rongton0103_中修次第釋要義月光論.g2.0f

冉登釋迦嘉辰教言集RSG4སྒོམ་རིམ་བར་པའི་འགྲེལ་པ་གནད་ཀྱི་ཟླ་ཟེར་ཞེས་བྱ་བ། 1-889 ༄༅། །སྒོམ་རིམ་བར་པའི་འགྲེལ་པ་གནད་ཀྱི་ཟླ་ཟེར་ཞེས་བྱ་བ། ༄། །རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ་དང་། སྒོམ་པ་ལྷུར་ལེན་པ་བསྟན་པ། ༄༅། །སྒོམ་རིམ་བར་པའི་འགྲེལ་པ་གནད་ཀྱི་ཟླ་ཟེར་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་མན་ངག་གནད་ཀྱི་ཟླ་ཟེར་ཞེས་བྱ་བ། གཙུག་ན་ཟླ་བ་ཟླ་བའི་འོད་ཀྱིས་ཞབས་ ཀྱི་འཁོར་ལོ་རབ་མཛེས་ཤིང་། །འཇིག་རྟེན་ལྷ་བརྒྱའི་གཙུག་གི་ནོར་བུའི་ཅོད་པན་དག་གིས་རབ་འདུད་པ། །མཁྱེན་པའི་ཉི་འོད་རབ་རྒྱས་མ་ལུས་ཤེས་བྱའི་དཀྱིལ་འཁོར་སྣང་བྱེད་ཅིང་། །བློ་གྲོས་སྤོབས་པ་ སྦྱིན་མཛད་བློ་གཏེར་གངས་རིའི་མདོག་ཅན་ལ་ཕྱག་འཚལ། །རིགས་པའི་ཁྱབ་འཇུག་མདུང་ཐུང་འཁོར་ལོས་ཕས་རྒོལ་སྤོབས་པ་འཇོམས་མཛད་ཅིང་། །མཁྱེན་རབ་ཐུགས་རྗེའི་སྤྲིན་ལས་འགྲོ་ལ་ལེགས་བཤད་བདུད་རྩིའི་དགའ་ཆར་ འབབ། །སྨྲ་བའི་གདོང་ལྔ་དངོས་སྨྲའི་རི་དྭགས་མ་ལུས་རབ་ཏུ་སྐྲག་མཛད་པ། །ཀུན་མཁྱེན་ངག་གི་དབང་པོ་འཕྲོག་བྱེད་པདྨའི་ངང་ཚུལ་ལ་ཕྱག་འཚལ། །རྨད་བྱུང་དོན་བཟང་སྣང་བྱེད་ངག་གི་འོ་མའི་ ཆུ་མཚོ་མངོན་གྱུར་ཅིང་། །མཁས་པ་ངང་པའི་དེད་དཔོན་རྣམ་པར་རོལ་པའི་བཞིན་གྱི་མཚོ་སྐྱེས་དཔལ། །བསིལ་བྱེད་ཟླ་བའི་ལམ་ལ་བགྲོད་ལྡན་ཞི་བའི་གོ་འཕང་མཆོག་ཏུ་ཐོབ་མཛད་པ། །གསུང་རབ་ཀུན་ གྱི་སྙིང་པོའི་དོན་ལྡན་རྣམ་པར་དབྱེ་ལ་འཇུག་པར་བྱ། །སྒོམ་པའི་རིམ་པ་བར་པ་ལ་དོན་གཉིས་ཏེ། མཚན་དོན་བཤད་པ་དང་། གཞུང་གི་དོན་དངོས་སོ། །དང་པོ་ནི། རྒྱ་གར་གྱི་སྐད་དུ། 1-890 བྷ་བ་ན། བོད་སྐད་དུ། སྒོམ་པའོ། །ཀྲ་མ་ནི་རིམ་པའོ། །ཨཱ་ཙཱཪྻ་ནི་སློབ་དཔོན་ནོ། །ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་ནི་པདྨ་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །དེས་བར་དུ་མཛད་པ་སྟེ། འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་ པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་པ་ནི་ལོ་ཙཱ་བས་བཀོད་པའོ། །གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་ལྔ་སྟེ། རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ་དང་། སྒོམ་པའི་རིམ་པ་བཤད་པ་དང་། བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་དང་། དེ་ བླང་བར་གདམས་པ། དེའི་བསོད་ནམས་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་དམན་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་དོན་ཅན་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་སྡེའི་ཚུལ་ལ་འཇུག་པར་འདོད་པ་ རྣམས་ཀྱི་ཉམས་སུ་བླང་བྱ་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་མཐའ་ཡས་པ་ཡོད་ཀྱང་མདོར་བསྡུས་ཏེ་སྒོམ་པའི་ཡན་ལག་ཡོངས་སུ་ཚང་བ་རྨད་དུ་བྱུང་བ་བཤད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ་ གསུམ་སྟེ། སྒོམ་པ་ལྷུར་ལེན་པ་བསྟན་པ། སྒོམ་པའི་ཐབས་བཤད་པ། དོན་ཉེ་བར་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ལ་འཇུག་པར་གདམས་པ། རྒྱུ་རྐྱེན་སྟོན་པའི་ལུང་དང་། སྐབས་ ལ་ཉེ་བར་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། གདམས་པ་མདོར་བསྟན་པ་དང

【現代漢語翻譯】 《冉登釋迦嘉辰教言集RSG4》之《修次第中篇》釋義——精華月光 1-889 《修次第中篇》釋義——精華月光 發願造論與闡述精進修持 《修次第中篇》釋義——精華月光 現今講授。關於止觀的口訣——精華月光。 頂髻之月，以月光輝映足下之輪，極盡莊嚴；世間百神之頂，以珍寶冠冕恭敬禮敬；智慧之日光輝煌普照，照亮無餘所知之壇城；賜予智慧與勇氣，智慧之寶藏，向雪山之色者頂禮。 以理智之遍入、短矛、輪，摧毀外道之勇氣；從智慧與慈悲之雲中，降下善說甘露之喜雨；五語之面，令一切能言之獸皆驚恐；向遍知語自在，奪取蓮花之姿態者頂禮。 奇妙善妙之顯現，語之乳海涌現；智者天鵝之導師，嬉戲之面容如蓮花般光彩；具備行於清涼月光之路之能力，獲得寂靜之至高果位；愿能深入剖析一切經藏之精髓要義。 修習次第中篇包含兩個方面：名稱的解釋和正文的實際內容。首先是名稱的解釋：在印度語中，Bhāvanā（梵文天城體，bhāvanā，梵文羅馬擬音，bhāvanā，修）意為修習；Krama（梵文天城體，krama，梵文羅馬擬音，krama，次第）意為次第；Ācārya（梵文天城體，ācārya，梵文羅馬擬音，ācārya，阿阇梨）意為導師；Kamalaśīla（梵文天城體，kamalaśīla，梵文羅馬擬音，kamalaśīla，蓮花戒）意為蓮花戒。此論由蓮花戒論師所著。向文殊童子頂禮！這是譯者所作的說明。 其次，正文的內容分為五個部分：發願造論、闡述修習次第、修習的成果、勸誡接受修習，以及迴向修習的功德。首先是發願造論：爲了那些想要進入勝過小乘的、具有深刻和廣闊意義的大乘經典之道的修行者，我將簡要地闡述大乘道修習次第，雖然修習的方法多種多樣，但這裡將講述一個圓滿且殊勝的修習方法。 其次，分為三個部分：闡述精進修持、闡述修習的方法，以及總結要義。首先，分為三個部分：勸誡進入因緣聚合、展示因緣的教證，以及結合具體情況進行應用。首先，分為兩個部分：簡要地展示勸誡，以及詳細地解釋勸誡。

【English Translation】 The Explanation of the Intermediate Stages of Meditation, 'Essence of Moonlight' from the Collection of Teachings of Rendeng Shākya Gyachen RSG4 1-889 The Explanation of the Intermediate Stages of Meditation, 'Essence of Moonlight' Pledging to Compose and Demonstrating Diligent Practice The Explanation of the Intermediate Stages of Meditation, 'Essence of Moonlight' is presented here. The essential instructions on tranquility and insight—Essence of Moonlight. The moon on the crown, with its light adorning the wheel at the feet, exquisitely beautiful; the crown jewels of the hundred gods of the world, reverently bowing; the sun of knowledge, fully expanded, illuminating the entire mandala of knowable things; bestowing wisdom and courage, the treasure of intelligence, I prostrate to the one the color of the snowy mountains. With the pervasive reach of reason, the short spear, and the wheel, destroying the arrogance of opponents; from the clouds of wisdom and compassion, raining down the joyful rain of well-spoken nectar for beings; the five faces of speech, causing all speaking beasts to tremble; I prostrate to the all-knowing Lord of Speech, who captivates the lotus posture. The manifestation of wonderful goodness, the ocean of milk of speech fully realized; the guide of wise swans, the lotus-born glory of the playful face; possessing the ability to traverse the path of cooling moonlight, attaining the supreme state of peace; may I engage in thoroughly distinguishing the essence of all scriptures. The intermediate stage of meditation has two aspects: explaining the title and the actual meaning of the text. First, the explanation of the title: In the language of India, Bhāvanā means meditation; Krama means stages; Ācārya means teacher; Kamalaśīla means Lotus Virtue. This was composed in the intermediate stage by Kamalaśīla. Homage to youthful Mañjuśrī! This is what the translator has written. Second, the meaning of the text has five parts: pledging to compose, explaining the stages of meditation, the result of meditation, advising to take it up, and dedicating the merit of it. First, it is a pledge: For those who wish to enter the way of the sutras of the Great Vehicle, which is superior to the Lesser Vehicle and has profound and vast meaning, I will explain the stages of meditation on the Great Vehicle path, which is to be practiced, and although there are endless ways to meditate, I will summarize and explain the wonderfully complete limbs of meditation. Second, there are three parts: showing how to take up meditation diligently, explaining the method of meditation, and summarizing the meaning. First, there are three parts: advising to enter the assembly of causes and conditions, showing the scriptures that demonstrate the causes and conditions, and applying them to the occasion. First, there are two parts: briefly showing the advice and explaining the advice in detail.

་། འབྲས་བུ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་ལ་འཇུག་པ་འདི་ལ་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཉན་ཐོས་ལྟར་མ་ཡིན་པར་ཤིན་ཏུ་མྱུར་དུ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་རྟོག་པ་དང་ལྡན་པས་འབྲས་བུ་རྣམ་མཁྱེན་དེ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་རྣམས་དང་རྐྱེན་རྣམས་ལ་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་དང་སྒོམ་པའི་རིམ་པས་མངོན་པར་བརྩོན་པར་བྱའོ། ། 1-891 གཉིས་པ་འབྲས་བུ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པར་བསྟན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་མི་ལྟོས་པ་ཐལ་འགྱུར་གྱིས་དགག་པ། བཟློག་པ་རང་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ རྐྱེན་ལ་སློབ་དགོས་པ་འདི་ལྟར། འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་འདི་ནི་རྒྱུ་མེད་པ་ལས་འབྱུང་བར་མི་རུང་སྟེ། གལ་ཏེ་རྒྱུ་མེད་ལས་འབྱུང་ན་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་དུས་ དང་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་འབྱུང་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཁྱབ་པ་བསྟན་པ་ནི། རྒྱུ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་འབྱུང་ན་ནི་ཡུལ་དུས་གང་ རུང་དུ་ཡང་འབྱུང་བའི་སྐྱེ་བ་ཐོགས་པར་མི་རུང་སྟེ། སྐྱེ་བ་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་པས་སོ། །གཞན་ཡང་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་མི་ལྟོས་པར་འབྱུང་ན་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་གང་ གིས་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར། རྒྱུ་ལ་མི་ལྟོས་ན་སྐྱེ་བ་ཐོགས་པ་མི་རུང་བ་དེ་བས་ན་དངོས་པོ་འགའ་ཞིག་ཡུལ་ལ་ལར་དུས་བརྒྱ་ལམ་ན་ལན་འགའ་ཞིག་འབྱུང་ དུ་ཟད་པས་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་ལ་ལྟོས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་ངེས་སོ། །དཔེར་ན་མེ་གཅིག་བུད་ཤིང་ལས་སྐྱེ་བར་གྲུབ་ན་དེའི་རིགས་ཅན་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བུད་ཤིང་ལས་སྐྱེ་བར་གྲུབ་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-892 འདི་ནི་རང་བཞིན་ཁྱད་མེད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱིས་དངོས་པོ་གཅིག་རྒྱུ་ལས་སྐྱེ་བར་གྲུབ་པ་ན་དངོས་པོ་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྒྱུ་ལས་སྐྱེ་བར་གྲུབ་པའི་དོན་ནོ། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་ཡང་ ཡུལ་ལ་ལར་ཚོགས་གཉིས་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པའི་དུས་བརྒྱ་ལམ་ན་ལན་འགའ་ཞིག་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་འབྱུང་བ་མ་ཡིན། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པས་ ན་རྒྱུ་ལས་རེས་འགའ་བར་གྲུབ་བོ། །གྲུབ་པ་དེའི་ཕྱིར། འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་ནི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པར་ངེས་སོ། །གལ་ཏེ་རྒྱུ་རྐྱེན་ཡོད་ཙམ་གྱིས་འབྱུང་ངམ་ ཞེ་ན། རྒྱུ་དང་རྐྱེན་དེ་དག་གི་ནང་ནས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་རྒྱུ་མ་ནོར་ཞིང་། རྒྱུ་རྐྱེན་མ་ཚང་བ་མེད་པ་རྣམས་རྒྱུད་ལ་བསྟེན་པར་བྱའོ། །ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་ ལ་རྒྱུར་བསམས་ནས་རྒྱུ་ནོར་པ་ལ་ནན་ཏན་བྱས་ན་ནི་དུས་ཡུན་རིང་མོ་ཞིག་གིས་འབད་པས་དུས་འདའ་བར་བྱེད་ཀྱང་མངོན་པར་འད

【現代漢語翻譯】 闡述果取決於因緣：首先，進入大乘道的人，希望不像聲聞那樣緩慢，而是迅速獲得一切如所有盡所有（指佛陀的智慧），因此，對於能獲得一切如所有盡所有的因和緣，應當通過聽聞、思維和禪修的次第來精進。 第二，闡述果取決於因緣，分為兩部分：用反證法駁斥不依賴因緣的觀點；用自續比量論證依賴因緣的觀點。首先，關於佛陀產生的因緣需要學習，就像這樣：一切如所有盡所有之果不可能從無因中產生。如果從無因中產生，那麼所有眾生在所有時間和情況下都會變成一切如所有盡所有，這是不可能的。解釋其必然性：如果產生不依賴於因，那麼在任何地點和時間產生都無法阻止，因為產生不需要依賴因緣的集合。此外，如果產生不依賴於因緣，那麼所有眾生為什麼不會變成一切如所有盡所有呢？如果不依賴於因，產生就無法阻止，因此，有些事物只在某些地方，在漫長的時間裡偶爾產生，因此可以確定一切事物都依賴於因。例如，如果確定一個火是從木柴中產生的，那麼所有同類的火也都是從木柴中產生的。 這表明，通過無差別的自性之相，如果確定一個事物是從因中產生的，那麼所有其他事物也都是從因中產生的。一切如所有盡所有也是如此，它只在某些地方，在精進積累二資糧的漫長的時間裡偶爾產生，而不是在所有時間和所有情況下都產生，因此可以確定它有時依賴於因。因此，一切如所有盡所有之果必定依賴於因和緣。如果僅僅有因緣就能產生嗎？在這些因緣中，必須依止那些不錯亂的、作為一切如所有之因，且因緣具足的善知識。如果把不是一切如所有之因的東西當作因，而精進于錯誤的因，那麼即使花費很長時間努力，也無法實現目標。

【English Translation】 Explanation of how the result depends on causes and conditions: First, those who enter the Mahayana path, wishing to attain the all-knowing state (Sarvākārajñatā, referring to the wisdom of the Buddha) very quickly, unlike the Shravakas, should diligently engage in the sequence of hearing, thinking, and meditating on the causes and conditions that lead to the attainment of that all-knowing result. Second, the explanation of how the result depends on causes and conditions is divided into two parts: refuting the independence of causes and conditions through consequentialism (prasanga); and establishing dependence through intrinsic existence (svatantra). First, regarding the need to learn about the causes and conditions for the arising of a Buddha, it is like this: the result of all-knowingness cannot arise from no cause. If it were to arise from no cause, then all beings would become all-knowing in all times and circumstances, which is impossible. The explanation of its pervasiveness is: if arising does not depend on a cause, then the arising in any place or time cannot be obstructed, because arising does not need to depend on the assembly of causes and conditions. Furthermore, if arising does not depend on causes and conditions, then why would all beings not become all-knowing? If it does not depend on a cause, then arising cannot be obstructed, therefore, some things only arise in certain places, occasionally in a long period of time, so it is certain that all things depend on a cause. For example, if it is established that one fire arises from wood, then all other fires of the same kind are also established to arise from wood. This shows that through the sign of undifferentiated nature, if it is established that one thing arises from a cause, then all other things are also established to arise from a cause. The all-knowingness is also like this, it only arises in certain places, occasionally in a long period of time of diligently accumulating the two accumulations (of merit and wisdom), and not in all times and all circumstances, so it can be determined that it sometimes depends on a cause. Therefore, the result of all-knowingness must depend on causes and conditions. If it arises merely by having causes and conditions? Among those causes and conditions, one must rely on those that are not mistaken as the cause of all-knowingness, and those that have complete causes and conditions. If one considers something that is not the cause of all-knowingness as the cause, and diligently engages in the wrong cause, then even if one spends a long time striving, one will not achieve the goal.

ོད་པའི་འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་ ཐོབ་པ་མེད་དེ། དཔེར་ན་འོ་མའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་རྭ་ལས་འོ་མ་བཞོ་བ་ལ་འབད་པ་བཞིན་ནོ། །རྒྱུ་མ་ནོར་བ་ལ་སྤྱད་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གམ་ཞེ་ན། རྒྱུ་མཐའ་དག་མ་སྤྱད་པ་ཁ་ཡར་བ་ཙམ་ལས་ཀྱང་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་མེད་དེ། 1-893 ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་ས་བོན་དང་སོགས་པས་བསྡུས་པ་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་རྣམས་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་མེད་ན་འབྲས་བུ་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཚུལ་དེ་དང་ མཚུངས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ལ་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་ཚང་ལ་མ་ནོར་བ་དགོས་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དེ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ རྒྱུ་དང་རྐྱེན་མ་ནོར་བ་དང་། རྒྱུ་རྐྱེན་མཐའ་དག་ལ་བརྟེན་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་རྐྱེན་སྟོན་པའི་ལུང་ནི། འབྲས་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་རྒྱུ་རྐྱེན་ཚང་ལ་མ་ནོར་བ་ལས་ ཐོབ་དགོས་ན། དེ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་། རྐྱེན་དེ་དག་གང་ཞེ་ན། སྨྲས་པ། པདྨའི་ངང་ཚུལ་བདག་ལྟ་བུ་སངས་རྒྱས་ལ་ལྟོས་ཏེ་ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་དམུས་ལོང་དང་འདྲ་བས་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་དེ་དག་ལུང་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་སྟོབས་ཀྱིས་བསྟན་པར་མི་ནུས་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་མ་ནོར་བ་དང་མ་ཚང་བ་མེད་པ་བསྟེན་ པར་བྱས་པ་ལས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་ནས་སླར་ཡང་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་མདོ་སྡེ་ལས་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་གིས་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་བཤད་དོ། ། གང་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེ་ན། 1-894 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཉིད་ཀྱི་བཀའ་ཉིད་ཀྱིས་བཤད་དོ། །བཀའ་གང་ལས་བཤད་ཅེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་རྒྱུད་དེར་བཀའ་སྩལ་པ། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ལ་བོས་ ནས། གསང་བའི་བདག་པོ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་སྙིང་རྗེའི་རྩ་བ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན། ཐབས་ཀྱིས་མཐར་ཕྱིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་ ངོ་། །གསུམ་པ་སྐབས་ལ་ཉེ་བར་སྦྱར་བ་ནི། སྙིང་རྗེ་སོགས་གསུམ་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ་དེ་བས་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཐོག་ མའི་རྒྱུ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདུན་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཐབས་དང་གསུམ་པོ་འདི་དག་ལ་འབད་པར་བསླབ་པར་བྱའོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་ནི་འཕགས་སེང་གཉིས་ཀྱིས་གཙོ་བོ་སེམས་ལ་འདོད་ལ། མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་དང་། སྐུ་མཆེད་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་བྱུང་དུ་བཤད་དོ། ། ༄། །སྒོམ་པའི་ཐབས་བཤད་པ་ལ་གསུམ། སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ། གཉིས་པ་སྒོམ་པའི་ཐབས་བཤད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ས

【現代漢語翻譯】 獲得遍知佛果並非毫無因由，就像試圖從牛角中擠出牛奶，而牛奶的來源是乳房一樣。如果僅僅使用（擠奶的）工具來糾正錯誤的原因就足夠了嗎？並非如此，即使不使用任何工具，僅僅是方向上的錯誤，也不會產生任何結果。 1-893 因為缺乏近取因，如種子等，以及所有輔助因緣，果實，如苗芽等，都不會產生。道理是一樣的。第二，從因產生果，需要因和緣的具足且無誤。因此，想要獲得遍知佛果，必須依賴無誤的因和緣，並且依賴所有的因緣。 第二，關於闡述因緣的教證：如果獲得遍知佛果必須依賴具足且無誤的因緣，那麼，獲得它的因和緣是什麼呢？回答是：像我這樣愚昧的人，對於佛陀來說，就像盲人對於正確的道路一樣，沒有佛陀的教證，我無法依靠自己的力量來闡述這些因緣。然而，我將根據佛陀世尊圓滿證悟后，爲了調伏眾生而在經藏中所說的那樣，通過我所理解的方式來闡述佛陀的因和緣，它們既無誤也不缺少。依賴於什麼呢？ 1-894 正是世尊自己的教誨所闡述的。從哪個教誨中闡述的呢？世尊在《如來藏經》中對金剛手菩薩說：『秘密主，一切智智的智慧，源於慈悲的根本，源於菩提心的因，以方便達到究竟。』 第三，與目前主題的聯繫：既然佛陀已經宣說了慈悲等三者是成佛的因緣，那麼，想要獲得遍知佛果的人，就應該努力修習最初的因——大慈悲心，以及爲了利益他人而想要獲得圓滿佛果的菩提心，以及佈施等方便法。關於菩提心，聖天和獅子賢認為主要是指心，而經、論以及無著兄弟則認為是心所。 關於修習的方法，分為三個部分：首先是修習慈悲的次第。

【English Translation】 Obtaining the state of omniscience is not without cause, just as trying to extract milk from a horn, when the source of milk is the udder. Is it sufficient to merely use (milking) tools to correct the wrong cause? It is not, even without using any tools, merely being in the wrong direction will not produce any result. 1-893 Because lacking the immediate cause, such as seeds, etc., and all the contributing conditions, the fruit, such as sprouts, etc., will not arise. The principle is the same. Second, for a fruit to arise from a cause, the cause and conditions must be complete and without error. Therefore, one who wishes to attain the state of omniscience must rely on causes and conditions that are without error, and rely on all the causes and conditions. Second, regarding the scriptural authority that explains the causes and conditions: If obtaining the state of omniscience requires relying on complete and unerring causes and conditions, then what are the causes and conditions for obtaining it? The answer is: Like me, who am ignorant, for the Buddha, it is like a blind person for the correct path, without the Buddha's teachings, I cannot rely on my own power to explain these causes and conditions. However, I will explain the Buddha's causes and conditions, which are neither erroneous nor lacking, based on what the Buddha, the Bhagavan, said in the sutras after attaining complete enlightenment in order to tame sentient beings, in the way that I have understood it. Upon what does it rely? 1-894 It is precisely what the Bhagavan himself has taught. From which teaching is it explained? The Bhagavan, in the Tathāgatagarbha Sūtra, addressed Vajrapani, saying: 'Secret Lord, the wisdom of all-knowingness arises from the root of compassion, arises from the cause of bodhicitta, and is perfected by skillful means.' Third, the connection to the current topic: Since the Buddha has declared that compassion and the other two are the causes and conditions for attaining Buddhahood, then one who wishes to attain the state of omniscience should strive to cultivate the initial cause—great compassion, and the bodhicitta, which is the desire to attain perfect Buddhahood for the benefit of others, and the skillful means such as generosity. Regarding bodhicitta, Aryadeva and Simhabhadra consider it to be primarily the mind, while the sutras, treatises, and the Asanga brothers explain it as a mental factor. Regarding the method of meditation, there are three parts: First, the stages of cultivating compassion.

ྙིང་རྗེ་སྒོམ་པའི་ རིམ་པ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་ཚུལ། ཐབས་སྒོམ་པའི་རིམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྙིང་རྗེ་ཆོས་ཀྱི་རྩ་བ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པ། དེ་ཇི་ལྟར་སྒོམ་པའི་རིམ་པ། སྒོམ་པའི་བྱེད་པ་བསྟན་པའོ། ། 1-895 དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་དོན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་རྩ་བར་བསྟན་པ་དང་། གཞན་དོན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་རྩ་བར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་རྩ་བར་འགྱུར་བའི་ཚུལ། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ དང་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་བས་དེ་མི་བཟོད་པའི་བློ་སྐྱེས་ནས་གཞན་སྡུག་བསྔལ་ལས་བྲལ་འདོད་ཀྱི་སྙིང་རྗེས་སེམས་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་བསྐྱོད་ན་སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ལས་འདོན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ངེས་པར་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་བྱ་བར་དམ་འཆའ་བར་འགྱུར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ ལས། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར། །ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །གཞན་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་པའི་ཕྱིར་དུ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་བློའི་དམ་བཅའ་བྱས་པའི་རྗེས་ དེ་ནས་བདག་ཉིད་ཀྱི་བདེ་བ་ལ་ལྟ་བ་བསལ་ནས་གཞན་གྱི་ཆེད་དུ་དམིགས་ཏེ་ཤིན་ཏུ་བྱ་དཀའ་ཞིང་དུས་རྒྱུན་མ་ཆད་ལ་ཡུན་རིང་པོ་བསྐལ་པ་དུ་མར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་བསོད་ ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སྒྲུབ་པ་ལ་གུས་པར་འཇུག་གོ །ཚོགས་སྒྲུབ་པ་ལ་གུས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་སྦྱོར་བས་ཞུགས་ནས་ངེས་པར་གཞན་དོན་དུ་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་སྒྲུབ་བོ། ། 1-896 དེ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། ཚོགས་ལ་བརྟེན་ནས་ཚོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཚོགས་རྣམས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ནས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལག་ཏུ་ཐོབ་པ་དང་འདྲ་བར་འབད་ མེད་དུ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཐམས་ཅད་སྙིང་རྗེའི་མཐུ་ལས་བྱུང་བ་དེ་བས་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྩ་བ་སྟེ་དང་པོའི་རྒྱུ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་སྙིང་ རྗེ་དེ་ཉིད་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་ལ་འཇུག་པའི་ཐོག་མ་ཁོ་ནར་གོམས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དང་སྦྱར་བ་ནི། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཞེས་པ་ནས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པའི་བར་ཏེ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་མི་ལྡན་པའམ་ཐོག་མར་ལམ་གྱི་རྩ་བ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ལ་མ་བསླབས་པར་ཆོས་རབ་ཏུ་མང་པོ་ལ་ སློབ་པར་མི་བགྱིའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཞེས་སྨོས་ཏེ་དཔང་པོར་བཞག་ནས་ཆོས་གཅིག་ཐོག་མར་ཐོས་པས་རབ་ཏུ་བཟུང་ཞིང་། བསམ་བྱུང་དང་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རབ་ཏུ་རྟོགས་པར་བགྱིས་ན་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་སྟོབས་དང་། མི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སྙིང་རྗེ་དང་

【現代漢語翻譯】 修習慈悲的次第，菩提心的修習方式，以及修習方便的次第。首先分為三個部分：確立慈悲為佛法的根本，如何修習慈悲的次第，以及闡述修習的作用。 1-895 首先分為兩個部分：闡述為自利之佛法的根本，以及闡述為利他之佛法的根本。首先又分為兩個部分：成為佛法根本的方式，以及結合證明的教證。 首先是，菩薩們見到他人的痛苦，生起無法忍受之心，以希望他人脫離痛苦的慈悲心來完全調動自心，從而發誓爲了將一切眾生從輪迴痛苦的海洋中解脫出來，必定要獲得無上菩提。正如《現觀莊嚴論》中所說：『發心為利他，欲得圓滿正等覺。』 爲了他人從痛苦中解脫而發誓獲得菩提之後，消除對自身安樂的執著，專注於他人，恭敬地投入到積累極其困難、持續不斷且需經漫長劫數才能完成的福德與智慧資糧中。在恭敬地積累資糧之後，通過加行，必定爲了利益他人而圓滿地積累福德與智慧資糧。 1-896 那麼，這有什麼必要呢？依靠資糧才能圓滿資糧。資糧圓滿后，就像獲得一切種智一樣，毫不費力地就能獲得。這一切都源於慈悲的力量，因此，一切種智的根本，最初的因就是大慈悲，所以，應當僅僅將慈悲作為進入大乘道的開端來修習。第二，結合證明的教證，如《正法集經》中所說：『世尊』乃至『生起』之間，即不具備大慈悲，或最初未修習作為道之根本的大慈悲，則不應修習過多的法。世尊如是說，作為證明，最初聽聞一法，以聞所生慧善加受持，以思所生慧和修所生慧善加了悟，則佛陀的十力、無畏等一切功德都源於慈悲。

【English Translation】 The order of cultivating compassion, the way of cultivating Bodhicitta, and the order of cultivating means. First, it is divided into three parts: establishing compassion as the root of Dharma, the order of how to cultivate it, and explaining the function of cultivation. 1-895 First, it is divided into two parts: explaining it as the root of Dharma for one's own benefit, and explaining it as the root of Dharma for the benefit of others. The first is further divided into two parts: the way of becoming the root of Dharma, and combining it with the scriptural authority of proof. First, Bodhisattvas, seeing the suffering of others, give rise to a mind that cannot bear it, and with the compassion of wanting others to be free from suffering, completely mobilize their minds, thereby vowing to attain unsurpassed Bodhi in order to liberate all sentient beings from the ocean of suffering of Samsara. As it is said in the 'Ornament of Clear Realization': 'The generation of the mind is for the sake of others, desiring perfect and complete enlightenment.' After vowing to attain Bodhi for the sake of others' liberation from suffering, eliminating attachment to one's own happiness, focusing on others, and respectfully engaging in the accumulation of merit and wisdom, which is extremely difficult, continuous, and requires many eons to complete. After respectfully accumulating the resources, through application, one must completely accumulate the resources of merit and wisdom for the benefit of others. 1-896 Then, what is the need for this? Relying on the resources, the resources will be completely fulfilled. After the resources are completely fulfilled, just like obtaining omniscience, it will be obtained effortlessly. All of this comes from the power of compassion, therefore, the root of omniscience, the initial cause is only great compassion, so one should only practice compassion as the beginning of entering the Great Vehicle path. Second, combining it with the scriptural authority of proof, as it is said in the 'Sutra of the Collection of Righteous Dharma': 'Bhagavan' up to 'arise', that is, without great compassion, or without first practicing great compassion as the root of the path, one should not practice too many Dharmas. The Blessed One said this, as proof, initially hearing one Dharma, well received with the wisdom of hearing, well understood with the wisdom of thinking and the wisdom of meditation, then all the qualities of the Buddha's ten powers, fearlessness, etc., originate from compassion.

ལྡན་པའི་གང་ཟག་དེས་བདེ་བླག་ཏུ་ཐོབ་པས་ན་དེའི་ལག་མཐིལ་དུ་མཆིས་པ་དང་འདྲ་བ་ལགས་སོ། །ཆོས་གཅིག་རབ་ཏུ་བཟུང་ན་ཞེས་སྨོས་ན། 1-897 ཆོས་གཅིག་པོ་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། ཉེ་རིང་མེད་པར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་འདོད་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་གཞན་དོན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་རྩ་བར་སྒྲུབ་པ་ ནི། མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྒྱུར་སྟོན་པས་བསྟན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཐོག་མར་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་སེམས་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་ཟིན་པས་སྒྲུབ་པ་ལ་འཇུག་ན་རྒྱུ་དེ་ལས་སངས་ རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་རང་གི་དོན་སྤངས་པ་དང་ཡེ་ཤེས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མཐའ་དག་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་བརྙེས་ཀྱང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་པར་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ ཇི་སྲིད་ཟད་པར་མཐར་ཐུག་གི་བར་དུ་གཞན་དོན་ལ་ཞུགས་པར་མཛད་དོ། །གལ་ཏེ་འཁོར་བའི་ཉེས་པ་མཐོང་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་གཞོལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཉན་ཐོས་བཞིན་དུ་ འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྐྲག་ནས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་ཤིན་ཏུ་ཞི་བར་གཞན་དོན་རྒྱུན་ཆད་མེད་པ་དེར་འཇུག་པར་ཡང་མི་བཞེད་དོ། །སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་བ་ཅན་ལ་རབ་ཏུ་ གཟིགས་ནས་དེ་དག་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ལས་སྒྲོལ་བའི་ཕྱིར་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་ཞི་བ་གཞན་དོན་རྒྱུན་ཆད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེ་ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པ་མེ་འབར་བ་ལ་འཇུག་པ་སུས་ཀྱང་མི་འདོད་པ་བཞིན་དུ་དེ་ལ་ཉེས་དམིགས་ཆེན་པོར་བལྟས་ནས་ཐག་རིང་དུ་སྤོང་བར་བྱེད་པས་ན་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱི་སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྒྱུ་ནི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། 1-898 གཉིས་པ་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་གཞི་སྒྲུབ་པ་དང་། བྱམས་པས་བརླན་པར་བྱ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པའི་ཚུལ་དང་། བྱམས་པ་སྒོམ་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། སྙིང་རྗེ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཀྱི་རྒྱུར་བསྟན་པ་དེ་ལ་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་སྟེ། དང་པོ་གཞི་གང་ནས་འཇུག་པ་ནས་བརྩམས་ཏེ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ཐོག་མར་འཇུག་པའི་སྒོ་གང་ཞེ་ ན། ཞིང་ཤིན་ཏུ་གཤིན་པར་བྱས་པ་ལ་ས་བོན་འདེབས་པ་བཞིན་དུ་ཐོག་མར་རེ་ཤིག་བཏང་སྙོམས་བསྒོམས་པས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལས་འགའ་ཞིག་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་། འགའ་ཞིག་ལ་ཁོང་ ཁྲོ་བ་བསལ་ཏེ་ཉེ་རིང་མེད་པར་སྙོམས་པའི་སེམས་ཉིད་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །སྙོམས་པའི་སེམས་སྒྲུབ་དགོས་པའི་འཐད་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་བདེ་བ་འདོད་པར་ནི་མཚུངས། སྡུག་བསྔལ་ མི་འདོད་པར་ནི་མཚུངས་ལ། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་གྱི་འཁོར་བ་ན་སེམས་ཅན་གང་དག་ཕན་ཚུན་ཚེ་འཕོས་པའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་

【現代漢語翻譯】 因此，有能力的人可以輕易獲得，就像在他們的手掌中一樣。如果說'掌握一種法'， 那麼，這唯一的一種法是什麼呢？就像這樣：對所有眾生不分親疏，都希望他們遠離痛苦的大悲心。第二，將利他之法作為根本來修持， 這表明了不住涅槃的因。無論哪個菩薩，最初以大悲心完全掌握了心續而開始修持，從這個因中，諸佛世尊捨棄了自己的利益，圓滿了所有的智慧，證得了法身，但並不顯現涅槃，而是直到眾生界完全滅盡為止，都投入到利他事業中。 如果有人因為看到輪迴的過患而傾向於涅槃，那就像聲聞一樣，因為害怕輪迴的痛苦而進入極其寂靜的涅槃之城，他們也不願意在那裡持續不斷地利益他人。他們極度地 看到受苦的眾生，為了將他們從痛苦的海洋中解救出來，他們認為寂靜的涅槃之城，即斷絕利他之行的涅槃，就像進入燃燒的鐵屋一樣，沒有人願意進入，因此他們將其視為巨大的過患而遠遠地捨棄。因此，諸佛世尊不住於生死和涅槃的因，就是如上所述的大悲心。 第二，修持慈悲的次第有四個：以捨無量心作為基礎，以慈心滋潤，修持悲心的方式，修持慈心的方式。首先是： 慈悲被視為不住涅槃的因，因此，修持慈悲的次第是，首先從哪裡開始入手進行闡述。最初的入手之門是什麼呢？ 就像在非常肥沃的田地裡播種一樣，首先修持捨無量心，消除對某些眾生的執著和對某些眾生的憤怒，從而修持不分親疏的平等心。修持平等心有什麼必要呢？所有的眾生在想要快樂方面是相同的，在不想要痛苦方面也是相同的。在無始以來的輪迴中，眾生之間通過轉世的各種方式

【English Translation】 Therefore, those who are capable can easily obtain it, as if it were in the palm of their hand. If it is said, 'Grasping one Dharma,' Then, what is this one Dharma? It is like this: great compassion, without near or far, wishing all sentient beings to be free from suffering. Second, establishing the root of the Dharma of benefiting others, This shows the cause of non-abiding Nirvana. Whichever Bodhisattva, initially engaging in practice with great compassion fully grasping the mindstream, from that cause, the Buddhas, the Bhagavat, having abandoned their own benefit and perfected all wisdom, having attained the Dharmakaya, do not manifest Nirvana, but engage in benefiting others until the realm of sentient beings is completely exhausted. If one sees the faults of samsara and inclines towards Nirvana, like the Shravakas, fearing the suffering of samsara, they do not wish to enter the extremely peaceful city of Nirvana where the benefit of others is constantly cut off. They intensely Seeing suffering sentient beings, in order to liberate them from the ocean of suffering, they regard the peaceful city of Nirvana, the Nirvana where the benefit of others is cut off, as entering a burning iron house, which no one desires to enter. Therefore, they regard it as a great fault and abandon it from afar. Thus, the cause of the non-abiding Nirvana of the Buddhas, the Bhagavat, is the great compassion as described above. Second, the stages of cultivating compassion are four: establishing equanimity as the basis, moistening with loving-kindness, the manner of cultivating compassion, and the manner of cultivating loving-kindness. The first is: Compassion is shown as the cause of non-abiding Nirvana, therefore, the stages of cultivating compassion are, first, from where to begin to explain. What is the initial gate of entry? Just as sowing seeds in a very fertile field, first cultivate equanimity, eliminating attachment to some sentient beings and anger towards others, thereby cultivating a mind of equanimity without near or far. What is the reason for cultivating a mind of equanimity? All sentient beings are the same in wanting happiness, and the same in not wanting suffering. In beginningless samsara, sentient beings through various forms of rebirth

ལན་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མར་དེ་དག་གི་གཉེན་དུ་མ་གྱུར་ པ་དེ་འཇིག་རྟེན་ན་གང་ཡང་མེད་དོ་སྙམ་དུ་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་སེམས་དེ་ཡོངས་སུ་བསམ་ཞིང་། སེམས་ཅན་འདི་དག་ལ་ཉེ་རིང་གི་བྱེ་བྲག་ཅི་ཡོད་པས་ན་གང་ཟག་ལ་ལ་ལ་ནི་རྗེས་སུ་ཆགས་པར་འགྱུར། 1-899 ལ་ལ་ལ་ནི་ཁོང་ཁྲོ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཆགས་སྡང་མི་རིགས་སོ། །གལ་ཏེ་ཐམས་ཅད་ལ་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་དགོས་ན། སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ཇི་ལྟར་བྱེད་ཅེ་ན། བཏང་སྙོམས་བསྒོམ་དགོས་པ་ དེ་ལྟ་བས་ན། སྒོམ་ཚུལ་གྱི་རིམ་པ་ནི། བདག་གིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཉེ་རིང་མེད་པར་སེམས་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་བྱའོ་སྙམ་དུ་དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱ་ཞིང་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ནི་ ཐོག་མར་དགྲ་གཉེན་གང་ཡང་མ་ཡིན་པའི་བར་མའི་ཕྱོགས་ནས་སྒོམ་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་མཛའ་བཤེས་དང་དགྲ་གཉིས་ལ་ཡང་བསྒོམ་མོ། །དགྲ་གཉེན་གཉིས་སྙོམས་པར་བསྒོམས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་ཕྱོགས་བཅུའི་སེམས་ ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་ཉེ་རིང་མེད་པས་སེམས་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་བོ། །གཉིས་པ་བྱམས་པའི་སེམས་ཀྱིས་བརླན་པར་བྱ་བ་ནི། སེམས་སྙོམས་པར་བསྒྲུབས་ནས་སེམས་ཅན་བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་ པའི་བྱམས་པ་བསྒོམ་མོ། །བྱམས་པའི་ཆུས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་སྙིང་རྗེའི་མྱུ་གུ་སྐྱེ་རུང་དུ་བརླན་པར་བྱས་ཏེ་གསེར་ཡོད་པའི་ས་བཞིན་དུ་བྱས་ལ་དེ་ལ་སྙིང་རྗེའི་ས་བོན་བཏབ་ན་སྙིང་རྗེའི་ མྱུ་གུ་བདེ་བླག་ཏུ་ཤིན་ཏུ་ཡོངས་སུ་རྒྱས་པར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱམས་པ་བསྒོམས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་སྙིང་རྗེ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། 1-900 ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་བྱམས་པས་སྙིང་རྗེའི་ས་བོན་བསྒོམས་ནས་སོ། །སྙིང་རྗེའི་ངོ་བོ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། སྙིང་རྗེ་དེ་ནི་དམིགས་ཡུལ་གྱི་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་བ་རྣམ་པ་ གསུམ་གྱིས་ཅི་རིགས་པར་སྡུག་བསྔལ་བ་རྣམས་སྡུག་བསྔལ་དེ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་ངོ་། །འདོད་པའི་ཁམས་ལ་སོགས་པ་ཁམས་གསུམ་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་ བསྔལ་དང་། འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་བ་ཉིད་དེ། སྡུག་བསྔལ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་ཅི་རིགས་པར་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བ་དག་ཡིན་པས་དེའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་སྙིང་རྗེ་དེ་བསྒོམ་པར་བྱ་སྟེ། དང་པོར་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ཡང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་མཐུ་ཡིན། བར་དུ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་ཚོགས་བསགས་པ་ཡང་སྙིང་ རྗེ་ཆེན་པོའི་མཐུ་ཡིན། ཐ་མར་སངས་རྒྱས་ནས་གཞན་དོན་དུ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་ཡང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་མཐུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དམིག

【現代漢語翻譯】 無數次地，對於那些未曾成為親友的人，要生起一種無偏袒的平靜之心，心中想著：『世間沒有什麼不是親友。』思考這些眾生之間有什麼差別，以至於對某些人產生貪戀，對某些人產生憤怒，從而產生愛憎之情？如果必須對一切眾生修習平等心，那麼修習的次第應該如何進行呢？』因為必須修習平等心，所以修習的次第是：『我將對一切眾生不分親疏，保持平等之心。』如此在心中作意並修習的次第是，首先從非親非敵的中立者開始修習，然後對朋友和敵人也進行修習。在平等修習了敵人和朋友之後，再對十方一切眾生，不分親疏，修習平等之心。第二，用慈愛之心來滋潤：在修習了平等心之後，修習希望眾生獲得安樂的慈愛之心。用慈愛之水滋潤心田，使其像有金子的土地一樣，能夠生長出悲心的幼苗，然後在這片土地上播下悲心的種子，這樣悲心的幼苗就能輕易且充分地生長。第三，修習悲心的方法有兩種：總的來說和詳細地解釋。首先是：在修習了慈愛心之後，接著修習悲心。如何修習呢？在心中修習了慈愛心，種下悲心的種子。悲心的本質是什麼呢？悲心是指，當目標眾生以三種方式遭受痛苦時，希望他們脫離痛苦的心念。欲界等三界中的一切眾生，都遭受著痛苦的痛苦、變異的痛苦和行苦。因為他們以三種方式遭受著極大的痛苦，所以應當修習希望一切眾生脫離痛苦的悲心。首先，發菩提心也是大悲的力量；其次，在無數劫中積累資糧也是大悲的力量；最後，成佛后爲了利益他人而轉法輪也是大悲的力量。第二，詳細解釋分為三點：所緣、 悲心的本質是什麼呢？悲心是指，當目標眾生以三種方式遭受痛苦時，希望他們脫離痛苦的心念。欲界等三界中的一切眾生，都遭受著痛苦的痛苦、變異的痛苦和行苦。因為他們以三種方式遭受著極大的痛苦，所以應當修習希望一切眾生脫離痛苦的悲心。首先，發菩提心也是大悲的力量；其次，在無數劫中積累資糧也是大悲的力量；最後，成佛后爲了利益他人而轉法輪也是大悲的力量。第二，詳細解釋分為三點：所緣、

【English Translation】 Innumerable times, cultivate a neutral mind towards those who have not been relatives, thinking, 'There is nothing in this world that is not a relative.' Consider what differences exist among these beings, such that one develops attachment to some and anger towards others, thus creating love and hatred. If one must cultivate equanimity towards all beings, then how should the stages of cultivation proceed?' Because equanimity must be cultivated, the stages of cultivation are: 'I shall maintain a balanced mind towards all beings, without partiality.' Thus, the stages of contemplating and cultivating in the mind are to begin by cultivating from the perspective of a neutral person who is neither friend nor enemy, and then cultivate towards both friends and enemies. After cultivating enemies and friends equally, then towards all beings in the ten directions, without partiality, establish equanimity. Second, to moisten with loving-kindness: After establishing equanimity, cultivate loving-kindness, wishing beings to encounter happiness. Moisten the stream of the mind with the water of loving-kindness, making it like land with gold, capable of growing the sprout of compassion, and then if the seed of compassion is planted in that land, the sprout of compassion will easily and fully flourish. Third, there are two ways to cultivate compassion: general instruction and detailed explanation. The first is: After cultivating loving-kindness, then cultivate compassion. How? By cultivating the seed of compassion in the stream of the mind with loving-kindness. What is the essence of compassion? Compassion is the mental event of wishing that the suffering beings, who are suffering in various ways through the three types of suffering, be free from that suffering. All beings dwelling in the desire realm and the other three realms are suffering from the suffering of suffering, the suffering of change, and the suffering of conditioning. Because they are suffering greatly in various ways through the three types of suffering, therefore, one should cultivate the compassion that wishes all beings to be free from suffering. First, generating the mind of enlightenment is also the power of great compassion; second, accumulating merit for three countless eons is also the power of great compassion; finally, turning the wheel of Dharma for the benefit of others after becoming a Buddha is also the power of great compassion. Second, the detailed explanation has three aspects: the object of focus, What is the essence of compassion? Compassion is the mental event of wishing that the suffering beings, who are suffering in various ways through the three types of suffering, be free from that suffering. All beings dwelling in the desire realm and the other three realms are suffering from the suffering of suffering, the suffering of change, and the suffering of conditioning. Because they are suffering greatly in various ways through the three types of suffering, therefore, one should cultivate the compassion that wishes all beings to be free from suffering. First, generating the mind of enlightenment is also the power of great compassion; second, accumulating merit for three countless eons is also the power of great compassion; finally, turning the wheel of Dharma for the benefit of others after becoming a Buddha is also the power of great compassion. Second, the detailed explanation has three aspects: the object of focus,

ས་ཡུལ་ གྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཁྱད་པར། སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ། སྙིང་རྗེ་གོམས་པའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་། འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ། ། 1-901 དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ངོ་བོ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུའི་ཁྱད་པར་རོ། །དང་པོ་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་དང་། མིའི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། ངན་སོང་གསུམ་ན་ སྡུག་བསྔལ་ཡོད་པའི་ཚུལ་འདི་ལྟར། རེ་ཤིག་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུན་མི་འཆད་ཅིང་ཚེ་རིང་བས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཡང་ཡུན་རིང་ ལ། ཚ་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། གྲང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་རིགས་མི་འདྲ་བ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཆུ་བོར་རྒྱ་མཚོ་ལ་སེམས་ཅན་བྱིང་བ་བཞིན་དུ་བྱིང་བ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །དམྱལ་བའི་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཡུན་རིང་དུ་མྱོང་བ་དེ་བཞིན་དུ་རྫོགས་བྱེད་དགེ་བས་བྱས་པ་མ་གཏོགས་པའི་ཡི་དྭགས་རྣམས་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་ཤིན་ཏུ་མི་ བཟད་པའི་བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མེས་ཏ་ལའི་ཡ་ཐོག་བསྐམས་པ་ལྟར་བསྐམས་པའི་ལུས་རིད་ཅིང་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་མྱོང་ངོ་ཞེས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །མི་ རྣམས་ཀྱིས་དམྱལ་བ་དང་ཡི་དྭགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དངོས་སུ་མི་མཐོང་བས་ལུང་གི་ཁུངས་མ་བཀོད་དོ། །དུད་འགྲོ་རྣམས་ཀྱང་ཕན་ཚུན་གཅིག་ལ་གཅིག་ཟ་བ་དང་། ཕན་ཚུན་ཁྲོ་བ་དང་། གསོད་པ་དང་། 1-902 གཞན་གྱིས་རྣམ་པར་འཚེ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་རྣམ་པ་དུ་མ་མྱོང་བ་ཁོ་ནར་མངོན་སུམ་ལ་སྣང་ངོ་། །འདི་ནི་མི་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་མཐོང་བས་སྣང་ངོ་ཞེས་པའི་སྒྲས་གསུངས་སོ། །གཉིས་ པ་མིའི་སྡུག་བསྔལ་བཤད་པ་ནི། མི་རྣམས་ཀྱང་འདོད་པའི་ཡུལ་ཡོངས་སུ་ཚོལ་ཞིང་མ་རྙེད་པས་ཕོངས་ནས་དེའི་ཆེད་དུ་ཕན་ཚུན་གཅིག་ལ་གཅིག་འཁུ་བ་དང་། ལུས་ཀྱིས་གནོད་པ་བྱེད་པ་དང་། གཉེན་སྡུག་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། དགྲ་མི་སྡུག་པ་དང་ཕྲད་པ་དང་། ནོར་ལ་སོགས་པས་དབུལ་ཞིང་ཕོངས་པ་ལས་གྱུར་པའི་ཚ་གྲང་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་ བར་སྣང་ངོ་། །གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུས་གནོད་པ་ནི། གང་དག་ཁྱིམ་ན་གནས་པ་རྣམས་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་སེམས་དཀྲིས་པ་དག་དང་། གང་དག་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་ནི་ལྟ་བ་ངན་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་སེམས་ཟིང་ཟིང་བར་གྱུར་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་གད་ཁ་ན་འདུག་པའི་མི་ དེ་མ་ཐག་ཏུ་ལྷུང་བ་བཞིན་དུ་ངན་སོང་དུ་མྱུར་དུ་ལྷུང་བས་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་

【現代漢語翻譯】 地的苦的差別，修慈悲的次第，串習慈悲的差別。首先分三：苦苦的差別，變苦的差別，行苦的差別。 首先分二：苦的自性，苦的因的差別。首先又分二：惡趣的苦，人的苦。首先是：三惡趣中 有苦的情形如下：略而言之，凡是地獄中的眾生，他們的苦 निरंतर 不斷，壽命又長，所以苦也長久。 熱苦和冷苦等等各種不同的苦，就像眾生沉沒于大海中一樣，只能沉沒其中。世尊如是說。地獄眾生長久感受痛苦，同樣，除了圓滿善業所為之外的餓鬼們，也大多遭受極其難忍的飢渴之苦，如同太陽曬乾了塔拉樹的頂端一樣，身體乾枯瘦弱，感受極多的痛苦。世尊如是說。人們 因為沒有親眼見到地獄和餓鬼的痛苦，所以沒有引用經文的依據。畜生們也互相殘食，互相嗔恨，互相殘殺， 以及遭受其他傷害等等，種種痛苦顯而易見。這是人們也能看到的，所以用『顯現』二字來表達。第二，講述人的痛苦：人們 也四處尋求慾望的對象，因為得不到而感到貧乏，爲了這些互相爭鬥，用身體互相傷害，與親人愛人分離，與仇人怨敵相遇，因財富等等匱乏而貧窮，由此產生冷熱等等無量的痛苦，顯而易見。 第二，苦的因造成損害：凡是居家之人，他們的心被貪慾等煩惱所纏繞，以及出家之人，他們的心被各種邪見所擾亂， 這些都是產生痛苦的因，如同站在懸崖邊的人一樣，立即墜入惡趣，遭受極大的痛苦。

【English Translation】 The distinctions of suffering in places, the stages of cultivating compassion, and the distinctions of familiarizing oneself with compassion. First, there are three: the distinctions of the suffering of suffering, the suffering of change, and the suffering of conditioned existence. First, there are two: the nature of suffering and the distinctions of the cause of suffering. First, there are again two: the suffering of the lower realms and the suffering of humans. The first is: In the three lower realms, the way suffering exists is as follows: Briefly, those sentient beings who dwell in the hells experience suffering continuously, and because their lives are long, their suffering is also prolonged. They are immersed in rivers of various kinds of suffering, such as the suffering of heat and the suffering of cold, just as sentient beings are immersed in the ocean. Thus spoke the Blessed One. Just as hell beings experience suffering for a long time, so too, the pretas (hungry ghosts), except for those who have performed perfect virtuous deeds, mostly experience extremely unbearable suffering of hunger and thirst, their bodies withered as if the top of a Tala tree had been dried by the sun, and they experience much suffering. Thus spoke the Blessed One. People do not actually see the suffering of hells and pretas, so no scriptural sources are cited. Animals also devour each other, hate each other, kill each other, and experience various kinds of suffering such as being harmed by others, which is clearly visible. This is also seen by people, so the word 'manifest' is used. Second, explaining the suffering of humans: People also seek objects of desire everywhere, and because they cannot obtain them, they feel impoverished, and for these they fight each other, harm each other with their bodies, are separated from loved ones and encounter enemies, and are impoverished by the lack of wealth and so on, and from this arise immeasurable sufferings such as cold and heat, which are evident. Second, the cause of suffering causes harm: Those who live in households, their minds are entangled by various entanglements of afflictions such as desire, and those who are ordained, their minds are disturbed by various wrong views, all of these are the cause of the arising of suffering, just like a person standing on the edge of a cliff, immediately falling into the lower realms and experiencing great suffering.

བ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་བཤད་པ་ནི། གལ་ཏེ་ལྷ་ལ་སྡུག་བསྔལ་མེད་དོ་སྙམ་ན། 1-903 ལྷ་རྣམས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མེད་ན་ཡང་ཐམས་ཅད་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བ་དག་སྟེ། རྒྱལ་ཆེན་རིགས་བཞི་དང་། སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ་ལ་སོགས་པ་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་ པའི་ལྷ་རིགས་དྲུག་པོ་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་རྟག་ཏུ་འཆི་འཕོ་བ་དང་། ངན་སོང་དུ་ལྷུང་བ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པའི་མྱ་ངན་གྱིས་སེམས་ལ་གནོད་ན་ཇི་ལྟར་བདེ་བར་འགྱུར། གསུམ་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི། འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་དང་། སེམས་རྒྱུད་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པའི་ གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་བ་ཡོད་ཀྱང་དེ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་འཇིག་པས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ། །སྙིང་རྗེའི་དམིགས་པ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། གཉིས་ པ་དེ་ལ་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་སྤྱིར་བསྟན། སྒོམ་ཚུལ་གྱི་རིམ་པས་རྒྱས་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཁམས་གསུམ་གྱི་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་ཅི་རིགས་ པ་དང་ལྡན་པ་དེ་བས་ན་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མེ་ལྕེ་རབ་ཏུ་འབར་བའི་ནང་ན་སྦྲང་བུ་ཞུགས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པར་བལྟས་ལ། ཇི་ལྟར་བདག་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པ་ལྟར་དུ་སེམས་ཅན་གཞན་དག་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པ་དེ་དང་འདྲའོ་སྙམ་དུ་བསམ་ཞིང་། 1-904 གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པའི་བློས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས། ཀྱེ་མ་ཀྱི་ཧུད་བདག་ལ་སྙིང་དུ་སྡུག་པའི་སེམས་ཅན་དྲིན་ཅན་འདི་དག་སྡུག་བསྔལ་ན་སྡུག་བསྔལ་དེ་ལས་ཇི་ལྟར་ཐར་བར་བྱ་ ཞེས་བདག་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་བཞིན་དུ་བྱེད་ཅིང་། སྡུག་བསྔལ་དེ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་སྙིང་རྗེ་དེ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཡུལ་གང་ལ་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལའོ། ། དུས་ནི་ཐམས་ཅད་དུའོ། །གནས་སྐབས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འདུག་ཀྱང་རུང་། རྗེས་ཐོབ་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་འཆག་པ་སོགས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་རུང་སྟེ་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་བསྒོམ་མོ། ། གཉིས་པ་སྒོམ་ཚུལ་གྱི་རིམ་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི། ཐོག་མར་མཛའ་བཤེས་ལ་སྒོམ་ཚུལ་ནི། སྐྱེ་སླ་བས་ཐོག་མ་ཁོ་ནར་མཛའ་བཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་རྣམས་ལ་ཇི་སྐད་སྨོས་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ ཚོགས་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་དངོས་སུ་མཐོང་བའི་ཚུལ་དུ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་བར་མའི་ཕྱོགས་ལ་སྒོམ་ཚུལ་ནི། མཛའ་བཤེས་ལ་བསྒོམས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་མཛའ་བཤེས་དང་སེམས་ཅན་དུ་མཉམ་པ་ ཉིད་ཀྱིས་ན་ཉེ་རིང་གི་བྱེ་བྲག་མེད་པར་མཐོང་བར་བྱས་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་བདག་གི་གཉེན་དུ་གྱུར་པ་

【現代漢語翻譯】 唯一如此。第二，解釋轉變之苦：如果認為天神沒有痛苦， 即使天神沒有痛苦之苦，但都因轉變之苦而受苦。四大天王（Catummaharajika，四大天王天），三十三天（Trāyastriṃśa，三十三天）等欲界六天中的天神，總是面臨死亡和墮入惡道等恐懼的折磨，又怎能感到快樂？ 第三，行苦：行苦本身就是受污染的業，以及使心續無法平靜的煩惱的特性之因的追隨者，是受其他支配的自性。即使有受污染的快樂，但它每一瞬間都在消逝，因此遍及一切眾生。 慈悲的對境已經闡述完畢。第二，如何修持慈悲，分為兩部分：從總的方面進行概述；通過修持次第進行詳細闡述。第一部分是：三界的一切眾生都具備各自的痛苦，因此一切眾生都像飛蛾撲火般，身處熊熊燃燒的痛苦火焰之中。正如自己不希望遭受痛苦一樣，其他眾生也不希望遭受痛苦，這樣去思考。 從不希望他人遭受痛苦的心出發，悲憫地想：『唉，我所珍愛的有恩眾生正在受苦，我該如何讓他們從痛苦中解脫出來？』 就像自己親身經歷痛苦一樣，生起希望他們脫離痛苦的慈悲之心。對境是誰呢？是一切眾生。時間呢？是所有時間。狀態呢？無論是處於禪定之中，還是在後得位行走坐臥等一切行為中，都要修持慈悲。 第二，詳細解釋修持次第：首先是對親友修持的方法：因為容易生起，所以首先要對親友，如前所述，觀想他們正在遭受各種痛苦。第二是對中等之人修持的方法：在對親友修持之後，將親友和中等之人視為平等，不分親疏，觀想一切眾生都曾是自己的親人。

【English Translation】 That is the only way. Second, explaining the suffering of change: If one thinks that gods do not have suffering, Even if the gods do not have the suffering of suffering, they all suffer from the suffering of change. The Four Great Kings (Catummaharajika, Four Great Kings Heaven), the Thirty-three (Trāyastriṃśa, Heaven of the Thirty-three), and the like, the six types of gods who enjoy desires, are always tormented by the fear of death and falling into evil realms. How can they be happy? Third, the suffering of conditioning: The suffering of conditioning itself is the follower of the cause of contaminated karma and the characteristics of afflictions that make the mind stream unable to be calmed, and is the nature of being dominated by others. Even if there is contaminated happiness, it disappears in every moment, so it pervades all beings. The object of compassion has been explained. Second, how to practice compassion is divided into two parts: a general overview from the aspect of form; a detailed explanation through the stages of practice. The first part is: all beings in the three realms have their respective sufferings, so all beings are like moths flying into a burning flame, being in the midst of a raging fire of suffering. Just as one does not want to suffer, other beings do not want to suffer either, think in this way. Starting from the mind that does not want others to suffer, think with compassion: 'Alas, these kind beings that I cherish are suffering, how can I free them from suffering?' Just like experiencing suffering oneself, generate compassion with the aspect of wanting them to be free from that suffering. Who is the object? It is all beings. What is the time? It is all times. What is the state? Whether one is in meditation or in all activities such as walking and sitting in the post-meditation state, one should practice compassion. Second, explaining the stages of practice in detail: First, the method of practicing on friends: because it is easy to arise, first one should contemplate on friends, as mentioned before, visualizing them as actually seeing them experiencing various sufferings. Second, the method of practicing on neutral people: after practicing on friends, one should see friends and neutral people as equal, without distinction of near and far, and visualize all beings as having been one's relatives.

ཁོ་ནའོ་སྙམ་དུ་ཡོངས་སུ་བསམ་ཞིང་སེམས་ཅན་བར་མར་གནས་པའི་ཕྱོགས་རྣམས་ལའང་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། 1-905 གསུམ་པ་ཐམས་ཅད་ལ་སྒོམ་པ་ནི། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་བར་མ་ལ་སྒོམ་པ་གང་གི་ཚེ་བར་མ་དེ་ལ་མཛའ་བཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་སྡུག་བསྔལ་བྲལ་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་འཇུག་པ་དེ་བཞིན་ དུ་སྙིང་རྗེ་དེ་མཛའ་བཤེས་དང་མཉམ་པར་ཞུགས་པ་དེའི་ཚེ་གྲོང་མི་ནས་བརྩམས་ཏེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་སྙིང་རྗེ་གོམས་པའི་རྣམ་པ་ནི། ཇི་ཙམ་གྱིས་སྙིང་རྗེ་ སྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། གང་གི་ཚེ་བུ་ཆུང་ཤིན་ཏུ་སྙིང་དུ་སྡུག་པ་ནད་དྲག་པོས་ཐེབས་པས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་པའི་མ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ དྲིན་ཅན་གྱི་སེམས་ཅན་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བ་ལས་འདོན་པར་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པའི་སྙིང་རྗེ་དེ་ཕྱོགས་བཅུའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ ལ་ཉེ་རིང་མེད་པར་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཞུགས་པ་དེའི་ཚེ་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེའི་ཚེ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་མིང་ཡང་ཐོབ་བོ། །བཞི་པ་བྱམས་པ་སྒོམ་པའི་ ཚུལ་ནི། འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལ་བྱམས་པ་སྒོམ་པ་ནི། མཛའ་བཤེས་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པའི་བྱམས་པ་ཐོག་མར་གོམས་པར་བྱས་ནས་ཕྱིས་བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་བྱམས་པ་དེ་རིམ་གྱིས་ཐ་མལ་པ་ལ་སྒོམ་པ་དང་། 1-906 དེ་ནས་ཕྱིས་ནས་དགྲ་ལ་ཡང་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཚུལ་དེ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། ཚུལ་དེ་ལྟར་བྱམས་པ་བསྒོམས་པ་དེ་རྒྱུ་དེ་ལས་སྙིང་རྗེ་གོམས་པར་བྱས་ནས་རིམ་གྱིས་ཁམས་གསུམ་ གྱི་སེམས་ཅན་མཐའ་དག་འཁོར་བ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ལས་མངོན་པར་འདོན་པར་འདོད་པ་རང་གི་ངང་གིས་འབྱུང་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པའི་ཚུལ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༄། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་ཚུལ། གཉིས་པ་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དབྱེ་བ་བསྟན་པ་དང་། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ཡང་དབྱེ་ན་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། བརྡ་ལས་ཐོབ་པ་ཀུན་རྫོབ་དང་། སྒོམ་ སྟོབས་ཀྱིས་ཐོབ་པ་དོན་དམ་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་ བཞིན་ངོས་བཟུང་བ་དང་། བླང་བའི་ཆོ་གའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀུན་རྫོབ་པ་ནི་རྒྱུ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་ཁམས་གསུམ་གྱི་ སེམས་ཅན་མཐའ་དག་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོར་ནུབ་པ་འདོན་པར་བློས་བཅས་ནས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བའི་སྒོ་ནས་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་ད

【現代漢語翻譯】 他這樣徹底地思考，也應當對處於中間狀態的有情眾生進行禪修。 第三，對一切眾生進行禪修：當對慈悲心進行禪修時，對於中間狀態的人，生起希望他們擺脫痛苦的想法，就像慈悲心與朋友同在一樣。當慈悲心與朋友同在時，就從村民開始，對一切有情眾生進行禪修。第三，慈悲心熟練的徵象是：要達到什麼程度才算慈悲心的禪修圓滿呢？當像一個非常疼愛的孩子身患重病而痛苦的母親一樣，菩薩自發地想要將那些受苦的有情眾生從痛苦中解脫出來，而不需要特別的努力，並且這種慈悲心平等地遍及十方一切有情眾生，沒有親疏之分時，就稱為慈悲心的禪修圓滿。那時，也獲得了大慈悲的名稱。 第四，修習慈愛心的方法是：對一切眾生修習慈愛心，首先要熟練地對朋友修習希望他們獲得安樂的慈愛心，然後逐漸地對普通人修習這種希望他們獲得安樂的慈愛心， 之後也要對敵人修習。這樣做的必要性是什麼呢？像這樣修習慈愛心，以此為因，熟練地修習慈悲心，逐漸地，想要將三界一切有情眾生從輪迴痛苦的海洋中解脫出來的願望就會自發地產生。慈悲心的修習方法已經講完。 修習菩提心的方法 第二，修習菩提心分為兩部分：闡述分類和分別解釋。第一部分是：菩提心也分為兩種：通過傳承獲得的世俗菩提心和通過禪修力量獲得的勝義菩提心。第二部分是分別解釋，分為兩部分：解釋世俗菩提心和勝義菩提心。第一部分分為兩部分：確定自性（自相）和接受儀軌。第一部分是：有兩種菩提心，其中的世俗菩提心是基於大慈悲心，下定決心要將沉溺於三界輪迴苦海中的一切有情眾生解脫出來，並通過轉法輪來利益一切眾生。

【English Translation】 He should contemplate in this way and also meditate on those who are in the intermediate state of sentient beings. Third, meditating on all: When meditating on great compassion for the intermediate, just as the thought of wanting to separate from suffering arises in the direction of a friend for that intermediate, in the same way, when that compassion enters equally with a friend, one should meditate on all sentient beings, starting from the villagers. Third, the aspect of becoming accustomed to compassion: To what extent is the meditation on compassion complete? When, like a mother whose beloved child is afflicted with a severe illness and suffers, the Bodhisattva himself, without having to make a special effort, spontaneously wishes to liberate the kind sentient beings who are suffering greatly, and that compassion enters equally into all sentient beings in the ten directions without near or far, then it is called the completion of the meditation on compassion. At that time, the name of great compassion is also obtained. Fourth, the way to meditate on loving-kindness: To meditate on loving-kindness for all beings, one should first become accustomed to loving-kindness that desires happiness and union with a friend, and later meditate on the ordinary person with loving-kindness that has the aspect of desiring happiness and union. Then later, one should also meditate on the enemy. What is the need for that method? By meditating on loving-kindness in that way, from that cause, having become accustomed to compassion, gradually, the desire to liberate all sentient beings of the three realms from the ocean of suffering of samsara will naturally arise. The method of meditating on compassion has been shown. The way to meditate on Bodhicitta Second, there are two ways to meditate on Bodhicitta: showing the distinctions and explaining them separately. The first is: Bodhicitta is also divided into two types: the conventional, which is obtained from tradition, and the ultimate mind generation, which is obtained through the power of meditation. The second is to explain them separately, which is divided into two parts: explaining the conventional Bodhicitta and the ultimate Bodhicitta. The first part has two parts: identifying the nature and the ritual of taking vows. The first is: There are two Bodhicittas, and the conventional Bodhicitta is based on great compassion, resolving to liberate all sentient beings who are drowning in the ocean of suffering in the three realms, and for the benefit of all beings through turning the wheel of Dharma.

ུ་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ཅིག་སྙམ་དུ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་པོ་སྐྱེ་བའོ། ། 1-907 གཉིས་པ་ནི། གཞན་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་སེམས་དང་པོར་སྐྱེས་པ་དེ་ཡང་བརྟན་པའི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ལེའུ་ལས་བསྟན་པའི་ཆོ་ག་བཞིན་དུ་བྱས་ ནས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །གང་ལས་ན། ཆོ་ག་ལ་མཁས་པ་ཕ་རོལ་པོ་གཞན་ལས་སོ། །ཆོ་ག་ལ་མཁས་པ་ཙམ་གྱིས་མི་ཆོག་གི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ལ་གནས་པ་དགོས་སོ། །གཉིས་ པ་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། རང་བཞིན་ངོས་བཟུང་། དེ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུའོ། །དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་ལྟར་ཀུན་རྫོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ནས་སྒྲིབ་པ་ རྩད་ནས་དབྱུང་བའི་དོན་དུ་དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། ངོ་བོ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་ མ་ཡིན་གྱི། འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་རྟོག་གི་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ། ཆོས་ཉིད་ཀྱི་དོན་སྤྱི་འཛིན་པ་ཙམ་མ་ཡིན་གྱི། རྟོག་པའི་སྒྲིབ་གཡོག་དང་བྲལ་ཞིང་། རྣམ་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་ དོན་དམ་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཚུལ་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་དྲི་མ་མེད་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྐྱོན་གྱིས་མི་གཡོ་བ་སྟེ་རླུང་མེད་པའི་མར་མེའི་རྒྱུན་ལྟར་དུ་མི་གཡོས་པའོ། ། 1-908 འདིས་ནི་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཁྱད་པར་དྲུག་ལྡན་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ རྣལ་འབྱོར་གཉིས་རྒྱུ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པ། གཉིས་པ་དེ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ནི་གཉིས་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་གཉིས་རྒྱུ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པ་དང་། གཉིས་པོ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་ པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། ཞི་ལྷག་གཉིས་ཀའི་ཐུན་མོང་གི་དགོས་པ་དང་། ལྷག་མཐོང་གི་དགོས་པ་དང་། ཞི་གནས་ཀྱི་དགོས་པ་དང་། གཉིས་ཀའི་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་སྡུད་བྱེད་དོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ཇི་ལྟར་བྱས་པས་འགྲུབ་ཞེ་ན། དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་འགྲུབ་པ་ནི་རྟག་ཏུ་སྦྱོར་བའི་ བརྩོན་འགྲུས་དང་གུས་པར་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཡུན་རིང་དུ་བརྩམས་པས་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྣལ་འབྱོར་ཤིན་ཏུ་ཡང་ཡང་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་ པར་འགྲེལ་བ་ལས་ཇི་སྐད་དུ། བྱམས་པ་ཡང་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིའམ་ཞེས་སོགས་གསུངས་སོ། །དེའི་དོན་ནི། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བའི་ཆོས་སམ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བའི་ཆོས་སམ། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བའི་ཆོས་འཇིག་རྟེ

【現代漢語翻譯】 生起最初的菩提心，其形態是希求獲得無上圓滿正等覺，愿我成就佛陀。 第二，爲了利益他人而生起的希求獲得菩提之心，也應按照《菩薩地持戒品》中所述的儀軌進行修持，使其穩固。從何處學習呢？從精通儀軌的其他人那裡學習。僅僅精通儀軌是不夠的，還需要安住于菩薩的戒律中。第二，講解勝義菩提心，分為兩部分：自性認知和成就之因。第一，自性認知：如前所述，生起世俗菩提心后，爲了徹底消除障礙，生起勝義菩提心。那麼，它的本體是什麼樣的呢？勝義菩提心並非存在於凡夫的相續中，它遠離世間分別唸的一切戲論，並非僅僅執著於法性的總相，而是遠離分別的障蔽，顯現極為清晰，成為勝義智慧所體驗的行境，沒有近分的煩惱垢染，不為三摩地的過失所動搖，如無風之燈焰般穩定。 這表明了勝義菩提心具有六種殊勝之處。 修習二瑜伽作為因 第二，成就勝義菩提心之因有二：修習二瑜伽作為因，以及修習二者之後的方式。第一部分分為四點：止觀二者的共同必要性、勝觀的必要性、止住的必要性，以及二者的意義總結。第一點分為兩方面：成就一切善法，以及攝集一切三摩地。第一，如何才能成就呢？成就勝義菩提心，需要通過恒常的精進和恭敬的精進，長期修習止觀瑜伽，反覆串習才能獲得。如《聖解深密經》中所說：『慈氏，聲聞眾的…等』。其含義是：無論是聲聞眾的善法，還是菩薩眾的善法，抑或是如來眾的善法，都是以世間

【English Translation】 The first arising of Bodhicitta (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, bodhicitta, bodhicitta, the mind of enlightenment) is the aspiration to attain the unsurpassed, perfect, and complete enlightenment, wishing to become a Buddha. Secondly, the initial arising of the mind that desires to attain enlightenment for the sake of others should also be cultivated according to the ritual taught in the chapter on the precepts of the Bodhisattva grounds, so that it becomes a stable element. From whom should one learn this? From others who are skilled in the ritual. Being merely skilled in the ritual is not enough; it is necessary to abide in the vows of a Bodhisattva. Secondly, explaining the ultimate Bodhicitta, there are two aspects: identifying its nature and the cause of its accomplishment. Firstly, the nature: Having generated the conventional Bodhicitta as described above, in order to eradicate obscurations from their root, one generates the ultimate Bodhicitta. So, what is its essence like? The ultimate Bodhicitta does not exist in the continuum of ordinary beings; it is free from all the elaborations of worldly conceptualization, not merely grasping the general meaning of the nature of reality, but free from the veils of conceptualization and extremely clear in appearance, becoming an object of experience for ultimate wisdom, without the stains of near afflictions, and unwavering by the faults of samadhi, like a steady flame of a lamp without wind. This shows that the ultimate Bodhicitta possesses six special qualities. Practicing the two yogas as the cause Secondly, there are two causes for accomplishing it: practicing the two yogas as the cause, and the manner of practicing the two afterwards. The first part has four points: the common necessity of both shamatha (ཞི་གནས་, śamatha, śamatha, calming the mind) and vipassanā (ལྷག་མཐོང་, vipaśyanā, vipaśyanā, insight meditation), the necessity of vipassanā, the necessity of shamatha, and a summary of the meaning of both. The first point has two aspects: accomplishing all virtuous dharmas and gathering all samadhis. Firstly, how is it accomplished? Accomplishing the ultimate Bodhicitta is obtained by constantly engaging in diligent effort and respectful effort, and by repeatedly familiarizing oneself with the yoga of shamatha and vipassanā. As it is said in the Noble Saṃdhinirmocana Sūtra (དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བ་, Saṃdhinirmocana Sūtra, Saṃdhinirmocana Sūtra, Sutra Unraveling of Intent): 'Maitreya, even the Śrāvakas (ཉན་ཐོས་, śrāvaka, śrāvaka, Hearers)...etc.' Its meaning is: whether it is the virtuous dharma of the Śrāvakas, or the virtuous dharma of the Bodhisattvas, or the virtuous dharma of the Tathāgatas (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་, tathāgata, tathāgata, Thus Gone Ones), all are worldly.

ན་པ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་བསྡུས་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱའོ། ། 1-909 ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ན། ལམ་ལ་འཇུག་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ངེས་ པར་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་བསྟེན་པར་བྱ་སྟེ། འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་དེ་ཉིད་ལས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཇི་སྐད་དུ། ངས་ཉན་ཐོས་རྣམས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དང་། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྣམ་པ་དུ་མ་བསྟན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གིས་བསྡུས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ ལྷག་མཐོང་གི་དགོས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་སྤོང་བ། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ། ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་པ། བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་འགྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ ཏེ། དངོས་ཀྱི་དོན་དང་། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ངོ་། །དང་པོ་ནི། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀ་དགོས་པ་མ་ཡིན་གྱི། ཞི་གནས་ཙམ་གྱིས་སྒྲིབ་པ་སྤོང་ངོ་སྙམ་ན། ཞི་གནས་ཙམ་འབའ་ཞིག་ གོམས་པར་བྱས་པས་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་སྒྲིབ་པ་རྩ་བ་ནས་མི་སྤོང་གི འོ་ན་ཞི་གནས་ཀྱི་བྱེད་པ་ཅི་ཞེ་ན། ཉོན་མོངས་པ་མངོན་གྱུར་རྣམ་པར་གནོན་པ་ཙམ་དུ་ཟད་དེ། 1-910 ཉོན་མོངས་པའི་བག་ལ་ཉལ་ལེགས་པར་ཆོམས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྣང་བ་བྱུང་བ་མེད་པར་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ལ་ཉལ་མེད་པར་ཆོམས་ མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། ཞི་གནས་ཙམ་གྱིས་བག་ལ་ཉལ་མི་ཆོམས་པ་དེ་བས་ན་འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བ་དེ་ཉིད་ལས། བསམ་གཏན་གྱིས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་རྣམ་པར་ གནོན་ནོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་བག་ལ་ཉལ་ལེགས་པར་འཇོམས་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་གཅོད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལྡོག་པའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པ་དང་། །རྗེས་འགྲོའི་སྒོ་ ནས་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། འཕགས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། དེའི་དོན་ནི། སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་ཀྱང་ཞི་གནས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་སྒོམ་པར་བྱེད་མོད་ཀྱི། ཏིང་ངེ་འཛིན་ ཙམ་སྒོམ་པ་དེ་ལ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཙམ་གྱིས་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་འདུ་ཤེས་བཟློག་པར་མི་བྱེད་པས་ན། གང་ཟག་དེ་ནི་སེམས་རྒྱུད་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཕྱིར་ཞིང་རབ་ཏུ་འཁྲུག་སྟེ། རང་ སྤྱོད་ཀྱི་བུ་ལྷག་སྤྱོད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་འདིར་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་བཞིན། གལ་ཏེ་གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཆོས་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པར་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ

【現代漢語翻譯】 此外，所有由隨後的獲得所包含的，以及所有超越世俗的無漏之法，都應被理解為是止觀的果實。 如上所述。 第二，由於止觀二者包含了所有的三摩地（專注，梵文：samādhi），因此，所有進入道的瑜伽行者都應當時時刻刻地修習止觀。正如聖者《解深密經》（梵文：Saṃdhinirmocana Sūtra）中，薄伽梵（Bhagavan，世尊）所說：『我所開示的聲聞（Śrāvaka， слушатель）們、菩薩（Bodhisattva， просветлённое существо）們以及如來（Tathāgata， так приходящий）們的各種三摩地，都應被理解為是由止觀所包含的。』 如上所述。 第二，關於毗缽舍那（Vipaśyanā，內觀）的必要性有四點：斷除一切障礙，斷除一切痛苦，獲得完全清凈的智慧，以及成就圓滿的意樂。 第一點又分為兩部分：實際意義和證明的引文。 首先，如果有人認為不需要止觀二者，僅僅止（Śamatha，奢摩他）就足以斷除障礙，那麼僅僅修習止的瑜伽行者並不能從根本上斷除障礙。那麼，止的作用是什麼呢？它僅僅是暫時壓制煩惱的顯現，而不能徹底摧毀煩惱的習氣。 為什麼呢？因為在沒有證悟無我的智慧之光顯現的情況下，不可能摧毀煩惱的習氣。 第二，由於僅僅通過止不能摧毀習氣，因此，在聖者《解深密經》中說：『禪定能夠壓制煩惱，而智慧則能徹底摧毀習氣。』 第二，關於斷除一切痛苦，分為從反面進行闡述和從順應的角度進行闡述。 首先，在聖者《三摩地王經》（梵文：Samādhirāja Sūtra）中也提到：即使是凡夫俗子也可以修習止的三摩地，但是僅僅修習三摩地並不能阻止他們執著于自我的觀念。因此，這些人內心充滿煩惱，極度混亂。就像一個行為不端的兒子，以更惡劣的行為對待世界，就像修習三摩地一樣。如果一個人通過聞思的智慧，瞭解到色等諸法中沒有補特伽羅（Pudgala，補特伽羅，人）的我，也沒有法的我，

【English Translation】 Furthermore, all that is encompassed by subsequent attainment, and all undefiled dharmas that transcend the world, should also be understood as the fruits of Śamatha (calm abiding) and Vipaśyanā (insight). As stated above. Second, since these two, Śamatha and Vipaśyanā, encompass all Samādhis (concentration), therefore, all yogis who enter the path should necessarily cultivate Śamatha and Vipaśyanā at all times. As the Bhagavan (Blessed One) said in the very noble Saṃdhinirmocana Sūtra (Explication of the Thought): 'Whatever diverse aspects of Samādhi I have shown to the Śrāvakas (hearers), Bodhisattvas (enlightenment beings), and Tathāgatas (thus-gone ones), all of these should be understood as being encompassed by Śamatha and Vipaśyanā.' As stated above. Second, regarding the necessity of Vipaśyanā, there are four points: abandoning all obscurations, cutting off all suffering, obtaining perfectly pure wisdom, and accomplishing excellent intentions. The first point is divided into two parts: the actual meaning and the proving quotation. First, if one thinks that both Śamatha and Vipaśyanā are not necessary, and that Śamatha alone is sufficient to abandon obscurations, then yogis who cultivate only Śamatha will not abandon obscurations from the root. So, what is the function of Śamatha? It only suppresses the manifestation of afflictions, and does not thoroughly destroy the latent tendencies of afflictions. Why is that? Because without the arising of the light of wisdom that realizes selflessness, it is impossible to destroy the latent tendencies of afflictions. Second, since latent tendencies cannot be destroyed by Śamatha alone, therefore, in the very noble Saṃdhinirmocana Sūtra, it is said: 'Dhyāna (meditation) suppresses afflictions, while wisdom thoroughly destroys latent tendencies.' Second, regarding cutting off all suffering, there are two aspects: showing it from the perspective of reversal and showing it from the perspective of following. First, it is also stated in the noble Samādhirāja Sūtra (King of Samādhi Sūtra): Even ordinary beings cultivate the Samādhi of Śamatha, but merely cultivating Samādhi does not prevent them from clinging to the notion of self. Therefore, such individuals have minds that are filled with afflictions and are extremely confused. Like a wayward son, they treat the world with even worse behavior, just like cultivating Samādhi. If one understands, through the wisdom of hearing and thinking, that there is no self of a person (Pudgala) and no self of phenomena in forms and other dharmas,

་ཀྱིས་སོ་སོར་རྟོག་ཅིང་ཆོས་ཅན་གཟུགས་སོགས་ལ་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་གལ་ཏེ་བསྒོམ་པར་བྱེད་ན་ནི། 1-911 བདག་མེད་རྟོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུའི་རྒྱུའོ། །བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ལས་གཞན་ཞི་གནས་ཙམ་གང་ཡིན་པ་དེས་ནི་ཉོན་མོངས་ པ་ཞི་བར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་རྗེས་འགྲོའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །མདོ་དེའི་དོན་བཤད་པ་ནི། གང་ཟག་ གང་དག་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོས་འདུལ་བར་བྱེད་པའི་འཕགས་པའི་ཆོས་ལྷག་མཐོང་མ་ཐོབ་པར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་པ་ནི་ངས་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་སོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་དབང་ གིས་ཡོན་ཏན་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་བོ་སྙམ་པའི་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་དུ་ལྷུང་ཞིང་། དེའི་ཉེས་དམིགས་ཀྱང་མང་པོ་འབྱུང་སྟེ། ལས་ཀྱི་དབང་གིས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་དང་། ན་ཚོད་ཡོངས་སུ་འགྱུར་པའི་ རྒ་བ་དང་། ལུས་གདུང་བར་བྱེད་པའི་ན་བ་དང་། ཡིད་ཀྱི་གདུང་བའི་མྱ་ངན་དང་། ངག་གིས་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་། ལུས་ལ་གནོད་པ་འབབ་པའི་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། ཡིད་ལ་གནོད་པ་འབབ་ པའི་ཡིད་མི་བདེ་དང་། སེམས་རྣལ་དུ་མི་གནས་པ་ལོང་ལོང་པོའི་འཁྲུག་པ་ལས་ཡོངས་སུ་མི་གྲོལ་ལོ། །ལས་ཀྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་གནས་སུ་འགྲོ་བ་རིས་དྲུག་གི་འཁོར་བ་ལས་མི་གྲོལ་ལོ། ། 1-912 སྡུག་བསྔལ་གསུམ་གྱི་ཕུང་པོ་ལས་ཀྱང་ཡོངས་སུ་མི་གྲོལ་ཏེ། དོན་དེ་ལ་དགོངས་ནས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་འདི་སྐད་དུ། བཤེས་གཉེན་གཞན་ལས་ཡང་དག་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་དང་རྗེས་སུ་ མཐུན་པའི་ལྷག་མཐོང་ཐོབ་པས་ནི་རྒ་ཤི་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དངོས་ཀྱི་དོན་དང་། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ངོ་། །དང་ པོ་ནི། ལྷག་མཐོང་མེད་པར་ཞི་གནས་ཙམ་གྱིས་སྒྲིབ་པ་མི་སྤོང་བ་དེ་བས་ན། སྒྲིབ་པ་མཐའ་དག་སྤངས་ནས་དྲི་མས་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བར་འདོད་པའི་རྣལ་ འབྱོར་པས་ཞི་གནས་ལ་གནས་ནས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་པ་ལྷག་མཐོང་ལ་རག་ལས་པ། དེ་སྐད་དུ་འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་ བརྩེགས་པ་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ཞེས་སོགས་བཀའ་སྩལ་ཏོ་ཞེས་པའོ། །ལུང་གི་དོན་ནི། ཚོགས་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནས་ནས་འགྱོད་པ་མེད་པ་ཐོབ་ཅིང་། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ ཏིང་ངེ་འཛིན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་སྟེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་ནས་ཀྱང་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་སྒོམ་པར་བྱེད་དོ། །སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བསྒོམས་པ་ཉིད་ཀྱི

【現代漢語翻譯】 如果通過分別觀察，對作為有法的事物，如色等進行分別觀察後進行禪修， 那麼，具有無我證悟的等持（梵文：samādhi，專注）是獲得涅槃（梵文：nirvāṇa，解脫）果的因。世尊說，除了證悟無我的智慧之外，僅僅是寂止（梵文：śamatha，止）不能平息煩惱。 第二，從隨行方面進行闡述：菩薩藏中也如此宣說。解釋該經的含義是：有些人沒有獲得能調伏煩惱之法的殊勝觀（梵文：vipaśyanā，觀），僅僅滿足於等持，認為『我已經斷除了煩惱』，由於這種我慢（梵文：māna，驕傲）的支配，會陷入未得謂得的增上慢（梵文：adhimāna，過高估計自己）。 並且，由此會產生許多過患，由於業力的支配而輪迴，以及年齡完全變化的衰老，身體痛苦的疾病，內心痛苦的憂傷，口中發出哀號，身體遭受損害的痛苦，內心遭受損害的不安，以及心不平靜的散亂，都無法從中解脫。由於業力的支配，前往六道輪迴的生處也無法從中解脫。 也無法從三種痛苦的蘊聚中完全解脫。考慮到這個意義，如來（梵文：tathāgata，佛陀的稱號）這樣說：通過從善知識那裡獲得與真實證悟相符的殊勝觀，才能從衰老和死亡中解脫。第三，獲得完全清凈的智慧分為兩部分：實際意義和作為證明的教證。 第一部分是：沒有殊勝觀，僅僅依靠寂止無法斷除障礙，因此，想要斷除一切障礙，從而生起完全清凈無垢的無漏智慧（梵文：anāsrava-jñāna，沒有煩惱的智慧）的瑜伽士，應該安住于寂止，並修習證悟空性的智慧。 第二部分是：獲得完全清凈的智慧依賴於殊勝觀。正如在《聖寶積經》中所說：『戒律』等等。這段經文的含義是：聚落之主，安住于戒律，從而獲得無悔，依靠它獲得圓滿的等持，獲得圓滿的等持后，通過思所生慧（梵文：cintā-mayī prajñā，通過思考產生的智慧）確定空性的意義，並修習它。僅僅通過修習證悟空性的智慧

【English Translation】 If, through individual examination, one individually investigates objects such as form and then meditates, then the samādhi (梵文，Devanagari: समाधि，Romanization: samādhi，Literal meaning: concentration) endowed with the realization of selflessness is the cause for obtaining the fruit of nirvāṇa (梵文，Devanagari: निर्वाण，Romanization: nirvāṇa，Literal meaning: extinguishment). The Blessed One said that other than the wisdom that realizes selflessness, mere śamatha (梵文，Devanagari: शमथ，Romanization: śamatha，Literal meaning: tranquility) will not pacify the afflictions. Second, the teaching from the perspective of what follows: It is also taught in the Bodhisattva Piṭaka. The meaning of that sūtra is explained as follows: Those individuals who, without having obtained the superior insight (vipaśyanā) that subdues the afflictive emotions, are content with mere samādhi, thinking 'I have abandoned the afflictions,' fall into arrogance due to the power of pride, thinking they have attained qualities they have not attained. Furthermore, many faults arise from this: being born in saṃsāra (梵文，Devanagari: संसार，Romanization: saṃsāra，Literal meaning: wandering) due to the power of karma, aging with the complete transformation of youth, sickness that torments the body, sorrow that torments the mind, uttering laments with the mouth, suffering that harms the body, unease that harms the mind, and not being completely liberated from the turbulence of a restless mind. One is not liberated from the cycle of the six realms, going to birthplaces due to the power of karma. One is also not completely liberated from the aggregate of the three sufferings. Considering that meaning, the Tathāgata (梵文，Devanagari: तथागत，Romanization: tathāgata，Literal meaning: thus-gone) said this: Through obtaining superior insight that is in accordance with the direct realization from another spiritual friend, one will be liberated from aging and death. Third, obtaining completely pure wisdom has two aspects: the actual meaning and the scriptural proof. The first is: Without superior insight, merely relying on śamatha does not eliminate obscurations. Therefore, yogis who desire to eliminate all obscurations and generate uncontaminated wisdom (anāsrava-jñāna) that is completely pure from defilements should abide in śamatha and meditate on the wisdom that realizes emptiness. The second is: Obtaining completely pure wisdom depends on superior insight. As it is taught in the Ārya Ratnakūṭa Sūtra: 'Morality,' and so forth. The meaning of the scripture is: O Lord of Assemblies, abiding in morality, one obtains freedom from regret, and relying on that, one obtains excellent samādhi. Having obtained excellent samādhi, one should meditate on the meaning of emptiness established by wisdom arising from thought. Merely by meditating on the wisdom that realizes emptiness

ས་ནི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པ་འཐོབ་བོ། ། 1-913 ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་པས་ནི་འཕགས་པ་དགྱེས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་སོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། ། བཞི་པ་བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་འགྲུབ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ལྡོག་པའི་སྒོ་ནས་ བསྟན་པ་དང་། རྗེས་འགྲོའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། འཕགས་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་དད་པ་སྒོམ་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། རིགས་ཀྱི་བུ་ཞེས་པ་ནས་ང་མི་སྨྲའོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་གསུངས་ སོ། །འདིའི་དོན་ནི། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ལ་ཉེ་བར་མི་གནས་ན་ཞི་གནས་ཙམ་གྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་དད་པ་ཆེན་པོ་ལ་བསླབས་པས་ཇི་ལྟར་ ཡང་སྒྲིབ་གཉིས་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བར་ང་མི་སྨྲའོ། །གཉིས་པ་རྗེས་འགྲོའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པ་ནི། རིགས་ཀྱི་བུ་ཞི་གནས་ཙམ་གྱིས་མི་ཆོག་པའི་རྣམ་གྲངས་འདིས་ཀྱང་འདི་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ཀྱིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་གང་ཅི་ཡང་བྱུང་སྟེ། དེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་ ངེས་པར་འབྱུང་བ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་གང་མཉམ་པར་གཞག་པར་བྱ་བའི་དོན་ལས་རྣམ་པར་མ་གཡེངས་པའི་ཞི་གནས་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་དམིགས་པ་མི་འཆོར་བར་བཟུང་ཞིང་། དོན་དང་ཆོས་ཡང་དག་པར་བསམས་པ་ལས་འབྱུང་བར་རིག་པར་བྱའོ། ། 1-914 ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །གཉིས་པ་ཞི་གནས་ཀྱི་དགོས་པ་ནི། ཞི་གནས་དང་བྲལ་བའི་ལྷག་མཐོང་འབའ་ཞིག་ནི་རྣལ་འབྱོར་པའི་སེམས་ཡུལ་རྣམས་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་མི་གནས་པར་རྣམ་ པར་རྟོག་པའི་རླུང་གིས་བསྐྱོད་ནས་རྣམ་པར་གཡེང་བར་འགྱུར་གྱི། དམིགས་པ་ལ་སེམས་བརྟན་པར་གནས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དཔེར་ན་རླུང་གི་ནང་ན་འདུག་པའི་མར་མེ་བཞིན་དུའོ། །ཞི་གནས་མེད་ན་ སེམས་མི་གནས་པ་དེ་བས་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་མི་འབྱུང་ངོ་། བཞི་པ་གཉིས་ཀའི་དོན་བསྡུ་བ་ནི་བཞི་སྟེ། ལྡོག་པ་དང་། རྗེས་འགྲོ་དང་། དེའི་ ཤེས་བྱེད་དང་། སྐབས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ལྟ་བས་ན་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀ་འདྲ་བར་བསྟན་པར་བྱའོ། །བཤེས་སྤྲིང་ལས་ཀྱང་། ཤེས་རབ་མེད་ན་བསམ་གཏན་ཡོད་མིན་ཏེ། ། བསམ་གཏན་མེད་པར་ཡང་ནི་ཤེས་རབ་མེད། །གང་ལ་དེ་གཉིས་ཡོད་པ་སྲིད་པ་ཡི། །རྒྱ་མཚོ་གནག་རྗེས་ལྟ་བུར་སྩལ་བར་བགྱིད། །ཅེས་སོ། །ཞི་ལྷག་གང་རུང་མེད་ན་ཡང་ཡང་དག་པའི་དོན་ མི་རྟོགས་པ་དེའི་ཕྱིར། འཕགས་པ་ཡོངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་ཆོས་ཉིད་དྲི་བྲལ་མཐའ་དག་མ་མཐོང་སྟེ། ཆོས་སྐུའི་ཆ་ཤས་མ་མཐོང་སྟེ། 1-915 ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ཤས་ཆེ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་ད

【現代漢語翻譯】 此地獲得清凈智慧。 獲得清凈智慧，意味著聖者喜悅的戒律圓滿。第四，成就圓滿的意樂分為二：從遮止的角度進行闡述，以及從隨順的角度進行闡述。首先，在《聖大乘信解經》中，從『種姓之子』到『我不說』都有所闡述。此意為，如果不親近證悟空性的智慧，僅僅通過寂止，菩薩們修習對大乘的極大信解，我也不會說他們如何能從二障中解脫。第二，從隨順的角度進行闡述：『種姓之子，僅憑寂止是不夠的』，以此類比，菩薩們依靠對大乘的信解而進入大乘，從中必定會產生解脫。所有這些從大乘中產生的解脫，都應理解為源於不散亂于等持之義的寂止之心，以及不失去對目標的專注，並如理如實地思維法義。 如是宣說之意。第二，寂止的必要性：缺乏寂止的勝觀，瑜伽士的心將無法專注于對境，而是被分別念之風所動搖，變得散亂，無法使心穩定地安住于目標之上。譬如置於風中的燈火。如果缺乏寂止，心便無法安住，因此，智慧的光明也無法清晰地顯現。第四，總結二者的意義有四：遮止、隨順、其所知，以及總結要義。首先，因此，寂止和勝觀二者應被平等地看待。《親友書》中也說：『無慧則無禪定，無禪定亦無慧。何者具此二者，能如黑夜之跡，度過有海。』如果缺少寂止或勝觀任何一方，都無法證悟真實的意義。因此，《聖大般涅槃經》中也說：聲聞眾未能完全見到如來種姓的法性離垢，未能見到法身的組成部分， 因為他們更多地安住於三摩地中。

【English Translation】 Here, one obtains perfectly pure wisdom. Obtaining perfectly pure wisdom means that the discipline pleasing to the noble ones is fully accomplished. Fourth, accomplishing perfect intention is twofold: explaining from the perspective of negation and explaining from the perspective of affirmation. First, in the Sutra of Faith and Practice in the Great Vehicle of the Noble Ones, it is taught from 'Son of the lineage' to 'I do not say.' The meaning of this is: if one does not closely abide in the wisdom that realizes emptiness, I do not say how Bodhisattvas, merely through calm abiding, can definitely be liberated from the two obscurations by training in great faith in the Great Vehicle. Second, explaining from the perspective of affirmation: 'Son of the lineage, calm abiding alone is not sufficient.' By this analogy, whatever liberation arises from Bodhisattvas entering the Great Vehicle based on faith in the Great Vehicle, all that should be understood as arising from a mind of calm abiding that is not distracted from the meaning of being in equipoise, holding the object without losing focus, and thinking correctly about the meaning and the Dharma. This is the meaning of what was spoken. Second, the necessity of calm abiding: Vipassanā (勝觀) alone, without calm abiding, will cause the yogi's mind not to remain single-pointedly on objects, but to be moved by the wind of conceptualization and become distracted, and the mind will not remain stable on the object. It is like a lamp in the wind. If there is no calm abiding, the mind does not remain, therefore the appearance of wisdom, the clear manifestation of the nature of objects, does not arise. Fourth, summarizing the meaning of both is fourfold: negation, affirmation, its knowable, and summarizing the meaning of the context. First, therefore, both calm abiding and vipassanā should be shown to be equal. It is also said in the Letter to a Friend: 'Without wisdom, there is no meditation; without meditation, there is no wisdom. Whoever has both of these crosses the ocean of existence like the trace of a black goose.' Because one cannot realize the true meaning without either calm abiding or vipassanā, it is also said in the Great Sutra of the Parinirvana of the Noble One: The Hearers have not seen the stainless, complete nature of the Tathagata's lineage, the Dharmata; they have not seen the parts of the Dharmakaya, because they mostly abide in samadhi.

ང་། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཤས་ཆུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཉིད་དྲི་མས་དག་པའི་ཆོས་སྐུའི་ཆ་ཤས་མཐོང་ མོད་ཀྱི། དྲི་བྲལ་གྱི་ཆོས་སྐུའི་ཆ་ཤས་མཐའ་དག་མི་གསལ་ཏེ། ཤེས་རབ་ཤས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤས་ཆུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རྗེས་འགྲོའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པ་ནི། དེ་བཞིན་ གཤེགས་པས་ནི་དྲི་མ་མཐའ་དག་གིས་དག་པའི་ཆོས་སྐུའི་ཆ་ཤས་ཐམས་ཅད་གསལ་བར་གཟིགས་ཏེ། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །མདོ་ལས། སྤྲིན་མཐོང་མཁའ་ ལ་ཉི་བཞིན་འདིར་ཁྱོད་ཕྱོགས་གཅིག་བློ་གྲོས་ཅན། །བློ་མིག་དག་པའི་འཕགས་མཆོག་གིས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཐོང་མ་ལགས། །ཆོས་སྐུ་གང་དག་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཁྱོད་བློ་གྲོས་མཐའ་ཡས་པ། །ཤེས་བྱ་མཁའ་དབྱིངས་ ཁྱབ་པ་དེ་དག་གིས་ཀུན་མཐོང་། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །འོ་ན་ཞི་གནས་ཀྱི་བྱེད་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཞི་གནས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་མར་མེ་རླུང་གིས་བསྐྱོད་པ་མེད་པར་ལེགས་པར་བཞག་ པ་བཞིན་དུ། རྣམ་པར་རྟོག་པ་རབ་ཏུ་གཡོ་བའི་རླུང་དང་འདྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཕྱིར་གཡོས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་ལྷག་མཐོང་གི་བྱེད་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ལྷག་མཐོང་གིས་ནི་ཡུལ་གྱི་གནས་ཚུལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་རིགས་པའི་སྟོབས་གྱིས་ངེས་པར་བྱས་པའི་དོན་ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་རྣམ་པས་རྟོགས་པས་ན་སྒྲོ་འདོགས་ཀྱི་ལྟ་བ་ངན་པའི་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་རྒོལ་བ་བྱེད་པ་གཞན་དག་གིས་ཀླན་ཀ་ཇི་ཙམ་སྨྲས་ཀྱང་རང་གི་རྟོགས་པ་ལས་མི་ཕྱེད་དོ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-916 གསུམ་པ་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ནི། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེའི་མདོ་ལས་ཇི་སྐད་དུ་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་ཏེ། ལུང་དེའི་དོན་བཤད་པ་ནི། ཞི་གནས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་སེམས་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་རླུང་ གིས་གཡོ་བ་མེད་པར་བརྟན་པར་འགྱུར། ལྷག་མཐོང་གིས་ནི་གཞན་གྱི་ཀླན་ཀས་མི་ཕྱེད་པས་རི་དང་འདྲ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའོ། །བཞི་པ་སྐབས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། ཞི་ལྷག་ཟུང་འབྲེལ་དུ་ དགོས་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་ཞི་ལྷག་གཉིས་ཀ་ལ་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱ་བར་གནས་དགོས་སོ། །རྣལ་འབྱོར་གཉིས་རྒྱུ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༈ གཉིས་པོ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལ། ཞི་གནས་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ། རྣལ་འབྱོར་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིའི་ དོན་དང་། གཞུང་གི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་ཞི་གནས་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་དང་། ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་སྡོམ་ནི། རྣལ་འབྱོར་ཞི་གནས་རྒྱུ་དང་གྲོགས། །སྔོན་འགྲོ་དམིགས་པ་གཏད་པའི་ཐབས། ། རྗེས་བྱ་ཁམས་ཚོད་བཟུང་དང་ཚད། །སྤྱོད་ལམ་སེམས་ཉམས་བཅོས་པའི་ཐབས། །ཡོན་ཏན་རྗེས་བྱ་གོ་རིམ་དང་། །རྣམ་གཡེང་དེའི་སྦྱོར་

【現代漢語翻譯】 我，因為證悟無我的智慧較小。菩薩們雖然能夠見到法性清凈的法身的一部分，但是，不能完全明瞭無垢的法身，因為智慧較大，而禪定較小。第二，從隨行方面進行闡述：如來能夠清楚地看到一切清凈的法身，因為具有止觀雙運。如是宣說。經中說：『如雲蔽日，於此，您雖具片面智慧。即使是清凈慧眼的聖者，也不能完全照見。世尊，您以無邊智慧，照見一切法身，如知識遍佈虛空。』就像這樣。那麼，止的功用是什麼呢？就像燈火沒有被風吹動一樣，依靠止的力量，就不會被像狂風一樣劇烈搖動的分別念所動搖。那麼，觀的功用是什麼呢？依靠觀，以理性的力量確定了對境的實相，即空性之義，以非常清晰的方式證悟，因此，無論其他人如何詆譭空性之義，都不能動搖自己的證悟。 第三，作為知識來源的教證是：如《月燈經》中所說。解釋該教證的含義是：依靠止的力量，心不會被分別唸的風所動搖，變得穩固。依靠觀，不會被他人的誹謗所動搖，變得像山一樣。第四，總結要點：因此，需要止觀雙運，所以必須修習止觀二者。已經闡述了這兩種瑜伽是成佛的根本原因。 第二，修習這二者的方法是，首先闡述修習止觀的方法。 修習瑜伽有兩種：共同的意義和正文的意義。首先，有修習止觀的方法和修習觀的方法。首先，對於第一個問題，總結如下：瑜伽止觀的原因和幫助。前行是專注目標的方法。之後要做的是控制和衡量（身、息、心）三要素。行為是調整心念的方法。功德是遵循次第。散亂是其對治之法。

【English Translation】 I, because the wisdom of realizing selflessness is small. Bodhisattvas can see a part of the Dharmakaya (chos sku, 法身) that is pure in nature, but they cannot fully understand the entirety of the stainless Dharmakaya, because their wisdom is great and their samadhi (ting nge 'dzin, 定) is small. Second, explaining from the perspective of following: The Tathagata (de bzhin gshegs pa, 如來) clearly sees all parts of the Dharmakaya that are pure from all defilements, because he possesses both quiescence (zhi gnas, 止) and insight (lhag mthong, 觀) equally. Thus it was said. As it says in the sutra: 'Like the sun in the sky seen through clouds, here, you are wise in one aspect. Even the noble ones with pure eyes of wisdom do not see everything. The Dharmakaya that the Bhagavan (bcom ldan 'das, 世尊) possesses, with boundless wisdom, sees all that pervades the sky of knowable things.' Like this. So, what is the function of quiescence? Just as a lamp is placed well without being moved by the wind, by the power of quiescence, the mind will not be moved by the winds of wildly moving thoughts. So, what is the function of insight? By insight, the nature of the object, the meaning of emptiness, is determined by the power of reason, and it is realized with great clarity. Therefore, no matter how much others criticize the meaning of emptiness, one's own realization will not be shaken. Third, the scriptural authority for knowledge is as stated in the Chandrapradipa Sutra (zla ba sgron me'i mdo, 月燈經). The meaning of that authority is explained as follows: By the power of quiescence, the mind becomes stable, unmoved by the wind of thoughts. By insight, one becomes like a mountain, unshaken by the criticisms of others. Fourth, summarizing the meaning of the context: Therefore, it is necessary to combine quiescence and insight, so one must engage in the yoga of both quiescence and insight. It has been explained that these two yogas are the root cause of enlightenment. Second, the method of cultivating these two is to first explain the method of cultivating quiescence. There are two aspects to cultivating yoga: the general meaning and the meaning of the text. First, there is the method of cultivating quiescence and the method of cultivating insight. First, for the first question, the summary is as follows: The causes and aids for yoga, quiescence. The preliminary is the method of focusing on the object. What follows is controlling and measuring the three elements (body, breath, mind). The behavior is the method of adjusting the mind. The qualities are following the order. Distraction is its antidote.

འབྲས་བུར་བཅས། །དེ་ལ་ཞི་གནས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་གང་ཞེ་ན། གང་དུ་ གཉིད་ཤས་ཆུང་བ་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་བ་དང་། དགེ་བ་ལ་མོས་པ་དང་། འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། ལུང་དང་མན་ངག་གི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་སྟེ། 1-917 ཇི་སྐད་དུ། ཉོན་མོངས་ཚོགས་བྲལ་སྡོམ་པ་བསྲུང་ལ་མོས། །དགེ་བའི་དོན་ལ་མོས་ཤིང་བརྗེད་པ་མེད། །བསྒོ་བའི་ཚིག་ལ་ཉན་ཅིང་སྙན་པ་སྨྲ། །མཁས་པ་ཞི་གནས་དོན་དང་ལྡན་པར་གྱུར། །ཞེས་ འབྱུང་བ་དང་། གཞན་ཡང་། སེམས་མ་འཁྲུགས་དང་ནད་དང་བྲལ། །བསྒོ་བ་འཛིན་ཅིང་ཀུན་ཏུ་གསོང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལ་ཞི་གནས་དངོས་གང་ཞེ་ན། དམིགས་པ་ལ་འཛིན་པ་དང་། སེམས་ཀུན་ ཏུ་གཏོད་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་སྲུང་བ་དང་། བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་སྙོམ་པ་དང་། ལྷག་མཐོང་ལ་ཕན་པར་བྱེད་པ་དང་། སེམས་དལ་བར་གྱུར་པ་དང་། ཀུན་ཏུ་མི་གཡོ་བ་དང་། བརྟན་པ་ དང་། རབ་ཏུ་ཞི་བར་གནས་པ་སྟེ། ལུང་གཞན་དག་ལས། སྡུད་པར་ཁྱོད་དང་གཡོ་བ་མེད། །དལ་འགྱུར་དེ་བཞིན་ཉོན་མོངས་བསྲུང་། །ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་རྟེན་དུ་འགྱུར། །ཞི་གནས་ཡོན་ཏན་ཀུན་ཏུ་བདེ། ། ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ཞི་གནས་ནི་སེམས་འཕྲོ་བ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། མདོ་ལས། ཉེས་པ་ལྔ་སྤོང་བ་ནི་སེམས་ལས་ བྱུང་བའི་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །སེམས་གནས་པའི་ཐབས་ནི་དགུ་གསུངས་ཏེ། དང་པོར་དམིགས་པ་དེ་ལ་སེམས་འཇོག་གོ །ཅུང་ཟད་ཙམ་ཞིག་འཇོག་གམ་ཞེ་ན། རྒྱུན་དུ་འཇོག་གོ ། 1-918 གལ་ཏེ་དམིགས་པ་ལས་སེམས་གཞན་དུ་འཕྲོས་ན་ཇི་ལྟར་བྱེད་ཅེ་ན། སེམས་སླར་བཀུག་སྟེ་དམིགས་པ་ལ་བླན་ཏེ་འཇོག་གོ །དེ་ལས་ཀྱང་སླར་འཕྲོས་ན་ཇི་ལྟར་བྱེད་ཅེ་ན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ ཀྱི་དབང་དུ་ཡུན་རིང་པོ་མ་སོང་བར་དམིགས་པ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་འཇོག་གོ །དེ་ལྟར་དམིགས་པ་ལ་སེམས་ཡང་ཡང་ཉེ་བར་བཞག་པས་སེམས་རྟ་རྒོད་ལྟར་གཡོ་བ་དེ་དུལ་བར་བྱེད་དོ། ། ཡང་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བྱིང་རྒོད་སྐྱེས་ན་ཡང་ཤེས་བཞིན་གྱི་བྱ་ར་བས་རིག་པར་བྱས་ནས་ཞི་བར་བྱེད་དོ། །ཡང་སྐྱེས་ན་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྒྱུན་བསྲིངས་ནས་རྣམ་པར་ཞི་བར་བྱེད་དོ། ། དེ་ནས་ཚུལ་དེ་ལྟར་བྱས་པའི་ནུས་པས་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་དོ། །དེ་ནས་ནུས་པ་དབང་དུ་གྱུར་བས་བྱིང་རྒོད་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བར་སེམས་རྩོལ་མེད་དུ་མཉམ་པར་འཇོག་པ་ ཐོབ་བོ། །ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་གང་ཞེ་ན། གང་ཞིག་ཞི་གནས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་ཅིང་ཞི་གནས་ལ་ཕན་པར་བྱེད་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་ཀྱང་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ལུང་ དང་། དེ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དམིགས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། སུན་འབྱིན་པ་དང

【現代漢語翻譯】 以及其結果。那麼，什麼是止觀的瑜伽呢？就是減少睡眠，減少貪慾等煩惱，喜愛善法，不貪求慾望，遵循經文和口訣。 如經中所說：『遠離煩惱，守護戒律，喜愛善法，不忘失正念，聽從教誨，言語悅耳，智者成就止觀之義。』 又如經中所說：『心不散亂，遠離疾病，謹記教誨，處事坦誠。』 那麼，什麼是真正的止觀呢？就是專注于所緣境，全神貫注，守護煩惱，調伏沉掉，有益於勝觀，心變得平靜，完全不搖動，穩固，完全寂靜。』其他經文中說：『你善於攝持，毫不動搖，緩慢變化，守護煩惱，成為一切功德的基礎，止觀帶來一切安樂。』 又說：『大菩薩的止觀是心不外散的三摩地，以及由心所生起的各種作用。』 經中說：『捨棄五種過失，就是由心所生起的八種作用。』 安住於心的九種方法是：首先，將心安住在所緣境上。是稍微安住一下嗎？不是的，是持續安住。如果心從所緣境上散亂了，該怎麼辦呢？將心收回來，重新安住在所緣境上。如果再次散亂了，該怎麼辦呢？不要讓心長時間受不順品的影響，要讓心靠近所緣境。這樣反覆地讓心靠近所緣境，就能調伏像野馬一樣躁動的心。 如果生起沉掉等不順品，也要用正知正念的覺察力去發現並平息它們。如果再次生起，也要通過延續三摩地的力量來徹底平息它們。然後，通過這樣做的力量，就能使心專注於一境。然後，由於力量變得強大，就能不落入沉掉兩邊，毫不費力地使心平等安住，獲得這種境界。什麼是止觀的因呢？就是那些能夠生起止觀並對止觀有益的事物。這些事物又是什麼呢？就像如來所說的經文，以及依靠經文，殊勝的所緣境，以及駁斥。

【English Translation】 and its results. So, what is the yoga of calm abiding? It is to reduce sleep, reduce afflictions such as attachment, love virtue, be free from desire, and follow the scriptures and oral instructions. As it is said in the scriptures: 'Free from the assembly of afflictions, protect the vows, love virtue, do not forget mindfulness, listen to the teachings, speak sweetly, the wise one achieves the meaning of calm abiding.' Furthermore, it is said: 'The mind is not disturbed, free from disease, hold the teachings, and be honest in everything.' So, what is the real calm abiding? It is to focus on the object, to be fully attentive, to protect against afflictions, to balance sinking and excitement, to benefit insight, to make the mind calm, completely unmoving, stable, and completely peaceful. Other scriptures say: 'You are good at gathering, unwavering, slowly changing, protecting afflictions, becoming the basis of all qualities, calm abiding brings all happiness.' It is also said: 'The calm abiding of the great Bodhisattva is the samadhi of the mind not being distracted, and the various functions arising from the mind.' The Sutra says: 'Abandoning the five faults is the eight functions arising from the mind.' The nine methods of abiding in the mind are: first, place the mind on the object. Is it to abide for a short while? No, it is to abide continuously. If the mind wanders from the object, what should be done? Bring the mind back and place it again on the object. If it wanders again, what should be done? Do not let the mind be influenced by the unfavorable side for a long time, but bring the mind close to the object. By repeatedly bringing the mind close to the object in this way, the mind, which is as restless as a wild horse, can be tamed. If unfavorable things such as sinking and excitement arise, they should be recognized and pacified by the vigilance of mindfulness. If they arise again, they should be completely pacified by continuing the power of samadhi. Then, through the power of doing so, the mind can be focused on one point. Then, as the power becomes dominant, one can attain the state of equanimity without falling into the sides of sinking and excitement, and effortlessly abide in equanimity. What is the cause of calm abiding? It is those things that generate calm abiding and are beneficial to calm abiding. What are these things? Like the scriptures spoken by the Thus-Gone One, and relying on the scriptures, the special object, and refuting.

་། གཉེན་པོ་དང་། མཐོང་བ་དང་། ཐོས་པ་དང་། རང་གིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དང་། གནས་དང་། དུས་དང་། ཁ་ཟས་དང་། སྐོམ་དང་། 1-919 གོས་དང་། རྟེན་དང་། ཕྲད་པ་དང་། བྲལ་བ་དང་། གཏོང་བ་དང་། འཛིན་པ་དང་། ཡོངས་སུ་སྡུད་པ་དང་། སེམས་ལས་བྱུང་བའོ། །དེ་ལ་ལུང་གིས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོའམ་རྒྱུད་ ལས། ཞི་གནས་དང་། དེའི་ཐབས་དང་། དེའི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་གང་གིས་གང་ཞིག་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་བརྟེན་པས་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། བཀའ་གང་ལ་གང་གིས་བརྟེན་ནས་གང་བསྟན་པ་ དེས་དེ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའང་ལུང་ལས། སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་སྒྲ་གང་ལ་བརྟེན་ནས་སེམས་ཅན་དམན་པ་ལ་རྟོགས་པ་འབྱུང་ངོ་། །རྟོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞི་གནས་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་ རོ། །དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ལྷག་མཐོང་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལས་ནི་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་ང་སྔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་སངས་ རྒྱས་རྣམ་པར་གཟིགས་ཀྱི་སྒྲ་ལ་བརྟེན་ནས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །དམིགས་པ་ ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དམིགས་པ་ནི་སྣ་ཚོགས་པ་སྟེ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མེད་དོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་ལྟར་རྣམ་པར་བམ་པ་དང་། རྣམ་པར་སྔོས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མི་སྡུག་པའི་བསམ་གཏན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-920 དུས་མཐའི་མེ་ལ་སོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཟད་པར་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། རིན་ཆེན་སྣ་ལྔའི་སྐུའི་སྣང་བའི་གཉེན་པོ་དང་བཅས་པས་ སྐུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །རྔུལ་བ་དང་། ཞུ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཐིག་ལེའི་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ། །སྣང་བའི་འོད་ཅེས་བྱ་བས་ནི་འོད་ཀྱི་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ནམ་མཁའ་དང་བ་ལ་བརྟེན་ནས་འོད་གསལ་བའི་ཡེ་ཤེས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །གང་འདོད་པའི་ཡུལ་དེ་མི་འཆོར་བར་ འཛིན་པར་འགྱུར་རོ། །སུན་འབྱིན་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཡུལ་ལ་ཉེས་དམིགས་ཅན་དུ་བལྟ་བ་སྟེ། ཆགས་པའི་ཉེས་དམིགས་དང་པོའི་དུས་སུ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། མཚུངས་ པར་ལྡན་པ་དང་། ཟླ་གཞན་དང་། དུས་ཕྱིས་འབྱུང་བས་ཕྱིས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་། གཙང་བ་མེད་པ་དང་། བདག་མེད་པ་དང་། རྟག་པ་མེད་པ་དང་། རོ་བྲོ་བ་མེད་པས་གང་འདོད་པ་རྩེ་ གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། ། ལུང་གཞན་ལས། དང་པོའི་དུས་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་། །ཟླ་གཞན་ཕྱིས་འབྱུང་རྗེས་དྲན་པས། །ཆགས་དང་གཏི་མུག་ཉོན་མོ

【現代漢語翻譯】 對治品，所見，所聞，自身所體驗，處所，時間，食物，飲料， 衣服，所依，相遇，分離，給予，接受，完全收集，以及由心所生之物。那麼，經典是如何轉變的呢？從大乘的經或續中， 講述止觀及其方法和功德，通過什麼來增長什麼呢？因為這個緣故。那麼，依靠它又是怎樣的呢？依靠哪部佛經，通過什麼來指示什麼， 通過它來增長它，因為這個緣故。經典中也說：大菩薩依靠什麼聲音，使下劣眾生生起證悟呢？依靠證悟，變得具有止觀。 依靠它，增上勝觀。從中，生起雙運的智慧。大菩薩我，過去在行菩薩行時，依靠如來正遍知的聲音，現證無上正等覺，成佛等等，廣為宣說。所緣是什麼樣的呢？ 所緣是多種多樣的，不是絕對確定的，這樣說。例如，依靠分解和膨脹，不凈觀得以圓滿。 依靠劫末之火等，滅盡定得以圓滿。等等，以及具有五寶身像的對治品，身之三摩地得以圓滿。 依靠汗水和融化的力量，明點的禪定得以圓滿。名為顯現之光，光的禪定得以圓滿。 依靠晴朗的虛空，光明智慧得以圓滿等等，廣為宣說。對於所希望的境，不會失去，能夠抓住。 如何進行駁斥呢？例如，對於貪慾的境，視為具有過患。貪戀的過患，在最初的時候，憶念，具有相似性， 其他事物，以及後來產生的事物，後來憶念，不凈，無我，無常，無味，對於所希望的，一心一意。 其他經典中說：最初之時與相似，他者後生隨念故，貪與癡暗諸煩惱

【English Translation】 Antidotes, what is seen, what is heard, what is personally experienced, places, times, food, drink, clothing, supports, encounters, separations, giving, receiving, complete collection, and what arises from the mind. So, how does scripture transform? From the Mahayana sutras or tantras, describing shamatha (calm abiding) and its methods and merits, through what does what increase? Because of this reason. So, how is it by relying on it? Relying on which Buddhist scripture, through what to indicate what, through it to increase it, because of this reason. It is also said in the scriptures: Great Bodhisattvas rely on what sound to cause inferior beings to generate realization? Relying on realization, one becomes endowed with shamatha. Relying on it, vipassana (insight) increases. From that, dualistic wisdom arises. Great Bodhisattva, when I was practicing the conduct of a Bodhisattva in the past, relying on the sound of the Tathagata's perfect enlightenment, I manifested the unexcelled perfect enlightenment, became a Buddha, etc., which was widely proclaimed. What is the object of focus like? The object of focus is diverse, not absolutely certain, it is said. For example, relying on decomposition and bloating, the meditation on unattractiveness is perfected. Relying on the fire at the end of the kalpa (aeon), the samadhi of cessation is perfected. And so on, and with the antidote of the appearance of the five precious bodies, the samadhi of the body is perfected. Through the power of sweat and melting, the meditation on bindus (drops) is perfected. What is called the light of appearance, the meditation on light is perfected. Relying on the clear sky, the wisdom of clear light is perfected, etc., which is widely proclaimed. One will not lose the desired object, and will be able to grasp it. How to refute it? For example, regarding the object of desire, viewing it as having faults. The faults of attachment, at the beginning, remembering, having similarity, other things, and things that arise later, later remembering, impurity, selflessness, impermanence, tastelessness, for what is desired, with one-pointedness. Other scriptures say: At the beginning, with similarity, others arising later, due to recollection, attachment and ignorance, all afflictions.

ངས་བྲལ། །ཏིང་འཛིན་ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། གཞན་ལས། 1-921 རྟག་མིན་རང་དབང་ཡོད་མིན་དང་། །གཞན་སྐྱོན་བདག་ལ་ལྡན་འགྱུར་དང་། །རང་གིས་རང་གི་ཡོན་ཏན་ཉིད། །འབྱོར་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །གཉེན་པོས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མ་ཆགས་པ་དང་། ཞེ་སྡང་མེད་པ་ལ་སོགས་པས་རང་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སེལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ན་དགེ་བར་འགྱུར་བ་གང་དག་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཐ་དད་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་དགེ་བ་ནང་ཐ་དད་པས་གཅིག་ཏུ་མི་ འགྱུར་རོ། །གཞན་མཐོང་བས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། དམིགས་པ་གསལ་བ་དང་། བསམ་གཏན་ལྡན་པ་མཐོང་ན་དད་པར་འགྱུར་རོ། །གང་ལ་དད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེའོ། ། ཐོས་པས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། སྔ་མ་དེ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །རང་གིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། རང་གིས་སྔ་མའི་དུས་སུ་དམིགས་པ་ཟིན་པ་དང་། སེམས་ཐུལ་བ་དང་། རབ་ཏུ་ རྫོགས་པ་དང་། མངོན་དུ་གྱུར་པས་གང་དུ་གཏད་པ་དེ་འཕེལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་གང་གིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བསམ་གཏན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འདོད་པ་དེས་གང་ལ་བརྟེན་ཏེ་བསླབ་པར་བྱ་བའི་ཐབས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། 1-922 སྔ་མའི་དུས་ཀྱི་དམིགས་པ་རྣམ་པར་གསལ་བ་དང་། ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བླ་ན་མེད་པའི་ཐབས་ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྔ་མའི་དུས་ཀྱི་དམིགས་པ་ དེས་ཕྱི་མའི་དུས་ཀྱི་རྐྱེན་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དང་པོ་ནི། རང་གི་དམིགས་པ་ལ་དྲན་པ་སྐྱེའོ། །དེ་ནས་ཕྱི་མ་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །གནས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ ཞེ་ན། ལུང་ལས་འདི་ནི་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་ལ་ལ་དག་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཉམས་པ་མེད་པར་འདོད་པ་དང་། ཤེས་རབ་ཉམས་པ་མེད་པ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཉམས་པ་ མེད་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་ཐོག་མ་ཉིད་དུ་ནི་ཡིད་དུ་འོང་བའི་གནས་ལ་བརྟེན་པར་བྱའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གནས་ཡོངས་སུ་དག་པས་ཐོག་མ་ཉིད་དུ་དམིགས་པ་མ་དག་པ་སྤོང་ བར་འགྱུར་རོ། །གང་གི་ཚེ་དམིགས་པ་མ་དག་པ་སྤངས་པས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ། །གང་གི་ཚེ་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པར་འགྱུར་བ་དེའི་ཚེ་སེམས་རྩེ་གཅིག་ པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །ཡུལ་གྱིས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། རིགས་ཀྱི་བུ་སེམས་ཅན་ཚ་བའི་ནད་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རི་ཤིན་ཏུ་མཐོ་བར་འགྱུར་བ་དང་། 1-923 གྲང་བའི་གནས་ཡོད་པ་དང་། ཙནྡན་གོར་ཤ

【現代漢語翻譯】 我已遠離。'禪定功德圓滿'，經中如是說。此外，經中還說： '無常無自主，他過自身染，自之諸功德，成就極圓滿。' 如是等等。 以對治力如何呢？ 以無貪和無嗔等，能消除與自身不相符的方面。為什麼呢？因為不相符和對治是相違的，不能並存。 如果說，哪些善法是能夠並存的，因此不會有差別呢？不是的，善法在內在是有差別的，因此不會成為一體。 通過他人見證會如何呢？如果見到目標清晰和具有禪定者，就會產生信心。對誰產生信心，心就會專注。 通過聽聞會如何呢？與之前所說相同。 通過自身體驗會如何呢？自己先前已經把握了目標，調伏了心，完全圓滿，並且已經顯現，那麼所專注的就會增長。正如所說：'想要圓滿成就禪定的大菩薩，他所依賴和學習的方法是這樣的：' 『依靠先前清晰和圓滿的目標，就能獲得無上的大方便。』 為什麼呢？因為先前的目標會成為後來的因緣。首先，會對自己的目標生起憶念。然後，在後來顯現出來。』 如是等等。 通過處所會如何呢？經中說：'無論善男子或善女子，想要獲得不退失的禪定，不退失的智慧，以及不退失的解脫，首先應當依賴令人愉悅的處所。' 為什麼呢？因為處所完全清凈，首先就能捨棄不凈的目標。當捨棄不凈的目標時，就能捨棄貪慾等煩惱。當捨棄煩惱時，就能獲得心的專注。 等等，經中廣為宣說。通過所緣境會如何呢？善男子，對於患有熱病等疾病的眾生，應當觀想極高的山， 有寒冷的地方，以及檀香木和牛黃。

【English Translation】 I am free from it. 'Endowed with the perfection of meditative qualities,' it is said. Furthermore, it says: 'Impermanent, without self-control, others' faults become inherent in oneself, one's own qualities become abundant and perfect.' Such as these. How is it through antidotes? Through non-attachment and non-hatred, etc., one will eliminate aspects that are incompatible with oneself. Why? Because incompatibility and antidotes are contradictory and cannot coexist. If it is said, 'Which virtuous qualities can coexist, and therefore there will be no difference?' It is not so, because virtuous qualities are internally different and therefore will not become one. How does it change through seeing others? If one sees someone with a clear object of focus and endowed with meditation, one will develop faith. In whom one develops faith, the mind will become one-pointed. How does it change through hearing? It is the same as before. How is it through one's own experience? When one has previously grasped the object, tamed the mind, fully perfected it, and it has become manifest, then whatever one has focused on will increase. As it is said: 'A great Bodhisattva who wishes to perfect meditation completely, the means by which he relies and learns is as follows:' 'Relying on the clarity and perfection of the object of focus from the past, one will attain the supreme great means.' Why? Because the object of focus from the past becomes the condition for the future. First, remembrance arises of one's own object of focus. Then, it manifests in the future.' Such as these. How does it change through location? The scripture says: 'Any son or daughter of good family who wishes to obtain unwavering samadhi, unwavering wisdom, and unwavering liberation, should first rely on a pleasing location.' Why? Because a completely pure location will initially abandon impure objects of focus. When impure objects of focus are abandoned, one will abandon afflictions such as desire. When afflictions are abandoned, one will attain one-pointedness of mind. And so on, it is extensively taught in the scriptures. How is it through the object of focus? Sons of good family, for sentient beings afflicted with diseases such as fever, one should visualize extremely high mountains, places with cold, and sandalwood and bezoar.

ིར་ཤ་དང་། ཙནྡན་སྦྲུལ་གྱི་སྙིང་པོ་ཅན་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ། གང་ཡུལ་ཁམས་སམ། འབྲོག་དགོན་པའམ། ཁམས་ཆེན་པོ་ལ་གནས་ན་དེའི་ནད་ཐམས་ཅད་ཞི་ བར་འགྱུར་རོ། །དེ་བས་ན་དེའི་བསམ་གཏན་དང་། ཆོ་ག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་རིན་པོ་ཆེའི་མཛོད་ཅེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་ཏོག་བརྩེགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། རིན་ཆེན་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། རིན་ཆེན་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཚད་མེད་གྲངས་མེད་དཔག་ཏུ་མེད་ཅིང་བགྲང་ བ་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །དུས་ཕྱིས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། འདི་ནས་ཡུན་རིང་པོ་མ་ལོན་པར་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པར་འདོད་ན། ཉི་མ་ལྔའམ། གསུམ་མམ། གཅིག་གི་བར་དུ་ཡན་ལག་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་དང་། ཕུང་པོ་རྒྱུན་རབ་ཏུ་འཕེལ་བ་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོ་ག་ལ་གནས་པར་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་ བུའོ། །ཟས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་ལ་ལ་དག་ལ་ཟས་ཀྱི་ཚོད་ཤེས་པ་དང་། ཟས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པ་དང་། ཟས་དང་མཐུན་པའི་ལུས་ཤེས་པ་དེས་ཇི་ལྟར་ཟས་ལ་སྤྱད་པ་བཞིན་དུ་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-924 དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་ཟས་ལ་ལེགས་པར་བརྟེན་པས་ནི་ལུས་བདེ་བར་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནས་ནི་སེམས་བདེ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནས་ནི་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ། ། ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །གྲོགས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། སེམས་དཔའ་ཆེན་པོའི་བསམ་གཏན་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་ལ་ལ་ཞིག་བསམ་གཏན་ལ་གནས་པར་འགྱུར་ཞིང་བསམ་གཏན་ལ་བསྔགས་པ་བརྗོད་ན། བསམ་གཏན་གཟུངས་སུ་འཛིན་པར་བྱེད་ན། བྱིས་པ་མ་རབས་ཀྱང་བསམ་གཏན་གྱི་རྗེས་སུ་འཇུག་པར་བྱེད་ན། བསམ་གཏན་དེ་རང་ལས་འབྱུང་སྙམ་མམ། གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ནི་མ་ལགས་སོ། ། བཀའ་སྩལ་པ། གལ་ཏེ་བསམ་གཏན་དེ་གཞན་ལས་འབྱུང་སྙམ་མམ། གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ནི་མ་ལགས་སོ། །བཀའ་སྩལ་པ། སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་དེ་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་དེ་བཞིན་ཏེ། སེམས་ཅན་ དེ་དག་གི་བསམ་གཏན་དེ་རང་ལས་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་ལས་ཀྱང་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རྐྱེན་གཞན་ལ་ལྟོས་ཤིང་། རང་གི་ས་བོན་ལས་བྱུང་བར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་ བུའོ། །གྲོགས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་བསྟེན་པའང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཕྲད་པ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་ལུང་དང་ཕྲད་པ་དང་། རིགས་པ་དང་ཕྲད་པ་དང་། དགེ་བའི་གྲོགས་པོ་དང་ཕྲད་པས་ཀྱང་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-925 མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བྲལ་བ་ཇི་ལྟར་ཞི་གནས་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་གང་

【現代漢語翻譯】 如果（住所）有肉、旃檀（candana，梵語，意思是檀香）和蛇心等物，無論住在鄉村、寺院還是大地方，所有的疾病都會平息。 因此，禪定和儀軌將會圓滿。例如，可以獲得名為『珍寶藏』的等持（samādhi，梵語，意思是三摩地），名為『珍寶堆』的等持，名為『珍寶光』的等持，名為『珍寶心』的等持等等，無數無量無法估計且超越計數的等持。 諸如此類的說法非常詳盡。那麼，後來的情況會怎樣呢？例如，如果想從現在起不久就圓滿禪定，那麼在五天、三天或一天內，都要安住于名為『完全凈化肢體和增長蘊』的儀軌中。就像這樣。 食物會帶來怎樣的影響呢？無論哪位具族男子或具族女子，如果他/她瞭解食物的量，瞭解食物的性質，並且瞭解與食物相適應的身體，那麼他/她如何享用食物，禪定就會如何圓滿。 為什麼呢？因為依靠良好的食物，身體才能安樂。身體安樂，心才能安樂。心安樂，禪定才能圓滿。就像這樣。 朋友會帶來怎樣的影響呢？如果一位具有大乘禪定的人安住于禪定，並且讚歎禪定，受持禪定，甚至讓無知的人也跟隨禪定，那麼他/她會認為禪定是從自己產生的嗎？答：世尊，不是的。 佛說：那麼，他/她會認為禪定是從他人產生的嗎？答：世尊，不是的。佛說：大菩薩就是這樣。就是這樣，這些眾生的禪定不是從自己產生的，也不是從他人產生的，而是要理解為依賴於其他因緣，並且從自己的種子中產生的。就像這樣。如何依止朋友也是如此。 相遇會帶來怎樣的影響呢？例如，與經論相遇，與正理相遇，以及與善知識相遇，也會使禪定圓滿。 如何遠離不順之境，成為生起止觀的支分呢？如何……

【English Translation】 If (the dwelling) has things like meat, candana (चन्दन, candana, sandalwood), and snake's heart, whether one resides in a village, monastery, or a large place, all illnesses will be pacified. Therefore, meditation and rituals will be perfected. For example, one can obtain immeasurable, countless, inestimable, and beyond enumeration samādhis (समाधि, samādhi, concentration) such as the samādhi called 'Treasure Trove', the samādhi called 'Treasure Stack', the samādhi called 'Treasure Light', the samādhi called 'Treasure Heart', and so on. Such statements are very detailed. So, what will happen later? For example, if you want to perfect meditation soon from now, then for five days, three days, or one day, you should abide in the ritual called 'Completely Purifying the Limbs and Increasing the Skandhas'. It is like this. How does food affect it? Whichever son or daughter of good family knows the measure of food, knows the characteristics of food, and knows the body that is compatible with food, then however he/she enjoys food, meditation will be perfected. Why is that? Because by relying well on food, the body will be comfortable. From that, the mind will be comfortable. From that, meditation will be perfected. It is like this. How does a friend affect it? If someone with great bodhisattva meditation abides in meditation and praises meditation, holds meditation, and even makes ignorant people follow meditation, would he/she think that meditation arises from himself/herself? Answer: Bhagavan, no. The Buddha said: Then, would he/she think that meditation arises from others? Answer: Bhagavan, no. The Buddha said: The great bodhisattva is like that. It is like that, the meditation of those beings does not arise from themselves, nor does it arise from others, but it should be understood as depending on other conditions and arising from their own seeds. It is like this. How to rely on a friend is also the same. How does encountering affect it? For example, encountering scriptures, encountering reasoning, and encountering virtuous friends will also perfect meditation. How does being separated from unfavorable conditions become a limb for generating calm abiding? How...

ལ་ཞེན་ཅིང་ཆགས་པའི་ཡུལ་དང་བྲལ་བ་དང་། སྲིན་པོ་དང་བྲལ་བ་དང་། དགྲ་དང་། སྦྲུལ་ གདུག་པ་དང་། སྟག་དང་སེང་གེ་ལ་སོགས་པ་བསམ་གཏན་གྱི་དགྲར་གྱུར་པ་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཏོང་བས་ཞི་གནས་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ དགེ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་འགྱུར་བའོ། །འཛིན་པས་ཞི་གནས་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། གང་གིས་སྡོམ་པ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། གྲོགས་བཟང་པོ་དང་། གནས་བཟང་པོ་དང་། སེམས་དང་མཐུན་ པ་འཛིན་པས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའོ། །སྡུད་པས་ཞི་གནས་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་ལ་བརྟེན་ནས་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་བའོ། །སེམས་ལས་བྱུང་ བ་ཇི་ལྟར་ཞི་གནས་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པ་དྲན་པ་དང་། ཞི་གནས་ལ་མོས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པས་བསམ་གཏན་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལའང་འགའ་ཞིག་ནི། དངོས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །འགའ་ཞིག་ནི་རྒྱུད་ནས་སྐྱེ་བའི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་ཞི་གནས་ཀྱི་གྲོགས་གང་ཞེ་ན། 1-926 དམིགས་པ་ལ་སེམས་འཛིན་པ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་དུས་ན་གང་གིས་ཞི་གནས་དེ་ལ་ཕན་པར་འགྱུར་བ་ཐམས་ཅད་དོ། ། སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་གང་ཞེ་ན། གང་གིས་དང་པོ་སྟན་བདེ་བ་ལ་ འདུག་སྟེ། སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་ལེགས་པར་བཅས་ནས་ལུས་བསྲང་སྟེ་སུན་འབྱིན་པ་དང་། སྤྲོ་བ་རྣམ་པ་གཉིས་བྱས་ཏེ། སུན་འབྱིན་པ་ནི། ཨེ་མའོ་ཁམས་གསུམ་ཀུན་གྱི་སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཚེ་རབས་ ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། དེའི་རྒྱུ་དེའི་རྐྱེན་གྱིས་མཚམས་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་འདིའང་བསམ་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་བདག་ གིས་ཚེ་རབས་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་དོན་མེད་པའི་ལས་ཀྱིས་བཅིངས་པ་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། མི་རྟག་ལུས་འདིའི་དོན་གྱི་ཕྱིར། །སྡིག་དང་དོན་མེད་རྣམས་ལས་བྱས། །ལུས་དང་སེམས་བྲལ་སོ་སོ་ ན། །ཁྱོད་ཀྱིས་ཅི་སྟེ་ཐང་དུ་གསོ། །དགེ་བྲལ་ཐབས་ནི་སྣ་ཚོགས་པས། །ཕུང་པོའི་དོན་ཕྱིར་ལས་རྣམས་བྱས། །འབྲས་བུ་བྱ་དང་ཁྱི་སྤྱང་ཟས། །བདག་ལ་དགོས་པ་མེད་དུ་ཟད། །ཅེས་པ་འདི་དག་ གི་དོན་ཡང་བསམ་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་སྤྲོ་བ་ནི། བདག་ལུས་གཅིག་མིན་ཕྱི་ནང་གཉིས་དང་ལྡན། །ནང་རོལ་དོན་སྙིང་པགས་པ་གཟུགས་དང་མགོ །རེ་རེའི་ཆ་ཡི་དབྱེ་བས་སྙིང་པོ་མེད། །དེ་ཕྱིར་ལུས་ལ་མཁས་པ་སུ་ཞིག་ཆགས། ། 1-927 ཞེས་པ་དང་། ཁམས་གསུམ་གཅིག་མིན་སྣོད་དང་བཅུད་དུ་ལྡན། །རེ་རེའི་ཆ་ཡི་དབྱེ་བས་བསམ་མི་ཁྱབ། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་ལ་དངོས་པོ་ཅི་ཡང་མེད། །དེ་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་གཅིག་དང་དུ་མར་བ

【現代漢語翻譯】 遠離貪戀執著的處所，遠離羅剎，遠離敵人、毒蛇、老虎和獅子等成為禪定之敵者。如何通過佈施成為止觀生起的支分？通過佈施等善行的力量而成為支分。如何通過執持成為止觀生起的支分？通過執持戒律、善友、善處和與心相符的事物而生起。如何通過積聚成為止觀生起的支分？依賴於四種積聚之事物，禪定得以圓滿。心所如何成為止觀生起的支分？如何成為支分？通過對止觀的所緣境憶念，以及對止觀的喜愛等，禪定得以圓滿。其中一些實際上成為生起的支分，一些則成為從相續中生起的支分，應根據情況進行調整。那麼，什麼是止觀的助伴呢？ 在專注于所緣境時，所有對止觀有益的事物都是助伴。什麼是前行呢？首先安穩地坐在座位上，以跏趺坐姿勢端正身體，進行厭離和歡喜兩種修習。厭離是：『唉！三界的一切眾生，從無始以來就與煩惱的束縛相連，由於這些因緣，他們將遭受無間斷的各種痛苦。』也應思維這些。此外，我從無始以來就被無意義的業所束縛，正如所說：『爲了這無常的身體，我造作了罪惡和無意義之事。當身心分離時，你又為何要徒勞地滋養它呢？』由於各種非善巧的方法，爲了蘊身的緣故而造作諸業，其果報卻成為鳥、狗、狼的食物，對我毫無用處。』也應思維這些道理。此外，歡喜是：『我非獨身，內外兼具。內有心髓、面板、形體和頭顱，每一個部分都各不相同，毫無實質。因此，智者怎會對身體產生貪戀呢？』 『三界並非單一，而是包含器世界和有情世界。每一個部分的區分都不可思議，極微之塵也毫無實體。因此，對外境的單一和多樣又有什麼執著呢？』

【English Translation】 To be separated from places of attachment and clinging, to be separated from rakshasas, to be separated from enemies, venomous snakes, tigers, lions, and the like, which become enemies of meditation. How does giving become a limb for the arising of calm abiding? It becomes a limb through the power of virtuous deeds such as generosity. How does holding become a limb for the arising of calm abiding? It arises through holding vows, good friends, good places, and things that are in accordance with the mind. How does gathering become a limb for the arising of calm abiding? By relying on the four objects of gathering, meditation becomes perfect. How do mental events become a limb for the arising of calm abiding? How do they become a limb? Through having mindfulness of the object of calm abiding, and fondness for calm abiding, etc., meditation becomes perfect. Some of these actually become limbs for arising, while some become limbs for arising from the continuum; apply them as appropriate. So, what is the companion of calm abiding? Whatever benefits calm abiding at the time of focusing the mind on the object is a companion. What is the preliminary? First, sit comfortably on a seat, sit in the lotus position properly, straighten the body, and cultivate both aversion and joy. Aversion is: 'Alas! All sentient beings of the three realms have been bound by the bonds of afflictions since beginningless time, and due to these causes and conditions, they will experience various uninterrupted sufferings.' One should also contemplate this. Furthermore, I have been bound by meaningless actions since beginningless time, as it is said: 'For the sake of this impermanent body, I have committed sins and meaningless deeds. When body and mind are separated, why do you nourish it in vain?' Due to various unskillful methods, actions are done for the sake of the aggregates, but their results become food for birds, dogs, and wolves, which are of no use to me.' One should also contemplate these meanings. Furthermore, joy is: 'I am not a single body, but possess both inner and outer aspects. Inside are the heart, skin, form, and head; each part is different and without essence. Therefore, who among the wise would be attached to the body?' 'The three realms are not one, but contain both the container world and the sentient beings within. The distinctions of each part are inconceivable, and even the finest dust has no substance. Therefore, what attachment is there to the singularity or multiplicity of external objects?'

ྲལ། །ཞེས་ པ་འདི་ཡང་བསམ་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་། དེ་ནས་བདག་ནི་འབྲས་བུ་ཅན། །འཇིག་རྟེན་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །བསམ་གཏན་དགེ་བའི་ཆར་མི་འགྲོ། །དེ་ཕྱིར་བདག་ནི་དབུགས་ཕྱིན་འགྱུར། །ཞེས་པ་འདི་ཡང་ བསམ་སྟེ། འདི་དག་ནི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའོ། །དེ་ལ་ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པ་གང་ཞེ་ན། ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། དབང་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་གཞན་ཇི་སྙེད་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་དབུགས་དབྱུང་རྔུབ་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་མི་སྡུག་ པ་དང་། གཏི་མུག་ལ་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་དང་། ང་རྒྱལ་ལ་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཁམས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་། ཞེ་སྡང་ལ་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ ཚད་མེད་པ་བཞིའོ། །དམིགས་པ་ལ་སེམས་གཏད་པའི་ཐབས་གང་ཞེ་ན། དམིགས་པ་གང་གིས་རྣམ་པ་བཟུང་ནས་སེམས་བླན་ཏེ་འཇོག་པ་སྟེ་སེམས་གནས་པའི་ཐབས་དགུ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། སྤྱིར་འཇོག་པའི་ཐབས་ལ་སྡོམ་ནི། 1-928 སྔོན་འགྲོ་གྲོགས་དང་དུས་དང་མཐོང་། །སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་དམིགས་པ་བཞིའི། །མཚན་མ་དམིགས་གཞན་མཐོང་དང་བསྟོད། །བཅིངས་དང་སུན་འབྱིན་ཚོགས་རྫོགས་པའོ། །དེ་ལ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་དང་བཅས་པས་སེམས་བཟུང་བའང་ ཡོད་དེ། གང་གིས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ལེགས་པར་སྤྱད་པས་འདི་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་བའོ། །གྲོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། དམིགས་པ་གང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པའི་ དུས་སུ་སེམས་ལས་བྱུང་བ་དྲན་པ་ལ་སོགས་པས་ལེགས་པར་གནས་པར་འགྱུར་བའོ། །དུས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། གང་དུ་དུས་མེད་པར་གནས་པ་སྟེ། ཇི་ལྟར་ཆུ་ཚོད་དྲུག་ ཆ་ནས་བཟུང་བའོ། །གཞན་མཐོང་བའི་བྱེ་བྲག་གིས་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། འདོད་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་ལ་གང་ལེགས་པར་འགྱུར་བ་སྔར་མཐོང་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཕྱིས་དམིགས་པར་འགྱུར་བའོ། །དམིགས་པ་སྤྱིས་སྤྱི་ ལ་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། ཏིང་ངེ་འཛིན་གང་གིས་སྐུ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་ཐམས་ཅད་ལ་གསལ་བར་འགྱུར་བའོ། །དམིགས་པ་སྤྱིས་བྱེ་བྲག་ལ་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། སྤྱིར་ གཏད་པས་གསལ་བ་གང་ལ་རྩེ་གཅིག་པར་འགྱུར་བའོ། །དམིགས་པ་བྱེ་བྲག་གིས་སྤྱི་ལ་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། སླ་བར་གྱུར་པ་གཅིག་ལ་སེམས་བཟུང་བས་ཕྱིས་གཞན་གསལ་བར་འགྱུར་བའོ། །བྱེ་བྲག་གིས་བྱེ་བྲག་ལ་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། 1-929 གང་ལ་གཏད་པ་དེ་ཉིད་གསལ་བར་འགྱུར་བའོ། །མཚན་མ་ལ་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། གང་རྡོ་རྗེ་དང་། རིན་པོ་ཆེ་དང་། འཁོར་ལོ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱན་གསལ་བས་དེར་འགྱུར་བའོ། །ད

【現代漢語翻譯】 也要思考這些。此外：『此後我將是有成果的，以世間一切善，不降下禪定之善雨，因此我將氣息出入。』也要思考這些，這些是先導。那麼，什麼是止（梵文：Śamatha）的所緣境呢？無論是意識（梵文：vijñāna）的對境，還是感官意識的對境，無論是三摩地（梵文：samādhi）還是其他心所（梵文：caitta）的對境，凡是行於分別念者，以出入息為對治；行於貪慾者，以不凈觀為對治；行於愚癡者，以緣起（梵文：pratītyasamutpāda）為對治；行於我慢者，以界分別為對治；行於嗔恨者，以四無量心為對治。 什麼是專注所緣境的方法呢？即以任何所緣境執持其相，然後繫心於此，這就是安住心的方法，九種住心方式已經闡述完畢。總的來說，安住心的方法歸納為： 『前行、友伴、時與見，總與別、四所緣境，相、所緣、他見與贊，繫縛與破斥、圓滿聚。』其中，有通過具備前行而攝持心的情況，即通過善加修習前行，而對此變得專注。也有通過友伴的差別而攝持心的情況，即在任何三摩地所緣境的時刻，通過憶念等心所而得以安住。也有通過時間的差別而攝持心的情況，即在無間斷地安住，比如從六分之一的時間開始。也有通過見的差別而攝持心的情況，即對於可欲之境，憑藉先前所見的威力，後來成為所緣境。也有通過總的所緣境以總的方式攝持心的情況，即任何三摩地以身等一切作為對境，從而對一切都變得清晰。也有通過總的所緣境以別的方式攝持心的情況，即在總的專注中，對變得清晰之境變得專注。也有通過別的所緣境以總的方式攝持心的情況，即通過對容易之境的專注，後來其他也變得清晰。也有通過別的所緣境以別的方式攝持心的情況，即對何者專注，那者就變得清晰。也有通過相而攝持心的情況，即任何金剛（梵文：vajra）、珍寶（梵文：ratna）、輪（梵文：cakra）等莊嚴變得清晰，從而轉變成那樣。

【English Translation】 These should also be contemplated. Furthermore: 'Thereafter, I shall be fruitful, with all the virtues of the world, not sending down the rain of meditative virtue, therefore I shall breathe in and out.' These should also be contemplated, these are the preliminaries. So, what is the object of Śamatha (calm abiding)? Whatever is the object of mental consciousness (vijñāna), or the object of sense consciousness, whatever is the object of samādhi, or any other mental factors (caitta), those who engage in conceptualization, use the in-and-out breath as an antidote; those who engage in desire, use the contemplation of unattractiveness as an antidote; those who engage in delusion, use dependent origination (pratītyasamutpāda) as an antidote; those who engage in pride, use the division of elements as an antidote; those who engage in hatred, use the four immeasurables as an antidote. What is the method of focusing on the object? It is to grasp the aspect of any object, and then fix the mind on it, this is the method of abiding the mind, the nine ways of abiding the mind have been explained. In general, the methods of abiding are summarized as: 'Preliminary, companion, time and view, general and specific, four objects, sign, object, other's view and praise, binding and refuting, complete gathering.' Among them, there are cases where the mind is held by possessing preliminaries, that is, by practicing the preliminaries well, one becomes single-pointed in this. There are also cases where the mind is held by the distinction of companions, that is, at any time when the object of samādhi is present, it is well established by mental factors such as mindfulness. There are also cases where the mind is held by the distinction of time, that is, abiding without interruption, such as starting from one-sixth of an hour. There are also cases where the mind is held by the distinction of view, that is, for an object to be desired, it becomes an object later by the power of what was seen before. There are also cases where the mind is held in a general way by a general object, that is, any samādhi takes everything such as the body as an object, so that everything becomes clear. There are also cases where the mind is held in a specific way by a general object, that is, in general concentration, one becomes focused on what becomes clear. There are also cases where the mind is held in a general way by a specific object, that is, by focusing on what is easy, others later become clear. There are also cases where the mind is held in a specific way by a specific object, that is, whatever one focuses on, that becomes clear. There are also cases where the mind is held by a sign, that is, any vajra, jewel (ratna), wheel (cakra), etc., become clear, and thus transform into that.

མིགས་པ་གཞན་ གྱིས་གཞན་ལ་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། འདི་ལྟར་ཁམས་གསུམ་དག་པས་འགྱུར་བ་དང་། བདག་དག་པས་འགྱུར་བ་ནི། དག་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་འགྱུར་བའོ། །འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་བ་ནི་ སྤངས་པས་འགྱུར་བའོ། །རླུང་གྱེན་དུ་འགྲོ་བ་དང་། ཐུར་དུ་འགྲོ་བ་དང་། སྣ་སྒོ་གཡས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། སྣ་སྒོ་གཡོན་དུ་འགྲོ་བ་དག་ལས་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའི་རིམ་པ་དང་། སྙིང་ཁ་ དང་། ལྟེ་བ་དང་། གསང་བའི་གནས་སུ་སླེབས་ནས་འཛིན་པ་ནི་དུལ་ནས་འཛིན་པའོ། །གཏོང་བའི་བྱེ་བྲག་གིས་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། སེམས་རྒོད་པར་གྱུར་ན་གང་གིས་བཅིངས་པས་གསལ་བར་འགྱུར་བའོ། ། སུན་འབྱིན་པས་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ལས་ལ་ཉེས་པར་ཤེས་པས་སྤངས་ཏེ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པར་འགྱུར་བའོ། །ཚོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་སེམས་བཟུང་བའང་ཡོད་དེ། གང་གིས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་དང་། མཆོད་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་གང་ལ་དམིགས་པ་དེ་གསལ་བར་འགྱུར་བའོ། །གཞན་ཡང་། ཁ་དོག་དབྱིབས་དང་གྲངས་དང་ཚད། །ཡོངས་རྫོགས་དེ་ཡིས་དེ་དག་འགྲུབ། ། 1-930 ཅེས་སོ། །དེ་ནས་རྗེས་སུ་བྱ་བའི་ཆོ་ག་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། སྡོམ་ནི། ཉམས་སུ་མྱོང་རྟོག་དེ་ལ་གང་དམིགས་དང་། །བྱིང་དང་རྒོད་རྟོག་དེ་ལ་གནས་བྱེད་དང་། །རང་ལ་རབ་སྤྲོ་བསྔོ་དང་ ཡི་རང་དང་། །ལུས་ངག་ཉམས་ལྟ་འདི་དག་རྗེས་སུ་བྱེད། །དེ་ལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་རྟོག་པ་གང་ཞེ་ན། གང་གིས་བདག་གི་གསལ་བ་དང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་རྟོག་པའོ། ། དེ་ལ་དམིགས་པ་གང་རྟོག་ཅེ་ན། འདི་ལྟར་ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་པའི་སེམས་སམ། དེ་ལས་གཞན་པའི་སེམས་ཀྱིས་དམིགས་སམ་རྟོག་གོ །བྱིང་བ་ཇི་ལྟར་རྟོག་ཅེ་ན། སེམས་མྱལ་མྱལ་པོར་འདུག་ པ་དང་། གཉིད་ཀྱིས་ནོན་པ་ལྟ་བུར་འདུག་པ་དང་། བསམ་གཏན་དང་གཉིད་དབྱེ་བ་མེད་པར་འདུག་པའོ། །རྒོད་པ་ཇི་ལྟར་རྟོག་ཅེ་ན། སེམས་གཉིས་འཛིན་དུ་གནས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་ཡུལ་ལ་ རབ་ཏུ་འཕྲོ་བའོ། །དེ་ལ་གནས་པ་གང་ཞེ་ན། རོ་མྱང་བ་དང་། ཞི་བར་ཤེས་པའོ། །རང་ལ་རབ་ཏུ་སྤྲོ་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། རང་གི་བསམ་གཏན་འདི་མཆོག་ཏུ་འགྱུར་བའོ། །འདི་ ནི་ཡང་དག་པའོ་སྙམ་དུ་འགྱུར་བའོ། །བསྔོ་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། བསམ་གཏན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་པར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པའོ། །ཡི་རང་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། 1-931 སེམས་ཅན་གཞན་བསམ་གཏན་དང་ལྡན་པ་ལ་ཡི་རང་བའོ། །ལུས་ཀྱི་ཉམས་ལྔ་ལྟ་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ལུས་ངག་ལ་བསམ་གཏན་ཕན་པའི་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཕན་པར་གྱུར་པ་ཡོངས་སུ་ རྟོག་པ་སྟེ། སྨྲ་བ་དང་སེམས་པའང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཁམས་ཀྱི་ཚོད་བཟུང་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གང་དུ་བསམ་གཏན་གྱི་ཁམས་ལ་གནོད་པ

【現代漢語翻譯】 還有通過其他方式來控制心的方法：例如，通過三界（藏文：ཁམས་གསུམ་，含義：欲界、色界、無色界）的清凈來轉變，通過自我的清凈來轉變，這是通過清凈的力量來轉變。遠離貪慾和嗔恨的轉變，是通過斷除來轉變。氣向上行、向下行、從右鼻孔出入、從左鼻孔出入等次第，以及到達心間、臍間、秘密處並保持，這是通過調伏來保持。也有通過佈施的差別來控制心的方法：如果心變得散亂，通過什麼來束縛才能變得清晰呢？ 也有通過呵斥來控制心的方法：認識到世間事務的過患而捨棄，從而使心專注於一境。也有通過圓滿積聚來控制心的方法：通過向所有佛陀頂禮、供養等的善行力量，專注于什麼，什麼就會變得清晰。此外：顏色、形狀、數量和尺寸，通過完全具備這些，就能成就那些。（1-930） 接下來，將要講述隨行儀軌，歸納如下：體驗覺受，以及所緣為何；沉沒和掉舉，以及安住之法；自生歡喜，迴向和隨喜；身語的體驗，這些都是隨行之法。其中，體驗覺受的覺察是什麼呢？就是覺察自我的清晰和圓滿如何安住。其中，覺察所緣是什麼呢？例如，以具有煩惱的心，或者以其他的心來緣取或覺察。如何覺察沉沒呢？心昏昏沉沉，或者像被睡眠壓制一樣，或者禪定和睡眠沒有區別。如何覺察掉舉呢？心安住在二取，或者散亂于煩惱的對境。其中，安住是什麼呢？品嚐味道，並且知道寂靜。如何自生歡喜呢？自己的禪定變得殊勝，或者認為『這是正確的』。如何迴向呢？以禪定的善根，愿一切眾生都成佛。如何隨喜呢？（1-931） 隨喜其他眾生具有禪定。如何觀察身體的五種體驗呢？完全覺察到身體和語言對禪定有益，或者變得對其他有益，說話和思考也是如此。如何把握界限呢？在哪裡會對禪定的界限有害

【English Translation】 There are also other ways to control the mind: for example, transforming through the purity of the three realms (Tibetan: ཁམས་གསུམ་, meaning: desire realm, form realm, formless realm), transforming through the purity of the self, which is transforming through the power of purity. Transforming to be free from desire and hatred is transforming through abandonment. The sequence of air going upwards, downwards, entering and exiting from the right nostril, entering and exiting from the left nostril, and reaching and holding at the heart, navel, and secret place is holding through taming. There is also a way to control the mind through the distinctions of giving: if the mind becomes scattered, through what binding will it become clear? There is also a way to control the mind through rebuke: recognizing the faults of worldly affairs and abandoning them, thereby making the mind focused on one point. There is also a way to control the mind through complete accumulation: through the power of good deeds such as prostrating to all Buddhas and making offerings, whatever is focused on will become clear. Furthermore: color, shape, number, and size, through fully possessing these, those will be accomplished. (1-930) Next, the subsequent ritual will be explained, summarized as follows: experiencing sensations, and what is the object; sinking and agitation, and the method of abiding; self-generating joy, dedication and rejoicing; the experience of body and speech, these are the subsequent practices. Among them, what is the awareness of experiencing sensations? It is the awareness of how one's own clarity and completeness abide. Among them, what is the awareness of the object? For example, with a mind with afflictions, or with another mind, to take as an object or be aware. How to be aware of sinking? The mind is dull, or like being suppressed by sleep, or there is no distinction between meditation and sleep. How to be aware of agitation? The mind abides in dualistic grasping, or is scattered towards the objects of afflictions. Among them, what is abiding? Tasting the flavor and knowing peace. How to self-generate joy? One's own meditation becomes excellent, or thinking 'this is correct.' How to dedicate? With the root of virtue of meditation, may all beings become Buddhas. How to rejoice? (1-931) Rejoicing in other beings having meditation. How to observe the five experiences of the body? Fully aware that the body and speech are beneficial to meditation, or become beneficial to others, speaking and thinking are also the same. How to grasp the boundaries? Where will it be harmful to the boundaries of meditation

ར་འགྱུར་བ་དེ་སྲིད་དུ་ཐུན་ཐུང་ངུ་གནས་པར་ བྱའོ། །གང་དུ་ཁམས་ལ་གནོད་པ་མེད་པ་དེ་ནས་ཐུན་སྲང་ཞིང་ཉུང་ངུ་ཉུང་ངུ་གནས་པར་བྱའོ། །སྒོམ་པའི་ཚད་གང་ཞིག་ཅེ་ན། དེ་ལ་གཉིས་ཏེ། གོམས་པའི་ཚད་དང་། མཐར་ཕྱིན་པའི་ཚད་ དོ། །གང་གིས་དམིགས་པ་རྩོལ་བས་གསལ་བ་དང་། རྣམ་པ་གཞན་དུ་བསྒྱུར་བར་ནུས་པའོ། །ཡང་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་རང་གི་བསམ་གཏན་ལས་གཞན་དུ་མི་སྣང་བའོ། །སྤྱོད་ལམ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། ལས་དང་པོ་པའི་སྤྱོད་ལམ་དང་། བར་མའི་སྤྱོད་ལམ་དང་། ཚད་དུ་ཕྱིན་པའི་སྤྱོད་ལམ་མོ། །ལས་དང་པོ་པའི་སྤྱོད་ལམ་གང་ཞེ་ན། དང་པོའི་དུས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་ པས་ནངས་པར་ཉི་མ་རི་ལ་གནས་པའི་དུས་སུ་བསམ་གཏན་བྱ་སྟེ། དེ་ནས་ཟས་ལེགས་པར་བཟའ་བ་དང་། སྐོམ་ལེགས་པར་བཏུང་བ་དང་། ལས་དྲག་པོ་ལ་སོགས་པ་སྤང་བ་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཡུན་རིང་དུ་ལྟ་བ་སོགས་སྤང་བར་བྱའོ། ། 1-932 གཞན་ཡང་ཐ་མལ་པར་གནས་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ཅི་བདེར་གནས་པར་བྱ་སྟེ། འདི་ནི་ལས་དང་པོ་པའི་སྤྱོད་ལམ་མོ། །རྣལ་འབྱོར་པའི་སྤྱོད་ལམ་གང་ཞེ་ ན། གང་གིས་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ལྷའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་གནས་པ་དང་། སྣང་བ་ཉིད་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་གནས་པ་དང་། གོང་མ་ཙམ་ཉིད་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་གནས་པ་སྟེ། ལུང་ལས། རྣལ་འབྱོར་མོས་ པའི་ས་ལ་གནས། །གོང་དུ་གྱུར་པའི་སྤྱོད་ལམ་ནི། །སྣང་བའི་དངོས་པོ་བརྫུན་པར་འཛིན། །དེ་ཉིད་གཞན་དུ་བཟློག་པ་དང་། །གཞན་འགྱུར་དངོས་པོ་སྒྱུ་མར་བལྟ། །ཡོན་ཏན་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་ འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །རྣལ་འབྱོར་པ་མཆོག་གི་སྤྱོད་ལམ་གང་ཞེ་ན། གང་གིས་སྔོན་དུ་སྣང་བའི་ལོག་པ་སྒྱུ་མ་ཙམ་དང་། སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ལྟ་སྟེ། སེམས་ཅན་གྱིས་བརྟག་པ་འཁྲུལ་པར་ཡང་ ཤེས། འཁྲུལ་པ་དེ་ལའང་མ་ཆག་བཞིན་དུ་སྤྱོད་དོ། །དངོས་པོ་ལྷའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཡང་སྣང་བ་ཙམ་དུ་ཤེས་ཏེ། དེ་ལའང་མ་ཆགས་བཞིན་དུ་སྤྱོད་དོ། །དེ་ནི་ལུང་ལས། རང་སྣང་གཞན་ལ་སྣང་ བ་ཀུན། །སྣང་དང་འཁྲུལ་པ་ཙམ་དུ་གནས། །ཞེན་པ་མེད་བཞིན་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད། །དེ་ལ་དངོས་གྲུབ་མཆོག་དང་ལྡན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་དུས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་གཞན་ཡང་གསུངས་པ། ནང་གི་ཟས་དང་སྐོམ་དག་ནི། ། 1-933 ཀུན་ཏུ་བདུད་རྩི་ལོངས་སྤྱོད་ཆེ། །འཆི་ཉལ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་གནས། །ལངས་པའི་དུས་སུ་རང་ལྷ་ཉིད། །ཀུན་ཏུ་བདེན་པ་ཉིད་ལ་གནས། །མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་མྱ་ངན་འདས། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་ གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། ། སེམས་ཉམས་དུ་ཞེ་ན། སྡོམ་ནི། མྱུར་དང་དལ་དང་བརྟན་པ་དང་། །སྲ་དང་རྙི་དང་ཐོགས་པ་དང་། །སྙམ་སེམས་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་ཟབ། །དེ་བཞིན་རྟགས་ནི་རྣམ་པ་ལྔ། །དེ་ ལ་མྱུར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཤེས་པ་ཆུ་འབབ་པ་ལྟ

【現代漢語翻譯】 應當保持短時間的專注，直到專注變得不穩定。當身體沒有不適時，專注的時間可以逐漸延長。什麼是禪定的標準呢？有兩種：習慣性的標準和最終的標準。習慣性的標準是指能夠通過努力清晰地觀想目標，並能夠將其轉化為其他形象。更進一步，是指所顯現的一切都只被視為自己的禪定，而不再有其他顯現。什麼是行爲規範呢？有三種：初學者的行爲規範、中等水平的行爲規範和達到標準的行爲規範。什麼是初學者的行爲規範呢？初學者瑜伽士應該在早晨太陽升起時進行禪定，然後適量飲食，避免劇烈活動，避免長時間觀看事物，保持平常心。此外，應該讓身語保持舒適的狀態。這就是初學者的行爲規範。什麼是瑜伽士的行爲規範呢？是指將一切顯現都視為壇城，將一切顯現都視為幻象，將更高的境界也視為幻象。正如經文所說：『瑜伽士安住于信解之地，更高境界的行為是，將顯現的事物視為虛假，並將其轉化為其他，將其他變化的事物視為幻象，從而獲得殊勝的功德。』什麼是最高瑜伽士的行爲規範呢？是指將先前顯現的錯誤觀念視為幻象和空性，也知道眾生的分別念是錯誤的，並且在這種錯誤中保持不執著。即使是壇城，也只知道是顯現，並且對此也不執著。正如經文所說：『自顯和他顯的一切，都只是顯現和錯覺，不執著地運用一切，就能獲得殊勝的成就。』此外，經文中還提到了那個時候的行爲規範：『內在的飲食，都是甘露的享用，在空性中安眠，起身時即是本尊，安住于真理之中，在可見之法中涅槃。』什麼是心的退步呢？總而言之：快速、緩慢、穩定，堅硬、遲鈍、受阻，自以為是、廣闊深邃，以及五種徵兆。其中，快速是指意識像流水一樣。 What should be done when the mind becomes unstable? One should maintain short periods of focus until the focus becomes unstable. When there is no discomfort in the body, the duration of focus can be gradually increased. What is the standard of meditation? There are two types: the standard of habituation and the ultimate standard. The standard of habituation refers to being able to clearly visualize the object through effort and being able to transform it into other images. Furthermore, it refers to when everything that appears is only seen as one's own meditation, and there are no other appearances. What are the behavioral guidelines? There are three types: the behavioral guidelines for beginners, the behavioral guidelines for intermediate practitioners, and the behavioral guidelines for those who have reached the standard. What are the behavioral guidelines for beginners? A beginner yogi should meditate in the morning when the sun rises, then eat moderately, avoid strenuous activities, avoid looking at things for long periods, and maintain equanimity. In addition, one should allow the body and speech to remain in a comfortable state. These are the behavioral guidelines for beginners. What are the behavioral guidelines for a yogi? It refers to seeing all appearances as a mandala, seeing all appearances as illusions, and seeing even the higher states as illusions. As the scripture says: 'The yogi abides in the ground of faith and understanding. The behavior of higher states is to regard the objects of appearance as false, and to transform them into others, and to regard other transformed objects as illusions, thereby obtaining excellent merits.' What are the behavioral guidelines for the supreme yogi? It refers to seeing the previously appearing wrong concepts as illusions and emptiness, and also knowing that the discriminations of sentient beings are mistaken, and remaining unattached in these mistakes. Even the mandala is only known as an appearance, and one remains unattached to it. As the scripture says: 'All that appears to oneself and to others, exists only as appearance and illusion. Using everything without attachment, one obtains supreme accomplishment.' In addition, the scripture also mentions the behavioral guidelines at that time: 'The inner food and drink are all the enjoyment of nectar. Sleeping in emptiness, when rising, one is the deity oneself. Abiding in the truth, one attains nirvana in the visible dharma.' What are the declines of the mind? In summary: fast, slow, stable, hard, dull, obstructed, conceited, vast, profound, and the five signs. Among them, fast refers to consciousness being like flowing water.

【English Translation】 One should maintain short periods of focus until the focus becomes unstable. When there is no discomfort in the body, the duration of focus can be gradually increased. What is the standard of meditation? There are two types: the standard of habituation and the ultimate standard. The standard of habituation refers to being able to clearly visualize the object through effort and being able to transform it into other images. Furthermore, it refers to when everything that appears is only seen as one's own meditation, and there are no other appearances. What are the behavioral guidelines? There are three types: the behavioral guidelines for beginners, the behavioral guidelines for intermediate practitioners, and the behavioral guidelines for those who have reached the standard. What are the behavioral guidelines for beginners? A beginner yogi should meditate in the morning when the sun rises, then eat moderately, avoid strenuous activities, avoid looking at things for long periods, and maintain equanimity. In addition, one should allow the body and speech to remain in a comfortable state. These are the behavioral guidelines for beginners. What are the behavioral guidelines for a yogi? It refers to seeing all appearances as a mandala, seeing all appearances as illusions, and seeing even the higher states as illusions. As the scripture says: 'The yogi abides in the ground of faith and understanding. The behavior of higher states is to regard the objects of appearance as false, and to transform them into others, and to regard other transformed objects as illusions, thereby obtaining excellent merits.' What are the behavioral guidelines for the supreme yogi? It refers to seeing the previously appearing wrong concepts as illusions and emptiness, and also knowing that the discriminations of sentient beings are mistaken, and remaining unattached in these mistakes. Even the mandala is only known as an appearance, and one remains unattached to it. As the scripture says: 'All that appears to oneself and to others, exists only as appearance and illusion. Using everything without attachment, one obtains supreme accomplishment.' In addition, the scripture also mentions the behavioral guidelines at that time: 'The inner food and drink are all the enjoyment of nectar. Sleeping in emptiness, when rising, one is the deity oneself. Abiding in the truth, one attains nirvana in the visible dharma.' What are the declines of the mind? In summary: fast, slow, stable, hard, dull, obstructed, conceited, vast, profound, and the five signs. Among them, fast refers to consciousness being like flowing water. One should maintain short periods of focus until the focus becomes unstable. When there is no discomfort in the body, the duration of focus can be gradually increased. What is the standard of meditation? There are two types: the standard of habituation and the ultimate standard. The standard of habituation refers to being able to clearly visualize the object through effort and being able to transform it into other images. Furthermore, it refers to when everything that appears is only seen as one's own meditation, and there are no other appearances. What are the behavioral guidelines? There are three types: the behavioral guidelines for beginners, the behavioral guidelines for intermediate practitioners, and the behavioral guidelines for those who have reached the standard. What are the behavioral guidelines for beginners? A beginner yogi should meditate in the morning when the sun rises, then eat moderately, avoid strenuous activities, avoid looking at things for long periods, and maintain equanimity. In addition, one should allow the body and speech to remain in a comfortable state. These are the behavioral guidelines for beginners. What are the behavioral guidelines for a yogi? It refers to seeing all appearances as a mandala, seeing all appearances as illusions, and seeing even the higher states as illusions. As the scripture says: 'The yogi abides in the ground of faith and understanding. The behavior of higher states is to regard the objects of appearance as false, and to transform them into others, and to regard other transformed objects as illusions, thereby obtaining excellent merits.' What are the behavioral guidelines for the supreme yogi? It refers to seeing the previously appearing wrong concepts as illusions and emptiness, and also knowing that the discriminations of sentient beings are mistaken, and remaining unattached in these mistakes. Even the mandala is only known as an appearance, and one remains unattached to it. As the scripture says: 'All that appears to oneself and to others, exists only as appearance and illusion. Using everything without attachment, one obtains supreme accomplishment.' In addition, the scripture also mentions the behavioral guidelines at that time: 'The inner food and drink are all the enjoyment of nectar. Sleeping in emptiness, when rising, one is the deity oneself. Abiding in the truth, one attains nirvana in the visible dharma.' What are the declines of the mind? In summary: fast, slow, stable, hard, dull, obstructed, conceited, vast, profound, and the five signs. Among them, fast refers to consciousness being like flowing water.

་བུར་སྣང་བའོ། །དལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆུ་ཀླུང་བཞིན་ནོ། །བརྟན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཚོ་གཏིང་བཞིན་ནོ། །སྲ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ ནི་དམིགས་པ་ཐོགས་བརྡུགས་ཅན་དུ་གྱུར་པའོ། །རྙི་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །དང་པོ་རྙི་ལ་དེ་ནས་སྲ་བ་ནི་ཐོགས་པའོ། །སྙམ་སེམས་པ་ནི་ཉེ་སྙམ་སེམས་པ་དང་། རིང་ སྙམ་སེམས་པ་དང་། དལ་བ་སྙམ་སེམས་པ་དང་། བྲེལ་བ་སྙམ་སེམས་པ་དང་། ཟིན་པ་སྙམ་སེམས་པ་དང་། མ་ཟིན་སྙམ་སེམས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་སྙམ་སེམས་པ་དང་། མི་ཉམས་སྙམ་སེམས་པ་དང་། གཞན་དུ་ཕྱིན་སྙམ་སེམས་པ་དང་། མ་ཕྱིན་སྙམ་སེམས་པ་དང་། ཀུན་བདེ་བ་སྙམ་སེམས་པ་དང་། མི་བདེ་བ་སྙམ་སེམས་པའོ། །རྒྱ་ཆེ་བ་ནི། ཤེས་པ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུར་གྱུར་པའོ། །ཟབ་པ་ནི་མཚོ་གཏིང་སྙམ་ལྟ་བུའོ། ། 1-934 རྟགས་རྣམ་པ་ལྔ་ནི་སྨིག་རྒྱུ་དུ་བ་ལྟ་བུ་དང་། སྲིན་བུ་མེ་ཁྱེར་མར་མེ་བཞིན། །ལྟ་བ་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་བཞིན། །འདི་ལ་དམིགས་པའི་བྱེ་བྲག་དང་། །དམིགས་པ་སོ་སོའི་བྱེ་བྲག་དང་། ། དེ་ལས་གཞན་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་བཞག་གོ །དེ་ལ་བཅོས་པའི་ཐབས་གང་ཞེ་ན། སྡོམ་ནི། ཟས་དང་སྐོམ་དང་གནས་ལ་སོགས། །དོར་བ་དང་ནི་བླང་བ་དང་། །རིང་ཐུང་རྩོལ་བཅས་རྩོལ་མེད་དང་། ། རང་ལས་བཟློག་པའི་རྣམ་པའོ། །དེ་ལ་ཟས་སྐོམ་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གོང་དུ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དོར་བས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། སེམས་ཉམས་མི་བདེ་བའོ། །བླང་བས་ཇི་ལྟ་ བུ་ཞེ་ན། བདེ་བ་དང་པོས་མཐའ་མ་བདེ། །རིང་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གང་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་བརྟན་པའོ། །ཐུང་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གསལ་བ་མི་བརྟན་པའི་དུས་སོ། །རྩོལ་བ་ ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མ་ཡེངས་པར་གཏོང་བའོ། །དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི། རྩོལ་བ་མེད་པའོ། །རང་ལས་བཟློག་པ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། མྱུར་བར་གནས་པ་ནི་དལ་བར་བྱེད་པའོ། །སེམས་དལ་བ་ ལས་བརྟན་པ་འབྱུང་ངོ་། །བརྟན་པ་དམན་པ་ནི་མྱུར་བར་བྱེད་པའོ། །སྲང་བ་ནི་སྙི་བར་བྱེད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་བསམ་གཏན་གྱི་ཡོན་ཏན་གང་ཞེ་ན། 1-935 རང་གི་ངང་གིས་དམིགས་པ་གསལ་བར་གྱུར་པ་དང་། དེ་ལས་གཞན་པའི་དམིགས་པ་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་དང་། མི་དགེ་བའི་རྒྱུ་སྔར་མ་སྐྱེས་པ་མི་བསྐྱེད་པ་དང་། སྐྱེས་པ་ཉམས་པར་བྱེད་པ་ དང་། དགེ་བའི་རྒྱུ་སྔར་མ་སྐྱེས་པ་བསྐྱེད་པ་དང་། སྐྱེས་པ་འཕེལ་བ་དང་། ངན་སོང་གི་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བ་དང་། དེའི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བ་དང་། བསྙེན་གནས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཏེ། དགེ་སློང་ གི་བར་གྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་། སྦྱིན་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བར་གྱི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་། ཕྱོགས་མཚམས་སུ་སྙན་པ་ཐོབ་པ་དང་། ཚོགས་ ལ་བག་འཁུམས་པ་མེད་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་ཉམས་པ་མེད་པ་དང་།

【現代漢語翻譯】 顯現為水泡一般。'緩慢'是指像河流一樣。'穩定'是指像海洋深處一樣。'堅固'是指目標變得執著粗重。'遲緩'是指與此相反。首先是遲緩，然後是堅固，即是執著。思慮是指近思慮、遠思慮、緩慢思慮、急切思慮、抓住思慮、未抓住思慮、成佛思慮、不退轉思慮、已到彼岸思慮、未到彼岸思慮、一切安樂思慮、不安樂思慮。廣大是指，了知如同虛空一般。深邃是指，如同海洋深處一般。 五種相是如陽焰、煙霧一般，如螢火蟲、燈火一般，見解如虛空一般。於此有目標的差別，以及各個目標的差別，以及由此之外的差別而安立。那麼，對此的對治方法是什麼呢？總而言之：飲食、飲品和住所等，捨棄和取用，長短、勤奮和無勤奮，以及與自身相反的形態。那麼，飲食飲品等是怎樣的呢？如前所述。捨棄是怎樣的呢？是心生不適。取用是怎樣的呢？最初的安樂並非最終的安樂。長是怎樣的呢？是極度清晰而穩定的。短是怎樣的呢？是不清晰不穩定的時刻。勤奮是怎樣的呢？是不散亂地放下。與此相反的是，沒有勤奮。與自身相反是怎樣的呢？快速地安住則使其緩慢。心從緩慢中產生穩定。穩定減弱則使其快速。堅固則使其遲緩。應當了知這些等等。那麼，禪定的功德是什麼呢？ 自然而然地目標變得清晰，並且增長其他目標，未生起的不善之因不再生起，已生起的則使其衰退，未生起的善之因使其生起，已生起的則使其增長，遠離惡趣的 জন্ম，遠離其痛苦，以及近住的功德，具有比丘的功德，具有佈施所生的功德，具有智慧的功德，在各方獲得美名，于眾會中沒有畏懼，以及不退失神通。

【English Translation】 Appearing like bubbles. 'Slow' means like a river. 'Stable' means like the depths of the ocean. 'Solid' means the object becomes attached and coarse. 'Sluggish' means the opposite of that. First sluggish, then solid, which is attachment. Thinking means near-thinking, far-thinking, slow-thinking, urgent-thinking, grasping-thinking, not-grasping-thinking, becoming-Buddha-thinking, non-regressing-thinking, gone-to-the-other-shore-thinking, not-gone-thinking, all-happiness-thinking, unhappiness-thinking. Vast means that knowledge becomes like the sky. Deep means like the depths of the ocean. The five aspects are like mirages and smoke, like fireflies and lamps. The view is like the sky. Here, there are distinctions of objects, distinctions of individual objects, and distinctions established by what is other than that. So, what is the method of remedy for this? In summary: food, drink, and dwelling, etc., abandoning and taking, long and short, effort and no effort, and aspects contrary to oneself. So, what are food and drink like? As explained above. What is abandoning like? It is mental discomfort. What is taking like? Initial comfort is not ultimate comfort. What is long like? It is what is very clear and stable. What is short like? It is the time when clarity is not stable. What is effort like? It is letting go without distraction. The opposite of that is no effort. What is contrary to oneself like? Abiding quickly makes it slow. From slowness, stability arises in the mind. Weakening stability makes it quick. Solidity makes it sluggish. These and so on should be understood. So, what are the qualities of meditation? The object naturally becomes clear, and it increases other objects. Unwholesome causes that have not arisen do not arise, and those that have arisen diminish. Wholesome causes that have not arisen arise, and those that have arisen increase. Separated from the birth of bad migrations, separated from its suffering, and the merits of close abiding, possessing the merits of a monk, possessing the merits arising from generosity, possessing the merits of wisdom, obtaining fame in all directions, without shrinking in assemblies, and without losing higher knowledge.

གཞན་དང་བ་འཇུག་པར་བྱེད་པ་དང་། མདོར་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་གསུངས་པ་ བསམ་གཏན་གྱི་ཡོན་ཏན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། བསྐལ་པ་སྟོང་དུ་སྦྱིན་པའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས། །སྐད་ཅིག་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སར་མི་འགྲོ། །ཡེ་ཤེས་ཡོན་ཏན་དཔག་མེད་སོག་པའི་ཕྱིར། །དགོན་པར་སེམས་སྡུད་ བླ་མེད་ཡོན་ཏན་བླང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །གོ་རིམ་གང་ཞེ་ན། དང་པོར་ནི་ཕྱི་རོལ་གྱི་དམིགས་པ་རགས་པ་ལ་འཇོག་པའོ། །དེ་ནས་ནི་ཕྲ་བ་དང་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་ལ་འཇོག་པའོ། ། 1-936 དེ་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་མངོན་དུ་བྱེད་དོ། །དེའི་རྗེས་སུ་བྱ་བའང་འདི་ལྟར་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པའོ། །དེ་ལས་ལངས་ནས་བསམ་གཏན་དང་པོའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམ་མོ། །ཞེས་བྱ་ བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་བ་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་ཞི་གནས་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། སློབ་པའི་ཞི་གནས་དང་། གོམས་པའི་ཞི་གནས་དང་། མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཞི་གནས་དང་། རྩོལ་ བ་བྱས་ཀྱང་མི་གསལ་མ་བྱས་ཀྱང་མི་གསལ་བ་དང་། བྱས་ན་གསལ་ཞིང་མ་བྱས་ན་མི་གསལ་བ་དང་། གཉིས་ཀར་གསལ་བ་དང་གོ་རིམ་བཞིན་ནོ། །དེའི་འབྲས་བུ་གང་ཞེ་ན། ཡོན་ཏན་ གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་པའོ། །གང་ཟག་ཞི་གནས་དང་ལྡན་པ་ལ་གང་གིས་ཇི་ལྟར་ཡོངས་སུ་བརྟག་ཅེ་ན། འདི་ལྟར་རྟགས་ལ་བརྟེན་ནས་ཡོངས་སུ་རྟོག་སྟེ། འདི་ལྟར་དེའི་རྟགས་ནི། གང་གིས་ཀུན་ཏུ་ འགྲོ་བ་མེད་པ་དང་། ཞེ་སྡང་མེད་པ་དང་། ང་རྒྱལ་མེད་པ་དང་། རྫས་དང་། ཡུལ་དང་། གཉེན་འདུན་ལ་ཆགས་པ་མེད་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ལྡན་པ་གཞན་ལ་ཡི་རང་བའི་སེམས་དང་ ལྡན་པ་དང་། དགོན་པ་དྭང་དུ་ལེན་པ་དང་། གཞན་ལ་དགོན་པའི་སྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་། དགོན་པ་དྭང་དུ་ལེན་པ་ལ་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་དང་། ཚོགས་ཀྱི་ནང་ན་མི་གནས་ཤིང་དེ་ལ་སྐྱོན་དུ་ལྟ་བ་དང་། 1-937 སྡིག་པའི་གྲོགས་པོ་མི་བསྟེན་པ་དང་། དགེ་བའི་གྲོགས་དྭང་དུ་ལེན་པ་དང་། བསམ་གཏན་ཡུན་རིང་བ་དང་། ལུས་ལ་གནོད་པ་མེད་པ་དང་། ལུས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་དྲག་པོ་མི་བྱེད་པ་དང་། ལུས་ ཀྱི་མི་དགེ་བ་མི་བྱེད་པ་དང་། ངག་གི་སྨྲ་བ་དྲག་ཏུ་མི་བྱེད་པ་དང་། ངག་གི་མི་དགེ་བ་མི་བྱེད་པ་དང་། སེམས་མི་དགེ་བའི་བསམ་པ་མེད་པ་དང་། དོན་མེད་པའི་གཡེང་ བ་ལ་མི་སེམས་པ་དང་། འདུས་བྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ཆེད་དུ་མི་བྱེད་པ་དང་། གྲོགས་ཙམ་དུ་མི་འགོག་པ་དང་། ཟས་ལ་འདུན་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། བབ་བཅོལ་གྱི་ལས་མི་བྱེད་ པ་དང་། ཁེ་དང་རེ་བ་མེད་པ་དང་། རྩོད་པ་མེད་པ་དང་། ལེ་ལོ་མེད་པ་དང་། བསམ་གཏན་གྱི་ལས་ལས་གཞན་པའི་ཡུལ་ལ་སྤྲོ་བ་དྭང་དུ་མི་ལེན་པ་དང་། ཚུལ་འཆོས་དང་། ཁ་ བསག་དང་། སྒྱུ་དང་གཡོ་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བ་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་རྟགས་སུ་ཤེས་པར་བ

【現代漢語翻譯】 使他人進入禪定，總而言之，世尊（Bhagavan，通常指佛陀）所說的無量功德之集合，就是禪定的功德。正如所說：『千劫佈施之福德，不及片刻入定之功。為積聚無量智慧功德，于寂靜處攝心，獲得無上之功德。』就像這樣。次第如何呢？首先是將心安住在粗大的外境上。然後安住在微細和極微細的事物上。之後證悟空性。此後應如是修持，修習空性之三摩地。從定中起身之後，修習初禪之三摩地。』等等這樣說。分類是什麼呢？如此，止有三種：有學的止、串習的止、現證的止。努力也無法顯現，不努力也無法顯現；努力則顯現，不努力則不顯現；兩者都顯現，按這樣的次第。它的結果是什麼呢？是功德的一個方面。如何對具有止的人進行觀察呢？如此，依靠征相來進行觀察。如此，他的征相是：不隨處遊蕩，沒有嗔恨，沒有我慢，不執著于財物、境、親友，具有三摩地，具有隨喜他人的心，欣樂寂靜處，讚歎他人的寂靜處，讚歎欣樂寂靜處的功德，不住于僧團之中並視其為過患， 不親近惡友，欣樂善友，長時間禪思，不損害身體，不做劇烈的身行，不做身體的惡行，不說激烈的言語，不做語言的惡行，沒有不善的心念，不思無意義的散亂，不特意追求有為的善行，不阻止友伴，不貪著食物等等，不做隨心所欲之事，沒有利益和期望，沒有爭論，沒有懶惰，不欣樂禪定之外的事物，遠離虛偽、諂媚、欺騙和狡詐等等，這些應當知曉是止的征相。

【English Translation】 To cause others to enter into samadhi, in short, the immeasurable collection of qualities spoken of by the Bhagavan (usually refers to the Buddha) is the quality of samadhi. As it is said: 'The merit of giving for a thousand kalpas does not equal the state of remaining in samadhi for a moment. In order to accumulate immeasurable wisdom and qualities, gather the mind in a solitary place and obtain the supreme qualities.' It is like this. What is the order? First, one places the mind on a coarse external object. Then one places it on subtle and extremely subtle things. Then one realizes emptiness. After that, one should practice in this way, cultivating the samadhi of emptiness. After rising from that, one cultivates the samadhi of the first dhyana.' and so on. What is the classification? Thus, there are three kinds of shamatha: shamatha of learning, shamatha of habituation, and shamatha of realization. It does not appear even with effort, and it does not appear even without effort; it appears with effort, and it does not appear without effort; both appear, in that order. What is its result? It is one aspect of qualities. How does one examine someone who possesses shamatha? Thus, one examines by relying on signs. Thus, his signs are: not wandering everywhere, without hatred, without pride, without attachment to possessions, objects, or relatives, possessing samadhi, possessing a mind of rejoicing in others, delighting in solitary places, praising the solitary places of others, praising the qualities of delighting in solitary places, not dwelling in the sangha and seeing it as a fault, not associating with evil friends, delighting in virtuous friends, meditating for a long time, not harming the body, not engaging in violent bodily conduct, not committing evil deeds of the body, not speaking harsh words, not committing evil deeds of speech, not having unwholesome thoughts, not thinking of meaningless distractions, not intentionally pursuing conditioned virtuous deeds, not hindering companions, not being attached to food, and so on, not doing things as one pleases, without profit or expectation, without disputes, without laziness, not delighting in objects other than the practice of samadhi, being free from hypocrisy, flattery, deception, and cunning, and so on, these should be known as the signs of shamatha.

ྱའོ། །འདི་ནི་འཕགས་པ་ཐོག་མེད་ཀྱིས་མཛད་པའི་བསམ་གཏན་གྱི་སྒྲོན་མེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བཀོད་པས་ ཡིད་ཆེས་པར་བྱའོ། །ཞི་གནས་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་བསྟན་ཟིན་ཏོ།། །། ༈ ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལ། ལྷག་མཐོང་གི་སྤྱིའི་དོན། གཉིས་པ་ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལ་སྡོམ་ནི། རྒྱུ་དང་རང་བཞིན་སློབ་ཚུལ་དང་། །ཕན་ཡོན་དང་ནི་དེ་ཡི་རྟགས། །ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་གང་ཞེ་ན། 1-938 སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བསྟེན་ནས་མང་དུ་ཐོས་པ་བཙལ་བ་དང་། བཙལ་བའི་དོན་ལ་རིགས་པས་སེམས་པའོ། །མང་དུ་ཐོས་པ་བཙལ་བ་གང་ཞེ་ན། གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་མཉན་པ་དང་། འཛིན་པ་དང་། ཁ་ཏོན་བྱེད་པ་དང་། བློ་ལ་བྱང་བར་བྱེད་པའོ། །དགོངས་འགྲེལ་ལས། འཕགས་པའི་གཏམ་འདོད་པ་བཞིན་མ་ཐོབ་པ་ནི། ལྷག་མཐོང་གི་གེགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཚུལ་བཞིན་སེམས་པ་ གང་ཞེ་ན། ཐོས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བཟུང་བའི་དོན་རིགས་པས་གཏན་ལ་འབེབས་པའོ། །དགོངས་འགྲེལ་ལས། ལྷག་མཐོང་ནི་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལྟ་བ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་ བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རང་བཞིན་གང་ཞེ་ན། གཏན་ལ་དབབ་པར་བྱ་བའི་དོན་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཆོས་རབ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཕྱིར། །ལྷག་མཐོང་འདོད། ཅེས་ གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །སློབ་ཚུལ་ལ་སྡོམ་ནི། ཇི་སྙེད་པ་དང་ཇི་ལྟའི་དོན། །རྟོག་པ་དང་ནི་དཔྱོད་པ་དང་། །སོ་སོར་རྟོག་དང་མི་གཡོ་བ། །སློབ་དང་མངོན་གྱུར་བདག་ཉིད་དོ། །ཇི་སྙེད་པ་ རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ལྷག་མཐོང་གང་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་ལ་མཁས་པ་དང་། ཁམས་ལ་མཁས་པ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ལ་མཁས་པ་དང་། བདེན་པ་ལ་མཁས་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་ལ་མཁས་པའོ། ། 1-939 གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པ་དང་། དང་པོ་གསུམ་ནི་ཐུན་མོང་གི་ཤེས་བྱའི་གཞི་ལ་མཁས་པའོ། །བཞི་པ་ནི། ལམ་གྱི་དམིགས་པ་ལ་མཁས་པའོ། །ལྔ་པ་ནི། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ཚུལ་ལ་མཁས་པའོ། །དྲུག་པ་ནི། རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་མཁས་པའོ། །དེ་དག་ལ་ཇི་ལྟར་མཁས་པར་བྱ་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་སོགས་ཀྱི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ལ་མཁས་ པ་དང་། ངེས་པའི་ཚིག་ལ་མཁས་པ་དང་། དོན་ལ་མཁས་པ་དང་། རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་ཚུལ་ལ་མཁས་པའོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ལ་མཁས་པ་ནི། ཕུང་པོ་སོགས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མིང་གི་ཐ་ སྙད་དུ་མ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཤེས་པའོ། །ངེས་པའི་ཚིག་ལ་མཁས་པ་ནི། སྒྲ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་སྒྲ་དོན་ཤེས་པའོ། །དོན་ལ་མཁས་པ་ནི། ཕུང་པོའི་དོན་དུ་མ་སྤུངས་པ་དང་། ཁམས་ ཀྱི་དོན་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དོན་སྐྱེ་བའི་སྒོ་འབྱེད་པ་དང་། གསལ་བ་སོ་སོ་རང་རང་གི་དོན་ཤེས་པའོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ལ་མཁས་པ་ནི། ཕུང་

【現代漢語翻譯】 哦！這如同聖者無著所著的《禪定之燈》如實記載，應深信不疑。寂止修習之法已闡述完畢。 現在闡述勝觀修習之法。關於勝觀的總體要義： 第二，關於勝觀修習之法，其概要為：因、自性、修習之法，利益以及它的征相。什麼是勝觀之因？ 1-938 依止賢善之人，廣求多聞，並以理智思維所求之義。什麼是廣求多聞？聽聞十二部經，受持，諷誦，並使之通達於心。如《解深密經》所說：『若不如願獲得聖者之語，乃是勝觀之障礙。』什麼是如理作意？以聞所生慧所把握之義，以理智加以決斷。《解深密經》中說：『勝觀乃是從聽聞和思惟所生的清凈見解之因所生。』 什麼是自性？即是辨別應決斷之義的智慧。如《經莊嚴論》所說：『為辨別諸法，故名勝觀。』 修習之法，其概要為：如所有性和盡所有性之義，尋思和伺察，個別自證和不動搖，修習和現證之自性。什麼是辨別如所有性的勝觀？即是精通蘊、界、處、諦、緣起。 1-939 精通處非處，前三者是精通共同所知的基礎。第四是精通道的所緣。第五是精通雜染和清凈之理。第六是精通因果之理。如何精通這些呢？即是精通蘊等的名相，精通決定義，精通意義，精通善巧分別之理。精通名相，即是了知世尊所安立的蘊等諸多名相。精通決定義，即是了知語詞的用法和語詞的意義。精通意義，即是了知蘊的意義為眾多積聚，界的意義為執持自性，處的意義為開啟生門，了知各自的意義。精通善巧分別，即是精通蘊

【English Translation】 Oṃ! This is as recorded in the 'Lamp for Meditation' by the venerable Asaṅga, and should be believed with conviction. The method of practicing Śamatha has been explained. Now, the method of practicing Vipaśyanā will be explained. Regarding the general meaning of Vipaśyanā: Secondly, regarding the method of practicing Vipaśyanā, its summary is: cause, nature, method of learning, benefit, and its signs. What is the cause of Vipaśyanā? 1-938 Relying on a virtuous person, seeking extensive learning, and contemplating the meaning of what is sought with reason. What is seeking extensive learning? Listening to the twelve divisions of scripture, retaining them, reciting them, and making them thoroughly familiar to the mind. As it says in the Saṃdhinirmocana Sūtra: 'Not obtaining the words of the noble ones as desired is an obstacle to Vipaśyanā.' What is proper attention? It is to ascertain the meaning grasped by the wisdom of hearing with reason. As it says in the Saṃdhinirmocana Sūtra: 'Vipaśyanā arises from the cause of pure views arising from hearing and thinking.' What is the nature? It is the wisdom that distinguishes the meaning to be ascertained. As it says in the Ornament of the Sūtras: 'For the sake of distinguishing dharmas, it is called Vipaśyanā.' The method of learning, its summary is: the meaning of 'as many as there are' and 'as they are', investigation and analysis, individual self-awareness and non-wavering, learning and the nature of manifestation. What is the Vipaśyanā that distinguishes 'as many as there are'? It is being skilled in the skandhas (aggregates), dhātus (elements), āyatanas (sources), truths, and dependent origination. 1-939 Being skilled in what is and is not the place, the first three are skilled in the basis of common knowledge. The fourth is skilled in the object of the path. The fifth is skilled in the manner of defilement and purification. The sixth is skilled in the manner of cause and effect. How to be skilled in these? It is being skilled in the names of the skandhas, etc., being skilled in the definitive words, being skilled in the meaning, and being skilled in the manner of skillful distinction. Being skilled in names is knowing the many names of the skandhas, etc., established by the Blessed One. Being skilled in definitive words is knowing the reason for the use of words and the meaning of words. Being skilled in meaning is knowing that the meaning of the skandhas is many accumulations, the meaning of the dhātus is holding their own characteristics, the meaning of the āyatanas is opening the door of birth, and knowing the meaning of each individually. Being skilled in skillful distinction is being skilled in the skandhas.

པོ་ལ་ ལྔ་དང་། ཁམས་ལ་བཅོ་བརྒྱད་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ལ་བཅུ་གཉིས་སོགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ཤེས་པ་དང་ཕུང་པོ་ལྔ་སོ་སོ་ལ་ཡང་ཐོགས་བཅས་ཀྱི་གཟུགས་དང་། ཐོགས་མེད་ཀྱི་གཟུགས་དང་། འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་འགྱུར་གྱི་གཟུགས་དང་། 1-940 འབྱུང་བ་ལ་ཡང་བཞི་དང་། འབྱུང་འགྱུར་ལ་བཅུ་གཅིག་ལ་སོགས་པར་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ལ་མཁས་པ་དང་། ཚོར་བ་ལ་ཡང་བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་། བཏང་སྙོམས་ལ་སོགས་པར་རྣམ་པར་འབྱེད་ པ་ལ་མཁས་པ་སྟེ། ལྷག་མ་རྣམས་ཀྱི་ཡང་གསལ་བ་སོ་སོའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཤེས་པའོ། །འདི་དག་གིས་ནི་མ་འོངས་པ་ན་ཆོས་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་དང་། ངེས་པའི་ཚིག་ དང་། དོན་དང་། སྤོབས་པ་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །བོད་འདིར་ཇི་སྙེད་པ་འབྱེད་པའི་ལྷག་མཐོང་གི་གཏམ་ཙམ་ཡང་མི་སྣང་ངོ་། །ཇི་ལྟ་བ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་གང་ ཞེ་ན། དེ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་དབྱེ་བས་གཉིས་སོ། །གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་གང་ཞེ་ན། གང་ཟག་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ ནས་ཐ་སྙད་དུ་གདགས་པ་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི། རིགས་པས་སོ་སོར་བཙལ་ན་མི་རྙེད་པས་ན་གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པའོ། །གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་གཏན་ལ་ འབེབས་པའི་རིགས་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། གལ་ཏེ་གང་ཟག་ནི་ཕུང་པོ་མེད་པ་ཞིག་ཕུང་པོ་དང་བཅས་པ་ཞིག་ཏུ་བརྟག་དྲང་། གལ་ཏེ་ཕུང་པོ་མེད་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ནི་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་ལུས་མེད་པས་འབད་མེད་དུ་ཐར་པ་ཐོབ་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། ། 1-941 གལ་ཏེ་ཕུང་པོ་དང་བཅས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ཕུང་པོ་དེ་དང་གཅིག་གམ་ཐ་དད་དུ་གྲུབ། དང་པོ་ལྟར་ན་ཉེ་བར་བླང་བྱ་དང་ཉེ་བར་ལེན་པ་པོ་གཅིག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཞིང་། བདག་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ཕུང་པོ་དང་མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པས་གཅིག་ཏུ་མི་འགྱུར་ཏེ། ཕུང་པོ་ནི་མི་རྟག་པ་དང་། དངོས་པོ་དུ་མ་དང་། རྒྱུ་རྐྱེན་དུ་མ་གཞན་དབང་ དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ལ། བདག་ནི་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ངར་འཛིན་གྱིས་ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་ཡོད་པར་ཡོངས་སུ་བཟུང་ཞིང་། དེའི་རྗེས་ཐོགས་སུ་སྔར་མཐོང་བ་ཕྱིས་ངོ་ཤེས་པར་རློམ་པའི་བློས་རྟག་པར་ སྒྲོ་འདོགས་ཤིང་། འཇིག་རྟེན་སྐྱེ་བ་ན་གང་ཟག་ཉག་ཅིག་སྐྱེའོ་ཞེས་གཅིག་པུ་དང་། གཞན་ལ་རག་མ་ལས་པར་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཡོད་པར་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ཡིན་པས། ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་བདག་འཛིན་ ལ་བརྟེན་ནས་མཚན་ཉིད་གསུམ་ལྡན་དུ་འཛིན་པས་མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ། །མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པའམ་ཕུང་པོ་བདག་གི་མཚན་ཉིད་ཅན་མ་ཡིན་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ན་ཕུང་པོ་བདག་ མེད་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ཕུང་པོ་ལས་དོན་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ངར་འཛིན་གྱི་ཡུལ་ལ་བདག་ཅེས་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ་ཕ

【現代漢語翻譯】 精通於瞭解蘊（梵文：skandha，skandha，五蘊）的五種分類、界的十八種分類、處（梵文：āyatana，ayatana，十二處）的十二種分類等，並且精通於將五蘊各自區分為有礙之色、無礙之色、所生之色和能生之色。 對於所生之色，又精通於區分為四種，對於能生之色，又精通於區分為十一種等。對於感受，又精通於區分為快樂、痛苦和中舍等。對於其餘的法，也精通於各自清晰的詳細分類。通過這些，未來將能夠獲得對各種法的正確理解、對確定之詞的理解、對意義的理解以及對各種無畏的理解。然而，在藏地，甚至連對如何區分的勝觀之談論都未曾出現。 何為如實區分？那便是對人無我（梵文：pudgalanairātmya，pudgalanairātmya，人無我）的證悟和對法無我（梵文：dharmanairātmya，dharmanairātmya，法無我）的證悟這兩種區分。何為人無我的證悟？人僅僅是依賴於五蘊而安立的假名而已，如果用理智去一一尋覓，則無法找到，因此通達人無自性。 確立人無自性的理路如下：如果人被認為是獨立於蘊之外的，或者與蘊相結合的，那麼如果人是獨立於蘊之外的，則因為沒有束縛之身，所以無需努力即可獲得解脫。如果人是與蘊相結合的，那麼人與蘊是一體還是他體呢？如果是前者，則會導致所取和能取成為一體，並且我會變成生滅之法。 此外，蘊和自性的特徵並不一致，因此不可能是一體。蘊是無常的、多樣的、依賴於眾多因緣的，並且受他支配。而我則是俱生我執（俱生我執）依賴於蘊而存在，並且隨後以先前見過之後才認識的錯覺，執著于常。在世間產生時，執著于只有唯一的補特伽羅（梵文：pudgala，pudgala，補特伽羅）產生，並且執著于獨立存在、不依賴於他者的自性。因此，由於依賴於俱生我執，而執著于具備三種特徵，所以特徵並不一致。當通達特徵不一致，或者蘊不是我的特徵時，就會證悟蘊無我。 如果認為我與蘊是他體，那麼被稱為俱生我執之境的『我』

【English Translation】 Mastering the knowledge of the five divisions of the skandhas (aggregates), the eighteen divisions of the dhatus (elements), and the twelve divisions of the ayatanas (sense bases), and also mastering the differentiation of the five skandhas into forms with obstruction, forms without obstruction, forms that are produced, and forms that produce. Furthermore, being skilled in differentiating the produced forms into four categories and the producing forms into eleven categories, and so on. Being skilled in differentiating feelings into pleasure, pain, and equanimity, and so on. Also, knowing the distinct and detailed classifications of the remaining dharmas. Through these, one will be able to attain a correct understanding of various dharmas in the future, as well as an understanding of definitive words, meanings, and various kinds of fearlessness. However, in Tibet, there is not even a discussion of vipassanā (insight) that differentiates in this way. What is the differentiation of reality? It is the distinction between the realization of pudgalanairātmya (selflessness of persons) and the realization of dharmanairātmya (selflessness of phenomena). What is the realization of pudgalanairātmya? A person is merely a designation based on the five skandhas, and if one searches for it individually with reason, it cannot be found. Therefore, it is understanding that a person has no inherent existence. The reasoning for establishing the non-inherent existence of a person is as follows: If a person is considered to be either separate from the skandhas or associated with them, then if a person is separate from the skandhas, since there is no binding body, liberation would be attained effortlessly. If a person is associated with the skandhas, then are the person and the skandhas the same or different? If the former, then the object of grasping and the grasper would become one, and the self would become subject to birth and destruction. Moreover, the characteristics of the skandhas and the self are not consistent, so they cannot be the same. The skandhas are impermanent, diverse, dependent on many causes and conditions, and subject to others. The self, on the other hand, is apprehended as existing based on the skandhas by innate ego-grasping, and subsequently, with the delusion of recognizing something previously seen, it is falsely attributed as permanent. In the world, it is held that only one pudgala is born, and it is apprehended as existing independently and by its own nature, without relying on others. Therefore, due to relying on innate ego-grasping, it is apprehended as having three characteristics, so the characteristics are not consistent. When one understands that the characteristics are not consistent, or that the skandhas are not the characteristics of the self, one will realize the selflessness of the skandhas. If it is thought that the self is different from the skandhas, then the 'self' that is referred to as the object of innate ego-grasping

ུང་པོ་ལས་གཞན་ན་ངར་འཛིན་འཇུག་པ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་མི་འཐད་དོ། ། 1-942 དཔེར་ན་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་མི་འཇུག་པ་བཞིན་ནོ། །གང་དག་རྟག་པ་དང་གཅིག་པུ་དང་རང་དབང་ཅན་གྱི་བདག་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཙམ་གྱིས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཞེས་སྨྲ་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། གང་ཟག་རང་དབང་ཅན་མ་ཡིན་པར་རྟོགས་པས་གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་ པ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཟག་ནི་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ངར་འཛིན་གྱིས་ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་བཏགས་པ་ཙམ་ཡིན་ལ། གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་དག་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་གཏན་ ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པའི་རིགས་པའོ། །རིགས་པ་འདི་ལ་བརྟེན་ནས་ཕུང་པོ་ལ་བདག་གདོད་མ་ནས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ལྷག་མཐོང་ངོ་། ། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ལྷག་མཐོང་གང་ཞེ་ན། རྒྱུ་ལ་དཔྱོད་པ་རྡོ་རྗེ་གཟེགས་མ་དང་། ངོ་བོ་ལ་དཔྱོད་པ་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་དང་། འབྲས་བུ་ལ་དཔྱོད་པ་ཡོད་མེད་སྐྱེ་འགོག་གི་རིགས་པས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་ངོ་བོ་དང་འབྲས་བུ་ལ་བདེན་འཛིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པར་བྱེད་པའི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བདེན་མེད་རྟོགས་པའི་དོན་འཛིན་པ་དང་། 1-943 རྟེན་འབྲེལ་གྱི་རིག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རྟག་ཆད་གཉིས་ཀའི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བར་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བོ། ། རིགས་པ་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ བདེན་པར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་བདེན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་རིགས་པས་ནི་རྟག་ཆད་གཉིས་ཀའི་གཉེན་པོ་བྱེད་པས་རིགས་པ་གཞན་ལས་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འཇུག་པ་ ལས། དེ་ཕྱིར་རྟེན་འབྱུང་རིགས་པ་འདི་ཡིས་ནི། །ལྟ་ངན་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་གཅོད་པར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །བོད་གཞན་དག་གིས་ནི་འདི་ཙམ་ཡང་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་ན་གཞན་ལྟ་ཡང་ ཅི་སྨོས། གལ་ཏེ་ཆོས་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པ་འཐད་པ་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རྗེས་དཔག་གིས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཁོ་ན་ལ་རག་ལས་སམ་ཞེ་ན། རྩོད་པ་བཟློག་པ་ལས། མངོན་སུམ་དང་། རྗེས་དཔག་དང་། ལུང་དང་། དཔེ་ཉེར་འཇལ་གྱི་ཚད་མ་བཞིའི་སྒོ་ནས་བླང་དོར་གྱི་ཐ་སྙད་ལ་འཇུག་པར་གསུངས་པ་ལྟར། ལུང་དང་དཔེ་ཉེར་འཇལ་གྱི་ཚད་ མ་ལས་ཀྱང་རྟོགས་ཏེ། ལུང་ལས། རྟོགས་པ་ནི་ཡིད་ཆེས་པའི་རྗེས་དཔག་ཚད་མའོ། །དཔེ་ཉེར་འཇལ་གྱི་ཚད་མ་ནི་འད

【現代漢語翻譯】 因為除了蘊之外，沒有看到執著我的地方，所以不合理。 例如，就像對外境的事物不執著為我一樣。有些人說，僅僅了悟常、一、自在的我，並不能了悟人無我，這是不合理的。因爲了悟到人不是自在的，就能了悟到人無自性。了悟到人無自性，就是了悟人無我的意義。人只是由俱生我執，依賴於蘊而假立的。人無自性，就稱為人無我，就像法無自性，就稱為法無我一樣。這些是確定人無我的道理。依靠這些道理，了悟到蘊本來就沒有我的智慧，就是了悟人無我的勝觀。 什麼是了悟法無我的勝觀呢？就是以分析因的金剛屑，分析自性的離一異，分析果的有無生滅等道理，對於諸法的因、自性、果，斷除實執的增益。依靠這些道理，以思所成慧了悟無自性的意義， 依靠緣起的道理，遠離常斷二邊的過失，以思所成慧如實了悟的智慧。其他的道理只是對實執的增益起對治作用，而緣起的道理是對常斷二邊都起對治作用，因此比其他的道理更為殊勝。《入中論》中說：『因此緣起理，能斷一切惡見網。』就像這樣。有些藏人連這些都不理解，更何況其他的觀點呢？如果說，必須依靠證明諸法無自性的道理，才能通過比量了悟無自性嗎？ 《辯答論》中說：『通過現量、比量、聖言量和譬喻量這四種量，來取捨。』因此，也可以通過聖言量和譬喻量來了悟。聖言量中說：『了悟是信賴的比量。』譬喻量是...

【English Translation】 Because apart from the aggregates, there is no place where clinging to 'I' is seen, it is unreasonable. For example, just as there is no clinging to external objects as 'I'. It is unreasonable to say that merely realizing the permanent, single, and independent self does not lead to the realization of the selflessness of persons. Because realizing that a person is not independent leads to the realization that a person has no inherent existence. Realizing that a person has no inherent existence is the meaning of realizing the selflessness of persons. A person is merely imputed in dependence on the aggregates by innate self-grasping. The absence of inherent existence in a person is called the selflessness of persons, just as the absence of inherent existence in phenomena is called the selflessness of phenomena. These are the reasons for establishing the selflessness of persons. Relying on these reasons, the wisdom that realizes that the aggregates do not inherently have a self is the superior seeing (vipassanā) that realizes the selflessness of persons. What is the superior seeing that realizes the selflessness of phenomena? It is the wisdom that, through the reasoning of the vajra splinters analyzing the cause, the analysis of oneness and difference analyzing the nature, and the reasoning of existence, non-existence, arising, and ceasing analyzing the result, cuts off the superimposition of clinging to truth in the cause, nature, and result of all phenomena. Relying on these reasons, the wisdom arising from contemplation grasps the meaning of realizing the absence of inherent existence, Relying on the reasoning of dependent origination, the wisdom arising from contemplation realizes the meaning as it is, free from the faults of both permanence and annihilation. Other reasonings only act as an antidote to the clinging to truth that superimposes truth, while the reasoning of dependent origination acts as an antidote to both permanence and annihilation, and is therefore more extraordinary than other reasonings. As it is said in the Entering the Middle Way: 'Therefore, this reasoning of dependent origination cuts off all nets of wrong views.' Like that. If some Tibetans do not even understand this much, what need is there to mention other views? If it is said that one must rely solely on the reasoning that proves that it is reasonable to realize that phenomena are without inherent existence in order to realize the absence of inherent existence through inference? As it is said in the Refutation of Objections: 'Through the four valid cognitions of direct perception, inference, scripture, and analogy, one engages in the terminology of acceptance and rejection.' Therefore, it can also be realized through scripture and analogy. The scripture says: 'Realization is a reliable inference.' Analogy is...

ི་ལྟ་སྟེ། མདོ་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། ཇི་ལྟར་ནམ་མཁའ་དྭང་བར་ཟླ་ཤར་བ། ། 1-944 དེའི་གཟུགས་བརྙན་དྭངས་བའི་མཚོར་སྣང་ཡང་། །ཟླ་བ་ཆུ་ཡི་ནང་དུ་འཕོས་པ་མེད། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཤེས་པར་གྱིས། །ཞེས་པ་དང་། ཟླ་བ་སྒྲོན་མེའི་མདོ་ལས། སྒྱུ་མ་བྱེད་པ་དག་ གིས་གཟུགས་སྤྲུལ་ནས། །རྟ་དང་གླང་པོ་ཤིང་རྟ་སྣ་ཚོགས་བྱས། །དེ་ལ་ཇི་བཞིན་སྣང་བ་གང་ཡང་མེད། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཤེས་པར་གྱིས། །ཇི་ལྟར་སོས་ཀའི་ཉི་མ་ཕྱེད་དུས་ཀྱི། ། སྐྱེས་བུ་སྐོམ་པས་གདུངས་ཤིང་འགྲོ་བ་ཡིས། །སྨིག་རྒྱུ་དག་ལ་ཆུའི་ཕུང་པོར་སྣང་། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཤེས་པར་གྱིས། །ཇི་ལྟར་མི་དག་ནགས་རིའི་ཁྲོད་འདུག་སྟེ། །གླུ་ལེན་སྨྲ་དང་རྒོད་ དང་ངུ་བ་ལས། །བྲག་ཆ་ཐོས་ཀྱང་སྣང་བ་འགའ་ཡང་མེད། །ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཤེས་པར་གྱིས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། དཔེ་ལ་བརྟེན་ནས་དོན་རྟོགས་པ་དཔེ་ཉེར་འཇལ་གྱི་ཚད་ མའོ། །གསུང་རབ་ལ་འདི་ཤིན་ཏུ་མང་བར་སྣང་ངོ་། །ཆུ་ཟླའི་དཔེས་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་ཇི་ལྟར་བསྟན་ཞེ་ན། དྭང་བའི་མཚོར་ཟླ་བའི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་བ་ན་ཟླ་བར་སྣང་ཙམ་མ་འགགས་ པར་ཡོད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ཟླ་བར་སྣང་བའི་དུས་ཉིད་ན་སྡོད་ཚུལ་ལ་ཟླ་བར་གདོད་མ་ནས་ཡོད་མ་མྱོང་བ་སྟེ། དེ་ལ་ཀུན་རྫོབ་ནི་ཟླ་བར་སྣང་ཙམ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་ཟླ་བར་གདོད་མ་ནས་ཡོད་མ་མྱོང་བ་ལྟ་བུའོ། ། 1-945 གལ་ཏེ་ཟླ་བར་སྣང་བ་ཉིད་ཟླ་བའོ་སྙམ་ན། དེ་ལ་ནི་མུན་པ་སེལ་བ་དང་། འོད་ཟེར་འཕྲོ་བ་དང་། ཟླ་བའི་ཚད་གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་ཟླ་བའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་ པའོ། །ཟླ་བར་སྣང་ཙམ་མ་དོར་ཞིང་ཟླ་བའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དུ་མེད་པས་ན་སྣང་ལ་རང་བཞིན་མེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཟླ་བར་སྣང་བ་ཉིད་ཟླ་བའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ ཡིན་གྱི་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཟླ་བ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཙམ་དུ་མེད་དོ། །ཟླ་བར་སྣང་བ་དང་། ཟླ་བ་རང་གིས་སྟོང་པ་གཉིས་སོ་སོ་མ་ཡིན་པས་སྣང་སྟོང་ཐ་མི་ དད་པ་ཉིད་དོ། །དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྣང་ཙམ་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་མི་འདོར་བས་ཆད་པའི་མཐའ་སྤངས་ལ། སྣང་ཙམ་ཉིད་ནས་ཆུ་ཟླ་ལྟར་ སྡོད་ཚུལ་དང་འདུག་ཚུལ་དང་། གནས་ཚུལ་ལ་གདོད་མ་ནས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་རྟག་པའི་མཐའ་སྤངས་སོ། །སྣང་ཚུལ་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཞེས་བརྗོད་ཅིང་གནས་ཚུལ་ནས་དོན་དམ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །སྣང་ཚུལ་ དང་གནས་ཚུལ་གྱི་ཆ་ནས་གཉིས་སུ་སྨོས་ཀྱི། དོན་ལ་ཐ་དད་པ་གཉིས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཅན་སྣང་བའི་ཆ་རང་གི་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་ལ་སྟོང་པ་ཉིད་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། 1-946 ཆོས་ཅན་སྣང་བ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་མེད་ཙམ་ལ་ནི་

【現代漢語翻譯】 譬如說，在《三摩地王經》中說：『猶如晴空中，明月升起，其影像顯現在清澈的湖水中，但月亮並未真正映入水中。一切諸法，都應如是了知。』又如《月燈經》中說：『幻術師變化出各種形象，如馬、象、車等。但這些形象並非真實存在。一切諸法，都應如是了知。』又如『盛夏正午時分，口渴難耐的行人，將海市蜃樓誤認為水。一切諸法，都應如是了知。』又如『人們住在森林山中，聽到歌唱、說話、歡笑和哭泣的聲音，但實際上沒有任何實在的顯現。一切諸法，都應如是了知。』這些都是通過比喻來理解意義，是比喻推理的量。在佛經中，這種例子非常多。 以水中月亮的例子如何說明無自性的道理呢？當月亮的影像顯現在清澈的湖水中時，月亮的顯現並沒有被阻礙，但實際上，在月亮顯現的同時，其存在方式卻從未真正存在過。因此，世俗諦就像月亮的顯現一樣，而勝義諦就像月亮從未真正存在過一樣。 如果認為月亮的顯現就是真實的月亮，那麼它就無法消除黑暗，無法散發光芒，也沒有月亮的實際大小，因此它在本質上是空性的。月亮的顯現並沒有被否定，但它並不具有月亮本身的特性，所以稱為『顯現而無自性』。月亮的顯現本身就是空性的，而不是除了顯現之外，還存在一個獨立的空性。月亮的顯現和月亮的空性並非彼此分離，因此顯現和空性是無二無別的。 如同這個比喻一樣，從色法到一切種智（ सर्वज्ञता, sarvajñatā，一切智）的所有法，其顯現的自性並沒有被捨棄，因此避免了斷滅的邊見。而顯現本身，就像水中月亮一樣，其存在方式、狀態和處所，都從未真正存在過，因此避免了常有的邊見。從顯現的方式來說，稱為世俗諦；從存在的狀態來說，稱為勝義諦。雖然從顯現方式和存在狀態的角度來說是二者，但實際上並沒有兩個不同的實體存在。作為所立宗的顯現之法，其自性本空，這就被稱為空性。與顯現之法無關的僅僅是『無』的概念，則不是空性。

【English Translation】 For example, in the Samadhiraja Sutra, it says: 'Just as in the clear sky, the moon rises, and its reflection appears in the clear lake, but the moon has not actually moved into the water. All phenomena should be understood in the same way.' Also, in the Moon Lamp Sutra, it says: 'Magicians conjure up various forms, such as horses, elephants, and chariots. But these forms do not truly exist. All phenomena should be understood in the same way.' Also, 'In the middle of a hot summer day, a thirsty traveler sees a mirage and mistakes it for water. All phenomena should be understood in the same way.' Also, 'People living in the forest mountains hear singing, speaking, laughter, and crying, but there is no actual appearance. All phenomena should be understood in the same way.' These are all examples of understanding meaning through analogy, which is a measure of inferential reasoning based on examples. This is very common in the scriptures. How does the example of the moon in water illustrate the meaning of no self-nature? When the reflection of the moon appears in the clear lake, the appearance of the moon is not obstructed, but in reality, at the very moment of the moon's appearance, its mode of existence has never truly existed. Therefore, conventional truth is like the appearance of the moon, while ultimate truth is like the moon never having truly existed. If one thinks that the appearance of the moon is the real moon, then it cannot dispel darkness, cannot radiate light, and does not have the actual size of the moon, so it is empty of its own essence. The appearance of the moon is not abandoned, but it does not have the characteristics of the moon itself, so it is called 'appearance without self-nature.' The appearance of the moon itself is empty, and there is no separate emptiness apart from the appearance. The appearance of the moon and the emptiness of the moon are not separate, so appearance and emptiness are non-dual. Like this analogy, all phenomena from form to omniscience (सर्वज्ञता, sarvajñatā, sarvajñatā, all-knowingness), the nature of their appearance is not abandoned, thus avoiding the extreme of annihilation. And the appearance itself, like the moon in water, its mode of existence, state, and place have never truly existed, thus avoiding the extreme of permanence. From the way it appears, it is called conventional truth; from the way it exists, it is called ultimate truth. Although they are spoken of as two from the perspective of appearance and existence, in reality there are not two different entities. The phenomenon of appearance, which is the subject, is empty of its own nature, and this is called emptiness. The mere concept of 'non-existence' that is unrelated to the phenomenon of appearance is not emptiness.

སྟོང་པ་ཉིད་ཞེས་མི་བརྗོད་དེ། རྩ་བ་ཤེས་རབ་ལས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་གང་། །དེ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད། །ཅེས་གསུངས་ པ་ལྟར་རོ། །གཞན་དག་གིས་ནི་དོན་འདི་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་དོ། །ཟླ་བར་སྣང་ཡང་ཟླ་བའི་ངོ་བོར་མེད་པ་ནི་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་གཟུགས་སོགས་སུ་སྣང་ཡང་གནས་ ཚུལ་ལ་མེད་པ་ནི་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་ནོ། །འདིར་རང་བཞིན་མེད་པ་ཞེས་པའི་སྒྲ་ཙམ་དུ་ལུས་པར་མི་བྱའོ། །རང་བཞིན་མེད་པའི་དཔེ་ལ་བརྟེན་ནས་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་རྟོགས་པ་ ནི་དཔེ་ཉེར་འཇལ་གྱི་ཚད་མ་ཡིན་པར་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་བཤད་དོ། །དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྒྱུ་མའི་དཔེ་དང་། སྨིག་རྒྱུའི་དཔེ་ལ་སོགས་པ་གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་ཀྱང་རང་བཞིན་མེད་ པའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱའོ། །རྟོག་པ་དང་དཔྱོད་པ་གང་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལ་དང་པོར་ངོ་བོ་ལ་རྟོག་ཅིང་། དེ་ནས་ཁྱད་པར་གཟུགས་དང་ཚོར་བ་ སོགས་ལ་དཔྱོད་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ཡང་ཐོག་མར་ཕུང་པོ་ཙམ་ཞིག་བློ་ཡུལ་དུ་བྱས་ནས་དེའི་དོན་ལ་རྟོག་པ་དང་། དེ་ནས་ཕུང་པོ་ལ་ལྔར་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། དེ་ནས་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ངོ་བོ་ལ་རྟོག་པར་བྱེད་དོ། ། 1-947 དེ་ནས་གཟུགས་ཉིད་ལ་ཡང་ཐོགས་བཅས་དང་ཐོགས་མེད་སོགས་སུ་འབྱེད་པའོ། །ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་སོགས་ལྷག་མ་རྣམས་ལའང་རྟོག་པ་དང་དཔྱོད་པའི་ཚུལ་དེ་བཞིན་ནོ། །རགས་པ་དང་ཕྲ་ བ་དང་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་དབྱེ་བས་རྟོག་པ་དང་དཔྱོད་པ་དང་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚིག་གསུམ་གསུངས་སོ། །སོ་སོར་རྟོག་པའི་ལྷག་མཐོང་གང་ཞེ་ན། ཇི་སྙེད་ པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ལྷག་མཐོང་གིས་ནི་གང་ལ་སྒྲོ་འདོགས་དཔྱད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཅན་སོ་སོ་ལ་མ་འདྲེས་པར་སོ་སོར་རྣམ་པར་འབྱེད་དོ། །ཇི་ལྟ་བ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ལྷག་མཐོང་ གིས་ནི་བློ་སྔ་མས་སོ་སོར་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་བཟུང་བའི་དོན་ལ་རེ་རེ་ཞིང་དེའི་གནས་ཚུལ་ལ་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སོ་སོར་རྟོག་ཅིང་དེའི་གནས་ཚུལ་འཛིན་པར་བྱེད་པའོ། །རྣམ་པར་ མི་གཡོ་བའི་ལྷག་མཐོང་གང་ཞེ་ན། ཆོས་ཅན་སོ་སོ་ལ་རིགས་པས་བརྟགས་ནས་གནས་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྙེད་པའི་དོན་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་གནས་ཚུལ་གྱི་དོན་ཤེས་རབ་ ཀྱིས་འཛིན་པའོ། །དེ་ལ་སྦྱོར་བའི་གནས་སྐབས་སུ་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་འཇུག་པར་བྱེད་ལ། མཉམ་གཞག་གི་དངོས་གཞིའི་གནས་སྐབས་སུ་ནི་རྣམ་པར་མི་གཡོ་བའི་ལྷག་མཐོང་གིས་འཇུག་པའོ། ། 1-948 ཡང་སོ་སྐྱེ་དང་འཕགས་པ་གཉིས་ཀའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ལྷག་མཐོང་ལ་འཇུག་གོ །མཉམ་གཞག་གི་གནས་སྐབས་སུ་ནི་རྣམ་པར་མི་གཡོ་བའི་ལྷག

【現代漢語翻譯】 空性不應如此說，如《根本慧論》所說：『因緣所生法，我說即是空。』正如所說的那樣。其他人並不理解這個道理。如同月亮顯現，但沒有月亮的自性一樣，這就是無自性的含義。同樣，顯現為色等，但實際上並不存在，這就是無自性的含義。在此，不應僅僅停留在『無自性』這個詞語上。依靠無自性的比喻來理解無自性的含義，這是比喻衡量的量，正如聖龍樹菩薩所說。同樣，依靠幻化的比喻和陽焰的比喻等其他比喻，也應理解無自性的含義。 什麼是『分別』和『觀察』呢？例如，對於蘊、界、處等，首先對它們的本體進行『分別』，然後對它們的差別，如色和受等進行『觀察』。也就是說，首先將蘊作為心識的對象，然後對它的含義進行『分別』，然後將蘊分為五種，然後對色蘊的本體進行『分別』。 然後，對色本身也分為有礙和無礙等。對於其餘的蘊、界、處等，也應以同樣的方式進行『分別』和『觀察』。通過區分粗、細和極細，宣說了『分別』、『觀察』和『區分』這三個詞語。什麼是『個別分別的勝觀』呢？『如所有性分別的勝觀』，對於應進行增益和損減的法，能夠不混淆地進行個別區分。『如實性分別的勝觀』，以前面的智慧個別區分並把握的含義為基礎，對每一個含義，依靠理智進行個別『分別』，並把握它的真實狀態。什麼是『不動的勝觀』呢？對於每一個法，通過理智進行觀察，如實地認識到它的真實狀態，然後以禪定的力量，以智慧把握真實狀態的含義。在修行的階段，通過個別『分別』的智慧進入，在等持的實際狀態中，通過『不動勝觀』進入。 此外，無論是凡夫還是聖者，在後得位，都進入個別『分別』的勝觀。在等持位，則進入『不動勝觀』。

【English Translation】 Emptiness should not be spoken of as such, as it is said in the Root Wisdom: 'Whatever arises dependently, that I say is emptiness.' Just as it is said. Others do not understand this meaning. Just as the moon appears, but does not have the nature of the moon, that is the meaning of selflessness. Similarly, appearing as form, etc., but not existing in reality, that is the meaning of selflessness. Here, one should not merely remain with the sound of 'selflessness.' Relying on the example of selflessness to understand the meaning of selflessness is a measure of example, as the noble teacher Nāgārjuna said. Similarly, relying on the example of illusion and the example of mirage, etc., one should also understand the meaning of selflessness. What are 'discrimination' and 'analysis'? For example, with regard to the aggregates, elements, and sense bases, etc., one first 'discriminates' their essence, and then 'analyzes' their differences, such as form and feeling, etc. That is, first taking just an aggregate as the object of mind, then 'discriminating' its meaning, then dividing the aggregate into five, and then 'discriminating' the essence of the form aggregate. Then, form itself is also divided into that which has obstruction and that which does not, etc. For the remaining aggregates, elements, and sense bases, etc., the manner of 'discrimination' and 'analysis' is the same. By distinguishing between coarse, subtle, and very subtle, the three terms 'discrimination,' 'analysis,' and 'distinction' are spoken. What is the 'superior seeing of individual discrimination'? The 'superior seeing of discriminating as it is' individually distinguishes without mixing each phenomenon to be examined for imputation and deprecation. The 'superior seeing of discriminating as it is' relies on reason to individually discriminate each meaning grasped by the previous mind's individual discrimination, and grasps its reality. What is 'unwavering superior seeing'? Having examined each phenomenon with reason and found its reality as it is, the power of samādhi grasps the meaning of reality with wisdom. In the stage of application, one enters through the wisdom of individual discrimination, while in the actual state of equipoise, one enters through unwavering superior seeing. Furthermore, in the post-attainment stage of both ordinary beings and noble ones, one enters the superior seeing of individual discrimination. In the stage of equipoise, one enters unwavering superior seeing.

་མཐོང་ལ་འཇུག་ གོ །ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་ཚུལ་གྱི་རིམ་པ་གང་ཞེ་ན། ཐོག་མར་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་རྣམ་པར་འཛིན་པ་བཟློག་པའི་དོན་དུ། དྲུག་གིས་གཅིག་ཆར་སྦྱར་བ་ན་ཞེས་སོགས་ཀྱི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ ནས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་རྟོགས་པའམ། རྨི་ལམ་གྱི་དཔེས་ཤེས་པ་ལས་ཐ་དད་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ནས་གཟུང་བའི་ཡུལ་མེད་ན་གཟུང་བའི་ཡུལ་རྟོགས་པའི་ཤེས་ པ་མ་འཁྲུལ་བ་མེད་པར་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་ཡང་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱེད་དོ། ། གལ་ཏེ་གཟུང་འཛིན་ཐ་དད་པའི་སྣང་བ་ནུབ་པའི་གཟུང་ འཛིན་གཉིས་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་རིག་ཙམ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། འོ་ན་ཤེས་པ་དེ་ལ་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་དང་གནས་པའི་ཆ་གསུམ་མེད་ན་ནི་རྒྱུན་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ ཡོད་ན་ནི་ཆ་ཤས་ཅན་དུ་འགྱུར་ལ། གལ་ཏེ་ཆ་ཤས་ཅན་དུ་ཡོད་ན་ནི། རང་གི་ཆ་ཤས་དང་རྫས་གཅིག་གམ་ཐ་དད། གལ་ཏེ་རྫས་གཅིག་གོ་ཞེ་ན། འོ་ན་སྐད་ཅིག་མ་སྔ་མ་དང་རྫས་གཅིག་ཡིན་ན་སྐྱེ་འགག་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བྱེད་པས་ཆ་ཤས་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་དུས་ན་མེད་པའི་ཕྱིར། 1-949 དེ་དག་གི་ཆ་ཤས་ཅན་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །རྫས་ཐ་དད་དུའང་མི་འཐད་དེ། ཆ་ཤས་ཅན་ནི་ཆ་ཤས་ལས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་རྫས་སུ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྐྱེ་འགག་ གནས་གསུམ་རེ་རེ་ལ་ཡང་སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་གྱི་ཆ་མེད་ན་འདུས་བྱས་སུ་མི་འགྱུར་ལ། ཡོད་ན་དེ་དག་རེ་རེའི་ཆ་ལའང་ཆ་གསུམ་གསུམ་དུ་བརྟགས་པས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་རྙེད་པར་མི་ འགྱུར་རོ། །དེས་ན་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཀྱི་སྣང་བ་ནུབ་པའི་ཤེས་པ་རིག་ཙམ་ཡང་མི་དམིགས་པར་རྟོག་པར་བྱས་ནས་སྤྲོས་པ་མཐའ་དག་མ་དམིགས་པར་རྟོགས་པའི་ལྷག་མཐོང་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། །འདི་ དག་ནི་ཇི་ལྟར་སློབ་པའི་རིམ་པའོ། །མངོན་དུ་གྱུར་པ་གང་ཞེ་ན། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ལྷག་མཐོང་གིས་རྙེད་པའི་དོན་ཡང་དང་ཡང་དུ་གོམས་པར་བྱས་པ་ལས་ཡང་དག་པའི་དོན་མངོན་དུ་ གྱུར་པའི་ལྷག་མཐོང་ངོ་། །སྔ་མ་རྣམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་སུ་ནི་སློབ་པ་ཞེས་བྱ་ལ། སྐབས་འདིར་ནི་གོམས་པའི་མཐུ་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱའོ། །ལྷག་མཐོང་གི་ཕན་ཡོན་གང་ཞེ་ན། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ ཚུལ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པའི་མུན་པ་སེལ་བ་དང་། ཟག་པ་མེད་པའི་མངོན་ཤེས་ཐོབ་པ་དང་། ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པ་ཐོབ་པ་དང་། 1-950 རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་བརྙེས་པའོ། །ལྷག་མཐོང་གི་རྟགས་གང་ཞེ་ན། སྣང་བ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་འཆར་བ་དང་། དངོས་པོ་མ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་དང་། གཟུང་འཛིན་ཐ་དད་མེད་པའི་ རྣམ་པ་འཆར་བ་སྟེ་རྟགས་གཞན་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་སྐབས་སུ་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །ཇི་སྙེད་པ་འབྱེད་པའི་ལྷག་མཐོང་མེད་པར

་ནི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བ་སྤོང་བའི་ལྷག་མཐོང་མི་ འབྱུང་སྟེ། གང་ལ་སྒྲོ་འདོགས་གཅད་པར་བྱ་བའི་དམིགས་པའི་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་མཁས་པའི་བློ་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཅན་ནི་ཉི་ཚེ་བ་ཙམ་ལ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་ བ་མི་སྤོང་ངོ་། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། དམིགས་པ་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དེ། །ཞེས་གསུངས་ཤིང་། སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པའི་རྣམ་པ་ཕྲ་ཞིང་ཕྲ་བ་ཡང་མཐའ་ཡས་པ་དགོས་པ་ལ་དགོངས་ ནས་སྦྱོར་ལམ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་མི་འདྲ་བ་དུ་མ་དང་། རྣམ་པ་བརྒྱ་བདུན་ཅུ་རྩ་གསུམ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཅན་ཇི་སྙེད་པ་ལ་མཁས་པར་བྱས་ནས་ ཆོས་ཅན་རེ་རེ་ཞིང་རྣམ་པ་མཐའ་ཡས་པས་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པར་བྱེད་ན་ཇི་ལྟ་ཇི་སྙེད་ཀྱི་དོན་ལ་མཁས་པར་འགྱུར་རོ། །ནང་གི་སེམས་ལ་དཔྱོད་པ་ན་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། 1-951 མི་དགེ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། དགེ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་། ལུང་མ་བསྟན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་གང་སྐྱེས་པ། གྲངས་ཇི་སྙེད་ཅིག་སྐྱེས་པ་རྣམས་དྲན་པ་དང་ ཤེས་བཞིན་གྱིས་སོ་སོར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། རྩ་ཉོན་དང་ཉེ་ཉོན་ཉི་ཤུ་སོགས་ལ་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཁོང་ཁྲོ་སྐྱེས་སོ། །ང་རྒྱལ་སྐྱེས་སོ། །འདོད་ཆགས་སྐྱེས་སོ། །ཞེ་སྡང་སྐྱེས་སོ་ཞེས་ པའི་ཚུལ་དུ་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱའོ། །ལུང་མ་བསྟན་ལ་ཡང་འགྲོའོ་སྙམ་པ་དང་། འདུག་གོ་སྙམ་པ་དང་། གཟུགས་སོ་སྙམ་པའི་རྟོག་པ་སྐྱེ་ཚུལ་སོ་སོར་ངེས་ པར་བྱས་ཤིང་། དགེ་བ་ལ་ཡང་རྣམ་བྱང་གི་ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དང་། རྣམ་བྱང་གི་རབ་དབྱེ་རྣམས་ལ་རྟོག་པ་གང་སྐྱེས་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་བཟུང་ནས་རེ་རེ་ཞིང་ རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱའོ། །དོན་འདི་ལ་དགོངས་ནས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཟུང་རྟོག་དང་། རྣམ་བྱང་གཟུང་རྟོག་དང་། རྫས་འཛིན་རྟོག་པ་དང་། བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ལ་ སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་མང་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་སྨོས་པ་ནི་མདོར་སྨོས་པ་ཙམ་མོ། །དངོས་པོ་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་དང་། 1-952 རང་གི་ངོ་བོ་དང་། གཞན་གྱི་ངོ་བོ་སྟོང་པ་ཉིད་བཞི་པོ་ནི་འབྲིང་ཙམ་དུ་སྨོས་པ་ཡིན་ནོ། །སྟོང་པ་ཉིད་བཅུ་དྲུག་ཏུ་བཤད་པ་ནི་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་སྟེ། ཆོས་ཅན་རེ་རེ་ ཞིང་སོ་སོར་བསིལ་ནས་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པའི་རིམ་པས་ལྷག་མཐོང་ཡང་ཆོས་ཅན་དུ་མ་ལ་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པའི་རིམ་པས་མང་དུ་སྤྲོས་ཏེ་སྒོམ་དགོས་པའི་དོན་ནོ། །རང་རྒྱུད་ལ་དགེ་བ་དང་ མི་དགེ་བ་དང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཞག་རེ་ལ་

【現代漢語翻譯】 因此，對於細微的所知障，不會生起勝觀，因為沒有獲得擅長於所斷除的增益之對境差別的智慧。因此，僅僅是少許，也不能斷除細微的所知障。因此，《現觀莊嚴論》中說：『對境即一切法。』考慮到斷除增益的細微相狀也需要無量，因此宣說了十二加行道的對境和相狀的差別，以及一百七十三種相狀。如果精通了所有法，然後對每個法以無量相狀斷除增益，那麼就會精通如所有和盡所有之義。在觀察內心時，也要以正念和正知分別覺知煩惱的分別念、不善的分別念、善的分別念和無記的分別唸的自性生起，以及生起了多少。對於根本煩惱和二十隨煩惱等，要以『生起了根本煩惱嗔恚』、『生起了我慢』、『生起了貪慾』、『生起了嗔恨』的方式分別觀察，從而證悟無自性的意義。對於無記，也要確定『想要去』、『想要坐』、『想要看』等分別唸的生起方式。對於善法，也要以正念和正知抓住清凈的蘊、界、處和清凈的差別，然後對每一個都證悟無自性。考慮到這個意義，《現觀莊嚴論》中宣說了『遍行染污執著』、『清凈執著』、『實物執著』、『假名執著』等等的眾多差別。所說的有情無我和法無我只是簡略的說法。所說的有、無有、自性、他性四種空性是中等的說法。所說的十六空性是廣大的顯示，即對每個法分別進行分析，以斷除增益的次第，勝觀也以對眾多法斷除增益的次第而廣大，需要如此修習。每天在自相續中生起的善、不善和無記的分別念…… 因此，對於細微的所知障，不會生起勝觀，因為沒有獲得擅長於所斷除的增益之對境差別的智慧。因此，僅僅是少許，也不能斷除細微的所知障。因此，《現觀莊嚴論》中說：『對境即一切法。』考慮到斷除增益的細微相狀也需要無量，因此宣說了十二加行道的對境和相狀的差別，以及一百七十三種相狀。如果精通了所有法，然後對每個法以無量相狀斷除增益，那麼就會精通如所有和盡所有之義。在觀察內心時，也要以正念和正知分別覺知煩惱的分別念、不善的分別念、善的分別念和無記的分別唸的自性生起，以及生起了多少。對於根本煩惱和二十隨煩惱等，要以『生起了根本煩惱嗔恚』、『生起了我慢』、『生起了貪慾』、『生起了嗔恨』的方式分別觀察，從而證悟無自性的意義。對於無記，也要確定『想要去』、『想要坐』、『想要看』等分別唸的生起方式。對於善法，也要以正念和正知抓住清凈的蘊、界、處和清凈的差別，然後對每一個都證悟無自性。考慮到這個意義，《現觀莊嚴論》中宣說了『遍行染污執著』、『清凈執著』、『實物執著』、『假名執著』等等的眾多差別。所說的有情無我和法無我只是簡略的說法。所說的有、無有、自性、他性四種空性是中等的說法。所說的十六空性是廣大的顯示，即對每個法分別進行分析，以斷除增益的次第，勝觀也以對眾多法斷除增益的次第而廣大，需要如此修習。每天在自相續中生起的善、不善和無記的分別念……

【English Translation】 Therefore, for the subtle obscurations of knowledge, higher vision does not arise, because one has not obtained the wisdom that is skilled in the distinctions of the objects to be refuted. Therefore, even a little cannot eliminate the subtle obscurations of knowledge. Therefore, the Ornament for Clear Realization states: 'The objects are all phenomena.' Considering that the subtle aspects of refuting imputation also require infinity, the distinctions of the objects and aspects of the twelve application paths, as well as the one hundred and seventy-three aspects, are explained. If one becomes skilled in all phenomena and then refutes imputation with infinite aspects for each phenomenon, then one will become skilled in the meaning of 'as it is' and 'as many as there are.' When examining the mind, one must also separately recognize with mindfulness and awareness the nature of the arising of the conceptual thoughts of afflictions, the conceptual thoughts of non-virtue, the conceptual thoughts of virtue, and the conceptual thoughts of the unspecified, as well as how many have arisen. For the root afflictions and the twenty secondary afflictions, etc., one must separately examine in the manner of 'root affliction anger has arisen,' 'pride has arisen,' 'desire has arisen,' 'hatred has arisen,' and thereby realize the meaning of selflessness. For the unspecified, one must also ascertain the manner in which conceptual thoughts such as 'wanting to go,' 'wanting to sit,' and 'wanting to see' arise. For virtue, one must also grasp with mindfulness and awareness the pure aggregates, elements, sources, and the distinctions of purity, and then realize the selflessness of each one. Considering this meaning, the Ornament for Clear Realization explains many distinctions of 'pervasive afflicted grasping,' 'pure grasping,' 'substance grasping,' 'imputation grasping,' and so forth. The mention of the selflessness of persons and the selflessness of phenomena is merely a brief statement. The four emptinesses of existence, non-existence, self-nature, and other-nature are a medium statement. The sixteen emptinesses are explained as an extensive teaching, that is, by separately analyzing each phenomenon, the higher vision also becomes vast by the order of refuting imputation on many phenomena, and one needs to practice in this way. The conceptual thoughts of virtue, non-virtue, and the unspecified that arise in one's own mindstream each day... Therefore, for the subtle obscurations of knowledge, higher vision does not arise, because one has not obtained the wisdom that is skilled in the distinctions of the objects to be refuted. Therefore, even a little cannot eliminate the subtle obscurations of knowledge. Therefore, the Ornament for Clear Realization states: 'The objects are all phenomena.' Considering that the subtle aspects of refuting imputation also require infinity, the distinctions of the objects and aspects of the twelve application paths, as well as the one hundred and seventy-three aspects, are explained. If one becomes skilled in all phenomena and then refutes imputation with infinite aspects for each phenomenon, then one will become skilled in the meaning of 'as it is' and 'as many as there are.' When examining the mind, one must also separately recognize with mindfulness and awareness the nature of the arising of the conceptual thoughts of afflictions, the conceptual thoughts of non-virtue, the conceptual thoughts of virtue, and the conceptual thoughts of the unspecified, as well as how many have arisen. For the root afflictions and the twenty secondary afflictions, etc., one must separately examine in the manner of 'root affliction anger has arisen,' 'pride has arisen,' 'desire has arisen,' 'hatred has arisen,' and thereby realize the meaning of selflessness. For the unspecified, one must also ascertain the manner in which conceptual thoughts such as 'wanting to go,' 'wanting to sit,' and 'wanting to see' arise. For virtue, one must also grasp with mindfulness and awareness the pure aggregates, elements, sources, and the distinctions of purity, and then realize the selflessness of each one. Considering this meaning, the Ornament for Clear Realization explains many distinctions of 'pervasive afflicted grasping,' 'pure grasping,' 'substance grasping,' 'imputation grasping,' and so forth. The mention of the selflessness of persons and the selflessness of phenomena is merely a brief statement. The four emptinesses of existence, non-existence, self-nature, and other-nature are a medium statement. The sixteen emptinesses are explained as an extensive teaching, that is, by separately analyzing each phenomenon, the higher vision also becomes vast by the order of refuting imputation on many phenomena, and one needs to practice in this way. The conceptual thoughts of virtue, non-virtue, and the unspecified that arise in one's own mindstream each day...

ཡང་གྲངས་དང་གང་སྐྱེས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡང་མ་རིག་པར་བསྒོམ་བྱ་མ་རྙེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། བསྒོམ་བྱ་དང་ སྒོམ་བྱེད་སྟོར་ནས་ཐལ། ཞེས་སོགས་རྨོངས་པ་མཚར་སྐྱེད་ཀྱི་ཚིག་མང་དུ་སྨྲ་བར་སྣང་ངོ་། །གཞན་ཡང་གནད་ཀྱི་མན་ངག་མེད་པར་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་ གི་བསྟན་བཅོས་ཟེར་བ་རྩོམ་པའང་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་སོ། །གཞན་ཡང་ཆོས་ཅན་སོ་སོ་ལ་རྟོག་པ་སྣ་ཚོགས་པ་འབྱུང་བ་སོ་སོ་ནས་དཔྱོད་པའི་རྣམ་པ་མཐའ་ཡས་པའི་སྒོམ་ཚུལ་མ་ཤེས་ པར་སྟོང་ཉིད་སྒོམ་མོ་ཞེས་པའི་ཚིག་ཙམ་སྒྲོག་པ་དེ་ཡང་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་སོ། །ལྷག་མཐོང་གི་ཕན་ཡོན་གང་ཞེ་ན། རང་གི་རྟོགས་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པ་དང་། གཞན་གྱི་དྲི་བ་ཐོགས་མེད་དུ་ལུང་སྟོན་པ་དང་། 1-953 དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་རྨོངས་པའི་མ་རིག་པའི་མུན་པ་སེལ་བ་དང་། ཇི་ལྟ་བ་དང་ཇི་རྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་གཉིས་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཐོབ་པའོ། །རྟགས་ གང་ཞེ་ན། སྣང་བ་རྣམས་སྨིག་རྒྱུ་དང་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་མཐོང་བ་དང་། དངོས་པོ་ལ་ཞེན་པ་ཆུང་བ་དང་། གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་ཞེན་པ་ཇེ་སྲབ་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་། ལུང་པའི་སྲོལ་འགྱུར་ བ་ལྟར་སྔར་རྒྱུད་རྩུབ་པ་རྣམས་ཀྱང་ཞི་ཞིང་དུལ་བར་འགྱུར་བ་དང་། གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་ལ་ཡང་སྤོབས་པ་ཐོགས་མེད་དུ་འཇུག་པའོ། །ལྷག་མཐོང་གི་སྤྱིའི་དོན་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༈ རྒྱུ་ཚོགས་ལ་བརྟེན་པ། གཉིས་པ་གཞུང་གི་ དོན་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་ཚོགས་ལ་བརྟེན་པ་དང་། སྒོམ་པ་ལ་འཇུག་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས། ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས། གཉིས་ཀའི་རྒྱུ་ཚོགས་སོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཡན་ལག་གི་དབྱེ་བ་མདོར་བསྟན། ཡན་ལག་སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་གང་ཞེ་ན་མཐུན་རྐྱེན་ཚོགས་པའི་ཡན་ལག་ མཐུན་པའི་ཡུལ་ན་གནས་པ་དང་། མི་གཡོ་བའི་རྒྱུ་འདོད་པ་ཆུང་བ་དང་ཆོག་ཤེས་པ་དང་། བྱ་བ་མང་པོ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་། 1-954 མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བྲལ་བའི་ཡན་ལག་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པའོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ། ཡན་ལག་ལྔ་ཡོད་པ་དེ་ལ། ཡོན་ཏན་ལྔ་ དང་ལྡན་པ་ནི་ཞི་གནས་སྒོམ་པ་དང་མཐུན་པའི་ཡུལ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་ཡོན་ཏན་ལྔ་ནི། མཐུན་པའི་རྐྱེན་གོས་དང་ཟས་ལ་སོགས་པ་ཚེགས་མེད་པར་རྙེད་པའི་ཕྱིར་མཐུན་ རྐྱེན་རྙེད་སླ་བའི་ཡོན་ཏན་དང་། སྐྱེ་བོ་མི་སྲུན་པ་དགྲ་དང་མི་མ་ཡིན་ལ་སོགས་པ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་གནས་བཟང་བའི་ཡོན་ཏན་དང་། ནད་ལ་སོགས་པ་མི་འཇུག་པའི་ས་ཡིན་པས་ ས་བཟང་བའི་ཡོན་ཏན་དང་།

【現代漢語翻譯】 此外，他們還說出許多令人困惑的話語，例如『既沒有數字，也沒有產生事物的自性，因此無法找到所修之物』，以及『修持者和所修之物都消失了』等等。此外，在沒有關鍵口訣的情況下，受到世間八法（指利、衰、毀、譽、稱、譏、苦、樂八種世俗現象）的驅使，創作所謂的止觀論著，也是令人發笑的事情。此外，對於每個有法（指構成世界的各種事物）產生各種各樣的念頭，如果不從各自的角度進行辨析，不瞭解無量無邊的修持方式，僅僅宣稱修持空性，這也是令人發笑的事情。那麼，什麼是毗婆舍那（梵文：Vipaśyanā，內觀、勝觀）的利益呢？那就是對自己證悟的沒有懷疑，能夠毫不費力地回答別人的問題，消除對真如（梵文：Tathātā）的無明黑暗，獲得如實知和如量知的智慧，以及從二障（煩惱障和所知障）中解脫。有什麼徵兆呢？那就是將一切顯現視如幻象和魔術，對事物的執著減少，對能取和所取的執著逐漸減弱，就像地方風俗改變一樣，過去粗暴的習氣也會變得寂靜調柔，並且能夠毫不費力地理解經論的意義。以上已經闡述了毗婆舍那的一般意義。 依靠因緣聚合： 第二，關於正文的內容，分為兩部分：依靠因緣聚合和進入修持。第一部分分為三個方面：止的因緣聚合、觀的因緣聚合以及二者的因緣聚合。第一部分分為兩個方面：簡要說明支分，以及分別解釋各個支分。第一，什麼是止觀二者的止的因緣聚合呢？那就是具足順緣的支分：安住于適宜的地方，不動的因：少欲知足，完全斷除諸多事務，清凈的因：戒律清凈，以及遠離違品的支分：完全斷除貪慾等分別念。第二，分別解釋各個支分，這五個支分是：要知道具備五種功德是與修止相宜的地方。這五種功德是：容易獲得衣服和食物等順緣，因此具有容易獲得順緣的功德；沒有不馴服的人、敵人和非人等居住，因此具有住所良好的功德；是疾病等無法侵入的土地，因此具有土地良好的功德。

【English Translation】 Furthermore, they utter many confusing words, such as 'Neither is there number, nor the nature of what is produced, therefore the object of meditation cannot be found,' and 'The meditator and the object of meditation are lost,' and so on. Moreover, without the essential instructions, driven by the eight worldly concerns (referring to the eight worldly phenomena of gain, loss, destruction, fame, praise, ridicule, suffering, and happiness), composing so-called treatises on Śamatha (tranquility) and Vipaśyanā (insight) is also a matter of laughter. Furthermore, for each dharma (referring to the various things that constitute the world), various thoughts arise, and if one does not analyze them from their respective perspectives, without understanding the immeasurable ways of practice, merely proclaiming the practice of emptiness is also a matter of laughter. What then are the benefits of Vipaśyanā? They are: having no doubt about one's own realization, being able to effortlessly answer others' questions, dispelling the darkness of ignorance regarding Suchness (Tathātā), obtaining the wisdom of knowing as it is and knowing as much as there is, and attaining liberation from the two obscurations (afflictive obscurations and cognitive obscurations). What are the signs? They are: seeing all appearances as illusions and magic, having less attachment to things, the attachment to the apprehended and the apprehender gradually weakening, and just as local customs change, the past coarse habits also becoming peaceful and tamed, and being able to effortlessly understand the meaning of the scriptures. The general meaning of Vipaśyanā has been explained. Relying on the Accumulation of Causes: Secondly, regarding the content of the text, it is divided into two parts: relying on the accumulation of causes and entering into practice. The first part is divided into three aspects: the accumulation of causes for Śamatha, the accumulation of causes for Vipaśyanā, and the accumulation of causes for both. The first part is divided into two aspects: briefly explaining the branches, and explaining each branch separately. First, what is the accumulation of causes for Śamatha and Vipaśyanā? It is the branch of possessing conducive conditions: dwelling in a suitable place, the cause of immovability: being content with little desire, completely abandoning many affairs, the cause of purity: pure morality, and the branch of being separated from opposing factors: completely abandoning craving and other conceptual thoughts. Secondly, explaining each branch separately, these five branches are: one should know that possessing five qualities is a place suitable for practicing Śamatha. These five qualities are: easily obtaining conducive conditions such as clothing and food, therefore having the quality of easily obtaining conducive conditions; no unruly people, enemies, and non-humans residing there, therefore having the quality of a good dwelling; being a land where diseases and the like cannot enter, therefore having the quality of a good land.

གྲོགས་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། ལྟ་བ་བཟང་པོ་ཅན་དུ་མཚུངས་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་པས་གྲོགས་བཟང་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་ལ། ཉིན་མོ་ སྐྱེ་བོ་མང་པོ་དག་གིས་མ་གང་བའི་ཕྱིར་དང་། མཚན་མོ་སྒྲ་ཆུང་བའི་ཕྱིར་མཐུན་པའི་རྐྱེན་ལེགས་པར་ལྡན་པའོ། །འདོད་པ་ཆུང་བ་གང་ཞེ་ན། ཆོས་གོས་ལ་སོགས་པ་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ དང་། ལྷག་པའི་ཡོ་བྱད་དང་། ཟས་ལ་སོགས་པ་བཟང་པོའམ་མང་པོ་སྔར་ཡོད་པ་ལ་མ་ཆགས་ཤིང་ཕྱི་མ་དོན་དུ་གཉེར་བ་མེད་པས་ལྷག་པར་ཆགས་པ་མེད་པའོ། །ཆོག་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན། 1-955 ཆོས་གོས་དང་གནས་མལ་ལ་སོགས་པ་ངན་ངོན་ཙམ་རྙེད་པས་རྟག་ཏུ་ཆོག་ཤེས་པ་གང་ཡིན་པའོ། །བཤེས་སྤྲིང་ལས། ནོར་རྣམས་ཀུན་གྱི་ནང་ནས་ཆོག་ཤེས་མཆོག །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །བྱ་བ་མང་ པོ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་གང་ཞེ་ན། ཉོ་ཚོང་དང་། ཞིང་ལས་ལ་སོགས་པ་ལས་ངན་པ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་དང་། ཁྱིམ་པ་དང་གཞན་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མང་པོ་དག་དང་ཧ་ཅང་སྨོན་འདྲིས་ བྱེད་པ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་དང་། སྨན་བྱེད་པ་དང་། སྐར་མ་རྩི་བ་ལ་སོགས་པ་སྤྲོས་པ་མང་པོ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་གང་ཡིན་པའོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་གང་ཞེ་ན། སོ་ཐར་ དང་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་བཅས་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྤྱད་པ་ཙམ་གྱིས་ཉེས་པར་འགྱུར་བ་རང་བཞིན་དང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་བསླབ་པ་བཅས་པའི་དབང་ལས་སྤྱད་ན་ཉེས་ པར་འགྱུར་བ་བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་དང་བཅས་པའི་སྒོ་ནས་བསླབ་པའི་གཞི་མི་འདྲལ་བ་དང་། བསླབ་པའི་ཡན་ལག་ལ་བག་མེད་པས་འདས་ན་ཡང་སྐྱེན་པ་རྐྱེན་པར་འགྱོད་པས་ཆོས་ བཞིན་དུ་སླར་འཆོས་པར་བྱེད་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་ཡང་ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་བཅོས་སུ་མི་རུང་བ་གསུངས་པ་དེ་ལ་ཡང་སྟོབས་བཞིའི་བཤགས་པ་སྔར་བྱས་པ་ལ་འགྱོད་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། 1-956 ཕྱིས་མི་བྱེད་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་དང་། ཕྱིས་མི་བྱ་བའི་སྡོམ་སེམས་དང་ལྡན་པ་གང་ཡིན་པ་དང་། སེམས་གང་གིས་མི་དགེ་བའི་ལས་བྱས་པའི་སེམས་དེ་ལ་ཡང་གཉེན་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རམ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་གོམས་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར། ལས་ཀྱང་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པས་གང་ཟག་དེའི་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་པར་དག་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ པར་བརྗོད་པར་བྱའོ། །ལས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པས་མི་དགེ་བའི་ལས་དག་པ་དེ་ནི་འཕགས་པ་མ་སྐྱེས་དགྲའི་འགྱོད་པ་བསལ་བ་ལས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །ཕམ་པ་འཆབ་བཅས་བྱུང་ བ་དེས་ཀྱང་སྤྱིར་སྟོབས་བཞིའི་བཤགས་པ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་ལས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པ་དེ་བས་ན་གང་ཟག་དེས་ཀྱང་འགྱོད་པ་བྱས་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་ལ་མངོན་པར་བརྩོན་ པར་བྱའོ། །འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ལ་ཡང་མངོན་པར་ཞེན་པ་ནི་ཤིང་ཀིམ་པའི་འབྲས་བུ་ཟ་བ་བཞིན་དུ་ཟོ

【現代漢語翻譯】 一位朋友，擁有純凈的戒律，並且在見地上與你相同，這樣的人才具備良友的功德。白天人聲鼎沸，夜晚安靜，這是修行的良好條件。什麼是少欲知足呢？對於法衣等生活必需品，以及多餘的物品和食物等，不執著于已有的美好或豐盛，也不追求未來的更多，這就是不貪得無厭。什麼是知足呢？對於僅僅獲得粗陋的法衣和住所等，總是感到滿足，這就是知足。《親友書》中說：『諸財之中，知足第一。』就像其中所說的那樣。什麼是完全捨棄諸多事務呢？完全捨棄買賣和農耕等惡業，完全捨棄與在家眾和其他出家眾的過度交往，以及行醫、占星等諸多瑣事。什麼是戒律清凈呢？無論是別解脫戒還是菩薩戒，對於一切戒條，不依賴於制定，僅僅是行為本身就會構成過失的自性罪，以及如來所制定的，因違反而構成過失的制定罪，都能守護根本戒不虧損，即使因不謹慎而違犯了戒律，也能迅速地以悔恨之心如法懺悔。對於聲聞的戒律，即使犯了覆藏的根本墮罪，按照教規是不可補救的，也要以四力懺悔，對過去的行為感到後悔，並且下定決心以後不再犯，這就是戒律清凈。無論以何種心造作了惡業，也要通過認識到該心的本性空性，或者通過習慣於一切法本性空性，從而認識到業的本性空性，這樣的人才能被稱為戒律清凈。認識到業的本性空性從而凈化惡業，這一點應該從阿阇世王消除罪惡的公案中領會。即使犯了覆藏的根本墮罪，也要通過普遍的四力懺悔，特別是通過認識到業的本性空性，從而使這個人也能進行懺悔，並且精進地修習禪定。對於世間的享樂，過度的貪執就像食用金巴樹的果實一樣，看起來誘人，實則有害。 什麼是精進呢？爲了利益眾生，發起利益他們的意願，並且以慈悲心為基礎，不顧身體的疲憊，努力行善，這就是精進。什麼是具有智慧呢？通達一切法的真實性，並且不隨順世間的言論，這就是具有智慧。什麼是具有慚愧心呢？不做任何不符合正法的事情，這就是具有慚愧心。什麼是具有羞恥心呢？不做任何會讓他人輕視的事情，這就是具有羞恥心。什麼是具有正念呢？對於自己所做的事情，無論是善是惡，都能清楚地記住，並且不忘記，這就是具有正念。什麼是具有正知呢？對於自己所做的事情，無論是身語意，都能清楚地知道，並且不迷惑，這就是具有正知。什麼是具有信心呢？相信三寶的功德，並且不懷疑，這就是具有信心。什麼是具有慈悲心呢？對於一切眾生，都希望他們能夠離苦得樂，並且不嗔恨，這就是具有慈悲心。什麼是具有智慧呢？通達一切法的真實性，並且不愚癡，這就是具有智慧。什麼是具有忍辱心呢？對於他人的傷害，能夠忍受，並且不報復，這就是具有忍辱心。什麼是具有禪定呢？能夠專注於一個對境，並且不散亂，這就是具有禪定。什麼是具有佈施心呢？能夠將自己的財物施捨給他人，並且不吝嗇，這就是具有佈施心。什麼是具有持戒心呢？能夠守護自己的戒律，並且不違犯，這就是具有持戒心。什麼是具有忍辱心呢？能夠忍受他人的傷害，並且不報復，這就是具有忍辱心。什麼是具有精進心呢？能夠努力行善，並且不懈怠，這就是具有精進心。什麼是具有禪定心呢？能夠專注於一個對境，並且不散亂，這就是具有禪定心。什麼是具有智慧心呢？能夠通達一切法的真實性，並且不愚癡，這就是具有智慧心。

【English Translation】 A friend who possesses pure discipline and shares the same excellent view as you is endowed with the qualities of a good friend. A place that is not crowded during the day and quiet at night provides excellent conditions for practice. What is wanting little? Not being attached to existing good or abundant possessions such as robes and other necessities, extra items, and food, and not seeking more in the future, is not being greedy. What is contentment? Always being content with obtaining only meager robes and dwellings is contentment. As it says in 'Letter to a Friend': 'Among all riches, contentment is supreme.' Just as it says there. What is completely abandoning many activities? Completely abandoning evil deeds such as buying and selling and farming, completely abandoning excessive familiarity with householders and other monastics, and abandoning many distractions such as practicing medicine and astrology. What is pure discipline? Regarding all precepts, whether the Pratimoksha or Bodhisattva vows, not relying on what is prescribed, but merely the action itself constituting a fault, the naturally sinful, and those prescribed by the Thus-Gone One, where transgression constitutes a fault, guarding the root precepts without flaw, and even if one transgresses due to carelessness, quickly repenting with regret and restoring them according to the Dharma. Regarding the Hearer's vows, even if one commits a concealed root downfall, which according to the teachings cannot be remedied, one should confess with the four powers, regretting past actions, resolving not to repeat them, and maintaining the vow not to act in that way again. Whatever mind has committed an unwholesome deed, one should realize the emptiness of its nature, or through familiarizing oneself with the emptiness of all phenomena, realize the emptiness of the deed as well. Such a person can be said to have pure discipline. Understanding the emptiness of deeds to purify unwholesome actions should be understood from the story of King Ajatashatru eliminating his remorse. Even if a concealed root downfall has occurred, through the general confession of the four powers, and especially through realizing the emptiness of deeds, that person can repent and diligently practice meditation. Excessive attachment to the qualities of desire is like eating the fruit of the Kimpa tree, appearing attractive but actually harmful. What is diligence? For the benefit of beings, generating the intention to benefit them, and based on compassion, striving to do good without regard for bodily fatigue, is diligence. What is having wisdom? Understanding the true nature of all phenomena and not conforming to worldly opinions is having wisdom. What is having a sense of shame? Not doing anything that is not in accordance with the Dharma is having a sense of shame. What is having a sense of embarrassment? Not doing anything that would cause others to despise you is having a sense of embarrassment. What is having mindfulness? Clearly remembering what one has done, whether good or bad, and not forgetting it, is having mindfulness. What is having awareness? Clearly knowing what one is doing, whether in body, speech, or mind, and not being confused, is having awareness. What is having faith? Believing in the qualities of the Three Jewels and not doubting them is having faith. What is having compassion? Wishing that all beings may be free from suffering and attain happiness, and not being angry, is having compassion. What is having wisdom? Understanding the true nature of all phenomena and not being ignorant is having wisdom. What is having patience? Being able to endure harm from others and not retaliating is having patience. What is having concentration? Being able to focus on one object and not being distracted is having concentration. What is having generosity? Being able to give one's possessions to others and not being stingy is having generosity. What is having discipline? Being able to guard one's vows and not transgressing them is having discipline. What is having patience? Being able to endure harm from others and not retaliating is having patience. What is having diligence? Being able to strive to do good and not being lazy is having diligence. What is having concentration? Being able to focus on one object and not being distracted is having concentration. What is having wisdom? Being able to understand the true nature of all phenomena and not being ignorant is having wisdom.

ས་པས་ཟ་བའི་དུས་སུ་ཞིམ་ཡང་ཕྱིས་ནད་བསྐྱེད་པ་བཞིན་དུ་ཚེ་འདི་ལ་ གནོད་པ་དང་ཚེ་ཕྱི་མ་ལ་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བ་སོགས་ཀྱི་ཉེས་དམིགས་རྣམས་མང་པོར་འགྱུར་བར་ཡིད་ལ་བྱས་ལ། འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་དེ་དག་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་རྟོག་པ་ཡང་སྤང་བར་བྱའོ། ། 1-957 རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྤོང་ཚུལ་ཡང་། རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་འཁོར་བའི་དངོས་པོ་རྙེད་པ་དང་ནོར་ལ་སོགས་པ་སྡུག་པའམ། དགྲ་ལ་སོགས་པ་མི་སྡུག་པ་ཡང་རུང་སྟེ། སྡུག་མི་སྡུག་དེ་ཐམས་ ཅད་ནི་སྐད་ཅིག་གིས་རྣམ་པར་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་རྒྱུན་གྱིས་མི་བརྟན་པ་སྟེ། བདག་ཉིད་རིང་པོ་མི་ཐོགས་པར་འབྲལ་བར་འགྱུར་ན། བདག་དགྲ་གཉེན་དེ་དག་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་པ་དང་སྡང་ བ་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་བ་ཅི་ཞིག་བྱ་སྙམ་དུ་བསྒོམས་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་སྤང་བར་བྱའོ། །ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། གསུམ་པ་ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་ བསྟན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མདོར་བསྟན་པ་དང་། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་གང་ཞེ་ན། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བསྟེན་པ་དང་། ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་གསུང་རབ་མང་ དུ་ཐོས་པ་ཡོངས་སུ་བཙལ་བ་དང་། ཐོས་པའི་དོན་རིགས་པས་ཚུལ་བཞིན་དུ་སེམས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། གསུམ་པོ་རིམ་པ་བཞིན་དུ་སྟོན་པ་དེ་ལ་བསྟེན་པར་བྱ་བའི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཇི་ ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གང་གསུང་རབ་མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། ཆོས་སྟོན་པའི་ཚིག་གསལ་བ་དང་། ཀུན་སློང་སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་པ་དང་། གཞན་དོན་ལ་སྐྱོ་བ་བཟོད་པའོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བཤེས་གཉེན་ཞི་བ་དུལ་བ་ཉེར་ཞི་བ། ། 1-958 ཡོན་ཏན་ལྷག་པར་བརྩོན་བཅས་ལུང་གིས་ཕྱུག །དེ་ཉིད་རབ་ཏུ་རྟོགས་པས་སྨྲ་མཁས་ལྡན། །བརྩེ་བའི་བདག་ཉིད་སྐྱོ་བ་སྤངས་ལ་བསྟེན། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །རྒྱུ་ཚོགས་གསུམ་གསུངས་པ་དེ་ལ། གསུང་ རབ་མང་དུ་ཐོས་པ་བཙལ་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུང་རབ་མདོའི་སྡེ་དང་དབྱངས་ཀྱི་བསྙད་པའི་སྡེ་ལ་སོགས་པ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་པོ་ལུང་དང་རིགས་པའི་སྟོབས་ ཀྱིས་གྲུབ་པས་གཞན་དུ་དཀྲི་བར་མི་ནུས་པའི་ངེས་པའི་དོན་དང་། ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་དཀྲི་བའི་ཐབས་སུ་བསྟན་པ་དྲང་བའི་དོན་ཤེས་པ་ལ་གུས་པར་བྱས་ལ་ཤིན་ཏུ་སྟེ་མ་ནོར་ བར་མཉན་པར་བྱ་སྟེ། མཉན་པའི་ཕན་ཡོན་འདི་ལྟར་འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བ་ལས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། འཕགས་པའི་གཏམ་སྟེ་གསུང་རབ་དང་། དེ་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཐུན་བསྟན་ བཅོས་འདོད་པ་བཞིན་མཉན་པ་དང་ཐོས་པ་མ་ཐོབ་པ་ནི་ལྷག་མཐོང་གི་གེགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །འདིས་ཤུགས་ལ་ཕན་ཡོན་བསྟན་ཏོ། །ཡང་གསུང་རབ་མང་དུ་ཐོས་པ་དང་། དེའི་དོན་བསམ་པའི་ བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ཡང་མདོ་དེ

【現代漢語翻譯】 就像吃東西的時候覺得很美味，但之後卻引發疾病一樣，要考慮到貪戀現世的享樂會帶來許多過患，例如危害今生，來世墮入惡道等等。因此，要捨棄對這些慾望的強烈執著。 如何捨棄分別念呢？一方面，無論是獲得輪迴的財物和財富等令人愉悅的事物，還是遇到敵人等令人不悅的事物，所有這些令人愉悅或不悅的事物，都是剎那間變遷、不穩定的。自己很快就會與之分離，那麼又何必對親友或仇敵等產生強烈的貪戀或嗔恨呢？這樣思維，就能捨棄所有世間的分別念。寂止的因緣已經講完。 第三，宣說勝觀的因緣，分為兩個部分：簡略宣說和廣說。首先是簡略宣說：什麼是勝觀的因緣呢？就是依止殊勝的補特伽羅（Purusha，人），廣泛尋求聽聞十二分教，以及如理思維所聽聞的意義。 其次是詳細解釋這三者。應該依止什麼樣的殊勝補特伽羅呢？就是那些廣泛聽聞佛法，說法清晰明瞭，具有慈悲心，並且能夠忍受為他人奔波的疲憊的人。《經莊嚴論》中說：『善知識寂靜且調柔，極度寂滅，具足超勝的功德且精進，通達聖教，精通真諦而善於言說，具有慈愛之心且遠離疲憊，應當依止這樣的善知識。』就像經文里說的那樣。在所說的三種因緣中，如何尋求廣泛聽聞佛法呢？就是對於世尊（Bhagavan）的十二分教，如契經（Sutra）和應頌（Geya）等，以教理和正理的力量來確立，對於無法以其他方式歪曲的真實意義，以及爲了引導而宣說的方便之道的引導意義，要恭敬地、毫不錯誤地聽聞。聽聞的利益如下，在《聖解深密經》中說道：『如何呢？聽聞聖者的言論，即佛經，以及通達佛經意義的論典，就像渴望得到這些一樣去聽聞和學習，不聽聞和學習是勝觀的障礙。』這暗示了聽聞的利益。此外，廣泛聽聞佛法，以及思維其意義所產生的思所成慧，也是勝觀的因緣，這也在該經中有所闡述。

【English Translation】 Just as something tastes delicious when eating but later causes illness, one should consider the many faults of clinging to the pleasures of this life, such as harming this life and falling into the lower realms in the next. Therefore, one should abandon the intense attachment to these desirable qualities. How to abandon conceptual thoughts? On the one hand, whether it is gaining desirable things like wealth and possessions of samsara, or encountering undesirable things like enemies, all these desirable and undesirable things are momentary, impermanent, and unstable. One will soon be separated from them, so why develop strong attachment or hatred towards friends or enemies? By contemplating in this way, one can abandon all worldly conceptual thoughts. The causes and conditions for shamatha (calm abiding) have been explained. Third, explaining the causes and conditions for vipassanā (insight), which is divided into two parts: brief explanation and detailed explanation. First, the brief explanation: What are the causes and conditions for vipassanā? They are relying on a noble person (Purusha), extensively seeking to hear the twelve divisions of scripture, and properly contemplating the meaning of what has been heard. Second, a detailed explanation of these three. What kind of noble person should one rely on? It is someone who has extensively heard the scriptures, whose teachings are clear, who possesses compassion, and who can endure the weariness of working for the benefit of others. The Ornament of the Sutras says: 'A spiritual friend who is peaceful, disciplined, extremely pacified, endowed with superior qualities and diligence, rich in scripture, skilled in speaking through thorough understanding of the truth, possessing loving-kindness, and free from weariness should be relied upon.' As stated in the scripture. Among the three causes and conditions mentioned, how does one seek to hear the scriptures extensively? It is to respectfully and accurately listen to the twelve divisions of the Blessed One's (Bhagavan) scriptures, such as the Sutras and Geyas, which are established by the power of scripture and reason. One should listen without error to the definitive meaning that cannot be distorted by other means, and to the guiding meaning of the expedient means taught as a method for guiding towards the true meaning. The benefits of listening are as follows, as stated in the Samdhinirmocana Sutra: 'How is it? Listening to the words of the noble ones, that is, the scriptures, and the treatises that explain the meaning of the scriptures, listening and learning as if desiring to obtain them, not listening and learning is an obstacle to vipassanā.' This implicitly shows the benefits of listening. Furthermore, extensively hearing the scriptures and the wisdom arising from contemplation of their meaning is also a cause of vipassanā, as also explained in that sutra.

་ཉིད་ལས་ལྷག་མཐོང་ནི་ཐོས་པ་དང་བསམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལྟ་བ་རྣམ་པར་དག་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-959 འཕགས་པ་སྲེད་མེད་ཀྱི་བུས་ཞུས་པ་ལས་ཀྱང་ཐོས་པ་དང་ལྡན་པས་ནི་ཤེས་རབ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་བརྒྱུད་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཞི་བའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ་ཡང་ཇི་སྐད་ དུ། ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་རབ་ཏུ་ཞི་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་ཚུལ་བཞིན་བསམ་པ་གང་ཞེ་ན། གང་མདོ་སྡེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། གང་ལས་སེམས་ཅན་གང་ཟག་སྐྱེས་བུ་བསྟན། །ཆོས་དེ་ཐམས་ཅད་དྲང་བའི་དོན་དུ་ཤེས། །སྟོང་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པས་བསྟན་པ་ལྟར། །ངེས་དོན་མདོ་སྡེ་དག་གི་བྱེ་བྲག་ཤེས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ ངེས་པའི་དོན་དང་དྲང་བའི་དོན་གྱི་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ལ་སོགས་པ་རིགས་པས་ལེགས་པར་གཏན་ལ་འབེབས་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་དག་པའི་དོན་རིགས་པས་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་ དོན་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད་ན་ཡང་དག་པའི་དོན་སྒོམ་པ་ལ་བསྒོམ་བྱ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་འགྱུར་རོ། །ཐོག་མར་ཐོས་པའི་དོན་ཐོས་བསམ་གྱིས་སྒྲོ་འདོགས་བཅད་པ་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་བསྒོམ་ བྱའི་དོན་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་ཐེ་ཚོམ་འཕྱང་མོ་མྱུག་པའི་ཐག་པ་ལ་འཇུས་ནས་འདུག་པ་ནི་ལམ་ཁ་བྲག་གི་མདོར་ཕྱིན་པའི་མི་ལྟར་ཡང་དོགས་པ་མ་ཆོད་པས་ནང་དུ་ཡང་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་མི་འགྱུར་རོ། ། 1-960 ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། གསུམ་པ་གཉིས་ཀའི་རྒྱུ་ཚོགས་བསྟན་པ་ནི། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀ་བསྒོམ་པའི་རྣལ་འབྱོར་པས་ནི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་གཞན་ལ་འཚེ་བའི་རྒྱུ་ཉ་ དང་ཤ་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་ཤ་ལ་སོགས་པ་སྤང་ཞིང་། བད་ཀན་ལ་སོགས་པའི་ཁམས་དང་མི་མཐུན་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཟས་མང་ཉུང་ཚོད་ཟིན་པར་བཟའ་བར་བྱའོ། །གོང་དུ་བསྟན་པའི་རྒྱུ་ ཚོགས་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་མཐའ་དག་བསགས་པས་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་དེ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༈ སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལ་འཇུག་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི། གཉིས་ པ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལ་འཇུག་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྦྱོར་བ་དང་། དངོས་གཞི་དང་། རྗེས་ཀྱི་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ཡང་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ་ནི། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་གོང་དུ་ བསྟན་པ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རྒྱུ་ཚོགས་མཐའ་དག་བསགས་པས་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་དེ་སྒོམ་པ་ལ་འཇུག་པར་བྱའོ། །ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པ་དེ་ ལ་རྣལ་འབྱོར་པས་སྒོམ་པའི་དུས་ན་མཉམ་གཞག་ཐུན་གཅིག་ལ་འཇུག་པའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། ཐོག་མར་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་པ་ཐམས་ཅ

【現代漢語翻譯】 如經中所說，觀(梵文：Vipaśyanā，巴利文：Vipassanā，藏文：ལྷག་མཐོང་，勝觀)是從聽聞和思考中產生的清凈見解之因所生。 聖者無滅之子(梵文：Ārya Akṣayamati-putra)所請問的經中也說，通過聽聞，智慧得以生起。通過聽聞和思考的智慧，可以平息煩惱，正如經中所說：'具備智慧者，煩惱得以完全平息。' 那麼，如何如理作意經文的意義呢？如《三摩地王經》(梵文：Samādhirāja-sūtra)中所說： '無論經中指示何種眾生、個人或補特伽羅(梵文：pudgala，藏文：གང་ཟག，補特伽羅，人)，都應知曉所有這些都是權宜之說。如來(梵文：Tathāgata)所說的空性(梵文：śūnyatā)，應知曉了義經(梵文：nītārtha-sūtra)的差別。' 如上所說，應以理智善加辨別了義和不了義的經和論等。如此，菩薩(梵文：bodhisattva)如果對以理智確立的真實意義沒有疑惑，那麼在修習真實意義時，所修之境就會完全確定。如果最初沒有通過聽聞和思考來斷除增益和損減，那麼對所修之境就會產生疑惑，就像抓住一根搖擺不定的繩子，或者像走到懸崖邊的人一樣，因為疑惑沒有消除，內心也無法完全確定。 以上闡述了勝觀之因。 第三，闡述止觀二者的因。修習止觀二者的瑜伽士，應當時時避免傷害他眾之因，如魚、肉等其他有情眾生的肉，並且飲食應與體內的風等元素相協調，適量食用。如上所述，菩薩通過積聚止觀的所有因，應當修習止觀。以上闡述了止觀之因。 進入修習次第有三個方面：加行、正行和後行。第二，進入修習次第有三個方面：加行、正行和後行。首先是隨行，如上所述，菩薩通過積聚止觀的所有因，應當開始修習止觀。在修習止觀時，瑜伽士應專注於一次禪修，首先要做的事情是... 。

【English Translation】 As it is said, Vipaśyanā (Sanskrit: Vipaśyanā, Pali: Vipassanā, Tibetan: ལྷག་མཐོང་, higher seeing) arises from the cause of pure views that come from hearing and thinking. Also, in the Sutra requested by the noble Akṣayamati-putra (Sanskrit: Ārya Akṣayamati-putra), it is said that wisdom arises from being endowed with hearing. Through the wisdom of hearing and thinking, afflictions can be pacified, as it is said: 'One who possesses wisdom, afflictions are completely pacified.' So, how does one properly contemplate the meaning of the scriptures? As it is said in the Samādhirāja-sūtra (Sanskrit: Samādhirāja-sūtra): 'Whatever beings, individuals, or persons (Sanskrit: pudgala, Tibetan: གང་ཟག, person) are indicated in the scriptures, know that all these are provisional. The emptiness (Sanskrit: śūnyatā) taught by the Tathāgata (Sanskrit: Tathāgata), know the distinctions of the definitive meaning Sutras (Sanskrit: nītārtha-sūtra).' As mentioned above, one should well discriminate between the definitive and provisional meaning of the Sutras and Shastras (treatises) through reasoning. Thus, if a Bodhisattva (Sanskrit: bodhisattva) has no doubt about the true meaning established by reasoning, then when practicing the true meaning, the object of meditation will be completely certain. If one does not initially cut off the additions and subtractions through hearing and thinking, then doubts will arise about the object of meditation, like grasping a swaying rope, or like a person going to the edge of a cliff, because the doubt has not been eliminated, the mind cannot be completely certain. The causes and conditions for Vipaśyanā have been explained. Third, explaining the causes and conditions for both Śamatha and Vipaśyanā. A yogi who practices both Śamatha and Vipaśyanā should always avoid the causes of harming others, such as fish, meat, and the flesh of other sentient beings, and should eat food that is compatible with the elements of the body, such as wind, in moderation. As mentioned above, a Bodhisattva, by accumulating all the causes and conditions for Śamatha and Vipaśyanā, should practice Śamatha and Vipaśyanā. The causes and conditions for Śamatha and Vipaśyanā have been explained. There are three aspects to entering the stages of meditation: preliminary practices, main practice, and subsequent practices. Second, there are three aspects to entering the stages of meditation: preliminary practices, main practice, and subsequent practices. First is the subsequent practice, as mentioned above, a Bodhisattva, by accumulating all the causes and conditions for Śamatha and Vipaśyanā, should begin to practice Śamatha and Vipaśyanā. When practicing Śamatha and Vipaśyanā, the yogi should focus on one session of meditation, and the first thing to do is... .

ད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱས་ལ་བཤང་གཅི་སོགས་བྱས་ནས་གནས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དགྲའི་ཚེར་མ་མེད་པ་ཡིད་དུ་འོང་བའི་ས་ཕྱོགས་སུ་གནས་ཏེ། 1-961 བསམ་པའི་ཁྱད་པར་བདག་གིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་དགོད་པར་བྱའོ་སྙམ་དུ་བསམ་ཞིང་། འགྲོ་བ་མཐའ་དག་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ལས་མངོན་པར་འདོན་པའི་བསམ་པ་ཅན་ གྱི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་མངོན་དུ་བྱས་ལ། ཚོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་མདུན་དུ་སྤྱན་དྲངས་ལ། ཡན་ལག་ལྔ་དང་། བྱིན་པ་ནས་མཁྱུད་ པའི་ཕྱག་གཉིས་ལས། འདིར་ཡན་ལག་ལྔའི་ཕྱག་བྱས་ནས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐུ་གཟུགས་ཀྱི་རི་མོ་དང་གསེར་སྐུ་ལ་སོགས་པ་མདུན་དུ་བཞག་གམ། གཞན་ཡང་གསུང་དང་ཐུགས་ཀྱི་རྟེན་ དག་ཏུ་ཡང་རུང་སྟེ། སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྟེན་དེ་དག་ལ་ཅི་ནུས་ཀྱིས་རྫས་ཀྱི་མཆོད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ལུས་ངག་གི་བསྟོད་པ་སོགས་ཚོགས་རྫོགས་པའི་ཡན་ལག་དུ་མ་བྱས་ལ། ཏིང་ ངེ་འཛིན་སྐྱེ་བའི་གེགས་བསལ་བའི་དོན་དུ་རང་གི་སྡིག་པ་བཤགས་ནས་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གི་བསོད་ནམས་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་བྱས་ལ། ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་བསྐུལ་བ་དང་། བསྔོ་ བ་སོགས་བྱས་ནས། སྤྱོད་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་སྟན་ཤིན་ཏུ་འཇམ་པོ་བདེ་བ་ལ་རྗེ་བཙུན་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཀྱི་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་ལྟ་བུའམ། སྒྲོལ་མ་ལྟ་བུ་སྐྱིལ་ཀྲུང་ཕྱེད་དུ་ཡང་རུང་སྟེ་གནས་པར་བྱའོ། ། 1-962 རྣམ་པར་མི་གཡེང་བའི་དོན་དུ་མིག་ཧ་ཅང་མི་དབྱེ། སེམས་བྱིང་བར་མི་འགྱུར་བའི་དོན་དུ་ཧ་ཅང་ཟུམ་པར་ཡང་མི་བྱ་བར་སྣའི་རྩེ་མོར་གཏད་ཅིང་ལུས་ཀྱི་རྩ་དྲང་ཞིང་རླུང་ཐད་ ཀར་རྒྱུ་བའི་དོན་དུ་ལུས་ཧ་ཅང་ཡང་མི་སྒྱུ། ཧ་ཅང་ཡང་མི་དགྱེ་བར་སྒལ་ཚིག་དོང་ཙེ་རྩེགས་པ་ལྟར་དྲང་པོར་སྲང་ལ་ཡིད་ཀྱི་དྲན་པ་ཕྱི་རོལ་དུ་ཧ་ཅང་མི་འཕྲོ་བར་ ནང་དུ་བཞག་སྟེ་འདུག་པར་བྱའོ། །ནང་དུ་བཞག་པའི་རྗེས་དེ་ནས་འཕྲག་པ་མཐོ་དམན་མེད་པར་མཉམ་པར་བཞག་ལ་མགོ་འཕང་མི་མཐོ་མི་དམའ་ཞིང་གཡས་གཡོན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་མ་གཡོ་བར་ བཞག སྣ་ནས་ལྟེ་བའི་ཐད་ཀར་དྲང་པོར་བཞག་གོ །ཁ་ཆུ་མི་འཁྱིལ་བའི་དོན་དུ་སོ་དང་མཆུ་ཡང་ཐད་ཀར་བཞག་གོ །ལྕེ་ཡང་སོའི་དྲུང་དུ་གཞར་རོ། །རྩ་ལོག་གི་ནང་དུ་རླུང་ལོག་ མི་རྒྱུ་བའི་དོན་དུ་དབུགས་ཕྱི་ནང་དུ་རྒྱུ་བ་ཡང་སྒྲ་ཅན་དང་། རྔམ་པ་དང་། དབུགས་རྒོད་པ་ཅན་དུ་མི་གཏང་གི ཅི་ནས་ཀྱང་རྒྱུ་བ་རྒོད་པ་ཅན་དུ་མི་ཚོར་བར་དལ་བུ་ དལ་བུས་རང་གི་ངང་གིས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཚུལ་གྱིས་དབུགས་ནང་དུ་རྔུབ་པ་དང་ཕྱིར་དབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བྱའོ། །སྦྱོར་བ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༈ ཞི་གནས་སྒྲུབ་ཚུལ། གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ལ་གསུམ་སྟེ། ཞི་ལྷག་གཉ

【現代漢語翻譯】 然後，爲了使一切圓滿，進行大小便等凈身行為后，選擇一個沒有敵人威脅、令人愉悅的地方安住。 意念方面，要想著『我將使一切眾生安住于菩提心』。懷著將一切眾生從痛苦的海洋中解脫出來的慈悲心。 資糧方面，迎請十方諸佛菩薩降臨于面前，以五體投地的方式頂禮。或者，以雙手合掌的方式，對佛菩薩的畫像、金像等進行頂禮。或者，對佛像、佛經、佛塔等身語意的所依，盡己所能地供養各種物品，以身語讚頌等多種方式圓滿資糧，爲了消除生起禪定的障礙，懺悔自己的罪業，隨喜一切眾生的功德，祈請轉法輪，迴向等等。 行為方面，在非常柔軟舒適的坐墊上，以毗盧遮那佛的跏趺坐姿勢，或者如度母般的半跏趺坐姿勢安住。 爲了不散亂，眼睛不要完全睜開；爲了不昏沉，也不要完全閉合，而是注視鼻尖。身體的脈絡要正直，爲了使氣息暢通，身體不要過於彎曲，也不要過於挺直，像疊銅錢一樣保持脊柱正直。意念不要向外散亂，而是安住于內心。 安住于內心之後，雙肩保持水平，頭部不高不低，不偏不倚，鼻子與肚臍保持在一條直線上。爲了不流口水，牙齒和嘴唇也要保持正直。舌頭抵住上顎。爲了防止逆脈中氣息執行，呼吸時不要發出聲音，不要粗重，不要急促。無論如何，不要感覺到氣息的粗重，而是緩慢地、自然而然地進行呼吸。以上是加行。 接下來是正行，分為三個方面：止觀雙運。

【English Translation】 Then, to make everything complete, after performing cleansing actions such as urination and defecation, reside in a pleasant place free from the threat of enemies. In terms of intention, think, 'I will establish all sentient beings in the essence of enlightenment (Bodhi-citta).' With great compassion, wishing to liberate all beings from the ocean of suffering. In terms of accumulation, invite all the Buddhas and Bodhisattvas residing in the ten directions to appear before you, and prostrate with the five limbs. Or, with hands folded in prayer, prostrate to images of Buddhas and Bodhisattvas, golden statues, etc. Or, to the supports of body, speech, and mind such as Buddha images, scriptures, and stupas, offer various items to the best of your ability, and accumulate merit through various means such as praising with body and speech. To eliminate obstacles to the arising of Samadhi, confess your sins, rejoice in the merits of all beings, request the turning of the wheel of Dharma, dedicate the merit, and so on. In terms of conduct, on a very soft and comfortable cushion, sit in the full lotus posture of Vairochana Buddha, or in the half-lotus posture like Tara. To avoid distraction, do not open your eyes completely; to avoid dullness, do not close them completely either, but focus on the tip of your nose. Keep the body's channels straight, and to allow the breath to flow freely, do not bend your body too much, nor straighten it too much, but keep your spine straight like stacking coins. Do not let your mind wander outward, but abide within. After abiding within, keep your shoulders level, your head neither high nor low, without swaying to the left or right, and keep your nose in a straight line with your navel. To prevent drooling, keep your teeth and lips straight as well. Rest your tongue against the root of your teeth. To prevent the flow of breath in the reverse channels, do not let your breath be noisy, heavy, or rapid. In any case, do not feel the roughness of the breath, but breathe in and out slowly and naturally. This is the preliminary practice. Next is the main practice, which is divided into three aspects: Shamatha (tranquility) and Vipassana (insight).

ིས་ཀྱི་རང་བཞིན། 1-963 སྒྲུབ་ཚུལ་གྱི་རིམ་པ། དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་ཐོག་མར་རེ་ཤིག་ཞི་གནས་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ། བསྒྲུབ་བྱའི་ཞི་གནས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་གང་མཉམ་པར་གཞག་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་ལས་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་ལ་སེམས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་གཡེང་བ་རབ་ཏུ་ཞི་གནས་ནང་དུ་ཞི་ གནས་ཀྱི་དམིགས་པ་ལ་རྒྱུན་དུ་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་ལ། དགའ་བ་དང་ལུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ཉིད་ལ་མི་གཡོ་བར་གནས་པ་ནི་ཞི་གནས་ཞེས་བྱའོ། །ལྷག་མཐོང་གི་ རང་བཞིན་ནི་ཞི་གནས་དེ་ཉིད་དམིགས་པ་ལ་དམིགས་བཞིན་པའི་ཚེ་ན། དམིགས་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་དེ་ནི་ལྷག་མཐོང་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པ་ དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས་དེ་སྐད་དུ། ཞི་གནས་ནི་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ཉིད་དོ། །ལྷག་མཐོང་ནི་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལས་ ཀྱང་། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཇི་ལྟར་ན་ཞེས་པ་ནས་དེ་ལྟར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལྷག་མཐོང་ལ་མཁས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་གསུངས་སོ། །ལུང་གི་དོན་བཤད་པ་ནི། ཇི་ལྟར་ན་ཞི་གནས་ཡོངས་སུ་ཚོལ་བར་བགྱིད་པ་དང་ལྷག་མཐོང་ལ་མཁས་པ་ལགས་ཞེས་པ་ནི་དྲི་བ་བཀོད་པའོ། ། 1-964 ལན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། བྱམས་པ་ངས་ཆོས་གདགས་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་འདི་ལྟ་སྟེ། མདོ་སྡེ་ནི་ཚིག་དང་དོན་དུ་བསྡུས་ཏེ་ལྷུག་པར་གསུངས་པའོ། །དབྱངས་ཀྱི་བསྙད་པའི་སྡེ་ནི། མདོ་སྡེ་དེ་ཉིད་ལ་དབུས་དང་མཐའ་མར་ཚིགས་བཅད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྙད་པའོ། །ལུང་དུ་བསྟན་པའི་སྡེ་ནི། ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པ་ལུང་བསྟན་པའོ། །ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་སྡེ་ ནི། ཚིགས་བཅད་དུ་བསྡེབས་ནས་གསུངས་པའོ། །ཆེད་དུ་བརྗོད་པའི་སྡེ་ནི། ཞུ་བ་པོ་ལ་མ་ལྟོས་པར་བསྟན་པ་གནས་པའི་ཆེད་དུ་གསུངས་པའོ། །གླེང་གཞིའི་སྡེ་ནི། གཞི་གང་ལ་བརྟེན་ནས་བསླབ་པ་ བཅས་པར་སྟོན་པའོ། །རྟོག་པ་བརྗོད་པའི་སྡེ་ནི། དོན་གོ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དཔེ་དང་བཅས་ནས་སྟོན་པའོ། །དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་བའི་སྡེ་ནི། སྔོན་བྱུང་བའི་གཏམ་བརྗོད་པའོ། །སྐྱེས་པ་རབས་ཀྱི་སྡེ་ ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྔོན་གྱི་སྐྱེས་རབས་སྟོན་པའོ། །ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་སྡེ་ནི། ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་དོན་སྟོན་པའི་སྡེ་སྣོད་དོ། །རྨད་དུ་བྱུང་བའི་སྡེ་ནི། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་དང་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་མཚར་བའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་བརྗོད་པའོ། །གཏན་ལ་དབབ་པའི་སྡེ་ནི། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་གཏན་ལ་དབབ་པའོ། །དེ་ལ་མདོ་སྡེ་དང་དབྱངས་ཀྱི་བསྙད་པ་དང་། 1-96

【現代漢語翻譯】 寂止的自性。 1-963 修習次第，總攝要義。初中有二：總說和別說。初者，寂止和勝觀二者，首先應當修習寂止。 所修之寂止的自性是：當心安住于所緣境時，從外境極度散亂的狀態完全平息下來，恒常自然地融入寂止的所緣境中，心不為喜樂和身心輕安所動搖，安住於此狀態即為寂止。勝觀的自性是：當寂止專注于所緣境時，以智慧辨析所緣境的真實性，此即為勝觀。如聖者功德云經所說：『寂止是心一境性，勝觀是如實分別。』 如聖者解深密經所說：『世尊，如何…乃至菩薩善於勝觀。』經文的意義是：如何尋求寂止，以及如何善於勝觀，這是提出的問題。 1-964 世尊回答說：慈氏，我所施設的法是這樣的：契經是總攝詞和義，以散文形式宣說。應頌是：在契經的基礎上，以偈頌的形式在開頭和結尾進行闡述。授記是：對聲聞和菩薩等進行授記。偈頌是：以偈頌形式編纂而成。自說經是：不待請問，為使教法住世而宣說。因緣經是：闡述基於何種因緣而制定戒律。譬喻經是：爲了理解意義，通過比喻進行闡述。本事經是：講述過去發生的故事。本生經是：講述世尊往昔的生平事蹟。方廣經是：闡述深奧和廣大的意義的經典。希有經是：講述佛、菩薩和聲聞等不可思議的功德。論議經是：確定諸法自相和共相的經典。其中，契經和應頌等十二部經…… 1-965

【English Translation】 The nature of Śamatha (calm abiding). 1-963 The order of practice, summarizing the essence. Firstly, there are two aspects: general explanation and specific explanation. The first is that since there are both Śamatha and Vipaśyanā (insight), one should first practice Śamatha. The nature of Śamatha to be practiced is: when the mind is placed on the object of meditation, it completely pacifies from the extreme external distractions, and constantly and naturally enters into the object of Śamatha. The mind, endowed with joy and physical pliancy, remains unmoving, which is called Śamatha. The nature of Vipaśyanā is: when that Śamatha is focused on the object, the wisdom analyzes the reality of the object, which is called Vipaśyanā. As stated in the Holy Cloud of Jewels Sutra: 'Śamatha is the one-pointedness of mind, Vipaśyanā is the correct discernment.' As stated in the Holy Saṃdhinirmocana Sutra: 'Bhagavan, how... until the Bodhisattva is skilled in Vipaśyanā.' The meaning of the scripture is: how to seek Śamatha and how to be skilled in Vipaśyanā, this is the question posed. 1-964 The Bhagavan replied: Maitreya, the Dharma I have taught is as follows: Sutra (discourse) is summarized in words and meanings, and spoken in prose. Geya (verse) is: based on the Sutra, verses are used to explain at the beginning and the end. Vyākaraṇa (prophecy) is: prophecies about Śrāvakas (hearers) and Bodhisattvas, etc. Gāthā (psalms) is: compiled in verses. Udāna (inspired utterances) is: spoken without being asked, for the sake of the Dharma's existence. Nidāna (occasions) is: explaining on what basis the precepts are established. Avadāna (tales) is: explaining through metaphors for the sake of understanding the meaning. Itivṛttaka (accounts of past lives) is: recounting past events. Jātaka (birth stories) is: showing the past lives of the Bhagavan. Vaipulya (extensive scriptures) is: scriptures that explain profound and vast meanings. Adbhūta-dharma (wonders) is: recounting the wondrous qualities of Buddhas, Bodhisattvas, and Śrāvakas. Upadeśa (instructions) is: determining the specific and general characteristics of Dharmas. Among them, Sutra and Geya, etc., are the twelve divisions of scriptures... 1-965

5 ལུང་བསྟན་དང་། ཚིགས་བཅད་དང་། ཆེད་དུ་བརྗོད་པ་སྡེ་ལྔ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མདོ་སྡེའོ། །གླེང་གཞི་དང་། རྟོག་བརྗོད་དང་། དེ་ལྟ་བུ་བྱུང་བ་དང་། སྐྱེས་རབས་ཏེ་བཞི་ནི་འདུལ་བའི་སྡེ་སྣོད་དོ། ། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་། རྨད་དུ་བྱུང་བའི་སྡེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མདོ་སྡེའི་སྡེ་སྣོད་དོ། །གཏན་ལ་དབབ་པའི་སྡེ་ནི་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གཉིས་ཀའི་མངོན་པའི་སྡེ་སྣོད་དོ། །མངོན་པ་ཀུན་ ལས་བཏུས་ཀྱི་བཤད་ཚུལ་ལོ། །གང་དག་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་གསུངས་པ་དེ་དག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཐོག་མར་ལེགས་པར་ཐོས་པ་དང་། དེ་ནས་ཚིག་ལེགས་པར་ བཟུང་བ་དང་། ཁ་ཏོན་གྱི་སྒོ་ནས་བྱང་བར་བྱས་པ་དང་། ཚིག་དོན་བསམ་བྱུང་གི་ཡིད་ཀྱིས་ལེགས་པར་བརྟགས་པ་དང་། སྒོམ་བྱུང་གིས་མཐོང་བས་ཤིན་ཏུ་ངེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་ ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཞི་གནས་ཚོལ་བ་དང་། ལྷག་མཐོང་ལ་མཁས་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་གཅིག་པུ་དབེན་པར་འདུག་སྟེ་ནང་དུ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ ཡང་དག་པར་བཞག་ནས་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་ཇི་ལྟར་ལེགས་པར་བསམས་པའི་དོན་དེ་དག་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་། སེམས་གང་གིས་དམིགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་སེམས་དེ་ནང་དུ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་ཡིད་ལ་བྱེད་དོ། ། 1-966 དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ཞུགས་ཤིང་དམིགས་པ་དེ་ལ་དམིགས་ཏེ་ལན་མང་དུ་གནས་པ་དེ་ལ་ལུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཐོབ་པ་དང་། སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་འབྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ ནི་ཞི་གནས་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞི་གནས་ཡོངས་སུ་ཚོལ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྷག་མཐོང་ལ་མཁས་པ་ནི། ཞི་གནས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་ ལུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མཐུས་རྩའི་ནང་དུ་རླུང་གི་རེག་བྱ་ཁྱད་པར་ཅན་རྒྱས་པས་ལུས་སིམ་པར་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་སེམས་ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་དེ་ཐོབ་ ནས་ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་དམིགས་ཏེ། སེམས་ཀྱི་དགའ་བདེ་ལ་ཆགས་པའི་རྣམ་པ་སྤངས་ནས་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་ཐོས་པས་བཟུང་ཞིང་བསམ་བྱུང་གི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཇི་ལྟར་ བསམས་པའི་ཆོས་དེ་ཉིད་ལ་ནང་དུ་གནས་བཞིན་པའི་སྤྱོད་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཅན་སོ་སོ་བ་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བ་བཞིན་དུ་སྣང་བཞིན་པའི་དུས་ན་གདོད་མ་ ནས་སྡོད་ཚུལ་ལམ་གནས་ཚུལ་ལམ་འདུག་ཚུལ་ལ་མེད་པར་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སོ་སོར་རྟོག་པར་བྱེད་ལ། སྣང་ཚུལ་ལ་དམིགས་ནས་གནས་ཚུལ་ལ་མེད་པར་མོས་པར་བྱེད་དོ། །སྣང་ཚུལ་ལ་ཡོད་ཀྱང་གནས་ཚུལ་ལ་མེད་པ་དང་། 1-967 གནས་ཚུལ་ལ་མེད་ཀྱང་སྣང་ཚུལ་ལ་ཡོད་པ་དང་། གཉིས་པོ་ཡ་བྲལ་དུ་མི་སྲིད་པར་

【現代漢語翻譯】 預言（lung bstan，對未來的預言），偈頌（tshigs bcad，詩歌形式的教義），特別論述（ched du brjod pa，針對特定主題的詳細解釋）這五者是聲聞乘的經藏。 開端（gleng gzhi，故事的引言），譬喻（rtog brjod，用故事說明教義），如是發生（de lta bu byung ba，歷史事件的敘述），本生（skyes rabs，佛陀前世的故事）這四者是律藏。 廣大的（shin tu rgyas pa，詳細的闡述），奇特的（rmad du byung ba，令人驚歎的事件）之部是菩薩的經藏。 決定的（gtan la dbab pa，最終的結論）之部是大乘和小乘二者的論藏。《攝大乘論》（mngon pa kun las btus）的解釋方式。 凡是十二部經菩薩所宣說，菩薩首先善聽，然後善持其詞，通過諷誦使其精通，用思維所生的智慧善加考察其詞義，並通過修習所生的智慧，以非常確定的方式證悟，如是說。 第二，分別解說分為兩種：尋求寂止（zhi gnas，奢摩他）和精通勝觀（lhag mthong，毗婆舍那）。 第一種是：瑜伽行者獨自在僻靜處，內心安住於三摩地（ting nge 'dzin，禪定），在修習時，憶念如何善加思索的意義，並專注于以何心緣取目標，使此心持續不斷地專注于內心，從而一心專注於此。 如此專注于所入之境，並多次安住於此，由此獲得身體的輕安（lus shin tu sbyangs pa，身輕安）和心的輕安（sems shin tu sbyangs pa，心輕安），這就是所謂的寂止。因此，菩薩尋求圓滿的寂止。 第二種是精通勝觀：憑藉寂止的力量，瑜伽行者獲得身體的輕安，由於三摩地的力量，使風息（rlung，氣）在脈中充滿特殊的觸感，從而使身體感到舒適。獲得心的輕安，即心極度調柔之後，專注于寂止的目標。 捨棄對心的喜樂的執著，在修習時，依靠聽聞所持和思維所生的道理，對於如何思索的法，以安住于內心的行為，使之成為三摩地的行境，如同影像般顯現的法，在顯現之時，以智慧分別了知其本初以來沒有住的方式、沒有住處、沒有存在方式，並專注于顯現的方式，相信其沒有存在的方式。 雖然顯現的方式存在，但存在的方式不存在；存在的方式不存在，但顯現的方式存在；二者不可分割。

【English Translation】 Prophecies (lung bstan, predictions about the future), verses (tshigs bcad, teachings in poetic form), and special discourses (ched du brjod pa, detailed explanations on specific topics) these five are the Sutra Pitaka of the Shravakas (listeners). Introductions (gleng gzhi, introductions to stories), parables (rtog brjod, using stories to illustrate teachings), thus it occurred (de lta bu byung ba, narratives of historical events), and Jatakas (skyes rabs, stories of the Buddha's previous lives) these four are the Vinaya Pitaka (collection of monastic rules). The extensive (shin tu rgyas pa, detailed elaborations) and the wondrous (rmad du byung ba, amazing events) sections are the Sutra Pitaka of the Bodhisattvas. The definitive (gtan la dbab pa, final conclusions) section is the Abhidhamma Pitaka (collection of philosophical treatises) of both the Great Vehicle and the Small Vehicle. The explanation method of the 'Compendium of Abhidhamma' (mngon pa kun las btus). Whatever the twelve categories of scriptures are spoken to the Bodhisattvas, the Bodhisattvas first listen well, then hold the words well, master them through recitation, thoroughly examine their meaning with wisdom born of thought, and realize them with great certainty through the vision born of meditation, thus it is said. Secondly, the separate explanations are divided into two: seeking tranquility (zhi gnas, Shamatha) and being skilled in insight (lhag mthong, Vipassana). The first is: that yogi, alone in a secluded place, dwells inwardly in Samadhi (ting nge 'dzin, concentration), and during practice, remembers the meaning of how he has contemplated well, and focuses on the mind that apprehends the object, making this mind continuously focus inwardly, thereby focusing single-pointedly. By thus focusing on the entered object and abiding in it many times, one obtains physical pliancy (lus shin tu sbyangs pa, physical suppleness) and mental pliancy (sems shin tu sbyangs pa, mental suppleness), which is called tranquility. Therefore, the Bodhisattva seeks complete tranquility. The second is being skilled in insight: by the power of tranquility, that yogi obtains physical pliancy, and due to the power of Samadhi, the touch of the wind (rlung, prana) expands in the channels, making the body comfortable. Having obtained mental pliancy, that is, the mind being extremely tamed, he focuses on the object of tranquility. Abandoning attachment to the joy and bliss of the mind, during practice, relying on what is held by hearing and the reasoning born of thought, for the Dharma that has been contemplated, with the conduct of abiding inwardly, making it the object of Samadhi, the individual Dharmas that appear like images, at the time of appearance, with wisdom, he separately knows that from the beginning there is no way of dwelling, no place of dwelling, no way of existing, and focuses on the way of appearance, believing that there is no way of existing. Although the way of appearance exists, the way of existence does not; the way of existence does not exist, but the way of appearance exists; the two are inseparable.

འཇུག་པ་འདི་ནི་གཟུགས་ནས་རྣམ་མཁྱེན་གྱི་བར་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚུལ་ཉིད་དོ། །ཆོས་ཅན་དང་ ཡ་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་མེད་ཅེས་པའི་དོན་ཡང་འདི་ཡིན་ཞིང་། སྣང་ལ་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་ཡང་འདི་ཉིད་དོ། །དེ་ཡང་རིགས་པས་བརྟགས་ནས་སྔར་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པ་བཤིགས་པའི་ཚུལ་དུ་ བྱས་ནས་མ་རྙེད་པ་མ་ཡིན་གྱི། གནས་ཚུལ་ལ་གདོད་མ་ནས་ཡོད་པའི་དོན་རིགས་པས་བརྟགས་ནས་རྙེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཆུ་ཟླ་བཞིན་དུ་སྣང་བཞིན་པའི་དུས་ན་གདོད་མ་ནས་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་པ་འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱུང་ཡང་རུང་། མ་བྱུང་ཡང་རུང་། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་འདི་ནི་གནས་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ གྱི་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བ་དེ་དག་ལ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་ཏེ། སྤུ་རིས་མ་འདྲེས་པར་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་དང་། རབ་ཏུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་དང་། དེའི་ གནས་ཚུལ་ལ་དང་པོར་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་དང་། དེ་ནས་སྔར་ལས་ཀྱང་ཞིབ་མོར་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པ་དང་། དེ་ནས་ཤིན་ཏུ་ངེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་བཟོད་པ་སྟེ་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་དང་། དེ་ནས་དེ་ལས་ཀྱང་ཞིབ་ཏུ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པར་འདོད་པ་དང་། 1-968 ཇི་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཚུལ་བྱེ་བྲག་འབྱེད་པ་དང་། དེའི་དོན་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་ལྟ་བ་དང་། ཡང་དང་ཡང་དུ་གནས་ཚུལ་གྱི་དོན་ལ་རྟོག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་བློ་གཞན་ ལས་ཡུལ་རྟོགས་ཚུལ་གྱི་ནུས་པ་ལྷག་པས་ན་ལྷག་མཐོང་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཚུལ་དེ་ལྟར་བྱས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལྷག་མཐོང་ལ་མཁས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་རང་བཞིན་བསྟན་ ཟིན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ཞི་ལྷག་སྒྲུབ་ཚུལ་གྱི་རིམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཞི་གནས་སྒྲུབ་ཚུལ་དང་། ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་ཚུལ་དང་། ཟུང་དང་འབྲེལ་བའི་ལམ་སྒྲུབ་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཞི་གནས་ཇི་ ལྟར་སྒོམ་པའི་ཚུལ། ཞི་གནས་གྲུབ་པའི་རྣམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། དམིགས་པ་གང་ལ་སེམས་བཞག་པ་དང་། དམིགས་པ་ལ་སེམས་གནས་པའི་ཐབས་སོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱས་པར་བསྟན་པ་ དང་། དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ཉིད་ལ་དམིགས་ཏེ་སེམས་བཞག་པ་དང་། ཆོས་ཅན་ལ་དམིགས་ཏེ་སེམས་བཞག་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་རྣལ་ འབྱོར་པ་ཞི་གནས་མངོན་པར་སྒྲུབ་པར་འདོད་པས་ཐོག་མར་རེ་ཤིག་མདོ་སྡེ་དང་དབྱངས་ཀྱི་བསྙད་པའི་སྡེ་ལ་སོགས་པ་ཇི་སྐད་བརྗོད་པའི་གསུང་རབ་མཐའ་དག་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དངོས་སུ་སེམས་གཞོལ་བར་བྱེད་པ། 1-969 མཐར་ཐུག་གི་དོན་ཡང་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་འབབ་པ། རིགས་པས་མཐར་ཐུག་གི་དོན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་བབ་པའོ་ཞེས་མཐར་ཐུག་གི་བརྗོད་བྱ་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་བསྡུས་ཏེ་དེ་ལ་སེམས་ ཉེ་བ

【現代漢語翻譯】 這種進入（འཇུག་པ་）的方式，是自色蘊（གཟུགས་）乃至一切種智（རྣམ་མཁྱེན་）之間一切法的實相（ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚུལ་ཉིད་དོ）。這也是指沒有與法性（ཆོས་ཉིད་）分離的法（ཆོས་ཅན་）的意義，也是指顯現（སྣང་）而無自性（རང་བཞིན་མེད་པ）的意義。這並不是通過理智（རིགས་པ）分析后，以破除原本就存在的自性的方式而找不到，而是指通過理智分析后，發現其狀態（གནས་ཚུལ་）原本就存在。如同水中的月亮（ཆུ་ཟླ་）一樣，在顯現的同時，原本就不存在，如《如來藏經》所說：『如來（དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་）出世也好，不出世也好，諸法的法性（ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་）是恒常存在的。』因此，對於禪定（ཏིང་ངེ་འཛིན་）境界中顯現的影像（གཟུགས་བརྙན་），應當瞭解其意義：不混淆（སྤུ་རིས་མ་འདྲེས་པར）地進行區分（རྣམ་པར་འབྱེད་པ་），區分各個不同的特點（རབ་ཏུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་），首先完全理解其狀態（དེའི་གནས་ཚུལ་ལ་དང་པོར་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་），然後比之前更加詳細地進行分析（སྔར་ལས་ཀྱང་ཞིབ་མོར་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པ་），然後以非常確定的方式忍可（བཟོད་པ་），即理解（ཁོང་དུ་ཆུད་པ་），然後想要比這更加詳細地進行分析。 如何區分無自性的狀態（ཇི་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཚུལ་བྱེ་བྲག་འབྱེད་པ་），並且反覆觀察其意義（དེའི་དོན་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་ལྟ་བ་），反覆思考其狀態的意義（ཡང་དང་ཡང་དུ་གནས་ཚུལ་གྱི་དོན་ལ་རྟོག་པ་），這種智慧（བློ་）比其他智慧更具有認識對像狀態的能力，因此稱為勝觀（ལྷག་མཐོང་）。如果這樣做，菩薩（བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་）就是精通勝觀的。止（ཞི་གནས་）和勝觀的自性已經闡述完畢。 第二，修習止觀（ཞི་ལྷག་）次第分為三部分：修習止（ཞི་གནས་）的方法，修習勝觀（ལྷག་མཐོང་）的方法，以及修習止觀雙運（ཟུང་དང་འབྲེལ་བའི་ལམ་）的方法。第一部分分為兩點：如何修習止，以及止成就的狀態。第一點分為兩點：心安住於何處，以及心安住于所緣境的方法。第一點分為兩點：廣說，以及略攝。第一點分為兩點：心安住於法性（ཆོས་ཉིད་），以及心安住於法相（ཆོས་ཅན་）。第一點是：既然有止和勝觀兩種，瑜伽士（རྣལ་འབྱོར་པ་）想要證得止，首先應當將心專注于如《經部》（མདོ་སྡེ་）和《律部》（དབྱངས་ཀྱི་བསྙད་པའི་སྡེ་）等所有經典中所說的真如（དེ་བཞིན་ཉིད་）， 最終的意義也歸於真如，通過理智分析，最終的意義也歸於真如，因此將所有最終的表達都歸於真如，並使心靠近它（དེ་ལ་སེམས་ཉེ་བ）.

【English Translation】 This way of entering (འཇུག་པ་) is the very nature of all phenomena (ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚུལ་ཉིད་དོ) from form (གཟུགས་) to omniscience (རྣམ་མཁྱེན་). This also means that there is no phenomenon (ཆོས་ཅན་) separate from the nature of phenomena (ཆོས་ཉིད་), and it also means that things appear (སྣང་) but are without inherent existence (རང་བཞིན་མེད་པ). This is not found by analyzing with reason (རིགས་པ) and destroying what was originally inherently existent, but by analyzing with reason and finding that its state (གནས་ཚུལ་) has been there from the beginning. Like the moon in the water (ཆུ་ཟླ་), it is not originally existent at the time of appearance. As it says in the Tathāgatagarbha Sūtra: 'Whether the Tathāgatas (དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་) appear or not, the nature of phenomena (ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་) remains constant.' Therefore, one should understand the meaning of the images (གཟུགས་བརྙན་) that appear in the realm of samādhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་): to distinguish (རྣམ་པར་འབྱེད་པ་) without mixing (སྤུ་རིས་མ་འདྲེས་པར), to distinguish the characteristics of each difference (རབ་ཏུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་), to first fully understand its state (དེའི་གནས་ཚུལ་ལ་དང་པོར་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་), then to analyze it in more detail than before (སྔར་ལས་ཀྱང་ཞིབ་མོར་ཡོངས་སུ་དཔྱོད་པ་), then to accept it with a very definite manner (བཟོད་པ་), that is, to understand (ཁོང་དུ་ཆུད་པ་), and then to want to analyze it in more detail than that. How to distinguish the state of no inherent existence (ཇི་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཚུལ་བྱེ་བྲག་འབྱེད་པ་), and to look at its meaning again and again (དེའི་དོན་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་ལྟ་བ་), and to think again and again about the meaning of its state (ཡང་དང་ཡང་དུ་གནས་ཚུལ་གྱི་དོན་ལ་རྟོག་པ་), this intelligence (བློ་) has more power to understand the state of objects than other intelligence, so it is called vipaśyanā (ལྷག་མཐོང་). If you do that, the Bodhisattva (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་) is skilled in vipaśyanā. The nature of śamatha (ཞི་གནས་) and vipaśyanā has been explained. Second, the order of practicing śamatha-vipaśyanā (ཞི་ལྷག་) is divided into three parts: the method of practicing śamatha (ཞི་གནས་), the method of practicing vipaśyanā (ལྷག་མཐོང་), and the method of practicing the path of union of śamatha and vipaśyanā (ཟུང་དང་འབྲེལ་བའི་ལམ་). The first part is divided into two points: how to practice śamatha, and the state of accomplishment of śamatha. The first point is divided into two points: where the mind abides, and the method of the mind abiding on the object of focus. The first point is divided into two points: extensive explanation, and concise summary. The first point is divided into two points: the mind abides on the nature of phenomena (ཆོས་ཉིད་), and the mind abides on the characteristics of phenomena (ཆོས་ཅན་). The first point is: since there are two types of śamatha and vipaśyanā, the yogi (རྣལ་འབྱོར་པ་) who wants to attain śamatha should first focus the mind directly on suchness (དེ་བཞིན་ཉིད་) as stated in all the scriptures such as the Sūtra Piṭaka (མདོ་སྡེ་) and the Vinaya Piṭaka (དབྱངས་ཀྱི་བསྙད་པའི་སྡེ་). The ultimate meaning also falls into suchness, and through rational analysis, the ultimate meaning also falls into suchness. Therefore, all ultimate expressions are summarized into suchness, and the mind is brought close to it (དེ་ལ་སེམས་ཉེ་བ).

ར་གཞག་པར་བྱའོ། །ཡང་ན་རྗོད་བྱེད་བསྡུས་པར་བྱས་ནས་འདི་ལ་སེམས་དྲུག་གི་སྒོམ་ཚུལ་ཡོད་དེ། སྡོམ་ནི། རྩ་བ་དང་ནི་རྗེས་སུ་དཔྱོད། །རྣམ་པར་དཔྱོད་དང་ངེས་པར་འཛིན། །སྡོམ་པའི་ སེམས་དང་སྨོན་པའི་སེམས། །སེམས་རྣམས་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་འདོད། །རྩ་བའི་སེམས་གང་ཞེ་ན། མདོ་སྡེ་འདིའི་མིང་ནི་འདི་ཡིན་ནོ་ཞེས་མདོ་སྡེའི་མིང་ལ་སེམས་འཇོག་གོ །རྗེས་སུ་དཔྱོད་པའི་སེམས་གང་ ཞེ་ན། མདོ་སྡེ་དེའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་དང་། ལེའུ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཇི་ཙམ་ཞིག་ཡོད་པ་ལ་སེམས་འཇོག་གོ །རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་སེམས་གང་ཞེ་ན། དོན་དང་ཡི་གེ་ལ་དཔྱོད་པ་ སྟེ། དོན་ལ་ནི་བགྲང་བ་དང་འཇལ་བ་དང་། རྟོག་པ་དང་སོ་སོར་རྟོག་པའོ། །དེ་ལ་བགྲང་བ་ནི། གཟུགས་དང་ཕུང་པོ་ལྔ་དང་དོན། །ཞེས་པ་ལྟ་བུ་བརྗོད་བྱའི་དོན་གྱི་གྲངས་བློས་འཛིན་ པའོ། །འཇལ་བ་ནི། གྲངས་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་འཛིན་པའོ། །རྟོག་པ་གང་ཞེ་ན། རབ་དབྱེ་དེ་དག་གི་དོན་ལ་ཚད་མས་རྟོག་པའོ། །སོ་སོར་རྟོག་པ་ནི། བགྲང་བ་དང་འཇལ་བ་དང་ཚད་མས་བརྟགས་པའི་དོན་དེ་དག་ལ་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ཞིབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའོ། ། 1-970 ཡི་གེ་ལ་དཔྱོད་པ་ནི་མིང་ཚིག་ཡི་གེའི་ཚོགས་ལ་རྟོག་པའོ། །ངེས་པར་འཛིན་པའི་སེམས་གང་ཞེ་ན། སེམས་སྔ་མ་དེ་དག་གིས་དཔྱད་པའི་དོན་དེ་དག་གི་རྒྱུ་མཚན་འཛིན་པའོ། །སྡོམ་པའི་ སེམས་གང་ཞེ་ན། གསུང་རབ་དེ་དག་གི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ཚན་བསྡོམས་ནས་འཛིན་པར་བྱེད་པའོ། །སྨོན་པའི་སེམས་གང་ཞེ་ན། གསུང་རབ་དེ་དག་གི་དོན་རྟོགས་པར་འདུན་པའོ། །གཉིས་པ་ཆོས་ཅན་ལ་ སེམས་བཞག་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཕུང་པོ་སོགས་ལ་སེམས་བཞག་པ་དང་། གཟུགས་སྐུ་ལ་སེམས་བཞག་པའོ། །དང་པོ་ནི། དམིགས་པ་གང་ལ་སེམས་གཏད་པའི་ཚུལ་ལ། རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན། གསུང་རབ་ཀྱི་ བརྗོད་བྱའི་རྣམ་པ་ཇི་ཙམ་གྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པར་འགྱུར་བ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་དེ་ལ་སེམས་མཉམ་པར་གཞག་པར་བྱའོ། །མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས། སྒྲུབ་པའི་ དམིགས་པ་བཅུ་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་གཟུགས་སྐུ་ལ་དམིགས་པ་ནི། དམིགས་པའི་རྣམ་གྲངས་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ན་མིག་གིས་ཇི་ལྟར་མཐོང་བའི་སྐུ་གཟུགས་དང་། བླ་མས་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པའི་སྐུ་གཟུགས་ནི་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ངག་ཏུ་སྨྲས་པ་ཇི་ལྟར་ཐོས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་ལ་སེམས་གཞག་པར་བྱ་སྟེ། འཕགས་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས་ཇི་སྐད་དུ། 1-971 གསེར་གྱི་ཁ་དོག་ལྟ་བུའི་སྐུ་ལུས་ཀྱིས། །འཇིག་རྟེན་མགོན་པོ་ཀུན་ཏུ་མཛེས་པ་སྟེ། །དམིགས་པ་དེ་ལ་གང་གིས་སེམས་འཇུག་པ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་མཉམ་བཞག་ཅེས་བྱ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་ བུའོ། །གཉིས་པ་དོན་བསྡ

【現代漢語翻譯】 或者，可以簡化表達方式，對此有六種心的禪修方法。偈頌如下：根本與隨後的考察，分辨與確定，持守的心與希求的心，這些心被認為是六種形態。什麼是根本的心？就是將心專注于這部經的名字，認為『這部經的名字是這個』。什麼是隨後的考察的心？就是將心專注于這部經的章節、段落和偈頌的數量。什麼是以各種方式考察的心？就是考察意義和文字。對於意義的考察，包括計數、衡量、思考和分別思考。計數是指，例如『色』和『五蘊』等，用意識把握所表達的意義的數量。衡量是指，把握具有數量的法的分類。思考是指，用量度來思考這些分類的意義。分別思考是指，對於計數、衡量和量度所考察的意義，詳細區分『這個是這樣的，那個是那樣的』。對於文字的考察，是指思考名、詞和字母的集合。什麼是確定的心？就是把握先前的心所考察的意義的原因。什麼是持守的心？就是將這些經文所表達的意義的總和持守在心中。什麼是希求的心？就是渴望理解這些經文的意義。第二，將心專注于所緣境，分為兩種：將心專注于蘊等，以及將心專注於色身。第一種是將心專注于所緣境的方式。在一種方式中，應將心平等地專注于蘊、界、處等，通過經文所表達的多少種方式可以涵蓋一切法。如《現觀莊嚴論》中所述，有十一種修行的所緣境。第二種是將心專注於色身。在一種所緣境的方式中，應將心專注于眼睛所見到的佛像，以及上師所說的『如來佛像是這樣的』，即耳朵所聽到的佛像。如《聖三摩地王經》中所說：『如金色的身軀，世間怙主處處莊嚴，誰將心投入於此所緣境，此菩薩即被稱為等持。』第二，總結意義。

【English Translation】 Alternatively, one can simplify the expression, and there are six types of mind meditation for this. The verse is as follows: The root and subsequent investigation, discernment and determination, the mind of holding and the mind of aspiration, these minds are considered to be six forms. What is the root mind? It is focusing the mind on the name of this sutra, thinking, 'The name of this sutra is this.' What is the subsequent investigation mind? It is focusing the mind on the chapters, sections, and number of verses in that sutra. What is the mind of investigating in various ways? It is investigating the meaning and the letters. For the investigation of meaning, it includes counting, measuring, thinking, and separate thinking. Counting refers to, for example, 'form' and 'the five aggregates,' grasping the number of expressed meanings with the mind. Measuring refers to grasping the classification of dharmas that possess number. Thinking refers to thinking about the meaning of those classifications with valid cognition. Separate thinking refers to elaborately distinguishing 'this is like this, and that is like that' for the meanings that have been counted, measured, and investigated with valid cognition. The investigation of letters refers to thinking about the collection of names, words, and letters. What is the determining mind? It is grasping the reasons for the meanings that the previous minds have investigated. What is the holding mind? It is holding the sum of the meanings expressed in those scriptures in the mind. What is the aspiring mind? It is desiring to understand the meaning of those scriptures. Second, focusing the mind on the object of focus is divided into two types: focusing the mind on the aggregates, etc., and focusing the mind on the form body. The first is the way to focus the mind on the object of focus. In one way, one should equally focus the mind on the aggregates, elements, and sense bases, etc., through how many ways expressed in the scriptures can all dharmas be encompassed. As stated in the Ornament for Clear Realization, there are eleven objects of practice. The second is focusing the mind on the form body. In one way of the object of focus, one should focus the mind on the image of the Buddha as seen by the eyes, and what the guru says, 'The form of the Tathagata is like this,' that is, the image of the Buddha as heard by the ears. As stated in the Holy Samadhi King Sutra: 'Like a golden body, the protector of the world is beautiful everywhere, whoever puts their mind into this object of focus, that Bodhisattva is called Samadhi.' Second, summarizing the meaning.

ུ་བ་ནི། དེ་ལྟར་དམིགས་པ་གསུམ་བཤད་པ་གང་ལ་འདོད་པའི་དམིགས་པ་དེ་ལ་སེམས་བཞག་ནས་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་ཕྱིར་ཞིང་རྒྱུན་དུ་སེམས་བཞག་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ དམིགས་པ་ལ་སེམས་གནས་པའི་ཐབས་ལ་བཞི་སྟེ། བྱིང་རྒོད་ཀྱི་མཚན་མ་བརྟག་པ་དང་། བྱིང་བའི་གཉེན་པོ་ཡིད་ལ་བྱ་བ་དང་། རྒོད་པའི་གཉེན་པོ་ཡིད་ལ་བྱ་བ་དང་། མཉམ་ན་བཏང་སྙོམས་ སུ་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ནི། དམིགས་པ་དེ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་བཞག་ནས་སྔར་ནས་ཤེས་བཞིན་གྱི་གོ་ཆ་སྲ་པོ་གྱོན་པས་སེམས་ལ་འདི་ལྟར་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ། ཅི་དམིགས་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་ བར་ལེགས་པར་འཛིན་ནམ། འོན་ཏེ་བྱིང་ངམ་ཞེས་བྱིང་བ་ལ་རྟོག་པ་དང་། འོན་ཏེ་སེམས་དམིགས་པ་ལ་མི་གནས་པར་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་གཞན་ལ་སེམས་མ་དུལ་བར་རྣམ་པར་འཁྱར་བས་སེམས་ རྣམ་པར་གཡེངས་སམ་སྙམ་དུ་རྒོད་པ་ལ་བརྟག་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། བྱིང་རྒོད་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་གལ་ཏེ་སེམས་བྱུང་རྨུགས་པ་དང་། གཉིད་ཀྱིས་ནོན་ནས་སེམས་བྱིང་ངམ། བྱིང་དུ་དོགས་པར་མཐོང་ན་ཞི་གནས་ཀྱི་དམིགས་པ་མི་གསལ་བའམ་མི་གསལ་བར་འགྱུར་བས་དེའི་ཚེ་གཞན་ལས་མཆོག་ཏུ་དགའ་བའི་དངོས་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་སམ། 1-972 གསུང་ཡིག་འབྲུ་ལ་སོགས་པ་ལ་དམིགས་པའམ། ཡུལ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་སྣང་བའི་འདུ་ཤེས་བྱིང་བ་མ་ཞིའི་བར་དུ་ཡིད་ལ་བྱའོ། །བྱིང་བའི་གཉེན་པོ་ཡིད་ལ་བྱས་པ་དེ་ནས་བྱིང་བ་ཞི་ བར་བྱས་ནས་ཅི་ནས་ཀྱང་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་སེམས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བྱའོ། །ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་མི་གསལ་བ་བྱིང་བར་གྱུར་པ་ཡང་སྐྱོན་ཡིན་ན་ཅི་ཡང་ ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ཙམ་ལ་ཞི་གནས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཙམ་ཡང་མེད་ན་ལྷག་མཐོང་ལྟ་ག་ལ་ཞིག གལ་ཏེ་བྱིང་བ་སེལ་བའི་ཐབས་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་དམ་ཞེ་ན། གཞན་ཡང་ཡོད་དེ། རྟེན་བསྒྱུར་བ་དང་། ཕྱིའི་ཡུལ་གང་གསལ་བ་བརྟེན་པ་དང་། རྗེས་སུ་དྲན་པ་བསྐྱེད་པ་དང་། འཇུག་པ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ལྟ་སྟངས་སྟོད་ཅིང་ལུས་གནད་འཆོས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་ཕྱིའི་ཡུལ་གང་ གསལ་བའི་རྣམ་པ་ཡིད་ལ་བྱ་བའོ། །གསུམ་པ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་བསྐྱེད་པ་ནི། དྲན་པ་ཡིད་ལ་གནས་པར་བྱ་སྟེ་ཡུལ་དྲན་པས་གསལ་བའི་གྲོགས་བྱེད། གདམས་ངག་དྲན་པས་གཉེན་པོ་སྐྱེ་བའི་ གྲོགས་བྱེད། རྣམ་པ་རྗེས་སུ་དྲན་པས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སེལ་བའི་གྲོགས་བྱེད་དོ། །འཇུག་པ་བསྟན་པ་ནི། འཕྲོ་བ་རྣམ་པ་གསུམ་བྱ་སྟེ། །ལུས་འཕྲོ་བ་ཡན་ལག་གི་འདུག་སྟངས་བཅོས། ངག་འཕྲོ་བ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ཟབ་མོ་ངག་ཏུ་འདོན། 1-973 སེམས་འཕྲོ་བ་སེམས་དབང་པོའི་སྒོ་ནས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་སྤྲོ་བར་བྱའོ། །བྱིང་བ་དེ་ཉིད་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གང་གི་ཚེ་ཡུལ་གྱི་དངོས་པོ་མི་མཐོང་བ་དམུས་ལོང་ལྟ་བུའམ་མི་འགའ་ཞིག་ མུན་པར

【現代漢語翻譯】 那麼，對於所說的三種所緣（Tib: dmigs pa，Skt: ālambana，Eng: object of meditation），應當將心安住在你所希望的所緣上，並反覆持續地安住於該所緣之上。 第二，安住于所緣的方法有四種：觀察沉掉（Tib: byiṅ rogs）的徵象，對治沉沒的作意，對治掉舉的作意，以及平等對待（Tib: btaṅ sñoms）——如果心處於平衡狀態。 第一種方法是：將心安住在所緣上，像穿上堅固的盔甲一樣，從一開始就保持正念（Tib: śes bźin），並這樣檢查自己的心：『我是否清晰而良好地把握住了所緣？』或者，『我是否陷入了沉沒？』這樣來觀察沉沒。或者，『我的心是否沒有安住在所緣上，而是不受控制地在外部的其他境上游蕩，從而心變得散亂？』這樣來觀察掉舉。 第二種方法是：如果存在沉沒和掉舉，並且你看到心因昏沉（Tib: rmugs pa）和睡眠而感到壓抑，或者懷疑心是否沉沒，那麼由於止觀（Tib: źi gnas）的所緣變得不清晰或將變得不清晰，此時，應當專注于比其他任何事物都更令人愉悅的事物，例如佛像（Tib: saṅs rgyas kyi sku gzugs）或經文（Tib: gsuṅ yig）的文字等，或者專注于非常清晰的景象的概念，直到沉沒消退為止。在對治沉沒之後，務必使你的心清晰地看到所緣。 如果境的顯現不清晰而導致沉沒是一個過失，那麼僅僅什麼都不作意，甚至連止觀的功德都沒有，更不用說勝觀（Tib: lhag mthoṅ）了。如果消除沉沒的方法僅限於此，那麼還有其他方法嗎？ 還有其他方法，即：改變所依（Tib: rten bsgyur ba），依靠清晰的外部境，生起隨念（Tib: rjes su dran pa bskyed pa），以及展示進入（Tib: 'jug pa bstan pa）。 第一，改變所依是指抬高視線並調整身體的姿勢。 第二，依靠清晰的外部境是指專注于清晰的外部境的顯現。 第三，生起隨念是指保持正念在心中，因為對境的隨念有助於清晰，對訣竅的隨念有助於生起對治，對相的隨念有助於消除不利因素。 展示進入是指進行三種放松：放鬆身體，調整肢體的姿勢；放鬆語言，用深奧的偈頌來誦讀如來（Tib: de bźin gśegs pa）；放鬆心，通過感官（Tib: dbaṅ po）之門將心向外擴充套件。 沉沒本身是什麼樣的呢？當一個人看不到境的物體時，就像盲人一樣，或者像某人處於黑暗中一樣。

【English Translation】 Thus, regarding the three objects of meditation (Tib: dmigs pa, Skt: ālambana, Eng: object of meditation) that have been explained, one should place the mind on the object of meditation that one desires, and repeatedly and continuously place the mind on that very object of meditation. Secondly, there are four methods for the mind to abide on the object of meditation: examining the signs of sinking and excitement (Tib: byiṅ rogs), applying antidotes to sinking, applying antidotes to excitement, and maintaining equanimity (Tib: btaṅ sñoms) if the mind is in a balanced state. The first method is: having placed the mind closely on the object of meditation, like wearing strong armor of mindfulness (Tib: śes bźin) from the beginning, one should examine one's mind in this way: 'Am I clearly and well grasping the object of meditation?' Or, 'Am I sinking?' Thus, examine for sinking. Or, 'Is my mind not abiding on the object of meditation, but uncontrollably wandering to other external objects, thereby causing the mind to be distracted?' Thus, examine for excitement. The second method is: if there are sinking and excitement, and you see that the mind is oppressed by dullness (Tib: rmugs pa) and sleep, or suspect that the mind is sinking, then because the object of meditation of calm abiding (Tib: źi gnas) becomes unclear or will become unclear, at that time, one should focus on something that is more pleasing than anything else, such as an image of the Buddha (Tib: saṅs rgyas kyi sku gzugs) or the letters of scripture (Tib: gsuṅ yig), or focus on the concept of a very clear appearance, until the sinking subsides. After applying the antidote to sinking, be sure to make your mind clearly see the object of meditation. If the unclear appearance of the object, resulting in sinking, is a fault, then merely not applying anything at all, there is not even the quality of calm abiding, let alone insight (Tib: lhag mthoṅ). If the method of eliminating sinking is limited to just that, then are there other methods? There are other methods, namely: changing the support (Tib: rten bsgyur ba), relying on a clear external object, generating recollection (Tib: rjes su dran pa bskyed pa), and demonstrating entry (Tib: 'jug pa bstan pa). First, changing the support means raising the gaze and adjusting the posture of the body. Second, relying on a clear external object means focusing on the appearance of a clear external object. Third, generating recollection means keeping mindfulness in the mind, because recollection of the object helps with clarity, recollection of the key points helps with generating antidotes, and recollection of the aspects helps with eliminating unfavorable factors. Demonstrating entry means performing three relaxations: relaxing the body, adjusting the posture of the limbs; relaxing the speech, reciting profound verses of the Thus-Gone One (Tib: de bźin gśegs pa); relaxing the mind, extending the mind outward through the doors of the senses (Tib: dbaṅ po). What is sinking itself like? When one does not see the object of the object, it is like a blind person, or like someone in the dark.

་ཞུགས་པ་ལྟ་བུའམ། མིག་བཙུམ་པ་ལྟ་བུར་སེམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཅུང་ཟད་མི་གསལ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་མི་གསལ་བར་གྱུར་པ་ཡུལ་མི་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་བྱིང་བར་གྱུར་པ་ཡིན་པར་ རིག་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་རྒོད་པའི་གཉེན་པོ་ཡིད་ལ་བྱ་བ་ནི། གང་གི་ཚེ་ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་མཛེས་པ་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པས་སེམས་ དེ་ལ་རྒྱུག་པའི་ཕྱིར་རམ། རང་གི་དམིགས་པ་ལས་གཞན་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སམ། སྔོན་མྱོང་བའི་ཡུལ་ལ་འདོད་པས་སེམས་རྒོད་པའམ། རྒོད་དུ་དོགས་པར་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་ནི་ མི་རྟག་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡིད་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་དངོས་པོའི་རྣམ་པ་ཡིད་ལ་བྱས་ནས་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འདོད་ཆགས་ཞི་བར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་མི་ རྟག་སོགས་སུ་ལྟ་བ་ཡང་རྒོད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། རང་གི་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་འཕྲོས་པའི་ཆ་ནས་རྒོད་པ་ཡིན་ཡང་གཟུགས་སོགས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་འདོད་ཆགས་ཞི་བའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་པས་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་གཏོགས་པ་ཡིན་པས་རྒོད་པར་མི་བགྲང་ངོ་། ། 1-974 མི་རྟག་པ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིད་ལ་བྱས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་འདོད་ཡོན་ལ་རྣམ་པར་གཡེང་བའི་རྒོད་པ་ཞི་བར་བྱས་ནས་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གྱི་ཐག་པ་མྱུར་བར་འཇུག་པས་ཡིད་ ཀྱི་གླང་པོ་ཆེ་རབ་ཏུ་གཡོ་བ་དམིགས་པའི་སྡོང་པོ་དེ་ཉིད་ལ་གདགས་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་མཉམ་ན་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱ་བ་ནི། གང་གི་ཚེ་ཞི་གནས་ཀྱི་སྐྱོན་བྱིང་བ་དང་རྒོད་པ་ མེད་པར་གྱུར་ཏེ་དམིགས་པ་དེ་ལ་སེམས་རྣལ་དུ་འཇུག་པར་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་བྱིང་རྒོད་སེལ་བའི་རྩོལ་བ་གློད་ལ་སེམས་གཏང་སྙོམས་སུ་བྱ་ཞིང་། དེའི་ཚེ་ཇི་སྲིད་འདོད་ཀྱི་བར་དུ་མཉམ་ གཞག་ཏུ་འདུག་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ཞི་གནས་གྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཞི་གནས་ལ་ཤིན་ཏུ་གོམས་པར་བྱས་ལ། དེའི་མཐུས་རྣལ་འབྱོར་པ་དེའི་ལུས་དང་སེམས་གང་གི་ཚེ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་ པར་གྱུར་པ་དང་། ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་དམིགས་པ་ལ་སེམས་དབང་དུ་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ཞི་གནས་གྲུབ་པ་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞི་གནས་སྒྲུབ་ཚུལ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༈ ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་ལྷག་མཐོང་ སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལ་གསུམ་སྟེ། ལྷག་མཐོང་གི་དགོས་པའི་ཁྱད་པར། དམིགས་པ་ལ་འཇུག་པའི་རིམ་པ། ཇི་ལྟར་བསྒོམ་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། དམིགས་པའི་ཁྱད་པར། ལྷག་མཐོང་གི་བྱེད་པ་བསྟན་པ་དང་། 1-975 ལྷག་མཐོང་ལ་འཇུག་པར་གདམས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཞི་གནས་ལ་བསླབས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་ཞི་གནས་གྲུབ་པར་བྱས་ནས་ལྷག་མཐོང་བསྒོམ་པར་བྱ་སྟེ། འོག་ནས་འབྱུང་བ་འདི་སྙམ་དུ་བསམ་པར་བྱའོ། ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བཀའ་ཐམས་ཅད་ནི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བས་ན་ལེགས་པར་

【現代漢語翻譯】 例如，當專注時，如果心的目標變得稍微不清晰，或者非常不清晰，以至於無法看到目標時，就應該知道這是陷入了昏沉狀態。 第三，對治掉舉的方法是作意。當對外境的悅意之色等，因認為它們具有美麗等功德而心隨之流散，或者因作意于自己的目標之外的其他事物，或者因貪戀先前體驗過的境界而心生掉舉，或者預見到可能產生掉舉時，就應當作意于諸行皆是無常、痛苦等令人厭離的體性，從而平息對欲妙的貪執。如果認為觀無常等本身也是掉舉，那麼，從偏離自己目標的角度來說，確實是掉舉，但由於它能成為平息對色等外境貪執的對治，因此屬於道之支分，所以不被視為掉舉。 在作意無常等之後，平息了因貪戀欲妙而產生的散亂掉舉，迅速地繫緊正念和正知的繩索，將如狂象般的心牢牢地拴在所緣的樹樁上。第四，平等舍，當止的過失昏沉和掉舉都不存在，並且看到心安住在目標上時，就應放鬆對治昏沉和掉舉的努力，保持心的平等舍。此時，應儘可能長久地安住于等持中。 第三，成就止的相狀是：像這樣，通過對止的反覆串習，當瑜伽士的身心變得非常調柔，並且能夠隨心所欲地掌控自己的心時，就應該知道這是成就了止。以上已經講完了修習止的方法。 接下來是關於修習觀的方法。 第二，修習觀的方法有三：觀的必要性之差別，入于目標的次第，以及如何修習的方法。第一部分有三點：目標的差別，宣說觀的作用，以及勸誡進入觀。第一點是：在學習止之後，在成就止的基礎上修習觀，應當這樣思維： 世尊的一切教言都是遠離過失的，因此是善說。

【English Translation】 For example, when focusing, if the mind's target becomes slightly unclear, or so unclear that the target cannot be seen, it should be recognized as falling into a state of dullness. Third, the antidote to excitement is mindfulness. When the mind wanders to pleasant external forms, etc., because it perceives them as having beautiful qualities, or when the mind is directed to something other than its object of focus, or when the mind becomes excited due to craving for previously experienced realms, or when the possibility of excitement is foreseen, one should contemplate the nature of all phenomena as impermanent, suffering, etc., which cause aversion, thereby pacifying the attachment to desirable qualities. If one thinks that contemplating impermanence, etc., is also excitement, then, from the perspective of deviating from one's own object of focus, it is indeed excitement, but since it becomes an antidote to pacifying attachment to external objects such as forms, it belongs to a limb of the path and is therefore not considered excitement. After contemplating impermanence, etc., pacify the scattered excitement caused by craving for desirable qualities, quickly tighten the ropes of mindfulness and awareness, and firmly tether the elephant-like mind to the post of the object of focus. Fourth, equanimity: when the faults of calm abiding, dullness and excitement, are absent, and it is seen that the mind is dwelling peacefully on the object, then one should relax the effort to counteract dullness and excitement and maintain equanimity of mind. At this time, one should remain in meditative equipoise for as long as desired. Third, the signs of accomplishing calm abiding are: in this way, through repeated practice of calm abiding, when the body and mind of the yogi become very pliable, and when the mind is under control as desired, it should be known that calm abiding has been accomplished. The method of cultivating calm abiding has been explained. Next is about the method of cultivating insight. Second, the method of cultivating insight has three aspects: the difference in the necessity of insight, the order of entering the object of focus, and the method of how to practice. The first part has three points: the difference in the object of focus, explaining the function of insight, and exhorting to enter into insight. The first point is: after learning calm abiding, cultivate insight on the basis of accomplishing calm abiding, and one should think like this: All the teachings of the Bhagavan are free from faults, and therefore are well-spoken.

གསུངས་པ། དངོས་སམ་བརྒྱུད་པས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ཚུལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་གསལ་བར་བྱས་པ་དེ་ཁོ་ན་ ཉིད་ལ་བློ་གཞོལ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་དོ། །དེས་ན་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པར་འདོད་པས་དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་སྒྲོ་འདོགས་གཅད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ ཤེས་ན་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་བྱུང་བས་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་གྱིས་མུན་པ་སེལ་བ་བཞིན་དུ་ལྟ་བ་ངན་པའི་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་དྲྭ་བ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ཞི་གནས་ ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པས་ལྷག་མཐོང་ཅི་དགོས་ཅེ་ན། ཞི་གནས་ཙམ་གྱིས་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དག་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་སྒྲིབ་པའི་མུན་པ་ སེལ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་གྱི། གལ་ཏེ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལེགས་པར་བསྒོམས་ན་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་ལ། ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་དཔྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ཁོ་ནས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། 1-976 སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཁོ་ནས་སྒྲིབ་པ་ཡང་དག་པར་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། ཤེས་རབ་ཁོ་ནས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་ཤིང་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་དེ་ལྟ་བས་ན་རྣལ་འབྱོར་ པ་དག་གིས་ཞི་གནས་ལ་གནས་ཏེ། རིགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡོངས་སུ་བཙལ་བར་བྱ་ཡི། ཐར་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་གང་ཟག་གིས་ཞི་གནས་ཙམ་གྱིས་ནི་ ཆོག་པར་འཛིན་པར་མི་བྱའོ་སྙམ་དུ་བསམ་མོ། །གཉིས་པ་དམིགས་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཁྱད་པར་ལ་གསུམ་སྟེ། ལྷག་མཐོང་གི་འཇུག་པ་དང་། འཇུག་པ་སྒྲུབ་པ་དང་། འཇུག་པའི་བསྔགས་པའོ། །དང་པོ་ལ་ གཉིས་ཏེ། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཁྱད་པར་དང་། ཡུལ་སོ་སོར་དཔྱོད་པའི་ནུས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་བཙལ་ བར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་ན། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། གང་དོན་དམ་པར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དོ། ། དེ་གང་གིས་རྟོགས་ཞེ་ན། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དེ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་རྟོགས་པར་འགྱུར་གྱི། ཕར་ཕྱིན་གཞན་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བ་ལས། 1-977 བཅོམ་ལྡན་འདས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་མཆིས་པ་ཉིད་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གང་གིས་འཛིན་ལགས། སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པས་འཛིན་ ཏོ་ཞེས་ཇི་སྐད་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། མཚམས་སྦྱར་བ་དང་། དོན་དངོས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་ལ་ལྷག་མཐོང་དགོས་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་ ཞི་གནས་ལ་གནས་ཏེ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ་

【現代漢語翻譯】 佛說：無論是直接還是間接，能夠清晰地顯現諸法實相，並專注於此實相，這本身就是殊勝之見（梵文：Vipaśyanā，內觀）。因此，想要修習殊勝之見的人，應當斷除對事物實相的增益和誹謗。 第二，如果瞭解了事物的實相，就會生起智慧之光，如同陽光碟機散黑暗一般，能夠擺脫所有邪見的束縛。如果僅僅通過寂止（梵文：Śamatha，奢摩他，止觀中的止）就能證悟實相，那還需要殊勝之見做什麼呢？僅僅通過寂止，無法使證悟實相的智慧變得清凈，也無法驅散遮蔽實相的黑暗。如果通過智慧很好地修習實相，智慧就會變得清凈，只有通過辨析真實義的智慧才能證悟實相，只有證悟空性的智慧才能真正地斷除障礙。 第三，只有通過智慧才能證悟實相併斷除障礙，因此，瑜伽士們應當安住于寂止，並通過依于理性的智慧來完全尋求實相。想要獲得解脫的人，不應當認為僅僅依靠寂止就足夠了。 第二，進入所緣的差別有三種：殊勝之見的進入、進入的成就和進入的讚歎。第一種有兩種：個別觀察的差別和在不同所緣上進行辨析的能力。第一種有兩種： общей 概述和個別解釋。第一種是：如果說應當通過智慧來尋求實相，那麼什麼是實相呢？所謂勝義諦中，一切事物都空無我（梵文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：Pudgala-dharma-nairātmya，人法無我），這就是實相。 通過什麼來證悟它呢？這個實相要通過般若波羅蜜多（梵文：Prajñāpāramitā，智慧到彼岸）來證悟，而不是通過其他的波羅蜜多。《聖解深密經》中說：『世尊，菩薩以何般若波羅蜜多執持諸法無自性性？』觀自在（梵文：Avalokiteśvara，觀世音）說：『以般若波羅蜜多執持。』就像這樣。 第二，個別解釋有兩種：連線和正文。第一種是：因為斷除障礙需要殊勝之見，所以應當安住于寂止，並修習證悟空性的智慧。第二種是：

【English Translation】 It was said: 'Whether directly or indirectly, it is precisely focusing on the very nature that clearly reveals the state of affairs of all phenomena, that is, the very nature itself.' Therefore, one who wishes to cultivate Vipaśyanā (special insight) should cut off the imputations and denials of the true state of affairs of things. Second, if one knows the true state of affairs of things, the appearance of wisdom will arise, and like the sun's rays dispelling darkness, one will be freed from all the nets of clinging to wrong views. If one realizes the true state of affairs through Śamatha (calm abiding) alone, then what need is there for Vipaśyanā? Śamatha alone will not purify the wisdom that realizes the true state of affairs, nor will it dispel the darkness that obscures the true state of affairs. If one cultivates the true state of affairs well with wisdom, wisdom will become completely pure, and only the wisdom that investigates the true meaning will realize the true state of affairs, and only the wisdom that realizes emptiness will truly abandon the obscurations. Third, since only wisdom realizes the true state of affairs and abandons the obscurations, therefore, yogis should abide in Śamatha and completely seek the true state of affairs with wisdom based on reasoning. A person who wishes to attain liberation should not think that it is sufficient to rely on Śamatha alone. Second, there are three distinctions in engaging with the object: the engagement of Vipaśyanā, the accomplishment of engagement, and the praise of engagement. The first has two aspects: the distinction of individual discernment and the ability to analyze individual objects. The first has two aspects: a general presentation and an individual explanation. The first is: If it is said that the true state of affairs should be sought through wisdom, then what is the true state of affairs? That which, in the ultimate sense, is the emptiness of all things, the two selflessnesses (Sanskrit, Devanagari, Roman transliteration, literal meaning: Pudgala-dharma-nairātmya, selflessness of person and phenomena), that is the true state of affairs. By what is it realized? That true state of affairs is realized by the Prajñāpāramitā (perfection of wisdom), but not by other pāramitās. In the Noble Saṃdhinirmocana Sūtra (Explication of the Thought), it says: 'Bhagavan, with which Prajñāpāramitā does the Bodhisattva hold the non-inherent existence of phenomena?' Avalokiteśvara (the one who looks with compassion) said: 'He holds it with Prajñāpāramitā.' It is like that. Second, the individual explanation has two aspects: connection and the actual meaning. The first is: Since Vipaśyanā is necessary to abandon the obscurations, one should abide in Śamatha and cultivate the wisdom that realizes emptiness. The second is:

གཉིས་ཏེ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པའོ། །དང་ པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཕུང་པོ་ལ་གཅིག་དང་ཐ་དད་དུ་བརྟགས་ཏེ་དགག བརྗོད་དུ་མེད་པའི་གང་ཟག་དགག ཚད་མས་གྲུབ་པའི་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པ་དེ་ལ་རྣལ་འབྱོར་ པས་དམིགས་པ་ལ་འདི་ལྟར་དཔྱད་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་མཚམས་སྦྱར་ནས། ཐོག་མར་གང་ཟག་ལ་དཔྱད་པ་ནི་གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཡོད་ན་ཕུང་པོ་སོགས་དང་ཐ་དད་དུ་གྲུབ་བམ་གཅིག་ ཏུ་གྲུབ། དང་པོ་ལྟར་ཡང་མི་འཐད་དེ། ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ལས་གུད་ན་ཚད་མས་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ངར་འཛིན་འཇུག་པའི་ཡུལ་ལ་བདག་ཅེས་བརྗོད་པ་ལས་ཕུང་པོ་ལས་ལོགས་ཤིག་པ་ལ་ངར་འཛིན་འཇུག་པ་མ་དམིགས་པས་ངེས་སོ། ། 1-978 གཉིས་པ་ལྟར་ཡང་མི་འཐད་དེ། གང་ཟག་ནི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་དང་གཅིག་ཀྱང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ནི་སྐད་ཅིག་གིས་མི་རྟག་པ་དང་། དུ་མ་འདུས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གང་ཟག་ནི་རྟག་པ་དང་གཅིག་པུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པར་གཞན་མུ་སྟེགས་པ་དག་གིས་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མུ་སྟེགས་པས་ཕུང་ པོ་དང་མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པར་འདོད་པས་གཅིག་མ་ཡིན་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཡོད་པར་འདོད་པ་ནི་མུ་སྟེགས་པ་ཡིན་ལ། གལ་ཏེ་གང་ཟག་ངོ་བོ་ ཉིད་ཀྱིས་ཡོད་པར་འདོད་ན་ནི་གཅིག་དང་ཐ་དད་ལས་མི་འདའ་ལ། ཕུང་པོ་ལས་ལོགས་སུ་མི་དམིགས་པས་ཐ་དད་དུ་མི་འཐད་ལ། གཅིག་ཏུ་ཁས་བླངས་ན་ཡང་རང་གིས་གང་ཟག་གི་ མཚན་ཉིད་བརྟགས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །རང་གི་སྡེ་པས་ནི་གང་ཟག་རྫས་ཡོད་དུ་མི་འདོད་དེ། མཛོད་ལས། བདག་ཡོད་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་ན། །ལྟ་བའི་མཆེ་བས་རྨས་པར་འགྱུར། ། ཞེས་གསུངས་པའོ། །མཛོད་ཀྱི་གྲུབ་མཐའ་ལ་ཡང་གང་ཟག་རྫས་ཡོད་མི་འདོད་ན་གཞན་གྱིས་ལྟ་ཡང་ཅི་དགོས། འོ་ན་གང་ཟག་དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་སོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་མི་རུང་སྟེ། གང་ཟག་མི་འདོད་པས་སོ་ཞེ་ན། 1-979 རྫས་ཡོད་དུ་མི་འདོད་ཀྱི་བཏགས་ཡོད་ཙམ་མི་འདོད་པ་མ་ཡིན་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །བཏགས་པའང་མེད་དུ་འགྱུར་འོང་བས། །མེད་དོ་ཞེས་ཀྱང་མ་གསུངས་སོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གང་ཟག་དང་རྟག་ པ་གཅིག་པུ་མཚན་ཉིད་དང་མཚོན་བྱ་དང་འབྲེལ་བར་འཛིན་པ་མེད་ཀྱང་གང་ཟག་ལ་དམིགས་ནས་རྟག་པ་དང་གཅིག་པུ་དང་རང་དབང་ཅན་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པར་འཛིན་པ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ འཛིན་པ་ཡང་ཡོད་དེ། སྔར་མཐོང་བའི་མི་དེ་ལྟར་ངོ་ཤེས་པར་འཛིན་པ་དང་སེམས་ཅན་གཅིག་སྐྱེ་བ་ན་གང་ཟག་གཅིག་སྐྱེས་སོ་ཞེས་འཛིན་གྱི་གང་ཟག་དུ་མ་སྐྱེས་སོ་ཞེས་མི་འཛིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཟག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་བཀག་པ་ན་གང་ཟག་ངོ་བོ་

【現代漢語翻譯】 有兩種：對人無我的個別認識和對法無我的個別認識。第一種有三種：通過考察蘊（藏文：ཕུང་པོ་，梵文天城體：स्कन्ध，梵文羅馬擬音：skandha，漢語字面意思：堆積）、蘊是一還是異來破斥；破斥不可言說的補特伽羅（藏文：གང་ཟག，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：人）；以及總結通過量成立的意義。第一種情況是：對於修習勝觀（藏文：ལྷག་མཐོང་，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：勝觀）的瑜伽行者，在所緣境上應如此觀察：首先，考察補特伽羅，如果補特伽羅自性存在，那麼它是與蘊等相同還是相異？如果是第一種情況，也是不合理的，因為在蘊、界（藏文：ཁམས་，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）和處（藏文：སྐྱེ་མཆེད་，梵文天城體：आयतन，梵文羅馬擬音：āyatana，漢語字面意思：處）之外，量無法證知。凡是執著『我』的對境被稱為『我』，但除了蘊之外，沒有發現執著『我』的情況，所以是確定的。 如果是第二種情況，也是不合理的，因為補特伽羅不是蘊等的自性，因為蘊等是剎那無常的，是眾多聚合的自性，而補特伽羅是常和唯一的自性，這是其他外道所安立的。如果外道認為蘊和體相不一致，所以不會成為一，那麼如果認為補特伽羅自性存在，那就是外道。如果認為補特伽羅自性存在，那麼就離不開一和異，但由於在蘊之外無法證知，所以異是不合理的，如果承認是一，也與自己考察的補特伽羅的體相相違背。自己的宗派不承認補特伽羅是實有，如《俱舍論》中說：『若認有我體，為見齒所傷。』如果《俱舍論》的宗義不承認補特伽羅是實有，那還需要其他的觀點做什麼？如果這樣，補特伽羅的根（藏文：དབང་པོ་，梵文天城體：इन्द्रिय，梵文羅馬擬音：indriya，漢語字面意思：根）的利鈍等差別就不合理了，因為不承認補特伽羅。雖然不承認實有，但不否認假立，所以沒有過失。『假立亦當無，故不說為無。』就像這樣。即使沒有將補特伽羅與常、一、體相和所詮、關聯等聯繫起來，但緣補特伽羅而執著常、一和自在的俱生執著也是存在的，因為能像認識以前見過的人那樣認識，並且眾生出生時會執著一個補特伽羅出生，而不會執著多個補特伽羅出生。破斥了補特伽羅是實有，那麼補特伽羅的自性……

【English Translation】 There are two: individual discernment of the absence of self of persons and individual discernment of the absence of self of phenomena. The first has three aspects: refuting by examining whether the aggregates (藏文：ཕུང་པོ་，梵文天城體：स्कन्ध，梵文羅馬擬音：skandha，漢語字面意思：heap), are one or different; refuting the inexpressible person (藏文：གང་ཟག，梵文天城體：पुद्गल，梵文羅馬擬音：pudgala，漢語字面意思：person); and summarizing the meaning established by valid cognition. The first case is: For the yogi who meditates on higher insight (藏文：ལྷག་མཐོང་，梵文天城體：विपश्यना，梵文羅馬擬音：vipaśyanā，漢語字面意思：higher seeing), one should examine the object of focus in this way: First, examine the person, if the person exists by its own nature, is it established as the same as or different from the aggregates, etc.? If it is the first case, it is also unreasonable, because it is not observed by valid cognition apart from the aggregates, elements (藏文：ཁམས་，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：element), and sources (藏文：སྐྱེ་མཆེད་，梵文天城體：आयतन，梵文羅馬擬音：āyatana，漢語字面意思：source). Whatever is called 'self' as the object of grasping 'I', it is certain that grasping 'I' is not observed apart from the aggregates. If it is the second case, it is also unreasonable, because the person is not the nature of the aggregates, etc., because those aggregates, etc., are momentary and impermanent, and are the nature of many aggregates, while the person is the nature of permanence and oneness, which is posited by other non-Buddhists. If non-Buddhists think that the aggregates and characteristics are not the same, so it will not become one, then if they think that the person exists by its own nature, then that is a non-Buddhist. If it is thought that the person exists by its own nature, then it cannot be separated from one and different, but since it cannot be observed apart from the aggregates, different is unreasonable, and if one admits it as one, it also contradicts the characteristics of the person that one has examined. One's own school does not admit that the person is substantially existent, as it is said in the Treasury of Knowledge: 'If one admits the existence of self, one will be wounded by the teeth of views.' If the tenets of the Treasury of Knowledge do not admit that the person is substantially existent, then what need is there for other views? If so, the differences in the sharpness and dullness of the faculties (藏文：དབང་པོ་，梵文天城體：इन्द्रिय，梵文羅馬擬音：indriya，漢語字面意思：faculty) of the person are unreasonable, because the person is not admitted. Although substantial existence is not admitted, mere imputation is not denied, so there is no fault. 'Imputation would also become non-existent, so it is not said to be non-existent.' It's like that. Even if there is no grasping of the person in relation to permanence, oneness, characteristics and explicandum, and connection, there is also an innate grasping that grasps the person as distinguished by permanence, oneness, and independence, because one can recognize it like recognizing a person seen before, and when a sentient being is born, one grasps that one person is born, and does not grasp that many persons are born. Having refuted that the person is substantially existent, then the nature of the person...

ཉིད་ཀྱིས་ཡོད་པ་ཡང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཁེགས་པ་ཡིན་པས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པར་གྲུབ་བོ། །གང་དག་རྟག་པ་ གཅིག་པུ་རང་དབང་ཅན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་བདག་བཀག་པས་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་མི་འགྲུབ་ལ། དེ་ལྟ་བུའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་བདག་མེད་པར་ཤེས་པས་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ངར་འཛིན་མི་ ལྡོག་ཞེས་སྨྲ་བས་ནི་ཤེས་བྱ་བཀག་པས་བདག་མི་ཁེགས་ཞེས་སྨྲ་བ་དང་མཚུངས་སོ། ། གཉིས་པ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་གང་ཟག་དགག་པ་ནི། གང་ཟག་རྟག་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དང་། མི་རྟག་པར་ཡང་མི་འཐད་པས་ན་ཕུང་པོ་དང་དེ་ཉིད་དང་། 1-980 གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་དངོས་པོའོ་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་དང་དེ་ཉིད་དམ་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མི་རུང་བའི་གང་ཟག་གི་དངོས་པོ་ཡོད་པར་མི་རུང་སྟེ། དངོས་པོར་ཡོད་པ་ལ་དེ་ཉིད་ དང་གཞན་ལས་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི། གང་ཟག་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པ་མེད་ན་ངའོ་སྙམ་པའི་བློ་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་དང་གཅིག་དང་ཐ་ དད་དུ་བརྟགས་པས་གང་ཟག་མི་རྙེད་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ང་དང་ངའོ་སྙམ་ཞེས་བྱ་བའི་བློ་འཇུག་པ་འདི་ནི་ཐོ་ཡོར་ལ་མིར་འཛིན་པ་ལྟར་འཁྲུལ་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་ རིགས་པས་དཔྱད་པར་བྱའོ། །དཔྱད་ནས་བདག་འཛིན་འཁྲུལ་པར་ཤེས་པས་བདག་མེད་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །འདིར་གང་ཟག་ནི་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ངར་འཛིན་གྱི་བློས་ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐག་པ་ལ་ སྦྲུལ་དུ་འཁྲུལ་བ་ལྟར་བརྟགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཕུང་པོ་ལ་རིགས་པས་དཔྱད་ན་མི་རྙེད་པས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ལ། གང་ཟག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་ ཞེས་བསྟན་ཏོ། །གཉིས་པ་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པར་རྟོག་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བརྟག་པ་དང་། སེམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བརྟག་པ་དང་། རིགས་པས་ངེས་པའི་དོན་བསྟན་པའོ། ། 1-981 དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། བརྟག་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཀྱི་དངོས་པོ་བསྡུ་བ། ཕྲ་རགས་ཀྱི་གཟུགས་དགག་པ། སྣང་བ་རྣམ་ཤེས་སུ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཆོས་ནི་གཟུགས་སོགས་ཡིན་ལ་བདག་མེད་པ་ ནི་དེ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་པས། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དུ་མ་ཟད་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ཀྱང་འདི་ལྟར་བསྒོམ་པར་བྱ་སྟེ། ཆོས་ཞེས་བྱ་བ་མདོར་བསྡུ་ན། །གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་ ལྔ་དང་། ཡུལ་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་དང་། ཡུལ་ཅན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་སྟེ་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་དང་། དམིགས་པ་ཡུལ་གྱི་ཁམས་དྲུག་དང་། རྟེན་དབང་པོའི་ཁམས་དྲུག་དང་། བརྟེན་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་ དྲུག་སྟེ་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། འདི་དག་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སུ་འདུས་པས་གཟུང་བའི་ཆ་དེ་ལ་ཕུང་པོ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དང་ཁམས་གཟུགས་ཅན་གང་དག་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་སྣང་ཚུལ་ ལ་ཤེས་པ་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་

【現代漢語翻譯】 由於您否定了存在，因此成立了人無我。（藏文：གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པར་གྲུབ་བོ།）那些主張否定常、一、自在自性的我，不能成立人無我，並且說認識到這種自性的我空性，不能阻止俱生我執，這就像說否定所知不能否定我一樣。第二，否定不可言說的人：如果人既不是常的自性，也不是無常的，那麼就不能說是蘊和它本身，或者說是與蘊既非同一也非他異的不可言說的東西。因為對於存在的事物來說，不存在既非同一也非他異的情況。第三，如果人不是自性成立的，那麼生起『我』的想法是不合理的。因此，通過觀察蘊是一還是異，都找不到人，所以世間所說的『我』和『我的』這種想法，就像把繩子誤認為是蛇一樣，完全是錯誤的。應該通過理智來觀察。觀察之後，認識到我執是錯誤的，從而證悟無我。這裡，人是被俱生我執的意識，依賴於蘊而像把繩子誤認為蛇一樣地假立的。如果用理智觀察蘊，就找不到人，所以沒有自性。沒有人的自性，就稱為人無我。第二，證悟法無我分為三部分：觀察外境的自性空性，觀察心的自性空性，以及闡述通過理智確定的意義。第一部分分為三部分：收集需要觀察的法的實物，否定粗細的色法，以及將顯現解釋為識。第一部分是：法就是色等，而無我是指它自性空。不僅要修習人無我，還要修習法無我，方法如下：簡而言之，法就是色等五蘊，六處（眼處等）和六處所依（色處等）共十二處，六界（眼界等）和六根（色界等）以及六識界共十八界。第二部分是：這些都包含在能取和所取二者之中，所取的部分，也就是蘊、處、界中屬於色法的部分，在顯現上是獨立於識的。 Since you negate existence, the absence of self of person is established. Those who claim that negating the self, which is characterized as permanent, singular, and independent, does not establish the absence of self of person, and that realizing the emptiness of such a self does not prevent innate ego-grasping, is like saying that negating the knowable does not negate the self. Second, negating the inexpressible person: if a person is neither of a permanent nature nor impermanent, then it is not appropriate to say that it is the aggregates and itself, or something inexpressible that is neither the same nor different from the aggregates. Because for existing things, there is no situation where it is neither the same nor different. Third, if a person is not established by nature, then it is unreasonable for the thought of 'I' to arise. Therefore, by examining whether the aggregates are one or different, one cannot find a person. Thus, the worldly notions of 'I' and 'mine' are merely delusions, like mistaking a rope for a snake. One should examine this through reasoning. After examining, realizing that ego-grasping is a mistake, one should comprehend the absence of self. Here, a person is imputed by the mind of innate ego-grasping, relying on the aggregates, like mistaking a rope for a snake. If one examines the aggregates with reason, one cannot find a person, so there is no self-nature. The absence of self-nature of a person is what is taught as the absence of self of person. Second, realizing the absence of self of phenomena is divided into three parts: examining the emptiness of self-nature of external objects, examining the emptiness of self-nature of mind, and explaining the meaning determined by reasoning. The first part is divided into three parts: collecting the objects of phenomena to be examined, negating gross and subtle forms, and explaining appearances as consciousness. The first part is: phenomena are form, etc., and selflessness is that they are empty of self-nature. Not only should one meditate on the absence of self of person, but also on the absence of self of phenomena, as follows: In short, phenomena are the five aggregates such as form, the six sense bases (eye base, etc.) and the six sense objects (form base, etc.), which are the twelve bases, the six elements of objects (eye element, etc.), the six elements of faculties (form element, etc.), and the six elements of consciousness, which are the eighteen elements. The second part is: these are all included in the two, the grasper and the grasped. The part that is grasped, that is, the aggregates, bases, and elements that are forms, in appearance are external to consciousness.

【English Translation】 Since you negate existence, the selflessness of the person is established. (Tibetan: གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པར་གྲུབ་བོ།) Those who assert that negating the self, which is characterized by permanence, singularity, and independence, does not establish the selflessness of the person, and that realizing the emptiness of such a self does not prevent innate ego-grasping, are like saying that negating the knowable does not negate the self. Second, negating the inexpressible person: if the person is neither of a permanent nature nor impermanent, then it is not appropriate to say that it is the aggregates and itself, or something inexpressible that is neither the same nor different from the aggregates. Because for existing things, there is no situation where it is neither the same nor different. Third, if the person is not established by nature, then it is unreasonable for the thought of 'I' to arise. Therefore, by examining whether the aggregates are one or different, one cannot find the person. Thus, the worldly notions of 'I' and 'mine' are merely delusions, like mistaking a rope for a snake. One should examine this through reasoning. After examining, realizing that ego-grasping is a mistake, one should comprehend selflessness. Here, the person is imputed by the mind of innate ego-grasping, relying on the aggregates, like mistaking a rope for a snake. If one examines the aggregates with reason, one cannot find the person, so there is no self-nature. The absence of self-nature of the person is what is taught as the selflessness of the person. Second, realizing the selflessness of phenomena is divided into three parts: examining the emptiness of self-nature of external objects, examining the emptiness of self-nature of mind, and explaining the meaning determined by reasoning. The first part is divided into three parts: collecting the objects of phenomena to be examined, negating gross and subtle forms, and explaining appearances as consciousness. The first part is: phenomena are form, etc., and selflessness is that they are empty of self-nature. Not only should one meditate on the selflessness of the person, but also on the selflessness of phenomena, as follows: In short, phenomena are the five aggregates such as form, the six sense bases (eye base, etc.) and the six sense objects (form base, etc.), which are the twelve bases, the six elements of objects (eye element, etc.), the six elements of faculties (form element, etc.), and the six elements of consciousness, which are the eighteen elements. The second part is: these are all included in the two, the grasper and the grasped. The part that is grasped, that is, the aggregates, bases, and elements that are forms, in appearance are external to consciousness.

པར་སྣང་ཡང་དོན་དམ་པར་ན་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པ་ལས་གུད་ན་མེད་དོ། །གཟུགས་སུ་སྣང་བ་དེ་དག དྲུག་གིས་གཅིག་ཆར་སྦྱར་བ་ན། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་ ཆ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར། །དྲུག་པོ་དག་ནི་གོ་གཅིག་ན། །གོང་བུའང་རྡུལ་ཕྲན་ཙམ་དུ་འགྱུར། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་རིགས་པས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་བར་དུ་བཤིག་ལ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཀྱང་རིགས་པས་ཆ་ཤས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ངེས་པར་གཟུང་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-982 གསུམ་པ་ནི། དོན་དུ་སྣང་བ་འདི་ཟླ་བ་གཉིས་སུ་སྣང་བ་ལྟར་མི་བདེན་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་འཁྲུལ་པའི་ངོ་ན་སེམས་ལས་ཐ་དད་དུ་སྣང་ཡང་གནས་ཚུལ་ལ་ཐ་དད་དུ་མེད་ དོ། །འོ་ན་རྒྱུ་གང་ལས་སྣང་ཞེ་ན། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ནས་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་ བརྒྱུད་པའི་བག་ཆགས་སད་པའི་དབང་གིས་སྣང་ངོ་། །དཔེར་ན་རྨི་ལམ་དུ་རྨིས་པའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྣང་བ་བཞིན་དུ་འཁྲུལ་པའི་དབང་གིས་བྱིས་པ་རྣམས་ལ་རང་གི་སེམས་ཉིད་གཟུགས་ལ་སོགས་ པར་ཕྱི་རོལ་དུ་ཆད་པ་བཞིན་དུ་སྣང་གི དོན་དམ་པར་ན་སྣང་བ་འདི་ལ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ལས་གུད་ན་མེད་དོ་ཞེས་རིགས་པས་དཔྱད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ སེམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་བསྟན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རིགས་པས་གཟུགས་སོགས་སུ་སྣང་བ་དོན་དམ་པར་སེམས་ལས་ཐ་དད་དུ་མེད་པར་རྟོགས་ པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་འདི་སྙམ་དུ། ཁམས་གསུམ་པོ་དེ་དག་ནི་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་སྙམ་དུ་སེམས་ཤིང་། རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་དེ་ལྟར་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ཆོས་གདགས་པ་མཐའ་དག་ནི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ཁོ་ན་ཡིན་པར་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་སེམས་སུ་སྣང་བ་དེ་ལ་ཡང་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་ཡང་རང་བཞིན་མེད་པར་སོ་སོར་རྟོག་གོ ། 1-983 མདོ་ལས་ཀྱང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་སོ་སོར་བརྟགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པས། ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒྲས་སེམས་ཀྱང་བརྟག་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་ཏོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ བཞི་སྟེ། སེམས་བརྫུན་པ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་དང་། དེ་ཉིད་རིགས་པས་སྒྲུབ་པ་དང་། ཚད་མའི་འབྲས་བུ་བསྡུ་བ་དང་། ཆོས་གཞན་ལ་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་ལ་རྟོག་པར་བྱ་དགོས་ན་ཇི་ ལྟར་རྟོག་ཅེ་ན། རྣལ་འབྱོར་པས་འདི་ལྟར་དཔྱོད་དེ། དོན་དམ་པར་ན་སེམས་ཀྱང་བདེན་པར་མི་རུང་སྟེ། གང་གི་ཚེ་དོན་གྱི་རྣམ་པ་བརྫུན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་འཛིན་པའི་བློ་ཆོས་ཅན། བདེན་པ་ཉིད་དུ་གྲུབ་པར་ག་ལ་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བརྫུན་པའི་རྣམ་པ་འཛིན་པའི་སེམས་ཉིད་གཟུགས་སོགས་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བ་དེའི་ཚེའོ། །གལ་ཏེ་གཟུང་ བའི་ཡུལ་བརྫུན་ཡང་སེམས་བདེན་ནོ་ཞེ་ན

【現代漢語翻譯】 即使顯現為外境，實際上也並非獨立於心識之外。當顯現為色法時，如果將六者合一，就會分解成六個極微塵。如果這六個極微塵位於同一處，那麼聚合體也會變得像極微塵一樣。』等等的推理方式，可以分析到極微塵的程度。而且，由於極微塵也必然具有可被理性分析的部分，因此無法確定其自性。 第二，顯現的現象如同看到兩個月亮一樣不真實，因此，雖然在錯覺中顯現為與心識分離，但實際上並非分離。那麼，從何種原因顯現呢？從無始以來，對於並非真實存在的色法等事物產生顛倒執著的習氣，這種習氣一代代相傳，當習氣成熟時就會顯現。例如，就像在夢中夢到的色法等顯現一樣，由於錯覺的影響，孩子們會認為自己的心識與色法等外境是分離的。但實際上，這種顯現中的色法等並非獨立於心識之外，應該通過理性進行分析。 第三，顯示心識無自性，分為兩部分： общей 介紹和詳細解釋。首先是 общей 介紹：通過理性認識到顯現為色法等事物實際上並非獨立於心識之外的瑜伽行者會這樣想：『三界的一切都只是心識而已。』瑜伽行者這樣認識到一切器情世間萬法都只是心識的顯現，然後分別觀察顯現為心識的事物，從而認識到心識的自性也是空無自性的。 經中也說：『一切法的自性都應該分別觀察。』因此，『一切』這個詞也表明心識也應該被觀察。第二是詳細解釋，分為四個部分：顯示心識是虛假的，用推理證明這一點，總結 प्रमाण 的結果，以及應用於其他事物。首先是顯示心識是虛假的：如果需要觀察心識，那麼應該如何觀察呢？瑜伽行者應該這樣思考：實際上，心識也不可能是真實的。因為，當心識執著于虛假事物的形象時，這個執著的智慧怎麼可能是真實的呢？不可能，因為當心識執著于虛假色法等的形象時，心識本身就會顯現為各種各樣的色法等形象。如果認為所執著的對境是虛假的，但心識是真實的，那麼...

【English Translation】 Even though it appears as external objects, in reality, it is not separate from the mind. When it appears as form, if the six are combined at once, it will be transformed into six subtle particles. If these six are in one place, then the aggregate will become as small as a subtle particle.』 And so on, with reasoning, it can be broken down to the level of subtle particles. Moreover, since subtle particles must also have parts that can be determined by reason, it is impossible to determine their nature. Secondly, the appearance of phenomena is untrue, like seeing two moons, therefore, although in illusion it appears to be separate from the mind, in reality it is not separate. So, from what cause does it appear? From beginningless time, the habit of mistakenly clinging to things like form that are not real, this habit is passed down from one to another, and when the habit ripens, it appears. For example, just as the form etc. that is dreamed of in a dream appears, due to the influence of illusion, children think that their own mind is separate from external objects such as form. But in reality, the form etc. in this appearance is not separate from the appearance of the mind, and should be analyzed by reason. Thirdly, showing that the mind has no self-nature, is divided into two parts: a general introduction and a detailed explanation. First is the general introduction: The yogi who realizes through reasoning that the appearance of form etc. is not separate from the mind will think like this: 『All three realms are only mind.』 The yogi thus realizes that all phenomena of the container and its contents are only appearances of the mind, and then separately observes the phenomena that appear as the mind, thereby realizing that the nature of the mind is also empty of self-nature. The sutra also says: 『The nature of all phenomena should be separately examined.』 Therefore, the word 『all』 also indicates that the mind should also be examined. The second is a detailed explanation, divided into four parts: showing that the mind is false, proving this with reasoning, summarizing the results of प्रमाण, and applying it to other things. First is showing that the mind is false: If the mind needs to be observed, then how should it be observed? The yogi should think like this: In reality, the mind cannot be true. Because, when the mind clings to the image of false things, how can this clinging wisdom be true? It is impossible, because when the mind clings to the image of false form etc., the mind itself will appear as various forms etc. If it is thought that the object of clinging is false, but the mind is true, then...

། ཇི་ལྟར་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་བརྫུན་པ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཀྱང་རྣམ་པ་བརྫུན་པ་དེ་ལས་གུད་ན་མེད་པས་བརྫུན་པ་ཉིད་དོ། །འདི་ནི་ རྣམ་པ་བརྫུན་པ་ལས་ཐ་མི་དད་དུ་གྲུབ་པའི་དོན་ནོ། །གཉིས་པ་དེ་ཉིད་རིགས་པས་སྒྲུབ་པ་ནི། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་གཅིག་ཏུ་བདེན་པ་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། 1-984 སྣ་ཚོགས་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་པས་སོ། །དུ་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་བདེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡུལ་ཅན་ཤེས་པ་གཅིག་དང་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཀྱང་དོན་ དམ་པར་གཅིག་དང་དུ་མའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་མ་གྲུབ་པའི་གཟུགས་སོགས་ལས་གུད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་པ་ནི། སེམས་ཀྱང་དོན་དམ་པར་གཅིག་དང་དུ་མའི་ངོ་བོ་ ཉིད་མ་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་སེམས་ནི་སྣང་བ་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་གནས་ཚུལ་ལ་མེད་པས་སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཁོ་ནའོ། །བཞི་པ་ཆོས་གཞན་ལ་སྦྱར་བ་ནི། སེམས་སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུར་གྲུབ་པ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སྣང་ལ་རང་བཞིན་མེད་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལྟ་བུ་ཁོ་ནའོ་ཞེས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་ པར་དཔྱད་དོ། །གང་དག་ཆོས་རྣམས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་རིགས་པས་གྲུབ་ན་སྒྱུ་མ་རིགས་གྲུབ་ཏུ་འགྱུར་བས་སྒྱུ་མ་བདེན་དངོས་སུ་ཁས་བླངས་པར་འགྱུར་རོ། །གཟུགས་སོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་སྣང་ལ་རང་ བཞིན་མེད་པར་གྲུབ་ན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ཅིའི་ཕྱིར་རིགས་པས་མི་འགྲུབ། སྣང་བ་མ་དོར་ཞིང་གནས་ཚུལ་ལ་མ་གྲུབ་པའི་གཉིས་ཚོགས་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་དོན་ཡིན་ལ། བདེན་པ་མེད་པར་རིགས་པས་གྲུབ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་བདེན་དངོས་སུ་འགྱུར། 1-985 དེས་ན་སྒྱུ་མ་རིགས་པས་གྲུབ་པ་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་པ་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་དོན་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པར་ཟད་དོ། ། གསུམ་པ་རིགས་པས་ངེས་པའི་དོན་བསྟན་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་ཅན་མ་ དམིགས་པ་དང་། ཆོས་མ་དམིགས་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། སེམས་མ་དམིགས་པ་དང་། དེའི་ཤེས་བྱེད་འགོད་པ་དང་། ལུང་རིགས་གཉིས་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་དོན་ནོ། །དང་པོ་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་གོང་དུ་ བསྟན་པ་དེ་ལྟར་གནས་ཚུལ་ལ་དཔྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་སོ་སོར་བརྟགས་པ་ན་སེམས་མི་དམིགས་སོ། །ཇི་ལྟར་བརྟག་ཅེ་ན། དོན་དམ་པར་སེམས་ནི་ནང་དང་ཕྱི་ རོལ་གང་དུ་གནས་ཞེས་བརྟགས་པ་ན་ནང་དུ་ཡང་མི་དམིགས་ཕྱི་རོལ་དུ་ཡང་མི་དམིགས་སོ། །ཕྱི་ནང་གཉིས་ཀ་མེད་པ་སྟེ་མ་ཡིན་པ་བར་ན་ཡང་མི་དམིགས་སོ། །དུས་གསུམ་གྱི་སྒོ་ ནས་བརྟགས་ན་འདས་པའི་སེམས་ཀྱང་འགགས་ནས་མི་དམིགས། མ་འོངས་པ་ཡང་མ་སྐྱེས་ནས་མི་དམིགས། ད་ལྟར་བྱུང་བ་ཡང་སྐྱེ་འགག་གནས་གསུམ་གྱི་ཆ་སོ་སོར་བརྟགས་པས་མི་དམིགས་སོ། །འགྲོ་འོང་ གི་སྒོ་ནས་བར

【現代漢語翻譯】 正如色等現象是虛假的，心也同樣是虛假的，因為它與虛假之物沒有區別，所以它本身也是虛假的。這是因為心與虛假現象不可分割地存在。第二，用理證來證明這一點：顯現為多種多樣的色等法，如果它們是真的，那怎麼可能呢？因為它們是多種多樣的現象。如果它們不是以多種形式存在，那怎麼可能呢？因為有境的智慧與它們既非一也非異。同樣，心在勝義諦中也不是一或多的自性，因為它與在勝義諦中不存在的色等沒有區別。第三，心在勝義諦中既非一也非多的自性，因此，心只是顯現，而實際上並不存在，所以它只是如幻象般的自性。第四，將此應用於其他法：心如幻象般成立，同樣，內外一切法也都是顯現而無自性，只是如幻象般的自性。智慧如此進行辨析。如果諸法如幻象般通過理證成立，那麼幻象也會變成通過理證成立，因此就變成了承認幻象是真實存在的。如果色等法顯現而無自性，那為什麼不能用理證來證明它們如幻象般呢？顯現而不捨棄，實際上卻不存在，這兩者的結合就是幻象的含義。如果通過理證證明它不是真實的，那為什麼會變成真實存在呢？ 因此，如果有人批評用理證來證明幻象，那隻能說明他沒有理解幻象的含義。第三，揭示通過理證確定的意義，這包括不觀察有法和不觀察法。首先，有三種情況：不觀察心，建立其所知，以及通過教理和理證二者來證明的意義。首先，瑜伽士如前所述，通過觀察實相的智慧來分別觀察心的自性時，心是不可見的。如何觀察呢？如果心在勝義諦中存在，那麼它存在於哪裡呢？當觀察心存在於內還是外時，既不能在內觀察到，也不能在外觀察到。如果不在內外，那麼在兩者之間也觀察不到。如果從三時的角度來觀察，過去的心已經滅盡，所以觀察不到。未來的心尚未產生，所以觀察不到。現在的心，如果分別觀察生、住、滅三個階段，也觀察不到。如果從去來的角度來觀察，也觀察不到。

【English Translation】 Just as forms and other phenomena are false, so too is the mind, for it is no different from that which is false, and is therefore itself false. This is because the mind exists inseparably from false phenomena. Secondly, proving this with reasoning: The various forms and other phenomena that appear, how could they be truly one? Because they are diverse phenomena. How could they not be truly of multiple natures? Because the knowing consciousness is neither one nor different from them. Similarly, the mind is not truly of one or multiple natures in ultimate reality, because it is no different from forms and other things that do not exist in ultimate reality. Thirdly, since the mind is neither one nor of multiple natures in ultimate reality, the mind is merely an appearance, but does not exist in reality, so it is only of the nature of illusion. Fourthly, applying this to other phenomena: Just as the mind is established as being like an illusion, so too are all phenomena, internal and external, appearing but without inherent existence, being only of the nature of illusion. Thus, wisdom discerns. If phenomena are proven to be like illusions through reasoning, then illusion would also become proven through reasoning, and thus it would become an admission that illusion is truly existent. If forms and other phenomena are established as appearing but without inherent existence, then why cannot they be proven to be like illusions through reasoning? The combination of appearing without being abandoned and not existing in reality is the meaning of illusion. If it is proven through reasoning that it is not true, then why would it become truly existent? Therefore, criticizing the proof of illusion through reasoning is merely a failure to understand the meaning of illusion. Thirdly, revealing the meaning ascertained through reasoning, which includes not observing the subject and not observing the object. Firstly, there are three situations: not observing the mind, establishing its knowable, and the meaning proven by both scripture and reasoning. Firstly, the yogi, as previously stated, when separately examining the nature of the mind with the wisdom that investigates reality, the mind is unobservable. How does one examine? If the mind exists in ultimate reality, then where does it exist? When examining whether the mind exists internally or externally, it cannot be observed internally, nor can it be observed externally. If it is not internal or external, then it cannot be observed in between. If one examines from the perspective of the three times, the past mind has ceased, so it cannot be observed. The future mind has not yet arisen, so it cannot be observed. The present mind, if one separately examines the three phases of arising, abiding, and ceasing, it cannot be observed. If one examines from the perspective of going and coming, it cannot be observed.

ྟགས་ན་སེམས་སྐྱེ་བར་སྣང་བའི་ཚེ་ཡང་བརྟགས་ན་གང་ནས་ཀྱང་མི་འོང་། མཐར་འགག་པའི་ཚེ་ཡང་ཡུལ་གང་དུ་ཡང་མི་འགྲོ། སོགས་པ་དུས་གང་དུ་ཡང་མི་འགྲོའོ། །སེམས་ནི་ངོ་བོ་ལ་བརྟགས་ན་ཆོས་གང་དུ་ཡང་བཟུང་དུ་མེད་པ་གཞན་ལ་བསྟན་དུ་མེད་པ། 1-986 གཟུགས་ཅན་དུ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། གལ་ཏེ་གཞན་དུ་མེད་ཅིང་ཆོས་གང་དུ་ཡང་བཟུང་དུ་མེད་པའི་གཟུགས་ཅན་ཡང་མ་ཡིན་པ་གང་ཡིན་པ་དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཅི་འདྲ་ ཞེ་ན། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལས་ཇི་སྐད་དུ་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། འོད་སྲུངས་སེམས་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕྱི་ནང་གཉིས་སུ་བཙལ་ན་མི་རྙེད་དོ། །གང་སོ་སོར་ བརྟགས་ན་མི་རྙེད་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན་གང་གི་ངོ་བོར་ཡང་མི་དམིགས་སོ། །གང་བརྟགས་ན་ཆོས་གང་གི་ངོ་བོར་ཡང་མི་དམིགས་པ་དེ་འདས་པ་ཡང་མ་ཡིན། མ་འོངས་པ་ཡང་མ་ ཡིན། ད་ལྟར་བྱུང་བ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ལུང་རིགས་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་དོན་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་སེམས་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སོ་སོར་ བརྟགས་ན་སེམས་ཀྱི་དང་པོ་སྟེ་ཐོག་མ་ཡང་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་། ཐ་མ་ཡང་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་། བར་ཡང་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་སྟེ། ཁྱད་གཞིའི་སེམས་ ཀྱི་ངོ་བོ་མི་མཐོང་ན་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་མཐོང་བ་ག་ལ་འགྱུར། ཇི་ལྟར་སེམས་ལ་སྐྱེ་འགག་གི་མཐའ་དང་དབུས་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ལས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་གྲུབ་པ་མེད་པས་མཐའ་དང་དབུས་མེད་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། ། 1-987 རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་དེ་ལྟར་བརྟགས་པས་སེམས་མཐའ་དང་དབུས་མེད་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཕྱི་ནང་གི་ཆོས་གང་དུ་ཡང་མི་དམིགས་སོ། །གལ་ཏེ་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ལ་ རྟོག་པར་བྱེད་པའི་སེམས་དེ་བདེན་པར་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཇི་ལྟར་ཡོད་པའམ་མེད་པ་གང་གིས་ཡོངས་སུ་རྟོག་པར་བྱེད་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་བློ་དེ་ཡང་བརྟག་པར་བྱ་བའི་ སེམས་ལྟར་སྟོང་པར་རྟོགས་སོ། །བརྟག་བྱ་དང་རྟོག་བྱེད་ཀྱི་སེམས་དེ་དག་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱང་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ངོ་། །དེ་ ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་དག་ནི་སེམས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཡུལ་ལ་འཇུག་ཚུལ་གྱིས་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཅན་མ་དམིགས་ པའི་ཚུལ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ཆོས་མ་དམིགས་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་མ་དམིགས་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་བསྟན་པ། དེའི་འཐད་པ་དགོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་གོང་དུ་བསྟན་པ་ དེ་ལྟར་གནས་ཚུལ་ལ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས

【現代漢語翻譯】 如果觀察顯現生起的心，觀察時它從任何地方都不來。最終停止時，它也不會去任何地方。任何時候都不會去。如果觀察心的自性，它是任何法都無法把握、無法向他人展示、非物質性的。 第二：如果不存在於他處，是任何法都無法把握的非物質性，那麼它的自性是什麼樣的呢？就像聖《寶積經》中所說的那樣：『善守護，如果用分別的智慧在內外尋找心，是找不到的。』如果分別觀察找不到，那麼它就不是任何法所具有的自性。如果觀察時不是任何法所具有的自性，那麼它不是過去，不是未來，也不是現在。』經中廣為闡述。 第三，以理證成立的意義是：瑜伽士如前所述，用智慧分別觀察心，心的最初，即開端，也無法真實見到；最終也無法真實見到；中間也無法真實見到。如果無法見到作為基礎的心的自性，又怎麼能見到差別之法呢？就像心沒有生滅的邊和中一樣，所有色等諸法也不是獨立於心而存在的，所以要理解它們也沒有邊和中。 瑜伽士那樣觀察，通達心無邊無中之後，心的自性在內外任何法中都無法確定。如果認為能認知心之自性的心是真實存在的，那麼，以什麼來完全認知心之自性如何存在或不存在的對境之識，也應如所觀察之心一樣，了知為空性。由於能被觀察的心和能觀察的心都了知為空性，所以顯現為色等之自性也無法真實見到。為什麼呢？因為它們是由心所造作的自性之相，僅僅是心隨境而轉變而已。已經展示了法性不成立之理。 第二，法不成立之理有二：廣說諸法不成立之理，以及確立其合理性。首先，瑜伽士如前所述，以辨別實相的智慧……

【English Translation】 If you examine the mind that appears to arise, when examined, it does not come from anywhere. When it finally ceases, it does not go to any place. It does not go at any time. If you examine the nature of the mind, it is not something that can be grasped by any dharma, cannot be shown to others, and is not material. Second: If it does not exist elsewhere and is an immaterial thing that cannot be grasped by any dharma, then what is its nature like? It is as stated in the holy 'Ratnakuta Sutra': 'Well-guarded, if you search for the mind internally and externally with the wisdom of discernment, it cannot be found.' If it cannot be found by separate examination, then it is not the nature possessed by any dharma. If it is not the nature possessed by any dharma when examined, then it is not past, not future, and not present.' It is widely elaborated in the sutra. Third, the meaning established by reason is: The yogi, as stated above, examines the mind separately with wisdom, and the beginning of the mind, that is, the origin, cannot be truly seen; the end cannot be truly seen; the middle cannot be truly seen. If the nature of the mind as the basis cannot be seen, how can the differentiated dharma be seen? Just as the mind has no beginning, end, or middle of arising and ceasing, all dharmas such as form are not independent of the mind, so it should be understood that they have no beginning, end, or middle. When the yogi examines in that way and understands that the mind has no beginning or end, the nature of the mind cannot be determined in any dharma, internal or external. If it is thought that the mind that cognizes the nature of the mind is truly existent, then the consciousness of the object that fully cognizes how the nature of the mind exists or does not exist should also be understood as emptiness, like the mind being examined. Because both the mind to be examined and the mind that examines are understood as emptiness, the nature that appears as form, etc., cannot be truly seen. Why? Because they are the aspects of the nature created by the mind, merely transformations of the mind according to the object. The reason for the non-establishment of dharmata has been shown. Second, there are two reasons for the non-establishment of dharmas: elaborately explaining the reasons for the non-establishment of all dharmas, and establishing its rationality. First, the yogi, as stated above, with the wisdom that discerns the nature of reality...

་གཟུང་འཛིན་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མ་མཐོང་ངོ་། །རྟེན་ཆོས་ཅན་ནམ་ཁྱད་གཞི་མ་མཐོང་བས་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་གཟུགས་སོགས་རྟག་གོ་ཞེས་པའམ། 1-988 མི་རྟག་གོ་ཞེས་རྟོག་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཡང་རྟེན་ཆོས་ཅན་མེད་པས་གཟུགས་སོགས་སྟོང་ངོ་ཞེས་པའམ། མི་སྟོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བར་རྟོག་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་སྒྲིབ་པར་བྱེད་ པ་ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་པ་དང་བཅས་པའམ། ཉོན་མོངས་པའི་ཟག་པ་མེད་པ་ཞེའམ། དུས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བྱུང་བ་ཞེའམ། མ་བྱུང་བ་ཞེའམ། དམིགས་མ་དམིགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཡོད་པ་ཞེའམ་མེད་པ་ཞེས་ རྟོག་པར་མི་བྱེད་དོ། །ཕུང་པོ་ལྔ་ལས་ཇི་ལྟར་གཟུགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་རྟག་མི་རྟག་སོགས་སུ་རྟོག་པར་མི་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཚོར་བ་དང་། མཚན་མར་འཛིན་ པའི་འདུ་ཤེས་དང་། སེམས་ཡུལ་ལ་འདུ་བྱེད་པའི་སེམས་པ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ལྡན་པ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་དང་། ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་སོ་སོར་རིག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་ ལ་ཡང་རྟག་མི་རྟག་དང་། སྟོང་མི་སྟོང་སོགས་སུ་རྟོག་པར་མི་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་དེའི་འཐད་པ་ནི། རྟེན་ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་ན་དེའི་བྱེ་བྲག་གི་ཆོས་རྟག་མི་རྟག་སོགས་ཀྱང་མི་འགྲུབ་ པས་ཁྱད་གཞི་མེད་པའི་ཁྱད་ཆོས་དེ་ལ་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་བློས་རྟོག་པར་ག་ལ་འགྱུར། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཁྱད་པར་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ཡུལ་སོ་སོར་དཔྱོད་ནུས་པའི་ནུས་པ་བསྟན་པ་ནི། 1-989 རྣལ་འབྱོར་པ་དེས་གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱིས་གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་ལྔའི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་ལ་རྣམ་པར་དཔྱད་དེ། གང་གི་ཚེ་རྣལ་འབྱོར་པས་དངོས་པོ་གང་གི་ངོ་བོ་ ཉིད་རིགས་པས་རྣམ་པར་དཔྱད་པས་མ་རྙེད་པ་ན་དོན་དམ་པར་མེད་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་དེ་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་ངེས་པར་མི་འཛིན་པ་དེའི་ཚེ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ལ་བདེ་བླག་ཏུ་འཇུག་གོ །གཟུགས་སོགས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཉིད་ཀྱང་ཐེ་ཚོམ་ཆོད་ཅིང་ངེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་སོ། །གསུམ་པ་ལྷག་མཐོང་གི་འཇུག་པ་སྒྲུབ་པ་ལ་གསུམ་ སྟེ། གཞན་གྱི་འདོད་པ་དགག་པ། རང་ཕྱོགས་ཀྱི་ཤེས་བྱེད་འགོད་པ། དེའི་དོན་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཧྭ་ཤང་ན་རེ། ཡང་རིགས་པས་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་རྙེད་པའི་དོན་སྒོམ་པ་ལ་ ལྟོས་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཅི་ཡང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམས་ན་འཁོར་བའི་རྩ་བ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལྡོག་པས་ན་ཅི་ཡང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའི་སྒོམ་པ་ཉིད་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ པའོ་ཞེ་ན། རྣལ་འབྱོར་པ་གང་ཞིག་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་མེད་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་དོན་མི་སྒོམ་གྱི། མན་ངག་གིས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་

【現代漢語翻譯】 未如實照見能取所取的一切諸法自性。由於未見作為所依之有法，因此不會臆想『色』等差別法是常或無常。又因無所依之有法，因此不會臆想『色』等是空或非空。也不會臆想以真實義為障礙的，是有煩惱之漏或無煩惱之漏，是從時間角度產生或未產生，是從所緣或非所緣角度存在或不存在。如同不臆想五蘊中『色』的差別法是常或無常等，同樣，對於感受的『受』、取相的『想』、心專注于境的『行』（以心所為主的相應與不相應行），以及各別了知對境之相的『識』，也不會臆想常無常、空非空等。第二，成立此理的根據是：如果作為所依之有法不成立，那麼它的差別法——常無常等也不成立，因為沒有所依的差別法，怎麼能用分別的智慧去臆想呢？已經顯示了各別分別的差別。第二，顯示能夠各別觀察對境的能力：瑜伽士如前所說，以智慧分析『色』等五蘊的自性和差別，當瑜伽士以理智分析任何事物的自性而不可得時，便會領悟到勝義中無有，從而不再執著自性和差別，此時便能輕易進入無分別三摩地。並且以斷除疑惑和確定的方式了悟到一切『色』等諸法自性皆空。第三，爲了成就勝觀的入門，分為三點：破斥他宗觀點、建立自宗的論據、詳細解釋其含義。第一點：華嚴宗說：『不需要以理智各別分析后所獲得的意義進行修習，如果以什麼都不作意的方式修習，就能使輪迴的根本——分別念止息，因此什麼都不作意的修習才是最殊勝的。』對此，如果瑜伽士以智慧各別分析諸法自性存在與否后，不修習以智慧所了悟的意義，而是以口訣完全捨棄作意

【English Translation】 The nature of all apprehended and apprehending dharmas is not truly seen. Because the dependent dharma or the qualified basis is not seen, one does not conceive that the differentiating dharma, such as form, is permanent or impermanent. Also, because there is no dependent dharma, one does not conceive that form, etc., is empty or not empty. One does not conceive whether what obscures the true meaning is with defilements and outflows or without defilements and outflows, whether it arises from time or does not arise, whether it exists or does not exist from the perspective of object or non-object. Just as one does not conceive of the differentiating dharma of form as permanent or impermanent, etc., among the five aggregates, similarly, one does not conceive of feeling as experience, perception as grasping at characteristics, volition as mental activity directed towards objects (primarily mental factors that are associated and non-associated), and consciousness as the distinct awareness of the aspects of objects, as permanent or impermanent, empty or not empty, etc. Second, the reason for this is: if the dependent dharma is not established, then its specific characteristics, such as permanent or impermanent, are also not established. Because there are no differentiating characteristics without a basis, how can one conceive of them with discriminating wisdom? The distinction of individual discrimination has already been shown. Second, showing the ability to individually examine objects: The yogi, as shown above, analyzes the nature and differences of the five aggregates, such as form, with wisdom. When the yogi cannot find the nature of any object through rational analysis, he understands that it does not exist in the ultimate sense, and thus does not grasp at nature and differences. At that time, he can easily enter into non-conceptual samadhi. He also realizes with certainty, having dispelled doubt, that the nature of all dharmas, such as form, is empty. Third, to establish the entry into higher vision, there are three points: refuting the views of others, establishing one's own arguments, and explaining its meaning in detail. First: The Hwashang says: 'It is not necessary to meditate on the meaning obtained after analyzing separately with reason. If one meditates in a way that does not focus on anything, the root of samsara, which is conceptualization, will cease. Therefore, meditating without focusing on anything is the most excellent.' To this, if a yogi analyzes the nature of things with wisdom, whether they exist or not, and does not meditate on the meaning understood by wisdom, but completely abandons focusing on the mind with instructions

ཙམ་ཞིག་སྒོམ་པར་བྱེད་པར་འདོད་པ་དེ་ལྟར་ན། 1-990 རྣལ་འབྱོར་པའི་རྒྱུད་ལ་བདེན་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནམ་ཡང་མི་ལྡོག་ཅིང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ཚུལ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་རྟོགས་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། བདེན་འཛིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པའི་ ཤེས་རབ་གྱི་སྣང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །གང་ཞེ་ན། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཁོ་ནས་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བར་རོ། །བཀའ་སྩལ་པའི་ཚུལ་འདི་ ལྟར། དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ལ་ཡང་དག་པར་སོ་སོར་རྟོག་པ་ཉིད་ལས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེ་བྱུང་ན། ཙུབ་ཤིང་བཙུབས་པ་ལས་བྱུང་བའི་མེས་བུད་ ཤིང་སྲེག་པར་བྱེད་པ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བུད་ཤིང་སྲེག་གོ་ཞེས་པའོ། །སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་དགོས་པ་འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏེ། དེ་ལྟར་སྐྱོན་ལ་མཁས་པ་དེ་ཞེས་པ་ནས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པའི་བར་རོ། །དེའི་དོན་ནི། དེ་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བདེན་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྐྱོན་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་བྱེད་ པའི་ཚུལ་ལ་མཁས་པ་དེ་བདེན་འཛིན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་འདྲིས་པར་བྱས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྒོམ་པ་ལ་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱེད་དོ། ། 1-991 རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་སྟོང་པ་ཉིད་སྒོམ་པ་ཤིན་ཏུ་ཡུན་རིང་ཞིང་གྲངས་མང་བས་ཆགས་སྡང་སོགས་ཉོན་མོངས་སྐྱེ་བའི་གནས་གང་དང་གང་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སེམས་འཕྲོ་ཞིང་། ཡུལ་སྡུག་པ་ལ་ སེམས་མངོན་པར་དགའ་བའི་གནས་དེ་དང་དེ་དག་གི་ཡུལ་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡོངས་སུ་བཙལ་ན་སྟོང་པར་རྟོགས་སོ། །ཡུལ་ཅན་ཆགས་སྡང་གི་སེམས་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་སོ་སོར་ རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བརྟགས་ན་སྟོང་པར་རྟོགས་སོ། །སེམས་གང་གིས་སོ་སོར་རྟོག་པར་བྱེད་པའི་བློ་དེ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་ཕྱི་ནང་ཀུན་ཏུ་བཙལ་ན་སྟོང་པར་རྟོགས་ཏེ། ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ གྱི་སེམས་དང་དེ་ལ་རྟོག་བྱེད་ཀྱི་བློ་དེ་དག་ཚུལ་དེ་ལྟར་དུ་རྟོག་པས་མཚན་མ་མེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་ལ་འཇུག་གོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཡུལ་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་། ཡུལ་ཅན་ལ་སོ་ སོར་རྟོག་པ་དང་། སོ་སོར་རྟོག་བྱེད་ཀྱི་བློ་ལ་རྟོག་པའི་རིམ་པ་གསུམ་བསྟན་པ་འདིས་ནི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ས་གསུམ་གསལ་བར་བྱས་སོ། །གསུམ་པ་དེའི་དོན་བཤད་པ་ནི། མདོ་འདིས་ནི་ཤིན་ ཏུ་གསལ་བར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འགྲེལ་ལོ། །བསྟན་པའི་དོན་དེ་གང་ཞེ་ན། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡུལ་ལ་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་སྔོན་དུ་གཏོང་བ་ཉིད་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-992 དེ་དངོས་ས

【現代漢語翻譯】 如果想要稍微禪修，那麼： 1-990 瑜伽士的相續中，執著真實的分別念永遠不會消失，也不會證悟諸法的實相無自性。因為沒有斷除實執戲論的智慧顯現。第二種是，薄伽梵（梵文：Bhagavan，含義：世尊）開示說：『以個別觀察的智慧才能遣除障礙。』開示的方式是這樣：對於事物的實相進行如實的個別觀察，從中生起如實知曉的智慧之火，就像摩擦木頭產生的火燃燒木柴一樣，它會燒燬分別唸的木柴。』爲了遣除障礙，需要個別觀察的智慧，聖者《寶云經》中也開示說：『像那樣精通過患之人』直到『生起』之間。其含義是：像那樣以智慧精通作為所有實執分別念過患之根本的方式，爲了使之遠離實執分別唸的戲論，通過反覆串習證悟空性的智慧的方式來進行瑜伽修行。 1-991 那位瑜伽士，由於長時間且多次地修習空性，無論在何處生起貪嗔等煩惱，分別唸的心識散亂，以及對於可愛的對境心生歡喜之處，如果以智慧去徹底尋覓那些對境的自性，就會證悟到空性。無論是產生貪嗔之心的有境，如果以個別觀察的智慧去觀察，也會證悟到空性。無論是用什麼心識來進行個別觀察的智慧，如果從內外去尋覓其自性，也會證悟到空性。像那樣，通過證悟對境和有境的心識，以及對它們的觀察之心，就能進入無相瑜伽。』經中這樣說到。這裡所說的對境的個別觀察、有境的個別觀察、以及個別觀察之心的觀察這三種次第，清楚地闡明了瑜伽的三種次第。第三，解釋其含義：經中非常清楚地闡明了這一點。』這樣解釋道。所闡明的含義是什麼呢？就是說，以個別觀察的智慧先對對境進行徹底的觀察，這被認為是進入無戲論三摩地（梵文：Samādhi，含義：等持）的因。 1-992 這是真實的。

【English Translation】 If one wishes to meditate even a little: 1-990 In the continuum of a yogi, the conceptual thought of clinging to truth will never revert, nor will one realize the nature of phenomena as devoid of essence. This is because there is no appearance of wisdom that severs the imputation of clinging to truth. The second is: The Bhagavan (Sanskrit: Bhagavan, meaning: The Blessed One) said: 'Only through discriminating wisdom can obscurations be removed.' The manner of the teaching is as follows: 'From the accurate discrimination of the nature of things, when the fire of wisdom that knows accurately as it is arises, just as the fire arising from rubbing wood burns firewood, so it burns the firewood of conceptual thought.' The need for discriminating wisdom to remove obscurations is also taught in the Noble Cloud of Jewels Sutra: 'Thus, one who is skilled in faults' up to 'arises.' Its meaning is: 'Thus, one who is skilled in the manner of wisdom acting as the root of all faults of conceptual thought clinging to truth, in order to be free from the elaboration of conceptual thought clinging to truth, engages in yoga by repeatedly familiarizing oneself with the wisdom that realizes emptiness.' 1-991 That yogi, having meditated on emptiness for a very long time and many times, wherever afflictions such as attachment and aversion arise, wherever the mind of conceptual thought wanders, and wherever the mind is delighted in an attractive object, if one thoroughly searches for the nature of those objects with wisdom, one will realize emptiness. Whatever is the object-possessing mind of attachment and aversion, if one examines it with discriminating wisdom, one will realize emptiness. Whatever mind discriminates, if one searches for its essence inside and out, one will realize emptiness. Thus, by realizing the object, the object-possessing mind, and the mind that discriminates them in that way, one enters into signless yoga.' Thus it is said. The three stages of discriminating the object, discriminating the object-possessor, and discriminating the mind that discriminates, clearly elucidate the three stages of yoga. Third, explaining its meaning: 'This sutra explains it very clearly.' Thus it is explained. What is the meaning that is explained? It is that the prior thorough examination of the object with discriminating wisdom is taught as the cause for entering into signless samadhi (Sanskrit: Samādhi, meaning: concentration). 1-992 That is real.

ུ་བསྟན་པས་ཤུགས་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཡོངས་སུ་སྤོང་བ་ཙམ་དང་། སྔར་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཉིད་མི་དཔྱོད་པར་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་ པ་ཙམ་གྱི་སྒོམ་པ་དེས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་འཇུག་པ་ཉིད་དུ་མི་སྲིད་པར་གསལ་བར་བྱས་སོ། །གསུམ་པ་འཇུག་པའི་བསྔགས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་། ལུང་ དང་སྦྱར་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་དེ་གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡུལ་གཟུགས་དང་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་ཐོས་བསམ་གྱི་ཤེས་རབ་ ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བརྟགས་ནས་གནས་ཚུལ་གྱི་དོན་རྟོགས་པ་ལ་བསམ་གཏན་དུ་བྱེད་ཀྱི། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་གནས་ནས་བསམ་གཏན་དུ་མི་ བྱེད་དོ། །འདིས་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གནས་ཚུལ་སྒོམ་གྱི། སྣང་ཚུལ་མི་སྒོམ་མོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །འཇིག་རྟེན་འདི་དང་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གྱི་བར་གྱི་ཆོས་འགའ་ཞིག་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་ཚུལ་ གྱིས་གནས་ནས་བསམ་གཏན་མི་བྱེད་དོ། །གང་ལ་གནས་པར་བྱ་བའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་དེ་དག་རིགས་པས་བརྟགས་ན་གང་ཡང་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྟགས་ན་ཆོས་གང་ཡང་མི་དམིགས་པ་དེ་བས་ན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པ་ནི་མི་གནས་པའི་བསམ་གཏན་པ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-993 སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དངོས་པོ་ཉི་ཚེ་བ་ཙམ་མ་ཡིན་གྱི། དངོས་པོ་མཐའ་དག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་དོན་དམ་པར་དཔྱོད་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་གནས་ཚུལ་སྟོང་ པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པས་ཤེས་རབ་མཆོག་གི་བསམ་གཏན་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་ན་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་བློས་ཆོས་གང་ཡང་མི་དམིགས་ པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ལ་བསམ་གཏན་བྱེད་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལུང་དང་སྦྱར་བ་ནི། འཕགས་པ་ནམ་མཁའ་མཛོད་དང་། འཕགས་པ་གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེས་ཞུས་པ་ལ་སོགས་པའི་མདོ་ལས་ བསྟན་པ་བཞིན་ནོ། །དམིགས་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཁྱད་པར་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། གསུམ་པ་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པའི་ཚུལ་ལ་ལྔ་སྟེ། ཐོག་མར་བསྒྲིམས་ཏེ་འཇུག་པ་དང་། བར་ཆད་ཅིང་འཇུག་པ་དང་། བར་མ་ཆད་ པར་འཇུག་པ་དང་། ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ་དང་། རྩོལ་མེད་དུ་འཇོག་པའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། དང་པོར་སེམས་གཏོད་པ་དང་། དམིགས་པ་མི་འཆོར་བ་འཛིན་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་གང་ཟག་ལ་བདག་མེད་པ་དང་ཆོས་ལ་བདག་མེད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཐོས་བསམ་གྱིས་རྟོགས་པ་ལ་ཞུགས་པ་དེ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ལས་མ་གཏོགས་པ་ཡོངས་སུ་བརྟག་པར་བྱ་བ་དང་། 1-994 བལྟ་བར་བྱ་བ་གཞན་མེད་དེ། སྤྱོད་འཇུག་ལས། གང་ཚེ་དངོས་དང་དངོས་མེད

【現代漢語翻譯】 通過教導，僅僅是完全放棄了專注於事物本性的想法，並且先前通過聞思的智慧，不考察事物的自性，僅僅是不專注於此的禪修，這清楚地表明瞭不可能進入無分別的智慧。第三，進入的讚頌分為兩部分：表達讚頌和結合經文。 第一部分是：瑜伽士如前所述，通過分別的智慧，對境，如色和感覺等的自性，通過聞思的智慧，如實地進行考察，從而領悟實相的意義，並將其作為禪定；而不是以執著於色等相的方式安住並進行禪定。這表明了是修習諸法的實相，而不是修習顯現。不以執著於此世和彼世之間的某些法的方式安住並進行禪定。因為如果用理智考察應該安住的色等法，則什麼也找不到。因為考察后什麼法也找不到，因此安住于領悟空性的三摩地，被稱為不住的禪定者。 不僅是通過分別的智慧來考察微不足道的事物，而且是通過智慧來分別考察一切事物的自性，從而通過智慧來領悟空性的意義，安住於三摩地，也被稱為殊勝智慧的禪定者。因為通過領悟空性的智慧，對任何法都不執著，從而進行禪定。 第二部分是結合經文：如《聖虛空藏經》和《聖寶髻經》等經中所述。進入所緣的差別已經闡述完畢。第三，修習勝觀的方式有五種：首先是努力進入，然後是間斷地進入，不間斷地進入，自然成就地進入，以及無勤地安住的必要性。第一種又分為兩種：首先是專注，然後是保持不失去所緣。第一種是：如此，已經通過聞思通達了人無我和法無我的實相，除了人無我和法無我之外，沒有其他需要考察和觀察的了。如《入行論》云：『何時有事與非事』

【English Translation】 By teaching, it merely completely abandons the idea of focusing on the very nature of things, and previously, through the wisdom of hearing and thinking, without examining the self-nature of things, merely not focusing on this kind of meditation, it clearly shows that it is impossible to enter into non-conceptual wisdom. Third, the praise of entering is divided into two parts: expressing praise and combining with scripture. The first part is: The yogi, as mentioned above, through the wisdom of discernment, examines the self-nature of objects, such as form and feeling, etc., through the wisdom of hearing and thinking, accurately as they are, thereby comprehending the meaning of the true state, and takes this as meditation; rather than abiding and meditating by clinging to the characteristics of form, etc. This shows that it is practicing the true state of all phenomena, not practicing appearances. One does not abide and meditate by clinging to certain phenomena between this world and the next. Because if one examines with reason the phenomena such as form, etc., in which one should abide, one cannot find anything. Because after examination, no phenomenon can be found, therefore, abiding in the samadhi that realizes emptiness is called a non-abiding meditator. It is not only examining trivial things through the wisdom of discernment, but also examining the self-nature of all things through the wisdom that truly examines, thereby comprehending the meaning of emptiness through wisdom, and abiding in samadhi, which is also called a meditator of supreme wisdom. Because through the wisdom that realizes emptiness, one does not cling to any phenomenon, thereby meditating. The second part is combining with scripture: as described in sutras such as the 'Arya Akashagarbha Sutra' and the 'Arya Ratnakuta Sutra'. The difference in entering the object of focus has been explained. Third, there are five ways to practice vipassana: first, entering with effort; then, entering intermittently; entering continuously; entering spontaneously; and the necessity of abiding effortlessly. The first is further divided into two: first, focusing the mind; then, maintaining the object of focus without losing it. The first is: Thus, having realized the selflessness of persons and the selflessness of phenomena through hearing and thinking, there is nothing else to be examined and observed other than the selflessness of persons and the selflessness of phenomena. As the 'Bodhicharyavatara' says: 'When there is something and nothing'

་པ། །བློ་ཡི་མདུན་ན་མི་གནས་པ། །དེ་ཚེ་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པས། །དམིགས་པ་མེད་པར་རབ་ཏུ་ཞི། །ཞེས་གསུངས་ པ་ལྟར་རོ། །གལ་ཏེ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་བདེན་པས་སྟོང་པ་གང་གི་ནང་དུ་འདུ་ཞེ་ན། ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་ནང་དུ་འདུས་སོ། །ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རོ་གཅིག་པར་རྟོགས་པས་ ཆོས་ཅན་གཟུགས་སོགས་ལ་རྟོག་པ་དང་དཔྱོད་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་བརྗོད་པ་མེད་པར་རྟོགས་པའི་བློའི་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་འབད་པ་ མེད་པ་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པ་འབད་པའི་རྩོལ་བ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་རྣམ་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་སྒོམ་ཞིང་འདུག་པར་བྱའོ། །དམིགས་པ་མི་ འཆོར་བར་འཛིན་པ་ནི། རྣམ་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་སྒོམ་པ་དེར་གནས་ནས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་གང་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་དེ་ལས་གཞན་དུ་རྣམ་པར་མི་གཡེང་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་བར་ཆད་ཅིང་འཇུག་ པ་ལ་དྲུག་སྟེ། དམིགས་པ་ཤོར་ན་སླར་ཡང་གཏོད་པ་དང་། གནས་པ་བརྟན་པར་བྱེད་པ་དང་། བརྟན་པ་མཐུ་བསྐྱེད་པ་དང་། གཡེང་བ་བཟློག་པ་དང་། བྱིང་བ་བཟློག་པ་དང་། རྒོད་པ་སེལ་བའི་ཐབས་སོ། ། 1-995 དང་པོ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་གང་གི་ཚེ་ལྷག་མཐོང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པའི་བར་སྐབས་སུ་རྐྱེན་འགའ་ཞིག་ལས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་སྐྱེས་པས་སེམས་ཕྱི་རོལ་དུ་རྣམ་པར་གཡེང་བ་དེའི་ ཚེ་དྲན་ཤེས་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་གཡེངས་པ་ཚོར་བར་བྱས་ལ། དེ་ཞི་བའི་ཐབས་སུ་མྱུར་དུ་མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པ་བསྒོམས་པས་འདོད་ཆགས་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ཞི་བར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ནི། མྱུར་དུ་སྔར་གྱི་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ལ་སེམས་ཕྱིར་ཞིང་འཇུག་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། གང་གི་ཚེ་དམིགས་པ་དེ་ལ་ཡུན་རིང་དུ་བཞག་པས་སེམས་སྐྱོ་བས་ཡུལ་ལ་མངོན་པར་ མི་དགའ་བར་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡོན་ཏན་སྤྱན་དང་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐོབ་པ་མཐོང་བ་སྟེ་ཤེས་པར་བྱས་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་སྒོམ་པ་ལ་མངོན་པར་ དགའ་བ་སྒོམ་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་ཤོར་ནས་སེམས་གཞན་དུ་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཉེས་པར་མཐོང་བར་བྱས་ནས་ཀྱང་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་ ལ་མི་དགའ་བར་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱའོ། །ལྔ་པ་ནི། ཅི་སྟེ་རྣལ་འབྱོར་པ་རྨུགས་པ་དང་། གཉིད་ཀྱིས་ནོན་ཏེ་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ཤིན་ཏུ་མི་གསལ་བས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་འཛིན་མི་ནུས་པར་སེམས་བྱིང་བའམ་བྱིང་དུ་དོགས་པར་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གྱི་བྱ་ར་བས་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་གོང་མ་ཞི་གནས་ཀྱི་སྐབས་སུ་གཟུགས་སྐུ་ལ་དམིགས་པར་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་མཆོག་ཏུ་དགའ་བའི་དངོས་པོ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་མྱུར་དུ་བྱ

【現代漢語翻譯】 正如所說：『當智慧不在面前時，別無他法，無所緣而寂靜。』 如果空性也是真實的，那麼空性包含在什麼之中呢？它包含在法無我之中。 由於了悟一切皆為空性一味，因此對於有法（如色等）的分別和思辨都將止息。並且，由於了悟到思辨所引發的言說皆無意義，因此心意將融為一體，毫不費力地、自然而然地進入，無需刻意造作，從而清晰地觀修實相的意義。 爲了不失去專注，應當安住于清晰的觀修之中，不讓心識從所緣境上散亂。 第二，止息散亂的方法有六種：失去專注後重新專注，穩固專注，增強專注的力量，防止散亂，防止昏沉，以及消除掉舉。 第一種方法是：當瑜伽士在修習毗缽舍那（觀）的等持時，由於某些因緣生起貪慾等煩惱，導致心識向外散亂。此時，應當通過正念和正知覺察到散亂，併爲了平息散亂，迅速修習不凈觀等，從而平息貪慾之心。 第二種方法是：迅速將心識收攝回來，重新專注於之前的所緣境。 第三種方法是：當長時間專注于所緣境，導致心生厭倦，對所緣境失去興趣時，應當憶念等持的功德，如獲得天眼和神通等，從而對修習等持生起歡喜心。 第四種方法是：如果等持的所緣境丟失，心識向其他地方散亂，應當認識到這是等持的過患，從而對修習等持失去興趣，並平息這種狀態。 第五種方法是：如果瑜伽士感到昏沉或被睡眠壓制，心識變得非常不清晰，無法專注于等持的所緣境，或者懷疑自己是否陷入昏沉，此時應當通過正念和正知的覺察來發現。正如在寂止的修習中，所展示的專注于佛像的方法一樣，應當憶念令人極度歡喜的事物，如如來佛的身像等，從而迅速地...

【English Translation】 As it is said: 'When wisdom is not present, there is no other way, it is pacified without an object.' If emptiness is also true, then what does emptiness include? It is included in the selflessness of phenomena. Because of realizing that all are of one taste in emptiness, the mind is free from conceptualization and speculation on phenomena such as form. And, because of realizing that speech arising from speculation is meaningless, the mind becomes one, effortlessly and naturally entering without deliberate effort, thereby clearly meditating on the meaning of reality. In order not to lose focus, one should remain in clear contemplation, not allowing the mind to be distracted from the object of focus. Second, there are six ways to stop distractions: re-establishing focus after losing it, stabilizing focus, increasing the power of focus, preventing distraction, preventing dullness, and eliminating excitement. The first method is: When a yogi is meditating on the samadhi of vipassanā (insight), if attachment and other afflictions arise due to some causes, causing the mind to wander outward, then one should be aware of the distraction through mindfulness and awareness. And, in order to pacify the distraction, one should quickly meditate on the unattractive and so on, thereby pacifying the mind of attachment. The second method is: quickly bring the mind back and focus on the previous object of focus. The third method is: When the mind becomes weary from focusing on the object for a long time, and one sees that one is not pleased with the object, then one should remember the qualities of samadhi, such as obtaining the divine eye and supernormal powers, and cultivate joy in meditating on that samadhi. The fourth method is: If the object of samadhi is lost and the mind wanders elsewhere, one should see this as a fault of samadhi, thereby losing interest in meditating on samadhi and pacifying this state. The fifth method is: If the yogi is overwhelmed by dullness or sleep, and the flow of the mind becomes very unclear, unable to focus on the object of samadhi, or suspects that one is falling into dullness, then one should discover this through the vigilance of mindfulness and awareness. Just as in the practice of tranquility, the method of focusing on the image of the Buddha was shown, one should remember extremely pleasing things, such as the image of the Tathagata Buddha, and quickly...

ིང་བ་ཞི་བར་བྱས་ལ་སྔར་གྱི་དམིགས་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ཤིན་ཏུ་དམ་པོར་བཟུང་བར་བྱའོ། ། 1-996 དྲུག་པ་རྒོད་པ་སེལ་བ་ནི། ཅི་སྟེ་ལྷག་མཐོང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་གང་གི་ཚེ་རྣམ་རྟོག་གི་རྐུན་མ་སེམས་ལ་ཞུགས་ནས་སྔོན་མི་རྒོད་པ་དང་། རྩེས་པ་བློས་རྗེས་སུ་དྲན་ པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པའི་བར་སྐབས་སུ་སེམས་འཆོར་བའམ་རྒོད་དུ་དོགས་པར་ཤེས་བཞིན་གྱི་བྱ་ར་བས་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་གོང་མ་ཞི་གནས་ཀྱི་སྐབས་སུ་བསྟན་པ་བཞིན་དུ་མི་རྟག་པ་ དང་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ་ཡིད་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་དངོས་པོ་ཡིད་ལ་བྱས་ལ། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་བློ་བསྒྲིམས་ཏེ་གཡེང་བ་ཞི་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་བར་མ་ཆད་པར་འཇུག་པ་ནི། གཡེང་ བ་ཞི་བའི་རྗེས་ཐོག་དེ་ནས་སླར་ཡང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སེམས་རྩོལ་བ་ཆེན་པོ་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་པར་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པར་གྲུབ་པ་ ལ་འབད་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པ་ནི། ཅི་སྟེ་རྣལ་འབྱོར་སྒོམ་པ་གང་གི་ཚེ་ཤེས་བཞིན་གྱིས་བྱིང་རྒོད་ཡང་དང་ཡང་དུ་བསལ་བ་ན་བྱིང་རྒོད་དང་བྲལ་བར་གྱུར་ ནས་ལྷག་མཐོང་གི་ཤེས་རབ་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བར་མཉམ་པར་ཞུགས་ཏེ་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་སེམས་རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་པ་དེའི་ཚེ་བྱིང་རྒོད་སེལ་བའི་རྩོལ་བ་གློད་དེ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱའོ། ། 1-997 ལྔ་པ་རྩོལ་མེད་དུ་འཇོག་པའི་དགོས་པ་ནི། གལ་ཏེ་སེམས་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བར་དམིགས་པ་ལ་སེམས་མཉམ་པར་ཞུགས་པ་ལ་བྱིང་རྒོད་སེལ་བའི་རྩོལ་བ་བྱས་ན་དེའི་ཚེ་ དེས་རི་དྭགས་དཀྲོག་པ་ལྟར་དེས་སེམས་དཀྲོགས་ནས་རྣམ་པར་གཡེང་བར་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་རྩོལ་བ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྐྱོན་ཁོ་ན་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པས་སེམས་བྱིང་ བར་གྱུར་པ་ལ་ནི་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་བྱིང་རྒོད་སེལ་བའི་རྩོལ་བ་མ་བྱས་ན་དེའི་ཚེ་སེམས་ཤིན་ཏུ་བྱིང་བས་ལྷག་མཐོང་གི་དམིགས་རྣམ་གསལ་བ་མེད། སེམས་ཅིར་ཡང་མི་མཐོང་ བ་དང་དམུས་ལོང་བཞིན་དུ་འགྱུར་རོ། །སེམས་བྱིང་ན་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་བས་ན་སེམས་བྱིང་བར་གྱུར་ན་སེལ་བའི་གཉེན་པོ་བཙལ་བར་བྱའོ། །འོ་ན་གོང་དུ་བྱིང་རྒོད་སེལ་བའི་གཉེན་ པོ་ལ་རྩོལ་བ་བྱས་ནས་སེམས་གཡེང་བར་འགྱུར་བས་སྐྱོན་དུ་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བྱིང་རྒོད་ཀྱི་ཕྱོགས་སུ་མ་ལྷུང་བར་སེམས་ཆ་མཉམ་པར་གྱུར་ན་གཉེན་པོ་བཙལ་བར་མི་བྱའོ་ ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །ལྷག་མཐོང་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༈ ཟུང་དང་འབྲེལ་བའི་ལམ་སྒྲུབ་ཚུལ་དང་། དོན་བསྡུ་བ། བཞི་པ་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ལམ་སྒོམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། མི་མཉམ་པའི་ཉེས་པ་དང་། མཉམ་པར

【現代漢語翻譯】 平息散亂后，應極其牢固地抓住先前的目標，即真如之義。 1-996 第六，遣除掉舉：如果修習勝觀之定時，念頭的盜賊侵入內心，先前沒有掉舉，通過回憶嬉戲之事，在修習定時期間，如果知曉以正知之警覺發現內心散亂或有掉舉之虞，那麼就如先前寂止時所說的那樣，應憶念無常和輪迴之痛苦等令人厭離之事物，以精進之力收攝心念，平息散亂。第三，無間斷地進入：在平息散亂之後，再次對諸法之真如空性，以極大的精勤，不作意地，自然而然地進入，努力使之成就。第四，任運成就地進入：如果瑜伽士在修習時，以正知反覆遣除沉掉，從而遠離沉掉，勝觀之智慧不落入沉掉之邊，平等地進入，心念自然而然地安住于諸法之真如，此時應放鬆遣除沉掉的努力，保持舍。 1-997 第五，無作意安住之必要：如果心念不落入沉掉之邊，平等地安住于目標，此時若作意遣除沉掉，則如驚擾野獸一般，擾亂心念，導致散亂。那麼，作意僅僅是定之過患嗎？如果修習定時，心念沉沒，若不以正念和正知作意遣除沉掉，那麼心念會極度沉沒，勝觀之目標不會清晰顯現。心念會變得什麼也看不見，如同盲人一般。心念沉沒是過患，因此心念沉沒時，應尋求遣除沉沒之對治。那麼，先前不是說過，作意于遣除沉掉之對治，會導致心念散亂，是過患嗎？如果心念不落入沉掉之邊，處於平等狀態，則不應尋求對治，此乃其意。勝觀之修習方法已講述完畢。 第四，雙運道的修習方法，以及要義總結： 第四，修習雙運道有四點：不平等的過患，以及平等的狀態。

【English Translation】 Having calmed the wandering, one should hold very firmly to the previous object, which is the meaning of suchness. 1-996 Sixth, eliminating excitement: If, when meditating on the samadhi of vipashyana (insight meditation), the thief of conceptual thought enters the mind, and previously there was no excitement, by remembering playful things, during the interval of meditating on samadhi, if one knows that the mind is wandering or there is a danger of excitement, then, as taught in the previous stage of shamatha (calm abiding), one should bring to mind things that cause aversion, such as impermanence and the suffering of samsara (cyclic existence), and with diligence, restrain the mind and calm the wandering. Third, entering without interruption: After calming the wandering, again, with great effort, without consciously doing so, one should strive to establish that the mind naturally enters into the suchness of all dharmas (phenomena), emptiness. Fourth, entering spontaneously: If, when a yogi (practitioner) meditates, he repeatedly eliminates sinking and excitement with mindfulness, and thus becomes free from sinking and excitement, and the wisdom of vipashyana does not fall to the side of sinking and excitement, but enters equally, and the mind naturally abides equally in the suchness of all dharmas, then he should relax the effort of eliminating sinking and excitement and remain in equanimity. 1-997 Fifth, the need to abide without effort: If the mind does not fall to the side of sinking and excitement, but abides equally on the object, then if one makes an effort to eliminate sinking and excitement, then, like startling a wild animal, it will disturb the mind and cause wandering. So, is effort only a fault of samadhi? If, when meditating on samadhi, the mind becomes sunk, if one does not make an effort to eliminate sinking and excitement with mindfulness and awareness, then the mind will become very sunk, and the object of vipashyana will not appear clearly. The mind will become unable to see anything, like a blind person. Since sinking of the mind is a fault, one should seek the antidote to eliminate sinking when the mind becomes sunk. So, wasn't it said earlier that making an effort to eliminate sinking and excitement would cause the mind to wander, which is a fault? If the mind does not fall to the side of sinking and excitement, but is in an equal state, then one should not seek an antidote, this is the meaning. The method of cultivating vipashyana has been taught. Fourth, the method of cultivating the yuganaddha (union) path, and the summary of the meaning: Fourth, there are four points to cultivating the yuganaddha path: the fault of inequality, and the state of equality.

་སྒོམ་པ་དང་། ངལ་བ་སེལ་བའི་ཐབས་དང་། 1-998 སྐབས་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པ་གང་གི་ཚེ་ལྷག་མཐོང་བསྒོམས་པས་ཤེས་རབ་ཤིན་ཏུ་ཤས་ཆེ་བར་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་དབང་དུ་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ཞི་གནས་ཤས་ཆུང་བར་གྱུར་པས་རླུང་ གཡོ་བའི་དབུས་ལ་མར་མེ་བཞག་པ་བཞིན་དུ་སེམས་ཤིན་ཏུ་གཡོ་བར་འགྱུར་ཏེ། རིག་པ་དབྱིངས་ཀྱི་ཐོག་ཏུ་མི་འཆགས་སོ། །མི་འཆགས་པ་དེའི་ཕྱིར་བློས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཤིན་ ཏུ་གསལ་བར་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞི་གནས་ཤས་ཆུང་ན་སྐྱོན་ཡོད་པ་དེ་བས་ན་དེའི་ཚེ་ཞི་གནས་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་ཞི་གནས་ཤས་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བར་གྱུར་ན་ཡང་ལྷག་མཐོང་ གིས་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་ལ་ཡང་རྣམ་པར་དཔྱོད་དེ། ཤེས་རབ་ཀྱི་རྒྱུ་བ་མི་གསལ་བས་ལྷག་མཐོང་གི་ཤེས་རབ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་མཉམ་པར་སྒོམ་པ་བསྟན་པ་ ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་གང་གི་ཚེ་ཞི་གནས་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་སེམས་གཏད་ཅིང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་རང་བཞིན་མེད་པའམ་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་ནས་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ གཉིས་ཀ་མཉམ་དུ་འཇུག་པ་དེའི་ཚེ་ལུས་དང་སེམས་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་འགལ་རྐྱེན་གྱིས་གནོད་པར་མ་གྱུར་གྱི་བར་དུ་འབད་རྩོལ་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་མེད་པར་རང་གི་ངང་གིས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཚུལ་དུ་གནས་པར་བྱའོ། ། 1-999 གསུམ་པ་ངལ་བ་སེལ་བའི་ཐབས་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡུན་རིང་དུ་བསྒོམས་པས་ལུས་དང་སེམས་ལ་སོགས་པ་ལ་ནུས་པ་ཟད་ནས་ཤིན་ཏུ་སྐྱོ་བས་གནོད་པར་གྱུར་ན། ཏིང་ངེ་འཛིན་དེའི་བར་ སྐབས་སུ་ངལ་བསོ་ཞིང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དག་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་། སྨིག་རྒྱུ་ལྟ་བུ་དང་། རྨི་ལམ་དང་། ཆུ་ཟླ་དང་། མིག་ཡོར་ལྟ་བུར་སྣང་ལ་རང་ བཞིན་མེད་པར་ལྟ་ཞིང་། ཡང་འདི་སྙམ་དུ་བསམ་པར་བྱ་སྟེ། ཁམས་གསུམ་ན་གནས་པའི་སེམས་ཅན་འདི་དག་ནི་ཆོས་ཟབ་མོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་འདི་ལྟ་བུ་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པས་བདེན་ འཛིན་གྱི་འཆིང་བ་ལས་མ་གྲོལ་ཞིང་། བདེན་འཛིན་ལ་བརྟེན་ནས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་བྱུང་སྟེ། འཁོར་བ་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་གྱུར་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན་རྣལ་འབྱོར་པ་བདག་གིས་ཅི་ནས་ ཀྱང་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཆོས་ཉིད་ཟབ་མོ་དེ་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་འགྱུར་བའི་ཐབས་སུ་ཆོས་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་བྱའོ་སྙམ་དུ་བསམ་ཞིང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མངོན་ དུ་བྱའོ། །སྙིང་རྗེ་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མངོན་དུ་བྱས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་ངལ་བསོས་ལ། ཡང་སྔར་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལྷག་མཐོང་ལ་མཉམ་པར་གཞག་པ་དེ་བཞིན་དུ་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་ལྷག་མཐོང་གི་ངོ་ན་སྣང་བ་ཙམ་ཡང་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་

【現代漢語翻譯】 禪修，以及消除疲勞的方法， 1-998 章節總結。第一點是：當瑜伽士在修習勝觀時，如果智慧變得非常強大，以至於受到分別唸的支配，那麼止觀就會變得微弱。就像在搖動的風中放置蠟燭一樣，心會變得非常動搖，以至於覺性無法安住在法界之上。正因為無法安住，所以無法清晰地看到真如的實相。如果止觀微弱，就會有這樣的過失，因此，那時應該修習止觀。 如果止觀變得過於強大，勝觀就無法對法（事物）的微小差別進行辨析，智慧的執行變得不清晰，因此，應該修習勝觀的智慧。 第二點是關於平等禪修的教導：當禪修三摩地時，如果止觀專注于所緣境，並且智慧了知所緣境是無自性或空性，從而止觀二者同時運作，那麼在身體和心沒有受到三摩地違緣損害之前，應該安住在一種自然成就的狀態中，無需刻意造作。 1-999 第三點是消除疲勞的方法：如果長時間禪修三摩地，導致身體和心等能量耗盡，感到非常疲憊，那麼在三摩地的間隙，應該休息，並以後得智觀察外器世界和內情眾生，視其如幻如化，如陽焰，如夢境，如水中月，如眼花，雖然顯現卻無自性。 並且應該這樣想：三界中的這些眾生，因為沒有領悟到空性這樣甚深的佛法，所以沒有從實執的束縛中解脫出來。由於執著于實有，所以產生種種煩惱，在輪迴中不斷地被煩惱所染污。因此，作為瑜伽士的我，無論如何也要讓這些眾生領悟到甚深的法性，爲了這個目的，我應該宣說佛法。這樣想著，生起大悲心和世俗菩提心。 在生起悲心和菩提心之後，就可以休息了。然後，像之前那樣，安住在證悟空性的勝觀中，了知輪迴和涅槃的一切諸法都是無自性的，從而在勝觀的境界中，甚至連顯現的念頭都不存在，這樣的三摩地中安住。

【English Translation】 Meditation and methods for relieving fatigue, 1-998 Chapter summary. The first point is: When a yogi cultivates vipassanā (insight meditation), if wisdom becomes so strong that it is dominated by conceptualization, then śamatha (calm-abiding meditation) becomes weak. Just as a candle is placed in the midst of a shaking wind, the mind becomes very agitated, so that awareness cannot settle on the sphere of reality. Because it does not settle, one cannot clearly see the aspect of suchness with the mind. If śamatha is weak, there is this fault, therefore, at that time, śamatha should be cultivated. If śamatha becomes too strong, vipassanā cannot discriminate even the subtle differences of phenomena, and the flow of wisdom is not clear, therefore, the wisdom of vipassanā should be cultivated. The second point is the teaching on equal meditation: When meditating on samādhi, if śamatha focuses the mind on the object of meditation, and wisdom realizes that the object itself is without inherent existence or emptiness, so that śamatha and vipassanā both operate simultaneously, then until the body and mind are harmed by obstacles to samādhi, one should abide in a state of spontaneous accomplishment, without manifest effort. 1-999 The third point is the method of relieving fatigue: If prolonged meditation on samādhi exhausts the energy of the body and mind, causing great weariness, then in the intervals of samādhi, one should rest and, with subsequent wisdom, observe the outer world and sentient beings as illusory, like mirages, like dreams, like reflections of the moon in water, like optical illusions, appearing but without inherent existence. And one should think: These sentient beings dwelling in the three realms have not understood the profound Dharma of emptiness, so they have not been liberated from the bonds of clinging to reality. Because of clinging to reality, defilements arise, and they are constantly defiled in samsara. Therefore, as a yogi, I must find a way to enable these sentient beings to understand the profound nature of reality, and for this purpose, I should teach the Dharma. Thinking in this way, one should manifest great compassion and conventional bodhicitta (the mind of enlightenment). After manifesting compassion and bodhicitta, one can rest. Then, as before, abiding in the vipassanā that realizes emptiness, one realizes that all phenomena of samsara and nirvana are without inherent existence, so that in the state of vipassanā, even the thought of appearance does not exist, and one abides in such samādhi.

འཛིན་ལ་མཉམ་པར་གཞག་པར་བྱའོ། ། 1-1000 ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡུན་རིང་དུ་བསྒོམས་པས་སེམས་ཡོངས་སུ་སྐྱོ་བར་གྱུར་ན་སྔར་བཤད་པ་དེ་བཞིན་དུ་རྗེས་ཐོབ་དུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་ལྟ་བ་དང་། སྙིང་རྗེ་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མངོན་ དུ་བྱས་ནས་ངལ་བསོ་བར་བྱའོ། །བཞི་པ་སྐབས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། ཞི་གནས་ཀྱིས་དམིགས་པ་ལ་སེམས་གཏད་ཅིང་། ལྷག་མཐོང་གིས་དེ་ཉིད་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ཡ་མ་བྲལ་བར་འཇུག་པ་ནི་ ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བར་འཇུག་པའི་ལམ་སྟེ། ལྷག་མཐོང་གི་སྒོ་ནས་ཡུལ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཞི་གནས་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་ ལ་དམིགས་པའོ། །ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་ལམ་སྒོམ་པ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། གསུམ་པ་དོན་བསྡུ་བ་ནི། གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་རྣལ་འབྱོར་པས་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་སྤེལ་མ་དང་། དེ་ནས་ཟུང་འཇུག་ དུ་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་འདིས་ཆུ་ཚོད་གཅིག་གམ། མེལ་ཚེ་ཡུན་ཕྱེད་དམ། མེལ་ཚེ་ཐུན་གཅིག་གི་ཡུན་གྱི་ཚད་དག་གམ་ཇི་སྲིད་སྐྱོ་བ་དང་དུབ་པར་མ་གྱུར་པ་ཇི་ཙམ་འདོད་ཀྱི་བར་ དུ་སྒོམ་ཞིང་དེ་ལ་འདུག་པར་བྱའོ། །ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་འཇུག་ཏུ་སྒོམ་པ་འདི་ནི་ཞི་གནས་ཀྱིས་དམིགས་པ་མི་འཆོར་བར་འཛིན་ཅིང་ལྷག་མཐོང་གིས་དེའི་གནས་ཚུལ་དོན་དམ་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པས་དོན་དམ་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་བསམ་གཏན་ཏེ། 1-1001 ལང་ཀར་གཤེགས་པའི་མདོ་ལས། གཟུང་མེད་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་གྱི་སའི་རིམ་པ་གསུམ་བཤད་པས་བསྟན་ཏོ། །སྒོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་དངོས་གཞི་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༈ སྒོམ་པའི་རྗེས་ཀྱི་བྱ་བ། གསུམ་པ་སྒོམ་པའི་རྗེས་ཀྱི་བྱ་བ་ལ་ བཞི་སྟེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ཙམ་དུ་ལྟ་བ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་རྟོགས་པ་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ། ཚོགས་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་བྱ་བ། ཚོགས་ཀྱི་བྱེད་པ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། མཉམ་ གཞག་ཏུ་ཟུང་འཇུག་སྒོམ་པའི་རྗེས་དེ་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཐུན་མཚམས་བྱེད་པར་འདོད་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེ་ལས་ལངས་ཏེ། སྐྱིལ་ཀྲུང་མ་བཤིག་པར་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འདི་སྙམ་དུ་འཁོར་འདས་ ཀྱི་ཆོས་འདི་དག་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་ཏེ་དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པས་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་། ཀུན་རྫོབ་སྣང་ཚོད་ཙམ་དུ་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་ངོར་ རྣམ་པར་གནས་པ་ཉིད་དོ། །ཀུན་རྫོབ་སྣང་ཚོད་ཙམ་དུ་ཡང་ཡོད་པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ལས་བསགས་པ་དང་མཐུན་པར་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ལས་དང་འབྲས་བུའི་ འབྲེལ་བ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་གནས་པར་འགྱུར་ཏེ། ལས་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པའི་ཚུལ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏོ། ། 1-

【現代漢語翻譯】 應保持在等持中。 1-1000 此外，如果長時間禪定導致內心完全厭倦，那麼如前所述，應在後得位中觀一切如幻，並生起慈悲心和菩提心來休息。第四，總結本節的要點：以止觀將心專注于所緣境，並以勝觀對它進行辨析，不分離地行持，這就是止觀雙運之道。通過勝觀之門對境進行分別，通過止觀之門專注于不分別的影像。 雙運道的修習已經講完。 第三，總結要點：如上所述，瑜伽士通過交替修習止觀，然後修習雙運的次第，以一個小時，半個梅爾策，或一個梅爾策時段的長度，或者在沒有感到厭倦和疲憊之前，隨心所欲地禪修並安住於此。這種止觀雙運的修習，是止觀不離所緣境，勝觀徹底辨析其真實狀態，因此是徹底辨析真實狀態的禪定。 1-1001 《楞伽經》中，通過宣說無所取證悟的瑜伽士之地的三個次第來闡述。進入禪修的正行已經講完。 ༈ 禪修后的行為 第三，禪修后的行為有四種：觀一切法如幻；緣于未證得實相的慈悲；隨之進行的積資凈障之行；以及闡述積資凈障的行為。第一種是：在等持中修習雙運之後，如果想要結束禪定，那麼從禪定中起身，不解開跏趺坐，立即這樣想：這些輪迴和涅槃的諸法，如果以勝義諦，即以辨析勝義諦的理智來分析，最終是無自性的。然而，在世俗顯現的層面，在後得識的境界面前，它們仍然存在。如果不是在世俗顯現的層面也存在，那麼與業的積累相符的，體驗業的果報的業果關係等一切，又如何能夠存在呢？那就會變成業果關係不存在了。雖然在勝義諦中不存在，但在世俗諦中存在的道理，世尊也曾開示過。 1-

【English Translation】 One should remain in equipoise. 1-1000 Furthermore, if prolonged meditation causes the mind to become completely weary, then, as previously explained, one should view everything as illusory in the post-meditation state, and generate compassion and the mind of enlightenment to rest. Fourth, summarizing the points of this section: Engaging the mind in focusing on the object with calm abiding, and analyzing it with insight, without separation, is the path of uniting calm abiding and insight. Through the gateway of insight, one engages in conceptualization of the object, and through the gateway of calm abiding, one focuses on the image of non-conceptualization. The practice of the united path has been explained. Third, summarizing the points: As explained above, the yogi, through alternating practice of calm abiding and insight, and then practicing the stages of union, should meditate and remain in this for a duration of one hour, half a meltse, or one meltse session, or as long as desired until one becomes weary and fatigued. This practice of uniting calm abiding and insight is the samadhi of thoroughly discriminating reality, because calm abiding holds the object without losing it, and insight thoroughly distinguishes its state of affairs. 1-1001 In the Lankavatara Sutra, it is taught by explaining the three stages of the ground of yogis who realize non-apprehension. The actual practice of entering meditation has been explained. ༈ Activities Following Meditation Third, the activities following meditation are four: viewing all phenomena as mere illusion; compassion focused on the non-realization of suchness; the activity of accumulating merit and purifying obscurations that follows; and explaining the activity of accumulation. The first is: After practicing union in equipoise, if one wishes to end the session of meditation, then rising from that meditation, without undoing the lotus position, one should immediately think: all these phenomena of samsara and nirvana, if analyzed with the ultimate truth, that is, with the intellect that analyzes the ultimate truth, are ultimately without inherent existence. However, on the level of conventional appearance, in the face of subsequent consciousness, they do exist. If they did not exist even on the level of conventional appearance, then how could everything such as the relationship of cause and effect, experiencing the ripening of karma in accordance with the accumulation of karma, exist? It would become that there is no relationship of cause and effect. Although non-existent in the ultimate truth, the way in which it exists in the conventional truth was also taught by the Bhagavan. 1-

1002 ཇི་སྐད་དུ། དངོས་པོ་སྐྱེ་བ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །དམ་པའི་དོན་དུ་རང་བཞིན་མེད། །ཅེས་གསུངས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཞེས་པ་ནི་འཁྲུལ་ངོར་རོ། །དམ་པའི་དོན་དུ་ཞེས་པ་ནི་རིགས་པས་དཔྱད་ནའོ་ ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་རྟོགས་པ་ལ་དམིགས་པའི་སྙིང་རྗེ་ནི། ཁམས་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་ཡང་དག་པའི་དོན་མ་རྟོགས་པས་བྱིས་པའི་བློ་ཅན་འདི་དག་ནི་གནས་ཚུལ་ལ་ངོ་ བོ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་རྣམས་ལ་གནས་ཚུལ་ལ་ཡོད་པ་ལ་སོགས་པར་སྒྲོ་འདོགས་པས་སྐྱེས་བུ་ལམ་ལོག་པ་དགྲ་ཡུལ་དུ་སོང་བ་ལྟར་བློ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་ཏེ། ཉོན་མོངས་པ་རབ་ཏུ་རྒྱས་ཏེ་ལས་བསགས་པའི་མཐུས་དུས་ཡུན་རིང་པོར་འཁོར་བའི་འཁོར་ལོ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྲིད་པ་ན་ཡོངས་སུ་འཁྱམས་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ལས་ འདོན་པའི་དོན་དུ་བདག་གིས་ཅི་ནས་ཀྱང་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགེ་བ་ལས་ཡོངས་སུ་ལྷག་པས་བླ་ན་མེད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་སྟེ། རྫོགས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གོ་འཕང་ཐོག་མར་རང་གིས་ཐོབ་པར་བྱས་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་ནས་གདུལ་བྱ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དེ་དག་གིས་ཆོས་ཉིད་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ་སྙམ་དུ་བསམས་ལ་ལྷག་པའི་བསམ་པས་ཉེ་བར་གནས་པར་བྱའོ། ། 1-1003 གསུམ་པ་དགེ་བའི་ཚོགས་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། རྟེན་ལ་དམིགས་པའི་ཚོགས་ལ་འབད་པ། དགེ་བ་གཞན་ཇི་སྙེད་པའི་ཚོགས་ལ་འབད་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྙིང་རྗེ་དང་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་རྗེས་དེ་ནས་དལ་བུས་སྐྱིལ་མོ་ཀྲུང་བཤིག་སྟེ་ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཇི་སྙེད་པ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་གུས་པའི་ཡིད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསྐུལ་བའི་ ཕྱག་བྱས་ལ། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་དག་ལ་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་མཆོད་པ་དང་། ངག་གིས་ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བརྗོད་པའི་བསྟོད་པ་བྱས་ནས་དགེ་བ་ཆུད་མི་ཟ་ བའི་ཡན་ལག་འཕགས་པ་བཟང་པོ་སྤྱོད་པའི་སྨོན་ལམ་དང་། བྱམས་པའི་སྨོན་ལམ་ལ་སོགས་པ་སྨོན་ལམ་རྒྱ་ཆེན་པོ་གདབ་བོ། །གཉིས་པ་ནི། རྟེན་ལ་དམིགས་པའི་ཚོགས་བསགས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་མཉམ་ གཞག་ཏུ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སྒོམ་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ཏེ་དེ་གཙོ་བོར་ལྷུར་ལེན་པར་བྱས་ནས་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་པོ་བཞི་ བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་དང་། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་བསམ་གཏན་དང་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པ་དགེ་བའི་ཡན་ལག་མཐའ་དག་སྒྲུབ་པ་ལ་མངོན་པར་བརྩོན་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་ཚོགས་ཀྱི་བྱེད་པ་བསྟན་པ་ནི། 1-1004 མཉམ་གཞག་ཏུ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་བསགས་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་བསགས་པ་དེ་ལྟ

【現代漢語翻譯】 如是說：『事物生起皆為世俗諦，勝義諦中無自性。』所謂『世俗諦』，是指在錯覺顯現中；所謂『勝義諦』，是指以理智分析時。 第二，以未能證悟真如實相為對境的慈悲：三界眾生未能證悟真實義，這些心智幼稚之人，對於內外諸法，其自性本空，卻妄加執著，視無為有，如同迷途之人誤入敵國，心智顛倒錯亂，煩惱日益增長，憑藉業力，在輪迴之輪中輾轉不息，于有海中漂泊流浪，爲了將他們從痛苦的深淵中解救出來，我無論如何也要積聚勝過聲聞和緣覺的福德與智慧資糧，圓滿無上菩提，在成就圓滿果位之後，首先自己獲得一切智智的果位，然後轉動法輪，使無量無邊的有情眾生證悟法性。』如此思惟，並以增上意樂安住其中。 第三，隨喜善根之積聚，分為三：努力積聚以所依為對境之資糧；努力積聚其他一切善根之資糧。第一，在生起慈悲心和世俗菩提心之後，緩緩地解開跏趺坐，以恭敬之心向十方諸佛和菩薩頂禮膜拜，以身語意三門供養諸佛菩薩，以言語讚頌其圓滿功德，併發下不使善根空耗的殊勝愿文，如《普賢行愿品》和慈氏菩薩的愿文等廣大愿文。第二，在積聚了以所依為對境之資糧后，以于入定中修習空性，出定后修習大悲為核心要義，並以佈施等前四度作為福德資糧，以禪定和智慧等作為智慧資糧，精勤修持一切善法。 第四，開示資糧之作用：入定中積聚智慧資糧，出定后積聚福德資糧。

【English Translation】 As it is said: 'Things arise conventionally, but in the ultimate sense, they have no inherent nature.' 'Conventionally' means in the face of illusion. 'Ultimately' means when analyzed by reason. Second, compassion focused on the failure to realize Suchness: 'Sentient beings in the three realms do not understand the true meaning. These childish minds attach to external and internal phenomena, which are without inherent nature, as if they exist. Like a person who has gone astray into enemy territory, their minds are completely reversed. Their afflictions grow, and through the power of accumulated karma, they wander in existence, passing from one wheel of cyclic existence to another for a long time, so that I must liberate them from the ocean of suffering. I will accumulate a collection of merit and wisdom that surpasses the virtue of the Shravakas and Pratyekabuddhas, and I will fully accomplish the unsurpassed state. After that accomplishment, I will first attain the state of omniscience myself, and then turn the wheel of Dharma so that countless beings will comprehend the nature of reality.' Think in this way and abide in heightened intention. Third, the accumulation of virtuous collections is threefold: striving for collections focused on the basis, and striving for collections of all other virtues. First, after generating compassion and conventional Bodhicitta, gently unfold the lotus posture and prostrate with respectful mind to all the Buddhas and Bodhisattvas residing in the ten directions. Make offerings to these Buddhas and Bodhisattvas with body, speech, and mind, and offer praises expressing their perfect qualities. Then, make great aspirations, such as the aspiration of the noble Samantabhadra's conduct, which does not waste virtue, and the aspiration of Maitreya. Second, after accumulating the collections focused on the basis, take as your essence the cultivation of emptiness in meditative equipoise and great compassion in post-meditation. Diligently strive to accomplish all aspects of virtue, such as the first four perfections—giving, etc.—as the collection of merit, and meditative concentration and wisdom, etc., as the collection of wisdom. Fourth, showing the function of the collections: accumulate the collection of wisdom in meditative equipoise, and accumulate the collection of merit in post-meditation.

ར་གྱུར་ན་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་བསམ་གཏན་དེ་སྦྱིན་སོགས་ཐབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ དང་ལྡན་པའི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པ་གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེའི་མདོ་ལས། ཇི་སྐད་དུ་རྒྱ་ཆེར་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ལུང་གི་ཁུངས་དགོད་དོ། ། ལུང་གི་དོན་བཤད་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་བྱམས་པའི་གོ་ཆ་བགོས་ཤིང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་གནས་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་ཏེ་བརྩེ་བའི་རྣམ་པས་གནས་ནས་སྦྱིན་པ་ནས་མ་འདྲེས་པ་བཅོ་ བརྒྱད་ཀྱི་བར་གྱི་ཐབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མངོན་པར་བསྒྲུབས་པས་བསམ་གཏན་དུ་བྱེད་དོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པ་གང་ཞེ་ན། རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་གང་སྦྱིན་པ་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་མ་བྲལ་ བ་དང་། བཟོད་པ་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། མཉམ་རྗེས་གཉིས་ཀའི་གནས་སྐབས་སུ་བརྩོན་འགྲུས་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། མཉམ་གཞག་ཏུ་བསམ་གཏན་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། ཤེས་རབ་དང་མ་བྲལ་བ་དང་། 1-1005 སྦྱོར་བ་དང་འཇུག་པའི་དུས་སུ་ཐབས་དང་མ་བྲལ་བར་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་པའི་ཚུལ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༄། །ཐབས་སྒོམ་པའི་རིམ་པ། གསུམ་པ་ཐབས་སྒོམ་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ཐབས་ལ་བརྟེན་པའི་ དགོས་པ་དང་། དེ་ཤེས་རབ་ལ་ལྟོས་པར་བསྟན་པ་དང་། ཟུང་འཇུག་འགྲུབ་པའི་དོན་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྟོབས་བསྐྱེད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། སྤྱིར་བརྗོད་པ་དང་། དེ་ལུང་རིགས་ཀྱིས་སྒྲུབ་པ་དང་། ཐབས་ལ་འབད་པར་བྱ་བ་དང་། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དགོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔས་གཞན་དོན་དུ་གཟུགས་སྐུ་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ལ་འབད་དགོས་པས་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་། སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བ་དང་། ལུས་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་དང་ལྡན་པ་དང་། འདུན་པ་དང་ལྔ་སྟེ་བཟང་པོ་ལྟ་བུ་གཡོག་འཁོར་མང་པོ་ལ་སོགས་པ་གཟུགས་སྐུའི་ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་བའི་ཐབས་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་ལ་ངེས་པར་ བསྟེན་དགོས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བ་དང་། ལུས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ལ་སོགས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གང་སྩལ་པ་དེ་རྒྱུ་གང་གི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་འགྱུར། 1-1006 སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སོགས་སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བས་ན། སྦྱིན་སོགས་ཐབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཀུ

【現代漢語翻譯】 如果修習禪定，那麼止觀的禪定就是通過佈施等方便，證悟空性的智慧，這是最殊勝的。如《聖寶頂經》中所廣說，這裡引用經文作為依據。 解釋經文的含義：菩薩以慈愛的盔甲武裝自己，以大悲心專注于眾生，以慈愛的態度安住，通過佈施等十八種不混雜的方便，證悟空性的智慧，從而進行禪定。所謂『一切殊勝』，那麼證悟一切殊勝的空性是什麼呢？就是在後得位中的行為，不離佈施，不離戒律，不離忍辱，在止觀兩種狀態中都不離精進，在入定中不離禪定，不離智慧，在修習和入行時，不離方便等等。以上已經闡述了修習菩提心的方法。 第三，修習方便。修習方便有四點：依靠方便的必要性；說明方便依賴於智慧；成就雙運的意義；以及增長菩提心的力量。第一點分為兩方面：成就一切圓滿和成就佛的事業。第一方面又分為四點： общей 闡述；通過經文和理證來證明；努力修習方便；以及引用作為依據的經文。第一點是：菩薩爲了利益他人而獲得色身之因，必須努力使眾生得以成熟，凈化器情世界，獲得具足相好之身，以及願望等五種圓滿，例如像善財童子那樣擁有眾多侍從等等，爲了使色身的功德圓滿，必須依賴佈施和戒律等善行。 第二點是：佈施等方便是凈化器情世界和獲得圓滿之身的因，如果不是這樣，那麼佛的凈土等圓滿之境由誰來賜予？這些圓滿之境又會成為什麼因的果報呢？ 既然佛的凈土等圓滿之境是佈施等的果報，那麼佈施等一切方便的形態都應該修習。

【English Translation】 If one practices meditation, then the meditation of Śamatha (calm abiding) and Vipaśyanā (insight) is the wisdom that realizes emptiness through means such as generosity, which is the most excellent. As extensively taught in the Ārya Ratnacūḍa Sūtra, here the scripture is cited as a source. Explaining the meaning of the scripture: The Bodhisattva, armed with the armor of loving-kindness, focuses on sentient beings with great compassion, abides in a loving attitude, and through eighteen unmixed means such as generosity, realizes the wisdom of emptiness, thereby engaging in meditation. What is meant by 'all excellence'? What is the realization of emptiness that possesses all excellence? It is the conduct in the post-meditation state that is inseparable from generosity, inseparable from ethics, inseparable from patience, inseparable from diligence in both the states of Śamatha and Vipaśyanā, inseparable from meditation in absorption, inseparable from wisdom, and inseparable from skillful means during practice and engagement, and so on. The method of cultivating Bodhicitta has been explained. Third, the practice of skillful means. There are four aspects to practicing skillful means: the necessity of relying on skillful means; explaining that skillful means depends on wisdom; the meaning of accomplishing union; and increasing the power of Bodhicitta. The first point is divided into two aspects: accomplishing all perfections and accomplishing the deeds of the Buddha. The first aspect is further divided into four points: general explanation; proving it through scripture and reasoning; striving to practice skillful means; and citing scriptures as evidence. The first point is: Because Bodhisattvas must strive to obtain the cause of the form body for the benefit of others, they must work to mature sentient beings, purify the vessel and content world, obtain a body endowed with marks and signs, and five perfections such as aspirations, like Sudhana who has many attendants, etc. In order to perfect the qualities of the form body, one must necessarily rely on virtuous deeds such as generosity and ethics. The second point is: Generosity and other skillful means are the cause of purifying the vessel and content world and obtaining a perfect body. If this were not the case, then who would bestow the perfect realms such as the Buddha's pure land? And what cause would these perfect realms be the result of? Since the perfect realms such as the Buddha's pure land are the result of generosity and other skillful means, then all forms of skillful means such as generosity should be practiced.

ན་གྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་ སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཐབས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་ནས། མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པའི་རྒྱུད་ལས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་ཐབས་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྣམ་པ་དུ་མར་ཐབས་མང་པོ། །ཡུན་རིང་དུ་ནི་གོམས་པ་ལས། །དེ་ལས་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དག །རབ་ཏུ་གསལ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཅེས་སོ། །གསུམ་ པ་ཐབས་ལ་འབད་པར་བྱ་བ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐབས་ཀྱི་ཆ་ལས་འབྱུང་དགོས་པ་དེའི་ཕྱིར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཤེས་རབ་ཏུ་མ་ཟད་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ ཐབས་ལ་ཡང་བསྟེན་པར་བྱའོ། །སྟོང་པ་ཉིད་སྒོམ་པ་འབའ་ཞིག་ལྷུར་ལེན་པའི་བྱ་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དགོད་པ་ནི། སྦྱིན་སོགས་ཐབས་ཀྱི་ཆ་གདོན་མི་ཟ་བར་ དགོས་པ་དེ་སྐད་དུ་འཕགས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་བསྡུ་བ་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏེ། བྱམས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཞེས་སོགས་ནས་དེ་དག་ནི་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་མ་དག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་ངོ་། ། 1-1007 ཞེས་པའི་བར་དུ་དྲངས་སོ། །ལུང་གི་དོན་བཤད་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བྱམས་པ་ཞེས་བོས་ནས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ཆར་ཡང་དག་པར་སྒྲུབ་པ་འདི་ ནི་གཞན་དོན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱིར་དུ་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ན། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་རྫོགས་པར་བསྒྲུབ་དགོས་པར་བསྟན་པ་དེ་ལ་མ་འོངས་པ་ན་མི་བླུན་པོ་དེ་དག་འདི་སྐད་དུ། བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་གི་ནང་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཁོ་ན་ལ་བསླབ་པར་བྱ་ཡི། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྷག་མ་རྣམས་ ནི་མངོན་མཐོའི་རྒྱུ་ཙམ་ཡིན་པས་རྣམ་པར་སྨིན་པ་འཁོར་བ་ལས་མ་འདས་པས་གཞན་རྣམས་སྤྱད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་ཟེར་ཞིང་། མི་བླུན་པོ་དེ་དག་སྦྱིན་སོགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་གཞན་དག་སྤྱོད་པ་ལ་སུན་འབྱིན་པར་སེམས་སོ། །མ་ཕམ་པ་ཤེར་ཕྱིན་ཁོ་ནས་ཆོག་པར་སེམས་པ་འདི་ལ་ཅི་སྙམ་དུ་སེམས། ང་སྔོན་ཀ་ཤི་ཀའི་རྒྱལ་པོར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་ དེས་ཁྲས་ཕུག་རོན་གསོད་པར་བརྩམས་པ་ན་ཕུག་རོན་བསྐྱབ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དུ་རང་གི་ཤ་ཁྲ་ལ་སྦྱིན་པ་དེ་ཤེས་རབ་འཆལ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །བྱམས་པས་ལན་གསོལ་པ། 1-1008 བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ནི་ཤེས་རབ་འཆལ་པ་མ་ལགས་སོ་ཞེས་ལན་བཏབ་བོ། །ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། བྱམས་པ་ང་སྔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པ་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པ་དྲུག་ཆར་དང་ལྡན་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་གང་དག་བསགས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དེ

【現代漢語翻譯】 具備殊勝智慧的世尊，考慮到佈施等方便能夠圓滿，在《現觀莊嚴論》中說道：『世尊的遍知智慧是方便的究竟。』《釋量論》中說：『以多種方式，長期串習多種方便，從中善與惡，將變得非常清晰。』 第三，應當努力修習方便：因為佛陀的圓滿功德必須從方便的部分產生。因此，菩薩不僅要修習智慧，還要依止佈施等方便。不能只專注于修習空性。第四，引證經文：佈施等方便的部分是必不可少的，因此在《聖法普集經》中也說道：『慈氏，菩薩們』等等，直到『那些行為將變得不完全清凈』等等。 引用到1-1007之間。解釋經文的含義：世尊呼喚慈氏說：『菩薩們如理修持六度，這是爲了利益他人而證得圓滿菩提。』既然已經闡明必須圓滿修持六度，那麼未來愚笨之人會這樣說：『菩薩應當只學習般若波羅蜜多，佈施等其餘波羅蜜多僅僅是增上生的因，其異熟果無法脫離輪迴，修持其他波羅蜜多有什麼用呢？』這些愚笨之人會輕視修持佈施等其他波羅蜜多。對此，你認為僅僅修持般若波羅蜜多就足夠了嗎？我以前是迦尸迦國王，當老鷹開始捕殺鴿子時，爲了救護鴿子而將自己的肉佈施給老鷹，難道這是智慧的墮落嗎？』慈氏回答說：『世尊，那不是智慧的墮落。』世尊又說：『慈氏，我以前行持菩薩行時，積累了無量與六度相應的善根。』

【English Translation】 The Bhagavan (Blessed One) who possesses the supreme wisdom of omniscience, considering that generosity and other skillful means lead to complete perfection, stated in the Abhisamayalankara (Ornament of Clear Realization): 'The omniscient wisdom of the Bhagavan is the ultimate perfection of skillful means.' In the Pramanavarttika (Commentary on Valid Cognition), it says: 'Through various methods, with prolonged habituation, from that, merits and demerits will become very clear.' Third, one should strive in skillful means: Because the perfect qualities of the Buddha must arise from the aspect of skillful means. Therefore, a Bodhisattva should rely not only on wisdom but also on generosity and other skillful means. The activity of solely focusing on meditating on emptiness is not the only thing to do. Fourth, quoting scriptural authority: The aspect of generosity and other skillful means is undoubtedly necessary, as it is also stated in the Arya Dharma Sangiti Sutra (The Collection of Extensive Teachings): 'Maitreya, Bodhisattvas,' and so on, up to 'Those actions will become completely impure,' and so forth. Quoted up to 1-1007. Explaining the meaning of the scripture: The Bhagavan, calling out to Maitreya, said: 'Bodhisattvas who properly practice the six paramitas (perfections), do so for the sake of attaining complete enlightenment for the benefit of others.' Since it has been explained that one must completely practice the six paramitas, in the future, foolish people will say this: 'Bodhisattvas should only study the Prajnaparamita (Perfection of Wisdom), while generosity and the other remaining paramitas are merely causes for higher rebirths, and their results do not transcend samsara (cyclic existence). What is the use of practicing the others?' These foolish people will disparage the practice of generosity and other paramitas. What do you think, is it sufficient to practice only the Prajnaparamita? When I was formerly the King of Kashi, when a hawk began to kill a pigeon, did giving my own flesh to the hawk in order to save the pigeon become a corruption of wisdom?' Maitreya replied: 'Bhagavan, that was not a corruption of wisdom.' The Bhagavan further said: 'Maitreya, when I formerly practiced the conduct of a Bodhisattva, whatever immeasurable roots of virtue I accumulated that were in accordance with the six paramitas...'

་དག་གིས་ངས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་ཏམ། ཞེས་གསུངས་ སོ། །བྱམས་པས་ལན་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་དང་ལྡན་པའི་དགེ་རྩ་མང་པོ་བསགས་པ་དེས་ཚོགས་རྫོགས་ནས་སངས་རྒྱས་པ་ཡིན་གྱི། གནོད་པ་དེ་ནི་མ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱིས་སླར་ཡང་བྱམས་པ་ལ་བཀའ་སྩལ་པ། བདུད་བཞི་ལས་རྒྱལ་བས་མ་ཕམ་པ་ཞེས་རབ་ཏུ་གྲགས་པ་ཁྱེད་ཀྱིས་ཀྱང་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་དྲུག་བཅུར་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡང་དག་ པར་བསྒྲུབས་ཞེས་པ་སྟེ། སྦྱིན་པ་ནི་སྦྱིན་བྱ་ལ་འདོད་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། སྦྱིན་བྱེད་ལ་བརྗོད་དེ། མཛོད་ལས། གང་གིས་སྦྱིན་བྱེད་དེས་སྦྱིན་པ། །ལུས་དང་ངག་ལས་སློང་དང་བཅས། །ཞེས་སོ། བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་དྲུག་ཅུར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྒྲུབས་ཞེས་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྤོང་བའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་ལ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པར་བརྗོད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། ། 1-1009 བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་དྲུག་ཅུར་བཟོད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྒྲུབས་ཞེས་པ་ལ་བཟོད་པ་ནི་གཞན་གྱི་གནོད་པས་མི་ཕྱེད་པའོ། །བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་དྲུག་ཅུར་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་ པ་བསྒྲུབས་ཞེས་པ་ལ་བརྩོན་འགྲུས་ནི་དགེ་བ་ལ་མངོན་པར་སྤྲོ་བའོ། །བསྐལ་པ་དྲུག་ཅུར་བསམ་གཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་བསྒྲུབས་ཅེས་པ་ལ་བསམ་གཏན་ནི་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞིས་བསྡུས་ པའི་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་བཅས་པའོ། །བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་དྲུག་ཅུར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབས་ཞེས་པ་ལ་ཤེས་རབ་ནི་མདོར་ན་གང་ཟག་གི་ བདག་མེད་རྟོགས་པ་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་དང་། རྒྱས་པར་ནི་སྟོང་ཉིད་ཉི་ཤུ་རྟོགས་པ་སྟེ། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་བསྟན་པ་དག་གོ །ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པ་དྲུག་ཆར་རྫོགས་པར་བསྒྲུབ་དགོས་པ་དེ་ལ་མི་བླུན་པོ་དེ་དག་འདི་སྐད་དུ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཁོ་ནས་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ཐོབ་སྟེ། འདི་ལྟ་སྟེ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ གྱིས་སོ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་གང་ཟག་དེ་དག་ནི་ཐབས་ལ་སྤྱོད་པའི་ཆ་དང་བྲལ་བས་སྤྱོད་པ་ཡོངས་སུ་མ་དག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་སྒྲུབ་པ་ནི་སྦྱིན་སོགས་སྙིང་རྗེ་དང་། 1-1010 ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཐབས་དང་བྲལ་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་འབའ་ཞིག་གིས་ནི་ཉན་ཐོས་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་བྱེད་ མི་ནུས་ཀྱི་ཐབས་ཀྱིས་སྟངས་པ་སྟེ་ཟིན་ན་ནུས་པར་འགྱུར་ཏེ། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལས་ཇི་སྐད་དུ། འོད་སྲུངས་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་བློན་པོས་ཟིན་པའི་རྒྱལ་པོ་རྣམས་དགོས་པ་ ཐམས་ཅད

【現代漢語翻譯】 他們會妨礙我獲得圓滿菩提嗎？』 世尊如此說道。 慈氏菩薩回答說：『世尊，積累了具足六波羅蜜多的眾多善根，由此圓滿資糧而成就佛果，不會有妨礙。』 世尊再次對慈氏菩薩說：『您以戰勝四魔而聞名，您也於六十個大劫中圓滿修持佈施波羅蜜多。』 這裡說佈施，不是指佈施的對象，而是指佈施的行為者。《俱舍論》中說：『誰以身語，伴隨乞求，行佈施。』 於六十個大劫中修持持戒波羅蜜多，持戒如《入行論》所說：『獲得捨棄之心，即名持戒波羅蜜多。』 於六十個大劫中修持忍辱波羅蜜多，忍辱是不為他人的傷害所動搖。 於六十個大劫中修持精進波羅蜜多，精進是對善法的歡喜。 於六十個大劫中修持禪定波羅蜜多，禪定是包含在禪定正行中的心之學處，以及三摩地。 於六十個大劫中圓滿修持智慧波羅蜜多，智慧簡而言之是證悟人無我和法無我，廣而言之是證悟二十空性，如《現觀莊嚴論》所說，是智慧的集合。 必須圓滿修持全部六度，但那些愚笨之人卻說：『僅憑持戒就能獲得大菩提，例如，通過證悟空性的方式。』 這些人因為缺乏方便之行，導致行為不完全清凈。』 世尊如是說。 第二，成就佛陀的事業，是佈施等與慈悲，以及世俗菩提心相結合。如果佈施等與方便分離，僅憑菩薩證悟空性的智慧，就如聲聞一樣，無法成辦佛陀的事業。如果以方便攝持，就能成辦。如《聖寶積經》所說：『善聽，例如，被大臣攝持的國王，能夠滿足一切需求。

【English Translation】 'Will those obstruct my attainment of perfect enlightenment?' Thus spoke the Bhagavan. Maitreya replied, 'Bhagavan, having accumulated many roots of virtue endowed with the six perfections, one becomes a Buddha by perfecting the accumulations; that is not an obstruction.' The Bhagavan again spoke to Maitreya, 'You, who are renowned as invincible for having conquered the four maras, have also perfectly accomplished the perfection of giving for sixty great kalpas.' Here, giving does not refer to the object of giving, but to the act of giving. As stated in the Abhidharmakosha: 'Whoever gives, with body and speech, accompanied by begging.' Having accomplished the perfection of ethics for sixty great kalpas, ethics is as stated in the Bodhicharyavatara: 'The mind of renunciation, upon attainment, is called the perfection of ethics.' Having accomplished the perfection of patience for sixty great kalpas, patience is not being swayed by the harm of others. Having accomplished the perfection of diligence for sixty great kalpas, diligence is delight in virtue. Having accomplished the perfection of meditation for sixty great kalpas, meditation is the training of the mind included in the actual practice of meditation, along with samadhi. Having perfectly accomplished the perfection of wisdom for sixty great kalpas, wisdom, in brief, is the realization of the selflessness of persons and the selflessness of phenomena, and in detail, the realization of the twenty emptinesses, as taught in the Ornament for Clear Realization as the collection of wisdom. It is necessary to perfectly accomplish all six perfections, but those foolish people say, 'One attains great enlightenment by ethics alone, such as through the way of realizing emptiness.' Those individuals, because they lack the aspect of skillful means, their conduct becomes completely impure.' Thus spoke the Bhagavan. Secondly, accomplishing the deeds of a Buddha involves generosity and so forth combined with compassion and conventional bodhicitta. If generosity and so forth are separated from skillful means, then the wisdom of a Bodhisattva that realizes emptiness alone cannot accomplish the deeds of a Buddha, just like a Shravaka. If it is grasped by skillful means, then it becomes capable. As it is said in the Arya Ratnakuta Sutra: 'Listen well, just as kings who are grasped by ministers are able to fulfill all needs.'

་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཤེས་རབ་ཐབས་མཁས་པས་ཟིན་པ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་ཐམས་ཅད་བྱེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ཤེས་རབ་ལ་ལྟོས་པར་ བསྟན་པ་ལ་བཞི་སྟེ། ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་གི་བྱེད་པ། ཐབས་ཤེས་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟོས་པའི་ལུང་། ཐབས་ཤེས་གཉིས་ལ་ལྟོས་པའི་དོན་སྒྲུབ་པ། སྐབས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་གྱི་ལྟ་བ་ཡང་མུ་སྟེགས་པ་དང་ཉན་རང་ལས་གཞན་དུ་འགྱུར་ཏེ། ཐབས་ཤེས་ཟུང་དུ་འཇུག་པས་སོ། །མུ་སྟེགས་ཅན་དང་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་ལམ་གྱི་ལྟ་བ་ཡང་བྱང་ སེམས་ཀྱི་ལམ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལམ་གྱི་ལྟ་བ་ནི། དེ་དག་གི་ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བའི་ལམ་ཡིན་ཏེ། 1-1011 བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བ་དེ་ལྟ་བས་ན་མུ་སྟེགས་ཅན་དེ་དག་གི་ལམ་གྱིས་ཐར་པ་མི་ འཐོབ་བོ། །ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ནི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཐབས་དང་མི་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དོན་དུ་འཁོར་བར་དངོས་སུ་འཇུག་ནུས་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་བྲལ་བས་སོ། །ཐབས་ དང་མི་ལྡན་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་ཉན་རང་དེ་དག་གཞན་དོན་གྱི་བསམ་པ་སྤངས་ནས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་གཞོལ་བར་འགྱུར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ནི་ སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སོགས་ཀྱི་ཐབས་གཉིས་ཀ་དང་ལྡན་པར་འདོད་དེ། ཐབས་ཤེས་ཁྱད་པར་ཅན་ཟུང་དུ་འཇུག་པས་སོ། ཐབས་ཤེས་རབ་གཉིས་ཀ་དང་ལྡན་པ་དེ་ བས་ན་སྲིད་ཞི་གཉིས་ལ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་འཐོབ་སྟེ། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་འཁོར་བའི་རྩ་བ་བདག་འཛིན་བཅད་པས་འཁོར་བར་མི་ལྟུང་ལ། སྙིང་ རྗེ་ཆེན་པོ་སོགས་ཐབས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་གཞན་དོན་ལ་འཇུག་པས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་མི་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ཐབས་ཤེས་རབ་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟོས་པའི་ལུང་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བས་ན། 1-1012 འཕགས་པ་ག་ཡ་གོ་རིའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ནི་མདོར་བསྡུ་ན་འདི་གཉིས་ཏེ། གཉིས་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་བོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། འདིས་ནི་ བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པ་དཔལ་མཆོག་དང་པོ་ལས་ཀྱང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཐབས་ལ་མཁས་ལ་མཁས་པ་ནི་ ཕ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །འདིས་ནི་བུ་སྐྱེ་བ་ཕ་མ་གཉིས་ལ་ལྟོས་པ་བཞིན་དུ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་ཐབས་ཤེས་གཉི

【現代漢語翻譯】 正如智慧方便所攝持的菩薩能做一切佛的事業一樣。如是說。第二，所示依賴於智慧有四：方便智慧雙運的作用，依賴於方便智慧二者的教證，依賴於方便智慧二者成辦意義，以及總結本段的意義。第一，菩薩們的道之見解也與外道和聲緣不同，因為方便智慧雙運的緣故。外道和聲聞的道之見解也與菩薩的道不同，因為這樣，外道之道的見解是：他們的所有道的階段，所有的時間，都是與證悟無我的智慧相離的道，因為執著於我與我所等顛倒的緣故。因為與證悟無我的智慧相離，所以外道他們的道不能獲得解脫。聲聞的道是不具備獲得圓滿菩提的方便，因為遠離了能爲了他眾的利益而真實進入輪迴的大悲心。因為不具備方便，所以聲緣他們捨棄了他眾的利益之心，而唯一專注于寂滅。菩薩們的道是想要具備證悟空性的智慧和大悲心等二者的方便，因為方便智慧殊勝雙運的緣故。因為具備方便智慧二者，所以獲得不住有寂二邊的寂滅，因為以證悟空性的智慧之力，斷除了輪迴的根本我執，所以不墮入輪迴，以大悲心等方便之力，進入他眾的利益，所以不墮入寂滅。第二，依賴於方便智慧二者的教證是：菩薩的道是方便智慧雙運，因此，《聖伽耶山經》中說：『菩薩們的道，簡而言之是這二者，哪二者呢？即是方便和智慧。』這顯示了菩薩的道是方便智慧雙運。《聖吉祥初經》中也說：『般若波羅蜜多是母親，善巧方便是父親。』這說的是如同孩子出生依賴於父母二者一樣，獲得圓滿菩提依賴於方便智慧二者。

【English Translation】 Just as a Bodhisattva who is embraced by skillful wisdom performs all the deeds of a Buddha. It is said like that. Secondly, there are four points regarding showing reliance on wisdom: the function of the union of skillful means and wisdom, scriptural references that rely on both skillful means and wisdom, accomplishing meaning that relies on both skillful means and wisdom, and summarizing the meaning of the context. First, the view of the path of Bodhisattvas also differs from that of non-Buddhists and Hearers and Solitary Realizers, because of the union of skillful means and wisdom. The view of the path of non-Buddhists and Hearers also differs from the path of Bodhisattvas, because the view of the path of non-Buddhists is that all stages of their path, at all times, are paths devoid of the wisdom of realizing selflessness, because they are inverted by clinging to self and what belongs to self, and so on. Because they are devoid of the wisdom of realizing selflessness, the path of those non-Buddhists does not attain liberation. The path of Hearers does not possess the means to attain complete enlightenment, because it is devoid of great compassion, which is the ability to actually enter into samsara for the benefit of others. Because they do not possess skillful means, those Hearers and Solitary Realizers abandon the thought of benefiting others and are one-sidedly devoted to nirvana. The path of Bodhisattvas is said to possess both the wisdom of realizing emptiness and the skillful means of great compassion, etc., because of the union of special skillful means and wisdom. Because they possess both skillful means and wisdom, they attain a nirvana that does not abide in either existence or peace, because by the power of the wisdom of realizing emptiness, they cut the root of samsara, the clinging to self, and therefore do not fall into samsara, and by the power of skillful means such as great compassion, they engage in the benefit of others and therefore do not fall into nirvana. Secondly, the scriptural references that rely on both skillful means and wisdom are: Because the path of Bodhisattvas is the union of skillful means and wisdom, the 'Arya Gaya Gori Sutra' says: 'The path of Bodhisattvas, in brief, is these two. What two? Namely, skillful means and wisdom.' This shows that the path of Bodhisattvas is the union of skillful means and wisdom. The 'Arya Supreme Glory First' also says: 'The Perfection of Wisdom is the mother, being skilled in skillful means is the father.' This says that just as the birth of a child depends on both parents, attaining complete enlightenment depends on both skillful means and wisdom.

ས་ཀ་ལ་ལྟོས་དགོས་པར་བསྟན་ཏོ། །གཉིས་ཀ་འཕགས་པ་ དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པས་བསྟན་པ་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་འཆིང་བ་ནི་གང་། ཐར་པ་ནི་གང་ཞེ་ན། ཞེས་པ་ནས་བཀའ་སྩལ་ཏོ་ཞེས་པའི་བར་རོ། །འདིའི་དོན་ནི། སྙིང་ རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཐབས་ཀྱི་ཆ་མེད་པར་སྲིད་པར་ལྷ་དང་མིའི་འགྲོ་བའི་སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འཆིང་བའོ། །སྟོང་ཉིད་ རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཐབས་ཀྱིས་ཟིན་པའི་སྒོ་ནས་སྙིང་རྗེས་སྲིད་པའི་འགྲོ་བར་འགྲོ་བ་ནི་ཐར་པའོ། །ཡང་ཐབས་སྙིང་རྗེ་ཉིད་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཙམ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འཆིང་བའོ། ། 1-1013 ཡང་སྙིང་རྗེ་དང་སྦྱིན་སོགས་ཐབས་ཀྱིས་ཟིན་པའི་ཤེས་རབ་ནི་འཆིང་བ་ལས་ཐར་པའོ། །སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་ཐབས་ཀྱི་ཆ་འབའ་ཞིག་ནི་འཁོར་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་འཆིང་ བའོ། །སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་པའི་ཐབས་སྙིང་རྗེ་སོགས་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཐར་པའོ་ཞེས་པའི་དོན་ནོ། །གསུམ་པ་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟོས་པའི་དོན་སྒྲུབ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཐབས་དང་ བྲལ་བ་འཆིང་བར་སྒྲུབ་པ་དང་། ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བ་འཆིང་བར་སྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་སྟེ། འཆིང་བའི་དོན་དང་། དེའི་གཉེན་པོ་དང་། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ངོ་། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔས་ཐབས་ལ་མ་བརྟེན་པར་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཙམ་བསྟེན་ན་ནི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱིས་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་དམན་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་ལྟུང་བས་བྱང་སེམས་ལ་ལྟོས་ཏེ། ཐར་པ་ ལ་ག ེགས་བྱེད་པའི་འཆིང་བ་བཞིན་དུ་འགྱུར་ཏེ། མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གོ་འཕང་ཐོབ་པའི་སྒོ་ནས་སྲིད་ཞི་ལས་གྲོལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཐབས་ཤེས་ཟུང་འཇུག་ཏུ་བསྟེན་པར་ མ་བྱས་ན་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་མི་འཐོབ་པ་དེ་བས་ན་ཐབས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སོགས་དང་བྲལ་བའི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཙམ་གྱིས་ནི་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་མི་འཐོབ་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་འཆིང་བའོ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-1014 ཞེས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐབས་ཤེས་གཉིས་ཀ་བསྟེན་དགོས་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་ལྷགས་པས་ཤིན་ཏུ་ཉེན་པའི་གང་ཟག་གིས་གྲང་བ་སེལ་བ་ལ་མེ་བསྟེན་དགོས་པ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔས་ལྷགས་པས་ཉེན་པའི་གྲང་བ་སེལ་བའི་ཐབས་བཞིན་དུ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་ལྷགས་པ་ཙམ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ཐབས་དང་བཅས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བདེན་འཛིན་གཅོད་པའི་དོན་དུ་སྟོང་ཉིད་ རྟོགས་པ་ལ་བརྟེན་པར་བྱ་ཡི། ཉན་ཐོས་བཞིན་དུ་མཚན་མེད་འབའ་ཞིག་མངོན་དུ་ནི་མི་བྱ་སྟེ། དེས་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་མི་འཐོབ་པས་སོ། ། གསུམ་པ་ནི། འཕགས་པ་ཆོས་བཅུ་པའ

【現代漢語翻譯】 表明需要依賴兩者（指方便和智慧）。在《聖妙吉祥稱名經》中也有闡述：『菩薩的束縛是什麼？解脫又是什麼？』以下是經文內容。其含義是： 若無大悲心、世俗菩提心以及佈施等方便之助，僅執著于輪迴中天人和人類的生命，這是菩薩的束縛。通過證悟空性的智慧，以方便攝持，以慈悲心入輪迴度眾生，這是解脫。若僅有證悟空性的智慧，而無方便慈悲攝持，這也是菩薩的束縛。 若以慈悲心和佈施等方便攝持的智慧，則是從束縛中解脫。若僅有方便而無證悟空性的智慧，則成為輪迴之因，是為束縛。若以證悟空性的智慧攝持的方便慈悲等，則是菩薩的解脫。以上是其含義。 第三，論證需要依賴兩者的觀點，分為兩部分：論證缺乏方便是束縛，以及論證缺乏智慧是束縛。第一部分又分為三個方面：束縛的含義、對治方法以及作為論據的經文。 首先，菩薩若不依賴方便，僅依賴證悟空性的智慧，則會墮入聲聞所希求的低劣寂滅，對於菩薩而言，這就像是阻礙解脫的束縛一般，無法通過獲得不住涅槃的果位而從輪迴和寂滅中解脫。若不將方便和智慧結合起來修持，便無法獲得不住涅槃，因此，缺乏方便大悲心等，僅憑證悟無我的智慧，是無法獲得不住涅槃的，所以說是菩薩的束縛。 如是說。第二，因為需要同時修持方便和智慧，所以就像身處嚴寒之人需要依靠火來取暖一樣，菩薩爲了避免顛倒錯亂的寒冷，應當依靠具有方便的智慧來斷除對實有的執著，從而證悟空性。不應像聲聞那樣只追求無相之境，因為那樣無法獲得不住涅槃。 第三，在《聖十法經》中

【English Translation】 It shows that it is necessary to depend on both (means and wisdom). It is also stated in the 'Vimalakirti Sutra': 'What is the bondage of Bodhisattvas? What is liberation?' The meaning of this is: Without great compassion, conventional Bodhicitta, and the support of means such as generosity, merely clinging to the lives of gods and humans in Samsara is the bondage of Bodhisattvas. Through the wisdom of realizing emptiness, supported by means, and entering Samsara to liberate beings with compassion, this is liberation. If there is only the wisdom of realizing emptiness without the support of means and compassion, this is also the bondage of Bodhisattvas. If wisdom is supported by compassion and means such as generosity, then it is liberation from bondage. If there are only means without the wisdom of realizing emptiness, it becomes the cause of Samsara, which is bondage. If means such as compassion are supported by the wisdom of realizing emptiness, then it is the liberation of Bodhisattvas. The above is its meaning. Third, arguing the view that it is necessary to rely on both, it is divided into two parts: arguing that the lack of means is bondage, and arguing that the lack of wisdom is bondage. The first part is further divided into three aspects: the meaning of bondage, the antidote, and the scriptures as evidence. First, if a Bodhisattva does not rely on means and only relies on the wisdom of realizing emptiness, then they will fall into the inferior Nirvana desired by the Shravakas. For a Bodhisattva, this is like a bondage that hinders liberation, and they cannot be liberated from Samsara and Nirvana by attaining the state of non-abiding Nirvana. If means and wisdom are not practiced together, non-abiding Nirvana cannot be attained. Therefore, lacking means such as great compassion, merely relying on the wisdom of realizing selflessness cannot attain non-abiding Nirvana, so it is said to be the bondage of Bodhisattvas. It is said. Second, because it is necessary to practice both means and wisdom simultaneously, just as a person in severe cold needs to rely on fire to warm themselves, a Bodhisattva, in order to avoid the cold of delusion, should rely on wisdom with means to cut off the clinging to reality, thereby realizing emptiness. One should not only pursue the signless state like the Shravakas, because that way one cannot attain non-abiding Nirvana. Third, in the 'Dashabhumika Sutra'

ི་མདོ་ ལས་ཇི་སྐད་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ་ཞེས་པ་ནས་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་པའི་བར་རོ། །ལུང་གི་དོན་བཤད་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་གྲང་བས་ཉེན་པའི་མི་ལ་ལ་ཞིག་མེ་ཡོངས་སུ་ སྤྱོད་པར་འགྱུར་ཏེ། གང་ཟག་དེ་མེ་དེ་དོན་དུ་གཉེར་བས་མེ་ལ་བསྟི་སྟང་སྟེ་རྩིས་སུ་བྱེད། བླ་མར་བྱེད་ཀྱང་གང་ཟག་དེས་འདི་སྙམ་དུ་དེ་མེ་དེ་ལ་བསྟི་སྟང་བྱས་བླ་མར་ བྱས། རི་མོར་བྱས་ཀྱི་མེ་འདི་ལ་གུས་པའི་ཆེད་དུ་ལག་པ་གཉིས་ཀྱིས་བཟུང་བར་བྱའོ་སྙམ་དུ་མི་སེམས་སོ། །དེ་མི་སེམས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མེ་ལ་རེག་པའི་གཞི་དེ་ལས་བདག་ལུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལམ། 1-1015 སེམས་ཡིད་མི་བདེ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་སྙམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བདེན་འཛིན་གྱི་རྩ་བ་ཅན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་སྒོམ་པས་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་བསམ་པ་ཅན་ཡང་ཡིན་ལ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མངོན་དུ་ཡང་མི་བྱེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་གཞི་དེ་ལས་བདག་ བླ་མེད་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་འགྱུར་དུ་འོང་ངོ་སྙམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བས་འཆིང་བར་སྒྲུབ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཐབས་ཀྱིས་འཆིང་བའི་དོན་དང་། དེའི་གཉེན་ པོ་དང་། ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ངོ་། །དང་པོ་ནི། ཤེས་རབ་ལ་མ་ལྟོས་པར་ཐབས་ཙམ་འབའ་ཞིག་བསྟེན་ན་ཡང་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་མེད་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ས་ ལས་མི་འདའ་བས་འཁོར་བ་ཉིད་དུ་ཤིན་ཏུ་བཅིངས་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དེའི་གཉེན་པོ་ནི། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་མེད་ན་སོ་སྐྱེའི་ས་ལས་འདའ་བར་མི་ནུས་པ་དེ་ ལྟ་བས་ན་ཐབས་ཤེས་རབ་དང་བཅས་པ་བསྟེན་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ཉིད་དཔེའི་སྒོ་ནས་སྟོན་པ་འདི་ལྟར་དུག་སྔགས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་དུག་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་པའི་ཟག་པ་དང་། 1-1016 སྲིད་པའི་ཟག་པ་ཡང་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་པ་ཡང་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བསྒོམས་ན་སྡུག་བསྔལ་གཅོད་པར་འགྱུར་བའི་བདུད་རྩིར་འགྱུར་ན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ མ་ཟིན་ཡང་རང་བཞིན་གྱིས་མངོན་པར་མཐོ་བའི་འབྲས་བུ་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་ཅན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་གང་ཡིན་པ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཟིན་ན་བླ་ན་མེད་པའི་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཏེ། གདོན་མི་ཟ་བར་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་བྱེད་དོ། །གསུམ་པ་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་ནི། འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལས་ཇི་སྐད་དུ། འོད་སྲུངས་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་སྔགས་དང་སྨན་གྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པའི་དུག་གིས་ནི་འཆི་བར་བྱེད་མི་ནུས་སོ

【現代漢語翻譯】 在《經部》（Toh. No.）中，如是說：『種姓之子』至『如是宣說』之間。解釋此教言之義：譬如，有人為寒冷所逼，完全使用火。此人因珍視火，故而尊敬、重視火，視其為上師。然而，此人心中不會想：『我尊敬、重視此火，視其為上師，將其視為珍寶，因此應雙手捧持此火。』 他不這樣想的原因是什麼呢？因為他認為，接觸火會使自己的身體遭受痛苦，或使自己的心意不安。同樣，菩薩也通過修習對治顛倒實執之根本的煩惱，而具有涅槃之想，但實際上並不證得涅槃。為什麼呢？因為他認為，一旦證得涅槃，自己就會從無上圓滿菩提中退轉。 第二，以無智慧而束縛，分三部分：以方便束縛之義，其對治，以及作為知識之依據的教言。第一，若不依賴智慧，僅依方便，由於無證悟空性的智慧，菩薩不能超越凡夫地，故只能被緊緊束縛于輪迴之中。第二，其對治是：若無證悟無我的智慧，則不能超越凡夫地。因此，應依止方便與智慧。以下通過比喻來說明：如同持有毒咒的毒藥，菩薩的煩惱，即欲漏和有漏，也能以持有證悟空性的智慧之力，將煩惱觀為空性，從而轉化為斷除痛苦的甘露。若未被智慧所攝持，但自性高貴的佈施等善行，尚且能產生殊勝的果報，更何況被證悟空性的智慧所攝持，成為無上菩提之因呢？無疑，它將成為大菩提之因。 第三，作為知識之依據的教言是：在《聖寶積經》（梵文：Ārya Ratnakūṭa Sūtra）中，如是說：『光護（梵文：Kāśyapa，人名，飲光），譬如，被咒語和藥物完全控制的毒藥，不能致人于死。』

【English Translation】 In the Sutra Pitaka (Toh. No.), it is said: 'Son of noble family' to 'Thus it was taught.' Explaining the meaning of this teaching: For example, someone is threatened by the cold and fully utilizes fire. Because that person cherishes the fire, they respect and value it, regarding it as a guru. However, that person would not think, 'I respect and value this fire, regarding it as a guru, considering it a treasure, therefore I should hold this fire with both hands.' Why doesn't he think that way? Because he believes that touching the fire would cause suffering to his body or make his mind uneasy. Similarly, a Bodhisattva also has the thought of Nirvana by practicing the antidote to the root of the inverted clinging to reality, but in reality, he does not attain Nirvana. Why? Because he believes that once he attains Nirvana, he will regress from the unexcelled perfect Bodhi. Second, being bound by the lack of wisdom is divided into three parts: the meaning of being bound by means, its antidote, and the teachings as the basis of knowledge. First, if one does not rely on wisdom but only on means, because there is no wisdom to realize emptiness, the Bodhisattva cannot transcend the stage of ordinary beings, so he can only be tightly bound in Samsara. Second, its antidote is: if there is no wisdom to realize selflessness, one cannot transcend the stage of ordinary beings. Therefore, one should rely on means and wisdom. The following illustrates with a metaphor: Like poison holding a poisonous mantra, the Bodhisattva's afflictions, namely the outflows of desire and the outflows of existence, can also use the power of holding the wisdom of realizing emptiness to contemplate afflictions as emptiness, thereby transforming them into the nectar that cuts off suffering. If it is not controlled by wisdom, but the naturally noble virtues such as generosity can still produce excellent results, let alone being controlled by the wisdom of realizing emptiness and becoming the cause of unsurpassed Bodhi? Undoubtedly, it will become the cause of great Bodhi. Third, the teachings as the basis of knowledge are: In the Ārya Ratnakūṭa Sūtra, it is said: 'Kāśyapa, for example, poison that is completely controlled by mantras and medicine cannot cause death.'

། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཡོངས་ སུ་ཟིན་པས་ཀྱང་ལོག་པར་ལྟུང་བར་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཐབས་ཤེས་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟོས་པའི་དོན་བསྒྲུབས་ཟིན་ཏོ། ། བཞི་པ་སྐབས་ཀྱི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། ཚོགས་གཉིས་ཟུང་འབྲེལ་དུ་ བསླབས་ན་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་ཚོགས་སུ་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་བས་ན་གང་གི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐབས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་གཞན་དོན་དུ་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་ཡོངས་སུ་མི་འདོར་བ་དེའི་ཕྱིར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་མི་ལྟུང་ངོ་། ། 1-1017 གང་གི་ཕྱིར་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བདེན་པར་འཛིན་པའི་དམིགས་པ་མཐའ་དག་སྤོང་བ་དེའི་ཕྱིར། ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་འཁོར་བར་མི་ལྟུང་སྟེ། འཁོར་འདས་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་སྤངས་ པ་དེ་བས་ན་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྤངས་རྟོགས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་འཐོབ་པའོ། །ཐབས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྲིད་ཞི་ལ་མི་ལྟུང་བ་དེ་བས་ན་འཕགས་པ་ནམ་མཁའ་ མཛོད་ལས་བཀའ་སྩལ་ཏོ་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་དོན་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡང་དག་པའི་དོན་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཤེས་པས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་ བོན་ཡོངས་སུ་འདོར་རོ། །ཐབས་ཀྱི་ཤེས་པས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་བསམ་སྦྱོར་གཉིས་ཀས་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་ངོ་ཞེས་པའོ། །འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བ་ལས་ཀྱང་ཐབས་ཀྱི་ཆ་མ་ཚང་ བས་སངས་རྒྱས་མི་འཐོབ་པར་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། གཞན་དོན་མཐོང་ན་རང་དོན་དོར་ནས་གཞན་དོན་དུ་སྐྱེ་བ་སྐྱེད་མོས་ཚལ་ལྟ་བུར་ལྟ་དགོས་པ་ལས། གང་དག་སེམས་ཅན་གྱི་ དོན་ལ་ཡོངས་སུ་མི་ཕྱོགས་པ་དང་། སྙིང་རྗེས་གཞན་དོན་གྱི་ལས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་མངོན་པར་འདུ་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་ཤིན་ཏུ་མི་ཕྱོགས་པ་ནི་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སངས་རྒྱས་ངས་ལུང་མ་བསྟན་ཏོ་ཞེས་པའོ། ། 1-1018 ཐབས་ཤེས་ཡ་བྲལ་གྱིས་སངས་རྒྱས་མི་ཐོབ་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་གང་དག་གཞན་དོན་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་པར་མངོན་པར་འདོད་པས་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ཀ་མཉམ་པར་བསྟེན་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ ཟུང་འཇུག་འགྲུབ་པའི་དོན་ལ་གསུམ་སྟེ། གནས་སྐབས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ། མཚན་ཉིད་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ། དེ་དག་གི་ལུང་གི་ཁུངས་དགོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ གཅིག་ཡོད་པའི་དུས་སུ་གཅིག་མེད་པས་ཇི་ལྟར་ཟུང་འཇུག་ཏུ་འགྱུར་ཞེ་ན། ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་མཐོང་ལམ་ཡན་ཆད་ཀྱི་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སྟོང་ ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་སྒོམ་པའི་གནས་སྐབས་སམ། སོ་སྐྱེའི་སྦྱོར་ལམ་དུ་ཤིན་ཏུ་མཉམ་པར་གཞག་བཞིན་པའི་གནས་སྐབས་ན་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་དང་

【現代漢語翻譯】 同樣，菩薩們也不會因為煩惱被智慧完全控制而墮落。』佛如是說。依賴於方便和智慧二者的意義已經完成。 第四，總結本章的意義：如果將二資糧結合起來修習，就會成為證得大菩提的因，因此，菩薩以方便的力量爲了利益他人而在輪迴中受生，不會捨棄，因此不會墮入寂滅。 因為以證悟空性的智慧的力量，捨棄了所有執著實有的對境，所以不會因業和煩惱的力量而墮入輪迴。因此，捨棄了輪迴和寂滅的二邊，就能獲得不住涅槃，圓滿證悟成佛。 因為方便和智慧不會墮入輪迴和寂滅，所以稱為聖者虛空藏所說。其意義是：菩薩以證悟空性的智慧，證悟了真實的無我之義，從而捨棄了所有煩惱的種子；以方便的智慧，不會捨棄所有眾生的意樂和行為。 在聖者《解深密經》中也說，因為方便不圓滿，所以不能成佛。如何理解呢？如果見到利益他人，就要像花園一樣，捨棄自利而為利他受生。如果有人不傾向於利益眾生，不以慈悲心積極從事利他事業，我就不會為他們授記無上正等覺的佛果。』 因為方便和智慧分離就不能成佛，所以，凡是希望爲了利益他人而證得佛果的人，都應該平等地修習方便和智慧二者。 第三，關於成就雙運的意義，有三點：以階段來區分，以體性來區分，以及引用經文的來源。 第一點是：如果方便和智慧二者，在一個存在的時候另一個不存在，那怎麼能成為雙運呢？方便和智慧二者存在，指的是在超越世間的見道以上的等持中，修習證悟空性的智慧的階段，或者是在凡夫的加行道中，正在非常專注地修習的階段，佈施等等和

【English Translation】 Similarly, Bodhisattvas will not fall into error even when their afflictions are completely controlled by wisdom.' Thus it was taught. The purpose of relying on both skillful means and wisdom has been accomplished. Fourth, summarizing the meaning of the chapter: If the two accumulations are practiced in union, they will become the cause for attaining great Bodhi. Therefore, because Bodhisattvas, through the power of skillful means, take birth in samsara for the benefit of others, they do not abandon it, and therefore do not fall into nirvana. Because, through the power of wisdom that realizes emptiness, all objects of attachment to truth are abandoned, one does not fall into samsara due to the power of karma and afflictions. Therefore, having abandoned the two extremes of samsara and nirvana, one attains non-abiding nirvana, the complete enlightenment of Buddhahood. Because skillful means and wisdom do not fall into samsara or peace, it is said to be taught by the noble Akashagarbha. Its meaning is: The Bodhisattva, through the wisdom of realizing emptiness, realizes the true meaning of selflessness, thereby abandoning all the seeds of afflictions; through the wisdom of skillful means, he does not abandon all beings' intentions and actions. In the noble 'Sandhinirmochana Sutra' it is also taught that Buddhahood cannot be attained because skillful means are incomplete. How so? If one sees the benefit of others, one must, like a garden, abandon self-interest and take birth for the benefit of others. Those who do not incline towards the benefit of sentient beings, and do not actively engage in activities for the benefit of others with compassion, I will not prophesy their attainment of unsurpassed, perfect, and complete enlightenment. Because Buddhahood cannot be attained by separating skillful means and wisdom, therefore, those who wish to attain Buddhahood for the benefit of others should equally cultivate both skillful means and wisdom. Third, regarding the meaning of accomplishing union, there are three points: distinguishing by stages, distinguishing by characteristics, and citing the sources of those statements. The first is: If, when one of the two, skillful means and wisdom, exists, the other does not, how can it become union? The existence of both skillful means and wisdom refers to the stage of cultivating the wisdom of realizing emptiness in meditative equipoise beyond the path of seeing, or in the stage of an ordinary being's path of joining, when one is very attentively engaging in meditative equipoise, generosity and so on, and

ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་སོགས་པ་ ཐབས་ལ་དངོས་སུ་བསྟེན་པ་མི་འབྱུང་དུ་ཟིན་ཀྱང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་དེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་དེའི་རྗེས་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་རབ་གང་འབྱུང་བ་དེའི་ཚེ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་དུས་གཅིག་ཏུ་ རྒྱུད་ལ་བརྟེན་པར་འབྱུང་བ་ཉིད་དེ། དེའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་གཉིས་སྦྱོར་བ་དང་རྗེས་ཀྱི་དུས་སུ་གཅིག་ཆར་འཇུག་གོ །གཉིས་པ་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ནི། གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་སྙིང་རྗེ་སོགས་ཀྱི་ཐབས་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བར་འཇུག་པའི་ལམ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། 1-1019 ཏིང་ངེ་འཛིན་སྒོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་སྦྱོར་བའི་དུས་སུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ལྟ་བའི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་མཉམ་གཞག་གི་ལམ་ ལ་བརྟེན་པས་རྒྱུད་གཅིག་ལ་འབྲེལ་བར་འཇུག་པ་དང་། མཉམ་གཞག་ལས་ལངས་པའི་ཐབས་ལ་འཇུག་པ་ཉིད་ཀྱི་དུས་ན་ཡང་སྒྱུ་མ་མཁན་སྒྱུ་མ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་བཞིན་དུ་ཐམས་ ཅད་སྣང་ལ་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཚུལ་དུ་ཤེས་པས་ཟིན་པའི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཁོ་ནའི་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་བརྟེན་པས་ཟུང་དུ་འཇུག་པས་ན་ཟུང་འཇུག་མི་འགྲུབ་པའི་ཉེས་པ་ མེད་དོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་གི་ལུང་གི་ཁུངས་དགོད་པ་ལ་བཞི་ལས་དང་པོ་ནི། འཕགས་པ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པ་ལས་ཇི་སྐད་དུ། རྒྱ་ཆེར་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་སྦྱར་ རོ། །ལུང་གི་དོན་ནི་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་ཡོད་པ་དེ་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཐབས་ནི་གང་། ཤེས་རབ་མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་གང་ཞེ་ན། གང་གི་ཕྱིར་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སྦྱོར་བའི་ དུས་ན་མཐའ་ཡས་པའི་སེམས་ཅན་ལ་ལྟ་བས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ་ལ་སེམས་ཉེ་བར་འདོགས་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེའི་ཐབས་སོ། །གང་གི་ཕྱིར་མཉམ་པར་གཞག་པའི་དུས་ན་སྤྲོས་པ་ཞི་བ་དང་། 1-1020 རབ་ཏུ་ཞི་བར་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེའི་ཤེས་རབ་བོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་སྟེ་མཉམ་གཞག་གི་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་གྱི་ཐུན་གཅིག་ལ་ཐབས་ཤེས་ཟུང་དུ་འཇུག་ པར་བསྟན་ཏོ། །ལུང་གཉིས་པ་ནི། བདུད་བཏུལ་བའི་ལེའུ་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏེ། ཐབས་ཤེས་ཟུང་འབྲེལ་དུ་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་མཉམ་གཞག་གི་སྦྱོར་བ་ཡང་དག་ཕུལ་ དུ་ཕྱིན་པ་ནི། སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཤེས་པས་མངོན་པར་ཞེན་པའམ། བདེན་པར་འཛིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་མངོན་པར་བརྩོན་པར་ཡང་མི་བྱེད་ལ། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་སོགས་ཀྱི་ཐབས་ཀྱི་ཤེས་ པས་དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བརྩོན་འགྲུས་དྲག་པོས་སྡུད་པ་ཡང་སྦྱོར་བ་དང་། ཤེས་པ་དུ་མ་ཡོད་པ་ལས་བདག་མེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་མེད་པ་དང་། གང་ཟག་གི་རྒ

【現代漢語翻譯】 即使方便法門（藏文：ཐབས，梵文天城體：उपाय，梵文羅馬擬音：upāya，漢語字面意思：方法）實際上並不依賴於世俗菩提心等，但在修習禪定時，無論是在禪定的準備階段還是在禪定之後所產生的智慧，方便與智慧都會同時在相續中相互依存。因此，智慧與方便二者在準備階段和之後都會同時起作用。第二，從體性的角度進行區分：此外，菩薩們將證悟空性的智慧與慈悲等方便法門結合起來的道路是這樣的： 在進入禪定修習的準備階段，以對一切眾生的大慈悲心完全攝持，從而發起並依靠超越世間的等持之道，使二者在同一相續中相互關聯。即使在從等持中出定，進入方便法門時，也像魔術師不執著于幻術一樣，了知一切顯現而無自性，並以這種智慧攝持，依靠純正無誤的佈施等行為，從而使二者結合。因此，不會有無法成就雙運的過失。第三，引用這些教義的來源，共有四點，首先是：在《聖無盡慧經》中，正如所說的那樣，應加上『如廣說』。 經文的含義是，對於方便與智慧二者，什麼是菩薩的方便？什麼是智慧的顯現？因為在進入等持的準備階段，以觀察無量眾生的大慈悲心，使心專注于慈悲的對境，這就是菩薩的方便。因為在進入等持之時，平息戲論，進入寂靜與極寂靜的狀態，這就是菩薩的智慧。』經中廣說在等持的準備、正行和後行三個階段中，方便與智慧是結合在一起的。 第二個引證是：在《降伏魔軍品》中也說到：以方便與智慧雙運的方式來修行，菩薩們圓滿的等持準備是：不以證悟空性的智慧之識而執著或以實執的方式精進，而是以大慈悲等方便之識，以猛烈的精進積累一切善法，從多種準備和智慧中認識到無我、無眾生、無人格。

【English Translation】 Even though expedient means (Tibetan: ཐབས, Sanskrit Devanagari: उपाय, Sanskrit Romanization: upāya, Chinese literal meaning: method) such as relative Bodhicitta do not actually rely on means, when meditating on Samadhi, whether it is in the preparatory stage of Samadhi or the wisdom that arises after it, means and wisdom will simultaneously depend on each other in the continuum. Therefore, both wisdom and means act simultaneously in the preparatory stage and afterwards. Second, distinguishing from the perspective of nature: Furthermore, the path by which Bodhisattvas combine the wisdom of realizing emptiness with means such as compassion is as follows: In the preparatory stage of entering Samadhi practice, being completely embraced by great compassion that views all sentient beings, thereby initiating and relying on the path of equanimity that transcends the world, causing the two to be interconnected in the same continuum. Even when emerging from equanimity and entering the means, just as a magician does not cling to illusion, knowing that all appearances are without inherent existence, and being embraced by this wisdom, relying on pure and unerring giving and other actions, thereby combining the two. Therefore, there will be no fault of failing to achieve union. Third, citing the sources of these teachings, there are four points, the first being: In the 'Holy Inexhaustible Intelligence Sutra,' as it is said, 'like extensively speaking' should be added. The meaning of the scripture is that for the two, means and wisdom, what is the means of a Bodhisattva? What is the manifestation of wisdom? Because in the preparatory stage of entering equanimity, with the great compassion of observing limitless sentient beings, the mind is closely attached to the object of compassion, that is the means of that Bodhisattva. Because at the time of entering equanimity, pacifying proliferation, entering into tranquility and extreme tranquility, that is the wisdom of that Bodhisattva.' The sutra extensively speaks of the union of means and wisdom in the three stages of preparation, main practice, and subsequent practice of equanimity. The second citation is: In the chapter 'Subduing the Maras' it is also said: Practicing in the manner of the union of means and wisdom, the perfect preparation for the equanimity of Bodhisattvas is: not clinging with the knowledge of the wisdom of realizing emptiness, nor striving with the manner of clinging to truth, but with the knowledge of means such as great compassion, accumulating all virtuous dharmas with fierce diligence, recognizing from various preparations and wisdom the absence of self, the absence of sentient beings, and the absence of personality.

ྱུད་གནས་པར་བྱེད་པའི་ སྲོག་མེད་པ་དང་། གཟུགས་སོགས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་གསོ་བའི་བདག་མེད་པ་དང་། གང་ཟག་མེད་པར་ཆོས་རྣམས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་ཙམ་དུ་ཟད་པར་ཡང་སྦྱོར་ལ། ཐབས་ཀྱི་བྱེད་པ་ཤེས་ པས་གདུལ་བྱའི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་ཡང་སྦྱོར་བ་གང་ཡིན་པའོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བཤད་དོ། །འདིས་ནི་ཐབས་ཤེས་གཉིས་ཀྱི་བྱེད་པ་ཟུང་དུ་འཇུག་པར་བསྟན་ཏོ། །ལུང་གསུམ་པ། 1-1021 འཕགས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། དཔེར་ན་སྒྱུ་མའི་མཁན་པོ་ཞིག་ཞེས་པ་ནས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་གསུངས་སོ། དེའི་དོན་ནི། དཔེར་ན་སྒྱུ་མའི་མཁན་པོ་ ཞིག་གིས་སྤྲུལ་པ་བྱས་ནས་སྤྲུལ་པ་དེ་གཞན་གྱིས་བཅིང་བར་བྱ་བའི་ཚུལ་དུ་བསྟན་ནས། འཆིང་བ་ལས་ཐར་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་བརྩོན་པ་དེས་ནི་འཆིང་གྲོལ་གྱི་ཚུལ་སྔ་ནས་སྒྱུ་མ་ དེ་ཤེས་པས་སྤྲུལ་པ་དེ་ལ་ཆགས་པ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཀྱང་འདོད་ཁམས་ལ་སོགས་པའི་སྲིད་གསུམ་སྤྲུལ་པ་དང་འདྲ་བར་ཤེས་སོ། །གང་གིས་ན་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ སྒྲུབ་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་སོ། །སྲིད་གསུམ་སྤྲུལ་པ་དང་འདྲ་བར་མ་ཤེས་པའི་འགྲོ་བའི་ཆེད་དུ་བརྩོན་པའི་གོ་བགོས་ཏེ། འགྲོ་བ་སྔ་ནས་སྤྲུལ་པ་དང་འདྲ་བར་ཤེས་ ཏེ་འོན་ཀྱང་གང་གི་ཆེད་དུ་བརྩོན་པའི་གོ་བགོས་པའི་འགྲོ་བ་སྤྲུལ་པ་དེ་ལྟ་བུར་སྔར་ནས་ཤེས་ཞེས་པའོ། །འདིས་ནི་འགྲོ་བའི་ཆེད་དུ་གོ་བགོ་བའི་ཐབས་དང་། འགྲོ་བ་རང་བཞིན་མེད་ པར་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཟུང་འཇུག་ཏུ་བསྟན་ཏོ། ། ལུང་བཞི་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ལམ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་གཉིས་སུ་འདུས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་ཀྱི་ཚུལ་ཁོ་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་དབང་དུ་མཛད་ནས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། ། 1-1022 གང་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེའི་སྦྱོར་བས་གཞན་དོན་ལ་འཇུག་པས་ན་འཁོར་བ་ན་གནས་པ་ཡང་ཡིན་ལ། ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་ལ་སྦྱོར་བས་ན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་ ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །བཞི་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་སྟོབས་བསྐྱེད་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་ཐབས་དང་ཤེས་རབ་ཟུང་འཇུག་ཁོ་ན་བསྒྲུབ་དགོས་པ་དེ་ལྟར་ན་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་ རབ་དང་། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་སྙིང་པོ་ཅན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བསགས་ནས་གཞན་དོན་དུ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པའི་སྦྱིན་ པ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་གོམས་པར་བྱས་ལ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་མཉམ་གཞག་གི་ཡེ་ཤེས་དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དུ་སྔ་མ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་སྒོམ་ཚུལ་བསྟན་ པ་བཞིན་དུ་དུས་རྟག་པར་རང

【現代漢語翻譯】 並且將無命（無有靈魂），以及受用色等（五蘊）的無有能滋養之我，以及無有補特伽羅，僅是諸法依緣而生的道理結合起來。因為通達方便之行，也能使所有應調伏的眾生完全成熟。』如是廣說。這顯示了方便與智慧二者的結合。 第三段引文： 出自《聖妙法總持經》。其中說道：『譬如幻術師』等等。其意為：譬如幻術師變幻出幻象，並示現此幻象被他人束縛之相，爲了使其從束縛中解脫而精進。這如同了知幻象本性的幻術師，不會對幻象產生執著。同樣，菩薩也應了知欲界等三有如幻象。誰能如此了知呢？即是于成就圓滿菩提之方便善巧的菩薩。爲了未能了知三有如幻象的眾生而精進，其意義在於，了知眾生本如幻象，卻仍然爲了他們而精進，因為眾生本如幻象。』 這顯示了爲了眾生而精進的方便，以及了知眾生本性空性的智慧二者的結合。 第四段引文：由於菩薩的道是方便與智慧的結合，因此世尊開示說，菩薩應當僅僅修習智慧與方便之行。 何處菩薩以彼之行而利益他人，則亦安住于輪迴；以智慧修習證悟空性，則亦趨入寂滅。 第四，生起菩提心之力量：如是，菩薩之道必須修習方便與智慧的結合，因此，在證悟空性的智慧，以及積累具有大悲之心的無量功德之根本后，爲了利益他人而將佈施等方便，迴向于無上圓滿菩提，並習慣於此。爲了生起證悟空性的等持之智慧，勝義菩提心，如前所示，應恒常修習止觀之禪修方式。

【English Translation】 And also combines the understanding that there is no life (no soul), no self that nourishes the enjoyment of form etc. (the five aggregates), and no person, but merely that all phenomena arise dependently. Because of knowing the activity of skillful means, it also fully matures all sentient beings to be tamed.' It is said extensively. This shows the union of the activities of skillful means and wisdom. The third quote: From the Arya Dharmanekasangraha Sutra. It says, 'For example, a magician' etc. The meaning is: For example, a magician creates an illusion and shows that the illusion is bound by others, and strives to free it from bondage. This is like a magician who knows the nature of the illusion and has no attachment to the illusion. Similarly, a Bodhisattva should also know that the three realms such as the desire realm are like illusions. Who knows this? It is the Bodhisattva who is skilled in the means of accomplishing perfect enlightenment. To strive for the sake of beings who do not know that the three realms are like illusions means that they know that beings are like illusions, but still strive for them, because beings are like illusions.' This shows the union of the skillful means of striving for the sake of beings and the wisdom of knowing that beings are without inherent existence. The fourth quote: Because the path of the Bodhisattvas is a combination of skillful means and wisdom, the Blessed One taught that Bodhisattvas should only practice the ways of wisdom and skillful means. Wherever the Bodhisattva engages in benefiting others through that practice, he also abides in samsara; by practicing the realization of emptiness with wisdom, he also enters into nirvana. Fourth, generating the power of Bodhicitta: Thus, the Bodhisattva's path must cultivate the union of skillful means and wisdom. Therefore, after realizing the wisdom of emptiness and accumulating immeasurable roots of virtue with the essence of great compassion, one dedicates the skillful means such as generosity to unsurpassed perfect enlightenment for the benefit of others, and becomes accustomed to this. In order to generate the wisdom of equanimity that realizes emptiness, the ultimate Bodhicitta, as shown before, one should constantly practice the meditation methods of calm abiding and insight.

་གི་ཁམས་ཀྱི་ནུས་པ་དང་སྦྱར་ནས་དུས་དུས་སུ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་སྦྱོར་བ་ལ་ཅི་ནུས་སུ་བསྒོམ་པར་བྱ་སྟེ། འདི་གཉིས་ཀྱིས་རྣལ་འབྱོར་ཡོངས་ སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་རོ། །མཉམ་རྗེས་གཉིས་ཀ་དོན་དང་ལྡན་པར་སྒྲུབ་དགོས་པ་ཡང་འཕགས་པ་སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་ཏེ། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པ་སྒོམ་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་མདོ་དེ་ཉིད་ནས་ཕན་ཡོན་ཇི་སྐད་དུ་བསྟན་པ་དེ་བཞིན་དུ་སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པ་སྒོམ་པ་ལ་ཉེ་བར་གནས་པའི་དྲན་པས་རྗེས་ཤེས་ཀྱི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་རྩོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཚོགས་གཉིས་སུ་སློབ་པའི་ཐབས་ལ་མཁས་པ་གོམས་པར་བྱའོ། ། 1-1023 སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཐབས་གང་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཁྱིམ་གྱི་ནང་དུ་འཇུག་པའི་ཚེ་ཐར་པ་ཆེན་པོའི་གྲོང་ཁྱེར་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སེམས་བསྐྱེད་དོ། །ཉལ་བའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པ་དང་། རྨི་ལམ་བྱུང་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པ་དང་། གཉིད་སད་པའི་ཚེ་མ་རིག་པ་ལས་སད་པར་གྱུར་ ཅིག་ཅེས་པ་དང་། ལྡང་བའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གཟུགས་ཀྱི་སྐུ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་དང་། གོས་གྱོན་པ་ན་ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་ཀྱི་གོས་གྱོན་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པ་དང་། སྐེ་རགས་འཆིང་ བའི་ཚེ་དགེ་བའི་རྩ་བ་དང་འབྲེལ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེསཔ་དང་། སྟན་ལ་འདུག་པའི་ཚེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་རྡོ་རྗེའི་གདན་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པ་དང་། རྒྱབ་རྟེན་པའི་ཚེ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ ཤིང་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པ་དང་། མེ་གཏོང་བའི་ཚེ་ཉོན་མོངས་པའི་བུད་ཤིང་བསྲེག་པ་དང་། མེ་འབར་བའི་ཚེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེ་འབར་བ་དང་། གཡོས་ཟིན་པའི་ཚེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདུད་རྩི་ ཐོབ་པ་དང་། ཟས་ཟ་བའི་ཚེ་བསམ་གཏན་གྱི་ཟས་ཐོབ་པ་དང་། ཕྱིར་འགྲོ་བའི་ཚེ་འཁོར་བའི་གྲོང་ཁྱེར་ལས་ཐར་བ་དང་། སྐས་ལ་འབབ་པའི་ཚེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་འཁོར་བར་འཇུག་པ་དང་། 1-1024 སྒོ་འབྱེད་པའི་ཚེ་ཐར་པའི་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་སྒོ་འབྱེད་པ་དང་། སྒོ་གཅོད་པའི་ཚེ་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་སྒོ་གཅོད་པ་དང་། ལམ་དུ་འཇུག་པའི་ཚེ་འཕགས་པའི་ལམ་དུ་འཇུག་པ་དང་། གྱེན་ལ་འགྲོ་ བའི་ཚེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མཐོ་རིས་ཀྱི་ས་ལ་འགོད་པ་དང་། ཐུར་ལ་འབབ་པའི་ཚེ་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་རྒྱུན་གཅོད་པ་དང་། སེམས་ཅན་དང་ཕྲད་པའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་མཇལ་བ་དང་། རྐང་པ་ འཇོག་པའི་ཚེ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་ལ་སྟོན་པ་དང་། རྐང་པ་འདེགས་པའི་ཚེ་སེམས་ཅན་འཁོར་བ་ལས་འདོན་པ་དང་། རྒྱན་དང་ལྡན་པར་མཐོང་ན་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ཀྱིས་བརྒྱན་པ་ཐོབ་ པ་དང་། རྒྱན་མེད་པར་མཐོང་ན་སྦྱངས་པའི་ཡོན་

【現代漢語翻譯】 將（五）蘊的能量與（修行）結合起來，盡力時時修習止觀瑜伽，通過這二者，瑜伽就能圓滿完成。同樣，爲了使禪定和后得（智慧）二者都具有意義，（佛經）中也說到，聖者所行持的清凈行為，菩薩爲了利益眾生而修習清凈的行為，正如經中所說的那樣，通過安住于正念來修習清凈的行為，在所有後得智慧的時間裡，都要熟練地掌握將一切行為都轉化為積累福慧二資糧的方法。 那麼，什麼是清凈行為的方法呢？當菩薩進入房屋時，要發願獲得大解脫之城。睡覺時，要發願獲得佛的法身。做夢時，要發願證悟一切法如夢。醒來時，要發願從無明中醒來。起身時，要發願獲得佛的色身。穿衣時，要發願穿上慚愧之衣。繫腰帶時，要發願與善根相連。坐在墊子上時，要發願獲得菩提金剛座。靠著靠背時，要發願獲得菩提樹。點火時，要焚燒煩惱之薪。火焰燃燒時，要讓智慧之火燃燒。飯菜做好時，要獲得智慧甘露。吃飯時，要獲得禪定之食。外出時，要從輪迴之城中解脫。下樓梯時，要爲了利益眾生而進入輪迴。 打開門時，要打開解脫之城的門。關門時，要關閉三惡道之門。走上道路時，要走上聖者之道。向上走時，要將一切眾生安置於天界。向下走時，要斷除三惡道之流。與眾生相遇時，要與佛相見。放下腳時，要成為一切眾生的導師。抬起腳時，要將眾生從輪迴中解脫。看到裝飾華麗之物時，要發願獲得（佛的）妙相和好。看到沒有裝飾之物時，要發願獲得清凈的功德。

【English Translation】 Combine the power of the (five) aggregates with (practice), and strive to cultivate the union of Shamatha (calm abiding) and Vipassana (insight) yoga at all times. Through these two, the yoga will be completely perfected. Similarly, in order to make both meditation and post-meditation (wisdom) meaningful, it is also said (in the scriptures) that the pure conduct practiced by the noble ones, the Bodhisattvas who practice pure conduct for the benefit of sentient beings, just as it is taught in the sutras, through abiding in mindfulness to practice pure conduct, in all times of post-meditation wisdom, one must become skilled in the method of transforming all actions into the accumulation of the two accumulations of merit and wisdom. So, what is the method of pure conduct? When a Bodhisattva enters a house, they should generate the thought to attain the great city of liberation. When sleeping, they should aspire to attain the Dharmakaya (body of dharma) of the Buddha. When dreaming, they should aspire to realize all dharmas as dreamlike. When waking up, they should aspire to awaken from ignorance. When rising, they should aspire to attain the Rupakaya (form body) of the Buddha. When dressing, they should aspire to wear the garment of shame and modesty. When tying a belt, they should aspire to be connected with the roots of virtue. When sitting on a mat, they should aspire to attain the Vajra seat of Bodhi. When leaning against a backrest, they should aspire to attain the Bodhi tree. When lighting a fire, they should burn the fuel of afflictions. When the fire is burning, they should let the fire of wisdom burn. When the food is cooked, they should attain the nectar of wisdom. When eating, they should attain the food of meditation. When going out, they should be liberated from the city of Samsara. When descending the stairs, they should enter Samsara for the benefit of sentient beings. When opening a door, they should open the door of the city of liberation. When closing a door, they should close the door of the three lower realms. When walking on a path, they should walk on the path of the noble ones. When walking upwards, they should place all sentient beings in the heavenly realms. When walking downwards, they should cut off the stream of the three lower realms. When meeting sentient beings, they should meet the Buddha. When placing their foot, they should be a guide for all sentient beings. When lifting their foot, they should liberate sentient beings from Samsara. When seeing something adorned, they should aspire to attain the marks and signs (of the Buddha). When seeing something unadorned, they should aspire to attain the qualities of purification.

ཏན་དང་ལྡན་པ་དང་། སྣོད་གང་བ་མཐོང་ན་ཡོན་ཏན་གྱིས་གང་བ་དང་། སྟོང་པ་མཐོང་ན་སྐྱོན་གྱིས་སྟོངས་པ་དང་། སེམས་ཅན་དགའ་བ་མཐོང་ ན་ཆོས་ལ་དགའ་བ་དང་། མི་དགའ་བ་མཐོང་ན་འདུས་བྱས་ཀྱི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་མི་དགའ་བ་དང་། སེམས་ཅན་བདེ་བ་མཐོང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བདེ་བའི་ཡོ་བྱད་ཐོབ་པ་དང་། སྡུག་ བསྔལ་བ་མཐོང་ན་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་། ནད་པ་མཐོང་ན་ནད་ལས་གྲོལ་བ་དང་། དྲིན་དུ་བཟོ་བར་མཐོང་ན་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་དྲིན་ལན་ལྡོན་པ་དང་། 1-1025 དྲིན་དུ་མི་བཟོ་བ་མཐོང་ན་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པ་དྲིན་དུ་མི་བཟོ་བ་དང་། རྒོལ་བ་མཐོང་ན་ཕས་ཀྱི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅོད་ནུས་པ་དང་། བསྟོད་པ་མཐོང་ན་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་བསྟོད་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་གཏམ་བྱེད་པའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤོབས་པ་ཐོབ་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གཟུགས་མཐོང་ན་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་མཐོང་བ་ལ་སྒྲིབ་པ་མེད་པ་ དང་། མཆོད་རྟེན་མཐོང་ན་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་དུ་འགྱུར་བ་དང་། ཚོང་བྱེད་པ་མཐོང་ན་འཕགས་པའི་ནོར་བདུན་ཐོབ་པ་དང་། ཕྱག་འཚལ་བ་མཐོང་ན་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་ སྤྱི་གཙུག་བལྟར་མི་མངོན་པ་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིག ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་སྙིང་རྗེ་སྒོམ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྒོམ་པ་དང་། ཐབས་ཤེས་གཉིས་སྒོམ་པའི་ཚུལ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། ༄། །བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ། གསུམ་པ་བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་སྙིང་རྗེ་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཐབས་དང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གཉིས་གོམས་པར་ བྱས་པ་དེའི་ཚེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལ་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པ་འཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་གྱིས་བསྡུས་པའི་འབྲས་བུ་དང་། 1-1026 འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་འབྲས་བུའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཚེ་འདིར་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་དང་། སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུའོ། །དང་པོ་ལ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་ནི། རྒྱུ་ཚོགས་གསུམ་ པོ་ལ་འབད་པ་བྱས་པ་དེས་ན་རྨི་ལམ་ན་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཐོང་བར་འགྱུར། རྨི་ལམ་བཟང་པོ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་རང་ལ་ཆོས་སྟོན་པ་སོགས་གཞན་དག་ཀྱང་རྨི་བར་འགྱུར་ རོ། །མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། རྨི་ལམ་ན་ཡང་ཆོས་རྣམས་ཀུན། །རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་ལྟ་ལ་སོགས། །ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དཀར་ཕྱོགས་ལ་དགའ་བའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱང་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ནས་ཕྱིའི་ཉེ་བར་ འཚེ་བ་ལས་བསྲུང་བར་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་ཡང་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་

【現代漢語翻譯】 如果看到具足功德和充滿法器，則表示充滿功德；如果看到空虛，則表示遠離過失；如果看到眾生歡喜，則表示對佛法歡喜；如果看到不歡喜，則表示對一切有為法不歡喜；如果看到眾生安樂，則表示獲得成佛的安樂資具；如果看到痛苦，則表示能平息眾生的痛苦；如果看到病人，則表示能從疾病中解脫；如果看到報恩，則表示對一切佛和菩薩報恩； 如果看到不報恩，則表示對見解等不報恩；如果看到辯論者，則表示能摧伏外道的辯論；如果看到讚頌，則表示對一切佛和菩薩讚頌；在宣講佛法時，能獲得佛的無畏；如果看到佛像，則表示能無礙地見到一切佛；如果看到佛塔，則表示能成為一切眾生的佛塔；如果看到做生意，則表示能獲得七聖財；如果看到頂禮，則表示能獲得天人世間對其頂禮膜拜。 如上等等都已宣說。這樣，慈悲的修習、菩提心的修習以及方便與智慧二者的修習之法已經講完。 ༄། །修習的果報 第三部分是修習的果報，分為兩部分： общей 闡述和分別解說。第一部分是：如上所說，慈悲、佈施等方便和菩提心二者如果修習純熟，那麼這位菩薩必定會獲得殊勝的果報。 第二部分是分別解說，分為兩部分：世間的果報和出世間的果報。第一部分又分為兩部分：今生獲得的果報和來世獲得的果報。第一部分中，作為士夫的行為之果是：如果努力修習這三種資糧，那麼在夢中會見到佛和菩薩，會夢到吉祥的夢，例如佛親自為自己說法等等。 如《現觀莊嚴論》所說：『夢中亦能見，一切諸法如，如夢觀待等。』 喜好善法的諸天也會隨喜，並保護自己免受外來的損害。相似因的果報是，每一個剎那都能積累福德和智慧。

【English Translation】 If one sees those who are virtuous and full of vessels, it indicates being full of virtues; if one sees emptiness, it indicates being devoid of faults; if one sees sentient beings rejoicing, it indicates rejoicing in the Dharma; if one sees unhappiness, it indicates unhappiness with all conditioned phenomena; if one sees sentient beings in happiness, it indicates obtaining the means for the happiness of Buddhahood; if one sees suffering, it indicates pacifying the suffering of sentient beings; if one sees the sick, it indicates liberation from illness; if one sees gratitude, it indicates repaying the kindness of all Buddhas and Bodhisattvas; If one sees ingratitude, it indicates ingratitude towards views and so on; if one sees debaters, it indicates being able to subdue the debates of outsiders; if one sees praise, it indicates praising all Buddhas and Bodhisattvas; when speaking about the Dharma, one obtains the fearlessness of the Buddha; if one sees the image of the Buddha, it indicates having no obscurations in seeing all Buddhas; if one sees a stupa, it indicates becoming a stupa for all beings; if one sees doing business, it indicates obtaining the seven noble riches; if one sees prostrations, it indicates obtaining the invisibility of the world with gods prostrating at one's crown. Such and so on have been spoken. Thus, the method of cultivating compassion, cultivating the mind of Bodhicitta, and cultivating both skillful means and wisdom has been taught. ༄། །The Result of Cultivation The third part is the result of cultivation, which is divided into two parts: general explanation and individual explanation. The first part is: As mentioned above, if compassion, generosity, and other skillful means, and the two minds of Bodhicitta are cultivated to perfection, then this Bodhisattva will surely obtain extraordinary results. The second part is the individual explanation, which is divided into two parts: worldly results and transcendental results. The first part is further divided into two parts: results obtained in this life and results obtained in future lives. In the first part, the result of a person's actions is: if one diligently cultivates these three accumulations, then in dreams one will see Buddhas and Bodhisattvas, and one will dream auspicious dreams, such as the Buddha personally teaching the Dharma to oneself, and so on. As stated in the 'Ornament of Clear Realization': 'Even in dreams, all dharmas are seen as dreamlike, and so on.' The gods who delight in virtue will also rejoice and protect one from external harm. The result of a similar cause is that in every moment, one accumulates merit and wisdom.

ཀྱི་ཚོགས་རྒྱ་ཆེན་པོ་སོག་པར་འགྱུར་རོ། །བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ཉོན་མོངས་ པའི་སྒྲིབ་པ་དང་། དེ་དག་གི་གནས་ངན་ལེན་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཡང་བྱང་བར་འགྱུར། རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ལ་ཤེས་སྒྲིབ་ཏུ་བཤད་དེ། ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་བག་ ཆགས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །འོག་ཏུ་ལུས་ལ་ཡང་ནད་ཀྱིས་མི་ཐེབས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པ་ཡང་བྱེད་པའི་འབྲས་བུར་སྦྱར་རོ། །ཡང་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་ལུས་ལ་བདེ་བ་དང་ཡིད་ལ་བདེ་བ་ཤིན་ཏུ་མང་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-1027 སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ལ་ཡིད་སྡུག་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་སེམས་ལ་དབང་ཐོབ་པས་ན་སེམས་ལས་སུ་རུང་བའི་མཆོག་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དག་ཀྱང་འཐོབ་པར་འགྱུར་ རོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་མཆོག་ཐོབ་པ་དེས་ན་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མངོན་པར་ཤེས་པ་དང་། ལྷའི་རྣ་བའི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་དང་། ཤའི་སྤྱན་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་ ཁྱད་པར་ཅན་མང་པོ་འཐོབ་བོ། །སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་ཐོབ་པ་དེ་ནས་དེ་དག་གི་བྱེད་པས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་པ་དག་ཏུ་སོང་ནས་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་ འདས་རྣམས་ལ་མཆོད་པ་བྱེད་དོ། །སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་དག་ལ་ཆོས་ཀྱང་ཉན་ཏོ། །འཆི་བའི་ཚེ་ཡང་གདོན་མི་ཟ་བར་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་ པ་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་ནི། ཡང་བདག་པོའི་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་མི་འབྲལ་བའི་ཡུལ་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །རིགས་དང་འབྱོར་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ པའི་ཁྱིམ་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་དེས་ན་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་འབད་རྩོལ་ཆེན་པོ་མི་དགོས་པར་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ། །བདག་པོའི་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་ཆེ་བ་དང་། 1-1028 གཡོག་འཁོར་ཤིན་ཏུ་མང་བར་འགྱུར་རོ། །སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་ལུང་དང་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་ཤེས་རབ་རྣོ་བས་ཆོས་སྟོན་པའི་སྒོ་ནས་གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་ བྱེད་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། །ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་སྔོན་གྱི་ཚེ་རབས་དུ་མ་རྗེས་སུ་དྲན་པར་ཡང་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་ཚོགས་ལམ་དང་སྦྱོར་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ན་ཡང་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་ པ་ཐོབ་པ་མདོ་གཞན་དག་ལས་འབྱུང་བ་ལས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ལྔ་སྟེ། མཐོང་ལམ་ས་དང་པོ་ཐོབ་པ་དང་། སྒོམ་ལམ་ས་ལྷག་མ་དགུ་ཐོབ་པ་དང་། མཐར་ཐུག་གི་ས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་དང་། དེ་དག་གི་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དྲང་བ་དང་།

【現代漢語翻譯】 的廣大福德資糧。 分離的果實是煩惱障和，以及它們的處所惡趣所知障也將被凈化。如《寶性論》所說：『近分的煩惱習氣被稱為所知障。』正如所說『近分的煩惱習氣』一樣。下面所說的『身體也不會被疾病侵擾』也應與能作的果實相聯繫。此外，作為士夫果，任何時候身體和心靈都會感到非常快樂。 許多人會喜歡你。此外，作為等流果，由於獲得了心的自在，也能獲得心堪能的殊勝禪定。獲得殊勝禪定后，就能獲得神通的現證和天耳通等六種神通，以及肉眼等許多殊勝功德。 獲得眼和神通后，憑藉它們的力量，前往無量無邊的世界，供養諸佛世尊。也能聽聞諸佛世尊的教法。臨終時也不會被鬼神所食，還能見到諸佛菩薩。 第二，在其他生世獲得的果實是：作為增上果，將轉生到不離諸佛菩薩的國土。將轉生到種姓和財富特別優越的家庭。因此，作為等流果，不需要很大的努力就能圓滿廣大的福德和智慧。作為增上果，將擁有巨大的受用和非常多的僕從。 作為士夫果，由於精通教理和證悟，通過說法也能使許多應調伏的眾生得以成熟。在所有生世中，也能憶起過去的許多生世。因此，在資糧道和加行道的階段，也能獲得無量功德，這應從其他經典中理解。 第二，關於超越世間的果實，分為兩種：廣說和略攝。第一種分為五點： 獲得見道初地，獲得修道剩餘九地，獲得究竟地佛果，以及引證說明它們的教理。

【English Translation】 of vast assemblies will be transformed into merit. The fruit of separation is the obscuration of afflictions, and the obscuration of knowledge, which is the place of their negative karma, will also be purified. As stated in the Ratnagotravibhāga: 'The habitual tendencies of afflictions are explained as the obscuration of knowledge.' Just as it is said, 'the habitual tendencies of afflictions.' The statement below, 'the body will not be afflicted by illness,' should also be connected to the fruit of action. Furthermore, as the fruit of a person's action, at all times there will be great happiness in body and mind. Many people will find you pleasing. Moreover, as the result of being in harmony with the cause, by gaining mastery over the mind, one will also attain the supreme samādhi that makes the mind serviceable. Having attained supreme samādhi, one will attain the six abhijñās (direct perceptions), such as the abhijñā of miraculous powers and the abhijñā of the divine ear, and many special qualities such as the eye of flesh. Having attained the eye and abhijñā, by the power of their actions, one will go to limitless realms and make offerings to the Buddhas, the Bhagavat. One will also listen to the Dharma from those Buddhas, the Bhagavat. At the time of death, one will not be eaten by demons, and one will see the Buddhas and Bodhisattvas. Secondly, the fruit attained in other lives is: as the Adhipati-phala (dominant result), one will be born in a land inseparable from the Buddhas and Bodhisattvas. One will be born into a family distinguished by lineage and wealth. Therefore, as the Niṣyanda-phala (result in accordance with the cause), one will accomplish vast merit and wisdom without great effort. As the Adhipati-phala, one will have great enjoyment and a very large retinue. As the Puruṣakāra-phala (result of personal effort), being sharp-witted in scripture and realization, one will also ripen many beings to be tamed through teaching the Dharma. In all lifetimes, one will also remember many past lifetimes. Thus, it should be understood from other sutras that immeasurable qualities are attained even in the stages of the path of accumulation and the path of preparation. Secondly, the result that transcends the world is twofold: an extensive explanation and a concise summary. The first has five aspects: Attaining the first bhūmi (level) of the path of seeing, attaining the remaining nine bhūmis of the path of meditation, attaining the ultimate bhūmi of Buddhahood, and quoting the scriptures that explain them.

སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ ཆེད་དུ་འབད་པར་གདམས་པའོ། །དང་པོ་ནི། ཚོགས་ལམ་དང་སྦྱོར་ལམ་ལ་རིམ་གྱིས་ཞུགས་ནས་དེ་དག་གི་ཡོན་ཏན་ཚད་མེད་པ་ཐོབ་པ་དེས་གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་ དང་སྦྱིན་སོགས་ཐབས་དང་། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ལྟ་བ་སྤྱོད་ལམ་རྣམ་པ་བཞིའི་དུས་རྟག་ཏུ་སྒོམ་པ་དང་། གུས་པར་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་སྒོམ་པ་དང་། རྟག་པར་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ཡུན་རིང་དུ་བསྒོམས་ན་རིམ་གྱིས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཉོན་མོངས་པས་ཤིན་ཏུ་དག་པ་དང་། 1-1029 རབ་ཏུ་དག་པ་དང་། ཡོངས་སུ་དག་པའི་བློའི་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་པ་འབྱུང་བས་རྣལ་འབྱོར་པའི་སེམས་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། བཙུབས་ཤིང་བཙུབས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ མེས་ཤིང་རིམ་གྱིས་ཟད་པ་ན་གཉེན་པོ་སྲེག་བྱེད་ཀྱི་མེ་ཡང་ངང་གིས་འགག་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ནས་སྒོམ་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་ པར་གྱུར་ན་གཉེན་པོ་ངེས་འབྱེད་ཆ་བཞིའི་དགག་རྟོག་གི་ཆ་ལ་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་བློའི་རིག་མཐུན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་མཐུན་དུ་འགྱུར་ལ། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་ བློ་ཇེ་གསལ་ཇེ་གསལ་དུ་སོང་བས་རྟོག་པའི་ཞེན་ཆ་རིམ་གྱིས་འགག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་གྱུར་པའི་ཚེ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་སྔར་གྱི་རྟོག་པའི་རྒྱུན་གྱི་འཆིང་བྱེད་ ཀྱི་དྲྭ་བ་མཐའ་དག་དང་བྲལ་བ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རྟོག་པའི་སྤྲོས་པ་མེད་པ་ངོ་བོ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་རྟོགས་པ་སྟེ། འདིའི་དུས་སུ་ཆོས་ཀྱི་དོན་སྤྱི་མ་བསྒྲིབས་པར་རང་གི་ངོ་བོ་ ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་དངོས་སུ་སྣང་ངོ་། །འདིའི་དུས་སུ་མཐོང་སྤང་གི་དྲི་མ་མེད་ཅིང་རྣམ་རྟོག་གི་རླུང་གིས་མི་གཡོ་ལ། དཔེར་ན་མར་མེ་རླུང་མེད་པར་གྱུར་པའི་གནས་སུ་བཞག་པ་བཞིན་དུ་གསལ་ལ་མི་གཡོ་བ་དང་། 1-1030 རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པས་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་ཚད་མར་གྱུར་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ཉིད་ སྔར་མ་མཐོང་བ་གསར་དུ་མཐོང་བའི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་དོན་དམ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་འབྱུང་ངོ་། །དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་དངོས་སུ་བྱུང་བས་དངོས་པོའི་མཐའ་དེ་ བཞིན་ཉིད་དངོས་སུ་དམིགས་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་རིགས་པས་བརྟགས་ན་མཐར་སྟོང་པ་ཉིད་ལས་མ་འདས་པས་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དངོས་པོའི་མཐའ་ཞེས་བརྗོད་ལ། དེ་མངོན་ སུམ་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཐོབ་པ་དེའི་ཚེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་

【現代漢語翻譯】 關於勸勉為證得佛果而努力：首先，逐步進入資糧道和加行道，獲得這些道無量的功德，如前所述，以大悲心和佈施等方便法門，以及世俗菩提心和證悟空性的見地，在四種行為方式中恒常修習，以恭敬和恒常的精進修習，長期修習，逐漸使自相續中的煩惱極其清凈、 非常清凈、完全清凈，剎那剎那相續生起，從而使瑜伽士的相續完全成熟。如同反覆摩擦而產生的火逐漸燃盡木柴，最終連對治的火焰也自然熄滅一樣，在完全安住于真實的空性之義並達到修習的極致時，對治四種抉擇分的破立之分，證悟空性的智慧成為與出世間智慧的同類因。隨著對空性之義的理解越來越清晰，分別唸的執著逐漸消失。 當這種情況發生時，出世間智慧擺脫了先前分別唸的束縛，證悟了法界的無分別實相，其自性極其清晰。此時，對法的總義不再有任何遮蔽，其自性如虛空般真實顯現。此時，沒有見道所斷的垢染，也不會被分別唸的風所動搖。例如，將燈放在沒有風的地方，它會明亮而不動搖。 當瑜伽現前時，它就成爲了對法性之義的衡量標準，並且能夠現見一切法的人無我和法無我的真如。以新見先前未見之法性的道所攝持，生起勝義菩提心的自性。當勝義菩提心真實生起時，它就進入了對事物之邊的如實觀照，因為如果用理智來分析一切事物，最終都不會超出空性，所以如實觀照被稱為事物之邊，並且它是真實顯現的。 獲得它的時候，就是生於如來種姓，因為是隨順佛地的。

【English Translation】 Instructions on Encouraging Effort to Attain Buddhahood: First, by gradually entering the paths of accumulation and preparation, and attaining the immeasurable qualities of these paths, as previously explained, with great compassion and skillful means such as generosity, as well as the mind of conventional bodhicitta and the view of realizing emptiness, constantly practice in the four modes of conduct. By practicing with respectful and constant diligence, and practicing for a long time, gradually purify the afflictions in one's mind stream to an extreme degree, to a very great degree, and to a complete degree, with moments of mind arising one after another, thereby causing the yogi's mind stream to fully mature. Just as fire arising from repeated friction gradually consumes the wood, and eventually even the fire of the antidote naturally extinguishes, so too, when completely abiding in the meaning of true emptiness and reaching the culmination of practice, the wisdom that realizes emptiness becomes a similar cause for the transcendental wisdom that refutes the four parts of decisive discrimination. As the understanding of the meaning of emptiness becomes clearer and clearer, the clinging to conceptual thoughts gradually disappears. When this happens, transcendental wisdom is freed from all the nets of bondage of previous conceptual thoughts, realizing the non-conceptual reality of the dharmadhatu, its nature being extremely clear. At this time, there is no longer any obscuration of the general meaning of the Dharma, and its nature appears directly like the sky. At this time, there is no defilement to be abandoned by the path of seeing, and it is not shaken by the wind of conceptual thoughts. For example, placing a lamp in a place where there is no wind, it will be bright and unmoving. When yoga manifests directly, it becomes the standard for the meaning of dharmata, and it directly realizes the suchness of the selflessness of persons and the selflessness of phenomena of all dharmas. Embraced by the path of newly seeing the dharmata that was previously unseen, the nature of ultimate bodhicitta arises. When ultimate bodhicitta truly arises, it enters into the direct contemplation of the edge of reality, because if all things are analyzed with reason, they will ultimately not go beyond emptiness, so the direct contemplation is called the edge of reality, and it is truly manifest. When it is attained, one is born into the lineage of the Tathagatas, because it follows the ground of the Buddhas.

ཡོན་ཏན་བརྙེས་པའི་ཕྱིར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐྱོན་ མེད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་སྤང་གི་སྒྲིབ་གཉིས་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇུག་པ་ལས། འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་རིགས་སུའང་སྐྱེས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ཡིས་ཀུན་ཏུ་སྦྱོར་བ་གསུམ་ པོ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པར་འགྱུར། ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། ཁམས་གསུམ་དུ་མི་ལྡོག་པའི་འདེངས་ཐོབ་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་ལས་ལྡོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཇོ་བོ་ཨ་ཏི་ཤས་ཀྱང་། ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ཐོབ་ནས་ངན་སོང་དུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག 1-1031 མཐོང་ལམ་ཐོབ་ནས་འཁོར་བར་ཕྱིར་མི་ལྡོག་ཅེས་བཤད་དོ། །ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ནི་འདིར་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་ལ་དགོངས་པར་མངོན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ ཉིད་རྟོགས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་རྟོགས་པ་ལ་གནས་པ་ཡིན། འདི་ནི་མཉམ་གཞག་ཏུ་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་བྱེད་པས་རྗེས་ཐོབ་ཏུ་ཆོས་ཅན་ཐམས་ཅད་རང་རང་གི་ ངོ་བོས་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་སོ་སོར་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པ་ནི་ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་རྟོགས་པའི་དོན་ནོ། །འདིའི་དུས་སུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བཅུ་ལས་ས་དང་པོ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ་ ཞེས་བྱའོ། །དེ་དག་གི་ཕན་ཡོན་རྒྱས་པར་ནི་མདོ་སྡེ་ས་བཅུ་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་ལ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་ ལ་དམིགས་པའི་བསམ་གཏན་ཞེས་བསྟན་ཏེ། གང་ལས་བསྟན་ན། འཕགས་པ་ལང་དཀར་གཤེགས་པའི་མདོ་ལས་བསྟན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ་བསྟན་ན། ས་དང་པོ་ཐོབ་པ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྤྲོས་པ་མེད་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཉིད་ལ་འཇུག་པའོ། །ཅི་ཙམ་གྱིས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བརྗོད་ཅེ་ན། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་སྤྲོས་པ་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པས་ཀྱང་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། 1-1032 བྱིས་པ་ཆུང་ངུའི་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། །རྟོག་དཔྱོད་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་པས་ཀྱང་མིན་ཏེ། བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། །རྟོག་པ་ཉེ་བར་ཞི་བས་ཀྱང་མིན་ཏེ། མིག་ སོགས་དབང་པོ་བཞིན་ནོ། །རྟོག་པའི་ངོ་བོ་མིན་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་མིན་ཏེ། གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པར་མི་བྱའོ་སྙམ་པའི་མངོན་བཏགས་སུ་འཛིན་པ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་མ་ ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་མཚན་མར་འཛིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་པར་ལྔ་པོ་དེའི་ཆ་ནས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པར་བརྗོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དོན་དམ་དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པས་ཆོས་ ཅན་སོ་སོ་ལ་རྣམ་པར་བརྟགས་ནས་གནས་ཚུལ་ལ་མ་རྙེད་པའི་དོན་ལེགས་པར་བསྒོམས་པས་མིང་དོན་གྱི་མཚན་མ་དང་མ་འདྲེས་པར་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུའི་དོན་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ བརྗོ

【現代漢語翻譯】 爲了獲得功德，進入菩薩的無瑕之境，是爲了斷除見道和修道二障。如《入行論》所說：『此乃如來之種姓，此能盡斷一切三縛結。』如同此理。獲得三界不退轉之位，便能從世間一切行境中解脫。阿底峽尊者也說：『獲得大資糧道，便不退轉墮惡趣；獲得見道，便不退轉于輪迴。』所謂大資糧道，顯然是指此處的大乘資糧道。菩薩安住于證悟自續之心之法性，以及爲了利益一切眾生而證悟法界周遍。此乃于等持中證悟法性之作用，於後得位，對一切法各自的自性空性，能個別斷除增益，此乃證悟法界周遍之義。此時，菩薩獲得十地中的初地。 關於這些功德的詳細闡述，可從《十地經》等經典中瞭解。這種現見法性的三摩地，被稱為以真如為對境的禪定。從何處闡述的呢？從《聖楞伽經》中闡述的。如何闡述的呢？獲得初地之菩薩，即是進入無分別之境，遠離一切分別戲論。若問：以何種方式稱為無分別呢？並非因為不憶念世間俗諦之戲論而成為不分別智，如同幼兒之識；亦非因為完全超越思辨，如同二禪以上之識；亦非因為分別念暫時止息，如同眼等諸根；亦非僅僅因為不是分別唸的自性，如同色聲等；亦非僅僅因為執持『不作分別念』之現觀，因為那是執著于相。也不是從這五個差別之處說為無分別。因此，以勝義諦的辨析之理，對各個法進行分別，卻無法找到實相，從而精進修習，使名相與實義不混雜，如同虛空般的實義得以顯現的智慧，即稱為無分別智。

【English Translation】 To attain merit, one enters the flawless state of a Bodhisattva, which is to abandon the two obscurations of the path of seeing and the path of cultivation. As stated in the 'Entering the Bodhisattva's Way of Life': 'This is born into the lineage of the Thus-gone-ones; this will completely abandon all three bonds.' It is like this principle. By obtaining the irreversible position in the three realms, one is liberated from all worldly activities. Lord Atisha also said: 'Having attained the great accumulation path, one does not regress to the lower realms; having attained the path of seeing, one does not regress in samsara.' The great accumulation path here apparently refers to the great Mahayana accumulation path. A Bodhisattva abides in realizing the Dharma-nature of one's own mind-stream, and in realizing the pervasiveness of the Dharma-realm for the benefit of all beings. This is the function of realizing Dharma-nature in meditative equipoise; in the subsequent attainment, one individually severs the superimpositions on the emptiness of the self-nature of all phenomena, which is the meaning of realizing the pervasiveness of the Dharma-realm. At this time, the Bodhisattva obtains the first of the ten Bhumis. A detailed explanation of these benefits can be understood from the 'Ten Bhumi Sutra' and other scriptures. This Samadhi that directly sees the Dharma-nature is taught as meditation focused on Suchness. From where is it taught? It is taught from the 'Holy Lankavatara Sutra'. How is it taught? Obtaining the first Bhumi, this is entering the non-conceptual state of Bodhisattvas, free from all conceptual elaborations. If asked: In what way is it called non-conceptual? It is not because one does not remember the elaborations of worldly conventions that it becomes non-discriminating wisdom, like the consciousness of a young child; nor is it because it completely transcends speculation, like the consciousness of the second Dhyana and above; nor is it because conceptual thought is temporarily pacified, like the sense organs such as the eyes; nor is it merely because it is not the self-nature of conceptual thought, like forms and sounds; nor is it merely because of holding the perception of 'not engaging in conceptual thought', because that is clinging to characteristics. It is also not said to be non-conceptual from the perspective of these five differences. Therefore, by thoroughly contemplating the meaning of not finding the reality of each phenomenon after having discriminated them with the reasoning that analyzes ultimate truth, the wisdom that manifests the meaning like the sky, without mixing names and meanings, is called non-conceptual wisdom.

ད་དོ། །འོ་ན་མོས་པའི་ས་དང་ས་དང་པོ་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། མོས་པས་སྤྱོད་པའི་ས་ལ་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དམ་བདག་མེད་ལ་མོས་པའི་དབང་གིས་འཇུག་པར་རྣམ་པར་ གཞག་གི བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ས་དང་པོ་ཐོབ་ནས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡེ་ཤེས་དེ་བྱུང་བར་གྱུར་ན་ནི་བདག་མེད་པའི་དོན་ལ་མངོན་སུམ་དུ་ཞུགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1033 དབུ་མའི་སྐབས་འདིར་ནི་རྟོག་གེ་པ་ལྟར་ཡུལ་ཅན་ལ་མངོན་སུམ་དུ་འདོད་པ་མིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། མ་བསྒྲིབས་པའི་ཡུལ་ལ་མངོན་སུམ་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་སྟོང་པ་ ཉིད་དོ། །འདི་ནི་བདག་མེད་པའོ་ཞེས་སྙམ་པ་ཙམ་ནི་མིང་སྤྱི་ཙམ་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་གྱི། སྟོང་པ་ཉིད་དང་བདག་མེད་ཀྱི་དོན་ཁོང་དུ་ཆུད་པའི་གྲངས་སུ་མི་འགྲོའོ། །གཉིས་པ་སྒོམ་ ལམ་པས་ལྷག་མ་དགུ་ཐོབ་པར་བསྟན་པ་ནི། དེ་ལྟར་ས་དང་པོར་ཆུད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ས་དང་པོ་ཐོབ་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་མི་འཛིན་པར་ཕྱིས་སྟོང་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་ མཐོང་ཟིན་སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཉམ་གཞག་གི་བསྡུས་པ་དང་། དེའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་ཤེས་རབ་དང་ཐབས་ཀྱི་ལམ་མཉམ་ རྗེས་གཉིས་སུ་བསྒོམས་པས་རིམ་གྱིས་སྒོམ་པས་སྤང་བར་བྱ་བའི་སྒྲིབ་པ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སེམས་རྒྱུད་ལ་བསག་པ་སྤང་དཀའ་བ་དང་ཕྲ་བ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ཕྲ་བ་རིམ་གྱིས་བྱང་བར་ བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་། སྟོང་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་། འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་གོང་མ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་ས་གོང་མ་གོང་མ་རྣམས་རིམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་སྟེ། 1-1034 མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས། ས་དང་པོའི་ཡོངས་སྦྱོང་བཅུ་དང་། གཉིས་པའི་ཡོངས་སྦྱོང་བརྒྱད་དང་། ས་གསུམ་པའི་ཡོངས་སྦྱོང་ལྔ་ལ་སོགས་པ་བསྟན་པ་ལྟ་བུས་ཡོངས་སུ་སྦྱོང་བའོ། །གསུམ་པ་མཐར་ཐུག་ གི་ས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་ནི། ས་བཅུ་རིམ་གྱིས་སྦྱོང་བས་འབྲས་བུ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ས་ཐོབ་ཀྱི་བར་ལ་ཞུགས་ནས་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་འབྱུང་གནས་ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱ་མཚོར་འཇུག་ཟིན་ཅིང་། སྔར་ལམ་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་དགོས་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་སངས་རྒྱས་ལ་དམིགས་ནས་ལམ་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་འབྲས་བུ་མཐར་ཐུག་པ་ཡང་ཐོབ་སྟེ། སངས་ རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་དམིགས་ནས་ལམ་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་ཟིན་པའི་ཕྱིར། བཞི་པ་དེ་དག་གི་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ལུང་དྲང་བ་ནི། སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་དང་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་། སྦྱིན་སོགས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གོང་དུ་བསྟན་པ་འདི་ལྟར་སྒོམ

【現代漢語翻譯】 那麼，信解地（mospai sa，預備道）和初地（sa dangpo，見道位）有什麼區別呢？信解行地是通過信解空性或無我而進入的，但並非是現證無我。獲得初地，生起見道之智（mthong lam gyi ye shes）后，才是現證無我的意義。 在此中觀（dbu mai skabs）的觀點中，不像正理派（rtog ge pa）那樣認為有境是現證的。那麼是什麼呢？是對未被遮蔽的境說是現證。僅僅認為『這是空性』，『這是無我』，這只是以名相概念作為對境，並不能算作真正領悟了空性和無我的意義。第二，是證悟修道者獲得其餘九地。如是，進入初地的菩薩，不會僅僅滿足於獲得初地，之後會以現證空性后的修道，通過世間出世間智（jig rten las das pai ye shes）的等持（mnyam gzhag）和后得（rjes la thob pa），在止觀雙運的道上修習，從而逐漸凈除從無始以來在心相續中積累的難以斷除和微細的，乃至極微細的障礙，並且爲了獲得百千萬等殊勝功德，次第修習更高的地。 如《現觀莊嚴論》（mngon par rtogs pai rgyan）中所說，如初地的十種圓滿修習，二地的八種圓滿修習，三地的五種圓滿修習等。第三，獲得究竟地——佛果。通過次第修習十地，直至獲得如來（de bzhin gshegs pa）的智慧地，進入無量功德之源——一切智智（thamscad mkhyen pa nyid）的大海，先前修道的必要已經圓滿，也獲得了以佛為目標修道的究竟果位。因為是以獲得佛果為目標而修道，所以已經獲得了修道的果實。第四，引用這些的依據：大悲心（snying rje chenpo）和世俗菩提心（kun rdzob byang chub kyi sems）以及勝義菩提心（don dam byang chub kyi sems），證悟空性的智慧，以及佈施（sbyin）等以上所說的波羅蜜多，都應如是修習。

【English Translation】 Then, what is the difference between the Ground of Adhimukti (mospai sa, the path of preparation) and the First Ground (sa dangpo, the ground of seeing)? The Ground of Adhimukti is entered through the power of faith in emptiness or selflessness, but not through directly realizing selflessness. Once the First Ground is attained and the wisdom of the path of seeing (mthong lam gyi ye shes) arises, then one directly engages with the meaning of selflessness. In this Madhyamaka (dbu mai skabs) view, it is not asserted that the object-possessor is directly perceived, as the logicians (rtog ge pa) do. What is it then? It is said that the un-obscured object is directly perceived. Merely thinking, 'This is emptiness,' 'This is selflessness,' is only taking the general name as the object, and it does not count as truly understanding the meaning of emptiness and selflessness. Second, it is shown that the meditator attains the remaining nine grounds. Thus, a Bodhisattva who has entered the First Ground does not merely consider it sufficient to have attained the First Ground, but later, through the path of meditation after directly seeing emptiness, through the samadhi (mnyam gzhag) of supramundane wisdom (jig rten las das pai ye shes) and the subsequent attainment (rjes la thob pa), cultivates the path of wisdom and skillful means in both equipoise and post-equipoise. Gradually, in order to purify the obscurations that are to be abandoned, which have been accumulated in the mind-stream since beginningless time, which are difficult to abandon and subtle, and even extremely subtle, and in order to attain hundreds, thousands, and hundreds of thousands of special qualities, one gradually perfects the higher and higher grounds. As stated in the Ornament for Clear Realization (mngon par rtogs pai rgyan), such as the ten perfect practices of the first ground, the eight perfect practices of the second ground, and the five perfect practices of the third ground, and so on. Third, attaining the ultimate ground—Buddhahood. By gradually perfecting the ten grounds, one enters into the ground of the wisdom of the Tathagata (de bzhin gshegs pa) and enters the ocean of omniscience (thamscad mkhyen pa nyid), the source of immeasurable qualities. The necessity of the previous practice of the path is fulfilled, and the ultimate result of practicing the path with the Buddha as the object is also attained. Because the path is practiced with the aim of attaining Buddhahood, the fruit of the practice of the path has already been attained. Fourth, the scriptural citations that demonstrate these: great compassion (snying rje chenpo), conventional Bodhicitta (kun rdzob byang chub kyi sems), ultimate Bodhicitta (don dam byang chub kyi sems), the wisdom that realizes emptiness, and the perfections such as generosity (sbyin) and so on mentioned above, should all be cultivated in this way.

་པའི་རིམ་པ་འདི་ཁོ་ནས་བསྐལ་པ་དུ་མར་བསྒོམས་ ན་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་སྒྲིབ་པས་ཡོངས་སུ་དག་པར་འཕགས་པ་ལང་དཀར་གཤེགས་པའི་མདོ་ལས་ཀྱང་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཀྱང་ནི་མདོ་གཞན་བསྡུད་པའོ། །འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་བ་ལས་ཀྱང་གསུངས་སོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། 1-1035 མདོ་དེ་བཤད་པ་ནི། རྣལ་འབྱོར་པས་རིམ་གྱིས་ས་འོག་མ་འོག་མ་རྣམས་ཐོབ་པར་བྱས་ནས་ས་གོང་མ་གོང་མ་རྣམས་སུ་གསེར་གྱི་གཡའ་རགས་པ་རགས་པ་རྣམས་སྔར་སྦྱངས་ལ། ཕྲ་བ་ ཕྲ་བ་རྣམས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མར་སྦྱོང་བ་ལྟ་བུར་སེམས་ཀྱི་དྲི་མ་རགས་པ་རྣམས་སྔ་མར་སྦྱོང་ལ། ཕྲ་བ་རྣམས་ཕྱི་མར་སྦྱོང་བའི་རིམ་པས་སྦྱོང་ལ། མཐར་གསེར་གཡའ་མཐའ་དག་གིས་དག་ པས་དྲི་མ་མེད་པ་བཞིན་དུ་སེམས་རྒྱུད་དྲི་མ་མཐའ་དག་གིས་དག་ནས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་ཡོན་ཏན་རྣམས་རིམ་གྱིས་ཐོབ་སྟེ། ཤེས་བྱ་མ་ ལུས་པ་མངོན་སུམ་དུ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པས་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་ཞེས་བྱའོ། ། ལྔ་པ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་འབད་པར་གདམས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་རབ་ ཏུ་བསྐོར་བས་གདུལ་བྱ་མངོན་པར་མཐོ་བ་དང་ངེས་པར་ལེགས་པའི་ལམ་ལ་འགོད་པའི་ཕྲིན་ལས་སྒྲུབ་པས་ན་ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་གི་འབྱུང་གནས་སུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ལ། འདི་མོས་པའི་ཡུལ་དུ་ བྱས་ནས་གུས་པའི་དད་པ་བསྐྱེད་ལ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་སྟོབས་བཅུ་དང་མི་འཇིགས་པ་བཞི་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཡོངས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུ་མཉམ་རྗེས་གཉིས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལམ་སྒོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྒྲུབ་པ་ལ་འབད་པར་བྱའོ། ། 1-1036 གང་དད་པ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཡོན་ཏན་ཚད་དང་གྲངས་ཀྱིས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱ་མཚོ་དེར་ཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་ བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི། དགོས་འདོད་འབྱུང་བའི་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ལྟ་བུར་འབད་པ་དང་རྣམ་རྟོག་མེད་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་མཐའ་དག་གི་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་ཡོན་ཏན་ཟད་མི་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ ཕུང་པོ་དང་ལྡན་ཞིང་། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདུན་པའི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པས་ན་སྔོན་གྱི་སྨོན་པ་དོན་ཡོད་པར་མཛད་ལ། དམིགས་པ་མེད་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་རང་བཞིན་ ཅན་དུ་ནི་གྱུར་ཅིང་། མཛད་པའི་ཕྲིན་ལས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཚུལ་དུ་གང་ལ་གང་འདུལ་གྱི་ཐབས་སྣ་ཚོགས་པ་དག་དང་། སྐུའི་སྤྲུལ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་དག་གིས་ཁམས་གསུམ་ན་གནས་པའི་འགྲོ་ བ་མ་ལུས་པའི་དོན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་གང་ལ་གང་འོས་སུ་མཛད་པ་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ཆ་ཤས་མ་ལུས་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པར་གྱུར་ཅིང་། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཉེས་པའི་དྲྭ་བ་མ

【現代漢語翻譯】 僅僅通過這種次第，即使在多個劫中禪修，心相續也會被遮蔽而無法完全清凈，正如《楞伽經》中所說。『也』字是總攝其他經典的意思。還可以加上『如《聖解深密經》中所說』。 解釋該經文：瑜伽行者逐漸獲得下下地，就像先精煉粗糙的黃金礦石，再精煉精細的黃金礦石一樣，先凈化粗糙的心垢，再以次第凈化精細的心垢，最終像黃金完全去除礦渣一樣，心相續完全清凈，從而次第獲得直至無上正等覺的功德，現量通達一切所知，從而證得圓滿正等覺。第五，勸誡為獲得佛果而努力：佛陀世尊通過轉法輪，以調伏所化眾生，引導他們走向增上生和決定勝的道路，從而成就一切功德的來源。應將此作為信仰的對象，生起恭敬的信心，爲了圓滿佛陀的十力和四無畏等功德，應以止觀雙運的菩薩道的一切門徑而努力。 應當生起信心的佛陀世尊是怎樣的呢？佛陀世尊是進入一切智智、功德無量無邊之海者，猶如如意寶珠般，無需努力和分別念，就具備了能滿足一切眾生需求的無盡功德聚，由於成就了想要獲得菩提的往昔願力之果，因此使往昔的願望變得有意義，並且具有無緣大悲的自性，以任運成就事業的方式，以各種調伏之法和各種化身，成辦三界一切眾生的各種利益，圓滿了所有殊勝的無上功德，徹底清凈了包括習氣在內的二障過患之網。

【English Translation】 Even by meditating on this sequence alone for many kalpas, the mind stream will be obscured and unable to be completely purified, as stated in the Laṅkāvatāra Sūtra. The word 'also' includes other sutras. It can also be added, 'As stated in the Saṃdhinirmocana Sūtra'. Explanation of the sutra: The yogi gradually attains the lower and lower levels, just as coarse gold ore is refined first, and then fine gold ore is refined later. Similarly, coarse mental defilements are purified first, and then fine defilements are purified in sequence. Finally, just as gold is purified of all impurities, the mind stream is completely purified of all defilements, thereby gradually attaining the qualities up to unsurpassed perfect enlightenment. By directly realizing all that is knowable, one attains complete perfect enlightenment. Fifth, the exhortation to strive for the attainment of Buddhahood: The Buddha, the Bhagavan, by turning the wheel of Dharma, accomplishes the activity of subduing those to be tamed and leading them to the path of higher realms and definite goodness, thereby becoming the source of all qualities. This should be made the object of faith, generating respectful faith, and in order to perfect the qualities of the Buddha, such as the ten powers and four fearlessnesses, one should strive through all the paths of the Bodhisattva, which are the nature of both śamatha and vipaśyanā. What is the Buddha, the Bhagavan, in whom faith should be generated? The Buddha, the Bhagavan, who has entered the ocean of omniscient wisdom and immeasurable qualities, is like a wish-fulfilling jewel that fulfills the needs of all sentient beings without effort or conceptualization, possessing an inexhaustible collection of qualities. Because the fruits of past aspirations to attain enlightenment have been achieved, the past aspirations have been made meaningful, and he has become the nature of impartial great compassion. In the manner of spontaneously accomplishing activities, he accomplishes all kinds of benefits for all beings in the three realms with various methods of taming and various emanations, and has completely perfected all the excellent and unsurpassed qualities, thoroughly purifying the net of faults of the two obscurations, including their habitual tendencies.

ཐའ་དག་ནི་གཉེན་པོ་ཡེ་ཤེས་རབ་ཏུ་བརྙེས་པས་བསལ་ནས། ནམ་མཁས་ཁྱབ་ཚད་ཀྱི་སེམས་ཅན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་མཐའ་གཏུགས་པར་ཏེ་ཟད་ཀྱི་བར་དུ་གཞན་གྱི་དོན་ལ་བཞུགས་པ་ཡིན་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 1-1037 གང་གིས་ན། རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་རྟོག་པ་དང་ལྡན་པས་སོ། །གཉིས་པ་དོན་བསྡུ་བ་ནི། བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ནི་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་། ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། དོན་དམ་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བས་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འདི་སྐད་དུ་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །གང་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་དེ་ནི་ཐབས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་རྩ་ བ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན། སྦྱིན་སོགས་ཐབས་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས། དེ་ཡི་ རྩ་བ་བྱང་ཆུབ་སེམས། །རི་དབང་ལྷུན་པོ་ལྟར་བརྟན་དང་། །ཕྱོགས་མཐའ་གཏུགས་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། །གཉིས་ལ་མི་བརྟེན་ཡེ་ཤེས་ལགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༄། །དེ་བླང་བར་གདམས་པ་དང་། དེའི་བསོད་ནམས་བསྔོ་བ། བཞི་པ་ཆོས་བླང་བར་གདམས་པ་ནི། གང་ཟག་དམ་ པ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ནི། ཡོན་ཏན་གྱིས་མི་ངོམས་ཤིང་། ང་རྒྱལ་མེད་པ་གཞན་གྱི་ལེགས་བཤད་ལེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ནི། གང་ཟག་དམ་པ་ཕྲག་དོག་དང་ང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པའི་དྲི་ མ་རིང་དུ་སྤངས་པ་དང་། ཆུས་ཡོངས་སུ་གང་བའི་མཚོ་ཆུས་མི་ངོམས་པ་དག་དང་འདྲ་བར་གསུང་རབ་མང་དུ་ཐོས་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ཀྱིས་མི་ངོམས་ཤིང་། གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་ལུང་དང་རིགས་པས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་ལེགས་པར་བཤད་པ་རྣམས་རབ་ཏུ་བརྩོན་པས་འཛིན་པར་བྱེད་དོ། ། 1-1038 དཔེར་ན་བྱ་ངང་པ་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་བློས་ཆུ་དང་འོ་མ་རབ་ཏུ་འདྲེས་པ་ལས་འོ་མ་ལེན་པ་བཞིན། གང་ཟག་དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེ་བས་ན་རྣམ་དཔྱོད་ དང་ལྡན་པའི་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བའི་ཆགས་སྡང་གིས་སེམས་དཀྲུགས་པའི་ཡིད་རིང་དུ་སྤངས་ལ་གཟུ་བོའི་བློས་བྱིས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་མཁས་པས་ཀྱང་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་ བླང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ཁོ་བོའི་ལེགས་བཤད་འདི་ཡང་གཟུ་བོའི་བློས་བླང་བར་བྱའོ་ཞེས་གདམས་སོ། ། ལྔ་པ་བཤད་པའི་བསོད་ནམས་བསྔོ་བ་ནི། ཞི་བ་མྱང་འདས་ཀྱི་མཐར་མི་ལྟུང་བའི་ཐབས་ སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། སྲིད་པ་འཁོར་བར་མི་ལྟུང་བའི་ཐབས་དོན་དམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་ལྟར་དབུ་མའི་ལམ་བཤད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ དགེ་བ་སྟོན་ཀའི་ཟླ་འོད་ལྟར་རབ་ཏུ་དཀར་བ་གང་ཐོབ་པའི་བསོད་ནམས་དེ་ཡིས་སྐྱེ་བོ་མ་ལུས་པ་དབུ་མའི་ལམ་འདིར་ཞུགས་ནས་ཆོས་སྐུ་ཐོབ་པར་ཤོག ཅེས་པའོ། །བླ་ན་མེད་པའི་ བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་སྒོམ་པ

【現代漢語翻譯】 因此，通過對治品——智慧的精進修習來消除（煩惱），並且要知道，（菩薩）爲了他人的利益而安住，直至虛空所及之處的眾生界限完全窮盡。 原因是什麼呢？因為具有辨別和思考的能力。第二，總結要義：無上菩提產生於大悲心、世俗菩提心和勝義菩提心。因此，世尊如此說道：『一切智智是從方便——大悲心的根本中產生的，從菩提心的因中產生的，是佈施等方便的圓滿。』 導師龍樹也在《寶鬘論》中說：『其根本是菩提心，如山王須彌般穩固，以及遍及四方的慈悲，和不依賴二元的智慧。』 接下來是勸請接受（教法）和迴向其功德。 第四，勸請接受教法：聖者們的行為是，不會因功德而滿足，沒有傲慢，接受他人的善說。這是爲了說明，聖者們遠離了嫉妒和傲慢等垢染，像充滿水的海洋不會因水而滿足一樣，不會因聽聞眾多經文的功德而滿足，並且會以精進努力來接受通過教理和正理來辨別和善說的經文之義。 例如，像天鵝以歡喜之心從水和牛奶充分混合物中提取牛奶一樣。聖者們的行為就是如此，因此，具有辨別力的智者們，應遠離被偏袒的貪嗔所擾亂的心，以公正之心，即使是孩童、凡夫或智者所說的善說，都應接受。因此，也請以公正之心接受我的這些善說。這是勸請。 第五，迴向所說之功德：爲了不墮入寂滅涅槃的方便——大悲心和世俗菩提心，以及爲了不墮入輪迴的方便——勝義菩提心，如前所述，從宣說中觀之道所產生的，像秋季月光般潔白的功德，愿以此功德，使一切眾生都進入此中觀之道，從而獲得法身！這是對修持無上菩提道的（迴向）。

【English Translation】 Therefore, it should be understood that (a Bodhisattva) abides for the benefit of others by eliminating (afflictions) through the thorough cultivation of the antidote—wisdom, and until the limits of the sentient beings' realms that are pervaded by space are completely exhausted. What is the reason? Because of possessing the ability to discriminate and contemplate. Second, summarizing the essence: Supreme Bodhi arises from great compassion, conventional Bodhicitta, and ultimate Bodhicitta. Therefore, the Bhagavan said thus: 'All-knowing wisdom arises from the root of skillful means—great compassion, arises from the cause of Bodhicitta, and is the perfection of skillful means such as generosity.' The teacher Nagarjuna also said in the 'Garland of Jewels': 'Its root is Bodhicitta, as stable as the king of mountains, Mount Meru, and compassion that reaches all directions, and wisdom that does not rely on duality.' Next is the exhortation to receive (the teachings) and the dedication of its merit. Fourth, exhortation to receive the teachings: The conduct of noble beings is that they are not satisfied with virtues, are without arrogance, and accept the good words of others. This is to show that noble beings are far removed from the defilements of jealousy and arrogance, and like an ocean filled with water that is not satisfied with water, they are not satisfied with the virtues of hearing many scriptures, and they diligently strive to accept the meaning of scriptures that are distinguished and well-explained by scripture and reason. For example, like a swan that extracts milk from a mixture of water and milk with a joyful mind. The conduct of noble beings is like that, therefore, wise people with discriminating minds should abandon the mind disturbed by biased attachment and aversion, and with an unbiased mind, accept all the good words spoken even by children, ordinary people, or wise people. Therefore, please also accept my good words with an unbiased mind. This is the exhortation. Fifth, dedication of the merit of the teachings: For the means of not falling into the peace of Nirvana—great compassion and conventional Bodhicitta, and for the means of not falling into samsara—ultimate Bodhicitta, as mentioned above, from the merit that arises from explaining the Middle Way, which is as white as the autumn moonlight, may all beings enter this Middle Way and attain the Dharmakaya! This is the (dedication) for cultivating the path of supreme Bodhi.

འི་རིམ་པ་ཨ་ཙཱཪྻ་ནི་སློབ་དཔོན་ནོ། །ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་ནི་པདྨའི་ངང་ཚུལ་ལོ། །སློབ་དཔོན་དེས་བར་དུ་མཛད་པའོ། །སྒྱུར་བྱེད་གང་གིས་ན། རྒྱ་གར་གྱི་མཁན་པོ་པྲཛྙཱ་ཝརྨ་སྟེ་ཤེས་རབ་གོ་ཆ་དང་། 1-1039 ལོ་ཙཱ་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་མིག་ཅེས་པའོ། །བན་དྷེ་ཡེ་ཤེས་སྡེས་རྒྱ་སྐད་ལས་བོད་སྐད་དུ་བསྒྱུར་ཏེ་འཆད་ཉན་གྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ། །ལྷ་དང་ལྷ་མིན་གྲུབ་པ་གདེངས་ཅན་དབང་། །གང་ གི་ཡན་ལག་མཆོག་བརྒྱུད་བདེ་གཤེགས་ཀྱི། །གསུང་རབ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་ཟབ་མོའི་དོན། །རབ་གསལ་ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་པདྨོའི་གཉེན། །སྐལ་ལྡན་འགྲོ་ལ་ཐར་ལམ་ཤིང་རྟའི་སྲོལ། །རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་མཁས་པའི་ གསུང་རབ་དོན། །ལུང་རིགས་འོད་ཀྱིས་ཇི་བཞིན་གསལ་བྱས་པ། །ཡོངས་སུ་བརྗོད་པའི་དགེ་ཚོགས་གང་ཐོབ་དེས། །འགྲོ་བ་སྡུག་བསྔལ་ཆུ་བོར་བྱིང་བ་ཀུན། །བླ་མེད་ཐར་པའི་གླིང་དུ་གནས་གྱུར་ཅིག །ལུས་ ཀྱི་དབང་པོ་སྐྱེད་བྱེད་འགྲོ་ཚོགས་བཅས། །མ་ལུས་དགེ་ཚོགས་པདྨོ་རབ་རྒྱས་ཏེ། །དབུ་མའི་ལམ་ལས་བྱང་ཆུབ་བགྲོད་ལྡན་ཞིང་། །ཕྲིན་ལས་འོད་བརྒྱ་འགྲོ་ལ་རྒྱས་གྱུར་ཅིག །བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་བགྲོད་པའི་ལམ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་སྒོམ་པའི་རིམ་པ་འདི་ནི་ཧྭ་ཤང་མ་ཧཱ་ཡ་ན་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པའི་ལོག་རྟོག་བསལ་བའི་དོན་དུ་སའི་མངའ་བདག་རྒྱལ་པོ་ཁྲི་ སྲོང་ལྡེའུ་བཙན་གྱིས་བསྐུལ་བའི་ངོར་སློབ་དཔོན་པདྨའི་ངང་ཚུལ་གྱིས་མཛད་པའི་སྒོམ་རིམ་བར་པ་ལུང་དང་རིགས་པས་ལེགས་པར་བཤད་པ་འདི་ཐར་འདོད་ཀྱི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བླང་བར་རིགས་སོ་ཞེས་གདམས་སོ། ། 1-1040 རྒྱ་གར་ཤར་ཕྱོགས་ཀྱི་གྲོང་ཁྱེར་དམ་པའི་པཎྜི་ཏ་ཆེན་པོ་ནགས་ཀྱི་རིན་ཆེན་ཞེས་བྱ་བའི་མན་ངག་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་འདི་ན་ཡོད་པས་ཡིད་ཆེས་པར་གྱིས་ཤིག །ཤུ་བྷཾ། འདི་ནི་ཤྲཱི་པུ་ཎྱ་མ་ཏིའི་དཔེའོ།། །།ཞུས་དག །དགེའོ།། །། སྒོམ་རིམ་གསུམ་གྱི་བརྒྱུད་པ་ནི། གྲོ་ས་བ་བླ་མ་རིན་བསོད་པ། རྗེ་བཙུན་རོང་སྟོན་ཆེན་པོ། དེས་བདག་བསོད་ནམས་བློ་གྲོས་ལ། ཡང་ སྒོམ་རིམ་གསུམ་གྱི་བརྒྱུད་པ་ནི། བླ་མ་རྒྱས་སྟེངས་པ་རིན་ཆེན་འཕེལ། རྗེ་བཙུན་རོང་སྟོན་ཆེན་པོ། དེས་བདག་ལའོ། །དེ་ལ་གཉིས་ཡན་གྱི་བརྒྱུད་ཡིག་གཞན་ནས་བཙལ་ལོ།།

{ "translations": [ '阿阇黎（藏文：ཨ་ཙཱཪྻ，梵文天城體：आचार्य，梵文羅馬擬音：ācārya，漢語字面意思：導師）的次第是導師。蓮花戒（藏文：ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་，梵文天城體：कमलशील，梵文羅馬擬音：kamalaśīla，漢語字面意思：蓮花品性）是蓮花的性情。由導師蓮花戒在中間進行調解。', '通過誰來翻譯呢？由印度的堪布（藏文：མཁན་པོ，梵文天城體：उपाध्याय，梵文羅馬擬音：upādhyāya，漢語字面意思：親教師）智慧鎧甲（藏文：པྲཛྙཱ་ཝརྨ，梵文天城體：प्रज्ञावर्म，梵文羅馬擬音：prajñāvarma，漢語字面意思：智慧鎧甲）和譯師益西德（藏文：ཡེ་ཤེས་སྡེ）將梵文翻譯成藏文，並通過講授和研習確定下來。', '天與非天成就自在力，', '其之支分殊勝傳承善逝之，', '聖教八支甚深之義理，', '明耀如日輪乃蓮花之友。', '具緣眾生解脫道上車軌之源，', '善巧論師精妙之聖教義，', '以理與證教之光如實而闡明，', '愿此圓滿宣說之善根力，', '令諸沉溺苦海之眾有情，', '皆能趨至無上解脫之洲。', '身之諸根生養諸有情，', '無餘善根蓮花皆盛開，', '于中觀道具足菩提行，', '事業百光普照諸有情。', '此為趨入無上菩提之次第，爲了消除追隨和尚摩訶衍等人的邪見，應薩迦（藏文：སའི་མངའ་བདག）王赤松德贊（藏文：ཁྲི་སྲོང་ལྡེའུ་བཙན）的請求，由導師蓮花戒所著的《修習次第中篇》，以教理和正理善加闡釋，是故當為希求解脫之士所 গ্রহণ。', '印度東方城市中偉大的班智達，名為森林寶（藏文：ནགས་ཀྱི་རིན་ཆེན），其中也有不共的口訣，請相信。吉祥！', '這是吉祥善慧的範本。校對完畢。善哉！', '《修習次第》三篇的傳承是：卓薩瓦喇嘛仁梭巴，杰尊榮敦欽波，他傳給了我索南洛哲。', '另外，《修習次第》三篇的傳承是：喇嘛嘉登巴仁欽培，杰尊榮敦欽波，他傳給了我。至於這兩個傳承以上的傳承記錄，請從其他地方尋找。' ], "english_translations": [ 'The order of Ācārya (Tibetan: ཨ་ཙཱཪྻ, Sanskrit Devanagari: आचार्य, Sanskrit Romanization: ācārya, literal meaning: teacher) is the teacher. Kamalaśīla (Tibetan: ཀ་མ་ལ་ཤཱི་ལ་, Sanskrit Devanagari: कमलशील, Sanskrit Romanization: kamalaśīla, literal meaning: lotus nature) is the nature of the lotus. It was mediated by the teacher Kamalaśīla in the middle.', 'By whom is it translated? By the Indian Khenpo (Tibetan: མཁན་པོ, Sanskrit Devanagari: उपाध्याय, Sanskrit Romanization: upādhyāya, literal meaning: preceptor) Prajñāvarma (Tibetan: པྲཛྙཱ་ཝརྨ, Sanskrit Devanagari: प्रज्ञावर्म, Sanskrit Romanization: prajñāvarma, literal meaning: wisdom armor) and the translator Yeshe De, it was translated from Sanskrit into Tibetan, and established through teaching and study.', 'Gods and non-gods, accomplished ones, powerful ones,', 'Whose branch is the supreme lineage of the Sugatas,', 'The profound meaning of the eight-branched scriptures,', 'Radiant as the sun, friend of the lotus.', 'For fortunate beings, the source of the chariot path to liberation,', 'The meaning of the learned scholars\' profound scriptures,', 'Clearly illuminated by the light of scripture and reason,', 'May whatever merit is gained from this complete exposition,', 'Cause all beings drowning in the river of suffering,', 'To dwell in the island of unsurpassed liberation.', 'The body\'s senses, generating beings,', 'May all merits, lotuses, fully bloom,', 'Possessing the path to enlightenment through the Middle Way,', 'May hundreds of lights of activity spread to beings.', 'This is the order of progressing to unsurpassed enlightenment. In order to dispel the false views of following Heshang Mahāyāna and others, at the request of the King Trisong Detsen, the Lord of the Earth, the Middle Volume of the Stages of Meditation, composed by the teacher Kamalaśīla, is well explained by scripture and reason, and should therefore be embraced by those who desire liberation.', 'In the eastern city of India, the great Paṇḍita named Forest Jewel, also has uncommon instructions, please believe. May it be auspicious!', 'This is the exemplar of Śrī Puṇyamati. Checked and corrected. Virtuous!', 'The lineage of the three Gomrims is: Drosa Lama Rin Sodpa, Jetsun Rongton Chenpo, who passed it on to me, Sonam Lodro.', 'Also, the lineage of the three Gomrims is: Lama Gyas Tengpa Rinchen Phel, Jetsun Rongton Chenpo, who passed it on to me. As for lineage records beyond these two, please search elsewhere.' ] }