབྱར་ཁས་ལེན་གྱི་དུས་ཀྱི་ཟླ་བ་གཅིག་ཚུན་ཆད་ཡིན་པ། གོས་བཞག་པའི་དུས་ནི། དགག་དབྱེ་ཟིན་ནས་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཚུན་ཆད་ཡིན་པའོ། །དགུ་པ་སྟོན་ཟླ་ཐ་ཆུང་ཞེས་པ་བརྙེད་པ་ལས་འབྱུང་བའི་སྤང་བ་ལ། ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། དངོས་པོ་དབྱར་རྙེད་རུང་ཚད་ལྡན། ས་མིན་པ་བདག་ཉིད་དབྱར་ཁས་བླངས་པ་དང་། རང་ཉིད་གོས་སྐབས་ལེན་འདོད་པ། དུས་དབྱར་གྱི་ནང་ཡིན་པ། དགག་བྱ་ནི། བརྙེད་པའི་མཐའ་བཅུ་མིན་པ། ཀུན་སློང་བདག་གིར་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐ

【現代漢語翻譯】也可稱之為『不相關的受用』。第三，關於委託縫紉的捨墮：地點是遠處，施主是具備六法的在家人。物品是布料，合格且尺寸合適，是自主的。動機是樂意，並且想要委託縫紉而非偷盜。行為是自己或他人具備六種語言的表達。結果是衣服完成。所禁止的是過度的慾望。第四，關於開始縫紉：地點是施主，縫紉者是具備五法的在家人。物品是布料。顧慮是合格且尺寸合適。是那個在家人自己的，未經制作，未經施主和縫紉者允許。動機是開始縫紉。結果是布料用完，或者未支付報酬而獲得衣服。第五，關於奪取已施之物的捨墮：地點是具有圓滿戒律、名稱相同、具備三種稱謂、傳承不同、處於普通狀態的六種人。物品是比丘的用具，合格且尺寸合適。地點是他們所擁有的。動機是不以偷盜之心，而是想要使其脫離。行為是自己或被指派的人，通過身語的任何一種方式開始奪取。結果是從對象的身體上脫離。第六，關於寺院果實的捨墮：基礎上，地點的要素是：三法衣中的任何一件，合格且尺寸合適等，自己加持過，獲得不離開自己的允許，堅固地鋪設，沒有障礙，是寺院的人，與住所、法衣等不同。動機是想要分開居住。結果是第七天的黎明。第七，關於延遲放置夏季大布：物品是自己的大布等，合格且尺寸合適等，不是舊的。自己沒有依靠已有的大布。動機是想要講解。結果是在未經允許的時間黎明到來。第八，關於尋找大布坐墊：地點是具備六種稱謂的在家人。物品是那個東西。時間是未經允許尋找的時間。動機是想要尋找。行為是具備六種條件。結果是獲得衣服。這裡尋找坐墊大布的時間是：夏季承諾的時間的一個月之內。放置衣服的時間是：區分完畢后的半個月之內。第九，關於從秋收微利中獲得的捨墮：地點是具備五種稱謂的在家人。物品是夏季獲得的合格物品。不是土地，是自己夏季承諾的，自己想要在衣服季節拿取。時間是夏季之內。所禁止的是：不是獲得的十種結尾。動機是想要佔為己有。行為是開始行動。結果是...

【English Translation】 It can also be called 'unrelated use'. Third, regarding the Nissaggiya Pacittiya of commissioning sewing: The location is far away, the donor is a householder with six qualities. The item is cloth, qualified and of suitable size, and is autonomous. The motivation is willingness, and wanting to commission sewing rather than stealing. The action is oneself or another with six kinds of linguistic expression. The result is the completion of the garment. What is prohibited is excessive desire. Fourth, regarding starting to sew: The location is the donor, the sewer is a householder with five qualities. The item is cloth. The concern is that it is qualified and of suitable size. It belongs to that householder himself, is unmade, and is not permitted by the donor and the sewer. The motivation is to start sewing. The result is the cloth being used up, or obtaining the garment without paying a reward. Fifth, regarding the Nissaggiya Pacittiya of seizing what has been given: The location is six kinds of people who have complete precepts, the same name, have three designations, different lineages, and are in an ordinary state. The item is a monk's utensil, qualified and of suitable size. The location is what they possess. The motivation is not with the intention of stealing, but wanting to separate it. The action is oneself or someone assigned, starting to seize through any means of body or speech. The result is separation from the object's body. Sixth, regarding the Nissaggiya Pacittiya of monastery fruits: On the basis, the element of the location is: any of the three robes, qualified and of suitable size, etc., blessed by oneself, obtaining permission not to leave oneself, firmly laid out, without obstacles, being a member of the monastery, different from the residence, robes, etc. The motivation is wanting to live separately. The result is the dawn of the seventh day. Seventh, regarding delaying the placement of the summer large cloth: The item is one's own large cloth, etc., qualified and of suitable size, etc., not old. One does not rely on an existing large cloth. The motivation is wanting to explain. The result is the dawn arriving at a time that is not permitted. Eighth, regarding searching for a large cloth cushion: The location is a householder with six designations. The item is that thing. The time is a time when searching is not permitted. The motivation is wanting to search. The action is having six conditions. The result is obtaining the garment. Here, the time for searching for a cushion or large cloth is: within one month of the summer commitment time. The time for placing the garment is: within half a month after the distinction is finished. Ninth, regarding the Nissaggiya Pacittiya obtained from the small profit of the autumn harvest: The location is a householder with five designations. The item is a qualified item obtained in summer. It is not land, it is what one committed to in summer, and one wants to take it in the garment season. The time is within summer. What is prohibited is: not the ten endings of obtaining. The motivation is wanting to take possession. The action is starting to act. The result is...

ུག་བརྙེད་པ་ཐོབ་པའོ། །དགག་བྱ་དབྱར་གྱེས་པ། སྦྱིན་བདག་མ་དད་པའོ། །འདི་ལ་ཡང་བགོད་སྔས་དང་། བཞག་ཕྱིས་གཉིས་ཡོད་ལ། བརྙེད་པ་དགོད་པའི་དུས་ནི་དགག་དབྱེའི་ཉིན་པར་ཕྱི་དེ་ཉིན་པར་ཡིན་པའོ། །བཅུ་པ་སྔོས་བསྒྱུར་ལ། ཡུལ་ཁྱིམ་བདག་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། རང་དང་དངོས་པོ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ཁ་ཟས་ལས་གཞན་པའི་རྙེད་པ་རུང་ཚད་ལྡན། དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན་ལ་སོགས་སྔོས་པ། ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་བཅུག་ལས་གཞན་པས་བསྒྱུར་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ལས་སྒྱུར་བ་བརྩམ་པ། མཐར་ཐུག་ལག་ཏུ་ཐོབ་པའོ། །བཅུ་གཅིག་པ་བསོག་འཇོག་གི་སྤང་བ་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། གཞི་ནི། སྨན་རྣམ་པ་བཞི། རང་གི་ངོ་བོ་གྲུབ་པ། རུང་ཚད་ལྡན་བྱིན་ལེན་རང་གི་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འཆང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་འཆང་བར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རང་གི་དུས་ལས་འདས་པ་སྟེ། ཚད་ནི་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་ཅན་གྱི་ཟས་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ན། གུང་ཚིགས་ཡོལ་བ་དང་། ཕྱི་དྲོའི་བྱིན་ལེན་བྱས་པ། ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ལས་འདས་པ་དང་། ཞག་བདུན་ 6-4-12a པ་སྐྱ་རེངས་བརྒྱད་པ་འདས་པའོ། །འདིར་རས་ཆེན་བཙལ་སྔས་དང་བཞག་འཕྱིས་གཅིག་ཏུ་བྱའོ། །སྤང་བ་རྣམས་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ༈ སྡེ་ཚན་བཞི་པ་འབའ་ཞིག་པ། བཅུ་ཚན་དང་པོ། སྡེ་ཚན་བཞི་པ་འབའ་ཞིག་པ་ལ། བཅུ་ཚན་དགུ་ལས། དང་པོ་སྡོམ་ནི། བརྫུན་སྐྱོན་དགེ་སློང་ཕྲ་མ་དང་། །སྐྱོ་སྔོགས་བྱེད་དང་སྟོན་པ་དང་། །འདོན་དང་གནས་ངན་ལེན་དང་ཆོས། །བཤེས་ངོར་བྱེད་དང་ཁྱད་དུ་གསོད། །ཞེས་པའོ། །དང་པོ་ཤེས་བཞིན་དུ་བརྫུན་སྨྲ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ་ཡུལ་ནི། ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་ཕམ་ལྷག་སྦོམ་པོ་ཉེས་བྱས་བཞི་དང་། བཤེས་ངོར་འཆའ་བ་དང་། ཟས་ཆུང་བསྐུར་འདེབས། བསླབ་པ་ལས་ཉེར་འཇོག་སྤང་བ་སོགས་ལས་གཞན་པའི་རྫུན། ཀུན་སློང་ཤེས་བཞིན་སྨྲ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན་གྱིས་སྨྲས་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གཉིས་པ་སྐྱོན་སྨྲ་བའི་ཡུལ། དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་སྐྱོན་བསྒྲགས་པ། ཀུན་སློང་སྐྱོན་བརྗོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་ཐ་སྙད་དྲུག་ལྡན་གྱིས་སྨྲས་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གསུམ་པ་དགེ་སློང་གིས་ཕྲ་མ་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་སྐྱོན་དུ་སྒྲགས་པ། ཀུན་སློང་ཕྲ་མ་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་འདྲའོ། །བཞི་པ་སྐྱོ་སྔོགས་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན་གཉིས་ཡན་ཆད་དངོས་པོ་རྩོད་པ་བཞི་ལས་གང་ཡང་རུང་བ། ཆོས་ལྡན་གྱིས་ཞི་བར་བྱས་པ། གོ་བྱ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ཞི་བྱེད་ཀྱི་ལས་མ་གཏོགས་པ། བདག་ཉིད་ཀྱང་ཞི་བྱེད་ཀྱི་ལས་མ་གཏ

【現代漢語翻譯】獲得戰利品。應避免的是夏季離開，以及施主不信任。對於這種情況，也有分床墊和擦拭布兩種。獲得戰利品的時機是在夏季離開的當天下午。第十種是預先轉換，地點是具備五個特徵的戶主，與自己和物品在本質上不同，物品是食物以外的允許份額，預先給予具備五種功德的比丘等，動機是除了偷盜心和貪戀之外，想要轉換，行為是開始從自己那裡轉換，最終是實際獲得。第十一種是關於儲存的放棄，基於四個方面：基礎、意圖、行為和結果。基礎是四種藥物，其自身性質已確立，具備允許的份額，給予和接受都是自己的。意圖是想要持有，行為是開始持有，結果是超過了自己的時限。標準是，如果早上接受的食物沒有被加持，那麼中午就過期了；下午接受的食物，超過了規定的時間；七天的藥物，超過了第八天的黎明。這裡的大塊布、床墊和擦拭布應視為一體。以上是關於放棄的解釋。第四組：唯一組，第一組：第四組：唯一組，共有九組。第一組是總結：妄語之過，比丘離間語，沮喪後悔之行，炫耀，揭露，惡劣處境，佛法，不顧情面，特殊殺害。第一種是明知故犯的妄語罪，基於四個方面：基礎、意圖、行為和結果。首先，基礎的地點是：具備五個特徵，與自己本質不同的事物，物品包括四種罪過：巴拉基加罪、僧殘罪、粗罪和惡作罪，以及不顧情面，小份食物的請求，放棄學習等以外的謊言。動機是明知故說謊，行為是用具備六種要素的語言說出，結果是對方理解。第二種是說人過失的對象：具備六種功德的比丘，事物是宣揚過失，動機是說出過失，行為是用具備六種要素的語言說出，結果是對方理解。第三種是比丘進行離間語的罪過：對象是具備六種功德的比丘，事物是宣揚過失，動機是想要進行離間語，行為和結果與前同。第四種是沮喪後悔之行的罪過：對象是兩個或兩個以上具備六種功德的比丘，事物是四種爭端中的任何一種，由具備佛法者平息，對象是具備六種功德者，除了平息爭端的行為之外，自己也不是平息爭端的人。

【English Translation】 Obtaining gains. What should be avoided is leaving in the summer and the patron's distrust. In this case, there are also two types: a shared mattress and a wiping cloth. The time to obtain gains is in the afternoon of the day of leaving in the summer. The tenth is prior conversion, the place is a householder with five characteristics, different in essence from oneself and the object, the object is an allowable share other than food, giving in advance to a monk with five qualities, etc., the motivation is wanting to convert other than with the intention to steal and attachment, the action is starting to convert from oneself, the final result is actually obtaining it. The eleventh is about abandoning accumulation, based on four aspects: basis, intention, action, and result. The basis is four types of medicine, its own nature is established, possessing an allowable share, giving and receiving are one's own. The intention is wanting to hold, the action is starting to hold, the result is exceeding one's own time limit. The standard is, if food received in the morning has not been blessed, then it expires at noon; food received in the afternoon, exceeds the prescribed time; seven-day medicine, exceeds the dawn of the eighth day. Here, the large cloth, mattress, and wiping cloth should be considered as one. The above is the explanation of abandonment. Fourth section: The Unique Section, First Set: Fourth section: The Unique Section, with nine sets. The first set is the summary: The fault of lying, the monk's divisive speech, the act of being discouraged and regretful, boasting, revealing, bad circumstances, the Dharma, acting without regard for feelings, special killing. The first is the downfall of knowingly speaking a lie, based on four aspects: basis, intention, action, and result. First, the place of the basis is: something with five characteristics, different in essence from oneself, the object includes four offenses: pārājika (根本罪), saṃghāvaśeṣa (僧殘罪), sthūlātyaya (粗罪), and duṣkṛta (惡作罪), as well as acting without regard for feelings, requesting small portions of food, abandoning learning, etc., other than lies. The motivation is knowingly wanting to speak, the action is speaking with language possessing six elements, the result is the other person understanding. The second is the object of speaking of faults: a monk with six qualities, the object is proclaiming faults, the motivation is speaking of faults, the action is speaking with language possessing six elements, the result is the other person understanding. The third is the downfall of a monk engaging in divisive speech: the object is a monk with six qualities, the object is proclaiming faults, the motivation is wanting to engage in divisive speech, the action and result are the same as before. The fourth is the downfall of the act of being discouraged and regretful: the object is two or more monks with six qualities, the object is any of the four disputes, pacified by someone possessing the Dharma, the object is someone with six qualities, other than the act of pacifying disputes, one is also not someone who pacifies disputes.

ོགས་པ། ལྟ་བ་སྨྲ་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་བརྩོད་པ་དཀྲུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་འདྲའོ། །ལྔ་པ་སྟོན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ་སྔར་ལྟར་བཞི་ལས། ཡུལ་ནི་བུད་མེད་ཐ་སྙད་བཞི་ལྡན། མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ཁྱིམ་པ་ཡིན་པ། ཉེ་དུ་མིན་པ། རྫུ་འཕྲུལ་དང་མི་ལྡན་ཞིང་ཉན་པར་འདོད་པ་དངོས་པོ་སངས་རྒྱས་སམ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་གསུངས་ 6-4-12b པའི་ཆོས་ཡུལ་དེས་མི་ཤེས་པའོ། །དྲུག་པ་འདོན་པ་ལ། སྔར་ལྟར་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ་ཡུལ་ནི། མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་འདོན་པར་འདོད་པ། དངོས་པོ་འདྲ། བདག་ཉིད་ཀྱང་མཉམ་པའམ་མཇུག་ཏུ་འདོན་པ། ཀུན་སློང་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་འདྲ། མཐར་ཐུག་སྟོན་པའོ། །བདུན་པ་གནས་ངན་ལེན་ཞེས་བརྗོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། སྔར་ལྟར་བཞི་ལས། དང་པོ་གཞི་ལ་ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དངོས་པོ་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་ཡུལ་དེ་ལ་བྱུང་བ། གོ་བྱ་མ་རྫོགས་པ། ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་ཕམ་ལྷག་མི་ཤེས་པ། བདག་ཉིད་བསྐོ་བ་དང་གསོལ་བ་མ་བྱས་པའོ། །ཀུན་སློང་གནས་ངན་ལེན་བརྗོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བརྒྱད་པ་མི་ཆོས་བླ་མ་བརྗོད་པ་ལ། བཞི་ལས། གཞིའི་ཡན་ལག་ལ། ཡུལ་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ། བདེན་པ་མ་ཐོབ་པ། དངོས་པོ་མིའི་ཆོས་བླ་མ་མཚན་ཉིད་ཅན་རང་གིས་མ་ཐོབ་པ། ཀུན་སློང་ཐོབ་པར་འདོད་པ་གཉིས་པོ་འདྲའོ། །དགུ་པ་བཤེས་ངོར་འབྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་ནི། ཆོས་དྲུག་ལྡན། རང་དང་དེ་ལས་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དགེ་འདུན་ཆོས་ལྔ་ལྡན་གྱི་ཟས་བྱིན་པའི་རྙེད་པ་རུང་ཚད་ཡང་དག་པར་བསྔོས་པ་བདག་ཉིད་དགེ་འདུན་གྱི་རུང་བའི་ལས་དེ་ལ་གཏོགས་པ་གོ་བྱ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་བསྐུར་བར་འདོད་པ། གཉིས་པོ་ནི་འདྲའོ། །བཅུ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་དངོས་པོ་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཡིན་ལ། གོ་བྱ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ཀུན་སློང་ཁྱད་དུ་གསོད་འདོད་པ། གཉིས་པོ་ནི་འདྲའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གཉིས་པ། བཅུ་ཚན་གཉིས་པ་ལ་སྡོམ་ནི། ས་བོན་འཕྱ་བ་བསྒོ་བ་དང་། །ཁྲི་དང་གདིང་དང་སྐྲོད་པ་དང་། །ཕྱིས་གནོན་འབྱུང་བ་འདེབས་པ་དང་། །རིམ་པ་གཉིས་སུ་རྩིག་པའོ། །དང་པོ་ས་བོན་དང་སྐྱེ་བ་འཇིག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། དངོས་པོ་ས་བོན་དང་སྐྱེ་བ་རང་གི་ཆོས་སུ་གྲུབ་པ། མ་ཉམས་པ་རུང་བ་མ་བྱས་པ། 6-4-13a བདག་ཉིད་རྫུ་འཕྲུལ་དང་སྤྲུལ་པའི་སྐབས་མིན་པ། ཀུན་སློང་ཉམས་པར་འདུན་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ཉམས་པར་གྱུར་པའོ། །གཉིས་པ་འཕྱ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ཞལ་ལྟ་བཞིན་བྱས་པའམ་བྱེད་བཞིན་པ། བདག་ཉིད་ལ་གནས་མལ་སོགས་སྟོབས་པ་མིན་པ། བདག་ཉིད་ངན་པའི་གྲངས་ས

【現代漢語翻譯】觀點的陳述不是，意圖是爭論和煽動，行為最終是相似的。第五個是關於導師的墮落行為，與之前一樣有四個方面：對象是具備四種特性的女性，即有名稱、有作用、是家庭婦女、不是親戚；本人不具備神通，並且對像不理解佛陀或聲聞所說的法。第六個是關於背誦，與之前一樣有四個方面：首先，基礎的對象是不完整且具備五種特性的，意圖是從內心深處背誦，對像相似，本人也相同或在最後背誦，意圖是背誦，行為相似，最終是背誦。第七個是被稱為『惡劣處境』的墮落行為，與之前一樣有四個方面：首先，基礎的對象是具備五種特性的比丘，對象是任何已經發生在該對像身上的失敗或剩餘，可理解的是不完整的，具備五種特性的，不瞭解失敗或剩餘，本人沒有被任命或請求。意圖是說出惡劣處境，行為具備六種言語，最終是理解意義。第八個是說出非凡的人法，有四個方面：基礎的組成部分是，對象是不完整且具備五種特性的，沒有獲得真諦，對象是自己沒有獲得的具有非凡人法特徵的事物，意圖是獲得，兩者相似。第九個是揭示導師的過錯的墮落行為，基礎的對象是具備六種法的，與自己和那個人不同的事物，對象是僧團給予具備五種法的食物的供養，正確地奉獻，本人屬於僧團的適當行為，可理解的是具備五種特性的，傳承不同，意圖是責備，兩者相似。第十個是誹謗的墮落行為，基礎的對象是屬於調伏的學處，可理解的是具備六種法的比丘，意圖是誹謗，兩者相似。第二組十個第二組十個的總結是：種子、誹謗、命令，床、墊子、驅逐，之後壓制、發生、播種，以及分兩層建造。第一個是關於破壞種子和生長的墮落行為，對象是種子和生長，成為自己的法，沒有損壞，沒有做適當的事情，本人不是神通和化身的情況，意圖是破壞，行為是自己或被任命者開始，最終是變成損壞。第二個是關於誹謗的墮落行為，對象是具備六種法的比丘，正在或將要看著臉，本人沒有給予住所等幫助，本人在惡劣的數字中。

【English Translation】 The statement of views is not, the intention is to argue and agitate, the action is ultimately similar. The fifth is about the downfall of the teacher, with four aspects as before: the object is a woman with four characteristics, namely having a name, having a function, being a householder, and not being a relative; the person does not possess supernatural powers, and the object does not understand the Dharma spoken by the Buddha or Śrāvakas. The sixth is about recitation, with four aspects as before: first, the object of the basis is incomplete and possesses five characteristics, the intention is to recite from the depths of the heart, the object is similar, the person is also the same or recites at the end, the intention is to recite, the action is similar, and the ultimate is recitation. The seventh is the downfall called 'bad situation', with four aspects as before: first, the object of the basis is a Bhikṣu possessing five characteristics, the object is any defeat or remainder that has occurred to that object, what is understandable is incomplete, possessing five characteristics, not understanding defeat or remainder, the person has not been appointed or requested. The intention is to speak of a bad situation, the action possesses six speeches, and the ultimate is understanding the meaning. The eighth is speaking of extraordinary human qualities, with four aspects: the component of the basis is that the object is incomplete and possesses five characteristics, not having attained the truth, the object is something with the characteristics of extraordinary human qualities that one has not obtained oneself, the intention is to obtain, and the two are similar. The ninth is the downfall of revealing the teacher's faults, the object of the basis is possessing six Dharmas, something different from oneself and that person, the object is the offering of food given by the Saṃgha possessing five Dharmas, correctly dedicated, the person belongs to the appropriate action of the Saṃgha, what is understandable is possessing five characteristics, the lineage is different, the intention is to blame, and the two are similar. The tenth is the downfall of slandering, the object of the basis is the training ground belonging to discipline, what is understandable is a Bhikṣu possessing six Dharmas, the intention is to slander, and the two are similar. Second set of ten The summary of the second set of ten is: seeds, slander, command, bed, mat, expulsion, then suppression, occurrence, sowing, and building in two layers. The first is about the downfall of destroying seeds and growth, the object is seeds and growth, becoming one's own Dharma, not damaged, not doing appropriate things, the person is not in a situation of supernatural powers and emanation, the intention is to destroy, the action is oneself or the appointed one starting, and the ultimate is becoming damaged. The second is about the downfall of slander, the object is a Bhikṣu possessing six Dharmas, looking at or about to look at the face, the person has not given help such as lodging, the person is in a bad number.

ུ་བགྲངས་པ། ཀུན་སློང་འཕྱ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གསུམ་པ་བསྒོ་བ་རྣ་ལ་གཟོན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ། ལྟ་བ་མཚན་མཐུན་པ་ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ། བདག་ཉིད་ལ་ཆོས་དང་ལྡན་པར་བསྒོ་བ་པོ་ཡིན་པ། རང་གི་སྡེ་པའི་གྲངས་སུ་བགྲངས་པ། ཀུན་སློང་གཟོན་པར་འདོད་པའོ། །གཉིས་ནི་གོང་མ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་སོགས་ཕན་ཕུན་དུ་གྱུར་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་དངོས་པོ་དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མལ་རུང་ཚད་ལྡན། ཕན་ཕུན་གྱི་ཉེན་དང་བཅས་པ། རང་ངམ་བསྐོས་པའི་བཏིང་ངམ་བསྡུ་བར་ཁས་བླངས་པ། བདག་ཉིད་རྫུ་འཕྲུལ་སོགས་དང་བར་ཆད་དང་ལྡན་པ། དོན་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་སྐབས་མིན་པ། ཀུན་སློང་མལ་ཆ་མི་བསྡུ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་འདོམ་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུ་ལས་འདས་པའམ། ཕན་ཕུན་དུ་གྱུར་པའོ། །ལྔ་པ་རྩྭ་མ་བཏིང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ནི། གཞི་ལ་གནས་དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་ཆུད་ཟ་བའི་ཉེན་དང་བཅས་པ་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། དངོས་པོ་རྩྭ་མི་བཏིང་བ་ཡིན་པ་སྦྱར། གཞན་སྔ་མ་དང་འདྲ། དྲུག་པ་སྐྲོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གནས་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་གཙུག་ལག་ཁང་གནས་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། ཡུལ་དགེ་སློང་དྲུག་ལྡན་དེར་ཞུགས་པ། ཀུན་སློང་ཕན་འདོད་མ་གཏོགས་པ་སྐྲོད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་བསྐྲོད་པར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ 6-4-13b ཉེ་འཁོར་ལ་འདས་པའོ། །བདུན་པ་ཕྱིས་ནོན་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞན་འདྲ་བ་ལ་ཀུན་སློང་ན་བ་སོགས་མིན་པར་ཕྱིས་ནོན་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ལུས་ངག་གང་རུང་གིས་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཡུལ་གྱིས་དོན་གོ་བའོ། །བརྒྱད་པ་ཁྲིའུ་རྩ་བས་བྱུང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གནས་གཙུག་ལག་ཁང་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། ཐོག་རྡོལ་བའི་ཉེན་དང་བཅས་པ། དངོས་པོ་ཁྲིའམ་ཁྲིའུ་ཚད་ལྡན། རྩ་བ་ཕུར་བུ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པ། བཀན་པ་སོགས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཉལ་འདུག་བྱེད་པ། སྦྱོར་བ་ཉལ་འདུག་བྱེད་པར་ལུས་ཀྱིས་རྩམ་པ། མཐར་ཐུག་རྫོགས་པའོ། །དགུ་པ་སྲོག་ཆགས་འདེབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་སྐྱེས་པ། ཐ་མལ་པའི་དམིགས་པ་སྣང་དུ་རུང་བ། རྩ་རག་ཤིང་ལ་སོགས་པའི་གཞི་དང་བཅས་པ། ཀུན་སློང་གཞན་བྱེད་དུ་ལོངས་སྤྱོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་ལོངས་སྤྱོད་པར་རྩམ་པ། མཐར་ཐུག་ཤི་བའོ། །བཅུ་པ་རིམ་པ་གཉིས་སུ་རྩིག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་དངོས་པོ་གཙུག་ལག་ཁང་སྤྱོད་ལམ་བཞི་ཤོང་བ། འཇིགས་ཉེན་དང་བཅས་ཤིང་གཞན་གྱིས་བཟོ་རྩོམ་མ་བྱས་པ། བདག་ཉིད་ཆར་ཆུ་སྐྱབས་པའི་སྦྱོར་བ་མ་བྱས་པ་དང་། ས་བོན་བདག་གིས་མ་བསྐུལ་བ།

【現代漢語翻譯】計數：發起輕蔑之心，行為具備六種言語，最終理解意義。第三，呵責使人厭惡的墮罪：對象是具備比丘圓滿戒律者，觀點相同且具備三種名稱，身體處於平常狀態，自己是具備佛法並進行呵責者，被計入自己的僧團數量，發起呵責之心。第二種情況與上述相同。第四，床和床具等變成私用的墮罪：基礎是財物屬於僧團的住所，具備合適的尺寸，伴隨變成私用的危險，自己或被指定者承諾鋪設或收集，自己具備神通等和障礙，不是爲了完成特殊事務的情況，發起不收集床具的心，行為是開始轉移到其他地方，最終超過四十九肘，或變成私用。第五，未鋪草的墮罪：基礎是住所是僧團的寺廟，伴隨被毀壞的危險，具備住所的特徵，財物是沒有鋪草，其他與之前相同。第六，驅逐的墮罪：基礎是住所是僧團的寺廟，具備住所的特徵，對象是進入其中的具備六種條件的比丘，發起除了利益他人之外的驅逐之心，行為是自己或被指定者開始驅逐，最終到達附近。第七，塗抹的墮罪：其他相同，發起不是因為生病等原因而塗抹的心，行為是用身體或語言開始，最終對像理解意義。第八，由床具根部引起的墮罪：住所是寺廟，具備住所的特徵，伴隨屋頂坍塌的危險，財物是具備尺寸的床或床具，根部不是木樁之類的東西，不是支撐物等，發起躺臥的心，行為是用身體開始躺臥，最終完成。第九，種植生物的墮罪：出生于畜生的出生地，能夠看到平常的目標，具備樹根等基礎，發起讓其他人享用的心，行為是自己或被指定者開始享用，最終死亡。第十，建造雙層房屋的墮罪：基礎是財物是能夠容納四種行為的寺廟，伴隨危險且沒有被其他人建造，自己沒有進行遮蔽風雨的行為，並且種子不是自己播種的。

【English Translation】 Counting: Generating a mind of contempt, actions possessing six kinds of speech, ultimately understanding the meaning. Third, the downfall of scolding that makes one disgusted: The object is one who possesses the complete monastic vows of a bhikshu, with the same view and possessing three names, the body is in a normal state, oneself is the one who possesses the Dharma and scolds, being counted in the number of one's own sangha, generating a mind of scolding. The second situation is the same as above. Fourth, the downfall of beds and bedding becoming private: The basis is that the property belongs to the sangha's residence, possessing suitable dimensions, accompanied by the danger of becoming private, oneself or the designated person promises to lay or collect, oneself possesses supernatural powers etc. and obstacles, not being in a situation to accomplish special affairs, generating a mind of not collecting bedding, the action is starting to move to another place, ultimately exceeding forty-nine cubits, or becoming private. Fifth, the downfall of not laying grass: The basis is that the residence is the sangha's temple, accompanied by the danger of being destroyed, possessing the characteristics of a residence, the property is not laying grass, the others are the same as before. Sixth, the downfall of expulsion: The basis is that the residence is the sangha's temple, possessing the characteristics of a residence, the object is a bhikshu possessing six conditions who enters therein, generating a mind of expulsion except for benefiting others, the action is oneself or the designated person starting to expel, ultimately reaching the vicinity. Seventh, the downfall of smearing: The others are the same, generating a mind of smearing not because of illness etc., the action is starting with body or speech, ultimately the object understands the meaning. Eighth, the downfall arising from the root of bedding: The residence is a temple, possessing the characteristics of a residence, accompanied by the danger of the roof collapsing, the property is a bed or bedding possessing dimensions, the root is not something like a stake, not a support etc., generating a mind of lying down, the action is starting to lie down with the body, ultimately completing. Ninth, the downfall of planting living beings: Born in the birthplace of animals, able to see ordinary targets, possessing a basis such as tree roots etc., generating a mind of letting others enjoy, the action is oneself or the designated person starting to enjoy, ultimately dying. Tenth, the downfall of building a two-story house: The basis is that the property is a temple capable of accommodating four behaviors, accompanied by danger and not being built by others, oneself has not performed the action of sheltering from wind and rain, and the seeds were not sown by oneself.

དུས་ནི་འཇིམ་པ་སྦྱར་བ་སོགས་མ་བྱས་ན་ཉི་མ་ཐ་དད་ལའང་བསྐྱེད་པས། དེ་དག་བྱས་ན་ཉི་མ་གཅིག་གི་དུས་ཡིན་པའོ། །ཀུན་སློང་རྩིག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རིམ་པ་བཞི་སྣ་འབྱོར་བའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་གསུམ་པ། བཅུ་ཚན་གསུམ་པ་ལ་སྡོམ་ནི། མ་བསྐོས་ཉི་མ་ནུབ་པ་དང་། །ཟས་དང་ཆོས་གོས་གཉིས་དག་དང་། །དོན་མཐུན་གྲུ་དང་དབེན་པ་གཉིས། དགེ་སློང་མས་སྦྱོར་བཅུག་པའོ། །དང་པོ་མ་བསྐོས་ཆོས་སྟོན་གྱི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ནི་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ། ལྟ་བ་མཐུན་པ། མཚན་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། ལུས་རྟེན་དུ་རུང་བ། ཐ་མལ་བར་གནས་པ། 6-4-14a རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་མིན་པ་སྟེ་བདུན་དང་ལྡན་པའོ། །བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་ཉན་འདོད་པ། དངོས་པོ་ལུང་གི་ཤོ་ལོ་ཀ་གཅིག་ཡན་ཆད་གང་རུང་བདག་ཉིད་ལ་ཐོས་པ་བདག་ཉིད་སྟོན་པར་མ་བསྐོས་པའམ། བསྐོས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་དྲུག་དང་མི་ལྡན་པ། བདག་ཉིད་ཆོས་བླ་མའི་མཐུ་དང་ལྡན་པ་མིན་པའོ། །ཀུན་སློང་ཆོས་སྟོན་པར་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན་ནོ། །མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གཉིས་པ་ཉི་མ་ནུབ་ཀྱི་བར་དུ་ཆོས་སྟོན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་དང་དངོས་པོ་གཉིས་འདྲ། གཞན་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ། དུས་ཉི་མ་ནུབ་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་བ། མཚན་ཐོག་ཐག་སྟོན་པའི་དུས་མ་ཡིན་པ། གཞན་གསུམ་འདྲའོ། །གསུམ་པ་ཟས་ཅུང་ཟད་ཀྱི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་ནོ་ཞེས་བསྐུར་པ་འདེབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ཟང་ཟིང་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་ཆོས་སྟོན་པ་མ་ཡིན་པ། གོ་བྱ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ་རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ཀུན་སློང་བསྐུར་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་བ་དགེ་སློང་མའི་གོས་བཟོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། དངོས་པོ་གོས་རུང་བ་ཚད་ལྡན། དགེ་སློང་མ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། དེས་བདག་ལ་ངག་གིས་སྩོལ་བ། སྔར་བཟོ་བཅོས་མ་བྱས་པ་ཀུན་སློང་བཟོ་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་བཟོ་རྩོམ་རྫོགས་པའོ། །ལྔ་པ་དགེ་སློང་མ་ལ་གོས་སྦྱིན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། དགེ་འདུན་ལ་གོས་འབུལ་བ་ལེན་པ་སོགས་ལྔ་མ་ཡིན་པ། རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་གོས་རུང་བ་ཚད་ལྡན་རང་གི་ཡིན་པ། རང་གི་སེམས་ཡངས་པ་དང་དད་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་དང་རུང་བའི་ཕྱིར་རྗེ་བ་མིན་པ། ཀུན་སློང་སྟེར་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དེས་ཐོབ་པའོ། །དྲུག་པ་དགེ་སློང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོ་བའི་ལྟུང་བྱེད། གཞི་ལ་ཡུལ་དགེ་སློང་མ། ཉེ་དུ་མ་ 6-4-14b ཡིན་པ། མ་གཏོགས་པའི་བདུན་ལྡན། བདག་ཉིད་ལ་ཕན་འདོགས་པ་མ་ཡིན་པའི་བདུན་ལྡན། ཐབས་ཡོད་པ། ལམ་

【現代漢語翻譯】時間方面，即使不做和泥等工作，在不同的日子裡也能完成。如果做了那些工作，那就是一天的時間。動機是想要砌墻，行為是自己或通過他人開始工作，最終是四種次第都具備。第三組第三組的總結是：未被請求（說法）、日落、食物和僧衣兩種、意見一致的船隻和僻靜處兩種、比丘尼參與。首先，關於未經請求而說法的墮罪，對象是比丘尼，她具有圓滿的戒律，觀點一致，名稱相同，具備三種稱謂，身體適合作為所依，安住于常態，不是具有神通者，即具備七種條件。想法是真心想聽法，事物是任何一種經文偈頌，自己聽過，但未經請求自己去說法，或者即使被請求，也不具備六種功德，自己不具備殊勝的說法能力。動機是想要說法。行為是具備六種語言。最終是理解意義。第二，關於日落後說法的墮罪，基礎方面，對像和事物兩種相同。不同之處在於，伴隨著恐懼。時間是日落後到天亮前。不是宣講名稱傳承的時間。其他三種相同。第三，關於爲了少許食物而說法的墮罪，比丘具備六種功德，不是爲了少許財物而說法，聽眾具備三種稱謂，身體安住于常態，傳承不同。動機是想要詆譭。行為是具備六種語言。最終是理解意義。第四，關於為比丘尼縫製僧衣的墮罪，基礎方面，對象是具備八種功德的比丘尼。事物是合格且符合尺寸的僧衣，是那位比丘尼自己的，她口頭請求自己。以前沒有做過縫製工作，動機是想要縫製。行為是開始縫製。最終是縫製工作完成。第五，關於向比丘尼佈施僧衣的墮罪，對象是具備八種功德的比丘尼。不是向僧團供養僧衣的五種情況。物品不同。事物是合格且符合尺寸的僧衣，是自己的。不是因為自己心胸寬廣、有信心或者爲了合適而贈送。動機是想要給予。行為是開始給予。最終是她得到僧衣。第六，關於與比丘尼一同行走的墮罪，基礎方面，對象是比丘尼，不是親屬，具備除親屬以外的七種條件。自己不具備利益她的七種條件。有方便，道路……

【English Translation】 Regarding time, even if activities like mixing clay are not done, it can be completed on different days. If those activities are done, it is the time of one day. The motivation is to want to build a wall, the action is starting the work oneself or through others, and the ultimate result is having all four stages complete. Third Set The summary of the third set is: unrequested (teaching), sunset, food and monastic robes (two types), agreeable boat and secluded place (two types), bhikkhuni involvement. First, regarding the offense of teaching the Dharma without being requested, the object is a bhikkhuni who possesses complete precepts, has the same view, has the same name, possesses three terms, has a body suitable as a basis, abides in normalcy, and is not a possessor of miraculous powers, i.e., possesses seven conditions. The thought is genuinely wanting to listen to the Dharma, the object is any verse of scripture that one has heard, but without being requested to teach it oneself, or even if requested, not possessing six qualities, and not possessing the power of a superior Dharma teacher. The motivation is wanting to teach the Dharma. The action is possessing six languages. The ultimate result is understanding the meaning. Second, regarding the offense of teaching the Dharma until sunset, in terms of the basis, the object and the object are the same. The difference is that it is accompanied by fear. The time is from sunset until dawn. It is not the time to proclaim the lineage of names. The other three are the same. Third, regarding the offense of disparagingly saying that one teaches the Dharma for a small amount of food, the bhikshu possesses six qualities, does not teach the Dharma for a small amount of material gain, the listener possesses three terms, the body abides in normalcy, and the lineage is different. The motivation is wanting to disparage. The action is possessing six languages. The ultimate result is understanding the meaning. Fourth, regarding the offense of sewing robes for a bhikkhuni, in terms of the basis, the object is a bhikkhuni who possesses eight qualities. The object is a suitable and properly sized robe, which belongs to that bhikkhuni herself, and she verbally requests it herself. No sewing work has been done before, and the motivation is wanting to sew. The action is starting to sew. The ultimate result is the completion of the sewing work. Fifth, regarding the offense of giving robes to a bhikkhuni, the object is a bhikkhuni who possesses eight qualities. It is not one of the five situations of offering robes to the sangha. The items are different. The object is a suitable and properly sized robe, which is one's own. It is not given because one is generous, has faith, or for suitability. The motivation is wanting to give. The action is starting to give. The ultimate result is that she receives the robe. Sixth, regarding the offense of walking together with a bhikkhuni, in terms of the basis, the object is a bhikkhuni who is not a relative, possessing seven conditions other than being a relative. One does not possess the seven conditions of benefiting her. There is a means, the road...

ལ་བརྟེན་པ། རྒྱང་གྲགས་སུ་ལོངས་པ། འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་པ། དུས་ཉི་མ་གཅིག་གི་དུས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ལམ་གཅིག་ལ་འགྲོ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་འགྲོ་བར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རྒྱང་གྲགས་ལས་འདས་པའོ། །བདུན་པ་དགེ་སློང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་གྲུར་འཇུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ལམ་ཆུ་ལ་བརྟེན་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། འགྲམ་གཉིས་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་མིན་པ་ཞེས་པ་དང་། ཐད་ཀར་རྒྱང་གྲགས་སུ་ལོངས་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་སྦྱར། གཞན་འདྲ། བརྒྱད་པ་དབེན་པ་ན་འདུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་བུད་མེད་ནི་མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ཐ་སྙད་ཕྱེད་དང་ལྔ་དང་ལྡན་པ། ལུས་བརྟེན་དུ་རུང་བ། རྫུ་འཕྲུལ་མ་ཐོབ་པ། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། གྲོགས་དང་མི་ལྡན་པ། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ། བདག་ཉིད་ཕན་འདོགས་མ་ཡིན་པ། འདུག་པའི་སྤྱོད་ལམ་ཅན། གནས་ནི་ས་ཕྱོགས་དབེན་པར། སྐྱབས་ཡོད་འདོམ་གང་གི་ནང་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ཀྱང་འདུག་པ། ཀུན་སློང་འདུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་འཕོངས་བརྩོད་ས་ལ་བཞག་པའོ། །དགུ་པ་དབེན་པར་དགེ་སློང་མ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲེང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། བདག་ཉིད་འགྲེང་བ་དང་། ཡུལ་དགེ་སློང་མ་ཞེས་སྦྱར། གཞན་སྔ་མ་ཁོ་ནའོ། །བཅུ་པ་དགེ་སློང་མས་སྦྱོར་དུ་བཅུག་པ་བཟའ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་རྫས་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་བཏུང་བ་འགྲོན་གཅིག་གི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། སྦྱིན་བདག་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ཀྱི་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་བཅུག་པ། སྦྱོར་བྱེད་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། བདག་ཉིད་འགྲོན་དུ་མ་བསམས་པར་གསོས་ཀྱང་ལྷག་པའོ། །ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ཟ་བར་བརྩམས་པ་མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་བཞི་པ། བཅུ་ཚན་བཞི་ 6-4-15a པ་ལ་སྡོམ་ནི། ཡང་ཡང་དང་ནི་འདུག་གནས་དང་། །ཕྱེ་དང་བཅའ་དང་སྟོབས་པ་དང་། །འདུས་དང་དུས་མིན་བསོག་འཇོག་དང་། །ཁ་ནས་མིད་དང་གསོད་པ་ཉིད། །ཅེས་པའོ། །དང་པོ་ཡང་ཡང་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ལུས་རྟེན་གཉིས་ཀ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བདག་ཉིད་དང་གསུམ་ཀ་ཕན་ཚུན་རྫས་ཐ་དད་པ། ནར་མར་སྦྱོར་བ་མ་ཡིན་པ། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་འབོད་པ་ཡིན་པ། ཟས་དེ་གཉིས་ཀ་བཟའ་བ་ལྔའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ཀུན་སློང་སོགས་གསུམ་ནི་འདྲ། གཉིས་པ་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་འདུག་གནས་སུ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གནས་མལ་དེའི་བདག་པོ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་ལྔ་ལྡན། དེའི་མཆོད་གནས་མུ་སྟེགས་ཅན་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན་བཞིར་ལོངས་པ། གནས་ནི་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། ཡ་མཚན་ཅན་གྱི་སྤྱིའི་གནས་ཡིན་པ། དངོས་པོ་བཟའ་བ་ལྔའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། བདག་ཏུ་གནས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། རྟེན་ནད་པ་དང་སྟབས་པ་མ་ཡིན་པ། ཞག་གཅིག་གནས་ཤིང་

【現代漢語翻譯】依賴於（道路）。延伸至遠處。沒有恐懼。時間為一個白天。意願是前往同一條道路。開始行動。最終超越遙遠的距離。第七個是與比丘尼一同乘船的墮罪，稱為依賴於水路，以及兩岸沒有恐懼，以及不直接延伸至遠處。其他相同。第八個是獨處時的墮罪，基礎是作為對象的女效能夠實現名稱的意義，具備五個半的術語，身體可以依賴，沒有獲得神通，不是親屬，沒有朋友，身體處於平凡狀態，自己不是幫助者，具有獨處的行為方式。地點是偏僻的地方，在有庇護的一尋之內，自己也獨處。意願是獨處，開始行動，最終將臀部放在地上。第九個是與比丘尼一同站立在偏僻地方的墮罪，自己站立，對象是比丘尼。其他與之前相同。第十個是比丘尼勸誘（他人）給予食物的墮罪，基礎是作為對象的在家人具備五個術語，物質不同。物品是適合時宜的食物或飲料，達到一份的量。施主是那個人自己。自己通過不真實的功德勸誘。行為者是具備八法的比丘尼。自己沒有被視為客人，但仍然剩餘食物。意願是吃，開始行動是吃，最終是吞嚥到喉嚨里。第四組第四組的總結是：反覆，住所，粉末，食物，力量，聚集，非時，儲存，從口中吞嚥，以及殺害。第一個是反覆吃的墮罪，基礎是身體和所依賴之物都具備五個術語。自己和第三者彼此物質不同。不是連續的行為。是發自內心的呼喚。兩種食物都屬於五種食物的範疇。意願等三種相同。第二個是在外道住所吃的墮罪，基礎是住所的主人，在家人具備五法。那裡的供養處，外道具備三個術語，達到四個。住所是成立為住所的特徵。是奇特的公共場所。物品屬於五種食物的範疇。居住者是那個人自己。所依賴之物不是病人或虛弱者。停留一夜

【English Translation】 Relying on (the road). Extending to a distance. Without fear. The time is one day. The intention is to go to the same road. Starting the action. Ultimately transcending the distant distance. The seventh is the downfall of boarding a boat with a Bhikshuni, called relying on the waterway, and the two banks are without fear, and not directly extending to a distance. The others are the same. The eighth is the downfall of staying alone, the basis is that the female as an object can realize the meaning of the name, has five and a half terms, the body can rely on, has not obtained supernatural powers, is not a relative, has no friends, the body is in an ordinary state, oneself is not a helper, has a solitary behavior. The place is a remote place, within a fathom of shelter, and oneself is also alone. The intention is to be alone, to start the action, and finally to put the buttocks on the ground. The ninth is the downfall of standing alone with a Bhikshuni in a remote place, oneself standing, the object is a Bhikshuni. The others are the same as before. The tenth is the downfall of a Bhikshuni inducing (others) to give food, the basis is that the householder as an object has five terms, the substances are different. The items are food or drink suitable for the time, reaching the amount of one serving. The benefactor is that person himself. Oneself induces through untrue merits. The actor is a Bhikshuni with eight dharmas. Oneself is not regarded as a guest, but there is still food left over. The intention is to eat, the action is to eat, and the final result is swallowing into the throat. Fourth set The summary of the fourth set is: repeatedly, dwelling, powder, food, strength, gathering, untimely, storing, swallowing from the mouth, and killing. The first is the downfall of eating repeatedly, the basis is that both the body and what is relied upon have five terms. Oneself and the third person are different in substance from each other. It is not a continuous action. It is a call from the heart. Both foods belong to the category of five foods. The intention and the other three are the same. The second is the downfall of eating in a heretical dwelling, the basis is the owner of the dwelling, the householder has five dharmas. The place of offering there, the heretic has three terms, reaching four. The dwelling is established as the characteristic of the dwelling. It is a peculiar public place. The items belong to the category of five foods. The resident is that person himself. What is relied upon is not a sick or weak person. Staying for one night

ཟས་གཅིག་ཟོས་པ་གསུམ་ནི་འདྲའོ། །གསུམ་པ་སྦྱིན་བདག་གཅིག་ལས་བླངས་པ་ཚད་ལས་འདས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ཡོངས་སུ་དཔགས་པ་དང་ཅི་བདེ་བར་སྟོབས་པ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་འདྲ་བ་ལ་བྲེ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལས་བྲེ་ཕྱེད་དམ་ཕུལ་ཕྱེད་ཡོད་པ། ཕུལ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ཡན་ཆད་གཡོས་སུ་བྱས་པ། གནས་གནོས་པ་དེ་ལས་གཞན་ལ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པ། བཞི་པ་ཟས་སྤངས་པ། ལྷག་བོར་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན་ལྷག་བོར་མ་བྱས་ཤིང་དཀོན་ཟས་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་སྤངས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཡིན་ཅིང་། ནད་པ་མ་ཡིན་པ། དུས་སྤང་བའི་མཚན་གྱིས་དུས་ཡིན་པ། མུ་གེའི་དུས་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ཟ་བར་རྩམས་པ། 6-4-15b མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །འདིར་ལྷག་བོར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བུ་ཅེ་ན། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན་བྱིན་ལེན་ཅན་ལྷག་བོར་བྱས་པ་མིན་པ་གནས་བྱིན་ལེན་བཞིན་ནོ། །བདག་ཉིད་སྤོང་བ་ཡོངས་རྫོགས་ཡིན་པ་དང་། ནད་པ་དང་མུ་གེ་བྱུང་བ་མ་ཡིན། བསམ་པ་ལྷག་བོར་བྱེད་འདོད་པ། ཆོ་ག་ནི་སྤྱོད་ལམ་བརྟན་པ་སོགས་བྱས་ཏེ། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་དགེ་སློང་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ། འཚལ་མ་འཚལ་ལགས་ཤིང་། སྤངས་ཏེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་། བཅའ་བ་དང་བཟའ་བ་རྙེད་ཅིང་འཕེལ་བར་འཚལ་ན། ལྷག་བོར་བགྱིས་ཏེ་བདག་ལ་སྩལ་དུ་གསོལ། ཞེས་ལན་ཅིག་བརྗོད་དོ། །ཡུལ་དེ་སྤངས་ན་མི་ཟ། མ་སྤང་ན་ཁམ་གཉིས་སམ་གསུམ་ནས་སྤོང་བའི་ཚིག་བརྗོད། སྒྲ་དོན་ནི། ལྷག་མར་བྱས་ཤིང་བོར་བས་ན། ལྷག་བོར་ཞེས་བྱའོ། །དགོས་པ་ཡང་ཡང་ཟ་བའི་ཉེས་པ་མི་འབྱུང་བ་དང་བཅས་པའི་ས་མཚམས་ཟིན་པའོ། །ལྔ་པ་སྤངས་པ་སྟོབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་ནད་པ་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་དང་དུས་འདྲེ། ཀུན་སློང་སྟོབས་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན་གྱིས་བརྩམས་པ་མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །དྲུག་པ་གནས་ཁང་སོ་སོར་འདུས་ཤིང་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གནས་ནི་མཚམས་ནང་ཡིན་པ། གཞན་དགེ་འདུན་དུ་ལོངས་པ་ཡོད་པ། གཞན་དགེ་སློང་ཆོས་ལྡན་གསུམ་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་ལྔ་ལྡན་གསུམ་ཡན་ཆད་དུ་ལོངས་པ། རང་རང་ལྷན་ཅིག་ཟ་བ་པོ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། མུ་སྟེགས་ཅན་དང་དུས་སྟོན་ཆེན་པོའི་ཟས་ལས་གཞན་པ། ཟས་གཅིག་པ་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ན་བ་དང་ལས་བྱས་པ། ལམ་དུ་ཞུགས་པ་སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། 6-4-16a སྦྱོར་བ་ཟ་བར་རྩོམ་

【現代漢語翻譯】三種食物的食用方式是相似的。第三種是接受施主過度供養的墮罪，其基礎是具備五種條件的在家之人：沒有完全衡量和隨意施捨，物品相似但少於七兩半，或有七兩半或更多已經煮熟的食物。地點與上述情況不同，行為具備六種語言表達，最終吞嚥入喉。第四種是放棄食物，不留剩餘而食用的墮罪，物品是符合時宜且適量的食物和飲料，沒有留下剩餘，也不是供養三寶的食物。自身完全放棄，且不是病人。時間是放棄食物的時間，不是饑荒時期。動機是想要食用，行為是開始食用，最終吞嚥入喉。這裡，『留下剩餘』的定義是什麼呢？地點是具備六種功德的比丘，物品是符合時宜且適量的食物和飲料，通過給予和接受，沒有留下剩餘，地點如給予和接受一樣。自身完全放棄，且不是病人和饑荒時期。想法是想要留下剩餘。儀式是保持行為穩定等，並告知具壽：『請允許我，名為某某的比丘，是否可以留下剩餘，並希望通過留下剩餘，獲得和增加食物和飲料，請允許我留下剩餘並賜予我。』重複說一次。如果放棄那個地點，就不吃；如果不放棄，就從第二口或第三口開始說放棄的詞語。詞語的含義是：因為已經留下並放棄，所以稱為『留下剩餘』。必要性是避免再次食用的過失，並確定界限。第五種是強行放棄的墮罪，其基礎是地點是具備六種功德的比丘，完全放棄且不是病人，物品和時間相同，動機是想要強行放棄，行為是通過六種語言表達開始，最終理解含義。第六種是在不同房間聚集並食用的墮罪，其基礎是地點在結界內，其他僧眾有份，其他具備功德的比丘三人或三人以上有份，地點是具備五種功德的比丘三人或三人以上有份，各自一起食用，物品是符合時宜且適量的食物或飲料，不是外道和大型節日食物，不是同一種食物，自身生病或工作，不是在路上伸展或鋪設的座位上，動機是想要食用，行為是開始食用。 6-4-15b 6-4-16a

【English Translation】 The ways of consuming three kinds of food are similar. The third is the offense of receiving excessive offerings from a donor, the basis of which is a householder with five qualifications: not fully measured and given arbitrarily, the items are similar but less than seven and a half liang, or seven and a half liang or more of cooked food. The location is different from the above, the action has six verbal expressions, and finally swallowing into the throat. The fourth is the offense of abandoning food, eating without leaving any leftovers, the items are food and drink that are timely and appropriate in quantity, without leaving any leftovers, and not food offered to the Three Jewels. Oneself has completely abandoned, and is not a patient. The time is the time to abandon food, not a time of famine. The motivation is wanting to eat, the action is starting to eat, and finally swallowing into the throat. Here, what is the definition of 'leaving leftovers'? The location is a bhikshu with six virtues, the items are food and drink that are timely and appropriate in quantity, with giving and receiving, not leaving leftovers, the location is the same as giving and receiving. Oneself has completely abandoned, and it is not a time of illness or famine. The thought is wanting to leave leftovers. The ritual is to maintain stable behavior, etc., and inform the venerable one: 'Please allow me, a bhikshu named so-and-so, whether I can leave leftovers, and hope to obtain and increase food and drink by leaving leftovers, please allow me to leave leftovers and grant them to me.' Repeat once. If abandoning that place, one does not eat; if not abandoning, one starts saying the words of abandonment from the second or third mouthful. The meaning of the words is: because it has been left and abandoned, it is called 'leaving leftovers'. The necessity is to avoid the fault of eating again and again, and to determine the boundary. The fifth is the offense of forcibly abandoning, the basis of which is the location is a bhikshu with six virtues, completely abandoned and not a patient, the items and time are the same, the motivation is wanting to forcibly abandon, the action is starting through six verbal expressions, and finally understanding the meaning. The sixth is the offense of gathering and eating in different rooms, the basis of which is the location is within the boundary, other sangha members have a share, other bhikshus with virtues have a share of three or more, the location is bhikshus with five virtues have a share of three or more, each eating together, the items are food or drink that are timely and appropriate in quantity, not food from heretics and large festivals, not the same kind of food, oneself is sick or working, not on a seat stretched or laid out on the road, the motivation is wanting to eat, the action is starting to eat. 6-4-15b 6-4-16a

པ་མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པ། འདི་ལ་དགག་བྱ་ནི་དགེ་འདུན་བྱེ་བར་འགྱུར་བའི་དགག་བྱ་ཡོད་དོ། །བདུན་པ་དུས་མིན་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་དུས་དི་རིང་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་བའི་བར་ཡིན་པ་དང་། མུ་གེའི་དུས་མིན་པ་དང་། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བ་དང་། མགུལ་དུ་མིད་པར་མངོན་པ་བདག་ཉིད་ནད་པ་དང་ཟན་མེད་པ་དང་། མཚན་ཉིད་པ་གཉིས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། གསུམ་ནི་འདྲའོ། །ཞུ་བ་ལས། དགེ་སློང་གི་འཚལ་མ་ལན་གཅིག་འཚལ་བས་ལྟུང་བ་བཞི་འབྱུང་བ་ཡོད་དེ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་དང་། རུང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། བསོག་འཇོག་བྱས་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་ནའོ། །ཞེས་གསུངས། འདིར་དུས་རུང་ནི་ཤ་དང་ཕྱེ་དང་ཐུད་ལ་སོགས་པ་བཟའ་བ་དང་། རྒུན་འབྲུམ་དང་། ཁམ་བུ་དང་། སྟར་ག་དང་། གྲོ་མ་དང་། སེ་འབྲུ་དང་། བུ་རམ་ཤིང་ལ་སོགས་པ་བཟའ་བ་དང་། ཞོ་དང་འོ་མ་དང་། སྐྱོ་མའི་ཐུག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །བརྒྱད་པ་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། དངོས་པོ་ནི་སྨན་བཞི་ལས་གང་རུང་ཡིན་པ། རུང་བ་ཚད་དང་ལྡན་པ། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ། ངོ་བོ་ནི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ། ཀུན་སློང་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ཟ་བར་རྩམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །འདིར་གསོག་འཇོག་ནི། དུས་རུང་ཀྱི་ཟས་ལ་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་བྱིན་ལེན་མ་ཞིག་བར་གུང་ཚིགས་ཡོལ་བ་དང་། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་བྱིན་ལེན་ཅན། ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཞག་བདུན་པའི་སྨན་བྱིན་ལེན་ཅན་དང་། བྱིན་རླབས་ཅན་ཞག་བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་ལྟ་བུའོ། །འདིར་ཟས་ལ་ལག་ཉ། མཚམས་བཙོས། ཞག་ལོན། དགེ་སློང་གིས་བཙོས་པ་སྟེ། ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་རུང་བ་མ་ཡིན་པའི་ཟས་བཞིའོ། །བཞི་ཀ་ལ་དངོས་པོ་ནི་སྨན་རྣམ་པ་བཞི་ལས། དངོས་པོ་དེའི་སྟ་གོན་དུ་གནས་པ། རང་ངམ་རང་དང་ 6-4-16b མཚུངས་པའི་དགེ་སློང་ལ། དེ་དང་དེ་ཡིན་པ་གཅིག་དགོས་སོ། །ཁྱད་པར་ལག་ཉ་ལ། དངོས་པོ་སྨན་བཞི་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་སམ། བྱས་ཀྱང་ཞིག་པ། བཏོན་ནི་རྐྱེན་དགོས་ཁྱད་པར་ཅན་མེད་པར་དགེ་སློང་རང་དང་འདྲ་བས་ལག་ཏུ་བླངས་པ་གཅིག་དགོས་སོ། །དེ་ཡང་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་བསམ་པས་ལག་ཉར་བླངས་པ་ལ་ནི་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་སྦྱོར་བའི་ལྟུང་བར་འགྱུར་ལ་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་ལྟུང་བ་ངོ་བོ་མ་རྫོགས་པའི་སྔ་རོལ་སྦྱར་ཚགས་སོགས་བྱས་པ་ངོ་བོ་རྫོགས་པ་དང་། བྱིན་ལེན་བྱས་ཏེ་ཟ་བར་བྱའོ་སྙམ་པའི་བསམ་པ་རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བས་ལས། ལག་ཉར་བླངས་པ་ན་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ། ལག་ཉའི་ཉེས་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་ཞིང་དེ་ཕྱིས་གཞན་ལ། སྔོས་པ་སོགས་མ་བྱས་པར་བྱིན་ལེན་བྱས་ཏེ། ཟོས་ན་ལག་ཉར་བླངས་པ་ལྟུང་བ་ཉ

【現代漢語翻譯】徹底吞嚥下去。對此，禁止的是導致僧團分裂的禁止。第七，非時食的墮罪，基礎是今天中午過後到黎明升起之間，不是饑荒時期，物品是適時的，吞嚥下去，顯而易見的是自己生病和沒有食物，以及不是第二個具相者，第三個也一樣。經文中說：『比丘一次乞食，會產生四種墮罪，即未受取而食，非如法之物，積蓄，以及非時而食。』這裡適時的是指吃肉、麵粉、糌粑等，以及葡萄、桃子、棗子、蕎麥、芝麻等，還有酸奶、牛奶、稀粥等。第八，食用積蓄之物的墮罪，基礎是四種徹底的意樂和行為。首先，物品是四種藥物中的任何一種，如法且符合標準，自己或與自己相似的人積蓄的，本體是完整的，動機是想吃，行為是準備吃，徹底的是吞嚥下去。這裡積蓄是指：對於適時的食物，早上受取后，在受取未失效之前，過了午時；對於適合時段的藥物，已經受取，但超過了時段；對於七日藥，已經受取；對於加持過的，過了八日黎明升起等。這裡食物有手持食、界內煮食、過夜食、比丘煮食等四種，是通過儀軌不如法的食物。對於這四種，物品是四種藥物，物品的準備狀態，自己或與自己相似的比丘，必須是同一個。特別是對於手持食，物品是四種藥物中的任何一種，未受取或已失效，取出時不需要特殊因緣，由與自己相似的比丘手持即可。如果以未受取而食的想法手持，則會犯下未受取而食的行為墮罪，在時段內如法的墮罪，本體未完成之前，混合等行為本體完成，受取后才能食用。如果自己或與自己相似的人，以受取后食用的想法手持，那麼當時只會犯下手持食的過失，之後未經他人允許等，受取后食用，則只會犯下手持食的墮罪。 6-4-16b 如果自己或與自己相似的人，以受取后食用的想法手持，那麼當時只會犯下手持食的過失，之後未經他人允許等，受取后食用，則只會犯下手持食的墮罪。

【English Translation】 Swallowing completely. Regarding this, what is prohibited is the prohibition that leads to the division of the Sangha. Seventh, the downfall of eating at an improper time, the basis is from noon today until dawn, not during a time of famine, the object is appropriate, swallowing it, it is obvious that one is sick and without food, and not the second qualified person, the third is the same. It is said in the scriptures: 'A Bhikshu who begs for food once will incur four downfalls, namely eating without taking, eating what is not permissible, hoarding, and eating at an improper time.' Here, what is appropriate is eating meat, flour, tsampa, etc., as well as grapes, peaches, dates, buckwheat, sesame, etc., and yogurt, milk, thin porridge, etc. Eighth, the downfall of eating hoarded food, the basis is the four complete intentions and actions. First, the object is any of the four medicines, lawful and meeting the standards, hoarded by oneself or someone similar to oneself, the essence is complete, the motivation is to eat, the action is preparing to eat, and the ultimate is swallowing it. Here, hoarding refers to: for timely food, after taking it in the morning, before the taking expires, after noon; for medicine suitable for the time, it has been taken, but the time has passed; for seven-day medicine, it has been taken; for blessed medicine, after eight days at dawn, etc. Here, food includes hand-held food, food cooked within the boundary, overnight food, food cooked by a Bhikshu, etc., which are four types of food that are not lawful through rituals. For these four, the object is the four types of medicine, the preparation state of the object, oneself or a Bhikshu similar to oneself, it must be the same one. Especially for hand-held food, the object is any of the four medicines, not taken or expired, taking it out does not require special circumstances, it can be held by a Bhikshu similar to oneself. If one holds it with the intention of eating without taking, then one will commit the downfall of the action of eating without taking, the downfall of being lawful within the time, before the essence is completed, mixing and other actions complete the essence, and it can be eaten after taking. If oneself or someone similar to oneself holds it with the intention of taking and then eating, then at that time only the fault of hand-held food will be committed, and later without the permission of others, etc., eating after taking, then only the downfall of hand-held food will be committed. 6-4-16b If oneself or someone similar to oneself holds it with the intention of taking and then eating, then at that time only the fault of hand-held food will be committed, and later without the permission of others, etc., eating after taking, then only the downfall of hand-held food will be committed.

ེས་བྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །ལོངས་སྤྱོད་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་མེད་པ་ནི། ལག་ཉའི་ཉེས་པ་མི་འབྱུང་ངོ་། །དེས་ན་བྱིན་ལེན་ལ་གཉིས་ཏེ། ལག་ཉའི་འགེགས་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་དང་། བཟའ་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ནོ། །དང་པོ་ནི། སྨན་བཞི་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྫོགས་པ་མ་གྲུབ་པ་སྟེ། དགེ་སློང་རང་གི་སྦྱར་ཚགས་སོགས་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། སྨན་བཞི་པོ་ངོ་བོ་རྫོགས་པར་གྲུབ་ཟིན་པ་སྟེ། བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པས་སྦྱོར་ཚགས་སོགས་བྱས་སམ། རང་གིས་བྱས་པ་ཡིན་ཀྱང་ཕྱིས་ངོ་བོ་རྫོགས་པ་ན་སྔར་གྱི་བྱིན་ལེན་ཞིག་པས་སླར་ཡང་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མཚམས་བཙོས་ནི། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བའི་འཇུག་ཟློག་ལ་དབང་བའི་མཚམས་དངོས་སམ་དེའི་ཉེ་འཁོར་རུང་ཁང་གི་མཚན་ཉིད་དང་མི་ལྡན་པའི་སར། དངོས་པོའི་ཁྱད་པར་རྗེན་པ་བཙོས་པའོ། །ཞག་ལོན་ནི། དེ་འདྲའི་གནས་སུ་ཞག་ཕྱི་མའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །བཞི་པ་དགེ་སློང་གིས་བཙོས་པ་ནི་གནས་གཙང་མར་རང་ངམ་རང་དང་ཟས་ཀྱི་ཆོ་ག་འདྲ་བའི་དགེ་སློང་ལོངས་སྤྱོད་པའི་བཟའ་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པའི་དགེ་སློང་གིས་ 6-4-17a བཙོས་པའོ། །དངོས་པོའི་ཁྱད་པར་རྗེན་པའོ། །དགུ་པ་ལ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་དངོས་པོ་སྨན་བཞི་པོ་རུང་ཚད་ལྡན། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པའམ་བྱས་ཀྱང་ཞིག་པའོ། །གནས་ནི་སྒྲ་མི་སྙན་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །ཞར་ལ་བྱིན་ལེན་བྱེད་པའི་ཚུལ་ནི། བྱིན་ལེན་སྟོབས་པ་པོ་ནི། སྤྱིར་བཏང་དུ་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་གཅིག་དགོས་ལ། དམིགས་བསལ་རང་རྣམ་དག་ཡིན་ན། ལྷས་སྦྱིན་གྱིས་ཀྱང་སྟོབས་སུ་རུང་ལ། དགེ་སློང་མ་ལ་དགེ་སློང་མས་ཀྱང་སྟོབས་སུ་རུང་། དགེ་སློང་ཕ་ལ་མས་སྟོབས་སུ་རུང་། དེ་ཡང་བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་སྟོབས་པར་འདོད་ལ། གྱེན་དུ་འདེགས་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པ། བློ་གཡས་གཡོན་དང་མཐོ་བའི་ཕྱོགས་ན་འདུག་པ་མིན་པར་མདུན་དྲང་ཐད་ན་འདུག་པ། རྟེན་ནི་དགེ་སློང་མའི་སྡོམ་པ་ཡན་ཆད་གསོ་རུང་དང་ལྡན་པ། ལག་པ་གཉིས་བཀན་ཏེ་བྱིན་ལེན་ནོད་འདོད་པའོ། །གནས་ནི་མཚམས་གཞན་གྱིས་བར་མ་ཆོད་པའོ། །མཚམས་གཞན་ལྔ་སྟེ། མེ་དང་ཆུ་བུ་ག་སོགས་ནམ་མཁའ་དང་། བདག་པོ་མི་ཅིག་པའི་ས་མཚམས་གཞན་དང་། རགས་པ་མཚམས་གཞན་རྣམས་སོ། །སྨན་ངོ་བོ་དང་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བ་རྣམས་ལ། བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་པ་མིན་ཤིང་བྱིན་ལེན་བྱ་དགོས་ཏེ། མ་བྱས་ན་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟོས་པ་དང་། རུང་བ་མིན་པ་ཟོས་པའི་ཉེས་པ་སོགས་སུ་འགྱུར་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར། བྱིན་ལེན་ཉམས་པའི་རྒྱུ་ནི་བརྒྱད་དེ། ཕྲོགས་དང་འགྲིབ་དང་རེག་པ་དང་། །དགེ་སློང་མིན་པར་གྱུར་པ་དང་། །དངོས་པོར

【現代漢語翻譯】將會變成罪過。沒有享受慾望的想法，就不會發生偷盜的過失。因此，給予和接受分為兩種：阻止偷盜的給予和接受，以及爲了食用而進行的給予和接受。第一種是指四種醫藥（指酥油、生油、蜂蜜、石蜜）的自性尚未完全具備，是爲了比丘自己混合調製等行為而做的。第二種是指四種醫藥的自性已經完全具備，如果未受比丘戒者進行了混合調製等行為，或者自己做了，但後來具備了自性，那麼之前的給予和接受就失效了，因此需要重新進行。第二種是煮食物：在自己或與自己相似的、有權進行出入的處所，或者在不具備僧房特徵的附近地方，將物品的特性暴露出來煮。過夜是指：在這樣的地方，第二天早晨的陽光升起。第四種是比丘煮食物：在乾淨的地方，自己或與自己食物儀軌相同的比丘享用的食物，由自己或指定的比丘煮。物品的特性是暴露的。第九個是未給予而食用的墮罪，基礎是物品，四種醫藥具備如法之量，未給予或給予后失效。處所不是嘈雜之地，動機是想要在未給予的情況下食用，行為是開始做，最終是吞嚥到喉嚨里。順便說一下，給予和接受的方式是：給予者通常需要一位未受比丘戒者，特殊情況下，如果自己是清凈的，樂施（梵文：Sudatta，梵文羅馬擬音：Sudatta，漢語字面意思：善施）也可以給予，比丘尼也可以由比丘尼給予，比丘可以由母親給予。而且要從內心深處想要給予，有向上舉起的能力，不在左右或高處，而是在正前方，接受者是比丘尼戒以上的、具備供養資格的人，雙手張開，想要接受給予和接受。處所是沒有被其他界限隔開的地方。其他界限有五種：火、水、孔洞等空間，不是同一個主人的土地界限，以及粗大的其他界限。對於醫藥的自性和儀軌方面不符合要求的，並非不能進行給予和接受，而是必須進行給予和接受，因為如果不這樣做，就會犯下未給予而食用，以及食用不如法之物的罪過等。導致給予和接受失效的原因有八種：搶奪、減少、接觸、變成非比丘、物品…… The act will become a transgression. If there is no thought of desiring enjoyment, the fault of theft will not occur. Therefore, giving and receiving are divided into two types: giving and receiving that prevent theft, and giving and receiving for the purpose of consumption. The first refers to the four medicines (referring to ghee, raw oil, honey, and rock sugar) whose nature is not yet fully complete, and is done for the purpose of a Bhikshu mixing and preparing them himself. The second refers to the four medicines whose nature is already fully complete. If someone who has not received Bhikshu ordination mixes and prepares them, or if he does it himself, but later the nature is complete, then the previous giving and receiving becomes invalid, so it needs to be done again. The second is cooking food: in a place where oneself or someone similar to oneself has the right to enter and exit, or in a nearby place that does not have the characteristics of a monastery, the characteristics of the object are exposed and cooked. 'Staying overnight' means: in such a place, the sunlight of the next morning rises. The fourth is a Bhikshu cooking food: in a clean place, food enjoyed by oneself or a Bhikshu with the same food rituals, cooked by oneself or a designated Bhikshu. The characteristics of the object are exposed. The ninth is the transgression of eating without being given, the basis is the object, the four medicines have the proper amount, not given or the giving has expired. The place is not a noisy place, the motivation is to want to eat without being given, the action is to start doing it, and finally to swallow it into the throat. By the way, the way of giving and receiving is: the giver usually needs someone who has not received Bhikshu ordination, in special cases, if one is pure oneself, Sudatta can also give, a Bhikshuni can also be given by a Bhikshuni, a Bhikshu can be given by his mother. Moreover, one must want to give from the bottom of one's heart, have the ability to lift upwards, not be on the left or right or high up, but be directly in front, the receiver is someone who is above the Bhikshuni vows and has the qualifications to be offered, with both hands open, wanting to receive giving and receiving. The place is a place that is not separated by other boundaries. There are five other boundaries: fire, water, holes, etc. in space, land boundaries that do not belong to the same owner, and large other boundaries. For those that do not meet the requirements in terms of the nature and rituals of medicine, it is not that giving and receiving cannot be done, but giving and receiving must be done, because if it is not done, one will commit the transgression of eating without being given, and eating improper things, etc. There are eight reasons that cause giving and receiving to fail: robbery, reduction, contact, becoming a non-Bhikshu, objects...

【English Translation】 Will become a transgression. If there is no thought of desiring enjoyment, the fault of theft will not occur. Therefore, giving and receiving are divided into two types: giving and receiving that prevent theft, and giving and receiving for the purpose of consumption. The first refers to the four medicines (referring to ghee, raw oil, honey, and rock sugar) whose nature is not yet fully complete, and is done for the purpose of a Bhikshu mixing and preparing them himself. The second refers to the four medicines whose nature is already fully complete. If someone who has not received Bhikshu ordination mixes and prepares them, or if he does it himself, but later the nature is complete, then the previous giving and receiving becomes invalid, so it needs to be done again. The second is cooking food: in a place where oneself or someone similar to oneself has the right to enter and exit, or in a nearby place that does not have the characteristics of a monastery, the characteristics of the object are exposed and cooked. 'Staying overnight' means: in such a place, the sunlight of the next morning rises. The fourth is a Bhikshu cooking food: in a clean place, food enjoyed by oneself or a Bhikshu with the same food rituals, cooked by oneself or a designated Bhikshu. The characteristics of the object are exposed. The ninth is the transgression of eating without being given, the basis is the object, the four medicines have the proper amount, not given or the giving has expired. The place is not a noisy place, the motivation is to want to eat without being given, the action is to start doing it, and finally to swallow it into the throat. By the way, the way of giving and receiving is: the giver usually needs someone who has not received Bhikshu ordination, in special cases, if one is pure oneself, Sudatta can also give, a Bhikshuni can also be given by a Bhikshuni, a Bhikshu can be given by his mother. Moreover, one must want to give from the bottom of one's heart, have the ability to lift upwards, not be on the left or right or high up, but be directly in front, the receiver is someone who is above the Bhikshuni vows and has the qualifications to be offered, with both hands open, wanting to receive giving and receiving. The place is a place that is not separated by other boundaries. There are five other boundaries: fire, water, holes, etc. in space, land boundaries that do not belong to the same owner, and large other boundaries. For those that do not meet the requirements in terms of the nature and rituals of medicine, it is not that giving and receiving cannot be done, but giving and receiving must be done, because if it is not done, one will commit the transgression of eating without being given, and eating improper things, etc. There are eight reasons that cause giving and receiving to fail: robbery, reduction, contact, becoming a non-Bhikshu, objects...

་འགྱུར་དང་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །དོར་བས་ཀྱང་ནི་བྱིན་ལེན་ཉམས། །ཤེས་སོགས་བརྒྱད་དོ། །གཞན་གྱིས་ཕྲོགས་པ་དང་། མ་ཕྲོགས་པར་ལེན་མི་ནུས་པའི་སར་འགྲིལ་བ་དང་། རང་གི་མ་རེག་པར་རང་དང་ཟས་ཀྱི་ཆོ་ག་མི་གཅིག་པའི་གང་ཟག་གིས་རེག་པ་དང་། ཟས་ 6-4-17b ཆོ་ག་མི་གཅིག་པ་དང་། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་བསྔོས་པ་དང་། རང་དགེ་སློང་མིན་པར་གྱུར་པ་དང་། སྨན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་དང་། མཚན་གྱུར་པ་དང་། ཐག་རིང་པོར་དོར་བའོ། །བཅུ་པ་ཟས་བསོད་པ་སློང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་ནི་སྨན་རྣམ་པ་བཞི་ལས་གང་ཡང་རུང་བ། ཡུལ་དུས་དེར་བསོད་པ་སྟེ་བཟང་པོར་གྲགས་པའོ། །བསམ་པ་ནི་སློང་བར་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་ལྔ་པ། བཅུ་ཚན་ལྔ་པ་ལ་སྡོམ་ནི། སྲོག་ཆགས་བཅས་དང་ཉལ་སར་འདུག །འགྲེང་དང་གཅེར་བུ་དམག་དང་ནི། །ཞག་གཉིས་བཤམ་བཀྲུགས་འགྲོ་བ་དང་། །བརྡེག་དང་ཟས་དང་གནས་ངན་ལེན། །ཞེས་གསུངས། དང་པོ་སྲོག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཆུ་ལ་སྤྱོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ནི། སྔར་འདེབས་པ་དང་འདྲ་བ་ལས། ཁྱད་པར་ནི་འདི་ལ་རང་ཕྱེད་ཅེས་སྦྱར་རོ། །གཉིས་པ་ཉལ་པོ་བྱེད་པར་བཤོམ་པའི་ཁྱིམ་ན་འདུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གནས་གཞན་ཡིན་པ། གེགས་བྱེད་གཞན་མེད་པ། མངོན་སུམ་ཡིན་པ། བདག་གིར་བར་ཆད་དང་མི་ལྡན་པར་འདུག་པ། ཡུལ་ནི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཁྱིམ་པ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལྡན། ཡུལ་རྟེན་དུ་རུང་བ། རྫུ་འཕྲུལ་མ་ཐོབ་པ། སྤྲོད་པར་ཞུགས་པའམ་ཕྱོགས་པའོ། །ཀུན་སློང་འདུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་འདུག་པ་རྫོགས་ཤིང་ཚོར་བའོ། །གསུམ་པ་ཉལ་པོ་བྱེད་པར་ཤོམ་པའི་ཁྱིམ་ན་འགྲེང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། འགྲེང་བ་དང་འདུག་པ་རྗེ་ཞིང་། མངོན་སུམ་ཡིན་ཞེས་པ་དང་དབེན་པ་ཞེས་རྗེ། གཞན་འདྲ། བཞི་པ་གཅེར་བུ་ལ་ཟས་སྦྱིན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་སྟོན་པ་བསླབ་པ་ཅན་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། ཉེ་དུ་ནད་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་འདོད། ཆོས་འདི་པ་ལ་འཚོ་བ་ལྟོས་པ་བཞི་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་བ་ཚད་ལྡན། རང་གི་ཡིན་པ། དམན་ 6-4-18a པ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་སྡིགས་པ་དང་བྲལ་འདོད་མ་ཡིན་པར་སྟེར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དེས་ཐོབ་པའོ། །ལྔ་པ་དམག་ལ་བལྟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། དམག་གི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། གཡུལ་བསྐྲད་པའི་ཕྱིར་དུ་ཆས་པ་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་རྐྱེན་དགོས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་མི་ལྡན་པ། དེ་ན་གནས་པའི་དོན་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ལྟ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བལྟ་བར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ཉེ་འཁོར་ལས་དེས་མཐ

【現代漢語翻譯】 འགྱུར་དང་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །དོར་བས་ཀྱང་ནི་བྱིན་ལེན་ཉམས། །ཤེས་སོགས་བརྒྱད་དོ། །(如果食物)變質或生蟲，或者因為丟棄而導致施捨和接受的規矩廢弛，（這些情況）共有八種。 གཞན་གྱིས་ཕྲོགས་པ་དང་། མ་ཕྲོགས་པར་ལེན་མི་ནུས་པའི་སར་འགྲིལ་བ་དང་། རང་གི་མ་རེག་པར་རང་དང་ཟས་ཀྱི་ཆོ་ག་མི་གཅིག་པའི་གང་ཟག་གིས་རེག་པ་དང་། ཟས་(其他搶奪，未被搶奪而滾到無法拿取的地方，自己未觸碰而被與自己和食物的儀軌不同之人觸碰，食物) ཆོ་ག་མི་གཅིག་པ་དང་། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་བསྔོས་པ་དང་། རང་དགེ་སློང་མིན་པར་གྱུར་པ་དང་། སྨན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་དང་། མཚན་གྱུར་པ་དང་། ཐག་རིང་པོར་དོར་བའོ། །(儀軌不同，從內心深處供奉，自己變成非比丘，藥物變成其他，名稱改變，丟到遠處)。 བཅུ་པ་ཟས་བསོད་པ་སློང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཆོས་དྲུག་ལྡན། དངོས་པོ་ནི་སྨན་རྣམ་པ་བཞི་ལས་གང་ཡང་རུང་བ། ཡུལ་དུས་དེར་བསོད་པ་སྟེ་བཟང་པོར་གྲགས་པའོ། །(第十，關於乞討食物的墮罪，基礎是對像為具備六種法的在家之人，物品是四種藥物中的任何一種，地點是當時被稱為'善'的乞討之處)。 བསམ་པ་ནི་སློང་བར་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །(意樂是想要乞討，行為是開始乞討，究竟是吞到喉嚨里)。 ༈ བཅུ་ཚན་ལྔ་པ། (第五組) བཅུ་ཚན་ལྔ་པ་ལ་སྡོམ་ནི། སྲོག་ཆགས་བཅས་དང་ཉལ་སར་འདུག །འགྲེང་དང་གཅེར་བུ་དམག་དང་ནི། །ཞག་གཉིས་བཤམ་བཀྲུགས་འགྲོ་བ་དང་། །བརྡེག་དང་ཟས་དང་གནས་ངན་ལེན། །ཞེས་གསུངས། (第五組的總結是：與生物共用，在睡眠處停留，站立和裸體，軍隊，兩天陳設，搖動，行走，毆打，食物和惡劣住所。) དང་པོ་སྲོག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཆུ་ལ་སྤྱོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ནི། སྔར་འདེབས་པ་དང་འདྲ་བ་ལས། ཁྱད་པར་ནི་འདི་ལ་རང་ཕྱེད་ཅེས་སྦྱར་རོ། །(第一，關於使用含有生物的水的墮罪，基礎、意樂、行為和究竟四者與之前相似，區別在於這裡加上了'自己一半'。) གཉིས་པ་ཉལ་པོ་བྱེད་པར་བཤོམ་པའི་ཁྱིམ་ན་འདུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གནས་གཞན་ཡིན་པ། གེགས་བྱེད་གཞན་མེད་པ། མངོན་སུམ་ཡིན་པ། བདག་གིར་བར་ཆད་དང་མི་ལྡན་པར་འདུག་པ། ཡུལ་ནི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཁྱིམ་པ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ལྡན། ཡུལ་རྟེན་དུ་རུང་བ། རྫུ་འཕྲུལ་མ་ཐོབ་པ། སྤྲོད་པར་ཞུགས་པའམ་ཕྱོགས་པའོ། །(第二，關於在準備進行睡眠的房屋中停留的墮罪，基礎是地點是其他地方，沒有其他障礙，是明顯的，自己沒有障礙地停留。對象是具備五種法的男女在家之人，對像適合作為依靠，沒有獲得神通，已經開始或傾向於交合。) ཀུན་སློང་འདུག་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རྩོམ་པར་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་འདུག་པ་རྫོགས་ཤིང་ཚོར་བའོ། །(意樂是想要停留，行為是想要開始，究竟是停留完成並感受到。) གསུམ་པ་ཉལ་པོ་བྱེད་པར་ཤོམ་པའི་ཁྱིམ་ན་འགྲེང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། འགྲེང་བ་དང་འདུག་པ་རྗེ་ཞིང་། མངོན་སུམ་ཡིན་ཞེས་པ་དང་དབེན་པ་ཞེས་རྗེ། གཞན་འདྲ། (第三，關於在準備進行睡眠的房屋中站立的墮罪，站立和停留相同，'是明顯的'和'僻靜'相同，其他相同。) བཞི་པ་གཅེར་བུ་ལ་ཟས་སྦྱིན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་སྟོན་པ་བསླབ་པ་ཅན་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན། ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། ཉེ་དུ་ནད་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་འདོད། ཆོས་འདི་པ་ལ་འཚོ་བ་ལྟོས་པ་བཞི་མ་ཡིན་པ། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་བའི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་བ་ཚད་ལྡན། རང་གི་ཡིན་པ། དམན་(第四，關於施捨食物給裸體的墮罪，對象是具備三種名稱的具有學處的異教徒導師，財物是不同的物品，親屬、病人、想要出家，不是依靠這四種生活方式的人，物品是適合時宜的食物或可食用的東西，是自己的，不) པ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་སྡིགས་པ་དང་བྲལ་འདོད་མ་ཡིན་པར་སྟེར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དེས་ཐོབ་པའོ། །(是低劣的，意樂不是想要擺脫威脅而是想要給予，行為是開始，究竟是被他獲得。) ལྔ་པ་དམག་ལ་བལྟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་ཡུལ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། དམག་གི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། གཡུལ་བསྐྲད་པའི་ཕྱིར་དུ་ཆས་པ་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་རྐྱེན་དགོས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་མི་ལྡན་པ། དེ་ན་གནས་པའི་དོན་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ལྟ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བལྟ་བར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ཉེ་འཁོར་ལས་དེས་མཐ(第五，關於觀看軍隊的墮罪，基礎是對像為具備五種名稱的在家之人，軍隊的特徵已經成立，不是爲了驅逐戰爭而出發，自己不具備特殊的原因，不是爲了在那裡居住，意樂是想要觀看，行為是開始觀看，究竟是從附近看到)

【English Translation】 If (the food) becomes corrupted or infested with insects, or if the rules of giving and receiving are violated due to discarding, there are eight such situations. Other robbery, rolling to a place where it cannot be taken without being robbed, being touched by someone who does not share the same ritual of oneself and food without oneself touching it, food Different rituals, offering from the depths of the heart, oneself becoming a non-bhikshu, medicine becoming something else, name changing, throwing far away. Tenth, regarding the offense of begging for food, the basis is that the object is a householder with six qualities, the item is any of the four types of medicine, the place is the begging place known as 'good' at that time. The intention is to want to beg, the action is to start begging, the ultimate is to swallow into the throat. Fifth set The summary of the fifth set is: sharing with living beings, staying in a sleeping place, standing and nakedness, army, two-day display, shaking, walking, beating, food, and bad dwelling. First, regarding the offense of using water containing living beings, the basis, intention, action, and ultimate are similar to the previous planting, the difference is that 'one's own half' is added here. Second, regarding the offense of staying in a house prepared for sleeping, the basis is that the place is another place, there are no other obstacles, it is obvious, one stays without obstacles. The object is a male and female householder with five qualities, the object is suitable as a support, one has not obtained supernatural powers, one has already started or is inclined to intercourse. The intention is to want to stay, the action is to want to start, the ultimate is that the stay is completed and felt. Third, regarding the offense of standing in a house prepared for sleeping, standing and staying are the same, 'it is obvious' and 'secluded' are the same, the others are the same. Fourth, regarding the offense of giving food to a naked person, the object is a heretical teacher with three names who has precepts, the property is different items, relatives, patients, wanting to become monks, not relying on these four ways of life, the item is food suitable for the time or edible things, it is one's own, not is inferior, the intention is not to want to get rid of threats but to want to give, the action is to start, the ultimate is that it is obtained by him. Fifth, regarding the offense of watching the army, the basis is that the object is a householder with five names, the characteristics of the army have been established, it is not to set out to expel the war, one does not have special reasons, it is not to reside there, the intention is to want to watch, the action is to start watching, the ultimate is to see from nearby

ོང་བའོ། །དྲུག་པ་དམག་ན་གནས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་རྟེན་སྔ་མ་བཞིན། གནས་ནི་དམག་གི་གནས་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ། ཀུན་སློང་གནས་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའོ། །བདུན་པ་བཤམས་པ་དཀྲུགས་པ་ལ། ཡུལ་རྟེན་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །དུས་ནི་དམག་ནང་ན་གནས་པའི་དུས་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་རང་དགར་དཔུང་གི་ཡན་ལག་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་འདོད་པའོ། །རྒྱུན་མ་ཆད་པར་སྦྱོར་བ་རེག་པའམ། གཡུལ་བཤམས་པ་དཀྲུགས་པའམ། བལྟ་བར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དེའི་བྱ་བ་རྫོགས་པའོ། །བརྒྱད་པ་བརྡེག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན། ཀུན་སློང་ནི་གསོད་སེམས་ལས་གཞན་པའི། རྙོག་པ་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་བརྡེག་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ལུས་དངོས་སམ་དེ་དང་། འབྲེལ་བའི་དབྱུག་པ་ལྟ་བུའམ། དེས་འཕངས་པའི་ཡུངས་ཀར་སོགས་ཀྱིས་བརྡེག་པར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་བརྡེག་བྱེད་ཇི་སྙེད་ཀྱི་ལུས་ལ་རེག་པ་ན། དེ་སྙེད་ཀྱི་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །བརྡེག་ཀྱང་མ་ཕོག་ན་བརྡེག་བྱེད་ཀྱི་གྲངས་དང་མཉམ་པའི་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །དགུ་པ་བརྡེག་པར་བཟས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། བརྡེག་པ་དང་བརྡེག་པར་བཟས་པའི་རྗེ་བ་མ་གཏོགས་པ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །བཟས་པ་ཅེས་པ་ནི་བརྡེག་པར་བརྩོམ་པའོ། །བཅུ་པ་གནས་ངན་ལེན་ཆབ་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ། གང་གི་གནས་ངན་ལེན་ 6-4-18b འཆབ་པའི་ཡུལ་ནི། དགེ་སློང་རྫོགས་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་ལྟ་མཚན་མཐུན་པ། ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། རྒྱུད་ཐ་དད་པ། ལུས་ཐ་མལ་པར་གནས་པ་སྟེ་ཐ་སྙད་གསུམ་ལྡན་ནོ། །དངོས་པོ་ཕམ་ལྷག་གང་རུང་ཡུལ་དེ་ལ་བྱུང་བ། གནས་ནི་མཐོལ་ཡུལ་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་པའི་གནས་སོ། །ཀུན་སློང་ནི་རྐྱེན་སོགས་མེད་པར་འཆབ་འདོད་པ། མཐའ་ནི་མཚན་མོའི་མཐའ་ལས་འདས་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་དྲུག་པ། བཅུ་ཚན་དྲུག་པ་ལ་སྡོམ་ནི། བདེ་དང་མེ་དང་བདུན་གནས་དང་། །བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་ཆོས་སྨྲ་དང་། །དགེ་ཚུལ་ཁ་དོག་བསྒྱུར་བ་དང་། །རིན་པོ་ཆེ་དང་ཚ་བའི་དུས། །ཅེས་གསུངས། བདེ་དང་ཅེས་པ། ཟན་གཅོད་དུ་འཇུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་སྦྱིན་བདག་ནི་ཁྱིམ་པ་ཡིན་པ། ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། བདག་དང་ཟན་གཅོད་པའི་ཡུལ་གཉིས་ཀ་ལས་ཐ་དད་པ། ཡུལ་དེ་ལ་བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་སྟེར་བ་པོ་ཡིན་པའོ། །ཟན་གཅོད་པའི་ཡུལ་ནི། དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་གྱི་སྟེང་དུ་དེས་ཕན་པའི་ནད་ཅན་མ་ཡིན་པ། གང་གཅད་པའི་ཟས་ནི་དུས་རུང་གི་ཟས་རུང་ཚད་ལྡན། སྦྱིན་བདག་གིས་དེ་ལ་བསྔོས་པ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་རང་དགས་ཟན་གཅོད་དུ་འཇུག་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་དྲུག་ལྡན་གྱི་ཟན་གཅོད་དུ་འཇུག་པའི་ཚིག་སྨྲ་བ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གཉིས་པ་མེ་ལ་རེག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། དངོས་པོ་གང་ལ་ར

【現代漢語翻譯】第六，駐紮軍隊中的墮罪：境、處如前。處所是軍隊駐紮地及其附近。動機是想要駐紮。行為是開始行動。究竟是天亮。第七，擾亂部署：境如前。時間是駐紮軍隊中。動機是想要隨意享受軍隊的各個部分。持續不斷地接觸，或擾亂戰爭部署，或開始觀看。究竟是完成那些行為。第八，毆打的墮罪：境是具有六種法的比丘。動機是除了殺心之外，以煩惱的心想要毆打。行為是用身體或與之相關的棍棒等，或用其投擲的芥子等進行毆打。究竟是毆打的身體接觸到多少，就犯下多少墮罪。即使毆打沒有擊中，也會犯下與毆打次數相同的惡作。第九，準備毆打的墮罪：除了毆打和準備毆打的差別外，其餘如前。準備是指開始毆打。第十，隱瞞重罪的墮罪：基礎是，隱瞞他人重罪的對象是：具有具足戒的比丘，具有相同見解，具有三種稱謂，傳承不同，身體正常。事物是無論波羅夷罪或僧殘罪發生在那個對像身上。處所是具有懺悔處所特徵的地方。動機是沒有因緣等想要隱瞞。究竟是超過夜晚的盡頭。第六組的總結：安樂、火、七處所，未受近圓戒者說法，沙彌改變顏色，珍寶和炎熱時節。安樂：允許斷食的墮罪：基礎是施主是居士，具有五種稱謂，身體正常，與自己和斷食的對象都不同，從內心深處想要給予。斷食的對象是：具有八種法的比丘，並且不是因其受益的病人。所斷的食物是：適合時宜的食物，符合標準，施主為此供養。動機是自己想要允許斷食。行為是說出具有六種特徵的允許斷食的語言。究竟是理解其含義。第二，接觸火的墮罪：事物是任何事物。

【English Translation】 Sixth, the downfall of staying in the army: The object and place are as before. The place is the army's location and its vicinity. The motivation is the desire to stay. The action is to begin the activity. The ultimate point is when dawn breaks. Seventh, disrupting the deployment: The object is as before. The time is when staying in the army. The motivation is the desire to freely enjoy the various parts of the army. Continuously touching, or disrupting the war deployment, or starting to watch. The ultimate point is completing those actions. Eighth, the downfall of striking: The object is a bhikkhu with six dharmas. The motivation is, other than the intention to kill, wanting to strike with a troubled mind. The action is to strike with the physical body or related objects like sticks, or with mustard seeds thrown by them. The ultimate point is that however many times the striking body makes contact, that many downfalls are committed. Even if the strike does not hit, an offense equal to the number of strikes is committed. Ninth, the downfall of preparing to strike: Except for the difference between striking and preparing to strike, the rest is as before. Preparing means starting to strike. Tenth, the downfall of concealing a serious offense: The basis is that the object of concealing another's serious offense is: a bhikkhu with full ordination, having the same view, having three designations, having a different lineage, and being in a normal physical state. The thing is whether a parajika or sanghavasesa offense has occurred to that object. The place is a place with the characteristics of a place of confession. The motivation is wanting to conceal without causes etc. The ultimate point is passing the end of the night. Summary of the sixth set: Comfort, fire, seven places, speaking dharma to one not fully ordained, novice changing color, jewels, and hot season. Comfort: The downfall of allowing cutting food: The basis is that the donor is a householder, having five designations, being in a normal physical state, being different from both oneself and the object of cutting food, and wanting to give from the depths of their heart. The object of cutting food is: a bhikkhu with eight dharmas, and not a patient benefiting from it. The food to be cut is: food suitable for the time, meeting the standards, and offered by the donor for that purpose. The motivation is wanting to allow cutting food oneself. The action is speaking words with six characteristics of allowing cutting food. The ultimate point is understanding its meaning. Second, the downfall of touching fire: The thing is anything.

ེག་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་མེ་ཡིན་པ། བུད་ཤིང་མཚན་ཉིད་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པ། མེ་མ་མུར་དང་། མེ་ལྕེ་གང་ཡང་མ་ཡིན་པ། རྟེན་ནི་དེས་ཕན་པའི་ནད་ཅན་མ་ཡིན་པ། ཆོས་ལྡན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བ། ཀུན་སློང་རང་དགར་རེག་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་གིས་རེག་པར་བརྩོམ་པའམ་བསྐོས་པས་རེག་ཏུ་འཇུག་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པ། དེ་ཡང་རང་ངམ་བསྐོས་པས་མེ་སྦར་བ་དང་། གསོད་པ་དང་། བུད་ཤིང་ནང་དུ་འཇུག་པ་དང་། མེ་དང་བཅས་པའི་བུད་ཤིང་ཕྱིར་འདྲེན་པ་དང་། མེ་མདག་འབྲུ་བ་དང་། 6-4-19a སྦར་བ་དང་མེའི་ལྕེར་བུད་ཤིང་མཚན་ཉིད་པ་འཇུག་པ་རྣམས་ལ་ལྟུང་བྱེད་དོ། །མེ་མ་མུར་དང་མེ་ལྕེ་ཙམ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །ཞར་ལ་དུས་དྲན་བྱ་ཚུལ་ལ། གང་ལ་བྱ་བའི་གཞི་ནི། བཀག་པ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ཏེ་གནང་བ་གཅིག་བྱ་ལ། བྱ་བའི་ངོ་བོ་ནི་ཆོས་ལྡན་གྱི་བྱ་བའི་ཆེད་དུ། མེ་ལ་རེག་པ་ལྟ་བུ་གནང་བ་ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །བྱས་པའི་དགོས་པ་ནི། དངོས་སུ་དུས་དྲན་མ་བྱས་པའི་ཉེས་བྱས་ཁེགས་ལ་རྒྱུད་ནས་གནང་མ་གནང་གི་ས་མཚམས་ཟིན་པའོ། །དེས་ན་ཆོས་ལྡན་གྱི་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་གནང་བ་ཡིན་ཀྱང་། དུས་དྲན་མ་བྱས་ན་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་འདུན་པ་ཕྱིར་བསྒྱུར་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་དངོས་པོ་ནི། དགེ་འདུན་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ལས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པ། དགེ་སློང་གི་ཆེད་དུ་བྱས་པ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་འདུན་པ་ཕུལ་ཟིན་པ་ཡིན་པ། གོ་བྱ་ཆོས་དགེ་སློང་དྲུག་ལྡན་འདུན་པ་ལེན་པ་པོ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་འདུན་པ་ཕྱིར་ལ་བསྒྱུར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་དྲུག་ལྡན། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་པ་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་ཉལ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དགེ་ཚུལ་ལྟ་བུ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པའམ། བསླབ་བྱིན་ལྟ་བུ་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན་ནོ། །བདག་ཉིད་ནད་པ་དང་། ནད་གཡོག་དང་། བཏགས་པ་དང་། དབྱར་ཟླ་བ་གཉིས་ལ་བབ་པའི་ཚེ། སྡིག་ཅན་ཉེ་བར་གནས་པ་རྣམས་མ་ཡིན་པ། ཡུལ་རྟེན་གཉིས་ཉལ་ཤིང་གཉིད་ལོག་པའི་སྤྱོད་ལམ་ཅན་ཡིན་པ། དུས་མཚན་མོའི་དུས་ཡིན་པ། གནས་ཚད་དུ་གྲུབ་པ་དང་གཅིག་པའོ། །ཀུན་སློང་ཉལ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་མཚན་མོ་གསུམ་པའི་མཐའ་ལའོ། །འདི་ལ་བར་འདོམ་གང་ཡིན་པ་དགོས་སོ། །ལྔ་པ་ཆོས་ཤེས་པ་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། བཞི་ལ་གོ་བྱ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན་དངོས་པོ་ཆོས་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ཚིག་གོ །རྐྱེན་གསོལ་བཞིའི་ལས་ 6-4-19b མཚན་ཉིད་པ། ཀུན་སློང་སྡིག་ལྟ་མི་གཏོང་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་བརྗོད་པ་གསུམ་པ་ལས་འདས་པའོ། །དྲུག་པ་སྨྲ་ཤེས་པ་སྤང་བ་རྗེས་སུ་ཆགས་པའ

【現代漢語翻譯】觸犯（藏文：ེག་པ་ནི།）是指：世間公認的火，由木柴的特性產生，既不是火星，也不是火焰。所依（指受害者）不是被火所傷的病人，與為持戒者加持無關，動機是隨意地想要觸碰，行為是親自嘗試觸碰或安排他人觸碰，最終完成觸碰。並且，自己或安排他人點火、滅火、將木柴放入火中、將帶著火的木柴取出、撥弄火鉗，點燃火焰，以及將具有木柴特性的東西放入火焰中，這些行為都會導致墮罪。僅僅是火星和火焰則只會導致惡作劇。順便說一下，關於如何進行時間提醒：所針對的基礎是，考慮到限制的因素，允許做一件事。行為的本質是，爲了持戒者的行為，心中想著『允許觸碰火』。這樣做的必要性是，可以避免沒有實際進行時間提醒的惡作劇，並且從根本上確定允許與不允許的界限。因此，即使是爲了持戒者的行為而允許，如果沒有進行時間提醒，也會變成惡作劇。第三，改變意願導致的墮罪：基礎的事物是，具有僧團的特性，並且是符合戒律的行為，是爲了比丘而做。自己已經發出了意願，接受者是具有六種功德的比丘。動機是想要改變意願，行為是具備六種語言能力，最終是理解意義。第四，與未受具足戒者同睡的墮罪：對象是沙彌等，從本質上來說是未受具足戒者，或是像授學女一樣，從名義上來說是未受具足戒者，具備五種稱謂。自己不是病人、看護、被束縛者，也不是在夏天的兩個月中安居者，不是罪惡的近住者。所依和依靠者都是躺下睡覺的行為，時間是夜晚，地點是同一處。動機是想要睡覺，行為是開始行動，最終是在第三個夜晚的結束。這裡需要有間隔。第五，知法者不放棄邪見的墮罪：四者是指，具有六種功德的比丘，事物是與佛法相悖的言辭，緣起是如法的四羯磨（梵文：caturkarma），動機是不放棄邪見，行為是開始行動，最終是超過了第三次勸告。第六，對已捨棄之物再次產生貪戀。

【English Translation】 The offense (Tibetan: ེག་པ་ནི།) refers to: the fire recognized in the world, which arises from the characteristic of firewood, and is neither a spark nor a flame. The object (referring to the victim) is not a patient injured by fire, is not related to the blessing for the virtuous, the motivation is to touch at will, the action is to personally try to touch or arrange for others to touch, and finally complete the touch. Moreover, oneself or arranging for others to ignite, extinguish, put firewood into the fire, take out firewood with fire, manipulate fire tongs, igniting flames, and putting things with the characteristics of firewood into the flames, these actions will lead to transgression. Only sparks and flames will only lead to mischief. By the way, about how to do time reminders: The basis for which is, considering the limiting factors, allowing one thing to be done. The essence of the action is, for the sake of the virtuous's actions, thinking in the heart 'allowing to touch the fire'. The necessity of doing this is to avoid the mischief of not actually doing time reminders, and to fundamentally determine the boundary between what is allowed and what is not allowed. Therefore, even if it is allowed for the sake of the virtuous's actions, if time reminders are not done, it will become mischief. Third, the transgression caused by changing intentions: The basic thing is, having the characteristics of the Sangha, and being an act that conforms to the precepts, is done for the sake of the Bhikshu. One has already issued the intention, the recipient is a Bhikshu with six virtues. The motivation is to want to change the intention, the action is having six language abilities, and finally understanding the meaning. Fourth, the transgression of sleeping with someone who has not received full ordination: The object is Shramanera, etc., who is not fully ordained in essence, or like a Shikshamana, who is not fully ordained in name, possessing five titles. Oneself is not a patient, caregiver, bound person, nor a resident during the two months of summer, not an evil neighbor. Both the object and the reliance are the act of lying down and sleeping, the time is night, and the place is the same. The motivation is to want to sleep, the action is to start acting, and finally at the end of the third night. There needs to be a gap here. Fifth, the transgression of a knowledgeable person not abandoning wrong views: The four refer to a Bhikshu with six virtues, the thing is words contrary to the Dharma, the cause is the lawful four karmas (Sanskrit: caturkarma), the motivation is not to abandon wrong views, the action is to start acting, and finally exceeding the third admonition. Sixth, to become attached again to what has been abandoned.

ི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་ལྟ་བ་མཐུན་པ་མ་གཏོགས་པའི་ཐ་སྙད་ལྔ་དང་ལྡན་པ། སྤོང་བ་ཕྱིར་བཅོས་མ་བྱས་པ། བདག་ཉིད་གནས་ཕྱུང་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནད་དང་ལྟ་བ་དང་བྲལ་འདོད་མིན་པ། སྦྱོར་བ་རྗེས་སུ་ཕྱོགས་པར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལུང་འབོགས་པ་སོགས་གང་རུང་བྱས་པའོ། །བདུན་པ་དགེ་ཚུལ་བསྙིལ་བ་བསྡུད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་ཡུལ་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་ལྡན་པ། མཚན་མཐུན་པ་ཐ་སྙད་གསུམ་དང་ལྡན་པ། དགེ་འདུན་གྱི་བསྙིལ་བ་དང་འབྲེལ་བ། བཟོད་པ་གསོལ་མ་ཟིན་པ། ཀུན་སློང་དེ་དང་ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་གི་ལོངས་སྤྱོད་ལྷན་ཅིག་པར་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དེ་ལྟར་བྱས་པའམ། ལྷན་ཅིག་ཉལ་ནས་མཚན་མོ་འདས་པའོ། །བརྒྱད་པ་ཁ་དོག་བསྒྱུར་བ་དང་ཞེས་པ་ཁ་དོག་མ་བསྒྱུར་བའི་གོས་གྱོན་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་དངོས་པོ་རང་གི་ཡིན་པའི་གོས་རུང་ཚད་ལྡན་ཁ་མ་བསྒྱུར་བའོ། །སྟེང་གཡོགས་མ་ཡིན་པ། ཆུ་ཚགས་ལས་གཞན་པའོ། །བདག་ཉིད་དེ་འདྲ་གནང་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་སྤྱོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་སྤྱོད་པར་འདོད་པའོ། །འདིར་མི་རུང་བའི་ཚོན་ཆེན་བརྒྱད་ནི། སུམ་བརྒྱ་པར། མཚལ་དང་དེ་བཞིན་རྒྱ་སྐྱེགས་བཙོད་རྣམས་དང་། །གུར་གུམ་དག་དང་ཐང་ཤིང་ལི་ཁྲི་དང་། །སྨན་ཤིང་ལེབ་རྒན་རྩི་རྣམས་མི་རུང་སྟེ། །བརྒྱད་པོ་ཚོན་ཆེན་ཡིན་པས་བཀག་ཕྱིར་རོ། །ཅེས་སོ། །དགུ་པ་རིན་པོ་ཆེ་དང་ཞེས་པ་སོགས་ལོངས་པ་གཞིར་གཏོགས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་དངོས་པོ་ནི་རིན་པོ་ཆེའམ། དེར་སྨོས་པ་གང་རུང་ཡིན་པ། རིན་པོ་ཆེའི་ཆ་ནས་གཞན་དབང་བ། དེར་སྨོས་རང་གཞན་གང་རུང་དབང་བ། ཆུད་ཟ་བ་དང་སྦྱིན་བདག་བསོད་ནམས་འདོད་པས་ 6-4-20a སྟབས་པ་མ་ཡིན་པ། མ་ཡིན་པའི་གནས་སུ་དེའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་པ། བདག་གི་དོན་ཁྱད་པར་ཅན་བསྒྲུབ་པ་དང་། ཆོས་འཆད་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་པའོ། །ཀུན་སློང་རྒོད་པའི་བསམ་པས་རེག་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པའོ། །འདིར་རིན་པོ་ཆེར་སྨོས་པ་ནི། རོལ་མོར་དཔྱད་པའི་ལག་ཆ་གཡུལ་ངོར་སྤྱད་པའི་ལག་ཆའི་དགོས་པ་བསྒྲུབ་པའོ། །བཅུ་པ་ཚ་བའི་དུས་ཞེས་པ་ཁྲུས་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གང་གིས་ཁྲུས་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ནི། འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་ཆུ་ཡིན་ལ། ལྟེ་བར་སླེབ་པའི་ཚད་དུ་ཕྱོགས་པ། གང་གི་ཚེ་ཁྲུས་བྱ་བའི་དུས་ནི། དབྱར་ཟླ་ར་བའི་ཚེས་གཅིག་ནས། དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་བཅོ་ལྔའི་བར་སོགས་རྣམས་ཀྱི་ཟླ་བ་ལྷག་མ་ཕྱེད་དང་གཉིས་དང་། དབྱར་ཟླ་འབྲིང་པོའི་བཅུ་དྲུག་ནས། དབྱར་ཟླ་ཐ་ཆུང་གི་བཅོ་ལྔའི་བར་དབྱར་གྱི་དང་པོའོ། །ཟླ་བ་གཅིག་དང་ཟླ་བ་ཕྱེད་ཅིང་གནང་བའི་དུས་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ནད་པ། ལམ་ཞུགས་དྲི་ལྟུང

【現代漢語翻譯】第七，墮罪：收集被僧團驅逐的比丘。基礎是：對象是具有清凈比丘戒的比丘，具有三個同類名稱，與僧團的驅逐有關，尚未請求寬恕，動機是希望與他在法和財物上共同受用，行為是開始行動，最終是這樣做，或者一起睡覺過夜。第八，墮罪：改變顏色，即穿著未改變顏色的衣服。基礎是：物品是屬於自己的、符合標準的、未改變顏色的衣服，不是覆蓋物，而是水過濾器以外的東西。自己沒有被允許這樣做，動機是想要使用，行為是開始行動，最終是想要使用。這裡有八種不允許使用的大顏色：在《三百頌》中說：'硃砂、茜草、紅花、薑黃，藏紅花、茜草、胭脂樹和紫膠，這八種顏色因被禁止，所以是不允許使用的大顏色。' 第九，墮罪：珍寶等，即屬於供養的墮罪。基礎是：物品是珍寶或其中提到的任何東西，就珍寶而言，是屬於他人所有的，就其中提到的東西而言，是屬於自己或他人所有的，不是爲了浪費或施主想要功德而給予的，不是在非功德的地方，不是爲了實現自己的特殊目的，也不是在講法的時候。動機是想要觸控，因為心生散亂，行為是開始行動，最終是觸控。這裡提到珍寶是爲了實現用於娛樂的樂器和用於戰爭的武器的需要。第十，墮罪：在炎熱的季節洗澡的墮罪。洗澡的物品是世俗上著名的水，達到肚臍的高度。洗澡的時間是從夏季第一個月的初一到夏季第二個月的十五日等，剩餘的兩個半月，以及從夏季第二個月的十六日到夏季第三個月的十五日，是夏季的開始。一個月零半個月不是允許的時間，自己是病人，或者是在路上沾染污垢。

【English Translation】 Seventh, a downfall: collecting a monk who has been expelled by the Sangha. The basis is: the object is a monk who possesses pure monastic vows, has three similar names, is related to the Sangha's expulsion, has not yet requested forgiveness, the motivation is the desire to share Dharma and possessions with him, the action is to begin the action, and the final result is to do so, or to sleep together overnight. Eighth, a downfall: changing the color, that is, wearing clothes that have not been changed in color. The basis is: the item is one's own, standard-compliant, un-dyed garment, not a covering, but something other than a water filter. One has not been allowed to do so, the motivation is the desire to use it, the action is to begin the action, and the final result is the desire to use it. Here are eight major colors that are not allowed: In the 'Three Hundred Verses' it says: 'Vermillion, madder, safflower, turmeric, saffron, sappanwood, lac, and resin; these eight are major colors and are therefore prohibited.' Ninth, a downfall: jewels, etc., that is, a downfall pertaining to offerings. The basis is: the item is a jewel or anything mentioned therein, in terms of jewels, it belongs to others, in terms of what is mentioned therein, it belongs to oneself or others, it is not given for waste or because the patron wants merit, it is not in a place of non-merit, it is not for achieving one's own special purpose, nor is it during the time of teaching the Dharma. The motivation is the desire to touch it because of mental agitation, the action is to begin the action, and the final result is to touch it. Here, jewels are mentioned in order to fulfill the need for musical instruments used for entertainment and weapons used for warfare. Tenth, a downfall: bathing during the hot season. The object with which to bathe is water that is famous in the world, reaching the level of the navel. The time to bathe is from the first day of the first summer month to the fifteenth day of the second summer month, etc., the remaining two and a half months, and from the sixteenth day of the second summer month to the fifteenth day of the third summer month, which is the beginning of summer. One month and a half is not an allowed time, oneself is sick, or one is on the road and has become soiled.

་འཆར་སྐྲ་ཁར་ལེན། སྒོག་པ། རེ་རེག །ཕྱག་དར་བྱས་པ་མ་ཡིན་པ། ལུས་དངོས་པོ་ཡིན་པའོ། །གནས་ནི་ཨ་སྨན་པ་རན་ཏའམ། དེ་འདྲ་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ཁྲུས་བྱེད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ལུས་ཕྱེད་ཙམ་དུ་སོན་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་བདུན་པ། བཅུ་ཚན་བདུན་པ་ལ་སྡོམ་ནི། དུད་འགྲོ་འགྱོད་པ་སོར་མོ་དང་། །རྩེ་དང་ལྷན་ཅིག་སྔངས་བྱེད་དང་། །སྦེད་དང་གདིང་མེད་གཞི་མེད་དང་། །སྐྱེས་པ་མེད་པར་ལམ་འགྲོ་བའོ། །ཞེས་གསུངས། དང་པོ་དུད་འགྲོ་གསོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དུད་འགྲོར་གཏོགས་པ་དང་། གཞི་མེད་པ་གཉིས་སོ། །ཀུན་སློང་དུད་འགྲོར་འདུ་ཤེས་ཏེ་གསོད་པར་འདོད་པ་དང་། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་གསང་སྔགས་སོགས་ཀྱིས་གསོད་པར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་རང་གི་སྔ་རོལ་དུ་ཤི་བའོ། །གཉིས་པ་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་ 6-4-20b སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་ལ། དངོས་པོ་དགེ་སློང་མ་ཡིན་པའི་དོན་གྱིས། ཀུན་སློང་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་འདོད། སྦྱོར་བ་ཁྱོད་ལ་དང་པོ་སྡོམ་པ་མ་སྐྱེས་སོ་ཞེས་སམ་སྐྱེས་ཀྱང་ཉམས་པ་བྱུང་ཞེས་སོགས་ངག་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་གྱིས་སྨྲ་བར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །གསུམ་པ་སོར་མོ་ཞེས་པ་ག་ག་ཚིལ་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་གྱི་ཡུལ་ཡིན་པ། མ་ཉམས་རྨ་དང་ཟག་བྱེད་ལས་གཞན་ཡིན་པ། རྟེན་གྱི་ལུས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །ཀུན་སློང་ནི་གཡའ་བར་བྱ་བའི་སེམས་ཀྱིས་རེག་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་རེག་པར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་རེག་པའོ། །བཞི་པ་ཆུ་ལ་རྩེ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། དངོས་པོ་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་ཆུ་ཡིན་པ། ལྟེ་བ་ནུབ་པའི་ཚད་དུ་ཕྱོགས་པ། ཀུན་སློང་རྒོད་བག་གིས་རྩེ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་གིས་རྩེ་བའམ་གཞན་རྩེར་འཇུག་པ། མཐར་ཐུག་རྩེས་པའོ། །ལྔ་པ་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་ཉལ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་བུད་མེད་སྤྱིས་བསྐྱེད་པའི་ཐུན་མོང་པའི་ཆོས་ལྔའི་སྟེང་དུ་ཉེ་དུ་མིན་པ་བསྲུང་བ་དང་མི་ལྡན་པ། གནས་ནི་གནས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། གནས་གཅིག་ཅིང་འདོམ་གང་གི་ནང་ཡིན་པ། རྟེན་ནི་གྲོགས་མཚན་ཉིད་པས་བསྲུངས་པ་མ་ཡིན་པ། དུས་མཚན་མོ། ཀུན་སློང་ཉལ་བར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་གཉིད་ལོག་པར་བརྩམས་པ། མཐའ་མཚན་མོ་འདས་པའོ། །དྲུག་པ་སྔངས་པར་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། དངོས་པོ་ནི་འདི་ན་ཤ་ཟ་ཡོད་དོ། །ཞེས་སོགས་ཡིད་དུ་མི་འོང་བས་སོ། །ཀུན་སློང་སྔངས་པར་བྱེད་འདོད། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་དངངས་པའི་རྒྱུ་གོ་བར་བྱེད་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བདུན་པ་སྦེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་རབ་བྱུང་སྡེ་ལྔའི་སྡོམ་པ་རྣམ་པར་དག་པ་དང་ལྡན་པ། ལྟ་

【現代漢語翻譯】頭髮脫落，蒜，蘿蔔。不是用掃帚打掃，而是身體本身。地點不是在阿斯曼帕蘭，而是想要洗澡，開始行動，最終達到身體一半的程度。第七組第七組的總結是：畜生、後悔、手指、嬉戲、一起、驚嚇、隱藏、無信、無根、沒有男人而行走。首先，關於殺害畜生的墮落行為，對象是屬於畜生的，以及沒有根基的兩種情況。動機是認為它是畜生而想要殺害它，行動是自己或派人，用秘密咒語等開始殺害，最終是因為這個原因，在自己之前死亡。第二，關於產生後悔的墮落行為，對象是具有八種功德的比丘，事物不是比丘尼的事情。動機是想要產生後悔。行動是用具有五種特徵的語言說『你最初沒有產生戒律』或者『即使產生了也已經喪失』等。最終是理解了意思。第三，關於手指，也就是進行摩擦的墮落行為，對象是具有八種功德的比丘，沒有喪失，不是傷口和漏出物，所依的身體也一樣。動機是用想要止癢的心不斷地觸控。行動是開始觸控。最終是觸控。第四，關於在水中嬉戲的墮落行為，事物是在世間廣為人知的水，達到肚臍被淹沒的程度。動機是因放縱而想要嬉戲。行動是自己嬉戲或讓別人嬉戲。最終是嬉戲了。第五，關於與女人一起睡覺的墮落行為，對象是女人，在普遍產生的五種共同法之上，不是親屬，不具備守護。地點是成立為地點的特徵，在一個地點且在一尋之內。所依不是具有特徵的朋友守護的。時間是夜晚。動機是想要睡覺。行動是開始睡覺。最終是夜晚過去了。第六，關於使人驚嚇的墮落行為，對象是具有八種功德的比丘。事物是『這裡有吃肉的人』等令人不愉快的事情。動機是想要使人驚嚇。行動是自己或派人使人理解驚嚇的原因。最終是理解了意思。第七，關於隱藏的墮落行為，對象是具有五類出家戒律的出家人。

【English Translation】 Hair falling out, garlic, radish. Not sweeping with a broom, but the body itself. The place is not in Asmanparan, but wanting to bathe, starting the action, and finally reaching half of the body. The Seventh Set The summary of the seventh set is: animals, regret, finger, playing, together, fright, hiding, disbelief, groundless, walking without a man. First, regarding the downfall of killing animals, the object is belonging to animals, and the two cases of being without foundation. The motivation is to think it is an animal and want to kill it, the action is oneself or sending someone, starting to kill with secret mantras, etc., and the final result is dying before oneself because of this reason. Second, regarding the downfall of generating regret, the object is a Bhikshu with eight qualities, the thing is not a Bhikshuni's matter. The motivation is to want to generate regret. The action is to say with five characteristic languages, 'You did not initially generate vows' or 'Even if you generated them, they have been lost,' etc. The final result is understanding the meaning. Third, regarding the finger, that is, the downfall of rubbing, the object is a Bhikshu with eight qualities, not lost, not a wound or leakage, and the supporting body is the same. The motivation is to constantly touch with the mind wanting to relieve itching. The action is starting to touch. The final result is touching. Fourth, regarding the downfall of playing in the water, the thing is water widely known in the world, reaching the level of the navel being submerged. The motivation is wanting to play due to indulgence. The action is oneself playing or letting others play. The final result is having played. Fifth, regarding the downfall of sleeping with a woman, the object is a woman, above the five common dharmas universally produced, not a relative, not possessing protection. The place is established as the characteristic of the place, in one place and within one fathom. The support is not protected by a friend with characteristics. The time is night. The motivation is wanting to sleep. The action is starting to sleep. The final result is the night passing. Sixth, regarding the downfall of frightening people, the object is a Bhikshu with eight qualities. The thing is unpleasant things such as 'There are meat-eaters here.' The motivation is wanting to frighten people. The action is oneself or sending someone to make people understand the reason for the fright. The final result is understanding the meaning. Seventh, regarding the downfall of hiding, the object is a monastic with the five classes of monastic vows.

བ་མཐུན་པ། ཐ་སྐད་གསུམ་ལྡན། རང་ལས་རྒྱུད་ཐ་དད་པའི་ཡོ་བྱད་ཡིན་པ། དངོས་པོ་ནི་ 6-4-21a ལྷུང་བཟེད་དང་འདྲ་བ། ཕོར་བུ་དང་ཆོས་གོས་སོགས་རབ་བྱུང་གི་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་གང་རུང་ཡིན་པ་རུང་ཚད་ལྡན་དེ་ཉིད་དབང་བ། ཆུད་འཛའ་བའི་རྐྱེན་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་བཅུགས་ཕན་སེམས་ལས་གཞན་པས་སྦེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་སྦེད་པར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་སྦས་ཟིན་པའོ། །བརྒྱད་པ་གདིང་བ་མེད་པར་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་རང་ལས་ནོར་ཐ་དད་པ། དངོས་པོ་གོས་རུང་ཚད་ལྡན། རང་གི་དེ་ལ་བྱིན་ནས་དེ་དབང་བ་ཡིན་པ། རྟེན་ནི་དེ་ཡིས་གནང་བ་མ་ཐོབ་པ། ཀུན་སློང་ནི་རྐུ་སེམས་དང་ཡིད་གཅུགས་ལས་གཞན་པའི་བློས་སྤྱོད་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེ་ལྟར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་ལོངས་སྤྱོད་པའོ། །དགུ་པ་གཞི་མེད་ཅེས་པ་བསྐུར་པ་འདེབས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གང་ལ་བསྐུར་པ་བཏབ་པའི་ཡུལ་དང་གང་ལ་གོ་བར་བྱ་བའི་ཡུལ་ནི། བསྐུར་འདེབས་ཀྱི་ལྷག་མ་བཞིན་ནོ། །ཁྱད་པར་ནི་འདིར་མཐོང་ཐོས་དོགས་གསུམ་གཞི་མེད་པར་ལྷག་མའི་དངོས་པོ་བཞིས་བསྐུར་པ་འདེབས་པའོ། །ཀུན་སློང་ནི་འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་ཏེ་ཉམས་པར་འདུན་པས་བསྐུར་པ་འདེབས་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐའ་དོན་གོ་བའོ། །བཅུ་པ་བུད་མེད་དང་ཞེས་པ་ལམ་དུ་འགྲོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་བུད་མེད་མཚན་དོན་བྱེད་ནུས་པ། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རྟེན་དུ་རུང་བ་རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་མ་ཡིན་པ། ཐ་སྙད་བཞི་ལྡན། ཁྱིམ་པ་ཡིན་པ། ཉེ་དུ་མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ལ་སེལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཕན་འདོགས་པ་མ་ཡིན་པ། ངོ་མ་སྤོས་པ་སྟེ་དགུའོ། །ལམ་ནི་ས་ལས་བརྟེན་པ་ཡིན་པ། རྒྱང་གྲགས་གཅིག་གི་མཐའ་ཡིན་པ། རྟེན་ནི་རིག་པའི་སྐྱེས་པའི་མཚན་ཉིད་པ་དང་མི་ལྡན་པ། བསམ་པ་ནི་ལྷན་ཅིག་འགྲོ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐའ་རྒྱང་གྲགས་ལས་འདས་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་བརྒྱད་པ། བཅུ་ཚན་བརྒྱད་པ་ལ་སྡོམ་ནི། རྐུ་དང་ཉི་ཤུ་ 6-4-21b མ་ལོན་དང་། །རྐོ་དང་འགྲོན་དང་བསླབ་པ་དང་། །འཐབ་དང་མི་སྨྲ་འགྲོ་བ་དང་། །མ་གུས་ཆང་འཐུང་དུས་མིན་པའོ། །དང་པོ་རྐུན་མ་དང་ལྷན་ཅིག་ལམ་དུ་འགྲོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་རྐུན་མ་མཚན་ཉིད་པ། ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། སྐྱེས་པའི་མཚན་མ་དང་ལྡན། རྐུ་བའི་བྱ་བ་མ་སྤངས་པས་ངོ་མ་སྤྲོས་པ། བདག་ཉིད་ལ་ཕན་འདོགས་པ་མ་ཡིན་པ། གཞན་སྔ་མ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་བསྙེན་པར་རྫོགས་འདོད་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། བར་ཆད་ཀྱི་ཆོས་གཞན་དང་མི་ལྡན་ཞིང་ལོ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པའོ། །གྲོགས་དགེ་འདུན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ནོ། །ཆོ་ག་གསོལ་བཞིའི་ལས་ས

【現代漢語翻譯】伴隨者（bamthunpa），具備三種語言能力（tha skad gsum ldan），是與自己不同的傳承的用具（rang las gyud tha dad pa'i yo byad yin pa）。事物（dngos po）類似缽（lhung bzed dang 'dra ba），或是碗（phor bu）和袈裟（chos gos）等任何出家人的生活用具（rab byung gi 'tsho ba'i yo byad gang rung yin pa），擁有符合標準的量（rung tshad ldan de nyid dbang ba），不具備導致價值貶損的因素（chu dza' ba'i rkyen dang mi ldan pa），動機是除了偷盜之心（rku sems）和貪戀之心（yid bcugs）之外，想要隱藏（sbed 'dod pa），行為是自己或指使他人開始隱藏（sbyor ba rang ngam bskos pas sbed par brtsams pa），最終完成隱藏（mthar thug sbas zin pa'o）。第八，不給予而享用的墮罪（brgyad pa gding ba med par longs spyod pa'i ltung byed la）。對象是具備八種法的比丘（dge slong chos brgyad ldan），財富與自己不同（rang las nor tha dad pa）。事物是符合標準的衣服（gos rung tshad ldan），自己的給予之後對方擁有（rang gi de la byin nas de dbang ba yin pa）。所依是未獲得對方允許（de yis gnang ba ma thob pa）。動機是除了偷盜之心和貪戀之心以外，想要享用（rku sems dang yid gcugs las gzhan pa'i blos spyod par 'dod pa）。行為是如此開始（sbyor ba de ltar brtsams pa）。最終因其緣故而享用（mthar thug de'i rkyen gyis longs spyod pa'o）。第九，無根據的誹謗罪（dgu pa gzhi med ces pa bskur pa 'debs pa'i ltung byed la）。被誹謗的對象（gang la bskur pa btab pa'i yul）和需要理解的對象（gang la go bar bya ba'i yul）與誹謗的剩餘部分相同（bskur 'debs kyi lhag ma bzhin no）。不同之處在於，此處在沒有見聞疑三種根據的情況下，用剩餘的四種事物進行誹謗（khyad par ni 'dir mthong thos dogs gsum gzhi med par lhag ma'i dngos po bzhis bskur pa 'debs pa'o）。動機是改變認知，想要使其衰敗而進行誹謗（'du shes bsgyur te nyams par 'dun pas bskur pa 'debs 'dod pa）。行為是開始誹謗（sbyor ba brtsams pa）。最終是理解（mtha' don go ba'o）。第十，與婦女同行罪（bcu pa bud med dang zhes pa lam du 'gro ba'i ltung byed la）。對象是能夠行使性功能的婦女（bud med mtshan don byed nubs pa），身體處於正常狀態（lus tha mal du gnas pa），可以作為所依，不是具有神通者（rten du rung ba rdzu 'phrul can ma yin pa），具備四種名稱（tha snyad bzhi ldan），是居家者（khyim pa yin pa），不是親屬（nye du ma yin pa），對自己沒有幫助等九種情況（bdag nyid la sel byed pa la sogs pa phan 'dogs pa ma yin pa，ngo ma spos pa ste dgu'o）。道路是依賴於土地（lam ni sa las brten pa yin pa），距離為一由旬的盡頭（rgyang grags gcig gi mtha' yin pa）。所依是不具備理性的男性的特徵（rten ni rig pa'i skyes pa'i mtshan nyid pa dang mi ldan pa）。想法是想要一同前往（bsam pa ni lhan cig 'gro 'dod pa）。行為是開始行動（sbyor ba brtsams pa）。最終是超過一由旬的距離（mtha' rgyang grags las 'das pa'o）。第八組（bcu tshan brgyad pa）。第八組的總結（bcu tshan brgyad pa la sdom ni）：偷盜和未滿二十歲（rku dang nyi shu ma lon dang）。挖掘和勸請與學習（rko dang 'gron dang bslab pa dang）。爭鬥和不語與行走（'thab dang mi smra 'gro ba dang）。不敬和飲酒非時也（ma gus chang 'thung dus min pa'o）。第一，與盜賊一同行走的墮罪（dang po rkun ma dang lhan cig lam du 'gro ba'i ltung byed la）。對象是具備盜賊特徵的盜賊（yul rkun ma mtshan nyid pa），是具備五種名稱的居家者（khyim pa tha snyad lnga ldan），具備男性的特徵（skyes pa'i mtshan ma dang ldan），沒有放棄偷盜的行為，因此沒有改變（rku ba'i bya ba ma spangs pas ngo ma spros pa），對自己沒有幫助（bdag nyid la phan 'dogs pa ma yin pa），其他與之前相同（gzhan snga ma ltar ro）。第二，為未滿二十歲者授具足戒的墮罪（gnyis pa lo nyi shu ma lon pa bsnyen par rdzogs pa byed pa'i ltung byed la）。對象是想要受具足戒者，具備五種名稱（yul ni bsnyen par rdzogs 'dod tha snyad lnga ldan），不具備其他障礙之法且未滿二十歲（bar chad kyi chos gzhan dang mi ldan zhing lo nyi shu ma lon pa'o）。同伴是具備三種法的僧團（grogs dge 'dun chos gsum ldan no）。儀軌是羯磨儀軌（cho ga gsol bzhi'i las so）。

【English Translation】 The companion (bamthunpa), possessing three language skills (tha skad gsum ldan), is an implement from a different lineage than oneself (rang las gyud tha dad pa'i yo byad yin pa). The object (dngos po) is similar to a begging bowl (lhung bzed dang 'dra ba), or any monastic's living utensil such as a bowl (phor bu) and robes (chos gos) (rab byung gi 'tsho ba'i yo byad gang rung yin pa), possessing a standard measure that is compliant (rung tshad ldan de nyid dbang ba), not possessing factors that lead to devaluation (chu dza' ba'i rkyen dang mi ldan pa), the motivation is other than the mind of stealing (rku sems) and the mind of attachment (yid bcugs), wanting to hide (sbed 'dod pa), the action is oneself or instructing others to begin hiding (sbyor ba rang ngam bskos pas sbed par brtsams pa), ultimately completing the hiding (mthar thug sbas zin pa'o). Eighth, the downfall of enjoying without giving (brgyad pa gding ba med par longs spyod pa'i ltung byed la). The object is a bhikshu possessing eight dharmas (dge slong chos brgyad ldan), whose wealth is different from oneself (rang las nor tha dad pa). The object is a compliant garment (gos rung tshad ldan), after one's own giving, the other possesses it (rang gi de la byin nas de dbang ba yin pa). The basis is not having received permission from the other (de yis gnang ba ma thob pa). The motivation is wanting to enjoy with a mind other than the mind of stealing and the mind of attachment (rku sems dang yid gcugs las gzhan pa'i blos spyod par 'dod pa). The action is beginning in that way (sbyor ba de ltar brtsams pa). Ultimately, enjoying due to that cause (mthar thug de'i rkyen gyis longs spyod pa'o). Ninth, the downfall of unfounded accusation (dgu pa gzhi med ces pa bskur pa 'debs pa'i ltung byed la). The object being accused (gang la bskur pa btab pa'i yul) and the object needing to understand (gang la go bar bya ba'i yul) are the same as the remainder of the accusation (bskur 'debs kyi lhag ma bzhin no). The difference is that here, without the three bases of seeing, hearing, and doubt, accusing with the remaining four objects (khyad par ni 'dir mthong thos dogs gsum gzhi med par lhag ma'i dngos po bzhis bskur pa 'debs pa'o). The motivation is changing the perception, wanting to cause decline and accusing ( 'du shes bsgyur te nyams par 'dun pas bskur pa 'debs 'dod pa). The action is beginning the accusation (sbyor ba brtsams pa). Ultimately, it is understanding (mtha' don go ba'o). Tenth, the downfall of traveling on the road with a woman (bcu pa bud med dang zhes pa lam du 'gro ba'i ltung byed la). The object is a woman capable of performing sexual functions (bud med mtshan don byed nubs pa), whose body is in a normal state (lus tha mal du gnas pa), able to be a basis, not possessing magical powers (rten du rung ba rdzu 'phrul can ma yin pa), possessing four designations (tha snyad bzhi ldan), being a householder (khyim pa yin pa), not being a relative (nye du ma yin pa), not being helpful to oneself, etc., in nine situations (bdag nyid la sel byed pa la sogs pa phan 'dogs pa ma yin pa, ngo ma spos pa ste dgu'o). The road is relying on the earth (lam ni sa las brten pa yin pa), the end of a distance of one yojana (rgyang grags gcig gi mtha' yin pa). The basis is not possessing the characteristics of a rational male (rten ni rig pa'i skyes pa'i mtshan nyid pa dang mi ldan pa). The thought is wanting to go together (bsam pa ni lhan cig 'gro 'dod pa). The action is beginning to act (sbyor ba brtsams pa). Ultimately, it is exceeding the distance of one yojana (mtha' rgyang grags las 'das pa'o). The eighth group (bcu tshan brgyad pa). The summary of the eighth group (bcu tshan brgyad pa la sdom ni): stealing and not being twenty years old (rku dang nyi shu ma lon dang). Digging and requesting and learning ('rko dang 'gron dang bslab pa dang). Fighting and not speaking and walking ('thab dang mi smra 'gro ba dang). Disrespect and drinking alcohol at the wrong time also (ma gus chang 'thung dus min pa'o). First, the downfall of walking on the road with a thief (dang po rkun ma dang lhan cig lam du 'gro ba'i ltung byed la). The object is a thief possessing the characteristics of a thief (yul rkun ma mtshan nyid pa), being a householder possessing five designations (khyim pa tha snyad lnga ldan), possessing the characteristics of a male (skyes pa'i mtshan ma dang ldan), not having abandoned the act of stealing, therefore not changed (rku ba'i bya ba ma spangs pas ngo ma spros pa), not being helpful to oneself (bdag nyid la phan 'dogs pa ma yin pa), the others are the same as before (gzhan snga ma ltar ro). Second, the downfall of conferring full ordination on someone who is not twenty years old (gnyis pa lo nyi shu ma lon pa bsnyen par rdzogs pa byed pa'i ltung byed la). The object is someone wanting to receive full ordination, possessing five designations (yul ni bsnyen par rdzogs 'dod tha snyad lnga ldan), not possessing other obstructing dharmas and not being twenty years old (bar chad kyi chos gzhan dang mi ldan zhing lo nyi shu ma lon pa'o). The companion is a sangha possessing three dharmas (grogs dge 'dun chos gsum ldan no). The ritual is the karma ritual (cho ga gsol bzhi'i las so).

ོ། །རྟེན་བདག་ཉིད་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་དེའི་མཁན་པོ་བྱེད་པའོ། །བསམ་པ་ཉི་ཤུ་མ་ལོན་པ་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་སམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ། རང་དགར་དེའི་མཁན་པོ་བྱེད་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པ་སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་གྱི་བསྙེན་རྫོགས་བྱེད་པར་བརྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་བརྗོད་པ་གསུམ་པའི་ཐ་མ། མཁན་པོ་དེ་ལ་ལྟུང་བྱེད། སློབ་དཔོན་དང་དགེ་འདུན་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །དེ་ཡང་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་སྡོམ་པ་སྐྱེ་ལ། ཕྱིས་བདག་ཉིད་ལ་མ་ལོན་པར་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་མི་རུང་བའི་འདུ་ཤེས་སྐྱེས་ན། དེའི་ཚེ་མངལ་ཤོལ་དང་བཅས་པའི་ཉི་ཤུ་ལོན་ན་སྔར་སྐྱེས་པའི་སྡོམ་པ་ཞིག་བར་མི་འགྱུར་ལ། མ་ལོན་ན་ཞིག་གོ །དེའི་ཕྱིར་སྐྱར་ནས་བསྙེན་རྫོགས་ལེན་དགོས་ཤིང་། མ་སྐྱར་བར་དགེ་འདུན་དང་ལྷན་ཅིག་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་བྱེད་ན་རྐུ་ཐབས་སུ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ས་རྐོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། དངོས་པོ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པའི་ས་ཡིན་པ། མ་ཉམས་པ། འོག་གཞི་ས་དང་འབྲེལ་བས་སར་གནས་པ། སྤར་གང་ཡན་ཆད་ཀྱི་ཚད་དང་ལྡན་པ། བདག་ཉིད་ལག་གི་བླ་སོགས་བྱེད་པར་གནང་བ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་རང་དགར་ས་རྐོ་འདོད། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་མངོན་སུམ་དུ་རྐོ་བར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་འོག་གཞི་དང་བྲལ་ 6-4-22a བའོ། །འཇིམ་པ་དང་བཅས་པའི་བརྩིག་པ་འཇིག་པ་ལའང་མཐར་ལྟུང་བྱེད་དོ། །བཞི་པ་མགྲོན་གཉེར་བ་ལ་བཏིང་དུ་འདུག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། སྦྱིན་བདག་ཁྱིམ་པ་ཆོས་ལྔ་ལྡན་གྱིས་རང་ཉིད་དུ་མགྲོན་དུ་འབོད་པ་པོ་ཡིན་ལ། རྟག་ཏུ་མགྲོན་དུ་འབོད་པ་པོ་མིན་པས་བདུན་ལྡན་ནོ། །དངོས་པོ་ནི་དུས་རུང་ཡིན་པ་རུང་ཚད་ལྡན། སྦྱིན་བདག་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཡིན་པ། སྔར་བཤམས་པའི་འཕྲོ་ཡིན་པ། དུས་ནི་ཇི་སྲིད་མགྲོན་དུ་གཉེར་དུས་ཟླ་བ་བཞི་ལྟ་བུ་རྫོགས་པའི་རྗེས་ལ་ཡིན་པ། བསམ་པ་ནི་མགྲོན་དུ་བོས་གཉེར་བ་ལ་རང་ཉིད་དུ་ཟ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་བརྩམས་པ། མཐའ་མེད་པའོ། །ལྔ་པ་བཟླས་པ་ལ་ཉེར་འཇུག་སྤང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། རང་གི་བསླབ་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་ཚུལ་བཞིན་སྨྲ་བ་པོ་ཡིན་པ། འདུལ་བར་ཤེས་པ། དངོས་པོ་ནི་འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་རང་གི་བསླབ་པ་ཡིན་པའོ། །བསམ་པ་འདུ་ཤེས་བསྒྱུར་ཏེ་བསླབ་པ་ལ་མི་སློབ་པའི་ཚིག་སྨྲ་འདོད། སྦྱོར་བ་ནི་སྨྲ་བ་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་མི་ཤེས་པས་གཞན་ལ་མ་དྲིས་ཀྱི་བར་དུ་མི་སློབ་བོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་བསླབ་པ་ལ་མི་སློབ་ངག་སྨྲ་བའོ། །མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །དྲུག་པ་འཐབ་པ་དང་ཅེས་པ་ཉན་རྣ་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། ལས་ལྟ་བ་མཐུན་པ་མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་བདུན་ལྡན་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྩོད་ཟླར་གྱུར་པའི་གཉིས་ཡན་ཆད་དང་གྲོས་བྱེད་པ་ཡིན་པས་དགུའོ། །དངོས་པོ་ནི་རྩོད་པ་བཞི་ལས་

【現代漢語翻譯】那是依憑的主人成為所度化者的堪布（Khenpo，戒師）。對於未滿二十歲的人，如果對其（堪布）產生懷疑或猶豫，或者想要隨心所欲地成為堪布，並且持續不斷地想要進行具備五種圓滿特徵的授近圓戒的羯磨，最終在第三次陳述結束時，堪布會犯墮罪，而阿阇黎（Acharya，導師）和僧團則會犯輕罪。也就是說，對於所度化者會生起戒律，如果之後對自己未滿二十歲而不能授近圓戒產生認識，那麼如果當時已滿二十歲，則之前生起的戒律不會因此而消失；如果未滿二十歲，則會消失。因此，需要重新受近圓戒。如果未重新受戒，就與僧團一起享受（受戒的權益），則會處於盜用狀態。第三個是挖掘土地的墮罪。對境是世間公認的土地，沒有損壞，下層基礎與土地相連，位於土地之上，具有一拃以上的尺寸，自己不是被允許用手等工具挖掘的人。動機是想要隨意挖掘土地。行為是自己或通過他人開始明顯地挖掘。最終結果是（土地）與下層基礎分離。破壞包含泥土的建築物也會導致墮罪。第四個是為施主家提供餐飲的墮罪。施主是具備五種功德的居士，邀請自己作為客人。因為不是一直邀請自己作為客人，所以具備七種功德。對境是時間適宜，具備適宜的量，是施主提供的，是之前準備的剩餘食物。時間是像提供餐飲四個月期滿之後。動機是想要吃掉為客人準備的食物。行為是開始吃。最終結果是沒有節制。第五個是對於唸誦，捨棄親近的墮罪。對境是具備八種功德的比丘，從自己的學處出發，如理如實地宣說，並且瞭解毗奈耶（Vinaya，律藏）。對境是屬於毗奈耶的自己的學處。動機是改變想法，想要說不學習學處的言辭。行為是說『因為你不懂，所以在未詢問他人之前不要學習』之類不學習學處的言辭。最終結果是理解意義。第六個是爭鬥和偷聽他人爭論的墮罪。對境是具備八種功德的比丘。除了見解相同之外，與具備七種功德、成為自己爭論對象的兩人或兩人以上進行商議，因此是九個。對境是四種爭端中的…… That is, the master of the basis becomes the Khenpo (Tibetan: མཁན་པོ།, Abbot/Preceptor) of the one to be disciplined. For someone who has not reached the age of twenty, if they have doubts or hesitations about it (the Khenpo), or if they want to become a Khenpo at will, and continuously want to perform the karma of ordination with five perfect characteristics, ultimately at the end of the third statement, the Khenpo commits a downfall, while the Acharya (Tibetan: སློབ་དཔོན།, Teacher) and the Sangha commit minor offenses. That is to say, precepts arise for the one to be disciplined, and if later they realize that they are not yet twenty years old and cannot be fully ordained, then if they are already twenty years old at that time, the precepts that arose earlier will not disappear; if they are not yet twenty years old, they will disappear. Therefore, it is necessary to take the full ordination again. If they do not retake the ordination and enjoy (the rights of ordination) together with the Sangha, they will be in a state of theft. The third is the downfall of digging the earth. The object is the earth that is recognized in the world, which is not damaged, the lower foundation is connected to the earth, located on the earth, has a size of more than one span, and one is not allowed to dig with one's own hands or other tools. The motivation is to want to dig the earth at will. The action is to start digging openly by oneself or through others. The final result is the separation of (the earth) from the lower foundation. Destroying buildings containing mud also leads to a downfall. The fourth is the downfall of staying in the patron's house for meals. The patron is a householder with five qualities, who invites oneself as a guest. Because they do not always invite oneself as a guest, they have seven qualities. The object is that the time is suitable, it has a suitable amount, it is provided by the patron, and it is the remainder of what was prepared earlier. The time is after the completion of the four months of providing meals. The motivation is to want to eat the food prepared for the guest. The action is to start eating there. The final result is no restraint. The fifth is the downfall of abandoning close association with recitation. The object is a Bhikshu (Tibetan: དགེ་སློང་།, Monk) with eight qualities, who speaks truthfully and correctly from his own training, and understands the Vinaya (Tibetan: འདུལ་བ།, Discipline). The object is one's own training belonging to the Vinaya. The motivation is to change one's mind and want to speak words that do not study the training. The action is to speak words that do not study the training, such as saying, 'Because you do not understand, do not study until you have asked others.' The final result is understanding the meaning. The sixth is the downfall of fighting and eavesdropping on others' disputes. The object is a Bhikshu with eight qualities. Except for those with the same view, discussing with two or more people who have seven qualities and have become the object of one's own dispute, therefore there are nine. The object is among the four disputes...

【English Translation】 That is, the master of the basis becomes the Khenpo (Abbot/Preceptor) of the one to be disciplined. For someone who has not reached the age of twenty, if they have doubts or hesitations about it (the Khenpo), or if they want to become a Khenpo at will, and continuously want to perform the karma of ordination with five perfect characteristics, ultimately at the end of the third statement, the Khenpo commits a downfall, while the Acharya (Teacher) and the Sangha commit minor offenses. That is to say, precepts arise for the one to be disciplined, and if later they realize that they are not yet twenty years old and cannot be fully ordained, then if they are already twenty years old at that time, the precepts that arose earlier will not disappear; if they are not yet twenty years old, they will disappear. Therefore, it is necessary to take the full ordination again. If they do not retake the ordination and enjoy (the rights of ordination) together with the Sangha, they will be in a state of theft. The third is the downfall of digging the earth. The object is the earth that is recognized in the world, which is not damaged, the lower foundation is connected to the earth, located on the earth, has a size of more than one span, and one is not allowed to dig with one's own hands or other tools. The motivation is to want to dig the earth at will. The action is to start digging openly by oneself or through others. The final result is the separation of (the earth) from the lower foundation. Destroying buildings containing mud also leads to a downfall. The fourth is the downfall of staying in the patron's house for meals. The patron is a householder with five qualities, who invites oneself as a guest. Because they do not always invite oneself as a guest, they have seven qualities. The object is that the time is suitable, it has a suitable amount, it is provided by the patron, and it is the remainder of what was prepared earlier. The time is after the completion of the four months of providing meals. The motivation is to want to eat the food prepared for the guest. The action is to start eating there. The final result is no restraint. The fifth is the downfall of abandoning close association with recitation. The object is a Bhikshu (Monk) with eight qualities, who speaks truthfully and correctly from his own training, and understands the Vinaya (Discipline). The object is one's own training belonging to the Vinaya. The motivation is to change one's mind and want to speak words that do not study the training. The action is to speak words that do not study the training, such as saying, 'Because you do not understand, do not study until you have asked others.' The final result is understanding the meaning. The sixth is the downfall of fighting and eavesdropping on others' disputes. The object is a Bhikshu with eight qualities. Except for those with the same view, discussing with two or more people who have seven qualities and have become the object of one's own dispute, therefore there are nine. The object is among the four disputes...

གང་ཡང་རུང་བ། ལྔ་ནི་དབེན་པ་སྐྱབས་ཡོད་པ། ཀུན་སློང་རང་དགར་རྩོད་པ་སད་པའི་ཆེད་དུ་ཉན་རྣ་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ཉན་པར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བདུན་པ་ལས་གྲལ་ནས་མི་སྨྲ་བར་འགྲོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གང་ནས་འགྲོ་བའི་གནས་དགེ་འདུན་ཆོས་ལས་མཚན་ཉིད་པའི་གནས་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་ལ་མི་མཐུན་པའི་ལས་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ། དུས་ནི་གསོལ་བ་ཙམ་ 6-4-22b ཡང་མ་བྱས་པ། གང་དུ་འགྲོ་བའི་གནས་ནི་ལས་འཚམས་དེའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ། ལས་ཀྱི་སྒྲ་མི་ཚོར་བ། རྟེན་ནི་ཁ་བསྐོང་བར་འདོད་པ། དགེ་འདུན་གྱི་ནང་དུ་འདུས་པ། འདུན་པ་མ་ཕུལ། དགེ་སློང་འཁོད་པ་ལ་མ་སྨྲས་པ། ཀུན་སློང་དགེ་སློང་འཁོད་པ་ཙམ་ལ་མ་སྨྲས་པར། བཤང་གཅི་ཙམ་གྱི་ཕྱིར་ཡང་འགྲོ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་འཚམས་ནང་ནས། དེར་རྟོགས་པའི་ནང་ཡིན་ཅིང་། ཐོས་པའི་ཉེ་འཁོར་ལས་འདས་པ། བརྒྱད་པ་མ་གུས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་འམ། དགེ་འདུན་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་ནམ། དེའི་ཞལ་ལྟ་པ་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་གང་རུང་ཡིན་པ། དེའང་རང་ལས་བསྒོ་བ་ཡིན་པ། ཆོས་དང་ལྡན་པ་བསྒྲུབ་པར་ནུས་པ། རྟེན་ནི་མ་གུས་པས་ཞུགས་པ། ཆོས་ལྡན་གྱི་བཤད་སྦྱང་མི་བྱེད་པ། ཀུན་སློང་འགལ་བར་བྱེད་པ། མཐར་ཐུག་འགལ་བའི་བྱ་བ་རྫོགས་པའོ། །དགུ་པ་ཆང་འཐུང་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་འབྲས་བུའི་ཆང་དངོས་སམ། དེའི་སྦང་མའམ། ཕབས་མ་བཏབ་པའི་ཆང་དངོས་སམ། དེའི་ཚིགས་མ་གང་རུང་ཡིན་པ། མདོར་ན་མ་གཏོགས་པར་འགྱུར་བའི་རིགས་ཡིན་པ། ཚད་དུ་ལོངས་པ། ཀུན་སློང་ནི་མྱོས་འགྱུར་མི་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་ཐེབས་རེ་ལ་ལྟུང་བྱེད་རེ་རེའོ། །གཞན་ལ་གཏེར་བ་དང་། ཙག་པ་སྦྱར་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །ཆང་བཀོལ་བས་འཐུང་པ་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །ཆང་བསྐོལ་བས་འཐུངས་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་པ་ནི། དྲི་རོ་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་ཉམས་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །རྩ་བ་མོ་ལ་ཉེས་པ་མེད་པར་གསུངས་ཀྱང་། ཕབས་བཏབ་པའི་སངས་པོ་ནི་འཐུང་ན་ཉེས་བྱས་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། རྩ་བ་མོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འབྲས་དང་། ཁྲེ་དང་། གྲོ་ལ་སོགས་པ་བཙོས་པའི་ཁུ་བ་རྩི་མེད་པར་གནས་པའི་ཙང་ཤུའོ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །བཅུ་པ་དུས་མིན་ 6-4-23a པར་འགྲོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་དང་པོ་གང་དུ་འགྲོ་བའི་གནས་ནི། ཁྱིམ་པ་ཆོས་ལྔ་ལྡན་གྱི་གནས་ཡིན་པ། གནས་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ། གང་ནས་འགྲོ་བའི་གནས་ནི། ཆོས་འདི་པའི་རབ་བྱུང་ཡོད་པའི་གནས་མཚན་ཉིད་པ། དུས་ནི་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་བའི་དུས་སོ། །རྟེན་ནི་སྲ་བརྐྱང་མ་བཏིང་བ། བར་ཆད་ཀྱི་རྟེན་དང་མི་ལྡན་པ། གཞན་འདུལ་བའི་དགོངས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་མིན། ཀུན་སློང་ནི་དུས་མིན

【現代漢語翻譯】無論如何，第五是遠離（dven pa，seclusion）且有庇護（skyabs yod pa，having protection）的地方。動機是爲了平息自發的爭論而想聽聞（nyan rna byed 'dod pa，desire to listen）。行為是開始聽聞（sbyor ba nyan par brtsams pa，commencing to listen）。最終是理解意義（mthar thug don go ba'o，understanding the meaning）。第七，對於從僧團中不說話而離開的墮罪（ltung byed，lapse），基礎是從哪裡離開的地方是僧團（dge 'dun，sangha）的如法（chos，dharma）場所。自身沒有做不合規矩的行為。時間是沒有再次請求（gsol ba tsam yang ma byas pa，without even making a request）。去的地方是屬於該羯磨（las，karma）的範圍。沒有聽到羯磨的聲音。所依是想要補足（kha bskong bar 'dod pa，desiring to complete）。聚集在僧團中。沒有提出請求。沒有對僧侶們說話。動機是即使只是爲了大小便也想離開，更不用說對僧侶們說話了。行為是開始行動。最終是從羯磨中離開。在那裡是覺悟的內部，並且超越了聽聞的附近。第八，對於不恭敬的墮罪，對象是佛陀的教言（sangs rgyas kyi bka'，Buddha's teachings），或具足八法的僧團（dge 'dun chos brgyad ldan，sangha possessing eight qualities），或是看著他們的具足八法的比丘（dge slong chos brgyad ldan，bhikshu possessing eight qualities）。而且是比自己年長的。具有正法且能夠成辦。所依是不恭敬地進入。不做正法的講說和學習。動機是製造違背。最終是完成違背的行為。第九，對於飲酒的墮罪，基礎是水果酒的實物，或是它的浸泡物，或是沒有發酵的酒的實物，或是它的殘渣。總之是會令人改變的種類。達到量。動機是不想變得醉酒。行為是開始行動。最終是每吞嚥一口到喉嚨里，就犯一次墮罪。對於給別人酒，以及摻雜雜物等等，是惡作（nyes byas，misdeed）。使用酒來飲用是惡作。煮沸酒來飲用沒有罪過，這是指味道、效力全部消失的情況。雖然說根莖沒有罪過，但是飲用發酵的酒是惡作。如廣釋中說：『根莖』是指稻米、青稞、小麥等煮熟后，沒有精華的殘渣。第十，對於非時（dus min par，untimely）行走的墮罪，基礎是首先去的地方是具有五法的在家人的地方。是成立的住所的特徵。從哪裡去的地方是具有此法（chos 'di pa，this dharma）的出家人的如法住所。時間是太陽過午到天亮之前。所依是沒有鋪設堅硬的坐墊。不具備障礙的所依，沒有其他的特殊律藏意圖。動機是非時。

【English Translation】 Anyway, the fifth is a secluded (dven pa, seclusion) place with protection (skyabs yod pa, having protection). The motivation is to want to listen (nyan rna byed 'dod pa, desire to listen) in order to quell spontaneous disputes. The action is commencing to listen (sbyor ba nyan par brtsams pa, commencing to listen). The ultimate is understanding the meaning (mthar thug don go ba'o, understanding the meaning). Seventh, regarding the lapse (ltung byed, lapse) of leaving the Sangha without speaking, the basis is that the place from which one leaves is a Dharma (chos, dharma) place of the Sangha (dge 'dun, sangha). One's self has not done any improper actions. The time is without even making a request (gsol ba tsam yang ma byas pa, without even making a request). The place to which one goes belongs to the scope of that karma (las, karma). One does not hear the sound of the karma. The support is wanting to complete (kha bskong bar 'dod pa, desiring to complete). Gathering in the Sangha. Not making a request. Not speaking to the monks. The motivation is wanting to leave even just to urinate or defecate, let alone speaking to the monks. The action is commencing to act. The ultimate is leaving from within the karma. There, it is the inside of awakening, and it transcends the vicinity of hearing. Eighth, regarding the lapse of disrespect, the object is the Buddha's teachings (sangs rgyas kyi bka', Buddha's teachings), or a Sangha possessing eight qualities (dge 'dun chos brgyad ldan, sangha possessing eight qualities), or a bhikshu possessing eight qualities (dge slong chos brgyad ldan, bhikshu possessing eight qualities) looking at them. Moreover, it is someone older than oneself. Possessing Dharma and being able to accomplish. The support is entering disrespectfully. Not doing Dharma teaching and learning. The motivation is creating opposition. The ultimate is completing the act of opposition. Ninth, regarding the lapse of drinking alcohol, the basis is the actual substance of fruit wine, or its soaking, or the actual substance of unfermented wine, or its residue. In short, it is a type that will cause change. Reaching the limit. The motivation is not wanting to become intoxicated. The action is commencing to act. The ultimate is each swallow into the throat is one lapse. Regarding giving alcohol to others, and mixing impurities, etc., is a misdeed (nyes byas, misdeed). Using alcohol to drink is a misdeed. Boiling alcohol to drink is without fault, this refers to the situation where the taste and potency have all disappeared. Although it is said that roots are without fault, drinking fermented alcohol is a misdeed. As the Extensive Commentary says: 'Roots' refers to the residue of rice, barley, wheat, etc., that remains without essence after being cooked. Tenth, regarding the lapse of walking at an untimely (dus min par, untimely) hour, the basis is that the place one goes to first is the place of a householder possessing five qualities. It is the characteristic of an established residence. The place from which one goes is the lawful residence of a renunciate possessing this Dharma (chos 'di pa, this dharma). The time is from after noon until before dawn. The support is not spreading a firm cushion. Not possessing an obstructing support, there is no other special Vinaya intention. The motivation is untimely.

་ལ་དེར་ཤེས་པ། འཁོད་པ་ལས་མ་སྨྲས་པར་རང་དགར་འགྲོ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་རྩིག་པ་ལ་སོགས་པའི་ར་བས་མ་བསྐོར་བའི་ཉེ་འཁོར་འདས་པ་དང་། བསྐོར་བ་ལས་སྒོར་རྩུགས་ནས་བསྐོར་བ་འདས་པ་དང་། སྒོ་གླེགས་བཅད་ནས་གཏན་པའི་གནས་ལས་འདས་པ་དང་། མ་བཅད་ན་གཏན་པའི་རྩེ་མོ། ཕུགས་སོགས་སུ་གཏན་པའི་མཐའ་ལས་འདས་པའོ། ། ༈ བཅུ་ཚན་དགུ་པ། བཅུ་ཚན་དགུ་པ་ལ་སྡོམ་ནི། ཟས་བཅས་སྐྱ་རེངས་ད་གདོད་དང་། །ཁབ་རལ་དང་ནི་ཁྲི་རྐང་དང་། །བརྡལ་དང་གདིང་བ་གཡན་པ་དང་། །རས་ཆེན་བདེ་གཤེགས་ཆོས་གོས་སོ། །ཞེས་གསུངས། དང་པོ་ཟས་བཅས་ཤེས་པ་ལ། སྔ་དྲོ་གྲོང་རྒྱུ་དང་། ཕྱི་དྲོ་གྲོང་རྒྱུ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ་གང་དུ་འགྲོ་བའི་གནས་ནི། ཁྱིམ་པ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་གནས་ཁྱིམ་གསུམ་ཡན་ཆད་ཡིན་པ། དུས་ནི་སྔ་དྲོའི་དུས་ཡིན་པ། རང་ཚིག་གིས་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་དུ་ལོངས་པ། ཟས་ལ་སྤྱད་པའི་དུས་ཡིན་པ། སྦྱིན་བདག་གི་ནི་ཁྱིམ་པ་ཆོས་བཞི་ལྡན། རྟེན་ནི་དུས་ལ་མ་ཡོལ་བར་བྲིམས་ཤིག་ཅེས་མ་བསྒོ་བ་དང་། བར་ཆད་ཀྱི་རྐྱེན་དང་མི་ལྡན་པའོ། །ཀུན་སློང་ནི་རང་དགར་ཁྱིམ་གསུམ་ཡན་ཆད་དུ་འགྲོ་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་དེར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ཁྱིམ་གསུམ་པའི་ཉེ་འཁོར་དུ་སླེབ་པའོ། །ཕྱི་དྲོ་གྲོང་དུ་རྒྱུ་བ་ལ། གང་དུ་འགྲོ་བའི་ 6-4-23b གནས་ནི་མ་སྨྲས་པར་གྲོང་དུ་འགྲོ་བ་དང་འདྲ་ལ། ཁྱད་པར་ནི་ཁྱིམ་པ་བཞི་ཡན་ཆད་ཡིན་པ་ཆོས་འདི་པའི་རབ་བྱུང་འཁོད་པ་ལ་མ་སྨྲས་པ། རྐྱེན་ཁྱད་པར་ཅན་དང་མི་ལྡན་པ། ཀུན་སློང་ནི་དེར་འགྲོ་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་འགྲོ་བར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་ཁྱིམ་བཞི་ལས་འདས་པ། གཉིས་པ་སྐྱ་རེངས་ཤེས་པ་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དུ་ནུབ་མོ་འགྲོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གནས་ནི། རྒྱལ་པོའི་བཙུན་མོ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་འདུག་བཞིན་པའི་གནས། དུས་ནི་ཉི་མ་ནུབ་ནས་སྐྱ་རེངས་དང་པོ་ཤར་བའི་དུས་གང་རུང་། རྟེན་ནི་རྐྱེན་དགོས་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། མི་ལྡན་ལ། བསམ་པ་ནི་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བར། དེར་རང་དགར་འགྲོ་འདོད་པ། མཐར་ཐུག་དུས་མིན་པར་གྲོང་དུ་འགྲོ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བཞིན། ནུབ་གཅིག་ཡིན་ཀྱང་བཙུན་མོའི་གནས་སུ་འགྲོ་འོང་ཇི་སྙེད་བྱས་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་ལྟུང་བ་འབྱུང་ལ། འགྲོ་འོང་མ་བྱས་པར་འདུག་ན་སྐྱ་རེངས་ཤར་ཐེབས་རེ་ལ་ལྟུང་བ་དངོས་གཞི་རེ་རེ་བསྐྱེད་དོ། །འདི་ཡང་རབ་བྱུང་འཁོད་པ་ལ་མ་སྨྲས་ན། ཕྱི་དྲོ་གྲོང་རྒྱུ་བའི་ལྟུང་བ་འབྱུང་ཞེས་འགའ་ཞིག་གསུང་མོད། ཀུན་སློང་གིས་བྱེད་པ་འགྲེལ་བའི་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ལུང་ལས་རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དང་། བཙུན་མོའི་གནས་སུ་འཇུག་པ་ལ་ཉེས་དམིགས་བཅུ་གསུངས་སོ། །ད་གདོད་ཤེས་པ་བསླབ་པ་

【現代漢語翻譯】在那裡知道：安住于其中，未經允許而想要隨意走動，開始行動，最終到達未被墻壁等圍欄環繞的附近，或者穿過被圍欄但門粗糙的區域，或者穿過關閉門扇的永久住所，或者未關閉時，穿過永久住所的頂部、深處等盡頭。第九組第九組的總結是：'包括食物的，黎明時分，剛剛，針、錐子，還有床腿，鋪開的，墊子，懸崖，大布，善逝的法衣。' 首先，關於'包括食物的'的理解：早上進城和下午進城兩種情況。第一種情況包括基礎、意圖、行動和最終結果四個方面。首先，關於去的地方：是具備條件的在家居士的住所，三個或更多。時間是早晨。自己說比丘應具備八法，是食用食物的時間。施主應是具備四法的在家居士。所依是未被告知'不要錯過時間佈施'，並且不具備障礙的因緣。動機是想要隨意去三個或更多居士家。開始行動。最終到達第三個居士家附近。關於下午進城：去的地方與未經允許進城相似。區別在於，應是四個或更多居士家，對於安住於此法的出家人來說，未經允許。不具備特殊的因緣。動機是想要去那裡。開始行動。最終超過四個居士家。第二，關於'黎明時分'的理解，即國王的宮殿在夜晚出行會犯墮罪：基礎是，國王的妃子住在具備條件的住所。時間是太陽落山後，第一縷黎明出現時的任何時間。所依是不具備特殊需要的因緣，想法是沒有錯誤的認知，想要隨意去那裡。最終，就像在不適當的時間進城會犯墮罪一樣，即使只是一夜，在妃子的住所進出多少次，就會犯下多少次墮罪。如果沒有進出，只是待在那裡，每次黎明出現時，就會產生一個根本的墮罪。如果未經允許安住於此，也會犯下午進城的墮罪，有些人這樣說，但這是根據動機來解釋的。經文中說，進入國王的宮殿和妃子的住所，有十三種過失。關於'剛剛'的理解，即學習

【English Translation】 There knowing: abiding therein, without permission wanting to go freely, commencing the action, ultimately reaching the vicinity not surrounded by walls etc., or passing through the area surrounded by a fence but with a rough door, or passing through a permanent dwelling with closed doors, or if not closed, passing beyond the end of the permanent dwelling's top, depths etc. Ninth Section The summary of the ninth section is: 'Including food, at dawn, just now, needle, awl, and bed leg, spread out, cushion, precipice, large cloth, Sugata's Dharma robe.' First, regarding the understanding of 'including food': there are two situations, going to town in the morning and going to town in the afternoon. The first situation includes four aspects: basis, intention, action, and ultimate result. First, regarding the place to go: it should be the dwelling of a qualified householder, three or more. The time is morning. One's own words should be that a Bhikshu possesses the eight Dharmas, and it is the time for consuming food. The patron should be a householder possessing the four Dharmas. The support is not being told 'do not miss the time for alms,' and not possessing the causes of obstacles. The motivation is wanting to freely go to three or more householders' homes. Commencing the action. Ultimately reaching near the third householder's home. Regarding going to town in the afternoon: the place to go is similar to going to town without permission. The difference is that it should be four or more householders' homes, for a renunciate abiding in this Dharma, without permission. Not possessing special causes. The motivation is wanting to go there. Commencing the action of going. Ultimately passing beyond four householders' homes. Second, regarding the understanding of 'at dawn,' that going to the king's palace at night incurs a downfall: the basis is that the king's consort resides in a qualified dwelling. The time is any time after the sun sets and the first light of dawn appears. The support is not possessing causes of special needs, the thought is without mistaken perception, wanting to freely go there. Ultimately, just as going to town at an inappropriate time incurs a downfall, even if it is only one night, however many times one goes in and out of the consort's dwelling, that many downfalls will occur. If one does not go in and out but just stays there, each time dawn appears, one will generate a root downfall. If one abides here without permission, one will also incur the downfall of going to town in the afternoon, some say, but this is explained according to motivation. In the scriptures, entering the king's palace and the consort's dwelling is said to have thirteen faults. Regarding the understanding of 'just now,' that is, learning

བཞིའི་དངོས་པོ་ལ་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། ཡུལ་ནི་དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་གྱི་སྟེང་དུ། གསོ་སྦྱོང་དེ་ལ་གཏོགས་པ་དང་དགུའོ། །གང་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་དངོས་པོ་ནི། འདུལ་བར་གཏོགས་པའི་རང་གི་བསླབ་པའི་གཞི་ཡིན་པ། དོན་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པ་གསུམ་མོ། །དུས་ནི་གསོ་སྦྱོང་གི་དུས་སོ། །རྟེན་ནི་སོ་ཐར་གྱི་མདོ། ལན་གཉིས་ཡན་ཆད་ཐོས་ཤིང་མདོ་དེ་ལས་རང་གི་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་དོན་དེ་ཡོད་པར་ཤེས་པའོ། །ཀུན་སློང་ནི། བཞད་གད་ཡན་ཆད་ཀྱི་མདོའི་དོན་ཤེས། རང་བཞིན་མེད་པའི་རྣམ་པ་ཁྱད་པར་དུ་གསོད་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་ངག་མཚན་ཉིད་ལྔ་ལྡན་གྱི་ཆོས་འདི་ལ། དོན་ 6-4-24a འདི་ཡོད་པར་ད་གདོད་བདག་གིས་ཤེས་སོ། །ཤེས་སོགས། ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་ཚིག་སྨྲ་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དོན་གོ་བའོ། །བཞི་པ་ཁབ་རལ་འཆོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་བ་སོ་དང་ལྕགས་ལ་སོགས་པ་ཁབ་རལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ། རང་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། ཡུལ་དེར་དཀོན་པ། ཀུན་སློང་ནི་ཁབ་རལ་གྱི་དོན་དུ་བཟོ་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་བཟོ་རྩོམ་རྫོགས་པའོ། །ལྔ་པ་ཁྲི་རྐང་འཆོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ནི་དགེ་འདུན་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་དབང་བའི་ཁྲིའམ། ཁྲིའི་རྒྱུའི་རྐང་པ་ཡིན་པ་རྒྱ་ཁྱོན་རང་གི་ཚད་དང་ལྡན་པ། བུ་གར་གཞུག་པའི་ཕྱོགས་མ་གཏོགས་པ། ཁྲུ་གང་གི་ཚད་ལས་ལྷག་པ། སྔར་ཚད་ལས་ལྷག་པའི་བཟོ་བརྩོམ་མ་བྱས་པ། ཀུན་སློང་ནི་དེར་ཚད་ལྡན་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་བཟོ་བརྩོམ་རྫོགས་པ། དྲུག་པ་བརྡལ་ཞེས་པ་ཤིང་བལ་གྱིས་གོས་པར་བྱས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གཞི་ལ་གང་ལ་གོས་པར་བྱས་པའི་གནས་མལ་ནི། དགེ་འདུན་གྱི་གནས་མལ་རུང་ཚད་ལྡན། དངོས་པོ་ནི་གོས་སམ་ཆུད་ཟོས་པའི་རྫས་ཤིང་བལ་ལྟ་བུ་ཡིན་པ། སྤར་གང་གི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། ཀུན་སློང་ནི་རང་དགར་རང་ཉིད་ཀྱི་དོན་དུ་ཤིང་བལ་གྱིས་གོས་པར་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་དེ་བྱས་པ། རང་ཉིད་ཀྱིས་གནས་མལ་དེ་བྱས་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །བདུན་པ་གདིང་ཞེས་པ། གདིང་བ་ཚད་ལྡན་བྱེད་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། རྒྱུ་ནི་གདིང་བའི་རྒྱུ་རུང་ཚད་ལྡན་རང་གི་ཡིན་པ། སྔར་ཚད་ལས་གནོད་པའི་བཟོ་བརྩོམ་མ་བྱས་པ། ཀུན་སློང་གདིང་བ་ཚད་ལྡན་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་གྲུབ་པའོ། །གདིང་བའི་ཚད་ནི། སྲིད་དུ་ཁྲུ་གསུམ་ཞེང་དུ་ཁྲུ་དོ་སོར་དྲུག་གོ །བརྒྱད་པ་གཡན་དགབ་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། སྔ་མ་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །ཚད་ནི་སྲིད་དུ་ཁྲུ་དྲུག །ཞེང་དུ་ཁྲུ་གསུམ་མོ། །འདི་ནི་དགེ་སློང་གཡན་པའི་ནད་ཅན་ལ་གནང་བ་ཡིན་ནོ། །དགུ་པ་ 6-4-24b རས་ཆེན་ལས་གྱུར་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། གདིང་བ་འདོན་པ་བསྒྱུར་རོ། །ཚད་ནི་སྲིད་

【現代漢語翻譯】關於第四種違犯，即貶低他人之罪：所緣境是具備八法的比丘僧團，以及與之相關的布薩等九事。所貶低的對象是：屬於律藏的，作為自己所學之基礎的，具有意義本質的三者。時間是布薩之時。所依是別解脫經。聽聞兩次以上，並且知道經中存在自己所貶低的意義。動機是：知道包括玩笑在內的經文意義，想要貶低無自性的法相，並且持續不斷。行為是說出具有五種特徵的言語：『我今天才知道這個法中有這個意義。』等等。最終完成是理解所貶低的意義。關於第四種違犯，即製造針筒之罪：所依是鐵或骨頭等可以製造針筒的材料，是自己所有的，並且在該地稀有。動機是爲了針筒而製造。行為是開始製造。最終完成是製造完成。關於第五種違犯，即製造床腳之罪：所依是僧團所有的具備八法的床，或是床的材料，床腳的廣度符合自己的尺寸，除了插入孔的部分，超過一肘的長度，之前沒有做過超過尺寸的製作。動機是想要使其符合尺寸。行為是開始製作。最終完成是製作完成。關於第六種違犯，即用木棉裝飾住所之罪：所依是裝飾的住所，是僧團的住所，符合標準。對象是裝飾物或浪費的材料，如木棉等，達到一拃的尺寸。動機是隨意爲了自己的利益而用木棉裝飾。行為是自己或派人開始裝飾。最終完成是完成裝飾。如果是自己裝飾住所，則犯惡作罪。關於第七種違犯，即製作坐墊之罪：材料是符合標準的坐墊材料，是自己所有的，之前沒有做過損壞尺寸的製作。動機是想要製作符合標準的坐墊。行為是開始製作。最終完成是完成製作。坐墊的尺寸是：長度三肘，寬度一肘半加六指。關於第八種違犯，即覆蓋屋檐之罪：與之前相同，但需要改變。尺寸是長度六肘，寬度三肘。這是允許給患有屋檐病的比丘的。關於第九種違犯，即用大布製作之罪：與製作坐墊相同，但需要改變。尺寸是長度...

【English Translation】 Regarding the fourth transgression, which is the offense of disparaging others: The object of focus is the Sangha of Bhikshus possessing the eight qualities, and the nine matters related to the Uposatha, etc. The objects being disparaged are: those belonging to the Vinaya, which are the basis of one's own learning, and the three that possess the essence of meaning. The time is the time of Uposatha. The basis is the Pratimoksha Sutra. Having heard it more than twice, and knowing that the meaning one is disparaging exists in the Sutra. The motivation is: knowing the meaning of the Sutra, including jokes, wanting to disparage the aspect of no self-nature, and being continuous. The action is speaking words with five characteristics: 'Only now do I know that this meaning exists in this Dharma.' etc. The final completion is understanding the meaning being disparaged. Regarding the fourth transgression, which is the offense of making a needle case: The basis is iron or bone, etc., materials that can be used to make a needle case, which are one's own, and are rare in that place. The motivation is to make it for the purpose of a needle case. The action is starting to make it. The final completion is the completion of making it. Regarding the fifth transgression, which is the offense of making bed legs: The basis is the bed owned by the Sangha possessing the eight qualities, or the material of the bed, the width of the bed legs conforms to one's own size, except for the part where the hole is inserted, exceeding the length of one cubit, and no production exceeding the size has been done before. The motivation is wanting to make it conform to the size. The action is starting to make it. The final completion is the completion of making it. Regarding the sixth transgression, which is the offense of decorating a dwelling with cotton wool: The basis is the dwelling being decorated, which is the dwelling of the Sangha, meeting the standard. The object is the decoration or wasted material, such as cotton wool, reaching the size of one span. The motivation is arbitrarily wanting to decorate with cotton wool for one's own benefit. The action is starting to decorate by oneself or by someone sent. The final completion is the completion of the decoration. If one decorates the dwelling oneself, one commits a Dukkata offense. Regarding the seventh transgression, which is the offense of making a seat cushion: The material is the material of the seat cushion that meets the standard, is one's own, and no production damaging the size has been done before. The motivation is wanting to make a seat cushion that meets the standard. The action is starting to make it. The final completion is the completion of making it. The size of the seat cushion is: length three cubits, width one and a half cubits plus six fingers. Regarding the eighth transgression, which is the offense of covering the eaves: It is the same as before, but needs to be changed. The size is length six cubits, width three cubits. This is allowed for Bhikshus suffering from eaves disease. Regarding the ninth transgression, which is the offense of making something from large cloth: It is the same as making a seat cushion, but needs to be changed. The size is length...

དུ་ཁྲུ་དགུ། འདི་ནི་དབྱར་ཆར་སྐྱབ་པའི་གཡས་པ་ཡིན་ནོ། །ཚད་ལྷན་ཅིག་ལྟུང་བ་འབྱུང་བ་ཐམས་ཅད་ལ། སོར་གྱིས་འཇལ་བ་རྣམས་ལ་སོར་ཕྱེད་དང་། ཁྲུས་འཇལ་བ་རྣམས་ལ་ཁྲུ་ཕྱེད་ཡན་ཆད་ཀྱིས་ལྷག་ན་དངོས་གཞིར་གསུངས་སོ། །བཅུ་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་ལྷག་ལས་གྱུར་པའི་ལྟུང་བྱེད་ལ། འོ་ན་ཆོས་གོས་གསུམ་ལའང་དེ་ལྟར་ངེས་སམ་ཞེ་ན། གཞི་ལ་དངོས་པོ་ནི། ཆོས་གོས་གསུམ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ། རུང་ཚད་ལྡན་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། རང་གི་ཡིན་པ་སྔར་ཚད་ལས་གནོད་པའི་བཟོ་མ་བྱས་པ། རྟེན་ནི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་ཚད་ཙམ་མེད་པའོ། །ཀུན་སློང་ནི་རང་དོན་དུ་ཚད་དེ་བྱེད་འདོད་པའོ། །སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་དེ་ལྟར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་བཟོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའོ། །འདིར་སྟོན་པའི་ཆོས་གོས་ཀྱི་ཚད་ནི། སྟོན་པ་རང་གི་ཁྲུ་ལྔ་སྲིད་ཀྱི་ཚད། ཞེང་དུ་གསུམ་མོ། །དེ་ལ་མི་འབྲིང་གི་ཆོས་གོས་རབ་ཚད་དགུ་ཡོང་ལ། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཟུགས་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་། ཆོས་གོས་གསུམ་རབ་ཚད་ལས་སུམ་འགྱུར་དུ་བྱས་ན་དངོས་པོའིའོ། ། ༈ བཞི་པ་སོར་བཤགས་སྡེ་ཚན། སྡེ་ཚན་བཞི་པ་སོར་བཤགས་ལ་སྡོམ་ནི། གྲོང་དང་ཁྱིམ་གཞན་ཉིད་དང་ཡང་། །བསླབ་པ་རྣམས་དང་དགོན་པ་ནི། །[སངས་རྒྱས་ཕན་པ་གསུངས་པ་ཡིས། །སོ་སོར་བཤགས་པར་བྱ་བར་གསུངས། །ཞེས་པ་དང་པོ་དགེ་སློང་མ་ལ་ཟས་ལེན་པའི་སོར་བཤགས་ལ། གཞི་ནི་དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན། གྲོང་ངམ་དེའི་ཉེ་འཁོར་རམ། ལམ་པོ་ཆེ་གསུམ་པོ་གང་རུང་ན་འདུག་པ། དངོས་པོ་དུས་རུང་གི་བཟའ་བའམ་བཅའ་བ་རུང་ཚད་ལྡན། དགེ་སློང་མ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པ། དེ་ཡང་འབྲིམ་པའི་ཆེད་དུ་མ་བསྒྲུབས་པར་བཟའ་བྱའི་ཆེད་དུ་བསྒྲུབས་པ། བདག་ཉིད་ཀྱང་གནས་གསུམ་པོ་གང་རུང་ན་འདུག་པ། ཀུན་སློང་ལེན་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དེར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ཟོས་པའོ། །གཉིས་པ་ཐོད་རྒལ་དུ་འབྲིམ་པ་མ་ཟློག་པར་ཟ་བ་ལ། གཞི་ནི།] ཁྱིམ་པ་ཡིན་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ལྡན། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རང་དང་དགེ་སློང་མ་གང་ཡང་ནོར་མི་གཅིག་པ། གཉིས་ཀའི་ཉེ་དུ་མིན་པ། མགྲོན་དང་འབོད་པ་པོ་ཡིན་པ་དང་དྲུག་གོ །ཟ་བའི་གྲོགས་ནི་དགེ་སློང་གསུམ་ཡན་ཆད་དོ། །དངོས་པོ་ནི་དུས་རུང་བ་ཚད་དང་ལྡན་པ། དགེ་སློང་མ་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་པས་སྐོ་བཤམ་བྱས་པ་དང་དྲུག་གོ །རྟེན་དགེ་སློང་མ་དེའི་ཚིག་གིས་མགྲོན་དུ་བོས་པ་མ་ཡིན་པ། སྐོ་བཤམ་བྱེད་པ་རང་ངམ་རང་དང་ཟས་གཅིག་པའི་གང་ཟག་དང་ལྷན་ཅིག་མི་ཟ་བ། སྔར་ཟོས་ཟིན་ཅིང་གྲལ་ལ་གནས་ 6-4-25a པའམ། རང་དང་ཅིག་ཆར་ཟ་བ་གང་ཡང་རུང་བ་ལ་མ་བཟློག་པར། གནས་ནི་གཏམ་ཐ་མལ་པས་སྒོ་རུང་བ། སྦྱིན་བདག་དེ་ཉིད་དམ། དེས་བསྔགས་པའི་གཡོག་ལ་སོགས་པ་ཟན་སྦྱོ

【現代漢語翻譯】九肘（du khru dgu）。這是遮擋夏季雨水的右側（dbyar char skyab pa'i gyas pa yin no）。所有尺寸一起掉落的情況（tshad lhan cig ltung ba 'byung ba thams cad la），用指測量時超過半指（sor gyis 'jal ba rnams la sor phyed dang），用肘測量時超過半肘，則被認為是實際尺寸（khru's 'jal ba rnams la khru phyed yan chad kyis lhag na dngos gzhir gsungs so）。如果違反了第十條，即世尊（bde bar gshegs pa）的法衣尺寸超標（bcu pa bde bar gshegs pa'i chos gos kyi tshad lhag las gyur pa'i ltung byed la），那麼對於三件法衣也是如此嗎？（'o na chos gos gsum la'ang de ltar nges sam zhe na）基礎是：三件法衣的材料（gzhi la dngos po ni chos gos gsum gyi rgyu yin pa），符合標準的世尊法衣尺寸（rung tshad ldan bde bar gshegs pa'i chos gos kyi tshad du longs pa），是自己的，並且沒有做過任何有損於原尺寸的修改（rang gi yin pa sngar tshad las gnod pa'i bzo ma byas pa），所依據的不是世尊身量的尺寸（rten ni bde bar gshegs pa'i sku gzugs kyi tshad tsam med pa'o）。動機是爲了自己的目的而製作該尺寸（kun slong ni rang don du tshad de byed 'dod pa'o）。行為是自己或委託他人制作（sbyor ba rang ngam bskos pas de ltar brtsams pa），最終完成製作（mthar thug bzo yongs su rdzogs pa'o）。這裡所說的導師（ston pa）的法衣尺寸是：導師自己的五肘長度（ston pa rang gi khru lnga srid kyi tshad），寬度為三肘（zheng du gsum mo）。對於中等身材的人來說，法衣的最佳尺寸是九肘（de la mi 'bring gi chos gos rab tshad dgu yong la），即使有世尊的身量大小（bde bar gshegs pa'i sku gzugs tsam yod kyang），如果三件法衣的最佳尺寸是三倍，那就是實際尺寸（chos gos gsum rab tshad las sum 'gyur du byas na dngos po'i'o）。第四部分單獨懺悔（sor bshags）第四部分單獨懺悔的總結是：村莊和他人之家，自己以及（sde tshan bzhi pa sor bshags la sdom ni grong dang khyim gzhan nyid dang yang）戒律和寺院（bslab pa rnams dang dgon pa ni），[佛陀（sangs rgyas）所說的利益（phan pa）通過單獨懺悔來實現（gsungs pa yis so sor bshags par bya bar gsungs）。]第一條是關於比丘尼接受食物的單獨懺悔（zhes pa dang po dge slong ma la zas len pa'i sor bshags la）。基礎是：具備八法的比丘尼（gzhi ni dge slong ma chos brgyad ldan），住在村莊或其附近，或三條主要道路中的任何一條（grong ngam de'i nye 'khor ram lam po che gsum po gang rung na 'dug pa）。客體是符合標準的適時食物或飲料（dngos po dus rung gi bza' ba'am bca' ba rung tshad ldan），由該比丘尼準備（dge slong ma de nyid kyis bsgrubs pa），並且不是爲了分發而準備，而是爲了自己食用而準備（de yang 'brim pa'i ched du ma bsgrubs par bza' bya'i ched du bsgrubs pa），自己也住在上述三個地方中的任何一個（bdag nyid kyang gnas gsum po gang rung na 'dug pa），動機是想要接受（kun slong len par 'dod pa），行為是為此而努力（sbyor ba der rtsom pa），最終是吃掉（mthar thug zos pa'o）。第二條是關於不阻止過度分發而食用（gnyis pa thod rgal du 'brim pa ma zlog par za ba la）。基礎是：]在家人具備五個條件（khyim pa yin pa tha snyad lnga ldan），身體處於正常狀態（lus tha mal du gnas pa），自己和比丘尼的財產不相同（rang dang dge slong ma gang yang nor mi gcig pa），不是兩者的親屬（gnyis ka'i nye du min pa），是客人或邀請者，共六個條件（mgron dang 'bod pa po yin pa dang drug go）。一起吃飯的朋友是三位或以上的比丘（za ba'i grogs ni dge slong gsum yan chad do）。客體是符合標準的適時食物（dngos po ni dus rung ba tshad dang ldan pa），由具備八法的比丘尼準備，共六個條件（dge slong ma chos brgyad ldan pas sko bsham byas pa dang drug go）。所依據的是比丘尼沒有邀請他作為客人（rten dge slong ma de'i tshig gis mgron du bos pa ma yin pa），準備食物的人自己或與自己一起吃飯的人不一起吃（sko bsham byed pa rang ngam rang dang zas gcig pa'i gang zag dang lhan cig mi za ba），之前已經吃過並且坐在座位上（sngar zos zin cing gral la gnas 6-4-25a 或者與自己一起吃，無論哪種情況都沒有阻止（pa'am rang dang cig char za ba gang yang rung ba la ma bzlog par）。地點是可以通過普通談話進入的地方（gnas ni gtam tha mal pas sgo rung ba），施主本人或他讚揚的僕人等提供食物（sbyin bdag de nyid dam des bsngags pa'i gyog la so sogs pa zan sbyin no）。

【English Translation】 Nine cubits (du khru dgu). This is the right side for sheltering from the summer rain (dbyar char skyab pa'i gyas pa yin no). In all cases where the measurements fall together (tshad lhan cig ltung ba 'byung ba thams cad la), if measuring with fingers exceeds half a finger (sor gyis 'jal ba rnams la sor phyed dang), and if measuring with cubits exceeds half a cubit, then it is considered the actual measurement (khru's 'jal ba rnams la khru phyed yan chad kyis lhag na dngos gzhir gsungs so). If the tenth is violated, which is exceeding the measurement of the Sugata's (bde bar gshegs pa) robes (bcu pa bde bar gshegs pa'i chos gos kyi tshad lhag las gyur pa'i ltung byed la), then is it the same for the three robes? ('o na chos gos gsum la'ang de ltar nges sam zhe na) The basis is: the material for the three robes (gzhi la dngos po ni chos gos gsum gyi rgyu yin pa), meeting the standard size of the Sugata's robes (rung tshad ldan bde bar gshegs pa'i chos gos kyi tshad du longs pa), being one's own, and not having made any modifications that detract from the original size (rang gi yin pa sngar tshad las gnod pa'i bzo ma byas pa), the support is not the size of the Sugata's body (rten ni bde bar gshegs pa'i sku gzugs kyi tshad tsam med pa'o). The motivation is wanting to make that size for one's own purpose (kun slong ni rang don du tshad de byed 'dod pa'o). The action is making it that way oneself or having someone else make it (sbyor ba rang ngam bskos pas de ltar brtsams pa), and the completion is finishing the making (mthar thug bzo yongs su rdzogs pa'o). Here, the measurement of the Teacher's (ston pa) robe is: the Teacher's own five cubits in length (ston pa rang gi khru lnga srid kyi tshad), and three cubits in width (zheng du gsum mo). For a person of medium height, the best size for the robe is nine cubits (de la mi 'bring gi chos gos rab tshad dgu yong la), even if it is the size of the Sugata's body (bde bar gshegs pa'i sku gzugs tsam yod kyang), if the best size of the three robes is tripled, then that is the actual size (chos gos gsum rab tshad las sum 'gyur du byas na dngos po'i'o). Section Four: Confession to an Individual The summary of the fourth section, confession to an individual, is: villages and others' homes, oneself, and (sde tshan bzhi pa sor bshags la sdom ni grong dang khyim gzhan nyid dang yang) the precepts and monasteries (bslab pa rnams dang dgon pa ni), [the benefits (phan pa) spoken by the Buddha (sangs rgyas) are realized through individual confession (gsungs pa yis so sor bshags par bya bar gsungs).] The first is about the individual confession of a Bhikshuni receiving food (zhes pa dang po dge slong ma la zas len pa'i sor bshags la). The basis is: a Bhikshuni possessing the eight conditions (gzhi ni dge slong ma chos brgyad ldan), residing in a village or its vicinity, or any of the three main roads (grong ngam de'i nye 'khor ram lam po che gsum po gang rung na 'dug pa). The object is timely food or drink that meets the standards (dngos po dus rung gi bza' ba'am bca' ba rung tshad ldan), prepared by that Bhikshuni (dge slong ma de nyid kyis bsgrubs pa), and not prepared for distribution, but prepared for one's own consumption (de yang 'brim pa'i ched du ma bsgrubs par bza' bya'i ched du bsgrubs pa), and oneself also residing in any of the above three places (bdag nyid kyang gnas gsum po gang rung na 'dug pa), the motivation is wanting to receive (kun slong len par 'dod pa), the action is striving for that (sbyor ba der rtsom pa), and the completion is eating it (mthar thug zos pa'o). The second is about eating without preventing excessive distribution (gnyis pa thod rgal du 'brim pa ma zlog par za ba la). The basis is:] a householder possessing five conditions (khyim pa yin pa tha snyad lnga ldan), the body being in a normal state (lus tha mal du gnas pa), oneself and the Bhikshuni not having the same property (rang dang dge slong ma gang yang nor mi gcig pa), not being relatives of both (gnyis ka'i nye du min pa), being a guest or an inviter, totaling six conditions (mgron dang 'bod pa po yin pa dang drug go). The friends eating together are three or more Bhikshus (za ba'i grogs ni dge slong gsum yan chad do). The object is timely food that meets the standards (dngos po ni dus rung ba tshad dang ldan pa), prepared by a Bhikshuni possessing the eight conditions, totaling six conditions (dge slong ma chos brgyad ldan pas sko bsham byas pa dang drug go). The support is that the Bhikshuni did not invite him as a guest (rten dge slong ma de'i tshig gis mgron du bos pa ma yin pa), the person preparing the food does not eat together with oneself or someone eating with oneself (sko bsham byed pa rang ngam rang dang zas gcig pa'i gang zag dang lhan cig mi za ba), having already eaten and sitting in the seat (sngar zos zin cing gral la gnas 6-4-25a or eating together with oneself, whichever the case may be, without preventing it (pa'am rang dang cig char za ba gang yang rung ba la ma bzlog par). The place is a place accessible through ordinary conversation (gnas ni gtam tha mal pas sgo rung ba), the food is offered by the patron himself or a servant he praises, etc. (sbyin bdag de nyid dam des bsngags pa'i gyog la so sogs pa zan sbyin no).

ར་བ་པོའི་མངོན་སུམ་ཡིན་པ། འདུ་ཤེས་ནི་སྐོ་བཤམ་བྱེད་པ་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་པར་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་ནི་རང་ལ་སྐོ་བཤམ་བྱེད་པ་མ་བཟློག་པར་ཟ་བར་བརྩམས་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའོ། །འདིར་སྐོ་བཤམ་ནི་ཐོད་རྒལ་དུ་འགྲིམ་པའམ། ངོ་འགྲོན་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་བསླབ་པ་དྲལ་ཏེ་ཁྱིམ་དུ་འཇུག་པ་ལ། གཞི་ལ་སྦྱིན་བདག་ནི་ཁྱིམ་པ་ཡིན་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་དང་ལྡན་པ། ལུས་ཐ་མལ་དུ་གནས་པ། རང་ལས་ནོར་ཐ་དད་པ། དེ་ལས་ཟས་མི་སླང་བའི་བསླབ་པའི་སྡོམ་པས་གདམས་པ་ཡིན་པ། ཟས་ནི་དུས་སུ་རུང་བ་དང་རུང་ཚད་ལྡན། ཁྱིམ་བདག་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་པ། ལྡམ་ལྡུམ་སོགས་ཤིན་ཏུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ། རྟེན་ནི་ཁྲིམས་དེ་འཆ་བ་ལ་གཏོགས་པ། དེའི་སྔ་རོལ་དུ་མགྲོན་དུ་བོས་པ་མ་ཡིན་པ། ཀུན་སློང་ནི་དེ་ནས་རང་དགར་བླངས་ཏེ་ཟ་འདོད་པ། གཉིས་པ་ནི་འདྲའོ། །བཞི་པ་ནགས་མ་བརྟགས་པར་ལས་འགྱུར་བའི་སོར་གཤགས་ལ། དང་པོ་གཞི་ལ་སྦྱིན་བདག་ཁྱིམ་པ་ཆོས་བཞི་ལྡན། དངོས་པོ་དུས་སུ་རུང་ཚད་ལྡན། སྦྱིན་བདག་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཡིན་པ། གསུམ་པོ་ནི་འདྲའོ། ། ༈ ལྔ་པ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་ཚན། ལྔ་པ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་ཚན་ལ། ཤམ་ཐབས་ལ་ནི་རྣམ་པ་བདུན། །ཞེས་པ་ཤམ་ཐབས་ཟླུམ་པོར་མ་བགོས་པ་དང་། ཧ་ཅང་ཙེངས་པ་དང་། ཧ་ཅང་འབྱོལ་བ་དང་། གླང་པོའི་སྣ་ལྟར་མ་ཡིན་པ། ལྟེ་བའི་འོག་ཏུ་ཏ་ལའི་ལོ་མ་ལྟར་སྡེབས་པ་དང་། ལྟེ་བའི་འོག་ཏུ་སྦྲུལ་མགོའི་གདེང་ཀ་ལྟར་ཕྱིར་འབྱུང་བ་དང་། སྐེ་རགས་ཀྱི་བར་དུ་འབྲས་བུའི་འཕུར་མ་ལྟར་ཐུམ་བུར་འདུག་པ་རྣམས་སོ། །སྟོད་གཡོགས་ལ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ། །ཞེས་པ་ཧ་ཅང་ཙེངས་པ་དང་། འབྱོལ་བ་ཟླུམ་པོ་མ་བགོས་པ་གསུམ་མོ། །ཤིན་ཏུ་གདམས་ལ་སོགས་པ་ལྔ། ། 6-4-25b ཞེས་པ། ཤིན་ཏུ་གདམས་ཤིང་ཁྱིམ་གཞན་འགྲོ་བ། སྟོད་གཡོགས་སྨད་གཡོགས་ལེགས་པར་བགོས་པ་དང་། ཅ་ཅོའི་སྒྲ་སྐྱུངས་ཤིང་འགྲོ་བ་དང་། ཡིད་མི་གཡེང་བ་དང་། མིག་གཉའ་ཤིང་གང་ཙམ་དུ་བལྟ་བར་བྱས་པ་རྣམས་སོ། །མགོ་གཡོགས་ལ་སོགས་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པ། མགོ་བོ་གོས་ཀྱི་མི་གཡོག །འདོམ་མི་སྣང་མི་འབྱེད། ཆོས་གོས་ཕྲག་པ་གཉིས་ཀ་ལ་མི་བཟར། ལག་པ་གཉའ་གོང་དུ་མི་བསྣོལ། སོར་མོ་ལྟག་པར་མི་བསྣོལ་བར་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །འཆོངས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པ། འཆོངས་པ་དང་སྒྱེད་པ་བརྐྱང་བསྐུམ་བྱེད་ཅིང་འགྲོ་བ་དང་། ཙོག་ཕུས་འགྲོ་བ་དང་། རྐང་པའི་བྲང་གིས་འགྲོ་བ་དང་། དཀུར་བརྟེན་པས་ཏེ། གང་རུང་བསྒྱོངས་བྱས་ཏེ་འགྲོ་བ་རྣམས་སོ། །ལུས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པ། ལུས་བསྒྱུར་ཅིང་འགྲོ་བ་དང་། ལག་པ་བསྐྱོད་ཅིང་འགྲོ་བ་དང་། མགོ་བསྒྱུར་ཤིང་འགྲོ་བ་དང་། གཞན་དང་ཕྲག་པ་གཉིས་སྤྲད་ཅིང་འགྲོ་བ་དང་། གཞན་ལ་ལག་པ་སྦྲེལ་ཏེ་ཁྱིམ་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་སོ། །འདུག

【現代漢語翻譯】顯現的範圍是：認為是佈置的意識，在那裡產生意識。結合是指不阻止自己被佈置，而是開始食用。最終是吞嚥到喉嚨里。這裡的佈置是指穿過頭頂，或者說是奉承。第三種是破壞戒律進入俗家，基礎是施主是擁有五個名稱的在家人，身體處於平凡狀態，財富與自己不同，不從那裡乞討食物，而是以戒律的誓言來教導。食物是適合時宜且符合標準的，屬於施主本人，不是非常豐盛的食物。所依是屬於破壞法律的，在此之前沒有被邀請為客人。動機是從那裡隨意拿取並想吃。第二種是相似的。第四種是不檢查森林就改變行為的指彈，首先基礎是施主是在家人，具備四種法。事物是適合時宜且符合標準的，屬於施主本人。其餘三種是相似的。第五個是違犯行為的類別。第五個是違犯行為的類別。『下裙有七種』，指的是下裙沒有做成圓形，或者太緊，或者太鬆，或者不像象鼻，或者在肚臍下像棕櫚葉一樣排列，或者在肚臍下像蛇頭的冠一樣伸出，或者在腰帶之間像果實的囊一樣捲起來。『上衣也有三種』，指的是太緊、太鬆、沒有做成圓形這三種。『非常謹慎等五種』，指的是非常謹慎地去其他人家裡，上下衣穿戴整齊，走路時避免發出嘈雜的聲音，不分心，眼睛注視著一軛木的距離。『遮頭等五種』，指的是不用衣服遮住頭，不露出或分開肘部，不將袈裟披在雙肩上，不將雙手交叉放在頸前，不將手指交叉放在腦後。『行走等五種』，指的是行走時搖晃身體、伸縮膝蓋，蹲著行走，用腳背行走，或者靠著腰部，隨意搖晃身體行走。『身體等五種』，指的是搖晃身體行走，擺動手臂行走，搖頭晃腦行走，與他人並肩行走，或者與他人手牽手去其他人家裡。坐下。

【English Translation】 The scope of manifestation is: the consciousness that is considered to be arranged, where consciousness arises. Combination refers to not preventing oneself from being arranged, but starting to consume. The ultimate is swallowing into the throat. The arrangement here refers to passing over the head, or flattering. The third is breaking the precepts and entering the lay life, the basis is that the benefactor is a householder with five names, the body is in an ordinary state, wealth is different from oneself, not begging for food from there, but teaching with the vows of precepts. The food is suitable for the time and meets the standards, belongs to the benefactor himself, and is not very abundant. The support belongs to breaking the law, and was not invited as a guest before that. The motivation is to take it freely from there and want to eat. The second is similar. The fourth is finger-snapping that changes behavior without checking the forest, first the basis is that the benefactor is a householder with four dharmas. Things are suitable for the time and meet the standards, belong to the benefactor himself. The remaining three are similar. The fifth is the category of offenses. The fifth is the category of offenses. 'There are seven types of lower garments,' which refers to the lower garment not being made into a circle, or being too tight, or being too loose, or not being like an elephant's trunk, or being arranged like palm leaves under the navel, or protruding like the crest of a snake's head under the navel, or being rolled up like a fruit pouch between the belts. 'There are also three types of upper garments,' which refers to the three types of being too tight, too loose, and not being made into a circle. 'Very cautious, etc., five types,' which refers to going to other people's homes very cautiously, wearing upper and lower garments neatly, avoiding making noisy sounds when walking, not being distracted, and keeping the eyes focused on the distance of a yoke of wood. 'Covering the head, etc., five types,' which refers to not covering the head with clothes, not exposing or separating the elbows, not wearing the kasaya over both shoulders, not crossing the hands in front of the neck, and not crossing the fingers behind the head. 'Walking, etc., five types,' which refers to walking while shaking the body, stretching and contracting the knees, walking while squatting, walking with the back of the foot, or leaning on the waist and shaking the body at will. 'Body, etc., five types,' which refers to walking while shaking the body, walking while swinging the arms, walking while shaking the head, walking shoulder to shoulder with others, or going to other people's homes hand in hand with others. Sit down.

་པར་བྱ་བ་དགུ་དག་དང་། །ཞེས་པ། ཁྱིམ་དེར་འདུག་པ་ན། གཞན་གྱིས་མ་བསྒོས་པར་སྟན་ལ་འདུག་པ་དང་། སྟན་ལ་མ་བརྟགས་པར་འདུག་པ་དང་། གྱ་ཚོམ་དུ་ལུས་ལྗིད་ཐམས་ཅད་ཕབ་སྟེ་འདུག་པ་དང་། འདོམ་སྣང་བར་བྱས་ཏེ་འདུག་པ་རྣམས་སོ། །བྱིན་ལེན་བྱ་བ་བརྒྱད་རྣམས་སོ། །ཞེས་པ། ཟས་ལེགས་པར་མ་བླངས་པ་དང་། མུ་དང་ཁ་ད་ཆད་དུ་བླངས་པ་དང་། ཚོད་མ་སྟེ་བྱ་ན་དང་། འབྲས་ཆན་ནམ། ཟན་མཉམ་པོ་ཡན་ཆད་བླངས་པ་དང་། དེ་བསླབ་པ་རྒན་གཞོན་གང་ཡིན་ཀྱང་གྲལ་རིམ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་བླངས་པ་དང་། ལྷུང་བཟེད་ལ་མིག་གཏད་དེ་བླངས་པ་དང་། ཟས་མངོན་དུ་མ་སླེབ་པར་ལྷུང་བཟེད་སོགས་བཟེད་པ་དང་། ལྷག་པ་འདོད་ཕྱིར་འབྲས་ཆན་དང་། ཚོད་མ་སོགས་གཅིག་གིས་ཅིག་ལ་འགབ་པ་དང་། ཟས་ཀྱི་སྟེང་དུ་ 6-4-26a ཟས་ཟ་བའི་སྣོད་བཟད་པ་རྣམས་སོ། །ཟས་ལ་ལེགས་པར་བྱ་བ་དྲུག །ཅེས་པ་ཟས་ལེགས་པར་མ་ཟོས་པ་དང་། ཁམ་ཧ་ཅང་ཆུངས་པ་དང་། ཧ་ཅང་ཆེས་པ་དང་། ཁམ་རན་པར་མ་ཟོས་པ་དང་། ཟས་ཁའི་ཟས་ལ་ཧ་ཅང་བསྐུར་པ་ཞེས་སོ། །འཆའ་སྨོད་བྱེད་པ་དང་། འཁུར་བ་གཉིས་ཀ་བཀང་སྟེ་ཟ་བ་དང་། ལྕེས་བཀན་རྡེག་ཅིང་ཟ་བ་དང་། ཁམ་སོས་གཅོད་ཅིང་ཟ་བ་རྣམས་སོ། །ལག་པ་ལྡག་ལ་སོགས་པ་ལྔ། །ཞེས་པ་ལ་ཟས་འཛར་པ་ལྡག་པ་དང་། ཟས་ཀྱི་སྣོད་ལྕེ་རྩེས་འབྱོག་པ་དང་། ལག་པ་ལ་ཆགས་པ་སྤྲུག་པ་དང་། ཟས་དང་བཅས་པའི་ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་པའི་སྣོད་སྐྱལ་པ་དང་། ཟས་ལ་མཆོད་རྟེན་གྱི་དབྱིབས་འདྲ་བ་བྱས་ཏེ་གཞོམ་ཤིང་ཟ་བ་རྣམས་སོ། །འཕྱ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་པ་གཞན་གྱི་ལྷུང་བཟེད་ལ། ཕྱས་འདོགས་པའི་ཆེད་དུ་བལྟ་བ་དང་། ལག་པ་ཟས་དང་འབགས་པས་ཆུ་སྣོད་ལ་འཇུ་བ་དང་། དགེ་སློང་ལ་ཟས་དང་འབགས་པའི་ཆུས་གཏོར་བ་དང་། ཁྱིམ་པའི་ཁྱིམ་དུ་དེ་ལ་མ་དྲིས་པར་ཟས་དང་འབགས་པའི་ཆུ་ལ་སོགས་པ་ཁྱིམ་དུ་འབོ་བ་རྣམས་སོ། །ལྷུང་བཟེད་ལའང་རྣམ་པ་བཅུ། །ཞེས་པ། ལྷུང་བཟེད་དུ་ཟས་ཀྱི་ལྷག་རོལ་ངན་པ་དོར་བ་དང་། ལྷག་མ་སོགས་ཕན་ཆད་ནི་འོག་གཞི་མེད་པ་དང་། ངམ་གྲོག་གི་ཁ་དང་། བྱིན་གྱིས་གཞོལ་བའི་གཡང་ས་དང་། བང་རིམ་གྱི་ཁ་ལ་སོགས་པར་ལྷུང་བཟེད་བཞག་པ་དང་། འགྲེང་བཞིན་དུ་ལྷུང་བཟེད་བཀྲུ་བ་དང་། གད་ཁ་དང་གཡང་ས་རྐན་བཟར་པོ་རྣམས་སུ་ལྷུང་བཟེད་བཀྲུ་བ་དང་། འབབ་ཆུ་དྲུག་པོའི་རྒྱུན་ལས་བཟློག་སྟེ་ལྷུང་བཟེད་ཀྱིས་ཆུ་བཅུ་བ་རྣམས་ལ་ཉེས་བྱས་སོ། །འགྲེང་བ་ལ་སོགས་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པ་ཉན་པ་པོ་ནད་པ་མ་ཡིན་པར་འདུག་པ་ལ། འཆད་པ་པོ་འགྲེང་སྟེ་ཆོས་འཆད་པ་དང་། ཉལ་བ་ལ་འདུག་སྟེ་འཆད་པ་དང་། ས་ཕྱོགས་མཐོན་པོ་ན་འདུག་པ་ལ་དམན་པ་ནས་འདུག་ 6-4-26b སྟེ་འཆད་པ་དང་། མདུན་ནས་འགྲོ་བ་ལ་ཕྱི་ནས་འགྲོ་ཞིང་འཆད་པ་དང་། ལམ་ནས་འགྲོ་བ་ལ་ལམ་གྱི་འགྲམ་ནས་འགྲོ་ཞིང་འཆད་པ་

【現代漢語翻譯】『九種應斷之行』是指：住在居士家中，未經主人允許就坐于座墊之上；未經檢查就坐于座墊之上；身體所有重量都突然壓在座墊之上；以及大搖大擺地坐著。『八種應避免的接受』是指：沒有好好地接受食物；過量或過少地接受食物；接受過多的菜餚、米飯或糌粑等；無論長幼，不按順序接受食物；盯著缽接受食物；在食物未送達之前就拿著缽等候；爲了多要食物，用米飯或菜餚等互相覆蓋；以及把吃飯的器皿放在食物之上。『六種應改進的飲食』是指：沒有好好地吃東西；吃得太少；吃得太多；沒有適量地吃；以及過多地將食物送入口中。包括咀嚼作聲、雙頰鼓脹地吃、用舌頭舔舐著吃、以及咬斷食物再吃。『五種與舔舐等相關的行為』是指：舔舐掉落的食物；用舌尖舔舐食物的容器；抖掉粘在手上的食物；傾倒裝有食物的缽等容器；以及將食物堆成佛塔的形狀並破壞它。『四種嘲弄等行為』是指：爲了嘲笑而窺視他人的缽；用沾染食物的手觸控水器；用沾染食物的水潑灑比丘；以及未經允許，將沾染食物的水等傾倒在居士家中。『關於缽的十種行為』是指：將食物的殘渣倒入缽中；將缽隨意放置在沒有底座的地方、懸崖邊、傾斜的地方或臺階邊緣等處；站立著洗缽；在垃圾堆或懸崖邊洗缽；以及違反六條河流的流向，用缽舀水等行為都是應受譴責的。『五種站立等行為』是指：當聽法者不是病人而是坐著時，說法者站立著說法；聽法者躺著時，說法者坐著說法；聽法者坐在低處，說法者坐在高處說法；走在前面的人，說法者走在後面說法；以及在路上行走的人，說法者在路邊行走說法。

【English Translation】『The nine acts to be abandoned』 refer to: When staying in a householder's home, sitting on a cushion without being invited by others; sitting on a cushion without examining it; placing all the body's weight abruptly on the cushion; and sitting in a swaggering manner. 『The eight acts of improper receiving』 refer to: Not receiving food properly; receiving too much or too little; receiving too much of dishes, rice, or tsampa; receiving food out of order regardless of seniority; staring at the bowl while receiving food; holding the bowl before the food is offered; covering rice or dishes with each other to get more; and placing the eating utensils on top of the food. 『The six acts of improper eating』 refer to: Not eating properly; taking too small bites; taking too large bites; not eating appropriately; and putting too much food into the mouth. This includes making noises while chewing, eating with puffed cheeks, licking while eating, and biting off pieces of food before eating. 『The five acts related to licking, etc.』 refer to: Licking up spilled food; licking the food container with the tip of the tongue; shaking off food stuck to the hands; overturning the bowl or other containers with food; and shaping the food into the form of a stupa and then destroying it. 『The four acts of mockery, etc.』 refer to: Looking into another's bowl to mock them; touching the water vessel with hands soiled with food; sprinkling a monk with water soiled with food; and pouring water soiled with food, etc., into a householder's home without permission. 『The ten acts concerning the bowl』 refer to: Discarding leftover food scraps into the bowl; placing the bowl without a base, on the edge of a cliff, on a sloping surface, or on the edge of steps; washing the bowl while standing; washing the bowl in a garbage heap or on the edge of a cliff; and drawing water with the bowl against the current of the six rivers, all of which are blameworthy. 『The five acts of standing, etc.』 refer to: When the listener is not ill but sitting, the speaker stands to teach the Dharma; when the listener is lying down, the speaker sits to teach; when the listener is sitting in a lower place, the speaker sits in a higher place to teach; when someone is walking in front, the speaker walks behind and teaches; and when someone is walking on the road, the speaker walks on the side of the road and teaches.

རྣམས་སོ། །མགོ་གཡོགས་ལ་སོགས་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པ། ནད་པ་མ་ཡིན་པར། ཉན་པ་པོ་རས་ལ་སོགས་པས་མགོ་གཡོག་པ་དང་། གོས་རྫེས་པ་དང་། ཆོས་གོས་ཕྲག་པ་གཉིས་ཀ་ལ་བཟར་བ་དང་། ལག་པ་གཉའ་གོང་དུ་སྣོལ་བ་དང་། ལག་པ་ལྟག་པར་སྣོལ་བ་རྣམས་ལ་ཆོས་འཆད་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །དོ་ཀེར་ཅན་ལ་སོགས་པ་ལྔ། །ཞེས་པ། ཉན་པ་པོ་ནད་པ་མ་ཡིན་པར། མགོ་དོ་ཀེར་ཅན་ཏེ་སྐྲའི་ཐོར་ཅོག་དང་། མགོ་ལ་ཞྭ་གྱོན་པ་དང་། མགོ་ལ་དར་ལ་སོགས་པའི་ཅོད་པཎ་བཅིངས་པ་དང་། མགོ་ལ་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པའི་ཕྲེང་བས་བཅིངས་པ་དང་། མགོ་ཐོད་ཀྱིས་དཀྲིས་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་འཆད་ན་ཉེས་བྱས་སོ། །གླང་ཆེན་ལ་སོགས་རྣམ་པ་ལྔ། །ཞེས་པ་ནི། ནད་པ་མ་ཡིན་པར་གླང་པོ་ཆེ་ལ་ཞོན་པ་དང་། རྟ་ལ་ཞོན་པ་དང་། ཁྱོགས་ཀྱི་སྟེང་དུ་འདུག་པ་དང་། དེ་ལས་གཞན་པའི་སྟེང་ན་འདུག་པ་དང་། མཆིལ་ལྷམ་གྱོན་པ་ལ་ཆོས་འཆད་པ་རྣམས་སོ། །ལག་ན་འཁར་བ་ལ་སོགས་དྲུག །ཅེས་པ། ནད་པ་མ་ཡིན་པར་ལག་ན་འཁར་བ་ཐོགས་པ་དང་། ལག་ན་མདུང་ཐོགས་པ་དང་། ལག་ན་མཚོན་ཆ་ཐོགས་པ་དང་། ལག་ན་རལ་གྲི་ཐོགས་པ་དང་། ལག་ན་དགྲ་སྟ་ཐོགས་པ་དང་། ཁྲབ་ལ་སོགས་པ་གོ་ཆ་གྱོན་པ་ལ་ཆོས་འཆད་པ་རྣམས་སོ། །ན་བ་རྣམ་པ་བཞི་རྣམས་སོ། །ཞེས་པ། ནད་པ་མ་ཡིན་པར་བཤང་གཅི་བྱས་པ་དང་། ཆུའི་ནང་དུ་བཤང་གཅི་དང་མཆིལ་མ་ལ་སོགས་པ་དོར་བ་དང་། རྩྭ་སྔོན་ཡོད་པའི་ས་ཕྱོགས་སུ་བཤང་གཅི་ལ་སོགས་པ་འདོར་བ་ལ་ཉེས་བྱས་ཏེ་གསུམ་དང་། སྲོག་ལ་གནོད་པའི་རྐྱེན་མ་གཏོགས་པར་རང་དགར་ཤིང་ལ་མི་གང་ཙམ་ལས་མཐོ་བར་འཛེག་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་གིས་དགེ་སློང་ཕའི་ལྟུང་བྱེད་ལས་འབྱུང་བའི་བསླབ་གཞི་བརྒྱ་དང་ལྔ་བཅུ་རྩ་གསུམ་གསུངས་པ་ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 6-4-27a ༈ དེས་བསླབ་པ་ལ་ཇི་ལྟར་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་དེས་རང་རྒྱུད་ཀྱིས་བསླབ་པ་ལ་གནོད་པ་ཇི་ལྟར་བྱས་པའི་ཚུལ་ལ། སྔར་བཤད་པའི་ཕམ་པ་བཞི་པོ་དེ་གང་རུང་ཅིག་བྱུང་བས་སྡོམ་པ་གཏོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཕམ་པ་སྡོམ་པའི་གཏོང་རྒྱུར་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། དགེ་སློང་ཕམ་པར་གྱུར་པ་ལ་ནི་སྡོམ་པ་ཡོད་ཟིན་ཀྱང་། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ཕམ་པ་ལ་འཆབ་བཅས་དང་། འཆབ་མེད་གཉིས་ལས་སྔ་མ་བྱུང་ན་སྡོམ་པ་རྩ་བ་ནས་མི་གཏོང་ཀྱང་། དགོས་པ་བསྒྲུབ་ནུས་སུ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་བྱུང་ན་གྲོགས་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་དང་། ཆོས་དང་ཟང་ཟིངས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལྷན་ཅིག་ཏུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་དང་། དེས་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་གང་ལ་སྦྱར་ཀྱང་ཉེས་བྱས་ལས་ལྷག་པ་མི་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་སྐལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱི་མ་ལ་ལྷ་མིའི་གོ་འཕང་ཐོབ་པའི་སྐལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱིས་སོ་ཐར་གྱི་སྡ

【現代漢語翻譯】這些是關於『頭部覆蓋等五種情況』。如果聽法者不是病人，而是用布等物遮蓋頭部，穿著邋遢的衣服，將袈裟披在雙肩，雙手在頸前交叉，或者雙手在背後交叉，在這種情況下講法，則犯輕罪。關於『頭戴髮髻者等五種情況』。如果聽法者不是病人，而是頭戴髮髻，頭上戴帽子，頭上繫著絲綢等頭飾，頭上戴著鮮花等花環，或者用頭巾包裹頭部，在這種情況下講法，則犯輕罪。關於『騎象等五種情況』。如果聽法者不是病人，而是騎在象上，騎在馬上，坐在轎子上，坐在其他東西上，或者穿著鞋子，在這種情況下講法，則犯輕罪。關於『手持枴杖等六種情況』。如果聽法者不是病人，而是手持枴杖，手持長矛，手持武器，手持刀劍，手持戰斧，或者穿著盔甲等護具，在這種情況下講法，則犯輕罪。關於『排泄等四種情況』。如果聽法者不是病人，而是排泄大小便，在水中排泄大小便和吐痰等，在有青草的地方排泄大小便等，這些都會犯輕罪。除非有生命危險，否則不得隨意攀爬超過一人高的樹木。以上這些，是確認了比丘從墮罪中產生的，一百五十三條戒律。 6-4-27a 那麼，如何損害戒律呢？第二，關於自己如何通過煩惱損害戒律。並不是說，之前所說的四種他勝法中的任何一種發生就會捨棄戒律，因為他勝法並不是捨棄戒律的原因。正如《廣釋》中所說：『對於已經犯了他勝罪的比丘，仍然有戒律。』因此，如果犯了他勝罪，分為有隱瞞和無隱瞞兩種情況，如果發生前一種情況，雖然不會從根本上舍棄戒律，但卻無法實現目標。因為發生這種情況后，就不能再與持相同戒律的道友一起生活，也不能一起享受法和財物。無論將這種墮落歸於五種哪一類，都不會產生比輕罪更嚴重的罪過。這一世沒有獲得阿羅漢果位的機會，來世也沒有獲得天人果位的機會，以後也沒有獲得別解脫戒律的機會。

【English Translation】 These are about 'five situations such as head coverings'. If the listener is not ill, but covers their head with cloth, wears sloppy clothes, drapes the monastic robe over both shoulders, crosses their hands in front of their neck, or crosses their hands behind their back, it is a minor offense to teach the Dharma in these situations. Regarding 'five situations such as those with hair knots'. If the listener is not ill, but has a hair knot on their head, wears a hat on their head, ties a silk or other head ornament on their head, wears a garland of flowers or other decorations on their head, or wraps their head with a turban, it is a minor offense to teach the Dharma in these situations. Regarding 'five situations such as riding an elephant'. If the listener is not ill, but is riding an elephant, riding a horse, sitting on a palanquin, sitting on something else, or wearing shoes, it is a minor offense to teach the Dharma in these situations. Regarding 'six situations such as holding a staff'. If the listener is not ill, but is holding a staff, holding a spear, holding a weapon, holding a sword, holding a battle-axe, or wearing armor or other protective gear, it is a minor offense to teach the Dharma in these situations. Regarding 'four situations such as excretion'. If the listener is not ill, but is excreting urine or feces, excreting urine or feces and spitting in water, or excreting urine or feces in a place with green grass, these are all minor offenses. Unless there is a life-threatening situation, one should not climb a tree taller than the height of one person at will. These are the one hundred and fifty-three precepts that a Bhikshu (monk) is said to arise from defeat. 6-4-27a So, how does one harm the precepts? Second, regarding how one harms the precepts through one's own afflictions. It is not that abandoning the precepts occurs when any of the four Parajikas (defeats) mentioned earlier occur, because Parajikas are not said to be the cause of abandoning the precepts. As it is said in the Extensive Commentary: 'For a Bhikshu who has committed a Parajika, the precepts still exist.' Therefore, if a Parajika occurs, divided into concealed and unconcealed situations, if the former occurs, although one does not abandon the precepts from the root, one is unable to achieve the goal. Because after this occurs, one can no longer live together with fellow practitioners who hold the same precepts, nor can one enjoy Dharma and material possessions together. No matter which of the five categories this transgression is assigned to, it does not generate a sin more serious than a minor offense. There is no opportunity to attain the fruit of Arhatship in this life, no opportunity to attain the state of gods and humans in the next life, and no opportunity to obtain the Pratimoksha precepts in the future.

ོམ་པ་གང་བླངས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཕམ་པ་གང་བྱུང་ཀྱང་། དེའི་ངོ་སྐལ་གྱི་གཉེན་པོ་དེ་གཏོང་བ་ཡིན་གྱི་སྡོམ་པ་གཞན་རྣམས་དགོས་པ་བསྒྲུབ་ནུས་སུ་ཡོད་ཅེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མི་འཐད་དེ། སྡོམ་པ་མ་ཚང་བའི་དགེ་སློང་དང་། དགེ་ཚུལ་ཡོད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཕམ་པ་གང་རུང་ཅིག་བྱུང་བའི་དགེ་སློང་དེས་ཕམ་པ་ལྷག་མ་རྣམས་ལ་སྦྱར་ན་ཕམ་པ་བསྐྱེད་པར་འགྱུར་ལ་དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། མདོར་ཉམས་པ་ལྟུང་བ་ལ་སྦྱོར་ན་ཉེས་བྱས་ཤེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཕམ་པ་འཆབ་མེད་བྱུང་བ་ནི། སྔར་ཡོད་ཀྱི་སྡོམ་པ་མི་གཏོང་བ་མ་ཟད་སྡོམ་པ་དགོས་པ་བསྒྲུབ་ནུས་ཡང་ཡོད་དེ། མདོར་བསླབ་པ་ཞེས་པའི་དོན་ནི། ཕམ་པ་འཆབ་མེད་བྱུང་བའི་དགེ་སློང་གིས་སྔར་གྱི་བྲལ་འཚམས་བོར་ཏེ། དགེ་སློང་རྣམ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གྲལ་འཇུག་ཏུ་སྡོད་པ་ལ་སོགས་པ་དམན་སྤྱོད་ལྔ་དང་དུ་ལེན་པ་དང་། རང་ལས་བསླབ་པ་གཞོན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱག་དང་། བཀུར་སྟི་དང་དུ་མི་ 6-4-27b ལེན་པ་སོགས། ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྤྱོད་པ་ལྔ་སྤོང་བ་ལ་སློབ་པའོ། །དེ་ཡང་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པའི་སྐལ་བ་ཡོད་པས། དེའི་ཚེ་ན་ནི་དགེ་སློང་རྣམ་དག་ཏུ་སོར་ཆུད་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་མིན་ན་ཕྱིར་མི་འོང་གི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པས་ཀྱང་སོར་ཆུད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་ལྷག་མ་རྣམས་ནི། འཆབ་བཅས་འཆབ་མེད་གང་བྱུང་ཡང་སྡོམ་པ་སོར་མི་རུང་དུ་བྱེད་མི་ནུས་ཏེ། བཅས་པའི་ཉེས་པ་རྣམས་ནི་མཐོལ་བས་འདག་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་གི་ངོ་བོ་ནི་བཤགས་པས་འདག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ དེ་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་ལ་དོགས་པ་དཔྱད་པ། གསུམ་པ་ཕྱིར་བཅོས་ལ་དོགས་པ་དཔྱད་པ་ལ། ཕམ་པ་བྱུང་ན་འཆབ་སེམས་སྐད་ཅིག་མ་ཅིག་ཡན་ཆད་སྐྱེས་ནས་ཕྱི་བཅོས་སུ་མི་དབྱུང་ལ། འཆབ་མེད་བྱུང་ན་དགྲ་བཅོམ་པའི་འབྲས་བུ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་བསླབ་པ་སྤྱོད་པའི་ཆད་ལས་ཉམས་སུ་བླང་དགོས་སོ། །སྤང་ལྟུང་མན་ཆད་ཀྱི་ལྟུང་བ་ལྷག་མ། འཆབ་པ་དང་བཅས་པ་བྱུང་ནའང་བཅབས་པའི་ཉེས་པ་ནི་མཐོལ་བས་འདག་ལ། རང་གི་ངོ་བོ་ནི་བཤད་པས་འདག་གོ །དང་པོ་མཐོལ་ཚུལ་ནི་ཡུལ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་དྲུང་དུ་སྤྱོད་ལམ་གུས་པ་དང་བཅས་པས། བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ། ལྟུང་བ་སྡེ་ཚན་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ལྟུང་བའི་རིགས་འདི་ཞེས་བགྱི་བ། ཞག་དྲངས་འདི་ཙམ་དུ་བཅབས་པའི་བྱུང་སྟེ། ཉེས་པ་དེ་བཙུན་པའི་མདུན་དུ་མཐོལ་ལོ་བཤགས་སོ། །མི་འཆབ་བོ། །མཐོལ་ཤིང་བཤགས་ན་བདག་བདེ་བ་ལ་གནས་པར་འགྱུར་གྱི་མ་མཐོལ་མ་བཤགས་ན་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་ལ། དེའི་རྗེས་སུ་བཤགས་ཡུལ་གྱིས་ལྟུང་བ་དེ་མཐོང་ངམ། ཕྱིན་ཆད་སྡོམ་མམ་ཞེས་ལན་གསུམ་དུ་དྲི་ཞིང་རྟེན་གྱིས་ཀྱང་མཐ

【現代漢語翻譯】因為無論犯了哪一種根本墮罪都不會再生起戒律。有些人說：『無論發生什麼根本墮罪，都只需要放棄與其對應的別解脫戒，其他戒律仍然可以實現其作用。』這種說法是不合理的，因為這樣會導致存在不完整的比丘和沙彌。如果一個比丘犯了任何一種根本墮罪，再將此罪與其他根本墮罪聯繫起來，就會導致產生更多的根本墮罪，這也是不合理的。總之，如果將墮落與罪行聯繫起來，就會與經中所說的『犯了墮落罪應懺悔』相矛盾。如果發生了未隱瞞的根本墮罪，不僅不會失去原有的戒律，而且戒律仍然可以發揮作用。經中所說的『修學』的含義是：犯了未隱瞞的根本墮罪的比丘，會失去之前的清凈身份，接受五種卑劣的行為，例如：只能坐在所有清凈比丘的末座；不接受比自己年輕的僧人的禮敬等等。特別是要學習放棄五種特殊的行為。如果他在這一生中有獲得阿羅漢果位的潛力，那麼他就可以恢復清凈比丘的身份。如果不是這樣，即使獲得不還果位也無法恢復。其餘的五種墮罪，無論是隱瞞還是未隱瞞，都不能使戒律失效，因為違犯的罪過可以通過坦白來消除，而罪行的本質可以通過懺悔來消除。因此，對於補救的方法進行考察。第三，對於補救的方法進行考察。如果犯了根本墮罪，只要產生一剎那的隱瞞之心，就無法進行補救。如果發生了未隱瞞的根本墮罪，那麼在沒有獲得阿羅漢果位之前，必須接受修學戒律的懲罰。如果犯了其餘的墮罪，包括捨墮等，即使隱瞞了，隱瞞的罪過也可以通過坦白來消除，而罪行的本質可以通過懺悔來消除。首先，坦白的程式是：在具足條件的對境前，以恭敬的姿態說：『尊者請聽，我，名為某某，犯了某某種類的墮罪，在某某時間隱瞞了這麼久，現在在尊者面前坦白懺悔，不再隱瞞。』如果坦白懺悔，我將安樂，如果不坦白懺悔，則不會安樂。』這樣重複三次。之後，懺悔的對象會問：『你看到那個墮罪了嗎？以後還會犯嗎？』這樣問三次，並以信賴之心回答。

【English Translation】 Because no matter which Pāmāpa (根本墮罪, root downfall) is committed, the vows will not be regenerated. Some say, 'No matter what Pāmāpa occurs, only the Prātimokṣa (別解脫戒, individual liberation vow) corresponding to it needs to be abandoned, and the other vows can still fulfill their function.' This statement is unreasonable, because it would lead to the existence of incomplete Bhikṣus (比丘, monk) and Śrāmaṇeras (沙彌, novice monk). If a Bhikṣu commits any one of the Pāmāpas, and then associates this sin with other Pāmāpas, it will lead to the generation of more Pāmāpas, which is also unreasonable. In short, if downfall is associated with transgression, it will contradict the Sutra (經, scripture) which says, 'One should confess if one has committed a downfall.' If an unhidden Pāmāpa occurs, not only will the original vows not be lost, but the vows can still function. The meaning of 'study' mentioned in the Sutra is: a Bhikṣu who has committed an unhidden Pāmāpa will lose his previous pure status and accept five inferior behaviors, such as: only being able to sit at the end of all pure Bhikṣus; not accepting the respect of monks younger than himself, and so on. In particular, one must learn to abandon five special behaviors. If he has the potential to attain the Arhat (阿羅漢, foe destroyer) fruit in this life, then he can restore his status as a pure Bhikṣu. If not, even attaining the Anāgāmin (不還, non-returner) fruit will not restore it. The remaining five kinds of downfalls, whether hidden or unhidden, cannot invalidate the vows, because the committed transgressions can be eliminated through confession, and the nature of the sins can be eliminated through repentance. Therefore, examine the methods of remedy. Third, examine the methods of remedy. If a Pāmāpa is committed, as long as a moment of concealment arises, it cannot be remedied. If an unhidden Pāmāpa occurs, then before attaining the Arhat fruit, one must accept the punishment of practicing the vows. If one commits the remaining downfalls, including Saṃghāvaśeṣa (捨墮, requiring a formal meeting of the Sangha), etc., even if they are concealed, the sin of concealment can be eliminated through confession, and the nature of the sins can be eliminated through repentance. First, the procedure for confession is: in front of a qualified object, with a respectful attitude, say: 'Venerable, please listen, I, named so-and-so, have committed a downfall of such-and-such kind, and have concealed it for so long, now I confess and repent before the Venerable, and will no longer conceal it.' If I confess and repent, I will be at ease, but if I do not confess and repent, I will not be at ease.' Repeat this three times. After that, the object of repentance will ask: 'Did you see that downfall? Will you commit it again in the future?' Ask this three times, and answer with trust.

ོང་ངོ་། །སྡོམ་མོ་ཞེས་དེའི་མཐར་བརྗོད་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་ལྟུང་བ་དེ་ལ་བཅབས་པའི་ཉེས་པ་མེད་ན། ལྟུང་བ་རང་གི་ངོ་བོ་ཕྱིར་བཅོས་པས་མཐོལ་ལོ། །མི་འཆབ་བོ་ཞེས་བརྗོད་མི་དགོས་པས་ཉེས་པ་དེ་བཙུན་པའི་མདུན་དུ་ 6-4-28a བཤགས་སོ། །ཞེས་པ་རྐྱང་པས་བརྗོད་པས་ཆོག་གོ །མཐོལ་བཤགས་ཀྱང་མྱུར་དུ་བྱ་དགོས་ཏེ། འཚམས་ནང་དེ་ན་བཤགས་ཡུལ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ཡོད་བཞིན་དུ་ཕྱིར་བཅོས་མི་བྱེད་ན། ལྟུང་བ་ཅིག་ཡིན་ཀྱང་ཞག་དང་པོ་ལ་མ་བཅོས་ན། ཡོད་པ་ཕྱིར་མི་བཅོས་པའི་ཉེས་པ་གཅིག་དང་། དངོས་གཞིའི་ཉེས་པ་གཅིག་དང་གཉིས་སུ་འགྱུར་ཞིང་། ཞག་གཅིག་པ་འདས་པ་ན། ཉེས་པ་སྔ་མ་གཉིས་པོ་དེ་ཕྱིར་མི་བཅོས་ཀྱི་ཉེས་པ་གསར་དུ་འབྱུང་ཞིང་། སྔ་མའི་ཉེས་པ་གཉིས་དང་བཞིར་འགྱུར་ལ། དེ་ཕྱིན་ཆད་ཞག་ཇི་སྙེད་འདས་པའི་ཞག་སྔ་མ་སྔ་མ་ལས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་ཉིས་འགྱུར་དུ་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ཉེས་པ་དེ་འཆབ་བཅས་ཡིན་ན། མཐོལ་ཡུལ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་འཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་བཞིན་དུ། མ་མཐོལ་ན་ཞག་རེ་རེ་ཞིང་ཕྱིར་མི་འཆོས་ཀྱི་འབྱུང་ཚུལ་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། ཞག་རེ་རེ་ཞིང་ལྟུང་བའི་གྲངས་དུ་ཡོད་ཀྱི་འཆབ་པའི་ཉེས་པའང་དེ་སྙེད་དུ་འགྱུར་རོ། །འདིར་འཆབ་མེད་ཇི་ལྟར་འབྱུང་ཞེ་ན། ལྟུང་བ་དེ་བྱུང་ནས་འཆབ་སེམས་མངོན་འགྱུར་ཡོད་དམ་དེ་མེད་ཀྱང་རུང་། འཆབ་སེམས་དེ་མ་སྤངས་ཤིང་འཚམས་ནང་དེ་ན། མཐོལ་ཡུལ་མཚན་ཉིད་པ་ཡོད་བཞིན་དུ། མ་མཐོལ་བར་ཞག་འདས་པའི་ཚེ་ན་འཆབ་ཉེས་དངོས་གཞིར་འགྱུར་ལ། མདུན་རོལ་ནི་སྦྱོར་བའི་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །འཆབ་པའི་ཉེས་པ་རྣམས་ནི་ལྟུང་བ་ངོ་བོ་དེའི་སྔ་རོལ་དུ་ངེས་པར་གཤེགས་དགོས་ཏེ། ལྷག་མ་འཆབ་བཅས་དག་བྱེད་དུ་སྤོ་བ་མ་སྤྱད་པར་འགྱུར་བ་དང་། དབྱུང་བ་མི་འཆགས་པར་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །འདིར་གཤེགས་ཡུལ་དུ་རུང་བ་ལ། དགེ་སློང་ཆོས་བརྒྱད་ལྡན་གྱི་སྟེང་དུ་ལྟུང་བའི་སྡེ་ཚན་མི་མཐུན་པ་དགོས། དེ་མ་འབྱོར་ནའང་ཡུལ་རྟེན་གཉིས་ཀྱི་ལྟུང་བ་ནི་ནང་མཚན་མི་མཐུན་པ་ཅིག་ངེས་པར་དགོས་སོ། །མཐོལ་ཡུལ་དུ་རུང་ཙམ་པ་ལ་ནི། དེ་ལྟ་བུ་དགོས་པའི་ངེས་པ་མེད་དོ། །དེ་དག་གིས་སྤྱིར་བསྟན་ནས། ད་ནི་སོ་སོའི་ 6-4-28b བཤགས་པ་བྱ་ཚུལ་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། ཕམ་པར་རྟོགས་པའི་སྦོམ་པོ་ལྕི་བ་ལ་ནི་ཐ་ན་དགེ་སློང་དྲུག་མན་ཆད་འཚམས་ནང་དེ་ན་ཡོད་པའི་དགེ་སློང་བཤགས་ཡུལ་དུ་ལྟུང་བ་མཐའ་དག་ལ་བཤགས་དགོས་ལ། ཡང་བ་ནི་བཞི་ཡན་ཆད་དང་། ལྷག་མར་གཏོགས་པའི་སྦོམ་པོ་ལྕི་བ་ལ་ནི་དགེ་སློང་ལྔ་ཡན་ཆད་ལ་ངེས་པར་བཤགས་དགོས་ལ། ལྷག་མར་གཏོགས་པའི་སྦོམ་པོ་ཡང་བ་ནི། གཅིག་གི་མདུན་དུ་བཤགས་པས་ཆོག་གོ །ལྷག་མ་དངོས་ཀྱི་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་ཚུལ་ལ། འཆབ་བཅས་ཡིན་ན་འཆབ་ཉེས་དག་བྱེད་དུ་ཇི་སྙེད་བཅབས་པའི

【現代漢語翻譯】『懺悔』一詞應在其後述說。如果對於該墮罪沒有隱瞞的過失，那麼通過懺悔墮罪本身的性質來坦白。因為不必說『我不隱瞞』，所以只需在比丘面前說『我懺悔』即可。懺悔也必須迅速進行，如果在僧團中存在具有懺悔資格的人，卻不懺悔，即使是一個墮罪，如果在第一天沒有懺悔，那麼就會變成兩個過失：一個是未懺悔的過失，一個是實際的過失。如果過了一天，那麼之前的兩個過失就會變成新的未懺悔的過失，之前的兩個過失就會變成四個。此後，每過一天，過失就會成倍增加。此外，如果該過失是隱瞞的，即使僧團中存在具有懺悔資格的人，如果不懺悔，那麼每天都會產生未懺悔的過失，就像之前一樣。每天，墮罪的數量有多少，隱瞞的過失也會有多少。這裡，如何產生未隱瞞的情況呢？無論墮罪發生后是否有隱瞞的念頭，只要沒有放棄隱瞞的念頭，並且在僧團中存在具有懺悔資格的人，如果沒有懺悔就過了幾天，那麼隱瞞的過失就會變成實際的過失，之前則是預備的過失。所有隱瞞的過失都必須在墮罪本身的性質之前消除，就像不能使用剩餘的隱瞞作為凈化手段，以及不能進行驅逐一樣。在這裡，適合消除過失的地方，需要具有八種功德的比丘，並且需要不同類別的墮罪。如果沒有，那麼也必須存在兩種不同性質的墮罪。對於僅僅適合懺悔的地方，則沒有這種必要。以上是總體的說明，現在將分別說明懺悔的方法：對於認識到是波羅夷（藏文：ཕམ་པ，含義：斷頭罪）的重罪，即使僧團中有少於六個比丘，也必須向所有比丘懺悔所有墮罪。對於較輕的罪，則需要四個或四個以上的比丘。對於屬於僧殘（藏文：ལྷག་མ，含義：剩餘罪）的重罪，則必須向五個或五個以上的比丘懺悔。對於屬於僧殘的輕罪，只需在一個比丘面前懺悔即可。對於僧殘本身的懺悔方法，如果是隱瞞的，那麼需要消除多少隱瞞的過失。

【English Translation】 The word 'confession' should be stated after that. If there is no fault of concealing that transgression, then confess by rectifying the nature of the transgression itself. Since it is not necessary to say 'I do not conceal,' it is sufficient to say 'I confess' before a monk. Confession must also be done quickly. If there is someone qualified to confess in the Sangha, but does not confess, even if it is one transgression, if it is not rectified on the first day, then it will become two faults: one is the fault of not confessing, and the other is the actual fault. If one day passes, then the previous two faults will become new faults of not confessing, and the previous two faults will become four. Thereafter, for every day that passes, the faults will double from the previous day. Furthermore, if the fault is concealed, even if there is someone qualified to confess in the Sangha, if one does not confess, then the occurrence of not confessing will be the same as before for each day. For each day, the number of transgressions will be the same as the number of faults of concealment. Here, how does the situation of non-concealment arise? Whether or not there is a thought of concealment after the transgression occurs, as long as the thought of concealment has not been abandoned, and there is someone qualified to confess in the Sangha, if days pass without confessing, then the fault of concealment will become an actual fault, and before that, it will become a preparatory fault. All faults of concealment must be eliminated before the nature of the transgression itself, just as the remaining concealment cannot be used as a means of purification, and expulsion cannot be carried out. Here, in a suitable place for elimination, a monk with eight qualities is needed, and different categories of transgressions are needed. If not, then there must be two transgressions of different natures. For a place that is only suitable for confession, there is no such necessity. The above is a general explanation, and now the methods of confession will be explained separately: For a grave offense that is recognized as a Parajika (Tibetan: ཕམ་པ, meaning: defeat), even if there are fewer than six monks in the Sangha, all transgressions must be confessed to all monks. For a lighter offense, four or more monks are needed. For a grave offense belonging to Sanghavasesa (Tibetan: ལྷག་མ, meaning: remaining), it must be confessed to five or more monks. For a light offense belonging to Sanghavasesa, it is sufficient to confess before one monk. For the method of rectifying Sanghavasesa itself, if it is concealed, then how many faults of concealment need to be eliminated.

་གྲངས་དང་མཉམ་པའི་སྤོ་བ་སྤྱད་དགོས་ལ་དེའི་དབྱུང་བ་འཆགས་པའི་དོན་དུ། མགུ་བ་ཞག་དྲུག་སྤྱད་ནས། དེ་ནས་ལྷག་མ་དངོས་ཀྱི་དག་བྱེད་དུ་དབྱུང་བ་ནོད་དགོས་སོ། །སྡེ་སྣོད་ཤེས་པའི་དགེ་སློང་དག་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ལ་སོགས་པའི་གང་ཟག་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་ནི། སྤོ་མགུ་མ་སྤྱད་ཀྱང་། བཤགས་ཙམ་གྱིས་འདག་པར་གསུངས་སོ། །སྤང་ལྟུང་གཤེགས་པའི་ཚུལ་ལ་ལྟུང་བྱེད་ཕྱིར་བཅོས་བྱས་པའི་ཚེ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་ལྟུང་བ་འབྱུང་བའི་རྫས་དང་། ལྟུང་བ་དེ་ཕྱིར་བྱུང་ཕྱིན་ཆད་རྙེད་པའི་ནོར་ལྷན་པ་ཁྲུ་གང་བ་ཡན་ཆད་བཤགས་ཡུལ་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་དེའི་དྲུང་དུ། ཞག་གཅིག་ཏུ་སྤངས་ནས་ལྟུང་བ་དེ་ཕྱིར་བཅོས་བྱེད་དགོས་ལ། དེ་ཡང་ལྷུང་བཟེད་ཚོལ་བའི་ཕྱོགས་གཅིག་དང་། བྱིན་འཕྲོགས་གཉིས་ནི་གཏན་སྤངས་ཡིན་ནོ། །ལྟུང་བ་འདག་པའི་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཡང་། སྔོན་ཆད་ལ་འགྱོད་སེམས་དང་། ཕྱིན་ཆད་ལ་སྡོམ་སེམས་དྲག་པོ་ངེས་པར་དགོས་ལ། དེ་གཉིས་མེད་པར་ཚིག་ཙམ་གྱིས་བཤགས་པ་བྱས་ཀྱང་ཉེས་པ་མི་འདག་གི་སྟེང་དུ་རྫུན་གྱི་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། །འདིར་བཤགས་པས་ལྟུང་བ་འདག་པར་གསུངས་པ་ཡང་མངོན་གྱུར་མགོ་མནན་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི། ས་བོན་ནི་མཐོང་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤང་བར་བྱ་དགོས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དམ་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་ཚུལ་བཞིན་དུ་ཞུགས་ནས་དྲན་པ་དང་ 6-4-29a བག་ཡོད་པ་དང་། བདེ་བར་གནས་པའི་རྐྱེན་དང་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་བརྟེན་ནས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ངོ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། ཉེས་པས་མ་གོས་པ་ལ་བསླབ་པར་བྱ་དགོས་ཤིང་གསོ་སྦྱོང་དང་དགག་དབྱེ་ཕྱིར་འཆོས་ཀྱིས་ཉེས་པས་གོས་ཀྱང་། སོར་ཆུད་པའི་ཐབས་ལ་འབད་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། ལུང་ལས་གཉིས་ནི། མཁས་པ། གསལ་བ། དགེ་བ། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་སྟེ། གཉིས་གང་ཞེ་ན། ལྟུང་བ་མི་འབྱིན་པ་གང་ཡིན་པ། ལྟུང་བ་བྱུང་ནས་ཆོས་བཞིན་དུ་ཕྱིར་འཆོས་པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་དག་གིས་ནི་སྤང་བྱ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྟན་ཟིན་ནོ། ། ༈ ཉམས་སུ་བླང་བྱ་འཇུག་པའི་བསླབ་པ། དེ་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་ཉམས་སུ་བླང་བྱ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། གཞི་བཅུ་བདུན་གྱི་བཤད་པ་ལོགས་སུ་བྱས་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་ལ་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་རིམ་པ་ནི། ཐོག་མ་ཁོ་ནར་ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ལས། གཞི་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་མནོས་ཏེ། དེ་ནས་བརྟན་མཁས་གཉིས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཚུལ་བཞིན་དུ། རྟེན་ནས་བླང་དོར་གྱི་གནས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་བྱས་ཏེ། ཇི་ལྟར་ནོས་པའི་བསླབ་པ་ཕྲ་མོ་ཙམ་ལའང་ཁྱད་དུ་མི་གསོད་པར་མིག་འབྲས་བཞིན་དུ་གཅེས་པར་བཟུང་ནས་ཐོས་པ་དང་། བསམ་པ་དང་བསྒོམ་པའི་རིམ་པས་ཕན་བདེའི་འབྱུང་གནས་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ལ་རིམ་བཞིན་འཇུག་པར་བྱའོ། །ཐུབ་བ

【現代漢語翻譯】需要使用與罪行數量相同的贖罪方法，爲了彌補罪行的構成。需要使用六夜的『མགུ་བ་ཞག་དྲུག་』（藏文，字面意思：喜悅六夜），然後爲了真正地凈化，需要接受贖罪。對於精通律藏的比丘，以及已入流等特殊之人，即使不使用『སྤོ་མགུ་』（藏文，字面意思：移動喜悅），也說僅通過懺悔即可清凈。關於捨棄墮罪的方式，當修復墮罪時，依賴於產生墮罪的物品，以及墮罪發生后獲得的財物，直到一塊一肘長的布，都需要在具有資格的懺悔者面前，捨棄一夜，並修復該墮罪。其中，尋找缽的方位和奪取施予物這兩種情況是永久捨棄的。清凈墮罪的主要因素是，對過去要有後悔之心，對未來要有強烈的防護之心。如果缺少這兩者，僅憑言語懺悔，不僅無法清凈罪業，反而會增加妄語的罪過。這裡所說的通過懺悔清凈墮罪，僅僅是壓制了顯現的罪業，而種子則需要通過見道和修道來斷除。因此，要如法進入聖法律藏，依靠正念和謹慎，以及安樂的因緣和善知識，認識不順之品，努力不被罪業沾染，即使因布薩、解夏和修復而沾染罪業，也要努力恢復清凈。經中說：『二者是智者、明者、善者、大丈夫。何為二？不犯墮罪者，以及犯墮罪后如法懺悔者。』以上講述了捨棄應斷之事的戒律。第二，受持應行之事的學處。關於如何學習的方式。第二，受持應行之事的戒律，可以通過單獨講解十七事來了解。第三，學習這些的次第是：首先，從特殊的處所，接受完全清凈的根本戒律，然後依靠具備穩重和智慧兩種功德的善知識，如理如實地辨別應取應舍之處，對於所受持的學處，即使是微小的部分，也不輕視，像愛護眼珠一樣珍視，通過聽聞、思惟和修習的次第，逐步進入利益安樂之源——佛陀的教法。

【English Translation】 It is necessary to use as many expiations as there are offenses, in order to compensate for the formation of the offense. It is necessary to use 'མགུ་བ་ཞག་དྲུག་' (Tibetan, literal meaning: six nights of joy) for six nights, and then, in order to truly purify, it is necessary to accept expiation. For a Bhikshu who is proficient in the Vinaya Pitaka, and for special individuals such as those who have entered the stream, it is said that even without using 'སྤོ་མགུ་' (Tibetan, literal meaning: moving joy), purification can be achieved through confession alone. Regarding the manner of abandoning offenses, when an offense is repaired, the substance on which the offense arises, and the wealth obtained after the offense has occurred, up to a piece of cloth one cubit long, must be abandoned for one night in the presence of a qualified confessor, and that offense must be repaired. Among these, the direction of seeking the alms bowl and the taking of what has been given are permanently abandoned. The main cause of purifying offenses is that there must be remorse for the past and a strong intention to restrain oneself in the future. If these two are lacking, even if one confesses with mere words, the offense will not be purified, and on top of that, it will become the offense of lying. Here, it is said that offenses are purified by confession, but this is only suppressing the manifest offense; the seed must be abandoned by the path of seeing and meditation. Therefore, having properly entered the holy Dharma Vinaya, relying on mindfulness and vigilance, as well as the conditions for well-being and a virtuous friend, one must recognize the opposing factors and strive not to be defiled by offenses. Even if one is defiled by offenses through Uposatha, Pravāraṇā, and restoration, one must strive to restore oneself. The scriptures say: 'Two are wise, clear, virtuous, and noble beings. What are the two? One who does not commit offenses, and one who, having committed offenses, repairs them according to the Dharma.' These have shown the discipline of abandoning what should be abandoned. Second, the precepts of engaging in what should be practiced. Regarding how to learn. Second, the discipline of engaging in what should be practiced can be understood through the separate explanation of the seventeen bases. Third, the order of learning these is: first, from a special place, receive the completely pure root precepts, and then, relying on a virtuous friend who possesses the qualities of stability and wisdom, accurately and correctly distinguish what should be taken and what should be abandoned. For the precepts that have been received, even the smallest part should not be disregarded, but cherished like the apple of one's eye, and one should gradually enter the teachings of the Victorious One, the source of benefit and happiness, through the order of hearing, thinking, and meditating.

སྟན་སྙིང་པོ་ལེགས་གསུངས་འདུལ་བའི་མདོ། །མདོ་དོན་རྒྱས་པར་འགྲེལ་པ་རྣམ་འབྱེད་ལུང་། །ལུང་རིགས་ལྟར་ལ་རྒྱུས་པ་རྩ་བའི་གཞུང་། །གཞུང་བཞིན་བསྡུས་པའི་དོན་གསལ་ངག་ཉུང་འདི། །སྡོམ་གསུམ་གོམས་སྟབས་བརྟན་པར་བསྒྱུར་མཁས་ཤིང་། །མང་ཐོས་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་ལ་མངོན་དགའ་བའི། །བློ་གསལ་དབང་པོ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དཔལ། །ལེགས་པའི་བློ་ཡིས་དང་བས་བསྐྲུན་པ་ཡིན། །དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགེ་བ་གང་། །གངས་རིའི་ཏོག་ལྟར་དཀར་བ་དེ། །ཀུན་ 6-4-29b ཀྱང་རྒྱལ་བའི་བསྟན་པ་ལ། །ཚུལ་བཞིན་འཇུག་པའི་དོན་དུ་བསྔོ། །བསླབ་ལ་གུས་པའི་དགེ་སློང་འགས། །གཞུང་མང་ཉན་པར་མི་ནུས་ན། །འདི་ཙམ་ཁོ་ནས་བསླབ་པའི་གནས། །མ་ལུས་ལེགས་པར་བསྡུས་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་འདི་ནི་བསླབ་པ་ལ་གུས་པའི་དགེ་སློང་གྲགས་པ་རྒྱལ་མཚན་ཞེས་བྱ་བས་ལེགས་པར་བསྐུལ་བའི་ངོར། འདུལ་བ་འཛིན་པའི་ཐ་ཤལ། དབུ་རུ་བྱང་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་དུ་བྱུང་བའི་ཐོས་པ་འཛིན་པ། ཤཱཀྱའི་སྲས་ཀྱི་དགེ་སློང་དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དྲི་མེད་ལེགས་པའི་བློས། དབང་ཕྱུག་གི་ལོ་ས་གས་ཉ་བའི་ཡར་ངོ་ལ་དཔལ་བྱ་ཡུལ་ཐུབ་ཆེན་མངོན་པར་དགའ་བའི་ཆོས་གྲྭ་ཆེན་པོར་སྦྱར་བའོ།། །།མངྒ་ལཾ་བྷ་ཝནྟུ།། །། ༄། །ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཞུགས་སྷོ།། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཞུགས་སྷོ། །༄༅། །ན་མོ་ལོ་ཀེ་ཤྭ་ར་ཡ། དེ་ལྟར་ཉན་ཐོས་དང་ཐུན་མོང་གི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཤད་ཟིན་ནས། ད་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཤད་པར་བྱ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྗེ་བཙུན་མ་ཕམ་པའི་ཞབས་ལས་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་བླངས་པའི་རིམ་པ་དེ་ཉིད་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བཤད་པ་དང་། རྗེ་བཙུན་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཞབས་ལས་རྒྱལ་སྲས་ཞི་བ་ལྷས་བླངས་པའི་རིམ་པ་དེ་ཉིད་བརྗོད་པ་དང་། གཉིས་པོའི་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་མདོར་བསྡུས་ནས་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་ནོད་པའི་ཚུལ། མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཚུལ། ཉམས་ན་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཐབས་སོ། ། ༈ སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་ནོད་པའི་ཚུལ། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། གང་ལས་ནོད་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་ཁྱད་ཆོས། གང་གིས་ནོད་པ་སློབ་མའི་ཁྱད་པར། ཇི་ལྟར་ནོད་པ་ཆོ་གའི་རིམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐུན་རྐྱེན་ཚང་དགོས་པ་དང་། འགལ་རྐྱེན་བྲལ་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ལ་གནས་པ། དེའི་སྡེ་སྣོད་ལ་མཁས་པ། སྡོམ་པ་སྟེར་བ་དང་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་ཏུ་འཇུག་པའི་ནུས་པ་དང་ 6-4-30a ལྡན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཁྱད་པར་དེ་གསུམ་དང་ལྡན་པ་ཡང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་མ

【現代漢語翻譯】《根本律藏善說心要經》，經義廣釋《辨別論》，論理如實根本論，如論攝義言簡明。善巧穩固三律儀，樂入多聞大海中，具足勝妙智慧者，釋迦勝賢以善心造。由此所生諸善業，如雪山頂般潔白，愿諸眾生皆能入，如理行持勝者教。若有敬學之比丘，無力廣聞諸論藏，僅此已攝學處要，一切悉皆善彙集。》此乃敬學之比丘格勒嘉燦敦請，由持律之末者，生於衛茹藏北之多聞者，釋迦子之比丘華釋迦勝賢，以無垢善心，于具自在年之魚月上弦，在吉祥覺域大寺顯慶法苑所著。吉祥圓滿！《三乘律儀分別論》中，《菩薩律儀決定論》。《三乘律儀分別論》中，《菩薩律儀決定論》。頂禮洛給夏瓦ra耶！如是聲聞及共同之律儀決定論已竟。今當說菩薩之律儀決定論，共有三：謂聖者無著從至尊彌勒足前如何受學之次第，略而述之；聖者文殊足前，王子寂天如何受學之次第，述之；二者不同之差別，略而示之。初中有三：如何受律儀之相，如何不失而守護之相，失壞則如何恢復之方便。如何受律儀之相初中有三：從何受者，謂善知識之特點；以何受者，謂弟子之特點；如何受者，謂儀軌之次第。初中有二：順緣需具足，違緣需遠離。初者，謂安住菩薩律儀，精通彼之律藏，具有能傳律儀及令學學處之能力。二者，謂善知識具足此三特點，亦需具足六度之...

【English Translation】 The 'Root Essence of Vinaya, Well Spoken Sutra,' the extensive commentary on the Sutra's meaning, the 'Distinguishing Treatise,' the fundamental text that thoroughly understands the reasoning of the Treatise, this concise and clear summary of the meaning as per the text. Skillfully and firmly transforming the three vows, joyfully entering the ocean of vast learning, the wise and glorious Shakya Chokden Pal, with a virtuous mind, created this. Whatever merit arises from this, as white as the crest of a snow mountain, may all beings enter the doctrine of the Victorious One in accordance with the Dharma. If some monks who respect learning are unable to listen to many texts, this alone has perfectly gathered all the points of learning. This was written at the request of the monk Drakpa Gyaltsen, who respects learning, by the lowest of the Vinaya holders, a follower of the northern tradition of Uru, the learned monk, the Shakya son, Pal Shakya Chokden Drimey Lekpai Lo, in the waxing moon of the Fish month of the Year of the Powerful One, at the great Dharma college of Pal Jayul Thupchen Ngonpar Gawai. May there be auspiciousness! From the 'Differentiation of the Three Vehicles' Vinaya,' the 'Determination of the Bodhisattva's Vinaya' is presented. From the 'Differentiation of the Three Vehicles' Vinaya,' the 'Determination of the Bodhisattva's Vinaya' is presented. Homage to Lokeshvara! Thus, the determination of the Vinaya common to the Hearers has been explained. Now, the determination of the Bodhisattva's Vinaya will be explained, which has three parts: how the venerable Asanga received it from the feet of the Lord Maitreya, which will be explained in brief; how the prince Shantideva received it from the feet of the venerable Manjushri, which will be described; and the differences between the two, which will be shown in brief. The first has three parts: how to receive the vows, how to protect them without deterioration, and the means to restore them if they are deteriorated. How to Receive the Vows The first has three parts: from whom to receive them, the qualities of the virtuous friend; by whom to receive them, the qualities of the disciple; and how to receive them, the order of the ritual. The first has two parts: the favorable conditions must be complete, and the unfavorable conditions must be absent. The first is that one must abide in the Bodhisattva's vows, be skilled in its Vinaya Pitaka, and have the ability to give the vows and instruct in the precepts. The second is that the virtuous friend who possesses these three qualities must also possess the six perfections...

ི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཤས་ཆེ་ན་སྡོམ་པ་བླང་བའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་གང་ཞེ་ན། སྦྱིན་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེར་སྣ་དང་ཆོག་མི་ཤེས་པ་སོགས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ནི་བསླབ་པ་ལས་ལྷོད་པར་བྱེད་པ་སོགས་དང་། བཟོད་པའི་ནི། ཁྲོ་སྐྱེན་པ་དང་ཁོན་དུ་འཛིན་པ་སོགས་དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ནི་ལེ་ལོ་ཆེ་བ་སོགས་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་ནི་སེམས་རྣམ་པར་གཡེངས་པ་སོགས་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་བཟུང་ཡང་དེ་ལ་བསྐུར་པ་འདེབས་པ་སོགས་ཏེ། དེ་དག་དང་མ་བྲལ་ན་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་བླ་མར་མི་རུང་ངོ་། །གཉིས་པ་སློབ་མའི་ཁྱད་པར་ལ་གཉིས་ཏེ། མཐུན་རྐྱེན་ཚང་དགོས་པའི་དང་། འགལ་རྐྱེན་དང་བྲལ་དགོས་པའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱའོ་སྙམ་པའི་སྨོན་སེམས་དང་ལྡན་པ། དགེ་བའི་རྩ་བ་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་དེའི་དོན་དུ་དེ་ལྟར་གྱུར་ཅིག་པའི་སྨོན་ལམ་ཡང་ཡང་བཏབ་པ་དང་ལྡན་པ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ནས་འབྱུང་བའི་རླབས་པོ་ཆེའི་སྤྱོད་པ་རྣམས་བསླབས་ཤིང་ཤེས་ནས་དེ་ལ་སྤྲོ་བར་གྱུར་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ནི་ངེས་པར་དགོས་ལ། སོ་སོར་ཐར་པ་རིགས་བདུན་གང་རུང་གི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ། ཞེས་གསུང་བའི་ལུགས་ཀྱང་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བཤད་མ་ཐག་པའི་ཕྱིན་དྲུག་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཤས་ཆུང་ཤིང་། མི་དགེ་བ་བཅུ་ལ་བག་མེད་པར་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་བྲལ་བའོ། །གསུམ་པ་ལ། གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི། རྗེས་སོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་རྐང་པ་གཉིས་ཀྱི་དྲུང་དུ། ཁྱད་ཆོས་དེ་དག་དང་ལྡན་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་དེས། ཐོག་མར་ཕྱག་བྱ་ཞིང་ཡོན་ཕུལ་ནས་འདི་སྐད་ཅེས་གསོལ་བ་གདབ་པར་བྱ་སྟེ། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ལས་བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ། 6-4-30b བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླང་བ་ནོད་པར་འཚལ་གྱི། དེ་ལ་གནོད་པ་མ་མཆིས་ན་བདག་ལ་ཐུགས་བརྩེ་བའི་སླད་དུ་ཅུང་ཟད་ཅིག་གསན་ཞིང་བསྩལ་བའི་རིགས་སོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་དོ། །དེ་ནས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དེས་བསྒྲུབ་བྱ་དེ་ལ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་བླངས་པའི་ཕན་ཡོན་རྗེ་བཙུན་མ་ཕམ་པས་ཚོང་དཔོན་གྱི་བུ་ནོར་བཟང་ལ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཚུལ་ཕལ་བོ་ཆེའི་མདོ་ལས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་རྒྱས་པར་བརྗོད་ནས་སྡོམ་པ་ལ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག །སེམས་ཅན་མ་སྒྲལ་བ་རྣམས་བསྒྲལ་བ་དང་། མ་གྲོལ་བ་རྣམས་དགྲོལ་བ་དང་། དབྱུགས་མ་ཕྱུང་བ་རྣམས་དབྱུགས་དབྱུང་བ་དང་། ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པ་རྣམས་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་གདུང་མི་གཅོད་པར་འདོད་དམ། དེ་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་ས

【現代漢語翻譯】如果（上師）不符合（菩薩戒）的條件，那是因為他與（菩薩戒）不一致的方面太多。哪些方面呢？比如，與佈施相違背的吝嗇和不知滿足等等；與戒律相違背的放鬆學處等等；與忍辱相違背的易怒和懷恨等等；與精進相違背的懈怠等等；與禪定相違背的心散亂等等；與智慧相違背的，即使持有菩薩藏的經典，也誹謗它等等。如果不脫離這些，就不能成為授予戒律的上師。第二，關於弟子的差別，有兩種：必須具備順緣，以及必須遠離違緣。第一種是：具有爲了利益一切眾生而證得佛果的愿菩提心；具有基於此善根，爲了那個目的而反覆發願的願力；學習並瞭解從菩薩藏中產生的偉大行持，並對此感到歡喜。這些是必須的。也有人說：必須具有七種別解脫戒中的任何一種。第二種是：減少與前面所說的六度相違背的方面，並且不放縱地享受十不善業。第三，分為三部分：加行、正行和結行。首先是加行：像這樣具有差別的善知識的足下，由具有那些功德的所化機，首先頂禮並供養，然後這樣祈請：『尊者，我，名字叫……，想要領受菩薩的戒律，如果不妨礙，請您爲了慈悲我而稍微聽一下並賜予。』這樣重複三次。然後，那位善知識對所化機說：詳細講述領受菩薩戒的利益，就像聖母無垢（藏文：ཇེ་བཙུན་མ་ཕམ་པ།）對商人子善財（藏文：ནོར་བཟང་།）所說的那樣，從《大方廣經》中引用的那樣，從而使他對戒律產生歡喜。就像這樣：『善男子，你聽著！你想救度未被救度的眾生，你想解脫未被解脫的眾生，你想拔出未被拔出的眾生，你想讓未涅槃的眾生涅槃，你想不中斷佛陀的種姓嗎？』對此，你的……

【English Translation】 If (the guru) does not meet the conditions (of Bodhisattva vows), it is because he has too many aspects that are inconsistent with (Bodhisattva vows). What aspects are these? For example, stinginess and dissatisfaction, which are contrary to generosity; relaxing the training, which is contrary to discipline; being quick to anger and holding grudges, which are contrary to patience; laziness, which is contrary to diligence; mental distraction, which is contrary to meditation; and even if holding the Bodhisattva's collection of scriptures, slandering it, which is contrary to wisdom. If one does not break away from these, one cannot become a guru who bestows vows. Second, regarding the differences of disciples, there are two: the difference between having favorable conditions and the difference between being free from unfavorable conditions. The first is: having the aspiration Bodhicitta to attain Buddhahood for the benefit of all sentient beings; having the aspiration to repeatedly make aspirations based on this root of virtue for that purpose; learning and understanding the great practices arising from the Bodhisattva's collection and being delighted in them. These are necessary. There are also those who say: one must have any of the seven types of individual liberation vows. The second is: reducing the aspects that are contrary to the six perfections mentioned earlier, and not indulging in the ten non-virtuous actions. Third, it is divided into three parts: the preliminary, the main part, and the concluding part. First is the preliminary: at the feet of a virtuous friend who has such differences, the disciple who has those qualities first prostrates and makes offerings, and then prays like this: 'Venerable, I, named..., desire to receive the vows of a Bodhisattva. If there is no hindrance, please listen and grant me a little for the sake of your compassion.' Repeat this three times. Then, that virtuous friend tells the disciple in detail about the benefits of taking the Bodhisattva vows, just as the Holy Mother Immaculate (Tibetan: ཇེ་བཙུན་མ་ཕམ་པ།) told the merchant's son Good Wealth (Tibetan: ནོར་བཟང་།), as quoted from the Mahavaipulya Sutra, thereby making him rejoice in the vows. Like this: 'Good son, listen! Do you want to save beings who have not been saved, do you want to liberate beings who have not been liberated, do you want to pull out beings who have not been pulled out, do you want to lead beings who have not attained Nirvana to Nirvana, do you want to not cut off the lineage of the Buddha?' To this, your...

ེམས་བསྐྱེད་པ་བསྟན་པ་དང་། ཡི་དམ་ཡང་བརྟན་པར་བྱའོ། །ཞེས་བརྗོད་པ་ན། བསྒྲུབ་བྱ་དེས་ཀྱང་དེ་ལྟར་འདོད་ཅིང་སྤྲོའོ་ཞེས་ལན་བཏབ་ནས། དེའི་འོག་ཏུ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་རྟེན་བཤམ་པ་དང་། འབྱོར་པའི་ཚོགས་ཅི་ཡོད་ཀྱི་སྒོ་ནས་མཆོད་པའི་ཚོགས་རྣམས་ཀྱང་སྦྱར། ཕྱོགས་བཅུའི་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་མདུན་གྱི་ནམ་མཁར་སྤྲིན་གྱི་ཕུང་པོ་བསྟིབས་པ་བཞིན་དུ་བཞུགས་པར་བསམས་ལ། ཕྱག་དང་མཆོད་པ་ནུས་པ་དང་སྦྱར་ཏེ་རྒྱས་པར་བྱའོ། །དེ་ནས་བླ་གོས་ཕྲག་པ་གཅིག་ཏུ་གཟར། པུས་མོའི་ལྷ་ང་ས་ལ་བཙུགས་པའམ་ཙོག་ཙོག་པུར་འདུག་ཀྱང་རུང་སྟེ། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དེ་ལ་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། རིགས་ཀྱི་བུ་ཁྱོད་ཀྱིས་ད་ནི་བདག་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླང་བ་སྩལ་དུ་གསོལ། ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་ནས། ཡིད་ལ་འདི་ལྟར་བསམ་པ་ནི། ད་ནི་བདག་གིས་རིང་པོ་མི་ཐོགས་པར་བསོད་ནམས་ཀྱི་གཏེར་ཆེན་པོ་བླ་ན་མེད་པ་ཟད་མི་ཤེས་པ་རྙེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཡིད་ལ་ 6-4-31a བྱེད་ཅིང་ཅང་མི་སྨྲ་བར་འདུག་གོ །དེ་ནས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་པ་དེ། སྟན་ལ་འདུག་གམ་འགྲེང་ཡང་རུང་སེམས་མ་ཡེངས་པར་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ཁྱོད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན་ནམ། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་ལམ་བཏབ་བམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མ་མོ་ཐོས་སམ། ཐོས་པ་དེ་ལ་སེམས་རབ་ཏུ་དང་བར་བྱེད་ཅིང་བསྐུར་པ་འདེབས་པར་མི་བྱེད་དམ། སྡོམ་པ་འདི་གཞན་དག་གིས་འཛིན་དུ་བཅུག་པའམ། ཕ་རོལ་པོ་ལ་འགྲན་པའི་ཕྱིར་དུ་མ་ཡིན་ནམ། ཞེས་དྲི་བར་བྱ་ཞིང་། དེའི་ཚེ་བསྒྲུབ་བྱ་དེས་ཀྱང་དོན་དང་མཐུན་པའི་བསམ་པས་མ་ལགས་སོ་ཤེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ལ་འཇུག་པ་ནི། སྦྱོར་བའི་ཆོ་ག་དེ་ལྟར་བྱས་ཟིན་པའི་འོག་ཏུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། རིགས་ཀྱི་བུ་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ཁྱོད། འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དང་། མ་འོངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དང་། གང་དག་ཕྱོགས་བཅུའི་ཞིང་ན་ད་ལྟར་བཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བསླབ་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་རྣམས་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ཡིན་པ་དང་། བསླབ་པའི་གཞི་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་དང་དེ་དག་ལ་འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་བསླབ་པར་གྱུར་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་སློབ་པར་འགྱུར་བ་དང་། ད་ལྟར་བཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སློབ་བཞིན་པའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཐམས་ཅད་ཚུ

【現代漢語翻譯】顯示發起菩提心，並穩固本尊。（上師）如此說后，受法者也應回答『我願意並歡喜』。之後，陳設諸佛菩薩的聖像，並盡己所能地供養。觀想十方諸佛菩薩如雲般聚集在前方虛空中，盡力供養，廣作供養。然後，袒露右肩，右膝著地，或蹲踞而坐。向善知識（上師）說：『請您賜予我菩薩戒』，重複三次。心中想著：『現在我將很快獲得無上、取之不盡的功德寶藏』，如此作意，保持沉默。然後，善知識（上師）坐在座位上或站立皆可，但心不散亂，說道：『某某（你的名字），你是菩薩嗎？你發過菩提心了嗎？你聽過菩薩藏的教法嗎？聽聞后，你的心是否歡喜並生起信心？你接受此戒是爲了讓別人接受，還是爲了與他人競爭？』應如此提問。此時，受法者應以真誠之心回答『不是』。第二，進入正行：完成上述準備儀式后，上師應說：『某某（你的名字），過去諸佛菩薩所學之學處，所持之戒律，以及未來諸佛菩薩所學之學處，現在十方世界諸佛菩薩所學之學處，以及他們所持之戒律，過去諸佛菩薩已學，未來諸佛菩薩將學，現在諸佛菩薩正在學習的所有學處和戒律，你是否能守護？』

【English Translation】 Show the arising of Bodhicitta and stabilize the Yidam. After saying this, the recipient should answer, 'I am willing and joyful.' Then, display the images of all Buddhas and Bodhisattvas, and offer as much as possible. Visualize the Buddhas and Bodhisattvas of the ten directions gathering like clouds in the space in front, make offerings to the best of your ability, and make extensive offerings. Then, expose one shoulder, kneel on the right knee, or sit squatting. Say to the virtuous friend (Guru): 'Please grant me the Bodhisattva vows,' repeat three times. Think in your heart: 'Now I will soon obtain the supreme and inexhaustible treasure of merit,' contemplate in this way, and remain silent. Then, the virtuous friend (Guru) may sit on the seat or stand, but with an undistracted mind, say: 'So-and-so (your name), are you a Bodhisattva? Have you generated Bodhicitta? Have you heard the teachings of the Bodhisattva Pitaka? After hearing, does your heart rejoice and generate faith? Are you taking this vow to make others take it, or to compete with others?' Should ask like this. At this time, the recipient should answer 'No' with a sincere heart. Second, entering the main practice: After completing the above preparatory rituals, the Guru should say: 'So-and-so (your name), all the trainings that past Buddhas and Bodhisattvas have learned, the precepts they have held, and the trainings that future Buddhas and Bodhisattvas will learn, the trainings that all Buddhas and Bodhisattvas in the ten directions are learning now, and the precepts they hold, the past Buddhas and Bodhisattvas have learned, the future Buddhas and Bodhisattvas will learn, all the trainings and precepts that the present Buddhas and Bodhisattvas are learning, can you protect them?'

ལ་ཁྲིམས་ཐམས་ཅད་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དགེ་བའི་ཆོས་བསྡུད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ང་ལས་ནོད་དམ། ཞེས་ལན་གཅིག་བརྗོད་པ་ན། བསྒྲུབ་བྱ་དེས་ཀྱང་ནོད་ 6-4-31b ལགས་སོ་ཤེས་དཔོན་སློབ་གཉིས་ཀས་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་བརྗོད་དོ། །སྐབས་དེར་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཐབས་ཡིན་ནོ་དང་། སློབ་མས་ལེགས་སོ་ཤེས་ཀྱང་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། སྡོམ་པ་ཐོབ་པའི་དུས་ངོ་ཤེས་པའི་ཆེད་དུའོ། །གསུམ་པ་འཇུག་གི་ཆོ་ག་ལ་གསུམ་སྟེ། མཁྱེན་པར་གསོལ་བ། དེའི་དགོངས་པ། ཡོན་ཕུལ་ནས་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སློབ་མ་དེ་སྟན་ལས་མ་ལངས་པར་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དེས་ཕྱོགས་བཅུའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཞབས་ལ་གཏུགས་པའི་ཕྱག་བྱས་ཤིང་མེ་ཏོག་ཕུལ་ནས། འདི་སྐད་ཅེས་བརྗོད་པ་ནི། བདག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བསྒྲུབ་བྱ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་མནོས་ལགས་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་འདི་ལ། བདག་དཔང་དུ་གྱུར་པར་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་མུ་མེད་པ་དག་ན་འཕགས་པའི་མཆོག་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་ཀྱང་། ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལྐོག་ཏུ་མ་གྱུར་པའི་ཐུགས་མངའ་བ་རྣམས་ལ་མཁྱེན་པར་གསོལ་ལོ་ཞེས་ལན་གསུམ་དུའོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་གསོལ་བས་བསླབ་པ་ལས་མི་འདའ་བ་དང་། དེ་དག་གིས་དགོངས་ནས་རྗེས་སུ་འཛིན་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ཚེ་དེ་ལ་དགེ་བའི་ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་སྲས་དང་བཅས་རྣམས་ཀྱིས། །དགེ་བའི་ཐུགས་ཀྱིས་རྟག་པར་ཡང་། །བུ་སྡུག་འདྲ་བར་དགོངས་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ནས་སློབ་མས་གཏང་རག་གི་ཡོན་དང་། ཕྱོགས་བཅུའི་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ལ་མཆོད་པ་བྱས་ནས། སློབ་དཔོན་གཉིས་ཀ་ཡང་སྟན་ལས་ལངས་ཏེ། ཕྱོགས་བཅུར་ཕྱག་བྱས་ཏེ་མེ་ཏོག་འཐོར་བར་བྱའོ། །དེ་ནས་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པ་ནི། འདི་སྐད་ཅེས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ 6-4-32a ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་འདི་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དག་གིས་ནི་འདིའི་བརྒྱའི་ཆར་ཡང་ཉེ་བར་མི་འགྲོ། སྟོང་གི་ཆར་ཡང་ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་སྤྲོས་ནས་བརྗོད་པར་བྱའོ། ། ༈ མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཚུལ། མཐུན་ཕྱོགས་ལ་སློབ་པ། གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྡོམ་པ་བཟུང་ནས་བསླབ་པར་བྱ་བ་ལ། གཉིས་ཏེ། མཐུན་ཕྱོགས་ལ་སློབ་པ་དང་། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སྤོང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གཞན་རྣམས་དང་ནི་བདག་ལའ

【現代漢語翻譯】所有戒律的本質如下：是否從我這裡接受守護戒律、積累善法的戒律和利益眾生的戒律？』當這樣說一次時，受戒者也回答『接受』。師徒二人這樣重複三次。此時，導師應說『這是方便』，弟子應說『善哉』，以示知曉得戒之時。第三，關於進入儀軌，有三點：祈請知曉、領會其意、供養財物以生歡喜。第一點是：弟子未起身時，善知識應向十方諸佛和菩薩頂禮，獻上鮮花，並說：『我，名為[某某]的菩薩，爲了名為[某某]的菩薩，已經三次領受了菩薩戒。爲了名為[某某]的菩薩所領受的菩薩戒，請十方無邊無際的世界中，那些雖隱而不顯的聖者，以及那些對一切眾生無所不知的聖者們，作為我的見證。』這樣說三次。第二點是：如此祈請，就不會違背所學，他們也會領會並加以護持。正如所說：『那時，爲了他的利益，諸佛及其眷屬，將以慈悲之心，像對待愛子一樣，時常關懷他。』第三點是：之後，弟子應供養酬謝之物，並向十方諸佛及其眷屬獻上供養。師徒二人也應起身，向十方頂禮，並散花。然後，爲了生起歡喜，應這樣說：『這領受的菩薩戒，是所有戒律中最殊勝的，其他的戒律連它的百分之一、千分之一都無法相比。』等等，應詳細闡述。如何守護而不衰退：學習順應之法。第二，受戒之後，應學習的內容有兩點：學習順應之法和捨棄不順應之法。第一點是：正如所說：『對他人和我自己』

【English Translation】 All the precepts are like this: Do you receive from me the precept of guarding, the precept of accumulating virtue, and the precept of benefiting sentient beings?' When said once, the one to be ordained also answers 'I receive.' The teacher and student repeat this three times. At that time, the teacher should say 'This is skillful means,' and the student should say 'Excellent,' to indicate that the time of receiving the precepts is known. Third, regarding the entering ceremony, there are three points: requesting to be known, understanding its meaning, and offering gifts to generate joy. The first point is: before the student rises from the seat, the virtuous friend should prostrate to the feet of all the Buddhas and Bodhisattvas of the ten directions, offer flowers, and say: 'I, the Bodhisattva named [so and so], for the Bodhisattva to be ordained named [so and so], have received the Bodhisattva precepts three times. For the Bodhisattva precepts received by the Bodhisattva to be ordained named [so and so], I request that the noble ones who are hidden but not obscured in the boundless and limitless realms of the ten directions, and those who have minds that are not obscured to all sentient beings, be my witnesses.' Say this three times. The second point is: by praying in this way, one will not deviate from what has been learned, and they will understand and protect him. As it is said: 'At that time, for his benefit, all the Buddhas and their retinues, with virtuous minds, will always regard him as a beloved child.' The third point is: after that, the student should offer a gift of gratitude and make offerings to the Buddhas and their retinues of the ten directions. Both the teacher and the student should also rise from their seats, prostrate to the ten directions, and scatter flowers. Then, to generate joy, one should say: 'This Bodhisattva precept that has been received is the most excellent of all precepts, and others cannot even approach a hundredth or a thousandth part of it.' And so on, it should be elaborated in detail. How to protect without decline: learning the conducive aspects. Second, after taking the precepts, there are two things to be learned: learning the conducive aspects and abandoning the non-conducive aspects. The first is: as it is said: 'To others and to myself'

ང་རུང་། །སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཀྱང་གང་ཕན་དང་། །ཕན་དང་བདེ་བ་རྣམས་བྱ་སྟེ། །བདེ་ཡང་མི་ཕན་མི་བྱའོ། །ཞེས་བདག་གཞན་གང་ཡིན་ཀྱང་ཚེ་འདིར་བདེ་བ་ཙམ་ཁྱད་པར་དུ་གསོད་དགོས་པ་བྱུང་ནའང་། ཕྱི་མར་ཕན་པ་ཉིད་བསྒྲུབ་དགོས་པའོ། ། ༈ མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སྤོང་བ། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་སྟེ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་གང་ཡིན་པ་དང་། ཡན་ལག་གི་ཉེས་བྱས་གང་དག་གཅིག་ཡིན་པ་དང་། ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཀུན་སློང་ལ་རག་ལས་པར་བསྟན་པའོ། ། ༈ རྩ་བའི་ལྟུང་བ་གང་ཡིན་པ། དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཕམ་པའི་མིང་གིས་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན། དབྱེ་བ་སོ་སོའི་ངོས་འཛིན། སླར་ཡང་བླང་དུ་ཡོད་པས་ཕམ་པ་དང་མི་མཚུངས་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཉོན་མོངས་དྲུག་ལས་བྱུང་བ་ཡི། །སྡོམ་པ་ཞིག་པར་གང་གྱུར་པ། །དེ་ཡི་ཉེས་པ་བཞི་པོ་ནི། །ཕམ་པར་འདྲ་བར་དགོངས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །འདིའི་ཤུགས་ལ་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་གིས་ནི་སྡོམ་པ་མི་གཏོང་ལ། ཆེན་པོའི་ཚད་གང་ཞེ་ན། ཆོས་བཞི་པོ་འདི་དག་གང་ཡང་རུང་བ་སྤྱོད་ཅིང་། དེ་ལ་ངོ་ཚ་ཤེས་པ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་པ་ཆུང་ངུ་ཙམ་ཡང་མི་སྐྱེད་པར་ཡོན་ཏན་དུ་བལྟ་བའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། རྙེད་དང་བཀུར་སྟིར་ཆགས་པ་ཡིས། །བདག་བསྟོད་གཞན་ལ་སྨོད་པ་དང་། །སྡུག་བསྔལ་མགོན་མེད་གྱུར་པ་ལ། །སེར་སྣས་ཆོས་ནོར་མི་སྟེར་དང་། །གཞན་གྱིས་བཤགས་ཀྱང་མི་ཉན་པར། །ཁྲོས་ནས་གཞན་ལ་འཚོག་པ་དང་། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྤོང་བྱེད་ཅིང་། ། 6-4-32b དམ་ཆོས་འདྲར་སྣང་སྟོན་པའོ། །ཞེས་པ་སྟེ། འདི་དག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཆགས་པ་དང་སྡང་བ་དང་རྨོངས་པ་གསུམ་གྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་བའོ། །གསུམ་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཕམ་པ་དང་འདྲ་བ་དེ་ལྟ་ན་ཚེ་དེ་ལ་སླར་ཡང་སྡོམ་པ་དེ་ལེན་པའི་སྐལ་བ་མེད་དམ་ཞེ་ན། དེ་ལ་གཉིས་ཏེ། བླང་དུ་ཡོད་པ་དང་། དེའི་ཆོ་ག་ཇི་ལྟར་ཡིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྡོམ་པ་སླར་ཡང་བླང་བར་བྱ། །ཞེས་པ། གཏོང་བའི་རྒྱུ་གཉིས་པོ་གང་རུང་གིས་བཏང་ན་ཞེས་པའི་ཐ་ཚིག་སྟེ། གཉིས་པ་ནི། རྩ་བ་སྨོན་པའི་བྱང་སེམས་བཏང་བ་དང་། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཆེན་པོས་བཏང་བའོ། །འདིར་རྒྱུ་དང་པོ་ནི་ལྟུང་བར་མི་འཇོག་སྟེ། སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་འདིར་མི་བཞེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྨོན་པའང་གཏོང་ཚུལ་གཉིས་ཏེ། འཁོར་བར་སྲེད་ཅིང་མྱང་འདས་ལ་བློ་ལོག་པས་བཏང་བ་དང་། མྱང་འདས་ལ་དགའ་བས་བཏང་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བས་བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་མཐའ་དག་ཏུ་མ་ཟད། ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དག་ཀྱང་འཇོམས་པར་བྱེད་ལ། ཕྱི་མ་དེས་ནི་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ལས་མི་ཉམས་པས་ཚེ་དེ་ལ་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་གོ་སྐབས་སྲིད་པར་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ལ། གཉིས་ཏེ། གཏོང་རྒྱུས་བཏང་བ་ཇི་ལྟར་ལེན་པ་དང་། ཟག་པ་ཆུང་འབྲིང་ག

【現代漢語翻譯】即使是痛苦，也要做有益的事情，行善和帶來快樂。即使是快樂，如果無益也不應去做。'無論對自己還是他人，即使爲了今生的快樂而需要特別殺生，也必須致力於來世的利益。第二，捨棄不和諧的方面，分為三點：什麼是根本墮罪，什麼是支分罪，以及一切都取決於發心。什麼是根本墮罪？第一點分為三點：以失敗之名命名的原因，各種分類的定義，以及表明它與失敗不同，因為它可以被重新接受。第一點，如經中所說：'由六種煩惱產生的，任何破壞誓言的行為，其四種過失，被認為是類似於失敗。' 這暗示著，輕微和中等的纏縛不會放棄誓言。那麼，嚴重的程度是什麼呢？就是行持這四種法中的任何一種，並且不生起哪怕是輕微的羞恥感和慚愧心，反而視之為功德。第二點，如經中所說：'貪戀名利和恭敬，自讚譭謗他人，對痛苦無助的人，吝嗇而不施予財物和佛法，不聽取他人的懺悔，憤怒地攻擊他人，捨棄大乘，宣揚相似的假法。' 這些分別是由貪、嗔、癡三種煩惱所驅使的。第三點，如果它類似於失敗，那麼是否意味著在這一生中沒有機會再次接受誓言呢？對此有兩種情況：可以接受和如何進行儀軌。第一種情況是：'誓言可以再次接受。' 這意味著通過兩種放棄的原因中的任何一種放棄了誓言。第二種情況是：放棄了根本願菩提心和根本墮罪。這裡，第一個原因不被認為是墮罪，因為這裡不接受愿菩提心。放棄愿菩提心的方式有兩種：貪戀輪迴並對涅槃失去興趣而放棄，以及因為喜歡涅槃而放棄。第一種情況，由於罪業非常沉重，不僅摧毀了所有順福德的善根，也摧毀了順解脫的善根。而後者不會失去順解脫的善根，因此在這一生中可能還有獲得解脫的機會。第二點分為兩點：如何接受因放棄的原因而放棄的誓言，以及輕微和中等的過失。

【English Translation】 'Even if it is suffering, do what is beneficial, do good and bring happiness. Even if it is happiness, if it is not beneficial, it should not be done.' Whether for oneself or others, even if it is necessary to kill specifically for the sake of happiness in this life, one must strive for the benefit of the next life. Secondly, abandoning discordant aspects, divided into three points: what are the root downfalls, what are the branch offenses, and that everything depends on motivation. What are the root downfalls? The first point is divided into three points: the reason for naming it as defeat, the definitions of various classifications, and indicating that it is different from defeat because it can be re-accepted. The first point, as stated in the scripture: 'Arising from the six afflictions, any act that breaks the vows, its four faults, are considered similar to defeat.' This implies that minor and moderate entanglements do not abandon the vows. So, what is the extent of the serious? It is practicing any of these four dharmas, and not generating even a slight sense of shame and embarrassment, but regarding it as a merit. The second point, as stated in the scripture: 'Attached to gain and respect, praising oneself and disparaging others, to those who are suffering and helpless, being stingy and not giving wealth and Dharma, not listening to others' confessions, angrily attacking others, abandoning the Great Vehicle, and proclaiming similar false Dharma.' These are respectively driven by the three afflictions of greed, hatred, and ignorance. The third point, if it is similar to defeat, does that mean there is no chance to accept the vows again in this life? There are two situations: it can be accepted and how to perform the ritual. The first situation is: 'The vows can be accepted again.' This means abandoning the vows through any of the two reasons for abandonment. The second situation is: abandoning the root aspiration Bodhicitta and the root downfalls. Here, the first reason is not considered a downfall, because aspiration Bodhicitta is not accepted here. There are two ways to abandon aspiration: abandoning by being attached to samsara and losing interest in nirvana, and abandoning because of liking nirvana. The first situation, because the sin is very heavy, not only destroys all the merits that are conducive to fortune, but also destroys the roots of virtue that are conducive to liberation. The latter does not lose the merits conducive to liberation, so there may still be an opportunity to attain liberation in this life. The second point is divided into two points: how to accept the vows that have been abandoned due to the reasons for abandonment, and minor and moderate offenses.

ིས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་རྩ་ལྟུང་མ་ཡིན་པར་བཤད་ནས་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ། སྦྱོར་བ་ནི། སྨོན་སེམས་བཏང་ན་དེ་ཉིད་སླར་ཡང་བླངས་ནས་སྡོམ་པ་ལེན་པ་ལ་འཇུག་ཅིང་། རྩ་བའི་ལྟུང་བས་བཏང་ན་ཉེས་པ་དེ་ཕྱིར་བཅོས་ནས་སྡོམ་པ་ལེན་དགོས་ཏེ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དང་བཅས་བཞིན་དུ་སྡོམ་པ་སྐྱེ་ན་གཏོང་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་བཤགས་ཤེ་ན། འདིར་ཀུན་དཀྲིས་ཆེན་པོའི་བཤགས་ཚུལ་དངོས་སུ་མ་བཤད་ཀྱང་། འགྱོད་སྡོམ་གྱི་བསམ་པ་ཉེ་བར་བཞག་ནས་དེའི་འགལ་ཟླར་གྱུར་པའི་གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ལ་སློབ་པའོ། །གཞུང་གི་དངོས་བསྟན་དུ་ཀུན་དཀྲིས་ཆེན་པོའི་བཤགས་ཚུལ་མ་ 6-4-33a བཤད་པས་ན་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་མི་འདག་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་སྡོམ་པ་སོར་མི་ཆུད་པར་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་གྱི་ཆེན་པོས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལྟུང་བ་བཤགས་པས་མི་འདག་ན་སླར་བླངས་པས་སྐྱེ་བར་འགལ་ལོ། །གཉིས་པ་ལ། སྤྱིར་བཏང་དང་། དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་ཆོ་ག་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ལེན་པར་བཤད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་སྨོན་སེམས་ཐོབ་ཟིན་པ་དང་། ལྟུང་བ་བཤགས་ཟིན་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་གྱུར་ཟིན་པ་དང་། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བྲལ་བ་ཞིག་དགོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། སླར་བླང་བའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མེད་ན། བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་བླང་བའི་ཆོ་ག་ནི། བྱང་ས་ལས། ཇི་སྐད་དུ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ། ཕྱོགས་བཅུའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་ས་ཆེན་པོ་ལ་བཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་གསོལ་བ་འདེབས་ཏེ། དེ་དག་གི་སྤྱན་སྔར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པའི་གཞི་ཐམས་ཅད་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐམས་ཅད་དེ། འདི་ལྟར། སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དགེ་བ་ཆོས་བསྡུད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་གང་ལ། འདས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་བསླབ་པ་དང་། མ་འོངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་སློབ་པར་འགྱུར་བ་དང་། ད་ལྟར་བཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ད་ལྟར་སློབ་བཞིན་པ་རྣམས་བདག་གིས་ཡང་དག་པ་བླང་ངོ་། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་ནས་འཇུག་ཆོག་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བྱས་པས་སོར་ཆུད་པར་གསུངས་སོ། །དེའི་རིགས་པས་སྡོམ་པ་གསར་དུ་ལེན་པ་ལ་ཡང་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མེད་ན་དེ་ལྟར་བྱའོ། །ཞེས་ཞི་འཚོའི་ཞབས་ཀྱིས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ཟག་པ་འབྲིང་ནི་གསུམ་ 6-4-33b ལ་བཤགས། །གཅིག་གི་མདུན་དུ་ལྷག་མ་རྣམས། །ཤེས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་པའི་ཉེས་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ལྟར་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་ལ་སོགས་པར་འཇོག་པ་མ་ཡིན་གྱི། ཕམ་པ་ལ

【現代漢語翻譯】因此，（經文中）說，如果（菩薩戒的）根本墮落是由輕微的動機引起的，那麼僅僅懺悔就足夠了，而無需重新受戒。第一點，關於（菩薩戒的）恢復方法：如果捨棄了願菩提心（bodhicitta，為利益一切眾生而發誓成佛的願望），那麼可以再次生起愿菩提心並重新受戒；如果因根本墮落而捨棄了願菩提心，那麼必須先彌補過失，然後才能重新受戒。因為如果帶著根本墮落而受戒，那就意味著根本墮落可以不捨棄，這是不合理的。那麼，如何懺悔呢？這裡雖然沒有直接說明廣大的懺悔方法，但要專注于追悔和決心不再犯錯，並修習與這些負面因素相反的對治法。有人問：既然經文中沒有明確說明廣大的懺悔方法，那麼是否意味著僅僅懺悔不足以清凈罪業呢？答：我們承認僅僅懺悔不能恢復戒律，但如果由輕微的動機引起的墮落，懺悔不能清凈罪業，那麼重新生起（菩提心）就無法恢復戒律，這二者是矛盾的。第二點，（關於重新受戒）：分為一般情況和特殊情況。一般情況是，按照前面所說的儀軌來受戒。那時，必須已經生起了愿菩提心，並且已經懺悔了墮落，也就是說，必須已經成為菩薩，並且遠離了六度（paramita，佈施、持戒、忍辱、精進、禪定、智慧）的違品。特殊情況是，如果沒有重新受戒的善知識（kalyanamitra， духовный друг），那麼自己可以在佛像前按照儀軌受戒。《菩薩地持經》（Bodhisattvabhumi）中說：『我，名為[某某]，祈請十方一切如來（tathagata，如來）和安住于大地的一切菩薩（bodhisattva，菩薩），在他們面前，我受持一切菩薩的學處和菩薩的戒律，即：攝律儀戒（samvara-sila，戒律的戒）、攝善法戒（kusala-dharma-samgraha-sila，積累善法的戒）和饒益有情戒（sattvartha-kriya-sila，利益眾生的戒）。過去諸菩薩所學，未來一切菩薩將學，現在諸菩薩正在學習的，我都將如實受持。』如此唸誦三遍，並按照之前的入門儀軌進行，這樣就能恢復戒律。基於同樣的道理，如果新受戒時沒有善知識，也應該這樣做。』寂護（Shantarakshita）論師如是說。第二，中等程度的罪過要向三人懺悔，其餘的罪過要向一人懺悔。智者認為，與聲聞乘（shravakayana，小乘）不同，菩薩戒的過失不是按照五種墮落等來劃分的，而是按照四種根本墮落（parajika，他勝罪）來劃分的。

【English Translation】 Therefore, it is said that if the root downfall (of the Bodhisattva vow) is caused by a minor motivation, then mere confession is sufficient without having to retake the vows. Firstly, regarding the method of restoration: If the aspiration bodhicitta (bodhicitta, the desire to attain enlightenment for the benefit of all beings) is abandoned, then one can generate it again and retake the vows; if it is abandoned due to a root downfall, then one must first remedy the fault before retaking the vows. Because if one takes the vows with the root downfall still present, it would imply that the root downfall does not have to be abandoned, which is unreasonable. So, how does one confess? Here, although the extensive method of confession is not explicitly stated, one should focus on regret and the determination not to repeat the mistake, and practice the antidotes that are contrary to these negative factors. Someone asks: Since the extensive method of confession is not explicitly stated in the text, does it mean that mere confession is not sufficient to purify the sins? Answer: We acknowledge that mere confession cannot restore the vows, but if a downfall caused by a minor motivation cannot be purified by confession, then the re-arising (of bodhicitta) cannot restore the vows, which is contradictory. Secondly, (regarding retaking the vows): It is divided into general and special cases. The general case is that one takes the vows according to the ritual described earlier. At that time, one must have already generated the aspiration bodhicitta and confessed the downfalls, that is, one must have already become a Bodhisattva and be free from the opposing factors of the six perfections (paramita, generosity, ethics, patience, diligence, concentration, wisdom). The special case is that if there is no virtuous friend (kalyanamitra, духовный друг) to retake the vows from, then one can take the vows oneself in front of a Buddha statue according to the ritual. The Bodhisattvabhumi Sutra says: 'I, named [so-and-so], pray to all the Tathagatas (tathagata, thus-gone one) of the ten directions and all the Bodhisattvas (bodhisattva, enlightenment being) dwelling on the great earth, in their presence, I take all the trainings of the Bodhisattvas and the vows of the Bodhisattvas, namely: the vows of restraint (samvara-sila, the vow of discipline), the vows of accumulating virtuous dharmas (kusala-dharma-samgraha-sila, the vow of accumulating good qualities), and the vows of benefiting sentient beings (sattvartha-kriya-sila, the vow of benefiting beings). What the past Bodhisattvas have learned, what all future Bodhisattvas will learn, and what all present Bodhisattvas are now learning, I will take them all as they are.' Recite this three times and proceed according to the previous entry ritual, and thus the vows can be restored. Based on the same reasoning, if there is no virtuous friend when taking the vows anew, one should also do so.' Shantarakshita said so. Secondly, moderate transgressions are confessed to three people, and the remaining transgressions are confessed to one person. The wise ones consider that, unlike the Shravakayana (shravakayana, Hearer Vehicle), the faults of the Bodhisattva vow are not classified according to the five kinds of downfall, etc., but according to the four root downfalls (parajika, defeat).

ྟ་བུའི་ལྟུང་བ་དང་ཉེས་བྱས་གཉིས་སུ་འདུས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཚེ་ན་ཟག་པ་ཆུང་འབྲིང་གིས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་བདག་བསྟོད་སོགས་བཞི་པོ་གང་རུང་བྱུང་ན། ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་ཀྱང་སྡོམ་པ་སླར་ལེན་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉེས་པ་དེ་ཉིད་བཤགས་པ་ཙམ་གྱིས་སྡོམ་པ་སོར་ཆུད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའོ། །དེའི་ཆོ་ག་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་པའམ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཡིན་ཀྱང་རུང་། བརྡ་ཕྲད་ཅིང་དོན་གོ་བར་ནུས་པ་གསུམ་མམ་གཅིག་གི་དྲུང་དུ། འདི་སྐད་ཅེས། ཚེ་དང་ལྡན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། བདག་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུལ་བ་དང་འགལ་བའི་ཉེས་བྱས་ཀྱི་ནོངས་པ་འདི་བྱུང་སྟེ། དེ་དང་དེ་དག་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ལ་བདག་འཆགས་ཤིང་འཐོལ་ཏེ། མི་འཆབ་བོ། །བཤགས་ཤིང་འཐོལ་བས་བདག་བདེ་བར་གནས་པར་འགྱུར་ཞིང་། མ་བཤགས་མ་མཐོལ་ན་དེ་ལྟར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་དང་། ཡུལ་གྱིས་མཐོང་སྡོམ་ལན་གསུམ་འདྲི་བ་དང་། རྟེན་གྱི་ཆོས་བཞིན་འདུལ་བ་བཞིན་ལེགས་པར་སྤྱི་བོས་ནོད་པར་བགྱིའོ། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ཡན་ལག་གི་ཉེས་བྱས་གང་དག་གཅིག་ཡིན་པ། གཉིས་པ་ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་ཚན་བཤད་པ་ལ། གཉིས་ཏེ། བཤགས་པ་བྱེད་ཚུལ་བཤད་པས་མདོར་བསྟན་པ་དང་། སོ་སོའི་རྐང་གྲངས་ངོས་བཟུང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཉོན་མོངས་མི་མོངས་བདག་སེམས་བཞིན། །ཞེས་པ། གལ་ཏེ་འོག་ནས་འཆད་པའི་ཉེས་བྱས་རྣམས་སླར་བཤགས་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་པ་ལ། དེ་དག་ནི་ཕལ་ཆེར་ལུས་ངག་གི་ཉེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་དག་ལ་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱིས་བསླང་བ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པས་བསླང་བའོ། །ཕྱི་མ་ལ་ཡང་། ཉེས་པར་འགྱུར་བ་དང་མི་འགྱུར་བ་གཉིས་གཉིས་སུ་ཡོད་པ་ལ། ཉེས་པར་གྱུར་པ་རྣམས་ཀྱི་བཤགས་ 6-4-34a ཚུལ་ནི། རྣམ་གྲངས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་མ་ཐག་པའི་ཆོ་ག་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བཤགས་པས་ཀྱང་འདག །ཅེས་སྦྱར་བ་དང་། བདག་སེམས་ཤེས་པ་དང་། རང་གི་སེམས་ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་ཤས་ཆེན་པོས་བསྡམས་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་འདག་ཅེས་པའི་དོན་དུ་འགྲེལ་པས་འཆད་དོ། །དེར་མ་ཟད་ཟག་པ་ཆུང་འབྲིང་གིས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ཉེས་པ་འཆགས་ཚུལ་གཉིས་པ་ཞིག་ཀྱང་འདིས་མཚོན་ནུས་པར་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་གསུམ་མི་མཆོད། །ཅེས་པ་དེ། ཉེས་བྱས་བཞི་བཅུ་ལས་ལྷག་པ་འདི་དག་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཡིན་མིན་དང་། དམིགས་བསལ་ཉེས་མེད་རེ་དང་གསུམ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ནས་འཆད་དོ། །དེ་ཡང་དཔེར་མཚོན་ན། མ་གུས་པ་དང་ལེ་ལོས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་མི་མཆོད་ན་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཉེས་པ་དང་། བརྗེད་པས་མི་མཆོད་ན་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་ལ། སྨྱོ་བ་དང་ཚོར་བས་གཟིར་བ་ལྟ་བུས་མི་མཆོད་པ་ནི་ཉ

【現代漢語翻譯】如墮罪和惡作兩種。那時，如果由輕微或中等的煩惱引發的自讚等四種情況中的任何一種發生，即使超過了規定的時間，也不需要重新受戒，因為僅僅懺悔這些罪過就能恢復戒律。這是以上所述的內容。其儀式是：無論是聲聞乘的修行者還是菩薩，都可以到三位或一位能夠理解意義的同修面前，這樣說：『諸位尊者，請垂聽。我，名為某某，犯了違背菩薩戒的惡作罪。我向諸位尊者懺悔並坦白這些罪過，不隱瞞。通過懺悔和坦白，我將安樂而住；如果不懺悔和坦白，就不會這樣。』重複三次。然後，詢問三次是否見到罪行，並像對待聖物一樣，以頭頂禮敬接受戒律。這就是所說的。關於哪些屬於支分的惡作罪？第二部分是關於惡作罪的分類，分為兩個方面：一是通過說明懺悔的方式來概括，二是確定每個類別的具體數量。第一點是：『煩惱非煩惱，如自心。』意思是，如果想知道如何懺悔下面將要講到的惡作罪，那麼這些罪過大多是身語的過失，這些過失又分為由煩惱引發的和非由煩惱引發的。後者又分為兩種情況：會變成罪過和不會變成罪過。對於變成罪過的情況，有兩種懺悔方式。第一種是：通過之前提到的儀式來懺悔，罪業可以消除。第二種是通過認識自己的心，並以強烈的羞恥心和慚愧心來約束自己，罪業也可以消除。此外，這也可以表示懺悔由輕微或中等的煩惱引發的罪過的第二種方式。第二點是：『不供養三寶。』意思是，在四十大惡作罪中，每一個都可以分為是否由煩惱引發，以及分為三種或三種以上的特殊無罪情況來解釋。例如，如果不恭敬或懈怠地供養三寶，那就是由煩惱引發的罪過；如果因為遺忘而不供養，那就是非由煩惱引發的罪過；如果因為瘋狂或受到痛苦的折磨而不供養，那就是無罪的。

【English Translation】 Such as downfall and misdeeds. At that time, if any of the four, such as self-praise, arises from minor or moderate defilements, even if the prescribed time has passed, it is not necessary to retake the vows, because merely confessing these offenses restores the vows. This is what was said above. The ritual for this is: Whether one is a practitioner of the Hearer Vehicle or a Bodhisattva, one can go to three or one companion who can understand the meaning, and say this: 'Venerable ones, please listen. I, named so-and-so, have committed an offense that violates the Bodhisattva's discipline. I confess and admit these offenses to the venerable ones, without concealing them. By confessing and admitting, I will abide in peace; if I do not confess and admit, it will not be so.' Repeat three times. Then, ask three times if the offense is seen, and respectfully accept the discipline as if it were a sacred object. This is what is said. What are the offenses that are part of the branches? The second part is about the classification of misdeeds, which is divided into two aspects: first, to summarize by explaining the method of confession, and second, to identify the specific number of each category. The first point is: 'Affliction, non-affliction, like one's own mind.' This means that if one wants to know how to confess the misdeeds that will be discussed below, then these offenses are mostly faults of body and speech, which are further divided into those caused by afflictions and those not caused by afflictions. The latter is further divided into two situations: those that become offenses and those that do not. For those that become offenses, there are two ways to confess. The first is: by confessing through the ritual mentioned earlier, the sins can be eliminated. The second is by recognizing one's own mind and restraining oneself with a strong sense of shame and embarrassment, the sins can also be eliminated. Furthermore, this can also represent the second way to confess sins caused by minor or moderate defilements. The second point is: 'Not offering to the Three Jewels.' This means that in the forty misdeeds, each one can be explained by dividing it into whether it is caused by afflictions or not, and into three or more special faultless situations. For example, if one does not offer to the Three Jewels out of disrespect or laziness, then it is an offense caused by afflictions; if one does not offer because of forgetfulness, then it becomes an offense not caused by afflictions; if one does not offer because of madness or being afflicted by pain, then it is faultless.

ེས་པ་མེད་དོ། །ཕྱི་མ་རྣམས་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ནས་འཆད་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། འདོད་པའི་སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འཇུག །རྒན་པ་རྣམས་ལ་གུས་མི་བྱེད། །དྲིས་པ་ལ་ནི་ལན་མི་འདེབས། །མགྲོན་པོས་བདག་གིར་མི་བྱེད་ཅིང་། །གསེར་ལ་སོགས་པ་ལེན་མི་བྱེད། །ཆོས་འདོད་པ་ལ་སྦྱིན་མི་བྱེད། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཡལ་བར་འདོར། །ཕ་རོལ་དད་ཕྱིར་སློབ་མི་བྱེད། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་བྱ་བ་ཆུང་། །ཞེས་པ་ནི་བཅུ་ཚན་གཅིག་གོ །སྙིང་བརྩེར་བྱས་ན་མི་དགེ་མེད། །ཅེས་པ་ནི། ཉེས་པར་མངོན་པ་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་ཀྱི་བསལ་བ་སྟེ། རྒྱུའི་ཀུན་སློང་སྙིང་རྗེས་བྱས་པ་ལ་ནི་ཉན་ཐོས་སོགས་ལ་གྲགས་པའི་མི་དགེ་བ་སྤྱད་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཉེས་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་བསོད་ནམས་ཆེན་པོར་འགྱུར་བའོ། །དེ་ནས་ཡང་བཅུ་ཚན་གཅིག་ནི། འཚོ་བ་ལོག་པ་དང་དུ་ལེན། །འཕྱར་ནས་རབ་ཏུ་རྒོད་ལ་སོགས། །འཁོར་བ་གཅིག་པུ་ 6-4-34b བགྲོད་པར་སེམས། །གྲགས་པ་མ་ཡིན་མི་སྤོང་བ། །ཉོན་མོངས་བཅས་དང་འཆོས་མི་བྱེད། །གཤེ་ལ་ལན་དུ་གཤེ་ལ་སོགས། །ཁྲོས་པ་རྣམས་ནི་ཡལ་བར་འདོར། །ཕ་རོལ་ཤད་ཀྱིས་འཆགས་པ་སྤོང་། །ཁྲོས་པའི་སེམས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་འཇུག །རྙེད་བཀུར་འདོད་ཕྱིར་འཁོར་རྣམས་བསྡུད། །ཅེས་པའོ། །ཡང་བཅུ་ཚན་གསུམ་པ་ནི། ཆགས་པས་གྲེ་མོའི་གཏམ་ལ་བརྟེན། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དོན་མི་ཚོལ། །བསམ་གཏན་སྒྲིབ་པ་སྤོང་མི་བྱེད། །བསམ་གཏན་རོ་ལ་ཡོན་ཏན་བལྟ། །ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་སྤང་བར་བྱེད། །རང་ཚུལ་ཡོད་བཞིན་དེ་ལ་བརྩོན། །བརྩོན་མིན་ཕྱི་རོལ་བསྟན་བཅོས་བརྩོན། །བརྩོན་པར་བྱས་ཀྱང་དེ་ལ་དགའ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྤོང་བར་བྱེད། །བདག་ལ་བསྟོད་ཅིང་གཞན་ལ་སྨོད། །ཅེས་པའོ། །བཅུ་ཚན་བཞི་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་འགྲོ་མི་བྱེད། །དེ་ལ་སྨོད་དང་ཡི་གེ་བརྟེན། །དགོས་པའི་གྲོགས་སུ་འགྲོ་མི་བྱེད། །ནད་པའི་རིམ་གྲོ་བྱ་བ་སྤོང་། །སྡུག་བསྔལ་སེལ་བར་མི་བྱེད་པ། །བག་མེད་རྣམས་ལ་རིགས་མི་སྟོན། །བྱས་ལ་ལན་དུ་ཕན་མི་འདོགས། །གཞན་གྱི་མྱ་ངན་བསང་མི་བྱེད། །ནོར་འདོད་པ་ལ་སྦྱིན་མི་བྱེད། །འཁོར་རྣམས་ཀྱི་ནི་དོན་མི་བྱེད། །ཅེས་པའོ། །གཞན་གྱི་བློ་དང་མཐུན་མི་འཇུག །རྐྱེན་དུ་འབབ་པར་ཚར་མི་གཅོད། །རྫུ་འཕྲུལ་བསྡིགས་ལ་སོགས་མི་བྱེད། །ཅེས་པ་རྣམས་སོ། ། ༈ ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཀུན་སློང་ལ་རག་ལས་པར་བསྟན་པ། དེ་ལྟར་ན་འདིར་བསྟན་པའི་ཉེས་པ་མཐའ་དག་ནི་ཕམ་པ་ལྟ་བུའི་ལྟུང་བ་དང་ཉེས་བྱས་གཉིས་སུ་འདུས་ལ། དེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་ཀུན་སློང་དག་གི་དབང་དུ་བྱས་ན། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་དང་། དེ་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ཀྱིས་བསླང་བ་གཉིས་སུ་ངེས། དང་པོ་ལ། གཏི་མུག་ཀུན་སློང་དུ་ཡོད་པར་འདྲ་ཡང་ཆགས་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་དང་ཞེ་སྡང་གིས་ཀུ

【現代漢語翻譯】沒有知識。對於後面的情況，也同樣適用，如經中所說：'追隨慾望之心，不尊敬長者，不回答問題，不款待客人，接受黃金等物，不佈施給求法者，捨棄破戒之人，不為他人之信而學習，為眾生之事甚少。'這是一組十條。'如果以慈悲為懷，則無不善。'這是對所有顯現的過失的特別開許，即以慈悲為動機，即使行持聲聞等所稱的不善，對於菩薩來說也不會成為過失，反而會成為巨大的功德。然後又是另一組十條：'接受錯誤的生計，驕傲自大等，認為獨自輪迴，不捨棄惡名，不與煩惱鬥爭，不調伏，以惡語還擊等，捨棄憤怒者，避免以棍棒懲罰他人，追隨憤怒之心，爲了名利而聚集眷屬。'這是一組。還有第三組十條：'依賴貪愛的甜言蜜語，不尋求禪定的意義，不捨棄禪定的障礙，將禪定的滋味視為功德，捨棄聲聞乘，明明有自律卻還努力，不努力于內在而努力于外道論典，即使努力也樂在其中，捨棄大乘，贊 खुद प्रशंसा करना और दूसरों को दोष देना。'這是一組。第四組十條是：'不為佛法之義而行，依靠誹謗和文字，不成為有益的朋友，捨棄照顧病人，不消除痛苦，不向放逸者展示種姓，不報答恩情，不消除他人的悲傷，不佈施給求財者，不為眷屬謀福利。'這是一組。不隨順他人的心意，不阻止惡緣的發生，不做恐嚇等事。'這些都是。一切都依賴於動機如是，此處所說的所有過失，都可歸納為如失敗一般的墮落和惡行兩種。而所有這些，如果以清凈的動機來衡量，則可確定為由煩惱所引發和非由煩惱之心所引發兩種。第一種情況，雖然愚癡同樣存在於動機中，但有由貪愛所引發和由嗔恨所引發的區別。

【English Translation】 There is no knowledge. Similarly, for the subsequent situations, as it is said: 'Following the mind of desire, not respecting the elders, not answering questions, not treating guests as one's own, accepting gold and other things, not giving to those who seek Dharma, abandoning those who break vows, not learning for the sake of others' faith, doing little for the sake of sentient beings.' This is a set of ten. 'If one acts with compassion, there is no non-virtue.' This is a special allowance for all apparent faults, that is, if the motivation is compassion, even if one engages in what is considered non-virtuous by the Shravakas, it will not be a fault for a Bodhisattva, but will become a great merit. Then again, another set of ten: 'Accepting wrong livelihood, being arrogant and haughty, thinking of wandering alone in samsara, not abandoning a bad reputation, not fighting against afflictions, not subduing, retaliating with harsh words, abandoning those who are angry, avoiding punishing others with sticks, following the mind of anger, gathering retinues for the sake of fame and gain.' This is a set. There is also a third set of ten: 'Relying on the sweet talk of attachment, not seeking the meaning of samadhi, not abandoning the obstacles to samadhi, viewing the taste of samadhi as a virtue, abandoning the Shravaka Vehicle, striving even though one has self-discipline, not striving internally but striving in external treatises, even striving but delighting in it, abandoning the Great Vehicle, praising oneself and blaming others.' This is a set. The fourth set of ten is: 'Not going for the sake of Dharma, relying on slander and words, not being a helpful friend, abandoning the care of the sick, not eliminating suffering, not showing lineage to the unrestrained, not repaying kindness, not relieving the sorrow of others, not giving to those who seek wealth, not working for the benefit of the retinue.' This is a set. Not conforming to the minds of others, not cutting off the occurrence of adverse conditions, not doing intimidation and so on.' These are all. Everything Depends on Motivation Thus, all the faults mentioned here can be summarized into two categories: downfalls like defeats and misdeeds. And all of these, if measured by pure motivation, can be determined as either caused by afflictions or not caused by afflictive minds. In the first case, although ignorance is also present in the motivation, there is a distinction between being caused by attachment and being caused by hatred.

ན་ནས་བསླང་བ་གཉིས་སུ་འདུ། དང་པོ་ལ། རང་གི་དོན་དུ་ཆགས་པ་དང་གཞན་གྱི་དོན་ལ་ཆགས་པ་གཉིས་སུ་ཡོད་ཀྱང་། ཕྱི་མ་ལ་ནི་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཉེས་པའི་ཀུན་སློང་དུ་མི་འགྱུར་བར་བཤད་དོ། ། 6-4-35a སྔ་མ་དེ་དག་ལ་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་དང་ཆེན་པོའི་དབྱེ་བས་གསུམ་གསུམ་དུ་བཤད་པ་ཡིན་མོད། ཉེས་བྱས་ཞེ་གསུམ་པོ་རྣམས་ལ་ནི་ཉོན་མོངས་ཆེན་པོས་ཀུན་ནས་བསླང་ཡང་ཉེས་བྱས་ལས་ལྷག་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་གཞུང་གི་དངོས་བསྟན་ནོ། །དེ་ལ་རང་གི་བློས་བརྟགས་པ་ནི། དེ་ཡང་ལུས་ངག་ཏུ་ཐོན་པའི་ཆ་ནས་དང་། འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་བསླབ་བྱར་གང་བསྟན་པ་དེའི་ལྡོག་པ་ནས་ཡིན་གྱི། ཉེས་བྱས་དེ་དག་ཀུན་ནས་སློང་བྱེད་ཀྱི་ཡིད་ཀྱི་ཉེས་པའི་ཆ་ནས་སྨོན་སེམས་ཀྱི་འགལ་ཟླར་སོང་བ་དང་། དེའི་དོན་གྱིས་སྡོམ་པའི་གཏོང་རྒྱུར་སོང་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་མང་སྟེ། དཔེར་ན་ཀུན་དཀྲིས་དྲག་པོས་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་སྤངས་པའི་ཡིད་ཀྱི་ཉེས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་དུས་ཀྱི་ངག་གི་རིག་བྱེད་དེ་ནི་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ལྟོས་པའི་ཉེས་པར་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་དང་། སྙིང་རྗེས་བསླང་བའོ། །དང་པོ་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་དང་། ཕྱི་མ་ནི་ལྟུང་མེད་དུ་བཤད་ཟིན་པ་དེ་ཉིད་དོ། །གསུམ་པ་ཉེས་མེད་བསྟན་པས་འཇུག་བསྡུ་བ་ནི། སྙིང་རྗེ་ལྡན་ཞིང་བྱམས་ཕྱིར་དང་། །སེམས་དགེ་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད། །ཅེས་པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཉེས་པ་ནི་ཕལ་ཆེར་ཞེ་སྡང་ལས་འབྱུང་གི །འདོད་ཆགས་ལས་འབྱུང་བ་ནི་མ་ཡིན་པ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་ལ། དོན་ནི་གོང་དུ་བཤད་ཟིན་པ་ཉིད་དོ། ། ༈ ཉམས་ན་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཐབས། གསུམ་པ་ཉམས་ན་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཚུལ་ལ། གཉིས་ཏེ། སྡོམ་པ་བཏང་བའི་ཕྱིར་འཆོས་པ་དང་། ཉམས་པ་སོར་ཆུད་པའོ། ། ༈ སྡོམ་པ་བཏང་བའི་ཕྱིར་འཆོས་པ། རྩ་བ་སྨོན་སེམས་ཉམས་པས་བཏང་བ། དང་པོ་ལ། རྩ་བ་སྨོན་སེམས་ཉམས་པས་བཏང་བ་དང་། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བས་བཏང་བའོ། །དང་པོ་ལ་ནི་ཐོག་མར་སྨོན་སེམས་བླང་དགོས་ཤིང་། དེའི་སྔོན་དུ་ཐར་པ་ལས་བློ་ལོག་ནས་སྨོན་སེམས་བཏང་བའི་སྡིག་པ་བཤགས་དགོས་ཏེ། དེ་བཏང་བའི་ཉེས་པ་དེ་ནི་མཚམས་མེད་ལས་ཀྱང་ལྕི་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་ 6-4-35b བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་གྱི་ཚོགས་མ་ལུས་པ་འཇོམས་པས་དེའི་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། སྡིག་པ་དེ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནམ་རྟེན་གྱི་སྤྱན་སྔར་འགྱོད་སྡོམ་གྱི་སེམས་དྲག་པོ་ཡིད་ལ་ཉེ་བར་བཞག་ནས། ངག་ཏུ། བདག་འདི་ཞེས་བགྱི་བས་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་བཏང་བའི་ཉེས་པ་དེ་མཐོལ་ལོ་འཆགས་སོ་ཤེས་སོགས་སྔ་མ་བཞིན་དུ་

【現代漢語翻譯】從煩惱生起的罪行可以分為兩種。第一種，又可分為為自己利益而生起和為他人利益而生起兩種。對於後者，據說不會成為菩薩的過失動機。對於前者，雖然有小、中、大三種區分，但即使四十三種罪行是由大煩惱所引發，其本身也不會超過罪行的範疇，這是經文的直接教導。對此，我個人的理解是：從身語行為的顯現以及所遵循的菩提心學處之反面來看，這些罪行確實如此。然而，從引發這些罪行的意念之過失來看，它們與愿菩提心相違背，並且實際上會導致戒律的喪失，這種情況非常普遍。例如，就像被強烈的邪見所迷惑而捨棄大乘佛法的意念之過失一樣。當時的語言行為，是相對於別解脫戒律而言的過失。第二種，由非煩惱引發的罪行也有兩種：由無記引發和由慈悲引發。前者屬於應遮止的罪行，後者則如前所述，不會構成墮落。第三，以開示無罪來總結：『具慈憫心及為愛，心善者無諸過失。』正如經部所說：『菩薩的罪過大多源於嗔恨，要知道並非源於貪慾。』其含義與前文所述相同。如果戒律退失，恢復的方法第三部分是關於戒律退失后如何恢復的方法，分為兩種：捨棄戒律后的恢復和戒律退失后的恢復。捨棄戒律后的恢復第一種情況包括兩種：因根本願菩提心退失而捨棄戒律和因觸犯根本墮罪而捨棄戒律。對於前者，首先需要重新受持愿菩提心。在此之前，必須懺悔因從解脫中退轉而捨棄愿菩提心的罪過，因為捨棄愿菩提心的罪過比五無間罪還要嚴重。因為捨棄愿菩提心會摧毀所有解脫分和福德分的資糧，所以其惡趣之苦是無邊無際的。因此，需要在善知識或所依（佛像等）面前，以強烈的後悔心和防護心，在心中憶念，並在口中說：『我（某某）捨棄了發菩提心的罪過，我懺悔，我坦白』等等，如前所述。

【English Translation】 The transgressions arising from afflictions can be divided into two categories. The first can be further divided into those arising for one's own benefit and those arising for the benefit of others. Regarding the latter, it is said that it does not become a motivation of fault for a Bodhisattva. Regarding the former, although there are distinctions of small, medium, and large, even if the forty-three transgressions are motivated by great afflictions, they themselves do not exceed the category of transgressions, which is the direct teaching of the scriptures. My personal understanding of this is that, from the perspective of the manifestation of physical and verbal actions, and from the opposite of what is taught in the precepts of Bodhicitta, these transgressions are indeed so. However, from the perspective of the mental faults that motivate these transgressions, they contradict the aspiration Bodhicitta, and in reality, they lead to the loss of vows, which is very common. For example, like the fault of the mind that abandons the Mahayana Dharma due to being deluded by strong wrong views. The verbal actions at that time are considered faults in relation to the Pratimoksha vows. The second type, transgressions arising from non-afflictions, also has two types: arising from the indeterminate and arising from compassion. The former belongs to the transgressions to be restrained, and the latter, as mentioned before, does not constitute a downfall. Third, concluding by showing the absence of fault: 'Those with compassion and love, and those with virtuous minds have no faults.' As stated in the Sutra Pitaka: 'The faults of Bodhisattvas mostly arise from hatred, and it should be known that they do not arise from desire.' The meaning is the same as what was said before. Methods for Restoring When Vows are Degraded The third part is about how to restore vows after they have been degraded, which is divided into two types: restoration after abandoning vows and restoration after vows have been degraded. Restoration After Abandoning Vows The first situation includes two types: abandoning vows due to the loss of the root aspiration Bodhicitta and abandoning vows due to committing a root downfall. For the former, one must first retake the aspiration Bodhicitta. Before that, one must confess the sin of abandoning the aspiration Bodhicitta due to turning away from liberation, because the sin of abandoning it is said to be heavier than the five heinous crimes. Because abandoning the aspiration Bodhicitta destroys all accumulations of the qualities that accord with liberation and the qualities that accord with merit, its suffering in the lower realms is said to be endless. Therefore, in the presence of a spiritual friend or a support (such as a Buddha image), with strong remorse and a mind of protection, one should remember in one's heart and say in one's mouth: 'I (so-and-so) confess and admit the sin of abandoning the mind of aspiration for enlightenment,' etc., as before.

བརྗོད་པ་ལན་གྲངས་ཚད་མེད་པར་བྱ་ཞིང་། དེའི་འོག་ཏུ་སེམས་ཅན་མང་པོ་ལ་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེ་སྦྱིན་པ་རྣམ་བཞི་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་རྒྱ་ཆེན་པོ་སོར་ཆུད་པར་བྱས་ལ། དེ་ནས་བདག་གིས་སེམས་ཅན་མ་ལུས་པའི་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱའོ་སྙམ་པའི་འདུན་པ་རྩེ་གཅིག་པར་བྱས་པས་ནི་སྨོན་པའི་སེམས་སོར་ཆུད་དོ། །སེམས་བསྐྱེད་འདི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་མདུན་དུ་ཁས་བླངས་ཀྱང་བར་མ་དགེ་བ་ཡིན་གྱི། སྡོམ་པར་ནི་མི་བཞེད་དེ། ལུགས་འདིར་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་དང་དེ་ལ་ལྟོས་པའི་རྩ་ལྟུང་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཕམ་པ་ལྟ་བུའི་ལྟུང་བས་བཏང་བ་སླར་ལེན་པའི་ཚེ་ཡང་ལུས་ངག་གི་ཉེས་པ་དེ་དང་དེའི་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་པ་ལ་འགྱོད་སྡོམ་གྱི་སེམས་ཉེ་བར་བཞག་པའི་བཤགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས་ཏེ། ཕྱིན་དྲུག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བཅས་བཞིན་པ་ལ་འཇུག་སྡོམ་མི་སྟེར་བ་དང་། བླངས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བར་གོང་དུ་བཤད་ཟིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཟག་པ་འབྲིང་གི་ཉེས་པ་བཤགས་དགོས་པར་བཤད་ན་ཆེན་པོ་ལྟ་ཅི་སྨོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བྱང་ས་ལས་འབྱུང་བའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་རྣམ་པར་བཞག་པ་འདི་ལ་ནི་བོད་སྔ་མ་རྣམས་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ཅེས་གསུང་ཞིང་། དེའི་གོ་བ་ཡང་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ལ་སྡོམ་པ་མི་འཆད་པ་ནི་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་འདོད་པ་དག་གི་ལུགས་ཏེ། སྨོན་པ་བཏང་ནས་ཉན་རང་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་བར་བཞེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 6-4-36a ༈ དང་པོར་ལེན་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་ལ། གསུམ་སྟེ། དང་པོར་ལེན་པའི་ཚུལ། བར་དུ་བསྲུང་བའི་ཚུལ། ཐ་མ་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ། གསུམ་སྟེ། གང་གིས་སྟེར་བ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་མཚན་ཉིད། གང་ལ་སྟེར་བ་སློབ་མའི་མཚན་ཉིད། ཇི་ལྟར་ནོད་པ་ཆོ་གའི་རྣམ་གཞག་གོ །དང་པོ་ནི། རྟག་པར་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནི། །ཐེག་ཆེན་དོན་ལ་མཁས་པ་དང་། །སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་བཏང་བ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག །ཅེས་བཤད་པ་དེའོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་བར་འདོད་པའི་བྱམས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་འདོད་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་ཡོད་ན་འགྲོ་བ་རིགས་དྲུག་ཆར་གྱི་རྟེན་ལ་སྐྱེ་བས་སྔ་མ་ལས་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་རྒྱ་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའོ། །གསུམ་པ་ལ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི། རྗེས་སོ། །དང་པོ་ལ། ཡན་ལག་རྣམ་པ་བདུན་ལས། དང་པོར་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི། དུས་གསུམ་གཤེགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀུན། །ཆོས་དང་ཚོགས་ཀྱི་མཆོག་བཅས་ལ། །ཞིང་རྡུལ་ཀུན་གྱི་གྲངས་སྙེད་ཀྱི། །ལུས་བཏུད་ནས་ནི་བདག་ཕྱག་འཚལ། །གང་ལ་སེམས་ཀྱི་དམ་པ་རིན་ཆེན་དེ། །སྐྱེས་

【現代漢語翻譯】爲了無數次地重複發願，在此基礎上，通過慈、悲、喜、舍四無量心等方式積累廣大的福德資糧，然後一心一意地想著『爲了所有眾生的利益，我一定要證得圓滿的菩提』，這就是生起了愿菩提心。這種發心，即使是在善知識面前承諾，也只是中品善，並非是受戒。因為這個宗派沒有講愿菩提心的戒律，也沒有講與此相關的根本墮罪。此外，如果像犯了墮罪一樣捨棄了菩提心，想要重新受持時，也必須首先懺悔身語的過失，以及與此相關的煩惱。因為如果還存在與六度相違背的情況，就不會給予入行律儀，即使受了也不會生起，這在前面已經說過了。如果說需要懺悔中等的罪過，那更不用說大的罪過了。然後，在此之後，受戒的儀軌與之前一樣。因此，藏地的前輩們將這種出自《菩薩地論》的菩提心安立方式稱為唯識宗的菩提心。他們的理解是，不講愿菩提心的戒律，是那些認為最終會走向三乘的人的宗派，因為他們認為捨棄愿菩提心后，發聲聞或緣覺的菩提心，不會有根本墮罪。 6-4-36a 首先是受持的方式。第二部分分為三點：首先是受持的方式，中間是守護的方式，最後是捨棄后恢復的方式。第一部分分為三點：由誰來給予——善知識的特徵；給予誰——弟子的特徵；如何接受——儀軌的安排。第一點是：『永遠的善知識，精通大乘的意義，即使爲了生命也不捨棄，是菩薩行持的最高典範。』這就是所說的。第二點是：如果具有希望一切眾生獲得安樂的慈心，以及希望遠離痛苦的悲心，那麼在六道輪迴的任何一道中都可以生起菩提心，因此與前者相比，所依的補特伽羅範圍非常廣泛。第三部分分為加行、正行和後行。首先是加行，在七支供中，首先是頂禮：『過去、現在、未來的一切諸佛，以及法和僧眾，我以遍滿所有剎土微塵數的身體，頂禮膜拜。』對於生起珍貴菩提心的人。

【English Translation】 To generate the aspiration again and again, and on that basis, to accumulate vast merit through practices such as the four immeasurables of loving-kindness, compassion, joy, and equanimity. Then, with a single-pointed intention, thinking, 'For the benefit of all sentient beings, I must attain perfect enlightenment,' this is the arising of aspiration Bodhicitta. This generation of mind, even if vowed before a spiritual friend, is only a middling virtue, not a vow. This is because this tradition does not teach the vows of aspiration Bodhicitta, nor the root downfalls related to it. Furthermore, if one has abandoned Bodhicitta as if committing a downfall, when wanting to take it up again, one must first confess the faults of body and speech, along with the afflictions associated with them. This is because if there are still aspects that contradict the six perfections, the entering vow will not be given, and even if taken, it will not arise, as has been said before. If it is said that one needs to confess medium-level faults, what need is there to mention great ones? Then, after that, the ritual for taking the vow is the same as before. Therefore, the earlier Tibetans called this way of establishing Bodhicitta from the Bodhisattva Grounds the Bodhicitta of the Mind-Only school. Their understanding is that not teaching the vows of aspiration Bodhicitta is the tradition of those who believe that one will ultimately go to the Three Vehicles, because they believe that after abandoning aspiration Bodhicitta, generating the Bodhicitta of a Hearer or Solitary Realizer will not have root downfalls. 6-4-36a First, the way to take it. The second part has three points: first, the way to take it; in the middle, the way to protect it; and finally, the way to restore it after abandoning it. The first part has three points: by whom it is given—the characteristics of a spiritual friend; to whom it is given—the characteristics of a disciple; how to receive it—the arrangement of the ritual. The first point is: 'The ever-virtuous spiritual friend, skilled in the meaning of the Great Vehicle, who does not abandon it even for life, is the supreme conduct of a Bodhisattva.' That is what is said. The second point is: if one has loving-kindness that wishes all sentient beings to be happy, and compassion that wishes them to be free from suffering, then Bodhicitta can arise in any of the six realms of existence, so compared to the former, the range of the individual who is the basis is very wide. The third part has preliminary, main part, and concluding part. First is the preliminary, in the seven-branch offering, first is prostration: 'All Buddhas who have gone to the past, present, and future, along with the Dharma and Sangha, I prostrate with bodies as numerous as all the dust particles in the fields.' To those who generate the precious mind of Bodhi.

པ་དེ་ཡི་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་། །གང་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཀྱང་བདེར་འབྲེལ་བ། །བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆི། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་བསྡུས་ཅི་རིགས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་མཆོད་པའི་ཡན་ལག་ནི། རིན་ཆེན་སེམས་དེ་བཟུང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་དང་དམ་པའི་ཆོས། །དཀོན་མཆོག་དྲི་མ་མེད་དང་སངས་རྒྱས་སྲས། །ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་རྣམས་ལ་ལེགས་པར་མཆོད། །ཅེས་སོགས་རྒྱས་བསྡུས་ཅི་རིགས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་སྡིག་པ་བཤགས་པའི་ཡན་ལག་འདི་ནི། རྒྱལ་པོ་སྡིག་ཅན་དང་ཤན་པ་སོགས་རྟེན་དམན་པ་ལ་སྐྱེ་ཞིང་སྟེར་བར་ཡང་བཤད་ལ། དེའི་ཚེ་སྡིག་བཤགས་རྒྱས་པར་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་གལ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་མ་བཤགས་པར་ནི་མཐའ་དག་བསྒྲལ་འདོད་ཀྱི་བློ་མི་འབྱུང་བས་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་ཙམ་ཡང་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ 6-4-36b འདི་ལྟར། བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་མཆིས་ཀྱི་བར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆི། །ཆོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡི། །ཚོགས་ལའང་དེ་བཞིན་སྐྱབས་སུ་མཆི། །ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ན་བཞུགས་པ་ཡི། །རྫོགས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས། །ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་མངའ་རྣམས་ལ། །ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་གསོལ་བ་ནི། །ཐོག་མ་མེད་ལྡན་འཁོར་བ་ནས། །ཚེ་རབས་འདིའམ་གཞན་དག་ཏུ། །བདག་གིས་མ་འཚལ་བགྱིས་པའམ། །བགྱིད་དུ་སྩལ་བ་ཉིད་དང་ནི། །གཏི་མུག་འཁྲུལ་པས་བདག་ནོར་ཏེ། །རྗེས་སུ་ཡི་རང་གང་བགྱིས་པ། །ནོངས་པ་དེ་ནི་མཐོང་བགྱིས་ནས། །བསམ་པ་དག་པས་མགོན་ལ་བཤགས། །ཤེས་པ་ནས། འདི་ནི་བཟང་པོ་མ་ལགས་པས། །སླན་ཆད་བདག་ནི་ཡོངས་མི་བགྱིད། །ཅེས་པའི་བར་གྱི་དོན་རྒྱས་པར་བཤད་ནས་བློ་སྦྱང་བར་བྱའོ། །བཞི་པ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའི་ཡན་ལག་ནི། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ངན་སོང་གི །སྡུག་བསྔལ་ངལ་བསོའི་དགེ་བ་དང་། །སྡུག་བསྔལ་ཅན་དག་བདེར་གནས་ལ། །དགའ་བས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །ཞེས་པ་ནས། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བདེ་མཛད་པའི། །ཐུགས་བསྐྱེད་དགེ་བ་རྒྱ་མཚོ་དང་། །སེམས་ཅན་ཕན་པར་མཛད་པ་ལ། །དགའ་བས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །ཞེས་བསམ་པ་དག་པ་ནས་བརྗོད་དོ། །དེས་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་ཕྲག་དོག་གི་སྒྲིབ་པ་འདག་པར་འགྱུར་རོ། །ཡན་ལག་ལྔ་པ་ནི། ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་གྱི་སངས་རྒྱས་ལ། །ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་གསོལ་བ་ནི། །སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་མུན་འཐོམས་ལ། །ཆོས་ཀྱི་སྒྲོན་མ་སྦར་དུ་གསོལ། །ཞེས་བརྗོད་པས་ནི་ཆོས་སྤོང་གི་ཉེས་པ་འདག་པར་བྱེད་དོ། །ཡན་ལག་དྲུག་པ་ནི། རྒྱལ་བ་མྱ་ངན་འདའ་བཞེད་ལ། །ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་གསོལ་བ་ནི། །འགྲོ་འདི་ལོངས་པར་མི་འགོད་ཅིང་། །བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་བཞུགས་སུ་གསོལ། །ཞེས་བརྗོད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ལ་མ་དད་པའི་ཉེས་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །ཡན་ལག་བདུན་པ་ནི། དེ་ལྟར་འདི་དག་ཀུན་བྱས་ཏེ། །དགེ་བ་འདི་ད

【現代漢語翻譯】向彼（菩提心）致敬！無論對其造成何種損害，皆能帶來安樂，我皈依于安樂之源。應根據情況，或詳或略地進行。第二支，供養支：爲了守護珍貴的心（菩提心），我供養如來（Tathāgata）們和神聖的法（Dharma），無垢的珍寶（Ratna）和佛子（Buddha-putra），以及功德的海洋。應根據情況，或詳或略地進行。第三支，懺悔罪業支：據說國王罪人和屠夫等會轉生到低賤的處境，給予他們幫助。此時，詳細地進行懺悔非常重要，因為如果不懺悔，就不會生起想要救度一切眾生的心，甚至連發愿的戒律（Samvara）也不會產生。因此，如此：直至抵達菩提樹（Bodhi），我皈依諸佛（Buddha），同樣皈依正法（Dharma）和菩薩（Bodhisattva）的僧團。祈請安住於一切方位的圓滿正覺者（Samantabhadra）和菩薩們，以慈悲之心傾聽我的祈請：從無始輪迴以來，無論是在此生或他生，我無知中所造作的罪業，或教唆他人所造作的罪業，以及因愚癡迷惑而生的過錯，以及隨喜他人所造作的罪業，我如實坦白所有過錯，以清凈之心向怙主（佛）懺悔。從知曉（罪業）開始，直到『此非善行，今後我將永不再犯』為止，詳細闡述其含義，從而調伏自心。第四支，隨喜支：對於一切眾生脫離惡趣的痛苦，獲得安樂的善行，以及痛苦眾生安住于快樂之中，我滿懷喜悅地隨喜。從『清凈之心』開始，直到『對於利益眾生的事業，我滿懷喜悅地隨喜』為止。這樣做可以特別消除嫉妒的障礙。第五支：向一切方位的諸佛合掌祈請：懇請為沉溺於痛苦黑暗的眾生，點燃正法的明燈。如此唸誦可以消除捨棄正法的罪過。第六支：向想要進入涅槃的勝者（佛）合掌祈請：懇請不要讓眾生感到空虛，祈請住世無量劫。如此唸誦可以消除對佛陀不信任的罪過。第七支：如是行持一切之後，將此善根

【English Translation】 I prostrate to that (Bodhi-citta)! Whatever harm is done to it, it brings happiness; I take refuge in the source of happiness. It should be done according to circumstances, either in detail or in brief. The second branch, the offering branch: In order to hold the precious mind (Bodhi-citta), I offer to the Tathāgatas and the sacred Dharma, the immaculate Ratna and the Buddha-putras, and the ocean of merits. It should be done according to circumstances, either in detail or in brief. The third branch, the branch of confessing sins: It is said that sinful kings and butchers, etc., are born into lowly circumstances and give to them. At this time, it is important to confess in detail beforehand, because if one does not confess, the mind of wanting to save all beings will not arise, and even the vows of aspiration (Samvara) will not arise. Therefore, Thus: Until I reach the Bodhi tree, I take refuge in the Buddhas, and likewise I take refuge in the Sangha of Dharma and Bodhisattvas. I request the Samantabhadra and Bodhisattvas who reside in all directions to listen to my request with compassion: From beginningless samsara, whether in this life or in other lives, the sins I have committed in ignorance, or the sins I have caused others to commit, and the faults that arise from delusion and confusion, and the sins I have rejoiced in others' actions, I confess all faults as they are, and I confess to the Protector (Buddha) with a pure heart. From the beginning of knowing (sins) until 'This is not a good deed, and I will never do it again', explain the meaning in detail, thereby taming the mind. The fourth branch, the branch of rejoicing: For the virtue of all beings escaping the suffering of the lower realms and attaining happiness, and for the suffering beings dwelling in happiness, I rejoice with joy. From 'pure heart' until 'I rejoice with joy in the deeds that benefit beings'. Doing so can especially eliminate the obstacles of jealousy. The fifth branch: I prostrate with folded hands to the Buddhas in all directions: I beseech you to light the lamp of Dharma for the beings who are immersed in the darkness of suffering. Reciting in this way can eliminate the sin of abandoning the Dharma. The sixth branch: I prostrate with folded hands to the Victorious Ones (Buddhas) who wish to enter Nirvana: I beseech you not to let beings feel empty, and I beseech you to remain for countless kalpas. Reciting in this way can eliminate the sin of not trusting the Buddhas. The seventh branch: After doing all these things, this virtue

ག་བསགས་པ་གང་། །དེས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། ། 6-4-37a སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་སེལ་བར་ཤོག །ཅེས་པ་ནས། ཐམས་ཅད་མྱ་ངན་འདས་བར་དུ། །བདག་ནི་ཉེར་མཚོའི་གཞིར་ཡང་ཤོག །ཅེས་པ་ནི་བསྔོ་བའི་ཡན་ལག་ཏེ། འདི་དང་ཕྱག་མཆོད་གསུམ་གྱིས་ནི་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་རྒྱ་ཆེན་པོ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དོ། །བཟང་སྤྱོད་དུ་བསྔོ་བའི་ཡན་ལག་སྨོན་སེམས་ལ་བཤད་ཀྱང་། འདིར་ནི་འཇུག་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའོ། །དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་སྨོན་པ་ནི་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་པའོ། །གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ནི། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ནམ་རྟེན་གསུམ་གྱི་སྤྱན་སྔར་ཡན་ལག་བདུན་པོའི་དོན་དྲན་བཞིན་པའི་ངང་ནས། རང་གི་འབྱོར་ཚོགས་དང་མཐུན་པར་ཡིད་འཁུལ་ངེས་ཀྱི་མཆོད་པ་བཤམས་ནས་ཚིག་འདི་སྐད་དུ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེར་གཤེགས་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་ཐུགས་ནི་བསྐྱེད་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་ལ། །དེ་དག་རིམ་བཞིན་གནས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་འགྲོ་ལ་ཕན་དོན་དུ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་བསྐྱེད་བགྱི་ཞིང་། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་བསླབ་པ་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསླབ་པར་བགྱི། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་ན་ཐ་མལ་སྡོམ་པ་སྐྱེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་དབང་པོ་རབ་ཏུ་གྱུར་པ་ལ། སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཀའི་སྡོམ་པ་ཅིག་ཆར་དུ་སྐྱེས་ཤིང་། བློ་ཇི་ལྟར་དམའ་ཡང་སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྐྱེས་པར་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་འཇུག་གི་བྱ་བ་ལ། གཉིས་ཏེ། རང་དགའ་བ་སྒོམ་པ་དང་། གཞན་དགའ་བ་སྒོམ་དུ་འཇུག་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེང་དུ་བདག་ཚེ་འབྲས་བུ་ཡོད། །མིའི་སྲིད་པ་ལེགས་པར་ཐོབ། །སངས་རྒྱས་སྲས་སུ་དེང་བདག་གྱུར། །ཞེས་བརྗོད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། བདག་གིས་དེ་རིང་སྐྱོབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །སྤྱན་སྔར་འགྲོ་བ་བདེར་གཤེགས་ཉིད་དང་ནི། །བར་དུ་བདེ་ལ་མགྲོན་དུ་བོས་ཟིན་གྱིས། །ལྷ་དང་ལྷ་མིན་ལ་སོགས་དགའ་བར་གྱིས། །ཤེས་པའོ། ། ༈ བར་དུ་བསྲུང་བའི་ཚུལ། གཉིས་པ་བར་དུ་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ལ། གཉིས་ཏེ། 6-4-37b མཐུན་རྐྱེན་བསྟེན་པ་དང་། འགལ་རྐྱེན་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དེ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བ་དང་། དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་བསྟེན་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ཀློག་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་གནས་ལས་སེམས་བསྲུང་ཞིང་། རྒྱུན་དུ་བག་ཡོད་བསྟེན་པ་ལ་འགྲུས་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བསླབ་པ་བསྲུང་བར་འདོད་པ་ཡིས། །རབ་ཏུ་བསྒྲིམས་ནས་སེམས་བསྲུང་སྟེ། །སེམས་འདི་བསྲུང་བར་མ་བྱས་ན། །བསླབ་པ་བསྲུང་བར་ཡོངས་མི་ནུས། །ཤེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ། གཉིས་ཏེ། རྩ་ལྟུང་གི་རྐང་གྲངས་ངོས་བཟུང་བ་དང་། ཡན་ལག་གི་ཉེས་པ་སྤོང་ཚུལ་མདོ

【現代漢語翻譯】何者是積聚？愿以此功德，消除一切眾生的痛苦！從『直至一切眾生都證得涅槃』，到『愿我成為近海之基』，這是迴向支。通過這三者——頂禮、供養和迴向，可以顯著地積聚廣大的福德資糧。雖然在《入菩薩行論》中，迴向支被解釋為願心，但這裡是發起了趨入方面的願望。其依據是願望會轉變為誓言的本質。第二，正行：如前所述，在具足功德的上師或三寶面前，心中憶念七支供的意義，並根據自己的財力，陳設令人信服的供品，然後唸誦以下語句：『如昔諸善逝，先發菩提心，復此循序住，菩薩諸學處。如是為利樂，我發菩提心，復當勤修學，次第如彼尊。』如此唸誦三遍，便生起了凡夫的律儀。對於根器上等者，會同時生起願行兩種律儀；即使根器較差，也必須解釋為生起了愿菩提心的律儀。第三，趨入之行，分為二：自喜修習和令他喜修習。首先是自喜：唸誦『今日吾生果，善得此人身，今吾生佛子。』其次是令他喜：『今於一切怙主前，延請眾生至佛位，及其中間諸安樂，愿天及非天等皆歡喜。』如何守護第二，守護之理，分為二：依止順緣和斷除違緣。首先是依止順緣：發起愿菩提心后，爲了守護它不退失，應當依止善知識，閱讀菩薩藏，守護自心遠離有漏之處，並恒常精勤于不放逸。如雲：『欲護諸律儀，當勤護此心，若不護此心，護余何所能？』其次，分為二：確定根本墮的條目和簡要說明捨棄支分罪的方法。

【English Translation】 What is accumulation? May this merit eliminate all the sufferings of all sentient beings! From 'until all sentient beings attain Nirvana,' to 'may I become the foundation of the near sea,' this is the dedication branch. Through these three—prostration, offering, and dedication—a vast accumulation of merit can be manifestly gathered. Although in the 'Bodhicharyavatara,' the dedication branch is explained as aspirational mind, here it is the aspiration of entering the path that is generated. The basis for this is the consideration that aspiration transforms into the essence of a vow. Second, the main practice: As mentioned before, in the presence of a virtuous spiritual friend or the Three Jewels who possess the qualities described, while mindful of the meaning of the seven-branch offering, and according to one's own resources, arrange convincing offerings, and then recite the following words: 'As the Sugatas of the past, first generated the mind of enlightenment, and then sequentially dwelt in the trainings of the Bodhisattvas. Likewise, for the benefit and happiness of beings, I generate the mind of enlightenment, and will diligently train in the trainings, in sequence like those venerable ones.' Reciting this three times gives rise to the vows of an ordinary person. For those of superior faculties, both the aspirational and engaging vows arise simultaneously; even if one's faculties are inferior, it must be explained that the vow of aspirational Bodhichitta has arisen. Third, the practice of engaging, is divided into two: cultivating self-joy and engaging others in cultivating joy. First is self-joy: recite 'Today my life has fruit, I have well obtained this human existence, today I am born as a Buddha's child.' Second is causing others to rejoice: 'Today, in the presence of all protectors, I invite beings to Buddhahood, and all the intermediate happiness, may gods and non-gods and others rejoice.' How to Protect Second, the way to protect, is divided into two: Relying on conducive conditions and abandoning adverse conditions. First is relying on conducive conditions: After generating the aspirational Bodhichitta, in order to protect it from degenerating, one should rely on virtuous spiritual friends, read the Bodhisattva Pitaka, guard one's mind from places of leakage, and constantly strive in diligence and mindfulness. As it is said: 'Those who wish to protect the vows, should diligently protect this mind, if this mind is not protected, what else can be protected?' Second, it is divided into two: determining the items of the root downfalls and briefly explaining how to abandon the faults of the branches.

ར་བསྡུས་པའོ། །དང་པོ་ནི། བསླབ་བཏུས་ལས། ཇི་སྐད་དུ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་འདི་དག་བདེ་བླག་ཏུ་བཟུང་བ་དང་། འགའ་ཞིག་གི་ལུགས་གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་དག་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་འཕྲོག་པ། །ཕས་ཕམ་པ་ཡི་ལྟུང་བར་འདོད། །དམ་པའི་ཆོས་ནི་སྤོང་བྱེད་པ། །གཉིས་པར་ཐུབ་པས་གསུངས་པ་ཡིན། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པའི་དགེ་སློང་ལའང་། །ངུར་སྨྲིག་འཕྲོག་དང་རྡེག་པ་དང་། །བཙོན་རར་འཇུག་པར་བྱེད་པ་དང་། །རབ་ཏུ་བྱུང་ལས་འབེབས་པ་དང་། །མཚམས་མེད་ལྔ་པོ་བྱེད་པ་དང་། །ལོག་པར་ལྟ་བ་འཛིན་པ་དང་། །གྲོང་ལ་སོགས་པ་འཇིག་པ་ཡང་། །རྩ་བའི་ལྟུང་བར་རྒྱལ་བས་གསུངས། །བློ་སྦྱངས་མ་བྱས་སེམས་ཅན་ལ། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་བརྗོད་པ་དང་། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ་དང་། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཟློག་པ་དང་། །སོ་སོར་ཐར་པ་ཡོངས་སྤངས་ཏེ། །ཐེག་པ་ཆེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། །སློབ་མའི་ཐེག་པས་ཆགས་ལ་སོགས། །སྤོང་བར་འགྱུར་བ་མིན་ཞེས་འཛིན། །ཕ་རོལ་དག་ཀྱང་འཛིན་འཇུག་དང་། །རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་དང་། །རྙེད་པ་དང་ནི་བཀུར་སྟི་དང་། །ཚིགས་བཅད་རྒྱུ་ཡིས་གཞན་སྨོད་དང་། །བདག་ནི་ཟབ་མོ་བཟོད་པའོ་ཞེས། །ལོག་པ་ཉིད་ནི་སྨྲ་བ་དང་། ། 6-4-38a དགེ་སྦྱོང་ཆད་པས་གཅོད་འཇུག་དང་། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་སྦྱིན་བྱེད་དང་། །སྦྱིན་པ་ལེན་པར་བྱེད་པ་དང་། །ཞི་གནས་འདོར་བར་བྱེད་པ་དང་། །ཡང་དག་འཇོག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ནི། །ཁ་བཏོན་བྱེད་ལ་སྦྱིན་པ་རྣམས། །དེ་དག་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་སྟེ། །སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ། །རྨི་ལམ་འཕགས་པ་ནམ་སྙིང་པོའི། །མདུན་དུ་འདུག་སྟེ་བཤགས་པར་བྱ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ཡོངས་འདོར་དང་། །ཆགས་དང་སེར་སྣ་མི་བཟད་པས། །སློང་ལ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་དང་། །སྒྲིམས་ཏེ་དགའ་བར་བྱེད་པ་ན། །སེམས་ཅན་ལ་ནི་མི་བཟོད་པར། །ཁྲོས་པས་སེམས་ཅན་རྡེག་པ་དང་། །ཉོན་མོངས་པ་དང་གཞན་མཐུན་པས། །ཆོས་ལྟར་བཅོས་པ་བརྗོད་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིའི་དོན་ལ། གསུམ་སྟེ། རྩ་ལྟུང་གི་རྐང་གྲངས། ལུང་གང་ལས་འབྱུང་བ། ལྟུང་བ་དེ་སྡོམ་པའི་གཏོང་རྒྱུ་ཡིན་མིན་གྱི་དཔྱད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བོད་སྔ་མ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྒྱལ་པོ་ལ་འབྱུང་བའི་ལྟུང་བ་ལྔ། བློན་པོ་ལ་འབྱུང་བ་དྲུག །ལས་དང་པོ་པ་ལ་འབྱུང་བ་བརྒྱད་དེ་བཅུ་དགུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོགས་རྣམ་གྲངས་དུ་མས་འཆད་མོད། རྐང་གྲངས་བཅུ་བཞིར་འདུས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱལ་བློན་གཉིས་ཀ་ལ་ཐུན་མོང་བ་བཞི་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་རེ་རེ་སྟེ་དྲུག །ལས་དང་པོ་པའི་བརྒྱད་རྣམས་སོ། །རྟེན་གྱི་གང་ཟག་འདི་དག་ཀྱང་གཙོ་ཆེ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། སོ་སོར་ངེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྤྱི་ལ་ལྟོས

【現代漢語翻譯】總結。

第一部分：

在《學集論》中，正如所說：『爲了容易記住這些根本墮罪，併爲了使某些規矩得以維持，應當講述這些偈頌。』

『盜取三寶的財物，被認為是失敗的墮罪。捨棄聖法，是第二條，佛陀所說。對於戒律敗壞的比丘，奪取袈裟、毆打，投入監獄、使其失去出家資格，造作五無間罪，持有邪見，以及摧毀城鎮等，勝者都說是根本墮罪。對於未經調伏的眾生，講述空性，阻止證得佛果，阻止圓滿菩提，完全捨棄別解脫，而修習大乘，認為不應捨棄聲聞乘的貪慾等。使他人持有（邪見），講述自己的功德，爲了獲得利養和恭敬，用偈頌誹謗他人，以及說『我能忍受甚深之法』，說這些虛妄之語，

使僧人斷絕（生命），奪取三寶的供養，阻止他人佈施，阻止接受佈施，捨棄止觀，享用如法的財物，以及向誦經者佈施。這些都是根本墮罪，是眾生墮入大焦熱地獄之因。應當在夢中見到聖者虛空藏菩薩面前懺悔。完全捨棄菩提心，由於強烈的貪慾和吝嗇，不向乞討者佈施，並且嚴厲地呵斥，對眾生無法忍受，憤怒地毆打眾生，以及與煩惱和他人相合，宣說偽裝成佛法的言論。』

以上所說的內容有三點：根本墮罪的數量，出自何處，以及該墮罪是否是捨棄誓言的因素。

第一點：以前的藏族人認為，菩薩國王有五種墮罪，大臣有六種墮罪，初學者有八種墮罪，總共十九種。雖然有多種說法，但可以歸納為十四種：國王和大臣共同的四種，各自獨有的各一種，共六種，以及初學者的八種。這些所依補特伽羅也是就主要的方面而言，並非絕對，而是要看菩薩戒的總體情況。

【English Translation】 Summary.

First part:

In the Compendium of Trainings, as it is said: 'In order to easily remember these root downfalls, and in order to maintain certain rules, these verses should be recited.'

'Stealing the property of the Three Jewels, is considered a downfall of defeat. Abandoning the Holy Dharma, is the second, spoken by the Buddha. For a monk with broken vows, taking away the robes, beating, Throwing into prison, causing them to lose their ordination, Committing the five inexpiable sins, holding wrong views, And destroying towns, etc., the Victorious One says are root downfalls. For sentient beings who have not trained their minds, speaking of emptiness, Preventing the attainment of Buddhahood, preventing perfect Bodhi, Completely abandoning individual liberation, and practicing the Great Vehicle, Thinking that one should not abandon the desires, etc., of the Hearer Vehicle. Causing others to hold (wrong views), speaking of one's own qualities, In order to obtain gain and respect, slandering others with verses, And saying 'I can endure the profound Dharma', Speaking these false words,

Causing monks to be cut off (from life), taking away the offerings of the Three Jewels, Preventing others from giving, preventing the acceptance of offerings, Abandoning calm abiding, enjoying lawful property, And giving offerings to those who recite scriptures. These are all root downfalls, the cause of sentient beings falling into the Great Burning Hell. One should confess in the dream in front of the noble Akashagarbha. Completely abandoning Bodhicitta, due to intense greed and miserliness, Not giving to beggars, and harshly scolding, Being unable to bear sentient beings, angrily beating sentient beings, And in accordance with afflictions and others, proclaiming words disguised as Dharma.'

The content of the above has three points: the number of root downfalls, where they come from, and whether the downfall is a factor in abandoning the vows.

First point: The earlier Tibetans considered that a Bodhisattva king had five downfalls, a minister had six downfalls, and a beginner had eight downfalls, totaling nineteen. Although there are various explanations, they can be summarized into fourteen: the four common to both the king and the minister, one unique to each, totaling six, and the eight of the beginner. These dependent individuals are also in terms of the main aspects, not absolute, but to look at the overall Bodhisattva vows.

་པའི་སྤང་བྱ་ཡིན་པས་སོ། །རྐང་གྲངས་ཀྱི་དབྱེ་བསྡུ་ཡང་ཀུན་སློང་གཅིག་པ་རྣམས་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། བཅུ་བཞི་པོའི་ནང་ནས་བཅུ་གསུམ་ནི་ཐོགས་མེད་ཀྱི་བཞེད་པ་དང་མ་འདྲེས་པ་ཡིན་ལ། རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་དང་། ཞེས་སོགས་རྐང་པ་གསུམ་ནི་བྱང་ས་དང་ཐུན་མོང་གི་བཤད་པའོ། །དེ་དག་ཀྱང་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས་བྱང་སེམས་སོ་སྐྱེའི་རྩ་བའི་ལྟུང་ 6-4-38b བར་གསུངས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པའི་ལྟུང་བ་བཞི་ནི་མདོ་གཞན་དང་བསྟན་བཅོས་མཛད་པའི་སློབ་དཔོན་གཞན་གྱི་ལུགས་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཡིན་པར་ནི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་པ་ཡིན་པར་བཤད་ལ། ལྷག་མ་གསུམ་ནི་ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱི་ལུགས་སུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་ལས་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་དོ། །གལ་ཏེ་འོ་ན། ཆགས་དང་སེར་སྣ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བསྟན་པའི་ལྟུང་བ་གསུམ་པོ་དེ་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་འཆད་དམ་ཞེ་ན། དེར་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ཏེ། གོང་དུ་དྲངས་པའི་མདོར་བསྟན་གྱི་ལུང་ལས་གསལ་བས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱིས་རྩ་ལྟུང་དུ་བཤད་པ་རྣམས་ལུགས་འདིའི་ཡང་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་བཞེད་ལ། འདི་ནས་བཤད་པ་དག་ནི་དེར་མ་འདུས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདོར་བ་རྣམས་འདིར་ནི་སྨོན་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ལྟུང་བར་བཤད་པས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། ལུགས་འདིར་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ལ་ཀུན་སློང་དྲག་ཞན་གྱིས་འབྱེད་པ་ནི་མ་བཤད་མོད་ཀྱང་། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱིས་ངེས་པར་སློང་དགོས་པ་ནི་ཡིན་ཏེ། བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་བྱེད་པའི་ཆ་ནས་ལྟུང་བར་འཇོག་དགོས་པས་སོ། །ཉོན་མོངས་པ་དེ་ཡང་དུག་གསུམ་ལས་ནང་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་ཙམ་ནི་རྩ་ལྟུང་ཀུན་ནས་སློང་བྱེད་དུ་མི་འཇོག་སྟེ། དེས་ནི་སེམས་ཅན་སྡུད་པར་བྱེད་ཀྱི་དེ་དང་འགལ་བར་མི་བྱེད་པས་སོ། །ཕྱི་རོལ་ཡོ་བྱད་ལ་ཆགས་པས་ནི་བརྒྱུད་ནས་ལྟུང་བ་སློང་ནུས་པར་མ་ཟད་དངོས་སུ་ཡང་སློང་ནུས་པར་བཤད་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། མདོར་ན་སྨོན་སེམས་གཏོང་བྱེད་དུ་མ་གཏོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དྲག་ཞན་གང་གིས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་ཡིན་ཀྱང་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་བཤད་པ་དེ་དག་གིས་ནི་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་ན་འཇུག་པའི་སྡོམ་པ་གཏོང་བ་ཡིན་ཏེ། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ཉིད་ལས། སྔོན་བསྐྱེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐལ་བ་བཞིན་དུ་ཀློག་སྟེ། ཞེས་བཤད་པ་ 6-4-39a དང་། ཐོགས་མེད་ཞབས་ཀྱིས་ཀྱང་རྩ་ལྟུང་གང་ཡིན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་འཇུག་སྡོམ་གཏོང་བྱེད་དུ་བཤད་པ་དང་ཆ་འདྲ་བས་སོ། །དེ་ལྟ་ནའང་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་ནི་མི་གཏོང་སྟེ། སེམས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མ་ལོག་གི་བར་དེ་སྲིད་དུ་དེ་གཏོང་བར་མི་ནུས་པས་སོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདོར་བ་ཞེས་བྱ་བའི་ལྟུང་བ་དེས་ནི་ཐུན་ཚོད་འད

【現代漢語翻譯】因為這是需要斷除的過失。對偈頌數量的歸納，也是將發心相同的內容歸為一類。第二點是，十四條中的十三條與無著菩薩的觀點沒有混雜，『陳述自己的功德』等三句是與《菩薩地》共同的解釋。這些內容在《虛空藏經》中被說為菩薩異生位根本墮。『菩提心是』等所指的四種墮落，是其他經典和論著作者的觀點。具體來說，捨棄菩提心是根本墮，這在《善巧方便經》中有所闡述。其餘三種墮落，按照無著菩薩的觀點，出自《菩薩地》。如果有人問，『貪著和吝嗇』等所指的三種墮落是否被解釋為根本墮？答案是肯定的，因為在前面引用的經文概要中已經明確說明。因此，無著菩薩所說的根本墮，在這個體系中也被認為是根本墮。而這裡所說的墮落，並沒有包含在無著菩薩的觀點中，因為捨棄菩提心在這裡被認為是願心的墮落。第三點是，雖然在這個體系中沒有根據發心的強烈程度來區分根本墮，但必須由煩惱引發，因為必須從做出不應做的事情的角度來安立墮落。而且，在這些煩惱中，僅僅是對內有情眾生的貪著，並不被認為是引發所有根本墮的原因，因為它能攝受眾生，而不是與此相違背。而對外在財物的貪著，不僅能間接引發墮落，而且也能直接引發墮落。總之，除了捨棄願心之外，無論被何種強烈或微弱的煩惱所引發的根本墮，如果超過時限，就會捨棄入行儀軌的誓言。正如《虛空藏經》所說：『先前積累的善根，如同灰燼般消散。』無著菩薩也說，所有的根本墮都會捨棄入行儀軌的誓言，兩者觀點一致。即便如此，也不會捨棄願心，因為在證得圓滿菩提之前，無法捨棄它。捨棄菩提心這種墮落，不會捨棄入行儀軌的誓言。

【English Translation】 Because it is a fault that needs to be abandoned. The classification of the number of verses is also to group together those with the same motivation. The second point is that thirteen out of the fourteen are not mixed with the views of Asanga, and the three lines such as 'Stating one's own merits' are a common explanation with the Bodhisattva-bhumi. These contents are said in the Sutra of Akashagarbha to be the root downfall of a Bodhisattva in the ordinary state. The four types of downfalls indicated by 'The mind of Bodhi is' etc., are the views of other sutras and treatise authors. Specifically, abandoning the mind of Bodhi is a root downfall, which is elaborated in the Sutra of Skillful Means. The remaining three downfalls, according to the view of Asanga, come from the Bodhisattva-bhumi. If someone asks, are the three downfalls indicated by 'Attachment and stinginess' etc. explained as root downfalls? The answer is yes, because it has been clearly stated in the sutra outline quoted earlier. Therefore, the root downfalls stated by Asanga are also considered root downfalls in this system. And the downfalls stated here are not included in Asanga's view, because abandoning the mind of Bodhi is considered a downfall of the aspiration mind here. The third point is that although this system does not distinguish root downfalls based on the intensity of motivation, it must be caused by afflictions, because downfalls must be established from the perspective of doing what should not be done. Moreover, among these afflictions, mere attachment to sentient beings is not considered a cause of all root downfalls, because it can gather sentient beings, not contradict it. Attachment to external objects can not only indirectly cause downfalls, but also directly cause downfalls. In short, any root downfall caused by any strong or weak affliction other than abandoning the aspiration mind, if it exceeds the time limit, will abandon the vow of entering the practice. As the Sutra of Akashagarbha says: 'The previously accumulated roots of virtue are scattered like ashes.' Asanga also said that all root downfalls abandon the vow of entering the practice, and the two views are consistent. Even so, the aspiration mind will not be abandoned, because it cannot be abandoned until enlightenment is attained. The downfall of abandoning the mind of Bodhi does not abandon the vow of entering the practice.

ས་ན་སྡོམ་པ་རིལ་གྱིས་གཏོང་སྟེ། སྨོན་པ་བཏང་བ་ན་འཇུག་པའི་གནས་མེད་པས་སོ། །རྩ་ལྟུང་གཞན་དག་གིས་སྨོན་པ་མི་གཏོང་ན་མདོ་དང་གཞུང་ལས་དགེ་བའི་རྩ་བ་འཆད་པར་བཤད་པ་དེ་ཅི་ཞེ་ན། དེ་ནི་སྤྱིར་དགེ་བ་སྦྱོར་བྱུང་དང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྔོན་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་བྱ་ལ་བསླབ་པའི་དགེ་རྩ་ལ་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་བསྐྱེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་བ་སྐྱེས་ཐོབ་ནི་ལོག་ལྟ་མ་ཡིན་པས་འཇོམས་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་དེ་ནི། །ཐོག་མ་ཉིད་དུ་བལྟ་བར་བྱ། །གང་ཕྱིར་རྟག་ཏུ་སྤྱད་པ་ནི། །དེ་ལས་རྒྱ་ཆེར་རབ་སྟོན་པས། །བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཡང་། །ངེས་པར་ཡང་དང་ཡང་དུ་བལྟ། །ཞེས་པ་ནས། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ། །ཡང་དང་ཡང་དུ་བརྟག་བྱ་བ། །དེ་ཉིད་ཁོ་ན་མདོར་ན་ནི། །ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ཉམས་སུ་བླང་ངོ་། ། ༈ ཐ་མ་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཚུལ། གསུམ་པ་ཉམས་པ་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཚུལ་ལ། གཉིས་ཏེ། ཉམས་བྱེད་ཀྱི་ཉེས་པ་བཤགས་པའི་ཚུལ་དང་། བཏང་བ་སླར་ཡང་ལེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། བསླབ་བཏུས་ལས། ཇི་སྐད་དུ། འདི་དག་གིས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡང་མདོ་འདི་ལས་གསུངས་པ་ནི། གལ་ཏེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མིང་ཐོས་ནས་ལྟུང་བ་མ་བཤགས་ན་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བས་འཇིགས་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་མཐོང་བར་འདོད་ཅིང་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་འཆགས་པར་འདོད་པ་དེས། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་ལ་ཕྱག་ 6-4-39b འཚལ་ཞིང་དེའི་མིང་བརྗོད་ན་སྐལ་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དེ་རང་གི་གཟུགས་ཀྱིས་གནས་པར་འགྱུར་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་དང་པོ་པ་དེའི་མདུན་དུ་བྲམ་ཟེའི་གཟུགས་སམ་བུ་མོའི་གཟུགས་ཀྱིས་ལྟུང་བ་དེ་འཆགས་སུ་འཇུག་གོ །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་སྤྱོད་པ་ཡང་ཉེ་བར་སྟོན་ཏོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་སའི་བར་ལ་ཡང་རབ་ཏུ་འཇོག་གོ །དེ་ལྟར་ན་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་ནི་ཐབས་དང་ཡེ་ཤེས་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་ལྡན་ནོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་གཟུགས་ཀྱིས་མ་མཐོང་ན་ཇི་ལྟར་བྱ་བ་ནི། མདོ་དེ་ཉིད་ལས། ཇི་སྐད་དུ། གསོལ་བ་འདེབས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ལ་མངོན་སུམ་དུ་སྟོན་པར་མི་བྱེད་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་དང་པོ་པ་ཉེས་པ་དང་བཅས་པ་དེ་ཐོ་རངས་ལངས་ལ་ཤར་ཕྱོགས་སུ་བལྟས་ཏེ། མཆོད་པ་བཤམས་ནས་ལྷའི་བུ་སྐྱ་རེངས་ལ་གསོལ་བ་གདབ་པར་བྱ་སྟེ། ཚིག་འདི་སྐད་དུ། སྐྱ་རེངས་སྐྱ་རེངས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྐལ་བ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་ཤར་མ་ཐག་ཏུ་སྙིང་རྗེས་བདག་ལ་ཁེབས་པར་མཛད་དུ་གསོལ། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་ལ་བདག་གི་ཚིག་

【現代漢語翻譯】如果捨棄誓言，因為沒有進入之處。如果其他根本墮落不捨棄誓言，那麼經典和論典中講的闡述善根是什麼呢？那是指一般由善行產生的善根，以及特別指學習先前菩薩的學處所產生的善根，因為說的是先前產生的善根。而且，生來就有的善根不是邪見，所以無法摧毀。第二，如經中所說：『虛空藏經，最初應當觀看。因為經常修習，從中廣泛顯示。一切學處之總集，也必須再三觀看。』乃至『對於身心的狀態，應當再三觀察。總之，那僅僅是守護正念的特徵。』應當如是修持。第三，恢復墮落的方法分為兩種：懺悔墮落之罪和重新受持已捨棄的誓言。第一，如《學集論》中所說：『這些必然產生的結果也出自此經，如果菩薩聽到虛空藏菩薩的名字而不懺悔墮落，因為害怕墮入惡道，想要見到虛空藏並懺悔根本墮落，那麼應當向虛空藏頂禮並唸誦其名號，如其福分，他將以自己的形象安住。讓最初的菩薩以婆羅門或少女的形象來懺悔墮落。也顯示了修行大乘的途徑，甚至可以安住在不退轉地之間。』因此，虛空藏具有不可思議的方便、智慧和偉大的慈悲。如果沒有見到這樣的形象該怎麼辦呢？經中說：『如果不親自顯現於祈禱者，那麼最初犯錯的菩薩應當在黎明起身，面向東方，陳設供品，嚮明亮的星宿祈禱，說這些話：明亮的星宿啊，明亮的星宿啊，偉大的慈悲者，偉大的福分者，您剛在贍部洲升起，請以慈悲覆蓋我。向具有偉大慈悲的虛空藏菩薩，我的話語……』

【English Translation】 If vows are abandoned, it is because there is no place to enter. If other root downfalls do not abandon vows, then what is the explanation of the roots of virtue as taught in the sutras and treatises? That refers to the roots of virtue that arise generally from virtuous actions, and specifically to the roots of virtue that arise from studying the precepts of the previous Bodhisattvas, because it is said that the roots of virtue are produced previously. Moreover, innate virtue is not a wrong view, so it cannot be destroyed. Second, as it is said in the sutra: 'The Akashagarbha Sutra, should be viewed at the very beginning. Because it is constantly practiced, it extensively reveals from it. The collection of all trainings, must also be viewed again and again.' And even 'For the state of body and mind, one should repeatedly examine. In short, that alone is the characteristic of guarding mindfulness.' One should practice accordingly. Third, the method of restoring what has been lost is twofold: confessing the faults that cause the loss, and taking back what has been abandoned. First, as it is said in the Compendium of Trainings: 'These inevitable results are also stated in this sutra, if a Bodhisattva, after hearing the name of Akashagarbha Bodhisattva, does not confess his downfalls, because he fears falling into the lower realms, and desires to see Akashagarbha and confess his root downfalls, then he should prostrate to Akashagarbha and recite his name, and according to his merit, he will abide in his own form. Let the first Bodhisattva confess his downfalls in the form of a Brahmin or a maiden. It also shows the way to practice the Great Vehicle, and can even be placed between the stages of non-retrogression.' Therefore, Akashagarbha is endowed with inconceivable means, wisdom, and great compassion. If such a form is not seen, what should be done? The sutra says: 'If he does not appear directly to those who pray, then the first Bodhisattva who has committed offenses should rise at dawn, look to the east, arrange offerings, and pray to the bright star, saying these words: Bright star, bright star, great compassionate one, great fortunate one, you have just risen in Jambudvipa, please cover me with compassion. To Akashagarbha Bodhisattva, who is endowed with great compassion, my words...'

གིས་མྱུར་དུ་བསྐུལ་ཏེ་ཐབས་གང་གིས་བདག་ལྟུང་བ་འཆགས་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་ཐབས་དེ་བདག་གི་རྨི་ལམ་དུ་བསྟན་དུ་གསོལ། ཞེས་བརྗོད་ནས་དེའི་ཚེ་མལ་དུ་གཉིད་ལོག་པར་བྱ་སྟེ། འཛམ་བུའི་གླིང་འདིར་སྐྱ་རེངས་ཤར་མ་ཐག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་དང་པོ་པ་དེའི་རྨི་ལམ་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་དང་ཕྲད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་གཟུགས་ཀྱིས་མདུན་དུ་འདུག་སྟེ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དེ་དག་འཆགས་སུ་གཞུག་གོ །ཞེས་གསུངས། འདི་ནི་སྐྱ་རེངས་ལ་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་དྲུང་དུ་འཕྲིན་པའི་ཚུལ་དུ་བསྐུལ་བ་ཡིན་ལ། ཉེས་པ་འདག་པའི་ཐབས་མངོན་སུམ་མམ་རྨི་ལམ་དུ་སྟོན་རྒྱུ་ནི་ཟབ་པ་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་རྒྱ་ཆེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་སྟོན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། འགྱོད་ 6-4-40a སྡོམ་ཡིད་ལ་བཞག་ནས་ངག་ཏུ་མཐོལ་བཤགས་ཀྱི་ཚིག་བརྗོད་པའོ། །དེ་དག་ནི་ཇི་སྐད་དུ། རྨི་ལམ་འཕགས་པ་ནམ་སྙིང་པོའོ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ཡིན་ལ། ཉེས་པ་བཤགས་ཚུལ་འདི་ནི་གཞན་ལས་ཟབ་ཅིང་སྟོབས་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ། གཙོ་བོར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །ཆོས་བཞི་བསྟན་པའི་མདོ་ལས་འདི་ལྟར་གསུངས་ཏེ། བྱམས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཆོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་སྡིག་པ་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པར་འགྱུར་རོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པ་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དང་། གཉེན་པོ་ཀུན་དུ་སྤྱོད་པ་དང་། ཉེས་པ་ལས་ལྡོག་པའི་སྟོབས་དང་། རྟེན་གྱི་སྟོབས་སོ། །དེ་ལ་རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ནི། མི་དགེ་བའི་ལས་སྤྱད་པ་དེ་ལ་འགྱོད་པ་མང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ནི། མི་དགེ་བའི་ལས་བྱས་ནས་ཀྱང་དགེ་བའི་ལས་ལ་ཤིན་ཏུ་བརྩོན་པའོ། །ཉེས་པ་ལས་ལྡོག་པའི་སྟོབས་ནི། སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས་མི་བྱེད་པའི་སྡོམ་པ་ཐོབ་པའོ། །རྟེན་གྱི་སྟོབས་ནི་སངས་རྒྱས་དང་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་གཏོང་བ་སྟེ། རྟེན་དེ་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་ལ་ནི་སྡིག་པས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས། སྟོབས་བཞི་པོ་དེའི་ནང་དུ་ནི་ཉེས་པ་བཤགས་པ་དང་སྡོམ་པ་སོར་ཆུད་པ་གཉིས་ཀ་འདུས་པ་ཡིན་ཏེ། སྔ་མ་གཉིས་ཀྱི་ཉེས་པ་དག་བྱེད་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་སྡོམ་པ་བླངས་ནས་བསྲུང་ཐབས་བསྟན་པས་སོ། ། ༈ ཉམས་པ་སོར་ཆུད་པ། གཉིས་པ་བཏང་བ་ལེན་པའི་ཚུལ་ལ། གཉིས་ཏེ། རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི་དང་བྱང་སའི་གསུམ་གྱིས་འཇུག་སྡོམ་བཏང་བ་སླར་ལེན་པའི་ཚུལ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་འདོར་གྱིས། སྨོན་སེམས་བཏང་བ་སླར་ཡང་ལེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ། ཉེས་པ་བཤགས་པ་དང་། སྡོམ་པ་ལེན་པའོ། །དང་པོ་ནི། འགྱོད་སྡོམ་གྱི་ཡིད་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་ཕུང་

【現代漢語翻譯】應迅速祈請，以何種方法能使我懺悔罪墮，以及獲得方便和智慧的方法，請在我的夢中顯示。』說完之後，便可就寢。在瞻部洲（Jambudvipa，娑婆世界）的黎明升起時，這位初發心的菩薩（Bodhisattva）將在夢中與菩薩虛空藏（Akasagarbha）相遇。他會以身形出現在你面前，讓你懺悔根本墮罪。』這是在黎明時分向虛空藏菩薩祈請的方式。在顯現或夢中顯示罪業清凈之法，是甚深智慧和廣大方便。第一種是：宣說空性（Sunyata）。第二種是：心中憶念懺悔之誓，口中唸誦懺悔之語。這些如《夢中聖虛空藏經》等所說之義。這種懺悔罪業的方式比其他方式更深且更有力，主要是依于空性的力量。《四法經》中這樣說到：『慈氏（Maitreya），大菩薩若具足四法，則能勝伏已作已積之罪業。何為四法？即：善於破斥、善於對治、從罪業中退還之力、以及依止力。其中，善於破斥是指對所作不善業生起強烈的後悔心。善於對治是指即使做了不善業，也要精勤于善業。從罪業中退還之力是指受持清凈戒律，獲得不作惡業的誓言。依止力是指皈依佛、法、僧三寶，不捨菩提心。依止這些具足力量的對境，就不會被罪業所勝伏。』經中說到，這四力之中包含了懺悔罪業和恢復戒律，因為前二者能清凈罪業，后二者能教導如何受持和守護戒律。恢復戒律第二，關於恢復已捨棄之戒律的方法，分為兩種：一是恢復已捨棄的十四根本墮罪和菩薩戒的律儀；二是恢復已捨棄的愿菩提心。第一種，包括懺悔罪業和受持戒律。首先是：先發起懺悔之意，然後唸誦《三十五佛懺悔文》。

【English Translation】 One should quickly urge, 'By what means can I purify my downfalls, and please show me in my dream the means to obtain skillful means and wisdom.' After saying this, one should go to sleep. As soon as dawn breaks in Jambudvipa (the world), that first Bodhisattva will meet the Bodhisattva Akasagarbha (Essence of Space) in a dream. He will sit in front of you in form and cause you to confess the root downfalls.' This is the way to urge Akasagarbha at dawn. Showing the means of purifying offenses, either manifestly or in a dream, is profound wisdom and vast skillful means. The first is: demonstrating emptiness (Sunyata). The second is: keeping the vow of repentance in mind and uttering words of confession. These are the meanings of 'Dream Noble Essence of Space,' etc. This way of confessing offenses is deeper and more powerful than others, mainly relying on the power of emptiness. It is said in the Sutra of the Four Dharmas: 'Maitreya, a great Bodhisattva who possesses four dharmas will overcome the sins he has committed and accumulated. What are the four? They are: the practice of thorough condemnation, the practice of thorough remedy, the power of turning away from offenses, and the power of reliance. Among them, the practice of thorough condemnation is to have much regret for the non-virtuous deeds committed. The practice of thorough remedy is to be very diligent in virtuous deeds even after committing non-virtuous deeds. The power of turning away from offenses is to take vows correctly and obtain the vow not to commit them. The power of reliance is to take refuge in the Buddha, Dharma, and Sangha, and not to abandon the mind of enlightenment. With these powerful objects of reliance, one will not be overcome by sins.' It is said that within these four powers are included both confessing offenses and restoring vows, because the first two purify offenses, and the latter two teach how to take and protect vows. Restoring the Fallen Second, regarding the method of taking back what has been given away, there are two: one is the method of taking back the fourteen root downfalls and the vows of the Bodhisattva precepts that have been given away, and the other is the method of taking back the aspiration Bodhicitta that has been given away. The first includes confessing offenses and taking vows. First is: first generate the mind of repentance, and then recite the 'Confession of the Thirty-Five Buddhas.'

པོ་ 6-4-40b གསུམ་པའི་མདོ་འདོན་པ་དང་། གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། སྨོན་པའི་སེམས་ཡང་དང་ཡང་དུ་གོམས་པར་བྱེད་པ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། ཉིན་དང་མཚན་མོ་ལན་གསུམ་དུ། །ཕུང་པོ་གསུམ་པ་འདོན་བྱ་ཞིང་། །རྒྱལ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་བསྟེན་པས། །ལྟུང་བའི་ལྷག་མ་དེ་ཞི་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། རྩ་ལྟུང་གི་ཐུན་ཚོད་འདས་ན། དེ་ལྟར་གཤེགས་པས་མཚོན་པའི་ཡན་ལག་བདུན་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་བཤེས་གཉེན་ནམ་རྟེན་གྱི་དྲུང་དུ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེར་གཤེགས་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་གནས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་བསླབ་པ་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསླབ་པར་བགྱི། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པས་སྡོམ་པ་སླར་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཡང་། ཉེས་པ་བཤགས་ཚུལ་དང་། སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ། ཉེས་པ་འདི་ནི་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ། །ལྟུང་བའི་ནང་ནས་ལྕི་བ་སྟེ། །འདི་ལྟར་དེ་ནི་བྱུང་གྱུར་ན། །དེ་ཡི་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད། །ཅེས་སོ། །དག་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་ལ་ཉེས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་རང་གི་ངོ་བོ་དག་བྱེད་དང་རྣམ་སྨིན་དག་བྱེད་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཡང་དང་ཡང་དུ་གོམས་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི། བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའོ། །གཉིས་པ་སླར་ལེན་པའི་ཚུལ་ནི། སེམས་གཏོང་གིས་ཐུན་ཚོད་འདས་པ་ལ། འགྱོད་སྡོམ་ཉེ་བར་བཞག་ནས་བཤགས་པས་མཚོན་པའི་ཡན་ལག་བདུན་པོ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་ཚིག་འདི་སྐད་དུ། ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེ་གཤེགས་ཀྱིས། །བྱང་ཆུབ་ཐུགས་ནི་བསྐྱེད་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་བསླབ་པ་ལ། །རིམ་པ་བཞིན་དུ་བསླབ་པར་བགྱི། །ཞེས་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་དང་། འཇུག་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །འདིས་སྨོན་སེམས་སོར་ཆུད་ཅིང་སྤྱིར་ཉེས་པ་མང་པོ་འདག་པར་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་སྡིག་ཆེན་རྣམས། ། 6-4-41a སྐད་ཅིག་ཅིག་གིས་ངེས་པར་སྲེག་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱང་། སྔར་སེམས་བསྐྱེད་བཏང་བའི་རྣམ་སྨིན་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་ངེས་ཀྱི་ལས་བསགས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་དེས་སྦྱོང་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་སྨོན་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་བཅས་བཞིན་དུ་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བའི་ལས་སོག་པ་མེད་པར་ཐལ་བ་དང་། དེ་ཡང་མེད་ན་ནི་རྒྱལ་པོ་ནས་ཤན་པའི་བར་སྡོམ་མིན་ཅན་དག་གིས་སྨོན་སེམས་བསྲུང་ནུས་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་བ་དང་། ལུང་ལས་ཀྱང་དེ་ལྟར་ལྟུང་བ་སྟོབས་ལྡན་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་སྟོབས་ལྡན་པ་དག །འཁོར་བར་རེས་ཀྱིས་འདྲེ་བྱེད་ན། །ས་ཐོབ་པ་ལ་ཡུན་རིང་ཐོགས། །ཤེས་འབྱུང་བ་དེའི་གོ་བ་ཡང་། སྨོན་སེམས་ལན་དུ་མར་བཏང་ནས་དུ་མར་བླངས་ཀྱང་སྐྱེ་བ་ནི་ཡིན་མོད། སེམས་བསྐྱེད་བཏང་

【現代漢語翻譯】第三，唸誦《三蘊經》，皈依三寶，並反覆修習發願菩提心。正如經文所說：『日夜三次誦三蘊，依止勝者菩提心，能息滅剩餘諸墮罪。』第二種情況是，如果根本墮罪的期限已過，那麼首先進行以如是逝者（指佛）為代表的七支供，然後在善知識或所依（指佛像、佛經等）前，唸誦：『如昔諸佛薄伽梵，于諸菩薩所學處，如次第住而安住，如是於此諸學處，我亦次第當修學。』三次，這樣就能重新獲得戒律。第二部分包括懺悔罪行的方法和受戒的方法。首先，關於罪行，這是非常嚴重的，正如經文所說：『此乃菩薩諸墮中，說為最重之罪墮，如是此罪若發生，彼之惡趣無邊際。』關於凈化罪行的方法，罪行的凈化分為自性凈化和異熟凈化兩種。第一種是反覆修習發願菩提心。第二種是直接證悟無我。第二種是重新受戒的方法。對於因捨棄菩提心而超過期限的情況，在進行懺悔和恢復誓言后，首先進行七支供，然後唸誦這段話：『如昔諸佛薄伽梵，發起菩提心，如是於此諸學處，我亦次第當修學。』三次。之後的過程與之前相同。通過這種方式，可以恢復願心，並且普遍凈化許多罪行。正如經文所說：『如末劫火能剎那，燒燬一切大罪惡。』然而，這並不能凈化之前因捨棄菩提心而積累的必定墮入惡道的業力。否則，如果仍然持有願心戒律，就不應再造作墮入惡道的業力，如果不是這樣，那麼從國王到屠夫的那些沒有戒律的人，也能夠守護願心，這與之前的說法相矛盾。經典中也說：『如是墮罪具力者，菩提心力具力者，若於輪迴更迭作，證得地道極遲緩。』要知道，這種情況的含義是，即使多次捨棄和重新受持願心，仍然會轉生（于惡道），捨棄菩提心

【English Translation】 Third, reciting the Sutra of the Three Heaps, taking refuge in the Three Jewels, and repeatedly practicing the aspiration Bodhicitta. As the scripture says: 'Reciting the Three Heaps three times day and night, relying on the Victorious Ones and Bodhicitta, can pacify the remaining downfalls.' The second situation is that if the time limit for a root downfall has passed, then first perform the seven-branch offering represented by the Thus-Gone One (Buddha), and then in front of a spiritual friend or support (Buddha image, scripture, etc.), recite: 'As the Buddhas of the past, the Bhagavat, abide in the precepts of the Bodhisattvas in due order, so shall I also train in these precepts in due order.' Reciting this three times will regenerate the vows. The second part includes the method of confessing misdeeds and the method of taking vows. First, regarding misdeeds, this is very serious, as the scripture says: 'This is the heaviest of the downfalls of the Bodhisattvas, and if such a sin occurs, its negative consequences are endless.' Regarding the method of purifying misdeeds, the purification of misdeeds is divided into two types: self-nature purification and maturation purification. The first is repeatedly practicing the aspiration Bodhicitta. The second is directly realizing selflessness. The second is the method of retaking the vows. For situations where the time limit has passed due to abandoning Bodhicitta, after confessing and restoring the vows, first perform the seven-branch offering, and then recite this phrase: 'As the Buddhas of the past, the Bhagavat, generated the mind of Bodhi, so shall I also train in these precepts in due order.' Recite this three times. The process after that is the same as before. In this way, one can restore the aspiration and generally purify many misdeeds. As the scripture says: 'Like the fire at the end of time, it can surely burn away great sins in an instant.' However, this cannot purify all the karma accumulated from previously abandoning Bodhicitta, which will definitely lead to rebirth in the lower realms. Otherwise, if one still holds the vows of aspiration, one should not create karma that leads to rebirth in the lower realms. If that were not the case, then those without vows, from kings to butchers, would also be able to protect the aspiration, which contradicts the previous statement. The scriptures also say: 'If such powerful downfalls and powerful Bodhicitta alternately occur in samsara, the attainment of the bhumis will be greatly delayed.' Know that the meaning of this situation is that even if one abandons and retakes the aspiration many times, one will still be reborn (in the lower realms), abandoning Bodhicitta

བའི་རྣམ་སྨིན་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་ངེས་དེ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཙམ་གྱི་འབྱིན་མི་ནུས་པ་ལ་དགོངས་པའོ། །དེས་ན་སྨོན་སེམས་ཐུན་གཅིག་གིས་ཀྱང་མཚམས་མེད་པ་ལྔ་ལྟ་བུའི་སྡིག་པ་འབྱང་བར་ནུས་ཀྱང་། སྨོན་སེམས་བཏང་བའི་རྣམ་སྨིན་འབྱིན་མི་ནུས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ། །ལྟུང་བའི་ནང་ནས་ལྕི་བ་སྟེ། །ཞེས་སོགས་འཐད་པ་དང་བཅས་པའི་ལུང་ལས་ཤེས་ཤིང་། དེ་ལྟར་ཤེས་པ་ན་སེམས་མ་སྐྱེད་པའི་གང་ཟག་གིས་བྱས་པའི་སྡིག་པ་མཐའ་དག་ལས་ལྕི་བ་ཞིག་བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པ་ལ་འབྱུང་བར་བཤད་དེ། དེ་ཡི་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད། །ཅེས་དང་། རིགས་པ་ཡང་། བླ་ན་མེད་པའི་དགེ་བ་ལ་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་མགྲོན་དུ་བོས་པ་བསླུས་པའི་སྡིག་པ་ལས་ལྕི་བའི་ཉེས་པ་ནི་མི་སྲིད་ལ། དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་གཞན་ལ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། དཔེར་ན། ཁྱིམ་པ་ལས་ལྕི་བའི་སྡིག་པ་རབ་བྱུང་ལ་འབྱུང་སྲིད་པ་ཡང་དགེ་འདུན་དབྱེན་དང་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་བཞིན་ནོ། །དེ་བས་ན་སེམས་བསྐྱེད་ནས་ཀྱང་རྣམ་སྨིན་དེ་ཟད་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་སུ་ནི་གཙོ་ཆེར་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་ 6-4-41b པའི་ཤེས་རབ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གང་རུང་གིས་བསྡུས་པ་དག་རང་རྒྱུད་ལ་སྐྱེད་པ་དང་། ཕུང་པོ་གསུམ་པའི་མདོ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡིག་བརྒྱ་དང་ནམ་སྙིང་གི་མདོ་ལས་འབྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་གཟུངས་སྔགས་དང་། བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས་འབྱུང་བའི་བདུད་ཚར་གཅོད་ཅིང་ཉོན་མོངས་སེལ་བའི་གཟུངས་སྔགས་སུ་བཤད་པ་དེ་དག་གི་བཟླས་བརྗོད་ལ་འབད་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་སྨོན་སེམས་མ་བཏང་ན་འཇུག་སེམས་ཀྱི་གཏོང་རྒྱུར་བཤད་པ་དེ་དག་གི་ཉེས་པ་ནི་ཡན་ལག་བདུན་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་སྨོན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཙམ་གྱིས་འདག་པར་གྲུབ་བོ། ། ༈ གཉིས་པོའི་མི་འདྲ་བའི་ཁྱད་པར་མདོར་བསྡུས་ནས་བསྟན་པ། གསུམ་པ་ལ། རང་གིས་བརྟགས་པའི་འཐད་པ་དང་། ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་ལས་སོ་སོར་འབྱེད་པའི་དགོངས་དོན་བསམ་པ། སྔགས་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ལེན་ཚུལ་ལུགས་གཉིས་པོ་གང་དང་མཐུན་དཔྱད་པའོ། ། ༈ རང་གིས་བརྟགས་པའི་འཐད་པ། དང་པོ་ནི། ལུགས་གཉིས་པོའི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ལ་མང་ཉུང་གི་ཁྱད་པར་དང་། ལེན་པའི་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་ལ་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་སོགས་མང་པོ་པ་དེ་དག་གི་རྩ་བ་ནི་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ལ་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་བཞེད་པས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ། ཁྱད་པར་དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན། ལུགས་སྔ་མས་ནི་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་གཞུང་དུ་མ་བཤད་ཅིང་། དེའི་དོན་གྱིས་དེ་ལ་ལྟོས་པའི་ལྟུང་བ་དང་ཁྱད་པར་གྱི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་ཚུལ་རྒྱས་པར་མ་གསུངས་སོ། །སྨོན་སེམས་བཏང་བ་སྡོམ་པའི་གཏོང་རྒྱུར་བཤད་ཀྱང་ལྟུང་བ་མ་བཤད་པ་ཡང་དོན་དེ་ལ

【現代漢語翻譯】這指的是僅僅生起菩提心並不能消除必定會墮入惡道的異熟果報。因此，即使僅僅一次發願菩提心也能消除如五無間罪之類的罪業，但卻不能消除捨棄愿菩提心的異熟果報。正如所說：『對於菩薩來說，這是墮罪中最重的。』等等，可以從具有正理的教證中得知。像這樣瞭解之後，就會明白，對於初學菩薩來說，所造的罪業比未生起菩提心的人所造的一切罪業都要重。因為，『那惡趣沒有邊際。』而且，從理證上來說，不可能有比欺騙邀請一切眾生赴無上善宴的罪過更重的罪過，而這種罪過只會在菩薩身上發生。例如，就像出家人會犯比在家人更重的罪，比如僧團分裂和捨棄佛法一樣。因此，生起菩提心之後，爲了使異熟果報得以消除，主要應該在自相續中生起以通達空性的智慧所攝持的聞、思、修三者中的任何一種，並且努力唸誦《三蘊經》、《如來百字明》和《虛空藏經》中所說的能平息痛苦的陀羅尼咒語，以及《海慧童子所問經》中所說的能摧伏魔軍、消除煩惱的陀羅尼咒語。這樣說來，如果未捨棄愿菩提心，那麼僅僅生起以七支供為前導的愿菩提心，就能消除那些被說成是捨棄行菩提心的原因的罪過。簡略地展示兩種（菩提心）的不同之處。第三，思考通過自己觀察的道理，以及從見解的差別來區分的意圖，並考察密宗的菩提心受持方式與兩種方式中的哪一種相符。自己觀察的道理。首先，兩種方式的根本墮罪在數量上的差別，以及受持所依之補特伽羅在廣狹上的差別等等諸多差別，其根本原因在於對戒體的廣狹差別持有不同的觀點。那麼，這種差別是什麼呢？前一種方式沒有在經論中詳細闡述愿菩提心的戒律，因此，對於與此相關的墮罪和特殊的學處，也沒有詳細地說明學習的方法。雖然說捨棄愿菩提心是捨棄戒體的原因，但並沒有說明墮罪的原因。

【English Translation】 This refers to the fact that merely generating Bodhicitta cannot eliminate the inevitable maturation of being born into the lower realms. Therefore, even a single instance of generating aspiration Bodhicitta can eliminate sins such as the five heinous crimes, but it cannot eliminate the maturation of abandoning aspiration Bodhicitta. As it is said: 'For a Bodhisattva, this is the heaviest of downfalls.' etc., which can be known from valid scriptural sources. Understanding it this way, it becomes clear that for a novice Bodhisattva, the sins committed are heavier than all the sins committed by a person who has not generated Bodhicitta. Because, 'That evil path has no end.' Moreover, logically, there is no fault heavier than deceiving those who have been invited to the supreme feast of virtue, and this fault only occurs in Bodhisattvas. For example, just as a monastic can commit heavier sins than a householder, such as dividing the Sangha and abandoning the Dharma. Therefore, after generating Bodhicitta, in order to exhaust that maturation, one should mainly cultivate in one's own mind any of the three—hearing, thinking, and meditating—that are gathered by the wisdom that realizes emptiness, and diligently recite the dharani mantras that pacify suffering, which are mentioned in the Sutra of the Three Aggregates, the Hundred Syllable Mantra of the Tathagata, and the Sutra of the Essence of Space, as well as the dharani mantras that subdue the Maras and eliminate afflictions, which are mentioned in the Sutra Requested by Ocean of Intelligence. Having explained it this way, if one has not abandoned aspiration Bodhicitta, then merely generating aspiration Bodhicitta, preceded by the seven-branch practice, is established as purifying the faults that are said to be the cause of abandoning engagement Bodhicitta. Briefly showing the differences between the two (Bodhicittas). Third, contemplating the intention of distinguishing through the reasoning examined by oneself, and the difference in views, and examining which of the two methods of taking Bodhicitta in the Mantrayana tradition is consistent with. The reasoning examined by oneself. First, the root of the many differences, such as the difference in the number of root downfalls in the two systems, and the difference in the scope of the individuals who serve as the basis for taking vows, lies in the difference in their views on the scope of the vows. What is that difference? The former system does not extensively explain the vows of aspiration, and therefore, it does not extensively explain the methods of learning about the downfalls and special precepts related to it. Although abandoning aspiration Bodhicitta is said to be the cause of abandoning the vows, the cause of the downfalls is not explained.

་ཐུག་ཅིང་། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་གཏོང་གང་གིས་སྡོམ་པ་གཏོང་ཡང་ཐུན་ཚོད་འདས་པ་ལ་ལྟོས་པའི་བཤད་པ་བསླབ་བཏུས་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར་ལུགས་སྔ་མ་ལ་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་སྡོམ་ལྡན་གྱི་བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པ་ལ་རང་ཉིད་ཞི་བདེ་དོན་གཉེར་གྱི་བསམ་པ་མཚན་ཉིད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ན་ཐུན་ཚོད་མ་འདས་ཀྱང་སྡོམ་པ་གཏང་ཟིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྡོམ་པ་དང་མི་ལྡན་པ་ལ་སེམས་གཏོང་ 6-4-42a གི་ལྟུང་བ་རྒྱུད་ལ་ལྡན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་མི་བྱའོ། །ལུགས་ཕྱི་མ་ལ་ནི་དམན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་ཀྱང་ཐུན་ཚོད་མ་འདས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་ལྡན་དུ་བཞག་པ་དེའི་ཚེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཏང་བའི་ཉེས་པ་དེ་སྡིག་པ་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བར་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔར་ཁས་བླངས་ནས་མཐའ་ཡས་པའི་སེམས་ཅན་ཡལ་བར་དོར་བའི་ཕྱིར་དང་། རྟེན་དེ་ལ་སྡོམ་པའི་གཏོང་རྒྱུ་མ་བྱུང་བས་སྡོམ་ལྡན་དུ་ཡང་འཆད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ལུགས་སྔ་མས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་ལྡན་ལས་དང་པོ་པ་དམན་པར་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེས་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྡིག་ལྟུང་བསགས་པར་མི་བཞེད་དེ། དེ་འདྲ་དེས་འཁོར་བ་སྤངས་པའི་མྱང་འདས་མྱུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་པར་བཞེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྨོན་སེམས་བཏང་བ་ཙམ་གྱིས་སྡིག་པ་སྟོབས་པོ་ཆེ་སོག་མི་སོག་ཅི་རིགས་སུ་བཤད་པ་དེ་ནི་མདོ་ཐ་དད་ཀྱི་དགོངས་པ་ཡིན་པར་ཞི་བའི་ལྷས་བཞེད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། མི་གང་བྱང་ཆུབ་སེམས་བཏང་ཡང་། །དེ་ལས་ཐར་བར་མཛད་པ་ནི། །ལས་ཚུལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཁོ་ནས་མཁྱེན། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འོ་ན་ལུགས་སྔ་མས། ཇི་སྐད་དུ། བསྐལ་པ་དུ་མར་དགེ་བའི་ལས་ལམ་བཅུ། །སྤྱད་ཀྱང་དགྲ་བཅོམ་རང་རྒྱལ་ཉིད་ལ་འདོད་བསྐྱེད་ན། །སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ཕས་ཕམ་པས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་ལྕི། །ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཁས་མི་ལེན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པར་བཞེད་ཅེས་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ལ། བྱང་ས་ལས་ནི་སྡོམ་པ་དེ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་མ་གསུངས་སོ། །ལུགས་ཕྱི་མ་ལ་ནི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཙམ་དུ་འགྱུར་བ་ནི་ཐུན་ཚོད་ལ་མི་ལྟོས་ཏེ། ལྟུང་བ་བསྐྱེད་པ་དེ་ལ་རྟེན་སྡོམ་ལྡན་དགོས་པའི་ཕྱིར། སྡོམ་པ་གཏོང་བ་ལ་ནི་ལྟུང་བ་དེ་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པ་དགོས་ཏེ། བསླབ་བཏུས་སུ་མདོ་དྲངས་པ་ལས། ཉེ་བ་འཁོར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡང་དག་པར་ཞུགས་ 6-4-42b པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་གལ་ཏེ་སྔ་དྲོའི་དུས་སུ་ལྟུང་བ་བྱུང་ཡང་ཕྱེ་བའི་དུས་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སེམས་དང་མི་འབྲལ་བར་གནས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐའ་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཕྱེའི་དུས་བྱུང་བ་ཕྱི་འཕྲེད་ཀྱི་ད

【現代漢語翻譯】如果（菩薩戒）中斷，無論是根本墮還是捨棄菩提心而舍戒，都取決於時限是否已過，這在《學集論》中有記載，但在前一種觀點中沒有。因此，對於持有戒律的初學菩薩來說，一旦生起一次完全具足自求寂靜之心的念頭，即使時限未過，也已經捨棄了戒律。因此，不能稱未持戒者為具有捨棄菩提心之墮落的菩薩。而後一種觀點認為，即使發起了低劣的菩提心，如果時限未過，仍然被認為是持有菩薩戒者，此時捨棄菩提心的罪過被認為是極其嚴重的。因為已經承諾成為菩薩，卻拋棄了無量眾生；並且由於作為所依的戒律的捨棄因尚未出現，因此也被認為是持有戒律者。因此，前一種觀點不認為初學菩薩生起低劣之心會積累墮入無邊惡趣等罪過，因為他們認為這樣的人會迅速實現脫離輪迴的涅槃。至於僅僅捨棄愿菩提心就被說成會積累強大罪業，寂天（Śāntideva）認為這是不同經典的觀點。正如所說：『無論何人捨棄菩提心，從其中解脫出來，其業的方式不可思議，唯有遍知者才能知曉。』那麼，前一種觀點是否不接受這樣的說法：『即使在無數劫中行持十善業，如果生起希求聲聞或緣覺之心，那麼這種捨棄菩提心比根本墮還要嚴重。』？對此，必須解釋為這是指已經如法受持愿菩提戒的情況，而在《菩薩地論》中沒有關於受持這種戒律的儀軌。后一種觀點認為，僅僅是根本墮並不取決於時限，因為生起墮落需要所依的持戒者。而捨棄戒律則需要墮落超過時限，正如《學集論》中引用的經文所說：『近事！對於已真實進入大乘的菩薩，如果在早晨發生墮落，但如果在下午仍然不離一切智心，那麼這位菩薩的戒蘊是無盡的。同樣，如果在下午發生墮落，那麼在第二天...』如果（菩薩戒）中斷，無論是根本墮還是捨棄菩提心而舍戒，都取決於時限是否已過，這在《學集論》中有記載，但在前一種觀點中沒有。因此，對於持有戒律的初學菩薩來說，一旦生起一次完全具足自求寂靜之心的念頭，即使時限未過，也已經捨棄了戒律。因此，不能稱未持戒者為具有捨棄菩提心之墮落的菩薩。而後一種觀點認為，即使發起了低劣的菩提心，如果時限未過，仍然被認為是持有菩薩戒者，此時捨棄菩提心的罪過被認為是極其嚴重的。因為已經承諾成為菩薩，卻拋棄了無量眾生；並且由於作為所依的戒律的捨棄因尚未出現，因此也被認為是持有戒律者。因此，前一種觀點不認為初學菩薩生起低劣之心會積累墮入無邊惡趣等罪過，因為他們認為這樣的人會迅速實現脫離輪迴的涅槃。至於僅僅捨棄愿菩提心就被說成會積累強大罪業，寂天（Śāntideva）認為這是不同經典的觀點。正如所說：『無論何人捨棄菩提心，從其中解脫出來，其業的方式不可思議，唯有遍知者才能知曉。』那麼，前一種觀點是否不接受這樣的說法：『即使在無數劫中行持十善業，如果生起希求聲聞或緣覺之心，那麼這種捨棄菩提心比根本墮還要嚴重。』？對此，必須解釋為這是指已經如法受持愿菩提戒的情況，而在《菩薩地論》中沒有關於受持這種戒律的儀軌。后一種觀點認為，僅僅是根本墮並不取決於時限，因為生起墮落需要所依的持戒者。而捨棄戒律則需要墮落超過時限，正如《學集論》中引用的經文所說：『近事！對於已真實進入大乘的菩薩，如果在早晨發生墮落，但如果在下午仍然不離一切智心，那麼這位菩薩的戒蘊是無盡的。同樣，如果在下午發生墮落，那麼在第二天...』

【English Translation】 If the (Bodhisattva vow) is broken, whether it is a root downfall or abandoning the vow by abandoning Bodhicitta, it depends on whether the time limit has passed, which is recorded in the 'Compendium of Trainings', but not in the former view. Therefore, for a novice Bodhisattva who holds the vows, once a thought of completely possessing the mind of seeking peace for oneself arises, even if the time limit has not passed, the vows have already been abandoned. Therefore, one who does not hold the vows cannot be called a Bodhisattva who has fallen into abandoning Bodhicitta. The latter view holds that even if an inferior Bodhicitta is generated, if the time limit has not passed, one is still considered to be holding the Bodhisattva vows. At this time, the sin of abandoning Bodhicitta is considered to be extremely serious. Because one has promised to become a Bodhisattva, but abandons countless sentient beings; and because the cause of abandoning the vows as the basis has not yet appeared, one is also considered to be holding the vows. Therefore, the former view does not consider that a novice Bodhisattva generating an inferior mind will accumulate sins such as falling into endless evil realms, because they believe that such a person will quickly realize Nirvana that is free from Samsara. As for merely abandoning the aspiration Bodhicitta being said to accumulate powerful sins, Śāntideva believes that this is the view of different scriptures. As it is said: 'Whoever abandons Bodhicitta, and is liberated from it, the way of his karma is inconceivable, only the Omniscient One knows.' Then, does the former view not accept the statement: 'Even if one practices the ten virtuous deeds for countless eons, if one generates a mind desiring to be a Śrāvaka or Pratyekabuddha, then this abandonment of Bodhicitta is more serious than a root downfall'? To this, it must be explained that this refers to the case where one has properly taken the aspiration Bodhisattva vow, and there is no ritual for taking this vow in the 'Bodhisattva-bhumi'. The latter view holds that merely a root downfall does not depend on the time limit, because generating a downfall requires a vow-holder as the basis. Abandoning the vows, however, requires the downfall to exceed the time limit, as the scripture quoted in the 'Compendium of Trainings' says: 'Close one! For a Bodhisattva who has truly entered the Mahayana, if a downfall occurs in the morning, but if in the afternoon he still does not separate from the mind of omniscience, then the aggregate of morality of this Bodhisattva is endless. Similarly, if a downfall occurs in the afternoon, then on the next day...' If the (Bodhisattva vow) is broken, whether it is a root downfall or abandoning the vow by abandoning Bodhicitta, it depends on whether the time limit has passed, which is recorded in the 'Compendium of Trainings', but not in the former view. Therefore, for a novice Bodhisattva who holds the vows, once a thought of completely possessing the mind of seeking peace for oneself arises, even if the time limit has not passed, the vows have already been abandoned. Therefore, one who does not hold the vows cannot be called a Bodhisattva who has fallen into abandoning Bodhicitta. The latter view holds that even if an inferior Bodhicitta is generated, if the time limit has not passed, one is still considered to be holding the Bodhisattva vows. At this time, the sin of abandoning Bodhicitta is considered to be extremely serious. Because one has promised to become a Bodhisattva, but abandons countless sentient beings; and because the cause of abandoning the vows as the basis has not yet appeared, one is also considered to be holding the vows. Therefore, the former view does not consider that a novice Bodhisattva generating an inferior mind will accumulate sins such as falling into endless evil realms, because they believe that such a person will quickly realize Nirvana that is free from Samsara. As for merely abandoning the aspiration Bodhicitta being said to accumulate powerful sins, Śāntideva believes that this is the view of different scriptures. As it is said: 'Whoever abandons Bodhicitta, and is liberated from it, the way of his karma is inconceivable, only the Omniscient One knows.' Then, does the former view not accept the statement: 'Even if one practices the ten virtuous deeds for countless eons, if one generates a mind desiring to be a Śrāvaka or Pratyekabuddha, then this abandonment of Bodhicitta is more serious than a root downfall'? To this, it must be explained that this refers to the case where one has properly taken the aspiration Bodhisattva vow, and there is no ritual for taking this vow in the 'Bodhisattva-bhumi'. The latter view holds that merely a root downfall does not depend on the time limit, because generating a downfall requires a vow-holder as the basis. Abandoning the vows, however, requires the downfall to exceed the time limit, as the scripture quoted in the 'Compendium of Trainings' says: 'Close one! For a Bodhisattva who has truly entered the Mahayana, if a downfall occurs in the morning, but if in the afternoon he still does not separate from the mind of omniscience, then the aggregate of morality of this Bodhisattva is endless. Similarly, if a downfall occurs in the afternoon, then on the next day...'

ུས་སུ་དང་དེར་བྱུང་བ་སྲོད་ཀྱི་དུས་སུ་དང་དེར་བྱུང་ནམ་ཕྱེད་ཀྱི་དུས་སུ་དང་དེར་བྱུང་བ་ཐོ་རངས་ཀྱི་དུས་སུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སེམས་དང་མ་བྲལ་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་མཐའ་མེད་དོ། །ཞེས་གསུངས། འདི་དངོས་བསྟན་སྨོན་སེམས་ཀྱི་ལྟུང་བ་ལ་བཤད་ཀྱང་འཇུག་སྡོམ་དང་འགལ་བའི་ལྟུང་བས་འཇུག་སྡོམ་གཏོང་བ་ཐུན་ཚོད་ལ་རག་ལས་པ་ཡང་མཚོན་པར་ནུས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་ལུགས་ཕྱི་མར་འཇུག་སྡོམ་བཏང་ཡང་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པ་སྲིད་ལ། ལུགས་སྔ་མར་ནི་དེ་བཏང་ནས་སྨོན་སེམས་དང་ལྡན་པ་སྲིད་ཀྱང་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་ཅན་གྱི་བཤད་པ་མེད་དོ། ། ༈ ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་ལས་སོ་སོར་འབྱེད་པའི་དགོངས་དོན་བསམ་པ། གཉིས་པ་ནི། ཡང་ཇི་སྐད་དུ། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་སེམས་བསྐྱེད་ལ། དབུ་མ་སེམས་ཙམ་ལུགས་གཉིས་ཡོད། །དེ་གཉིས་ལྟ་བ་ཐ་དད་པས། །ཆོ་ག་ཡང་ནི་ཐ་དད་ཡིན། །ཞེས་ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་ལས་ཆོ་ག་མི་འདྲ་བར་བཤད་པ་དེའི་དོན་ཅི་ཞེ་ན། གཟུང་བ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་ལྟ་བ་ཙམ་ལས་མེད་པའི་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་སྤྱོད་འཇུག་ལས་བཤད་པའི་ཆོ་གས་བླངས་ན་སྐྱེ་བ་ཡིན་མོད། སྡོམ་པ་དེ་བསྲུང་བར་ནི་དཀའ་སྟེ། རང་རྒྱལ་གྱི་ལྟ་བ་ལས་མ་འདས་པས་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བསམ་པ་འགོག་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་དཀའ་ཡང་སེམས་ཙམ་གྱི་ལྟ་བ་ཅན་སྨོན་སེམས་ཡུན་རིང་དུ་སྦྱངས་ནས་འཇུག་པའི་སྡོམ་པ་ལེན་དགོས་ཏེ། ཐོག་མ་ཉིད་ནས་སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཀའི་སྡོམ་པ་བླངས་ན་མི་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱང་དེ་གཉིས་ཀའི་གཏོང་རྒྱུ་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བསམ་པ་བསྲུང་དཀའ་བའི་ཕྱིར། འཛིན་པ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་ལྟ་བ་ཅན་ལ་ནི་ཐོག་མ་ཉིད་ནས་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་བསྲུང་སླ་བ་ཡིན་ཏེ། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལྟ་བ་རྟོགས་ 6-4-43a ནས་རང་དོན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་བསམ་པ་སྐྱེ་དཀའ་བའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་ཀུན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་ན། །འགྲོ་ལ་སྙིང་རྗེ་རྒྱུན་མི་འཆད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་མཐར་ཐུག་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་འདོད་པའི་གཞུང་ལྟར་ན་བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པས་དམན་པར་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཙམ་གྱིས་རྫོགས་བྱང་ལས་ལོག་པ་ཡིན་མོད། དེ་ཡི་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད། །ཅེས་པ་ལྟ་བུའི་སྒོ་ནས་འཁོར་བ་མཐའ་མེད་དུ་བྱས་པར་མི་འདོད་དེ། མཐར་ཐུག་གི་མྱང་འདས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། དམན་པ་ལ་མྱང་འདས་གོ་ཆོད་པོ་མེད་པའི་གཞུང་ལྟར་ན་དེ་འདྲ་དེས་འཁོར་བ་མཐའ་མེད་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། ཐར་པ་གོ་ཆོད་པོ་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་པའི་ཕྱིར། དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས་སེམས་ཙམ་ལུགས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལ་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་མ་བཤད་ཅིང་། དབུ་མ་པའི་ལུགས་ལ་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་ངེས་པར་བཞེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཡིན་གྱི། བྱང་ས་ནས་གསུངས་

【現代漢語翻譯】他說：『如果在白天、傍晚、半夜和黎明，菩薩的心始終不離一切智智，那麼這位菩薩的戒蘊就是無邊的。』雖然這主要解釋了發願心的墮罪，但也暗示了違背行愿儀軌的墮罪會使行愿儀軌失效，而這取決於時間的長短。因此，按照后一種觀點，即使放棄了行愿儀軌，仍然可以保有願心。而在前一種觀點中，雖然放棄行愿儀軌后仍可能保有願心，但沒有關於持有愿儀軌的說法。思考從見解的差異中區分開來的意圖：第二點是：正如所說：『生起大乘菩提心，有中觀唯識兩種流派。由於二者見解不同，儀軌也因此不同。』那麼，從見解的差異導致儀軌不同的說法是什麼意思呢？如果僅僅以對所執著的法無自性的見解，通過《入行論》中所說的儀軌來受持愿儀軌，那麼是可以生起的。但是，守護這個儀軌是困難的，因為沒有超出自身的見解，所以無法阻止為自己利益著想的心念。雖然如此困難，但具有唯識見解的人應該長期修習願心，然後再受持行儀軌。如果一開始就受持願行二者的儀軌，雖然並非不能生起，但守護二者不違越為自己利益著想的心念是很困難的。對於持有對所執著的法無自性的見解的人來說，一開始就守護愿儀軌是容易的，因為證悟了大乘的見解后，很難生起為自己利益著想的心念。正如所說：『一旦證悟諸法皆空性，對眾生的悲憫永不間斷。』另一方面，按照認為究竟有三乘的論典，初學者菩薩僅僅以低劣的心發菩提心，雖然已經背離了圓滿菩提，但不會因為『他的惡趣無邊』之類的說法而認為他已經無盡地輪迴，因為他已經發起了趨向究竟涅槃的心。按照認為低劣者無法獲得涅槃的論典，這樣的人已經無盡地輪迴，因為他已經背離了能夠獲得解脫的正道。考慮到這個原因，唯識宗的儀軌中沒有宣說愿儀軌，而中觀宗則認為必須要有愿儀軌。這就是這個意思，而不是《菩薩地論》中所說的。

【English Translation】 He said, 'If, during the day, at dusk, at midnight, and at dawn, the Bodhisattva's mind is never separated from the all-knowing mind, then that Bodhisattva's aggregate of morality is infinite.' Although this mainly explains the transgressions of the aspiration mind, it also implies that transgressions that contradict the engaging vows can invalidate the engaging vows, and this depends on the length of time. Therefore, according to the latter view, even if the engaging vows are abandoned, it is still possible to maintain the aspiration mind. In the former view, although it is possible to maintain the aspiration mind after abandoning the engaging vows, there is no discussion about holding the aspiration vows. Reflecting on the intention of distinguishing based on differences in view: The second point is: As it is said, 'For generating the Mahayana Bodhicitta, there are two schools: Madhyamaka and Cittamatra. Because the views of the two are different, the rituals are also different.' So, what does the statement that rituals differ due to differences in view mean? If one takes the aspiration vows through the ritual described in the Bodhicaryavatara, based solely on the view of the absence of inherent existence of phenomena, then it can arise. However, it is difficult to protect these vows, because one has not transcended one's own view, and therefore cannot prevent the thought of self-interest. Even though it is so difficult, those with the Cittamatra view should cultivate the aspiration mind for a long time before taking the engaging vows. If one takes both the aspiration and engaging vows from the beginning, although it is not impossible for them to arise, it is difficult to protect both from the thought of self-interest. For those who hold the view of the absence of inherent existence of phenomena, it is easy to protect the aspiration vows from the beginning, because after realizing the Mahayana view, it is difficult to generate the thought of self-interest. As it is said, 'Once one realizes the emptiness of all phenomena, compassion for beings will never cease.' On the other hand, according to the scriptures that hold that there are ultimately three vehicles, although a beginner Bodhisattva deviates from perfect enlightenment merely by generating Bodhicitta with an inferior mind, one would not think that he has endlessly transmigrated because of statements like 'his realms of suffering are infinite,' because he has generated the mind towards ultimate Nirvana. According to the scriptures that hold that the inferior cannot attain Nirvana, such a person has endlessly transmigrated, because he has turned his back on the path that can lead to liberation. Considering this reason, the Cittamatra school's rituals do not explain the aspiration vows, while the Madhyamaka school believes that aspiration vows are necessary. This is the meaning, and not what is said in the Bodhisattvabhumi.

པའི་སྡོམ་པ་དེ་སེམས་ཙམ་པ་ཁོ་ནས་ནོད་དགོས་པ་དང་། བྱང་སའི་མཐར་ཐུག་གི་ལྟ་བ་སེམས་ཙམ་དུ་གནས་པར་འཆད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་བཤད་ན་མདོ་སྔགས་ཀྱི་གཞུང་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་འགལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ སྔགས་ལུགས་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ལེན་ཚུལ་ལུགས་གཉིས་པོ་གང་དང་མཐུན་དཔྱད་པ། གསུམ་པ་ནི། ཡང་འདི་སྙམ་དུ་སྔགས་ནས་གསུངས་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་དེ་དག་གཉིས་པོ་གང་དང་མཐུན་ཞེ་ན། སྤྱིར་སྔགས་ནས་སེམས་བསྐྱེད་དང་དེའི་སྡོམ་པ་གཉིས་སུ་འབྱེད། དང་པོ་ལ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་དེ་སྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་གཉིས་སུ་འབྱེད། དང་པོ་ལ། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་སུ་འཆད། དང་པོ་ལ་ཡང་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བཤད་པ་ཀུན་རྫོབ་ཀུནྡ་ལྟ་བུ་དང་། ཕར་ཕྱིན་དང་ཐུན་མོང་གི་བཤད་པ་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་བྱང་དོན་གཉེར་གྱི་བློ་གཉིས་འཆད། དོན་དམ་བྱང་སེམས་ལ་ཡང་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བཤད་པ་སེམས་ 6-4-43b ཀྱི་རྡོ་རྗེ་ལ་དང་། ཐུན་མོང་བ་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་འཆད་པ་གཉིས་སུ་འབྱེད། དེ་སྐྱེད་པ་ལ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྔགས་ནས་ཀུནྡ་ལྟ་བུ་ཟག་མེད་ཀྱི་བདེ་བའི་རྟེན་དུ་འཛིན་པ་དང་། ཕར་ཕྱིན་ནས་སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་གཉིས་སུ་འབྱེད། གཉིས་པ་ལ་ཡང་། སྔགས་ནས་སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་གཞིའི་དུས་ནས་གསལ་བར་བཞུགས་ཀྱང་གསར་དུ་ངོ་འཕྲོད་པའི་ཚུལ་གྱིས་འཛིན་པ་དང་། ཕར་ཕྱིན་བས་ས་དང་པོ་ནས་དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་མཐའི་ས་མཚམས་ངོས་འཛིན་པ་གཉིས་སུ་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ངོས་འཛིན་ཚུལ་ལ། སྤྱིར་གཞུང་ལུགས་ཕལ་ཆེ་བའི་ནང་ནས་བྱང་ཆུབ་མཆོག་གི་སེམས་བསྐྱེད་དང་དེའི་སྡོམ་པ་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས། དང་པོ་ནི་བཤད་མ་ཐག་པ་དེ་དག་ཏུ་འདུས་ལ། སྡོམ་པ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་དེ་དང་དེ་དག་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་འགལ་རྐྱེན་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སྤོང་ཞིང་། གོང་དུ་འཕེལ་བའི་མཐུན་རྐྱེན་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པར་ཁས་བླངས་པའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པའོ། །དེ་ལའང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དེའི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པ་དང་དོན་དམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དེའི་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པའོ། །སེམས་བསྐྱེད་ལ་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་གཉིས་སུ་འབྱེད་ཀྱང་སྡོམ་པ་ནི་མཐའ་དག་འཇུག་པ་སེམས་བསྐྱེད་དུ་འདུས་ལ། འཇུག་པ་ལ་སྔགས་ཀྱི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་ཐུན་མོང་བ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་བྱ་མཐའ་དག་ལྷག་པའི་ལྷ་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་ལོངས་སྤྱོད་པ་ཡིན་ལ། གཉ

【現代漢語翻譯】認為只有唯識宗才需要受持菩薩戒，以及宣講菩薩道的究竟見解停留在唯識宗，這些是不對的。如果這樣講，就會與顯宗和密宗的偉大論典相違背。 關於密宗中菩提心生起的方式與哪兩種方式相符的分析： 第三，有人會想，密宗所說的菩提心儀軌與上述兩種方式中的哪一種相符呢？一般來說，密宗將菩提心和菩提心的戒律分為兩類。第一類又分為發菩提心和生起菩提心兩種。第一類又分為世俗菩提心和勝義菩提心兩種。第一類又分為密宗特有的解釋，如世俗菩提心昆達（藏文：ཀུན་རྫོབ་ཀུནྡ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：世俗昆達），以及與般若波羅蜜多共通的解釋，即為利益他人而尋求圓滿菩提的意樂。勝義菩提心又分為密宗特有的解釋，如心之金剛（藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：心之金剛），以及共通的解釋，即現量證悟空性的智慧。生起菩提心也分為生起世俗菩提心和生起勝義菩提心。第一種，密宗認為是昆達（藏文：ཀུནྡ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：昆達）作為無漏安樂的所依，般若波羅蜜多認為是發願菩提心。第二種，密宗認為心之金剛（藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：心之金剛）從基位時就已明亮安住，但以新認識的方式來領會；般若波羅蜜多則認為是從初地開始認識勝義菩提心的終點。第二，關於認識菩提心戒律的方式，一般來說，大多數論典都將菩提心和菩提心戒律分為兩類。第一類包含在前面所說的內容中。戒律是指捨棄那些會使菩提心退失的違緣，並承諾學習那些能使其增長的順緣和學處，以及相應的意樂和種子。其中也包括在世俗層面生起菩提心後學習相應的學處，以及在勝義層面生起菩提心後學習相應的學處。雖然菩提心分為世俗和勝義兩種，但戒律都包含在入行菩提心中。入行又分為密宗特有的、般若波羅蜜多和共通的三種。第一種是，如果將菩薩的所有學處都觀想為本尊和智慧的形象並加以加持，就可以享用；第二種是

【English Translation】 It is not correct to think that only Cittamatrins (Mind-Only School) need to take the Bodhisattva vows, and to explain that the ultimate view of the Bodhisattva path remains in Cittamatra. If explained in that way, it would contradict the great treatises of both Sutra and Tantra. Analysis of which of the two methods of generating Bodhicitta in Tantra is consistent with: Third, one might wonder, which of the two methods do the Bodhicitta rituals spoken of in Tantra correspond to? In general, Tantra divides Bodhicitta and its vows into two categories. The first is further divided into generating the mind of enlightenment and the arising of it. The first is further divided into conventional Bodhicitta and ultimate Bodhicitta. The first is also divided into the unique explanations of Tantra, such as conventional Kundas (藏文：ཀུན་རྫོབ་ཀུནྡ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：Conventional Kundas), and the common explanations with Paramita, which are the minds that seek perfect enlightenment for the benefit of others. Ultimate Bodhicitta is also divided into the unique explanations of Tantra, such as the Vajra of Mind (藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：Vajra of Mind), and the common explanation, which is the wisdom that directly realizes emptiness. The arising of it is also divided into the arising of conventional Bodhicitta and the arising of ultimate Bodhicitta. The first, Tantra considers Kundas (藏文：ཀུནྡ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：Kundas) as the basis of uncontaminated bliss, and Paramita considers it as aspiring Bodhicitta. The second is also divided into, Tantra considers the Vajra of Mind (藏文：སེམས་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：Vajra of Mind) as being clearly present from the ground state, but understood in a newly recognized way; Paramita considers it as recognizing the boundary of the ultimate Bodhicitta from the first Bhumi. Second, regarding the way of recognizing the Bodhicitta vows, in general, most treatises divide Bodhicitta and its vows into two categories. The first is included in what has just been said. The vows are to abandon the adverse conditions that cause Bodhicitta to degenerate, and to promise to learn the conducive conditions and precepts that increase it, along with the corresponding intention and seeds. This also includes learning the corresponding precepts after generating Bodhicitta on the conventional level, and learning the corresponding precepts after generating Bodhicitta on the ultimate level. Although Bodhicitta is divided into conventional and ultimate, all the vows are included in the entering Bodhicitta. Entering is divided into the unique of Tantra, Paramita, and the common. The first is, if all the precepts of the Bodhisattva are blessed in the form of deities and wisdom, then it is to be enjoyed; the second is

ིས་པ་ནི། ཐུན་མོང་གི་མདོ་སྡེ་ལས་འབྱུང་བ་རྣམས་སོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་སྔགས་སུ་ནི་སྨོན་པའི་སྡོམ་པ་བཞེད་ཀྱང་ཐོག་མར་སེམས་བསྐྱེད་ནས་སྡོམ་པ་དེའི་འོག་ཏུ་འཛིན་པར་མངོན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ 6-4-44a བླ་མེད་མཆོག །དམ་པ་བདག་གིས་བསྐྱེད་བགྱིས་ནས། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར། །བདག་གིས་སྡོམ་པ་མ་ལུས་བཟུང་། །ཞེས་བྱང་ས་ནས་འབྱུང་བ་དང་ཕལ་ཆེར་མཐུན་པར་གསུངས་པ་མང་ངོ་། །སློབ་དཔོན་ཞི་བ་ལྷ་ནི་སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཀ་ལ་སྡོམ་པ་བཞེད་ཅིང་། དེ་ཡང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ལེན་པར་བཞེད་མོད། སྡོམ་པས་མ་ཟིན་པའི་འཇུག་པ་མི་བཞེད་ཀྱང་སྨོན་པ་ནི་བཞེད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སྨོན་པའི་སེམས་ལ་ནི། །འཁོར་ཚེ་འབྲས་བུ་ཆེ་འབྱུང་ཡང་། །ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་སེམས་བཞིན་དུ། །བསོད་ནམས་རྒྱུན་ཆགས་འབྱུང་བ་མིན། །དེང་ནས་བཟུང་སྟེ་སེམས་ཅན་ཁམས། །མཐའ་ཡས་རབ་ཏུ་བསྒྲལ་བའི་ཕྱིར། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ་སྡོམ་པ་འདི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་ལེན་པར་མི་རིགས་ཏེ། ཚེ་རབས་གཞན་དུ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་མི་དྲན་པས་ན་ཉེས་པས་ཉམས་པར་བྱེད་སླ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལ། བསླབ་བཏུས་སུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མི་འཁྲུགས་པའི་སྨོན་ལམ་རྗེས་སུ་གནང་བས་ན་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་བརྗེད་པའི་སྨོན་ལམ་གདབ་པར་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་བསླབ་བྱ་རྒྱ་ཆེས་པས་ཤེས་པ་དང་བསྲུང་བར་དཀའ་ཡང་། ལས་དང་པོ་པས་ལྟུང་བ་མི་འབྱུང་བའི་གནད་ཤེས་པར་བྱས་ནས་བསླབ་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། བསླབ་བཏུས་ལས། ཇི་སྐད་དུ། བདག་ལྟ་བུ་བློ་ཞན་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ཤེས་པར་དཀའ་བས་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་བའི་རིགས་ཤེ་ན། གང་གིས་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བའི། །གནད་ཀྱི་གནད་རྣམས་འདིར་རིག་བྱ། །གནད་ཀྱི་གནད་དེ་གང་ཞེ་ན། །བདག་གི་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དགེ་བ་དུས་གསུམ་སྐྱེས་པ་རྣམས། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་བཏང་བ་དང་། །དེ་བསྲུང་དག་པ་སྤེལ་བའོ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ན་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་དགེ་བ་གསུམ་པོ་རེ་རེ་ལ་ཡང་བསྲུང་བའི་ཚུལ་དང་དག་པར་བྱ་བའི་ཚུལ་དང་སྤེལ་བར་བྱ་བའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་གསུངས་ 6-4-44b པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་དེ་བརྩམས་པ་ལས་ནི། །བྱུང་བའི་དགེ་བ་རིན་ཆེན་གྱི། །དབུ་སེམས་ཁྱད་པར་ལྟ་བ་ཡིས། །འབྱེད་ཀྱི་ཆོ་གས་མ་ཡིན་ཕྱིར། །ཆོ་ག་གང་གིས་བླངས་ཀྱང་རུང་། །སྡོམ་པ་དང་ནི་བསླབ་བྱ་ལ། །ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །འཇིགས་མེད་འབྱུང་གནས་སྦས་པ་ཡི། །ལུང་ལས་འབྱུང་ལྟར་འཐད་ཅེས་གསུང་། །ཐོགས་མེད་གཞུང་དུ་སྨོན་པའི་སེམས། །བཏང་ལ་ལྟུང་བར་མ་བཤད་ཅིང་། །གཞན་ལས་བྱང་སེམས་སྡོམ་ལྡན་གྱི། །ལྟུང་བ་རྣམས་ཀྱི་གཙོ་བོར་བཤད། །དེ་ཕྱིར་ཆོ་ག་གཉ

【現代漢語翻譯】關於受戒方式，共同的經部中有所記載。如此說來，雖然密宗認為發願是誓言的根本，但顯然首先要發起菩提心，然後在誓言的約束下行事。正如《入菩薩行論》中所說：『菩提心乃無上寶，我今發起殊勝心，為利一切有情故，我受持一切律儀。』這與《菩薩地論》中的說法大致相同。寂天論師認為發願和進入修行都需要誓言，並且認為應該同時受持。雖然他不認為沒有誓言的進入修行是可行的，但他認可發願。正如他所說：『發菩提心之愿，輪迴中亦生廣大果，然如入行之心者，福德相續則不然。』『從今起直至有情界，為度無邊眾生故。』如果說這個誓言不應該受持到證得菩提，因為在其他世中不記得已經受過誓言，所以很容易因過失而墮落，那麼在《學集論》中說：『菩薩不退轉的發願已被允許，因此應該發願在所有世中都不忘記菩提心。』同樣，因為要學習的內容太多，很難了解和守護，但初學者只要知道不會墮落的要點，學習即可。正如《學集論》中所說：『如我般愚鈍者，菩薩戒難以知曉，對此應如何行？』『當知此處不墮落，要中之要皆在此。』『何為要中之要？』『即我之身及受用，以及三時所生諸善根，皆施予一切有情，守護彼等，清凈增長之。』並且在詳細解釋時，對身體、受用和善根這三者，分別詳細地說明了守護的方式、清凈的方式和增長的方式。如此，從那開始，所產生的珍貴善根，是通過智慧和特殊的見地來區分的，而不是通過儀軌。無論通過何種儀軌受戒，誓言和應學的內容，都沒有任何區別。無畏生處（འཇིགས་མེད་འབྱུང་གནས，梵文：abhaya-kara，梵文羅馬擬音：abhayākara，漢語字面意思：無畏生）隱藏的教證中說，這樣做是合理的。在無著的論典中，發願之心，沒有說是放棄就會墮落的，而是將菩薩戒的墮落，作為主要的墮落來講述。因此，儀軌有兩種。

【English Translation】 Regarding the method of taking vows, it is mentioned in the common Sutras. Thus, although the Mantrayana considers aspiration as the root of the vows, it is evident that one must first generate Bodhicitta and then act under the constraint of the vows. As it is said in the Bodhicaryāvatāra: 'The Bodhicitta is the supreme jewel, I now generate the excellent mind, for the benefit of all sentient beings, I take all the vows.' This is largely the same as what is said in the Bodhisattvabhumi. Śāntideva considers vows necessary for both aspiration and entering into practice, and he believes that they should be taken simultaneously. Although he does not consider entering into practice without vows feasible, he approves of aspiration. As he said: 'The aspiration for Bodhicitta, in Samsara also produces great fruits, but like the mind of entering into practice, the continuous merit is not the same.' 'From now until the realm of sentient beings, for the sake of liberating infinite beings.' If it is said that this vow should not be taken until enlightenment, because one does not remember having taken the vow in other lives, so it is easy to fall due to faults, then it is said in the Śikṣāsamuccaya: 'The non-retrogressive aspiration of Bodhisattvas has been permitted, therefore one should aspire not to forget the Bodhicitta in all lives.' Similarly, because there is too much to learn, it is difficult to understand and protect, but beginners only need to know the key points that will not cause them to fall, and learning is sufficient. As it is said in the Śikṣāsamuccaya: 'How should one act, since the Bodhisattva vows are difficult to know for a dull person like me?' 'Here, one should know the key points that do not lead to falling, the essence of the essence is here.' 'What is the essence of the essence?' 'It is that my body and possessions, and all the merits generated in the three times, are given to all sentient beings, protecting them, purifying and increasing them.' And in the detailed explanation, for the body, possessions, and merits, the ways of protecting, purifying, and increasing are explained in detail. Thus, from that beginning, the precious merit that arises is distinguished by wisdom and special insight, not by rituals. No matter what ritual is used to take the vows, there is no difference between the vows and what should be learned. It is reasonable as it appears in the hidden teachings of Abhayākara (འཇིགས་མེད་འབྱུང་གནས，梵文：abhaya-kara，梵文羅馬擬音：abhayākara，漢語字面意思：無畏生). In the treatises of Asaṅga, the mind of aspiration is not said to fall if abandoned, but the downfall of the Bodhisattva vows is described as the main downfall. Therefore, there are two kinds of rituals.

ིས་པོ་ཡི། །སྡོམ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་གྲུབ། །འཇུག་པའི་སྡོམ་པས་མ་སྦྲེལ་ན། །རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལྟ་བ་ཙམ། །རྟོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི། །ཐེག་ཆེན་རིགས་སུ་ངེས་མི་ནུས། །སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་ཅན། །བྱང་ཆུབ་སྨོན་པའི་སེམས་ལྡན་པ། །འཇུག་པའི་སྡོམ་པས་མི་ཟན་ཀྱང་། །ཐེག་པ་ཆེན་པོར་རིགས་ངེས་སོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་ན་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི། །ལུགས་གཉིས་ལྟ་བས་འབྱེད་པ་ལ། །འཐད་པ་གྲུབ་མོད་ཐོགས་མེད་གཞུང་། །སེམས་ཙམ་ཉིད་དུ་ཁས་མི་འཆེ། །དེ་ལྟར་སེམས་བསྐྱེད་ལུགས་གཉིས་པོ། །མ་འདྲེས་སོ་སོར་འབྱེད་པའི་ཚུལ། །ཤེས་ནས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ལ། །སྤྲོ་བ་གོང་ནས་གོང་འཕེལ་ཤོག །དེ་སྐད་འདི་ནི་ཆེན་པོ་འགའི། །གསུང་གིས་བསྐུལ་ནས་ལེགས་པའི་བློས། །ཉེ་བར་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ། །བློ་བཟང་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་ནོ།། །།མངྒ་ལཾ། ། ༄། །རིག་པ་འཛིན་པའི་འདུལ་བ་ལ་འཇུག་པ་བཤད་པ། ༄༅། །ན་མོ་བཛྲ་དྷ་རཱ་ཡ། དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཤད་ནས། རིག་པ་འཛིན་པའི་འདུལ་བ་ལ་འཇུག་པ་བཤད་པ་ནི་དོན་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། ལས་དང་པོ་པས་སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་བླང་བ། བླངས་ནས་ཇི་ལྟར་བསྲུང་བ། གལ་ཏེ་ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས་སོ། ། ༈ ལས་དང་པོ་པས་སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་བླང་བ། དང་པོ་ལ་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ། དང་པོ་ལ་སྡོམ་པའི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་། དེ་འཐོབ་བྱེད་དབང་གི་ཆོ་ག་ལ་ལྟོས་པར་བསྟན། སྡོམ་པའི་དབྱེ་བ་མི་འཐད་པའི་ལོག་རྟོག་དགག་ 6-4-45a པའོ། །དང་པོ་ལ། རིག་འཛིན་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་ནི། རང་འཐོབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དབང་གི་ཆོ་ག་ལས་བྱུང་བའི་ཡེ་ཤེས་སམ། ཡེ་ཤེས་དེའི་དམ་ཚིག་གིས་བསྡུས་པའི་སེམས་པ་ས་བོན་དང་བཅས་པའོ། །དབྱེ་བའི་སྒོ་ནི་དུ་མར་འགྱུར་ཏེ། རྒྱུད་སྡེའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ། དབང་གི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ། གྲངས་ངེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ། རྟེན་གྱི་གང་ཟག་གི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱུད་སྡེ་བཞིའི་བྱེ་བྲག་གིས་བཞིར་འགྱུར་བ་ལས། དང་པོ་བྱ་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་རིག་འཛིན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི། རང་ཐོབ་བྱེད་བྱ་བའི་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་གི་ཆོ་ག་ལས་བྱུང་ཞིང་། རྒོད་པས་ཚིམ་པའི་ཆགས་པ་ལམ་དུ་བྱེད་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་སམ་དེའི་དམ་ཚིག་གིས་བསྡུས་པའི་སེམས་པའོ། །སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སྡོམ་པ་སོགས་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི། རང་འཐོབ་བྱེད་རྒྱུད་སྡེ་སོ་སོའི་དབང་གི་ཆོ་ག་ལས་བྱུང་ཞིང་། བལྟས་པས་ཚིམ་པའི་ཆགས་པ་ལམ་བྱེད་ཀྱི། ཞེས་དང་། ལག་བཅངས་ཀྱིས་ཚིམ་པའི་ཆགས་པ་ལམ་བྱེད་ཀྱི་ཞེས་དང་། གཉིས་གཉིས་འཁྱུད་ཀྱི་ཆགས་པ་ལམ་བྱེད་ཀྱིས་བདེ་བ་ཆེན་པོའི་ཡེ་ཤེས་སམ། ཞེས་སོགས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཀུན་རྫོ

【現代漢語翻譯】智者如是說。持戒各有殊勝之處，若未與入行律儀相連，則僅為獨覺之見。證悟之菩薩，未必能確定屬於大乘種姓。若具證悟空性之見，懷有菩提之愿，即使未受入行律儀，亦可確定屬於大乘。如是知曉，則以見地區分發心之二理，實為合理，然無著之論，並不全然贊同唯識。如是發心之二種方式，若能知曉區分之法，于修持生起歡喜，必將日勝一日。此乃應某大德之勸請，以賢善之心，由書寫者洛桑確吉堅贊（善慧法幢）所作。吉祥圓滿！入于持明者之律儀之闡釋頂禮金剛持！如是闡釋菩薩之律儀之決斷後，入于持明者之律儀之闡釋，其義有三：初學者如何受戒，受戒后如何守護，若失壞則如何補救之方法。初學者如何受戒。初者，辨識律儀之體性，需依賴獲得灌頂之儀軌，破斥對律儀之差別不合理之邪見。初者，持明律儀之定義為：從獲得之因，灌頂之儀軌中所生之智慧，或為彼智慧之誓言所攝持之心識及其種子。差別之門有多種，從續部之門而分，從灌頂之門而分，從數量決定之門而分，從所依補特伽羅之門而分。初者，從四續部之差別分為四種，其中，以第一事續部之灌頂而言，持明者之律儀為：從獲得之因，行續部之灌頂儀軌中所生，以貪慾使喜悅之貪愛為道之大樂智慧，或為彼之誓言所攝持之心識。行續部之灌頂而言之律儀等三者之定義為：從獲得之因，各別續部之灌頂儀軌中所生，以觀視使喜悅之貪愛為道，以手印使喜悅之貪愛為道，以二二交合之貪愛為道之大樂智慧，等等如前。彼一一亦有世俗

【English Translation】 Thus say the wise. There are distinctions in vows. If not connected with the Engaging Vows, it is merely the view of a Pratyekabuddha. A Bodhisattva who has realized emptiness cannot be definitively categorized as belonging to the Mahayana lineage. If one possesses the view of realizing emptiness and has the mind of aspiring to Bodhi, even without the Engaging Vows, one can be definitively categorized as belonging to the Mahayana. Knowing this, it is reasonable to differentiate the two systems of generating Bodhicitta by their views, but the treatises of Asanga do not entirely agree with Cittamātra. Thus, if one knows how to separately distinguish these two ways of generating Bodhicitta, may the joy in practicing them increase more and more. This was written by the scribe Lozang Chökyi Gyaltsen (Wise Dharma Banner) with a virtuous mind, urged by the words of some great ones. May there be auspiciousness! Explanation of Entering the Discipline of Vidyadharas Homage to Vajradhara! Having explained the definitive aspects of the Bodhisattva's discipline, the explanation of entering the discipline of Vidyadharas has three meanings: how a beginner takes the vows, how to protect them after taking them, and the methods for restoring them if they are broken. How a beginner takes the vows. First, identifying the nature of the vows, showing the dependence on the ritual of empowerment to obtain them, and refuting incorrect conceptions of the distinctions of the vows. First, the definition of the Vidyadhara vows is: the wisdom arising from the ritual of empowerment, which is the cause of obtaining them, or the mind with its seeds, gathered by the samaya of that wisdom. There are many ways of distinguishing them: distinguishing them by the gate of the tantras, distinguishing them by the gate of empowerment, distinguishing them by the gate of definite numbers, and distinguishing them by the gate of the individual who is the basis. First, they are divided into four by the distinctions of the four tantras. Among them, considering the empowerment of the first Kriya Tantra, the vows of the Vidyadhara are: arising from the ritual of empowerment of the Kriya Tantra, which is the cause of obtaining them, the great bliss wisdom that makes attachment, which is satisfied by gazing, the path, or the mind gathered by its samaya. The definitions of the three vows, such as the vows considered in the empowerment of the Carya Tantra, are: arising from the ritual of empowerment of each of the respective tantras, which is the cause of obtaining them, 'making attachment, which is satisfied by gazing, the path,' and 'making attachment, which is satisfied by holding hands, the path,' and 'the great bliss wisdom that makes attachment by embracing two and two, the path,' and so on, as before. Each of these also has conventional

བ་དམ་ཚིག་སྡོམ་པ་དང་། དོན་དམ་བདེ་ཆེན་གྱི་སྡོམ་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་ལས། དང་པོ་རྣམས་འདི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་རྣམས་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སྡོམ་པའོ། །བདེ་བ་ཆེན་པོ་ཞེས་པ་ཡང་ཐ་མལ་པའི་ཆགས་པའི་བདེ་བ་ལ་ལྟོས་ནས་ཆེན་པོར་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ། བྱིས་པའི་བདེ་བ་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བདེ་བ་ལ་ལྟོས་ནས་ཆེན་པོར་གྱུར་པའི་ཕྱིར། རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་དང་འབྲེལ་བའི་བདེ་བ་གསུམ་ནི་དབང་གོང་མའི་བདེ་བ་ལ་ལྟོས་ནས་ཆུང་ངུར་ཡང་བཞག་དགོས་ཏེ། བདེ་བ་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཐབས་ལ་བཟང་ངན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། བདེ་བ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་དགའ་བ་དང་པོ་གསུམ་དང་སྦྱོར་དགོས་པར་བཞེད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་དབང་གི་དབྱེ་བ་ 6-4-45b ལ། བུམ་དབང་དང་འབྲེལ་བ་ཕྱི་ཡུལ་གྱི་སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་སྡོམ་པ། གསང་དབང་དང་འབྲེལ་བ་ནང་ལུས་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མི་ཉམས་པར་འཛིན་པའི་སྡོམ་པ། དབང་གསུམ་པ་དང་འབྲེལ་བ་གསང་བ་ཆོས་འབྱུང་གི་དབུས་སུ་བདེ་སྟོང་ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་སྡོམ་པ་དབང་བཞི་པ་དང་འབྲེལ་བ་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་འགོག་པའི་སྡོམ་པ་རྣམས་སོ། །འདི་དག་རེ་རེ་ལ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་པ་དམ་ཚིག་གི་སྡོམ་པ་དང་། དོན་དམ་པ་བདེ་བའི་སྡོམ་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་འབྱེད་ལ། བདེ་བ་ལ་ཡང་དགའ་བ་བཞིའི་རིམ་པས་སོ་སོར་ཕྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དབང་ནི་བཞི་ཡི་གྲངས་ཀྱིས་ནི། །དགའ་བ་ལ་སོགས་རིམ་ཤེས་བྱ། །ཞེས་སོ། །དབང་བཞིའི་དགའ་བ་བཞི་དང་རྒྱུད་སྡེ་བཞིའི་དགའ་བ་བཞི་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་གསུམ་དང་འབྲེལ་བའི་དགའ་བ་བཞི་པོ་དེའི་དྲི་མ་ཡང་དབང་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་འདག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྒོད་པ་དག་པ་སློབ་དཔོན་ཉིད། །ལྟ་བ་གསང་བ་དེ་བཞིན་དུ། །ལག་བཅངས་ལ་ནི་ཤེས་རབ་ཉིད། །ཅེས་སོ། །གསུམ་པ་གྲངས་ངེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཕྱེ་བ་ནི། དྲང་དོན་ཀུན་རྫོབ་པའི་སྡོམ་པ་དང་། ངེས་དོན་དོན་དམ་པའི་སྡོམ་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སྤང་བྱ་སྤོང་བ་དང་བསླབ་བྱ་ལ་སློབ་པར་ཁས་ལེན་པའི་སེམས་པ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་རྣམས་ཏེ། དེ་ལའང་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པ་དང་། དགེ་བའི་ཆོས་བསྡུད་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བས་དུ་མར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། དབང་གོང་མ་དག་གི་ཐབས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱས་པའི་བདེ་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གི་ཡེ་ཤེས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི། །ཨེ་ཝཾ་རྣམ་པར་ཡང་དག་གནས། །ཨེ་ཝཾ་རྣམ་པ་བདེ་ཆེན་པོ། །དབང་ལས་ཡང་དག་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ནི། རྒྱ་ཆེ་བསྐྱེད་རིམ་གྱི་སྡོམ་པ་དང་། ཟབ་པ་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྡོམ་པའོ། །དང་པོའི་སྐབས་སུ་ནི་དམ་ཚིག་གི་ཚོ

【現代漢語翻譯】將誓言戒和勝義大樂戒分為二者，前者是意識的範疇，後者是智慧的範疇。所謂『大樂』，也是相對於凡夫的貪慾之樂而言的『大』，因為它是相對於孩童之樂和意識之樂而言的『大』。與下部續典相關的三種樂，相對於上等灌頂之樂而言，也可以說是『小』，因為顯現這些樂的方法有好壞之分。而且，這三種樂必須與最初的三種喜結合。第二，從灌頂的分類上來說：寶瓶灌頂相關的是捨棄外境應捨棄之物的戒律；秘密灌頂相關的是于內身不失菩提心的戒律；第三灌頂相關的是于秘密法源中央證悟樂空雙運的戒律；第四灌頂相關的是遮止勝義菩提心中戲論相的戒律。這些戒律的每一個又可以分為世俗諦誓言戒和勝義諦安樂戒兩種，安樂又可以按照四喜的次第來區分。如雲：『灌頂以四數為量，應知次第為喜等。』那麼，四灌頂的四喜和四部續的四喜有什麼區別呢？與下三部續相關的四喜之垢，也可以通過前三個灌頂來清凈。如雲：『放逸是上師，秘密是見，手印是智慧。』第三，從數量確定的角度來分：有不了義世俗戒和了義勝義戒兩種。前者是承諾捨棄應捨棄之物和修習應修習之物的意念，其體性是意識，因此有斷惡戒、攝善法戒和饒益有情戒等多種分類。後者是通過上等灌頂的方法所證悟的樂空雙運的智慧。如雲：『諸佛之戒，在於元音字母埃旺（藏文ཨེ་ཝཾ，梵文天城體ऐवं，梵文羅馬擬音evaṃ，漢語字面意思：如是），埃旺之相乃大樂，應從灌頂中如實知。』第四，有廣大生起次第的戒律和甚深圓滿次第的戒律。在前者的情況下，誓言的集合……

【English Translation】 Dividing the vows of samaya and the vows of ultimate great bliss into two, the former belongs to the realm of consciousness, and the latter belongs to the realm of wisdom. The so-called 'great bliss' is also 'great' in relation to the pleasure of ordinary attachment, because it is 'great' in relation to the pleasure of children and the pleasure of consciousness. The three kinds of bliss related to the lower tantras can also be said to be 'small' in relation to the bliss of higher empowerments, because there are good and bad differences in the methods of manifesting these bliss. Moreover, these three kinds of bliss must be combined with the first three joys. Secondly, from the classification of empowerment: the vase empowerment is related to the vows of abandoning what should be abandoned in the external environment; the secret empowerment is related to the vows of maintaining the mind of bodhicitta without degeneration in the inner body; the third empowerment is related to the vows of uniting bliss and emptiness in the center of the secret dharmadhatu; the fourth empowerment is related to the vows of stopping the conceptual signs in the ultimate bodhicitta. Each of these vows can be divided into two types: the conventional truth samaya vows and the ultimate truth bliss vows, and bliss can be distinguished separately according to the order of the four joys. As it is said: 'Empowerment is measured by the number four, one should know the order of joys and so on.' So, what is the difference between the four joys of the four empowerments and the four joys of the four tantras? The defilements of the four joys related to the lower three tantras can also be purified by the first three empowerments. As it is said: 'Recklessness is the guru, secrecy is the view, the hand seal is wisdom.' Thirdly, from the perspective of definite numbers: there are two types of vows: provisional meaning conventional vows and definitive meaning ultimate vows. The former is the intention to abandon what should be abandoned and to practice what should be practiced, and its nature is consciousness, so there are many classifications such as the vows of abstaining from misconduct, the vows of accumulating virtuous dharmas, and the vows of benefiting sentient beings. The latter is the wisdom of the union of bliss and emptiness realized through the methods of higher empowerments. As it is said: 'The vows of all Buddhas are perfectly present in the syllable E-VAM (藏文ཨེ་ཝཾ，梵文天城體ऐवं，梵文羅馬擬音evaṃ，漢語字面意思：如是), the aspect of E-VAM is great bliss, one should truly know it from empowerment.' Fourthly, there are the vows of the vast generation stage and the vows of the profound completion stage. In the case of the former, the collection of vows...

གས་རྣམས་བསྲུང་བ་གཙོ་ཆེ་ཞིང་། 6-4-46a བདེ་སྟོང་གི་ཡེ་ཤེས་བསྒོམ་པ་གཙོ་ཆུང་བའི་ཕྱིར་ན་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་གཙོ་བོར་ལས་དང་པོ་དང་འཇིག་རྟེན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། །གཉིས་པ་དེའི་སྐབས་སུ་ནི་བདེ་སྟོང་ཟུང་དུ་འཇུག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་གཙོ་བོར་སྤྱོད་ཅིང་། དྲང་དོན་གྱི་དམ་ཚིག་བསྲུང་དགོས་པ་ཤས་ཆུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་རྟེན་གྱི་གང་ཟག་སྤྱོད་པ་བྱེད་པའི་དུས་ལ་བབ་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའོ། ། ༈ དེ་འཐོབ་བྱེད་དབང་གི་ཆོ་ག་ལ་ལྟོས་པར་བསྟན་པ། གཉིས་པ་ནི། དམ་ཚིག་དང་སྡོམ་པའི་དབྱེ་བ་སོ་སོར་ཕྱེ་བ་དེ་ལྟ་ན་ཐོག་མར་སྐྱེ་བ་དང་ཕྱིས་རྫོགས་པར་འཐོབ་པའི་དུས་ནི་གང་དང་གང་ཞེ་ན། དམ་ཚིག་གི་ཚོགས་བསྲུང་བ་དང་དྲང་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སྡོམ་པ་ནི་ཐོག་མར་སློབ་མ་སྟ་གོན་དུ་གནས་པའི་ཚེ་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་འཇུག་པར་ཁས་བླངས་པ་དེ་ནས་སྐྱེ་བའི་མགོ་ཟུག་པ་ཡིན་ཏེ། གསང་སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་སྤྲོ་བ་སྐྱེས་ནས་འཇུག་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་སྡོམ་པ་ནི་ཐམས་ཅད་རྣལ་འབྱོར་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ཅན་ཟླ་བ་དང་རྡོ་རྗེ་ཟུང་དུ་འཇུག་པ་སྙིང་ཁར་བསྒོམ་པ་དེ་ནས་སྐྱེ་བའི་མགོ་བཟུང་སྟེ། མཐར་ངེས་དོན་དོན་དམ་པའི་དབང་བཞི་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་དུས་དེར་མ་ལུས་པར་འཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཡེ་ཤེས་འདི་ནི་ཆས་ཕྲ་ཞིང་། །རྡོ་རྗེ་ཞེས་སློབ་དཔོན་གྱིས་བཀའ་སྩོལ་བའི་ཕྱིར། སྡོམ་པ་དེ་གཉིས་ཀའི་ཆ་ཤས་ནས་ནི་ཐོབ་པའི་གནས་སྐབས་དུ་མར་ལྟ་སྟེ། རྒྱུད་སྡེ་རེ་རེ་དང་འབྲེལ་བའི་སྟ་གོན་དང་སྡོམ་བཟུང་དང་འཇུག་པ་དང་དབང་བསྐུར་སོ་སོའི་སྐབས་སུ་སྡོམ་པ་དེ་གཉིས་ཀའི་ཆ་ཤས་རེ་རེ་བ་དག་ངེས་པར་འཐོབ་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གུར་ནས་འབྱུང་བའི་ཡན་ལག་བདུན་པ་ལན་གསུམ་དུ་ཁས་ལེན་པ་དང་། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ནས་བརྟུལ་ཞུགས་ཉེར་ལྔ་ལན་གསུམ་དུ་བཟུང་བ་དང་། རིག་ལྔའི་སྡོམ་བཟུང་ལན་གསུམ་གྱིས་ཁས་བླངས་པའི་ཚེ་བཞིན་ནོ། །སྡོམ་པ་གཉིས་པོའི་འཛིན་ལུགས་དང་སྐྱེ་ལུགས་མི་འདྲ་བར་འབྱུང་བའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་། སྔ་མ་ནི་དམ་བཅའ་ཁས་ 6-4-46b བླངས་པས་འཐོབ་པ་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་འཐོབ་པ་ཡིན་པ་ལས་སོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་རྒྱུད་སྡེ་གཅིག་གི་དབང་དུ་བྱས་པའི་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་ཡོངས་སུ་མ་རྫོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ། དེའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་དམ་ཚིག་གི་སྡོམ་པ་ཡང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་སྐྱེས་པ་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དམ་ཚིག་གི་སྡོམ་པ་ནི་རང་རང་ལ་ལྟོས་པའི་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་དེ་མ་སྐྱེས་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དང་། སྐྱེས་ཟིན་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པས་སོ། །དཔེར་ན་ངེས་དོན

【現代漢語翻譯】守護誓言至關重要，而修習樂空智慧則相對次要。因此，依憑的補特伽羅主要針對初學者和世俗之人。第二種情況，則主要運用樂空雙運的智慧，守護究竟真實的誓言相對次要。因此，依憑的補特伽羅則針對適合修行之人以及超世俗之人。爲了獲得這些，需要依賴灌頂的儀軌。第二，如果將誓言和律儀的區別分開，那麼最初生起和最終圓滿獲得的時間是什麼時候呢？守護誓言的集合，以及究竟真實的律儀，是在最初弟子處於預備階段時，承諾進入密咒之道的那個時候，就開始生起了。因為對密咒之道產生興趣並承諾進入。究竟真實的律儀，是從名為『一切瑜伽中生起菩提心』，將月亮和金剛雙運，在心間觀修的時候開始生起的。最終在獲得究竟真實第四灌頂圓滿的時候，全部獲得。正如所說：『此智慧甚為微細，金剛』，上師如此教導。因此，從這兩種律儀的部分來看，需要在多個階段觀察獲得的境況。與每個續部相關的預備、受戒、進入和灌頂的各個階段，都必須獲得這兩種律儀的各個部分。例如，從《古汝經》中出現的七支，承諾三次；從《時輪金剛》中，接受二十五種苦行三次；以及像接受五種明智戒律三次的時候一樣。這兩種律儀的受持方式和生起方式不同，前者是通過承諾而獲得，後者是通過體驗智慧的力量而獲得。儘管如此，在尚未圓滿一個續部的究竟真實律儀之前，與此相關的誓言律儀也不可能完全生起。因為誓言律儀是爲了生起尚未生起的，以及保護已生起而不衰退的究竟真實律儀的方法。例如，究竟真實

【English Translation】 Protecting the vows is paramount, while meditating on the wisdom of bliss and emptiness is relatively secondary. Therefore, the dependent individual is primarily aimed at beginners and worldly individuals. In the second case, the wisdom of the union of bliss and emptiness is mainly practiced, and the need to protect the definitive truth vows is relatively less. Therefore, the dependent individual is aimed at those who are ready to practice and those who are beyond the world. To obtain these, it is necessary to rely on the ritual of empowerment. Second, if the distinction between vows and precepts is separated, then when is the time when they initially arise and are finally completely obtained? The collection of vows to be protected, and the precepts of definitive truth, begin to arise when the disciple is initially in the preparatory stage, promising to enter the path of mantra. Because they are interested in the path of mantra and promise to enter. The precepts of ultimate truth begin when one generates Bodhicitta in all yogas, meditating on the union of the moon and vajra in the heart. Finally, they are all obtained when the fourth empowerment of ultimate truth is completely obtained. As it is said: 'This wisdom is very subtle, vajra,' the master teaches. Therefore, from the parts of both of these precepts, one needs to observe the circumstances of obtaining them in multiple stages. In each stage of preparation, taking vows, entering, and empowerment related to each tantra, one must obtain each part of both of these precepts. For example, the seven branches that appear in the Guhyasamaja Tantra, promising three times; from the Kalachakra Tantra, accepting twenty-five ascetic practices three times; and like when accepting the five wisdom vows three times. The ways of holding and arising of these two precepts are different. The former is obtained through promising, while the latter is obtained through the power of experiencing wisdom. Nevertheless, until the definitive truth precepts of one tantra are not completely fulfilled, it is impossible for the related vow precepts to be completely generated. Because the vow precepts are the means to generate what has not yet arisen, and to protect what has already arisen from declining. For example, the definitive truth

་དོན་དམ་པའི་དབང་བཞི་པ་སྐྱེས་མ་ཟིན་པ་དེ་སྲིད་དུ་དེའི་དམ་ཚིག་ཇི་སྐད་དུ། ངེས་པར་རྡོ་རྗེའི་རིགས་ལ་སྲོག་གཅོད་བྱ་སྟེ། ཞེས་སོགས་ལ་ངེས་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་བྱས་པའི་དམ་ཚིག་དེ་མ་ཐོབ་ཅིང་དེ་མ་བསྲུངས་པ་ལས་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །དྲང་དོན་གྱི་དམ་ཚིག་བསྲུངས་པས་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་མི་ཉམས་པ་ལ་ཕན་པའི་ཤེས་བྱེད་ནི། དཀྱིལ་འཁོར་དུ་འཇུག་པའི་སྔ་རོལ་གྱི་དམ་ལ་བཞག་པ་དང་། གསང་བར་གདམས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་དེ་བསྲུང་བ་ཁོ་ནའི་དོན་ཅན་ཡིན་ཏེ། མ་གསང་ན་དམ་ཚིག་ཉམས་པར་བཤད་པའི་གསང་རྒྱུ་དེ་དང་། གལ་ཏེ་ཚུལ་འདི་སྨྲས་ན་ནི། །དེ་མ་ཐག་ཏུ་དྲལ་ཏེ་གཤེགས། །ཤེས་གཤེགས་རྒྱུར་བཤད་པ་དེ་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་ཉིད་ལ་ངོས་འཛིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་འོ་ན་རྒྱུད་སྡེ་བཞི་ཀ་དང་འབྲེལ་བའི་སྡོམ་པ་མཐའ་དག་རང་རང་གི་སྐབས་ནས་འབྱུང་བའི་དབང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ཐོབ་པ་ལ་རག་ལས་པ་དེ་ལྟ་ན། རྒྱུད་སྡེ་སོ་སོའི་དབང་བསྐུར་གྱི་རིམ་པ་གང་ཞེ་ན། ཡེ་ཤེས་ཐིག་ལེའི་རྒྱུད་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཆུ་དང་ཅོད་པན་གྱི་ནི་དབང་། །བྱ་བའི་རྒྱུད་ལ་རབ་ཏུ་གྲགས། །རྡོ་རྗེ་དྲིལ་བུ་མིང་གི་དབང་། །སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ལ་བཤད་པ་ཡིན། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་སློབ་དཔོན་དབང་། །རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ལ་རབ་ཏུ་གསལ། །བུམ་པ་གསང་བ་ཤེས་རབ་དང་། །བཞི་པ་བླ་ན་མེད་པའོ། །ཞེས་ཀུན་ལ་གྲགས་པ་ 6-4-47a ལྟར་རང་རང་གི་དབང་གི་ཆོ་ག་ཚད་ལྡན་དག་ཏུ་གསལ་བས། འདིར་རྒྱས་པར་སྤྲོ་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། ༈ སྡོམ་པའི་དབྱེ་བ་མི་འཐད་པའི་ལོག་རྟོག་དགག་པ། གསུམ་པ་ལོག་རྟོག་བསལ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྡོམ་པ་ལ་དྲང་ངེས་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་མི་འཐད་པའི་དང་། བཞིར་འབྱེད་པ་མི་འཐད་པའི་དང་། རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་རྣམས་ལ་སྤྱིར་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་ཁྱད་པར་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པའི་ཁུངས་མེད་དོ། །ཟེར་བའི་ལོག་རྟོག་བསལ་བའོ། ། ༈ སྡོམ་པ་ལ་དྲང་ངེས་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་མི་འཐད་པའི་ལོག་རྟོག་བསལ་བ། དང་པོ་ནི། བོད་ཕྱི་མ་དག་ན་རེ། རིགས་ལྔ་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གི་སྡོམ་བཟུང་ལས་མ་གཏོགས་པའི་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་འཛིན་པའི་ཆོ་ག་མ་བཤད་པས་ན་སྡོམ་པ་ཡང་དེ་ལས་གཞན་འཆད་རྒྱུ་མེད་ལ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཡང་བཅུ་བཞི་ལས་གཞན་མ་བཤད་པས་ན་རྫོགས་རིམ་གྱི་སྡོམ་པ་མི་འཐད་དེ། བཅུ་བཞི་ནི་བུམ་དབང་གི་བསྲུང་བའི་དམ་ཚིག་ཏུ་བཤད་པས་སོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །དེ་མི་འཐད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རིགས་ལྔའི་སྡོམ་བཟུང་གིས་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་མ་བཟུང་བ་མི་འཐད། རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞིའི་ནང་ན་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་པའི་རྩ་ལྟུང་མེད་པ་མི་འཐད། ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པའི་ལུང་ཁུངས་མེད་པ་མི་འཐད་པའོ། །དང་པོ་ནི།

【現代漢語翻譯】直到尚未獲得真正意義上的第四灌頂（第四灌頂，梵文：caturthābhiṣeka，梵文羅馬擬音：caturthabhiseka，漢語字面意思：第四灌頂）之前，其誓言如何？例如，『必須對金剛種姓進行殺生』等等，在尚未獲得並守護以究竟意義解釋的誓言之前，不會因此而墮落。守護方便意義的誓言有助於不破壞究竟意義的誓言的知識是：進入壇城之前的誓言和秘密教導，所有這些都僅僅是爲了守護究竟意義的誓言。如果不保密，就會說誓言會破損，以及泄密的因由，如果說了這種方式，那麼立刻就會死亡。說死亡的原因必須被認為是究竟意義的誓言本身。如果這樣，那麼與所有四個續部相關的誓言完全依賴於獲得各自情況下出現的完整灌頂，那麼，各個續部的灌頂次第是什麼呢？如《智慧明點續》中所說：『水和頂髻的灌頂，在事續中廣為人知。金剛鈴和名字的灌頂，在行續中被宣說。不退轉的上師灌頂，在瑜伽續中非常清楚。寶瓶、秘密、智慧和，第四個是無上的。』正如衆所周知的那樣，在各自灌頂的合格儀軌中都有明確說明，因此這裡不需要詳細闡述。駁斥對誓言分類不合理的錯誤觀念：第三，消除錯誤觀念有三種：認為將誓言分為方便和究竟兩種是不合理的；認為分為四種是不合理的；以及認為下部續部普遍沒有密咒的誓言，特別是沒有究竟意義的誓言的來源。這裡要消除這些錯誤的觀念。駁斥將誓言分為方便和究竟兩種是不合理的錯誤觀念：首先，後期的藏族人說：除了五種姓的共同和個別誓言之外，沒有宣說持有密咒誓言的儀軌，因此也沒有其他可以解釋的誓言。而且，除了十四根本墮之外，沒有宣說其他的，因此圓滿次第的誓言是不合理的，因為十四根本墮被說是寶瓶灌頂的守護誓言。這種說法是不合理的，有三個原因：認為持有五種姓的誓言沒有持有究竟意義的誓言是不合理的；認為十四根本墮中沒有與究竟意義的誓言相關的根本墮是不合理的；認為沒有究竟意義的誓言的經典依據是不合理的。首先是：

【English Translation】 Until the fourth empowerment of ultimate meaning (caturthābhiṣeka, Fourth Empowerment) is not obtained, what are its vows? For example, 'One must kill for the Vajra lineage,' etc. As long as one has not obtained and kept the vows explained in terms of definitive meaning, one will not fall. The knowledge that keeping the vows of provisional meaning helps to not break the vows of definitive meaning is: the vows made before entering the mandala and all the secret instructions are only for the purpose of keeping the vows of definitive meaning. If it is not kept secret, it is said that the vows will be broken, and the reason for the secret, if this method is spoken, then immediately one will die. The reason for death must be identified as the vows of definitive meaning themselves. If so, then all the vows related to the four tantras depend on obtaining the complete empowerment that arises from each of their respective contexts. What is the order of empowerment for each of the tantras? As it says in the Guhyasamayasādhananāma-tantra: 'The empowerment of water and crown, is well known in the Kriyā Tantra. The empowerment of vajra bell and name, is explained in the Caryā Tantra. The irreversible master empowerment, is very clear in the Yoga Tantra. Vase, secret, wisdom, and, the fourth is unsurpassed.' As is well known to all, it is clearly stated in the qualified rituals of each empowerment, so there is no need to elaborate here. Refuting the incorrect view that the classification of vows is unreasonable: Third, there are three ways to dispel misconceptions: it is unreasonable to divide vows into provisional and definitive; it is unreasonable to divide them into four; and it is said that the lower tantras generally do not have mantra vows, and in particular, there is no source for vows of definitive meaning. These misconceptions are to be dispelled. Refuting the incorrect view that it is unreasonable to divide vows into provisional and definitive: First, later Tibetans say: Since there is no ritual for holding mantra vows other than holding the common and specific vows of the five families, there is no other vow to explain. Moreover, since no other root downfall is explained other than the fourteen root downfalls, the vows of the completion stage are unreasonable, because the fourteen are said to be the protective vows of the vase empowerment. This is unreasonable for three reasons: it is unreasonable to think that holding the vows of the five families does not hold the vows of definitive meaning; it is unreasonable to think that there are no root downfalls related to the vows of definitive meaning among the fourteen root downfalls; it is unreasonable to think that there is no scriptural basis for the vows of definitive meaning. The first is:

སྤྱིར་ཡང་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་མཐའ་དག་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལས་སྒྲུབ་དགོས་ན་ཡེ་ཤེས་དེའི་ངོ་བོར་སྐྱེས་པའི་སྡོམ་པ་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མི་འཐད། ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་པ་དག་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེས་པའི་ཚེ་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་བྱང་གི་ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱི་ངོ་བོར་ཁས་ལེན་ན་རིག་པ་འཛིན་པའི་སྐབས་འདིར་ཅིའི་ཕྱིར་མི་འཐད། ཁྱད་པར་དུ་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་དང་དབང་རྫས་དང་སློབ་མ་ཐམས་ཅད་ལ་བདེན་པ་གཉིས་གཉིས་སུ་དབྱེ་དགོས་བཞིན་དུ་སྡོམ་པ་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་གཉིས་གཉིས་སུ་མི་འབྱེད། དཔེར་ན་རྣམ་ཤེས་ལ་སྣང་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་དང་དབང་རྫས་དང་སློབ་དཔོན་སོགས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་དང་། དེ་དག་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྦྱངས་ 6-4-47b ནས་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ངོ་བོ་གསལ་བཏབ་ཅིང་ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་གནས་གྱུར་གྱི་ཚུལ་གྱིས་བསྒྲུབས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་སོགས་དོན་དམ་པའི་དེ་དང་དེར་འཆད་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འདོད་ན་ནི་མ་རིག་པས་རྣམ་པར་བསླད་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་སོགས་སུ་ཁས་ལེན་དགོས་པར་འགྱུར་རོ། །རིགས་ལྔའི་སྡོམ་བཟུང་གི་ཆོ་གས་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་མ་བཟུང་བ་མི་འཐད་དེ། རྣལ་འབྱོར་གྱི་རྒྱུད་ལས་ཀྱང་། རྡོ་རྗེ་དྲིལ་བུ་ཕྱག་རྒྱ་ཡང་། །ཡང་དག་ཉིད་དུ་བཟུང་བར་བགྱི། །ཞེས་པའི་དོན་ལ། ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་གང་དེ་རྡོ་རྗེ། །ཤེས་རབ་དྲིལ་བུ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་དང་། དེ་དག་འཛིན་པའི་དབང་ཐོབ་ནས་འཛིན་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་དེ་ངོས་འཛིན་པ་ན། ཐོག་མཐའ་མེད་པའི་སེམས་དཔའ་ནི། །ཞེས་དང་། སྲིད་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་དག །ཅེས་སོགས་བཤད་ན་རྣལ་འབྱོར་བླ་མའི་སྐབས་སུ་ལྟ་ཅི་སྨོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱག་རྒྱ་ལ་ཡང་ལས་དང་། ཡེ་ཤེས་དང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་གསུམ་དུ་འབྱེད་པ་དེའི་ཚེ་ཕྱི་མ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། གུར་གྱི་ཡན་ལག་བདུན་པའི་ནང་ན་ཡང་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་ཡན་ལག་གཅིག་ཏུ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། རྩ་ལྟུང་གི་ནང་ན་ངེས་དོན་ལ་ལྟོས་པའི་ལྟུང་བ་མ་བཤད་པ་མི་འཐད་དེ། སྤྱིར་ནི་ལས་དང་པོ་པས་བཅུ་བཞི་པོ་ཐམས་ཅད་བསྲུང་བ་དེ་བདེ་སྟོང་གི་ཡེ་ཤེས་བསྲུང་བའི་ཐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ལས་དང་པོ་པ་སྡོམ་ལྡན་ལ་བཅུ་བཞི་པོ་གང་རུང་བྱུང་ན་བདེ་ཆེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཉམས་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན། ཇི་སྐད་དུ། གལ་ཏེ་ཚུལ་འདི་སྨྲས་ན་ནི། །ཞེས་སྨྲ་རྒྱུ་དེ་ངེས་དོན་གྱི་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའ་ལ་ངོས་བཟུང་བ་ཡིན་ལ། ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་སེམས་ཅན་ལ། །གསང་བ་སྒྲོག་པ་བདུན་པ་ཡིན། །ཞེས་ཀྱང་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་ནི། རང་བཞ

【現代漢語翻譯】一般來說，如果所有密宗的行為都必須從法界智慧中實現，那麼為什麼不應該有從該智慧本質中產生的誓言呢？那些修持波羅蜜多乘的人，當生起出世智慧時，如果他們承認佈施和戒律等所有清凈的功德都屬於法界的本質，那麼為什麼在這種持明者的場合不應該這樣做呢？特別是，既然金剛上師（Vajra Master）、壇城（Mandala）、灌頂物（Empowerment substances）和弟子（Disciple）都必須分為二諦（Two Truths），為什麼不應該將誓言也分為二諦呢？例如，顯現在意識中的壇城、灌頂物和上師等都是世俗諦（Conventional Truth），而當這些被凈化為空性（Emptiness），並通過智慧（Jnana）清晰地揭示其本質，並且所有功德都以轉變的方式實現時，壇城等就應該被解釋為勝義諦（Ultimate Truth）。如果你也認為這些是世俗諦，那麼你必須承認壇城等是被無明（Ignorance）所染污的。通過五部（Five Families）的誓言儀軌沒有受持究竟意義的誓言是不合理的，因為在瑜伽續（Yoga Tantra）中也說：『金剛（Vajra）、鈴（Bell）和手印（Mudra）也應該被如實地受持。』正如所說：『菩提心（Bodhicitta）就是金剛，智慧就是鈴。』並且，在獲得受持它們的灌頂之後，當認識到受持的主要對像時，『無始無終的勇士（Heroic Mind）』，『存在（Existence）的本質是寂靜的』等等，更何況是在無上瑜伽（Anuttara Yoga）的情況下。此外，手印也分為事業手印（Karma Mudra）、智慧手印（Jnana Mudra）和大手印（Maha Mudra）三種，其中後者必須解釋為空性的智慧。即使在古如（Guru）的七支（Seven Limbs）中，也將在勝義中生起菩提心解釋為其中一個支分。其次，在根本墮罪（Root Downfalls）中，沒有提到與究竟意義相關的墮罪是不合理的，因為一般來說，初學者守護所有十四條根本墮罪是守護樂空（Bliss and Emptiness）智慧的方法，並且初學者如果違犯了十四條中的任何一條，就必須承認大樂（Great Bliss）的智慧已經退失。例如，正如所說：『如果說了這些話』，那麼所說的話就被認為是究竟意義的金剛薩埵（Vajrasattva），並且也說：『向未成熟的有情（Sentient beings）宣說秘密是第七條墮罪』。特別是，自性（Own nature） Generally, if all the practices of Secret Mantra must be accomplished from the wisdom of the Dharmadhatu (Realm of Truth), then why shouldn't there be vows that arise from the essence of that wisdom? Those who practice the Paramita Vehicle (Perfection Vehicle), when transcendental wisdom arises, if they acknowledge that all the qualities of purification, such as generosity and discipline, belong to the essence of the Dharmadhatu, then why shouldn't this be done in the context of Vidyadharas (Knowledge Holders)? In particular, since the Vajra Master, Mandala, Empowerment substances, and disciple must all be divided into the Two Truths, why shouldn't the vows also be divided into two? For example, the Mandala, Empowerment substances, and Guru that appear to consciousness are the Conventional Truth, and when these are purified into Emptiness, and their essence is clearly revealed by wisdom, and all qualities are accomplished through transformation, the Mandala etc. should be explained as the Ultimate Truth. If you also consider these to be Conventional Truth, then you must acknowledge that the Mandala etc. are defiled by Ignorance. It is unreasonable not to take the definitive meaning of the vows through the ritual of taking the vows of the Five Families, because in the Yoga Tantra it is said: 'The Vajra, Bell, and Mudra should also be taken as they truly are.' As it is said: 'Bodhicitta is the Vajra, and wisdom is said to be the Bell.' And, after obtaining the empowerment to hold them, when recognizing the main object to be held, 'The warrior (Heroic Mind) without beginning or end,' 'The essence of existence is peaceful,' and so on, let alone in the case of Anuttara Yoga. Furthermore, Mudras are also divided into three types: Karma Mudra, Jnana Mudra, and Maha Mudra, of which the latter must be explained as the wisdom of Emptiness. Even in the seven limbs of the Guru, generating Bodhicitta in the ultimate sense is explained as one of the limbs. Secondly, it is unreasonable not to mention the downfalls related to the definitive meaning among the Root Downfalls, because in general, for beginners, guarding all fourteen Root Downfalls is a method of guarding the wisdom of Bliss and Emptiness, and if a beginner violates any of the fourteen, it must be acknowledged that the wisdom of Great Bliss has declined. For example, as it is said: 'If these words are spoken,' then the words spoken are considered to be the definitive meaning of Vajrasattva, and it is also said: 'Revealing secrets to immature sentient beings is the seventh downfall.' In particular, own nature

【English Translation】 Generally, if all the practices of Secret Mantra must be accomplished from the wisdom of the Dharmadhatu (Realm of Truth), then why shouldn't there be vows that arise from the essence of that wisdom? Those who practice the Paramita Vehicle (Perfection Vehicle), when transcendental wisdom arises, if they acknowledge that all the qualities of purification, such as generosity and discipline, belong to the essence of the Dharmadhatu, then why shouldn't this be done in the context of Vidyadharas (Knowledge Holders)? In particular, since the Vajra Master (Vajra Master), Mandala (Mandala), Empowerment substances (Empowerment substances), and disciple (Disciple) must all be divided into the Two Truths (Two Truths), why shouldn't the vows also be divided into two? For example, the Mandala, Empowerment substances, and Guru that appear to consciousness are the Conventional Truth (Conventional Truth), and when these are purified into Emptiness (Emptiness), and their essence is clearly revealed by wisdom (Jnana), and all qualities are accomplished through transformation, the Mandala etc. should be explained as the Ultimate Truth (Ultimate Truth). If you also consider these to be Conventional Truth, then you must acknowledge that the Mandala etc. are defiled by Ignorance (Ignorance). It is unreasonable not to take the definitive meaning of the vows through the ritual of taking the vows of the Five Families (Five Families), because in the Yoga Tantra (Yoga Tantra) it is said: 'The Vajra (Vajra), Bell (Bell), and Mudra (Mudra) should also be taken as they truly are.' As it is said: 'Bodhicitta (Bodhicitta) is the Vajra, and wisdom is said to be the Bell.' And, after obtaining the empowerment to hold them, when recognizing the main object to be held, 'The warrior (Heroic Mind) without beginning or end,' 'The essence of existence is peaceful,' and so on, let alone in the case of Anuttara Yoga (Anuttara Yoga). Furthermore, Mudras are also divided into three types: Karma Mudra (Karma Mudra), Jnana Mudra (Jnana Mudra), and Maha Mudra (Maha Mudra), of which the latter must be explained as the wisdom of Emptiness. Even in the seven limbs of the Guru, generating Bodhicitta in the ultimate sense is explained as one of the limbs. Secondly, it is unreasonable not to mention the downfalls related to the definitive meaning among the Root Downfalls (Root Downfalls), because in general, for beginners, guarding all fourteen Root Downfalls is a method of guarding the wisdom of Bliss and Emptiness (Bliss and Emptiness), and if a beginner violates any of the fourteen, it must be acknowledged that the wisdom of Great Bliss (Great Bliss) has declined. For example, as it is said: 'If these words are spoken,' then the words spoken are considered to be the definitive meaning of Vajrasattva (Vajrasattva), and it is also said: 'Revealing secrets to immature sentient beings (Sentient beings) is the seventh downfall.' In particular, own nature

ིན་དག་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །སོམ་ཉི་ཟ་བ་དགུ་པ་ཡིན། །ཞེས་དང་། 6-4-48a མིང་སོགས་བྲལ་བའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །དེར་རྟོག་པ་ནི་བཅུ་གཅིག་པ། །ཞེས་བཤད་པ་དེ་དག་ནི་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་ཉིད་ལ་ལྟོས་ནས་ལྟུང་བར་འཇོག་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ལས་དང་པོ་པའི་སྡོམ་པ་དང་འཛིན་སྟངས་དངོས་སུ་འགལ་བའི་རྩ་ལྟུང་ཡིན་པས་སོ། །གལ་ཏེ་འཕགས་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་ནི་ཡེ་ཤེས་དེ་མེད་ལ། དེ་ལ་ནི་དེའི་འགལ་ཟླར་གྱུར་པའི་རྩ་ལྟུང་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ན་རྣམ་པར་(བཞག་)པ་དེ་དག་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ། མཚོན་བྱ་དོན་གྱི་ཡེ་ཤེས་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ལ་མེད་ཀྱང་སྡོམ་པ་ནི་མཚོན་བྱེད་དཔེའི་ཡེ་ཤེས་ལམ་དུ་བྱེད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡེ་ཤེས་དེ་ལ་ནི་མཚན་འཛིན་གྱི་རྟོག་པས་བར་དུ་གཅོད་ནུས་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཡེ་ཤེས་དེས་སྟོང་པ་ཉིད་དངོས་སུ་རྟོགས་སམ་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས། དང་པོ་ལྟར་ན་འདས་ལམ་དུ་འགྱུར་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། དོན་སྤྱིའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་བློ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་ངེས་པའི་དོན་དུ་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་དེ་ལྟར་བརྟག་ནུས་ཀྱང་འདིར་མ་ཡིན་ཏེ། དགའ་བ་བཞི་པའི་མཐར་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྟོག་པ་དང་བྲལ་ཞིང་མ་འཁྲུལ་བའི་རིག་པ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་པས་སོ། །འོ་ན་འཕགས་རྒྱུད་ལ་སྡོམ་པ་དེ་མི་སྲིད་པར་ཁས་ལེན་ནམ་ཞེ་ན། བསྲུང་བྱ་ཐམས་ཅད་ལས་ངེས་པར་གྲོལ་ཡང་སྡོམ་པ་བཞིན་དུ་ཁས་ལེན་ཏེ། འཁོར་ལོ་སྡོམ་པ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་ལ་ལུང་གི་ཁུངས་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་དག་ནི་གཞུང་ལུགས་གང་དང་གང་གི་ཡང་བསྟན་བྱའི་གཙོ་བོ་ངེས་དོན་ཉིད་ལ་བྱེད་དགོས་པ་མ་ཤེས་པ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་དགྱེས་པ་རྡོ་རྗེའི་རྒྱུད་གསུམ་གྱི་དོན་རིགས་པར་མ་བརྟགས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྡོ་རྗེ་སྙིང་པོས་གསོལ་བ། སྡོམ་པ་ཞེས་བྱ་གང་གིས་དང་། །དམ་ཚིག་གང་གིས་གནས་པར་བགྱི། །ཞེས་དྲིས་པའི་ལན་དུ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི། ། 6-4-48b ཨེ་ཝཾ་རྣམ་པར་ཡང་དག་གནས། །ཤེས་དང་། ཁྱོད་ཀྱིས་སྲོག་ཆགས་བསད་པར་བྱ། །ཞེས་སོགས་ངེས་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པའི་དམ་ཚིག་བསྲུང་དགོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། གུར་ལས། དེ་ཕྱིར་དཀྱིལ་འཁོར་འཁོར་ལོ་ཞེས། །ཐབས་ནི་བདེ་བའི་སྡོམ་པ་སྟེ། །ཞེས་དང་། འཁོར་ལོ་སྡོམ་པའི་ངོས་འཛིན་བདེ་བ་མཆོག་ལ་བཤད་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལས་གཞན་དུ་སྡོམ་པ་ལ་སྤོང་སེམས་ཀྱིས་ཁྱབ་པ་དང་། དམ་ཚིག་གིས་ཁྱབ་པར་ཁས་ལེན་པ་ལ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་དུ་སྡོམ་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ་དང་། དགེ་བ་ཆོས་བསྡུད་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ངོས་བཟུང་རྒྱུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ

【現代漢語翻譯】『對於真實的法，第九是吞噬太陽。』『對於遠離名相等之法，在那裡思擇是第十一。』以上所說必須依賴於勝義諦的律儀才能安立為墮罪，因為這是與初學者的律儀和執著直接相違的根本墮罪。如果對於非聖者來說，沒有那種智慧，那麼對於他們來說，就不會有與之相違的根本墮罪，因此那些安立是不合理的。答：沒有過失。雖然所詮義的智慧在各個補特伽羅身上沒有，但律儀必須就作為能詮的比喻智慧之道來解釋，並且那種智慧會被名相執著的分別念所阻斷。那麼，那種智慧是直接證悟空性，還是以總義的方式證悟？如果是前者，則會變成已逝之道；如果是後者，則會變成證悟，因為它是有總義境的智慧。如果是這樣，就不會變成勝義諦。答：雖然在波羅蜜多中可以這樣觀察，但在這裡不行，因為必須承認第四喜末所生的智慧是遠離分別念且無錯亂的覺性。那麼，是否承認聖者相續中不存在那種律儀？答：雖然必須從一切應守護的事物中解脫，但仍然像律儀一樣承認，就像《勝樂輪》一樣。第三，那些說勝義諦的律儀沒有教證依據的人，是因為他們不明白無論哪個論典，都必須將勝義諦作為主要教授內容，特別是沒有對《喜金剛》三續的意義進行理性的分析。如雲：金剛藏請問：以何名為律儀？以何名為誓句而安住？作為回答：一切佛的律儀，以『E VAM（藏文：ཨེ་ཝཾ།，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evam，漢語字面意思：如是）』完全安住。要知道，『你應殺害有情』等等，都是就勝義諦而言必須守護的誓句。又如《古拉續》云：因此，壇城名為輪，方便是安樂的律儀。並且必須將《勝樂輪》的體性解釋為大樂。除此之外，如果承認律儀遍及舍心，誓句遍及一切，那麼在出世間道中將不存在律儀，並且將無法確定善法、攝法、利他之戒的體性。如果是這樣，

【English Translation】 'For the true dharmas, the ninth is the one who devours the sun.' 'For the dharmas that are devoid of names and so on, there, to conceptualize is the eleventh.' Those statements must be established as downfalls in relation to the vows of definitive meaning, because they are root downfalls that directly contradict the vows of beginners and their grasping. If a non-noble being does not have that wisdom, then they will not have a root downfall that contradicts it, so those distinctions are not appropriate. Answer: There is no fault. Although the wisdom of the signified meaning is not present in each individual, the vows must be explained in terms of taking the wisdom of the signifier as the path, and that wisdom can be interrupted by conceptual thoughts of signs. So, does that wisdom directly realize emptiness, or does it realize it in a general way? If it is the former, it will become a past path; if it is the latter, it will become realization, because it is a mind with a general object. If that is the case, it will not become definitive meaning. Answer: Although it is possible to examine it in that way in the perfections, it is not possible here, because it must be admitted that the wisdom born at the end of the fourth joy is a non-conceptual and non-erroneous awareness. So, do you admit that that vow is impossible in the stream of a noble being? Answer: Although one must be liberated from all that must be protected, it is still admitted as a vow, like Chakrasamvara. Third, those who say that the vows of definitive meaning have no scriptural basis do so because they do not understand that the definitive meaning must be the main teaching of any scripture, and especially because they have not rationally analyzed the meaning of the three tantras of Hevajra. As it says: Vajrahṛdaya asked: By what is called a vow? By what does a samaya abide? As an answer: The vow of all Buddhas abides perfectly in 'E VAM (藏文：ཨེ་ཝཾ།，梵文天城體：एवं，梵文羅馬擬音：evam，漢語字面意思：Thus)'. Know that 'You should kill sentient beings' and so on are vows that must be kept in terms of definitive meaning. Also, as it says in the Ghurya Tantra: Therefore, the mandala is called a wheel, the means is the vow of bliss. And the nature of Chakrasamvara must be explained as supreme bliss. Apart from that, if one admits that vows pervade renunciation and that samayas pervade everything, then there will be no vows in the transcendental path, and it will be impossible to determine the nature of the ethics of gathering virtue, gathering dharma, and benefiting beings. If that is the case,

ར་བཤད་པ་ན་བདེ་སྟོང་ཟུང་འཇུག་གི་ཡེ་ཤེས་འདི་ནི་སྔགས་ལུགས་ཀྱི་དོན་དམ་བདེན་པ་དངོས་དང་། ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་པ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་ཞིང་། འདི་ཉིད་བསྐྱེད་རྫོགས་ཀྱི་ལྷ་དང་ཡེ་ཤེས་མཐའ་དག་སྒྲུབ་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་ཡིན་ཞིང་། འདི་ལས་མ་གཏོགས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཆོས་གང་ཡང་ཡོད་པར་ཁས་མི་ལེན་ཞིང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་ཅན་ཡང་དེ་ཉིད་དོ། །འདི་འདྲ་དེ་གཞི་གདོད་མ་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་ཡོད་ཀྱང་། སྔགས་ལུགས་ཀྱི་ཐབས་མཁས་ལ་བརྟེན་ནས་མངོན་དུ་མ་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ནི་རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཚེ་ནི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་དང་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྤྱིར་མཚན་རྟོག་མཐའ་དག་དང་། ཁྱད་པར་ཡིད་མི་བདེ་བ་ལས་སྐྱོབ་པར་ནུས་པའི་ཕྱིར། མངོན་དུ་གྱུར་པའི་གནས་སྐབས་ལ་ཡང་དུ་མར་ལྟ་སྟེ། རྒྱུད་སྡེ་གསུམ་དང་དབང་གསུམ་གྱི་དགའ་བ་དང་པོ་གསུམ་ལྟ་བུ་མཚན་རྟོག་དང་འདྲེས་མར་སྐྱེ་བ་དང་། ངེས་དོན་གྱི་དབང་བཞི་པ་དང་དགའ་བ་བཞི་པའི་གནས་སྐབས་ལྟ་བུ་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བར་སྐྱེས་པའོ། །ཕྱི་མ་འདི་ལའང་མཚོན་བྱེད་དཔེ་དང་མཚོན་བྱ་དོན་གཉིས་དང་། དོན་ལའང་སློབ་པ་དང་མི་སློབ་ 6-4-49a པའི་དབྱེ་བས་གཉིས་སུ་འབྱེད་ཅིང་། ངེས་དོན་དོན་དམ་པའི་རིག་པ་འཛིན་པ་དང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱང་དེ་ཉིད་དོ། །དེས་མཚོན་ནས་དོན་དམ་པའི་སེམས་ཅན་ཀྱང་རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་ལ་འདོད་དགོས་ཏེ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དུས་ན་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྒྲུབ་གཞིར་གྱུར་པ་ནི་དེ་ལས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་སྟོང་པའི་ངང་ལས་ས་བོན་ནམ་ཕྱག་མཚན་དང་། མངོན་བྱང་ལས་སྒྲུབ་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་ཇི་སྐད་དུ། རང་བཞིན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ཤེས་བརྗོད། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྡོམ་པ་གཅིག །ཅེས་བཤད་པས་དབང་གི་ཆོ་ག་ལ་མ་ལྟོས་པའི་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་ཁས་ལེན་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུའི་མིང་གི་བཏགས་པ་སྟེ། རང་བཞིན་རྣམ་དག་ལ་སངས་རྒྱས་ཤེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། ། ༈ བཞིར་འབྱེད་པ་མི་འཐད་པའི་ལོག་རྟོག་བསལ་བ། གཉིས་པ་ནི། གཞན་དག་ན་རེ། ཕྱི་ནང་གསང་བ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བའི་སྡོམ་པ་བཞིར་བྱེད་པ་མི་འཐད་དེ། དེ་འདྲའི་མིང་ཅན་གྱི་སྡོམ་པ་དང་རྩ་ལྟུང་གི་བཤད་པ་གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་མི་འཐད་པ་ལ་ལུང་དང་རིགས་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་དབང་བདུན་བསྐུར་བའི་ཚེ་སློབ་མ་དེ་སྔགས་ཀྱི་དགེ་བསྙེན་དང་། དབང་གོང་མ་བཞི་བསྐུར་བ་ལས་སྔགས་ཀྱི་དགེ་ཚུལ་དང་དགེ་སློང་དང་གནས་བརྟན་དང་སྐྱེ་དགུའི་བདག་པོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་བཤད་པ་ལས་ད

【現代漢語翻譯】當解釋時，樂空雙運的智慧被認為是密宗的究竟勝義諦，是所有生起次第和圓滿次第本尊和智慧的基礎。除了這個之外，不承認任何世俗的法。法界智慧也與此相同。雖然這種智慧從根本上就遍佈於一切眾生，但如果沒有密宗的方便法，它就不會顯現，那時它被稱為俱生智慧。當依靠它而顯現時，它被稱為大樂和密咒誓言，因為它通常能夠從所有的概念和，特別是，不悅意中解脫出來。顯現的狀態也可以從多個角度來看待：如三部續和三個灌頂的最初三個喜悅，是與概念混合而生起的；以及如究竟灌頂的第四個和第四喜悅的狀態，是脫離概念而生起的。後者又分為表徵的例子和所表徵的意義兩部分，意義又分為有學和無學兩種。究竟勝義的持明者和圓滿正等覺佛陀也是這個。由此可以推斷，究竟勝義的眾生也必須被認為是俱生智慧，因為在凡夫時期，成為圓滿正等覺佛陀之基礎的，除了它之外別無其他。例如，從空性中產生種子或手印，以及從現證菩提中必須修持一樣。那麼，正如所說：『俱生智慧不可說，一切形象皆為一誓言。』難道不是應該承認不依賴於灌頂儀式的究竟誓言嗎？這是將因命名為果，就像將自性清凈稱為佛陀一樣。駁斥將誓言分為四種的不合理觀點：第二點是，其他人說：將外、內、秘密和如實性分為四種誓言是不合理的，因為沒有任何具有這種名稱的誓言和根本墮罪的解釋。這是不合理的，理由有二：教證和理證。首先，在時輪金剛中，當授予七種灌頂時，弟子會成為密咒近事男；從授予上面的四種灌頂開始，會成為密咒沙彌、比丘、住持和眾生主。

【English Translation】 When explained, this wisdom of bliss and emptiness in union is acknowledged as the ultimate truth of the tantric tradition, and as the very ultimate meaning. It is the basis for accomplishing all the deities and wisdoms of the generation and completion stages. No conventional dharma other than this is acknowledged. That which is called the wisdom of the sphere of dharma is also the same. Although this is inherently pervasive in all sentient beings from the very beginning, when it is not manifested through reliance on the skillful means of the tantric tradition, it is called innate coemergent wisdom. When it is manifested through reliance on that, it is called great bliss and the vows of mantra, because it is generally able to protect from all conceptualizations and, in particular, from unhappiness. The state of manifestation is also viewed in many ways: like the first three joys of the three classes of tantra and the three empowerments, which arise mixed with conceptualization; and like the state of the fourth empowerment and the fourth joy of definitive meaning, which arise free from conceptualization. The latter is also divided into two: the example that represents and the meaning that is represented. The meaning is also divided into two: those who are learning and those who are not. The definitive meaning, the ultimate vidyadhara and the perfectly enlightened Buddha are also that. By that token, ultimate sentient beings must also be regarded as innate coemergent wisdom, because in the state of ordinary beings, there is nothing other than that which serves as the basis for accomplishing perfect Buddhahood. For example, like a seed or a hand symbol arising from emptiness, and like what must be accomplished from manifest enlightenment. So, as it is said: 'Innate coemergent wisdom is inexpressible, all forms are a single vow.' Is it not necessary to acknowledge a definitive vow that does not depend on the ritual of empowerment? That is the naming of the effect on the cause, just as the self-nature purity is called Buddha. Refuting the Misconception of Dividing into Four: The second point is: Others say that it is unreasonable to divide the vows into four: outer, inner, secret, and suchness, because there is no explanation of vows and root downfalls with such names. That is unreasonable for two reasons: scriptural and logical. First, in the Kalachakra, when the seven empowerments are conferred, the disciple becomes a mantra lay practitioner; from conferring the upper four empowerments onwards, one becomes a mantra novice, a bhikshu, an abbot, and the lord of beings.

ོན་དེ་གྲུབ་པ་དང་། གོང་མའི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་པའི་རྩ་ལྟུང་གི་བཤད་པ་ཡང་གསང་དབང་གི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་བཤད་པ་དང་། དམ་ཚིག་ལས་ནི་ཇི་བཞིན་རྙེད། །མི་བསྟེན་པ་ནི། ཞེས་ཚོགས་འཁོར་གྱི་དུས་སུ་དམ་ཚིག་གི་རྫས་ཇི་ལྟར་རྙེད་བཞིན་མི་བསྟེན་པ་རྩ་ལྟུང་དུ་བཤད་པ་དང་། དབང་གསུམ་པའི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ཀྱང་། ཤེས་རབ་རང་བཞིན་བུད་མེད་ལ། །སྨོད་པར་བྱེད་པ་བཅུ་བཞི་པ། །ཞེས་དང་། དབང་ 6-4-49b བཞི་པའི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་ནས། མིང་སོགས་བྲལ་བའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པའི་ཕྱིར། རིགས་པ་ནི། དབང་གོང་མ་ལ་ལྟོས་པའི་སྡོམ་པ་ཁས་མི་ལེན་ན་བུམ་དབང་ལ་ལྟོས་པའི་སྡོམ་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ཁས་ལེན། རིགས་ལྔའི་སྡོམ་པ་བཟུང་བ་དེ་ཉིད་དེའི་སྡོམ་པའོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་བུམ་དབང་ཁོ་ནའི་སྡོམ་བཟུང་དུ་མི་འགྲུབ་སྟེ། སྡོམ་པ་དེ་མ་བཟུང་བར་དབང་གོང་མ་བསྐུར་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་དང་། དབང་གོང་མ་མ་རྫོགས་པར་རིགས་ལྔའི་སྡོམ་པ་ཡང་མི་རྫོགས་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་རྫོགས་ན་དབང་གོང་མ་བསྐུར་བ་ལ་མ་ལྟོས་པར་ངེས་དོན་གྱི་རྒྱལ་བ་རིགས་ལྔ་སྒྲུབ་ནུས་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་རིགས་ལྔའི་སྡོམ་བཟུང་བྱས་ཟིན་པའི་འོག་ཏུ་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་གྱི་དབང་གི་གསོལ་བ་གདབ་ན། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་དམ་ཚིག་དང་། །སྡོམ་པའང་བླ་ན་མེད་པ་སྩོལ། །ཞེས། བླ་ན་མེད་པའི་སྒྲས་ཅི་ཞིག་བསྟན་པ་བསམ་དགོས་སོ། ། ༈ རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་རྣམས་ལ་སྤྱིར་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་ཁྱད་པར་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པའི་ཁུངས་མེད་དོ། །ཟེར་བའི་ལོག་རྟོག་བསལ་བ། གསུམ་པ་ནི། རྒྱུད་སྡེ་འོག་མ་གཉིས་སུ་སྤྱིར་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་བཤད་པར་དཀའ་ན། ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཤེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ཏུའང་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པ་འཛིན་དགོས་པར་ནི་རྒྱུད་སྡེ་གོང་མ་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར། སཾ་བུ་ཊ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། རྒོད་དང་བལྟས་དང་ལག་བཅངས་དང་། །གཉིས་གཉིས་མཁྱུད་དང་རྣམ་པ་བཞིས། །སྲིན་བུའི་ཚུལ་གྱིས་རྒྱུད་བཞིར་གནས། །ཤེས་གསུངས་ལ། དེའི་དོན་ནི་དཔེར་ན། རྒོད་པའི་ཆགས་པ་ལམ་དུ་བྱེད་ཅེས་པའི་དོན། ཆགས་པ་དེའི་སྟེང་གི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་དང་བྲལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཆགས་པ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་ཞིང་། དེ་ཉིད་ལམ་དུ་བྱེད་པའི་དབང་དང་སྡོམ་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་རྒྱུད་ལ་བྱ་རྒྱུད་དུ་འཇོག་ཅེས་པའོ། །སྲིན་བུའི་ཚུལ་གྱིས་ཤེས་པ་ནི། ཤིང་གི་སྲིན་བུ་ཤིང་ལ་གནས་ནས་གནས་སའི་ཤིང་དེ་ཉིད་ཟོས་ཏེ་མེད་པར་བྱེད་པ་བཞིན་དུ་ཆགས་པ་རིགས་བཞིའི་ 6-4-50a ངོ་བོར་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་དང་དེས་ཀྱང་རང་གི་གནས་སུ་ཆགས་པ་རིགས་བཞི་པོ་དེ

【現代漢語翻譯】如果成就了上部灌頂，那麼關於依賴於上位誓言的根本墮罪的解釋，也依賴於密灌頂的誓言，捨棄世俗菩提心被解釋為根本墮罪。如《誓言品》所說：『誓言之物如實得，不依止者。』意思是說，在會供輪的時候，對於如實得到的誓言物不依止，被解釋為根本墮罪。並且，依賴於第三灌頂的誓言，『詆譭智慧自性之女性，是第十四條。』以及，依賴於第四灌頂的誓言，『遠離名相等之法。』等等，有廣大的解釋。理由是：如果不承認依賴於上位灌頂的誓言，那麼為什麼要承認依賴於寶瓶灌頂的誓言呢？如果說受持五種姓的誓言，那就是那些誓言，那麼這不能成立僅僅是受持寶瓶灌頂的誓言，因為不接受那些誓言，就不能授予上位灌頂，並且沒有圓滿上位灌頂，五種姓的誓言也不會圓滿。如果圓滿了，那麼就不依賴於授予上位灌頂，也能證得究竟意義的五種姓勝者了。又一種情況是，在已經受持五種姓的誓言之後，如果祈請金剛阿阇黎的灌頂，那麼『祈請賜予諸佛之誓言，以及無上之誓言。』那麼，需要思考『無上』這個詞所表示的是什麼。駁斥認為下部續部中沒有共同的明咒誓言和特殊的究竟意義誓言的邪見：第三點是：在下部續部的兩個續部中，共同的明咒誓言也很難解釋，更不用說究竟意義的誓言了。這種說法是不合理的，因為在那些續部中也需要受持究竟意義的誓言，這是上部續部所說的。如《桑布扎續》所說：『如所說，嬉戲、觀視、手持，二二擁抱四種方式，如蟲之行於四續中。』意思是說，例如，將嬉戲的貪慾作為道用，所謂的貪慾是指遠離對境和能取二者的智慧，稱為大貪慾，而將此作為道用，通過灌頂和誓言來區分的續部，稱為事續。所謂如蟲之行，就像樹中的蟲子住在樹上，吃掉它所住的樹一樣，將貪慾作為四種姓的自性所顯現的智慧，也同樣會摧毀自己所處的四種貪慾。

【English Translation】 If the higher empowerment is accomplished, then the explanation of the root downfall depending on the higher vows also depends on the secret empowerment vows. Abandoning the conventional Bodhicitta is explained as the root downfall. As the 'Vow Section' says: 'The objects of the vow are obtained as they are, not relying on them.' This means that during the Tsokhor, not relying on the objects of the vow as they are obtained is explained as the root downfall. Moreover, depending on the vows of the third empowerment, 'Defaming women who are the nature of wisdom is the fourteenth.' And, depending on the vows of the fourth empowerment, 'The dharmas that are free from names, etc.' and so on, there are extensive explanations. The reason is: if you do not accept the vows that depend on the higher empowerment, then why do you accept the vows that depend on the vase empowerment? If you say that holding the vows of the five families is the same as those vows, then it cannot be established that it is only holding the vows of the vase empowerment, because without accepting those vows, the higher empowerment cannot be conferred, and without completing the higher empowerment, the vows of the five families will not be complete either. If it is complete, then without relying on conferring the higher empowerment, you will be able to attain the definitive meaning of the victorious ones of the five families. In another way, after having already held the vows of the five families, if you request the empowerment of the Vajra Acharya, then 'Please grant the vows of all the Buddhas, and the unsurpassed vows.' Then, it is necessary to consider what the word 'unsurpassed' indicates. Refuting the wrong view that there are no common mantra vows and special definitive meaning vows in the lower Tantras: The third point is: in the two lower Tantras, it is difficult to explain even the common mantra vows, let alone the definitive meaning vows. This statement is unreasonable, because in those Tantras too, it is necessary to hold the definitive meaning vows, as stated in the higher Tantras. As the Sambhuta Tantra says: 'As it is said, playing, gazing, holding hands, embracing in pairs, in four ways, like a worm dwells in the four Tantras.' The meaning is, for example, taking the desire of playing as the path, the so-called desire refers to the wisdom that is free from the object and the subject, which is called great desire, and taking this as the path, the Tantra that is distinguished by empowerment and vows is called the Action Tantra. The so-called acting like a worm is like a worm in a tree that lives on the tree and eats the tree it lives on, the wisdom that manifests as the nature of the four families of desire will also destroy the four desires in its own place.

་དང་དེ་ལ་གནས་བཅས་ནས་དེ་ཉིད་ཟོས་ཏེ་མེད་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །དེ་ཁོ་ནར་མ་ཟད་རྣལ་འབྱོར་གྱི་རྒྱུད་དུ་ནི། དཀྱིལ་འཁོར་དང་ལྷ་དང་བདག་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྒྱས་པར་གསུངས་པ་དང་། རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས་དུས་གསུམ་དུ་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྡོམ་པ་འཛིན་ཚུལ་བཤད་པ་དང་། བདག་འབུལ་བའི་ཚིག་བརྗོད་པ་ལ་སྡོམ་པ་འཛིན་པའི་ཆོ་གར་བཤད་ཅིང་། དེའི་དོན་གང་ཟག་གི་དབང་དུ་བྱས་པའི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་འཛིན་པ་ལ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱ་བའི་རྒྱུད་དུ་བདག་ཉིད་ལྷར་མི་སྐྱེད་ཀྱང་བདག་གི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཉིད་ལ་ངོས་འཛིན་དགོས་པ་དང་། མདུན་དུ་ལྷ་སྒྲུབ་པའི་ཚེ་ཡང་རང་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལས་མི་གཡོ་བ་དང་། མཚན་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་འགོག་དགོས་པར་བཤད་པ་ལས་ཤེས་སོ། ། ༈ བླངས་ནས་ཇི་ལྟར་བསྲུང་བ། གཉིས་པ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་བའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤང་བྱ་ལྟུང་བའི་རྣམ་གྲངས་བསྟན་པ་དང་། དེས་རང་རྒྱུད་ལ་མ་གོས་པར་བྱ་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། བྱ་བའི་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་ལྟུང་བའི་རྐང་གྲངས་དང་། སྤྱོད་རྒྱུད་ལས་དང་། རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ལས་དང་། བླ་ན་མེད་པའི་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་རྐང་གྲངས་སོ། ། ༈ སྤང་བྱ་ལྟུང་བའི་རྣམ་གྲངས་བསྟན་པ། བྱ་བའི་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་ལྟུང་བའི་རྐང་གྲངས། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། འཇམ་དཔལ་རྩ་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པ་དང་། གསང་བ་སྤྱི་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་ངས་འདིར་ཆད་པ་ལྟ་བ་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྤོང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྤོང་བ་དང་། དབང་བསྐུར་བ་སྤོང་བ་དང་། བླ་མ་ལ་འཁུ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལྔ་པོ་འདི་ནི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཡིན་པར་བསྟན་ཏེ། ཆོས་དེ་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་སྤྱོད་ན། དེ་སླར་སྦྱང་བ་མ་བྱས་ན་ནི་སྔགས་པའི་ཐ་སྙད་མེད་ཅིང་། དངོས་གྲུབ་ཀྱི་ས་བོན་ཉམས་པ་དང་། ཚིག་པ་དང་རུལ་ 6-4-50b བར་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས། གཉིས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ནས་བླ་མས་སློབ་མ་རྣམས། །མ་ཡེངས་ལེགས་པར་བཀོད་ནས་སུ། །ཤེས་རབ་ཕ་རོལ་ཕྱིན་བཀླགས་ནས། །དམ་ཚིག་འདི་དག་བསྒོ་བར་བྱ། །དེ་རིང་ཕན་ཆད་ཁྱེད་རྣམས་ཀྱིས། །སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་དང་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དང་ནི། །རིག་སྔགས་གསང་སྔགས་ཚོགས་རྣམས་ལ། །དད་པ་རབ་ཏུ་བརྟན་པར་བྱ། །རྟག་པར་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ། །ཁྱད་པར་དུ་ནི་མོས་པར་བྱ། །དམ་ཚིག་ཅན་དང་མཛའ་བོ་དང་། །བླ་མ་ལ་ཡང་གུས་པར་བྱ། །ལྷ་རྣམས་ཀུན་ལ་སྡང་མི་བྱ། །དུས་མཚམས་དག་ཏུ་མཆོད་པར་བྱ། །སྟོན་པ་གཞན་གྱི་གཞུང་མི་མཆོད། །རྟག་ཏུ་གློ་བུར་འགྲོན་མཆོད་བྱ། །སྲོག་ཆགས་ཀུན་ལ་བྱམས་པའི་སེ

【現代漢語翻譯】並且安住在其中，吃掉它並使之消失，這就是它的含義。不僅如此，在瑜伽續部中，詳細闡述了壇城（kyil 'khor，梵文：mandala，梵文羅馬轉寫：mandala，漢語字面意思：壇場）、本尊（lha，梵文：deva，梵文羅馬轉寫：deva，漢語字面意思：天）和自我的真如實性；在《現觀莊嚴論》（rnam snang mngon byang）中，講述瞭如何在三時中持有無障智（ye shes，梵文：jnana，梵文羅馬轉寫：jnana，漢語字面意思：智慧）的誓言；唸誦自我奉獻之詞被認為是持有誓言的儀式。其含義在於，必須將持有無二取捨之智解釋為是基於個人的能力。在事續部中，即使不將自己觀想為本尊，也必須將自我的真如實性視為與無二智無別。即使在修持前方本尊時，也要從自身空性之智中不為所動，並且必須阻止名相執著的分別念。從這些論述中可以得知。如何受持誓言？第二，關於如何守護誓言而不使其衰退，分為兩部分：指出應斷除的墮罪之類別，以及如何使這些墮罪不沾染自相續。首先，分為四類：事續部中所說的墮罪之根本，行續部中所說的墮罪之根本，瑜伽續部中所說的墮罪之根本，以及無上瑜伽續部中所說的墮罪之根本。應斷除的墮罪之類別：事續部中所說的墮罪之根本。首先，分為兩類：出自《文殊根本續》（'jam dpal rtsa rgyud）的墮罪，以及出自《秘密總續》（gsang ba spyi rgyud）的墮罪。第一種是：如經中所說：『諸佛之子，我在此宣說墮罪之見，捨棄三寶，捨棄菩提心，捨棄灌頂，以及違背上師，這五者被認為是根本墮罪。』如果行持這些法中的任何一個，如果不加以懺悔，那麼將失去密咒士的稱號，失去成就的種子，並被稱為腐爛和敗壞。第二種是：如經中所說：『之後，上師應善巧地引導弟子們，不令其散亂。誦讀《般若波羅蜜多》（shes rab pha rol phyin），並告誡他們這些誓言：從今天起，你們必須對佛（sangs rgyas，梵文：buddha，梵文羅馬轉寫：buddha，漢語字面意思：覺者）、法（chos，梵文：dharma，梵文羅馬轉寫：dharma，漢語字面意思：法）、僧（dge 'dun，梵文：sangha，梵文羅馬轉寫：sangha，漢語字面意思：僧伽）、菩薩（byang chub sems dpa'，梵文：bodhisattva，梵文羅馬轉寫：bodhisattva，漢語字面意思：菩提薩埵），以及明咒（rigs ngags，梵文：vidya-mantra，梵文羅馬轉寫：vidya-mantra，漢語字面意思：明咒）、秘密咒（gsang sngags，梵文：guhya-mantra，梵文羅馬轉寫：guhya-mantra，漢語字面意思：秘密咒）的眾會生起堅定的信心。始終對大乘（theg pa chen po，梵文：mahayana，梵文羅馬轉寫：mahayana，漢語字面意思：大乘）生起特別的敬意。對持誓者、朋友和上師也要恭敬。不要憎恨所有的天神（lha，梵文：deva，梵文羅馬轉寫：deva，漢語字面意思：天）。在適當的時候進行供養。不要崇拜其他導師的教義。始終供養意外的客人。對一切眾生懷有慈悲之心。』

【English Translation】 And abiding in it, eating it and making it disappear, that is its meaning. Not only that, in the Yoga Tantra, the suchness of the mandala (dkyil 'khor, Sanskrit: mandala), deity (lha, Sanskrit: deva), and self are extensively explained; in the Manifestation of Enlightenment (rnam snang mngon byang), it is explained how to hold the vow of unobstructed wisdom (ye shes, Sanskrit: jnana) in the three times; reciting the words of self-offering is explained as the ritual for holding the vow. Its meaning is that the holding of non-dual grasping wisdom must be explained as being based on the individual's capacity. In the Action Tantra, even if one does not generate oneself as the deity, one must recognize the suchness of oneself as being inseparable from non-dual wisdom. Even when practicing the deity in front, one must not waver from the wisdom of one's own emptiness, and it is explained that one must prevent the conceptualization of name-grasping. From these discussions, it can be known. How to take the vows and protect them? Second, regarding how to protect the vows without them declining, there are two parts: pointing out the categories of transgressions to be abandoned, and how to prevent these transgressions from staining one's own mindstream. First, there are four categories: the root of transgressions spoken of in the Action Tantra, the root of transgressions spoken of in the Conduct Tantra, the root of transgressions spoken of in the Yoga Tantra, and the root of transgressions spoken of in the Unsurpassed Yoga Tantra. Pointing out the categories of transgressions to be abandoned: the root of transgressions spoken of in the Action Tantra. First, there are two categories: the transgressions from the Root Tantra of Manjushri ('jam dpal rtsa rgyud), and the transgressions from the General Secret Tantra (gsang ba spyi rgyud). The first is: as it is said in the scripture: 'O sons of the Victorious Ones, I declare here the view of transgressions, abandoning the Three Jewels, abandoning the Bodhicitta, abandoning empowerment, and being hostile to the guru, these five are considered root transgressions.' If one practices any of these dharmas, if one does not purify them, then one will lose the title of mantra practitioner, lose the seed of accomplishment, and be called rotten and decayed. The second is: as it is said in the scripture: 'Then, the guru should skillfully guide the disciples, not allowing them to be distracted. Recite the Prajnaparamita (shes rab pha rol phyin), and admonish them with these vows: From today onwards, you must have unwavering faith in the Buddha (sangs rgyas, Sanskrit: buddha), Dharma (chos, Sanskrit: dharma), Sangha (dge 'dun, Sanskrit: sangha), Bodhisattvas (byang chub sems dpa', Sanskrit: bodhisattva), and the assemblies of Vidyadharas (rigs ngags, Sanskrit: vidya-mantra) and Guhyamantras (gsang sngags, Sanskrit: guhya-mantra). Always have special reverence for the Mahayana (theg pa chen po, Sanskrit: mahayana). Also, be respectful to those who hold vows, friends, and the guru. Do not hate all the deities (lha, Sanskrit: deva). Make offerings at the appropriate times. Do not worship the teachings of other teachers. Always offer to unexpected guests. Have compassion for all sentient beings.'

མས། །རབ་ཏུ་བརྟན་པ་ཉེ་བར་བཞག །ཐེག་ཆེན་ལ་ནི་དགའ་རྣམས་ཀྱིས། །བསོད་ནམས་དག་ལ་ནན་ཏན་བསྐྱེད། །བཟླས་བརྗོད་བྱེད་ལ་འབད་པ་ཡིས། །གསང་སྔགས་སྤྱོད་ལ་བརྩོན་པར་བྱ། །གསང་སྔགས་རྒྱུད་ལས་བསྟན་པ་ཡི། །དམ་ཚིག་རྣམས་ཀྱང་བསྲུང་བར་བྱ། །དམ་ཚིག་མེད་པ་རྣམས་ལ་ནི། །སྔགས་དང་ཕྱག་རྒྱ་མི་སྦྱིན་ནོ། །གསང་སྔགས་རྒྱུད་ནི་ལེགས་བསྲུང་ཞིང་། །དེ་ཡང་བདག་གིས་རྟོགས་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ཡང་དྲི་མེད་འོད་ལས། རྒྱུད་སྡེ་བཞི་ཀ་ཡང་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བཅུ་བཞི་པ་ཅན་དུ་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ལྟར་ན། གོང་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་དག་བཅུ་བཞིར་བསྡུ་བའི་ཚུལ་ནི་འདི་ལྟར། དཀོན་མཆོག་ལ་དད་པ། སྔགས་ལ་དད་པ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པ། བླ་མ་སོགས་ཞིང་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་མོས་པ་སྟེ་བཞི་དང་། ལྷ་རྣམས་ལ་མི་སྡང་བ། དུས་མཚམས་སུ་མཆོད་པ། གཞུང་གཞན་མི་མཆོད་པ། གློ་བུར་བ་མཆོད་པ་སྟེ་བཞི་དང་། བྱམས་པ་མི་བཏང་བ། བསོད་ནམས་ལ་འབད་པ། གསང་སྔགས་ལ་བརྩོན་པ། དམ་ཚིག་གཞན་བསྲུང་བ་སྟེ་བཞི་དང་། སྔགས་རྒྱ་མི་སྦྱིན་པ། རྒྱུད་གསང་ཞིང་རྟོགས་ 6-4-51a པར་བྱ་བ་རྣམས་སོ། ། ༈ སྤྱོད་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་རྐང་གྲངས། རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་རྐང་གྲངས། གཉིས་པ་སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ལས་འབྱུང་བ་ལ། རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས་འབྱུང་བ་རྣམས་སྔ་མ་བཞིན་རྐང་གྲངས་བཅུ་བཞི་ཉིད་དུ་བསྡུ་བར་བྱ་སྟེ། མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་དང་། སེར་སྣ་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས། བཅུ་པོ་འདི་དག་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གསང་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་སྤྱོད་པའི་བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན་པས་གཞི་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ལ་གང་ཞེ་ན། ལུས་ཀྱི་གསུམ་དང་། ངག་གི་བཞི་དང་། ཡིད་ཀྱི་གསུམ་ནི་མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱི་མོའོ། །ཞེས་དང་། ལྟུང་བའི་རྩ་བ་བཞི་ནི་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་ཉམས་པར་མི་བྱའོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་དང་། སེར་སྣ་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའོ། །ཞེས་གསུངས། སྐབས་འདིར་གཞན་དག་ན་རེ། བྱ་སྤྱོད་གཉིས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལས་གཞན་པའི་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་འཛིན་པའི་ཆོ་ག་དང་། བཟུང་བ་ལས་ཐོབ་པའི་བཤད་པ་གང་ཡང་མེད་དོ། །ཞེས་གསུང་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། བྱ་བའི་རྒྱུད་དུ་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མེད་ན་དབང་བསྐུར་བ་སྤོང་བ་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་འཆད་མི་རིགས་པ་དང་། རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས། དུས་གསུམ་དུ་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། དེའི་དམ་ཚིག་བསྲུང་བའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་གསུངས་པ་རྣམས་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །ཁ་ཅི

【現代漢語翻譯】 མས། །（藏文） རབ་ཏུ་བརྟན་པ་ཉེ་བར་བཞག །（藏文）——應穩固安住於此。 ཐེག་ཆེན་ལ་ནི་དགའ་རྣམས་ཀྱིས། །（藏文）——對於那些喜愛大乘的人們， བསོད་ནམས་དག་ལ་ནན་ཏན་བསྐྱེད། །（藏文）——應努力積聚功德。 བཟླས་བརྗོད་བྱེད་ལ་འབད་པ་ཡིས། །（藏文）——通過努力唸誦， གསང་སྔགས་སྤྱོད་ལ་བརྩོན་པར་བྱ། །（藏文）——應精進修持密咒。 གསང་སྔགས་རྒྱུད་ལས་བསྟན་པ་ཡི། །（藏文）——對於密咒續部所宣說的， དམ་ཚིག་རྣམས་ཀྱང་བསྲུང་བར་བྱ། །（藏文）——誓言也應守護。 དམ་ཚིག་མེད་པ་རྣམས་ལ་ནི། །（藏文）——對於那些沒有誓言的人， སྔགས་དང་ཕྱག་རྒྱ་མི་སྦྱིན་ནོ། །（藏文）——不應給予密咒和手印。 གསང་སྔགས་རྒྱུད་ནི་ལེགས་བསྲུང་ཞིང་། །（藏文）——應妥善守護密咒續部， དེ་ཡང་བདག་གིས་རྟོགས་པར་བྱ། །（藏文）——我也應證悟它。 ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །（藏文）——如是說。 དེ་ཡང་དྲི་མེད་འོད་ལས། རྒྱུད་སྡེ་བཞི་ཀ་ཡང་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བཅུ་བཞི་པ་ཅན་དུ་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ལྟར་ན། གོང་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་དག་བཅུ་བཞིར་བསྡུ་བའི་ཚུལ་ནི་འདི་ལྟར། དཀོན་མཆོག་ལ་དད་པ། སྔགས་ལ་དད་པ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པ། བླ་མ་སོགས་ཞིང་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་མོས་པ་སྟེ་བཞི་དང་། ལྷ་རྣམས་ལ་མི་སྡང་བ། དུས་མཚམས་སུ་མཆོད་པ། གཞུང་གཞན་མི་མཆོད་པ། གློ་བུར་བ་མཆོད་པ་སྟེ་བཞི་དང་། བྱམས་པ་མི་བཏང་བ། བསོད་ནམས་ལ་འབད་པ། གསང་སྔགས་ལ་བརྩོན་པ། དམ་ཚིག་གཞན་བསྲུང་བ་སྟེ་བཞི་དང་། སྔགས་རྒྱ་མི་སྦྱིན་པ། རྒྱུད་གསང་ཞིང་རྟོགས་པར་བྱ་བ་རྣམས་སོ། །（藏文）——正如《無垢光經》中所說，四個續部都同樣具有十四根本墮，如上所述，將這些歸納為十四條的方式如下：信仰三寶，信仰密咒，信奉大乘，信奉上師等殊勝對境，此為四條；不憎恨諸佛，按時供養，不供養其他論典，供養突發情況，此為四條；不捨棄慈愛，努力積聚功德，精進修持密咒，守護其他誓言，此為四條；不給予密咒和手印，保密續部並加以證悟，這些就是。 ༈ སྤྱོད་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་རྐང་གྲངས། རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་རྐང་གྲངས།（藏文）——行續中所說的偈頌數量，瑜伽續中所說的偈頌數量。 གཉིས་པ་སྤྱོད་པའི་རྒྱུད་ལས་འབྱུང་བ་ལ། རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས་འབྱུང་བ་རྣམས་སྔ་མ་བཞིན་རྐང་གྲངས་བཅུ་བཞི་ཉིད་དུ་བསྡུ་བར་བྱ་སྟེ། མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་དང་། སེར་སྣ་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའོ། །（藏文）——其次，從行續中出現的，特別是從《現觀莊嚴論》中出現的，也應如前一樣歸納為十四條：即十不善業，捨棄正法，捨棄菩提心，吝嗇，以及損害眾生。 དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས། བཅུ་པོ་འདི་དག་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གསང་སྔགས་ཀྱི་སྒོར་སྤྱོད་པའི་བསླབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ཡིན་པས་གཞི་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ལ་གང་ཞེ་ན། ལུས་ཀྱི་གསུམ་དང་། ངག་གི་བཞི་དང་། ཡིད་ཀྱི་གསུམ་ནི་མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱི་མོའོ། །（藏文）——如《現觀莊嚴論》中所說：『這十者是菩薩進入密咒之門修持一切學處的根本，故稱為基礎。』什麼是那十者呢？身的三種、語的四種、意的三種，是不善業之根本的根本。 ཞེས་དང་། ལྟུང་བའི་རྩ་བ་བཞི་ནི་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་ཉམས་པར་མི་བྱའོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་དང་། སེར་སྣ་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའོ། །（藏文）——又說：『四種墮落之根本，即使爲了生命也不應違犯。』什麼是四種呢？即捨棄正法，捨棄菩提心，吝嗇，以及損害眾生。 ཞེས་གསུངས། སྐབས་འདིར་གཞན་དག་ན་རེ། བྱ་སྤྱོད་གཉིས་སུ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལས་གཞན་པའི་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་འཛིན་པའི་ཆོ་ག་དང་། བཟུང་བ་ལས་ཐོབ་པའི་བཤད་པ་གང་ཡང་མེད་དོ། །（藏文）——如是說。在此，其他人說：在事部和行部中，除了發心儀軌之外，沒有任何關於受持密咒律儀的儀軌，以及從受持中獲得的解釋。 ཞེས་གསུང་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། བྱ་བའི་རྒྱུད་དུ་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མེད་ན་དབང་བསྐུར་བ་སྤོང་བ་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་འཆད་མི་རིགས་པ་དང་། རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས། དུས་གསུམ་དུ་སྒྲིབ་པ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྡོམ་པ་དང་། དེའི་དམ་ཚིག་བསྲུང་བའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་གསུངས་པ་རྣམས་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །（藏文）——這種說法是不合理的，如果在事部續中沒有密咒律儀，那麼將捨棄灌頂解釋為根本墮是不合理的，並且《現觀莊嚴論》中詳細闡述了三時無礙之智慧律儀以及守護其誓言的方式，這些都將變得不合理。 ཁ་ཅི（藏文）——有些人

【English Translation】 མས། །（Tibetan） Rab tu brtan pa nye bar bzhag （Tibetan） - One should firmly abide in this. Theg chen la ni dga' rnams kyis （Tibetan） - For those who delight in the Mahayana, Bsod nams dag la nan tan bskyed （Tibetan） - One should diligently generate merit. Bzlags brjod byed la 'bad pa yis （Tibetan） - Through effort in recitation, Gsang sngags spyod la brtson par bya （Tibetan） - One should strive to practice the secret mantra. Gsang sngags rgyud las bstan pa yi （Tibetan） - For the vows taught in the secret mantra tantras, Dam tshig rnams kyang bsrung bar bya （Tibetan） - One should also protect the vows. Dam tshig med pa rnams la ni （Tibetan） - For those who do not have vows, Sngags dang phyag rgya mi sbyin no （Tibetan） - One should not give mantras and mudras. Gsang sngags rgyud ni legs bsrung zhing （Tibetan） - One should carefully protect the secret mantra tantras, De yang bdag gis rtogs par bya （Tibetan） - And I should also realize it. Zhes 'byung ngo （Tibetan） - Thus it is said. De yang dri med 'od las, rgyud sde bzhi ka yang rtsa ba'i ltung ba bcu bzhi pa can du mtshungs par bshad pa ltar na, gong du ji skad bshad pa de dag bcu bzhir bsdud pa'i tshul ni 'di ltar. Dkon mchog la dad pa, sngags la dad pa, theg pa chen po la mos pa, bla ma sogs zhing khyad par can la mos pa ste bzhi dang, lha rnams la mi sdang ba, dus mtshams su mchod pa, gzhung gzhan mi mchod pa, glo bur ba mchod pa ste bzhi dang, byams pa mi btang ba, bsod nams la 'bad pa, gsang sngags la brtson pa, dam tshig gzhan bsrung ba ste bzhi dang, sngags rgya mi sbyin pa, rgyud gsang zhing rtogs par bya ba rnams so. （Tibetan） - As it is said in the 'Immaculate Light', all four classes of tantras are equally said to have the fourteen root downfalls. According to how the above has been explained, the way to condense these into fourteen is as follows: having faith in the Three Jewels, having faith in mantras, having devotion to the Great Vehicle, having devotion to the lama and other special fields - these are four; not hating the deities, making offerings at the appropriate times, not venerating other scriptures, venerating the occasional (offering) - these are four; not abandoning love, striving for merit, striving for secret mantras, protecting other vows - these are four; not giving mantras and mudras, keeping the tantras secret and realizing them - these are these. ༈ Spyod rgyud las gsungs pa'i rkang grangs, rnal 'byor rgyud las gsungs pa'i rkang grangs. （Tibetan） - The number of verses spoken in the Action Tantra, the number of verses spoken in the Yoga Tantra. Gnyis pa spyod pa'i rgyud las 'byung ba la, rnam snang mngon byang las 'byung ba rnams snga ma bzhin rkang grangs bcu bzhi nyid du bsdud par bya ste, mi dge ba bcu dang, dam pa'i chos spong ba dang, byang chub kyi sems gtong ba dang, ser sna byed pa dang, sems can la gnod pa byed pa'o. （Tibetan） - Secondly, those that arise from the Practice Tantra, especially those that arise from the 'Manifestation of Vairocana', should be condensed into fourteen verses as before: the ten non-virtues, abandoning the sacred Dharma, abandoning the mind of enlightenment, being miserly, and harming sentient beings. De skad du yang rnam snang mngon byang las, bcu po 'di dag ni byang chub sems dpa' gsang sngags kyi sgor spyod pa'i bslab pa thams cad kyi rtsa ba yin pas gzhi zhes bya la, de la gang zhe na, lus kyi gsum dang, ngag gi bzhi dang, yid kyi gsum ni mi dge ba'i rtsa ba thams cad kyi phyi mo'o. （Tibetan） - As it is also said in the 'Manifestation of Vairocana': 'These ten are the root of all the trainings of a Bodhisattva practicing in the door of secret mantra, therefore they are called the basis. What are those ten? The three of body, the four of speech, and the three of mind are the foundation of all roots of non-virtue.' Zhes dang, ltung ba'i rtsa ba bzhi ni srog gi phir yang nyams par mi bya'o. Bzhi gang zhe na, 'di lta ste, dam pa'i chos spong ba dang, byang chub kyi sems gtong ba dang, ser sna byed pa dang, sems can la gnod pa byed pa'o. （Tibetan） - And it says: 'The four roots of downfall should not be violated even for the sake of life.' What are the four? They are: abandoning the sacred Dharma, abandoning the mind of enlightenment, being miserly, and harming sentient beings. Zhes gsungs. Skabs 'dir gzhan dag na re, bya spyod gnyis su sems bskyed kyi sdom pa las gzhan pa'i sngags kyi sdom pa 'dzin pa'i cho ga dang, bzung ba las thob pa'i bshad pa gang yang med do. （Tibetan） - Thus it is said. Here, others say: In both Action and Practice (Tantras), there is no ritual for taking the mantra vows other than the vows of generating the mind (of enlightenment), and no explanation of what is obtained from taking them. Zhes gsung ba ni mi 'thad de, bya ba'i rgyud du sngags kyi sdom pa med na dbang bskur ba spong ba rtsa ba'i ltung bar 'chad mi rigs pa dang, rnam snang mngon byang las, dus gsum du sgrib pa med pa'i ye shes kyi sdom pa dang, de'i dam tshig bsrung ba'i tshul rgyas par gsungs pa rnams mi 'thad par 'gyur ro. （Tibetan） - This statement is unreasonable, because if there were no mantra vows in the Action Tantra, it would not be appropriate to explain abandoning empowerment as a root downfall, and the detailed explanations in the 'Manifestation of Vairocana' of the wisdom vows that are unobscured in the three times and how to protect their vows would become unreasonable. Kha ci （Tibetan） - Some

ག་ན་རེ། མངོན་བྱང་ལས་བཤད་པ་འདི་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པའོ། །ཞེས་ཟེར་མོད། ཀུན་རྫོབ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པར་ནི་འདི་མི་རིགས་ལ། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་བཤད་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྣལ་འབྱོར་རྒྱུད་ལས་འབྱུང་ 6-4-51b བ་ལ་གཉིས་ཏེ། བཤད་པའི་རྒྱུད་ལས་འབྱུང་བ་དང་། རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྐང་གྲངས་བཅུ་བཞི་པ་ཚན་པ་གཉིས་སུ་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ཞེས་བྱ་བའི་བཤད་རྒྱུད་དུ། བཟུང་རྒྱུའི་སྡོམ་པ་བསྒྲགས་པའི་ཚེ་ན། སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་ཏེ། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་རིགས་དག་པའི། །དམ་ཚིག་བརྟན་པོར་གྱུར་པའོ། །ཞེས་པ་ནས་མཆོད་པའི་ལས་ཀྱང་ཅི་ནུས་བགྱིད། །ཅེས་པའི་བར། རིགས་ལྔ་སོ་སོའི་དམ་ཚིག་བཅུ་བཞི་དངོས་སུ་བཤད་ནས། དེ་དང་འགལ་བའི་ལྟུང་བ་བཅུ་བཞི་འགྱུར་བའི་ཚུལ་སློབ་དཔོན་ཀུན་སྙིང་གིས་བཤད་པ་དང་། ཡང་རྒྱུད་དེ་ཉིད་ལས། དེ་ལས་གཞན་པ་བཅུ་བཞི་ནི། །ཕས་ཕམ་པར་ནི་རབ་ཏུ་བཤད། །སྤང་ཞིང་དོར་བར་མི་བྱ་སྟེ། །རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་བཤད་ལ། དེ་དུས་ཀྱི་བཅུ་བཞིའི་ངོས་འཛིན་ནི། རྒྱུད་དེ་ཉིད་དུ། ཁྱོད་ཀྱིས་སྲོག་ཆགས་བསད་མི་བྱ། །ཞེས་པ་ནས། འདི་དག་དམ་ཚིག་ཡིན་པར་བཤད། །ཁྱོད་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་བསྲུང་བར་བྱ། །ཞེས་པའི་བར་ལ་ངོས་འཛིན་པ་དང་། ཡང་རྒྱུད་དེ་ཉིད་ལས། དེ་ལ་དམ་ཚིག་གང་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་ཏེ། །གཙོ་བོ་དེ་དག་ལྷུར་བླང་བྱ། །འཚོ་བའི་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་ནི། །བྱང་སེམས་ངེས་པར་དོར་མི་བྱ། །ལྷ་རྣམས་ལ་ནི་སྨད་མི་བྱ། །སྔགས་དང་ཕྱག་རྒྱ་ནམ་ཡང་མིན། །རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་བརྙས་མི་བྱ། །བླ་མ་སངས་རྒྱས་ཀུན་དང་མཉམ། །བཞོན་པ་མཚོན་ཆ་ཕྱག་མཚན་དང་། །དམན་མ་ལུས་ཀྱི་གྲིབ་མ་རྣམས། །གྱ་ནོམ་དུ་ནི་བརྫི་མི་བྱ། །ནམ་ཡང་བཟའ་བར་མི་བྱའོ། །བདག་གིས་སྔོན་ནི་ཇི་ལྟར་མཐོང་། །སེམས་ཅན་གཞན་ལ་བརྗོད་མི་བྱ། །སྔགས་དང་ཕྱག་རྒྱ་བསླབ་པ་ནི། །ནམ་ཡང་དོར་བར་མི་བྱའོ། །སེམས་ཅན་བསད་པར་མི་བྱ་ཞིང་། །ཐེག་པ་གཞན་ལ་དགའ་མི་བྱ། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དྲུག་སྤྱོད་པ་ནི། །ནམ་ཡང་དོར་བར་མི་བྱའོ། །བྱ་བ་མ་ཡིན་ 6-4-52a རྟག་ཏུ་སྤང་། །ཁྱེད་ཀྱི་དམ་ཚིག་སྡོམ་པ་ཡིན། །ཞེས་པའི་བར་གྱི་བཅུ་བཞི་པོ་དེ་ལ་ངོས་འཛིན་པའི་ལུགས་དང་། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྩ་ལྟུང་བཅུ་བཞི་ལ་ངོས་འཛིན་པའི་ལུགས་དག་སྔོན་གྱི་མཁས་པ་རྣམས་ལ་བྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་རྩ་རྒྱུད་ལས་འབྱུང་བ་ནི། རིགས་ཀུན་གྱི་བདག་པོ་རྡོ་རྗེ་སེམས་

【現代漢語翻譯】有人說：《現觀莊嚴論》中所說的也是菩薩戒。然而，這並不適用於世俗菩提心的戒律，因為宣說勝義菩提心的戒律本身就成立為密咒的戒律，正如龍樹菩薩在《菩提心釋》中所說的那樣。第三，從瑜伽續部中產生的戒律有兩種：從解釋的續部中產生，以及從根本的續部中解釋。第一種情況是，十四條戒律分為兩組來解釋。在名為《金剛頂》的解釋續部中，當宣佈所受持的戒律時，說道：『皈依佛法僧三寶，這是佛陀種姓的堅定誓言。』從那裡到『盡力供養』之間，實際上解釋了五種姓各自的十四條誓言，昆努大師解釋了違背這些誓言的十四種墮落方式。此外，在同一續部中，說道：『另外十四條，被宣說是失敗的，不應放棄或拋棄，被稱為根本墮落。』當時對十四條戒律的認定，在同一續部中，從『你不應殺生』到『這些被宣說是誓言，你應該始終守護』之間進行認定。此外，在同一續部中，說道：『什麼是誓言呢？皈依佛法僧三寶，應以這些為主。爲了生存，絕不應捨棄菩提心。不應誹謗諸神，永不誹謗真言和手印。不應輕蔑金剛上師，上師與一切佛陀無別。車輛、武器、手印和所有低賤之物的影子，都不應踐踏，永不食用。我以前所見到的，不應告訴他人。永不放棄真言和手印的修習。不應殺害眾生，不應喜歡其他乘。永不放棄六度波羅蜜多的修行。始終避免不應做的事情。這是你的誓言。』對於這十四條戒律的認定方式，以及根據《虛空藏經》中所說的菩薩十四根本墮來認定的方式，在古代的智者中都有出現。第二種是從根本續部中產生的戒律，即一切種姓的主宰金剛薩埵（藏文：རྡོ་རྗེ་སེམས་，梵文天城體：वज्रसत्त्व，梵文羅馬擬音：Vajrasattva，漢語字面意思：金剛薩埵）。

【English Translation】 Some say: 'This explanation from the Abhisamayalankara (Manifest Enlightenment) is also the Bodhisattva vow.' However, this is not appropriate for the vow of conventional Bodhicitta, because the explanation of the vow of ultimate Bodhicitta itself establishes the vow of mantra, as Nagarjuna explains in the Commentary on the Mind of Enlightenment. Third, there are two types of vows arising from the Yoga Tantra: those arising from the explanatory tantras and those explained from the root tantras. The first case is where fourteen precepts are explained in two groups. In the explanatory tantra called Vajrasekhara (Vajra Peak), when proclaiming the vows to be taken, it says: 'Take refuge in the Three Jewels of Buddha, Dharma, and Sangha. This is the firm commitment of the Buddha lineage.' From there to 'Do whatever offering one can,' it actually explains the fourteen vows of each of the five families, and Kunsang Lama explains the fourteen ways of falling that contradict these vows. Furthermore, in the same tantra, it says: 'The other fourteen are said to be defeats, not to be abandoned or forsaken, and are called root downfalls.' The identification of the fourteen at that time, in the same tantra, is identified from 'You shall not kill living beings' to 'These are said to be vows, you should always protect them.' Furthermore, in the same tantra, it says: 'What are the vows? Taking refuge in the Three Jewels of Buddha, Dharma, and Sangha, these should be taken as primary. Even for the sake of life, one should never abandon Bodhicitta. One should not slander the deities, never slander mantras and mudras. One should not despise the Vajra Master, the Lama is equal to all Buddhas. Vehicles, weapons, hand symbols, and the shadows of all inferior things should not be trampled upon, and should never be eaten. What I have seen before, I should not tell others. The practice of mantras and mudras should never be abandoned. One should not kill living beings, and should not delight in other vehicles. The practice of the six perfections should never be abandoned. Always avoid what should not be done. This is your vow.' The way of identifying these fourteen vows, and the way of identifying them according to the fourteen root downfalls of a Bodhisattva as stated in the Akashagarbha Sutra, have occurred among the wise men of the past. The second type of vow arising from the root tantra is Vajrasattva (藏文：རྡོ་རྗེ་སེམས་，梵文天城體：वज्रसत्त्व，梵文羅馬擬音：Vajrasattva，漢語字面意思：金剛薩埵), the master of all families.

དཔའི་དང་། རིགས་ལྔ་སོ་སོའི་དམ་ཚིག་གོ །དང་པོ་ནི། དེ་ཉིད་བསྡུས་པ་ལས། སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་གསང་བ། །མཁས་པ་ཡིས་ནི་བསྲུང་བར་བྱ། །བསྲུངས་ན་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ནི། །ཐམས་ཅད་ཀུན་ཏུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །གང་དག་དུ་མ་རྒྱ་ཆེན་པོ། །ཁ་དོག་དང་ནི་དབྱིབས་དང་གདན། །ཕྱག་བསྐྱོད་ལ་སོགས་གཟུང་འདི་ནི། །སྐུ་ཡི་གསང་བར་རིག་པར་བྱ། །རྡོ་རྗེ་ཚིག་གི་སྦྱོར་བ་ཡིས། །སྨྲ་བ་ཆོས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །འདི་ནི་གསལ་བར་གསུངས་གསང་བ། །རྡོ་རྗེ་ཚིག་ནི་སྒྲ་མེད་པའོ། །རང་གི་སེམས་ནི་རབ་རྟོགས་པས། །ཟླ་བ་ལ་ནི་རྡོ་རྗེ་སྒོམ། །རྣམ་གསུམ་གཅིག་ཏུ་སྒོམ་པ་ནི། །ཐུགས་ཀྱི་གསང་བ་འདི་ཞེས་བྱ། །གསང་བ་གསུམ་གྱི་ཆོ་ག་ཡིས། །ཕྱག་རྒྱ་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་བསྡུས། །དེ་བས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ། །གསང་བ་རྣམ་གསུམ་རྣམ་པར་སྦ། །སྐུ་དང་གསུང་དང་ཐུགས་གསང་བ། །མཁས་པས་དམ་ཚིག་བསྲུང་བར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྩ་བའི་རྒྱུད་དེ་ཉིད་ལས། གང་དག་འདོད་ཆགས་སྙོམས་འཇུག་པ། །དེ་ནི་འདོད་ཆགས་ཉིད་ཀྱིས་སྦྱང་། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་ཕྱག་རྒྱ་ཆེ། །ཡེ་ཤེས་དམ་ཚིག་ཡིན་པར་བཤད། །འདོད་ལ་སྐྱོ་བར་མི་བྱ་བ། །དམ་ཚིག་ཤིན་ཏུ་ཚུལ་ཆེན་ཏེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་དག་ལ། །རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱང་འདའ་མི་མཛད། །ཅེས་དང་། སེམས་ཅན་དོན་ཕྱིར་མི་ཁྲོ་བའང་། །ཁྲོ་བ་ཆེན་པོ་རབ་སྟོན་པ། །འདི་ནི་རྡོ་རྗེ་རིགས་ཆེན་གྱི། །དམ་ཚིག་འདའ་བར་དཀའ་བའོ། །ཞེས་དང་། རང་བཞིན་དག་པར་ཤེས་ནས་ནི། །དགོས་པ་དེ་ 6-4-52b དང་དེ་དག་བྱེད། །འདི་ནི་པདྨའི་རིགས་ཅན་གྱི། །དམ་ཚིག་འདའ་བར་དཀའ་བའོ། །ཞེས་དང་། ཉུང་ངམ་ཡང་ན་མང་ཡང་རུང་། །ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་ནི། །སྦྱིན་པ་ཉིན་གཅིག་བཞིན་དུ་ཡང་། །བྱ་བ་འདི་ནི་དམ་ཚིག་གོ །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ བླ་ན་མེད་པའི་རྒྱུད་ལས་གསུངས་པའི་རྐང་གྲངས། བཞི་པ་བླ་མེད་ཀྱི་རྒྱུད་ལས་འབྱུང་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལྟུང་བའི་རྐང་གྲངས་དང་། དེ་རྣམ་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དག་གི་རྐང་གྲངས་དང་། ཡན་ལག་གི་རྐང་གྲངས་སོ། ། ༈ ལྟུང་བའི་རྐང་གྲངས། དང་པོ་ནི། རྒྱུད་སྡེ་སོ་སོ་ནས་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་གསུངས་པ་རྣམས་གཞུང་དུ་བསྡེབས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ཡིས། །དངོས་གྲུབ་སློབ་དཔོན་རྗེས་འབྲང་གསུང་། །དེ་བས་དེ་ལ་བརྙས་པ་ནི། །རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དང་པོར་བཤད། །བདེ་གཤེགས་བཀའ་ལས་འདས་པ་ནི། །ལྟུང་བ་གཉིས་པ་ཡིན་པར་བཤད། །རྡོ་རྗེ་སྤུན་ལ་ཁྲོས་ན་ནི། །ཉེས་པ་བརྗོད་པ་གསུམ་པ་ཡིན། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བྱམས་པ་སྤོང་། །བཞི་པ་ཡིན་པར་རྒྱལ་བས་གསུངས། །ཆོས་ཀྱི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས། །དེ་སྤོང་བ་ནི་ལྔ་པ་ཡིན། །རང་དང་གཞན་གྱི་གྲུབ་པའི་མཐའ།

【現代漢語翻譯】此外，還有五種姓氏各自的誓言。第一種，出自《總集續》：『身語意秘密，智者應守護。守護則福德大，一切處皆生。眾多且廣大，顏色、形狀與座墊，手印等執持，應知是身之秘密。金剛語之結合，語為大法印，此為明顯語秘密，金剛語者無聲也。自心若能善了知，于月輪上觀金剛，三者合一而修持，此名意之秘密。以三秘密之儀軌，一切手印皆極簡。因此於一切時，應隱秘三秘密。身語意秘密，智者應守護誓言。』第二種，出自根本續：『若人耽著于貪慾，彼即以貪慾而凈化。此乃佛之大法印，是為智慧誓言。不應對欲生厭倦，此乃極大之誓言。如來種姓者，諸佛亦不違越。』又說：『為利有情不生嗔，示現極大之嗔怒。此乃金剛大種姓，難以違越之誓言。』又說：『知自性本凈后，彼等行所需之事。此乃蓮花種姓者，難以違越之誓言。』又說：『少或多皆可，隨其所欲而行。佈施如一日，此行即是誓言。』出自無上續所說之條目：第四，出自無上續，分為二：墮罪之條目，及其解釋。首先是根本墮罪之條目，以及支分之條目。墮罪之條目：首先，將各續部所說的根本墮罪彙集于正文中，如雲：『何以故，金剛持，成就上師隨行語。因此輕蔑彼，說是根本墮第一。』『違越善逝之教言，說是第二墮罪。』『若對金剛兄弟怒，說其過失是第三。』『捨棄對有情之慈愛，如來說是第四。』『捨棄菩提心之法根，此是第五。』『自和他之宗派。』

【English Translation】 Furthermore, there are the vows specific to each of the five families. The first, from the Condensed Compendium: 'Body, speech, and mind secrets, the wise should protect. If protected, great merit, will arise everywhere. Numerous and vast, colors, shapes, and cushions, hand gestures and so forth, this grasping, should be known as the body's secret. With the combination of vajra words, speech is the great dharma seal, this is the clear speech secret, vajra words are without sound. By thoroughly understanding one's own mind, meditate on the vajra on the moon. Meditating on the three as one, this is called the mind's secret. With the ritual of the three secrets, all seals are extremely condensed. Therefore, at all times, the three secrets should be completely concealed. Body, speech, and mind secrets, the wise should protect the vows.' The second, from the root tantra itself: 'Those who indulge in desire, they are purified by desire itself. This is the great seal of the Buddha, said to be the wisdom vow. One should not be disgusted with desire, this is a very great principle of the vow. For those of the Tathagata family, the victorious ones also do not transgress.' And: 'Not being angry for the sake of sentient beings, showing great anger. This is the great vajra family, a vow difficult to transgress.' And: 'Knowing that nature is pure, they do what is needed. This is the lotus family, a vow difficult to transgress.' And: 'Little or much, whatever one desires. Giving alms as one day, this action is the vow.' Verses spoken from the Unexcelled Tantra: Fourth, arising from the Unexcelled Tantra, there are two: the enumeration of transgressions, and their explanation. First, there are the enumeration of the root transgressions, and the enumeration of the branches. Enumeration of Transgressions: First, compiling into the text the root transgressions spoken of in each of the tantra sections, as it is said: 'Why is it that the Vajra Holder, follows the words of the accomplished master? Therefore, despising him, is said to be the first root transgression.' 'Transgressing the words of the Sugata, is said to be the second transgression.' 'If one is angry with a vajra brother, speaking faults is the third.' 'Abandoning love for sentient beings, the Victorious One says is the fourth.' 'Abandoning the root of dharma, bodhicitta, this is the fifth.' 'One's own and others' philosophical tenets.'

།ཆོས་ལ་སྨོད་པ་དྲུག་པ་ཡིན། །ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་སེམས་ཅན་ལ། །གསང་བ་སྒྲོག་པ་བདུན་པ་ཡིན། །ཕུང་པོ་སངས་རྒྱས་ལྔ་བདག་ཉིད། །དེ་ལ་བརྙས་བྱེད་བརྒྱད་པ་ཡིན། །རང་བཞིན་དག་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །སོམ་ཉི་ཟ་བ་དགུ་པ་ཡིན། །གདུག་ལ་རྟག་ཏུ་བྱམས་ལྡན་པར། །བྱེད་པ་དེ་ནི་བཅུ་པར་འདོད། །མིང་སོགས་བྲལ་བའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །དེར་རྟོགས་པ་ནི་བཅུ་གཅིག་པ། །སེམས་ཅན་དད་དང་ལྡན་པ་ཡི། །སེམས་སུན་འབྱིན་པ་བཅུ་གཉིས་པ། །དམ་ཚིག་ལས་ནི་ཇི་བཞིན་རྙེད། །མི་བསྟེན་པ་ནི་བཅུ་གསུམ་པ། །ཤེས་རབ་རང་བཞིན་བུད་མེད་ལ། །སྨོད་པར་བྱེད་པ་བཅུ་བཞི་པ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བའི་རྐང་གྲངས་ལ། རྒྱུད་སྡེ་དག་ཏུ་གྲངས་སོ་སོར་བཅད་ནས་བཤད་པ་ནི་རྙེད་པར་དཀའ་ལ། བསྟན་ 6-4-53a བཅོས་མཛད་པ་དག་གི་གཞུང་ལས་འབྱུང་བ་ནི། བཞི་ཚན་དང་བརྒྱད་ཚན་དང་ཉི་ཤུ་རྩ་བརྒྱད་དུ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། སྙིང་པོའི་ཞབས་ཀྱི་མཛད་པ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཡན་ལག་དམ་ཚིག་བསྟན་པ་ནི། །རྣལ་འབྱོར་པ་ནི་སྔགས་པ་ཡིས། །སྔགས་ལ་ནན་གྱིས་ལེན་པ་ན། །ནན་གྱིས་ལེན་པ་བཞི་རུ་བཤད། །གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལེན་པ་དང་། །རང་གི་རྣལ་འབྱོར་མ་ཉིད་ལ། །ཆགས་པའི་དབང་གིས་འཇུག་པ་དང་། །བྱིན་གྱིས་རླབས་པར་མི་བྱེད་པར། །ཐ་མལ་སྤྱོད་པས་འཇུག་པ་དང་། །རྟགས་དང་མི་ལྡན་འཇུག་པར་ནི། །རྣལ་འབྱོར་ཆགས་པའི་ལམ་པ་ཡིས། །དང་པོ་ཆགས་པ་གདུལ་བ་དང་། །ཟབ་མོའི་དོན་ལ་འཇུག་བྱའི་ཕྱིར། །ཤིན་ཏུ་ཆགས་པ་ཆེ་གྱུར་ལ། །བདེ་གཤེགས་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ཡིན། །རྣལ་འབྱོར་གྲོལ་བའི་ལམ་པ་ལ། །གོང་མ་དེ་བཞིན་མ་བསྟན་ཏེ། །ལས་དང་རྣལ་འབྱོར་དུས་སུ་ནི། །ཡིད་ཀྱིས་ལྷ་མོ་གཟུགས་མཛེས་མ། །ཚོགས་ཀྱི་འཁོར་ལོའམ་སྤྱོད་དུས་སུ། །མོས་པས་དེ་བསམ་དམ་ཚིག་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་བརྒྱད་ཚན་ལ་ཡང་། གཞུང་གི་དབྱེ་བ་གཉིས་ལས་དང་པོ། སྦོམ་པོ་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གཞུང་ལས། ཇི་སྐད་དུ། ཤེས་རབ་སྟོབས་ཀྱིས་ལེན་པ་དང་། །དེ་ཡི་བདུད་རྩི་སྟོབས་ཀྱིས་ལེན། །སྣོད་མིན་ལ་ནི་གསང་བསྟན་དང་། །ཚོགས་ཀྱི་ནང་དུ་བརྩོད་པ་དང་། །དད་ལྡན་ལ་གཞན་ཆོས་སྟོན་དང་། །ཉན་ཐོས་ནང་དུ་ཞག་བདུན་གནས། །རྫུན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ང་རྒྱལ་བྱེད། །དད་མེད་མི་ལ་ཆོས་སྟོན་པ། །འདི་རྣམས་སྦོམ་པོའི་ལྟུང་བར་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །བརྒྱད་ཚན་གཉིས་པ་ཡན་ལག་གི་ཉེས་པ་བརྒྱད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གཞུང་ལས་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ཡན་ལག་དམ་ཚིག་ཅེས་བྱ་བ། །དམ་ཚིག་དང་ནི་མི་ལྡན་པའི། །རིག་མ་སྟེན་པར་དགའ་བ་དང་། །ཚོགས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་རྩོད་པ་དང་། །སེམས་ཅན་དད་དང་ལྡན་པ་ལ། །དམ་ཆོས་གཞན་དུ་ 6-4-53b སྟོན་པ་དང་། ཉན་ཐོས་དག་ཏུ་རློམ་བྱེད་པའི། །ནང་དུ་ཞག་བདུ

【現代漢語翻譯】第六是詆譭正法，第七是對未成熟的有情宣說秘密，第八是輕蔑五蘊即是佛，第九是對自性清凈之法猶豫不決，第十是恒常對惡毒者懷有慈愛之心，第十一是證悟名相等空性的諸法，第十二是令具信有情心生厭煩，第十三是不依教奉行如實獲得成就的誓言，第十四是詆譭智慧自性的女性。以上所述。第二，關於支分墮罪的數量，在續部中很難找到明確的劃分，但在論著中，有四條、八條和二十八條三種說法。首先是《心要釋》中的說法，如雲：『宣說支分誓言者，瑜伽士及持咒者，若以強烈之貪執受持咒語，則有四種強烈之受持。』『接受他人的女人，以及對自己本具的瑜伽母，因貪慾而行不凈行，不作加持而以普通行為行事，以及與不具標識者行事，瑜伽士以貪執之心，最初是爲了調伏貪慾，爲了進入甚深之義，對於極度貪執者，已逝如來開示了此理。對於瑜伽解脫道，未曾如是開示，於事業及瑜伽之時，以意念觀想天女美貌，于會供輪或行事之時，以信心憶念，此乃誓言。』第二種是八條。關於八條，也有兩種不同的論述。首先是名為《粗罪八法》的論述，如雲：『以智慧之力接受（明妃），以其甘露之力接受，對非器之人宣說秘密，在會供中爭論，對具信者宣說其他教法，在聲聞眾中居住七日，以虛假的瑜伽而生傲慢，對不信之人宣說正法，這些被說是粗罪。』第二種八條是名為《支分之過八法》的論述，如雲：『名為支分誓言者，樂於依止不具誓言之明妃，在會供輪中爭論，對於具有信心的有情，宣說其他的正法，在聲聞眾中自詡，在其中居住七日。』

【English Translation】 The sixth is denouncing the Dharma, the seventh is proclaiming secrets to immature sentient beings, the eighth is despising the five aggregates as the Buddha, the ninth is being indecisive about the self-nature pure Dharma, the tenth is constantly having loving-kindness towards the malicious, the eleventh is realizing the emptiness of names and so on, the twelfth is causing sentient beings with faith to become disgusted, the thirteenth is not relying on the precepts to achieve accomplishment as it is, and the fourteenth is denouncing women who are the nature of wisdom. The above is stated. Secondly, regarding the number of branch vows, it is difficult to find a clear division in the Tantras, but in the treatises, there are three statements: four, eight, and twenty-eight. The first is the statement in the Essence Commentary, as it says: 'Those who proclaim the branch vows, yogis and mantra holders, if they strongly grasp mantras with attachment, there are four kinds of strong grasping.' 'Accepting the women of others, and for one's own inherent yogini, engaging in impure conduct due to desire, acting without blessing but with ordinary behavior, and acting with those who do not have signs, yogis with attachment, initially to subdue desire, in order to enter the profound meaning, for those with extreme attachment, the departed Tathagatas have revealed this principle. For the path of yogic liberation, it has not been taught in this way, at the time of action and yoga, mentally visualizing the beautiful form of a goddess, at the time of the gathering wheel or action, remembering with faith, this is the vow.' The second is eight. Regarding the eight, there are also two different discourses. The first is the discourse called 'Eight Gross Transgressions,' as it says: 'Accepting (consort) with the power of wisdom, accepting its nectar with power, proclaiming secrets to those who are not vessels, arguing in the gathering, teaching other teachings to those with faith, residing for seven days among the Shravakas, being arrogant with false yoga, teaching the Dharma to those without faith, these are said to be gross transgressions.' The second eight is the discourse called 'Eight Faults of the Branch,' as it says: 'Those called branch vows, delighting in relying on consorts without vows, arguing in the gathering wheel, proclaiming other Dharmas to sentient beings with faith, boasting among the Shravakas, residing among them for seven days.'

ན་གནས་པ་དང་། །སྦྱོར་བ་ལེགས་པར་མ་བྱས་པའི། །སྐལ་མིན་གསང་བ་བསྟན་པ་དང་། །གང་ཞིག་ཕྱག་རྒྱ་མི་མཁས་ལ། །ལུས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་བསྟན་པ་དང་། །བསྙེན་སོགས་དག་པར་མ་བྱས་པར། །དཀྱིལ་འཁོར་ལས་ལ་འཇུག་པ་དང་། །སྡོམ་པ་གཉིས་ཀྱི་བཅས་པ་ལ། །དགོས་པ་མེད་པར་འདའ་བ་དང་། །ཞེས་འབྱུང་ལ། རྣམ་གྲངས་གསུམ་པོ་དེ་དག་ནི་འཕགས་ཡུལ་གྱི་གཞུང་རྣམ་དག་ཏུ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འཆད་དོ། །གསུམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་བརྒྱད་པའི་སྡེ་ཚན་ནི། རྩ་ལྟུང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་གྲགས་པ་ལས་འབྱུང་སྟེ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར་ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་བཅོ་ལྔ་པ་དང་། བདུན་པ་དང་། དྲུག་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྡེ་ཚན་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། རང་ལྷ་བླང་དོར་ལྟུང་བ་མིག །དེ་ཉིད་དུས་འདས་རི་བོང་ཅན། །ལྷ་གཞན་དགའ་བ་ཡོན་ཏན་ནོ། །རིག་བྱེད་དངོས་ལ་ཞེན་པ་ཡིན། །མ་རྫོགས་རྫོགས་བྱེད་མདའ་ཡིན་ནོ། །འཇིག་རྟེན་ཆོས་ཕྱིར་དབང་པོ་དེར། །ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ཡང་ནི་རི། །གོང་མིན་ཚུལ་སྟོན་བཀྲ་ཤིས་སོ། །ཕྲིན་ལས་མ་གཏོགས་གཟའ་ཞེས་གྲགས། །དོན་མེད་གནས་པ་ཕྱོགས་ཡིན་ནོ། །བརྩེ་བ་གཏོང་བ་དྲག་པོ་སྟེ། །དམན་པའི་སྤྱོད་པ་ཉི་མའོ། །ཟང་ཟིང་རྟོག་པ་ཡན་ལག་གོ །ཡོངས་སུ་མི་འཛིན་ས་ཞེས་བྱ། །རང་སྤྱོད་འདོར་བ་ཚེས་ཤེས་གྲགས། །ཤེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་བདུན་ཚན་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དམ་པ་ཉེར་བསྟེན་ཅིག་ཤོས་མིན། །སྣོད་དང་ལྡན་པ་རྣམ་པར་བརྟག །འདོད་ཕྱིར་གཞན་ལ་གནོད་པ་སྤང་། །དཀོན་མཆོག་ལ་སོགས་ནོར་ལ་མིན། །གཞན་དོན་སྐད་ཅིག་ཡལ་མི་འདོར། །བྱང་ཆུབ་མིན་པར་དགེ་མི་འཇུག །རྣམ་ཤེས་འཕོ་བ་དེ་ཉིད་ཤེས། །གཞན་དུ་ཡན་ལག་ཉེས་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དྲུག་ཚན་ནི་ཇི་སྐད་དུ། གཞན་ཡང་སྔགས་ཀྱི་ཐེག་པར་བལྟ་བར་བྱ་བ་དང་། སྤྱོད་པ་ངེས་པར་གནས་པ་ 6-4-54a ལ་ཐེ་ཚོམ་བསྐྱེད་པ་དང་། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་གདུལ་བྱའི་རིམ་པ་དང་སྦྱར་ནས་མི་འདུལ་བར་གཅིག་ཏུ་སྦྱོར་བ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བཅུ་ལ་མི་གནས་པར་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ལས་དང་སློབ་མ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་། བདུད་བརྟག་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པར་མི་བྱེད་པ་དང་། རྩ་བ་དང་ཡན་ལག་གི་སྡོམ་པ་ཞིག་གམ་མ་ཞིག་བསམ་པར་བྱ་བ་དུས་ལས་འདས་པ་དང་། མདོར་ན་ཕྲ་མོའི་ཉེས་བྱས་ཀྱང་ཁྱད་དུ་བསད་དེ་དུས་འདས་ན་གཞི་དེ་ལས་འཕེལ་བ་ཡང་དུག་ཆུང་ངུས་རྨ་མཆེད་པ་བཞིན་ཏེ། དེ་བས་ན་དེ་དག་ཀྱང་ཡན་ལག་གི་ཉེས་པའོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ཚན་པ་གསུམ་པོ་དེའི་སྟེང་དུ། གོང་དུ་བགྲངས་པའི་སྦོམ་པོ་བརྒྱད་དང་རྩ་བ་བཅུ་བཞི་སྟེ་ལྔ་བཅུ། དེའི་སྟེང་དུ་ཉེས་མེད་དང་ཤན་འདྲ་བ་ཞེས་པའི་མིང་ཅན་གཉིས་བསྣན་པ་དེ་ལ་ནི། སྙིང་པོ་རྒྱན་ལས། ཇི་སྐད་དུ། དངོས་གྲུབ་ཐམས་ཅད་བྱུང་བའི་གནས། །ལྔ་བཅུ་རྩ་གཉིས་སྦྱོར་བ་དག །སྒྲུབ་

【現代漢語翻譯】處於寂靜處，沒有好好修習瑜伽，向不適合的人展示秘密，不精通手印，展示身體的手印，沒有清凈修習等，進入壇城的事業，不必要地違背兩種誓言，這些都會發生。這三種類別是印度純正論典中智者們所闡述的。第三個二十八條戒律的分類，出自著名的《根本墮釋大論》。也就是由十五條支分墮、七條支分墮和六條支分墮這三個類別組成。首先是：如經中所說：『自誓本尊應守護，若毀誓言即為墮。彼尊時過如兔影，他尊生喜亦為墮。執著有為諸供物，未圓滿者求圓滿。為世間法役使故，于彼諸根作差別，亦為墮落當遠離。未得上位示上位，不依本誓亦為墮。除事業外稱星曜，無義安住于方所，捨棄慈悲為暴行，下劣行持如日光，貪著財物為支分，不持凈戒如大地，捨棄自行為月晦，知見生起亦如是。』第二類七條戒律是：『親近聖者，不親近他人。觀察具器之人。為欲而損害他人應斷除。不應貪戀三寶等財物。不應瞬間捨棄利他之心。不應以非菩提心行善。應知覺識之轉移。否則即為支分之過。』六條戒律是：『此外，應觀察密咒乘，對行為的確定性產生懷疑，將三乘的調伏次第與不應調伏者混合，不依十如實而進行壇城事業和成熟弟子，不擅長觀察魔障的方法，以及考慮根本和支分誓言是否已毀壞或未毀壞的時間已過。』總之，即使是微小的過錯，如果輕視並超過了時間，也會像小毒藥蔓延傷口一樣，從根本上滋生。因此，這些也是支分的過錯。這樣，在這三個類別之上，加上前面列舉的八條粗罪和十四條根本罪，總共是五十條。在這之上，再加上名為『無罪』和『相似』的兩條，正如《心要莊嚴論》中所說：『一切成就生起處，五十二種合修持。』

【English Translation】 Being in a solitary place, not having properly practiced yoga, revealing secrets to those who are unsuitable, not being skilled in mudras, showing body mudras, not having purified practices such as recitation, engaging in mandala activities, unnecessarily violating the two vows, these will occur. These three categories are explained by the wise in the pure treatises of India. The third category of twenty-eight precepts comes from the famous 'Great Commentary on Root Downfalls'. That is, it consists of three categories: fifteen branch downfalls, seven branch downfalls, and six branch downfalls. The first is: As it is said in the scriptures: 'One's own chosen deity should be guarded, breaking the vow is a downfall. That deity's time has passed like a rabbit's shadow, delighting in other deities is also a downfall. Clinging to conditioned offerings, seeking to perfect what is incomplete. Because of being employed by worldly dharmas, differentiating those senses, is also a downfall to be avoided. Showing a higher state without having attained it, not relying on one's own vows is also a downfall. Except for activities, calling it a planet, dwelling meaninglessly in a place, abandoning compassion is violence, inferior conduct is like sunlight, being attached to wealth is a branch, not holding pure precepts is like the earth, abandoning one's own conduct is like the waning moon, the arising of knowledge is also like that.' The second category of seven precepts is: 'Befriending holy beings, not befriending others. Examining those who are suitable vessels. Abandoning harming others for the sake of desire. One should not be attached to the wealth of the Three Jewels, etc. One should not abandon the thought of benefiting others even for a moment. One should not engage in virtue with a non-bodhicitta mind. One should know the transference of consciousness. Otherwise, it is a fault of the branch.' The six precepts are: 'Furthermore, one should observe the Mantrayana, generating doubt about the certainty of conduct, mixing the order of taming beings of the three vehicles with those who should not be tamed, not relying on the ten realities while engaging in mandala activities and maturing disciples, not being skilled in observing the methods of demonic obstacles, and the time having passed for considering whether the root and branch vows have been broken or not.' In short, even a small fault, if disregarded and time has passed, will grow from the root like a small poison spreading in a wound. Therefore, these are also faults of the branch. Thus, on top of these three categories, adding the eight gross transgressions and the fourteen root transgressions listed above, there are fifty in total. On top of that, adding the two named 'without fault' and 'similar', as it is said in the 'Essence Ornament': 'The place where all accomplishments arise, fifty-two combined practices.'

པ་པོ་ཡིས་བཟུང་བར་བྱ། །ཞེས་བཤད་པས་གཞུང་རྩོད་པ་མེད་པ་དག་གི་ཐ་སྙད་དུ་གསལ་ལོ། །ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་དག་ནི་དྲང་དོན་ཀུན་རྫོབ་པའི་སྡོམ་པ་དག་དང་ཐུན་མོང་བའི་འགལ་ཟླར་གྱུར་པའི་ཉེས་པ་དག་ཡིན་ལ། ངེས་དོན་དོན་དམ་པའི་སྡོམ་པ་དག་གི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་དམ་ཚིག་ནི་དགེས་པ་རྡོ་རྗེ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། དམ་ཚིག་དང་སྡོམ་པ་ཇི་ལྟར་གནས་པར་བགྱི་བ་ལགས། བཀའ་སྩལ་པ། ཁྱོད་ཀྱིས་སྲོག་ཆགས་བསད་པར་བྱ། །རྫུན་གྱི་ཚིག་ཀྱང་སྨྲ་བར་བྱ། །ཁྱོད་ཀྱིས་མ་བྱིན་པར་ཡང་བླང་། །ཕ་རོལ་བུད་མེད་བསྟེན་པར་བྱ། །ཞེས་དང་། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོར། ངེས་པར་རྡོ་རྗེའི་རིགས་ལ་སྲོག་གཅོད་བྱ་སྟེ། ཞེས་པ་ནས། ཆང་དང་སྒྲོན་མ་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་བཟང་པོའི་ཡུལ་རྣམས་མཐའ་དག་འཁོར་ལོ་ལ་བསྟེན་པར་བྱ། ཞེས་པའི་བར་རྣམས་དྲང་ངེས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཆད་དགོས་པ་དང་། རྡོ་རྗེ་གུར་ལས། ཕྱག་རྒྱ་བཅིང་བ་རྣམ་པར་སྤང་། །མཆོད་རྟེན་ 6-4-54b ལས་ནི་མི་བྱ་ཞིང་། །རྡོ་རྗེ་གསུམ་མཆོག་ཕྱག་མི་འཚལ། །དཀྱིལ་འཁོར་ལ་སོགས་ལུས་ཀྱི་ལས། །རྨི་ལམ་དུ་ཡང་མི་བྱའོ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་རྒྱུད་སྡེ་ལས་མང་དུ་གསུངས་པ་དག་ངེས་པར་བཟུང་དགོས་ཏེ། རིག་པ་འཛིན་པ་ཞེས་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་མི་ཉམས་པར་འཛིན་པ་ཡིན་ལ། དེའི་སྡོམ་པ་ནི་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྟེ། མཚན་རྟོག་ལས་ཡིད་སྐྱོབ་བྱེད་ལ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ དེ་རྣམ་པར་བཤད་པ། རྩ་བ་བཅུ་བཞི་དཔལ་རང་བྱུང་རྡོ་རྗེས་འཇམ་དཔལ་གྲགས་པའི་འགྲེལ་ཆེན་དང་མཐུན་པར་འཆད་པ། སྤྱིའི་དོན། གཉིས་པ་དེ་རྣམ་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྩ་བ་བཅུ་བཞི་བཤད་པ་དང་། ཐུན་མོང་དུ་གྲགས་པའི་ཡན་ལག་བརྒྱད་བཤད་པ་དང་། འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ལུགས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གངས་ཅན་ན་རྩ་ལྟུང་གི་བཤད་པའི་སྲོལ་འཇམ་དཔལ་གྲགས་པའི་འགྲེལ་ཆེན་དུ་གྲགས་པ་དང་། དེ་དང་མི་མཐུན་པར་འཆད་པ་རྣམ་བཤད་འཁྲུལ་སྤོང་ཞེས་བྱ་བའི་ལུགས་གཉིས་ལས། འཁྲུལ་སྤོང་གི་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི་རྒལ་ལན་དང་བཅས་ཏེ་རྒྱས་པར་གཞན་དུ་བསྟན་ཟིན་ནོ། །དཔལ་རང་བྱུང་རྡོ་རྗེས་མཛད་པའི་དམ་ཚིག་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་ནི་འགྲེལ་ཆེན་དང་མཐུན་པར་འཆད་པ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ནང་ནས་མདོར་བསྡུས་ཏེ་བཤད་པར་བྱ་བ་ལ། སྤྱིའི་དོན་དང་། སོ་སོའི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་དམ་ཚིག་མཐའ་དག་གི་གཞིར་གྱུར་པས་ན་རྩ་བ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་ཆད་ཅིང་ཉམས་ན་སྔགས་ཀྱི་དངོས་གྲུབ་ལས་ལྟུང་བའི་ཕྱིར་ལྟུང་བ་ཞེས་བྱའོ། །དབྱེ་ན་བཅུ་བཞིར་ངེས་པ་ལས། དེ་རེ་རེ་ལ་ཡང་ལྕི་ཡང་གི་རིམ་པས་ཕྱེ་ན། ཕམ་པ་ལྟ་བུ་དང་། ལྟུང་བ་ཉིད་དང་། སྦོམ་པོ་དང་ཉེས་བྱས་དང་། ཉེས་མེད་གནང་བ་སྟེ་ལྔའོ། །དེ་དག་གི་ངོས་འཛིན་

【現代漢語翻譯】正如所說，這在那些沒有爭論的論典術語中是清楚的。正如所說，這些都是與正確意義上的世俗誓言共同的過失。而究竟意義上的勝義誓言的非共同誓言，如《喜金剛》中所說：『如何安住誓言和律儀？』答曰：『你應殺害眾生，也應說謊語，你應不予取，應與他人婦女行。』以及《時輪》中：『必須對金剛種姓者行殺生』，直到『酒和燈以及諸佛和善良的處所，都應在輪壇中享用。』這些都應從正確和究竟的層面來解釋。以及《金剛帳》中：『手印束縛應完全捨棄，不應建造佛塔，不應頂禮三金剛，壇城等身體之業，夢中也不應做。』像這樣，許多在續部中所說的，都必須牢記。所謂『持明者』，是指不退失無分別的智慧，而其律儀就是密咒的律儀，因為需要從名相分別中保護心意。現在對這些進行解釋。十四根本墮由吉祥自生金剛按照《文殊名稱大疏》來解釋。共同意義。第二，對這些進行解釋，分為三部分：解釋十四根本墮，解釋共同宣說的八支分，以及分別解釋《大疏》的觀點。第一，在雪域，對根本墮的解釋傳統有兩種，一種是《文殊名稱大疏》中著名的解釋，另一種是與此不符的解釋，稱為『破除謬誤的論述』。『破除謬誤的論述』的安立，包括辯駁，已經在其他地方詳細闡述過了。吉祥自生金剛所著的名為《誓言海》的論著，是按照《大疏》來解釋的。現在將從該論著中簡要地進行解釋，分為共同意義和各自意義。第一，由於它是所有金剛乘誓言的基礎，所以稱為『根本』。如果它斷裂和損壞，就會從密咒的成就中墮落，所以稱為『墮』。分為十四種，而每一種又可以按照輕重的順序分為五種：如失敗，僅是墮落，粗重，違犯，以及無罪的允許。這些的識別是：

【English Translation】 As it is said, this is clear in the terminology of those who have no disputes in the scriptures. As it is said, these are the faults common to the vows of conventional truth. And the uncommon samaya of the vows of ultimate truth, as it is said in the Hevajra Tantra: 'How should one abide in samaya and vows?' It is said: 'You should kill living beings, you should also speak false words, you should take what is not given, you should consort with another's woman.' And in the Kalachakra: 'It is necessary to kill for the Vajra lineage,' until 'Wine and lamps, and all the Buddhas and good places, should be enjoyed in the mandala.' These must all be explained from the perspective of the provisional and the definitive. And in the Vajragarbha Tantra: 'Binding mudras should be completely abandoned, stupas should not be built, the Three Jewels should not be prostrated to, bodily actions such as mandalas should not be done even in dreams.' Like this, many things spoken in the tantras must be firmly grasped. The so-called 'vidyadhara' is one who maintains the non-conceptual wisdom without diminishing, and their vows are the vows of mantra, because it is necessary to protect the mind from conceptualization. Now, explaining these. The Fourteen Root Downfalls explained by Glorious Rangjung Dorje in accordance with the Great Commentary of Manjushri Kirti. General Meaning. Secondly, explaining these, there are three parts: explaining the fourteen root downfalls, explaining the commonly known eight branches, and explaining the specific views of the Great Commentary. Firstly, in the land of snows, there are two traditions of explaining the root downfalls: one is the famous explanation in the Great Commentary of Manjushri Kirti, and the other is the explanation that does not agree with it, called 'Dispelling Errors in Explanation.' The establishment of 'Dispelling Errors in Explanation,' including refutations, has already been extensively explained elsewhere. The treatise called 'Ocean of Vows,' composed by Glorious Rangjung Dorje, explains in accordance with the Great Commentary. Now, it will be explained briefly from within that treatise, divided into general meaning and individual meanings. Firstly, because it is the basis of all Vajrayana vows, it is called 'root.' If it is broken and damaged, one falls from the attainments of mantra, so it is called 'downfall.' It is divided into fourteen, and each of these can be further divided into five categories according to the order of severity: such as defeat, mere downfall, gross, transgression, and faultless permission. The identification of these is:

ནི། གཅིག་ལ་དཔེར་མཚོན་ན། གསུམ་གཅིག་ལྡན་གྱི་རྡོ་རྗེ་སློབ་དཔོན་ལ་སྦྱོར་བ་བདུན་དང་ལྡན་པས་འཚོ་བ་ཕྲལ་ན་ལྟུང་བ་དང་། དུས་ལས་འདས་ཤིང་མ་བཤགས་ན་ཕམ་པ་དང་། འཚོ་བ་མ་བྲལ་བའི་སྦྱོར་བ་དང་པོ་གསུམ་དང་ལྡན་ན་སྦོམ་པོ་དང་། 6-4-55a སྦྱོར་བ་གཞན་དྲུག་མ་ཚང་བའི་ལུས་ངག་གི་སྦྱོར་བ་བག་མེད་པར་གྱུར་པ་ཙམ་ལ་ཉེས་བྱས་དང་། དགོས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ན་ཉེས་མེད་གནང་བ་ཞེས་བྱའོ། །སྦྱོར་བ་བདུན་ནི། ཉོན་མོངས་པ་གང་ཡང་རུང་བས་ཀུན་ནས་བསླང་པ་དང་། དེ་ལ་དེར་ཤེས་པ་དང་། ལུས་ངག་གི་སྦྱོར་བ་མ་སྡམས་པ་དང་། འཚོ་བ་ཕྲལ་བ་དང་། ཤེས་ཤིང་འགྱོད་པ་མེད་པ་དང་། དེ་ལ་ཡི་རང་བ་དང་། བདག་ཉིད་མ་འཁྲུལ་བའོ། །སྦྱོར་བ་བདུན་པོའི་དངོས་གཞི་ཚང་ཡང་བཤགས་སྡོམ་ཚད་ལས་མ་འདས་ན་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་གྱུར་ཀྱང་ཕམ་པ་མ་ཡིན་པས་ན། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། །བདུན་པོའི་དངོས་གཞིར་མ་སླེབ་ན་ནི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དངོས་མ་ཡིན་ཏེ། སྦོམ་པོ་དང་ཉེས་བྱས་ནི་ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་དག་ལའང་བཞག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཤགས་སྡོམ་འདས་པའི་ཚད་ཀྱང་། གསུམ་ལྡན་གྱི་བླ་མ་ལ་ལོ་གཅིག་འདས་པ་དང་། གཉིས་ལྡན་ལ་གཉིས་དང་། གཅིག་ལྡན་ལ་ལོ་གསུམ་འདས་ན་བཤགས་དུས་འདས་པས་ཕམ་པ་དངོས་སུ་འཇོག་ལ། ཕམ་པར་འདྲ་ཡང་ཡུལ་དང་། བསམ་པ་དང་། སྦྱོར་བ་དང་། དུས་དང་། གྲངས་མང་ཉུང་གི་བྱེ་བྲག་ལས་ལྕི་ཡང་དུ་མར་འགྱུར་རོ། །དོན་འདི་ལ། འཁྲུལ་སྤོང་མཛད་པ་སོགས་གཞན་དག །ཕམ་པ་དང་སྦོམ་པོ་སོགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དང་། ལྟུང་བའི་དངོས་གཞི་བྱུང་ནས་ཀྱང་ཕམ་པར་འགྱུར་བ་དུས་ལ་ལྟོས་པ་སོགས་ལ་ལུང་རྣམ་དག་གི་ཁུངས་མེད་དེ་ཞེས་གསུངས་མོད། སློབ་དཔོན་འཇམ་དཔལ་གྲགས་པའི་གཞུང་རྩོད་མེད་སྙིང་པོའི་རྒྱན་ལས། ཇི་སྐད་དུ། གསུམ་གཉིས་གཅིག་གི་ལུས་ངག་ཡིད། །སྦྱོར་བའི་ཉེས་པ་རབ་རྫོགས་བྱེད། །གཅིག་གཉིས་གསུམ་གྱི་ལོར་གནས་ལ། །དུས་ཀྱི་ཆེ་སོགས་རྣམ་པར་བཞག །ཅེས་དང་། སྲོག་དང་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དག །ལྟུང་དང་སྦོམ་ལྕི་ཉེས་བྱས་རིམ། །སྲོག་སོགས་ཉེས་པའི་ཁྱད་པར་ཤེས། །ཤེས་དང་། ཆུང་ངུའི་ཉེས་ 6-4-55b པ་ཡུན་རིང་པོ། །ཀུན་ལ་ཚེ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། །དེ་ལྟར་ཉེས་པའི་རྣམ་པ་ཀུན། །འཕེལ་དང་ལྟུང་སོགས་རབ་རྫོགས་པས། །ལོ་གཅིག་དང་ནི་ཐུན་མཚམས་ལས། །འགྱུར་བར་རྣལ་འབྱོར་པས་ཤེས་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པས་ན་རྣམ་པར་བརྟག་དགོས་སོ། ། ༈ སོ་སོའི་དོན་ལ་བཅུ་བཞི་བཤད་པ། གཉིས་པ་སོ་སོའི་དོན་ལ་བཅུ་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། འདིར་སློབ་དཔོན་ནི། དབང་བསྐུར་རྒྱུད་བཤད། མན་ངག་ནོད་པར་བྱས་པ་ནི་གསུམ་ལྡན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་གང་རུང་གཉིས་ཐོབ་པ་དང་། གང་རུང་གཅིག་གནོས་པ་སྟེ་གསུམ་མོ། །དེ་ལ་བརྙས་པར་བྱས་ན་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དང་

【現代漢語翻譯】例如，對於一位具備三項條件的上師（三戒合一的金剛上師），如果與具備七種結合（指導致墮落的七個條件）的行為斷絕了聯繫，則會犯下墮罪；如果超過了懺悔的時限且未懺悔，則會犯下根本墮罪（ཕམ་པ，失敗）；如果未斷絕聯繫，且具備最初的三種結合，則會犯下粗罪（སྦོམ་པོ，粗罪）。如果僅僅是身體和語言的行為放縱，而沒有滿足其他六種結合，則只會犯下輕罪（ཉེས་བྱས，輕罪）。如果爲了特殊的必要目的，則是無罪允許的（ཉེས་མེད་གནང་བ，無罪允許）。這七種結合是：被任何煩惱所驅使；對此有所知覺；沒有約束身語的行為；斷絕了聯繫；明知故犯且不後悔；對此感到歡喜；以及自己沒有迷亂。即使七種結合的要素都具備了，但如果沒有超過懺悔和誓言的時限，那麼雖然會犯下根本墮罪，但還不是根本墮罪（ཕམ་པ，失敗），因此只能稱為根本墮罪。如果未達到七種結合的要素，那麼就不是真正的根本墮罪，因為粗罪和輕罪也可以被認為是墮罪的支分。關於超過懺悔時限的問題，如果對於具備三項條件的上師，超過了一年；對於具備兩項條件的上師，超過了兩年；對於具備一項條件的上師，超過了三年，那麼超過了懺悔的時限，就會被認為是真正的根本墮罪。雖然都屬於根本墮罪，但由於對像、意圖、行為、時間和數量的差異，其嚴重程度也會有所不同。關於這一點，其他的一些著作，如《糾錯論》（འཁྲུལ་སྤོང་མཛད་པ，直譯為「消除錯誤的著作」）等，認為根本墮罪和粗罪的區分，以及墮罪的要素已經具備但成為根本墮罪取決於時間等觀點，缺乏純正經典的依據。然而，上師妙吉祥稱（འཇམ་དཔལ་གྲགས་པ，文殊稱）的著作《無諍心要莊嚴論》（རྩོད་མེད་སྙིང་པོའི་རྒྱན，無諍心要莊嚴論）中說：『三二一的身語意，結合的過患完全具足；一二三的年中住留，時間的久暫分別安立。』以及『生命、身體和受用，墮罪、粗罪、輕罪依次排列；生命等過患的差別應知曉。』還說：『微小的過患時間長久，對於一切如同壽命一般。』如此這般，一切過患的形態，增長和衰退等完全具足，一年和半個月的時間界限，瑜伽士應當了知。』因此，需要仔細辨別。十四條關於各自意義的解釋第二部分是關於各自意義的十四條解釋，第一條是：這裡所說的上師，是指接受灌頂、傳承講解和口訣傳授的上師，這是具備三項條件的上師。同樣，獲得其中任何兩項或任何一項，也分為三種情況。如果輕蔑他們，就會犯下根本墮罪。

【English Translation】 For example, concerning a Vajra master possessing the three qualifications (a Vajra master uniting the three vows), if one severs connection with actions possessing the seven combinations (referring to the seven conditions leading to transgression), one commits a downfall. If one exceeds the time limit for confession and does not confess, one commits a root downfall (ཕམ་པ, pham pa, defeat). If one does not sever connection and possesses the initial three combinations, one commits a gross offense (སྦོམ་པོ, sbom po, gross offense). If it is merely unrestrained bodily and verbal conduct without fulfilling the other six combinations, one only commits a minor offense (ཉེས་བྱས, nyes byas, minor offense). If it is for a special necessary purpose, it is considered permissible without offense (ཉེས་མེད་གནང་བ, nyes med gnang ba, permissible without offense). The seven combinations are: being instigated by any affliction; being aware of it; not restraining bodily and verbal conduct; severing connection; knowingly committing without regret; rejoicing in it; and not being deluded oneself. Even if the elements of the seven combinations are complete, if one has not exceeded the time limit for confession and vows, although one commits a root downfall, it is not a complete root downfall (ཕམ་པ, pham pa, defeat), and thus it is only called a root downfall. If one has not reached the elements of the seven combinations, then it is not a true root downfall, because gross and minor offenses can also be considered as branches of downfalls. Regarding the issue of exceeding the time limit for confession, if one year has passed for a master possessing three qualifications; if two years have passed for one possessing two qualifications; if three years have passed for one possessing one qualification, then exceeding the time limit for confession is considered a true root downfall. Although they are all root downfalls, due to differences in the object, intention, action, time, and quantity, the severity will vary. Concerning this point, other works, such as 'The Treatise on Correcting Errors' (འཁྲུལ་སྤོང་མཛད་པ, 'khrul spong mdzad pa, literally 'The work that eliminates errors'), etc., argue that the distinction between root and gross downfalls, and the idea that the elements of a downfall being present but becoming a root downfall depending on time, lack a basis in pure scriptures. However, in the work 'The Ornament of the Undisputed Essence' (རྩོད་མེད་སྙིང་པོའི་རྒྱན, rtsod med snying po'i rgyan, The Ornament of the Undisputed Essence) by Master Jampal Drakpa (འཇམ་དཔལ་གྲགས་པ, 'jam dpal grags pa, Manjushri Fame), it says: 'The three, two, one of body, speech, and mind, completely fulfill the fault of combination; residing in the years of one, two, three, the greatness of time is separately established.' And: 'Life, body, and enjoyment, downfalls, gross offenses, and minor offenses are arranged in order; the differences in the faults of life, etc., should be known.' It also says: 'A small fault for a long time, is like life for everything.' Thus, all forms of faults, growth and decline, etc., are completely fulfilled, the yogi should know that it changes from one year and the interval of half a month.' Therefore, it is necessary to carefully discern. Fourteen Explanations on Individual Meanings The second part is the fourteen explanations on individual meanings, the first being: The master mentioned here refers to a master who has received empowerment, transmission of explanations, and oral instructions, this is a master possessing three qualifications. Similarly, obtaining any two of them or any one of them is also divided into three situations. If one despises them, one commits a root downfall.

པོ་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་དབྱེ་བ་ནི། ཡུལ་དང་། བསམ་པ་དང་། སྦྱོར་བ་དང་། དུས་དང་། ཉེས་པ་དང་། ལན་གྲངས་ཀྱི་དབྱེ་བས་དུ་མར་འགྱུར་ལ། ཡུལ་ནི་གཅིག་ལྡན་སོགས་གསུམ་མོ། །བསམ་པ་ནི་ཆགས་སྡང་རྨོངས་པ་གསུམ་མོ། །སྦྱོར་བ་ནི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་མོ། །དུས་ནི་བཤགས་ཚད་ལས་འདས་པ་དང་། ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ལ་གནས་པའི་དུས་ལྟ་བུའོ། །ཉེས་པ་ནི་ལྟུང་བ་སོགས་ལྔའམ། སྲོག་དང་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལས་གྱུར་པའོ། །ལན་གྲངས་ནི་ལན་གཅིག་ནས་མང་པོའི་བར་དུ་གྱུར་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་བཀའ་ལས་འདས་པ་ནི་བླ་མ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ལས་འདས་ན་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་སྟེ། འདི་ཡང་དམ་པའི་ཆོས་སྤོང་གི་ཉེས་པ་ལ་འཆད་པ་དང་། མི་དགེ་བ་བཅུ་སྤྱོད་པ་ལ་འཆད་པ་དང་། གསུང་རབ་ཀྱི་དྲང་ངེས་མི་ཕྱེད་པར་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ལ་ཞེན་པ་ལ་འཆད་པ་དང་། སྡོམ་པ་འོག་མའི་བཅས་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་རྣམས་ལ་འཆད་པའི་ལུགས་དག་གཞུང་སོ་སོ་ནས་བྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ནི། རྡོ་རྗེ་སྤུན་ལ་ཁྲོ་བ་ཞེས་པ་ལ། རྡོ་རྗེའི་སྤུན་ནི་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་ཞབས་ཀྱིས། ཇི་སྐད་དུ། བསྟན་དང་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པ་ལ། །ཞུགས་པ་ཐམས་ཅད་སྤུན་དུ་བརྗོད། །ཀུན་ཀྱང་ཡེ་ཤེས་ལྡན་པས་ན། །རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའི་རྡོ་རྗེ་སྤུན། །དཀྱིལ་འཁོར་གཅིག་དང་སློབ་དཔོན་གཅིག །དབང་བཞི་དག་གི་བྱེ་བྲག་ 6-4-56a གིས། །ཉེ་དང་ཁྱད་པར་བྱེ་བྲག་གོ །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་ལ། ཁྲོས་པ་ནི། སེམས་ཁོང་ནས་འཁྲུགས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་སྟེ། འདི་ནི་སེམས་ཀྱི་ཉེས་པ་ཉིད་དུ་བཤད་པ་མང་བས་ན། ཇི་སྐད་དུ། ཁྲོས་ནས་ནི། ཉེས་པར་བརྗོད་པ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་གཞུང་ཇི་ལྟ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ནི། སེམས་ཅན་ལ་བྱམས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་ཞིག་ཡིན་ལ། དེ་སྤོང་བ་ནི། ཐམས་ཅད་ལ་དུས་གཅིག་ཏུ་སྤོང་དགོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཤན་པ་ལྟ་བུས་ཀྱང་རང་གི་བུ་དང་ཆུང་མ་སོགས་ལ་དེ་མི་སྤོང་བའི་ཕྱིར། དེས་ན་སེམས་ཅན་ཉི་ཚེ་བ་ལ་བདེ་བ་དང་བྲལ་འདོད་ཀྱི་བློ་སྐྱེས་པའོ། །དེ་ཡང་འདི་དང་གོང་འོག་ནས་འབྱུང་བའི་སེམས་ཁོ་ནའི་ཉེས་པ་རྣམས་ལ་ནི་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པ་དགོས་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཏང་བའི་རྩ་ལྟུང་འབྱུང་བ་ལ་དུས་ཀྱི་དྲུག་ཆ་ཐལ་དགོས་པར་བཤད་པ་དང་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ངག་གི་སྦྱོར་བས་རྫོགས་པ་རྣམས་ནི་དུས་འདས་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་ཏེ། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་འདུལ་བ་ནས་འབྱུང་བའི་ལྟུང་བ་རྣམས་ཀྱི་དངོས་གཞི་འགྲུབ་ཚུལ་དང་རིགས་པ་མཚུངས་པས་སོ། །ལྔ་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས། །ཤེས་པ། ཀུན་ད་ལྟ་བུའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་འཆད་པ་དང་། སྨོན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་འཆད་པའི་

【現代漢語翻譯】名為『墮罪』。其分類為：從對像、意念、行為、時間、過失和次數等方面進行區分，種類繁多。對像分為一類、兩類等三種。意念分為貪、嗔、癡三種。行為分為身、語、意三種。時間如超過懺悔時限，或處於聞、思、修三個階段的時間等。過失分為墮罪等五種，或由生命、身體和受用所致。次數分為一次到多次不等。第二，違背善逝之教，即違背上師和佛陀的教言，是根本墮罪。這也被解釋為捨棄正法之過，或解釋為行持十不善業，或解釋為不辨經論之義而執著于字面，或解釋為輕視下部律儀的戒條。這些不同的解釋都出自各自的論典。第三，對金剛兄弟發怒。金剛兄弟，如佛陀耶謝夏布所說：『凡入教法金剛乘，皆稱為兄弟。皆具智慧故，乃金剛薩埵之金剛兄弟。』如同一個壇城、一位上師，因四灌頂的差別，而有親疏之別。發怒，是指內心完全被激怒。這多被解釋為心之過失。因此，『發怒而惡語相向』的說法，並不符合經論的原意。第四，捨棄對眾生的慈愛。慈愛是指希望眾生獲得安樂的心念。捨棄慈愛，並非要同時捨棄對一切眾生的慈愛，因為像屠夫也會對自己的子女和妻子等不捨棄慈愛。因此，這裡是指對特定的眾生生起希望他們遭受痛苦的念頭。而且，對於這種以及前後出現的純粹是心念上的過失，需要超過一定的時間限制，原因與菩薩藏中捨棄菩提心會導致根本墮罪，需要超過六分之一的時間限制的道理相同。而以身語行為完成的墮罪，則不需要考慮時間限制，因為這與共同乘的律藏中所說的墮罪成立方式和道理相同。第五，捨棄佛法的根本——菩提心。要知道，這可以解釋為像『袞達』（梵文：कुन्द，羅馬轉寫：kunda，漢語：白色睡蓮）一樣的菩提心，也可以解釋為愿菩提心。

【English Translation】 It is called 'Offense'. Its divisions are: it varies in many ways according to the divisions of object, thought, action, time, fault, and number. Object is one kind, two kinds, etc., three in total. Thought is three: attachment, hatred, and delusion. Action is three: body, speech, and mind. Time is like exceeding the limit of confession, or the time of dwelling in the three: hearing, thinking, and meditating. Fault is five, such as downfall, or arising from life, body, and possessions. Number is from one to many times. Secondly, transgressing the command of the Sugata (Buddha), that is, transgressing the command of the lama and the Buddha, is a root downfall. This is also explained as the fault of abandoning the sacred Dharma, or explained as practicing the ten non-virtues, or explained as clinging to the literal meaning without distinguishing the definitive and provisional meanings of the scriptures, or as despising the precepts of the lower vows. These different explanations come from various texts. Thirdly, being angry with a Vajra brother. A Vajra brother, as Buddha Yeshe Zhabs said: 'All who have entered the doctrine and the Vajra Vehicle are called brothers. Since all possess wisdom, they are Vajra brothers of Vajrasattva.' Like one mandala and one teacher, there are differences of closeness and distinction due to the distinctions of the four empowerments. Being angry is to be completely agitated from the depths of one's heart. This is mostly explained as a fault of the mind. Therefore, the saying 'speaking faultily out of anger' is not in accordance with the meaning of the scriptures. Fourthly, abandoning loving-kindness towards sentient beings. Loving-kindness is a mental state of wishing beings to meet with happiness. Abandoning it does not mean abandoning it towards all beings at once, because even a butcher does not abandon it towards his own children and wife. Therefore, it means generating a thought of wishing a certain sentient being to be separated from happiness. Moreover, for this and the faults of mind alone that arise before and after, a time limit must be exceeded, for the same reason that in the Bodhisattva Pitaka, abandoning the mind of Bodhi causes a root downfall, which is said to require exceeding one-sixth of the time. Completing actions of body and speech does not require considering a time limit, because it is similar in principle to how downfalls arise in the Vinaya of the common vehicle. Fifthly, abandoning the root of Dharma, the Bodhicitta (mind of enlightenment). Know that this can be explained as the Bodhicitta like 'Kunda' (कुन्द, kunda, white water lily), or it can be explained as the aspirational Bodhicitta.

ལུགས་གཉིས་བྱུང་ཡང་འགལ་བ་མེད་དེ། རྫོགས་རིམ་གྱི་སྡོམ་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ནི་སྔ་མ་ལྟར་ཡིན་ལ། སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཙམ་ལ་ནི་ཕྱི་མ་ལྟར་ཡང་འཐད་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་འདི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྩ་ལྟུང་དུ་བཤད་པ་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཞེ་ན། སྨོན་སེམས་འདི་སྔ་མ་ལས་ངོ་བོ་བཟང་ཞིང་། འགལ་ན་ཉེས་པ་ལྕི་བ་ཡིན་ཏེ། ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་ཟུང་འཇུག་གི་སྐུ་དོན་དུ་གཉེར་བའི་སྨོན་ལམ་བཏབ་ནས་དེའི་སྡོམ་པ་དབང་ལས་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ནི། གྲུབ་པའི་མཐའ་ལ་སྨོད་ཅེས་པ། །ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ 6-4-56b ངམ་ཡང་ན་ཕྱི་ནང་གི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཕྲག་དོག་དང་སྡང་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླང་ནས་ཚིག་ངན་པར་བརྗོད་པ་སྟེ། རྣམ་སྣང་མངོན་བྱང་ལས། གྲུབ་པའི་མཐའ་ཡི་བློ་སྐྱེད་ཕྱིར། །ཕྱི་རོལ་པ་ཡང་ལམ་ཚོལ་ཞུགས། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་སྨད་མི་བྱ། །ལམ་ཞུགས་ཉན་ཐོས་སྨོས་ཅི་དགོས། །ཤེས་སོ། །བདུན་པ་ནི། ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་སེམས་ཅན་ཞེས་པ། སྤྱིར་ཐེག་པ་གོང་མ་གོང་མར་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་པ་ལ་དེ་དང་དེའི་གསང་ཚིག་སྒྲོགས་པ་ཡང་ཉེས་པར་བཤད་པ་མང་མོད། འདིར་ནི་རྒྱུ་དུས་སུ་དབང་སོ་སོས་ཡོངས་སུ་མ་སྨིན་པ་ལ་དབང་སོ་སོ་དང་འབྲེལ་བའི་གསང་བ་རྣམས་བསྒྲགས་པ་དང་བསྟུན་ན། ཕ་རོལ་པོས་དོན་གོ་བ་དེའི་ཚེ་ལྟུང་བ་དངོས་གཞིའོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི། དབང་བསྐུར་བ་དང་སྡོམ་པ་འཛིན་པའི་སྣོད་དུ་མ་གྱུར་པ་དག་ལ་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་འཇུག་པ་ཙམ་ནི་གནང་བ་ཡིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་ནི། སྔགས་པ་རང་གི་ཕུང་པོ་ལྔ་གདོད་མ་ནས་རང་བཞིན་གྱི་སངས་རྒྱས་སུ་གནས་པ་ལ་བླ་མ་དམ་པས་དབང་བསྐུར་བའི་དུས་སུ་སངས་རྒྱས་ལྔར་རབ་ཏུ་གནས་པ་བགྱིས་པ་ལ། སེམས་ཀྱིས་བསྙས་པ་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པའམ། དེས་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཚེ་ནའོ། །རང་བཞིན་གྱི་སངས་རྒྱས་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ལྔར་རབ་ཏུ་གནས་པ་ཇི་ལྟར་བགྱིས་ཤེ་ན། ཕུང་པོ་ལྔའི་རང་བཞིན་རྣམ་དག་གི་ཆ་གདོད་མ་ནས་སངས་རྒྱས་ལྔའི་ངོ་བོར་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་རྙོག་མེད་དག །སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་བལྟ་བར་བྱོས། །ཤེས་སོ། །རབ་ཏུ་གནས་པ་ནི། སློབ་དཔོན་དང་སློབ་མ་གཉིས་ཀས། མ་དག་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སྦྱངས་ནས། སྟོང་པ་དེའི་ངང་ཚུལ་ལས་མ་གཡོས་བཞིན་དུ། སློབ་མའི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སངས་རྒྱས་ལྔར་བསྐྱེད་ནས། ཡན་ལག་བཞི་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བསྒྲུབས་པ་དེ་འཁོར་ 6-4-57a བ་ཇི་སྲིད་ཀྱི་བར་དུ་རབ་ཏུ་གནས་པར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །དགུ་པ་ནི། རང་བཞིན་དག་པའི་ཆོས་ཤེས་པ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་དག་ན་རྟེན་འབྲེལ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་འདི་མི་འཐད་དོ་སྙམ་དུ་ལོག་པར་རྟོག་པ་སྟེ། ལྐོག་གྱུར་གྱི་དོན་

【現代漢語翻譯】雖然出現了兩種觀點，但它們並不矛盾：從圓滿次第的誓言來看，以前一種觀點為準；而僅從真言的誓言來看，后一種觀點也是合理的。那麼，這與菩薩戒的根本墮罪有何區別呢？發心比前者本質更好，如果違背，罪過更重，因為發願在此生實現雙運身（藏文：ཟུང་འཇུག་གི་སྐུ་，字面意思：雙運身，指報身和法身雙運的狀態），並從灌頂中獲得了這個誓言。第六，詆譭宗派：出於嫉妒和憎恨，惡語相向大小乘或內外宗派。如《現觀莊嚴論》所說：『爲了增長宗派的智慧，外道也尋求道路，因此不應詆譭他們，更何況是已入道的聲聞。』要知道！第七，對未成熟的有情：一般來說，對未成熟接受更高乘教法的人宣說該教法的密語，也被認為是過失。但在這裡，指的是在因位時，對尚未成熟接受各個灌頂的人，宣說與各個灌頂相關的秘密。如果對方理解了這些秘密，那就是真正的墮罪。雖然如此，但允許尚未成為灌頂和誓言之器者進入壇城。第八，輕視真言行者自己的五蘊本初即是自性佛，上師在灌頂時將五蘊安立為五佛，如果長時間輕視這種觀點，或者由此引發身語行為，那就是墮罪。自性佛如何存在？如何將五蘊安立為五佛呢？五蘊的自性清凈部分本初即是五佛的體性。正如所說：『諸法自性無染污，應觀佛陀之智慧。』要知道！安立是指師徒二人將不凈的五蘊凈化為空性，並在空性中，將弟子的二取（藏文：གཟུང་འཛིན་གཉིས་，字面意思：能取和所取，指主體和客體二元對立的認知）轉化為無二智慧五佛，並圓滿四支（藏文：ཡན་ལག་བཞི་，字面意思：四支，指生起次第的四個階段），使其在輪迴未空之前安住。第九，認為自性清凈的法不合理：如果一切法自性清凈，那麼顯現的各種緣起就不合理，從而產生邪見。這是對隱蔽之義的邪見。 Although two views arise, they are not contradictory: from the perspective of the vows of the Completion Stage, the former view prevails; while from the perspective of the mantra vows alone, the latter view is also reasonable. So, what is the difference between this and the root downfall of the Bodhisattva vow? The aspiration mind is better in essence than the former, and if violated, the fault is heavier, because one has made the aspiration to realize the union body (Tibetan: ཟུང་འཇུག་གི་སྐུ་, Zungjuk gi ku, literally: union body, referring to the state of union of Sambhogakaya and Dharmakaya) in this very life, and has received this vow from the empowerment. Sixth, denigrating tenets: verbally abusing the Great and Small Vehicles or outer and inner tenets, motivated by jealousy and hatred. As it says in the Manifestation of Enlightenment: 'For the sake of increasing the wisdom of tenets, even outsiders seek the path, therefore one should not denigrate them, let alone the Shravakas who have entered the path.' Know this! Seventh, sentient beings who are not fully ripened: Generally, it is said to be a fault to proclaim the secret words of higher vehicles to those who are not fully ripened for them. But here, it refers to proclaiming the secrets related to each empowerment to those who are not fully ripened for each empowerment at the time of the cause. If the other person understands these secrets, then that is the actual downfall. However, it is permissible to merely allow those who have not become vessels for empowerment and the holding of vows to enter the mandala. Eighth, disparaging one's own five aggregates as being primordially the nature of the Buddha, and the lama having established them as the Five Buddhas at the time of empowerment, if one despises this view for an extended period, or if bodily and verbal actions arise from this, then that is a downfall. How is it that the nature of the Buddha exists, and how are the five aggregates established as the Five Buddhas? The naturally pure aspect of the five aggregates is primordially the essence of the Five Buddhas. As it is said: 'All phenomena are naturally free from defilement, contemplate the wisdom of the Buddhas.' Know this! The establishment is when both the teacher and the student purify the impure five aggregates into emptiness, and without moving from that state of emptiness, the student's non-dual wisdom, free from grasping and fixation (Tibetan: གཟུང་འཛིན་གཉིས་, Zungdzin nyi, literally: the two graspings, referring to the dualistic perception of subject and object), is generated as the Five Buddhas, and the four limbs (Tibetan: ཡན་ལག་བཞི་, Yanlag shyi, literally: four limbs, referring to the four stages of the generation stage) are fully accomplished, and this is established until the end of samsara. Ninth, knowing that phenomena are pure in nature: If all phenomena are pure in nature, then the appearance of various interdependent origination is unreasonable, thus giving rise to wrong thoughts. This is a wrong view of the hidden meaning.

【English Translation】 Although two views arise, they are not contradictory: from the perspective of the vows of the Completion Stage, the former view prevails; while from the perspective of the mantra vows alone, the latter view is also reasonable. So, what is the difference between this and the root downfall of the Bodhisattva vow? The aspiration mind is better in essence than the former, and if violated, the fault is heavier, because one has made the aspiration to realize the union body (Tibetan: ཟུང་འཇུག་གི་སྐུ་, Zungjuk gi ku, literally: union body, referring to the state of union of Sambhogakaya and Dharmakaya) in this very life, and has received this vow from the empowerment. Sixth, denigrating tenets: verbally abusing the Great and Small Vehicles or outer and inner tenets, motivated by jealousy and hatred. As it says in the Manifestation of Enlightenment: 'For the sake of increasing the wisdom of tenets, even outsiders seek the path, therefore one should not denigrate them, let alone the Shravakas who have entered the path.' Know this! Seventh, sentient beings who are not fully ripened: Generally, it is said to be a fault to proclaim the secret words of higher vehicles to those who are not fully ripened for them. But here, it refers to proclaiming the secrets related to each empowerment to those who are not fully ripened for each empowerment at the time of the cause. If the other person understands these secrets, then that is the actual downfall. However, it is permissible to merely allow those who have not become vessels for empowerment and the holding of vows to enter the mandala. Eighth, disparaging one's own five aggregates as being primordially the nature of the Buddha, and the lama having established them as the Five Buddhas at the time of empowerment, if one despises this view for an extended period, or if bodily and verbal actions arise from this, then that is a downfall. How is it that the nature of the Buddha exists, and how are the five aggregates established as the Five Buddhas? The naturally pure aspect of the five aggregates is primordially the essence of the Five Buddhas. As it is said: 'All phenomena are naturally free from defilement, contemplate the wisdom of the Buddhas.' Know this! The establishment is when both the teacher and the student purify the impure five aggregates into emptiness, and without moving from that state of emptiness, the student's non-dual wisdom, free from grasping and fixation (Tibetan: གཟུང་འཛིན་གཉིས་, Zungdzin nyi, literally: the two graspings, referring to the dualistic perception of subject and object), is generated as the Five Buddhas, and the four limbs (Tibetan: ཡན་ལག་བཞི་, Yanlag shyi, literally: four limbs, referring to the four stages of the generation stage) are fully accomplished, and this is established until the end of samsara. Ninth, knowing that phenomena are pure in nature: If all phenomena are pure in nature, then the appearance of various interdependent origination is unreasonable, thus giving rise to wrong thoughts. This is a wrong view of the hidden meaning.

ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་པའམ་རྟོག་པ་ནི་ཐེ་ཚོམ་ལས་མ་འདས་པས་སོ། །འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པ་སྟེ། དོན་དམ་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པ་ནི་བཅུ་གཅིག་པར་བཤད་དོ། །ཡང་ན། འདི་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་གི་ངོ་བོས་སམ། གཞན་གྱི་ངོ་བོས་སྟོང་པར་བཤད་པའི་ཚུལ་ལ་ལོག་པར་རྟོག་པ་ཡིན་ལ། བཅུ་གཅིག་པ་ནི། རང་སྟོང་མེད་དགག་གི་ཆའམ། གཞན་སྟོང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆ་གང་རུང་ལ་མཚན་མར་ཞེན་པ་ཉིད་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོའོ་ཞེས་གྲུབ་པའི་མཐའ་འཇོག་པའོ། །བཅུ་པ་ནི། གདུག་པ་ཅན་ཞེས་པ། མངོན་པར་མཐོ་བ་དང་ངེས་པར་ལེགས་པའི་ཆོས་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པའི་གང་ཟག་དག་ཡིན་ལ། དེ་ལ་དེའི་བསམ་སྦྱོར་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་བྱམས་པ་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་ན་དངོས་གཞིའོ། །གལ་ཏེ་བྱམས་པ་སྤོང་བ་རྩ་ལྟུང་དུ་བཤད་པ་དང་འདི་མི་འགལ་བ་ཅི་ཞེ་ན། གཞན་ལ་བྱམས་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཡིན་པ་དང་། གདུག་པ་ཅན་སྒྲོལ་བ་རྡོ་རྗེའི་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཡིན་པས་སོ་སོར་བསྟན་པ་ཡིན་མོད། འགལ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཡང་རྒྱུའི་ཀུན་སློང་སྙིང་རྗེ་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་འདི་ལ་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ཞེ་སྡང་དགོས་ཏེ། སྲོག་གཅོད་ཀྱི་ལས་ལམ་མཐར་ཕྱིན་པ་ཞེ་སྡང་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་སྙམ་ན། ཉེས་པ་མེད་དེ། ཇི་སྲིད་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་མི་ལྡན་པ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་རྡོ་རྗེའི་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཏུ་བཤད་པའི་བསྒྲལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་མི་ནུས་ཤིང་། མི་རུང་ལ་ཡེ་ཤེས་དེ་སྐྱེས་ནས་ནི་ཞེ་སྡང་གི་ཉེས་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། སྔགས་ཀྱི་ནུས་པས་བསད་པའི་དུག་བཞིན་ནོ། །མུ་སྟེགས་སོགས་ 6-4-57b ཀྱི་ངན་གཡོའི་བསྟན་བཅོས་ནས་འབྱུང་བའི་བསྒྲལ་བ་ནི་རྡོ་རྗེའི་རིགས་ཀྱི་དམ་ཚིག་ཏུ་མི་འཆད་དོ། །བཅུ་གཅིག་པའི་ངོ་བོ་ནི་བཤད་མ་ཐག་པ་དེ་ཉིད་དེ། དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱང་། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་སྒྲ་དང་རྟོག་པའི་ཡུལ་ལས་འདས་ཤིང་། ཡོད་མེད་ལ་སོགས་པ་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་གང་དུ་ཡང་མ་གྲུབ་པས་སོ། །རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་པའི་ལུགས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་འདིའི་སྐབས་ཀྱི་གོ་ཆོད་ན་ནི་སྤྲོས་པའི་བཟུང་བྱར་མ་གྲུབ་པ་འགལ་ཏེ། ལུགས་དེ་ལ་ཆོས་དབྱིངས་བདེན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་ཆོད་ན་ནི་སྔགས་ཀྱི་ལུགས་འདིར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ངོས་འཛིན་ཆོས་དབྱིངས་ཡེ་ཤེས་ལ་བྱེད་པར་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེས་དེའི་གོ་ཤིན་ཏུ་ཡང་ཆོད་ཅིང་། དེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་ཀྱང་། དེ་མཚན་མར་འཛིན་པ་སྤང་བྱར་མི་འགལ་ཏེ། སངས་རྒྱས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་སྤང་བྱར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །བཅུ་གཉིས་པ་ནི། དད་པ་དང་ལྡན་པ་ནི། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་སྟེ། གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་སེམས་དེ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གཞན་གྱི་སེམས་ཡ

【現代漢語翻譯】將所行之事執持或分別顛倒，這沒有超出懷疑的範疇。這是對世俗諦的顛倒執著，而對勝義諦的顛倒執著將在第十一條中闡述。或者說，這是對諸法以自性或他性為空性的道理產生顛倒執著。第十一條是指，執著于自空無遮的一部分，或者他空智慧的任何一部分，認為其是能遮蔽的對治法，從而確立宗派。第十條，『惡毒者』，是指背離增上生和決定勝之法的補特伽羅。如果對其生起與其思想和行為相符的慈愛，並且超出了一定的限度，那就是根本罪。如果有人問，捨棄慈愛被說為根本墮罪，這與此不相違背嗎？因為對他人慈愛是如來種姓的誓言，而降伏惡毒者是金剛種姓的誓言，所以分別宣說。但這並不矛盾，因為這也是源於悲心的意樂。那麼，這是否需要以嗔恨作為時間的意樂呢？因為殺生的事業要圓滿，依賴於嗔恨。答：沒有過失。因為在沒有證悟空性的智慧之前，就不能、也不允許行持被稱為金剛種姓誓言的降伏。一旦生起智慧，就不會有嗔恨的過失。就像通過咒語的力量殺死的毒藥一樣。外道等的惡咒典籍中所說的降伏，不被認為是金剛種姓的誓言。第十一條的體性就是剛才所說的，其所知也是如此。空性超離了能詮之語和分別的對境，在有無等戲論的相上任何也不成立。如果瑜伽行派的空性也能在此處適用，那麼與戲論的所取不成立相違背，因為在該宗派中，法界是真實成立的。如果不能適用，那麼在此密宗的宗派中，將空性的認識作為法界智慧相違背。答：它完全適用，即使它是勝義諦，執著它為相也不相違背，就像執著佛為相也被說為應捨棄一樣。第十二條，具有信心，是指對三寶的功德生起歡喜，也就是其他相續的心，與此相應的人，其他人的心。

【English Translation】 To hold or conceptualize things in a reversed or distorted manner is not beyond the realm of doubt. This refers to a distorted understanding of conventional truth (saṃvṛti-satya), while a distorted understanding of ultimate truth (paramārtha-satya) will be explained in the eleventh point. Alternatively, this refers to a distorted understanding of how all phenomena are taught to be empty of inherent existence (svabhāva) or other-existence (parabhāva). The eleventh point refers to clinging to either the self-emptiness (rangtong) aspect of negation or the other-emptiness (shentong) aspect of wisdom (jñāna), considering either as an antidote that obscures, thereby establishing a philosophical position. The tenth point, 'malicious ones,' refers to individuals who turn away from the practices of higher realms (abhyudaya) and definite goodness (niḥśreyasa). If one develops loving-kindness (maitrī) towards them that aligns with their thoughts and actions, and it exceeds a certain limit, it constitutes a root downfall (mūlāpatti). If one asks, how does abandoning loving-kindness being described as a root downfall not contradict this? It is because loving-kindness towards others is a samaya (commitment) of the Tathāgata family, while subduing malicious ones is a samaya of the Vajra family, hence they are taught separately. However, there is no contradiction, as this also arises from the intention of compassion (karuṇā). Then, does this require hatred (dveṣa) as the intention of the time? Because the act of killing requires hatred to be complete. Answer: There is no fault. As long as one does not possess the wisdom that realizes emptiness, one cannot and is not allowed to perform the act of subjugation (viṣṭa) described as the samaya of the Vajra family. Once that wisdom arises, there will be no fault of hatred, just like poison killed by the power of mantra. The subjugation described in the evil scriptures of tirthikas (non-Buddhists) etc. is not considered a samaya of the Vajra family. The nature of the eleventh point is the same as just described, and its indicator is also the same. Emptiness (śūnyatā) transcends the expressive sound and the object of conceptualization, and is not established in any aspect of elaboration (prapañca) such as existence or non-existence. If the emptiness of the Yogācāra school could also be applied here, it would contradict the non-establishment of the apprehended object of elaboration, because in that school, the dharmadhātu (realm of phenomena) is truly established. If it cannot be applied, then in this tantric school, identifying the understanding of emptiness with the dharmadhātu-jñāna (wisdom of the realm of phenomena) would be contradictory. Answer: It is perfectly applicable, and even though it is the ultimate truth, clinging to it as a sign is not contradictory, just as clinging to the Buddha as a sign is said to be abandoned. The twelfth point, having faith (śraddhā), refers to rejoicing in the qualities of the Three Jewels (Triratna), that is, the mindstream of others, and the person who possesses that, the mind of other people.

ོན་ཏན་སྔ་མ་དང་མི་ལྡན་པར་བྱེད་དོ། །བཅུ་གསུམ་པ་ནི། དམ་ཚིག་ཅེས་པ་ནི་བཟའ་བ་དང་། མི་འབྲལ་བ་དང་། བསྟེན་པ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་པའི་དམ་ཚིག་ཏུ་བཤད་པ་རྣམས་བསྟེན་པའི་སྐབས་སུ་བབ་པ་དང་། མཐུ་ཡོད་བཞིན་དུ་མི་བསྟེན་པ་ནི་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པའི་ཚེ་ན་དངོས་གཞིའོ། །འདི་དང་བཅུ་བཞི་པ་སོགས་སུ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཀུན་སྤྱོད་ལ་ཁྱད་དུ་བསད་པའི་བློས་ཀུན་ནས་བསླང་བ་དགོས་ཤེས་གསུང་ངོ་། །ཤ་ལྔ་དང་བདུད་རྩི་ལྔ་ལ་ཁྱད་གསོད་ཀྱི་བསམ་པས་མི་བསྟེན་པ་འདི་ནི་དབང་གཉིས་པ་ལ་ལྟོས་པའི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་སྟེ། བུམ་དབང་གི་བཟའ་བའི་དམ་ཚིག་ཏུ་བཤད་ཀྱང་། བུམ་དབང་ལས་ཐོབ་པའི་སྡོམ་པ་དེ་གཏོང་བར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཤ་ལྔ་དང་བདུད་རྩི་ལྔ་བསྟེན་པའི་སྡོམ་པ་ནི་བུམ་དབང་ལས་ཐོབ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བཅུ་བཞི་པ་ནི། དྲང་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན། བུད་ 6-4-58a མེད་ལ་རིགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྨོད་པ་དང་། ངེས་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལ་སྨོད་པ་སྟེ། ཤེས་རབ་རང་བཞིན་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བཅུ་བཞི་པོ་དེའི་ནང་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཐེག་པ་ནས་ཉེས་པར་བཤད་པ་ཡང་མང་མོད་ཀྱང་། ཉེས་པ་ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་པར་དང་། སྡོམ་པའི་རྩ་བ་དང་འགལ་མི་འགལ་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འབྱེད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། བཤད་པ་དེ་དག་ནི་སོ་ཐར་དང་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་མི་འཆད་པ་དང་། རྣམ་སྨིན་ཀྱང་། མནར་མེད་ཀྱི་དམྱལ་བ་ལས་ལྕི་བར་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲེལ་ཆེན་གྱི་དགོངས་པ་ལ། རྩ་ལྟུང་དང་པོ་ཁོ་ན་ལས་གཞན་ལ་ཕམ་པ་མི་འཆད་པར་འདོད་པ་དང་། རྩ་ལྟུང་དངོས་གཞི་དང་ཕམ་པ་དོན་གཅིག་པར་འཆད་པ་དག་དང་། རྩ་ལྟུང་དངོས་གཞིས་སྡོམ་པ་མི་གཏོང་ཞིང་། ཕམ་པས་གཏོང་བར་འདོད་པ་དང་། འཚོ་བ་དང་ཕྲལ་བ་ཞེས་པའི་དོན། སྲོག་དང་བྲལ་བ་ལ་འདོད་པ་སོགས་མི་མཐུན་པ་དུ་མ་སྣང་ཡང་། ཕམ་པ་དང་རྩ་ལྟུང་དངོས་གཞི་སོ་སོར་འབྱེད་པ་ཉིད་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་གཞི་ཙམ་ལ་ནི་བཤགས་བསྡམས་ཀྱིས་འདག་པ་དང་། སྡོམ་པ་སླར་བླང་དུ་ཡོད་པ་དང་། དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་རྣམ་སྨིན་རྡོ་རྗེའི་དམྱལ་བ་མྱོང་བའི་ངེས་པ་མེད་པར་བཤད་ལ། དངོས་གཞིའི་ལྟུང་བ་དེ་བཤགས་ཚད་དུས་ལས་འདས་པ་ན་ཕམ་པ་ལྟ་བུའི་ཉེས་པར་བཤད་ཅིང་། དེའི་དོན་ཀྱང་འདུལ་བ་ནས་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་བྱུང་བ་ལ་ཆད་ལས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་། སྡོམ་པ་སླར་བླང་དུ་མེད་པ་དང་འདྲ་བར། འདིར་ཡང་བཤགས་ཚད་དུས་ལས་འདས་ན་བཤགས་ཀྱང་མི་འདག་པ་དང་། དེའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་རྣམ་སྨིན་རྡོ་རྗེའི་དམྱལ་བ་མྱོང་ངེས་པ་དང་། ཚེ་དེ་ལ་སྡོམ་པ་སླར་བླང་དུ་མེད་པར་དགོངས་པའོ། །ལྷག་མ་བཅུ་གསུམ་པོ་ལའང་ཕམ་པའི་རྣམ་བཞག་བཞེད་པ་ཉིད་ལེགས་པ་ཡིན་ཏེ། བཅུ་གསུམ་པོ

【現代漢語翻譯】會使以前的功德不具足。第十三條是，『誓言』指的是關於食用、不分離、依止和享用的誓言，當需要依止時，有能力卻不依止，超過時限則是根本墮。要知道，從這一條和第十四條等開始，需要以輕蔑秘密真言行為的心態來發起。不以輕蔑的心態依止五肉和五甘露，這是相對於第二個灌頂的根本墮，雖然在寶瓶灌頂中說是食用的誓言，但不能因此捨棄從寶瓶灌頂獲得的戒律，因為依止五肉和五甘露的戒律不是從寶瓶灌頂獲得的。第十四條是，如果從不了義的角度來說，就是以種姓來誹謗婦女；如果從了義的角度來說，就是誹謗空性的智慧，因為說是智慧自性。這樣，在這十四條中，雖然有很多是從波羅蜜多乘中說過的過失，但需要從過失大小的區別，以及是否違背戒律的根本等方面來區分，因為這些說法不會被解釋為別解脫戒和菩薩戒的根本墮，果報也不會比無間地獄更重。在《釋論》的觀點中，有人認為除了第一個根本墮之外，其他的都不算是失敗；有人認為根本墮的真實和失敗是同一個意思；有人認為根本墮的真實不會捨棄戒律，而失敗會捨棄戒律；還有人認為『與生命分離』的意思是與生命分離等等，雖然有很多不同的說法，但區分失敗和根本墮的真實才是正確的觀點，因為僅僅是真實，可以通過懺悔來清凈，可以重新受戒，也沒有因為這個原因而必定要感受金剛地獄的果報。如果超過了真實的墮落的懺悔時限，就會被說成是像失敗一樣的過失，其含義也類似於從律藏中出現的隱瞞失敗而被處以懲罰，無法重新受戒一樣，這裡也是如果超過了懺悔的時限，即使懺悔也無法清凈，並且因為這個原因，必定會感受金剛地獄的果報，並且此生無法重新受戒。對於剩下的十三條，也最好是接受失敗的分類，因為十三條。

【English Translation】 It will cause the previous merits to be incomplete. The thirteenth is, 'Samaya' (dam tshig, vows) refers to the vows regarding eating, non-separation, reliance, and enjoyment. When it is time to rely, and one has the ability but does not rely, exceeding the time limit is the root downfall. It should be known that from this and the fourteenth onwards, it is necessary to initiate with a mind of despising the conduct of secret mantras. Not relying on the five meats and five amritas with a contemptuous mind is a root downfall relative to the second initiation. Although it is said in the vase initiation as a vow of eating, it cannot abandon the precepts obtained from the vase initiation, because the precepts of relying on the five meats and five amritas are not obtained from the vase initiation. The fourteenth is, if from the perspective of provisional meaning, it is to revile women by lineage; if from the perspective of definitive meaning, it is to revile the wisdom of emptiness, because it is said to be the nature of wisdom. Thus, among these fourteen, although there are many faults mentioned from the Paramita Vehicle, it is necessary to distinguish from the difference in the size of the faults, and whether or not they violate the root of the precepts, because these statements will not be explained as the root downfalls of the Pratimoksha and Bodhisattva vows, and the karmic result will not be heavier than the Avici Hell. In the view of the Great Commentary, some believe that other than the first root downfall, the others are not considered failures; some believe that the reality of the root downfall and failure are the same meaning; some believe that the reality of the root downfall does not abandon the precepts, while failure abandons the precepts; and some believe that the meaning of 'separation from life' is separation from life, etc. Although there are many different views, distinguishing between failure and the reality of the root downfall is the correct view, because only the reality can be purified through confession, and one can retake the vows, and there is no certainty of experiencing the Vajra Hell as a result of this reason. If the time limit for confessing the real downfall has passed, it will be said to be a fault like failure, and its meaning is similar to being punished for concealing failure from the Vinaya, and being unable to retake the vows. Here, too, if the time limit for confession has passed, even confession will not purify, and because of this reason, one will surely experience the Vajra Hell, and one cannot retake the vows in this life. For the remaining thirteen, it is best to accept the classification of failure, because the thirteen.

འི་བཤགས་ཚད་དུས་ངེས་པ་ཅན་ལས་ 6-4-58b འདས་ན་བཤགས་པས་མི་འདག་པ་ལས་འོས་མེད་ཅིང་། དེའི་ཚེ་ན་སྡོམ་པ་སླར་བླང་དུ་མེད་པར་རིགས་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དུས་ལས་འདས་ཀྱང་འདག་སྟེ། ཚེ་རབས་འཁོར་བ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་མཚམས་མེད་ལྔ་བཤགས་དགོས་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་ཀྱང་བཤགས་པས་འདག་པར་ཐལ་བ་དང་། དེ་ལ་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་སླར་ཡང་བླང་དུ་ཡོད་པར་ཐལ་བ་དང་། དུས་འདས་ནས་ཀྱང་བཤགས་སུ་ཡོད་ན། བཤགས་ཚད་དུས་འདས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཀྱང་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཚེ་ལྷག་མ་རྣམས་ཀྱི་དུས་འདས་ཀྱི་ཚད་གང་ཞེ་ན། རྡོ་རྗེའི་སློབ་དཔོན་གཅིག་ལྡན་འཚོ་བ་དང་ཕྲལ་བའི་བཤགས་ཚད་ལོ་གསུམ་ཚུན་ཆད་དུ་བཤད་པའི་རིགས་པས་བཀའ་འདས་སོགས་ལྷག་མ་རྣམས་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །འཚོ་བ་ཞེས་པ་ཡང་སྲོག་ཁོ་ནའི་ལ་འཆད་པའི་ངེས་པ་མེད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། སྲོག་དང་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས། །ཤེས་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ ཐུན་མོང་དུ་གྲགས་པའི་ཡན་ལག་བརྒྱད་བཤད་པ། གཉིས་པ་ཡན་ལག་གི་ལྟུང་བ་བརྒྱད་བཤད་པ་ལ། རྩ་ཚིག་གོང་དུ་དྲངས་པ་དེ་དག་ལས་ཅུང་ཟད་མི་མཐུན་པ་འགྲེལ་ཆེན་དུ་འབྱུང་བ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། དེ་ནས་ཕྱོགས་མཐུན་ཡན་ལག་ནི། །དམ་མེད་རིག་མ་བསྟེན་མི་བྱ། །ཚོགས་ཀྱི་འཁོར་ལོར་རྩོད་པ་སྤང་། །མ་གསུངས་པ་ཡི་རིག་མ་ལ། །དམ་ཚིག་བདུད་རྩི་བླང་མི་བྱ། །གསང་ཆོས་དུས་ལྡན་བསྟེན་པར་བྱ། །ཆོས་འདི་གྲེ་མོའི་གཏམ་མི་བྱ། །ཉན་ཐོས་ནང་དུ་ཞག་བདུན་མིན། །རྣལ་འབྱོར་ཡེ་ཤེས་མི་ལྡན་པར། །རྡོ་རྗེ་འཛིན་པར་ཁས་མི་བླང་། །དུས་མིན་གསང་ཆོས་བསྟན་པ་མིན། །འདིར་འགལ་ཡན་ལག་ལྟུང་བར་བརྗོད། །ཅེས་འབྱུང་ལ། གོང་དུ་དྲངས་པའི་བརྒྱད་ཚན་གཉིས་པོ་དང་ངོས་འཛིན་མི་མཐུན་པ་ཆེར་མེད་པས། ཕན་ཚུན་བསྒྲིབས་པ་ལས་ཚིག་གི་དོན་ནི་ཕལ་ཆེར་ཤེས་ནུས་པས་རྣམ་པར་མ་སྤྲོས་སོ། །ཡན་ལག་ཅེས་པའི་དོན་ནི་རྩ་བར་གྱུར་པ་མ་ཡིན་པས་ན་ 6-4-59a འདིའི་ཉེས་པས་སྡོམ་པ་མི་གཏོང་ཡང་དངོས་གྲུབ་ཀྱི་གེགས་སུ་འགྱུར་བའོ། །འདི་ཡང་བཤགས་ཚད་མ་འདས་ཀྱི་བར་དུ་ནི་ཉེས་བྱས་ཀྱི་མིང་ཅན་དུ་འཇོག་ལ། འདས་པའི་ཚེ་ན་སྦོམ་པོའི་མིང་ཐོབ་པས་སྦོམ་པོ་བརྒྱད་ཅེས་པའི་མིང་གིས་ཀྱང་བསྟན་ནོ། །འདིའི་བཤགས་པ་དུས་ལས་འདས་ཀྱང་། ཕམ་པ་དང་འདྲ་བར་རྒྱུད་གསོར་མི་རུང་དུ་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཙམ་གྱིས་སྡོམ་པ་མ་བཏང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ན་ཡང་བཤགས་པའི་ཚད་ཇི་ཙམ་ཞིག་གིས་འདས་པ་དེ་ཙམ་གྱི་དུས་དང་མཉམ་པར་བཤགས་པའི་ཐབས་ལ་འབད་དགོས་པ་སྟེ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལྟར་ན། དགེ་འདུན་ལྷག་མའི་ལྟུང་བ་དང་འདྲ་བར་ཆད་ལས་ལ་གནས་དགོས་པར་དགོངས་སོ། །རྩ་བ་དང་ཡན་ལག་གི་ཉེས་པའི་དངོས་གཞི་ཙམ་དུ

【現代漢語翻譯】如果超過了懺悔的限定時間，沒有其他方法可以彌補，而且在這種情況下，按照邏輯，戒律是無法重新受持的。如果有人說，即使超過了時間也可以懺悔，就像需要懺悔無數世輪迴中的五無間罪一樣。那麼，這樣就會導致即使是隱瞞的墮罪（藏文：ཕམ་པ་，含義：失敗）也可以通過懺悔來彌補，並且比丘的戒律可以在同一世重新受持。如果超過時間仍然可以懺悔，那麼關於懺悔限定時間的規定也就不合理了。如果這樣，其他剩餘罪過的超期標準是什麼呢？根據金剛上師在世或去世后，懺悔期限為三年內的說法，對於違背教令等剩餘罪過也應如此。『在世』一詞不一定僅指生命，正如所說：『生命、身體和受用，分為三種來解釋。』共同宣說的八支懺悔：第二，宣說八支墮罪，與前面引用的根本文略有不同的是《釋論》中的說法，如雲：『之後，隨順的支分是：不應依止無誓言的明妃，應避免法會輪中的爭論，不應從沒有宣說的明妃那裡接受誓言甘露，應按時依止秘密法，不應將此法作為閑聊，不應在聲聞眾中超過七天，不應在不具備瑜伽智慧的情況下自稱金剛持，不應在非時傳授秘密法，在此違背被稱為支分墮罪。』以上所引用的兩組八條內容在認識上沒有太大差異，相互補充，詞義大致可以理解，所以不再詳細解釋。支分的意思是因為不是根本，所以此罪不會捨棄戒律，但會成為成就的障礙。這也一樣，在懺悔期限未過之前，被稱為惡作，超過期限則被稱為粗罪，因此也用『八粗罪』來表示。此懺悔即使超過時間，也不會像墮罪一樣導致相續無法恢復，因為僅憑此不會捨棄戒律。即使如此，也必須努力在超過懺悔期限多久的時間內，以相同的時間來懺悔，就像時輪一樣，應被視為需要接受僧殘罪的懲罰。對於根本罪和支分罪的實質內容，僅作如此說明。

【English Translation】 If the confession limit is exceeded, there is no other way to atone, and in that case, logically, the vows cannot be retaken. If someone says that even if the time has passed, one can still confess, just as one needs to confess the five inexpiable sins of countless lifetimes of samsara. Then, this would lead to the consequence that even concealed Parajika (Tibetan: ཕམ་པ་, meaning: defeat) can be atoned for through confession, and that a Bhikshu's vows can be retaken in the same lifetime. If one can still confess after the time has passed, then the stipulation regarding the confession limit would also be unreasonable. If so, what is the standard for exceeding the time limit for other remaining transgressions? According to the reasoning that the confession period is within three years after the Vajra Master is alive or has passed away, the same should apply to remaining transgressions such as violating the command. The term 'alive' does not necessarily refer only to life, as it is said: 'Life, body, and possessions are divided into three to explain.' The Eight Branches of Confession Commonly Proclaimed: Secondly, the eight branch downfalls are explained, which differ slightly from the root text quoted above, as stated in the commentary: 'Then, the corresponding branches are: one should not rely on a consort without vows, one should avoid disputes in the assembly circle, one should not take the nectar of vows from a consort who has not been proclaimed, one should rely on secret teachings at the proper time, one should not use this teaching as idle gossip, one should not stay among the Shravakas for more than seven days, one should not claim to be a Vajra Holder without possessing yogic wisdom, one should not teach secret teachings at the wrong time; here, violating these is called a branch downfall.' The two sets of eight mentioned above do not differ greatly in recognition, and they complement each other, so the meaning of the words can be roughly understood, and therefore will not be explained in detail. The meaning of 'branch' is that because it is not fundamental, this transgression will not cause one to abandon the vows, but it will become an obstacle to accomplishment. Similarly, before the confession period has passed, it is called a misdeed, and after the period has passed, it is called a gross transgression, so it is also referred to as the 'Eight Gross Transgressions.' Even if this confession exceeds the time limit, it will not cause the continuum to be irreparable like a Parajika, because one will not abandon the vows solely on this basis. Even so, one must strive to confess for the same amount of time that the confession period has been exceeded, just like the Wheel of Time, and it should be regarded as requiring to undergo the penalty of Sanghavasesa. This is just a brief explanation of the essence of the root and branch transgressions.

་འདྲ་ཡང་། ལྕི་ཡང་གི་རིམ་པ་ནི་ཀུན་སློང་གི་ཉོན་མོངས་ལ་ཆེ་ཆུང་གི་དབང་གིས་མང་པོར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་འདི་ལ་ནི་ཡིད་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བར་ནི་ཀུན་སློང་གི་རིམ་པ་ཇི་ལྟར་ཡོད་ཀྱང་། བཅས་པ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་ཚེ་ལུས་ངག་གི་སྦྱོར་བ་རྫོགས་པ་ཉིད་གཙོ་ཆེ་བས་ན། བཅས་ལྟུང་གི་ལྕི་ཡང་ཀུན་སློང་གི་བསམ་པས་འབྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། ༈ འགྲེལ་ཆེན་གྱི་ལུགས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། བཅོ་ལྔ་པའི་སྡེ་ཚན་དང་། བདུན་པའི་སྡེ་ཚན་དང་། དྲུག་པའི་སྡེ་ཚན་ནོ། །དང་པོ་ནི། གོང་དུ་དྲངས་པའི་རྩ་ཚིག་དེ། དམ་ཚིག་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་བྱ་བའི་བསྟན་བཅོས་སུ་ཚིག་ཉུང་ངུས་བཤད་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། མཆོད་དང་བསྙེན་བསྒྲུབ་དུས་ལས་འདས། །རང་གི་ལྷ་ལའང་བླང་དོར་བྱ། །ལྷ་གཞན་འཇིག་རྟེན་པ་ལ་དགའ། །དངོས་པོ་ཐེར་ཟུག་ཞེན་ཞིང་བསྒོམ། །དབང་མ་རྫོགས་པར་གཞན་ལ་བསྐུར། །གསང་སྔགས་རྙེད་བཀུར་དོན་དུ་བསྟེན། །འོག་མའི་བསླབ་པ་ཁྱད་དུ་གསོད། །ཉིད་ཕྱིར་རང་ཚུལ་གོང་མར་སྟོན། །ནུས་མིན་ཕྲིན་ལས་བརྩོན་པ་དང་། །དོན་མེད་སྙོམས་ལས་ཀྱིས་གནས་བྱེད། །དམན་པའི་སྤྱོད་པ་ 6-4-59b བྱེད་ལ་དགའ། །འཇིག་རྟེན་གཡེང་བས་དུས་འདས་དང་། །ཉམས་པ་ཡལ་བར་འདོར་བྱེད་ཅིང་། །རང་ཚུལ་སྤྱོད་པ་འདོར་བྱེད་པ། །འདི་རྣམས་ལྟུང་བར་གསུངས་པ་ཡིན། །ཞེས་པ་འདི་ཙམ་གྱིས་གོང་དུ་གྲངས་པའི་རྩ་ཚིག་གོ་བར་ནུས་པས་རྣམ་པར་མ་སྤྲོས་སོ། །གཉིས་པ་བདུན་ཚན་ནི། དང་པོ་ལྔ་ནི་རྩ་ཚིག་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་མིན་པར་དགེ་མི་འཇུག །དགེ་བ་ཇི་སྙེད་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོ་བས་ཟིན་པར་བྱེད་པའོ། །རྣམ་ཤེས་འཕོ་བའི་དེ་ཉིད་ཤེས། །ཤེས་པ་ནི། འཆི་བའི་དུས་ཤེས་པ་དང་། དུས་ལ་མ་བབ་པར་མི་འཕོ་བ་དང་། འོད་གསལ་ལས་ལྡང་བའི་དུས་ཤེས་པའོ། །ཞེས་གསུངས། གསུམ་པ་དྲུག་ཚན་ནི། གོང་དུ་དྲངས་པའི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་དེ་ཉིད་དོ། ། ༈ ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པའི་དམ་ཚིག་ཕྱོགས་ཙམ་བསྟན་པ། བཞི་པ་ངེས་དོན་གྱི་སྡོམ་པའི་དམ་ཚིག་ཕྱོགས་ཙམ་བསྟན་པ་དེའི་དོན་བཤད་པ་ལ། ཐོག་མར་སྲོག་གཅོད་པ་ཞེས་སོགས་ལ། ཕྱི་ནང་གི་དབྱེ་བས་གཉིས་གཉིས་སུ་ཕྱེ་ནས་བཤད་པར་བྱ་བ་ལས། མཚམས་མེད་ལྔ་དང་། བླ་མ་དང་བསྟན་པ་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཏེ་དམྱལ་བར་འགྲོ་ངེས་ཀྱི་ལས་བྱེད་པ་ལ་སྔགས་པ་མངོན་ཤེས་དང་ལྡན་པ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་རྟོགས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱི་མཚན་འཛིན་ལས་གྲོལ་བས་མངོན་སྤྱོད་ཀྱི་ལས་བྱེད་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ལྟ་བ་ངན་པ་ལས་དབྱུང་བའི་ཕྱིར་རྫུན་གྱི་ཚིག་སྨྲ་བ་དང་། ཆགས་པས་ཡི་དགས་དང་དུད་འགྲོར་འགྲོ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ནོར་དང་བུད་མེད་འཕྲོག་པ་དང་། རིགས་ཀྱི་

【現代漢語翻譯】即使相似，輕重的程度也因發心的煩惱大小而異，因為大乘以意為主。在聲聞的戒律中，無論發心的程度如何，在制定戒條時，以身語的行為是否完成為主，因此，戒律的輕重不是以發心的想法來區分的。關於《大疏》的宗派的詳細解釋：第三部分分為三類：十五類、七類和六類。第一類：上面引用的根本偈頌，在名為《誓言海》的論著中以簡短的詞語解釋如下：『供養和修持超過時間，對自己的本尊也進行取捨，喜歡其他世間神，執著于真實的物體並禪修，未圓滿灌頂就傳給他人，爲了名利而依止密咒，輕視下部的學處，爲了自己而在上師前炫耀，無能力卻努力行事業，無意義地懶惰度日，喜歡做低劣的行為，被世間瑣事浪費時間，拋棄已失壞的誓言，捨棄自己的行為。』這些都被說是墮罪。僅僅這些就能理解上面列舉的根本偈頌，因此不再詳細解釋。第二類，七類：前五個與根本偈頌相同。『未成菩提不入善，』意思是，所有善行都要回向圓滿菩提。『知曉轉識之自性，』知曉是指：知曉死亡的時間，不在非時轉移，以及知曉從光明中起立的時間。第三類，六類：與上面引用的文字完全相同。關於略示決定意義之律儀：第四，略示決定意義之律儀，解釋其意義時，首先是殺生等，分為內外兩種來解釋。不做造作五無間罪、危害上師和佛法，必定墮入地獄的行為，對於具有神通和證悟的密咒士，以及證悟空性之義、從世間八法之執著中解脫的人，可以做顯現的行為。同樣，爲了從惡見中解脫而說謊言，爲了阻止貪慾之人墮入餓鬼和畜生道而搶奪財物和婦女，對於種姓的...

【English Translation】 Even if similar, the degree of severity varies greatly depending on the magnitude of afflictions in motivation, because this Mahayana emphasizes the mind. In the Vinaya of the Shravakas, no matter what the level of motivation, the completion of physical and verbal actions is paramount when establishing precepts. Therefore, the severity of violations is not distinguished by the intention of the motivation. Detailed explanation of the Great Commentary's system: The third part is divided into three categories: fifteen, seven, and six. The first is: The root text quoted above is explained in concise words in the treatise called 'Ocean of Samaya' as follows: 'Offerings and practices exceeding the time, even one's own deity is subject to acceptance and rejection, delighting in other worldly deities, clinging to real objects and meditating, transmitting to others without complete empowerment, relying on secret mantras for gain and honor, despising the lower trainings, showing oneself superior to the guru for one's own sake, striving for activities without ability, abiding in laziness without purpose, delighting in performing inferior actions, wasting time with worldly distractions, abandoning deteriorated vows, abandoning one's own conduct. These are said to be transgressions.' Just this much is enough to understand the root text enumerated above, so it is not elaborated. The second category, seven: The first five are as in the root text. 'Not entering virtue without Bodhi,' meaning that all virtuous deeds are to be dedicated to complete Bodhi. 'Knowing the very nature of consciousness transference,' knowing means: knowing the time of death, not transferring untimely, and knowing the time of rising from clear light. The third category, six: It is the same as the sound quoted above. A brief explanation of the Samaya of Definitive Meaning: Fourth, a brief explanation of the Samaya of Definitive Meaning, explaining its meaning, starting with killing, etc., to be explained by dividing into two, inner and outer. Not doing actions that create the five inexpiable sins, harm the guru and the Dharma, and are certain to lead to hell, for a mantra practitioner with clairvoyance and realization, and one who has realized the meaning of emptiness, liberated from the attachment to the eight worldly concerns, can perform manifest actions. Similarly, speaking false words to liberate from wrong views, and seizing wealth and women to prevent those with attachment from falling into the preta and animal realms, for the sake of lineage...

ང་རྒྱལ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཤ་ལྔ་དང་བདུད་རྩི་ལྔ་བསྟེན་པའོ། །ནང་ངེས་པའི་དོན་དུ་ནི། སྲོག་ཅེས་པ་ལས་ཀྱི་རླུང་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཅོད་པ་དང་། རྫུན་གྱི་ཚིག་ནི་གཞོམ་དུ་མེད་པའི་སྒྲས་སེམས་ཅན་ལ་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། གཞན་གྱིས་མ་བྱིན་པའི་བདེ་བ་ཆེན་པོ་ལེན་པ་དང་། ཕ་རོལ་བུད་མེད་འཕྲོག་པ་ནི་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་མོ་དབང་དུ་བྱེད་པ་དང་། ཆང་དང་སྒྲོན་མ་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་། ཡུལ་རྣམས་ཞེས་པ། གཟུང་ 6-4-60a འཛིན་གཉིས་སུ་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །འོ་ན་འདི་དག་རིགས་ལྔ་པོ་གང་གི་དམ་ཚིག་གང་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། ཇི་སྐད་དུ། རྡོ་རྗེའི་རིགས་ལ་སྲོག་གཅོད་དེ། །ཞིང་བཅུ་རླུང་དང་རྟོག་པར་གསུངས། །རིན་ཆེན་རིགས་ལ་མ་བྱིན་ལེན། །ནོར་དང་བུད་མེད་ཐེག་པ་ཆེ། །པད་མའི་རིགས་ལ་ཕྱག་རྒྱ་བཞི། །བུད་མེད་ཉིད་ཡིན་དེ་བསྟེན་པའོ། །ལས་ཀྱི་རིགས་ལ་རྫུན་དུ་སྨྲ། །སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཆོས་སྟོན་པའོ། །འཁོར་ལོའི་རིགས་ལ་ཆང་དང་ནི། །ཡུལ་གྱི་བདུད་རྩི་བསྟེན་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། ། ༈ དེས་རང་རྒྱུད་ལ་མ་གོས་པར་བྱ་བའི་ཚུལ། དེ་ལྟར་སྤང་བྱའི་གྲངས་རྣམ་པར་བཞག་པ་བཤད་ནས། གཉིས་པ་དེ་དག་གིས་མ་གོས་པར་སྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཉེས་པའི་གནས་སྤོང་བ་དང་། གཉེན་པོའི་སྟོབས་སྐྱེད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྩོད་མེད་ཀྱི་གཞུང་སྙིང་པོའི་རྒྱན་ལས་ཇི་སྐད་དུ། ཉིན་མཚན་ཀུན་དུ་རབ་བསྒྲིམས་ནས། །གལ་ཏེ་ལྟུང་སོགས་བྱུང་གྱུར་ན། །ཡི་གེ་བརྒྱས་ནི་བྱིན་གྱིས་བརླབ། །ཇི་སྲིད་དུས་ལས་མ་འདས་པར། །དག་པའི་གནས་ལ་ཉེར་གནས་བྱ། །འགྱོད་བཅས་ཉེས་པ་འཕེལ་མེད་འགྱུར། །ཞེས་དང་། སྔགས་པ་རྟག་ཏུ་བག་མེད་པར། །ཉེས་པ་བཏང་སྙོམས་མི་བཞག་ཅིང་། །བག་ཡོད་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་སྒྲུབ། །བླ་མ་དང་ནི་འགྲོགས་པ་དང་། །ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་རྣམས་དང་། །ཀུན་དུ་བལྟ་བས་དམ་ཚིག་བསྲུང་། །སློབ་དཔོན་ལ་སོགས་དམ་ཚིག་ལ། །འཚོ་བ་འཕྲོག་ལ་སོགས་པ་ཡི། །ཡན་ལག་གཙོ་བོ་བྱུང་གྱུར་ན། །ལྷག་པར་ཉེས་པ་འཕེལ་འགྱུར་བས། །དངོས་དེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ནི། །འབད་པས་མྱུར་དུ་སྦྱང་བར་བྱ། །སྦོམ་སོགས་ཕྲ་བ་ཕྲ་བའི་མཐར། །ཉེས་པ་རྟག་ཏུ་བསམ་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་གཉེན་པོའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པ་ནི། དེ་ཉིད་ལས། ཇི་སྐད་དུ། གཉེན་པོའི་སྟོབས་ནི་དོར་མི་བྱ། །རྣམ་པ་ཀུན་དུ་རབ་བསྡམས་ཏེ། །རྣལ་འབྱོར་ལ་ནི་བརྩོན་པར་བྱ། །སེམས་ཅན་ཀུན་ 6-4-60b ལ་ཕན་བསམ་ཞིང་། །རང་གི་དམ་ཚིག་བཟུང་བ་དང་། །མཆོད་པའི་ལས་ལ་མངོན་བརྩོན་བྱ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་མོད། མདོར་བསྡུ་ན། ཐུན་བཞིའི་རྣལ་འབྱོར་དང་། ཐུན་མཚུངས་ཀྱི་ཆོས་སྤྱོད་ལ་འབད་པར་བྱའོ། །གཉེན་པོ་དེ་བསྟེན

【現代漢語翻譯】爲了捨棄我慢，需要依止五肉和五甘露。內在究竟的意義是：『斷命』指的是斷除業之風和分別念；『妄語』指的是以不可動搖的聲音向眾生宣說佛法；『不予取』指的是接受大樂；『奪取他妻』指的是掌握大手印；『酒和燈』指的是俱生喜；『諸境』指的是證悟無二取捨的智慧。』那麼，這些是五種姓中哪一種姓的誓言呢？如經中所說：『金剛部斷命，田十風與分別念。寶生部不予取，財與妻是大乘。蓮花部大手印，即是女人當依止。業部妄語說，宣說空性之法。佛部酒與，境之甘露當依止。』因此，要做到不被自相續所染污的方法。如是宣說了所斷之事的數量和種類之後，第二部分是不被這些所染污的修持方法，分為兩點：捨棄罪惡之處和增長對治之力。第一點是：無可辯駁的論典《心要莊嚴》中說：『日夜精進，若有墮罪等發生，以百字明加持，在未過時之前，安住于清凈之處，心懷後悔，罪業不會增長。』以及，『持咒者應當時刻謹慎，不要放任罪過，要恒常精進，與上師交往，行持梵行，以全面的觀察來守護誓言。』如果對上師等誓言，發生奪取資財等主要支分，罪過會更加增長，因此要加持這些事物，努力迅速地懺悔。對於粗大等細微的罪過，要經常思維。』第二點是增長對治之力，如該論典所說：『對治之力不可捨棄，在一切方面都要嚴加約束，努力修持瑜伽，想著利益一切眾生，守護自己的誓言，精進于供養之事。』等等廣說。簡而言之，就是要努力於四座瑜伽和同等時間的法行。』要依止對治。

【English Translation】 In order to abandon pride, one needs to rely on the five meats and five nectars. The inner ultimate meaning is: 'Cutting off life' refers to cutting off the winds of karma and discursive thoughts; 'False speech' refers to teaching the Dharma to sentient beings with an unshakable voice; 'Taking what is not given' refers to receiving great bliss; 'Seizing another's wife' refers to mastering the Mahamudra; 'Wine and lamps' refer to co-emergent joy; 'Objects' refer to manifesting the wisdom of non-duality of grasping and being grasped.' So, which of the five families are these vows of? As it is said in the scriptures: 'The Vajra family cuts off life, the ten fields are wind and thought. The Ratna family takes what is not given, wealth and wife are the Great Vehicle. The Padma family is the Mahamudra, which is the woman to be relied upon. The Karma family speaks falsely, teaching the Dharma of emptiness. The Buddha family relies on wine and the nectar of objects.' Therefore, the way to prevent oneself from being defiled by one's own mindstream. Having explained the number and types of things to be abandoned, the second part is the practice of not being defiled by them, which is divided into two points: abandoning the places of sin and increasing the power of antidotes. The first point is: As it is said in the indisputable treatise 'The Ornament of Essence': 'Day and night, be diligent, if there are transgressions, etc., bless them with the Hundred Syllable Mantra, before the time has passed, abide in a pure place, with remorse, the sins will not increase.' And, 'The mantra practitioner should always be careful, not letting go of sins, but always be diligent, associate with the guru, practice celibacy, and protect the vows with comprehensive observation.' If the main branches of vows to the guru, such as taking away wealth, etc., occur, the sins will increase even more, so bless these things and strive to quickly purify them. For gross and subtle sins, always contemplate them.' The second point is to increase the power of antidotes, as the treatise says: 'The power of antidotes should not be abandoned, in all aspects, be strictly restrained, strive to practice yoga, thinking of benefiting all sentient beings, keeping one's own vows, and diligently engaging in the work of offerings.' And so on, extensively explained. In short, one must strive for the four sessions of yoga and the Dharma practice of equal time. Rely on the antidotes.

་པའི་ཐབས་སུ་ནི་དམ་ཚིག་བསྲུང་བའི་ཕན་ཡོན་བསམ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། གསང་བའི་མཛོད་ལས། དབང་བསྐུར་ཡང་དག་སྦྱིན་ལྡན་ན། །སྐྱེ་དང་སྐྱེ་བར་དབང་བསྐུར་འགྱུར། །དེ་ཡིས་སྐྱེ་བ་བདུན་ན་ནི། །མ་བསྒོམ་པར་ཡང་དངོས་གྲུབ་འཐོབ། །ཅེས་དང་། དམ་ཚིག་ལྔ་པ་ལས། གལ་ཏེ་ལྟུང་བ་མེད་གྱུར་ན། །སྐྱེ་བ་བཅུ་དྲུག་དག་ལ་འགྲུབ། །ཅེས་དང་། འདུས་པའི་རྒྱུད་དུ། དཔལ་གསང་བ་འདུས་པ་ལ་དགའ་བས། དམ་ཚིག་ལ་གནས་ཤིང་བསྒྲུབས་ན་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་མངོན་པར་འཚང་རྒྱའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གནས་སྐབས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཀྱང་། དམ་ཚིག་བསྡུས་པ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། དམ་ཚིག་མ་ཉམས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། ཚེ་རིང་བ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་ཆེ་བ་དང་། ཅི་བསམ་འགྲུབ་པ་དང་། མཐུ་དང་བྱིན་རླབས་ཆེ་བ་དང་། བཀྲ་ཤིས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ གལ་ཏེ་ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའི་ཐབས། གསུམ་པ་ཉམས་ན་ཕྱིར་འཆོས་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཉེས་པ་བཤགས་པ་དང་། སྡོམ་པ་སླར་ལེན་པའོ། །དང་པོ་ལ། བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་ནི་གཉིས་ཏེ། ཕམ་པར་གྱུར་ཟིན་པ་དང་། དེར་མ་གྱུར་པའི་ལྟུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་ནི། བཤགས་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཉེས་པ་བསྲབས་པར་འགྱུར་མོད། ཚེ་དེ་ལ་སྡོམ་པ་སླར་གསོ་བའི་སྐལ་བ་མེད་པ་དང་། རྣམ་སྨིན་རྡོ་རྗེའི་དམྱལ་བ་མྱོང་ངེས་སུ་འཆད་དགོས་པ་ཉིད་འགྲེལ་ཆེན་གྱི་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་དང་ཆ་མཐུན་པའི་རྩ་ལྟུང་གི་དབྱེ་བ་བཤད་པའི་དགོངས་པ་དང་། དགོས་པ་ལ་བརྟགས་པས་སོ། །གཉིས་པ་དེར་མ་གྱུར་པའི་ལྟུང་བ་ལ་ལྕི་ཡང་གི་རིམ་པ་མང་པོ་དག་ 6-4-61a ལས། ཡང་བ་རྣམས་ལྟ་ཅི་སྨོས། ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དངོས་གཞི་ཡང་བཤགས་པས་འདག་པར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལས། ཇི་སྐད་དུ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་གང་ཞིག་དག་པའི་སླད་དུ་སླར་ཡང་དཀྱིལ་འཁོར་འདིར་ནི་འཇུག་བྱ་སྟེ། ཞེས་དང་། གཤིན་རྗེའི་གཤེད་ཀྱི་རྒྱུད་ལས། གལ་ཏེ་བག་མེད་གྱུར་པ་ཡིས། །བླ་མའི་དམ་ཚིག་ལས་ཉམས་ན། །དེས་ནི་དཀྱིལ་འཁོར་བྲིས་བྱས་ལ། །བདེ་གཤེགས་རྣམས་ལ་ཉེས་པ་བཤགས། །ཤེས་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་འཇུག་པའི་ཆོ་ག་ཙམ་ཞིག་སྔོན་འགྲོ་དང་། དངོས་གཞི་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཆ་ཚང་བ་ལས་ཉེས་པ་བཤགས་པར་གསུངས་པ་དང་། ཡང་བཟླས་བརྗོད་དང་སྦྱིན་སྲེག་ལ་བརྟེན་ནས། ཉེས་པ་འདག་པའི་ཚུལ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། གསང་བ་སྤྱི་རྒྱུད་ལས། ཇི་སྐད་བཤད་པའི་དམ་ཚིག་རྣམས། །གལ་ཏེ་ཉམས་བར་གང་གྱུར་པ། །དེ་ནི་རང་གི་སྙིང་པོའི་སྔགས། །ཆིག་འབུམ་དུ་ནི་བཟླས་བརྗོད་བྱ། །ཡང་ན་མེས་རྨོངས་བྱེད་པའི་གཟུངས། །སྟོང་དུ་བཟླས་བརྗོད་བྱས་ཀྱང་རུང་། །ཡང་ན་ཞི་བའི་སྦྱིན་སྲེག་བྱ། །ཡང་ན་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ཡང་འཇུག །ཅེས་སོ།

【現代漢語翻譯】關於守護誓言的利益，正如《秘密藏》中所說：'如果圓滿地給予灌頂，生生世世都會得到灌頂。因此，七世之中，即使不修持也能獲得成就。'《五種誓言》中說：'如果沒有任何墮落，十六世就能成就。'《集經》中說：'吉祥秘密集，如果安住于誓言並修持，今生就能證得正覺。' 暫時的利益，正如《誓言彙集》中所說：'不違背誓言的利益是：長壽、財富增長、一切如願、力量和加持強大、吉祥如意。' 如果違背誓言，補救的方法有二：懺悔罪過和重新受戒。首先，關於懺悔。需要懺悔的罪過有兩種：已經成為失敗的罪過和尚未成為失敗的墮落。對於前者，雖然通過詳細的懺悔儀式可以減輕罪過，但《釋論》的觀點是，此生沒有機會恢復誓言，並且必定會經歷金剛地獄的果報。這與聲聞乘中隱瞞罪過的情況類似，需要根據根本墮落的分類和必要性來判斷。對於後者，尚未成為失敗的墮落，從輕到重有很多層次。輕微的墮落自不必說，即使是非常嚴重的根本墮落，也可以通過懺悔來凈化。正如《時輪經》中所說：'無論誰犯了根本墮落，爲了凈化，都應該再次進入壇城。'《閻魔敵續》中說：'如果因不謹慎而違背了上師的誓言，就應該繪製壇城，向諸佛懺悔罪過。'這意味著首先需要進行進入壇城的預備儀式，然後通過完整的壇城和儀軌來懺悔罪過。此外，還可以通過唸誦和火供來凈化罪過。《秘密總續》中說：'如果違背瞭如上所述的誓言，就應該唸誦自己的心咒一百萬遍，或者唸誦迷惑之咒一千遍，或者進行息災火供，或者再次進入壇城。'

【English Translation】 Regarding the benefits of keeping vows, as it is said in 'The Secret Treasury': 'If the empowerment is given perfectly, one will receive empowerment in life after life. Therefore, in seven lifetimes, one will attain accomplishment even without practice.' In 'The Five Vows' it says: 'If there is no transgression, one will accomplish in sixteen lifetimes.' In 'The Compendium Sutra' it says: 'Glorious Guhyasamaja, if one abides by the vows and practices, one will attain enlightenment in this very life.' The temporary benefits, as it is said in 'The Condensed Vows': 'The benefits of not breaking vows are: longevity, increase of wealth, fulfillment of all wishes, great power and blessings, and auspiciousness.' If the vows are broken, there are two ways to remedy them: confessing the faults and retaking the vows. Firstly, regarding confession. There are two types of faults to be confessed: those that have already become defeats and those that have not yet become defeats. For the former, although the fault can be lessened through elaborate confession rituals, the Great Commentary's view is that there is no chance to restore the vows in that lifetime, and one will certainly experience the Vajra Hell. This is similar to the case of concealing faults in the Hearer Vehicle, and the distinction of the root downfall must be judged according to the classification and necessity. For the latter, the transgressions that have not become defeats, there are many levels from light to heavy. Needless to say, the lighter ones, even the very heavy root transgressions themselves, are said to be purified by confession. As it is said in the Kalachakra: 'Whoever has committed a root transgression, in order to purify it, should enter this mandala again.' The Yamantaka Tantra says: 'If one carelessly breaks the vows of the guru, one should draw a mandala and confess the faults to the Sugatas.' This means that first, a preliminary ritual of entering the mandala is required, and then the faults are confessed through the complete mandala and ritual. Furthermore, the way to purify faults through recitation and fire offerings is also explained. The Secret General Tantra says: 'If one has broken the vows as described above, one should recite one's own heart mantra one hundred thousand times, or recite the mantra of bewilderment a thousand times, or perform a peaceful fire offering, or enter the mandala again.'

།ཡང་བླ་མ་མཉེས་པར་བྱ་བ་ཚུལ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབས་པས་ཀྱང་རྩ་ལྟུང་འདག་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་མཆོག་ཏུ་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། བཅུ་བཞི་པའི་གཞུང་ལས། མཉམ་པར་བཞག་པས་བླ་མ་ལ། །ཅི་འབྱོར་པ་ཡིས་མཆོད་བྱས་ལ། །ཞེས་དང་། སྙིང་པོ་རྒྱན་ལས་རྩ་ལྟུང་དག་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་གསུངས་པའི་བཅུ་བདུན་པ་འཆད་པ་ན། ཇི་སྐད་དུ། རྡོ་རྗེ་ཡེ་ཤེས་འཐོབ་བྱེད་ཅིང་། །སྐྱེ་བོ་ཀུན་གྱིས་བཀུར་འགྱུར་བ། །དེ་ལྟའི་ཡོན་ཏན་འཐོབ་བྱེད་པའི། །བླ་མ་ལ་ནི་བཀུར་སྟི་དང་། །རྙེད་པ་དང་ནི་རིམ་གྲོ་དང་། །གུས་པ་ཆེན་པོ་རབ་བསྟེན་ན། །སྡིག་ཀུན་རྣམ་འདག་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་དང་། གཞུང་ལས། གང་ཕྱིར་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་ཡི། །དངོས་གྲུབ་སློབ་དཔོན་རྗེས་འབྲང་ 6-4-61b གསུངས། །ཤེས་སོ། །དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་དགོངས་པ་ལས་ནི། བྱིས་པ་འཇུག་པའི་དབང་བདུན་ཙམ་ལ་གནས་པའི་སྔགས་པ་ལ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ན་ཉེས་པ་དེའི་དག་བྱེད་དུ་འགྱོད་སྡོམ་དང་། དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་ལྷ་གྲངས་ཇི་སྙེད་པའི་རིག་པ་སྟོང་ཕྲག་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་བཟླས་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། རྡུལ་ཚོན་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་བཞེངས་ནས་བདག་ཉིད་འཇུག་པ་དང་། བུམ་པ་དང་གསང་བའི་དབང་ལ་གནས་པའི་སྔགས་པ་ལ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ན། འཇུག་པ་ཡན་ཆད་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་དག་གི་སྟེང་དུ་ཆད་ལས་ཉམས་སུ་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། རྗེས་སུ་གནང་བ་ཐོབ་ནས་ཚོགས་ཀྱི་འདུས་པར་ཐུ་བོའི་མིང་ནི་ཆུང་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། ཞེས་སོ། །ཆད་པ་དེ་དུས་ནམ་གྱི་ཚེ་འབྱུང་ན། རྗེས་སུ་གནང་བ་ཞེས་པ་དབང་བསྐུར་བ་ཐོབ་པའི་རྗེས་སུའོ། །དེ་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་དགེ་སློང་ཕམ་པ་ཅན་ཇི་སྲིད་ཆད་པའི་ལས་མནོས་ནས་མི་སྤྱོད་པ་དེ་སྲིད་དུ། དགེ་སློང་གི་ཚོགས་པ་མི་དབང་ཞིང་། དེ་ལྟར་སྤྱོད་པའི་ཚེ་དགེ་སློང་ཀུན་གྱི་གྲལ་མཐར་བཞག་ནས་ཆད་ལས་ལ་གནས་དགོས་པ་དེ་བཞིན་དུ། འདིར་ཡང་བུམ་གསང་གི་སྡོམ་པ་ཅན་ལ་རྩ་ལྟུང་བྱུང་ན། ཇི་སྲིད་འཇུག་པ་དང་དབང་གིས་རྗེས་གནང་མ་ཐོབ་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཚོགས་ཀྱི་གྲལ་མི་དབང་ལ། དེ་ཐོབ་ནས་རིག་པ་འཛིན་པ་ཐ་ཆུང་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་པའོ། །ཡུན་ཇི་ཙམ་གྱི་བར་དུ་ཞེ་ན། ཇི་སྐད་དུ། བརྟུལ་ཞུགས་ངེས་པའི་དབང་གིས་ཤེས་པ། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་བསགས་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པའི་དབང་གིས་ཉེས་པ་ལས་གྲོལ་བར་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུའོ། །བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ནི་བྱིས་པ་འཇུག་པའི་དབང་བདུན་ལས་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་མང་པོ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ནི་དབང་གོང་མ་ལ་ཡིན་ཏེ། མཆོག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཐོབ་པ་མི་ཉམས་པར་བསྲུང་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་ས་ཐོབ་པ་དེའི་ཚེ་སྔོན་གྱི་ 6-4-62a གྲལ་མ

【現代漢語翻譯】此外，如法地取悅上師也被認為是消除根本墮落的最佳方法。正如十四根本戒的論典中所說：'通過禪定，盡己所能地供養上師。' 在《心要莊嚴論》中，講述了二十五種消除根本墮落的儀軌，在第十七種中說：'爲了獲得金剛智慧，爲了受到所有人的尊敬，爲了獲得這樣的功德，對上師給予尊敬、供養、服侍和極大的敬意，所有的罪業都會被徹底清除。' 論典中說：'因此，金剛持（Vajradhara）的成就來自於追隨上師。'要知道！在時輪金剛（Kalachakra）的觀點中，如果僅僅安住於七種兒童入門灌頂的瑜伽士犯了根本墮落，那麼爲了凈化那個罪過，需要先行進行懺悔和誓言，並唸誦三萬六千次壇城本尊數量的明咒。然後，建造彩粉壇城，自己進入其中。如果安住于寶瓶和秘密灌頂的瑜伽士犯了根本墮落，那麼除了上述所有之外，還需要接受懲罰。正如所說：'在獲得允許之後，在會供輪中，他的名字將變得最小。' 那麼，這個懲罰會在什麼時候發生呢？在獲得允許之後，指的是在獲得灌頂之後。就像聲聞乘的比丘犯了波羅夷罪，只要他沒有接受懲罰，他就不能參與比丘僧團的事務。同樣，在接受懲罰時，他必須被安排在所有比丘的最後面，安住在懲罰中。同樣，如果持有寶瓶和秘密誓言的人犯了根本墮落，那麼在他沒有獲得入門和灌頂的允許之前，他不能參與僧團的事務。在獲得允許之後，他必須承認自己是最低等的持明者。那麼，要持續多久呢？正如所說：'通過堅定不移的苦行，通過積累功德資糧和完全清凈的戒律，直到從罪過中解脫為止。' 功德資糧來自於七種兒童入門灌頂，因為作為它的一個分支，需要明顯地積累大量的功德資糧。戒律則來自於更高的灌頂，因為必須守護所獲得的永不改變的戒律而不使其退失。這表明，在獲得果位時，之前的地位...

【English Translation】 Furthermore, pleasing the lama properly is also said to be the supreme method for eliminating root downfalls. As it is said in the treatise on the Fourteen Root Vows: 'Through meditative absorption, offer whatever you can to the lama.' In the Ornament of the Essence, in the explanation of the seventeenth of the twenty-five rituals for purifying root downfalls, it says: 'To obtain vajra wisdom, to be honored by all beings, to obtain such qualities, give the lama respect, offerings, service, and great reverence. All sins will be completely purified.' And the text says: 'Therefore, the accomplishments of Vajradhara (金剛持，Holder of the Vajra) come from following the teacher.' Know this! In the view of the Kalachakra (時輪金剛，Wheel of Time), if a mantra practitioner who abides only in the seven initiations for children commits a root downfall, then to purify that offense, one must first perform confession and vows, and recite thirty-six thousand vidya mantras, the number of deities in the mandala. Then, construct a mandala of colored powders and enter into it oneself. If a mantra practitioner who abides in the vase and secret initiations commits a root downfall, then in addition to all that has been said above, one must also undergo punishment. As it is said: 'After permission has been obtained, in the gathering of the assembly, his name will become the smallest.' When does this punishment occur? 'After permission has been obtained' refers to after having received the initiation. Just as a bhikshu (比丘，monk) of the Hearer Vehicle who has committed a parajika (波羅夷，defeat) is not allowed to participate in the affairs of the sangha (僧伽，community) until he has undergone punishment, and when he does undergo punishment, he must be placed at the very end of all the bhikshus and abide in the punishment, similarly, if someone holding the vase and secret vows commits a root downfall, then until he has obtained permission for entry and initiation, he is not allowed to participate in the affairs of the sangha. After obtaining permission, he must acknowledge himself as the lowest of the vidyadharas (持明者，knowledge holders). How long does it last? As it is said: 'Through steadfast asceticism, through accumulating merit and through perfectly pure discipline, until one is liberated from the offense.' The accumulation of merit comes from the seven initiations for children, because as a branch of it, one must manifestly accumulate a great deal of merit. Discipline comes from the higher initiations, because one must guard the unchanging discipline that has been obtained without allowing it to decline. This indicates that at the time of attaining the ground, the previous status...

ཚམས་སུ་འདུག་པར་དབང་བ་ཡིན་ཏེ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་འདུལ་བར་ཆད་པའི་ལས་ཀྱི་བསླབ་པ་བྱིན་པ་དང་མཚུངས་པར་འཆད་པས་སོ། །སྐབས་འདིའི་ཉེས་པ་དག་བྱེད་དུ་ས་ཐོབ་དགོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཆད་ལས་ཉིད་ཀྱིས་འདག་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར། དབང་གོང་མ་ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་དབང་གཉིས་པོ་ལ་གནས་པའི་སྔགས་པ་ལ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ན། བཤད་མ་ཐག་པའི་ཆད་ལས་དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཆད་པ་དེ་ལེན་པར་ཡང་མ་གནང་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། གོང་མ་ལ་ནི་དག་པ་མེད། །ཅེས་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན་དེའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་བྱ་ན། བཤད་མ་ཐག་པ་ལྟར་བསོད་ནམས་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཚོགས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་དབང་བདུན་དང་། གོང་མ་བཞི་པོ་ཇི་སྙེད་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས་རྩ་ལྟུང་གི་ཉེས་པ་དེ་སྦྱོང་བར་བྱེད་དོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། རང་གི་སེམས་རྣམ་པར་དག་པའི་སླད་དུ་རྣལ་འབྱོར་ཡན་ལག་དྲུག་པ་གོམས་ཤིང་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སོ། །དེ་ལྟར་ལྟུང་བ་དག་ཟིན་པའི་འོག་ཏུ་སླར་སྡོམ་པ་བླང་བའི་དོན་དུ་དབང་བཞི་རྫོགས་པར་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། རྩ་ལྟུང་གི་ཉེས་པ་མ་དག་པར་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དང་། དེ་མ་དག་པར་ཡང་སྡོམ་པ་སྐྱེ་ན་དེས་སྡོམ་པ་མི་གཏོང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་སྡོམ་པ་སླར་གསོ་བའི་ཚེ། ཉེས་པ་དག་བྱེད་ཀྱི་དབང་དང་། སྡོམ་པ་འཐོབ་བྱེད་ཀྱི་དབང་སོ་སོ་ཐ་དད་དུ་དགོས་པར་མངོན་ཏེ། སྔགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་དགེ་སློང་དུ་འགྱུར་བ་ནི་དབང་གོང་མ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉེས་པ་དག་བྱེད་དུ་ཡང་དབང་གོང་མ་ལེན་དགོས་པར་ནི་བཤད་མ་ཐག་པའི་ཕྱིར། དབང་བདུན་པོ་ནི་སླར་གསོ་བ་དང་ལས་དང་པོ་པ་གང་ལ་ཡིན་ཀྱང་། གཙོ་བོར་དྲི་མ་སྦྱོང་བྱེད་ཡིན་གྱི། སྡོམ་པ་འཐོབ་བྱེད་དངོས་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སྡིག་པའི་དྲི་མ་འཕྲོག་པའི་དབང་བསྐུར་བདུན་པོ་འདི་དག་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ནི་རབ་སྦྱིན་བྱ། ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་འདི་ལས་སྡོམ་པ་གཏན་མི་འཐོབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། 6-4-62b སྔགས་ཀྱི་དགེ་བསྙེན་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྩ་ལྟུང་འབྱུང་བའི་རྟེན་དུ་བཤད་པས་སོ། །དོན་དེ་དག་ཀྱང་ཇི་སྐད་དུ། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་ཏེ་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་དབང་བདུན་ལ་གནས་དག་གིའོ། །བུམ་པ་གསང་བ་ལ་ནི་གལ་ཏེ་བརྟུལ་ཞུགས་ངེས་པའི་དབང་གིས་གོང་མ་ལ་ནི་དག་པ་མེད། རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་གང་ཞིག་དག་པའི་སླད་དུ་སླར་ཡང་དཀྱིལ་འཁོར་འདིར་ནི་འཇུག་བྱ་སྟེ། རྗེས་སུ་གནང་བ་ཐོབ་ནས། ཤེས་སོགས་གསུངས་སོ། །དེར་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་ཞེས་པ་འགྱོད་སྡོམ་ལ་བཤད་པས། སྔགས་ཀྱི་དགེ་བསྙེན་གྱིས་ནི་དབང་ལ་མ་ལྟོས་པར་འགྱོད་བཤགས་ཙམ་གྱིས་རྩ་ལྟུང་འདག་ཅིང་། འདུལ་བར་དགེ་བསྙེན་ལ་ཆད་ལས་མ་བཤད་པ་དང་སྒོ་བསྟུན་ནས་འདིར་ཡང་ཆད་ལས་མ་བཤད་ཅི

【現代漢語翻譯】有權留在那裡，因為這與教授聽眾的戒律中違規行為的戒律相同。在這種情況下，不需要獲得地位來凈化罪過，因為據說戒律本身可以消除罪過。如果居住在上層灌頂，即智慧和知識灌頂的瑜伽士犯了根本墮落，那麼僅僅是剛才所說的戒律是不夠的，也不允許接受戒律，正如所說：『對於上層，沒有凈化。』那麼，那時該怎麼辦呢？正如剛才所說，通過積累功德和戒律的集合，接受七種灌頂，以及所有上層四種灌頂，來凈化根本墮落的罪過。如何做呢？通過瑜伽六支的實踐和圓滿的力量，爲了凈化自己的心。這樣，在罪過被凈化之後，爲了重新接受誓言，必須圓滿地接受四種灌頂，因為在根本墮落的罪過沒有被凈化之前，誓言不會產生，如果它沒有被凈化就產生誓言，那麼它將不會放棄誓言。這樣，在重新恢復誓言時，很明顯，凈化罪過的灌頂和獲得誓言的灌頂是各自不同的，因為密宗的戒律依賴於上層灌頂才能成為比丘，並且爲了凈化罪過，也必須接受上層灌頂，正如剛才所說。七種灌頂，無論是爲了恢復還是爲了初學者，主要是爲了凈化污垢，而不是真正獲得誓言，正如所說：『這七種消除罪惡污垢的灌頂，應該在壇城中給予。』即使如此，也不能說從此就永遠無法獲得誓言，因為據說這是密宗的居士，並且據說這是根本墮落的基礎。這些意義也正如所說：『根本墮落將被完全凈化，具有功德者將居住在七種灌頂中。』如果瓶灌頂和秘密灌頂是確定的行為，那麼對於上層來說，沒有凈化。爲了凈化任何已經發生的根本墮落，應該再次進入這個壇城，在獲得允許之後，知道等等。在那裡，『具有功德者』指的是懺悔和誓言，因此，密宗的居士可以通過懺悔來消除根本墮落，而無需依賴灌頂，並且與戒律中沒有提到居士的戒律相一致，這裡也沒有提到戒律。

【English Translation】 One has the authority to remain there, as it is taught to be the same as giving the precepts of transgression in the Vinaya of the Hearers. In this case, it is not necessary to attain a level to purify the offense, because it is said that the precept itself purifies it. If a mantra practitioner who resides in the higher empowerments, the second of the wisdom and knowledge empowerments, commits a root downfall, then that much of the precept just mentioned is not sufficient, and it is not allowed to take the precept either, as it is said: 'For the higher, there is no purification.' So, what should be done at that time? As just mentioned, by manifestly accumulating the collections of merit and discipline, one should purify the offense of the root downfall by taking as many of the seven empowerments and the four higher ones as possible. How so? By the power of having practiced and perfected the six-limbed yoga for the sake of purifying one's own mind. Thus, after the downfall has been purified, it is necessary to take the four empowerments completely in order to take the vows again, because the offense of the root downfall does not arise without being purified, and if the vows arise without it being purified, then it would follow that it does not abandon the vows. Thus, when restoring the vows, it is evident that the empowerment for purifying offenses and the empowerment for obtaining vows are separate and distinct, because becoming a bhikshu in the way of mantra depends on the higher empowerment, and it is also necessary to take the higher empowerment to purify offenses, as just mentioned. The seven empowerments, whether for restoration or for a beginner, are primarily for purifying defilements, and are not the actual means of obtaining vows, as it is said: 'These seven empowerments that remove the defilements of sins should be generously given in the mandala.' Even so, it is not the case that one never obtains vows from this, because it is said to be a mantra layperson, and it is said to be the basis for the occurrence of root downfalls. Those meanings are also as it is said: 'The root downfalls will be completely purified, and the virtuous one will abide in the seven empowerments.' If the vase and secret empowerments are definite practices, then for the higher, there is no purification. For the sake of purifying any root downfall that has occurred, one should enter this mandala again, and after obtaining permission, know, etc. There, 'the virtuous one' is said to refer to repentance and vows, so a mantra layperson can eliminate root downfalls by mere confession without relying on empowerment, and in accordance with the fact that precepts for laypersons are not mentioned in the Vinaya, precepts are not mentioned here either.

ང་། དབང་བདུན་པོ་བླངས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྡོམ་པ་སོར་ཆུད་པར་འགྱུར་རོ། ། ༈ སྡོམ་པ་སླར་ལེན་པ། དེ་ལྟར་ཉེས་པ་བཤགས་པའི་ཚུལ་བཤད་ནས། སྡོམ་པ་སླར་ལེན་པའི་ཚུལ་ལ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོའི་ཚུལ་ལས་འབྱུང་བ་ནི་བཤད་མ་ཐག་པ་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། རིག་པ་འཛིན་པ་སྤྱི་འགྲོའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་བཤད་ན། རྩ་ལྟུང་གི་ཉེས་པ་ཇི་ལྟར་ལྕི་ཡང་། འདག་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ནི་རྡུལ་ཚོན་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་བཞེངས་ཏེ། བདག་ཉིད་འཇུག་པ་ཡན་ཆོད་ཀྱིས་ཆོག་པ་ཡིན་ལ། འདིའི་སྔོན་དུ། དཀྱིལ་འཁོར་བདག་པོའི་བཟླས་པ་འབུམ། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ། སྔོན་འགྲོ་རྣམས་ལེགས་པར་ཚང་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། སྙིང་པོའི་རྒྱན་དུ། ཉེས་པ་དག་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་འཆད་པ་ན། །དཔའ་བོས་དོན་ཡོད་རྡོ་རྗེ་ཅན། །བསྙེན་སོགས་རིམ་པ་སྔོན་འགྲོ་བས། །དཀྱིལ་འཁོར་བཞེངས་ཏེ་བདག་འཇུག་གོ །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སྟ་གོན་གྱི་སྐབས་སུ་རིགས་ལྔའི་སྡོམ་བཟུང་ལན་དུ་མ་བྱས་ཀྱང་། ལྟུང་བ་བཤགས་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་གྱི། སྡོམ་པ་ལེན་པའི་ཆོ་ག་དངོས་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་སླར་ལེན་པའི་ཆོ་ག་དངོས་ལ་འཇུག་པ་ན། རྒྱུད་སྡེ་བཞི་པོ་རང་རང་གི་གཞུང་ནས་བཤད་ 6-4-63a པའི་སྡོམ་བཟུང་གི་ཚིག་གང་ཡིན་པ་དེ་ལན་གསུམ་བརྗོད་པས་སྡོམ་པ་བཟུང་བར་བྱ་སྟེ། དེ་ཡིས་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བའི་མགོ་རྩོམ་པས་སོ། །སྡོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལ་ནི་རང་རང་གི་ལུགས་ལས་འབྱུང་བའི་དབང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ལེན་དགོས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི། །དབང་ལས་ཡང་དག་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དང་པོ་སྡོམ་པ་ལེན་པ་སློབ་དཔོན་གཞན་ལ་ངེས་པར་ལྟོས་པ་ཡིན་མོད། སླར་གསོ་བ་སློབ་དཔོན་གཞན་ལ་ལྟོས་དགོས་པ་ཡིན་ནམ། བདག་འཇུག་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་ཡིན་ཞེ་ན། གཞུང་སོ་སོ་ནས་བདག་འཇུག་གིས་ཀྱང་ཆོག་པ་ལྟ་བུའི་བཤད་པ་མང་ཞིང་། སྔ་མ་རྣམས་དེ་ལྟར་བཞེད་མོད། འདིར་བརྟགས་པ་ནི་ལུགས་གཉིས་ལས། བོད་ཕྱི་མ་རིགས་ལྔའི་སྡོམ་བཟུང་གི་ཚིག་ལན་གསུམ་པའི་མཐར་སྔགས་སྡོམ་རྫོགས་པར་སྐྱེས་པར་བཞེད་པ་ལྟར་ན་ནི། སློབ་དཔོན་གཞན་ལ་མ་རག་པར་དབང་བླངས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་མ་ཟད། དེ་ལེན་དགོས་པའི་ངེས་པ་ཡང་མི་སྣང་སྟེ། སྡོམ་བཟུང་གི་ཚིག་ཙམ་ལས་སྡོམ་པ་རྫོགས་པས་སོ། །བོད་སྔ་མ་དབང་ལས་སྡོམ་པ་ཐོབ་དགོས་པར་བཞེད་པ་ལྟར་ན་ནི། རྩ་ལྟུང་དག་བྱེད་དུ་བསྙེན་པ་ནས་དཀྱིལ་འཁོར་བཞེངས་པ་དང་དེར་བདག་ཉིད་འཇུག་པའི་བར་རྣམས་སློབ་དཔོན་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་བདག་ཉིད་ཀྱི་བྱ་དགོས་ཏེ། རང་གི་ཉེས་པ་འདག་པའི་ཐབས་ཡིན་པས་སོ། །དབང་ནི་སློབ་དཔོན་གཞན་ལས་ལེན་དགོས་ཏེ། སྡོམ་པ་སྔར་མེད་གསར་དུ་ལེན་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཡི་དམ་གྱི་ལྷ་ལ་དངོས་སུ་གནང་བ་ཐོབ་པ

【現代漢語翻譯】我，僅僅通過獲得七種灌頂，誓言就能恢復。恢復誓言如上所述，懺悔罪過的方式已經闡述完畢。關於恢復誓言的方式，無上時輪金剛乘的特殊方式已在前面講述。如果從普遍持明者的角度來說，無論根本墮罪有多麼嚴重，凈化罪過的儀式是建立壇城，自己進入壇城直到獲得灌頂。在此之前，需要圓滿完成所有前行，例如『壇城主的唸誦十萬遍』。正如《心要莊嚴》中所說：『在闡述凈化罪過的儀式時，勇士應以有義金剛持，通過唸誦等次第前行，建立壇城並進入自身。』因此，在準備階段，即使多次受持五部誓言，也只是懺悔罪過的一部分，而不是真正的受戒儀式。然後，進入真正的恢復誓言的儀式時，應唸誦三遍四部續部各自經典中所說的受戒詞句，以此來受持誓言，因為這標誌著誓言生起的開始。要圓滿誓言，必須接受各自傳承中所說的圓滿灌頂。正如所說：『所有佛陀的誓言，應通過灌頂來正確認識。』如果最初受戒必須依賴其他上師，那麼恢復誓言是否也必須依賴其他上師？或者僅僅通過自入壇城就足夠了？對此，各經典中有很多說法表明自入壇城也足夠，而且前輩大德們也是這樣認為的。但在此進行分析，有兩種觀點：按照後藏的觀點，唸誦三遍五部誓言的詞句后，就認為圓滿了咒語誓言，那麼，不僅不需要依賴其他上師獲得灌頂，而且似乎也沒有必要接受灌頂，因為僅僅通過受持誓言的詞句就圓滿了誓言。按照前藏的觀點，必須通過灌頂才能獲得誓言，那麼，從唸誦到建立壇城，以及在那裡自入壇城，都必須自己完成，不需要依賴其他上師，因為這是自己凈化罪過的方法。灌頂必須從其他上師那裡獲得，因為這是全新地接受以前沒有的誓言，從而獲得本尊的真實加持。

【English Translation】 I, merely by obtaining the seven empowerments, the vows will be restored. Restoring the Vows As explained above, the method of confessing transgressions has been elucidated. Regarding the method of restoring the vows, the unique approach of the Kalachakra Tantra has already been discussed. If we speak from the perspective of Vidyadharas in general, no matter how severe the root downfalls may be, the ritual for purification involves constructing a mandala and entering it up to the point of receiving empowerment. Before this, it is necessary to complete all preliminary practices well, such as 'reciting the mantra of the mandala lord one hundred thousand times.' As stated in the 'Ornament of the Essence': 'When explaining the ritual for purifying transgressions, the hero, the meaningful Vajradhara, through the preliminary practices of approach, etc., constructs the mandala and enters himself.' Therefore, during the preparatory stage, even if one takes the vows of the five families multiple times, it only becomes a part of confessing transgressions and is not the actual ceremony of taking vows. Then, when entering the actual ceremony of restoring the vows, one should recite three times whatever the words of taking vows are as explained in the texts of each of the four classes of tantra, thereby taking the vows, because this marks the beginning of the arising of the vows. To perfect the vows, one must take the complete empowerment that arises from one's own tradition, as it is said: 'The vows of all Buddhas should be rightly understood through empowerment.' If taking the vows for the first time necessarily depends on another master, is it necessary to rely on another master to restore them? Or is it sufficient to merely enter oneself? In response, there are many explanations in various texts that suggest that self-entry is sufficient, and the former masters also held this view. However, upon investigation here, there are two systems: According to the later Tibetan tradition, which holds that the mantra vows are completely generated at the end of reciting the words of taking the five families of vows three times, not only is it sufficient to have taken empowerment without relying on another master, but it also does not seem necessary to take it, since the vows are perfected by merely reciting the words of taking the vows. According to the earlier Tibetan tradition, which holds that vows must be obtained from empowerment, then from the approach to constructing the mandala to entering oneself therein, all must be done by oneself without relying on another master, because it is the method for purifying one's own transgressions. Empowerment must be taken from another master, because it is taking new vows that were not there before, thereby obtaining the actual blessing of the deity.

་ཡིན་ན་ནི། མིའི་སློབ་དཔོན་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་གིས་ཀྱང་རུང་བར་བལྟའོ། །དཀྱིལ་འཁོར་ཡང་དང་པོར་སྨིན་བྱེད་རྡུལ་ཚོན་ལ་ངེས་པར་ལྟོས་དགོས་པའི་ལུགས་ལྟར་ན། ཕྱིས་གསོ་བའི་ཚེ་ཡང་དེ་ལྟར་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། སྡོམ་པ་སྔར་མེད་གསར་པ་འཐོབ་བྱེད་དུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། 6-4-63b དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ལྟར་ན། གོང་མའི་སྡོམ་པ་འཐོབ་བྱེད་སློབ་དཔོན་གྱིས་དཀྱིལ་འཁོར་བཞེངས་པ་ལ་ལྟོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མཆོག་གི་དབང་བཞི་ནི། རྡུལ་ཚོན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་དང་། རིག་འཛིན་དངོས་ཀྱི་སྡོམ་པ་འཐོབ་བྱེད་ནི་བཞི་པོ་དེར་ངེས་པའི་ཕྱིར། སྤྱི་འགྲོའི་ལུགས་ལྟར་ན་ཡང་། སླར་གསོ་བ་པོ་རང་ཉིད་ཀྱིས་བསྙེན་སོགས་དག་པར་བྱས་ནས་བཞེངས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་བདག་ཉིད་ཞུགས་པ་དེར་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་ཞུགས་ཤིང་དབང་བླངས་ནས། སློབ་མ་ལ་སྡོམ་པ་སླར་གསོ་བའི་དབང་བསྐུར་བ་མི་འགལ་ཞིང་། སློབ་དཔོན་དེས་བཞེངས་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་སློབ་མ་དེ་དབང་བསྐུར་ནས་སྡོམ་པ་གསོ་བ་ཡང་ངེས་པར་རིགས་པས་ན། བདག་འཇུག་ཅེས་པའི་ཚིག་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས་རང་གི་དབང་ལེན་པ་ཁོ་ན་ལ་གོ་བར་མི་བྱ་སྟེ། བདག་འཇུག་ནི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་རང་ཉིད་འཇུག་པའི་མིང་ཡིན་ཞིང་། སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་མི་འཛིན་པས་ཀྱང་སྡིག་པ་དག་བྱེད་དུ་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་འཇུག་པ་དང་། དབང་བསྐུར་མི་ནོད་བས་ཀྱང་དེར་འཇུག་ཏུ་རུང་བར་རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཀྱིལ་འཁོར་དུ་རང་གིས་ཞུགས་པ་ལ་དབང་གཞན་གྱིས་བསྐུར་བ་མི་འཐད་ན། རང་ཉིད་ཞུགས་པ་ལ་དབང་གི་ལྷའི་ཚོགས་ལས་དབང་ལེན་པ་ཡང་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་དངོས་གཞི་བྱུང་བར་མ་གྱུར་ཀྱང་། ཉེས་བྱས་དང་སྦོམ་པོ་སོགས་བཤགས་ཚད་མ་འདས་ཀྱང་། མ་བཤགས་ན་དངོས་གྲུབ་ལ་ཐག་རིང་ཞིང་། རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུར་འགྱུར་བས་ན། བཤགས་པའི་ཆོ་ག་རྣམས་དགོས་ཀྱང་། ལེན་པའི་ཆོ་ག་མེད་མི་རུང་དུ་དགོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྡོམ་པ་མ་བཏང་བར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ཀྱང་བཤགས་ཚད་ལས་འདས་ན་སྡོམ་པ་མི་གཏོང་ཡང་། དགོས་པ་སྒྲུབ་མི་ནུས་པས་དངོས་གྲུབ་ལས་ཐག་རིང་བར་འགྱུར་རོ། །དུས་ལས་འདས་པ་དེ་ཡང་བཤགས་ན་ནི། འདས་པའི་དབང་གིས་དངོས་གྲུབ་ལས་རིང་ཡང་། 6-4-64a བཤགས་པའི་དབང་གིས་ན་རྣམ་སྨིན་མི་འབྱིན་པ་ཡིན་ཏེ། ཚུལ་བཞིན་དུ་བཤགས་པའི་དགོས་པ་ནི་རྣམ་སྨིན་རྒྱང་བསྲིངས་བ་དེ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཉེས་བྱས་སོགས་བཤགས་དུས་འདས་ཏེ། མ་བཤགས་པའི་སྔགས་པ་ཚེའི་དུས་བྱས་ན་ཕྱི་མར་རྣམ་སྨིན་མི་མྱོང་བར་ངེས་པའམ། ཡང་ན་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་རྣམ་སྨིན་མྱོང་བའམ། ཚེ་འཕོས་པ་སྔགས་སྡོམ་གཏོང་བའི་རྒྱུར་འདོད་པ་གང་ཡིན་ཞེས་བརྟག་གྲང་ན། མཐའ་གཅོད་པར་དཀའ་བ་ཡིན་མོད། འ

【現代漢語翻譯】如果這樣，（修行者）可以不依賴其他上師，自己觀察（本尊）。就像壇城（དཀྱིལ་འཁོར།，kyil khor，mandala，壇城）最初成熟時必須依賴彩粉一樣，之後修復時也需要這樣，因為這相當於獲得以前沒有的新戒律。按照時輪金剛（དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ།，dü kyi khor lo，Kalachakra，時間之輪）的觀點，獲得更高戒律並不依賴上師建造壇城，因為四種殊勝灌頂不依賴彩粉，而且獲得明覺持（རིག་འཛིན།，rig dzin，Vidyadhara，持明者）果位的戒律必定是這四種灌頂。按照通常的觀點，重新修復戒律的人自己進行凈修等，進入自己建造的壇城，上師也進入其中並接受灌頂，然後給弟子重新授予戒律的灌頂，這並不矛盾。因為上師在自己建造的壇城中給弟子灌頂並修復戒律是絕對合理的。因此，不要僅僅依靠『自我進入』這個詞，就理解為僅僅是自己接受灌頂。自我進入是指自己進入壇城，即使不持有真言戒律，也可以爲了凈化罪業而進入壇城，即使不接受灌頂，也可以進入壇城，金剛頂經（རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ།，do je tse mo，Vajrasekhara Sutra，金剛頂經）中這樣說過。如果在壇城中自己進入，其他人的灌頂就不合理，那麼自己進入時從灌頂本尊處接受灌頂也是不合理的。此外，即使沒有發生根本墮罪的實際情況，但如果違越了懺悔的限度，或者沒有懺悔粗罪等，那麼成就就會遙遠，並且會成為異熟果的因，因此需要懺悔的儀軌，但並非必須要有接受戒律的儀軌，因為戒律沒有捨棄。即使那些超過了懺悔限度的罪業，雖然不捨棄戒律，但因為無法成辦所需，所以成就也會變得遙遠。如果懺悔超過時限的罪業，雖然因為超過時限而遠離成就，但因為懺悔的力量，就不會產生異熟果，因為如理懺悔的必要性就在於消除異熟果。那麼，如果違越了懺悔的時間，沒有懺悔的咒師在臨終時，是否一定不會在來世感受異熟果，或者是否會在持有戒律的情況下感受異熟果，或者死亡被認為是捨棄咒語戒律的因，對此進行考察的話，很難做出決斷。

【English Translation】 If so, (the practitioner) can observe (the deity) by himself without relying on other teachers. Just as the mandala (དཀྱིལ་འཁོར།, kyil khor, mandala) initially needs to rely on colored powders to ripen, it is necessary to do so when restoring it later, because it is equivalent to obtaining a new precept that was not there before. According to the Kalachakra (དུས་ཀྱི་འཁོར་ལོ།, dü kyi khor lo, Kalachakra, Wheel of Time), obtaining the higher precepts does not depend on the teacher constructing the mandala, because the four supreme empowerments do not depend on colored powders, and obtaining the precepts of the actual Vidyadhara (རིག་འཛིན།, rig dzin, Vidyadhara, Knowledge Holder) is definitely those four. According to the general view, it is not contradictory for the one who restores the vows to purify himself and enter the mandala he has built, and for the teacher to also enter and receive empowerment, and then to empower the disciple to restore the vows. Because it is absolutely reasonable for the teacher to empower the disciple in the mandala he has built and restore the vows. Therefore, do not rely solely on the word 'self-entry' to understand it as merely receiving empowerment yourself. Self-entry is the name for entering the mandala yourself, and even if you do not hold the mantra vows, you can enter the mandala to purify sins, and even if you do not receive empowerment, you can enter it, as stated in the Vajrasekhara Sutra (རྡོ་རྗེ་རྩེ་མོ།, do je tse mo, Vajrasekhara Sutra). If it is not appropriate for others to bestow empowerment when you enter the mandala yourself, then it would also be inappropriate to receive empowerment from the assembly of empowerment deities when you enter yourself. Furthermore, even if the actual root downfall has not occurred, but if the limit of confession has been exceeded, or if gross transgressions, etc., have not been confessed, then accomplishments will be distant and will become a cause for the ripening result. Therefore, rituals of confession are necessary, but it is not absolutely necessary to have rituals of receiving vows, because the vows have not been abandoned. Even those transgressions that have exceeded the limit of confession, although they do not abandon the vows, because they cannot accomplish what is needed, accomplishments will become distant. If one confesses transgressions that are past the time limit, although one is far from accomplishment because of the past time, because of the power of confession, the ripening result will not arise, because the necessity of confessing properly is precisely to avert the ripening result. So, if the time for confessing transgressions, etc., has passed, and the mantra practitioner who has not confessed dies, is it certain that he will not experience the ripening result in the future, or will he experience the ripening result while holding the vows, or is death considered a cause for abandoning the mantra vows? If we examine this, it is difficult to make a definitive judgment.

ོན་ཀྱང་ཉེས་པ་སྔ་མ་དེས་རྐྱེན་བྱས་ནས་གཏོང་རྒྱུ་གཞན་བྱུང་སྟེ། རྣམ་སྨིན་མྱོང་བའམ། ཡང་ན་རྐྱེན་བཟང་པོ་སྟོབས་ལྡན་གཞན་གྱིས་མཚམས་སྦྱར་ནས་རྣམ་སྨིན་མི་མྱོང་བ་ཡང་སྲིད་དེ། རྩ་ལྟུང་མ་ཡིན་པའི་ལྟུང་བ་རྣམས་ནི་རྣམ་སྨིན་རྡོ་རྗེའི་དམྱལ་བ་འབྱིན་བྱེད་ཡིན་ཀྱང་། འབྱིན་ངེས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་གལ་ཏེ་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་འདི་དག་གི་ཀུན་སློང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཁོ་ནར་ངེས་སམ། མ་ངེས་ན་ནི་རྡོ་རྗེའི་དམྱལ་བ་མྱོང་བྱེད་དུ་འགལ་ཏེ། དགེ་བ་དང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ལས་ནི་ངན་སོང་གི་རྣམ་སྨིན་འབྱིན་བྱེད་དུ་འགལ་བའི་ཕྱིར། ངེས་ན་ནི། ཐེག་པ་དམན་པའི་ཡིད་བྱེད་ཀྱིས་སྨོན་སེམས་བཏང་བ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་སོགས་དགེ་བ་དང་ལུང་དུ་མ་སྟན་པའི་སེམས་དག་ཀྱང་རྩ་བའི་ལྟུང་བར་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཐུན་མོང་གི་མངོན་པ་ལ་གྲགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱིས་ཀུན་ནས་མ་སླང་བ་དག་ཀྱང་སྲིད་མོད། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་འདུལ་བ་ལས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇིགས་པས་སྤངས་ན་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་ཞེན་ན་གསོར་མི་རུང་བའི་དུག་དང་། དམན་པའི་མྱང་འདས་དོན་གཉེར་གྱི་བློས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཏང་ན་བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པ་དེའི་ངན་འགྲོ་མུ་མཐའ་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་ཡང་གསུངས་སོ། །དེ་ཁོ་ནར་མ་ཟད་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་གཞུང་ན་དམྱལ་ 6-4-64b བ་འཕེན་བྱེད་ལ་ཞེ་སྡང་གིས་ངེས་པར་ཀུན་ནས་བསླང་བའི་ལས་དགོས་ལ། འདིར་རྡོ་རྗེའི་དམྱལ་བར་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་རྩ་ལྟུང་ལ། ཀུནྡ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཏོང་བ་ལྟ་བུ་ཞེ་སྡང་གིས་ཀུན་ནས་མ་སླང་བའི་ལས་ཀྱང་བཤད་པས་ན། ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་སྐབས་སོ་སོར་འབྱེད་དགོས་སམ་ཞེས་བརྟག་པར་བྱའོ། །ད་ནི་འོ་ན་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བ་ལ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་ཞིག་གིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་ནས། རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་དབང་བཞི་བསྐུར་བ་ལས་བྱུང་བའི་སྡོམ་པ་དང་ལྡན་པའི་རིག་པ་འཛིན་པ་དེའི་རྒྱུད་ལ་སྡོམ་པ་གསུམ་པོ་ལྡན་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་བླངས་པའི་དུས་ཀྱི་སྡོམ་པ་གསུམ་ནི་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་རྣམས་རྒྱ་ཆེ་ཞིང་། སྔ་མ་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་སྤང་བྱ་སྤོང་ཚུལ་དང་ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བྱེད་ཚུལ་གོང་མ་དེ་དང་དེར་འདུ་བས་ན་སྔ་མ་རྣམས་ཡར་ལྡན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་ཡོད་དོ། །རྒྱ་ཆེ་བ་ཇི་ལྟར་ཡིན། རྒྱ་ཆེ་ཆུང་མཉམ་པ་རྣམས་ལ་བཟང་ངན་གྱི་དབྱེ་བ་དང་། ངོ་བོ་གཅིག་དང་ཐ་དད་ཀྱི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་ཅེ་ན། འདི་ལྟར་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ནི་ལུས་ངག་གི་སྤང་བྱ་འཁོར་བཅས་སྤོང་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཚེ་ཇི་སྲིད་འཚོ་བ་ཞིག་གོ །སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི། སྤང་བྱའི་ཁྱད་པར་སྔ

【現代漢語翻譯】然而，由於先前的過失，可能會有其他的後果產生，例如感受異熟果報，或者由於其他強大的善緣的介入而避免感受異熟果報。因為非根本墮的墮罪雖然會導致金剛地獄的果報，但並非一定會導致。如果這些根本墮的動機一定是煩惱心嗎？如果不一定，那麼就會與感受金剛地獄相矛盾，因為善業和無記業會導致惡趣的異熟果報。如果一定是煩惱心，那麼小乘的作意捨棄菩提心，以及執著空性為實有等善心和無記心，不也被認為是根本墮嗎？雖然在共同的顯現中，可能存在並非由煩惱所引發的情況，但在不共的律藏中，如果因為害怕空性而捨棄，就會成為舍法之業；如果執著空性為實有，就會成為無法治癒的毒藥；如果以追求小乘涅槃的心態捨棄菩提心，那麼對於初發心的菩薩來說，會導致無邊無際的惡趣等等。不僅如此，在共同的經論中，會導致地獄的業需要由嗔恨心引發，而在這裡，會導致金剛地獄的根本墮，例如捨棄菩提心，並非由嗔恨心引發。因此，需要區分共同和不共的情況嗎？這需要仔細考察。現在，如果一位受過具足戒的比丘，已經如法受持了菩提心的戒律，並且接受了金剛乘的四種灌頂，那麼這位具有戒律的持明者，他的相續中如何同時具備這三種戒律呢？像這樣受持戒律時，後面的戒律比前面的戒律更加廣大，並且前面的戒律所要斷除的對境、斷除的方式以及顯現功德的方式，都包含在後面的戒律中，因此前面的戒律是以向上包含的方式存在的。如何理解更加廣大呢？對於廣大程度相同的情況，如何區分好壞，以及本體是一還是異呢？是這樣的，比丘的戒律是終身守護身語的應斷之法及其隨行。菩提心的戒律是，應斷的對境更加殊勝，

【English Translation】 However, due to the previous faults, other consequences may arise, such as experiencing the maturation of karma, or avoiding the maturation of karma due to the intervention of other powerful good conditions. Because non-root downfalls, although they lead to the Vajra Hell, do not necessarily lead to it. If the motivation for these root downfalls is definitely afflicted, wouldn't it contradict the experience of the Vajra Hell, since virtuous and neutral actions contradict the maturation of negative destinies? If it is definite, then wouldn't the thoughts of the Lesser Vehicle abandoning the aspiration for enlightenment, and grasping emptiness as a sign, etc., which are virtuous and neutral minds, also be considered root downfalls? Although in common appearances, there may be cases that are not motivated by afflictions, in the uncommon Vinaya, abandoning emptiness out of fear is the action of abandoning the Dharma, and clinging to emptiness is an incurable poison. If the mind of seeking the inferior Nirvana abandons the mind of enlightenment, then for the first Bodhisattva, there are endless negative destinies, and so on. Not only that, in the common vehicle's teachings, the action that throws one into hell must be motivated by hatred, but here, for the root downfall that throws one into the Vajra Hell, such as abandoning the mind of enlightenment, the action is not motivated by hatred. Therefore, should we distinguish between common and uncommon situations? This needs to be carefully examined. Now, if a fully ordained Bhikshu (monk), who has properly taken the vows of Bodhicitta (mind of enlightenment) and has received the four empowerments of the Vajrayana (Diamond Vehicle), how does such a Vidyadhara (knowledge holder) with vows possess all three vows in his continuum? When taking vows in this way, the later vows are more extensive than the earlier ones, and the objects to be abandoned, the manner of abandonment, and the manner of manifesting qualities of the earlier vows are included in the later vows, so the earlier vows exist in an upward-inclusive manner. How is it more extensive? How do we differentiate between good and bad, and how do we understand the nature of being one or different for those that are equally extensive? It is like this: the Bhikshu's vow is to abandon the objects to be abandoned by body and speech, along with their retinue, for as long as life lasts. The Bodhicitta vow is that the objects to be abandoned are more special,

་མའི་སྟེང་དུ་ཡིད་ཀྱི་མི་དགེ་བ་གསུམ་འཁོར་དང་བཅས་པ་གཙོ་བོར་སྤོང་ཞིང་། བླང་བྱའི་ཁྱད་པར་དགེ་བའི་ཆོས་བསྡུད་པ་དང་། བྱེད་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་བླངས་པ་ཞིག་གོ །རིག་པ་འཛིན་པའི་སྡོམ་པ་ནི། སྤང་བྱ་དང་བླང་བྱའི་ཁྱད་པར་སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་སྟེང་དུ། ཐ་མལ་དང་ལྷར་ཞེན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཡང་སྤོང་ཞིང་། ཐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རིམ་པ་གཉིས་ལ་གནས་ཏེ། བདེ་ཆེན་གྱི་ཡེ་ཤེས་མི་ཉམས་པར་འཛིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར། ནམ་མཁའ་མ་ཞིག་གི་བར་དུ་གནས་པ་ 6-4-65a ཞིག་གོ །དེ་ལྟར་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ་ན། བླ་མེད་ཀྱི་རིག་པ་འཛིན་པ་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་དེ་དང་། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པའི་ནང་ཚན་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཤེས་བྱ་བ་དེའི་ཡང་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ལུས་ངག་གི་སྤང་བྱ་བདུན་སྤོང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེ་དང་། རིག་པ་འཛིན་པའི་ཡང་དེ་ལྟ་བུར་གྱུར་པའི་སྤང་བྱ་བདུན་སྤོང་གི་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་པོ་དེ་ངོ་བོ་གཅིག་པ་ཡིན་ཏེ། སྤོང་བ་དེ་གསུམ་ཀ་ལུས་ངག་གི་སྤང་བྱ་བདུན་སྤོང་བའི་སེམས་བྱུང་སེམས་པར་རིགས་གཅིག་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གང་ཟག་གཅིག་གི་ཤེས་རྒྱུད་ལ། རྒྱུའི་ཀུན་སློང་ཞེ་སྡང་གིས་བསླང་བའི་སྲོག་གཅོད་སྤོང་བའི་སེམས་པ་རྫས་གཞན་གཉིས་ཅིག་ཅར་དུ་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ངོ་བོ་ཅིག་པ་མི་འཐད་དེ། ཀུན་སློང་གསུམ་པོ་འགལ་བའི་ཕྱིར། ཞེ་ན། རྒྱུ་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་མི་མཐུན་ཡང་། དེ་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་གོང་ནས་གོང་དུ་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། རིག་པ་འཛིན་པས་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་ཀ་ཡང་རྡོ་རྗེ་ཐེག་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དང་མཚུངས་ལྡན་དུ་བྱས་ཏེ་བསྲུང་བའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྒྱུད་ལས། གསེར་འགྱུར་ནུས་པའི་རང་བཞིན་གྱིས། ལྕགས་དང་ཟངས་སུ་གྱུར་པ་དང་། །དངུལ་ཡང་གསེར་དུ་འགྱུར་བ་བཞིན། །སོ་སོར་ཐར་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས། །རིག་པ་འཛིན་པ་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་སོ། །འདི་ནི་རིག་པ་འཛིན་པའི་རྒྱུད་ཀྱི་སྡོམ་པ་གསུམ་པོ་རིག་པ་འཛིན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱིས་དེ་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་བྱས་པར་མཚུངས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་སྟོན་པ་ཡིན་གྱི། དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་སློང་དང་སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་ཞེས་སྟོན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་ལྟར་བླངས་པའི་སྡོམ་པ་གསུམ་པོ་དེ་ནི་གང་ལས་ལེན་པའི་ཡུལ་མི་མཐུན། ཇི་ལྟར་ལེན་པའི་ཆོ་ག་མི་འདྲ། ཇི་སྙེད་བླངས་པའི་སྤང་བྱ་དང་སྡོམ་པ་ལ་ཁྱབ་ 6-4-65b ཆེ་ཆུང་གི་ཁྱད་ཞུགས། ཇི་སྲིད་དུ་བླངས་པའི་དུས་ལ་རིང་ཐུང་གི་ཁྱད་པར་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་སྡོམ་པ་གོང་མ་ལ་གནས་པས་རྟ

【現代漢語翻譯】在比丘戒的基礎上，主要戒除意三不善業及其隨行，受持應取的殊勝善法，以及行持利益眾生的事業之戒律，受持的時間是從現在直到獲得大菩提果位之間。持明戒則是在上述應舍應取的基礎上，進一步戒除對庸常事物和神祇的執著分別念，以二次第為方便，安住于大樂智慧而不失壞的戒律，受持的時間直到虛空壞滅為止。如果真是這樣，那麼，無上持明者相續中的比丘戒，以及菩提心戒中的惡行戒律，即身語七支不善業的戒律，還有持明戒中同樣的身語七支不善業的戒律，這三者本質相同，因為這三種戒律都是斷除身語七支不善業的意生心所，種類相同。例如，在同一個人的意識流中，由嗔恨心所引發的斷除殺生的心念，不會同時產生另外兩種不同的實體。如果說它們本質相同是不合理的，因為三種動機是相違的。如果這樣說，那麼，雖然最初的動機不同，但後來的動機是從最初的動機逐漸轉變而來，因為持明者守護這三種戒律時，都是與金剛乘的菩提心相應。如經中所說：『如金變之自性力，能使鐵銅變為金，銀亦能轉為黃金，聲聞菩提心亦然，持明亦復如是也。』這說明持明者相續中的三種戒律，是與持明者的菩提心相應，從而使當時的動機變得相同，而不是說他相續中的比丘戒和菩提心戒就是密咒戒。因為如上所述，所受持的三種戒律，其所依之境不同，受持的儀軌不同，受持的範圍和戒條有大小之分，受持的時間有長短之別。因此，安住于更高的戒律之上。

【English Translation】 On the basis of the Bhikshu vows, mainly abandoning the three unwholesome mental actions and their retinue, taking the excellent virtues to be adopted, and the discipline of benefiting sentient beings, which is taken from now until the attainment of great Bodhi. The Vidyadhara vow is based on the above-mentioned what should be abandoned and what should be adopted, further abandoning the thoughts of attachment to the ordinary and the divine, taking the two stages as a means, abiding in the great bliss wisdom without losing the discipline, and the time of acceptance lasts until the destruction of the sky. If this is the case, then, the Bhikshu vows in the continuum of the supreme Vidyadhara, and the discipline of misconduct in the Bodhicitta vows, that is, the discipline of abandoning the seven unwholesome actions of body and speech, and the discipline of abandoning the same seven unwholesome actions of body and speech in the Vidyadhara vows, these three are the same in essence, because all three of these vows are the mental factors of abandoning the seven unwholesome actions of body and speech, and are of the same kind. For example, in the mindstream of one person, the thought of abandoning killing caused by hatred will not simultaneously produce two other different entities. If it is said that it is unreasonable for them to be the same in essence, because the three motivations are contradictory. If so, although the initial motivations are different, the later motivations are gradually transformed from the initial motivations, because when Vidyadharas protect these three vows, they are all in accordance with the Vajrayana Bodhicitta. As it is said in the sutra: 'Like the power of gold transformation, it can turn iron and copper into gold, and silver can also be turned into gold, so are the Shravaka and Bodhicitta, and so are the Vidyadharas.' This shows that the three vows in the continuum of Vidyadharas are in accordance with the Bodhicitta of Vidyadharas, so that the motivations at that time become the same, rather than saying that the Bhikshu vows and Bodhicitta vows in his continuum are mantra vows. Because, as mentioned above, the three vows that are accepted, the objects on which they depend are different, the rituals of acceptance are different, the scope of acceptance and the precepts are different in size, and the time of acceptance is very different in length. Therefore, abide in the higher discipline.

ེན་དེ་ལ་ཇི་ཙམ་མནོས་པའི་སྡོམ་པ་འོག་མ་རྣམས་མིག་འབྲས་བཞིན་དུ་བསྲུང་དགོས་ཏེ། ཐེག་པ་གོང་མ་གོང་མར་སེམས་བསྐྱེད་པ་ན་སྡོམ་པ་གསུམ་པོའི་དུས་ཀྱི་ཀུན་སློང་གནས་ཡོངས་སུ་གྱུར་པའི་ཚུལ་གྱིས། འོག་མའི་རྒྱུའི་ཀུན་སློང་གི་སྐྱོན་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་སྤོང་བ་དང་བསྡུད་པའི་ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་ཡར་ལྡན་གྱི་ཚུལ་དུ་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་དེ་བརྩམས་པ་ལས་ནི། བྱུང་བའི་དགེ་བས་ཟག་མེད་ཀྱི། །བདེ་ཆེན་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཡི། །སྤྲིན་ཚོགས་ཀུན་ལས་གྲོལ་གྱུར་ཅིག །ཅེས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་བཤད་པ་ལས། སྔགས་ཀྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་སྟེ་ལེའུ་གསུམ་པའོ།། །།འདིར་སྨྲས་པ། ཉན་ཐོས་ཉེ་དབང་ཚོགས་ཀྱིས་ཕྱག་བྱས་པའི། །ཐུབ་དབང་བརྒྱ་བྱིན་འདེགས་པའི་ས་བསྲུངས་བུ། །བཅས་མཚམས་མང་པོའི་འདུལ་སྦྱོང་མཁན་དེ་ཡིས། །རབ་དུལ་སྟོབས་ཀྱིས་ཕྱུག་པ་བསྟན་པའི་གཞི། །ཚུལ་ཁྲིམས་རྩ་ལག་རྒྱས་པ་འདི་མེད་ན། །ཕན་བདེའི་ལོ་འདབ་ནམ་ཡང་མ་རྙིངས་ཤིང་། །ངེས་དོན་བདུད་རྩི་འབྱུང་བའི་འབབ་ངོགས་མཆོག །ཐུབ་བསྟན་སུམ་རྩེན་དཔག་བསམ་སུ་ཡིས་འཛིན། །སྡུག་བསྔལ་རླབས་ཕྲེང་མང་པོས་ཉེར་འཁྱུད་པའི། །རྒྱ་མཚོར་ལྷུང་བའི་མཐའ་ཡས་འགྲོ་བ་ཀུན། །སྒྲོལ་མཁས་བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་གྲུ་བཟུང་ནས། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་འདུལ་བ་འདི་ན་དགེ །སྙིང་སྟོབས་སྲན་ཚུགས་གྱུར་པའི་དཔའ་བོ་ཡིས། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་ཕྱག་རིང་མ་རྐྱང་ན། །སྡུག་བསྔལ་མེ་མཚེར་ལྷུང་བའི་བུ་སྡུག་ཀུན། །བཟང་པོས་སྤྱོད་པའི་གནས་སུ་སུ་ཡིས་འདྲེན། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་དགའི་ཡེ་ཤེས་འོད་འཕྲོ་བ། །རིམ་གཉིས་ཤིང་རྟ་འདྲེན་པའི་ཁ་ལོ་ 6-4-66a པས། །ཆོས་དབྱིངས་ནམ་མཁའི་ངོས་སུ་དྲངས་པ་ན། །འགྱུར་མེད་བདེ་བའི་ལམ་དུ་གསལ་བར་རྒྱུ། །གཡོ་མེད་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོའི་རྣམ་རོལ་གྱིས། །འཕོ་མེད་ཟླ་གཞིན་གང་བའི་རྫོགས་སངས་རྒྱས། །འགྱུར་མེད་བདེ་འབྱུང་གཙུག་ཏུ་ཤར་བ་ན། །མཐའ་མེད་ས་གསུམ་འཁོར་ལོ་འཛིན་པའི་དཔལ། །ཐེག་གསུམ་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་གཏམ། །དགག་སྒྲུབ་ཚིག་ཕྲེང་མང་པོས་མ་དཀྲུགས་པར། །ངེས་དོན་ཚུལ་བཞིན་བཤད་པའི་དགེ་བ་དེས། །བསྟན་པའི་སྙིང་པོ་དར་ཞིང་རྒྱས་པར་ཤོག །ཅེས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་འདུལ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་དཔག་བསམ་འདོད་འཇོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། འཛམ་གླིང་གི་རྒྱན་གཅིག་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ཀརྨ་པག་ཤིའི་དབོན་རྒྱུད་དུ་འཁྲུངས་པ། དཔལ་འཚུར་ཕུའི་གུ་ཤྲཱི་དོན་གྲུབ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱ་མཚོའི་གསུང་གིས་ནན་ཏན་དུ་བསྐུལ་བའི་ཞལ་ངོར་བགྱིས་ནས། དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་དྲི་མེད་ལེགས་པའི་བློས། ཐུབ་བསྟན་གསེར་མདོག་ཅན་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་ཀྱི་གྲྭ་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི་བློ་བཟང་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་ནོ།། །

【現代漢語翻譯】因此，對於已經接受的戒律，必須像保護眼珠一樣地守護下部的戒律。當發起更高層次的意樂時，這三種戒律的意樂，以完全轉變的狀態，壓倒並捨棄下部意樂的過失，並以圓滿的方式具備了包含和攝持一切功德的特性。因此，從開始修持這些戒律所產生的善業，愿能從執著于無漏大樂的表相的烏雲中解脫出來。這是關於三種乘的戒律的詳細解釋，特別是關於密咒乘戒律的確定，即第三品。在此說道：聽聞聲聞近侍眾頂禮的，能仁（釋迦牟尼佛）扶持帝釋天的土地守護者，以眾多戒律調伏的調御者，以調伏之力富饒的教法之基。如果缺少這興盛戒律根本的教法，那麼利益安樂的枝葉將永遠不會凋零，產生決定性甘露的源泉，誰來守護能仁教法的三尖峰如意寶樹？被眾多痛苦波浪所逼迫的，沉入大海的無邊眾生，抓住善行之船，愿能在此修持菩提行。如果缺乏具備堅韌不拔之心的勇士，伸出菩提行之手，那麼沉入痛苦火坑的苦難之子，誰能引導他們進入善行之地？與生俱來的喜樂智慧光芒照耀，以二次第之車引導者，在法界虛空之中引導時，在不變安樂的道路上清晰地執行。以無動搖的大手印之顯現，以不遷變的圓月般圓滿的覺悟，當不變安樂之源在頂上閃耀時，便擁有了執持無邊三界法輪的榮耀。關於三種乘戒律的確定之語，沒有被駁斥和建立的眾多詞句所擾亂，愿以如實宣說決定性意義的善業，使教法之精髓興盛廣大！這部名為《三種乘戒律的確定·如意寶樹》的著作，是應贍洲莊嚴化身噶瑪巴·巴希的後裔，尊貴的楚布寺古西·頓珠曲吉嘉措的懇切請求，由吉祥的釋迦秋丹·智美列貝羅在名為「能仁金顏」的佛學院中撰寫，書寫者為洛桑曲吉堅贊。

【English Translation】 Therefore, for the vows that have been taken, one must protect the lower vows as one would protect one's own eyes. When generating the intention for higher vehicles, the intention of these three vows, in a state of complete transformation, overcomes and abandons the faults of the lower intention, and possesses the qualities of including and gathering all virtues in a perfect manner. Therefore, from the virtuous deeds arising from beginning to practice these vows, may we be liberated from the clouds of clinging to the appearance of the great bliss that is without outflows. This is the detailed explanation of the discipline of the three vehicles, especially the determination of the discipline of the mantra vehicle, which is the third chapter. Here it is said: The land protector whom the assembly of Shravaka attendants prostrates to, the Shakyamuni (Buddha) who supports Indra, the tamer who subdues with many precepts, the foundation of the teachings rich in the power of taming. If this teaching, which expands the root of discipline, is lacking, then the branches of benefit and happiness will never wither, the source from which definitive nectar arises, who will protect the wish-fulfilling tree of the three peaks of the Sugata's teachings? The limitless beings who are overwhelmed by the many waves of suffering, sinking into the ocean, grasping the boat of good conduct, may they practice the conduct of Bodhi here. If the hero with unwavering courage does not extend the hand of Bodhi conduct, then the suffering children who have fallen into the fire pit of suffering, who will lead them to the place of good conduct? The light of innate joy and wisdom shines forth, the charioteer who guides the vehicle of the two stages, when guided into the space of the Dharma realm, it clearly runs on the path of unchanging bliss. With the manifestation of the unmoving Great Seal, with the complete enlightenment like the unchanging full moon, when the source of unchanging bliss shines on the crown, then one possesses the glory of holding the wheel of the boundless three realms. The words on the determination of the discipline of the three vehicles, without being disturbed by many words of refutation and establishment, may the essence of the teachings flourish and expand through the virtuous deeds of truly explaining the definitive meaning! This work, entitled 'The Determination of the Discipline of the Three Vehicles: The Wish-Fulfilling Tree,' was written at the request of the venerable Trulku Karma Pakshi's descendant, the esteemed Gushri Dhondup Chokyi Gyatso of Tsurphu Monastery, by the auspicious Shakya Chokden Drime Lekpai Lodro in the Dharma college called 'Golden Countenance of the Sugata,' and the scribe was Losang Chokyi Gyaltsen.

།མངྒ་ལཾ། །དགེའོ།། །།

【現代漢語翻譯】吉祥！善哉！

【English Translation】 Auspicious! Virtuous!