masters0302_理寶藏破斥與詭辯觀察.g2.0f

古代薩迦學者教言集KH12རིགས་གཏེར་གྱི་ཚར་གཅད་དང་ལྟག་ཆོད་བརྟག་པ། 3-622 ༄༅། །རིགས་གཏེར་གྱི་ཚར་གཅད་དང་ལྟག་ཆོད་བརྟག་པ། ༄༅། །ཚད་མ་རིགས་པའི་གཏེར་གྱི་ཚར་གཅད་དང་ལྟག་ཆོད་བརྟག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་རྩོད་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བ། མཛད་པ་པོ་དབང་ཕྱུག་དཔལ་བཟང་ཡིན་ནམ་སྙམ། སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ ཕྱག་འཚལ་ལོ། །རིག་བྱེད་བྱེད་པོ་རྒྱས་པ་གྲོག་མཁར་བ། །སེར་སྐྱ་གཟེགས་ཟན་རྐང་མིག་ལ་སོགས་ཀྱི། །སྤྱི་གཙུག་ས་འཛིན་རྩེ་མོས་ཞབས་མཆོད་པ། །སྐྱོབ་པ་ཉིན་མོར་བྱེད་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ། །སྡེ་ བདུན་རྒྱ་མཚོའི་གླིང་དུ་ལེགས་ཞུགས་ཏེ། །རྣམ་དག་རིགས་པའི་ནོར་བུ་རབ་བླངས་ནས། །བདག་བློའི་དབུལ་བ་མཐའ་དག་སེལ་མཛད་པ། །བཤེས་གཉེན་དེད་དཔོན་དེ་ལའང་གུས་ཕྱག་འཚལ། །འདིར་སྨྲས་པ། །ཐུབ་བསྟན་ འོད་བརྒྱ་ལྡན་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནུབ། །གཞུང་ལུང་འདབ་བརྒྱ་ལྡན་པའི་པད་ཚལ་ཟུམ། །མཁས་པ་རྐང་དྲུག་ལྡན་པ་ཕལ་ཆེར་ཟད། །དེ་སླད་མཁས་དང་བླུན་པོའི་རྣམ་དབྱེ་ཅི། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་མཁས་པས་ རྩོད་པའི་ཚུལ། །རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་ཕྱོགས་གླང་གྲགས་པའི་ལུགས། །གཞུང་བཟང་རིགས་པའི་གཏེར་ལས་བཤད་པའི་སྲོལ། །མ་ནོར་ཆ་ཙམ་བདག་གིས་བཤད་པར་བྱ། །ཕྱོགས་གླང་གྲགས་པའི་གཞུང་ལུགས་རྒྱ་མཚོ་ཡི། །གཏིང་ མཐའ་གཏུགས་པར་རྒལ་བར་ག་ལ་ནུས། །འོན་ཀྱང་ལེགས་བཤད་ནོར་བུ་གང་རྙེད་པ། །གཞན་ལ་ཕན་ཕྱིར་དབྱེ་བར་ཅིས་མི་རིགས། །འདིར་ཚད་མ་རིགས་པའི་གཏེར་གྱི་ཚར་གཅད་དང་ལྟག་ཆོད་བརྟག་པ་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རྩོད་པའི་ཚུལ་ཅུང་ཟད་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། 3-623 དེའང་རྩོད་པ་ཉིད་ཇི་ལྟར་བྱ་བ་དང་། རྩོད་པའི་ངག་གཉིས་ལས། །དང་པོ་ནི་གངས་ཅན་གྱི་རྟོག་གེ་པ་དག་ལུས་ཀྱི་བཞིན་བསྒྱུར་བ་དང་སྤྲེའུ་ལྟར་འཕག་པ་དང་རྒྱུག་པ་ལ་སོགས་པ་ བག་མེད་ཅིང་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་དུ་མ་དང་། ངག་གིས་སྨོད་པ་དང་། ཁུས་འདེབས་པ་དང་། ངམ་པ་དང་། བརླང་པོའི་ཚིག་ལ་སོགས་དོན་དང་མི་ལྡན་པ་དུ་མ་དང་། ཡིད་ ཀྱིས་བདག་ཉིད་རྒྱལ་བར་འདོད་པ་དང་། ཕྲག་དོག་དང་གྲགས་པ་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཞེ་སྡང་གིས་ནོན་པའི་ཡིད་དེ་ཚུལ་དེ་ལྟ་བུས་བསླང་པའི་རྩོད་པ་ནི་མཁས་པ་རྣམས་མི་བཞེད་ ཅིང་། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ལ། ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་དང་གཞན་ལ་གནོད་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོབ་བ་ཆེན་པོ་ཡིན་པས་སྤང་བར་བྱ་བ་ཡིན། འདི་ལྟར། ཚུལ་མིན་ཞུགས་ པའི་རྩོད་པ་བྱས་པ་ལས། །ཚིག་རྩུབ་མེ་ཡིས་གཞན་གྱི་རྒྱུད་སྲེག་ཅིང་། །བསམ་པ་ཉམས་པས་ཚེ་འདིར་རང་རྒྱུད་སྲེག །བསོད་ནམས་ཉམས་པས་ཕྱི་མར་དམྱལ་མེར་བསྲེག །ཅེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །འོ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བསྟན་པ་ནི་རྩོད་པ་མེད་པ་ལ་གཅིག་ཏུ་

【現代漢語翻譯】 古代薩迦學者教言集KH12《理藏》之「辨析勝敗」 《理藏》之「辨析勝敗」 《量理寶藏》之「辨析勝敗」釋論——名為「辯論之莊嚴」。作者似為自在祥。 頂禮薄伽梵如來！ 吠陀作者廣，石室、數論、足目等，頂禮彼等足尖觸地之救護者日光。 善入七部之海島，善取清凈理智之寶，除我等一切心智之貧乏，敬禮彼導師。 在此略說： 能仁教法百光之輪沒，經論百瓣之蓮萎，智者六足多已盡，是故智愚有何別？ 如是，智者辯論之方式，乃理自在陳那法稱之宗風，依良善之經論寶藏所說之傳統，我將無謬略述。 陳那法稱之經論如海，欲窮其底，橫渡實難。然若得善說之寶，為利他故，何不分說？ 此處，為《量理寶藏》之「辨析勝敗」略述智者辯論之方式。 辯論應如何進行？辯論之語分兩種。 首先，藏地之論師，或身姿怪異，如猴跳躍奔走，種種不莊嚴之舉；或惡語謾罵、誣陷、傲慢、粗暴之語，種種不合義之言；或心懷我勝之念，嫉妒、貪名等；或為嗔恚所覆。如是之辯論，智者不許，非善逝之教，乃生生世世自他皆損之大過失，故應捨棄。 如是：不如法之辯論，粗語之火焚燒他人之相續，惡念令此生自焚，損福令來世焚于地獄。此乃中間之偈頌。 然薄伽梵之教法，豈非唯一無諍耶？

【English Translation】 Ancient Sakya Scholar's Instructions KH12: Examination of the Merits and Demerits of the 'Treasure of Reasoning' Examination of the Merits and Demerits of the 'Treasure of Reasoning' The Explanation of the Examination of the Merits and Demerits of the 'Treasure of Reasoning,' called 'The Ornament of Debate.' The author seems to be Wangchuk Palzang. Homage to the Buddha, the Bhagavan! The Vedas, the creator, the expansive ant-hill dweller, the Samkhya, the atom eaters, the foot-eyed, etc. Homage to the protector, the sun, whose feet are worshipped by the mountain peaks on their crowns. Having entered well into the island of the ocean of the Seven Treatises, having taken the pure jewel of reasoning, and having dispelled all the poverty of my mind, I respectfully pay homage to that guiding friend. Here I speak: The mandala of the Sugata's doctrine, endowed with a hundred lights, has set. The lotus garden, endowed with a hundred petals of scriptures and reasoning, has withered. Most of the scholars, endowed with six legs, have perished. Therefore, what is the distinction between the wise and the foolish? Even so, the manner of debate of the wise, the system of Dignāga and Dharmakīrti, lords of reasoning, the tradition explained from the good scriptures, the treasure of reasoning, I will explain a portion without error. How is it possible to cross to the depths of the ocean of the scriptures of Dignāga and Dharmakīrti? However, whatever jewel of good explanation is found, why should it not be divided for the benefit of others? Here, for the Examination of the Merits and Demerits of the 'Treasure of Reasoning,' it is necessary to briefly discuss the manner of debate among scholars. How should debate be conducted? There are two aspects of debate: the manner and the speech. First, the logicians of Tibet, with their bodies transformed, jumping and running like monkeys, and with many other unseemly and sinful behaviors; and with speech that is abusive, accusatory, arrogant, and rude, and with many other meaningless words; and with minds that desire to be victorious, jealous, and desirous of fame, etc.; and with minds overwhelmed by hatred. Such debates, instigated by such means, are not approved by the wise, are not the teachings of the Sugata, and are great faults that harm oneself and others in all lifetimes, and therefore should be abandoned. Thus: From engaging in improper debate, the fire of harsh words burns the minds of others, and with diminished thought, one's own mind is burned in this life. With diminished merit, one is burned in the hellfire in the next life. This is an intermediate verse. But isn't the doctrine of the Bhagavan solely without contention?

---

གཞོལ་བའི་ཕྱིར། དམ་པའི་རྩོད་པ་ཉིད་ཀྱང་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། རྩོད་པ་བྱ་བའི་ཚུལ་དང་། 3-624 རྒོལ་བ་དང་། ལན་གྱི་བྱེ་བྲག་མདོ་ལས་ཀྱང་དུ་མར་གསུངས་ལ། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས་ཀྱང་། ཇི་སྐད་དུ། །དེ་ལྟ་བས་ན་གཞན་དག་ཚར་གཅད་རྗེས་བཟུང་དང་། །ཞེས་པ་དང་། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་ གིས་ཀྱང་། དེ་ལྟ་ན་ཡང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་རྣམས། གལ་ཏེ་གཞན་དུ་འགྲོ་ན་དེ་ཉིད་དཔྱད་པར་བྱ་བའི་རིགས། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་གསུངས་པས་དམ་པའི་ རྩོད་པ་ནི་མཁས་པ་རྣམས་ལ་འཐད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་རྩོད་པ་བྱེད་པ་ན་ཞི་བ་དང་དེས་པ་སྟེ། དགེ་བའི་ལུས་ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་དང་། དོན་དང་ལྡན་པ་དང་། ཆོས་དང་ལྡན་ པ་དང་། རྣ་བར་སྙན་པའི་ངག་དང་། གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་པའི་སྙིང་རྗེ་དང་། བརྩད་པར་བྱ་བའི་ཡུལ་གྱི་དམིགས་རྣམ་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ། །ཚུལ་དེ་ལྟ་བུས་རྩོད་པར་བྱ་སྟེ། དམ་པའི་རྩོད་ པ་ཡང་དག་ལྟ་བའི་རྒྱུ། བདག་གཞན་རྨོངས་པའི་མུན་སྟུག་ཀུན་བསལ་ནས། །ལྟ་བ་ངན་པའི་དགྲ་སྡེ་ཀུན་འཇོམས་ཤིང་། །མྱ་ངན་འདས་གྲོང་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་གཅིག་པུ། །ཞེས་བྱའོ། ། རྩོད་པའི་ངག་ལ་ཚད་ མ་སྔ་རབས་པ་དག ཡན་ལག་ལྔར་འདོད་ཏེ། དཔེར་བརྗོད་ན་སྒྲ་ནི་མི་རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར། བུམ་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྒྲ་ཡང་བྱས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྲ་མི་རྟག་གོ་ཞེས་རིམ་པ་ལྟར་དམ་བཅའ་དང་། 3-625 རྟགས་དང་། དཔེ་དང་། ཉེ་སྦྱོར་དང་། མཇུག་བསྡུས་ཏེ། ངག་གི་ཡན་ལག་ལྔར་འདོད་དོ། །འདི་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་དག་གིས་བཀག་པས་དགག་པ་འདིར་མ་བརྗོད་དོ། །བོད་དག་སྒྲ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་ཏེ་ བྱས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འགོད་པའང་ངག་སྐྱོན་མེད་ནི་མིན་ནོ། །དེས་ན་ངག་གཉིས་ལྡན་འགོད་ཏེ། གང་བྱས་པ་མི་རྟག བུམ་པ་བཞིན། སྒྲ་ཡང་བྱས་སོ། །ཞེས་མཐུན་པ་ཉིད་ཅན་གྱི་རྗེས་འགྲོའི་ངག་ དང་། གང་མི་རྟག་པ་མ་ཡིན་ན་ནི་བྱས་པ་མ་ཡིན། ནམ་མཁའ་བཞིན། སྒྲ་ནི་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མི་མཐུན་པ་ཉིད་ཅན་ནོ། །སུན་འབྱིན་པའི་ངག་ཀྱང་སྒྲ་རྟག་པར་ཁས་བླངས་པའི་ ཚེ་གང་རྟག་པ་ཡིན་ན་བྱས་པ་མ་ཡིན། འདུས་མ་བྱས་ནམ་མཁའ་བཞིན། །སྒྲ་ཡང་རྟག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོགས་སོ། །དེ་ཡང་ཆོས་མཐུན་པ་ཉིད་ཅན་ལ་སྡུད་ཚིག་དང་། ཆོས་མི་མཐུན་པ་ ཉིད་ཅན་ལ་འབྱེད་ཚིག་སྦྱར་རོ། །སྒྲུབ་པ་དང་སྒྲུབ་ངག་ཐ་དད་དུ་འབྱེད་པ་ནི་ནོར་བ་ཡིན་སྟེ། སྒྲུབ་པ་དང་སུན་འབྱིན་དང་། སྦྱོར་བ་དང་ཐལ་འགྱུར་ཞེས་པ་རྣམས་ངག་ལ་འཇོག་དགོས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་། བརྗོད་པ་གང་ཞིག་གཉིས་ཀ་ལ་ངེས་པའི་ཚུལ་གསུམ་དང་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་བརྗོད་པར་བྱེད་པ་དེ་ཁོ་ན་སྒྲུབ་པ་དང་སུན་འབྱིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོ

【現代漢語翻譯】 如果有人說，爲了避免執著，甚至神聖的辯論也是不合理的，那是不對的。因為關於辯論的方式、反駁者和回答的細節，在經文中已經多次闡述。《經莊嚴論》中也說：『因此，爲了制服他人和接納追隨者』。論師陳那（Dignāga）也說：『即使如此，如果如來（Tathāgata）的法相有所改變，那也應該進行考察。』等等，已經說了許多，所以神聖的辯論對智者來說是合理的。 進行這種辯論時，需要平和與喜悅，善良的身語意行為，有意義，符合佛法，悅耳的言語，接納他人的慈悲，以及瞭解辯論對象的智慧。應該以這樣的方式進行辯論：神聖的辯論是正確見地的原因，消除自己和他人的無明黑暗，摧毀邪見的敵軍，是通往涅槃之城的唯一途徑。 關於辯論的語言，古老的量論學者認為有五個部分。例如，聲音是無常的，因為它是被造的，就像瓶子一樣。同樣，聲音也是被造的。因此，聲音是無常的。按照順序，這五個部分分別是：宗（命題）、因（理由）、喻（例子）、合（應用）和結（結論），被認為是語言的五個部分。由於這被早期的學者所駁斥，所以在這裡不討論這種駁斥。 藏族人寫道：『聲音，作為所立宗，是無常的，因為它是有為法』，這也不是沒有語言缺陷的。因此，應該寫出具有兩種形式的語言：凡是有為法，皆是無常的，如瓶子。聲音也是有為法。這是具有相同屬性的肯定后隨（Anvaya）。凡是無常法，皆不是有為法，如虛空。聲音是有為法。這是具有不同屬性的否定后隨（Vyatireka）。 反駁的語言是：當對方承認聲音是常法時，凡是常法，皆不是有為法，是無為法，如虛空。聲音也是常法。等等。對於具有相同屬性的，使用總結詞；對於具有不同屬性的，使用區分詞。區分能立和能立語是錯誤的，因為能立、破立、結合和歸謬論都必須放在語言上。論師也說：『凡是表達兩種情況都確定的三相，以及未成立等情況的，那本身就是能立和破立。』等等。

【English Translation】 If someone says that even holy debate is unreasonable for the sake of avoiding attachment, that is not right. Because the manner of debating, the details of the opponent and the answer, have been explained many times in the sutras. The Ornament of the Sutras also says: 'Therefore, in order to subdue others and to accept followers.' The teacher Dignāga also said: 'Even so, if the characteristics of the Dharma of the Tathāgata change, then it should be investigated.' And so on, many have been said, so holy debate is reasonable for the wise. When engaging in such debate, one needs peace and joy, virtuous actions of body, speech, and mind, meaningfulness, accordance with the Dharma, pleasing speech, compassion to accept others, and wisdom to understand the object of debate. Debate should be conducted in such a way that holy debate is the cause of right view, eliminating the darkness of ignorance of oneself and others, destroying the enemy forces of wrong views, and is the only path to the city of Nirvana. Regarding the language of debate, ancient logicians considered there to be five parts. For example, 'Sound is impermanent because it is produced, like a pot.' Similarly, 'Sound is also produced.' Therefore, 'Sound is impermanent.' In order, these five parts are: the proposition (thesis), the reason (hetu), the example (dṛṣṭānta), the application (upanaya), and the conclusion (nigamana), which are considered the five parts of language. Since this was refuted by earlier scholars, this refutation is not discussed here. When Tibetans write, 'Sound, as the subject of the proposition, is impermanent because it is produced,' this is also not without linguistic flaws. Therefore, one should write language with two forms: 'Whatever is produced is impermanent, like a pot. Sound is also produced.' This is an affirmation of concomitance (Anvaya) with the same attribute. 'Whatever is not impermanent is not produced, like space. Sound is produced.' This is a negation of concomitance (Vyatireka) with different attributes. The language of refutation is: 'When the opponent admits that sound is permanent, whatever is permanent is not produced, it is unconditioned, like space. Sound is also permanent.' And so on. For those with the same attributes, use summarizing words; for those with different attributes, use distinguishing words. Distinguishing between the proof and the proof statement is wrong, because proof, refutation, combination, and reductio ad absurdum must all be placed on language. The teacher also said: 'Whatever expresses the three aspects that are certain in both cases, and the unestablished and so on, that itself is proof and refutation.' And so on.

---

གས་པ་དུ་མ་གསུངས་སོ། ། 3-626 དེ་ལ་སྒྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད། རྒོལ་བའི་ཚད་མས་ངེས་པའི་རྟགས་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་གཞན་ལ་སྟོན་པའི་ངག་སྐྱོན་མེད་དོ། །སུན་འབྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད། སུན་འབྱིན་དུ་བཀོད་ཅིང་གྲུབ་མཐའི་སྐྱོན་སེལ་ནུས་ཀྱི་ ངག་སྐྱོན་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ངག་འགོད་པ་ན་གང་ཟག་ནི་སྔ་རྒོལ་དང་ཕྱི་རྒོལ་དང་། དཔང་པོ་གསུམ་ལས། སྔ་རྒོལ་གྱི་མཚན་ཉིད་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་བཀོད་པས་ཕྱི་རྒོལ་གྱི་སྐབས་དེའི་གྲུབ་ མཐའི་སྐྱོན་སེལ་ནུས་ཀྱི་གང་ཟག་གོ །ཕྱི་རྒོལ་གྱི་མཚན་ཉིད། སུན་འབྱིན་ཡང་དག་བཀོད་པས་སྔ་རྒོལ་གྱི་སྤོབས་པ་འཇོམས་ནུས་ཀྱི་གང་ཟག་གོ །དཔང་པོའི་མཚན་ཉིད། སྐབས་སུ་བབ་པ་ན་རྒོལ་ ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་གྲུབ་མཐའི་ཤན་འབྱེད་པ་དང་བླང་དོར་འབྱེད་ནུས་ཀྱི་གང་ཟག་གོ །འོན་ཀྱང་དཔང་པོ་ནི་རྩོད་པའི་ཚེ་ངེས་པར་དགོས་པར་མི་བཞེད་དོ། །དེ་ལ་རྩོད་པ་བྱེད་པའི་ཚེ། རྒོལ་ བས་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་བཀོད་པ་ལ་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་བཀོད་པ་རྒོལ་བས་སྤངས་པས་ཕྱི་རྒོལ་གྱི་སྤོབས་པ་བཅོམ་པའི་ཚེ་རྒོལ་བ་རྒྱལ་བས་རྗེས་སུ་འཛིན་ཅིང་། ཕྱི་རྒོལ་ནི་ ཕམ་པ་དང་ཚར་གཅད་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །རྒོལ་བའི་སྒྲུབ་པ་ལྟར་སྣང་ལ་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སུན་འབྱིན་ཡང་དག་བརྗོད་པས། རྒོལ་བའི་སྤོབས་པ་བཅོམ་པའི་ཚེ་རྒོལ་བ་ཕམ་ཞིང་ཚར་གཅད་ལ། ཕྱི་རྒོལ་ནི་རྒྱལ་བས་རྗེས་སུ་འཛིན་པའོ། ། 3-627 རྒོལ་བས་ཡང་དག་བཀོད་པ་ལ་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སྐྱོན་བརྗོད་ལྟར་སྣང་བཀོད་པ་ལ་རྒོལ་བས་ལན་མ་རྙེད་པའི་ཚེ་ནི་རྒོལ་ཕྱིར་རྒོལ་ཕམ་རྒྱལ་དང་ཚར་གཅད་རྗེས་འཛིན་གཉིས་ཀར་མི་རུང་ངོ་། ། རྒོལ་བའི་ལྟར་སྣང་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་ཡང་དག་ཏུ་བཟུང་ཞིང་ལན་མ་རྙེད་པ་ནའང་ཕམ་རྒྱལ་དང་ཚར་གཅད་གང་ཡང་མེད་དོ། །བོད་དག་ཁ་མཐུན་པར་ཕམ་རྒྱལ་མེད་ཀྱང་དེའི་ཚེ་ཚར་གཅད་ གཉིས་ཀ་ལ་འཇོག་པ་ནི་སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་མི་ཤེས་པར་གཟུ་ལུམ་སྨྲ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་རྒོལ་ཕྱི་རྒོལ་དང་ཚར་གཅད་དང་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་དང་། རྗེས་འཛིན་དང་རྗེས་འཛིན་གྱི་གནས་ ལ་སོགས་པ་དང་། རྩོད་པའི་ཚུལ་ནི་བོད་ཀྱི་རྟོག་གེ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ། །འདིར་བོད་དག་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་བཅུ་དྲུག་འདོད་པ་དགག་པ་ནི་གཞུང་དུ་གསལ་བས་འདིར་མ་སྤྲོས་ལ། མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ཚར་གཅད་དང་ལྟག་ཆོད་དགག་པ་རིགས་པའི་གཏེར་གྱི་གཞུང་བཞིན་མདོ་ཙམ་བཤད་ན། དམ་བཅའ་ལ་གནོད་ཅེས་པ་ནི། རྐང་མིག་པའི་གཞུང་ལས་ཇི་སྐད་དུ། མི་མཐུན་པའི་དཔེའི་ ཆོས་རང་གི་དཔེ་ལ་ཁས་ལེན་ན་དམ་བཅའ་ལ་གནོད་པ་ཡིན་པས་ཚར་གཅད་པའི་གནས་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དཔེར་བརྗོད་ན་སྒྲ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་ཏེ་དབང་པོས་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ན་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སྤྱི་

【現代漢語翻譯】 如是宣說了多種法義。 3-626 其中，立宗的特徵是：以量成立者，無過失之語，能向他人展示三相好之理。破斥的特徵是：能安置破斥，且能消除宗派過失之無過失語。如是安立語時，補特伽羅有前立者、后立者和證人三種。前立者的特徵是：以正確之能立，能消除后立者于彼時之宗派過失之補特伽羅。后立者的特徵是：以正確之破斥，能摧伏前立者之驕慢之補特伽羅。證人的特徵是：于適當時機，能辨別立者與后立者之宗派差別，且能辨別應取應舍之補特伽羅。然而，證人在辯論時並非必須。辯論之時，立者安立正確之能立，后立者安立相似破斥，立者遮破后立者之相似破斥，摧伏后立者之驕慢時，立者獲勝並被隨許，后立者則失敗並被折伏。若立者之能立似是而非，后立者則說出正確之破斥，摧伏立者之驕慢時，立者失敗並被折伏，后立者則獲勝並被隨許。 3-627 若立者安立正確之理，后立者安立相似之過失，而立者無法回答時，則立者與后立者皆非勝負，亦無折伏與隨許。若立者之理似是而非，后立者正確抓住，且無法回答時，亦無勝負與折伏。若雙方意見一致，雖無勝負，然此時將折伏安立於雙方，是不瞭解論師之規矩，而妄加評判。因此，立者、后立者、折伏與折伏之處、隨許與隨許之處等等，以及辯論之方式，藏地之正理師們並不瞭解。此處對藏地認為有十六種折伏處進行破斥，因經論中已明確闡述，故不在此贅述。對於外道之折伏與斷絕，如理藏論典般略作闡述。所謂『違害自宗』，如足目派論典中所說：『若於相異之喻，承認其法于自宗之喻中，則為違害自宗，是為折伏之處。』舉例而言，若安立『聲是所作性，是無常，因其為根識所取』，后立者則說『瓶等亦為根識所取，然是常法』，如是則違害自宗。

【English Translation】 Thus, many Dharma teachings were spoken. 3-626 Here, the characteristic of establishing (sgrub pa) is: faultless speech that demonstrates the three aspects of a valid reason (rtags) ascertained by valid cognition (tshad ma) to others. The characteristic of refutation (sun 'byin) is: faultless speech that can establish refutation and eliminate faults in the philosophical position (grub mtha'). When presenting speech in this way, there are three types of individuals: the proponent (snga rgol), the opponent (phyi rgol), and the witness (dpang po). The characteristic of the proponent is: the individual who, by correctly presenting the means of proof (sgrub byed), can eliminate the faults in the opponent's philosophical position at that time. The characteristic of the opponent is: the individual who, by correctly presenting the refutation, can subdue the proponent's pride. The characteristic of the witness is: the individual who, when the occasion arises, can distinguish between the philosophical positions of the proponent and the opponent, and can discern what should be adopted and what should be rejected. However, a witness is not necessarily required during a debate. During a debate, when the proponent correctly presents the means of proof, and the opponent presents what appears to be a refutation, and the proponent refutes the opponent's apparent refutation, thereby subduing the opponent's pride, the proponent is victorious and is followed, while the opponent is defeated and subjected to censure. If the proponent's means of proof appears to be valid but is not, and the opponent presents a correct refutation, thereby subduing the proponent's pride, the proponent is defeated and subjected to censure, while the opponent is victorious and is followed. 3-627 If the proponent establishes a correct reason, and the opponent presents what appears to be a fault, and the proponent cannot find an answer, then neither the proponent nor the opponent is victorious or defeated, and there is neither censure nor following. If the proponent's reason appears to be valid but is not, and the opponent correctly grasps it, and the proponent cannot find an answer, then there is neither victory nor defeat, nor censure. If the parties agree, although there is no victory or defeat, to impose censure on both parties at that time is to speak presumptuously without understanding the teacher's tradition. Therefore, the Tibetan logicians do not understand the proponent, the opponent, censure, the place of censure, following, the place of following, and so forth, as well as the manner of debate. Here, the refutation of the sixteen points of censure accepted by the Tibetans is not elaborated upon, as it is clearly explained in the texts. Regarding the refutation and cutting off of the Tirthikas (mu stegs byed), I will briefly explain it according to the Treasury of Reasoning (rigs pa'i gter). The statement 'harming one's own commitment' (dam bca' la gnod) is as follows: As stated in the text of the Foot-Eyed Ones (rkang mig pa'i gzhung): 'If one accepts that the property of a dissimilar example exists in one's own example, then it harms one's own commitment, and it is a place of censure.' For example, if one establishes 'sound is impermanent because it is apprehended by the senses,' and the opponent says 'a pot, etc., is also apprehended by the senses, but it is permanent,' then it harms one's own commitment.

---

ཆོས་ཅན། 3-628 མི་རྟག་པར་ཐལ། དབང་པོས་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སུན་ཕྱུང་ན། རྒོལ་བས་སྤྱི་དབང་པོས་གཟུང་བྱ་རྟག་པ་ཡིན་ན། སྒྲ་ཡང་རྟག་གོ་ཞེས་བཟུང་བས་དམ་བཅའ་ལ་གནོད་པའི་ཚར་གཅད་ དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་དགག་པ་ནི་སྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མིན་བརྗོད་ཡིན་ཞེས་པས། དེ་ལྟ་བུའི་སྒྲུབ་བྱེད་ནི་ཁོ་རང་གི་ལུགས་ཀྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤྱི་ལ་འཇུག་པས། མ་ངེས་པ་བརྗོད་པའི་ ཕྱིར་སྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པ་ལ་དབང་པོས་གཟུང་བྱའི་རྟགས་དེ་མ་ངེས་པའི་རྟགས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ཡང་ ཁོའི་ལུགས་ལ་སྤྱི་རྟག་པའང་དབང་པོས་གཟུང་བྱར་འདོད་པས་སོ། །དེས་ན་ངག་འདི་ལྟར་འགོད་དེ། དེ་འདྲའི་རྒོལ་བ་དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་ ཀྱི་གནས་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲ་མི་རྟག་བསྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་འགོད་པ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན། དེ་སྒྲུབ་ལ་མ་ངེས་པའི་རྟགས་འགོད་མཁན་གྱི་རྒོལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོག་མ་རྣམས་ ལའང་ཐལ་བའི་ངག་ལ་སོགས་པ་སྦྱོར་བ་འདི་ལྟ་བུ་རྣམས་སྐབས་དང་སྦྱར་ནས་འགོད་པར་བྱའོ། །ཡང་ཚར་གཅོད་དང་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ། དམ་བཅའ་གཞན་ནི། ཇི་སྐད་དུ། ། 3-629 དམ་བཅས་པའི་དོན་བཀག་པ་ལ་ཆོས་རྣམ་པར་བརྟགས་ནས་སྟོན་པ་ནི་དམ་བཅས་པ་གཞན་ནོ་ཞེས་སོ། །དཔེར་བརྗོད་ན་སྒྲ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་སྟེ། དབང་པོས་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བཀོད་ པ་ལ་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སྤྱི་ཡང་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པར་ཐལ། དབང་པོས་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་སུན་འབྱིན་པའི་ཚེ། རྒོལ་བས་སྒྲ་རྟག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། རྟག་པ་མ་ཡིན་པའི་བུམ་པ་ དང་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། སྤྱི་ནི་དབང་པོའི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ཡང་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟག་གོ་ཞེས་དམ་བཅའ་གཞན་སྟོན་པས་དམ་བཅའ་གཞན་ཞེས་ བྱ་བའི་རྒོལ་བ་ཚར་བཅད་ཀྱི་གནས་སོ་ཞེས་འདོད་དོ། །དེ་དགག་པ། སུན་འབྱིན་ཤེས་ན་མ་ངེས་འདུས་ཞེས་གསུངས་སྟེ། དེ་ཡང་ཁྱོད་དམ་བཅའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་དམ་བཅའ་གཞན་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་ བ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བཀོད་པར་འདོད་པ་མི་རིགས་ཏེ། དེ་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་སྔ་མ་བསྒྲུབ་པ་ལ་སྒྲུབ་བྱེད་དམ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་ཡིན་གྱི། དམ་བཅའ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་རང་གི་ལུགས་ལ་ ཡང་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད། དཔེ་དང་ཆོས་མཐུན་པས་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པ་ཞེས་པ་དེ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དམ་བཅའ་གཞན་ནི་མ་ཡིན་པས་འདི་དམ་བཅའ་གཞན་བརྗོད་པས་ཚར་གཅད་པ་མ་ཡིན་གྱི་སྔ་མའི་རྟགས་མ་ངེས་པའི་སྒོ་ནས་ཚར་གཅད་པ་ཡིན་ཏེ། 3-630 རྟགས་དབང་པོའི་གཟུང་བྱ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྟག་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ན་ཞེས་བ

【現代漢語翻譯】 論式： 3-628 如果反駁說：『因為是根識所取，所以是無常。』如果立宗者認為：『共相是根識所取，所以是常法，聲音也應是常法。』這樣就造成了對立宗的損害，這是一種止過。 對此的駁斥是：『因為說出非能立支。』像這樣的能立，對於他自己的宗派來說，會遍及不合品，因此，說出不定，所以說出非能立支是一種止過之處，因為要成立聲音是無常，而根識所取的理由是不定的緣故。而且，按照他的宗派，共相常法也被認為是根識所取。因此，應該這樣立論：像這樣的反駁，論式：說出非能立支是一種止過之處，因為在恰當陳述聲音無常的能立時，他是陳述對能立不定之相的反駁者。對於後面的情況，也應該結合具體情況，加入類似的論式陳述。 此外，止過和止過之處是有區別的。其他的立宗是，如是說： 3-629 『對於所立之義進行遮破，並對法進行分別觀察和闡述，這就是其他的立宗。』例如，如果說：『聲音，論式：是無常，因為是根識所取。』當對方反駁說：『共相也是論式，因為是根識所取，所以應是無常。』這時，立宗者會說：『聲音不會變成常法，因為它與非常法的瓶子在不是周遍上是相同的。共相雖然是根識所取，但因為是周遍的，所以是常法。』這樣，通過闡述其他的立宗，就認為這是一種被稱為『其他立宗』的反駁止過之處。 對此的駁斥是：『如果懂得反駁，那就是不定聚。』也就是說，你不應該認為在你的立宗的能立中，『不是周遍』是其他的立宗，因為那是爲了成立先前的能立而提出的能立或理由，而不是立宗。因為按照你自己的宗派，理由的定義，即『與同品相同，從而成立所立』，是完整的。因此，這不是其他的立宗，所以這不是通過陳述其他的立宗來進行止過，而是通過先前理由的不定性來進行止過， 3-630 因為根識所取的理由遍及不合品常法。』

【English Translation】 Subject: 3-628 If it is refuted: 'Because it is apprehended by the senses, therefore it is impermanent.' If the proponent argues: 'The universal is apprehended by the senses, therefore it is permanent, so sound should also be permanent.' This causes damage to the proposition, which is a fault of refutation. The refutation of this is: 'Because it states a non-probative member.' Such a proof, according to his own system, applies to the dissimilar class, therefore, stating the uncertain, stating a non-probative member is a place for refutation, because to establish that sound is impermanent, the reason of being apprehended by the senses is an uncertain reason. Moreover, according to his system, the permanent universal is also considered to be apprehended by the senses. Therefore, the statement should be formulated as follows: Such a refutation, subject: stating a non-probative member is a place for refutation, because when it is appropriate to state the valid proof that sound is impermanent, he is the refuter who states the uncertain reason for the proof. For the following cases, similar formulations of the subject statement should be applied according to the specific circumstances. Furthermore, there is a difference between refutation and the place of refutation. Other propositions are, as it is said: 3-629 'To refute the established meaning and to show by distinguishing the nature of the dharma is another proposition.' For example, if it is said: 'Sound, subject: is impermanent, because it is apprehended by the senses.' When the opponent refutes: 'The universal is also a subject, because it is apprehended by the senses, therefore it should be impermanent.' Then, the proponent would say: 'Sound will not become permanent, because it is similar to the impermanent pot in not being pervasive. The universal, although apprehended by the senses, is permanent because it is pervasive.' Thus, by stating another proposition, it is considered a place for refutation called 'another proposition'. The refutation of this is: 'If you understand the refutation, it is an uncertain aggregate.' That is, you should not think that in your proposition's proof, 'not being pervasive' is another proposition, because it is a proof or reason presented to establish the previous proof, not a proposition. Because according to your own system, the definition of a reason, which is 'being similar to the example and thus establishing what is to be established,' is complete. Therefore, this is not another proposition, so this is not a refutation by stating another proposition, but a refutation through the uncertainty of the previous reason, 3-630 because the reason of being apprehended by the senses extends to the dissimilar class of permanent things.'

---

ྱ་བ་ནི་དབང་པོས་གཟུང་བྱའི་རྟགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤྱི་ལ་ཚད་མས་གྲུབ་ན་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ཉིད་ཡིན་ གྱི། སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་ན་ནི་མ་ཡིན་པར་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་གྱིས་གལ་ཏེ་ཕྱིར་རྒོལ་བས་སྤྱི་ཡོད་པ་དང་། དབང་པོའི་གཟུང་བར་བྱ་བ་ཡིན་པ་དང་། རྟག་པ་ཚད་མས་བསྟན་ པར་ནུས་ན་འགྱུར་གྱི་ཚད་མ་མ་ཡིན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་པ་ལ་བརྟེན་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དམ་བཅའ་འགལ་བ་ནི། ཇི་སྐད་དུ་དམ་བཅས་པ་དང་གཏན་ཚིགས་དག་ འགལ་བ་ནི། དམ་བཅས་པ་དང་འགལ་བ་སྟེ་ཞེས་སོ། །རྟགས་སོགས་ཞེས་པའི་སོགས་ཁོང་ནས་དམ་བཅའ་དང་རྟགས་འགལ་བ། རྟགས་དང་དམ་བཅའ་འགལ་བ། དཔེ་འགལ་བ། རང་ཚིག་འགལ་བ། ཚད་མ་ འགལ་བ། ལན་འགལ་བ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་འདོད་པ་ལས་དཔེར་བརྗོད་ན། དམ་བཅའ་དང་རྟགས་འགལ་བ་ནི། རྫས་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ཆོས་ཅན། ཡོན་ཏན་ལས་ཐ་དད་དུ་ཡོད་དེ། ཡོན་ཏན་ལས་ རྫས་གཞན་དུ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ངག་གཉིས་ལྡན་དུ་འགོད་དགོས་སོ། །དེ་ཡང་མི་འཐད་ཏེ། །དམ་བཅའ་བ་དངོས་སུ་བརྗོད་པ་སྒྲུབ་ངག་ཡིན་པ་བཀག་པའི་ཕྱིར་འདིར་སྒྲུབ་པའི་ངག་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ན། 3-631 དམ་བཅའ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པས་དངོས་སུ་བརྗོད་པའི་དམ་བཅས་པ་དང་གཏན་ཚིགས་འགལ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དམ་བཅའ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་ཀྱང་། ཞེ་འདོད་དང་འགལ་བས་དམ་བཅའ་འགལ་བར་ འཇོག་ན། དེ་རྟགས་འགལ་བར་ནི་འགྱུར་ཡང་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་བཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དམ་བཅའ་འགལ་བའི་ཚར་གཅད་ལོགས་པར་བཞག་ཏུ་མེད་དོ། ། དེ་བཞིན་དུ་དམ་བཅའ་དང་རང་ཚིག་འགལ་བ་དཔེར་ན་དགེ་སྦྱོང་མ་སྦྲུམ་མ་ཅེའམ་བདག་མེད་དོ་ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ་ཟེར་བའང་དམ་བཅའ་དངོས་སུ་བརྗོད་ན་ངག་ལྷག་པས་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་ མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་སོ། །དམ་བཅའ་དང་རྟགས་འགལ་བ་འདི་ལ་རྟགས་འགལ་བར་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ཡོན་ཏན་ལས་མ་གཏོགས་པའི་རྫས་ཡོད་ན། ལྡན་དོན་རྫས་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཆོས་གསུམ་ལྡན་གཟུགས་སོགས་ལས་གཞན་དུ་འགྱུར་དགོས་པས་སོ། །དེ་སྐད་དུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ལས་བཟློག་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ན། འདི་ འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །དམ་བཅའ་དང་ཚད་མ་འགལ་བ་མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་སུ་འདུས་ལ། དམ་བཅའ་དང་དཔེ་འགལ་བ་ལ་སོགས་པའི་དཔེར་བརྗོད་མཐའ་དག་ཀྱང་རྟགས་ཀྱི་སྐྱོན་གསུམ་དུ་འགྱུར་ཟེར་ནས། 3-632 ཅི་རིགས་པར་འགལ་མ་ངེས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་དུ་གསུངས་ཀྱང་སློབ་དཔོན་གྱིས་འགལ་བ་དང་མ་གྲུབ་པའི་རིགས་གཉིས་ལས་ཕལ་ཆེར་མི་འདའ་བར་བཞེད་དོ། །རྒྱ་ཆེར་ངག་ལས་རྟོགས་ པར་བྱ་སྟེ་སྤ

【現代漢語翻譯】 如果論敵以量成立，『所立』是與『有法』相異的法相之總集，那麼這就是折伏處。如果不能成立，那就不算是折伏處。論師說，如果反駁者能夠以量顯示『總』存在、是根識所取、是常法，那麼就不是依賴於承認非正量的論典了。與『立宗』相違：如其所立與因相違，即是與『立宗』相違。『因等』中的『等』字，包括了與『立宗』相違、與『因』相違、與『喻』相違、與『自語』相違、與『量』相違、與『答辯』相違等等多種情況。舉例來說，與『立宗』和『因』相違，例如：『具有三種法相的法，與功德是他體，因為沒有見到與功德不同的實法』等等。這需要安立為具有兩種陳述的論式。但這並不合理。因為直接陳述的『立宗』是遮止能立語的，如果在這裡安立為能立語，那麼即使沒有直接陳述『立宗』，也不會與直接陳述的『立宗』和『因』相違。如果認為即使沒有直接陳述『立宗』，但與意願相違也算是與『立宗』相違，那麼這就會變成『因相違』，但因為陳述了非能立支，所以是駁倒對方的折伏處。因此，不能單獨安立『立宗相違』的折伏處。 同樣，與『立宗』和『自語』相違，例如：『比丘尼不是孕婦』或者『是無我』等等，如果直接陳述『立宗』，那麼就是語病，因為陳述了非能立支，所以是駁倒對方的折伏處。『立宗』和『因』相違，之所以會變成『因相違』的原因是，如果存在不同於功德的實法，那麼具有『具有三種法相的法』之法相的實法，就必須不同於色等。正如論師所說，如果因成立與所立相違的法，那麼這就是相違。與『立宗』和『量』相違，包含在『未成因』中。與『立宗』和『喻』相違等等的例子，都可以歸為因的三種過失。雖然說可以根據情況，將相違、不定、未成，都作為陳述的折伏處，但論師認為大多不會超出相違和未成這兩種範疇。更廣闊的內容可以從論典中理解。

【English Translation】 If the opponent establishes with valid cognition that the 'thesis' (所立) is the general collection of dissimilar characteristics of the 'subject' (有法), then it is a point of refutation. If it cannot be established, then it is not considered a point of refutation. The teacher said that if the opponent can demonstrate with valid cognition that 'generality' exists, is apprehended by the senses, and is permanent, then it is not based on accepting treatises that are not valid cognitions. Contradiction with the 'thesis': As the stated thesis contradicts the reason, it is a contradiction with the 'thesis'. The 'etc.' in 'reason etc.' includes contradiction with the 'thesis', contradiction with the 'reason', contradiction with the 'example', contradiction with 'one's own words', contradiction with 'valid cognition', contradiction with 'response', and so on. For example, contradiction with the 'thesis' and the 'reason' is like: 'The subject, which possesses three characteristics, is different from qualities, because no substance different from qualities is observed.' This needs to be established as a syllogism with two statements. But this is not reasonable. Because the directly stated 'thesis' prevents the statement of proof, if it is established here as a statement of proof, then even if the 'thesis' is not directly stated, it will not contradict the directly stated 'thesis' and 'reason'. If it is thought that even if the 'thesis' is not directly stated, but contradicts the intention, it is considered a contradiction with the 'thesis', then this will become a 'contradictory reason', but because a non-probative member is stated, it is a point of refutation for refuting the opponent. Therefore, the point of refutation of 'contradictory thesis' cannot be established separately. Similarly, contradiction with the 'thesis' and 'one's own words', for example: 'The nun is not pregnant' or 'it is selfless' etc., if the 'thesis' is directly stated, then it is a verbal defect, because a non-probative member is stated, it is a point of refutation for refuting the opponent. The reason why contradiction with the 'thesis' and 'reason' becomes a 'contradictory reason' is that if there is a substance different from qualities, then the substance with the characteristic of 'possessing three characteristics' must be different from form etc. As the teacher said, if the reason establishes the opposite of what is to be established, then this is a contradiction. Contradiction with the 'thesis' and 'valid cognition' is included in the 'unestablished reason'. Examples of contradiction with the 'thesis' and 'example' etc. can all be classified as the three faults of the reason. Although it is said that, depending on the situation, contradiction, uncertainty, and unestablishment can all be stated as points of refutation, the teacher believes that most do not go beyond the two categories of contradiction and unestablishment. A broader understanding can be gained from the treatises.

---

ྲོས་པས་ཆོག་གོ །དམ་བཅའ་སེལ་བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ་ཕྱོགས་བཀག་པས་དམ་བཅའི་དོན་བསལ་བ་ནི། དམ་བཅའ་བསལ་བ་སྟེ་ཞེས་སོ། །དཔེར་བརྗོད་ན་རྒོལ་བས་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ ཀྱི་རྟགས་དབང་པོས་གཟུང་བྱ་བཀོད་པ་ལ། ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སྤྱིའི་སྒོ་ནས་སུན་འབྱིན་པའི་ཚེ་ལན་གཞན་མ་རྙེད་པར་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སུ་སྨྲ་ཞེས་བསྙོན་པ་རྒོལ་བ་དམ་བཅའ་སེལ་བའི་ཚར་ གཅད་དོ་ཞེས་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འདིའི་ངག་མ་རྫོགས་ན་ཚར་གཅོད་ཉིད་མིན་ལ། ངག་རྫོགས་ཤིང་ཚར་གཅད་འཇུག་པའི་ཚེ་ནི་རྒོལ་བས་སྔར་རྟགས་མ་ངེས་པ་བརྗོད་པས་ཚར་གཅད་ ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དམ་བཅའ་སེལ་པའམ་བཏང་བའི་སྒོ་ནས་ཕྱིས་ཚར་གཅད་པ་གཉིས་པ་དོན་མེད་པས་མི་རིགས་སོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན། འབྲོས་ན་འབྲོས་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཚར་གཅད་དེ་སྙེད་ ཀྱི་དབྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །གཏན་ཚིགས་གཞན་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། །ཁྱད་པར་མེད་པའི་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་པར་བཀག་པ་ན། ཁྱད་པར་འདོད་པ་ནི་གཏན་ཚིགས་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དཔེར་བརྗོད་ན་གསལ་བ་འདི་དག་ནི་གཅིག་ཡིན་སྟེ། 3-633 ཚད་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་སྟེ། འཇིམ་པའི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་ཁམ་ཕོར་ལ་སོགས་པ་ལ་ཚད་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཀོད་པ་ན། ཕྱི་རྒོལ་བ་ན་རེ། ཚད་ལྡན་གཅིག་དང་དུ་མ་གཉིས་ཀ་ ལ་མཐོང་བས་མ་ངེས་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་སུན་འབྱིན་གྱིས་སུན་ཕྱུང་བ་ན། རྒོལ་བ་ན་རེ། དེ་འདི་ལྟར་རང་བཞིན་གཙོ་བོ་གཅིག་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཚད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ པ་ནི་གཏན་ཚིགས་གཞན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ཡང་མི་རིགས་སྟེ། ངག་མ་རྫོགས་ན་ལན་གྱི་གོ་སྐབས་མི་འབྱེད་པས་ཚར་གཅད་མ་ཡིན་ལ། ངག་རྫོགས་ནས་ལན་ གྱི་སྐབས་འབྱེད་ན་སྔར་རྟགས་མ་ངེས་པ་བརྗོད་པའི་ཚར་བཅད་དུ་འགྱུར་ཏེ། མི་མཐུན་ཕྱོགས་དུ་མ་ལ་འཇུག་པའི་རྟགས་ཚད་དང་ལྡན་པ་འགོད་མཁན་གྱི་རྒོལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ གཏན་ཚིགས་ཕྱི་མ་བཀོད་པའི་སྒོ་ནས་གཏན་ཚིགས་གཞན་ཞེས་པའི་ཚར་གཅད་དུ་བཞག་དུ་མེད་དོ། །དོན་གཞན་ཞེས་པ་ནི། ཇི་སྐད་དུ། རྣལ་མའི་དོན་ལས་འབྲེལ་བ་མེད་པའི་དོན་ནི། དོན་གཞན་ ཏེ་ཞེས་སོ། །དཔེར་བརྗོད་ན་སྒྲ་རྟག་སྟེ། རེག་བྱ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་ནས། རྟགས་ཀྱི་སྐད་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་ཧེ་ནོ་ཏའི་རྐྱེན་བྱས་པ་ཅན་གྱི་མིང་དང་། ཨ་ཁྱ་དང་། ཉེ་བར་བསྒྱུར་བ་དང་། 3-634 ན་པ་ཏ་ཞེས་སོགས་སྐབས་སུ་མ་བབ་པའི་སྒྲ་བཤད་བྱེད་པ་ལྟ་བུ་དོན་གཞན་ཞེས་པའི་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྒོལ་བས་འབྲེལ་མེད་སྨྲས་པས་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ ལག་མིན་པ་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་དང་། གལ་ཏེ་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་དེ་ལྟ་བུ་སྨྲས་ན་སྐྱོན་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རིམ་པ་ལྟར་སྒྲུབ

【現代漢語翻譯】 『足夠了。』所謂『解除誓言』，即如前所說，通過限制方面來解除誓言的意義，就是解除誓言。舉例來說，如果立宗者爲了證明『聲音是無常的』，提出了『可被感官認知』的理由，當對方辯論者從普遍的角度進行反駁時，立宗者沒有找到其他反駁，就否認說『誰說聲音是無常的？』，這被認為是立宗者解除誓言的責難。但事實並非如此，如果這種說法不完整，就不能構成責難；如果說法完整且責難成立，那麼是因為立宗者之前陳述了不確定的理由，這才是責難。因此，通過解除或放棄誓言的方式來進行後續的責難是沒有意義的，不合理。如果不是這樣，那麼類似『逃避就是逃避』這樣的說法，就會變成一種責難的分類。另一種理由是，如前所說，當禁止陳述沒有區別的理由時，如果想要區別，那就是另一種理由。舉例來說，如果陳述說：『這些顯現都是一樣的，因為它們具有尺度，就像在陶罐等具有泥土性質的事物上看到尺度一樣。』這時，對方辯論者說：『具有尺度既可以在一個事物上看到，也可以在多個事物上看到，所以是不確定的。』這樣進行反駁，然後立宗者說：『因此，對於那些本質上主要跟隨一個事物的事物來說，它們具有尺度。』這被認為是另一種理由的責難。但這也不合理，如果說法不完整，就沒有反駁的機會，因此不能構成責難；如果說法完整，並且提供了反駁的機會，那麼這就變成了之前陳述不確定理由的責難，因為是立宗者提出了與多個不一致方面相關的具有尺度的理由。因此，不能通過陳述後續理由的方式，將其視為另一種理由的責難。所謂『其他意義』，即如前所說，與真實意義沒有關聯的意義，就是其他意義。舉例來說，如果陳述說：『聲音是常駐的，因為它不是可觸知的。』然後，從理由的聲音的範疇出發，解釋了與語源無關的詞語，比如『赫諾達』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）所造成的名稱，以及『阿卡亞』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）、『尼瓦拉』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）和『納帕塔』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）等等，這被認為是其他意義的責難。但事實並非如此，如果立宗者說了不相關的內容，這就包含了陳述非證明部分的責難；如果對方辯論者說了類似的話，那就包含了陳述非過失的責難，因為它們分別屬於證明 的部分。

【English Translation】 'Enough.' The so-called 'rescinding the pledge' is, as previously stated, rescinding the meaning of the pledge by restricting aspects, which is rescinding the pledge. For example, if the proponent, in order to prove that 'sound is impermanent,' puts forward the reason 'can be perceived by the senses,' when the opponent refutes from a general perspective, and the proponent, unable to find another refutation, denies, saying, 'Who says sound is impermanent?' this is considered a rebuke for the proponent rescinding the pledge. But this is not the case; if this statement is incomplete, it does not constitute a rebuke; if the statement is complete and the rebuke is valid, it is because the proponent previously stated an uncertain reason, which is the rebuke. Therefore, it is meaningless and unreasonable to carry out subsequent rebukes by means of rescinding or abandoning the pledge. If it were not so, then a statement like 'escaping is escaping' would become a classification of rebuke. Another reason is, as previously stated, when it is forbidden to state a reason without distinction, if one wants distinction, that is another reason. For example, if it is stated: 'These appearances are all the same, because they have measure, just as measure is seen on clay pots and other things with earthen nature,' then the opponent says: 'Having measure can be seen on both one thing and many things, so it is uncertain.' When refuted in this way, the proponent says: 'Therefore, for those things that essentially follow one main thing, they have measure.' This is considered another rebuke of another reason. But this is also unreasonable; if the statement is incomplete, there is no opportunity for refutation, so it does not constitute a rebuke; if the statement is complete and provides an opportunity for refutation, then it becomes a rebuke for previously stating an uncertain reason, because it is the proponent who puts forward the reason of having measure related to many inconsistent aspects. Therefore, it cannot be regarded as a rebuke of another reason by stating a subsequent reason. The so-called 'other meaning' is, as previously stated, a meaning that has no connection with the true meaning, which is another meaning. For example, if it is stated: 'Sound is permanent because it is not tangible.' Then, starting from the category of the sound of the reason, explaining words unrelated to etymology, such as the name caused by 'Henoda' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), as well as 'Akhaya' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), 'Nivala' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), and 'Napata' (藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), etc., this is considered another rebuke of other meaning. But this is not the case; if the proponent says something irrelevant, this includes the rebuke of stating a non-proving part; if the opponent says something similar, then it includes the rebuke of stating a non-fault, because they respectively belong to the part of proving.

---

་བྱེད་དང་སུན་འབྱིན་བརྗོད་ པ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན། འབྲེལ་མེད་འགོད་མཁན་གྱི་རྒོལ་བ་དང་། ཕྱིར་རྒོལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཡོངས་སུ་སྐྱོན་བསྟན་ནའོ། །དོན་མེད་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། ཡི་གེའི་གོ་རིམ་སྟོན་པ་ དང་འདྲ་བར་དོན་མེད་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོ། །དཔེར་ན་སྒྲ་རྟག་སྟེ། ཛ་པ་ག་ཌ་ད་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། ཛྷ་བྷ་གྷ་དྷ་ཌྜྷ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་སྨྲས་པ་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་མ་བསྟན་པས་དོན་ གཞན་ཞེས་པའི་ཚར་གཅད་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་སྒྲུབ་བྱེད་འགོད་པ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན་འབྲེལ་མེད་ཡིག་གེའི་གོ་རིམ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་ བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དོན་མི་ཤེས་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། །ཚོགས་པ་དང་ཕྱིར་རྒོལ་བ་དག་ལ་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་ན། ཚོགས་པ་དང་ཕྱི་རྒོལ་དག་གིས་དོན་མ་ཤེས་པ་ནི་དོན་མི་ཤེས་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་སོ། ། 3-635 དཔེར་བརྗོད་ན་ལན་གསུམ་བརྗོད་ཀྱང་ཚོགས་པ་དང་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་མི་ཤེས་པའི་དྲི་མ་ཅན་དང་། མ་གྲགས་པ་དང་། ལྡབ་ལྡིབ་ལ་སོགས་པ་སྨྲ་བ་ནི་དོན་མི་ཤེས་པ་ཞེས་པའི་ཚར་གཅད་ དུ་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚེ་ན་རྒོལ་བས་བསྒྲུབ་པ་ལྟར་སྣང་ལྡབ་ལྡིབ་ལ་སོགས་བཀོད་དམ་འོན་ཏེ་ཡང་དག་བཀོད་ཀྱང་ཕྱི་རྒོལ་ལ་སོགས་ཀྱིས་མ་རྟོགས་པ་ཡིན། དང་པོ་ ལྟར་ན་འདིའི་རྒོལ་བས་སྒྲུབ་བྱེད་སྐབས་སུ་བབས་པ་ན་ལྡབ་ལྡིབ་ལ་སོགས་པ་བསྒྲུབ་པ་སྐྱོན་ཅན་སྨྲས་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་དོ། ། གལ་ཏེ་རྒོལ་ བས་དོན་དང་ལྡན་པའི་ངག་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་བརྗོད་པའང་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་མ་རྟོགས་ན་ནི་དེའི་ཚེ་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་མེད་དོ། །དོན་བྲལ་ཞེས་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། སྔ་ཕྱི་འབྲེལ་བ་ ཡོད་པའི་ཕྱིར་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ནི་དོན་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོ། །དཔེར་ན་སེའུ་བཅུ་པའི་ངག་ལྟ་བུ། འབྲེལ་བ་མེད་པ་འགོད་པ་ནི་དོན་བྲལ་ཞེས་པའི་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་ པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་འདིའང་དོན་མེད་པའི་ཚར་གཅད་སྔ་མར་འདུས་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མིན་པ་བརྗོད་པ་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་སུ་འདུས་སོ། །གལ་ཏེ་སྔ་མ་ནི་ཡི་གེ་མ་འབྲེལ་བ་ཡིན་ལ་འདི་ནི་ཚིག་མ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་དེར་མ་འདུས་སོ་ཞེ་ན། 3-636 དེ་ལྟ་ན་ནི་ངག་མ་འབྲེལ་བའི་ཚར་གཅད་ཀྱང་གཞན་དུ་ཡོད་དགོས་པས་ཧ་ཅང་ཐལ་ལོ། །དུས་ལ་མ་བབ་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། ཡན་ལག་གོ་བཟློག་པ་བརྗོད་ན་དུས་ལ་མ་བབ་ པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་ཡན་ལག་ནི། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་ངག་གི་ཡན་ལག་ལྔ་པོ་ཡིན་པས་གོ་རིམ་བཟློག་པའང་དམ་བཅའ་མཇུག་ཏུ་བརྗོད་པ་ལྟ་བུ་ངག་གི་གོ་རིམ་བཟློག་ ན་དུས་ལ་མ་བབ་པའི་ཚར་གཅད་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡ

【現代漢語翻譯】 當辯論和反駁適當時機到來之際，提出與主題無關的論點，是因為那是攻擊和反擊。這完全是在揭示過失。無意義就像展示字母順序一樣，是無意義的。例如，聲音是常駐的，因為它本身是 ja pa ga da da。就像 jha bha gha dha ddha 一樣。如果這樣說，因為沒有展示論證，這被認為是『其他意義』的駁斥。但事實並非如此，因為當提出論證的時機到來時，提出無關的字母順序，因此，駁斥說出非論證組成部分的攻擊者，正是駁斥的立足點。不理解意義就像對集會和反駁者說三遍，集會和反駁者不理解意義，那就是不理解意義。舉例來說，即使說了三遍，集會和反駁者也不理解，說出有污點、不為人知和重複等，這被認為是『不理解意義』的駁斥。但事實並非如此，因為那時攻擊者提出了看似論證的重複等，或者即使正確提出，反駁者等也不理解。如果像第一種情況那樣，因為這個攻擊者在提出論證的時機說出了有缺陷的論證，所以駁斥說出非論證組成部分的攻擊者，就是駁斥。如果攻擊者說了三次有意義的話語，但反駁者仍然不理解，那麼那時攻擊者就沒有受到駁斥。『無意義』就像說，因為前後有聯繫，所以沒有聯繫就是無意義。例如，就像關於十個蘋果的說法。提出無關的論點被認為是另一種『無意義』的駁斥。但事實並非如此，因為這也包含在之前的『無意義』駁斥中，因此，說出非論證組成部分，包含在攻擊者被駁斥的立足點中。如果說，之前的駁斥是不相關的字母，而這個是不相關的詞語，所以不包含在那裡。 那麼，也必須有其他不相關的言語的駁斥，這將是過度的。『不合時宜』就像說，如果說出顛倒順序的組成部分，那就是不合時宜。也就是說，組成部分是為他人推理的言語的五個組成部分，因此，顛倒順序，比如在結尾說出承諾，如果顛倒言語的順序，這被認為是『不合時宜』的駁斥。但事實並非如此

【English Translation】 When the occasion arises for debate and refutation, presenting arguments unrelated to the topic is because it is an attack and counterattack. This is entirely revealing faults. Meaningless is like showing the order of letters, it is meaningless. For example, sound is permanent because it is itself ja pa ga da da. Like jha bha gha dha ddha. If it is said like this, because the argument is not shown, this is considered a refutation of 'other meaning'. But this is not the case, because when the occasion arises to present an argument, presenting an irrelevant order of letters, therefore, refuting the attacker who speaks of non-argument components, is precisely the basis of refutation. Not understanding the meaning is like saying three times to the assembly and the refuter, the assembly and the refuter do not understand the meaning, that is not understanding the meaning. For example, even if it is said three times, the assembly and the refuter do not understand, speaking of tainted, unknown, and repetitive things, this is considered a refutation of 'not understanding the meaning'. But this is not the case, because at that time the attacker presents seemingly argumentative repetitions, etc., or even if presented correctly, the refuter, etc., does not understand. If it is like the first case, because this attacker speaks of a flawed argument when the occasion arises to present an argument, therefore, refuting the attacker who speaks of non-argument components is refutation. If the attacker speaks meaningful words up to three times, but the refuter still does not understand, then at that time the attacker is not refuted. 'Meaningless' is like saying that because there is a connection between the before and after, not having a connection is meaningless. For example, like the statement about ten apples. Presenting irrelevant arguments is considered another refutation of 'meaningless'. But this is not the case, because this is also included in the previous refutation of 'meaningless', therefore, speaking of non-argument components, is included in the basis of the attacker being refuted. If it is said that the previous refutation is irrelevant letters, and this is irrelevant words, so it is not included there. Then there must also be other refutations of irrelevant speech, which would be excessive. 'Untimely' is like saying that if the components are spoken in reverse order, that is untimely. That is, the components are the five components of speech for reasoning for others, therefore, reversing the order, such as saying the promise at the end, if reversing the order of speech, this is considered a refutation of 'untimely'. But this is not the case

---

ིན་ཏེ་ངག་གི་གོ་རིམ་བཟློག་ཀྱང་། དོན་གོ་ཞིང་སྒྲ་བློ་དོན་སྐྱོན་གསུམ་མེད་ན་ཚར་གཅད་ཉིད་མིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ངག་ གི་གོ་རིམ་བཟློག་ན་ལེགས་པར་སྦྱར་བའི་སྐད་ཉམས་ཤིང་རིག་བྱེད་དང་མི་མཐུན་པས་ཚར་གཅད་དོ་སྙམ་ན། ལེགས་པར་སྦྱར་བ་ནི་ཡང་དག་པ་ཁོ་ནར་མ་ངེས་སྟེ། བརྡ་བྱས་ན་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཐ་མལ་པ་དང་ཟུར་ཆག་དང་། འགྲོལ་སྡིངས་པ་དང་། ཡུལ་ཨ་ཏྲ་པའི་སྐད་ལས་ཀྱང་གོ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གལ་ཏེ་དོན་མི་གོ་ ཞིང་ངག་བཟློག་པ་བརྗོད་ན་སྔ་མ་དོན་དང་བྲལ་བར་འདུས་པས་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་དོ། །མ་ཚང་བ་སྐྱོན་དུ་མི་རིགས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །མ་ཚང་བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། 3-637 ཡན་ལག་གང་ཡང་རུང་བ་མེད་པ་ཡང་མ་ཚང་བའོ། །དཔེར་ན་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་དམ་བཅའ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པ་ལྟ་བུ་ནི་མ་ཚང་བ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །མ་ཡིན་ཏེ། ངག་ཡན་ལག་གཉིས་ལ་མ་ཚང་བ་སྐྱོན་དུ་རིགས་ཀྱི་ཁྱོད་དམ་བཅའ་དངོས་སུ་བརྗོད་པ་ལ་མ་ཚང་བ་སྐྱོན་དུ་མི་རིགས་སོ། །འོན་ཀྱང་དམ་བཅའ་དངོས་ སུ་མ་བརྗོད་པ་ནི་མ་ཚང་བར་མི་རིགས་སྟེ། དེ་མེད་ཀྱང་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་དང་རྗེས་དཔག་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །དེས་ན་དམ་བཅའ་བའི་ཚིག་ནི་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་ ཏུ་མི་རུང་ངོ་། །གཞན་སྐབས་སུ་བབས་པའི་ངག་མ་ཚང་བ་བརྗོད་ན་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པར་འདུས་སོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། སློབ་དཔོན་གྱི་དགོངས་པ་ཡིན་པར་མ་མཐོང་ངོ་། །ལྷག་ པ་བརྗོད་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་ལྷག་པ་ནི་ལྷག་པ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་རྟགས་ལྷག་པོ་དང་དཔེ་ལྷག་པོ་བརྗོད་པ་ནི་ལྷག་པ་བརྗོད་པའི་ཚར་བཅད་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ ཡང་མ་ཡིན་སྟེ། ཁོ་བོ་ཅག་བསྒྲུབ་པའི་ངག་གཉིས་ལྡན་ལྟ་བུ་ངེས་པ་ཅན་ལ་ངག་ལྷག་པ་སྒྲུབ་བྱེད་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་དུ་རིགས་མོད། ཁྱེད་ལྷག་པ་བརྗོད་པ་ཚར་གཅད་དུ་མི་རིགས་སྟེ། 3-638 གཏམ་རྒྱུད་སྣ་ཚོགས་པ་ཅན་ཡིན་པས་ངག་ལྷག་པ་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བརྗོད་པ་ནི་འདི་སྐད་དུ། རྗེས་སུ་སྨྲ་བ་ལས་གཞན་སྒྲ་དང་དོན་དག་ཡང་སྨྲ་བ་ནི་ཡང་ བརྗོད་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །དེ་ཡང་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པ་སྒྲ་བཟློས་པ་ཡིན་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་གཉན་བྱ་འགོག་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ནོ་བྱ་བ་དོན་བཟློས་པ་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་ ནི་ཡང་བརྗོད་པ་ཞེས་པའི་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དོན་མ་བཟློས་ན་སྒྲ་བཟློས་པ་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན། བདག་པོ་དྲག་པོ་རྒོད་ན་རྒོད་ འགྱུར་ངུ་ན་ཤིན་ཏུ་ངུ་བར་འགྱུར། །ཆས་སུ་ཞུགས་ཤིང་རྔུལ་དག་འབྱིན་ལ

【現代漢語翻譯】 因此，即使顛倒語序，如果能理解意義，並且聲音、理解和意義三者都沒有錯誤，那就不是責難。如果顛倒語序會損害梵語的美感，並且與吠陀不符，認為這是責難，那麼梵語並不一定是唯一正確的，因為它可能導致誤解。同樣，從普通人、方言、乞丐和邊遠地區的語言中也能理解。因此，如果不能理解意義而顛倒語序，那麼前者就與意義相悖，因此陳述非論證的組成部分，反駁者就會受到責難。不完整不應被視為缺陷。不完整是指缺少任何組成部分。例如，沒有明確陳述為他人利益而進行推論的誓言，這就被認為是陳述不完整，反駁者會受到責難。不對，對於言語的兩個組成部分來說，不完整可以被認為是缺陷，但對於明確陳述的誓言來說，不完整不應被視為缺陷。然而，沒有明確陳述誓言不應被認為是不完整，因為即使沒有它，也有正確的論證和推論。因此，誓言的詞語不能作為論證的組成部分。如果陳述在特定情況下不完整的言語，那麼它就包括陳述非論證的組成部分。這似乎不是學者的意圖。多餘的陳述是指多餘的理由和例子。也就是說，陳述多餘的理由和例子被認為是多餘陳述的責難。但事實並非如此，我們認為對於像具有兩個論證的確定事物，陳述多餘的言語，反駁者會受到責難，因為這是陳述非論證的組成部分。你們不應將多餘的陳述視為責難，因為它是各種故事，所以多餘的言語不會成為缺陷。重複陳述是指除了重複之外，還重複聲音和意義。也就是說，『聲音是無常的，聲音是無常的』，這是聲音的重複。『聲音是無常的，它具有阻止禿鷲的特性』，這是意義的重複。這種重複被認為是另一種責難。但事實並非如此，如果意義沒有重複，那麼聲音的重複就不會成為缺陷。例如，『主人強大時會咆哮，哭泣時會非常哭泣，穿上衣服並流汗』。 3-637 3-638

【English Translation】 Therefore, even if the order of words is reversed, if the meaning is understood, and there is no error in sound, understanding, and meaning, then it is not a refutation. If reversing the order of words impairs the beauty of Sanskrit and is inconsistent with the Vedas, thinking that this is a refutation, then Sanskrit is not necessarily the only correct one, as it may lead to misunderstanding. Similarly, it can be understood from the language of ordinary people, dialects, beggars, and remote areas. Therefore, if the meaning is not understood and the order of words is reversed, then the former is contrary to the meaning, so stating a non-component of the argument, the opponent will be refuted. Incompleteness should not be considered a defect. Incompleteness means lacking any component. For example, not explicitly stating the vow to infer for the benefit of others is considered stating incompleteness, and the opponent will be refuted. No, for the two components of speech, incompleteness can be considered a defect, but for an explicitly stated vow, incompleteness should not be considered a defect. However, not explicitly stating the vow should not be considered incomplete, because even without it, there is a correct argument and inference. Therefore, the words of the vow cannot be a component of the argument. If stating incomplete speech in a particular situation, then it includes stating a non-component of the argument. This does not seem to be the intention of the scholar. Stating excessiveness means excessive reason and example. That is, stating excessive reason and example is considered a refutation of stating excessiveness. But this is not the case, we believe that for a definite thing like having two arguments, stating excessive speech, the opponent will be refuted because it is stating a non-component of the argument. You should not consider excessive statements as refutations, because it is a variety of stories, so excessive speech will not become a defect. Repetition means repeating sound and meaning in addition to repetition. That is, 'sound is impermanent, sound is impermanent,' this is the repetition of sound. 'Sound is impermanent, it has the characteristic of preventing vultures,' this is the repetition of meaning. Such repetition is considered another refutation. But this is not the case, if the meaning is not repeated, then the repetition of sound will not become a defect. For example, 'when the master is strong, he will roar, when he cries, he will cry very much, put on clothes and sweat'. 3-637 3-638

---

་རབ་ཏུ་བསྒུག་ན་བསྒུག་བྱེད་དེ། །སྐྱོན་བྲལ་ཡོན་ཏན་ལྡན་པ་དག་ལ་རབ་ཏུ་སྨོད་ན་སྨོད་པར་འགྱུར། །འཁྲུལ་འཁོར་ ནོར་གྱི་ཆ་ཡིས་ཡོངས་མྱོས་རབ་ཏུ་གར་བྱེད་གར་བྱེད་འགྱུར་ཞེས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དོན་བཟློས་ན་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། ཕྱི་རྒོལ་སློབ་མ་བཞིན་དུ་གོ་བར་བྱ་ དགོས་པས་དགོས་པ་དང་ལྡན་ན་དོན་བཟློས་པའང་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར་སྟེ་ཁྱོད་རང་ཡང་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་བཟློས་པ་སྐྱོན་མིན་པར་འདོད་པ་བཞིན་ནོ། །ཁོ་ན་རེ། དགོས་པ་མེད་བཞིན་དུ་བཟློས་ན་ཚར་གཅད་དོ་ཞེ་ན། 3-639 ཁྱེད་གཏམ་རྒྱུད་སྣ་ཚོགས་པ་ངག་ཡན་ལག་ལྔ་ལ་སོགས་པ་འདོད་པས་དེའང་ཚར་གཅད་དུ་མི་རིགས་སོ། །ཁོ་བོ་ངག་གཉིས་ལྡན་དུ་འདོད་པ་ལྟ་བུ་སྒྲུབ་ངག་ངེས་པ་ཅན་འདོད་ན། དགོས་ པ་མེད་བཞིན་དུ་དོན་བཟློས་པ་བསྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་དུ་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་འདི་ཡང་ལྷག་པ་བརྗོད་པ་ཉིད་དུ་འདུས་སོ། །རྗེས་སུ་མི་སྨྲ་ བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ་ཚོགས་པ་ལ་ལན་གསུམ་བརྗོད་པ་ཤེས་ཤིང་ལན་བརྗོད་པ་མེད་པ་ནི་རྗེས་སུ་སྨྲ་བ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་སོ། །དཔེར་བརྗོད་ན། རྒོལ་བས་ལན་གསུམ་བརྗོད་ཅིང་ཚོགས་ པས་དོན་ངེས་ཀྱང་རྗེས་སུ་མ་བརྗོད་པ་སྟེ། རྗེས་བརྗོད་མ་སྐྱར་བ་ནི་རྗེས་སུ་སྨྲ་བ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྒོལ་བ་ལ་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ཇི་སྲིད་རྒོལ་བའི་ངག་མ་རྫོགས་པར་རྗེས་སུ་མི་བརྗོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་ཚར་གཅད་ཉིད་མིན་ལ། རྒོལ་བའི་ངག་རྫོགས་ཤིང་ལན་སྐབས་སུ་བབ་ན་རྗེས་སུ་མི་སྨྲ་བ་ དེ་ལྟ་བུའི་ཕྱིར་རྒོལ་དེ་སྐྱོན་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་ཚར་གཅད་གྱི་གནས་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་མོད་ཀྱང་། འདི་ཅུཾང་ཟཾད་བཤཾད་ཡོཾད་ཀྱཾང་ཁྱེད་ལན་མ་བརྗོད་བྱ་བ་རྗེས་བརྗོད་མ་སྐྱར་བ་ལ་འདོད་ན་སུན་འབྱིན་གྱི་སྔར་རྒོལ་བས་འབྲེལ་མེད་སྨྲས་པའི་རྗེས་བརྗོད་མ་སྐྱར་བ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་སྐྱོན་མིན་ཏེ། 3-640 དེ་ལྟ་བུའི་ངག་སྣ་ཚོགས་ནི་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་རྗེས་སུ་སྨྲ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཁོ་ན་རེ་རྗེས་བརྗོད་མ་སྐྱར་ན་སུན་འབྱིན་གྱི་ཡུལ་དམ་བཅའ་ངོས་མི་ཟིན་པས་ཡུལ་ཤེས་པའི་ཕྱིར། བསྐྱར་ དགོས་སོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་སྟེ། སུན་འབྱིན་ཡང་དག་པ་མི་བརྗོད་པའི་ཚེ་དོན་གྱི་རྗེས་བརྗོད་བསྐྱར་བར་ཡང་འགྱུར་བས་རྗེས་སུ་མི་སྨྲ་བའི་ཚར་གཅད་བཞག་ཏུ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་སུན་འབྱིན་ པ་ན་ཡང་ཕྱོགས་སྔ་གཏན་མ་བརྗོད་ན་ཕྱི་རྒོལ་དེ་ཆོས་ཅན། སྤོབས་པ་མེད་པའི་ཚར་གཅད་དུ་འདུས་སྟེ། སུན་འབྱིན་ཡང་དག་པ་བརྗོད་དགོས་པའི་ངག་གི་ཡན་ལག་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱི་རྒོལ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་ཡང་སྤོབས་པ་མེད་པར་འདུས་སོ། །གཞན་ཡང་ལན་གསུམ་

【現代漢語翻譯】 如果過分期待，就會變成期待者；如果過分誹謗那些無過失、具功德者，就會變成誹謗者。就像『旋轉的輪子，被財富的各個部分完全陶醉，盡情地跳舞，跳舞，變化』等等一樣。如果認為重複內容是責難之處，那麼應該像外道學生一樣理解，如果具有必要性，那麼重複內容也不會成為過失，就像你自己也認為重複三次之間不是過失一樣。有人說：如果無必要而重複，那就是責難。那麼，你所說的各種故事、五支論證等等，也不應該成為責難。 如果我方像認為具有兩種陳述一樣，認為具有確定性的論證，那麼，無必要而重複內容，就成了陳述非論證部分的辯論者，這就會變成責難。因此，這也包含在多餘陳述之中。不復述就像所說的那樣：『瞭解集會中重複三次的陳述，沒有重複陳述就是沒有複述』。例如，辯論者陳述三次，集會也確定了意義，但沒有複述，因為不重複複述就被稱為沒有複述，所以認為對辯論者來說是另一種責難。那不是的。 只要反駁者的陳述沒有結束，不復述就不是責難。如果辯論者的陳述結束，並且到了回答的時候，那麼因為不復述，反駁者沒有陳述過失，所以辯論者是應該被責難的。雖然這樣說過，但如果認為你沒有回答，不重複複述，那麼在駁斥之前，辯論者說了無關的話，反駁者也沒有重複複述，這不是反駁者的過失。 因為反駁者無法複述各種各樣的陳述。有人說：如果不重複複述，就無法確定駁斥的對象，爲了瞭解對象，必須重複。那不是的。因為在沒有陳述正確的駁斥時，也會變成重複複述意義，所以無法成立不復述的責難。如果駁斥時，完全沒有陳述前方的觀點，那麼反駁者就包含在沒有自信的責難之中，因為他是沒有陳述必須陳述正確駁斥的論證部分的反駁者。因此，這也包含在沒有自信之中。此外，重複三次…

【English Translation】 If one excessively anticipates, one becomes an anticipator; if one excessively slanders those who are without fault and possess virtues, one becomes a slanderer. Just like 'the rotating wheel, completely intoxicated by the parts of wealth, dances wildly, dances, changes,' and so on. If it is thought that repeating the content is a point of censure, then it should be understood like a student of an outsider, and if it has necessity, then repeating the content will not become a fault, just as you yourself think that repeating up to three times is not a fault. Someone says: If one repeats without necessity, then it is censure. Then, your various stories, five-membered arguments, etc., should not become censure either. If our side, like thinking of having two statements, thinks of having a certain argument, then repeating the content without necessity becomes a debater who states the non-argument part, and this will become censure. Therefore, this is also included in the superfluous statement. Not restating is like what is said: 'Knowing the statement repeated three times in the assembly, not repeating the statement is not restating.' For example, the debater states three times, and the assembly also determines the meaning, but does not restate, because not repeating the restatement is called not restating, so it is thought to be another censure for the debater. That is not so. As long as the opponent's statement has not ended, not restating is not censure. If the debater's statement ends, and it is time to answer, then because not restating, the opponent has not stated a fault, so the debater should be censured. Although it has been said like this, if you think that you have not answered, not repeating the restatement, then before the refutation, the debater said irrelevant things, and the opponent did not repeat the restatement, this is not the opponent's fault. Because the opponent cannot restate various kinds of statements. Someone says: If one does not repeat the restatement, one cannot determine the object of refutation, and in order to understand the object, one must repeat. That is not so. Because when one does not state the correct refutation, it will also become repeating the meaning, so the censure of not restating cannot be established. If, when refuting, one does not state the previous view at all, then the opponent is included in the censure of lacking confidence, because he is the opponent who has not stated the argument part that must state the correct refutation. Therefore, this is also included in lacking confidence. Furthermore, repeating three times…

---

བརྗོད་པ་ཞེས་བྱ་བའང་གསོག་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་རྒོལ་བས་ཕྱི་རྒོལ་ལ་སོགས་གོ་བའི་ཕྱིར་བརྗོད་དམ་འོན་ ཏེ་གདུང་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་བརྗོད། དང་པོ་ལྟར་ན་ལྔ་ལ་སོགས་ལའང་བརྗོད་དགོས་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཁྱོད་ཀྱང་ཚར་གཅད་དེར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའོ། །རྒྱ་ཆེར་སྤྲོས་པས་ཆོག་གོ །ཡང་ན་ཁྱོད་ ལྟར་ན་སྔར་རྗེས་བརྗོད་སྐྱོར་བ་དེ་ཚར་གཅད་དེར་འགྱུར་ཏེ་སྔར་ལན་གཅིག་བརྗོད་ནས་ཕྱིས་སུན་འབྱིན་ནའང་རྟགས་ཁས་བླངས་ལ་སོགས་རྗེས་བརྗོད་བསྐྱར་ཏེ་བརྗོད་པས་ཁྱོད་རང་གི་ལུགས་ཀྱིས་ཡང་ཡང་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 3-641 དོན་མི་ཤེས་པ་ཞེས་པ་ལ་ཇི་སྐད་དུ། །རྣམ་པར་མི་ཤེས་པ་ནི་མི་ཤེས་པའོ། ། ཚོགས་ཀྱིས་དོན་རྣམ་པར་ཤེས་ན་ཡང་ཕྱི་རྒོལ་བས་རྣམ་པར་མི་ཤེས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ མི་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཚར་གཅད་པའི་གནས་ཏེ་ཞེས་བཤད་པས་སྔ་རྒོལ་བའི་བསྒྲུབ་ངག་ཚོགས་པས་གོ་ཡང་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་མ་གོ་བ་ནི་དོན་མི་ཤེས་པ་ཞེས་པའི་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་ འདོད་དོ། །དེ་དགག་པ་ནི་འདི་ཡང་རྗེས་སུ་མི་སྨྲ་བ་དང་འདྲ་བར་སྤོབས་པ་མེད་པར་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཕྱི་རྒོལ་བ་སྤོབས་པ་མེད་པ་སྟེ་སྐྱོན་མི་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ ནོ། །རྒྱ་ཆེར་སྤྲོས་པས་ཆོག་གོ །དེ་ལྟར་ན་རྗེས་སུ་མི་སྨྲ་བ་ནི་རྗེས་བརྗོད་མ་བསྐྱར་ཙམ་ཡིན་ལ། དོན་མི་ཤེས་པ་ནི་རྒོལ་བས་སྒྲུབ་ངག་གི་དོན་མ་གོ་བ་ཡིན་ཞིང་སྤོབས་ པ་མེད་པ་ནི་སྒྲུབ་ངག་གི་དོན་གོ་ཡང་ལན་མ་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་འདི་ཙམ་ཞིག་འདོད་པ་ཡང་མངོན་ནོ། །སྤོབས་པ་མེད་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། །ལན་ རྟོགས་པ་མེད་པ་ནི་སྤོབས་པ་མེད་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །རྒོལ་བས་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་བཀོད་པ་ན་ཕྱི་རྒོལ་བས་ལན་མ་རྙེད་ནས་སྐབས་སུ་མ་བབ་པའི་དོན་མེད་པ་དང་རྗེས་བཟློས་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདོན་པའམ། 3-642 སུན་འབྱིན་མི་བརྗོད་པར་དོན་མེད་པར་དུས་འདའ་བར་བྱེད་པ་ནི་སྤོབས་པ་མེད་པའི་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །མ་ཡིན་ཏེ་སུན་འབྱིན་ཡང་དག་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན་སྐྱོན་མ་བརྗོད་པའི་ ཕྱིར་རྒོལ་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ནོ། །འདིར་ཡང་མི་སྤོབས་ཡན་ལག་མིན་བརྗོད་པའམ། ཞེས་རྒོལ་བ་ལ་ཚར་གཅད་འབབ་པ་གཅིག་གསུངས་མོད་ཀྱང་སློབ་དཔོན་གྱིས་བཞེད་པར་ཁོ་བོས་མ་མཐོང་ངོ་། །རྣམ་ པར་གཡེང་བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། །བྱ་བ་ལ་ཆགས་ནས་རྩོད་པ་རྣམ་པར་གཅོད་པ་ནི་རྣམ་པར་གཡེང་བར་བྱེད་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །དཔེར་བརྗོད་ན་རྩོད་པ་ཁས་བླངས་ནས་རྩོད་པ་སྐབས་སུ་ བབ་པ་ན་བདག་གི་རྐན་ལ་སོགས་པ་ནའོ། །ད་ལྟ་གལ་ཆེ་བ་འདི་ལྟ་བུ་བྱས་ལ་ཕྱིས་བརྩད་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་དེ་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །མ་ཡིན་ཏེ་སྲོག་ གཏོང་བ་ལ་སོགས་བྱར་མི་རུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དྲང་པ

【現代漢語翻譯】 『陳述』也同樣是斥責，例如，辯論者爲了讓對方（外道等）理解而陳述，或者爲了引起痛苦而陳述。如果按照第一種情況，那麼對於五蘊等也需要陳述；如果按照第二種情況，那麼你自己也會因此而受到懲罰。廣泛地闡述到此為止。或者，按照你的觀點，先前重複陳述的行為也會變成懲罰，因為先前已經陳述過一次，後來又進行駁斥，或者在承認了宗義之後又重複陳述，按照你自己的方式反覆陳述。 對於『不理解意義』，正如所說：『不理解就是不理解。』即使集會理解了意義，但外道辯論者所不理解的，就被稱為『不理解意義』，這是懲罰之處。』也就是說，先前的辯論者的論證被集會所理解，但後來的辯論者不理解，這被認為是另一種『不理解意義』的懲罰之處。對此的反駁是：這也和『不復述』一樣，因為沒有勇氣參與集會，所以外道辯論者沒有勇氣，也就是不提出錯誤的懲罰之處。廣泛地闡述到此為止。這樣看來，『不復述』僅僅是不重複陳述，『不理解意義』是辯論者不理解論證的意義，而『沒有勇氣』是理解了論證的意義卻無法回答。僅僅是想要區分這些細微的差別而已。『沒有勇氣』正如所說：『無法理解回答就是沒有勇氣。』當辯論者提出了正確的論證時，外道辯論者找不到答案，於是提出不相關、無意義的內容，或者重複舊事，或者背誦詩句。 不提出駁斥，而是無意義地浪費時間，這被認為是另一種『沒有勇氣』的懲罰之處。但事實並非如此，因為在駁斥正確且恰當的時候，不提出錯誤，所以這是辯論受到懲罰之處。在這裡，即使有人說『不提出沒有勇氣的支分』，辯論者也會受到懲罰，但我沒有看到論師這樣認為。『散亂』正如所說：『因為執著于其他事情而中斷辯論就是散亂。』舉例來說，在承諾辯論並進入辯論狀態時，說『我的喉嚨等等不舒服，現在有更重要的事情要做，以後再辯論』等等，這被認為是另一種懲罰之處。但事實並非如此，因為以放棄生命等不可為的理由，而採取正直的...

【English Translation】 『Statement』 is also a rebuke, for example, a debater states in order to make the opponent (such as non-Buddhists) understand, or states in order to cause suffering. If according to the first case, then it is necessary to state even for the five aggregates, etc.; if according to the second case, then you yourself will be punished for it. Extensive elaboration ends here. Or, according to your view, the previous repeated statement will also become a punishment, because it has been stated once before, and later refuted, or after acknowledging the tenet, it is repeated, and repeated in your own way. Regarding 『not understanding the meaning,』 as it is said: 『Not understanding is not understanding.』 Even if the assembly understands the meaning, what the non-Buddhist debater does not understand is called 『not understanding the meaning,』 which is a place of punishment.』 That is, the previous debater's argument is understood by the assembly, but the later debater does not understand, which is considered another place of punishment for 『not understanding the meaning.』 The refutation of this is: this is also like 『not repeating,』 because there is no courage to participate in the assembly, so the non-Buddhist debater has no courage, that is, not proposing the fault. Extensive elaboration ends here. In this way, 『not repeating』 is merely not repeating the statement, 『not understanding the meaning』 is that the debater does not understand the meaning of the argument, and 『no courage』 is understanding the meaning of the argument but not being able to answer. It is merely wanting to distinguish these subtle differences. 『No courage』 is as it is said: 『Not being able to understand the answer is no courage.』 When the debater puts forward a correct argument, the non-Buddhist debater cannot find an answer, so he puts forward irrelevant, meaningless content, or repeats old things, or recites verses. Not proposing a refutation, but wasting time meaninglessly, this is considered another place of punishment for 『no courage.』 But this is not the case, because when the refutation is correct and appropriate, not proposing a fault, so this is where the debate is punished. Here, even if someone says 『not proposing a branch of no courage,』 the debater will be punished, but I have not seen the teacher think so. 『Distraction』 as it is said: 『Because of attachment to other things, interrupting the debate is distraction.』 For example, when promising to debate and entering the state of debate, saying 『My throat, etc., is uncomfortable, there are more important things to do now, and we will debate later,』 etc., this is considered another place of punishment. But this is not the case, because with reasons that cannot be done, such as giving up life, taking an upright...

---

ོར་སྨྲས་ན་ནི་ཚར་གཅད་མེད་ལ་གལ་ཏེ་གཡོ་སྒྱུས་རྣམ་གཡེང་དེ་ལྟ་བུ་བྱས་ན་སྤོབས་པ་མེད་པར་འདུས་པས་སྒྲུབ་པའམ་སུན་ འབྱིན་པའི་ཡན་ལག་མ་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་ཡིན་ནོ། །འདི་ཡང་རྒོལ་བ་ལ་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པ་དང་ཕྱི་རྒོལ་ལ་སྐྱོན་མི་བརྗོད་པའི་ཚུལ་ལེགས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདོད་པ་ཁས་ལེན་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། ། 3-643 རང་གི་ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་ཁས་བླངས་ནས་གཞན་གྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་ཞར་ལ་འཇུག་པ་ནི་འདོད་པ་ཁས་ལེན་པ་སྟེ། དཔེར་བརྗོད་ན་ཁྱོད་ཆོས་ཅན། རྐུན་མར་ཐལ། སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་ པ་ན། ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་རང་རྐུན་མའི་སྐྱོན་མི་སྤོང་བར། ཁྱོད་ཀྱང་ཆོས་ཅན། རྐུན་མར་ཐལ། སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བརྗོད་ཅིང་ཕྱིར་རྒོལ་རང་ཉིད་རྐུན་མ་ཡིན་པའི་སྐྱོན་མི་སེལ་བར་གཞན་ ལ་འགོད་པར་བྱེད་པ་ན་ཤུགས་ཀྱིས་རང་རྐུན་མར་ཁས་བླངས་ནས་སྐྱོན་དེ་གཞན་ལའང་འགོད་པའི་ཕྱིར་ཕྱིར་རྒོལ་དེ་རྒོལ་བས་འདོད་པའི་གྲུབ་མཐའ་ངན་པ་ཁས་བླངས་ཤིང་གཞན་ལ་འགོད་པར་བྱེད་ པས་འདོད་པ་ཁས་ལེན་གྱི་ཚར་གཅད་དུ་འདོད་དོ། །མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟ་བུ་ནི་རྒོལ་བས་རྟགས་མ་ངེས་པར་ཤེས་ནས་དེ་ལྟར་བརྗོད་པ་ཡིན་ན་ནི་སུན་འབྱིན་ཡང་དག་བརྗོད་པས་ཚར་ གཅད་ཉིད་མིན་ལ། རྒོལ་བས་རྟགས་ལྟར་སྣང་དུ་མ་ཤེས་ནས་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བདག་ཀྱང་རྐུན་མར་འདུག་སྙམ་ནས་ཁྱོད་ཀྱང་རྐུན་མར་ཐལ་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བརྗོད་ན། ཕྱི་རྒོལ་ སྐྱོན་མི་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སྤོབས་པ་མེད་པར་འདུས་པའི་ཕྱིར་རང་གི་སྐྱོན་ཁས་བླངས་ནས་གཞན་ལ་འགོད་པའི་སྒོ་ནས་ཚར་གཅད་ཐོབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བརྒལ་བརྟག་འདོར་བ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། 3-644 ཚར་གཅད་ཐོབ་པ་ཚར་མི་གཅོད་པ་ནི། །བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པ་འདོར་བར་བྱེད་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །དེའང་བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པ་ནི་རྒོལ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་སྐྱོན་ཅན་ཚར་གཅོད་པ་ཡིན་ལ་འདོར་བ་ནི་ ཚར་མི་གཅོད་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དུ་ཚར་གཅོད་རིགས་པ་ཚར་མི་གཅོད་པའོ། །དེ་ནི་བརྒལ་བརྟག་འདོར་ཞེས་བྱ་བའི་ཚར་གཅོད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །མ་ཡིན་སྟེ་སྤོབས་པ་མེད་པར་འདུས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཇི་ལྟར་འདུ་ན། ཕྱིར་རྒོལ་དེ་འདྲ་བ་ཆོས་ཅན། སྐྱོན་མ་བརྗོད་པའི་ཚར་གཅད་ཡིན་ཏེ། རྒོལ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་སྐྱོན་ཅན་ལ་སུན་འབྱིན་ཡང་དག་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན་སུན་འབྱིན་ཡང་དག་ མ་བརྗོད་པས་བརྒལ་བརྟག་འདོར་བའི་ཕྱིར་རྒོལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པ་སྒྲུབ་བྱེད་སྐྱོན་ཅན་ཡིན་པར་བཞེད་མོད་ཁོ་བོས་ནི་དེ་རིགས་པར་མ་མཐོང་ངོ་། །རྗེས་སུ་སྦྱོར་མེད་ལ་ སྦྱོར་ནི་ཇི་སྐད་དུ། །གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་ཚར་གཅད་པའི་གནས་སུ་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་ནི་རྗེས་སུ་སྦྱོར་བ་མེད་པ་རྗ

【現代漢語翻譯】 或者說，如果沒有徹底駁倒對方，而是以狡猾的手段分散注意力，這樣就屬於缺乏自信，沒有通過辯論來成立或反駁論點，這是一種未說明論證部分的駁斥。同樣，要清楚地理解，對於辯論者來說，要陳述非論證的部分，對於反駁者來說，要了解不指出錯誤的原則。接受意願就像所說的那樣。 3-643 承認自己方面的錯誤，並順帶指出對方的錯誤，這就是接受意願。例如，如果你說：『你，有法者，是小偷，因為你是男人。』 如果反駁者不否認自己是小偷的錯誤，而是說：『你也是，有法者，是小偷，因為你是男人。』並且反駁者不消除自己是小偷的錯誤，而是將其歸於他人，那麼實際上，他已經承認自己是小偷，並將錯誤歸於他人，因此，反駁者接受了辯論者不好的結論，並將其歸於他人，這就是接受意願的駁斥。如果不是這樣，如果辯論者知道這個論據是不確定的，並這樣說，那麼這不是駁斥，而是正確的反駁，因此不是駁斥。如果辯論者不知道這個論據看起來是正確的，認為『因為我是男人，所以我也是小偷』，然後說：『你也是小偷，因為你是男人』，那麼這就是反駁者不指出錯誤的駁斥。因此，因為缺乏自信，通過承認自己的錯誤並將其歸於他人來獲得駁斥是不可能的。放棄辯論就像所說的那樣。 3-644 獲得駁斥卻不進行駁斥，這就是放棄辯論。辯論是指駁倒辯論者有缺陷的論證，而放棄是指不進行駁斥。實際上，就是駁斥的理由卻不進行駁斥。這就是所謂的放棄辯論的另一種駁斥。但事實並非如此，因為缺乏自信。如何缺乏自信呢？像這樣的反駁者，是有法者，是不指出錯誤的駁斥，因為當辯論者有缺陷的論證需要正確的反駁時，他卻沒有進行正確的反駁，因此放棄了辯論，所以他是辯論者。雖然你們認為辯論是論證有缺陷，但我並不這麼認為。將不相關的事物聯繫起來，就像所說的那樣： 將不相關的事物與駁斥的理由聯繫起來，這就是將不相關的事物聯繫起來。

【English Translation】 Or, if there is no thorough refutation, but a distraction with cunning means, then it belongs to a lack of confidence, without establishing or refuting the argument through debate, which is a refutation without stating the parts of the argument. Likewise, it should be clearly understood that for the debater, it is to state the non-argumentative parts, and for the refuter, to understand the principle of not pointing out errors. Accepting the intention is just as it is said. 3-643 Admitting the fault on one's own side and incidentally pointing out the fault on the other side is accepting the intention. For example, if you say: 'You, the possessor of dharma, are a thief, because you are a man.' If the refuter does not deny the fault of being a thief himself, but says: 'You too, the possessor of dharma, are a thief, because you are a man.' And the refuter does not eliminate the fault of being a thief himself, but attributes it to others, then in effect, he has admitted that he is a thief and attributes the fault to others, therefore, the refuter accepts the debater's bad conclusion and attributes it to others, which is considered a refutation of accepting the intention. If it is not so, if the debater knows that this argument is uncertain and says so, then this is not a refutation, but a correct refutation, therefore it is not a refutation itself. If the debater does not know that this argument appears to be correct, thinking 'Because I am a man, I am also a thief,' and then says: 'You are also a thief, because you are a man,' then this is a refutation where the refuter does not point out the error. Therefore, because of a lack of confidence, it is impossible to obtain a refutation by admitting one's own fault and attributing it to others. Abandoning debate is just as it is said. 3-644 Obtaining a refutation but not refuting is abandoning debate. Debate is refuting the debater's flawed argument, and abandoning is not refuting. In reality, it is the reason for refutation but not refuting. This is considered another refutation called abandoning debate. But it is not so, because of a lack of confidence. How is there a lack of confidence? Such a refuter, the possessor of dharma, is a refutation of not pointing out errors, because when the debater's flawed argument requires a correct refutation, he does not make a correct refutation, therefore he abandons the debate, so he is a debater. Although you think that debate is an argument with flaws, I do not think so. Connecting unrelated things, just as it is said: Connecting unrelated things to the reason for refutation is connecting unrelated things.

---

ེས་སུ་སྦྱོར་བ་སྟེ་ཞེས་པའོ། །དེའང་ཚར་གཅད་པར་མི་རིགས་པ་ ཚར་གཅད་པ་ནི་རྗེས་སུ་སྦྱོར་མེད་ལ་སྦྱོར་གྱི་ཚར་གཅད་དུ་འདོད་དོ། །མི་རིགས་ཏེ། རྒོལ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ལ་ཕྱི་རྒོལ་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་བརྗོད་པས་ཚར་བཅད་པ་ནི་སྐྱོན་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་ཚར་གཅད་དོ། ། 3-645 ཡང་ཕྱིར་རྒོལ་སུན་འབྱིན་པ་ཡང་དག་བཀོད་པ་ན་རྒོལ་བས་ལན་ལྟར་སྣང་གིས་ཚར་གཅད་པའང་སྤོབས་པ་མེད་པའི་རྒོལ་བ་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་སོ། །གྲུབ་མཐའ་ཉམས་པ་ནི་ཇི་སྐད་དུ། །གྲུབ་ པའི་མཐའ་ཁས་བླངས་ནས་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཚིག་ཞར་ལ་འོངས་པ་ནི་གྲུབ་པའི་མཐའ་ཉམས་པ་སྟེ་ཞེས་སོ། །དཔེར་བརྗོད་ན་རྒོལ་བ་གྲངས་ཅན་གྱིས་ཡོད་པ་མི་འཇིག་མེད་པ་མི་སྐྱེ་ ཞེས་ཁས་བླངས་ནས་དམ་བཅའ་དེ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་བདེ་སོགས་རང་བཞིན་དང་གསལ་བ་རྣམ་འགྱུར་དུ་ཁས་བླངས་པས་རང་བཞིན་དང་རྣམ་འགྱུར་ཡོད་ན་དེ་ཉིད་ལ་བརྟགས་ཏེ་དྲིས་པའི་གཏམ་གྱི་སྐབས་ ཀྱི་ནཾ་ཤུགས་ཀྱིས་མེད་པ་སྐྱེ་བ་དང་ཡོད་པ་འཇིག་པ་ཁས་བླངས་དགོས་པས་སྔར་གྱི་ཁས་བླངས་ཉམས་པ་ལྟ་བུ་ནི་གྲུབ་མཐའ་ཉམས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཁོའི་ལུགས་ཀྱིས་མེད་པ་མི་སྐྱེ་བ་དང་ཡོད་པ་མི་འཇིག་པར་ཁས་བླངས་ནས་དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་གསལ་བ་འདི་དག་རང་བཞིན་གཅིག་ཡིན་སྟེ་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་རྣམས་ལ་ གཙོ་བོ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ན། དེ་ལྟར་བཀོད་པའི་རྟགས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་འདི་མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་ཡིན་པས་སྔར་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རྒོལ་བ་ཚར་བཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ནོ། ། 3-646 དེའི་ཕྱིར་གཏམ་ཞར་ལས་འོངས་པའི་སྐབས་ལས་ཁས་བླངས་འགལ་བའི་སྒོ་ནས་ཕྱིས་ཚར་གཅད་དུ་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྟགས་ལྟར་སྣང་ནི། ཕྱི་རོལ་པ་དག་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་ བ་ལྟག་ཆོད་ཡིན་པས་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ལྟར་ཡང་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་མཐའ་དག་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་སྟེ། འཆད་པའི་ལྟག་ཆོད་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒོལ་བ་དང་། ཕྱིར་རྒོལ་གྱི་ སྒྲུབ་པ་དང་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་མཐའ་དག་ཚར་གཅད་དུ་འོས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཡང་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟག་ཆོད་ཡིན་པས་ཚར་གཅད་གཞན་དུ་འདོད་པ་དགག་པར་སྦྱར་རོ། ། འོ་ན་དེ་ལྟ་བུའི་ཚར་གཅད་དེ་ལྟག་ཆོད་དུ་འཇོག་ན་ལྟག་ཆོད་ཉིད་གང་ཡིན་ཞེ་ན། ལན་ལྟར་སྣང་ལ་བཞེད་པས་རྩོད་ངག་ལྟར་སྣང་ནི་ལྟག་ཆོད་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་མུ་སྟེགས་རིག་ པ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དག་ལྟག་ཆོད་ཀྱི་དབྱེ་བ་མི་འདྲ་བ་དུ་མ་འདོད་ཅིང་གྲུབ་མཐའ་རྣམས་ཀྱི་འདོད་ཚུལ་མཐའ་དག་བརྗོད་ན་མང་དུ་ཡོད་མོད་ཀྱང་སྡེ་བདུན་ལས་རྣམ་པར་མ་སྤྲོས་ ལ། འདི་ན

【現代漢語翻譯】 即是『隨順結合』之義。如果是不應駁斥的情況，駁斥是指對於沒有隨順結合之處，想要強行駁斥。不應駁斥的情況是：如果辯論者的論證是正確的，而反駁者只是提出了表面上看起來是反駁的觀點，那麼駁斥辯論者就是錯誤的，因為這實際上是在指出辯論者的優點，所以不應駁斥。 此外，如果反駁者提出了正確的反駁，而辯論者用表面上看起來是回答的方式進行反駁，這也是一種沒有自信的辯論者被駁倒的情況。宗義崩潰，正如所說：『在承認了已成立的宗義之後，由於沒有確定性，導致言辭變得多餘，這就是宗義崩潰。』例如，辯論者是數論派，他承認『存在的事物不會毀滅，不存在的事物不會產生』，爲了證明這個論點，他承認快樂等自性和光明等變異。如果承認了自性和變異的存在，那麼根據對它們的考察和提問，以及言語的暗示，就必須承認不存在的事物會產生，存在的事物會毀滅，這樣就推翻了之前的承諾。這種情況就被稱為『宗義崩潰』，被認為是另一種駁斥。但事實並非如此，按照他的觀點，他承認不存在的事物不會產生，存在的事物不會毀滅，爲了證明這一點，他說：『光明等自性是統一的，因為它們的變化都遵循著主體的變化。』如果這樣論證，那麼這個論證的理由『因為它們的變化都遵循著主體的變化』就是一個未成立的理由，因為這實際上是在指出辯論者的論證前提不成立，所以這是辯論者被駁倒的情況。 因此，從言語的多餘之處，通過與先前承諾相矛盾的方式來進行駁斥是不正確的。相似的理由是：外道認為『相似的理由』是一種詭辯，因此將其視為另一種駁斥。同樣，所有的相似理由都是被駁倒的情況，例如，解釋中的詭辯。因此，辯論者和反駁者的所有論證和表面上的反駁都應該被駁斥。同樣，認為『相似的理由』是一種詭辯，因此將其視為另一種駁斥的觀點也應該被駁斥。 那麼，如果將這種駁斥視為詭辯，那麼什麼是詭辯呢？答案是：被認為是回答的表面現象，即表面上的爭論就是詭辯。對於詭辯，順世論者等有許多不同的分類，如果詳細說明所有宗派的觀點，那將非常繁瑣，因此在這裡不再贅述。

【English Translation】 That is, 'joining in accordance'. If it is a case where it is not appropriate to refute, refutation means wanting to forcibly refute where there is no joining in accordance. It is not appropriate because if the debater's proof is correct, and the opponent only presents what appears to be a refutation, then refuting the debater is wrong, because it is actually pointing out the debater's merits, so it should not be refuted. Furthermore, if the opponent presents a correct refutation, and the debater refutes with what appears to be an answer, this is also a case where a debater without confidence is defeated. The collapse of tenets, as it is said: 'After acknowledging an established tenet, due to the lack of certainty, the words become redundant, this is the collapse of tenets.' For example, the debater is a Samkhya, he acknowledges that 'what exists does not perish, and what does not exist does not arise', and in order to prove this point, he acknowledges pleasure and other natures and clarity and other transformations. If the existence of nature and transformation is acknowledged, then according to the examination and questioning of them, and the implication of the words, it must be acknowledged that what does not exist arises, and what exists perishes, thus overturning the previous commitment. This situation is called 'the collapse of tenets' and is considered another refutation. But this is not the case, according to his view, he acknowledges that what does not exist does not arise, and what exists does not perish, and to prove this, he says: 'Clarity and other natures are unified, because their changes follow the changes of the principal.' If argued in this way, then the reason for this argument, 'because their changes follow the changes of the principal' is an unestablished reason, because it is actually pointing out that the debater's premise is not established, so this is a case where the debater is defeated. Therefore, it is not correct to refute from the redundancy of words, through a contradiction with a previous commitment. A similar reason is: outsiders consider 'similar reasons' to be sophistry, and therefore regard it as another refutation. Similarly, all similar reasons are cases of being refuted, such as sophistry in explanation. Therefore, all arguments and apparent refutations of the debater and the opponent should be refuted. Similarly, the view that 'similar reasons' are sophistry, and therefore regard it as another refutation, should also be refuted. Then, if such a refutation is regarded as sophistry, then what is sophistry? The answer is: what is considered to be the appearance of an answer, that is, the apparent argument is sophistry. For sophistry, the Lokayatas and others have many different classifications, and if all the views of the sects are explained in detail, it would be very cumbersome, so it will not be elaborated here.

---

ི་རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་དམ་པ་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ཉིད་ཀྱིས་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ་བཅུ་བཞི་དང་། རིགས་བརྟགས་ནས་བཅུ་སྟེ་དེ་ལྟར་གཞུང་དག་ལས་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་ཙམ་ཞིག་དྲངས་ནས་བཀག་པ་དེའི་ཚུལ་ཅུང་ཟད་བཤད་ན་ཕྲད་དང་མ་ཕྲད་པ་མཚུངས་པ་ནི། 3-647 དཔེར་ན་སྒྲ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་སྟེ་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་འདི་སྐད་དུ་རྟགས་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་ཕྲད་ན་ནི་དེས་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་མི་ནུས་ཏེ་འདི་ ལྟར་རྟགས་བསྒྲུབ་བྱ་དང་ཕྲད་པའི་ཚེ་བསྒྲུབ་བྱ་གྲུབ་ན་གྲུབ་པ་དང་ཕྲད་པས་བསྒྲུབ་མི་དགོས་ལ་མ་གྲུབ་ན་རྟགས་ཀྱང་དེ་དང་ཕྲད་པས་མ་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཀླུང་རྒྱ་མཚོ་དང་ཕྲད་ པ་བཞིན་ནོ། །འདོད་ན་བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་ཏེ། རྟགས་རང་ཉིད་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་རྟགས་བསྒྲུབ་བྱ་དང་མ་ཕྲད་ན་སྒྲུབ་བྱེད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བསྒྲུབ་བྱ་དང་མ་ཕྲད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཞེས་བྱ་བའི་སུན་འབྱིན་འདི་ཕྲད་པ་དང་མ་ཕྲད་པ་མཚུངས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །གཏན་ཚིགས་མཚུངས་པ་ནི་སྔར་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་འདི་ལྟར་རྟགས་དང་ བསྒྲུབ་བྱ་གང་སྔ། རྟགས་སྔ་ན་རྟགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པར་ཐལ། རྟགས་ཀྱི་དུས་སུ་བསྒྲུབ་བྱ་མེད་པའི་ཕྱིར། བསྒྲུབ་བྱ་སྔ་ནའང་རྟགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པར་ཐལ། བསྒྲུབ་བྱའི་དུས་སུ་ རྟགས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དུས་མཉམ་ན་རྟགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་མི་དགོས་པར་ཐལ། རྟགས་བཞིན་དུ་གྲུབ་པར་དུས་མཉམ་པའི་ཕྱིར། གླང་གི་རྭ་དུས་མཉམ་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སུན་འབྱིན་པ་ནི་གཏན་ཚིགས་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་ཅེས་བྱ་བའི་ཚར་གཅད་ཀྱི་གནས་སུ་འདོད་དོ། ། 3-648 འདི་ལྟ་བུའི་ལྟག་ཆོད་གཉིས་ཀའང་བློ་སྐྱོན་ཅན་དང་དོན་སྐྱོན་ཅན་གྱི་སུན་འབྱིན་གཉིས་ལས་བློ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ཞིང་སུན་འབྱིན་པ་ནི་ཚུལ་གསུམ་མ་ཚང་བའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ལ། དོན་ སྐྱོན་ཅན་གྱི་སུན་འབྱིན་ནི་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པའི་སུན་འབྱིན་ཡིན་ནོ། །རྟག་པ་མཚུངས་པ་ནི་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་དམ་བཅས་པ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་ཆོས་ཅན། རྟག་པར་ཐལ། མི་རྟག་པ་ དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གང་ཐོབ་པ་མི་འདོར་བ་ཡིན་པས་སོ་ཞེས་པའི་སུན་འབྱིན་ནི་རྟག་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་དམ་བཅས་པའི་སྐྱོན་ བརྗོད་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །མ་སྨྲས་པ་མཚུངས་པ་ནི་སྒྲ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་སྟེ། །རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པའི་དཔེ་སྔ་མ་ཉིད་བཀོད་པ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་བརྗོད་ པའི་སྔར་རྟགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་པར་ཐལ། རྟགས་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ནི་མ་སྨྲས་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །སུན

【現代漢語翻譯】 至尊的理智自在者法稱論師（Dharmakīrti），從《集論》（Abhidharmasamuccaya）中引用了十四條，從《理滴論》（Nyāyabindu）中引用了十條，總共從這些論著中引用了大約二十四條論證，現在稍微解釋一下這些反駁的方式，首先是『相遇與不相遇相同』的反駁： 例如，對於『聲音，是無常的，因為它是努力所生』這樣的論證，反駁者會這樣說：如果這個理由（因）與所要證明的（宗）相遇，那麼它就不能證明所要證明的，因為如果理由與所要證明的相遇時，如果所要證明的已經成立，那麼相遇就沒有必要證明了；如果所要證明的沒有成立，那麼理由也因為與它相遇而不能成立，就像河流與大海相遇一樣。如果承認這一點，那麼就不能證明所要證明的，因為理由本身沒有成立。另外，如果理由與所要證明的沒有相遇，那麼它就不是證明者，因為它與所要證明的沒有相遇。』這種反駁被稱為『相遇與不相遇相同』的反駁。 『理由相同』的反駁是，對於之前的論證，反駁者會這樣說：『理由和所要證明的哪個先出現？如果理由先出現，那麼理由就不能證明所要證明的，因為在理由出現的時候，所要證明的還沒有出現。如果所要證明的先出現，那麼理由也不能證明，因為在所要證明的出現的時候，理由還沒有成立。如果兩者同時出現，那麼理由就沒有必要證明了，因為它和所要證明的一樣已經成立了，就像牛的角同時出現一樣。』這種反駁被認為是『理由相同』的反駁，是一種駁斥的方式。 這兩種反駁，無論是理智上的缺陷還是意義上的缺陷，都像是由於對三種特徵（三相）不完整而產生的猶豫不決的反駁。而意義上的缺陷的反駁，就是陳述未成立的反駁。 『恒常相同』的反駁是，對於『聲音是無常的』這樣的主張，反駁者會這樣說：『聲音，是恒常的，因為它具有無常性，因為事物的本性一旦獲得就不會改變。』這種反駁被認為是『恒常相同』的反駁。這就像是指出了主張的缺陷的反駁。 『未說相同』的反駁是，對於之前的例子『聲音，是無常的，因為它是努力所生』，反駁者會這樣說：『在之前所說的論證中，理由不能證明所要證明的，因為那個理由不存在。』這種反駁被認為是『未說相同』的反駁。

【English Translation】 The supreme master of logic, Dharmakīrti, cited fourteen points from the Abhidharmasamuccaya (Compendium of Abhidharma) and ten from the Nyāyabindu (Drop of Reasoning), totaling about twenty-four arguments from these texts. Now, to explain a bit about the nature of these refutations, first is the refutation of 'meeting and not meeting being the same': For example, regarding the argument 'Sound, is impermanent, because it is produced by effort,' the opponent would say: 'If this reason (hetu) meets with what is to be proven (sādhya), then it cannot prove what is to be proven, because if the reason meets with what is to be proven, if what is to be proven is already established, then there is no need for the meeting to prove it; if what is to be proven is not established, then the reason also becomes unestablished because it meets with it, just like a river meeting the ocean. If this is admitted, then what is to be proven cannot be proven, because the reason itself is not established. Also, if the reason does not meet with what is to be proven, then it is not a prover, because it does not meet with what is to be proven.' This refutation is called the refutation of 'meeting and not meeting being the same'. The refutation of 'reason being the same' is, regarding the previous argument, the opponent would say: 'Which comes first, the reason or what is to be proven? If the reason comes first, then the reason cannot prove what is to be proven, because when the reason appears, what is to be proven has not yet appeared. If what is to be proven comes first, then the reason also cannot prove it, because when what is to be proven appears, the reason has not yet been established. If both appear simultaneously, then there is no need for the reason to prove it, because it is already established like the thing to be proven, just like the horns of a cow appearing simultaneously.' This refutation is considered the refutation of 'reason being the same,' a way of rebuttal. Both of these refutations, whether they are intellectual defects or defects in meaning, are like refutations that arise from hesitation due to the incompleteness of the three characteristics (tri-rūpa). And the refutation of defects in meaning is the refutation of stating the unestablished. The refutation of 'permanence being the same' is, regarding the assertion 'Sound is impermanent,' the opponent would say: 'Sound, is permanent, because it possesses impermanence, because the nature of things, once obtained, does not change.' This refutation is considered the refutation of 'permanence being the same.' This is like a refutation that points out the defects of the assertion. The refutation of 'unsaid being the same' is, regarding the previous example 'Sound, is impermanent, because it is produced by effort,' the opponent would say: 'In the previously stated argument, the reason cannot prove what is to be proven, because that reason does not exist.' This refutation is considered the refutation of 'unsaid being the same.'

---

་འབྱིན་འདི་ཡང་རྟགས་མ་གྲུབ་པའི་སུན་འབྱིན་ ལྟར་སྣང་ཡིན་ཏེ། སྔར་རྟགས་མེད་པའི་རྟགས་མི་འགྲུབ་པས་སོ། །ཇི་ལྟར་མི་འགྲུབ་ཅེ་ན། རྒོལ་བས་རྩོལ་བྱུང་གི་རྟགས་ལས་མི་རྟག་པར་ངེས་ནས་ཕྱིར་རྒོལ་ལ་བཟོད་རྟགས་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 3-649 ཡང་ན་རྟགས་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་མ་ཚང་བ་ལྟར་སྣང་ཡིན་སྟེ། རྟགས་ཀྱི་དོན་མ་ལུས་པ་མེད་པར་བརྩད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་སྐྱེས་པ་མཚུངས་པ་ནི་སྔ་མ་ཉིད་བཀོད་པ་ལ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་ སྒྲ་ཆོས་ཅན། བརྗོད་པའམ་རྩོལ་བའི་སྔ་རོལ་དུ་མི་རྟག་པར་ཐལ། སྔ་རོལ་དུ་རྩོལ་བྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྟག་པར་ཐལ། རྩོལ་བ་ལས་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་འགོད་ པ་ནི་མ་སྐྱེས་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ལ་ཐལ་འགྱུར་སྔ་མ་ནི་མ་གྲུབ་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་ནི་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། ། འབྲས་བུ་མཚུངས་པ་ནི་རྟགས་སྔ་མ་ཉིད་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་རྩོལ་བྱུང་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ཏེ། སྒྲའི་རྩོལ་བྱུང་དཔེ་བུམ་པ་ལ་མེད་དེ། བུམ་པའི་རྩོལ་བྱུང་རྟགས་སུ་འགོད་ན་ སྒྲ་ལ་མ་གྲུབ་ཅེས་པའི་སུན་འབྱིན་འདི་འབྲས་བུ་དང་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་སུན་འབྱིན་སྨྲ་བ་པོའི་བསམ་པ་ལས་གསུམ་དུ་འགྱུར་སྟེ། བུམ་པའི་བྱས་པ་སྒྲ་ལ་མེད་ ཅེས་པ་ནི་མ་གྲུབ་པར་རྩོད་པའི་སུན་འབྱིན་ཡིན་ཏེ། སྒྲུབ་བྱེད་རྩོལ་བྱུང་དེའི་རྟགས་མ་གྲུབ་པར་བསམས་ནས་རྩོད་པའི་སུན་འབྱིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ཏེ་རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པ་གཉིས་ཀ་ལ་གཏན་ནས་མེད་དོ་ཞེས་པ་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་རྩོད་པའི་སུན་འབྱིན་ཡིན་ཏེ། 3-650 རྟགས་ཆོས་ཅན་ལས་མ་གཏོགས་པ་ཕྱོགས་གཉིས་ཀ་ལ་བཀག་ནས་རྩོད་པའི་སུན་འབྱིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བོད་དག་འབྲས་བུ་དང་མཚུངས་ཞེས་པ་ནི་འདྲ་བར་གོ་ནས་འབྲས་བུའི་ལྟག་ཆོད་དང་དེ་ དང་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་གཉིས་དགོས་སྟེ། མཚུངས་ཡུལ་མཚུངས་ཆོས་གཉིས་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཟེར་བ་ནི་བླུན་པོའི་བབ་ཆོལ་ཡིན་ཏེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས་ཇི་སྐད་དུ། །མཚུངས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་ནི་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི་ལྟག་ཆོད་རྣམས་ལ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ཡང་ལྟག་ཆོད་ཉེར་བཞི་པོ་རྣམས་ལ་མཚུངས་ཡུལ་རེ་བྱས་ན་ལྟག་ཆོད་བཞི་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ མཁས་པས་ཐོས་ན་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་འདི་ལྟ་བུ་ནི་དེང་སང་མཁས་སུ་རེ་བ་རྣམས་ལ་མང་དུ་ཡོད་དོ། །ཆོས་མཐུན་པ་མཚུངས་པ་ནི། དཔེར་ན་སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །མི་མཐུན་དཔེ་ནམ་མཁའ་བཞིན་བྱ་བ་ལ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་ནམ་མཁའ་མཐུན་དཔེར་བྱས་ཏེ་སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྟག་པར་ཐལ། ནམ་མཁའ་དང་ལུས་ཅན་མིན་པར་མཚུངས་པའ

【現代漢語翻譯】 此外，這種反駁也像是未成立的反駁，因為先前沒有根據，所以根據無法成立。如何不能成立呢？因為辯論者從努力產生的根據中確定了無常，所以才對反駁者說出了可以忍受的根據。 或者，這就像是不完整的根據例證，因為對根據的全部意義進行了爭論。與未生相同的情況是，在陳述了先前的情況后，反駁者提出：聲音，作為所立宗，應在言說或努力之前就是無常的，因為它在之前是努力產生的。或者，聲音，作為所立宗，應是常的，因為它不是由努力產生的。這種陳述被認為是與未生相同情況的後續結論。對於此，先前的推論像是未成立的反駁，而後面的推論像是未確定的反駁。 與結果相同的情況是，對於先前的根據，反駁者提出努力產生的根據不是正確的，因為聲音的努力產生在瓶子上沒有。如果將瓶子的努力產生作為根據，那麼聲音上就沒有成立。這種反駁被認為是與結果相同的後續結論。這也根據反駁者的想法而有三種變化：瓶子的作為在聲音上沒有，這是爭論未成立的反駁，因為認為能成立的努力產生那個根據沒有成立而爭論的反駁。根據，即常與無常兩者都沒有，這是爭論不共的反駁， 因為將根據從所立宗中排除，並且阻止了兩個方面而爭論的反駁。西藏人認為與結果相同，理解為相似，所以需要結果的後續結論和與之相似的後續結論，因為需要相似的處所和相似的屬性。說這些是愚蠢的胡說八道，因為導師陳那說過：『相似』這個詞是對所有後續結論的總結。此外，如果二十四個後續結論都有一個相似的處所，那麼就會變成四十八個後續結論，所以有智慧的人聽到這些都會覺得這是個笑話，現在渴望成為智者的人中有很多這樣的情況。與法相同的情況是：例如，聲音是無常的，因為它是努力產生的。與不相似的例子是像虛空一樣。反駁者以虛空作為相似的例子，提出聲音，作為所立宗，應是常的，因為它與虛空和無身之物相似。

【English Translation】 Furthermore, this refutation also appears to be an unestablished refutation, because since there was no prior basis, the basis cannot be established. How can it not be established? Because the debater, having determined impermanence from the basis of effort-produced, then states an acceptable basis to the opponent. Or, it is like an incomplete example of a basis, because the entire meaning of the basis is disputed. The case of 'similar to unborn' is that, after stating the previous case, the opponent proposes: sound, as the subject, should be impermanent prior to utterance or effort, because it is effort-produced prior to that. Or, sound, as the subject, should be permanent, because it is not produced from effort. This statement is considered a subsequent conclusion similar to the 'unborn' case. To this, the former inference is like an apparent unestablished refutation, and the latter is like an apparent uncertain refutation. The case of 'similar to result' is that, regarding the previous basis, the opponent proposes that the effort-produced basis is not valid, because the effort-production of sound is not present in the example of a pot. If the effort-production of a pot is stated as the basis, then it is not established in sound. This refutation is considered a subsequent conclusion similar to the 'result'. This also varies in three ways according to the intention of the refuter: 'The action of the pot is not present in sound,' which is a refutation arguing non-establishment, because it is a refutation arguing that the establishing basis of effort-production is not established. The basis, i.e., neither permanent nor impermanent, is a refutation arguing non-commonality, because it is a refutation arguing by excluding the basis from the subject and preventing both sides. Tibetans consider 'similar to result' as understanding similarity, so it requires the subsequent conclusion of the result and the subsequent conclusion similar to it, because it requires a similar locus and a similar property. Saying these are foolish nonsense, because the teacher Dignāga said: 'The word 'similar' is a summary of all subsequent conclusions.' Furthermore, if each of the twenty-four subsequent conclusions had a similar locus, then there would be forty-eight subsequent conclusions, so wise people would laugh upon hearing this, and there are many such cases among those who aspire to be wise these days. The case of 'similar in property' is: for example, sound is impermanent, because it is produced by effort. The dissimilar example is like space. The opponent, using space as a similar example, proposes that sound, as the subject, should be permanent, because it is similar to space and non-corporeal things.

---

ི་ཕྱིར་ཞེས་སུན་འབྱིན་ པ་ནི་ཆོས་མཐུན་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །ཆོས་མི་མཐུན་པ་མཚུངས་པ་ནི། སྔར་གྱི་རྩོལ་བྱུང་གི་རྟགས་དེ་ལ་བུམ་པ་མཐུན་དཔེར་བཞག་པའི་ཚེ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྟག་པར་ཐལ། 3-651 ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ཅན་ཡིན་ན་མི་རྟག་དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་ཞེས་བུམ་པ་མི་མཐུན་དཔེར་བཞག་ནས་སུན་འབྱིན་པ་ནི་ཆོས་མི་མཐུན་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་ དོ། །འདི་གཉིས་ཀ་ཡང་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་རྟག་པར་ཐལ། ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བྱ་བ་འདི་དངོས་ཀྱི་མ་ངེས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཡང་ན་དཔེའི་སྐྱོན་ཡིན་ ཏེ། དཔེའི་སྟེང་དུ་ཁྱབ་པ་ངེས་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དེས་ན་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །རྣམ་རྟོག་མཚུངས་པ་ནི། རྒོལ་བས་སྒྲ་མི་རྟག་ཏེ་རྩོལ་བྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བུམ་པ་ བཞིན་ཞེས་པ་བཀོད་པ་ན། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་བུམ་པ་ཚོས་པ་དང་མིག་གི་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མི་རྟག་མོད། སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྟག་སྟེ་མ་ཚོས་པ་དང་མིག་གི་གཟུང་བྱ་མ་ཡིན་པ་ དང་མཉན་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འགོད་པ་དེ་རྣམ་རྟོག་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་རྒོལ་བས་རྟག་སྟེ་མ་ཚོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འགོད་ན་ཐུན་མོང་གི་མ་ངེས་པ་དང་དེ་ བཞིན་དུ་དེ་བསྒྲུབ་པ་མཉན་བྱ་བཀོད་པ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་མ་ངེས་པར་འགྱུར་བས་བསྒྲུབ་པ་ལྟར་སྣང་ཡིན་ལ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་དེ་ཉིད་སུན་འབྱིན་དུ་འགོད་ན་རིམ་པ་བཞིན་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་མ་ངེས་པ་བརྗོད་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ངོ་། ། 3-652 ཁྱད་མེད་མཚུངས་པ་ནི་གསུམ་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་བསྒྲུབ་ལ་བུམ་པ་མཐུན་དཔེར་བཞག་པའི་ཚེ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་ཆོས་ཅན། བུམ་པའི་ཚོས་པ་དང་མིག་གི་གཟུང་བྱ་རྣམས་གྲུབ་པར་ཐལ། བུམ་པ་ དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། བུམ་པ་ལ་ཡང་ཆོས་ཅན། མཉན་བྱ་ལ་སོགས་གྲུབ་པར་ཐལ། སྒྲ་དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ན་སྒྲ་དང་བུམ་པ་ཁྱད་མེད་དུ་ཐལ་ཞེས་སུན་འབྱིན་པ་ནི་ཁྱད་མེད་ མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་འང་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་དཔེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྒྲའི་མཉན་བྱ་སོགས་ཐོབ་པར་ཐལ་བ་ནི་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །བསྒྲུབ་བྱ་དང་ཁྱད་པར་ མེད་པའི་ལྟག་ཆོད་ནི་མ་གྲུབ་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ལ། ལྡོག་པ་དང་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་ནི་འགལ་བའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ངོ་། །འདི་གསུམ་ཀ་ཁྱད་མེད་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དམིགས་པ་ མཚུངས་པ་ནི། རྟགས་རྩོལ་བྱུང་བཀོད་པ་ན། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་རྟགས་འདི་སྒྲ་མི་པར་སྒྲུབ་བྱེད་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ཏེ་རྟགས་དེ་མེད་ཀྱང་རྟགས་གཞན་གྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། མི་རྟག་པའི་གློག་ལ་ས

【現代漢語翻譯】 駁斥『相似的順承』是指，贊同符合正法的觀點。不符合正法的相似是指：當先前由功用產生的理由（རྩོལ་བྱུང་གི་རྟགས།）被立為瓶子的同品時，反駁者說：『聲音是所立宗，應是常法，因為不是有身之物。』如果是有身之物，就應如瓶子一樣是無常，這樣將瓶子立為異品進行駁斥，這被認為是『不符合正法的相似』的順承。 這兩種情況都像是未決定的似是而非的駁斥，因為『聲音是常法，因為不是有身之物』，這個論證本身就是真實的未決定。或者說是例子的過失，因為無法確定例子上的周遍關係，因此是未決定的似是而非的駁斥。『分別唸的相似』是指，當立論者提出『聲音是無常的，因為是由功用產生的，就像瓶子一樣』時，反駁者提出：『瓶子是染色的，是眼睛的對境，所以是無常的。聲音是所立宗，是常法，因為它不是染色的，不是眼睛的對境，而是聽覺的對境』，這被認為是『分別唸的相似』的順承。 如果立論者提出『是常法，因為它不是染色的』，那麼就變成了共同的未決定，同樣，如果爲了證明這一點而提出『是聽覺的對境』，那麼就變成了不共同的未決定，因此是似是而非的論證。如果反駁者將此作為駁斥提出，那麼就依次變成了陳述共同和不共同的未決定的似是而非的駁斥。 『無差別的相似』有三種情況：在證明聲音是無常時，如果將瓶子作為同品，那麼反駁者會說：『聲音是所立宗。瓶子的染色和眼睛的對境都應成立，因為和瓶子相似。瓶子也應成立是所立宗，是聽覺的對境等等，因為和聲音相似。』這樣一來，聲音和瓶子就變成了無差別，這種駁斥被認為是『無差別的相似』的順承。 這也因為是聲音無常的例子，所以聲音的聽覺對境等也應成立，這是一種未決定的似是而非的駁斥。『與所立宗沒有差別的順承』是未成立的似是而非的駁斥，『與相違背的相似的順承』是相違的似是而非的駁斥。這三種情況都是無差別的相似。『目的的相似』是指，當提出理由『由功用產生』時，反駁者說：『這個理由不是證明聲音是無常的正確理由，因為即使沒有這個理由，其他的理由也能成立所立宗，並且無常的閃電也是如此。

【English Translation】 Refuting with 'similar consequence' is considered as agreeing with a view that aligns with Dharma. A dissimilar agreement with Dharma is: when the previously arisen reason of effort (རྩོལ་བྱུང་གི་རྟགས།) is established as a similar example of a pot, the opponent argues: 'Sound is the subject, it should be permanent, because it is not animate.' If it were animate, it would be impermanent like a pot. Thus, establishing the pot as a dissimilar example to refute is considered a 'dissimilar agreement with Dharma' consequence. Both of these cases appear to be uncertain pseudo-refutations, because 'sound is permanent, because it is not animate' is an actual uncertainty. Or it is a fault of the example, because the pervasion cannot be ascertained on the example, thus it is an uncertain pseudo-refutation. 'Similar conceptualization' is when the proponent states, 'Sound is impermanent because it arises from effort, like a pot,' the opponent states, 'A pot is colored and an object of the eye, therefore it is impermanent. Sound, the subject, is permanent because it is not colored, not an object of the eye, but an object of hearing.' This is considered a 'similar conceptualization' consequence. If the proponent states, 'It is permanent because it is not colored,' it becomes a common uncertainty, and similarly, if 'it is an object of hearing' is stated to prove it, it becomes an uncommon uncertainty, thus it is a pseudo-proof. If the opponent states this as a refutation, then it becomes a pseudo-refutation stating common and uncommon uncertainties respectively. 'Indistinguishable similarity' has three cases: when establishing sound as impermanent, if a pot is taken as a similar example, the opponent argues, 'Sound is the subject. The color and object of the eye of the pot should be established, because it is similar to the pot. The pot should also be established as the subject, being an object of hearing, etc., because it is similar to sound.' Thus, sound and pot become indistinguishable, this refutation is considered an 'indistinguishable similarity' consequence. This, too, because it is an example of the impermanence of sound, the object of hearing of sound, etc., should be obtained, which is an uncertain pseudo-refutation. 'A consequence indistinguishable from the subject to be proven' is an unestablished pseudo-refutation, and 'a consequence similar to the opposite' is a contradictory pseudo-refutation. All three of these are indistinguishable similarities. 'Similar aim' is when the reason 'arising from effort' is stated, the opponent argues, 'This reason is not a valid reason to prove that sound is impermanent, because even without this reason, other reasons can establish the subject to be proven, and the impermanent lightning is also like that.

---

ོགས་པ་ལ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་སྒྲ་མངོན་སུམ་གྱིས་མི་རྟག་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །ཡང་གཞན་དག རྩོལ་བྱུང་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་བསྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། 3-653 མི་རྟག་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཤིང་ཆོས་ཅན། སེམས་ཡོད་དེ། མཚན་མོ་ཉལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་ན། རྟགས་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ཞེས་སུན་འབྱིན་པ་འདི་དམིགས་པ་མཚུངས་པའི་ ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་རྩོལ་བྱུང་རྟགས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། མི་རྟག་པ་ལ་ཁྱབ་བྱེད་དུ་མ་གྲུབ་པས་སྒྲ་ལའང་མ་གྲུབ་ཅེས་སྒྲོ་བཏགས་ནས་རྩོད་ན་འདི་རྟགས་མ་གྲུབ་པའི་སུན་ འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་རྟགས་གཞན་གྱིས་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྩོལ་བྱུང་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་ལ་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བྱ་ བ་འདི་ཁྱབ་པ་མེད་པས་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་མཚུངས་པ་ནི། རྟགས་རྩོལ་བྱུང་ཉིད་བཀོད་པ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་རྩོལ་བྱུང་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནམ་གསལ་བ་ཡིན་ཞེས་ བརྟགས་ནས། རྩོལ་བྱུང་ཆོས་ཅན་སྒྲ་མི་རྟག་བསྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་ཐལ། གསལ་བའམ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་དང་རྩོལ་བ་ལས་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སུན་འབྱིན་ པ་ནི་ཐེ་ཚོམ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ཏེ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དང་གསལ་བ་ཡིན་པའི་རྟགས་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་མ་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 3-654 སྐྱེ་བ་ཡིན་པ་ལ་འདི་མ་གྲུབ་པའི་སུན་འབྱིན་དུའང་འགྱུར་རོ། །དོན་གྱིས་གོ་བ་ནི། རྟགས་རྩོལ་བྱུང་ཉིད་བཀོད་པ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་གློག་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། རྟག་པར་ཐལ། རྩོལ་བ་ ལས་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར། རྩོལ་བ་ལས་མ་བྱུང་ན་རྟག་པ་དོན་གྱིས་ཐོབ་ཅེས་པའི་སུན་འབྱིན་ནི་དོན་གྱིས་གོ་བ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་རྩོལ་མ་བྱུང་ལ་རྟག་པས་ མ་ཁྱབ་པས་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །ཐལ་འགྱུར་མཚུངས་པ་ནི། རྟགས་རྩོལ་བྱུང་བཀོད་ནས་བུམ་པ་མཐུན་དཔེར་བཀོད་པ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་བུམ་པ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་པ་མ་ ཡིན་པར་ཐལ། དེ་མི་རྟག་པ་ཡིན་པའི་རྟགས་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་འདི་ཐལ་འགྱུར་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ནི་དཔེ་ལ་རྩོད་པའི་སུན་འབྱིན་སྟེ། འབྲས་མཚུངས་ལྟར་རྗེས་འགྲོའམ་དཔེའི་ སྐྱོན་བརྗོད་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །འདིར་བུམ་པ་རྒོལ་བ་གཉིས་ཆར་གྱིས་མི་རྟག་པར་མཐོང་བས་ཡང་དག་པར་ན་མ་གྲུབ་པ་ལྟར་སྣང་ངོ་། །དེ་དག་ནི་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ་བཤད་ པ་ཡིན་ལ་འདི་དག་དཔྱིས་ཕྱིན་པར་འདོད་ན་ཀུན་ལས་བཏུས་ཉིད་ཀྱི་གཞུང་གི་འབྲུ་གནོན

【現代漢語翻譯】 因為沒有見到，並且聲音通過現量成立為無常。還有其他人說：『所作性（chos can，具有某種性質的事物），因為不能成立為無常的一個方面，所以不是成立聲音無常的理由。』例如，如果像木頭一樣，『具有心識，因為晚上睡覺』，這樣陳述，就像這不是理由一樣，這種反駁被認為是相似目標的遮止。 這也是因為所作性不是理由，因為它不能成立為無常的遍及，所以如果捏造說聲音也不能成立，那麼這就像是理由不成立的反駁。因為通過現量見到聲音是無常的，並且通過其他理由成立，所以說『所作性，不是成立聲音無常的正確理由』，這就像是因為沒有遍及而產生的不確定的反駁。 相似猶豫是，在陳述理由是所作性時，對方通過考察『所作性是生起還是顯現？』然後反駁說：『所作性，不是成立聲音無常的正確理由，因為猶豫是顯現還是生起，並且因為是從造作中觀察到的。』這被認為是相似猶豫的遮止。這也是不確定的反駁，因為猶豫和顯現的理由不能遍及聲音無常的成立。 對於是生起的情況，這也會變成不成立的反駁。意義上理解是，在陳述理由是所作性時，對方反駁說：『閃電等，應是常，因為不是從造作中產生的。如果不是從造作中產生，那麼在意義上就獲得了常。』這種反駁被認為是意義上理解相似的遮止。這也是因為不是從造作中產生不能遍及常，所以是不確定的反駁。 相似顛倒是，在陳述理由是所作性並以瓶子作為同品例子時，對方反駁說：『瓶子，不應是無常，因為它沒有成立它是無常的理由。』這被認為是相似顛倒的遮止。這是對例子的辯駁，就像是相似結果一樣，或者像是指出例子的過失的反駁。在這裡，因為辯論雙方都認為瓶子是無常的，所以實際上看起來像是不成立。 這些是在《攝類學》（Kunlas Btus，佛教邏輯學著作名）中解釋的，如果想要徹底理解這些，那麼就應該參考《攝類學》本身的文字。

【English Translation】 Because it is not seen, and sound is established as impermanent through direct perception. And others say: 'The nature of being produced (chos can, a thing with a certain property), because it cannot be established as one aspect of impermanence, is not a reason for establishing the impermanence of sound.' For example, if it is stated like wood, 'It has consciousness, because it sleeps at night,' just as this is not a reason, this refutation is considered a similar target obstruction. This is also because the nature of being produced is not a reason, because it cannot be established as pervasive of impermanence, so if it is fabricated that sound cannot be established either, then this is like a refutation of the reason not being established. Because sound is seen as impermanent through direct perception, and it is established through other reasons, saying 'The nature of being produced is not a correct reason for establishing the impermanence of sound,' this is like an uncertain refutation because there is no pervasion. Similar hesitation is, when stating the reason as the nature of being produced, the opponent examines 'Is the nature of being produced arising or appearing?' Then refutes: 'The nature of being produced is not a correct reason for establishing the impermanence of sound, because there is hesitation whether it is appearing or arising, and because it is observed from production.' This is considered a similar hesitation obstruction. This is also an uncertain refutation, because the reason of hesitation and appearing cannot pervade the establishment of the impermanence of sound. For the case of being arising, this will also become an unestablished refutation. Understanding in meaning is, when stating the reason as the nature of being produced, the opponent refutes: 'Lightning, etc., should be permanent, because it is not produced from production. If it is not produced from production, then permanence is obtained in meaning.' This refutation is considered a similar obstruction understood in meaning. This is also because not being produced from production cannot pervade permanence, so it is an uncertain refutation. Similar reversal is, when stating the reason as the nature of being produced and using a pot as a homogeneous example, the opponent refutes: 'The pot should not be impermanent, because it does not have a reason to establish that it is impermanent.' This is considered a similar reversal obstruction. This is a debate about the example, just like a similar result, or like a refutation pointing out the fault of the example. Here, because both debaters see the pot as impermanent, it actually looks like it is not established. These are explained in the Collected Topics (Kunlas Btus, name of a Buddhist logic text), if you want to thoroughly understand these, then you should refer to the text of the Collected Topics itself.

---

་ཏེ་བཤད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་ཁོ་བོས་ནི་མདོ་ཙམ་ལས་མ་བཤད་དེ་གཞན་གྱིས་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 3-655 ད་ནི་ཚད་མ་རིགས་བརྟག་ལས་བཤད་པ་ཡང་འཕེལ་བ་དང་མཚུངས་པ་ནི་སྒྲ་མི་རྟག་སྒྲུབ་ཀྱི་རྟགས་རྩོལ་བྱུང་ཉིད་ལ་དཔེ་བུམ་པ་བཞག་པ་ན་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་ཆོས་ཅན་གཟུགས་ཅན་ དུ་ཐལ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་ནོ། །བུམ་པ་དང་མཚུངས་ན་གཟུགས་ཅན་ཡིན་དགོས་ཞེས་བཀོད་པ་ནི་འཕེལ་བ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འགྲིབ་པ་མཚུངས་པ་ ནི་སྔར་གྱི་རྟགས་སྦྱོར་དེ་ཉིད་ལ་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་ཆོས་ཅན། མཉན་བྱ་མ་ཡིན་སྟེ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པ་འདི་འགྲིབ་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་ དུ་འདོད་དོ། །འདི་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་ཁྱབ་པ་མེད་པས་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ཡིན་ནོ། །བརྗོད་པ་དང་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་ནི་རྟགས་རྩོལ་བྱུང་གི་དཔེ་བུམ་པ་བཞག་པ་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས། བུམ་པ་ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱར་ཐལ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་འདོད་དོ། །མ་བརྗོད་པ་དང་མཚུངས་པ་ནི། དཔེ་སྔ་མ་ཉིད་ལ་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་བུམ་པ་བསྒྲུབ་བྱ་ མ་ཡིན་ན་རྒྱུ་མཚན་མཚུངས་པས་སྒྲ་བསྒྲུབ་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ་ཞེས་བཤད་པ་ནི་མ་བརྗོད་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་པ་ནི་སྔ་མའི་རིགས་པས་ཤེས་སོ། ། 3-656 རིགས་པ་མཚུངས་པ་ནི། རྩོལ་བྱུང་གིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པ་ལ་བུམ་པ་དཔེར་བཞག་པ་ན། སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྟག་ཏེ་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་བཞིན། ཞེས་པ་ནི་རིགས་པ་ མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ཡང་སྔ་མ་ལྟར་མ་ངེས་པའི་རྟགས་བརྗོད་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ངོ་། །སོ་སོའི་དཔེའི་དང་མཚུངས་པ་ནི། སྒྲ་མི་རྟག་ཏེ་ཤེས་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ ན་བུམ་པ་བཞིན་ཞེས་བཀོད་པ་ལ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་རྟག་པར་ཐལ་ཤེས་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའ་བཞིན། དེའང་བུམ་པ་དཔེ་ཡིན་པས་མི་རྟག་ན་ནམ་མཁའ་དཔེར་འགྱུར་བས་རྟག་པར་ཡང་ འགྱུར་དགོས་སོ་ཞེས་པ་འདི་སོ་སོའི་དཔེ་དང་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། །འདི་ཡང་མ་གྲུབ་པའམ་གཙོ་བོར་ནི་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ངོ་། །བསྒྲུབ་བྱ་དང་མཚུངས་པ་ནི་སྒྲ་ མི་རྟག་སྟེ་ཞེས་ངག་ལྔ་ལྡན་བཀོད་པ་ན་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་དཔེ་བུམ་པ་ལ་ངག་ལྔ་ལྡན་འགོད་དགོས་པར་འགྱུར་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱ་ལ་ངག་ལྔ་ལྡན་འགོད་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་ བསྒྲུབ་བྱ་དང་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་དུ་འདོད་དོ། འདི་ཡང་སྔ་མ་ལྟར་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ངོ་། །འདི་ཡི་དཔེར་བརྗོད་གཞན་དག་དཔེ་སྔ་མ་ལ་ཆོས་ཅན་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་ལྟར་མ་གྲ

【現代漢語翻譯】 因此，應該進行解釋。然而，我只解釋了一點點，因為其他人無法理解。 現在，從《量理抉擇》中解釋的與增長相似的情況是，在建立聲音無常的因——努力產生時，以瓶子為例，反駁者會說：聲音（法），應是具有形狀的，因為它是努力產生的，例如瓶子。如果與瓶子相似，就必須具有形狀，這種陳述被認為是與增長相似的反駁。 與減少相似的情況是，對於之前的因的陳述，反駁者會說：聲音（法），不是可聽的，因為它是由努力產生的，例如瓶子。這被認為是與減少相似的反駁。這兩種情況都缺乏遍及性，因此是不確定的反駁。 與陳述相似的反駁是，對於因——努力產生，以瓶子為例，反駁者會說：瓶子（法），應是被證明的，因為它是由努力產生的。這被認為是與陳述相似的反駁。與不陳述相似的情況是，對於之前的例子，反駁者會說：如果瓶子不是被證明的，那麼由於理由相同，聲音也應不是被證明的。這種說法被認為是不陳述相似的反駁。這也被認為是不確定的反駁，就像之前的推理一樣。 推理相似的情況是，通過努力產生來證明聲音是無常的，以瓶子為例。聲音（法），應是常的，因為它不是有身體的，例如虛空。這被認為是推理相似的反駁。這也像之前一樣，是不確定的因的陳述的反駁。 與各自的例子相似的情況是，聲音是無常的，因為它是所知。例如瓶子。對此，反駁者會說：聲音應是常的，因為它是所知，例如虛空。如果瓶子是例子，因此是無常的，那麼虛空作為例子，也必須是常的。這被認為是與各自的例子相似的反駁。這也被認為是不成立的，或者主要是，不確定的反駁。 與被證明者相似的情況是，在陳述五支論式時，反駁者會說：例子瓶子也必須陳述五支論式，因為被證明者必須陳述五支論式。這被認為是與被證明者相似的反駁。這也像之前一樣，是不確定的反駁。這個例子的其他例子，就像之前的例子一樣，對於法，就像被證明者一樣，不成立。

【English Translation】 Therefore, it should be explained. However, I have only explained a little, because others cannot understand. Now, what is explained from the Tshad ma rigs brtag (Treatise on Reasoning, Pramana-nyaya) as similar to increase is that when establishing the reason for sound being impermanent—effort-produced—using a pot as an example, the opponent would say: Sound (the subject), should be corporeal, because it is effort-produced, like a pot. If it is similar to a pot, it must be corporeal, and this statement is considered a refutation similar to increase. What is similar to decrease is that for the previous statement of the reason, the opponent would say: Sound (the subject), is not audible, because it is effort-produced, like a pot. This is considered a refutation similar to decrease. Both of these lack pervasiveness, therefore they are uncertain refutations. A refutation similar to statement is that for the reason—effort-produced—using a pot as an example, the opponent would say: The pot (the subject), should be what is to be proven, because it is effort-produced. This is considered a refutation similar to statement. What is similar to non-statement is that for the previous example, the opponent would say: If the pot is not what is to be proven, then because the reason is the same, sound should also not be what is to be proven. This statement is considered a refutation similar to non-statement. This is also considered an uncertain refutation, just like the previous reasoning. What is similar in reasoning is that by effort-produced, one proves that sound is impermanent, using a pot as an example. Sound (the subject), should be permanent, because it is not corporeal, like space. This is considered a refutation similar in reasoning. This is also, like before, a refutation that states an uncertain reason. What is similar to each example is that sound is impermanent because it is knowable. For example, a pot. To this, the opponent would say: Sound should be permanent because it is knowable, like space. If a pot is an example, therefore it is impermanent, then space, becoming an example, must also be permanent. This is considered a refutation similar to each example. This is also considered unestablished, or mainly, an uncertain refutation. What is similar to what is to be proven is that when stating the five-membered syllogism, the opponent would say: The example, the pot, must also state the five-membered syllogism, because what is to be proven must state the five-membered syllogism. This is considered a refutation similar to what is to be proven. This is also, like before, an uncertain refutation. Other examples of this, like the previous example, for the subject, like what is to be proven, are unestablished.

---

ུབ་པའི་རྟགས་སྦྱོར་བ་སྟེ་དཔེར་ན་སྒྲ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་ཏེ་མིག་གི་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ་ཟེར་བ་ལྟར་ན་ནི་མ་གྲུབ་པའི་ལྟར་སྣང་ངོ་། ། 3-657 མི་རྟག་པ་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་ནི། སྒྲ་མི་རྟག་ཏེ་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ། ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན་དུ་འཇོག་དགོས་པའི་ཕྱིར་མི་རྟག་པའམ་བུམ་པའང་ཆོས་ཅན་དུ་ ཅི་སྟེ་མི་འཇོག་སྟེ། ཆོས་ཅན་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཟེར་རོ། །འདི་འང་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ངོ་། ། རབ་བྱེད་དང་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་ནི། སྒྲ་ ཆོས་ཅན་མི་རྟག་ཏེ་རྩོལ་བྱུང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བུམ་པ་བཞིན་བྱས་པ་ལ་ཕྱི་རྒོལ་གྱིས་སྒྲ་རྟག་པར་ཐལ་མཉན་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྒྲ་ཉིད་བཞིན་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་ནི་སྔ་རབས་པ་འདོད་ པའི་དཔེར་བརྗོད་ཡིན་ནོ། །དེའང་མ་ངེས་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ནོ། །གཞན་དཔེ་སྔ་མ་ཉིད་ལས་འབྱུང་བ་ལྔ་པོ་ཆོས་ཅན་མི་རྟག་ཏེ་དྲི་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཕྱིར་རྒོལ་གྱིས་བཀོད་ པ་ལྟ་བུའོ་ཟེར་བའང་མ་གྲུབ་པར་འདུས་སོ། །དུས་འདས་མཚུངས་པའི་ལྟག་ཆོད་ནི། དཔེར་ན་རིག་པ་ཅན་པས། སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པ་ལ་དཔྱོད་པ་བ་ ན་རེ། སྒྲ་ཆོས་ཅན་རྟག་ཏེ་སྦྱོར་བ་ལས་གསལ་བའི་ཕྱིར། གཟུགས་བཞིན་ཞེས་བཀོད་པ་འདི་རིག་པ་ཅན་པ་ན་རེ་དུས་ལས་འདས་པའི་ཚར་གཅད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་སུན་འབྱིན་ལྟར་སྣང་ཡིན་ཏེ། 3-658 རིག་པ་ཅན་གྱི་ལུགས་ལ་གཟུགས་སྦྱོར་བ་ལས་གསལ་བ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། གཟུགས་དངོས་པོ་སྔར་ཡོད་ཡིན་ཡང་བུམ་པ་དང་སྣང་བ་ལ་སོགས་གཟུགས་མཐོང་བའི་རྐྱེན་སྦྱར་བས་གསལ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །སྦྱོར་བ་ལས་གསལ་བ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་འདོད་པས་ཕྱིར་རྒོལ་སྤྱོད་པ་བས་བཀོད་པའི་སྦྱོར་བ་ལས་གསལ་བའི་རྟགས་ནི་སྒྲ་ལ་མ་གྲུབ་སྟེ་སྦྱོར་བ་སྔ་མ་དབྱུག་གུ་ལ་སོགས་སྦྱོར་ བའི་ཚེ་ན་སྒྲ་མེད་ལ་རྒྱང་རིང་པོར་སྒྲ་གསལ་བ་ཡོད་ཙམ་ན། སྔར་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་སོགས་འགགས་པའི་ཕྱིར་གསལ་བྱ་གསལ་བྱེད་དུས་ལས་འདས་པ་སྟེ་དུས་མི་མཉམ་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་སྦྱོར་ བ་ལས་གསལ་བ་མ་ཡིན་པར་འདོད་དོ། །དེས་ན་རིག་པ་ཅན་གྱི་ངོར་ཕྱིར་རྒོལ་སྤྱོད་པ་བའི་སྦྱོར་བ་ལས་གསལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་འདི་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཡང་གོ་བདེ་བའི་ ཕྱིར་ཁོ་བོས་རྩོལ་བྱུང་དཔེར་སྨྲོས་པ་ཙམ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གིས་མཚོན་ནས་རྩོད་པའི་ངག་ལྟར་སྣང་ལ་དབྱེ་བ་བྱས་པའི་ལྟག་ཆོད་ཀྱི་མིང་ཅན་ནང་ཚན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཡོད་ཀྱང་ ཐམས་ཅད་འགལ་བ་དང་མ་ངེས་པ་དང་མ་གྲུབ་པའི་རྟགས་ལྟར་སྣང་བརྗོད་པའི་ལན་ལྟར་སྣང་ཡིན་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱས་ཏེ། རིགས་པའི་དབང་ཕྱུག་དམ་པ་ཕྱོགས་གླང

【現代漢語翻譯】 例如，如果有人說：『聲音是無常的，因為它能被眼睛感知，就像一個罐子。』這就像一個未成立的假象。 與無常相似的顛倒：如果有人說：『聲音是無常的，因為它是有為法。』反駁者可能會說：『既然一切法都必須被認為是所立宗，為什麼無常或罐子不能被認為是所立宗呢？』因為它是法，所以它必須是所立宗。』這就像一個例子。』據說這也是一個不確定的反駁假象。 與造作相似的顛倒：如果有人說：『聲音是無常的，因為它是由努力產生的，就像一個罐子。』反駁者可能會說：『聲音是常恒的，因為它能被聽到，就像聲音本身。』這就像早期學者所期望的例子。』這也是一個不確定的反駁假象。』 另一個例子來自之前的例子：『五種元素是無常的，因為它們具有氣味。』據說這就像反駁者提出的論點，這也歸結為未成立。』 與過去相似的顛倒：例如，一位邏輯學家說：『聲音是無常的，因為它是由努力產生的。』一位評論家說：『聲音是常恒的，因為它通過組合而顯現，就像形式一樣。』這位邏輯學家說：『這是一個超越時間的駁斥。』據說這也是一個未成立的反駁假象。 在邏輯學家的體系中，形式通過組合而顯現的原因是：雖然形式本身是存在的，但由於組合了看到形式的條件，如罐子和顯現，形式才會顯現。 通過組合而顯現，因為他們希望它是這樣的，所以反駁者提出的『通過組合而顯現』的理由在聲音上是不成立的，因為當先前的組合（如棍子）組合時，沒有聲音，但在遠處有清晰的聲音。因此，先前的組合等已經停止，顯現者和顯現物超越了時間，因為時間不同步，所以他們認為聲音不是通過組合而顯現的。 因此，在邏輯學家看來，反駁者提出的『通過組合而顯現』是不成立的。爲了便於理解，我只是舉了一個努力產生的例子。通過這些例子，可以區分看起來像爭論的陳述，顛倒的名稱，以及無數的類別，但所有這些都可以理解為表達矛盾、不確定和未成立的假理由的假答案。因此，我們應該理解偉大的邏輯學大師陳那（梵文：Dignāga）...

【English Translation】 For example, if someone says, 'Sound is impermanent because it is perceived by the eye, like a pot,' this is like an unestablished semblance. The reversal similar to impermanence: If someone says, 'Sound is impermanent because it is made,' the opponent might say, 'Since all dharmas must be considered as the subject, why can't impermanence or a pot be considered as the subject? Because it is a dharma, it must be the subject.' This is like an example. It is said that this is also an uncertain refutation semblance. The reversal similar to effort: If someone says, 'Sound is impermanent because it arises from effort, like a pot,' the opponent might say, 'Sound is permanent because it can be heard, like sound itself.' This is like an example that early scholars expected. This is also an uncertain refutation semblance. Another example comes from the previous example: 'The five elements are impermanent because they have smell.' It is said that this is like the argument put forward by the opponent, which also amounts to being unestablished. The reversal similar to the past: For example, a logician says, 'Sound is impermanent because it arises from effort.' A commentator says, 'Sound is permanent because it is revealed through combination, like form.' This logician says, 'This is a refutation that is past tense.' It is said that this is also an unestablished refutation semblance. In the system of logicians, the reason why form is revealed through combination is that although form itself exists, it is revealed because of the combination of conditions for seeing form, such as a pot and appearance. Revealed through combination, because they want it to be like that, the reason 'revealed through combination' put forward by the opponent is not established in sound, because when the previous combination (such as a stick) is combined, there is no sound, but there is a clear sound in the distance. Therefore, the previous combination, etc., has stopped, and the revealer and the revealed are beyond time, because the times are not the same, so they think that sound is not revealed through combination. Therefore, in the view of logicians, the 'revealed through combination' put forward by the opponent is unestablished. For the sake of easy understanding, I have just given an example of something produced by effort. Through these examples, it is possible to distinguish statements that look like arguments, the names of reversals, and countless categories, but all of these can be understood as false answers that express contradictory, uncertain, and unestablished false reasons. Therefore, we should understand the great master of logic, Dignāga...

---

་གིས་ཇི་སྐད་དུ་དེ་ཉིད་ལས་སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་དབྱེ་བ་མཐའ་ཡས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 3-659 རིགས་བརྟག་ལས་བཤད་པའི་ལྟག་ཆོད་འདི་དག་རིགས་པའི་གཏེར་དུ་ཕྱོགས་ཙམ་སྨོས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་གོ་བདེ་བར་བསམས་ནས་བདག་གིས་དཔེར་བརྗོད་ཅུང་ཟད་དང་བཅས་པ་བརྗོད་པ་ཡིན་གྱི། རྒྱ་གར་ གྱི་དཔེ་ཁུངས་མ་མཐོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འདི་ནི་དཔྱད་པར་བྱའོ། །དེས་ན་རིགས་པའི་གཏེར་དུ་བཤད་པ་རྣམས་ཤེས་པ་ལ་འདི་ཙམ་གྱིས་ཆོག་མོད་ ཀྱང་འདི་དག་དཔྱིས་ཕྱིན་པར་འགྲེལ་པ་རྣམས་ལས་བཤད་པ་ལྟར་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་། རྒྱ་ཆེར་ནི་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས་མཛད་པའི་རྐང་མིག་པའི་རིགས་པ་བརྟག་པ་དང་། བྱེ་བྲག་པའི་རིགས་པ་ བརྟག་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ།། །། སློབ་དཔོན་ལ་ཡང་མ་ཐོས་ཤིང་། །དཔེ་ཆ་དག་པོའང་མ་རྙེད་ལ། །བདག་ཀྱང་ལེ་ལོའི་དབང་གྱུར་པས། །ཉེས་གང་མཁས་པས་བཟོད་པར་མཛོད། །ཟབ་ཅིང་གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་ རིགས་ལམ་འདི། །འདི་ན་ཆ་ཙམ་རྟོགས་པ་འགའ་མ་བྱུང་། །ཕྱིན་ཆད་སྐྱེ་བོས་ལེགས་ཆ་གང་རྙེད་པ། །དེ་དང་དེ་དག་ཁོ་བོའི་ལེགས་བཤད་མཐུ། །ཞེས་བྱ་བར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །གང་དག་ གཞུང་རེ་ལེགས་པར་མ་སྦྱངས་ཀྱང་། །ཕྱོགས་ཙམ་རྟོགས་པའི་མངོན་རློམ་གྱིས་ཁེངས་ནས། །བདག་ཉིད་མཁས་ཞེས་སྒྲོགས་པ་དེ་དག་གིས། །ཁོ་བོའི་གཞུང་བརྒྱའི་མིང་ཡང་ཤེས་མ་ཡིན། །གཞུང་བརྒྱ་སྨྲ་ལ་མཁས་པ་དབང་ཕྱུག་དཔལ། ། 3-660 གང་གི་རིགས་པའི་གསང་ཚིག་སུས་ཤེས་པ། །དེ་ནི་རྒོལ་བ་སེང་གེའི་ཁྲི་སྟེང་དུ། །རྩོད་པའི་ཚེ་ན་འཇིགས་པ་ག་ལ་ཡོད། །བདག་གི་བློ་གྲོས་ཆུ་གཏེར་ཆེན་པོ་ལས། །ལེགས་བཤད་ཡན་ལག་ བརྒྱད་ལྡན་མི་ཟད་མོད། །ནོར་བའི་རྙོག་ཆུས་ཚིམ་པའི་སྐྱེ་བོ་ལ། །མང་དུ་སྤྲོས་ཀྱང་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་མཆིས། །རྣམ་དག་གཞུང་བརྒྱའི་མཁའ་ལས་ལེགས་འོངས་ཤིང་། །རྩོམ་འཆད་རྩོད་པའི་འོད་ཟེར་སྟོང་འབར་ བས། །རྒོལ་ངན་རྒྱུ་སྐར་བྱེ་བའི་ཟིལ་འཇོམས་པ། །དབང་ཕྱུག་དཔལ་གྱིས་རྩོད་པའི་རྒྱན་འདི་བཤད། །འདིར་ནི་རབ་དཀར་དགེ་བ་གང་བསྐྲུན་དེས། །མི་ཟད་འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོར་ནུབ་པ་ཡི། །ཉམས་ཐག་འགྲོ་ བ་འདི་རྣམས་ཅིག་ཅར་དུ། །ཞི་བདེའི་གླིང་དུ་ངེས་པར་ཁྲིད་གྱུར་ཅིག །བདག་ཀྱང་དེང་ནས་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ། །སྐྱབས་གནས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་མི་འབྲལ་ཞིང་། །ཐེག་མཆོག་དགེ་བའི་བཤེས་ཀྱིས་ཡོངས་ བཟུང་སྟེ། །སྒོ་གསུམ་གཞན་དོན་ཁོ་ནར་སྤྱོད་གྱུར་ཅིག །རྩོད་པའི་རྒྱན་ཞེས་བྱ་བའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་རྫོགས་སོ། །བཀྲ་ཤིས་པར་གྱུར་ཅིག། །།མཾ་གྷ་ལ་ཀུ་རུ།། །།དྷིར་གྷ་ཨ་ཡུ།། །།

【現代漢語翻譯】 尊者說，僅僅通過對事物進行細微差別的辨析，就能產生無盡的差異。 這些在『理智分析』中闡述的論斷，僅僅是作為理智的寶藏略作提及，爲了便於理解，我用一些例子來說明，並非因為我沒有見過印度的原始文獻。因此，智者們應該對此進行研究。因此，僅僅瞭解『理智的寶藏』中所說的這些就足夠了，但要像解釋中所說的那樣徹底理解這些，更廣泛地，應該從陳那（Dignāga）論師所著的《正理門論》（Nyāyamukha）和《勝論理智分析》（Vaiśeṣika-prakaraṇa）中學習。 我沒有聽過老師的教誨，也沒有找到純正的文字，而且我受到了懶惰的影響，請智者們寬恕我的過失。對於這深奧難測的理智之路，如果有人能從中領悟到哪怕一點點，那都是我的善說所致。應該這樣理解。 有些人沒有好好學習經論，卻充滿了對片面理解的自負，自稱是智者，他們甚至不知道我的百部著作的名字。精通百部著作的自在（Īśvara）啊！ 誰能理解其中的理智密語？那他在辯論時，坐在獅子座上，又有什麼可怕的呢？我的智慧如大海般浩瀚，擁有八支的善說無窮無盡，但對於那些滿足於污濁之水的人，說再多又有什麼用呢？ 從純凈的百部著作的天空中涌現，以寫作、講解和辯論的萬道光芒照耀，粉碎了惡劣論敵如繁星般的勢力，自在（Īśvara）闡述了這辯論的莊嚴。 在此，無論創造了多少純潔的善業，愿它能立即引導那些沉溺於無盡輪迴苦海中的可憐眾生，到達寂靜的彼岸。 愿我從今往後，生生世世，不離三寶（皈依境），並被殊勝的善知識所攝受，身語意三門唯為利益他人而行事。』辯論的莊嚴』的論述到此結束。吉祥圓滿！吉祥！長壽！

【English Translation】 The venerable one said that just by distinguishing slight differences in things, endless differences arise. These assertions explained in 'Analysis of Reasoning' are mentioned merely as a collection of the treasures of reasoning. Thinking that it would be easy to understand, I have stated it with a few examples, not because I have not seen the original Indian texts. Therefore, the wise should examine this. Therefore, it is sufficient to know only what is said in the 'Treasures of Reasoning,' but these should be thoroughly understood as explained in the commentaries, and more broadly, it should be learned from Dignāga's Nyāyamukha and Vaiśeṣika-prakaraṇa. I have not heard the teachings from the teacher, nor have I found pure texts, and I am influenced by laziness, so may the wise forgive my faults. If anyone can understand even a little of this profound and difficult-to-fathom path of reasoning, that is due to my good explanation. It should be understood in this way. Some people have not studied the scriptures well, but are filled with arrogance about their partial understanding, proclaiming themselves to be wise, they do not even know the names of my hundred works. Īśvara, who is proficient in a hundred works! Who can understand the secret words of reasoning within it? Then, in debate, sitting on a lion throne, what is there to fear? My wisdom is as vast as the great ocean, with endless good explanations possessing eight branches, but for those who are satisfied with turbid water, what is the use of saying more? Emerged from the sky of pure hundred works, shining with thousands of rays of writing, explaining, and debating, crushing the power of bad opponents like billions of stars, Īśvara explained this adornment of debate. Here, whatever pure virtue is created, may it immediately lead all these miserable beings who are drowning in the endless ocean of samsara to the shore of peace. May I, from now on, in all lifetimes, never be separated from the Three Jewels (refuge), and be embraced by the excellent spiritual friend, and may my body, speech, and mind be used solely for the benefit of others. The treatise 'Adornment of Debate' is completed. May it be auspicious! Mangala kuru! Dirgha Ayu!

---