sona33_入菩薩行廣釋意趣決定明顯.g2.0f
索南嘉辰教言集SG33བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་གསལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། 1-3328 ༄༅། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་གསལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ༄། །བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་དང་ཕྱག་བྱ་བ། ༄༅། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་གསལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཞུགས་སོ།། ཨོཾ་སྭསྟི་སིདྡྷི་རསྟུ། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་ གསལ་བ་ཞེས་བྱ་བ། བླ་མ་དང་འཇམ་པའི་དཔལ་ལ་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་གིས་བདག་ལྟའི་རི་བོ་མ་ལུས་ཡེ་ཤེས་རྡོ་རྗེས་རྣམ་པར་བཤིག །སྤང་དཀའི་སྒྲིབ་པའི་དྲི་མ་མཐའ་དག་ དྲི་མེད་ལམ་གྱི་ཆབ་ཀྱིས་བཀྲུས། །ཆུ་ཟླ་ལྟ་བུའི་ཆོས་རྣམས་ཇི་བཞིན་མངོན་སུམ་གཟིགས་པའི་སྤྱན་མངའ་བ། །མི་གནས་མྱ་ངན་འདས་པའི་གྲོང་བཞུད་བདེ་གཤེགས་ཀུན་ལ་མགོས་ཕྱག་འཚལ། །སེམས་ཀྱི་གླང་ ཆེན་ཡང་དག་དྲན་པའི་ལྕགས་ཀྱུས་ཀུན་ནས་བཏབ་སྟེ་བཏུལ། །སྲིད་གསུམ་ཉེས་པའི་ཚང་ཚིང་མཐའ་དག་མཐའ་བྲལ་དབུ་མའི་མེ་ཡིས་མ་བསྲེགས། །འཁོར་བའི་འབྲོག་དགོན་ཞུགས་པའི་འགྲོ་བར་ཤེས་རབ་ཟབ་མོའི་ ལམ་སྟོན་པ། །མཁྱེན་བརྩེ་མཆོག་གི་ནོར་ལ་དབང་སྒྱུར་མགོན་པོ་འཇམ་པའི་དཔལ་ལ་འདུད། །ཤིན་ཏུ་ཆེས་ཆེའི་དད་དང་བརྩོན་པས་བསམ་གཏན་མཆོག་ལ་ཐུགས་གཞོལ་ཞིང་། །སྙིང་རྗེའི་དབང་གྱུར་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་རྗེས་བཟུང་དྲི་མེད་བློ་མཆོག་ལྡན། ། 1-3329 བདེ་གཤེགས་བསྟན་པ་གསལ་མཛད་ཡང་ཡང་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་རབ་བསྔགས་པའི། །རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་ཐེག་མཆོག་ལ་གནས་དཔལ་ལྡན་ཞི་བའི་ལྷ་ལ་འདུད། །གང་གིས་ལེགས་གསུངས་ཉིན་མོར་བྱེད་པ་ཡིས། །ལྟ་ ངན་རྨོངས་པའི་ཚང་ཚིང་རྣམ་བསྲེགས་ནས། །གདུལ་བྱའི་བློ་ཡི་པད་མོ་རྒྱས་མཛད་པ། །ཐུབ་བསྟན་སྣང་བྱེད་བླ་མ་རྣམས་ལ་འདུད། །རྒྱལ་སྲས་སྤྱོད་པ་རབ་ཏུ་གསལ་བྱེད་གཞུང་། །འདི་དོན་འཕགས་པའི་ཡུལ་ དང་གངས་ཅན་གྱི། །བསྟན་འཛིན་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གསལ་མཛད་པའོ། །འོན་ཀྱང་བློ་ཞན་འགའ་ལའང་ཕན་བསམས་ཤིང་། །བདག་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་ལ་གོམས་པ་དང་། །ཡོན་ཏན་རིན་ཆེན་ནོར་ལ་དབང་འབྱོར་ཞིང་། ། དགེ་ལེགས་དཔལ་གྱིས་མངོན་པར་མཐོ་བ་ཡི། །ཡོངས་འཛིན་བཟང་པོའི་བཀའ་ཡིས་བསྐུལ་བའི་ངོར། །རབ་གསལ་རྣམ་བཤད་ཆུ་གཏེར་ལས་བྱུང་ཞིང་། །མཁས་པའི་ཡིད་འཕྲོག་ལེགས་བཤད་འདབ་སྟོང་རྒྱས། །མ་ནོར་གཞུང་དོན་ གེ་སར་སྙིང་པོ་ཅན། །བདག་བློ་འོད་སྟོང་ལྡན་པས་གསལ་བར་བྱ། ། དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་འདི་མཛད་པ་པོ་སློབ་དཔོན་ཞི་བའི་ལྷ་ནི། གསུང་རབ་མཐའ་དག་གི་ཟབ་མོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་ ཤིང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་བརྙེས་པ། རང་གི་བདེ་བ
【現代漢語翻譯】 索南嘉辰教言集SG33《入菩薩行論釋·明晰心要》 《入菩薩行論釋·明晰心要》 論名與禮敬 《入菩薩行論釋·明晰心要》 嗡 索斯帝 悉地 惹斯圖。（藏文：ཨོཾ་སྭསྟི་སིདྡྷི་རསྟུ།，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：oṃ svasti siddhi rastu，漢語字面意思：愿吉祥成就）《入菩薩行論釋·明晰心要》。 恭敬頂禮上師與文殊師利！ 以智慧金剛摧毀我執山， 以無垢道水洗凈難捨障， 如水中月如實親見諸法相， 不住涅槃城中安住善逝前頂禮。 以正念鐵鉤調伏心象， 以無邊中觀之火焚燒三有諸過， 為入輪迴曠野眾生，開示甚深智慧道。 于智悲寶藏自在，頂禮怙主文殊。 以極大信與精進，專注殊勝禪定， 為大悲所動，文殊攝受，具足無垢勝慧。 顯揚善逝教法，屢為智者所贊， 安住勝乘佛子，頂禮吉祥寂天。 以善說日光， 焚燒惡見癡暗， 令調伏者心蓮盛開， 頂禮能仁教法明燈諸上師。 此論闡明佛子行， 印度藏地諸持教智者， 皆曾闡釋其義。 然為利益鈍根者， 我亦欲習菩薩行， 愿能自在功德珍寶藏， 愿增上善妙吉祥。 應具善知識之勸請， 從明晰釋論之海中， 涌出攝人心絃之善說千瓣蓮， 具足無謬論義之蓮蕊， 愿我以智慧之光闡明之。 此論作者寂天論師，通達一切經論之甚深實義，證得三摩地之大自在，自之安樂……
【English Translation】 Sonam Gyaltsen's Teachings SG33 Commentary on Entering the Bodhisattva's Way of Life - Clarifying the Intention Commentary on Entering the Bodhisattva's Way of Life - Clarifying the Intention Title of the Treatise and Homage Commentary on Entering the Bodhisattva's Way of Life - Clarifying the Intention Oṃ Svasti Siddhi Rastu. Commentary on Entering the Bodhisattva's Way of Life - Clarifying the Intention. I respectfully prostrate to the Guru and Manjushri! With the wisdom vajra, he completely shatters the mountain of self-grasping, With the water of the stainless path, he washes away all the stains of obscurations that are difficult to abandon, He possesses the eyes that directly see all phenomena as they are, like reflections of the moon in water, I prostrate with my head to all the Sugatas who dwell in the city beyond sorrow. The elephant of the mind is completely subdued by applying the hook of perfect mindfulness, All the thickets of the three realms' faults are burned by the fire of the Middle Way, free from extremes, For beings who have entered the wilderness of samsara, he shows the path of profound wisdom, I bow to the protector Manjushri, who has dominion over the supreme treasure of wisdom and compassion. With exceedingly great faith and diligence, he focuses his mind on supreme meditation, Influenced by compassion, he is embraced by Manjushri, possessing supreme stainless intelligence. He illuminates the teachings of the Sugata and is repeatedly praised by the wise, I bow to the glorious Shantideva, the son of the Victorious One, who abides in the supreme vehicle. With his well-spoken sun, He burns away the thickets of wrong views and ignorance, Causing the lotus of the minds of those to be tamed to blossom, I bow to all the lamas who illuminate the teachings of the Buddha. This text clearly explains the conduct of the Bodhisattvas, Its meaning has been clarified by the upholders of the teachings, the wise ones of India and Tibet. However, thinking to benefit even some of the less intelligent, I also wish to become accustomed to the Bodhisattva's conduct, And to have dominion over the treasure of precious qualities, And to be manifestly elevated by the glory of virtue and excellence. At the urging of the excellent spiritual mentor, From the ocean of clear explanations, May a thousand-petaled lotus of eloquent speech, captivating the minds of the wise, bloom, Possessing the essence of the saffron of unerring meaning, May I illuminate it with the light of my intelligence. The author of this treatise, the teacher Shantideva, realized the profound suchness of all the scriptures, attained the greatness of samadhi, and his own happiness...
་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་གཞན་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་བཞེད་པ། རང་ཉིད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡོན་ཏན་ལྷུར་ལེན་པས། 1-3330 གཞན་དག་ལའང་ཐུགས་རྗེའི་ལམ་དེ་སྟོན་པའི་ཆེད་དུ་བསྟན་བཅོས་འདི་མཛད་དོ། །དེ་ལ་སྤྱིར་བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པ་ལ་སྡེབ་སྦྱོར་ལྷུར་ལེན་པས་གཞུང་མཛེས་པ་གཙོར་བྱེད་པ་དང་། ཕན་འདོགས་པ་ལྷུར་ ལེན་པས་སེམས་ཅན་འདུལ་བ་གཙོར་བྱེད་པ་གཉིས་ལས། འདི་ནི་ཕྱི་མའི་གཙོར་བྱས་པར་ཡིན་ཞེས་ནག་པོ་པས་བཤད་དོ། །འདི་འཆད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། བསྟན་བཅོས་ཀྱི་མཚན་དང་ཕྱག་བྱ་བ། མཛད་ པ་པོའི་སློབ་དཔོན་གྱི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན། དགེ་བ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་གཞུང་དངོས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་མཚན་དོན་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་མཚན་བསྒྱུར་བ་ནི། རྒྱ་གར་སཾ་ སྐྲྀ་ཏའི་སྐད་དུ། བོ་དྷི་དང་། སཏྭ་དང་། ཙཱཪྻ་དང་། ཨ་བ་ཏཱ་ར་ཞེས་པ་རྣམས་ནི་བོད་སྐད་དུ་བསྒྱུར་ན་རིམ་པ་བཞིན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དང་། སེམས་དཔའི་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་དང་འཇུག་པ་ ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མཚན་བཤད་པ་ནི། དྲི་མ་ཡེ་ནས་ཟད་མེད་སྐྱེ་མེད་དུ་ཤེས་པའི་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་བྱང་ཆུབ་སྟེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ། དྲི་མ་ཟད་ དང་མི་སྐྱེ་བའི། །ཡེ་ཤེས་བྱང་ཆུབ་ཅེས་བརྗོད་དེ། །ཟད་མེད་སྐྱེ་མེད་ཕྱིར་དེ་དག །གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་སོ། །དེ་ཐོབ་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་ཅན་ཡིན་པས་སམ། ཡང་ན་འདོད་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་མ་ཆགས་པའི་སྦྱིན་པ་དང་། 1-3331 སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་གསུམ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཁྲོ་བ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་བཟོད་པ་དང་། ཡོན་ཏན་མཆོག་ཏུ་ལྷུར་ལེན་པའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་། ཆོས་ཏེ་དམིགས་པ་ལ་སེམས་མི་གཡོ་བའི་ བསམ་གཏན་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཟབ་མོ་བདག་མེད་གཉིས་མཐོང་བའི་ཤེས་རབ་སྟེ་དྲུག་སྒྲུབ་ཅིང་། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ལ་དགའ་བ་སྟེ་སྨོན་ལམ་དང་ལྡན་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞེས་བྱ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། འདོད་ལ་མ་ཆགས་ལས་གསུམ་རྣམ་པར་དག །ཁྲོ་བ་ཟིལ་གནོན་ཡོན་ཏན་མཆོག་ལྷུར་ལེན། །ཆོས་ལ་མི་གཡོ་དེ་ཉིད་ཟབ་མོ་མཐོང་། །བྱང་ཆུབ་དགའ་ལྡན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིན། ། ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ནི་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ཡིན་ལ་དེ་ལ་འཇུག་པ་ནི་དེ་བསྒྲུབ་པའོ། །གསུམ་པ་འདོགས་པའི་ཚུལ་ནི་མང་དུ་ཡོད་པ་ལ། འདིར་བརྗོད་བྱ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ ལ་འཇུག་པའི་ཚུལ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་བརྗོད་བྱའི་མིང་གིས་བརྗོད་བྱ་ལ་བཏགས་པ་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས། བསྒྲུབ་བྱ་དོན་དེ་དང་ལྡན་པས། །གཞུང་ལམ་དག་ལ་དེ་སྒྲ་ཡིན། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། བཞི་པ་མཚན་བཏགས་པའི་དགོས་པ་ནི། སྤྱིར་མིང་བཏགས་ཙམ་གྱི་དགོས་པ། བརྡ་གང་ལ་བཏགས་པའི་དོན་གོ་བ་སྟེ། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། མིང་དུ
【現代漢語翻譯】 不依賴於自身而希望他人受益和快樂，自己努力修持菩薩的功德。 1-3330 爲了向他人展示慈悲之路，而創作了這部論著。一般來說，創作論著有兩種主要方式：一種是注重文采，使文章優美；另一種是注重利益，調伏眾生。黑波巴說，這部論著屬於後者。講解這部論著分為三個部分：論著的名稱和禮敬，作者上師的偉大功德，以及通過三種善的方式講解正文。 第一部分分為兩點，第一點是翻譯名稱，共有四方面內容。首先是名稱的翻譯：在印度梵語中，'Bodhi'、'Sattva'、'Cārya'和'Avatāra'，如果翻譯成藏語，依次是'Byang chub'（菩提）、'Sems dpa''（薩埵）、'Spyod pa'（行）和'Jug pa'（入）。 第二點是解釋名稱：將無垢從根本上理解為無盡無生的智慧，即是菩提。如《現觀莊嚴論》所說：'無垢盡與無生之，智慧即說為菩提，無盡無生故，次第應知彼。' 因為具有獲得菩提的願望，或者因為不執著于慾望的享受，而行佈施； 1-3331 身語意三門的行為完全清凈，持守戒律；以忍辱戰勝憤怒；努力修持殊勝的功德；心不為法所動搖，修習禪定；以智慧證悟甚深之自無我和法無我，修持六度；並且具有喜愛大菩提的願望，即是發願，因此稱為菩薩。如《經莊嚴論》所說：'不著欲樂三業凈，忍勝功德極熾然，於法不搖甚深觀，喜樂菩提是菩薩。' 菩薩的行為就是六度波羅蜜，進入六度就是修持六度。第三點是命名的原因，有很多種，這裡因為要展示進入菩提之行的方式，所以用所詮釋的內容來命名，即以內容之名稱命名。正如法稱論師所說：'以具應成彼義故，于正道等彼聲有。' 第四點是命名的必要性：一般來說，僅僅命名的必要性，就是理解所命名之詞的含義。如《楞伽經》所說：'名中'
【English Translation】 Without depending on oneself, wishing benefit and happiness for others, and diligently taking on the qualities of a Bodhisattva. 1-3330 This treatise was composed to show others the path of compassion. In general, there are two main ways to compose a treatise: one is to focus on literary style to make the text beautiful, and the other is to focus on benefiting beings by taming them. Nagpopa said that this treatise belongs to the latter. Explaining this treatise is divided into three parts: the title and homage of the treatise, the great qualities of the author's teacher, and explaining the actual text through the three doors of virtue. The first part is divided into two points, the first of which is the translation of the title, which has four aspects. First, the translation of the title: In Indian Sanskrit, 'Bodhi', 'Sattva', 'Cārya', and 'Avatāra', when translated into Tibetan, are 'Byang chub' (Enlightenment), 'Sems dpa'' (Being), 'Spyod pa' (Conduct), and 'Jug pa' (Entering), respectively. The second point is the explanation of the title: Understanding the stainlessness as inherently inexhaustible and unborn is the wisdom of inexhaustibility and non-birth, which is Bodhi. As stated in the Ornament for Clear Realization: 'The wisdom of the exhaustion of stains and non-birth is called Bodhi; because of inexhaustibility and non-birth, one should know them in order.' Because one has the desire to attain Bodhi, or because one is not attached to the enjoyment of desires, one practices generosity; 1-3331 One's actions of body, speech, and mind are completely pure, one upholds morality; one overcomes anger with patience; one diligently cultivates excellent qualities; one's mind is not moved by the Dharma, one practices meditation; one realizes the profound truth of selflessness and the absence of inherent existence with wisdom, one practices the six perfections; and because one has the desire to rejoice in great Bodhi, which is aspiration, one is called a Bodhisattva. As stated in the Ornament of the Sutras: 'Not attached to desires, the three actions are pure; patience overcomes anger, one diligently cultivates excellent qualities; unwavering in the Dharma, one sees the profound truth; rejoicing in Bodhi is a Bodhisattva.' The conduct of a Bodhisattva is the six perfections, and entering into them is practicing them. The third point is the reason for the naming, which is manifold. Here, because it shows the way to enter the conduct of Bodhi, it is named after the content being explained, that is, naming it with the name of the content. As the teacher Dharmakirti said: 'Because it possesses the meaning to be accomplished, that sound exists in the right path, etc.' The fourth point is the necessity of the naming: In general, the necessity of merely naming is to understand the meaning of the word that is named. As stated in the Lankavatara Sutra: 'In name'
་གདགས་པ་མ་མཛད་ན། །འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་རྨོངས་པར་འགྱུར། ། 1-3332 དེ་བས་རྨོངས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར། །མགོན་པོས་མིང་དུ་གདགས་པ་མཛད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན། ཁྱད་པར་དུ་བརྗོད་བྱའི་དོན་གྱི་སྒོ་ནས་བཏགས་པས་དབང་པོ་རྣོན་པོས་བརྗོད་བྱའི་དོན་ངོས་ཟིན་པ་ཡིན་ ལ། བྱེ་བྲག་ཏུ་སཾ་སྐྲི་ཏའི་སྐད་དུ་སྨོས་པས་ཁུངས་བཙུན་པ་དང་། ལོ་པཎ་གྱི་དྲིན་དྲན། སཾ་སྐྲྀ་ཏ་ལ་བག་ཆགས་འཇོག་པའི་དགོས་པ་དང་། བོད་སྐད་དུ་སྨོས་པས་ཚིག་གཟུང་བདེ་བ་ དང་། དོན་རྟོགས་སླ་བ་དང་། ལོ་ཙཱ་བ་སྒྲ་ཀློག་དང་ཐད་ཀློག་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པར་ཤེས་པའི་དགོས་པ་དང་། སྐད་གཉིས་ཀ་སྨོས་པས་འགྱུར་བྱང་ཚུལ་ཅུང་ཟད་ཤེས་པའོ་ཞེས་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་འདོད་པའི་ལྷ་ལ་ཕྱག་བྱ་བ་ནི། སྒྲིབ་གཉིས་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་ཤིང་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་ས་བོན་རབ་ཏུ་རྒྱས་པས་གནས་གྱུར་པའི་རང་བཞིན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ ལ་དབང་བྱེད་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་མ་ཆགས་པ་རང་གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་སེམས་པ་སྟེ། དེ་རྣམས་ཐམས་ཅད་ལ་འགྱུར་ལ་སོགས་པའི་ བྱ་བ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཆེད་དུ་ལོ་ཙཱ་བའམ་ཡི་གེ་པས་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི་རབ་ཏུ་བཏུད་ཅིང་ལུས་ཕུལ་བའོ།། །། ༄། །མཛད་པ་པོའི་སློབ་དཔོན་གྱི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན། གཉིས་པ་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་ནི། སློབ་དཔོན་འདི་ཉིད་སྔོན་རྒྱ་གར་ལྷོ་ཕྱོགས་དཔལ་ལྡན་ན་ག་རར་མིའི་རྒྱལ་པོ་འཇམ་དཔལ་གོ་ཆའི་སྲས་སུ་འཁྲུངས་ཤིང་། 1-3333 དེའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། སྔོན་གྱི་རྒྱལ་བ་ལ་བྱ་བ་བྱས་པ། ཐར་པ་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐོབ་པ། ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་དང་ལྡན་པ། རྒྱུ་རྩལ་ཐམས་ཅད་ལ་མཁས་ པར་གྱུར་ནས་རྒྱལ་ཚབ་ཏུ་དབང་བསྐུར་བའི་དུས་སུ་ཡུམ་རྡོ་རྗེ་རྣལ་འབྱོར་མའི་སྤྲུལ་པ་རྒྱལ་པོའི་བཙུན་མོ་ཆེན་མོས་ཆུ་དྲོན་གྱི་ཁྲུས་བྱེད་དུ་བཅུག་པ་ན་དེའི་དྲོད་མི་བཟོད་པ་མཐོང་ ནས་ཡུམ་གྱིས་སྨྲས་པ། སྙིགས་མའི་དུས་སུ་རྒྱལ་པོ་བྱས་ན་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་སེམས་ཅན་སྡུག་ཏུ་བཅུག་ནས་ཤི་ནས་དམྱལ་བར་འདི་བས་ཀྱང་དྲག་པའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་འགྱུར་བས། རྒྱལ་ སྲིད་ཀྱི་དགོས་པ་མེད་ཀྱི། བུ་ཁྱོད་ཤར་ཕྱོགས་བྷཾ་ག་ལའི་ཡུལ་དུ་སོང་ཞིག དེར་ཁྱོད་ལ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་རློབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བསྒོས་སོ། །དེས་ཡུམ་གྱི་བཀའ་གུས་པས་རྩེ་ གཅིག་ཏུ་འཛིན་ཞིང་ཐུགས་དྲང་པོས་རྟ་མཆོག་ལྗང་ཁུ་ལ་ཆིབས་ཏེ། ཞག་དུ་མར་ཉིན་མཚན་མེད་པར་བཟའ་བཏུང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པར་བྱོན་པས། བྷཾ་ག་ལའི་ཡུལ་གྱི་མཐའི་ནགས་ཤིག་ཏུ་སླེབ་ པ་ན། དེའི་ནང་ན་བུ་མོ་རིན་པོ་ཆེ་ཞིག་མཐོང་ངོ་། །དེར་དེས་རྟ་བཟུང་ནས་རྟ་ལ་བབས་པ་ན་ཤིན་ཏུ་སྐོམ་པས་མདུན་ན་ཆུ་འདུག་པ་ལ་
【現代漢語翻譯】 如果未作命名，整個世界都將陷入愚昧。正如經文所說：'因此，爲了消除愚昧，怙主（佛陀）才作了命名。' 特別地，通過所表達的意義來命名，能讓聰慧者理解所表達的意義。特別地，用梵語來表達，顯得淵源純正，也爲了紀念譯師的恩德，並在心中留下梵語的印記。用藏語來表達，則易於理解詞句，容易領悟意義，並且能讓人瞭解譯師精通音譯和意譯，而非簡單的直譯。同時使用兩種語言，也能略微瞭解翻譯的規範。 第二，是對欲天（指佛菩薩）的敬禮：清除包括習氣在內的二障，並使作為對治的無漏之法的種子得以增長，從而轉變了自性，對一切法擁有自在的諸佛和菩薩，他們對一切法都不執著，心中想著自他二利的圓滿，爲了使所有這些轉變等事業得以圓滿完成，譯師或書寫者以敬禮來表達極度的恭敬和獻身。 作者的導師的偉大功德： 第二是偉大功德：這位導師過去在印度南方吉祥那爛陀寺，是人王妙吉祥鎧甲的王子。 他的功德的特點是：過去曾為諸佛服務，獲得了與解脫相應的善根，具有大乘種姓，精通所有技藝，在被授權為王儲時，他的母親，即金剛瑜伽母的化身，偉大的王妃讓他用熱水沐浴，看到那水溫難以忍受，他的母親說道：'末法時代如果當國王，就會因煩惱而讓眾生受苦，死後在地獄裡遭受比這更劇烈的痛苦。因此，不需要王位，你到東方孟加拉去吧，在那裡文殊菩薩會加持你的。'於是他恭敬地接受了母親的命令，以正直的心騎著青色的駿馬，日夜兼程，不顧飲食，到達了孟加拉國邊境的一片森林。在那裡，他看到了一位珍貴的少女。於是他勒住馬，下馬，因為非常口渴，看到前面有水。
【English Translation】 If names were not given, all the world would be in ignorance. As it says in the scriptures, 'Therefore, in order to dispel ignorance, the Protector (Buddha) gave names.' In particular, naming through the meaning expressed allows the wise to recognize the meaning expressed. In particular, speaking in Sanskrit establishes authenticity, commemorates the kindness of the translators, and leaves an impression of Sanskrit in the mind. Speaking in Tibetan makes it easy to grasp the words, easy to understand the meaning, and allows one to know that the translators are skilled in both transliteration and interpretation, not just simple literal translation. Speaking in both languages allows one to know a little about the norms of translation. Second, the prostration to the desired deity (referring to Buddhas and Bodhisattvas): Having abandoned the two obscurations, including their habitual tendencies, and greatly increased the seeds of the antidote, the unpolluted Dharma, thus transforming the nature, the Buddhas and Bodhisattvas who have dominion over all phenomena, who are not attached to all phenomena, and who think of the perfect benefit of themselves and others, for the sake of completing all these activities such as transformation, the translator or scribe offers prostrations, expressing extreme reverence and dedication. The great qualities of the author's teacher: Second is the great quality: This teacher was born in the past in the south of India, in the glorious Nalanda, as the son of the human king Jampal Gocha (Mañjuśrī Armor). The special qualities of his virtues are: In the past, he served the Buddhas, obtained the roots of virtue in accordance with liberation, possessed the Mahayana lineage, became skilled in all arts, and when he was empowered as the crown prince, his mother, an incarnation of Vajrayogini, the great queen, had him bathe in warm water. Seeing that the heat was unbearable, his mother said, 'If you become a king in the degenerate age, you will cause suffering to sentient beings due to the power of afflictions, and after death, you will experience suffering in hell that is even more intense than this. Therefore, there is no need for the kingdom. Son, go to the land of Bengal in the east. There, Mañjuśrī will bless you.' He respectfully accepted his mother's command, and with a sincere heart, he rode a green steed, traveling day and night for many days without thinking of food or drink, until he arrived at a forest on the border of Bengal. There, he saw a precious girl. So he held the horse and dismounted, and because he was very thirsty, he saw water in front of him.
འཐུང་བར་བརྩམས་པ་ན་བུ་མོས་འདི་ནི་དུག་ཆུ་ཡིན་པས་མ་འཐུང་ཞིག་ཅེས་སྨྲས་ནས། 1-3334 དེ་ལས་བཟློག་ནས་བདུད་རྩིའི་ཆུ་འཐུང་དུ་བཅུག ཤ་ཞིག་ཀྱང་བསྲེགས་ནས་ཟར་བཅུག་པས་ཚིམ་པར་གྱུར་པ་ན། བུ་མོ་དེ་ལ་ཁྱེད་གང་ནས་འོངས་ཞེས་སྨྲ་པས། ནགས་ཚལ་ཆེན་པོ་འདིའི་དབུས་ ན་ཡོན་ཏན་དུ་མའི་ཚོགས་ཀྱིས་བརྒྱན་པ་ཐུགས་རྗེ་ཅན་འཇམ་པའི་རྡོའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒྲུབ་པ་བདག་གི་བླ་མ་བཞུགས་ཏེ་དེ་ནས་འོངས་ཞེས་སོ། །དེ་ཐོས་པ་ཙམ་གྱིས་བཀྲེན་པས་རིན་པོ་ ཆེ་ཐོབ་པ་ལྟར་དགའ་བདེ་ཆེན་པོས་དབུགས་ཕྱིན་ནས། ཀྱེ་དེ་བདག་ལ་སྟོན་ཅིག་ཅེས་སྨྲས་པས། བུ་མོས་བོས་ཏེ་རྟ་ཁྲིད་ནས་དེར་ཕྱིན་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་ཟབ་མོའི་ཐུགས་དང་ལྡན་ཞིང་ལུས་ ངག་ཞི་བའི་གསེར་གྱི་རི་ལྟ་བུའི་བླ་མ་མཆོག་མཐོང་ནས། བདག་ཉིད་དང་རྟ་མཆོག་ཕུལ་ཏེ་གུས་པས་བླ་མ་དེ་ལ་ཕྱག་བྱས་ནས། འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་གདམ་པས་བདག་ རྗེས་སུ་འཛིན་པར་འཚལ་ལོ་ཞེས་གསོལ་ཏོ། །བླ་མས་ཀྱང་དེ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་མཛད་པའི་རིམ་པས་གདམས་ངག་བསྟན་ནས། དེར་ལོ་བཅུ་གཉིས་བཞུགས་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཇམ་པའི་དབྱངས་མངོན་སུམ་ དུ་མཛད་ཅིང་། དེའི་རྗེས་སུ་བླ་མས་ཡུལ་དབུས་སུ་འགྲོ་བར་བཀའ་སྩལ་པ་ལྟར་བྱོན་ཏེ་མ་ག་དྷའི་རྒྱལ་པོའི་སྲུང་མ་བྱེད་ཅིང་། ཤིང་གི་རལ་གྲི་ཤུབས་དང་བཅས་པ་བཟུང་ནས་མི་གཡོ་བའི་སྡེ་ཞེས་པའི་མིང་ཅན་དུ་གྲགས་ལ། 1-3335 སྤྱོད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཁོ་ན་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་བཞུགས་སོ། ། དུས་གཞན་ཞིག་ན་སྲུང་མ་གཞན་རྣམས་ཀྱི་དེའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མ་བཟོད་པ། རྒྱལ་པོ་ལ་མི་གཡོ་བའི་སྡེ་འདི་ནི་ ཤིང་གི་རལ་གྲི་བཟུང་ནས་ཁྱེད་ཀྱི་སྐུ་སྲུང་བྱེད་པས་འཁྲུག་པའི་དུས་སུ་དགྲ་ལ་ཇི་ལྟར་བརྡེག་པར་འགྱུར། དེ་བས་ན་འདིའི་རལ་གྲི་བལྟ་བར་འཚལ་ཞེས་གསོལ་བ་དང་། རྒྱལ་པོས་ཀྱང་དྲང་ པོར་སྨྲ་མ་ནུས་པར་སྲུང་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རལ་གྲི་བལྟ་བར་བྱའོ་ཞེས་བཀའ་བསྩལ་ཏེ། འགའ་ཞིག་གི་རལ་གྲི་བལྟས་ནས་མི་གཡོ་བའི་སྡེ་ལའང་རལ་གྲི་བལྟའོ་ཞེས་བཀའ་སྩལ་པ་དང་། བདག་ གི་རལ་གྲི་ཁྱེད་ཀྱིས་བལྟ་བར་མི་བཟོད་ཅེས་སྨྲས་ཀྱང་། རྒྱལ་པོས་ནན་གྱིས་ཡང་ཡང་དྲིས་པས། མི་གཡོ་བ་ན་རེ། ཅིས་ཀྱང་མཐོང་བར་འདོད་ན་ཕྱོགས་དབེན་པར་ཁྱེད་རང་ཁོ་ན་ལག་པས་ མིག་གཅིག་བཀབ་སྟེ་བལྟ་བར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་ཟེར་བ་དང་། རྒྱལ་པོས་བལྟས་པས་རལ་གྲིའི་གཟི་བརྗིད་ཀྱིས་མིག་མ་བཀག་པས་ངོས་ལ་ལྟུང་ངོ་། །ནུས་པ་དེ་མཐོང་བས་རྒྱལ་པོ་ཤིན་ཏུ་མོས་པར་ གྱུར་པར་དགོངས་ནས་མིག་གི་བུ་གར་མིག་བཅུག་སྟེ་ཟུག་རྔུ་མེད་པར་བྱས་ནས་དཔལ་ན་ལེནྡྲར་གཤེགས་སོ། དེར་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་ཞི་བ་དང་ལྡན་པས་ཞི་བའི་ལྷ་ཞེས་མཚན་གསོལ་ནས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ལ་ཐ
【現代漢語翻譯】 當他準備喝水時，那個女孩說：『這是毒水，不要喝。』 相反，她讓他喝了甘露。她還烤了一塊肉給他吃，他吃飽了。然後，他問那個女孩：『你從哪裡來？』女孩回答說：『在這片大森林的中央，有一位具足眾多功德、充滿慈悲的文殊石像，我的上師正在那裡修禪定，我就是從那裡來的。』 僅僅聽到這些，他就如飢似渴地渴望得到珍寶一般，心中充滿了喜悅。他說：『請你帶我去看他。』女孩答應了，牽著馬帶他去了那裡。他見到了擁有極深智慧、身語寂靜如金山般的上師。他將自己和駿馬都獻給了上師，恭敬地向上師頂禮，祈求道：『請您以文殊菩薩的禪定來教導我，請您攝受我吧！』 上師也以令他完全成熟的次第，傳授了教導。他在那裡住了十二年，通過禪定親見了文殊菩薩。之後，上師指示他去衛藏地區。他遵照上師的指示前往，成爲了摩揭陀國王的護衛，手持帶鞘的木劍，被稱為『不動軍』。 他以這樣的行為，心中只想著佛法。在另一個時候，其他的護衛嫉妒他的富足，對國王說：『這個不動軍手持木劍，守護著您，但在戰爭時期，他如何用木劍擊退敵人呢？不如看看他的劍吧！』國王也無法正直地說不，於是說：『那就看看所有護衛的劍吧！』 看過一些人的劍后，國王也要求看『不動軍』的劍。『不動軍』說：『我的劍你不能看。』但國王一再堅持要求看。『不動軍』說：『如果一定要看，那就到僻靜的地方，你一個人用手遮住一隻眼睛看吧！』國王看了，但劍的光芒太強，沒有遮住眼睛，光芒落在了他的臉上。 『不動軍』心想國王已經非常信服了，於是將國王的眼睛挖了出來，然後前往那爛陀寺。在那裡他出家受戒，因為他平和而被稱為『寂靜天』，精通三藏。
【English Translation】 As he was about to drink, the girl said, 'This is poison, do not drink it.' Instead, she had him drink nectar. She also roasted a piece of meat for him to eat, and he was satisfied. Then, he asked the girl, 'Where do you come from?' The girl replied, 'In the middle of this great forest, there is a compassionate Jampel Dorje (文殊石像，Mañjuśrī stone image) adorned with a multitude of virtues. My lama is there practicing Ting-nge-'dzin (三摩地，samādhi, concentration), and I come from there.' Just hearing this, he was filled with great joy, as if a beggar had found a treasure. He said, 'Please show him to me.' The girl agreed, led the horse, and took him there. He saw the supreme lama, who possessed profound wisdom and whose body and speech were peaceful like a golden mountain. He offered himself and the excellent horse to the lama, prostrated respectfully, and prayed, 'Please guide me with the Ting-nge-'dzin (三摩地，samādhi, concentration) of Jampel Yang (文殊菩薩，Mañjuśrī), please take care of me!' The lama, in a gradual process of fully maturing him, imparted the teachings. He stayed there for twelve years, and through Ting-nge-'dzin (三摩地，samādhi, concentration), he directly perceived Jampel Yang (文殊菩薩，Mañjuśrī). After that, the lama instructed him to go to the U-Tsang (衛藏地區) region. He went as instructed and became a protector of the king of Magadha (摩揭陀), holding a wooden sword with a scabbard, and was known as 'The Immovable Army'. With this conduct, he only kept Dharma in mind. At another time, the other protectors, unable to bear his prosperity, said to the king, 'This Immovable Army holds a wooden sword and protects you, but in times of war, how will he strike the enemy with a wooden sword? It would be better to look at his sword!' The king could not honestly refuse, so he said, 'Then let's look at all the protectors' swords!' After looking at some people's swords, the king also asked to see the sword of 'The Immovable Army'. 'The Immovable Army' said, 'You cannot look at my sword.' But the king repeatedly insisted on seeing it. 'The Immovable Army' said, 'If you must see it, then go to a secluded place, and you alone should cover one eye with your hand and look!' When the king looked, the brilliance of the sword was so strong that he did not cover his eye, and the light fell on his face. 'The Immovable Army', thinking that the king was very impressed, gouged out the king's eyes and then went to Nalanda (那爛陀寺). There he was ordained and, being peaceful, was named 'Shiva Lha (寂靜天)', and was proficient in the three Pitakas (三藏).
ོས་པ་མཛད་པའི་རྗེས་སུ་ཟ་ཉལ་འཆག་པ་ལ་སོགས་པ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་འོད་གསལ་བསྒོམས་པས་བུ་སུ་ཀུ་ཞེས་ཀྱང་གྲགས་སོ། ། 1-3336 དེ་ནས་དུས་གཞན་ཞིག་ན་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་གི་མ་རུངས་པ་འགའ་ཞིག་གིས་འདི་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་ནང་ན་བྱ་བ་གང་ཡང་མི་བྱེད་པར་བསྒོམ་པ་ལྟར་གནས་ཏེ། ཅི་ཤེས་བརྟག་དགོས་ ཞེས་བསྒྲོས་ནས་སྔོན་ཆོ་འཕྲུལ་ཟླ་བ་ལ་ལོ་རེ་ཞིང་ཆོས་འདོན་པའི་སྲོལ་ཡོད་པས་དེ་འདི་ལ་འཆོལ་དགོས་སོ་ཞེས་བསམས་ནས་དེ་ལ་ཞུས་སོ། །དེར་བདག་གིས་ནི་ཅི་ཡང་མི་ཤེས་སོ་ ཞེས་པའི་སྒོ་ནས་ཡང་ཡང་དུ་བཀག་ཀྱང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་ནན་གྱིས་ཞུས་ཏེ། གཙུག་ལག་ཁང་གི་ཕྱི་རོལ་དབང་ལྡན་གྱི་མཚམས་སུ་ས་ཕྱོགས་ཡངས་པར་མཆོད་པའི་རྣམ་པ་དུ་མ་བཤམས་ཏེ། སྐྱེ་ བོ་མ་ལུས་པ་བོས་ནས་སེང་གེའི་ཁྲི་མཐོན་པོ་བཤམས་ཏེ་སྤྱན་དྲངས་སོ། །དེར་སློབ་དཔོན་གྱིས་བཞུགས་ནས་བདག་གི་མདོ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་། བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ གསུམ་བྱས་ཡོད་པ་ལས་འདིར་ནི་སྤྱོད་པ་ན་འཇུག་པ་གདོན་པར་འོས་ཞེས་ཐུགས་ལ་བཞག་ནས་གསུངས་པ། དྲང་སྲོང་གི་གསུངས་པའམ། དེའི་རྗེས་ལ་བྱུང་བ་གང་གདོན། དེའང་དོན་དམ་རྟོགས་ན་དྲང་ སྲོང་ངོ་། །དེས་མཛད་པ་གསུང་རབ་བོ། །དེ་ལ་བརྟེན་ནས་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་དེའི་རྗེས་ལས་བྱུང་བའོ། །འཕགས་པ་བྱམས་པས། གང་ཞིག་དོན་ལྡན་ཆོས་དང་ཉེར་འབྲེལ་ཞིང་། །ཁམས་གསུམ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་སྤོང་བྱེད་གསུང་། ། 1-3337 ཞི་བའི་ཕན་ཡོན་སྟོན་པར་མཛད་པ་གང་། །དེ་ནི་དྲང་སྲོང་གསུང་ཡིན་བཟློག་པ་གཞན། །ཞེས་རྒྱུད་བླ་མར་གསུངས་སོ་ཞེས་བཤད་དོ། །དེར་དེ་དག་ངོ་མཚར་སྐྱེས་ནས་གཞན་པ་གདོན་པར་ཞུ་ཞེས་ གསོལ་བ་དང་། བསྟན་བཅོས་འདི་གསུངས་ཤིང་ཤེས་རབ་ལེའུ་ཡི་སྐབས་ཀྱི། གང་ཚེ་དངོས་དངོས་མེད་དག །ཅེས་སོགས་ཀྱི་ཚིགས་བཅད་འདོན་པའི་སྐབས་སུ་མཐོང་ལམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་ནས། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་མདུན་ གྱི་ནམ་མཁའ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ཏོ། །དེའི་རྗེས་ལ་དེ་ཉིད་དང་སློབ་དཔོན་དང་བཅས་པ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ལ་མི་སྣང་བར་གྱུར་པ་ན་དེ་དག་མ་མཐོང་བས་འགྱོད་པར་གྱུར་པའི་སྐྱེ་བོ་ རྣམས་ཀྱིས་དེའི་བྲང་ཁང་དུ་བལྟས་པས། བསྟན་བཅོས་གསུམ་པོའི་དཔེ་རྙེད་ནས་བླངས་ཏེ་མཁས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཇིག་རྟེན་དུ་གྲགས་པར་མཛད། གཞན་ཡང་། རྒྱལ་བའི་བསྟན་ལ་བདག་ཉིད་ཆེ། །སྐྱེས་བུ་ མང་པོ་བྱོན་མོད་ཀྱི། །ཞི་བའི་ལྷ་ཡི་མཛད་པ་འདྲ། །མཉམ་དང་དགོངས་པ་ཅན་མི་རྙེད། །ཅེས་པ་ལྟར། འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་མང་དུ་བྱོན་ཡང་། སློབ་དཔོན་འདིའི་བསྟན་པ་ལ་ བྱ་བ་མཛད་པ་འདྲ་བ་མི་རྙེད་ཅེས་པ་རྣམས། སློབ་དཔོན་བི་བྷུ་ཏི་ཙནྟྲའི་འགྲེལ་པ་ལས་འབྱུང་ངོ་།། །། ༄། །དགེ་བ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་གཞུང་དངོས་
【現代漢語翻譯】 之後，他在所有時間裡都修習光明，包括吃、睡、行走等，因此也被稱為布蘇庫（Busuqu）。 後來，在另一個時期，一些不守規矩的僧人說：『這個人什麼也不做，只是像在僧團里冥想一樣待著，必須調查他知道些什麼。』他們商議后，因為過去有在神變月（Chotrul Dawa）每年誦經的傳統，所以他們想『必須讓他來誦經』，於是就去請求他。他多次以『我什麼也不知道』為由拒絕，但他們堅持請求。於是在寺院外面的旺丹（Wangdan）邊界，在一個寬闊的地方，佈置了各種各樣的供品，召集了所有人，並設定了一個高高的獅子座，把他請了過去。在那裡，導師坐下後心想，我已經完成了《經集論》（Do Kun Le Tus）、《學集論》（Labpa Kun Le Tus）和《入菩薩行論》（Chopa la Jugpa）三部論著，在這裡應該誦讀《入菩薩行論》。然後他說道：『應該誦讀聖者的教言，還是後來的著作？如果證悟了究竟的意義，那就是聖者。他所造的就是聖言。依靠它，其他人所造的就是後來的著作。』聖者彌勒（Jampa）在《寶性論》（Gyü Lama）中說：『凡是具有意義、與佛法緊密相連、能從三界中去除煩惱的言語，以及顯示寂靜利益的，那就是聖者的教言，反之則不然。』 當時，那些人感到驚奇，請求誦讀其他的論著。當他誦讀這部論著，並在誦讀到《智慧品》（Sherab Le'u）中的『當事物和非事物…』等偈頌時，他的相續中生起了見道（Thonglam），聖者文殊菩薩（Jampal）顯現在他面前的虛空中。之後，他和導師一起消失在人群中，人們因為沒有看到他們而感到後悔，當他們檢視他的房間時，發現了這三部論著的經本，取走後通過學者們使之在世間廣為人知。此外，正如所說：『在勝者的教法中，他是偉大的主人，雖然出現過許多人，但像寂靜之神的行為一樣，找不到與他相同和具有相同見解的人。』正如比布底旃陀羅（Bibhutichandra）的註釋中所說，雖然在聖地印度出現過許多聖人，但找不到像這位導師一樣對教法做出如此貢獻的人。 這是通過三種善行來講述正論。
【English Translation】 After that, he practiced luminosity at all times, including eating, sleeping, walking, etc., and was therefore also known as Busuqu. Later, at another time, some unruly monks said, 'This person does nothing but stays as if meditating in the Sangha, we must investigate what he knows.' After discussing it, because there was a tradition of reciting scriptures every year during the Month of Miracles (Chotrul Dawa), they thought, 'We must have him recite the scriptures,' so they went to request him. He repeatedly refused on the grounds that 'I don't know anything,' but they insisted on requesting. So outside the Wangdan boundary of the monastery, in a wide area, various kinds of offerings were arranged, everyone was summoned, and a high lion throne was set up, and he was invited over. There, the teacher sat down and thought, I have completed the three treatises, 'Compendium of Sutras' (Do Kun Le Tus), 'Compendium of Trainings' (Labpa Kun Le Tus), and 'Engaging in Bodhisattva Conduct' (Chopa la Jugpa), here I should recite 'Engaging in Bodhisattva Conduct.' Then he said, 'Should we recite the words of the sage or later works? If one realizes the ultimate meaning, that is the sage. What he creates is the sacred word. Relying on it, what others create are later works.' The Holy Maitreya (Jampa) said in the 'Ratnagotravibhāga' (Gyü Lama): 'Whatever is meaningful, closely related to the Dharma, removes afflictions from the three realms, and shows the benefits of peace, that is the word of the sage, and the opposite is not.' At that time, those people were amazed and requested to recite other treatises. When he recited this treatise, and when reciting the verses in the 'Wisdom Chapter' (Sherab Le'u) such as 'When things and non-things…', the Path of Seeing (Thonglam) arose in his continuum, and the Holy Manjushri (Jampal) manifested in the sky in front of him. After that, he and the teacher disappeared into the crowd, and people regretted not seeing them. When they looked at his room, they found the scriptures of these three treatises, took them, and made them widely known in the world through scholars. Furthermore, as it is said: 'In the Victor's teachings, he is a great master, although many people have appeared, like the actions of a peaceful god, one cannot find someone equal to him and with the same views.' As Bibhutichandra's commentary says, although many holy beings have appeared in the holy land of India, one cannot find someone like this teacher who has made such contributions to the teachings. This is telling the actual text through the door of the three virtues.
ལ། ཐོག་མར་དགེ་བ་མཆོད་པར་བརྗོད་པ། གསུམ་པ་དགེ་བ་གསུམ་གྱི་སྒོ་ནས་གཞུང་ཉིད་བཤད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཐོག་མར་དགེ་བ་མཆོད་པར་བརྗོད། 1-3338 བར་དུ་དགེ་བ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རང་བཞིན། ཐ་མར་དགེ་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལའང་། དགོས། བསྡུས། ཚིག་གསུམ་གྱི་དགོས་པ་ནི། སྤྱིར་འདོད་པའི་ལྷ་ལ་བསྟོད་ཕྱག་བྱས་པའི་བསོད་ ནམས་ཀྱིས་སེམས་རྒྱུད་ཡང་དག་པར་བརླན་པས་སྒྲིབ་པ་བསྲབས་ཏེ་བགེགས་ཉེ་བར་ཞི་བས་བརྩམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་བ་དང་། བདག་ཉིད་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་སྤྱོད་པའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་དང་། དེ་ལས་ཉན་པ་པོ་རྣམས་བདག་ཉིད་དང་གཞུང་ལ་གུས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་སྟེ། ཚོམས་ལས། བསོད་ནམས་བསགས་པའི་མི་དག་ལ། །གཞན་ལས་བྱུང་བའི་གནོད་པ་འམ། །ལྷ་དང་བདུད་ཀྱི་རིགས་རྣམས་ ཀྱིས། །བར་ཆད་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་དང་། རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་ལས་ཀྱང་། བསོད་ནམས་ལྡན་པའི་བསམ་པ་རྣམས་ཀྱང་འགྲུབ། །ཅེས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་འདིར་ཡང་བདེ་གཤེགས་ཞེས་མཆོད་པར་བརྗོད་པས་བཅོམ་ ལྡན་འདས་ཀྱི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་ཐོས་པས་དེ་ལ་འདོད་པའི་དད་པས་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་གཞུང་འདིར་འབད་པས་འཇུག་པའི་དགོས་པའང་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་ ལ་བཞི་ཡོད་པ། གསུམ་པ་ཚིག་དོན་གྱིས་བཤད་ན། གང་གིས་འཚལ་ན་རྩོམ་པ་པོས་འཚལ་ལོ། །ཡུལ་གང་ལ་ན་དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྟེ། དེ་ལས་སངས་རྒྱས་ནི་བདེ་གཤེགས་ཞེས་པས་བསྟན་ལ། དེ་ནི། 1-3339 རྒྱུ་སྤངས་ཡོན་ཏན་གསུམ་བདེ་གཤེགས། །ཞེས་པ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་སྤངས་པའི་སྤངས་པ་ཆོས་གསུམ་ལྡན་ཏེ། དེ་ལ་ལེགས་པར་སྤངས་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལ་སོགས་པ་སྤངས་པ་སྟེ་ བུ་མོ་གཟུགས་མཛེས་པ་བཞིན་ནོ། །སླར་མི་བཟློག་པར་སྤངས་པ་ནི། ཆགས་སོགས་ཉེས་པའི་ས་བོན་མ་རིག་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྤངས་པ་སྟེ་རིམས་ནད་ལེགས་པར་བྱང་བ་བཞིན་ནོ། །མ་ ལུས་པར་སྤངས་པ་ནི། གཉེན་པོ་གོམས་པ་མཐར་ཕྱིན་པས་གནས་ངན་ལེན་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་དང་རང་གི་རྟོགས་པའི་ལམ་བཤད་པ་ལ་ཐུགས་མི་གསལ་བ་སྤངས་པས་སྤང་བྱའི་ལྷག་མ་མ་ ལུས་པ་དང་བགྲོད་བྱ་མཐར་ཐུག་པར་གཤེགས་པ་སྟེ་བུམ་པ་ལེགས་པར་གང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ན། གཤེགས་པ་རྟོགས་པའི་དོན་ཕྱིར་ཏེ། ཞེས་པ་ལྟར་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་དོན་རྟོགས་པ་ཁྱད་པར་ གསུམ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། དབུ་མའི་དོན་རྟོགས་པས་རང་བཞིན་མེད་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་གཤེགས་པས་ལེགས་པར་རྟོགས་པ་དང་། རྟོགས་པ་དེ་ཕྱིར་མི་ཉམས་པས་སླར་མི་ལྡོག་པར་རྟོགས་པ་དང་། ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་མ་ལུས་པ་མཁྱེན་པས་མ་ལུས་པར་རྟོགས་པ་སྟེ། དེ་དག་གི་རིམ་པ་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་མུ་སྟེགས་པའི་སྟོན་པ་དང་། སློབ་པ་རྒྱུན་ཞུགས་སོགས་དང་། མི་ས
【現代漢語翻譯】 首先，讚頌吉祥。 第三，通過三種吉祥之門來闡述正文字身，分為三個部分：首先，讚頌吉祥。 中間，吉祥是論著的自性。最後，吉祥是完全迴向。三者之首要為：必要性、概括和詞語。必要性在於：一般來說，通過對所期望之神進行讚頌和頂禮所積累的功德，能夠使心相續得到正確的滋潤，從而減輕障礙，平息違緣，使事業得以圓滿完成；能夠效仿聖人的行為；並且能夠使聽眾對自身和正法產生恭敬心。如《彙集經》所說：『積累功德之人，不會受到他人所造成的損害，天神和魔類的阻礙也無法得逞。』《廣大嬉戲經》中也說：『具足功德者的願望都將實現。』同樣，在這裡，通過讚頌『善逝』，聽聞了薄伽梵的偉大自性，從而以對他的渴望和信心進入勝者之子的律儀，因此，努力進入此論是有必要的。 第二，概括的意義有四種。第三，通過詞語和意義來解釋：誰來做呢？作者來做。在何處做呢？在三寶處。其中，佛陀由『善逝』來表示。正如： 『斷絕因、功德三、善逝。』 如同斷絕痛苦之因，具備斷絕之功德三者。對此，徹底斷絕是指：斷絕煩惱障等，如同美麗的少女。不再復發地斷絕是指：將貪執等過患的種子——無明，徹底斷除，如同徹底治癒疾病。完全斷絕是指：通過修習對治法達到究竟，從而斷除惡趣習氣以及對自身證悟之道的疑惑，從而使應斷之物無餘，應行之境達到究竟，如同盛滿的寶瓶。 或者，如『逝去是證悟之義』，善逝的意義是證悟，具備三種殊勝：證悟中觀之義，從而在無自性的真如中逝去，這是徹底的證悟；證悟之後不再退轉，這是不再復發的證悟；了知一切所知之相，這是完全的證悟。按照這些次第，薄伽梵超越了外道導師、有學道的須陀洹等和凡夫。
【English Translation】 First, express auspiciousness as an offering. Third, explaining the text itself through the three doors of auspiciousness, there are three parts: First, express auspiciousness as an offering. In the middle, auspiciousness is the nature of the treatise. Finally, auspiciousness is the complete dedication. Among the first of the three, there are: necessity, summary, and words. The necessity is: generally, the merit accumulated by praising and prostrating to the desired deity moistens the mindstream correctly, thereby thinning the obscurations, pacifying obstacles, and causing the undertaking to be completely accomplished; following the conduct of noble beings; and causing listeners to develop respect for themselves and the teachings. As stated in the 'Compendium': 'Those who have accumulated merit will not be harmed by others, nor can gods and demons cause obstacles.' Also, in the 'Extensive Play Sutra': 'The thoughts of those endowed with merit will also be accomplished.' Similarly, here, by praising 'Sugata (善逝)', hearing the greatness of the Bhagavan (薄伽梵), one enters the vows of the sons of the Victorious One with desire and faith, therefore, it is necessary to diligently engage in this text. Second, the meaning of the summary has four aspects. Third, explaining through words and meaning: Who does it? The author does it. Where does it happen? At the Three Jewels. Among them, the Buddha is indicated by 'Sugata (善逝)'. As it says: 'Abandoning cause, three qualities, Sugata (善逝).' (རྒྱུ་སྤངས་ཡོན་ཏན་གསུམ་བདེ་གཤེགས། ,hetu-parityāga-guṇa-traya-sugata, hetu-parityāga-guṇa-traya-sugata, 捨棄因，功德三，善逝) Like abandoning the cause of suffering, possessing the three qualities of abandonment. Thorough abandonment means: abandoning afflictive obscurations, etc., like a beautiful girl. Abandoning without relapse means: completely abandoning the seeds of faults such as attachment, ignorance in all its forms, like completely curing a disease. Complete abandonment means: through the ultimate practice of antidotes, abandoning the predispositions of bad states and the lack of clarity in explaining one's own realization path, thereby leaving nothing to be abandoned and reaching the ultimate destination, like a perfectly filled vase. Or, as 'Going forth is for the sake of realization,' the meaning of happily gone is realization, possessing three distinctions: realizing the meaning of the Middle Way, thereby going forth into the suchness of no self-nature, this is thorough realization; the realization does not diminish, this is realization without relapse; knowing all aspects of knowable things, this is complete realization. According to these sequences, the Bhagavan surpasses the teachers of non-Buddhists, those in training like Stream-enterers, and ordinary people.
ློབ་པ་དགྲ་བཅོམ་སོགས་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་བསྟན་ཏོ། ། 1-3340 ཆོས་དཀོན་མཆོག་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངའ་ཞེས་པས་བསྟན་ཅིང་། དེ་ལ་ཆོས་ནི་ལུང་དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་ལ། དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་ན་ཀཱ་ཡ་ཞེས་པའི་སྐུའི་སྒྲ་ཚོགས་པ་ལའང་ འཇུག་པས་དཔུང་གི་ཚོགས་ཞེས་པ་ལྟར་ཆོས་གསུང་རབ་ཀྱི་ཚོགས་སོ། ། གཉིས་པ་ནི་འགོག་པས་བསྡུས་པ་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་རང་བཞིན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་སྟེ་དེ་ལྟ་ བུའི་སྐུ་དེ་དག་མངའ་བའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར། རྒྱུད་བླ་མར། ཆོས་སྐུ་རྣམ་གཉིས་ཞེས་བྱ་སྟེ། །ཆོས་དབྱིངས་ཤིན་ཏུ་དྲི་མེད་དང་། །དེ་ཡི་རྒྱུ་མཐུན་ཟབ་པ་དང་། །སྣ་ཚོགས་ ཚུལ་ནི་སྟོན་པ་འོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ན་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་མངའ་ཞེས་པས་བྱང་སེམས་ཀྱི་དགེ་འདུན་བསྟན་ཏེ། དེ་རྣམས་ལའང་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་རྟོགས་པའི་ཆོས་མངའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྲས་ནི་རྒྱུད་བླར། ཐེག་མཆོག་ལ་མོས་ས་བོན་ཤེས་རབ་ནི། །སངས་རྒྱས་ཆོས་བསྐྱེད་མ་དང་བསམ་གཏན་གྱི། །བདེ་བའི་མངའ་གནས་སྙིང་རྗེའི་མ་མ་ཅན། །གང་ཡིན་དེ་དག་ཐུབ་པའི་རྗེས་སྐྱེས་སྲས། །ཞེས་པ་ལྟར། སངས་ རྒྱས་ཉིད་ལས་འཁྲུངས་ཤིང་གདུང་འཚོབ་ནུས་པས་ས་ཐོབ་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་དགེ་འདུན་དང་བཅས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཞེས་པ་སྟེ། འདིས་འཕགས་པའི་དགེ་འདུན་ཕྱག་གི་ཡུལ་དུ་བསྟན་ཏོ། །ཅི་དེ་དག་ཁོ་ན་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལམ་ཞེ་ན། 1-3341 མ་ཡིན་ཏེ། ཉན་རང་དང་མཁན་སློབ་ལ་སོགས་པ་ཕྱག་བྱ་བར་འོས་པ་ཀུན་ལའང་ཞེས་སོ། །བཙུན་པ་ཀུན་ལའང་ཞེས་པ་འབྱུང་བ་ལྟར་ན་ཉན་ཐོས་ཆེན་པོ་བརྒྱད་ཀྱང་གཟུང་ཞེས་སོ། །ཚུལ་ ཇི་ལྟར་ན་གུས་པས་ཏེ་ཡོན་ཏན་དམ་པའི་བསྟོད་པ་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་། མཆོད་པ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས་བྱུང་བའི་མོས་པ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་དགའ་བ་རྒྱ་ཆེ་ བའི་མཆོད་པ་དང་བཅས་པས་ལུས་ཞིང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྡུལ་སྙེད་ཀྱིས་ཕྱག་འཚལ་བ་སྟེ་འདུད་ཅེས་པའོ།། །། ༄། །བར་དུ་དགེ་བ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལ། ལེའུ་དང་པོའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་བར་དུ་དགེ་བ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་གཞུང་རྩོམ་པར་དམ་བཅའ་བ་ནི། དེ་ ལྟར་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ཅི་བྱེད་ཅེ་ན། བདེ་བར་གཤེགས་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའོ། །སྲས་ནི་དེ་ལས་འཁྲུངས་པས་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་རྒྱུ་ལ་གནས་པའི་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཏེ། དེ་རྣམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་ སེམས་བསྐྱེད་སྔོན་དུ་སོང་བའི་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་མནོས་པ་སྟེ། དབྱེ་ན་མི་དགེ་བ་སྤོང་། དགེ་བ་ལ་འཇུག སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའོ། །ངེས་ཚིག་ནི་བསྡམ་པར་བྱ་བའམ་འདིས་སྡོམ་པར་ བྱེད་པས་སྡོམ་པའོ། །དེ་ལ་འཇུག་པ་ནི། འདི་ལ་འཇུག་པར་བྱ་བའམ་འདིས་དེ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ལམ་སྟེ། དེའང་གང་གིས་བྱང་སེམས་ཀྱི་གོ་
【現代漢語翻譯】 這表明，與聲聞阿羅漢等相比，（佛陀）更為殊勝。 法寶（Dharma Jewel）以『擁有法身』來表示。其中，『法』是指教法（agama）和證悟（adhigama）的自性。從最初的意義上講，『迦耶』（kaya）一詞也指身體的集合，如軍隊的集合一樣，指的是佛陀所說的經文的集合。第二種意義是指由止息所包含的、與一切戲論相分離的自性，即薄伽梵（Bhagavan）的法身。將這些詞語組合起來，意為對擁有如此法身的佛陀。在《寶性論》（Uttaratantra）中說：『法身有兩種，即清凈無垢的法界（dharmadhatu），以及與其同類的甚深和示現各種形象。』或者，『擁有法身』也表示菩薩僧團，因為他們也擁有由道所包含的證悟之法。『佛子』（Sons）在《寶性論》中說：『對大乘有信心的種子、智慧、佛陀的生母和禪定的喜樂之境、慈悲之母，這些都是佛陀的後裔。』因此，從佛陀本身所生，能夠繼承佛陀的血統，指的是獲得果位的菩薩僧團，意為對與他們同在的佛陀的敬禮。這表明聖者僧團是禮敬的對象。難道只對他們頂禮嗎？ 並非如此，也對聲聞、獨覺和堪布、阿阇黎等一切值得禮敬者頂禮。如經文『也對所有僧侶頂禮』所示，也包括八大聲聞。如何頂禮呢？以恭敬之心，即以對殊勝功德的廣大讚頌，以及特別殊勝的供養，從意念中產生的極度虔誠的喜悅，以及伴隨廣大喜悅的供養，以身體遍及一切剎土的微塵數來頂禮，這就是頂禮。 中間的善，是論典的自性。第一品的釋義。 第二，中間的善有五個方面。首先是承諾造論：如是頂禮之後，要做什麼呢？如來（Tathagata）是法身。佛子是從如來所生，獲得偉大成就，安住于因位的菩薩們。他們的戒律是先生起菩提心，然後受持菩薩的學處，分為斷除不善、行持善法、利益眾生。詞源是應當守護，或者通過它來守護，所以是戒律。進入戒律，即應當進入此戒律，或者通過它進入，所以是道。通過它獲得菩薩的果位。
【English Translation】 This shows that (the Buddha) is more distinguished than Shravaka Arhats, etc. The Dharma Jewel is indicated by 'possessing the Dharmakaya (Body of Dharma)'. Among them, 'Dharma' refers to the nature of scripture (agama) and realization (adhigama). In the initial sense, the word 'kaya' also refers to the collection of bodies, like the collection of armies, referring to the collection of scriptures spoken by the Buddha. The second meaning refers to the nature contained by cessation, separated from all elaborations, which is the Dharmakaya of the Bhagavan (Blessed One). Combining these words means to pay homage to the Buddha who possesses such a Dharmakaya. In the Uttaratantra it says: 'The Dharmakaya has two aspects, namely the utterly stainless Dharmadhatu (Realm of Dharma), and its homogeneous profound and manifesting various forms.' Alternatively, 'possessing the Dharmakaya' also indicates the Bodhisattva Sangha, because they also possess the Dharma of realization contained by the path. 'Sons' in the Uttaratantra says: 'The seed of faith in the Mahayana, wisdom, the mother who gives birth to the Buddhas, and the joyful state of meditation, the mother of compassion, these are the descendants of the Buddha.' Therefore, born from the Buddha himself, able to inherit the Buddha's lineage, refers to the Bodhisattva Sangha who have attained the ground, meaning to pay homage to the Buddha who is with them. This shows that the Noble Sangha is the object of prostration. Do we only prostrate to them? Not so, but also to Shravakas, Pratyekabuddhas, and Khenpos, Acharyas, and all those who are worthy of prostration. As the text 'also prostrate to all monks' shows, it also includes the eight great Shravakas. How to prostrate? With reverence, that is, with vast praise of excellent qualities, and particularly excellent offerings, the joy of extreme devotion arising from contemplation, and with offerings accompanied by vast joy, prostrating with the number of dust particles in all Buddha-fields, this is prostration. The virtue in the middle is the nature of the treatise. Commentary on the first chapter. Second, the virtue in the middle has five aspects. First is the commitment to compose the treatise: Having prostrated in this way, what is to be done? The Tathagata (Thus-Gone One) is the Dharmakaya. The Sons are the Bodhisattvas who are born from the Tathagata, attain great achievement, and abide in the causal stage. Their discipline is to first generate Bodhicitta (Mind of Enlightenment), and then uphold the Bodhisattva's precepts, divided into abandoning non-virtue, practicing virtue, and benefiting sentient beings. The etymology is that it should be guarded, or through it one guards, so it is discipline. Entering the discipline, that is, one should enter this discipline, or through it one enters, so it is the path. Through it one attains the Bodhisattva's fruit.
འཕང་ཐོབ་ནས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་ཏེ། 1-3342 དེ་གཞུང་འདིས་བརྗོད་པར་བྱ་ཞེས་པའོ། །འོ་ན་དེ་ཁྱོད་ཀྱིས་རང་བཟོར་བརྗོད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ལུང་དེ་རྒྱལ་བའི་གསུང་རབ་བཞིན་དུ་བརྗོད་དོ། །འདིས་ནི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་གསུང་རབ་ཀྱི་ དོན་རྟོགས་པར་ཡང་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལྟར་ན་གསུང་རབ་ལ་འཇུག་པར་བྱ་ཡི་མདོ་འདི་བསྟན་པས་ཅི་བྱ་ཞེ་ན། མདོ་སྡེ་སྣ་ཚོགས་པར་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་རྒྱས་པར་གསུངས་པའི་དོན་རྣམས་ཁོ་ བོས་གཞུང་ཉུང་ངུས་མདོར་བསྡུས་ནས་ནི་གོ་སླ་བར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དོན་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་དོན་དགོས་འབྲེལ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་སོ་སོའི་ངོ་བོ་ངོས་གཟུང་བ་ནི་བརྗོད་ བྱ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་འཇུག་ཚུལ་ཡིན་ལ། གཞུང་འདི་དེ་རྗོད་བྱེད་ཡིན་ཞིང་། དགོས་པ་ནི་བསྟན་བཅོས་འདི་ལས་རང་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་དོན་གྱི་རྟོགས་པ་སྐྱེས་པ་དང་། དགོས་པའི་དགོས་ པ་མཐར་ཐུག་པ་ནི། གཞུང་འདི་ཉིད་ལས་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་སྐྱེས་པས་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ནས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའོ། །ཉིང་དགོས་དགོས་པ་ལ་དང་། དགོས་པ་བསྟན་བཅོས་ ལ་རག་ལས་པ་འབྲེལ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེ་གཞུང་གིས་ཇི་ལྟར་བསྟན་ཚུལ་ནི། བདེ་གཤེགས་སྲས་ཀྱི་སྡོམ་ལ་འཇུག་པ་ཞེས་པས་བརྗོད་བྱ་བསྟན་ལ། བརྗོད་པར་བྱ་ཞེས་པས་དགོས་པ་བསྟན་ཏེ། 1-3343 འདི་ལ་བརྟེན་ནས་བརྗོད་བྱ་དེ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཉིང་དགོས་ནི་བདེ་གཤེགས་སྲས་ཀྱི་སྡོམ་ཞེས་པའི་ཚིག་ཟུར་གྱིས་བསྟན་ཏེ། དེ་ལའང་དེའི་ཕན་ཡོན་གྱི་སྐབས་སུ། མི་གཙང་ལུས་འདི་ བླང་ནས་རྒྱལ་བའི་སྐུ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཤུགས་ལས་ཤེས་སོ། །འབྲེལ་བ་ནི་གཞུང་དུ་དངོས་སུ་ལོགས་སུ་མ་བསྟན་ཏེ། བསྟན་བཅོས་དང་ནི་དགོས་པའི་དོན། །འབྲེལ་བའི་གཞི་ནི་གཉིས་ལ་གནས། །དེར་བསྟན་ འདུས་པ་དེ་ཡི་ཕྱིར། །དགོས་ལས་ལོགས་ཤིག་མ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་དག་བསྟན་པའི་དགོས་པ་ནི། བསྟན་བཅོས་ལ་དགོས་སོགས་ཆོས་མེད་དམ་སྙམ་པའི་ལོག་རྟོག་བཟློག་ནས་དེ་ ནས་དེ་དག་ཡོད་པར་རྟོགས་ཏེ། ཉན་པ་པོ་རྟོག་ལྡན་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཁེངས་བསྐྱུང་ཞིང་རང་དོན་དུ་རྩོམ་པ་ནི། དེ་ལྟ་ན་སྔོན་མ་བྱུང་བ་ཞིག་གམ་ལུང་ ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བརྗོད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། མདོ་ལས་ལྷག་པ་སྔོན་འཆད་མ་བྱུང་བའི་དོན་འགའ་ཡང་གཞུང་འདིར་བརྗོད་པ་མེད་དེ། དེའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་སྡེབ་སྦྱོར་མཁས་པས་ ཚིག་སྔོན་མ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཚིག་དང་ངག་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་སྡུད་སྦྱོར་རམ་ཚིག་མཛེས་ཤིང་འཇེབས་པར་དགོད་པའི་སྡེབ་སྦྱོར་སྔོན་མེད་པའང་འདིར་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། དེ་ལ་མཁས་པའང་བདག་ལ་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕ
【現代漢語翻譯】 此論述的是，通過獲得暇滿人身，從而獲得佛果的方法。 如果有人問：『那麼，這是你自創的嗎？』答：『我所說的，如同佛陀的經文一樣。』這表明我也理解經文的含義。 如果有人問：『既然如此，為什麼要宣講這部引導人們進入經文的論典呢？』答：『因為我將各種經藏中，爲了調伏不同根器的眾生而廣為宣說的內容，用簡短的文字概括，使其易於理解，所以是有意義的。』 第二，從側面揭示的必要關聯，分為三點。第一，識別各自的體性：所詮釋的是進入菩薩戒的方法，此論是能詮釋者。必要是，通過此論，使自他相續生起對意義的證悟。究竟的必要是，通過聽聞此論等，生起三種智慧，從而遠離一切障礙，獲得佛果。近取必要是必要，必要依賴於論典，這就是關聯。 第二，此論如何闡述：『進入善逝之子的律儀』，以此揭示了所詮釋的內容；『將要闡述』，以此揭示了必要，因為依靠此論，才能證悟所詮釋的內容。近取必要是通過『善逝之子的律儀』這句話的字裡行間揭示的，在利益的章節中，如『取此不凈身，而得勝者身』等，通過言外之意可以理解。關聯沒有在論中直接說明，如『論典與必要，關聯的基礎在於二者，爲了其中所包含的，沒有單獨說明必要』。 第三，闡述這些的必要是：爲了遣除認為論典沒有必要等法，從而認識到這些是存在的，聽者才能有信解地進入論典。 第三，謙虛地爲了自己而寫作：如果有人問：『那麼，這是前所未有的，還是如實地闡述經文呢？』答：『此論中沒有闡述任何超越經文，前所未有的內容，因為我沒有這個能力。』 如果有人問：『那麼，這不是通過巧妙的組合，創造了前所未有的詞句嗎？』答：『這裡也沒有前所未有的詞句和語言表達的差異組合，或者優美動聽的詞句安排，因為我沒有這個能力。』
【English Translation】 This discourse explains the method of attaining Buddhahood by obtaining leisure and endowment. If someone asks, 'Then, is this something you created yourself?' The answer is, 'What I say is like the words of the Buddha's scriptures.' This shows that I also understand the meaning of the scriptures. If someone asks, 'Since that is the case, why expound this treatise that guides people into the scriptures?' The answer is, 'Because I have summarized the contents of various sutras, which are widely expounded to tame beings of different capacities, with concise words, making them easy to understand, so it is meaningful.' Second, the implied necessary connection is divided into three points. First, identifying the nature of each: what is explained is the method of entering the Bodhisattva vows, and this treatise is the explainer. The necessity is that through this treatise, the realization of the meaning arises in the minds of oneself and others. The ultimate necessity is that through hearing this treatise, the three wisdoms arise, thereby being separated from all obscurations and attaining Buddhahood. The immediate necessity is necessity, and necessity depends on the treatise, which is the connection. Second, how this treatise explains: 'Entering the discipline of the Sugata's sons' reveals what is to be explained; 'will be explained' reveals the necessity, because relying on this treatise, one can realize what is to be explained. The immediate necessity is revealed through the words 'discipline of the Sugata's sons,' and in the section on benefits, such as 'taking this impure body and obtaining the body of the Victorious One,' it can be understood through implication. The connection is not directly stated in the treatise, as 'the treatise and the necessity, the basis of the connection lies in the two, for the sake of what is contained therein, the necessity is not explained separately.' Third, the necessity of explaining these is: to dispel the wrong notion that the treatise does not have necessity and other qualities, thereby realizing that these exist, so that the listener can enter the treatise with faith. Third, writing humbly for oneself: If someone asks, 'Then, is this unprecedented, or does it explain the scriptures as they are?' The answer is, 'This treatise does not explain anything beyond the scriptures, anything unprecedented, because I do not have that ability.' If someone asks, 'Then, isn't this creating unprecedented words through skillful combination?' The answer is, 'Here there is also no unprecedented combination of words and differences in language expression, or beautiful and pleasant arrangement of words, because I do not have that ability.'
ྱིར་རོ། ། 1-3344 འོ་ན་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། དོན་སྔོན་མ་བྱུང་བ་བརྗོད་པའི་ནུས་པ་མེད་ཅིང་ཚིག་གི་སྡེབ་སྦྱོར་མཁས་པ་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་གཞན་དོན་དུ་བདག་གིས་གཞུང་འདི་མ་ བྱས་ཤིང་འདིས་གཞན་ལ་ཕན་པའི་རྟོག་པ་མེད་དེ། གཞན་ཕན་གྱི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འོ་ན་ཅིའི་དོན་དུ་བྱས་ཤེ་ན། སློབ་དཔོན་ཞི་བའི་ལྷ་རང་གི་ཡིད་ལ་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ སྡོམ་པ་ལ་འཇུག་པ་གོམས་པའི་རིས་གོང་ནས་གོང་དུ་བསྒོམ་པ་སྟེ་བསླབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ངས་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་འདི་བརྩམས་སོ། །དེ་ཡང་དང་པོར་ཐུགས་ལ་བརྩམས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་བརྩམས་ཞེས་ འདས་པའི་ཚིག་གིས་སྨོས་སོ། །འོན་ཏེ་རང་གི་དོན་དུ་རྩོམ་པ་མི་རིགས་ཏེ། རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་སྔར་ནས་རང་ཉིད་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དགེ་བ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་སོགས་ པའི་དགེ་བ་ལེགས་པར་བསྒོམ་པ་སྟེ་ཡིད་ལ་བསྐྲུན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བདག་གི་དད་པའི་ཤུགས་ཏེ་སྟོབས་གོང་ནས་གོང་དུ་གཞུང་འདི་དག་གིས་ཀྱང་རེ་ཞིག་སྟེ་དང་པོར་འཕེལ་བར་འགྱུར་ལ། རེ་ཞིག་གི་སྒྲ་ནི་གཞན་དོན་དུ་འགྱུར་བ་ཡོད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སྨོས་སོ། །བཞི་པ་སྐལ་མཉམ་གཞན་གྱི་དོན་དུ་འགྱུར་ཚུལ་ནི། རང་ཉིད་དུ་མ་ཟད་བདག་དང་སྐལ་བ་མཉམ་པ་སྟེ་རིགས་མཚུངས་པ་རྒྱུད་ཤིན་ཏུ་དག་པའི་ཡིད་དག་ལྡན་པའི་གང་ཟག་གཞན་གྱིས་ཀྱང་ཅི་སྟེ་གཞུང་འདི་དག་མཐོང་ཞིང་འདིའི་དོན་རྟོགས་ན་གོམས་པ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་གྱིས་དོན་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའོ། ། 1-3345 ཚིགས་བཅད་གཉིས་པོ་འདིས་སློབ་དཔོན་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་མེད་པར་ཡང་བསྟན་ཏོ། །ལྔ་པ་གཞུང་གི་ལུས་དངོས་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་བཤད་པ་ལ། སྤྱི་དང་ཡན་ལག་གི་དོན་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ། ཕར་ ཕྱིན་དྲུག་གི་མཚན་གཞི། སོ་སོའི་ངོ་བོ། དེ་དག་གི་མཚན་ཉིད། རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། གྲངས་ངེས་པ། གོ་རིམ་ངེས་པ། ངེས་པའི་ཚིག བསྒོམ་པའི་དབྱེ་བ། དེ་དག་ཏུ་བསྡུ་བ། མི་མཐུན་ཕྱོགས། བྱེད་ལས། ཡོན་ཏན་གྱི་བསྔགས་པ། ཕན་ཚུན་རྣམ་ངེས། གཞུང་གིས་ཇི་ལྟར་བསྟན་ཚུལ་ཏེ་བཅུ་གསུམ་གྱི། དང་པོ་ལ་སྦྱིན་པའི་ངོ་བོ་ནི། མཆོད་པ་དང་ཕན་གདགས་པར་འདོད་པས་ལུས་དང་ལོངས་ སྤྱོད་རྣམས་གཏོང་བར་བྱེད་པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དོན་རྣམས་གཏོང་བར་བྱེད་པ་དང་། །ཞེས་སོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི། ཉེས་སྤྱོད་སྤོང་བའི་སེམས་ངན་འགྲོའི་གདུང་བ་མེད་པར་བྱེད་པ་སྟེ། འཇུག་པར། ཚུལ་ཁྲིམས་གདུང་མེད་མཚན་ཉིད་ཅེས་སོ། །བཟོད་པའི་ངོ་བོ་ནི། ཁྲོ་བ་སྤངས་པ་སྟེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བར། བཟོད་པ་ཁྲོ་བ་སྤངས་པ་སྟེ། །ཞེས་སོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི། དགེ་ བ་ལ་ཡང་དག་པའི་དོན་གྱི་ཚད་དུ་སྤྱོད་པ་སྟེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ། དགེ་ལ་ཡང་དག་སྤྲོ
【現代漢語翻譯】 那麼，如何才能為他人帶來利益呢？因為我既沒有能力表達前所未有的意義，也沒有巧妙地運用詞語，所以我沒有創作這部論著來利益他人，也沒有期望它能幫助他人，因為它沒有利益他人的能力。那麼，我爲了什麼目的而創作呢？是爲了讓導師寂天（Śāntideva）自己心中生起對菩薩戒的歡喜，並不斷地修習它，也就是爲了學習而創作這部論著。之所以用過去時態『創作』，是因為它最初已經在心中完成了。如果說為自己而創作是不合理的，因為自己已經具備了證悟的殊勝之處，那麼，爲了善業，也就是爲了善妙地修習菩提心等善法，並在心中培養它，我的信心和力量會通過這些論著逐漸增長。這裡使用『暫時』一詞，是爲了表明它有可能利益他人。第四，如何為有緣者帶來利益呢？不僅是我自己，其他與我具有相同根器，也就是具有相同種姓，內心極其純凈的有緣者，如果他們看到這些論著並理解其中的含義，那麼他們的修習將會變得卓越，從而變得有意義。 這兩段偈頌也表明導師沒有傲慢之心。第五，關於論著的正文，即解釋六波羅蜜（paramita），分為總義和支分義兩個方面。首先，關於總義，包括六波羅蜜的體性、各自的自性、它們的定義、詳細分類、數量的確定、順序的確定、確定的原因、修習的分類、它們之間的包含關係、不相順的方面、作用、功德的讚歎、相互之間的區分、以及論著如何闡述它們，共計十三個方面。首先，關於佈施（dāna）的自性，是指以供養和利益他人為目的，施捨身體和受用。如《經莊嚴論》（Mahāyānasūtrālaṃkāra）所說：『捨棄諸事物。』關於持戒（śīla）的自性，是指捨棄惡行，使眾生免受痛苦。如《入菩薩行論》（Bodhicaryāvatāra）所說：『戒的特徵是無苦惱。』關於忍辱（kṣānti）的自性，是指捨棄嗔恨。如《寶鬘論》（Ratnāvalī）所說：『忍辱是捨棄嗔恨。』關於精進（vīrya）的自性，是指在善法上達到究竟的程度。如《經莊嚴論》所說：『于善極歡喜。』
【English Translation】 Then, how does it become beneficial to others? Because I have neither the ability to express unprecedented meanings nor the skill to skillfully arrange words, I have not composed this treatise to benefit others, nor do I expect it to help others, as it has no power to benefit others. Then, for what purpose did I compose it? It is to cultivate joy in the Bodhisattva vows in the mind of the teacher Śāntideva himself, and to continuously practice it, that is, to compose this treatise for the sake of learning. The reason for using the past tense 'composed' is that it was initially completed in the mind. If it is said that composing for oneself is unreasonable, because one already possesses the special qualities of realization, then, for the sake of virtue, that is, to cultivate virtues such as Bodhicitta well and nurture it in the mind, my faith and strength will gradually increase through these treatises. The word 'temporarily' is used here to indicate that it is possible to benefit others. Fourth, how does it benefit those who are connected? Not only myself, but other connected individuals who have the same capacity as me, that is, those who have the same lineage and extremely pure minds, if they see these treatises and understand their meaning, then their practice will become excellent, thus becoming meaningful. These two verses also show that the teacher has no arrogance. Fifth, regarding the actual body of the treatise, which explains the six pāramitās, it is divided into two aspects: general meaning and specific meanings. First, regarding the general meaning, it includes the nature of the six pāramitās, their respective essences, their definitions, detailed classifications, the determination of number, the determination of order, the reason for the determination, the classification of practice, the relationships between them, the contradictory aspects, the function, the praise of merits, the distinctions between each other, and how the treatise explains them, totaling thirteen aspects. First, regarding the nature of generosity (dāna), it refers to giving away one's body and possessions with the intention of making offerings and benefiting others. As the Mahāyānasūtrālaṃkāra says: 'Giving away all things.' Regarding the nature of ethics (śīla), it refers to abandoning misdeeds and freeing beings from suffering. As the Bodhicaryāvatāra says: 'The characteristic of ethics is freedom from suffering.' Regarding the nature of patience (kṣānti), it refers to abandoning anger. As the Ratnāvalī says: 'Patience is abandoning anger.' Regarding the nature of diligence (vīrya), it refers to engaging in virtue to the ultimate extent. As the Mahāyānasūtrālaṃkāra says: 'Extreme joy in virtue.'
་བ་དང་། །ཞེས་སོ། །བསམ་གཏན་གྱི་ངོ་བོ་ནི། སེམས་ནང་དུ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གནས་པ་སྟེ། 1-3346 རྒྱན་དུ། སེམས་ནི་ནང་དུ་གནས་པ་དང་། །ཞེས་སོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི། སྤྱིར་བསླབ་པ་གསུམ་དང་། ཁྱད་པར་དུ་ཐེག་ཆེན་གྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་ འབྱེད་པ་སྟེ། རྒྱན་དུ། ཤེས་བྱ་ཡང་དག་རབ་རྣམ་འབྱེད། །ཅེས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི། སྒྲུབ་པ་གང་དམ་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པ་སྟེ། དེ་ལ་རྟེན་དམ་པ་ ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དངོས་པོ་དམ་པ་ཕྱི་ནང་གི་བདག་ཉིད་མཐའ་དག་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་པ་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བ་དམ་པ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་བདེའི་ཆེད་དུ་ བྱེད་པ་དང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་དམ་པ་འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་པ་དང་། ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་དམ་པ་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བས་རྒྱས་བཏབ་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པ་དམ་པ་སྒྲིབ་གཉིས་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི་གཏོང་བ་གང་ཞིག་དམ་པ་དྲུག་ལྡན་ནོ། །དེ་ བཞིན་དུ་ཕར་ཕྱིན་གཞན་ལྔ་ལའང་སྦྱར་ཏེ་མཚན་ཉིད་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་དག་ལ་མུ་བརྩི་ནི། སྦྱིན་པ་ཡིན་ལ་ཕར་ཕྱིན་མ་ཡིན་པ་ན། སྦྱིན་པ་གང་དམ་པ་དྲུག་དང་མི་ལྡན་པའོ། ། 1-3347 ཕར་ཕྱིན་ཡིན་ལ་སྦྱིན་པ་མ་ཡིན་པ་ནི། ཕར་ཕྱིན་གཞན་ལྔའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་དམ་པ་དྲུག་ལྡན་གྱི་སྦྱིན་པའོ། །གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ནི་དམ་པ་དྲུག་དང་མི་ལྡན་པའི་ ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལྔ་ལའང་བསྒྲེས་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཕར་ཕྱིན་དེ་དག་རེ་རེའང་གསུམ་གསུམ་དུ་དབྱེ་སྟེ། སྦྱིན་པ་ལ་མཛོད་དུ། ཆོས་སྦྱིན་ཉོན་མོངས་ཅན་ མིན་པས། །མདོ་སོགས་ཡང་དག་ཇི་བཞིན་སྟོན། །ཞེས་པ་ལྟར། ཆོས་སྦྱིན་དང་འཚོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཡོངས་སུ་གཏོང་བའི་ཟང་ཟིང་གི་དང་། གསོད་སོགས་ལས་སྐྱོབ་པའི་མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པ་སྟེ། དེ་གསུམ་ གྱིས་རིམ་པ་ལྟར་དགེ་རྩ་དང་། ལུས་དང་སེམས་བརྟས་པར་བྱེད་དོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གསུམ་གྱི་ལུས་ངག་མི་དགེ་བ་ལས་སྡོམ་པ་སྡོམ་པའི་དང་། སངས་རྒྱས་མཆོད་པ་ལ་སོགས་དགེ་བའི་ཆོས་བསྡུད་ པ་དང་། ཆོས་དང་མཐུན་པའི་བྱ་བའི་གྲོགས་བྱེད་པ་སོགས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་རིམ་པ་ལྟར། ཚུལ་ཁྲིམས་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱི་རྟེན་དང་། སྟོབས་སོགས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཐོབ་ པ་དང་། སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པའམ། བདེ་འགྲོ། བྱང་ཆུབ། སྙིང་རྗེ་བརྟས་པར་བྱེད་དོ། །བཟོད་པ་ལ། གཞན་གྱི་གནོད་པ་ལ་ཁྲོ་བར་མི་འཛིན་པ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པའི་དང་། 1-3348 ཚ་གྲང་བཀྲེས་སྐོམ་སོ
【現代漢語翻譯】 和，』如此說。禪定的自性是，心專注于內在。』 如《莊嚴經論》所說：『心專注于內在。』智慧的自性是，一般而言是三學，特別是總攝於大乘之中的一切，如實地、徹底地、分別辨析。如《莊嚴經論》所說：『如實地、徹底地、分別辨析所知。』 第二部分分為兩點。 общей характеристикой является то, что любая практика обладает шестью достоинствами. Основой достоинства является опора на бодхичитту (菩提心，byang chub kyi sems, bodhicitta, the mind of enlightenment)。 Объектом достоинства является полное использование всех внешних и внутренних качеств. Целью достоинства является совершение блага и счастья для всех живых существ. Искусное средство достоинства охватывается мудростью, не постигающей три круга. Посвящение достоинства запечатывается полным посвящением полному просветлению. Очищение достоинства освобождает от двух завес. 第二，各個（波羅蜜多）的自性。佈施波羅蜜多的自性是，任何佈施都具有六種殊勝之處。同樣，其餘五種波羅蜜多也應以此類推，從而瞭解其自性。 關於它們的相互關係：什麼是佈施但不是波羅蜜多？答案是：任何不具備六種殊勝的佈施。什麼是波羅蜜多但不是佈施？答案是：其餘五種波羅蜜多。什麼是既是佈施又是波羅蜜多？答案是：具備六種殊勝的佈施。什麼既不是佈施也不是波羅蜜多？答案是：不具備六種殊勝的戒律等等。同樣，其餘五種波羅蜜多也應以此類推，從而瞭解。 第三，每一種波羅蜜多都可以分為三種。關於佈施，《俱舍論》中說：『法佈施非煩惱性，如實宣說經等。』如是，有法佈施，有完全施捨生活用品的財物佈施，有從殺戮等中救護的無畏佈施。這三種佈施依次能增長善根，滋養身心。 關於戒律，有三種：從身語的不善行為中約束自己的戒律；積累善法的戒律，如供養佛陀等；利益眾生的戒律，如幫助符合佛法的行為。這三種戒律依次是后兩種戒律的基礎，能獲得力量等佛陀的功德，能成熟眾生，或能增長善趣、菩提心和慈悲心。 關於忍辱，有三種：對於他人造成的傷害不生嗔恨，對傷害者無所謂的忍辱；
【English Translation】 And, 'Thus it is said.' The essence of meditation is that the mind abides single-pointedly within. As stated in the Ornament, 'The mind abides within.' The essence of wisdom is that, generally, it is the three trainings, and particularly, it is the complete and unmistaken discernment of all that is encompassed by the Great Vehicle. As stated in the Ornament, 'It thoroughly and correctly discerns what is to be known.' The second has two parts. The general characteristic is that any practice possesses six superiorities. The basis of superiority is relying on bodhicitta (菩提心，byang chub kyi sems, bodhicitta, the mind of enlightenment). The object of superiority is the complete utilization of all outer and inner qualities. The purpose of superiority is to accomplish benefit and happiness for all sentient beings. The skillful means of superiority is encompassed by wisdom that does not conceptualize the three circles. The dedication of superiority is sealed by complete dedication to complete enlightenment. The purification of superiority liberates from the two obscurations. Second, the individual characteristics. The characteristic of generosity pāramitā is that any giving possesses six superiorities. Similarly, the other five pāramitās should be applied accordingly to understand their characteristics. Regarding their mutual relationships: What is generosity but not pāramitā? The answer is: any generosity that does not possess the six superiorities. What is pāramitā but not generosity? The answer is: the other five pāramitās. What is both generosity and pāramitā? The answer is: generosity that possesses the six superiorities. What is neither generosity nor pāramitā? The answer is: discipline, etc., that does not possess the six superiorities. Similarly, the other five should be applied accordingly to understand. Third, each of these pāramitās can be divided into three. Regarding generosity, the Treasury states: 'Dharma giving is non-afflictive, accurately teaching the sutras, etc.' Thus, there is Dharma giving, material giving of completely giving away the necessities of life, and fearlessness giving of protecting from killing, etc. These three, in order, increase the roots of virtue and nourish the body and mind. Regarding discipline, there are three: the discipline of restraining oneself from non-virtuous actions of body and speech; the discipline of accumulating virtuous qualities, such as offering to the Buddhas; and the discipline of benefiting sentient beings, such as helping with actions that accord with the Dharma. These three disciplines, in order, are the basis for the latter two disciplines, enable the attainment of the qualities of the Buddhas such as strength, and mature sentient beings, or increase good rebirth, bodhicitta, and compassion. Regarding patience, there are three: not holding anger towards harm caused by others, patience that is indifferent to those who cause harm;
གས་ཀྱིས་དགེ་བ་ལས་མི་བཟློག་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་དུ་ལེན་པའི་དང་། ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཆོས་ལ་མི་སྐྲག་པ་ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པས་རིམ་པ་ ལྟར། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལས་དང་། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའམ་ཐེག་དམན་པའི་སེམས་འདོར་བར་བྱེད་པ་དང་། བཟོད་པ་སྔ་མ་གཉིས་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པའམ། མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ ལ་བཟོད་པར་བྱེད་པའོ། །བརྩོན་འགྲུས་ལའང་གསུམ་ལས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུ་བྱའོ་ཞེས་ཐོག་མར་བརྩོན་པ་གོ་ཆའི་དང་། བསམ་པའི་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྦྱོར་བཞི་དུས་ན་ བརྩོན་པ་སྦྱོར་བའི་དང་། མ་ཞུམ་ཞིང་མི་འཁྲུགས་ལ་ཆོག་པར་མི་འཛིན་པའི་བརྩོན་འགྲུས་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཞེས་བྱ་སྟེ། དེ་ལ་མ་ཞུམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚིག་གསུམ་ གྱི་དོན་ནི། བསྒྲུབ་བྱ་རྒྱ་ཆེན་པོས་སེམས་མི་འགོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པ་དང་། དགེ་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་མི་འཛིན་པ་ཞེས་སམ། ཡང་ན་རང་ཉིད་སྐྱོ་ བས་སྤྲོ་བ་ཉམས་པར་མི་བྱེད་པ་དང་། གཞན་གྱིས་གནོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ལྡོག་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ལ་ཐུག་གི་བར་དུ་བར་མ་དོར་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའོ། །ཞེས་བཤད་སྦྱར་ལས་འཆད་དོ། ། 1-3349 བརྩོན་འགྲུས་དེ་གསུམ་གྱིས་རིམ་པ་ལྟར་དགེ་བའི་རྩ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབ་པ་དང་། དགེ་བའི་རྩ་བ་མི་ཟད་པར་བྱེད་པའོ། །བསམ་གཏན་ལའང་། ང་རྒྱལ་ དང་ལྟ་བ་སྲེད་པ་སོགས་ཤས་ཆེ་བ་སྤྱོད་པའི་སྒོ་ནས་དག་པ་མཐོང་བའི་ཆོས་ཚེ་འདི་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་དང་། མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མངོན་པར་སྒྲུབ་ པའི་དང་། བསམ་གཏན་བྱས་ན་མུ་གེ་དང་ནད་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་ཞི་བར་འགྱུར་བས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བྱ་བ་བསྒྲུབ་པའི་བསམ་གཏན་ཏེ། དེ་གསུམ་གྱིས་རིམ་པ་ལྟར་དགེ་ རྩ་ལ་ཡོངས་སུ་མི་སྐྱོ་བ་དང་། བསམ་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་འབྱོར་བ་དང་། ཚོགས་སྡུད་པར་བྱེད་དོ། །ཤེས་རབ་ལའང་མི་རྟོག་པའི་ཕྱིར་སྦྱོར་བ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ལ་སྦྱོར་བའི་ལམ་དང་། དངོས་གཞི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་རྗེས་ལ་ཐོབ་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཤེས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཆོས་སྟོན་པ་ཀུན་ནས་སློང་བའི་ཤེས་རབ་སྟེ་གསུམ་པའམ། ཀུན་རྫོབ། དོན་དམ། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་ས་ལ་འཇུག་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབ་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། ། བཞི་པ་ལ་གཉིས་ལས། གྲངས་ངེས་དངོས་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ཁོ་ནར་གྲངས་ངེས་ཤེ་ན། 1-3350 དེ་དག་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོ་དྲུག་ཏུ་ངེས་ཀྱི་དེ་ལས་མི་མང་མི་ཉུང་སྟེ། འཁ
【現代漢語翻譯】 以不退轉于善，甘願承受痛苦，以及不畏懼深廣之法，以對法堅定信心的忍辱，依次：成熟眾生之業；從圓滿菩提中不退轉，或捨棄小乘之心；作為前二忍辱之所依，或於無生法忍。 精進亦有三種：首先爲了菩提之事，心想『我當如此這般行事』，此為披甲精進；如所思般，於四種加行時精進，此為加行精進；不灰心、不散亂、不以此為足的精進，稱為成辦有情義利精進。其中，『不灰心』等三句之義為：不因廣大所成之事而沮喪，不因巨大痛苦而退轉，不以些許善根為滿足。或者說，不因自身疲憊而喪失喜悅，不為他人損害所動搖，直至菩提之間不捨棄。如《釋量論》所說。 此三種精進依次能：系屬於善根，圓滿成辦善根，使善根不窮盡。靜慮亦有三種：以我慢、邪見、貪愛等為主，通過行持而得清凈，于現法中安樂住，此為安住現法樂靜慮；能成辦神通等功德，此為成辦功德靜慮；若修靜慮，則饑荒、疾病等怖畏得以平息，故為成辦有情義利而修，此為成辦事業靜慮。此三種靜慮依次能：于善根不生厭倦，一切所愿皆得成就，積聚福德資糧。 智慧亦有三種：不作意之加行，不作意之正行道；本體不作意；以及於不作意之後，獲得通達世俗之自性，說法之能，此為引發之智慧。或世俗諦、勝義諦、緣有情之智慧三種，能入地、圓滿成辦佛法、成辦佛之事業。第四（般若波羅蜜多）分二：數量決定之真實義，為何般若波羅蜜多唯決定為六？ 因為它們是不相順品的六種對治，不多也不少。
【English Translation】 Through irreversibility from virtue, willingly accepting suffering, and not fearing profound and vast Dharma, with the patience of firmly believing in the Dharma, in order: to ripen the karma of sentient beings; not to regress from perfect Bodhi, or to abandon the mind of the Lesser Vehicle; to be the basis of the former two patiences, or to have patience in the unoriginated Dharma. Diligence also has three aspects: first, for the sake of Bodhi, thinking 'I shall act in such and such a way,' this is armored diligence; as thought, diligently applying the four applications, this is applying diligence; diligence that is not discouraged, not distracted, and not content with enough, is called diligence in accomplishing the benefit of sentient beings. Among them, the meaning of the three phrases 'not discouraged' and so on is: not to be discouraged by the vastness of what is to be accomplished, not to regress due to great suffering, and not to be content with a little virtue. Or, not to lose joy due to one's own weariness, not to be shaken by the harm of others, and not to abandon completely until reaching Bodhi. As explained in the Commentary on Valid Cognition. These three kinds of diligence can respectively: connect to the root of virtue, perfectly accomplish the root of virtue, and make the root of virtue inexhaustible. Samadhi also has three aspects: mainly with pride, wrong views, attachment, etc., through practice to achieve purity, to abide in bliss in this life, this is abiding in bliss in this life samadhi; to accomplish the merits of clairvoyance, etc., this is accomplishing merits samadhi; if one practices samadhi, then the fears of famine, disease, etc., will be pacified, therefore, for the sake of accomplishing the benefit of sentient beings, this is accomplishing activities samadhi. These three samadhis can respectively: not be weary of the root of virtue, all wishes are fulfilled, and accumulate the collection. Wisdom also has three aspects: the application of non-conceptualization, the path of non-conceptualization; the essence of non-conceptualization; and after non-conceptualization, obtaining the nature of knowing conventional truths, the ability to teach the Dharma, this is the wisdom of motivation. Or the three wisdoms of conventional truth, ultimate truth, and focusing on the benefit of sentient beings, can enter the ground, perfectly accomplish the Buddha's Dharma, and accomplish the Buddha's activities. The fourth (Prajnaparamita) is divided into two: the true meaning of numerical determination, why is Prajnaparamita only determined to be six? Because they are the six antidotes to the non-concordant qualities, no more and no less.
ོར་བ་ལས་མི་ལོག་པའི་རྒྱུ་ལོངས་སྤྱོད་དང་ཁྱིམ་ལ་ཆགས་པའི་གཉེན་པོར་དང་པོ་གཉིས་དང་། འཕགས་ཀྱང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་རྒྱུ་སེམས་ཅན་གྱི་ལོག་སྒྲུབ་ལས་བྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཡུན་རིང་པོར་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བས་སྐྱོ་བའི་གཉེན་པོར་བཟོད་བརྩོན་གཉིས་དང་། འཕགས་ཤིང་སླར་མི་ལྡོག་ཀྱང་ བར་མ་དོར་ཆུད་ཟ་བའི་རྒྱུ་རྣམ་གཡེང་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བཟུང་བའི་འཆལ་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་གཉེན་པོར་ཐ་མ་གཉིས་རྣམ་པར་གཞག་གོ །ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀུན་འགྲུབ་པའི་རྒྱུའི་དངོས་ པོའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་དྲུག་ཏུ་ངེས་ཏེ། མི་གཡེང་བའི་རྒྱུ་ཕར་ཕྱིན་དང་པོ་བཞིས་བསམ་གཏན་འགྲུབ་ཅིང་། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཀྱི་དེ་ཉིད་ཇི་བཞིན་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཤེར་ཕྱིན་འགྲུབ་ལ། དེས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྟོབས་སོགས་ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པས་སོ། །གཞན་ཡང་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལ་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཕྱིར་ཡང་དྲུག་ཏུ་ངེས་ཏེ། སེམས་ཅན་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ སྦྱིན་པ་དང་། གནོད་པ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། རང་ལ་གནོད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བཟོད་པ་དང་། དེ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བརྩོན་འགྲུས་ཏེ། 1-3351 དེ་ལྟར་ན་ཕན་འདོགས་པའི་རྒྱུ་བཞིས་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ལས་སུ་རུང་བར་འགྱུར་ལ། དེའི་འོག་ཏུ་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་སེམས་མཉམ་པར་གཞག་པ་དང་། བཞག་པ་རྣམས་གྲོལ་བར་བྱ་ བའི་ཕྱིར་གདམ་ངག་སྦྱིན་པས་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། དེར་གྲངས་ངེས་ནི་བཅུར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། མིང་གི་སྒོ་ནས་བཅུར་གསུངས་ཀྱང་ རྫས་སུ་ན་དྲུག་ཡིན་ཏེ། ཐབས་སོགས་བཞི་ཤེས་རབ་ལས་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའང་ཤེར་ཕྱིན་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡིན་ལ། ཐབས་སོགས་བཞི་ནི་དེའི་རྗེས་ལས་ཐོབ་པའི་ ཡེ་ཤེས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་མཆོག་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་མི་རྟོག་པ་མ་ཡིན་ཞེ་ན། རྗེས་ཐོབ་ཡེ་ཤེས་ནི་མཉམ་གཞག་དེས་རྟོགས་པ་དེ་དེས་བཅད་ནས་འཁོར་གྱི་ དཀྱིལ་འཁོར་དུ་ཆོས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་མྱོང་བ་དང་། གཞན་སྨིན་པར་བྱེད་པའི་བྱེད་ལས་ཅན་ཡིན་ལ། བྱེད་ལས་དེ་གཉིས་མཉམ་གཞག་མི་རྟོག་པ་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་མི་རྟོག་པའི་མ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་ཆོས་གང་འགྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྤེལ་བ་དང་འཐོབ་པ་དང་། སྤང་བའི་ཕྱིར་རིགས་པ་དེ་ནི་དེ་ལ་ཐབས་ཡིན་ལ། དེ་ལ་མཁས་པ་ནི་ཐོག་ཏུ་ཕེབས་པའོ། །སྦྱིན་སོགས་དགེ་བ་དང་མཐུན་པའི་སྐྱེས་པ་ལ་སྨོན་པ་སྨོན་ལམ་དང་། 1-3352 སྟོབས་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པའི་དང་བསྒོམ་པའི་སྟོབས་ཀྱི་ས་སྟེ། སོ་སོར་རྟོག་པའི་སྟོབས་ནི་བསྟན་པ་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་ལ། བརྟན་པའི་ནི་བརྩོན་འ
【現代漢語翻譯】 爲了對治因貪戀輪迴而不願解脫的享樂和家庭，需要前兩度（佈施、持戒）。 爲了對治即使證悟也不願退轉的，由眾生惡行所生的痛苦，以及長久行善而產生的厭倦，需要忍辱和精進這兩種。 爲了對治即使證悟也不退轉，卻在中陰身中浪費的散亂，以及顛倒執著的邪慧，需要后兩種（禪定、智慧）。 此外，從成就一切佛法之因的角度來看，也必定是六種。通過不散亂的前四度（佈施、持戒、忍辱、精進）成就禪定，依靠禪定如實證悟諸法實相的智慧度得以成就，由此圓滿成就佛陀的功德，如十力等。 再者，爲了與成熟眾生相順應，也必定是六種。利益眾生的佈施，不損害眾生的持戒，對於自身所受損害毫不在意的忍辱，以及爲了這些而努力的精進。 這樣，以利益眾生的四種因，能使眾生堪能成熟。之後，爲了使未入定者入定，已入定者解脫，而給予教導，從而使眾生得以成熟。 第二，駁斥對此的爭論：如果有人問，這裡所說的數量與經中所說的十度相矛盾，該如何解釋？雖然從名稱上說是十度，但實際上是六種，因為方便等四度是從智慧度中分出來的。智慧度是超越世間的無分別智慧，而方便等四度是從其後獲得的智慧。如果智慧度是殊勝的，為什麼不是無分別智呢？后得智是入定后所證悟的，它能斷除輪迴，並在輪涅的壇城中享受佛法，並且具有成熟他人的作用。這兩種作用是入定無分別智所不具備的，因此不是無分別智。 對於成就、增長、獲得和捨棄諸法而言，相應的道理就是方便，而精通這些道理的人就是最初的修行者。愿與佈施等善行相應的修行者，能實現願望，此為願力。力量是指分別抉擇和修習的力量之基礎。分別抉擇的力量是具有教證的智慧，穩固的力量是精進。
【English Translation】 To counteract the attachment to enjoyment and family that prevents liberation from samsara, the first two perfections (generosity, discipline) are needed. To counteract the suffering arising from the evil deeds of sentient beings, which prevents regression even after realization, and the weariness arising from prolonged virtuous practice, patience and diligence are needed. To counteract the distraction that wastes time in the bardo state, even after realization and non-regression, and the perverse wisdom of wrong views, the last two (meditation, wisdom) are needed. Furthermore, from the perspective of the cause for accomplishing all Buddha-dharmas, there are definitely six. Through the non-distraction of the first four perfections (generosity, discipline, patience, diligence), meditation is accomplished. Relying on meditation, the wisdom perfection that directly realizes the suchness of all phenomena is accomplished, thereby perfectly accomplishing the Buddha's qualities such as the ten powers. Moreover, to be in accordance with maturing sentient beings, there are definitely six. Generosity that benefits sentient beings, discipline that does not harm sentient beings, patience that disregards harm to oneself, and diligence in working for these. Thus, with the four causes of benefiting sentient beings, one becomes capable of maturing sentient beings. After that, to settle the unsettled mind and liberate those who are settled, teachings are given, thereby maturing them. Second, refuting the argument against this: If someone asks, how does this number contradict the ten perfections mentioned in the scriptures? Although it is said to be ten in name, in reality there are six, because the four means, etc., are divided from the perfection of wisdom. The perfection of wisdom is the non-conceptual wisdom that transcends the world, while the four means, etc., are the wisdom obtained after that. If the perfection of wisdom is supreme, why is it not non-conceptual? Subsequent wisdom is what is realized after meditation, it can cut off samsara, and enjoy the Dharma in the mandala of samsara and nirvana, and has the function of maturing others. These two functions are not present in the non-conceptual wisdom of meditation, therefore it is not non-conceptual. For accomplishing, increasing, obtaining, and abandoning phenomena, the corresponding reasoning is the means, and the one who is proficient in these reasons is the initial practitioner. May the practitioner who is in accordance with generosity and other virtues fulfill their wishes, this is the power of aspiration. Power refers to the basis of the power of discriminating and cultivating. The power of discriminating is the wisdom that possesses teachings and realization, and the power of stability is diligence.
གྲུས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཤེས་རབ་གསུམ་ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་པ་ལ་བཏགས་པའོ། །བསྒོམ་པའི་སྟོབས་ནི་གོམས་པས་འབད་མི་དགོས་པར་སྦྱིན་སོགས་ལ་འཇུག་པའོ་ཞེས་དབུས་མཐའི་འགྲེལ་བཤད་ལས་བཤད་དོ། །ལྔ་པ་གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི། རྒྱུ་གསུམ་གྱིས་ཏེ་ ལོངས་སྤྱོད་ལ་མི་ལྟ་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡང་དག་པར་ལེན་ཏོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་ན་དགེ་སྦྱོང་དུ་བྱེད་པའི་ཆོས་བཞིན་བཟོད་པར་འགྱུར་ལ། དེ་དང་ལྡན་ན་གཞན་དོན་དུ་དགེ་བ་ལ་བརྩོན་ འགྲུས་རྩོམ་ཞིང་། དེ་བརྩམས་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེ་ལ། དེ་སྐྱེས་ན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པས་སྔ་མ་སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ནས་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། སྦྱིན་ སོགས་སྔ་ཕྱིའི་རིམ་པ་དེ་ལྟར་ངེས་པ་དང་། སྔ་མ་སྔ་མ་དམན་ལ་ཕྱི་མ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་རིམ་པ་དང་། སྔ་མ་འཇུག་སྔ་ཞིང་བྱ་སླ་བས་རགས་ལ། ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་ནི་ འཇུག་དཀའ་ཞིང་ཆེས་དཀའ་བས་ཕྲ་བའི་ཕྱིར་སྔ་ཕྱི་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་བཞག་སྟེ། མདོ་རྒྱན་དུ། སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ཕྱི་མ་སྐྱེ། །དམན་དང་མཆོག་ཏུ་གནས་ཕྱིར་དང་། །རགས་པ་དང་ནི་ཕྲ་བའི་ཕྱིར། ། 1-3353 དེ་དག་རིམ་པར་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། ། དྲུག་པ་ལ། ཕྱིའི་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་དང་ཉན་རང་གི་སྦྱིན་སོགས་དགེ་རྩ་རྣམས་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བར་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བྱེ་བྲག་ ཏུ་སོ་སོའི་ནི་སེར་སྣ་དང་དབུལ་བ་འཇོམས་པ་དང་ལོངས་སྤྱོད་ཆེན་པོ་དང་། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སྦྱིན་པ་དང་། གང་དང་ལྡན་ན་ཡུལ་གྱི་མཚན་མའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་གདུང་ བ་མེད་པར་བྱས་བསིལ་བ་ཐོབ་པར་བྱེད་པས་སམ། འཆལ་ཚུལ་དང་ངན་འགྲོ་ཞི་བར་བྱེད་པ་དང་། བདེ་འགྲོ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་བར་བྱེད་པས་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཁྲོ་བ་བཟོད་པས་སམ་འཁོན་ ཟད་པར་བྱེད་པ་དང་། བདག་གཞན་ལ་བདེ་བར་བྱེད་པས་བཟོད་པ་དང་། དགེ་བ་ལ་སྤྱོད་པས་སམ། ལེ་ལོ་དང་མི་དགེ་བའི་ཆོས་དང་བྲལ་བ་དང་དགེ་བ་ཚད་མེད་པ་མཐར་ཕྱིན་པར་ བྱེད་པས་བརྩོན་འགྲུས་དང་། རྣམ་གཡེང་བསལ་ནས་ཡིད་རང་དུ་གནས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་བསམ་གཏན་དང་། ལྟ་བ་ངན་པ་དང་འཆལ་པའི་ཤེས་རབ་ཐམས་ཅད་སེལ་ཞིང་། ཡང་དག་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་དུ་ཆོས་རྣམས་ཤེས་པའམ་དོན་དམ་ཤེས་པས་ཤེས་རབ་བོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཇི་རིགས་སུ་མདོ་རྒྱན་དུ། དབུལ་བ་འདོར་བར་བྱེད་པ་དང་། །བསིལ་བར་བྱེད་དང་ཁྲོ་བཟོད་དང་། །མཆོག་སྦྱོར་བ་དང་ཡིད་འཛིན་དང་། ། 1-3354 དོན་དམ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་བཤད་དོ། །ཞེས་སོ། །བདེན་པ་བསྒོམ་པའི་དབྱེ་བ་ལ་ལྔ་སྟེ། ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་བསྒོམ་པ་དང་། མོས་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ཐབས་ལ་མཁས་པ་ དང་། བྱ་བ་བསྒྲུབ་པ་སྒོམ་པའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི། ཕར་ཕྱིན་དྲུག་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱོར་བའི་སྒོ་ནས་ལེགས་པར་འ
【現代漢語翻譯】 將佈施、持戒、忍辱三種與禪定、智慧一起修習稱為同時生起。修習的力量在於習慣成自然，無需刻意努力就能行佈施等，正如《中邊分別論釋》中所說。第五，順序的確定：通過三個原因，即如果不貪圖享樂，就能正確地受持戒律；如果具有戒律，就能像修行者一樣安忍；如果具有安忍，就能爲了利益他人而精進修善；通過精進，就能生起禪定；禪定生起后，就能以智慧如實地瞭解一切事物，因為後者依賴於前者而生起。因此，佈施等前後順序是確定的，前者不如後者殊勝，前者容易入手，後者難以入手，所以前者粗略，後者精細。正如《經莊嚴論》中所說：『後者依賴於前者生，因為處於低劣和殊勝，因為粗略和精細，這些是依次顯示的。』 第六，從外在來說，它超越了世俗和聲聞、緣覺的佈施等善根，因此是到達彼岸。具體來說，各自的作用是：佈施能摧毀慳吝和貧窮，獲得巨大的財富和福德；持戒能使人擺脫對境的貪執，獲得清涼，或者平息毀犯戒律和墮入惡道的痛苦，獲得善趣和禪定；忍辱能平息憤怒和怨恨，使自他安樂；精進能行持善法，遠離懈怠和不善之法，圓滿無量的善法；禪定能消除散亂，使心安住；智慧能消除一切邪見和錯誤的知見，如實地瞭解一切法，或者瞭解勝義諦。這些也分別如《經莊嚴論》中所說：『爲了捨棄貧窮，爲了獲得清涼，爲了忍耐憤怒，爲了結合殊勝，爲了專注，爲了瞭解勝義諦而宣說。』 關於修習真諦的分類有五種：與一切行為結合的修習，即結合修習；信解；作意；善巧方便；成辦事業的修習。其中第一種是：通過與六度萬行結合的方式，好好地修習。
【English Translation】 The simultaneous arising of generosity, discipline, and patience together with meditation and wisdom is so named. The power of cultivation lies in becoming accustomed to it, engaging in generosity etc. without needing to make deliberate effort, as stated in the commentary on the Madhyāntavibhāga. Fifth, the certainty of the order: through three reasons, namely, if one does not look to enjoyment, one takes the discipline correctly; if one possesses discipline, one becomes patient like one who practices virtue; if one possesses that, one strives diligently in virtue for the sake of others; through striving, meditation arises; when that arises, one knows what is truly so with wisdom, because the latter arises dependent on the former. Therefore, the order of generosity etc. is certain in that way, and the former is inferior while the latter is superior, and the former is easy to engage in and easy to do, so it is coarse, while the latter is difficult to engage in and very difficult, so it is subtle. As the Sūtrālaṃkāra says: 'The latter arises dependent on the former, because it abides in inferiority and superiority, and because of coarseness and subtlety, these are shown in order.' Sixth, outwardly, it is superior to the generosity etc. of worldly beings and śrāvakas and pratyekabuddhas, so it is to go to the other shore. Specifically, the individual functions are: generosity destroys miserliness and poverty and obtains great wealth and merit; discipline, when possessed, makes one obtain coolness by making one free from the suffering of afflictions of the object, or it pacifies immoral conduct and bad migrations and makes one obtain happy migrations and meditation; patience pacifies anger or exhausts hostility and makes oneself and others happy; diligence engages in virtue, or it is to be separated from laziness and non-virtuous dharmas and makes limitless virtue reach the end; meditation eliminates distraction and accomplishes abiding in mindfulness; wisdom eliminates all wrong views and immoral wisdom, and knows the dharmas in all aspects correctly, or knows the ultimate meaning. These also, as appropriate, are in the Sūtrālaṃkāra: 'It is taught for the sake of abandoning poverty, for making cool, for patience with anger, for combining the supreme, for mindfulness, and for knowing the ultimate meaning.' There are five divisions of meditating on the truth: meditating on the application to all activities, i.e., combining meditation; faith; attention; skillful means; and meditating on accomplishing activities. The first of these is: by way of combining with all six pāramitās, to cultivate well.
ཇུག་ཅིང་སྤྱོད་པའོ། །ཇི་སྐད་དུ། ནུས་པ་ཆུང་ཡང་གཞན་ཕན་སྦྱོར། །རྣམ་ པ་ཀུན་ཏུ་གཏོང་མི་བྱེད། །གནས་སྐབས་ཀུན་ཏུ་ནུས་མཐུན་པར། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཕན་གདགས་སོ། ཞེས་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི། སྦྱིན་སོགས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་དང་གཏོང་བ་དང་སྲུང་ བ་ལ་སོགས་འདོད་པའི་འདུན་པ་སྐྱེད་པ་སྟེ། གཞན་ཕན་ལས་ལ་མཐུ་མེད་ཀྱང་། །དེ་ཡི་བསམ་པ་རྟག་ཏུ་བྱ། །གང་ལ་བསམ་པ་དེ་ཡོད་པས། །དེ་ནི་དེ་ལ་དོན་གྱིས་ཞུགས། །ཞེས་བཤད་ པ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་པ་སྦྱར་ལ་བཤད་ཅིང་། དབྱིག་གཉེན་གྱི་ཐེག་བསྡུས་ཀྱི་འགྲེལ་བར་གང་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་དང་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་མདོ་སྡེ་ལ་མོས་པའོ་ཞེས་ཏེ། ཀུན་བཏུས་འགྲེལ་པར། མོས་པ་ཡིད་བྱེད་བསྒོམ་པ་ཡང་དེ་དང་མཐུན་པར་བཤད་དོ། ། གསུམ་པ་ཡིད་བྱེད་བསྒོམ་པ་ནི། གསུམ་ལས་རོ་མྱང་བ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ཕར་ཕྱིན་རྣམས་ལ་ཡོན་ཏན་མཐོང་བའི་ཚུལ་གྱིས་རོ་མྱང་བའོ། ། 1-3355 རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ཡིད་བྱེད་བསྒོམ་པ་ནི། རང་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱིན་དྲུག་ལ་རང་བཞིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བའོ། །མངོན་པར་དགའ་བ་ཡིད་བྱེད་ནི། རང་གཞན་རྣམས་ཀྱི་ མ་འོངས་པའི་ཕར་ཕྱིན་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འགྲོ་བ་ལ་དགའ་བའོ། །ཡིད་བྱེད་བསྒོམ་པ་རྣམ་པ་གསུམ་པོ་དེ་ནི་བསམ་པ་དྲུག་གིས་ཟིན་པ་སྟེ། དེ་ལ་མི་ངོམས་པའི་བསམ་ པ་ནི། བྱང་སེམས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་ཇི་སྙེད་ཅིག་གིས་སངས་རྒྱ་བ་དེ་སྙེད་ཀྱི་དུས་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ཏུ་བྱས་པའི་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་ལ་སོགས་པ། དེ་སྙེད་ཀྱི་སྐད་ཅིག་རེ་ རེ་ལའང་ལུས་གཏོང་ཞིང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་གསེར་དངུལ་བཻ་ཌཱུཪྻ་ཤེལ་སྤུག་རྡོའི་སྙིང་པོ་མུ་ཏིག་དམར་པོ་སྟེ་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་གྱིས་སོ་སོར་བཀང་ནས་སངས་ རྒྱས་རྣམས་ལ་ཕུལ་བས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་འདུག་གི་བར་དུ་མི་ངོམས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་དུས་དེ་སྲིད་དུ་སྟོང་གསུམ་མེས་གང་བར་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་སྤྱོད་ལམ་བཞི་བྱེད་ ཅིང་སྡུག་བསྔལ་ལས་བཅོས་པའི་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་དང་མི་ལྡན་ཡང་ཕར་ཕྱིན་ཕྱི་མ་ལྔ་མངོན་དུ་བྱེད་པས་མི་ངོམ་པའོ། །རྒྱུན་རིང་བའི་བསམ་པ་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་བསམ་པ་དེ་སངས་མ་རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་རྒྱུན་མི་གཅོད་ཅིང་མི་འདོར་བ་ལ། 1-3356 དགའ་བའི་བསམ་པ་ནི། བྱང་སེམས་ཕྱིན་དྲུག་གིས་ཕན་འདོགས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་དགའ་བ་ཡིན་གྱི། ཕན་བཏགས་པའི་སེམས་ཅན་ནི་དེ་ལྟར་དགའ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཕན་འདོགས་པའི་བསམ་པ་ནི། ཕྱིན་ དྲུག་གིས་ཕན་བཏགས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་རྣམས་བྱང་སེམས་རང་ཉིད་ཀྱི་དགེ་བའི་གྲོགས་སུ་གྱུར་པས་ཤིན་ཏུ་ཕན་འདོགས་པར་མཐོང་གི། བདག་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དེ་ལྟ་ཡིན་པར་མི་སེམས་པའོ། །ཆེ་ བ
【現代漢語翻譯】 進入並實踐。正如所說：『即使能力小也要行利他，任何情況下都不放棄佈施，任何時候都要和諧相處，利益一切眾生。』就像這樣。 第二種是：對佈施等生起信賴的信心，以及生起想要佈施、守護等的意願。即使利他事業沒有力量，也要常常想著它。因為誰有這樣的想法，他實際上就進入了其中。』就像這樣說的。這是結合起來說的。世親（Vasubandhu）的《攝大乘論》（Mahāyānasaṃgraha）的解釋中說，是對與六度（Pāramitā）完全相應的極深奧的經部（Sūtra）生起信心。在《攝大乘論釋》（Mahāyānasaṃgrahabhāṣya）中，信解、作意、修習也說是與此相符的。 第三種是作意修習：三種之中，品嚐滋味作意，是以見到波羅蜜多（Pāramitā）的功德的方式來品嚐滋味。 隨喜作意修習是：對自他一切的六度，爲了所有自性而隨喜。 歡喜作意是：對自他未來的波羅蜜多越來越殊勝而歡喜。這三種作意修習被六種發心所攝持。其中不滿足的發心是：菩薩（Bodhisattva）經歷無數劫成佛，將那無數劫的時間縮短為一瞬間，在那無數劫的每一瞬間都捨棄身體，用充滿恒河沙數世界（Ganga）的金銀琉璃硨磲瑪瑙珊瑚琥珀七寶來供養諸佛，直到坐在菩提樹下（Bodhi）之前都不滿足。同樣，在那段時間裡，即使三千大千世界（Trisāhasramahāsāhasra）充滿火焰，每一瞬間都進行四種行為，並且不具備從痛苦中解脫的一切工具，也因為顯現后五度而不滿足。長久的發心是：這樣的發心直到成佛之前都不間斷、不放棄。 歡喜的發心是：菩薩以六度利益他人是非常歡喜的，但被利益的眾生並不像這樣歡喜。利益他人的發心是：以六度利益的那些眾生，因為成為菩薩自己的善知識而感到非常有利，但不認為自己對眾生也是如此。偉大
【English Translation】 Entering and practicing. As it is said: 'Even if the ability is small, practice benefiting others, do not abandon giving in any situation, be harmonious at all times, and benefit all sentient beings.' Like this. The second is: to generate faith that trusts in giving and so on, and to generate the desire to give, protect, and so on. Even if the work of benefiting others has no power, always think about it. Because whoever has such a thought, he actually enters into it.' Like this it is said. This is said in combination. In Vasubandhu's commentary on the Compendium of Determinations (Mahāyānasaṃgraha), it says that it is to have faith in the extremely profound Sūtras that are fully endowed with the six perfections (Pāramitā). In the commentary on the Compendium of Determinations (Mahāyānasaṃgrahabhāṣya), faith, attention, and meditation are also said to be in accordance with this. The third is attention and meditation: Among the three, tasting the flavor of attention is to taste the flavor by seeing the qualities of the perfections (Pāramitā). The attention and meditation of rejoicing is: to rejoice in all the six perfections of oneself and others for the sake of all natures. The attention of joy is: to rejoice in the future perfections of oneself and others becoming more and more excellent. These three types of attention and meditation are encompassed by six types of intention. Among them, the intention of not being satisfied is: the Bodhisattva attains Buddhahood after countless eons, shortening those countless eons into a single moment, and in each moment of those countless eons, he gives up his body, and offers gold, silver, lapis lazuli, conch, agate, coral, and amber, the seven precious jewels, filling worlds as numerous as the sands of the Ganges (Ganga) to the Buddhas, and is not satisfied until sitting under the Bodhi tree. Similarly, during that time, even if the three thousand great thousand worlds (Trisāhasramahāsāhasra) are filled with fire, he performs four actions in each moment, and even if he does not possess all the tools to be liberated from suffering, he is not satisfied because he manifests the latter five perfections. The intention of longevity is: that such an intention is not interrupted or abandoned until Buddhahood. The intention of joy is: the Bodhisattva is very happy to benefit others with the six perfections, but the sentient beings who are benefited are not as happy. The intention of benefiting others is: those sentient beings who are benefited by the six perfections are seen as very beneficial because they have become the Bodhisattva's own virtuous friends, but he does not think that he is the same to sentient beings. Great
འི་བདག་ཉིད་ཀྱི་བསམ་པ་ནི། ཕྱིན་དྲུག་གི་དགེ་བ་བསགས་པ་རྣམས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་ཆེན་པོ་སོགས་རང་གི་འདོད་པར་སེམས་ཅན་ལ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའོ། །དགེ་བའི་བསམ་ པ་ནི། ཕྱིན་དྲུག་གི་དགེ་བ་བསགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་ཐུན་མོང་དུ་བྱས་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོ་བའོ། །གང་བྱང་སེམས་བསམ་པ་དྲུག་གིས་ཟིན་པའི་ཡིད་བྱེད་བསྒོམ་པ་འདི་ཐོས་ནས་དད་ པའི་སེམས་གཅིག་བསྐྱེད་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ལའང་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞིང་། ཉེས་པར་བྱས་པའི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཟད་པར་གྱུར་ན། དེ་ལྟ་བུའི་བྱང་སེམས་རང་ཉིད་ལྟ་ ཅི་སྨོས་སོ། །བཞི་པ་ཐབས་མཁས་བསྒོམ་པ་ནི། ཕྱིན་དྲུག་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཟིན་ཞིང་འཁོར་གསུམ་དག་པའོ། །ལྔ་པ་ནི། སངས་རྒྱས་ཕྱིན་དྲུག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཆོས་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི་སྦྱོར་བ་མེད་ཀྱང་སྔོན་གྱི་འཕེན་པས་བསྒྲིམ་མི་དགོས་པར་བསྐལ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་སྦྱིན་སོགས་ཀྱིས་གཞན་དོན་ནན་ཏན་དུ་མཛད་པའོ། ། 1-3357 བསྒོམ་པ་ནི་དེ་ཉིད་བསྒོམ་པའམ་དེའི་ཕྱིར་བསྒོམ་པའོ། །བརྒྱད་པ་བསྡུ་བ་ནི། དྲུག་པོ་འདི་དག་གིས་ནི་དགེ་བའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བསྡུས་ཏེ། སྦྱིན་སོགས་དྲུག་ནི་དེའི་མཚན་ཉིད་དང་། དད་སོགས་དགེ་ བའི་སེམས་བྱུང་རྣམས་ནི་དེ་དང་མཐུན་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་ཉོན་མོངས་མེད་སོགས་དང་སྟོབས་སོགས་དེའི་འབྲས་བུར་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ས་དང་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ནི། །སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱི་ གནས་ཡིན་ནོ། །གནས་གྱུར་པ་ནི་འབྲས་བུ་སྟེ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། ། དགུ་པ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་གཉིས་ལས། ཉོན་སྒྲིབ་ནི་སེར་སྣ་དང་། འཆལ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ དང་། ཁོང་ཁྲོ། ལེ་ལོ། གཡེང་བ། འཆལ་བའི་ཤེས་རབ་སྟེ། རིམ་པ་ལྟར་རྙེད་བཀུར་ལ་ཆགས་པས་ཡོ་བྱད་ལ་སེམས་ཀུན་ཏུ་འཛིན་པ་པོ་དང་། ལུས་ངག་གི་ལས་མི་དགེ་བ་གཉིས་པ་དང་། སེམས་ཅན་རྣམས་དང་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནས་སེམས་ཅན་དུ་མི་སྟོན་པ་མཚོན་ཆ་སོགས་རྣམས་ལ་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཤིང་གནོད་པ་བྱེད་པར་སེམས་ པ་གསུམ་པ་དང་། ཉལ་བ་དང་། བསྙེས་པ་དང་། འཕྲོས་པའི་བདེ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་གཏི་མུག་གི་ཆར་གཏོགས་པ་དགེ་བ་ལ་སོགས་མི་སྤྲོ་བ་བཞི་པ་དང་། དུག་གསུམ་གྱི་ཆར་གཏོགས་པའི་སེམས་ཀྱི་འཕྲོ་བ་ལྔ་པ་དང་། 1-3358 ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཅན་དྲུག་པ་སྟེ། འདི་དག་གིས་ཕར་ཕྱིན་གྱི་འབྲས་བུ་ཕྱུག་པོ་སོགས་ལ་སྒྲིབ་པ་སྟེ། དབུས་མཐའ་ལས། ཕྱུག་པོ་དང་ནི་བདེ་འགྲོ་དང་། །སེམས་ཅན་མི་གཏོང་སྒྲིབ་པ་དང་། ། ཉེས་པ་དག་དང་ཡོན་ཏན་རྣམས། །འབྲི་ཞིང་འཕེལ་དང་འཛུད་པ་དང་། །གྲོལ་བར་བྱེད་དང་ཞ
【現代漢語翻譯】 自性之意念：將通過六度積聚的善根之成熟果報，如巨大之享受等，完全迴向給眾生，隨其所愿。善意之意念：將所有通過六度積聚的善根共同迴向于大菩提。無論何人，聽聞此以六種意念攝持之菩薩作意，生起一念信心，彼等眾生亦將生起無量福德，所有罪業之障礙亦將耗盡。如是菩薩自身，更何須言說？第四，善巧方便之修習：以六度不分別之智慧攝持，且三輪清凈。第五：諸佛具足六度圓滿之法，雖無勤作之行，然由宿業之牽引，無需勉力，如是盡未來際以佈施等利益他眾。 修習即是修習彼，或為彼而修習。第八，攝集：此六者攝集一切善法。佈施等六度是其體性，信心等善心所是與其相應者，菩提之分和無煩惱等以及力量等攝集為其果。如雲：『地與波羅蜜多，是佛法之所依。所依轉變是果，名為法身。』第九，相違品有二：煩惱障為慳吝和破戒之戒律，以及憤怒、懈怠、散亂、惡慧。依次對應貪著利養而於資具心生執著，身語之不善業，以及於眾生之痛苦和自相續之痛苦，以及不示現痛苦之境于眾生，于兵器等心生惱害並思作損害。依賴睡眠、昏沉和掉舉之樂，屬於愚癡之分，不喜善等。屬於三毒之分的心的散亂。 第六為煩惱之智慧，此等障礙波羅蜜多之果，如財富等。如《中邊分別論》云：『財富與善趣，不捨眾生障，罪過及功德，衰減與增長，入與解脫。』
【English Translation】 The thought of self-nature: To completely dedicate the mature fruits of the virtues accumulated through the six perfections (六度, ṣaṭ-pāramitā, six perfections, 六種到達彼岸的方法), such as great enjoyment, to sentient beings according to their desires. The thought of virtue: To jointly dedicate all the virtues accumulated through the six perfections to the great Bodhi (菩提, bodhi, enlightenment, 覺悟). Whoever hears this Bodhisattva (菩薩, bodhisattva, enlightenment being, 有情覺) contemplation, which is encompassed by six thoughts, and generates a single thought of faith, immeasurable merit will arise for those sentient beings, and all obscurations of misdeeds will be exhausted. What need is there to mention the Bodhisattva himself? Fourth, the skillful means of cultivation: The six perfections are encompassed by non-conceptual wisdom (不分別之智慧), and the three spheres are pure. Fifth: The Buddhas (佛, buddha, awakened one, 覺者) possess the complete Dharma (法, dharma, law, 規律) of the six perfections, and although there is no deliberate action, due to the influence of past actions, they diligently benefit others with generosity (佈施, dāna, giving, 給予) and so on for as long as time exists. Cultivation is either cultivating that itself or cultivating for that purpose. Eighth, gathering: These six gather all virtuous Dharmas. The six, such as generosity, are its characteristics, the virtuous mental factors such as faith are those that correspond to it, and the divisions of Bodhi, freedom from afflictions, and powers are gathered as its result. As it is said: 'The ground and the pāramitās (波羅蜜多, pāramitā, perfection, 完美) are the basis of the Buddhadharma. The transformation of the basis is the result, which is called the Dharmakāya (法身, dharmakāya, body of dharma, 法身).' Ninth, the opposing factors are two: The afflictive obscurations are stinginess and immoral discipline, as well as anger, laziness, distraction, and wrong wisdom. In order, they correspond to clinging to gain and honor, thus clinging to possessions; the second is non-virtuous actions of body and speech; and the third is not showing the suffering of sentient beings and the suffering of one's own continuum, as well as the state of suffering, to sentient beings, and tormenting and thinking of harming weapons and so on. Relying on the pleasure of sleep, drowsiness, and excitement, belonging to the category of ignorance, not liking virtue and so on. The scattering of the mind belonging to the category of the three poisons. The sixth is afflicted wisdom, which obscures the fruits of the pāramitās, such as wealth. As the Madhyāntavibhāga (中邊分別論, Madhyāntavibhāga, Distinguishing the Middle from the Extremes, 中邊分別論) says: 'Wealth and good rebirths, the obscuration of not abandoning sentient beings, faults and merits, decrease and increase, entering and liberation.'
ེས་སོ། །དེ་རྣམས་ནི་ཕྱིན་དྲུག་ཡོངས་སུ་དག་པར་འགྱུར་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སོ། །ཤེས་སྒྲིབ་ནི། སྦྱིན་བྱ་ སྦྱིན་བྱེད་ལེན་པ་པོ་ནས། ཤེས་པར་བྱ་བ་ཤེས་པར་བྱེད་པ་པོར་འཁོར་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྟེ། ཕྱིན་དྲུག་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སོ། །རྒྱུད་བླར། དེ་ལ་རྣམ་གསུམ་རྟོག་ མེད་པས། །དེ་རྫོགས་ཡོངས་སུ་དག་པ་ནི། །དེ་ཡི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤང་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །སེར་སྣ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་འདི་དག་གིས་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་བསྡུས་ཏེ། མཚན་ཉིད་ཀྱིས་ ཆགས་སོགས་དང་། དེའི་གཞིས་མ་དད་སོགས་དང་། འབྲས་བུ་ནི་གཡོ་སོགས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་པ་བྱེད་ལས་ནི། དྲུག་པོས་སེམས་ཅན་རྗེས་སུ་འཛིན་པ་དང་། གནོད་པ་མི་བྱེད་པ་དང་། གཞན་དག་ གིས་གནོད་པ་བྱས་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པར་བྱེད་པ་དང་། ཡོན་ཏན་རྣམས་འཕེལ་བ་དང་། རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པས་སེམས་མགུ་བར་བྱས་ཏེ་བསྟན་པ་ལ་འཛུད་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་གདམ་ངག་བྱིན་པས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་སྟེ། 1-3359 དབུས་མཐར། ལས་ནི་རྗེས་སུ་འཛིན་བྱེད་དང་། །གནོད་མི་བྱེད་དང་དེ་ལ་བཟོད། །ཡོན་ཏན་འཕེལ་དང་འཛུད་ནུས་དང་། །རྣམ་པར་གྲོལ་བར་བྱེད་པ་དང་། །ཞེས་སོ། །བཅུ་གཅིག་པ་ཡོན་ཏན་ནི། འབྲས་བུ་ ལྔའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དཔག་ཏུ་མེད་དེ། སེར་སྣ་སོགས་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་སྤངས་པ་བྲལ་འབྲས། མཐོང་ཆོས་ལ་རང་གཞན་རྗེས་སུ་འཛིན་པ་སྐྱེས་བུ་བྱེད་འབྲས། སྐྱེ་བ་ཕྱི་མ་ལ་རིགས་ འདྲ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་འབྱུང་བ་རྒྱུ་མཐུན། བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་བདག་པོའི་འབྲས་བུ། སྦྱིན་པས་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་འཁོར་བ་ན་འཁོར་བའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པའི་ཕྱུག་པོ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ནི་བདེ་འགྲོའི་ལུས་དང་། བཟོད་པས་ནི་ཉེ་དུ་དང་བྲན་ཕོ་མོ་ལ་སོགས་པའི་གཡོག་འཁོར་མང་བ་དང་། འཁོན་མེད་པ་དང་དབྱེན་མེད་པ་དང་། བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་མང་བ་ དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ལ་དབང་པ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་སྲིད་ལ་སོགས་པའི་ལས་ལ་སྦྱོར་ཞིང་མངོན་པར་འགྲུབ་པ་དང་། བསམ་གཏན་གྱིས་ལུས་ལ་གནོད་པ་མེད་ཅིང་ཉོན་མོངས་ཆུང་བ་ དང་། ཤེས་རབ་ཀྱིས་བཟོ་དང་བསྟན་བཅོས་དང་རིག་པའི་གནས་ཐམས་ཅད་ལ་མཁས་པ་དང་། ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པའི་མངོན་མཐོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་ལ་གནས་ཀྱི་བར་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་བྱེད་པར་ཉེ་བར་གནས་པ་རྣམས་སོ། ། 1-3360 དེ་དག་ནི་རྣམ་སྨིན་བཏགས་པའོ། ། བཅུ་གཉིས་པ་ཕན་ཚུན་རྣམ་ངེས་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རྡོ་རྗེ་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པར་ཕར་ཕྱིན་ཐམས་ཅད་སྦྱིན་པའི་སྒྲར་བསྟན་པ་ནས་ལ་ལར་ཤེས་རབ་ ཀྱི་བར་དུ་དེ་དག་གི་སྒྲར་བསྟན་པའི་དགོངས་པ་གང་ཞེ་ན། ཕར་ཕྱིན་གཅིག་ལ་སྦྱོར་བ་ན། ཕར་ཕྱིན་ཐ
【現代漢語翻譯】 這些是使六度（Paramita，波羅蜜多）完全清凈的違品。智慧障（Jñeyāvaraṇa）：從佈施的對境、佈施的行為、接受佈施者，到所知、能知者，對三輪（施者、受者、施物）進行分別念，這是圓滿六度的違品。《寶性論》中說：『于彼無三相，無分別故，彼之圓滿凈，為斷彼違品。』由於慳吝等障礙，涵蓋了一切煩惱，從體性上講是貪著等，從基礎上講是不信等，從結果上講是虛偽等。 第十，作用：通過六度來攝受眾生，不作損害，對於他人所作的損害不放在心上，使功德增長，通過神變等使眾生心生歡喜，從而引入佛法，通過正確的教誨使眾生解脫。《中邊分別論》中說：『業為隨攝持，不損及於彼，容忍功德增，能引令解脫。』 第十一，功德：從五種果的角度來說是不可估量的。斷除慳吝等各自的所斷，是離系果。今生能攝受自他，是士夫作用果。來世能出生種類相同但更超勝的果，是等流果。獲得大菩提是增上果。佈施的異熟果是在輪迴中獲得沒有過患的財富；持戒的異熟果是獲得善趣之身；忍辱的異熟果是獲得眾多親友、奴僕等侍從，沒有怨恨，沒有紛爭，獲得安樂和喜悅；精進能使眾生在事業上有所作為併成就，如獲得轉輪王之王位等；禪定能使身體沒有損害，煩惱減少；智慧能精通工巧、論典和一切明處，安住于無過患的增上生和菩提心之間，能利益一切眾生。 這些是異熟果的假立。 第十二，相互決定：世尊在《金剛經》等經典中，將一切波羅蜜多都詮釋為佈施，乃至在一些經典中將一切波羅蜜多詮釋為智慧，這其中的密意是什麼呢？在修持一個波羅蜜多時，其他波羅蜜多也包含在其中。
【English Translation】 These are the opposing factors that prevent the complete purification of the six Pāramitās (perfections). Jñeyāvaraṇa (obscuration of knowledge): The conceptualization of the three spheres (agent, object, and action) from the object of giving, the act of giving, the recipient, to the knowable and the knower. This is the opposing factor to the complete fulfillment of the six Pāramitās. The Ratnagotravibhāga states: 'In that, there are no three aspects, because there is no conceptualization. That which is complete and pure is for abandoning its opposing factors.' Because of the obscurations of stinginess, etc., all afflictions are encompassed, in terms of nature, it includes attachment, etc., in terms of basis, it includes lack of faith, etc., and in terms of result, it includes deceit, etc. Tenth, Function: To take care of sentient beings through the six perfections, not to harm, not to mind the harm done by others, to increase virtues, to delight sentient beings through miracles, etc., and thus introduce them to the teachings, and to liberate them through correct instructions. The Madhyāntavibhāga states: 'Action is to take care of, not to harm, to endure that, to increase virtues, to be able to introduce, and to liberate.' Eleventh, Qualities: From the perspective of the five results, they are immeasurable. Abandoning stinginess, etc., which are the respective objects to be abandoned, is the result of separation. In this life, being able to take care of oneself and others is the result of the activity of a person. In future lives, the arising of similar but superior qualities is the result of the cause. Attaining great enlightenment is the result of mastery. The Vipāka (karmic result) of generosity is to obtain wealth without fault in Saṃsāra (cyclic existence); the Vipāka of ethics is to obtain a body in the happy realms; the Vipāka of patience is to obtain many attendants such as relatives and servants, without hatred, without strife, and to obtain much happiness and joy; diligence enables sentient beings to engage in and accomplish activities such as obtaining the kingdom of a Chakravartin (universal monarch); meditation enables the body to be without harm and with fewer afflictions; wisdom enables one to be skilled in crafts, treatises, and all fields of knowledge, and to abide near the benefit of all sentient beings between the faultless higher realms and the essence of enlightenment. These are the imputations of the Vipāka. Twelfth, Mutual Determination: What is the intention of the Blessed One in the Vajracchedikā (Diamond Sutra) and other scriptures, where all the Pāramitās are taught as the sound of generosity, and in some scriptures, they are taught as the sound of wisdom? When practicing one Pāramitā, the other Pāramitās are included within it.
མས་ཅད་ལ་སྤྱོད་པར་འགྲོ་བ་ལ་དགོངས་པ་སྟེ། དེའང་སྦྱིན་པ་ལྟ་བུ་ལ་ གཏོང་བའི་ནི་སྦྱིན་པ་དང་། སེར་སྣ་དང་གནོད་པ་ལ་སོགས་སྡོམ་པ་ཚུལ་ཁྲིམས། ཕོངས་པ་སོགས་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ་བཟོད་པ། དེ་ལ་སྤྲོ་བ་བརྩོན་འགྲུས། དེ་ལ་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་བསམ་ གཏན། དེའི་རྒྱུ་འབྲས་རབ་ཏུ་འབྱེད་པ་ཤེས་རབ་བོ། །ཡང་ན་སྦྱིན་པ་ནི་གསུམ་ལས། སྦྱིན་པ་ནི་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་དང་། གཞན་ལྔ་ནི་མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པ་དང་། ཐམས་ཅད་ནི་ཆོས་ ཀྱི་སྦྱིན་པ་སྟེ་གཞན་གྱི་སེམས་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པས་སོ། །བཤད་སྦྱར་དུ། ཆོས་དང་ཟང་ཟིང་མི་འཇིགས་ཚུལ་དུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ན། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་དག་ནི་སྦྱིན་པའི་བདག་ཉིད་ ཡིན། །ཞེས་དྲངས་པ་ལྟར་རོ། །བཅུ་གསུམ་པ་དེ་དག་གཞུང་གིས་ཇི་ལྟར་བསྟན་ཚུལ་ནི། ལེའུ་དང་པོ་དང་གཉིས་པ་དང་གསུམ་པ་དང་བཅུ་པ་དང་བཞིས་ནི་སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན་བསྟན་ཏོ། །ལེའུ་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ངོ་བོ་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། 1-3361 དེ་ནི་ལུས་ལ་སོགས་པ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལུས་དང་དེ་བཞིན་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །ཞེས་སོགས་ལེའུ་གསུམ་པ་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་ཡང་ ཕྲག་དོག་དྲི་མ་མེད་པས་གཞན་ལ་ཕན་པའི་གོ་སྐབས་སྦྱིན་པ་ཁོ་ན་སྟེ། དེ་བས་ན་བསྔོ་བའི་ལེའུ་ལས་ཀྱང་སྦྱིན་པ་བཏང་བར་བཤད་དོ། །ལེའུ་བཞི་པ་དང་ལྔ་པ་གཉིས་ཀྱིས་ཚུལ་ ཁྲིམས་དང་། དེ་ནས་ལེའུ་བཞིས་ནི་རིམ་པ་བཞིན་བཟོད་ལ། བརྩོན་འགྲུས། བསམ་གཏན། ཤེས་རབ་རྣམས་བསྟན་ཞེས་ནག་པོ་པས་འཆད་དོ། ། གཉིས་པ་ཡན་ལག་གི་དོན་ལ་དྲུག་སྟེ། སྦྱིན་པའི་ཕར་ཕྱིན། ཚུལ་ ཁྲིམས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན། བཟོད་པའི། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི། བསམ་གཏན་གྱི། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ནོ། །དང་པོ་ལ་བཞི། དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བར་བསྟན་པ། རྙེད་ཀྱང་བསོད་ནམས་བྱ་བའི་བློ་སྐྱེ་དཀའ་བ། བྱང་ ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ། ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་སེམས་དེ་བླང་བའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། དལ་བ་ནི། དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་དང་། །ཀླ་ཀློ་ཚེ་རིང་ལྷ་དང་ནི། །ལོག་ལྟ་སངས་ རྒྱས་མི་འབྱུང་དང་། །ལྐུགས་པ་འདི་ནི་མི་ཁོམ་བརྒྱད། །ཅེས་པ་རྣམས་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ལ། འབྱོར་པ་ནི། མི་ཉིད་དང་། ཡུལ་དབུས་སུ་སྐྱེ་བ་དང་། དབང་པོ་ཚང་བ་དང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་མ་ལོག་པ་ནི་མཚམས་མེད་མ་བྱས་པ་དང་། 1-3362 གནས་ལ་དད་པ་སྟེ་རང་འབྱོར་ལྔ་དང་། སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་པ་དང་། དེས་ཆོས་གསུངས་པ་དང་། དེའི་བསྟན་པ་གནས་པ་དང་། དེ་ལ་འཇུག་པ་གཞན་ཡང་ཡོད་པ་དང་། གཞན་གྱི་ཕྱིར་ སྙིང་བརྩེ་བ་སྟེ། གཞན་འབྱོར་ལྔ་དང་ཆོས་བཅུ་ལྡན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུ་སྡོམ་པ་འཆག་པའི་རྟེན་དུ་རུང་བ་འདི་ནི་ཤིན་ཏུ་རྙེད
【現代漢語翻譯】 所有行為都應以利益眾生為目的。例如，佈施是捨棄；持戒是戒除吝嗇和傷害等；安忍是對貧困等漠不關心；精進是對此感到歡喜；禪定是心專注於此；智慧是辨別其因果。或者，佈施有三種：佈施是財物佈施（藏文：ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་，梵文天城體：द्रव्य दान，梵文羅馬擬音：dravya dāna，漢語字面意思：物質的佈施），其他五種是無畏佈施，一切都是法佈施，因為它們在他人心中產生。在《釋量論》中引用：『在區分法、財物和無畏的方式時，六度波羅蜜多實際上是佈施的本質。』正如所引用的那樣。關於第十三點，經文如何解釋：第一、第二、第三和第十以及第四品解釋了佈施波羅蜜多。前三品解釋了發菩提心的本質， 因為它是完全捨棄身體等的本質。正如第三品所說：『身體以及享樂等。』此外，菩薩的願望是，以無嫉妒的純凈之心，給予他人利益的機會，這本身就是佈施。因此，在迴向品中也說到了佈施。第四品和第五品解釋了持戒，然後四品依次解釋了安忍、精進、禪定和智慧，正如納波巴所解釋的。第二，關於分支的意義有六個：佈施波羅蜜多、持戒波羅蜜多、安忍、精進、禪定、智慧波羅蜜多。第一，有四個方面：闡述了閑暇和圓滿難得；即使獲得了，也很難生起行善的念頭；闡述了菩提心的利益；以及接受這種有益之心的過程。第一點是：閑暇是指遠離八無暇：地獄、餓鬼、畜生、邊地、長壽天、邪見、佛不出世和愚啞。圓滿是指：生而為人、生於中心地區、感官齊全、沒有顛倒的業（即沒有犯下五無間罪） 以及對聖地有信心，這是五種自圓滿。佛陀出現在世間、宣說佛法、佛法住世、能夠進入佛法，以及為他人著想的慈悲心，這是五種他圓滿。具備這十種條件。像這樣能夠成為持戒基礎的，是非常難得的。
【English Translation】 All actions should be motivated by the intention to benefit all beings. For example, giving is generosity; discipline is abstaining from miserliness and harm, etc.; patience is indifference to poverty, etc.; diligence is rejoicing in that; meditation is focusing the mind on that; wisdom is distinguishing its causes and effects. Or, there are three kinds of giving: giving is material giving (藏文：ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་，梵文天城體：द्रव्य दान，梵文羅馬擬音：dravya dāna，漢語字面意思：material giving), the other five are fearlessness giving, and everything is dharma giving, because they arise in the minds of others. In the Commentary on Valid Cognition, it is quoted: 'When distinguishing the ways of dharma, material, and fearlessness, the six perfections are actually the essence of giving.' As quoted. Regarding the thirteenth point, how the scriptures explain it: the first, second, third, and tenth, and fourth chapters explain the perfection of giving. The first three chapters explain the nature of generating Bodhicitta, because it is the nature of completely giving up the body, etc. As the third chapter says: 'The body and likewise enjoyments, etc.' Furthermore, the aspiration of a Bodhisattva is, with a pure mind free from jealousy, to give others the opportunity to benefit, which is itself giving. Therefore, in the dedication chapter, giving is also mentioned. The fourth and fifth chapters explain discipline, and then four chapters explain patience, diligence, meditation, and wisdom in order, as explained by Nagpopa. Second, regarding the meaning of the branches, there are six: the perfection of giving, the perfection of discipline, patience, diligence, meditation, and the perfection of wisdom. First, there are four aspects: explaining that leisure and endowment are difficult to obtain; even if obtained, it is difficult to generate the thought of doing good; explaining the benefits of Bodhicitta; and the process of taking that beneficial mind. The first point is: leisure means being free from the eight unfree states: hell, hungry ghosts, animals, borderlands, long-lived gods, wrong views, the non-appearance of a Buddha, and dumbness. Endowment means: being born as a human, being born in a central land, having complete senses, not having reversed karma (i.e., not having committed the five heinous crimes), and having faith in sacred places, these are the five self-endowments. The appearance of a Buddha in the world, the teaching of the Dharma, the abiding of the Dharma, being able to enter the Dharma, and compassion for others, these are the five other-endowments. Possessing these ten qualities. Being able to be the basis for upholding vows like this is extremely rare.
་པར་དཀའ། སྡོང་པོ་བཀོད་པའི་མདོར།འཕགས་པ་རྒྱས་པའི་འོད་ ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས། མི་ཁོམ་པ་བརྒྱད་ལས་བཟློག་པ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ། མིར་གྱུར་པ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ། དལ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ཡང་རྙེད་པར་ དཀའ། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ། དབང་པོ་མ་ཚང་བ་མེད་པའང་རྙེད་པར་དཀའ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྙེད་པ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དང་འགྲོགས་པ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ། ཡང་དག་པའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱང་རྙེད་པར་དཀའ། ཡང་དག་པའི་ཚུལ་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པའང་རྙེད་པར་དཀའ། ཡང་དག་པའི་འཚོ་བ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ། མིའི་འཇིག་རྟེན་ན་ ཆོས་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པ་ཡང་རྙེད་པར་དཀའ་ན་ཞེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་བུའི་རྟེན་སྐྱེས་བུའི་དོན་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་སྒྲུབ་པ་སྟེ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ཐོབ་པར་གྱུར་པའི་སྐབས་འདི་ལ་གལ་ཏེ་རང་གཞན་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བའི་རྒྱུ་མཐོ་རིས་ཐར་པ་ཐོབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་དགེ་བ་མ་བསྒྲུབ་ན་ཕྱིས་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་ནི་ཆོས་དུ་མ་ཡང་དག་པར་འབྱོར་པ་སྟེ་ཚོགས་པའི་མིའི་ལུས་ཐོབ་པར་ག་ལ་འགྱུར་ཏེ་མི་ཁོམ་པའི་གནས་ན་འདི་རྙེད་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3363 དེ་ལྟར་ཡང་མདོར། འཇིག་རྟེན་ན་ནི་མི་རྙེད་དཀའ། །སངས་རྒྱས་འབྱུང་བའང་ཤིན་ཏུ་དཀའ། །དེ་བས་དད་དང་རབ་བྱུང་དང་། །སྒྲུབ་པའང་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པར་དཀའ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། དལ་ འབྱོར་རྙེད་དཀའ་ཐོབ་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་མོད་ཅེ་ན། དཔེ་ཇི་ལྟར་དབྱར་གྱི་མཚན་མོ་སྤྲིན་རུམ་སྟུག་པོས་ཁེགས་པས་མུན་ཤིན་ཏུ་གནག་པར་གྱུར་པའི་སྤྲིན་རུམ་སྟེ་སྤྲིན་དང་མུན་པའི་ཐིབ་པོའི་ ཁྲོད་ནས་ཀློག་འགྱུ་བས་སྐད་ཅིག་ཐང་ཅིག་ཙམ་དངོས་པོ་ཅུང་ཟད་རབ་ཏུ་སྣང་ཞིང་གསལ་བར་སྟོན་པ་འབྱུང་བ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་ཤིན་ཏུ་ཡུན་རིང་པོའི་འཁོར་བའི་མུན་གནག་སྡིག་པའི་སྤྲིན་ རུམ་ན་ཀློག་འགྱུ་ལྟ་བུའི་སངས་རྒྱས་མཐུ་ཡིས་བརྒྱ་ལམ་ཙམ་ན་འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མུན་པར་ཆུད་པ་རྣམས་ལ་བསོད་ནམས་ཏེ་དགེ་བའི་ལས་ལ་འཇུག་པའི་བློ་གྲོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཐང་ འགའ་སྟེ་སྐད་ཅིག་ཡུད་ཙམ་འབྱུང་གི་མི་བསྟན་པ་དང་ཐོག་མེད་ནས་མི་དགེ་བ་ལ་གོམས་པས་རྒྱུན་དུ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་སེམས་དེ་མ་སྐྱེས་པ་བསྐྱེད་པ་དང་སྐྱེས་པ་འཕེལ་བའི་ཐབས་ ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཕན་ཡོན་རྒྱས་པར་བསྟན་པ་དང་། ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་སེམས་དེའི་དབྱེ་བ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་དྲུག་གི། དང་པོ་ཉེས་ཆེན་ཐམས་ཅད་སེལ་བར་བསྟན་པ་ནི། 1-3364 སྐྱེས་པའི་བློ་དེས་ཅི་བྱེད་ཅེ་ན། དགེ་བ་སྒྲུབ་པའི་བློ་ཡུད་ཙམ་ལས་མི་འབྱུང་བ་ད
【現代漢語翻譯】 極其難得。在《樹幹莊嚴經》中，從聖者增長光芒的生處解脫中說，遠離八無暇（指沒有修法的機會）也難以獲得，轉生為人也難以獲得，具足閑暇和圓滿也難以獲得，佛陀出世也難以獲得，諸根齊全也難以獲得，獲得佛法也難以獲得，與賢善之人交往也難以獲得， 真正的善知識也難以獲得，如理如實的教導也難以修持，如理如實的生計也難以獲得，在人世間，如法行持佛法也難以做到。如是所說。因此，獲得這樣具有殊勝人身，能夠成辦增上生和決定勝的功德，如果在這個時候不修持利益自己和他人的安樂之因，也就是獲得高處和解脫的方法，那麼在未來的生世中，想要獲得圓滿具足佛法的暇滿人身，又怎麼可能呢？因為在無暇之處，這是不可能獲得的。 如是經典中也說：『世間人難得，佛陀出世也極難，因此，信心、出家和修行，都極其難得。』就像夏天夜晚，烏雲密佈，一片漆黑，在烏雲和黑暗的籠罩中，偶爾閃電劃過，短暫地顯現出一些事物，同樣，在漫長輪迴的黑暗和罪惡的烏雲中，如同閃電般，憑藉佛陀的威力，在百千萬劫中，對於沉溺於世間痛苦黑暗中的眾生，生起行善的智慧之光，也只是短暫的一瞬間，因為他們從無始以來就習慣於不善，所以這種情況不會經常發生。因此，要努力生起未生起的善心，並使已生起的善心增長。 第三部分分為兩點：廣述生起菩提心的利益，以及闡述具有利益的菩提心的分類。第一部分分為六點：首先闡述消除一切重大罪業： 生起這樣的心會做什麼呢？行善的念頭只是短暫地出現。
【English Translation】 It is extremely difficult to obtain. In the 'Trunk Arrangement Sutra', from the liberation of the holy increasing light's birth, it is said that avoiding the eight unfree states (referring to the lack of opportunities to practice Dharma) is also difficult to obtain, being born as a human is also difficult to obtain, possessing leisure and perfection is also difficult to obtain, the appearance of a Buddha is also difficult to obtain, having complete faculties is also difficult to obtain, obtaining the Buddha's teachings is also difficult to obtain, and associating with virtuous people is also difficult to obtain. Truly virtuous spiritual friends are also difficult to obtain, practicing according to the true teachings is also difficult, obtaining a truly righteous livelihood is also difficult, and diligently practicing Dharma in accordance with the Dharma in the human world is also difficult to do. As it is said. Therefore, obtaining such a precious human body, capable of accomplishing the qualities of higher realms and definite goodness, if at this time one does not cultivate the causes of benefit and happiness for oneself and others, that is, the methods for obtaining higher realms and liberation, then in future lives, how is it possible to obtain a leisure and endowed human body that fully possesses the Dharma? Because in unfree states, it is impossible to obtain this. Similarly, it is said in the scriptures: 'It is difficult to find humans in the world, and it is extremely difficult for a Buddha to appear. Therefore, faith, renunciation, and practice are all extremely difficult to obtain.' Just as on a summer night, thick clouds fill the sky, making it pitch black, and in the midst of the clouds and darkness, lightning occasionally flashes, briefly revealing some objects, similarly, in the darkness of the long cycle of suffering and the clouds of sin, like lightning, through the power of the Buddha, in hundreds of millions of kalpas, for beings immersed in the darkness of worldly suffering, the light of wisdom to engage in meritorious deeds arises only for a brief moment, because they have been accustomed to non-virtue from beginningless time, so this situation does not occur frequently. Therefore, one must strive to generate unarisen good thoughts and increase those that have already arisen. The third part is divided into two points: extensively explaining the benefits of generating Bodhicitta, and explaining the divisions of the beneficial Bodhicitta. The first part is divided into six points: first, explaining the elimination of all major sins: What does generating such a mind do? The thought of practicing virtue arises only briefly.
ེ་ལྟ་བས་ན་འཇིག་རྟེན་པའི་དགེ་བ་སྒྲུབ་པའི་བློ་དམིགས་བཅས་ནི་ཉམས་སྟོབས་ཆུང་བ་ཉིད་ལ་ རྟག་པར་རྒྱུན་དུ་གནས་སོ། །སྟོབས་ཆེ་བ་གང་ཞེ་ན། སྡིག་པ་མི་དགེ་བ་སྟོབས་ཆེན་ཏེ་རང་གི་ངང་གིས་རྟག་ཏུ་འཇུག་ཅིང་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ་འབྱིན་པ་ཅན་ཐུབ་ པར་དཀའ་བས་འཇིགས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་མི་ཟད་པ་དེ་ནི་དད་པས་རྩ་བ་བརྟན་པར་བྱས་པའི་ཤེས་རབ་སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་ཞིང་ཡོད་མེད་ལས་འདས་པའི་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སེམས་མིན་པ་དགེ་བ་གཞན་གང་གིས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བས་སྡིག་ཆེན་གཞོམ་པའི་ཕྱིར་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་བླང་བར་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་བདེ་མཆོག་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་རུ་ བསྟན་པ་ནི། བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་དུ་མ་སྟེ་གསུམ་མམ་གྲངས་མེད་དང་པོའི་ཁོངས་སུ་གཏོགས་པ་རྣམས་སུ་རབ་ཏུ་འབད་པས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པའི་ཐབས་འབའ་ཞིག་དགོངས་ཤིང་སྤྱོད་པར་མཛད་པའི་ ཐུབ་པའི་དབང་པོ་སངས་རྒྱས་ཡིན་ལ་ཐུབ་པའི་ནི་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་ཡང་འགྱོད་མི་བྱེད། །བདེ་བ་ལ་ཡང་འདོད་པ་མེད། །ཆགས་དང་འཇིགས་པ་ཁྲོ་བ་མེད། །བློ་བརྟན་གྱུར་པ་ཐུབ་པར་བརྗོད། ། 1-3365 ཅེས་སོ། དེས་ན་རྒྱལ་བ་དེ་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་ཉིད་ཕན་པའི་དོན་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པར་གཟིགས་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ན་སེམས་འདི་ནི་ཚད་དག་གཞལ་དུ་མེད་པའི་སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་ ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱིས་བདེ་བ་མཆོག་སངས་རྒྱས་ཀྱང་སྐྲ་འཆལ་བ་ལ་སོགས་པའི་དཀའ་སྤྱད་ལ་མ་ལྟོས་པར་བདེ་བླག་སྟེ་ཚེགས་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་ཕན་བདེ་འདོད་པར་གཟུང་བྱར་བསྟན་པ་ནི། སྲིད་པ་འཁོར་བར་གནས་པའི་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱ་ཕྲག་མཐའ་མེད་པ་གཞོམ་པ་སྟེ་འདོད་པར་འདོད་པ་ཉན་རང་གི་རིགས་ཅན་རྣམས་ དང་། རང་ཉིད་འབའ་ཞིག་མ་ཡིན་པར་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་མི་བདེ་བ་ཕོངས་པ་དང་སྐྱེ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་བསལ་བར་འདོད་པ་བྱང་སེམས་ཀྱི་རིགས་ཅན་རྣམས་དང་། བདེ་བ་མང་པོ་བརྒྱ་ཕྲག་ སྟེ་བདེ་སྐྱིད་ལྡན་པ་ལྷ་མི་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་དང་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ལོངས་སྤྱོད་པར་འདོད་པས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཉིད་རྟག་ཏུ་སྟེ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བཏང་ཞིང་དོར་བར་མི་ བྱའོ། །བཞི་པ་མཐོང་བའི་ཆོས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་བསྟན་པ་ནི། འཁོར་བའི་བརྩོན་རར་ཆགས་སོགས་ཀྱི་འཆིང་བས་བསྡམས་པའི་དབང་གིས་ཤིན་ཏུ་ཉེན་ཏེ་ཉམ་ཐག་པ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པར་གྱུར་པ་ན་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྐད་ཅིག་དེ་ཉིད་ལ་མིང་བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྲས་ཤེས་བརྗོད་པར་བྱ་ཞིང་། 1-3366 འཇིག་རྟེན་ལྷ་དང་མིར་བཅས་པ་དང་ལྷ་མ་ཡིན་ལ་སོགས་པས་ཕྱག་བྱ་བ་དང་བསྟོད་བཀུར་བའི་འོས་
【現代漢語翻譯】 因此，以世俗的善行作為目標的心，其力量總是微弱的。那麼，什麼才是強大的呢？罪惡和不善業是強大的，它們自然而然地持續不斷地產生地獄等無盡的痛苦，難以忍受，令人恐懼。因此，這種無盡的罪惡，若非以堅定的信心為根基，以智慧和慈悲為伴，超越有無二邊的圓滿菩提心，其他任何善行都無法戰勝它。因此，爲了摧毀巨大的罪惡，應當發起菩提心。第二，闡述獲得殊勝安樂之因：在無數劫中，即屬於最初的三個無數劫中，諸佛世尊都精勤地只為利益眾生而思考和行動。這裡的『諸佛』指的是聲聞等。『即使遭受痛苦也不後悔，不貪求安樂，沒有貪戀、恐懼和憤怒，心意堅定，這被稱為能仁』。因此，諸佛看到，通過這菩提心，一切利益都能實現。因為這顆心能讓無量眾生，即眾生的集合體，毫不費力地獲得殊勝的安樂——佛果，而無需像外道那樣進行艱苦的修行。 第三，闡述應當接受希求的利益和安樂：爲了摧毀輪迴中地獄等無盡的痛苦，那些希求安樂的聲聞和獨覺等，以及那些不只為自己，而是希望消除眾生的不幸、貧困和生老病死等痛苦的菩薩，還有那些希望享受眾多安樂，即天人的幸福和快樂的人們，都應當始終不捨棄菩提心。第四，闡述現世的利益：那些被束縛在輪迴的監獄中，被貪慾等束縛所困擾，極其痛苦的人們，一旦生起菩提心，就在生起菩提心的那一刻，被稱為諸佛之子，值得世間天人以及阿修羅等的禮敬和讚頌。
【English Translation】 Therefore, the mind that aims to accomplish worldly virtues is always weak in strength. What is strong? Sinful and unwholesome deeds are strong, as they naturally and continuously produce endless suffering such as that of hell, are difficult to endure, and are frightening. Therefore, this endless sin, unless it is rooted in steadfast faith, accompanied by wisdom and compassion, and the perfect Bodhicitta (enlightenment mind) that transcends existence and non-existence, what other virtue can overcome it? Therefore, to destroy great sins, it is appropriate to generate Bodhicitta. Second, explaining the cause for attaining supreme bliss: In countless eons, belonging to the first three countless eons, the Buddhas (Thubpa, those who are capable), the lords, diligently contemplated and acted solely for the benefit of sentient beings. 'Thubpa' here refers to Shravakas (listeners) and others. 'Even if suffering arises, they do not regret it. They have no desire for happiness. They have no attachment, fear, or anger. Those who are steadfast in mind are called Thubpa.' Therefore, those victorious ones (the Buddhas) see that through this Bodhicitta, all beneficial purposes are accomplished. For this mind enables countless beings, the aggregates of sentient beings, to easily attain supreme bliss—Buddhahood—without having to rely on difficult practices like those of the Tirthikas (non-Buddhists). Third, explaining that benefit and happiness should be embraced: To destroy the endless hundreds of sufferings of hell and so on in Samsara (cyclic existence), those who desire happiness, such as the Shravakas and Pratyekabuddhas (solitary realizers), and those who wish to eliminate the unhappiness, poverty, and sufferings of birth and death of sentient beings, not just themselves, such as Bodhisattvas, and those who desire to enjoy many happinesses, such as the birth and happiness of gods and humans, should always, at all times, not abandon Bodhicitta. Fourth, explaining the benefits of the Dharma (teachings) in this life: Those who are trapped in the prison of Samsara, bound by the fetters of attachment and so on, and are extremely distressed, once they generate Bodhicitta, at that very moment of generating Bodhicitta, are to be called the sons of the Sugatas (Buddhas), and are worthy of reverence and praise by the world, including gods and humans, as well as Asuras (demigods) and others.
སུ་ཡང་འགྱུར་རོ། ། ལྔ་པ་ཕན་ཡོན་དཔེའི་སྒོ་ནས་བསྔགས་པ་ལྔ་ལས། དང་པོ་གསེར་ རྩི་དང་མཚུངས་པ་ནི། གསེར་འགྱུར་རྩིའི་རྣམ་པ་སྟེ་ཁྱད་པར་མཆོག་སྟེ་ཆེས་རིན་པོ་ཆེ་ཉིད་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད་ནུས་པ་དེས་ལྕགས་ལ་སོགས་པ་གསེར་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱེད་པ་ལྟ་བུར་མི་ གཙང་བ་ཕ་མའི་ཁུ་ཁྲག་ལས་བྱུང་ཞིང་མངལ་དུ་མི་གཙང་བའི་ཁུ་བས་གསོས་པའི་སྙིང་པོ་མེད་པའི་ལུས་འདི་བླངས་ནས་ཏེ་བཟུང་བ་འདི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་རྒྱལ་བའི་སྐུ་དོན་ཆེན་ པོར་གྱུར་ཅིང་རྙེད་དཀའ་བས་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་ཆེན་ཁམས་གསུམ་ཐམས་ཅད་ན་ཡོན་ཏན་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ཅིང་ཡོན་ཏན་གྱི་མཐའ་མི་ཤེས་པས་རིན་གྱི་ཚད་དམ་ཐང་མེད་པར་བསྒྱུར་བར་ བྱེད་པས་ན་གསེར་འགྱུར་གྱི་རྩི་ལྟ་བུའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཞེས་བྱ་བ། བླངས་པ་རབ་ཏུ་བརྟན་པ་གཡོ་བ་མེད་པར་མ་ཉམས་པར་ཟུངས་ཞེས་བྱའོ། །དེའང་བྱམས་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན། དངུལ་ཆུའི་རིགས་གསེར་དུ་སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡོད་དེ། དེ་སྲང་གཅིག་གིས་ལྕགས་སྲང་སྟོང་གསེར་དུ་འགྱུར་རོ། །དངུལ་ཆུ་སྲང་གཅིག་པོ་དི་ནི་ལྕགས་སྲང་སྟོང་པོ་དེས་ཟད་པར་བྱ་བའམ་ལྕགས་སུ་བསྒྱུར་བར་མི་ནུས་སོ། ། 1-3367 དེ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བཅུད་ཀྱིས་ལེན་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་ནི། ལས་དང་ཉོན་མོངས་སྒྲིབ་པའི་ལྕགས་ཐམས་ཅད་ ཟད་པར་བྱས་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་གསེར་གྱི་ཁ་དོག་ཏུ་བྱེད་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་བཅུད་ཀྱིས་ལེན་གཅིག་པོ་དེ་ནས་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་ལྕགས་ ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པའམ་ཟད་པར་བྱ་བར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ཡིད་བཞིན་ནོར་དང་མཚུངས་པ་ནི། འགྲོ་བ་པའི་དེད་དཔོན་དེ་དང་འདྲ་བ་གཉིས་པ་མེད་པས་གཅིག་པུ་ རྒྱལ་བ་དང་བྱང་སེམས་ཐུགས་རྗེ་མངའ་བ་ཚད་ཀྱིས་གཞལ་དུ་མེད་པའི་བློ་ཅན་དེས་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པ་ལས་འཁྲུལ་པ་མི་སྲིད་པས་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པ་ན་དབུལ་བ་སེལ་བའི་ནོར་ བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་ཡང་འཇིག་རྟེན་དེ་ལས་འདས་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པས་རིན་ཆེན་བ་སྟེ། རིན་ཐང་མེད་པ་ཐམས་ཅད་ལས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པར་གཟིགས་པས་འགྲོ་བའི་ཚོང་ དུས་སུ་དགེ་མི་དགེའི་ལས་ཉོ་ཚོང་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཟོང་དུ་གྱུར་བའི་ལས་བྱེད་པའི་གནས་འཁོར་བར་གནས་པའི་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའི་བདེ་བ་ཕུན་ཚོགས་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་སེམས་ཅན་ཚོང་པ་ལྟ་བུ་རྣམས་རིན་ཆེན་ལྟ་བུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དེ་གུས་པ་ཆེན་པོས་ལེགས་པར་བརྟན་པར་ཟུངས་ཤིག་ཅེས་པའོ། ། 1-3368 སྡོང་པོའི་བཀོད་པའི་མདོར། རིགས་
【現代漢語翻譯】 愿一切安好！第五，從譬喻的角度讚歎利益，共有五點。第一，與金藥相似：如同金藥的特性，它能將劣質之物轉化為卓越，乃至最為珍貴之物。如同金藥能將鐵等金屬轉化為黃金，同樣，我們取用這由父母不凈之精血所生，在母胎中以不凈之物滋養，毫無精華的身體，以菩提心將其轉化為殊勝的佛身，此身極其難得，猶如如意寶珠，在三界中擁有最殊勝的功德，功德無邊無際，價值無可估量。因此，菩提心就像金藥一般。應牢固、穩定、毫不動搖地持有這已獲得的菩提心，切勿使其退失。正如慈氏菩薩的《解脫經》中所說：『善男子，譬如有一種名為「金顯」的鍊金術，一兩此術，能將千兩鐵變為黃金。這一兩金顯，不會被千兩鐵所耗盡或還原為鐵。』 『同樣，以證悟一切智智之心所生的精華，以完全奉獻的善根所生的智慧所攝持，能耗盡一切業和煩惱的鐵，將一切法轉化為一切智智的金色。然而，這一顆證悟一切智智之心所生的精華，不會被一切業和煩惱的鐵所耗盡。』第二，與如意寶珠相似：如同引導眾生的商主，無與倫比，獨一無二。擁有偉大慈悲的佛陀和菩薩們，以其無量智慧，經過深思熟慮，絕無謬誤。經過考察和辨析，發現這能消除貧困的如意寶珠——菩提心，也是超越世間圓滿的因，因此是珍寶。因為他們視其為超越一切價值之上的至寶，所以在眾生的商貿時期，爲了買賣善與非善之業，爲了獲得脫離輪迴中地獄等痛苦的圓滿安樂，那些如同商人的眾生，應以極大的恭敬心，牢固地持有這如珍寶般的菩提心。 《寶樹經》中說：
【English Translation】 May all be auspicious! Fifth, praising the benefits through examples, there are five points. First, similar to gold medicine: Like the characteristic of gold medicine, it can transform inferior things into superior, even the most precious things. Just as gold medicine can transform iron and other metals into gold, similarly, we take this body born from the impure blood of parents, nourished by impure substances in the womb, devoid of essence, and transform it with Bodhicitta into the supreme body of a Buddha. This body is extremely rare, like a wish-fulfilling jewel, possessing the most supreme qualities in the three realms, with boundless qualities and immeasurable value. Therefore, Bodhicitta is like gold medicine. One should firmly, stably, and unshakeably hold this attained Bodhicitta, and never let it diminish. As Maitreya Bodhisattva said in the 'Liberation Sutra': 'Good son, for example, there is an alchemy called 'Gold Manifestation,' one ounce of which can turn a thousand ounces of iron into gold. This one ounce of Gold Manifestation will not be exhausted or reduced to iron by the thousand ounces of iron.' 'Similarly, the essence born from the mind of attaining omniscience, held by the wisdom born from the completely dedicated roots of virtue, can exhaust all the iron of karma and afflictions, transforming all dharmas into the golden color of omniscience. However, this single essence born from the mind of attaining omniscience will not be exhausted by all the iron of karma and afflictions.' Second, similar to a wish-fulfilling jewel: Like the merchant leader who guides beings, unparalleled and unique. The Buddhas and Bodhisattvas with great compassion, with their immeasurable wisdom, after careful consideration, are free from error. After examination and analysis, they found that this wish-fulfilling jewel that eliminates poverty—Bodhicitta—is also the cause of transcendence over worldly perfections, therefore it is a treasure. Because they regard it as the supreme treasure above all value, during the trading period of beings, in order to buy and sell good and non-good deeds, in order to obtain the perfect happiness of being free from the suffering of hell, etc., in samsara, those beings who are like merchants should firmly hold this jewel-like Bodhicitta with great reverence. In the 'Jeweled Tree Sutra':
ཀྱི་བུ་ཁྱོད་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་ཇི་སྲིད་དུ་ཉི་མ་དང་ཟླ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འོད་ཀྱི་སྣང་བའི་བྱེད་པ་དེ་སྲིད་ནོར་དང་། འབྲུ་དང་། རིན་པོ་ཆེ་ དང་། ས་ལེ་སྦྲམ་དང་། དངུལ་དང་། མེ་ཏོག་དང་། སྤོས་དང་། ཕྲེང་བ་དང་། བྱུགས་པ་དང་། གོས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་དབང་གི་རྒྱལ་པོའི་ རིན་དུ་མི་བཟོད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ། ཇི་སྲིད་དུ་དུས་གསུམ་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་ཡུལ་སྣང་བར་མཛད་པ་དེ་སྲིད་དུ་ལྷ་དང་མི་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་དང་། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་དང་། ཟག་པ་མེད་པ་གང་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ནོར་བུ་ རིན་པོ་ཆེ་ཆེན་པོ་དབང་གི་རྒྱལ་པོའི་རིན་དུ་མི་ཆོག་གོ་ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་དཔག་བསམ་ཤིང་དང་མཚུངས་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་གྱི་དགེ་བ་དམིགས་བཅས་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལས་ གཞན་པ་ཀུན་ཆུ་ཤིང་ལན་ཅིག་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་ནས་ཟད་པར་འགྱུར་བས་སླར་འབྲས་བུ་མི་བསྐྱེད་པ་བཞིན་དུ་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་འབྲས་བུ་ལན་ཅིག་བསྐྱེད་ནས་ཟད་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་དེ། 1-3369 དེ་ཙམ་གྱིས་འདིའི་རྣམ་སྨིན་ཟད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་སྨིན་དེ་ཡང་ལུང་བསྟན་དུ་མེད་པས་ཡང་རྣམ་སྨིན་གྱིས་འབྲས་བུ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ནི་དཔག་བསམ་གྱི་ ལྗོན་ཤིང་ལྟ་བུར་དུས་རྟག་པར་ཡང་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ཞིང་རྒྱུ་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་རང་ཉིད་ལ་བདེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་འབྱིན་པས་མི་ཟད་ཅིང་དེ་དབང་གིས་གཞན་རྣམས་ལའང་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་གཞན་གྱི་ཁྱད་པར་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའམ། ཡང་བི་བྷུ་ཏིས་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་སྲིད་ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་འབྲས་བུ་འབྱིན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་ པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་བར་དུ་འཕེལ་བར་འགྱུར་ཞེས་སོ། །བློ་གྲོས་མི་བཟད་པས་བསྟན་པ་ལས། བཙུན་པ་ཤཱ་ར་དྭ་ཏིའི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་ཆུའི་ཐིགས་ ལྷུང་བ་ནི། བསྐལ་པའི་མཐར་ཐུག་གི་བར་དུ་བར་མ་དོར་ཡོངས་སུ་ཟད་པའམ་གཏུགས་པ་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་དུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ སྙིང་པོ་ལ་ཐུག་གི་བར་དུ་བར་མ་དོར་ཡོངས་སུ་ཟད་པའམ་གཏུགས་པ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །བཞི་པ་གྲོགས་དཔའ་བོ་དང་མཚུངས་པ་ནི། སེམས་དེ་དགེ་བ་འཕེལ་བྱེད་ཁོ་ན་མ་ཡིན་གྱི་མི་དགེ་བ་ཟད་བྱེད་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། 1-3370 འདི་ལྟར་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པ་ལ་སོགས་པ་སྡིག་པའི་ལས་དམྱལ་སོགས་བཟོད་དཀའི་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པ་སྤྱད་པར
【現代漢語翻譯】 『善男子，你應當這樣理解：例如，只要太陽和月亮的執行軌跡還在發光，那麼世間所有的財富，如穀物、珍寶、薩勒樹脂、白銀、鮮花、香、花環、涂香、衣物以及各種享用之物，都無法與珍寶之王（指菩提心）的價值相比。同樣，只要三世諸佛的智慧之光照耀著法界，那麼所有天人、眾生，以及聲聞、緣覺的有漏和無漏善根，都無法與發起菩提心的珍寶之王相比。』 第三，與如意樹相似：世間有執著的善行等，與菩提心不同，就像水邊的樹木，一次結果后就會枯竭，不再結果。同樣，異熟果一次產生后也會耗盡。因為異熟果會耗盡，而且異熟果沒有預示，所以異熟果與果實無關。而菩提心就像如意樹，總是能持續不斷地、每一刻都產生同類的果實，給自己帶來圓滿的安樂，永不耗盡。憑藉這種力量，也能使他人增長菩提心等其他功德的殊勝之處，或者產生世間的果報，如轉輪王的統治，乃至超越世間，增長到佛的功德。 無盡慧所說教言中提到：『比丘夏拉達瓦蒂之子，例如，一滴水滴落入大海，直到劫末也不會消失或耗盡。同樣，完全迴向于菩提的善根，直到菩提的精髓也不會消失或耗盡。』 第四，與勇猛的同伴相似：菩提心不僅能增長善業，也能耗盡惡業。例如，冒犯三寶等罪惡行為，會帶來地獄等難以忍受的痛苦。
【English Translation】 『Good son, you should understand it this way: For example, as long as the orbits of the sun and moon are shining, all the wealth in the world, such as grains, jewels, Sāla resin, silver, flowers, incense, garlands, unguents, clothing, and all kinds of enjoyments, cannot compare to the value of the king of jewels (referring to Bodhicitta). Similarly, as long as the light of wisdom of the Buddhas of the three times illuminates the realm of Dharma, all gods, humans, sentient beings, as well as the contaminated and uncontaminated roots of virtue of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, cannot match the value of the great king of jewels of generating Bodhicitta.』 Third, similar to a wish-fulfilling tree: Worldly virtues with attachment, etc., are different from Bodhicitta, just like trees by the water that wither after bearing fruit once and do not bear fruit again. Similarly, the fruit of Vipāka (karmic result) is exhausted after producing fruit once. Because the Vipāka is exhausted, and the Vipāka is not predictive, the Vipāka is not related to the fruit. Bodhicitta, like a wish-fulfilling tree, constantly produces similar fruits every moment, bringing complete happiness to oneself, never exhausting. By this power, it also enables others to increase the excellence of other virtues such as Bodhicitta, or to produce worldly rewards, such as the rule of a Chakravartin, and even to transcend the world and increase to the virtues of a Buddha. It is mentioned in the teachings of Inexhaustible Wisdom: 『Bhikkhu, son of Śāradvatī, for example, a drop of water falling into the great ocean will not disappear or be exhausted until the end of the kalpa. Similarly, the root of virtue completely dedicated to Bodhi will not disappear or be exhausted until it reaches the essence of Bodhi.』 Fourth, similar to a brave companion: Bodhicitta not only increases good deeds but also exhausts bad deeds. For example, sinful actions such as offending the Three Jewels bring unbearable suffering such as hell.
་བྱས་ན་ཡང་སྐྱེས་བུ་དཔའ་བོ་ལ་བརྟེན་ ནས་དགྲའི་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་ལས་ཐར་པ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་གང་ལ་བརྟེན་ཏེ་བསྐྱེད་བསྲུང་སྤེལ་ནས་ཡུད་ཀྱིས་ཏེ་སྐད་ཅིག་དེ་ཉིད་ལ་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ཉེ་བར་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ སྡིག་ཆེན་དེ་ལས་སྒྲོལ་བར་འགྱུར་བ་སྟེ། སྐྱོབ་ནུས་པའི་སེམས་དེ་ལ་སེམས་ཅན་བག་ཡོད་པ་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བརྟེན་ཏེ་རྟེན་པར་རིགས་ཞེས་དགེ་བ་ལྷས་སམ་འགྲེལ་ཆེན་དུ་མི་ཤེས་ པའི་སེམས་ཅན་ཤེས་རབ་དང་བྲལ་བའི་རྨོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཅིས་མི་བརྟེན་ཞེས་འདོན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་མདོ་སྡེ་ཉིད་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ་དཔེར་ན་སྐྱེས་བུ་དཔའ་བོ་ལ་ཡང་དག་ པར་བརྟེན་པ་ནི་དགྲ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མི་འཇིགས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་དཔའ་བོ་ལ་ཡང་དག་པར་བརྟེན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཉེས་པར་སྤྱོད་པའི་ དགྲ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མི་འཇིགས་སོ་ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་དུས་མཐའི་མེ་དང་མཚུངས་པ་ནི། སེམས་དེས་ནི་དུས་མཐའི་སྟེ་འཇིག་རྟེན་འཇིག་པའི་དུས་ཀྱི་མེ་ནི་ཉི་མ་བདུན་ཤར་བས་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་བཅས་པའི་འདོད་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཐལ་བ་ཡང་ལུས་པ་མེད་པར་བསྲེག་པ་དེ་བཞིན་དུ་མཚན་མེད་ལ་སོགས་པའི་སྡིག་པ་ཆེན་པོ་རྣམས་སྐད་ཅིག་ཅིག་གི་སྟེ་དུས་ཡུན་མི་རིང་བར་ངེས་པར་བསྲེག་པ་སྟེ་རྣམ་སྨིན་ཉེ་བར་འཇོམས་པ་རྩ་བ་ནས་མེད་པར་བྱེད་དོ། ། 1-3371 དེས་ན་མི་ཤེས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་མི་རྟེན། ཞེས་འདིར་ཡང་སྦྱར་བར་བྱའོ། །ཡང་དེ་ཉིད་དུ་ཉེས་པར་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་བསྲེག་པར་བྱེད་པས་བསྲེག་པའི་བསྐལ་པའི་མེ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་སོ། ། དྲུག་ པ་མདོ་གཞན་ལས་གསུངས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། སེམས་དེའི་ཕན་ཡོན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དག་བྱམས་མགོན་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་མི་ཕམ་པ་བློ་གྲོས་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པས་ཚོང་དཔོན་གྱི་བུ་ནོར་བུ་ ནོར་བཟང་ལ་བཤད་ཅིང་བཀའ་བསྩལ་ཏེ། སྡོང་པོ་བཀོད་པར། རིགས་ཀྱི་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་བོན་ལྟ་བུའོ། །འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དཀར་པོའི་ཆོས་རྣམ་ པར་འཕེལ་བར་བྱེད་པས་ཞིང་ལྟ་བུའོ། འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་རྟེན་པས་ས་ལྟ་བུའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དང་སྨོན་ལམ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་མདོར་བསྟན་པ་ལྟ་བུའོ། ། ལྷ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དུ་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་ལ་མཆོད་རྟེན་ལྟ་བུ་སྟེ། རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་ཡོན་ཏན་དེ་དག་དང་ཡོན་ཏན་གྱི་བྱེ་བྲག་ཚད་མེད་ པ་གཞན་དང་ཡང་ལྡན་ནོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་བག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་ཞེས་འདིར་ཡང་སྦྱར་རོ། །གཉིས་པ་སེམས་དེའི་དབྱེ་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། བསྡུས་ཏེ་སྨོན་འཇུག་གཉིས་སུ་དབྱེ། དེ་ཡི་ཁྱད་པར་དཔེ་ཡིས་བཤ
【現代漢語翻譯】 猶如依靠勇士得以從巨大的怖畏中解脫一般，那麼，依靠菩提心，通過生起、守護、增長，頃刻之間，即在剎那之間，以接近巨大福德的方式，便能從巨大的罪惡中解脫。對於能夠救護的菩提心，有正念的眾生怎麼會不依賴呢？理應依賴啊！善天或《大疏》中說，無知的眾生，那些缺乏智慧的愚昧者，怎麼會不依賴呢？是這樣說的。如同經部中所說：『善男子，譬如依靠勇士，則不畏懼一切怨敵。同樣，依靠發起菩提心的勇士，菩薩便不畏懼一切惡行的怨敵。』 第五，與劫末之火相似：菩提心能像劫末之火一樣，劫末之火是七個太陽出現時，將包括初禪在內的所有欲界焚燒殆盡，連灰燼都不剩。同樣，菩提心也能在極短的時間內，必定焚燒無相等等的巨大罪惡，即從根本上摧毀異熟果報。 因此，『無知的眾生不會依賴』，這裡也應加上。此外，經中還說：『由於能焚燒一切罪業，因此如同焚燒世界的劫末之火。』 第六，其他經中所說的利益：菩提心的無量利益，慈氏怙主，即具足大智慧的薄伽梵彌勒，曾為商主之子諾布諾桑宣說並教誡。《華嚴經》中說：『善男子，菩提心是諸佛一切功德的種子。』『能使一切眾生的善法增長，如同田地。』『能支撐一切世間，如同大地。』從菩薩的行持和願望等方面來說，如同總的綱要。對於包括天、人、非天在內的世間來說，如同佛塔。善男子，菩提心具有如是功德以及其他無量功德的差別。 對此，『對於習氣』等也應加上。第二，菩提心的分類有三種，概括而言分為愿菩提心和行菩提心兩種。下面用比喻來說明它們的差別。
【English Translation】 Just as relying on a brave person allows one to escape from great fear, similarly, by relying on the Bodhicitta (mind of enlightenment) and generating, protecting, and increasing it, in an instant, that very moment, through the means of approaching great merit, one will be liberated from great sins. Since that mind is capable of saving, how could mindful beings not rely on it? They should rely on it! In Gewa Lha or the Great Commentary, it says that ignorant beings, those foolish ones who lack wisdom, how could they not rely on it? That is how it is said. Similarly, in the Sutra itself, it says: 'Son of good family, just as relying on a brave person, one is not afraid of all enemies. Likewise, the Bodhisattva who relies on the brave person who has generated the mind of enlightenment is not afraid of all enemies of misconduct.' Fifth, similar to the fire at the end of time: That mind, like the fire at the end of time, which is when seven suns rise and burn all of the desire realm, including the first dhyana (meditative absorption), without leaving even ashes, similarly, it will certainly burn great sins such as the signless (animitta) etc., in a short time, that is, not a long duration, and destroy the ripening (vipāka) near, making it non-existent from the root. Therefore, 'ignorant beings do not rely,' should also be added here. Also, in that very text, it says, 'Because it burns all misdeeds, it is like the fire of the burning kalpa (aeon).' Sixth, the benefits spoken of in other sutras: The immeasurable benefits of that mind, the Maitreya (byams mgon) (Loving Protector), that is, the Bhagavan (bcom ldan 'das) (Blessed One) Maitreya, endowed with great wisdom, spoke and instructed to the merchant's son Norbu Norzang. In the Gandavyuha Sutra (sdong po bkod pa), it says: 'Son of good family, the mind of enlightenment is like the seed of all the Buddha's teachings.' 'It causes the white (virtuous) dharma of all beings to increase, like a field.' 'It supports all the world, like the earth,' and so forth. It is like a summary, for it gathers all the practices and aspirations of the Bodhisattvas. For the world including gods, humans, and asuras (lha ma yin) (demigods), it is like a stupa (mchod rten) (reliquary). Son of good family, the mind of enlightenment is endowed with such qualities and other immeasurable distinctions of qualities. To that, 'for the habitual tendencies' etc. should also be added. Second, the divisions of that mind are three, summarized into two: aspiration and engagement. The differences between them will be explained with examples.
ད། ། 1-3372 སྨོན་འཇུག་ཕན་ཡོན་ཁྱད་པར་བསྟན་པའོ། དང་པོ་ནི། ཇི་སྐད་པའི་ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ལ་ཕྱེ་ན་གཉིས་སོ། །དེ་ལྟར་ན་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ། དེ་ཡང་ས་གསེར་ཟླ་ བ་མེ། །ཞེས་སོགས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་དང་། འདིར་ལེའུའི་གྲངས་ཀྱིས་བཅུར་ཡང་བཤད་པས་གཉིས་སུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ། འདིར་མདོར་བསྡུས་ན་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། གཉིས་ པོ་དེའང་གང་ཞེ་ན། བདག་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱའོ་ཞེས་དད་པ་བརྟན་པར་བྱས་པའི་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་སེམས་སྦྱིན་སོགས་ལ་འཇུག་བཞིན་པ་དང་ བྲལ་བའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་དང་ནི། སྨོན་པའི་སེམས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་སྡོམ་པ་ལེན་པ་ལ་སོགས་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཡང་དག་པར་བླང་བ་ལ་འཇུག་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ ཏུ་འཇུག་པའི་སེམས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དང་པོ་གང་སྐུས་ནི་གཉིས་ཀའང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སུ་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་སྨོན་པ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་མ་ཡིན་པའི་དོགས་པ་བསལ་ཏེ། སྡོང་པོ་བཀོད་ པར་ཡང་། རིགས་ཀྱི་བུ་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་ན་སེམས་ཅན་གང་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་སྨོན་པ་དེ་དག་ཀྱང་དཀོན་ནོ། །དེ་བས་ཀྱང་གང་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་འཇུག་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ནི་ཤིན་ཏུ་དཀོན་ནོ་ཞེས་སོ། ། 1-3373 གཉིས་པ་ནི། འདི་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡང་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། དཔེར་ན་སྐྱེས་བུ་ཞིག་འདོད་པའི་ཡུལ་དུ་ཕྱིན་པར་བྱ་བའི་ཆེད་དུ་འགྲོ་བར་འདོད་པ་སྟེ་འགྲོ་བར་བསམ་ཀྱི་འགྲོ་བཞིན་ པ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་དང་། སྐྱེས་བུ་གཞན་ཉིད་ཡུལ་དེར་ཕྱིན་པའི་ཆེད་དུ་འགྲོ་བཞིན་པའི་བྱེ་བྲག་ཇི་ལྟར་ཤེས་པ་ལྟར་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་ལ་བརྟགས་ནས་རང་གཞན་ལ་ ཕན་པའི་ཐབས་སེམས་ཤིང་རྟག་ཏུ་བྱེད་པའི་ཤེས་རབ་ཅན་གྱི་མཁས་པས་སྨོན་འཇུག་གི་སེམས་འདི་གཉིས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། དངོས་ཀྱི་དོན་འཐད་ པ་དགོད། སོ་སོའི་ཕན་ཡོན་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྨོན་པའི་སེམས་ལས་ནི་སྒྲུབ་པ་དང་བྲལ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལྟ་ཞོག་འཁོར་བར་འཁོར་བའི་ཚེ་འབྲས་ ཆེ་བ་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་འབྱུང་སྟེ། རྒྱལ་པོ་ལ་གདམ་པ་ལས། རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དགེ་བའི་རྩ་བའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པས་ལན་དུ་ མར་ལྷ་དང་མིའི་ནང་དུ་སྐྱེས་ཏེ་ལྷ་དང་མིར་སྐྱེས་པ་ན་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་དབང་པོ་བྱེད་པར་གྱུར་ཀྱང་། ད་དུང་རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ཀྱི་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་དགེ་བའི་རྩ་བའི་ལས་ལ་འབྲི་བའམ་གང་བར་མི་
【現代漢語翻譯】 現在開始講述發願和趣入菩提心的利益差別。首先，具有如是利益的菩提心，如果進行區分，則有兩種。如果這樣，在《現觀莊嚴論》中，有『如地、金、月、火』等二十二種譬喻，而此處以章節的數量也說了十種，那麼如何成為兩種呢？沒有過失。此處如果簡略概括，應當瞭解為兩種。這兩種是什麼呢？即『我成佛后，將利益眾生』，如此堅定信心的，想要獲得深廣的，正在行持佈施等，與不執著的，發願菩提心；以及以發願菩提心為先導，受持戒律等，正確地受取菩提行，這是趣入菩提心。第一種，以何種方式將二者都顯示為菩提心，從而消除對沒有發願就不是菩提心的疑慮呢？在《華嚴經》中也說：『善男子，在眾生世間，對眾生髮起無上正等覺菩提心者，已經很少了。比這更少的是，真正趣入無上正等覺菩提心的眾生，就更加稀少了。』 第二，這二者的差別又是什麼樣的呢？例如，某人爲了去向往之地而想要行走，只是想走但並沒有真正走；另一個人爲了到達那個地方而正在行走，這二者的差別是如何知曉的呢？同樣地，通過觀察身語意的行為，思考恒常利益自他的方法，具有智慧的智者應當次第瞭解發願和趣入菩提心的差別。第三部分分為三點：真實意義的合理性；各自利益的詳細闡述。 第一點是：發願菩提心，即使沒有實際修行，但作為菩提之因，更何況是在輪迴中流轉時，會產生更大的果報，帶來天人的安樂。如《國王教誡經》中說：『大國王，您以圓滿菩提心的善根業力，多次轉生於天人和人間，在天人和人間轉生時，一切時處都能行使權力。』即便如此，大國王，您的圓滿菩提心的善根業力也不會減少或耗盡。
【English Translation】 Now begins the explanation of the differences in benefits between aspiration and entering into Bodhicitta (the mind of enlightenment). Firstly, if we divide this Bodhicitta, which has such benefits, there are two types. If so, in the Ornament for Clear Realization, there are twenty-two similes such as 'like earth, gold, moon, fire,' and here it is also explained as ten according to the number of chapters, so how can it be two? There is no fault. If we summarize here, we should understand that there are two types. What are these two? They are: 'After I become a Buddha, I will benefit sentient beings,' thus firmly establishing faith, wanting to obtain the profound and vast, engaging in generosity etc., and the aspiration Bodhicitta that is free from attachment; and with aspiration Bodhicitta as the precursor, taking vows etc., correctly taking up the practice of Bodhi, this is entering into Bodhicitta. The first, in what way does it show both as Bodhicitta, thereby eliminating the doubt that without aspiration it is not Bodhicitta? In the Gandavyuha Sutra, it also says: 'Noble son, in the world of sentient beings, those sentient beings who aspire to unsurpassed, perfect, complete enlightenment are already rare. Even rarer than that are those sentient beings who truly enter into unsurpassed, perfect, complete enlightenment.' Secondly, what is the difference between these two? For example, a person wants to walk in order to go to a desired place, just wanting to go but not actually going; another person is walking in order to reach that place, how is the difference between these two known? Similarly, by observing the actions of body, speech, and mind, thinking of ways to constantly benefit oneself and others, a wise person with intelligence should understand the difference between aspiration and entering into Bodhicitta in sequence. The third part is divided into three points: the rationality of the true meaning; a detailed explanation of the respective benefits. The first point is: Aspiration Bodhicitta, even if there is no actual practice, but as a cause of Bodhi, let alone when wandering in samsara, it will produce greater results, bringing the happiness of gods and humans. As it says in the King's Admonition Sutra: 'Great King, by the virtuous root karma of perfect Bodhicitta, you have been reborn many times in the realms of gods and humans, and when reborn in the realms of gods and humans, you are able to exercise power at all times and in all places.' Even so, Great King, the virtuous root karma of your perfect Bodhicitta will not diminish or be exhausted.'
མངོན་ནོ་ཞེས་སོ། ། 1-3374 དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་སེམས་ལ་བསོད་ནམས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་བསོད་ནམས་ཏེ་དགེ་བ་བར་མ་ཆད་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་མིན་པས་འཇུག་སེམས་ནི་སྨོན་པ་ལས་ ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་སོ། །ཇི་ལྟར་འཇུག་པ་ལ་བསོད་ནམས་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་འབྱུང་ཞེ་ན། འཇུག་པའི་སེམས་སྐྱེས་པའི་སྐད་ཅིག་གང་ནས་གཟུང་སྟེ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་སེམས་ ཅན་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པའི་ཁམས་འདི་ཙམ་ཞེས་ཚད་བཟུང་བར་མི་ནུས་པས་མཐའ་ཡས་པ་ནམ་མཁའི་ཁམས་དང་མཉམ་པ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་དང་འཁོར་བའི་བརྩོན་ར་ལས་རབ་ཏུ་ དགྲོལ་བའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་དུ་མི་ལྡོག་པ་སྟེ་སླར་ཉམས་པ་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་སུ་འཇུག་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ཡང་དག་བླངས་བའི་དུས་དེ་ནས་བཟུང་སྟེ་གཉིད་ལོག་གམ་བག་ མེད་པར་གྱུར་པ་སྟེ་སེམས་གཡེང་པ་དང་ཀྱང་གི་སྒྲས་བསྡུས་པ་འགྲོ་འགྲེང་འདུག་ཟ་བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམས་ལ་བྱམས་སྙིང་རྗེས་བསོད་ ནམས་ཏེ་དགེ་བའི་ཤུགས་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་ལྷག་པར་མོས་པའི་དབང་གིས་ཟད་མི་ཤེས་པའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་རྒྱུན་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ཞིང་རྣམ་པ་ཐ་དད་པ་དུ་མ་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་ཟད་མི་ཤེས་པ་ཞིག་ནམ་མཁའི་ཚད་དང་མཉམ་པར་རབ་ཏུ་འབྱུང་སྟེ། 1-3375 དཔལ་སྦྱིན་གྱིས་ཞུས་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་གང་། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་གཟུགས་མཆིས་ན། །ནམ་མཁའི་ཁམས་ནི་ཀུན་གང་སྟེ། །དེ་ནི་དེ་བས་ལྷག་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ ཏེ། ལུང་དགོད། རིགས་པ་བསྟན་པའོ། དང་པོ་ནི། འཇུག་སེམས་ལ་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་འབྱུང་བའི་ཚུལ་འདི་ནི་འཐད་པ་སྟེ་རིགས་པ་དང་བཅས་པར་ལག་བཟངས་ཀྱིས་ནི་ཞུས་པ་ཞེས་པའི་མདོ་ལས། ཐེག་པ་དམན་པ་ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་ལ་མོས་ཤིང་འདུན་པའི་སེམས་ཅན་རིགས་མ་ངེས་པ་ཡུན་རིང་པོར་ཚོགས་མང་པོ་གསོག་ལ་འཇིགས་པས་ཐེག་ཆེན་ལས་ལོག་ནས་དུས་ཐུང་ངུར་བསོད་ནམས་ ཀྱི་ཚོགས་ཆུང་ངུས་ཉན་རང་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་དེ་བཟློག་པའི་དོན་གྱི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པར་གསུངས་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རང་ཉིད་ཀྱིས་ཇི་སྐད་དུ། ལག་བཟང་འདི་ལ་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལྟར་ཡང་དག་པར་སློབ་སྟེ། ཕྱོགས་བཅུ་ཕྱོགས་རེ་རེར་ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་མཐའ་ཡས་སུ་མུ་མེད་དེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རེ་རེ་ན་ཡང་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་སོ། །བདག་ གི་སེམས་ཅན་གྱི་ཚོགས་མཐའ་ཡས་པ་བདེ་ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་གོ་ཆ་བགོས་ལ་ཞེས་དང་། མཐའ་ཡས་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་མཐའ་ཡས་པ་དག་དཔག་མེད་པར་གྱུར་ཏམ། སེམས་གཞན་དུ་འགྱུར་ཏམ། 1-3376 གཉིད་ཀྱི་ལོག་ཀྱང་ཉིན་མཚན་དུ
【現代漢語翻譯】 顯現啊。 1-3374 即使如此，如何生起入行之心，能像福德持續不斷地產生一樣，福德，也就是善行，不會間斷地持續產生，因此入行之心比發願更殊勝。如果入行能不間斷地產生福德，那是因為從生起入行心的那一刻起，對於一切煩惱的三種自性，眾生執著自身特徵的界限，無法衡量，因為無邊無際，如同虛空界一般，爲了將他們從煩惱的束縛和輪迴的牢籠中徹底解脫，只要輪迴不息，就不會退轉，也就是不會再次退失的決心，誰進入這種狀態，菩提心就真正生起了。從那時起，即使是睡眠或不謹慎，也就是心散亂，以及用『也』字概括的行走、站立、坐臥、飲食等一切狀態中，菩薩的戒律都以慈悲心持續不斷地產生福德，也就是善行的力量，並且由於特別喜愛真如，無盡的福德之流不會間斷，每一瞬間都會以多種不同的方式廣大且無盡地如同虛空般顯現。 1-3375 《華嚴經·功德品》中說：『菩提心的福德，如果它有形相，那麼整個虛空都將被充滿，而它比那還要多。』 第二部分分為兩點：引用經文，闡述道理。第一點是：生起入行之心會產生巨大利益，這是合理的，並且有理有據。《善臂請問經》中說：『那些傾向於小乘，聲聞緣覺乘的眾生，因為害怕長期積累大量的資糧，從而從大乘退轉，在短時間內以少量的福德生起聲聞緣覺之心，爲了糾正這種顛倒的觀點，如來親自這樣說：善臂，應該這樣正確地教導菩薩，在十方每一方都有無量無邊的世界，每一個世界都有無量無邊的眾生。爲了我無量無邊的眾生獲得安樂和利益，我披上盔甲。』並且，無量無邊的善根是否會消失，或者心是否會改變？ 1-3376 即使在睡眠中，日夜都……
【English Translation】 Manifest! 1-3374 Even so, how does the mind of engaging (Bodhisattva conduct) continuously generate merit, such that merit, i.e., virtue, arises continuously without interruption? Therefore, the mind of engaging is superior to aspiration. How does engaging generate merit without ceasing? From the moment the mind of engaging arises, regarding the nature of the three poisons, the realm of beings grasping at their own characteristics, it cannot be measured, being limitless like the expanse of space. For the sake of completely liberating them from the bonds of affliction and the prison of samsara, as long as samsara exists, there will be no turning back, i.e., the determination not to regress. Whoever enters into this state, the Bodhicitta is truly taken. From that time onward, even in sleep or carelessness, i.e., a distracted mind, and in all states such as walking, standing, sitting, eating, etc., summarized by 'also', the Bodhisattva's precepts continuously generate merit, i.e., the power of virtue, with loving-kindness and compassion. And due to particularly admiring Suchness, the stream of inexhaustible merit will not cease, with each moment manifesting in numerous diverse ways, vast and inexhaustible, like the measure of space. 1-3375 From the Requested by Shri Datta Sutra: 'Whatever merit of the Bodhi mind, if it had form, it would fill all of space, and it would be even greater than that.' The second part has two points: quoting scripture and demonstrating reasoning. The first is: the way in which great benefits arise from the mind of engaging is reasonable and supported by logic. From the Sutra Requested by Good Arms: 'Those beings who are inclined towards the lesser vehicle, the Hearer and Solitary Realizer vehicle, because they fear accumulating many collections for a long time, turn away from the Great Vehicle and generate the mind of Hearer and Solitary Realizer with a small collection of merit in a short time. To correct this inverted view, the Thus-Gone One himself said: Good Arms, the Bodhisattva should be taught correctly in this way: in each of the ten directions, there are limitless worlds, and in each world, there are limitless beings. For the sake of the happiness and benefit of my limitless assembly of beings, I put on armor.' And, will the limitless roots of virtue disappear, or will the mind change? 1-3376 Even in sleep, day and night...
་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་འཕེལ་བ་དང་རྒྱས་པ་དང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་དང་། ཡང་དེ་ཉིད་ལས། གང་ཞིག་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནམ་ཉན་ ཐོས་ཀྱི་ཡོན་འདོད་པ་དེ་ཡང་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་དགེ་བའི་རྩ་བ་མཐའ་ཡས་པ་འཕེལ་ལ་ཞེས་དང་། གང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་ཤིང་མུ་མེད་པ་མཐའ་དག་བྱང་ཆུབ་པ་ ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་འདོད་པ་དང་། མོས་པ་དང་སྨོན་པ་ལྟ་བུ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཏེ་དཔག་མེད་པར་གྱུར་ཏམ། གཉིད་ཀྱིས་ལོག་ཀྱང་ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ ཅན་རྣམས་ཏེ་སྐྱེ་བོ་ཉུང་ཟད་ཀྱི་ཀླད་པ་ཡི་ནད་མགོ་གཟེར་ཙམ་སྨན་དང་སྔགས་ཀྱིས་བསལ་ལོ་སྙམ་དུ་བསམས་པ་སྟེ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ན་ཡང་རང་འདོད་མེད་པར་ཕན་འདོགས་ཀྱི་བསམ་ པ་དང་ལྡན་པའི་སྨོན་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་བསོད་ནམས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ན་སེམས་ཅན་ཚད་མེད་པ་རེ་རེའི་མི་བདེ་བ་སྡུག་བསྔལ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བསལ་བར་འདོད་ ཅིང་སེམས་ཅན་རེ་རེ་ལའང་ཡོན་ཏན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་སྒྲུབ་ཅིང་བསྐྱེད་པར་འདོད་པ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ་བསོད་ནམས་ཤིན་ཏུ་ཚད་མེད་པ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཚོགས་མང་པོས་བསྒྲུབ་དགོས་པ་ལྟར་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་ཚོགས་ཀྱང་རྒྱ་ཆེ་བར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་འཇིགས་པའི་གནས་མ་ཡིན་པ་ཐེག་ཆེན་ལ་སྐྲག་པས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་མི་བྱའོ། ། 1-3377 གསུམ་པ་སོ་སོའི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྨོན་པའི་དང་། འཇུག་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། སྨོན་པའི་སེམས་བསྐྱེད་དཀའ་བར་བསྟན། སྐྱེས་ན་སྨད་དུ་བྱུང་བར་བསྟན། ཡོན་ཏན་གཞལ་ དུ་མེད་པར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། བྱང་སེམས་ལ་ཕན་སེམས་སྐྱེ་བར་ལྟར་སེམས་ཅན་སུ་ལ་བཤད་མ་ཐག་པ་འདི་འདྲ་བའི་ཕན་སེམས་སྔར་བྱུང་བའམ་ད་ལྟ་བྱུང་བ་ལྟ་ཞོག་གི་ཕྱིས་ འབྱུང་བའང་ག་ལ་ཡོད་ཅེས་སྤྱིར་བསྟན་ནས། བྱེ་བྲག་ཏུ་ཕ་འམ་དང་། ཡང་གི་སྒྲས་སྤུན་ཟླའམ་མཛའ་བཤེས་ལ་སོགས་པའང་རུང་འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་བ་ལ་སོགས་པའི་ལྷ་དང་ཤེད་ལས་སྐྱེས་ཀྱི་བུ་ ལ་སོགས་པ་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱང་རུང་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་བྱེད་པ་པོར་འདོད་པའི་ཚངས་པ་ལ་ཡང་རྒྱལ་སྲས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་པར་དགོངས་པ་ལྟ་བུའི་ཕན་སེམས་འདི་ཡོད་དམ་སྟེ་ མེད་དོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ཕ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཉིད་ལ་སྔོན་ཆད་རང་རང་གི་དོན་དུའང་སྔར་བཤད་པ་འདི་འདྲ་བའི་ཕན་སེམས་རྨི་ལམ་དུའང་མི་རྨིས་ན་བློ་སྔོན་དུ་ སོང་བའི་སད་པའི་གནས་སྐབས་ན་འབྱུང་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས། དེ་ལྟ་ནའང་གཞན་དོན་དུ་སྐྱེ་བ་སྲིད་དོ་སྙམ་ན། བདག་ཤིན་ཏུ་ཕངས་པ་ཡིན་པ་ལ་བདག་གི་དོན་དུ་ཡང་མི་སྐྱེ་ན་གཞན་གྱི་དོན་དུ་ག་ལ་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྲིད་དོ། 1-3378 མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཇི
【現代漢語翻譯】 『心之剎那生起、增長、圓滿』，又如經中所說：『若欲獲得獨覺之功德或聲聞之功德，亦於心之剎那，無量善根增長』，以及『若欲圓滿菩提，成就無量無邊之諸佛功德，生起希求、愛樂、發願等，更何須言，皆成無量。』乃至『睡眠亦然』等等，皆有廣說。第二，對於眾生，哪怕僅僅是少數人的頭痛等小病，若能以醫藥或咒語遣除，心想如此，即便是不求回報，僅懷有利他之心而發願，亦具無量功德。更何況欲要遣除無量眾生各自的無量痛苦，欲令每一眾生皆成就、生起無量功德，其功德之無量，更是不言而喻。因此，如佛陀一般，需以眾多資糧方能成就，而每一剎那亦能積聚廣大資糧，故不應因畏懼而退縮于大乘，大乘並非恐怖之境。 第三，分別宣說發願和行入之利益，分為發願之利益和行入之利益兩種。初者又分三：顯示發願菩提心之難得；顯示生起后之殊勝；顯示功德之無量。初者，如對菩薩生起利他之心，如前所說，此等利他之心，莫說過去或現在，即便將來亦難出現。總的來說，無論是父親、兄弟、朋友，還是世間守護神等天神，或是大力士之子等，亦或是仙人，乃至外道所認為的造物主梵天，是否會對如王子般的眾生生起利益之心呢？實則不然。究其原因，對於這些眾生，他們自己過去連為自己利益而生起如前所說的利他之心，在夢中都未曾夢到過，更何況是清醒時的狀態呢？即便如此，或許有人認為為他人利益而生起利他心也是有可能的，但實際上，對於自己都萬分珍愛，連為自己都無法生起利他心，又怎麼可能為他人而生起呢？這是不可能的。 《經莊嚴論》中說：
【English Translation】 『In a single moment of mind, it increases, expands, and becomes completely perfect,』 and again, it says, 『Whoever desires the qualities of a Pratyekabuddha or the qualities of a Shravaka, in a single moment of mind, limitless roots of virtue increase,』 and 『Whoever desires to perfect enlightenment, to accomplish the limitless and boundless qualities of the Buddhas, and generates aspiration, love, and longing, what need is there to say more? It becomes immeasurable.』 Even 『sleep is like that,』 and so on, are extensively explained. Secondly, for sentient beings, even if it's just a minor illness like a headache for a few people, if one thinks of dispelling it with medicine or mantras, even without seeking reward, just with a wish imbued with the thought of benefiting others, it becomes endowed with immeasurable merit. What need is there to say that if one wishes to dispel the immeasurable suffering and discomfort of each of limitless sentient beings, and wishes to accomplish and generate immeasurable qualities in each sentient being, the merit becomes utterly immeasurable? Therefore, just as the Buddhas need to accomplish many accumulations, in each moment, vast accumulations arise, so one should not retreat from the Great Vehicle out of fear, as it is not a place of terror. Thirdly, explaining the individual benefits, there are two: the benefits of aspiration and the benefits of entering into practice. The first is divided into three: showing the difficulty of generating the mind of aspiration; showing the excellence of its arising; and showing the immeasurability of its qualities. Firstly, just as the thought of benefiting others arises in Bodhisattvas, as mentioned before, such a thought of benefiting others, let alone having arisen in the past or present, is unlikely to arise even in the future. Generally speaking, whether it is a father, brother, friend, or gods such as the protectors of the world, or sons of powerful beings, or even sages, or Brahma, who is considered the creator of the world by non-Buddhists, do they have such a thought of benefiting sentient beings like a prince? In reality, they do not. The reason is that these sentient beings, such as fathers, have never even dreamed of generating such a thought of benefiting others for their own sake, let alone in a conscious state. Even so, one might think that it is possible to generate it for the sake of others, but in reality, since one is so attached to oneself, and cannot even generate it for one's own sake, how could one generate it for the sake of others? It is impossible. The Ornament of the Sutras says:
་ལྟར་རྒྱལ་སྲས་ཕན་པའི་བསམ་པས་འདིར། །འགྲོ་ཀུན་རྣམ་པར་སྨིན་བྱེད་གནས་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ཕ་དང་མ་དང་གཉེན་བཤེས་དང་། །བུ་དང་གཉེན་པོ་རྣམས་ལ་ལེགས་མི་གནས། ། ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཅན་གཞན་དག་ལ་རང་གི་དོན་དུའང་རྨི་ལམ་དུའང་མི་འབྱུང་བའི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ཕན་པར་སེམས་པ་གང་ཡིན་པའི་སེམས་དཔའ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རིན་ཆེན་ གྱི་ཁྱད་པར་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ལས་བྱེད་པས་རྙེད་དཀའ་བ་འདི་སྔ་ན་མེད་པར་ད་ལྟ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ཅིག་འཁྲུངས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། འགྲོ་བ་ལྷ་ལ་སོགས་ པའི་ཀུན་ཏུ་དགའ་བའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་ཅིང་སེམས་ཅན་མཐའ་དག་གི་ལུས་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བཟློག་པར་བྱེད་པས་ནད་ཀུན་འཇོམས་པའི་རྩི་སྨན་ཆེན་པོར་ གྱུར་པའི་རིན་ཆེན་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་རྣམ་པ་གང་གིས་ཀྱང་གཞལ་གྱིས་ལང་སྟེ་མི་ལོང་ངོ་། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པས་གཞལ་བར་ མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་འཇུག་པའི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ་ལ་གསུམ། སྨོན་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཚུལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆེ་བ་བཤད། དེས་ན་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བའོ། ། 1-3379 དང་པོ་ནི། འགྲོ་བ་བསྐྱབ་པའི་སླད་དུ་སངས་རྒྱས་པར་སྨོན་པ་ཙམ་གྱི་ཕན་པར་བསམ་པ་སྟེ། ལྷག་པའི་བསམ་པ་བསྒྲུབ་པ་དང་བྲལ་བ་ཙམ་གྱི་བསོད་ནམས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ལ་ཟང་ཟིང་ གི་མཆོད་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསོད་ནམས་སྐྱེ་བར། གངྒཱའི་བྱེ་མའི་གྲངས་རྙེད་ཀྱིས། །སངས་རྒྱས་ཞིང་ཀུན་མི་གང་གིས། །རིན་ཆེན་བདུན་གྱིས་ཡོངས་བཀང་སྟེ། །འཇིག་རྟེན་མགོན་ལ་ཕུལ་བ་བས། ། གང་གིས་ཐལ་མོ་སྦྱར་བྱས་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ནས། །མཆོད་ལས་འདི་ནི་ཁྱད་འཕགས་ཏེ། །འདི་ལ་མཐའ་ནི་མ་མཆིས་སོ། །ཞེས་དཔའ་སྦྱིན་གྱིས་ཞུས་པར་གསུངས་སོ། །ད་ལྟ་བས་སེམས་ ཅན་མ་ལུས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བསལ་ཞིང་བདེ་བ་ཕུན་ཚོགས་ཐོབ་པར་དོན་དུ་འཇུག་པའི་སེམས་ཀྱིས་བརྩོན་པ་ལ་བསོད་ནམས་ཁྱད་པར་ཅན་འབྱུང་བ་ལྟ་སྨོས་ཅི་དགོས། དེས་ ན་སྨོན་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་སོ། ། གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་སྒོོ་ནས་བསྔགས་པ་ནི། གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་རྣམས་རང་ཉིད་ཀྱིས་ཕན་གནོད་ལ་བླང་དོར་ཤེས་པ་ མ་ཡིན་ནམ། བྱང་སེམས་ཀྱི་བརྩོན་པས་ཅི་བྱ་ཞེ་ན། སྡུག་བསྔལ་འདོར་བ་སྟེ་དེ་ལས་ཐར་པར་འདོད་པའི་སེམས་ཡོད་པ་རྣམས་ཀྱང་ཕྱེ་མ་ལེབ་མར་མེ་ལ་རྒྱུག་པ་ལྟར་བཀྲེས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བའི་དོན་དུ་གསོད་སོགས་ཀྱི་མི་དགེ་བའི་ལས་བྱས་པས་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ལ་མངོན་པར་རྒྱུག་ཅིང་འགའ་ཞིག་ནི་བ
【現代漢語翻譯】 猶如菩薩以利益眾生的心念在此，令一切眾生皆得成熟安住。 同樣地，對於父母、親友、子女和親戚等，卻不能善加安住。 如是說。第二，對於其他眾生，即使在夢中也不會為自己生起的利益眾生的心，菩薩以珍貴的菩提心，以不可思議的作為，難得的此心如今生起，真是稀有難得啊！ 第三，對於眾生，能成為天等一切喜樂圓滿的因，且能遣除一切眾生身心所生的痛苦，猶如能摧毀一切疾病的大藥，珍貴的菩提心之福德，無論以何種方式也無法衡量。其原因在於，菩提心非物質，故無法衡量。 第二，講述進入（菩提心）的利益，分為三部分：比發願更為殊勝之理，宣說菩薩功德之偉大，因此應當禮敬並皈依。 第一，僅僅是為救度眾生而發願成佛的利益，僅以不具足殊勝意樂的福德，也比以實物供養諸佛更殊勝，能生起廣大的福德。如《勇授請問經》所說：『如恒河沙數，諸佛剎土皆充滿，七寶遍滿供世尊，不如合掌發菩提，此供尤勝無邊際。』現在，以欲遣除一切眾生所有痛苦，並欲令其獲得圓滿安樂之心而精進，其所生福德之殊勝，更是不待言說。因此，（行菩提心）比發願更為殊勝。 第二部分分為四點。第一，從卓越的角度讚歎：如果眾生自己能夠辨別利害，知道取捨，那菩薩的努力又有何用呢？即使是想要捨棄痛苦，想要從中解脫的人們，也如飛蛾撲火般，爲了平息飢餓等痛苦，造作殺生等不善業，從而直接奔向地獄等的痛苦。有些人
【English Translation】 Just as a Bodhisattva, with the thought of benefiting beings, abides here, causing all beings to fully mature. Similarly, they do not properly settle with fathers, mothers, relatives, friends, children, and kin. So it is said. Secondly, the mind of benefiting sentient beings, which even in dreams does not arise for one's own sake, the Bodhisattva, with the precious mind of Bodhicitta, performs wondrous deeds. This rare mind has now arisen, so it is wonderfully marvelous! Thirdly, for beings, it becomes the cause of all the perfection of joy, such as the gods, and it averts all the suffering arising from the bodies and minds of all sentient beings, like a great medicine that destroys all diseases. The merit of the precious Bodhicitta, however it may be, cannot be measured. The reason for this is that it is not material, so it cannot be measured. Secondly, explaining the benefits of entering (Bodhicitta), there are three parts: the way in which it is superior to aspiration, explaining the greatness of the qualities of a Bodhisattva, and therefore one should pay homage and take refuge. Firstly, the benefit of merely aspiring to Buddhahood in order to save beings, the merit of merely lacking the accomplishment of a superior intention, also generates merit that is superior to offering material possessions to the Buddhas. As it is said in the Vīradatta-paripṛcchā: 'If one fills all Buddha-fields with as many grains of sand as in the Ganges, filling them completely with the seven precious jewels and offering them to the Protector of the World, it is surpassed by one who, having folded their palms and generated the mind for enlightenment, this offering is superior and without limit.' Now, what need is there to mention the special merit that arises from striving with the mind that wishes to eliminate all the suffering of all sentient beings without exception and to attain perfect happiness? Therefore, (acting Bodhicitta) is superior to aspiration. The second part has four points. First, praising from the perspective of excellence: If sentient beings themselves know how to take and abandon what is beneficial and harmful, then what is the use of the Bodhisattva's efforts? Even those who want to abandon suffering, who want to be liberated from it, like moths rushing to a flame, create non-virtuous actions such as killing in order to quell hunger and other sufferings, thereby directly rushing towards the suffering of hell and so on. Some
དེ་བ་ཐོབ་པར་འདོད་ཀྱང་མཐོང་རིས་ཐར་བར་ལས་ལ་རྨོངས་པའི་གཏི་མུག་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ལའང་བདེ་བའི་རྒྱུར་ཞེན་པས་རང་གིས་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བའི་བདེ་བའི་རྒྱུ་སྦྱིན་སོགས་དང་དེ་ཁོ་ན་ཤེས་པའི་བློ་དགྲ་ལྟར་འཇོམས་པས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་བསྟེན་པར་བྱེད་དོ། ། 1-3380 དེས་ན་སྡོམ་བརྩོན་ཅན་དང་ཁྱིམ་པ་གང་ཞིག་བདེ་བས་ངོམས་པའི་ཕྱིར་ཕོངས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱ་ཕྲག་མང་པོས་ལན་དུ་མར་གཟིར་བ་དང་ལྡན་པ་དེ་དག་ལ་བྱམས་པ་ཆེན་པོས་བསྐྱེད་ པའི་ལུས་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ཀུན་གྱིས་ཚིམ་པ་སྟེ་ངོམ་པར་བྱེད་པ་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོས་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་རྒྱུན་གཅོད་པར་བྱེད་ཅིང་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྣང་བ་ཆེན་པོས་གཏི་མུག་ ཀྱང་ནི་སེལ་བར་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གསོལ་བ་མ་བཏབ་ཀྱང་གཞན་དོན་ལ་འཇུག་པ་དེ་དགེ་བ་སྟེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པར་མཚུངས་ཤིང་མཉམ་པ་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་དོ། དེ་འདྲ་བའི་ཕན་བདེ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་གནས་གང་དང་འགྲོགས་ན་དགེ་བ་འཕེལ་བའི་དགེ་བའི་བཤེས་ཀྱང་ག་ལ་ཡོད། བྱང་སེམས་དེས་མཛད་པའི་བསོད་ནམས་དེ་དང་འདྲ་བ་སྟེ་མཉམ་ པའང་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་སྒོ་ནས་བསྔགས་པ་ནི། སྔར་འཇིགས་ཤིང་དོགས་པས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ལ་ཕན་བཏགས་པ་ན་འདིས་ཕན་བཏགས་སོ་ཞེས་ཕྱིས་ཕན་ལན་ ལྡོན་པ་གང་ཡིན་པ་དེའང་རེ་ཞིག་འཇིག་རྟེན་ན་ལེགས་སོ་ཞེས་སྟོད་ཅིང་བསྔགས་པར་འོས་ན་གཞན་གྱིས་མ་བཅོལ་ཞིང་གསོལ་བ་མ་བཏབ་ཀྱང་ལེགས་པ་སྟེ་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྨོོས་ཅི་དགོས་ཏེ་བསྟོད་པའི་ཚིག་གིས་ཆེས་བསྔགས་པར་འོས་སོ། ། 1-3381 དེར་མ་ཟད་ཕྱག་འཚལ་བ་དང་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པ་མཆོད་པའི་ཚོགས་ཀྱིས་མཆོད་པར་ཡང་འོས་སོ། །གསུམ་པ་བཀུར་བར་འོས་པའི་སྒོ་ནས་བསྔགས་པ་ནི། འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་ཉུང་ཟད་ཁ་ཅིག་ ལ་ནར་མ་ཙམ་གྱི་རྒྱུན་པའི་ཁ་ཟས་སྦྱོར་བ་སྟེ་སྦྱིན་པར་བྱེད་ལ། བཻ་རོ་ཙ་ན་ནི་སེམས་ཅན་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པས་ནར་མ་ཞེས་སོ། །དེའང་ཉི་མ་རང་པའམ་ཕྱེད་ཙམ་དུ་ཡང་ མ་ཡིན་པར་སྐད་ཅིག་སྟེ་ཡུད་ཙམ་དུ་སྟེར་ཞིང་དངོས་པོ་ཡང་གྱ་ནོམ་པ་མ་ཡིན་པར་འབྲས་ངན་གྱི་ཟས་རྐྱང་ཙམ་སྦྱིན་པ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་དང་། སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་བརྙས་བཅས་པ་ གུས་པ་མེད་པར་བཙན་ཐབས་སུ་གར་བབ་ཏུ་གྲལ་ལ་བཅུག་ནས་ཁུ་ཚུར་དང་ཐལ་ལུགས་ལ་སོགས་པས་རྡེག་པ་དང་བཅས་ཏེ་ཕན་པའི་ཁྱད་པར་ཡང་ཉིན་ཕྱེད་སྟེ་སྔར་དྲོ་ཙམ་འདྲས་པ་ སྟེར་བར་བྱེད་པའི་སྦྱིན་བདག་དེ་ཡང་འདི་ནི་དགེ་བ་བསོད་ནམས་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དམ་པ་ལ་དགའ་བའི་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་བཀུར་ཞིང་མཆོད་པར་བྱེད་ན། ཡུལ་སེམས་ཅན་འབུམ་ལ་སོགས་ པ་ཚད་མེད་པའི་གྲངས་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་ལ
【現代漢語翻譯】 即使渴望獲得天界果報，卻因愚昧而對解脫之道一無所知，將痛苦之因執著為快樂之源，對於自己所見和未見的快樂之因，如佈施等，以及僅僅知曉這些的智慧，都像對待敵人一樣摧毀，從而依賴於不和諧的方面。 因此，無論是持戒精進的出家人，還是在家人，爲了滿足快樂，卻被貧困和成百上千的痛苦多次折磨，對於那些人，以大慈心生起的、身心所產生的快樂來滿足他們，以大悲心徹底斷除一切痛苦，以智慧的光芒驅散愚昧，菩薩無需祈請，也會主動利益他人，這與僅僅行善、利益眾生相比，怎能相提並論呢？根本無法相提並論。 如果與能帶來如此利益和安樂的信仰之源交往，又怎能找到能增長善根的善知識呢？菩薩所做的功德，又怎能與之相比呢？根本無法相比。 第二，從不依賴任何事物來進行讚歎：過去因恐懼和疑慮而對煩惱施加影響，後來得到回報，說『這個人施加了影響』，即使這樣的人，在世間也暫時被認為是好的，值得稱讚，那麼，無需他人請求，也會主動行善的菩薩，又有什麼可說的呢？當然應該用最美好的言辭來讚美。 不僅如此，還應該用頂禮、鮮花等供養來供奉。 第三，從值得尊敬的角度進行讚歎：對於少數眾生，僅僅施捨少量的日常食物，貝若扎那（藏語：བཻ་རོ་ཙ་ན་，梵語天城體：वैरोचन，梵語羅馬擬音：Vairocana，漢語字面意思：毗盧遮那，光明遍照）是救度眾生的人，所以稱為『納瑪』。即使這樣，也不是一天或半天，而僅僅是片刻，所施捨的物品也不是豐盛的，僅僅是粗劣的食物，施捨的方式也充滿輕蔑，沒有恭敬心，而是強行地、隨意地將食物放入他們的隊伍中，伴隨著拳打腳踢等暴力，所帶來的利益也僅僅是半天，即早上給予食物，這樣的施主，也被那些喜愛聖賢的人們尊敬和供養，認為這是在行善積德。那麼，對於無數的、無邊無際的眾生……
【English Translation】 Even if one desires to attain heavenly rewards, due to ignorance, they are unaware of the path to liberation. They cling to the causes of suffering as sources of happiness. They destroy the causes of happiness, both seen and unseen, such as generosity, and the wisdom that knows only these, as if they were enemies, thus relying on inharmonious aspects. Therefore, whether it be a monastic striving in discipline or a layperson, for the sake of satisfying happiness, they are tormented multiple times by hundreds of poverties and sufferings. To those, satisfying them with all the happiness arising from body and mind generated by great loving-kindness, completely cutting off all suffering with great compassion, and dispelling ignorance with the great light of wisdom, the Bodhisattva who engages in benefiting others without being asked, how can this be compared to merely doing good and benefiting sentient beings? There is no comparison. If one associates with the source of faith that brings such benefit and happiness, how can one find a virtuous friend who increases merit? How can the merit made by the Bodhisattva be compared to this? There is no comparison. Second, praising from the perspective of non-reliance: In the past, influencing afflictions out of fear and doubt, and later receiving a response saying, 'This person has exerted influence,' even such a person is temporarily considered good and worthy of praise in the world. Then, what need is there to mention the Bodhisattva who engages in goodness without being asked? They are certainly worthy of the highest praise. Moreover, they should also be offered prostrations, flowers, and other forms of worship. Third, praising from the perspective of being worthy of respect: To a few sentient beings, one gives only a small amount of daily food. Vairochana (Tibetan: བཻ་རོ་ཙ་ན་, Sanskrit Devanagari: वैरोचन, Sanskrit Romanization: Vairocana, Chinese literal meaning: Illuminating Everywhere) is the one who saves sentient beings, hence the term 'Narama'. Even then, it is not for a full day or half a day, but only for a moment. The items given are not abundant, but only coarse food. The manner of giving is also full of contempt, without respect, but forcibly and arbitrarily placing the food in their ranks, accompanied by punches and kicks. The benefit is also only for half a day, that is, giving food in the morning. Even such a benefactor is respected and worshipped by those who love the noble ones, considering it to be doing good and accumulating merit. Then, for countless sentient beings...
་དུས་ཆད་པ་མེད་པར་ཡུན་རིང་དུ་དངོས་པོ་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡིད་ལ་རེ་བའི་བསམ་པ་མ་ལུས་པ་མཐའ་དག་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་སྲེད་མེད་ཀྱི་བུས་ཞུས་པ་ལས། 1-3382 དངོས་པོ་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་གང་ལ་དེ་གཏོང་བའི་སེམས་མི་སྐྱེ་བ་དང་ཞེས་པ་ནས། བདག་གི་ལུས་འདི་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱིན་ཞིང་ཡོངས་སུ་གཏོང་ན་ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་པོ་ རྣམས་ཅི་སྨོས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གང་དང་གང་ལ་ཅི་དང་ཅི་དགོས་པར་འགྱུར་བ་དེ་དང་དེ་དག་ལ་དེ་དང་དེ་སྦྱིན་ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། གང་ལ་གང་གཏོང་བའི་དངོས་ པོ་བསམ་སྦྱོར་མཆོག་ཏུ་བརྩེ་བ་དང་གུས་པ་དང་བཀུར་སྟི་དང་སྙན་པར་སྨྲ་བའི་སྒོ་ནས་ནམ་མཁའི་ཁམས་ཇི་སྲིད་དང་འགྲོ་བ་སེམས་ཅན་ཟད་ཀྱང་སྟེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེ་སྲིད་ དུ་མི་ཟད་ཅིང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་རྟག་ཏུ་སྦྱིན་པར་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལྟ་ཞིག་མཆོད་པར་འོས་པ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ་ཤིན་ཏུ་ཡང་མཆོད་བྱར་རིགས་སོ། །བཞི་པ་ཞིང་མཆོག་གི་ སྒོ་ནས་བསྔགས་པ་ནི། གང་ཟག་གང་ཞིག་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་སེམས་ཅན་མཐའ་ཡས་པའི་བདེ་བ་སྦྱིན་པ་དེ་འདྲའི་རྒྱལ་སྲས་སྦྱིན་བདག་ཆེན་པོ་དེ་ལ་གལ་ཏེ་སེམས་རྙོག་པ་དང་བཅས་པའི་ ངན་པ་སྟེ་སྡིག་སེམས་བསྐྱེད་པར་བྱེད་ན་དེ་ནི་ཁོང་ཁྲོ་བ་སོགས་ངན་སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྐད་ཅིག་གི་གྲངས་ཇི་ཙམ་པ་དེ་བཞིན་དུ་སྟེ་དེ་སྙེད་ཀྱི་གྲངས་དང་མཉམ་པའི་བསྐལ་བར་ནི་དམྱལ་བར་གནས་པར་འགྱུར། 1-3383 ཞེས་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཐུབ་པས་རབ་ཏུ་ཞི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཆོ་འཕྲུལ་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། འཇམ་དཔལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བའི་སེམས་སྐྱེད་པའི་བརྙས་པའི་སེམས་ བསྐྱེད་པ་ཇི་ཙམ་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་སྐལ་པར་གནས་པར་གོ་ཆ་བགོས་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འོན་ཏེ་ཁྲོས་ན་ཉེས་དམིགས་ཆེ་བ་ལྟར་གང་ཟག་གང་ཞིག་རྒྱལ་སྲས་དེ་ལ་ཡིད་རབ་ཏུ་ དང་བར་བྱེད་ན་བྱེད་པ་པོ་དེ་ལ་སེམས་དད་པ་དེའི་འབྲས་བུ་ངན་སེམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་ཆེན་པོ་དེ་བས་ལྷག་པའི་འབྲས་བུ་ཡིད་དུ་འོང་བ་བདེ་འགྲོ་ལ་ སོགས་ཡིད་དང་བའི་སྐད་ཅིག་གི་གྲངས་ལས་ལྷག་པའི་སྐལ་བ་དུ་མས་འཕེལ་ཏེ། ངེས་པ་དང་མ་ངེས་པ་ལ་འཇུག་པ་ཕྱག་རྒྱའི་མདོ་ལས། འཇམ་དཔལ་གལ་ཏེ་ཡོངས་སུ་བརྟག་པར་ཉེ་བར་ བཟུང་སྟེ། ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མིག་བཏོན་པར་གྱུར་ལ། ཡང་ཡོངས་སུ་བརྟག་པ་ཉེ་བར་བཟུང་སྟེ། གལ་ཏེ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་བྱམས་པའི་སེམས་ ལ་གནས་པ་འགའ་ཞིག་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མིག་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་བས། འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་གཞན་ཞིག་གིས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལ་མོས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སེམས་དང་བས
【現代漢語翻譯】 由Sredme（藏文：སྲེད་མེད་，字面意思：無慾）之子提問，事物能無時限地、長久地滿足所有眾生心中期望的一切願望。 從『不生起將事物佈施給誰的念頭』開始，直到『我也將自己的身體佈施並完全施予一切眾生，更何況是外在的事物呢？對於任何眾生需要什麼，就將那事物佈施給他們』等等，都有詳細的描述。無論將何物佈施給誰，都要以極大的慈愛、恭敬、尊重和悅耳的言語，直到虛空界存在、眾生未盡、涅槃未證，都要不間斷地、恒常地佈施。像這樣的菩薩，難道不值得供養嗎？當然值得，而且非常值得供養！』第四，從殊勝福田的角度讚歎：『無論何時，如果有人對這樣一位給予無量眾生安樂的王子、大施主生起嗔恨等惡念，那麼他將在地獄中待上與生起惡念的剎那數量相等的劫數。』 正如《身語意寂靜調伏幻化經》中所說：『文殊，菩薩對菩薩生起嗔恨心和輕蔑心，就要在與嗔恨和輕蔑心數量相等的劫數里披甲。』然而，正如嗔恨會帶來巨大的過患一樣，如果有人對王子生起極大的歡喜心，那麼這種信心所帶來的果報，將遠遠超過惡念所帶來的不悅意果報，善趣等悅意果報將以超過歡喜心剎那數量的無數劫數增長。《入決定不定印經》中說：『文殊，假設有人以完全的觀察和執著，挖出十方世界所有眾生的眼睛；然後又以完全的觀察和執著，如果某個安住于慈悲心的種姓之子或種姓之女，能夠恢復所有那些眾生的眼睛，文殊，任何其他對大乘有信心的菩薩生起歡喜心的種姓之子或種姓之女，』
【English Translation】 Asked by Sredme (Tibetan: སྲེད་མེད་, literally: 'Without Desire')'s son, things can fulfill all the wishes hoped for in the hearts of all sentient beings without time limit and for a long time. Starting from 'not generating the thought of to whom to give things,' until 'I also give and completely bestow my body to all sentient beings, let alone external things? Whatever any sentient being needs, give that thing to them,' etc., there are detailed descriptions. No matter what is given to whom, it should be done with great love, respect, reverence, and pleasant words, until the realm of space exists, sentient beings are not exhausted, and Nirvana is not attained, giving should be continuous and constant. Is such a Bodhisattva not worthy of offering? Of course, they are, and they are very worthy of offering!' Fourth, praising from the perspective of the supreme field of merit: 'At any time, if someone generates evil thoughts such as hatred towards such a prince, a great benefactor who gives happiness to immeasurable sentient beings, then they will remain in hell for as many kalpas as the number of moments in which the evil thought arose.' As stated in the Samyuktabhidharmahrdaya Sutra: 'Manjushri, if a Bodhisattva generates anger and contempt towards another Bodhisattva, they must be armored for as many kalpas as the number of anger and contempt.' However, just as anger brings great faults, if someone generates great joy towards the prince, then the result of that faith will far exceed the unpleasant result of evil thoughts, and pleasant results such as good destinies will increase by countless kalpas exceeding the number of moments of joy. The Entering the Determination and Indetermination Mudra Sutra says: 'Manjushri, suppose someone, with complete observation and attachment, gouges out the eyes of all sentient beings in the ten directions; and then again with complete observation and attachment, if a son or daughter of a lineage abiding in loving-kindness can restore the eyes of all those sentient beings, Manjushri, any other son or daughter of a lineage who generates joy towards a Bodhisattva who has faith in the Great Vehicle,'
་ཆེས་བསོད་ནམས་ལྷག་པར་སྐྱེའོ་ཞེས་སོ། ། 1-3384 གཞན་ཡང་རྒྱས་སྲས་རྣམས་ལ་དོ་གལ་ཚེགས་ཆེན་པོས་སྡིག་རྐྱེན་གྱི་སྟོབས་ཉེ་བར་གནས་ཀྱང་བྱམས་པ་བསྒོམས་པས་སེམས་ཅན་གྱི་གནོད་པས་མི་ཚུགས་པའི་ཕྱིར་གནོད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཁྲོ་སོགས་སྡིག་ པ་མི་འབྱུང་སྟེ། འཇམ་དཔལ་གྱི་རྣམ་ཐར་ལས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོའི་རིན་པོ་ཆེའི་རྒྱལ་པོ་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་ཅོད་པན་ལ་བཅིངས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ། ངན་ སོང་དང་ངན་འགྲོའི་ཕ་རོལ་གྱི་གནོད་པ་དང་འཇིགས་པ་མི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་རྣམས་བསྡུ་དངོས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་བདེ་བྱེད་པ་དང་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་ཡོངས་སུ་དག་པས་ དགེ་བ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པ་འབད་པ་མེད་པར་རང་གིས་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་དེས་ན་ཕྱག་བྱ་ཞིང་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི། རྒྱུད་གང་ལ་ནོར་བུ་དང་འདྲ་བར་དབུལ་བའི་སྡུག་ བསྔལ་སེལ་བའི་སེམས་ཀྱི་དམ་པ་སྟེ་མཆོག་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་རིན་ཆེན་དེ་སྐྱེས་པའི་རྒྱལ་སྲས་དེའི་སྐུ་ལ་ཕྱག་འཚལ་བ་སྟེ་རབ་ཏུ་བཏུད་ཅིང་མཆོག་ཏུ་དགེ་བའི་ཐུགས་མངའ་བ་གང་ལ་ གནོད་པ་སྟེ་བརྙས་པ་བྱས་ཀྱང་གནོད་བྱེད་ལ་བདེ་བ་འབྲེལ་བ་སྟེ་གོང་ནས་གོང་དུ་འཕེལ་བར་བྱེད་དོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་རྣམས་ཀྱང་མཐོ་རིས་སུ་ཉེ་བར་འགྲོའོ་ཞེས་སོ། ། 1-3385 དེ་ལྟ་བུའི་གཅིག་ཏུ་བདེ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པས་བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་སམ་ཞིང་དུ་གྱུར་པའི་བྱང་སེམས་དེ་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆི་བ་སྟེ། དེ་ལ་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་པའི་རྟེན་དུ་འཛིན་པའོ། ། དེ་ལྟ་ན་དམྱལ་བར་གནས་པར་འགྱུར་ཞེས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ཁྲོས་པའི་དབང་གིས་རེ་ཞིག་དམ་བར་གནས་ཀྱང་སྐབས་གཞན་དུ་དེ་ལ་དད་ཅིང་དང་བས་རྐྱེན་བྱས་ཏེ་སྣོད་ དུ་གྱུར་པ་ན་དེས་ཆོས་བསྟན་པས་མཐོ་རིས་དང་ཐར་བ་ཐོབ་སྟེ། དཔེར་ན་རྒྱལ་པོ་བྱམས་པའི་སྟོབས་ལ་གནོད་སྦྱིན་ལྔས་ཤ་ཁྲག་བླངས་ཀྱང་ཕྱིས་ལྔ་སྟེར་གྱུར་ནས་བདེན་པ་མཐོང་བ་ལྟ་ བུའོ། །ཡང་ན་གང་དག་བདག་ལ་ཁ་ཟེར་རམ་ཞེས་སོགས་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུ་ལས་ཀྱང་། དེ་ལྟར་འགྱུར་བས་སྐྱོན་མེད་དོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་སྔར་བཤད་ལ་ཕན་ཡོན་འབྲས་བུ་ལ་བསྔགས་པ་ སྟེ། ལེའུ་ནི་སྐབས་སུ་བྱས་པ་དང་། དང་པོ་ནི་ཐོག་མའོ། །ལེའུ་དང་པོའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལེའུ་གཉིས་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་རྙེད་པར་དཀའ་བའི་དལ་འབྱོར་ཐོབ་ཅིང་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་རིག་ནས་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ལེན་པར་འགྱུར་བས་བཞི་པ་ཕན་ཡོན་ཅན་གྱི་སེམས་དེ་བླང་བའི་ཚུལ་ལ་སྦྱོར་བ། དངོས་གཞི། རྗེས་སོ། དང་པོ་ལ་བརྒྱད་དེ། མཆོད་པ་འབུལ་བ། ཕྱག་བྱ་བ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ
【現代漢語翻譯】 這會產生更大的功德。 此外，對於菩薩們來說，即使罪惡的勢力非常強大，由於修習慈愛，眾生的傷害也無法侵犯他們，因此不會產生由傷害引起的憤怒等罪惡。正如《文殊菩薩傳》中所說：『對於以菩提心和偉大的慈悲心之珍寶國王，如意寶珠為頂飾的菩薩，不會有惡趣和惡道的傷害和恐懼。』因此，通過積累資糧來利益眾生，並通過三門之業的完全清凈，善、喜悅等會毫不費力地自然增長。 第三，因此，禮敬和皈依是：對於任何具有如珍寶般能消除貧困痛苦的殊勝心，即最勝菩提心的珍寶的王子，禮敬他的身體，即極度敬奉，並且對於具有最勝善心的那一位，即使受到傷害，也能使施害者獲得安樂，即越來越增上。世尊說：『任何對佛法進行損害的人，也會接近天界。』 因此，皈依那唯一能帶來安樂，成為安樂之源或福田的菩薩，即視其為從恐懼中解救的依靠。如果這樣說，那麼『將墮入地獄』這句話不是矛盾了嗎？如果因為對他生氣而暫時處於束縛之中，但在其他時候，由於對他產生信心和歡喜，成為法器，他會說法，從而獲得天界和解脫。例如，國王因慈愛的力量，被五個夜叉取走了血肉，但後來又給予了五份，從而見到了真諦。或者，由於『誰在誹謗我』等願力的力量，也會如此轉變，因此沒有過失。菩提心如前所述，是對利益和果報的讚頌。章是所作之事，第一是最初。這是第一章的解釋。
【English Translation】 This generates even greater merit. Furthermore, for the Bodhisattvas, even if the power of sinful circumstances is very strong, because of cultivating loving-kindness, the harm from sentient beings cannot overcome them. Therefore, anger and other sins arising from harm will not occur. As it is said in the 'Biography of Manjushri': 'For the Bodhisattva who has the king of the jewel of Bodhicitta and great compassion, the wish-fulfilling jewel, bound as a crest jewel, there will be no harm or fear from the other side of the lower realms and bad migrations.' Therefore, by benefiting sentient beings through accumulating resources, and by the complete purification of the actions of the three doors, virtue, joy, and so on will effortlessly increase on their own. Third, therefore, prostrating and taking refuge is: to the prince who has the supreme mind, like a jewel, that eliminates the suffering of poverty, that is, the supreme precious Bodhicitta, prostrating to his body, that is, greatly honoring, and to the one who possesses the supreme virtuous mind, even if harm, that is, contempt, is done, he causes the harmer to have happiness, that is, to increase more and more. The Bhagavan said: 'Those who harm the teachings of the Buddha will also approach the higher realms.' Therefore, taking refuge in that Bodhisattva who uniquely creates happiness, becoming the source or field of happiness, that is, holding him as the refuge that protects from fear. If so, isn't it contradictory to say 'will abide in hell'? If, due to anger towards him, one temporarily abides in bondage, but at other times, due to faith and joy in him, becoming a vessel, he teaches the Dharma, thereby attaining higher realms and liberation. For example, the king, due to the power of loving-kindness, had his flesh and blood taken by five Yakshas, but later gave five portions, thereby seeing the truth. Or, due to the power of the aspiration 'Who is slandering me,' and so on, it will also transform in that way, so there is no fault. Bodhicitta, as previously explained, is praise for the benefits and fruits. A chapter is what is done in a situation, and the first is the beginning. This is the explanation of the first chapter.
་བ། 1-3386 སྡིག་པ་བཤགས་པ། རྗེས་སུ་བགྱི་བ། ཆོས་འཁོར་བསྐོར་བར་བསྐུལ་བ། མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་གསོལ་བ་གདབ་པ། བསོད་ནམས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་མདོར་བསྟན་པ་ནི། གོང་ དུ་བཤད་པ་ལྟར་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་ཞིང་བདེ་བའི་འབྱུང་གནས་སུ་གྱུར་པའི་རིན་ཆེན་ལྟ་བུའི་སེམས་དེ་བཟུང་བ་སྟེ་བདག་གིར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གཤེགས་པ་སངས་རྒྱས་ རྣམས་དང་། དམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཡིན་པས་དམ་པའི་ཆོས་ལུང་རྟོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ་ནི། འབྱུང་བ་དཀོན་ཕྱིར་དྲི་མེད་ཕྱིར། །མཐུ་ལྡན་ཕྱིར་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི། །རྒྱན་གྱུར་ཕྱིར་དང་མཆོག་ཉིད་ ཕྱིར། །འགྱུར་བ་མེད་ཕྱིར་དཀོན་མཆོག་ཉིད། །ཅེས་བྱ་བའི་ཚུལ་གྱིས་དཀོན་མཆོག་གོ །དེ་ཉིད་དྲི་མ་མེད་པ་སྟེ། འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བས་དྲི་མའི་གནས་མ་ ཡིན་པས་དྲི་མ་རྣམས་སྤོང་བ་ལ་མཁས་པས་སོ། །དེ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྲས་ཡོན་ཏན་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བས་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་མངའ་བས་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་དང་སྤྱན་རས་གཟིགས་ལ་ སོགས་པ་དགེ་འདུན་རྣམས་ལ་འཁོར་གསུམ་རང་བཞིན་མེད་པར་ལེགས་པར་ཤེས་ཤིང་ཤིན་ཏུ་དང་བའི་སེམས་ཀྱིས་མཆོད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ་གསུམ་སྟེ། བླ་ན་ཡོད་པའི་དང་། བླ་ན་མེད་པའི་དང་། 1-3387 བསྟོད་པའི་མཆོད་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་བདག་པོས་ཡོངས་སུ་མ་བཟུང་བའི་མཆོད་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་དབུལ་བར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ནི། ཛཱ་ཏི་དང་ཙམ་པ་ཀ་སོགས་མེ་ ཏོག་དང་། དཔལ་འབྲས་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། སྨན་གྱི་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པའི་སྨན་གྱི་རྣམ་པ་སྟེ་རིགས་སུ་གཏོགས་པ་གང་དག་ཡོད་པ་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་ མུ་ཏིག་དང་བྱི་རུ་ལ་སོགས་པ་རིན་ཆེན་གྱི་རིགས་སུ་གཏོགས་པ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་ཆུ་གཙང་མ་སྟེ་དེ་ལྟ་བུའི་མཆོད་པའི་ཚོགས་ཡིད་དུ་འོང་བ་ ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དང་། རིན་ཆེན་གྱི་རང་བཞིན་ལས་གྲུབ་པའི་རི་བོ་དང་ནི་དེ་བཞིན་དུ་ནི་བསྡུ་བའི་དོན་ཏོ། །ཡིད་དུ་འོང་བའི་ནགས་ཚལ་གྱི་ས་ཕྱོགས་དགེ་ཞིང་ཉམས་དགའ་བའི་རྗེས་ སུ་མཐུན་པའི་གནས་དབེན་ཞིང་ཉམས་དགའ་བ་དང་། ལྗོན་པའི་ཤིང་རང་རང་གི་མེ་ཏོག་གི་རྒྱན་གྱིས་སྤྲས་པའི་ལྕུག་མ་རྣམས་ཀྱིས་ལྷག་གེ་བར་བྱས་ཏེ་སྤུད་པ་དང་། ཤིང་གང་ཞིག་ཁ་དོག་ དྲི་རོ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་འབྲས་བུ་བཟང་པོས་ལྗི་བར་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་ཡལ་ག་དུད་པ་སྟེ་དམའ་བར་བྱས་པས་ས་ལ་རེག་པ་བཞིན་དུ་གྱུར་པ་དང་། སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ལ་སོགས་པའི་ལྷ་དང་ཀླུ་ལ་སོགས་པའི་འཇིག་རྟེན་ན་ཡང་། 1-3388 ཆ་མཉམ་དུ་སྦྱར་བའི་དྲི་ཞིམ་པོ་དང་ནི་ཨ་ཀ་རུ་ནག་པོ་ལ་སོགས་སྤོས་དང
【現代漢語翻譯】 懺悔罪業，隨喜功德，勸請法輪，祈請不入涅槃，迴向善根。 首先，在兩種開示中，如前所述，爲了守護如珍寶般的心，它具有巨大的利益，是安樂的源泉，因此，如來（梵文：Tathāgata，含義：如實而來者，音譯：塔塔加塔）諸佛和聖者之法，即具足經教和證悟特徵的聖法，因其稀有、無垢、具力、為世間莊嚴、至高無上、不變異，故為稀有之寶（藏文：དཀོན་མཆོག）。 此法本身是無垢的，三輪清凈（藏文：འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པ་），自性光明，非垢染之所，故善於捨棄垢染。與此法相應的，是佛子（梵文：Buddhaputra）們，他們具有深廣的功德，如海洋般浩瀚，如聖者文殊（梵文：Mañjuśrī）和觀世音（梵文：Avalokiteśvara）等僧眾，應以通達三輪無自性（藏文：འཁོར་གསུམ་རང་བཞིན་མེད་པར་）的智慧和極其清凈的心來供養。 第二，詳細解釋分為三種：殊勝的供養，無上的供養，以及讚頌的供養。 首先，在四種供養中，第一種是未被施主所攝受的供養，又分為三種。首先，是應當陳設的物品：如茉莉（梵文：Jāti）和瞻波迦（梵文：Campaka）等花朵，以及如吉祥果等各種果實，以及藥花等各種藥物，世間所有的珍珠和珊瑚等各種珍寶，以及具足八功德的清凈之水，所有這些令人愉悅的供品，以及由珍寶自性所成的山，以及同樣令人愉悅的森林之地，吉祥宜人，適合隱居修行，樹木以各自的花朵裝飾，枝條繁茂，樹上結滿色香味俱全的果實，枝條因果實纍纍而彎曲，甚至觸及地面，在三十三天等天界以及龍族等世間， 混合均勻的香氣，以及沉香木等香料。
【English Translation】 Confession of sins, rejoicing in merit, requesting the turning of the Dharma wheel, praying not to enter Nirvana, and dedicating the roots of virtue. First, in the two teachings, as mentioned above, in order to protect the mind like a precious jewel, which has great benefits and is the source of happiness, the Tathāgatas (meaning: 'one who has come thus') Buddhas and the Dharma of the Saints, that is, the Holy Dharma with the characteristics of scripture and realization, because it is rare, immaculate, powerful, adorns the world, is supreme, and immutable, it is a rare treasure (Tibetan: དཀོན་མཆོག). This Dharma itself is immaculate, the three wheels are pure (Tibetan: འཁོར་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པ་), its nature is luminous, and it is not a place of defilement, so it is skilled in abandoning defilements. Corresponding to this Dharma are the sons of the Buddha (Sanskrit: Buddhaputra), who have profound and vast merits, as vast as the ocean, such as the Sangha of the noble Mañjuśrī and Avalokiteśvara, should be offered with wisdom that understands the three wheels are without self-nature (Tibetan: འཁོར་གསུམ་རང་བཞིན་མེད་པར་) and with an extremely pure mind. Second, the detailed explanation is divided into three types: superior offerings, supreme offerings, and offerings of praise. First, in the four offerings, the first is the offering that is not possessed by the owner, which is further divided into three types. First, there are the items to be presented: such as Jāti and Campaka flowers, and various fruits such as auspicious fruits, and various medicines such as medicinal flowers, all the pearls and corals in the world, and various treasures, and pure water with eight qualities, all these pleasing offerings, and the mountain made of the nature of jewels, and also the pleasing forest land, auspicious and pleasant, suitable for secluded practice, the trees are decorated with their own flowers, the branches are lush, the trees are full of fruits with excellent color, fragrance, and taste, and the branches are bent by the heavy fruits, even touching the ground, in the heavens such as the Thirty-three Heavens and the worlds such as the Naga, evenly mixed fragrances, and incense such as black agarwood.
་འདོད་པའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བའི་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་དང་ནི་རིན་ཆེན་ལས་གྲུབ་པའི་ཤིང་ངམ་ཡང་ན་ རིན་ཆེན་གྱིས་སྤྲས་པའི་ཤིང་དང་། མཚོ་དང་རྫིང་བོ་མེ་ཏོག་པདྨ་ལ་སོགས་ཆུ་ལས་སྐྱེས་པའི་མེ་ཏོག་དུ་མས་བརྒྱན་པ་དག་ལ་ངང་པ་སྐད་སྙན་པ་ཤིན་ཏུ་ཡིད་དུ་འོང་བ་སྒྲོགས་ པ་དང་ལྡན་པ་དང་། ཐོང་གཤོལ་གྱིས་མ་སྨོས་མ་ཀློགས་ཤིང་ས་བོན་མ་བཏབ་པར་འཁྲུངས་པའི་ལོག་ཏོག་གི་རྣམ་པ་འབྲས་ལ་སོགས་པ་དང་། སྔར་སྨོས་པ་དེ་དག་ལས་གཞན་ཡང་རེ་རེ་ ནས་བརྗོད་མི་ནུས་པའི་མཆོད་པར་འོས་པ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་མཉེས་པར་བྱེད་པའི་བརྒྱན་མཛེས་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ་རྣམས་ནི་ནམ་མཁའ་རབ་འབྱམ་ཁམས་ཀྱི་མཐས་གཏུགས་པར་ཁྱབ་པར་བྱེད་པས་སུས་ཀྱང་ བདག་གི་བར་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་མེད་པར་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་ལོངས་སྤྱོད་ལྟ་བུ་དེ་དག་ལ་ཀུན་དབུལ་བར་བྱ་བའོ། །གཉིས་པ་གང་ལ་ཇི་ལྟར་དབུལ་བ་ནི། སྔར་སྨོས་པ་དེ་དག་བློ་ ཡིས་བླངས་པར་མོས་ནས་ཐུབ་པ་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱི་མཆོག་སྲས་བྱང་སེམས་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་ལེགས་པར་དབུལ་ནས་ཡོན་གྱི་གནས་དམ་པ་བླ་ན་མེད་པ་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཕན་བདེ་བཞེད་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་བ་རྣམས་ཀྱིས་དུཿཁ་ས་གཟིར་བ་བདག་ལ་ཐུགས་བརྩེ་བར་དགོངས་ནས་བདག་གི་མཆོད་པ་འདི་དག་བཞེས་པ་སྟེ་བདག་གིར་མཛོད་ཅིག 1-3389 གསུམ་པ་འབུལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། འོན་ཏེ་རང་ལ་བདོག་པའི་དངོས་པོ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དེ་དང་དེ་དངོས་སུ་མི་འབུལ་བར་དེ་དག་རྣམས་ཅིའི་ཕྱིར་འབུལ་ཞེ་ན། བདག་ནི་སྔོན་ཆད་བསོད་ ནམས་བསགས་པ་དང་མི་ལྡན་པས་ཚེ་འདིར་བཀྲེན་ཆེན་ཤིན་ཏུ་དབུལ་བར་གྱུར་ཏེ་མཆོད་པའི་དངོས་པོ་ཡོ་བྱད་སྔར་བསྟན་པ་ལས་གཞན་པ་བདག་ལ་ཅང་མ་མཆིས་པ་དེས་ན་གཞན་དོན་ལ་ དགོངས་པར་མཛད་པའི་མགོན་པོ་སྲས་བཅས་རྣམས་ཀྱི་མཆོད་པའི་ཡོ་བྱད་འདི་རྣམས་བདག་གི་དོན་བསོད་ནམས་འཕེལ་བའི་སླད་དུ་ཉིད་ཀྱི་མཐུ་སྟོབས་ཀྱིས་བཞེས་ཤིག ། གཉིས་པ་ལུས་དབུལ་བའི་མཆོད་པ་ནི། ཅི་སྟེ་ཁྱོད་ལ་ལུས་ལ་སོགས་པའང་ཡོད་བཞིན་དུ་བདག་ལ་ཅང་མ་མཆིས་ཞེས་སྨྲ་ཞེ་ན། ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་ལས་རྒྱལ་བ་དང་། དེའི་སྲས་རྣམས་ལ་བདག་གིས་ནི་བདག་གི་ལུས་དུས་གསུམ་ གྱི་དགེ་བ་དང་བཅས་པ་ཀུན་དུས་བརྟན་དུ་དབུལ་བར་བགྱི་བས་ཀྱང་སེམས་དཔའ་མཆོག་རྣམས་ཀྱིས་བདག་གི་བདོག་པ་དེ་དག་རྣམས་ནི་སོ་སོ་ནས་ཡོངས་སུ་བཞེས་ཤིག ཤིན་ཏུ་གུས་པས་སྐྱེས་ བུ་ཁྱུ་མཆོག་ཁྱེད་ཀྱི་བཀའ་བཞིན་སྒྲུབ་པའི་འབངས་སུ་སྟེ་བྲན་དུ་མཆི་བར་བགྱི་སྟེ་དེའང་མཚོ་བའི་དོན་དུ་མ་ཡིན་ནོ། །བཞེས་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཅི་ཡོད་སྙམ་པ་ལ། བདག་ནི་ཁྱོད་ཀྱིས་བདག་གི་བར་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་ན་རྟེན་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་བརྟེན་པས་སྲིད་པ་འཁོར་བ་ན་དུཿཁ་ལ་མི་འཇིགས་ཤིང་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་པའི་དོན་ད
【現代漢語翻譯】 我想像著如意樹，它能結出所有渴望的果實；還有珍寶製成的樹，或者用珍寶裝飾的樹；以及點綴著蓮花等水生花卉的湖泊和池塘，天鵝發出悅耳動聽的叫聲。未經耕犁、開墾或播種，自然生長的稻穀和其他穀物。除了以上所說的，還有無數其他值得供養、能令佛陀等聖者歡喜的裝飾品。這些遍佈無垠的虛空，無人佔有，就像不悅耳的聲音一樣，我將一切都慷慨地奉獻出去。 第二，如何供養？我虔誠地想像著上述一切，並將它們供養給諸佛——最殊勝的聖者，以及他們的菩薩眷屬。我懇請這無上的功德之源，以利益一切眾生的慈悲之心，垂念我這被痛苦折磨之人，接受我的供養，並將其納為己有。 第三，供養的理由是什麼？如果我沒有實際供養我所擁有的美好事物，我為什麼要供養這些想像之物呢？因為我過去沒有積累足夠的功德，所以今生貧困潦倒，一無所有，沒有其他可供養之物。因此，爲了我積累功德，請那些為他人著想的怙主及其眷屬，以你們的神力接受這些供養。 第二種供養是身體的供養：如果你們明明擁有身體等，為何還說自己一無所有呢？我將我的身體，連同過去、現在、未來三世的善業，永恒地供養給戰勝煩惱魔軍的佛陀及其子嗣。愿偉大的菩薩們各自接受我的供養。我以極大的恭敬，成為你們的僕人，遵照你們的旨意行事，這並非虛情假意。如果接受供養有什麼好處呢？當我被你們接納時，因為我依止了殊勝的對境，所以在輪迴中不會畏懼痛苦，並且能夠利益眾生。
【English Translation】 I imagine wish-fulfilling trees that produce all desired fruits; trees made of jewels or adorned with jewels; and lakes and ponds adorned with lotuses and other aquatic flowers, where swans utter melodious and delightful sounds. I imagine naturally grown rice and other grains that have not been plowed, cultivated, or sown. In addition to the aforementioned, I imagine countless other objects worthy of offering, decorations that please the Buddhas and other holy beings. These pervade the boundless expanse of space, unowned by anyone, like unpleasant sounds, and I generously offer them all. Second, how to offer? I faithfully imagine all of the above and offer them to the Buddhas—the most supreme of beings—together with their Bodhisattva retinue. I beseech these supreme sources of merit, with their great compassion that seeks the benefit and happiness of all sentient beings, to consider me, afflicted by suffering, with kindness, to accept these offerings of mine, and to take them as their own. Third, what is the reason for offering? If I am not actually offering the desirable things that I possess, why am I offering these imagined things? Because I have not accumulated sufficient merit in the past, I am impoverished and destitute in this life, possessing nothing else to offer. Therefore, for the sake of my accumulating merit, please, you protectors with your retinues who think of others, accept these offerings by your power. The second type of offering is the offering of the body: If you have a body and so forth, why do you say that you have nothing? I offer my body, together with the virtues of the three times—past, present, and future—eternally to the Buddhas who have conquered the armies of the disturbing emotions, and to their sons. May the supreme Bodhisattvas each accept these possessions of mine. With great reverence, I become your servant, acting according to your commands, and this is not hypocrisy. If there is any benefit in accepting, when I am accepted by you, because I rely upon a special object of refuge, I will not fear suffering in samsara, and I will be able to benefit sentient beings.
ུ་བསྒྲུབ་པར་བགྱིད་དོ། ། 1-3390 དེ་ལྟ་ན་ཡང་ལས་མི་དགེ་བ་བསྒྲིབས་ནས་རང་ཕན་གྱི་ནུས་པའང་མེད་ན་གཞན་དོན་ནུས་པ་སྨོས་ཅི་དགོས་པའི་ཕྱིར་སྔོན་མི་ཤེས་པས་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྡིག་པ་ལས་རྣམ་པར་སུན་ འབྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྟོབས་བཞིས་ཡང་དག་པར་འདའ་བར་བགྱིད་ཅིང་སྡིག་པ་གཞན་ཡང་སླན་ཆད་མི་བགྱིད་དོ་ཞེས་དམ་འཆའོ། ། གསུམ་པ་མཆོད་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་བསྟན་པ་ལ་བདུན། བཀྲུ་ཞིང་ཕྱི་ བའི་དང་། གོས་དང་བརྒྱན་གྱི་དང་། བྱུག་པ་དང་མེ་ཏོག་གི་དང་། སྤོས་དང་ཞལ་ཟས་ཀྱི་དང་། སྒྲོན་མ་དང་མཎྜལ་གྱི་དང་། གཞལ་མེད་ཁང་དང་གདུགས་ཀྱི་དང་། རོལ་མོའི་མཆོད་པའོ། །དང་པོ་ནི། རང་རང་གི་གནས་ནས་སྤྱན་དྲངས་པ་རྣམས་ལ་བསྙེལ་བསོ་བའི་ཕྱིར་ཁྲུས་ཀྱི་ཁང་པ་ཤིན་ཏུ་དྲི་ཞིམ་པོ་ཙདྣན་ལ་སོགས་པའི་དྲིས་བསྒོས་པ་ཤེལ་གྱི་རང་བཞིན་གྱི་ས་གཞི་གསལ་ཅིང་དྲི་ མ་མེད་པ་འོད་དང་ལྡན་པས་འཚེར་བ་བྱི་དོར་བྱས་ཤིང་བསྟར་བ་དེ་ནི་ཨིནྡ་ནཱི་ལ་སོགས་པའི་རིན་ཆེན་འོད་ཟེར་སྣ་ཚོགས་པ་འབར་ཞིང་གསལ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཀ་བ་ཡིད་དུ་ འོང་བ་དུ་མ་དང་ལྡན་པ། སྟེང་དུ་མུ་ཏིག་གི་དྲྭ་བ་དང་དྲྭ་བ་ཕྱེད་པ་འོད་གསལ་པོ་འཕྲོ་བ་ཆགས་པས་སྤྲས་པ་བླ་བྲེ་བྲེས་པ་དེར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་དང་དེའི་སྲས་རྣམས་ལ། 1-3391 བཻ་ཌཱུཪྻ་ལ་སོགས་པའི་རིན་ཆེན་བརྒྱ་སྟོང་མང་པོ་ལས་བྱས་པའི་བུམ་པ་བརྒྱ་སྟོང་མང་པོ་དག་སྤོས་དྲི་ཞིམ་པོ་སྣ་ཚོགས་སྦྱར་བ་ཉིད་ཀྱི་ཆུ་ཡིད་དུ་འོང་བ་མེ་ཏོག་དང་བཅས་ པས་ལེགས་པར་བཀང་པས་ཡིད་འཕྲོག་པའི་གླུ་སྙན་པ་དང་ནི། རྫ་རྔ་ལ་སོགས་པའི་རོལ་མོ་དུ་མ་དང་གར་སྔོན་དུ་བཏང་བ་དང་བཅས་པ་དུ་མས་ཁྲུས་གསོལ་བར་བགྱིའོ། །དེ་ནས་དེ་ དག་གི་སྐུ་ལ་དུ་ཀུ་ལའི་རས་ལ་སོགས་པ་མཉམ་ཞིང་མཚུངས་པ་མེད་པའི་གོས་གཙང་ཞིང་དྲི་མ་མེད་པ་ལ་དྲི་ཞིམ་པོའི་བདུག་པས་རབ་ཏུ་བསྒོས་པས་མཛེས་པའི་དོན་དུ་བསོད་ནམས་ བརྒྱ་པའི་སྐུ་ཕྱི་ཞིང་བྱི་དོར་བགྱིའོ། །གཉིས་པ་ནི། སྐུ་ཕྱིས་པའི་རྗེས་དེ་ནས་དེ་དག་ལ་ལེགས་པའི་ཚོན་སྣ་ཚོགས་ཁ་དོག་ལེགས་པར་བསྒྱུར་བའི་ན་བཟའ་ཤིན་ཏུ་དྲི་ཞིམ་པོ་བསྒོས་པའི་ དམ་པ་ལེན་མེད་པ་དབུལ་ལོ། །ཁྱིམ་པའི་རྟགས་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་ལྷ་ཡུལ་གོས་བཟང་པོ་སྲབ་པ་སྟེ་ཕྲ་ལ་རེག་བྱ་འཇམ་པ་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་མཛེས་པ་སྣ་ཚོགས་ པ་དང་། ལྷབ་ལྷུབ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་དབུ་རྒྱན་ལ་སོགས་རྒྱན་མཆོག་བརྒྱ་ཕྲག་དེ་དང་དེ་དག་གིས་བདུད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕམ་པར་མི་ནུས་མི་ཕམ་པ་མགོན་པོ་བྱམས་པ་དང་ཀུན་ནས་བཟང་བས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དང་། 1-3392 འཇམ་ཞིང་སྙན་པའི་དབྱངས་མངའ་བ་འཇམ་དབྱངས་དང་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་ཕྱུག་བཟང་པོ་ཡིན་པས་སམ། འགྲོ་བ་སྡུག་བསྔལ་བ་རྣམས་སྤྱན
【現代漢語翻譯】 我也將努力去實現它。 1-3390 即使如此，如果惡業被遮蔽，連自利的能力都沒有，更不用說利他的能力了。因此，我發誓要以四力（懺悔力，防護力，恢復力，對治力）完全消除過去因無知所造的罪業，並且以後也不再造作惡業。第三，展示供養的其他殊勝之處，共有七種：沐浴和擦拭，衣服和飾品，涂香和鮮花，香和食物，燈和曼荼羅，宮殿和傘蓋，以及音樂的供養。首先是： 爲了使從各自的處所迎請來的諸佛菩薩感到舒適，我將準備一個非常芬芳的浴室，用旃檀等香料浸泡，地面是水晶般清澈、無垢、光亮的，經過擦拭和排列。那裡有許多令人愉悅的柱子，柱子上燃燒著各種珍貴的寶石光芒，頂部裝飾著珍珠網和半網，閃耀著光芒，懸掛著華麗的帷幔。我將用由無數的青金石等珍寶製成的成百上千個寶瓶，盛滿混合著各種香料的令人愉悅的香水，並裝飾著鮮花，以美妙的音樂和各種樂器（如鼓等）以及舞蹈來為如來及其聖子們沐浴。 1-3391 然後，我將用柔軟、無與倫比的細布（如都庫拉絲綢）等乾淨、無垢的衣服，用香水浸泡，擦拭他們的身體，並進行清潔，以使他們更加美麗。第二是：擦拭身體之後，我將向他們奉獻各種顏色鮮艷、氣味芬芳的精美服裝。對於具有在家居士形象的菩薩們，我將供養各種輕薄、柔軟、色彩和形狀美麗的精美天衣，以及成百上千種華麗的頭飾等主要飾品，這些飾品是任何邪魔外道都無法戰勝的。永不失敗的慈氏怙主（梵文：Maitreya，彌勒），普賢（梵文：Samantabhadra，一切賢善）和 1-3392 擁有溫柔甜美聲音的文殊（梵文：Manjushri，妙吉祥），以及是世間一切事物之主的善者，或者，以慈悲的眼神注視著受苦的眾生。
【English Translation】 I will also strive to accomplish it. 1-3390 Even so, if negative karma is obscured and there is no power for one's own benefit, what need is there to mention the power for the benefit of others? Therefore, I vow to completely eliminate the sins committed in the past due to ignorance with the four powers (the power of repentance, the power of protection, the power of restoration, and the power of antidote), and I will not commit other sins in the future. Third, showing other special features of offerings, there are seven: bathing and wiping, clothes and ornaments, perfume and flowers, incense and food, lamps and mandalas, palaces and umbrellas, and music offerings. The first is: In order to make those who have been invited from their respective places feel comfortable, I will prepare a very fragrant bathroom, soaked with fragrances such as sandalwood, the ground is crystal clear, immaculate, and bright, wiped and arranged. There are many pleasing pillars, on which burn various precious gem rays, the top is decorated with pearl nets and half nets, shining with light, and hung with gorgeous curtains. I will use hundreds of thousands of vases made of countless gems such as lapis lazuli, filled with pleasing perfumes mixed with various spices, and decorated with flowers, to bathe the Tathagatas and their sons with beautiful music and various instruments (such as drums) and dances. 1-3391 Then, I will wipe their bodies with soft, unparalleled fine cloths (such as Dukula silk), etc., clean and immaculate clothes, soaked in perfume, and clean them to make them more beautiful. The second is: After wiping the body, I will offer them excellent clothes of various colors and fragrant smells. For Bodhisattvas with the image of lay people, I will offer various exquisite celestial garments that are light, soft, and beautiful in color and shape, as well as hundreds of thousands of gorgeous headdresses and other main ornaments that cannot be defeated by any demons. The undefeated Lord Maitreya (梵文：Maitreya，彌勒), Samantabhadra (梵文：Samantabhadra，普賢) and 1-3392 Manjushri (梵文：Manjushri，文殊), who has a gentle and sweet voice, and the good one who is the lord of all things in the world, or, looks at suffering beings with compassionate eyes.
་རས་ཀྱིས་གཟིགས་ཤིང་འཚོ་བ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་དང་ སོགས་པས་རྡོ་རྗེ་འཛིན་པ་སོགས་བཟུང་ཞིང་འང་གི་སྒྲས་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་ཁྱིམ་པའི་རྟགས་འཛིན་པའི་རྒྱལ་སྲས་གཞན་ལའང་བརྒྱན་པ་སྟེ་ཆས་སུ་བགྱིའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ནས་མཛོད་དུ། གླིང་བཞི་ བ་དང་ཉི་ཟླ་དང་། །རི་རབ་དང་ནི་འདོད་ལྷ་དང་། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྟོང་ལ་ནི། སྟོང་ནི་སྤྱི་ཕུད་ཡིན་པར་འདོད། །དེ་སྟོང་ལ་ནི་སྟོང་གཉིས་པ། །བར་མའི་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཡིན་ནོ། ། དེ་སྟོང་ལ་ནི་སྟོང་གསུམ་མོ། །ཞེས་པའི་སྟོང་གསུམ་ནི་ཞིང་གཅིག་ཡིན་ལ། དེ་ལྟར་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ཞིང་མཐའ་ཡས་པར་ཡོད་པ་ཀུན་ཏུ་དྲི་དང་ལྡང་བ་ཧ་རིའི་ཙདྣན་ལ་སོགས་པ་དྲིའི་ མཆོག་རྣམས་ཀྱིས་ཐུབ་རྣམས་ཀྱི་སྐུ་དཔེར་ན་གསེར་སའི་སྐྱུང་བུ་ཁ་སྦྱར་ནང་དུ་མེས་བཙོས་པས་ནང་གི་དྲི་མ་དང་བུལ་ཏོག་དང་ཀྱུར་དང་ལན་ཚྭ་ལ་སོགས་པས་ཕྱིའི་དྲི་མ་སྦྱངས་ཤིང་ བཙོ་མར་བྱས་པ་རོ་ཙ་ལ་སོགས་པའི་ནོར་བུ་བདར་ཞིང་བྱི་དོར་བྱས་པ་ལྟར་འོད་ཀྱི་མདངས་ཆགས་ཤིང་འབར་ཏེ་གསལ་བ་དེ་དག་ལ་རང་རིགས་སམ་གཞན་གྱིས་བྱུག་ཏུ་གཞུག་པར་བགྱིའོ། ། 1-3393 དེ་ནས་ཐུབ་པའི་དབང་པོ་མཆོད་པར་བྱ་བའི་གནས་མཆོག་དེ་དག་ལ་ལེགས་པའི་ཚོན་སྣ་ཚོགས་ཡིད་དུ་འོང་བའི་ལྷའི་མེ་ཏོག་མན་ད་ར་བ་དང་དཔག་བསམ་ཤིང་གི་མེ་ཏོག་མན་དཱ་ ར་བ་ཆེན་པོ་དང་། མ་ལླི་ཀ་ཞེས་པདྨ་དང་། ཨུཏྤལ་སྔོན་པོ་དང་ལ་སོགས་པ་ཙམ་པ་ཀ་དང་། ན་ག་གེ་སར་ལ་སོགས་པ་དྲི་ཞིམ་པའི་མེ་ཏོག་ཡིད་འཕྲོག་པ་ཐམས་ཅད་དང་། མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་སྣ་ཚོགས་བརྒྱན་པའི་བཀོད་པ་མཛེས་པའི་སྒོ་ནས་ལེགས་པར་སྤེལ་བ། ཡིད་དུ་འོང་བ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་དོ། ། བཞི་པ་ནི། དེ་ནས་སྤོས་ཀྱི་མཆོག་ཡིད་འཕྲོག་ནུས་ཀྱི་དྲི་ ངད་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཀུན་ཏུ་ཁྱབ་ཅིང་ལྡང་བའི་བདུག་པའི་སྤྲིན་ལྟར་འཐིབས་ཤིང་གྱེན་དུ་འགྲོ་བའི་ཚོགས་རྣམས་ཀྱང་ཐུབ་དེ་ལ་དབུལ་ལོ། །དེ་ནས་ཀ་ར་ལ་སོགས་པ་གང་ཞིག་ཞལ་བཀང་ནས་གསོལ་ བའི་ཞལ་ཟས་དང་སྣུམ་ཁུར་ལ་སོགས་པ་གང་ཁམ་དུ་བཅད་ནས་གསོལ་བའི་བཟའ་བ་དང་། སྐོམ་གྱི་དོན་དུ་བཏུང་བར་བྱ་བ་རྒྱ་སྟར་གྱི་འབྲས་བུའི་ཁུ་བ་ལ་སོགས་པ་བཏུང་བ་སྣ་ ཚོགས་ལེགས་པར་སྦྱར་བ་དང་བཅས་པའི་འབྲས་ཆན་ལ་སོགས་པའི་ལྷ་བཤོས་རྣམས་ཀྱང་དེ་དག་ལ་དབུལ་བར་བགྱིའོ། །ལྔ་པ་ནི། གསེར་གྱི་རྒྱུ་ལས་བྱེས་པའི་པད་མ་མཚར་དུ་དངར་བ་སྟེ་ཕྲེང་དུ་བསྒྲིགས་པའི་ནང་དུ་ཡིད་བཞིན་གྱི་རིན་ཆེན་ལ་སོགས་གསལ་ཞིང་སྣང་བར་བྱེད་པའི་སྒྲོན་མ་སྣང་གསལ་རྣམས་ཀྱང་དབུལ་བར་བགྱིའོ། ། 1-3394 དེ་ནས་ས་གཞི་སྟར་ཞིང་བྱི་དོར་བྱས་པ་དྲི་ཞིམ་པོའི་སྤོས་ཀྱིས་ཉེ་བར་བྱུགས་པ་དེར་མེ་ཏོག་སིལ་མ་མདོག་དབྱིབས་སྣ་ཚོགས་པ་ཡིད་དུ་འོང་བ་སྤེལ་བ་དགྲམ་ཞིང་
【現代漢語翻譯】 身著粗布衣裳，生活如同自在天（藏文：འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་，字面意思：世間自在）等，手持金剛杵等器物，以『འང་』的音聲，因應所化眾生的根器，示現居家之相的王子們，也以華麗的裝飾來裝扮。 第三種供養是：如《俱舍論》中所說：『四大洲以及日月，須彌山及欲界天，梵天世界一千個，一千視為一小千。此一千個小千世界，稱為中千世界。此一千個中千世界，稱為大千世界。』這大千世界即為一個佛土。如此，所有方向都存在著無邊無際的佛土，其中遍佈著散發著芬芳的旃檀香等各種頂級香氣，以此塗抹佛像。例如，將金質的容器對合後用火燒製，去除內部的污垢、堿、硼砂、鹽等雜質，凈化外部的污垢，提煉成純凈的黃金。又如打磨和擦拭羅ཙ་等寶物，使其光彩奪目、閃耀明亮。這些都可以讓同族或異族的人來塗抹。 之後，在那些應受供養的佛陀聖地，擺放各種悅意的色彩，以及令人心曠神怡的天界花朵，如曼陀羅花（藏文：མན་ད་ར་བ་，梵文：mandārava），以及如意樹之花大曼陀羅花（藏文：མན་དཱ་ར་བ་ཆེན་པོ་，梵文：mahāmandārava）。還有茉莉花（藏文：མ་ལླི་ཀ་），蓮花（藏文：པདྨ་，梵文：padma），藍色優缽羅花（藏文：ཨུཏྤལ་སྔོན་པོ་，梵文：utpala nīla）等，以及瞻波迦花（藏文：ཙམ་པ་ཀ་，梵文：campaka），龍腦香花（藏文：ན་ག་གེ་སར་，梵文：nāga-kesara）等各種散發著芬芳的迷人花朵，用各種花環裝飾，以美妙的方式陳設，用這些悅意的物品來供養。 第四種供養是：用能散發令人心醉的香氣，香氣瀰漫四方，如雲般升騰的頂級薰香，也供養給佛陀。然後，將裝滿糖等食物的器皿，以及切成塊狀的油炸食物等，以及爲了解渴而準備的，如石榴汁等各種精心調製的飲料，以及米飯等天食，都供養給佛陀。 第五種供養是：用黃金製成的蓮花燈，在燈中點燃如意寶珠等，使其發出明亮的光芒，這些明燈也供養給佛陀。 之後，將地面打掃乾淨，用香氣宜人的香水塗抹，再將各種顏色和形狀的散花，以令人愉悅的方式鋪撒。
【English Translation】 Dressed in coarse cloth, living like Īśvara (藏文：འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་，lit. Lord of the World) and others, holding vajras and other implements, with the sound of 'འང་', according to the capacity of the beings to be tamed, manifesting as princes holding the signs of householders, also adorned with splendid decorations. The third offering is: As stated in the Abhidharmakośa: 'The four continents, the sun and moon, Mount Meru and the desire gods, a thousand Brahma worlds, a thousand are considered a small chiliocosm. These thousand small chiliocosms are called a medium chiliocosm. These thousand medium chiliocosms are called a great chiliocosm.' This great chiliocosm is one buddha-field. Thus, in all directions, there are limitless buddha-fields, filled with the finest fragrances such as fragrant candana, with which the images of the Buddhas are anointed. For example, gold containers are joined together and fired to remove internal impurities, alkali, borax, salt, and other impurities, purifying external impurities, and refining it into pure gold. Also, like polishing and wiping jewels such as ro-tsa, making them shine brightly, these can be used by people of the same or different clans to anoint. Then, in those supreme places of offering to the Buddha, various pleasing colors are arranged, as well as delightful celestial flowers such as mandārava flowers (藏文：མན་ད་ར་བ་，梵文：mandārava), and the great mandārava flowers of the wish-fulfilling tree (藏文：མན་དཱ་ར་བ་ཆེན་པོ་，梵文：mahāmandārava). There are also jasmine flowers (藏文：མ་ལླི་ཀ་), lotuses (藏文：པདྨ་，梵文：padma), blue utpala flowers (藏文：ཨུཏྤལ་སྔོན་པོ་，梵文：utpala nīla), etc., as well as campaka flowers (藏文：ཙམ་པ་ཀ་，梵文：campaka), nāga-kesara flowers (藏文：ན་ག་གེ་སར་，梵文：nāga-kesara), etc., all kinds of fragrant and captivating flowers, decorated with various garlands, arranged in a beautiful manner, and offered with these pleasing items. The fourth offering is: The finest incense, with a captivating fragrance that pervades all directions, like clouds rising upwards, is also offered to the Buddha. Then, vessels filled with sugar and other foods, as well as fried foods cut into pieces, and various carefully prepared drinks for quenching thirst, such as pomegranate juice, and celestial foods such as rice, are all offered to the Buddha. The fifth offering is: Lotus lamps made of gold, with wish-fulfilling jewels and other bright lights lit inside, these lamps are also offered to the Buddha. Then, the ground is cleaned, anointed with fragrant perfumes, and scattered with various colors and shapes of loose flowers in a pleasing manner.
དགོད་པར་བགྱིའོ། ། དྲུག་པ་ནི། གཞལ་དུ་མེད་པའི་ཕོ་བྲང་ལྷའི་བུ་མོ་རྣམས་ཀྱིས་སྦྱར་ཞིང་ཉེ་བར་བླངས་པའི་བསྟོད་པ་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་གླུ་དབྱངས་ཡིད་དུ་འོང་ཞིང་སྙན་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། མུ་ཏིག་ གི་དང་། རིན་ཆེན་གྱི་བརྒྱན་གྱི་ཆུན་བུ་འཕྱར་བས་མཛེས་ཤིང་གཟི་འོད་འབར་བ་དང་རིན་པོ་ཆེ་རྒྱལ་མཚན་དང་བ་དན་ལ་སོགས་པས་བརྒྱན་པ་ཕྱོགས་བཅུར་མཐའ་ཡས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནམ་མཁའི་ ཁམས་བརྒྱན་ཞིང་འོད་ཀྱིས་ཁྱབ་པར་གྱུར་པའི་གཞལ་མེད་ཁང་དེ་དག་ཀྱང་ཐུགས་རྗེའི་རང་བཞིན་ཅན་དེ་དག་ལ་དབུལ་བར་བགྱིའོ། །དེ་ནས་བསིལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རིན་ཆེན་ལས་བྱས་པའི་ཚ་བ་ སྐྱོབ་པར་བྱེད་པའི་གདུགས་མཛེས་ཤིང་སྡུག་པ་གསེར་གྱི་ཡུ་བ་ཅན་ཁོར་ཡུག་ཏུ་མུ་ཏིག་ལ་སོགས་པའི་བརྒྱན་གྱི་རྣམ་པ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དུ་མས་མཛད་པར་བརྒྱན་པ། དབྱིབས་ལེགས་ཤིང་ལྟ་ ན་སྡུག་པ་གྱེན་དུ་སྒྲེངས་པ་ཡང་། དུས་རྟག་ཏུ་ཐུབ་དབང་རྣམས་ལ་དབུལ་ཞིང་བསྟབ་པར་བགྱིའོ། །དེ་སྐད་དུའང་། ནོར་བུ་དྲ་བ་སྣ་ཚོགས་བཀོད་པའི་གདུགས། །དར་གྱི་ལྡ་ལྡི་བ་དན་རབ་དཔྱངས་ཤིང་། ། 1-3395 དྲིལ་གཡེར་དྲ་བ་རྒྱལ་བའི་གསུང་སྒྲོག་པ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་དབུ་ལ་དེ་དག་འཛིན། །ཞེས་དཀོན་མཆོག་ཏ་ལ་ལར་གསུངས་སོ། །བདུན་པ་ནི། སྔར་གྱི་མཆོད་པ་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཡང་མཆོད་པའི་ ཚོགས་རྔ་བོ་ཆེ་ལ་སོགས་རོལ་མོ་དང་དབྱངས་སྙན་ནི་རྫ་རྔ་ལ་སོགས་པའི་རོལ་མོ་གར་དང་བཅས་པའི་གླུ་སྙན་པ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དེ་ལྟ་བུ་གང་ཐོས་པ་ན་སེམས་ཅན་སྡུག་ བསྔལ་བ་རྣམས་ཀྱང་དགའ་བས་ཚིམ་པར་བྱེད་པའི་མཆོད་པའི་སྤྲིན་ཚོགས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུན་སྔ་མ་རྣམས་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་སོ་སོར་གནས་ཤིང་འབྱུང་བར་བྱིན་གྱིས་བརློབ་པར་གྱུར་ཅིག་པའོ། ། བཞི་པ་ མཆོད་པ་སྤྱིར་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། དམ་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྙེད་དཀའ་བ་དང་དོན་ཆེ་བས་དཀོན་མཆོག་ཐམས་ཅད་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་གདུང་ཆུད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱལ་བའི་མཆོད་རྟེན་ རྣམས་དང་། རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་སྐུའི་གཟུགས་བརྙན་རྣམས་ལ་རིན་ཆེན་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཕྱེ་མ་དང་། མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཕྱེ་མ་དང་ལ་སོགས་པས་ཙདྣན་གྱི་ཕྱེ་མ་ལ་སོགས་པ་དང་ ན་བཟའ་ལ་སོགས་པའི་ཆར། འཁོར་བ་ལ་སོགས་པ་ཇི་སྲིད་པར་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་མཚམས་མེད་པར་འབབ་པར་ཤོག གཉིས་པ་བླ་ན་མེད་པའི་མཆོད་པ་ནི། ཇི་ལྟར་འཇམ་དབྱངས་དང་། ལ་སོགས་པས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ལ་སོགས་པ་ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་རྣམས་ཀྱིས་ལྷག་པའི་བསམ་པས་རྒྱལ་བ་རྣམས་ལ་མཆོད་པར་མཛད་པ་ལྟར་ཏེ། 1-3396 དཀོན་མཆོག་ཏ་ལ་ལའི་གཟུངས་ལས། མེ་ཏོག་ཕལ་ཆེར་མེ་ཏོག་བླ་བྲེ་དང་། །མེ་ཏོག་བཀོད་པའི་འོད་ཟེར་རབ་བཀྱེ་སྟེ། །མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་ཀུན་ཏུ་བཀྲམ་བྱས་ནས། །བད
【現代漢語翻譯】 我將供養。 第六，那些無量宮殿，由天女們建造和親近，讚頌功德的歌聲悅耳動聽，飾有珍珠和珍寶串的裝飾，美麗而光芒四射，並以珍寶幢幡等裝飾，無邊無際地遍佈十方，以光輝照亮虛空界，我也將這些無量宮殿供養給那些具有慈悲本性者。 然後，爲了清涼，用珍寶製成的遮陽傘，美麗而悅目，帶有金柄，周圍飾有珍珠等各種令人愉悅的裝飾品，形狀優美，引人注目，高高豎立，我也將它們永久地供養和獻給諸佛。 如是說：'以各種珍寶網裝飾的傘，懸掛著絲綢飄帶和幡旗，鈴鐺網發出諸佛的聲音，愿將這些奉獻給如來的頭頂。'正如《寶積陀羅尼》中所說。 第七，除了之前的供養外，還有其他的供養，如大鼓等樂器和美妙的音樂，如陶土鼓等樂器，以及伴隨舞蹈的動聽歌聲，聽到這些，即使是受苦的眾生也會感到快樂滿足，愿這些供養雲團的延續，比之前的更加殊勝，各自安住並蒙受加持。 第四，總體概括地展示供養：對於珍稀且意義重大的聖法，一切聖物，以及佛陀的舍利塔等諸佛的聖物，以及諸佛菩薩的身像，愿各種珍寶粉末、各種花朵粉末等，以及旃檀粉等，還有衣物等如雨般，在輪迴等存在期間，無間斷地降下。 第二，無上供養：如同文殊菩薩等，以及普賢菩薩等十地自在者，以殊勝的意樂供養諸佛一樣。 正如《寶積陀羅尼》中所說：'大多數鮮花都是精美的鮮花，鮮花裝飾的光芒四射，各種鮮花遍佈各處，'
【English Translation】 I will offer. Sixth, those immeasurable palaces, built and frequented by the daughters of gods, with praises sung in delightful and melodious voices, adorned with strings of pearls and jewels, beautiful and radiant, and decorated with precious banners and flags, boundless in all ten directions, illuminating the realm of space with light, I also offer these immeasurable palaces to those of compassionate nature. Then, for coolness, parasols made of jewels, beautiful and pleasing, with golden handles, adorned with various delightful decorations such as pearls around the edges, beautifully shaped and eye-catching, raised high, I will also perpetually offer and present them to the Buddhas. As it is said: 'Umbrellas adorned with various jewel nets, with silk streamers and banners hanging down, nets of bells proclaiming the voice of the Buddhas, may these be held over the heads of the Tathagatas.' As stated in the Dakonchok Tala. Seventh, in addition to the previous offerings, there are other offerings, such as great drums and other musical instruments, and melodious music such as earthenware drums and other instruments, along with beautiful songs accompanied by dance, hearing which, even suffering beings will feel joy and satisfaction, may the continuation of these clouds of offerings, be more excellent than the previous ones, abiding separately and being blessed. Fourth, generally summarizing the offerings: For the sacred Dharma of the Buddhas, which is rare and of great significance, all sacred objects, and the stupas of the Buddhas such as the relics of the Buddha, and the images of the Buddhas and Bodhisattvas, may rains of various precious powders, various flower powders, etc., and sandalwood powder, etc., and clothing, etc., fall continuously and without interruption for as long as samsara, etc., exists. Second, the unsurpassed offering: Just as Manjushri and others, and Samantabhadra and other lords of the ten bhumis, offer to the Buddhas with superior intention. As it is said in the Dakonchok Tala: 'Most flowers are exquisite flowers, the light of flower decorations radiates greatly, various flowers are scattered everywhere,'
ག་ཉིད་ཆེན་པོ་རྒྱལ་བ་ དེ་དག་མཆོད། །ཅེས་དང་། ལག་པའི་མཐིལ་ནས་མཆོད་པ་བསམ་ཡས་རྣམས། །རྒྱལ་བ་གཅིག་ལ་དེ་དག་བྱེད་པ་ལྟར། །རྒྱལ་བ་མ་ལུས་ཀུན་ལའང་དེ་བཞིན་ཏེ། །དྲང་སྲོང་ཏིང་འཛིན་རྣམ་འཕྲུལ་དེ་འདྲ་ འོ། །ཞེས་དང་། ཕྱོགས་བཅུ་དག་ན་ཡོ་བྱད་མཐའ་ཡས་གང་། །དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་རྣམས་ལ་མཆོད་འོས་པ། །དེ་དག་ལག་པའི་མཐིལ་ནས་ཆར་འབེབས་ཤིང་། །བྱང་ཆུབ་ཤིང་དྲུང་བཞུགས་པའི་རྒྱལ་བ་མཆོད། །ཅེས་ སོ། །དེ་བཞིན་དུ་བདག་གིས་ཀྱང་མོས་པས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འཇིག་རྟེན་གྱི་མགོན་པོ་དང་རྒྱལ་བ་སྲས་དང་བཅས་པ་རྣམས་ལ་མཆོད་དོ། །གསུམ་པ་བསྟོད་པའི་མཆོད་པ་ནི། ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་ ལྟར་ཟད་མི་ཤེས་པ་དེ་རྣམས་ལ་བདག་གིས་བསྟོད་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ་རྒྱུ་ལྕེ་རྐན་ལ་སོགས་པ་ལས་བྱུང་བ་རྒྱ་མཚོ་ལྟར་ཡོན་ཏན་ཤིན་ཏུ་མང་བ་རྣམས་ཀྱིས་བསྟོད་པའི་བསྟོད་ དབྱངས་སྙན་ལ་གླུར་སྙན་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་སྙན་པའི་སྤྲིན་དེ་དག་ལ་ངེས་པར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བར་གྱུར་ཅིག དེ་ལྟར་ཡང་བཟང་སྤྱོད་དུ། དེ་དག་བསྔགས་པ་མི་བཟད་རྒྱ་མཚོ་རྣམས། ། 1-3397 དབྱངས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྒྱ་མཚོའི་སྒྲ་ཀུན་གྱིས། །རྒྱལ་བ་ཀུན་གྱི་ཡོན་ཏན་རབ་བརྗོད་ཅིང་། །བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཐམས་ཅད་བདག་གིས་བསྟོད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ཕྱག་བྱ་བ་ནི། དུས་གསུམ་དུ་གཤེགས་ཤིང་ བཞུགས་པའི་ཡེ་ཤེས་མཐའ་ཡས་པ་མངའ་བས་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པར་ཁྱབ་པའི་བློ་ཅན་སངས་རྒྱས་ཀུན་དང་། ལུང་རྟོགས་ཀྱི་ཆོས་དང་། ཚོགས་ཀྱི་མཆོག་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་དགེ་འདུན་གང་ཟག་ཆེན་པོ་བརྒྱད་ དང་བཅས་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀུན་གྱི་གྲངས་སྙེད་ཀྱི་ལུས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། རབ་ཏུ་བཏུད་པས་ནི་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གཞན་ཡང་ཕྱག་གི་གནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ གཞི་སྟེ་སྐྱེས་རབས་དང་། རྟོགས་པ་བརྗོད་དུ་བསྟན་པའི་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་རྣམས་དང་། རྟེན་འབྲེལ་སྙིང་པོའི་ཚིགས་བཅད་ལྡན་པའི་མཆོད་རྟེན་ནམ། གནས་བརྒྱད་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་ལ་སོགས་མཆོད་རྟེན་ཀུན་ ལའང་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །འདི་ལ་ལུང་ནོད་པའི་དོན་གྱིས་ན་མཁན་པོ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་ཐར་པའི་དོན་སློབ་པའི་སློབ་དཔོན་དང་། ཐར་པའི་དོན་དུ་འབད་ཅིང་རྩོལ་བས་ན་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་སྟེ། དེ་ དག་མདུན་དུ་དམིགས་ནས་དེ་དག་ལའང་བདག་ཕྱག་འཚལ་བ་ནི་མགོས་བཏུད་པའོ། །གསུམ་པ་ནི། ཇི་སྲིད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་སྟེ་མཆོག་སངས་རྒྱས་སུ་མཆིས་ཏེ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་ཕྱོགས་ཀུན་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། ། 1-3398 ཆོས་དཀོན་མཆོག་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚོགས་ལའང་སྔ་མ་དེ་བཞིན་དུ་སྐྱབས་ཞུ་བ་ནི་འཚེ་བ་ལ་སོགས་ལས་སྐྱོབ་པ་ཡིན་ལ། མཆི་བ་ན
【現代漢語翻譯】 我禮敬偉大的勝利者。 如是說，從掌中涌出無量供養，如同對一位勝者所作的供養，同樣也對所有勝者如是作供養。正士的禪定具有如此的幻化。 如是說，十方之中，所有無盡的供品，所有值得供養偉大正士之物，都從掌中如雨般降下，供養菩提樹下安住的勝者。 如是說。同樣，我也以虔誠之心，向如來、世間怙主以及諸佛菩薩眷屬作供養。第三是讚頌的供養：對於如海般無盡的功德，我以讚頌的妙音——即由舌、腭等所生，如海般無量功德——來讚頌，愿這讚頌的妙音，化為美妙動聽的讚歌之云，恒常遍滿一切處。如《善逝行經》所說：『無盡讚頌之海，以妙音之海，讚頌諸佛之功德，我讚頌一切善逝。』 第二是頂禮：對於過去、現在、未來三時的一切佛，他們具有無盡的智慧，以智慧周遍一切所知；對於經律和證悟之法；對於聖者之首——八大菩薩聖眾，我以遍滿一切佛剎微塵數之身，恭敬頂禮。 此外，對於頂禮之處——菩薩之基，即本生傳；對於闡述證悟的教法等處；對於具有緣起性空偈頌的佛塔，或八大佛塔等一切佛塔，我也頂禮。在此，以領受教誡之義，我頂禮堪布（Upadhyaya，親教師），同樣，以學習解脫之義，我頂禮阿阇黎（Acarya，導師），以努力追求解脫之義，我頂禮最勝苦行者。我觀想他們在我面前，以頭頂禮他們。 第三是皈依：直至證得菩提心要，即成就無上正等覺之前，我皈依十方一切諸佛。皈依法寶，以及寂滅涅槃之法。皈依菩薩聖眾，如前一樣，是為從損害等中救護，皈依處是……
【English Translation】 I worship the great victorious ones. Thus it is said, from the palms of the hands, countless offerings arise, just as one makes offerings to a single Victorious One, so too, to all the Victorious Ones in the same way. The meditation of the righteous has such transformations. Thus it is said, in the ten directions, whatever endless objects of offering there are, whatever is worthy of offering to the great righteous ones, may they rain down from the palms of the hands, and may I worship the Victorious Ones seated beneath the Bodhi tree. Thus it is said. Likewise, with faith, I also make offerings to the Thus-Gone Ones, the protectors of the world, and the Victorious Ones together with their children. The third is the offering of praise: To those whose qualities are like an inexhaustible ocean, I offer praise with the limbs of melody—arising from the tongue, palate, and so forth—qualities as vast as the ocean, with exceedingly numerous praises. May those clouds of melodious praise, sweet and perfectly sung, certainly and completely arise everywhere. As it is said in the Good Conduct Sutra: 'Oceans of immeasurable praises, with all the sounds of the ocean of melody, fully expressing the qualities of all the Victorious Ones, I praise all the Blissfully Gone Ones.' The second is prostration: To all the Buddhas who have gone, abide, and will come in the three times, possessing boundless wisdom, with minds pervading all that is knowable; to the Dharma of scripture and realization; and to the supreme of assemblies, the Sangha of Bodhisattvas, together with the eight great persons, with bodies as numerous as all the atoms in all the Buddha-fields, I prostrate with utmost reverence. Furthermore, to the objects of prostration—the basis of Bodhisattvas, that is, the Jataka tales; to the places where teachings explaining realization are taught; to all stupas containing the verse on the essence of dependent origination, or the eight great stupas, and so forth, I also prostrate. Here, with the meaning of receiving teachings, I prostrate to the Upadhyaya (preceptor); likewise, with the meaning of learning liberation, I prostrate to the Acarya (teacher); with the meaning of striving and exerting effort for liberation, I prostrate to the supreme ascetic. I visualize them before me and bow to them with my head. The third is refuge: Until I reach the essence of enlightenment, that is, attain supreme Buddhahood, I take refuge in all the Buddhas abiding in all directions. I take refuge in the Dharma Jewel, and the Dharma of Nirvana. I take refuge in the assembly of Bodhisattvas, as before, for protection from harm and so forth, the place of refuge is...
ི་དེའི་བཀའ་རྗེས་སུ་ བསྒྲུབ་ཅིང་མི་འདའ་བ་ཡིན་ནོ། ། བཞི་པ་ལ་བཞི་སྟེ། རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པའི། རྟེན་ཁྱད་པར་ཅན། གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པའི། ཉེས་པ་སླར་སྡོམ་པའི་སྟོབས་སོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྡིག་ པའི་ཚུལ་དང་། དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་སྤྱིར་བཤད་པ་ནི། ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ལ་བཞུགས་པའི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐུགས་རྗེ་ ཆེན་པོ་མངའ་བ་རྣམས་མདུན་དུ་དམིགས་ལ་ལག་པ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་བསམ་པ་ཐག་པས་གསོལ་བ་ནི། སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་སྔོན་གྱི་ཐོག་མ་མེད་པ་དང་ལྡན་པའི་འཁོར་བ་ནས་འཁོར་བའི་ཚེ་ རབས་འདིའམ་སྔོན་གྱི་སྐྱེ་བ་གཞན་དག་ཏུ་བདག་གིས་གཏི་མུག་གིས་ལས་འབྲས་ཀྱི་ཚུལ་མ་འཆལ་བར་སྒོ་གསུམ་གྱིས་སྡིག་བགྱིས་པའམ། གཞན་ལ་བགྱིད་རྩལ་ཉིད་དང་ནི། གཏི་མུག་འཁྲུལ་བས་བདག་ཟིལ་ གྱིས་གནོན་ཏེ་དམྱལ་སོགས་སུ་འཕེན་པ་ཅན་གྱི་གཞན་སྡིག་བགྱིས་པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་བགྱིས་པའི་ནོངས་པ་སྟེ་ཉེས་པ་དེ་ལ་ནི་ཉེས་པར་མཐོ་བར་བགྱིས་ནས་བསམ་པ་ཞེ་ཐག་པ་ནས་འགྱོད་པས་མགོན་པོ་སྲས་བཅས་ལ་བཤགས་ནས་མཐོལ་ཞིང་མི་འཆབ་བོ། ། 1-3399 གཉིས་པ་རྣམ་སྨིན་ལྕི་བ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤགས་པ་ནི། བདག་གིས་བླ་ན་མེད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཞིང་དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་ནི། ཕན་འདོགས་པའི་ཞིང་ཕ་མའམ་བླ་མ་སྟེ། མཁན་སློབ་སོགས་གཞན་ གང་རུང་དག་ལ་བསམ་པ་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་གནོད་སེམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྦྱོར་བ་ལུས་དང་ངག་དང་ཡིད་ཀྱིས་ནོངས་པའི་ལས་གནོད་པ་བགྱིས་པ་སྟེ་གང་ལགས་པ་དང་། མདོར་ན་ཆགས་སོགས་ཉོན་ མོངས་པའི་ཉེས་པ་དུ་མས་སྐྱོན་ཆགས་པའི་སྡིག་ཅན་བདག་གི་སྡིག་པའི་ལས་གང་མནར་མེད་ལ་སོགས་པ་བསྐྱེད་པས་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པ་བགྱིས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ལོ་ཀ་འདི་འདྲེན་པ་རྣམས་ ལ་སོ་སོར་འཆགས་སོ། ། གཉིས་པ་དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ལྔའི། དང་པོ་སྡིག་བཤགས་དགོས་པའི་འཐད་པ་བཤད་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་སྡིག་པ་མྱུར་དུ་བཤགས་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་འབད་པས་འཆགས་ཤེ་ན། བདག་ནི་འཁོར་བར་འཆིང་བའི་སྡིག་པའི་ལས་མ་བྱང་ཞིང་མ་ཟད་པའི་སྔོན་དུ། བསྡད་ལོང་མེད་པར་མྱུར་དུ་འགུམ་པ་སྟེ་འཆི་བར་འགྱུར་དུ་མཆི་ལགས་ཏེ་ སྡིག་པ་མ་བྱང་པར་ཤི་ན་ངན་འགྲོར་ལྷུང་བའི་ཕྱིར་མྱུར་དུ་འཆགས་དགོས་པས་ཚུལ་ཇི་ལྟར་སྡིག་ལས་འདི་དང་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་ཐར་བར་མྱུར་བར་རིངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྐྱོབ་ཅིང་། བདེ་བའི་ཐབས་བསྟན་དུ་གསོལ་ཏོ། ། 1-3400 སྡིག་པ་མ་ཟད་པར་མི་འཆིའོ་ཞེ་ན། གསོད་པར་བྱེད་པའི་འཆི་བདག་འདི་ནི་འདིས་བྱས་ཟིན་ལ། འདིས་ད་རུང་མ་བྱས་སོ་ཞེས་མི་སྤྱོད་ཅིང་། བྱ་བ་མ་ཚར་བར་དུ་མི་སྡོད་པས་ འདི་སྲིད་ཅིག་མི་འོང་ཞེས་ཡིད་ཆེས་བ
{ "translations": [ "並且他們的教誨是會被遵循而不會違背的。第四個部分有四個方面：徹底的反駁，特殊的所依，普遍應用的對治，以及重新總結罪過的力量。第一個部分有兩個方面：罪過的性質，以及對罪過的詳細解釋。第一個方面有兩個小點，首先是從內心深處進行普遍懺悔：面向所有方向安住的圓滿佛陀和具有大慈悲的菩薩們，合掌于胸前，從內心深處祈禱：從無始以來的輪迴中，在今生或前世的輪迴中，我因愚癡而對業果的道理不甚明瞭，通過身、語、意三門造作了罪業，或者教唆他人造作，或者因愚癡迷惑而被他人壓制，隨喜他人造作會導致墮入地獄等惡道的罪業。對於這些過錯，我深感後悔，向怙主及其眷屬懺悔，坦白一切，絕不隱瞞。", "第二，詳細懺悔會導致嚴重異熟果報的罪業：我以煩惱之心，通過身、語、意三門，對無上功德之田——三寶，以及饒益之田——父母或上師（包括堪布、阿阇黎等其他任何對像）造作了損害性的行為。總之，我這個充滿貪慾等諸多煩惱過患的罪人，所造作的會導致無間地獄等惡道的罪業，現在向在座的各位一一懺悔。第二個方面，詳細解釋罪業，分為五個部分。首先，解釋為何需要懺悔罪業的合理性，這又分為三個小點。首先，解釋為何需要迅速懺悔罪業的原因：為什麼要努力懺悔呢？因為在我所造作的束縛輪迴的罪業尚未清凈和 खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने के लिए खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने के बाद खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म होने से पहले खत्म
རྟན་པོས་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ན་བ་དང་བཅས་པ་དང་མི་ན་ཞིང་བདེ་བར་གནས་པ་ཀུན་གྱིས་ཀྱང་སྤྲིན་མེད་པའི་མཁའ་ལས་ཐོག་ཆེན་པོ་གློ་བུར་ དུ་འབབ་པ་དང་འདྲ་བར་འཆི་བའི་དགོས་པ་མེད་ཀྱང་གློ་བུར་དུ་ཚེ་ལ་ཡིད་བརྟན་མི་རུང་བས་འཆི་སྲིད་དོ། །དེས་ན་བཤགས་པ་ལ་འབད་དོ། །གཉིས་པ་དོན་མེད་དུ་སྡིག་པ་མི་ རིགས་པར་བསྟན་པ་ནི། གལ་ཏེ་སྡིག་པས་འཇིགས་ན་ཅིའི་ཕྱིར་དེས་བྱས་ཤེ་ན། འཛའ་མི་མཛའ་ལ་སོགས་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་བོར་ཏེ་རང་གི་ལས་ཀྱི་ལམ་འགའ་ཞིག་དང་འགྲོགས་ཏེ་འཇིག་རྟེན་ ཕ་རོལ་དུ་ཆ་བ་སྟེ་འགྲོ་དགོས་པ་ཡིན་ན་དེ་ལྟར་བདག་གིས་མ་ཤེས་ནས་མཛའ་བ་དང་མ་མཛའ་བ་ལ་ཕན་གནོད་བྱ་བ་དོན་གྱི་ཕྱིར་སྲོག་གཅོད་པ་སོགས་སྡིག་པ་རྣམ་པ་ སྣ་ཚོགས་བྱས་སོ། །དེ་མི་རིགས་ཏེ་ཤི་བའི་འོག་ཏུ་རིམ་གྱིས་མི་མཛའ་བའི་དགྲ་རྣམས་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་མཛའ་བ་སྡུག་པའི་གཉེན་རྣམས་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་ལ། གང་ཟག་བདག་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་བ་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་གི་དོན་དུ་བསགས་པའི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3401 འོ་ན་སུ་འགྲོ་ན་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་འགྲོའོ། །གཞན་ཡང་རྨི་ལམ་དུ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་སད་པ་ན་མེད་པས་མི་མཐོང་ཞིང་། དྲན་པ་ཙམ་དུ་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ། བདེ་སྡུག་གི་རྒྱུའི་དངོས་པོ་ གང་དང་གང་གིས་ཚེ་འདིར་སྤྱད་པ་དེ་དང་། དེ་ཐམས་ཅད་ཕྱིས་ཡུན་རིང་དུ་སོང་ནས་དྲན་པའི་ཡུལ་ཙམ་དུ་འགྱུར་བ་སྲིད་ཀྱི་སྔར་འདས་པ་ཐམས་ཅད་མཐོང་ཞིང་མྱོང་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ བས་ན་བདག་གི་བར་བཟུང་ནས་མཛའ་མི་མཛའི་ཆེད་དུ་སྡིག་སོག་པར་མི་རིགས་སོ། །གསུམ་པ་མཛའ་བཤེས་སོགས་ཀྱི་དོན་དུ་སྡིག་བསགས་ཚུལ་ནི། དགྲ་གཉེན་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་མཐོང་བ་ལྟ་ཞོག རེ་ཤིག་ད་ལྟ་གསོན་པའི་ཚེ་འདི་ཉིད་ལའང་མཛའ་དང་མི་མཛའ་དུ་མ་འདས་ནས་རྨི་ལམ་ལྟར་དྲན་ཡུལ་དུ་འགྱུར་གྱི། སླར་མི་མཐོང་བར་རང་གི་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཏེ་ དེ་དག་གི་དོན་དུ་བྱས་པའི་སྡིག་པ་དེ་ཡང་དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོ་བས་རང་ལ་མི་གནོད་ཅེ་ན། དགྲ་གཉེན་དེ་དག་གི་དོན་དུ་བྱས་པའི་སྡིག་རྣམ་སྨིན་ཡིད་དུ་མི་འོང་ བ་དྲག་པོ་འབྱིན་པས་མི་བཟད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མདུན་ན་གནས་ཏེ་བདག་གི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ཤེས་ན་རྒྱུ་ཅི་ལས་སྡིག་བྱས་ཤེ་ན། སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་སྐྱེ་བ་སྔ་མ་ནས་ཐམས་ཅད་བོར་ཏེ་འོངས་པ་དང་། 1-3402 ཐམས་ཅད་བོར་ཏེ་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་འགྲོ་དགོས་པས་བདག་ནི་འགྲོན་པོ་ལྟ་བུར་གློ་བུར་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བདག་གི་རྟོགས་པར་མ་གྱུར་པས་གཏི་མུག་གི་དབང་གིས་མཛའ་བ་ལ་ ཆགས་པ་དང་། མི་མཛའ་བ་ལ་ཞེ་སྡང་གི་སྡིག་པ་རྣམ་པ་དུ་མ་བྱས་པས་འདི་དག་སླར་བཅོས་པའི་ཐབས་ལ་མ་འབད་ན་མྱུར་དུ་བརྩོན་
【現代漢語翻譯】 因為無常的緣故，無論是生病還是健康的人，都可能像晴空中突然降下冰雹一樣，在沒有死亡的必要時，也會因為生命不可靠而突然死去。因此，要努力懺悔。第二，闡述不應無意義地造惡業：如果害怕惡業，為何還要造作？因為所有的親友都會被捨棄，只能與自己業力的道路同行，前往來世。如果我不知道這一點，爲了親友的利益而造作殺生等各種惡業。這不合理，因為死後，不喜歡的敵人會消失，喜歡的親人也會消失，而作為個體的我也會消失，同樣，爲了我而積累的所有事物也會消失。 那麼，誰會去呢？是心識的相續。此外，就像夢中的經歷在醒來后消失不見，只留下記憶一樣，無論今生享用過何種安樂或痛苦的事物，最終都會變成遙遠的記憶，過去的一切都無法再見或體驗。因此，不應爲了親友而造惡業。第三，造作惡業是爲了親友等：不要說在來世才能見到仇人和親人，即使在今生，許多親友也已經逝去，像夢一樣成為回憶，無法再見，成為自己的經歷。如果爲了他們而造作的惡業不會傷害自己，因為會與他們一同前往，那麼，爲了仇人和親人而造作的惡業，會帶來令人不悅的強烈果報，一直伴隨著我。如果知道這一點，為何還要造惡業呢？就像之前所說，從前世捨棄一切而來，也必須捨棄一切前往來世，我像旅客一樣突然離去，因為沒有認識到這一點，由於愚癡，對親友產生貪戀，對仇人產生嗔恨，造作了各種惡業。如果不努力彌補這些過錯，就會迅速……
【English Translation】 Because of impermanence, whether sick or healthy, everyone may die suddenly, like a great hailstorm falling unexpectedly from a cloudless sky. Even without a cause for death, one may die suddenly because life is unreliable. Therefore, strive to confess. Second, it is shown that it is not right to commit sins meaninglessly: If you are afraid of sin, why do you do it? Because all friends and foes will be abandoned, and one must go to the next world accompanied only by the path of one's karma. If I did not know this, I committed various sins such as killing for the sake of benefiting friends and harming enemies. This is not right, because after death, the enemies who are not friends will disappear, and the beloved relatives who are friends will also disappear, and the individual self will also disappear. Likewise, all the things accumulated for my sake will also disappear. Then, who goes? The continuum of mind goes. Furthermore, just as what is experienced in a dream disappears when one wakes up and becomes only a memory, whatever objects of pleasure and pain one has enjoyed in this life, all of that will eventually become a distant memory, and all that has passed will not be seen or experienced again. Therefore, it is not right to accumulate sins for the sake of friends and foes. Third, how sins are accumulated for the sake of friends and relatives: Not to mention seeing enemies and relatives in another life, even in this very life, many friends and foes have passed away and become memories like dreams, and are no longer seen, but have become manifest to oneself. However, if the sins committed for their sake do not harm oneself because they go together with them, then the undesirable and intense ripening of sins committed for the sake of those enemies and relatives remains in front and follows after me. If you know this, why do you commit sins? As said before, having come having abandoned everything from previous lives, and having to abandon everything and go to another life, I am like a guest who goes suddenly. Because I have not realized this, due to ignorance, I have become attached to friends and have committed various sins of hatred towards enemies. If one does not strive to remedy these, one will quickly...
པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་དེ་ངེས་པའི་ཕྱིར་ཅིས་ ཀྱང་འཆི་བ་བསམ་པ་ནི། འོན་ཏེ་ཚེ་རིང་བར་ཐུབ་པ་མ་ཡིན་ནམ་འཆི་བས་འཇིགས་ཅི་དགོས་ཤེ་ན། དུས་ཉིན་མཚན་དུ་སྐད་ཅིག་ཙམ་ཡང་སྡོད་པའི་གོ་སྐབས་ཡོང་ཡེ་མེད་པར་སྐྱེས་ བུའི་ཚེ་འདི་དུས་རྟག་ཏུ་འབྲི་ལ་འགོད་པར་འགྱུར་ཞིང་སྣོན་པ་སྟེ། སླར་འཕེལ་བར་བྱེད་པའང་གུད་ནས་འོངས་པ་ཡོང་ཡེ་མེད་པས་ན་བདག་ད་ལྟ་ངེས་པར་འཆི་བར་ཅིས་མི་འགྱུར་ཞེས་ ཏེ་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་འཆི་བ་ན་སྐྱབས་གཞན་གང་གིས་ཀྱང་མི་ཕན་ཏེ་གང་གི་དོན་དུ་སྡིག་པ་བྱས་པའི་གཉེན་ལ་སོགས་པས་དུཿཁའི་སྐལ་བ་ལེན་སྙམ་ན། ལོ་ཀ་ཕྱི་མར་ལྟ་ཞོག་ འཆི་བ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཉེ་བའི་དུཿཁ་ཡིས་ནོན་པ་ན་བདག་ནི་མལ་ན་འདུག་བཞིན་དུ་གཉེན་བཤེས་ཀུན་གྱི་མཐའ་སྐོར་དུ་ཟིན་ཀྱང་སྲོག་གནས་གཅོད་པར་དང་། སྐོམ་པ་ལ་སོགས་པའི་དུཿཁའི་ཚོར་བ་དག་བདག་ཉིད་གཅིག་པུས་མྱོང་བར་འགྱུར་གྱི། 1-3403 དེས་མྱོང་བ་དེའི་ཆ་ཤས་ཆུང་ངུའང་ཉེ་དུ་སོགས་གཞན་ལའང་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་དེ་དག་གིས་སྐྱོབ་ན། ཚེ་འདི་ལ་ཅུང་ཟད་ཙམ་སྐྱོབ་སྲིད་ཀྱང་འཆི་བའི་ཚེ་ན་གཤིན་རྗེའི་ ཕོ་ཉས་ཟིན་པས་སྐེ་ཞགས་པས་བཅིངས། ཐོ་བས་བརྡུངས་བཞིན་དུ་འབྲོག་དགོན་པ་ཚེར་མ་སྟུག་པོ་ཅན་དང་། ཕ་འོང་ཐག་ཐུག་རྣམས་ཀྱིས་རྐང་པ་གཅོད་ཅིང་གྲོགས་མེད་པའི་ལས་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ སར་ཁྲིད་པ་ལ་གཉེན་ཡོད་པས་ཅི་ཕན་ལ། གྲོགས་བཤེས་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་ཕན་ཏེ་སུ་ཡང་སྐྱབས་སུ་མི་འགྱུར་གྱི། དེའི་ཚེ་བསོད་ནམས་གཅིག་པུ་སྐྱབས་ཡིན་ན་དེ་ཡང་བདག་གིས་མི་བསྟེན་ནོ། ། དེ་ལྟར་རྒྱ་ཆེར་རོལ་པར། དགེ་བའི་ལས་བྱས་རྗེས་སུ་འབྲང་བྱེད་ཅིང་། །ཕྱི་བཞིན་འགྲོ་བར་འགྱུར་བ་མ་གཏོགས་པ། །འདུས་བྱས་དག་ལ་གྲོགས་ཡོད་མ་ཡིན་ཏེ། །སྐྱབས་མེད་གཉེན་རྣམས་མེད་ཅིང་འཁོར་ ཡང་མེད། །ཅེས་སོ། །བཞི་པ་དེས་ན་ཤིན་ཏུ་གནོང་ཞིང་འགྱོད་པར་འགྱུར་བའི་མགོན་པོ་བོས་ནས་ལང་ཚོ་ལ་སོགས་པས་རྒྱགས་པས་བག་མེད་པར་གྱུར་ལ་བདག་གིས་ནི། ཤི་ནས་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་ དུཿཁའི་འཇིགས་པ་འདི་འདྲ་མ་འཚལ་ནས་མི་རྟག་པའི་ཚེ་འདིའི་ཆེད་དག་ཏུ་སྡིག་པ་མང་པོ་ཉེ་བར་བསྒྲུབས་ཏེ་བྱས་ནས་སོ། །འོན་ཏེ་འཆི་བའི་ཚེ་ཀུན་ནས་སྐྱོབ་པའི་བསོད་ནམས་བྱའོ་ཞེ་ན། 1-3404 དམྱལ་བའི་དུཿཁ་ལས་ཆུང་པ་སྐྱེ་བོ་ཁ་ཅིག་གིས་ཉེས་པའི་དབང་གིས་ལག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་གཅོད་པའི་སར་དེ་རིང་ཁྲིད་པའང་བྲེད་པར་གྱུར་ཏེ། སྐོམས་པས་ཁ་སྐམས་ཤིང་མིག་རྩ་ ངན་པ་དམན་པར་གྱུར་པ་ལ་སོགས་སྔར་ལས་རང་བཞིན་གཞན་དུ་འགྱུར་བར་སྣང་ན་འཆི་བའི་ཚེ་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉ་འཇིགས་སུ་རུང་བའི་གཟུགས་ཅན་འཇིགས་འཇིགས་ལྟ་བུའི་ཤ་ཚུགས་ཏེ་དབྱིབས་ཅན་ གྱིས་བཟུང་བར་གྱུར་ཅིང་། འཇིགས་ཆེན་ཏེ་ཤིན་ཏུ་ས
【現代漢語翻譯】 應如是行。第二，爲了確定這一點，無論如何都要思考死亡：難道不是可以長壽嗎？為什麼要害怕死亡呢？因為日日夜夜，連一瞬間停留的機會都沒有，眾生的壽命總是在減少和消逝，而且還會增加，但增加的部分並非來自其他地方，所以我現在怎麼能不確定自己會死亡呢？一定會死的！第三，死亡時，任何其他的庇護都無濟於事，那些爲了他們的利益而造惡的親友會分擔痛苦嗎？不要說來世，當被臨近死亡的痛苦壓迫時，即使我躺在床上，被所有的親友圍繞，生命也會被切斷，而且口渴等痛苦的感受只能由我自己獨自承受，他們無法分擔哪怕一小部分。即使他們能提供幫助，也只能在今生提供一點幫助，但在死亡時，被閻羅王的使者抓住，用繩索捆綁，用棍棒毆打，帶到荒涼的森林和荊棘叢生的地方，雙腳被鋒利的兵器砍斷，獨自承受痛苦的地方，親友又能有什麼用呢？朋友又能有什麼用呢？沒有人能成為你的庇護。那時，只有功德才是庇護，但我也不會依賴它。 正如《廣大遊戲經》中所說：『善業會跟隨你，就像影子一樣伴隨著你。除了善業，沒有其他的朋友，沒有庇護，沒有親人，也沒有隨從。』第四，因此，要深深地懊悔，呼喚怙主，因為年輕力壯而變得傲慢放縱，我竟然不知道死後地獄等處的恐怖，爲了這無常的生命造了許多惡業。難道要在死亡時才行善以求救贖嗎？ 有些人因為罪業，僅僅是被帶到要被砍斷手腳等肢體的地方，就已經嚇得臉色蒼白，口乾舌燥，眼睛無神，與之前的樣子判若兩人。那麼，在死亡時，當閻羅王的使者以可怕的形象出現，抓住你的時候，那將是多麼的恐懼啊！
【English Translation】 Thus should it be done. Secondly, to ascertain this, one must contemplate death in any case: Is it not possible to live long? Why fear death? Because day and night, there is not even a moment to pause, the life of beings is always decreasing and diminishing, and it also increases, but the increase does not come from elsewhere, so how can I not be certain that I will die now? I will definitely die! Thirdly, at the time of death, no other refuge is of any help, will relatives and friends who have committed evil for their sake share the suffering? Let alone the next life, when oppressed by the suffering of approaching death, even if I lie in bed, surrounded by all my relatives and friends, life will be cut off, and the feelings of thirst and other sufferings will be experienced by myself alone, they cannot share even a small part of it. Even if they can provide help, they can only provide a little help in this life, but at the time of death, seized by the messengers of Yama (閻羅王，Yánluówáng, Lord of Death, Lord of Death), bound with ropes, beaten with clubs, and led to desolate forests and thorny places, with feet cut off by sharp weapons, and suffering alone, what use are relatives? What use are friends? No one will be your refuge. At that time, only merit is the refuge, but I will not rely on it either. As it is said in the Extensive Play Sutra: 'Virtuous deeds will follow you, just like a shadow accompanies you. Besides virtuous deeds, there are no other friends, no refuge, no relatives, and no attendants.' Fourthly, therefore, deeply regret and call upon the protector, having become arrogant and unrestrained due to youth and strength, I did not know the terrors of hell and other places after death, and committed many evil deeds for the sake of this impermanent life. Should one only perform virtuous deeds at the time of death to seek redemption? Some people, because of their sins, are already terrified when they are merely taken to a place where their hands and feet are to be cut off, their faces pale, their mouths dry, and their eyes lifeless, completely different from their previous appearance. Then, at the time of death, when the messengers of Yama appear in terrifying forms and seize you, how much greater will be the fear!
ྐྲག་པར་བྱེད་པའི་ནད་ཀྱིས་ཐེབས་པར་གྱུར་པས་རབ་ཏུ་ཉམས་ཐག་སྟེ། བཤང་གཅི་བྱུང་བས་ལུས་གོས་པར་འགྱུར་བའི་གནས་སྐབས་ན་བསོད་ནམས་བྱེད་ པ་ལྟ་སྨོས་ཅི་དགོས། ཞེས་པའོ། །ལྔ་པ་དེར་ཉམས་ཐག་ནས་སྐྱབས་སོགས་ཚོལ་བའི་ཚུལ་ནི། དེའི་ཚེ་སྙིང་རྗེ་ཅན་སུ་ཞིག་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་འདི་ལས་བདག་ལེགས་པར་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པར་འགྱུར་ ཞེས་བྲེད་ཤ་ཐོན་ཏེ་ལུས་ལས་མི་གཙང་བ་འཆོར་བ་ལ་སོགས་པ་སྐྲག་པའི་རྣམ་འགྱུར་དང་། མིག་བགྲད་ནས་ཏེ་སྨད་ནས་གྱེན་དུ་ལྟ་བས་ཕྱོགས་བཞིར་སྐྱབས་དག་ཚོལ་བར་བྱེད་ཅིང་བསོད་ནམས་ མེད་པས་ཕྱོགས་བཞིར་གང་དུའང་སྐྱབས་མེད་པར་མཐོང་ནས་ནི་མེད་ནས་སླར་ཡང་སྐྱབས་མ་རྙེད་པས་ཀུན་ཏུ་ཡི་མུག་པར་འགྱུར་ཞིང་རབ་ཏུ་ཚ་བ་ལ་སོགས་པ་དུཿཁ་བའི་གནས་དེར་སྐྱབས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ན་དེ་ཚེ་བདག་གིས་ཇི་ལྟར་བྱ་སྟེ། 1-3405 བྱ་བ་ཐམས་ཅད་མི་ནུས་པ་དེས་ན་ད་ལྟ་ཉིད་དུ་སྡིག་པ་ཕྱིར་བཅོས་པ་ཉམས་སུ་བླང་བར་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་རྟེན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྟོབས་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་སྤྱིར་ཐེག་ཆེན་ གྱི་སྐྱབས་གནས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་རྒྱལ་བ་འགྲོ་བའི་དབུགས་འབྱིན་ཞིང་ཡིད་བརྟན་གྱི་གནས་སུ་གྱུར་པས་མགོན་པོ་འགྲོ་བ་དུཿཁ་ལས་ ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པའི་དོན་དུ་བརྩོན་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ནུས་པ་ཐོགས་མེད་དཔག་ཏུ་མེད་པས་མངའ་བས་སྟོབས་ཆེན་དུཿཁའི་འཇིགས་པ་ཀུན་སེལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ལ་དེ་རིང་ཉིད་ན་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ཡི་ཐུགས་སུ་ཆུད་པ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་གྱུར་པས་འཁོར་བའི་འཇིགས་པ་སེལ་བ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ ཚོགས་ལའང་སངསརྒྱས་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་བའི་དེ་བཞིན་དུ་ཡང་དག་པར་གཡོ་སྒྱུ་དང་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་མཆོག་ཏུ་དད་པས་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། ། གཉིས་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་གཙོ་བོ་རྣམས་ལ་ ལུས་དབུལ་ཞིང་སྐྱབས་སུ་ཞུ་བ་ནི། བདག་གི་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་འཇིགས་པས་རྣམ་པར་སྐྲག་ན་བྱང་སེམས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་ལའང་བདག་ཉིད་དབུལ་ཞིང་འཇམ་པའི་དབྱངས་ལའང་གཞན་གྱི་མ་བསྐུལ་བར་བདག་སེམས་དང་བ་ཉིད་ཀྱིས་བདག་གི་ལུས་འདི་དབུལ་བར་བགྱི། 1-3406 པད་མའི་རིགས་གང་ལ་ཐུགས་རྗེས་སྤྱོད་པ་མ་འཁྲུལ་བ་མངའ་བའི་སྤྱན་རས་གཟིགས་མགོན་དེ་ལའང་དུཿཁ་ཞིང་ཉམས་ཐག་པ་ནས་བྲེད་བའི་ང་རོས་སོ། །སྤྱན་སྔར་ལངས་ཤིང་སྐད་གདངས་ཆེ་བར་མཚན་ ནས་འོ་དོད་འབོད་དོ། །བོས་ནས་ཅི་བྱེད་ནས་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་པ་དང་ལྡན་པ་དང་ལྡན་པ་བདག་ལ་སྐྱབས་སུ་གསོལ་ལོ། །གཞན་ཡང་སྡིག་པས་ལས་རིང་དུ་སོང་བས་འཕགས་པ་སྟོང་ཉིད་ ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པའི་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོ་དང་། སའི་ཁམས་དག་པར་བ
【現代漢語翻譯】 如果被癱瘓的疾病擊中而極度虛弱，大小便失禁弄髒身體的時候，更不用說行善了。這是（描述）。 第五，描述了在那時極度虛弱而尋求庇護等情況：那時，『誰是有情者，能很好地從這巨大的恐懼中拯救我？』因為極度恐懼，身體會排出不潔之物等，表現出恐懼的姿態；睜大眼睛，從下往上看，向四面八方尋求庇護，因為沒有福報，看到四面八方都沒有庇護，從無到有，再次因為找不到庇護而感到沮喪，在那極度炎熱等痛苦的地方，如果沒有庇護，那時我該怎麼辦呢？ 1-3405 因為無力做任何事情，所以現在就應該努力懺悔罪業。第二，關於特殊所依的力量，分為三點。第一，總的來說，皈依大乘的皈依處三寶：如上所述，勝者是眾生的呼吸，是信賴之處，是怙主，爲了從痛苦中完全拯救眾生，一切努力都具有無礙、無量、不可估量的力量，能消除一切痛苦的恐懼，今天就皈依他！ 世尊證悟的、顯現的法，是寂滅，是煩惱的對治，能消除輪迴的恐懼，對於不退轉的菩薩眾，也像皈依佛一樣，以真實、無欺、無疑的至上信心皈依！第二，特別地，向菩薩的主尊們獻身並祈求庇護：如果我因地獄等的恐懼而極度害怕，那麼我也要向菩薩普賢獻身，向文殊菩薩，在沒有他人勸請的情況下，以我清凈的心獻上我的身體。 1-3406 對於蓮花部中以慈悲行事而不迷惑的觀世音怙主，也要以痛苦和虛弱而恐懼的聲音，站在他面前，大聲呼喊他的名號。呼喊之後做什麼呢？向具有罪業的我祈求庇護！此外，因為罪業的漫長，向安住于空性三摩地的聖者虛空藏，以及凈化地界的...
【English Translation】 When one is struck by a paralyzing disease and becomes extremely weak, let alone doing virtuous deeds, when one's body is soiled by excrement and urine. This is (the description). Fifth, the manner of seeking refuge etc. when distressed there: At that time, 'Who is the compassionate one who will save me well from this great fear?' Because of great fear, impure things will flow out of the body, etc., showing fearful expressions; with eyes wide open, looking upwards from below, seeking refuge in the four directions, and because of lack of merit, seeing that there is no refuge anywhere in the four directions, from nothing, and again because no refuge is found, one becomes completely despondent, and in that place of extreme heat etc., if there is no refuge, then what shall I do at that time? 1-3405 Because one is unable to do anything, one should now strive to practice reversing sins. Second, regarding the power of special supports, there are three points. First, in general, taking refuge in the Three Jewels, the refuge of the Great Vehicle: As mentioned above, the Victorious One is the breath of beings, a place of trust, the protector, and in order to completely save beings from suffering, all efforts have unobstructed, immeasurable, and incalculable power, and eliminates all fears of suffering, I take refuge in him today! The Dharma realized and manifested by the Bhagavan, is Nirvana, the antidote to afflictions, and eliminates the fear of samsara, and to the assembly of non-returning Bodhisattvas, just like taking refuge in the Buddha, I also take refuge with supreme faith, truthfully, without deception, and without doubt! Second, in particular, offering one's body and seeking refuge from the main Bodhisattvas: If I am extremely afraid of the fears of hell etc., then I will also offer myself to the Bodhisattva Samantabhadra, and to Manjushri, without being urged by others, with my own pure mind, I offer this body. 1-3406 To Avalokiteshvara, the protector of the lotus family, who acts with compassion without confusion, also with a voice of suffering and weakness and fear, standing before him, calling out his name loudly. After calling out, what does one do? I pray for refuge to the one who possesses and is endowed with sinful deeds! Furthermore, because of the long duration of sinful deeds, to the noble Akashagarbha who abides in the Samadhi of emptiness, and to purify the realm of earth...
ྱེད་པས་སའི་སྙིང་པོ་དག་ནི་མཚན་མ་སྨོས་པའི་གཞན་དུཿཁ་བས་སྡུག་བསྔལ་བར་གྱུར་བའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་མགོན་ཐམས་ ཅད་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ཞིང་སྙིང་ཐག་པ་ནས་མཚན་པ་འོད་དོད་འབོད་ལ། གང་ཞིག་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་ན་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉ་དང་ལ་སོགས་པས་གནོད་སྦྱིན་དང་སྲིན་པོ་སོགས་སྡང་པའི་སེམས་ དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱང་སྐྲག་ན་ཕྱོགས་བཞི་ཐག་རིང་དུ་འབྱེར་ཞིང་འབྲོས་པར་བྱེད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ན་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ཡོད་པ་ཅན་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆིའོ། །གསུམ་པ་འཇིགས་པ་མཐོང་ ནས་བཀའ་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ནི། བདག་གིས་སྔོན་ཆད་མི་ཤེས་པའི་དབང་གིས་ཁྱོད་ཀྱི་བཀའ་འདས་ནས་སྡིག་པ་བྱས་པས་དེ་ནི་མི་འདོད་པའི་འབྲས་བུ་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་མྱོང་བ་མཐོང་ནས་ཁྱོད་ལ་སྐྱབས་སུ་མཆི་ལགས་ཀྱི་སྔར་བསགས་པའི་སྡིག་པའི་འབྲས་བུ་མི་བཟོད་པའི་འཇིགས་པ་མྱུར་དུ་བསལ་དུ་གསོལ། 1-3407 གསུམ་པ་གཉེན་པོ་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ་བག་ཡོད་པར་བྱ་དགོས་པའི་འཐད་པ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནད་ཀྱི་གཉེན་པོ་བསྟེན་དགོས་པའི་དཔེས་བསྟན་པ་ནི། དཔེར་ན་ ཐ་མལ་གྱི་ནད་ལུས་ལ་བྱུང་པ་སྨན་གྱིས་བཅོས་ན་ཡུན་རིང་དུ་མི་གནས་པ་རིམས་སོགས་ཀྱིས་ཟིན་པས་འཇིགས་པའང་སྨན་པའི་ངག་བཞིན་དུ་བྱ་དགོས་ན། ཐ་མལ་པ་ཡིན་པ་ཐོག་མ་ མེད་པའི་དུས་ནས་བསགས་པའི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་སྟེ། གཏི་མུག ཞེ་སྡང་། ང་རྒྱལ་སོགས་ཉེས་པའི་བག་ལ་ཉལ་ཐ་དད་ཀྱི་ཕྱེ་བས་བཞི་བརྒྱ་རྩ་བཞི་ཡི་ནད་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་བཏབ་ན་ སྨན་པའི་མཆོག་རྒྱལ་བའི་བཀའ་བཞིན་དུ་བསྒྲུབ་དགོས་པ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཞེས་སམ། ཡང་ན་བཞི་བརྒྱ་རྩ་བཞི་ཡིས་ལྷག་པ་ཡི་ཞེས་འདོན་པ་ལྟར་ན་དུས་མ་ཡིན་པར་འཆི་བ་བརྒྱ། དུས་སུ་ འཆི་བ་གཅིག དེ་ཡང་རླུང་མཁྲིས་པ་ཀུན་འདུས་པ་བཞི་ཡི་དབྱེ་བས་བཞི་བརྒྱ་རྩ་བཞིའོ། །ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ལས། སྔ་མ་ལྟར་ན་ནད་བརྒྱ་ཡི་ནང་ནས་ཁྲོས་པ་ལྟ་བུའི་ནད་དེ་གཅིག་གིས་ སམ། ཕྱི་མ་ལྟར་ན་ནད་བརྒྱ་ཡི་ནང་ནས་ཁྲོས་པ་ལྟ་བུའི་ནད་དེ་གཅིག་གིས་སམ། ཕྱི་མ་ལྟར་ན་ནད་བཞི་བརྒྱ་རྩ་བཞིའི་ནད་དེ་འཁྲུག་པས་ཀྱང་འཛམ་བུའི་གླིང་ན་གནས་པའི་མི་ཀུན་འཆི་ཞིང་བརླག་པར་བྱེད་ལ། 1-3408 ནད་དེ་དག་གསོ་བའི་སྨན་གཞན་ནི་ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ནས་བཙལ་ཡང་མི་རྙེད་པ་དཔེར་ན། སྟོན་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐབས་ན་ཡུལ་ཀ་ཤི་ཀའི་རྒྱལ་པོ་པདྨ་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་པ་དེའི་ ཚེ་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་མི་ཐམས་ཅད་ནད་ཆེན་པོས་བཏབ་སྟེ་འཆི་བ་ན། དེ་དག་གིས་འགྲོས་ཏེ་བདག་ཅག་གི་རྒྱལ་པོ་འདི་མཆོག་ཏུ་སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་པས་སླར་འཆོས་པ་མཛད་ལགས་ཀྱི། འདི་ལ་བདག་ཅག་གིས་སྡུག་བསྔལ་ཞུ་བར་བྱའོ། །ཞེས་ངེས་པར་བཟུང་ནས་འདུས་ཏེ། ཀྱེ་རྒྱལ་པོ་མཆོག་ཏ
【現代漢語翻譯】 因此，對於那些具有堅定信念的菩薩（bodhisattva），他們皈依並從內心深處呼喚一切偉大的慈悲怙主，即地藏菩薩（Ksitigarbha），他們擺脫了所有苦難，超越了所有名相。僅僅見到他們，死神（Yama）的使者以及其他懷有敵意的心靈，如夜叉（yaksha）和羅剎（rakshasa）等，都會感到恐懼，並逃離到遙遠的地方。因此，我皈依于擁有金剛手（Vajrapani）的菩薩。 第三，從恐懼中看到並遵循教誨的方式是：由於我過去無知，違背了您的教誨，造作了惡業，我看到了經歷地獄等不悅後果的巨大恐懼，因此我皈依您。請迅速消除我過去積累的惡業所帶來的無法忍受的恐懼。 第三，關於普遍實踐對治法，分為三個部分，第一部分是必須謹慎的理由，分為兩點。第一點是通過疾病需要對治的例子來展示：例如，如果身體患了普通疾病，可以通過藥物治療而不會持續太久。但是，如果被瘟疫等疾病侵襲而感到恐懼，就必須按照醫生的指示行事。那麼，對於從無始以來積累的貪慾等煩惱，如愚癡（moha）、嗔恨（dvesha）、傲慢（mana）等，這些過患的潛在傾向，以及四百零四種疾病的不斷侵襲，難道不更應該遵循最偉大的醫生——佛陀的教誨嗎？ 或者，如果按照『四百零四種以上』的說法，那麼有一百種非時死亡，以及一種按時死亡。這些死亡又可以分為風、膽、混合等四種類別，總共四百零四種。《大疏》中說：如果按照前一種說法，一百種疾病中的一種，如憤怒；如果按照后一種說法，四百零四種疾病的爆發，都會導致閻浮提（Jambudvipa）的所有居民死亡和毀滅。 即使從各個方向尋找治療這些疾病的藥物，也無法找到。例如，在導師菩薩（bodhisattva）時期，在迦尸國（Kashi）有一個名叫蓮花（Padma）的國王。當時，閻浮提的所有人都患上了重病而死亡。他們聚集在一起說：『我們的國王非常慈悲，一定會再次進行治療。讓我們向他訴說我們的痛苦吧！』他們堅定地這樣認為並聚集在一起，說道：『尊敬的國王啊！』
【English Translation】 Therefore, for those bodhisattvas with steadfast faith, who take refuge in and call out from the depths of their hearts to all the great compassionate protectors, namely Ksitigarbha (Earth-Essence), who are free from all suffering and transcend all characteristics. Merely seeing them, the messengers of Yama (the Lord of Death) and other hostile minds, such as yakshas and rakshasas, will be terrified and flee to distant places. Therefore, I take refuge in the bodhisattva who possesses Vajrapani (Thunderbolt-Bearer). Third, the way to see from fear and follow the teachings is: Due to my past ignorance, having transgressed your teachings and committed evil deeds, I see the great fear of experiencing unpleasant consequences such as hell, therefore I take refuge in you. Please quickly eliminate the unbearable fear resulting from the evil deeds I have accumulated in the past. Third, regarding the universal practice of antidotes, it is divided into three parts, the first part is the reason why one must be cautious, divided into two points. The first point is demonstrated through the example of needing to rely on remedies for illness: For example, if a common illness occurs in the body, it can be treated with medicine and will not last long. However, if one is afflicted by plagues and other diseases and feels fear, one must act according to the doctor's instructions. Then, for afflictions such as greed, hatred, and delusion that have been accumulated since beginningless time, such as ignorance (moha), hatred (dvesha), pride (mana), etc., these latent tendencies of faults, and the constant affliction of four hundred and four diseases, shouldn't one even more so follow the teachings of the greatest doctor—the Buddha? Or, if according to the saying 'more than four hundred and four kinds,' then there are one hundred untimely deaths, and one timely death. These deaths can be further divided into four categories: wind, bile, mixed, etc., totaling four hundred and four. The Great Commentary says: If according to the former statement, one of the hundred diseases, such as anger; if according to the latter statement, the outbreak of four hundred and four diseases, will cause all the inhabitants of Jambudvipa to die and be destroyed. Even if one searches in all directions for medicine to cure these diseases, it cannot be found. For example, during the time of the teacher bodhisattva, in the country of Kashi there was a king named Padma. At that time, all the people of Jambudvipa were afflicted with a serious illness and were dying. They gathered together and said: 'Our king is extremely compassionate and will surely treat us again. Let us tell him our suffering!' They firmly believed this and gathered together, saying: 'Respected King!'
ུ་ཕན་པར་བྱེད་པ་བཞུགས་བཞིན་དུ། བདག་ཅག་འདི་འདྲ་བའི་གནས་སྐབས་སུ་གྱུར་ཏོ་ཞེས་ གསོལ་བས། རྒྱལ་པ་དེ་ཡང་སྙིང་རྗེའི་དབང་དུ་གྱུར་པས་དེ་དག་གི་དུཿཁ་དེ་དག་མ་བཟོད་ནས་སྨན་པ་རྣམས་ལ་མྱུར་དུ་འདི་དག་གི་ནད་སོལ་ཅིག་ཅེས་བསྒོའོ། ། སྨན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ དེའི་ངག་ཉན་ནས་གསོ་བྱས་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་བསྟན་པས་དེའི་ཉིན་སྐྱེས་པའི་ཉ་རོ་ཧི་ཏའི་ཤ་ལས་སྐྱབས་གཞན་མ་རྙེད་ནས་རྒྱལ་པོ་ལ་གསོལ་བ་དང་། དེ་མ་རྙེད་དེ་རྒྱལ་པོའི་བདེན་པའི་ བྱིན་རླབས་ཀྱིས་སོ་སོ་ཞེས་ཡུལ་ཀ་ཤི་ཀའི་རྒྱལ་པོ་པད་མའི་སྐྱེས་རབས་ལས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྒྱུ་ཆགས་སོགས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པའི་ནད་ཀྱིས་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ནད་ཀྱིས་སེམས་ཅན་ཆུད་གསན་པ་དེ་ལ་ནད་གསོ་བའི་སྨན་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། 1-3409 ལུས་སེམས་ཀྱི་ཟུག་རྔུའི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་འབྱིན་པར་མཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྨན་པའི་མཆོག་དེའི་བཀའ་དམ་པའི་ཆོས་ལས་གསུངས་པ་ལྟར་མི་བྱེད་ཅིང་ཕྱོགས་པར་སེམས་པ་ནི་ཤིན་ ཏུ་གཏི་མུག་པ་བདག་ལས་གཞན་སུ་ཞིག་ཡོད་ཅེས་ན་སྨད་པར་བྱ་བའི་གནས་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གཡང་ས་ལ་བག་བྱ་དགོས་པའི་དཔེས་བསྟན་པ་ནི། རི་ལ་སོགས་པའི་གཡང་ས་ཐ་མལ་ གང་ལ་ལྷུང་ན་རུས་པ་འཆག་པའམ་འཆི་བ་ཙམ་འབྱུང་བའི་སྡུག་བསྡལ་ཆུང་ངུ་ལའང་ཤིན་ཏུ་ཟོན་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་བག་ཡོད་གནས་པར་བྱ་དགོས་ན། འདིའི་འོག་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ན། །མནར་ མེད་པ་འོ་དེ་ཙམ་མོ། །ཞེས་པ་ལྟར་དཔག་ཚད་སྟོང་གི་ཚད་ཀྱི་མནར་མེད་པའི་དམྱལ་བར་ཡུན་རིང་བ་བར་གྱིས་བསྐལ་པར་གནས་པའི་གཡང་ས་ཆེན་པོ་ལྷུང་བ་ལ་བྱ་དགོས་པ་སྨོས་ ཀྱང་ཅི་དགོས་ཞེས་པའོ། །གཉིས་པ་མྱུར་དུ་འབད་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་བཤད་པ་ལ་གསུམ་པ་ལས། དང་པོ་བདག་ཉིད་ཡུན་དུ་བདེ་བར་མི་འཚོ་བ་ནི། དེ་རིང་ཁོ་ན་མི་འཆི་བར་རེ་ ཤིག་བདེ་བར་གནས་ལ། དེ་ནས་སྡིག་བཤགས་སོགས་དགེ་བའི་ལས་བྱའོ་ཞེ་ན། དེ་རིང་ཁོ་ན་བདག་མི་འཆི་ཞེས་བདེ་བར་འདུག་པ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་ནི་ཤི་ནས་མེད་པར་འགྱུར་བའི་དུས་དེ་ནི་ངེས་པར་གདོན་མི་ཟ་བར་འགྱུར་ལ་དེ་ནམ་འབྱུང་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། 1-3410 བདག་ལ་སྡིག་ལས་ལ་འཇིགས་མི་དགོས། ཟོ་བདེ་བར་གནས་པར་འགྱུར་ཞེས་མི་འཇིགས་པ་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་སུ་ཡིས་བྱིན་ཏེ་མ་བྱིན་པས་ཤི་བའི་འོག་ཏུ་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་འདི་ལ་ ཚུལ་ཇི་ལྟར་ངེས་པར་ཐར་བར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་ཞིང་ངེས་པར་གདོན་མི་ཟ་བར་ཤིན་ཏུ་མེད་པར་འགྱུར་ན་ཅི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཡིད་བདེ་བ་གནས་པར་འདུག་སྟེ་འདུག་པ་མི་རིགས་ སོ། ། གཉིས་པ་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་བདེ་བར་མི་འཚོ་བ་ནི། སྦྲེང་བ་ལ་སོགས་པའི་ལོངས་སྤྱོད་སྔོན་ཆད་མྱོང་ཞིང་ལ
【現代漢語翻譯】 當他還在利益眾生時，他們祈求道：『我們陷入了這樣的境地。』國王因慈悲心而無法忍受他們的痛苦，於是命令醫生們迅速治療他們的疾病。醫生們聽從了他的命令，並通過教導醫典進行治療。由於找不到其他方法，他們向國王請求羅希塔魚的肉，但沒有找到。憑藉國王的真實誓願的力量，他們各自痊癒。這就像《迦尸迦國王蓮花本生傳》中廣泛記載的那樣。同樣，對於由貪慾等引起的疾病，以及由生起心念所導致的眾生沉淪，唯一的醫生是全知者，因為他能去除身心痛苦的根源——所有煩惱。因此，不遵循這位偉大醫生的教誨，心懷偏見，還有誰比我更愚癡呢？這是應該受到譴責的。 第二，通過懸崖邊謹慎行事的例子來展示。如果在普通的懸崖邊墜落，只會導致骨折或死亡等輕微痛苦，因此必須非常小心謹慎地行事。正如『下面兩萬由旬，是無間地獄』所說，墜入廣闊的無間地獄，在那裡經歷漫長劫數的痛苦，更應該謹慎行事，更不用說其他了。 解釋必須迅速努力的原因，分為三點。第一，自己無法長久安樂地活著。如果想：『今天我不會死，可以暫時安樂地活著，然後懺悔罪業，行持善事。』那麼，認為『今天我不會死』而安樂地活著是不合理的。因為自己死亡而消失的時間是必然會到來的，而且何時到來是不確定的。『我不需要害怕罪業，可以安樂地活著』，是誰給予了這種無畏的保證？沒有保證。死後如何能從地獄等的痛苦中解脫出來呢？無法解脫，而且必然會消失，那麼為什麼自己還要安樂地活著呢？不應該這樣。 第二，無法依靠享樂而活。過去曾經享受過的飾品等享樂
【English Translation】 While he was still benefiting beings, they pleaded, 'We have fallen into such a state.' The king, moved by compassion, could not bear their suffering, and ordered the doctors to quickly cure their diseases. The doctors, listening to his command, treated them by teaching medical texts. Unable to find any other means, they requested the king for the flesh of the Rohita fish, but could not find it. By the power of the king's truthful vow, they were each healed. This is as extensively described in the Jataka of King Padma of Kashi. Similarly, for the diseases caused by attachment and other afflictions, and for the beings who are ruined by the arising of thoughts, the only doctor is the all-knowing one, for he removes the root of physical and mental suffering—all afflictions. Therefore, not following the teachings of that great doctor, and being biased, who is more foolish than me? This is a matter to be condemned. Second, demonstrating by the example of being cautious on a precipice. If one falls from an ordinary precipice, it only results in minor suffering such as a broken bone or death, so one must be very careful and mindful. As it says, 'Twenty thousand yojanas below, is Avici,' falling into the vast Avici hell, where one dwells for eons of suffering, how much more should one be cautious? There is no need to mention it. Explaining the reasons for needing to strive quickly, in three points. First, one cannot live happily forever. If one thinks, 'Today I will not die, I can live happily for a while, and then confess sins and perform virtuous deeds,' then it is unreasonable to live happily thinking, 'Today I will not die.' Because the time when one will die and disappear is certain to come, and when it will come is uncertain. 'I do not need to fear sins, I can live happily,' who has given this guarantee of fearlessness? There is no guarantee. How can one be liberated from the suffering of hell and other realms after death? One cannot be liberated, and one will certainly disappear, so why should one live happily? One should not. Second, one cannot live relying on enjoyment. The enjoyments such as ornaments that one has enjoyed in the past
ོངས་སྤྱད། དེ་ཞིག་པར་གྱུར་པ་ལ་བདག་ལ་སྔར་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་དེ་ལས་ལྷག་ པའི་སྙིང་པོ་བདེ་བ་མི་འཇིགས་པ་འབྱུང་བ་ཅན་ཅི་ཡོད་དེ་མེད་ན། བདག་ནི་ལོངས་སྤྱོད་དེ་ལ་བདེ་བའི་རྒྱུར་མངོན་པར་ཞེན་ནས་བླ་མ་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་དང་། གཤིན་རྗེ་རྣམས་ཀྱི་ བཀའ་དང་འགལ་བར་བྱས་སོ། །དེས་ན་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཡིད་བརྟན་མི་རུང་པས་བཀའ་བཞིན་སྒྲུབ་པར་རིགས་སོ། །གསུམ་པ་གཉེན་བཤེས་ཀྱི་བདེ་བར་མི་འཚོ་བ་ནི། གསོན་པའི་ཚེ་འདི་དང་། དེ་བཞིན་ དུ་གཉེན་དང་བཤེས་རྣམས་ཀྱང་སྤངས་ནས་བདག་གཅིག་པུར་ལས་ཀྱི་འཕེན་པས་སྔར་མི་ཤེས་པ་ག་ཤེད་འགྲོ་དགོས་ན་འཛའ་དང་མི་མཛའ་ཀུན་ཅིའང་རུང་བས་བདག་བདེ་བར་གནས་པ་ལ་མི་ཕན་ནོ། ། 1-3411 མི་ཕན་པར་མ་ཟད་དེ་བདག་གི་དོན་བྱས་པ་སོགས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པའི་མི་དགེ་བ་ལ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་། སླད་ཆད་སྡོམ་ཞིང་མི་དགེ་བ་ལ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་། སླན་ཆད་སྡོམ་ཞིང་མི་དགེ་བ་ སྔར་བྱས་དེ་ལས་ཚུལ་ཇི་ལྟར་བྱས་ན་ངེས་པར་ཐར་བར་འགྱུར་ཞེས་ཉིན་མཚན་རྟག་ཏུ་བདག་ནི་ཚུལ་འདི་ཉིད་འབའ་ཞིག་བསམ་པའི་རིགས་སོ། དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱས་པས་བཤགས་པ་འབྱུང་བ་ གསུམ་པ་མཇུག་བསྡུས་ཏེ་འབད་པས་གཤགས་པའི་ཚུལ་ནི། བདག་ནི་མི་ཤེས་པ་བྱིས་པར་གྱུར་པས་གཏི་མུག་གིས་ལྡོངས་པས་རང་བཞིན་ཏེ་གང་སྐྱེས་ཙམ་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིན་ ཞིང་། གང་ཟག་སུས་སྤྱད་ཀྱང་དམ་པས་མཆོག་ཏུ་སྨད་པས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བར་འགྱུར་བའི་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པའི་དེའམ་མཚན་ཉིད་དང་མི་ལྡན་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བརྟུལ་ཞུགས་ཅན་ལ་བཅས་ པའི་བསླབ་པ་དང་འགལ་བ་སྡིག་ཏུ་འགྱུར་བས་ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་ཟ་བ་ལྟ་བུ་གང་ཡིན་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་བགྱིས་པ་རྣམས་མགོན་པོ་སྲས་བཅས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་མངོན་སུམ་སྟེ། མདུན་དུ་ ལུས་ཐལ་མོ་སྦྱར་ངག་གི་རིགས་བྱེད་འདི་ལྟ་བུ་བྱས་ཞེས་ཚིག་ཏུ་ཁས་བླང་བ་ཡིན་ལ་ཡིད་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་འགྱུར་ལ་འཇིགས་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཡང་དུ་ཕྱག་འཚལ་ཏེ་ངན་སོང་དུ་ལྷུང་བྱེད་ཀྱི་སྡིག་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བཤགས་པའོ། ། 1-3412 འདྲེན་པ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་བདག་གི་སྡིག་ནོངས་པ་སྟེ་ཉེས་པ་ལ་མེད་པར་ལགས་པར་བཟུང་བ་སྟེ་མཁྱེན་པར་མཛོད་ཅེས་སམ། ཡང་ན་འཆབ་སེམས་མེད་པར་བཤགས་པ་ལེགས་པར་མཁྱེན་པར་མཛད་ དུ་གསོལ་ཞེས་པའོ། །བཞི་པ་ཉེས་པ་སླར་སྡོམ་པའི་སྟོབས་ནི། སྔར་སྨོས་པའི་ཉེས་པ་འདི་དག་ནི་རྣམ་སྨིན་མི་ཟད་ཀྱི་འཕགས་པ་མཉེས་པའི་ལས་ཡིན་ལ་བཟང་པོ་མ་ལགས་པས་སླད་ཆད་ ཤེས་ཤིང་མཐོང་བཞིན་དུ་བདག་ནི་བློ་སྔོན་དུ་སོང་བས་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་ཡོང་ཡེ་མི་བགྱིད་པར་སྡོམ་མོ། །དེ་ལྟར་སྟོབས་བཞིའི་སྒོ་ནས་བཤགས་ན་སྡིག་པ་ངེས་པར་འདག་སྟེ། ཆོས་བཞི་བསྟན་ པའི་མདོ་ལས། བྱམས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆ
【現代漢語翻譯】 享用。如果它壞了，我是否擁有比以前的享用更殊勝的精華、安樂和無畏？如果沒有，我執著于享用作為安樂之因，違背了上師、諸佛菩薩和閻羅王的教誨。因此，不應信任享用，而應如教奉行。第三，不以親友的安樂為生：此生以及親友們都將被捨棄，我獨自一人被業力牽引，不知將去往何處。無論親疏，都無助於我獲得安樂。 不僅無益，而且因他們為我所做之事等而產生的惡業，我將遭受痛苦。以後要約束自己，惡業會導致痛苦。以後要約束自己，如何才能從以前所造的惡業中解脫？我應該日夜思索這個問題。如此用心，懺悔就會產生。第三，總結並努力懺悔的方式是：我因無知而變得愚癡，被愚昧所矇蔽，自性本具煩惱。無論誰使用，都會受到聖者的譴責，成為罪過。殺生等行為，即使不具備（殺生）的定義或特徵，但違背了佛陀的戒律，也會成為罪業，如同食用下午的食物。無論做了什麼，我都在怙主和諸佛菩薩面前坦白。在他們面前，我合掌，口中承認：『我做了這樣的行為。』心中因痛苦的產生而恐懼，再次頂禮，懺悔所有墮入惡道的罪業。 祈請引導者諸佛，知曉我的罪過和過失，或者毫無隱瞞地懺悔，祈請您善加知曉。第四，誓不再犯的力量：之前所說的這些罪過，是導致異熟果報無法窮盡的、令聖者不悅的行為，是不好的。以後，即使明知故犯，即使喪命，我也絕不再犯。如此通過四力懺悔，罪業必定消除。《四法經》中說：『慈氏菩薩，'
【English Translation】 Enjoyment. If it is destroyed, do I have a more excellent essence, happiness, and fearlessness than the previous enjoyment? If not, I cling to enjoyment as a cause of happiness, and I have disobeyed the teachings of the Guru, Buddhas and Bodhisattvas, and Yama. Therefore, one should not trust enjoyment, but should act according to the teachings. Third, not living for the happiness of relatives and friends: This life, as well as relatives and friends, will be abandoned, and I alone will be drawn by karma, not knowing where I must go. Whether close or distant, it is of no benefit to me to be at ease. Not only is it not beneficial, but I will suffer because of the non-virtue created by what they have done for me, etc. In the future, I must restrain myself, and non-virtue will lead to suffering. In the future, I must restrain myself, how can I be liberated from the non-virtue I have done before? I should contemplate this question day and night. By doing so, repentance will arise. Third, the way to conclude and strive to repent is: I have become foolish because of ignorance, blinded by ignorance, and my nature is inherently afflicted. Whoever uses it will be condemned by the holy ones and become a sin. Actions such as killing, even if they do not have the definition or characteristics (of killing), but violate the precepts of the Buddha, will become sins, like eating afternoon food. Whatever I have done, I confess before the Protector and all the Buddhas and Bodhisattvas. Before them, I join my palms and confess with my mouth: 'I have done such and such an action.' In my heart, I fear the arising of suffering, and I prostrate again, repenting of all the sins that lead to falling into the lower realms. I beseech the guides, the Buddhas, to know my sins and faults, or to confess without concealment, and I beseech you to know it well. Fourth, the power to vow not to repeat the offense: These offenses mentioned before are actions that cause the ripening of karma to be inexhaustible and displease the holy ones, and are not good. In the future, even if I know it and see it, even if it costs my life, I will never do it again. By repenting through the four powers in this way, sins will surely be eliminated. In the Sutra of the Four Dharmas, it is said: 'Maitreya Bodhisattva,'
ོས་བཞི་དང་ལྡན་ན་སྡིག་པའི་ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་རྣམས་འདག་པར་འགྱུར་ཏེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། རྣམ་པར་སུན་འབྱིན་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ ལ་བརྟེན་པ་དང་། གཉེན་པོ་བསྒོམ་པ་དང་། ཉེས་པ་ལས་ལྡོག་པའོ། །ཞེས་སོ། །སྡིག་པ་གཤགས་པ་ཕལ་ཆེ་བས་ལེའུ་འདི་ལ་དེའི་ལེའུ་ཞེས་བྱའོ། །ལེའུ་གཉིས་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལེའུ་གསུམ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་ མཆོད་པ་དང་བདག་ཉིད་ལ་སྨད་ཅིང་བཤགས་ནས་བསམ་སྦྱོར་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་ཏེ། སླར་ཡང་དགེ་བ་འཕེལ་བའི་དོན་དུ་ལྔ་པ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་བླ་ན་ཡོད་པའི་དགེ་བ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ནི། 1-3413 སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ངན་སོང་གསུམ་གྱི་དུཿཁ་མྱོང་བས་ངལ་བ་རྣམས་གནས་སྐབས་སུ་བདེ་འགྲོ་ངལ་བསོ་བའི་འཇིག་རྟེན་པའི་དགེ་བ་དང་། སེམས་ཅན་དུཿཁ་ཅན་དག་གིས་དགེ་བའི་ལས་བསགས་པའི་འབྲས་ བུ་བདེ་བར་གནས་པ་ཐོབ་པ་ལ་མགུ་ཞིང་དགའ་བས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །ཉན་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་བསགས་པ་དེ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །ལུས་ཅན་ རྣམས་འཁོར་བའི་དུཿཁ་ལས་ངེས་པར་ཐར་བ་ཉན་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དགེ་བ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །གཉིས་པ་བླ་ན་མེད་པའི་དགེ་བ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བ་ནི། རང་གི་ ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་མཐོ་རིས་ཐར་པའི་ལམ་གསུང་བ་སྐྱོབ་པ་རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་དང་། རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ས་སྟེ་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་ལའང་ ཡི་རང་ངོ་། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་བདེ་མཛད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཐུགས་བསྐྱེད་པའི་དགེ་བ་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་མཐའ་ཡས་ཤིང་གཏིང་ཐུག་པ་མེད་པར་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་དང་། སེམས་ཅན་ གྱི་སྦྱིན་སོགས་བསྡུ་བའི་དངོས་པོས་བསྡུས་ནས་ཡང་དག་པའི་ལམ་བསྟན་ཞིང་ཕན་པར་མཛད་པ་ལ་དགའ་བས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ངོ་། །དྲུག་པ་ནི། ཕྱོགས་བཅུ་རྣམས་ན་དུས་གསུམ་ཀུན་གྱིས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ལ་ལུས་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་ཚིག་ཏུ་གསོལ་བ་ནི་སེམས་ཅན་དུཿཁའི་གདུངས་ཤིང་མ་རིག་པའི་མུན་པས་འཐོམས་པས་ལམ་མིན་མ་ཤེས་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་ཀྱི་སྒྲོན་མ་སྤར་བས་མ་རིག་པའི་མུན་པ་བསལ་ནས་ལམ་གསལ་བར་མཛད་དུ་གསོལ། 1-3414 བདུན་པ་ནི། རྒྱལ་བ་ཉིད་ཀྱི་མཛད་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཚུལ་སྟོན་པར་བཞེད་པ་རྣམས་ལ་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་གསོལ་བ་ནི། འགྲོ་བ་འདི་རྣམས་སྤང་བླང་ཤེས་པའི་མིག་ ལྡོངས་པར་མི་འགྱུར་བར་བགྱི་སླད་དུ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་མཐའ་ཡས་པར་མྱ་ངན་ལས་མི་འདས་བར་བཞུགས་སུ་གསོལ་ལོ། །བརྒྱད་པ་ནི། ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ལ་གཉིས། བསྔོ་བ་དངོས་དང་། སྨོན་ལམ་ མོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། སྤྱིར་བསྔོ་བ་དང་། བྱེ་བྲག་ནད་པའི་དོན་དུ་དང་། བཀྲེས་སྐོམ་ཅན་གྱི་དོན་དུ་
【現代漢語翻譯】 若具足四法，則所作所積之罪業得以清凈。何為四？謂：追悔、依止菩提心、修習對治、從罪業中迴轉。如是。此懺罪之法，多以此品為主，故名懺罪品。第二品釋竟。 第三品釋 如是供養、呵責自身並懺悔后，為令思與行皆得清凈，復為增長善根之義，故有第五隨喜支，其中分二，首先是隨喜殊勝之善。 一切眾生因飽受三惡道之苦而疲憊，隨喜其暫時于善趣休憩之世間善根；眾生因積善業而得安樂，對此心生歡喜而隨喜；隨喜聲聞、緣覺之菩提善根；隨喜有情眾生必能脫離輪迴之苦之聲聞、緣覺菩提。 二是隨喜無上之善。隨喜救護者諸佛所宣說之，能令自心領悟之高增上生、決定勝之道的，不住涅槃之菩提，以及菩薩之地等道之階位的善根；隨喜為利樂一切有情而發菩提心之善根，其每一剎那皆如無邊無際之大海；隨喜以佈施等攝持有情，指示正道並饒益有情。 第六是請轉法輪。於十方，三世一切諸佛，合掌勸請：祈請為受苦痛逼迫、為無明黑暗所矇蔽，于非道中迷惑之眾生，點燃正法明燈，遣除無明黑暗，照亮解脫正道。 第七是請佛住世。合掌勸請示現涅槃之諸佛：為令此等有情不盲于取捨之眼，祈請于無量無數劫不住涅槃。 第八是迴向，分二：迴向正行與發願。首先分四：共同迴向，以及為病人、為飢渴者等分別迴向。
【English Translation】 If one possesses four qualities, the sins committed and accumulated will be purified. What are the four? They are: Repentance, relying on the mind of Bodhi, practicing antidotes, and turning away from sinful deeds. Thus it is. This method of confessing sins is mainly based on this chapter, so it is called the Chapter of Confession. The explanation of the second chapter is complete. Explanation of the Third Chapter Having made offerings, reproached oneself, and confessed, in order to purify thoughts and actions, and to increase the meaning of virtue, there is the fifth branch of rejoicing. It is divided into two parts. The first is rejoicing in the supreme virtue. All sentient beings are exhausted from experiencing the suffering of the three evil realms. I rejoice in their temporary worldly virtues of resting in the happy realms. Sentient beings have accumulated virtuous deeds and attained happiness. I rejoice with joy. I rejoice in the virtues that have become the cause of attaining the Bodhi of Hearers and Solitary Realizers. I rejoice in the virtues of the Bodhi of Hearers and Solitary Realizers, who will surely liberate embodied beings from the suffering of samsara. The second is rejoicing in the unsurpassed virtue. I rejoice in the virtues of the Buddhas, the saviors, who speak of the path of higher realms and liberation that is understood in one's own mind, the Bodhi of non-abiding Nirvana, and the stages of the path, such as the Bodhisattva grounds. I rejoice in the virtue of generating the mind of Bodhi to benefit all sentient beings, each moment of which is like an immeasurable and unfathomable ocean. I rejoice in gathering sentient beings with generosity and other means, showing the right path and benefiting them. The sixth is requesting the turning of the Dharma wheel. In the ten directions, to all the Buddhas of the three times, with palms joined, I beseech: For those sentient beings who are tormented by suffering and obscured by the darkness of ignorance, who are confused on the wrong path, please light the lamp of the Dharma, dispel the darkness of ignorance, and illuminate the path of liberation. The seventh is requesting the Buddhas to remain in the world. With palms joined, I beseech the Buddhas who intend to show the manner of passing into Nirvana: In order to prevent these beings from becoming blind to the eye of discernment, I pray that you do not pass into Nirvana for countless eons. The eighth is dedication, divided into two: the actual dedication and the aspiration prayer. First, there are four: general dedication, and separate dedication for the sick, the hungry, and the thirsty.
དང་། ཕོངས་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་མཆོད་པ་ནས་གསོལ་བ་ གདབ་པའི་བར་ཡན་ལག་འདི་དག་ཀུན་བྱས་ཏེ། དེ་ལས་དགེ་བ་བདག་གིས་སྡིག་བསགས་ཤིང་ཐོབ་པ་གང་ཡིན་པ་དེས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕོངས་པ་ལ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་ཐབས་ཅད་བསལ་ བར་ཤོག གཉིས་པ་ནི། དགེ་བ་དེས་ནི་ཞེས་སྦྱར་བ་འདི་དང་འོག་མ་ཀུན་ལའང་ཤེས་པར་བྱའོ། །འགྲོ་བ་ནད་པ་རྣམས་ཇི་སྲིད་དུ་ནད་སོས་པར་གྱུར་གྱི་བར་དུ་ནི་བདག་སྨན་དང་། དེའི་བྱེད་པའི་སྨན་པ་ཉིད་དག་དང་། དེའི་ནད་གཡོག་ཏུ་གྱུར་ཏེ་ནད་སོས་པར་བྱེད་པར་ཤོག གསུམ་པ་ནི། སེམས་ཅན་བཀྲེས་སྐོམ་གྱིས་ཉེན་པ་དག་ལ་ཟས་དང་སྐོམ་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་ཆར་ཕབ་སྟེ་བཀྲེས་དང་སྐོམ་པའི་གནོད་པ་བསལ་བར་གྱུར་ཅིག 1-3415 གཞན་ཡང་མཛོད་ལས། བསྐལ་བ་མཚོན་དང་ནད་དང་ནི། །མགུ་གེ་དག་གི་ཚར་ཕྱིན་ན། །ཞག་རྣམས་དང་ནི་ཟླ་བ་དང་། །ལོ་བདུན་དག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་པ་ལྟར་ཚེ་ལོ་བཅུ་པའི་ཚེ་ ལོ་བདུན། ཟླ་བདུན། ཞག་བདུན་དུ་མུ་གེའི་བསྐལ་པ་བར་མ་ཞེས་བྱུང་བ་དེའི་ཚེ་བདག་ནི་ཟས་དང་སྐོམ་གྱི་ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་ཉིད་དུ་སོང་ནས་བཀྲེས་སྐོམ་ཞི་བར་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག དེས་མཚོན་ནས་བདག་གིས་མཐུས་མཚོན་གྱི་བསྐལ་པའི་ཚེ་མཚོན་ཆ་རྣམས་མེ་ཏོག་གི་ཆར་དུ་གྱུར་ཅིག སེམས་ཅན་ཕོངས་ཤིང་ནོར་གྱིས་དབུལ་བ་རྣམས་ལ་བདག་ནི་མི་ཟད་པའི་ནོར་གྱི་གཏེར་དུ་ གྱུར་ཏེ་ཟས་གོས་སོགས་ཡོ་བྱད་མཁོ་མགུ་སྣ་ཚོགས་སུ་དེ་དག་གི་མདུན་ན་ཉེ་བར་གནས་པར་གྱུར་ཅིག བསྔོ་བ་འདི་ཡང་འཕགས་པ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོར་རྒྱ་ཆེར་བསྟན་ཏོ། ། དེས་ དགེ་བའི་རྩ་བ་དེ་དག་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ་ན་འདི་ལྟར་ཡོངས་སུ་བསྔོ་སྟེ། དགེ་བའི་རྩ་བ་འདིས་བདག་དུཿཁའི་ཕུང་པོ་བཟློག་པའི་ཕྱིར། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སུ་གྱུར་ཅིག ཉོན་མོངས་ པ་ཐམས་ཅད་ལས་ཡོངས་སུ་དགྲོལ་བའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱོབ་པར་གྱུར་ཅིག ཅེས་སོགས་ནས་དེ་ཡང་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ཐག་པ་ནས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་ཚིག་ཙམ་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-3416 དེ་ཡང་དགའ་བའི་སེམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྔོའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། མགུ་བའི། རབ་ཏུ་དང་བའི། རབ་ཏུ་དགའ་བའི། གཉེན་པའི། བྱམས་པའི་མཛད་པའི། ཕན་གདགས་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བསྔོའོ། །ཞེས་སོ། ། སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྔོན་དུ་ནུས་པ་ཇི་ལྟ་བར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་ལུས་སོགས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་སྦྱིན་པར་བཏང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལམ་ལ་གསུམ་སྟེ། སྤྱིར་བསྟན་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་ བཤད་པ་དང་། བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ནས་བཟུང་སྟེ་བྱང་ཆུབ་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་འགྲོ་བའི་རིས་ཀུན་ལ་བདག་གིས་ལུས་དང་། ལུས་དེ་བཞིན་དུ་ལོངས་སྤྱོད་བུ་དང་། ཁང་ཁྱིམ་ ས
【現代漢語翻譯】 再者，是為救濟貧困而回向。第一，如是供養乃至祈請之間，所有這些支分都做完后，由此我所積累的善業，愿能消除一切眾生的貧困等痛苦。第二，『由此善業』等，要知道這與下文所有內容都相關。對於生病的眾生，在疾病痊癒之前，我成為他們的藥物，以及行醫的醫生，以及照顧病人的護士，使他們痊癒。第三，對於遭受飢渴折磨的眾生，降下豐盛的食物和飲料之雨，消除飢渴的痛苦。 此外，如《俱舍論》所說：『饑饉、兵器與疾病，若次第出現，則有七日、七月、七年。』如是，在壽命為十歲時，出現七年、七月、七日的饑饉中劫時，我成為食物和飲料的本體和因，從而平息飢渴。 以此類推，愿我以威力，在兵器劫時，使所有兵器都變成鮮花雨。對於貧困且缺乏財富的眾生，我成為取之不盡的財富寶藏，食物、衣服等所需之物，各種各樣的資具，都能在他們面前隨時出現。此迴向在聖者金剛幢的經中也有廣說。 如是迴向這些善根時，應如是迴向：以此善根，爲了遣除我的痛苦之蘊，愿我成為一切眾生的居所；爲了從一切煩惱中解脫，愿我成為一切眾生的救護者。』等等，而且這也不是僅僅口頭上的迴向，而是從內心深處發出的。 而且要以歡喜心迴向。同樣地，以滿足的、極喜悅的、非常高興的、親近的、慈愛的行為、利益的意樂來回向。 在發菩提心之前，爲了眾生的利益，如何才能將身體等完全佈施出去呢？第二，關於道，有三：總的闡述、詳細的解釋和簡略的闡述。第一，從那時起直到獲得菩提之前，對於所有輪迴的眾生，我將身體以及身體、受用、子女和房屋等一切都佈施出去。
【English Translation】 Furthermore, it is dedicating for the sake of alleviating poverty. First, having performed all these branches from offering to supplication, may the virtue I have accumulated eliminate all sufferings such as poverty for all sentient beings. Second, 'By this virtue,' know that this applies to all that follows. For sick beings, until they are healed, may I become their medicine, the doctor who administers it, and the nurse who cares for them, so that they may recover. Third, for sentient beings afflicted by hunger and thirst, may a rain of abundant food and drink fall, eliminating the harm of hunger and thirst. Moreover, as stated in the Treasury of Knowledge: 'When famine, weapons, and disease occur in succession, they last for seven days, seven months, and seven years respectively.' Thus, when the intermediate kalpa of famine occurs for seven years, seven months, and seven days when the lifespan is ten years, may I become the essence and cause of food and drink, thereby pacifying hunger and thirst. By extension, may I, through my power, transform all weapons into showers of flowers during the kalpa of weapons. For sentient beings who are poor and lack wealth, may I become an inexhaustible treasure of wealth, so that food, clothing, and other necessities, various kinds of provisions, are readily available to them. This dedication is also extensively taught in the Sutra of Noble Vajra Banner. When dedicating these roots of virtue, one should dedicate them in this way: 'By this root of virtue, in order to avert the mass of my suffering, may I become a dwelling place for all sentient beings; in order to liberate them from all afflictions, may I become a protector for all sentient beings.' And so on. Moreover, it is not merely a verbal dedication, but one that comes from the depths of one's heart. Furthermore, dedicate with a joyful mind. Similarly, dedicate with a contented, extremely pleased, very happy, intimate, loving action, and a mind of benefiting others. Before generating Bodhicitta, how can one completely give away one's body and so on for the benefit of sentient beings? Second, regarding the path, there are three: a general exposition, a detailed explanation, and a concise exposition. First, from that time until attaining enlightenment, for all beings in samsara, I give away my body, as well as my body, possessions, children, and houses.
ོགས་དང་། དུས་གསུམ་དུ་བསགས་པའི་སྦྱིན་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་སྒོམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཁམས་གསུམ་པ་ཀུན་གྱི་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་དོན་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་འཕངས་པ་སླར་ ལེན་པས་དང་ལན་ལ་རེ་བའི་བསམ་པ་མེད་པར་བདག་གིས་གཏང་བར་བྱའོ། །བློ་གྲོས་མི་བཟད་པའི་མདོ་ལས། ཐམས་ཅད་གཏོང་བ་ལ་མོས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཏེ། གཏོང་བའི་སེམས་ཀྱི་ཤུགས་ཀྱིས་ ལུས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དེས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ཐམས་ཅད་གཏོང་སྟེ། ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་རང་དོན་དུ་ཅུང་ཟད་འབྱུང་བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། ཟག་བཅས་ཀྱི་ལུས་ལ་སོགས་པ་གང་ལ་ཆགས་པའི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་བཏང་པས་ཐར་པ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་འཐོབ་ལ། 1-3417 བདག་གི་བློའང་རང་གཞན་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྒྲུབ་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་གཏང་བར་བྱའོ། །དེས་ན་གང་གི་ཚེ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དེའི་ཚེ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལུས་སོགས་ཐམས་ཅད་ངེས་ པར་གཏོང་བར་ཆབས་གཅིག་ལ། གཞན་དོན་དུ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་གཏོང་བ་མཆོག་ཡིན་པས་འདི་ལ་སེར་སྣ་བྱ་བར་མི་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཐར་པའི་ཚུལ་དང་མཐུན་པར་ལུས་བཏང་ བ། བསམ་སྦྱོར་ཆུད་མི་ཟ་བའི་རྒྱུར་སྨོན་པ། བསམ་པ་བཞིན་དུ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་རྒྱུར་སྨོན་པའོ། །དང་པོ་ནི། བདག་གིས་ཉེར་མཁོ་སྦྱིན་པའི་སེམས་ཀྱི་ལུས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་རང་རང་གི་འདོད་ པ་སྒྲུབ་པའི་དོན་དུ་ལུས་འདི་ཅི་བདེར་བྱིན་ཟིན་གྱི། རྟག་ཏུ་གསོད་པ་དང་། ཚིག་ངན་གྱི་སྨོད་པའམ། དབྱུག་པས་བརྡེག་སོགས་ཅི་དགའ་བར་བྱེད་ལ་རག་སྟེ་ཅི་འདོད་པ་གྱིས་ཤིག གཞན་ཡང་ རང་གི་ལུས་ལ་རང་གི་ལུས་ཀྱིས་རང་གི་ལུས་ལ་རྩད་འཇོར་བྱེད་དམ་ངག་གི་ཅོ་འདྲི་བ་དང་། ག་ཞ་སྟེ་བཞད་གད་ཀྱི་རྒྱུ་བྱེད་ཀྱང་རུང་། བདག་གི་ལུས་འདི་བྱིན་ཟིན་གྱིས་ལུས་ འདི་ལ་བདེ་བ་སྒྲུབ་པའམ། དུཿཁ་བསྲུང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཁ་ཏས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་རང་གི་ཡིན་པའི་བློས་མི་བྱེད་དོ། །གཞན་ཡང་སེམས་ཅན་དེ་ལ་འཆི་བ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་ཡོད་ན་གནོད་པ་མི་འགྱུར་བར་དེ་བཟློག་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པའི་དགེ་བའི་ལས་གང་ཡིན་པར་རང་གི་ལུས་ལ་བྱེད་དུ་ཆུག་ཅིག 1-3418 གཉིས་པ་ནི། བདག་ལ་དམིགས་ནས་དུས་འདིའམ། ཕ་རོལ་ནམ་དུ་ཡང་སེམས་ཅན་འགའ་ཡང་དོན་མེད་པ་མི་འདོད་པ་འབྱུང་བར་མ་གྱུར་ཅིག གཞན་ཡང་བདག་ལ་དམིགས་ནས་ཕ་རོལ་གང་དག་ཁྲོ་ བའམ། དད་པའི་སེམས་བྱུང་བ་ན། དེ་ཉིད་རྟག་ཏུ་དེ་དག་གི་དོན་གཉིས་ཀུན་འགྲུབ་པའི་རྒྱུར་གྱུར་ཅིག གཞན་ཡང་གང་དག་བདག་ལ་ཁ་ཟེར་བ་སྟེ། བཞད་གད་དུ་བྱེད་དམ། ཅོ་འདྲི་ཡང་ རུང་། དུས་གཞན་དག་ཏུ་སྒོ་གསུམ་གྱིས་གནོད་པ་བྱེད་པའམ། དེ་བཞིན་དུ་མེད་པའི་སྐྱོན་སྒྲོ་བཏགས་ནས་ཕྱིར་ཁ་གཏོང་པའང་རུང་བཏང་སྙོམས་པ་དང་ད
【現代漢語翻譯】 此外，我將過去、現在、未來所積累的佈施、持戒、禪修所產生的一切功德，爲了成辦三界一切有情眾生增上生和決定勝的利益，毫不吝惜地全部施捨出去，不期待任何回報。正如《不可思議慧經》所說：『完全信樂於佈施一切，以佈施之心的力量，身體的行為也隨之佈施一切。』等等廣說。那麼，或許有人會想，為自己稍微留下一些也是可以的吧？並非如此。因為捨棄對有漏之身等一切貪執之境，才能獲得解脫涅槃。我的心也 желает 成辦自他解脫涅槃，因此我將佈施一切。所以，當獲得涅槃之時，有漏之身等一切都必須同時捨棄。而且，為利他而佈施有情眾生是最好的，不應該對此吝嗇。 第二，分為三點：以符合解脫之理的方式佈施身體；發願不浪費身語意的行為；發願如願受用一切。 第一點是：我已將此身隨心所欲地佈施給一切需要我的佈施之心的有情眾生，爲了成辦他們各自的願望。可以隨意殺戮、惡語謾罵、棍棒擊打等等，隨你們喜歡就好。此外，可以用自己的身體互相殘殺，或者用言語嘲諷，或者作為笑料。我已經佈施了此身，不要再爲了讓這個身體獲得安樂或者避免痛苦而費心了，不要再把它當成自己的了。此外，如果眾生面臨死亡等恐懼，爲了不讓他們受到損害，可以讓我去做任何無罪的善行來阻止這一切。 第二點是：愿我，無論現在還是未來，都不會讓任何有情眾生因我而遭受無意義的痛苦。此外，無論何時何地，當有人因我而生起憤怒或信心時，愿這都能成為他們成就一切利益的因緣。此外，無論誰嘲笑我、戲弄我，或者在其他時候以身語意三門傷害我，或者捏造不存在的罪名來誹謗我，我都將以平等心對待。
【English Translation】 Furthermore, I dedicate all the merits arising from the accumulation of generosity, discipline, and meditation in the three times, for the sake of accomplishing the benefit of higher rebirth and definite goodness for all sentient beings in the three realms, without any expectation of return. As stated in the 'Inconceivable Wisdom Sutra': 'Complete faith in giving everything away, by the power of the mind of giving, the actions of the body also give away everything.' and so on, extensively explained. Then, one might think, 'Perhaps it is reasonable to keep a little for oneself?' It is not so. Because by abandoning all attachments to the contaminated body and so on, one can attain liberation and Nirvana. My mind also desires to accomplish the liberation and Nirvana of myself and others, therefore I will give away everything. Therefore, when Nirvana is attained, everything such as the contaminated body must necessarily be abandoned at the same time. Moreover, giving to sentient beings for the benefit of others is the best, and one should not be stingy about this. Secondly, it is divided into three points: giving the body in a way that is in accordance with the principles of liberation; aspiring not to waste the actions of body, speech, and mind; aspiring to enjoy everything as desired. The first point is: I have already given this body as desired to all sentient beings who need my generosity, for the purpose of fulfilling their respective wishes. You can kill, curse with harsh words, beat with sticks, etc., as you please. Furthermore, you can kill each other with your own bodies, or ridicule with words, or use it as a joke. I have already given this body, do not bother to make this body happy or avoid suffering, do not treat it as your own. Furthermore, if sentient beings face fears such as death, in order not to harm them, let me do any faultless virtuous deeds to prevent all this. The second point is: May I, whether now or in the future, never cause any sentient beings to suffer meaningless pain because of me. Furthermore, whenever and wherever, when someone arises anger or faith because of me, may this become the cause for them to achieve all benefits. Furthermore, whoever laughs at me, teases me, or harms me with body, speech, and mind at other times, or fabricates non-existent accusations to slander me, I will treat them with equanimity.
ད་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བྱང་ ཆུབ་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག ། གསུམ་པ་ནི། བདག་ནི་སྐྱོབ་པའི་མགོན་མེད་པ་མགོན་སྐྱབས་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱི་མགོན་སྐྱབས་དང་། ལམ་དུ་ཞུགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དེད་དཔོན་ཏེ་ གཙོ་བོ་དང་། ཆུ་ལས་རྒལ་བར་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་འོས་པ་བཞིན་གྲུ་དང་ནི་གཟིངས་དང་ཟམ་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅིག གླིང་དོན་གཉེར་ཞེས་པའི་བཤད་པ་འགྲེལ་པ་ལས་མི་འབྱུང་ཞིང་། མར་རེ་ཞེས་པ་དེའི་དོད་ཡིན་པས་མུན་པར་གནས་པ་མར་མེ་སྟེ་སྒྲོན་མ་འདོད་པ་རྣམས་ལ་མར་མེ་དང་། གནས་དང་མལ་ཆ་འདོད་པ་ལ་གནས་མལ། གཞན་ཡང་བདག་ནི་ལུས་ཅན་རིམ་གྲོོ་བྱ་བའི་དོན་དུ་བྲན་གཡོག་འདོད་པ་ཀུན་གྱི་བྲན་དུ་འགྱུར་བར་ཤོག 1-3419 ཡིད་ལ་བསམ་པ་བཞིན་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་ནོར་བུ་དང་། དངོས་པོ་གང་དང་གང་འདོད་པའི་བསམ་པས་གང་གི་ནང་དུ་ལག་པ་བཅུག་ན་ཅི་འདོད་ཡོད་པའི་བུམ་པ་བཟང་ པོ་དང་། རིགས་སྔགས་གང་ཀླགས་པ་ཙམ་གྱིས་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པར་བྱེད་པ་དང་། གཅིག་པུར་གནོད་པ་དང་། ནད་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱེད་པའི་སྨན་ཆེན་དང་བསགས་པའི་འབྲས་བུ་ཀུན་འབྱིན་པའི་དཔག་ བསམ་གྱི་ནི་ཤིང་དག་དང་། ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་གང་འདོད་པའི་དོན་བཞོར་ཡོད་པའི་འདོད་འཇོའི་བར་གྱུར་ཅིག གཞན་ཡང་ཇི་ལྟར་ས་སོགས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་ དང་། ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་མལ་སྟན་འབྲུ་སྨན་བརྐྱང་བསྐུམ་ལ་སོགས་ཡོངས་སུ་སྤྱོད་པའི་གཞིར་གྱུར་པ་དེ་བཞིན་དུ་དུས་རྟག་པར་ཡང་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་བཏུང་བ་དང་ ཁྲུས་ལ་སོགས་རྣམ་པ་མང་པོ་ཉེ་བར་འཚེ་བ་ཇི་སྙེད་པའི་གཞིར་ཡང་ཤོག གསུམ་པ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱུན་རིང་ཞིང་རྒྱ་ཆེ་བས་ནམ་མཁའི་མཐས་གཏུགས་པའི་སེམས་ཅན་ ཁམས་ལ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་འཁོར་བའི་དུཿཁ་ལས་མྱ་ངན་ལས་འདས་ས་མ་ཐོབ་བར་དུ། བདག་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེར་འཚོའི་རྒྱུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པར་ཡང་ཤོག 1-3420 བློ་གྲོས་མི་ཟད་པ་ལས་ཀྱང་། ལུས་འདི་བདག་གིས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་པ་ལ་ངེས་པར་བྱས་ཏེ། དཔེར་ན་སའི་ཁམས་དང་། ཆུའི་ཁམས་དང་། མེའི་ཁམས་དང་། རླུང་གི་ཁམས་ དང་། འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་པོ་འདི་དག་སྒོ་སྣ་ཚོགས་དང་། རྣམ་གྲངས་སྣ་ཚོགས་དང་། དམིགས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཡོ་བྱད་སྣ་ཚོགས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་། ཡོངས་ སུ་ལོངས་སྤྱོད་པར་བྱེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་གིས་ཀྱང་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་འདུས་པའི་ལུས་འདི་སྒོ་སྣ་ཚོགས་དང་། རྣམ་གྲངས་སྣ་ཚོགས་དང་། དམིགས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། ཡོ་བྱད་སྣ་ཚོགས་དང་། ལ
【現代漢語翻譯】 愿所有這些眾生都具備獲得圓滿正覺佛陀果位的資格！第三，我若無救護者，愿成為尋求庇護者的庇護；我若無引導者，愿成為行路者的嚮導和領路人；我若無船筏橋樑，愿成為欲渡河者的船、筏和橋樑。所謂『尋求島嶼』的說法在註釋中沒有出現，『酥油』是它的替代詞，因此，對於那些身處黑暗、渴望光明的人，我願成為酥油燈；對於那些尋求住所和床鋪的人，我願成為住所和床鋪。此外，爲了服侍眾生，我願成為所有渴望奴僕者的奴僕。 愿我如意寶珠，能如意滿足一切願望；愿我如妙瓶，無論將手伸入其中，都能取出所需之物；愿我僅誦讀真言，就能成就一切事業；愿我成為唯一的解毒劑，平息一切疾病的大藥；愿我成為能生出一切善果的如意樹；愿我成為如意牛，能擠出眾生所需的一切。此外，正如地等四大元素成為器情世界的支撐，虛空成為無邊眾生的床榻，以及伸展、收縮等一切行為的基礎一樣，愿我恒常成為無量眾生飲用、沐浴等各種所需的基礎。 第三，簡略地說明：如是，由於長久而廣大，直至虛空邊際的眾生界，在一切情況下，在所有眾生未從輪迴的痛苦中解脫、未獲得涅槃之前，愿我成為所有眾生的資糧，在獲得佛果后，也能利益眾生。 從《無盡慧經》中也說：『我應以身，決定為一切眾生做什麼。譬如地界、水界、火界、風界這四大元素，以各種門、各種方式、各種目標、各種用具、各種享受來享用和受用。同樣，我也應以四大元素組成的身體，以各種門、各種方式、各種目標、各種用具、各種享受來利益眾生。』
【English Translation】 May all these beings be endowed with the fortune to attain complete and perfect enlightenment as Buddhas! Thirdly, if I am without a protector, may I become a protector for those seeking refuge; if I am without a guide, may I become a guide and leader for those on the path; if I am without a boat, raft, or bridge, may I become a boat, raft, and bridge for those wishing to cross the river. The saying 'seeking an island' does not appear in the commentary, and 'ghee' is its substitute. Therefore, for those who are in darkness and desire light, may I become a ghee lamp; for those who seek a dwelling and a bed, may I become a dwelling and a bed. Furthermore, in order to serve sentient beings, may I become a servant to all those who desire servants. May I be a wish-fulfilling jewel, fulfilling all desires as intended; may I be a good vase, from which whatever is desired can be taken by simply placing one's hand inside; may I accomplish all purposes merely by reciting mantras; may I be the great medicine that is the sole antidote, pacifying all diseases; may I be the wish-fulfilling tree that yields all accumulated fruits; may I be the wish-fulfilling cow, yielding whatever sentient beings desire. Furthermore, just as the four great elements, such as earth, become the support for the container and its contents, and the sky becomes the bed for limitless sentient beings, as well as the basis for all activities such as stretching and contracting, may I always be the basis for countless sentient beings' various needs, such as drinking and bathing. Thirdly, to explain briefly: Thus, due to its length and breadth, until the realm of sentient beings reaches the limit of space, in all circumstances, until all sentient beings are liberated from the suffering of samsara and attain nirvana, may I be the sustenance for all sentient beings, and may I also benefit sentient beings after attaining Buddhahood. From the Inexhaustible Intelligence Sutra it is also said: 'I should definitely determine what to do for all sentient beings with this body. For example, the four great elements of earth, water, fire, and wind are enjoyed and utilized with various doors, various methods, various aims, various implements, and various enjoyments. Similarly, I should also benefit sentient beings with this body composed of the four great elements, with various doors, various methods, various aims, various implements, and various enjoyments.'
ོངས་སྤྱོད་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་རྒྱ་ཆེར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཉེ་བར་འཚེ་བར་བྱའོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་དངོས་གཞི་ལ་གཞུང་དོན་དང་། སྤྱི་དོན། དང་པོ་ནི། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དེ་ ཡང་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པའམ། དེ་མ་རྙེད་ན་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་ཐོགས་པ་མེད་པའི་སྤྱན་མངའ་བ་རྣམས་མདུན་དུ་བལྟས་ལ། དད་པ་དྲག་པོ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་ལྷག་ པར་མོས་ཤིང་སྐྱབས་དང་དཔུང་གཉེན་མེད་པ་རྣམས་ལ་སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་པས་སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་སྦྱོར་བའི་ཆོ་ག་རྣམས་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་ཚིགས་བཅད་གཉིས་པོ་འདིས་ཡང་དག་པར་བླང་བར་བྱ་སྟེ། 1-3421 ཚུལ་ཇི་ལྟར་སྔོན་གྱི་བདེ་བར་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ནི་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་ཤིང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་སངས་རྒྱས་ཏེ། དེ་ཐོབ་པར་ འདོད་པའི་ཐུགས་ལྷག་པའི་སེམས་ནི་བསྐྱེད་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་གང་སེམས་བསྐྱེད་ནས་རྟག་ཏུ་བྱ་བར་འོས་པ་ལ་བདེ་བར་གཤེགས་པ་དེ་དག་གི་ལས་དང་པོ་པ་ལ་སོགས་ པ་ནུས་པ་ཇི་ལྟ་བར་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་བསླབས་ཤིང་གནས་པའི་ཚུལ་ལྟར་བདག་གིས་ཀྱང་དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་ཕན་ཞིང་བདེ་བའི་དོན་གྱི་ཆེད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་བསྐྱེད་ པར་བགྱི་ཞིང་བསླབ་པ་ལ་བསླབས་པ། དེ་བཞིན་དུ་ནི་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་རིམ་པ་བཞིན་དུ་སློབ་པར་བགྱིའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་ཀྱི་སྤྱི་དོན་དང་། སྡོམ་པའི་སྤྱི་དོན། དང་པོ་ལ། རྒྱུ། ངོ་བོ། འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། ཆོས་བཞི་སྟེ། ཆོས་བཅུ་པའི་མདོ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རིགས་ལ་གནས་པར་གྱུར་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་ བསྐྱེད་པ་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའམ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་བསྐུལ་ཞིང་སྐྱོབ་པར་བྱས། ཡང་དག་པར་འཛིན་དུ་བཅུག་སྟེ། བླ་ན་མེད་པར་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་འདི་ནི། 1-3422 བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་མོས་པའི་རྒྱུ་དང་པོའོ། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་བམ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་ཐོས་ནས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ པ་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྒྱུ་གཉིས་པའོ། །དེ་སེམས་ཅན་སྐྱོབ་པ་མེད་པ་དང་། སྐྱབས་མེད་པ་དང་། གླིང་མེད་པ་རྣམས་མཐོང་ནས་སྙིང་རྗེའི་སེམས་ཉེ་བར་བཞག་སྟེ། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་ དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་འདིའི་རྒྱུ་གསུམ་པའོ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་རྣམ་བ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་པ་མཐོང་ནས་དགའ་བ་བསྐྱེད་དེ། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་འདི་ནི་རྒྱུ་བཞི་པའོ། །ཞེས་སོ། གཉིས་པ་ངོ་བོ
【現代漢語翻譯】 此外，（佛陀）還廣泛地宣說了通過各種享用，會對廣大有情眾生造成傷害。第二部分是正文，包括經文要義和總義。首先是經文要義：菩提心，要麼從具德的善知識處獲得，要麼如果找不到這樣的善知識，就觀想諸佛菩薩，他們具有無礙的慧眼，對他們生起強烈的信心，特別是對菩提心本身生起勝解，並且以慈悲心對待那些無依無靠、無助的人們。如前所述，首先進行預備儀軌，然後通過這兩個偈頌如法地受持菩提心。 正如過去諸佛，他們已經清凈了包括習氣在內的所有障礙，並且證悟了諸法無自性而成就佛果。爲了獲得佛果，生起想要成佛的殊勝心，並且學習菩薩的學處，即從發心之後就應恒常修習的學處。那些佛陀如何根據初學者等不同根器，次第教導並安住于菩薩學處，我也將如是，爲了利益一切眾生，爲了他們的安樂，生起菩提心，並修學菩薩學處。同樣地，我也將次第修學菩薩的學處。第二部分分為兩點：發心的總義和律儀的總義。首先是發心的總義，包括原因、體性和結果三個方面。首先是原因，即四種因。如《十法經》中所說：『善男子，如果有人安住于菩薩種姓，發起菩提心，受到如來或如來聲聞的勸請和幫助，並被引導正確地受持，從而發起無上圓滿菩提心，這就是發起菩提心的第一個原因。』聽聞圓滿菩提或菩提心的讚歎后，發起無上圓滿菩提心，這是發起菩提心的第二個原因。看到那些無依無靠、無助的眾生，生起慈悲心，從而發起直至無上圓滿菩提之間的心，這是第三個原因。看到如來圓滿的色身，生起歡喜心，從而發起無上圓滿菩提心，這是第四個原因。』以上是四種原因。第二是體性。
【English Translation】 Furthermore, it is widely taught that various forms of indulgence can extensively harm all sentient beings. The second part is the main body, which includes the essential meaning of the text and the general meaning. First, the essential meaning of the text: Bodhicitta (the mind of enlightenment), should be obtained either from a qualified spiritual friend, or if such a friend cannot be found, one should visualize the Buddhas and Bodhisattvas, who possess unobstructed wisdom eyes, generate strong faith in them, especially develop conviction in Bodhicitta itself, and treat those who are helpless and without support with compassion. As mentioned before, first perform the preliminary rituals, and then properly take Bodhicitta through these two verses. Just as the Buddhas of the past, who have purified all obscurations including habitual tendencies, and have realized that all phenomena are without inherent existence, and have attained Buddhahood. In order to attain Buddhahood, generate the extraordinary mind that desires to attain Buddhahood, and study the Bodhisattva's trainings, which are the trainings that should be constantly practiced after generating the mind. How those Buddhas taught and established the Bodhisattva's trainings step by step according to the different capacities of beginners and others, I will also, in the same way, for the benefit and happiness of all beings, generate Bodhicitta and train in the Bodhisattva's trainings. Similarly, I will gradually study the Bodhisattva's trainings. The second part is divided into two points: the general meaning of generating the mind and the general meaning of the vows. First, the general meaning of generating the mind, including three aspects: cause, essence, and result. First is the cause, which is the four causes. As stated in the 'Ten Dharmas Sutra': 'Son of noble family, if someone abides in the lineage of Bodhisattvas, generates Bodhicitta, and is encouraged and helped by the Tathagata or the Tathagata's Shravakas, and is guided to properly uphold it, thereby generating the unsurpassed perfect Bodhicitta, this is the first cause of generating Bodhicitta.' After hearing the praise of perfect enlightenment or Bodhicitta, generating the unsurpassed perfect Bodhicitta, this is the second cause of generating Bodhicitta. Seeing those helpless, defenseless, and without refuge beings, generating compassion, thereby generating the mind until unsurpassed perfect enlightenment, this is the third cause. Seeing the perfect form body of the Tathagata, generating joy, thereby generating the unsurpassed perfect Bodhicitta, this is the fourth cause.' The above are the four causes. Second is the essence.
་ལ་དྲུག མཚན་ཉིད་དང་། མཚོན་བྱའི་དབྱེ་བ། བླང་བའི་ཆོ་ག བླངས་ནས་བསྲུང་ཚུལ། སེམས་བསྐྱེད་གཏོང་བའི་ རྒྱུ། ཉམས་ན་ཕྱིར་བཅོས་པའོ། དང་པོ་ནི། གཞན་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་འདོད་པའི་སེམས་པ་འདུན་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་ཏེ། སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་གཞན་དོན་ཕྱིར། །ཡང་དག་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་འདོད། ། ཅེས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས་གསུངས་པ་དང་། མདོ་སྡེའི་བརྒྱན་ལས། བསྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་སྨོན་ལམ་ནི། །སེམས་དཔའི་འདུན་ནང་བཅས་པ་སྟེ། །ཞེས་སོ། གཉིས་པ་ནི། བསམ་སྦྱོར་གཙོ་ཆེ་བའི་སྒོ་ནས་སྨོན་འཇུག་གཉིས་ཏེ། 1-3423 གཞུང་དུ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ཐོབ་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་བརྡ་དང་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པ་གཉིས། ས་མཚམས་ཀྱིས་དབྱེ་ན་བརྒྱན་དུ། སེམས་བསྐྱེད་དེ་ནི་ས་རྣམས་ལ། །མོས་དང་ལྷག་བསམ་དག་པ་དང་། །རྣམ་ པར་སྨིན་པ་གཞན་དུ་འདོད། །དེ་བཞིན་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའོ། །ཞེས་བཞིར་བཤད་ཅིང་། གྲོགས་དང་དཔེའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན། དེ་ཡང་ས་གསེར་ཟླ་བ་མེ། །གཏེར་དང་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་མཚོ། །རྡོ་རྗེ་རི་ སྨན་བཤེས་གཉེན་དང་། །ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་ཉི་མ་གླུ། །རྒྱལ་པོ་མཛོད་དང་ལམ་པོ་ཆེ། །བཞོན་པ་བཀོད་མའི་ཆུ་དང་ནི། །སྒྲ་བརྙན་ཆུ་བོ་སྤྲིན་རྣམས་ཀྱི། །རྣམ་པ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སོ། །ཞེས་ པ་ལྟར་རོ། །ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ཀུན་རྫོབ་དང་། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་གཉིས་སོ། ། གསུམ་པ་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་བླང་བའི་ཡུལ་ནི། སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་དང་ད་ལྟའི་དབང་དུ་མཛད་ནས། སྡོམ་པ་ ཉི་ཤུ་པར། བླ་མ་སྡོམ་ལ་གནས་ཤིང་མཁས། །ནུས་དང་ལྡན་ལས་བླང་བར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་མ་རྙེད་ན་དཀོན་མཆོག་གི་རྟེན་ནམ། སངས་རྒྱས་དང་སྲས་ཐོགས་པ་ མེད་པའི་སྤྱན་མངའ་བ་མདུན་དུ་དམིགས་ལའོ། །གཉིས་པ་ལེན་པའི་གང་ཟག་ནི། །སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ཀྱི་རྟེན། བསམ་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་པར་བཤད་ཀྱང་དེ་ཁོ་ནར་མ་ངེས་ཏེ། 1-3424 ཤེར་ཕྱིན་གྱི་མདོར། ལྷའི་བུ་གང་གིས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་མ་སྐྱེད་པ་དེ་དག་གིས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་ བསྐྱེད་པ་བྱ་བ་བསྟན་པར་བྱ། ཞེས་དང་། རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས། ཀླུ་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་གིས་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་གསུངས་པས་སོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པར་འདོད་ཅིང་སེམས་བསྐྱེད་ ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་ནུས་ཐམས་ཅད་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཚུལ་ཇི་ལྟར་བླང་བ་ནི། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། ཕྱག་འཚལ་སྡིག་བཤགས་སྐྱབས་འགྲོ་ལུས་དབུལ་བ་རྣམས་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་སྨོན་པའི་སེམས་ བསྐྱེད་ནས་མཇུག་བསྔོ་བ་དང་མཇུག་སེམས་བླངས་ནས། འཕགས་པ་བདག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལགས་ཀྱི། བྱང་ཆུབ་སེམས་
【現代漢語翻譯】 六法：體性、所詮差別、受持之儀軌、受持后守護之方式、生起菩提心之因、以及退失后之補救。第一，為利他而欲成佛之心，是與希求相應的發心。《現觀莊嚴論》中說：『為利他故，欲得圓滿菩提。』《經莊嚴論》中說：『諸教法之愿，乃菩薩之意願。』第二，以意樂和行為為主，分為愿菩提心和行菩提心，已於論中闡述。從獲得方式上分，有通過表相和法性而獲得兩種。從地道分，在《莊嚴論》中說：『發心于諸地，勝解與增上意樂，清凈與異熟，以及斷除障礙。』分為四種。從友伴和比喻上分，如：『彼亦如大地、金、月、火，寶藏、珍寶之源、海洋，金剛、山、藥、善知識，如意寶、太陽、歌，國王、寶庫、大道，乘具、莊嚴之水與，聲響、影像、河流、云。』如是共有二十二種。從體性上分，有世俗菩提心和勝義菩提心兩種。第三，分三部分，首先是受持之對境：以過去的佛和現在的佛為對境。《二十頌戒律》中說：『應從具戒、精通、具能力之上師處受持。』如果沒有找到這樣的善知識，則觀想佛像或具有無礙天眼的佛菩薩于面前。第二，受持者：可以是男身或女身，需具備圓滿的意樂，但並非絕對。在《般若經》中說：『諸天子未發無上正等覺心者，應為彼等宣說發起無上正等覺心。』《海龍王請問經》中說：『兩萬龍眾發菩提心。』因此，凡是欲求成佛且能學習菩提心學處者皆可。第三，如何受持：聖者龍樹云：先作禮拜、懺悔、皈依、奉獻等，然後發起愿菩提心，最後迴向，受持菩提心后，聖者說：『我乃菩薩。』 The six aspects are: nature, the difference of what is expressed, the ritual of taking, the way to protect after taking, the cause of generating Bodhicitta, and the remedy after degeneration. First, the mind that desires Buddhahood for the sake of others is the mind that is in accordance with aspiration. As it is said in the 'Ornament of Clear Realization': 'For the sake of others, one desires perfect enlightenment.' And in the 'Ornament of the Sutras': 'The aspirations of all teachings are contained within the bodhisattva's intention.' Second, based on intention and action, it is divided into aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta, which have already been explained in the texts. From the perspective of how to obtain it, there are two ways: obtaining through symbols and through the nature of reality. In terms of the stages, the 'Ornament' says: 'Bodhicitta on the stages is considered to be aspiration, higher intention, purity, other maturation, and likewise, the abandonment of obscurations.' It is explained in four ways. In terms of companions and metaphors, it is like: 'That is also like earth, gold, moon, fire, treasure, the source of jewels, ocean, vajra, mountain, medicine, spiritual friend, wish-fulfilling jewel, sun, song, king, treasury, great road, vehicle, adorned water, sound, image, river, and clouds.' Thus, there are twenty-two aspects. In terms of essence, there are two types: relative Bodhicitta and ultimate Bodhicitta. Third, there are three parts. First, the object of taking the vow: taking the past Buddhas and the present Buddhas as the object. The 'Twenty Verses on Vows' says: 'One should take the vow from a lama who abides in vows, is knowledgeable, and possesses ability.' If such a virtuous spiritual friend is not found, then visualize a statue of the Three Jewels or a Buddha or Bodhisattva with unobstructed divine eyes in front. Second, the person who takes the vow: it can be a male or female, and it is said that they should possess complete intention, but it is not necessarily limited to that. In the 'Perfection of Wisdom Sutra', it says: 'Those sons of gods who have not generated the mind for unsurpassed, perfect enlightenment should be taught to generate the mind for unsurpassed, perfect enlightenment.' And in the 'Questions of the Ocean', it is said that 'two thousand nagas generated Bodhicitta.' Therefore, anyone who desires to attain Buddhahood and can learn the precepts of Bodhicitta is eligible. Third, how to take the vow: the noble Nagarjuna said: 'First, make prostrations, confess sins, take refuge, and offer the body, then generate the aspiration Bodhicitta, and finally dedicate the merit. After taking the vow, the noble one said: 'I am a Bodhisattva.'
【English Translation】 The six aspects are: nature, the difference of what is expressed, the ritual of taking, the way to protect after taking, the cause of generating Bodhicitta, and the remedy after degeneration. First, the mind that desires Buddhahood for the sake of others is the mind that is in accordance with aspiration. As it is said in the 'Ornament of Clear Realization': 'For the sake of others, one desires perfect enlightenment.' And in the 'Ornament of the Sutras': 'The aspirations of all teachings are contained within the bodhisattva's intention.' Second, based on intention and action, it is divided into aspiration Bodhicitta and action Bodhicitta, which have already been explained in the texts. From the perspective of how to obtain it, there are two ways: obtaining through symbols and through the nature of reality. In terms of the stages, the 'Ornament' says: 'Bodhicitta on the stages is considered to be aspiration, higher intention, purity, other maturation, and likewise, the abandonment of obscurations.' It is explained in four ways. In terms of companions and metaphors, it is like: 'That is also like earth, gold, moon, fire, treasure, the source of jewels, ocean, vajra, mountain, medicine, spiritual friend, wish-fulfilling jewel, sun, song, king, treasury, great road, vehicle, adorned water, sound, image, river, and clouds.' Thus, there are twenty-two aspects. In terms of essence, there are two types: relative Bodhicitta and ultimate Bodhicitta. Third, there are three parts. First, the object of taking the vow: taking the past Buddhas and the present Buddhas as the object. The 'Twenty Verses on Vows' says: 'One should take the vow from a lama who abides in vows, is knowledgeable, and possesses ability.' If such a virtuous spiritual friend is not found, then visualize a statue of the Three Jewels or a Buddha or Bodhisattva with unobstructed divine eyes in front. Second, the person who takes the vow: it can be a male or female, and it is said that they should possess complete intention, but it is not necessarily limited to that. In the 'Perfection of Wisdom Sutra', it says: 'Those sons of gods who have not generated the mind for unsurpassed, perfect enlightenment should be taught to generate the mind for unsurpassed, perfect enlightenment.' And in the 'Questions of the Ocean', it is said that 'two thousand nagas generated Bodhicitta.' Therefore, anyone who desires to attain Buddhahood and can learn the precepts of Bodhicitta is eligible. Third, how to take the vow: the noble Nagarjuna said: 'First, make prostrations, confess sins, take refuge, and offer the body, then generate the aspiration Bodhicitta, and finally dedicate the merit. After taking the vow, the noble one said: 'I am a Bodhisattva.'
དཔར་གཟུང་དུ་གསོལ། ཞེས་དང་། རྗེས་བསྔོ་བ་བྱ་བར་བཤད་དོ། རྫེ་ཏཱ་རིས། སྦྱོར་བ་ བཤེས་གཉེན་ལ་གསོལ་བ་གདབ་པ་དང་། ཡན་ལག་བདུན་སྐྱབས་འགྲོ་དང་བཅས་པ་དང་། བསམ་པ་སྦྱང་བ་སྔོན་དུ་བཏང་། དངོས་བཞི་ལ་སྨོན་འཇུག་སྟབས་གཅིག་ཏུ་བཟུང་ནས་བསླབ་པ་སྦྱིན་ཏེ་མཇུག་དགའ་ བ་སྒོམ་པར་ཡིད་དམ་བླང་བར་ཆོ་གར་བཤད་དོ། དོན་དམ་སེམས་བསྐྱེད་ནི་ཆོ་ག་ལས་མི་སྐྱེ་སྟེ། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་རབ་གཉེན་བྱས། །བསོད་ནམས་ཡེ་ཤེས་ཚོགས་རབ་བསགས། །ཆོས་ལ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ནི། ། 1-3425 སྐྱེས་ཕྱིར་དེ་ནི་དམ་པར་འདོད། །ཅེས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་བཤད་པ་དང་། ཀླ་སྒྲུབ་ཀྱིས། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམ་པ་རྣམ་པར་བཤད་པར། དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནི་སྨོན་ལམ་གྱི་ རང་བཞིན་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རྣམ་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྔགས་ཀྱི་སྒོ་ན་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པར་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་བསྒྲིམས་ཤིང་། དོན་དམ་ཡང་སྒོམ་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ ཕྱིར། བཞི་པ་མི་ཉམས་པའི་རྒྱུ་ནི། དཔལ་མར་མེ་མཛད་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་དང་། སྡོམ་པའི་ཆོ་གའི་རིམ་པར་གསུངས་པ་ལྟར། ཉིན་མཚན་དུས་དྲུག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པའམ། དཀར་པོའི་ཆོས་བཞི་ལ་སློབ་པ་ དང་སེམས་བསྐྱེད་ཉམས་པའི་རྒྱུ་ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་སྤོང་བ་ལ་སློབ་པ་སྟེ། དེ་ལ་དཀར་པོ་ཆོས་བཞི་ནི། འོད་སྲུང་གི་ལེའུ་ལས། སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་བརྫུན་ཚིག་མི་སྨྲ་ཞིང་། །རྟག་ཏུ་དོན་ དང་ལྡན་པའི་ཚིག་རྣམས་སྨྲ། །སྒྱུ་ནང་གཡོ་ནི་རྟག་ཏུ་རྣམ་སྤངས་ཏེ། །ལྷག་པའི་བསམ་པས་སེམས་ཅན་རྟག་ཏུ་བལྟ། །སེམས་ཅན་དག་པ་བྱང་ཆུབ་གང་བཞུགས་པ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ལ་སྟོན་ པར་སེམས། །སྟོན་པའི་འདུ་ཤེས་ཉེ་བར་བཞག་ནས་ཀྱང་། །དེ་དག་བསྔགས་པ་ཕྱོགས་བཞིར་བརྗོད་པར་བྱེད། །སེམས་ཅན་གང་དག་ཡོངས་སུ་སྨིན་བྱེད་པ། །བླ་མེད་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་འཛིན་དུ་འཇུག །ཆོས་དེ་དག་ལ་རབ་ཏུ་གནས་པ་རྣམས། ། 1-3426 བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ནམ་ཡང་བརྗེད་མི་འགྱུར། ཞེས་དང་། ནག་པོའི་ཆོས་བཞི་ཡང་དེ་ཉིད་དུ། སྦྱིན་གནས་བླ་མ་བསྒོ་བཞིན་མི་བྱེད་དང་། །གཞན་དག་ལ་ཡང་ཐེ་ཚོམ་ཉེར་བསྒྲུབ་དང་། །སེམས་ཅན་གང་ དག་བྱང་ཆུབ་རབ་བཞུགས་པ། །དེ་ལ་བསྔགས་སྨིན་མི་སྙན་སྨྲ་བ་དང་། །སྒྱུ་དང་གཡོ་དང་བརྒྱན་ལ་དོར་བྱེད་པས། །གཞན་ལ་རྟེན་གྱི་བསམ་པས་མ་ཡིན་པ། །ཆོས་བཞི་འདི་དག་ཀུན་ཏུ་བརྟེན་ བྱས་ནས། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་མཆོག་ཉམས་པར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་ནི། སེམས་རྩམ་པ་ལྟར་ན་རིགས་མེད་པ་དང་། སྡིག་པའི་གྲོགས་པོས་ཟིན་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱི་སྙིང་རྗེ་ཆུང་བ་དང་། འཁོར་བའི་དུ་ཁཿདྲག་ལ་ཡུན་རིང་བས་འཇིགས་ཤིང་དངངས་སྐྲག་པའོ། ། དྲུག་པ་ནི། དངངས་ས
【現代漢語翻譯】 請祈請（དཔར་གཟུང་དུ་གསོལ།），並作迴向。 杰·達熱（རྗེ ཏཱ་རིས།）說：'前行包括祈請善知識，七支供和皈依，以及修習發心。正行是將四法（指四無量心）的愿和行融入一體，並給予教導，最後以歡喜心來觀修，並立下誓願。' 勝義菩提心並非僅從儀軌中產生。《寶性論》中說：'圓滿正等覺，親近善知識，積累福慧資糧，於法不思議，生起勝妙慧，是名真菩提。' 克主杰（ཀླ་སྒྲུབ་）在《修習菩提心廣釋》中說：'如是生起菩提心，其願心之自性為世俗諦之相。菩薩若欲於密咒門中行持，則不應輕率，亦應以修習之力生起勝義諦。' 第四，不退失之因：如吉祥燃燈佛（དཔལ་མར་མེ་མཛད་）所說之發心和律儀次第，晝夜六時憶念發心，或修學四白法，以及捨棄導致發心退失之四黑法。四白法出自《持世經》：'縱為生命故，終不妄語，恒時語真實，永舍諸諂誑，以增上意樂，恒常觀有情。有情所住處，菩提心之士，于彼作師想，四方贊彼德。成熟諸有情，令住無上智，安住此等法，不忘菩提心。' 四黑法亦出自該經：'于說法上師，不依教奉行，于餘生猶豫，于具菩提者，不說悅意語，反說不悅語，以諂誑飾自身，不以真誠心利益他人。恒常依止此四法，將失菩提心。' 第五，心如糌粑（རྩམ་པ་）：指無種姓者，被惡友所攝持者，天生悲心弱小者，以及因長期處於輪迴劇苦中而恐懼害怕者。 第六，恐懼（དངངས་ས）
【English Translation】 Please record (དཔར་གཟུང་དུ་གསོལ།), and dedicate the merits. Je Taris (རྗེ ཏཱ་རིས།) said: 'The preliminary practice includes praying to the spiritual friend, the seven-branch offering and refuge, and cultivating the mind of enlightenment. The main practice is to combine the aspiration and action of the four immeasurables, give teachings, and finally cultivate joy and take vows.' The ultimate Bodhicitta does not arise merely from rituals. The Ornament of the Sutras says: 'Perfect Buddha, close friend, accumulates merit and wisdom, the wisdom of non-thought of Dharma, is born, therefore it is considered sacred.' Khedrup (ཀླ་སྒྲུབ་) said in 'Extensive Explanation of Cultivating Bodhicitta': 'Thus, generating Bodhicitta, its nature of aspiration is the aspect of conventional truth. Bodhisattvas who wish to practice in the mantra path should not be careless, and should also generate the ultimate truth through the power of cultivation.' Fourth, the cause of non-degeneration: As stated in the order of generating Bodhicitta and vows by glorious Dipamkara (དཔལ་མར་མེ་མཛད་), remembering Bodhicitta six times day and night, or learning the four white dharmas and abandoning the four black dharmas that cause the degeneration of Bodhicitta. The four white dharmas are from the Chapter of Kashyapa: 'Even for the sake of life, do not speak falsehood, always speak words that are meaningful, always abandon deceit and deception, always look at sentient beings with superior intention. Where sentient beings reside, the Bodhisattva of Bodhicitta, think of him as the teacher, and praise his virtues in the four directions. Those sentient beings who are to be matured, lead them to hold the unsurpassed wisdom. Those who abide in these dharmas will never forget Bodhicitta.' The four black dharmas are also from the same sutra: 'Do not follow the instructions of the teacher, harbor doubts about others, speak unpleasant words to those who possess Bodhicitta, adorn oneself with deceit and deception, and do not benefit others with a sincere heart. By constantly relying on these four dharmas, one will lose the supreme mind of enlightenment of the Buddha.' Fifth, the mind is like tsampa (རྩམ་པ་): refers to those without lineage, those who are possessed by bad friends, those who have little natural compassion, and those who are afraid and frightened by the long-term suffering of samsara. Sixth, fear (དངངས་ས)
ྐྲག་པའོ། གལ་ཏེ་གཏོང་རྒྱུ་འགའ་ཞིག་འབྱུང་། ཉིན་ཐུན་མོང་ལས་འདས་ན་ཉེས་དམིགས་ལས་འཇིགས་ཤིང་འགྱོད་པས་བཤགས་ ཏེ་སླར་ཡང་བླ་མའམ་དཀོན་མཆོག་གི་དྲུག་དུ་བླང་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ནི། ཚེ་འདིར་ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཡོན་གནས་དང་། བླ་མ་དང་། བསོད་ནམས་ཀྱི་ཞིང་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཕ་དང་ འདྲ་བར་འགྱུར་བ་དང་། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་མི་དང་། མི་མ་ཡིན་པས་གནོད་པ་མེད་པའི་བསོད་ནམས་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་། ཚེ་ཕྱི་མར་ལུས་སེམས་ལ་གནོད་པ་ཉུང་ཞིང་གཞན་དོན་ལ་ངལ་བ་དང་། 1-3427 བརྗེད་པ་དང་སེམས་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་ལ་གནས་ངན་ལེན་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དང་། བརྒྱ་ལ་ངན་སོང་དུ་སྐྱེས་པར་གྱུར་ཀྱང་དུ་ཁཿཆུང་ཞིང་མྱུར་དུ་ཐར་བར་འགྱུར་ལ་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པ་ཡིན་ ནོ། གཉིས་པ་སྡོམ་པའི་སྤྱི་དོན་ལ་བརྒྱད། སྐྱེ་བའི་རྒྱུ། མཚན་ཉིད། རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། ལེན་པའི་ཆོ་ག བླངས་ནས་བསྲུང་ཚུལ། སྡོམ་པ་གཏོང་བའི་རྒྱུ། ཉམས་ན་སྤྱིར་བཅོས། བསྲུང་བའི་ཕན་ཡོན་ནོ། དང་པོ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྡོམ་པའི་རྒྱུ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཡང་ཡིན་མོད་ཀྱི། གཙོ་ཆེར་སྨོན་འཇུག་གི་སེམས་དང་། བྱང་སེམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སློབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། གཉིས་པ་ནི། བྱེ་བཤད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡོམ་པ་ནི། ལུས་དང་སྲོག་གིས་བསྡུས་པའི་དངོས་པོ་ལ་མི་ལྟ་བར་ལུས་དང་ངག་དང་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་ པར་བཞུགས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དོན་དུ་ན་བྱང་སེམས་སློབ་པའི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། །གསུམ་པ་དབྱེ་ན་སྨོན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ གསུམ་སྟེ། བྱང་སར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་དེ་དག་ཟད་དོ། །ཞེས་པ་ལྟར། བཞི་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་བླང་བའི་ཡུལ་ནི། སྤྱོད་པ་བསྡུས་པའི་སྒྲོན་མར། སྡོམ་པའི་ཆོ་ག་ལ་མཁས་དང་། ། 1-3428 བདག་ཉིད་གང་ཞིག་སྡོམ་ལ་གནས། སྡོམ་པ་འབོགས་བཟོད་སྙིང་རྗེར་ལྡན། །བླ་མ་བཟང་པོ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་རམ། ཡང་ན་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཡིད་ཀྱིས་དམིགས་ཏེ་ལེན་པའོ། །གཉིས་པ་ལེན་ པའི་གང་ཟག་ནི། རྒྱུའི་བསམ་པ་དེ་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་པའི་ཁྱིམ་པའང་རབ་ཏུ་བྱུང་བའོ། །གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་བླང་བའི་ཡུལ་ནི། བྱང་སར་བཤད་པ་ལྟར། སྦྱོར་བ་ཕྱག་འཚལ་ཞིང་གསོལ་བ་གདབ་ པ། ཕན་ཡོན་བརྗོད་དེ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པ། རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དྲན་ཞིང་མདུན་དུ་དམིགས་ཏེ་མཆོད་པ་བྱས་ནས་སླར་ཡང་གསོལ་བ་བཏབ་ནས་དྲན་པ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་བཞག་སྟེ་དང་ བ་བསྐྱེད་ཅིང་སྡོམ་པ་དེ་རིང་པོར་མི་ཐོགས་པར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞེས་བསམ་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་དངོས་གཞི་ལ་ད
【現代漢語翻譯】 如果有什麼需要放棄的，一旦超過了共同的界限，就要害怕懲罰，懺悔並再次在喇嘛或三寶面前發誓。第三個結果是：今生也會像世間的供養處、喇嘛、福田、世間的父母一樣，在一切情況下都能完全擁有不被人和非人傷害的福報，來世身心少受損害，為他人利益而努力， 1-3427 不會忘記或心力衰退，會經歷惡劣的轉世，即使百次墮入惡道，痛苦也會很小，並迅速解脫，最終獲得佛果。第二，關於戒律的總綱有八點：生起之因、定義、分類、受戒儀式、受戒后的守護方式、舍戒之因、違犯后的補救措施、守護的利益。 第一，菩薩戒的生起之因：雖然也是之前所說的發心生起之因，但主要是願心和行心，以及想要學習菩薩的戒律。 第二，在《分別解說》中說：『菩薩的戒律是不顧身體和生命所包含的事物，而在身語意的一切方面利益他人。』實際上，它是以菩薩學處所攝持的戒律。第三，如果分類，有願心戒、攝善法戒、饒益有情戒三種。如《菩薩地》所說：『菩薩的戒律就是這些的終結。』第四，關於這三種戒律，首先，受戒的對境：如《事聚集燈論》所說：『精通戒律儀式，自身安住于戒律，能夠傳授戒律，具有慈悲心，應當認識這樣的善知識。』或者，也可以通過意念觀想諸佛菩薩來受戒。第二，受戒者：是具有上述發心的在家眾或出家眾。第三，如何受戒：如《菩薩地》所說，前行包括禮拜和祈請，陳述利益以生起歡喜心，憶念諸佛菩薩的功德並在面前觀想，供養后再次祈請，一心專注，生起歡喜心，並想到戒律不會很久才生起等等，在這些前行之後，進入正行。
【English Translation】 If there is anything to be relinquished, once it exceeds the common boundary, one should fear punishment, confess with regret, and vow again before the lama or the Three Jewels. The third result is: in this life, one will also be like the world's object of offering, the lama, the field of merit, and the world's parents, and in all circumstances, one will fully possess the merit of not being harmed by humans and non-humans. In future lives, one's body and mind will suffer little harm, one will strive for the benefit of others, 1-3427 one will not forget or suffer mental decline, one will experience adverse rebirths, and even if one is born into the lower realms hundreds of times, the suffering will be small, and one will quickly be liberated, ultimately attaining Buddhahood. Second, regarding the general outline of the vows, there are eight points: the cause of arising, the definition, the classification, the ceremony of taking the vows, the manner of guarding the vows after taking them, the cause of abandoning the vows, the general remedies for violations, and the benefits of guarding the vows. First, the cause of the arising of the Bodhisattva vows: although it is also the cause of the arising of the mind of enlightenment as previously explained, the main thing is the mind of aspiration and the mind of engagement, and the desire to learn the Bodhisattva's precepts. Second, in the 'Detailed Explanation' it is said: 'The Bodhisattva's vows are to benefit others in all aspects of body, speech, and mind, without regard for the things contained in body and life.' In reality, it is the discipline that is upheld by the Bodhisattva's training. Third, if classified, there are three types of discipline: the discipline of aspiration, the discipline of gathering virtuous dharmas, and the discipline of benefiting sentient beings. As the 'Bodhisattva Grounds' says: 'The Bodhisattva's discipline is the end of these.' Fourth, regarding these three, first, the object of taking the vows: as the 'Lamp for Compiling Practices' says: 'One who is skilled in the ceremony of vows, who himself abides in the vows, who is able to bestow the vows, and who possesses compassion, should be recognized as a good lama.' Or, one can also take the vows by mentally visualizing the Buddhas and Bodhisattvas. Second, the person taking the vows: is a householder or a renunciate who possesses such a mind of motivation. Third, how to take the vows: as explained in the 'Bodhisattva Grounds', the preliminaries include prostrations and supplications, stating the benefits to generate joy, remembering the qualities of the Buddhas and Bodhisattvas and visualizing them in front, making offerings and then supplicating again, focusing one's mind one-pointedly, generating joy, and thinking that the vows will arise without delay, etc. After these preliminaries, one enters the main practice.
ྲི་བ་དང་། ལན་བཏབ་པའི་སྒོ་ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་ནོད་ པར་ལན་གསུམ་གྱི་བར་དུ་ཁས་བླངས་ཏེ། མཇུག་མཁྱེན་པར་གསོལ་བ། ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ། བཀའ་དྲིན་གྱི་མཆོད་པ་བྱ་བ། སྡོམ་པའི་ཕན་ཡོན། བསྲུང་བའི་ཚུལ། སྣོད་མིན་ལ་མ་སྒྲག་པར་གདམས་པའོ། ། ཡང་ན་གཞུང་དུ་སྨོས་པ་ལྟར་རོ། །ལྔ་པ་ལ་སྤང་བྱ་དང་། སྒྲུབ་བྱ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི། བསླབ་བསྡུས་སུ། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་འཕྲོག་པ། །ཕས་ཕམ་པ་ཡི་ལྟུང་བར་འདོད། །དམ་པའི་ཆོས་ནི་སྤོང་བྱེད་པ། ། 1-3429 གཉིས་པར་ཐུབ་པས་གསུངས་པ་ཡིན། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའི་དགེ་སློང་ལའང་། །ངུར་སྨྲིག་འཕྲོག་དང་རྡེག་པ་དང་། །བརྩོན་རར་འཇུག་པ་བྱེད་པ་དང་། །རབ་དུ་འབྱུང་ལས་འབེབས་པ་དང་། །མཚམས་མེད་ལྔ་པོ་བྱེད་ པ་དང་། །ལོག་པར་ལྟ་བ་འཛིན་པ་དང་། །གྲོང་ལ་སོགས་པ་འཇིག་པ་ཡང་། །རྩ་བའི་ལྟུང་བར་རྒྱལ་བས་གསུངས། །བློ་སྦྱོང་མ་བྱས་སེམས་ཅན་ལ། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་བརྗོད་པ་དང་། །སངས་རྒྱས་ཉིད་ ལ་བཞུགས་པ་དག །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཟློག་པ་དང་། །སོ་སོར་ཐར་པ་ཡོངས་སྤངས་ཏེ། །ཐེག་པ་ཆེ་ལ་སྦྱོར་བ་དང་། །སློབ་པའི་ཐེག་པས་ཆགས་ལ་སོགས། །སྤོང་པར་འགྱུར་བ་མིན་ཞེས་འཛིན། །ཕ་ རོལ་དག་ཀྱང་འཛིན་འཇུག་དང་། །རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་དང་། །རྙེད་པ་དང་ནི་བཀུར་སྟི་དང་། །ཚིགས་བཅད་རྒྱུ་ཡིས་གཞན་སྨོད་དང་། །བདག་ནི་ཟབ་མོ་བཟད་པ་འོ། །ཞེས་དང་། །ལོག་པ་ཉིད་ནི་ སྨྲ་བ་དང་། །དགོ་སློང་ཆད་པས་སྤྱོད་འཇུག་དང་། །དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་སྦྱིན་བྱེད་དང་། །སྦྱིན་པ་ལེན་པར་བྱེད་པ་དང་། །ཞི་གནས་དོར་བར་བྱེད་པ་དང་། །ཡང་དག་འཇོག་གི་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས། །ཁ་ཏོན་ བྱེད་ལ་སྦྱིན་པ་རྣམས། །དེ་དག་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་སྟེ། །སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ། །ཞེས་པའི་ལྟུང་བ་རྣམས་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས་བཤད་པ་ཡིན་ལ། འཕགས་པ་ཐོག་མེད་དང་། སློབ་དཔོན་ཙནྟྲ་གོ་མིས་བྱང་ས་དང་། 1-3430 སྡོམ་ཉི་ཤུ་པར་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བཞིར་གསུངས་པའི། རྙེད་དང་བསྐུར་སྟི་ཆགས་པ་ཡིས། །བདག་བསྟོད་གཞན་ལ་སྨོད་པ་དང་། །ཞེས་པ་ནི། འདིར། རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པ་དང་། །ཞེས་པ་དེ་ཡིན་ པས་ལོགས་སུ་མི་བགྲང་ཞིང་། དེའི་དོད་དུ་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོ་ནས་གསུངས་པ་བཞིན། སྨོན་པ་སེམས་བསྐྱེད་བཏང་པ་བསྣན་པས་བཞི་སྟེ། ཇི་སྐད་དུ། བསླབ་བཏུས་སུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་ནི་ཡོངས་དོར་ དང་། །ཆགས་དང་སེར་སྣ་མི་ཟད་པས། །སློང་ལ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་དང་། །བསྒྲིམས་ཏེ་དགའ་བར་བྱེད་པ་ན། །སེམས་ཅན་ལ་ནི་མི་བཟོད་པར། །ཁྲོས་པས་སེམས་ཅན་རྡེག་པ་དང་། །ཉོན་མོངས་པ་དང་ གཞན་མཐུན་པས། །ཆོས་ལྟར་བཅོས་པ་བརྗོད་པ་འོ། །ཞེས་སོ། དེ་ལྟར་ན་རྒྱལ་པོའི་དང་པོ་དང་བླུན་པོའི་ད
【現代漢語翻譯】 通過提問和回答的方式，三次承諾接受三種戒律，最後祈求知曉（戒律的）結尾，觀察智慧，進行感恩的供養，（講述）戒律的利益，守護的方式，以及告誡不要向非器之人宣揚（戒律）。 或者如經文中所說的那樣。第五部分分為應斷之法和應修之法，首先是應斷之法。《學集論》中說：『盜取三寶之物，被認為是墮罪。捨棄聖法，是佛陀所說。對於破戒的比丘，奪取袈裟、毆打、關入精舍、使其還俗、犯五無間罪、持有邪見、摧毀城鎮等，佛陀都說是根本墮罪。對於未經調伏的眾生，宣說空性，阻止安住于佛位，阻止圓滿菩提，完全捨棄別解脫戒，與大乘相應，認為學習的乘不應捨棄貪慾等。誘導他人執持（惡見），宣揚自己的功德，爲了利養和恭敬，以偈頌詆譭他人，說自己精通甚深之法。』以及，『說邪語，比丘以斷罪行事，供養三寶，接受供養，捨棄寂止，享用如法的受用，為誦經者提供供養，這些都是根本墮罪，是眾生墮入大地獄的原因。』這些墮罪都是從《虛空藏經》中宣說的。聖無著和導師旃扎果彌在《菩提道次第論》和《二十戒論》中說根本墮罪有四種，即『因貪戀利養和恭敬，讚揚自己，詆譭他人』，這與這裡所說的『宣揚自己的功德』是同一個意思，因此不單獨計算。作為替代，補充瞭如《善巧方便經》中所說的四種，即加上發願、發菩提心和吝嗇三種，所以總共有四種。如《學集論》中所說：『完全捨棄菩提心，由於貪戀和吝嗇無盡，不向乞討者佈施，勉強歡喜，對眾生不忍，憤怒地毆打眾生，與煩惱和他人一致，宣說偽裝成佛法之語。』如此等等。因此，國王的第一（種墮罪）和愚人的第……』
【English Translation】 Through questions and answers, vows to uphold the three disciplines are made three times, concluding with a request to know the end (of the precepts), observing wisdom, making offerings of gratitude, (narrating) the benefits of the precepts, the manner of guarding them, and advising not to proclaim (the precepts) to those who are not vessels. Or as stated in the scriptures. The fifth part is divided into what should be abandoned and what should be cultivated, the first being what should be abandoned. In the Compendium of Trainings, it says: 'Stealing the property of the Three Jewels is considered a downfall. Abandoning the sacred Dharma is what the Buddha spoke of. For a bhikkhu who has broken his vows, taking away his robes, beating him, confining him to a monastery, causing him to disrobe, committing the five heinous crimes, holding wrong views, destroying towns, etc., the Victorious One has said are root downfalls. To beings whose minds have not been trained, speaking of emptiness, preventing them from abiding in Buddhahood, preventing perfect Bodhi, completely abandoning individual liberation vows, associating with the Great Vehicle, thinking that the vehicle of learning should not abandon attachment, etc. Inducing others to hold (wrong views), proclaiming one's own virtues, for the sake of gain and reverence, reviling others with verses, saying that one is proficient in profound Dharma.' And, 'Speaking falsely, a bhikkhu acting with expulsion, making offerings to the Three Jewels, accepting offerings, abandoning tranquility, enjoying rightful possessions, providing offerings to reciters, these are all root downfalls, the cause of beings falling into the great hell.' These downfalls are all proclaimed from the Akashagarbha Sutra. The venerable Asanga and the teacher Chandragomin, in the Bodhisattvabhumi and the Twenty Verses on Vows, said that there are four root downfalls, namely 'Due to attachment to gain and reverence, praising oneself and reviling others,' which is the same as 'proclaiming one's own virtues' mentioned here, so it is not counted separately. As a substitute, the four spoken of in the Skillful Means Sutra are added, namely adding aspiration, generating Bodhicitta, and stinginess, so there are four in total. As it is said in the Compendium of Trainings: 'Completely abandoning Bodhicitta, due to endless attachment and stinginess, not giving to beggars, reluctantly rejoicing, being intolerant of beings, angrily beating beings, being in agreement with afflictions and others, proclaiming words disguised as Dharma.' And so on. Therefore, the first (downfall) of the king and the ... of the fool...'
ང་པོ་འདྲ་ཞིང་། གྲོང་སོགས་འཇོམས་པ་བླུན་པོའི་གཉིས་པ་དང་། རྒྱལ་པོའི་གཉིས་པ་གསུམ་ པ་བཞི་པ་རྣམས་བླུན་པོའི་གསུམ་པ་བཞི་པ་ལྔ་པ་ཡིན་ལ། ལོག་ལྟ་འཛིན་པ་བློན་པོ་ལ་མ་གསུངས་པས། ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས། རྩ་ལྟུང་རྫས་སུ་བཅུ་བཞི་པ་མིང་གི་སྒོ་ ནས་བཅོ་བརྒྱད། འཕགས་པའི་བཤད་པ་གསུམ་སྨོན་པ་བཏང་པ་དང་བཞི་སྟེ། རྫས་སུ་བཅོ་བརྒྱད་མིང་དུ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སློབ་དཔོན་བཞེད་པར་གསལ་མོད། གཞན་དག་ནི་དོན་འདི་ཙམ་ལའང་བློ་ཁ་མ་ཕྱོགས་པར་སྣང་ངོ་། ། 1-3431 བསྒྲུབ་བྱ་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་གྱིས་སེམས་གནས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལ་སློབ་པའོ། །དྲུག་པ་ནི། སྨོན་པའི་སེམས་བཏང་བ། མི་བརྡ་འཕྲད་ པའི་དྲུང་དུ་ཕུལ་བ། རྩ་ལྟུང་བྱུང་བའོ། །བདུན་པ་ནི། དེ་ཉིད་དུ་རྨི་ལམ་འཕགས་པ་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདུན་དུ་འདུག་སྟེ་བཤགས་པར་བྱ། ཞེས་པ་ལྟར་རམ། སྡོམ་པ་སླར་ཡང་བླང་བར་ བྱ། ཟག་པ་འབྲིང་ནི་གསུམ་ལ་བཤགས། །གཅིག་གི་མདུན་དུ་ལྷག་མ་རྣམས། །ཞེས་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པར་གསུངས་པ་ལྟར་ཏེ་སྔ་མ་འདིར་ནི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ། ཕྱི་མ་ལྟར་ན་ཟག་པ་ཆེ་ འབྲིང་གསུམ་ནི་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་མི་སྐྱེ་ལ། ཉེས་པ་དེ་ལ་དགའ་བས་ཡོན་ཏན་དུ་ལྟ་ཞིང་མི་ལྡོག་པར་ཉོན་མོངས་དྲག་པོས་རྒྱུན་དུ་གཅོད་ཅིང་བསམ་པ་མི་གཏོང་བ་དང་། སླར་ངོ་ ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་ཅུང་ཟད་སྐྱེ་བས་གསོལ་བ་བཏབ་པས་ལྡོག་པ་དང་། ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་མྱུར་དུ་སྐྱེ་ཞིང་གཞན་གྱིས་མ་བསྐུལ་བར་ལྡོག་པའོ་ཞེས་སྡོམ་པ་ཉི་ཤུ་པའི་འགྲེལ་པར་བྱང་ཆུབ་བཟང་ པོས་བཤད་དོ། །བརྒྱད་པ་ནི། ཚེ་འདིར་ཡང་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པ་དང་། དགའ་བཞིན་ཚེའི་དུས་བྱེད། གང་སྐྱེས་སུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ངང་གིས་འབྱུང་། རིགས་མཚུངས་ཀྱི་དགེ་བཤེས་ཀྱིས་འཛིན། སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱིས་བུ་སྡུག་འདྲ་བར་དགོངས། 1-3432 མཐར་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་རྗེས་ཀྱི་བྱ་བ་ལ་གཉིས། །རང་དགའ་བ་བསྒོམ་པ་དང་། གཞན་དགའ་བ་བསྐྱེད་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་རང་དོན་འགྲུབ་པས་དགའ་བ་ བསྒོམ་པ་ནི། སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟར། སྦྱོར་དངོས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཡོད་མེད་ལས་འདས་པའི་བློ་དང་ལྡན་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱིས་སེམས་རབ་ཏུ་དང་བས་སྨོན་འཇུག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བཟུང་ནས་འཇུག་གི་ སྦྱོར་དངོས་ལྟར་རྒྱས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བདག་གིས་སེམས་ནི་འོག་ནས་འབྱུང་བ་འདི་ལྟར་བསྲུངས་པ་དང་དག་པ་དང་སྤེལ་བའི་སྒོ་ནས་གཟེངས་བསྟོད་དོ། །ཇི་ལྟར་གཟེངས་བསྟོད་ཟེར་ན། དུས་དེ་རིང་ གི་དུས་ཏེ་དེ་རིང་གི་དུས་སུ་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་མ་རྙེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རྙེད་པར་གྱུར་པས་བདག་གི་ཚེ་འབྲས་བུའམ་དོན་ཡོད་པར་གྱུར་ལ།
【現代漢語翻譯】 如同大臣中愚笨的第二位，摧毀城鎮等同於愚笨的第二位；國王的第二、第三、第四位大臣，分別是愚笨的第三、第四、第五位。由於沒有對持有邪見的大臣進行開示，因此在《虛空藏經》中說，根本墮罪的實質有十四種，從名稱的角度有十八種；聖者的說法有三種，捨棄願心有四種，所以實質上有十八種，名稱上有二十二種，這是阿阇黎（Acharya，老師）所贊同的。但其他人似乎並沒有注意到這一點。 所要修習的是：以三種戒律安住於心，圓滿佛陀的教法，以及學習成熟眾生。第六種是：捨棄願心，在無法溝通的人面前懺悔，以及犯下根本墮罪。第七種是：如經中所說，在夢中於聖者虛空藏（Akasagarbha，虛空藏）面前懺悔，或者重新受戒。『中等罪過向三人懺悔，其餘的在一個面前懺悔。』如《二十戒經》所說，前者是主要的，因為如果按照後者，那麼大、中、小三種罪過就不會產生羞恥感，反而會喜歡罪過，視其為功德，不悔改，經常被強烈的煩惱所控制，不放棄這種想法；或者稍微產生羞恥感，通過祈禱來悔改；或者迅速產生羞恥感，在他人未勸說之前就悔改。』這是菩提賢在《二十戒經》的註釋中所說的。第八種是：今生也能獲得無量的福德，歡喜地結束生命，無論轉生到哪裡，都能自然地持守戒律，被同類的善知識所攝受，被諸佛視為愛子，最終獲得佛果。 第三，後續的行動有兩個：修習自喜和生起他喜。第一，有兩個方面：首先，修習因成就自利而產生的歡喜，如前所述，通過方便和智慧，具有超越有無之心的菩薩，以極大的喜悅受持愿菩提心和行菩提心，爲了像行持的方便和智慧那樣增長，我將通過守護、清凈和增長的方式來讚美我的心。如何讚美呢？在今天這個時刻，從無始輪迴以來，我獲得了未曾獲得的菩提心，我的生命變得有意義了。
【English Translation】 Like the second foolish minister, destroying towns is like the second foolish one; the king's second, third, and fourth ministers are the third, fourth, and fifth foolish ones, respectively. Since there was no teaching for ministers holding wrong views, it is said in the Akasagarbha Sutra (《虛空藏經》) that the substance of the root downfall is fourteen, and from the perspective of names, there are eighteen; the statements of the noble ones are three, and abandoning the aspiration is four, so the substance is eighteen, and the names are twenty-two, which is what the Acharya (阿阇黎, teacher) approves. But others do not seem to pay attention to this point. What is to be practiced is: settling the mind with the three disciplines, perfecting the Buddha's teachings, and learning to ripen sentient beings. The sixth is: abandoning the aspiration, offering it in the presence of someone who cannot communicate, and committing a root downfall. The seventh is: as it says, in a dream, confess in front of the noble Akasagarbha (虛空藏, Akasagarbha), or take the vows again. 'Medium transgressions are confessed to three, the rest in front of one.' As stated in the Twenty Vows Sutra, the former is the main one, because according to the latter, the three types of transgressions, great, medium, and small, do not generate shame, but rather delight in the transgression, viewing it as a virtue, not repenting, constantly severing with strong afflictions, and not abandoning the thought; or slightly generating shame and repenting through prayer; or quickly generating shame and repenting without being urged by others,' as Bodhibhadra explained in the commentary on the Twenty Vows Sutra. The eighth is: in this life, one also accumulates immeasurable merit, happily ends one's life, wherever one is born, one naturally keeps the vows, is held by virtuous friends of the same kind, is regarded by all Buddhas as a beloved child, and ultimately attains Buddhahood. Third, there are two subsequent actions: cultivating self-joy and generating joy for others. First, there are two aspects: first, cultivating joy from accomplishing self-benefit, as previously explained, through skillful means and wisdom, a Bodhisattva with a mind that transcends existence and non-existence, with great joy, takes hold of the aspiration Bodhicitta and the action Bodhicitta, in order to increase like the skillful means and wisdom of the action, I will praise my mind through guarding, purifying, and increasing it. How to praise? At this moment, today, from beginningless samsara, I have found the Bodhicitta that I had not found, my life has become fruitful or meaningful.
ཚུལ་ཁྲིམས་བླངས་པས་ སླར་མི་ཡི་སྲིད་པའང་ལེགས་པར་ཐོབ་པར་གྱུར་ཅིང་དེ་རིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྲས་སུ་ད་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་རང་ལ་དམན་པའི་བློ་ཡོངས་སུ་འདོར་བའོ། །དེས་ ན་ད་ནི་བདག་གིས་ཅི་ནས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་དང་མཐུན་ཞིང་འཚམ་པའི་ལས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་བརྩམ་པར་བྱ་སྟེ། དུས་གསུམ་ཡོངས་སུ་དག་པས་སྐྱོན་མེད་པའི་བཙུན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་འདི་ལ་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་དྲི་མས་རྙོག་པར་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། 1-3433 གཞན་ཡང་དཔེར་ན་མིག་མེད་པའི་ལོང་བས་ལམ་སྲང་གི་ཕྱག་དར་གྱི་ཉལ་ཉིལ་གྱི་ཕུང་པོ་ལས་ཇི་ཞིག་ལྟར་སྟེས་དབང་གིས་རིན་ཆེན་རྙེད་པ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་ཅི་ཞིག་ལྟར་སྔོན་གྱི་ ལེགས་སྤྱད་ཀྱི་སྟེས་དབང་གིས་ན་རྒྱལ་བས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་མཐུས་རིན་ཆེན་ལྟ་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་ཕྱག་དར་ཕུང་པོ་ལྟ་བུའི་འཁོར་བར། ལོང་བ་ལྟ་བུའི་བདག་ལ་སྐྱེས་ཤིང་རྙེད་ པ་ངོ་མཚར་ཏོ། །གཉིས་པ་གཞན་དོན་འགྲུབ་པས་དགའ་བ་བསྒོམ་པ་ནི། འགྲོ་བའི་འཆི་བདག་རྩད་ནས་འཇོམས་པར་བྱེད་པའི་བདུད་རྩིའི་མཆོག་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་དབུལ་བ་ སེལ་བར་བྱེད་པའི་མི་ཟད་པའི་གཏེར་ཡང་འདི་ཡིན་ཏེ། ལོངས་སྤྱོད་མི་ཟད་པ་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འགྲོ་བའི་ནད་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་སྨན་གྱི་མཆོག་ཀྱང་འདི་ཡིན་ཏེ། ལུས་ སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ནད་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེ་འཆི་དང་བར་སྲིད་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་འཁོར་བའི་ལམ་དུ་འཁྱམས་ཤིང་ངལ་བས་དུབ་པའི་འགྲོ་བའི་འགྲོན་པོ་ངལ་གསོ་ བའི་བསྟི་གནས་ལྗོན་ཤིང་ཡིན་ཏེ། ཁམས་གོང་མར་འགྲོ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ངན་འགྲོའི་གནས་གསུམ་གྱི་འདམ་རྫབ་ལས་སྒྲོལ་བར་བྱེད་པའི་སྤྱི་སྟེ། ཐུན་མོང་གི་སྟེགས་ཀྱང་འདི་ཡིན་ཏེ་མཐོ་རིས་ཐར་པར་བགྲོད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3434 འགྲོ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀྱི་ཚ་གདུང་སེལ་བའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཀྱི་མཆོག་ནི་ཟླ་བ་ཤར་བ་ལྟ་བུ་ཡང་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་མི་ཤེས་པ་ནི་ཁོ་ན་དེ་ཉིད་རྟོགས་པ་ལ་སྒྲིབས་པས་ རབ་རིབ་གང་ཡིན་ལ་དེ་དཔྱིས་ཕྱིན་འབྱིན་པའི་ཕྱིར་འདི་ཉིད་ཉི་མ་ཆེན་པོ་སྤྲིན་གྱིས་མ་སྒྲིབ་པ་ལྟ་བུ་ཡང་ཡིན་ནོ། །དམ་པའི་ཆོས་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་འོ་མ་ཐོས་པའི་ཤེས་ རབ་ཀྱིས་བསྲུབས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་འདི་ཉིང་ཁུ་ཕྱུང་བའི་མར་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་འགྲོན་པ་སྲིད་པའི་ལམ་དུ་རྒྱུ་ཞིང་མཐོ་རིས་ལ་སོགས་ཀྱི་བདེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་སྤྱད་པར་འདོད་ པ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་འདི་ནི་བདེ་བའི་མཆོག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ཉེ་བར་གནས་པའི་
【現代漢語翻譯】 受持戒律后， 也能很好地獲得人身，並且今天生於佛陀的種姓，因此現在成爲了佛子。這是完全捨棄自卑的想法。因此，現在我無論如何也要開始與佛陀的種姓相符且適合的行為，菩薩的行為。以三時完全清凈，不以過失的污垢玷污這無垢的僧伽佛陀種姓，如此修行。 此外，例如，就像盲人無眼，在道路的垃圾堆中，偶然發現珍寶一樣。同樣，由於過去善行的偶然，或者由於諸佛的加持力，我這個像盲人一樣的人，在像垃圾堆一樣的輪迴中，生起了像珍寶一樣的菩提心，真是太稀奇了！第二，修習因成就他利而生喜悅：能徹底摧毀眾生死主的甘露之王也是這菩提心。這也是能消除眾生貧困的無盡寶藏，因為它是了知受用無盡的因。這也是能徹底平息眾生疾病的妙藥，因為能徹底平息身心所生的所有疾病。對於在生死和中陰的自性輪迴道中漂泊，因疲勞而睏倦的眾生旅客來說，它是休息的處所，樹木，因為它是前往更高境界的因。這也是能從眾生所有惡趣三處泥潭中解救出來的共同的船隻，因為它是通往高處解脫的工具。 爲了消除眾生的煩惱熱惱，殊勝的菩提心也像是升起的月亮。爲了徹底消除遮蔽眾生不瞭解實相的昏暗，這就像沒有被云遮蔽的偉大的太陽。因為它是從聽聞十二分教的牛奶中，用智慧攪拌出來的，所以這就像提取精華的酥油。對於在輪迴道中行走，想要享受天界等安樂受用的眾生旅客來說，這菩提心是安樂之源，是所有安樂的根本。
【English Translation】 Having taken vows, one will also perfectly attain the state of being human, and today, having been born into the lineage of the Buddha, one has now become a child of the Buddha. This is to completely abandon the mind of inferiority towards oneself. Therefore, now I must by all means commence actions that are in accordance with and suitable for the lineage of the Buddha, the conduct of a Bodhisattva. With the three times completely pure, I must strive to ensure that this immaculate Sangha, the lineage of the Buddha, is not defiled by the stain of misconduct. Furthermore, for example, just as a blind person without eyes might, by chance, find a jewel in a heap of sweepings on a road. Similarly, how wonderful that, by chance of past virtuous deeds, or through the power blessed by the Victorious Ones, this mind of enlightenment, like a jewel, has arisen and been found by me, like a blind person, in samsara, which is like a heap of sweepings! Second, to cultivate joy by accomplishing the benefit of others: This mind of enlightenment is also the supreme nectar that utterly destroys the Lord of Death of beings. This is also the inexhaustible treasure that eliminates the poverty of beings, because it is the cause of knowing inexhaustible enjoyment. This is also the supreme medicine that completely pacifies the diseases of beings, because it completely pacifies all diseases arising from body and mind. For the travelers of beings who wander in the path of samsara, the nature of birth, death, and the intermediate state, and are weary from exhaustion, it is a resting place, a tree, because it is the cause of going to higher realms. This is also the common raft that liberates all beings from the mire of the three lower realms, because it is the means of traversing to higher liberation. To dispel the heat of the afflictions of beings, the supreme mind of enlightenment is also like the rising moon. To completely eliminate the dimness that obscures beings from realizing the very nature of reality, this is also like the great sun, unobscured by clouds. Because it arises from churning the milk of the twelve branches of the sacred Dharma with the wisdom of hearing, this is like butter extracted from essence. For the travelers of beings who wander in the path of existence and desire to enjoy the pleasures of happiness, such as the heavens, this mind of enlightenment is the source of happiness, abiding near the origin of all happiness.
ཕྱིར་སེམས་ཅན་འགྲོན་ཆེན་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཚིམ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། བདག་གི་དེ་རིང་སྐྱོབ་པ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འགྲོ་བ་རྣམས་མཐར་ཐུག་བདེ་བར་གཤེགས་པ་ཉིད་དང་ནི། གནས་སྐབས་སངས་རྒྱས་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་ལྷ་མིའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ བདེ་བ་ལ་འགྲོན་དུ་བོས་ཟིན་གྱིས་ལྷ་དང་ལྷ་མིན་ལ་སོགས་སེམས་དང་བས་དགའ་བར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་པའོ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཆོ་ག་གང་གིས་ཡོངས་སུ་བཟུང་ཞིང་ལེན་པའི་ལེའུའོ། །ལེའུ་གསུམ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། 1-3435 ༈ །། ༄། །ལེའུ་བཞི་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་ནས་དེའི་བསླབ་པ་ལ་སློབ་ཅིང་བསྒྲུབ་པ་སྙིང་པོར་བྱེད་པ་ལས་བྱང་ཆུབ་འབྱུང་བས། གཉིས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ལ་གཉིས། བསླབ་པ་ལ་བག་བྱ་ བར་གདམས་པ་དང་། བསླབ་པ་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་མདོར་བསྟན། རྒྱས་བཤད། མཇུག་བསྡུ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། བག་ཡོད་ཀྱི་ངོ་བོ་མ་ཆགས་པ། ཞེ་སྡང་མེད་པ། གཏི་མུག་མེད་པ། བརྩོན་འགྲུས་དང་བཅས་པ་ལ་གནས་ནས་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་བསྒོམ་ཞིང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་རྣམས་ལས་སེམས་བསྲུང་བ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་ཕུན་ཚོགས་ཐམས་ ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ཞིག་ཡིན་པས་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱིས་སྔར་བཤད་ཀྱི་ཆོ་ག་དེ་ལྟ་བུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་རབ་ཏུ་བརྟན་པར་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་གཏང་ བར་བཟུང་ནས་གཡེལ་བ་སྟེ། ལེ་ལོ་མེད་པར་དུས་རྟག་ཏུ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བསླབ་པ་ཐབས་ཤེས་རབ་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཅན་ལས་མི་འདའ་བར་འབད་པས་དང་དུ་བླང་བར་བྱ་སྟེ ག་ ཡ་མགོ་རིའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྒྲུབ་པ་སྙིང་པོར་བྱེད་པ་རྣམས་ལ་བྱང་ཆུབ་ཡོད་ཀྱི། སྒྲུབ་པ་སྙིང་པོར་མི་བྱེད་པ་རྣམས་ལ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། 1-3436 བསམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་དང་། སྦྱོར་བ་ལ་བསླབ་པ་དང་། སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་ལ་བག་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། མི་འདོར་བའི་འཐད་པ། དོར་བའི་ཉེས་དམིགས། དེས་ན་བསྒྲུབ་པར་གདམས་ པའོ། །དང་པོ་ནི། སྡོམ་པ་བླང་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མ་རྟོགས་བར་བབ་ཅོལ་དུ་བྱ་བ་བརྩམས་པ་གང་ཡིན་པའམ། གང་ཞིག་ཅུང་ཟད་བརྟགས་ཀྱང་ལེགས་པར་མ་བརྟགས་པའི་བྱ་བ་དེ་ནི་ ཁས་བླངས་ཤིང་དམ་བཅའ་བྱས་པར་གྱུར་ཀྱང་། འདི་ནི་བྱའམ། མི་བྱ་བར་བཏང་ཞེས་ཐེ་ཚོམ་དང་ལྡན་པས་བརྟག་དཔྱད་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པའམ། ལྡོག་པའི་རིགས་ན་འདི་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ ཏེ། སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་དེའི་སྲས་གཞལ་དུ་མེད་པའི་ཤེས་རབ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པ་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་གང་དག་གིས་ཀྱང་ལེགས་པར་བརྟགས་ཤིང་ཕན་པར་བསམས་པ་ཙ
【現代漢語翻譯】 此外，以一切安樂使眾生大賓客感到滿足。第二是： 我今天在所有救護者佛陀的面前，邀請眾生最終達到安樂逝（涅槃）的境界，以及在尚未獲得佛果之前，享受天人的圓滿安樂，請讓天神和非天等心懷喜悅。這是以何種儀軌來完全受持和領受菩提心之章節。第三章的釋義。 如是生起菩提心后，學習並實踐其戒律是至關重要的，因此，第二是戒律的波羅蜜多，分為二：勸誡謹慎行事，以及爲了守護戒律而守護正念。第一部分分為總說、廣說和總結三部分。首先是謹慎的體性：不執著、不嗔恨、不愚癡，安住于精進，修習善法，並守護自心遠離有漏之法。因為它是能夠圓滿成就世間和出世間一切圓滿的行，所以佛子應如前所述，以那樣的儀軌牢固地受持菩提心，即使爲了生命也不放棄，不放逸，不懈怠，恒常精進于菩薩的戒律，不違越方便和智慧的自性，努力受持。如《伽耶山頂經》所說：『菩薩以實修為核心者，方有菩提；不以實修為核心者，則無菩提。』第二是廣說，分為三： 對發心菩提心謹慎，對行為學習謹慎，對所斷煩惱謹慎。第一部分分為三：不捨棄的理由，捨棄的過患，因此勸誡修持。第一是：受持戒律的菩薩，在未證悟之前，無論輕率地開始做什麼事情，或者稍微觀察卻未仔細審查的事情，即使已經承諾和發誓，也猶豫不決，不知該做還是不該做，通過觀察來決定進入或退出，這並非如此。因為諸佛及其具有無量大智慧的佛子，如慈氏菩薩等，都已仔細審查並認為有益。
【English Translation】 Furthermore, it satisfies the great guests of sentient beings with all happiness. The second is: Today, in the presence of all the saviors, the Buddhas, I invite beings to ultimately reach the state of bliss-gone (Nirvana), and until Buddhahood is not attained, to enjoy the perfect bliss of gods and humans. Please make the gods and demigods, etc., rejoice in their hearts. This is the chapter on how to fully uphold and receive the Bodhicitta with which ritual. Commentary on the third chapter. Having generated the mind of enlightenment in this way, learning and practicing its precepts is essential. Therefore, the second is the paramita of discipline, divided into two: advising to be cautious in conduct, and guarding mindfulness in order to protect the precepts. The first part is divided into three: general statement, detailed explanation, and conclusion. First is the nature of mindfulness: not being attached, not being hateful, not being ignorant, abiding in diligence, cultivating virtuous dharmas, and guarding one's mind from defiled dharmas. Because it is a deed that accomplishes all perfections of the world and beyond, the sons of the Victorious Ones should, as mentioned before, firmly uphold the mind of enlightenment with such a ritual, not abandoning it even for the sake of life, without negligence, without laziness, constantly striving in the precepts of the Bodhisattva, not transgressing the nature of skillful means and wisdom, striving to uphold it. As it says in the 'Gaya Head Mountain Sutra': 'Bodhisattvas who make practice their essence have enlightenment; those who do not make practice their essence do not.' The second is the detailed explanation, divided into three: Being cautious about the mind of enlightenment in thought, being cautious about learning in action, and being cautious about abandoning afflictions. The first part is divided into three: the reason for not abandoning, the faults of abandoning, therefore advising to practice. The first is: a Bodhisattva who has taken vows, before enlightenment, whatever he rashly starts to do, or whatever he examines slightly but does not examine carefully, even if he has promised and vowed, he hesitates, not knowing whether to do it or not, deciding to enter or withdraw through observation, this is not the case. Because the Buddhas and their sons, who possess immeasurable great wisdom, such as Maitreya, have carefully examined and considered it beneficial.
མ་གྱིས་ཀྱང་ཞེས་སོགས་ ཀྱི་སྒོ་ནས་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ནུས་པ་དང་མཐུན་པར་ཡུན་རིང་པོར། བརྟག་བརྟགས་ནས་བླང་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱིས་བསླབ་པ་དེ་ལ་བཤོལ་དུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་སྡོང་པོ་བཀོད་པར། རྒྱལ་པོའི་བློན་པོ་ནུས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བདག་གིས་ཀྱང་གང་ལེགས་པར་སྤྱད་པ་དེ་ལ་བཤོལ་དུ་མེད་དོ། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་རྣམ་སྨིན་ངན་འགྲོར་ལྟུང་བ་ལ་དངོས་དང་། 1-3437 དེའི་འཐད་པ། རྩོད་པ་སྤང་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་གོང་དུ་བསྟན་པ་དེ་ལྟར་རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ལ་བསླབ་པར་དམ་ བཅས་ནས་བྱ་བའི་ལས་ཀྱི་བསླབ་པ་དེ་རྫོགས་པར་བསྒྲུབ་པར་མ་བྱས་ན་ལྷ་མི་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་དང་། རྒྱལ་བ་སྲས་བཅས་ཀུན་བསླུས་པའི་ཕྱིར་ན་བདག་གི་འགྲོ་བ་ཅི་ འདྲར་འགྱུར་ཏེ། དམྱལ་བ་སོགས་ལས་མ་གཏོགས་པ་འགྲོ་ས་གཞན་མེད་སྙམ་དུ་དགོངས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི། དངོས་པོ་ཕལ་པ་ཟན་ལ་སོགས་པ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ལའང་ཡིད་ཀྱིས་འདི་སྦྱིན་པར་བྱ་ཞེས་ བསམས་བྱས་ནས་མི་གང་ཞིག སླར་དེ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་ན་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་པའི་མི་དེ་ཡང་། མདོ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། ཅུང་ཟད་གཅིག་བསམས་ནས་མི་སྦྱིན་པ་ནི་ཡི་དྭགས་སུ་སྐྱེ་ ལ། དམ་བཅས་ནས་མི་སྦྱིན་པ་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་འགྲོའོ་ཞེས་ཡི་དྭགས་སུ་འགྱུར་བར་གསུངས་ན་བླ་སྟེ། གོང་ན་མེད་པའི་བདེ་བ་སངས་རྒྱས་དང་། གནས་སྐབས་ལྷ་མིའི་བདེ་བ་ལ་འགྲོ་ བ་ཐམས་ཅད་བསམ་པ་ཐག་པ་གུས་པ་ཆེན་པོས། བདག་གི་དེ་རིང་སྐྱོབ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །ཞེས་པ་ལ་སོགས་ཚིག་སྐད་གསང་མཐོན་པོས་འགྲོན་དུ་གཉེར་ཞིང་བོས་ནས་བདེ་བ་དེ་མ་བསྒྲུབས་པས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་བསླུས་པར་བྱས་ན་བདག་བདེ་འགྲོར་ཅི་ག་འགྲོ་བར་འགྱུར་རམ་སྟེ། 1-3438 མི་འགྱུར་ཞིང་མནར་མེད་ཁོ་ནར་འགྲོའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་ན་ཤཱ་རིའི་བུ་སྔོན་རྒྱལ་པོར་གྱུར་པ་ན་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་ཚོགས་རྣམས་ལ་འཇུག་ཅིང་སངས་ རྒྱས་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་ལ་བསྙེན་བཀུར་བྱས་ནས། བདུད་སྡིག་ཅན་གྱི་ལག་པ་གཡས་པ་བསླང་པ་ན་གཡས་པ་བཅད་དེ་གཡོན་པས་བྱིན་པ་དང་། གཡོན་པས་མི་གཙང་པས་བྱིན་པས་མི་ལེན་ཟེར་ནས་ མ་སླངས་པས་སྐྱོ་བ་སྐྱེས་ནས་སེམས་བསྐྱེད་བཏང་ཡང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་ནུས་པར་འགྱུར་བར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། མི་གང་ཞིག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ བཏང་ཡང་གདུལ་བྱ་དམ་བཅའི་ཡུལ་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐར་བར་མཛད་པ་ལ་སོགས་པའི་ནི་ལས་ཀྱི་ཚུལ་སྣ་ཚོགས་པ་ནི་ཆོ་འཕྲུལ་མཐོང་བའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ་ ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཁོ་ནས་མཁྱེན་གྱི་བདག་ལྟ་བུ་བློ་དམ
【現代漢語翻譯】 『མ་གྱིས་ཀྱང་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཀྱང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ནུས་པ་དང་མཐུན་པར་ཡུན་རིང་པོར། བརྟག་བརྟགས་ནས་བླང་པའི་བྱང་སེམས་ཀྱིས་བསླབ་པ་དེ་ལ་བཤོལ་དུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་སྡོང་པོ་བཀོད་པར།』——如是等等，以智慧力，長久觀察后，所受之菩薩學處，有何可推卸？如《樹莊嚴經》所說： 『རྒྱལ་པོའི་བློན་པོ་ནུས་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་བདག་གིས་ཀྱང་གང་ལེགས་པར་སྤྱད་པ་དེ་ལ་བཤོལ་དུ་མེད་དོ། །』——如國王之大臣，盡其所能，我亦如是盡力而爲，無可推卸。 第二部分分為三：首先，墮入惡趣之異熟果；其次，其合理性；再次，駁斥辯論。首先：如果如上所說，在諸佛菩薩面前，爲了利益眾生而發誓修學菩薩學處，卻沒有圓滿完成所承諾的修行，那麼我欺騙了天人等眾生以及諸佛菩薩，我的去處會是哪裡呢？除了地獄等惡趣，沒有其他去處。 其次，即使是像食物等微不足道的東西，如果有人心中想『我應該佈施這個』，但後來卻沒有佈施，那麼根據《念住經》所說：『僅僅想了一下而不佈施，會轉生為餓鬼；發誓之後而不佈施，會墮入地獄。』既然如此，那麼對於無上的安樂——佛果，以及暫時的天人安樂，我以極大的恭敬心和決心，高聲發誓：『我今天將救護一切眾生！』等等，既然已經承諾並呼喚了這些安樂，卻沒有實現，欺騙了所有眾生，那我怎麼可能去善趣呢？ 不可能去善趣，只會墮入無間地獄。 第三，如果這樣，夏日布（舍利子）過去曾為國王，發起菩提心后，爲了菩提的緣故而進入僧團，供養了成千上萬的佛陀。當惡魔舉起右手時，他砍斷了自己的右手並用左手佈施。當左手拿著不凈之物佈施時，他說『我不接受』而沒有舉起手，因此感到後悔而捨棄了菩提心，但最終還是獲得了聲聞菩提，能夠利益眾生，這與你所說的不矛盾嗎？無論誰捨棄了菩提心，調伏的對象，也就是發誓要救度的眾生，以及使他們解脫等等的各種事業，都不是神通所能見到的境界。這是不可思議的，只有一切智者才能知曉，像我這樣智慧低下的人無法理解。
【English Translation】 『Having not done』 and so on, through the power of wisdom, after prolonged examination, what excuse is there for the Bodhisattva's training that has been undertaken? As it says in the Tree Ornament Sutra: 『Just as a king's minister acts according to his ability, so too do I act to the best of my ability, and there is no excuse for that.』 The second part has three sections: first, the ripening into the suffering of bad migrations; second, its justification; third, refuting arguments. First: If, as stated above, in the presence of the Buddhas and Bodhisattvas, one vows to train in the Bodhisattva's training for the benefit of beings, but does not fully accomplish the training of actions that have been promised, then having deceived beings such as gods and humans, as well as all the Buddhas and Bodhisattvas, where will my destination be? Other than hells and other bad migrations, there is no other place to go. Second, even for something as insignificant as food, if someone thinks, 『I should give this as alms,』 but then does not give it, according to the Mindfulness Sutra: 『Merely thinking about it and not giving, one is born as a hungry ghost; having vowed and not giving, one goes to the hells.』 Since this is the case, then for the unsurpassed bliss of Buddhahood, and the temporary bliss of gods and humans, with great respect and determination, I loudly proclaim: 『Today I will protect all beings!』 and so on. Having promised and invoked these blessings, but not fulfilling them, having deceived all beings, how could I possibly go to a good migration? It is impossible to go to a good migration; one will only go to Avici Hell. Third, if that is the case, Shariputra, who was once a king, generated the mind of enlightenment and entered the sangha for the sake of enlightenment, making offerings to ten thousand Buddhas. When the evil Mara raised his right hand, he cut off his right hand and gave it with his left. When the left hand offered something impure, he said, 『I will not accept it』 and did not raise his hand, thus feeling regret and abandoning the mind of enlightenment, but eventually attained the enlightenment of a Shravaka and was able to benefit beings. Doesn't this contradict what you said? Whoever abandons the mind of enlightenment, the objects to be tamed, that is, the beings one vowed to save, and the various activities of liberating them, etc., are not within the realm of what can be seen by miraculous powers. This is inconceivable; only the omniscient one knows, and someone with low intelligence like me cannot understand.
ན་པས་མི་ཤེས་སོ། །དེ་ལྟ་ནའང་ཤཱ་རིའི་བུས་སེམས་བསྐྱེད་བཏང་ཡང་ཐར་པའི་སེམས་མ་བཏང་བའི་ནུས་པས་ཐར་པ་ཐོབ་ནས་སེམས་ ཅན་སྒྲོལ་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད་ཅེས་འགྲེལ་ཆེན་ལས་སོ། །དགེ་བ་ལྷས་ཐབས་ཀྱི་བཏང་ཡང་ཕྱིས་ལེན་པས་སེམས་ཅན་སྒྲོལ་བར་བྱེད་པས་ཉེས་པ་མེད་ཅེས་སོ། ། གཉིས་པ་སྤྱོད་པ་གཞན་དོན་ལས་ཉམས་པ་ནི། 1-3439 སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་བསླབ་པ་བསྒྲུབ་པར་ཁས་བླངས་པ་དེས་ན་སེམས་བསྐྱེད་གཏོང་བ་འདི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ལྟུང་བའི་ནང་ནས་ལྕི་བ་སྟེ། འདི་ལྟར་ལྟུང་བ་དེ་ནི་བྱུང་གྱུར་ན་ སེམས་ཅན་ཀུན་གྱིས་དོན་བྱེད་ལ་དམན་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་དུ། མགོ་ལ་སེམས་ཅན་ཁུར་ཆེན་ཁྱེར་བ་ཡི། །སེམས་དཔའ་མཆོག་ནི་དལ་གྱིས་འགྲོ་མི་མཛེས། །བདག་གཞན་སྣ་ཚོགས་འཆིང་ བས་རབ་བཅིངས་པ། །བརྩོན་པ་བརྒྱ་འགྱུར་དུ་ནི་བྱ་བའི་རིགས། །ཞེས་པ་ལྟར་ལྟུང་བས་མ་གོས་པ་ལ་འབད་པར་རིགས་སོ། །རང་ལ་ལྟུང་བ་དེ་ལྕི་བར་མ་ཟད་གང་བྱང་སེམས་ལས་གཞན་ པ་འགའ་ཞིག་གིས་ཐུན་ཚོད་དམ། དེའི་ཕྱེད་དམ། ཡུད་ཙམ་ལྟ་ཞོག དུས་སྐད་ཅིག་ཙམ་གཞན་དོན་ལ་བརྩོན་པའི་བྱང་སེམས་འདི་ནི་བསོད་ནམས་བྱ་བའི་དངོས་པོའི་བར་ཆད་གེགས་བྱེད་པ་དེས་བྱང་ སེམས་ཀྱི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་དམན་པ་སྟེ་ཉམས་པར་གྱུར་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར་བྱེད་པ་པོ་དེའི་ངན་འགྲོར་སྐྱེ་བའི་གྲངས་མུ་མཐའ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་སེམས་ཅན་གཅིག་གི་ ཕན་པ་དང་བདེ་བ་ཡང་བཤིག་ན་བདག་ཉིད་ཀྱི་བདེ་འགྲོ་ཉམས་པར་འགྱུར་ན། བྱང་སེམས་ཀྱི་བསོད་ནམས་ཀྱི་བར་ཆད་བྱས་པས་ནམ་མཁའ་མ་ལུས་མཐར་ཀླས་པའི་ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་བདེ་བ་བཤིག་པར་བྱས་ན་བདེ་འགྲོ་ཉམས་ནས་ངན་འགྲོར་བརྒྱུད་པ་སྐྱེ་བ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ། 1-3440 རབ་ཏུ་ཞི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་ཆོ་འཕྲུལ་གྱི་མདོ་ལས། འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གང་ལ་ལ་ཞིག་གིས་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སྲོག་དང་ཕྲལ་ཞིང་བདོག་པ་ ཐམས་ཅད་དང་ཕྲལ་ལ། འཇམ་དཔལ་རིགས་ཀྱི་བུའམ་རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་གཞན་དག་གིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་བའི་སེམས་ཀྱི་བར་ཆད་བྱེད་དེ། ཐ་ན་དུད་འགྲོའི་སྐྱེ་གནས་སུ་གྱུར་པ་ལ་ཁམ་ གཅིག་ཙམ་སྟེར་བ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བའི་བར་དུ་གཅོད་ན་དེ་ནི་དེ་བས་ཆེས་གྲངས་མེད་པའི་སྡིག་པ་བསྐྱེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་བསྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་དགེ་བའི་ རྩ་བ་རྣམས་ཀྱི་བར་ཆད་བྱེད་པ་གནས་པར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་ལ་ཐོགས་པ་ནི། འགའ་ཞིག་ལ་སྟུང་བ་ཡང་བྱུང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱང་མ་ཤོར་ ན་ཇི་ལྟར་འགྱུར་སྙམ་ན། སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་རེས་འགའ་ལྟུང་བ་སྟོབས་དང་། ལྡན་པ་དང་རེས་འགའ་བྱང་ཆ
【現代漢語翻譯】 愚者不明白。即使如此，夏日布（舍利弗）即使發起了菩提心，但由於沒有放棄解脫之心，因此獲得解脫並救度眾生是沒有過錯的，這是《大疏》中所說。善神即使以方便法放棄，但後來又取回，因此救度眾生是沒有過錯的。 第二，行為方面偏離利他： 1-3439 既然承諾爲了眾生的利益而修習，那麼放棄菩提心是菩薩最嚴重的墮落之一。如果發生這樣的墮落，所有眾生的利益都會減少。因此，《經莊嚴論》中說：『頭上頂著眾生重擔的菩薩，緩慢行走是不莊嚴的。被自他各種束縛緊緊束縛的人，應該付出百倍的努力。』因此，應該努力不被墮落所染污。不僅自己墮落是嚴重的，而且任何菩薩之外的人，哪怕是片刻、一半時間，甚至只是瞬間，阻礙菩薩為利益他人而精進，那麼這個人就減少了菩薩利益眾生的機會，因此，造作者將無止境地墮入惡趣。原因在於，即使破壞了一個眾生的利益和安樂，也會失去自己的善趣，更何況阻礙菩薩的功德，破壞了遍佈虛空的一切有情眾生的安樂，那麼失去善趣而墮入惡趣就更不用說了。 1-3440 《寂靜決定神變經》中說：『文殊，無論是善男子還是善女子，如果有人將贍部洲的所有眾生與生命和所有財產分離，文殊，其他善男子或善女子阻礙菩薩的善心，甚至阻礙給予轉生為畜生者的 সামান্য（藏文，梵文 दे，梵文羅馬擬音 de，給予）一口食物的善行，那麼他將造下無數的罪業。』為什麼呢？因為他阻礙了產生佛陀的善根。』 第三，獲得果位上的障礙：如果有人墮落了，但沒有失去菩提心，那會怎麼樣呢？如前所述，有時墮落的力量強大，有時菩提心
【English Translation】 The foolish do not understand. Even so, Sharibu (Shariputra), even if he generated Bodhicitta, but because he did not abandon the mind of liberation, there is no fault in attaining liberation and saving sentient beings, as stated in the 'Great Commentary'. Even if the good deity abandons with expedient means, but later takes it back, there is no fault in saving sentient beings. Second, deviating from benefiting others in conduct: 1-3439 Since one has vowed to practice for the benefit of sentient beings, abandoning Bodhicitta is one of the most serious downfalls for a Bodhisattva. If such a downfall occurs, the benefit of all sentient beings will be diminished. Therefore, it is said in the 'Ornament of the Sutras': 'A Bodhisattva who carries the heavy burden of sentient beings on his head, it is not dignified to walk slowly. One who is tightly bound by various bonds of self and others, should make a hundredfold effort.' Therefore, one should strive not to be defiled by downfalls. Not only is one's own downfall serious, but if someone other than a Bodhisattva, even for a moment, half a time, or even just an instant, hinders a Bodhisattva's diligence in benefiting others, then that person reduces the opportunity for the Bodhisattva to benefit sentient beings. Therefore, the creator will endlessly fall into the lower realms. The reason is that even if one destroys the benefit and happiness of one sentient being, one will lose one's own good realms, let alone hindering the merit of a Bodhisattva, destroying the happiness of all sentient beings pervading the entirety of space, then it goes without saying that one will lose the good realms and fall into the lower realms. 1-3440 The 'Sutra of the Miraculous Display of Perfect Tranquility' says: 'Manjushri, whether it is a son or daughter of good family, if someone separates all sentient beings of Jambudvipa from their lives and all their possessions, Manjushri, if other sons or daughters of good family hinder the good mind of a Bodhisattva, even hindering the merit arising from giving a সামান্য (Tibetan, Sanskrit दे, Romanized Sanskrit de, meaning 'giving') mouthful of food to one who has been born as an animal, then he will create countless sins.' Why is that? Because he hinders the roots of virtue that produce the Buddhas. Third, obstacles to attaining the fruit: If someone has fallen, but has not lost Bodhicitta, what will happen? As mentioned before, sometimes the power of the downfall is strong, and sometimes the Bodhicitta
ུབ་ཀྱི་སེམས་སྟོབས་ལྡན་པ་དེ་དག་འཁོར་བར་རེ་མོས་ཀྱི་ངན་སོང་དང་ མཐོ་རིས་སུ་འདྲེན་པར་བྱེད་ན་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའི་ས་ཐོབ་པ་ལ་ཡུན་རིང་ཐོགས་པར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་དེས་ན་སྒྲུབ་པར་གདམས་པ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་ཡིན་པ་ཇི་ལྟར་བསླབ་པ་བསྒྲུབ་པར་དམ་བཅས་པ་བཞིན་དུ་བདག་གི་གུས་པར་བསླབ་པ་ལ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། 1-3441 གཉིས་པ་སྦྱོར་བ་བསླབ་པ་ན་བག་བྱ་བ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་མ་བརྩོན་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། དལ་འབྱོར་ཐོབ་པའི་དུས་དེང་ནས་བདག་གིས་བསླབ་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་བརྩོན་པར་མ་བྱས་ན་ འོག་ངན་སོང་ནས་འོག་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བ་བརྒྱུད་པར་འགྲོ་བར་འགྱུར་བ་དེའི་ཚེ་བསླབ་བྱ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ག་ལ་ཡོད། འོན་ཏེ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ངན་འགྲོ་ལས་མི་སྐྱོབ་བམ་ཞེ་ ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་པར་མཛད་པའི་སངས་རྒྱས་གྲངས་མེད་པ་བྱོན་ཞིང་འདས་གྱུར་ཀྱང་བདག་ནི་རང་གི་ཉེས་པར་སྤྱད་པའི་དབང་གིས་སངས་རྒྱས་དེའི་སྨན་ཆེན་པོ་དམ་པའི་ ཆོས་ཀྱི་གསོ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར། །ཏོ་དེར་མ་ཟད་ད་དུང་སྔར་གྱི་དེ་བཞིན་དུ་བདག་བསླབ་པ་ལ་ལྷོད་པར་བྱེད་ན་ཡང་དང་ཡང་དུ་རང་སྔར་གྱི་དེ་བཞིན་དུ་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་ངན་འགྲོར་སོང་ནས་དེར་ནད་དང་འཆི་བ་དང་རྐང་ལག་སོགས་བཅད་པ་དང་ལུས་མདའ་མདུང་སོགས་ཀྱིས་གཤགས་པ་དང་སོགས་པས་བཅིང་བརྡེག་དང་འབིགས་པ་སོགས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་ དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བར་བསྟན་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་དངོས་ནི། ཨུ་དུམ་ཝ་རའི་མེ་ཏོག་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འབྱུང་བ་དང་། མཆོག་གསུམ་ལ་དང་བ་དང་། ཡུལ་དབུས་སུ་དབང་པོ་ཚང་བའི་མི་ལུས་ཐོབ་པ་དང་། 1-3442 ལུས་སེམས་དགེ་བ་ལ་གོམས་སུ་རུང་བ་དེ་ལྟ་བུར་ཤིན་ཏུ་དཀོན་ན་ནམ་ཞིག་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་ཤིན་ཏུ་རྙེད་དཀའོ། །གཉིས་པ་དེས་ན་དགེ་བ་ལ་བརྩོན་དགོས་པ་ནི། དལ་འབྱོར་ཐོབ་ ནས་ཀྱང་ནད་མེད་པའི་ཉི་མ་འདི་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་ཞིང་། ཟས་གོས་སླ་བར་རྙེད་པ་དང་ཡང་བཅས་ཤིང་། རྒྱལ་པོ་དང་ཆོམ་རྐུན་ལ་སོགས་པའི་འཚེ་བ་མེད་ཀྱང་ནི་ཚེ་ནི་སྐད་ཅིག་ ཙམ་དུ་ཡང་ཡིད་བརྟན་དུ་མི་རུང་པས་སླུ་བ་སྟེ། ལུས་ནི་རང་དབང་དུ་སྤྱད་དུ་མེད་པས་ཡུན་རིང་དུ་མ་ཡིན་པར་ཐང་ཅིག་གཡར་བའི་བརྙན་པོའི་བརྒྱན་བཞིན་དུ་གློ་བུར་དུ་བདག་ པོ་དང་འདྲ་བའི་འཆི་བདག་གིས་ཕྲལ་ནས་འཁྱེར་བའི་ཕྱིར་བརྩོན་པར་རིགས་སོ། །དེས་ན་བསླབ་པ་ལ་མི་འབད་པར་བདག་གི་སྤྱོད་པ་མི་དགེ་བ་བྱེད་པ་འདི་འདྲ་བས་ནི་ཕྱི་མར་མིའི་ ལུས་ཀྱང་ཐོབ་པར་མི་འགྱུར་གྱིས་ངན་འགྲོར་ལྷུང་བས་བསླབ་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་འབད་པར་རིགས་སོ། །མི་ལུས་འཐོབ་པར་མ་གྱུར་ནས་ངན་སོང་དུ་ལྷུང་ན་སྡིག་པ་འབའ་ཞིག་སྤྱོད་ཅིང་དགེ་བ་ བསྒྲུབ་པའི་གོ་སྐབས་མེད་ལ
【現代漢語翻譯】 如果那些擁有強大意志的人，被輪迴中的惡道和天堂所牽引，那麼他們獲得喜悅等果位將會被長久地阻礙。第三，因此勸誡修行：既然如此，就應當像承諾的那樣，恭敬地修習所學。 第二，修習加行時，在行為上需要注意三點。第一，不精進的過患：如果我從獲得閑暇人身之時起，不精進修習所學，那麼就會在惡道中不斷地輪迴，那時怎能有圓滿修習的機會呢？難道諸佛不會從惡道中救度我們嗎？雖然無數的佛陀爲了利益一切眾生而示現和逝去，但我卻因為自己的惡行，無法成為佛陀偉大藥師，殊勝佛法的救治對象。不僅如此，如果我仍然懈怠於修習，那麼我將一次又一次地回到過去的狀態。就像墮入惡道后，在那裡遭受疾病、死亡、手腳被砍斷、身體被刀槍刺穿、被束縛、毆打、穿刺等等痛苦。 第二，闡述閑暇難得，分為三點。第一，正文：如同優曇婆羅花開時如來出世一樣，對三寶生起信心，在中土獲得根 पूर्ण的人身，以及身心容易行善等等，這些都是非常稀有的，何時才能獲得呢？實在太難得了。 第二，因此必須精進行善：即使獲得了閑暇，擁有無病的身體，容易獲得衣食，沒有國王和盜賊等的侵害，但生命卻短暫得無法信任，具有欺騙性。身體無法自主，不能長久，就像暫時借來的裝飾品一樣，突然被死主奪走，因此應該精進。因此，如果不努力修習，反而造作惡業，那麼來世連人身都無法獲得，只會墮入惡道，所以應該努力修習。如果無法獲得人身而墮入惡道，那麼只會造作惡業，沒有行善的機會了。
【English Translation】 If those with strong willpower are drawn to the evil paths and heavens in samsara, then their attainment of joy and other stages will be hindered for a long time. Third, therefore, the advice to practice: Since this is the case, one should respectfully practice what has been learned, as promised. Second, when practicing the application, there are three points to pay attention to in behavior. First, the fault of not being diligent: If I do not diligently practice what I have learned from the time I obtained leisure and endowment, then I will continuously cycle through the evil paths. How can there be an opportunity to fully practice at that time? Won't the Buddhas save us from the evil paths? Although countless Buddhas have appeared and passed away to benefit all sentient beings, I am unable to become the object of the Buddha's great physician, the supreme Dharma's healing, due to my own evil deeds. Not only that, if I still slacken in practice, then I will return to the past state again and again. Just like falling into the evil paths, where one suffers from disease, death, having limbs cut off, body pierced by knives and spears, being bound, beaten, pierced, and so on. Second, explaining the difficulty of obtaining leisure, divided into three points. First, the main text: Just as the appearance of a Tathagata when the Udumbara flower blooms, generating faith in the Three Jewels, obtaining a human body with complete faculties in the central land, and the body and mind being easy to do good, these are all very rare. When will one be able to obtain them? It is extremely difficult to obtain. Second, therefore, one must diligently do good: Even if one has obtained leisure, has a healthy body, easily obtains food and clothing, and is free from the harm of kings and thieves, life is too short to be trusted and is deceptive. The body cannot be autonomous and cannot last long, just like a temporarily borrowed ornament, suddenly taken away by the Lord of Death, so one should be diligent. Therefore, if one does not strive to practice but instead creates evil deeds, then one will not be able to obtain a human body in the next life, but will only fall into the evil paths, so one should strive to practice. If one cannot obtain a human body and falls into the evil paths, then one will only create evil deeds and have no opportunity to do good.
། ཡང་དིང་ནས་བརྩམས་ཏེ་དགེ་བདག་གིས་མ་བྱས་ན་གང་གི་ཚེ་ངན་འགྲོར་དགེ་བ་སྤྱད་པའི་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པ་ན་ཡང་ངན་སོང་དུ་དམྱལ་སོགས་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ནོན་པས་ཀུན་ཏུ་ཕན་པ་དང་མི་ཕན་པ་མི་ཤེས་པ་ཡི། 1-3443 རྨོངས་པས་གཟིར་བར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་བདག་གིས་དགེ་བ་ཅིག་ཞིག་བྱར་ཡོད་དེ། གོ་སྐབས་མེད་དོ། །ངན་འགྲོར་དེ་གོ་སྐབས་མེད་པས་དགེ་བ་དག་ཀྱང་མ་བྱས་ལ། ཕན་ཚུན་གནོད་སེམས་ལ་ སོགས་པའི་སྒོ་ནས་སྡིག་པ་དག་ཀྱང་ཉེ་བར་བསགས་ན་བསྐལ་བ་བྱེ་བ་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མར་ཡང་ནི་ངན་སོང་བརྒྱུད་མར་འགྲོ་བས་བདེ་འགྲོའི་སྒྲ་ཡང་ཐོས་པར་མི་འགྱུར་ན། བདེ་འགྲོ་ཐོབ་ པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། གསུམ་པ་དེའི་འཐད་པ་ནི། རྒྱུ་མཚན་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། དཔེར་ན་དགེ་སློང་དག་ས་ཆེན་པོ་འདི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཅིང་། དེ་ལ་གཉའ་ཤིང་ བུ་ག་གཅིག་པ་ཞག་ཡོད་པ། རླུང་གིས་གཡེངས་ཤིང་འདི་ནས་བསྐྱོད་པ་དང་། རུ་སྦལ་ལོང་བ་གཅིག་ཡོད་ལ། རུ་སྦལ་དེ་ཡང་ལོ་བརྒྱ་བརྒྱ་ཞིང་མགྲིན་པ་འདེགས་པར་འགྱུར་ན་དགེ་སློང་དག་ ཇི་སྙམ་དུ་སེམས། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་གཉའ་ཤིང་གི་བུ་གར་རུ་སྦལ་གྱི་མགྲིན་པ་ཆུད་པ་རྙེད་པར་སླ་བ་ཡིན་ནམ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ནི་མ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་ བ། དགེ་སློང་དག་དེ་ལྟར་མི་ཉིད་ཤིན་ཏུ་ཐོབ་པར་དཀའ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་པའང་ཅི་སྟེ་ཞེ་ན། དུས་སྐད་ཅིག་གིས་རྫོགས་པར་བྱས་པ་མཚམས་མེད་ལ་སོགས་པའི་སྡིག་པས་ཀྱང་བར་གྱི་བསྐལ་པ་གཅིག་ཏུ་མནར་མེད་པའི་དམྱལ་བར་གནས་པར་འགྱུར་ན་དུས་ཐོག་མ་དང་ཐ་མ་མེད་པའི་འཁོར་བར་ཡུན་རིང་དུ་བྱས་ཤིང་བསགས་པའི་སྡིག་པ་དག་གིས་བདེ་འགྲོར་མི་འགྲོ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ་བདེ་འགྲོའི་སྒྲ་ཙམ་ཡང་མི་ཐོས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-3444 དེ་ལྟ་ཡང་སྡིག་པའི་འབྲས་བུ་མྱོང་ནས་ཐར་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མནར་མེད་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཙམ་ཁོ་ན་མྱོང་བར་གྱུར་ནས་ཀྱང་ལས་བྱེད་པའི་སེམས་ཅན་ དེ་ནི་དུཿཁ་ལས་རྣམ་པར་ཐར་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་དེས་ནི་རང་གིས་བྱས་ཤིང་བསགས་པའི་ལས་འབྲས་མྱོང་བཞིན་དུ་འཕྲལ་དུ་ཁྲོས་པ་ལ་སོགས་པས་སྡིག་པ་གཞན་དག་ཀྱང་རབ་ཏུ་ སྐྱེ་ཞིང་སོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་བས་ད་ལྟ་ཉིད་ནས་དགེ་བ་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་གཉེན་པོ་དགེ་བ་ལ་བག་ཆགས་བྱ་བ་ལ་གཉིས་ ལས། དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། སྔར་བཤད་པ་ལྟར་རྙེད་དཀའ་བ་འདི་འདྲའི་དལ་བ་རྙེད་གྱུར་ཅིང་དཀོན་པར་རིགས་ནས་བདག་གིས་བརྩོན་པས་དགེ་གོམས་མ་བྱས་ན་འདི་ལས་རང་གིས་རང་ཉིད་ བསླུས་པ་གཞན་མེད་དེ། འདི་ལས་ཆེ་བ་རྨོངས་པའང་གཞན་མེད་དོ། །དེའང་དགེ་བའི་ན
【現代漢語翻譯】 此外，從現在開始，如果施主沒有行善，那麼當他有行善的福分，可以脫離惡道時，卻因為地獄等惡道的痛苦所折磨，以至於無法分辨什麼是有益的，什麼是有害的， 被愚癡所困擾。那時，即使我想做一些善事，也沒有機會。因為在惡道中沒有機會行善，所以善事沒有做，反而通過互相傷害等方式，不斷積累罪業。這樣，即使經過數百萬億劫，也會持續不斷地墮入惡道，甚至連善道的名號都聽不到，更不用說獲得善道了。第三個理由是：正是因為這個原因，世尊說：『例如，比丘們，假設整個大地變成了一個巨大的海洋，其中有一個帶有一個孔的軛木漂浮著。這軛木隨風飄蕩，從這邊漂到那邊。同時，有一隻瞎了眼的烏龜，每隔一百年才探出頭來一次。比丘們，你們怎麼想？這隻烏龜的頭能穿過海洋中軛木的孔洞，這種情況容易發生嗎？』世尊回答說：『不容易，世尊。』世尊說：『比丘們，同樣地，獲得人身也是非常困難的。』為什麼會這樣呢？即使只是短暫的一瞬間造作了無間罪等罪業，也會在無間地獄中待上一個中劫。那麼，在無始無終的輪迴中，長期積累的罪業，又怎麼可能進入善道呢？甚至連善道的名號都聽不到。 即使這樣，難道不是在受完罪業的果報后就能解脫嗎？並非如此。僅僅是感受無間地獄等的痛苦，並不能使造業的眾生從痛苦中解脫。因為當他們感受自己所造作和積累的業果時，會立刻生起嗔恨等煩惱，從而不斷地造作新的罪業。因此，正如之前所說，因為獲得閑暇人身非常困難，所以現在就要努力行善。第三，對善行培養習氣，這又分為兩部分。首先是總的概括：正如之前所說，如此難得的閑暇人身已經獲得，並且從稀有中獲得了珍寶，如果我不努力行善，那麼再沒有比這更自欺欺人的了，再沒有比這更大的愚癡了。而且，對於善的本質……'
【English Translation】 Furthermore, starting from now, if a benefactor does not perform virtuous deeds, then even when they have the fortune to practice virtue and escape the lower realms, they are oppressed by the suffering of hell and other lower realms, to the point where they cannot distinguish between what is beneficial and what is not, and are afflicted by ignorance. At that time, even if I wanted to do some virtuous deed, there would be no opportunity. Because there is no opportunity for virtue in the lower realms, virtuous deeds are not done, and instead, through harming each other and other means, sins are constantly accumulated. Thus, even after hundreds of millions of kalpas, one will continuously go through the lower realms, and even the sound of the happy realms will not be heard, let alone attain them. The third reason for this is: precisely because of this reason, the Bhagavan said: 'For example, monks, suppose this great earth became a great ocean, and there was a yoke with a single hole floating in it. This yoke is tossed by the wind, moving from here to there. At the same time, there is a blind turtle, which only raises its head once every hundred years. Monks, what do you think? Is it easy for the turtle's head to fit into the hole of the yoke in the great ocean?' The Bhagavan replied: 'It is not, Bhagavan.' The Bhagavan said: 'Monks, in the same way, it is extremely difficult to obtain a human body.' Why is this so? Even if one commits sins such as the five heinous crimes for just a moment, one will remain in the Avici hell for one intermediate kalpa. Then, how can one who has accumulated sins for a long time in beginningless and endless samsara possibly go to the happy realms? One will not even hear the sound of the happy realms. Even so, will one be liberated after experiencing the fruits of sin? No. Merely experiencing the suffering of Avici hell and other such sufferings will not liberate the sentient being who committed the actions. This is because, while experiencing the results of their own actions, they immediately generate anger and other afflictions, thereby continuously creating new sins. Therefore, as mentioned earlier, because it is difficult to obtain leisure and opportunity, one must strive to be virtuous right now. Third, cultivating habits of virtue is divided into two parts. First, a general overview: As mentioned earlier, having obtained such a rare leisure and opportunity, and having obtained a jewel from rarity, if I do not diligently practice virtue, then there is no greater self-deception than this, and no greater ignorance than this. Moreover, regarding the essence of virtue...'
ོར་རང་གི་ལག་ན་གནས་པ་མཐོང་བཞིན་དུ་འཕྲོག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི། གལ་ཏེ་ བདག་གིས་དལ་འབྱོར་རྙེད་དཀའ་ཞིང་སྡིག་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་དེ་ལྟར་རྟོགས་ན་ཡང་རྨོངས་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པས་དུས་ཕྱིས་ཀྱང་དགེ་བའི་ལས་བསྒྲུབ་པ་ལ་སྒྱིད་ལུག་པ་ལེ་ལོར་གྱུར་ན་འཆི་བར་འགྱུར་བའི་དུས་ཀྱི་ཚེ་མྱ་ངན་ཆེན་པོ་ལྡང་བར་འགྱུར་ཞིང་ཤི་ནས་ཀྱང་དམྱལ་བར་བསྲེག་པའི་མེ་དེའི་དུཿཁ་བསྟེན་མི་ནུས་པ་བཟོད་དཀའ་ནས་ཡུན་རིང་དུ་བདག་གི་ལུས་ལ་སྲེག་ཅིང་ཐལ་བར་རློག་པར་འགྱུར་བ་ན། 1-3445 སྔར་དགེ་བ་མ་བྱས་ཤིང་སྡིག་བྱས་པ་ལ་འགྱོད་པ་མི་བཟད་པ་མེ་འབར་བ་དང་འདྲ་བར་གདུང་བར་བྱེད་པས་མ་བསླབ་པ་སྟེ། བསླབ་པས་མ་བསྡམས་པའི་སེམས་ཡུན་རིང་པོར་བསྲེགས་ཤིང་ གདུང་བར་འགྱུར་རོ། །འགྲེལ་པ་གསུམ་དུ་འཆི་བར་འགྱུར་བའི་དུས་ཀྱི་ཚེ་ཞེས་པའི་དོད་ལ། གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉས་བསྐུལ་བ་ན་ཞེས་འབྱུང་བ་ནི་འཆི་བའི་ཚེ་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉ་བསྡིགས་པ་དང་ བརྡེག་པ་ལ་སོགས་པའི་ལས་བྱེད་པའི་དམྱལ་བ་སྲུང་རྣམས་ཀྱིས་ཅིའི་ཕྱིར་སྔར་ཁྱོད་ཀྱིས་ལས་འདི་ལྟ་བུ་བྱས་ཞེས་སྔར་གྱི་ལས་འདི་ལྟ་བུ་བྱས། ཞེས་སྔར་གྱི་ལས་དྲན་དུ་འཇུག་པའི་སྒོ་ ནས་བསྐུལ་བའམ་བརྡེག་ཅིང་བྱས་ཏེ་སོང་ཞིག སྡོད་ཅིག་ཅེས་ཟེར་བས་བསྐུལ་བ་ན་མྱ་ངན་ཡུན་རིང་ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་ཤིན་ཏུ་རྙེད་དཀའ་བའི་ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་སའམ་རྟེན་དལ་འབྱོར་ ཐོབ་ཅིང་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཕྲད་པ་བསོད་ནམས་ཀྱི་མཐུས་ཅི་ཞིག་ལྟར་སྟེས་དབང་གིས་རྙེད་པར་གྱུར་ནས་ཡང་བདག་ཉིད་ཐོས་སོགས་ཤེས་པས་རྟོག་དཔྱོད་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་འགའ་ཞིག་རིགས་སྔགས་ ཀྱི་རྨོངས་པར་བྱས་པ་བཞིན་དུ་ཕྱིར་ཞིང་སླར་ཡང་སྡིག་བསགས་པས་དམྱལ་བ་དེར་བདག་གི་ཉོན་མོངས་པ་བདག་ཁྲིད་ན་བདག་ལ་ཕན་པའི་ས་འདིར་སེམས་མེད་དུ་ཟད་དེ་སེམས་མེད་པ་དང་འདྲའོ། ། 1-3446 གསུམ་པ་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་པ་ལ་བག་བྱ་བ་ལ་གསུམ། སྤང་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན། སྤོང་བ་ལ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་བརྩོན། གཉེན་པོ་བསྟེན་པས་སླར་མི་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་ལྔའི། དབང་དུ་བྱེད་པས་སྤང་བྱར་བསྟན་པ་ནི། འོ་ན་རྒྱུ་ཅིས་རྨོངས་པར་བྱས་ནས་དམྱལ་བར་དབང་མེད་དུ་ཁྲིད་ཅེ་ན། རྒྱུ་ཅིས་རྨོངས་ཤིང་གཏི་མུག་པར་བྱས་པ་བདག་གིས་ཀྱང་མི་ཤེས་ཏེ། བདག་གི་ལུས་ཀྱི་ཁོང་སྟེ་ནང་ན་རྨོངས་པར་བྱེད་པ་པོ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་བོ་དག་ལས་གཞན་མེད་དོ། །དགྲ་དེས་གནོད་པ་ཅིག་ཞིག་བྱས་ཤེ་ན། ཞེ་སྡང་ཁོང་ཁྲོ་ དང་། སྲེད་པ་འདོད་ཆགས་དང་། སོགས་པས་ང་རྒྱལ་སོགས་ཏེ། མཛོད་དུ། སྲིད་པའི་རྩ་བ་ཕྲ་རྒྱས་དྲུག །འདོད་ཆགས་དེ་བཞིན་ཁོང་ཁྲོ་དང་། །ང་རྒྱལ་མ་རིག་ལྟ་བ་དང་། །ཐེ་ཚོམ་ཡིན
【現代漢語翻譯】 就像眼睜睜地看著自己手中的東西被搶走一樣。 第二，詳細解釋：如果我認識到獲得閑暇和圓滿是多麼困難，並且具有強大的罪惡力量，但仍然被無知所控制，以至於後來在行善方面變得懶惰和懈怠，那麼在死亡的時候，將會升起巨大的悲傷，死後在地獄中，無法忍受被焚燒的痛苦，我的身體將被長期焚燒並化為灰燼。 1-3445 以前沒有行善，對所作的惡行感到無法忍受的後悔，就像燃燒的火焰一樣折磨著，所以沒有學習。沒有被學習約束的心將長期被焚燒和折磨。在三個註釋中，'在死亡的時候'被替換為'當閻羅王的使者催促時'，這意味著在死亡的時候，地獄的守護者會進行威脅和毆打等行為，他們會說：'為什麼你以前做了這樣的事情？'通過回憶起以前的行為來催促或毆打，然後說：'去吧，停下來！'因此，悲傷是長期的。 此外，極其難以獲得的、能夠實現利益和幸福的處所或所依——閑暇和圓滿，以及遇到善良的精神導師，就像通過福報的力量偶然獲得一樣，但有些人明明通過學習等方式具備了辨別能力，卻像被咒語迷惑一樣，退縮並再次積累罪惡，如果我的煩惱將我帶到地獄，那麼我在這能利益我的地方就變得毫無意義，就像無心之人一樣。 1-3446 第三，關於對治應斷除的煩惱有三點：斷除的原因；努力斷除，永不退轉；依靠對治，不再退轉的方式。第一點有五點： 通過控制來顯示應斷除的：那麼，是什麼原因導致迷惑，並被不由自主地帶到地獄呢？我也不知道是什麼原因導致迷惑和愚癡，在我的身體內部有什麼東西導致迷惑呢？除了煩惱的敵人之外沒有別的了。那麼，敵人造成了什麼損害呢？仇恨和憤怒，貪戀和慾望，以及傲慢等等。在《俱舍論》中說：'存在的根本是六種微細的增長：慾望、憤怒、傲慢、無明、邪見和懷疑。'
【English Translation】 Just like watching something being snatched from your own hands. Second, explaining in detail: If I recognize how difficult it is to obtain leisure and endowments and possess the power of sin, but am still controlled by ignorance, so that later I become lazy and indolent in performing virtuous deeds, then at the time of death, great sorrow will arise, and after death, in hell, unable to endure the suffering of being burned, my body will be burned for a long time and reduced to ashes. 1-3445 Having not done good deeds before, and feeling unbearable regret for the evil deeds done, tormenting like a burning flame, so not having learned. The mind not restrained by learning will be burned and tormented for a long time. In the three commentaries, 'at the time of death' is replaced by 'when urged by the messengers of Yama', which means that at the time of death, the guardians of hell will perform actions such as threatening and beating, they will say: 'Why did you do such things before?' Urging or beating by recalling previous actions, and then saying: 'Go, stop!' Therefore, the sorrow is long-lasting. Moreover, the extremely difficult to obtain place or basis for achieving benefit and happiness—leisure and endowments, and meeting a virtuous spiritual friend, just like obtaining it by chance through the power of merit, but some people, even though they have the ability to discern through learning and so on, retreat and accumulate sin again as if bewitched by a mantra, if my afflictions lead me to hell, then this place that benefits me becomes meaningless, like a mindless person. 1-3446 Third, regarding the antidotes to the afflictions that should be abandoned, there are three points: the reasons for abandoning; striving to abandon, never to regress; the way to rely on antidotes and not regress again. The first point has five points: Showing what should be abandoned through control: Then, what causes delusion and being involuntarily led to hell? I also do not know what causes delusion and ignorance, what is it that causes delusion inside my body? There is nothing other than the enemies of afflictions. Then, what harm do the enemies cause? Hatred and anger, craving and desire, and arrogance, etc. In the Treasury of Knowledge it says: 'The root of existence is six subtle growths: desire, anger, arrogance, ignorance, wrong views, and doubt.'
་ཏེ་དེ་ དྲུག་ཀྱང་། །ཞེས་སོགས་དེ་དག་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་རྣམས་ནི་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པས་རྐང་ལག་དང་། མགོ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ་མིན་ལ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་རང་བཞིན་དཔའ་ཞིང་བརྟན་པ་ མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་རིག་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་པས་ཡིད་གཞུངས་པའི་རང་བཞིན་མཛངས་ཤིང་མཁས་པའང་མིན་ན་ཡང་ཅི་ཞིག་ལྟར་སྲེད་སོགས་དེ་དག་གིས་བདག་ལ་དགེ་བ་བྱ་བའི་དབང་མེད་པར་བྲན་བཞིན་དབང་སྒྱུར་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3447 དེས་ན་མི་རིགས་པ་བྱས་པས་གཞོམ་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་གནས་མིན་བཟོད་པ་སྨད་པར་བསྟན་པ་ནི། འདི་ལྟར་སྲེད་སོགས་དེ་དག་བདག་གི་སེམས་ལ་གནས་ཤིང་བརྟེན་བཞིན་དུ་འཇོམས་དོགས་མེད་པར་ དགའ་མགུར་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་ལ་མི་རིགས་པར་བྱེད་ལ། དེ་ལྟ་བུ་ལའང་ཁྱོད་མི་ཁྲོ་བར་བཟོད་པ་ནི་གནས་མིན་པ་ལ་བཟོད་པ་བྱེད་པ་དམ་པས་སྨད་པའི་གནས་ཡིན་ནོ། །ཅིའི་ ཕྱིར་མི་བཟོད་ཅེ་ན། གལ་ཏེ་ལྷ་དང་ལྷ་མིན་རྣམས་ཐམས་ཅད་བདག་ལ་དགྲར་ལངས་ཀྱང་དགྲ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བདག་གསོད་པ་ཙམ་ནུས་ཀྱི་མནར་མེད་པའི་མེ་ནང་དུ་ཁྲིད་ཅིང་འཇུག་པར་ བྱེད་མི་ནུས་ལ་མཚམས་མེད་སོགས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་སྟོབས་ཅན་དགྲ་འདིས་ནི་གང་དང་ཕྲད་ན་དངོས་པོ་གཞན་ལྟ་ཞོག་རི་རབ་ཀྱང་ཐལ་བ་ཡང་ནི་མི་ལུས་པར་བསྲེག་པའི་མནར་ མེད་ཀྱི་མེ་ནང་དེར་བདག་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་འདོར་ཞིང་འཕེན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་ཡུན་རིང་གནོད་པས་གཞོམ་བྱར་བསྟན་པ་ནི། འོན་ཏེ་དེ་ཁོ་ན་ལ་འཁོན་འཛིན་བྱེད་ལ་གཞན་ ལ་མི་བྱེད་པ་ཅི་སྟེ་ཞེ་ན། བདག་གི་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་བོ་གང་དུས་རིང་པོ་ཐོག་མཐའ་མེད་པའི་འཁོར་བར་རྟག་ཏུ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལྟར་དགྲ་གཞན་ལྷ་མི་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ཀྱང་ཉོན་མོངས་དེ་ལྟ་བུར་ཚེ་ཡུན་རིང་པོར་ཐུབ་པ་མ་ཡིན་པས་རྟག་ཏུ་མི་གནོད་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-3448 བཞི་པ་བརྟེན་པ་ཡང་གནོད་པས་སྤང་བྱར་བསྟན་པ་ནི། དེ་ལྟ་ནའང་དེ་དང་མཐུན་པའི་རིམ་གྲོས་བསྟེན་པས་ཕན་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། ཁོའི་ཡིད་དང་མཐུན་པའི་རིམ་གྲོས་ཕར་བསྟེན་པར་བྱས་ ན་ཐ་མལ་པའི་དགྲ་ཐམས་ཅད་ནུས་པ་ཡོད་ཚད་ཀྱིས་ཚུར་ཕན་པ་དང་བདེ་བས་སེམས་ཤིང་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནའང་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་རྣམས་ནི་ཕན་པའི་རིམ་གྲོས་བསྟེན་པར་བྱས་ན་ རང་བཞིན་མི་སྲུན་པས་ཕྱིར་ཞིང་སླར་ཡང་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པའི་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ནན་གྱིས་གཞོམ་བྱ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་གདུང་བར་བྱེད་པས་སྤང་བྱར་བསྟན་པ་ནི། སྔར་བཤད་ པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་དུས་ཡུན་རིང་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་བདག་གི་དགྲར་གྱུར་པ་བདག་ལ་གནོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོགས་རབ་ཏུ་འཕེལ་བའི་རྒྱུ་གཅིག་པུ་ཉོན་མོངས་འདི་བ
【現代漢語翻譯】 那些如『貪等六種』（藏文：ཏེ་དེ་དྲུག་ཀྱང་།），等等的煩惱之敵，並非有形之物，沒有手腳和頭等。它們也不是勤奮、勇敢和堅定的，因為它們是不善的。它們與無明相應，所以心性不聰慧，也不精明。但為何貪等能像奴隸一樣控制我，使我無法行善呢？ 因此，必須通過不合理的方式來摧毀它們。第二，揭示了對非處忍耐的過失：像這樣，貪等住在我的心中，依賴著我，卻毫無顧忌地傷害我，做著不合理的事情。對於這樣的敵人，你不生氣反而忍耐，這種對非處忍耐的行為是聖者所呵斥的。為什麼不能忍受呢？即使諸天和非天都與我為敵，他們也只能殺死我，不能將我帶入無間地獄的火焰中。然而，這個強大的煩惱之敵，是無間等惡行的根源，一旦與之相遇，不要說其他事物，即使是須彌山也會被燒成灰燼，而我會被它瞬間投入那無間地獄的火焰中。第三，揭示了因長期危害而應被摧毀：為什麼要對它懷恨在心，而不是對其他事物呢？因為我的煩惱之敵，在漫長無始無終的輪迴中，一直不斷地傷害我。而其他敵人，如天人等，都無法像煩惱那樣長久地存在，因此不能總是造成傷害。 第四，揭示了因依賴也會造成傷害而應被拋棄：如果是這樣，那麼通過遵循與它一致的建議來幫助它呢？如果遵循與它心意相符的建議，那麼普通的敵人都會盡其所能地幫助和安慰你。但是，如果遵循煩惱之敵的建議，它們會因為本性不馴服而背叛你，反而會造成痛苦，讓你墮入地獄等惡道，因此必須堅決摧毀它們。第五，揭示了因折磨而應被拋棄：如前所述，從無始以來，它一直是我的敵人，是痛苦不斷增長的唯一原因，這個煩惱。
【English Translation】 Those enemies of afflictions, such as the 'six desires' (Tibetan: ཏེ་དེ་དྲུག་ཀྱང་།), etc., are not corporeal; they do not have limbs, heads, and so on. They are also not diligent, brave, and steadfast, because they are unwholesome. They are associated with ignorance, so their minds are not intelligent or clever. But how is it that desires, etc., control me like a slave, preventing me from doing good? Therefore, they must be destroyed by irrational means. Second, the fault of enduring the improper is revealed: Like this, desires, etc., reside in my mind, relying on me, yet they harm me without fear, doing unreasonable things. Towards such an enemy, you do not get angry but endure; this act of enduring the improper is condemned by the noble ones. Why can't you endure it? Even if all the gods and asuras were to become my enemies, they could only kill me, not lead me into the flames of the Avici hell. However, this powerful enemy of afflictions, the root of evils such as Avici, once encountered, let alone other things, even Mount Meru would be burned to ashes, and I would be thrown into that flame of Avici hell in an instant. Third, it is revealed that it should be destroyed because of long-term harm: Why hold a grudge against it and not against other things? Because my enemy of afflictions has been constantly harming me in the long, beginningless, and endless cycle of existence. Other enemies, such as gods and humans, cannot exist as long as afflictions, so they cannot always cause harm. Fourth, it is revealed that it should be abandoned because dependence also causes harm: If so, then help it by following advice that is consistent with it? If you follow advice that is in accordance with its mind, then ordinary enemies will do everything they can to help and comfort you. However, if you follow the advice of the enemies of afflictions, they will betray you because of their untamed nature, and instead cause suffering, causing you to fall into hell and other evil realms, so they must be resolutely destroyed. Fifth, it is revealed that it should be abandoned because of torment: As mentioned earlier, it has been my enemy continuously since beginningless time, the sole cause of the ever-increasing multitude of sufferings that harm me, this affliction.
དག་གི་ སྙིང་ལ་ངེས་པར་གནས་འཆའ་ནས་སྡོད་ཅིང་ཡོད་ན་བདག་ལ་སེམས་ཡོད་ན་འཁོར་བར་འཇིགས་པ་མེད་ཅིང་ཡིད་དགའ་བ་དང་བཅས་པར་གནས་པར་ག་ལ་རིགས་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་རིགས་སོ། །གཞན་ ཡང་འཁོར་བའི་བཙོན་ཁང་གི་ར་བ་དེ་ལས་ཐར་དུ་མི་སྟེར་བའི་སྲུང་མ་བྱེད་ཅིང་བདག་དམྱལ་སོགས་སུའང་གསོད་བྱེད་ཀྱི་གཤེད་མར་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་དབང་གིས་སྣང་བར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པ་འདི་དག་ནི་གལ་ཏེ་བདག་གི་བློའི་ཁང་པར་གནས་ཤིང་དེའི་ནང་གིའང་ཆགས་པའི་དྲ་བ་སྟེ་གཟེབ་ན་གནས་ན་བདག་ལ་ལུས་ཡིད་བདེ་བ་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-3449 དེས་ན་དེ་དག་བརྩོན་པས་སྤང་བར་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་སྤོང་བ་ལ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་བརྩོན་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་དངོས་ནི། དེ་ལྟར་ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་ དུས་ཇི་སྲིད་དུ་བདག་གིས་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་བོ་འདི་མངོན་སུམ་དུ་བདག་གིས་མཐོང་བཞིན་དུ་ངེས་པར་རྩ་བ་ནས་མ་བཅོམ་པ་དེ་སྲིད་དུ་བདག་ཉོན་མོངས་འདིས་འཇོམས་པའི་དམ་བཅའི་ཁུར་ བརྩོན་པ་མི་འདོར་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་བརྩོན་པ་མི་འདོར་བའི་འཐད་པ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་གནོད་པ་ཆེ་བས་གཞོམ་བྱར་བསྟན་པ་ནི། དཔེར་ན་དུས་རེ་ཤིག་ཙམ་གནོད་པ་ཆུང་ངུ་བྱེད་ པའི་ཐ་མལ་པའི་དགྲ་ལ་རྒྱུ་ཆུང་ངུ་ལའང་ཁོན་དུ་བཟུང་ནས་ཁྲོས་པར་གྱུར་པའི་ང་རྒྱལ་ཆེན་པོ་བོད་ཅིང་རྒྱས་པ་རྣམས་དགྲ་ཆུང་ངུ་དེ་མ་བཅོམ་གྱི་བར་དུ་ཐ་ན་གཉིད་ཀྱང་ མི་འོང་བས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་བར་བརྩོན་པར་བྱེད་ཅིང་། གཞན་ཡང་གསོན་པའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡིན་ཞེས་པ་ལྟར་གསོད་བྱེད་མེད་ཀྱང་རང་བཞིན་ཏེ་སྐྱེས་ཙམ་གྱིས་ངང་གིས་འཆི་བའི་སྐྱེས་བུ་སྐྱེ་ སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གཟིར་བར་གྱུར་པའི་སྒོ་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་སྙིང་རྗེ་བ་དག་དམག་འཐབ་པའི་གཡུལ་ངོར་དངར་བ་སྟེ་སྟོབས་ལྡན་གྱི་དཔུང་བསྟར་ཞིང་ཆས་པའི་ཚེ་ནན་གྱིས་ཏེ་བཙན་ཐབས་སུ་ཕ་རོལ་སྲོག་དང་ཕྲལ་བས་གཞོམ་པར་འདོད་པའང་ཕ་རོལ་གྱི་མདའ་མདུང་ལ་སོགས་པའི་མཚོན་གྱིས་ཕོག་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཁྱད་དུ་བསད་ནས་རང་འདོད་པའི་དོན་དེ་མ་གྲུབ་པར་ཁ་ཕྱིར་ཕྱོགས་ཤིང་སོ་སོར་འབྱེར་བ་སྟེ་འགྱེས་པར་མི་བྱེད་པ་ཡིན་ན་དུས་རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་སྣ་ཚོགས་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཕར་གནོད་པ་མ་བྱས་ཀྱང་རང་བཞིན་གྱིས་གནོད་པ་བྱེད་པའི་དགྲ་ཉེ་བར་ངེས་པར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་དེ་གཞོམ་པར་བརྩོན་པ་བདག་ལ་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱ་ཕྲག་གི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ལུས་སེམས་ལ་གནོད་པ་གང་གིས་ཀྱང་ཡི་ཆད་པ་སྟེ་སེམས་ཞུམ་ནས་སྒྱིད་ལུག་པ་ལེ་ལོར་མི་འགྱུར་བར་བརྩོན་པ་དྲག་པོ་བྱ་བ་སྨོས་ཅི་དགོས། ། 1-3450 གཉིས་པ་དོན་ཆེན་སྒྲུབ་པ་བཟོད་པར་རིགས་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ལ་སོགས་པ་དག་པར་འགྱུར་བའི་འབྲས
【現代漢語翻譯】 如果它們確實安住於我的心中，如果我執著於它們，那麼我怎麼可能沒有對輪迴的恐懼，並且心懷喜悅地安住呢？這不可能！ 此外，這些煩惱就像輪迴監獄的獄卒，不讓我從中解脫，並且由於業的成熟，顯現為在地獄等處殺戮我的劊子手。如果它們安住於我的心房之中，並且在其中結成執著的網，那麼我怎麼可能有身心的安樂呢？不可能有！ 因此，理應精勤斷除它們。 第二，對於斷除煩惱，要不退轉地精勤。這又分為兩部分，第一部分是正文：既然煩惱是所有過患的根源，那麼只要我還沒有親眼見到並徹底摧毀這些煩惱怨敵，我就不應放棄摧毀煩惱的誓願重擔。 第二部分是不應放棄精勤的理由，有四點。第一點是由於煩惱的危害極大，所以應當摧毀它。例如，對於一時之間造成微小損害的普通怨敵，那些懷有極大驕慢且怒火中燒的人，也會因為微小的緣由而懷恨在心，在沒有摧毀那個小怨敵之前，甚至連睡眠都無法得到，因此會不退轉地精勤。 此外，就像『活著的盡頭是死亡』所說的那樣，即使沒有殺戮者，眾生也自然會死亡，被出生等痛苦所折磨。當那些可憐的煩惱在戰場上耀武揚威，陳列著強大的軍隊時，那些想要強行奪取他人性命的人，也會忍受被對方的刀槍等武器擊中的痛苦，在沒有實現自己的願望之前，不會退縮和逃散。既然如此，對於那些恒時是各種痛苦之根源，即使沒有主動加害也會自然造成損害的近在眼前的怨敵——煩惱，爲了摧毀它，難道不應該精勤努力，不因身心遭受的百般痛苦而灰心喪氣，懈怠懶惰嗎？更何況應該精進努力！ 第二點是成就大利益需要忍耐：爲了清凈來世等果報
【English Translation】 If they truly dwell in my heart, if I am attached to them, how could I be without fear of samsara and abide with joy? It is impossible! Furthermore, these afflictions are like the jailers of the prison of samsara, not allowing me to escape from it, and due to the ripening of karma, they appear as executioners who kill me in hell and other places. If they dwell in the chambers of my mind, and form a web of attachment within it, how could I have physical and mental ease? It is impossible! Therefore, it is proper to diligently abandon them. Second, regarding abandoning afflictions, one should diligently strive without turning back. This is divided into two parts. The first part is the main text: Since afflictions are the root of all faults, as long as I have not personally seen and completely destroyed these afflictive enemies, I should not abandon the burden of the vow to destroy afflictions. The second part is the reason for not abandoning diligence, which has four points. The first point is that because the harm of afflictions is great, they should be destroyed. For example, towards an ordinary enemy who causes minor harm for a short time, those who harbor great pride and are consumed by anger will hold grudges even for small reasons. Until that small enemy is destroyed, they cannot even sleep, so they strive diligently without turning back. Moreover, just as it is said, 'The end of living is death,' even without a killer, beings will naturally die, tormented by the suffering of birth and so on. When those pitiable afflictions flaunt their power on the battlefield, arraying a mighty army, those who want to forcibly take the lives of others will endure the pain of being struck by the enemy's swords and spears, and will not retreat or scatter until they have achieved their desires. Since this is the case, for those enemies who are always the root of all kinds of suffering, who cause harm naturally even without actively harming us, the afflictions that are certainly near, shouldn't we diligently strive to destroy them, without being discouraged by the hundreds of physical and mental sufferings, and without becoming lazy and indolent? How much more should we strive diligently! The second point is that enduring is appropriate for accomplishing great benefits: In order to purify the results of future worlds and so on
་བུའམ་དགོས་པའི་དོན་མེད་པར་དགྲ་ཡིས་མཚོན་བསྣུན་ནས་རྨ་སྲོལ་གཏོད་པ་ཡང་མཚོན་ ཕོག་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཁྱད་དུ་བསད་ནས་རྨ་དེ་དག་རང་གི་ལུས་ལ་རྒྱན་ཆ་དང་འདྲ་བར་སྲེལ་བ་སྟེ་དགའ་བའི་སེམས་ཀྱིས་འཆང་བར་བྱེད་ན་དོན་ཆེན་པོ་འགྲོ་བ་རྣམས་སངས་རྒྱས་སུ་ བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པར་བརྩོན་པར་གྱུར་པ་བདག་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱིར་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཅིའི་ཕྱིར་གནོད་པ་ཡིན་ཏེ་མི་དགའ་བར་མི་བྱ་བར་འགྲོ་བའི་གནོད་སེལ་སྡུག་ བསྔལ་ལ་དགའ་བ་འབའ་ཞིག་འདིར་བྱ་རིགས་ཞེས་པ་ལྟར་དགའ་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བརྩོན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནའང་རང་གི་བདེ་བ་དང་མི་འགལ་བར་བྱ་བར་རིགས་སོ་ཞེ་ན། ཉ་བ་དང་ ཤན་པ་དང་ཞིང་ལས་ཀྱིས་ཉེ་བར་འཚོ་བའི་ཞིང་པ་དང་། ཆོམ་རྐུན་ལ་སོགས་པའི་གདོལ་པ་དང་ལ་སོགས་པས་བྲན་དང་གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལ་སྤྱོད་པས་དམན་པའི་ལས་དབང་བ་ཟས་སྐོམ་ སོགས་རང་གི་འཚོ་བ་ཙམ་ཞིག་སེམས་པར་བྱེད་པ་ཡང་གྲང་བ་དང་ཚ་བ་དང་རླུང་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པ་བཟོད་པར་བྱེད་ན་འགྲོ་བ་རྣམས་གནས་སྐབས་མཐར་ཐུག་གི་བདེ་བ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བརྩོན་པ་བདག་ལྟ་བུས་ཅིས་དཀའ་བ་མི་བཟོད་དེ་བཟོད་པར་བྱ་བར་རིགས་སོ། ། 1-3451 གསུམ་པ་དམ་བཅས་པ་བརྟན་པར་བསྒྲུབ་པ་ནི། ཕྱོགས་བཅུའི་ནམ་མཁའ་མཐས་གཏུགས་པའི་འགྲོ་བ་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་རྣམས་ལས་དགྲོལ་བར་དམ་བཅས་ཤིང་ཚིག་ཏུ་ཡང་སྨྲས་ནས་གཞན་གྱི་ཉོན་མོངས་ སྤོང་བ་ལྟ་ཞོག གང་གི་ཚེ་བདག་ཉིད་ཀྱང་སྲེད་སོགས་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་རྣམས་ལས་མ་གྲོལ་བར་བདག་གི་ནུས་པ་ཚོད་ཀྱང་མི་ཤེས་ཤིང་མ་བརྟགས་པར་དེ་ལྟར་སྨྲ་ཞིང་དམ་འཆའ་ ཇི་ལྟར་སྨྱོན་པ་མིན་ཏེ་སྨྱོན་པ་ལྟར་གྱུར་ན་མི་རུང་བ་དེ་ལྟ་ཡིན་པས་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་གཞོལ་པ་ལ་དུས་རྟག་ཏུ་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་དམ་བཅས་པ་བརྟན་པར་འགྱུར་བ་དེ་ ལྟར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་རང་མ་གྲོལ་བར་གཞན་དགྲོལ་བར་མི་ནུས་པ་དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཁྱད་དུ་བསད་ནས་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་དོན་དུ་བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་པོ་བྱེད་པ་འདི་ལ་བདག་གིས་ ཞེན་པས་ནན་ཏན་དུ་བྱ་ཞིང་ཉོན་མོངས་ཀྱི་དགྲ་བོ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་བསམ་པ་མི་འདོར་བས་ཁོན་དུ་བཟུང་ནས་རྩོད་པ་ཡིད་སྐྱོ་བ་མེད་པར་ཉོན་མོངས་དང་གཉེན་པོ་གཉིས་ཕན་ ཚུན་གཡུལ་སྤྲད་དེ་གཞོམ་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་འཇོམས་ན་ཉོན་མོངས་འཇོམས་པ་ལ་ཞེན་པ་དེའང་འཇོམས་དགོས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་མི་སྤོང་ན་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པར་ག་ལ་འགྱུར་ཞེ་ན། 1-3452 སྤང་བྱ་ལ་ཁྲོ་བ་དང་གཉེན་པོ་ལ་ཆགས་ཤིང་ཞེན་པའི་རྣམ་པ་དེ་འདྲ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་འཇོམས་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་གཞོམ་བྱར་གྱུར་པའི་ཉོན་མོངས་པ་མཚན་ ཉིད་པར་ནི་མ་གཏོགས་ཏེ།
【現代漢語翻譯】 如果有人無緣無故地被敵人用武器擊傷，並且忍受了武器造成的痛苦，像對待裝飾品一樣珍視這些傷口，以喜悅的心情接受它們，那麼爲了成就一切眾產生佛的偉大目標，就應該精進努力。爲了覺悟而忍受苦行帶來的痛苦，又有什麼可煩惱的呢？不應該感到不悅，而應該像這樣，對於消除眾生痛苦的苦難感到歡喜：『在此應該做的就是歡喜』。既然應該這樣精進，那麼是否也應該避免與自己的安樂相違背呢？就像漁夫、屠夫、農民，以及靠偷盜等卑賤職業為生的人，甚至奴隸和那些與他人妻子行淫的人，他們只想著自己的生計，尚且能忍受寒冷、炎熱、風等帶來的痛苦。那麼，爲了讓眾生獲得暫時和究竟的安樂，像我這樣精進的人，為什麼不能忍受痛苦呢？應該忍受。 第三，堅定誓言：既然已經發誓並承諾要從十方無盡虛空中解脫所有被煩惱束縛的眾生，那麼，先不談去除他人的煩惱，當自己還未從貪慾等煩惱的束縛中解脫時，在不瞭解和不衡量自己能力的情況下就如此發誓，豈不是像瘋了一樣？如果像瘋了一樣，那就不行。因此，要堅定永不退轉地征服煩惱之敵的誓言。雖然在自己未解脫之前無法解脫他人，但因此，要忍受一切痛苦，爲了去除煩惱而堅定精進。我應該以執著心來努力做到這一點，並且不放棄傷害煩惱之敵的想法，以怨恨之心與之爭鬥，毫不氣餒地與煩惱和對治法這二者交戰並摧毀它們。如果摧毀了一切煩惱，那麼對摧毀煩惱的執著也必須摧毀。如果不捨棄它，又怎麼能摧毀一切煩惱呢？ 對於應該斷除的事物感到憤怒，對於對治法感到貪戀和執著，這種煩惱，即摧毀煩惱之敵的煩惱，並不是應該摧毀的煩惱的真正定義。
【English Translation】 If someone is wounded by an enemy's weapon for no reason, and endures the pain caused by the weapon, cherishing those wounds as if they were ornaments on their body, and holding them with a joyful mind, then for the sake of accomplishing the great purpose of leading all beings to Buddhahood, one should strive diligently. Why should one be harmed by the suffering of practicing austerities for the sake of enlightenment? One should not be displeased, but rather rejoice in the suffering of eliminating the harm to beings, as it is said, 'Here, what should be done is only joy.' Although one should strive in this way, should one also avoid acting contrary to one's own happiness? Just as fishermen, butchers, farmers, and those who live by base occupations such as thieves, even slaves and those who engage with others' wives, only think of their own livelihood, yet they endure the harm of cold, heat, wind, and so on. Therefore, for the sake of beings attaining temporary and ultimate happiness, why should someone like me, who strives, not endure hardship? One should endure. Third, establishing the firmness of the vow: Having vowed and promised to liberate all beings bound by afflictions throughout the ten directions of endless space, let alone abandoning the afflictions of others, when one's own self is not liberated from the bonds of afflictions such as craving, speaking and vowing in this way without knowing or examining the extent of one's own abilities, how is it not like being insane? If it is like being insane, then it is not right. Therefore, one should make firm the vow to unswervingly conquer the enemy of afflictions at all times. Although one cannot liberate others before one's own liberation, therefore, enduring all suffering, one should make firm effort for the sake of abandoning afflictions. I should diligently do this with attachment, and without abandoning the thought of harming the enemy of afflictions, holding a grudge and contending with it, without discouragement, engaging in battle and destroying both afflictions and their antidotes. If all afflictions are destroyed, then the attachment to destroying afflictions must also be destroyed. If one does not abandon it, how can one destroy all afflictions? That affliction which is anger towards what should be abandoned and attachment and clinging to the antidote, that affliction which destroys the enemy of afflictions, is not the defining characteristic of an affliction that should be destroyed.
ཚོགས་སོག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་རྟ་དུལ་བ་བཞིན་རེ་ཤིག་བཞག་གོ །དེ་ལྟར་ན་དེ་དང་པོར་མ་སྤངས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་འཆིང་བའི་རྒྱུ་མ་ སྤངས་པར་མི་འགྱུར་ལ། ཕྱིས་ནི་དེ་ཡང་སྤང་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཕྱོགས་པར་མི་བྱ་བ་ནི། གལ་ཏེ་ཉོན་མོངས་འཇོམས་པ་ལ་དཀའ་བ་མང་པོ་དགོས་པས་དེའི་རྗེས་ སུ་འབྲང་བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བདག་ནི་བསྲེགས་པ་རྒྱུ་མ་བླུགས་ནས་དུམ་བུ་དུམ་བུར་བྱས་ཏེ་བསད་གྱུར་ཏམ་བདག་གི་མགོ་བོ་བཅད་དེ་ཤ་ཞིག་ཁྲག་ཟད་པར་བྱས་ཀྱང་ དེ་ཙམ་དུ་བླའི་དུས་དང་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་ལ་མགོ་བོ་འདུད་ཅིང་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་མི་བྱའོ། ། གསུམ་པ་གཉེན་པོ་བསྟེན་པས་སླར་མི་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་དངོས་ནི། ཉོན་མོངས་ལན་གཅིག་ཡུལ་ནས་བཏོན་ཡང་སྟོབས་ལྡན་གཞན་ལ་བརྟེན་ནས་ཐ་མལ་གྱི་དགྲ་བཞིན་སླར་རྒོལ་དུ་མི་འོང་ངམ་སྙམ་ན། ཐ་མལ་གྱི་དགྲ་བོ་ལན་ཅིག་ཡུལ་ནས་ཕྱུང་ཡང་ནི་ཡུལ་གཞན་དག་ཏུ་གནས་ཞིག་ཡོངས་སུ་གཟུང་ནས་ནུས་པ་བརྟས་ཤིང་སྟོབས་རྙེད་པ་ན་དེ་ནས་ཡང་སླར་རྒོལ་བའི་སླད་དུ་ཕྱིར་ལྡོག་པ་སྲིད་ཀྱི། 1-3453 ཉན་མོངས་པའི་དགྲའི་ཚུལ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་གྱིས་ལན་གཅིག་སྤངས་ནས་ཐ་མལ་གྱི་དགྲ་དེ་དང་འདྲ་བར་སླར་ལོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་པ་ཅི་སྟེ་ཞེ་ན། ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་ འདི་བདག་གི་ཡིད་ལས་འཕགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་ལན་གཅིག་རྩ་བ་ནས་བསལ་ཞིང་ཕྱུང་ན་ཡུལ་གཞན་གང་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་ཏེ་འགྲོ་བའི་གནས་མེད་ལ། དེས་ན་གཞན་དུ་སོང་སྟེ་ཡུལ་ གཞན་གང་དུ་གནས་ནས་ནུས་པ་བརྟས་པ་ན་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱ་བའི་ཕྱིར་རང་གི་སེམས་ལ་སླར་འོང་བ་མེད་དེ། དེའི་ས་བོན་རྩ་བ་ནས་སྤངས་ན་སླར་ནུས་པ་བརྟས་པ་མི་ སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བློའི་རྒྱུ་བ་མི་གསལ་བའི་བློ་གྲོས་ཞན་པ་བདག་ལ་ཉོན་མོངས་གཞོམ་པ་ལ་བརྩོན་པ་མེད་པར་ཟད་ཀྱི་བརྩོན་ན་ཉོན་མོངས་ཆོས་ཅན། མི་སྤོང་བ་མི་སྲིད་ དེ། གཞི་མེད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཡིན་པས་དོན་དམ་པ་དེ་ཁོ་ན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མཐོང་བའི་འཕགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་གིས་སྤང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེ་བསྒྲུབ་པ་ནི། ཉོན་ མོངས་རྣམས་ནི་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིའི་ཡུལ་ཁོ་ན་ལ་མི་གནས་ཏེ་དབང་པོའི་སྒོ་བསྡམས་པ་འགའ་ཞིག་གིས་ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་ལ་སོགས་མཐོང་ཡང་ཁྱོད་མི་སྐྱེ་ཞིང་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱང་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3454 ཡང་དེ་ནི་མིག་སོགས་ནང་གི་དབང་པོའི་ཚོགས་ཁོ་ན་ལ་གནས་པའང་མིན་ཏེ། ཡིད་ཆེས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་གཏད་པ་ན་མིག་སོགས་དབང་པོ་ཡོད་ཀྱང་འབྱུང་བར་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ དེ་ནི་ཡུལ་དབང་གཉིས་ཀྱི་བར་ནའང་གནས་པ
【現代漢語翻譯】 因為它們是積聚的因緣。因此，就像馴服馬一樣，暫時先放在一邊。這樣，即使最初沒有捨棄它，也不會變成沒有捨棄煩惱束縛的因緣。之後也必須捨棄它。第四，不要偏袒煩惱：如果認為摧毀煩惱需要很多困難，因此不應該追隨它，那麼即使我被燒烤，內臟被掏空，切成碎片而死，或者我的頭被砍掉，血肉耗盡，我也絕不會在任何時候向煩惱的敵人低頭或追隨它！關於通過修習對治力而不再復發的方式，分為兩部分。第一部分是正文：如果煩惱一次從境界中驅逐出去，是否會像普通敵人一樣，依靠其他強大的力量而再次反擊呢？即使普通的敵人一次從國家中驅逐出去，也會佔據其他地方，積蓄力量，獲得力量，然後可能會再次返回進行反擊。但是，煩惱的敵人一旦被聖道捨棄，就不會像普通的敵人那樣再次返回。這是為什麼呢？因為煩惱的敵人一旦被我心中的殊勝智慧徹底根除，無論去往何處，都沒有去處。因此，去了其他地方，無論在哪裡積蓄力量，都不會爲了傷害我而回到自己的心中。因為如果捨棄了它的種子，就不可能再次積蓄力量。因此，如果智慧不清晰，智慧薄弱，那麼我就不會努力摧毀煩惱，如果努力，煩惱的法性是不可能不捨棄的。因為煩惱是沒有基礎的，所以必須用如實見證真諦的聖者智慧之眼來捨棄它。第二部分是證明這一點：煩惱不是隻存在於色、聲等外境中，因為即使關閉根門，有些人看到悅意或不悅意的境界，你也不會產生，因為你不是有形體的，甚至連極微塵都無法觀察到。而且，它也不是隻存在於眼等內在的根的集合中，因為當專注于信的生處時，即使有眼等根，也不會觀察到它的產生。而且，它也不存在於境和根之間。 因為它們是積聚的因緣。因此，就像馴服馬一樣，暫時先放在一邊。這樣，即使最初沒有捨棄它，也不會變成沒有捨棄煩惱束縛的因緣。之後也必須捨棄它。第四，不要偏袒煩惱：如果認為摧毀煩惱需要很多困難，因此不應該追隨它，那麼即使我被燒烤，內臟被掏空，切成碎片而死，或者我的頭被砍掉，血肉耗盡，我也絕不會在任何時候向煩惱的敵人低頭或追隨它！關於通過修習對治力而不再復發的方式，分為兩部分。第一部分是正文：如果煩惱一次從境界中驅逐出去，是否會像普通敵人一樣，依靠其他強大的力量而再次反擊呢？即使普通的敵人一次從國家中驅逐出去，也會佔據其他地方，積蓄力量，獲得力量，然後可能會再次返回進行反擊。但是，煩惱的敵人一旦被聖道捨棄，就不會像普通的敵人那樣再次返回。這是為什麼呢？因為煩惱的敵人一旦被我心中的殊勝智慧徹底根除，無論去往何處，都沒有去處。因此，去了其他地方，無論在哪裡積蓄力量，都不會爲了傷害我而回到自己的心中。因為如果捨棄了它的種子，就不可能再次積蓄力量。因此，如果智慧不清晰，智慧薄弱，那麼我就不會努力摧毀煩惱，如果努力，煩惱的法性是不可能不捨棄的。因為煩惱是沒有基礎的，所以必須用如實見證真諦的聖者智慧之眼來捨棄它。第二部分是證明這一點：煩惱不是隻存在於色、聲等外境中，因為即使關閉根門，有些人看到悅意或不悅意的境界，你也不會產生，因為你不是有形體的，甚至連極微塵都無法觀察到。而且，它也不是隻存在於眼等內在的根的集合中，因為當專注于信的生處時，即使有眼等根，也不會觀察到它的產生。而且，它也不存在於境和根之間。
【English Translation】 Because they are the cause of accumulation. Therefore, like taming a horse, let it be put aside for a while. In this way, even if it is not abandoned at first, it will not become the cause of not abandoning the bondage of afflictions. Later, it must also be abandoned. Fourth, do not favor afflictions: If it is thought that destroying afflictions requires many difficulties, therefore it is not reasonable to follow them, then even if I am burned, my intestines are emptied, cut into pieces and die, or my head is cut off and my flesh and blood are exhausted, I will never bow my head or follow the enemy of afflictions at any time! Regarding the way of not relapsing by practicing the antidote, it is divided into two parts. The first part is the main text: If afflictions are once driven out of the realm, will they, like ordinary enemies, rely on other powerful forces to counterattack again? Even if ordinary enemies are once driven out of the country, they will occupy other places, accumulate strength, gain power, and then may return again to counterattack. However, the enemy of afflictions, once abandoned by the noble path, will not return again like ordinary enemies. Why is that? Because the enemy of afflictions, once completely eradicated by the superior wisdom in my mind, has nowhere to go, no matter where it goes. Therefore, having gone to other places, no matter where it accumulates strength, it will not return to its own mind to harm me. Because if its seed is abandoned, it is impossible to accumulate strength again. Therefore, if wisdom is not clear and wisdom is weak, then I will not strive to destroy afflictions, but if I strive, the nature of afflictions cannot be abandoned. Because afflictions have no basis, they must be abandoned by the eye of the noble wisdom that truly witnesses the truth. The second part is to prove this: Afflictions do not only exist in external objects such as form and sound, because even if the root doors are closed, some people see pleasant or unpleasant realms, you will not arise, because you are not corporeal, and even the smallest particle cannot be observed. Moreover, it does not only exist in the collection of internal roots such as the eye, because when focusing on the birthplace of faith, even if there are roots such as the eye, its arising is not observed. Moreover, it does not exist between the object and the root. Because they are the cause of accumulation. Therefore, like taming a horse, let it be put aside for a while. In this way, even if it is not abandoned at first, it will not become the cause of not abandoning the bondage of afflictions. Later, it must also be abandoned. Fourth, do not favor afflictions: If it is thought that destroying afflictions requires many difficulties, therefore it is not reasonable to follow them, then even if I am burned, my intestines are emptied, cut into pieces and die, or my head is cut off and my flesh and blood are exhausted, I will never bow my head or follow the enemy of afflictions at any time! Regarding the way of not relapsing by practicing the antidote, it is divided into two parts. The first part is the main text: If afflictions are once driven out of the realm, will they, like ordinary enemies, rely on other powerful forces to counterattack again? Even if ordinary enemies are once driven out of the country, they will occupy other places, accumulate strength, gain power, and then may return again to counterattack. However, the enemy of afflictions, once abandoned by the noble path, will not return again like ordinary enemies. Why is that? Because the enemy of afflictions, once completely eradicated by the superior wisdom in my mind, has nowhere to go, no matter where it goes. Therefore, having gone to other places, no matter where it accumulates strength, it will not return to its own mind to harm me. Because if its seed is abandoned, it is impossible to accumulate strength again. Therefore, if wisdom is not clear and wisdom is weak, then I will not strive to destroy afflictions, but if I strive, the nature of afflictions cannot be abandoned. Because afflictions have no basis, they must be abandoned by the eye of the noble wisdom that truly witnesses the truth. The second part is to prove this: Afflictions do not only exist in external objects such as form and sound, because even if the root doors are closed, some people see pleasant or unpleasant realms, you will not arise, because you are not corporeal, and even the smallest particle cannot be observed. Moreover, it does not only exist in the collection of internal roots such as the eye, because when focusing on the birthplace of faith, even if there are roots such as the eye, its arising is not observed. Moreover, it does not exist between the object and the root.
་མིན་ཏེ། དེར་ཡོད་ན་སྣང་དུ་རུང་བ་ལས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་ཚོགས་གསུམ་པོ་དེ་ལས་གཞན་ནའང་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། མ་དམིགས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཉོན་མོངས་འདི་དག་ཡུལ་གར་གནས་ཏེ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ན་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་བ་བློ་བུར་བ་ཡིན་ཏེ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི་ཀུན་རྟོག་ལས་བྱུང་བས་ཡུལ་ བདེན་པ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་ཡང་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་འདིས་གནོད་པ་བྱེད་དོ། །རང་བཞིན་མེད་ན་ཇི་ལྟར་གནོད་པ་བྱེད་ཅེ་ན། ཉོན་མོངས་པ་འདི་རྣམས་ནི་དཔེར་ན་སྒྱུ་ མའི་སྔགས་དང་སྨན་གྱི་མཐུས་མེད་བཞིན་དུ་སྒྱུ་མའི་གླང་པོ་ཆེ་སྣང་བ་དང་འདྲ་བར་ཚུལ་མིན་ཡིད་བྱེད་ཀྱི་མཐུས་བདེན་པར་མེད་བཞིན་དུ་འབྱུང་བ་དེའི་ཕྱིར་སྙིང་ལ་ཉོན་མོངས་པས་འཇིགས་ པ་སྤོངས་ལ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དེའི་རང་བཞིན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཆེད་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཉོན་མོངས་པ་གཞོམ་པ་ལ་བརྩོན་པ་བསྟེན་པར་རིགས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པས་དོན་མེད་པ་ཉིད་དུ་བདག་ལ་དམྱལ་བ་བསྡུས་འཇོམས་སོགས་རྣམས་སུ་ཅི་སྟེ་གནོད་པར་བྱེད་དེ་སྡུག་ཏུ་བཅུག་ནས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྙམ་དུ་དགོངས་པའོ། ། 1-3455 གསུམ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་ཉོན་མོངས་པ་སྒྱུ་མ་དང་འདྲ་བར་རྣམ་པར་བསམས་ཏེ་ངེས་པར་བྱས་ནས་མདོ་སྡེ་དང་བསྟན་བཅོས་འདི་ཉིད་ལས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་གནད་ ཀྱི་གནས་རྣམས་ཤེས་པར་བྱ་ཞིང་བྱང་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་འཆད་པས་བག་ཡོད་པར་བྱའོ། །གནད་ཀྱི་གནས་ནི་བསླབ་བཏུས་སུ། བདག་གི་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །དགེ་བ་དུས་གསུམ་ སྐྱེས་རྣམས་དང་། །སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་བཏང་བ་དང་། །དེ་བསྲུངས་དག་པ་སྤེལ་བའོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་སྨན་པའི་ངག་ལྟར་མ་མཉན་ཞིང་དེ་ལྟར་མི་བྱེད་ན་སྨན་དག་གིས་བཅོས་དགོས་ཏེ་ནད་མེད་ དུ་བསྒྲུབ་དགོས་ནད་པ་སོས་ཤིང་ནད་མེད་དུ་འགྱུར་བ་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཀུན་མཁྱེན་སྨན་པ་ཆེན་པོས་ལུང་ཕོག་པའི་བསླབ་པ་བསྒྲུབ་པར་མ་བྱས་པར་ལས་ཉོན་གྱིས་ བསྐྱེད་པའི་སྐྱེ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ནད་ཀྱི་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་ལས་གྲོལ་ནས་སྐྱོན་མེད་དུ་འགྱུར་བ་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་པས་བཀའ་བཞིན་བསླབ་པ་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །བསྐྱེད་པའི་སེམས་དེ་ བསྲུང་བ་ནི་བག་ཡོད་པའོ། །ལེའུ་བཞི་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལེའུ་ལྔ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་ལུས་ལ་སོགས་པ་བཏང་བ་དང་བསྲུང་བ་བསྟན་པས་ལེའུ་འདིས་ཡང་དེ་ཉིད་བསྲུང་བ་དང་དག་པ་དང་སྤེལ་བ་རྒྱས་པར་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཞིང་ལུས་སོགས་བསྲུང་བ་ཡང་བསླབ་པ་བསྲུང་བ་ལ་རག་ལས་པས། 1-3456 གཉིས་པ་བསླབ་པ་བསྲུང་བའི་ཆེད་དུ་ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བ་ལ་གསུམ་སྟེ། མདོར
【現代漢語翻譯】 並非如此，因為在那裡除了可以顯現之外，沒有其他可被指定的事物。這些三者（指能取、所取、以及二者之間的關係）之外也沒有其他，因為沒有被指定的事物。因此，這些煩惱存在於何處？它們本身是自性空，還是偶然生起的？因為它們是從非真實的遍計所生，所以沒有真實的對境。即使如此，它們仍然對一切眾生造成傷害。如果自性不存在，如何造成傷害呢？這些煩惱就像幻術師通過咒語和藥物的力量，在實際上不存在的情況下，變出幻象的大象一樣。通過不如理作意的力量，即使實際上不存在，也會顯現出來。因此，心中要消除對煩惱的恐懼，通過如實辨別的智慧來認識它們的自性。要特別努力地在世俗層面摧毀煩惱，因為被煩惱所控制，只會無意義地讓自己遭受地獄等痛苦的折磨。要思考如何才能擺脫痛苦。 第三，總結：如前所述，要像思考幻象一樣思考煩惱，並對此深信不疑。要從經部和論典中瞭解所說的要點，爲了修持菩薩的學處，要謹慎行事。要點在《學集論》中說：『我的身體和受用，三時所生的善根，都佈施給一切眾生，守護、清凈、增長這些。』因此，如果不像聽從醫生的話一樣聽從佛法，也不那樣去做，就需要用佛法來治療，才能達到無病的狀態。病人痊癒並變得無病怎麼可能呢？這是不可能的。同樣，如果不修持全知大醫王所開示的學處，就不可能從由業和煩惱所引起的生等痛苦的巨大恐懼中解脫出來，變得沒有缺陷。因此，要按照佛的教導來修持學處。守護生起的菩提心就是謹慎。這是第四品的解釋。 第五品的解釋： 如是，通過佈施和守護身體等，這一品也將詳細地展示如何守護、清凈和增長它們，守護身體等也依賴於守護學處。 第二，爲了守護學處，守護正念分為三個方面：簡而言之
【English Translation】 It is not so, because there is nothing else to be specified there other than what can appear. It also does not exist apart from these three (the perceiver, the perceived, and the relationship between them), because there is nothing to be specified. Therefore, where do these afflictions reside? Are they inherently empty, or are they adventitious? Because they arise from unreal conceptualization, there is no true object. Even so, they harm all sentient beings. If there is no inherent nature, how do they harm? These afflictions are like an illusory elephant appearing through the power of a magician's mantra and medicine, even though it does not actually exist. Through the power of improper attention, they arise even though they do not truly exist. Therefore, dispel fear of afflictions in your heart, and understand their nature through the wisdom that thoroughly distinguishes reality. It is appropriate to diligently strive to subdue afflictions in the conventional sense, because being controlled by afflictions only leads to pointlessly subjecting oneself to the torments of hell, etc. Consider how to escape suffering. Third, Conclusion: As previously explained, contemplate afflictions as illusions and be certain of this. Understand the key points as explained in the Sutras and Treatises, and be mindful in order to practice the Bodhisattva's training. The key points are in the Compendium of Trainings: 'My body and possessions, the virtues born in the three times, are given to all sentient beings, and these are protected, purified, and increased.' Therefore, if you do not listen like listening to a doctor's words and do not act accordingly, you need to be treated with medicine to achieve a state of health. How can a patient recover and become healthy? It is impossible. Similarly, if you do not practice the training prescribed by the great physician, the All-Knowing One, how can you be liberated from the great fear of the suffering of birth, etc., caused by karma and afflictions, and become without flaws? It is impossible, so follow the teachings and practice the training. Protecting the arisen mind is mindfulness. This is the explanation of the fourth chapter. Explanation of the Fifth Chapter: Thus, by showing the giving and protecting of the body, etc., this chapter will also show in detail how to protect, purify, and increase them, and protecting the body, etc., also depends on protecting the training. Second, in order to protect the training, protecting mindfulness has three aspects: In brief
་བསྟན། རྒྱས་བཤད། མཇུག་རྗེས་སུ་གདམས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྡོམ་པ་བླངས་པས་བསླབ་པ་གནང་བཀག་གི་ཚུལ་བསྲུང་བ་རྗེས་ སུ་བསྐྱང་བར་འདོད་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིས་དྲན་ཤེས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་བསྒྲིམས་ནས་བདག་གི་སེམས་བསྲུང་བར་བྱ་སྟེ་སེམས་འདི་ཉོན་མོངས་ལས་བསྲུང་བར་མ་བྱས་ན་བསླབ་པ་བསྲུང་བར་ཡོང་ཡེ་ མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། བསླབ་པ་བསྲུང་བའི་ཐབས་སུ་སེམས་བསྲུང་། སེམས་བསྲུང་བའི་ཐབས་སུ་དྲན་ཤེས་བསྲུང་བའོ། །དང་པོ་ལ་བཞི་ཕན་གནོད་སེམས་ལ་རག་ལས་ཚུལ། སེམས་བསྲུང་ ཚུལ་དཔེས་བསྟན། བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་བཤད། སེམས་མི་ཉམས་པ་ལ་ནན་ཏན་དུ་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་དངོས་དང་མཇུག་བསྡུ་བ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་མ་བསྲུངས་པའི་ཉེས་པ་ནི། འདོད་པ་ལ་སྤྱོད་པའི་སེམས་ཀྱི་གླང་ཆེན་མ་བཏུལ་བར་རང་དགར་ཡན་པར་བཏང་བས་འཇིག་རྟེན་འདི་དང་ཕ་རོལ་དུ་འཆི་བ་དང་མནར་མེད་སོགས་ཀྱི་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལྟར་གླང་ཆེན་མ་ དུལ་བ་སྟེ་འདུལ་སྦྱང་མ་བྱས་པ་སྨྱོོ་ཞིང་མྱོས་པ་ཡིས་ཚེ་འདི་ན་མི་རྣམས་ལ་དམྱལ་སོགས་དེ་འདྲའི་གནོད་པ་མི་བྱེད་པས་མ་བསྲུངས་ན་ཉེས་དམིགས་ཆེ་བའི་སེམས་བསྲུང་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། 1-3457 རྣམ་པ་ཀུན་ནས་འཆད་འགྱུར་གྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་དྲན་པའི་ཐག་པ་ཡིས་སེམས་ཀྱི་གླང་ཆེན་རྒྱལ་བའི་བཀའི་ལྕགས་ཀྱུས་ཇི་ཞིག་ལྟར་དབང་དུ་བྱེད་པ་སྟེ་དམ་དུ་བཏགས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀུན་ ལ་སྤྱོད་པ་བཀག་ན་ཉོན་མོངས་ཀྱི་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་སྐྱེས་བུའི་དོན་དགེ་བ་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཐམས་ཅད་ལག་ཏུ་འོང་ལ། གཞན་ཡང་ཉེ་བར་འཚེ་བར་བྱེད་པའི་སྟག་ དང་སེང་གེ་དང་གླང་ཆེན་དང་། དྲེད་དང་སྦྲུལ་གདུག་པ་དང་དགྲ་རྣམས་ཐམས་ཅད་དང་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་དང་བྱད་མ་དང་དེ་བཞིན་དུ་སྲིན་པོ་ལ་སོགས་རྣམས་ལ་སེམས་འདི་གཅིག་ པུ་དྲན་པའི་ཐག་པས་བཏགས་པ་ཡིས་སྟག་སོགས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བཏགས་པར་འགྱུར་ཏེ་ཉེ་བར་འཚེ་བ་མི་བྱེད་དོ། །རང་གི་སེམས་འདི་གཅིག་པུ་ཤེས་བཞིན་གྱིས་བཏུལ་བ་ཡིས་སྟག་དེ་དག་ ཐམས་ཅད་ཐུལ་བར་འགྱུར་བས་གནོད་པ་མི་བྱེད་དོ། ། གསུམ་པ་དེ་དག་གི་རྒྱུ་མཚན་ནི། འདི་ལྟར་སྟག་སོགས་གཅན་ཟན་ཁྲོ་བོའི་འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་དང་སྡུག་བསྔལ་དཔག་ཏུ་མེད་ པ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་ཡང་སེམས་ལ་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡང་དག་པར་གསུང་བ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱིས་འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་དུ། 1-3458 རིགས་ཀྱི་བུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་སྔོན་དུ་སོང་བ་ཙམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་ནས། འོན་ཀྱང་སེམས་ཉིད་དབང་དུ་གྱུར་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་དབང་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་དང་། གཞན་ཡང་ དེ་
【現代漢語翻譯】 教義，廣釋，以及最後的勸誡。首先，菩薩發願守護已受之戒律，即守護應行與應止之規範，故當以正念與覺知，嚴謹守護自心。若不守護自心免受煩惱侵擾，則無力守護戒律。 其次，分為兩部分：守護心為守護戒律之方法，守護正念與覺知為守護心之方法。第一部分有四點：利弊皆依心而定，以譬喻說明守護心之方式，闡述守護心之利益，以及強調精勤守護心不退轉。第一點又分正文與總結兩部分，正文又分四點，首先是不守護心之過患： 如未馴服之慾心如狂象，任其馳騁，則於此世及來世，皆將遭受死亡與無間地獄等損害。如未調伏之狂象，因瘋狂與迷醉，於此生雖不給人間帶來地獄般的損害，然若不守護自心，則過患極大，故當守護自心。其次，守護心之利益： 以具足一切功德之正念之繩，如以勝者之教誡之鐵鉤調伏心之狂象，嚴加繫縛，禁止其趨向一切相違之處，則一切煩惱之怖畏皆將消散，一切眾生之利益，如增上生與決定勝，皆將唾手可得。此外，能帶來損害之虎、獅、象、熊、毒蛇、惡敵，以及地獄獄卒、惡咒、羅剎等，若以正念之繩繫縛此心，則彼等一切皆如被繫縛，無法加害。 若僅以覺知調伏自心，則一切虎等皆可被馴服，不再帶來損害。第三，彼等之理由：如是，虎等猛獸之怖畏，以及無量無邊之痛苦與不悅意，皆由心所生。佛陀于《聖妙寶云經》中如是宣說事物之真實本性，無有顛倒： 『善男子，一切法皆以心為先導。』乃至『然若能調伏自心，則一切法皆可調伏。』此外，
【English Translation】 The doctrine, detailed explanation, and final exhortation. Firstly, a Bodhisattva who wishes to uphold the vows they have taken, which is to guard the principles of what to do and what not to do, should diligently guard their mind with mindfulness and awareness. If the mind is not guarded from afflictions, then it will be impossible to uphold the vows. Secondly, it is divided into two parts: guarding the mind as a method for guarding the vows, and guarding mindfulness and awareness as a method for guarding the mind. The first part has four points: benefits and harms depend on the mind, illustrating the method of guarding the mind with metaphors, explaining the benefits of guarding the mind, and emphasizing the diligence in guarding the mind from degenerating. The first point is further divided into the main text and a conclusion, and the main text is further divided into four points. First, the faults of not guarding the mind: Like an untamed elephant of desire, if allowed to roam freely, it will cause harm such as death and the Avici hell in this life and the next. Like an untamed elephant, if not disciplined and trained, it may cause madness and intoxication, but it does not cause harm like hell to people in this life. However, if the mind is not guarded, the faults are great, so the mind should be guarded. Secondly, the benefits of guarding the mind: With the rope of mindfulness, which possesses all qualities, like subduing the elephant of the mind with the iron hook of the Victorious One's teachings, if it is tightly bound and prevented from engaging in all opposing directions, then all fears of afflictions will disappear, and all the benefits of beings, such as higher rebirth and definite goodness, will be readily available. Furthermore, tigers, lions, elephants, bears, venomous snakes, fierce enemies, and all the guardians of hell, curses, and rakshasas, etc., who cause harm, if this mind is bound by the rope of mindfulness, then all of them will be bound and will not cause harm. If one tames this mind alone with awareness, then all those tigers, etc., will be tamed and will not cause harm. Third, the reasons for these: Thus, all the fears of tigers and other predators, and the immeasurable suffering and unpleasantness, arise from the mind. The Buddha himself, in the 'Noble Cloud of Jewels Sutra,' spoke accurately and without distortion about the true nature of things: 'Sons of good family, all dharmas are preceded by the mind.' up to 'However, if the mind itself is mastered, then all dharmas will be mastered.' Furthermore,
ཉིད་ལས། འཇིག་རྟེན་སེམས་ཀྱི་ཁྲིད་པ་སྟེ། །སེམས་ཀྱིས་སེམས་ནི་མི་མཐོང་ངོ་། །དགེ་བའམ་ཡང་ན་མི་དགེ་བའི། །ལས་ནི་སེམས་ཀྱིས་སོག་པ་འོ། །སེམས་ནི་འགལ་མེ་བཞིན་དུ་འཁོར། །སེམས་ནི་ རླབས་དང་འདྲ་བར་གཡོ། །སེམས་ནི་ནགས་ཀྱི་མེ་བཞིན་བསྲེག །སེམས་ནི་ཆུ་ཆེན་བཞིན་དུ་བསྐྱེད། །ཅེས་སོ། །ས་བཅུ་པར། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་པོ་ཁམས་གསུམ་པོ་འདི་དག་ནི་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་བསྟན་ ཏོ། །དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་མཚོན་ཆ་མདུང་དང་གཏུན་ཤིང་དང་རལ་གྲི་ལོ་མའི་ནགས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་བྱེད་པ་པོ་སུ་ཞིག་གིས་ནི་གང་གི་ཆེད་དུ་བྱས་ཏེ་སེམས་ ལས་གཞན་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་བྱེད་པ་པོ་འགའ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྕགས་བསྲེག་པའི་རང་བཞིན་གྱིས་ས་གཞི་ཡང་སུ་ཡིས་བྱས། ཆུ་བོ་རབ་མེད་དུ་ལྕགས་ཀྱི་ལུས་ཅན་གྱི་བུད་མེད་ ཀྱིས་གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལ་སྤྱོད་པའི་སེམས་ཅན་ལ་འཁྱུད་ཅིང་བསྣུན་ནས་སེན་མོས་བཏུབ་པར་བྱེད་པའི་བུད་མེད་དམ་ཡང་ན་གང་ཟག་དེ་ལ་ཤལ་མ་ལིའི་རྩ་བ་དང་རྩེ་མོར་སླར་ལོག་པར་ཞུགས་པའི་བུད་མེད་དུ་སྣང་བའི་བུད་མེད་དེ་དག་ཅི་ལས་སྐྱེས་ཏེ་སེམས་ལས་གཞན་པའི་རྒྱུ་གཞན་མེད་དོ། ། 1-3459 དེ་འདྲ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ཅན་དེ་དག་གི་སྡིག་ལས་ཀྱིས་འདུས་བྱས་པའི་སེམས་ལས་འབྱུང་བར་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཉེས་སྤྱོད་ལས་ཐུབ་པ་དང་ལྡན་པས་ཇི་སྐད་དུ། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས། སེམས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་སྟེ། སེམས་ཡོངས་སུ་ཤེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་འགྱུར་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་འཇིག་ཅིང་རབ་ཏུ་ཉམས་པའི་ཕྱིར་ འཇིག་རྟེན་གསུམ་པོ་ནི་སྡིག་པའི་སེམས་ལས་འཇིགས་པ་གཞན་འགའ་ཡང་མེད་པས་སེམས་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་བསྲུང་བར་བྱའོ། ། བཞི་པ་དགེ་བ་ཡང་སེམས་གཙོ་བོར་བསྟན་པ་ལ་དྲུག་ལས། དང་པོ་སྦྱིན་ པ་ནི། གལ་ཏེ་འགྲོ་བ་རྣམས་དབུལ་བ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་བདེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱིས་སེམས་བཀྲེན་ཞིང་ཡོ་བྱད་མེད་པ་སྟེ་དེ་བོར་བ་ནི་བསལ་བར་བྱས་པ་སྟེ་དེས་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ དུ་ཕྱིན་པ་རྫོགས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། སྔོན་གྱི་སྐྱོབ་པ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྫོགས་པར་ཐལ། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབུལ་བ་མ་བསལ་བའི་ཕྱིར་ ཏེ། ད་དུང་འགྲོ་བ་བཀྲེན་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །འོ་ན་ཚུལ་གང་གིས་དེས་རྫོགས་ན། ཕྱི་ནང་གི་བདོག་པ་ཐམས་ཅད་སྦྱིན་པ་དང་དེར་མ་ཟད་སྦྱིན་པའི་འབྲས་བུ་དང་བཅས་ཏེ་སྐྱེ་བོ་ཀུན་ལ་ཡོངས་སུ་བཏང་བའི་སེམས་གོམས་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པས་དངོས་པོ་གང་ལའང་ཆགས་པ་མེད་པས་སེར་སྣའི་དྲི་མ་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བའི་སེམས་སྐྱེ་བ་དེའི་ཚེ་སྦྱིན་པའི་མཐར་ཕྱིན་པས་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བས་ཕ་རོལ་དུ
【現代漢語翻譯】 您說：『世間的心之導師啊，心無法看見心。』善或非善的業，心會積聚。心如旋轉的火花，心如波浪般動搖，心如森林之火般燃燒，心如大水般滋生。 《十地經》中說：『諸位佛子，這三界唯是心。』如果不是這樣，那眾生地獄中的刀槍劍戟等武器，是誰爲了誰而製造的呢？因為除了心之外，沒有自在天等造物者。誰用鐵的本性創造了大地？在無量鐵身女的地獄中，那些擁抱、擊打、用指甲抓撓其他女性的鐵身女，或者那些被視為進入刺樹根部和頂端的女性，她們從何而來？因為除了心之外，沒有其他原因。 所有這些都源於眾生惡業所形成的、由心所生的身語意惡行，如《寶云經》所說：『心是萬法之先導，若能了知心，則能了知一切法。』正因為如此，因為毀滅和徹底衰敗，三界沒有比罪惡之心更可怕的，所以要控制和守護心。 第四，關於善也以心為主的教導，有六個方面。首先是佈施：如果說眾生的貧困是因為有漏安樂享受而心生吝嗇、缺乏資具，那麼消除這種貧困就是完成了佈施波羅蜜多。那麼，過去的救護者諸佛，他們如何圓滿佈施波羅蜜多呢？因為他們沒有消除所有眾生的貧困，因為現在仍然有貧困的眾生。那麼，他們是如何圓滿的呢？因為他們習慣於將一切內外之物佈施給眾生，甚至包括佈施的果報，並且達到了極致，對任何事物都沒有執著，從而生起遠離吝嗇等垢染的心，那時就以佈施的圓滿而到達彼岸。
【English Translation】 You said, 'O guide of the world's mind, the mind does not see the mind.' Virtuous or non-virtuous actions, the mind accumulates. The mind revolves like a spark, the mind sways like a wave, the mind burns like a forest fire, the mind grows like a great flood. In the Dashabhumika Sutra (ས་བཅུ་པ།, Ten Stages Sutra), it is taught: 'O sons of the Victorious Ones, these three realms are mind-only.' If it were not so, who would create the weapons of hell, such as spears, clubs, swords, and forests of leaves, for what purpose? Because there is no creator other than the mind, such as Ishvara (དབང་ཕྱུག, Lord). Who created the earth with the nature of burning iron? In the river of no return, who created the iron-bodied women who embrace and strike other women, scratching them with their nails, or those women who appear to enter the roots and tips of the silk-cotton tree? Because there is no other cause other than the mind. All such things arise from the mind, compounded by the sinful actions of those beings, from the misconduct of body, speech, and mind. As it is said in the Ratnamegha Sutra (དཀོན་མཆོག་སྤྲིན།, Cloud of Jewels Sutra): 'The mind precedes all phenomena; if the mind is fully understood, then all phenomena are fully understood.' Therefore, because of destruction and utter decay, there is no fear greater than the sinful mind in the three realms, so the mind must be controlled and guarded. Fourth, regarding the teaching that virtue is also primarily based on the mind, there are six aspects. First, giving: If it is said that the poverty of beings is due to miserliness of mind and lack of resources caused by contaminated pleasures, then eliminating this poverty is the completion of the perfection of giving. Then, how did the Buddhas, the saviors of the past, complete the perfection of giving? Because they did not eliminate the poverty of all beings, since there are still impoverished beings. So, how did they complete it? Because they were accustomed to giving all internal and external possessions to all beings, even including the fruits of giving, and reached the ultimate extreme, without attachment to anything, thereby generating a mind free from the stain of miserliness and so on, at that time, they reached the other shore through the perfection of giving.
་ཕྱིན་པ་སྟེ་རྫོགས་པར་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་བསྟན་པ་ལས། 1-3460 ཇི་སྐད་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་ཡང་མི་ཟད་པ་སྟེ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་ཚད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཙུན་པ་ཤཱ་ར་དྭ་ཏཱིའི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་སྦྱིན་ པ་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་ཡང་ཚད་མེད་པ་སྟེ། ཚེ་དང་། སྤོབས་པ་དང་། བདེ་བ་དང་སྟོབས་དང་ཁ་དོག་ཉེ་བར་བརྟན་པའི་ཕྱིར། ཟས་འདོད་པ་རྣམས་ལ་ཟས་སྦྱིན་པའོ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་བདོག་ པ་ཐམས་ཅད་ཅི་དང་ཅི་འདོད་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་སྦྱིན་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟས་སྦྱིན་པ་དེ་ནི་སེམས་ཉིད་དོ། །སྦྱིན་པ་སྔོན་དུ་སོང་བས་ཚུལ་ཁྲིམས་ལེན་ པར་འགྱུར་བས་གཉིས་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། གལ་ཏེ་བསད་སོགས་ཀྱི་ཡུལ་མེད་པས་གསོད་སོགས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལའང་ཐལ་འགྱུར་སྔ་མ་དང་ཅི་རིགས་པར་འདྲ་བར་ སྦྱར་བ་ལ་རྟགས་ནི་གསོད་པའི་ཡུལ་མེད་པར་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཉ་ལ་སོགས་པའི་སྲོག་ཆགས་དང་ལ་སོགས་པས་གཞན་གྱི་བདོག་པ་དང་བུད་མེད་དང་བུད་མེད་ཆ་ལ་སོགས་པ་དེ་ དག་ཡུལ་གང་ཞིག་ཏུ་གསོད་པ་དང་ལེན་པ་དང་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་བར་བསྐྲད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་ཡུལ་ངེས་པས་སོ། །དེས་ན་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཡོད་བཞིན་དུ་དེ་དག་ལ་གནོད་པ་གཞི་དང་བཅས་པ་སྤོང་བའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་དང་། 1-3461 དེས་མཚོན་ནས་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་དང་། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་སེམས་ནི་ཐོབ་ལས་དྲན་པ་བཅིངས་ན་བྱང་སེམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་རྫོགས་པར་ལག་བཟང་གིས་ཞུས་པར། ལག་ བཟང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཇི་ལྟར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རྫོགས་པར་བྱེད་ཅེ་ན། ལག་བཟང་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་སྲོག་ཆགས་གཞན་དག་དང་། སེམས་ཅན་ གཞན་རྣམས་ལ་མི་རྡེག་མི་གསོད་པ་ལ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་བར་མི་བྱེད་ཅེས་པ་ནས། ལག་བཟང་དེ་ལྟར་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བདེ་བ་དང་ལྡན། ཡིད་བདེ་བ་ལྡན་ཞིང་ཚེགས་ཆུང་ངུ་ དང་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་ངུས་སྐྱེན་པར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་པའི་བར་དུ་རྒྱ་ཆེར་བཤད་དོ། །དེ་བས་ན་དེའང་སེམས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་ གནས་ན་བཟོད་པ་འབྱུང་བས་གསུམ་པ་བཟོད་པ་ནི། གལ་ཏེ་དགྲ་ཐམས་ཅད་བཅོམ་པས་གནོད་བྱེད་མེད་པར་འགྱུར་བས་བཟོད་པ་རྫོགས་པ་ཡིན་ན་ཐལ་བ་སྔ་མ་བཞིན་དུ་འགྱུར་ཏེ། རྟགས་ནི་ གནོད་བྱེད་རྒྱུན་མ་ཆད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སེམས་ཅན་མི་སྲུན་པ་ནམ་མཁའ་བཞིན་མཐའ་ཡས་པས་དེ་དག་གཞོམ་གྱིས་ཡོང་ཡེ་མི་ལང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གནོད་བྱེད་ཡོད་བཞིན་དུའང་དེ་དག་ལ་དྲན་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཁྲོ་བའི་སེམས་ནི་གཅིག་ཏུ་བཅ
【現代漢語翻譯】 《般若波羅蜜多經》（phala chenpo，無盡智慧之教）中說： 『菩薩的佈施是無盡的，為什麼呢？因為它是無量的。』 尊者夏拉達瓦塔之子（sharadvata'i bu）！菩薩的佈施是圓滿的，也是無量的，爲了壽命、勇氣、安樂、力量和膚色的穩固。給予想要食物的人食物』等等，如經中所說，對於一切眾生，無論他們想要什麼，都給予廣大的佈施。 因此，佈施即是心。佈施先於持戒，因此第二是持戒。如果因為沒有殺害等對象，所以沒有殺害等行為，因此成為持戒，那麼也會有和之前一樣的過失。理由是，沒有殺害的對象並不成立。因為魚等眾生，以及其他人的財產、婦女和婦女的一部分等等，在任何地方都無法避免被殺害、被奪取和被看見，因為業力的緣故，對象是確定的。因此，即使這些眾生存在，也要獲得斷除對他們的所有傷害的意念。 以此類推，獲得積累善法和利益眾生的意念，如果繫念於此，那麼菩薩的持戒波羅蜜多就圓滿了。《善臂請問經》中說：『善臂！菩薩如何圓滿持戒波羅蜜多？』 善臂！在此，菩薩即使爲了自己的生命，也不會毆打或殺害其他眾生，也不會隨喜。』直到『善臂！如此，菩薩具有安樂，具有喜悅，以微小的努力和微小的痛苦，迅速圓滿持戒波羅蜜多。』之間有廣大的闡述。因此，持戒也是心。安住于持戒，就會產生忍辱，因此第三是忍辱。如果摧毀一切敵人，就沒有了加害者，因此忍辱就圓滿了，那麼就會有和之前一樣的過失。理由是，加害者沒有停止。因為不馴服的眾生如虛空般無邊無際，無法全部摧毀。因此，即使有加害者，也要以正念和智慧，完全斷除嗔恨之心。
【English Translation】 In the Prajnaparamita Sutra (phala chenpo, taught by inexhaustible wisdom): 'The generosity of Bodhisattvas is inexhaustible. Why? Because it is immeasurable.' Venerable Sharadvatiputra! The generosity of Bodhisattvas is complete and immeasurable, for the sake of steadfastness in life, courage, happiness, strength, and complexion. Giving food to those who desire food,' etc., as it is said in the scriptures, giving vast generosity to all beings, whatever they desire. Therefore, generosity is the mind itself. Generosity precedes discipline, so the second is discipline. If, because there is no object of killing, etc., there is no killing, etc., and therefore it becomes discipline, then there will be the same fault as before. The reason is that the absence of an object to be killed is not established. Because beings such as fish, and others' property, women, and parts of women, etc., cannot be avoided from being killed, taken, and seen in any place, because the object is determined by the force of karma. Therefore, even though these beings exist, one must obtain the intention to abandon all harm to them. By analogy, obtaining the intention to accumulate virtue and benefit sentient beings, if one binds mindfulness to this, then the Bodhisattva's discipline paramita is perfected. In the 'Questions of Good Arms Sutra,' it says: 'Good Arms! How does a Bodhisattva perfect the discipline paramita?' Good Arms! Here, a Bodhisattva, even for the sake of his own life, will not strike or kill other beings, nor will he rejoice in it.' Up to 'Good Arms! Thus, the Bodhisattva is endowed with happiness, endowed with joy, and quickly perfects the discipline paramita with little effort and little suffering.' There is a vast explanation in between. Therefore, discipline is also the mind. Abiding in discipline, patience arises, so the third is patience. If destroying all enemies means there are no more harm-doers, and therefore patience is perfected, then there will be the same fault as before. The reason is that harm-doers have not ceased. Because unruly beings are as limitless as the sky, it is impossible to destroy them all. Therefore, even though there are harm-doers, one must completely cut off the mind of anger with mindfulness and wisdom.
ོམ་ན་དགྲ་དེ་ཐམས་ཅད་ཆོམས་པ་དང་འདྲ་སྟེ། 1-3462 དེ་བཅོམ་ན་ཞེ་སྡང་མེད་པས་དགྲ་བོ་ལ་གནོད་བྱེད་དུ་མི་རྩི་ཞིང་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་དགྲ་བོ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དཔེར་ན་ཚེར་མ་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པ་བསྲུང་བའི་ དོན་དུ་ས་སྟེང་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ཀོ་བས་གཡོག་ཏུ་མི་རིགས་ཏེ། དེ་སྙེད་ཀྱི་ཀོ་བས་ག་ལ་ལང་སྟེ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཡོག་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟ་ནའང་ལྷམ་མཐིལ་ཙམ་ གྱི་ཀོ་བས་ནི་ས་སྟེང་ཐམས་ཅད་གཡོགས་པ་དང་འདྲ་བར་འགྱུར་བ་དེ་བཞིན་དུ་ཕྱི་རོལ་གནོད་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ་དགྲ་ལ་སོགས་པ་ཡང་བདག་གིས་ཕྱིར་བཟློག་མི་ལང་གིས་བདག་གིས་སེམས་ འདི་ཁྲོ་བ་ལས་ཕྱིར་བཟློག་པར་བྱའི་གཞན་རྣམས་བཟློག་གོ་ཅི་དགོས་ཏེ་བཟློག་པ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་གི་སེམས་ཁྲོ་བ་ལས་བཟློག་པས་གནོད་བྱེད་མེད་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟས་ བཟོད་པ་ཡང་སེམས་ཉིད་དོ། །བཟོད་པ་དང་ལྡན་པས་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པས་ན་བཞི་པ་བརྩོན་འགྲུས་ནི། ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་མེད་པར་ཡང་དགེ་བའི་ལས་ལ་སྤྲོ་བའི་སེམས་ གསལ་པོ་ཅིག་བསྐྱེད་པའི་འབྲས་བུ་ཡང་གང་ཚངས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་པ་དེ་ལྟར་ལུས་ངག་གི་རྩོམ་པ་དང་བཅས་པའི་དགེ་བའི་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྟེ་འཇུག་པ་ཞན་པའི་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡང་སེམས་འཇུག་པ་གསལ་བ་དེ་ལྟ་བུར་ཐོབ་པ་མིན་ནོ། ། 1-3463 དེའི་ཕྱིར་ཡང་དེ་སེམས་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་བསམ་གཏན་གྱི་ཕྱིར་རྩོམ་པས་ལྔ་པ་བསམ་གཏན་ནི། སྔགས་དང་རིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡང་ཡང་བསྐྱར་བའི་བཟླས་བརྗོད་དང་ནི། དབང་པོ་འདུལ་བའི་རང་ བཞིན་གྱི་དཀའ་ཐུབ་ཀུན་ཡུན་རིང་པོའི་དུས་སུ་གོམས་ཤིང་སྤྱད་པར་བྱས་ཀྱང་དམིགས་པ་ལས་སེམས་གཞན་དུ་གཡེངས་པའམ། གཉིད་རྨུགས་དང་མི་གསལ་བས་བྱས་པ་ནི། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རིགས་པ་སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་བར་གསུངས་ཏེ་འབྲས་བུ་ཤིན་ཏུ་ཆུང་ཞིང་འདོད་པ་བཞིན་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་བཅོམ་ལྡན་འདས་མ་ལས། དེས་སེམས་ཅན་དེ་དག་གི་དོན་དུ་བསམ་ གཏན་གྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སྤྱོད་པས་སེམས་གཡེང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་ཏེ་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་གཡེང་བ་ལ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན་སྐྱེ་བའང་དཀོན་ ན། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ལྟ་ཅི་སྨོས། དེ་ལྟ་བས་ན་ནམ་བདག་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་མ་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་བར་དུ་སེམས་མི་གཡེང་བར་བྱའོ་སྙམ་དུ་སེམས་ཞེས་གསུངས་སོ། དེས་ན་བསམ་གཏན་ཡང་སེམས་ཉིད་དོ། །བསམ་གཏན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ལས་ཤེས་རབ་འབྱུང་བས་དྲུག་པ་ཤེས་རབ་ནི། 1-3464 འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་འཇིགས་ཤིང་ཐར་པའི་བ
【現代漢語翻譯】 降伏一切敵人如同調伏內心一般。調伏內心，則無嗔恨，故不視外敵為損害者，且未來世亦無敵。又如為防護荊棘等損害，無需以皮革覆蓋大地，因無足夠皮革，亦無法覆蓋。然僅鞋底之皮革，即如覆蓋大地一般。同理，我無法一一制止外在損害之物，如敵人等，故應調伏自心，使其遠離嗔怒。何需調伏其他外物？因調伏彼等無意義，且調伏自心，則無損害。故知，忍辱亦是心。既已具足忍辱，則應發起精進。故第四，精進是：縱無身語之行，亦能生起樂於善業之明朗心念，其果報為獲得梵天等果位。如是，伴隨身語之行的善心之行持，即微弱之行，其果報亦非如明朗之心念。因此，精進亦是心。 又，為修禪定而精進，故第五，禪定是：縱使反覆唸誦真言（藏文：སྔགས།），研習理智（藏文：རིགས།），長時修持調伏根門之苦行，若心念散亂于外境，或昏沉不明，則彼等行持，如理而言，亦為佛陀所說之無意義之行，因其果報甚微，且不如所愿。如是，于《薄伽梵母經》中雲：『彼為利有情故，行持禪定波羅蜜多，心不散亂。何以故？如是，若心散亂，則生起世間禪定亦難，何況無上正等菩提？是故，乃至我未證得無上正等菩提之間，心不散亂。』如是思維。故禪定亦是心。由禪定之等持生起智慧，故第六，智慧是：畏懼輪迴之苦，希求解脫之樂。
【English Translation】 Subduing all enemies is like subduing the mind. If the mind is subdued, there is no hatred, so external enemies are not regarded as harmful, and there will be no enemies in future lives. Furthermore, just as it is not necessary to cover the entire earth with leather to protect against thorns and other harms, because there is not enough leather and it is impossible to cover it all. However, a small piece of leather for the sole of a shoe is like covering the entire earth. Similarly, I cannot stop all external harmful things, such as enemies, so I should subdue my own mind and turn it away from anger. Why subdue other things? Because subduing them is meaningless, and subduing one's own mind eliminates harm. Therefore, patience is also the mind. Having patience, one should engage in diligence. Therefore, the fourth, diligence, is: even without physical or verbal actions, a clear mind that is happy to engage in virtuous deeds arises, and its result is the attainment of Brahma and other realms. Thus, virtuous actions accompanied by physical and verbal actions, that is, weak actions, do not result in such a clear mind. Therefore, diligence is also the mind. Moreover, one strives for meditation, so the fifth, meditation, is: even if one repeatedly recites mantras (藏文：སྔགས།), studies reasoning (藏文：རིགས།), and practices austerities to subdue the senses for a long time, if the mind is distracted by external objects or is dull and unclear, then those practices, according to reason, are said by the Buddha to be meaningless, because their results are very small and do not come as desired. Thus, in the Bhagavati Sutra it is said: 'For the sake of sentient beings, he practices the perfection of meditation, and his mind is not distracted. Why is that? Because if the mind is distracted, it is difficult even to generate worldly meditation, let alone unsurpassed perfect enlightenment? Therefore, until I attain unsurpassed perfect enlightenment, I will not let my mind be distracted.' Thus, one should think. Therefore, meditation is also the mind. Wisdom arises from the samadhi of meditation, so the sixth, wisdom, is: fearing the suffering of samsara and desiring the happiness of liberation.
དེ་བ་དོན་དུ་གཉེར་བ་གང་གིས་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པས་སམ་ལྟུང་བ་ལས་འཛིན་པས་ཆོས་ཞེས་བྱ་ཞིང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཆོས་འཇིག་རྟེན་ དང་དེ་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པས་ན་དོན་པོ་མཆོག་བྱིས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པས་སེམས་ཀྱི་གསང་སྐྱེ་བ་མེད་པ་འདི་མ་ཤེས་ཤིང་ཡང་དང་ཡང་དུ་གོམས་ པར་མ་བྱས་ན་མྱང་འདས་ཀྱི་བདེ་བ་ཐོབ་འདོད་དང་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གཞོམ་འདོད་ཡོད་ཀྱང་དེ་དག་དོན་ཏེ་འབྲས་བུ་མེད་ཅིང་གྱི་ནར་ཀ་ཤའི་མེ་ཏོག་ནམ་མཁར་འཁོར་བ་བཞིན་འཁོར་ བར་འཁྱམ་མོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་དེ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཡང་སེམས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ནི་རང་གི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ ཅད་སྨིན་པར་བྱ་བ་དང་གདུལ་བ་ནི་རང་གི་སེམས་ལ་བརྟེན་ཏོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། ཐམས་ཅད་སེམས་ལ་རག་ལས་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་བདག་གི་སེམས་འདི་ནི་དྲན་ པས་ལེགས་པར་བཟུང་ཞིང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ལེགས་པར་བསྲུང་བར་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟར་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་སེམས་བསྲུང་བའི་བརྟུལ་ཞུགས་འདི་ལ་གནས་པར་བྱའི་འདི་མི་རྟོགས་པ་འདི་བོར་ནས་གཞན་བརྟུལ་ཞུགས་མང་པོས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། 1-3465 དེ་དོར་ན་འབྲས་བུ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཡང་དག་པར་བསྡུད་པ་ལས། ཆོས་ཆོས་ཞེས་བགྱི་བའི་ཆོས་གང་ལགས་པ་དེ་ནི་ཡུལ་ན་མི་གནས། ཕྱོགས་ན་མི་གནས་ཏེ། ཆོས་རང་གི་ སེམས་ལ་རག་ལས་པ་ནི་མ་གཏོགས་པས། དེ་ལྟ་བས་ན་བདག་གི་སེམས་ཤིན་ཏུ་བཟུང་བ་དང་། ལེགས་པར་མགུ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་མཐར་གཏུགས་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་དང་། ཤིན་ཏུ་མཉམ་ པར་བརྩམས་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་ཚར་བཅད་པར་བྱའོ། ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སེམས་གང་ན་མཆིས་པ་དེ་ན་ཡོན་ཏན་དང་ཉེས་པ་རྣམས་མཆིས་ཀྱི། སེམས་མ་མཆིས་པ་ལ་ནི་ཡོན་ཏན་དང་ཉེས་ པ་རྣམས་མ་མཆིས་སོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་སེམས་བསྲུང་ཚུལ་དཔེས་བསྟན་པ་ནི། དཔེར་ན་རྨ་དང་ལྡན་པའི་མིག་ཞིག མ་གྲངས་མ་གྲོལ་བ་སྟེ་སེམས་གཡེངས་ཤིང་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་སྐྱེ་བོའི་ ཁྲོད་ན་གནས་ན་ཡང་ཚུར་གནོད་པའི་འཇིགས་པས་བསྒྲིམས་ཏེ་རྨའི་བག་ཟོན་བྱེད་པ་བཞིན་དུ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ན་བའི་ཁྲོད་ན་གནས་པ་བསླབ་པ་བསྲུང་བར་འདོད་པས་ཀྱང་བརྩོན་པས་སེམས་ཀྱི་ རྨ་འདི་དུས་རྟག་ཏུ་བསྲུང་བར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་རྨ་ལ་བརྟེན་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་ངུ་ཡིས་སྐྲག་པའང་རྨའི་བག་ཟོན་ཆེར་འབད་པས་བྱེད་ན་ཤིག་ལ་སོགས་པ་སེན་མོའི་བར་དུ་བཅར་བའི་རྣམ་སྨིན་གྱིས་དམྱལ་བ་བསྡུས་འཇོམས་སུ་ལྕགས་ཀྱི་རི་བོ་ལུག་གི་གདོང་པ་ཅན་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་བཅར་ཞིང་འཇོམས་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྐྲག་པ་ཡིས་སེམས་ཀྱི་རྨ་ལྟ་ཅིས་མི་བསྲུང་སྟེ་ལྷག་པར་བསྲུང་བར་རིགས་ཏེ།
【現代漢語翻譯】 什麼以追求存在的方式持有其自性，或者通過墮落持有？這被稱為法（Dharma）。因此，如來（Tathagata）的法是世間和出世間一切法中最殊勝的，因此，殊勝的意義不是孩童的行境。如果不瞭解心的無生，並且沒有反覆串習，即使想要獲得涅槃（Nirvana）的安樂和摧毀輪迴的痛苦，這些願望也是沒有意義和結果的，就像石女兒的花在空中旋轉一樣，只會漂泊在輪迴中。因此，這顆心非常重要。正如《寶積經》中所說：『菩薩的一切行為都依賴於自己的心。成熟和調伏一切眾生也依賴於自己的心。』 第二，總結：一切都依賴於心，因此，我的心應該被正念（Smrti）很好地抓住，並用正知（Samprajanya）很好地守護。因此，應該安住在守護這顆主要的心的誓言中。如果不明白這一點而放棄，那麼做再多的其他誓言又有什麼用呢？因為放棄了它，就不會有結果。正如《正法集》中所說：『法，法，所說的法是什麼呢？它不在處所，也不在方向，除非依賴於自己的心。』因此，我的心應該被很好地控制，很好地滿足，很好地達到終點，很好地調伏，很好地平等運作，並且很好地制止。為什麼呢？因為心在哪裡，功德和過失就在哪裡；沒有心，就沒有功德和過失。』 第二，用比喻說明守護心的方式：例如，一個有傷口的眼睛，即使身處未脫離凡夫俗子的群體中，心散亂且未保持平靜，也會因為害怕受到傷害而小心保護傷口。同樣，一個身處凡夫俗子的群體中，想要守護戒律的人，也應該精進地時刻守護這顆心的傷口。此外，如果僅僅因為傷口引起的微小痛苦而害怕，就努力保護傷口，那麼，對於因業力成熟而墮入地獄的痛苦，例如被虱子等叮咬直到指甲，或者被壓在兩座羊頭鐵山之間而粉碎的痛苦感到恐懼，為什麼不守護心的傷口呢？更應該守護它。
【English Translation】 What holds its own characteristic by pursuing existence, or holds by falling? This is called Dharma. Therefore, the Dharma of the Tathagata is the most supreme of all Dharmas of the world and beyond. Therefore, the supreme meaning is not the realm of children. If one does not understand the unborn nature of the mind and does not repeatedly familiarize oneself with it, even if one desires to attain the bliss of Nirvana and destroy the suffering of Samsara, these desires are meaningless and fruitless, just like a flower of a barren woman spinning in the sky, one will only wander in Samsara. Therefore, this mind is extremely important. As it is said in the Gandavyuha Sutra: 'All the actions of a Bodhisattva depend on one's own mind. Maturing and taming all sentient beings also depend on one's own mind.' Secondly, the conclusion: Since everything depends on the mind, therefore, my mind should be well grasped by mindfulness (Smrti) and well guarded by awareness (Samprajanya). Therefore, one should abide in the vow of guarding this main mind. If one does not understand this and abandons it, then what is the use of doing many other vows? Because if one abandons it, there will be no result. As it is said in the Samadhiraja Sutra: 'Dharma, Dharma, what is the Dharma that is spoken of? It does not abide in a place, nor does it abide in a direction, except that it depends on one's own mind.' Therefore, my mind should be very well controlled, very well satisfied, very well brought to an end, very well tamed, very well equally worked, and very well restrained. Why? Because wherever the mind is, there are merits and demerits; where there is no mind, there are no merits and demerits.' Secondly, illustrating the way to guard the mind with an analogy: For example, an eye with a wound, even if it is in the midst of a group of ordinary people who have not been liberated, whose minds are distracted and not kept calm, will carefully protect the wound for fear of being harmed. Similarly, one who is in the midst of a group of ordinary people and wants to protect the precepts should also diligently guard this wound of the mind at all times. Furthermore, if one is afraid of even the small suffering caused by a wound and strives to protect the wound, then why not guard the wound of the mind when one is afraid of the suffering of falling into hell due to the ripening of karma, such as being bitten by lice and so on until the fingernails, or being crushed between two iron mountains with sheep's heads? One should guard it even more.
1-3466 སྔ་མའི་སྡུག་བསྔལ་བས་ལྷག་པར་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སེམས་བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་བཤད་པ་ནི། བསྲུངས་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། སེམས་བསྲུངས་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་སྤྱོད་ པ་འདི་འདྲས་གནས་པར་བྱེད་ན་མི་རིགས་པ་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བོ་ངན་པའི་ཁྲོད་ན་གནས་སམ། ཁང་བཟང་གི་སྟེང་དུ་བུད་མེད་ཀྱི་ཁྲོད་ན་གནས་ཀྱང་རུང་། སྡོམ་བརྩོན་གྱི་བརྟན་པ་བསླབ་པ་ ལ་བག་ཡོད་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །བཞི་པ་སེམས་མི་ཉམས་པ་ལ་ནན་ཏན་དུ་བྱ་བ་ནི། བདག་གི་རྙེད་པ་འདོད་པའི་དངོས་པོ་ཆོས་གོས་བསོད་སྙོམས་སོགས་དང་། བཀུར་སྟི་གུས་པས་ཕྱག་ འཚལ་ཞིང་གདན་འདིངས་པ་སོགས་དང་། ལུས་དང་འཚོ་བ་སྲོག་མེད་པར་གྱུར་ཀྱང་བླ་ཞིང་། རང་དོན་དུ་བྱེད་པའི་དགེ་བ་གཞན་ཡང་ཉམས་པ་བླའི། བདག་གི་སེམས་མི་དགེ་བ་ལས་བསྲུང་བ་ནི་ ནམ་ཡང་ཉམས་པར་མི་བྱའོ། །གཉིས་པ་སེམས་བསྲུང་བའི་ཐབས་སུ་དྲན་ཤེས་བསྲུང་བ་ལ། དྲན་ཤེས་བསྲུང་བར་གདམས་པ། མ་བསྲུངས་པའི་སྐྱོན་བཤད། བསྲུང་བའི་ཐབས་བསྟན་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། སེམས་ བསྲུང་བར་འདོད་པ་རྣམས་ལ་ནི་དམིགས་པ་ལ་ནི་དམིགས་པ་གནང་བཀག་མ་བརྗེད་པ་ནི་དྲན་པ་སྟེ་དེ་དང་ནི་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་ལ་སོ་སོར་བརྟགས་ནས་བདག་གཞན་ལ་ཕན་པ་ཤེས་པའི་ཤེས་བཞིན་དག་བདག་གི་སྲོག་ལ་བབ་ཀྱང་། 1-3467 འབད་པས་བག་ཡོད་པས་སྲུངས་ཤིག་ཅེས་ཞི་བའི་ལྷ་བདག་ནི་དེ་སྐད་འདོམས་པར་བྱེད་ཅེས་སམ། ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་གསོལ་བ་འདེབས་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། དྲན་ཤེས་གཉིས་ཀ་མེད་པའི་ སྐྱོན། ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སྐྱོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། དེ་དག་མ་བསྲུངས་ན་སྐྱོན་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། དཔེར་ན་ནད་ཀྱིས་དཀྲུགས་པས་ནུས་པ་ཉམས་པའི་མི་དག་ནི་འགྲོ་འོང་ལ་སོགས་པ་ལས་རྣམས་ ཀུན་ལ་འདོད་པ་བཞིན་བྱེད་པའི་མཐུ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་རྨོངས་པས་སེམས་དཀྲུགས་པས་དྲན་ཤེས་མེད་པ་དག་ཀྱང་བསམ་གཏན་དང་ཁ་འདོན་སོགས་ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་མཐུ་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པའི་སྐྱེས་བུ་དེ་ལ་ཐོས་པ་དང་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ཡོད་དུ་ཟིན་ན་ཡང་དཔེར་ན་གློ་ ནས་རྡོལ་བའི་བུམ་པའི་ནང་དུ་ཆུ་བླུགས་ཀྱང་འཛག་པ་བཞིན་དུ་ཐོས་སོགས་ཀྱི་དོན་དེ་ཕྱིས་དྲན་པ་ལ་ནི་མི་གནས་སོ། །གཞན་ཡང་ཐོས་པ་མང་པོ་དང་ལྡན་པ་དང་། དད་པ་ཅན་ དང་ནི་བསླབ་པ་ལ་གུས་པས་བརྩོན་པ་ལྷུར་ལེན་པ་དུ་མ་ཡང་འགའ་ཞིག་གི་ཚེ་ཤེས་པའི་སྐྱོན་ཆགས་ཏེ་ལུས་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་མ་བརྟགས་པས་སེམས་ལྟུང་བའི་རྙོག་མ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-3468 གཞན་ཡང་ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་ཉོན་མོངས་དགེ་བའི་ནོར་འཕྲོག་པའི་ཆོམ་རྐུན་དག་བསྲུང་ཞིང་སྐྱོང་བའི་བསྲུང
【現代漢語翻譯】 因為後來的痛苦比以前的痛苦更加劇烈。 第三，講述守護心的利益：守護心有什麼好處呢？如果以守護心的自性行為安住，那麼無論是在作惡者的群體中，還是在高樓上的婦女之中，都能安住。對於守護誓言的堅定修習，也不會減損謹慎。 第四，對於不退失心要精進：即使失去我所貪求的財物，如法衣、乞食等；失去恭敬，如頂禮、迎請等；甚至失去身體、生活和生命，也在所不惜。爲了自己而退失的善行也在所不惜。但守護自己的心不墮入惡念，無論何時都不能退失。 第二，爲了守護心而守護正念和正知。其中分為三點：教誡守護正念和正知；講述不守護的過患；展示守護的方法。首先：對於想要守護心的人來說，不忘記對所緣境的專注就是正念，通過正念和對身語意三門的行為分別觀察，了知對自他有益的正知，即使面臨生命危險， 也要努力以謹慎守護，寂靜之神就是這樣教誨的，或者說合掌祈禱。第二部分分為兩點：失去正念和正知的過患；失去正知的過患。第一點：如果不守護正念和正知，會有什麼過患呢？例如，被疾病折磨而失去能力的人，對於行走等一切行為都無能為力。同樣，被愚癡矇蔽而心煩意亂的人，如果失去正念和正知，對於禪定和誦經等一切行為也無能為力。第二點：如果一個人擁有沒有正知的心，即使他通過聽聞和思維修習獲得了智慧，能夠完全瞭解內外的事物，也如同向破損的瓶子里注水一樣，聽聞等的意義最終也不會留在記憶中。 此外，許多博學多聞、具有信心、恭敬並努力學習的人，有時也會因為智慧上的缺失，沒有觀察身心的狀態，而使心陷入墮落的污垢之中。 此外，沒有正知的煩惱就像盜賊一樣，會搶奪善行的財富，因此要守護和保護守護者。
【English Translation】 Because the subsequent suffering is even greater than the previous suffering. Third, explaining the benefits of guarding the mind: What benefits are there in guarding the mind? If one abides with the conduct of guarding the mind, one can abide even in the midst of evil people or among women on a high mansion. Diligence in upholding vows will not diminish mindfulness. Fourth, one should be diligent in not losing the mind: Even if I lose the objects I desire, such as robes and alms; lose respect, such as prostrations and invitations; and even lose body, life, and livelihood, I would rather lose them. I would rather lose the virtues that are done for my own sake. But guarding my mind from non-virtue should never be diminished. Second, to guard mindfulness and awareness in order to guard the mind. It is divided into three points: advising to guard mindfulness and awareness; explaining the faults of not guarding; and showing the method of guarding. First: For those who want to guard the mind, not forgetting the object of focus is mindfulness, and through mindfulness and separately examining the actions of the three doors, knowing the awareness that knows what is beneficial to oneself and others, even if one's life is at stake, one should strive to guard with diligence, the peaceful deity teaches in this way, or it is said to pray with folded hands. The second part is divided into two points: the faults of losing both mindfulness and awareness; the faults of losing awareness. First point: What faults are there if you do not guard them? For example, people who are afflicted by illness and lose their ability are unable to do as they wish in all activities such as walking. Similarly, those who are confused by ignorance and lose mindfulness and awareness are also powerless in all activities such as meditation and recitation. Second point: If a person possesses a mind without awareness, even if he has wisdom from hearing and contemplation and is able to fully understand external and internal objects, just as pouring water into a leaking vase, the meaning of hearing and so on will not remain in memory. Furthermore, many who are learned, have faith, and diligently strive with respect for learning, sometimes have a flaw in their wisdom, and because they have not examined the state of body and mind, their minds become defiled with the impurities of falling. Furthermore, the afflictions without awareness are like thieves who steal the wealth of virtue, so guard and protect the guardian.
་བ་དྲན་པ་ཉམས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་བས་བསོད་ནམས་དག་ནི་སྔར་ནས་ཉེར་བསགས་ཀྱང་བསོད་ ནམས་དེ་ཉོན་མོངས་ཀྱི་རྐུན་པོས་འཕྲོགས་བཞིན་དུ་ངན་འགྲོར་འགྲོའོ། ། དེ་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོམ་རྐུན་གྱི་ཚོགས་འདི་ནི་ཤ་ཟ་བཞིན་དུ་དགེ་བའི་སྲོག་འཕྲོག་པའི་གླགས་ལྟ་ཞིང་ལམ་གྱི་སྐབས་ཚོལ་ བ་དང་། སྐྱོན་ཚོལ་བ་བྱེད་པ་སྟེ་གླགས་རྙེད་པར་གྱུར་ནས་ཉོན་མོངས་སྐྱེ་བའི་བྱ་བ་དང་ཕྲད་ན་དགེ་བའི་ནོར་འཕྲོག་ཅིང་། བདེ་འགྲོའི་སྲོག་ཐོབ་པ་ཉིད་ཀྱང་འཇོམས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་བསྲུང་པའི་ཐབས་བསྟན་པ་ལ། དྲན་པ་བསྒྲུབ། ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་གསུམ། བསྐྱེད་པའི་ཚུལ། སྐྱེ་བའི་རྒྱུ། བསྲུངས་པའི་འབྲས་བུའོ། །དང་པོ་ནི། དྲན་ཤེས་མེད་ན་ཉེས་པ་ བསྐྱེད་བའི་ཚུལ་དེ་ལྟ་བས་ན། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡིད་ཀྱིས་ཁང་པའི་སྒོ་ནས་ཁར་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོམ་རྐུན་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་དྲན་པའི་བསྲུངས་མ་བཞག་ནས་ནང་དུ་ཤེས་བཞིན་བཅུག་སྟེ་སེམས་ཀྱི་ ཁང་པའི་ནང་ལས་གུད་དུ་ནམ་ཡང་མི་གཏང་ངོ་། །གལ་ཏེ་བག་མེད་པས་དེ་ནས་སོང་ནའང་དམྱལ་སོགས་ངན་འགྲོའི་གནོད་པ་དག་དྲན་པར་བྱས་ཏེ་སླར་བཀུག་ལ་ཡིད་ཀྱི་ཁང་པར་ཉེ་བར་བཞག་གོ ། 1-3469 གཉིས་པ་ནི། བླ་མ་སློབ་དཔོན་དང་ནི་ཚངས་པ་མཚུངས་པ་སྤྱོད་པ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོགས་པ་ལས་དང་། མཁན་པོས་བསླབ་པ་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ངེས་པར་འཛིན་པ་དང་། མཁན་པོ་སོགས་དེ་ དག་ལ་འཇིགས་པ་དང་། དད་པ་ཆེ་བ་དང་། ལེགས་སྤྱོད་ཀྱི་དབང་ལས་སྐལ་བ་དང་ལྡན་པའི་གྲོགས་ཚངས་པ་མཚུངས་པ་སྤྱོད་པ་རྣམས་དང་། བསླབ་པ་ལ་གུས་པས་བྱ་བ་རྣམས་རྗེས་སུ་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པ་ལ་དྲན་པ་ཤིན་ཏུ་ཚེགས་ཆུང་ངུས་བདེ་བླག་ཏུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དག་ཅེས་བྱ་ཀུན་དུ་ཐོགས་པ་མེད་པར་གཟིགས་པའི་སྤྱན་དང་ ལྡན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱན་སྔ་ན་བདག་ནི་དུས་རྟག་པར་གནས་སོ་ཞེས་དེ་ལྟར་བསམས་ཤིང་ཡིད་ལ་བཞག་ནས་བདག་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་སྡིག་ལས་ལ་འཛེམ་པ་ངོ་ཚ་ ཤེས་པ་དང་། བསླབ་པ་ལ་དད་པས་གུས་པ་དང་། བསླབ་པ་ལས་མི་འདའ་བར་དེ་དང་འགལ་བ་ཕྲ་མོ་ཙམ་ལ་ཡང་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པས་རྟག་ཏུ་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་མ་བརྗེད་པའི་ དྲན་པ་ཉེ་བར་རབ་ཏུ་བཞག་སྟེ། དབང་པོའི་སྒོ་ནས་བསྡམས་ནས་གནས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་གནས་པ་དེས་ནི་འབད་པ་མེད་པར་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ཞིང་སངས་རྒྱས་གཟུགས་དང་ཆོས་སྐུ་ལ་དམིགས་ནས་དེ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་ཡང་དེ་ལ་ཡང་དང་ཡང་དུ་འབྱུང་ཞིང་། 1-3470 དེ་འབའ་ཞིག་ཏུ་མ་ཟད་ཀྱི་གང་གི་ཚེ་དྲན་པ་ཡིད་ཀྱི་ཁང་པའི་སྒོ་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཆོམ་རྐུན་འཇུག་པ་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་སྒོ་བ་ལྟར་གནས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་རྩོལ
【現代漢語翻譯】 如果心念失去正念，那麼即使之前積累了許多功德，這些功德也會被煩惱的盜賊偷走，最終墮入惡道。這些煩惱的盜賊們就像食肉者一樣，時刻尋找機會奪走善行的生命，伺機而動，尋找過失。一旦找到機會，煩惱就會生起，奪走善行的財富，甚至摧毀獲得善趣的希望。 第三，講述守護的方法，包括修持正念和守護正知。首先，講述修持正念，分為三個方面：生起的方式、生起的因，以及守護的果。第一，如果缺乏正念和正知，就會產生過失。因此，爲了守護菩提心（byang chub kyi yid，覺悟之心）這座房屋的大門，防止煩惱的盜賊入侵，應當安置正念的守衛，並將正知引入內心，永遠不要讓它們離開心之房屋。如果因為放逸而失去了正念和正知，應當憶念地獄等惡道的痛苦，重新喚回正念和正知，並將它們安置在心之房屋附近。 第二，與上師（bla ma， गुरु，guru，精神導師）、阿阇梨（slob dpon，आचार्य，ācārya，規範師）以及梵行者（tshangs pa mtshungs pa spyod pa，ब्रह्मचर्य，brahmacarya，禁慾者）交往，牢記堪布（mkhan po，उपाध्याय，upādhyāya，親教師）的教誨，對堪布等人生起敬畏和信心，依靠善行獲得與梵行者交往的機緣，並以恭敬心行持應做之事，這樣就能輕鬆地生起正念。此外，應當常常憶念諸佛和菩薩（byang chub sems dpa'，बोधिसत्त्व，bodhisattva，覺悟有情），他們具有無礙的智慧之眼，時刻都在關注著我。如此思念並銘記於心，約束自己，羞於作惡，以信心恭敬戒律，不違越戒律，即使是微小的違越也心懷恐懼，始終保持羞愧之心和慚愧之心，不忘正念，守護根門。 第三，如此安住，無需費力，每一剎那都能憶念佛陀的色身和法身（chos sku，धर्मकाय，dharmakāya，法身），並且這種憶念會不斷生起。不僅如此，當正念像守門人一樣守護心之房屋的大門，防止煩惱的盜賊入侵時，
【English Translation】 If mindfulness is lost, even if merits have been accumulated, those merits will be stolen by the thieves of afflictions, and one will fall into the lower realms. These hordes of afflictive thieves, like flesh-eaters, are constantly looking for opportunities to seize the life of virtue, seeking opportunities and finding faults. Once they find an opportunity, afflictions arise, stealing the wealth of virtue and even destroying the hope of attaining a good rebirth. Third, the method of guarding is taught, which includes cultivating mindfulness and guarding awareness. First, cultivating mindfulness is divided into three aspects: the manner of arising, the cause of arising, and the result of guarding. First, if there is no mindfulness and awareness, faults will arise. Therefore, in order to guard the door of the house of Bodhicitta (byang chub kyi yid, mind of enlightenment) from the invasion of the thieves of afflictions, a guard of mindfulness should be placed, and awareness should be brought inside, never letting them leave the house of the mind. If mindfulness and awareness are lost due to carelessness, one should remember the harm of the lower realms such as hell and recall them, placing them near the house of the mind. Second, associating with the Lama (bla ma, guru, spiritual teacher), Acharya (slob dpon, ācārya, preceptor), and those who practice pure conduct (tshangs pa mtshungs pa spyod pa, brahmacarya, celibates), firmly holding the teachings taught by the Khenpo (mkhan po, upādhyāya, preceptor), having great fear and faith in the Khenpo and others, relying on good deeds to have the opportunity to associate with those who practice pure conduct, and performing the actions that should be done with reverence, mindfulness will arise easily with very little effort. Furthermore, thinking and keeping in mind that the Buddhas and Bodhisattvas (byang chub sems dpa', bodhisattva, enlightenment being), who have unobstructed eyes that see everything, are always watching me, restraining oneself, being ashamed of evil deeds, respecting the precepts with faith, not transgressing the precepts, being fearful of even the slightest transgression, always maintaining a sense of shame and embarrassment, not forgetting mindfulness, and guarding the doors of the senses. Third, by abiding in this way, without effort, one will remember the Form Body and Dharma Body (chos sku, dharmakāya, dharma body) of the Buddha in every moment, and this remembrance will arise again and again. Not only that, when mindfulness acts as a doorkeeper, guarding the door of the house of the mind from the invasion of the thieves of afflictions,
་མེད་ དུ་ཤེས་བཞིན་ལ་བྱུང་བའང་ནང་དུ་འོང་བར་འགྱུར་ཞིང་གཞན་དུ་སོང་བ་དག་ཀྱང་ཕྱིར་འོང་བར་འགྱུར་ལ། འབྱུང་བ་ཡང་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་བརྟན་པར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བ་ ལ་གསུམ་སྟེ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་བཤད། བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། རེ་ཞིག་དང་པོར་སྡོམ་པ་བླངས་པའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འོག་ནས་བསྟན་པ་འདི་འདྲ་བའི་རྣམ་པར་སེམས་སོ་ཞེས་ནང་དུ་ བསམས་ཏེ། ཡང་འདི་ནི་ལྟུང་བ་འབྱུང་བའི་སྐྱོན་དང་བཅས་པ་དང་། འདི་ནི་སྐྱོད་མེད་པའོ་ཞེས་དྲན་ཤེས་ཀྱིས་ཤེས་པར་བྱས་ནས་དེའི་ཚེ་བདག་གིས་ལྟུང་བའི་སྒོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མི་གོམས་པའི་ དོན་དུ་དབང་པོའི་སྒོ་བསྡམས་ཏེ་ཤིང་ལ་མིག་སོགས་དབང་པོ་ཡུལ་ལ་འཇུག་པའི་བྱ་བ་མེད་པ་བཞིན་དུ་རང་གི་དབང་པོ་ཡུལ་ལ་མི་འཇུག་པར་གཟུང་ཐུབ་པར་ནི་རྟག་ཏུ་གནས་པར་ བྱའོ། །འགྲེལ་ཆེན་དང་བཻ་རོ་ཙ་ནས། ཤིང་བཞིན་དབང་པོ་དང་བྲལ་བས། །ཞེས་འདོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྒོ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་པ་ལ་བརྟག བརྟགས་ནས་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པའོ། དང་པོ་ལ་གསུམ། 1-3471 ཕྱིའི་ཀུན་སྤྱོད་ལ་བརྟག ནང་གི་ཀུན་སྤྱོད་ལ་བརྟག ཏིང་ངེ་འཛིན་བཞག་པའི་སྐབས་སོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་བྱེ་བྲག་ལ་བརྟག་པ་ནི། དོན་མེད་པར་མིག་གཞན་དུ་རྣམ་པར་གཡེངས་ བར་ལྟ་བ་ནི་དུས་ནམ་དུ་ཡང་བདག་གིས་མི་བྱ་སྟེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བསམ་གཏན་གྱི་ལྟ་སྟངས་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་ནི་མིག་ནི་ཅུང་ཟད་ཕྱེ་སྟེ་སྣའི་རྩེ་མོའམ་ གཉའ་ཤིང་གང་ཙམ་དུ་ཕབ་སྟེ་དང་པོ་རྩམ་ན་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཡང་དེ་ལྟར་ལས་དང་པོ་པས་ཡུན་རིང་དུ་མི་ནུས་ན། དེ་ལྟར་ལྟ་བའི་མིག་དང་ནི་སེམས་ངལ་གསོ་བའི་ཆེད་དུ་ ནི་བར་སྐབས་རེས་འགའ་ཕྱོགས་སུ་བལྟ་བར་བྱ་སྟེ། ཅི་སྟེ་བརྒྱ་ལ་སྐྱེས་བུ་འགའ་ཞིག་དེ་དང་ཉེ་བར་དེའི་མིག་ལམ་དུ་གྲིབ་མ་ཙམ་སྣང་པར་འགྱུར་བ་ན་མིག་གིས་བལྟས་ནས་བདག་ ལ་འཕྱས་ནས་ཕ་རོལ་ལ་མི་དགེ་བ་འབྱུང་བ་སྤང་བའི་དོན་དུ་ལེགས་པར་བྱོན་ནམ། ཁྱེད་འོངས་པའི་ལེགས་སོ་ཞེས་ཕེབས་པར་སྨྲ་ཞིང་བརྗོད་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་ལམ་ལ་སོགས་པར་འགྲོ་བ་ ན་ཡང་ཆོམ་རྐུན་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་བརྟག་པའི་ཕྱིར་རང་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་ཡང་དང་ཡང་དུ་ཕྱོགས་བཞིར་རིམ་པས་ལྟ་བའམ། ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་དུ་ལྟ་ན་རྒོད་པ་སྤང་བའི་དོན་དུ་བསྡད་དེ་བལྟའོ། ། 1-3472 ཡང་ངལ་གསོ་བ་ནི་ཕྱིར་བལྟས་ནས་རྒྱབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔར་བཞིན་འཇིགས་པ་བརྟག་པའི་དོན་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ། །མཉམ་བཞག་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་མདུན་དང་རྒྱབ་ཏུ་གཡང་ས་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པ་ཡོད་ མེད་བརྟག་པར་བྱས་ནས་མདུན་དུ་འགྲོ་བའམ་ཡང་ན་རྒྱབ་ནས་འོང་བར་བྱ་སྟེ་དེ་ལྟར་སྤྱོད་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་རང་གཞན་ལ་ཕན་པའི་དགོས་པ་ཤེ
【現代漢語翻譯】 如果知道，那麼進入內心的也會到來，離開的也會返回。出現的事物也會變得穩定，不會消失。第二部分是守護正念，分為三個部分：簡要說明、詳細解釋和總結說明。首先，在最初受戒之後，立即在心中思考以下內容：『我將以這種方式思考』。然後，通過正念覺知來了解，『這是墮落的過患，這是沒有過患的』。那時，爲了不習慣所有墮落之門，我將關閉感官之門，就像樹木的眼睛等感官不參與對境一樣，我將始終保持自己的感官不參與對境。』《大疏》和Vairocana（毗盧遮那）說：『像樹一樣，遠離感官。』第二部分分為兩個部分：觀察三門的行為，以及觀察后如何修行。第一部分分為三個部分：觀察外在行為、觀察內在行為和安住於三摩地時。第一部分分為兩個部分：首先，觀察細節：任何時候我都不應該無意義地四處張望，而應該始終以專注于實相的禪定方式，稍微睜開眼睛，將視線降低到鼻尖或軛木的高度。如果初學者不能長時間這樣做，那麼爲了讓眼睛和心得到休息，有時可以四處看看。如果一百個人中有一個人靠近，他的影子出現在我的視線中，我應該看著他，爲了避免他因嘲笑我而產生不善，我會說：『你來得好啊！』此外，在道路上行走時，爲了檢查強盜等危險，爲了保護自己，我會反覆地向四個方向依次觀看，或者如果向所有方向觀看，爲了避免驕傲，我會坐下來觀看。爲了休息，我會回頭看，以便像以前一樣檢查背後的危險。爲了守護禪定，我會檢查前面和後面是否有懸崖等危害，然後向前走或向後退。因此，在所有行為場合，都要清楚地瞭解對自他有益的需求。
【English Translation】 If known, then what comes into the mind will also come, and what has gone away will also return. What arises will also become stable and will not disappear. The second part is guarding mindfulness, which is divided into three parts: brief explanation, detailed explanation, and summary explanation. First, immediately after initially taking the vows, think in your heart like this: 'I will think in this way.' Then, through mindfulness and awareness, understand, 'This is the fault of falling, and this is without fault.' At that time, in order to not become accustomed to all the doors of downfall, I will close the doors of the senses, just as the eyes and other senses of a tree do not engage with objects, I will always keep my senses from engaging with objects.' The Great Commentary and Vairocana say: 'Like a tree, separated from the senses.' The second part is divided into two parts: observing the actions of the three doors, and how to practice after observing. The first part is divided into three parts: observing external behavior, observing internal behavior, and when abiding in samadhi. The first part is divided into two parts: first, observing the details: at no time should I look around aimlessly, but should always, in a meditative manner that focuses on reality, slightly open my eyes and lower my gaze to the tip of my nose or the height of the yoke. If a beginner cannot do this for a long time, then in order to rest the eyes and mind, one may occasionally look around. If one out of a hundred people comes close and his shadow appears in my sight, I should look at him, and in order to avoid him generating negativity by mocking me, I will say: 'You have come well!' Furthermore, when walking on the road, in order to check for dangers such as robbers, and in order to protect myself, I will repeatedly look in the four directions in sequence, or if looking in all directions, in order to avoid pride, I will sit and watch. In order to rest, I will look back, in order to check for dangers behind me as before. In order to guard meditation, I will check whether there are dangers such as cliffs in front and behind, and then go forward or come back. Therefore, in all behavioral situations, one should clearly understand the needs that benefit oneself and others.
ས་ནས་ཤེས་བཞིན་དང་ལྡན་ པས་སྤྱད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སྤྱི་ལ་བརྟག་པ་ནི། ལུས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་བཞི་པོ་གང་རུང་ལས་ལུས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་འདི་ལྟར་གནས་བྱ་ཞེས་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ ཁ་ཐོན་ལ་སོགས་པའི་བྱ་བ་བསྡོགས་པ་སྟེ་བརྩམས་ནས་དེ་ནས་ནི་བར་སྐབས་སུ་ཡང་ལུས་འདི་ཇི་ལྟ་བུར་གནས་པ་ཡིན་ཞེས་བར་བྱ་ཞིང་བརྟགས་ཏེ་སྤྱོད་ལམ་དེ་ཉིད་དམ་གཞན་ལ་ གནས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། སེམས་ཀྱི་གླང་ཆེན་ཆགས་སོགས་ཀྱིས་མྱོས་པ་ནི་དམ་པའི་ཆོས་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་སེམས་པའི་ཀ་བ་ཆེན་པོ་ལ་ཇི་ལྟར་དྲན་པའི་ཐག་པས་བཏགས་པ་གཞན་དུ་ མི་འཆོར་བ་དེ་ལྟར་འབད་པ་ཀུན་གྱིས་དམ་པོར་བཏག་ཅིང་རང་དབང་དུ་འགྱུར་བར་བྱའོ། །དེའང་ཚུལ་ཇི་ལྟར་ནས་ཅི་ན་ཀྱང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་བརྩོན་པའི་སེམས་ཞི་གནས་ནི་དུས་སྐད་ཅིག་གཅིག་ཀྱང་རང་གི་དམིགས་པ་ལས་གཞན་དུ་མི་འཆོར་བ་བྱ་ཞིང་རེ་ཤིག་གཞན་དུ་ཤོར་ན་ཡང་བདག་གི་ཡིད་འདི་དམིགས་པ་སྔ་མའམ་གར་སྤྱོད་ཅེས་དེ་ལྟར་རང་གི་ཡིད་ལ་སོ་སོར་བརྟག་སྟེ་གཞན་དུ་སོང་ན་དམིགས་པ་སྔ་མ་ལ་བླན་ཏེ་བཞག་པར་བྱ་ཞིང་། 1-3473 སྔར་གྱི་ལ་གནས་ནས་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱའོ། །གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། དངོས་ནི་མེ་སྦྲུལ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་དང་། དཀོན་མཆོག་མཆོད་པ་ལ་སོགས་དགའ་སྟོན་དང་། སོགས་པས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཆེན་ པོ་བྱེད་པ་དང་འབྲེལ་པའི་གནས་སྐབས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་གནས་པར་མི་ནུས་པ་དེའི་ཚེ་ཅི་བདེར་འདོད་པ་བཞིན་བྱས་པས་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་དེའི་འཐད་པ་ནི། འདི་ལྟར་སྦྱིན་ པ་བས་ཚུལ་ཁྲིམས་ལྷག་ཀྱང་སྟེ་གཏོང་བའི་དུས་དག་ཏུ་མི་ནུས་ཤིང་སྦྱིན་པ་དོན་ཆེན་ཚུལ་ཁྲིམས་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱ་བར་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པ་ལས་གསུངས་ཏེ། སྦྱིན་པའི་དུས་སུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ ཉེ་བར་བསྡུས་ཏེ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱའོ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལས་ཀྱང་། དེ་ལས་དུས་སུ་བཏང་སྙོམས་སྒོམ་པ་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་སྟེ་ཞེས་པ་ ནས་བྱིན་པའི་དུས་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པ་བཏང་སྙོམས་པ་དང་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །དེ་ལྟར་ནའང་གང་ཞིག་ལུང་རིགས་སམ་དགེ་བཤེས་ཀྱི་གསུང་ལྟར་དང་པོར་བསམས་ཏེ་བྱ་བར་ བརྩམས་པ་བསམ་གཏན་དང་། ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་ལས་གཞན་དུ་བྱ་བར་མི་བསམ་སྟེ་གང་བརྩམས་པ། དེར་སེམས་རྩེ་གཅིག་ཏུ་གཏད་པའི་བསམ་པ་ཡིས་བརྩམས་པ་དེ་ཉིད་རེ་ཞིག་དང་པོར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། 1-3474 དེ་ལྟར་ནན་ཏན་དུ་བྱས་ན་ནི་བྱ་བར་བརྩམས་པ་ཀུན་ལེགས་པར་བྱས་པར་འགྱུར་གྱི། གཞན་དུ་ན་སྔར་བརྩམས་པ་དང་ཕྱིས་ཁས་བླང་པ་གཉིས་ཀ་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། ཤེས་བཞིན་མ་ ཡིན་པའི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དེ་དེ་ལྟ་ན་ནི་འཇུག་ཅིང་ཞ
【現代漢語翻譯】 因此，應當以正知正念行事。第二，觀察總體情況：在身體的四種行為（行、住、坐、臥）中的任何一種中，例如身體行走等，首先預先思考『我應當這樣安住』，然後立即開始進行說話等行為。之後，在中間的任何時候，也要觀察和思考『這個身體是如何安住的』，並安住於該行為或其他行為中。 第二，對於被貪慾等煩惱所迷惑的心識之象，應當像用憶念的繩索緊緊繫在正法之柱上一樣，不讓它散亂到其他地方，要盡一切努力牢牢繫住，使其能夠自主。那麼，無論如何，都要努力使專注于禪定的寂止之心，即使在一剎那也不要從自己的目標上散亂。如果暫時散亂到其他地方，也要這樣分別觀察自己的心識：『我的心識先前在什麼目標上，現在又在做什麼？』如果發現它已經散亂到其他地方，就要把它拉回到先前的目標上， 並從先前安住的狀態中放下。第三，分為兩部分。第一部分是正文：對於火災、毒蛇等恐懼，以及供養三寶等喜慶之事，以及其他與利益眾生的大事相關的情況，如果無法安住于禪定，那麼隨心所欲地去做，也不會因此而墮落。第二部分是對此的論證：例如，佈施比持戒更殊勝，但在佈施的時候如果不能持戒，那麼就應該放下持戒，專注于佈施這一更重要的事。正如《無盡慧經》中所說：『在佈施的時候，應當收攝戒律，放下持戒。』等等，有廣大的論述。 在《菩薩藏經》中也說：『什麼是那個時候的放下修持呢？就像這樣……在佈施的時候，應當放下持戒的修持。』等等，有廣大的論述。因此，對於那些最初按照經論或善知識的教言，經過思考後開始做的事情，不要再去想其他的事情，而要一心專注于所做的事情上，首先完成它。 如果這樣努力去做，那麼所做的一切事情都會做得很好。否則，先前開始做的事情和後來承諾的事情都無法完成，而且非正知的近取煩惱也會趁虛而入。
【English Translation】 Therefore, one should act with mindfulness and awareness. Secondly, examining the general situation: In any of the four bodily conducts (walking, standing, sitting, lying down), such as the body walking, etc., first think in advance, 'I should abide in this way,' and then immediately begin the action of speaking, etc. Afterwards, at any time in between, also observe and contemplate, 'How is this body abiding?' and abide in that conduct or another conduct. Secondly, for the elephant of the mind intoxicated by afflictions such as desire, just as a great pillar of single-pointedness on the sacred Dharma is tied with the rope of mindfulness so that it does not stray elsewhere, so too, with all effort, tie it firmly and make it autonomous. Then, in whatever way, strive to ensure that the mind of calm abiding, diligent in samadhi, does not stray from its object even for a moment. If it strays elsewhere for a while, then separately examine one's own mind in this way: 'Where was my mind previously, and what is it doing now?' If it has gone elsewhere, then bring it back to the previous object, and let go from the previous state of abiding. Thirdly, divided into two parts. The first part is the main text: For fears such as fire and snakes, and joyous occasions such as offering to the Three Jewels, and other situations related to great deeds of benefiting sentient beings, if one cannot abide in samadhi, then doing as one pleases will not cause one to fall. The second part is the justification for this: For example, giving is more excellent than moral discipline, but if one cannot maintain moral discipline at the time of giving, then one should abandon moral discipline and focus on the more important matter of giving. As stated in the Inexhaustible Intellect Sutra: 'At the time of giving, one should gather up the precepts and let go of moral discipline.' etc., there are extensive discussions. In the Bodhisattva Treasury Sutra, it also says: 'What is the practice of letting go at that time? It is like this... At the time of giving, one should let go of the practice of upholding moral discipline.' etc., there are extensive discussions. Therefore, for those things that were initially started after thinking according to the scriptures or the words of a virtuous teacher, do not think of doing other things, but focus single-mindedly on what is being done, and first accomplish that. If one makes such an effort, then all the things one starts to do will be done well. Otherwise, neither the things started earlier nor the things promised later will be accomplished, and the afflictions of non-mindfulness will enter.
ུགས་པ་དེ་འཕེལ་པར་འགྱུར་ཞེའམ། སྔར་བརྩམས་པ་དེ་དང་པོར་བསྒྲུབས་པ་དེ་ལྟ་ན་ནི་དེ་འཕེལ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །གཉིས་ པ་བརྟགས་ནས་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། སེམས་སྦྱང་བ། ལུས་སྦྱང་བ། སྦྱངས་ནས་ཇི་ལྟར་བསླབ་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་དང་། དེའི་རྟེན་རྙེད་དཀའ་བསྲུངས་པའོ། །དང་ པོ་ལའང་གསུམ། སྡོམ་པའི། དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ། རྣམ་གཡེང་ལ་ཆགས་པ་དང་། སོ་ཐར་དང་འགལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། བྲེ་ མོའི་གཏམ་ནི་འབྲེལ་མེད་རྒྱལ་པོའི་གཏམ་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་ཟློས་གར་དང་མིག་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པ་ངོ་མཚར་གྱི་ལྟད་མོ་རྣམ་པ་མང་པོ་སྟེ་དཔུང་གི་བཀོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ ལ་སྒོ་གསུམ་འཇུག་པར་གྱུར་པ་ན་དེ་དག་ལ་ཆགས་པ་སྤངས་ཏེ་དེ་དག་ལས་བཟློག་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། དོན་མེད་པར་ས་རྐོ་བ་དང་། སེན་མོ་ལ་སོགས་པས་རྩ་གཅོད་པ་དང་། 1-3475 དབྱུག་པ་དང་རྐང་པས་ས་ལ་རི་མོ་འདྲི་བ་དང་། སོགས་པས་ཞལ་དང་བཟོ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པར་གྱུར་ན་བདེ་བར་གཤེགས་པས་དེ་དག་མི་བྱ་བར་བཀའ་བསྒོ་བའི་བསླབ་པ་དྲན་པར་ བྱས་ནས་ལྟུང་བའི་རྣམ་སྨིན་ལ་སྐྲག་པས་དེའི་མོད་ལ་དོར་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ། །བསྟན། བཤད། བསྡུ་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི། གང་གི་ཚེ་ལུས་བསྐྱོད་པར་ འདོད་པར་གྱུར་ཏམ་ངག་སྨྲ་བར་འདོད་པར་གྱུར་ན་ཡང་བསྐྱོད་པ་དང་སྨྲ་བ་ལ་འཇུག་པའི་དང་པོར་རང་གི་སེམས་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་དང་བཅས་པ་དང་དད་སོགས་ཉོན་མོངས་མེད་པ་གང་ དུ་འདུག་བརྟགས་ནས་སེམས་བརྟན་པས་བསྐྱོད་པ་དང་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པ་འོས་ཤིང་རིགས་པ་དང་ལྡན་པ་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་མི་འགྱུར་བར་བྱའོ། །གང་གི་ཚེ་རང་གི་ཡིད་ལ་བརྟགས་པ་ན་ ཆགས་པ་དང་ཁྲོ་བར་མཐོང་བ་ན་དེའི་ཚེ་དེས་བསླང་བའི་ལུས་ཀྱི་ལས་སུ་བྱ་བ་གང་ཡང་མི་བྱ་ཞིང་། ངག་ཏུ་ཡང་སྨྲ་བར་མི་བྱ་བར་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་མེད་པའོ་ཞེས་ ཡིད་ལ་བཞག་སྟེ། དབང་པོའི་བྱེད་པ་དང་རྣམ་རྟོག་བསྡུས་ཏེ་ཤིང་བཞིན་དུ་ནི་གནས་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་རྒོད་པ་སྟེ་སེམས་འཕྲོ་ཞིང་གཡེངས་པ་དང་། ག་ཞ་ངག་གིས་ཅོ་འདྲི་པ་དང་བཅས་པའམ། 1-3476 གལ་ཏེ་སེམས་ཁེངས་པའི་ང་རྒྱལ་དང་། རིགས་དང་ལང་ཚོ་སོགས་ཀྱིས་རྒྱགས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པའམ། གཞན་སྐྱོན་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་འཚང་འབྲུ་བ་ལུས་ཀྱི་འཚམ་པ་དང་། བཅས་པའི་བསམ་པ་དང་གལ་ ཏེ་སྐྱོར་འབྱིན་ཏེ་རྒྱུ་ཅན་རྣམས་གཞན་སླུ་བའི་སྒྱུ་སེམས་སམ། གང་ཚེ་བདག་གི་ཡོན་ཏན་བསྟོད་པ་ལྷུར་ལེན་པའམ། གཞན་ལ་ཉེས་པ་གསལ་བར་བརྗོད་པས་སྨོད་པ་ཉིད་དང་ནི། གཤེ་བ་སྟེ་ གཞན་གྱི་ཚིག་ལ་སྨོད་པ་དང་བཅས་པ་དང་། འགྱེད་པ་རྟག་ཏུ
【現代漢語翻譯】 它會增長嗎？如果先前所做之事最初就被完成，那麼它不會增長。第二，考察如何修持，有三點：調伏心、調伏身、以及調伏后如何學習之理。第一點有二：三種戒律，以及守護難以獲得的所依。第一點也有三：律儀戒、攝善法戒、饒益有情戒。第一點有二：捨棄對散亂的貪著，以及違背別解脫戒的行為。第一，對於戲謔之談、無關緊要的國王之談等各種各樣的事情，以及歌舞和幻術等奇妙的表演，各種各樣的軍隊部署等，如果三門都投入其中，那麼就要捨棄對它們的貪著，並從這些事情中返回。第二，無意義地挖掘土地，用指甲等砍斷植物，用棍子和腳在地上畫圖案，以及用顏料等在臉上和器物上作畫等，如果出現這些情況，就要憶念如來教導不要做這些事情的教誨，因為害怕墮落的異熟果報，所以要立即停止這些行為。第二，攝善法戒有教、說、攝三方面。第一，當想要活動身體或想要說話時，在開始活動和說話之前，首先觀察自己的心是處於貪著等煩惱之中，還是處於信心等無煩惱之中，然後以堅定的心進行活動和說話等，使其合乎情理，不變成煩惱。當觀察到自己的心中有貪著和嗔恨時，此時不要做任何由它引起的身體行為，也不要說話，心中想著一切法都是無所作為的，收攝感官的活動和分別念，像樹木一樣安住。此外，如果出現掉舉，即心散亂和放逸，或者以輕浮的言語戲弄他人，或者心中充滿驕傲自滿，或者因種姓和青春等而驕傲自滿，或者想要說別人的過失而伺機挑剔，或者有身體的親昵行為，或者有欺騙他人的虛偽之心，或者熱衷於讚美自己的功德，或者喜歡揭露別人的過失而誹謗，或者辱罵，即以惡語辱罵他人，或者總是爭鬥 Will it increase? If what was done before was initially accomplished, then it will not increase. Secondly, examining how to practice has three aspects: taming the mind, taming the body, and how to learn after taming. The first point has two: the three types of discipline, and guarding the basis that is difficult to obtain. The first point also has three: the discipline of moral conduct, the discipline of gathering virtuous dharmas, and the discipline of benefiting sentient beings. The first point has two: abandoning attachment to distraction, and actions that contradict the Pratimoksha vows. First, regarding frivolous talk, irrelevant talk about kings, and various kinds of things, as well as wondrous performances such as singing, dancing, illusion, and various kinds of military formations, if the three doors are engaged in these, then one should abandon attachment to them and turn away from these things. Second, if one engages in digging the ground without purpose, cutting plants with fingernails, drawing patterns on the ground with sticks and feet, or painting on faces and objects with pigments, one should remember the Buddha's teaching not to do these things, and fearing the ripening of negative consequences, one should immediately abandon these actions. Second, the discipline of gathering virtuous dharmas has three aspects: teaching, explaining, and gathering. First, when one desires to move the body or speak, before engaging in movement or speech, one should first examine whether one's mind is in a state of afflictions such as attachment, or in a state of non-afflictions such as faith. Then, with a stable mind, one should engage in movement and speech in a way that is appropriate and reasonable, so that it does not become afflicted. When one observes attachment and anger in one's mind, at that time, one should not engage in any physical actions caused by it, nor should one speak. One should keep in mind that all dharmas are without action, gather the activities of the senses and conceptual thoughts, and remain like a tree. Furthermore, if there is agitation, that is, the mind is scattered and distracted, or if one teases others with frivolous words, or if one is filled with arrogance and pride, or if one is arrogant due to lineage and youth, or if one seeks to find fault with others and is critical, or if there is physical intimacy, or if there is a deceitful mind to deceive others, or if one is enthusiastic about praising one's own qualities, or if one likes to reveal the faults of others and slander, or if one insults, that is, insults others with harsh words, or if one is always fighting
【English Translation】 Will it increase? If what was done before was initially accomplished, then it will not increase. Secondly, examining how to practice has three aspects: taming the mind, taming the body, and how to learn after taming. The first point has two: the three types of discipline, and guarding the basis that is difficult to obtain. The first point also has three: the discipline of moral conduct, the discipline of gathering virtuous dharmas, and the discipline of benefiting sentient beings. The first point has two: abandoning attachment to distraction, and actions that contradict the Pratimoksha vows. First, regarding frivolous talk, irrelevant talk about kings, and various kinds of things, as well as wondrous performances such as singing, dancing, illusion, and various kinds of military formations, if the three doors are engaged in these, then one should abandon attachment to them and turn away from these things. Second, if one engages in digging the ground without purpose, cutting plants with fingernails, drawing patterns on the ground with sticks and feet, or painting on faces and objects with pigments, one should remember the Buddha's teaching not to do these things, and fearing the ripening of negative consequences, one should immediately abandon these actions. Second, the discipline of gathering virtuous dharmas has three aspects: teaching, explaining, and gathering. First, when one desires to move the body or speak, before engaging in movement or speech, one should first examine whether one's mind is in a state of afflictions such as attachment, or in a state of non-afflictions such as faith. Then, with a stable mind, one should engage in movement and speech in a way that is appropriate and reasonable, so that it does not become afflicted. When one observes attachment and anger in one's mind, at that time, one should not engage in any physical actions caused by it, nor should one speak. One should keep in mind that all dharmas are without action, gather the activities of the senses and conceptual thoughts, and remain like a tree. Furthermore, if there is agitation, that is, the mind is scattered and distracted, or if one teases others with frivolous words, or if one is filled with arrogance and pride, or if one is arrogant due to lineage and youth, or if one seeks to find fault with others and is critical, or if there is physical intimacy, or if there is a deceitful mind to deceive others, or if one is enthusiastic about praising one's own qualities, or if one likes to reveal the faults of others and slander, or if one insults, that is, insults others with harsh words, or if one is always fighting
་འཐབ་རྩོད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ལ་སེམས་པ་དང་བཅས་པར་གྱུར་པ་དེའི་ཚེ་ཤིང་བཞིན་གནས་པར་བྱའོ། ། གང་གི་ཚེ་རྙེད་པ་དང་ བཀུར་སྟི་དང་། ཚིག་སྙན་པའི་གྲགས་པ་འདོད་པའམ། བྲན་ཕོ་མོ་དང་ལས་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཡོག་དང་། སློབ་མ་ཉེ་གནས་སོགས་འཁོར་དོན་དུ་གཉེར་བར་འདོད་པའམ། བདག་གི་སེམས་རྐང་པ་འཁྲུད་ པ་ལ་སོགས་རིམ་གྲོ་འདོད་གྱུར་ན་དེའི་ཚེ་ཞེས་སོགས་སོ། །གཞན་དོན་ཡལ་བར་འདོར་བ་དང་། རང་དོན་དུ་གཡོག་འཁོར་སོགས་དོན་དུ་ཉེ་བར་འདོད་པ་དང་འབྲལ་མེད་མི་རིགས་པའི་ཚིག་སྨྲ་ བར་འདོད་པའི་སེམས་བྱུང་ན་དེས་ནི་ཤིང་ཞེས་སོ། བསྲན་མི་ཚུགས་པའི་མི་བཟོད་པ་དང་། ལེ་ལོ་སྙོམས་ལས་དང་། ལུས་སྲོག་གི་བར་ཆད་ཀྱིས་འཇིགས་ཤིང་སེམས་སྔངས་པ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྤྱི་བརྡོལ་རྩོལ་ཕོད་ཅན་དང་མུ་ཅོར་ཚིག་འཆལ་བ་དང་རང་གི་ཕྱོགས་སློབ་མ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཞེན་ཅིང་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བའི་སེམས་བྱུང་ན་དེས་ནི་ཤིང་ཞེས་སོ། ། 1-3477 གསུམ་པ་ནི། ཚུལ་དེ་ལྟར་འཆབ་སེམས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། རྩྭ་རྐོ་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་དོན་མེད་པར་རྩོམ་པའི་ཡིད་བརྟགས་ནས་དེ་དག་ལ་འཇུག་པར་གྱུར་བ་དེའི་ ཚེ་བག་ཡོད་པའི་དཔའ་བོས་གཉེན་པོ་ཤེས་བཞིན་གྱི་སྒོ་ནས་སེམས་དེ་ནི་བརྟན་པོར་བཟུང་ནས་རིགས་པ་དང་ལྡན་པའི་གཡོ་འགུལ་དང་། སྨྲ་བ་ལ་སོགས་བྱའོ། གསུམ་པ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་ ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི། །ཐེ་ཚོམ་དང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྤངས་པས་ཤིན་ཏུ་ངེས་པ་དང་། ཡོན་ཏན་ཅན་ལ་རབ་ཏུ་དད་པའམ་རྟག་ཏུ་དགའ་བ་དང་ཡིད་བདེ་མང་བས་རབ་ཏུ་དང་བ་དང་། དཀའ་ སྤྱད་ལ་མི་རྡར་བས་བསྟན་པ་དང་། ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མོས་པས་མཆོག་གསུམ་ལ་གུས་པ་དང་། མཉེས་པར་བྱ་བ་རྣམས་ལ་སེམས་འདུད་པ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་ཞེ་ སར་བཅས་པ་དང་། རང་ལ་ལྟོས་ནས་ཉེས་པས་བག་འཁུམ་པ་ངོ་ཚ་ཤེས་པ་དང་། ཉེས་པ་ལ་བག་ཚ་བའི་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་དང་། དབང་པོ་བསྡམས་པས་ཞི་ཞིང་བསྡུ་དངོས་བཞིས་གཞན་ དགའ་བར་བྱེད་པ་ལ་བརྩོན་པ་དང་། ཕན་ཚུན་མི་མཐུན་པའི་བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོོ་ཡི་འདོད་པ་མི་མཐུན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡིད་ལ་གཅག་པ་མེད་པས་མི་སྐྱོ་ཞིང་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེས་པས་རང་དབང་མེད་པར་བྱིས་པ་འདི་དག་གི་མི་མཐུན་པའི་སེམས་ཀྱི་དབང་གིས་སྤྱོད་པ་འདི་བྱུང་སྙམ་དུ་ཤེས་པས་བརྩེ་བ་དང་། 1-3478 ལྡན་པ་དང་བདག་དང་སེམས་ཅན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་རག་ལས་པའི་རང་བཞིན་དང་བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ལ་སྤྲུལ་པ་བྱས་པ་བཞིན་དུ་ང་རྒྱལ་ཏེ་ ཁེངས་ཤིང་རློམ་པའི་སེམས་མེད་པར་བདག་འདི་ལྟ་བུ་བསླབ་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསམས་ནས་ཡིད་ནི་རྟག་ཏུ་བཟུང་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དེའི་རྟེན་རྙེད་དཀའ་བས་སེམས་བསྲུངས་པ་ནི།
【現代漢語翻譯】 當以鬥爭為理由而心懷不平時，應當如樹木般安住不動。當貪圖利養、恭敬、美名，或爲了奴僕、傭人等使喚，或爲了弟子、近侍等眷屬而奔波，或爲了自己洗腳等服侍而心生貪求時，就如同樹木一般。捨棄利他之心，爲了自己而親近侍從眷屬，想要說些不離不棄卻不合情理的話語，生起這樣的念頭時，就如同樹木一般。當生起無法忍受的嗔恨、懈怠懶惰、因身體性命的障礙而恐懼害怕、以及輕率魯莽、言語粗俗、偏袒自己的弟子等，心生偏頗時，就如同樹木一般。 第三，對於以隱瞞之心等煩惱，以及砍草等無意義的行為，經過思量后開始去做時，有正念的勇士應當通過正知正念，堅定地控制自己的心，做出合乎情理的行動和言語。第三，利益有情之律儀：斷除懷疑和顛倒之見，獲得真實的定解；對具功德者生起極大的信心或恒常的歡喜和極大的喜悅；不畏懼艱難困苦，信奉佛法；因對深奧廣大的佛法生起信心，而恭敬三寶；以恭敬的身語行為來悅眾；因顧及自身而對罪過感到羞愧；對罪過懷有恐懼；通過守護根門而獲得寂靜，並通過四攝法來使他人歡喜；對於彼此不和的幼稚眾生，不因他們各自不同的慾望而感到厭煩，不生起煩惱，而是明白這些無自主的孩童是被不和之心所驅使，從而生起慈悲之心。 對於自己和有情眾生所擁有的、依賴於因緣的事物，要像變幻出來的事物一樣，不生起我慢之心，心想『我是一個具有學識的人』，從而時時守護自己的心。第二，因為難以獲得暇滿人身，所以要守護自己的心。
【English Translation】 When one's mind is filled with reasons for strife, one should remain steadfast like a tree. When one desires gain, respect, and the fame of sweet words, or when one seeks servants such as male and female slaves and workers, or when one strives for attendants such as disciples and close associates, or when one desires services such as having one's feet washed, then one is like a tree. Abandoning the welfare of others, drawing near to attendants and retinue for one's own sake, desiring to speak words that are inseparable but unreasonable, when such thoughts arise, one is like a tree. When unbearable anger arises, along with laziness and idleness, fear and dread due to obstacles to body and life, as well as recklessness, vulgar speech, and attachment to one's own side, such as disciples, and partiality, one is like a tree. Third, regarding concealing one's faults and engaging in meaningless activities such as cutting grass, when one begins to engage in these after deliberation, a mindful warrior should firmly control their mind through mindfulness and awareness, and engage in reasonable actions and speech. Third, the discipline of benefiting sentient beings: by abandoning doubt and perverted views, one gains true certainty; one develops great faith in those with qualities or constant joy and great delight; one does not fear hardship and believes in the Dharma; one respects the Three Jewels due to faith in the profound and vast Dharma; one pleases others with respectful actions of body and speech; one feels ashamed of faults with regard to oneself; one has fear of faults; one is peaceful by guarding the senses, and one strives to make others happy through the four means of gathering; one does not become weary of the conflicting desires of individual immature beings, and one does not generate afflictions, but understands that these uncontrolled children are acting under the influence of discordant minds, and thus generates compassion. Regarding things possessed by oneself and sentient beings, which are dependent in nature, one should be without arrogance, like an illusion, thinking, 'I am one who possesses learning,' and thus always guard one's mind. Second, because it is difficult to obtain leisure and endowments, one should guard one's mind.
དུས་ ཡུན་རིང་མོ་ཞིག་ལོན་ནས་ངལ་བའི་མཆོག་འབྱོར་པ་བཅུ་དང་ལྡན་པའི་མིའི་ལུས་ཐོབ་པས་ན་ཤིན་ཏུ་རྙེད་དཀའ་བ་དུས་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་བཞིན་ཡང་དང་ཡང་དུ་བསམས་ནས་སེམས་འདི་ཤིན་ དུ་ངེས་པ་དང་ཞེས་སོགས་གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་ལྟ་བུར་རི་རབ་རླུང་གིས་མི་གཡོ་བ་ལྟར་རྣམ་རྟོག་གི་རླུང་གིས་རབ་ཏུ་མི་གཡོ་བར་བཟུང་བར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ལུས་སྦྱང་བ་ལ་ བཞི། ལུས་ལ་ཆགས་པས་བསྲུང་བར་མི་རིགས། དགེ་བ་ལ་བཀོལ་བར་རིགས་པ། མི་ཕན་པས་གསོ་བར་མི་རིགས་པས། གསོས་ནས་འདོད་པ་བཞིན་དབང་དུ་བྱ་བའོ། དང་པོ་ལ་བཞི་སྟེ། བདག་དང་ བདག་གི་མིན་པས་དང་། མི་གཙང་བས་དང་། སྙིང་པོ་མེད་པས་དང་། ལོངས་སྤྱོད་དུ་མི་རུང་བས་བསྲུང་བར་མི་རིགས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སེམས་བསྲུང་བར་རིགས་ན་ལུས་ཀྱང་བསྲུང་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། 1-3479 མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་མེད་ན་ལུས་ཀྱི་གཞན་དོན་ལྟ་ཞོག རང་དོན་ཡང་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། ལུས་འདི་སེམས་དང་བྲལ་བ་ན་བྱ་རྒོད་ཤ་ལ་ཆགས་པ་ཡིས་ཕན་ཚུན་ཀུན་ཏུ་དྲུད་ཤལ་བྱས་ ཤིང་ཁྲིད་ཀྱང་ལུས་ཁྱོད་དེའི་ཚེ་མི་དགའ་བས་བསྲུང་བར་མི་བྱེད་པར་འདུག་ན་ད་ལྟ་ཅིའི་ཕྱིར་ཡིད་ཁྱོད་གསོན་པོའི་ལུས་ལ་བྱམས་པའི་སྒོ་ནས་ཁ་ལྟ་དང་། ཁ་ཟིན་བྱས་ནས་སྲུང་བར་ བྱེད་པ་མི་རིགས་ལ། གཞན་ཡང་ཤ་རུས་ཚོགས་པའི་ལུས་འདི་བདག་གི་མ་ཡིན་པ་ལ་བདག་གི་བར་བཟུང་བར་བྱས་ནས་ཡིད་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་སྲུང་བར་བྱེད་དེ་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། །ཅི་ སྟེ་བདག་ཏུ་བཟུང་ནས་བསྲུང་ཞེ་ན། ཡིད་ཁྱོད་དང་ལུས་འདི་གཉིས་སོ་སོ་ཐ་དད་ཡིན་པས་ལུས་ཉམས་ཀྱང་ཁྱོད་ལ་མི་གནོད་ན་ལུས་དེས་ཀོ་བདག་ཏུ་བཟུང་ནས་ཁྱོད་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ་ སྟེ་དོན་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི། ཐ་དད་ཀྱང་བདག་གིར་བྱས་པས་བསྲུང་ཞེ་ན། རྨོངས་པས་ཡིད་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་ཕན་གནོད་མེད་ཅིང་རང་ལས་ཐ་དད་པ་བདག་གིར་བྱེད་ན་དེ་ལྟ་བུའི་ཤིང་ གཟུགས་གཙང་མ་ལ་ངའི་ལུས་ཞེས་བདག་གི་བར་འཛིན་པར་མི་བྱེད་དེ་བྱེད་པར་རིགས་ཀྱི། རྣག་ལ་སོགས་པ་མི་གཙང་བའི་ཚོགས་ཀྱི་འཁྲུལ་འཁོར་འདི་ནི་རུལ་ཞིང་སུངས་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཅན་གྱི་ལུས་འདི་བསྲུངས་ཏེ་ཉེར་མཁོ་ཅི་ཞིག་རུང་སྟེ་མི་རུང་བས་བསྲུང་བར་མི་རིགས་སོ། ། 1-3480 གསུམ་པ་ནི། དེ་ལྟ་ཡིན་ཡང་སྙིང་པོ་ཡོད་པས་བསྲུང་ཞེ་ན། ཐོག་མར་སྙིང་པོ་ཡོད་མེད་བརྟག་པའི་ཕྱིར་ལྤགས་པའི་རིམ་པ་འདི་རང་གི་བློ་ཡི་མཚོན་གྱིས་ལུས་ཀྱི་ཤ་རུས་ལས་ཐ་ དད་དུ་ཕྱེ་ཞིང་ཤ་ཡང་རུས་པའི་དྲྭ་བ་ལས་ཤེས་རབ་ཀྱི་མཚོན་རྣོན་གྱིས་གུད་དུ་ཕྱེ་ལ། དེ་མ་ཐག་ཏུ་རུས་པ་རྣམས་ཀྱང་སོ་སོར་དུམ་བུ་དུམ་བུར་དབྱེ་བར་བྱས་ནས་ནང་ དུ་རྐང་མར་གྱི་བར་དུ་ལེགས་པར་བལྟ་བར་བྱ་ཞིང་ལུས་ཀྱི་ནང་ཡང་སྤྱད་ན་ཕ་མའི་མི་གཙང་བ་ལས་བྱུང་ཞིང་སྡུ
【現代漢語翻譯】 經過漫長的時間，獲得了具備十種圓滿的人身，因此要時時刻刻反覆思量這極其難得的時刻，讓內心堅定，就像前面所說的那樣，像須彌山一樣不被風動搖，不被分別唸的風所動搖。第二，關於鍛鍊身體有四點：不應因執著而保護身體，而應將其用於善行；不應因無益而滋養身體，而應在滋養后隨意支配。第一點又分為四點：因為不是『我』和『我的』；因為是不凈的；因為沒有精華；因為不能受用，所以不應保護。第一點是：如果應該保護心，那麼也必須保護身體嗎？ 不是的，因為沒有心，身體就無法利益他人，更不用說利益自己了。當身體與心分離時，禿鷲會因為貪戀血肉而互相爭奪撕扯，即使被拖走，你的身體也不會因此不悅而加以保護。那麼現在為什麼你要用愛憐的目光照看這具活著的身體，小心翼翼地保護它呢？這是不應該的。此外，這具由血肉組成的身體並非『我』所有，你卻執著地認為是『我』的，為什麼要保護它呢？不應該這樣做。如果執意認為是『我』的而加以保護，那麼你的心和身體是分離的，身體的損傷不會傷害到你，那麼身體又如何被認為是『我』的，又能為你做什麼呢？毫無意義。第二點是：即使是不同的，但因為認為是『我的』而加以保護嗎？因為愚昧，你為什麼要將這無益且與你自身分離的東西認為是『我的』呢？不應該像對待乾淨的木頭雕像那樣，認為那是『我的身體』。這個由膿血等不凈之物組成的機器，是註定要腐爛和分解的身體，保護它又有什麼用呢？毫無用處，所以不應保護。 第三點是：即便如此，但因為有精華而加以保護嗎？首先，爲了考察是否有精華，用智慧之劍將面板從身體的血肉中分離出來，再用智慧之劍將肌肉從骨骼的結構中分離出來。然後將骨頭一塊塊地分開，仔細觀察裡面的骨髓。身體內部也是如此，如果追溯根源，就會發現它是由父母的不凈之物所生，充滿了污穢。
【English Translation】 After a long time, having obtained a human body endowed with the ten perfections, one should constantly and repeatedly contemplate each moment as extremely rare, making the mind firm, just as mentioned above, like Mount Meru unshaken by the wind, not to be shaken by the wind of conceptual thoughts. Secondly, regarding the training of the body, there are four points: one should not protect the body out of attachment, but should use it for virtuous deeds; one should not nourish the body because it is useless, but should control it as desired after nourishing it. The first point is further divided into four points: because it is not 'I' and 'mine'; because it is impure; because it has no essence; and because it cannot be enjoyed, it should not be protected. The first point is: if the mind should be protected, then must the body also be protected? No, because without the mind, the body cannot benefit others, let alone benefit oneself. When the body is separated from the mind, vultures will fight and tear at each other out of greed for flesh and blood, and even if dragged away, your body will not be displeased and protected. So why now do you look after this living body with loving eyes, carefully protecting it? This is not appropriate. Furthermore, this body composed of flesh and bones is not 'mine', yet you cling to it as 'mine', why do you protect it? It should not be done. If you insist on considering it 'mine' and protecting it, then your mind and body are separate, and damage to the body will not harm you, so how can the body be considered 'mine', and what can it do for you? It is meaningless. The second point is: even if they are different, but do you protect it because you consider it 'mine'? Because of ignorance, why do you consider this useless and separate thing as 'mine'? One should not regard it as 'my body' like a clean wooden statue. This machine composed of impure things such as pus and blood is a body destined to rot and decompose, what is the use of protecting it? It is useless, so it should not be protected. The third point is: even so, do you protect it because it has essence? First, in order to examine whether there is essence, use the sword of wisdom to separate the skin from the flesh and blood of the body, and then use the sharp sword of wisdom to separate the muscles from the structure of the bones. Then separate the bones piece by piece and carefully observe the marrow inside. The same is true inside the body, if you trace the origin, you will find that it is born from the impure things of parents and is full of filth.
ག་བསྔལ་གྱི་རང་བཞིན་བྱས་པ་མི་བཟོ་བ་ཡིན་ན་ལུས་འདི་ ལ་ཕྱི་ནང་གང་དུའང་མཁས་པས་བསྔགས་པར་འོས་པའི་སྙིང་པོ་ཅི་ཞིག་ཡོད་ཅེས་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ནི་བརྟག་པར་གྱིས་ཤིག དེ་ལྟར་འབད་དེ་བརྩལ་ཀྱང་ལུས་དེར་ཁྱོད་ཀྱིས་སྙིང་པོ་མ་མཐོང་ན་ ཡོན་ཏན་མེད་པར་རིག་བཞིན་དུ་ད་དུང་ཅིའི་ཕྱིར་ལུས་ལ་ཆགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཁྱོད་ཀྱིས་ནི་ལུས་འདི་བསྲུང་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་སྨྲོས་ཤིག བཞི་པ་ནི། ལོངས་སྤྱོད་བྱ་ཡོད་པས་བསྲུང་སྙམ་ ན། ཁྱོད་ཀྱིས་ལུས་ཀྱི་མི་གཙང་བ་བཟར་མི་རུང་ཞིང་ཁྲག་ཀྱང་བཏུང་དུ་མི་རུང་ལ་རྒྱུ་ལྟོ་སྟེ་ནང་ཁྲོལ་དེའང་གཞིབ་ཏུ་མི་རུང་ན་མི་མཁོ་བའི་ལུས་ཀྱིས་ཁྱོད་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་ཆགས་པར་མི་རིགས་སོ། ། 1-3481 དེས་ན་ཅིས་ཀྱང་བསྲུང་བར་ཉིས་ན་སྟེ་རིགས་ན་ཝ་དང་བྱ་རྒོད་ཀྱི་ཟས་ཀྱི་དོན་དུ་ལུས་འདི་བསྲུང་བར་རིགས་ཀྱི་ཁྱོད་ཀྱིས་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དགེ་བ་ལ་བཀོལ་ བར་རིགས་པའི་མི་འོ་ཅོག་སྟེ་མི་ཡིན་ནོ་ཅོག་གསོན་པའི་ལུས་འདི་ནི་བསོད་ནམས་བྱེད་དུ་བཅུག་སྟེ་བཀོལ་བར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་ཟད་ཀྱི་ཆགས་པས་བསྲུང་བར་མི་རིགས་ཏེ། འདི་ལྟར་ཁྱོད་ ཀྱིས་ད་ལྟ་བསྲུངས་ཀྱང་ནི་འཆི་བདག་བརྩེ་བ་མེད་པ་ཡིས་དབང་མེད་དུ་ཕྲོགས་ཏེ་བྱ་དང་ཁྱི་ལ་སོགས་པ་ལ་བྱིན་ན་དེའི་ཚེ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཅི་བྱར་ཡོད་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་ པ་ནི། དེ་ལྟར་ནའང་ད་ལྟ་ཟས་གོས་སོགས་ཀྱིས་སྐྱོང་སྙམ་ན། བྲན་གཡོག་ལས་ལ་བཀོལ་དུ་མི་བཏུབ་པ་ལའང་མ་སྡོད་ཅེས་པར་བྱས་ནས་གོས་ལ་སོགས་པ་མི་སྦྱིན་ན་ལུས་འདི་ལ་ ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་བསྙོད་ཀྱང་འཆི་བ་ན་ལུས་དོར་ནས་སེམས་འཇིག་རྟེན་གཞན་དུ་འགྲོ་བས་ལུས་ཀྱིས་མི་ཕན་ན་ཡིད་ཁྱོད་ཀོ་ཅི་སྟེ་ཡོ་བྱེད་ཟད། ཤ་ཐང་ཆད་དུ་གསོ་བར་བྱེད་ དེ་མི་རིགས་སོ། ། བཞི་པ་ནི། ཅི་སྟེ་ཐམས་ཅད་ཏུ་མི་གསོ་འམ་ཞེ་ན། ལུས་འདི་ལ་ལས་བཅོལ་བས་གླ་རྔན་ཟས་གོས་བྱིན་ནས་ནི་རང་གིས་བསྒྲུབ་བྱའི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དགེ་བྱེད་དུ་ཆུག 1-3482 ཡིད་རང་ལ་ཕན་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པ་མེད་པར་ལུས་འདི་ལ་ནི་གོས་སོགས་ཐམས་ཅད་སྦྱིན་པར་མི་བྱའོ། །དེས་ན་འགྲོ་བ་དང་འོང་བ་སྟེ་དགེ་མི་དགེ་ལ་རིམ་བཞིན་ཕན་ཚུན་འབྱུང་ལྡོག་ གི་རྟེན་ཙམ་དུ་ལུས་ལ་ཆུ་ལ་འགྲོ་འོང་བྱེད་པའི་གྲུ་ལྟ་བུའི་བློ་བཞག་སྟེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཟས་གོས་ཙམ་བྱིན་ནས་ཡིད་ལ་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་གྱི་ལས་ བསྒྲུབ་པ་ཡི་ནི་ལུས་སུ་གྱུར་ནས་ལས་བྱེད་དུ་འཇུག་པར་ཤོག་ཅིག་པའོ། །གསུམ་པ་སྦྱངས་ནས་ཇི་ལྟར་བསླབ་པ་ལ་བཞི། མི་འཇིགས་པའི་སྦྱིན་པ། ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ། ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྦྱིན་པ། ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནས་པའི་སྤྱོད་པའི་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་
【現代漢語翻譯】 如果身體的本質是痛苦，無法改變，那麼無論從內在還是外在來看，這個身體有什麼值得智者讚賞的精華呢？你自己應該去探究。即使你努力探究，如果在這個身體里沒有看到任何精華，明明知道它毫無價值，為什麼你還要以執著的方式來保護它呢？說說你保護這個身體的理由吧。 第四個理由是：如果認為它能帶來享受而保護它，那麼你不能吃身體的不凈之物，也不能喝血，也不能咀嚼腸胃等內臟，那麼這個無用的身體對你有什麼用呢？不應該執著於它。 因此，如果一定要保護它，難道是爲了讓它成為烏鴉和禿鷲的食物而保護它嗎？你不是那樣想的。第二，所有適合用於行善的人，也就是所有的人，都應該讓活著的身體去做功德，這才是它的用處，不應該執著地保護它。因為即使你現在保護它，無情的死主也會不由分說地奪走它，把它交給鳥和狗等，到那時你又能做什麼呢？什麼也做不了。 第三，即使如此，如果認為現在可以用食物和衣服等來供養它，那麼對於不能用來做奴僕的人，也會說『不要留在這裡』而不給衣服等。即使你用食物和衣服等來供養這個身體，死亡時也會拋棄身體，意識會前往其他世界，身體對你毫無用處，你的心意又有什麼用呢？不應該徒勞地滋養它。 第四，難道完全不供養它嗎？不是的。讓這個身體承擔工作，給予它食物和衣服作為報酬，讓它去做自己想要完成的利益眾生的善事。 如果不能幫助自己獲得利益，就不應該給這個身體提供一切衣物等。因此，對於身體，應該像對待來來往往的船隻一樣，把它看作是善與非善、好與壞的相互依存的工具，爲了利益眾生，只給予它食物和衣服，讓心意隨心所欲地驅使身體去完成工作吧。 第三部分是學習之後如何修學，分為四點：無畏佈施、財物佈施、佛法佈施、持戒佈施，以及安住于戒律的行為的教導。首先是：
【English Translation】 If the nature of the body is suffering and cannot be changed, then what essence is there in this body, either internally or externally, that is worthy of praise by the wise? You yourself should investigate. Even if you strive to investigate, if you do not see any essence in that body, knowing that it is worthless, why do you still protect it in an attached manner? Tell me the reason why you protect this body. The fourth reason is: if you think that it can bring enjoyment and protect it, then you cannot eat the impurities of the body, nor can you drink blood, nor can you chew the intestines and other internal organs, then what use is this useless body to you? You should not be attached to it. Therefore, if you must protect it, is it to protect it so that it becomes food for crows and vultures? You do not think so. Second, all people who are suitable for doing good deeds, that is, all people, should let the living body do merit, that is its use, and should not protect it with attachment. Because even if you protect it now, the merciless Lord of Death will take it away involuntarily and give it to birds and dogs, etc., then what can you do? Nothing can be done. Third, even so, if you think that you can now provide it with food and clothing, etc., then for those who cannot be used as servants, you will say 'do not stay here' and not give them clothes, etc. Even if you provide this body with food and clothing, etc., when you die, you will abandon the body, and consciousness will go to other worlds, and the body will be of no use to you, so what is the use of your mind? You should not nourish it in vain. Fourth, do you not provide for it at all? No. Let this body undertake work, give it food and clothing as a reward, and let it do the good deeds that you want to accomplish for the benefit of sentient beings. If it cannot help you to gain benefits, you should not provide this body with all clothing, etc. Therefore, for the body, you should regard it as a tool for the interdependence of good and non-good, good and bad, like a boat that goes back and forth on the water, and for the benefit of sentient beings, only give it food and clothing, and let the mind drive the body to accomplish the work as it pleases. The third part is how to practice after learning, divided into four points: the giving of fearlessness, the giving of material things, the giving of Dharma, the giving of ethics, and the teaching of conduct that abides in the precepts. The first is:
གཉིས་ཀྱི་བསྟན་པ་ནི། སྔར་བརྗོད་པ་དེ་ལྟར་ལུས་སེམས་ལ་རང་ཉིད་ཀྱིས་འདོད་པ་ལྟར་དབང་དུ་བྱར་ཡོད་ པར་གྱིས་ལ་དུས་རྟག་ཏུ་འཛུམ་པའི་བཞིན་གྱིས་སྨིན་མ་དཔྲལ་བར་བསྡུས་པའི་ཁྲོ་གཉེར་དང་། ངོ་ཟུམ་ནག་པ་དང་། གཞན་དང་བ་འདྲེན་པ་ལྡོག་པར་བྱེད་པ་ཡོངས་མཐོང་སྟེ། འགྲོ་བའི་དོན་བྱེད་ པའི་མཛའ་བཤེས་དང་། སྒྱུ་མེད་པར་ཕེབས་པར་སྨྲ་བའི་སྒོ་ནས་གསོང་པོར་སྨྲ་བའི་ངག་ཏུ་གྱིས་ཤིག གཉིས་པ་བཤད་པ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་བསམ་གཏན་གྱི་གཡེང་བ་སྤང་པ་ནི། ཁྲི་དང་མལ་སྟན་ལ་སོགས་པ་སེམས་ལ་མི་གནོད་པའི་དོན་དུ་བབ་ཅོལ་ཏེ་རྟབ་རྟབ་པོར་གང་རུང་རུང་དུ་མི་འཆག་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་དུ་སྒྲ་དང་བཅས་པར་མི་དོར་རོ། ། 1-3483 སྒོ་ཡང་དྲག་ཏུ་བཙན་ཐབས་སུ་མི་དབྱེ་སྟེ་དྲག་ཏུ་བརྡུང་བར་མི་བྱའོ། །མདོར་ན་དུས་རྟག་ཏུ་སྒྲ་མེད་པར་བཅོམ་སྐྱུང་བ་ལ་དགའ་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བྱས་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཅི་ཡོད་ ཅེ་ན། ཆུ་སྐྱར་དང་བྱི་ལ་དང་ཆོམ་རྐུན་པ་དག་སྒྲ་མེད་པར་འཇབ་ཅིང་འགྲོ་བ་ཡིས་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་བསྒྲུབ་པ་ལྟར། སྡོམ་བརྩོན་བརྟུལ་ཞུགས་ཅན་གྱིས་རྟག་ཏུ་དེ་བཞིན་དུ་ཏིང་ ངེ་འཛིན་གྱི་ཚེར་མ་སྤང་བའི་ཕྱིར་སྤྱད་ཅིང་གནས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དེས་པའི་སྤྱོད་པ་ལ་བསླབ་པ་ནི། དགའ་བའི་སེམས་ཀྱིས་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་ཅིང་། གཞན་གྱི་འགྱོད་པ་སེལ་བའི་ དོན་དུ་ཉེས་པ་བཤགས་པ་ལ་གཞན་བསྐུལ་ཏེ་དྲན་བསྐུལ་འདེབས་པ་དང་། གདམ་ངག་དང་རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ལ་མཁས་ཤིང་མ་བཅོལ་ཡང་རང་ལ་ཕན་པ་བྱེད་པའི་ངག་ནི་གུས་པས་སྤྱི་བོས་ བླང་བར་བགྱིས་ཏེ་ཁྱད་དུ་མི་བསད་པར་དེའི་གསུང་བཞིན་བསླབ་ཅིང་རྟག་ཏུ་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་སློབ་མར་གྱུར་ནས་ང་རྒྱལ་མེད་པར་བླ་མར་གུས་པས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ལེགས་པར་བསླབ་ པ་གང་ཡིན་སྤྱད་དོ། །གཞན་ཡང་ཕྲག་དོག་སྤངས་པའི་ཕྱིར་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ཆོས་ནི་ལེགས་པ་སྟེ་དེ་སྨྲས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕ་རོལ་མགུ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དགེ་བར་གསུངས་སོ་ཞེས་ལྷག་པའི་བསམ་པས་བརྗོད་པར་བྱ་ཞིང་དེ་བཞིན་དུ་བསོད་ནམས་བྱེད་པ་མཐོང་གྱུར་ན་ལེགས་པར་བྱས་སོ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་མངོན་སུམ་དུ་བསྟོད་པས་ལེགས་པར་དགའ་བ་དང་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་དོ། ། 1-3484 ཡང་གཞན་ལ་ཡོན་ཏན་མངོན་དུ་བརྗོད་ན་ཁ་བསག་ཏུ་དོགས་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ལྐོག་ན་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པས་བསྟོད་པར་བྱ་ཞིང་། གཞན་གྱིས་དེའི་ཡོན་ཏན་དེའི་མངོན་སུམ་དུ་བརྗོད་ན་དེའི་རྗེས་ སུ་མཐུན་པར་དེའི་མངོན་སུམ་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་ཞིང་། གཞན་གྱིས་རང་གི་ཡོན་ཏན་མངོན་ལྐོག་ཏུ་བརྗོད་ན་རང་གི་སེམས་ཁེངས་པ་བཟློག་ཅིང་ཕ་རོལ་དེ་ནི་ཡོན་ཏན་ཤེས་ཤིང་དེ་ལ་རྗེས་ སུ་ཆགས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །དེར་མ་ཟད་རང་ཉིད་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་གྱིས་མ
【現代漢語翻譯】 關於第二種教義，如前所述，讓你的身心隨心所欲地掌控，永遠保持微笑，收斂眉頭和額頭上的怒容，避免陰沉的面容和與他人爭吵，要成為一個為眾生利益著想的真誠朋友，以坦誠的言語說話。 第二部分分為五個方面。首先，避免禪定中的散亂：不要隨意地、匆忙地坐在床或墊子上，以免擾亂心神，不要發出聲音。不要強行關門，不要猛烈撞擊。總之，要經常喜歡安靜。 這樣做有什麼好處呢？就像水鳥、貓和盜賊悄無聲息地靠近以實現他們的目標一樣，一個努力持戒的苦行者也應該始終如此，爲了避免禪定的荊棘而行動和安住。 第二，學習令人愉悅的行為：以喜悅之心幫助他人，爲了消除他人的悔恨，勸他人懺悔，提醒他們，精通忠告和教導，對於那些未經請求卻對自己有益的言語，要恭敬地頂戴，不要輕視，要按照他們的教導學習，永遠成為一切眾生的學生，不傲慢，恭敬上師，實踐所有這些美好的教導。此外，爲了消除嫉妒，要以對治的角度說出美好的佛法，爲了使他人高興，要以更高的意願說『這是善』。同樣，如果看到有人行善，要公開讚揚，例如說『做得好』，從而產生喜悅和快樂。 此外，如果公開讚揚他人，爲了避免被認為是奉承，應該在私下讚揚他們的優點。如果別人公開讚揚他們的優點，你應該同意並公開讚揚他們。如果別人公開或私下讚揚自己的優點，你應該阻止自己的驕傲，並認識到對方瞭解你的優點並對此感到高興。不僅如此，你還應該以他人的優點來...
【English Translation】 Regarding the second teaching, as previously stated, let your body and mind be controlled as you wish, always maintain a smiling face, restrain the frowns on your brow and forehead, avoid a gloomy face and quarreling with others, be a sincere friend who works for the benefit of beings, and speak with honest words. The second part is divided into five aspects. First, avoid distractions in meditation: do not sit carelessly and hastily on a bed or cushion in a way that disturbs the mind, do not make noise. Do not forcefully open the door, do not strike it violently. In short, always be fond of silence. What are the benefits of doing so? Just as water birds, cats, and thieves approach silently to achieve their goals, so too should a diligent ascetic always act and abide in this way, in order to avoid the thorns of meditation. Second, learn pleasant conduct: help others with a joyful heart, and in order to dispel the regrets of others, encourage them to confess, remind them, be skilled in advice and instruction, and for those words that are beneficial to oneself even when unasked, respectfully accept them on your head, do not despise them, learn according to their teachings, always become a student of all beings, be without arrogance, respect the guru, and practice all these good teachings. Furthermore, in order to eliminate jealousy, speak of the good Dharma from the perspective of the antidote, and in order to please others, say 'This is good' with a higher intention. Similarly, if you see someone doing good deeds, openly praise them, such as saying 'Well done,' thereby generating joy and happiness. Furthermore, if you praise others openly, in order to avoid being considered flattering, you should praise their merits in private. If others praise their merits openly, you should agree and praise them openly. If others praise your merits openly or privately, you should restrain your pride and recognize that the other person knows your merits and is pleased with them. Moreover, you should with the merits of others...
གུ་བར་ཡང་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བྱ་བ་རྩོམ་པ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའི་ དགའ་བ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་བུའང་དགའ་བ་དེ་ནི་རིན་གྱིས་ཉོ་ནའང་དཀོན་པས་རྙེད་པར་དཀའ་ལ། དེ་ལྟ་ཡིན་པས་གཞན་གྱི་འབད་པས་བྱས་པས་ཡོན་ཏན་ལ་ཕྲག་དོག་མེད་ པར་སེམས་མགུ་བ་ཉིད་ཀྱིས་རང་ཉིད་དགའ་བའི་བདེ་བ་ལོངས་སྤྱད་པར་བྱའོ། ། གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་དགའ་བར་བྱས་པས་བདག་ལ་ཚེ་འདིར་ལུས་སེམས་ལ་གོད་ཡོང་ཡེ་མེད་ལ་འཇིག་རྟེན་ཕ་ རོལ་དུའང་དེའི་འབྲས་བུ་བདེ་བ་ཆེན་པོ་འཐོབ་ཅིང་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་མི་བཟོད་པའི་སྡང་བས་འདིར་ཡང་ཡིད་མི་དགའ་བས་སྡུག་བསྔལ་ཞིང་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དུའང་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་འབྱུང་བས་ཕ་རོལ་གྱི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཡིད་དགའ་བར་བྱའོ། ། 1-3485 གསུམ་པ་རིག་པའི་ལས་ལ་བསླབ་པ་ནི། གཞན་ལ་སྨྲ་བའི་ཚེ་ན་ཡིད་ཆེས་སུ་རུང་བ་ཡིད་ཕེབས་པའི་ཚག་སྔ་ཕྱི་འབྲེལ་ཆགས་པ་དང་། དོན་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པས་གསལ་བ་དང་། རྣར་ སྙན་ཅིང་མཉན་ན་ཡིད་ཚིམ་པར་བྱེད་ལ་སྙིང་ལ་འབབ་པས་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་། ཆགས་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཞེ་སྡང་སྤངས་པ་སྟེ་སྙིང་རྗེའི་རྒྱུ་མཐུན་ལས་བྱུང་བ་ དང་། རྩུབ་པའི་ཚིག་སྤངས་པས་འཇམ་པ་མཉེན་པ་དང་། སྐད་ཀྱི་གདངས་ཆེན་པོ་མ་ཡིན་ཞིང་གོ་བྱའི་དོན་གོ་བར་བྱེད་པ་ལ་འཚམ་ཞིང་རན་པར་སྨྲ་བར་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་མིག་གིས་སེམས་ ཅན་ལ་ལྟ་བའི་ཚེ་ན་ཡང་སེམས་ཅན་འདི་དག་ཉིད་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་བསམས་ནས་བསམ་པ་གཡོ་མེད་པར་དྲང་བ་ཡོན་པོས་མ་ཡིན་ཞིང་ཕ་རོལ་ལ་ བྱམས་པའི་ཚུལ་གྱིས་དུག་གསུམ་སྤངས་ཏེ་དགའ་བའི་སེམས་ཀྱིས་དུད་པར་གྱུར་པའི་མིག་གིས་བལྟའོ། །བཞི་པ་ཞར་འོངས་དགེ་བ་སྟོབས་ཆེན་སྤྱད་པ་ནི། དུས་རྟག་པར་རྒྱུན་དུ་མངོན་ཞེན་དང་བ་དང་། འདུན་པ་དྲག་པོ་ཉིད་ཀྱིས་བསླངས་ཏེ་དམ་བཅས་པའི་དགེ་བའམ། ཉོན་མོངས་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་དོན་བསྒོམ་པ་ལ་སོགས་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་ཉིད་དང་། ཁམས་གསུམ་ལ་ཆགས་བྲལ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཞིང་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་ལ་སོགས་དང་ནི། 1-3486 ཡོངས་སུ་སྐྱོང་བ་ལ་སོགས་པས་ཕན་འདོགས་པའི་ཞིང་ཕ་མ་སོགས་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཅན་གྱི་ཞིང་ནད་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ལ་བསོད་ནམས་དགེ་བ་བསགས་པ་ནི་ཉུང་ངུ་ཞིག་ཀྱང་འབྲས་ བུ་ཆེན་པོ་གཞལ་དུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལ་དངོས་དང་། འགལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི། ཐམས་ཅད་དུ་བསྒྲིན་པའི་སྤྱོད་པ་དང་ལྡན་པས་མཁས་ཤིང་དགའ་ བ་དང་བཅས་པས་ལྡང་བ་ཡང་བའི་བརྩོན་འགྲུས་དང་ལྡན་པར་བྱས་ནས་གཞན་དོན་གྱི་ལས་རྣམས་བདག་གིས་རྟག་ཏུ་བརྗེད་པ་མེད་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་འག
【現代漢語翻譯】 此外，還應這樣做。如何做呢？一切眾生所做的一切事情，都是爲了獲得脫離痛苦的快樂。然而，即使用珍寶購買這種快樂，也很難獲得。因此，對於他人努力所獲得的功德，不應嫉妒，而應以歡喜之心，享受自己快樂的安樂。對於他人的功德感到歡喜，自己今生身心不會遭受損害，來世也能獲得巨大的安樂果報。相反，如果對他人的功德感到無法忍受的憎恨，今生也會因不悅而痛苦，來世也會產生巨大的痛苦果報。因此，應該對他人的功德感到歡喜。 第三，學習智慧的行為：與他人交談時，言語應前後連貫，令人信服，消除疑慮，清晰明瞭；悅耳動聽，令人心滿意足，深入人心，令人喜愛；不應出於貪戀，而應捨棄嗔恨，出於慈悲之心；捨棄粗暴的言語，應柔和溫順；語調不應過高，應適合理解，恰如其分。同樣，用眼睛看眾生時，也應想到：『依靠這些眾生，我才能成佛。』因此，應以不虛偽、正直的心，以慈愛的態度對待他人，捨棄貪嗔癡三毒，以歡喜之心注視他們。第四，修行順帶而來的強大善行：應時常以強烈的意願和渴望發起誓願的善行，或者從對治煩惱的空性等意義的禪修中產生的善行，以及對三界無貪等功德之田（指佛菩薩等），和完全幫助饒益之田（指父母等），以及痛苦之田（指病人等），在這些對境上積累哪怕是少許的福德善行，也會產生巨大無量的果報。第五，解釋結合的差別，包括正行和捨棄違背之行。首先是：應具備精進，以歡喜之心，以博學和喜悅之心，始終不忘地完成利他之事。如果...
【English Translation】 Furthermore, it should be done in this way. How? All beings undertake all actions in order to attain happiness free from suffering. However, even if one were to purchase such happiness with jewels, it would be difficult to obtain. Therefore, one should not be jealous of the merits achieved by others' efforts, but rather, with a joyful mind, enjoy the bliss of one's own happiness. By rejoicing in the merits of others, one will not suffer harm to body and mind in this life, and in the next life, one will attain the great fruit of happiness. Conversely, if one feels unbearable hatred towards the merits of others, one will suffer in this life due to displeasure, and in the next life, one will experience the great fruit of suffering. Therefore, one should rejoice in the merits of others. Third, learning the actions of wisdom: When speaking to others, one's words should be coherent, credible, clear, and free from doubt; pleasing to the ear, satisfying to the mind, touching the heart, and delightful; not arising from attachment, but abandoning hatred, arising from compassion; abandoning harsh words, one should be gentle and mild; the tone of voice should not be too loud, but appropriate and fitting for understanding. Similarly, when looking at sentient beings with one's eyes, one should think, 'It is by relying on these sentient beings that I will become a Buddha.' Therefore, one should look with eyes that are not deceitful, but upright, with a loving attitude towards others, abandoning the three poisons of greed, hatred, and delusion, and with a joyful mind. Fourth, practicing the great meritorious deeds that arise incidentally: One should always initiate virtuous actions with strong intention and desire, such as the virtuous actions arising from meditating on emptiness, which is the antidote to afflictions, and towards the fields of merit such as the Buddhas and Bodhisattvas, who are free from attachment to the three realms, and the fields of benefiting assistance such as parents, and the fields of suffering such as the sick. Accumulating even a small amount of merit and virtue towards these objects will result in great and immeasurable fruits. Fifth, explaining the distinctions of combination, including the actual practice and abandoning contradictory actions. First: One should be diligent, with a joyful mind, with erudition and joy, and always remember to accomplish the deeds of benefiting others. If...
འ་ཞིག་གི་ཚེ་ལས་འགའ་ཞིག་སློབ་མ་ སོགས་པས་བྱ་བར་རིགས་སོ་སྙམ་ན། ལས་རྣམས་ཀུན་ལ་སུ་ལའང་ལྟོས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པས་རང་ཉིད་ཀྱིས་ངང་གིས་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། རྟག་ཏུ་ལྡང་བ་ཡང་བར་བྱས་ནས་སྒོ་དབྱེ་ བའི་བྱ་བ་སོགས་སྔར་བཀག་པའི་ཕྱིར་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནོད་པས་མི་བྱའོ་ཞེ་ན། སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་ཕར་ཕྱིན་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་ཞུགས་པ་ཡིན་པས། དམན་པ་ སྦྱིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་ནི་སྟེ་ཆེད་དུ་ཆེན་པོ་མཆོག་བརྩོན་འགྲུས་དང་བསམ་གཏན་ལ་སོགས་མི་བཏང་བར་གོང་མ་གོང་མ་བ་ལ་སྤྱད་པར་བྱའོ། །འོ་ན་སྦྱིན་པའི་དུས་སུ་ཚུལ་ཁྲིམས་བཏང་སྙོམས་སུ་གཞག་པར་གསུངས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། 1-3487 འགྲེལ་ཆེན་དུ། སྤྱད་པ་ཆུ་ལོན་ལས་གཞན་དུ་ཞེས་འབྱུང་བ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པའི་བསླབ་བྱ་ལྕི་ཤོས་གོང་མ་སྡོམ་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དེ་བཞག་པ་ལས་གཞན་དུ་སྟེ་གཞག་བྱར་མ་གཏོགས་ པས་དེ་ནམ་ཡང་དོར་བར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་ནི་དགེ་བའི་འབབ་ཆུ་གཞན་དུ་འབོ་བར་སྲུང་བར་བྱེད་པའི་ཆུ་ལོན་ཏེ་རགས་ཡིན་པས་སོ། །དཔེར་ན་བསམ་གཏན་བཏང་ནས་ཆོས་འདོད་པ་ལ་ ཆོས་སྦྱིན་པ་དགོས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་མ་བྱིན་ན་བྱང་སེམས་དེ་ལ་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བསླབ་པ་ཡང་ཤོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་གོང་མ་གཞག་པར་གསུངས་ཀྱི་དེ་ ལས་གཞན་དུ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ལྕི་ཡང་གི་རྣམ་གཞག་རིག་པར་བྱས་ནས་གཞན་གྱི་དོན་ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་པ་ལ་རྟག་ཏུ་བརྩོན་པར་གནས་པར་བྱའོ། ། གལ་ཏེ་བཀག་པ་ལ་འཇུག་ན་ལྟུང་ བར་མི་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན། ཐུགས་རྗེ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་མངའ་བས་རང་དོན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་གཞན་དོན་ཁོ་ན་གཟིགས་པའི་བྱང་སེམས་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གནས་སྐབས་ཁ་ཅིག་ཏུ་བཀག་ པ་རྣམས་ཀྱང་གཞན་དོན་དུ་ཐབས་མཁས་པས་འཇུག་པས་དེ་ལ་རྗེས་སུ་གནང་བ་ཡིན་པས་ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་སྐར་མས་གཞན་དོན་གཟིགས་ནས་མི་ཚངས་པ་སྤྱད་པ་དང་། 1-3488 དེད་དཔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་མི་ནག་པོ་ལ་མདུང་ཐུང་བསྣུན་ནས་བསད་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་ནི། གཞན་གྱི་དོན་དུ་རང་གི་ལུས་སྨན་གོས་ཀྱིས་བསྲུང་བར་བྱ་བ་ ཡིན་ལ། སྨན་ལ་ཡང་རྟག་ཏུ་བྱ་བ་དང་། ན་བའི་གསོ་སྨན་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། ཟས་ཏེ་དེའི་དོན་དུ་བསླབ་པ་དྲན་པར་བྱས། གྲོང་ཁྱེར་དུ་རྒྱུ་བར་བྱ་ཞིང་བསོད་སྙོམས་རྙེད་པ་ ན་ཆ་བཞིར་བགོས་ལ། གཅིག་ནི་ལོག་པར་ལྟུང་བ་དང་དུད་འགྲོ། ཡི་དྭགས་ལ་སོགས་ལ་སྦྱིན་པ་དང་། གཉིས་པ་ནི། མགོན་མེད་པའི་ནད་པ་ལ་སོགས་དང་། གསུམ་པ་ནི། བརྟུལ་ཞུགས་ལ་གནས་ པའི་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ལ་བགོ་བར་བྱ་ཞིང་། བཞི་པ་ནི། མང་ཉུང་དུ་མ་ཡིན་པར་ལུས་ལས་སུ་རུང་བར་བྱེ
【現代漢語翻譯】 如果有些學生認為有些事情應該做，那麼所有的事情都應該自己完成，不需要依賴任何人。第二，如果因為之前禁止而經常起床打開門等行為，會損害戒律，所以不應該做。如果有人這樣認為，那麼佈施等波羅蜜多是越來越殊勝的，爲了低等的佈施、戒律等，不應該捨棄高等的精進和禪定等，而應該修習更高層次的法門。如果有人問，那麼在佈施的時候，把戒律放在一邊，這樣說是不是有矛盾呢？ 在《釋論》中說：『修習應該在水渠之外。』菩薩行持中最重的戒律是具有上上戒體性質的戒律，除了守護這些戒律之外，其他的都可以捨棄。因為這些戒律是守護功德流入其他地方的水渠。例如，捨棄禪定而去追求佛法，就需要佈施佛法，如果不佈施，菩薩就會因此而墮落。因此，是就最輕的戒律而言，才說要守護更高的戒律，而不是其他的。因此，要明白輕重緩急，恒常精勤地利益他人。如果進入禁止的區域，難道不會墮落嗎？因為具有圓滿的慈悲，不顧自己的利益，只為利益他人的菩薩，即使佛陀在某些情況下禁止的事情，菩薩也能以善巧方便爲了利益他人而去做，因此佛陀是允許的，所以不會墮落。例如，婆羅門之子星宿爲了利益他人而行不凈行， 商主菩提薩埵用短矛刺殺黑人一樣。第二，財物的佈施是：爲了利益他人，應該用醫藥和衣服來保護自己的身體。醫藥又分為經常服用的和治療疾病的兩種。第一種是食物，爲了食物，要憶念所學的戒律，在城市中行走乞食，得到食物後分成四份：一份佈施給墮入惡道和旁生、餓鬼等眾生；第二份佈施給無依無靠的病人等；第三份分給安住于苦行、行持梵行的人；第四份則不分多少，爲了讓身體能夠繼續修行。
【English Translation】 If some students think that some things should be done, then all things should be done by oneself without relying on anyone. Secondly, if frequently getting up to open the door, etc., is prohibited and harms the precepts, then it should not be done. If someone thinks this way, then giving, etc., are increasingly superior pāramitās (perfections), and for the sake of lower giving, discipline, etc., one should not abandon higher diligence and meditation, etc., but should practice higher-level Dharma. If someone asks, then is there a contradiction in saying that when giving, one should put aside discipline? In the commentary, it says: 'Practice should be outside the water channel.' The heaviest discipline for a Bodhisattva is the discipline with the nature of the highest precepts, and other than guarding these precepts, others can be abandoned. Because these precepts are the water channels that protect the flow of merit from flowing elsewhere. For example, abandoning meditation to pursue the Dharma requires giving the Dharma, and if one does not give, the Bodhisattva will fall because of it. Therefore, it is in terms of the lightest precepts that it is said to guard the higher precepts, not others. Therefore, one must understand the priorities and constantly diligently benefit others. If one enters a prohibited area, will one not fall? Because the Bodhisattva has perfect compassion, disregards his own interests, and only seeks to benefit others, even if the Buddha prohibits certain things, the Bodhisattva can do it with skillful means to benefit others, so the Buddha allows it, so he will not fall. For example, the Brahmin son Nakshatra practiced impure conduct to benefit others, Just like the merchant leader Bodhisattva stabbed and killed the black man with a short spear. Secondly, the giving of wealth is: for the benefit of others, one should protect one's body with medicine and clothing. Medicine is divided into two types: regular medicine and medicine for treating diseases. The first is food. For the sake of food, one should remember the precepts one has learned, walk in the city to beg for food, and divide the food into four parts: one part is given to sentient beings who have fallen into evil paths and animals, hungry ghosts, etc.; the second part is given to helpless patients, etc.; the third part is given to those who live in asceticism and practice pure conduct; and the fourth part is not divided into large or small amounts, but to make the body able to continue practicing.
ད་པ་རན་པ་ཙམ་དུ་ཆགས་ཞེན་མེད་པར་བཟའ་བར་བྱ་ སྟེ། གཞན་དུ་ན་མང་ཉུང་དུ་དང་། ཆགས་པས་ཟ་ན་གཉིད་དང་དགེ་བ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་ཤིང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སློང་བ་ཞིག་འོངས་ན་གོས་ཀྱིས་རང་ལུས་ བསྲུང་བའི་དོན་དུ་ཆོས་གོས་སྣམ་སྦྱར་བླ་གོས་མཐང་གོས་ཏེ་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་ལྷག་མ་རྣམས་སྦྱིན་ཞིང་། དེ་གསུམ་ནི་མི་སྦྱིན་ཏེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་ལས། གལ་ཏེ་དེ་ལ་ཆོས་གོས་གསུམ་ལས་ཉུང་བར་གྱུར་ན་གང་ལ་བརྟེན་ཏེ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་པ་དེ་ནི་ཡོངས་སུ་གཏང་བར་མི་བྱའོ། ། 1-3489 དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཆོས་གོས་གསུམ་གཏང་བར་མི་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སོ། །ཆོས་གོས་གསུམ་ཡང་སྦྱིན་པར་རིགས་སོ་ཞེ་ན། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ ཆོས་ནི་སྤྱོད་ཅིང་བསྟེན་པའི་ལུས་ལ་དགོས་པ་ཕྲན་ཚེགས་ཅན་གྱི་སྦྱིན་པའི་ཆེད་དུ་ཆོས་གོས་མེད་པར་བྱས་ཏེ་གྲང་བ་ལ་སོགས་པས་གནོད་ཅིང་ཉོན་མོངས་པར་མི་བྱ་སྟེ་བྱས་ན་དོན་ ཆེན་པོ་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ལ་མི་གནོད་པ་དེ་ལྟར་བླང་ན་སེམས་ཅན་གྱི་བསམ་པའི་དོན་ཕན་བདེ་མྱུར་དུ་རྫོགས་པར་བྱེད་ནུས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ནས་ཆོས་གོས་གསུམ་ཡང་ མི་བཏང་ན་སྲོག་གཏོང་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། ལས་དང་པོ་པ་དགྲ་གཉེན་བར་མ་ཐམས་ཅད་ལ་མཉམ་པར་འཇུག་པའི་སྙིང་རྗེའི་བསམ་པ་མ་དག་པ་སྟེ་དག་པ་མེད་པར་མགོ་བོ་ལ་སོགས་ པ་ལུས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་འདི་གཏང་བར་མི་བྱ་སྟེ་བདག་གཞན་ལ་ཕན་པའི་བར་ཆད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་གཞན་དུ་བསམ་པ་བདག་གཞན་མཉམ་པའམ་གཞན་ལྷག་པའི་བསམ་པ་སྐྱེ་བས་ དང་པོ་ཐོབ་པའི་ཚེ་ལུས་སྲོག་ཀྱང་གཏང་བར་བྱ་སྟེ། དེའི་ཚེ་དེ་བཏང་བས་འགྱོད་པ་མེད་པས་རང་ཉིད་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་བས་སོ། །ཅི་ནས་ཞེས་པའི་རྐང་པ་གཉིས་འགྲེལ་པ་ན་མི་སྣང་ངོ་། ། 1-3490 འོན་ཀྱང་བཤད་ན་ལུས་སྲོག་དེ་གཏོང་བའི་ཚེ་ཅི་ནས་ཀྱང་ཚེ་འདི་དང་ཚེ་རབས་གཞན་དུ་ཡང་དོན་ཆེན་པོ་བདག་གཞན་གྱི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་ཐོས་པ་སོགས་བསྒྲུབ་པའི་རྒྱུར་མཐོང་ན་ བཏང་ཞིང་གཞན་དུ་བསྲུང་སྟེ། བསླབ་བཏུས་ལས། དཔེར་ན་སྨན་ཤིང་ལྗོན་པ་ལྟ་སྡུག་པ། །རྩ་བ་ལ་སོགས་སྤྱད་འོས་ས་བོན་ནི། །བྱིན་ཡང་དུས་མིན་སྤྱད་ལས་བསྲུང་བྱ་བ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ སྨན་ཤིང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། ། གསུམ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་ནི། སྦྱིན་ཡུལ་ལྷ་མི་ལ་སོགས་པ་མ་གུས་པ་ལ་ཆོས་གསུང་རབ་ཡན་ལག་དགུ་མི་བཤད་དེ། དེ་བཤད་ན་ལྷ་ ལ་སོགས་པས་འཕགས་པས་ལྟུང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀག་པ་ཡིན་ནོ། །གུས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ན་ཡང་མི་ན་བཞིན་དུ་ཞེས་པ་ཀུན་ལ་སྦྱར་ཞིང་ཐོད་དམ་མཆོད་ཕྱིར་ ཐོགས་ཀྱིས་མགོ་
【現代漢語翻譯】 食物應當適量食用，不應貪執（藏文：ཆགས་ཞེན།，執著）。否則，如果吃得過多或過少，或者因為貪執而吃，就會導致睡眠不好，無法行善，並且會墮入煩惱之中。此外，如果有人來乞討，除了爲了保護身體而必須保留的三件法衣——疊衣（藏文：ཆོས་གོས།，梵文：cīvara，梵文羅馬擬音：cīvara，漢語字面意思：法衣），僧裙（藏文：སྣམ་སྦྱར།），和上衣（藏文：བླ་གོས།，梵文：uttarāsaṅga，梵文羅馬擬音：uttarāsaṅga，漢語字面意思：上衣），和下衣（藏文：མཐང་གོས།，梵文：antarvāsa，梵文羅馬擬音：antarvāsa，漢語字面意思：內衣）——之外，其餘的都應該佈施。這三件法衣不能佈施，因為在菩薩的別解脫戒律中說：『如果他擁有的法衣少於三件，那麼他所依賴的梵行之所就不能完全捨棄。』 為什麼呢？因為如來（藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པ།，梵文：Tathāgata，梵文羅馬擬音：Tathāgata，漢語字面意思：如來）說過，三件法衣不能捨棄。』如果有人問，三件法衣也可以佈施嗎？那麼，爲了成辦殊勝的菩薩行，不應該爲了微不足道的佈施而讓自己沒有法衣，遭受寒冷等痛苦，從而產生煩惱。如果這樣做，就會失去重大的利益。如果身體沒有受到損害，那麼這樣做就能迅速圓滿眾生的願望和利益安樂。如果連三件法衣都不捨棄，更何況是生命呢？對於初學者來說，不應該捨棄身體，包括頭等部位，因為他們還沒有生起平等對待敵人、朋友和中立者的純凈慈悲心，這樣做會妨礙自他的利益。相反，如果生起了平等或更勝於他人的利他之心，那麼在初次獲得這種心的時候，就可以捨棄身體和生命。因為在那種情況下，捨棄身體和生命不會感到後悔，也不會讓自己墮落。『無論如何』這兩句偈頌在註釋中沒有出現。 然而，如果解釋的話，就是說在捨棄身體和生命的時候，無論如何都要考慮到，這樣做是否能成為今生和來世成就重大意義，例如菩提資糧和聞思修等的助緣。如果是，那麼就捨棄；否則，就應該保護身體和生命。《學集論》中說：『例如，一棵美麗的藥樹，它的根等都可以利用，種子也可以播種。即使已經給予，也應該避免在不適當的時候使用。圓滿正等覺（藏文：རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས།，梵文：saṃyaksaṃbuddha，梵文羅馬擬音：saṃyaksaṃbuddha，漢語字面意思：圓滿正等覺）就像那棵藥樹一樣。』第三，關於法佈施：不應該對不恭敬的對境，如天人等，宣講九分經教（藏文：གསུང་རབ་ཡན་ལག་དགུ།）。如果宣講，天人等會因此墮落，所以世尊（藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས།，梵文：Bhagavan，梵文羅馬擬音：Bhagavan，漢語字面意思：薄伽梵）禁止這樣做。如果對方恭敬，也應該像對待病人一樣，並且要考慮到對方的根器。不應該爲了炫耀或供養而隨意宣講佛法。
【English Translation】 Food should be eaten in moderation, without attachment. Otherwise, eating too much or too little, or eating with attachment, will lead to poor sleep, inability to perform virtuous deeds, and falling into afflictions. Furthermore, if someone comes begging, apart from the three robes that must be kept to protect the body—the double robe (Tibetan: ཆོས་གོས།, Sanskrit: cīvara, Romanized Sanskrit: cīvara, literal meaning: Dharma robe), the monastic skirt (Tibetan: སྣམ་སྦྱར།), and the upper robe (Tibetan: བླ་གོས།, Sanskrit: uttarāsaṅga, Romanized Sanskrit: uttarāsaṅga, literal meaning: upper robe), and the undergarment (Tibetan: མཐང་གོས།, Sanskrit: antarvāsa, Romanized Sanskrit: antarvāsa, literal meaning: inner garment)—all the rest should be given away. These three robes should not be given away, because the Bodhisattva's Pratimoksha vows state: 'If he has fewer than three Dharma robes, then the basis upon which he dwells in pure conduct should not be completely abandoned.' Why is that? Because the Tathagata (Tibetan: དེ་བཞིན་གཤེགས་པ།, Sanskrit: Tathāgata, Romanized Sanskrit: Tathāgata, literal meaning: Thus-gone) said that three Dharma robes should not be abandoned.' If someone asks, 'Can the three Dharma robes also be given away?' Then, in order to practice the noble conduct of a Bodhisattva, one should not deprive oneself of Dharma robes for the sake of insignificant giving, thereby suffering from cold and other hardships, and thus generating afflictions. If one does so, one will lose great benefits. If the body is not harmed, then taking in that way will enable one to quickly fulfill the wishes and benefit and happiness of sentient beings. If even the three Dharma robes are not given away, what need is there to mention life? For beginners, one should not give away the body, including the head, etc., because they have not yet generated pure compassion that equally embraces enemies, friends, and neutrals; doing so will hinder the benefit of oneself and others. Conversely, if one generates a mind of equality or a mind that is superior to others, then at the time of first attaining that mind, one should give away even the body and life. Because at that time, giving it away will not cause regret, and one will not fall into decline. The two lines 'In any case' do not appear in the commentary. However, if explained, it means that when giving away the body and life, one should in any case consider whether doing so will become a cause for achieving great meaning in this life and in future lives, such as the accumulation of the factors of enlightenment and learning, thinking, and meditating. If it is, then give it away; otherwise, protect it. The Compendium of Trainings states: 'For example, a beautiful medicinal tree, its roots and other parts can be used, and its seeds can be sown. Even if it has been given, it should be protected from being used at an inappropriate time. The Fully Enlightened One (Tibetan: རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས།, Sanskrit: saṃyaksaṃbuddha, Romanized Sanskrit: saṃyaksaṃbuddha, literal meaning: Perfectly Awakened One) is like that medicinal tree.' Third, regarding the giving of Dharma: one should not teach the nine divisions of scripture (Tibetan: གསུང་རབ་ཡན་ལག་དགུ།) to disrespectful recipients, such as gods and humans. If one teaches them, the gods and others will fall into decline, so the Bhagavan (Tibetan: བཅོམ་ལྡན་འདས།, Sanskrit: Bhagavan, Romanized Sanskrit: Bhagavan, literal meaning: Blessed One) has forbidden it. Even if the recipient is respectful, one should treat them like a patient and consider their capacity. One should not teach the Dharma casually for the sake of showing off or making offerings.
བོ་དཀྲིས་པ་དང་། ལག་ན་གདུགས་དང་མཁར་བ་དང་མཚོན་ཐོགས་པ་དང་། རས་ལ་སོགས་པས་མགོ་བོ་གཡོས་པ་དག་ལའང་བཤད་པ་མིན་ལ། ནད་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །དེས་ མཚོན་ནས། ཉལ་འདུག་ལ་འགྲེང་བས་དང་། ཉལ་བ་ལ་འདུག་པས་དང་། འདུག་པ་ལ་སྟན་མེད་པ་སོགས་ཀྱིས་མིན་ནོ། །དམན་པ་ལ་མོས་པ་བློ་མ་བྱང་པ་ལ་ཡིད་གཞུངས་པ་མ་ཡིན་པས་གཏིང་མི་རྟོགས་པའི་ཟབ་པ་དང་། 1-3491 རྒྱ་ཆེ་བ་སྟེ་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པ་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པའི་ཐེག་ཆེན་མི་བཤད་པ་དང་། དབེན་པར་སྐྱེས་པ་གཞན་མེད་པར་བུད་མེད་ལའང་ཆོས་བཤད་པ་མིན་ཏེ། ལྟུང་བར་འགྱུར་བས་སོ། ། དམན་པ་ཉན་རང་གི་ཐེག་པ་དང་། མཆོག་གི་ཆོས་ཐེག་ཆེན་རྣམས་ལ་མཚུངས་པར་གུས་པས་མཉན་པ་ལ་སོགས་ཀུན་ཏུ་སྤྱད་དེ། དེ་ལྟ་མིན་ན་ཆོས་སྤོང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེན་གྱི་ཆོས་ཐེག་ཆེན་གྱི་སྣོད་དུ་གྱུར་པ་དག་དམན་པ་ཉན་རང་གི་ཆོས་ལ་སྦྱར་བར་མི་བྱ་སྟེ། སྦྱར་ན་རྩ་ལྟུང་གསུམ་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །བྱང་སེམས་ཀྱིས་སྤྱོད་ པར་འོས་པའི་བསླབ་སྡོམ་ཡང་ཡོངས་སུ་དོར་བའི་བློ་གཞན་ལ་བསྐྱེད་ནས་ནི་མདོ་ཀློག་པ་དང་སྔགས་ཀྱི་ཚིག་བཟླས་པ་ཁོ་ནས་ཐར་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཞེས་འདྲིད་ཅིང་སླུ་བར་མི་བྱ་སྟེ་ བྱས་ན་རྩ་ལྟུང་དུ་འགྱུར་བས་སོ། །བཞི་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་གནས་པའི་སྤྱོད་པ་བསྟན་པ་ལ་བཅུའི་དང་པོ་བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི། སོ་དྲུད་པའི་སོ་ཤིང་དང་ ནི་མཆིལ་མ་དག་དང་ལུད་པ་ལ་སོགས་དོར་བ་ན་ནི་གཞན་གྱིས་མ་མཐོང་བར་དགབ་པར་བྱ་ཞིང་། གཅི་བ་དང་ལ་སོགས་པས་བཤང་བ་ལ་སོགས་པའང་གཞན་ལོངས་སྤྱད་པར་བྱེད་པའི་ཆུ་དང་ཐང་ལ་དོར་བར་མི་བྱ་སྟེ། 1-3492 བྱས་ན་ལྷ་ལ་སོགས་པས་སྨད་པས་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམ་ཆེར་སྤྱད་ནས་ཟས་ཀྱིས་ཁ་ལེགས་པར་བཀང་བ་དང་། ཅག་ཅག་དང་ཕུ་ཕུ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲ་དང་བཅས་ པར་ཟ་བ་དང་། ཟས་མ་སླེབ་པར་ཁ་ཆེར་གདངས་ནས་ནི་བཟའ་མི་བྱ། ཁྲི་ལ་སོགས་པ་ལ་འདུག་པ་ན་རྐང་པ་ས་ལ་བརྐྱང་སྟེ་འདུག་པར་མི་བྱའོ། །རང་གི་ལག་པས་དཔུང་པ་ གཉིས་ཀ་མཉམ་པར་དུས་གཅིག་ཏུ་མི་ཉེའོ། །གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པའི་བཞོན་པ་དང་། མལ་སྟན་དང་གཅིག་དང་གནས་དབེན་པ་དག་ཏུ་བུད་མེད་གཞན་ཏེ་གཞན་གྱི་བུད་མེད་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ འགྲོ་བ་དང་འདུག་པར་མི་བྱ་སྟེ། ཆགས་མེད་ཀྱང་མ་དད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །མདོར་ན་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་མ་དད་པར་འགྱུར་བའི་སྤྱོད་པ་ཀུན་བསྟན་བཅོས་སམ་ཐ་སྙད་ལས་མཐོང་བ་ དང་མཁས་པ་ལའམ་ཡུལ་ཆོས་དྲིས་ཏེ་སྤང་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པའི་སྤྱོད་པ་སྤང་བ་ནི། སོར་མོ་གཅིག་གིས་བརྡ་ནི་སྤྲད་པར་མི་བྱ་སྟེ་གུས་པ་དང་བཅས་པས་གཡས་པའི་ ལག་པ་མཐའ་དག་ནི་ཀུན་གྱིས་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 此外，對於那些用布等物遮蓋頭部、手持棍棒、雨傘、武器的人，也不應說法。病人沒有過錯。由此可知，不應在躺臥時站立說法，不應在躺臥時坐著說法，不應在坐著時沒有坐墊等情況下說法。對於低劣者不應心懷敬意，對於心智未成熟者不應傾聽，因為對於那些無法理解深奧和廣大的內容，即對於那些在神通等方面達到極致的大乘法，不應宣說。不應在僻靜處，沒有其他人在場的情況下，甚至對女性說法，因為這會導致墮落。 對於低劣的聲聞緣覺乘法和殊勝的大乘法，應以同等的恭敬心聽聞等，普遍實行，否則會成為捨棄佛法。此外，不應將深奧廣大的大乘法，傳授給作為小乘聲聞緣覺法器的人，如果這樣做，會犯根本墮罪第三條。不應以拋棄所有應由菩薩修持的學處誓言之心，僅以誦讀經文和唸誦咒語就能獲得解脫來引誘和欺騙他人，如果這樣做，會犯根本墮罪。第四，關於安住于戒律的行為的開示，其中十條中的第一條是捨棄與菩薩戒相違背的行為：丟棄剔牙的牙籤、唾液和糞便等時，應在無人看見的地方遮蓋。大小便等也不應丟棄在他人使用的水和土地上，如果這樣做，會被天神等呵斥，從而產生非福德。 不應大口吞嚥，嘴裡塞滿食物，不應發出嘖嘖或呼呼等聲音進食，不應在食物未到時張大嘴巴等待。坐在床等上面時，不應伸直雙腿。不應用自己的雙手同時摩擦雙臂。不應與異性（即他人的妻子）一同乘坐大象等交通工具，或在床鋪和僻靜處一同行走或坐臥，即使沒有貪慾，也會使他人失去信心。總之，所有會使世間人失去信心的行為，都應通過查閱論典或俗語，或向智者或當地習俗請教後加以避免。第二，捨棄輕蔑的行為：不應用一根手指指點，而應以恭敬之心，用整個右手來指點。
【English Translation】 Furthermore, one should not preach to those who cover their heads with cloths, or those who carry sticks, umbrellas, weapons. Patients are without fault. Therefore, one should not preach while standing to someone who is lying down, nor while sitting to someone who is lying down, nor while sitting without a cushion. One should not be respectful to inferiors, nor listen to those whose minds are not mature, because one should not explain the profound and vast content that cannot be understood, i.e., the Mahayana Dharma that has reached the ultimate in miraculous powers, etc. One should not preach Dharma to women in secluded places without others present, as this will lead to downfall. One should listen with equal respect to the inferior Hearer-Realizer Vehicle and the supreme Dharma Mahayana Vehicle, and practice them universally, otherwise it will become abandoning the Dharma. Furthermore, one should not apply the profound and vast Dharma of the Great Vehicle to those who are vessels of the inferior Hearer-Realizer Dharma, for if one does so, one will commit the third root downfall. One should not entice and deceive others by saying that liberation can be attained merely by reciting sutras and mantras after generating a mind that abandons all the precepts that Bodhisattvas should practice, for if one does so, one will commit a root downfall. Fourth, regarding the teaching of conduct abiding in morality, the first of the ten is to abandon actions that contradict the Bodhisattva vows: When discarding toothpicks, saliva, and excrement, etc., one should cover them where others cannot see. One should not discard urine and feces, etc., in water and land used by others, for if one does so, one will be reproached by gods, etc., and non-merit will arise. One should not swallow large mouthfuls, fill one's mouth with food, or eat with sounds such as 'chak chak' or 'phu phu'. One should not open one's mouth wide and wait before the food arrives. When sitting on a bed, etc., one should not stretch one's legs on the ground. One should not rub both arms with one's own hands at the same time. One should not travel or sit with a woman (i.e., another's wife) in vehicles such as elephants, or in beds and secluded places, even without attachment, as it will cause others to lose faith. In short, all actions that cause worldly people to lose faith should be avoided by consulting treatises or proverbs, or by asking wise people or local customs. Second, abandoning contemptuous behavior: One should not point with one finger, but with respect, one should point with the entire right hand.
ང་འདི་ལྟར་ལགས་སོ་ཞེས་ལམ་ཡང་དེ་ལྟར་བསྟན་པར་བྱའི། གཡོན་པས་མ་ཡིན་ཏེ་མ་དད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ཆུང་དུ་ལ་ལག་པ་བརྐྱང་ནས་བཏེག་སྟེ་ཤས་ཆེར་བསྐྱོད་ལ་བོད་པ་ལ་སོགས་བྱ་བ་མིན་ཏེ། 1-3493 དོན་ཆེན་པོ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །དེས་ན་ལག་པ་ཅུང་ཟད་བསྐྱོད་ལ་སྒྲ་བསྒྲགས་པ་ཡང་སེ་གོལ་དང་ལ་སོགས་པས་ལག་པ་གཡས་པའི་བརྡ་རྣམས་བྱ་སྟེ། དེ་ལས་གཞན་དུ་ན་མཉམ་ པར་མ་བཞག་ཅིང་སྤྱོད་པ་མ་བསྡམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་ཉམས་པའི་བསླབ་ལ་བསླབ་པ་ནི། མགོན་པོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཆེན་པོ་སྟོན་པའི་ཚེ་གཟིམས་པ་ལྟར་ འདོད་པའི་ཕྱོགས་སུ་མགོ་བསྟན་ཏེ་གློ་གཡས་པ་ཕབ་རྐང་པའི་སྟེང་དུ་རྐང་པ་བཞག ལག་པ་གཡས་པ་སྔས་སུ་གཡོན་པ་བརྐྱང་སྟེ་བྱིན་པའི་སྟེང་དུ་བཞག ཆོས་གོས་ཀྱིས་ལུས་གཡོགས་ལ་གཉིད་ ཀྱིས་ཧ་ཅང་ནོན་པ་དང་། གཉིད་དང་བསྙེས་པའི་བདེ་བ་ལ་མ་ཞེན་པར་ལུས་ཀྱི་འབྱུང་བ་རྣམས་གནས་ཤིང་འཚེ་བའི་དོན་དུ་ཉལ་བར་བྱའོ། །དེའང་དགེ་བ་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་སྙམ་པའི་བསམ་པ་ དྲན་ཤེས་བཞིན་དང་ལྡན་པས་བྱ་རྨྱང་དང་ལུས་གཅུ་བ་དང་ལེ་ལོ་དང་བྲལ་བས་ཐུན་ཕྱི་མ་ལ་དགེ་བའི་དོན་དུ་མྱུར་དུ་ལྡང་བའི་སེམས་སྔོན་དུ་གཏོང་བ་ལ་ཐོག་མ་ཉལ་བའི་ དུས་ངེས་པར་སྦྱར་རོ། །བཞི་པ་སེམས་སྦྱང་ཚུལ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྤྱོད་པ་དག་ཚད་མེད་པར་ནི་བྱང་སེམས་ཀྱི་སོ་ཐར་ལ་སོགས་པར་གསུངས་པ་དག་ལས་ཐམས་ཅད་ནན་ཏན་དུ་བྱ་བར་མི་ནུས་ན་མདོར་བསྡུས་ཏེ་དང་པོར་སེམས་ཀྱི་དྲི་མ་སྦྱོང་བར་བྱེད་པའི་སྤྱོད་པ་ནི། 1-3494 ངེས་པར་གདོད་མི་ཟ་བར་མ་འབྱོངས་པར་དེ་སྲིད་སྤྱད་པར་བྱའོ། །ལྔ་པ་ལྟུང་བ་སྦྱང་བའི་ཚུལ་ནི། ཉིན་དང་མཚན་མོ་ལན་གསུམ་དུ་སྡིག་བཤགས། ཡི་རང་། བསྔོ་བའི་ཕུང་པོ་སྟེ་ཕུང་པོ་ གསུམ་པ་གདོན་བྱ་ཞིང་ལྟུང་བ་ཕམ་པའམ་བསམ་བཞིན་དུ་བྱས་པ་མ་གཏོགས་པའི་ལྷག་མ་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པས་བྱས་པ་སོགས་དེས་ཞི་བར་བྱ་ཞིང་ཕམ་པ་རྣམས་ནི་སླར་རྒྱལ་བ་སོགས་ མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་བརྟེན་པས་ཞི་ཞིང་ཕྱིར་བཅོས་པར་བྱའོ་ཞེས་བི་བྷཱུ་ཏིས་བཤད་ཅིང་བསླབ་བཏུས་ལྟར་ན་ཕམ་པའང་སྟོབས་བཞི་ཡིས་བཤགས་པས་ འདག་པར་གསུངས་སོ། །འགྲེལ་ཆེན་ལྟར་ན། ཕུང་པོ་གསུམ་པ་གདོན་པ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ། བྱང་སེམས་ལ་བརྟེན་པས་ལྟུང་བའི་ལྷག་མ་ཞི་བར་བྱ་བར་བཤད་དོ། །དྲུག་པ་བསླབ་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་ བསླབ་པའི་ཚུལ་ནི། རང་ངམ་གང་ཟག་གཞན་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་སྤྱོད་པའང་རུང་གནས་སྐབས་གང་དུ་ཅི་སྤྱོད་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་བསླབ་པར་གསུངས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལ་འབད་དེ་བསླབ་ པར་བྱའོ། །ཅི་སྟེ་དེ་ལྟར་ངེས་པ་མེད་པར་ཐམས་ཅད་སློབ་
【現代漢語翻譯】 我應當像這樣指示道路，不要用錯誤的道路，因為那會導致不信任。對於小事，不要伸出手來指指點點，也不要大聲喧譁或發出其他聲音。對於大事，這樣做沒有過錯。因此，稍微移動手臂，發出聲音，用響板等發出右手的訊號。否則，就會變得不莊重，行為也不檢點。第三，學習如何從過失中恢復：當導師，世尊示現涅槃時，頭朝向想要的方向，右側臥倒，雙腳交疊，右手枕頭，左手伸直放在腳上，用袈裟遮蓋身體，不要沉迷於睡眠或與睡眠相關的舒適感，而是爲了身體的元素能夠保持穩定和不受傷害而睡覺。並且，要以『我該如何行善？』的想法，保持正念和覺知，遠離昏沉和身體的扭動，爲了在後半夜行善，要提前做好準備，在開始睡覺時就要下定決心。第四，簡要地展示如何調伏內心：菩薩的行為是無限的，如菩薩的別解脫經等所說，如果不能全部努力去做，那麼簡要地說，首先要調伏內心的污垢。一定要在沒有完全掌握之前，不要食用未經允許的食物。第五，懺悔墮落的方式：日夜三次懺悔罪過，隨喜功德，迴向功德。這三個部分應該被清除，除了故意犯下的根本墮落之外，對於其他無意中犯下的過錯，應該通過這種方式來平息。對於根本墮落，應該依靠皈依三寶和發起菩提心來平息和彌補。毘布底（Vibhuti）這樣說，並且按照《學集論》的說法，即使是根本墮落，也可以通過四力懺悔來消除。根據《大疏》的說法：清除三個部分，皈依，依靠菩提心，可以平息剩餘的墮落。第六，學習所有應該學習的內容的方式：無論是爲了自己還是爲了他人的利益而行事，無論在任何情況下做什麼，都應該努力學習佛陀所教導的一切。如果不能確定這一點，就應該學習一切。
【English Translation】 I should indicate the path in this way, not with the wrong path, as that would lead to distrust. For small matters, do not reach out and point, nor make loud noises or other sounds. For great matters, there is no fault in doing so. Therefore, move the arm slightly, make sounds, and use hand signals with the right hand, such as with castanets. Otherwise, one would become undignified and the conduct would be unrestrained. Third, learning how to recover from lapses: When the Protector, the Bhagavan, demonstrates the great passing into nirvana, lie down with the head facing the desired direction, on the right side, with the feet placed on top of each other, the right hand as a pillow, and the left hand extended on the feet, covering the body with robes, not indulging in sleep or the comfort associated with sleep, but sleeping for the sake of the elements of the body remaining stable and unharmed. And, with the thought of 'How should I accomplish virtue?', maintain mindfulness and awareness, free from drowsiness and twisting of the body, and in order to accomplish virtue in the later part of the night, make preparations in advance, resolving to rise quickly when first going to sleep. Fourth, briefly showing how to tame the mind: The conduct of Bodhisattvas is immeasurable, as stated in the Pratimoksha of Bodhisattvas and so on, if one cannot diligently do all of them, then briefly, first, the conduct of taming the defilements of the mind. One must definitely not consume unpermitted food until one has fully mastered it. Fifth, the manner of confessing transgressions: Confess sins three times during the day and night, rejoice in merit, and dedicate merit. These three aggregates should be removed, and apart from root downfalls committed intentionally, other unintentional faults should be pacified in this way. For root downfalls, they should be pacified and remedied by relying on refuge in the Three Jewels and generating the mind of enlightenment. Vibhuti said this, and according to the Compendium of Trainings, even root downfalls can be eliminated by confessing with the four powers. According to the Great Commentary: Removing the three aggregates, taking refuge, and relying on the mind of enlightenment, the remaining downfalls should be pacified. Sixth, the manner of training in all that should be trained: Whether acting for one's own benefit or for the benefit of others, whatever one does in any situation, one should strive to train in all that the Buddha has taught. If one is not certain about this, one should learn everything.
ཅེ་ན། རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ཀྱི་མི་བསླབ་པའི་བསླབ་བྱ་དེ་ནི་གང་ན་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། མ་བསླབས་ན་སེམས་ཅན་མཐའ་དག་གི་དོན་བྱ་བར་མི་ནུས་ལ། 1-3495 དེ་ལྟར་བདག་དང་བདག་གིར་མི་འཛིན་ཅིང་བདེན་གཉིས་རྟོགས་ནས་གཞན་དོན་དུ་བསླབ་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་བསླབས་ཤིང་གནས་པའི་བྱང་སེམས་མཁས་པ་ལ་སྤྱོད་ལམ་ཅི་སྤྱོད་ཀྱང་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་སུ་ མི་འགྱུར་བ་གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདུན་པ་ཐམས་ཅད་གཞན་དོན་ཁོ་ནར་སྤྱད་པ་ནི། དངོས་སུ་རང་ཉིད་ཀྱིས་ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་སོགས་བྱས་སམ་ཡང་ན་རྒྱུད་ནས་གཞན་དུ་བྱེད་ དུ་བཅུག་ཀྱང་རུང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཕན་བདེའི་རྒྱུ་ལས་གཞན་རང་གིས་མི་སྤྱད་ཅིང་གཞན་སྤྱོད་དུ་མི་གཞུག་གོ །དེར་མ་ཟད་སེམས་ཅན་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་བ་ཁོ་ནའི་དོན་གྱི་ ཕྱིར་དགེ་རྩ་ཆུང་ངུའང་རུང་སྟེ་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་ཕྱིར་བསྔོ་བར་བྱའོ། ། བརྒྱད་པ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ཚུལ་ནི། དུས་རྟག་པར་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་རྒྱུའི་དགེ་བའི་ཐུན་མོང་ མ་ཡིན་པའི་གྲོགས་བྱེད་པའི་བཤེས་གཉེན་ནི་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཐེག་ཆེན་དོན་ལ་མཁས་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བརྟུལ་ཞུགས་འཛིན་ཅིང་བཟུང་བ་དེ་ལུས་དང་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་མི་བཏང་ བར་བསྟེན་ཏོ། །དེའང་ཚུལ་ཇི་ལྟར་ན། སྡོང་པོ་བཀོད་པའི་ལེའུར་གསུངས་པའི་དཔལ་འབྱུང་བའི་རྣམ་ཐར་ལས་བླ་མ་བསྟན་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བ་ལྟར་བསླབ་སྟེ། དེ་ཉིད་དུ་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་ཡང་དག་པར་ཟིན་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ནི་ངན་འགྲོར་མི་ལྟུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་ལྟ་བས་ན་དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱ་བ་རྒྱུན་མ་ཆད་པས་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་རྣམས་ཀྱི་དྲུང་དུ་འགྲོ་བར་བྱའོ་ཞེས་དང་། 1-3496 དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ལ་ནི་དཔའ་བོའི་འདུ་ཤེས་དང་། རྗེས་སུ་བསྟན་པ་ལ་ནི་མཚོན་ཆའི་འདུ་ཤེས་དང་། ནན་ཏན་ལ་ནི་དགྲ་སེལ་བའི་འདུ་ཤེས་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །ཞེས་བྱ་བའི་བར་དུ་རྒྱ་ ཆེར་གསུངས་སོ། །དགུ་པ་བསླབ་བྱ་བསྟན་པའི་མདོ་བསྟན་བཅོས་ལྟ་བའི་ཚུལ་ནི། དཔལ་འབྱུང་བའི་རྣམ་ཐར་གྱི་ལེའུ་འམ་བསྟན་བཅོས་འདི་དང་འདིར་མ་བསྟན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་དཀའ་རྩལ་བའི་བྱང་སེམས་ ཀྱི་བསླབ་པ་གཞན་མདོ་སྡེ་སྣ་ཚོགས་བཀླགས་ནས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ཡང་མདོ་སྡེ་རྣམས་ལ་བསླབ་པར་བྱ་བ་བླང་དོར་གྱི་ཚུལ་རྒྱ་ཆེར་སྣང་བ་དེས་བས་ན་མདོ་སྡེ་བཀླག་པར་བྱའོ། ། དེའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའི་སྙིང་པོའི་མདོ་སྡེ་ལས་རྒྱལ་པོ་ལ་རྩ་ལྟུང་ལྔ། བློན་པོ་ལ་ལྔ། བྱང་སེམས་ལས་དང་པོ་པའི་བརྒྱད་ལ་སོགས་པ་རྩ་བའི་ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པས་དེ་ ནི་ཐོག་མ་ཉིད་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ། །བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ཡང་ངེས་པར་གདོན་མི་ཟ་བར་ཡང་
【現代漢語翻譯】 那麼，菩薩們不需學習的學處在哪裡呢？如果不學習，就無法利益一切眾生。 因此，不執著于『我』和『我所』，通達二諦，爲了利益他人而學習和安住於一切學處的菩薩，無論做什麼樣的行為，沒有不轉為功德資糧的。第七，一切都只為利他而行：無論是自己直接行佈施等物質上的給予，還是通過他人去做，都不要做任何不利於眾生的事情，也不要讓別人去做。不僅如此，爲了讓眾生從輪迴的痛苦中解脫，即使是微小的善根，也要將一切善行迴向于偉大的菩提。 第八，依止善知識的方式：始終如一地，能成為增上生和決定勝之因的殊勝道友的善知識，即精通深廣的大乘義理，持有並守護菩薩律儀者，即使付出生命也不捨棄，要依止這樣的善知識。那麼，依止的方式是怎樣的呢？要像《華嚴經·入法界品》中所說的吉祥聚的故事那樣學習如何依止上師。其中說道：『被善知識正確引導的菩薩，不會墮入惡趣。』因此，善男子，要像這樣不斷地憶念，常常去善知識那裡。 對於善知識，要生起勇士之想；對於教導，要生起兵器之想；對於精進，要生起戰勝敵人之想。』等等，廣為宣說。 第九，學習經論的方式：要通過閱讀《吉祥聚的故事》或者其他經典，瞭解佛陀未在此處宣說的菩薩學處。因為經典中廣泛地闡述了應該學習的、應該取捨的方式，所以要閱讀經典。 因此，在《虛空藏經》中，廣泛地闡述了國王的五種根本墮罪，大臣的五種，初學菩薩的八種等等根本墮罪，所以首先要閱讀這些內容。《入菩薩行論》也一定要閱讀。
【English Translation】 Then, where are the disciplines that Bodhisattvas do not need to learn? If they do not learn, they cannot benefit all sentient beings. Therefore, not clinging to 'I' and 'mine,' understanding the two truths, and learning and abiding in all the disciplines for the benefit of others, whatever actions a wise Bodhisattva performs, there is nothing that does not turn into a collection of merit. Seventh, everything is done solely for the benefit of others: whether one directly performs material giving such as generosity, or has others do it, one should not do anything that is not beneficial to sentient beings, nor should one allow others to do so. Moreover, for the sake of liberating sentient beings from the suffering of samsara, even a small root of virtue should be dedicated to great Bodhi. Eighth, the way to rely on a virtuous spiritual friend: consistently, the virtuous spiritual friend who can be a special companion who is the cause of higher realms and definite goodness, that is, one who is proficient in the profound and vast meaning of the Great Vehicle, and who holds and protects the vows of a Bodhisattva, should be relied upon without abandoning them even at the cost of one's life. So, what is the way to rely on them? One should learn how to rely on the Lama as it appears in the story of Shri Sambhava in the chapter on the Arrangement of Trees. It says there: 'Bodhisattvas who are properly guided by virtuous spiritual friends will not fall into the lower realms.' Therefore, sons of good family, you should constantly remember this and always go to the virtuous spiritual friends. Towards the virtuous spiritual friend, one should generate the thought of a hero; towards the teachings, one should generate the thought of weapons; towards diligence, one should generate the thought of defeating the enemy.' And so on, it is widely proclaimed. Ninth, the way to view the sutras and treatises that teach the disciplines: one should learn about the Bodhisattva's disciplines that the Buddha did not teach here by reading the story of Shri Sambhava or other sutras. Because the sutras extensively explain the ways of what should be learned and what should be abandoned, one should read the sutras. Therefore, in the Sutra of Akashagarbha, the five root downfalls of a king, the five of a minister, the eight of a novice Bodhisattva, and so on, are extensively explained, so one should read these first. 'A Compendium of All Disciplines' must also be read.
དང་ཡང་དུ་ལན་གཅིག་མ་ཡིན་པར་བལྟ་ཞིང་གོམས་པར་བྱ་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་ན་ རྒྱལ་སྲས་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་སྤྱད་པར་བྱ་བའི་བསླབ་བྱ་ཕལ་ཆེ་བ་རྣམས་ནི་དེ་ལས་རྒྱ་ཆེར་རབ་ཏུ་གསལ་བར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་མི་ནུས་ན་ཡང་རེ་ཞིག་མདོ་སྣ་ཚོགས་ནས་མདོར་བསྡུས་པའི་ཁོ་བོས་བྱས་པའི་མདོ་རྣམས་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་ཚིག་དོན་ཡང་བལྟའོ། ། 1-3497 ཡང་ན་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་མཛད་པའི་མདོ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་བསླབ་བཏུས་གཉིས་པའང་འབད་དེ་གུས་པས་བལྟ་བར་བྱའོ། །བཅུ་པ་དེ་དག་གི་དོན་ཉམས་སུ་བླང་བའི་ཚུལ་ནི། དེ་ ལྟར་ལེགས་པར་བལྟས་ནས་མདོ་ཀུན་ལས་བཏུས་དང་བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གང་ལས། བསླབ་པར་བྱ་བ་གང་ནི་མ་བཀག་པ་དེ་ཉིད་སྤྱད་པར་བྱ་ཞིང་བཀག་པ་ནི་སྤྱད་པར་མི་བྱ་ བ་སྟེ། དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་སེམས་ནི་བསྲུང་བའི་ཕྱིར་བསླབ་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལ་སོགས་ལས་བསླབ་པ་མཐོང་ནས་ཡང་དག་པར་སྤྱད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། མདོར་བསྡུ་ ན་ཤེས་བཞིན་གྱི་ངོ་བོ་གང་ཞེ་ན། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཀྱི་སྤྱོད་ལམ་རྣམས་ལ་སྔར་བཤད་པ་ལྟར་སོ་སོར་ཡང་དང་ཡང་དུ་བརྟག་པར་བྱ་བ་དེ་ཉིད་ཁོ་ན་མདོར་བསྡུ་ ན་ནི་ཤེས་བཞིན་བསྲུང་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། །གསུམ་པ་འཇུག་རྗེས་སུ་གདམས་པ་ནི། ལུས་ཀྱི་བྱ་བ་ནི་ཡིད་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལུས་ཀྱི་བསླབ་པ་འདི་དག་ནན་ཏན་གྱིས་ སྤྱད་པར་བྱའི་དེ་དག་གི་ཚིག་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པས་འབྲས་བུའམ་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་འགྲུབ། དཔེར་ན་སྨན་དཔྱད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་བཀླགས་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་ནད་པ་དག་ལ་ཕན་པར་འགྱུར་རམ་སྟེ་མི་ཕན་པས་ལུས་ཀྱི་སྨན་དང་སྤྱོད་ལམ་ལ་སོགས་པ་བསྟེན་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-3498 ལེའུ་ལྔ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལེའུ་དྲུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ལུས་སོགས་བསྲུང་བ་དང་དག་པར་བསྟན་ནས་དགེ་བ་རྣམ་པར་དག་པ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། བཟོད་བྱ་ཐོས་པ་བཙལ་བར་བྱ། །དེ་ནས་ ནགས་སུ་གནས་པར་བྱ། །མཉམ་པར་བཞག་ལ་བརྩོན་བྱ་ཞིང་། །མི་སྡུག་ལ་སོགས་བསྒོམ་པར་བྱ། །ཞེས་པ་དེ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཐོག་མར་གསུམ་པ་བཟོད་པའི་ཕར་ཕྱིན་འཆད་པ་ལ་གསུམ། བཟོད་པ་བསྒོམ་ པར་གདམས་པ། དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ། བསྒོམས་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ནི། བསྐལ་པ་སྟོང་ཕྲག་དུ་མར་བསགས་པའི་སྦྱིན་པ་གསུམ་དང་། སྔར་བསྟན་པའི་བདེ་བར་གཤེགས་པ་སོགས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ མཆོད་ཅིང་བསྟོད་པ་དང་། ཕྱག་འཚལ་ཞིང་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་སྔོན་དུ་སོང་བའི་ལེགས་སྤྱད་དེ། ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡང་དག་པར་བླངས་པ་ལས་བྱུང་བའི་དགེ་བ་གང་ཡིན་པ་ དེ་ཀུན་ཀྱང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་ཅིག་གིས་འཇོམས་པར་བྱེད་དེ། འཇམ་དཔལ
【現代漢語翻譯】 此外，要多次閱讀和熟悉，因為王子（菩薩）應該經常實踐的大部分教義都比這更廣泛、更清晰地展示出來。如果做不到，也要看一看我從各種經文中總結出來的，彙集了所有經文要點的詞句。 或者，也要努力恭敬地閱讀聖龍樹菩薩所著的《經集論》和《學集論》二書。第十，實踐這些內容的方法是：在仔細閱讀《經集論》和《學集論》之後，凡是沒有禁止的行為，就應該實踐；凡是禁止的行為，就不應該實踐。也就是說，爲了守護世間的心，在《學集論》等書中看到應該學習的內容后，就要如實地實踐。第三，簡略地展示：簡而言之，什麼是正念的本質呢？就是像之前所說的那樣，反覆檢查身心的狀態和行為。簡而言之，這就是守護正念的特徵。 第三，隨之而來的教誨是：身體的行為以意念為先導，所以要認真地實踐這些身體的戒律。僅僅口頭上說說這些話，又能成就什麼果實或利益呢？例如，僅僅閱讀醫學論著，就能對病人有益嗎？不會有益的，所以需要遵循身體的藥物和行為等。第五品釋竟。༈ །། ༄། །第六品釋 像這樣，在展示了守護和清凈戒律之身等之後，爲了展示完全清凈的善行，（經文說：）『應求忍辱與聽聞，之後應住于森林，應勤于禪定，應修不凈觀等。』爲了展示這些，首先解釋第三個忍辱波羅蜜多，分為三部分：勸導修習忍辱，詳細解釋忍辱，修習忍辱的利益。第一部分是：在無數劫中所積累的佈施三事，以及先前所說的對善逝（如來）等三寶的供養和讚頌，以及頂禮和皈依等先前的善行，還有從如理受持戒律的誓言中所產生的善，所有這些都會被一個嗔恨之心所摧毀。文殊菩薩（Manjushri）！
【English Translation】 Furthermore, one should read and familiarize oneself not just once, because most of the teachings that a prince (Bodhisattva) should constantly practice are shown to be much more extensive and clearer than this. If that is not possible, one should also look at the words and meanings that I have compiled from various sutras, which gather the essential points of all the sutras. Alternatively, one should also diligently and respectfully read the two books, the Compendium of Sutras and the Compendium of Trainings, composed by the venerable Nagarjuna. Tenth, the way to practice these meanings is: after carefully reading the Compendium of Sutras and the Compendium of Trainings, whatever is not prohibited should be practiced, and whatever is prohibited should not be practiced. That is, in order to protect the mind of the world, after seeing what should be learned from the Compendium of Trainings and so on, one should practice it correctly. Third, to explain in brief: In short, what is the nature of mindfulness? It is simply to repeatedly examine the state and conduct of body and mind, as previously explained. In short, that is the characteristic of guarding mindfulness. Third, the subsequent advice is: Since the actions of the body are preceded by the mind, one should diligently practice these precepts of the body. What fruit or benefit will be accomplished by merely uttering these words? For example, will merely reading medical treatises benefit the sick? It will not benefit, so one needs to rely on the medicine and conduct of the body, and so on. The end of the explanation of the fifth chapter. ༈ །། ༄། །Explanation of the Sixth Chapter Having thus shown the protection and purification of the body of morality, etc., in order to show the completely pure virtue, (the text says:) 'One should seek patience and listening, then one should dwell in the forest, one should strive in meditation, and one should meditate on the unpleasant, etc.' In order to show these, first, the third perfection of patience is explained in three parts: advising to cultivate patience, explaining it in detail, and the benefits of cultivating it. The first part is: The three acts of giving accumulated over thousands of eons, and the previous offerings and praises to the Three Jewels such as the Sugata (Tathagata), as well as the previous virtuous deeds such as prostrations and taking refuge, and whatever virtue arises from properly taking the vows of morality, all of that is destroyed by a single act of anger. Manjushri!
་རྣམ་པར་རོལ་པའི་མདོར། འཇམ་དཔལ་ཁོང་ཁྲོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་བསྐལ་པ་བརྒྱ་དང་སྟོང་དུ་བསགས་པའི་ བསོད་ནམས་ཀྱང་འཇོམས་པར་བྱེད་ཅིང་འབྲས་བུ་མེད་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་ཞེ་སྡང་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཞེ་སྡང་ལྟ་བུ་དགེ་བ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་སྡིག་པ་གཞན་མེད་པས་དེའི་གཉེན་པོ་བཟོད་པ་ལྟ་བུའི་དཀའ་ཐུབ་མེད་པ་དེ་བས་ན་བཟོད་པ་བསྒོམས་པ་ལ་ལྷུར་བླང་བའི་སྒོ་ནས་ནན་ཏན་དུ་འོག་ནས་འབྱུང་བའི་ཐབས་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ་ཞིང་གོམས་པར་བྱའོ། ། 1-3499 གཉིས་པ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བའི་ཉེས་དམིགས་ནི། ཇི་ལྟར་ཞེ་སྡང་ལྟ་བུའི་སྡིག་མེད་ཅེ་ན། ཞེ་སྡང་ནི། ཟུག་རྔུ་སྟེ་དེ་ལ་བསྟེན་ནས་སྲིད་པ་དང་སྲིད་ པའི་ཡོ་བྱད་ལ་འདོད་པ་སྐྱེས་ཏེ་མཆོག་གསུམ་དང་བདེན་པ་བཞི་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་མ་ལུས་སེམས་གདུང་བར་བྱེད་པས་སོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ལུས་སེམས་ཀྱི་གནད་ལ་བསྣུན་པ་དཔེར་ན་མཚོན་ གནད་དུ་བསྣུན་ན་གཉིད་ལ་སོགས་པ་མི་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་དེ་འཆང་ན་ཡིད་ནི་རབ་ཏུ་ཞི་བ་ཉམས་སུ་མི་མྱོང་ཞིང་ཡིད་དགའ་བ་དང་ལུས་བདེ་བའང་མི་འཐོབ་ལ། གཉིད་མི་འོང་ ཞིང་སེམས་བརྟན་པ་བདེ་བའང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཞེ་སྡང་གི་མེ་འབར་བས་རྟག་ཏུ་ལུས་སེམས་ལ་གདུང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཡང་གང་དག་ལ་ནོར་དང་བཀུར་སྟི་ཡི་སྒོ་ནས་དྲིན་བྱིན་ཞིང་ སྟེར་བ་པོ་དེ་ལ་བརྟེན་པོར་གྱུར་པའི་གཡོག་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཀྱང་ནི་སྡང་སེམས་ལྡན་པའི་རྗེ་དཔོན་དེ་ལ་གསོད་པ་རྒོལ་བར་བྱེད་དེ། ཞེ་སྡང་དང་ལྡན་པས་ཡིད་དུ་མི་འོང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཞེ་སྡང་དེ་ཡིས་མཛའ་བཤེས་རྣམས་ཀྱང་སྐྱོ་ཞིང་དྲེག་པར་འགྱུར་ལ། བྲན་ལ་སོགས་པ་སྦྱིན་པས་བསྡུས་ཀྱང་ཞེ་སྡང་ཅན་ལ་བསྟེན་པར་མི་བྱེད་དེ། མདོར་ན་ཁྲོ་བ་ཅན་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་རྒྱུ་ཉེ་བར་ཞི་བ་དེ་ནི་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་སེམས་རྩུབ་པའི་གནས་སྐབས་ལས་བྱུང་པའི་ཁྲོ་བོའི་དགྲ་ཡིས་སྔར་བཤད་པ་དེ་དང་མཚོན་ཆ་ལེན་པ་ལ་སོགས་ཚེ་འདི་དང་ཕྱི་མར་སྡུག་བསྔལ་དག་ནི་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-3500 གཉིས་པ་དེ་སྤངས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། སྐྱེས་བུ་གང་ཞིག་ལེགས་པར་སྤྱད་པའི་སྒོ་ནས་བསྒྲིམས་ཏེ་ཁྲོ་བ་འཇོམས་པ་ལ་བརྩོན་པ་དེ་ནི་ཚེ་འདི་དང་འཇིག་རྟེན་གཞན་དུ་བདེ་བར་འགྱུར་རོ། ། ཁྲོ་བ་གཞོམ་པ་ལ་དེའི་རྒྱུ་གཞོམ་དགོས་པས་གསུམ་པ་ཁྲོ་བའི་རྒྱུ་གཞོམ་པ་ནི། བདག་དང་བདག་གི་བ་ལ་མི་འདོད་པ་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པར་བྱས་པ་དང་འདོད་པ་བདེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ ཡི་གེགས་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བར་གྱུར་པའི་ཡིད་མི་བདེ་བའི་ཟས་རྙེད་པ་དེ་ཟོས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ནི་ཞེ་སྡང་གི་སྟོབས་བརྟས་ཏེ་བདག་འཇོམས་པར་བྱེད་པ་དེ་ལྟ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསམས་ ནས་བདག་གི་དག
【現代漢語翻譯】 在《那摩如來遊戲經》中說：『名為憤怒的嗔恨，能摧毀在百千劫中所積累的福德，並使其毫無果報。』因此，嗔恨被稱為憤怒。因此，沒有像嗔恨那樣能壓倒善行的罪業，也沒有像忍耐那樣難行的苦行。因此，要以精進的態度，通過下面將要出現的各種方法，努力修習和習慣忍耐。 第二部分分為四個方面。第一，見到和未見到的過患：如何說沒有像嗔恨那樣的罪業呢？嗔恨是痛苦的根源，依靠它，對世間和世間的享樂產生慾望，對三寶（佛，法，僧）和四諦（苦，集，滅，道）產生懷疑，從而使整個內心感到痛苦。像這樣觸及身心的要害，就像用武器擊中要害一樣，無法入睡等等。如果懷有嗔恨，就無法體驗到內心的平靜，也無法獲得內心的喜悅和身體的舒適。無法入睡，內心也無法穩定和安寧，因為嗔恨的火焰 постоянно燃燒， постоянно折磨身心。此外，那些通過財富和尊敬而施恩並依賴施捨者的人，例如僕人等，也會反抗懷有嗔恨之心的主人，因為懷有嗔恨之心的人令人不悅。此外，嗔恨也會使朋友們感到厭倦和疏遠。即使通過施捨來聚集僕人等，他們也不會親近懷有嗔恨之心的人。總之，對於懷有憤怒的人來說，沒有任何安樂的因緣，因為從粗暴的心態中產生的憤怒之敵，會帶來今生和來世的痛苦，例如之前所說的拿起武器等。 第二，斷除嗔恨的利益：如果有人通過善行而努力斷除憤怒，那麼他將在今生和來世獲得安樂。 第三，斷除嗔恨的因：對於我和我所擁有的，不悅意的事情會帶來痛苦，而想要的事情卻被阻礙，從而產生不愉快的感覺。想到這種感覺就像吃了毒藥一樣，會增強嗔恨的力量，從而摧毀自己。
【English Translation】 In the Sutra of the Play of the Tathagata Namo, it says: 'Anger, called wrath, destroys the merit accumulated over hundreds and thousands of kalpas and renders it fruitless.' Therefore, hatred is called anger. Therefore, there is no sin like hatred that can overwhelm virtue, and there is no asceticism as difficult as patience, which is its antidote. Therefore, one should diligently cultivate and habituate oneself to patience with diligence, through the various methods that will appear below. The second part is divided into four aspects. First, the faults of seeing and not seeing: How can it be said that there is no sin like hatred? Hatred is a thorn, relying on it, desire arises for existence and the objects of existence, and doubts arise about the Three Jewels (Buddha, Dharma, Sangha) and the Four Noble Truths (suffering, origin, cessation, path), thus causing the entire mind to suffer. Like striking the vital point of body and mind, just as if a weapon strikes the vital point, sleep and so on will not occur. If one harbors hatred, one will not experience the complete peace of mind, nor will one obtain joy of mind and comfort of body. One will not be able to sleep, and there will be no stability or happiness of mind, because the fire of hatred constantly burns and constantly torments body and mind. Furthermore, those who have been favored and given gifts through wealth and respect, and who have become dependent on the giver, such as servants, will also revolt against the master who possesses hatred, because those who possess hatred are unpleasant. Furthermore, hatred will also make friends weary and distant. Even if servants and others are gathered through generosity, they will not associate with those who possess hatred. In short, for those who are angry, there is no cause for happiness, because the enemy of anger arising from a harsh mind will bring suffering in this life and the next, such as taking up weapons as mentioned before. Second, the benefits of abandoning it: If a person strives to destroy anger through well-practiced conduct, then he will be happy in this life and in other worlds. Third, destroying the cause of anger: For me and what I own, unpleasant things cause suffering, and desired things are obstructed, thus producing an unpleasant feeling. Thinking that this feeling is like eating poison, it will strengthen the power of hatred, thereby destroying oneself.
ྲ་བོ་ཞེ་སྡང་དེའི་ཟས་ཡིད་མི་བདེ་ནི་རྩ་བ་ནས་རྣམ་པར་གཞོམ་པར་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟར་བདག་ལ་དགེ་བའི་སྲོག་འཇོམས་པའི་སྒོ་ནས་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལས་དགྲ་བོ་ ཞེ་སྡང་འདི་ལ་ནི་ཉིན་མཚན་དུ་བྱ་བའི་ལས་གཞན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཞེ་སྡང་ཉེས་པ་དང་བཅས་པར་བསྒོམས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གཉེན་པོ་བཟོད་པ་སྐྱེད་དགོས་པས་ ན། བཞི་པ་བཟོད་པ་བསྒོམ་པའི་ཚུལ་དངོས་ལ། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་ལས་གསུངས་པ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་དང་ལེན་དང་། གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ་དང་། ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ་གཉིས། 1-3501 ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་དང་། དོན་དམ་གྱི་ཚུལ་གྱིས་བསྒོམ་པའོ། །དང་པོ་ལ་དྲུག་གི་རྒྱུ་ཡིད་མི་བདེ་སྤང་བ་ནི། ཟས་དེ་ཇི་ལྟར་གཞོམ་སྙམ་ན། མགོ་གཅོད་པ་ལ་སོགས་ཅི་ལ་བབ་ ཀྱང་བདག་གིས་དགའ་བའི་ཡིད་ནི་མི་བདེ་བས་དཀྲུག་པར་མི་བྱ་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་བྱུང་བས་ཡིད་མི་དགའ་བ་བྱས་ཀྱང་འདོད་པའི་དོན་མི་འགྲུབ་ཅིང་དགེ་བ་དག་ནི་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ རོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་གལ་ཏེ་འདོད་པའི་གེགས་དང་མི་འདོད་པ་བྱས་པ་ལ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་ཡོད་ན་ནི་དེ་ལ་མི་དགར་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་བཅོས་པའི་ཐབས་ལ་འབད་པར་རིགས་ཀྱི་མི་ དགའ་བར་མི་རིགས་ལ། གལ་ཏེ་དེ་ལ་ཕྱིར་བཅོས་སུ་མེད་ན་ནི་དེ་ལ་མི་དགའ་བ་བྱས་པས་ཅི་ཕན་ཏེ་ཐབས་མེད་ཅིང་འདས་ཟིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་རིགས་པས་དཔྱད་དེ་ཡིད་མི་ བདེ་བ་བསལ་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་བཟོད་པ་གོམས་བྱའི་ཡུལ་ནི། བདག་གམ་བདག་གི་མཛའ་བཤེས་རྣམས་ལ་སེམས་སྡུག་བསྔལ་བར་བྱས་པ་དང་། བརྙས་པ་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་དང་། བསྣུན་པའི་ཚིག་རྩུབ་དང་། གྲགས་པ་མ་ཡིན་པའི་མི་སྙན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མི་འདོད་པ་རྣམས་བྱེད་པ་དེ་དང་། དགྲ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་དེ་ལས་བཟློག་པ་བདེ་བ་འབྱུང་བ་དང་གུས་པ་དང་། ཚིག་འཇམ་པ་དང་། 1-3502 གྲགས་པ་རྣམས་མི་འདོད་ཀྱང་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་གོམས་སླ་ཞིང་ངེས་པར་འབྱུང་བས་བསྒྲུབ་པ་ནི། མ་གོམས་པ་གོམས་པར་བྱེད་པར་མཚུངས་པ་ལ་བདེ་བ་ལ་གོམས་པར་བྱ་མོད་སྙམ་ན། བདེ་ བའི་རྒྱུ་དགེ་བ་ནི་རེས་དགའ་ཙམ་ཞིག་འབྱུང་བས་བདེ་བ་ཤིན་ཏུ་རྙེད་དཀའ་ཞིང་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་ནི་ཤིན་ཏུ་མང་བས་སྡུག་བསྔལ་འབད་མེད་དུ་འབྱུང་བས་འདྲིས་སླ་བའི་ཕྱིར་དེ་བཟློག་པར་ གོམས་པར་བྱེད་པར་རིགས་སོ། །དེར་མ་ཟད་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གདུངས་པ་མེད་པར་སྲིད་པ་ལ་ཡིད་བྱུང་བའི་སྒོ་ནས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་བློ་སྐྱེ་བ་མེད་པ་དེ་བས་ན་འཁོར་བ་ལས་ངེས་ པར་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ཡང་ཡིན་པས་སེམས་ཁྲོད་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བཟོད་པའི་ཕྱིར་བརྟན་པར་མནོས་ལ་ཁྲོ་བོའི་སྐབས་མ་འབྱེད་ཅིག བཞི་པ་ཐར་པའི་དོན་དུ་བཟོད་པར་རིགས་པ་ནི། གཞན
【現代漢語翻譯】 敵人嗔恨的食糧，也就是不悅，必須從根本上摧毀。因為，除了通過摧毀我的善行來傷害我之外，敵人嗔恨日日夜夜沒有其他事情可做。因此，通過觀修嗔恨的過患，必須生起對治的忍耐。第四，實際修習忍耐的方法。如《正法集》中所說，忍耐有三種：安受痛苦，于損害不以為意，於法決定思惟。首先是安受痛苦，又分為兩種： 以世俗的方式和以勝義的方式來修習。首先，以世俗的方式，有六個理由來斷除不悅。如何摧毀不悅的食糧呢？無論發生什麼，即使是砍頭等事，我也不應讓喜悅的心被不悅所擾亂。因為即使因痛苦而感到不悅，也無法實現願望，反而會失去善行。其原因在於，如果對於願望的障礙和不悅的事情有補救的方法，那又有什麼可不悅的呢？應該努力尋找補救的方法，而不是感到不悅。如果對此沒有補救的方法，那感到不悅又有什麼用呢？因為已經無能為力且已經過去了。因此，通過理性分析，應該消除不悅。 第二，忍耐應習慣的對境是：對我和我的親友們，做出令人傷心痛苦的事情，以及輕蔑、辱罵、粗暴的言語和惡名等不悅的事情；以及對敵人，做出與此相反的事情，也就是帶來快樂、尊敬、柔和的言語和名聲等，即使不願也去做。 第三，容易習慣且必定會生起出離心而修習的方法是：如果有人認為，在未習慣的事情中，習慣快樂是可以的。那麼，快樂的因，也就是善行，只是偶爾才會發生，因此快樂非常難得；而痛苦的因非常多，因此痛苦毫不費力就會產生，所以容易熟悉。因此，應該習慣於扭轉痛苦。不僅如此，如果沒有被痛苦折磨，就不會通過對輪迴生起厭離心而生起出離心。因此，痛苦也是從輪迴中解脫的原因。所以，心中要堅定地承受一切痛苦，不要在憤怒時失去理智。第四，爲了解脫而忍耐是合理的，因為...
【English Translation】 The food of the enemy, which is hatred, namely displeasure, must be fundamentally destroyed. For, other than harming me by destroying my virtuous life, the enemy hatred has no other work to do day and night. Therefore, by contemplating the faults of hatred, one must generate the antidote of patience. Fourth, the actual method of practicing patience. As stated in the 'Compendium of True Dharma,' there are three types of patience: accepting suffering, not minding harm, and definitely thinking about the Dharma. First is accepting suffering, which is further divided into two: Practicing in a conventional way and in an ultimate way. First, in a conventional way, there are six reasons to abandon displeasure. How to destroy the food of displeasure? Whatever happens, even if it is beheading, I should not let the joyful mind be disturbed by displeasure. For even if one feels displeased because of suffering, one cannot achieve one's wishes and will lose one's virtues. The reason for this is that if there is a remedy for the obstacles to one's wishes and unpleasant things, then what is there to be displeased about? One should strive to find a remedy, not be displeased. If there is no remedy for it, then what is the use of being displeased? Because it is already helpless and has passed. Therefore, through rational analysis, one should eliminate displeasure. Second, the objects that patience should be accustomed to are: doing things that cause sadness and suffering to me and my friends, as well as unpleasant things such as contempt, insults, harsh words, and bad reputation; and doing the opposite to enemies, that is, bringing happiness, respect, gentle words, and fame, even if unwilling. Third, the method of practicing that is easy to get used to and will definitely generate renunciation is: if someone thinks that it is okay to get used to happiness among things that are not accustomed to. Then, the cause of happiness, which is virtue, only occurs occasionally, so happiness is very difficult to obtain; while the causes of suffering are very many, so suffering arises effortlessly, so it is easy to become familiar with. Therefore, one should get used to reversing suffering. Moreover, without being tormented by suffering, one will not generate renunciation through generating aversion to samsara. Therefore, suffering is also the cause of liberation from samsara. Therefore, one must firmly endure all suffering in one's heart and not lose one's mind in anger. Fourth, it is reasonable to be patient for the sake of liberation, because...
་ཡང་དཀའ་ བཟློག་སྟེ་ཙཎ་ཊི་ཀའི་བུའམ་ཁ་ཅིག་དབང་ཕྱུག་གི་དཀའ་ཐུབ་བཟློག་པའི་ཨུ་མ་ཞེས་འཆད་པས་དེ་དག་ལ་དད་ཅིང་མོས་པའི་མི་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོའི་ཚེས་དགུ་ལ་སོགས་པར་ཞག་ གཅིག་གམ་གསུམ་སྨྱུང་བ་བྱས་ཀྱི་རྗེས་ལ་རང་གི་ལུས་སྲེག་པ་དང་། ཡན་ལག་གཅོད་པ་དང་སོགས་པས་འབིགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་། ཡུལ་ཀར་རྞ་དྷ་ལ་སོགས་པ་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་དུ་སྐྱེས་པ་རྣམས་རང་གི་མིང་གཞན་གྱི་མིང་གི་ཐོག་མར་བྲི་བའི་དོན་དུ་ཕན་ཚུན་ང་རྒྱལ་གྱིས་འགྲན་པས་སྡུག་བསྔལ་དུ་མ་མྱོང་ཞིང་སྲོག་ཀྱང་འདོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་ནི་དོན་མེད་པ་ཡང་བཟོད་པར་བྱེད་ན་བདག་གཞན་ཐར་པ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་བདག་གོ་ཅི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྟར་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་བཟོད་པར་རིགས་སོ། ། 1-3503 ལྔ་པ་གོམས་ན་བཟོད་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་བསྟན་པ་ནི། འོན་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་ངུ་བསྟེན་ནུས་ཀྱི་མགོ་གཅོད་པ་སོགས་དང་། དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐར་པའི་དོན་དུ་ ཡང་ཇི་ལྟར་བསྟེན་སྙམ་ན། བསྟན་བཅོས་དང་རྒྱུ་རྩལ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་གོམས་ན་སླ་བར་མི་འགྱུར་བའི་དངོས་པོ་དེ་གང་ནའང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་བས་ན་དང་པོ་ནས་གནོད་ པ་ཆུང་ངུ་ནས་གོམས་པར་བྱས་པས་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་གནོད་པ་ཆེན་པོའམ་བཟོད་པ་ལ་གོམས་པར་བྱའོ། །གོམས་ན་ནི་བདེ་བའི་ངོ་བོར་འགྱུར་ཏེ། སེར་སྣ་ཅན་རྣམས་གོམས་པའི་དབང་གིས་སྡུག་བསྔལ་ བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་བཤད་པ་ནི། འོན་ཏེ་ཆུང་ངུ་ནས་གོམས་ན་དེ་ལྟར་འགྱུར་ཡང་ཆུང་ངུ་ལའང་གོམས་པར་མི་ནུས་སྙམ་ན། དུག་སྦྲུལ་དང་ཤ་སྦྲང་དང་འདྲེ་ཤིག་ པས་བྱས་པའི་གནོད་པ་དག་དང་ནི། བཀྲེས་སྐོམ་ངལ་བ་ལ་སོགས་ཚོར་བ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་། གཡན་པ་ལ་སོགས་བཅས་པའི་དོན་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་གོམས་པས་ཅིས་མ་མཐོང་སྟེ་མཐོང་ ན་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་ཚ་གྲང་དང་། ཆར་དང་རླུང་དང་སོགས་པས་ལམ་གྱི་གནོད་པ་སོགས་དང་། ནད་ན་བ་དང་འཆི་བ་དང་བརྡེག་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་བདག་གིས་བཟེ་རེ་སྟེ་སྲན་ཆུང་བར་མི་བྱ་སྟེ། 1-3504 དེ་ལྟར་བྱས་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནོད་པ་ཆེར་འཕེལ་བའི་སྐྱོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བློ་བརྟན་པ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟོད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་སྐྱེས་བུ་དཔའ་བོ་ལ་ལ་གཡུལ་ ངོར་མཚོན་གྱིས་རྨས་པའི་སར་བདག་གི་ཁྲག་མཐོང་ན་དཔའ་བརྟན་ལྷག་པར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བར་ཡོད་ཅིང་། ཡང་སྡར་མ་ལ་ལ་གཞན་གྱི་ཁྲག་མཐོང་བ་ཙམ་ན་ཡང་འཇིགས་པས་ཤི་བ་ལ་ཐུག་ པ་ཙམ་དུ་འབོག་ཅིང་བརྒྱལ་བར་འགྱུར་བ་ཡོད་ལ། དེ་གཉིས་ནི་སེམས་ཀྱི་ངང་རྒྱུད་བརྟན་པ་དང་སྡར་བའི་ཚུལ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་བསྡུ་བ་ནི། དེ་བས་ན་དེ་ལྟར་ཤེས་ པར་བྱས་ན
【現代漢語翻譯】 此外，有些人信仰並崇拜將 Caṇḍi（藏文：ཙཎ་ཊི་ཀའི་，梵文天城體：चण्डी，梵文羅馬擬音：Caṇḍī，漢語字面意思：旃稚）之子或濕婆苦行的烏瑪。這些人會在九月（藏文：སྟོན་ཟླ་འབྲིང་པོའི་）初九等日子裡進行一到三天的齋戒，然後焚燒自己的身體，切割肢體，或用其他方式刺穿身體，忍受痛苦。在卡納塔卡（藏文：ཀར་རྞ་དྷ་）等南方地區出生的人，爲了在自己或他人的名字前加上頭銜而相互競爭，經歷了無數的痛苦，甚至失去了生命。如果他們能忍受這些毫無意義的痛苦，那麼爲了自己和他人獲得解脫和成佛，我為什麼不能忍受痛苦呢？ 1-3503 第五，關於通過習慣來忍受痛苦的方式，有三點。首先是闡述：如果有人認為只能忍受微小的痛苦，比如割頭等，那麼如何爲了解脫而忍受地獄等的痛苦呢？經典和技藝等事物，如果習慣了，就沒有什麼不能變得容易。因此，首先要習慣微小的傷害，從而習慣地獄等巨大的痛苦。一旦習慣了，痛苦就會變成快樂的本質，就像吝嗇鬼因為習慣而將痛苦視為快樂一樣。 第二是解釋：如果從微小的痛苦開始習慣就能變成那樣，但如果連微小的痛苦都無法習慣呢？對於毒蛇、牛虻和虱子造成的傷害，以及飢渴疲勞等令人不悅的感受，還有瘙癢等無意義的痛苦，難道不是因為習慣而能夠忍受嗎？既然如此，爲了獲得佛果，對於寒冷、雨、風等道路上的障礙，以及疾病、死亡和毆打等痛苦，我為什麼不能忍受呢？ 1-3504 如果這樣做，痛苦只會增加。如果有人問，堅強的人難道不是不能忍受痛苦嗎？就像有些勇敢的人在戰場上看到自己被武器擊傷流血時，會更加勇敢；而有些懦弱的人僅僅看到別人的血就會嚇得昏倒甚至死亡。這兩種情況是由於內心的堅強和懦弱造成的。第三是總結：因此，要這樣理解。
【English Translation】 Furthermore, some people believe in and worship the son of Caṇḍi or Umā who reversed the asceticism of Shiva. Those people fast for one or three days on the ninth day of the middle autumn month, and then burn their bodies, cut off their limbs, or pierce themselves with other means, enduring suffering. Those born in southern regions such as Karṇāṭaka compete with each other to add titles to the beginning of their own or others' names, experiencing countless sufferings and even losing their lives. If they can endure these meaningless sufferings, then why can't I endure suffering for the sake of myself and others attaining liberation and Buddhahood? 1-3503 Fifth, regarding how suffering can be endured through habituation, there are three points. The first is the exposition: If someone thinks that only small sufferings such as cutting off the head can be endured, then how can the sufferings of hell etc. be endured for the sake of liberation? If one becomes accustomed to scriptures and skills etc., there is nothing that cannot become easy. Therefore, one should first become accustomed to small harms, and thereby become accustomed to great harms such as those of hell. Once one is accustomed, suffering will turn into the nature of happiness, just as misers perceive suffering as happiness due to habituation. The second is the explanation: If it is said that it will become so if one becomes accustomed to it from a small suffering, but what if one cannot become accustomed to even a small suffering? Are not the harms caused by poisonous snakes, horseflies, and lice, as well as unpleasant feelings such as hunger, thirst, and fatigue, and meaningless sufferings such as itching, endured through habituation? Since this is the case, why shouldn't I endure the obstacles on the path such as cold, rain, and wind, and the sufferings of sickness, death, and beatings, for the sake of attaining Buddhahood? 1-3504 If one does so, the harm of suffering will only increase. If someone asks, isn't it that strong people cannot endure suffering? Just as some brave people become even braver when they see their own blood after being wounded by weapons on the battlefield, while some cowards faint or even die from fear just from seeing someone else's blood. These two situations arise from the steadfastness and cowardice of the mind. The third is the conclusion: Therefore, one should understand in this way.
ས་གནོད་པ་ཐམས་ཅད་ཁྱད་དུ་གསད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཅིང་ཚུར་ལ་སྡུག་བསྔལ་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཚུགས་པར་བྱོས་ཤིག ཚུལ་ཇི་ལྟར་བྱ་སྙམ་ན་མཁས་པས་སྡུག་བསྔལ་བྱུང་ཡང་ནི་སྡུག་ བསྔལ་ལ་རང་བཞིན་མེད་ཅིང་དེ་མི་རྟག་པ་དང་ཚོར་བ་ཙམ་དུ་ཤེས་པས་སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཆོས་ལ་རབ་ཏུ་དང་བ་སྟེ་དགའ་བ་བཏང་ནས་ཡིད་བསད་དེ། ཡིད་མི་བདེས་སྙོག་པར་མི་ བྱའོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་བྱང་སེམས་དེ་ཉོན་མོངས་པ་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་གཡུལ་འགྱེད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ་དེ་ལྟར་གཡུལ་འགྱེད་པའི་ཚེ་ན་གནོད་པ་མང་ཡང་གང་ཞིག་གཡུལ་དུ་དགྲ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་ན་མཚོན་སྙིང་ལ་ཕོག་ནའང་དགྲ་ལས་རྒྱལ་བར་བྱེད་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དཔའ་བ་ཡིན་ན་གནོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཁྱད་བསད་ནས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པའི་དགྲ་འཇོམས་པར་བྱེད་པ་དེ་དག་མཆོག་ཏུ་ཡང་དགྲ་ལས་རྒྱལ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་ཡང་དཔའ་བོ་སྟེ་ལྷག་མ་འཇིག་རྟེན་ན་དཔའ་བར་གྲགས་པ་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་དགྲ་ལས་རྒྱལ་བྱེད་མིན་པས་རོ་ལ་མཚོན་བསྣུན་ནས་གསོད་པས་དཔའ་བོར་རློམ་པ་དང་འདྲའོ། ། 1-3505 དྲུག་པ་ཡོན་ཏན་དྲན་པས་དང་དུ་བླང་བ་ནི། གཞན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་འདིའི་ཡོན་ཏན་ནི་དེ་ལ་ཞུགས་ན་ཡིད་བྱུང་ནས་སྐྱོ་བས་གཟུགས་ལང་ཚོ་ནོར་སོགས་ཀྱིས་དྲེགས་པའང་སེལ་བར་བྱེད་ཅིང་ འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གཟིར་བ་གཞན་དག་ལའང་སྙིང་རྗེ་སྐྱེ་ལ། འདི་ནི་སྡིག་པའི་འབྲས་བུའོ་ཞེས་ཤེས་ནས་རྒྱུ་སྡིག་ལས་ལ་འཛེམ་ཞིང་རྒྱལ་བ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་ཟད་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་སྟོན་ པའོ་སྙམ་ནས་དེ་ལ་དགའ་ཞིང་འདོད་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དོན་དམ་གྱི་སྒོ་ནས་བསྒོམ་པ་ལ་གསུམ་སྟེ། གནོད་བྱེད་ལ་ཁྲོ་བ་བཟློག དེ་མི་རིགས་པ་སྤང་། དོན་བསྡུ་བའོ། །དང་ པོ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་རང་དབང་མེད་པར་རྐྱེན་གྱིས་འབྱུང་བས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། ཅིས་ཀྱང་ཁྲོ་ན་མཁྲིས་པ་དང་། ལ་སོགས་པས་བད་ཀན་རླུང་ནད་སོགས་ལ་ཁྲོ་བར་རིགས་ཏེ། དེ་དག་གིས་ཀྱང་ནད་སྐྱེད་པའི་སྒོ་ནས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འབྱུང་གནས་ཆེན་པོར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དེ་ལ་མི་ཁྲོ་སྟེ་རྐྱེན་གྱི་དབང་གིས་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་ཀྱི་སེམས་མེད་པས་བསམས་བཞིན་ དུ་སྡུག་བསྔལ་མི་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་སེམས་ཡོད་པའི་དགྲ་རྣམས་ལ་ཁྱེད་ཅི་སྟེ་ཁྲོ་བ་མི་རིགས་པར་ཐལ། དེ་དག་ཀུན་ཀྱང་རང་དབང་མེད་པར་སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱི་རྐྱེན་གྱིས་བསྐུལ་ནས་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། 1-3506 དཔེར་ན་རླུང་མཁྲིས་སོགས་གནོད་པར་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ནི་དེས་བསྐྱེད་པའི་ནད་འདི་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་ལྟར། དེ་བཞིན་དུ་ཁྲོ་བར་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཡང་ཡིད་མི་བདེ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་ ཚང་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ནན་གྱིས་ཏེ་དབང་མེད་དུ་ཁོང་
【現代漢語翻譯】 應當完全克服所有危害，並且不要被痛苦所擊倒。如果想知道如何去做，智者即使遇到痛苦，也應明白痛苦沒有自性，它是無常的，僅僅是一種感受。因此，內心要完全傾向於佛法，保持喜悅，控制內心，不要讓不悅擾亂。為什麼呢？因為菩薩要與煩惱，如嗔恨等作戰。在作戰時，即使有很多危害，但如果能在戰場上戰勝敵人，即使武器刺入心臟，也能戰勝敵人，這才是勇士。因此，克服所有的痛苦，摧毀嗔恨等敵人，這些人才是真正戰勝敵人的勇士。那些在世間被稱為勇士的人，如果用武器殺死屍體，然後自詡為勇士，這和真正的勇士是不同的。 第六，通過憶念功德來接受痛苦：此外，痛苦的功德在於，進入痛苦后，會因厭離而消除對外貌、青春、財富等的驕傲；也會對其他被輪迴痛苦折磨的人產生慈悲心。並且，認識到這是罪惡的果報后，會避免造作惡業。想到佛陀是指引走向痛苦止息的道路的導師，就會對痛苦感到歡喜和渴望。 第二，從勝義諦的角度修習，分為三點：遣除對加害者的嗔恨，斷除不合理之處，以及總結要義。第一點又分為三點，首先，因為無自主地由因緣而生，所以不應嗔恨：如果一定要嗔恨，那應該嗔恨膽汁等，因為它們也是通過引發疾病而成為痛苦的巨大來源。然而，我們並不嗔恨膽汁等，因為它們是在因緣的支配下產生痛苦，沒有心識，不是有意製造痛苦。如果這樣，那麼為什麼你們不應該嗔恨有心識的敵人呢？因為他們也都是無自主地被前世的業力所驅使而製造痛苦。 例如，就像風、膽汁等，即使不希望造成損害，它們所引起的疾病還是會發生一樣。同樣，即使不希望生氣，由於不悅等因素的積累，也會不由自主地生氣。
【English Translation】 All harms should be completely overcome, and do not be overwhelmed by suffering. If you want to know how to do it, the wise, even when encountering suffering, should understand that suffering has no inherent nature, it is impermanent, and merely a feeling. Therefore, the mind should be completely inclined towards the Dharma, maintain joy, control the mind, and do not let displeasure disturb it. Why? Because Bodhisattvas are to fight against afflictions such as hatred. In battle, even if there are many harms, if one can conquer the enemy on the battlefield, even if a weapon pierces the heart, one can still triumph over the enemy, and that is a warrior. Therefore, overcoming all suffering and destroying enemies such as hatred, those are the true warriors who conquer the enemy. Those who are called warriors in the world, if they kill a corpse with a weapon and then boast of being warriors, it is different from a true warrior. Sixth, accepting suffering by remembering its virtues: Furthermore, the virtue of suffering is that, upon entering it, one becomes disillusioned and eliminates pride in appearance, youth, wealth, etc.; one also develops compassion for others tormented by the suffering of samsara. And, recognizing that this is the result of evil deeds, one avoids committing evil deeds. Thinking that the Buddha is the teacher who guides the path to the cessation of suffering, one will feel joy and desire for it. Second, cultivating from the perspective of ultimate truth, which is divided into three points: dispelling anger towards the harmer, abandoning what is unreasonable, and summarizing the essence. The first point is further divided into three points, first, because it arises involuntarily from conditions, it is unreasonable to be angry: If one must be angry, then one should be angry at bile, etc., because they also become a great source of suffering by causing diseases. However, we do not hate bile, etc., because they produce suffering under the control of conditions, without consciousness, and do not intentionally create suffering. If so, then why shouldn't you be angry with enemies who have consciousness? Because they are all involuntarily driven by the karma of previous lives to create suffering. For example, just as wind, bile, etc., even if they do not want to cause harm, the diseases they cause will still occur. Similarly, even if one does not want to be angry, due to the accumulation of factors such as displeasure, one will involuntarily become angry.
ཁྲོ་སོགས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། ། འོན་ཏེ་རྟགས་མ་གྲུབ་སྟེ་གནོད་བྱེད་སེམས་ཅན་རྣམས་བསམས་ཏེ་གནོད་པ་བྱེད་པས་ཁྲོ་ལ། མཁྲིས་སོགས་དེ་ལྟ་ མ་ཡིན་པས་མི་ཁྲོའོ་ཞེ་ན། སྐྱེ་བོ་དགྲར་གྱུར་པ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཅན། བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་རང་དབང་ཅན་དུ་ཁྲོ་བ་མི་སྐྱེད་དེ། རྐྱེན་ཚོགས་ན་ཁྲོ་བར་བྱ་ཞེས་བློས་མ་བསམས་ ཀྱང་གྱི་ན་སྟེ་རྒྱུ་མཚན་ཆུང་ངུ་ལའང་ཁྲོ་ལ། རྐྱེན་མ་ཚང་ན་ཁྲོ་བར་བྱ་ཞེས་བསམས་བཞིན་ཁྲོ་བ་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དང་། དེས་གནོད་བྱེད་ལ་ཁྲོ་བ་དེ་ཡང་བདག་བསྐྱེད་པར་བྱ་ ཞེས་མ་བསམས་པ་སྟེ་རང་གི་བློ་སྔོན་དུ་མ་བཏང་ཀྱང་སྔ་མ་དེ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་མ་གྲུབ་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཉེས་པ་ཇི་སྙེད་ཐམས་ཅད་དང་། སྡིག་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པ་དེ་དག་ཀུན་ཀྱང་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱི་ཚོགས་པའི་སྟོབས་ཏེ་ནུས་པའི་གཞན་དབང་ལས་བྱུང་གི་རྐྱེན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་དབང་དུ་འབྱུང་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-3507 གཞན་ཡང་རྐྱེན་རྣམས་ཀྱི་ཚོགས་པ་དེ་དག་ཀྱང་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་ན་རང་རང་གི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པར་བྱ་ཞེས་སེམས་པ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་སྐྱེད་པ་མེད་ཀྱི་དེ་དག་གི་ནུས་པ་ཡོངས་ སུ་རྫོགས་པ་ལས་རང་འདྲའི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེས་བསྐྱེད་པའི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེས་བསྐྱེད་པའི་འབྲས་བུ་དེའང་བདག་རྒྱུའི་ཚོགས་པས་བསྐྱེད་ཅེས་སེམས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་རྐྱེན་ཙམ་ལ་རག་ལས་ཀྱི་རང་དབང་དུ་འབྱུང་པ་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །གཉིས་པ་རང་དབང་ཅན་འབྱུང་བ་དགག་པ་ནི། འོན་ཏེ་རང་དབང་ ཅན་འགའ་ཡང་མེད་པ་མི་འཐད་དེ། གཙོ་བོ་དང་བདག་དང་རིགས་པ་ཅན་པའི་ལུགས་ཀྱིས་མཁའ་སོགས་རང་དབང་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གྲངས་ཅན་གྱི་གཙོ་བོ་ཞེས་བྱ་བར་གང་འདོད་ པ་དང་གཟེགས་ཟན་པ་ལ་སོགས་པས་གང་ཟག་གི་བདག་ཅེས་བརྟགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ནི་ཆོས་ཅན། རང་མ་སྐྱེས་པའི་སྔ་རོལ་དུ་བདག་ནི་འབྱུང་བར་བྱའོ་ཞེས་རང་ཉིད་སྐྱེད་པའི་ ཆེད་དུ་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་བསམས་ཤིང་རང་དབང་དུ་འབྱུང་བ་མེད་པས་རང་དབང་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད། མོ་གཤམ་གྱི་བུ་ལྟར་མེད་པ་དེའི་ཚེ་རང་དབང་དུ་སྐྱེ་བར་འདོད་པའང་གང་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3508 རྟགས་གྲུབ་སྟེ། སྔར་རང་ཉིད་མེད་པས་རྒྱུར་མི་རུང་ལ་རང་ལས་གཞན་པའི་རྒྱུ་ཡང་མེད་པས་སོ། །དེ་དག་ལྷས་ནི། ཆེད་དུ་བསམས་ཏེ་འབྱུང་བ་ཡང་མེད་པར་ཐལ། སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ ན་རང་དབང་དུ་སྐྱེ་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས། འོན་ཏེ་དེ་ཁོ་ནར་མི་སྐྱེ་སྟེ། རྟག་པས་སོ་ཞེ་ན། གཙོ་བོ་སོགས་དེ་ཆོས་ཅན། ཡོད་པ་མིན་པར་ཐལ། མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། མཁའ་བཞིན།
【現代漢語翻譯】 憤怒等就會產生。如果說，『這個論證不成立，因為考慮到那些加害的眾生，他們是經過思考後才加害，所以會憤怒。而膽汁等並非如此，所以不會憤怒。』那麼，那些變成敵人的眾生是所立宗。他們不會預先思考，然後自主地產生憤怒。即使沒有預先思考，當條件具足時也會憤怒，甚至因為微小的原因而憤怒。而當條件不具足時，即使想著要憤怒也不會產生憤怒。因此，對加害者產生憤怒，也不是預先想著『我要產生憤怒』，即使沒有預先思考，也會像之前那樣產生憤怒。這些論證並非不成立，因為所有的過失和各種罪惡，都是由因緣聚合的力量所產生的，並非不依賴因緣而自主產生的。 此外，當各種因緣聚合產生結果時，也不是預先想著『我要產生這個結果』才產生的，而是因為這些因緣的力量完全具備，才會產生與其自身相似的結果。並且，所產生的結果也不是預先想著『我要由因緣聚合產生』才產生的。 因此，一切法都是無作者的，僅僅依賴於因緣，沒有任何事物是自主產生的。第二，駁斥自主產生。 如果說，『沒有任何事物是自主產生是不合理的，因為按照自性、我和勝論的觀點，虛空等是自主產生的。』那麼，無論是數論所說的自性，還是勝論等所假立的作為補特伽羅（梵文：Pudgala，梵文羅馬擬音：Pudgala，藏文：གང་ཟག，漢語字面意思：人）的『我』，都是所立宗。在尚未產生之前，他們不會預先思考『我要產生』，然後自主地產生，因此不是自主的。這個遍（梵文：Vyapti，梵文羅馬擬音：Vyapti，藏文：ཁྱབ，漢語字面意思：周遍）是成立的。就像石女的兒子一樣，當不存在時，又怎麼會想要自主產生呢？因為不存在，所以遍是成立的。 這個論證是成立的。因為之前自己不存在，所以不能作為因。並且，除了自己之外也沒有其他的因。因此，諸神也不會特意思考後才產生，因為他們沒有心識。所以，更不用說自主產生了。如果說，『他們並非完全不產生，因為他們是常恒的。』那麼，自性等是所立宗。他們是不存在的，因為他們沒有產生，就像虛空一樣。
【English Translation】 Anger and so on will arise. If it is said, 'This argument is not established, because considering those harmful beings, they harm after thinking, so they are angry. But bile and so on are not like that, so they are not angry.' Then, those beings who have become enemies are the subject to be proven. They do not think in advance and then autonomously generate anger. Even without thinking in advance, when the conditions are complete, they will be angry, even for small reasons. And when the conditions are not complete, even if thinking of being angry, anger will not arise. Therefore, being angry at the harmer is also not thinking in advance 'I want to generate anger', even without thinking in advance, it will arise as before. These arguments are not unestablished, because all faults and various sins are all produced by the power of the aggregation of causes and conditions, and are not autonomously produced without relying on conditions. Furthermore, when various conditions gather to produce results, they do not produce by thinking in advance 'I want to produce this result', but because the power of these conditions is fully possessed, they produce results similar to themselves. And the result produced is also not thinking in advance 'I want to be produced by the aggregation of causes and conditions'. Therefore, all phenomena are without a maker, relying only on causes and conditions, and there is nothing that is autonomously produced. Second, refuting autonomous production. If it is said, 'It is unreasonable that nothing is autonomously produced, because according to the views of Prakriti (梵文：Prakṛti，梵文羅馬擬音：Prakṛti，藏文：གཙོ་བོ，漢語字面意思：自性), Atman (梵文：Ātman，梵文羅馬擬音：Ātman，藏文：བདག，漢語字面意思：我) and Vaisheshika (梵文：वैशेषिक，梵文羅馬擬音：Vaiśeṣika，藏文：རིགས་པ་ཅན，漢語字面意思：勝論), space and so on are autonomously produced.' Then, whether it is the Prakriti said by Samkhya (梵文：Sāṃkhya，梵文羅馬擬音：Sāṃkhya，藏文：གྲངས་ཅན，漢語字面意思：數論), or the Atman fabricated by Vaisheshika and others as a Pudgala, is the subject to be proven. Before they are produced, they do not think in advance 'I want to be produced' and then autonomously produce, so they are not autonomous. This Vyapti is established. Like the son of a barren woman, when it does not exist, how can it want to autonomously produce? Because it does not exist, the Vyapti is established. This argument is established. Because before, oneself did not exist, so it cannot be a cause. And there is no other cause besides oneself. Therefore, the gods also do not produce after deliberately thinking, because they have no consciousness. So, let alone autonomous production. If it is said, 'They are not completely unproduced, because they are permanent.' Then, Prakriti and so on are the subject to be proven. They are non-existent, because they have not been produced, like space.
འདོད་ ན། དེ་ཚེ་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་གང་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འོན་ཏེ་གཙོ་བོས་གཏད་པའི་ཡུལ་ལ་བདག་གི་ལོངས་སྤྱད་པའི་ཕྱིར་རང་དབང་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བདག་ཤེས་རིག་དེ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་འགག་པར་འགྱུར་བ་སྟེ་ནམ་ཡང་ལྡོག་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཡུལ་ལ་རྟག་ཏུ་གཡེང་ཞིང་ལོངས་སྤྱོད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡུལ་ལོངས་སྤྱོད་བྱེད་གང་ཞིག རྟག་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འང་གི་སྒྲས་སྐྱེ་བ་དང་བྱེད་པ་པོ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བ་སྡུད་དོ། །ཅི་སྟེ་རིགས་པ་ཅན་པ་བདག་སེམས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་རྟག་པ་ཞིག་དགེ་མི་དགེའི་ལས་ཀྱི་ བྱེད་པ་པོ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་སྨིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོ་ཆགས་སོགས་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་འདོད་པའང་མི་རིགས་ཏེ། བདག་དེ་ཆོས་ཅན། ལས་དང་རྣམ་སྨིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་བྱེད་པ་མེད་པར་ཐལ། 1-3509 རྟག་པའི་ཕྱིར། མཁའ་བཞིན། མངོན་ཞེས་པ་ནི་དེར་གསལ་ཞེས་པའོ། །མ་ངེས་ཏེ། ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་གཞན་རྣམས་དང་ཕྲད་ནས་ལ་སོགས་བྱེད་ཅེ་ནའང་། བདག་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་ཤེས་པ་དང་རྩོལ་ བ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་ལས་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པའི་བྱེད་བྱེད་པ་པོར་ཅི་ཞིག་བྱར་ཡོད་དེ་མེད་པར་ཐལ། འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ལྷན་ཅིག་བྱེད་ པས་དེ་ལ་སྔར་མེད་ཀྱི་བྱ་བ་ཅི་ཞིག་བྱས་ཏེ་མ་བྱས་པར་ཐལ། དེ་ལས་བྱེད་པའི་ཚེ་ནའང་སྔོན་མི་བྱེད་པའི་གནས་སྐབས་བཞིན་དུ་ཁྱད་པར་མེད་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་ནའོ། ། འོན་ཏེ་ བདག་དེའི་ལས་བྱེད་པ་ཉིད་རྐྱེན་གཞན་གྱིས་བྱས་སོ་ཞེ་ན། བདག་གིས་འབྲས་བུ་བྱེད་པའི་བདག་དེའི་བྱེད་པ་ཆོས་ཅན། བདག་དེའི་བྱེད་པ་དེ་འདི་ཡིན་ཞེས་བདག་དེ་གཉིས་བྱ་བྱེད་དུ་འབྲེལ་ བར་འགྱུར་བ་གང་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་པར་ཐལ། བདག་དང་བདག་གཅིག་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱེད་པ་པོ་བདག་དང་དབང་ཕྱུག་འགེགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། དེ་ལྟར་བསྟན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་གྱི་གཞན་གྱི་དབང་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ན་གང་གི་དབང་དུ་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་རྐྱེན་དེ་གཞན་ལ་རག་མ་ལས་པ་རང་དབང་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 1-3510 དངོས་པོ་རྣམས་ལ་དབང་བྱེད་པའི་རྒྱུ་རྐྱེན་དེ་ཆོས་ཅན། རང་དབང་ཅན་དུ་མེད་པར་ཐལ། རང་གི་རྒྱུ་རྐྱེན་དེའི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་མེད་པས་དོན་ དམ་པར་སུ་ཞིག་སུ་ལ་གནོད་པ་བྱེད། གང་ལ་གང་ཞིག་ཁྲོ་སྙམ་པ་དེ་ལྟར་ཤེས་ན་སྤྲུལ་པ་ལྟ་བུའམ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལྟ་བུ་ཡི་སེམས་པ་དང་། གཡོ་བ་མེད་པའི་དངོས་ པོ་ཀུན་ལ་ཁྲོ་བ་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དེ་མི་རིགས་པ་
【現代漢語翻譯】 如果想要知道，那就加上『那時想要出生』。如果主宰者因為我享受其所管轄的境域而讓我自由出生呢？那麼，具有知覺的我，其境域的享受將會停止，也就是說，永遠不會改變，因為總是沉溺於境域並享受它，因為所享受的境域是永恒的。『也』字表示推翻了既不是出生也不是作者的說法。 如果理智者認為，非有情識的常恒之『我』，是善與非善之業的作者，是感受異熟果報者，並且遍及一切具有貪著等功德者，這也是不合理的。因為，『我』，沒有享受業和異熟果報的行為，因為是常恒的，如同虛空一般。『顯現』的意思是，在那裡顯現。這是不確定的，如果說與共同作用的其他因緣相遇而起作用，那麼，『我』，對於知識和努力等其他因緣使其造作業等，又有什麼可做的呢？因為沒有改變。另外，它，共同作用者對它做了什麼以前沒有做過的事情呢？因為沒有做，即使在它起作用的時候，也像以前沒有起作用的時候一樣，沒有差別地存在著。 如果說，『我』的造作本身是由其他因緣所造作的，那麼，『我』造作果報的造作，『我』的造作和『我』之間有什麼關聯呢？因為『我』和『我』之間沒有任何因果關係，因為這會阻礙作者『我』和自在天（Īśvara）的存在。第三，總結這些要點：如上所述，內外一切事物的形態都受到因緣的支配。如果這樣，那麼支配事物的因緣，是不依賴於其他而具有自主性的嗎？ 支配事物的因緣，並不具有自主性，因為它們是由自己的因緣所產生的。因此，一切事物都沒有作者，究竟是誰對誰造成傷害？誰對誰生氣呢？如果這樣理解，就會像幻化一般，或者像涅槃（nirvāṇa）一般的心態，對於不會動搖的一切事物，就不會產生憤怒。第二，這不合理。
【English Translation】 If you want to know, then add 'wanting to be born at that time'. If the lord allows me to be born freely because I enjoy the realm he governs? Then, the conscious self, its enjoyment of the realm will cease, that is, it will never change, because it is always immersed in the realm and enjoys it, because the realm enjoyed is eternal. The word 'also' indicates the overthrow of the statement that it is neither birth nor author. If the rationalist thinks that the non-sentient, constant 'self' is the author of good and non-good karma, the one who experiences the results of maturation, and pervades all those with merits such as attachment, this is also unreasonable. Because, the 'self' does not have the act of enjoying karma and the results of maturation, because it is constant, like space. 'Manifestation' means that it appears there. This is uncertain, if it is said that it meets with other co-acting causes and takes effect, then, what can the 'self' do for other causes such as knowledge and effort to make it create karma, etc.? Because there is no change. In addition, what has the co-actor done to it that it has not done before? Because it has not done it, even when it takes effect, it remains without difference, just as when it has not taken effect before. If it is said that the creation of the 'self' itself is created by other causes, then, what is the relationship between the creation of the 'self' that creates the fruit, and the 'self'? Because there is no causal relationship between the 'self' and the 'self', because this would hinder the existence of the author 'self' and Īśvara (自在天). Third, to summarize these points: As mentioned above, the forms of all things, internal and external, are subject to causes and conditions. If so, then are the causes and conditions that govern things independent of others and autonomous? The causes and conditions that govern things are not autonomous, because they are produced by their own causes and conditions. Therefore, all things have no author, who ultimately harms whom? Who is angry with whom? If one understands this way, one will have a mind like an illusion, or like nirvāṇa (涅槃), and one will not generate anger towards all things that do not move. Second, this is unreasonable.
སྤང་བ་ནི། སྤྲུལ་པ་བཞིན་ཆོས་ཐམས་ཅད་བྱ་བྱེད་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། ཁྲོ་བ་ལ་ སོགས་པ་གང་ཞིག་གང་ཟག་གིས་བཟློག་པར་བྱ་སྟེ་བཟློག་པ་རིགས་པ་ཡིན་པར་ཐལ། བཟློག་བྱ་བཟློག་བྱེད་བཟློག་པའི་བྱ་བ་གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བྱེད་པ་མེད་པའི་དངོས་པོ་རྣམས་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྒྱུ་ཁྲོ་སོགས་དང་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་གཞན་དབང་ཅན་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྲོ་བོ་བཟློག་པ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་སྡུག་བསྔལ་རྣམས་རྒྱུན་ཆད་པར་ འགྱུར་བ་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་འདོད་པས་ཁྲོ་བ་བཟློག་པ་མི་རིགས་པ་མེད་དོ། །གསུམ་པ་སྐབས་དོན་བསྡུ་བ་ནི། ཐམས་ཅད་བརྟེན་ནས་སྐྱེ་བ་དེ་བས་དགྲའམ་མཛའ་ཡང་རུང་། མི་རིགས་པའི་གནོད་པ་བདག་ལ་བྱེད་པ་མཐོང་གྱུར་ན་མཛའ་བའམ་མི་མཛའ་བ་འདི་འདྲའི་རྐྱེན་ལས་གྱུར་ཏོ་ཞེས་སྔར་གྱི་ཚུལ་དེ་ལྟར་སོན་ཏེ་ཡིད་བདེ་བར་མནོས་ཤིག 1-3511 གལ་ཏེ་རྐྱེན་ལས་གྱུར་ཏོ་ཞེས་སྔར་གྱི་ཚུལ་དེ་ལྟར་སེམས་ཏེ་ཡང་བདེ་བར་གནས་ཤིག གལ་ཏེ་རྐྱེན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་དགའ་ཙམ་གྱི་མི་འདོད་པ་བཟློག་པ་དང་། འདོད་པ་འགྲུབ་པར་ འགྱུར་ན་སེམས་ཅན་འགའ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་ཅིང་བདེ་བ་འདོད་པས་ལུས་ཅན་རྣམས་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སུ་ལའང་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་གནོད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པའི་ བཟོད་པ་ལ་ལྔ་ལས་དང་པོ་སྙིང་རྗེའི་ཡུལ་ཡིན་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། བག་མེད་པས་མ་བརྟགས་བཞིན་དུ་ནི་བདག་ལའང་བདག་གིས་ཚེར་མ་དང་རྡོ་བ་དང་གསེག་མ་ལ་སོགས་ པས་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཡོད་ཅིང་། གཞན་ཡང་བུད་མེད་དང་། ལ་སོགས་པས་ནོར་སོགས་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར་གཞན་གྱི་བུད་མེད་དང་། ནོར་སོགས་ལ་རྔམ་ཞིང་ཟས་དང་བཏུང་བ་གཅོད་པ་ལ་སོགས་བྱེད་དོ། ། ཁ་ཅིག་ཡུལ་ལ་ཆགས་པས་འགེག་གནས་འཆི་ཞིང་གཡང་སར་འཕྱོང་བ་དང་། དུག་དང་མི་འཕྲོད་པའི་ཟས་ཟ་བ་དང་། གཞན་བསད་པའི་བསམ་པས་གཡུལ་ངོར་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་མི་དགེ་བ་སྤྱོད་ པ་ཡིས་རང་གི་ལུས་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཡོད་ཅིང་གང་གི་ཚེ། དེ་ལྟར་བཤད་པའི་བག་མེད་པ་ལ་སོགས་ཉོན་མོངས་པའི་གཞན་དབང་དུ་གྱུར་པས་བདག་ཉིད་སྡུག་ཅིང་ཕངས་པ་ཉིད་ཀྱང་གསོད་པར་བྱེད་པ་དེའི་ཚེ་དེ་དག་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་གནོད་པ་མི་བྱེད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། 1-3512 མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་ཉོན་མོངས་སྐྱེས་པས་ཤ་ཟས་བཟུང་བ་བཞིན་རང་དབང་མེད་པ་དེ་ལྟ་བུར་བདག་གཞན་གསོད་པ་ལ་སོགས་ལ་ཞུགས་པ་དེ་ལ་སྙིང་རྗེའི་སེམས་རྒྱ་ལ་མ་སྐྱེས་པར་ བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག་པར་ཡང་མི་རིགས་ན་སྙིང་རྗེའི་ཡུལ་དེ་རྣམས་ལ་ཁྲོ་བར་འགྱུར་བ་ཅིའི་ཐ་ཚིག་སྟེ་ཤིན་ཏུ་མི་རིགས་སོ། ། གཉིས་པ་རང་བཞིན་དང་རྒྱུ་ལ་བརྟགས་ཏེ་ཁྲོ་བར་མི་ རིགས་པ་ནི།
【現代漢語翻譯】 駁斥：如果一切法如幻化，遠離能作和所作，那麼一切法，作為有法，對於憤怒等，有什麼是人可以阻止的呢？阻止應該是合理的，因為沒有能阻止的、所阻止的以及阻止的行為。如果這樣說，那麼，沒有作為的事物，在世俗諦中，都是由因，如憤怒等和無明等，相互依存而產生的他性，是痛苦的。依靠阻止憤怒，痛苦才能止息，這僅僅是世俗諦的觀點，所以阻止憤怒並非不合理。第三，總結要點：一切都是依緣而生，因此，無論是敵人還是朋友，如果看到有人對自己造成不合理的傷害，就應該想到這是由朋友或非朋友這樣的因緣造成的，像以前那樣思考，內心就會感到平靜。 如果想到這是由因緣造成的，像以前那樣思考，內心就會感到平靜。如果不需要依賴因緣，僅僅是隨心所欲地阻止不想要的，實現想要的，那麼，任何眾生都不想要痛苦，都想要快樂，因此，所有有情都不會遭受痛苦。第二，對於傷害不以為意的忍耐有五點，第一點是，因為是慈悲的對象，所以不應該憤怒：由於不謹慎，沒有經過考慮，我自己也會被荊棘、石頭和瓦礫等傷害。此外，爲了獲得財物等，貪戀他人的妻女和財物等，甚至斷絕飲食等。有些人因為貪戀享樂而死亡，跳入懸崖，食用毒藥和不適之物，或者爲了殺害他人而在戰場上造作非福德的惡業，從而使自己的身體遭受痛苦。當他們被上述的不謹慎等煩惱所控制，甚至殺害自己珍愛的身體時，怎麼可能不傷害他人呢？ 不可能不傷害他人，就像煩惱生起時，像抓住肉食一樣無法自主。像這樣參與殺害自己和他人等行為，如果不對他們生起廣大的慈悲心，反而置之不理，也是不合理的，更何況對這些慈悲的對象生起嗔恨心呢？這太不應該了。第二，通過觀察自性和因，不應該憤怒：
【English Translation】 Refutation: If all dharmas are like illusion, free from agent and action, then all dharmas, as subjects, what among anger etc., can a person prevent? Prevention should be reasonable, because there is no preventer, no prevented, and no act of prevention. If you say so, then, things without action, in conventional truth, are all dependent on causes, such as anger etc. and ignorance etc., arising interdependently, being other-powered, and are suffering. Relying on preventing anger, suffering will cease, which is merely considered in conventional truth, so preventing anger is not unreasonable. Third, summarizing the main points: Everything arises dependently, therefore, whether it is an enemy or a friend, if you see someone causing unreasonable harm to you, you should think that it is caused by such conditions as friends or non-friends, think like before, and your mind will feel at ease. If you think that it is caused by conditions, think like before, and your mind will be at ease. If it is not necessary to rely on conditions, and merely preventing what is unwanted and achieving what is desired at will, then no sentient being would want suffering, and everyone would want happiness, therefore, all embodied beings would not suffer at all. Second, there are five aspects to patience that does not mind harm. The first is that because they are objects of compassion, it is not reasonable to be angry: Due to carelessness, without consideration, I myself am also harmed by thorns, stones, and pebbles. Furthermore, in order to obtain wealth etc., they covet other people's wives and wealth etc., and even cut off food and drink etc. Some people die because they are attached to pleasure, jump off cliffs, eat poison and unsuitable food, or engage in non-virtuous and evil deeds on the battlefield with the intention of killing others, thereby causing suffering to their own bodies. When they are controlled by the above-mentioned afflictions such as carelessness, and even kill their own cherished bodies, how can they not harm others? It is impossible not to harm others, just like when afflictions arise, they are involuntarily grasped like meat. Like this, engaging in killing oneself and others etc., if one does not generate great compassion for them, but instead ignores them, it is also unreasonable, let alone generating anger towards these objects of compassion? This is too unreasonable. Second, by examining nature and cause, it is not reasonable to be angry:
གལ་ཏེ་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི་གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་འཚེ་བར་བྱེད་པས་དེ་ལ་ཁྲོ་ཞེ་ན། འཚེ་བར་བྱེད་པ་དེ་བྱིས་པ་སོ་སྐྱེ་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ ནམ་མ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན། དེས་གནོད་པ་བྱེད་པ་དེ་ལ་ཁྲོ་བ་མི་རིགས་ཏེ། སོ་སྐྱེའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་སོ། །དཔེར་ན་བསྲེགས་པའི་རང་བཞིན་གྱི་མེ་ལ་སྲེག་པར་མི་རིགས་ཞེས་ སྐྱོན་དུ་བཀོན་པ་མི་རིགས་པ་དང་འདྲའོ། །འོན་ཏེ་སྐྱོན་དེ་རང་བཞིན་མིན་གྱི་གློ་བུར་བ་ཡིན་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བའི་ཕྱིར་དེས་པ་སྟེ་གྱ་གྱུ་ཅན་མ་ ཡིན་ནོ་ཞེ་ནའང་། འོ་ནའང་དེའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་ལ་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་ཏེ། དཔེར་ན་ནམ་མཁའ་དག་པ་ལ་དུད་པ་འཐུལ་བ་ན་གློ་བུར་བའི་དུ་བའི་སྐྱོན་ནམ་མཁའ་ལ་བཀོན་ནས་ཁྲོ་བ་མི་རིགས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-3513 གལ་ཏེ་གནོད་པའི་རྒྱུ་དབྱུག་པ་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་འཕེན་པས་སྡུག་བསྔལ་བྱས་པའི་ཕྱིར་དབྱུག་པ་དེ་ཟུར་དུ་བཀོལ་ཏེ་བཞག་ནས་དེ་འཕེན་པར་བྱེད་པའི་སེམས་ཅན་ལ་ཁྲོའོ་སྙམ་ན། ཉིས་ ན་སྟེ་རྒྱུ་དེས་ཁྲོ་བར་རིགས་ན་ཞེ་སྡང་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བར་རིགས་ཏེ། འཕེན་བྱེད་དེ་ཡང་ཞེ་སྡང་གིས་སྦད་པས་སོ། །གསུམ་པ་རང་གི་ཉེས་པ་ལས་བྱུང་བས་བཟོད་པར་རིགས་པ་ནི། བདག་གིས་ཚེ་རབས་སྔོན་ཆད་སེམས་ཅན་གཞན་ལ་འདི་འདྲ་བའི་གནོད་པ་བྱས་པ་དེས་ན་བུ་ལོན་འཇལ་བའི་རིགས་པས་སེམས་ཅན་ལ་འཚེ་བར་བྱེད་པ་བདག་ལ་གནོད་པ་འདི་འབྱུང་བར་རིགས་ ཏེ་སྔོན་བྱས་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་རྒྱུ་ཚོགས་པ་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་ཡིན་ན་དགྲ་དེའི་མཚོན་ཆ་དང་བདག་གིས་ལུས་གཉིས་ཀ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པར་ མཚུངས་ཏེ་དགྲ་དེས་མཚོན་དང་བདག་གི་ལུས་ཕྱུང་ནས་རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དེས་ན་རང་གཞན་གཉིས་གང་ཞིག་ལ་ནི་ཁྲོ་བར་བྱ་སྟེ། ཁྲོ་མི་ཁྲོ་མཚུངས་པར་བྱ་བར་རིགས་སོ། ། དེར་མ་ཟད་བདག་གིས་ཤུ་བ་སྨིན་པ་མིའི་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་འདི་འདྲ་བ་དབྱུག་པ་སོགས་ཀྱིས་རེག་ཏུ་མི་བཟོད་པ་སྟེ་རེག་ན་བསྲན་པར་མི་ནུས་པའི་གཟེར་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཅན་གང་ཡིན་པ་དེ་བདེ་སྡུག་ལ་ཐོབ་དོར་འདོད་པའི་སྲེད་པས་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་བཀབ་སྟེ་ལྡོངས་པ་བདག་གིས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བར་གྱུར་པའི་ལུས་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱུང་བས་གཞན་སུ་ལ་ཁྲོ་སྟེ་མི་རིགས་ཀྱི་རང་ལ་ཁྲོ་བར་རིགས་ཏེ་རང་གི་ལུས་མ་བཟུང་ན་གནོད་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3514 གཞན་ཡང་གང་འབྲས་བུ་དེ་མི་འདོད་པས་དེའི་རྒྱུ་སྤང་བར་རིགས་པ་ཡིན་ན་བྱིས་པ་བདག་གི་ལུས་ལ་དབྱུག་སོགས་ཀྱིས་བསྣུན་པའི་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཁྲོ་བ་དང་ བཅས་པའི་ལུས་ལ་བརྐམ་ཞིང་ཞེན་པས་ན་རང་གི་ཉེས་པས་རང་གི
【現代漢語翻譯】 如果對憤怒不合理，那是因為它傷害了眾生，那麼對它生氣嗎？傷害是孩子和凡夫俗子的本性嗎？如果是前者，那麼對造成傷害的行為感到憤怒是不合理的，因為這是凡夫俗子的本性。例如，就像指責火的本性是燃燒是不合理的，並因此而責備它一樣。但是，如果這種缺陷不是本性，而是突發的，並且眾生的心性是光明的，因此不是欺騙性的，那麼，即使這樣，也不應該對眾生生氣。例如，就像晴空中出現煙霧時，不應該因為突發的煙霧的缺陷而責備天空並生氣一樣。 如果因為棍棒等物體的撞擊而造成痛苦，因此將棍棒放在一邊，然後對投擲棍棒的眾生生氣，那麼，如果是第二種情況，如果對原因生氣是合理的，那麼對仇恨生氣是合理的，因為投擲者也被仇恨所驅使。第三種情況是，由於自己的過錯而產生，因此應該忍受。因為我在前世對其他眾生造成了這樣的傷害，所以按照償還債務的道理，眾生對我造成的這種傷害是合理的，因為這是先前行為的果報。此外，如果從原因的集合中產生結果，那麼敵人的武器和我的身體都是痛苦的原因。因為敵人用武器刺穿我的身體，從而給自己帶來痛苦，因此應該對誰生氣呢？對生氣或不生氣都應該一樣對待。 不僅如此，我所擁有的這個像成熟的膿瘡一樣、像人的身體一樣、是所有痛苦的原因，並且無法忍受棍棒等的觸碰，也就是說，如果觸碰就會感到無法忍受的痛苦，這個痛苦的根源，被對快樂和痛苦的貪慾遮蔽了智慧之眼而變得盲目的我所擁有的身體，如果它受到了傷害，那麼應該對誰生氣呢？應該對自己生氣，因為如果不執著于自己的身體，傷害就不會發生。 此外，如果因為不想要某個結果，就應該放棄它的原因，那麼孩子不想要棍棒等擊打自己身體所帶來的痛苦，但卻貪戀和執著于帶來痛苦的原因——充滿憤怒的身體，因此這是自己的過錯。
【English Translation】 If it is unreasonable to be angry, it is because it harms sentient beings, so is it angry at it? Is harming the nature of children and ordinary people? If it is the former, then it is unreasonable to be angry at the act of causing harm, because it is the nature of ordinary people. For example, it is like blaming the nature of fire for burning is unreasonable, and therefore blaming it. However, if this defect is not the nature, but a sudden one, and the nature of sentient beings' minds is bright, so it is not deceptive, then even so, one should not be angry at sentient beings. For example, just as when smoke appears in the clear sky, one should not blame the sky for the defect of the sudden smoke and be angry. If suffering is caused by the impact of objects such as sticks, therefore putting the stick aside, and then being angry at the sentient being who throws the stick, then, if it is the second case, if it is reasonable to be angry at the cause, then it is reasonable to be angry at hatred, because the thrower is also driven by hatred. The third case is that it arises from one's own fault, so one should endure it. Because I have caused such harm to other sentient beings in previous lives, therefore, according to the principle of repaying debts, this harm caused to me by sentient beings is reasonable, because it is the result of previous actions. Furthermore, if the result arises from the collection of causes, then the enemy's weapon and my body are both causes of suffering. Because the enemy pierces my body with a weapon, thereby causing suffering to oneself, so who should one be angry at? Being angry or not being angry should be treated the same. Moreover, this body that I possess, which is like a ripe boil, like a human body, is the cause of all suffering, and cannot bear the touch of sticks, etc., that is, if touched, it will feel unbearable pain, this root of suffering, the body possessed by me who is blinded by the eye of wisdom covered by the desire for happiness and suffering, if it is harmed, then who should one be angry at? One should be angry at oneself, because if one is not attached to one's body, harm will not occur. Furthermore, if because one does not want a certain result, one should abandon its cause, then the child does not want the suffering caused by sticks, etc. hitting his body, but is greedy and attached to the cause of suffering—the body full of anger, therefore it is one's own fault.
་ལུས་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གནོད་པར་གྱུར་པའི་ཉེས་པ་དེ་གཞན་ལ་བཀོན་དུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་གཞན་ལ་བསྒོས་ནས་ཁྲོ་ བར་མི་རིགས་སོ། །གཞན་ཡང་དཔེར་ན་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་དང་རལ་གྲི་ལོ་མའི་ནགས་ཚལ་ལ་སོགས་པ་དམྱལ་བ་པ་རང་གི་ལས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པས་སྡུག་བསྔལ་བ་ལྟར། རང་གི་ལས་ཀྱིས་གཞན་ གྱི་མཚོན་ཆ་ལ་སོགས་པ་རང་ལ་གནོད་བྱེད་འདི་བསྐྱེད་ན་བདག་ལས་གཞན་པ་གང་ཞིག་ལ་ནི་ཁྲོ་བར་བྱ་སྟེ་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་སོ། །འོན་ཏེ་གནོད་པ་བྱེད་པ་པོ་ལ་ཁྲོ་བར་ རིགས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བདག་གིས་སྔར་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱས་པའི་ལས་ཀྱིས་བསྐུལ་ཞིང་སྦད་པར་བྱས་ནས་བདག་ལ་ཚེ་འདིར་གནོད་པ་བྱེད་པ་རྣམས་བྱུང་སྟེ་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས་ པ་དེ་ཡིས་གནོད་བྱེད་དེ་ཡང་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་དོང་བ་སྟེ་འགྲོ་ན་བདག་གིས་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱས་ནས་གནོད་བྱེད་སེམས་ཅན་དེ་དག་མ་བརླག་གམ་སྟེ་བརླག་པར་བྱས་ཀྱི་ཚུར་ལ་གནོད་པ་མ་བྱས་སོ། ། 1-3515 དེས་ན་དགྲ་ལ་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་ཞེ་ན། བཞི་པ་ཕན་བཏགས་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། གནོད་བྱེད་སེམས་ཅན་འདི་དག་ལ་ནི་རྟེན་བྱས་པ་སྟེ་དམིགས་ནས་བཟོད་པ་བསྒོམས་པས་བདག་ གིས་སྐྱེ་བ་སྔ་མར་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱས་པའི་སྡིག་པ་མང་དུ་འབྱུང་ཞིང་བདག་གི་ལས་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་དག་གིས་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱས་པའི་རྒྱུས་དེ་དག་ནི་ཡུན་རིང་པོར་སྡུག་ བསྔལ་མི་ཟད་པ་མྱོང་བའི་དམྱལ་བར་དོང་བ་དེའི་ཕྱིར་བདག་ནི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ལ་གནོད་བྱེད་ཡིན་ལ་སེམས་ཅན་དེ་དག་བདག་ལ་ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་ཕན་གནོད་ལ་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ཏུ་ཅིའི་ཕྱིར་མ་རུངས་པའི་སེམས་ཁྱེད་ཁྲོ་བར་བྱེད་དེ་མི་འཐད་དོ། །ལྔ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། འོན་ཏེ་ཁྱོད་ཉིད་དེ་དག་ལ་གནོད་བྱེད་ཡིན་ན་ཁྱོད་དམྱལ་བར་འགྲོ་བར་ རིགས་ཀྱི་དེ་དག་འགྲོ་བར་མི་རིགས་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་སེམས་ཅན་ལ་གནོད་བྱེད་ཡིན་ནའང་བདག་ལ་བྱམས་པ་དང་བརྩེ་བས་གནོད་ལན་མི་བྱེད་པའི་བསམ་པའི་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་ཡོད་ན་དེའི་ སྟོབས་ཀྱིས་བདག་དམྱལ་བར་མི་འགྲོ་བ་མི་སྲིད་དེ། གལ་ཏེ་བདག་གིས་བྱམས་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པའི་ཐབས་མཁས་ཀྱིས་བདག་གཅིག་པུ་དམྱལ་བར་འགྲོ་བ་བསྲུངས་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །དེ་ལྟར་ནའང་བདག་གི་གཟོད་ཡོད་དུ་གྱུར་པས་བདག་ལ་ཕན་བྱེད་སེམས་ཅན་དེ་དག་ནི་དམྱལ་བར་འགྲོ་སྲིད་དེ་བདག་གི་ཡོན་ཏན་གྱིས་བདག་བསྲུངས་པས་དེ་དག་ལ་ནི་འདིར་སྐྱོན་ཁྲོ་སོགས་དང་། 1-3516 ཡོན་ཏན་བྱམས་སྙིང་རྗེ་ཉམས་འཕེལ་ཅི་ཞིག་འབྱུང་སྟེ་ཅི་ཡང་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་བདག་གཅིག་ཏུ་བསྲུང་བ་མི་རིགས་ཏེ་ཕན་འདོག་པའི་དགྲ་ལ་བྱས་ཞེས་དྲིན་གཟོ་བྱ་དགོས། བརྡེག་ སོགས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཁོ་ཉེས་པ་བྱེད་པ་བཟློག་དགོས་པ་མིན་ནམ་ཞེ་ན། འོན་ཏེ་ཚུར་བརྡེག་སོ
【現代漢語翻譯】 如果身體因痛苦而受到傷害，那有什麼可責怪別人的呢？不應該責怪他人而生氣。此外，例如地獄的獄卒和劍葉林等，都是地獄眾生自己業力所生，因此感到痛苦。同樣，如果自己的業力創造了傷害自己的他人的武器等，那有什麼可生氣的呢？不應該生氣。但是，難道不應該對施加傷害者生氣嗎？因為我過去傷害他人的業力驅使和慫恿，才導致今生有人傷害我。我傷害了他們，導致他們墮入地獄，難道我不應該為那些受害者負責嗎？我確實應該負責，而不是反過來責怪他們。 因此，不應該對敵人發怒。第四個理由是，因為他們幫助了我，所以不應該發怒。這些施加傷害的眾生，是依靠他們，以他們為目標修習忍辱，我才能消除過去傷害他人的許多罪業。因為我的業力，他們傷害了我，因此他們將長期遭受無盡的痛苦，墮入地獄。因此，我是傷害眾生者，而他們是幫助我的人。既然如此，為什麼還要顛倒恩怨，生起不悅的嗔恨心呢？這不合理。第五個理由是消除爭論：如果說我是傷害他們的人，那麼我應該墮入地獄，而不是他們，那麼，即使我傷害了眾生，如果我擁有慈悲心，不以惡報惡的偉大品質，那麼憑藉這種力量，我不會墮入地獄。或者，如果我以慈悲等善巧方便，保護自己免於墮入地獄。即使如此，那些曾經幫助過我的眾生仍然可能墮入地獄，因為我的功德保護了我，而他們卻沒有得到任何保護，無論是過失（如嗔恨）還是功德（如慈悲），都沒有任何增長或減少。如果說不應該只保護自己，而應該報答幫助過自己的敵人，應該通過毆打等方式阻止他們作惡，難道不是嗎？但是，反過來毆打等... 如果身體因痛苦而受到傷害，那有什麼可責怪別人的呢？不應該責怪他人而生氣。此外，例如地獄的獄卒和劍葉林等，都是地獄眾生自己業力所生，因此感到痛苦。同樣，如果自己的業力創造了傷害自己的他人的武器等，那有什麼可生氣的呢？不應該生氣。但是，難道不應該對施加傷害者生氣嗎？因為我過去傷害他人的業力驅使和慫恿，才導致今生有人傷害我。我傷害了他們，導致他們墮入地獄，難道我不應該為那些受害者負責嗎？我確實應該負責，而不是反過來責怪他們。 因此，不應該對敵人發怒。第四個理由是，因為他們幫助了我，所以不應該發怒。這些施加傷害的眾生，是依靠他們，以他們為目標修習忍辱，我才能消除過去傷害他人的許多罪業。因為我的業力，他們傷害了我，因此他們將長期遭受無盡的痛苦，墮入地獄。因此，我是傷害眾生者，而他們是幫助我的人。既然如此，為什麼還要顛倒恩怨，生起不悅的嗔恨心呢？這不合理。第五個理由是消除爭論：如果說我是傷害他們的人，那麼我應該墮入地獄，而不是他們，那麼，即使我傷害了眾生，如果我擁有慈悲心，不以惡報惡的偉大品質，那麼憑藉這種力量，我不會墮入地獄。或者，如果我以慈悲等善巧方便，保護自己免於墮入地獄。即使如此，那些曾經幫助過我的眾生仍然可能墮入地獄，因為我的功德保護了我，而他們卻沒有得到任何保護，無論是過失（如嗔恨）還是功德（如慈悲），都沒有任何增長或減少。如果說不應該只保護自己，而應該報答幫助過自己的敵人，應該通過毆打等方式阻止他們作惡，難道不是嗎？但是，反過來毆打等...
【English Translation】 If the body is harmed by suffering, what is there to blame others for? One should not blame others and become angry. Furthermore, just as the guards of hell and the forest of sword leaves, etc., are created by the karma of the hell-beings themselves, and thus they suffer, similarly, if one's own karma creates these instruments of harm, such as the weapons of others, that harm oneself, then who other than oneself is there to be angry at? One should not be angry. But shouldn't one be angry at the one who inflicts the harm? Because the karma of my having harmed others in the past drives and incites, those who harm me in this life arise. By my having harmed them, that which causes harm, those sentient beings fall into hell. If they go there, haven't I harmed them, haven't I destroyed those sentient beings who inflict harm? I have indeed destroyed them, and they have not harmed me in return. Therefore, one should not be angry at enemies. The fourth reason is that one should not be angry because they have benefited me. These sentient beings who inflict harm, by relying on them, by focusing on them and cultivating patience, I can eliminate the many sins of having harmed others in previous lives. Because of my karma, they harm me, and as a result, they will experience endless suffering for a long time, falling into hell. Therefore, I am the one who harms sentient beings, and they are the ones who benefit me. Since this is the case, why would you reverse the roles of benefactor and harm-doer and become angry with an unpleasant mind? This is not reasonable. The fifth reason is to dispel disputes: If you say that I am the one who harms them, then I should go to hell, not them, then, even if I harm sentient beings, if I have the great quality of a mind of love and compassion that does not repay evil with evil, then by the power of that, it is impossible for me not to go to hell. Or, if I, through skillful means such as love and compassion, protect myself alone from going to hell. Even so, those sentient beings who have been kind to me in the past may still go to hell, because my qualities protect me, but they have no protection, whether it be faults (such as anger) or qualities (such as love and compassion), there is no increase or decrease. If you say that one should not only protect oneself, but should repay the kindness of the enemy who has helped one, and should prevent them from doing evil through beating, etc., isn't that so? But, conversely, beating, etc...
གས་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ལན་དུ་དེ་དག་ལ་ཕར་གནོད་པ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་བཟློག་ན་ ནི་དེ་དག་དམྱལ་སོགས་སུ་འགྲོ་བ་ལས་སྲུང་བར་མ་གྱུར་ལ། བདག་གིས་བྱང་སེམས་ཀྱི་སྤྱད་པ་ཁྲོ་ཡང་སླར་མི་ཁྲོ་བོ་ལ་སོགས་པའང་ཉམས་པར་འགྱུར་ཞིང་ཕར་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ དེ་ལས་གཞན་པའི་ཐབས་ཀྱིས་ཀྱང་བཟློག་པར་མི་ནུས་པས་སླར་འཆོས་པའི་ཐབས་མེད་པའི་ཕྱིར་དེས་ན་སེམས་ཅན་དེ་དག་དཀའ་ཐུབ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་རེ་སྡུག་ཅེས་བརྩེ་བའི་ཚིག་གིས་ད་ལྟ་ བ་བསྲུང་བར་མི་ནུས་པས་བདེ་འགྲོ་ཞིག་ཅིང་ཉམས་ནས་ངན་འགྲོར་ལྟུང་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་རེ་ཞིག་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱས་ལ། ཕྱི་ནས་ཐབས་གང་ལ་བརྟེན་ནས་ཇི་ནས་སྡུག་བསྔལ་རྡུལ་ཙམ་ ཡང་མེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བྱའོ་སྙམ་དུ་དགོངས་པའོ། །གསུམ་པ་ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་བདག་ཉིད་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ལ་གསུམ་གྱི། 1-3517 དང་པོ་གནོད་པ་མེད་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། གལ་ཏེ་གནོད་ན་ལུས་སེམས་གང་ལ་དབྱུག་སོགས་ཀྱིས་བརྡེག་པས་གནོད་པ་ཡིན་ན། ཡིད་ནི་དབྱུག་པས་བརྡེག་པ་སོགས་སུས་ཀྱང་གང་དུའང་ གཞོམ་པར་མི་ནུས་ཏེ། ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པས་སོ། །འོ་ན་ཇི་ལྟར་ཡིད་སྡུག་བསྔལ་ཞེ་ན། བདག་གི་ལུས་སོ་སྙམ་དུ་ལུས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པས་ན་ལུས་ལ་དབྱུག་སོགས་ཀྱིས་བསྣུན་པས་ སྡུག་བསྔལ་བདག་གིས་སེམས་ལ་ནི་གནོད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་བརྙས་པའི་ཚིག་དང་། ཚིག་རྩུབ་སྨྲ་བ་དང་། མི་སྙན་པའི་ཚིག་དེ་ཡིས་ལུས་ལ་ཅུང་ཟད་གནོད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། བེམ་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སེམས་ལ་གནོད་པ་ལྟ་ཅི་སྨོས། དེའི་ཕྱིར་བརྙས་སོགས་ལ་སེམས་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་ཁྲོ་སྟེ་མི་རིགས་སོ། །འོན་ཏེ་དེས་ལུས་ལ་མི་གནོད་ཀྱང་དེས་ ཐོས་པ་ན་བདག་ལ་གཞན་མ་དད་པ་སྐྱེ་བས་མི་འདོད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་བུ་ཐོས་པས་གཞན་དག་བདག་ལ་མི་དགའ་བ་དེས་ནི་ཚེ་འདིའམ་ཚེ་རབས་གཞན་ལ་བདག་ལ་ཟ་བ་ དང་གནོད་པར་མི་བྱེད་ན་བདག་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་མི་འདོད་དེ་མི་འདོད་པ་མི་རིགས་པར་ཤེས་ནས་ཞེན་པར་མི་བྱའོ། ། གཉིས་པ་རྙེད་པའི་བར་ཆད་བྱེད་པས་ཁྲོ་བ་མི་རིགས་པ་ལ་གཉིས་ལས། 1-3518 དང་པོ་མ་དད་པ་བྱེད་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། གལ་ཏེ་བརྙས་སོགས་ཐོས་པས་མ་དད་ན་རྙེད་པ་འབུལ་བ་ལ་སོགས་པའི་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བརྙས་སོགས་འདི་བདག་མི་འདོད་ དོ་ཞེ་ན། བདག་གི་རྙེད་པ་ནི་ཚེ་འདིར་ཡང་ཉིན་རེ་བཞིན་ངེས་པར་འདོར་གྱི་ཕྱི་མར་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་ལ་རྙེད་པའི་དོན་དུ་བརྙས་སོགས་ལ་ཁྲོས་པའི་སྡིག་པ་དག་ནི་རང་གི་ རྣམ་སྨིན་མ་མྱོང་བར་དུ་བརྟན་པར་གནས་ཤིང་ཕ་རོལ་དུ་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །གཉིས་པ་ལོག་འཚོ་སྤང་བར་གདམས་པ་ནི། གཞན་ཡང་འདི་ལྟ
【現代漢語翻譯】 如果以傷害還擊那些作惡者，那並不能保護他們免於墮入地獄等惡道。我所修持的菩薩行，例如憤怒時不反擊等等，也會因此退失。而且，除了傷害他們之外，也沒有其他方法可以阻止他們作惡，因為沒有補救的辦法。因此，應該以慈悲的言語，視這些眾生為正在受苦的修行者，暫時保持中立。因為現在無法保護他們，他們會失去善道，退轉並墮入惡道。然後思考：『我應該依靠什麼方法，才能讓他們徹底擺脫痛苦？』 第三，關於對法深信不疑的忍辱，分為五點。首先，對於他人因傷害自己而不應生氣的理由，有三點。第一，沒有真正的傷害，因此不應生氣。如果真的有傷害，那是用棍棒等擊打身體或心靈造成的傷害。但是，心識是無法被棍棒等摧毀的，因為它不是有形之物。那麼，心識如何感受到痛苦呢？因為執著于『這是我的身體』，所以當身體被棍棒等擊打時，我執之心會感受到痛苦。因此，侮辱的言語、粗暴的言辭和不悅耳的話語，都不會對身體造成任何傷害，因為它只是物質。更不用說對心識的傷害了。因此，心識啊，你為何因侮辱等而如此憤怒呢？這是不應該的。 或者，即使侮辱等沒有傷害到身體，但聽到這些話會使他人對我失去信心，我不喜歡這樣。如果聽到這些話導致他人不喜歡我，但這些不喜歡不會導致我在今生或來世被吞噬或受到傷害，那我為何不喜歡這些呢？應該明白不應該不喜歡，不要執著於此。 第二，對於因阻礙獲得利益而不應生氣的理由，分為兩點。第一，對於因使他人失去信心而不應生氣的理由。如果聽到侮辱等導致他人失去信心，從而阻礙我獲得供養等利益，因此我不喜歡侮辱等，那又如何呢？我的利益即使在今生也會每天失去，來世也無法追隨我。但是，爲了利益而因侮辱等產生的罪惡，在未成熟之前會一直存在，並跟隨到來世。 第二，勸誡放棄邪命。此外，如下：
【English Translation】 If we retaliate against those who do harm, it will not protect them from going to hell and other evil realms. My practice of Bodhisattva conduct, such as not retaliating when angry, will also be diminished. Moreover, there is no other way to prevent them from doing harm other than harming them, because there is no remedy. Therefore, we should regard these sentient beings as practitioners who are suffering, with compassionate words, and temporarily remain neutral. Because we cannot protect them now, they will lose the good realms, regress, and fall into evil realms. Then think: 'What method should I rely on to completely free them from suffering?' Third, regarding the patience of firmly believing in the Dharma, there are five points. First, regarding the reasons why one should not be angry when others harm oneself, there are three points. First, there is no real harm, so one should not be angry. If there is real harm, it is the harm caused by striking the body or mind with sticks, etc. However, the mind cannot be destroyed by sticks, etc., because it is not a physical object. Then, how does the mind feel pain? Because of attachment to 'This is my body,' when the body is struck by sticks, etc., the mind of self-grasping feels pain. Therefore, insulting words, harsh words, and unpleasant words do not cause any harm to the body, because it is just matter. Not to mention the harm to the mind. Therefore, mind, why are you so angry because of insults, etc.? This is not appropriate. Or, even if insults, etc., do not harm the body, hearing these words will cause others to lose faith in me, and I don't like that. If hearing these words causes others to dislike me, but this dislike does not cause me to be devoured or harmed in this life or the next, then why do I dislike these? One should understand that one should not dislike it and not be attached to it. Second, regarding the reasons why one should not be angry because of obstructing the acquisition of benefits, there are two points. First, regarding the reasons why one should not be angry because of causing others to lose faith. If hearing insults, etc., causes others to lose faith, thereby hindering me from obtaining offerings, etc., and therefore I do not like insults, etc., then what about it? My benefits will be lost every day even in this life, and they cannot follow me in the next life. However, the sins generated by insults, etc., for the sake of benefits will remain firmly until they mature and follow into the next life. Second, advising to abandon wrong livelihood. Furthermore, as follows:
ར་བསམས་ཏེ་བདག་ནི་རྙེད་པ་མ་ཐོབ་པར་ཉི་ མ་དིང་ཉིད་ཤི་ཡང་སླའི། གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ལོག་འཚོས་དུས་ཡུན་རིང་པོར་འཚོ་ཡང་འཚོ་བའི་མཐའ་ནི་འཆི་བ་ཡིན་ཞེས་པ་ལྟར་གཏན་མི་འཆི་བར་གསོན་པ་ནི་ མི་རུང་ལ། བདག་ལྟ་བུ་ཡུན་རིང་དུ་འཚོ་ཞིང་གནས་པར་གྱུར་ཀྱང་ད་ལྟ་འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཉིད་ཡུན་རིང་པོ་ལོ་བརྒྱ་ལོན་ནས་འཆི་བ་ལའང་ཁྱད་པར་མེད་པར་ངེས་པར་འབྱུང་ བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདི་ལྟར་རྨི་ལམ་ལོ་བརྒྱར་བདེ་བ་མྱོང་བ་རྨིས་ནས་སད་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་དང་། གཞན་ཞིག་ཡུད་ཙམ་དུ་བདེ་བ་མྱོང་བ་རྨིས་ནས་སད་པར་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པའི་སྐྱེས་བུ་གཉིད་སད་པ་དེ་དག་གཉིས་ཀ་ལའང་སྔར་རྨི་ལམ་དུ་མྱོང་ཟིན་པའི་བདེ་བ་དེ་ནི་ཕྱིར་འོང་བ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཚེ་རིང་པོ་དང་། 1-3519 ཚེ་ཐུང་ངུར་བདེ་བ་སྤྱད་པ་གཉིས་ཀའང་འཆི་བའི་དུས་ན་སྤྱད་ཟིན་གྱི་བདེ་བ་དེ་ཕྱིར་འོང་བ་མེད་པ་རྨི་ལམ་གྱི་བདེ་བ་དེ་འདྲར་ཟད་པས་ལོག་པའི་འཚོ་བ་ཞོག་ཅིག དེ་ བས་ན་རྙེད་པ་མང་པོ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་ཡུན་རིང་དུས་སུ་དེའི་བདེ་བ་ལ་ལོངས་སྤྱད་ཀྱང་འཆི་བ་ན་ཆོམ་པོས་ཕྲོགས་པ་ཇི་བཞིན་དུ་འདོད་ཡོན་སྐེད་པར་བཅིངས་པའི་སྲད་པུ་ཙམ་ ཡང་མེད་པས་སྒྲེན་མོ་རྙེད་པ་དེ་དག་ལས་རྒྱགས་ཙམ་གཅིག་ཡང་ཁྱེར་བ་མེད་པར་ལག་པ་སྟོང་པར་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དུ་འགྲོའོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་རྙེད་ པ་ཐོབ་པས་ཡུན་རིང་དུ་གསོན་པར་གྱུར་ན་བཤགས་པ་ལ་སོགས་པས་སྡིག་པ་ཟད་པ་དང་། བསླབ་པ་བསྲུང་བ་ལ་སོགས་བསོད་ནམས་བྱ་བ་ཡིན་པས་རྙེད་པའི་བར་ཆད་བྱེད་ན་ཁྲོ་བར་ རིགས་སོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རྙེད་པ་བསྒྲུབ་པའི་དོན་དུ་དེའི་བར་ཆད་བྱེད་པ་ལ་ཁྲོས་པར་གྱུར་ན་བསོད་ནམས་ཏེ་ལེགས་སྤྱད་ཟད་ཅིང་ཁྲོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་སྡིག་པ་འཕེལ་བར་མི་ འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་ཡུན་རིང་དུ་འཚོ་བས་རྙེད་པའི་དགོས་པ་འགྲུབ་ཅེ་ན། གང་སྡིག་པ་ཟད་ཅིང་བསོད་ནམས་འཕེལ་བ་དག་གི་དོན་དུ་བདག་གསོན་པའི་བསོད་ནམས་དེ་ཉིད་གལ་ཏེ་ཁོང་ཁྲོ་སྐྱེས་པས་ཉམས་པར་གྱུར་ན་སྡིག་པ་འབའ་ཞིག་བྱེད་པའི་གསོན་པ་དེ་འདྲ་བས་ཀོ་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་སྨད་པའི་གནས་ཡིན་ནོ། ། 1-3520 གལ་ཏེ་མི་སྙན་པ་གྲགས་མིན་སྨྲ་བ་དེས་བདག་གི་སྐྱོན་བརྗོད་ཅིང་ཡོན་ཏན་སྦེད་པས་བདག་ཉིད་ཉམས་པར་བྱེད་པས་སམ། ཡང་ན་དེས་བདག་ལ་སེམས་ཅན་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་མ་དད་པར་ བྱེད་པས་དེ་ལ་ཁྲོ་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་གཞན་ལ་མི་སྙན་སྨྲ་བ་ལའང་ཁྱོད་རང་ལ་མི་སྙན་སྨྲ་ལ་ཁྲོ་བ་དེ་བཞིན་ཅི་སྟེ་ཁྲོ་བར་མི་བྱེད་དེ་གཞན་ལ་དད་པར་བྱས་པའི་ སྒོ་ནས་གཞན་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སེམས་ཅན་གཞན་ལ་གཞན་མ་དད་པ་དེ་གཞན་མ་དད་པའི་ཡུལ་གྱི་སྐྱོན་ལ་རག
【現代漢語翻譯】 我思忖，若我未能獲得證悟，寧願今日死去。正如『以害他而得的邪命活下去，即使活得長久，生命的終點仍是死亡』所說，永遠不死是不可能的。像我這樣，即使長久地活著，現在面臨的死亡痛苦，與活到百歲后死亡也沒有區別，這是必然會發生的。就像夢中享受百年快樂后醒來，與短暫享受快樂后醒來一樣，兩者醒來后，夢中體驗過的快樂都不會再回來。同樣，長壽和短命所享受的快樂，在死亡時，所享受的快樂都已逝去，如同夢中的快樂一樣消失殆盡，更何況是邪惡的生活呢？ 因此，即使獲得許多財富，長久地享受其快樂，死亡時也如被強盜奪走一般，連一根系在腰間的線也帶不走，赤裸裸地，什麼也帶不走，空手前往來世。第三，避免爭論。如果獲得財富就能長壽，通過懺悔等方式可以消除罪業，通過守護戒律等方式可以行善積德，那麼如果有人阻礙獲得財富，生氣也是可以理解的，是這樣嗎？並非如此。爲了獲得財富，如果對阻礙者生氣，那麼善行就會耗盡，只會增長由生氣而產生的罪業。如果長壽能實現獲得財富的目的，那麼消除罪業、增長善行的長壽才有意義。如果因為生氣而失去了行善積德的機會，那麼僅僅是造惡的長壽又有什麼用呢？那是應該受到譴責的。 如果說誹謗者散佈惡名，掩蓋我的優點，從而損害我，或者使世間眾生對我失去信心，所以我才生氣，那麼，為什麼你不對誹謗其他眾生的人，像誹謗你一樣生氣呢？因為通過使他人產生信心，從而損害了他人。其他眾生失去信心，是由於失去信心的對象的過失所致。
【English Translation】 I contemplate, it would be better if I were to die this very day without having attained realization. As it is said, 'Living a wrong life that comes from harming others, even if one lives long, the end of life is death.' It is impossible to live forever. Like me, even if I live long, the suffering of death that I face now is no different from dying after living a hundred years. This is bound to happen. Just as one who dreams of experiencing happiness for a hundred years and then awakens, and another who dreams of experiencing happiness for a moment and then awakens, for both of them, the happiness experienced in the dream will never return. Similarly, both enjoying happiness in long life and short life, at the time of death, the happiness that has been enjoyed is gone, just like the happiness in a dream vanishes. Let alone a wrong life. Therefore, even if one gains much wealth and enjoys its happiness for a long time, at the time of death, it is as if robbed by a thief. One cannot even take a thread tied around the waist. Naked, one cannot take anything, and goes empty-handed to the next world. Third, avoiding disputes. If gaining wealth leads to long life, and through confession and so on, one can eliminate sins, and through guarding precepts and so on, one can accumulate merit, then if someone hinders the gaining of wealth, is it reasonable to be angry? It is not so. For the sake of gaining wealth, if one becomes angry at those who hinder it, then merit will be exhausted, and only the sins arising from anger will increase. If long life fulfills the purpose of gaining wealth, then long life that eliminates sins and increases merit is meaningful. If one loses the opportunity to do good and accumulate merit because of anger, then what is the use of a long life that only creates evil? That is a cause for condemnation. If you say that the slanderer spreads bad names, hides my virtues, thereby harming me, or makes sentient beings in the world lose faith in me, so I am angry, then why don't you get angry at those who slander other sentient beings, just as you are angry at those who slander you? Because by causing others to have faith, they harm others. Other sentient beings losing faith is due to the faults of the object of lost faith.
་ལས་པས་ན་གཞན་ལ་གཞན་དད་པ་མེད་པ་ལ་ཁྱོད་བཟོད་ དོ་ཞེ་ན། རང་ལ་མི་སྙན་པར་སྨྲ་བ་ལ་ཁྱོད་ཅིས་མི་བཟོད་དེ་བཟོད་པར་རིགས་སོ། །དེའང་གཞན་ལ་རག་ལུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་ཉོན་མོངས་སྐྱེས་པ་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་ པ་བཤེས་སོགས་ཡིད་དུ་འོང་བ་ལ་གནོད་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་མཆོད་ཡུལ་ལ་གནོད་པ་མེད་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་གཟུགས་དང་། མཆོད་རྟེན་དང་། དམ་ཆོས་ལ་འཁྱལ་བ་སྟེ་སྐྱོན་གདགས་པའི་བློས་ཚུལ་དང་མི་མཐུན་པ་སྨྲ་ཞིང་། འཇིགས་པ་སྟེ་རྣམ་པར་འཁྲུག་ཅིང་སུན་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་རྣམས་ལའང་བདག་གིས་ཞེ་སྡང་བར་མི་རིགས་ཏེ། 1-3521 སངས་རྒྱས་དང་། ལ་སོགས་པས་རྒྱལ་སྲས་དང་། ཉན་རང་རྣམས་ལ་དེས་གནོད་པས་ཐུགས་གཟིར་བ་མི་མངའ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་ལའང་ཆགས་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དག་པའི་ནུས་ན་སྙིང་རྗེས་དགག་ པར་བྱ་ཞིང་། ཆོས་མཐུན་གྱིས་བཟློགས་ཀྱང་མ་ཉན་ན་རང་ལ་ཉེས་པ་མེད་དོ། །གཉིས་པ་བཤེས་ལ་གནོད་པས་ཁྲོ་བ་མི་རིགས་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་ལམ་སྟོན་ཅིང་མི་དགེ་བ་ལས་བཟློག་པས་ བླ་མ་དང་། གཉེན་ཏེ་མ་གཅིག་པ་དང་། ལ་སོགས་པས་རུས་གཅིག་པ་དང་གཉེན་འདུན་ལ་སོགས་པ་བཟུང་ངོ་། །བཤེས་ཏེ་ཕངས་པའི་གནས་ཡིན་ལ་དེ་དག་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་རྣམས་ལའང་། ཉེས་ པ་ཇི་སྙེད་ཐམས་ཅད་དང་། ཞེས་སོགས་སྔ་མ་གསུངས་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྔར་གྱི་ལས་ཀྱི་རྐྱེན་དག་ལས་བྱུང་བའི་རྣམ་སྨིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཐོང་ནས་ཁྲོ་བ་བཟློག་པར་ བྱའོ། །གསུམ་པ་གནོད་བྱེད་ལ་བརྟགས་ནས་ཁྲོ་བ་བཟློག་པ་ལ་དྲུག་ལས། དང་པོ་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ལ་བསམས་པས་ཁྲོ་བ་བཟློག་པ་ནི། ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་སེམས་ཡོད་པའི་རྐང་ལག་ལ་སོགས་ པ་དང་། སེམས་མེད་དབྱུག་སོགས་གཉིས་ཀས་གནོད་པ་བྱས་ན་སེམས་ཡོད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཁོ་ནས་གནོད་པ་བྱས་སོ་ཞེས་ཅི་སྟེ་ལོགས་སུ་བཀར་ཏེ་བཀོན་ཏེ་མ་ཁྲོ་ཞིག ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་དེ་བས་གནོད་པ་བཟོད་པར་གྱིས་ཤིག 1-3522 གཉིས་པ་གཉིས་ཀ་ལ་ཐུན་མོང་དུ་ཁྲོ་བ་དགག་པ་ནི། གཉིས་ཀས་གནོད་པ་བྱས་པར་མཚུངས་ན་ཡང་སེམས་ཡོད་མེད་དེ་དག་ལ་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་གནོད་པ་བྱས་མ་བྱས་ཀྱི་ཁྱད་ ཡོད་པས་མི་ཁྲོ་བ་དང་ཁྲོ་བར་བྱའོ་ཞེ་ན། ལ་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་རྨོངས་པས་ཉེས་པ་སྟེ་གནོད་པ་བྱེད་ཅིང་། ལ་ལ་རྨོངས་ཏེ་ཉེས་པ་བྱེད་པ་ལ་ཁྲོས་པར་གྱུར་ནས་ལན་ བྱེད་ན་དེ་གཉིས་ལ་སྐྱོན་མེད་གང་གིས་བྱ་ཞིང་སྐྱོན་དང་བཅས་ཏེ་གང་ཞིག་ཡིན་ཏེ་གཉིས་ཀ་ཉེས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཁྲོ་མི་ཁྲོའི་ཁྱད་མི་རིགས་སོ། །གསུམ་པ་བདག་གི་ཚུལ་ལ་ བསམས་ཏེ་ཁྲོ་བ་དགག་པ་ནི། ཅིས་ཀྱང་ཁྲོ་ན་བརྡེག་སོགས་གང་གིས་གཞན་དག་གིས་རང་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ལས
【現代漢語翻譯】 『如果因為行為的原因，你能夠容忍他人不信奉其他，那麼為什麼不能容忍別人說你不中聽的話呢？這是應該容忍的。』這也是依賴於他人的緣故，因為依賴於他人產生煩惱的緣故。 第二，對於朋友等合意的人造成損害而不應生氣，這又分為兩點。第一，因為沒有對供養處造成損害而不應生氣：即使對於如來（Tathāgata，如實而來之意）的雕像、佛塔（stūpa，一種佛教建築，通常包含聖物）和正法（dharma，宇宙真理或法則）進行誹謗，即以挑剔的心理說不合道理的話，並製造恐怖，即擾亂和詆譭，我也不應該生氣。 因為佛（Buddha，覺悟者）和…等，菩薩（bodhisattva，為利益眾生而發願成佛者）和聲聞（śrāvaka，通過聽聞佛法而證悟者）、獨覺（pratyekabuddha，無需他人教導而獨自證悟者）等不會因此受到損害而感到痛苦，因為他們已經捨棄了對一切的執著。如果能以正確的力量用慈悲心阻止，或者用符合佛法的方式勸阻，但對方不聽，那麼自己就沒有過錯。 第二，因為對朋友造成損害而不應生氣：對於指引正法之路、阻止不善行的上師（guru，導師），以及親戚（親戚，非同一母親所生），以及…等，同一家族和親屬等。朋友，即珍愛之處，對於那些對他們造成損害的人，也應該像之前所說的『所有多少罪過』等，以之前所說的道理，視其為承受先前業力所致的果報，從而阻止憤怒。 第三，通過觀察損害者來阻止憤怒，這又分為六點。第一，通過思考事物的本性來阻止憤怒：對於有情眾生，無論是具有心識的肢體等，還是無心識的棍棒等，如果兩者都造成了損害，為什麼一定要區分說只有有心識的眾生造成了損害呢？不要特別指責，應該容忍損害。 第二，共同阻止對兩者的憤怒：如果兩者都造成了損害，那麼對於有心識和無心識的兩者，如果先考慮清楚，認為造成損害與未造成損害之間存在差異，那麼應該不生氣還是生氣呢？有些人因為對『我』和『我的』愚癡而犯錯，即造成損害，有些人因為愚癡而犯錯，如果因為對犯錯者生氣而進行報復，那麼這兩者誰沒有過錯，誰有過錯呢？因為兩者都具有過錯，所以不應該區分生氣與不生氣。 第三，通過思考自己的處境來阻止憤怒：如果一定要生氣，那麼無論用毆打等方式，其他眾生對我造成損害的行為…
【English Translation】 『If, because of actions, you can tolerate others not believing in other things, then why can't you tolerate others saying things you don't like to hear? This should be tolerated.』 This is also dependent on others, because it depends on others generating afflictions. Second, one should not be angry when harm is done to agreeable people such as friends, which is divided into two points. First, one should not be angry because no harm is done to the objects of offering: Even towards the statues of the Tathāgata (meaning 'one who has thus come'), stūpas (a Buddhist architectural structure, usually containing relics), and the true Dharma (dharma, the universal truth or law), if someone speaks discordantly with a fault-finding mind, and creates fear, i.e., disturbs and denigrates, I should not be angry. Because the Buddha (Buddha, the awakened one) and…etc., bodhisattvas (bodhisattva, one who aspires to become a Buddha for the benefit of all beings), śrāvakas (śrāvaka, one who attains enlightenment by hearing the Dharma), pratyekabuddhas (pratyekabuddha, one who attains enlightenment independently without being taught by others), etc., do not feel pain because of the harm done to them, because they have abandoned attachment to everything. If one can prevent it with compassion using the right power, or dissuade them in accordance with the Dharma, but they do not listen, then one is without fault. Second, one should not be angry because harm is done to friends: To the guru (guru, teacher) who shows the path of the Dharma and prevents unwholesome actions, and to relatives (relatives, not born of the same mother), and…etc., those of the same family and relatives, etc. Friends, i.e., places of affection, even to those who harm them, one should, as mentioned earlier, see it as experiencing the ripening of previous karmic causes, like 『all the many faults』 etc., and thus prevent anger. Third, preventing anger by examining the one who harms, which is divided into six points. First, preventing anger by contemplating the nature of things: For sentient beings, whether it is limbs etc. with consciousness, or sticks etc. without consciousness, if both cause harm, why should one specifically single out and blame only sentient beings for causing harm? Do not particularly accuse, but tolerate the harm. Second, jointly preventing anger towards both: If both cause harm equally, then regarding those with and without consciousness, if one thinks carefully beforehand and considers that there is a difference between causing harm and not causing harm, should one be angry or not? Some commit faults, i.e., cause harm, because of delusion about 『I』 and 『mine』, and some commit faults because of ignorance. If one retaliates because of being angry at the one who commits the fault, then which of these two is without fault, and which is with fault? Because both are with fault, one should not distinguish between being angry and not being angry. Third, preventing anger by contemplating one's own situation: If one must be angry, then whatever actions other beings do to harm me, whether it is by beating etc.…
་དེ་སྔོན་ཆད་ཅིའི་ཕྱིར་བྱས་ཏེ་བྱེད་པ་མི་རིགས་ཀྱི་གཞན་ལ་ཁྲོ་ བ་མི་འཐད་དོ། །དེ་ལྟ་ན་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཕྱིར་བཅོས་པར་རིགས་པ་མིན་ནམ་སྙམ་ན། སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱི་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་ཤིང་འཛུག་པ་ཡིན་ན་ངས་བྱས་པའི་ལས་ཆོས་ ཅན། དེའི་འབྲས་བུ་འདི་བཟློག་པའི་དོན་དུ་ད་ལྟ་ཐབས་ཅི་ཞིག་གིས་གཞན་དུ་བྱེད་དེ་བྱར་མེད་དེ། དེའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་མ་ཚང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྣམ་འགྲེལ་དུ། 1-3523 མ་ཚང་མེད་རྒྱུ་དེ་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་གང་གིས་ཟློག་པར་བྱེད། །ཅེས་པ་ལྟར་རོ། །དེ་ལྟར་ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་སེམས་ཅན་ལས་ངན་པ་བྱེད་པ་བཟློག་མི་ནུས་པར་མཐོང་ནས་མཐོང་བ་ ན་ཅི་ནས་ཀྱང་དེ་དག་ཐམས་ཅད་བདག་གི་ནུས་པས་ཡང་དག་པའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་ན་ཕན་ཚུན་བྱམས་པ་དང་ཕན་བདེའི་སེམས་སུ་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བྱ་བའི་ཕྱིར། བདག་གིས་ནི་ད་ ལྟ་བསོད་ནམས་དག་ལ་བསྒྲིམས་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་བྱའོ། །བཞི་པ་བཟོད་པ་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ནི། དཔེར་ན་ཁྱིམ་ཚིག་གྱུར་པའི་ཁྱིམ་གཞན་ཞིག་ཏུ་སོང་ནས་ནི་རྩྭ་སོགས་གང་ལ་མཆེད་པར་བྱེད་ པ་ན་དེའི་ནང་གི་རྫས་གཞན་ཡང་ཚིག་པར་དོགས་པས་མེ་དེ་ནི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་ཕྱུང་སྟེ་དོར་བར་རིགས་པ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་གང་ལ་སེམས་ཆགས་ཤིང་ཞེན་ནས་ཞེ་ སྡང་མེ་ནི་མཆེད་དེ་ཡོངས་སུ་གདུང་བར་གྱུར་པ་ན་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཚིག་པར་དོགས་པ་ཡིས་དངོས་པོ་གང་ལ་སེམས་ཆགས་པ་དེ་ནི་ཆགས་པའི་སྐད་ཅིག་དེའི་མོད་ལ་དོར་བར་ བྱའོ། ། ལྔ་པ་ད་ལྟའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་དཔག་པས་ཁྲོ་བ་དགག་པ་ནི། གསད་པར་འོས་པའི་མི་གང་ཞིག་ལག་པ་ཙམ་བཅད་དེ་བཏང་ནས་གལ་ཏེ་གསོད་པ་ལས་ཐར་ན་ཅིས་མ་ལེགས་ཏེ་གསོད་པ་ལ་ལྟོས་ན་ལག་པ་བཅད་པའང་ལེགས་སོ་སྙམ་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཏེ་བཟོད་པ་མ་ཡིན་ནམ། 1-3524 གལ་ཏེ་མིའི་སྡུག་བསྔལ་འཆི་བ་དང་བརྡེག་པ་སོགས་ཙམ་གྱིས་ད་ལྟ་གདུང་ཡང་ཕྱིས་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་ན་ཅིས་མ་ལེགས་ཏེ་འདི་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ལྟོས་ནས་ བདེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་ཤིན་ཏུ་ཆུང་ཡང་བཟོད་མི་ནུས་ཤེ་ན། ད་ལྟའི་ཁུ་ཚུར་ཐལ་ལྕག་ལ་སོགས་པ་བསྣུན་པས་བྱས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཆུང་ངུ་འདི་ཙམ་ཉིད་བདག་ གིས་བཟོད་པར་མི་ནུས་ཤིང་མི་ལྕོགས་ན་ཁྱོད་ལ་འདྲི་བར་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟ་ཡིན་པས་ན་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཁྲོ་བ་ཁོང་ནས་ལྡང་བ་འདི་ཅི་སྟེ་ལྡོག་ཅིང་འཇིལ་ བར་མི་བྱེད་དེ་བྱེད་པར་རིགས་པ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་དོན་ཆེན་འགྲུབ་པས་ཁྲོ་བ་བཟློག་པ་ནི། གལ་ཏེ་མི་བཟོད་ཀྱང་རྒྱུ་ལས་སྤྱད་པས་མི་འདོད་བཞིན་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་ཡང་འདོད་ པའི་འབྲས་བུ་མེད་ལ། བཟོད་པ་ལས་ནི་དོན་ཆེན་འཐོབ་པ་
【現代漢語翻譯】 那麼，為什麼還要對過去的事情耿耿於懷，對他人發怒是不合理的。如果有人認為業的果報是可以改變的，那麼，如果所有的痛苦都依賴於業的因緣而產生，那麼我所造的業，它的果報現在有什麼方法可以改變呢？這是不可能的，因為成熟的果報產生的因緣已經完備無缺。如《釋量論》中說： 『因緣具足時，何能遮止果？』 因此，當看到眾生因業和煩惱的驅使而造惡業是無法阻止的時候，就應該下定決心，一定要用自己的力量，讓他們都走上正道，互相友愛，心懷利益和安樂。爲了這個目的，我現在就要努力積攢功德。第四，如何修持忍辱呢？例如，當房屋被燒燬后，搬到另一個房屋，如果草等蔓延，擔心裡面的東西也被燒燬，就應該立即將火撲滅並丟棄。同樣，當對任何事物產生貪戀和執著，嗔恨的火焰蔓延燃燒時，擔心功德之火被燒燬，就應該在產生貪戀的瞬間立即捨棄它。 第五，通過對現在痛苦的衡量來阻止憤怒。例如，對於一個應該被殺死的人，如果只是砍掉他的手就放了他，如果他因此而免於被殺，那不是很好嗎？與被殺相比，砍掉手也是好的，難道這不是對痛苦的忍受嗎？ 如果人們因死亡和毆打等痛苦而感到痛苦，但如果因此而免於地獄的痛苦，那不是很好嗎？因為與地獄眾生的痛苦相比，這是一種快樂。如果說即使是很小的痛苦也無法忍受，那麼，如果我連現在因拳打腳踢等造成的微小痛苦都無法忍受，那麼我要問你，既然如此，為什麼不阻止和消除內心升起的導致地獄痛苦的憤怒呢？這是應該做的。 第六，通過成就偉大的目標來阻止憤怒。即使不情願，因為過去的業力而不得不承受痛苦的果報，也無法獲得想要的結果。而通過忍耐，可以獲得偉大的目標。
【English Translation】 Then, why dwell on past events and is it unreasonable to be angry with others? If one thinks that the results of karma can be changed, then, if all suffering depends on the causes and conditions of karma, what means are there now to change the results of the karma I have created? It is impossible, because the causes and conditions for the maturation of the results are complete and without deficiency. As it says in Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition): 'When the causes are complete, what can stop the result?' Therefore, when seeing that sentient beings are driven by karma and afflictions to commit evil deeds that cannot be stopped, one should be determined to use one's own power to lead them all onto the right path, to be mutually loving, and to have minds of benefit and happiness. For this purpose, I must now diligently accumulate merit. Fourth, how to practice patience? For example, when a house is burned down, and one moves to another house, if grass and other things spread, fearing that the things inside will also be burned, one should immediately extinguish the fire and discard it. Similarly, when attachment and clinging arise to anything, and the fire of hatred spreads and burns, fearing that the fire of merit will be burned, one should immediately abandon whatever one is attached to at the moment of attachment. Fifth, to prevent anger by measuring present suffering. For example, for someone who should be killed, if only his hand is cut off and he is released, if he is thus spared from being killed, isn't that good? Compared to being killed, cutting off the hand is also good, isn't that an endurance of suffering? If people suffer from the pain of death and beatings, etc., but if they are thus freed from the suffering of hell, isn't that good? Because compared to the suffering of hell beings, this is happiness. If one says that even very small suffering cannot be endured, then, if I cannot endure even the small suffering caused by punches and kicks, etc., I ask you, since this is the case, why not stop and eliminate the anger that arises from within, which leads to the suffering of hell? This is what should be done. Sixth, to prevent anger by achieving great goals. Even if one is unwilling, because of past karma, one has to endure the painful results, one cannot obtain the desired results. But through patience, one can achieve great goals.
ཡིན་ཏེ་འདི་ལྟར་ཁྲོ་བའི་དོན་དུ་སྟེ་སྔར་ཁྲོས་པར་བྱས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་དོན་མེད་པར་བསྲེག་བཅད་འབིགས་པ་ལ་སོགས་ཡང་ སོས་ལ་སོགས་པའི་དམྱལ་བར་ལན་སྟོང་ཕྲག་དུ་མར་མྱོང་བར་འགྱུར་བར་བྱས་ན་ཡང་བདག་གིས་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བའི་རང་གི་དོན་དང་ནི་ཕན་བདེའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གཞན་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དག་གི་དོན་ཡང་མ་བྱས་ཤིང་མ་བསྒྲུབས་སོ། ། 1-3525 བཟོད་པ་བྱ་བ་སོགས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱིར་དཀའ་སྤྱད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་འདི་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་འབྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཙམ་དུ་གནོད་པ་མིན་ལ་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་ཕན་བདེའི་གཏེར་དུ་གྱུར་ པའི་དོན་ཆེན་པོ་སངས་རྒྱས་དག་ཀྱང་འདི་ལས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བས་འགྲོ་བ་ཁམས་གསུམ་པའི་གནོད་པ་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་སེལ་བ་སྟེ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་མི་ འདོད་པར་མི་བྱ་བར་དགའ་བ་འབའ་ཞིག་འདིར་བྱ་བར་རིགས་སོ། །བཞི་པ་དགྲ་ལ་ཕན་བྱེད་ལ་ཁྲོ་བ་བཟློག་པ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་བསྟོད་པས་དགའ་བར་རིགས་པ་ ནི། གང་ཟག་གཞན་གྱིས་ཕ་རོལ་ཡོན་ཏན་ལྷག་པ་དང་ལྡན་པ་བསྟོད་ནས་གལ་ཏེ་དགའ་བའི་བདེ་བ་འབའ་ཞིག་ཐོབ་ན་དེའི་ཚེ། ཀྱེ་རང་གི་ཡིད་ཁྱོད་ཀྱང་ནི་ཕ་རོལ་དེའི་ཡོན་ཏན་ ཡང་དག་པར་བརྗོད་དེ་བསྟོད་ནས་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ་བ་ཐོབ་པའི་ཕ་རོལ་དེ་ལྟར་དགའ་བའི་བདེ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་མི་བྱེད་པར་དགོས་པ་མེད་བཞིན་དུ་དེ་ལ་ཕྲག་དོག་གི་མེ་འབར་ བས་རང་གི་རྒྱུད་ཤིང་བཞིན་དུ་སྲེག་པར་བྱེད་དེ་དེ་ལྟར་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། །བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཆགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་བརྟེན་པ་བཀག་པ་མ་ཡིན་ནམ། དེས་ན་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ལས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པ་ཡིན་པས་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་དགའ་བའི་བདེ་བའང་དང་དུ་མི་ལེན་ཏེ། 1-3526 བདེ་བར་རྣམ་པར་རྨོངས་པའི་ཡིད། །གང་དང་གང་ལ་ཆགས་གྱུར་པ། །ཞེས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཐམས་ཅད་དགག་བྱ་མིན་གྱི་མི་དགེ་བའི་རྒྱུ་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་བདེ་ བ་དགག་བྱ་ཡིན་པས་ན་ཁྱོད་ཀྱི་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་ཡིད་དགའ་བའི་བདེ་བ་འདི་ནི་དགག་བྱ་མི་དགེ་བའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱི་མར་འབྲས་བུ་བདེ་བ་འབྱུང་ཞིང་ཚེ་འདིར་ཁ་ ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་བསྟན་པའི་ཚུལ་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་བཀག་པར་གནང་བའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་དགའ་བར་ བྱས་པས་འདི་ཕྲག་དོག་མེད་པ་ཡིན་སྙམ་ནས་སེམས་ཅན་གཞན་སྡུད་པའི་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་བླང་བར་རིགས་སོ། ། གཉིས་པ་གཞན་བསྟོད་པའི་བདེ་བ་བཟོད་པར་རིགས་པ་ ནི། གལ་ཏེ་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ལ་མི་བཟོད་པ་མེད་ཀྱང་གཞན་ལ་བསྟོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཡང་བསྟོད་ཡུལ་དགའ་བ་དེ་ལྟར་བསྟོད་པ་ལས་བྱུང་བའི་དགའ་བདེ་རང་ལ
【現代漢語翻譯】 的確，像這樣爲了憤怒的緣故，因為先前憤怒的原因，無意義地進行燒、割、刺等，即使在復活等的地獄中經歷成千上萬次，我也既沒有做到自己能看到和不能看到的利益，也沒有成就具有利益和安樂性質的其他來世的利益。 忍耐等爲了菩提的苦行之苦，並不像眾生地獄中產生的痛苦那樣有害，而且由此也能成就利益眾生、成為安樂之源的偉大的佛陀，因此，對於消除或平息三界眾生的所有損害和痛苦的苦行之苦，不應不悅，而應僅僅歡喜。 第四，對敵人行利益而止息憤怒有五點。第一，讚歎他人的功德而理應歡喜：如果其他人讚嘆他人具有更殊勝的功德，從而獲得歡喜的安樂，那麼，你自己的心啊，為何不也如實稱揚讚歎那人，從而體驗到那人因獲得歡喜而感受到的安樂呢？為何要無緣無故地讓嫉妒的火焰燃燒，像燒木頭一樣焚燒自己呢？不應那樣做。難道不是說一切安樂都會導致貪執，從而阻礙了解脫嗎？既然如此，就應該遠離一切安樂，不接受因他人功德而產生的歡喜之樂，難道不是要宣講『心於安樂極度愚昧，對任何事物都會產生貪執』嗎？ 並非一切都要否定，而是應該否定不善的因，即有罪過的安樂。因此，你因他人功德而產生的歡喜之樂，並非應該否定的不善之因，因為它在未來會產生安樂的果報，並且今生也沒有罪過。因此，具有功德的世尊的教法通達者們，並沒有禁止，而是允許這樣做。而且，因歡喜他人的功德，會認為此人沒有嫉妒，從而成為攝受其他眾生的殊勝之因，因此應該接受。 第二，理應忍受他人讚美的安樂：即使不嫉妒他人的功德，但對於讚美他人，被讚美者感到歡喜，而讚美所產生的歡喜安樂自己卻...
【English Translation】 Indeed, like this, for the sake of anger, because of the reason for having been angry before, pointlessly engaging in burning, cutting, piercing, etc., even if experiencing it thousands of times in hells such as the reviving hells, I have neither accomplished my own benefit, both seen and unseen, nor have I accomplished the benefit of other future worlds that possess the nature of benefit and happiness. The suffering of asceticism for the sake of Bodhi, such as patience, is not as harmful as the suffering that arises in the hells of sentient beings, and from this, even the great Buddhas who benefit all sentient beings and become a treasure of happiness are accomplished. Therefore, one should not be displeased with the suffering of asceticism that eliminates or pacifies all harm and suffering of the three realms of beings, but should only rejoice. Fourth, there are five points to stopping anger by benefiting the enemy. First, it is reasonable to rejoice by praising the virtues of others: If another person praises another who possesses superior virtues, and thereby obtains the happiness of joy, then, O my own mind, why do you not also truly proclaim and praise that person, and thereby experience the happiness that that person feels from obtaining joy? Why do you needlessly allow the fire of jealousy to burn, burning yourself like burning wood? It should not be done that way. Is it not said that all happiness leads to attachment, thereby hindering liberation? Since that is the case, one should turn away from all happiness and not accept the joy that arises from the virtues of others. Is it not to be proclaimed that 'the mind is extremely ignorant of happiness, and will become attached to anything'? Not everything is to be negated, but the cause of non-virtue, that is, happiness with faults, should be negated. Therefore, your happiness of joy that arises from the virtues of others is not a cause of non-virtue that should be negated, because it will produce the fruit of happiness in the future, and there is no fault in this life. Therefore, those who know the teachings of the Blessed One who possess virtues have not forbidden it, but have allowed it. Moreover, by rejoicing in the virtues of others, one will think that this person is without jealousy, and thereby it becomes the supreme cause of gathering other sentient beings, therefore it should be accepted. Second, it is reasonable to endure the happiness of others' praise: Even if one is not jealous of the virtues of others, but for praising others, the one being praised feels joy, and the joy and happiness that arises from the praise itself...
་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ བདེ་བ་འདི་ཁྱོད་ཀྱིས་བསྟེན་མི་ནུས་པས་མི་འདོད་ཞེ་ན། འོ་ན་རང་བདེ་བའི་རྒྱུར་གླ་བ་ལ་གླ་རྔན་བྱིན་པ་དང་སོགས་པས་ཕན་བཏགས་པ་ལ་ལན་དུ་ཕན་འདོགས་པ་དང་། ནོར་དང་ཁྲུས་དང་དྲིལ་ཕྱིས་སོགས་ཀྱང་སྤང་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། 1-3527 དེས་ཀྱང་བདག་ཉིད་ལ་བདེ་བ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེ་འདོད་ན་དེའི་ཕྱིར་གཞན་གྱི་བདེ་བ་ལ་སྡང་བ་ཅན་ཁྱོད་ལ་མཐོང་བ་ཚེ་འདི་དང་མ་མཐོང་བ་ཕ་རོལ་གྱི་བདེ་བ་ཕུན་སུམ་ ཚོགས་པ་གཉིས་ཀ་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་དེའི་རྒྱུ་སྤངས་པས་སོ། །གཞན་ཡང་ཁྱོད་ཀྱི་ཚུལ་འདི་ནི་ལོག་པ་ཡིན་ཏེ། འགའ་ཞིག་གིས་རང་གི་ཡོན་ཏན་བརྗོད་པའི་ཚེ་གཞན་ལ་ཡོན་ཏན་མི་འདོད་ ཀྱང་རང་གི་ཡོན་ཏན་བསྟོད་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བའང་འདོད་པར་བྱེད་ཅིང་། གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་བསྔགས་པ་འགའ་ཞིག་གིས་བརྗོད་པའི་ཚེ་ཕྲག་དོག་གིས་གཞན་ལ་བདེ་བ་འདོད་པ་ལྟ་ཞོག་རང་ ལའང་ཕ་རོལ་གྱི་ཡོན་ཏན་འདོད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཡིད་བདེ་བ་མི་འདོད་པར་བྱེད་ན་བདེ་བ་མི་བཟོད་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཕ་རོལ་པོའི་ཡོན་ཏན་ལ་མི་བཟོད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ དམ་བཅའ་དང་འགལ་བས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། སྔར་བཤད་པ་དེ་མི་རིགས་ཏེ། བདག་སངས་རྒྱས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བ་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པས་བསམ་པ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ མཆོག་ཏུ་ནི་སེམས་བསྐྱེད་ནས་སེམས་ཅན་རང་གི་བདེ་བ་རྙེད་ན་དེ་ལ་ད་ཀོ་སྟེ་དེ་ཡང་ཅི་སྟེ་ཁྲོ་བར་བྱེད་མི་རིགས་སོ། །འོན་ཏེ་བདེ་བ་མི་བཟོད་པ་མིན་གྱིས་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ཐོས་པ་ན་དད་ནས་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་བྱེད་པ་ལ་མི་བཟོད་དོ་ཞེ་ན། 1-3528 སེམས་ཅན་དེ་དག་ལ་བསྙེན་བཀུར་ངན་ངོན་ཉུང་ཟད་ཙམ་བྱེད་པ་མཐོང་ནས་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལ་གདུང་ཞིང་ཁྲོ་བར་བྱེད་པ་མི་རིགས་ཏེ། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་ཁམས་གསུམ་པོ་ཀུན་གྱིས་ མཆོད་པར་འོས་པའི་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་འདོད་ཅེས་ཁྱོད་ཀྱིས་དམ་བཅས་པའི་ཕྱིར། ལོའི་སྒྲ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པར་མཐོང་ནས་མ་རངས་པར་སྟོན་པའོ། །དཔེར་ན་ཁྱོད་ཀྱིས་གསོ་བར་བྱ་ དགོས་པའི་བུ་ལ་སོགས་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀྱིས་ཟས་གོས་སོགས་གསོ་བའི་ཡོ་བྱད་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་ནི་སྙོད་ཅིང་སྦྱིན་པར་བྱ་དགོས་པ་དེ། གཉེན་གྱིས་བྱིན་ནས་འཚོ་བ་ཁོ་རང་གི་རྙེད་པར་ གྱུར་ན་ཁྱོད་དགའ་བར་མི་འགྱུར་བ་སླར་ཁྲོའམ་སྟེ་ཁྲོ་བ་མི་རིགས་པ་བཞིན་ནོ། །འོན་ཏེ་དེ་ལྟར་དམ་བཅས་ནས་བདེ་བ་གཞན་ལ་མི་འདོད་ཅེ་ན། བདེ་བ་དེ་ཙམ་ཡང་ཅི་སྟེ་ འགྲོ་བ་ལ་མི་འདོད་ན། སེམས་ཅན་དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་གང་ལས་ཡིན་ཏེ་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཞིག་གཞན་འབྱོར་ངན་ངོན་ཙམ་ལ་ཁྲོ་བ་དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ ནི་ག་ལ་ཡོད་དེ་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། ། བཞི་པ་བདག་ལ་ཕན་
【現代漢語翻譯】 如果你不能忍受他人獲得快樂，那麼你是否不希望他人獲得快樂呢？如果是這樣，那麼爲了自己的快樂而付錢給僕人，以及其他幫助他人的行為，你也不應該回報。財富、沐浴、擦拭等行為也應該避免，因為這些也是爲了給自己帶來快樂。 即使是爲了給自己帶來快樂，如果你想要這樣做，卻又憎恨他人的快樂，那麼你將會失去今生和來世的圓滿快樂，因為你放棄了快樂的根源。此外，你的這種行為是錯誤的。有些人讚美自己的優點時，即使不希望他人擁有優點，也希望從讚美自己中獲得快樂。當其他人讚美他人的優點時，由於嫉妒，他們不僅不希望他人快樂，甚至不希望自己從讚美他人優點中獲得快樂。這不是不能忍受快樂，而是不能忍受他人的優點。 第三，不應該因為違背誓言而生氣。正如之前所說，這是不合理的。因為我已經發起了菩提心（梵文：Bodhicitta，梵文天城體：बोधिचित्त，梵文羅馬擬音：bodhicitta，漢語字面意思：覺悟之心），希望利益一切眾生，為他們帶來快樂。如果眾生獲得了快樂，我為什麼要生氣呢？如果我不能忍受快樂，或者聽到他人的優點而感到嫉妒，不能忍受他人的信任和尊重， 那麼，為什麼看到眾生受到一點點的尊敬和崇拜，你就會感到痛苦和憤怒呢？你不應該這樣，因為你已經發誓要讓眾產生為值得三界供養的圓滿正等覺者。這裡的『ལོ』（lo）字表示你顛倒地看待事物，感到不滿。例如，如果你需要撫養一個孩子，你需要提供食物和衣服等生活必需品。如果你的親戚提供了這些東西，孩子自己也獲得了生活所需，你應該感到高興，而不是生氣。生氣是不合理的。 如果你已經這樣發誓，卻不希望他人獲得快樂，那麼如果你連這麼一點快樂都不希望眾生獲得，又怎麼可能希望他們獲得菩提呢？這是矛盾的。如果有人對他人獲得一點點成就都感到憤怒，那麼他怎麼可能擁有菩提心呢？他的菩提心將會退失。 第四，利益自己
【English Translation】 If you cannot bear the happiness of others, do you not wish them to have it? If so, then paying servants for your own happiness, and other acts of helping others, you should not reciprocate. Wealth, bathing, wiping, etc., should also be avoided, as these are also for bringing happiness to oneself. Even for the sake of achieving happiness for oneself, if you desire this, yet hate the happiness of others, you will lose both the perfect happiness of this life and the next, because you abandon the source of happiness. Furthermore, your behavior is wrong. Some people, when praising their own qualities, even if they do not wish others to have qualities, desire the happiness that comes from praising themselves. When others praise the qualities of others, out of jealousy, they not only do not wish others to be happy, but even do not wish themselves the mental happiness that comes from desiring the qualities of others. This is not an inability to bear happiness, but an inability to bear the qualities of others. Third, it is not right to be angry because of breaking a vow. As said before, this is unreasonable. Because I have generated the supreme Bodhicitta (Tibetan: བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་, 梵文：Bodhicitta, 梵文天城體：बोधिचित्त，梵文羅馬擬音：bodhicitta, meaning: the mind of enlightenment), wishing to benefit all sentient beings and bring them happiness. If sentient beings find their own happiness, why should I be angry? If I cannot bear happiness, or when hearing of the qualities of others, I am jealous and cannot bear their trust and respect, Then, why do you grieve and get angry when you see sentient beings being venerated and respected even a little? You should not, because you have vowed that sentient beings should attain perfect and complete enlightenment, worthy of being worshiped by all three realms. The word 'ལོ' (lo) shows displeasure at seeing things in a reversed way. For example, whatever child you need to raise, you yourself need to provide and give food, clothing, and other necessities. If a relative gives these things and the child finds their own livelihood, you should be happy, not angry. It is unreasonable to be angry. If you have vowed in this way, yet do not wish others to have happiness, then if you do not wish sentient beings to have even this much happiness, how can you wish them to attain enlightenment? This is contradictory. Whoever is angry at others gaining even a little prosperity, how can they have Bodhicitta? Their Bodhicitta will decline. Fourth, benefiting oneself
པ་མེད་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པ་ནི། འོན་ཏེ་དེ་དག་གི་རྙེད་པ་དེ་བདག་གིས་མིན་པས་ཁྲོ་ཞེ་ན། 1-3529 གལ་ཏེ་དགྲ་ལ་སོགས་པ་དེས་སྦྱིན་བདག་དེ་ལས་རྙེད་བཀུར་རྙེད་དམ། མ་རྙེད་པར་དངོས་པོ་དེ་སྦྱིན་བདག་འགའ་ཞིག་གི་ཁྱིམ་དུ་གནས་པར་གྱུར་པའི་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུའང་ཕ་རོལ་གྱི་རྙེད་ པའི་དངོས་པོ་དེ་ལ་ཁྱོད་མེད་པར་མཚུངས་ན་སྦྱིན་བདག་དེས་དངོས་པོ་དེ་ཕ་རོལ་དེ་ལ་བྱིན་རུང་ཁྱོད་ཕྲག་དོག་བྱེད་པ་དེས་ཅི་བྱ་སྟེ་བཏང་སྙོམས་སུ་བྱ་བར་རིགས་སོ། །ལྔ་པ་ བསོད་ནམས་ཟད་དུ་དོགས་པས་བཟོད་པར་རིགས་པ་ནི། རེ་ཞིག་འདི་ལྟར་ཡང་བསམས་ཏེ། ཅིས་ཀྱང་མི་མགུ་ན་རྙེད་བཀུར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཕ་རོལ་གྱིས་སྔར་བསགས་པའི་བསོད་ནམས་དང་ནི། ཕ་རོལ་ གྱི་ལས་ལས་བྱུང་བའི་སྦྱིན་བདག་དང་སྦྱིན་པ་པོ་ལ་ཡང་མི་མགུ་བས་འདོར་རམ། གང་ལ་དང་བ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་སྦྱིན་པ་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་རང་གི་ཡོན་ཏན་ཅིའི་ཕྱིར་འདོར་རམ་སྟེ་ བཟློག་པར་བྱའམ། ཅི་སྟེ་ཕ་རོལ་གྱིས་རྙེད་བཀུར་རྙེད་པར་གྱུར་བཞིན་པ་ནི་མི་ལེན་ཅིང་མི་འཛིན་པར་བྱ། མི་རིགས་པའི་རྣམ་པ་གང་གིས་ཁྲོ་བར་བྱེད་ཅིང་མགུ་བར་མི་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ མཚན་དེ་སྨོས་ཤིག དེ་ལ་བསོད་ནམས་ལ་སོགས་པ་ནི། བཟློག་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྙེད་བཀུར་ཐོབ་པ་ལ་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པའང་ཀུན་ཏུ་དེ་ཁྱོད་ལ་མེད་ཅེས་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །མི་མགུ་བའི་རྒྱུ་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དོ། ། 1-3530 གཞན་ལ་རྙེད་བཀུར་ཡོད་ལ་རང་ལ་མེད་པས་མི་མགུའོ་ཞེ་ན། ཁྱོད་ནི་རང་གི་སྡིག་པ་བྱས་པ་ལ་མྱ་ངན་མེད་པར་མ་ཟད་ཀྱི་བསོད་ནམས་བྱས་པ་གཞན་དག་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲན་ པར་བྱེད་འདོད་དམ་སྟེ། འགྲན་པར་མི་རིགས་ལ། བསོད་ནམས་བྱེད་པ་དག་བསོད་ནམས་བྱེད་པ་གཞན་དང་འགྲན་པར་རིགས་པས་བདེ་བ་འདོད་པས་བསོད་ནམས་བྱ་བ་ལ་བརྩོན་པར་བྱའོ། །བམ་བོ་དང་ པོ་བཤད་ཟིན་ནས་འདི་མན་ཆད་ནས་བམ་པོ་གཉིས་པ་འཆད་པའོ། །ལྔ་པ་འདོད་པའི་གེགས་བྱེད་ལ་ཁྲོ་བ་བཟློག་པ་ལ་དྲུག་སྟེ། དགྲ་ལ་གནོད་པས་རང་ལ་མི་ཕན། བསྟོད་གྲགས་ཀྱིས་བདག་ ལ་མི་ཕན། བསྟོད་སོགས་འགོག་པ་ཕན་བྱེད་དུ་བསྟན། བསོད་ནམས་ཀྱི་གེགས་བྱེད་ལ་ཁྲོ་བ་དགག གནོད་བྱེད་གུས་བྱའི་ཡུལ་དུ་བསྒྲུབ། སེམས་ཅན་མགུ་བར་བྱ་བར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། གལ་ཏེ་ རང་གི་ཡིད་སྨོན་ཙམ་གྱི་དགྲ་བོ་མི་དགའ་བ་སྐྱེས་ན་རང་དགའོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཁྱོད་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་དགྲ་ཞིག་མི་དགའ་ཞིང་མི་འདོད་པ་བྱུང་ན་ཡང་དེ་ཙམ་ལ་ཁྱོད་དགའ་ བར་བྱ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད། ཁྱོད་ཀྱིས་ཡིད་ལ་སྨོན་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་དགྲ་དེ་ལ་གནོད་པའི་རྒྱུར་མི་འགྱུར་ལ། ཁྱོད་ཀྱི་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་དགྲ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དེ་འགྲུབ་ནའང་དེ་ལ་ཁྱོད་དགའ་ཞིང་ཡིད་བདེ་བ་བྱ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་དོ
【現代漢語翻譯】 如果因為他人沒有給予而生氣，那是不應該的。如果因為那些人得到的不是我而生氣， 如果敵人等從施主那裡獲得供養和尊敬，或者沒有獲得，而物品停留在某個施主的家中，在所有情況下，如果他人獲得的物品與你無關，那麼施主將物品給予他人，你嫉妒又有什麼用呢？應該保持中立。第五， 因為擔心福報耗盡而應該忍耐：暫時這樣想，如果無論如何都不高興，那麼獲得供養的原因是他人先前積累的福報，以及從他人的行為中產生的施主和佈施者，難道也要因為不高興而捨棄嗎？為什麼捨棄能讓人產生歡喜的原因，即獲得佈施者自身的功德，或者應該反過來做嗎？如果他人正在獲得供養，不要不接受，也不要不持有。說出以何種不合理的方式生氣和不高興的原因。對於福報等， 因為無法逆轉，並且獲得供養不應該生氣，因為已經表明那些與你無關。沒有絲毫不高興的理由。 如果因為他人有供養而自己沒有而不高興，難道你不僅不為自己所造的罪業感到悲傷，還想與他人所做的福報競爭嗎？不應該競爭。行善者應該與他人行善競爭，因為想要快樂，所以應該努力行善。第一品說完，從這以下開始講第二品。第五，阻止慾望的障礙而平息憤怒有六種：傷害敵人對自己沒有好處，讚揚對自己沒有好處，阻止讚揚等顯示為有益，阻止福報的障礙而制止憤怒，將傷害者視為尊敬的對象，顯示應該讓眾生高興。第一種是：如果僅僅因為自己的願望而對敵人產生不快，自己就會高興嗎？如果僅僅因為你的願望而讓敵人不高興和不情願，那麼你有什麼可高興的呢？僅僅因為你的願望，並不會成為傷害敵人的原因，即使你的願望讓敵人痛苦，你又有什麼可高興和快樂的呢？應該放下。
【English Translation】 It is not appropriate to be angry because others do not give. If you are angry because what they receive is not yours, If enemies, etc., receive offerings and respect from the benefactor, or if they do not, and the objects remain in the house of some benefactor, in all cases, if the objects received by others are unrelated to you, then what is the use of being jealous when the benefactor gives the objects to others? One should remain neutral. Fifth, One should be patient because of the fear of exhausting merit: Think about it this way for a moment, if you are unhappy no matter what, then the reason for receiving offerings is the merit accumulated by others in the past, and the benefactor and giver arising from the actions of others, should you abandon them because of unhappiness? Why abandon the reason for generating joy, which is the merit of the recipient of the offering himself, or should you do the opposite? If others are receiving offerings, do not refuse to accept them or hold onto them. State the reason for being angry and unhappy in what unreasonable way. For merit, etc., Because it cannot be reversed, and it is not appropriate to be angry at receiving offerings, because it has already been shown that those are unrelated to you. There is no reason to be unhappy at all. If you are unhappy because others have offerings and you do not, do you not only not grieve for the sins you have committed, but also want to compete with the merit done by others? One should not compete. Those who do good should compete with others who do good, because they want happiness, so they should strive to do good. The first chapter is finished, and from here onwards the second chapter will be explained. Fifth, there are six ways to quell anger by preventing obstacles to desire: harming the enemy does not benefit oneself, praise does not benefit oneself, preventing praise, etc., is shown to be beneficial, preventing obstacles to merit and stopping anger, establishing the harmer as an object of respect, and showing that sentient beings should be made happy. The first is: if one feels displeasure towards an enemy merely because of one's own wish, will one be happy? If the enemy becomes unhappy and unwilling merely because of your wish, then what is there to be happy about? Merely because of your wish, it will not become a cause of harm to the enemy, and even if your wish causes suffering to the enemy, what is there to be happy and joyful about? One should let go.
ན་མེད་དོ། ། 1-3531 གལ་ཏེ་དགྲ་སྡུག་བསྔལ་བས་བདག་དགའ་བ་དེས་འཚེངས་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། དགའ་བ་བྱས་པ་དེ་ལས་ཆེས་ཕུང་བའང་གཞན་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། ངན་སོང་གི་རྒྱུ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དེ་ཕུང་ བ་ཅི་སྟེ་ཡིན་ཞེ་ན། ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་ཉ་གཤོར་བ་པོས་བཏབ་པའི་གཞན་ཕུང་ན་ཅི་མ་རུང་སྙམ་པའི་སེམས་མཆིལ་པ་སྟེ་ཉ་འཛིན་པའི་དོན་དུ་བྱས་པའི་ཤ་དང་བཅས་པའི་ ལྕགས་ཀྱུ་འདི་ནི་ཆེར་འཇིགས་པར་བྱེད་པས་མི་བཟད་པ་གཟེད་མོ་དེས་བཟུང་ཞིང་ཕྱུངས་ཏེ་བདེ་འགྲོའི་ཆུ་ལས་བཏོན་ནས་བར་དོའི་སྐམ་སར་ཁྲིད་ཅིང་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉས་བླངས་ ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་བུམ་པ་སྟེ། ཏིལ་མར་གྱིས་བཀང་པའི་ཟངས་ཆེན་དུ་བདག་འཚེད་པ་སྟེ་སྲེག་པར་ངེས་པས་ན་གཞན་སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་དགའ་བ་འདི་དང་དུ་བླང་བར་མི་བྱའོ། ། གཉིས་ པ་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་རང་དོན་མེད་པས་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་པ་ནི། བསྟོད་པ་དང་གྲགས་པའི་གེགས་བྱེད་པས་ཀྱང་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་ཏེ། བསྟོད་དང་གྲགས་པའི་རིམ་གྲོ་ནི་མཁས་པས་སྐྱེས་བུའི་ འདོད་བྱའི་དོན་ལྔ་ལས་བསོད་ནམས་འཕེལ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་ལ་ཚེ་རིང་བར་ཡང་མི་འགྱུར་ཞིང་། བདག་གི་སྟོབས་སུ་མི་འགྱུར་བ་དང་། ནད་མེད་པར་འགྱུར་བ་མིན་ཞིང་། ལུས་བདེ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3532 གཞན་ཡང་བདག་ནི་རང་དོན་སྔར་བཤད་ལྔ་པོ་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ཅན་དུ་གྱུར་ན་བསྟོད་གྲགས་སོགས་དེ་ལ་རང་དོན་འགྲུབ་པའི་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་དེ་འགྲུབ་པའི་ཐབས་མ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དེས་ཡིད་བདེ་བ་འབའ་ཞིག་ཙམ་འགྲུབ་པས་འདོད་དོ་ཞེ་ན་ནི། རྒྱན་པོ་འགྱེད་པ་ཆོ་ལོང་རྩེ་བ་དང་། སོགས་པས་སྨད་འཚོང་མ་དང་། གཞན་གྱི་བུད་མེད་སོགས་དང་། ཆང་ ཡང་བསྟེན་དགོས་པར་འགྱུར་ཏེ། ཡིད་བདེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། །གཉིས་པ་དེ་བསྒྲུབ་པ་བྱིས་པའི་སྤྱོད་པ་དང་འདྲ་བ་ནི། གཞན་ཡང་གྲགས་པ་འབྱུང་བའི་དོན་དུ་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པའི་ ནོར་རྩ་ལྟར་གཏོང་ཞིང་། གཡུལ་དུ་ཕྱིན་ནས་བརྒྱ་བྱིན་ལྟར་དགྲ་ལས་རྒྱལ་ཞེས་གྲགས་པའི་ཕྱིར་བདག་ཉིད་ཀྱང་ནི་གསོད་པར་བྱེད་ན། བསྟོད་པའི་ཚིག་འབྲུ་རྣམས་ཀྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་བཟར་རུང་ངམ། གྲགས་པའི་དོན་དུ་ཤི་ན་གྲགས་པ་དེ་ཀོས་སུ་ལ་བདེ་སྟེ་སུ་ལའང་མི་ཕན་ནོ། །དེས་ན་བསྟོད་གྲགས་དེ་དག་བྱིས་པའི་རྩེད་མོ་དང་མཚུངས་ཏེ། དཔེར་ན་བྱེ་མ་ལས་བྱས་པའི་ཁང་ བུ་བྱས་ཏེ་དེ་ལ་དགའ་ཞིང་རྩེ་བ་ན་དེ་འགའ་ཞིག་གིས་བཤིགས་ཏེ་བརྡིབས་པར་གྱུར་པ་ན་བྱིས་པ་རྣམས་ནི་བདག་གི་ཁང་པ་བཤིག་པར་བྱས་སྙམ་དུ་ཉམ་ཐག་པས་ག་ཆད་ཆད་དུ་ངུ་ཞིང་ཆོ་ངེས་འདེབས་པ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་གི་བསྟོད་པ་དང་གྲགས་པ་ཉམས་ན་རང་གི་སེམས་ནི་བྱིས་པ་བཞིན་དུ་དོན་མེད་པར་སྡུག་བསྔ
【現代漢語翻譯】 頂禮（梵文：nama，天城體：नम，羅馬音：nama，漢語字面意思：禮敬）！ 1-3531 如果我因敵人受苦而感到快樂，那麼還有什麼比這種快樂更糟糕的呢？因為這是墮入惡道的因。如果問：『為什麼說它是糟糕的呢？』因為貪執等煩惱像漁夫一樣，心中想著『別人遭受不幸，我為什麼不高興呢？』這種想法就像塗滿肉的鐵鉤，爲了捕魚而設下。這種想法非常可怕，它抓住並拉扯著你，把你從善趣之水中拉出來，帶到中陰的旱地上，然後被閻羅王的使者帶走，把你扔進地獄的油鍋里，也就是裝滿芝麻油的大銅鍋里，註定要被烹煮。因此，不應該接受因他人受苦而產生的快樂。 關於第二點，分為三個部分，首先，因為沒有自利，所以不值得追求：即使受到讚美和名聲的阻礙，也不應該生氣。因為讚美和名聲的供養，對於智者來說，在人生五種慾望中，既不能增加福德，也不能延長壽命，不能增強自己的力量，不能使自己無病，也不能使身體舒適。 1-3532 此外，如果我擁有智慧，瞭解前面所說的五種自利，那麼讚美和名聲對我來說又有什麼用呢？因為它們不是實現自利的方法。如果有人說：『僅僅是爲了獲得內心的快樂。』那麼，就不得不沉迷於賭博、玩樂，以及與妓女和其他人的妻子交往，甚至飲酒，因為這些是快樂的來源。第二，追求名聲就像孩子的行為：爲了獲得名聲，像丟棄草芥一樣丟棄大象等珍貴的財富，去戰場上戰鬥，爲了獲得像帝釋天一樣戰勝敵人的名聲，甚至不惜犧牲自己的生命。那麼，讚美的言辭又有什麼用呢？能吃嗎？爲了名聲而死，這名聲又能給誰帶來快樂呢？毫無益處。因此，讚美和名聲就像孩子的遊戲。例如，孩子們用沙子堆砌房屋，併爲此感到快樂和玩耍。當他們的沙堡被摧毀時，孩子們會傷心地哭泣，認為自己的房子被毀了。同樣，當自己的讚美和名聲消失時，自己的心就像孩子一樣，無意義地感到痛苦。
【English Translation】 Homage! 1-3531 If I am filled with joy because my enemy suffers, what could be worse than that joy? Because it is the cause of falling into the lower realms. If you ask, 'Why is it bad?' Because afflictions such as attachment are like fishermen, thinking, 'Why shouldn't I be happy when others suffer?' This thought is like an iron hook covered with meat, set for the purpose of catching fish. This thought is very frightening, it grabs and pulls you, taking you out of the waters of the good realms and leading you to the dry land of the bardo, and then you are taken by the messengers of Yama, the lord of death, and thrown into the hellish oil pot, that is, a large copper pot filled with sesame oil, destined to be cooked. Therefore, one should not accept the joy that arises from the suffering of others. Regarding the second point, there are three parts. First, because there is no self-interest, it is not worth pursuing: Even if hindered by praise and fame, one should not be angry. Because the offerings of praise and fame, for the wise, among the five desires of life, neither increase merit, nor prolong life, nor strengthen oneself, nor make oneself free from illness, nor make the body comfortable. 1-3532 Furthermore, if I possess the wisdom to understand the five self-interests mentioned earlier, then what use are praise and fame to me? Because they are not the means to achieve self-interest. If someone says, 'It is merely to obtain inner happiness.' Then, one would have to indulge in gambling, playing, and associating with prostitutes and other people's wives, and even drinking alcohol, because these are the sources of happiness. Second, pursuing fame is like the behavior of children: In order to gain fame, one discards precious wealth such as elephants like throwing away straw, goes to the battlefield to fight, and even sacrifices one's own life in order to gain the fame of defeating enemies like Indra. Then, what use are the words of praise? Can they be eaten? If one dies for fame, who will benefit from that fame? It is of no benefit to anyone. Therefore, praise and fame are like children's games. For example, children build houses out of sand and feel happy and play with them. When their sandcastles are destroyed, the children cry sadly, thinking that their houses have been destroyed. Similarly, when one's praise and fame disappear, one's mind, like a child, suffers meaninglessly.
ལ་བར་སྣང་སྟེ། 1-3533 དཔྱད་ན་བདག་གི་བ་སུས་ཀྱང་བཤིག་པ་མེད་པར་བརྟགས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་བརྟགས་ན་དགའ་བར་མི་འཐད་པ་ནི། རེ་ཞིག་སྒྲ་ལ་སེམས་མེད་དེ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ དེ་ལ་བདག་ལ་བསྟོད་པའི་སེམས་ཡོང་ཡེ་མི་སྲིད་ཅིང་། དེ་འབྱུང་བ་ལུས་སེམས་ལ་ལྟོས་ན་ཡང་ལུས་བེམ་པོ་ཡིན་ལ་སེམས་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པས་བསྟོད་བྱེད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། དེས་ན་བདག་ལ་གཞན་དགའོ་ཞེས་པའི་མངོན་པར་དད་པའི་སེམས་དེ་ནི་བདག་དགའ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པར་འགྱུར་ན་དེའང་བྱིས་པའི་སྤྱོད་པ་ཁོ་ནར་ཟད་དེ་བདག་དང་གཞན་དགའ་བ་འབྲེལ་བ་མེད་ པའི་ཕྱིར་གྲག་ཅེས་པ་ནི་འདི་ཡང་དོན་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རང་མི་འདོད་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་སོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། འདི་ལྟར་སེམས་ཅན་གཞན་ནམ་ཡང་ན་བདག་ལ་དགའ་བའང་རུང་ གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་དགའ་བ་དེས་བདག་ལ་ཅི་ཞིག་ཕན་ཏེ་མི་ཕན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་གཞན་གྱི་དགའ་བདེ་དེ་ནི་ཕ་རོལ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡིན་གྱིས་བདག་གིས་གཞན་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་དགའ་ བདེ་དེ་ལས་ཆ་ཤས་ཙམ་ཡང་མི་འཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་བྱང་སེམས་གཞན་བདེ་བས་བདག་བདེ་བ་མིན་ནམ་ཤས་མི་ཐོབ་པ་ཅི་ཞེ་ན། ཕ་རོལ་དེ་བདེ་བ་ཡིས་བདག་བདེ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ན་སེམས་ཅན་གཞན་ཀུན་དགའ་བས་བདེ་བ་དེ་ལའང་སྔ་མ་དེ་བཞིན་བདག་བདེ་བར་བྱ་དགོས་པར་འགྱུར་ལ་དེ་ལྟ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་བདག་ལ་གཞན་དད་པས་གཞན་ལའང་དགའ་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་ལ་བསྟོད་པའི་དགའ་བ་ཡིས་བདེ་བ་ཐོབ་པར་གྱུར་ན་བདག་ཡིད་མི་བདེ་བ་བྱེད་པར་མི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-3534 དེ་བས་ན་བདག་ནི་གཞན་གྱིས་བསྟོད་དེ་ཞེས་བརྟགས་པས་རང་གི་རྒྱུད་ལ་དགའ་བ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་དེ་ཡང་སྔར་བསྟན་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་མི་འཐད་པས་བྱིས་པའི་སྤྱོད་པ་ཁོ་ནར་ཟད་ དོ། ། གསུམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ན་འགྲོ་འགོགས་པས་ཕན་བྱེད་དུ་བསྟན་པ་ནི། གཙོ་སོགས་ཀྱི་ཕན་བདེ་མེད་པར་མ་ཟད་གནོད་པ་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་བྱེད་དེ། བསྟོད་གྲགས་སོགས་འདི་དག་གིས་ ནི་བདག་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་རྣམ་པར་གཡེང་ཞིང་སྐྱོ་བར་བྱེད་ལ་དེས་ནི་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་སྐྱོ་བའང་འཇིག་པར་བྱེད་དོ། །དེར་མ་ཟད་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པ་གཞན་ལ་ཕྲག་དོག་བྱེད་ པ་དང་། དེ་དག་གི་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་ཁྲོ་བར་ཏེ་མི་བཟོད་པར་བྱེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་བདག་གི་བསྟོད་སོགས་ནི་གཞོམ་ཞིང་དགག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་གང་ དག་འབད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཉེ་བར་གནས་པ་དེ་དག་བདག་ནི་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བ་ལས་བསྲུང་ཞིང་བསྐྱབ་པའི་ཕྱིར་ཞུགས་ཤིང་བརྩོན་པ་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པས་དེ་དག་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་ ཡིན་གྱི་གནོད་བྱེད་མིན་པས་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་ཐར་པ་བསྒྲུབ་པས
【現代漢語翻譯】 ལ་བར་སྣང་སྟེ། 1-3533 如果仔細分析，我的自我是無法被任何人摧毀的，應當這樣去考察。第三，考察認為不應感到高興的原因是：暫且說聲音是沒有意識的，因為它屬於外在的事物。因此， 對於聲音來說，產生讚美自我的意識是不可能的。即使這種意識的產生依賴於身心，但身體是無情之物，而心並非有形之物，因此不適合作為讚美者。 因此，如果認為『他人對我感到高興』這種顯而易見的信念是自我感到高興的原因，那也只不過是孩童的行為而已，因為自我與他人的快樂之間沒有關聯。 說『名聲』也是沒有意義的，這表明了自己不希望這樣。論證成立：無論是其他眾生還是自我感到高興，其他眾生的快樂對我有什麼好處呢？沒有任何好處。 而且，他人的快樂是屬於他們自己的，我無法從他人所擁有的快樂中獲得哪怕是一點點。如果菩薩不是因為他人的快樂而感到快樂，或者無法從中獲得利益，那又該怎麼說呢？ 如果因為他人快樂而使我快樂，那麼所有眾生的快樂也應該像之前那樣使我快樂。如果那樣的話，為什麼因為他人讚美我而使他人快樂，或者因為讚美其他眾生而獲得快樂，我就不應該感到不悅呢？ 1-3534 因此，如果因為『我被他人讚美』而使自己的內心產生喜悅，那也像之前所說的那樣是不合理的，只不過是孩童的行為而已。 在第三部分中，分為兩點。第一點，通過阻止前往惡趣來表明是有益的：不僅沒有主宰者等的利益和安樂，還會成為產生損害的原因。因為讚美和名聲等會使我偏離善的方面，感到厭倦，從而摧毀對輪迴痛苦的厭離。 不僅如此，還會嫉妒有功德的人，對他們的財富和受到的尊重感到憤怒和無法忍受。因此，爲了摧毀和駁斥對我的讚美等，那些努力修行的人，難道不是爲了保護我免於墮入惡道而精進努力嗎？ 既然如此，他們是善知識，而不是有害者，不應該對他們生氣。第二點，通過成就解脫來表明是有益的：
【English Translation】 ལ་བར་སྣང་སྟེ། 1-3533 Upon examination, it should be determined that my self cannot be destroyed by anyone. Third, the reason for not being pleased upon examination is: For the moment, sound is without mind, because it is an external object. Therefore, It is impossible for sound to have the mind to praise the self. Even if its arising depends on body and mind, the body is inanimate and the mind is not embodied, so it is not suitable to be a praiser. Therefore, if the mind of manifest faith that 'others are pleased with me' becomes the cause of the self's pleasure, then that is merely childish behavior, because there is no connection between the self and the pleasure of others. Saying that 'fame' is also meaningless, this shows that one does not desire it. The proof is established: Whether other sentient beings or the self are pleased, what benefit does the pleasure of others bring to me? It brings no benefit. Moreover, the happiness of others belongs to them, and I cannot obtain even a fraction from the happiness that others possess. However, if a Bodhisattva is not happy because of the happiness of others, or cannot obtain benefit from it, what is the reason? If I become happy because others are happy, then the happiness of all sentient beings should also make me happy in the same way as before. If that is the case, why should I not be happy when others are pleased by praising me, or when happiness is obtained by praising other sentient beings? 1-3534 Therefore, if joy arises in one's mind because 'I am praised by others,' that is also unreasonable in the manner shown before, and is merely childish behavior. In the third part, there are two points. The first point, showing that it is beneficial by preventing going to bad migrations: Not only is there no benefit or happiness from a chief, etc., but it also becomes the cause of harm. Because praise and fame, etc., distract me from the side of virtue and make me weary, and thereby destroy weariness of the suffering of samsara. Moreover, one becomes jealous of others who possess qualities, and becomes angry and intolerant of their wealth and abundant respect. Therefore, in order to destroy and refute praise, etc., of myself, are those sentient beings who are close to making effort not engaged and striving to protect me from falling into bad migrations? Since that is the case, they are virtuous friends, not harmful ones, and there is no reason to be angry with them. The second point, showing that it is beneficial by accomplishing liberation:
་ཕན་བྱེད་དུ་བསྟན་པ་ནི། བདག་ནི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་དོན་དུ་གཉེར་བ་ལ་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ནི་འཆིང་བྱེད་ཡིན་ཏེ། 1-3535 ཆགས་པའི་གནས་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ནི་མི་དགོས་ཏེ་དེས་འཆིང་བ་མི་རིགས་པས་རྙེད་བཀུར་གྱི་གེགས་བྱེད་པའི་དགྲ་གང་དག་ནི་བཤེས་གཉེན་ལྟར་བདག་འཁོར་བར་བཅིངས་པ་ལས་གྲོལ་བར་བྱེད་པས་ མཆོག་ཏུ་ཕན་འདོགས་པས་དགའ་བའི་གནས་དེ་ལ་བདག་ནི་ཇི་ལྟར་ཁྲོ་སྟེ་མི་རིགས་སོ། །ཇི་ལྟར་མི་རིགས་ཞེ་ན། བདག་ནི་རྙེད་བཀུར་ལ་ཞེན་པས་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་དུ་འཇུག་པར་འདོད་ པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་བྱིན་རླབས་བཞིན་དུ་ངན་སོང་དུ་ཡེ་མི་གཏོང་བའི་སྒོ་འཕར་ཏེ་སྒོ་གླེགས་ཉིད་ལྟ་བུར་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དེ་ལ་བདག་ནི་ཇི་ལྟར་ཁྲོ་སྟེ་མི་ རིགས་སོ། །བཞི་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་དེ་ལ་ཁྲོས་ན་རང་ཉིད་གེགས་ཡིན་པ་ནི། ཁྲོ་བར་མི་རིགས་པར་མ་ཟད་འགའ་ཞིག་གིས་བདག་དགེ་བ་བསྒྲུབ་པའི་གེགས་བྱས་ན་ཡང་འདི་ནི་ བསོད་ནམས་ཀྱི་གེགས་བྱེད་པའོ་ཞེས་དེ་ལའང་ཁྲོ་བར་མི་རིགས་ཏེ། དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་ལ་བཟོད་པ་དང་མཚུངས་པའི་དཀའ་ཐུབ་ནི་ལེགས་སྤྱད་གཞན་ལ་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །མ་ གྲུབ་པ་མིན་ཏེ་དགེ་བའི་ལས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འབད་རྩོལ་གྱིས་བདག་ནི་བཟོད་པ་དེ་ལ་མི་གནས་སམ་སྟེ་གནས་པར་རིགས་སོ། །གལ་ཏེ་བདག་ནི་རང་སྐྱོན་མ་རིག་ཅིང་མི་བཟོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་བསོད་ནམས་དང་རྙེད་སོགས་ཀྱི་གེགས་བྱེད་པ་འདི་ལ་བཟོད་པར་མི་བྱེད་ན་བསོད་ནམས་ཀྱི་རྒྱུར་ནི་རྙེད་པར་གནས་པ་ཡིན་པའི་དགྲ་འདི་བསོད་ནམས་སོགས་ཀྱི་གེགས་བྱེད་དུ་མངོན་པར་ཞེན་པས་མི་བཟོད་པ་དེ་བདག་གི་བསོད་ནམས་འཕེལ་བ་འདི་ལ་བདག་གིས་གེགས་བྱེད་པར་ཟད་དོ། ། 1-3536 གཉིས་པ་བསོད་ནམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་གེགས་སུ་མི་རུང་བ་ནི། འོན་ཏེ་དེ་བསོད་ནམས་ཀྱི་གེགས་བྱེད་ན་དེའི་རྒྱུར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། འབྲས་བུ་གང་ཞིག་རྒྱུ་གང་མེད་ན་མི་འབྱུང་ ལ། རྒྱུ་གང་ཞིག་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་ཡོད་པར་གྱུར་པ་དེ་ཉིད་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ན། ཇི་ལྟར་གནོད་བྱེད་དེ་ལ་བསོད་ནམས་ཀྱི་གེགས་ཞེས་བྱ་སྟེ་གེགས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བཟོད་སོགས་ བསོད་ནམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་སྦྱིན་སོགས་ཀྱི་དཔེས་བསྒྲུབ་པ་ནི། དཔེར་ན་སྦྱིན་པ་བྱེད་པའི་དུས་སུ་བབ་པ་ན་སྦྱིན་ པའི་སློང་མོ་ལས་སྦྱིན་པའི་གེགས་བྱས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། རབ་བྱུང་དོན་དུ་གཉེར་བ་གང་རབ་ཏུ་འབྱིན་པར་བྱེད་པར་གྱུར་པའི་མཁན་པོ་དེ་རབ་བྱུང་གི་སྡོམ་པའི་གེགས་ཞེས་བྱར་ མི་རུང་བ་བཞིན་ནོ། ། ལྔ་པ་གནོད་བྱེད་གུས་བྱའི་ཡུལ་དུ་བསྟན་པ་ལ་གཉིས། གུས་པའི་ར
【現代漢語翻譯】 顯示利益在於：對於尋求解脫的我來說，獲得和尊敬是束縛，因為它們是執著的地方。這是不需要的，因為它不應該束縛我。那麼，阻礙獲得和尊敬的敵人，就像善知識一樣，將我從束縛輪迴中解脫出來，給予我極大的利益，我怎麼能對這個快樂的源泉生氣呢？不應該生氣。為什麼不應該生氣呢？因為我執著于獲得和尊敬，想要陷入輪迴的痛苦，而佛陀就像加持一樣，是不會讓我墮入惡道的門，就像門閂一樣。對於這樣的聖人，我怎麼能生氣呢？不應該生氣。 第四，分為三部分，第一部分是如果對他生氣，自己就是障礙：不僅不應該生氣，而且如果有人阻礙我行善，也不應該對他生氣，認為這是對功德的阻礙。因為對於這樣的人，忍耐是最好的修行，其他地方沒有。這不是沒有根據的，因為它是所有善行的原因。因此，我應該努力安住于忍耐之中。如果我不瞭解自己的過錯，因為不忍耐的原因，對這個阻礙功德和獲得的人不忍耐，那麼這個顯現為功德等障礙的敵人，實際上是在阻礙我增長功德。 第二，因為它是功德的原因，所以不應該是障礙：如果它是功德的障礙，那怎麼會成為它的原因呢？如果某個結果沒有某個原因就不會產生，而某個原因存在，結果就會產生，那麼它就是那個結果的原因。那麼，怎麼能說這個損害者是功德的障礙呢？不應該是障礙。因為忍耐等是功德的原因，因為它們之間存在著必然的伴隨關係。 第三，通過佈施等的例子來證明：例如，在佈施的時候，不會有阻礙佈施的乞丐。對於尋求出家的人來說，讓他出家的堪布，不能說是出家戒的障礙。 第五，顯示損害者是恭敬的對象，分為兩部分。恭敬的原因是
【English Translation】 Showing the benefit is: For me, who seeks liberation, gain and respect are fetters, because they are places of attachment. This is not needed, because it should not bind me. Then, the enemies who hinder gain and respect, like spiritual friends, liberate me from the bondage of samsara, giving me great benefit, how can I be angry with this source of joy? I should not be angry. Why should I not be angry? Because I am attached to gain and respect, wanting to fall into the suffering of samsara, while the Buddha, like a blessing, is the door that will not let me fall into the lower realms, like a door bolt. How can I be angry with such a holy person? I should not be angry. Fourth, divided into three parts, the first part is that if you are angry with him, you are the obstacle yourself: Not only should you not be angry, but even if someone hinders me from doing good, I should not be angry with him, thinking that this is an obstacle to merit. Because for such a person, patience is the best practice, and it is not found elsewhere. This is not without basis, because it is the cause of all good deeds. Therefore, I should strive to abide in patience. If I do not understand my own faults, and because of impatience, I do not tolerate this person who hinders merit and gain, then this enemy who appears to be an obstacle to merit, etc., is actually hindering my increase of merit. Second, because it is the cause of merit, it should not be an obstacle: If it is an obstacle to merit, how can it be its cause? If a certain result does not arise without a certain cause, and if a certain cause exists, the result arises, then it is the cause of that result. Then, how can it be said that this harmer is an obstacle to merit? It should not be an obstacle. Because patience, etc., are the cause of merit, because there is a necessary accompanying relationship between them. Third, proving it with the example of giving, etc.: For example, at the time of giving, there will be no beggar who hinders giving. For someone seeking ordination, the Khenpo who ordains him cannot be said to be an obstacle to the ordination vows. Fifth, showing that the harmer is an object of respect, divided into two parts. The reason for respect is
ྒྱུ་མཚན་བསྒྲུབ་པ་དང་། དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་རྙེད་དཀའ་ཞིང་ གྲོགས་བྱེད་པ་དགའ་བ་བསྒོམ་པ་ནི། ག ཞན་ཡང་འཇིག་རྟེན་ན་ནི་བསོད་ནམས་མ་བསགས་པ་མང་བས་སློང་བ་ནི་མོད་པ་ཡིན་ལ། གནོད་པ་བྱེད་ནི་དཀོན་པ་སྟེ་འདི་ལྟར་ཕར་གནོད་པ་མ་བྱས་ན་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡང་མེད་པར་འགའ་ཡང་ཚུར་གནོད་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་དོ། ། 1-3537 དེ་བས་ངལ་བས་མ་བསྒྲུབས་པའི་ཁྱིམ་དུ་གཏེར་ནི་བྱུང་བ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་དཀོན་ཞིང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཚོགས་གཉིས་རྫོགས་པའི་གྲོགས་སུ་གྱུར་པས་མཆོག་ཏུ་ཕན་འདོགས་པའི་ཕྱིར་བདག་གིས་དགྲ་ ལའང་དགའ་བར་བྱ་བར་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་དེས་ན་འབྲས་བུའི་ཤས་ཀྱིས་ཐོག་མར་མཆོད་པར་འོས་པ་ནི། བཟོད་སོགས་བསོད་ནམས་དེ་དག་དགྲ་འདི་དང་བདག་གིས་བསྒྲུབས་པས་ན་དེའི་ཕྱིར་བཟོད་པའི་ འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་ཐོབ་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་གྲོགས་དགྲ་འདི་ལ་ཐོག་མར་ཕུད་བདར་བར་འོས་ཏེ་འདི་ལྟར་དགྲ་དེ་ནི་བདག་གི་བཟོད་སོགས་བསོད་ནམས་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱམས་པའི་ སྟོབས་ཀྱིས་སྨོན་ལམ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ཕན་སེམས་མེད་པས་མཆོད་བྱ་མིན་པ་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་དགྲ་ལ་བྱང་སེམས་འདི་ནི་བཟོད་པ་བསྒྲུབ་པའི་གྲོགས་བྱ་སྙམ་པའི་ བསམ་པ་མེད་པར་གནོད་པ་བྱེད་པས་དགྲ་འདི་དགེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཡང་མཆོད་བྱ་མིན་ཞེ་ན། དགེ་བ་འགྲུབ་པའི་ནི་རྒྱུར་རུང་བ་བསམ་པ་མི་མངའ་བའི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱང་ཅི་སྟེ་མཆོད་ དེ་མཆོད་བྱ་མིན་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ལྟ་བུའི་བསམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གནོད་སེམས་ཡོད་པས་མཆོད་བྱ་མིན་པ་དགག་པ་ནི། དེ་ལྟ་ནའང་ཆོས་ལ་གནོད་སེམས་མེད་ལ་གལ་ཏེ་དགྲ་འདི་བདག་ལ་གནོད་པ་བྱ་བའི་བསམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་མཆོད་བྱ་མིན་ཞེ་ན། 1-3538 གནོད་སེམས་མེད་པར་སྨན་པ་བཞིན་དུ་གཅིག་ཏུ་བདག་ལ་ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་པར་བརྩོན་ན་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་གི་བཟོད་པའང་ཇི་ལྟར་འགྲུབ་སྟེ་མི་འགྲུབ་པ་དེ་བས་ན་རང་ལ་རབ་ཏུ་ སྡང་བའི་སེམས་པ་ཅན་དགྲ་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་གི་བཟོད་པ་སྐྱེའི་དགེ་བའི་བསམ་པས་མི་འགྲུབ་པས་ན་དགྲ་དེ་ཉིད་བཟོད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་བདག་ལ་བཟོད་པ་སྒྲུབ་པའི་བསམ་པ་མེད་ ཀྱང་དགྲ་དེ་དམ་པའི་ཆོས་བཞིན་མཆོད་པར་འོས་པ་དང་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་སེམས་ཅན་མགུ་བར་བྱ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ། དོན་དངོས་དང་། ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། སངས་རྒྱས་དང་འདྲ་བར་བལྟ་བ་དང་། ཆོས་ལ་དད་པས་གུས་བྱར་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞིའི་ལུང་དགོད་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་གྱི་ཞིང་དང་ནི་རྒྱལ་ བའི་ཞིང་ཞེས་ཐུབ་པས་གསུངས་ཏེ། དེ་སྐད་དུ། ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་ལས། སེམས་ཅན་གྱ
【現代漢語翻譯】 修持幻相以及破除對此的爭論。第一部分分為兩點，首先是難得且樂於助人的朋友的修習：此外，世間上沒有積累福德的人很多，所以乞討者眾多。造成損害的人很少，就像這樣，如果沒有主動去損害他人，那麼沒有任何理由會有人主動來損害你。 因此，就像不費力氣就在家中發現寶藏一樣，（敵人）極其稀有，並且他們轉變為菩提之行的朋友，圓滿了二資糧，所以爲了極大地利益自己，我理應歡喜敵人。第二點，因此，從果報的角度來看，首先應該供養的是：忍辱等福德是由這個敵人和我共同修持的，因此，獲得忍辱的果報和福德，應該首先將這功德供養給作為佛法之友的敵人，因為這個敵人是我成就忍辱等福德的因。就像慈愛的力量所產生的願望一樣。第二部分分為兩點，第一點是駁斥因為沒有利他之心而不應供養的觀點：如果有人認為，這個敵人並沒有認為這個菩薩是修持忍辱的助手，而是造成損害，所以即使這個敵人是善的因，也不應該供養。那麼，即使是能夠成就善，卻沒有這種想法的聖法，為什麼還要供養呢？不應該供養，因為它們沒有這種想法。第二點是駁斥因為有損害之心而不應供養的觀點：即使佛法沒有損害之心，但如果有人認為，這個敵人有損害我的想法，所以不應該供養。 如果像沒有損害之心的醫生一樣，一心一意地努力為我帶來利益和安樂，那麼我的忍辱又怎麼能夠成就呢？因此，依靠著極其憎恨自己的敵人，我的忍辱才能生起，如果沒有行善的想法，那麼這個敵人本身就是忍辱的因，即使敵人沒有幫助我修持忍辱的想法，這個敵人也應該像聖法一樣被供養，並且是積資的因。第六，使眾生歡喜分為兩點：實際內容和利益。第一點分為兩點：視眾生如佛，以及通過對佛法的信心來展示恭敬。第一點引用了四種理由：因此，因為眾生是積資的因，所以如來佛說，眾生的凈土就是諸佛的凈土。就像《正法集經》中所說的那樣：
【English Translation】 Practicing illusion and refuting disputes about it. The first part is divided into two points, the first of which is the practice of rejoicing in a friend who is difficult to find and happy to help: Furthermore, there are many in the world who have not accumulated merit, so there are many beggars. Those who cause harm are few, just like this, if you do not actively harm others, then there is no reason why anyone would actively harm you. Therefore, just like finding treasure at home without effort, (enemies) are extremely rare, and they transform into friends of the Bodhi path, perfecting the two accumulations, so in order to greatly benefit oneself, I should rejoice in enemies. The second point, therefore, from the perspective of karmic results, what should be offered first is: patience and other merits are practiced jointly by this enemy and me, therefore, obtaining the karmic result and merit of patience, one should first offer this merit to the enemy who is a friend of the Dharma, because this enemy is the cause of my accomplishment of patience and other merits. Just like the aspiration generated by the power of loving-kindness. The second part is divided into two points, the first of which is to refute the view that one should not make offerings because there is no altruistic intention: If someone thinks that this enemy does not think that this Bodhisattva is an assistant in practicing patience, but rather causes harm, so even if this enemy is the cause of good, one should not make offerings. Then, even the sacred Dharma that can accomplish good but does not have this thought, why should one make offerings? One should not make offerings because they do not have this thought. The second point is to refute the view that one should not make offerings because there is an intention to harm: Even if the Dharma does not have an intention to harm, but if someone thinks that this enemy has the intention to harm me, so one should not make offerings. If, like a doctor without an intention to harm, one strives wholeheartedly to bring me benefit and happiness, then how can my patience be accomplished? Therefore, relying on the enemy who hates oneself extremely, my patience can arise, and if there is no intention to do good, then this enemy itself is the cause of patience, even if the enemy does not have the intention to help me practice patience, this enemy should be offered to like the sacred Dharma, and is the cause of accumulating merit. Sixth, making sentient beings happy is divided into two points: the actual content and the benefits. The first point is divided into two points: viewing sentient beings as Buddhas, and demonstrating respect through faith in the Dharma. The first point quotes four reasons: Therefore, because sentient beings are the cause of accumulating merit, the Tathagata said that the pure land of sentient beings is the pure land of the Buddhas. Just like what is said in the 《Collection of the True Dharma Sutra》:
ི་ཞིང་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ངོ་། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གང་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ཆོས་རྣམས་རྙེད་ཅིང་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལ་ལོག་པར་འཇུག་པར་བྱ་བ་མི་རིགས་སོ་སྙམ་མོ། །དེའང་འདི་སྙམ་དུ་སེམས་ཏེ། ལེགས་པར་སྤྱོད་པ་དང་ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་སྟེ། 1-3539 ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་པ་ནི་ངན་སོང་དུ་སྐྱེའོ། །ལེགས་པར་སྤྱོད་པ་ལ་གནས་པ་ནི་ལྷ་དང་མིར་སྐྱེའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཡོངས་སུ་སྤངས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་སུ་འགྱུར་ རོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་འཐད་པ་བཤད་པ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་གསུངས་ཤེ་ན། སེམས་ཅན་འདི་དག་རྒྱལ་བའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་མགུ་བར་བྱས་པ་མང་པོ་ཞིག་འདི་ལྟར་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པས་འཇིག་རྟེན་ དང་དེ་ལས་འདས་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཡང་སངས་རྒྱས་དང་མཚུངས་པ་མི་རིགས་སོ་སྙམ་ན། སེམས་ཅན་རྣམས་དང་རྒྱལ་ བ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་སྟོབས་དང་མི་འཇིགས་པ་སོགས་འགྲུབ་པར་འདྲ་བ་ལས་རྒྱལ་བ་ལ་གུས་པར་བྱ་བ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ལ་གུས་པར་བྱ་བ་མིན་པ་ཅིའི་ཚུལ་ཏེ་མི་ རིགས་སོ། ། འོན་ཏེ་ཆགས་སོགས་ཀྱི་དབང་གིས་བསམ་པ་གཞན་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་རྒྱལ་བ་དང་མི་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། བསམ་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆེ་བའི་རང་བཞིན་དག་གིས་འདྲ་བར་མཚུངས་པ་མིན་ གྱི། འོན་ཀྱང་འབྲས་བུ་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་རྒྱུར་འདྲ་བ་ལས་མཚུངས་པར་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུ་བྱེད་པ་དེས་རྒྱལ་བ་དང་མཚུངས་པར་སེམས་ཅན་རྣམས་ལའང་ཡོན་ཏན་ཡོད་པ་དེའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་དང་རྒྱལ་བ་དེ་དག་མཉམ་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-3540 སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བྱམས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་དེ་ལ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱིས་མཆོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་བྱམས་སེམས་ལྡན་པ་དེའི་རང་གི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། ཡང་ན་དེ་སེམས་ཅན་གྱི་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ་སེམས་ཅན་མེད་པར་བྱམས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་རྣམ་སྣང་འཚོ་དང་། དགེ་བའི་ལྷའི་འོ། །དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ལ་དད་པའི་བསོད་ནམས་ གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་སྟེ། དེ་གཞན་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་མི་མཉམ་པ་དང་མཉམ་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། དེ་ལྟར་ན་སངས་ རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་འགྲུབ་པའི་ཆ་རྐྱེན་སེམས་ཅན་ལ་ཡོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་དེས་ན་སངས་རྒྱས་སེམས་ཅན་མཉམ་པར་བཞག་གི དོན་དམ་པར་ན་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོ་ལྟར་མཐའ་ཡས་ཤིང་གཏིང་མི་དཔོག་པ་ མངའ་བའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་སེམས་ཅན་འགའ་ཡང་མི་མཉམ་མོ། །འོན་ཀྱང་ཡོན་ཏན་མཆོག་གི་ཚོགས་མངའ་བའི་རྒྱལ་བ་གཅིག་པུའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆ་ཤས་ཕྲ་མོ་ཙམ་སེམས་ཅན་འགའ་ཞིག་ལ་
【現代漢語翻譯】 佛土是菩薩成佛之境。若認為不應擾亂能從中尋得佛法之佛土，此乃如是思忖：一切善行與惡行皆依心而生。 安住于惡行者，將生於惡道；安住于善行者，將生於天人善道；完全捨棄二者，則將成就諸佛世尊。 第二，解釋其合理性：為何如此說？因為許多眾生隨順諸佛，心生歡喜，由此證得佛果，超越世間與出世間之圓滿。 若認為眾生雖為圓滿之因，然不應與佛等同，則當知眾生與諸佛在成就佛法之力量與無畏等方面是相似的，既然應恭敬諸佛，為何不應同樣恭敬眾生呢？此理不合。 或者，若因貪執等煩惱而有其他想法，認為眾生與諸佛不相同，則應知並非因思惟功德之偉大自性而相同，而是因其作為成就菩提大果之因而相似，故可視為相同。因其能作為成佛之因，故眾生亦具足與諸佛相同之功德，因此方可說眾生與諸佛是平等的。 對於具足慈悲心的一切眾生，世人所作之供養，乃是其慈悲心之偉大自性。或者，此乃眾生之偉大之處，因無眾生則無慈悲。如是乃是遍照護與善天之意。 同樣，對於佛陀之信心所生之福德，乃是佛陀獨有之偉大自性，因他人不具足故。第三，解釋不平等與平等之理由：如是，因眾生具足成就佛法之條件，故可將佛陀與眾生視為平等。然就究竟而言，具足如海般無量無邊功德之佛陀，與任何眾生皆不平等。 然而，具足殊勝功德之諸佛，其微小部分功德亦存在於某些眾生之中。
【English Translation】 A Buddha-field is the realm of a Bodhisattva's Buddhahood. One should not disrupt a Buddha-field from which the Dharmas of the Buddhas are found and obtained, thinking thus: all good and bad conduct arise dependent on the mind. Abiding in bad conduct, one is born in the lower realms; abiding in good conduct, one is born as gods and humans; completely abandoning both, one becomes the Buddhas, the Bhagavantas. Secondly, explaining the rationale: Why is it said thus? Because many beings, in accordance with the Buddhas, are pleased, and thus attain Buddhahood, transcending the perfections of both the mundane and the supramundane. If one thinks that beings, though the cause of perfection, should not be equated with the Buddhas, then know that beings and the Buddhas are similar in achieving the power and fearlessness of the Buddhas' Dharmas. Since one should respect the Buddhas, why should one not respect beings in the same way? This is unreasonable. Or, if due to the influence of attachment and other afflictions, one has other thoughts, thinking that beings are not the same as the Buddhas, then one should know that it is not because of the great nature of the qualities of thought that they are the same, but because they are similar as the cause of achieving the great fruit of Bodhi, they are regarded as the same. Because it acts as the cause of Buddhahood, beings also possess the same qualities as the Buddhas, therefore it is said that beings and the Buddhas are equal. Whatever offering is made by people to all beings who possess loving-kindness, that is the great nature of their own loving-kindness. Or, that is the greatness of beings, because without beings there is no loving-kindness. This is the intention of Vairochana and Deva of Virtue. Similarly, whatever merit arises from faith in the Buddha is the unique great nature of the Buddha, because others do not possess it. Thirdly, the reason for inequality and equality: Thus, because beings possess the conditions for achieving the Buddhas' Dharmas, the Buddhas and beings are regarded as equal. But ultimately, the Buddhas, who possess limitless and unfathomable qualities like an ocean, are not equal to any being. However, the Buddhas, who possess a collection of supreme qualities, a small part of their qualities also exists in some beings.
སྣང་ ནའང་དེ་ལ་མཆོད་པའི་དོན་དུ་ཁམས་གསུམ་ལས་བྱུང་བའི་རིན་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པ་ཕུལ་ཡང་ཡོན་ཆུང་བར་འགྱུར་ན་སངས་རྒྱས་ལ་ལྟ་སྨོས་ཅི་དགོས་སོ། །བཞི་པ་དེ་དག་གི་དོན་བསྡུ་བ་ནི། 1-3541 འོ་ན་རྒྱལ་བ་ལྟར་སེམས་ཅན་མགུ་བར་བསྟན་པ་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་མཆོག་སྟོབས་སོགས་སྐྱེ་བོའི་ཆ་ཤས་སེམས་ཅན་རྣམས་ལའང་ཡོད་པས་ན་འདི་ཙམ་དག་གི་ཆ་ བསྟུན་ནས་སེམས་ཅན་མཆོད་བྱ་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སྔར་བསྟན་ཏོ། །གཉིས་པ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་སྟོན་པ་ལ་དྲིན་ལན་ལོན་པར་འགྱུར་བ་ནི། མཆོད་བྱར་རིགས་པར་མ་ཟད་གཞན་ཡང་གཡོ་ མེད་པ་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པའི་གཉེན་བཤེས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་ཅིང་། ཕན་པ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་མཛད་པའི་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་རྣམས་ལ་ཕན་ལན་ལྡོན་པ་ན་སེམས་ཅན་མགུ་བྱ་མ་གཏོགས་པར་གཞན་ གང་ཞིག་གིས་ལན་ལོན་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བས་དེ་ཁོ་ན་ལན་ལྡོན་པའི་མཆོག་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་གང་གི་ཕྱིར་ན་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་གང་ གཞན་དོན་དུ་དབུ་དང་ཕྱག་ཞབས་ལ་སོགས་སྐུའང་གཏོང་ཞིང་། སྡུག་བསྔལ་བ་མཐོང་ནས་དེའི་དོན་དུ་མནར་མེད་པར་འཇུག་པ་དག་ལ་སེམས་ཅན་དེ་ལ་ཕན་བཏགས་པས་དེ་ལ་དྲིན་བཏགས་པས་དེ་ ལ་དྲིན་ལན་ལོན་ཞིང་ཕན་བཏགས་པར་འགྱུར་བས་ན་དེ་བས་སེམས་ཅན་འདི་དག་རང་ལ་གནོད་པ་ཆེན་པོ་བྱེད་ན་ཡང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་སྒོ་གསུམ་གྱིས་བཟང་དགུ་ཞིག་ཏུ་སྟེ་ཕན་བདེ་འབའ་ཞིག་སྤྱད་ཅིང་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། 1-3542 གཉིས་པ་དེ་བསྒྲུབ་པ་ནི། གནས་སྐབས་རེ་ཞིག་བདག་ནི་རྗེ་བོར་གྱུར་པའི་རྒྱལ་བ་ཉིད་ཀྱང་ནི་སེམས་ཅན་གང་གི་ཕྱིར་དུ་རང་གི་སྐུ་ལའང་མི་གཟིགས་པར་ཏེ་ཞེན་པ་མེད་པར་རྩྭ་ བཞིན་དུ་འདོར་བའི་ཡུལ་དེ་དག་ལ་རྨོངས་པ་བདག་གིས་ཇི་ལྟར་ན་ང་རྒྱལ་བྱ་ཞིང་བྲན་གྱི་དངོས་པོ་མི་བྱ་སྟེ་འདུད་ཅིང་བྲན་དུ་བྱས་ནས་མགུ་བར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་ཕན་གནོད་ལ་ སྤང་བླང་བྱ་དགོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི། བུ་སྡུག་པ་ལྟ་བུའི་སེམས་ཅན་གང་དག་བདེ་བས་ཕ་ལྟ་བུའི་ཐུབ་དབང་རྣམས་དགྱེས་པར་འགྱུར་ཞིང་སེམས་ཅན་གང་ལ་གནོད་པ་བྱས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ན་ མི་དགྱེས་པ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དང་དེ་དག་དགའ་བར་བྱས་པ་ལས་ཐུབ་དབང་ཀུན་དགྱེས་ཤིང་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱས་ན་ཐུབ་པ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེ་ཇི་ལྟར་ ལུས་ལ་ཡན་ལག་ཀུན་ནས་མེ་འབར་བ་ན་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱིས་ཡིད་བདེ་བར་མི་འགྱུར་ཞིང་ལུས་ལའང་བདེ་བ་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ལ་གནོད་པར་བྱས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ བར་བྱས་ན་ཡང་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་རྣམས་དགྱེས་པའི་ཐབས་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་ཆགས་སྡང་ཡོད་དམ་སྙམ་ན། དེ་མེད་ཀྱང་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུས་རྒྱལ་བ་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པ་འབྱུང་ཞིང་
【現代漢語翻譯】 即使如此，爲了供養的目的，獻上從三界而來的珍寶等等，功德也會變得很小，更何況是面對佛陀呢？第四，總結這些意義： 那麼，如何才能像諸佛一樣讓眾生歡喜呢？因為佛陀的殊勝佛法力量等，在眾生的部分中也有，所以僅僅是適應這些部分，眾生就理應成為供養的對象。如前所述。 第二部分有五點。第一，報答導師的恩情：不僅理應成為供養的對象，而且對於無有虛偽、不做作的殊勝親友，以及行持無量利益的諸佛菩薩，報答他們的恩情，除了讓眾生歡喜之外，還能用什麼來報答呢？不可能有其他方式，因此讓眾生歡喜才是報恩的殊勝方式。因此，爲了利益和安樂眾生，諸佛菩薩爲了他人的利益，甚至捨棄頭、手、腳等身體，看到痛苦的眾生，爲了他們而進入無間地獄。因為對眾生施予利益，就是對他們施予恩情，也就是報答了他們的恩情，所以即使這些眾生對自己造成巨大的傷害，也要在任何情況下，通過身語意三門，行持和成就一切善妙之事，給予他們利益和安樂。 第二，成就此事：暫時，即使我是成為君主的佛陀，爲了眾生，也不顧惜自己的身體，像丟棄草一樣捨棄，對於這些對象，愚昧的我怎麼能生起傲慢，而不像奴僕一樣恭敬、服侍，讓他們歡喜呢？ 第三，對於利弊需要取捨的原因：如果像疼愛的孩子一樣的眾生感到快樂，那麼像父親一樣的導師們就會感到高興；如果傷害眾生，讓他們痛苦，就會不高興。讓他們高興，諸佛都會高興；傷害他們，就是傷害了諸佛。例如，如果身體的所有肢體都燃燒著火焰，那麼任何感官的享受都無法使內心感到快樂，身體也不會感到舒適。同樣，如果傷害眾生，讓他們痛苦，那麼大悲者們也不會有高興的方式。如果這樣，是否會有貪嗔呢？即使沒有，通過願力的力量，諸佛也會顯現出這樣的狀態。
【English Translation】 Even so, if one offers precious things and so on that arise from the three realms for the purpose of making offerings, the merit will become small. What need is there to even mention looking at the Buddhas? Fourth, summarizing these meanings: Then, how is it taught to please sentient beings like the Victorious Ones? Because the supreme Dharma power of the Buddhas and so on are also present in the part of beings, sentient beings, it is reasonable to make offerings to sentient beings by adapting to just these parts. As previously taught. The second part has five points. First, repaying the kindness of the teacher: Not only is it reasonable to be an object of offering, but also for the supreme relatives and friends who are without deceit and are not artificial, and for the Victorious Ones and the Sons of the Victorious who perform immeasurable benefits, what else can be used to repay their kindness other than pleasing sentient beings? There is no other way, so pleasing sentient beings is the supreme way to repay kindness. Therefore, for the sake of accomplishing the benefit and happiness of sentient beings, the Victorious Ones and the Sons of the Victorious, for the sake of others, even give up their heads, hands, feet, and so on, and upon seeing suffering beings, they enter into the Avici hell for their sake. Because benefiting sentient beings is bestowing kindness upon them, which is repaying their kindness, even if these sentient beings cause great harm to oneself, in all ways, through the three doors of body, speech, and mind, one should practice and accomplish only what is good and beneficial, and bestow benefit and happiness upon them. Second, accomplishing this: Temporarily, even if I am the Victorious One who has become the lord, for the sake of sentient beings, I do not even look at my own body, but abandon it like grass without attachment. How can I, who am deluded, be arrogant towards those objects, and not act like a servant, but instead bow down and serve them to make them happy? Third, the reason why one should adopt or reject benefit and harm: If sentient beings, like beloved children, are happy, then the Thubwang (釋迦牟尼佛，Śākyamuni, Śākyamuni, the capable one) like fathers will be pleased; and if one harms sentient beings and makes them suffer, they will be displeased. Pleasing them will please all the Thubwang, and harming them will be harming the Thubwang. For example, just as when all the limbs of the body are burning with fire, one's mind will not be happy with all the desirable qualities, and the body will not be comfortable, so too, if one harms sentient beings and makes them suffer, there is no way for the great compassionate ones to be pleased. If that is the case, one might think that there is attachment and aversion. Even if there is not, through the power of aspiration, the Victorious Ones will manifest in such a way.
རྒྱལ་སྲས་ལ་དངོས་སུ་འབྱུང་ཞེས་བི་བྷཱུ་ཏས་སོ། ། 1-3543 བཞི་པ་མ་གུས་པའི་ཉེས་པ་བཤགས་པ་ནི། དེ་བས་ན་བདག་མི་ཤེས་པའི་དབང་གིས་འགྲོ་བ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པས་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཀུན་མ་དགྱེས་གྱུར་པ་གང་ཡིན་པའི་སྡིག་པ་དེ་ དེ་རིང་སྐྱོབ་པ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་སོ་སོར་བཤག་པར་བགྱི་ཞིང་སླན་ཆད་ཤེས་བཞིན་དུ་མི་བགྱི་ཡིས་ཐུགས་དང་འགལ་བ་བྱས་པས་མི་དགྱེས་གང་ལགས་དེ་ཐུབ་པས་ཐུགས་བརྩེ་བས་བཟོད་པ་ མཛད་དུ་གསོལ་ལོ། །ལྔ་པ་བཤགས་ནས་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པ་ནི། བཤགས་ནས་སླད་ཆད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བཞེད་པ་བསྒྲུབ་པས་ན་ཉེས་པར་བགྱི་བའི་སླད་དུ་དེང་ནས་ངེས་པར་བཟུང་སྟེ་སྒོ་ གསུམ་གྱིས་འཇིག་རྟེན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྲན་དུ་མཆིའོ། །དེས་ན་འགྲོ་བ་མང་པོའི་རྡོག་པས་བདག་གི་སྤྱི་བོར་འཚོག་ཅིང་བརྡུང་ངམ་འགུམ་པ་སྟེ་སྲོག་གཅོད་ཀྱང་མི་བདོ་བར་དགའ་ཞིང་གུས་པས་ དང་དུ་ལེན་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་མགོན་པོ་སངས་རྒྱས་སྲས་བཅས་རྣམས་ཐུགས་དགྱེས་པར་མཛོད་ཅིག གཞན་ཡང་འགྲོ་བ་འདི་ཀུན་ཐུགས་རྗེའི་བདག་ཉིད་ཅན་དེས་ཆོས་ཉིད་མཉམ་པ་ཉིད་གཟིགས་པའི་ཕྱིར་བདག་ ཉིད་གཅིག་ཏུ་མཛད་པའམ། ཡང་ན་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་བདག་ཏུ་ཞལ་གྱིས་བཞེས་པར་མཛད་པ་འདི་ལ་ཐེ་ཚོམ་མེད་དེ། གཞན་དུ་སངས་རྒྱས་སུ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སེམས་ཅན་གྱི་ངོ་བོར་མཐོང་བ་འདི་དག་ཉིད་ལ་བདག་ཉིད་རྨོངས་པས་ཅིའི་ཕྱིར་གུས་པར་མི་བྱེད་དེ་གུས་པར་རིགས་ཏེ་མགོན་པོ་སངས་རྒྱས་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3544 གཉིས་པ་ཕན་ཡོན་ལ་བཞི་ལས་དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་རིགས་པས་སེམས་ཅན་མགུ་བར་བྱེད་པ་འདི་ཉིད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་མཉེས་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡང་ཡིན་ལ་རང་ དོན་དུ་ཚོགས་ཡང་དག་པར་བསྒྲུབ་པའི་རྒྱུའང་འདི་ཉིད་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཅན་མགུ་བའི་རྣམ་སྨིན་བདེ་བ་མྱོང་བས་སོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའང་འདི་ཉིད་དེ་གནོད་པ་བཟོད་པས་མོས་ནས་ ལམ་ལ་སྦྱོར་བས་སོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་བདག་གིས་དུས་རྟག་ཏུ་བརྩོན་པས་འདི་ཉིད་བྱ་བར་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་ཆེ་བ་དཔེས་བཤད་པ་ནི། དཔེར་ན་རྒྱལ་པོའི་མི་འགའ་ཞིག་གཅིག་པུས་སྐྱེ་ བོ་གྲོང་དང་གྲོང་རྡལ་ལ་གནས་པ་མང་པོ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་ཀྱང་སྐྱེ་བོ་མིག་རྒྱང་རིང་པོ་ཕྱི་རྗེས་སུ་བལྟ་བ་སླར་རྒྱལ་པོའི་གནོད་པས་འཇིགས་པ་མང་པོ་དག་ཕར་ལ་གཞོམ་པར་ ནུས་ཀྱང་ཕྱིར་གནོད་པ་མི་བྱེད་ཅིང་སེམས་བསྐུམ་ནས་གནས་པ་ཉིད་དེ། འདི་ལྟར་དེ་གཅིག་པུ་གྲོགས་མེད་པ་མ་ཡིན་གྱི་རྒྱལ་པོའི་མཐུ་སྟོབས་ཀྱང་དེའི་དཔུང་ཡིན་པས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་གནོད་ བྱེད་ཉམས་ཏེ་ནུས་པ་ཆུང་བ་འགའ་ཡང་ཁྱད་དུ་གསོད་པར་མི་བྱ་བར་མགུ་བར་བྱ་དགོས་ཏེ་འདི་ལྟར་དམ
【現代漢語翻譯】 王子啊，這確實會發生。（藏文：རྒྱལ་སྲས་ལ་དངོས་སུ་འབྱུང་ཞེས་བི་བྷཱུ་ཏས་སོ།།） 第四，懺悔不敬的過失：因此，我因無知而對眾生造成傷害，所有令慈悲者不悅的罪過，今天在救護者面前一一懺悔，以後絕不會明知故犯。凡是違背您的意願而讓您不悅之處，祈求能仁以慈悲之心寬恕。 第五，懺悔后如何行持：懺悔之後，爲了成辦如來所喜之事，從今以後，我將以身語意三門，成為世間一切眾生的奴僕。因此，即使眾多眾生用腳踩踏我的頭頂，毆打甚至殺害我，我也不會怨恨，而是以歡喜和恭敬之心接受。愿世間怙主佛陀及其眷屬皆心生歡喜。此外，所有這些眾生，慈悲的化身，爲了平等看待法性，將自身與我合為一體。或者，以自他交換之心，接受我為自身，對此我毫無懷疑。否則，便不應成佛。因此，對於這些顯現為眾生形象者，我為何不恭敬呢？理應恭敬，因為他們是怙主佛陀的化身。 其次，利益分四部分，首先是簡要說明：如前所述，以理使眾生歡喜，這本身就是令如來歡喜之因，也是為自身圓滿積聚資糧之因。因眾生歡喜而體驗安樂的果報。消除世間痛苦也是如此，因忍受傷害而心生歡喜，從而步入正道。因此，我應當時常精進於此。 第二，以比喻說明其偉大之處：例如，國王的某個臣民獨自一人傷害了居住在城鎮和鄉村的許多人，但那些有遠見卓識的人，雖然有能力反過來擊潰許多因害怕國王的懲罰而退縮的人，卻不會反過來傷害他們，而是收斂心神。就像這樣，那個人並非孤身一人，國王的權勢也是他的後盾。同樣，對於那些造成傷害、能力弱小的人，也不應輕視，而應讓他們歡喜。就像這樣……
【English Translation】 O Prince, it will indeed happen. (Tibetan: རྒྱལ་སྲས་ལ་དངོས་སུ་འབྱུང་ཞེས་བི་བྷཱུ་ཏས་སོ།།) Fourth, confessing the fault of disrespect: Therefore, due to my ignorance, I have harmed sentient beings, and whatever sins have displeased the compassionate ones, I confess them individually today before the protectors, and I will never knowingly do so again. Whatever has displeased you by going against your wishes, I beseech the capable one to forgive with compassion. Fifth, how to act after confession: After confessing, in order to accomplish what the Thus-Gone Ones desire, from now on, I will definitely take hold and be a servant of all beings in the world through the three doors. Therefore, even if many beings trample on my head with their feet, beat or kill me, I will not resent it, but accept it with joy and respect. May the protectors of the world, the Buddhas and their children, be pleased. Furthermore, all these beings, embodiments of compassion, see the equality of the nature of reality, so they make themselves one with me. Or, with the mind of exchanging self and others, they accept me as themselves, and I have no doubt about this. Otherwise, it would not be appropriate to become a Buddha. Therefore, why should I not respect these who appear as the essence of sentient beings, since I myself am deluded? It is appropriate to respect them, because they are the embodiment of the protector Buddha. Secondly, the benefits are in four parts, the first being a brief explanation: As mentioned before, making sentient beings happy with reason is itself the cause of pleasing the Thus-Gone Ones, and it is also the cause of perfectly accumulating the collections for oneself. Experiencing the bliss of the fruition of making sentient beings happy. Eliminating the suffering of the world is also like this, because enduring harm leads to joy and thus to joining the path. Therefore, I should always strive to do this. Second, explaining its greatness with an example: For example, if one of the king's men alone harms many people living in towns and villages, those with long-sighted vision, looking to the future, although they are able to repel many who shrink back in fear of the king's punishment, they do not harm them in return, but restrain their minds. Like this, that one is not alone, but the king's power is also his army. Similarly, one should not despise those who cause harm and are weak, but should make them happy. Like this...
ྱལ་བའི་སྲུང་མ་དང་ཐུགས་རྗེ་ལྡན་རྣམས་དེ་ཡི་དཔུང་ཡིན་པས་ཇི་ལྟར་དམངས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་གཏུམ་པོ་མགུ་བར་བྱེད་པ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་མགུ་བར་བྱའོ། ། 1-3545 གསུམ་པ་དཔེ་གཞན་དང་མི་མཚུངས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། སྔར་གྱི་དཔེ་དེ་དག་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པས་མཚུངས་པའི་དཔེར་བྱས་ཀྱི་དེ་དག་ལ་ཕན་གནོད་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་མི་འདྲ་སྟེ། འདི་ ལྟར་རྒྱལ་པོ་ལྟ་ཞིག་ཁྲོས་ན་ཡང་ནོར་དང་སྲོག་འཕྲོག་པར་ནུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་མི་མགུ་བར་བྱས་པ་ཡིས་ཕྱིས་མྱོང་བར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པའི་དམྱལ་བའི་གནོད་པ་རྒྱལ་པོ་དེས་བྱེད་དམ་ སྟེ་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །ཡང་རྒྱལ་པོ་ལྟ་ཞིག་མགུ་ན་ཡང་ནོར་དང་གོ་འཕང་སོགས་འཇིག་རྟེན་པའི་ཕུན་ཚོགས་སྦྱིན་ནུས་ཀྱི་སེམས་ཅན་མགུ་བར་བྱས་པ་ཡིས་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་གང་ཡིན་པའི་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་གོ་འཕང་ཉིད་སྦྱིན་མི་སྲིད་དོ། །བཞི་པ་དོན་བསྡུ་བ་ནི། སེམས་ཅན་མགུ་བ་ལས་བྱུང་བའི་བཟོད་པའི་འབྲས་བུ་མ་འོངས་པ་ན་སངས་རྒྱས་འགྲུབ་པ་ལྟ་ཞོག་ཚེ་འདི་ཉིད་ ལའང་དཔལ་དང་འབྱོར་པ་ཆེ་བ་དང་གྲགས་པ་དང་དགྲ་མེད་པས་སྐྱིད་པར་འགྱུར་བའང་ཅིས་མ་མཐོང་སྟེ་མཐོང་ངོ་། །སྤྱིའི་དོན་གསུམ་པ་བསྒོམ་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། འདི་ལྟར་འཁོར་བར་འཁོར་བའི་ཚེ་ རབས་གཞན་དུ་བཟོད་པའི་མཐུ་ལས་གཟུགས་མཛེས་པ་དང་། སོགས་པས་ཡན་ལག་ཉིང་ལག་ཚང་པ་སོགས་དང་། ནད་མེད་པ་དང་གྲགས་པ་ཆེན་པོ་འབྱུང་བ་ཡི་བདེ་བས་ཤིན་ཏུ་ཡུན་རིང་འཚོ་བ་དང་། 1-3546 འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་སྲིད་ཀྱི་དཔལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་བདེ་བ་རྒྱས་པ་སྟེ་རྒྱ་ཆེན་པོ་འཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ལེའུ་དྲུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལེའུ་བདུན་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་བཀག་པའི་ སྒོ་ནས་བཟོད་པ་བསྟན་ནས། བཟོད་པ་དང་ལྡན་ན་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པར་འགྱུར་བས། བཞི་པ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་ལ་གཉིས་ཏེ། མཚམས་སྦྱར་ཏེ་ངོ་བོ་བསྟན། རང་བཞིན་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་ པོ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་གོམས་པར་བྱས་པས་བཟོད་པ་དང་ལྡན་པས་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་པར་བྱ་སྟེ། གཞན་དུ་ན་སྡུག་བསྔལ་བཟོད་པར་མི་ནུས་པས་བརྩོན་འགྲུས་ཞན་པར་འགྱུར་བའི་ ཕྱིར་རོ། །ཅིའི་ཕྱིར་བརྩམ་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་བྱང་ཆུབ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པ་གནས་ཤིང་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་རླུང་མེད་ན་གཡོ་ བ་མེད་པ་བཞིན་བསོད་ནམས་དང་དེས་མཚོན་ནས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་བརྩོན་འགྲུས་མེད་ན་མི་འབྱུང་བས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་བརྩོན་འགྲུས་གང་ཞེ་ན། སྦྱིན་སོགས་དགེ་བའི་ལས་ལ་སེམས་སྤྲོ་བའོ། །མི་ དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བ་ནི་ལེ་ལོ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤང་བ་དང་
【現代漢語翻譯】 那些具有忍耐的守護者和慈悲者是他的力量，因此，就像民眾取悅暴君一樣，也應該取悅眾生。 1-3545 第三個特點是與其他例子不同：以前的例子也因在世間廣為人知而被用作比較，但它們所產生的利益和損害的結果卻不同。例如，國王發怒時，可能會奪走財富和生命，但如果眾生不高興，以後會遭受地獄的痛苦，而國王卻無法做到。同樣，國王高興時，可能會給予財富和地位等世俗的圓滿，但如果眾生高興，就不可能給予成佛的果位。 第四個是總結要點：從取悅眾生而產生的忍耐的果實，不要說未來能夠成佛，即使在今生，也能享有巨大的榮耀和財富，以及沒有敵人的快樂，難道沒有看到嗎？確實看到了。 總的來說，第三個是修習的利益：這樣，在輪迴中流轉的生生世世中，憑藉忍耐的力量，會擁有美麗的容貌，以及四肢齊全等等，沒有疾病，名聲遠揚，享受長久的幸福生活。 1-3546 享受轉輪王的統治的榮耀，獲得廣大的快樂。 第六品釋義完畢。 第七品釋義 這樣，通過阻止不和諧的一面來展示忍耐之後，如果具有忍耐，就會發起精進。第四個是精進的波羅蜜多，分為兩部分：連線並展示其本質，以及詳細闡述其自性。第一部分是：通過習慣於上述所說的方式，因為具有忍耐，所以應該發起精進。否則，因為無法忍受痛苦，精進就會變得薄弱。為什麼發起精進呢？因為精進是菩提的因，菩提，即成佛，依賴於它。例如，沒有風就沒有運動一樣，如果沒有精進，就不會產生福德以及由此象徵的智慧的積累。那麼，什麼是精進呢？是對佈施等善行的歡喜。對不善行的歡喜就是懈怠。第二部分是捨棄不和諧的一面，以及。
【English Translation】 Those guardians and compassionate ones who possess patience are his strength, therefore, just as the people please the tyrant, so should sentient beings be pleased. 1-3545 The third characteristic is that it differs from other examples: previous examples were also used as comparisons because they were well-known in the world, but the results of the benefits and harms they produced were different. For example, when a king is angry, he may seize wealth and life, but if sentient beings are displeased, they will suffer the torments of hell in the future, which the king cannot do. Similarly, when a king is pleased, he may bestow worldly perfections such as wealth and status, but if sentient beings are pleased, it is impossible to bestow the state of Buddhahood. The fourth is to summarize the main points: from the fruit of patience arising from pleasing sentient beings, let alone achieving Buddhahood in the future, even in this life, one will enjoy great glory and wealth, as well as the happiness of having no enemies. Have you not seen it? Indeed, you have seen it. In general, the third is the benefit of practice: in this way, in the cycle of rebirth, through the power of patience, one will have a beautiful appearance, and complete limbs, etc., be free from disease, have great fame, and enjoy a long and happy life. 1-3546 Enjoying the glory of the rule of a Chakravartin, one will obtain vast happiness. Explanation of the sixth chapter is completed. Explanation of the seventh chapter Thus, after demonstrating patience by preventing the inharmonious side, if one possesses patience, one will initiate diligence. The fourth is the perfection of diligence, which is divided into two parts: connecting and demonstrating its essence, and elaborating on its nature. The first part is: by becoming accustomed to the aforementioned way, because one possesses patience, one should initiate diligence. Otherwise, because one cannot endure suffering, diligence will become weak. Why initiate diligence? Because diligence is the cause of Bodhi, and Bodhi, that is, Buddhahood, depends on it. For example, just as there is no movement without wind, without diligence, the accumulation of merit and the wisdom it symbolizes will not arise. So, what is diligence? It is the joy in virtuous actions such as giving. Joy in non-virtuous actions is laziness. The second part is abandoning the inharmonious side, and...
། སྒྱིད་ལུག་སོགས་སྤངས་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་སྤེལ་བ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། 1-3547 བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་ལ་དེའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སྤང་དགོས་པས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། དེའང་ལུས་སེམས་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་ལས་སུ་མི་རུང་བའི་ལེ་ལོ་དང་། རྒོད་པ་དང་། སྒེག་པ་ སོགས་སྨད་པར་བྱ་བའི་བྱ་བ་ངན་ལ་ཞེན་པ་དང་། དཀའ་བའི་ལས་ལ་སེམས་ལྡོག་པའི་སྒྱིད་ལུག་པ་དང་། སྒྱིད་ལུག་པ་དེས་བདག་ལ་ཚོད་ཡོད་བྱེད་ཅིང་སྨོད་པ་བདག་ཉིད་ལ་བརྙས་པའོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་བཤད་ལ་བཞི་སྟེ། ལེ་ལོ། སྙོམས་ལས། གཉིད། བྱ་བ་ངན་ཞེན་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལེ་ལོའི་རྒྱུ་ངོས་བཟུང་བ་ནི། ལེ་ལོ་དེ་རྒྱུ་གང་ལས་སྐྱེ་ཞེ་ ན། དགེ་བ་བྱེད་པར་མི་རྩོལ་བ་དང་། དེ་ལས་བདེ་བའི་རོ་མྱང་ཞིང་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་། དེ་ལས་གཉིད་ཀྱིས་ནོན་པ་དང་བློ་རྟེན་སོགས་ལ་རྟེན་པར་འདོད་པའི་སྲིད་པ་ཡིས་འཁོར་ བའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་མི་སྐྱོ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ལས་ལེ་ལོ་ཉེ་བར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དེ་སྤོང་བའི་ཐབས་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ངེས་པར་འཆི་བ་བསམས་ཏེ་བཟློག་པ་ནི། ཉོན་ མོངས་པ་སེམས་ཅན་ཉ་ལྟ་བུ་གསོད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱ་བས་ཤོར་བ་སྟེ་བཟུང་ནས་ནི་རིགས་མཐུན་པར་སྐྱེ་བའི་རྒྱར་ནི་ཆུད་གྱུར་ནས་འཆི་བདག་ཁར་ནི་སོང་གྱུར་པ་ཅི་སྟེ་ད་དུང་ཁྱོད་ཀྱིས་མི་ཤེས་སམ། 1-3548 གཞན་ཡང་གང་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བྱིས་སོགས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་རྩེ་ཞིང་རོལ་བའི་རང་གི་སྡེ་རིས་རྣམས་འཆི་བདག་གིས་རིམ་གྱིས་གསོད་པ་ཡང་ཁྱོད་ཀྱིས་ད་དུང་མཐོང་བར་མ་གྱུར་ཏམ། འོན་ ཀྱང་དེ་ལྟར་མཐོང་བཞིན་དུ་ཡང་གཉིད་ལ་བརྟེན་ཞིང་དགེ་བ་མི་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་ནི་དཔེར་ན་གདོལ་པས་ངེས་པར་གསོད་པའི་མ་ཧེ་རང་སྡེ་བསད་ཀྱང་གཏི་མུག་གིས་མ་རིག་པ་ བཞིན་ནོ། །འོན་ཏེ་ངེས་པར་འཆི་ཡང་ཅུང་ཟད་ཅིག་གནས་པས་དེའི་བར་དུ་བདེ་བའི་རོ་མྱང་ཞེ་ན། དཔེར་ན་ངེས་པར་གསོད་པའི་སྐྱེས་བུ་གསད་པར་ཁྲིད་པ་བཞིན་དུ་འབྲོས་པའི་ལམ་ནི་ ཀུན་ནས་བཀག་ནས་སུ་གཤེད་མ་དང་འདྲ་བའི་འཆི་བདག་གིས་ནི་བལྟས་ནས་ཁྱོད་གར་ཡང་ཐར་བར་མ་མཐོང་བཞིན་ནུ་ཇི་ལྟར་ཁྱོད་ནི་ཟ་བ་ལ་དགའ་ཞིང་ཇི་ལྟར་གཉིད་ལོག་པའི་བདེ་ བ་ལ་ཇི་ལྟར་དགའ་བས་སྲེད་པ་རིགས་ཏེ་མི་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་མྱུར་དུ་འཆི་བ་བསམས་ཏེ་བཟློག་པ་ནི། འོན་ཏེ་འཆི་བ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཉེ་བ་ན་ལེ་ལོ་སྤོང་གི་ད་ལྟ་ མི་སྤོང་ཞེ་ན། ད་ལྟ་ལེ་ལོ་མི་སྤོང་ན་དུས་ཇི་སྲིད་གཅིག་ཏུ་ནི་འཆི་བའི་དོན་དུ་ན་རྒ་ལ་སོགས་པ་བསགས་ཤིང་ཚོགས་པར་བྱས་ཏེ་གྲབས་སུ་ཆུད་པའི་ལུས་ཅན་རྣམས་མྱུར་བ་ཉིད་དུ་འཆི་འགྱུར་བས་འཆི་བདག་གི་ཁར་སོན་པ་དེའི་ཚེ་ལེ་ལོ་སྤངས་ཀྱང་ནི་དུས་མ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 捨棄懈怠等，生起精進分二，首先是簡略指示： 1-3547 發起精進需要捨棄不順品，所以要宣說不順品。也就是對於身心在善法方面不能勝任的懶惰、掉舉、驕慢等應該呵斥的惡行生起貪戀，以及對於困難的事情心生退卻的懈怠，以及因為懈怠而自以為有能力，並且自我輕賤。 第二是廣說，分四：捨棄懶惰、放逸、睡眠、貪戀惡行。首先分二，第一是認識懶惰的因：懶惰從何而生呢？不努力行善，並且從中品嚐安樂的滋味，耽著於此，以及被睡眠所壓制，以及想要依賴於床墊等，因為貪戀有為的輪迴痛苦而不生厭離，由此而生起懶惰。 第二是捨棄懶惰的方法，分二，第一是思維必定死亡而遮止：煩惱如羅網，能殺害如魚一般的眾生，一旦被捕獲，就會墮入同類相生的羅網之中，已經走向死主的口中，你為什麼還不明白呢？ 1-3548 此外，你難道沒有看到，與你一同在孩童等階段嬉戲玩耍的同伴們，也被死主逐漸殺害嗎？然而，即使如此，你仍然依賴睡眠，不行善事，這就像屠夫宰殺註定要被宰殺的牛，即使自己的同伴被殺，仍然愚昧無知一樣。如果說，即使必定死亡，但還能存活一段時間，所以在這期間可以品嚐安樂的滋味，那麼，就像註定要被殺的人被帶到刑場一樣，逃跑的道路都被堵死了，被如同劊子手一般的死主注視著，明明知道你無處可逃，你又怎麼能喜歡吃喝，又怎麼能貪戀睡眠的安樂呢？這合理嗎？不合理。 第二是思維迅速死亡而遮止：如果說臨近死亡時才捨棄懈怠，現在不捨棄，那麼現在不捨棄懈怠，要到什麼時候才能爲了死亡而積累衰老等，聚集並準備好呢？有身體的眾生會迅速死亡，一旦落入死主的口中，即使那時捨棄懈怠，也為時已晚。
【English Translation】 Abandoning laziness and cultivating diligence are divided into two parts. The first is a brief instruction: 1-3547 To initiate diligence, one must abandon unfavorable factors, so unfavorable factors will be discussed. That is, one should despise laziness, agitation, arrogance, etc., which make the body and mind unable to engage in virtuous activities, and develop attachment to evil deeds that should be condemned. One should also despise the reluctance to engage in difficult tasks, and the self-deprecation that arises from laziness, thinking oneself capable. The second is a detailed explanation, divided into four parts: abandoning laziness, negligence, sleep, and attachment to evil deeds. First, there are two parts. The first is to recognize the cause of laziness: From what does laziness arise? From not striving to do good, and from tasting and indulging in the pleasure derived from it, from being overwhelmed by sleep, and from wanting to rely on cushions and the like. Because of attachment to the suffering of conditioned existence, one does not develop aversion, and from this, laziness arises. The second is the method of abandoning laziness, divided into two parts. The first is to contemplate the certainty of death and thereby prevent it: Afflictions are like a net that kills sentient beings like fish. Once caught, they fall into the net of similar births, and have already gone into the mouth of the Lord of Death. Why do you still not understand? 1-3548 Furthermore, have you not seen that your companions who played and frolicked with you in childhood and other stages are also gradually being killed by the Lord of Death? However, even seeing this, you still rely on sleep and do not do good deeds. This is like a butcher slaughtering a buffalo destined to be slaughtered, remaining ignorant even when his own companions are killed. If you say that even though death is certain, one can still live for a while, so one can taste the pleasure in the meantime, then it is like a person destined to be killed being led to the execution ground, with all escape routes blocked, and being watched by the Lord of Death, who is like an executioner. Knowing that you have nowhere to escape, how can you enjoy eating and drinking, and how can you crave the pleasure of sleep? Is this reasonable? It is not reasonable. The second is to contemplate the swiftness of death and thereby prevent it: If you say that you will abandon laziness when death is near, but not now, then if you do not abandon laziness now, when will you accumulate old age and other things for death, gather and prepare? Beings with bodies will die quickly. Once they fall into the mouth of the Lord of Death, even if they abandon laziness at that time, it will be too late.
པར་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དགོས་པ་མེད་དོ། ། 1-3549 དུས་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་བྱ་བ་འདི་ནི་སྔར་མ་བྱས་ཀྱང་ཕྱིས་བྱའོ་ཞེས་བརྩམས་པ་དང་། བྱ་བ་འདི་ཕྱེད་ཙམ་བྱས་ནས་མཐར་མ་ཕྱིན་པར་གནས་པ་ལ་བློ་བུར་དུ་འཆི་བདག་ འོངས་ནས་ནི་གསོད་པ་ན་ཀྱི་ཧུད་བདག་བཅོམ་ཞེས་འགྱོད་པ་དང་བཅས་པའི་མྱ་ངན་སེམས་པར་འགྱུར་བ་ན་ཁྱོད་ཅི་ཞིག་བྱེད། གཞན་ཡང་སྡུག་པ་དང་བྲལ་བས་སེམས་ཡོངས་སུ་གདུངས་པའི་མྱ་ ངན་རྒྱུན་མི་འཆད་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་སྐྲངས་པ་ཡི་མིག་ཟངས་ཀྱི་མདོག་ལྟར་དམར་པོར་གྱུར་པའི་གདོང་པ་ལ་མཆི་མ་རླན་དང་བཅས་པ་འཛག་པའི་ཉེ་དུ་རྣམས་གསོན་པའི་རེ་ཐག་ཆད་པ་དང་ ལས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྣང་བའི་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉ་ཁྲོ་གཉེར་དང་བཅས་པའི་བཞིན་ལ་བལྟ་ཞིང་། སྔར་རང་གིས་བྱས་པའི་སྡིག་པ་དྲན་པས་བགྲོད་པའི་མྱ་ངན་གྱིས་གདུངས་པ་དང་། དམྱལ་བ་པའི་སེམས་ ཅན་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟད་པས་གདུངས་པས་སྐྲག་ནས་འོ་དོད་འབོད་པའི་སྒྲ་ནི། ལས་ལས་སྐྱེས་པའི་རྣ་བས་ཐོས་པ་ཡིས་བདག་ཀྱང་གནས་སྐབས་འདི་འདྲར་འགྱུར་སྙམ་དུ་ཤིན་ཏུ་སྐྲག་པ་ལས་བྱུང་ བའི་མི་གཙང་བས་ལུས་ལ་གོས་ཤིང་འཆི་ལྟས་ཀྱིས་སྒོ་གསུམ་གྱི་འཇུག་བ་རང་དབང་མེད་པར་བྱས་པས་མྱོས་པར་གྱུར་པའི་ཚེ་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་བྱ་བ་གང་ཡང་བྱེད་མི་ནུས་སོ། །དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་བྱ་ཞིང་གཞན་ཡང་འཆི་བར་འགྱུར་བ་ཁྱོད་ནི་དཔེར་ན་ཉ་གསོན་པོ་ཆུས་གང་བའི་བུམ་པ་ལ་སོགས་པར་བཞག་ནས་བཟའ་བའི་དོན་དུ་ནམ་དགོས་པའི་ཚེ་གསོད་པ་རེ་ཞིག་གསོན་པ་ཆུ་ནང་དུ་འགྲེ་བ་ལྟ་བུའི་ཤེས་བཞིན་དང་ལྡན་ཞིང་ཅུང་ཟད་གསོན་པའི་ཚེ་འདིར་ཡང་བདག་དེ་རིང་ངམ་སང་ངེས་པར་འཆིའོ་ཞེས་བསམས་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པའི་སྒོ་ནས་གནས་པར་གྱུར་པར་རིགས་ན་སྡིག་པ་བྱས་པ་ཁྱེད་དམྱལ་བར་མི་བཟོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་བཟོད་དཀའ་བ་རྣམས་ལ་ནི་འཇིགས་པར་རིགས་པ་ལྟ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ་རིགས་པས་ད་ལྟ་ནད་མེད་པའི་དུས་སུ་བརྩོན་པས་དགེ་བ་བསྒྲུབ་པར་རིགས་སོ། ། 1-3550 གཉིས་པ་སྙོམས་ལས་སྤང་བ་ནི། ཤིན་ཏུ་འཇམ་ཞིང་བཟོད་པར་མི་ནུས་པའི་གཞོན་ཤ་ཅན་ལ་ཆུ་ཚན་གྱིས་ནི་རེག་པ་ན་ལུས་ཤིན་ཏུ་སྙི་བས་རབ་ཏུ་ཚ་བར་འགྱུར་བའི་དམྱལ་བར་ སྐྱེ་བའི་ནི་ལས་བྱས་ནས་ད་ལྟ་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་རང་ཉིད་བདེ་བར་གནས་པ་མི་རིགས་སོ། །གཞན་ཡང་བདེ་བ་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུ་དགེ་བ་ལ་བརྩོན་པ་མེད་བཞིན་དུ་འབྲས་བུ་བདེ་བ་ འདོད་པ་དང་། རང་ལ་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟོད་པའི་བཟེ་རེ་ཅན་ཡིན་ལ་གཞན་ལ་གནོད་པ་མང་པོ་བྱེད་ཅིང་། འཆི་བདག་གིས་བཟུང་ནས་དབང་བྱེད་བཞིན་པ་དཔེར་ན་ངེས་པའི་འཆི་ལྟས་བྱུང་པའི་ ལྷ་དང་འདྲ་བར་ལུས་རྙིངས་པར་གྱུར་ནའང་བདག་མི་འཆི་བར་སེམས་པའི་འཁྲུལ་པ་ཁྱོད་ཀྱེ་མ་ཀྱི་ཧུད་སྡུག་བསྔལ་དག་གི
【現代漢語翻譯】 當死亡來臨之際，你又能做些什麼呢？ 1-3549 不合時宜的理由是，這件事以前沒做過，以後再做吧。或者這件事做了一半，沒有完成，突然死主降臨將你殺死，你只能懊悔地想『哎呀，我完了』，心中充滿悲傷。你能做什麼呢？此外，與親人分離，內心完全被悲痛煎熬，無法抑制的哭泣導致眼睛腫脹，像紅銅一樣紅腫。親人們絕望地看著你，眼淚不停地滴落在你臉上。你無助地看著業力顯現的閻羅使者那充滿怒容的面孔，回憶起自己以前所造的罪業，被悲傷折磨。聽到地獄眾生因無法忍受的痛苦而發出的慘叫聲，由業力所生的耳朵聽著，心想『我也將變成這樣』，極度恐懼導致身體不潔，死亡的徵兆使三門（身、語、意）的活動不由自主，變得瘋狂。那時，你又能做什麼呢？什麼也做不了。 因此，要認識到這一點。此外，你這個終將死去的人，就像活魚被放在裝滿水的瓶子里，爲了食用，在需要的時候被宰殺。短暫的生命就像在水中掙扎的魚，意識到自己今天或明天肯定會死去，心中充滿恐懼。既然如此，那麼對於那些因罪業而將要墮入地獄，遭受難以忍受的痛苦的人，難道不應該更加恐懼嗎？理應如此！現在就應該在沒有疾病的時候，努力行善。 1-3550 第二，捨棄懈怠：對於肌膚嬌嫩、無法忍受絲毫刺激的年輕人來說，被熱水觸碰都會感到灼熱難耐。既然已經造下了墮入地獄的惡業，現在為何還要如此安逸地享受呢？這不合理啊！此外，不努力去創造快樂的因——善業，卻渴望得到快樂的果報；自己明明是無法忍受痛苦的脆弱之人，卻做了許多傷害他人的事情；被死主抓住並控制，就像出現了必死之相的天神一樣，即使身體衰老，仍然錯誤地認為自己不會死亡。哎呀，真是可悲啊！
【English Translation】 What can you do when death comes? 1-3549 An untimely reason is that this deed has not been done before, but will be done later. Or this deed is half done and not completed, and suddenly the Lord of Death comes and kills you, and you can only regretfully think, 'Alas, I am finished,' with sadness in your heart. What can you do? Furthermore, separated from loved ones, your heart is completely tormented by grief, and the incessant crying causes your eyes to swell, turning red like copper. Your relatives look at you with despair, tears constantly dripping on your face. You helplessly look at the wrathful face of the messengers of Yama (Lord of Death) manifested by karma, recalling the sins you committed before, tormented by sorrow. Hearing the screams of hell beings suffering unbearable pain, your ears, born from karma, hear it, and you think, 'I will become like this too,' and extreme fear causes your body to become unclean, and the signs of death make the activities of the three doors (body, speech, and mind) involuntary, becoming insane. At that time, what can you do? You can't do anything. Therefore, recognize this. Furthermore, you who will eventually die are like a live fish placed in a bottle filled with water, to be slaughtered for food when needed. Your brief life is like a fish struggling in water, realizing that you will surely die today or tomorrow, your heart filled with fear. Since this is so, then for those who, due to their sins, will fall into hell and suffer unbearable pain, shouldn't they be even more afraid? Of course! Now, while you are free from illness, you should diligently do good deeds. 1-3550 Second, abandon laziness: For a young person with delicate skin who cannot endure the slightest stimulation, even being touched by hot water feels unbearably hot. Since you have already created the karma to be born in hell, why are you still enjoying yourself so comfortably now? This is unreasonable! Furthermore, without striving to create the cause of happiness—virtuous deeds—you desire to receive the result of happiness; you are clearly a fragile person who cannot endure suffering, yet you do many things that harm others; being seized and controlled by the Lord of Death, like a god with certain signs of death, even though your body is aging, you still mistakenly think that you will not die. Alas, how pitiful!
ས་བཅོམ་ཞེས་སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་སྐྱོ་བར་གྱུར་པས་བསྟན་བཅོས་མཛད་པས་ གསུངས་ཏེ། འདི་རྨོངས་པས་དཀའ་བའི་གནས་སྐབས་སུ་ཞུགས་སོ་སྙམ་དུ་དགོངས་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་མི་ཁོམས་པ་སྤངས་པའི་མིའི་ལུས་ཕ་རོལ་མངོན་མཐོའི་གནས་སུ་སྒྲོལ་བའི་གྲུ་རྙེད་པའི་དུས་ན་དེ་ ལ་བརྟེན་ནས་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ལམ་དུ་ཕྱོགས་ནས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆུ་བོ་ཆེ་ལས་སྒྲོལ་བར་གྱིས་ཤིག ད་ལྟ་མ་བསྒྲལ་ན་ངན་སོང་གི་འགྲོ་བ་ལས་སྒྲོལ་བའི་གྲུ་འདི་ཕྱི་ནས་རྙེད་པར་དཀའ་བས་ཀྱེ་རྨོངས་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པ་དག་གྲུ་ཡོད་པའི་དུས་སུ་དེའི་ཚེ་གཉིད་མ་ལོག་པར་དགེ་བ་བྱོས་ཤིག 1-3551 བཞི་པ་ནི། བདེ་འགྲོའི་རྒྱུན་སྐྱེད་པས་དགའ་བའི་རྒྱུ་ནི་མཐའ་ཡས་པའི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་བྱ་བ་ལ་དགའ་བའི་མཆོག་བླ་ན་མེད་པ་བརྩོན་འགྲུས་འདི་སྤངས་ནས་ནི་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་རྒྱུའི་ལུས་སེམས་གཡེང་བ་དང་། རྒོད་པ་སྟེ་དགའ་བ་དང་བཅས་པའི་ངག་གི་རྣམ་འགྱུར་དང་། སོགས་པས་གླུ་གར་ལ་སོགས་པ་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ་སྟེ་དགའ་བར་མི་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་ སྒྱིད་ལུག་སོགས་སྤངས་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་སྤེལ་བ་ལ་བསྟན་བཤད་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི། སྦྱིན་སོགས་དཀའ་བའི་ལས་ལ་སྒྱིད་ལུག་པ་མེད་པ་དང་། འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ལྟར་གཉེན་པོའི་དཔུང་གི་ ཚོགས་བསྐྱེད་པ་དང་། ལྷུར་བླང་བ་སྟེ་གཉེན་པོ་ལ་གྲིམས་པ་དང་། དགེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ལ་འདོད་པ་བཞིན་བདག་ཉིད་དབང་དུ་གྱུར་པར་བྱ་བའམ། ཡང་ན་འདི་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་བདག་ཉིད་ དབང་དུ་བྱ་བ་དང་། བསམ་ལེར་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ལྟར་བདག་དང་གཞན་དུ་མཉམ་པ་དང་། བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་པ་སྟེ་འདི་དག་ནི་ལེ་ལོ་སྤང་བ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ སྤེལ་བ་ལ་མཐུ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ལས་བཤད་ཅིང་། བི་བྷཱུ་ཏས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་པུ་འདི་སློབ་དཔོན་གྱི་མ་ཡིན་གྱི་ཕྱིས་བཅུག་པ་ཡིན་ཞེས་འཆད་དོ། །གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། 1-3552 སྒྱིད་ལུག་སྤང་། དཔུང་ཚོགས་བསྐྱེད། ལྷུར་བླང་། བདག་ཉིད་དབང་དུ་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ལྔའི་དང་པོ་བརྩོན་ན་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་པར་བསྟན་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་ག་ལ་ཐོབ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ནི་དབང་པོ་རྣོན་པོས་ཚོགས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་དུ་བསགས་ཤིང་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བའི་སྤྱོད་པས་འཐོབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། བདག་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སྒྱིད་ ལུག་ཅིང་བདག་ལ་བརྙས་པར་ནི་མི་བྱ་སྟེ། དོན་ཆེན་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་འདི་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གཤེགས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མངའ་ བ་བདེན་པ་སྟེ། ལམ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་གསུང་བས་འོག་ནས་འབྱུང་བའི་ཚུལ་གྱིས་བདེན་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ
【現代漢語翻譯】 ས་བཅོམ་ཞེས་སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་སྐྱོ་བར་གྱུར་པས་བསྟན་བཅོས་མཛད་པས་གསུངས་ཏེ། འདི་རྨོངས་པས་དཀའ་བའི་གནས་སྐབས་སུ་ཞུགས་སོ་སྙམ་དུ་དགོངས་པའོ། །（釋地）因大悲心而感到悲傷，從而造論，說道：『此人因愚昧而陷入困境。』這是他的想法。 གསུམ་པ་ནི་མི་ཁོམས་པ་སྤངས་པའི་མིའི་ལུས་ཕ་རོལ་མངོན་མཐོའི་གནས་སུ་སྒྲོལ་བའི་གྲུ་རྙེད་པའི་དུས་ན་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ལམ་དུ་ཕྱོགས་ནས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆུ་བོ་ཆེ་ལས་སྒྲོལ་བར་གྱིས་ཤིག ད་ལྟ་མ་བསྒྲལ་ན་ངན་སོང་གི་འགྲོ་བ་ལས་སྒྲོལ་བའི་གྲུ་འདི་ཕྱི་ནས་རྙེད་པར་དཀའ་བས་ཀྱེ་རྨོངས་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པ་དག་གྲུ་ཡོད་པའི་དུས་སུ་དེའི་ཚེ་གཉིད་མ་ལོག་པར་དགེ་བ་བྱོས་ཤིག 第三種是，在獲得擺脫無暇人身，將他人從高處救度的船隻時，依靠它走向精進之路，從而從巨大的痛苦之河中解脫出來。如果現在不解脫，那麼將來很難找到這艘從惡趣中解脫的船隻，所以，被愚昧所控制的人們啊，在有船隻的時候，不要沉睡，行善吧！ བཞི་པ་ནི། བདེ་འགྲོའི་རྒྱུན་སྐྱེད་པས་དགའ་བའི་རྒྱུ་ནི་མཐའ་ཡས་པའི་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་བྱ་བ་ལ་དགའ་བའི་མཆོག་བླ་ན་མེད་པ་བརྩོན་འགྲུས་འདི་སྤངས་ནས་ནི་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུའི་ལུས་སེམས་གཡེང་བ་དང་། རྒོད་པ་སྟེ་དགའ་བ་དང་བཅས་པའི་ངག་གི་རྣམ་འགྱུར་དང་། སོགས་པས་གླུ་གར་ལ་སོགས་པ་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ་སྟེ་དགའ་བར་མི་རིགས་སོ། ། 第四種是，產生善趣之樂的原因是對無邊聖法的行為感到歡喜，放棄這無上的精進，你們為何對惡趣痛苦之因的身心散亂、掉舉，以及伴隨喜悅的語言姿態，以及歌舞等感到歡喜呢？不應該感到歡喜啊！ གཉིས་པ་སྒྱིད་ལུག་སོགས་སྤངས་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་སྤེལ་བ་ལ་བསྟན་བཤད་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི། སྦྱིན་སོགས་དཀའ་བའི་ལས་ལ་སྒྱིད་ལུག་པ་མེད་པ་དང་། འོག་ནས་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ལྟར་གཉེན་པོའི་དཔུང་གི་ཚོགས་བསྐྱེད་པ་དང་། ལྷུར་བླང་བ་སྟེ་གཉེན་པོ་ལ་གྲིམས་པ་དང་། དགེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ལ་འདོད་པ་བཞིན་བདག་ཉིད་དབང་དུ་གྱུར་པར་བྱ་བའམ། ཡང་ན་འདི་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་བདག་ཉིད་དབང་དུ་བྱ་བ་དང་། བསམ་ལེར་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ལྟར་བདག་དང་གཞན་དུ་མཉམ་པ་དང་། བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བར་གྱིས་ཤིག་ཅེས་པ་སྟེ་འདི་དག་ནི་ལེ་ལོ་སྤང་བ་དང་བརྩོན་འགྲུས་སྤེལ་བ་ལ་མཐུ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ལས་བཤད་ཅིང་། བི་བྷཱུ་ཏས་ཚིགས་བཅད་གཅིག་པུ་འདི་སློབ་དཔོན་གྱི་མ་ཡིན་གྱི་ཕྱིས་བཅུག་པ་ཡིན་ཞེས་འཆད་དོ། ། 第二，捨棄懈怠等，增進精進，分為教和釋兩部分，第一部分是，對於佈施等困難之事不懈怠，如後面將要講到的那樣，增長對治的軍隊，承擔責任，即對對治嚴謹，對於行善要如意自在，或者與這些一起自在，如將要詳細講解的那樣，平等對待自己和他人，交換自己和他人，這些對於捨棄懶惰和增進精進具有力量，這是大疏的解釋。毗布底說，這一個偈頌不是論師所作，而是後來加入的。 གཉིས་པ་ལ་བཞི་སྟེ། སྒྱིད་ལུག་སྤང་། དཔུང་ཚོགས་བསྐྱེད། ལྷུར་བླང་། བདག་ཉིད་དབང་དུ་བྱ་བའོ། ། 第二部分有四點：捨棄懈怠，增長軍隊，承擔責任，自在自主。 དང་པོ་ལ་ལྔའི་དང་པོ་བརྩོན་ན་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་པར་བསྟན་པ་ནི། ཉོན་མོངས་པ་བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་ག་ལ་ཐོབ་སྟེ། བྱང་ཆུབ་ནི་དབང་པོ་རྣོན་པོས་ཚོགས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་དུ་བསགས་ཤིང་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བའི་སྤྱོད་པས་འཐོབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། བདག་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་སྒྱིད་ལུག་ཅིང་བདག་ལ་བརྙས་པར་ནི་མི་བྱ་སྟེ། དོན་ཆེན་པོ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 第一部分有五點，第一點是說明精進就能獲得菩提。不要因為想到『我這樣的煩惱者怎麼能獲得菩提呢？菩提是根器銳利者在無數劫中積累資糧，通過極其艱難的修行才能獲得的，我不是那樣的人』而感到懈怠和輕視自己，因為那樣會失去重大意義。 དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་འདི་ལྟར་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གཤེགས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མངའ་བ་བདེན་པ་སྟེ། ལམ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་གསུང་བས་འོག་ནས་འབྱུང་བའི་ཚུལ་གྱིས་བདེན་པར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ 原因是，如來（Tathagata）是具有圓滿智慧的真實者，因為他宣說了沒有顛倒的道路，所以通過下面將要講到的方式，真實地進行菩提的修行。
【English Translation】 （釋地）It is said that because of compassion, he became sad and composed the treatise, thinking, 'This person is in a difficult situation due to ignorance.' The third is, when one obtains the boat that liberates others from the state of no leisure and elevates them to higher realms, rely on it to embark on the path of diligence, thereby liberating yourself from the great river of suffering. If you do not liberate yourself now, it will be difficult to find this boat that liberates from the lower realms in the future. Therefore, you who are controlled by ignorance, when you have the boat, do not sleep, but do good! The fourth is, the cause of joy is cultivating the stream of happiness, which is the supreme and unsurpassed joy of engaging in the boundless activities of the sacred Dharma. Having abandoned this supreme diligence, why do you rejoice in the distraction and agitation of body and mind, which are the causes of suffering in the lower realms, and in the expressions of speech accompanied by joy, such as singing and dancing? You should not rejoice! Secondly, abandoning laziness and increasing diligence is divided into two parts: teaching and explanation. The first part is: do not be lazy in difficult tasks such as giving, and as will be explained later, increase the assembly of opposing forces, take responsibility, that is, be strict with the opposing forces, and be free to do good as you wish, or be free together with these, and as will be explained in detail, treat yourself and others equally, and exchange yourself and others. These are powerful for abandoning laziness and increasing diligence, as explained in the Great Commentary. Vibhuti says that this single verse was not composed by the teacher, but was added later. The second part has four points: abandon laziness, increase the assembly of forces, take responsibility, and be self-reliant. The first part has five points, the first of which is to show that diligence leads to enlightenment. Do not be lazy and despise yourself because you think, 'How can I, a afflicted person, attain enlightenment? Enlightenment is attained by those with sharp faculties who accumulate merit for countless eons and practice with extreme difficulty, and I am not like that,' because that would lead to the loss of great meaning. The reason is that the Tathagata is the true possessor of perfect wisdom, because he proclaims the path without inversion, so by the means that will be explained below, truly practice the conduct of enlightenment.
་ལ་བརྩོན་ན་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་འཐོབ་པ་འདི་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ ལྟར་གསུངས་ཤེ་ན་ཤཱཀྱ་ཐུབ། རིན་ཆེན་གཙུག་ཏོར་ཅན། མར་མེ་མཛད་སོགས་སྔོན་སོ་སྐྱེའི་སྐབས་ན་སྦྲང་བུ་ཤ་སྦྲང་བུང་བ་དང་དེ་བཞིན་སྲིན་བུ་ལ་སོགས་པར་གང་སྐྱེས་པར་གྱུར་པ་དེ་ རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བརྩོན་པའི་སྟོབས་ཆེན་པོ་བསྐྱེད་ནས་ཚོགས་བསགས་པ་ན་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་དཀའ་བ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །བདག་ལྟ་བུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ཀྱི་མིར་སྐྱེས་ལ་འདི་ནི་ཕན་པ་དགེ་བ་དང་། 1-3553 འདི་ནི་གནོད་པ་བྱེད་པའི་མི་དགེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ངོ་ཤེས་པས་བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་བླང་དོར་གྱི་ཚུལ་སྟོན་པའི་ལམ་ལེན་ཅིང་འཛིན་པ་མ་བཏང་ན་བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་ ཐོབ་པར་དཀའ་བ་བླ་ན་མེད་པ་ཅིས་མི་འཐོབ་ངེས་པར་འཐོབ་སྟེ་འདི་དག་ཀྱང་ལག་བཟང་གིས་ཞུས་པར། ལག་བཟང་། གཞན་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདི་ལྟར་ཡང་དག་པར་སློབ་སྟེ། གང་དག་ སེང་གེ་དང་སྟག་དང་ལྕེ་སྤྱང་དང་བྱ་རྒོད་དང་ཁྲུང་ཁྲུང་དང་བྱ་རོག་དང་། འུག་པ་དང་སྲིན་བུ་དང་སྦྲང་མ་དང་སྦྲང་བུ་དང་ཤ་སྦྲང་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་བྱང་ཆུབ་ མངོན་པར་རྫོགས་པར་སངས་རྒྱས་པར་གྱུར་ན་བདག་མིར་གྱུར་བཞིན་དུ་སྲོག་གི་ཕྱིར་ཡང་ཅིའི་ཕྱིར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ཉམས་པར་བྱ་སྙམ་མོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དེའི་ རིགས་པ་བཤད་པ་ནི། འོན་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ནི་རྐང་ལག་དང་མགོ་ལ་སོགས་པ་སྦྱིན་པར་བཏང་བ་སོགས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་དགོས་པས་བདག་ནི་དཀའ་བའི་ལས་དེ་དག་ལ་འཇིགས་པས་དེ་བསྒྲུབ་པར་མི་ སྤྲོའོ་ཞེ་ན། ལྕི་བ་དོན་ཆེན་པོ་དང་ཡང་བ་དོན་ཆུང་ངུ་ལས་མ་དཔྱད་ཅིང་མི་ཤེས་པར་ཆུང་ངུ་ལ་ཆེན་པོ་དང་ཆེན་པོ་ལ་ཆུང་ངུར་རྨོངས་པས་བདག་ནི་དཀའ་བ་དེ་ལ་འཇིགས་པར་ཟད་དོ། ། 1-3554 ལྕི་ཡང་ལ་རྨོངས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་བསྐལ་པ་བྱེ་བ་གྲངས་མེད་དུ་འཁོར་བའི་བཙོན་རར་གནས་པ་ན་ལན་གྲངས་དུ་མར་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་བདེ་འགྲོར་ཡང་ལུས་དང་ཡན་ལག་དང་ཉིང་ལག་ རྣམས་བཅད་པ་དང་། མདུང་སོགས་ཀྱིས་དབུགས་པར་བྱས་པ་དང་། དམྱལ་བར་ཡང་དམྱལ་མེས་བསྲེགས་པ་དང་སོགས་ལེ་འབར་བས་གཤགས་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འགྱུར་གྱི་དེས་ཚོགས་རྫོགས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་ མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི་ཆེ་ཞིང་དོན་མེད་པ་ཡིན་ལ། བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་སངས་རྒྱས་བསྒྲུབ་པའི་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་འདི་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པར་ཚོད་ ཡོད་པ་ཤིན་ཏུ་ཆུང་བ་ཡིན་ཏེ། དུས་ངེས་ཤིང་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་ཞི་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་ནི་དཔེར་ན་ནད་ཀྱི་ཟུག་རྔུ་ཆེན་པོ་ཁོང་ན་ཡོད་པ་རློག་པར་ བྱེད་པ་དེའི་གནོད་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར་དུ་ལུས་ལ་རྨ་ཆུང་ངུ་བཏོད་
【現代漢語翻譯】 因為（佛）已經說過，精進則能獲得大菩提。 那麼，（佛）是如何說的呢？ 如釋迦牟尼（Śākyamuni，能仁寂默）、寶髻（Ratnaśikhin，珍寶頂髻）、燃燈佛（Dīpaṃkara，錠光）等，往昔在凡夫階段，無論轉生為蒼蠅、牛虻、蜜蜂，還是小蟲等，他們都生起了巨大的精進力，積累資糧，最終獲得了難以獲得的無上菩提。 像我這樣生於佛種姓的人，如果認識到什麼是利益、善，什麼是損害、不善，並且我能遵循菩提行，採取和捨棄的方式，堅持不懈，那我為何不能獲得難以獲得的無上菩提呢？ 我一定能獲得。 這些是善財（Sumati，賢護）請問的。 善財，菩薩也應如此如實修學：如果那些變成獅子、老虎、豺狼、禿鷲、仙鶴、烏鴉、貓頭鷹、小蟲、蚊子、蜜蜂、牛虻的眾生，都能現證圓滿成佛，那我身為人類，為何爲了保命，反而要捨棄能獲得圓滿菩提的精進呢？』 這是（文殊菩薩）所說的。 第二，解釋其中的道理：如果認為菩提需要通過佈施手足頭顱等來成就，而我害怕那些苦行，所以不願意去修持。 那麼，這是因為沒有分辨輕重緩急，不明白大小之別，才會對小事感到重大，對大事感到輕微，所以才會害怕那些苦行。 不明白輕重緩急的原因是，在無量無數劫的輪迴監獄中，無數次因為業力的驅使，在善趣中也被切割身體和肢體，被長矛等刺傷；在地獄中也被地獄之火焚燒，被熾熱的鐵犁劈開。 經歷了這些，也沒有積累資糧，最終獲得菩提。 這樣看來，輪迴的痛苦是巨大而沒有意義的。 而我爲了成就菩提佛果所修持的苦行，並非如此，而是有止境的，非常短暫的，因為它是平息巨大痛苦的原因。 因此，這就像爲了去除體內巨大的疾病痛苦，而在身體上做一個小小的傷口一樣。
【English Translation】 Because it has been said that great enlightenment is attained through diligence. How was it said? Like Śākyamuni (能仁寂默), Ratnaśikhin (珍寶頂髻), Dīpaṃkara (錠光), etc., in their previous lives as ordinary beings, whether they were born as flies, horseflies, bees, or insects, they all generated great diligence and accumulated merit, and then attained the unsurpassed enlightenment that is difficult to obtain. If I, who am born into the family of the Buddha, recognize what is beneficial and virtuous, and what is harmful and non-virtuous, and if I follow the path of Bodhisattva conduct, adopting and abandoning accordingly, and persevere without giving up, why would I not attain the unsurpassed enlightenment that is difficult to obtain? I will certainly attain it. These were the questions asked by Sumati (賢護). Sumati, Bodhisattvas should also train themselves in this way: If those who have become lions, tigers, jackals, vultures, cranes, crows, owls, insects, mosquitoes, bees, and horseflies can attain complete and perfect enlightenment, then why should I, being human, abandon the diligence to attain perfect enlightenment for the sake of my life?' This is what (Mañjuśrī) said. Secondly, explaining the reasoning behind it: If one thinks that enlightenment must be achieved by giving away limbs, heads, etc., and I am afraid of those difficult practices, so I am unwilling to practice them. Then, this is because one has not distinguished between what is important and what is not, and does not understand the difference between big and small, so one feels that small things are big and big things are small, and therefore one is afraid of those difficult practices. The reason for not understanding what is important and what is not is that in the prison of countless eons of samsara, countless times due to the force of karma, even in the happy realms, one's body and limbs have been cut off, and one has been pierced by spears, etc.; and in hell, one has been burned by the fires of hell and split open by hot iron plows. Having experienced these, one has not accumulated merit and ultimately attained enlightenment. In this way, the suffering of samsara is great and meaningless. But the difficult practices that I undertake to achieve Buddhahood are not like that, but are limited and very short, because they are the cause of pacifying great suffering. Therefore, this is like making a small wound on the body in order to remove a great pain of disease inside.
ནས་འབྱིན་པའི་སྡུག་བསྔལ་བཞིན་དུ་བཟོད་པར་རིགས་སོ། །དཔེ་གཞན་ཡང་སྨན་པ་ཀུན་ཀྱང་གསོ་དཔྱད་བསྙུང་བ་དང་སྨན་ལ་ སོགས་ཀྱིས་ཟས་གཅོད་པའི་མི་བདེ་བ་ཆུང་ངུ་ཡིས་ནད་ཆེན་པོ་མེད་པར་བྱེད་དོ། །གཞན་དུ་ན་དེས་ནད་ཞི་བར་བྱེད་མི་ནུས་པས་སོ། །དེ་བས་ན་རང་གཞན་གྱིས་ཡུན་རིང་པོར་མྱོང་བའི་སྡུག་བསྔལ་མང་པོ་དག་རྩ་བ་ནས་གཞོམ་པའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆེད་ཀྱི་མི་བདེ་བ་ཆུང་ངུ་བཟོད་པར་བྱའོ། ། 1-3555 གསོ་དཔྱད་ཕལ་པ་ལག་པ་སོགས་སྦྱིན་པ་བསྟེན་པར་འོས་པ་བརྗོད་མ་ཐག་པ་འདི་འདྲ་བ་ཡང་སྨན་པའི་མཆོག་ནད་ཐམས་ཅད་འཆོས་པར་མཛད་པ་དག་གིས་ལས་དང་པོ་པས་སྤྱོད་དུ་གནང་ བར་མ་མཛད་དོ། །འོན་ཀྱང་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པས་ཆོ་ག་ཤིན་ཏུ་འཇམ་པོ་རིམ་པ་ཇི་ལྟར་བཟོད་པར་ནུས་པའི་སྤྱོད་པ་ཡིས་ཆགས་སོགས་ཡུན་རིང་པོའི་ནད་ཆེན་པོ་དཔག་ཏུ་ མེད་པ་ལས་གསོ་བ་སྟེ་གྲོལ་བར་མཛད་དོ། །ཇི་ལྟར་ཆོ་ག་འཇམ་ཞེ་ན། ལས་དང་པོ་པས་སེར་སྣ་སྤང་ཞིང་ཚོགས་སྤེལ་བའི་དོན་དུ་སྔོ་རྔད་ཀྱི་ཚོད་མ་དང་ལ་སོགས་པས་ཕྱེ་ ཟན་གྱི་ཆང་བུ་ཙམ་སྦྱིན་ལ་ཐར་པའི་གྲོང་དུ་འདྲེན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཐོག་མར་སྦྱོར་བ་མཛད་ཅིང་། དེ་ལྟ་བུའི་སྦྱིན་པ་ཆུང་ངུ་སྟེར་བ་ལ་གོམས་ནས་ཕྱི་ནས་ནི་རིམ་གྱིས་སྦྱིན་ པ་ཆེན་པོ་ལའང་གོམས་པ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པར་གྱུར་པས་རང་གི་ཤ་ཁྲག་ཀྱང་དཀའ་བ་མེད་པར་གཏོང་ནུས་པ་འབྱུང་ངོ་། །རྒྱུ་མཚན་ཅིས་དེ་ལྟར་བྱེད་ཅེ་ན་དུས་གང་གི་ཚེ་གོམས་པ་ མཐར་ཡིན་པས་རང་གི་ལུས་ལ་ནི་ཚོད་སོགས་ལྟ་བུར་ཞེན་པ་མེད་པར་གཏོང་བའི་བློ་སྐྱེས་པ་དེའི་ཚེ་རང་གི་ལུས་ཀྱི་ཤ་ཁྲག་ལ་སོགས་གཏོང་བ་དེ་ལ་དཀའ་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་པར་གཏོང་ངོ་། ། 1-3556 གསུམ་པ་བདེ་བ་ཡིན་པས་སྐྱོ་བ་སྤང་བ་ནི། སེམས་ཅན་གཅིག་གི་ཕྱིར་ཡང་འཁོར་བར་སྡུག་བསྔལ་ཡུན་རིང་པོར་ཉམས་སུ་ལེན་ན་ཇི་ལྟར་ལམ་དཀའ་བ་མ་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་སྤྱོད་ པའི་བྱང་སེམས་དེ་ལ་ལུས་ལས་བྱུང་པའི་སྡུག་བསྔལ་མེད་དེ། དེའི་རྒྱུ་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་སྤང་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་སེམས་ཀྱི་མི་དགའ་བ་མེད་དེ་མི་ དགའ་བའི་རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དང་། གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོ་ལས་འབྲས་མི་སླུ་བའི་ཆོས་དང་། བདག་མེད་གཉིས་གཏན་ལ་ཕེབས་པས་མཁས་པའི་ཕྱིར་ ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། འདི་ལྟར་བདེན་པ་མ་ཡིན་པ་བདག་དང་བདག་གིར་ལོག་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པས་དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པས་སེམས་ལ་གནོད་པས་མི་དགའ་བ་དང་། སྲོག་གཅོད་སོགས་སྒོ་ གསུམ་གྱི་སྡིག་པ་ཉེས་སྤྱད་ཀྱིས་ལུས་ལ་གནོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒོ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་བྱེད་པའི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་ནི་ལུས་བདེ་ལ་ཆོས་རྣ
【現代漢語翻譯】 就像從母胎中出生的痛苦一樣，這是可以忍受的。又比如，所有的醫生都通過醫療手段和藥物等來減少飲食帶來的不適，從而消除大病。否則，就無法平息疾病。因此，爲了徹底摧毀自己和他人長期遭受的眾多痛苦，應該忍受爲了菩提而產生的小小不適。 1-3555 像前面提到的適合給予普通醫療手段、手等幫助一樣，那些醫術高超、能治癒所有疾病的醫生們，也不會允許初學者使用這些方法。然而，由於他們擁有偉大的慈悲心，會採用極其溫和的儀式，以漸進的方式，根據人們的承受能力，通過修行來治癒和解脫人們長期遭受的無數貪慾等大病。那麼，什麼是溫和的儀式呢？初學者爲了捨棄吝嗇、積累福報，可以先佈施少量的青稞麵團或酒糟等，以此引導他們進入解脫之城，這是佛陀最初的做法。通過習慣於這種小小的佈施，逐漸地，他們也會習慣於更大的佈施，最終達到能夠毫不費力地佈施自己的血肉。為什麼會這樣做呢？因為當習慣達到極致時，他們會對自己的身體不再執著，就像對待蔬菜一樣，從而生起捨棄身體的念頭。那時，捨棄自己的血肉又有什麼困難呢？他們會毫不猶豫地捨棄。 1-3556 第三，因為是快樂的，所以要消除沮喪。如果爲了一個眾生，也要在輪迴中長期承受痛苦，那怎麼能說道路是艱難的呢？因為，這樣修行的菩薩不會有身體上的痛苦，因為他們已經捨棄了所有身語意的不善業。而且，也不會有心理上的不悅，因為他們已經通過對業果的堅定信念，以及對人法無我的證悟，消除了不悅的根源——對業果的懷疑，以及對人我和法我的執著。這是普遍適用的，因為虛假的『我』和『我所』的錯誤分別念，以及對事物的強烈執著，會損害心靈，產生不悅；而殺生等身語意的惡行，會帶來身體上的痛苦。因此，通過行持身語意的善業所積累的福德，身體會感到快樂，佛法會自然而然地顯現。
【English Translation】 Just as the suffering of being born from the womb is endurable, so it is fitting to endure. For example, all doctors alleviate major illnesses by reducing the discomfort of diet through medical treatment and medicine. Otherwise, it cannot pacify the disease. Therefore, in order to eradicate the many sufferings experienced by oneself and others for a long time, one should endure the small discomfort for the sake of Bodhi. 1-3555 Just as the giving of ordinary medical treatments, hands, etc., is appropriate, those supreme physicians who heal all diseases do not allow beginners to practice them. However, endowed with great compassion, they heal and liberate beings from immeasurable great diseases of long-lasting attachment, etc., through extremely gentle rituals, gradually, according to how much they can bear. How is the ritual gentle? Beginners first give a small amount of barley flour dough or beer made from dregs, etc., in order to abandon stinginess and increase the accumulation of merit, and lead them to the city of liberation. This is the initial practice taught by the Buddhas. By becoming accustomed to giving such small gifts, gradually, they become accustomed to great giving, and eventually become so proficient that they can give their own flesh and blood without difficulty. Why do they do this? Because when the habit is perfected, they have no attachment to their own body, just like vegetables, and the thought of giving it away arises. At that time, what difficulty is there in giving away their own flesh and blood? They give it away without hesitation. 1-3556 Third, because it is happiness, abandon discouragement. If one endures suffering in samsara for a long time even for the sake of one sentient being, how can one say that the path is not difficult? Because the Bodhisattva who practices in this way has no physical suffering, because they have abandoned all sins of body, speech, and mind. Also, there is no mental displeasure, because they have eliminated the cause of displeasure—doubt about the results of actions—and because they are wise, having ascertained the two truths of selflessness of person and phenomena, which are the antidotes to grasping at a self and phenomena. This is pervasive because false discriminations of 'I' and 'mine' and attachment to things harm the mind and cause displeasure, and killing and other sins of body, speech, and mind create physical suffering. Therefore, the merit of doing good deeds of body, speech, and mind brings physical happiness, and the Dharma naturally arises.
མ་པར་འབྱེད་པ་ལ་མཁས་ པ་ཡིས་ནི་སེམས་དགའ་ཞིང་བདེ་བ་ཡིན་པ་དེས་ན་བྱང་སེམས་གཞན་དོན་དུ་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པར་འཁོར་བར་གནས་ཀྱང་ནི་གཞན་ལ་སྙིང་རྗེ་ཅན་དག་དཀའ་བ་སྤྱོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཅི་སྟེ་སྐྱོ་བར་འགྱུར་ཏེ་སྐྱོ་བར་མི་འགྱུར་རོ། ། 1-3557 དེས་ན་དཀའ་བ་ལ་འཇིགས་པས་ཕྱིར་ཕྱོགས་པར་མི་བྱའོ། །བཞི་པ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ལས་ལམ་མྱུར་བ་ནི། དེ་ལྟ་ན་ཡུན་རིང་པོར་ཚོགས་བསགས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་བས་དམན་པ་རྣམས་བྱ་ སླ་བའི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལ་འབད་དོ་སྙམ་ན། རྒྱལ་སྲས་འདི་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྔོན་གྱི་སྡིག་པ་བྱས་པ་ཡང་དེས་ནི་དུས་མཐའི་མེ་བཞིན་ཞེས་པ་ལྟར་སྐད་ཅིག་གིས་ ཟད་པར་བྱེད་ཅིང་། བསོད་ནམས་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུའི་ཚོགས་ཀྱང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་དུ་མ་ཞིག་ཅེས་པར་སྡུད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཉན་ཐོས་པས་ཀྱང་ལམ་བགྲོད་པ་ཆེས་མཆོག་ཏུ་མྱུར་བར་བཤད་པས་ བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོ་ལ་འབད་པར་རིགས་སོ། །ལྔ་པ་སྒྱིད་ལུག་སྤང་སྟེ་བསྟན་པ་ནི། དེ་ལྟ་བས་ན་ཤིན་ཏུ་ཉོན་མོངས་པས་སྐྱོ་བ་དང་། ངལ་ཞིང་དུབ་པའི་སྐྱོན་ཀུན་སེལ་བའི་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་བཟང་པོ་ཞོན་ནས་བདེ་འགྲོ་ནས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གོང་ནས་གོང་དུ་ལྷག་པར་བརྒྱུད་མར་བདེ་བར་འགྲོ་བ་ལ་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་སེམས་ཤེས་པ་སུ་ཞིག་སྒྱིད་ལུག་པར་ འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་དཔུང་ཚོགས་བསྐྱེད་པ་ལ་གཉིས་ཏེ། སྤྱིར་མདོར་བསྟན་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི། དགོས་པ་སེམས་ཅན་དང་བདག་གི་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་སྤོང་ཞིང་ཡོན་ཏན་མ་ལུས་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་དཔུང་གི་ཚོགས་བཞི་འདུས་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས་བསྐྱེད་པར་བྱ་སྟེ། 1-3558 ཆོས་བཞི་ནི་དགེ་བ་ལ་འདུན་པ་དང་། ཅི་ལྟར་བརྩམས་པ་བཞིན་མཐར་འབྱིན་པས་དམ་བཅའ་བརྟན་པ་དང་། དམ་པའི་ལས་ལ་དགའ་སྤྲོ་དང་མི་ནུས་པའི་ཚེ་ན་དུས་ཅུང་ཟད་གཅིག་དོར་བ་ ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པའི་དཔུང་གི་ཚོགས་ཡན་ལག་བཞི་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་འདུན་པ་བསྐྱེད་པའི་རྒྱུ་ནི་མི་དགེ་བའི་ལས་ལ་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བས་འཇིག་པ་ཤེས་པ་ དང་། དགེ་བའི་ལས་དེའི་ཕན་ཡོན་བདེ་གཤེགས་སུ་སྐྱེས་པ་སོགས་འབྲས་བུ་བཟང་པོ་འབྱིན་པར་ཡང་ཡང་དུ་བསམས་བསྐྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་བསྟན་པའི་ཚུལ་གྱིས་འདུན་པ་དང་། ང་རྒྱལ་ཏེ་བསྟེན་སེམས་མཐོན་ པོ་སྔར་གྱིས་བསྟན་པ་དང་། དགའ་བ་དང་དོར་བ་དང་དགེ་བ་ལ་འབད་ཅིང་ལྷུར་ལེན་པ་དང་། རང་ཉིད་ལ་དབང་བསྐུར་བ་སྟེ་འདི་རྣམས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་མི་མཐུན་པའི་ ཕྱོགས་ལེ་ལོ་ལ་སོགས་པ་སྤངས་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་སྤེལ་བའི་ཕྱིར་འབད་ཅིང་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་པར་བྱའོ། ། གཉི
【現代漢語翻譯】 那些精於區分（善與非善）的人，他們的心會感到快樂和安寧。因此，即使菩薩爲了利益他人而在輪迴中停留無數劫，那些對他人充滿慈悲的人，難道會因為行持困難而感到厭倦嗎？他們不會感到厭倦。 因此，不要因為害怕困難而退縮。第四，比聲聞乘更快地達到目標：如果有人認為，與長期積累資糧以獲得菩提相比，不如努力修持更容易的聲聞乘，那麼，這位佛子以菩提的力量，能像末劫之火一樣，瞬間燒盡往昔所造的罪業。並且，他能毫不間斷地積累如海洋般的福德資糧。因此，即使是聲聞乘，也說這是最快到達目標的途徑，所以應該努力修持偉大的菩提。第五，教導我們捨棄懈怠：因此，乘坐能消除極度煩惱所帶來的沮喪和疲憊等過患的菩提心之良駒，對於那些能辨別從安樂走向圓滿，並不斷向上提升的智慧之人，誰會變得懈怠呢？沒有人會懈怠。 第二，生起助伴之眾，分為兩部分： общей 總體概述和分別詳細解釋。第一部分是：爲了實現眾生和自己所希求的利益，爲了斷除一切過患併成就所有功德，應當生起由四種力量匯聚而成的精進。這四種法是： желанием 渴望善法，以及像最初承諾的那樣堅持到底，堅定誓言，喜悅地投入神聖的事業，並在無能為力時暫時放棄。 就像大象等由四部分組成的軍隊一樣。生起 желанием 渴望的因是：認識到不善業會帶來痛苦，並反覆思索善業所帶來的利益，例如轉生善趣等美好的果報。通過這種方式，以所教導的方式生起 желанием 渴望，以及生起我慢，即比以前更高的敬重心，喜悅和捨棄，努力和投入善法，以及自我授權。憑藉這些力量，就能捨棄與精進相違背的懈怠等，爲了增長精進而努力和發起精進。
【English Translation】 Those who are skilled in distinguishing (between good and non-good), their hearts will feel joy and peace. Therefore, even if a Bodhisattva stays in samsara for countless kalpas to benefit others, those who are compassionate to others, would they be weary of the suffering of practicing difficulties? They will not be weary. Therefore, do not turn away for fear of difficulties. Fourth, to reach the goal faster than the Shravakas: If someone thinks that it is better to practice the easier Shravaka vehicle than to accumulate merit for a long time to attain Bodhi, then this son of the Buddha, with the power of Bodhi, can burn away the sins of the past in an instant like the fire at the end of the kalpa. And, he can accumulate a sea of merit without interruption. Therefore, even the Shravaka vehicle says that this is the fastest way to reach the goal, so one should strive to practice the great Bodhi. Fifth, teaching us to abandon laziness: Therefore, riding the excellent chariot of Bodhicitta, which can eliminate the frustration and fatigue caused by extreme afflictions, who among those wise people who can discern the path from happiness to perfection and continue to rise higher will become lazy? No one will become lazy. Second, generating the host of companions, divided into two parts: a general overview and a separate detailed explanation. The first part is: In order to realize the desired benefits of sentient beings and oneself, in order to eliminate all faults and accomplish all virtues, one should generate diligence, which is the nature of the gathering of four forces. These four dharmas are: желанием desire for virtue, and steadfastness in vows by bringing to completion as it was first undertaken, joyfully engaging in sacred deeds, and temporarily abandoning when unable to do so. Like an army of elephants and other four-part forces. The cause of generating желанием desire is: recognizing that non-virtuous actions bring suffering, and repeatedly contemplating the benefits of virtuous actions, such as being born in good realms and other good results. In this way, generating желанием desire in the way taught, as well as generating pride, that is, a higher level of reverence than before, joy and abandonment, striving and engaging in virtue, and self-empowerment. By the power of these, one can abandon laziness and other things that are contrary to diligence, and strive and initiate diligence in order to increase diligence.
ས་པ་ལ་འདུན་པ། བརྟན་པ། དགའ་བ། དོར་བའི་དཔུང་བསྐྱེད་པ་བཞི་ལས་དང་པོ་ལ་ལྔའི། དང་པོ་སྐྱོན་ཡོན་སྤོང་ལེན་གྱི་བྱ་བ་མ་བྱས་པས་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པ་ནི། བདག་དང་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་ཉེས་པ་ལུས་སེམས་ལ་བརྟེན་པ་ནི་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བདག་གིས་གཞོམ་ཞིང་སྤང་བར་བྱ་སྟེ་དེའི་ནང་གི་གང་དུ་ཉེས་པ་རེ་རེ་ཡང་བསྐལ་པ་རྒྱ་མཚོ་སྟེ་མཐའ་ཡས་པས་ཟད་ཅིང་སྤོང་བར་གྱུར་པའི་ཉེས་པ་དེ་དག་ཟད་ཅིང་སྤང་བར་གྱུར་པའི་ཉེས་པ་དག་པ་སྟེ་སྤོང་བའི་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་པ་དེ་ཡི་ནི་ཆ་ཤས་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཡང་བདག་ལ་མི་མཐོང་ན་སྡུག་བསྔལ་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་སྣོད་དུ་གྱུར་པས་བདག་ཀོ་རྒྱུ་མཚན་ཅི་སྟེ་སྙིང་མ་གས་པ་མ་རལ་ཏེ་འདྲལ་བསམ་པར་བྱ་ཞིང་། 1-3559 བདག་དང་གཞན་གྱི་ཡོན་ཏན་ནི་མང་པོ་དག་གིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། དེ་ལ་ཡོན་ཏན་རེ་རེ་ཡང་བསྐལ་པ་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་མང་པོས་གོམས་པར་འགྱུར་བར་བྱ་དགོས་ན་བདག་གིས་ ནི་ཡོན་ཏན་ཆ་ཤས་ལ་ཡང་གོམས་པས་དུས་ནམ་དུ་ཡང་སྐྱེས་པར་མ་གྱུར་ན། རྒྱ་མཚོ་ཆེར་གཡེངས་ཞེས་པའི་ཚུལ་ལྟར་དཀའ་བ་མང་པོས་ཅི་ཞིག་ལྟར་བདག་གིས་རྙེད་པའི་མིའི་སྐྱེ་བ་ ནི་བདག་གི་དོན་ཏེ་འབྲས་བུ་མེད་པར་ཟད་པར་བྱས་པ་ངོ་མཚར་ཞིང་། སླན་ཆད་ངན་སོང་དུ་ལྷུང་བ་ལས་རྟེན་གཞན་མེད་དོ་སྙམ་དུ་བསམས་ནས་སྐྱོ་བར་བྱས་ཏེ་འདུན་པ་བསྐྱེད་དོ། ། གཉིས་པ་བྱས་འོས་གཞན་ཡང་མ་བྱས་པས་འགྱོད་པ་བསྐྱེད་པ་ནི། བདག་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་བསྙེན་བཀུར་ལ་སོགས་པས་མ་མཆོད་ཅིང་། དེ་མཆོད་པ་ཉིད་ཤིན་ཏུ་དགའ་བ་དང་ལྡན་པས་དགའ་ སྟོན་ཆེན་པོ་ཡིན་པ་ལས་དེས་མ་མཆོད་པས་དེ་མཆོད་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཡིད་བདེ་བ་མ་ཐོབ་སྟེ་མ་མྱོང་ངོ་། །བསྟན་པ་ལ་བྱ་བ་སྐུ་གཟུགས་དང་། མཆོད་རྟེན་དང་། དམ་ཆོས་ལ་སོགས་ པ་ལ་ལྷ་ཁང་དང་། ཀུན་དགའ་ར་བ་ལ་སོགས་དབུལ་བར་བྱ་བའི་དངོས་པོས་མཆོད་པ་ཡང་མ་བྱས་པ་དང་། ནོར་ཞན་པས་དབུལ་པོའི་འདོད་པའི་བསམ་པ་ཉེར་མཁོའི་ཡོ་བྱད་ཀྱིས་རྫོགས་པར་མ་བྱས་ཤིང་། 1-3560 འཆི་བ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པས་ཉེན་པ་ལ་མི་འཇིགས་པ་མ་བྱིན་པ་དང་ལུས་སེམས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཉམ་ཐག་རྣམས་ལ་སྡུག་བསྔལ་དེ་བསལ་ནས་བདེ་བར་མ་བྱས་པས་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་ བྱ་བ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ན་བདག་ནི་མའི་མངལ་གྱི་ནང་དུ་གནས་པ་དང་དེ་ནས་ཕྱིར་འབྱུང་བའི་ཟུག་རྔུ་དང་སྡུག་བསྔལ་འབའ་ཞིག་བསྐྱེད་པར་འདུན་པ་བསྐྱེད་དོ། །གསུམ་པ་དེས་ན་ཆོས་ ལ་འདུན་པ་བསྐྱེད་པར་རིགས་པ་ནི། དེ་རྒྱུ་ཅི་ལས་གྱུར་ཞེ་ན། བདག་ནི་ཚེ་སྔོན་ཡང་དགེ་བའི་ཆོས་ལ་འདུན་པ་དང་བྲལ་བ་ཡིས་ད་ལྟའི་སྐྱེ་བ་འདི་ལ་ཡང་ཕོངས་པ་དགེ་ བའི་བྱ་བ་ལ་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་སྔར་བཤད་པ་འདི་འདྲ་བ་བྱུང་བར་གྱུར་པ་ཤེས་པར་བྱས་ནས་མཁས་པ་སུ་ཞིག་ཆོས་ལ
【現代漢語翻譯】 于意樂生起希求、堅穩、歡喜、捨棄四者中，首先是五種： 第一，由於未做取捨善惡之行而生後悔：自身與他眾的罪業，依于身心，無量無邊，我應摧毀並捨棄。其中任何一個罪業，經歷如海的劫數也無法窮盡。如果我未能見到一絲一毫的斷除罪業、發起精進的努力，那麼我已成為無量痛苦的容器，為何我的心仍未破碎、未崩裂？應如是思維。 自身與他眾的功德，應以眾多方式成辦。其中任何一個功德，也應以如海的劫數來串習。但我對功德的些微部分，也從未在任何時候生起串習。如『大海漂盪』之喻，我歷經諸多艱難才獲得的人身，卻被我毫無意義地耗盡，真是令人驚歎！此後，我將墮入惡趣，別無他途。如是思維后，生起厭惡之心，從而生起希求。 第二，因應做之事未做而生後悔：我未曾以對薄伽梵（梵文：Bhagavān，具有者、世尊）的承侍供養等來供養，而供養世尊本身是極其歡喜之事，是盛大的喜宴。由於未供養，我未能獲得、未能體驗從供養世尊而來的喜悅。對於佛法事業，如佛像、佛塔、正法等，以及寺廟、僧院等，也未曾以財物供養。由於貧乏，也未能以所需之物滿足貧困者的願望。對於面臨死亡等怖畏者，未能施予無畏。對於身心痛苦的困頓者，未能解除其痛苦，令其安樂。我遠離了所有聖者的行為，我只是在母親的子宮中，以及從子宮中出來時，徒增痛苦。應生起這樣的希求。 第三，因此，理應生起對佛法的希求。這是什麼原因呢？因為我前世也缺乏對善法的希求，所以今生也變得貧乏，對善行毫無能力。認識到過去就是這樣，那麼哪位智者會不對佛法生起希求呢？
【English Translation】 Among the four: aspiration, steadfastness, joy, and relinquishment, the first has five aspects: First, regret arises from not having engaged in the activities of accepting virtue and rejecting vice: The faults of myself and other sentient beings, based on body and mind, are immeasurable. I should destroy and abandon them. Even a single fault among them cannot be exhausted even after oceans of eons. If I do not see even a small part of the effort to eliminate faults and initiate diligence, then I have become a vessel of immeasurable suffering. Why hasn't my heart broken and shattered? One should think in this way. The merits of myself and others should be accomplished in many ways. Each merit should be cultivated through oceans of eons. But I have never cultivated even a small part of merit. Like the saying 'drifting in the great ocean,' how did I, with great difficulty, obtain this human life, only to waste it meaninglessly? Hereafter, I will fall into the lower realms, with no other refuge. Thinking in this way, one generates aversion and thus generates aspiration. Second, regret arises from not doing what should have been done: I have not offered to the Bhagavan (梵文：Bhagavān，具有者、世尊，Possessor, the Blessed One) with veneration and offerings, etc. Offering to the Bhagavan is itself a very joyful thing, a great feast. Because I did not offer, I did not obtain or experience the joy that comes from offering to the Bhagavan. Regarding the activities of the Dharma, such as images of the Buddha, stupas, and the sacred Dharma, as well as temples and monasteries, I have not offered with material possessions. Due to poverty, I have not fulfilled the wishes of the poor with the necessary items. To those threatened by the fear of death, etc., I have not given fearlessness. To those afflicted by physical and mental suffering, I have not relieved their suffering and brought them happiness. I am separated from all the actions of holy beings. I only increase suffering in my mother's womb and when coming out of it. One should generate such aspiration. Third, therefore, it is reasonable to generate aspiration for the Dharma. What is the reason for this? Because in my previous life, I also lacked aspiration for virtuous Dharma, so in this life, I have become impoverished and have no ability for virtuous actions. Recognizing that this is how it was in the past, which wise person would not generate aspiration for the Dharma?
་འདུན་པ་གཏོང་སྟེ་གཏོང་བར་མི་རིགས་སོ། ། ཅི་སྟེ་ན་འཇིག་རྟེན་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ནི་འདུན་པ་ཡིན་པར་ཐུབ་པས་གསུངས་ཏེ། འཇམ་དཔལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་ཡོན་ཏན་བཀོད་པའི་མདོར། ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་བཞིན་དུ། །འདུན་པའི་རྩ་ལ་རབ་ཏུ་གནས། །གང་གིས་སྨོན་ལམ་ཅི་བཏབ་པ། །འབྲས་བུའང་དེ་འདྲ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་སམ། ཡང་མོས་ལ་ཞེས་འབྱུང་པ་ལྟར་ན་བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པར། 1-3561 བློ་གྲོས་རྒྱ་མཚོ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྡུད་པར་འགྱུར་བའི་ཆོས་གཞན་ཡང་གཅིག་སྟེ། བསམ་པ་བརྟན་པར་གྱུར་ཅིང་མོས་པ་དྲག་པའོ་ཞེས་སོ། །མོས་པའི་འདུན་པ་དེའི་ཡང་རྩ་བ་དུས་རྟག་ཏུ་ ནི་མི་དགེའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་འདོད་མི་འདོད་ཐོབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡང་དང་ཡང་དུ་མངོན་དུ་བྱེད་པས་བསྒོམས་པའོ། ། བཞི་པ་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་བསྟན་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་ པོ་དགེ་མི་དགེའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི། ལུས་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དམྱལ་སོགས་སུ་བརྡེག་བཅིངས་སོགས་དང་། རྙེད་པའི་གེགས་བྱས་པས་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་གསོད་པ་ལ་སོགས་འཇིགས་པ་ རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་དང་། འདོད་པ་རྣམས་བཙལ་ཡང་མ་རྙེད་ནས་འདོད་པ་གྲུབ་པ་དང་བྲལ་བ་ནི་སྡིག་པ་སྤྱོད་པ་ལས་བྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཡང་ཡིད་ལ་བསམས་ཤིང་སྨོན་པའི་དགེ་བས་བྱས་ པས་འགྲོ་བ་གང་དང་གང་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་བ་དེ་དང་དེར་ནི་བསོད་ནམས་དེས་འབྲས་བུ་རྣམ་སྨིན་གྱི་རང་བཞིན་ཡིད་དུ་འོང་བ་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་པར་མཆོད་པར་འགྱུར། སྡིག་པ་བྱེད་པ་ བདེ་བ་དོན་དུ་གཉེར་ཞིང་ཐོབ་པར་འདོད་ཀྱང་འགྲོ་བ་གང་དང་གང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་འགྲོ་བ་དེ་དང་དེར་ནི་སྔར་གྱི་སྡིག་པ་དེས་རྒྱུ་བྱས་ནས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཚོན་གྱིས་དེའི་འདོད་པའི་དོན་བདེ་རྣམ་པར་འཇོམས་སོ། ། 1-3562 གཉིས་པ་དགེ་སྡིག་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་འབྲས་བུ་བསྟན་པ་ནི། རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་ས་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་མི་འདོད་བཞིན་དུ་མངལ་དུ་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་ བདེ་བ་ཅན་དུ་འོང་བའི་དྲི་བཟང་པོ་དང་ལྡན་ཞིང་བསིལ་ཞིང་བདེ་བའི་རེག་བྱ་ཅན་སྣ་ཚོགས་པའི་འདབ་མ་རྒྱས་པའི་པདྨའི་སྙིང་པོར་གནས་ཤིང་རྒྱལ་བའི་གསུང་དབྱངས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ དང་ལྡན་པས་མཆོག་ཏུ་ཡིད་བདེ་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་ཀྱི་དབྱངས་སྙན་པའི་ཞལ་ཟས་ཀྱིས་མདངས་འཕེལ་བས་ལུས་ཀྱི་གཟི་བརྗིད་བསྐྱེད་པར་བྱས་པ་ཐུབ་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་ དུས་སུ་མཁྱེན་ཏེ་སྐུ་ལུས་ཀྱི་འོད་ཟེར་གྱིས་ཁ་ཕྱེ་ཞིང་རྒྱས་པར་བྱས་པའི་པད་མ་ལས་བྱུང་བའི་ལུས་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་ཀྱིས་བརྒྱན་ཅན་འོད་དཔག་མེད་ལ་སོགས་པའི་ རྒྱལ་བའི་མདུན་ན་
【現代漢語翻譯】 應發起希求之心，且應不斷發起。為什麼呢？因為能仁（Thubpa，釋迦牟尼佛的尊號）曾說，世間和出世間一切善法的根本是希求。如《妙吉祥清凈佛土功德莊嚴經》所說： 『一切諸法皆如緣，安住于希求之根。誰種下何種願望，果實亦將如是成熟。』或者如《請問海慧經》中所說，海慧菩薩請問： 『海慧，還有一種能攝集大乘的法，即是堅定意念和強烈希求。』 而這種希求之心的根本，在於時常觀修不善業的異熟果，即不想要的果報顯現的體性。第四，關於宣說業果，分為兩部分，首先是總的宣說善與不善業的異熟果：身體和精神的痛苦，如在地獄等處遭受打擊、捆綁等；阻礙獲得財富，導致內心不安；以及殺戮等各種恐懼；即使努力尋求慾望，也無法獲得滿足，這些都是由造作罪業所產生的。 此外，通過心中思念和祈願的善行，無論轉生到何處，都將以福德所產生的令人滿意的異熟果來供養。如果爲了追求和獲得安樂而造作罪業，那麼無論轉生到何處，都將因先前的罪業為因，以痛苦的利刃摧毀其所欲求的安樂。 第二，宣說善與不善的特殊果報：獲得極喜地等地的菩薩們，並非不情願地入胎，而是在極樂世界中，安住在散發著芬芳、清涼、舒適觸感的各種花瓣盛開的蓮花花蕊中，具備諸佛音聲的一切支分，以令人極度愉悅的妙法音聲為食，滋養身體的光彩，諸佛世尊在成熟之時知曉，以身體的光芒開啟和綻放蓮花，從蓮花中化生出最殊勝的身體，具足妙相和隨好，在無量光佛等諸佛面前。
【English Translation】 One should generate aspiration, and should generate it continuously. Why? Because the Thubpa (an honorific title for Shakyamuni Buddha) said that the root of all virtuous aspects, both worldly and transcendental, is aspiration. As stated in the 'Array of the Pure Land Qualities of Manjushri Sutra': 'All dharmas are like conditions, Firmly established in the root of aspiration. Whichever aspiration one plants, The fruit will also mature accordingly.' Or as it appears in the 'Inquiry of Sagaramati Sutra,' where Sagaramati Bodhisattva asks: 'Sagaramati, there is another dharma that gathers the Mahayana, which is firm intention and strong aspiration.' And the root of that aspiration is constantly meditating on the ripening fruits of non-virtuous actions, the nature of experiencing unwanted results. Fourth, regarding the teaching of the results of actions, it is divided into two parts. First, the general teaching of the ripening of virtuous and non-virtuous actions: physical and mental suffering, such as being beaten and bound in hells; obstructing the attainment of wealth, causing mental unease; and various fears such as killing; even if one strives to fulfill desires, failing to find satisfaction, these arise from engaging in sinful deeds. Furthermore, through virtuous deeds contemplated and wished for in the mind, wherever one is reborn, one will be honored with the pleasing nature of the ripening fruit of merit. If one engages in sinful deeds seeking and desiring to attain happiness, then wherever one is born, the suffering of that previous sin will destroy the desired happiness with the weapon of suffering. Second, the teaching of the specific results of virtue and non-virtue: Bodhisattvas who have attained the stages such as the Joyful One are not born into the womb unwillingly, but in the Land of Bliss, they reside in the heart of a lotus with various petals blooming, possessing fragrant, cool, and comfortable sensations, endowed with all aspects of the voice of the Buddhas, nourished by the delightful Dharma sounds that bring supreme joy, increasing the radiance of their bodies. The Buddhas, the Bhagavat, know when the time is ripe, and with the light of their bodies, they open and expand the lotus, and from the lotus emerges a supreme body adorned with marks and signs, before the Buddhas such as Amitabha.
གནས་པའི་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྲས་བྱང་སེམས་སུ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་དཀར་བའི་དགེ་བའི་ལས་སྔར་བསགས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །མངལ་དུ་སྐྱེ་བ་ལ་ནི་ཁྱད་པར་འདི་ ལས་བཟློག་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཉམས་སུ་མྱོང་སྟེ་མངལ་ན་དོག་པ་དང་། དྲི་ང་བ་དང་། ཕོ་བའི་མེ་དྲོད་ཀྱིས་ཚ་བ་དང་། ཕ་མའི་མི་གཙང་བ་ནུར་ནུར་པོ་ལས་བྱུང་ཞིང་། མ་ཡིས་ཟོས་པ་དང་འཐུངས་པས་སྐྱུགས་པ་དང་འདྲ་བའི་ཟས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་དང་། 1-3563 མངལ་གྱི་དྲི་མས་གོས་པ་དང་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་དུས་ན་བརྒྱ་ལ་སྲོག་མགྲིན་པར་ཕྱིན་པ་དང་འདྲ་བར་བཅར་ལ་མནན་པ་བཞིན་དུ་བཙའ་བའི་དུས་ན་ཡང་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་གཤིན་རྗེའི་ སྐྱེས་བུ་སྟེ་དུས་ཀྱི་ཕོ་ཉ་བས་ཐོ་བ་མེ་འབར་བས་བསྣུན་པས་ལྤགས་པ་མ་ལུས་པ་བཤུས་པས་ཤིན་ཏུ་ཉམ་ཐག་པའི་སྨྲེ་སྔགས་གདོན་ཅིང་། སླར་ཡང་རབ་ཏུ་ཚ་བའི་མེ་ཡིས་བཞུས་ པའི་ཟངས་ཞུན་ཁུ་བ་ལུས་ལ་བླུགས་ནས་བཀྲུས་གྱུར་ལ་མེ་འབར་བའི་རལ་གྲི་དང་མདུང་ཐུང་གིས་བསྣུན་པས་ཤའི་དུམ་བུ་བརྒྱར་ལྷགས་པ་སྟེ་གཏུབས་ཤིང་། ཤིན་ཏུ་མེ་འབར་བའི་ལྕགས་བསྲེགས་ཀྱི་ ས་གཞིར་སྤྱི་ཚུགས་སུ་ལྟུང་བར་གཅིག་ཏུ་གནག་པའི་མི་དགེ་བའི་རྣམ་པ་མང་པོ་ལན་གྲངས་དུ་མར་སྤྱད་པས་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། དགེ་མི་དགེའི་ལས་འབྲས་འཇམ་པ་དང་ རྩུབ་པ་ཡིན་པ་དེ་བས་ན། མི་དགེ་བ་སྤངས་ནས་དགེ་བ་ལ་མོས་པའི་འདུན་པར་བྱ་བ་སྟེ་གོ་ཆའི་བརྩོན་འགྲུས་བསྐྱེད་དེ་གུས་པ་ཉིད་དུ་བསྒོམ་པ་སྟེ་གོམས་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ བརྟན་པའི་དཔུང་ལ་གཉིས། རྩོམ་པ་བརྟན་པ་དང་། ཞུགས་པ་བརྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་མི་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྡོ་རྗེ་རྒྱལ་མཚན་གྱི་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་ཆོ་ག་ཡིས་བསམ་པ་བརྟན་པས་བསྒྲུབ་བྱའི་དོན་བརྩམས་ནས་འགྲུབ་པའི་དོན་དུ་ང་རྒྱལ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། 1-3564 མདོ་དེ་ཉིད་ལས། དཔེར་ན་ལྷའི་བུ་ཉི་མ་འཆར་བ་ན་དམུས་ལོང་གི་ཉི་མ་མི་ལྡོག་གོ་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་དེ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས། དེ་བཞིན་དུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ། དྲན་པ་ ཅན། ཤེས་བཞིན་ཅན། སེམས་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་རྣམ་པ་མ་ཞུམ་པ། ཡོན་ཏན་གྱི་སྤྱོད་པ་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་མཐས་གཏུགས་པ་ནི་སེམས་ཅན་འཁུ་བའི་ཉེས་པ་མི་ལྡོག་གོ ། དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་ཏེ། སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བ་དེ་དག་དང་། ངན་སོང་གི་ས་ལ་གནས་པའི་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དེ་ནས་ཤི་འཕོས་པར་གྱུར་ཅིག བདག་གིས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་ པོ་ཆེན་པོ་དེ་དག་བླང་བར་བྱའོ། །བརྩོན་པར་བྱའོ། །སྤྲོ་བར་བྱའོ། །མི་ལྡོག་པར་བྱའོ། །མི་འཇིགས་པར་བྱའོ། །ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་བྱའོ། །སྒྱིད་མི་ལུག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ།། དེའང་དགེ་ བ་
【現代漢語翻譯】 安住于幸福的善逝之子菩薩，完全憑藉先前積累的白色善業之力而轉生。轉生於胎中，則會經歷與此相反的痛苦，在胎中感到狹窄、惡臭，因胃的熱度而感到灼熱，從父母的不潔之物中產生，依靠母親所吃所喝的如同嘔吐物一般的食物而成長， 被胎中的污垢所沾染，在完全成熟之時，如同百人被扼住喉嚨一般被擠壓，生產之時也是如此。此外，閻羅王的使者，即死神，用燃燒的錘子擊打，剝去全身的面板，發出極其痛苦的哀嚎。再次，將極熱的熔化的銅汁傾倒在身上沖洗，用燃燒的寶劍和短矛刺擊，將肉塊砍成一百塊。在極度燃燒的鐵地上，以各種黑色不善之相多次施用。 第五，總結：善與不善的業果有順有逆，因此，應捨棄不善，欣樂於善，生起盔甲般的精進，恭敬修習，使之成為習慣。第二，穩固的軍隊分為兩種：發起穩固和進入穩固。第一種又分為兩種，首先是不退轉之理：菩薩金幢經中說，以儀軌和穩固的意念發起所要成就之事，爲了成就而修習我慢。 該經中說：『例如，當太陽升起時，盲人的太陽不會退轉。』等等，以此為先導。同樣，大菩薩，具有正念、正知，心懷深廣，不屈不撓，功德之行和智慧之行達到極致，不會退轉眾生的痛苦。同樣，將那些轉生於地獄的眾生，以及安住于惡趣之地的眾生，全部從那裡死亡並轉移。我將承擔那些巨大的痛苦之蘊，努力，歡喜，不退轉，不畏懼，不退縮，不灰心。』等等，廣說。這也是善
【English Translation】 The Bodhisattva, son of the Sugata who abides in happiness, is born entirely by the power of previously accumulated white virtuous deeds. To be born in the womb is to experience suffering contrary to this, feeling cramped and foul-smelling in the womb, feeling hot from the heat of the stomach, arising from the parents' impure matter, and being nourished by food that is like vomit from what the mother eats and drinks, being stained by the filth of the womb, and at the time of full maturity, being squeezed as if a hundred people were being strangled, and so it is at the time of birth. Furthermore, the messengers of Yama, the messengers of death, strike with burning hammers, peeling off all the skin, uttering extremely painful cries. Again, molten copper juice melted by extremely hot fire is poured on the body and washed away, and the flesh is cut into a hundred pieces by striking with burning swords and short spears. On the extremely burning iron ground, many dark and unwholesome forms are used many times. Fifth, to conclude: The results of virtuous and non-virtuous actions are both pleasant and unpleasant, therefore, one should abandon non-virtue and rejoice in virtue, generate armor-like diligence, and cultivate reverence, making it a habit. Second, the steadfast army has two aspects: steadfast commencement and steadfast engagement. The first has two aspects, the first being the principle of non-reversal: As stated in the 'Bodhisattva Vajra Banner Sutra,' one should commence the task to be accomplished with steadfast intention through rituals, and cultivate pride for the sake of accomplishment. In that very sutra, it says: 'For example, when the sun rises, the sun of the blind does not turn back,' and so on, preceding it. Similarly, the great Bodhisattva, mindful, aware, with a deep and vast mind, unyielding in appearance, whose conduct of qualities and conduct of wisdom are exhaustive, does not turn away from the suffering of sentient beings. Likewise, may all those sentient beings who are born in hell, and those sentient beings who dwell in the realms of suffering, die and transmigrate from there. I shall take upon myself those great heaps of suffering, strive, rejoice, not turn back, not fear, not retreat, not be discouraged,' and so on, extensively explained. That too is virtue.
ལ་འཇུག་པའི་དང་པོར་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་དུ་འབྱོར་པ་སྟེ་རྒྱུ་སྟོབས་དང་ལྡན་མི་ལྡན་བརྟགས་ནས་ནི་སྟོབས་དང་ལྡན་ན་སྦྱོར་བའི་བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ་པའམ་ཡང་ན་སྟོབས་དང་མི་ལྡན་ན་ མི་བརྩམ་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་བརྟགས་པ་ལ་དགོས་པ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། བརྟགས་ནས་སྟོབས་དང་མི་ལྡན་མ་བརྩམས་པ་ནི་མཆོག་ཡིན་གྱི་བརྩམས་ནས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་མི་བྱ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་བྱ་དགོས་ཏེ་ལོག་ན་དམ་བཅའ་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-3565 གཉིས་པ་ཉམས་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། བརྩམས་ནས་ལོག་ན་ཉེས་པ་ལྔ་འབྱུང་སྟེ། དེ་གོམས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་རྒྱུ་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ། སྐྱེ་བ་གཞན་དུའང་དེ་གོམས་པ་དང་བཅས་པ་དོར་བའི་སྡིག་ པ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་དང་། རྒྱུ་དེ་ལས་སྡུག་བསྔལ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བ་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་དང་གསུམ། གཞན་ཡང་བྱ་བ་གང་དང་པོར་བརྩམས་པ་དེ་དོར་ནས་ ཕྱིས་གཞན་བརྩམས་པ་ན་སྔ་མ་དེ་ནི་དོར་བ་ཉིད་ཀྱིས་དམན་ཞིང་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཉེས་པ་དང་། བྱ་བ་སྔར་བརྩམས་ནས་དོར་བ་དེའི་འབྲས་བུ་འགྲུབ་རན་པའི་དུས་སུ་ནི་བྱ་བ་ ཕྱི་མ་བརྩམས་པ་དེའང་གཏོང་བའི་ཚུལ་གྱིས་དམན་པའམ་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་སྒོ་ནས་སྔ་མ་སྤངས་ནས་ཕྱི་མ་བརྩམས་པ་དེ་ཡང་མཐར་ཕྱིན་པར་བསྒྲུབས་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་ པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། འོན་ཏེ་ང་རྒྱལ་འདི་ཐམས་ཅད་བྱ་བ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། བྱ་བའི་ལས་དགེ་བ་བསྒྲུབ་པར་དང་སྤང་བྱ་ཉོན་མོངས་གཞོམ་པ་དང་། དེ་གཉིས་ ཀྱི་ནུས་པ་ནི་བདག་ལ་ཡོད་སྙམ་དུ་བྱས་ཏེ་གསུམ་པོ་དག་ལ་ང་རྒྱལ་བྱའོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལས་ཀྱི་ང་རྒྱལ་ནི། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱ་འོས་དགེ་བའི་ལས་དེ་ཐམས་ཅད་བདག་ཉིད་གཅིག་པུས་གཞན་ལ་སྐབས་མི་དབྱེ་བར་བྱའོ་སེམས་པ་འདི་ནི་ལས་ཀྱི་ང་རྒྱལ་ཉིད་དོ། ། 1-3566 དེའང་ཉོན་མོངས་པས་རང་དང་མེད་པར་བྱས་པའི་འཇིག་རྟེན་པ་འདི་རྣམས་རང་གི་དོན་ཡང་བསྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པས་འགྲོ་བ་གཞན་དོན་དུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་བདག་ལ་འདི་ལྟ་བུའི་གཞན་གྱི་བྱ་ བའི་ཁུར་བསྐུར་ལ་བདག་གིས་བསྒྲུབ་པ་མི་ནུས་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་བས་ན་བདག་གིས་འདི་ཐམས་ཅད་བྱའོ། །གཞན་ཡང་སེམས་ཅན་གཞན་དག་དམན་པའི་ལས་མི་གཙང་བ་འཕྱག་པ་སོགས་བྱེད་ན་ བདག་ཉིད་ཀྱང་ནི་ཇི་ལྟར་བདག་གི་བྱ་བའི་ལས་གཞན་བྱེད་དུ་བཅུག་ནས་འདུག་པར་མི་རིགས་ཏེ། བདག་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྲན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ལས་འདི་ནི་དམན་པ་ཡིན་ པས་བདག་ལྟ་བུར་བྱ་བར་མི་རིགས་སོ་སྙམ་དུ་སེམས་ཁེངས་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་ནི་དམན་པའི་ལས་མི་བྱེད་ན་དེའི་ཚེ་བདག་ལ་དོན་ཆེན་པོ་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་ང་རྒྱལ་མེད་པ་མཆོག་ ཡིན་པས་ང་རྒྱལ་
【現代漢語翻譯】 首先，爲了實現目標，要評估是否具備資源和能力。如果具備能力，就要努力實踐；如果不具備能力，就不要開始。那麼，為什麼要進行這樣的評估呢？因為評估后，如果不具備能力而不開始，那是最好的。一旦開始，就必須努力不退縮，否則違背誓言。 第二，違背誓言的過患是：如果開始後退縮，會產生五種過失。由於習慣的習氣，會導致相似的果報，即在來世也會養成退縮的習慣，從而增長捨棄的罪業，這是士夫果。從這個原因出發，痛苦會增加，這是異熟果。此外，如果一開始做了某件事，後來又放棄，那麼之前所做的事情就會因為被捨棄而變得低劣和衰退。當之前開始做的事情即將完成時，如果又開始做另一件事，那麼後來做的事情也會因為放棄之前的事情而變得低劣或衰退，最終導致後來開始做的事情也無法圓滿完成。這就是違背誓言的過失。 關於兩種我慢，首先是概括說明：那麼，所有這些都是我慢嗎？不是的。對於應該做的事情，如行善和摧毀應該斷除的煩惱，以及認為自己有能力做到這兩件事，這三種情況下會產生我慢。 第二是詳細解釋，分為三種。首先是業的我慢：認為所有眾生應該做的善事都應該由自己獨自完成，不給他人機會，這就是業的我慢。 因為這些被煩惱摧毀的世間人，連自己的事情都無法完成，所以我發起了為他人利益著想的心。把為他人做事的重擔託付給我，我並非沒有能力完成，所以我應該做所有這些事情。此外，如果其他眾生在做低賤的工作，如打掃衛生等，我怎麼能讓他們做我的工作呢？因為我是所有眾生的奴僕。如果因為認為這項工作低賤，像我這樣的人不應該做而產生傲慢，那麼沒有這種會讓我失去重大意義的我慢才是最好的。
【English Translation】 Firstly, in order to accomplish a goal, one should assess whether one possesses the resources and capabilities. If one possesses the capabilities, one should strive to practice diligently; if one does not possess the capabilities, one should not begin. What is the purpose of such an assessment? Because after assessment, it is best not to begin if one does not possess the capabilities. Once begun, one must strive not to retreat, otherwise one will break one's vows. Secondly, the faults of breaking vows are: if one retreats after beginning, five faults will arise. Due to the habitual imprints, it will lead to similar consequences, that is, in future lives, one will also develop the habit of retreating, thereby increasing the sin of abandonment, which is the Purushakara-phala (士夫果, result of action). From this cause, suffering will increase, which is the Vipaka-phala (異熟果, result of maturation). Furthermore, if one initially starts something and later abandons it, then what was done before will become inferior and degenerate because it was abandoned. When what was started before is about to be completed, if one starts doing something else, then what is done later will also become inferior or degenerate by abandoning what was done before, ultimately leading to the failure to complete what was started later. This is the fault of breaking vows. Regarding the two types of pride, first is a general explanation: Then, are all these pride? No. For things that should be done, such as doing good deeds and destroying afflictions that should be abandoned, and thinking that one has the ability to do these two things, pride arises in these three situations. Second is a detailed explanation, divided into three. First is the pride of action: thinking that all the good deeds that all sentient beings should do should be done by oneself alone, without giving others a chance, this is the pride of action. Because these worldly people who are destroyed by afflictions cannot even accomplish their own affairs, I have generated the mind to think of the benefit of others. Entrusting the burden of doing things for others to me, it is not that I am unable to accomplish it, so I should do all these things. Furthermore, if other sentient beings are doing lowly work, such as cleaning, how can I let them do my work? Because I am the servant of all sentient beings. If one becomes arrogant because one thinks that this work is lowly and someone like me should not do it, then it is best not to have this pride that will cause me to lose great meaning.
གྱི་སྒོ་ནས་དམན་པའི་ལས་ལ་མི་འཇུག་པར་མི་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ཉོན་མོངས་ལ་ང་རྒྱལ་བྱ་བ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་གཉེན་པོའི་ང་རྒྱལ་བསྐྱེད་པའི་ཚུལ་ནི། དཔེར་ན་ ཤི་བའི་སྦྲུལ་གྱི་རོ་དང་ཕྲད་པར་གྱུར་ན་ཁྭ་ཏ་ཡང་ནམ་མཁའ་ལྡིང་ལྟ་བུར་མི་འཇིགས་པར་ཟ་བར་སྤྱོད་པ་ལྟར་གལ་ཏེ་བདག་ཉིད་ཉོན་མོངས་པ་ལ་ང་རྒྱལ་བཅོམ་པས་གཉེན་པོ་བརྩོན་འགྲུས་ཉམ་ཆུང་ན་ཉོན་མོངས་པས་བྱས་པའི་ལྟུང་བ་ཆུང་ངུའང་གནོད་པར་བྱེད་དེ། 1-3567 སེམས་ཞུམ་པར་བྱས་ཤིང་ལེ་ལོས་བཅོམ་པས་ལུས་སེམས་ཀྱི་འཇུག་པ་ཞན་པ་ན་རྩོལ་བ་དོར་བ་ལ་སྤོང་པ་སྟེ་ལྟུང་བས་གནོད་པ་ལས་ཐར་པ་ཡོད་དམ་ཅི་སྟེ་མེད་པ་དྲན་ཤེས་ བཞིན་གྱི་སྒོ་ནས་ཉོན་མོངས་ལ་སྐབས་མི་འབྱེད་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་རྩོལ་བ་བསྐྱེད་ན་ནི་ཉོན་མོངས་པས་བསླང་བའི་ལྟུང་བ་ཆེན་པོ་ཡིས་ཀྱང་ཐུབ་པར་དཀའོ། །དེ་བས་ན་སེམས་ནི་བརྟན་པ་ ཉོན་མོངས་ལས་རྒྱལ་བར་བྱ་སྙམ་དུ་ང་རྒྱལ་གྱི་གོ་ཆ་བགོས་པ་ཡིས་ལྟུང་བ་རྣམས་ནི་དྲུངས་ནས་གཞོམ་ཞིང་སླར་མི་འཇུག་པར་བྱ་སྟེ་དེ་ལས་གཞན་དུ་བདག་ནི་ལྟུང་བས་ཕན་པར་ བྱས་ན་ཁམས་གསུམ་ལས་རྒྱལ་བའི་སངས་རྒྱས་འདོད་པ་ལ་ནི་ཀུན་གྱིས་ཁྲེལ་ནས་བཞད་གད་བྱེད་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བས་བདག་གི་ཉོན་མོངས་པ་ཀུན་ལས་རྒྱལ་བར་བྱ་སྟེ། བདག་ལས་སུ་ཡང་རྒྱལ་ བར་མི་བྱ་སྟེ། རྒྱལ་བ་བཅོམ་ལྡན་འདས་བདུད་ཀྱི་རི་དྭགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དགྲ་སེང་གེའི་སྲས་བདག་ཡིན་པས་ཇི་ལྟར་གཞན་གྱིས་ཕམ་ཐོབ་པར་བྱེད་ཅེས་ཡིད་ལ་བྱས་ནས་བདག་གིས་ང་རྒྱལ་ འདི་ལ་གནས་པར་བྱ་སྟེ། དཔེར་ན་སེང་གེའི་ཕྲུ་གུ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་ནས་རི་དྭགས་གཞན་གྱིས་ཟིལ་གྱིས་མི་ནོན་པར་ནགས་སུ་སྤྱོད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ང་རྒྱལ་གཞོམ་པའི་ཚུལ་ནི། 1-3568 གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་དགྲ་ལ་སོགས་པ་ལས་རྒྱལ་བའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དེ་རྣམས་ཀྱང་བསྔགས་པར་འོས་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་བུའི་འགྲོ་བ་གང་ཉོན་ མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་བཅོམ་པ་ཤིན་ཏུ་ཉོན་མོངས་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གདུང་བ་དེ་རྣམས་ཀྱང་བསྔགས་པར་འོས་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་མ་ཡིན་ཏེ། བསྔགས་པར་འོས་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དེ་ཉོན་མོངས་ པའི་དགྲའི་དབང་དུ་སྟེ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་ལ། འདོད་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དེ་དག་འདོད་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་དགྲའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འཇུག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ང་རྒྱལ་གྱི་དགྲའི་དབང་དུ་གྱུར་ ན་སྐྱོན་ཅི་ཡོད་སྙམ་ན། ཉོན་མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་བདུན་ཏེ་ང་རྒྱལ་དང་། ཆེ་བའི་ང་རྒྱལ་དང་། ང་རྒྱལ་ལས་ཀྱང་ང་རྒྱལ་དང་། ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་དང་། མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་དང་། ཅུང་ ཟད་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་དང་། ལོག་པའི་ང་རྒྱལ་ཏེ། དེ་དག་གང་ཡང་རུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཁེངས་ན་ངན་འགྲོ་དམ
【現代漢語翻譯】 不應因（驕慢）之門而從事低劣的行為。第二，對煩惱生起我慢，其中第一點是生起對治我慢之法：譬如，當遇到已死的蛇的屍體時，烏鴉也像鵬鳥一樣無所畏懼地食用。同樣，如果自己因我慢而降伏了煩惱，但對治的精進卻很微弱，那麼煩惱所造的小小罪過也會造成損害， 使內心沮喪，被懈怠所征服，導致身心的活動衰弱，捨棄努力而放縱，那麼還有從罪過的損害中解脫的可能嗎？如果沒有，就應通過憶念、正念和正知，不給煩惱以可乘之機，以我慢生起精進，那麼即使是煩惱所引起的大罪過也很難勝過。因此，內心要堅定， 心想一定要戰勝煩惱，披上我慢的盔甲，從根源上摧毀罪過，不再讓它進入。否則，如果我被罪過所勝，那麼想要成為勝過三界的佛陀，就會被所有人嘲笑。因此，我一定要戰勝一切煩惱，不被任何人戰勝。我是戰勝者、薄伽梵（藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས།，梵文天城體：भगवन्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：具德），是降伏一切魔眾之敵的獅子之子，怎麼會被他人戰勝呢？心中這樣想著，安住于這種我慢之中。譬如，小獅子獲得無畏之後，不被其他野獸所壓制，在森林中自由自在地生活。 第二，摧毀世間我慢之法：如果這樣，那麼那些戰勝世間仇敵等的人，不也是值得讚歎的我慢者嗎？如果那些眾生被煩惱的我慢所征服，被極度的煩惱痛苦所折磨，他們也是值得讚歎的我慢者嗎？值得讚歎的我慢者，不會被煩惱的仇敵所控制，不會追隨煩惱。而那些貪慾的我慢者，會被貪慾的我慢之敵所控制，從而墮落。如果被我慢之敵所控制，會有什麼過失呢？有七種煩惱的我慢，即我慢、過慢、慢過慢、我慢慢、增上慢、卑慢和邪慢。如果被其中任何一種所充滿，就會墮入惡趣……
【English Translation】 One should not engage in inferior actions through the gate of (pride). Secondly, regarding generating pride towards afflictions, the first of the three is the method of generating the antidote to pride: For example, when encountering the corpse of a dead snake, even a crow fearlessly consumes it like a Garuda. Similarly, if one has subdued afflictions through pride, but the diligence of the antidote is weak, then even a small transgression caused by afflictions can cause harm, causing the mind to be discouraged, and being conquered by laziness, the activity of body and mind becomes weak. Abandoning effort and indulging, is there any escape from the harm of transgression? If not, then through mindfulness, awareness, and vigilance, not giving afflictions an opportunity, and generating effort with pride, then even a great transgression instigated by afflictions will be difficult to overcome. Therefore, the mind must be steadfast, thinking 'I must conquer afflictions,' donning the armor of pride, destroying transgressions from the root, and not allowing them to enter again. Otherwise, if I am overcome by transgressions, then wanting to become a Buddha who has conquered the three realms will become a cause for everyone to mock and laugh. Therefore, I must conquer all afflictions, and not be conquered by anyone. I am the conqueror, the Bhagavan (藏文：བཅོམ་ལྡན་འདས།，梵文天城體：भगवन्，梵文羅馬擬音：bhagavan，漢語字面意思：The fortunate one), the son of the lion who is the enemy of all Mara's deer, how can I be defeated by others? Thinking this in mind, abide in this pride. For example, just as a lion cub, having gained fearlessness, is not suppressed by other wild animals, and lives freely in the forest. Secondly, the method of destroying worldly pride: If that is the case, then are those who have pride in overcoming worldly enemies, etc., not also worthy of praise? If those beings who are conquered by the pride of afflictions and tormented by the suffering of extreme afflictions, are they also worthy of praise? Those who are worthy of praise do not go under the power of the enemy of afflictions, and do not follow them. And those who have pride in desire will be controlled by the enemy of pride in desire, and will fall into it. If one is controlled by the enemy of pride, what faults are there? There are seven prides of affliction: pride, excessive pride, pride beyond pride, 'I am' pride, conceit, false pride, and wrong pride. If one is filled with any of these, one will fall into the lower realms...
ྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་ང་རྒྱལ་གྱིས་ཁྲིད་ཅིང་། བརྒྱ་ལ་མིའི་ལུས་ཐོབ་པའི་ཚེ་ ཡང་དགའ་སྟོན་བཅོམ་པ་སྟེ་དགའ་བ་མེད་པ་དམན་ཞིང་ཤིན་ཏུ་ཞན་པའི་ཡིད་དང་། གཞན་གྱིས་བྱིན་པའི་སློང་མོའི་ཟས་ཟ་བ་དང་། གཞན་གྱི་དབང་དུ་གྱུར་པའི་བྲན་ཁོལ་དང་ནི། བྱ་བ་ཐམས་ཅད་མི་མཁས་པའི་གླེན་པ་དང་། 1-3569 ལུས་མི་མཛེས་ཤིང་མི་དགའ་བ་སྐྱེད་པས་མི་སྡུག་པ་དང་། རྗུད་ཅིང་སྟོབས་མེད་པས་ཉམས་ཆུང་བ་དང་། གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ནི་ཕར་གནོད་པ་མ་བྱས་ཀྱང་ཚུར་ལུས་ངག་གིས་བརྙས་པར་ འགྱུར་རོ། །དེས་ན་ཉོན་མོངས་པའི་ང་རྒྱལ་གྱིས་ཁེངས་པས་མ་ཞུམ་པའི་དཀའ་ཐུབ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དེ་ཡང་བསྔགས་པར་འོས་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དུ་གཏོགས་ན་བཀྲེས་ཤིང་སྙིང་རྗེའི་གནས་སུ་ གྱུར་པའི་དམན་པ་ཅི་འདྲ་ཡིན་པ་སྨྲོས་ཤིག ཅེས་རྒོལ་བ་པོ་ལ་བོད་པའོ། །གསུམ་པ་གཉེན་པོའི་ང་རྒྱལ་གྱི་བསྔགས་པ་ནི། ཁྱོད་ཀྱི་ང་རྒྱལ་དེ་གང་ཞེ་ན། རྒྱལ་སྲས་གང་ཞིག་ང་ རྒྱལ་གྱི་དགྲ་ལས་རྒྱལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་གཉེན་པོའི་ང་རྒྱལ་འཆང་བ་དེ་ནི་བསྔགས་པར་འོས་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་དང་། དགྲ་ལས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བ་ཐོབ་པ་དང་། གཟི་བརྗིད་ཅན་གྱི་དཔའ་ བོ་ཡང་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། གང་ཞིག་ང་རྒྱལ་གྱི་དགྲ་བདོ་བ་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་ཡང་ངེས་པར་བཅོམ་སྟེ་འགྲོ་བ་ལྷ་དང་བཅས་པ་ལ་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་རྒྱལ་བའི་འབྲས་བུ་མྱུར་ དུ་རྫོགས་པར་ཐོབ་པར་བྱེད་པ་དེ་ངེད་ཀྱི་བསྔགས་པར་འོས་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནུས་པའི་ང་རྒྱལ་ནི། ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་ཀྱི་སྡེ་ཁྲོད་ན་གནས་པ་ན་རྣམ་པ་སྟོང་འགྱུར་དུ་ཤིན་ཏུ་བརྟན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྲན་གཟུགས་ཏེ། 1-3570 དཔེར་ན་ཝ་ལ་སོགས་པའི་རི་དྭགས་ཀྱིས་སེང་གེ་ལ་ཚུར་མི་ཚུགས་ཤིང་ཕར་གནོན་པ་བཞིན་དུ་ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་ཀྱིས་ཚུར་མི་ཚུགས་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་ཉམ་ང་བ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་ ཐང་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་ཤིན་ཏུ་ཆེན་པོ་བྱུང་བར་གྱུར་ཀྱང་མངར་སྐྱུར་ལ་སོགས་རོ་ནི་མིག་གིས་མི་མཐོང་བ་ལྟར་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་ཉམ་ང་བ་སྡུག་བསྔལ་བྱུང་བར་གྱུར་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པའི་ དབང་དུ་མི་འགྱུར་བར་བྱ་སྟེ། བྱང་སེམས་ཀྱི་ལམ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དགའ་བའི་དཔུང་ནི། དཔེར་ན་རྒྱན་པོ་འགྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྩེད་མོའི་འབྲས་བུ་ བདེ་བ་འདོད་པས་མི་ངོམས་པ་ལྟར་རྒྱལ་སྲས་འདིའི་བྱ་བའི་ལས་བསམ་གཏན་དང་ཀློག་པ་ལ་སོགས་གང་ཡིན་པའི་ལས་དེའི་རོ་ལ་ནི་ཞེན་པར་བྱ་སྟེ་དེ་ལས་དེས་མི་ངོམས་ཤིང་ཡང་ དང་ཡང་དུ་འདོད་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་ཡང་དགའ་བར་བྱས་ནས་འཇུག་པར་བྱའོ། །གཞན་ཡང་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་བདེ་བ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་ལས་བྱས་ཀྱང་འབྲས་བུ་བདེ་བ་ཐོབ་པར་ འགྱུར་མི་འག
【現代漢語翻譯】 被傲慢所驅使，在百次獲得人身時，仍然破壞喜宴，內心充滿沮喪、卑微和極其虛弱。他們吃別人施捨的乞討食物，成為受他人支配的奴隸，做任何事情都不擅長的愚人。 身體醜陋，令人不悅，因此令人厭惡。由於衰弱無力，他們變得虛弱。在任何情況下，即使沒有主動傷害他人，也會受到身語的侮辱。因此，被煩惱的傲慢所充滿，不屈服的苦行者，即使是那些充滿煩惱的人，如果也屬於值得讚揚的傲慢者，那麼飢餓和成為憐憫對象的卑微者又是什麼樣的呢？這是對辯論者的駁斥。第三，對對治傲慢的讚揚是：你的傲慢是什麼？爲了使王子戰勝傲慢的敵人，所持有的對治傲慢是值得讚揚的傲慢，是戰勝敵人並獲得榮耀的英雄。無論誰，必定摧毀傲慢的敵人，並迅速獲得如諸神所愿的勝利果實，這就是我們值得讚揚的傲慢。 第三，能力之傲慢是：當安住于煩惱的群體中時，以千百倍堅定的力量，像狐貍等野獸無法對抗獅子一樣，不被煩惱的群體所壓倒。此外，即使經歷了恐懼，即巨大的痛苦，甚至極其巨大的痛苦，也要像眼睛看不見酸甜等味道一樣，即使經歷了恐懼和痛苦，也不要被煩惱所控制。因為菩薩之道是煩惱的對治。第三，喜悅之軍是：例如，像賭博等遊戲的結果，因為渴望快樂而不知滿足一樣，這位王子的事業，無論是禪定還是閱讀等，都要執著于其滋味，並且不會因此而滿足，而是反覆渴望，極其歡喜地投入其中。此外，所有人爲了獲得事業的果實——快樂，而努力工作，但卻不一定能獲得快樂的果實。
【English Translation】 Driven by pride, even when obtaining a human body hundreds of times, they still ruin feasts, their hearts filled with dejection, humility, and extreme weakness. They eat begged food given by others, become slaves controlled by others, and are fools unskilled in doing anything. Their bodies are ugly and unpleasant, therefore repulsive. Due to being frail and powerless, they become weak. In any situation, even without actively harming others, they are subjected to insults by body and speech. Therefore, filled with the pride of afflictions, the unyielding ascetic, even those filled with afflictions, if they also belong to the praiseworthy proud, then what is the state of the humble who are hungry and objects of pity? This is a refutation to the debater. Third, the praise of the antidote pride is: What is your pride? For the sake of the prince overcoming the enemy of pride, the antidote pride that is held is the praiseworthy pride, the one who overcomes the enemy and obtains glory, and the glorious hero is also that one. Whoever certainly destroys the flourishing and powerful enemy of pride, and quickly obtains the fruit of victory as desired by the beings including the gods, that is our praiseworthy proud one. Third, the pride of ability is: When dwelling in the midst of a group of afflictions, with a thousandfold steadfast strength, like foxes and other wild animals cannot withstand a lion, one should not be overwhelmed by the group of afflictions. Furthermore, even if fear arises, that is, great suffering, or even extremely great suffering, one should not be controlled by afflictions, just as the eyes cannot see sweet and sour tastes. Because the Bodhisattva path is the antidote to afflictions. Third, the army of joy is: For example, like the results of games such as gambling, because of desiring happiness one is not satisfied, this prince's activities, whether it is meditation or reading, one should be attached to its taste, and one will not be satisfied by it, but repeatedly desire it, and enter into it with great joy. Furthermore, everyone works hard in order to obtain the fruit of their actions—happiness, but they may not necessarily obtain the fruit of happiness.
ྱུར་གཏོལ་ཏེ་ཆ་མེད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བདེ་བ་ཐོབ་པ་གང་གི་ལས་ཉིད་བྱས་པས་བདེ་བ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དེས་མི་བྱེད་ན་ཇི་ལྟར་བདེ་བ་འབྱུང་སྟེ་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། ། 1-3571 གཞན་ཡང་སྤུ་གྲིའི་སོ་ལ་ཆགས་པའི་སྦྲང་རྩིའི་རོ་ལ་ཆགས་པས་ལྕེས་མྱངས་ན་ལྕེ་གཅོད་པ་ལྟ་བུའི་ཉེས་དམིགས་ཅན་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་པོ་རྣམས་ཀྱི་རོ་འཁོར་བར་ཡང་དང་ཡང་དུ་ མྱངས་པས་མི་ངོམས་ན་རྣམ་སྨིན་མངོན་མཐོའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་བདེ་ལ་ངེས་ལེགས་བསྐྱེད་པས་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཞི་བའི་བསོད་ནམ་དམ་པའི་ཆོས་ཀྱི་བདུད་རྩིའི་རོས་ལྟ་ཅི་སྟེ་ངོམས་ཏེ་ཤིན་ཏུ་ མི་ངོམས་པར་དགའ་བར་བྱའོ། །ཚུལ་དེ་ལྟས་ལས་བརྩམས་པ་དེ་ལའང་ཚར་ཕྱིན་ན་ཡང་སླར་ཡང་དཔེར་ན་སོ་ཀའི་ཉི་མ་ཕྱེད་ཀྱི་དུས་སུ་ཆུ་མ་རྙེད་ཅིང་ཉི་མ་ཚ་བས་གདུངས་པ་ ཡི་གླང་ཆེན་ཆུ་བསིལ་བས་གང་བའི་མཚོ་དང་ཕྲད་ན་མཆོག་ཏུ་དགའ་ཞིང་ཞེན་པས་མཚོར་འཇུག་ཅིང་དང་པོ་ཉིད་དུ་ནུབ་པར་བྱེད་པ་ལྟར་བརྩམས་པའི་དགེ་བའི་ལས་དེ་ལའང་ཤིན་ཏུ་དགའ་ བས་འཇུག་ཅིང་མི་ངོམ་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་ནི། བསམས་པའི་ལས་རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་སྟོབས་ཉམས་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་ཏེ་མ་ནུས་ན་སླར་ཡང་ལས་དེ་བྱ་བའི་དོན་དུ་རེ་ཞིག་དོར་བར་ བྱ་སྟེ། མ་དོར་ན་མི་འདོད་པའི་རྐྱེན་དང་ཕྲད་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གི་ཚེ་བསམས་པའི་ལས་དེ་ལེགས་པར་ཟིན་པ་དེའི་ཚེ་ནའང་ལས་ཕྱི་མ་དང་ཕྱི་མ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འགྲུབ་པར་འདོད་པས་ཚོར་བ་དེ་སྤང་བར་བྱ་སྟེ། 1-3572 མ་དོར་བར་ཞེན་པས་ཞུགས་ན་སྔ་མ་དེས་གཡེངས་ན་ཕྱི་མ་གཞན་དང་གཞན་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་ལྷུར་བླང་བའི་སྟོབས་ལ་དངོས་དང་། མཇུག་བསྡུ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། དཔེར་ན་ འཐབ་སྙིང་ཅན་མཚོན་ཆའི་རིག་པ་ལ་མཁས་པ་དང་དགྲ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གཡུལ་ངོར་བརྩོན་པས་རལ་ཁ་ལྷགས་པ་ན་ཐབས་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་མཚོན་ལས་གཟུར་ནས་མི་འཕོག་པར་བྱ་དགོས་པ་བཞིན་ དུ་རང་ཉིད་ཉོན་མོངས་པའི་མཚོན་ཆ་ལས་གཟུར་བར་བྱ་ཞིང་། ཉོན་མོངས་པའི་དགྲ་རྣམས་དྲན་པས་གཟུར་ཞིང་ཤེས་བཞིན་གྱིས་འཇིགས་པར་ཏེ་སླར་སྐབས་མི་རྙེད་པར་ཤིན་ཏུ་བསྣུན་ལས་གཏག་པར་བྱའོ། ། དཔེར་ན་གཡུལ་དུ་རལ་གྲི་ས་ལ་ལྷུང་བར་གྱུར་ན་དགྲས་གླགས་རྙེད་དོགས་པའི་འཇིགས་པས་མྱུར་དུ་ལེན་པ་ལྟར་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་དྲན་པའི་མཚོན་ཤོར་ན་དམྱལ་བའི་འཇིགས་པ་དྲན་པས་མྱུར་ དུ་བླང་ངོ་། །འོན་ཏེ་དེ་ལ་བཏང་སྙོམས་བྱས་པས་ཆོག་སྟེ་ཉོན་མོངས་ཕྲ་མོས་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་རྨ་ཆུང་ངུ་ལའང་ཁྲག་ལ་རྟེན་བཅས་ནས་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་ པའི་དུག་ཆུང་ངུའང་ནི་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་འགྱུར་བ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་ངུས་གླགས་ནི་རྙེད་པར་གྱུར་ན་ཉེས་པ་ཆུང་ངུ་ལས་ཆེར
【現代漢語翻譯】 如果有人做了導致獲得無知之果，即痛苦的業，卻希望通過這種業獲得快樂，那怎麼可能得到快樂呢？根本不可能得到快樂！ 此外，如果有人貪戀刀刃上的蜂蜜，用舌頭去舔，就像割舌頭一樣會帶來危害。對於具有這種過患的五種感官享受，即使反覆品嚐也無法滿足，因為它們是異熟果和增上生的原因，只能帶來快樂和確定的利益，那麼為什麼不滿足於寂滅一切痛苦的殊勝功德之甘露味呢？應該非常高興，並且永遠不會感到滿足！如果從一開始就完成了這樣的行為，即使已經完成，也要再次努力。例如，在夏季中午沒有找到水，被太陽炙烤的大象，如果遇到充滿清涼水的大湖，會非常高興和貪戀，跳入湖中，一開始就沉浸其中。同樣，對於已經開始的善業，也要非常高興地投入其中，並且永不滿足！第四，如果想要完成所思之業的力量減弱，並且無法繼續，那麼應該暫時放棄這項工作，因為如果不放棄，可能會遇到不想要的障礙。當所思之業順利完成時，也不應該貪戀下一個更加殊勝的業，因為如果貪戀並執著於之前的業，就會被之前的業分散注意力，而無法完成其他的業。 第三，關於精進的力量，分為正行和結尾兩個部分。首先，例如，一個精通武器的戰士，在戰場上與敵人作戰時，如果刀刃逼近，必須運用各種方法躲避武器，避免被擊中。同樣，我們自己也應該躲避煩惱的武器。對於煩惱的敵人，要用正念來抵擋，用正知來恐嚇，讓他們沒有機會再次靠近，要狠狠地擊退他們！例如，在戰場上，如果劍掉在地上，因為害怕敵人找到機會，會迅速撿起來。同樣，如果失去了正念之劍，要憶念地獄的恐怖，迅速撿起來！如果對此放任不管，認為細微的煩惱不會造成損害，那是不行的。就像一個小傷口，即使只有少量的血液，也會與少量的毒藥一起擴散到全身一樣，如果心中被細微的煩惱找到了機會，那麼小小的過失也會變成大的過失。
【English Translation】 If someone performs actions that lead to the fruit of ignorance, which is suffering, yet hopes to attain happiness through such actions, how can happiness possibly arise? It is impossible for happiness to arise! Furthermore, if someone is attached to the taste of honey on the edge of a razor, and licks it with their tongue, it will cause harm like cutting the tongue. For the five sense pleasures, which have such drawbacks, even if repeatedly tasted, one cannot be satisfied, because they are the cause of maturation and higher realms, and can only bring happiness and definite benefits. So why not be satisfied with the nectar-like taste of the supreme merit of the Dharma, which pacifies all suffering? One should be very happy and never feel satisfied! If one has completed such an action from the beginning, even if it is completed, one should strive again. For example, an elephant who has not found water at midday in summer and is scorched by the sun, if it encounters a lake filled with cool water, it will be very happy and attached, jump into the lake, and immerse itself in it from the very beginning. Similarly, for the virtuous deeds that have been started, one should engage in them with great joy and never be satisfied! Fourth, if the power to complete the contemplated action diminishes, and one is unable to continue, then one should temporarily abandon that work, because if one does not abandon it, one may encounter unwanted obstacles. When the contemplated action is successfully completed, one should not be attached to the next more excellent action, because if one is attached and clings to the previous action, one will be distracted by the previous action and unable to complete the other actions. Third, regarding the power of diligence, it is divided into two parts: the main practice and the conclusion. First, for example, a warrior skilled in the art of weapons, when fighting enemies on the battlefield, if a blade approaches, must use various methods to evade the weapon and avoid being hit. Similarly, we ourselves should evade the weapons of afflictions. For the enemies of afflictions, we should ward them off with mindfulness, and frighten them with awareness, so that they have no chance to approach again, and we should strike them hard! For example, in battle, if a sword falls to the ground, one quickly picks it up for fear that the enemy will find an opportunity. Similarly, if one loses the sword of mindfulness, one should quickly pick it up by remembering the terror of hell! However, if one is indifferent to this, thinking that subtle afflictions will not cause harm, that is not right. Just as a small wound, even with only a small amount of blood, will spread throughout the body along with a small amount of poison, so too, if a small affliction finds an opportunity in the mind, a small fault will become a great fault.
་འཕེལ་བས་སེམས་ལ་ཁྱབ་པར་འགྱུར་བས་ན། 1-3573 དཔེར་ན་ཉུང་མར་གྱིས་བཀང་པའི་སྣོད་བསྐུར་ལ་རྒྱལ་པོའི་མི་རལ་གྲི་ཐོགས་པ་དྲུང་དུ་བསྡད་དེ། འདྲེད་པའི་སར་འགྲོར་བཅུག་ནས་འདི་ལས་ཐིགས་པ་གཅིག་བོ་ན་ད་ལྟ་ཉིད་དུ་གསད་དོ་ ཞེས་བསྡིགས་པ་ན་འཆི་བས་འཇིགས་ཏེ་བསྒྲིམས་ནས་འགྲོ་བ་ལྟར་སྡོམ་པའི་བརྟུལ་ཞུགས་ཅན་གྱིས་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་འཇིགས་པ་བསམས་ཏེ་དཔེ་དེ་བཞིན་བསྒྲིམས་ཏེ་དབང་པོ་བསྡམས་ཏེ་ཉོན་མོངས་པའི་སྐབས་མི་ དབྱེ་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྒྲིམ་དགོས་པ་དེ་བས་ན་པང་དུ་དུག་སྦྲུལ་འོངས་ན་ཇི་ལྟར་བདག་ལ་དུག་བྱུང་དོགས་པས་རིངས་པར་ལྡང་བ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་གཉིད་དང་སྙོམ་ལས་ འོངས་ན་མི་རྟག་སོགས་བསྒོམ་པས་མྱུར་དུ་དེ་དག་བཟློག་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་འབད་ཀྱང་ལས་དང་པོ་ལ་དྲན་པ་ཉམས་པས་ཉེས་པ་བྱུང་བ་ཕྲ་མོ་རེ་རེ་ཞིང་ཡང་བདག་ཉིད་ལ་སྨད་ ནས་ཕྱིར་བཅོས་ཏེ་ཅི་ནས་ཀྱང་བདག་ལ་ཕྱིས་ཉེས་པ་འདི་ལྟ་བུ་མི་འབྱུང་བ་དེ་ལྟར་བྱ་ཞེས་ཡུན་རིང་དུ་བསམ་ནས་ཕྱིས་མི་འབྱུང་བར་འབད་པར་བྱའོ། །འོན་ཏེ་བཤག་སྡོམ་རང་གིས་ མི་ཤེས་ན་ཇི་ལྟར་ཉོན་མོངས་འཇུག་པའི་གནས་པ་འདི་དག་ལ་བདག་ལ་དྲན་པ་གོམས་པས་བརྗོད་པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཞེས་སེམས་པའི་རྒྱུ་འདི་ཡིས་ནི་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་། མཁན་སློབ་དང་ཚངས་སྤྱོད་ཀྱི་གྲོགས་དང་། 1-3574 མང་དུ་ཐོས་པ་དང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་རིག་པ་འགྱོད་པ་སེལ་བ་ལ་མཁས་པ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ཕྲད་ནས་ཕྱིར་བཅོས་ཏེ་གནས་པའམ། དེ་དག་ལས་རིགས་པའི་ལས་གདམས་པ་དང་རྗེས་སུ་ བསྟན་པ་ནོད་པ་དང་ལྟུང་བ་ལས་ལྡང་བའི་ཆེད་དུ་ཆད་ལས་ནི་སྦྱིན་པ་སོགས་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པ་དང་། དེ་དག་གི་སྤྱོད་པ་བཟང་པོ་མཐོང་བའི་སྒོ་ནས་རྟག་ཏུ་དྲན་ཤེས་མ་ཉམས་ པས་ཉོན་མོངས་འཇུག་པའི་སྐབས་མི་རྙེད་པར་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །བཞི་པ་བདག་ཉིད་དབང་དུ་བྱ་བ་ནི། ཅི་ནས་ལས་བྱུང་སྟེ་རྩོམ་པའི་སྔོན་རོལ་ནས་ལ་ཐམས་ཅད་ལ་ནི་ཤེས་བཞིན་ མཐུ་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་བག་ཡོད་ལེའུ་བཤད་པའི་བག་ཡོད་པའི་གཏམ་བརྩོན་འགྲུས་ལ་གོམས་པས་ལུས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་དྲན་པར་བྱས་ཏེ་བདག་ཉིད་ལྡང་བ་ཡང་བར་ བྱ་བའི་སྒོ་ནས་དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བ་གོམས་པས་དབང་དུ་བྱའོ། །དེའང་ཇི་ལྟར་རླུང་ནི་འགྲོ་བ་དང་འོང་བས་ཤིང་བལ་ལ་སོགས་ལ་དབང་སྒྱུར་བ་དེ་བཞིན་དུ་དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བའི་ བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་དབང་སྒྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་འབྱོར་བར་བྱེད་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །ལེའུ་བདུན་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། 1-3575 ༄། །ལེའུ་བརྒྱད་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་བརྩོན་འགྲུས་བསྟན་ནས་དེ་ནས་ནགས་ས
【現代漢語翻譯】 由於（煩惱）的增長會遍佈內心， 例如，將裝滿油的容器交給一位手持利劍的國王侍從，讓他走在光滑的地面上，並威脅說：『如果滴下一滴油，立刻處死你！』 就像那人因害怕死亡而小心翼翼地行走一樣，持戒者應思維地獄等恐怖之處，像那個例子一樣，謹慎地守護根門，不給煩惱以可乘之機。第二，正因為需要如此謹慎，就像懷中抱著毒蛇，擔心自己中毒而迅速起身一樣，同樣地，如果昏睡和懈怠生起，應通過修習無常等法門迅速地加以遣除。 即使如此努力，但由於初學者的緣故，有時會因失念而犯下微小的過失，也要自我譴責並加以改正，並長久地思考如何才能避免再次犯同樣的錯誤，努力防止重蹈覆轍。如果自己不擅長懺悔和防護，那麼如何才能使自己習慣於憶念，從而不再受煩惱的侵擾呢？因此，應與善知識、親教師、道友， 以及博學多聞、精通三藏、擅長消除悔恨的人們相聚，共同改正錯誤。或者，從他們那裡接受合理的教誨和指導，爲了從墮落中恢復，可以通過佈施等方式來彌補過失。通過觀察他們的良好行為，始終保持正念，不給煩惱以可乘之機，從而生起歡喜之心。第四，要能自主自製：無論做什麼事情，在開始之前，都要保持覺知，這樣才能使一切都受到智慧的掌控。因此，要憶念在『正念品』中所講的，通過習慣於精進的言談，使身心變得堪能，通過逐漸地提起自己， 並通過習慣於善行來培養歡喜之心，從而達到自主自制。就像風能隨意地吹動棉花等物一樣，通過對善行生起歡喜的精進，也能達到自主自制。這樣，就能獲得神通、飛行於天空等功德。第七品的解釋到此結束。 第八品的解釋： 在講完精進之後，接下來要講森林……
【English Translation】 Because the growth (of afflictions) will pervade the mind, For example, if a vessel filled with oil is given to a royal servant holding a sword, and he is made to walk on a slippery surface, and threatened: 'If a single drop falls from this, you will be killed immediately!' Just as that person walks cautiously for fear of death, a practitioner of vows should contemplate the terrors of hell and so on, and like that example, cautiously guard the senses, not giving afflictions a chance. Secondly, precisely because it is necessary to be so cautious, just as if a poisonous snake comes into one's lap, one quickly rises, fearing that one will be poisoned, similarly, if drowsiness and laziness arise, one should quickly avert them by meditating on impermanence and so on. Even if one strives in this way, but due to being a beginner, one sometimes commits small faults due to loss of mindfulness, one should reproach oneself and correct them, and think for a long time about how to avoid making the same mistake again, and strive to prevent it from happening again. If one is not skilled in confession and restraint oneself, then how can one become accustomed to mindfulness so that one is no longer disturbed by afflictions? Therefore, one should meet with virtuous friends, preceptors, spiritual companions, and those who are learned, know the three baskets (Tripitaka), and are skilled in removing regret, and correct mistakes together. Or, receive reasonable teachings and guidance from them, and in order to recover from downfall, one can make amends through generosity and so on. By observing their good conduct, always maintain mindfulness, not giving afflictions a chance, and thereby generate joy. Fourth, one must be able to control oneself: whatever one does, before starting, one must maintain awareness, so that everything is under the control of wisdom. Therefore, one should remember what was said in the 'Mindfulness Chapter', by becoming accustomed to diligent speech, making body and mind serviceable, by gradually lifting oneself up, and by cultivating joy in good deeds, one can achieve self-control. Just as the wind can freely move cotton and so on, through the diligence of generating joy in good deeds, one can also achieve self-control. In this way, one will be able to obtain the accumulation of qualities such as miracles and going to the sky. The explanation of the seventh chapter ends here. Explanation of the eighth chapter: After explaining diligence, next is the forest...
ུ་གནས་པར་བྱ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་རིམ་པ་ལྟར། ལྔ་པ་བསམ་གཏན་གྱི་ཕར་ཕྱིན་ལ་གསུམ། མཚམས་སྦྱར་ཏེ་བརྗོད་བྱའི་ངོ་བོ་བསྟན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤང་ བའི་ཚུལ། གཉེན་པོ་བསམ་གཏན་བསྒོམ་པའོ། །དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་གཉེན་པོ་བསྟེན་པས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤངས་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་བསྐྱེད་ཅིང་སྤེལ་ནས་ནི་ཡིད་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་མཉམ་པར་ གཞག་པར་སེམས་ནི་རྣམ་པར་གཡེངས་པའི་མི་ནི་བརྩོན་ཡང་སྲིན་པོ་ལྟ་བུའི་ཉོན་མོངས་པའི་མཆེ་བའི་ཕྲག་ན་ཁམ་བཞིན་དུ་གནས་ནས་འཇོམས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས། བསྟན་པ་དང་བཤད་ པའོ། །དང་པོ་ནི། སྐྱེ་བོ་དང་འགྲོགས་པ་སྤངས་པས་ལུས་དབེན་པ་དང་། འདོད་པ་ལ་འདུན་པའི་རྣམ་རྟོག་སྤངས་པས་སེམས་ནི་དབེན་པ་ཡིས་རྣམ་པར་གཡེང་བ་མི་འབྱུང་ངོ་། །དེ་བས་ན་ལུས་ མི་དབེན་པའི་རྒྱུ་འཇིག་རྟེན་པའི་གཉེན་བཤེས་སོགས་སྤང་བར་བྱ་ཞིང་སེམས་གཡེང་བའི་རྒྱུ་རྣམ་པར་རྟོག་པའང་ཡོངས་སུ་དོར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་གཉིས། ལུས་དབེན་པའི་དོན་དུ་འཇིག་རྟེན་སྤང་། སེམས་དབེན་ པའི་དོན་དུ་རྣམ་རྟོག་དོར་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། སྤང་བར་གདམས་པ་དང་། སྤང་ཚུལ་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་བདག་དང་བདག་གིར་ཞེན་པའི་ཆགས་པའི་ཕྱིར་དང་རྙེད་བཀུར་དང་སོགས་པས་སྙན་གྲགས་ལ་སྲེད་པས་རྙེད་སོགས་འཇིག་རྟེན་མི་སྤོང་སྟེ་དེ་བས་ན་ཆགས་སོགས་འདི་དག་ཡོངས་སུ་སྤོང་བ་ལ་སྐྱེས་བུ་མཁས་པས་འོག་ནས་འབྱུང་བས་འདི་ལྟར་བརྟག་ཅིང་དཔྱད་པར་བྱའོ། ། 1-3576 ཇི་ལྟར་དཔྱད་ཅེ་ན། སེམས་རྩེ་གཅིག་པའི་ཞི་གནས་དང་རབ་ཏུ་ལྡན་པའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་ལྷག་མཐོང་ཟུང་འཇུག་གི་ལམ་གྱིས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་པར་འཇོམས་པ་ཤེས་པར་ བྱས་ནས་གྲོལ་བ་འདོད་པས་ཐོག་མར་ཞི་གནས་བཙལ་བར་བྱ་ཞིང་། དེ་རྗེས་སུ་ལྷག་མཐོང་བསྐྱེད་དགོས་ལ། ཞི་གནས་དེ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ལ་ཆགས་པ་མེད་པར་བསམ་གཏན་ལ་མངོན་པར་དགའ་བས་ གྲུབ་ཀྱི་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་སྡུག་པའི་སེམས་ཅན་ལ་ཆགས་པ་སྤང་བ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཡུལ་ཅན་ཆགས་པའི་ཉེས་པ་ནི། སེམས་ལྡན་རང་ཉིད་མི་རྟག་ པ་སུ་ཞིག་བུ་དང་ཆུང་མ་ལ་སོགས་མི་རྟག་པ་རྣམས་ལ་ཡང་དག་པར་ཆགས་པར་བྱེད་པ་རིགས་པ་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། ཆགས་པ་དེས་ནི་ཚེ་རབས་སྟོང་ཕྲག་དུའང་འཁོར་བར་འཁོར་བའི་ ཚེ་མི་རྟག་པས་འཇོམས་པས་ཆགས་ཡུལ་སྡུག་པ་ཡིད་དུ་འོང་བ་མཐོང་བར་སླར་ཡོང་ཡེ་མི་འགྱུར་ཞིང་མ་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་ན་ནི་སེམས་དགའ་བར་མི་འགྱུར་བས་ཡིད་ཀྱང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ ལ་མཉམ་པར་འཇོག་ཅིང་གནས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། མི་དགའ་བས་སེམས་འཁྲུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྡུག་པ་མཐོང་ཡང་ངོམས་ཤིང་ཚིམ་པར་མི་འགྱུར་བར་ཡང་མཐོང་བར་འདོད་པས་སྔར་མ་མཐོང་བ་བཞིན་ས
【現代漢語翻譯】 如安住等次第所說，第五，靜慮波羅蜜多分三：連線並顯示所詮之體性；捨棄相違品之方式；修習對治靜慮。 首先，如是依止對治，捨棄相違品，生起並增長精進，心則能一緣安住於三摩地。心若散亂，縱然精進，亦如羅剎般，住于煩惱之牙爪間，如食物般被吞噬。其次分二：教示與解釋。 首先，捨棄與眾人交往，則身遠離；捨棄對欲妙之希求分別念，則心遠離，散亂便不生起。因此，應捨棄導致身不遠離的世間親友等，亦應斷除導致心散亂的分別念。 其次分二：為身遠離故，捨棄世間；為心遠離故，斷除分別念。首先分二：勸誡捨棄；廣說捨棄之方式。首先，因貪執於我與我所，以及因利養恭敬等貪戀名聲，故不捨棄利養等世間法。因此，智者應以下文所述之方式，詳細觀察並捨棄貪執等。 如何觀察呢？應知以心一境性的止觀雙運道，能調伏煩惱，欲求解脫者，最初應尋求寂止，其後應生起勝觀。而寂止的成就，需不貪著世間，對禪定生起歡喜，否則無法成就。 其次分四，第一，捨棄對可憎眾生的貪執，又分三，第一，有境貪執之過患：有情自身即無常，誰會對子女妻室等無常法，生起真實的貪執呢？此不應理。因貪執故，千百世中流轉輪迴，然輪迴中為無常所摧毀，故貪執之境，縱然是悅意可喜之境，亦不可能再次見到，未見之時，內心亦不會歡喜，故心亦無法安住于等持中，因不喜悅故，內心擾動。縱然見到可憎之境，亦不會滿足，仍想繼續見，如未見一般。
【English Translation】 As stated in the sequence of abiding and so forth, fifth, the Perfection of Dhyana (meditative concentration) has three parts: connecting and showing the nature of what is to be expressed; the manner of abandoning discordant factors; and cultivating the antidote, Dhyana. First, by relying on the antidote in this way, abandoning discordant factors, generating and increasing diligence, the mind is focused single-pointedly on Samadhi (meditative absorption). If the mind is distracted, even with diligence, it is like a Rakshasa (demon), dwelling in the fangs of afflictions like food, being destroyed. Second, there are two parts: teaching and explanation. First, by abandoning association with people, the body is secluded; by abandoning the conceptual thoughts of desire, the mind is secluded, and distraction does not arise. Therefore, one should abandon worldly friends and relatives, which cause the body to be unsecluded, and one should also completely abandon conceptual thoughts, which cause the mind to be distracted. Second, there are two parts: for the sake of bodily seclusion, abandoning the world; for the sake of mental seclusion, abandoning conceptual thoughts. First, there are two parts: advising abandonment; and explaining the manner of abandonment in detail. First, because of attachment to 'I' and 'mine', and because of craving fame through gain and honor, one does not abandon worldly things like gain. Therefore, a wise person should examine and contemplate these attachments in detail, as will be explained below. How should one examine? Knowing that the path of Shamatha (calm abiding) and Vipassana (insight) Yuganaddha (union), with a mind of single-pointedness, destroys afflictions, one who desires liberation should first seek Shamatha, and then generate Vipassana. And that Shamatha is accomplished by not being attached to the world, but by being delighted in Dhyana, and not by anything else. Second, there are four parts, the first of which is abandoning attachment to unpleasant beings, which has three parts, the first of which is the fault of attachment to an object: sentient beings themselves are impermanent, so who would truly be attached to impermanent things like children and spouses? This is not reasonable. Because of attachment, one wanders in Samsara (cyclic existence) for thousands of lifetimes, but in Samsara, one is destroyed by impermanence, so the object of attachment, even if it is a pleasant and desirable object, may never be seen again, and when it is not seen, the mind will not be happy, so the mind will not be able to abide in Samadhi, because the mind is disturbed by unhappiness. Even if one sees an unpleasant object, one will not be satisfied, but will want to continue seeing it, as if one had not seen it before.
ླར་ཡང་ལྷག་པར་སྲེད་པས་གདུང་བར་འགྱུར་བ་སེམས་ཅན་སྡུག་པ་རྣམས་ལ་ཆགས་པར་བྱས་ན་ལྷག་མཐོང་མེད་པས་ཡང་དག་པར་མ་ནོར་བའི་ཡོན་ཏན་ཅན་གྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་སྐྱོན་ལ་ཀུན་ནས་བསྒྲིབས་པས་མི་མཐོང་ཞིང་དེས་འཁོར་བ་ལ་སྐྱོ་བའི་སེམས་ཀྱང་འཇིག་པར་བྱེད་དོ། ། 1-3577 ཐ་མར་སྡུག་པ་དང་བྲལ་བ་ན་ཕྲད་པར་འདོད་པའི་མྱ་ངན་གྱིས་ཡིད་གདུང་བར་ཡང་འགྱུར་ཞིང་། དེ་དང་ཕྲད་པ་དང་དེའི་ཡོན་ཏན་ལ་སེམས་པ་འབའ་ཞིག་གིས་ཚེ་འདི་དགེ་བ་བསྒྲུབ་ པའི་དོན་མེད་པར་འདའ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ཆགས་བྱ་ཡུལ་གྱི་ཉེས་པ་ནི། དེ་ལྟ་ནའང་མཛའ་བཤེས་རྟག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ངེས་པར་འཇིག་ཅིང་མི་གནས་པས་རྟག་པ་མེད་པའི་མཛའ་ བཤེས་ཀྱིས་གཡུང་དྲུང་སྟེ་འབྲས་བུ་ཆེན་པོ་ཉམས་པ་མེད་ཅིང་དངོས་པོར་ཡོད་མེད་དཔྱོད་པ་ལས་འདས་པའི་ཐར་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་དགེ་བ་ཡང་འཇིག་པར་བྱེད་ལ་བྱིས་པ་སོ་སོའི་ སྐྱེ་བོ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐལ་པ་མཉམ་པར་སྤྱོད་པ་མཚུངས་པར་བྱེད་ན་ངེས་པར་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བར་འགྱུར་ཏེ། དེར་འགྲོ་བའི་ལས་བསགས་པའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་པའི་ཆོས་ལས་ཉམས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ ཡང་དེ་དང་སྐལ་པ་མི་མཉམ་པ་འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ཞུགས་པ་དེ་ལ་སྤྱོད་པ་མི་མཐུན་པས་བྱིས་པ་རྣམས་མི་འདོད་དེ་སྡང་བར་བྱེད་ན་དོན་གཉིས་ཉམས་པའི་རྒྱུ་བྱིས་པ་ བསྟེན་པས་ཅི་ཡང་དོན་མེད་དོ། །འགྲེལ་ཆེན་ལས་སྐལ་མི་ཉམས་པ་མི་འདོད་དེ་ཞེས་སོ། །ཡང་བྱིས་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ཡང་བདག་གིས་མི་ནུས་ཏེ་དགོས་པ་ཆུང་ངུས་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ནི་མཛའ་འགྱུར་ལ། 1-3578 དེའི་རྗེས་སུ་ཡུད་ཙམ་མ་འབྲངས་ན་ཡུད་ཙམ་གྱིས་ནི་དེ་ཉིད་དགྲར་ཡང་འགྱུར་ཞིང་བརྒྱ་ལ་སེམས་དགའ་བའི་གནས་ལ་མི་དགའ་བའི་དབང་གིས་ཁྲོ་བར་བྱེད་པས་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་མགུ་བར་ དཀའ་ལ་འདི་ནི་བྱ་བ་ཡིན་ལ་འདི་ནི་བྱབ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཕན་པར་སྨྲས་ན་ཁྲོ་བར་བྱེད་ཅིང་སྨྲས་པའི་དོན་མི་འཛིན་ལ་བདག་ཀྱང་ཕར་ལ་ཕན་པར་བྱེད་པ་དེ་ལས་ཟློག་ པར་བྱེད་ཅིང་དེ་དག་གི་ངག་ནི་མ་མཉན་པར་ཕར་ཕན་བཏགས་ན་ངའི་ཚིག་བཟློག་གོ་ཞེས་ཁྲོས་པས་ཕ་རོལ་དེ་ངན་འགྲོར་འདོང་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་བདག་པས་རིགས་དང་རིགས་པ་སོགས་ མཐོ་བ་ལ་མི་བཟོད་པའི་ཕྲག་དོག་དང་། དེ་བདག་དང་མཉམ་པ་ལ་འགྲན་པས་རྩོད་པ་དང་བདག་པས་དམའ་བ་ལ་ང་མཆོག་གོ་སྙམ་དུ་ང་རྒྱལ་དང་། བདེན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ བརྗོད་པས་བསྟོད་ན་དྲེགས་པར་འགྱུར་བ་དང་། ཉེས་པ་སྒྲོག་པའི་མི་སྙན་པ་བརྗོད་པ་ལས་ཁོང་ཁྲོ་སྐྱེ་བས་དུས་ནམ་ཞིག་གི་ཚེའང་བྱིས་ལ་ཕན་པར་འགྱུར་བ་ཐོབ་སྟེ་མི་ཐོབ་བོ། །གཞན་ ཡང་བྱིས་པ་དང་འགྲོགས་ན་བྱིས་པ་ཕན་ཚུན་ལ་བདག་ཉིད་ལ་བསྟོད་པ་དང་། གཞན་ལ་སྨོད་པ་དང་། འཁོར་བར་འདོད་
【現代漢語翻譯】 此外，如果對特別受貪慾折磨的痛苦眾生執著，因為沒有勝觀，就無法見到真實而不虛妄的功德，以及被過失完全遮蔽的實相，並且會摧毀對輪迴的厭離心。 最終，當與痛苦分離時，又會因渴望相遇的悲傷而折磨內心。僅僅想著與他們相遇以及他們的優點，就會毫無意義地度過此生，無法行善。 第二，所執著之境的過患是：即使如此，如果認為朋友是永恒的，那也是不對的。因為朋友必定會消逝且不會停留，所以無常的朋友會摧毀帶來永恒利益，即不會衰敗且超越有無分別的解脫之善法。如果與凡夫俗子一同平等行事，必定會墮入惡趣，因為積累了前往惡趣的業，並且從聖法中退失。 此外，如果不與那些進入聖法的人平等，因為行為不一致，凡夫俗子會不喜歡他們，從而產生憎恨。因此，親近凡夫俗子會導致失去兩種利益，毫無意義。《釋論》中說：『不平等者不喜歡。』 此外，我也無法與凡夫俗子保持一致，因為微小的需求會立刻變成朋友，稍微不順從他們，立刻又會變成敵人。因為不喜歡迎合他們的心意，所以會生氣。凡夫俗子難以取悅，如果說『這是該做的，這不是不該做的』這樣有益的話，他們會生氣，不接受所說之意，反而會阻止我幫助他們，不聽從他們的話，如果強加幫助，他們會生氣地說『你違背了我的話』，從而使他人墮入惡趣。 此外，對於比自己地位高的人，會因無法忍受而嫉妒；對於與自己地位相等的人，會因競爭而爭吵；對於比自己地位低的人，會傲慢地認為自己更優秀。如果讚美不真實的功德，就會變得傲慢；如果說出宣揚過失的不悅之語，就會產生憤怒。因此，無論何時，都無法獲得對凡夫俗子有益的結果。 此外，如果與凡夫俗子交往，凡夫俗子會互相讚美自己，誹謗他人，並且渴望輪迴。
【English Translation】 Furthermore, if one becomes attached to suffering sentient beings who are especially tormented by craving, because there is no higher seeing (vipassanā), one will not see the qualities of reality that are neither mistaken nor obscured by faults, and this will also destroy the mind of weariness with samsara. Ultimately, when separated from suffering, one will again be tormented in mind by the grief of wanting to meet them. Merely thinking of meeting them and their qualities will cause this life to pass without meaning, without accomplishing virtue. Secondly, the faults of the object of attachment are: Even so, if one thinks that friends are permanent, that is not so. Because friends are certain to perish and not remain, impermanent friends will destroy the virtue that brings lasting benefit, that is, the undiminished liberation that transcends judging existence or non-existence. If one acts equally with ordinary people, one will certainly go to the lower realms, because one has accumulated the karma to go there, and because one has fallen away from the noble Dharma. Furthermore, if one is not equal to those who have entered the noble Dharma, because their behavior is inconsistent, ordinary people will dislike them and hate them. Therefore, associating with ordinary people leads to the loss of both benefits and is meaningless. The Commentary says: 'Unequal ones dislike each other.' Furthermore, I cannot be consistent with ordinary people, because a small need will immediately turn into a friend, and if I do not follow them for a moment, they will immediately turn into an enemy. Because they do not like to please their minds, they will be angry. Ordinary people are difficult to please, and if I say 'This should be done, this should not be done,' they will be angry and not accept what I say, but will prevent me from helping them. If I do not listen to them and force help on them, they will be angry and say 'You have contradicted my words,' thus causing others to fall into the lower realms. Furthermore, towards those who are higher in status, lineage, etc., one will be jealous because one cannot bear it; towards those who are equal to oneself, one will quarrel because of competition; towards those who are lower than oneself, one will arrogantly think that one is superior. If one praises untrue qualities, one will become arrogant; if one speaks unpleasant words that proclaim faults, anger will arise. Therefore, at no time will one be able to obtain any benefit for ordinary people. Furthermore, if one associates with ordinary people, ordinary people will praise themselves and slander others, and desire samsara.
པའི་ཡོན་ཏན་ལ་དགའ་བའི་གཏམ་དང་ལ་སོགས་པས་བརྫུན་སོགས་མི་དགེ་བ་ཅིས་ཀྱང་བར་འབྱུང་ངོ་། ། 1-3579 དེ་ལྟར་བྱིས་པ་དང་བྱིས་པ་གཞན་ཡང་ཕན་ཚུན་བསྟེན་ཅིང་འགྲོགས་པ་དེས་ནི་མི་དགེ་བ་བསགས་པས་རང་གཞན་ཕུང་བར་འགྱུར་བར་ཟད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་འཕགས་པའི་ཆོས་ལ་བསླབ་པའི་དོན་དུ་ བྱིས་པ་དང་འགྲོགས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཉོན་མོངས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་མེད་པའི་ཡིད་བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ཀྱིས་བདག་བྱིས་པའི་གྲོགས་གཉིས་པ་མེད་པའི་གཅིག་པུའི་བདེ་བ་ལ་ལོངས་སྤྱད་དེ་རྒྱུ་ ཞིང་གནས་པར་བྱའོ། །ཡང་ན་བདེ་བ་ནི་ལུས་ཀྱི་ཡིན་ལ་ཉོན་མོངས་མེད་པ་ནི་ཡིད་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བའོ། །དེས་ན་བྱིས་པ་དང་འགྲོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྤང་བར་འདོད་པ་ལུས་སེམས་དབེན་ པ་ཐོབ་པས་བྱིས་པ་ལས་ཤིན་ཏུ་ཐག་རིང་བར་བྱོལ་ནས་འབྲོས་པར་བྱ་ཞིང་ནམ་ཡང་མི་ཕྲད་པར་བྱའོ། །དེས་ཀྱང་བདག་དོན་མ་བྱས་ལ། །ཞེས་པའི་ཚིག་རྐང་གཉིས་འགྲེལ་པར་མི་སྣང་ཞིང་། དེའི་དོད་དུ་ཉོན་མོངས་མེད་པའི་ཡིད་ཀྱིས་བདག་གཅིག་པུ་བདེ་བ་གནས་པར་བྱ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ལས་སྣང་ངོ་། །འོན་ཏེ་བརྒྱ་ལ་སྟེས་དབང་གིས་ཕྲད་ན་ཡང་དགའ་བའི་རྣམ་པས་མགུ་བར་བྱ་ སྟེ་དེ་ཡང་ཧ་ཅང་འདྲིས་ཆེན་པོས་ཆགས་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་བར་བྱ་ཞིང་སྡང་པར་ཡང་མི་བྱ་བར་ཐ་མལ་ཏེ་མ་འཁོན་མ་འདྲིས་བཏང་སྙོམས་པ་ཙམ་དུ་ལེགས་པར་གནས་པར་བྱའོ། ། 1-3580 གསུམ་པ་སྐྱེ་བོ་དམ་པའི་ཚུལ་དུ་སྤྱད་པ་ནི། དཔེར་ན་བུང་བས་མེ་ཏོག་ལས་སྦྲང་རྩི་ལེན་པ་བཞིན་ལེགས་པར་གསུངས་པའི་ཆོས་ཀྱི་དོན་སྙིང་པོ་ཙམ་བླངས་ནས་ནི་ཞེས་སམ་ཡང་ན་ གྲོང་དུ་བསོད་སྙོམས་ལ་རྒྱུ་བ་ན་ཆོས་ཀྱི་དོན་དུ་ཆོས་གོས་དང་བསོད་སྙོམས་ལ་སོགས་པ་ཙམ་བླངས་ནས་ནི་ཡུལ་དུས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ཀུན་ལ་སྔོན་ཆད་མ་མཐོང་བ་བཞིན་འདྲིས་ཤིང་ ངོ་ཤེས་པ་དང་། རེ་བ་མེད་པར་གནས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་རྙེད་སོགས་ལ་ཆགས་པ་སྤང་བ་ནི། བདག་ནི་སྣམ་སྦྱར་ལ་སོགས་པའི་རྙེད་པ་མང་པོ་རྙེད་པ་ཅན་དང་། སྐྱེ་བོ་མང་པོས་ བཀུར་སྟིས་མཆོད་པར་བཅས་པ་དང་། བདག་ལ་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་དགའོ་ཞེས་དེ་འདྲའི་སྙེམས་པ་སྟེ་ང་རྒྱལ་འཆང་བར་གྱུར་ན་ཤི་བའི་འོག་ཏུ་མ་བསམས་པར་བློ་བུར་དུ་འཇིགས་པ་སྡུག་བསྔལ་ སྐྱེའོ་ཞེས་བསམ་པར་བྱའོ། ། དེ་ཡང་འདི་ལྟར་དཔྱད་ན་ང་རྒྱལ་མི་འབྱུང་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་ལ་བདེ་བར་རྣམ་པར་རྨོངས་པའི་ཡིད་རྙེད་སོགས་གང་དང་གང་ལ་ཆགས་པར་གྱུར་པ་ན་ཆགས་བྱ་རྙེད་ སོགས་དེ་དང་དེ་བསྡོངས་པས་སྟོང་འགྱུར་དུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཞིང་ཆེར་ལྡང་བ་དེ་བས་ན་མཁས་པས་རྙེད་སོགས་ལ་ཆགས་པར་མི་བྱ་སྟེ། ཆགས་པ་ལས་ནི་འཇིགས་པ་སྐྱེ་ཞིང་། 1-3581 རྙེད་སོགས་འདི་དག་མི་རྟག་པས་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་
【現代漢語翻譯】 如果喜歡談論他人的功德等等，那麼無論如何都會產生虛妄等不善之行。 1-3579 因此，孩童和孩童之間的相互交往，只會因積累不善而導致自他毀滅。因此，爲了學習聖法（ārya-dharma），應當遠離與孩童交往所產生的煩惱，享受無苦的快樂，獨自一人享受孩童之友所沒有的快樂，以此為生。或者說，快樂是身體上的，而無煩惱的快樂則是從心中產生的。因此，想要擺脫與孩童交往的痛苦，就應當通過獲得身心的寂靜，遠離孩童，逃離他們，永遠不要相遇。『即使沒有完成自己的目標』這兩句詩句在註釋中沒有出現，取而代之的是『以無煩惱的心，獨自享受快樂』，這在《大疏》（註釋）中有所記載。然而，即使偶然相遇，也應當以喜悅的態度對待，但不要過於親密而產生貪戀，也不要產生憎恨，而應當保持平常心，既不敵對也不親近，保持中立。這是最好的。 1-3580 第三，以聖者的行為行事：例如，像蜜蜂從花朵中提取蜂蜜一樣，提取善說之法的精髓，或者在城市中乞食時，爲了法的緣故，只取法衣和食物等，無論何時何地，都應當像從未見過一樣對待一切眾生，不熟悉也不期望地生活。第二，斷除對利養等的貪執：如果我擁有許多用過的布料等利養，受到許多人的尊敬和供養，許多人喜歡我，如果我因此而驕傲自大，那麼死後就會突然產生恐懼和痛苦。應當這樣思考。通過這樣觀察，就不會產生傲慢。當被痛苦所迷惑的心貪執于利養等時，貪執的對象就會與痛苦結合，成為痛苦的根源和本質，並且會更加強烈地增長。因此，智者不應當貪執于利養等，因為恐懼是從貪執中產生的。 1-3581 這些利養等都是無常的，它們的自性是……
【English Translation】 If one delights in talking about the merits of others, etc., then falsehood and other non-virtues will inevitably arise. 1-3579 Therefore, the mutual association and companionship between children will only lead to the accumulation of non-virtue, resulting in the destruction of oneself and others. Therefore, in order to learn the Noble Dharma (ārya-dharma), one should abandon the afflictions arising from associating with children, enjoy the bliss of being without suffering, and live by enjoying the solitary bliss of having no second child-friend. Alternatively, bliss is of the body, while the bliss of being without afflictions arises from the mind. Therefore, wanting to abandon the suffering of associating with children, one should, by obtaining solitude of body and mind, flee far away from children and never meet them again. The two lines 'Even if one has not accomplished one's own purpose' do not appear in the commentary, and instead, 'With a mind free from afflictions, one should abide in solitary bliss' appears in the Great Commentary. However, even if one happens to meet them by chance, one should be pleased with a joyful attitude, but one should not become too intimate and attached, nor should one become hateful, but one should remain well in a neutral state, neither hostile nor intimate. 1-3580 Third, acting in the manner of a noble person: For example, just as a bee takes honey from a flower, one should take only the essence of the well-spoken Dharma, or when wandering for alms in a town, one should take only robes and food, etc., for the sake of the Dharma, and at all times and places, one should live as if one has never seen all beings before, without familiarity or expectation. Second, abandoning attachment to gains, etc.: If I have many gains such as worn cloths, and am honored and revered by many people, and many people like me, if I become arrogant and conceited because of this, then after death, fear and suffering will suddenly arise. One should think in this way. By examining in this way, arrogance will not arise. When a mind deluded by pleasure in suffering becomes attached to gains, etc., then the object of attachment will combine with suffering, becoming the root and nature of suffering, and will increase greatly. Therefore, the wise should not be attached to gains, etc., because fear arises from attachment. 1-3581 These gains, etc., are impermanent, and their own nature is...
འདོར་ཞིང་ཉམས་པར་འགྱུར་བར་བློ་ཡི་འཇུག་པ་བརྟན་པར་གྱིས་ཏེ་རབ་ཏུ་རྟོགས་ཤིག བརྟགས་པ་ན་འདི་ལྟར་སྔོན་དུ་རྙེད་པ་ དག་ནི་མང་པོ་བྱུང་ཞིང་གྲགས་པ་དང་སྙན་པ་བྱུང་གྱུར་ཀྱང་རྙེད་པ་དང་གྲགས་པའི་ཚོགས་དང་བཅས་ཏེ་གང་དུ་འདོད་པའི་གཏོལ་མེད་དོ་དེ་གར་འགྲོ་མི་ཤེས་སོ། །གཞན་ཡང་བདག་ལ་ སྨོད་པ་གཞན་ཡོད་ན་འགའ་ཞིག་གིས་བསྟོད་པས་བདག་དགའ་བར་བྱ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད་ལ་བདག་ལ་བསྟོད་པ་པོ་གཞན་ཡོད་ན་སྨད་པས་མི་དགར་བྱ་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་དོ། །དེའི་ རྒྱུ་མཚན་ཡང་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་མོས་པ་སྣ་ཚོགས་པས་རྒྱལ་བ་ཡིས་ཀྱང་མི་མགུ་ན་བདག་འདྲ་བའི་ངན་པ་མི་ཤེས་པས་མགུ་མི་ནུས་པ་ལྟ་སྨོས་ཅི་དགོས་ཏེ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་བས་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་སྤྱོད་པ་ལ་སེམས་པའི་བསམ་པ་གཏང་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་བྱིས་པ་དང་འགྲོགས་པ་སྤང་བ་ནི། སེམས་ཅན་ནོར་སོགས་རྙེད་པ་མེད་པ་ལ་བསོད་ནམས་མ་བསགས་ པ་ཞེས་སྨོད་ཅིང་རྙེད་པ་ཅན་ལ་ཚུལ་འཆོས་ལ་སོགས་པས་གཞན་གྱི་མགོ་བསྐོར་བས་རྙེད་དོ་ཞེས་མི་སྙན་པ་བརྗོད་པས་ན་རང་བཞིན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སྟབས་གཅིག་ཏུ་འགྲོགས་པར་དཀའ་བ་དེ་དག་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོགས་པ་དག་གིས་རང་ཉིད་ལ་དགའ་བ་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་རོ། ། 1-3582 གཞན་ཡང་བྱིས་པ་འགའ་ཡང་གྲོགས་མཛའ་བཤེས་སུ་འགྱུར་བ་མིན་ཞེས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གསུང་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་བྱིས་པ་ཁོ་རང་གི་དོན་ནི་གྲུབ་པ་མེད་པར་ཁོ་གཞན་ལ་དགའ་ བ་མི་འབྱུང་བས་འགྲོགས་པ་མི་བརྟན་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ་ཟླ་བ་སྒྲོན་མའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས། བྱིས་པ་ཇི་སྲིད་ཡུན་རིང་ལེགས་བསྟེན་ཀྱང་། །དེ་དག་ཕྱིར་ཞིང་མི་མཛའ་འགྲས་འགྱུར་ ཞེས། །བྱིས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཤེས་ནས། །མཁས་པ་བྱིས་པ་དག་དང་བསྟེན་མི་བྱེད། །ཅེས་སོ། །བཞི་པ་དབེན་པར་གནས་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་ལྔའི་དང་པོ་ཕྱི་ནང་ལ་ཞེན་པ་མེད་པར་ སྨོན་པ་ནི། དགོན་པའི་ནགས་ཁྲོད་ན་རི་དྭགས་དང་བྱ་རྣམས་དང་ལྗོན་ཤིང་རྣམས་མི་སྙན་པ་སྨོད་ཚིག་རྗོད་པར་མི་བྱེད་ལ་དེ་དག་དང་མཐུན་པའི་སྤྱོད་པས་མགུ་བར་བྱ་མི་དགོས་པས་ བསམ་པ་མི་མཐུན་པ་དང་བྲལ་བ་འགྲོགས་ན་བདེ་བ་དེ་དག་དང་ནམ་ཞིག་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བདག་གནས་པར་འགྱུར་ཞེས་སྨོན་པའོ། །གཞན་ཡང་མི་མེད་པའི་ཕུག་གམ་ལྷ་ཁང་སྟོང་པའམ། ལྗོན་ཤིང་ གི་དྲུང་དུ་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་འདུག་གནས་བཅས་ཏེ་དུས་ནམ་ཞིག་ན་ཕྱིས་ལྡོག་པ་མེད་པས་རྒྱབ་ཏུ་མི་ལྟ་ཞིང་ཆགས་པ་མེད་པར་གནས་པར་འགྱུར་ཞིག་གུ གཞན་ཡང་རིའམ་ནགས་ཀྱི་ས་ཕྱོགས་སུས་ཀྱང་བདག་གིར་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་མེད་པར་ཆེད་དུ་མ་བྱས་པས་རང་བཞིན་གྱིས་ནི་ཡངས་ཤིང་རྒྱ་ཆེ་བ་ཡིད་བདེ་བར་བྱེད་པ་རྣམས་སུ་གཞན་དབང་
【現代漢語翻譯】 要堅定地運用智慧去觀察，認識到一切終將消逝和衰敗。仔細觀察就會發現，過去獲得的許多成就，名聲和讚譽，都無法決定它們最終的歸宿，它們會不由自主地走向未知之處。此外，如果有人詆譭我，即使有人讚美我，我也沒什麼可高興的；如果有人讚美我，即使有人詆譭我，我也沒什麼可不高興的，因為眾生的喜好各不相同，即使是佛陀也無法滿足所有人，更何況像我這樣無知的人，就更不可能滿足所有人了。因此，我們應該放下對世俗行為的執念。第三，要遠離與孩童為伍。如果有人沒有獲得財富等，就會被指責為沒有積累功德；如果有人獲得了財富，就會被指責為通過虛偽等手段欺騙他人而獲得。這些都是痛苦的根源，很難相處。與這些人相處，自己又怎麼會感到快樂呢？ 此外，如來曾說過，有些孩童不會成為真正的朋友。因為孩童自己尚未成就，無法真正關心他人，所以他們的友誼是不可靠的。正如《月燈三昧經》所說：『孩童縱然長久善待之，終將背離不成友。知曉孩童本性故，智者不應與彼親。』第四，安住于寂靜之處的利益，首先是渴望對外在和內在都不執著：在寂靜的森林中，野獸和鳥類不會說難聽的話，樹木也不會責備我，我也不需要爲了迎合它們而改變自己的行為。與沒有矛盾的事物相伴是快樂的。我何時才能與它們一同安住？此外，在空曠的山洞、空曠的寺廟或樹下，我可以隨心所欲地安住，不再回頭，不再執著。我何時才能這樣安住？此外，在無人佔領的山林之地，那裡自然寬廣，令人心曠神怡，我何時才能擺脫他人的控制，自由自在地生活？
【English Translation】 Firmly apply your wisdom to observe and realize that everything will eventually vanish and decay. Upon careful observation, you will find that many achievements, fame, and praise gained in the past cannot determine their final destination; they will involuntarily go to the unknown. Furthermore, if someone defames me, even if someone praises me, I have nothing to be happy about; if someone praises me, even if someone defames me, I have nothing to be unhappy about, because sentient beings have diverse preferences, and even the Buddha cannot satisfy everyone, let alone someone as ignorant as I am, it is even more impossible to satisfy everyone. Therefore, we should let go of our attachment to worldly actions. Third, avoid associating with children. If someone does not acquire wealth, etc., they will be accused of not accumulating merit; if someone acquires wealth, they will be accused of acquiring it by deceiving others through hypocrisy, etc. These are the roots of suffering and are difficult to get along with. How can one feel happy when associating with such people? Furthermore, the Tathagata has said that some children will not become true friends. Because children themselves have not yet achieved anything, they cannot truly care about others, so their friendship is unreliable. As stated in the 'Moon Lamp Samadhi Sutra': 'Even if children are treated well for a long time, they will eventually turn away and not become friends. Knowing the nature of children, wise people should not associate with them closely.' Fourth, the benefits of dwelling in solitude, the first of which is the desire to be unattached to both the external and internal: In the quiet forest, wild animals and birds will not say unpleasant words, and trees will not blame me, nor do I need to change my behavior to cater to them. It is joyful to be with things that have no contradictions. When will I be able to dwell with them? Furthermore, in an empty cave, an empty temple, or under a tree, I can dwell as I please, without looking back, without attachment. When will I be able to dwell like this? Furthermore, in the uninhabited mountains and forests, where it is naturally vast and refreshing, when will I be able to live freely without being controlled by others?
དུ་མ་སོང་བས་རང་དབང་དུ་སྤྱོད་ཅིང་བདག་གིར་བཟུང་བའི་སྒོ་ནས་ཆགས་པ་མེད་པར་ནམ་ཞིག་བདག་ནི་གནས་པར་འགྱུར། 1-3583 རྫའི་ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་པའི་ཡོ་བྱད་ཉི་ཚེ་ཙམ་དང་། ཆོམ་རྐུན་སོགས་ལ་མི་མཁོ་བའི་ཕྱག་དར་ཁྲོད་ཀྱི་གོས་འཆང་ཞིང་། ལུས་གསོན་པ་ལ་མི་ལྟ་བས་ལུས་འདི་སྦ་བར་མ་བྱས་ཀྱང་ ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་བཟུང་བ་མེད་པས་བསྲུང་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་འཇིགས་པ་མེད་པར་གནས་པར་ནམ་ཞིག་འགྱུར་སྙམ་དུ་སྨོན་པའོ། ། གཉིས་པ་དུར་ཁྲོད་ལ་སྤྱོད་པར་སྨོན་པ་ནི། འགྲེལ་ཆེན་ལས། ལུས་ཀྱི་གཉུག་མའི་སར་སོང་ནས་ཞེས་ཏེ་ལུས་ཀྱི་གཉུག་མའི་ས་ནི་དུར་ཁྲོད་ཀྱི་ས་སྟེ། ཡུན་རིང་དུ་གནས་ཀྱང་མཐར་དེར་ཐུག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་སོང་ནས་གཞན་སྔར་ཤི་བའི་རུས་གོང་ དག་དང་བདག་གི་ལུས་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་ཏེ་རང་བཞིན་དག་ཏུ་ནི་དུས་ནམ་ཞིག་མགོ་སྙོམས་པར་བྱེད་པར་འགྱུར་ཞེས་པའོ། །མགོ་སྙོམས་པར་བྱེད་པ་ཡང་བདག་གི་ལུས་ནི་འདི་ཉིད་ཀྱང་རུལ་ ནས་གང་གི་ཤིན་ཏུ་དྲི་ང་བ་ཡིས་ལྕེ་སྤྱང་དང་ཝ་ཟས་དེ་དོན་དུ་གཉེར་བ་དག་ཀྱང་བཟོད་པར་དཀའ་བས་དྲུང་དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་བར་མི་འགྱུར་བ་ཚུལ་དེ་ལྟ་བུར་ནི་འགྱུར་ བར་འོང་སྙམ་དུ་སེམས་པའོ། །གསུམ་པ་གཉེན་བཤེས་ལ་ཆགས་པ་སྤང་བ་ནི། ལུས་འདི་བདག་ཏུ་འཁྲུལ་པས་གཅིག་པུར་བརྟགས་པའི་གནས་སུ་བྱུང་བ་སྟེ་སྐྱེས་པ་ཡང་ལུས་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྐྱེས་པའི་ཤ་དང་རུས་དུམ་དག་ཅིག་སོ་སོར་འབྲལ་ཞིང་འགྱེས་པར་འགྱུར་ན་མཛའ་བ་གཞན་ལྟ་སོ་སོར་འགྱེས་པ་སྨོས་ཅི་ཞིག་དགོས། 1-3584 འོན་ཏེ་བུ་དང་ཆུང་མ་སོགས་རྟག་ཏུ་བདེ་སྡུག་གི་གྲོགས་བྱེད་པས་དེ་དག་ལ་ཆགས་པ་རིགས་སོ་ཞེ་ན། སྐྱེ་འཆི་ཡང་ཐུན་མོང་དུ་མི་བྱེད་དེ་སྐྱེ་ནའང་རང་གཅིག་པུར་སྐྱེ་བར་ འགྱུར་ཞིང་འཆི་ནའང་དེ་ཉིད་གཅིག་པུ་འཆི་སྟེ་དེའི་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྐལ་བ་དེ་གཞན་ཆགས་བྱའི་ཡུལ་བུ་ལ་སོགས་པས་མི་ལེན་ན་དགེ་བའི་གེགས་བྱེད་པའི་མཛའ་བས་ཅི་ཞིག་བྱ། གཞན་ཡང་དཔེར་ན་ལམ་དག་ཏུ་ནི་ཞུགས་པ་ཕྱོགས་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ཇི་ལྟར་འགྲོན་པོ་གཞན་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འདུ་ཁང་ལ་སོགས་པའི་གནས་ནི་འཛིན་ཞིང་ནུབ་མོ་སྡོད་པར་བྱེད་ པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་སྲིད་པ་འཁོར་བའི་ལམ་དུ་ཞུགས་པའང་ལས་ཀྱི་དབང་གིས་རིགས་མཐུན་པ་དང་སྣག་གི་གཉེན་མཚན་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བའི་གནས་ནི་ཡོངས་སུ་འཛིན་ ཞིང་རིགས་དྲུག་ཏུ་འཁོར་རོ། །སླར་ཡང་དེར་ཡུན་དུ་མི་གནས་པས་གཅིག་པུ་གྲོགས་མེད་པར་འགྲོ་དགོས་པས་མཛའ་བཤེས་ལ་ཆགས་པར་མི་བྱའོ། །བཞི་པ་གཅིག་པུར་གནས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། གསོན་པའི་ མཐའ་མི་འདོད་ཀྱང་འཆི་བར་འགྱུར་བས་འཆི་བའི་དུས་སུ་འཇིག་རྟེན་གཉེན་ལ་སོགས་པ་མྱ་ངན་གྱིས་ཀུན་ནས་གདུང་བ
【現代漢語翻譯】 何時我能自由自在地生活，不被佔有欲束縛？ 何時我能滿足於陶罐等簡單的生活用品，擁有不被盜賊覬覦的破舊僧衣，不執著于肉身，無需隱藏， 因為我一無所有，無需守護，從而無所畏懼地生活？我渴望著。 第二，渴望在尸陀林中修行。正如《大疏》所說： '前往身體的本源之地'，身體的本源之地即是尸陀林。即使長久存活，最終也將歸於此處。在那裡，我何時能將自己這具終將腐朽的身體，與早已死去的骸骨平等地置於一處？ 我的身體腐爛后，散發著令人作嘔的惡臭，豺狼和狐貍都難以忍受，不願靠近。我思索著，何時我能變成那樣？' 第三，斷除對親友的貪戀。因為錯將這具身體執為'我'，所以才會產生孤獨之感。即使是與身體一同出生的血肉至親，也會分離離散，更何況是其他朋友呢？ 或許你會說，兒女和妻子等會一直陪伴我們，同甘共苦，所以應該貪戀他們。但生與死都無法共同承擔，出生時獨自出生，死亡時也獨自死亡。自己的痛苦，那些貪戀的對象，比如兒女等，也無法分擔。那麼，這些阻礙修行的朋友又有什麼用呢？ 再比如，在道路上行走的人們，就像旅客一樣，在客棧等處相遇，夜晚同住。同樣，在輪迴的道路上，由於業力的牽引，與同類、親戚等一同在出生的處所相遇，在六道中輪迴。 但最終我們無法在那裡長久停留，必須獨自一人，無依無靠地離去。所以，不要貪戀親友。 第四，獨自修行的利益。即使不想死亡，也終將死去。死亡之時，世間的親友等都會因悲傷而痛苦。
【English Translation】 When will I be able to live freely, without being bound by possessiveness? When will I be content with simple necessities like clay pots, possess worn-out monastic robes that thieves would not covet, not cling to the physical body, and have no need to hide it, Because I own nothing, there is nothing to protect, and thus I can live without fear? I long for that. Second, longing to practice in the charnel ground. As the Great Commentary says: 'Going to the original place of the body,' the original place of the body is the charnel ground. Even if one lives long, one will eventually return there. There, when will I be able to place my body, which will eventually decay, equally with the bones of those who have already died? After my body decays, it emits a repulsive stench that even jackals and foxes cannot bear, and they are unwilling to approach. I contemplate, when will I become like that?' Third, abandoning attachment to relatives and friends. Because of mistakenly clinging to this body as 'I,' a sense of loneliness arises. Even blood relatives born with the body will separate and disperse, let alone other friends? Perhaps you will say that children and wives, etc., always accompany us, sharing joys and sorrows, so we should be attached to them. But birth and death cannot be shared; one is born alone, and one dies alone. One's own suffering cannot be shared by those objects of attachment, such as children. So, what is the use of these friends who hinder practice? Furthermore, just as people walking on roads, like travelers, meet in inns and other places, and stay together at night. Similarly, those who embark on the path of samsara, due to the force of karma, meet with those of the same kind, relatives, etc., in the place of birth, and wander in the six realms. But ultimately, we cannot stay there for long and must leave alone, without support. Therefore, do not be attached to relatives and friends. Fourth, the benefits of solitary practice. Even if one does not want to die, one will eventually die. At the time of death, worldly relatives and friends will all suffer from grief.
ཞིན་དུ་དུས་ཇི་སྲིད་སྐྱེས་བུ་བཞི་ཡིས་ནི་གནས་དེ་ལས་གཞན་དུ་དེ་ནི་མ་བཏེག་ཅིང་མ་བཏོན་པ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་དང་པོར་ནགས་སུ་སོང་ཞིག 1-3585 གཞན་ཡང་རྗེས་སུ་ཆགས་པའི་བཤེས་མེད་ཅིང་ཁོང་ཁྲོ་བའི་སྒོ་ནས་འཁོན་པའང་མེད་པར་བྱས་ནས་ལུས་འདི་གཅིག་པུ་དབེན་པར་གནས་ཏེ་དེའི་ཚེ་ཤི་ནའང་འཇིག་རྟེན་གྱི་མྱ་ངན་བྱེད་པ་མེད་ དེ། སྔར་ཁྱིམ་ནས་བྱུང་བ་ནས་གཉེན་བཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་ན་ཤི་བ་དང་འདྲ་བར་བརྩིས་ནས་རེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་འཆི་བའི་ནད་པའི་དྲུང་ན་གཉེན་དང་རིགས་མཐུན་པ་ འཁོད་པ་སུ་དག་ཀྱང་མྱ་ངན་གྱིས་གདུང་བས་བདག་གིས་ལུས་སེམས་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་མེད་དེ། དྲུང་ན་སུའང་མེད་པས་སོ། །དེས་ན་འཆི་བ་པོ་འདིའི་སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་ སོགས་པས་ཆོས་དགེ་འདུན་གཏོང་བ་ལྷ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་སོགས་གཟུང་ངོ་། །དེ་དག་ལ་གམ་དུ་འདུག་པ་སུས་ཀྱང་གཡེང་བར་འགྱུར་བ་མེད་པས་དགེ་བའི་སེམས་ལ་གནས་ཏེ། བདེ་བར་འཆིའོ། ། ལྔ་པ་དེ་དག་གི་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། དེ་བས་ན་ཤིན་ཏུ་མདངས་དགའ་བ་སྟེ་བདེ་བ་སྐྱེད་པས་ཉམས་དགའ་བའི་ནགས་ཚལ་བུ་ལ་སོགས་པ་གསོ་མི་དགོས་པས་ཚེགས་ཆུང་བ་མངོན་མཐོ་ ངེས་ལེགས་ཀྱི་བདེ་བ་སྐྱེད་ཅིང་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱེད་པས་བདག་ཉིད་གཅིག་པུ་ཆགས་པ་མེད་པར་རྟག་ཏུ་གནས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སེམས་དབེན་པའི་དོན་དུ་རྣམ་རྟོག་དོར་བ་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། 1-3586 ཕ་རོལ་གྱི་སྐྱོན་ལ་སེམས་པའི་བདེན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བསམ་པ་གཞན་ནི་ཀུན་བཏང་སྟེ་བདག་གི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་གཅིག་པུ་སྟེ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་སེམས་པ་ཡིས་སེམས་ནི་ཞི་གནས་ ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྷག་མཐོང་གིས་དུལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་དང་བརྩོན་འགྲུས་དག་གིས་བརྩོན་ཏེ་མཉམ་གཞག་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་དགུ་ ཡི་དང་པོ་འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དགག་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་ཚེ་འདི་དང་ཕ་རོལ་ཏུའང་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་ལྔ་པོ་རྣམས་ནི་བསྟེན་པ་ན་ཕུང་ཁྲོལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དེ། ཚེ་འདིར་ ནི་གཞན་གྱི་བུད་མེད་ཕྲོགས་པ་ལ་སོགས་པས་གཞན་གྱིས་བསད་པ་དང་ལུས་བཅིང་བ་དང་མགོ་ལ་སོགས་པ་གཅོད་པ་རང་གིས་མངོན་སུམ་དུ་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ནི་དམྱལ་བ་དང་སོགས་པས་ ཡི་དྭགས་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་དེ་ལྟ་བུའི་སྡུག་བསྔལ་བསྒྲུབ་པར་ལུང་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལ་ཆགས་པ་དགག་པ་ནི། གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལ་སོགས་པ་གང་ གི་དོན་དུ་ཕོ་ཉ་དང་ཕོ་ཉ་མོ་ལ་སྔོན་ཕྲིན་བསྐུར་ཞིང་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་ཁྱེད་ཀྱི་དྲིན་གྱིས་བདག་དེ་དང་ཕྲད་པར་མཛོད་ཅིག་ཅེས་ལན་དུ་མར་གསོལ་བ་བཏབ་ཅིང་འཇིག་
【現代漢語翻譯】 ཞིན་དུ་དུས་ཇི་སྲིད་སྐྱེས་བུ་བཞི་ཡིས་ནི་གནས་དེ་ལས་གཞན་དུ་དེ་ནི་མ་བཏེག་ཅིང་མ་བཏོན་པ་དེ་སྲིད་དུ་ནི་དང་པོར་ནགས་སུ་སོང་ཞིག——在四個人沒有將屍體從那個地方抬走或移開之前，首先應該去森林。 གཞན་ཡང་རྗེས་སུ་ཆགས་པའི་བཤེས་མེད་ཅིང་ཁོང་ཁྲོ་བའི་སྒོ་ནས་འཁོན་པའང་མེད་པར་བྱས་ནས་ལུས་འདི་གཅིག་པུ་དབེན་པར་གནས་ཏེ་དེའི་ཚེ་ཤི་ནའང་འཇིག་རྟེན་གྱི་མྱ་ངན་བྱེད་པ་མེད་དེ།——此外，沒有後來結交的朋友，也沒有因憤怒而產生的怨恨，讓這個身體獨自住在僻靜的地方，即使那時死去，世間也沒有人為之悲傷。 སྔར་ཁྱིམ་ནས་བྱུང་བ་ནས་གཉེན་བཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་ན་ཤི་བ་དང་འདྲ་བར་བརྩིས་ནས་རེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་འཆི་བའི་ནད་པའི་དྲུང་ན་གཉེན་དང་རིགས་མཐུན་པ་——因為從一開始離家出走，就被認為像死在親友等地方一樣，所以沒有期望。此外，在臨終病人面前，親戚和同族之人 འཁོད་པ་སུ་དག་ཀྱང་མྱ་ངན་གྱིས་གདུང་བས་བདག་གིས་ལུས་སེམས་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་མེད་དེ། དྲུང་ན་སུའང་མེད་པས་སོ། །དེས་ན་འཆི་བ་པོ་འདིའི་སངས་རྒྱས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་——無論誰在場，都不會因悲傷而痛苦，我也不會對身心造成傷害，因為身邊沒有人。因此，這個臨終之人憶念佛（སངས་རྒྱས།，Buddha，Buddha，覺者） སོགས་པས་ཆོས་དགེ་འདུན་གཏོང་བ་ལྷ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་སོགས་གཟུང་ངོ་། །དེ་དག་ལ་གམ་དུ་འདུག་པ་སུས་ཀྱང་གཡེང་བར་འགྱུར་བ་མེད་པས་དགེ་བའི་སེམས་ལ་གནས་ཏེ། བདེ་བར་འཆིའོ། །——等等，佈施佛法僧（དགེ་འདུན།，Saṃgha，Saṃgha，僧伽），憶念天神等等。因為沒有任何人在他們身邊會分心，所以安住于善念，安樂地死去。 ལྔ་པ་དེ་དག་གི་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། དེ་བས་ན་ཤིན་ཏུ་མདངས་དགའ་བ་སྟེ་བདེ་བ་སྐྱེད་པས་ཉམས་དགའ་བའི་ནགས་ཚལ་བུ་ལ་སོགས་པ་གསོ་མི་དགོས་པས་ཚེགས་ཆུང་བ་མངོན་མཐོ་——第五個是總結這些內容：因此，極其令人愉悅，即產生快樂，令人愉悅的森林等，因為不需要照料，所以輕鬆，顯現增上生 ངེས་ལེགས་ཀྱི་བདེ་བ་སྐྱེད་ཅིང་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་བྱེད་པས་བདག་ཉིད་གཅིག་པུ་ཆགས་པ་མེད་པར་རྟག་ཏུ་གནས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སེམས་དབེན་པའི་དོན་དུ་རྣམ་རྟོག་དོར་བ་ལ་གསུམ་ལས་དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ནི།——決定勝的快樂，平息一切三門惡行的散亂，所以應該獨自無執地恒常安住。第二，爲了心的寂靜，捨棄分別念，其中有三點，首先是簡要說明： ཕ་རོལ་གྱི་སྐྱོན་ལ་སེམས་པའི་བདེན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བསམ་པ་གཞན་ནི་ཀུན་བཏང་སྟེ་བདག་གི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ལ་གཅིག་པུ་སྟེ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་སེམས་པ་ཡིས་སེམས་ནི་ཞི་གནས་——將思考他人過失的真實想法等其他想法全部捨棄，一心一意地專注于自己的菩提心，以此使心安住于寂止（ཞི་གནས།，Śamatha，Śamatha，止） ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྷག་མཐོང་གིས་དུལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དྲན་པ་དང་བག་ཡོད་དང་བརྩོན་འགྲུས་དག་གིས་བརྩོན་ཏེ་མཉམ་གཞག་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་དགུ་——爲了通過勝觀（ལྷག་མཐོང་།，Vipaśyanā，Vipaśyanā，觀）來調伏，應該通過正念、謹慎和精進來努力修持等持。第二，詳細闡述有九點： ཡི་དང་པོ་འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དགག་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་ཚེ་འདི་དང་ཕ་རོལ་ཏུའང་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམ་པ་ལྔ་པོ་རྣམས་ནི་བསྟེན་པ་ན་ཕུང་ཁྲོལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དེ། ཚེ་འདིར་——第一點是禁止對慾望的希求：在今生和來世，如果追求五種感官享受，會產生毀滅，因為在今生 ནི་གཞན་གྱི་བུད་མེད་ཕྲོགས་པ་ལ་སོགས་པས་གཞན་གྱིས་བསད་པ་དང་ལུས་བཅིང་བ་དང་མགོ་ལ་སོགས་པ་གཅོད་པ་རང་གིས་མངོན་སུམ་དུ་དང་ཕ་རོལ་ཏུ་ནི་དམྱལ་བ་དང་སོགས་པས་——因為搶奪他人妻女等，會被他人殺死、囚禁、砍頭等，自己親身經歷，而在來世，則會遭受地獄（དམྱལ་བ།，Naraka，Naraka，地獄）等等 ཡི་དྭགས་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་དེ་ལྟ་བུའི་སྡུག་བསྔལ་བསྒྲུབ་པར་ལུང་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལ་ཆགས་པ་དགག་པ་ནི། གཞན་གྱི་བུད་མེད་ལ་སོགས་པ་གང་——餓鬼等狀態的痛苦，經文中如此記載。第二點是禁止貪戀他人妻女：對於他人妻女等任何 གི་དོན་དུ་ཕོ་ཉ་དང་ཕོ་ཉ་མོ་ལ་སྔོན་ཕྲིན་བསྐུར་ཞིང་ཐལ་མོ་སྦྱར་ཏེ་ཁྱེད་ཀྱི་དྲིན་གྱིས་བདག་དེ་དང་ཕྲད་པར་མཛོད་ཅིག་ཅེས་ལན་དུ་མར་གསོལ་བ་བཏབ་ཅིང་འཇིག་——爲了她們，給信使和女信使提前送信，合掌祈求：『請您恩賜我與她相見』，多次祈求，並
【English Translation】 Before the four men lift or move the corpse from that place, one should first go to the forest. Furthermore, without friends acquired later and without resentment born from anger, let this body dwell alone in solitude, so that even if one dies at that time, there will be no worldly mourning. Because from the beginning of leaving home, it is considered like dying in the land of relatives and friends, there is no expectation. Furthermore, in the presence of a dying patient, relatives and kin Whoever is present will not harm my body and mind with grief, because there is no one nearby. Therefore, this dying person remembers the Buddha (སངས་རྒྱས།，Buddha，Buddha，覺者) Etc., giving to the Dharma and Saṃgha (དགེ་འདུན།，Saṃgha，Saṃgha，僧伽), remembering the gods, etc. Because no one sitting near them will be distracted, they will abide in virtuous thoughts and die peacefully. The fifth is the conclusion of these: Therefore, the forest, which is very delightful, that is, produces happiness, and is pleasant, does not need to be cultivated, so it is easy, creating the happiness of higher realms And definite goodness, pacifying all distractions of the three doors' misdeeds, so one should always abide alone without attachment. Second, to abandon conceptual thoughts for the sake of mental solitude, there are three points, the first of which is a brief explanation: Abandon all other thoughts, such as contemplating the truth of others' faults, and focus single-mindedly on one's own Bodhicitta, thereby calming the mind in Śamatha (ཞི་གནས།，Śamatha，Śamatha，止) And in order to be tamed by Vipaśyanā (ལྷག་མཐོང་།，Vipaśyanā，Vipaśyanā，觀), one should strive to cultivate Samadhi with mindfulness, vigilance, and diligence. Second, there are nine points in the detailed explanation: The first is to reject desire for sensual pleasures: In this life and the next, indulging in the five sensual qualities causes destruction, because in this life Because of stealing another's wife, etc., one may be killed, imprisoned, beheaded, etc., by others, experiencing it oneself, and in the next life, one will suffer in hell (དམྱལ་བ།，Naraka，Naraka，地獄) etc. Such suffering in the state of pretas, etc., is described in the scriptures. The second point is to prohibit attachment to another's wife: For the sake of another's wife, etc., Sending messages in advance to messengers and female messengers, folding hands and praying: 'Please grant me the grace to meet her,' praying many times, and
རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་གནོད་པའི་སྡིག་པའི་ལས་རྣམས་སམ་འདིར་གནོད་པའི་གྲགས་མིན་ལའང་འདོད་པ་བསྟེན་པ་གང་གི་དོན་དུ་མ་འཛེམས་པར་དེ་བསྟེན་ན་གསོད་པ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་ལའང་བདག་ཞུགས་ཤིང་གོས་རྒྱན་བྱུག་པ་སོགས་སྤྱད་པས་ནོར་རྫས་ཀྱང་ཟད་པར་བྱས་ཀྱི་བར་དུ་ཡུལ་གང་ལ་བརྟན་པར་ཡོངས་སུ་འཁྱུད་པ་ན་མཆོག་ཏུ་དགའ་བའི་རོ་མྱང་བ་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དེ་དག་ཉིད་ནི་ཕྱིས་ཤི་ནས་དུར་ཁྲོད་དུ་ལྟུང་བའི་ཀེང་རུས་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ལས་གཞན་མིན་ན་རང་དབང་དུ་གྱུར་པ་དང་ནི་གཞན་གྱིས་བདག་གིར་བཟུང་བ་མིན་པའི་ཕྱིས་ཤི་བ་ཉིད་ཀྱི་དུར་ཁྲོད་ཀྱི་ཀེང་རུས་ལ་རབ་ཏུ་འདོད་ཅིང་འཁྱུད་པའི་དོན་དུ་ཡོངས་སུ་ཞེན་ནས་ཅིའི་ཕྱིར་དེར་ཁྱོད་འགྲོ་ཞིང་བརྟན་པར་འཁྱུད་ཅིང་དགའ་བར་མི་བྱེད་དེ་བྱེད་པ་རིགས་པས་ན་རྨོངས་པས་མི་རྟག་ཅིང་སྙིང་པོ་མེད་པ་མི་གཙང་བ་ལ་ཆགས་ནས་འདི་ཕྱི་མེད་པར་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། ། 1-3587 གསུམ་པ་རང་གི་བུད་མེད་ལ་ཆགས་པ་སྤངས་པ་ནི། རང་གི་ཆུང་མ་གང་ཞིག་དང་པོ་ངོ་ཚ་བས་བཞིན་འོག་ཏུ་ལྟ་བ་ན་ཁྱོད་བྱད་བཞིན་ལྟ་བར་འདོད་པས་ཤིན་ཏུ་ཆགས་པའི་ སེམས་ཀྱིས་འབད་དེ་གདོང་བཏེགས་ནས་སྟེང་དུ་དྲངས་ཀྱང་ངོ་ཚ་བའི་དབང་གིས་ངེས་པར་འོག་ཏུ་ལྟ་ཞིང་དུར་ཁྲོད་དུ་མ་བསྐྱལ་བའི་སྔོན་དུ་ནི་མཐོང་ངམ་འོན་ཏེ་མ་མཐོང་ཡང་རུང་བརྒྱ་ ལ་ཅུང་ཟད་ཙམ་མཐོང་བའི་ཆེད་དུ་ཡང་འབད་པར་བྱེད་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མཐོང་བ་ལ་འབད་པས་ལྟ་བར་ཅིའི་ཕྱིར་མི་བྱེད། དེས་ན་ཡུལ་དབུས་ན་བཅོམ་རླག་པའི་རིགས་ཀྱི་བུད་ མེད་དང་ཚོང་པ་དྲག་རིགས་ཀྱི་ཆུང་མ་སེང་རས་ཀྱི་གོས་ཀྱིས་གདོང་ནི་གཡོགས་པར་གྱུར་ཅིང་བསྒྲིབས་པ་ཡོད་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གདོང་ལྟ་བའི་དོན་དུ་དཀའ་བཞིན་དུ་འདེགས་པའི་ངལ་བས་ཁྱོད་ ཉོན་མོངས་པར་བྱས་པའི་བུད་མེད་ཀྱི་གདོང་དེ་ནི་ད་ལྟར་དུར་ཁྲོད་དུ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་བཞིན་དུ་བྱ་རྒོད་ཀྱིས་གཡོགས་མ་རྣམས་བསལ་ནས་རྣམ་པར་གསལ་བར་བྱས་པ་མཐོང་ན་དེ་ ལ་ད་ལྟར་འཇིགས་པས་ཅིའི་ཕྱིར་འབྱེར་ཞིང་འབྲོས་པར་བྱེད་དེ་ལེགས་པར་ལྟོས་ཤིག གཞན་ཡང་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་མིག་གིས་བལྟས་ན་ཡང་སུས་ཀྱང་ལྟ་བར་མ་བྱེད་ཅེས་གང་ཞིག་གཞན་གྱིས་མིག་ཟུར་ཙམ་གྱིས་ལྟ་བ་ཙམ་ཡང་ཇི་སྲིད་དུ་ཡོངས་སུ་བསྲུང་བར་གྱུར་པ་དེ་ནི་དེང་བྱ་རྒོད་ཀྱིས་ཟ་ན་ཀྱེ་སེར་སྣ་ཅན་ཁྱོད་ཅིས་མི་བསྲུང་སྟེ་བསྲུང་བར་གྱིས་ཤིག 1-3588 གཞན་ཡང་བྱ་རྒོད་ལ་སོགས་པའི་ཟས་ཤའི་ཕུང་པོ་འདི་མཐོང་ནས་བྱ་རྒོད་དང་གཞན་ཝ་ལ་སོགས་པས་ཟ་བར་བྱེད་ན་སེར་སྣ་ཅན་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་མི་བསྲུང་ནས་བསྲུང་བར་མི་བྱེད་པ་ གཞན་བྱ་རྒོད་དང་ལྕེ་སྤྱང་སོགས་ཀྱིས་ཟས་ལ་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་འདོགས་པ་དང་ཙདྣན་གྱི་དྲིས་བྱུག་པ་དང་གདུ་བུ་ལ་སོགས་པའ
【現代漢語翻譯】 那些有害於來世的罪惡行為，或者爲了追求現世的利益而不顧及名聲，爲了這些而不加節制地沉溺其中，甚至不惜冒著殺戮等危險，花費財物來裝飾打扮自己，最終執迷於某個地方，沉浸在極度的快樂之中。這些人死後，他們的屍骨最終會暴露在墳墓之中。既然如此，為何不執著于那些無主的、無人佔有的屍骨呢？為何不追求並沉浸於死亡之後的自由呢？既然這樣做是合乎情理的，為何還要愚昧地執著于無常、無意義、不潔之物，從而斷送今生和來世呢？ 第三，斷除對自身妻子的貪戀：當你的妻子最初因羞澀而低頭時，你渴望看到她的容顏，於是竭盡全力抬起她的臉。但由於羞澀，她仍然會低頭。在被送到墳墓之前，無論你是否能看到她的容顏，即使只是爲了能看到一點點，你都會努力。既然如此，為何不盡力去看那些在城市中心被遮蓋面容的貴族婦女，或者那些用細紗遮面的富商之妻呢？你費盡心思、歷經艱辛才得以一見的女子容顏，如今卻暴露在墳墓之中，禿鷲撕開了遮蓋物，清晰地顯露出來。既然如此，為何現在要恐懼並逃離呢？好好看看吧！此外，當其他人用眼睛注視時，你會盡力保護她不被他人窺視。既然你如此吝嗇，為何當禿鷲吞噬她時，你卻不保護她呢？你應該保護她啊！ 此外，看到禿鷲等正在吞噬這堆食物般的屍體，你為何不保護它呢？吝嗇的人啊，為何不保護它呢？禿鷲和豺狼等在吃食物時，既不會用鮮花裝飾，也不會塗抹旃檀香，更不會佩戴手鐲等裝飾品。
【English Translation】 Those sinful actions that harm the next life, or pursuing desires without regard for reputation in this life, indulging in them without restraint, even risking dangers such as killing, and spending wealth on adornments, ultimately clinging to a certain place, immersed in extreme joy. These people, after death, their bones will eventually be exposed in the graveyard. Since this is the case, why not cling to those ownerless, unclaimed bones? Why not pursue and immerse oneself in the freedom after death? Since it is reasonable to do so, why foolishly cling to impermanent, meaningless, impure things, thereby ruining this life and the next? Third, abandoning attachment to one's own wife: When your wife initially lowers her head out of shyness, you desire to see her face, so you try hard to raise her face with a very attached mind. But due to shyness, she will still lower her head. Before being sent to the graveyard, whether you can see her face or not, even if it is just to see a little bit, you will strive. Since this is the case, why not try to see those noble women in the city center whose faces are covered, or those wives of wealthy merchants who are veiled with fine cloth? The face of the woman you struggled and toiled to see is now exposed in the graveyard, vultures tearing away the coverings, clearly revealing it. Since this is the case, why fear and flee now? Take a good look! Furthermore, when others look with their eyes, you try to protect her from being seen by others. Since you are so stingy, why don't you protect her when vultures devour her? You should protect her! Furthermore, seeing vultures and others devouring this pile of food-like corpses, why don't you protect it? Stingy person, why don't you protect it? Vultures and jackals, etc., when eating food, will not decorate it with garlands of flowers, nor will they smear it with sandalwood paste, nor will they wear bracelets or other ornaments.
ི་རྒྱན་གྱིས་ཅིའི་ཕྱིར་མཆོད་ཅིང་བསྟི་སྟང་དུ་བྱེད། འོན་ ཏེ་སྒལ་ཚིགས་ལ་སོགས་པའི་རུས་གོང་མི་སྡུག་ཅིང་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ཉིད་དུ་མཐོང་ནས་ནི་བོང་བ་ལྟར་མི་འགུལ་ཡང་ནི་ཁྱོད་སྐྲག་ན་རོ་ལངས་བཞིན་དུ་རླུང་ལ་སོགས་པ་རྐྱེན་འགའ་ ཡིས་ཀྱང་བསྐྱོད་ཅིང་གཡོ་བར་གྱུར་པའི་གསོན་པའི་དུས་ན་ཅིས་མི་འཇིགས་ཏེ་འཇིགས་པར་ཤིན་ཏུ་རིགས་སོ། ། བཞི་པ་རང་གི་ངོ་བོ་མི་གཙང་བར་བསྟན་པ་ནི། ཟས་ནི་གཅིག་པུ་ཉིད་ལས་ བུད་མེད་འདིའི་བཤང་བ་དང་། ཁ་ཆུ་བྱུང་བར་གྱུར་ན་དེ་ལས་བཤང་བ་ལ་མི་དགའ་ཞིང་སྦྲང་རྩིའི་ལྟུང་བ་བཞིན་ཁ་ཆུ་བད་ཀན་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ་སྟེ་དགའ་བར་མི་རིགས་ཏེ་ རྒྱུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དེ་ལྟ་ནའང་དེ་གཉིས་ལ་དྲི་ཞིམ་མི་ཞིམ་གྱི་ཁྱད་ཡོད་པས་ཆགས་མི་ཆགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རིགས་ཞེ་ན། ཤིང་བལ་གྱིས་བཀང་བ་རེག་ན་འཇམ་པ་ཡི་སྔས་འབོལ་ལ་འདོད་ཅིང་དགའ་བར་མི་བྱེད་པར་མི་གཙང་བ་ལས་བྱུང་བའི་དྲི་ང་བ་འཛག་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྟགས་ནས་འདོད་ལྡན་མི་གཙང་བ་ལ་གཙང་བར་རྨོངས་པས་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་མི་གཙང་བས་གང་བ་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ་བར་བྱེད་དེ་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། ། 1-3589 འདིར་འདོད་ལྡན་ངན་པ་ཞེས་པ་ནས་ཁྲོ་བ་དཔ༵ག་ཏུ་བྱེད་ཅེས་པའི་བར་ཤླཽ་ཀ་གཅིག་འགྲེལ་པ་རྣམས་ན་མི་སྣང་ཞིང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། གང་ལ་གཡོགས་ན་ཞེས་སོགས་འདིར་འདོན་པ་ལྟར་བཤད་ ན། འོན་ཏེ་ཀེང་རུས་དང་བུད་མེད་ཀྱིས་ལུས་མི་གཙང་བར་འདྲ་ཡང་སྒྲིབ་གཡོགས་ཀྱིས་གཡོགས་མ་གཡོགས་ཀྱི་ཁྱད་ཡོད་པས་ཀེང་རུས་སྤངས་ནས་བུད་མེད་ལ་ཆགས་ཞེན་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་གང་ ལ་ཤ་དང་ལྤགས་པ་སྲབ་པས་གཡོགས་ན་སྐྱེས་བུ་འདི་ཆགས་པའི་བུད་མེད་ཀྱིས་ལུས་དེ་ལ་དུར་ཁྲོད་དུ་ལྤགས་པས་མ་གཡོགས་པའི་ཚེ་ན་ཅིས་མི་འདོད་དེ་འདོད་ཆགས་སྐྱེ་བར་རིགས་སོ། ། འོན་ཏེ་མི་གཙང་བའི་ཀེང་རུས་དེ་ལ་དགོས་པ་མེད་ན་ནི་ལྤགས་པས་གཡོགས་པ་ལ་ནི་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་འཁྱུད་དེ་མི་རིགས་ཏེ། གཡོགས་ཀྱང་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ ཡང་ཁྱོད་ལ་འདྲི་སྟེ་མི་གཙང་བ་ལ་ཆགས་པ་དང་བྲལ་ལམ་མ་བྲལ། གལ་ཏེ་མི་གཙང་བ་ལ་ཆགས་པ་མེད་ཅེ་ན་རུས་པའི་གཟེབ་རྒྱུས་པས་སྤྲེལ་ཞིང་མི་འཐོར་བར་བྱས་པ་ལ་ ཕྱི་ནས་ཤའི་འདམ་གྱིས་བསྐུས་ནས་ཞལ་ཞལ་བྱས་པ་འདྲ་བའི་གཞན་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཅིའི་ཕྱིར་པང་དུ་འཁྱུད་དེ། མི་གཙང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་མི་གཙང་བ་ལ་ཆགས་སོ་ཞེ་ན། 1-3590 ཁྱོད་རང་ཉིད་ཀྱི་ལུས་ལ་མཆིལ་སྣབས་དང་བཤང་གཅི་སོགས་མི་གཙང་བ་མང་དུ་ཡོད་པ་དེ་ཉིད་ལ་ཁྱོད་དུས་གཏན་དུ་སྤྱོད་པས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དགའ་བར་རིགས་ཀྱི་མི་གཙང་བའི་རྐྱལ་པ་ གཞན་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་དག་ལའང་མི་གཙང་བ་ལ་བརྐམ་ཞིག་
【現代漢語翻譯】 為什麼用裝飾品來供奉和款待她？但是，當你看到脊椎等骨骼既醜陋又可怕時，像驢子一樣一動不動，即使你害怕，一陣風或其他原因也會像殭屍一樣移動和搖晃，為什麼活著的時候不害怕，而現在非常害怕呢？第四，展示了她自身的不潔：如果從同一種食物中，這個女人的糞便和口水產生了，你為什麼不喜歡糞便，卻像蜂蜜掉落一樣喜歡口水和痰液呢？你不應該喜歡，因為它們的本質是一樣的。但是，如果它們之間有氣味好壞的區別，那麼喜歡和不喜歡的區別是合理的嗎？當你觸控到充滿木棉的柔軟枕頭時，你會感到愉悅和喜歡，但你不會因為它是從不潔之物中產生的，並且沒有難聞的氣味而喜歡它。那些充滿慾望的人因為對不潔之物感到困惑，認為它是乾淨的，所以為什麼喜歡充滿不潔之物的女人的身體呢？不應該喜歡。 從這裡『充滿慾望的惡人』到『憤怒可以被衡量』之間的詩句在註釋中沒有出現。在《大疏》中，『如果被覆蓋』等內容按照這裡引用的方式進行解釋。但是，雖然骨骼和女人的身體在不潔方面是相似的，但由於有遮蓋物和沒有遮蓋物的區別，所以放棄骨骼而執著于女人。如果面板和肉很薄，覆蓋著這個男人所執著的女人身體，那麼在墳墓里沒有面板覆蓋的時候，為什麼不喜歡呢？應該產生慾望。 但是，如果不需要不潔的骨骼，那麼你為什麼要擁抱被面板覆蓋的身體呢？不應該擁抱，因為即使被覆蓋，它也是不潔的。此外，我問你，你對不潔之物是執著還是不執著？如果你說對不潔之物沒有執著，那麼為什麼你要擁抱其他女人的身體，就像用肌腱連線骨骼，防止它們散落，然後在外面塗上肉泥，並進行親吻呢？因為它是不潔的。但是，如果你說你對不潔之物執著， 那麼你自己的身體里也有很多不潔之物，如唾液、鼻涕、糞便和尿液等，你應該一直使用它們並感到快樂，並且應該貪求其他不潔的容器，即女人的身體。
【English Translation】 Why do you worship and entertain her with ornaments? However, when you see the spine and other bones as both ugly and terrifying, remaining as still as a donkey, even if you are afraid, a gust of wind or some other cause will move and shake it like a zombie. Why are you not afraid when it is alive, but are now so afraid? Fourth, it shows her own impurity: If from the same food, this woman's excrement and saliva arise, why do you dislike excrement but like saliva and phlegm as if honey is falling? You should not like it, because their essence is the same. However, if there is a difference between them in terms of good or bad smell, is the difference between liking and disliking reasonable? When you touch a soft pillow filled with cotton, you feel pleasure and like it, but you do not like it because it is produced from impure things and has no foul smell. Those who are full of desire are confused about impure things, thinking they are clean, so why do you like a woman's body full of impure things? You should not like it. The verses from 'evil desire-filled' to 'anger can be measured' are not found in the commentaries. In the Great Commentary, 'if covered' and other contents are explained as quoted here. However, although bones and women's bodies are similar in impurity, because there is a difference between being covered and not being covered, one abandons bones and clings to women. If the skin and flesh are thin, covering the body of the woman to whom this man clings, why would he not desire it when it is not covered by skin in the cemetery? Desire should arise. However, if there is no need for impure bones, then why do you embrace the body covered with skin? You should not embrace it, because even when covered, it is impure. Furthermore, I ask you, are you attached to or detached from impure things? If you say you are not attached to impure things, then why do you embrace the body of another woman, like connecting bones with tendons to prevent them from scattering, then covering them with mud of flesh, and kissing them? Because it is impure. But if you say you are attached to impure things, then you yourself have many impure things in your body, such as saliva, mucus, feces, and urine, etc. You should always use them and be happy with them, and you should crave other impure containers, that is, women's bodies.
ཆགས་པས་འདོད་པར་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། །འོན་ཏེ་ཅིས་ཀྱང་ཆགས་ན་ཤ་སོགས་ལུས་ལ་དགའ་འམ་སེམས་ལ་དགའ། གལ་ཏེ་བདག་ ནི་བུད་མེད་འདིའི་ཤ་ལ་དགའ་ཞིང་ཞེན་པས་ལུས་ཀྱི་རེག་པ་དང་ལྟ་བར་འདོད་ཅེ་ན། ད་ཀོ་འཇིམ་གོང་ལྟར་སེམས་མེད་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཤ་ནི་ལྟ་བ་དང་རེག་པར་ཁྱོད་ཀོ་ ཅིས་མི་འདོད་དེ་འདོད་པར་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་བུད་མེད་དེའི་སེམས་དེ་ལ་ལྟ་བ་དང་རེག་པར་འདོད་ཅེ་ན། ལྟ་རེག་འདོད་པའི་སེམས་གང་ཡིན་པ་དེ་རེག་པ་དང་ལྟ་བར་ མི་ནུས་ཏེ། གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གང་གིས་རེག་ཅིང་ལྟ་བར་ནུས་པའི་ལུས་དེ་ནི་ཤེས་པ་མིན་ན་དོན་མེད་པར་འཁྱུད་པ་དེས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དགོས་པ་མེད་དོ། །གཞན་ ཡང་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་གཞན་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ཁྱོད་ཀྱི་མི་གཙང་བར་མི་རྟོགས་པ་ངོ་མཚར་མི་ཆེ་སྟེ་ཁྱོད་རང་ལ་དེ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར། རང་ཉིད་ཀྱི་ལུས་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པར་མངོན་གྱུར་པ་ཡིན་ཡང་དེར་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་འདི་ཤིན་ཏུ་ངོ་མཚར་ཆེ་ཞེས་སྟིང་ཚིག་གོ ། 1-3591 ལྔ་པ་ཁ་དོག་སོགས་ལ་ཆགས་པར་མི་རིགས་པ་ནི། དེ་ལྟ་ནའང་ལུས་ཀྱི་ཁ་དོག་དབྱིབས་དྲི་རེག་བྱ་ཡིད་དུ་འོང་བའི་ཕྱིར་ཆགས་སོ་ཞེ་ན། སྒྲིབ་བྱེད་སྤྲིན་དང་བྲལ་བའི་ཉི་མའི་ ཟེར་གྱིས་ཁ་ཕྱེ་བའི་པད་མ་གཞོན་ནུ་སྤངས་ནས་སུ་མི་གཙང་བ་ལ་གཙང་བར་ཞེན་པའི་སེམས་ཀྱིས་ནི་མི་གཙང་བའི་གཟེབ་སྟེ་སྣོད་དུ་གྱུར་པའི་ལུས་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་དགའ་སྟེ་དགའ་བར་ མི་རིགས་སོ། །འོན་ཏེ་དེའང་ཁྲུས་སོགས་བྱས་པས་ཡིད་དུ་འོང་བའི་ཕྱིར་ཆགས་ཤེ་ན། ས་གཞི་དང་སོགས་པས་གོས་སོགས་ལ་མི་གཙང་བ་དག་གིས་གོས་པས་གལ་ཏེ་ཁྱོད་རེག་པར་མི་འདོད་ ན་ལུས་གང་ལས་མི་གཙང་བ་དེ་ནི་བྱུང་བའི་ལུས་ལ་ཁྱོད་དེ་ལྟར་རིག་པར་འདོད་དེ་འདོད་པ་མི་རིགས་སོ། །གལ་ཏེ་ས་ཕྱོགས་ཏེ་མི་གཙང་བས་གོས་པའི་ཕྱིར་ཆགས་པས་རེག་པར་ འདོད་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། མི་གཙང་བ་དུ་མའི་ཞིང་མའི་མངལ་ལས་བྱུང་བར་གྱུར་ཅིང་ཕ་མའི་ཁུ་ཁྲག་མི་གཙང་བ་དེ་ཡིས་ས་བོན་བྱས་ནས་མའི་བཟའ་བཏུང་ཟོས་པས་སྐྱུགས་པ་ལྟ་ བུ་དེས་བསྐྱེད་ཅིང་འཕེལ་བར་བྱས་པའི་གཞན་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ལ་ཁྱོད་ཅིའི་ཕྱིར་པང་དུ་འཁྱུད་དེ་མི་འཐད་དོ། །གཞན་ཡང་མི་གཙང་བ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ཡང་ཁྱོད་འདོད་ཅིང་ཆགས་ན་བཤང་སོགས་མི་གཙང་བ་ལས་བྱུང་བའི་མི་གཙང་བའི་སྲིན་བུ་ཆུང་ངུའང་ཁྱོད་འདོད་པར་མི་བྱེད་དེ་བྱེད་པར་འགྱུར་ལ། 1-3592 དེ་མི་འདོད་ན་མི་གཙང་བ་མང་པོ་དག་གི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་ཕ་མའི་མི་གཙང་བ་ལས་སྐྱེས་པའང་འདོད་པར་བྱེད་པ་མི་རིགས་ཏེ་གཉིས་ཀ་མཚུངས་པས་སོ། །འོན་ཏེ་མི་གཙང་བ་ ནང་ཕྲད་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དེ་གནོད་སྦྱིན་དང་གཏོར་མ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། ཁྱོད་ནི་
【現代漢語翻譯】 以貪慾追求慾望是不合理的。如果一定要有貪慾，那麼是喜歡身體的血肉還是喜歡心？如果說我喜歡並且執著于這個女人的血肉，想要身體的觸碰和觀看，那麼就像泥土堆一樣，沒有意識的血肉，你為什麼不喜歡觀看和觸碰呢？所以說想要觸碰是合理的。如果說想要觀看和觸碰那個女人的心，那麼想要觀看和觸碰的心是無法觸碰和觀看的，因為它沒有形體。能夠觸碰和觀看的身體沒有意識，那麼無意義的擁抱又有什麼用呢？沒有必要。另外，你不覺得奇怪嗎？對於不凈的自性，也就是女人的身體，你不認為是污穢的，因為這對你來說是隱藏的。即使你清楚地知道自己的身體也是不凈的自性，但你仍然不明白這一點，這真是太奇怪了！這是總結性的陳述。 第五，不應該貪戀顏色等。即使如此，如果因為身體的顏色、形狀、氣味、觸感和令人愉悅的想法而產生貪戀，那麼當驅散烏雲的陽光照耀，蓮花盛開時，誰會捨棄蓮花，反而以不清凈的心執著于不清凈的容器——身體呢？不應該喜歡。如果說因為洗浴等行為而變得令人愉悅，所以才貪戀，那麼如果大地和衣服等被不凈之物覆蓋，如果你不想觸碰，那麼你想要以同樣的方式看待身體，因為身體也是由不凈之物產生的，這是不合理的。如果說因為地方被不凈之物覆蓋，所以不想以貪戀之心去觸碰，那麼你為什麼還要擁抱從充滿不凈之物的子宮中出生，以父母的不凈精血為種子，以母親的食物為養料，像嘔吐物一樣滋養和生長的其他女人的身體呢？這是不合理的。另外，即使是從不凈之物中產生的，如果你想要並且貪戀，那麼你也會想要從糞便等不凈之物中產生的小蟲子，這是不可能的。如果你不喜歡那些小蟲子，那麼也不應該喜歡由眾多不凈之物組成的身體，因為它是從父母的不凈之物中產生的，兩者是相同的。如果說接觸不凈之物沒有過錯，就像供奉食子的朵瑪一樣，那麼你...
【English Translation】 It is unreasonable to pursue desires with attachment. If there must be attachment, then do you like the flesh of the body or the mind? If you say that I like and am attached to the flesh of this woman, wanting the touch and sight of the body, then like a lump of clay, the flesh without consciousness, why don't you like to see and touch it? So it is reasonable to want to touch it. If you say that you want to see and touch the mind of that woman, then the mind that wants to see and touch cannot touch and see, because it has no form. The body that can touch and see has no consciousness, so what is the use of meaningless embrace? There is no need. Also, don't you find it strange that you don't recognize the impure nature, that is, the woman's body, as impure, because it is hidden from you. Even if you clearly know that your own body is also an impure nature, you still don't understand this, which is very strange! This is a summary statement. Fifth, one should not be attached to colors, etc. Even so, if attachment arises because of the color, shape, smell, touch, and pleasant thoughts of the body, then when the sunlight that dispels the clouds shines and the lotus blooms, who would abandon the lotus and cling to the impure container—the body—with an impure mind? One should not like it. If you say that it becomes pleasant because of bathing and other actions, so you are attached, then if the earth and clothes, etc., are covered with impure things, if you do not want to touch them, then you want to look at the body in the same way, because the body is also produced from impure things, which is unreasonable. If you say that because the place is covered with impure things, you do not want to touch it with attachment, then why do you embrace the body of another woman who was born from a womb full of impure things, with the impure semen and blood of her parents as seeds, and nourished and grown like vomit from her mother's food? This is unreasonable. Also, even if it is produced from impure things, if you want and are attached, then you will also want the small worms that are produced from feces and other impure things, which is impossible. If you do not like those small worms, then you should not like the body composed of many impure things, because it is produced from the impure things of the parents, and the two are the same. If you say that there is no fault in touching impure things, like offering the Torma to the spirits, then you...
ཤིན་ཏུ་རྨོངས་པས་རང་ཉིད་ལ་ཡོད་པའི་མི་གཙང་བ་ལ་སྨོད་པར་མི་བྱེད་པར་མ་ཟད་ཀྱི་ མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་ལ་བརྐམ་ཞིང་ཞེན་པས་མི་གཙང་བའི་རྐྱལ་བ་གཞན་དག་ཀྱང་འདོད་པར་བྱེད་པ་སྨད་པའི་གནས་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་མི་གཙང་བ་རང་གི་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པ་ནི། ག་པུར་དང་ཙནྡན་ལ་སོགས་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་ས་ལུའི་འབྲས་ཆན་དག་གམ་ཚོད་མའང་རུང་ཁར་བཅུག་ནས་སླར་ཕྱིར་ཕྱུང་སྟེ་བོར་བ་ཡིས་ས་གཙང་མ་ལ་གོས་ན་ཡང་མི་གཙང་ཞིང་ རྩོག་པ་བར་གྱུར་བར་འདོད་ན་གལ་ཏེ་མི་གཙང་བའི་རང་བཞིན་གྱི་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་འདི་འདྲ་བ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ཀྱང་མི་གཙང་བར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་ཡིད་མ་ཆེས་ཞེས་སམ། དེར་ མ་མོས་ན་དུར་ཁྲོད་དག་ཏུ་བོར་བའི་ལུས་ཅུང་ཟད་ཟོས་རྣམ་པར་མྱགས་རྣམ་བརྣགས་པའི་རང་བཞིན་མི་གཙང་བའི་གཟུགས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་གཞན་ཡང་བལྟ་བར་གྱིས་ཤིག འོན་ཏེ་དགེ་སློང་ཆགས་ལྡན་མི་གཙང་བ་ལ་མོས་པ་འགའ་ཞིག་དུར་ཁྲོད་ཀྱི་ཤི་བའི་ལུས་མཐོང་བ་ནའང་ཆགས་པར་འགྱུར་ན་གསོན་པའི་ལུས་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་མི་ཆགས་ཤེ་ན། 1-3593 ལུས་གང་ལས་ལྤགས་པའི་ཁ་ཕྱེ་ན་ཡི་དྭགས་ལ་སོགས་པར་འཁྲུལ་ནས་འཇིགས་པ་ཆེན་པོ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལ་འདི་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་དུ་ཤེས་ཀྱང་ཇི་ལྟར་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ ལུས་དེ་ཉིད་ལ་ཕྱིར་ཞིང་ཡང་འཇིགས་པའི་གནས་སུ་མ་རྟོགས་པས་མངོན་པར་དགའ་བ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ་འགྱུར་བ་མི་རིགས་སོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཙདྣན་སོགས་ཀྱིས་བསྒོས་པས་ཡིད་དུ་འོང་བ་ ཡིན་ཞེ་ན། མི་གཙང་བའི་ལུས་ལ་བསྐུས་པ་དྲི་ཞིམ་པ་དེ་ཡང་ཙདྣན་ལ་སོགས་པ་ཁོ་ནའི་ཡིན་གྱི་གཞན་ལུས་ཀྱི་མིན་ན་གཞན་ཙདྣན་གྱི་དྲི་དེས་གཞན་དྲི་ང་བའི་ལུས་དག་ལ་ ཅིའི་ཕྱིར་ན་ཆགས་པར་བྱེད་དེ་མི་རིགས་སོ། །གལ་ཏེ་རང་བཞིན་གྱིས་དྲི་ང་ཞིང་རུལ་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ན་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་འདི་ལ་མ་ཆགས་པ་ལེགས་པ་མིན་ནི་སྟེ་ཤིན་ ཏུ་ལེགས་ཏེ། དེ་ལ་ཡོན་ཏན་ཡོད་པས་སོ། །དེ་ལྟ་ནའང་འཇིག་རྟེན་དོན་མེད་པ་ལ་སྲིད་པ་དག་ཅི་སྟེ་ལུས་དེ་ལ་དྲི་ཞིམ་པོ་སྐུད་དེ་ཐམས་ཅད་དུ་མི་འཐད་དོ། །གཞན་ཡང་ འོན་ཏེ་དྲི་ཞིམ་པོ་དེ་གང་ལ་འབྱུང་བའི་ཙདྣན་དེས་ནི་དྲི་ང་བའི་ལུས་ལ་བྱུགས་པ་ལས་འདི་ནི་དྲི་ང་བའི་རང་བཞིན་ཉམས་པ་ཅི་ཞིག་བྱུང་སྟེ་མ་བྱུང་ངོ་། །འོན་ཏེ་དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིད་དུ་འོང་བ་བྱུང་ཞེ་ན། 1-3594 གཞན་ཙདྣན་གྱི་དྲི་ཡིས་གཞན་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་ལུས་དག་ལ་རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ཕྱིར་ན་ཆགས་པར་བྱེད་དེ་འགལ་ལོ། ། བདུན་པ་འཇིགས་པས་ལུས་ལ་ཆགས་པར་མི་རིགས་པ་ནི། གཞན་ཡང་གལ་ཏེ་སྐྲ་ དང་སེན་མོ་མ་བཅད་པ་ཤིན་ཏུ་རིང་བ་དང་། སོ་སྐྱེ་ཞིང་སོ་ཤིང་གིས་མ་བྲུད་ཅིང་མ་བཀྲུས་པས་དྲི་མ་དང་བཅས་པ་དང་། དྲི་མའི་འདམ་རྫབ་ཀྱི་དྲིས་བསྒོས་
【現代漢語翻譯】 愚昧至極的人，不但不厭惡自身的不凈，反而貪戀執著于不凈的本性，甚至想要其他不凈的皮囊，這是可恥的。第六，不凈由自身顯現而成立： 即使是樟腦和檀香等令人愉悅之物，或是稻米飯、蔬菜等食物，放入口中再吐出來丟棄，沾染到乾淨的地面也會變得不凈和污穢。如果認為不凈本性的女人身體顯現出來也是不凈的，還懷疑而不相信嗎？如果對此不認同，那就看看墓地裡被丟棄的屍體，稍微被啃食、腐爛、充滿不凈的令人恐懼的形象。然而，有些貪慾熾盛的比丘，即使看到墓地裡的屍體也會生起貪戀，那為什麼不會對活著的身體生起貪戀呢？ 如果從身體上剝開面板，就會像看到餓鬼等一樣，產生巨大的恐懼。即使知道身體是這樣的本性，但為什麼不對自身所擁有的、同樣令人恐懼的身體感到厭惡，反而生起歡喜呢？不應該這樣啊！如果說是因為塗抹了檀香等才令人愉悅，那麼塗抹在不凈身體上的香味，也只是檀香等本身的味道，而不是身體的味道。那麼，為什麼檀香的味道會讓人對其他臭穢的身體產生貪戀呢？不應該這樣啊！如果說身體的本性就是臭穢和腐爛，那麼不對女人的身體產生貪戀才是正確的，這非常好，因為身體本身並沒有什麼優點。既然如此，世間那些毫無意義的追求又有什麼用呢？在身體上塗抹香味也完全沒有道理。另外，檀香的香味來自於檀香本身，塗抹在臭穢的身體上，並不能改變身體臭穢的本性。如果說是因為檀香的力量才變得令人愉悅， 那麼，為什麼檀香的味道會讓人對其他無關的身體產生貪戀呢？這是矛盾的。第七，因為恐懼而不應該對身體產生貪戀：另外，如果頭髮和指甲很長沒有剪，牙齒生長且沒有用牙刷清潔，充滿污垢，被污泥的臭味薰染，
【English Translation】 Those who are extremely ignorant not only do not despise their own impurities, but also crave and cling to the nature of impurity, and even desire other impure skins, which is shameful. Sixth, impurity is established by its own manifestation: Even pleasant things like camphor and sandalwood, or foods like rice, vegetables, etc., if put in the mouth and then spit out and discarded, will become impure and filthy if they touch the clean ground. If you think that the body of a woman with an impure nature is also impure when it manifests, do you still doubt and disbelieve it? If you do not agree with this, then look at the corpses discarded in the cemetery, slightly gnawed, decayed, and full of impure, terrifying images. However, some monks with strong desires will become attached even when they see corpses in the cemetery, so why wouldn't they become attached to living bodies? If the skin is peeled off the body, it will be like seeing a hungry ghost, causing great fear. Even if you know that the body is of such a nature, why don't you feel disgusted with your own terrifying body, but instead feel happy? It shouldn't be like this! If you say that it is pleasant because it is smeared with sandalwood, etc., then the fragrance smeared on the impure body is only the smell of sandalwood itself, not the smell of the body. So why does the smell of sandalwood make people crave other foul bodies? It shouldn't be like this! If the nature of the body is foul and rotten, then it is right not to be attached to the woman's body, which is very good, because the body itself has no advantages. In that case, what is the use of those meaningless pursuits in the world? There is no reason to smear fragrance on the body at all. In addition, the fragrance of sandalwood comes from sandalwood itself, and smearing it on a foul body does not change the foul nature of the body. If you say that it becomes pleasant because of the power of sandalwood, Then why does the smell of sandalwood make people crave other unrelated bodies? This is contradictory. Seventh, because of fear, one should not be attached to the body: In addition, if the hair and nails are long and not cut, the teeth grow and are not cleaned with a toothbrush, full of dirt, and stained with the smell of mud,
ཤིང་། གོས་དང་བྲལ་ བས་གཅེར་བུ་ཁྲུས་བྱུག་དང་བྲལ་བའི་ལུས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡི་དྭགས་ལྟར་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཡིན་ན་རང་ལ་གནོད་པའི་དོན་དུ་བྱས་པའི་རལ་གྲི་ལ་སོགས་པའི་མཚོན་འདུ་བྱེད་པ་ བཞིན་དུ་དེ་ལ་འབད་ནས་སོ་ཤིང་དང་ཁྲུས་བྱུག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཅིའི་ཕྱིར་བྱི་དོར་བྱེད་བྱི་དོར་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། །དེ་བས་བདག་ཉིད་ལ་ཤེས་བཞིན་དུ་རྨོངས་པར་བྱེད་པའི་ འབད་པ་ཡིས་མྱོས་པས་ཏེ་སེམས་རང་བཞིན་དུ་མི་གནས་པའི་སྨྱོན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ས་གཞི་འདི་ཀུན་ཏུ་འཁྲུགས་ཏེ་ཀུན་ཏུ་གང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་གྱིས་མྱ་ངན་མཛད་པའོ། །གཞན་ཡང་ རོ་རྣམས་ཀྱིས་རུས་གོང་སོ་སོ་ན་གནས་པ་འགའ་ཞིག་དུར་ཁྲོད་དུ་ནི་མཐོང་ནས་ནི་ཁྱོད་ཡིད་བྱུང་ན་དབུགས་རྒྱུ་བས་གཡོ་བའི་རུས་གོང་གིས་ཁྱབ་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དག་གི་དུར་ཁྲོད་ན་གནས་པའི་རུས་གོང་གཡོ་བ་དེ་ལ་དགའ་འམ་སྟེ། 1-3595 མཁས་པས་དགའ་མི་དགའ་མཉམ་པར་རིགས་སོ། །བརྒྱད་པ་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཉེས་དམིགས་ནི། དེ་ལྟར་བཤད་པའི་རིགས་པས་མི་གཙང་བར་གྱུར་པའི་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་དེའང་རིན་མེད་པར་ནི་མི་ རྙེད་དོ། །དེས་ན་དེ་དོན་དུ་གཉེར་བས་དང་པོར་ནོར་བསྒྲུབ་དགོས་པས་ཤ་ཐང་ཆད་ཆད་དུ་ཚོང་སོ་ནམ་སོགས་ཆོས་མ་ཡིན་པ་དུ་མས་བསགས་པས་ཕྱི་མར་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་གནོད་ པ་མི་བཟད་པ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ལ། དེའང་བྱིས་པའི་གནས་སྐབས་ན་ནོར་སྤེལ་མི་ནུས་པས་ནོར་མི་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ལང་ཚོ་དར་ལ་བབ་ན་བྱིས་པའི་དུས་ན་བསགས་པའི་ནོར་གྱིས་ལོངས་སྤྱོད་ འདིས་ཇི་ལྟར་བདེ་སྟེ་ནོར་དང་བྲལ་བས་སོ། །དར་ལ་བབ་པ་དེར་བདེ་བ་བསྒྲུབ་པའི་ཐབས་སུ་ནོར་གསོག་པར་བྱེད་ན་ཡང་དེ་ཡིས་ཚེ་ཟད་ཅིང་གཏུགས་པར་གྱུར་ན་རྒས་ནས་འདོད་པས་ ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་འདོད་པ་བསྟེན་མི་ནུས་པས་སོ། །ཕ་མེས་ཀྱིས་བསགས་པའི་ནོར་གྱིས་དར་ལ་བབ་པ་ན་བདེ་བ་ཡང་ཉུང་སྟེ་ཐམས་ཅད་ལ་སོ་སོར་དེ་ལྟ་བུའི་ཕ་མེས་ཀྱིས་བསགས་ པའི་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་ནོར་གསོག་པ་ན་བདེ་བ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། འདོད་ལྡན་ངན་པ་བྲན་ཅིག་ནི་འདོད་པ་ཆུང་ངུ་དམན་པ་ལ་གཡེངས་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཉིན་རངས་རྩྭ་ཤིང་ལོ་མ་སོགས་ལེན་པའི་ལས་ཀྱི་ཁུར་གྱིས་ལུས་སེམས་ཡོངས་སུ་དུབ་སྟེ་ཉི་མ་ནུབ་པ་ན་ཁྱིམ་དུ་འོངས་ནས་ཐང་ཆད་པའི་ལུས་རོ་དང་འདྲ་བར་ཉལ་ཞིང་གཉིད་ལོག་པར་བྱེད་ལ། 1-3596 ཡང་ཐོ་རངས་ལས་དེ་ལ་འཇུག་པར་བྱེད་པས་ཚེ་འདའ་བས་དེ་ལ་བདེ་བ་ག་ལ་ཡོད། དེ་བཞིན་དུ་རྒྱལ་པོའི་མི་ཁ་ཅིག་གཞན་ལས་རྒྱལ་བའི་ནོར་བླང་བའི་དོན་དུ་བྱེས་ཐག་པོར་ བགྲོད་པས་ཡོངས་སུ་ངལ་བས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། བྱེས་སུ་སོང་ནས་དུས་ཡུན་རིང་དུ་སོང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཅན་དག་བུ་སྨད་འདོད་པས་ད
【現代漢語翻譯】 樹木，一旦脫離衣物，身體便會赤裸，如同餓鬼般令人恐懼。既然如此，為何還要費力地用牙刷和沐浴等來清潔身體呢？這就像拿著會傷害自己的刀劍一樣，毫無意義。因此，導師悲嘆道：'沉溺於明知故犯的愚癡，被麻醉的人們啊！你們的心性無法安住，如同瘋子一般擾亂大地，使其充滿混亂。' 此外，當你在墳墓中看到一些屍體的骨骼散落在各處時，如果你感到害怕，那麼對於那些充滿骨骼、因呼吸而顫動的城市墳墓，你又該作何感想呢？智者應該對喜歡或不喜歡都保持平靜。 第八，慾望的過患：如上所述，不凈的女人身體並非無償可得。因此，爲了得到它，首先必須積累財富。爲了積累財富，人們會從事各種非法的商業和農業等活動，最終導致來世遭受地獄等無法忍受的痛苦。而且，在孩童時期，人們無法積累財富，因此無法享受。即使到了青春期，又如何能用童年積累的財富來享受呢？因為那時已經一無所有了。即使在青春期爲了獲得快樂而積累財富，也會耗盡生命，最終衰老，那時慾望又有什麼用呢？因為已經無法滿足慾望了。即使依靠祖先積累的財富，青春期的快樂也是有限的，因為並非每個人都能確定擁有祖先積累的財富。 那麼，積累財富時有快樂嗎？一個貧窮的奴隸，因為微薄的慾望而分心，整天辛勤地採集草木樹葉，身心疲憊。日落時分，他回到家中，像屍體一樣躺下睡覺。第二天早上，他又開始工作。這樣度過一生，哪裡有快樂可言？同樣，一些國王的臣民，爲了掠奪他國的財富而遠行，身心疲憊，充滿痛苦。長期在外，遭受與妻兒分離的痛苦。
【English Translation】 Trees, once stripped of clothing, the body becomes naked, terrifying like a preta (hungry ghost). If that is the case, why bother cleaning the body with toothbrushes and bathing? It's like wielding a sword that harms oneself, it's meaningless. Therefore, the teacher laments: 'Intoxicated by the effort to knowingly embrace ignorance, those whose minds cannot abide in their natural state, like madmen, disturb the earth, filling it with chaos.' Furthermore, when you see some corpses' bones scattered in various places in the cemetery, if you are frightened, then what about those city cemeteries filled with bones, trembling with breath? Should the wise be equally indifferent to liking or disliking? Eighth, the faults of the qualities of desire: As mentioned above, the impure body of a woman is not obtained without cost. Therefore, to obtain it, one must first accumulate wealth. To accumulate wealth, people engage in various unlawful businesses and agriculture, etc., which ultimately lead to unbearable suffering in hell, etc., in the next life. Moreover, in childhood, people cannot accumulate wealth, so they cannot enjoy it. Even in youth, how can one enjoy the wealth accumulated in childhood? Because then one is without wealth. Even if one accumulates wealth in youth to obtain happiness, it exhausts life, and when one becomes old, what is the use of desire? Because one can no longer satisfy desires. Even with the wealth accumulated by ancestors, happiness in youth is limited, because not everyone can be certain of possessing the wealth accumulated by ancestors. Then, is there happiness in accumulating wealth? A poor slave, distracted by meager desires, toils all day collecting grass, wood, and leaves, exhausting body and mind. At sunset, he returns home, lies down like a corpse, and sleeps. The next morning, he starts working again. How can there be happiness in spending life like this? Similarly, some of the king's subjects travel far to plunder the wealth of other countries, exhausted in body and mind, full of suffering. Having been away for a long time, they suffer the pain of separation from their wives and children.
ེའི་འདོད་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དུ་རྒྱལ་པོ་སོགས་བསྟེན་བཞིན་ དུ་བུ་སྨད་རྣམས་ཁྱུད་མོ་འཁོར་གྱི་ལོ་དུ་མས་ཀྱང་མཐོང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་བདག་ལ་ཕན་ཞིང་བདེ་བ་འདོད་པ་དག་སྔོན་ལ་གཞན་གྱི་བྲན་བྱས་ནས་ཀྱང་འདོད་པས་རྣམ་པར་ རྨོངས་པས་བུ་དང་ཆུང་མ་སོགས་གང་གི་དོན་ཉིད་དུ་རང་ཉིད་བཙོས་པ་ཡང་བདག་གི་བདེ་བ་དེ་མ་ཐོབ་པར་དོན་མེད་པའི་གཞན་གྱི་ལས་ཉམས་སུ་ལེན་པ་ཉིད་རླུང་གིས་བདས་ནས་ ཚེ་ཟད་ཀྱང་དགེ་བའི་ལས་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་སྦྱར་རོ་ཞེས་མྱ་ངན་མཛད་པའོ། །ཡང་བདེ་བ་འདོད་པ་ལ་ལ་རང་གི་ལུས་བཙོངས་ཤིང་རང་དབང་མེད་པར་གཞན་གྱིས་དགོས་པ་ལ་བཀོལ་ བར་གྱུར་ཏེ་ཆུང་མ་དང་བཅས་པར་ལམ་དུ་འགྲོ་བ་ན་ཆུང་མ་དག་ལས་ཀྱང་བུ་བྱུང་ན་ཤིང་དྲུང་དང་དགོན་པ་དང་ཆུ་འགྲམ་དང་རི་བྲག་སོགས་དཀའ་བའི་གནས་རྣམས་སུ་གར་བབ་བབ་ཏུ་འབྱུང་བས་བྱིས་པ་ཁུར་བ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འགྲོ་བ་ན་རྟག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཁོ་ནའོ། ། 1-3597 ཡང་འདོད་པས་བསླུས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་མིག་གཏི་མུག་གིས་མུན་པར་བྱས་པའི་གླེན་པ་དག་རྙེད་པས་འཚོ་བར་འདོད་པས་འཚོ་བར་བྱའོ་ཞེས་བསམས་ནས་ལས་དེར་ཞུགས་ན་གསོན་ནམ་མི་གསོན་ཞེས་ སྲོག་སྟོར་དོགས་བཞིན་དུ་གཡུལ་དུ་འཇུག་ཅིང་། ཡང་སྟོབས་ལྡན་ཁ་ཅིག་གིས་གནོད་པ་བྱས་པ་ན་རང་ཉིད་ཁེངས་པའི་ང་རྒྱལ་བཅག་པའི་ཕྱིར་རང་གི་སོར་མོ་བཅད་ནས་དུས་ཚིགས་འདི་ཙམ་ཞིག་ ཏུ་ངལ་གཉེན་ལ་ལས་འདི་ལྟ་བུ་གྱིས་ཤིག་ཅེས་བསྒོ་བ་ན་དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་ཏེ་ཁོའི་བྲན་དུ་འགྲོ་བར་བྱེད་དོ། །ཡང་ན་རྒྱལ་བོ་མཉེས་པ་སོགས་ཀྱིས་སེམས་ཁེངས་པ་ཐོབ་པར་བྱ་ བའི་ཕྱིར་ཉིན་མཚན་དུ་གཉིད་མེད་པར་རྒྱལ་པོའི་བྲན་དུ་འགྲོའོ་ཞེས།་རིགས་ལྔའི་འགྲེལ་བ་ནོར་བུའི་ཕྲེང་བར རྣམ་སྣང་འཚོས་ཁེ་ཞེས་པ་རྙེད་པ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་ཞེས་བཤད་དོ། །འདོད་ལྡན་ལ་ ལ་གཞན་གྱི་བུད་མེད་དང་ནོར་ཕྲོགས་པ་ལ་སོགས་པས་ལུས་ཀྱང་མཚོན་གྱིས་བཅད་ཅིང་། ཁ་ཅིག་གསལ་ཤིང་གི་རྩེ་ལ་བཙུགས་ཤིང་ཁ་ཅིག་མདུང་ཐུང་དག་གིས་བསྣུན་པ་དང་། ཁ་ཅིག་བསྲེགས་པ་ ལ་སོགས་པ་དག་ཀྱང་ཚེ་འདིར་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་སྣང་ངོ་། །གཞན་ཡང་བདེ་བའི་དོན་དུ་ནོར་བསྒྲུབ་པ་ན་དོན་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་སྟེ། དང་པོར་མེད་པ་བསག་དགོས་པ་དང་། བར་དུ་མེ་ཆུ་ལ་སོགས་པས་ཆུད་ཟ་བ་ལས་བསྲུང་བ་དང་ཐ་མར་རྐུན་པོ་ལ་སོགས་པས་བརླག་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གདུང་པ་ཡིས་གདུང་བའི་ཕྱིར་ན་ནོར་ནི་ཕུང་ཁྲོལ་མཐའ་ཡས་པའི་རྩ་བར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 1-3598 དེས་ན་ནོར་ལ་ཆགས་པས་བསགས་པ་ལ་སོགས་པས་རྣམ་པར་གཡེངས་པར་གྱུར་བ་རྣམས་སྲིད་པའི་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་སོགས་ལས་གྲོལ་བའི་སྐབས་མེད་དོ། །རྟག་ཏུ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་ཡིད་གཞུངས་པས་ཚེའི་ འདུ་བྱེད་ཟད་ཅིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་བས
【現代漢語翻譯】 爲了滿足慾望，有些人侍奉國王等，他們的妻兒多年也難以見到他們。還有，那些想要得到利益和快樂的人，先是成為別人的奴隸，因為慾望而變得愚昧，爲了妻兒等人的利益，甚至賣掉自己，但卻沒有得到自己想要的快樂，白白地為別人工作，被風吹著，耗盡一生，卻一點也沒有行善。他們為此感到悲傷。 還有一些想要快樂的人，賣掉自己的身體，失去自由，被別人隨意驅使，帶著妻子走在路上，如果妻子生了孩子，就會在樹下、寺廟旁、水邊、山巖等艱苦的地方，隨處生產，帶著孩子一起行走，總是痛苦不堪。 被慾望迷惑，智慧之眼被愚癡矇蔽的愚人，想要通過獲取來生存，於是參與到各種事業中，冒著生命危險，進入戰場，擔心是生是死。還有一些有權勢的人，爲了摧毀別人的傲慢，砍掉自己的手指，命令僕人說：『在某個時間，你必須做這樣的工作』，僕人答應后，就成了他的奴隸。或者，爲了獲得國王的歡心等，日夜不眠地成為國王的奴隸。在《五種姓釋·寶鬘》中，『རྣམ་སྣང་འཚོས་ཁེ་』（藏文），意思是獲得利益。 有些貪慾之人，搶奪別人的妻子和財產，身體被刀劍砍傷；有些人被插在尖木樁上；有些人被短矛刺傷；有些人被燒死等等，這些在今生也顯而易見。還有，爲了獲得快樂而積累財富，會產生無謂的痛苦：首先要積累原本沒有的財富；中間要防止被火、水等消耗；最後要承受被盜賊等搶奪的痛苦。因此，要知道財富是無盡痛苦的根源。 因此，那些因為貪戀財富而分心於積累等事的人，沒有從輪迴的痛苦中解脫的機會。總是專注于這些事情，耗盡生命，無法修持禪定。
【English Translation】 To fulfill desires, some serve kings and others, and their wives and children are rarely seen even after many years. Furthermore, those who desire benefit and happiness first become slaves to others, and because they are blinded by desire, they even sell themselves for the sake of their children and wives, but they do not obtain the happiness they desire. They work for others in vain, driven by the wind, exhausting their lives, and do not engage in any virtuous deeds. They grieve for this. There are also those who desire happiness, sell their bodies, lose their freedom, and are used by others at will. When walking on the road with their wives, if the wives give birth, they give birth wherever they happen to be, in difficult places such as under trees, near temples, by the water, or on cliffs. Carrying their children, they are always in misery. Fools who are deluded by desire and whose eyes of wisdom are blinded by ignorance, thinking that they will survive by acquiring, engage in various activities, risking their lives and entering battlefields, fearing whether they will live or die. Some powerful people, in order to break the pride of others, cut off their own fingers and order their servants, 'At a certain time, you must do such and such work.' After the servant agrees, he becomes his slave. Or, in order to gain the favor of the king, they become slaves of the king day and night without sleep. In the commentary on the five lineages, 'Norbu Trengwa', 'རྣམ་སྣང་འཚོས་ཁེ་' (Tibetan), means to obtain benefit. Some greedy people rob others of their wives and property, and their bodies are cut by swords; some are impaled on sharp wooden stakes; some are stabbed with short spears; some are burned, and so on. These are also evident in this life. Furthermore, accumulating wealth for the sake of happiness causes unnecessary suffering: first, one must accumulate what was originally not there; in the middle, one must protect it from being consumed by fire, water, and so on; and finally, one must endure the suffering of being robbed by thieves and others. Therefore, one should know that wealth is the root of endless suffering. Therefore, those who are distracted by accumulating wealth due to attachment to it have no opportunity to be liberated from the suffering of samsara. Always focusing on such things, they exhaust their lives and cannot practice meditation.
ྒྲུབ་པའི་སྐབས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགུ་པ་དེ་དག་གི་མཇུག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། འདོད་ལྡན་རྣམས་ལ་སྔར་བསྟན་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་ཉེས་ དམིགས་མང་ལ་བདེ་བ་མནོག་ཆུང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ལྕི་བའི་ཁུར་གྱིས་ནོན་པའི་ཤིང་རྟ་འདྲེན་པའི་ཕྱུགས་དག་གིས་ལྟོགས་པས་གཡས་གཡོན་དུ་རྩྭ་ནི་ཁམ་འགའ་ཟོས་པ་བཞིན་ནོ། །ཕྱུགས་ཀྱིས་ བསྒྲུབ་ནའང་མི་དཀོན་ཞིང་སླ་བའི་བདེ་བ་མནོག་སྟེ་ཁེ་ཆུང་བ་གང་ཡིན་དེ་བསྒྲུབ་པའི་དོན་དུ་དལ་འབྱོར་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་རྙེད་པར་དཀའ་བ་འདི་སྔོན་གྱི་ཉོན་མོངས་དང་ལས་ཀྱིས་མནར་ བ་ཕན་གནོད་ལ་རྨོངས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བཅོམ་ཞེས་དཔྱད་པའོ། །དེ་ལྟ་ནའང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པ་ན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདོད་པ་ལུས་ཀྱི་བདེ་བ་རྣམས་ནི་ ངེས་པར་འཇིག་པར་འགྱུར་ཞིང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་བདེ་བ་ལ་ལྟོས་ནས་བདེ་བ་ཆེན་པོ་མིན་ན་ཡང་ལུས་ཀྱི་བདེ་བ་དེ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དུ་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པར་ལྟུང་བར་བྱེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་མ་འཛེམས་པར་འཁོར་བར་སྔར་དུས་ཀུན་ཏུ་མི་དགེ་བ་སྤྱད་པས་དུབ་པའི་ཚེགས་འབྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེའི་བྱེ་བའི་ཆ་ཙམ་གྱི་དཀའ་ཚེགས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་འགྲུབ་ན་འདོད་པ་དང་ལྡན་པ་འདོད་པ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་འཁོར་བར་སྤྱོད་པ་ནི། 1-3599 བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པ་བས་ཤིན་ཏུ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་ལ་དེ་མྱོང་བས་བྱང་ཆུབ་འགྲུབ་པ་ཡང་མེད་དེ། གཞན་གྱི་དབང་གིས་ཡུན་རིང་པོར་མྱོང་ཞིང་མནར་མེད་སོགས་སུ་ལྟུང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཆེད་ཀྱི་དཀའ་བ་ནི་དེ་ལྟ་མིན་ཏེ་དུས་ངེས་ཤིང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སོ། །དེ་ལྟར་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལུང་ལས་འབྱུང་བ་བཞིན་དྲན་ཞིང་བསམ་པར་བྱས་ ན་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་རྣམས་ལ་ཉེས་དམིགས་མཚོན་དང་ནི་དུག་དང་མེ་དང་གཡང་ས་དང་དགྲ་རྣམས་ཀྱང་དེའི་དཔེར་མི་ཕོད་དེ་མཚོན་སོགས་ཀྱིས་ནི་ལན་གཅིག་འཆི་བ་ལས་མེད་ལ། འདོད་པས་ སྐྱེ་བ་མང་པོར་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་ཟད་པ་བསྐྱེད་པས་སོ། ། གསུམ་པ་དབེན་པའི་ཡོན་ཏན་བསྒོམ་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྔར་བརྗོད་པའི་རྣམ་པས་འདོད་ཡོན་རྣམས་ལ་སྐྱོ་ཞིང་སྐྲག་པར་བྱས་ ཏེ། སྔར་བཤད་པའི་དབེན་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་ནི་དགའ་བ་དང་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པར་བྱའོ། །གང་དུ་གནས་ནས་བྱ་ཞེ་ན། འགྲན་ཟླ་མེད་པས་རྩོད་པ་དང་བྲལ་བ་ཉོན་མོངས་རྣམ་རྟོག་གིས་སྟོང་ པ་སྟག་སྦྲུལ་དང་ཆོམ་རྐུན་ལ་སོགས་པའི་འཚེ་བ་ཞི་བའི་ནགས་ཀྱི་ནང་དག་ཏུ་གནས་ནས་སོ། །དེ་ལ་དབེན་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། སྐལ་ལྡན་ལེགས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཟླ་བའི་འོད་ཟེར་དཀར་ཞིང་བསིལ་བ་དང་འདྲ་བའི་ཙདྣན་གྱི་དྲི་དང་ལྡན་པའི་རླུང་བསིལ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཡངས་ཤིང་རྒྱ་ཆེ་བའི་རྡོ་ལེབ།
【現代漢語翻譯】 因為沒有修行的機會。第九，總結並展示這些內容：對於那些有慾望的人來說，就像先前展示的那樣，有很多過失，而快樂卻很少。例如，就像拉著沉重貨物的牲畜，因為飢餓而左右啃食幾口草一樣。即使通過畜生來完成，也很容易且花費不多，但快樂卻很少，利益很小。爲了完成這件事，難以獲得暇滿人身，這被那些被過去的煩惱和業力折磨，對利弊一無所知的人們所摧毀，這是經過深思熟慮的。如果這樣，那麼即使修行菩提行，也會有很大的痛苦嗎？慾望和身體的快樂必然會消失，相對於超越世間的快樂來說，它們不是很大的快樂。然而，爲了產生身體的快樂，他們不顧墮入地獄等處的痛苦，在輪迴中，總是造作不善業，產生疲憊的辛勞。如果僅僅用這些辛勞的一小部分就能成就佛果，那麼有慾望的人爲了獲得慾望而在輪迴中修行，比菩提行更加痛苦，而且經歷了這些痛苦也無法成就菩提，因為他們長期受到他人的控制，並會墮入無間地獄等處。為菩提而承受的困難並非如此，因為時間是確定的，而且是菩提的因。因此，如果像經文中描述的那樣憶念和思考地獄等的痛苦，那麼慾望的過患，刀劍、毒藥、火焰、懸崖和敵人等都無法比擬，因為刀劍等只會導致一次死亡，而慾望會帶來無數次在地獄等處的無盡痛苦。 第三，修習寂靜的功德：像先前所說的那樣，對慾望感到厭倦和恐懼，對先前所說的寂靜的功德感到歡喜和喜悅。在哪裡修行呢？在沒有競爭對手，遠離爭論，空虛煩惱和分別念，老虎、蛇、強盜等危害平息的森林中修行。那麼，寂靜的利益是：有緣分、行為良好的人們，在寬廣的石板上，享受著像月光一樣潔白清涼，帶有旃檀香味的涼風。
【English Translation】 Because there is no opportunity for practice. Ninth, summarizing and showing these: For those with desires, as shown before, there are many faults and little happiness. For example, like livestock pulling heavy loads, eating a few mouthfuls of grass to the left and right due to hunger. Even if accomplished through animals, it is easy and inexpensive, but the happiness is little and the benefit is small. To accomplish this, it is difficult to obtain the leisure and endowment, which is destroyed by those who are tormented by past afflictions and karma, and are ignorant of benefits and harms, this is after careful consideration. If so, then even practicing the Bodhisattva conduct, will there be great suffering? Desires and bodily pleasures are bound to disappear, and relative to the happiness beyond the world, they are not great happiness. However, in order to generate bodily pleasure, they do not hesitate to fall into hell and other places of suffering, in samsara, they always create unwholesome deeds, generating tiring labor. If the attainment of Buddhahood can be accomplished with just a fraction of these labors, then those with desires, practicing in samsara for the sake of obtaining desires, is much more painful than the Bodhisattva conduct, and experiencing these sufferings will not lead to the attainment of Bodhi, because they are controlled by others for a long time and will fall into Avici hell and other places. The difficulties for the sake of Bodhi are not like this, because the time is definite and it is the cause of Bodhi. Therefore, if one remembers and contemplates the sufferings of hell and other places as described in the scriptures, then the faults of desires, swords, poisons, flames, cliffs, and enemies cannot be compared, because swords and the like only lead to one death, while desires generate endless suffering in hell and other places for many lifetimes. Third, cultivating the virtues of solitude: As said before, feeling weary and fearful of desires, one should generate joy and delight in the virtues of solitude mentioned earlier. Where to practice? In forests where there are no rivals, far from disputes, empty of afflictions and discriminations, and where the harms of tigers, snakes, robbers, etc., are pacified. Then, the benefits of solitude are: fortunate and well-behaved people, on a wide stone slab, enjoy the cool breeze that is as white and cool as moonlight, and has the fragrance of sandalwood.
1-3600 ཁང་བཟང་ལྟར་རྩུབ་པ་མ་ཡིན་ཞིང་གཙང་བའི་ཉམས་དགའ་བ་དེར་བསམ་གཏན་དང་མི་མཐུན་པའི་སྒྲ་མེད་ཅིང་བདེ་བའི་རེག་བྱ་ཅན་ཞི་བའི་ནགས་ཚལ་གྱི་རླུང་དལ་བུས་གཡོབ་པ་ཡིས་སེམས་ ཅན་གཞན་ལ་ཕན་པའི་དོན་སེམས་ཤིང་ཐག་མི་རིང་ཞིང་དལ་བར་འཆགས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་ན་རྣམ་པར་དབེན་པའི་བདེ་བ་འདི་ནི་དབང་ཕྱུག་གི་བདེ་བ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཤིང་ བདེ་བ་གཞན་ཡང་ཡོད་དེ་འདི་ལྟར་ཁང་སྟོང་ངམ་ཤིང་དྲུང་ངམ་རི་ཕུག་ལ་སོགས་པ་དག་ཏུ་གང་རུང་དུ་ཇི་སྲིད་འདོད་པའི་བར་དུ་གནས་ཤིང་ལུས་སེམས་ཀྱི་དབེན་པ་ཐོབ་པས་འདོད་ ཡོན་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་དེ་བསྲུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་སྤངས་ཤིང་སུ་ལའང་རེ་ཞིང་ལྟོས་པ་མེད་པར་བག་ཡངས་སུ་སྤྱོད་ཅིང་རྒྱུ་ལ། དེའང་རང་རང་དབང་སྟེ་རང་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་ སྤྱོད་ཅིང་རང་གི་ཁྱིམ་ལའང་ཆགས་པ་མེད་ལ་རྒྱལ་བློན་སོགས་གང་དང་ཡང་ནི་འབྲེལ་པ་མེད་པས་གཞན་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བྱ་མི་དགོས་པའི་ཆོག་ཤེས་པའི་བདེ་བ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་གང་ཡིན་ པ་ནི་ལྷ་མིའི་དབང་པོས་ཀྱང་ནི་དེ་རྙེད་པར་དཀའ་འོ། །གསུམ་པ་གཉེན་པོ་བསམ་གཏན་བསྒོམ་པ་ལ། མདོར་བསྟན། རྒྱས་པར་བཤད། བསམ་གཏན་བསྒོམ་ཚུལ་བསྡུ་བ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་པ་དེ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་དུ་མ་ཡིས་ལུས་སེམས་དབེན་པའི་ཡོན་ཏན་བདེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ཀྱི་རྒྱུར་བསམ་པར་བྱས་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། 1-3601 ཉེ་ཉོན་གྱི་རྣམ་རྟོག་ཉེ་བར་ཞི་བ་དང་། དབེན་པར་གནས་པའི་ཉན་ཐོས་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ནི་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ལ་བདུན། བདག་གཞན་མཉམ་པ་བསྒོམ་ པ། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་བསྒོམ་པ། སླར་བདག་ལ་ཕྲག་དོག་བསྒོམ་པ། དེ་མི་བྱེད་ན་ཚར་བཅད་ཚུལ། ཞི་བས་རང་དོན་སྤང་བར་གདམས་པ། ལུས་ཀྱི་གཅེས་འཛིན་དོར་བ། བདག་གཞན་བརྗེ་ཚུལ་བསྡུས་ ཏེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་བདུན་གྱི་དང་པོ་བསྒོམ་ཚུལ་དངོས་ནི། འདི་ལྟར་བདག་གཞན་དུ་མ་བྱས་པར་གཞན་ལ་ཕན་བདེའི་སེམས་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མི་སྐྱེ་བས་བདག་འཛིན་བཟློག་པའི་ཆེད་དུ་ བདག་གཞན་དུ་མཉམ་པ་ནི་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་དང་པོ་ཉིད་དུ་འབད་དེ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་བསྒོམ་པར་བྱ་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་བདག་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གདུང་བས་གནོད་ཅིང་བདེ་བས་ཕན་ འདོགས་པ་ལྟར། སེམས་ཅན་གཞན་ལའང་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཕན་གནོད་བྱེད་པར་མཉམ་པས་ན་གཞན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བདག་གིས་བདག་བསྲུང་བ་བཞིན་དུ་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་བཅས་ལས་བསྲུང་ཞིང་། བདག་ལ་བསྒྲུབ་པ་བཞིན་བདེ་བ་རྒྱུ་བཅས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་དགོད་པ་ནི། འོན་ཏེ་རང་གཞན་ཐ་དད་པ་དག་ལ་བདེ་སྡུག་ཐ་མི་དད་པར་འདོད་པར་ཇི་ལྟར་རིགས་ཤེ་ན། 1-3602 བདག་གི་ལུ
【現代漢語翻譯】 如同宮殿般粗糙，沒有清潔的樂趣，在那裡沒有與禪定不符的聲音，微風吹拂著寧靜的森林，帶來舒適的觸感，心中想著利益其他眾生，不遠不近地安住。如此，這種寂靜的快樂勝過權力的快樂，還有其他的快樂，例如在空屋、樹下或山洞等任何地方，隨心所欲地居住，獲得身心的寂靜，捨棄了對欲妙的執著和守護它們的痛苦，不依賴任何人，自由自在地生活。至於資具，也是各自自主，隨心所欲地使用，不執著于自己的家，與國王大臣等任何人都沒有瓜葛，不必為他人受苦，享受知足的快樂，這是連天神和人類的統治者也難以獲得的。 第三，修習對治的禪定。分為：簡要說明、詳細解釋、禪定修習的總結。首先是簡要說明：通過之前所說的多種方式，將身心寂靜的功德視為圓滿快樂的因，從而平息煩惱和近煩惱的分別念，並且爲了區別于安住于寂靜的聲聞，應當修習菩提心。 第二部分分為七點：修習自他平等、修習自他交換、再次修習對自己的嫉妒、如果不這樣做，懲罰的方式、勸誡通過寂靜舍棄自利、捨棄對身體的珍愛、簡要地展示自他交換的方式。首先，七點中的第一點是實際的修習方式：如果不區分自他，就不會生起圓滿的利益他人的心，爲了遣除我執，自他平等是自他交換的第一步，應當努力修習。如何修習呢？如同痛苦的折磨傷害自己，快樂帶來利益一樣，快樂和痛苦也同樣利益和傷害其他眾生，因此，所有其他眾生也像自己保護自己一樣，應當從痛苦及其根源中保護他們，並且像為自己成就快樂一樣，為他們成就快樂及其根源。 第二，爲了確立這一點而提出的論證是：如果認為自己和他人是不同的，那麼怎麼能認為快樂和痛苦沒有差別呢？自己的身體...
【English Translation】 Like a palace, it is not rough, and there is no joy in cleanliness. There are no sounds that are incompatible with meditation. The gentle breeze of the peaceful forest brings a comfortable touch. Thinking of benefiting other beings, one dwells neither too far nor too near. Thus, this joy of solitude surpasses the joy of power. There are other joys as well, such as dwelling as one pleases in any place like an empty house, under a tree, or in a mountain cave, obtaining solitude of body and mind, abandoning attachment to desirable objects and the suffering of guarding them, not relying on anyone, and living freely. As for resources, one is also independent, using them as one pleases, not attached to one's own home, and having no connection with kings, ministers, or anyone else. One does not have to suffer for others, enjoying the contentment of satisfaction, which even the rulers of gods and humans find difficult to obtain. Third, cultivating the antidote meditation. It is divided into: a brief explanation, a detailed explanation, and a summary of meditation practice. First is the brief explanation: Through the various methods mentioned earlier, regarding the merits of solitude of body and mind as the cause of perfect happiness, thereby pacifying the disturbing emotions and the conceptual thoughts of near disturbing emotions, and in order to distinguish oneself from the Hearers who dwell in solitude, one should cultivate the mind of Bodhicitta (enlightenment mind). The second part is divided into seven points: cultivating equality between self and others, cultivating the exchange of self and others, again cultivating jealousy towards oneself, the method of punishment if one does not do so, advising to abandon self-interest through peace, abandoning the cherishing of the body, and briefly showing the method of exchanging self and others. First, the first of the seven points is the actual method of cultivation: If one does not differentiate between self and others, the perfect mind of benefiting others will not arise. In order to reverse self-grasping, equality between self and others is the first step in exchanging self and others, and one should strive to cultivate it. How should one cultivate it? Just as suffering harms oneself with torment, and happiness brings benefit, happiness and suffering also benefit and harm other beings equally. Therefore, all other beings, just as one protects oneself, should be protected from suffering and its causes, and just as one accomplishes happiness for oneself, one should accomplish happiness and its causes for them. Second, the argument presented to establish this is: If one considers oneself and others to be different, how can one think that happiness and suffering are not different? One's own body...
ས་ལ་ལག་པ་དང་རྐང་པ་ལ་སོགས་དབྱེ་བས་རྣམ་པ་མང་པོ་ཡོད་ན་ཡང་ལུས་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པས་བདེ་བ་བསྒྲུབ་སྡུག་བསྔལ་འགོག་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡོངས་སུ་བསྲུང་བྱའི་ལུས་སུ་ གཅིག་པ་ལྟར་དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་ཡོད་པའི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཐ་དད་དག་ཀྱང་སེམས་ཅན་གཞན་འདི་ཀུན་བདག་དེ་དང་འདྲ་བར་བདེ་བ་འདོད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་ ཅིང་ཉམས་ཅན་དུ་ཐ་དད་མེད་པས་བདག་གཅིག་ཏུ་ཞེན་ནས་བསྲུང་བྱར་རིགས་པ་ཡིན་ནོ། ། འོན་ཏེ་རང་བཞིན་གཅིག་ཡིན་ན་བདག་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཕན་ཚུན་དུ་གནོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ ན། གལ་ཏེ་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གཞན་གྱི་ལུས་ལ་མི་གནོད་པ་དེ་ལྟ་ནའང་རང་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཏེ། བདག་གིས་མི་བཟོད་པ་ཉིད་དེ་ གདུང་བར་མྱོང་བས་བཟོད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདག་ཏུ་ཞེན་པས་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཚུལ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག་བདག་གི་ལུས་ལ་འབབ་པར་མི་འགྱུར་ཡང་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་ དེ་ལྟར་སེམས་ཅན་གཞན་དེའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དེས་གདུང་བར་མྱོང་བས་བཟོད་ཅིང་བསྲན་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་དེས་བདག་ཏུ་ཞེན་པས་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཕན་ཚུན་གནོད་མི་གནོད་མཚུངས་སུ་ཟིན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པར་ཁྱད་མེད་པ་དེ་བས་ན། 1-3603 གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཅན། བདག་གི་བར་བཟུང་ནས་བདག་གིས་བསལ་བས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་བཞིན་ནོ། །སེམས་ཅན་གཞན་ལ་ནི་ཆོས་ཅན། བདག་ གིས་ཕན་པ་དང་བདེ་བར་བྱ་སྟེ། སེམས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བདག་གི་ལུས་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པ་ནི། འོན་ཏེ་བདེ་སྡུག་ལ་བདག་གཞན་གཉིས་མངོན་པར་ཞེན་མ་ཞེན་གྱི་སྒོ་ ནས་ཁྱད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རྟགས་གཉིས་པོ་དེ་མ་ངེས་སོ་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་ཆོས་ཅན། གང་གི་ཕྱིར་བདག་གཅིག་པུ་བདེ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བརྩོན་ལ་གཞན་ལ་བདེ་བའི་ཕྱིར་མི་བརྩོན་པ་མི་ རིགས་པར་ཐལ། གང་གི་ཚེ་བདག་དང་གཞན་གཉིས་ཀ་དེ་མི་འདོད་པར་མཚུངས་པ་ལ་བདག་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ནས་ཏེ། ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་ཅན། གང་གི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་གཞན་ལ་དེ་བསྲུང་བ་མིན་ལ་བདག་འབའ་ཞིག་ལ་སྲུང་བར་བྱེད་པ་མི་རིགས་པར་ཐལ། གང་གི་ཚེ་བདག་དང་གཞན་གཉི་ག་དེ་མི་འདོད་པར་མཚུངས་པ་ལ་བདག་ དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ནས་ཏེ་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་གཞན་དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་བྱུང་བས་བདག་ལ་མི་གནོད་པའི་ཕྱིར། བདག་གིས་མི་བསྲུང་ཞེ་ན། 1-3604 མ་འོངས་པའི་ཚེ་ན་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་ཆོས་ཅན། དེའི་རྒྱུ་མི་དགེ་བ་ལས་ལོག་པའ
【現代漢語翻譯】 正如身體，雖然因手、腳等區分而有多種形態，但因執著於一個身體，以追求安樂、阻止痛苦的方式來完全守護這個身體一樣，同樣地，對於眾生所具有的各種安樂和痛苦，因為其他眾生都像自己一樣希求安樂、不欲痛苦，並且在感受上沒有差別，所以應當執著於一個『我』而去守護他們。如果自性相同，那麼自己和他人的痛苦豈不會互相損害嗎？如果自己的痛苦不損害他人的身體，那麼由自相續所攝持的自己的痛苦就是痛苦，因為自己無法忍受，因為感受痛苦而無法忍耐，因為執著于『我』的緣故。同樣地，他人的痛苦雖然不會降臨到自己的身體上，但如同自己的痛苦一樣，其他眾生的痛苦也是痛苦，因為他人感受痛苦而難以忍受，因為他人執著于『我』的緣故。既然互相損害與否相同，但作為痛苦這一點沒有差別，因此， 他人的痛苦，就其是痛苦而言，我應當承擔並消除它，就像我自己的痛苦一樣。對於其他眾生，就其是眾生而言，我應當給予利益和安樂，就像我自己的身體一樣。第三，確立周遍性：如果因為對安樂和痛苦執著或不執著『我』和『他』而存在差別，那麼這兩個理由就不確定了。眾生，就其是眾生而言，為什麼只為自己追求安樂，而不為他人追求安樂是不合理的呢？當自己和他人都不想要痛苦時，自己和他人有什麼區別呢？沒有任何區別。同樣地，痛苦，就其是痛苦而言，為什麼不守護其他眾生，而只守護自己是不合理的呢？當自己和他人都不想要痛苦時，自己和他人有什麼區別呢？沒有任何區別。如果即使沒有區別，但他人遭受痛苦不會損害到自己，所以自己不去守護他們呢？ 未來將要墮入地獄的痛苦，也應當阻止其因——不善業。
【English Translation】 Just as a body, although having many forms due to distinctions like hands and feet, is protected as one body to achieve happiness and prevent suffering because of attachment to it as a single entity, similarly, regarding the various happiness and suffering that beings possess, since all other beings desire happiness and do not desire suffering just like oneself, and there is no difference in feeling, one should protect them by clinging to them as a single 'self.' If the nature is the same, wouldn't the suffering of oneself and others harm each other? If one's own suffering does not harm the bodies of others, then one's own suffering, which is encompassed by one's own continuum, is suffering because one cannot bear it, because one experiences suffering and cannot endure it, because of attachment to 'self.' Similarly, although the suffering of others does not befall one's own body, just like one's own suffering, the suffering of other beings is also suffering because others experience suffering and find it difficult to endure, because others are attached to 'self.' Since whether or not they harm each other is the same, but there is no difference in that they are suffering, therefore, The suffering of others, insofar as it is suffering, I should take upon myself and eliminate it, just like my own suffering. For other beings, insofar as they are beings, I should give benefit and happiness, just like my own body. Third, establishing pervasiveness: If there is a difference because of attachment or non-attachment to 'self' and 'other' regarding happiness and suffering, then these two reasons are uncertain. Beings, insofar as they are beings, why is it unreasonable to strive only for one's own happiness and not strive for the happiness of others? When both oneself and others do not want suffering, what difference is there between oneself and others? There is no difference. Similarly, suffering, insofar as it is suffering, why is it unreasonable not to protect other beings, but only to protect oneself? When both oneself and others do not want suffering, what difference is there between oneself and others? There is no difference. If even though there is no difference, the suffering of others does not harm oneself, so one does not protect them? The suffering of being born in hell in the future should also be prevented from its cause—non-virtuous actions.
ི་སྒོ་ནས་དེ་ད་ལྟ་ཅིས་བསྲུང་སྟེ་ལུས་འདིས་ད་ལྟ་བསྲུང་བར་མི་རིགས་པར་ཐལ། ད་ལྟའི་ལུས་འདི་ལ་གནོད་པར་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །མ་ངེས་ཏེ་དེ་ལྟ་ནའང་བདག་གིས་བསྲུང་དགོས་ཏེ་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བདག་གཅིག་ཡིན་ལ་དེས་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བདག་ ནི་བཀག་ཅིང་འགོག་པར་ཡང་འགྱུར་བས་ན་བདག་གཅིག་གིས་མ་འོངས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་མྱོང་སྙམ་དུ་ཞེན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འདི་ཆོས་ཅན། ལོག་པའི་དོན་ཅན་གྱི་བརྫུན་པ་ཡིན་ཏེ། བདག་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པ་གང་ཞིག་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་གཅིག་ཡིན་པའི་བདག་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདི་ལྟར་བདག་ཏུ་བརྟགས་པའི་ཡུལ་ཚེ་འདིར་ཤི་བའི་ཕུང་པོའང་གཞན་ཉིད་ཡིན་ལ་ཕྱི་མར་སྐྱེ་བའི་ ཕུང་པོ་ཡང་ནི་གཞན་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །གཞན་ཡང་ཚེ་སྡུག་བསྔལ་བ་པོ་གང་གི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་བ་པོ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྲུང་གི་དེ་ལས་གཞན་གྱིས་བསྲུང་བ་ མིན་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་བ་པོའི་ཕྱིར་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་བ་པོ་གཞན་དེ་དེ་ལས་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྐང་པ་ཆོས་ཅན། དེའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ལག་པ་དེས་བསྲུང་བྱ་མིན་པར་ཐལ། 1-3605 དེའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ལག་པའི་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ལག་པ་ལས་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ལག་པས་བསྲུང་བ་རིགས་པ་མིན་ན་ཡང་ཡན་ལག་ཚོགས་པའི་ལུས་འདི་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ དབང་གིས་བསྲུང་བ་ལ་འཇུག་ཅེ་ན། ལུས་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་སྒོ་ནས་བསྲུང་བ་དེ་ཆོས་ཅན། བཟློག་པར་བྱ་དགོས་ཏེ། མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཡུལ་བདག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་ ཡོད། བདག་ཉིད་དང་གཞན་གྱི་མི་རིགས་པ་སྟེ་རིགས་པ་དང་མི་མཐུན་པ་གང་ཡིན་པ་དེའང་ཅི་ལྟར་ནུས་པར་ནི་སྤང་བྱ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོན་ཏེ་བདག་མེད་ཀྱང་རྒྱུན་གཅིག་ཡོད་པ་ བཞིན་དུ་ལག་པ་སོགས་ལ་ཚོགས་པའི་ལུས་རྫས་གཅིག་ཡོད་པས་ཚོགས་པ་གཅིག་དང་རྒྱུན་གཅིག་སྟེ་གཉིས་པོ་དེས་འཇིག་རྟེན་འདི་དང་གཞན་དུ་སྡུག་བསྔལ་འཁྱེར་ཞིང་མྱོང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ལག་པ་ ལས་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་རྟགས་ཕྱི་མ་མ་གྲུབ། སྔ་མ་འདི་ལྟར་ཤི་བའང་ཞེས་པའི་རྟགས་མ་ངེས་ཏེ་སྐྱེ་འཆི་གནས་སྐབས་ཐ་དད་ཀྱང་རྒྱུན་གཅིག་པས་ཤེ་ན། སྐད་ཅིག་རྒྱུད་མར་ འབྱུང་བའི་རྒྱུན་དང་ཡན་ལག་དུ་མ་ཚོགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་གཅིག་ནི་ཆོས་ཅན། བཏགས་པར་ཡོད་པའི་བརྫུན་པ་ཡིན་གྱི་དོན་དམ་པར་མེད་དེ། རྒྱུ་འབྲས་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བའི་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་དུ་མ་དང་ཡན་ལག་དུ་མ་ལ་ཚིག་གིས་དུས་གཅིག་ཅར་དུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་བརྡ་སྦྱར་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-3606 སྐད་ཅིག་དང་ཡན་ལག་ལས་ཐ་དད་དུ་དོན་དམ་པར་སྣང་རུང་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གྲོགས་མོའི་ཕྲེང་བ་དང་། གླང་པོ་ཆེ་དང་རྟ་དང་ཤིང
【現代漢語翻譯】 那麼，現在為什麼要保護它呢？既然如此，為什麼現在不應該保護這個身體呢？ 因為不傷害現在的這個身體啊。不一定，即使那樣，我也必須保護它，因為任何時候我都是一體的，並且會經歷它。如果這樣說，那麼，我 會被阻止和阻礙，所以認為一體的我將經歷未來的痛苦，這種執著的分別念，是具有虛假意義的謊言。 因為執著於一體的我，並不存在任何時候都是一體的『我』。例如，被認為是『我』的對境，此生死去的身體也是他者，來世出生的 身體也是他者。此外，誰在受苦，他的痛苦就應該由他自己來保護，而不是由其他人來保護，因為他是受苦者。因為其他的受苦者與他不同。那麼，腳。 為什麼它的痛苦不應該由手來保護呢？ 因為它的痛苦不是手的，因為它與手不同。如果說手來保護是不合理的，但由於執著于這個由肢體組成的身體為『我』，所以才去保護它。 那麼，通過執著于身體為一體而去保護，這是應該顛倒的。因為不合理，因為對境是無我的。普遍存在。 自己和他人的不合理，也就是與道理不符的，無論是什麼，都應該被拋棄。然而，即使是無我，就像有一個連續的整體一樣，手等組成的身體也有一個單一的物質，所以一個集合和一個連續體，這兩者都會在這個世界和另一個世界中攜帶和經歷痛苦，所以說與手不同，這個理由是不成立的。前面說『像這樣死去』的理由是不確定的，因為生死的狀態不同，但連續體是一樣的。那麼， 剎那相續產生的連續體和眾多肢體的集合，這被稱為『一』，是假立的，在勝義中是不存在的。因為對於因果相連的眾多前後剎那和眾多肢體，爲了用語言同時理解，而虛構並約定了名稱。 並且，由於沒有發現剎那和肢體之外，在勝義中可以顯現的事物。例如，朋友的花環，以及大象、馬和樹木。
【English Translation】 So, why protect it now? Since that's the case, why shouldn't this body be protected now? Because it doesn't harm this current body. It's not certain, but even so, I must protect it, because at any time I am one, and will experience it. If that's the case, then, I will be prevented and obstructed, so the discriminating awareness that clings to the idea that the one 'I' will experience future suffering is a lie with a false meaning. Because the 'I' that clings to being one does not exist as an 'I' that is one at all times. For example, the object that is considered 'I', the body that dies in this life is also other, and the body that is born in the next life is also other. Furthermore, whoever is suffering, his suffering should be protected by himself, not by others, because he is the one suffering. Because the other suffering one is different from him. Then, the foot. Why shouldn't its suffering be protected by the hand? Because its suffering is not the hand's, because it is different from the hand. If it is said that it is not reasonable for the hand to protect, but because of clinging to this body composed of limbs as 'I', it is engaged in protecting it. Then, protecting through clinging to the body as one should be reversed. Because it is unreasonable, because the object is selfless. It is universally present. The unreasonableness of self and other, that is, whatever is inconsistent with reason, should be abandoned. However, even if it is selfless, just as there is a continuous whole, the body composed of hands etc. also has a single substance, so a collection and a continuum, both of these will carry and experience suffering in this world and the other, so the reason that it is different from the hand is not established. The previous reason of 'dying like this' is uncertain, because the states of birth and death are different, but the continuum is the same. Then, the continuum that arises in a continuous series of moments and the collection of many limbs, which is called 'one', is falsely imputed, and does not exist in ultimate reality. Because for the many previous and subsequent moments and many limbs that are connected by cause and effect, names are fabricated and agreed upon in order to understand them simultaneously with language. And, because no object that can appear in ultimate reality is found to be different from moments and limbs. For example, a garland of friends, and elephants, horses, and trees.
་རྟ་དང་རྐང་ཐང་སྟེ་ཡན་ལག་བཞི་ པའི་དམག་དང་ལ་སོགས་པས་ནགས་ཚལ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བདག་ལ་སོགས་པའི་བདག་པོ་གང་ཡང་མེད་པས་ན་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཆོས་ཅན། བདག་སུ་ཞིག་གིས་དབང་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་ བདག་གི་བར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། དེ་དག་འབྲེལ་བ་ཅན་བདག་གང་ཡིན་པ་དེ་མེད་པ་དེས་ནའོ། །བཞི་པ་སྐབས་དོན་བསྡུ་བ་ནི། རང་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། བདག་ གི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པ་དང་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་མ་ཡིན་པའི་བྱེ་བྲག་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐལ། དེ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་བདག་པོ་བདག་མེད་པར་ནིའོ། །དེས་ན་རང་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ ཆོས་ཅན། དེ་བདག་གིས་གསལ་བར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་བདག་གཞན་གྱི་བྱེ་བྲག་མེད་པར་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སེམས་ཅན་ཆོས་ཅན། བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་ལ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ མི་སེལ་བའི་ངེས་པ་དེར་ནི་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་ངེས་པར་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། བདག་གཞན་གྱི་ཁྱད་པར་མེད་པར་བསལ་བྱ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱང་འཕེན་པ་ན་རེ། གལ་ཏེ་འཁོར་བ་ན་ཆོས་ཅན། 1-3607 སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་སྡུག་བསྔལ་བཟློག་པར་མི་རིགས་པར་ཐལ། སྙིང་རྗེའི་ཡུལ་སྡུག་བསྔལ་ལ་མི་སེལ་བདག་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྒྱང་འཕེན་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་པས་ཅིའི་ཕྱིར་སེམས་ ཅན་ཀུན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི་བཟློག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཞེས་རྩོད་པར་མི་རིགས་སོ། །དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལུགས་ལའང་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་བཟློག་བྱ་ཡིན་པ་ལ་མཐུན་པས་རྩད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སུའང་སྡུག་བསྔལ་མི་འདོད་པས་སྤོང་བ་ལ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་འདོད་ནས་སྡུག་བསྔལ་བཟློག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནའང་དེའི་ཚེ་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། བདག་གི་ བཟློག་བྱར་ཐལ། བཟློག་བྱའི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པས་སོ། །མ་ངེས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་ནའང་བཟློག་པར་བྱ་བ་མིན་ན། བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ཀྱང་ཆོས་ཅན། བདག་གི་བཟློག་བྱ་མིན་པར་ ཐལ། སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་སེམས་ཅན་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟློག་པ་བཞིན་ནོ། །ལྔ་པ་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་པའི་འཐད་པ་ནི། ཅི་སྟེ་སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་གཞན་སྡུག་བསྔལ་བས་ སྡུག་བསྔལ་བར་འགྱུར་བ་དེའི་ཚེ་སྔར་བས་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བར་གྱུར་སྡུག་བསྔལ་མང་པོའི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་སྙིང་རྗེ་ཅིའི་ཕྱིར་ནན་གྱིས་འབད་པས་བསྐྱེད་ཅེ་ན། དམྱལ་སོགས་འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་རྣམ་པ་མང་པོར་བསམ་པར་བྱས་ན་ཇི་ལྟར་སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་པ་པོའི་སྡུག་བསྔལ་མང་སྟེ་མང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། 1-3608 སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་ཐོག་མཐའ་མེད་ལ་འདི་དེ་ལྟ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་གལ་ཏེ་སྐྱེས་བུ་སྙིང་རྗེ་ཅན་གཅིག་གི་སྡ
【現代漢語翻譯】 猶如戰車、步兵等四種軍隊組成的森林一般。因此，因為我等沒有所有者，所以自續的痛苦，作為法，誰來支配而成為我的呢？不會成為我的，因為那些相關的我並不存在。第四，總結要點：自他的所有痛苦，作為法，都將沒有我的痛苦和他人的痛苦的區別，因為沒有支配它們的所有者。因此，自他的所有痛苦，作為法，都應被我清楚地認識到，因為它們都是痛苦，沒有自他的區別。因此，眾生，作為法，消除我的痛苦而不消除他人的痛苦的確定性，應該如何做呢？因為那種確定性是不合理的，因為沒有自他的差別，都應被消除。外道說：如果輪迴中，由於慈悲而不應阻止痛苦，因為慈悲的對象是痛苦，而沒有可以消除痛苦的我。對外道等說：因為沒有我，為什麼眾生的痛苦應該被阻止呢？不應爭辯。因為在所有這些觀點中，都一致認為所有的痛苦都應被阻止，因為沒有根源，因為沒有人不希望痛苦，所以都致力於消除痛苦。如果這樣認為而要阻止痛苦，那麼那時眾生的所有痛苦，作為法，都應成為我所要阻止的，因為它們是要阻止的痛苦。不確定，即使是痛苦，如果不阻止，那麼我自己的痛苦，作為法，也不應成為我所要阻止的，因為它是痛苦，例如不阻止所有其他眾生的痛苦一樣。第五，產生慈悲的合理性：如果由於慈悲而因他人的痛苦而感到痛苦，那麼那時比以前更加痛苦，成為產生更多痛苦的原因的慈悲，為什麼還要努力產生呢？如果思維地獄等眾生的各種痛苦，那麼如何會使對眾生產生慈悲者的痛苦增多呢？不會增多，因為眾生的痛苦沒有開始和結束，而這並非如此。此外，如果一個有慈悲心的人的痛苦
【English Translation】 Like a forest composed of four types of armies: chariots, infantry, and so on. Therefore, since we and others have no owner, the self-perpetuating suffering, as a phenomenon, who will control and become 'mine'? It will not become 'mine' because those related 'I' do not exist. Fourth, summarizing the key points: all the sufferings of oneself and others, as phenomena, will have no distinction between 'my' suffering and 'not my' suffering, because there is no owner to control them. Therefore, all the sufferings of oneself and others, as phenomena, should be clearly recognized by me, because they are all sufferings, without distinction between self and others. Therefore, sentient beings, as phenomena, what should be done with the certainty of eliminating 'my' suffering but not eliminating the suffering of others? Because that certainty is unreasonable, as there is no distinction between self and others, all should be eliminated. The materialist says: If in samsara, it is not reasonable to avert suffering due to compassion, because the object of compassion is suffering, and there is no 'I' to eliminate suffering. To the materialist and others: Since there is no 'I', why should the suffering of all sentient beings be averted? It should not be argued. Because in all these views, it is agreed that all suffering should be averted, because there is no root, because no one desires suffering, so all are committed to eliminating suffering. If one thinks in this way and wants to avert suffering, then at that time, all the suffering of sentient beings, as phenomena, should become what I want to avert, because they are the sufferings to be averted. Uncertain, even if it is suffering, if it is not averted, then my own suffering, as a phenomenon, should also not become what I want to avert, because it is suffering, just like not averting the suffering of all other sentient beings. Fifth, the rationality of generating compassion: If due to compassion, one feels pain because of the suffering of others, then at that time, one suffers even more than before, and compassion becomes the cause of generating more suffering, why should one strive to generate it? If one contemplates the various sufferings of beings in hell and other realms, how would it increase the suffering of the one who generates compassion for sentient beings? It would not increase, because the suffering of sentient beings has no beginning or end, while this is not the case. Furthermore, if the suffering of a compassionate person
ུག་བསྔལ་གཅིག་གིས་ནི་སེམས་ཅན་དུ་མར་སྡུག་བསྔལ་ མང་པོ་མེད་པར་འགྱུར་ན་གཞན་ལ་བརྩེ་བ་དང་ལྡན་པའི་དམ་པས་སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ལྟ་བུ་རང་དང་གཞན་གཉིས་ཀའི་སྡུག་བསྔལ་བསལ་བའི་ཕྱིར་བསྐྱེད་བྱ་ཉིད་ཡིན་ ནོ། ། དེས་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མེ་ཏོག་ཟླ་མཛེས་ཀྱིས་རྒྱལ་པོ་དཔས་བྱིན་གྱིས་བཀྲོངས་པའི་གནོད་པ་མངོན་ཤེས་ཀྱིས་ཤེས་ཀྱང་ནི་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་མ་བསལ་བར་བཏང་སྙོམས་སུ་བཞག་སྟེ། སེམས་ ཅན་མང་པོའི་སྡུག་བསྔལ་སྡུག་བསྔལ་གཅིག་པོ་དེས་ཟད་པར་འགྱུར་བར་དགོངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་རེ་ཞིག་རྒྱལ་པོའི་ཕྱི་མའི་སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་བསྔལ་ལོ། །འདིའི་ལོ་རྒྱུས་ནི་མདོ་ཏིང་ངེ་ འཛིན་རྒྱལ་པོ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དྲུག་པ་བསྒོམས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། དེ་ལྟ་བུའི་བརྩེ་ལྡན་རྣམས་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གནོད་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་རྒྱུ་ནི་བདག་གཞན་མཉམ་པ་ལ་ གོམས་པ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་འཇུག་པར་གྱུར་པ་ན་གཞན་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་དགའ་ཞིང་། བདག་གཞན་གྱི་བདེ་སྡུག་མཉམ་པས་དཔེར་ན་པད་མས་མཛེས་པའི་མཚོ་ལ་ངང་པ་རྣམས་ངང་གིས་འཇུག་པ་ལྟར་དམྱལ་བ་པ་རྣམས་གདོན་པའི་ཕྱིར་མནར་མེད་པའི་དམྱལ་བར་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ལ་བདེ་བར་དགོངས་ནས་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-3609 འོན་ཏེ་བྱང་སེམས་རང་གི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བས་དགའ་བར་མི་འགྱུར་བ་ཅི་སྟེ་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འཆིངས་པ་ལས་རྣམ་པར་འགྲོལ་བ་ན་དགའ་བ་དང་མགུ་བ་ཚད་ གཟུང་མི་ནུས་པའི་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུ་སྐྱེས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་བདག་ལ་ཆོག་པ་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པས་ཐར་པའི་བདེ་བ་ཅི་ཞིག་དགོས། འོན་ཏེ་ཐར་པའི་བདེ་བ་དེ་ ཟག་པ་ཟད་པས་བྱང་སེམས་ཀྱི་བདེ་བ་ལས་མཆོག་ཏུ་བདེ་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། སྙིང་རྗེ་ཅན་དེ་ལ་ཆོས་ཅན། ཉན་རང་གི་ཐར་པའི་བདེ་བ་ཐོབ་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དགོས་ པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་གཞན་ལ་ཕན་པ་དང་བདེ་བས་དགའ་བའི་རོ་མཆོག་མྱོང་བ་ལ་ཞུགས་ཤིང་ཐར་པའི་བདེ་བ་དེ་དེ་ལ་ལྟོས་ནའང་རོ་སྟེ་བཅུད་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །རོ་བྲལ་ཐར་ པས་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་འདོན་ཏོ། །ཐར་པ་ལ་འདོད་པ་མེད་པ་དེ་ལྟ་བུས་གཞན་གྱི་དོན་བྱས་ཀྱང་བདག་གིས་བྱས་སོ་སྙམ་པའི་རློམ་སེམས་དང་ནི། དཀའ་བ་སྤྱད་པས་རྨད་དུ་བྱུང་ངོ་ སྙམ་དུ་རང་ལ་ངོ་མཚར་དུ་འཛིན་པའང་མེད་ལ། དམ་པའི་ལས་བྱས་པའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་འབྱུང་སྙམ་དུ་འདོད་ཅིང་རེ་བ་མེད་དེ། ལན་ལ་སོགས་ལ་མི་ལྟོས་པས་མཐའ་གཅིག་ཏུ་གཞན་དོན་ལ་དགའ་བས་སོ། ། 1-3610 བདུན་པ་དེ་དག་གི་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། བདག་གཞན་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པ་དེ་བས་ན་ཇི་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཆུང་ངུ་མི་སྙན་པར་སྨྲ་བ་ཙམ་ལས་ཀྱང
【現代漢語翻譯】 如果僅僅一個痛苦就能使眾多眾生免於更多的痛苦，那麼，對於一個充滿慈愛的高尚者來說，由憐憫所產生的痛苦，爲了消除自己和他人的痛苦，就應該去承受。 因此，菩薩（Byang chub sems dpa，菩提薩埵）梅朵匝堅（Me tog zla mdzes，月美）通過神通知道國王貝欽（rGyal po dpas byin，施護）要殺害他，但他並沒有消除自己的痛苦，而是保持中舍，因為他考慮到許多眾生的痛苦會因這一個痛苦而終結。同樣，他也暫時沒有消除國王死後的痛苦。這個故事應該像《三摩地王經》（mDo ting nge 'dzin rgyal po，Samādhirāja-sūtra）中描述的那樣去理解。 第六，修習的利益是：對於這樣慈愛的人來說，痛苦也不會造成傷害。因為當串習自他平等自然而然地生起時，他們會樂於平息他人的痛苦。由於自他苦樂平等，就像天鵝自然而然地進入蓮花盛開的湖泊一樣，爲了救度地獄眾生，他們甚至會認為進入無間地獄的痛苦也是快樂的。 那麼，菩薩為什麼不樂於平息自己的痛苦呢？因為當衆生從痛苦的束縛中解脫出來時，所產生的喜悅和滿足是無法估量的，就像大海一樣，這難道還不夠嗎？因此，還需要解脫的快樂嗎？ 那麼，解脫的快樂不是因為煩惱止息而比菩薩的快樂更殊勝嗎？對於具有慈悲心的人來說，獲得聲聞（Nyan rang，Śrāvaka）和緣覺（Pratyekabuddha）的解脫快樂又有什麼用呢？因為他們沉浸在利益他人和給予他人快樂的無上美味中，即使與解脫的快樂相比，解脫的快樂也失去了味道，變得空虛。他們會說：『要這無味的解脫有什麼用呢？』 像這樣不希求解脫的人，即使做了利益他人的事情，也不會有『這是我做的』的傲慢，也不會因為做了難事而覺得自己了不起，不會覺得自己很特別，也不會期望來世能得到善業的果報，因為他們不期待任何回報，完全樂於利益他人。 第七，總結以上內容：因為自他沒有差別，所以哪怕是像說一句不中聽的話這樣微小的痛苦之因，也...
【English Translation】 If a single suffering can save many sentient beings from greater suffering, then for a noble being full of love, such suffering arising from compassion should be undertaken to eliminate the suffering of both oneself and others. Therefore, the Bodhisattva Metok Zada (Me tog zla mdzes) knew through clairvoyance that King Depachen (rGyal po dpas byin) was going to kill him, but he did not eliminate his own suffering, but remained neutral, because he considered that the suffering of many sentient beings would end with this one suffering. Similarly, he did not eliminate the suffering of the king after his death for the time being. This story should be understood as in the Samadhiraja Sutra. Sixth, the benefit of cultivation is that suffering does not harm those who are so loving. Because when the habit of self-other equality arises spontaneously, they are happy to pacify the suffering of others. Because self-other suffering and happiness are equal, just as swans naturally enter a lake adorned with lotuses, in order to save hell beings, they even consider the suffering of entering the Avici Hell to be happiness. Then, why is it that Bodhisattvas are not happy to pacify their own suffering? Because when sentient beings are liberated from the bonds of suffering, the joy and satisfaction that arise are immeasurable, like an ocean, is that not enough? Therefore, what need is there for the happiness of liberation? Then, isn't the happiness of liberation more sublime than the happiness of a Bodhisattva because of the cessation of defilements? For those with compassion, what is the use of attaining the happiness of liberation of a Shravaka and Pratyekabuddha? Because they are immersed in the supreme taste of benefiting others and giving them happiness, even compared to the happiness of liberation, the happiness of liberation loses its taste and becomes empty. They will say, 'What is the use of this tasteless liberation?' Those who do not desire liberation in this way, even if they do things that benefit others, will not have the arrogance of 'I did this', nor will they feel great or special because they have done difficult things, nor will they expect to receive the fruits of virtuous deeds in the next life, because they do not expect any reward, and are completely happy to benefit others. Seventh, to summarize the above: Because there is no difference between self and others, even a small cause of suffering, such as saying an unpleasant word, is...
་བདག་སྲུང་བར་བྱེད་ན་ དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལའང་བསྲུང་བའི་ནུས་པ་མེད་ཀྱང་མི་བདེ་བ་ཆུང་ངུ་ཙམ་ལའང་སྲུང་སེམས་དང་སྙིང་རྗེའི་སེམས་ནི་དེ་ལྟར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་མ་བྱས་ན་བདག་གཞན་མཉམ་པ་བསྒྲུབ་མི་ནུས་ ཤིང་དེ་མ་ནུས་ན་བརྗེ་བའང་བསྒྲུབ་མི་ནུས་སོ། །འོ་ན་དེ་ཇི་ལྟར་བླང་ཞེ་ན། དཔེར་ན་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་གོམས་པ་ཡིས་ནི་གཞན་ཕ་མ་དག་གི་ཁུ་བ་ཁྲག་གི་ཐིགས་ པ་ལ་བདག་གི་དངོས་པོ་མེད་པར་གྱུར་ཀྱང་ནི་བདག་གོ་ཞེས་ནི་ཤེས་ཤིང་ཞེན་པ་སྐྱེ་བ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་ལུས་ལའང་བདག་ཅེས་ཅིའི་ཕྱིར་མི་བཟུང་སྟེ། འཛིན་པ་ ལ་གོམས་པར་མི་བྱེད་པ་བྱས་ན་བདག་གཞན་མཉམ་པར་འགྱུར་ལ་དེ་ནས་བདག་གི་ལུས་དག་ཏུའང་བློས་གཞག་པ་དེ་ལྟར་དཀའ་བ་མེད་པས་བདག་གཞན་རྗེ་བའང་ནུས་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ལ་བསྟན་བཤད་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི། དེ་ལྟར་དཀའ་བ་མེད་པས་ན་བདག་ཉིད་ལ་གཞན་གྱི་སྐྱོན་དང་བཅས་པ་གཞན་ལ་ཡང་བདག་གི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱ་མཚོ་དང་ལྡན་པར་ཤེས་པར་བྱས་ནས་བདག་འཛིན་ཡོངས་སུ་དོར་ཏེ་བདག་གཞན་དུ་བྱ་བ་དང་གཞན་བླང་བ་ནི་གཞན་རྣམས་བདག་ཏུ་བཟུང་ཞིང་བླང་བ་བསྒོམ་ཞིང་གོམས་པར་བྱའོ། ། 1-3611 གཉིས་པ་ལ་གཉིས། བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་ཚུལ་དང་། བརྗེས་ནས་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་དྲུག་གི་དང་པོ་གོམས་ནས་བརྗེ་བའི་བློ་སྐྱེ་ཚུལ་ནི། འོན་ཏེ་སེམས་ཅན་མང་པོ་དང་ ནི། རང་གཅིག་ཡིན་པས་ཇི་ལྟ་བརྗེ་བར་ནུས་ཤེ་ན། ཇི་ལྟར་ལག་པ་དང་རྐང་པ་ལ་སོགས་པ་ཐ་དད་དུ་མ་ཡིན་ཡང་ལུས་གཅིག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་ཞེན་པའི་སྒོ་ནས་ལུས་ཀྱི་ ཡན་ལག་རྣམས་གཅིག་ཡིན་པར་འདོད་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་བ་མཐའ་དག་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པར་བྱས་ན་བདག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་ཅིའི་ཕྱིར་ལུས་ཅན་རྣམས་མི་འདོད་དེ་འདོད་པའི་བློ་སྐྱེའོ། །དེ་ ལྟ་བུ་ལའང་གོམས་ན་དཀའ་བ་མེད་དེ། ཇི་ལྟར་བདག་མེད་པའི་ལུས་འདི་ལྟ་གོམས་པས་བདག་བློ་འབྱུང་བ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་གཞན་ལའང་བདག་ཉིད་དུ་གོམས་པས་བདག་བློ་ཅིས་མི་སྐྱེ་ ལ། དེ་སྐྱེས་པ་དེ་ལྟ་ན་ནི་གཞན་གྱི་དོན་བྱས་ཀྱང་ངོ་མཚར་དུ་འཛིན་པ་དང་། དེས་སེམས་ཁེངས་པའི་རློམ་པ་མི་འབྱུང་སྟེ་བདག་གི་དོན་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ ནི་ཟས་ཟོས་ནས་ལན་དང་ཕྱི་མར་རྣམ་སྨིན་ལ་རེ་བ་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་དོན་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་སེམས་གདུང་བའམ། ཡང་འགོ་བའི་ནད་ལྟ་བུའི་ལུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བ་ལ་སོགས་པས་བྱས་པའི་སྡུག་བསྔལ་མྱ་ངན་དང་སོགས་པས་ལུས་སེམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གཞན་བཟུང་ངོ་ཞེས་འགྲེལ་ཆེན་ལས་འབྱུང་ཞིང་། 1-3612 བཻ་རོ་ཙ་ནས། དེ་བས་ཇི་ལྟར་ཆུང་ངུ་ན། །ཞེས་པའི་རྐང་པ་གཉིས་ལ་བཤད་པ་ཡོད་ད
【現代漢語翻譯】 如果我保護自己，即使沒有能力保護他人，也應該對微小的不安產生保護之心和慈悲心。如果不這樣做，就無法實現自他平等，如果不能實現自他平等，就無法實現自他交換。那麼，應該如何接受呢？例如，從無始以來，由於習慣，即使其他父母的精血滴中沒有我的東西，也知道並執著地認為是『我』。同樣，為什麼不把其他眾生的身體也當作『我』來執持呢？如果不習慣於執持，就無法實現自他平等，那樣一來，即使捨棄自己的身體也不會感到困難，因此也能實現自他交換。第二，關於自他交換的教法和解釋，首先，因為不困難，所以要知道自己具有他人的過失，他人具有自己功德的海洋，從而完全捨棄我執，將自己當作他人，接受他人，修習並習慣於將他人執為自己。 第二部分分為兩點：自他交換的方式，以及交換后如何修持。第一點分為六個方面，第一，從習慣到生起交換之心的過程：如果說眾生眾多，而自己只有一個，怎麼能交換呢？就像手和腳等雖然各不相同，但由於執著于身體的一個肢體，所以認為身體的各個肢體是一個整體一樣，同樣，如果執著於一切眾生為一個整體，為什麼不把眾生當作自己的肢體呢？就會生起這樣的想法。如果習慣了那樣，就不會感到困難。就像習慣於這個無我的身體，從而產生我執一樣，同樣，如果習慣於將其他眾生當作自己，為什麼不會生起我執呢？如果生起了我執，即使為他人做事，也不會感到驚訝，也不會因此而驕傲自滿，因為那是為自己做事。例如，自己吃了食物，就不會期待立即或將來得到回報。因此，爲了獲得想要的東西而感到痛苦，或者擺脫像傳染病一樣的身體痛苦等，所造成的身體和精神痛苦，在《大疏》中解釋為『接受他人的痛苦』。 貝若扎納說：『因此，如何微小呢？』這兩句偈頌有解釋。
【English Translation】 If I protect myself, even if I don't have the ability to protect others, I should still have a protective heart and compassion for even the smallest discomfort. If I don't do this, I cannot achieve equality between self and others, and if I cannot achieve equality, I cannot achieve the exchange of self and others. So, how should I accept it? For example, from beginningless time, due to habit, even though there is nothing of me in the semen and blood drops of other parents, I know and cling to it as 'me'. Similarly, why not hold the bodies of other sentient beings as 'me'? If you don't get used to holding on, you cannot achieve equality between self and others, and then it will not be difficult to give up your own body, so you can also achieve the exchange of self and others. Secondly, regarding the teachings and explanations of exchanging self and others, first, because it is not difficult, you should know that you have the faults of others, and others have the ocean of your own merits, thereby completely abandoning self-grasping, treating yourself as others, accepting others, and practicing and getting used to holding others as yourself. The second part is divided into two points: the way to exchange self and others, and how to practice after the exchange. The first point is divided into six aspects, the first of which is the process of generating the mind of exchange from habit: If there are many sentient beings, and I am only one, how can I exchange? Just as the hands and feet, etc., are different, but because they are attached to one limb of the body, it is thought that the various limbs of the body are one, similarly, if all beings are regarded as one, why not regard sentient beings as one's own limbs? Such a thought will arise. If you get used to that, it will not be difficult. Just as you get used to this selfless body and generate self-grasping, similarly, if you get used to treating other sentient beings as yourself, why wouldn't self-grasping arise? If that arises, even if you do things for others, you will not be surprised, and you will not be proud and complacent, because it is doing things for yourself. For example, when you eat food yourself, you don't expect immediate or future rewards. Therefore, the suffering of body and mind caused by being distressed in order to obtain what you want, or by getting rid of bodily suffering such as infectious diseases, etc., is explained in the Great Commentary as 'accepting the suffering of others'. Vairochana said: 'Therefore, how small is it?' There are explanations for these two lines of verse.
ོ། །དེ་དག་ལས་བདག་བསྲུང་བར་འདོད་པ་དེ་བཞིན་དུ་འགྲོ་ལ་དེ་དག་སྲུང་བའི་སེམས་དང་ སྙིང་རྗེའི་སེམས་ནི་གོམས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དེ་ཉིད་དཔེས་བཤད་པ་ནི། དེ་བས་ན་མགོན་པོ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གིས་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོའི་དབང་གིས་འགྲོ་བ་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་འཁོར་གྱི་ འཇིགས་པས་སེམས་བག་འཁུམས་ནས་སྤོབས་པ་དང་བྲལ་བ་དང་འང་གི་སྒྲས་སྐྱེ་བོ་གཞན་གྱིའང་འཇིགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་བསལ་བའི་ཕྱིར་རང་གི་མཚན་ཡང་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་ཅེས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་ སྡོང་པོ་བཀོད་པ་ལས། བདག་གི་མིང་ལན་གསུམ་དྲན་པས་འཁོར་གྱི་ནང་དུ་བག་ཚ་བའི་འཇིགས་པ་མེད་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་པའམ། ཡང་ན་སེམས་ཅན་འགའ་ཞིག་སེམས་མོས་པས་ཀྱང་བདག་གི་མི་ འཛིན་པར་བྱེད་ན་དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་ལ། ཐ་ན་འཁོར་གྱིས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པ་ཡང་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་སོ། །འོན་ཏེ་བདག་གཞན་དུ་གཞག་པ་ནི་ཤིན་ ཏུ་དཀའ་སྙམ་ན། དེ་ལྟ་ནའང་དཀའ་བ་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་མི་བྱ་སྟེ་འདི་ལྟར་གོམས་པའི་མཐུ་ཡིས་ནི་གང་གི་མིང་རྣ་ལམ་དུ་ཐོས་པས་སྐྲག་ཅིང་འཇིགས་པ་སྐྱེ་བ་ཡང་ཕྱིས་རྒྱུ་འགའ་ཞིག་གིས་སྡུག་པར་གོམས་པའི་དབང་གིས་འཇིགས་པའི་ཡུལ་དེ་ཉིད་མེད་ན་མི་དགའ་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-3613 དེས་ན་གང་ཞིག་བདག་དང་གཞན་རྣམས་ནི་མྱུར་དུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འཇིགས་པ་མཐའ་དག་ལས་བསྐྱབ་པར་འདོད་པ་དེས་བདག་དང་གཞན་དུ་བརྗེ་བར་བྱ་བའི་ཚུལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་ཅན་མ་ཡིན་ པ་རྣམས་སྐྲག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་སམ། འདི་ལ་མ་དད་དེ་སྤངས་ན་ངན་སོང་དུ་འགྲོ་བས་དེ་བསལ་བའི་ཕྱིར་གསང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། བྱང་ཆུབ་དམ་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དེ་སྤྱད་ པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་བདག་ལུས་ལ་ཆགས་པ་སྤང་བ་པའི་སྐྱོན་ནི། བདག་གི་ལུས་གང་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པས་བསྐྱེད་པའི་མངོན་པར་ཆགས་པ་ཡིས་སམ། གྲིབ་མ་ལ་ཡི་དྭགས་སུ་རྟོག་པས་བཏགས་ པའི་སྒོ་ནས་འཇིགས་པ་སྐྱེ་བའི་གནས་ཆུང་ངུ་འཁོར་གྱི་འཇིགས་པ་སྐད་ཅིག་མ་ཙམ་མམ། རང་གི་གྲིབ་མ་ལའང་འཇིགས་པ་སྐྱེ་བའི་བདག་གི་ལུས་དེ་ལ་སེམས་ལྡན་སུ་ཞིག་སྡང་བར་མི་ བྱེད་དེ་བྱེད་པར་རིགས་ཏེ་འཇིགས་པ་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དགྲ་བཞིན་ནོ། །དེར་མ་ཟད་ལུས་འདི་ལ་ཉེས་པ་གཞན་ཡོད་དེ། ལུས་ནད་དང་ལྡན་པ་གང་ལ་བཀྲེས་པ་ དང་སྐོམ་པ་དང་། སོགས་པས་གོས་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བ་དང་ནད་གསོ་བའི་ཆོ་ག་བྱེད་པར་འདོད་པས་ཟས་དང་། སྨན་སོགས་ཀྱི་ཕྱིར་བྱ་དང་ཉ་དང་རི་དྭགས་ལ་སོགས་དག་གསོད་པར་བྱེད་ཅིང་གཞན་ལ་འཚེ་བའི་དོན་དུ་ལམ་དུ་སྒུགས་ནས་གཞན་གྱི་རྫས་རྐུ་ཞིང་འཕྲོག་པར་བྱེད་ལ། 1-3614 གང་ཞིག་ཁེ་སྟེ་རྙེད་པ་དང་རིམ་གྲོ་བཀུར་སྟི་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འ
【現代漢語翻譯】 爲了保護自己免受這些痛苦，應該像對待自己一樣對待他人，並培養保護他人的心和慈悲心。第二，用例子來解釋這一點：因此，怙主觀世音菩薩（Avalokiteśvara，觀世音菩薩）以大悲心的力量，爲了消除輪迴的恐懼使眾生（眾生）感到沮喪和缺乏勇氣，以及消除其他人因恐懼而受到的痛苦，他親自加持了自己的名字為觀世音自在（Avalokiteśvara，觀世音菩薩），如《寶積經》中所說：『憶念我的名字三次，愿你們不再有輪迴中恐懼和沮喪的痛苦。』或者，如果有些眾生以虔誠的心不執著於我，那麼他們就不會遭受一切痛苦，甚至不會遭受輪迴的恐懼和驚嚇。』然而，如果有人認為將自己置於他人之地非常困難，那麼即使如此，也不應該因為困難而退縮，因為通過習慣的力量，即使聽到某個名字會產生恐懼和驚嚇，但後來由於某種原因習慣了痛苦，即使沒有了那個恐懼的對象，也會感到不高興。 因此，那些希望迅速從一切痛苦的恐懼中拯救自己和他人的人，應該實踐交換自己和他人的方法。這種方法對於那些沒有大乘（Mahāyāna，大乘）根性的人來說，可能會引起恐懼，或者因為不相信而放棄，從而墮入惡道，因此應該保密。應該實踐那些能夠實現殊勝菩提（bodhi，覺悟）的方法。第三，指出執著于自身所帶來的過患：由於執著于自身，或者由於像愚人一樣將陰影誤認為食肉鬼而產生恐懼，即使是輪迴中微小的恐懼，或者僅僅是對自己陰影的恐懼，哪個有情（sentient being，有情）不會憎恨自己的身體呢？應該憎恨它，因為它會帶來恐懼和痛苦，就像敵人一樣。不僅如此，這個身體還有其他的過患：這個身體充滿了疾病，它渴望飢渴，缺乏衣服等等，並且爲了治療疾病，爲了獲得食物和藥物，人們會殺害鳥類、魚類和野生動物等等，爲了傷害他人，他們會在路上埋伏，偷竊和搶奪他人的財物。 爲了獲得利益、尊敬和尊重，他們會...
【English Translation】 To protect oneself from these sufferings, one should treat others as oneself and cultivate the mind of protecting others and the heart of compassion. Second, to explain this with an example: Therefore, Lord Avalokiteśvara (Avalokiteśvara, The lord who sees with compassion) with the power of great compassion, in order to eliminate the suffering of fear of samsara (samsara) that makes sentient beings (sentient beings) feel depressed and lack courage, and also to eliminate the suffering of fear of other beings, he personally blessed his name as Avalokiteśvara, as it is said in the Karaṇḍavyūha Sūtra: 'By remembering my name three times, may you be free from the fear of being timid in samsara.' Or, if some sentient beings, with a devoted mind, do not cling to me, then they will not experience all suffering, and they will not even experience the fear and fright of samsara.' However, if one thinks that it is very difficult to put oneself in the place of others, even so, one should not turn away from the difficulty, because through the power of habit, even hearing a name causes fear and fright, but later, due to some reason, one becomes accustomed to suffering, and even if that object of fear is not there, one becomes unhappy. Therefore, those who wish to quickly save themselves and others from all the fears of suffering should practice the method of exchanging themselves and others. This method may cause fear to those who do not have the lineage of the Mahāyāna (Mahāyāna), or they may abandon it because they do not believe in it, thereby falling into the lower realms, so it should be kept secret. One should practice those methods that lead to the attainment of supreme bodhi (bodhi, enlightenment). Third, pointing out the faults of clinging to one's own body: Due to clinging to one's own body, or due to imagining a shadow as a flesh-eating demon, fear arises, even a small fear in samsara, or even fear of one's own shadow, which sentient being (sentient being) would not hate their own body? One should hate it, because it brings fear and suffering, like an enemy. Moreover, this body has other faults: this body is full of diseases, it craves hunger and thirst, lacks clothes, and in order to cure diseases, in order to obtain food and medicine, people kill birds, fish, and wild animals, and in order to harm others, they lie in wait on the road, stealing and robbing others' possessions. In order to gain profit, respect, and honor, they will...
དི་དག་གསོན་ན་བདག་ལ་རྙེད་བཀུར་མི་འོང་སྙམ་པས་ཕ་དང་མ་ཡང་གསོད་བྱེད་ཅིང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་གྱི་དཀོར་ ཏེ་ནོར་བརྐུས་ནས་མཚམས་མེད་དེ་ལྟ་བུའི་ལས་བྱས་ནས་མནར་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་མེས་བསྲེག་པར་འགྱུར་ན་མཁས་པ་རིག་པ་དང་ལྡན་པ་སུ་ཞིག་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་སུ་ གྱུར་པའི་ལུས་དེ་ལ་དགའ་བས་འདོད་པར་བྱེད་ཅིང་བརྩེ་བས་བསྲུང་ཞིང་སྐྱོང་བ་དང་རྙེད་པས་མཆོད་པར་བྱེད་ཀྱི་འདི་ལ་སུ་ཞིག་ངག་བཞིན་དུ་ལྟ་བར་མི་བྱེད་ཅིང་བརྙས་པར་མི་བྱེད་ པ་མི་རིགས་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་དཔྱད་པའོ། །བཞི་པ་དོན་གཉིས་སེམས་པ་དང་བསྒྲུབ་པའི་སྐྱོན་ཡོན་ནི། གལ་ཏེ་རྙེད་པའི་དངོས་པོ་འགའ་ཞིག་གཞན་སློང་དུ་འོངས་པ་ ན་དེ་ལ་སྦྱིན་ནས་རང་ཉིད་ཀྱིས་ཅི་སྤྱད་ཅེས་རྟོག་པ་ལྟ་བུའི་ཚེ་འདི་གཞན་ལ་བྱིན་ན་བདག་ཅི་སྤྱད་ཅེས་བདག་གི་བདེ་བའི་དོན་སྒྲུབ་པར་སེམས་པ་ནི་འདྲེའི་ཚུལ་ཏེ་ཡི་དྭགས་ སུ་འགྱུར་ཏེ་སེར་སྣ་གཙོ་བོར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བདག་གིས་ལོངས་སྤྱད་ན་གཞན་སློང་བ་པོ་དེ་ལ་ཅི་སྦྱིན་ཞེས་རང་དོན་ལ་མི་ལྟོས་པར་གཞན་བདེ་བའི་དོན་སེམས་པར་ཞུགས་པ་ནི་ལྷའི་ཆོས་ཏེ་ལྷའི་དབང་ཕྱུག་ཏུ་འགྱུར་རོ། ། 1-3615 གཞན་ཡང་བདག་བདེ་བ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་གཞན་དག་ལ་ལུས་ངག་གི་ཆད་པས་གནོད་པར་བྱས་ན་དམྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་ངན་འགྲོར་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་གདུང་བར་འགྱུར་ལ། གཞན་བདེ་བའི་ཕྱིར་བདག་ལ་ གནོད་པ་བྱས་ན་འཇིག་རྟེན་དང་། དེ་ལས་འདས་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་འཐོབ་བོ། །དེས་ན་ལང་ཚོ་དང་གཟུགས་ནོར་ལ་སོགས་པ་བདག་ཉིད་གཞན་ལས་མཐོ་བ་སྟེ་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པ་ ཐོབ་པར་འདོད་པ་དེ་ངན་འགྲོ་དང་། རིགས་ངན་པ་དང་། གླེན་པར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ལ། བདག་ལ་འདོད་པ་དེ་ཉིད་གཞན་ལ་སྤོ་བར་བྱས་ཏེ་ཕ་རོལ་མཐོ་བར་བྱས་ན་བདེ་འགྲོ་ཞིང་རིམ་ གྲོ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་བདག་གི་དོན་དུ་གཞན་བཙན་ཐབས་སུ་བྲན་དུ་བཀོལ་ན་ཕྱི་མར་བྲན་དང་ལ་སོགས་པས་མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ གྱི་དོན་དུ་བདག་ཉིད་སྤྱད་ཅིང་བྲན་དུ་བཀོལ་ན་ཕྱི་མར་རྗེ་དཔོན་ཉིད་དང་། སོགས་པས་རིགས་གཟུགས་བཟང་པོ་སོགས་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །མདོར་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་འདི་དང་ཕྱི་མའི་བདེ་བ་ཇི་ སྙེད་པ་དེ་ཀུན་གཞན་ལ་ཕན་བདེ་འདོད་པ་ལས་བྱུང་ཞིང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་འདི་ཕྱིའི་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་ཀུན་རང་བདེ་འདོད་པ་ལས་བྱུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་མང་དུ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལྟ་ཅི་ཞིག་དགོས་ཏེ་བྱིས་པ་སོ་སྐྱེ་རང་གི་དོན་བྱེད་པ་དང་། 1-3616 ཐུབ་པ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་གཞན་གྱི་དོན་མཛད་པ་འདི་གཉིས་ཀྱི་ནི་ཁྱད་པར་ལྟོས་ལ་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་ལ་འབད་པར་གྱ
【現代漢語翻譯】 如果他們聽到這些，心想我將得不到供養和尊敬，甚至會殺害父母，盜取三寶（指佛、法、僧）的財物，做出無間罪那樣的惡業，最終被地獄之火焚燒。那麼，哪位有智慧、有學識的人會貪戀、愛護、保護、供養這個充滿痛苦的身體呢？誰會不輕視、不厭惡它呢？因為它是所有痛苦的根源啊！這是第四種觀察方式。 第四，關於思考和實踐利己利他的功過：如果有人前來乞討財物，我們心想：『如果我把這個給了他，我用什麼呢？』像這樣，爲了自己的安樂而考慮，這就像是餓鬼的行為，會導致轉生為餓鬼，因為慳吝是其主要特徵。如果心想：『如果我享用了，那乞討者怎麼辦呢？』不顧自己的利益，而一心為他人著想，這是天人的行為，會導致轉生為天界的自在天。 此外，爲了自己的安樂，以身語行為傷害他人，會導致墮入地獄等惡道，遭受痛苦的煎熬。而爲了他人的安樂，即使自己受到傷害，也能獲得世間和出世間的一切圓滿。 因此，那些希望自己擁有青春、美貌、財富等勝過他人的人，將會墮入惡道，轉生為低劣種姓或愚笨之人。如果將對自己的期望轉移到他人身上，使他人變得優越，那麼將會轉生善道，獲得豐厚的待遇。 此外，爲了自己的利益，強迫他人為奴，來世將會遭受奴役和醜陋等痛苦。爲了他人的利益，自己付出努力，甚至為奴，來世將會成為尊貴的主人，擁有美好的種姓和外貌。 總之，世間今生和來世的一切安樂，都源於希望他人幸福安樂；而世間今生和來世的一切痛苦，都源於只為自己尋求安樂。既然如此，又何必長篇大論呢？看看凡夫俗子只為自己著想，而大慈大悲的佛陀卻只為他人著想，這兩者之間的差別，努力修持自他交換吧！
【English Translation】 If they hear this and think, 'If I do this, I will not receive offerings and respect,' they might even kill their parents, steal the property of the Three Jewels (Buddha, Dharma, and Sangha), commit such acts as the five heinous crimes, and ultimately be burned by the fires of hell. Then, which wise and knowledgeable person would desire, cherish, protect, and offer to this body, which is the source of all suffering? Who would not despise and abhor it? Because it is the root of all suffering! This is the fourth way of contemplating. Fourth, regarding the merits and demerits of thinking about and practicing self-interest versus the interest of others: If someone comes to beg for something, and we think, 'If I give this to him, what will I use?' Like this, thinking about pursuing one's own happiness is like the behavior of a preta (hungry ghost), which will lead to rebirth as a preta, because miserliness is its main characteristic. If one thinks, 'If I enjoy it, what will happen to the beggar?' Without regard for one's own interests, but focusing on the happiness of others, this is the Dharma of the devas (gods), which will lead to rebirth as a powerful deva. Furthermore, harming others with body and speech in order to obtain one's own happiness will lead to suffering in the lower realms such as hell. But harming oneself for the happiness of others will lead to obtaining all the perfections of this world and beyond. Therefore, those who desire to be superior to others in youth, beauty, wealth, etc., will fall into the lower realms and be reborn into inferior castes or as fools. If one transfers that desire for oneself to others, making others superior, then one will be reborn in the happy realms and receive abundant blessings. Furthermore, if one forcibly employs others as slaves for one's own benefit, in the future one will experience unpleasant things such as slavery and ugliness. If one uses oneself and employs oneself as a slave for the benefit of others, in the future one will experience being a lord and master, and will have a good family and beautiful form. In short, all the happiness of this world and the next comes from wanting the well-being of others, and all the suffering of this world and the next comes from wanting one's own well-being. Since this is so, what need is there for extensive explanations? Look at the difference between ordinary people who only work for their own benefit, and the compassionate Buddha who only works for the benefit of others, and strive to practice the exchange of self and others!
ིས་ཤིག ལྔ་པ་མ་བརྗེས་པའི་ཉེས་དམིགས་ནི། དེ་ལྟར་ན་སངས་ རྒྱས་འདོད་པའི་ལམ་འདི་ཡིན་ཡང་འཁོར་བའི་བདེ་བ་འདོད་པ་ལ་དེ་ཇི་ལྟར་བདེ་བའི་ལམ་ཡིན་ཞེ་ན། སངས་རྒྱས་མི་འདོད་ཅིང་སྲིད་པའི་བདེ་བ་འདོད་པས་ཀྱང་བདག་གི་བདེ་བ་དང་། གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དག་ཡང་པར་བརྗེ་བར་མ་བྱས་ན་སངས་རྒྱས་ཉིད་དུ་མཐར་མི་འགྲུབ་པ་ལྟ་ཞོག་ཅིང་། འཁོར་བའི་གནས་སྐབས་ནའང་ལྷའི་བདེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐོབ་པ་མེད་དོ། །གཞན་ ཡང་མ་བརྗེས་ན་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་བདེ་བ་མི་འགྲུབ་པ་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པས་ཕར་ཞོག་གི། ཚེ་འདིར་ཡང་ལས་ཀྱི་གླས་འཚོ་བའི་བྲན་གཡོག་གཞན་གྱི་ལམ་མི་བྱེད་པ་དང་ རྗེ་དཔོན་ཡང་གླའམ་རྔན་པ་མི་སྟེར་བའི་སྒོ་ནས་བདག་གཞན་མི་བརྗེ་བ་ཡང་ཚེ་འདིའི་རྗེ་བོ་ལ་བསྙེན་བཀུར་དང་བྲན་ལ་ཟས་གོས་ཀྱི་དོན་ཡང་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། ། དེ་ལྟར་ཤེས་ བཞིན་དུའང་མཐོང་བ་ཚེ་འདི་དང་མ་མཐོང་བ་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་བདེ་སྐྱིད་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་བདེ་བ་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་དེ་ཡོངས་སུ་བོར་ཞིང་ཕན་ཚུན་དུ་མི་འདོད་པའི་ལམ་བསྒྲུབས་པས་སྡུག་བསྔལ་བྱས་པའི་རྒྱུས་ཕན་མི་ཕན་མི་ཤེས་པའི་རྨོངས་པ་རྣམས་དམྱལ་སོགས་འཇིགས་སུ་རུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་མི་བཟད་པ་ལེན་ཏོ་ཞེས་བརྩེ་བས་སློབ་དཔོན་གྱིས་གསུངས་སོ། ། 1-3617 གཞན་ཡང་འཇིག་རྟེན་དག་ནི་ཡིད་མི་བདེ་བའི་རྒྱུའི་འཚོ་བ་གང་ཡོད་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་རྣམས་ལ་འཇིགས་པ་དང་། ལུས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པར་གྱུར་པ་དེ་ཀུན་རྒྱུ་བདག་ ཏུ་འཛིན་པ་ལས་བྱུང་བར་གྱུར་ན་འདྲེ་ཆེན་པོ་བདག་འཛིན་དེས་ཀོ་རང་གི་ལག་གི་དུག་ཟ་བ་བཞིན་བདག་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ། དེས་ན་བདག་འཛིན་ཡོངས་སུ་མ་བཏང་ན་སྡུག་བསྔལ་སྤང་ བར་མི་ནུས་ཏེ། དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་མེ་ནི་མ་ཞི་མ་བཏང་ན་དེའི་འབྲས་བུ་བསྲེག་པ་སྤོང་བར་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །དྲུག་པ་དེ་དག་གི་མཇུག་ བསྡུ་བ་ནི། སྡུག་བསྔལ་ནི་བདག་འཛིན་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ངེས་པ་དེ་ལྟ་བས་ན་བདག་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནོད་པ་ཞི་བའི་དོན་དང་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བདག་ ཉིད་ཀྱི་བདག་འཛིན་དོར་ནས་རང་གཞན་ལ་བཏང་བ་ཉིད་དུ་བྱ་བ་དང་། སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ནི་བདག་བཞིན་དུ་གཅེས་པར་བཟུང་བར་བྱ་སྟེ། དེའང་སྔར་མ་ཤེས་པས་བདག་ལ་ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་ པའི་ངལ་བ་མང་དུ་བྱས་ལ་ད་ནི་གཞན་བརྗེས་པས་ན་གཞན་ལ་སྔར་བྱས་པ་དེ་དག་ལ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་ཞིང་། བདག་མེད་ཀྱི་རང་ལ་བདག་ཏུ་འཁྲུལ་པ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལའང་བྱའོ། ། 1-3618 དེ་ལྟ་བུའི་བསམ་པས་བསྐུལ་ཏེ་བདག་ནི་གཞན་གྱི་དབང་དུ་གྱུར་ཏོ་ཞེས་ཡིད་ཁྱོད་ངེས་པར་ཐེ་ཚོམ་དང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མེད་པར་ཤེས
【現代漢語翻譯】 現在來談談第五個過患，即沒有交換自他的過患：既然如此，這條道路是想要成佛的道路，但如果想要輪迴的安樂，那它又怎麼會是安樂的道路呢？如果不想要成佛，只是想要輪迴的安樂，如果沒有將自己（的安樂）和他人（的痛苦）交換，不要說最終無法成佛，即使在輪迴的境地中，也無法獲得圓滿的天人安樂。此外，如果沒有交換自他，來世無法獲得安樂就更不用說了，因為這非常隱蔽。即使在今生，如果不做為生活而受僱傭的奴僕，君主也不給予報酬或賞賜，通過這種不交換自他的方式，即使是今生的君主的侍奉，以及奴僕的衣食也無法實現。明明知道這些道理，卻捨棄了交換自他這種能夠成就今生和來世圓滿安樂的因，反而修持了彼此不想要的道路，以痛苦之因，造作了不知利害的愚癡，因此，（他們）將承受地獄等可怖的難忍痛苦。這是上師以慈悲心所說。 此外，世間所有令人不悅的生存方式，以及痛苦之因，以及身體所遭受的種種痛苦，都是源於執著于自我的緣故。那麼，這個大魔——我執，就像自己用手吃毒藥一樣，對我有什麼好處呢？因此，如果不徹底捨棄我執，就無法擺脫痛苦。因為我執是痛苦之因，就像火不熄滅，不捨棄，就無法避免被焚燒的後果一樣。第六，總結以上內容：痛苦與我執如影隨形，因此，爲了平息痛苦的危害，以及平息他人的痛苦，必須捨棄自己的我執，完全奉獻給自他。應當像愛護自己一樣珍愛其他眾生。因為過去不明白，爲了自己的利益而辛勤勞作，現在通過交換自他，也要為他人做以前為自己所做的一切。對於誤認為自我的無我之身，也要像對待他人一樣。 以這樣的想法激勵自己，要確信自己已經完全屬於他人，心中不要有絲毫懷疑和顛倒。
【English Translation】 Now let's talk about the fifth fault, which is the fault of not exchanging oneself for others: Since this path is the path to Buddhahood, but if one desires the happiness of samsara, how can it be a path to happiness? If one does not desire Buddhahood but only desires the happiness of samsara, if one does not exchange oneself (one's own happiness) for others (their suffering), not to mention that one will ultimately fail to achieve Buddhahood, even in the state of samsara, one will not be able to obtain the perfect happiness of gods and humans. Furthermore, if one does not exchange oneself for others, it goes without saying that one will not be able to obtain happiness in the next life, because it is very hidden. Even in this life, if one does not work as a hired servant for a living, the ruler will not give rewards or compensation. Through this way of not exchanging oneself for others, even the service to the ruler in this life, and the food and clothing of the servants cannot be achieved. Knowing these reasons clearly, one abandons the cause of exchanging oneself for others, which can achieve perfect happiness in this life and the next, and instead cultivates the path that neither wants. With the cause of suffering, one creates ignorance that does not know what is beneficial or harmful. Therefore, (they) will endure unbearable suffering in hell and other terrible realms. This is what the master said with compassion. Furthermore, all the unpleasant ways of living in the world, as well as the causes of suffering, and all the physical sufferings, arise from clinging to the self. So, what good is this great demon—self-grasping—to me, like eating poison with one's own hand? Therefore, if one does not completely abandon self-grasping, one cannot get rid of suffering. Because self-grasping is the cause of suffering, just as fire cannot be extinguished, if it is not abandoned, one cannot avoid being burned. Sixth, to summarize the above: Suffering and self-grasping are inseparable, therefore, in order to pacify the harm of suffering, and to pacify the suffering of others, one must abandon one's own self-grasping and completely dedicate oneself to oneself and others. Other sentient beings should be cherished as much as oneself. Because in the past one did not understand and worked hard for one's own benefit, now, through exchanging oneself for others, one must also do for others everything that one did for oneself before. One should treat others in the same way as one mistakenly treats the selfless body as oneself. Motivated by such thoughts, you must be certain that you have completely belonged to others, and there should be no doubt or reversal in your mind.
་པར་གྱིས་ལ་དུས་འདི་ནས་བཟུང་སྟེ་སེམས་ཅན་ཀུན་ དོན་མ་གཏོགས་པ་ད་ནི་ཁྱོད་ཀྱིས་བདག་དོན་ལ་སོགས་པ་གཞན་མི་བསམ་མོ། །ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་བྱ་ཞེ་ན་བདག་གཞན་བརྗེས་པས་ན་མིག་དང་རྣ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡིས་རང་གི་དོན་ དུ་ལྟ་བ་དང་ཉན་པ་ལ་སོགས་བསྒྲུབ་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་གྱི་དབང་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་གྱི་ཡིན་པས་སོ། །དེས་ན་རྐང་ལག་ལ་སོགས་པ་དེས་གཞན་དོན་ལས་ལོག་ ནས་རང་གི་དོན་དུ་འགྲོ་འོང་ལ་སོགས་པའི་གཡོ་བ་དང་ཡང་བྱ་བར་མི་རིགས་ཏེ། སེམས་ཅན་གཞན་དེའི་དོན་གཉེར་བར་རིགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་དང་འབྲེལ་པར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ སེམས་ཅན་གཞན་བདག་ཏུ་བྱས་པ་རྣམས་ཀྱི་དགོས་པ་བསྒྲུབ་པ་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་བདག་གི་ལུས་གཞན་དུ་བཞག་པ་དེ་ལ་གོས་ལ་སོགས་པ་བདེ་བའི་ཡོ་བྱད་ཅི་མཐོང་བ་དེ་དང་དེ་ ནི་འཕྲོགས་ནས་ཀྱང་གཞན་དག་བདག་ཏུ་བྱས་པ་ལ་ནི་ཕན་པར་སྤྱོད་ཅིག དེ་ལྟ་ན་བྱིན་པ་ལ་སྲེད་པ་དང་རློམ་སེམས་མེད་པར་འགྱུར་བས་རྗེས་གོམས་ན་སྐྱོན་ཟད་ཅིང་ཡོན་ཏན་འཕེལ་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-3619 གཉིས་པ་བརྗེས་ནས་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པའི་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་བསྟན་པ་ནི། བྱིས་པ་རྣམས་དམན་པ་ལ་ང་རྒྱལ་མཉམ་པ་ལ་འགྲན་སེམས་མཆོག་ལ་ཕྲག་དོག་བྱེད་པ་འདི་དག་ཉོན་མོངས་ པ་ཡིན་ཡང་བརྗེས་ནས་རྣམ་བྱང་གི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་སྒྱུར་བར་བྱེད་དོ། །འདི་ལྟར་དམན་པ་དང་སོགས་པས་བར་མ་དང་མཆོག་བདག་ཏུ་བྱས་པ་དང་གཞན་དམན་སོགས་ཉིད་དུ་ནི་བདག་ཉིད་ཤེས་ པར་བྱས་ནས་རྣམ་རྟོག་སྟེ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་སུ་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་གྱིས་མཐོ་བ་ལ་ཕྲག་དོག་མཉམ་པ་ལ་འགྲན་པ་དང་ནི་དམན་པ་ལ་ང་རྒྱལ་བསྒོམ་པར་བྱའོ། ། གཉིས་ པ་བཤད་པ་ལ་ལྔའི་དང་པོ་མཐོ་ལ་བརྗེས་ཏེ་ཕྲག་དོག་བསྒོམ་པ་ནི། བདག་གཞན་དུ་བྱས་པ་འདི་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པས་བཀུར་བར་བྱས་ཀྱི་གཞན་བདག་ ཏུ་བྱས་པ་ལ་ནི་ཡོན་ཏན་དང་བྲལ་བས་དམན་པར་མཐོང་བས་བཀུར་བ་མིན་ནོ་སྙམ་དུ་བསམ་པར་བྱའོ། །འདི་མན་ཆད་དུ་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་སྐབས་ཡིན་པས་བདག་ཅེས་པ་རྣམས་གཞན་ལ་ དང་གཞན་ཞེས་པ་བདག་ལ་གོ་བར་བྱ་ཞིང་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་གོང་ལྟར་སྦྱར་རོ། །གཞན་ཡང་གཞན་འདི་བཞིན་དུ་བདག་གིས་ནོར་ལ་སོགས་པ་མ་རྙེད་ཅིང་གཞན་འདི་ནི་ཡོན་ཏན་བསྔགས་པའི་སྒོ་ནས་བསྟོད་པ་བྱས་ལ་བདག་ལ་དམན་པའི་སྒོ་ནས་སྨོད་པ་དང་གཞན་འདི་ནི་བདེ་ཞིང་བདག་ནི་སྡུག་བསྔལ་བདག་ནི་ཁུར་ཁུར་བ་ལ་སོགས་པའི་དམན་པའི་ལས་རྣམས་ནི་བྱེད་པ་དང་། 1-3620 གཞན་འདི་ནི་ལས་མེད་པར་བདེ་བ་ཉིད་དུ་གནས་པ་མི་རིགས་སོ་སྙམ་པའི་ཕྲག་དོག་དང་། གཞན་འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ལ་ཆེ་བའི་ཡོན་ཏན་དུ་གྲགས་ལ་བདག་ནི་དམན་ཞིང་ཡོན་ ཏན་མེད་པར་གྲག
【現代漢語翻譯】 從現在開始，除了利益所有眾生之外，你不要再考慮爲了自己等等的事情了。為什麼這麼做呢？因為已經交換了自他，所以不應該用眼睛和耳朵等爲了自己的利益去看和去聽，因為它們已經屬於他人，因為它們是屬於他人的。因此，手腳等也不應該爲了自己的利益而做行走等動作，而應該爲了其他眾生的利益而行動，因為這與他人相關。因此，對於那些已經將其他眾生視為自己的人來說，最重要的是滿足他們的需求，對於那些已經將自己的身體視為他人的人來說，看到衣服等任何舒適的物品，都要搶過來，用來幫助那些已經被視為自己的人。如果這樣做，就不會有貪戀和傲慢，如果習慣了，缺點就會減少，功德就會增長。 第二，交換之後如何修持的方法分為兩個部分，第一部分是展示：孩子們會對不如自己的人產生傲慢，對和自己一樣的人產生競爭心，對超越自己的人產生嫉妒，這些雖然是煩惱，但通過交換，可以轉化為解脫的因。就像這樣，將不如自己的人等等，包括中間的和超越自己的人都視為自己，而將自己視為不如他人等等，自己要認識到這一點，以沒有猶豫的決心，以誰會這樣說的態度，對高者修嫉妒，對等者修競爭，對低者修傲慢。第二部分是講解，分為五個部分，第一部分是對高者進行交換，修持嫉妒：應該這樣想，因為我已經將自他交換，所以他人因為具有戒律和功德等而受到尊敬，而我因為沒有功德而被視為低下，所以不值得尊敬。從這以下都是自他交換的內容，所以凡是提到『我』的地方都要理解為『他人』，凡是提到『他人』的地方都要理解為『我』，並按照上述方法進行調整。此外，他人沒有像我一樣獲得財富等，他人因為功德而被讚揚，而我因為缺點而被貶低，他人快樂而我痛苦，我做著搬運重物等低下的工作。 他人無所事事地享受安樂，不應該對此感到嫉妒。他人被世人認為是偉大的功德，而我卻被認為是低下且沒有功德。
【English Translation】 From this time forward, you should not consider anything for your own sake, but only for the benefit of all sentient beings. Why should you do this? Because you have exchanged self and others, you should not use your eyes and ears to see and hear for your own benefit, as they now belong to others. Therefore, your hands and feet should not move for your own benefit, but should act for the benefit of other sentient beings, as this is related to others. Therefore, for those who have regarded other beings as themselves, the most important thing is to fulfill their needs. For those who have regarded their own bodies as others, whatever comfortable items such as clothing they see, they should seize them and use them to help those who have been regarded as themselves. If you do this, you will not have attachment or arrogance. If you become accustomed to it, faults will decrease and merits will increase. Secondly, the method of how to practice after exchanging is divided into two parts. The first part is the demonstration: Children are arrogant towards those who are inferior to them, competitive towards those who are equal to them, and jealous of those who are superior to them. Although these are afflictions, they can be transformed into causes of liberation through exchange. In this way, regard those who are inferior to you, including those in between and those who are superior to you, as yourself, and regard yourself as inferior to others. You should recognize this and, with unwavering determination, with the attitude of 'who would say this?', cultivate jealousy towards the higher, competition towards the equal, and arrogance towards the lower. The second part is the explanation, divided into five parts. The first part is to exchange with the higher and cultivate jealousy: You should think that because I have exchanged self and others, others are respected because they possess discipline and merits, while I am seen as inferior because I have no merits, so I am not worthy of respect. From here onwards, it is all about the exchange of self and others, so wherever 'I' is mentioned, it should be understood as 'others', and wherever 'others' is mentioned, it should be understood as 'I', and adjust accordingly as described above. Furthermore, others have not obtained wealth like I have, others are praised for their merits, while I am degraded for my faults, others are happy while I am suffering, and I am doing lowly work such as carrying heavy loads. It is not right to be jealous that others are enjoying happiness without doing anything. Others are considered by the world to have great merits, while I am considered to be lowly and without merits.
ས་པས་ན་བདག་ལ་ཡོན་ཏན་མེད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དགོས་པ་ཅུང་ཟད་མེད་པས་སེམས་ཅན་བདག་ཉིད་ཀུན་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པར་བདག་གིས་བྱས་པས་མཆོག་སྟེ། གཞན་ན་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་བྲལ་བ་ཡིན་པས་ཅིའི་ཕྱིར་མི་མཉམ་སྙམ་པའི་ཕྲག་དོག་དང་། ཡང་མཐོ་དམན་ནི་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ནས་བཞག་པ་ཡིན་པས་འཇིག་རྟེན་ འདི་རྣམས་ཀྱི་ནང་ན་བདག་གང་ལས་ཤིན་ཏུ་དམན་པའི་སེམས་ཅན་དེ་ཡང་ཡོད་པ་དང་། རང་ཉིད་མཐོན་པོར་བཞག་པ་དེ་ལས་ཀྱང་མཆོག་ཏུ་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་དེའང་ཡོད་ལ་དམན་ པ་གང་ལ་ལྟོས་ནས་བདག་ཀྱང་མཆོག་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་བདག་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་དམན་པ་ཡིན་ཞིང་གཞན་འདི་ནི་ཐམས་ཅད་ལས་མཐོ་བ་ཡང་མིན་པས་ཅིའི་ཕྱིར་མཐོང་དམན་མི་མཉམ་སྙམ་དུ་ འགྲན་སེམས་བསྒོམ་མོ། །དེ་ལྟ་ནའང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པས་ཕོངས་པས་ཁྱོད་ནི་དམན་ལ་བདག་ནི་དེ་ལྟ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། བདག་ཏུ་བཟུང་བའི་སེམས་ཅན་དེ་སོ་སོ་ཐར་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏེ་ཉམས་པ་དང་ལྟ་བ་ནི་འཇིག་ལྟ་སོགས་ལྔ་སྟེ་དེ་ཉིད་ཕོངས་པ་ཡིན་པའམ་དེ་ཡོད་པས་ཕོངས་པར་བྱས་ཏེ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཉམས་པ་དང་། 1-3621 སོགས་པས་འཚོ་བ་དག་པ་དང་བྲལ་བ་དང་། སྤྱོད་པས་ཕོངས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བྱུང་གི་བདག་གི་འདོད་པའི་དབང་དུ་གྱུར་པས་མིན་ནོ། །དེས་ན་ཁྱོད་སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་པ་ ཡིན་ན་བདག་གཞན་དུ་བཞག་པ་ཁྱོད་ཆོས་ཅན། ཅི་ལྟར་གསོ་བའི་ནུས་པ་ཡོད་པ་བཞིན་དུ་ཁྱོད་ཀྱིས་བདག་སེམས་ཅན་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཉམས་པ་སོགས་ལས་གསོ་དགོས་པར་ཐལ་ཏེ། ཁྱོད་ལ་བདག་ ཉེས་པ་དང་བྲལ་བར་བསྒྲུབ་པའི་བློ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དེ་ལྟ་བུའི་བློ་ཡོད་ན་ཁྱོད་ཀྱི་བདག་ལ་བསྒོ་བ་དག་གི་བརྟུལ་ཞུགས་དང་ངེས་པའི་དཀའ་བའི་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་ རང་བཞིན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནོད་པའང་སེམས་ཅན་བདག་གིས་དང་དུ་བླང་བར་བྱའོ། །འོན་ཏེ་དེ་ལྟ་ཡིན་ཀྱང་བདག་ལ་སེམས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་ཉེས་པ་འདི་མཐའ་གཅིག་ཏུ་གསོ་བར་བྱ་བའི་ནུས་པ་ ཡོད་པ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་ཉེས་པ་དུ་མ་དང་ལྡན་པས་གསོར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཁྱོད་ལ་ནུས་པ་མེད་བཞིན་དུ་ཁོ་བོ་ནི་མཐོ་ལ་སེམས་ཅན་འདི་ནི་དམའ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ ཅིའི་ཕྱིར་སེམས་ཅན་བདག་ལ་བརྙས་པ་དེ་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། །གལ་ཏེ་གསོ་མི་ནུས་ཀྱང་ཡོན་ཏན་གཞན་གྱི་སྒོ་ནས་སེམས་ཅན་ཁྱོད་པས་བདག་ལྷག་པས་ཁོ་བོ་བདག་ཁྱོད་ལ་བརྙས་པ་བྱེད་ཅེ་ན། 1-3622 སེམས་ཅན་བདག་ལ་ཆོས་ཅན། ཕ་རོལ་གཞན་བདག་དེའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཅི་བྱ་སྟེ་དགོས་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ། ཕ་རོལ་བདག་སྟེ་རང་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཅན་འདི་ཡིན་པ་དེ་ལས་ཡོན་ ཏན་གྱི་ཆ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་དེ་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟ་ཡིན་ཡང་ཁོ་བོ་སྙིང་རྗེ་དང་ལྡན་པས་གཞན་སེམས་ཅན་ལ
【現代漢語翻譯】 因此，我沒有功德，該怎麼辦呢？因為沒有絲毫的必要，所以我讓一切有情眾生都具有功德，這才是最好的。否則，在任何情況下都缺乏戒律等功德，為何不平等呢？這種嫉妒心會產生。而且，高低是相互比較而產生的，在這個世間，也有比我更低劣的有情，也有比自認為高貴的我更加殊勝的聖者。依靠低劣者，我才是殊勝的。因此，我是所有中最差的，而其他人也不是所有中最高的，為何要生起高低不平等的競爭之心呢？即使如此，如果因為缺乏戒律等而說『你很低劣，我不是那樣』，那麼，所執著的有情，無論是別解脫戒的破損，還是五種邪見，都是因為缺乏正見等而生活不清凈，或者行為上的缺失，都是因為煩惱的力量所致，而不是因為我的意願所致。因此，如果你具有慈悲心，將我視為他者，那麼，你既然有能力醫治，就應該醫治我這個戒律破損的有情，因為你有使我遠離過失的想法。此外，如果有這樣的想法，那麼，你對我的教誨，以及苦行和決定的苦難，我也應該接受。然而，即使如此，我也不能完全醫治你這個有情的過失，因為你具有諸多過失，無法醫治。既然你沒有能力，為何還要輕視我說『我高你低』呢？ 如果即使不能醫治，也因為其他功德而比你殊勝，所以我輕視你，那麼，對於有情我來說，其他人的功德有什麼用呢？因為我沒有絲毫的必要，因為我就是具有功德的人，而你卻沒有絲毫的功德。即使如此，因為我具有慈悲心，所以...
【English Translation】 Therefore, what should I do since I have no merits? Because there is no need whatsoever, it is best that I make all sentient beings possess merits. Otherwise, in all aspects, being devoid of merits such as discipline, why is there inequality? Such jealousy arises. Moreover, high and low are established in relation to each other. In these worlds, there are sentient beings much lower than me, and there are noble beings who are superior to the one who considers himself high. Relying on the inferior, I am superior. Therefore, I am the lowest of all, and this other is not the highest of all. Why cultivate a competitive mind thinking of inequality? Even so, if you say, 'You are inferior because you lack discipline, etc., but I am not,' then, the sentient being you hold onto, whether it is the broken Pratimoksha vow or the five wrong views, is either lacking in pure living due to the lack of right view, etc., or the deficiency in conduct is due to the power of afflictions, not because of my own desires. Therefore, if you have compassion and regard me as other, then, since you have the ability to heal, you should heal me, the sentient being whose discipline is broken, because you have the intention to establish me as free from faults. Furthermore, if you have such an intention, then I, a sentient being, should also accept the suffering nature of your instructions, ascetic practices, and determined hardships. However, even so, I do not have the ability to completely heal your faults, sentient being, because you possess many faults and cannot be healed. Since you have no ability, why do you despise me, saying, 'I am high and this sentient being is low'? If, even though you cannot heal, you despise me because I am superior to you, sentient being, through other qualities, then what is the use of the qualities of that other for me, a sentient being? Because I have no need whatsoever, because I am the one who possesses qualities, and you have no qualities at all. Even so, because I have compassion...
འང་ཁོ་བོའི་ཡོན་ཏན་ཉེ་བར་མཁོ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བདག་ གཞན་དུ་བཟུང་བ་ཁྱོད་ཆོས་ཅན། སྙིང་རྗེའང་མེད་པར་ཐལ། སྡིག་བྱེད་པ་ངན་འགྲོར་ངེས་པའི་ཕྱིར་ངན་འགྲོ་ཁོ་ན་གདུག་པ་སྟེ་དེའི་ཁར་གནས་པའམ། དམན་པ་མཁོ་བའི་ཡོ་བྱད་དང་བྲལ་བའི་ ངན་འགྲོ་དང་། སྦྲུལ་དང་གཅན་གཟན་གཏུམ་པོ་གདུག་པའི་ཁར་གནས་པའི་འགྲོ་བ་ལ་སྙིང་རྗེའི་ཡིད་ཀྱིས་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བའི་འབད་པ་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེར་མ་ཟད་འདི་ཕྱིར་ཡོན་ ཏན་མེད་བཞིན་དུ་ཡོན་ཏན་ལྷག་པར་རློམ་པའི་སྒོ་ནས་མཁས་པ་རྣམས་ལ་བདོ་བར་བྱེད་ཅིང་རྒྱལ་བར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་བལྟ་བས་ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཕྱོགས་སྔ་ནས་འདིའི་བར་བདག་གཞན་ ཞེས་པ་རྣམས་ཡི་གེ་བཞིན་དུ་གཟུང་ངོ་། །གཉིས་པ་མཉམ་ལ་བརྗེས་ཏེ་འགྲན་སེམས་བསྒོམ་པ་ནི། བདག་དང་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་མཉམ་པ་ཁ་ཅིག་ལ་བལྟས་པ་སྟེ་གསལ་བར་བྱས་ནི་བདག་གཞན་བརྗེས་ཏེ་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་གང་གིས་བདག་ནི་ལྷག་མར་བྱ་བའི་བདག་གིས་གཞན་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ལྷག་པ་ནི་མཐོང་ན་གཞན་ལས་ཕྲོགས་ནས་བཟུང་ཞིང་ཕྲོགས་ཀྱང་མི་སྟེར་ན་རྩོད་པ་དང་མཚང་འབྲུ་བ་ཡིས་ཀྱང་རྙེད་བཀུར་བདག་ལ་ངེས་པར་བསྒྲུབ་བོ། ། 1-3623 གཞན་ཡང་ཅི་ནས་ཀྱང་བདག་གི་ཡོན་ཏན་ནི་འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་གསལ་བར་གྲགས་པར་བྱ་བ་དང་། གཞན་ཡང་གཞན་འདིའི་ཡོན་ཏན་གང་ཡིན་པ་དག་སུས་ཀྱང་ཐོས་པར་མི་འགྱུར་བར་བྱ་བ་ དེ་བཞིན་དུ་བདག་གི་སྐྱོན་ཡང་སྦ་བར་བྱ་ཞིང་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་བདག་ནི་སྐྱེ་བོ་ཀུན་གྱིས་མཆོད་པར་འགྱུར་བར་བྱ་ལ། གཞན་འདི་ལ་མཆོད་པར་འགྱུར་བ་མིན་པ་དང་། བདག་དང་རྙེད་ པ་ལེགས་པར་རྙེད་ཅིང་བདག་ནི་གཞན་དག་གིས་བཀུར་བར་འགྱུར་བར་བྱ་ཞིང་། གཞན་འདི་ལ་བཀུར་བ་མིན་སྙམ་དུ་སྤྲོ་བ་བསྐྱེད་པ་དང་། གཞན་འདི་ནི་རྙེད་བཀུར་མེད་པས་ཡུན་རིང་དུ་མ་ རུངས་པར་བྱས་པ་ལ་ཡུན་རིང་པོར་བདག་ནི་དགའ་བས་ལྟ་ཞིང་གཞན་དེའི་སྐྱོན་བརྗོད་པས་འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་བཞད་གད་དུ་བྱེད་པ་དང་ཕན་ཚུན་དུ་དེ་ལ་སྨོད་པ་དག་ཏུ་བལྟ་བར་ བྱའོ། །གསུམ་པ་དམན་ལ་བརྗེས་ཏེ་ང་རྒྱལ་བསྒོམ་པ་ནི། ཐམས་ཅད་དུ་དམན་པའི་ལས་ལ་འཇུག་པས་ཤིན་ཏུ་ཉོན་མོངས་པའི་གང་ཟག་དམན་པར་བདག་ཉིད་བཞག་ལ་གཞན་མཐོ་བོའི་བདག་ཏུ་བཞག་ སྟེ་དམན་པ་འདི་ཡང་བདག་དང་ནི་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ནི་མཉམ་དུ་རེ་ནས་འགྲན་ནོ་ཞེས་ངེས་པར་བྱས་ཏེ་གྲག་ཅེས་པ་ནི་མི་འདོད་པ་དང་མི་རིགས་པར་སྟོན་པའོ། །དམན་པ་འདི་དང་བདག་བསྟན་བཅོས་སོགས་ཐོས་པ་དང་ཤེས་རབ་བམ་གཟུགས་རིགས་ནོར་གྱིས་མཉམ་མམ་ཅི་སྟེ་མི་མཉམ་ལ། 1-3624 དེས་ན་ཐོས་སོགས་བདག་གི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པ་དེ་ལྟར་ཕྱོགས་བཅུར་སྐྱེ་བོ་ཀུན་ལ་བསྒྲགས་པ་ཡི་སྟོབས་ཀྱིས་བདག་གི་ཡོན་ཏན་ཐོས་ནས་ནི་ལུས་ཀྱི་བ་སྤུ་ལྡང་ཞི
【現代漢語翻譯】 如果需要我的功德，你這個執著于自我的人，就是沒有慈悲心的。因為作惡必定墮入惡道，所以只對惡道感到厭惡，或者只對處於惡道、缺乏所需之物、以及蛇和兇猛野獸等殘暴之境的眾生沒有慈悲心，不努力讓他們脫離痛苦。不僅如此，即使沒有今生來世的功德，還自以為功德圓滿，以此來貶低智者，想要戰勝他們。從『以戒律觀察』等前文到這裡，所有『自他』等詞都應按字面意思理解。 第二，平等相較，修習競爭之心：觀察與自己功德等方面相同的人，明確地將自他交換，無論在功德等方面，只要能讓自己更勝一籌，看到他人獲得更多利益和尊敬，就從他人那裡奪取，即使奪取了也不給予，甚至通過爭論和揭短，也要確保自己獲得利益和尊敬。 無論如何，一定要讓我的功德在世間廣為人知，並且要讓任何人都聽不到其他人的功德。同樣，也要隱藏自己的缺點，依靠這樣做，我才能被眾人供養。不要讓其他人受到供養。我應該獲得好的利養，我應該受到他人的尊敬，要生起這樣的歡喜心。對於那些沒有利養和尊敬，長期處於不幸中的人，我要長時間地快樂地看著他們，通過宣揚他們的缺點，讓他們成為眾人的笑柄，並且互相指責他們。 第三，于卑劣者交換，修習我慢：無論在何處，都要從事卑劣的行為，將自己置於極其煩惱的卑劣者地位，而將他人置於高位。一定要這樣認為：『這個卑劣者竟然也想和我平起平坐，與我競爭！』說『竟然』，是爲了表達不悅和不合理。這個卑劣者與我在聞法、智慧或財富等方面，怎麼可能平等呢？絕對不可能平等！ 因此，憑藉我勝過他人的聞法等功德，向十方眾人宣揚，讓他們聽到我的功德后，身體汗毛豎立。
【English Translation】 If my merits are needed, you, who are attached to self, are without compassion. Because evil deeds inevitably lead to bad destinies, you only feel aversion towards bad destinies, or you lack compassion for beings in bad destinies, lacking necessities, and in cruel realms with snakes and fierce beasts, not striving to free them from suffering. Moreover, even without merits in this life and the next, you boast of having superior merits, thereby belittling the wise and desiring to conquer them. From 'observing with discipline' etc. in the previous text up to here, all words like 'self and other' should be understood literally. Second, comparing equally, cultivate a competitive mind: Observing those who are equal to oneself in merits etc., clearly exchanging self and other, in whatever aspects of merit etc., as long as it allows oneself to be superior, seeing others gain more benefits and respect, one seizes from them, and even if seized, does not give back, even through arguments and exposing shortcomings, one must ensure that one gains benefits and respect. In any case, one must ensure that my merits are widely known in the world, and that no one hears of the merits of others. Similarly, one must hide one's own faults, and by relying on this, I will be worshipped by all. Do not let others be worshipped. I should gain good benefits, I should be respected by others, one should generate such joy. Towards those who lack benefits and respect, and are in misfortune for a long time, I will happily watch them for a long time, and by proclaiming their faults, make them the laughingstock of all, and mutually criticize them. Third, exchanging with the inferior, cultivate arrogance: In all situations, engage in inferior actions, placing oneself in the position of an extremely afflicted inferior person, while placing others in a high position. One must think: 'This inferior person actually wants to be equal to me and compete with me!' Saying 'actually' is to express displeasure and unreasonableness. How can this inferior person be equal to me in hearing the Dharma, wisdom, or wealth? It is absolutely impossible to be equal! Therefore, by the power of proclaiming my superior merits such as hearing the Dharma to all beings in the ten directions, let them hear my merits and let the hairs on their bodies stand on end.
ང་ཡིད་དགའ་བ་སྐྱེས་ པར་གྱུར་པའི་བདེ་སྐྱིད་ལ་ནི་ཡོངས་སུ་སྤྲད་པར་བྱའོ། །ཅི་སྟེ་བརྒྱ་ལ་ཞིག་ན་འདིས་རྙེད་པ་ཐོབ་ན་ཇི་ལྟར་བྱ་སྙམ་ན་ཅི་སྟེ་འདི་ལ་རྙེད་པའི་བར་ཆད་བྱས་ཀྱང་མ་ཐུབ་ པར་རྙེད་པ་བྱུང་བ་ཡོད་ཀྱང་སྐེ་ལ་རྡོག་པས་མནན་ནས་བདག་གི་སྟོབས་ཀྱིས་དེ་བཙན་ཐབས་སུ་བླང་བར་བྱའོ། །ཅི་སྟེ་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་བྱའམ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ནམ་ཞིག་དམན་པ་འདི་ ངའི་བཀའ་ཉན་པའམ་མ་སྨྲས་ཀྱང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ལས་བྱེད་ན་འདི་ལ་སྲོག་འཚོ་བ་ཙམ་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་བྱིན་ནས་གཞན་ཐམས་ཅད་བླང་བར་བྱའོ། །དེར་མ་ཟད་འདི་ནི་བདེ་བ་ལས་ཉམས་ པར་བྱ་ཞིང་བདག་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནོད་པ་དང་དུས་རྟག་ཏུ་སྦྱར་བར་བྱའོ། །འོན་ཏེ་ཅིའི་ཕྱིར་འདི་ལ་སྡང་བར་བྱེད་ཅེ་ན། འདི་ཡིས་སྔར་ལན་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མར་ཐམས་ཅད་དུ་འཁོར་ བར་འཁོར་བའི་ཚེ་བདག་ལ་བརྡེག་ཅིང་གསོད་པ་ལ་སོགས་གནོད་པ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ་སླར་མི་ལྡོག་པར་བསྒོམས་པར་འདམས་པ་ནི། བརྒྱ་ལ་སྡུག་བསྔལ་བཟོད་པར་མ་ནུས་པས་འདི་ལས་ཕྱིར་ལྡོག་པར་དོགས་ནས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་གདམས་པ་སྟེ་འདི་མན་ཆད་དུ་བདག་གཞན་ཡང་གྲགས་པ་བཞིན་དྲང་པོར་གོ་བར་བྱའོ། ། 1-3625 ཡིད་ཁྱོད་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པར་རང་དོན་བྱེད་པར་འདོད་པས་རང་དོན་ལ་གོམས་པས་བསྐལ་པ་གྲངས་མེད་པ་འདས་པར་གྱུར་ཀྱང་ངལ་བ་ཆེན་པོ་འདི་ལྟ་བུས་ཁྱོད་ ཀྱིས་ཡུན་རིང་སྡུག་བསྔལ་ཆེན་པོ་འབའ་ཞིག་བསྒྲུབས་ཀྱང་མ་ཐོབ་བོ། །འོན་ཏེ་སྔར་ནི་འདས་པས་བཟློག་བྱ་མིན་ཡང་ད་ལྟ་དང་འབྱུང་བ་ལ་ཇི་ལྟར་བྱ་སྙམ་ན། སྔར་རང་དོན་ལ་ཞུགས་ པ་དེ་ལྟར་ངེས་པར་གཞན་དག་གི་དོན་བདག་གཞན་བརྗེ་བ་གོམས་པ་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་པར་གྱིས་ཞེས་ཞི་བའི་ལྷ་བདག་གིས་བསྙེན་བཀུར་སྔོན་དུ་སོང་བའི་ཚིག་གིས་གསོལ་བ་འདེབས་སོ། །ཚུལ་ ཇི་ལྟར་འཇུག་ན། སྐྱོན་ཡོན་ལ་རྟོགས་པ་དང་། དཔྱོད་པ་མེད་པར་རོ། །འདིར་ཡང་འགྲེལ་ཆེན་དུ་དེ་ལྟར་བདག་གིས་གསོལ་བ་འདེབས། །དཔྱད་པ་མེད་པར་འཇུག་པར་གྱིས། །ཞེས་དང་། དགེ་ལྷ་དང་རྣམ་ སྣང་འཚོས་དེ་ལྟར་ངེས་པར་ཞེས་པའི་རྐང་པ་གཉིས་འདོན་ཏོ། །འོན་ཏེ་བསྒྲུབ་བྱའི་དོན་ལ་མ་བརྟགས་པར་ཇི་ལྟར་འཇུག་སྙམ་ན། བརྗེས་པ་ཉམས་སུ་བླངས་པའི་ཕྱིས་དེའི་ཡོན་ཏན་མཐོང་བར་འགྱུར་ ཏེ་ཐུབ་པའི་བཀའ་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་སྟོན་པའི་ཕྱིར་མི་སླུ་བ་ཡང་དག་པ་ཡིན་པས་དེ་ལས་ཡོན་ཏན་ཕུན་ཚོགས་བརྗེས་པ་ལས་འགྲུབ་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་བདག་གི་ལས་འདི་དུ་མར་བྱས་ཀྱང་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་རྟོགས་སོ་ཞེ་ན། 1-3626 ཁྱོད་མི་བདེན་ཏེ་གལ་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་སྔ་མའི་དུས་སུ་བདག་གཞན་བརྗེ་བའི་ལས་འདི་བྱས་པར་གྱུར་ན་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི
【現代漢語翻譯】 我將完全給予因生起喜悅而產生的快樂。如果一百個人中有一個人通過這種方式獲得了利益，那麼該怎麼辦呢？如果有人阻礙他獲得利益，即使他沒有成功，但最終還是獲得了利益，我將用腳踩住他的脖子，用我的力量強行奪取。難道所有人都應該這樣對待嗎？如果這個卑劣之人聽從我的命令，或者即使不說話，也做符合我意願的事情，那麼就給他維持生命的必需品，其餘的全部奪走。不僅如此，還要讓他失去快樂，讓他永遠與我的痛苦和傷害相伴。為什麼要憎恨他呢？因為在過去無數次的輪迴中，他曾多次毆打、殺害我，給我帶來各種傷害。第四，選擇不再退轉的修行：因為一百個人中有人無法忍受痛苦，可能會從這種修行中退轉，所以選擇不再退轉。從現在開始，我和他人也應該像廣為人知的那樣，以正直的方式理解。 你從無始以來，無數劫都想為自己謀利，習慣了為自己著想，雖然經歷了無數劫，但你卻經歷瞭如此巨大的痛苦，卻一無所獲。雖然過去無法改變，但現在和未來該怎麼辦呢？既然過去已經開始為自己謀利，那麼現在一定要努力習慣為他人謀利，交換自他。寂靜的天神以尊敬的言辭祈禱。如何進入這種狀態呢？不要有對錯的分別和判斷。在這裡，《大疏》中也說：『我這樣祈禱，不要有判斷地進入。』善天和遍照也引用了『一定要這樣』這兩句。如果不對要修的事情進行考察，又該如何進入呢？在修習交換自他之後，就會看到它的優點，因為佛陀的教誨是真實不虛的，所以不會欺騙人，因此從交換自他中可以獲得圓滿的功德。即使我做了很多這樣的事情，也沒有發現任何特別之處。 你是不真實的，如果你在過去世做過交換自他的行為，那麼你就會獲得佛陀的圓滿。
【English Translation】 I shall fully bestow the happiness that arises from generating joy. If one out of a hundred people gains benefit through this, what should be done? If someone obstructs him from gaining benefit, even if he doesn't succeed, but ultimately gains benefit, I will press down on his neck with my foot and forcibly seize it with my strength. Should everyone be treated like that? If this inferior one listens to my commands, or even if he doesn't speak, but does things according to my wishes, then give him only the necessities to sustain his life, and take everything else away. Moreover, he should be deprived of happiness and always be associated with my suffering and harm. But why hate him? Because in the past, in countless cycles of rebirth, he has repeatedly beaten, killed, and harmed me in various ways. Fourth, choosing to meditate without turning back: Because someone among a hundred people cannot endure suffering and may turn back from this practice, therefore choose not to turn back. From now on, I and others should also understand in an upright manner, as is widely known. From beginningless time, for countless eons, you have desired to benefit yourself, and have become accustomed to thinking of yourself. Although countless eons have passed, you have only achieved great suffering through such great effort, and have gained nothing. Although the past cannot be changed, what should be done in the present and future? Since you have already begun to benefit yourself in the past, now you must diligently cultivate the habit of benefiting others, exchanging self and others. The peaceful deity prays with words of reverence. How does one enter this state? Without discernment or judgment of right and wrong. Here, the Great Commentary also says: 'I pray in this way, enter without judgment.' The virtuous deity and Vairochana also quote the two lines 'It must be so.' If one does not examine the object to be accomplished, how can one enter? After practicing the exchange of self and others, one will see its benefits, because the Buddha's teachings are true and not deceptive, therefore perfect merit is achieved from the exchange of self and others. Even if I have done many such things, I have not noticed any difference. You are not truthful, if you had done the practice of exchanging self and others in a previous life, then you would have attained the perfection of Buddhahood.
་བདེ་བ་འདི་འཐོབ་ཀྱི། འདི་མིན་པ་ གནས་སྐབས་ངན་པ་འཁོར་བའི་གནས་སྐབས་འདི་འདྲར་འགྱུར་མི་སྲིད་པ་ལས་དེ་མ་བྱས་པས་འདི་ལྟར་གྱུར་ཏོ། །ལྔ་པ་མཇུག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། དེ་བས་ན་འདི་ལྟར་གཞན་ཕ་མ་དག་ གི་ཁུ་བ་དང་ཁྲག་གི་ཐིགས་པ་ལ་ཁྱོད་ཀྱིས་ངར་འཛིན་བྱས་པས་གོམས་པ་ལྟར་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལའང་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལ་གོམས་པར་གྱིས་ལ་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་ལ་རྟོག་དཔྱོད་ ཆེན་པོ་བྱས་ཏེ་རབ་ཏུ་སྦས་ནས་ནི་བདག་གི་ལུས་ལ་ཅི་དང་སྣང་བ་དེ་ཉིད་ཕྲོགས་པར་བྱས་ནས་ཁྱོད་ཀྱིས་གཞན་ལ་ཕན་པར་སྤྱོད་ཅིག གསུམ་པ་སླར་ཡང་བདག་ལ་ཕྲག་དོག་བསྒོམ་ པ་ནི། བདག་གཞན་བརྗེ་བ་བོར་ནས་འདི་ལྟར་ཡང་སེམས་སྦྱང་སྟེ་བདག་བདེ་བར་གནས་པས་སྐྱིད་ཅིང་གཞན་ནི་སྡུག་བསྔལ་བར་གནས་པས་མི་སྐྱིད་ལ་བདག་ནི་རིགས་རུས་ལ་སོགས་པས་མཐོ་ཞིང་ གཞན་ནི་དམའ་བ་དང་། བདག་ལ་ནི་གཞན་རྣམས་ཕན་པ་བྱེད་ལ་གཞན་ལ་མིན་ཞེས་བདག་ལ་ཕྲག་དོག་ཅིས་མི་བྱེད། བདག་གི་ལུས་ནི་གཉིད་ལ་སོགས་པའི་བར་བདེ་བ་དང་བྲལ་བར་གྱིས་ཏེ་གཞན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་བདག་ལ་སྦྱོར་ཅིག 1-3627 ཡང་གང་གི་ཚེ་བདག་འདི་ནི་དོན་གཉིས་སམ་དམ་པའམ་དེ་མ་ཡིན་པའམ་ཐ་མལ་པའི་ལས་ཅི་བྱེད་ཅེས་བདག་གི་སྐྱོན་ལ་བརྟག་པར་གྱིས་ཤིག འོན་ཏེ་སྐྱོན་མ་རྙེད་ནའང་གཞན་གྱི་ཉེས་ པ་བྱས་པ་ཡང་ཁྱོད་ཉིད་ཀྱིས་ལས་ངན་གྱིས་ཉེས་སོ་ཞེས་རང་གི་སྐྱོན་དུ་བསྒྱུར་བར་བྱས་ལ་བདག་གིས་ཉེས་པ་ཆུང་ངུ་བྱས་ཀྱང་མི་སྦེད་པར་ཐུབ་པ་ཆེན་པོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ སྤྱན་སྔར་ཉེས་པ་ལ་འཇིགས་པར་རབ་ཏུ་ཤོགས་ལ་སླར་མི་བྱེད་པའི་སྡོམ་པས་གནས་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་གཞན་གྱི་སྙན་པ་ཐོས་ན་དེའི་གྲགས་པ་ལྷག་པར་བརྗོད་པས་གསལ་བར་བྱས་པས་རང་ གི་གྲགས་པ་ཟིལ་གྱིས་ནོན་ཅིང་སྦ་བར་གྱིས་ཤིག གཞན་ཡང་བདག་ནི་བྲན་གྱི་ཡང་ཐ་མ་ཤིན་ཏུ་དམན་པ་ལྟར་སེམས་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་རྣམས་ཀུན་ལ་ལས་སུ་བཀོལ་བར་གྱིས་ཤིག གལ་ ཏེ་འདི་ལ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆ་ཅུང་ཟད་མཐོང་བའི་ཚེ་བསྟོད་དམ་ཞེ་ན། བརྒྱ་ལ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཡོན་ཏན་ལྷག་པོ་ཡོད་ནའང་འདི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆས་མི་བསྟོད་ནས་བསྟོད་བྱ་མ་ཡིན་ ཏེ། འདི་ནི་སྐྱོན་དང་བཅས་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐ་མལ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཕལ་ཆེར་རྒྱུན་འཆད་པས་བློ་བུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བདག་འདིའི་ཡོན་ཏན་ཅི་ནས་ཀྱང་གང་ཟག་འགས་ཀྱང་མི་ཤེས་པ་དེ་ལྟར་སྦ་བར་གྱིས། 1-3628 མང་དུ་བརྗོད་པས་ཅི། མདོར་བསྡུ་ན་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་རྨོངས་པས་བདག་གི་དོན་གྱི་ཕྱིར་ཁྱོད་ཀྱིས་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱས་པ་གང་ཡིན་པའི་གནོད་པ་དེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་གྱི་ཕྱིར་ བདག་ཉིད་ལ་ནི་འབབ་པར་གྱིས། བདག་འདི་ནི་གཉའ་དྲག་པ་སྟེ་ཁོང་ཤེད་སྐྱེས་པར་འགྱུར་བའི་ཚུལ་དུའམ། ཡང་ན་དང་པོ
【現代漢語翻譯】 能獲得安樂。如果不是這樣，就會變成惡劣的輪迴狀態，因為沒有那樣做，所以才會變成這樣！第五，總結性地展示：因此，像這樣，對於他人父母的精血，你執著為『我』已經習慣了，同樣地，也要習慣於將他人執著為『我』，並且爲了其他眾生的利益進行深入的思考和觀察，然後深深地隱藏起來，奪走自己身體的一切美好和顯現，從而你才能利益他人。第三，再次修習對自己的嫉妒：放棄自他交換，像這樣修習心，自己安樂地活著就快樂，他人痛苦地活著就不快樂，自己因為種姓等高貴，他人則低賤。自己能得到他人的幫助，而他人卻不能，為什麼不對自己產生嫉妒呢？讓自己的身體遠離睡眠等安樂，將他人的痛苦施加於自己。 進一步地，當這個『我』無論是在做有意義的、神聖的、非神聖的還是平凡的事情時，都要檢查自己的過失。即使沒有發現過失，也要將他人所犯的錯誤轉變為自己的過失，認為那是自己惡業所致。即使自己犯了小小的錯誤，也不要隱瞞，要在偉大的世尊面前，對自己的錯誤感到極度的恐懼，並且以不再犯的誓言來約束自己。如果聽到他人的讚美，要更加清晰地宣揚他們的名聲，從而使自己的名聲黯然失色並隱藏起來。此外，要像最下等的奴隸一樣，爲了其他眾生的利益而工作。如果在其中看到一絲優點，是否應該讚揚呢？即使有與生俱來的百種殊勝功德，也不應因這些優點而讚揚它，因為它本質上是充滿缺點的，而且平凡的功德大多是短暫和偶然的。無論如何，不要讓任何人知道自己的優點，要這樣隱藏起來。 說多了有什麼用呢？簡而言之，從無始以來，因為愚昧，你爲了自己的利益而傷害他人，現在要把所有這些傷害都轉移到自己身上，爲了眾生的利益而承受。這個『我』是難以駕馭的，會變得傲慢自大，或者一開始...
【English Translation】 One obtains happiness. If it were not so, one would fall into a bad state of samsara. Because one did not do that, one has become like this! Fifth, to show in conclusion: Therefore, in this way, just as you are accustomed to clinging to the sperm and blood of others' parents as 'I,' likewise, become accustomed to clinging to others as 'I,' and engage in deep thought and observation for the benefit of other sentient beings. Then, deeply conceal yourself, take away all the good and appearances from your own body, so that you may benefit others. Third, again cultivate jealousy towards oneself: Abandon the exchange of self and others, and train the mind in this way: 'I am happy living in comfort, while others are unhappy living in suffering. I am noble because of my lineage, etc., while others are low. I receive help from others, but others do not.' Why not be jealous of oneself? Deprive your own body of comfort such as sleep, and apply the suffering of others to yourself. Furthermore, whenever this 'I' is doing something meaningful, sacred, non-sacred, or ordinary, examine your own faults. Even if you do not find any faults, transform the mistakes made by others into your own faults, thinking that it is due to your own bad karma. Even if you have committed a small mistake, do not hide it. In the presence of the Great Victorious One, the Blessed One, be extremely afraid of your mistakes, and abide by the vow not to repeat them. If you hear praise of others, make their fame even clearer by proclaiming it, thereby overshadowing and concealing your own fame. Furthermore, like the lowest of slaves, employ yourself in all the affairs for the benefit of other sentient beings. If you see even a slight quality in this, should you praise it? Even if there are a hundred extraordinary qualities born together, do not praise it for these qualities, because it is inherently full of faults, and most ordinary qualities are fleeting and accidental. In any case, do not let anyone know your qualities; conceal them in this way. What is the use of saying so much? In short, from beginningless time, because of ignorance, you have harmed others for your own benefit. Now, transfer all those harms to yourself, and endure them for the benefit of sentient beings. This 'I' is difficult to tame, and will become arrogant and conceited, or at first...
་ནས་གང་གིས་ངག་རྩུབ་གྱུར་པ་སྟེ་ཕོད་པ་ཆེ་བའི་ཚུལ་དུ་ ཁོང་ཤེད་བསྐྱེད་པར་ནི་མི་བྱ་སྟེ། བག་མ་སར་པའི་ཚུལ་བཞིན་དུ་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལ་ངོ་ཚ་བ་དང་དམྱལ་བ་སོགས་ལ་འཇིགས་པ་དང་བཅས་པས་དབང་པོའི་སྒོ་བསྡམས་ཏེ་གཉེན་ པོའི་དབང་དུ་འགྱུར་བར་བཞག་གོ །བཞི་པ་ནི། དེ་མི་བྱེད་ན་ཚར་བཅད་ཚུལ། གོང་དུ་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་དགེ་བ་ལ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དེའི་དམིགས་བྱ་ལ་བརྩོན་པས་གནས་བྱ་ཞིང་། སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་སྡོམ་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་ཁྱོད་ཀྱིས་མི་བྱ་བ་ལ་མི་འཇུག་པ་དེ་ལྟར་རང་གི་བཀའ་བསྒོ་བ་ཉན་པ་ལ་འཇུག་པའི་སྒོ་ནས་ལུས་འདི་ནི་རྟ་དུལ་བ་བཞིན་ དབང་དུ་འགྱུར་བར་བྱ་སྟེ། གལ་ཏེ་དེ་ལས་འདས་ན་སྤྱོད་པ་དང་ཆད་པས་བཅད་པའི་སྒོ་ནས་ཚར་གཅད་པར་བྱའོ། །འོན་ཏེ་དེ་ལྟར་སེམས་འདི་ཉེས་སྤྱོད་ལ་མ་འཇུག་ཅིག་ཅེས་གདམས་ཤིང་བཀག་ཀྱང་ནི་སེམས་ཁྱོད་དེ་ལྟར་མི་བྱེད་ན། 1-3629 ལུས་བེམ་པོ་ཡིན་པས་ཉེས་པ་མི་བརྟེན་པས་སེམས་ཁྱོད་ལ་ཉེས་པ་ཀུན་བརྟེན་ནས་བྱུང་བས་ན་ཁྱོད་ཉིད་ཉེས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཚར་གཅད་པར་བྱ་བར་ཟད་དོ། །སེམས་ཁྱོད་ཀྱིས་ ཁོ་བོ་ལས་མ་ཡིན་པ་གང་དུ་བྲིད་ཅིང་བསླུས་པས་བརླག་པར་བྱས་པའི་སྔོན་གྱི་དུས་ཡུན་རིང་པོ་དེ་ནི་གཞན་ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་བྱུང་བའི་དུས་འདི་གཞན་ཡིན་ཏེ་སྔོན་དང་འདྲ་བ་ མ་ཡིན་པས་ཐབས་མཁས་པ་ངས་མཐོང་བཞིན་དུ་ད་ཁྱོད་གང་དུ་འགྲོ་སྟེ་འགྲོ་ས་མེད་པས་ཡིད་ཁྱོད་ཀྱི་དྲེགས་པ་ཀུན་གཞོམ་ཞིང་སྲོག་ཀྱང་བླང་བར་བྱའོ། །དེས་ན་ད་དུང་སྔར་བསླུས་པ་ བཞིན་བདག་ལ་རང་གི་དོན་བྱར་ཡོད་སྙམ་པའི་སེམས་པ་དོར་ནས་གཞན་དོན་ལ་ཞུགས་ཤིག དེའང་བདག་གཞན་བརྗེས་པས་བདག་གི་གཞན་ལ་ཁྱོད་བཙོངས་ཟིན་གྱིས། གཞན་དོན་ལ་སེམས་སྐྱོ་ཞིང་དཀའ་བར་ མ་སེམས་པར་ཞོ་ཤ་ཕུལ་བ་སྟེ་བྱ་བ་བསྒྲུབ་པར་གྱིས་ཤིག འོན་ཏེ་བདག་ཉེས་པ་མེད་པ་ལའང་ཁྱོད་མ་མགུ་ནས་གཞན་ལ་གཏོང་བའི་བློ་སྐྱེད་ཅེ་ན། གལ་ཏེ་ཁྱོད་སེམས་ཅན་རྣམས་ ལ་མ་བྱིན་ན་བག་མེད་ཅིང་དྲན་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་ཏེ། ལས་ངན་བསགས་ནས་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁོ་བོ་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་རྣམས་ལ་བྱིན་ནས་སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་དུ་ངེས་ཏེ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པའི་ཕྱིར་གཞན་ལ་གཏོང་བའི་བློ་སྐྱེའོ། ། 1-3630 དེ་ཡང་སྔར་ཡང་ཁྱོད་དང་མཐུན་པ་དེ་ལྟར་སྤྱད་པས་ཁྱོད་ཀྱིས་ལན་རེ་མང་ལྟ་ཞིག་ཁོ་བོ་དམྱལ་སྲུང་དེ་དག་ལ་བྱིན་པས་ཡུན་རིང་དུ་སྡུག་བསྔལ་བར་བྱས་པས་ད་ནི་དེའི་འཁོན་ རྙིང་རྣམས་དྲན་པར་བྱས་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱི་རང་དོན་སེམས་པའི་བློ་རྩ་བ་དང་བཅས་པ་གཞོམ་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་དྲག་པོས་ཚར་བཅད་ནས། ལྔ་པ་ནི། ཞི་བས་རང་དོན་སྤང་བར་གདམས་པ། དེ་ སྟེ་བདག་ནི་ཡུན་རིང་པོར་ངེས་ལེགས་ཀྱི་དགའ་བདེ་ཐོབ་པར་འདོད་ན་རང་དོན་ལ་བདག་ག
【現代漢語翻譯】 因此，不要以傲慢的態度或粗暴的言語來激怒它，而要像新娘一樣，對不該做的事情感到羞恥，並因害怕地獄等而約束感官，使其受到對治力的控制。第四，如果不這樣做，就要進行懲罰。如前所述，要努力遵守進入善行的戒律，並如前所述，通過守護的戒律，讓你不去做的事情不要去做，這樣，身體就像馴服的馬一樣受到控制。如果違背了這些，就要通過行為和懲罰來加以懲罰。然而，即使告誡和阻止這顆心不要陷入惡行，如果你的心不這樣做， 因為身體是無生命的，不會依賴罪惡，所以你的心依賴併產生所有的罪惡，因此你必須通過罪惡本身來懲罰。你的心把我引誘和欺騙到哪裡，以至於毀滅的漫長過去是不同的，而現在發生的時間是不同的，因為它不像以前一樣，所以即使我看到了巧妙的方法，現在你又能去哪裡呢？因為沒有地方可去，所以我要摧毀你所有的傲慢，甚至奪走你的生命。因此，現在放棄認為我仍然有自己的目的的想法，而要投入到利他之中。通過交換自他，我已經把你賣給了他人。不要對利他感到沮喪和困難，而要提供服務，也就是完成工作。然而，如果你不滿足於我沒有過錯，而要生起把他送給別人的想法，那麼，如果你不把你自己給予眾生，你就會變得放縱和失去正念。積累惡業后，你一定會把我交給地獄的獄卒，讓我遭受痛苦，這是毫無疑問的，所以要生起把他送給別人的想法。 此外，以前你也曾這樣對待我，你多次把我交給那些地獄的獄卒，讓我長期受苦，所以現在要記住那些舊的仇恨，摧毀你那為自己著想的念頭，連根拔起。像這樣嚴厲地懲罰之後。第五，以和平的方式勸告放棄自利。如果我渴望長久地獲得決定性的幸福，那麼我就要...
【English Translation】 Therefore, do not provoke it with arrogance or harsh words, but like a new bride, be ashamed of what should not be done, and restrain the senses out of fear of hell, etc., so that it is controlled by the power of the antidote. Fourth, if you do not do this, you must punish it. As mentioned above, strive to abide by the precepts of entering into virtue, and as mentioned before, through the precepts of guarding, let what you should not do not be done, so that the body is controlled like a tamed horse. If these are violated, they must be punished through actions and punishments. However, even if this mind is admonished and prevented from falling into evil deeds, if your mind does not do so, Because the body is inanimate and does not rely on sin, your mind relies on and produces all sins, therefore you must be punished through the sin itself. Where has your mind seduced and deceived me, so that the long past of destruction is different, and the time that is happening now is different, because it is not the same as before, so even if I see skillful means, where can you go now? Because there is nowhere to go, I will destroy all your arrogance and even take your life. Therefore, now abandon the idea that I still have my own purpose, and devote yourself to altruism. By exchanging self and others, I have already sold you to others. Do not be discouraged and troubled by altruism, but offer service, that is, accomplish the work. However, if you are not satisfied with me being without fault, and want to generate the thought of giving it to others, then if you do not give yourself to sentient beings, you will become indulgent and lose mindfulness. After accumulating evil deeds, you will surely give me to the hell guards and make me suffer, there is no doubt about it, so generate the thought of giving it to others. Moreover, you have treated me like this before, and you have given me to those hell guards many times, causing me to suffer for a long time, so now remember those old grudges and destroy your thought of thinking for yourself, root and branch. After punishing severely like this. Fifth, advise abandoning self-interest in a peaceful way. If I desire to obtain decisive happiness for a long time, then I must...
ིས་དགའ་བར་མི་བྱ་བར་སྤང་ངོ་། །ཡང་གལ་ཏེ་བདག་ཉིད་འཇིགས་པ་ཐམས་ཅད་ལས་བསྲུང་བར་འདོད་ ན་སེམས་ཅན་གཞན་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་ལུས་འདི་རྟག་ཏུ་བསྲུང་བར་བྱའོ། །བསྲུང་ན་རྗེས་སུ་བཟུང་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་རང་བཞིན་ཕྱི་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་ པའི་ལུས་འདི་ནི་ཇི་སྲིད་དུ་བདེ་བའི་ཡོ་བྱད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྐྱོང་བར་བྱེད་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་ནི་གཟེ་རེ་ཅན་དེ་ཤིན་ཏུ་སྲན་ཆུང་བར་གྱུར་པ་ཉིད་དུ་ དགེ་བ་ལས་སུ་རུང་བ་ལས་ལྟུང་ཞིང་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ལྟུང་ཡང་འདོད་པ་ལས་ལྡོག་གོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ལྟུང་བའི་ལུས་དེའི་ཡང་བདེ་བ་འདོད་པས་དེ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཆགས་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་ས་གཞི་འདི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བཀང་ཡང་ཆོག་ཤེས་པར་འགྱུར་བ་མེད་དེ། 1-3631 དཔེར་ན་ང་ལས་ནུས་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་བདག་པོར་གྱུར་ཀྱང་ཚིམ་པར་མ་གྱུར་ནས་གླིང་བཞི་དང་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་སྟན་ཕྱེད་ཐོབ་ཀྱང་མ་ཚིམ་ནས་ལྟུང་བ་བཞིན་ནོ། ། དེས་ན་བ༵དག་དཀའ་བའི་ ལུས་འདིའི་འདོད་པ་ནི་སུ་ཞིག་གིས་རྫོགས་པར་བྱེད་ནུས་ཏེ་མི་ནུས་སོ། །འོན་ཏེ་འདོད་ཆེན་ནི་མི་རིགས་ཀྱི་ཅུང་ཟད་ཙམ་འདོད་པ་ལ་སྐྱོན་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། རྙེད་པར་དཀའ་བའི་བསྒྲུབ་ པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དེ་ལ་ཞེན་པའི་ཉོན་མོངས་ཆགས་པ་དང་། དེའི་གེགས་བྱེད་པ་ལ་ཞེ་སྡང་དང་། བསམ་པ་ཡིད་བདེ་བར་གནས་པ་ ཉམས་པའང་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །ཡང་གང་ཞིག་དང་པོ་ཉིད་དུ་ཡུལ་ཀུན་ལ་བསྒྲུབ་པར་ནུས་མི་ནུས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འདོད་པ་མེད་པ་དེའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཟད་མི་ཤེས་པར་ འགྱུར་བ་དེ་བས་ན་ལུས་ཀྱི་འདོད་པ་ནི་འཕེལ་བའི་ཕྱིར་ན་འདོད་པ་ཆུང་ངུ་ལའང་སྐབས་དབྱེ་བར་མི་བྱ་སྟེ། གང་ཞིག་ཡིད་དུ་འོང་བའི་དངོས་པོ་མི་འཛིན་པ་དེ་ནི་དངོས་པོ་ བཟང་པོ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་སྡུག་བསྔལ་འཕེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ནི། ལུས་ཀྱི་གཅེས་འཛིན་དོར་བ་དངོས་པོ་གཞན་མི་འཛིན་ཡང་རང་གི་ལུས་ཅིའི་ཕྱིར་མི་འཛིན་ཞེ་ན། ཤི་བའི་ཐ་མར་ལུས་འདི་བསྲེགས་པ་ན་ཐལ་བའི་མཐར་གཏུགས་པར་འགྱུར་ཞིང་བོང་པ་བཞིན་རང་ཉིད་མི་གཡོ་ལ་གཞན་འགྲོ་འདོད་ལ་སོགས་པའི་ཡིད་དང་རླུང་གི་བྱེད་པས་བསྐྱོད་པར་བྱ་བ་མི་གཙང་བའི་གཟུགས་ནི་མི་བཟད་པ་འཇིགས་སུ་རུང་བའི་འཇིགས་པ་བསྐྱེད་པའི་ལུས་འདི་ལ་ཅིའི་ཕྱིར་བདག་ཏུ་འཛིན་སྙམ་དུ་བསམ་མོ། ། 1-3632 གཞན་ཡང་འདི་ལྟར་དཔྱད་དེ། བདག་ནི་གསོན་ནམ་ཡང་ན་ཤི་ཡང་བླའི་བདག་ལ་མི་གཙང་བའི་ལུས་ཀྱི་འཁྲུལ་འཁོར་འདིས་ཅི་ཞིག་བྱ། གལ་ཏེ་འདི་ཆོས་ལ་མི་སྦྱོར་ན་བེམ་པོ་ཡིན་ཞིང་ རང་ལས་ཐ་དད་པ་དང་། རང་གི་བྱ་བ་མེད་པས་བོང་བ་དང་རྡོ་བ་སོགས་དང་འདི་ཁ
【現代漢語翻譯】 因此，不應該因為快樂而放縱自己，而應該放棄它。此外，如果想要保護自己免受一切恐懼，就應該爲了其他眾生的利益而始終保護這個身體。如果保護它，難道不需要隨之照顧它嗎？無論如何，這個本質上已經顛倒的身體，越是用舒適的物品來滋養它，它就會變得越發嬌氣，越發難以滿足，從而從行善的能力中墮落和衰退。如果墮落了，難道不會背離願望嗎？即使身體墮落了，仍然渴望舒適，因此會非常執著於它，即使用世間所有的慾望來填滿整個地球，也無法滿足。例如，即使像我一樣有能力成為整個地球的主人，仍然不會滿足，即使獲得了四大部洲和帝釋天的一半座位，仍然不會滿足而墮落。因此，誰能夠滿足這個難以滿足的身體的慾望呢？沒有人能夠滿足。然而，如果僅僅是滿足人們的一點點慾望，會有什麼問題呢？因為想要獲得難以獲得的、沒有修行能力的慾望的功德，所以會執著於它，產生貪戀的煩惱；對於阻礙它的人，會產生嗔恨；平靜安樂的意念也會因此喪失。此外，對於那些一開始就對一切事物都無慾無求的人來說，無論能否實現，他們的圓滿都會無窮無盡。因此，爲了身體的增長，即使是微小的慾望也不應該放縱。不執著于令人愉悅的事物，這才是好的，否則只會增加痛苦。第六，放棄對身體的珍愛，即使不執著于其他事物，為什麼不執著于自己的身體呢？因為死亡的最終結果是，這個身體被焚燒後會變成灰燼，像土塊一樣無法移動，只能被想要移動的風等意念所驅動，這個不潔的身體是醜陋的、令人恐懼的，會產生恐懼，為什麼要執著於它呢？應該這樣思考。 此外，還應該這樣思考：無論我是活著還是死去，這個不潔的身體的幻輪對我有什麼用呢？如果它不用於佛法，那就是一個屍體，與我不同，沒有自己的作用，與土塊和石頭等沒有區別。
【English Translation】 Therefore, one should not indulge in pleasure but abandon it. Furthermore, if one wishes to protect oneself from all fears, one should always protect this body for the sake of other sentient beings. If one protects it, does it not need to be taken care of? In any case, the more this inherently inverted body is nourished with comfortable things, the more delicate and difficult to satisfy it becomes, thus falling and declining from the ability to do good. If one falls, will one not deviate from one's wishes? Even if the body falls, it still desires comfort, and therefore becomes very attached to it. Even if one fills the entire earth with all the desires of the world, one will not be satisfied. For example, even if one has the ability to become the master of the entire earth like me, one will still not be satisfied. Even if one obtains the four continents and half of Indra's seat, one will still not be satisfied and will fall. Therefore, who can fulfill the desires of this difficult-to-satisfy body? No one can. However, what is the problem with merely satisfying people's small desires? Because one wants to obtain the merits of desires that are difficult to obtain and lack the ability to practice, one becomes attached to it, generating the affliction of attachment; for those who hinder it, one generates hatred; and the peaceful and happy state of mind is also lost. Furthermore, for those who, from the very beginning, have no desires for anything, whether they can be achieved or not, their perfection will be endless. Therefore, for the sake of the body's growth, even small desires should not be indulged. Not clinging to pleasant things is good, otherwise it will only increase suffering. Sixth, abandoning the cherishing of the body, even if one does not cling to other things, why not cling to one's own body? Because the ultimate result of death is that this body will be burned and turn into ashes, like a clod of earth unable to move, only to be driven by the mind and wind that want to move. This impure body is ugly, frightening, and generates fear. Why cling to it? One should think in this way. Furthermore, one should also contemplate in this way: Whether I am alive or dead, what use is this illusory wheel of the impure body to me? If it is not used for the Dharma, then it is a corpse, different from me, without its own function, no different from clods of earth and stones.
ྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་ན། ཀྱི་ཧུད་ཁྱོད་བདག་ཏུ་ང་རྒྱལ་བ་སེལ་ཞིང་འདོར་བར་ མི་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། །འདི་ནི་བདག་གི་ལུས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བདག་ཏུ་ཞེན་ནས་ལུས་བསྲུང་བའི་དོན་དུ་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁ་ཏ་བྱས་པ་ཡིས་དོན་མེད་པར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཉེ་བར་ བསགས་ནས་ཅི་ཞིག་བྱ། ཡང་ཅིའི་ཕྱིར་འདི་ལྟར་བརྗོད་ཅེ་ན། རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བས་ཤིང་དང་བོང་པ་དང་མཚུངས་པའི་ལུས་འདི་ལ་རྒྱུ་མཚན་མེད་པར་ཞེན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། བདག་གིས་འདི་ལྟར་ཟས་གོས་སོགས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པ་སྟེ་གསོས་ཀྱང་བདག་ལ་ཆགས་ཤིང་བརྩེ་བ་མེད་པའམ་དུར་ཁྲོད་དུ་བྱ་རྒོད་དམ་ལྕེ་སྤྱང་སོགས་ཀྱིས་ཟོས་ཀྱང་རུང་དེ་ལ་ཞེ་སྡང་ཡོད་པ་ མིན་པའི་ཕྱིར་ན་ཅི་སྟེ་ཤིང་འདྲ་བ་དེ་ལ་ཆགས་པར་བྱེད་པ་མི་རིགས་སོ། །དེས་ན་གང་ཞིག་ལུས་ལ་སྨོད་པས་ཁྲོ་བའམ་གང་ཞིག་བསྟོད་ཅིང་མཆོད་པས་མགུ་བར་འགྱུར་བ་གལ་ཏེ་ལུས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་པ་མེད་དེ་དེ་ལ་སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3633 དེ་བས་ན་ཡིད་བདག་གིས་ལུས་གང་གི་དོན་དུ་ཆགས་སྡང་གིས་ངལ་བ་བྱས་པ་ལ་བདག་ལ་དགོས་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཁྱེད་ཀྱིས་བསླབ་པར་བྱའོ། །བདུན་པ་བདག་བརྗེ་ཚུལ་ མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། གང་ཟག་གང་ཞིག་ལུས་འདི་ལ་ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པར་གྱུར་པའམ། ཕན་བདེ་བསྒྲུབ་པས་ཡིད་བདེ་བར་མཐོང་བ་དེ་ཡང་བདག་གི་བཤེས་ཏེ་སྡུག་ཅིང་ཆགས་པའི་ཡུལ་ཡིན་ ནོ། །ལོ་ཞེས་པ་ནི་རིགས་པས་བརྟགས་ན་མི་བདེན་པར་སྟོན་པའོ། །ཡང་གི་སྒྲ་ནི་བདག་ཉིད་འབའ་ཞིག་གི་མ་ཡིན་པར་སྟོན་ཏོ། །དེ་ལྟར་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། དེ་དག་གི་ལུས་ དེ་ལ་བདག་གིས་ཅིས་མི་དགའ་བར་རིགས་པར་ཐལ། རང་གི་ལུས་ལ་ཕན་བདེ་འདོད་པར་བདག་དང་ཁྱད་པར་མེད་པས་སོ། །དེ་བས་ན་བདག་གིས་ལུས་ལ་ཆགས་པ་མེད་པར་འགྲོ་བ་རྣམས་ ལ་ཕན་པའི་ཕྱིར་ལུས་གཏང་བར་བྱ་དགོས་ཏེ། བདག་ལ་ཆགས་པ་མ་སྤངས་ན་འགྲོ་བའི་དོན་རྫོགས་པར་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ལུས་འདི་ལ་ཉེས་པ་མང་པོའི་གནས་ཡིན་ཡང་ ལས་མཁོ་བའི་སྣོད་ཀྱི་སྤྱད་བཞིན་དུ་གཟུང་བར་བྱ་ཞིང་བསྲུང་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་བསམ་གཏན་བསྒོམ་ཚུལ་བསྡུ་བ་ནི། སེམས་མཉམ་པར་མ་བཞག་ན་ཉོན་མོངས་མི་སྤོང་པ་དེ་བས་ན་བྱིས་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྤྱོད་པས་ཆོག་པ་སྟེ་དགོངས་པ་མེད་དེ། 1-3634 དོན་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་བདག་གིས་མཁས་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཁྱེན་པའི་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་དང་དེའི་བསྟན་པ་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་བསྙེགས་ཏེ་བསླབ་པ་ལ་ རྗེས་སུ་སློབ་ཅིང་བག་ཡོད་པའི་གཏམ་ལེའུ་བཞི་པ་དང་བདུན་པ་དང་བསླབ་བཏུས་ལ་སོགས་པ་ལས་འབྱུང་པ་རྣམས་ནི་དྲན་པར་བྱས་ནས། མཁས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ཏེ་གཉིད་ཀྱིས་སེམས་དམན་པར
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，那又有什麼特別的呢？唉！你不應該執著于自我，不去除我慢。執著于『這是我的身體』，爲了保護身體而勸告我，這樣做只會無意義地積累痛苦之蘊。又為什麼要這樣說呢？因為隨之而來的貪戀和憤怒，對於如同木頭和土塊一樣的身體，無緣無故地執著又有什麼用呢？ 我這樣用食物和衣服等來侍奉它，它卻對我沒有絲毫的貪戀和愛意；即使在墓地裡被禿鷲或豺狼等吃掉，它也不會有絲毫的憎恨。既然如此，為什麼還要像執著木頭一樣執著於它呢？因此，無論誰詆譭身體而生氣，或者誰讚美和供養身體而感到高興，如果身體本身沒有知覺，因為它沒有心識。 因此，我用貪戀和憎恨為之勞累的身體，對我來說沒有任何用處。你應該這樣教導我。第七，交換自他的結尾：無論誰想要為這個身體謀求福利，或者認為謀求福利能使內心快樂，那也是我的朋友，是我愛戀和執著的對象。 『洛』字表示用理智來分析是不真實的。『揚』字表示不僅僅是自己。因此，一切眾生，都有其身體，我為什麼不應該喜歡它們呢？因為想要為自己的身體謀求福利，與我並沒有什麼不同。因此，我應該毫不執著地捨棄身體，爲了利益眾生；如果不捨棄對自我的執著，就無法圓滿地成辦眾生的利益。因此，即使這個身體是諸多過患的處所，也應該像使用工具一樣接受和保護它。 第三，禪定修法的總結：如果心不能保持平靜，就無法捨棄煩惱，因此，滿足於世俗的行為是不夠的，因為那不是究竟的意義。因此，我應該追隨智者，即通達真如的佛陀、佛子以及安住于其教法的人們，學習他們的教導，憶念《入行論》第四品和第七品以及《學集論》等經論中的內容。追隨智者，不要讓睡眠使心識變得遲鈍。
【English Translation】 If it is not so, then what is so special? Alas! You should not be attached to the self, and not abandon pride. Being attached to 'This is my body,' and advising me to protect the body, what is the use of accumulating a heap of suffering meaninglessly? And why say it like this? Because of the attachment and anger that follow, what is the use of being attached to this body, which is like wood and clods of earth, for no reason? Even though I serve it with food and clothing, it has no attachment or love for me; even if it is eaten by vultures or jackals in the cemetery, it will not have any hatred. Since this is the case, why should I be attached to it like wood? Therefore, whoever gets angry when the body is reviled, or whoever is pleased when the body is praised and worshiped, if the body itself has no consciousness, because it has no mind. Therefore, the body for which I have labored with attachment and hatred is of no use to me. You should teach me in this way. Seventh, the conclusion of exchanging self and others: Whoever wants to seek benefit and happiness for this body, or thinks that seeking benefit and happiness will make the mind happy, that is also my friend, the object of my love and attachment. The word 'lo' indicates that it is not true when analyzed with reason. The word 'yang' indicates that it is not just oneself alone. Therefore, all sentient beings have their bodies, why should I not like them? Because wanting to seek benefit and happiness for one's own body is no different from me. Therefore, I should give up the body without attachment, in order to benefit all beings; if I do not give up attachment to the self, I will not be able to perfectly accomplish the benefit of beings. Therefore, even though this body is the place of many faults, it should be accepted and protected like using a tool. Third, the summary of the practice of meditation: If the mind cannot be kept calm, one cannot abandon afflictions, therefore, being satisfied with worldly behavior is not enough, because that is not the ultimate meaning. Therefore, I should follow the wise ones, that is, the Buddhas and Bodhisattvas who understand reality, and those who abide in their teachings, learn their teachings, and remember the contents of the fourth and seventh chapters of the Bodhicaryavatara and the Compendium of Trainings, etc. Following the wise ones, do not let sleep make the mind dull.
་ བྱས་པ་དང་མི་གསལ་བ་བློང་བློོང་པར་གྱུར་པའི་རྨུགས་པའི་སེམས་བཟློག་པར་བྱའོ། །རྒྱལ་སྲས་ཐུགས་རྗེ་ཆེ་ཞེས་པའི་ཤླཽ་ཀ་གཅིག་གི་བཤད་པ་འགྲེལ་པ་རྣམས་ལས་མི་སྣང་ངོ་། །མཁས་པའི་རྗེས་ སུ་འབྲང་དགོས་པ་དེ་བས་སྒྲིབ་པ་གཉིས་བསལ་བའི་ཕྱིར་ལོག་པའི་ལམ་སྔར་བཤད་པའི་འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་སོགས་རྣམས་སམ། ཡང་ན་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ལེ་ལོ་དང་། དམིགས་པ་བརྗེད་པ་དང་། བྱིང་རྒོད་དང་། མི་རྩོལ་བ་དང་། རྩོལ་བ་འདུ་བྱེད་པ་སྟེ་བྱིང་རྒོད་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ན་ལྔ་ཡིན་ལ། ཕྱེ་ན་དྲུག་གོ །དེ་དག་གི་གཉེན་པོ་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་དད་པ། འདུན་པ། རྩོལ་ བ། ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ། དྲན་པ། ཤེས་བཞིན། སེམས་པ། བཏང་སྙོམས་བརྒྱད་བསྒོམ་པའི་སྒོ་ནས་སེམས་བླ་ན་སྟེ་ཡང་དག་པའི་དམིགས་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དུས་རྟག་པར་ཡང་ཞི་ལྷག་གི་སྒོ་ནས་བདག་གིས་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་པར་བྱ་སྟེ། 1-3635 དེ་ལས་དེ་ཁོ་ནའི་བློ་འབྱུང་པས་སྒྲིབ་པ་རྣམས་སྤོང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །བརྒྱད་པོ་དེའི་དང་པོ་བཞི་ནི་ལེ་ལོའི་དང་། ལྔ་པ་དམིགས་པ་བརྗེད་པའི་དང་། དྲུག་པ་བྱིང་རྒོད་ཀྱི་དང་། བདུན་པ་ནི་མི་རྩོལ་བའི་དང་། བརྒྱད་པ་རྩོལ་བའི་གཉེན་པོ་ཡིན་ནོ། །ལེའུ་བརྒྱད་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ལེའུ་དགུ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། དེ་ལྟར་བསམ་གཏན་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཞི་གནས་ལས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་ པའི་ཤེས་རབ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བས་བསམ་གཏན་གྱི་འོག་ཏུ་ལྷག་མཐོང་གི་མིང་ཅན་དྲུག་པ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕར་ཕྱིན་བཤད་པ་ལ་གསུམ། ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པར་གདམས། དེའི་རང་བཞིན་བཤད། བདག་མེད་ལ་ ཇི་ལྟར་འཇུག་པའི་ཚུལ་ལོ། ། ༈ ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པར་གདམས་པ། དང་པོ་ནི། སྔར་བཤད་པའི་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ཕན་ཡོན་དང་མཆོད་པ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་སྦྱིན་སོགས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཡན་ལག་སྟེ་རྒྱུ་འདི་དག་ཐམས་ ཅད་ནི་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ཤིང་མཐའ་གཉིས་མི་གསུང་ཐུགས་ཐུབ་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རབ་ཏུ་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་ ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པའི་དོན་དུ་ཡུམ་ལ་སོགས་པའི་མདོར་གསུངས་ཏེ། འབུམ་ལས་རབ་འབྱོར་འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་དང་བྲལ་ན་འཁོར་ལོས་སྒྱུར་བའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ། ། 1-3636 རབ་འབྱོར་དེ་བཞིན་དུ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྔ་ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ན་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་མིང་མི་འཐོབ་བོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་ལྟར་རོ། །ཡང་ ན་ཤེས་རབ་ཀུན་ནས་སློང་བའི་ཡན་ལག་གམ་རྒྱུ་བསམ་གཏན་ལེའུར་བསྟན་པའི་ཞི་གནས་ཀྱི་རྒྱུན་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ཐུབ་པས་ཞི་གནས་ཀྱིས་དག་པར་བྱས་པའི་སེམ
【現代漢語翻譯】 應當遣除那昏昧不明、遲鈍的沉沒之心。在《王子行》『大悲』一頌的解釋中，這些並不明顯。因此，必須追隨智者，爲了消除二障，或者爲了先前所說的對欲妙的貪求等，或者爲了近分的煩惱，如懈怠、忘失所緣、掉舉和沉沒、不策勵、策勵過度等，將掉舉和沉沒合起來算有五種，分開算則有六種。爲了對治這些，通過修習斷除的策勵，即信、欲、精進、輕安、正念、正知、作意、舍等八種，以常時通過止觀的方式，將自己的心安住在至高無上的、真實的所緣上，由此生起對它的了知，從而斷除諸障。這八種中的前四種是對治懈怠的，第五種是對治忘失所緣的，第六種是對治掉舉和沉沒的，第七種是對治不策勵的，第八種是對治策勵過度的。第八品的解釋完畢。 如是，從等持的寂止中，將生起證悟真如的智慧，因此在禪定之後，將宣說具有勝觀之名的第六度——智慧波羅蜜多，分為三部分：勸發智慧，宣說其自性，以及如何入于無我之理。 首先是勸發智慧：先前所說的發心之利益和供養等，具有這些特徵的佈施等菩提之支分，即這些因，一切都是爲了生起能斷除一切分別念，不落兩邊，能仁薄伽梵所安住的緣起之實相的、具有善巧特徵的智慧，在《母經》等經典中已宣說。如《十萬頌》中，世尊對善現說：『善現，譬如轉輪王若無七寶，則不得轉輪王之名。』善現，如是，若前五度離智慧波羅蜜多，亦不得波羅蜜多之名。』如是廣說。或者，爲了生起智慧，在禪定品中所說的寂止之相續，這一切都是能仁以寂止調伏自心……
【English Translation】 One should reverse the mind of dullness that has become unclear and vague. In the explanations of the verse 'Great Compassion' in the 'Prince's Conduct,' these are not apparent. Therefore, one must follow the wise, in order to eliminate the two obscurations, or for the desire for sensual pleasures previously mentioned, or for the near afflictions such as laziness, forgetting the object of focus, agitation and sinking, non-exertion, excessive exertion, etc. Combining agitation and sinking, there are five types; separating them, there are six. To counteract these, through cultivating the effort of abandonment, namely faith, aspiration, diligence, pliancy, mindfulness, awareness, attention, and equanimity, by constantly placing one's mind equally on the supreme and genuine object of focus through the means of calm abiding and insight, from this arises the knowledge of it, thereby eliminating the obscurations. The first four of these eight are the antidotes to laziness, the fifth is the antidote to forgetting the object of focus, the sixth is the antidote to agitation and sinking, the seventh is the antidote to non-exertion, and the eighth is the antidote to excessive exertion. The explanation of the eighth chapter is complete. Thus, from the samadhi of calm abiding, wisdom that realizes suchness will arise. Therefore, after meditation, the sixth perfection, known as insight, will be explained in three parts: advising the generation of wisdom, explaining its nature, and how to enter into the principle of selflessness. First is advising the generation of wisdom: The benefits of generating the mind of enlightenment and offerings, etc., previously mentioned, the limbs of enlightenment such as generosity, etc., which have these characteristics, that is, these causes, all are for the sake of generating wisdom that can cut off all conceptual thoughts, not falling into either extreme, the skillful characteristic of the reality of dependent origination in which the Thus-Gone One, the Bhagavan, abides, as stated in the Sutras such as the Mother Sutra. For example, in the Hundred Thousand Verse Sutra, the Buddha said to Subhuti: 'Subhuti, just as a wheel-turning king without the seven precious gems would not obtain the name of a wheel-turning king.' Subhuti, likewise, if the first five perfections are without the perfection of wisdom, they would not obtain the name of perfections.' Thus, it is extensively explained. Or, in order to generate wisdom, the continuity of calm abiding taught in the chapter on meditation, all of this is the mind purified by the Thus-Gone One through calm abiding...
ས་རྒྱུན་ལ་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་ པའི་དོན་དུ་ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པ་ལས་མཉམ་པར་བཞག་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ན་འཁོར་བར་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་ བསྔལ་བརྒྱད་དམ་གསུམ་ལ་སོགས་པ་མཐའ་དག་ཞི་བ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པས་བདེན་གཉིས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཤེས་རབ་གཉིས་བསྐྱེད་ཅིང་བསྒོམ་པས་མངོན་དུ་བྱའོ། །ཤེས་རབ་ནི་ གཉིས་ཏེ། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུར་གྱུར་པའོ། །དང་པོ་ནི་མོས་སྤྱོད་དང་། ས་ཐོབ་ཀྱི་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཡིན་ལ། འབྲས་བུར་གྱུར་པ་ནི་མཚན་མ་མེད་པའི་སྦྱོར་བས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ མཆོག་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྟོང་ཉིད་རྟོགས་པ་སྟེ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱི་རང་བཞིན་ནོ།། །། ༈ ཡུལ་བདེན་པ་གཉིས་སུ་དབྱེ་བ། གཉིས་པ་ལ་ལྔ་སྟེ། ཡུལ་བདེན་པ་གཉིས་སུ་དབྱེ། དེ་ལ་དབང་བའི་སྐྱེས་བུ་བཤད། 1-3637 གོང་མས་གནོད་པའི་ཚུལ། དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤངས། སྟོང་ཉིད་ཤེས་པ་ལམ་དུ་བསྒྲུབ་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་གཞུང་གི་དོན་ནི་དེ་ལྟ་ན་བདེན་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཅི་ལྟ་ བུ་ཞེ་ན། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བ་ལ་སྒྲིབ་པས་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། སྣང་བའི་ཕྲེང་བ་ལས། མ་རིག་སྐྱེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན། །ཡང་དག་མིན་པའི་དོན་སྣང་ཞིང་། །ཡང་དག་སྒྲིབ་པར་བྱེད་ལ་ འཇུག །མིག་སེར་གྱིས་ནི་གནོད་པ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་མ་རིག་པ་དེས་ལོག་པར་རྟོག་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་དངོས་པོ་དེ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་སྟེ་དེ་དང་ནི་དམ་པའི་ དོན་ནི་མཆོག་ཡིན་པས་དོན་དམ་པ་སྟེ། དེ་ནི་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པ་གང་རྟོགས་པས་སྒྲིབ་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པའི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བར་འགྱུར་བའོ། །འདི་དག་ནི་རིམ་པ་ལྟར་སོ་སྐྱེ་ དང་འཕགས་པས་བདེན་པར་ཞེན་པ་དང་ཇི་ལྟར་རྟོགས་པ་ལྟར་མི་སླུ་བས་བདེན་པ་གཉིས་སུ་སངས་རྒྱས་རྣམས་འདོད་པ་སྟེ་བཞེད་དེ། ཡབ་སྲས་མཇལ་བའི་མདོ་ལས། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པས་གཞན་ལ་ མ་གསན་པར། །བདེན་པ་གཉིས་གཉིས་ཉིད་ཀྱིས་བསྟན་པར་མཛད། །གང་ཞིག་ཀུན་རྫོབ་དེ་བཞིན་དོན་དམ་སྟེ། །བདེན་པ་གསུམ་པ་གང་ཡང་མ་མཆིས་སོ། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་བདེན་གཉིས་དེའི་མཚན་ཉིད་ཅི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། 1-3638 དོན་དམ་པ་ནི། བློའི་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་བློ་གང་གིས་ཀྱང་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་བྱ་བ་མིན་པ་སྟེ། བདེན་པ་གཉིས་བསྟན་པར། ལྷའི་བུ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི། ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ལས་ ཤིན་ཏུ་འདས་པ་སྟེ། བྱེ་བྲག་མེད་པར་མ་སྐྱེས་པ་མ་འགགས་པ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་རྗོད་པ་དང་ཤེས་བྱ་དང་ཤེས་པ་བྲལ་བའོ། །ལྷའི་བུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་ ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་འདས་པ་སྟེ། ལྷའི་བུ་དེ་
【現代漢語翻譯】 他說，爲了在輪迴中生起智慧，通過如實地收集正法，以等持之心，就能如實地見到真諦。因此，想要獲得寂滅輪迴中一切眾生八苦或三苦等痛苦的涅槃，就應生起並修習辨別二諦之自性的智慧。智慧有兩種：因和果。第一種是勝解行和登地菩薩的智慧；第二種是無相瑜伽證悟一切法空性，具足一切種智的智慧，即佛陀智慧的自性。 分為二諦之境 第二部分有五點：分為二諦之境，闡述對此有自在的補特伽羅， 以上損害的方式，斷除對此的諍論，將空性之見修持為道。第一部分有兩點，第一點是經文的意義：那麼二諦的自性是什麼樣的呢？以遮蔽見彼真實之物故為世俗諦，從顯現的現象之流中可以看出：『由無明生起之時，顯現非真實之義，進入遮蔽真實，如黃眼所害一般。』因此，由無明而產生的顛倒分別的緣起之事物，即是世間人的世俗諦；而殊勝的意義即是勝義諦，它是真實的，通過證悟它，就能斷除包括習氣在內的煩惱。這些是按照次第，凡夫和聖者執著為真實的，以及如何如實證悟而不欺騙，諸佛所認同的二諦。如《父子相見經》所說：『世間知者不聽聞他人之言，以二諦如實宣說，何為世俗諦，何為勝義諦，無有第三諦。』那麼，二諦的體性是什麼樣的呢？ 勝義諦是超越心識的境界，任何心識都無法作為其行境。《二諦經》中說：『天子，勝義諦是完全超越一切名言的，是無分別、不生不滅、不可言說、與能說、所知、能知分離的。天子，是超越一切種智的智慧之行境的。』天子，是那樣的。
【English Translation】 He said that in order to generate wisdom in samsara, by truly collecting the true Dharma, with a mind of equanimity, one will be able to see the truth as it is. Therefore, those who wish to attain nirvana, which pacifies all the sufferings of sentient beings in samsara, such as the eight sufferings or the three sufferings, should generate and cultivate the wisdom that distinguishes the two truths. There are two kinds of wisdom: cause and effect. The first is the wisdom of aspiring conduct and the bodhisattvas who have attained the bhumis; the second is the yoga without characteristics that realizes the emptiness of all dharmas, possessing all the supreme qualities, which is the nature of the wisdom of the Buddhas. Dividing the Object into Two Truths The second part has five points: dividing the object into two truths, explaining the person who has freedom over it, the way in which the above harms, refuting the arguments about it, and cultivating the view of emptiness as the path. The first part has two points, the first point is the meaning of the text: then what is the nature of the two truths? Because it obscures the seeing of that which is true, it is the conventional truth. From the stream of appearing phenomena, it can be seen: 'When ignorance arises, it manifests non-true meanings, enters into obscuring the truth, like being harmed by yellow eyes.' Therefore, the dependent arising of distorted conceptions that arise from ignorance is the conventional truth of worldly people; and the supreme meaning is the ultimate truth, which is real. By realizing it, one can eliminate afflictions, including habitual tendencies. These are, in order, the two truths that are accepted by the Buddhas, as they are believed to be true by ordinary beings and noble ones, and as they are realized without deception. As the Sutra of the Meeting of Father and Son says: 'The knower of the world, without hearing from others, truly taught the two truths, what is the conventional truth, what is the ultimate truth, there is no third truth.' So, what is the nature of the two truths? The ultimate truth is beyond the realm of mind, and no mind can act as its object. The Sutra of Two Truths says: 'Son of the gods, the ultimate truth is completely beyond all expressions, it is non-differentiated, unborn, unceasing, unspeakable, and separate from the speaker, the knowable, and the knower. Son of the gods, it is beyond the realm of the wisdom of all the supreme qualities.' Son of the gods, it is like that.
ལས་རྟོག་པ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམས་མི་འཇུག་གོ་ཞེས་སོ། །བློ་ནི་ཀུན་རྫོབ་མ་ཡིན་པར་འདོད་དེ། མ་ རིག་པའི་དབང་གིས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བདེན་པའི་དངོས་པོར་མེད་པ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེའི་ཡུལ་གང་ཡིན་དེའི་ཀུན་རྫོབ་བོ། །གཉིས་པ་ལ་བརྒྱད། མཚན་ཉིད། མཚན་གཞི། དབྱེ་བ། གཅིག་དང་ ཐ་དད་བསམ་པ། གྲངས་ངེས། མིང་གི་རྣམ་གྲངས། མིང་གི་དོན། མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དང་པོ་ལ་ཉན་ཐོས་པ་དག་གང་ཞིག་ཐོ་བ་ལ་སོགས་པས་བཅོམ་པ་དང་། བློ་ཡིས་གཟུགས་སོགས་ཆོས་ གཞན་བསལ་ན་དེའི་ཡུལ་ཅན་བློ་མི་འཇུག་པར་རིམ་པ་བཞིན་རྫ་བུམ་དང་ཆུ་བཞིན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་། བཅོམ་པ་དང་ཆོས་གཞན་བསལ་ཡང་དེའི་བློ་མི་འདོར་བ་དོན་དམ་པ་སྟེ་དཔེར་ན་གཟུགས་ལྟ་བུའོ་ཞེས་འདོད་དེ། 1-3639 མཛོད་ལས། གང་ལ་བཅོམ་དང་བློ་ཡིས་གཞན། །བསལ་ན་དེ་བློ་མི་འཇུག་པ། །བུམ་ཆུ་བཞིན་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །ཡོད་དེ་དོན་དམ་ཡོད་གཞན་ནོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་སེམས་ཙམ་པ་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་ མོངས་པར་འགྱུར་བའི་དམིགས་པ་ཀུན་རྫོབ་དང་རྣམ་པར་དག་པར་འགྱུར་བའི་དམིགས་པ་དོན་དམ་དུ་འདོད་དེ། ཤཱནྟི་པས་དབུ་མ་རྒྱན་ལས། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དམིགས་པ་དང་། །གང་ཞིག་དམིགས་པ་ཅན་ དག་ནི། །ཀུན་རྫོབ་དང་ནི་དོན་དམ་སྟེ། །དེ་གཉིས་བདེན་དང་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །དེ་ལ་ཡང་ཀུན་བརྟགས་དང་། ཡང་དག་པ་མིན་པའི་ཀུན་རྟོག་གཞན་གྱི་དབང་ནི་རིམ་པ་ལྟར་ཐ་སྙད་ ཙམ་དུ་དང་། རྫས་སུ་ཡོད་པ་རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་དང་། གཟུང་འཛིན་གྱིས་སྟོང་པའི་སྟོང་ཉིད་ཡོངས་གྲུབ་ནི་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་དུ། ཡང་དག་མ་ཡིན་ ཀུན་རྟོག་གིས། །བརྟགས་པའི་བདག་ཉིད་ཀུན་རྫོབ་ཉིད། །དེ་ཉིད་སྟོང་པའི་བདག་ཉིད་ནི། །དམ་པའི་དོན་དུ་ཤེས་པར་བྱ། །བདེན་པ་དེ་ཉིད་ཀུན་རྫོབ་དང་། །དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་པར་བཞེད། །བཏགས་པར་ ཡོད་དང་རྫས་ཡོད་དང་། །བརྟགས་དང་ཡང་དག་མིན་ཀུན་རྟོག །ཅེས་སོ། ། གཞུང་འདིར་བསྟན་པའི་དབུ་མ་ཐལ་འགྱུར་བ་རང་ལུགས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་མཐོང་བ་བརྫུན་པའི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་དང་། 1-3640 དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡང་དག་མཐོང་བའི་ཤེས་ངོར་རྙེད་པ་སྟེ། དངོས་ཀུན་ཡང་དག་བརྫུན་པར་མཐོང་བ་ཡིས། །དངོས་རྙེད་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་འཛིན་པར་འགྱུར། །ཡང་དག་མཐོང་ཡུལ་གང་དེ་དེ་ ཉིད་དུ། །མཐོང་བ་བརྫུན་པའི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་གསུངས། །ཞེས་འཇུག་པ་ལས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་གཞི་ནི། བཅོས་མར་གྱུར་པའི་དངོས་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཞེས་དེ་ཉིད་ལས་ འབྱུང་བ་ལྟར་བཅོས་མར་གྱུར་བའི་རྟེན་འབྲེལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་གཟུགས་ཚོར་ལ་སོགས་པ་མ་རིག་པའི་དབང་གིས་བ
【現代漢語翻譯】 『不應執著于業的分別和種種分別。』 認為『識』並非世俗諦，因為受到無明的支配，錯誤地執著于實際上不存在的真實事物。因此，它的對境是什麼，就是它的世俗諦。第二部分有八個方面：定義、例子、分類、一與異的思考、數量確定、名稱的異名、名稱的意義、智者的利益。第一，聲聞乘的觀點是，如果某物被棍棒等摧毀，或者『識』通過排除其他法（如色），那麼具有該對境的『識』就不應執著于如瓦罐和水一樣以世俗諦存在的事物；即使摧毀或排除其他法，也不應捨棄該『識』，這就是勝義諦，例如色。正如《俱舍論》中所說：『若有被摧毀，或識排除他，彼識不執著，如瓶水世俗，勝義則相異。』 此外，唯識宗認為，導致完全煩惱的對境是世俗諦，導致完全清凈的對境是勝義諦。正如寂天菩薩在《入中觀論釋》中所說：『導致煩惱之對境，以及清凈之對境，即是世俗與勝義，二者次第為真。』 其中，遍計所執和非真實的遍計所執（依他起）分別是名言上存在和實體上存在的緣起，是世俗諦；而遠離能取所取的空性（圓成實）是勝義諦。正如該論中所說：『非真遍計所執性，即是世俗之自性，彼性空性之自性，應知即是勝義諦。』 『此二諦即是世俗諦，以及勝義諦而存在，假有與實有，遍計與非真遍計。』 本論所闡述的應成派中觀自宗的世俗諦的定義是：成為虛妄顯現之境；勝義諦的定義是：在正確的見識面前顯現。正如《入中觀論》中所說：『由見諸法皆虛妄，彼性即是真實性，何者是真實現見境，即說彼為世俗諦。』 世俗諦的例子是：如該論所說，虛假的現象是世俗諦，包括由十二緣起支所攝的色、受等，受到無明的支配。
【English Translation】 'One should not be attached to the discriminations and various discriminations of karma.' It is held that 'consciousness' is not conventional truth because, under the influence of ignorance, it mistakenly clings to real things that do not actually exist. Therefore, whatever its object is, that is its conventional truth. The second part has eight aspects: definition, example, classification, consideration of one and different, definite number, synonyms of the name, meaning of the name, and benefits for the wise. First, the Sravakas believe that if something is destroyed by a stick, etc., or if 'consciousness' excludes other dharmas (such as form), then the 'consciousness' with that object should not be attached to things that exist conventionally, like a clay pot and water; even if it is destroyed or other dharmas are excluded, the 'consciousness' should not be abandoned, which is ultimate truth, such as form. As it says in the Abhidharmakosha: 'If something is destroyed, or consciousness excludes it, that consciousness does not cling to it, like a pot of water is conventional, the ultimate is different.' Furthermore, the Cittamatrins believe that the object that leads to complete affliction is conventional truth, and the object that leads to complete purification is ultimate truth. As Shantideva said in his commentary on the Madhyamakavatara: 'The object that leads to affliction, and the object that is purified, are conventional and ultimate, respectively, and these two are true in order.' Among them, the completely imputed and the non-real completely imputed (dependent origination) are respectively nominally existent and substantially existent dependent origination, which is conventional truth; while emptiness (perfected nature) that is free from the grasper and the grasped is ultimate truth. As it says in the same treatise: 'The nature of non-real completely imputed is the nature of conventional truth; the nature of its emptiness should be known as the ultimate truth.' 'These two truths exist as conventional truth and ultimate truth, imputed existence and substantial existence, completely imputed and non-real completely imputed.' The definition of conventional truth in the Svātantrika-Prāsaṅgika Madhyamaka school explained in this treatise is: that which becomes the object of false appearance; the definition of ultimate truth is: that which appears in the face of correct knowledge. As it says in the Madhyamakavatara: 'By seeing all things as false, that nature is the nature of reality; whatever is the object of true seeing, that is said to be conventional truth.' An example of conventional truth is: as the treatise says, false phenomena are conventional truth, including form, feeling, etc., which are included in the twelve branches of dependent origination, under the influence of ignorance.
དེན་པར་སྣང་བ་རྣམས་སོ། །ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་བརྫུན་པ་ནི། ཀུན་ རྫོབ་བདེན་པའི་མཚན་གཞིར་མི་རུང་ཞིང་། ཀུན་རྫོབ་དེའང་ཤེས་སྒྲིབ་མ་སྤངས་པའི་སྣང་བ་དང་བཅས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ལ་སྣང་གི་སྣང་བ་མེད་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་མི་སྣང་ སྟེ། སེམས་སེམས་བྱུང་གི་རྒྱུ་བ་གཏན་ནས་ལོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་གཞི་ནི་དཔེར་ན་དབང་པོ་རབ་རིབ་ཀྱིས་ཟིན་པའི་མཐུས་རབ་རིབ་ཅན་གྱི་ལག་ན་ཐོགས་པའི་སྣོད་ན་ སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་རབ་རིབ་མེད་པའི་མིག་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བས་མེད་པར་མཐོང་བ་དེ་བཞིན་དུ་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་མཐོང་བ་དག་གིས་བརྟགས་པའི་ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་རང་གི་ངོ་བོ་གང་དུའང་མ་གཟིགས་པ་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའོ། ། 1-3641 འཇུག་པར། རབ་རིབ་མཐུ་ཡིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པའི། །ངོ་བོ་ལོག་པ་གང་ཞིག་རྣམ་བརྟགས་པ། །དེ་ཉིད་བདག་ཉིད་གང་དུ་མིག་དག་པས། །མཐོང་དེ་དེ་ཉིད་དེ་བཞིན་དེ་ཤེས་གྱིས། །ཞེས་དང་། བདེན་གཉིས་ལས། དེ་ནི་སྤྲོས་པ་མེད་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེ་དག་གི་ངོ་བོ་མཐོང་བ་མེད་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནམ། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་གཟིགས་ཞེ་ན། མ་གཟིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གཟིགས་སོ་ ཞེས་བཏགས་ནས་བཞག་པ་ཡིན་གྱི་ཡོངས་སུ་ཡུལ་འགའ་ཞིག་གིས་ཤེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་གཉིས་ཀ་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཏགས་ནས་ཇི་ལྟར་བཞག་སྙམ་ ན། ཤེས་པ་དེ་ཁོ་ནའི་རྣམ་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་སྐྱེས་ན་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པ་ཞེས་བཞག་སྟེ། སྔོན་འཛིན་གྱི་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། །འཇུག་པར། གང་ཚེ་སྐྱེ་མེད་དེ་ཉིད་ཡིན་ཞིང་ བློ་ཡང་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བ། །དེ་ཚེ་དེ་རྣམས་བརྟེན་ལས་དེ་ཡིས་དེ་ཉིད་རྟོགས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ། །ཇི་ལྟར་སེམས་ནི་གང་གི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་བ་དེ་ཡི་ཡུལ། །དེ་ཡོངས་ཤེས་ པ་དེ་བཞིན་ཐ་སྙད་ཉེ་བར་བརྟེན་ནས་རིག་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ལ་ཀུན་རྫོབ་ལའང་གཉིས་ཀྱི་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ནི། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཤེས་པ་མ་འཁྲུལ་བའི་ཡུལ་དུ་དོན་བྱེད་ནུས་པར་སྣང་བ་དང་། 1-3642 ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ཤེས་པ་འཁྲུལ་པའི་ཡུལ་དུ་སྣང་བ་དོན་བྱེད་མི་ནུས་པ་སྟེ། འཇུག་པར། གནོད་པ་མེད་པར་དབང་པོ་དྲུག་རྣམས་ཀྱིས། །བཟུང་བ་གང་ཞིག་འཇིག་རྟེན་གྱིས་ རྟོགས་ཏེ། །འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལས་ལོག་པར་རྣམ་པར་བཞག །ཅེས་དང་། བདེན་གཉིས་སུ། སྣང་དུ་འདྲ་ཡང་དོན་མེད་དག །ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་མི་ནུས་ཕྱིར། །ཡང་དག་ཡང་དག་མ་ཡིན་པའི། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ ནི་དབྱེ་བ་བྱས། །ཞེས་སོ། །དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལའང་རྣམ་གྲངས་པའམ་མཐུན་པའི་དོན་དམ་ནི་དོན་
【現代漢語翻譯】 顯現為虛假的現象。世俗諦中也是虛假的，因為虛假的世俗諦不能作為世俗諦的依據。這種世俗諦只顯現於未斷除所知障、具有顯現的行境者，而不顯現於沒有顯現的行境者，即諸佛，因為心和心所的相續完全止息了。真勝義諦的依據，例如，由於被眼翳所染，眼翳者在手中拿著的容器中看到髮絲等，而沒有眼翳的清凈眼識則看到沒有髮絲。同樣，遠離無明習氣的諸佛，對於未證悟實相者所分別的蘊、界、處等，不會看到任何自性，遠離一切戲論。 入行論中說：『因眼翳之力，所見髮絲等，顛倒之自性，分別所顯現，清凈眼所見，彼性皆非有，當知如是性，即是勝義諦。』 二諦論中說：『彼即無戲論。』 難道不是沒有見到它們的自性嗎？如果問佛如何見，答：以不見的方式見。這只是假立的名稱，並非完全以某種境來認知，因為能知和所知二者皆無自性。如果問如何假立，答：如果生起隨順於彼實相之識，則稱為證悟實相，如先前的執取識。入行論中說：『何時無生即是彼，智亦遠離生滅性，爾時依彼彼即證，如心隨逐自形相，如是了知即是彼，依于名言立為識。』 第三，在世俗諦中也有兩種：正確的世俗諦是指在世間無錯亂的意識境中，能夠起作用的顯現；錯誤的世俗諦是指在世間錯亂的意識境中顯現，不能起作用的顯現。入行論中說：『無損六根所取境，世間共許即諦實，餘者世間立顛倒。』 二諦論中說：『雖似相同然無義，能起作用與不能，即分正確非正確，世俗諦之二差別。』 在勝義諦中，也有名相上的或相似的勝義諦，即
【English Translation】 Appearances are false phenomena. Even conventionally, it is false, because a false conventional truth cannot be the basis for a conventional truth. This conventional truth only appears to those who have not abandoned the obscurations of knowledge and have objects of experience with appearances, but it does not appear to those who do not have objects of experience with appearances, i.e., the Buddhas, because the continuum of mind and mental factors has completely ceased. The basis of the ultimate truth, for example, due to being affected by blurred vision, someone with blurred vision sees hairs, etc., in a container held in their hand, but a clear eye consciousness without blurred vision sees that there are no hairs. Similarly, Buddhas who are free from the imprints of ignorance do not see any self-nature in the aggregates, elements, and sources that are conceptualized by those who have not realized suchness, and they are free from all elaborations. In the Entering the Middle Way: 'Whatever distorted nature, such as hairs, etc., is perceived due to the power of blurred vision, and is conceptually apprehended, that very nature is not seen by a clear eye; know that suchness is the ultimate truth.' In the Two Truths: 'That is without elaboration.' Isn't it the case that they do not see their self-nature? If you ask how the Buddhas see, the answer is: they see in a way that they do not see. This is just a designation, not a complete knowing of some object, because both the knower and the known are without self-nature. If you ask how it is designated, the answer is: if a consciousness arises that follows the aspect of that suchness, it is designated as knowing suchness, like the previous apprehending consciousness. In the Entering the Middle Way: 'When the unborn is that itself, and the mind is also free from arising, then it is like realizing that through dependence on that; just as the mind transforms into whatever aspect, that is its object; similarly, knowing that is intelligence based on designation.' Third, in conventional truth, there are also two: the correct conventional truth is the appearance that can function in the object of unerring worldly consciousness; the incorrect conventional truth is the appearance that appears in the object of erring worldly consciousness and cannot function. In the Entering the Middle Way: 'Whatever is apprehended by the six senses without harm, and is understood by the world, that is established as truth, and the rest is established as falsehood by the world.' In the Two Truths: 'Although they appear similar, they are meaningless; due to being able to function and not being able to, the distinction is made between correct and incorrect conventional truths.' In ultimate truth, there is also nominal or similar ultimate truth, which is
དམ་པར་སྐྱེ་བ་དང་བདེན་པ་བཀག་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་དམ་པ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར་ རྣམ་གྲངས་པའི་དོན་དམ་ཞེས་བྱ་སྟེ། བདེན་གཉིས་སུ། སྐྱེ་ལ་སོགས་པ་བཀག་པ་ཡང་། །ཡང་དག་པ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །རྣམ་གྲངས་པ་མ་ཡིན་པའི་དོན་དམ་ནི། དེ་ཉིད་ཀྱི་འགྲེལ་ བར་བར་ཚིགས་སུ། དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་དེ་སྟོང་མིན། །མི་སྟོང་མ་ཡིན་ཡོད་མེད་མིན། །མི་སྐྱེ་མ་ཡིན་སྐྱེ་མིན་ཞེས། །དེ་ལ་སོགས་པ་བཅོམ་ལྡན་གསུངས། །ཞེས་སོ། །རྣམ་གྲངས་པའང་ཡང་དག་པར་ ན་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། དགག་བྱ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས། །ཡང་དག་ཏུ་ན་བཀག་མེད་གསལ། །བརྟགས་མེད་རང་གི་ངོ་བོ་ཡིས། །བཀག་པ་བརྟགས་མིན་ཅི་ལྟར་འགྱུར། །དེ་བས་འདི་ནི་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །ཞེས་བདེན་གཉིས་ལས་སོ། ། 1-3643 བཞི་པ་ནི། དགོངས་པ་ངེས་འགྲེལ་དུ། དོན་དམ་དང་ཀུན་རྫོབ་གཅིག་ཡིན་ན་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་མཐོང་ནས་སོ་སྐྱེ་ཡིན་བཞིན་དུ་ལམ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པ་དང་། ཐོབ་ པ་ཆུད་མི་ཟ་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་གྲུབ་པ་དང་། བདེ་བའི་མྱང་འདས་ཐོབ་པ་དང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ལྟར་དོན་དམ་ཡང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་སུ་ཐལ་བ་དང་། དོན་དམ་བཞིན་དུ་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་མཚན་ཉིད་ཐ་དད་མེད་པར་ཐལ་བ་དང་། ཀུན་རྫོབ་མཐོང་ཐོས་ཙམ་ལས་གཞན་གྱིས་དོན་དམ་བཙལ་བྱ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར། ཐ་དད་ན་བདེན་པ་མཐོང་བ་ ཡང་གཟུགས་སོགས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་མཚན་མ་ལས་མ་གྲོལ་བར་ཐལ་བ་དང་། དེ་འདོད་ན། མཚན་མའི་འཆིང་བ་ལས་མ་གྲོལ་བ་དང་གནས་ངན་ལེན་གྱི་འཆིང་བ་ལས་ཀྱང་མ་གྲོལ་བར་འགྱུར་བ་ དང་། དོན་དམ་པ་སྟེ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ་བ་དང་། འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་ཙམ་དང་། རང་བཞིན་མེད་པ་ཙམ་དོན་དམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ བ་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་རྣམ་བྱང་གི་མཚན་ཉིད་དུས་གཅིག་ཏུ་མཚན་ཉིད་ཐ་དད་དུ་གྲུབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྐྱོན་གསུངས་ཤིང་། འདུ་བྱེད་ཁམས་དང་དོན་དམ་མཚན་ཉིད་འདི། ། 1-3644 གཅིག་དང་ཐ་དད་བྲལ་བའི་མཚན་ཉིད་དེ། །གཅིག་དང་ཐ་དད་རྣམ་པར་གང་རྟོག་པ། །དེ་དག་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་ཞུགས་པ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་དོན་དམ་ནི་ཀུན་རྫོབ་དང་གཅིག་དང་ཐ་ དད་པའི་དངོས་པོར་གྲུབ་པ་གང་ཡང་མེད་ཏེ། ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐ་སྙད་དུ་ནི་ངོ་བོ་གཅིག་ལ་ལྡོག་པ་ཐ་དད་པ་སྟེ། ཤིང་བལ་དང་ཤིང་བལ་གྱི་འཇམ་པ་ལ་སོགས་ པའི་དཔེ་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་། བྱས་པ་དང་ནི་མི་རྟག་བཞིན། །མེད་ན་མི་འབྱུང་ངེས་ཕྱིར་རོ། །སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱང་ནི་སྟོང་པར་བཤད། ། ཅེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས་སོ། །ལྔ་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོ
【現代漢語翻譯】 因為與至高無上之理相符，即對生等進行遮止，所以稱為名言勝義諦。如《二諦論》所說：『對生等進行遮止，是因為與真實相符。』非名言勝義諦，在同一論典的註釋中間偈頌中說：『彼非空故非空性，非不空故非有非無，非不生故非生起。』世尊如是說。名言勝義諦實際上是世俗諦，因為沒有所破之法。如是，『若真實中無遮止，無造作，以自性而明瞭。遮止非造作，如何能成立？因此，此乃世俗諦。』如《二諦論》所說。 第四，在《解深密經》中說：如果勝義諦和世俗諦是一體，那麼凡夫就能見到勝義諦，成為異生，已經獲得道者獲得道，獲得者不會退失，獲得具有安樂之涅槃，併成佛。此外，如同世俗諦一樣，勝義諦也會成為一切煩惱之因，如同勝義諦一樣，一切行也會成為無有差別之相。僅僅見到或聽到世俗諦，就不需要再去尋求勝義諦。如果二者是異體，那麼見到真諦也不能從色等行之相中解脫出來。如果承認這一點，那麼就不能從相的束縛中解脫出來，也不能從惡趣的束縛中解脫出來。勝義諦不能成為行之共相，僅僅是諸行的無我和無自性也不能成為勝義諦之相，煩惱之相和清凈之相也不能同時成立為不同的相。經中宣說了這些過失，並說：『行界與勝義，此二相非一亦非異，若於一異起分別，彼等非是如理行。』因此，勝義諦不是與世俗諦一體或異體的實有存在，因為其無自性。但在名言中，本體相同而反體相異，如木棉和木棉的柔軟等例子所說。聖者龍樹也說：『如所作與無常，無則不生故決定。空性即是世俗諦，世俗諦亦說為空性。』如《菩提心釋》所說。 第五，世尊...
【English Translation】 Because it accords with the ultimate meaning, such as the negation of arising, it is called conventional ultimate truth. As stated in the Two Truths: 'The negation of arising, etc., is because it accords with reality.' Non-conventional ultimate truth, in the intermediate verse of the commentary on the same text, says: 'It is not empty, therefore not emptiness; not non-empty, therefore neither existent nor non-existent; not unborn, therefore not arising.' Thus spoke the Bhagavan. Conventional ultimate truth is actually relative truth, because there is no object to be negated. Thus, 'If in reality there is no negation, no fabrication, it is clear by its own nature. How can negation be fabricated? Therefore, this is relative truth,' as stated in the Two Truths. Fourth, in the Saṃdhinirmocana Sūtra (Explanation of the Thought Sutra), it says: If the ultimate truth and the conventional truth were one, then ordinary beings would see the ultimate truth and become distinct beings, those who have already attained the path would attain the path, those who have attained it would not regress, obtain the characteristic of the bliss of Nirvana, and become Buddhas. Furthermore, like conventional truth, ultimate truth would also become the cause of all defilements, and like ultimate truth, all phenomena would become without distinct characteristics. Merely seeing or hearing conventional truth, there would be no need to seek ultimate truth. If they were different, then seeing the truth would not be liberation from the characteristics of form and other phenomena. If this is admitted, then one would not be liberated from the bondage of characteristics, nor from the bondage of bad migrations. The ultimate truth would not be suitable as the general characteristic of phenomena, and merely the selflessness and lack of inherent existence of phenomena would not become the characteristic of ultimate truth, and the characteristics of defilement and purification would simultaneously be established as different characteristics. The sutra speaks of these faults and says: 'The realm of phenomena and the characteristic of ultimate truth, these two characteristics are neither one nor different. Those who conceive of one or different, they are not engaging properly.' Therefore, the ultimate truth is not established as an entity that is either one with or different from conventional truth, because it is without essence. But in conventional terms, the essence is the same while the aspects are different, as illustrated by examples such as cotton and the softness of cotton. The noble Nāgārjuna also said: 'Like what is made and impermanent, if there is no cause, it will definitely not arise. Emptiness is conventional truth, and conventional truth is also said to be emptiness,' as stated in the Commentary on the Mind of Enlightenment. Fifth, the Bhagavan...
ས་མངོན་པ་ལས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་གསུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཇི་ལྟར་གཉིས་ཁོ་ན་ཡིན་ཞེ་ན། སྡུག་ཀུན་ལམ་གསུམ་ འདུས་བྱས་ཡིན་ལ་དེ་ཐམས་ཅད་བརྫུན་པ་སླུ་བའི་ཆོས་ཅན་ཞེས་གསུངས་པས་ཀུན་རྫོབ་དང་། འགོག་པ་ནི། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དོན་དམ་ཡིན་པས་གཉིས་ལས་མི་ཉུང་མི་མང་སྟེ་འདི་ལྟར་ དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པ་གཉིས་ཐུགས་སུ་ཆུད་དེ། ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པ་འདིར་ཟད་དོ་ཞེས་ཡབ་སྲས་མཇལ་བ་ལས་གསུངས་པ་དང་། གང་ཞིག་ཀུན་རྫོབ་དེ་བཞིན་དོན་དམ་སྟེ། ། 1-3645 བདེན་པ་གསུམ་པ་གང་ཡང་མ་མཆིས་སོ། །ཞེས་པ་བཞིན་ནོ། །དྲུག་པ་མིང་གིས་རྣམ་གྲངས་ལ། ཀུན་རྫོབ་ལ་མ་རིག་པ་དང་། གཏི་མུག་དང་། མི་ཤེས་པ་དང་། ངའོ་ང་རྒྱལ་དང་། ལོག་རྟོག་ དང་། འཁྲུལ་པ་ཞེས་མདོ་དང་འགྲེལ་པ་ལས་འབྱུང་ཞིང་འདུ་བྱེད་དང་། འཁོར་བ་དང་། བརྫུན་པ་ཞེས་སོགས་དུ་མ་ཡོད་ཅིང་། དོན་དམ་པའི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཀྱང་དབུས་མཐའ་ལས། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ མདོར་བསྡུ་ན། །དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་དང་དོན་དམ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཞེས་སོ། །དེའང་སྔར་སོ་སྐྱེ་དང་ཕྱིས་སངས་རྒྱས་པའི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་ རྟག་ཏུ་དེ་བཞིན་དུ་གནས་ཀྱི་གཞན་དུ་ཡང་འགྱུར་བ་མིན་པས་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྒྲོ་སྐུར་གྱི་རྣམ་རྟོག་གི་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པས་དང་། མཚན་མ་དེ་ཐམས་ཅད་འགགས་པས་དང་། དམ་པ་ འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པས་དང་། ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་སོགས་འཕགས་པའི་ཆོས་རྣམས་དེ་ལ་དམིགས་ནས་འབྱུང་བས་ཆོས་དེ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་ཅེས་བྱ་བར་དེ་ཉིད་ ལས་བཤད་དེ། གཞན་མིན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ཡིན། །དེ་འགགས་འཕགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་། །འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡི་ཕྱིར། །རྣམ་གྲངས་དོན་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་སོ། །གཞན་ཡང་མི་གཉིས་པ་དང་མི་རྟོག་པའི་དབྱིངས་དང་ཆོས་ཉིད་དང་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཉིད་དང་། 1-3646 མི་འགག་པ་དང་། འདུས་མ་བྱས་པ་ཉིད་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཞེས་སོགས་དུ་མ་ཞིག་གསུངས་པ་རྣམས་སོ། །བདུན་པ་མིང་གི་དོན་ལ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ལ་སམ་བྲྀ་ཏི་སཏྱ་ཞེས་ པ་ཡོད་ལ་སམ་མྱཀ་ཡང་དག་དང་ཨཱ་ཝ་ར་ཎ་སྒྲིབ་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཡི་གེ་བསྣན་པའི་ངེས་ཚིག་གིས་ཡང་དག་པའི་དོན་ལ་སྒྲིབ་པས་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། འཇུག་པར། གཏི་མུག་རང་བཞིན་ སྒྲིབ་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་སྟེ། །ཞེས་སོ། །ས་ཏྱ་ནི་བདེན་པ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དང་གྲགས་པ་ཙམ་དུ་བདེན་པས་སོ། །དོན་དམ་བདེན་པ་ལ་པ་ར་མ་ཨརྭ་སཏྱ་ཞེས་ཟེར་ལ། པཱ་ ར་མཆོག་གམ་དམ་པ་ཡིན་ལ། ཨརྠ་དོན་ཡིན་པས་དོན་དམ་དགོས་པའི་མཆོག་ཡིན་པས་དེ་སྐད་ཅེས་བྱ་སྟེ། དེ་ནི་དགོས་པའི་མཆོག་ཡིན་པས། །དོན་དམ་
【現代漢語翻譯】 問：在《阿毗達磨》（梵文：Abhidharma，論藏）中不是說了四聖諦嗎？為什麼只有兩個？ 答：苦、集、道三者是「有為法」（梵文：saṃskṛta），並且都具有虛假、欺騙的性質，因此是「世俗諦」（梵文：saṃvṛti-satya）。而滅諦是「涅槃」（梵文：nirvāṇa），是「勝義諦」（梵文：paramārtha-satya）。因此，不多也不少，只有兩個。 正如《父子相會經》所說：『如來通達世俗諦和勝義諦，所應知的事物都包含在這兩者之中。』 並且如經文所說：『何者是世俗，彼即是勝義，不存在第三種真諦。』 第六，關於名稱的分類：世俗諦的名稱有無明、愚癡、不瞭解、我慢、邪見、錯亂等，這些都出自經和論。此外，還有行、輪迴、虛假等等。 勝義諦的名稱在《中邊分別論》中說：『空性簡而言之，即是真如、真實邊際、無相、勝義和法界，這些都是它的異名。』 無論是在凡夫階段還是在成佛之後，它都恒常不變，不會改變成其他狀態。它不是顛倒錯亂的分別念所能觀察的對象。一切相都已止息。它是聖者智慧的境界。正確的見解等聖者之法都依它而生，它是這些法的因，因此被稱為勝義諦。 正如經文所說：『非異、非顛倒，彼滅、聖者境，聖法之因故，次第說異名。』 此外，還有無二、無分別之界、法性、不可言說性、不滅、無為、涅槃等等。 第七，關於名稱的含義：世俗諦的梵文是「saṃvṛti-satya」，其中「saṃ」表示「samyak」（正確），「āvaraṇa」表示「遮蔽」。按照詞源學的解釋，由於它遮蔽了正確的意義，所以是世俗諦。 《入中論》中說：『以愚昧自性覆障故，名言即是世俗諦。』 「satya」是「真諦」的意思，因為它在世間的言語和習俗中被認為是真實的。 勝義諦的梵文是「paramārtha-satya」，其中「pāram」表示「殊勝」或「至上」，「artha」表示「意義」。因此，勝義諦是指最殊勝、最重要的意義，所以被稱為勝義諦。 因為它代表了最殊勝的意義，所以是勝義諦。
【English Translation】 Q: In the Abhidharma (Sanskrit: Abhidharma, Collection of Discourses), weren't the Four Noble Truths taught? Why are there only two? A: The three of suffering, origin, and path are 'conditioned phenomena' (Sanskrit: saṃskṛta), and all have the nature of being false and deceptive, therefore they are 'conventional truth' (Sanskrit: saṃvṛti-satya). Cessation, however, is 'nirvana' (Sanskrit: nirvāṇa), which is 'ultimate truth' (Sanskrit: paramārtha-satya). Therefore, there are neither more nor less than two. As stated in the 'Meeting of Father and Son Sutra': 'The Tathagata understands both conventional truth and ultimate truth, and all that should be known is contained within these two.' And as the scripture says: 'Whatever is conventional is also ultimate; there is no third truth.' Sixth, regarding the classification of names: The names for conventional truth include ignorance, delusion, not understanding, pride, wrong views, confusion, etc., which are found in sutras and commentaries. In addition, there are actions, samsara, falsehood, and so on. The names for ultimate truth are stated in the 'Madhyāntavibhāga' (Distinguishing the Middle from the Extremes): 'Emptiness, in brief, is suchness, the limit of reality, signlessness, ultimate meaning, and the realm of dharma; these are its synonyms.' Whether in the state of an ordinary being or after becoming a Buddha, it remains constant and does not change into another state. It is not an object that can be observed by distorted and deluded conceptualizations. All signs have ceased. It is the realm of the wisdom of the noble ones. Correct views and other noble dharmas arise from it, and it is the cause of these dharmas, therefore it is called ultimate truth. As the scripture says: 'Not different, not inverted, that which has ceased, the realm of the noble ones, the cause of the noble dharma, therefore, the synonyms are spoken in order.' In addition, there are non-duality, the realm of non-discrimination, the nature of dharma, inexpressibility, non-cessation, unconditionedness, nirvana, and so on. Seventh, regarding the meaning of the names: The Sanskrit for conventional truth is 'saṃvṛti-satya', where 'saṃ' means 'samyak' (correct) and 'āvaraṇa' means 'obscuration'. According to the etymological explanation, it is conventional truth because it obscures the correct meaning. The 'Madhyamakāvatāra' (Entering the Middle Way) states: 'Because of the nature of ignorance obscuring, it is called conventional truth.' 『satya』 means 'truth', because it is considered true in worldly language and customs. The Sanskrit for ultimate truth is 'paramārtha-satya', where 'pāram' means 'supreme' or 'ultimate' and 'artha' means 'meaning'. Therefore, ultimate truth refers to the most supreme and important meaning, so it is called ultimate truth. Because it represents the most supreme meaning, it is ultimate truth.
མྱ་ངན་འདས་པ་ཡིན། །ཞེས་འཇུག་པར་ གསུངས་པ་དང་མཐུན་ནོ། །བདེན་པ་ནི་འཕགས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པར་གཟིགས་པ་རྣམས་ལ་སྐྱེ་མེད་ལ་སོགས་པར་བདེན་པས་སོ། །བརྒྱད་པ་བདེན་གཉིས་ལ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། བདེན་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་ པར་དབྱེ་བ་ལ་མཁས་པ་ནི་འགྲོ་ལ་ཕན་པ་འབྱུང་བ་བསྐྱེད་པའི་བློ་དང་ལྡན་པ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་བཀའ་རབ་འབྱམས་དག་ལ་ཤེས་པའི་སྣང་བ་སྐྱེས་པའི་འཇིག་རྟེན་བསོད་ནམས་དང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཚོགས་མ་ལུས་པར་བསྒྲུབས་པ། 1-3647 རང་གཞན་གྱི་དོན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ། ཁྱད་པར་དུ་བྱར་མེད་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པར་འགྱུར་ཏེ། བདེན་གཉིས་ལས། བདེན་གཉིས་རྣམ་དབྱེ་ཤེས་པ་དག །ཐུབ་པའི་བཀའ་ལ་མི་རྨོངས་ཏེ། །དེ་དག་ མ་ལུས་ཚོགས་བསགས་ནས། །ཕུན་ཚོགས་ཕ་རོལ་འགྲོ་བ་ཉིད། །ཅེས་སོ།། །། ༈ དེ་ལ་དབང་པའི་སྐྱེས་བུ་བཤད་པ་དང་། གོང་མས་གནོད་པའི་ཚུལ། གཉིས་པ་དེ་ལ་དབང་བའི་སྐྱེས་བུ་བཤད་པ་ནི། བདེན་གཉིས་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་པོ་དེ་ལ་འཇིག་ཅིང་ཉམས་པར་འགྱུར་བས་ འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱེས་བུ་རྣམ་པ་གཉིས་ལུས་དང་རིགས་པས་མཐོང་ངོ་། །ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ལྡན་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་དང་འཁོར་བའི་རྒྱུ་ལོག་སྲེད་ གཉིས་ལས་བྱུང་བའི་ཕལ་བའོ། །གསུམ་པ་གོང་མས་གནོད་པའི་ཚུལ་ནི། འདི་དག་ལ་གང་གིས་གང་ལ་གནོད་ཅེ་ན། གཉིས་པོ་དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་ཕལ་པ་མ་རིག་པས་བློ་བསླད་པས་དངོས་པོའི་ རང་བཞིན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་དེ་ལ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆུས་མ་རིག་པའི་དྲི་མ་བཀྲུས་པས་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་ཟག་མེད་ཀྱི་བློ་མིག་གིས་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ ཉིད་རིག་པའི་རྣལ་འབྱོར་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་བློས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་གནོད་ཅིང་དེ་ལ་ནི་ཕལ་པས་མི་གནོད་དེ། མིག་རབ་རིབ་ཅན་གྱི་ཤེས་པས་རབ་རིབ་མེད་པའི་བློ་ལ་མི་གནོད་པ་བཞིན་ཏེ། 1-3648 མིག་ནི་རབ་རིབ་ཅན་གྱིས་མཐོང་བ་ཡིན། །རབ་རིབ་མེད་ཤེས་ལ་གནོད་མིན་ཇི་ལྟར། །དེ་བཞིན་དྲི་མེད་ཡེ་ཤེས་སྤངས་པའི་བློས། །དྲི་མེད་བློ་ལ་གནོད་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་འཇུག་པ་ལས་ སོ། །འོན་ཏེ་ཕལ་པ་ཁོ་ནའམ་རྣལ་འབྱོར་པ་ལའང་གནོད་ཅེ་ན། ཕལ་པ་ཁོ་ན་མ་ཡིན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་ཡང་བློ་ཡེ་ཤེས་དང་། བསམ་གཏན་དང་། སྙོམས་འཇུག་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་གོང་ མ་གོང་མ་ཁྱད་དུ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་འོག་མ་དག་ལ་གནོད་ཅིང་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཏེ། དཔེར་ན་ས་དང་པོ་ལ་གཉིས་པས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་བཞིན་ནོ། གནོད་པའི་ཚུལ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ཐ་ མལ་པ་རྣམས་བུད་མེད་ཀྱིས་ལུས་ཁྲུས་བྱས་པ་སོགས་གཙང་བར་འདོད་པ་ལ། རྣལ་འབྱོར་པ་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ནི་མི་གཙང་བ་ཡིན་ཏེ། རྣལ་འབྱོར་སྔོས་པ་སོགས་མི་གཙང་བ་དུ་མའི་ར
【現代漢語翻譯】 與『進入寂滅』的說法相符。真實是對於那些顛倒見解的聖者來說，以無生等為真實。 第八，精通二諦的利益是：精通二諦的區分，具有能利益眾生的智慧，對於善逝的一切教言都能生起理解的光明，圓滿地成就世間福德和智慧的資糧。 自他二利圓滿具足，特別是能到達無可比擬的彼岸。如二諦中所說：『通達二諦之差別，不迷於能仁之教言，彼等無餘積聚資糧后，能渡眾生至圓滿彼岸。』 接下來是關於有權勢之人的闡述，以及上位者如何損害下位者的方式。 第二，闡述有權勢之人：能證悟二諦的人，由於會衰敗和毀滅，因此世間之人有兩種，即身體和理性所見。如何理解呢？即具有一切法無所緣的等持的瑜伽士，以及由輪迴之因——貪愛二者所生的凡夫。 第三，上位者損害下位者的方式：這些人中，誰損害誰呢？在這兩者中，世間凡夫因無明而迷惑，顛倒地認識事物的自性，對於這種認識，以智慧之水洗滌無明的垢染，以遠離垢染的無漏智慧之眼，能認識事物真相的瑜伽士，以顛倒認識的世間智慧來損害凡夫，而凡夫不能損害瑜伽士。如同眼有翳障者的意識不能損害無翳障的智慧一樣。 『眼有翳障者才能見，無翳障之識如何損？如是離垢智慧所捨棄之識，不能損害無垢之智。』如《入行論》中所說。 那麼，僅僅是凡夫，還是瑜伽士也會被損害呢？不僅僅是凡夫，瑜伽士也會因智慧、禪定、等持等差別，上位者勝過下位者，從而損害和壓制下位者。例如，初地被二地壓制一樣。損害的方式是，世間凡夫認為婦女沐浴等是清凈的，而瑜伽士則認為婦女的身體是不凈的，因為瑜伽士認為精液等多種不凈之物……
【English Translation】 It is in accordance with the saying 'entering into Nirvana'. Truth is true for those noble ones who see perverted views as unborn and so on. Eighth, the benefit of being skilled in the two truths is: being skilled in distinguishing the two truths, having the wisdom to benefit beings, being able to generate the light of knowledge for all the teachings of the Sugata, and completely accomplishing the accumulation of merit and wisdom of the world. The benefit of oneself and others is perfectly complete, especially being able to reach the incomparable other shore. As it is said in the Two Truths: 'Those who know the distinction between the two truths will not be confused about the teachings of the Thubpa (Buddha), and after accumulating all those collections, they will lead beings to the perfect other shore.' Next is the explanation of the powerful person, and how the superior harms the inferior. Second, explaining the powerful person: The person who realizes the two truths, because he will decay and be destroyed, there are two kinds of worldly people, seen by body and reason. How is it understood? That is, the yogi who has the samadhi of all dharmas without object, and the ordinary person who is born from the two causes of samsara - attachment. Third, the way the superior harms the inferior: Among these people, who harms whom? Among these two, the ordinary worldly person is deluded by ignorance, and perversely recognizes the nature of things. For this knowledge, the yogi who knows the truth of things with the immaculate eye of wisdom, washed away the impurities of ignorance with the water of wisdom, harms the ordinary person with the worldly wisdom of perverse recognition, and the ordinary person cannot harm the yogi. Just as the consciousness of a person with blurred eyes cannot harm the wisdom without blurred eyes. 'The eye can be seen by the one with blurred eyes, how can the knowledge without blurred eyes harm it? Likewise, the knowledge abandoned by the immaculate wisdom cannot harm the immaculate wisdom.' As it is said in the Bodhisattvacharyavatara. So, is it only the ordinary person, or will the yogi also be harmed? Not only the ordinary person, but the yogi will also be harmed by the differences of wisdom, meditation, samadhi, etc., and the superior ones will surpass the inferior ones, thus harming and suppressing the inferior ones. For example, the first bhumi is suppressed by the second bhumi. The way of harming is that ordinary worldly people think that women bathing and so on are pure, while yogis think that women's bodies are impure, because yogis think that semen and other impure things...
ང་ བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་མོས་པས་གནོད་ཅིང་། དེ་ལ་ཡང་ཕྱིའི་དོན་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཏུ་བདེན་པར་འདོད་པ་ཉན་ཐོས་སྡེ་པའི་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་ནི་མི་གཙང་བའི་དངོས་པོ་གཅིག་ཏུ་བདེན་ པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྡུལ་ཕྲན་དུ་མ་ཚོགས་པའི་ཆ་ཤས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ནགས་ཚལ་བཞིན། དེ་བཞིན་དུ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱང་། མི་གཙང་བ་བདེན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཆ་ཤས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། 1-3649 བློ་བཞིན་ཞེས་པའི་རིགས་པས་གནོད་ལ། དེ་ལ་ཡང་སེམས་ཙམ་པས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི། ཆ་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་ཀྱི་ཆ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་ཞེས་པའི་རིགས་པས་གནོད་ པས་ན། སྣང་བ་ཐ་མ་སེམས་དང་སེམས་ཀྱང་དོན་དམ་པར། གཟུང་འཛིན་བདེན་པས་སྟོང་པའི་རང་རིག་རང་གསལ་གྱི་བདེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། །དེ་ལ་ཡང་དབུ་མ་པས་མྱོང་བ་གཉིས་མེད་ ཀྱི་ཤེས་པ་ནི། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ན་བདེན་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐ་སྙད་ཙམ་དུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་སྒྱུ་མ་བཞིན་ཞེས་པའི་རིགས་པས་གནོད་དོ་ཞེས་དགེ་བ་ལས་བཤད་ དོ། །དེ་ལྟར་ནའང་རྣལ་འབྱོར་པའི་བློ་ལས་ཕལ་པ་འཁྲུལ་པར་ཇི་ལྟར་རྟོགས་ཤེ་ན། མདོ་ལས་གསུངས་པའི་སྒྱུ་མ་དང་། སྨིག་རྒྱུ་ལ་སོགས་པ་རྣལ་འབྱོར་པ་དང་། ཕལ་པ་གཉིས་ཀ་ཡང་ནི་ རང་བཞིན་མེད་པར་མཚུངས་པར་འདོད་པའི་དཔེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་བསྟན་པས་རང་བཞིན་ཅན་དུ་འཛིན་པའི་ཐ་མལ་པའི་བློ་འཁྲུལ་པར་འཇོག་སྟེ། རྣལ་འབྱོར་པས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་ བཞིན་མེད་པར་སྒྱུ་མ་ལྟར་རྟོགས་ལ། དེ་དག་ཐ་མལ་པས་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟར་མ་རྟོགས་ནས་བདེན་པར་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པ་ཡིན་ན་སེམས་ཅན་གདོན་པའི་ཕྱིར་སྦྱིན་སོགས་རྫོགས་པའི་དོན་དུ་དེ་ཁོ་ན་རྟོགས་པའི་བྱང་སེམས་ཇི་ལྟར་འཇུག་ཅེ་ན། 1-3650 འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་ཚོགས་ལ་འཇུག་པ་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་པའི་རིགས་པས་མ་དཔྱད་པར་ཐ་སྙད་ཙམ་དུ་སྦྱིན་སོགས་ལ་འཇུག་ པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་ཞུགས་པས་ཚོགས་རྫོགས་ཏེ་དོན་དམ་རྟོགས་པ་ལས་འགལ་བ་མེད་དེ། ཐ་སྙད་དུ་སྦྱིན་སོགས་ལ་འཇུག་པ་དེ་དོན་དམ་རྟོགས་པའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འཇུག་པར་ཐ་ སྙད་བདེན་པ་ཐབས་སུ་གྱུར་པ་དང་། །དོན་དམ་བདེན་པ་ཐབས་བྱུང་གྱུར་པ་སྟེ། །ཞེས་སོ།། །། ༈ རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་གཉིས། དོན་དུ་སྨྲ་བའི་རྩོད་པ་སྤང་བ། བཞི་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་གཉིས། དོན་དུ་སྨྲ་བའི་རྩོད་པ་སྤང་། སེམས་སུ་སྨྲ་བའི་རྩོད་པ་ སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ་བརྒྱད་ལས། དང་པོ་ཕལ་པ་འཁྲུལ་པར་གྲུབ་པའི་ཚུལ་ནི། དེ་ལྟར་སྒྱུ་མ་སོགས་དང་མཚུངས་པར་རྣལ་འབྱོར་པས་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཆོས་དེ་ཕལ་པས་ཀྱང་རྟོགས་ ན་འཇིག་རྟེན་པ་ལ་ལོག་ར
【現代漢語翻譯】 因為如此認為而受到損害。對於這一點，那些認為外境的微塵是真實存在的聲聞部派的人會說，女人的身體不是不凈之物的真實存在，因為它是由許多微塵組成的有組成部分的事物，例如森林。同樣，微塵也不是不凈的真實存在，因為它沒有組成部分，受到『如其所見』的理性的損害。 對於這一點，唯識宗的人會反駁說，微塵不是沒有組成部分的，因為它有方向性的組成部分，例如瓶子。因此，顯現的現象，包括心和心，在勝義諦上，是空性的自證自明的真諦。對於這一點，中觀宗的人會反駁說，二元對立的體驗之識，即使在那樣的狀態下也不是真實存在的，因為它只是名言安立的存在，例如幻象。這是從《善說》中引用的。 即使如此，瑜伽行者如何理解凡夫是錯誤的呢？經中說，幻象和陽焰等，瑜伽行者和凡夫都同樣認為是沒有自性的。通過這個例子，表明一切法都沒有自性，因此，執著于自性的凡夫之心是錯誤的。瑜伽行者將一切法理解為沒有自性，如同幻象一般，而凡夫則不這樣理解，因此執著于真實。 如果一切都沒有自性，那麼菩薩爲了利益眾生，圓滿佈施等，如何進入對空性的證悟呢？ 爲了獲得佛果，在進入積聚資糧時，不會用一和多等理性來分析一切法，只是在名言上進入佈施等行為。因此，進入這些行為並不會與證悟勝義諦相違背，因為在名言上進入佈施等行為，會成為證悟勝義諦的方法，即『進入是名言諦成為方法，勝義諦是所生』。
【English Translation】 Because of believing so, it is harmed. Regarding this, those who believe that the external objects of subtle particles are truly existent, the Shravaka schools would say that a woman's body is not truly an impure object, because it is a composite of many particles, like a forest. Similarly, subtle particles are not truly impure, because they are without parts, harmed by the reasoning of 'as it appears'. Regarding this, the Mind-Only school would refute that subtle particles are not without parts, because they have directional parts, like a vase. Therefore, the appearing phenomena, including mind and mental events, are, in the ultimate truth, the self-aware truth of emptiness. Regarding this, the Madhyamaka school would refute that the knowledge of non-dual experience, even in that state, is not truly existent, because it is merely nominally existent, like an illusion. This is quoted from 'Good Explanation'. Even so, how does a yogi understand that an ordinary person is mistaken? The sutras say that illusions and mirages, etc., are considered by both yogis and ordinary people to be equally without inherent existence. Through this example, it is shown that all phenomena are without inherent existence, so the mind of an ordinary person who clings to inherent existence is considered mistaken. Yogis understand all phenomena as without inherent existence, like illusions, while ordinary people do not understand them as illusions and therefore cling to them as real. However, if everything is without inherent existence, how does a Bodhisattva enter into the perfection of giving, etc., for the sake of sentient beings, to realize that very thing? When entering the accumulation of merit for the sake of attaining Buddhahood, one does not analyze all phenomena with reasonings such as one and many, but merely engages in giving, etc., nominally. Therefore, engaging in these activities does not contradict the realization of ultimate truth, because engaging in giving, etc., nominally becomes a method for realizing ultimate truth, that is, 'entering is the conventional truth becoming the method, and the ultimate truth is what is produced'.
ྟོག་ཅི་ཡོད་སྙམ་ན། འཇིག་རྟེན་ཕལ་པ་ཡིས་གཟུགས་སོགས་ཆོས་དེ་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་དངོས་པོར་མཐོང་ཞིང་། དེར་མ་ཟད་ཇི་ལྟར་མཐོང་བ་ལྟར་བདེན་པ་ཡང་ དག་པ་ཉིད་དུའང་རྟོག་ཅིང་ཞེན་པར་བྱེད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་པས་རྟོགས་པ་ལྟར་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་དེའི་གནས་ལུགས་དོན་དམ་དེ་རྟོགས་མིན་པས་གཟུགས་སོགས་ཆོས་འདིར་རྣལ་འབྱོར་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ཕལ་པ་རྩོད་དེ། 1-3651 འཇིག་རྟེན་པས་ལོག་པར་རྟོགས་པ་དེ་རྣལ་འབྱོར་པས་འགོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཚད་མ་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི། གཟུགས་ཚོར་སོགས་གནག་རྫིའི་བར་ལ་དོན་བྱེད་ནུས་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་ བས་བདེན་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཇི་ལྟར་ན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེ་ན། གཟུགས་སོགས་ཕུང་པོ་ལྔ་ཆོས་ཅན། དེ་འཇིག་རྟེན་པའི་མངོན་སུམ་དུ་གྲུབ་པ་ཉིད་ཀྱང་ནི་འཇིག་རྟེན་ལ་ཚད་མས་ གྲུབ་བོ་ཞེས་གྲགས་པས་ཡིན་གྱི་ཚད་མས་བདེན་པར་གྲུབ་པ་མིན་པར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་པའི་མངོན་སུམ་དེ་དག་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་ཡིན་པས་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ ཏེ་ཚད་མས་མ་རྟོགས་ན་ཇི་ལྟར་གྲགས་ཤིང་གྲུབ་ན་ཡང་ཇི་ལྟར་བརྫུན་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། གཟུགས་སོགས་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པར་གྲགས་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། དེས་གྲུབ་པ་ལྟར་བདེན་པ་མིན་ གྱི་བརྫུན་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་མ་ཡིན་ལ་དེར་འཛིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བུད་མེད་ཀྱིས་ལུས་མི་གཙང་བ་དང་ལ་སོགས་པས་མི་རྟག་བདག་མེད་སོགས་ལ་ཕྱིན་ཅི་ ལོག་ཏུ་ཞེན་པའི་དབང་གིས་གཙང་བ་དང་རྟག་པ་དང་བདག་ལ་སོགས་པར་གྲགས་པ་བཞིན་དུའོ། །གསུམ་པ་ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་གྱིས་མ་གྲུབ་ཀྱང་ལུང་གི་རང་བཞིན་ཡོད་པར་གྲུབ་སྟེ། 1-3652 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བྲམ་ཟེ་ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་རྣམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་པོ་རྣམས་དང་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་དོ་ཞེས་དང་། འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་སྐད་ཅིག་མ་ཞེས་སོགས་གསུངས་ པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཕུང་པོ་སོགས་ཡོད་པར་བསྟན་པས་འདུལ་བའི་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་རིམ་གྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་གཞུག་པའི་དོན་དུ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་མགོན་པོ་སངས་ རྒྱས་ཀྱིས་ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་བསྟན་ཏེ། དགོས་པའི་དབང་གིས་རྒྱལ་བ་རྣམས། །ང་དང་ང་ཡིས་ཞེས་གསུང་ལྟར། །ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས། །དེ་བཞིན་དགོས་པའི་ དབང་གིས་གསུངས། །ཞེས་རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པ་ལས་སོ། །དེ་དོན་དམ་པར་གྲུབ་པར་མ་གསུངས་པས་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་མི་རུང་ངོ་། །དོན་དམ་པར་མ་གསུངས་ན་འདུ་བྱེད་དེ་རྣམས་ཇི་ལྟར་སྐད་ཅིག་ མ་ཡིན་ཞེ་ན། འདུ་བྱེད་དེ་དག་ཆོས་ཅན། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ནི་སྐད་ཅིག་མ་ཉིད་མིན་ཏེ། བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་
【現代漢語翻譯】 如果有人問，這是什麼想法呢？這是因為世俗之人認為色等法是依賴於因緣而存在的實物，不僅如此，他們還認為自己所見到的就是真實的，並執著於此。而瑜伽士卻並非如此，他們沒有像瑜伽士那樣證悟到如幻的實相，因此瑜伽士與世俗之人在色等法上產生了爭論， 世俗之人錯誤地認識，瑜伽士則破斥這種錯誤認識。第二，破除與量相違之處：如果色受等在牧童之間能夠發揮作用，親眼所見難道不是真實的嗎？怎麼說是如幻的呢？色等五蘊，就其法性而言，即使在世俗之人的顯現中成立，也只是因為世俗之人認為這是量所成立的，但實際上並非是量所真實成立的。因為世俗之人的顯現是名言量，不能證悟實相。如果不是量所證悟，那麼如何流傳和成立，又如何成為虛假的呢？色等顯現成立，就其法性而言，並非如其成立般真實，而是虛假的顛倒執著，因為將非彼執為彼。例如，女人因對身體不凈等以及無常無我等產生顛倒執著，從而執著為清凈、常和有我等一樣。第三，破除與聖教相違之處：如果不是顯現所成立，而是成立為具有聖教的自性，世尊曾說：『所謂婆羅門，就是指五蘊、十二處和十八界。』以及『諸行皆是剎那生滅』等等。 如果有人問，執著于實物，認為蘊等是存在的，這是否與佛經相違背呢？爲了引導那些需要調伏的世俗之人逐漸進入空性，世間的怙主 佛陀才宣說了蘊、處、界等實物。正如《六十正理論》所說：『以需要之故，諸佛說我與我所，蘊、處及諸界，是故彼等依需要說。』因此，這並非是究竟真實的，不能作為成立的理由。如果不是究竟真實，那麼這些行如何是剎那生滅的呢？這些行，就其法性而言，並非是究竟的剎那生滅，因為它們沒有真實的自性。
【English Translation】 If someone asks, what is the thought behind this? It is because ordinary people see form and other dharmas as real objects dependent on causes and conditions. Moreover, they believe that what they see is true and cling to it. Yogis, however, do not. They do not realize the true nature of things as illusory, as yogis do. Therefore, yogis and ordinary people argue about form and other dharmas. Ordinary people perceive things wrongly, and yogis refute these wrong perceptions. Second, refuting contradictions with valid cognition: If form, feeling, etc., can function between cowherds and are seen directly, aren't they real? How can they be like illusions? The five aggregates of form, etc., as dharmas, are established in the perception of ordinary people, but only because ordinary people believe they are established by valid cognition. However, they are not truly established by valid cognition. Because the perception of ordinary people is conventional valid cognition, it does not realize the ultimate reality. If it is not realized by valid cognition, how can it be known and established, and how can it be false? The establishment of form, etc., as perceived is not true as it appears, but a false and inverted clinging, because it clings to what is not as what it is. For example, just as women cling to the impure nature of the body and impermanence and selflessness as pure, permanent, and having a self. Third, refuting contradictions with scripture: If it is not established by perception, but is established as having the nature of scripture, the Bhagavan said, 'The so-called Brahmin is the five aggregates, the twelve sources, and the eighteen elements,' and 'All conditioned things are momentary,' etc. If someone asks, doesn't clinging to things as real, believing that the aggregates, etc., exist, contradict the scriptures? In order to gradually lead those ordinary people who need to be tamed into emptiness, the protector of the world, the Buddha, taught about real things such as aggregates, elements, and sources. As the Sixty Stanza Reasoning says, 'Because of need, the Victorious Ones speak of 'I' and 'mine.' Aggregates, elements, and sources, are thus spoken of because of need.' Therefore, this is not ultimately true and cannot be used as a reason for establishment. If it is not ultimately true, how can these conditioned things be momentary? These conditioned things, as dharmas, are not ultimately momentary, because they do not have a true nature.
རོ། །བཞི་པ་དངོས་ཀྱི་དོན་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ ནི། འོ་ན་དེ་དག་དོན་དམ་པར་སྐད་ཅིག་མ་མ་ཡིན་ཞིང་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་དུ་སྐད་ཅིག་མར་བསྟན་པ་ཡིན་ན། འདུ་བྱེད་རྣམས་ཆོས་ཅན། དེ་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་འགལ་བར་ཐལ། 1-3653 དེ་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པར་འཇིག་རྟེན་པས་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འཇིག་རྟེན་པས་རྟག་པར་གཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཚུ་རོལ་མཐོང་བས་མ་རྟོགས་པ་དེ་ལྟ་ནའང་འདུ་བྱེད་རྣམས་སྐད་ཅིག་ མ་ཉིད་ཡིན་པ་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པར་འགལ་བའི་ཉེས་པ་མེད་དེ། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་འགྲེལ་ཆེན་ལ་སོགས་པ་ འགྲེལ་པ་གསུམ་ལས་སོ། །གལ་ཏེ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འགལ་ཞེས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཞེས་པ་ཕྱོགས་སྔ་མ་དང་འགལ་ཞེས་པ་རང་ལན་དུ་བྱས་ཏེ་དཀའ་འགྲེལ་ལས་བཤད་པའང་ཡོད་དོ། །གལ་ཏེ་སྐད་ཅིག་ མ་དེ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་རྣལ་འབྱོར་པས་ངེས་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་པས་མི་ངེས་པ་ཅི་ཞེ་ན། འདུ་བྱེད་རྣམས་ཆོས་ཅན། སྐད་ཅིག་བདག་མེད་ལ་སོགས་པར་རྣལ་འབྱོར་པས་རྟོགས་ཀྱི་བྱིས་པ་འཇིག་ རྟེན་པས་མི་རྟོགས་ཏེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་མཐོང་བའི་འཇིག་རྟེན་པ་ལ་ལྟོས་ནས་རྣལ་འབྱོར་པས་དེའི་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འཇིག་རྟེན་པའི་རྟོགས་པས་རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་ གནོད་པ་མེད་དོ། །དེ་ལས་གཞན་དུ་རྟགས་མ་གྲུབ་ནས་དེ་ཉིད་མཐོང་མ་མཐོང་གི་ཁྱད་མེད་ཅིང་འཇིག་རྟེན་པས་རྣལ་འབྱོར་པས་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་མི་གཙང་བར་བསྒོམ་པ་ན་མི་གཙང་བར་དཔྱད་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་མི་གཙང་བར་ངེས་པ་རྟོགས་པ་དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པས་གནོད་པར་འགྱུར། 1-3654 འཇིག་རྟེན་པས་དེ་ལས་བཟློག་པ་བུད་མེད་ཀྱི་ལུས་གཙང་བར་རྟོགས་ཤིང་དེ་ལྟར་གྲགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་གནོད་པ་དེས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་མ་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པར་གྲུབ་བོ། །དེ་ལྟར་ ཡང་འབུམ་ལས། ལྷའི་བུ་སེམས་ཅན་དེ་དག་གི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་སྟེ། ལྷའི་བུ་སྒྱུ་མ་དང་སེམས་ཅན་དེ་དག་ནི་གཉིས་སུ་མེད་གཉིས་སུ་བྱར་མེད་དོ་ཞེས་པ་ནས་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུའོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །ལྔ་པ་དགེ་སྡིག་མི་འབྱུང་བའི་ཆོས་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་ བུ་ཡིན་ན་རྒྱལ་བ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཆོས་ཅན། དེ་དག་ལ་མཆོད་པ་དང་གནོད་པ་བྱས་པས་བསོད་ནམས་དང་ནི་སྡིག་པ་མི་འབྱུང་བར་ཐལ། སྒྱུ་མ་དང་འདྲ་བར་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་སྒྱུ་མས་བྱས་པའི་སྐྱེས་བུ་ལ་ཕན་གནོད་བྱས་པ་ལས་དགེ་སྡིག་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་དངོས་པོར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་རྒྱལ་བའི་དངོས་པོ་དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་ལ་ ཕན་གནོད་བྱས་པས་དོན་དམ་པར་ཡོད་པར་བསོད་ན
【現代漢語翻譯】 རོ། 第四，駁斥關於真實意義的爭論：如果這些事物在勝義諦上不是剎那生滅，而只是在世俗諦上顯現為剎那生滅，那麼諸行（有為法）作為所立宗，它們在世俗諦上也不應是剎那生滅，因為世間人不瞭解它們是剎那生滅的，因為世間人認為它們是常恒的。如果這樣說，即使為凡夫俗子所不瞭解，諸行是剎那生滅的自性，作為所立宗，也不存在與世俗諦相違的過失，因為它們是證悟空性的瑜伽士們言說的對象。這是從《大疏》等三部註釋中引用的。如果有人認為，『在世俗諦上相違』，是將『在世俗諦上』作為前者的宗，『相違』作為自己的回答，這是《難解疏》中的觀點。如果剎那生滅在世俗諦上也被瑜伽士所確定，而世間人不能確定，這是為什麼呢？諸行作為所立宗，瑜伽士們瞭解剎那生滅、無我等，而愚昧的世間人不能瞭解，因為相對於沒有見到實相的世間人，瑜伽士們見到了實相。因此，世間人的認識不會對瑜伽士造成損害。否則，如果不能成立，那麼見到和沒見到實相就沒有區別，當世間人看到瑜伽士觀修不凈的女人身體時，通過分析不凈的力量確定為不凈的認識，就會被世間的名聲所損害。 因為世間人認為女人身體是清凈的，並且這樣流傳。不造成損害，因此一切法都如幻象般無自性。就像《十萬頌般若經》中所說：『天子，眾生的現象如幻如夢。天子，幻象和眾生，不二，不可分割……』乃至『涅槃也如幻如夢。』等等，廣為宣說。第五，駁斥不產生善惡的觀點：如果佛陀也如幻象，那麼諸佛世尊作為所立宗，對他們進行供養或損害，不應產生功德和罪惡，因為他們像幻象一樣沒有自性。例如，對幻象所化的人進行利益或損害，不會產生善惡。如果這樣說，就像有實宗認為對真實存在的佛陀進行利益或損害，會產生真實存在的功德一樣。
【English Translation】 རོ། Fourth, refuting the dispute about the meaning of reality: If these things are not momentary in the ultimate sense, but only appear to be momentary in the conventional sense, then conditioned phenomena (samskrita dharmas), as the subject of the proposition, should not be momentary even in the conventional sense, because worldly people do not understand them to be momentary, because worldly people perceive them as permanent. If so, even if not understood by ordinary people, the very nature of conditioned phenomena being momentary, as the subject of the proposition, there is no fault of contradicting the conventional truth, because they are the objects of expression for yogis who realize selflessness. This is quoted from the Great Commentary and other three commentaries. If someone argues that 'contradicting in the conventional sense' is to take 'in the conventional sense' as the former proposition and 'contradicting' as one's own answer, as explained in the Difficult Commentary. If momentariness is also ascertained by yogis in the conventional sense, but not by worldly people, why is that? Conditioned phenomena, as the subject of the proposition, yogis understand momentariness, selflessness, etc., but ignorant worldly people do not understand, because relative to worldly people who have not seen reality, yogis have seen reality. Therefore, the understanding of worldly people does not harm yogis. Otherwise, if it cannot be established, then there is no difference between seeing and not seeing reality, and when worldly people see yogis meditating on the impurity of a woman's body, the recognition of determining it as impure through the power of analyzing impurity will be harmed by worldly fame. Because worldly people think that a woman's body is pure and that is how it is known. Not causing harm, therefore all dharmas are established as being without inherent existence like illusions. As stated in the Hundred Thousand Verse Prajnaparamita Sutra: 'Son of the gods, the phenomena of beings are like illusions, like dreams. Son of the gods, illusions and beings are non-dual, indivisible...' and so on, extensively proclaimed. Fifth, refuting the view that good and evil do not arise: If the Buddha is also like an illusion, then the Buddhas, the Bhagavat, as the subject of the proposition, making offerings or harming them should not produce merit and demerit, because they are without inherent existence like illusions. For example, benefiting or harming a person created by illusion does not produce good or evil. If so, just as proponents of substantiality believe that benefiting or harming a truly existing Buddha produces truly existing merit.
མས་དང་སྡིག་པ་འབྱུང་བར་འདོད་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྒྱུ་མ་དང་འདྲ་བའི་རྒྱལ་བ་སངས་རྒྱས་ལ་ཕན་གནོད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་བྱས་པས་བསོད་ནམས་དང་སྡིག་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ནི་འབྱུང་སྟེ། 1-3655 འདི་དག་ཐམས་ཅད་རྟེན་འབྲེལ་ཙམ་དུ་གཉིས་ཀ་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ཉིང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ཡིན་དུ་ཆུག་ནའང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ ཅན། ཤི་ནས་ཏེ་རིས་མཐུན་ཉམས་པའི་འོག་ཏུ་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ། སྒྱུ་མ་དང་འདྲ་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ཞིག་ནས་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ ན་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དོན་དམ་དུ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། དུས་ཇི་སྲིད་དུ་སྨན་དང་ལ་སོགས་པ་སྒྱུ་མའི་རྐྱེན་རྣམས་ཚོགས་པར་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུ་སྒྱུ་མའང་འབྱུང་བར་འགྱུར་བ་དེ་བཞིན་དུ་ མ་རིག་པ་དང་ལས་སྲེད་སོགས་འཁོར་བའི་རྐྱེན་ཚོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་སྒྱུ་མའང་འབྱུང་བ་དེ་ལྟ་ནའང་བདེན་པར་ཡོད་པ་མིན་པས་མ་ངེས་སོ། ། འོན་ཏེ་སེམས་ཅན་འཁོར་བ་ ཇི་སྲིད་པར་མི་འབྱུང་བར་འགྱུར། དོན་དམ་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། སྒྱུ་མ་བཞིན་ཞེ་ན། མ་ངེས་ཏེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་རིང་དུ་གནས་ཙམ་གྱི་ཇི་ལྟར་ནི་བདེན་པར་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་པར་ཐལ། བརྫུན་པར་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཡུན་རིང་པོར་དེའི་སྣང་བ་འབྱུང་བའི་དྲི་ཟའི་གྲོང་ཁྱེར་དང་སྒྱུ་མ་ཡང་དེར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །བདུན་པ་དགེ་སྡིག་འབྱུང་མི་འབྱུང་གི་ཁྱད་པར་ནི། 1-3656 གལ་ཏེ་སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ཆོས་ཅན། དེ་བསད་པ་སོགས་ལ་སྲོག་བཅད་པའི་སྡིག་པ་སོགས་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། སྒྱུ་མ་དང་རང་བཞིན་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྒྱུ་ མའི་སྐྱེས་བུ་བསད་པ་དང་སོགས་པས་སྒྱུ་མའི་སྐྱེས་བུ་ལ་མ་བྱིན་པར་བླངས་པ་ལ་སོགས་ལ་ཡང་རྒྱུད་ལ་སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་བསད་པའི་དངོས་གཞིའི་སྡིག་པ་མེད་མོད་ཀྱི། གསད་སེམས་ ཀྱིས་རྒྱབ་ན་སྲོག་གཅོད་ཀྱི་སྦྱོར་བར་གཏོགས་པའི་སྡིག་འབྱུང་ངོ་། །སེམས་ཅན་ལ་ནི་དེ་དང་མི་འདྲ་སྟེ་སེམས་ཅན་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་ཕན་པ་དང་སྲོག་གཅོད་སོགས་ཀྱི་གནོད་པ་བྱས་པས་བསོད་ ནམས་དང་ནི་སྡིག་པ་འབྱུང་སྟེ་སྒྱུ་མའི་རང་བཞིན་གྱི་སེམས་དང་ལྡན་པས་དེ་ལ་ཕན་གནོད་བྱས་ན་དེའི་སེམས་ལ་བདེ་སྡུག་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་མ་གྲུབ་སྟེ། དེ་ལ་སྒྱུ་མའི་ རང་བཞིན་གྱི་སེམས་ནི་འབྱུང་བ་མེད་དེ། སྒྱུ་མའི་རྐྱེན་སྔགས་དང་སོགས་པས་ནོར་བུ་དང་སྨན་སོགས་རྣམས་ལ་སེམས་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྒྱུ་མའི་སྒྲ་མཚུངས་པ་དེ་ལྟ་ ནའང་སྒྱུ་མ་དེ་ཡང་སེམས་ཡོད་མེད་སྣ་ཚོགས་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཡོད་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་སྣ་ཚོག
【現代漢語翻譯】 就像希望罪惡從幻象中產生一樣，對如幻的勝者（Gyalwa，勝利者，指佛陀）行利益或損害，也會產生如幻的功德和罪惡。 所有這些都是由相互依存產生的。 第六，駁斥關於不連線轉世的爭論：即使情況確實如此，一切有情眾生，當他們死亡並失去相似的連續性時，如何轉生？他們不應該轉生。因為他們就像幻象。這個推論是有效的，因為幻象中的人不會轉生。因此，如果他們轉生，他們就真實存在嗎？只要藥物和其他幻象的條件聚集在一起，幻象就會出現。同樣，只要無明、業和貪愛等輪迴的條件聚集在一起，有情眾生的幻象也會出現。即使如此，他們也不是真實存在的，所以這是不確定的。或者，有情眾生不會在輪迴中出現，因為他們不是真實存在的，就像幻象一樣嗎？這是不確定的，因為有情眾生，僅僅是長期存在，並不意味著他們是真實存在的，因為這與虛假並不矛盾。如果不是這樣，那麼長期出現的乾闥婆城和幻象也會變成真實的。 第七，功德和罪惡產生與否的區別： 如果像幻象中的人一樣，有情眾生，殺死他們等不會導致殺生的罪惡，因為幻象和自性沒有區別嗎？即使殺害幻象中的人，或者拿走未給予的幻象中的東西，由於他們沒有心識，所以沒有殺生的實際罪惡。但是，如果懷著殺心去行動，就會產生屬於殺生行為的罪惡。有情眾生的情況則不同。對他們行利益或殺生等損害，會產生功德和罪惡，因為他們具有如幻的自性之心。如果對他們行利益或損害，他們的心識會體驗到快樂或痛苦。或者，這並沒有確立，因為他們沒有如幻的自性之心。因為幻象的條件，如咒語等，沒有能力在寶石和藥物等中產生心識嗎？即使幻象這個詞是相同的，幻象本身也是各種各樣的，有有心識的，也有無心識的。有心識和無心識的事物是各種各樣的。
【English Translation】 Just as one might wish for sin to arise from an illusion, performing benefit or harm to the Victorious Ones (Gyalwa, the victorious ones, referring to Buddhas) who are like illusions, merit and sin that are like illusions will arise. All of these arise from merely interdependence. Sixth, refuting the argument of not connecting rebirth: Even if that were the case, all sentient beings, when they die and lose their similar continuity, how will they be reborn? They should not be reborn. Because they are like illusions. The pervasion is valid, because a person in an illusion does not get reborn. Therefore, if they are born, do they truly exist? For as long as the conditions of medicine and other illusions are gathered, the illusion will arise. Likewise, for as long as the conditions of samsara such as ignorance, karma, and craving are gathered, the illusion of sentient beings will arise. Even so, they are not truly existent, so it is uncertain. Or, sentient beings will not arise in samsara, because they are not truly existent, like illusions? It is uncertain, because sentient beings, merely existing for a long time, does not mean they are truly existent, because it does not contradict being false. If that were not the case, then the city of gandharvas and illusions that appear for a long time would also become true. Seventh, the distinction of whether merit and sin arise or not: If, like a person in an illusion, sentient beings, killing them etc. will not result in the sin of killing, because there is no difference between illusion and self-nature? Even killing a person in an illusion, or taking what is not given from a person in an illusion, although there is no actual sin of killing because they have no mind, if one acts with the intention to kill, sin belonging to the action of killing will arise. The case of sentient beings is different. Performing benefit or harm such as killing to them will result in merit and sin, because they possess a mind of illusory nature. If one performs benefit or harm to them, their minds will experience happiness or suffering. Or, that is not established, because they do not have a mind of illusory nature. Because the conditions of illusion, such as mantras etc., do not have the power to generate mind in jewels and medicines etc.? Even though the word illusion is the same, illusion itself is various, with and without mind. Things with and without mind are various.
ས་སུ་བསྐྱེད་པའི་སྣ་ཚོགས་པའི་རྐྱེན་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་སྒྱུ་མར་འདྲ་ན་སྒྱུ་མ་གཅིག་བསྐྱེད་པའི་རྐྱེན་གྱི་ནུས་པ་གཅིག་གིས་ཐམས་ཅད་ཇི་ལྟར་མི་སྐྱེད་ཅེ་ན། 1-3657 འབྲས་བུ་གཅིག་གི་རྐྱེན་གཅིག་གིས་ནི་འབྲས་བུ་ཀུན་བསྐྱེད་ནུས་པ་ཡུལ་དུས་གང་ན་ཡང་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སྔ་མའི་རྟགས་གྲུབ་བོ། །འོ་ན་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཐ་ སྙད་ཀྱི་ངོར་གཞག་གི་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་འཆི་དང་རྒྱུ་འབྲས་སོགས་མེད་དེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། བརྒྱད་པ་སྤྱོད་པ་དོན་མེད་དུ་ཐལ་བ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་དོན་ དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་འགག་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བ་རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གདོད་མ་ནས་ཞི་བ་ཡིན་ཞིང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤི་ལ་སོགས་པའི་ འཁོར་བར་འཁོར་བ་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱང་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྐྱེ་རྒ་ལ་སོགས་པའི་རིམ་པ་དང་ལྡན་པས་འཁོར་བར་འཁོར་བར་འགྱུར་ཏེ། དོན་དམ་ པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འཁོར་བར་འཁོར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་དེ་བས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཞི་ཞིང་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྫོགས་པའི་ སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་ཆེད་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མགོ་དང་རྐང་ལ་སོགས་པ་གཏོང་བའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཇི་སྲིད་རྐྱེན་རྣམས་ཚོགས་གྱུར་པ། ། 1-3658 ཞེས་པས་ལན་བཏབ་ཟིན་ལ་ལན་གཞན་ཡང་གདོད་མ་ནས་ཞི་བ་དེ་ལྟ་ནའང་སེམས་ཅན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྣམས་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འཁོར་བར་འཁོར་བར་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། འཁོར་བར་ སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་སོགས་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་རྣམས་རྒྱུན་ནི་མ་ཆད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་རིམ་པས་འཁོར་བར་འཁོར་ བ་མི་འབྱུང་སྟེ། འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་རྒྱུན་ནི་ཆད་པས་ནའོ། །ཡང་གི་སྒྲས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མི་འབྱུང་ན་དོན་དམ་དུ་ཡང་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཞེས་པའོ། ། ཡང་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་རྒྱུན་ཆད་པ་ན་སེམས་ཅན་དེ་དག་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་མི་འཁོར་བ་འདི་ནི་སངས་རྒྱས་དང་མཚུངས་སོ། །དེས་ན་མ་ངེས་སོ།། །། ༈ སེམས་སུ་སྨྲ་བའི་རྩོད་པ་སྤང་བ། གཉིས་པ་སེམས་སུ་ སྨྲ་བའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་དྲུག་ལས། དང་པོར་རིག་བྱེད་མེད་པའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། སེམས་ཙམ་པ་ན་རེ། གང་གི་ཚེ་དབུ་མ་པའི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་ པ་ཡིན་ན། ཤེས་བྱ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཅན། ཤེས་པ་གང་གིས་དམིགས་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། འཁྲུལ་པའི་རང་བཞིན་ཀུན་རྫོབ་འཛིན་པའི་བློའང་བདེན་པར་ཡོ
【現代漢語翻譯】 因為它們是從各種因緣中產生的。如果與幻術相似，那麼為什麼一個幻術所產生的因緣力量不能產生一切呢？ 一個果的單一因緣無法在任何時間或地點產生所有果。因此，先前的論證成立。如果一切都在世俗層面被認為是名言安立，但在勝義層面沒有生滅、因果等，因為一切法自性為空。第八，駁斥行為無意義的觀點：如果勝義層面一切法都遠離生滅等，自性涅槃，本來寂靜，而在世俗層面則在生老病死等輪迴中流轉，那麼按照你們的觀點，有法者，佛陀也在世俗層面具有生老等次第，因此也會在輪迴中流轉，因為勝義層面一切法自性涅槃，但在世俗層面卻在輪迴中流轉。如果你們承認這一點，那麼爲了獲得平息一切痛苦、圓滿一切功德的佛陀，在世俗層面捨棄頭足等的菩薩行又有什麼用呢？豈不是變得毫無意義了嗎？正如偈頌所說：『只要因緣聚合，』 就已經回答了。還有另一種回答，即使本來寂靜，但如幻的眾生，有法者，也不會停止在世俗層面輪迴流轉，因為在輪迴中出生的因緣，如無明和行等有支，其相續沒有斷絕。佛陀，有法者，即使在世俗層面也不會經歷生等次第而在輪迴中流轉，因為在輪迴中出生的因緣，如無明等，其相續已經斷絕。『又』字表示，世俗層面尚且如此，勝義層面又何須多言。此外，當無明等因緣的相續斷絕時，這些眾生也不會在世俗層面輪迴，這與佛陀相同。因此，這是不確定的。 駁斥唯心論者的辯論 第二，駁斥唯心論者的辯論，分為六個部分。首先，駁斥無對境的辯論：唯心論者說，如果按照中觀派的觀點，一切法自性為空，那麼作為所知，如幻的事物，有法者，會被什麼樣的能知所緣取呢？不會被緣取，因為虛妄的自性，執著世俗的意識也真實存在。
【English Translation】 Because they arise from various causes and conditions. If it is similar to illusion, then why can't the power of a single cause that produces an illusion produce everything? A single cause of one effect cannot produce all effects in any time or place. Therefore, the previous argument is established. If everything is conventionally established in name only, but in reality there is no birth, death, cause and effect, etc., because all phenomena are empty of inherent existence. Eighth, refuting the fault of actions being meaningless: If, in reality, all phenomena are free from arising and ceasing, etc., are inherently in nirvana, and are primordially peaceful, but conventionally revolve in samsara with birth, old age, and death, etc., then according to your system, the Buddha, who possesses phenomena, also possesses the sequence of birth and old age, etc., conventionally, and therefore will also revolve in samsara, because in reality all phenomena are inherently in nirvana, but conventionally revolve in samsara. If you accept this, then what is the use of the Bodhisattva's practice of giving up heads and feet, etc., conventionally, for the sake of attaining the Buddha who has pacified all suffering and perfected all qualities? Wouldn't it become meaningless? As the verse says, 'As long as the conditions are gathered,' it has already been answered. There is another answer: even if it is primordially peaceful, sentient beings who are like illusions, who possess phenomena, will not cease to revolve in samsara conventionally, because the causes of birth in samsara, such as ignorance and action, etc., the limbs of existence, their continuum has not been cut off. The Buddha, who possesses phenomena, will not revolve in samsara even conventionally through the sequence of birth, etc., because the causes of birth in samsara, such as ignorance, etc., their continuum has been cut off. The word 'also' implies that if it does not occur even conventionally, what need is there to mention reality? Furthermore, when the continuum of causes such as ignorance is cut off, those sentient beings will not revolve even conventionally, which is the same as the Buddha. Therefore, it is uncertain. Refuting the Arguments of the Mind-Only School Second, refuting the arguments of the Mind-Only School, divided into six parts. First, refuting the argument of no object: The Mind-Only School says, if according to the Madhyamaka School, all phenomena are empty of inherent existence, then what kind of knower will apprehend the knowable, which is like an illusion, which possesses phenomena? It will not be apprehended, because the nature of delusion, the mind that grasps the conventional, is also truly existent.
ད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་ལ། 1-3659 ཁོ་བོ་ལ་ནི་ཉེས་པ་འདི་མེད་དེ། སེམས་དོན་དམ་ཡོད་ལ་དེ་ཉིད་ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་འཁྲུལ་ནས་དོན་དུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གང་གི་ཚེ་སེམས་ཙམ་པ་ཁྱོད་ལ་ཆོས་ཅན། བཟུང་ བ་སྒྱུ་མ་ཙམ་ཉིད་ཀྱང་མེད་པར་ཐལ། འགྲོ་བ་སེམས་ཙམ་དུ་ཁས་ལེན་པས་ཕྱིའི་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ནའང་དེའི་ཚེ་ཤེས་པས་ཡུལ་ཅི་ཞིག་དམིགས་ཏེ་མ་དམིགས་པར་ཐལ། དེའི་ཕྱིར་རོ། ། གལ་ཏེ་ཕ་རོལ་གྱི་དོན་མེད་ཀྱང་ཕྱི་རོལ་གྱི་རྟ་གླང་ལ་སོགས་པ་གཟུང་བྱའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་དེ་ནི་སེམས་ཉིད་ཡིན་ལ་དེ་ཉིད་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ལས་གཞན་པའི་དངོས་པོར་དོན་ དམ་པར་ཡོད་པས་དེ་འཛིན་པའི་རྣམ་པས་དམིགས་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་འདོད་པ་གང་གི་ཚེ་སེམས་ཙམ་པ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་རིགས་པ་པོ་སེམས་ཉིད་ལས་ངོ་བོ་ཐ་དད་ པའི་ཡུལ་སྒྱུ་མ་ཙམ་ཡང་མེད་པར་ཐལ། རིག་བྱེད་སེམས་རང་ཉིད་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བའི་ཕྱིར འདོད་ན། དེའི་ཚེ་དེ་ཆོས་ཅན། ཡུལ་གང་ཞིག་བློ་གང་གིས་མཐོང་སྟེ་ མཐོང་བ་མི་རིགས་པར་ཐལ། མཐོང་བྱེད་ཙམ་ལས་མ་གཏོགས་པར་མཐོང་བྱའི་ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད། མཐོང་བྱེད་ནི་མཐོང་བྱ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལུང་གིས་དགག་པ་ནི། སྐྱོན་མེད་དེ་རང་རིགས་པས་རང་གི་ངོ་བོ་མྱོང་བ་ན་དེ་ལས་ཐ་མི་དད་པའི་གཟུང་བའི་རྣམ་པ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའང་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 1-3660 འཇིག་རྟེན་གྱི་ནི་མགོན་པོ་སྟེ་སྐྱབས་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། ཇི་ལྟར་རལ་གྲི་རང་སོ་དང་། །ཇི་ལྟར་སོར་མོ་རང་རྩེ་མོ། །མི་གཅོད་རེག་པར་མི་འགྱུར་བ། །དེ་བཞིན་ སེམས་ཀྱིས་སེམས་མི་མཐོང་། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། དེའི་དོན་ཡང་ཡིད་དམ་སེམས་ཆོས་ཅན། རང་གིས་རང་གི་ངོ་བོ་གསལ་ཞིང་རིག་པར་བྱེད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། རང་ཉིད་ཆ་ཤས་མེད་པ་གཅིག་མིན་ པས་རིག་བྱའི་ལས་རིག་པའི་བྱེད་པ་པོ་རིག་པའི་བྱ་བ་གསུམ་མེད་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་རལ་གྲིའི་སོ་ནི་རང་ལ་རང་གིས་ཇི་ལྟར་མི་གཅོད་པ་དེ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་མར་མེའི་དཔེ་ དགག་པ་ནི། ཇི་ལྟར་མར་མེས་མུན་ཁུང་གི་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་གསལ་བར་བྱེད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱང་རང་གསལ་བྱེད་མར་མེ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་བུམ་སོགས་གསལ་བར་བྱེད་ཅིང་རང་གི་ དངོས་པོའང་ཡང་དག་པར་གསལ་བར་བྱེད་པ་བཞིན་དུ་སེམས་ཀྱང་རང་གིས་རང་གསལ་ཞིང་རིག་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། དཔེ་མ་གྲུབ་སྟེ། མར་མེ་ཆོས་ཅན། བུམ་སོགས་བཞིན་དུ་མར་མེས་གསལ་བར་ བྱ་མིན་པར་ཐལ་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་ན་མུན་པའི་སྒྲིབ་བྱེད་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཇི་སྐད་དུ། མར་མེ་དག་ནི་གང་དག་ནི། །དེ་འདུག་པ་ན་མུན་པ་མེད། །མར་མེ་ཇི་ཞིག་སྣང་བར་བྱེད། ། 1-3
【現代漢語翻譯】 如果因為『不是彼』而成為過失。 如果有人說：『我沒有這個過失，因為心是實有的，並且將它誤認為外境，從而顯現為外境。』那麼，對於唯心論者你來說，任何時候都不應存在所取，即使是如幻的所取也不應存在，因為你承認一切現象皆為心，因此外境不存在。』如果承認，那麼，識以什麼作為對境？它應該不對任何事物進行觀察，因為沒有外境。 如果有人說：『即使沒有外境，但外境的馬、牛等顯現為所取的形象，這本身就是心，並且它以不同於能取形象的實有存在，因此通過能取的形象來觀察，所以沒有過失。』如果這樣認為，那麼，對於唯心論者來說，任何時候都不應存在與識的自性不同的如幻的對境，因為能知的心本身顯現為如幻的各種對境。』如果承認，那麼，它以什麼識來見？不應有見，因為除了能見之外，沒有所見的對境。』這是普遍存在的，因為能見依賴於所見。 第二，以聖教來破斥：『沒有過失，因為通過自證，自己體驗自己的自性時，也會見到與此無別的如幻的所取形象。』 世間的怙主，救護者佛陀在《楞伽經》中也說：『猶如利劍不能自割，猶如指端不能自觸，如是心不能自見心。』其含義是，心（意，梵文：citta）不應能清晰地認知自己的自性，因為自身不是無分單一的，因此不存在能知、所知和知這三者。例如，劍刃不能自己切割自己。 第三，破斥燈的例子：『就像燈能照亮黑暗中的瓶子等事物，它也能不依賴於其他燈而照亮瓶子等，並且也能真實地照亮自己的本體，同樣，心也能自己照亮自己。』如果這樣認為，那麼，這個例子不成立，因為燈不像瓶子等那樣需要被燈照亮，因為它沒有被黑暗遮蔽。正如所說：『燈所在之處，沒有黑暗，燈還能照亮什麼？』
【English Translation】 If it becomes a fault because of 'not being that'. If someone says, 'I do not have this fault, because the mind is real, and it is mistaken for an external object, thus appearing as an object.' Then, for you, the Mind-Only proponent, there should be no apprehended object at any time, not even an illusory one, because you assert that all phenomena are mind, therefore external objects do not exist. If you concede, then what does consciousness observe as its object? It should not observe anything, because there is no external object. If someone says, 'Even if there is no external object, the appearance of external horses, cows, etc., as apprehended objects is the mind itself, and it exists as a real entity different from the apprehending aspect, therefore there is no fault because it observes through the apprehending aspect.' If you think so, then for the Mind-Only proponent, there should be no illusory object that is different in nature from the knowing mind, because the knowing mind itself appears as various illusory objects. If you concede, then what consciousness sees it with? There should be no seeing, because there is no object to be seen other than the seeing subject. This is universally true, because the seeing subject depends on the object to be seen. Second, refuting with scripture: 'There is no fault, because when one experiences one's own nature through self-awareness, one also sees the illusory apprehended aspect that is inseparable from it.' The protector of the world, the savior Buddha, also said in the Laṅkāvatāra Sūtra: 'Just as a sword cannot cut itself, just as a fingertip cannot touch itself, so the mind cannot see the mind.' Its meaning is that the mind (citta) should not be able to clearly recognize its own nature, because it is not an indivisible unity, therefore there are no three: the knower, the known, and the act of knowing. For example, just as the edge of a sword cannot cut itself. Third, refuting the example of the lamp: 'Just as a lamp illuminates a pot, etc., in a dark place, it can also illuminate the pot, etc., without relying on another lamp, and it can also truly illuminate its own essence, similarly, the mind can illuminate itself.' If you think so, then the example is not established, because the lamp does not need to be illuminated by the lamp like the pot, etc., because it is not obscured by darkness. As it is said: 'Where there is a lamp, there is no darkness, what else does the lamp illuminate?'
661 མུན་པ་སེལ་བས་སྣང་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་རྩ་ཤེ་ལས་སོ། །དེས་ན་དཔེ་མ་གྲུབ་པས་དཔེས་མཚོན་པའི་དོན་མི་འགྲུབ་བོ། །བཞི་པ་སྔོན་པོའི་དཔེ་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་དཔེར་ན་ཤེལ་གྱི་རྡོ་ བ་རང་བཞིན་གྱི་སྔོན་པོར་འགྱུར་བ་རྐྱེན་རས་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་ལྟོས་པ་བཞིན་དུ་བཻ་ཌཱུཪྻ་ལ་སོགས་པ་རང་བཞིན་གྱི་སྔོན་པོ་ཡིན་པ་དེ་སྔོན་པོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་དེ་ ལ་རྐྱེན་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་བུམ་པ་ལ་སོགས་འགའ་ཞིག་གསལ་བར་མཐོང་བ་མར་མེ་ལ་སོགས་གཞན་བྱེད་གཞན་ལ་ནི་ལྟོས་པ་དང་མར་མེ་ནི་གསལ་ བ་མར་མེ་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའང་མཐོང་བའི་ཕྱིར་མར་མེའི་དཔེ་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། མི་མཚུངས་ཏེ། རང་བཞིན་གྱི་སྔོན་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། ཤེས་བཞིན་དུ་སྔོན་པོར་འགྱུར་བ་རྒྱུ་རྐྱེན་གཞན་ ལ་ལྟོས་པར་ཐལ། སྔོན་པོར་འགྱུར་བ་རང་གི་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ཀྱི་རང་རྒྱུ་ལས་སྔོན་པོ་ཉིད་མིན་པར་སྐྱེས་པ་ལ་བདག་གིས་རྐྱེན་གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་སྔོན་པོའི་བདག་ཉིད་དུ་བྱས་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདག་ཉིད་བྱ་བྱེད་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། ལྔ་པ་དཔེ་དོན་མི་མཚུངས་པ་ནི། གལ་ཏེ་མར་མེ་གསལ་བྱེད་གསལ་ལ་མི་ལྟོས་པར་གསལ་བ་ཉིད་དོ་ཞེས་རང་འཛིན་གྱི་ཤེས་པས་ཤེས་ཏེ་དེ་ལྟར་བརྗོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་དུ་ཟིན་ནའང་། 1-3662 བློ་ནི་རང་གིས་རང་གསལ་བ་ཉིད་ཡིན་ཞེས་ཤེས་པ་གང་གིས་ཤེས་ནས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། དེ་བློས་མ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདས་པའི་བློས་ནི་མ་ཤེས་ཏེ། དེ་ཡོད་དུས་ ན་ཁྱོད་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། ཕྱིས་བྱུང་བས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚེ་འགགས་པའི་ཕྱིར། དུས་མཉམ་གྱི་ཤེས་པ་གཞན་གྱིས་ཀྱང་འཛིན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཕན་མི་འདོགས་པས་དེའི་ཡུལ་མ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྒྱུ་མིན་ཡུལ་ཡང་ཇི་ལྟར་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། །རང་གིས་རང་ཉིད་རིག་པ་ཡང་མིན་ཏེ། རྩོད་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མར་མེ་བཞིན་དུ་གསལ་བའམ་ བུམ་པ་བཞིན་དུ་མི་གསལ་བའི་བདག་ཉིད་གང་ཡིན་ཡང་རུང་གང་ཚེ་ཤེས་པ་རང་ཉིད་དང་ཤེས་པ་གཞན་འགས་ཀྱང་མཐོང་བ་མིན་ན་དེའི་ཚེ་མོ་གཤམ་བུའི་འགྱིང་བག་སྟེ་སྒེག་པ་བཞིན་ དུ་རང་རིག་གོ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱང་དོན་འགྲུབ་པའི་དོན་ཏེ་འབྲས་བུ་མེད་དེ། རིག་པ་དང་བྲལ་བའི་ཚིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་རང་རིག་གི་སྒྲུབ་བྱེད་དགག་པ་ལ་བདུན་ལས། དང་པོ་ དྲན་པའི་རྟགས་མ་ངེས་པར་བསྟན་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཚིག་དེ་རིགས་པ་དང་བྲལ་བ་མ་ཡིན་གྱི་འདི་ལ་རིགས་པ་ཡོད་དེ། །སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། ཕྱིས་རྣམ་ཤེས་དྲན་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་བར་ཐལ། 1-3663 རྣམ་ཤེས་མྱོང་བའི་རང་རིག་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཐལ་བ་ལས་རང་རིག་ཡོད་དེ། དྲན་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་འབྲས་རྟགས་ཀྱིས་ར
【現代漢語翻譯】 『驅散黑暗，故能照亮。』正如根本慧論所說。因此，由於比喻不成立，比喻所象徵的意義也無法成立。 第四，駁斥青色的比喻：如果說，例如，玻璃珠的青色是自然形成的，依賴於青色的布等外緣；同樣，吠琉璃（一種寶石，象徵清凈）等的青色是自然形成的，它本身變為青色並不依賴於其他外緣；那麼，如同有些瓶子等物清晰可見，依賴於燈火等外緣，而燈火的照亮並不依賴於其他外緣。因為見到燈火的比喻成立。如果這樣認為，那是不相似的。因為，自然形成的青色，作為所立宗，它在變為青色時，必然依賴於其他因緣。因為變為青色依賴於自身的因緣，並非從自身因緣中生出就已經是青色，而是我使它不依賴於其他因緣而成為青色的自性。因為自性和作用是相違的。 第五，比喻與意義不相似：如果說，燈火的照亮不依賴於照亮本身，而是通過自持的意識來了解，並如此宣說。那麼，用什麼意識來了解並宣說『心識是自明的』呢？因為心識無法瞭解自身。過去的意識無法瞭解，因為在你存在時，我尚未出生。未來的意識也不行，因為那時已經滅盡。同時的另一個意識也無法認知，因為它無法帶來利益，不是它的對境。如《釋量論》所說：『非因亦非境，云何能知耶？』因此，自己也不能認識自己，因為那是爭論的焦點。因此，無論是像燈火一樣照亮，還是像瓶子一樣不照亮，無論如何，如果心識自己和其他心識都無法見到，那麼就像孔雀的搖曳姿態一樣，即使說『自證』，也毫無意義，因為那是沒有意義的言辭。 第六，駁斥自證的論證，分為七點。第一，顯示記憶的理由是不確定的：如果說，這些言辭並非沒有道理，而是有道理的。那麼，作為所立宗的補特伽羅（人），為何後來會憶起心識呢？因為沒有體驗心識的自證。由於這個推論，自證是存在的，因為有記憶存在。
【English Translation】 'Dispelling darkness, hence it illuminates.' As stated in the Root Wisdom Treatise. Therefore, since the analogy is not established, the meaning symbolized by the analogy cannot be established. Fourth, refuting the analogy of blue: If it is said that, for example, the blueness of a glass bead is naturally formed, depending on external conditions such as blue cloth; similarly, the blueness of lapis lazuli (a gemstone, symbolizing purity) and others is naturally formed, and its transformation into blue does not depend on other external conditions; then, just as some vases and other objects are clearly visible, depending on external conditions such as lamps, while the illumination of lamps does not depend on other external conditions. Because the analogy of seeing the lamp is established. If one thinks this way, it is dissimilar. Because the naturally formed blue, as the subject to be established, necessarily depends on other causes and conditions when it becomes blue. Because becoming blue depends on its own causes and conditions, it is not that it is already blue from its own causes, but that I make it the nature of blue without depending on other conditions. Because self-nature and action are contradictory. Fifth, the analogy and meaning are dissimilar: If it is said that the illumination of a lamp does not depend on illumination itself, but is understood by self-holding consciousness, and is spoken of in this way. Then, with what consciousness does one understand and say 'consciousness is self-illuminating'? Because consciousness cannot understand itself. Past consciousness cannot understand, because when you exist, I have not yet been born. Future consciousness is also not possible, because it has already ceased at that time. Another simultaneous consciousness also cannot recognize, because it cannot bring benefit and is not its object. As stated in the Commentary on Valid Cognition: 'If it is neither cause nor object, how can it know?' Therefore, one cannot know oneself, because that is the focus of the dispute. Therefore, whether it illuminates like a lamp or does not illuminate like a vase, in any case, if consciousness itself and other consciousnesses cannot see, then like the swaying posture of a peacock, even if one says 'self-awareness,' it is meaningless, because it is meaningless speech. Sixth, refuting the proof of self-awareness, divided into seven points. First, showing that the reason for memory is uncertain: If it is said that these words are not without reason, but have reason. Then, as the subject to be established, why does the person later remember consciousness? Because there is no self-awareness of experiencing consciousness. Due to this inference, self-awareness exists, because memory exists.
ང་རིག་གྲུབ་ཅེ་ན། མ་ངེས་ཏེ། རང་རིག་མེད་ཀྱང་ དྲན་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེས་པ་ལས་གཞན་གཟུང་བྱའི་ཡུལ་མྱོང་བ་ན་དེའི་ཡུལ་ཅན་ཤེས་པ་ལས་དྲན་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་མྱོང་བ་ན་གཞན་ལ་དྲན་པ་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་ དེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ཤེས་པ་ཕན་ཚུན་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པ་ལས་ཡུལ་ཅན་ཤེས་པ་ལ་དྲན་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །རང་རིག་གིས་མ་མྱོང་ན་ཇི་ལྟར་ དྲན་སྙམ་དུ་དོགས་ན། ལྡོང་རོས་ཀྱིས་བསྐུས་པའི་བྱི་པའི་དུག་ལུས་ལ་སྐད་ཅིག་མ་གཅིག་ལ་འཕོས་ནས་ཞུགས་པ་ན་དེ་དུས་ན་གསལ་བར་མྱོང་བ་མེད་ཀྱང་འབྲུག་གི་སྒྲ་གྲག་པའི་རྐྱེན་ དང་ཕྲད་པ་ལས་དུག་ལངས་པ་ན་རང་རིག་གིས་བཞག་པའི་དྲན་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་མེད་པར་ཡང་དྲན་པ་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་ཡུལ་མྱོང་དུས་སུ་ཤེས་པ་མ་མྱོང་ཡང་ཕྱིས་དྲན་ པ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་མཐོང་བའི་རྟགས་མ་ངེས་པར་བསྟན་པ་ནི། འོན་ཏེ་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། ཤེས་པ་རང་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་རབ་ཏུ་གསལ་ཞིང་རིག་པ་ཡིན་ཏེ། བསྒོམ་པ་དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་རྐྱེན་གཞན་དག་དང་ལྡན་པ་ལས་དེ་ཕ་རོལ་གྱི་སེམས་གསལ་བར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། 1-3664 དེ་ལྟ་ན་སྐྱེས་བུས་རིགས་སྔགས་གྲུབ་པའི་མིག་སྨན་གྱི་སྦྱོར་བའི་ཆོ་ག་ལས་ས་འོག་གི་རིན་པོ་ཆེའི་བུམ་པའམ། རིན་པོ་ཆེའི་གཏེར་མཐོང་བ་ན་ས་འོག་གི་རིན་པོ་ཆེའི་བུམ་པ་ ཆོས་ཅན། མིག་སྨན་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། མིག་སྨན་སོགས་རྐྱེན་གཞན་དང་ལྡན་པ་ལས་ཁྱོད་གསལ་བར་མཐོང་བའི་ཕྱིར། ཐལ་བ་ལས་མིག་སྨན་གྱི་བདག་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་མིན་པ་བཞིན་དུ་ཞེས་འགྲེལ་ པ་ལས་བཤད་ཀྱང་། གྲུབ་པའི་མིག་སྨན་གྱི་སྦྱོར་བ་ཆོས་ཅན། མིག་སྨན་རང་ཉིད་མཐོང་བར་ཐལ། རྐྱེན་གཞན་མིག་གི་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་དང་འབྲེལ་པ་ལས་ས་འོག་གི་བུམ་པ་གསལ་བར་ མཐོང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་བཤད་ན་རིགས་པར་མངོན་ནོ། །ཐལ་བ་ལས་མིག་སྨན་རང་ཉིད་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་མིན་པ་བཞིན། རྐྱེན་གཞན་དང་ལྡན་པ་ལས་གཞན་གྱི་སེམས་ཤེས་པའི་ཤེས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། གཞན་སེམས་རིག་པས་རང་གི་བདག་ཉིད་རིག་པའི་རང་རིག་ཏུ་མི་འགྲུབ་སྟེ། གཞན་སེམས་དེ་རང་གི་བདག་ཉིད་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་བཀག་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་རང་རིག་ མེད་ཤེས་པ་རང་ཉིད་མི་རྟོགས་པར་ཐལ་ལ། འདོད་ན་དོན་ཡང་མ་རྟོགས་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ན་མཐོང་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་ཐ་སྙད་འཇིག་རྟེན་ན་མེད་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། དོན་དམ་པར་ནི་འདོད་པ་ཡིན་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་ཇི་ལྟར་མིག་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་མངོན་སུམ་གྱིས་མཐོང་བ་དང་། 1-3665 གང་ཟག་གཞན་ལུས་ལས་ཐོས་པ་དང་། རྟགས་ཡང་དག་ལས་ཤེས་པའི་ཐ་སྙད་དག་འཇིག་རྟེན་འདིར་ནི་དགག་པར་བྱ་བ་མིན་ཏེ། འཇིག་རྟེན་ན་ཇི་ལྟར་གྲགས་པ་བཞིན་
【現代漢語翻譯】 問：如果說存在自證（藏文：རང་རིག་，梵文天城體：स्वसंवेदन，梵文羅馬擬音：svasaṃvedana，漢語字面意思：自知），那是不確定的。因為即使沒有自證，也能產生記憶。因為當了知除了識之外的所取境時，會從該境的識中生起記憶。如果體驗的是其他，那麼在其他事物上產生記憶是不合理的，因為那樣太過分了。如果說境和有境識相互關聯，那麼有境識就會產生記憶。如果自證沒有體驗過，怎麼會產生記憶呢？如果對此感到疑惑，就像用蜂蠟塗抹過的老鼠毒藥，在一瞬間進入身體，雖然當時沒有清晰地體驗到，但當遇到雷聲的因緣時，毒性發作，即使沒有自證所留下的記憶習氣種子，也會產生記憶一樣，即使在體驗境時沒有體驗到識，之後也會產生記憶。第二，顯示見到之相不確定。如果說識是法，識自身是自性，非常清晰且是覺知，因為具備禪定和神通等其他因緣，所以能清晰地見到他人的心， 如果這樣說，那麼當一個人通過咒語成就的眼藥的配製方法，看到地下的寶瓶或寶藏時，地下的寶瓶是法，應該變成眼藥。因為具備眼藥等其他因緣，所以你才能清晰地看到它。就像眼藥不會變成眼藥的自性一樣，正如解釋中所說。如果說，通過成就的眼藥的配製方法，應該能看到眼藥本身，因為與其他因緣，如眼睛等相關聯，所以才能清晰地看到地下的寶瓶，這樣說似乎更合理。就像眼藥不會變成看到眼藥本身一樣，因為具備其他因緣，所以了知他人心的識，不會因爲了知他人的心而成為能認知自身自性的自證，因為他人的心不是自己的自性。第三，駁斥反駁和消除爭論。如果說沒有自證，那麼識就無法認知自身，如果承認這一點，那麼也無法認知事物，如果這樣，那麼世間就不會有見聞等說法。實際上，這是究竟的觀點，但在世俗層面，就像眼識等現量所見，從他人那裡聽到的，以及通過正確的推理所瞭解到的說法，在世間是不應該否定的，就像世間所公認的那樣。
【English Translation】 Question: If it is said that there is self-awareness (Tibetan: རང་རིག་, Sanskrit Devanagari: स्वसंवेदन, Sanskrit Romanization: svasaṃvedana, Chinese literal meaning: self-knowing), that is uncertain. Because even without self-awareness, memory can arise. Because when knowing the object to be grasped other than consciousness, memory arises from the consciousness of that object. If one experiences something else, then it is unreasonable for memory to arise in other things, because that would be too extreme. If it is said that the object and the consciousness possessing the object are interconnected, then memory will arise in the consciousness possessing the object. If self-awareness has not experienced it, how can memory arise? If there is doubt about this, just as rat poison coated with beeswax enters the body in an instant, although it is not clearly experienced at that time, when encountering the cause of the sound of thunder, the poison breaks out, and even without the seed of the memory habit left by self-awareness, memory arises, just as even if consciousness is not experienced when experiencing the object, memory will arise later. Second, showing that the sign of seeing is uncertain. If it is said that consciousness is a dharma, consciousness itself is its own nature, very clear and knowing, because it possesses other causes such as meditation and supernormal knowledge, so it can clearly see the minds of others, If this is said, then when a person sees an underground treasure vase or treasure through the method of preparing eye medicine accomplished by mantra, the underground treasure vase is a dharma, and it should become eye medicine. Because it possesses other causes such as eye medicine, you can clearly see it. Just as eye medicine will not become the nature of eye medicine, as stated in the explanation. If it is said that through the method of preparing accomplished eye medicine, one should be able to see the eye medicine itself, because it is related to other causes such as the eye sense, so one can clearly see the underground treasure vase, this seems more reasonable. Just as eye medicine will not become seeing the eye medicine itself, because it possesses other causes, the consciousness that knows the minds of others will not become self-awareness that can know its own nature by knowing the minds of others, because the minds of others are not one's own nature. Third, refuting rebuttals and eliminating disputes. If it is said that without self-awareness, consciousness cannot recognize itself, and if this is admitted, then it cannot recognize things either, and if this is the case, then there will be no statements such as seeing and hearing in the world. In reality, this is the ultimate view, but on the conventional level, just as what is seen by direct perception such as eye consciousness, what is heard from others, and what is understood through correct reasoning, these statements should not be denied in the world, just as it is commonly recognized in the world.
དེ་ཁོ་ནར་མ་དཔྱད་ པའི་ངོས་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ན་ཅི་ཞིག་འགོག་ཅེ་ན། དབུ་མ་པའི་ལུགས་འདི་ནི། ཕུང་སོགས་དངོས་པོ་རྣམས་ལ་ཡོད་མེད་ལ་སོགས་པར་བདེན་པར་རྟགས་པའི་མངོན་ཞེན་བཟློག་ཅིང་ དགག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དུཿཁའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་སྐབས་དོན་ལ་སྦྱར་བ་ནི། གལ་ཏེ་འཁྲུལ་པ་ཡོད་མིན་ན། །སྒྱུ་མ་གང་གིས་དམིགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་ཁྱོད་ཀྱིས་སྨྲས་པ་དེ་ ལ། འདི་ལྟར་ཡུལ་སྒྱུ་མ་དེ་སེམས་ཀྱིས་དམིགས་ན་སེམས་ལས་སྒྱུ་མ་གཞན་ནམ། གཞན་མིན་པའམ། དེ་གཉིས་ཀའམ། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་གང་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་ཁམས་གསུམ་སེམས་ཙམ་དུ་འདོད་ པ་དང་འགལ་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན། གང་ཚེ་ཁྱོད་ལ་སྒྱུ་མ་ཉིད་མེད་ན། །ཞེས་སོགས་ཀྱིས་བཀག་ཟིན་ཅིང་། གསུམ་པའང་མི་འཐད་དེ། ཆོས་གཅིག་ལ་ཕན་ཚུན་འགལ་བ་གཉིས་དུས་གཅིག་ཏུ་མི་ སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ཁས་ལེན་ནས་སེམས་ལས་སྒྱུ་མ་གཞན་ཡང་མིན་ཞིང་གཞན་མིན་པ་ཡང་མིན་པར་མི་རྟག་ན། དེའང་མི་འཐད་དེ། དེ་ལྟ་བུའི་གཉིས་མ་ཡིན་གྱི་ཕུང་གསུམ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 1-3666 དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་སྤང་འགལ་ཡིན་པས་གཅིག་མ་ཡིན་པ་ལས་འོས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཡུལ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དེ་ཆོས་ཅན། ཇི་ལྟར་དེ་སེམས་ལས་གཞན་མིན་ཏེ་ཡིན་པར་ཐལ། སེམས་ མ་ཡིན་པའི་དངོས་པོ་མིན་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །མ་གྲུབ་སྟེ་སེམས་ཅན་གཞན་མིན་ནོ་ཞེ་ན། སེམས་ཆོས་ཅན། དངོས་པོར་དོན་དམ་དུ་མེད་པར་ཐལ། སྒྱུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་འདོད་ན། གང་ཚེ་ ཁྱོད་ལ་སྒྱུ་མ་ཉིད་མེད་ན། །ཞེས་པའི་སྐྱོན་གནས་སོ། །ལྔ་པ་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། ཇི་ལྟར་སྒྱུ་མའི་གླང་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པ་བདེན་པ་མིན་ཡང་མཐོང་བ་ལྟར་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བལྟ་བར་ བྱ་བའི་ཡུལ་སྒྱུ་མ་ཡིན་ལ་དེ་བཞིན་དུ་ལྟ་བྱེད་ཀྱི་ཡིད་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནའང་ལྟ་བྱེད་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་སྔར་གྱི་སྐྱོན་མེད་དོ། །དྲུག་པ་རང་རིག་གི་སྒྲུབ་བྱེད་ གཞན་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་འཁོར་བ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་ནི་གཞི་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པ་ཅན་ཡིན་པས་ན་སེམས་བདེན་པར་མེད་ན་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་འཁོར་འདས་ཀྱི་ རྣམ་གཞག་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན། འོ་ན་འཁོར་བ་དེ་ནི་དངོས་པོ་ཡིན་ནམ་དངོས་མེད་ཡིན། གལ་ཏེ་དངོས་པོ་ཡིན་ན་སེམས་སམ་དེ་ལས་གཞན་པའི་དངོས་པོ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་འཁོར་བ་ཆོས་ཅན། 1-3667 སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་རྣམ་བྱང་གི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཐམས་ཅད་སེམས་འདོད་པའི་གྲུབ་མཐའ་ཉམས་སོ། །དངོས་པོ་ལས་གཞན་དུ་དངོས་མེད་ ཡིན་ཞེ་ན། འཁོར་བ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བར་དོན་བྱེད་མི་ནུས་ཤིང་རང་བཞིན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་དངོས་མེད་ཡིན་ཡ
【現代漢語翻譯】 僅憑未經分析的表面認可。如果這樣，那麼要阻止什麼呢？中觀派的這個體系，是爲了消除和駁斥對蘊等事物在有無等方面真實存在的執著，因為這是痛苦的根源。第四，將意義應用於具體情況：『如果錯覺不存在，那麼幻象將以什麼為目標？』你這樣說。對此，如果心識以幻象為目標，那麼幻象是與心識不同，還是不不同，還是兩者都是，還是兩者都不是？如果是第一種情況，那麼就與三界唯心主義相矛盾。如果是第二種情況，那麼『當你們沒有幻象時』等已經駁斥過了。第三種情況也不合理，因為一個事物不可能同時存在兩種相互矛盾的性質。如果承認第四種情況，認為幻象既不與心識不同，也不與心識不不同，那麼這也是不合理的，因為不可能存在這樣的既非二元又非三元的集合，因為這二者是相互排斥的，除了其中一個之外別無選擇。此外，幻象之類的對象，作為一個事物，怎麼能說它與心識不不同而存在呢？因為它不是非心識的事物。如果說它沒有成立，因為它是其他有情的心識，那麼心識，作為一個事物，應該在勝義中不存在，因為它是一個幻象。如果承認這一點，那麼『當你們沒有幻象時』的過失仍然存在。第五，總結：就像幻象的大象等雖然不是真實的，但就像看到的那樣，在世俗諦中是觀察的對象，同樣，觀察的心識也像幻象一樣，但仍然可以作為觀察者，所以沒有之前的過失。第六，駁斥其他關於自證的論證：如果輪迴中的所有煩惱和清凈都依賴於基礎心識的事物，那麼如果心識不是真實存在的，那麼依賴於它的輪迴和涅槃的分類就不合理了。那麼，輪迴是事物還是非事物？如果是事物，那麼是心識還是不同於心識的事物？如果是第一種情況，那麼輪迴，作為一個事物，就不應該被拋棄，因為它本質上是光明的，是清凈的本質。如果是第二種情況，那麼所有事物都是心識的宗義就被破壞了。如果說它不是事物，而是不同於事物的非事物，那麼輪迴，作為一個事物，就會像虛空一樣，無法發揮作用，並且沒有自性。如果說它是非事物，那麼... 僅憑未經分析的表面認可。如果這樣，那麼要阻止什麼呢？中觀派的這個體系，是爲了消除和駁斥對蘊等事物在有無等方面真實存在的執著，因為這是痛苦的根源。第四，將意義應用於具體情況：『如果錯覺不存在，那麼幻象將以什麼為目標？』你這樣說。對此，如果心識以幻象為目標，那麼幻象是與心識不同，還是不不同，還是兩者都是，還是兩者都不是？如果是第一種情況，那麼就與三界唯心主義相矛盾。如果是第二種情況，那麼『當你們沒有幻象時』等已經駁斥過了。第三種情況也不合理，因為一個事物不可能同時存在兩種相互矛盾的性質。如果承認第四種情況，認為幻象既不與心識不同，也不與心識不不同，那麼這也是不合理的，因為不可能存在這樣的既非二元又非三元的集合，因為這二者是相互排斥的，除了其中一個之外別無選擇。此外，幻象之類的對象，作為一個事物，怎麼能說它與心識不不同而存在呢？因為它不是非心識的事物。如果說它沒有成立，因為它是其他有情的心識，那麼心識，作為一個事物，應該在勝義中不存在，因為它是一個幻象。如果承認這一點，那麼『當你們沒有幻象時』的過失仍然存在。第五，總結：就像幻象的大象等雖然不是真實的，但就像看到的那樣，在世俗諦中是觀察的對象，同樣，觀察的心識也像幻象一樣，但仍然可以作為觀察者，所以沒有之前的過失。第六，駁斥其他關於自證的論證：如果輪迴中的所有煩惱和清凈都依賴於基礎心識的事物，那麼如果心識不是真實存在的，那麼依賴於它的輪迴和涅槃的分類就不合理了。那麼，輪迴是事物還是非事物？如果是事物，那麼是心識還是不同於心識的事物？如果是第一種情況，那麼輪迴，作為一個事物，就不應該被拋棄，因為它本質上是光明的，是清凈的本質。如果是第二種情況，那麼所有事物都是心識的宗義就被破壞了。如果說它不是事物，而是不同於事物的非事物，那麼輪迴，作為一個事物，就會像虛空一樣，無法發揮作用，並且沒有自性。如果說它是非事物，那麼...
【English Translation】 Only on the basis of unanalyzed surface acceptance. If so, then what is to be prevented? This system of the Madhyamikas is to eliminate and refute the clinging to the belief that aggregates and other things are truly existent in terms of existence and non-existence, because it is the cause of suffering. Fourth, applying the meaning to the specific situation: 'If illusion does not exist, then what will the illusion be aimed at?' That's what you said. In this regard, if the mind aims at the illusion, then is the illusion different from the mind, or not different, or both, or neither? If it is the first case, then it contradicts the doctrine of mind-only in the three realms. If it is the second case, then 'When you have no illusion' and so on have already been refuted. The third case is also unreasonable, because it is impossible for one thing to have two mutually contradictory qualities at the same time. If the fourth case is admitted, that the illusion is neither different from the mind nor not different, then that is also unreasonable, because there cannot be such a collection that is neither dual nor triple, because these two are mutually exclusive, and there is no choice but one of them. Furthermore, how can it be said that an object like an illusion is not different from the mind and exists? Because it is not a non-mind thing. If it is said that it is not established because it is the mind of other sentient beings, then the mind, as a thing, should not exist in ultimate reality, because it is an illusion. If this is admitted, then the fault of 'When you have no illusion' remains. Fifth, to conclude: Just as the illusory elephant and so on are not real, but as seen, are objects to be observed in conventional truth, similarly, the mind that observes is also like an illusion, but it can still be the observer, so there is no previous fault. Sixth, refuting other arguments for self-awareness: If all afflictions and purifications in samsara depend on the entity of the base consciousness, then if the mind is not truly existent, then the classifications of samsara and nirvana that depend on it are unreasonable. Then, is samsara a thing or a non-thing? If it is a thing, then is it the mind or a thing different from the mind? If it is the first case, then samsara, as a thing, should not be abandoned, because it is inherently luminous, the essence of purification. If it is the second case, then the tenet that all things are mind is destroyed. If it is said that it is not a thing, but a non-thing different from a thing, then samsara, as a thing, will be like space, unable to function and without self-nature. If it is said to be a non-thing, then... Only on the basis of unanalyzed surface acceptance. If so, then what is to be prevented? This system of the Madhyamikas is to eliminate and refute the clinging to the belief that aggregates and other things are truly existent in terms of existence and non-existence, because it is the cause of suffering. Fourth, applying the meaning to the specific situation: 'If illusion does not exist, then what will the illusion be aimed at?' That's what you said. In this regard, if the mind aims at the illusion, then is the illusion different from the mind, or not different, or both, or neither? If it is the first case, then it contradicts the doctrine of mind-only in the three realms. If it is the second case, then 'When you have no illusion' and so on have already been refuted. The third case is also unreasonable, because it is impossible for one thing to have two mutually contradictory qualities at the same time. If the fourth case is admitted, that the illusion is neither different from the mind nor not different, then that is also unreasonable, because there cannot be such a collection that is neither dual nor triple, because these two are mutually exclusive, and there is no choice but one of them. Furthermore, how can it be said that an object like an illusion is not different from the mind and exists? Because it is not a non-mind thing. If it is said that it is not established because it is the mind of other sentient beings, then the mind, as a thing, should not exist in ultimate reality, because it is an illusion. If this is admitted, then the fault of 'When you have no illusion' remains. Fifth, to conclude: Just as the illusory elephant and so on are not real, but as seen, are objects to be observed in conventional truth, similarly, the mind that observes is also like an illusion, but it can still be the observer, so there is no previous fault. Sixth, refuting other arguments for self-awareness: If all afflictions and purifications in samsara depend on the entity of the base consciousness, then if the mind is not truly existent, then the classifications of samsara and nirvana that depend on it are unreasonable. Then, is samsara a thing or a non-thing? If it is a thing, then is it the mind or a thing different from the mind? If it is the first case, then samsara, as a thing, should not be abandoned, because it is inherently luminous, the essence of purification. If it is the second case, then the tenet that all things are mind is destroyed. If it is said that it is not a thing, but a non-thing different from a thing, then samsara, as a thing, will be like space, unable to function and without self-nature. If it is said to be a non-thing, then...
ང་སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པས་ན་དོན་ བྱེད་ནུས་ཤེ་ན། འཁོར་བ་ཆོས་ཅན། སེམས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་ཡང་དོན་བྱེད་པ་དང་ལྡན་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། དངོས་པོར་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་སེམས་དོན་དམ་པར་ སྨྲ་བ་ཁྱོད་ཀྱིས་སེམས་འདི་ནི་ཆོས་ཅན། གཟུང་འཛིན་གྱི་རང་བཞིན་འཁོར་བའི་གྲོགས་མེད་པ་གཅིག་པུ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་བདེན་པར་གྲུབ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རང་བཞིན་འཁོར་བ་དངོས་ པོར་མེད་པའི་ཕྱིར། གང་གི་ཚེ་དེ་སེམས་ཅན་འཁོར་བ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་ཐལ། དེ་དག་གི་སེམས་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཉོན་མོངས་སྤངས་ པའི་ཕྱིར་ལམ་ལ་འབད་མི་དགོས་པར་འགྱུར་རོ། །གཟུངས་འཛིན་དང་བྲལ་བའི་སེམས་ཡོད་པ་དེ་ལྟ་ནའང་ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་སེམས་ཙམ་དུ་བརྟགས་པ་ལ་གཞན་ལས་ལྷག་པའི་ཡོན་ཏན་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་པར་ཐལ། 1-3668 རྒྱུད་ལ་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བདུན་པ་རང་ལ་མཚུངས་པ་སྤང་བ་ནི། སྐྱོན་དེ་དག་ཁྱེད་ལའང་མཚུངས་ཏེ་ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལའང་འགྲོ་བ་ཆོས་ཅན། དེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུར་ཤེས་ནའང་ཇི་ལྟར་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་ལྡོག་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། གང་གི་ཚེ་སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་པའི་སྒྱུ་མའི་བུད་མེད་ཉིད་ལ་སྒྱུ་མས་བསླད་པའི་སྐྱེ་བོར་ མ་ཟད་སྒྱུ་མ་དེ་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྒྱུ་མར་ཤེས་པ་དེ་ཆགས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྒྱུ་མའི་བུད་མེད་དེ་བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་ནི་ཤེས་བྱ་དང་ཉོན་ མོངས་པའི་སྒྲིབ་པའི་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པ་དེས་ན་བུད་མེད་དེ་མཐོང་བ་ན་སྐྱེས་བུ་དེ་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་བག་ཆགས་ཉམ་ཆུང་བ་ཉིད་ཡིན་པས་ཆགས་པ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་ སྒྱུ་མ་མཁན་གྱི་ཤེས་པ་ལ་རང་བཞིན་དུ་སྒྲོ་བཏགས་པས་ཉོན་མོངས་པ་འདོད་ཆགས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཤེས་སྒྲིབ་འཕགས་ལམ་གྱིས་མ་སྤངས་པ་དེས་ན་ཞེས་ཀྱང་འཆད་དོ།། །། ༈ སྟོང་ཉིད་ཤེས་པ་ལམ་དུ་བསྒྲུབ་པ། ལྔ་པ་སྟོང་ཉིད་ཤེས་ པ་ལམ་དུ་བསྒྲུབ་པ་ལ་དགུ་ལས། དང་པོ་སྟོང་ཉིད་བསྒོམས་པས་གྲོལ་བར་བསྟན་པ་ནི། འོ་ན་ཉོན་མོངས་དེ་ཇི་ལྟར་ལྡོག་ཅེ་ན། གང་ཚེ་སྒྱུ་མ་རང་བཞིན་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ཤུགས་གོམས་པ་བརྟན་པར་གྱུར་པས་ནི་དངོས་པོ་ལ་བདེན་པར་མངོན་པར་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་རྩ་བ་ནས་སྤོང་བར་འགྱུར་ཞིང་དངོས་པོ་དེས་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་བདེན་པ་ཅི་ཡང་མེད་ཅེས་གོམས་པས་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་དེའང་ཕྱི་ནས་སྤང་བར་འགྱུར་ཏེ། 1-3669 སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་འདས་བསྟོད་ལས། ཀུན་རྟོག་ཐམས་ཅད་སྤང་བའི་ཕྱིར། །སྟོང་ཉིད་བདུད་རྩི་སྟོན་མཛད་ན། །
【現代漢語翻譯】 如果心識依賴於事物，那麼它是否具有作用呢？輪迴（梵文：Saṃsāra，藏文：འཁོར་བ་，字面意思：流轉）是有法，即使依賴於心識，又怎麼能具有作用呢？它不可能具有作用，因為它是非實體的。因此，你這位宣稱心識是勝義諦的人，這個心識是有法，它必然會變成一個孤獨的、沒有輪迴伴侶的、具有能取所取自性的東西。這是因為，能取所取的自性，在勝義諦中是不存在的。當這種情況發生時，所有輪迴的眾生都有法，都將成為如來（梵文：Tathāgata，藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པ，字面意思：如是逝者）。因為他們的心識已經脫離了能取所取的垢染。如果承認這一點，那麼因為已經斷除了煩惱，就不需要再努力修行道了。即使存在脫離了能取所取的心識，那麼你將一切法都視為唯心，又有什麼比其他人更殊勝的功德呢？這是因為你仍然能在相續中看到貪嗔等煩惱。 第七，駁斥與自己相同之處：那些過失也同樣存在於你那裡，因為你的宗派也同樣存在這樣的問題：眾生是有法，即使他們知道一切法如幻，又怎麼能阻止貪嗔等煩惱呢？當魔術師用幻術變出一個幻化的女人時，不僅是被幻術迷惑的人，甚至連製造幻術的魔術師自己，在知道那是幻術的情況下，也會生起貪慾。如果有人反駁說，製造幻術的魔術師，是因為沒有斷除所知障和煩惱障的習氣，所以當他看到那個幻化的女人時，他的空性習氣變得微弱，因此才會生起貪慾。或者說，魔術師的意識，由於自性增益，以及沒有被聖道斷除的煩惱和貪慾習氣所染污。因此，當他看到那個幻化的女人時，才會生起貪慾。 五、將空性見作為道來修持：分為九個部分。第一，說明通過修習空性可以獲得解脫：那麼，如何才能阻止煩惱呢？當一個人通過習慣，使對幻象無自性的空性之領悟變得穩固時，他就能從根本上斷除對事物真實顯現的執著習氣。並且，通過習慣於認為事物和空性都不存在任何真實性，他也能在之後斷除對空性的執著習氣。 導師龍樹（梵文：Nāgārjuna，藏文：ཀླུ་སྒྲུབ་）在《讚歎超越世間》中說：『爲了斷除一切分別念，您宣說了空性甘露。』
【English Translation】 If consciousness relies on objects, does it then have function? Saṃsāra (Tibetan: འཁོར་བ་) is the subject. Even if it relies on consciousness, how can it have function? It cannot, because it is non-substantial. Therefore, you who claim that consciousness is the ultimate truth, this consciousness is the subject. It will necessarily become a solitary thing without companions in Saṃsāra, possessing the nature of grasper and grasped. This is because the nature of grasper and grasped does not exist in ultimate truth. When this happens, all sentient beings in Saṃsāra are the subject, and they will all become Tathāgatas (Tibetan: དེ་བཞིན་གཤེགས་པ). Because their consciousness has been separated from the defilement of grasper and grasped. If you admit this, then because afflictions have already been abandoned, there is no need to strive on the path. Even if there exists a consciousness that is separated from grasper and grasped, what superior qualities do you have compared to others by considering all phenomena as mind-only? This is because you can still see afflictions such as attachment and aversion in the continuum. Seventh, refuting similarities with oneself: Those faults are also the same for you, because your system also has the same problem: Sentient beings are the subject. Even if they know all phenomena are like illusions, how can they prevent afflictions such as attachment and aversion? When a magician conjures an illusory woman, not only are those who are deluded by the illusion, but even the magician himself, knowing it is an illusion, will generate desire. If someone objects that the magician who creates the illusion, because he has not abandoned the habitual tendencies of the obscurations of knowledge and afflictions, when he sees the illusory woman, his habitual tendencies of emptiness become weak, therefore he generates desire. Or, the magician's consciousness is defiled by self-grasping and the habitual tendencies of afflictions and desire that have not been abandoned by the noble path. Therefore, when he sees the illusory woman, he generates desire. Five, cultivating the understanding of emptiness as the path: divided into nine parts. First, explaining that liberation is attained through meditating on emptiness: Then, how can afflictions be prevented? When one becomes stable in the force of the habitual tendencies of realizing the emptiness of illusions as being without inherent existence, one will fundamentally abandon the habitual tendencies of clinging to the true appearance of objects. And, by habituating oneself to the idea that neither objects nor emptiness have any truth, one will also abandon the habitual tendencies of clinging to emptiness later on. The teacher Nāgārjuna (Tibetan: ཀླུ་སྒྲུབ་) said in 'Praise Beyond the World': 'To abandon all conceptual thoughts, you taught the nectar of emptiness.'
གང་ཞིག་དེ་ལ་ཞེན་གྱུར་པ། །དེ་ཉིད་ཁྱོད་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་སྨད། །ཅེས་སོ། ། དེ་ལྟ་ནའང་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་རྒྱུན་དུ་འཇུག་པ་གང་གིས་ཀྱང་བཟློག་པར་མི་ནུས་པར་ཐལ། དེ་ཟློག་བྱེད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གང་གི་ཚེ་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་གང་ཞིག་ཅིའང་མེད་ དོ་ཞེས་བརྟག་ཅིང་དཔྱད་པར་བྱས་པ་ན་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཅིའང་མི་དམིགས་པ་དེའི་ཚེ་ཆོས་ཅན། སྟོང་པའི་དངོས་པོར་མེད་པ་ཅི་ཞིག་པའི་འདུན་ན་བདེན་པར་ཅི་ལྟར་ གནས་པ་སྟེ་སྣང་བར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་ཏེ། དཔྱོད་བྱེད་ཀྱི་བློ་དེའི་རྟེན་དེ་དང་འབྲེལ་བའི་ཡུལ་བདེན་པའི་དངོས་པོ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་སམ། ཡང་ན་དགག་བྱ་སྟོང་པའི་དངོས་པོ་མ་ གྲུབ་པས་དེ་དགག་པའི་མེད་པ་ཡང་བདེན་པར་མ་གྲུབ་སྟེ། དེའི་རྟེན་ནམ་ལྟོས་ས་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར། ཕར་འགྲམ་མེད་མའི་ཚུར་འགྲམ་བཞིན་ཞེས་བཤད་དོ། །དེས་ན་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་ནུབ་པས་ སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་ཏེ། གང་གི་ཚེ་བདེན་པའི་དངོས་པོ་དང་དེའི་དངོས་པོ་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དག་གང་ཡང་བློའི་མདུན་ན་བདེན་པར་མི་གནས་པ་ཡིན་ཞིང་། དེའི་ཚེ་དེ་གཉིས་ལས་རྣམ་པ་གཞན་ཕུང་པོ་གསུམ་པ་ཡང་མེད་པས་དམིགས་པའི་ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར་བློ་རབ་ཏུ་ཞི་བའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པར་འགྱུར་ཏེ། 1-3670 དཔེར་ན་བུད་ཤིང་ཟད་པའི་ཚེ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཞི་ཡང་དོན་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ནི། འོ་ན་དེ་ལྟར་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་གདོད་མ་ནས་ཞི་བ་ཡིན་ན་གཞན་དོན་ཇི་ལྟར་མཛད་ཅེ་ན། བསམ་པའི་འཁོར་བུ་སྟེར་བའི་ཡིད་བཞིན་གྱི་ནོར་བུ་དང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་རྟོག་པ་མེད་ཀྱང་སྣོད་ཇི་ལྟ་བར་འཇིག་རྟེན་པའི་རེ་བ་ཡོངས་སུ་བསྐོང་བ་དེ་བཞིན་དུ་གདུལ་བྱའི་བསོད་ནམས་ དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་བདུད་བཞིའི་སྡིག་པའི་ཆོས་ལས་རྒྱལ་བའི་སྐུ་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་འབར་བའི་རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྒོ་ནས་རྟོག་པ་མེད་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ འབྱུང་བ་མི་འགལ་ལོ། །གཞན་ཡང་དཔེར་ན་བྲམ་ཟེ་ཤང་ཀུས་བདག་མེད་ཀྱང་འདིས་དུག་ཞི་བར་ནུས་པར་འགྱུར་ཞེས་བསམས་ནས་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གི་ནི་མཆོད་སྡོང་བསྒྲུབས་ནས་སྔགས་ཀྱིས་མངོན་པར་སྦྱངས་ ཏེ། བྱེད་པ་པོ་རང་ཉིད་འདས་པར་གྱུར་པ་ན་བྲམ་ཟེ་དེ་འདས་ནས་ཡུན་རིང་པོ་ལོན་པ་ཡང་དེས་དུག་སྦྲུལ་ལ་སོགས་པ་དག་གིས་ཟིན་པ་དང་གདོན་ལ་སོགས་པ་ཞི་བར་བྱེད་ པ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པའི་མཐུས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་ཀྱི་བར་དུ་བསམ་པ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པའི་རྒྱལ་བའི་མཆོད་སྡོང་བསྒྲུབས་པ་ཡང་བྱང་ཆུབ་ལ་སེམས་པའི་སེམས་དཔའ་རྒྱལ་སྲས་རྟོག་པ་དང་སྤྲོས་པ་ཉེ་བར་ཞི་ཞིང་འབྲས་བུ་མི་གནས་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་
【現代漢語翻譯】 任何對它執著的人，你都嚴厲地斥責。』 即使如此，也無法阻止對不存在之物的虛妄分別持續產生，因為沒有能阻止它的方法。如果有人問：『因為沒有能阻止它的方法嗎？』那麼，當對空性的事物進行觀察和分析，認為『什麼都沒有』時，如果空性事物的自性什麼也無法確定，那麼，有法（指空性事物）：在『空性事物中有什麼不存在』的想法中，它怎麼能真實存在或顯現呢？它不會顯現，因為進行分析的智慧所依賴的基礎，與真實的對境事物是分離的。或者說，因為要否定的空性事物沒有成立，所以否定它的『不存在』也沒有真實成立，因為它的基礎或所依賴之處不存在，就像沒有此岸就沒有彼岸一樣。因此，通過息滅一切虛妄分別，就能從一切障礙中解脫。當真實的對境事物以及它的『事物不存在』的空性，都不真實地存在於智慧面前時，因為在那時，除了這兩者之外，沒有第三種蘊，所以由於沒有所緣的對境，智慧將完全寂滅，進入涅槃，就像木柴燃盡一樣。 第二，關於寂滅后利益眾生的方式：如果如來從一開始就是寂滅的，那麼如何利益眾生呢？ 就像如意寶珠和如意樹，它們能賜予願望，即使沒有分別念，也能滿足世間眾生的願望一樣，由於所化眾生的福德和佛陀往昔的願力，通過戰勝四魔的罪惡之法，以具有光輝相好之身的形象顯現，即使沒有分別念，利益眾生也沒有任何矛盾。此外，例如，婆羅門香嘎（Śaṅku，人名）認為自己無有，但他想『通過這個能平息毒害』，於是建造了金翅鳥（Garuḍa）的佛塔，並通過真言進行加持。當作者自己去世后，即使那位婆羅門去世已久，它也能平息毒蛇等造成的傷害和邪魔等。同樣，通過遵循與菩提佛陀一致的行為，在輪迴存在期間，也能成就一切願望，建造勝者的佛塔。即使發菩提心的菩薩，息滅了分別念和戲論，獲得了不住涅槃的果位，也能利益眾生。
【English Translation】 Whoever clings to that, you severely rebuke.』 Even so, it is impossible to prevent the continuous arising of false conceptions about what does not exist, because there is no way to stop it. If someone asks, 『Because there is no way to stop it?』 Then, when one examines and analyzes the object of emptiness, thinking, 『There is nothing,』 if the nature of the object of emptiness cannot be determined at all, then, the subject (i.e., the object of emptiness): in the thought of 『what does not exist in the object of emptiness,』 how can it truly exist or appear? It will not appear, because the basis upon which the analyzing wisdom relies is separate from the true object. Or, because the object of emptiness to be negated has not been established, the 『non-existence』 that negates it has also not been truly established, because its basis or reliance does not exist, just as there is no far shore without a near shore. Therefore, by extinguishing all false conceptions, one will be liberated from all obscurations. When the true object and the emptiness of its 『non-existence』 do not truly exist before the mind, then, because at that time, there is no third aggregate other than these two, the mind will be completely pacified due to the absence of an object of focus, and will enter into Nirvana, just like firewood being burned up. Second, regarding how benefit arises even in peace: If the Thus-Gone One is peaceful from the beginning, how does he benefit others? Just like a wish-fulfilling jewel and a wish-granting tree that grant desires, even without conceptual thought, they fulfill the hopes of worldly beings according to their capacity, so too, due to the merit of those to be tamed and the previous aspirations of the Buddhas, through the appearance of a form blazing with marks and signs that has conquered the sinful forces of the four maras, even without conceptual thought, it is not contradictory for the benefit of sentient beings to arise. Furthermore, for example, the Brahmin Śaṅku, though without self, thought, 『Through this, I can pacify poison,』 and so he built a stupa of Garuḍa and consecrated it with mantras. When the author himself had passed away, even after that Brahmin had been dead for a long time, it still pacified those afflicted by poisonous snakes and demons, etc. Similarly, by the power of practicing conduct in accordance with the Buddha of Enlightenment, for as long as samsara exists, one can accomplish all wishes and build a stupa of the Victorious One. Even the Bodhisattva, the son of the Victorious One, who has generated the mind of enlightenment, pacifies conceptual thought and elaboration, and attains the fruit of non-abiding Nirvana, can benefit sentient beings.
ཀྱང་སྔར་བསྟན་པའི་ཤུགས་གཉིས་པོ་དེས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྣམས་ཐམས་ཅད་མཛད་པར་འགྱུར་གྱི་ཉན་ཐོས་ལྟར་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་མི་འགྱུར་རོ། ། 1-3671 གསུམ་པ་མཆོད་ལས་བསོད་ནམས་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ནི། དེ་ལྟ་ན་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་མཆོད་པ་བྱས་པས་མཆོད་པ་པོ་ལ་ཇི་ལྟར་འབྲས་བུ་ཆེན་པོ་དང་ལན་པར་འགྱུར་ཏེ་འགྱུར་བ་ མིན་པར་ཐལ། སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རྒྱལ་བ་ཆོས་ཅན། དབུ་མའི་ཀུན་རྫོབ་བམ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུའང་རུང་སྟེ་མཆོད་པ་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་སྟེ། དེ་མཆོད་པ་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་ བ་རྒྱལ་བའི་ལུང་ལས་གསུངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་རྒྱལ་བ་བཞུགས་པའམ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་མཆོད་པ་བསོད་ནམས་མཚུངས་པ་ཉིད་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། འཕགས་ པ་མེ་ཏོག་བརྩེགས་པའི་གཟུངས་ལས། སེང་གེ་རྣམ་པར་བརྩེ། ཡང་གང་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པར་དགྲ་བཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་མཐོང་ནས་སེམས་དང་བར་གྱུར་ལ། དད་པའི་སེམས་ཀྱིས་ རྙེད་པ་དང་ན་བཟའ་དང་། ཞལ་ཟས་དང་གཟིམས་ཆ་དང་། བསྙུན་གྱི་གསོ་སྨན་དང་། ཡོ་བྱད་དང་བདེ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བསྟི་སྟང་དུ་བྱས་ཤིང་རི་མོར་བྱས་ཏེ་མཆོད་ཅིང་རྗེད་ལ་རིམ་གྲོར་ བྱས་པ་དང་། གང་ཞིག་གིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རིང་བསྲེལ་ཉུང་འབྲུ་ཙམ་གྱི་མཆོད་རྟེན་ལ་མཆོད་པ་བྱས་པའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་མཉམ་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། བྱེ་བྲག་གམ་ཐ་དད་དུ་བྱ་བ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། ། 1-3672 དཔེར་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ་བདེན་པ་དོན་དམ་པར་ཡོད་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་ཇི་ལྟར་མཆོད་བྱས་པ་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་དང་བཅས་པར་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་སྟོང་ཉིད་མཐོང་བ་ལམ་དུ་ བསྒྲུབ་པ་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དག སྟོང་ཉིད་བག་ཆགས་གོམས་པས་ནི། །ཞེས་པ་ལ་མ་བཟོད་ནས་ཐར་པ་དོན་གཉེར་ཆོས་ཅན། གྲོལ་བ་ཐོབ་པ་ལ་སྟོང་ཉིད་མཐོང་བ་དང་བསྒོམ་པས་ ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་དོན་མེད་པར་ཐལ། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་ཞིང་བསྒོམ་པས་གྲོལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་མཐོང་བ་ལ་དགོས་པ་ ཡོད་དེ། གང་གི་ཕྱིར་ལུང་ལས་སྟོང་ཉིད་མཐོང་བའི་ལམ་འདི་ནི་མེད་པར་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པ་མེད་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡུམ་ལས། རབ་འབྱོར་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་ཡུམ་ལ་སྤྱོད་པའི་ཚེ་ གཟུགས་ཚོར་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་རྣམ་ཤེས་དངོས་པོ་ཡོད་ཅེས་བྱ་བར་མི་བསྒོམ་ཞེས་པས། ལམ་ཤེས་རྣམ་མཁྱེན་བག་ཆགས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བའི་ཉོན་མོངས་སྤང་བ་དངོས་པོ་ཡོད་ཅེས་བྱ་བར་མི་བསྒོམ། ཞེས་པ་ནས་དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རབ་འབྱོར་དངོས་པོའི་འདུ་ཤེས་ཅན་ལ་ཤེར་ཕྱིར་ནས་སྦྱིན་པའི་བར་དང་། ནང་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་བསྒོམ་པ་མེད་དོ་ཞེས་
【現代漢語翻譯】 然而，先前所示的兩種力量將成辦一切眾生的利益，而不會像聲聞乘一樣進入寂滅。 第三，從供養中產生功德的方式：如果是這樣，佛陀（buddha，覺悟者）啊，那麼，通過供養，供養者如何獲得巨大的果報和回報呢？或者說，不會獲得果報和回報，因為佛陀沒有心識？佛陀啊，無論是世俗諦還是勝義諦，供養都會產生果報，因為佛陀的教言中已經說過供養會產生果報。因為，對於佛陀住世或入滅，供養的功德被認為是相同的。就像在《聖妙吉祥花鬘明咒經》中所說：『獅子奮迅！無論誰在見到如來（tathāgata，如來），應供（arhat，阿羅漢），正等覺（samyak-saṃbuddha，三藐三菩提）時，內心充滿信心，以財物、衣服、食物、臥具、醫藥、用具和一切安樂來供養、描繪、禮敬和服侍；或者，無論誰在如來入滅后，對一小粒舍利的佛塔進行供養，這兩種果報應當被視為相同，沒有差別。』 例如，按照你們的觀點，就像對真實存在的佛陀進行供養會產生功德果報一樣。 第四，將證悟空性作為道來修持：分別說部（vaibhāṣika，毗婆沙師）啊，對於『通過串習空性的習氣』這句話感到無法忍受的，追求解脫者啊，獲得解脫需要證悟空性和修習空性做什麼呢？這豈不是沒有意義嗎？因為通過現見和修習四聖諦（catvāri āryasatyāni，四聖諦）就能獲得解脫。不是這樣的，因為證悟空性是有必要的。因為經文中說，如果沒有證悟空性的道路，就不可能獲得菩提（bodhi，菩提）。如《般若經》中說：『善現（subhūti，須菩提），菩薩在修習般若波羅蜜多（prajñāpāramitā，般若波羅蜜多）時，不應觀想色、受、想、行、識是實有的。』因此，在道智（mārgajñāna，道智）、一切智（sarvajñāna，一切智）和習氣相續的煩惱斷除時，不應觀想實有。為什麼呢？善現，對於執著實有的人來說，從佈施（dāna，佈施）乃至般若波羅蜜多，以及內空（adhyātma-śūnyatā，內空）等空性，都是無法修習的。
【English Translation】 However, those two previously shown powers will accomplish all the benefits of sentient beings, and will not enter into nirvana like the Hearers. Third, the way in which merit arises from offerings: If that is the case, Buddha, how does making offerings result in great fruit and reward for the offerer? Or rather, it does not result in fruit and reward because it is without mind? Buddha, whether it is in the relative truth or the ultimate truth, fruit arises from offerings, because it is said in the words of the Victorious One that fruit arises from offerings. Because, it is taught that offering to the Victorious One who is dwelling or has passed into nirvana is equal in merit. Likewise, in the Noble Dhāraṇī of the Flower Garland Arrangement, it says: 'Lion's Vigour! Furthermore, whoever, having seen the Tathāgata, the Arhat, the Perfectly Complete Buddha, with a mind of faith, makes offerings and honors him with possessions, clothing, food, bedding, medicine for sickness, utensils, and all comforts, and makes drawings and serves him; or whoever makes offerings to a stupa containing even a small grain of relics of the Tathāgata who has passed into nirvana, the maturation of these two should be known as equal, there is no distinction or difference.' For example, according to your system, just as making offerings to a Buddha who truly exists in the ultimate sense results in fruit and merit. Fourth, cultivating the realization of emptiness as a path: O Vaibhāṣikas, those who cannot tolerate the statement 'through the habituation of the imprint of emptiness,' O Dharma practitioners seeking liberation, what is the purpose of realizing and meditating on emptiness in order to attain liberation? It is meaningless, because one becomes liberated by directly seeing and meditating on the Four Noble Truths. It is not so, because there is a need to realize emptiness. Because the scriptures say that without this path of realizing emptiness, there is no attainment of enlightenment. As it says in the Mother Sutra: 'Subhūti, when a Bodhisattva engages in the Mother of Enlightenment, he does not contemplate that form, feeling, perception, formation, and consciousness are entities.' Therefore, one does not contemplate that the abandonment of afflictions, which connect the path knowledge, omniscient knowledge, and habitual imprints, are entities. Why is that? Subhūti, for those who have a perception of entities, there is no meditation on generosity and so forth up to wisdom, and emptiness such as inner emptiness.
དང་། བག་ཆགས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བའི་ཉོན་མོངས་སྤོང་བ་མེད་དོ། ། 1-3673 དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་དེ་དངོས་པོ་ལ་འདི་བདག་གོ་ཞེས་བྱ་བར་མཐའ་གཉིས་ལ་ཆགས་ཏེ་ཞེས་དང་། མཐའ་གཉིས་ལ་ཆགས་པར་གྱུར་པ་དེ་ལ་ནི་ཐར་པ་མེད་དོ། །དེ་ཅིའི་ ཕྱིར་ཞེ་ན། རབ་འབྱོར་དངོས་པོའི་འདུ་ཤེས་ཅན་ལ་སྦྱིན་པ་མེད་ཅེས་པ་ནས་བག་ཆགས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པ་ཡང་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་མེད་ན་དེ་ཐར་པར་ འགྱུར་བ་ལྟ་ག་ལ་ཡོད་ཅེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། ། ལྔ་པ་སུན་འབྱིན་མཚུངས་པས་ཐུབ་བཀར་བསྒྲུབ་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྟོང་ཉིད་ལམ་དུ་སྟོན་པའི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཚིག་མ་བཟོད་ན་གལ་ཏེ་ཐེག་ ཆེན་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་བཀར་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེས་གྲུབ་པས་ལུང་ཚད་མས་གྲུབ་པར་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་ཁྱོད་ཀྱི་ལུང་འདི་བཀར་ཇི་ལྟར་གྲུབ་དྲིས་པས་གང་གིས་ཕྱིར་ཁྱེད་ཐེག་ ཆེན་པ་དང་ཁོ་བོ་ཅག་གཉི་ག་ལ་ངེད་ཀྱི་ལུང་འདི་བཀའ་ཡིན་པར་གྲུབ་སྟེ། འདི་བཀའ་ཡིན་པ་ལ་ཁྱེད་ལ་ལོག་རྟོག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་ཆེན་ལ་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་ལོག་ རྟོག་ཡོད་པའི་ཕྱིར། བཀའ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། ལུང་སྡེ་བཞི་ཆོས་ཅན། གཉིས་ཀ་ལ་བཀར་གྲུབ་པ་མིན་ཏེ། ལུང་ཁས་མ་བླངས་པའི་དང་པོར་ཁྱོད་ལ་འདི་ལུང་དུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་ངེད་ཀྱི་ནི་བླ་མ་བརྒྱུད་པ་ལས་ཀྱང་གསུང་རབ་ཏུ་གྲུབ་ཅིང་མདོ་སྡེ་ལ་འཇུག 1-3674 འདུལ་བ་ལ་སྣང་། མངོན་པའི་ཆོས་ཉིད་དང་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་བཀའ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་ཡང་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་ཡིན་པར་འགྱུར། རྐྱེན་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་གང་གིས་ན་བཀའ་དེར་ཡིད་ ཆེས་པར་བྱེད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་ནི་འདི་ལའང་མཚུངས་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་གི་ཉིད་ལ་འཇུག་ཕྱིར་དང་། །རང་གི་འདུལ་ལ་སྣང་ཕྱིར་དང་། །ཟབ་པའི་ཕྱིར་དང་རྒྱ་ཆེའི་ཕྱིར། །ཆོས་ཉིད་དང་ ནི་འགལ་བ་མེད། །ཅེས་མདོ་རྒྱན་དུ་བྱམས་པས་གསུངས་པ་བཞིན་དང་། ལྷག་པའི་བསམ་པ་བསྐུལ་པའི་མདོ་ལས། བྱམས་པ་གཞན་ཡང་རྒྱུ་བཞིས་ནི་སྤོབས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པར་རིག་ པར་བྱའོ། །བཞི་གང་ཞེ་ན། བྱམས་པ་འདི་ལ་སྤོབས་པ་དོན་དང་ལྡན་པ་ཡིན་གྱི། དོན་དང་མི་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་དང་ལྡན་པ་ཡིན་གྱི་ཆོས་དང་མི་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ པ། ཉོན་མོངས་པ་ཟད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ཕན་ཡོན་སྟོན་པ་ཡིན་གྱི་འཁོར་བའི་ཡོན་ཏན་དང་ ཕན་ཡོན་སྟོན་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བྱམས་པ་རྒྱུ་བཞི་པོ་འདི་དག་དང་ལྡན་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོ། །གལ་ཏེ་གཉི་ག་ལ་གྲུབ་ཅེས་པ་དེ་ཁྱོད་དང་ཁོ་བོ་གཉིས་ཀ་ལ་མ་ཡིན་གྱི་དེ་ལས་གཞན་གང་ཡང་རུང་
【現代漢語翻譯】 並且，不會捨棄習氣結合的煩惱。 1-3673 那是什麼原因呢？因為像這樣，對於事物執著于『這是我』這樣的二邊，並且執著於二邊的人是沒有解脫的。那是什麼原因呢？如彌勒菩薩所說，從『對於具有事物概念的人沒有佈施』開始，直到『如果不能完全知曉捨棄習氣結合的所有煩惱，怎麼可能有解脫呢？』這樣廣為宣說。 第五，以反駁相同來成立聖言量：如果不能忍受宣說空性為道的大乘之語，那麼如果大乘對我們來說不是聖言量，因此它不能通過聖言量來成立，是嗎？如果是這樣，那麼你的經文是如何成立為聖言量的呢？無論誰問，對於你們小乘和我們大乘來說，我們的經文都成立為聖言量，因為你們對它是聖言量沒有邪見，而大乘對我們有邪見，所以不是聖言量，是嗎？四部律藏等法，對於雙方來說都不是聖言量，因為在沒有接受經文之前，對你來說它不是經文。即使那樣，我們的經文也從上師傳承中成立為聖言量，並且符合經藏。 1-3674 符合律藏，不違背論藏的法性，所以是聖言量，是嗎？大乘也是如此，會成為佛陀的聖言量。原因是什麼呢？因為能夠相信那是聖言量的論證，對於大乘來說也是相同的，因為它符合自己的經典，符合自己的律藏，因為深奧和廣大的緣故，並且不違背法性。如彌勒菩薩在《經莊嚴論》中所說：『符合自己的經典，符合自己的律藏，因為深奧和廣大的緣故，並且不違背法性。』在《增上意樂請問經》中說：『彌勒，還有四種原因，所有的勇氣都應知為是佛陀所說。四種是什麼呢？彌勒，這勇氣是與意義相符的，不是與意義不相符的；是與法相符的，不是與法不相符的；是使煩惱止息的，不是使煩惱增長的；是宣說寂滅的功德和利益的，不是宣說輪迴的功德和利益的。彌勒，如果具備這四種原因，就應知為是佛陀所說。』如果說對於雙方都成立，不是指你和我，而是指其他任何一方。
【English Translation】 And, there is no abandoning of the afflictions that connect with habitual tendencies. 1-3673 Why is that? Because, like this, one clings to the two extremes by saying 'this is mine' regarding objects, and for one who clings to the two extremes, there is no liberation. Why is that? As Maitreya said, starting from 'for one who has a concept of objects, there is no giving,' up to 'if one cannot fully know the abandonment of all afflictions that connect with habitual tendencies, how could there be liberation?' Thus, it is extensively taught. Fifth, establishing the authority of the Buddha's words by means of equal refutation: If one cannot tolerate the words of the Mahayana that teach emptiness as the path, then if the Mahayana is not authoritative for us, therefore it will not be established by an authoritative scripture, is that so? If that is the case, then how is your scripture established as authoritative? When asked by anyone, for both you Hinayana and us Mahayana, our scripture is established as authoritative, because you have no wrong views about it being authoritative, while the Mahayana has wrong views about us, so it is not authoritative, is that so? The four divisions of the Vinaya, etc., are not established as authoritative for both, because before accepting the scripture, it is not established as scripture for you. Even so, our scripture is also established as scripture from the lineage of teachers and conforms to the Sutra Pitaka. 1-3674 It conforms to the Vinaya Pitaka and does not contradict the nature of the Abhidharma, so it is authoritative, is that so? The Mahayana is also like that, it will become the words of the Buddha. What is the reason? Because the proof that makes one believe that it is authoritative is also the same for this, because it conforms to its own scriptures, conforms to its own Vinaya, because it is profound and vast, and does not contradict the nature of Dharma. As Maitreya said in the Ornament of the Sutras: 'It conforms to its own scriptures, conforms to its own Vinaya, because it is profound and vast, and does not contradict the nature of Dharma.' In the Inspiration of Excellent Thought Sutra, it says: 'Maitreya, also by four reasons, all boldness should be known as spoken by the Buddha. What are the four? Maitreya, this boldness is in accordance with meaning, not not in accordance with meaning; it is in accordance with Dharma, not not in accordance with Dharma; it is that which exhausts afflictions, not that which increases afflictions; and it is that which shows the qualities and benefits of Nirvana, not that which shows the qualities and benefits of Samsara. Maitreya, if it possesses these four reasons, it should be known as spoken by the Buddha.' If it is said that it is established for both, it does not refer to you and me, but to anyone else.
བ་གཉིས་ཀྱི་འདོད་པས་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པས་བཀར་བདེན་ལ་ཐེག་ཆེན་ལ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པས་བཀའ་མིན་ཞེ་ན་ནི། 1-3675 རིག་བྱེད་དང་གཟེགས་ཟན་གྱི་ཚིག་སོགས་ཀྱང་ཆོས་ཅན། བཀར་བདེན་པར་འགྱུར་ཏེ། རྒོལ་ཕྱིར་རྒོལ་གཉིས་ལས་གཞན་པ་གཉིས་ཀྱིས་མཐུན་སྣང་དུ་བདེན་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་མདོ་སྡེ་པའི་ ལུང་ནི་བཀའ་ཡིན་པ་ལ་རྩོད་པ་མེད་པས་བླང་བྱ་ཡིན་ལ། ཐེག་ཆེན་བཀའ་ཡིན་མིན་དུ་རྩོད་པ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་དོར་བྱའོ་ཞེ་ན། ཁྱེད་ཀྱི་ལུང་ཡང་ཆོས་ཅན། དོར་བྱར་འགྱུར། དེ་ ལའང་མུ་སྟེགས་ཅན་དཔྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་རྩོད་པ་དང་བཅས་ཤིང་ལོག་རྟོགས་སྲིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོན་ཏེ་རྩོད་བཅས་ཞེས་པ་མུ་སྟེགས་ཅན་དང་མ་ཡིན་པར་རང་གི་སྡེ་པ་ དང་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། སྡེ་པའི་ལུང་གཞན་ལའང་ཆོས་ཅན། དོར་བྱར་འགྱུར་ཏེ། སྡེ་པ་བཅོ་བརྒྱད་པོ་ནང་ཡང་ཡང་རང་གི་སྡེ་པ་དང་དེ་ལས་གཞན་པའི་སྡེ་པ་ཕན་ཚུན་དུ་རྩོད་པ་ དང་བཅས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་བདེན་མཐོང་ཙམ་གྱིས་མི་གྲོལ་བའི་ཚུལ་ནི། བདེན་པ་མཐོང་བས་གྲོལ་འགྱུར་གྱི་ཞེས་པ་དེ་མི་འཐད་དེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཕན་པ་དང་མི་ཕན་ པ་ལེན་པ་དང་སྤོང་བ་སྟོན་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི་རང་བཞིན་བསྟན་པའི་རྩ་བ་དགེ་སློང་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དང་། དགེ་སྦྱོང་གི་ཚུལ་གྱི་འབྲས་བུ་དང་། 1-3676 རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་ཆོ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པས་ཉོན་མོངས་ཀྱི་གདུང་བ་སེལ་ནུས་པར་འགྱུར་བའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པ་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའང་དབྱེ་ན་མིང་གི་དང་། ཁས་འཆེ་བའི་ དང་། སློང་པའི་དང་། གསོལ་བཞིའི་ལས་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པའི་དགེ་སློང་དང་ལྔའི་འདིར་ཐ་མ་ཉིད་བཟུང་ལ། དེ་ལ་གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་ཆོས་ཅན། བདེན་པ་མཐོང་བས་ གྲོལ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། བདེན་པ་མཐོང་ཡང་སྟོང་ཉིད་མ་མཐོང་ན་ཉོན་མོངས་བཅོམ་པའི་དགེ་སློང་ལྷག་བཅས་ཀྱི་མྱང་འདས་ཉིད་ཀྱང་ཐོབ་པ་དཀའ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་སློང་དཀའ་བར་མ་ ཟད་སེམས་ནི་དངོས་པོ་ལ་མངོན་པར་ཞེས་དམིགས་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་མེད་པའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའང་ཐོབ་པར་དཀའ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བདེན་པ་མཐོང་ བས་ཉོན་མོངས་སྤོང་ཞིང་དེ་སྤངས་པས་སྡུག་བསྔལ་ལས་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། སྐྱེས་བུས་བདེན་པ་མཐོང་བའི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་སྐྱེས་བུ་དེ་ཆོས་ཅན། ལས་ཉོན་ལས་གྲོལ་བ་ཐོབ་ཟིན་པ་ དེར་འགྱུར་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། །ཐལ་བ་ལས་ཉོན་མོངས་སྤངས་ནས་མེད་ཀྱང་མོའུ་དགལ་གྱི་བུ་དང་སོར་ཕྲེང་ཅན་ལ་སོགས་པ་འཕགས་པ་དེ་དག་ལ་སྔོན་གྱི་མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱི་ནུས་པས་ལུས་སྡུག་བསྔལ་ག
【現代漢語翻譯】 如果因為外道雙方都認可的觀點而被認為是佛語，那麼大乘就不是這樣，因此不是佛語嗎？ 吠陀（rig byed）和苦行者（gzeqs zan）的言辭等，也應被認為是真實的佛語，因為除了正反兩方之外的其他人也認為它們是真實的。如果是這樣，那麼小乘經部的 論述無疑是佛語，因此應該接受。而大乘是否是佛語還存在爭議，因此應該拋棄嗎？那麼，你的論述也應該被拋棄，因為它也與外道和其他思辨者存在爭議，並且可能存在錯誤的理解。或者，你所說的存在爭議是指與外道而不是與你自己的宗派存在爭議嗎？那麼，其他宗派的論述也應該被拋棄，因為十八部派內部也經常與自己的宗派和其他宗派相互爭論。 第六，僅憑證悟真諦無法解脫的道理：『通過證悟真諦就能解脫』的說法是不合理的，因為世尊（bcom ldan 'das）所說的取捨有益和無益之事的根本在於比丘（dge slong）本身，因為通過菩提（byang chub）之道的法、沙門（dge sbyong）的修行之果、 神通（rdzu 'phrul）等能夠消除煩惱（nyon mongs）的痛苦，從而使佛法（bstan pa）長久住世。如果進行區分，有名稱比丘、自稱比丘、乞求比丘、通過四種羯磨受具足戒的比丘和斷除煩惱的比丘五種，這裡指的是最後一種。對於這種尋求解脫的比丘來說，僅憑證悟真諦是無法解脫的，因為即使證悟了真諦，如果沒有證悟空性（stong nyid），也很難獲得有餘涅槃（lHag bcas kyi myang 'das），而且不僅比丘難以獲得解脫，那些心專注於事物的人也很難獲得無餘涅槃（phung po lHag ma med pa'i mya ngan las 'das pa）。如果說通過證悟真諦可以斷除煩惱，斷除煩惱就能從痛苦中解脫，那麼，一個人在證悟真諦的那一刻，就應該立即獲得從業和煩惱中解脫的果位，因為他已經斷除了煩惱。如果說斷除煩惱后並沒有完全消失，那麼像目犍連（mou dgal gyi bu）和鴦掘摩羅（sor phreng can）等聖者，由於過去惡業的力量，身體會遭受痛苦。
【English Translation】 If something is considered Buddha's word because it is agreed upon by both sides of externalists, is it not Buddha's word because Mahayana is not like that? The words of the Vedas (rig byed) and ascetics (gzeqs zan), etc., should also be considered true Buddha's words, because others besides the two opposing sides also consider them to be true. If that is the case, then the statements of the Sautrantikas are undoubtedly Buddha's words and should be accepted. But should Mahayana be discarded because there is controversy over whether it is Buddha's word or not? Then, your statement should also be discarded, because it is also controversial with externalists and other speculators, and there may be misunderstandings. Or, do you mean that the controversy is with externalists and not with your own sect? Then, the statements of other sects should also be discarded, because the eighteen schools often argue with each other, both within their own sect and with other sects. Sixth, the way that liberation is not achieved by merely seeing the truth: The statement 'liberation is achieved by seeing the truth' is unreasonable, because the root of the Blessed One's (bcom ldan 'das) teachings on taking and abandoning what is beneficial and unbeneficial lies in the bhikshu (dge slong) himself, because through the dharmas of the path to enlightenment (byang chub), the fruit of the ascetic's (dge sbyong) practice, miraculous powers (rdzu 'phrul), etc., the suffering of afflictions (nyon mongs) can be eliminated, thereby causing the Dharma (bstan pa) to abide for a long time. If we distinguish, there are five types of bhikshus: name bhikshu, self-proclaimed bhikshu, begging bhikshu, bhikshu who has taken full ordination through four karmas, and bhikshu who has destroyed afflictions. Here, we are referring to the last one. For this bhikshu who seeks liberation, liberation is not achieved by merely seeing the truth, because even if the truth is seen, if emptiness (stong nyid) is not seen, it is difficult to attain nirvana with remainder (lHag bcas kyi myang 'das), and not only is it difficult for bhikshus to attain liberation, but it is also difficult for those whose minds are focused on objects to attain nirvana without remainder (phung po lHag ma med pa'i mya ngan las 'das pa). If it is said that afflictions can be eliminated by seeing the truth, and liberation from suffering can be achieved by eliminating afflictions, then at the moment a person sees the truth, he should immediately attain liberation from karma and afflictions, because he has eliminated afflictions. If it is said that after eliminating afflictions, they do not completely disappear, then holy beings such as Maudgalyayana (mou dgal gyi bu) and Angulimala (sor phreng can) would suffer physical pain due to the power of past negative karma.
ྱིས་གཟིར་བར་གསུངས་པ་མཐོང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 1-3677 བདེན་པ་མཐོང་ཙམ་གྱིས་གྲོལ་བ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་རེ་ཞིག་བདེན་པ་མཐོང་བ་ལས་མ་རིག་པ་སྤངས་པས་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པ་སྤོང་བའི་རིམ་པས་ཡང་སྲིད་ཀྱི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུར་ གྱུར་པའི་སྲེད་པ་ནི་མེད་ཅེས་ངེས་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བདེན་པ་མཐོང་བ་ན་ལས་ཀྱི་ནུས་པ་ཡོད་ཀྱང་མ་གྲོལ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དོ། །སྲེད་པ་ནི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ སོ་ཞེ་ན། བདེན་པ་མཐོང་བ་ཆོས་ཅན། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་སྲེད་པ་མེད་ཀྱང་། སྲེད་པ་འདི་ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་པ་ཡང་ཅི་སྟེ་མེད་དེ་ཡོད་པར་ཐལ། ཚོར་བ་དེ་དག་ལ་ཡང་ཡོད་ པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྨོངས་ཏེ་ཉོན་མོངས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་མ་རིག་པ་ཡོད་པ་བཞིན་དུའོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ་མ་རིག་པའི་འདུས་ཏེ་རེག་པས་རྐྱེན་གྱིས་ཚོར་བ་དང་ཚོར་བའི་རྐྱེན་གྱིས་སྲེད་པ་ འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཐར་པ་ག་ལ་ཡོད། མྱ་ངན་འདས་པའང་དཀའ་བར་གནས་ཞེས་པ་དེ་བསྒྲུབ་པ་ནི་དེ་ཆོས་ཅན། འཕགས་པའི་བདེན་པ་དང་དེ་བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་ལ་ སོགས་འགའ་ཞིག་ལ་ནི་ཞེན་ཅིང་གནས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་སེམས་དེ་དམིགས་པ་ལ་བདེན་པའི་དངོས་པོར་ཞེན་པ་དང་ནི་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་དེ་ཆོས་ཅན། དེའི་སེམས་སེམས་བྱུང་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་ཅུང་ཟད་འགགས་པ་ཡང་སླར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ་དེའི་སེམས་སྟོང་པ་ཉིད་རྟོགས་པ་དང་ནི་བྲལ་ཞིང་དམིགས་པ་ལ་དངོས་པོར་ཞེན་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་བཅིངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3678 དཔེར་ན་མཚན་འཛིན་གྱི་འདུ་ཤེས་རགས་པ་མེད་པའི་སེམས་འཇུག་ལ་ཞུགས་པ་ན་དུས་རེ་ཞིག་སེམས་སེམས་བྱུང་ལོག་ནའང་སླར་སྐྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ནི་གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་ཆོས་ཅན། སྟོང་ཉིད་ བསྒོམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། གྲོལ་བ་དོན་གཉེར་གང་ཞིག་སྟོང་ཉིད་མ་བསྒོམས་ན་དོན་དམ་པའི་དགེ་སློང་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མི་ཐོབ་པ་དེས་ནའོ། །རྡོ་རྗེ་གཅོད་པ་ལས། བཅོམ་ལྡན་ འདས་གལ་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་པ་འདི་སྙམ་དུ་བདག་གིས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉིད་ཐོབ་བོ་སྙམ་དུ་སེམས་པར་གྱུར་ན་དེ་ཉིད་དེའི་བདག་ཏུ་འཛིན་པར་འགྱུར་ལགས་སོ། །ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ། །བདུན་ པ་སླར་ཡང་བཀའ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་ཉན་ཐོས་པ་ན་རེ། ངེད་ཀྱི་ལུང་ནི་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གསུངས་པར་འདོད་དེ། ངག་གང་ཞིག་མདོ་སྡེ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། ཐེག་ ཆེན་ནི་དེ་ལྟ་མིན་པས་བཀའ་མིན་ནོ་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་ཆོས་ཅན། བཀར་འདོད་པ་རིགས་པ་མིན་ནམ་ཅི་སྟེ་ཡིན་པར་ཐལ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མི་འདྲ་ཡང་ཕལ་ཆེར་སྟོང་ཉིད་སྟོན་ པ་ལ་སོགས་པ་ཁྱེད་ཅག་གི་མདོ་འགའ་ཞིག་དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྟོང་ཉིད་མི་སྟོན་པའི་ངེད་ཀྱི་མདོ་འགའ་ཞིག་དང་མི་མཚུངས
【現代漢語翻譯】 因為已經見到（煩惱）所困擾。 1-3677 僅僅見到真諦並不能解脫。如果暫時因為見到真諦而斷除了無明，從而以斷除行等次第，那麼作為再次受生的近取因的貪愛，必定是沒有的。因此，見到真諦時，即使有業力的存在，也絲毫不會不解脫。如果說貪愛是出生的原因，那麼，見到真諦者，雖然沒有煩惱性的貪愛，但為什麼沒有非煩惱性的貪愛呢？這是有的，因為在那些感受中也是存在的，就像普遍愚昧，存在非煩惱性的無明一樣。這是有周遍性的，因為無明聚集，以觸為緣而生受，以受為緣而生貪愛。因此，哪裡會有解脫？涅槃也安住于困難之中。要成立這一點，是因為他們執著並安住于聖諦和修習聖諦的果等某些事物上，因為他們的心執著于目標為真實的實有。如果承認這一點，那麼，他們的心和心所，也會因為三摩地的力量而稍微停止，但最終還是會再次產生，因為他們的心遠離了對空性的證悟，並且被執著于目標為實有的習氣所束縛。 1-3678 例如，當沒有粗大名相執著的意識進入禪定狀態時，即使有時心和心所會退轉，但還是會再次產生。因此，尋求解脫者，應當修習空性，因為任何尋求解脫者，如果不修習空性，就不會獲得真實的沙門果和涅槃。在《金剛經》中說：『世尊，如果阿羅漢這樣想：我已證得阿羅漢果。那麼，他就是執著于自我的。』等等，廣為宣說。第七，再次駁斥對佛語的爭論。如果聲聞乘人說：『我們的經典，是佛所說，因為任何言語都包含在經藏中。大乘不是這樣，所以不是佛語。』那麼，大乘，難道不應該被認為是佛語嗎？為什麼不是呢？雖然在各方面都不相同，但大多數都與你們的一些經典相同，例如宣說空性等。如果說，與我們一些不宣說空性的經典不相同
【English Translation】 Because it has been seen that (afflictions) are tormented. 1-3677 Merely seeing the truth does not liberate. If, for a moment, ignorance is abandoned by seeing the truth, thereby abandoning the aggregates in sequence, then the craving that is the proximate cause of rebirth is definitely non-existent. Therefore, when the truth is seen, even if the power of karma exists, there is not even a little non-liberation. If it is said that craving is the cause of birth, then, for those who see the truth, although there is no afflicted craving, why is there no non-afflicted craving? It exists, because it also exists in those feelings, just as universal ignorance, non-afflicted ignorance, exists. This is pervasive, because ignorance gathers, and feeling arises from the condition of contact, and craving arises from the condition of feeling. Therefore, where is liberation? Nirvana also abides in difficulty. To establish this, it is because they cling to and abide in certain things such as the noble truths and the fruits of cultivating them, because their minds cling to the object as a true entity. If this is admitted, then their minds and mental factors, even if slightly stopped by the power of samadhi, will still arise again, because their minds are separated from the realization of emptiness and bound by the habitual tendencies of clinging to the object as an entity. 1-3678 For example, when a mind without coarse conceptualizations of signs enters into meditative absorption, even if the mind and mental factors sometimes decline, they will still arise again. Therefore, those who seek liberation should cultivate emptiness, because any seeker of liberation who does not cultivate emptiness will not attain the true state of a Shramana and Nirvana. In the Vajra Cutter Sutra, it is said: 'World Honored One, if an Arhat thinks, "I have attained Arhatship," then he is clinging to self.' and so on, extensively taught. Seventh, again refuting the dispute against the Buddha's words. If the Hearers say: 'Our scriptures are said by the Buddha, because any speech is included in the Sutra Pitaka. The Mahayana is not like that, so it is not the Buddha's word.' Then, shouldn't the Mahayana be considered the Buddha's word? Why not? Although they are different in all aspects, most of them are similar to some of your Sutras, such as teaching emptiness. If it is said that it is not the same as some of our Sutras that do not teach emptiness.
་པས་ཐེག་ཆེན་བཀའ་མིན་ཞེ་ན། ཁྱེད་ཀྱི་མདོ་འགའ་ཞིག་དང་མཚུངས་པར་མ་གཏོགས་པའི་ཆ་ཅུང་ཟད་གཅིག་གིས་ནི་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་སྐྱོན་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ན་ཐེག་ཆེན་ཐམས་ཅད་ནི་ཆོས་ཅན། 1-3679 རྒྱལ་བས་གསུངས་པ་ཅིས་མ་ཡིན་ཏེ་ཡིན་པར་ཐལ། ཁྱེད་ཀྱིས་ཡང་དག་པར་ལྡན་པའི་ལུང་ལ་སོགས་པའི་མདོ་འགའ་ཞིག་དང་སྟོང་ཉིད་སྟོན་པར་མཚུངས་པའི་ཆ་ཞིག་གིས་སོ། །གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་ ཀྱིས་གསུངས་སུ་ཟིན་ཀྱང་འོད་སྲུང་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པས་ཐེག་ཆེན་གྱི་གཏིང་དཔོགས་མ་གྱུར་པས་དོན་དམ་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཐེག་ཆེན་གྱི་ངག་གི་དོན་འོད་སྲུང་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་ པས་གཏིང་དཔོག་མ་གྱུར་པ་དེ་ནི་རྟོགས་པའི་སྐལ་བ་དང་མི་ལྡན་པས་ཡིན་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ཁྱོད་ཀྱིས་གཏིང་མ་རྟོགས་ཙམ་གྱིས་དོན་དམ་པར་གཟུང་བྱ་མིན་པར་སུ་ཞིག་བྱེད་ དེ་མི་རིགས་སོ། །དེ་དག་ནི་དགེ་བ་ལྷ་དང་། རྣམ་སྣང་མཚོ་དང་། དཱ་ན་ཤྲཱིས་བཤད་པ་བཞིན་ཡིན་ལ། འགྲེལ་ཆེན་དང་། བི་བྷཱུ་ཏི་ཙན་དྲས་ངག་གང་། ཞེས་པའི་ཤླཽ་ཀ་གསུམ་སྐབས་སུ་ མ་འབྲེལ་བས་གཞན་གྱིས་བཙུད་པ་ཡིན་ཞེས་འཆད་དོ། །བརྒྱད་པ་སྟོང་ཉིད་བསྒོམ་པའི་འབྲས་བུ་ནི། གལ་ཏེ་བདེན་པ་མཐོང་བ་ལའང་ཞེན་པ་སྲིད་པས་ཐར་པ་མེད་ན་དེ་བཞིན་དུ་སྟོང་ཉིད་ ལའང་འཇིགས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བས་བདེན་པ་མཐོང་བ་དང་སྟོང་ཉིད་བསྒོམ་པ་གཉིས་ཀ་སྤངས་ཏེ་འཁོར་བ་ན་གནས་པ་ཉིད་མཆོག་ཏུ་རིགས་སོ་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་དུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་དུ་གནས་པར་འདོད་པ་དག་གིས་སྟོང་ཉིད་ལ་སྐྲག་པར་མི་བྱ་བར་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱ་སྟེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་རྨོངས་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་བ་ཅན་གྱི་འཁོར་བ་པ་སྡུག་བསྔལ་ལས་གདོན་པའི་དོན་དེ་རྟག་པའི་མཐར་འཛིན་པས་སྲིད་པ་ལ་ཆགས་པ་དང་ཆད་པའི་མཐར་འཛིན་པས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་འཇིགས་པ་ལ་དོན་དམ་པར་སྟོང་པར་བསྟན་པས་རྟག་པར་སྒྲོ་འདོགས་པ་དང་། 1-3680 ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་བསྟན་པས་ཆད་པར་འཛིན་པའི་སྐུར་འདེབས་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་ལས་གྲོལ་བ་དབུ་མའི་ལམ་རྟོགས་པས་སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས་འཁོར་བར་གནས་ཀྱང་ཤེས་ རབ་ཀྱིས་འཁོར་བའི་ཉེས་པས་མ་གོས་པར་གྲུབ་པར་འགྱུར་བའི་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་འདི་ནི་སྟོང་ཉིད་བསྒོམས་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་བསྒོམ་པ་མེད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགུ་ པ་དེ་དག་གི་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། གོང་དུ་བཤད་པ་དེ་ལྟར་སྟོང་ཉིད་ལ་སྐྲག་པར་འཁོར་བ་ཁོ་ནར་གནས་པར་རིག་པར་ཞེས་པའི་སྐྱོན་སྟོང་པ་ཉིད་སྨྲ་བའི་ཕྱོགས་ལ་སུན་འབྱིན་པ་ འདི་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འཐད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱིས་འོག་ནས་ལན་འདེབས་པར་འགྱུར་ཞིང་། སྔར་བཤད་པ་ལྟར་དམིགས་པ་དང་བཅས་པ་ལ་ཞེན་པ་སྲིད་པས་ཐར་པ་མི་ཐོབ་པ་ད
【現代漢語翻譯】 如果有人問：『因此，大乘不是佛語嗎？』如果因為你的某些經典與大乘經典不完全相同，就認為所有的大乘經典都有問題，那麼所有的大乘經典都是有法。 難道不是佛所說嗎？應該是佛所說。因為你的某些經典，如符合正理的經典，在宣講空性方面與大乘經典相同。如果有人說：『即使是佛所說，由於大迦葉等未能徹底理解大乘的深意，所以不是究竟的。』如果大乘的語言意義未能被大迦葉等徹底理解，那是因為他們沒有領悟的機緣。僅僅因為你，作為分別說者，沒有徹底理解，就認為它不是究竟的，誰會這樣做呢？這是不合理的。這些如同天神德瓦、海生、達那室利所說。而且，《釋論》和毗補底旃陀羅認為『語言』這三頌與上下文無關，是別人插入的。 第八，修習空性的果：如果即使見到真諦也會執著，因此無法解脫，那麼同樣地，也會對空性產生恐懼，因此最好捨棄見真諦和修習空性，安住于輪迴中。對此，那些希望爲了利益眾生而儘可能長久地安住于輪迴中的人，不應害怕空性，而應努力修習瑜伽。因為顛倒的愚癡，輪迴中的眾生被痛苦所折磨，爲了將他們從痛苦中解脫出來，究竟的空性被宣說，以破除執著常邊的常執，以及 破除執著斷邊的誹謗，因為世俗如幻。這樣，通過從常斷二邊中解脫出來，證悟中道，即使由於悲心的驅使而安住于輪迴中，也不會被輪迴的過患所染污，從而成就不住涅槃。這正是修習空性的果，因為不修習空性就無法獲得。第九，總結以上內容：如上所述，認為害怕空性而只安住于輪迴是明智之舉的這種過失，對空性論者的責難在任何方面都是不合理的，因為之後會進行回答。而且，如前所述，如果對有相之物產生執著，就無法獲得解脫，這...
【English Translation】 If someone asks, 'Therefore, are the Mahayana scriptures not the words of the Buddha?' If all the Mahayana scriptures are considered flawed because some of your scriptures are not exactly the same as the Mahayana scriptures, then all the Mahayana scriptures are the subject. Are they not spoken by the Buddha? They should be. Because some of your scriptures, such as those that conform to valid reasoning, are the same as the Mahayana scriptures in teaching emptiness. If someone says, 'Even if they were spoken by the Buddha, since Mahakashyapa and others did not fully understand the profound meaning of the Mahayana, they are not ultimate.' If the linguistic meaning of the Mahayana was not fully understood by Mahakashyapa and others, it is because they did not have the opportunity to realize it. Just because you, as a distinction-maker, have not fully understood it, who would consider it not ultimate? This is unreasonable. These are as stated by the deva, Nanda and Danashri. Moreover, the 'Commentary' and Vibhuticandra consider the three shlokas of 'language' to be irrelevant to the context and inserted by others. Eighth, the result of meditating on emptiness: If even seeing the truth leads to attachment, and therefore there is no liberation, then similarly, fear will arise towards emptiness. Therefore, it is best to abandon both seeing the truth and meditating on emptiness, and to remain in samsara. To this, those who wish to remain in samsara for as long as possible for the benefit of sentient beings should not be afraid of emptiness, but should strive to practice yoga. Because of inverted ignorance, sentient beings in samsara are tormented by suffering. In order to liberate them from suffering, ultimate emptiness is taught to dispel the clinging to permanence by clinging to the extreme of permanence, and to dispel the slander of clinging to annihilation by clinging to the extreme of annihilation, because conventional reality is like an illusion. In this way, by being liberated from the two extremes of permanence and annihilation, realizing the Middle Way, even if one remains in samsara due to the force of compassion, one will not be defiled by the faults of samsara, thereby achieving non-abiding nirvana. This is the result of meditating on emptiness, because without meditating on it, it cannot be obtained. Ninth, summarizing the above: As mentioned above, the fault of thinking that it is wise to fear emptiness and only remain in samsara, this accusation against the proponents of emptiness is not reasonable in any way, because a response will be given later. Moreover, as mentioned earlier, if one becomes attached to things with characteristics, one will not attain liberation, this...
ེས་ ནི་ཐེ་ཚོམ་མི་ཟ་བ་སྟེ་སོམ་ཉི་དང་བྲལ་བར་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་བསྒོམ་པར་བྱའོ། །དེས་ནི་ལམ་འདི་ནི་མེད་པར་ཞེས་པ་བསྡུས་ལ། སྟོང་ཉིད་མཐོང་བས་ཅི་ཞིག་བྱ། །ཞེས་སྨྲས་པ་ དེའང་མི་རིགས་ཏེ་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་པ་ཉིད་སྒྲིབ་པ་དང་། རིག་པའི་གནས་ལྔས་བསྡུས་པའི་ཤེས་བྱ་ལ་ནི་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པ་ཡི་སྒྲིབ་གཉིས་དེ་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མི་མཐོང་བར་བྱེད་པས་མུན་པ་སྟེ་དེ་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་སྟོང་པ་ཉིད་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་མྱུར་དུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་དེས་ནི་སྟོང་ཉིད་དེ་ནི་འབད་པ་ཆེན་པོས་ཇི་ལྟར་སྒོམ་པར་མི་བྱེད་དེ་བསྒོམ་པར་རིགས་སོ། ། 1-3681 ཡང་སྟོང་ཉིད་ལ་སྐྲག་པས་དེ་བསྒོམ་པ་ལ་མི་འཇུག་ཅེས་པ་དེའང་མི་རིགས་ཏེ་དངོས་པོ་གང་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དེ་ལ་སྐྲག་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནའང་སྟོང་ཉིད་ནི་ ཆོས་ཅན། དེ་ལ་འཇིགས་པ་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བར་དགའ་བར་རིགས་ཏེ། སྡུག་བསྔལ་མཐའ་དག་ཞི་བར་བྱེད་ཅིང་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༈ བདག་མེད་ལ་གཉིས། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ལ་འཇུག་ཚུལ། གསུམ་པ་བདག་མེད་ ལ་ཇི་ལྟར་འཇུག་ཚུལ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ལ་འཇུག་ཚུལ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་བདག་མེད་ལ་འཇུག་ཚུལ་སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི། སྤྱིར་འཇིགས་པ་ནི་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ ལས་འབྱུང་བ་བདག་འཛིན་ཡང་མ་རིག་པ་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་པས་ན། གལ་ཏེ་བདག་ཅེས་པ་བདག་འཛིན་གྱིས་རིག་བྱ་འགའ་ཞིག་ཡོད་ན་ནི་འཇིགས་པའི་གནས་ཅི་ཡང་རུང་བས་འཇིགས་པར་འགྱུར་ བར་རིགས་ནའང་འཇིགས་གནས་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་འཇིགས་པར་འགྱུར་བ་བདག་སུ་ཞིག་ཡིན་ཏེ་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་པར་ཐལ། བདག་གི་བདག་ཉིད་འགའ་ཡང་བདེན་པ་ཡོད་པ་ཡིན་པས་སོ། །མ་གྲུབ་པ་ མིན་ཏེ། སོ་དང་སྐྲ་སེན་བདག་མ་ཡིན་ལ། རུས་པ་དང་ཁྲག་ཀྱང་བདག་ནི་མ་ཡིན་ཞིང་། སྣབས་བདག་མིན་ལ་བད་ཀན་ཏེ་ལུད་པ་བདག་མ་ཡིན་ཏེ་ཟ་བ་ཕྲུགས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཁུ་བ་རུལ་བའམ། 1-3682 རྨའི་རློན་པ་ཆུ་སེར་དང་ནི་རྣག་ནི་ཁྲག་མིན་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་ཀྱང་བདག་མིན་ཞིང་། ལུས་ཀྱི་ནང་ན་གནས་པའི་སྣུམ་ཞག་དང་ཚིལ་བུ་དང་རྔུལ་ཡང་ནི་བདག་མིན་ཏེ་གློ་མཆིན་དག་ ཀྱང་བདག་མ་ཡིན་ན་གྲོད་མཚེར་པ་སོགས་གཞན་ཡང་བདག་མིན་ཏེ། ཕྱི་ས་དང་གཅིན་ཡང་བདག་ནི་མི་ཡིན་ལ་ཤ་དང་ལྤགས་པའང་བདག་མིན་ཏེ་ལུས་ཀྱི་དྲོད་དང་རླུང་འབྱུང་རྔུབ་ཀྱང་བདག་ མ་ཡིན། མིག་ལ་སོགས་པའི་བུ་ག་དགུའང་བདག་མིན་ལ་རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་ཀྱང་བདག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དག་སོ་སོར་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཡུལ་དུ་མེད་ལ་དེ་ རྣམས་ཚོགས་པའང་སྤྱི་འགེགས་པར་འགྱུར་བས་ན་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཡུལ་དུ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གྲངས་ཅ
【現代漢語翻譯】 因此，不應猶豫，應以無所執著之心修習空性。如果有人說：『這條道路已經總結完畢，了悟空性又有什麼用呢？』 這也是不合理的，因為貪慾等煩惱本身就是障礙，而五明所涵蓋的知識也是一種障礙。這兩種障礙使人無法見到事物的真相，如同黑暗一般。因此，空性是克服這些障礙的對治之法。所以，想要迅速獲得一切智智（ सर्वज्ञता，sarvajñatā，all-knowingness，全知）的人，怎麼能不努力修習空性呢？當然應該修習！ 如果有人因為害怕空性而不去修習，這也是不合理的。因為人們通常害怕那些帶來痛苦的事物，但空性並非如此。 空性，就其本質而言，怎麼會令人恐懼呢？不應該感到恐懼，反而應該感到歡喜。因為它能平息一切痛苦，是所有功德的來源。 第三，如何證悟無我 分為兩種：首先，如何證悟人無我。 關於如何證悟無我，分為兩種。首先，關於如何證悟人無我，又分為四點。第一點，總的來說明如何證悟無我。一般來說，恐懼源於對自我的執著，而自我執著又源於無明。因此，如果『自我』是自我執著所認知的某種事物，那麼無論如何都會成為恐懼的根源，從而產生恐懼。 但如果恐懼的根源，就其本質而言，根本不存在『自我』，那又怎麼會產生恐懼呢？根本不會產生恐懼！因為根本不存在真實的『自我』。這不是沒有根據的，因為牙齒、頭髮、指甲都不是自我，骨頭和血液也不是自我，鼻涕不是自我，痰液也不是自我，腐爛的食物殘渣， 傷口的膿水和膿液也不是自我，體內的油脂、脂肪和汗液也不是自我，肺和肝臟也不是自我，胃和脾臟等其他器官也不是自我，糞便和尿液也不是自我，肌肉和面板也不是自我，身體的溫度和呼吸也不是自我。 眼睛等九竅也不是自我，無論如何，六識也不是自我。因為它們各自都不是可以執著為『自我』的對象，而且它們的集合也會導致普遍的否定，因此與執著為『自我』的對象相矛盾。第二點，數論
【English Translation】 Therefore, one should not hesitate, but should cultivate emptiness with a mind free from doubt. If someone says, 'This path has been summarized, what is the use of seeing emptiness?' That is also unreasonable, because attachment and other afflictions themselves are obscurations, and the knowledge contained in the five sciences is also a kind of obscuration. These two obscurations prevent one from seeing the true nature of things, like darkness. Therefore, emptiness is the antidote to overcome these obscurations. So, how can someone who wants to quickly attain all-knowingness ( सर्वज्ञता，sarvajñatā，all-knowingness，全知) not diligently cultivate emptiness? Of course, one should cultivate it! If someone does not cultivate emptiness because they are afraid of it, that is also unreasonable. Because people usually fear things that cause suffering, but emptiness is not like that. How can emptiness, by its very nature, be frightening? One should not be afraid, but rather rejoice. Because it pacifies all suffering and is the source of all good qualities. Third, how to realize selflessness Divided into two: First, how to realize the selflessness of persons. Regarding how to realize selflessness, there are two types. First, regarding how to realize the selflessness of persons, there are four points. The first point is to generally explain how to realize selflessness. Generally speaking, fear arises from clinging to self, and self-clinging arises from ignorance. Therefore, if 'self' is something perceived by self-clinging, then it will become a source of fear in any case, thus generating fear. But if the source of fear, by its very nature, does not have a 'self' at all, then how can fear arise? It will not arise at all! Because there is no real 'self'. This is not without basis, because teeth, hair, and nails are not self, bones and blood are not self, snot is not self, phlegm is not self, rotten food residue, Wound pus and pus are not self, body oil, fat and sweat are not self, lungs and liver are not self, stomach and spleen and other organs are not self, feces and urine are not self, muscles and skin are not self, body temperature and breathing are not self. The nine orifices such as the eyes are not self, and in any way, the six consciousnesses are not self. Because they are not objects to be clung to as 'self' individually, and their collection will also lead to universal negation, thus contradicting the object of clinging to 'self'. Second point, the Samkhya
ན་གྱིས་བརྟགས་པའི་བདག་དགག་པ་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་ཡུལ་ལ་རྟག་ཏུ་ལོངས་སྤྱད་ པར་ཐལ་བ་ནི། གལ་ཏེ་རྣམ་ཤེས་དྲུག་བདག་མ་ཡིན་ཞེས་པ་མ་བཟོད་ནས་གྲངས་ཅན་པ་དག་བདག་རྟག་པ་ཁྱབ་པ་ཡོན་ཏན་དང་བྲལ་བ་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ཟ་བ་པོ་ཡིན་གྱི་ ལས་ཀྱི་བྱེད་པ་པོ་མ་ཡིན་པ་སྒྲ་སོགས་དེ་ཙམ་ལྔ་རིག་པའི་སེམས་ཀྱིས་རང་བཞིན་སྐྱེས་བུར་འདོད་ལ། བློ་དང་ཡིད་བེམ་པོ་ཡིན་པས་དེ་ལས་བདག་རྫས་གཞན་དུ་འདོད་དེ། གཞན་དག་བློ་ཡི་རང་བཞིན་ལས། ། 1-3683 སེམས་པ་ཅན་ནི་ཐ་དད་འདོད། །བདག་གི་གཉུག་མའི་གཟུགས་ཉིད་ནི། །སེམས་པ་ཅན་དེ་རྣམ་པ༵ར་རྟོག །གཙོ་བོ་ཡིས་ནི་གཏད་པ་ཡི། །འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་འབའ་ཞིག་ཡིན། །བྱེད་པ་པོ་ཉིད་དེ་ ལ་མེད། །རང་བཞིན་ཉིད་ལ་དེ་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་འདོད་ན། སྒྲའི་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་ཡོད་མེད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་ན་སྒྲ་འཛིན་པར་འགྱུར། སྒྲ་འཛིན་གྱི་ཤེས་པ་གང་ཞིག་རྟག་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན། སྒྲ་མེད་པ་ན་དེ་ཆོས་ཅན། གང་གིས་སྒྲ་ཤེས་པ་ཞེས་རྗོད་པར་བྱེད་དེ་སྒྲ་འཛིན་ཤེས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲ་ཅི་ཞིག་རིག་སྟེ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་ན་ སྟེ་དེས་ཤེས་བྱའི་སྒྲ་མེད་པས་ནའོ། །མ་ངེས་ཏེ་གལ་ཏེ་ཡུལ་སྒྲ་ཤེས་པ་མེད་ཀྱང་སྒྲ་འཛིན་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཤིང་ཡང་ཆོས་ཅན། སྒྲའི་ཤེས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། ཡུལ་སྒྲ་ཤེས་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་པ་དེས་ན་ཡུལ་ཤེས་པ་སྒྲ་ཉེ་བར་གནས་པ་མེད་པས་སྒྲའི་ཤེས་པའང་མེད་ཅེས་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཡུལ་མ་ངེས་པར་འཛིན་པ་དགག་པ་ ནི། སྒྲ་འཛིན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་སྒྲ་མེད་པའི་ཚེ་ཡུལ་གཟུགས་ཀྱང་ཤེས་ན་སྒྲའི་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མེད་ཅིང་གཟུགས་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་སྒྲ་ཐོས་པའང་ཅི་སྟེ་མིན་ཏེ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྲ་འཛིན་ཤེས་པ་གང་ཞིག 1-3684 དེས་གཟུགས་ཀྱང་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེའི་ཚེ་སྒྲ་མི་ཐོས་ཏེ་སྒྲ་དེ་མི་ཉེ་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གཟུགས་མཐོང་བའི་ཚེ་སྒྲ་འཛིན་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་དེའི་ཡུལ་ཤེས་པ་ཉིད་དུའང་ མེད་པར་ཐལ། ཡུལ་སྒྲ་མི་ཐོས་པ་དེས་ནའོ། ། ཡང་སྒྲ་འཛིན་རང་བཞིན་གང་ཡིན་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་གསུམ་འཛིན་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། སྒྲ་འཛིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ ཡོད། གཅིག་ལ་ངོ་བོ་གཉིས་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དཔེ་མ་གྲུབ་པར་བསྟན་པ་ནི། གལ་ཏེ་སྐྱེས་བུ་གཅིག་ནི་ལྟོས་ས་ལ་ལྟོས་ནས་ཕ་དང་བུ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་བཞིན་སྒྲ་དང་ གཟུགས་གཉིས་ཀ་ལ་ལྟོས་ནས་གཉིས་ཀ་འཛིན་པའི་ཤེས་པའོ་ཞེ་ན། སྐྱེས་བུ་གཅིག་ན་ཆོས་ཅན། ཕ་བུ་གཉིས་སུ་ཡང་དག་པར་བདེན་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། ལྟོས་ས་ལྟོས་ནས་ཕ་དང་བུ་ གཉིས་ཉིད་དུ་སྒྲོ་བཏགས་ནས་བཞག་པ་ཡིན་གྱི་སྐྱེས་བུ་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞ
【現代漢語翻譯】 關於通過推理駁斥『我』（藏文：བདག་，梵文天城體：ātman，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：靈魂、真我）的五種方式。首先，如果『我』是常恒的，那麼它將永遠享受感官對像： 如果有人無法忍受『六識不是我』的說法，那麼數論派（Sāṃkhya）會認為，常恒的、遍在的、無屬性的『我』是業果的享受者，而不是業的執行者。他們認為聲音等五種感官對像只是心（citta）的自性（prakṛti）所生起的現象，而補盧沙（puruṣa，梵文天城體：पुरुष，梵文羅馬擬音：puruṣa，漢語字面意思：神我）是自性。由於覺（buddhi）和意（manas）是物質性的，因此他們認為『我』是與它們不同的實體。正如其他論典所說： 『覺的自性，是有心者，被認為是不同的。我的本初形象，是有心者，能辨別。主宰所賦予的，僅僅是享受果報。執行者不是它，那是自性的作用。』 如果他們這樣認為，那麼對於聲音的認知（聲識），當有聲音或沒有聲音時，它都會認知聲音，因為它是常恒的。如果他們這樣認為，那麼當沒有聲音時，它怎麼能被稱為認知聲音的識呢？因為它不是認知聲音的識。因為沒有什麼聲音可以被認知，這是不合理的，因為它沒有所知的聲音。 如果他們辯解說，即使沒有聲音，它仍然是認知聲音的識，那麼對於樹木來說，它們也會變成聲音的認知者，因為它們沒有認知聲音。如果是這樣，那麼由於它們沒有認知聲音，因此可以確定它們也沒有聲音的認知。 第二，駁斥認知對象的不確定性：如果認知聲音的識也能在沒有聲音時認知色，那麼當沒有聲音而看到色時，為什麼不能聽到聲音呢？因為它也應該聽到聲音，因為認知聲音的識也能認知色。如果他們說那時聽不到聲音，因為聲音不存在，那麼當看到色時，認知聲音的識也不應該認知聲音的對象，因為它沒有聽到聲音的對象。 此外，任何認知聲音的自性，怎麼能同時認知三種事物呢？它不能，因為它只是認知聲音的。這是必然的，因為一個事物不可能同時具有兩種相反的屬性。第三，證明例證不成立：如果一個人相對於某個對像既是父親又是兒子，那麼認知聲音的識也能相對於聲音和色同時認知兩者。但事實上，一個人不可能既是父親又是兒子，這只是相對於某個對像而設定的，因為他仍然是一個人。
【English Translation】 Regarding the five ways to refute the 'self' (ātman) through reasoning. First, if the 'self' is permanent, it would always enjoy sensory objects: If one cannot tolerate the statement that 'the six consciousnesses are not the self,' then the Sāṃkhya school would argue that the permanent, pervasive, and attributeless 'self' is the enjoyer of karmic results, not the performer of actions. They consider the five sense objects, such as sound, to be merely phenomena arising from the nature (prakṛti) of the mind (citta), while puruṣa is the self-nature. Since buddhi and manas are material, they consider the 'self' to be a different entity from them. As other treatises state: 'The nature of intellect, is the sentient being, is considered distinct. The original form of the self, is the sentient being, that discerns. What is entrusted by the chief, is merely the enjoyment of fruits. The performer is not it, that is the action of nature.' If they think this way, then for the cognition of sound (sound consciousness), it would cognize sound whether there is sound or not, because it is permanent. If they think so, then when there is no sound, how can it be called the consciousness that cognizes sound? Because it is not the consciousness that cognizes sound. Because there is no sound to be cognized, which is unreasonable, because it has no knowable sound. If they argue that even without sound, it is still the consciousness that cognizes sound, then for trees, they would also become cognizers of sound, because they do not cognize sound. If that is the case, then since they do not cognize sound, it can be determined that they also do not have the cognition of sound. Second, refuting the uncertainty of cognizing objects: If the consciousness that cognizes sound can also cognize form when there is no sound, then when there is no sound and form is seen, why can't sound be heard? Because it should also hear sound, because the consciousness that cognizes sound can also cognize form. If they say that sound is not heard at that time because sound does not exist, then when seeing form, the consciousness that cognizes sound should also not cognize the object of sound, because it has not heard the object of sound. Furthermore, how can any nature that cognizes sound cognize three things at the same time? It cannot, because it only cognizes sound. This is necessary, because it is impossible for one thing to have two opposite attributes at the same time. Third, proving that the example is not established: If a person is both a father and a son relative to a certain object, then the consciousness that cognizes sound can also cognize both sound and form simultaneously relative to both. But in fact, a person cannot be both a father and a son, this is only set relative to a certain object, because he is still one person.
ན་ཡང་ཁྱེད་རང་གི་ལུགས་ལའང་འདི་ལྟར་འགྲོ་བ་ཀུན་སྙིང་སྟོབས་དང་རྡུལ་དང་ནི་མུན་པ་སྟེ་བདེ་སྡུག་ བཏང་སྙོམས་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་དུ་འདོད་པས་ན་གང་ཟག་གཅིག་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་བུ་མིན་ཞིང་ཕ་ཡང་མིན་ནས་ཁྱད་པར་གཉིས་མ་གྲུབ་པར་ཐལ། ཕ་བུ་གཉིས་སུ་གནས་སྐབས་རྣམ་འགྱུར་ཐ་དད་ལ་ལྟོས་ཏེ་བརྟགས་ནས་བཞག་གི་དོན་དམ་པར་སྔ་ཕྱི་རང་བཞིན་ཁྱད་མེད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གཅིག་གི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3685 བཞི་པ་སྒྲ་འཛིན་དུ་མ་དམིགས་པས་དགག་པ་ནི། སྒྲ་མི་ཉེ་བའི་དུས་ན་གཟུགས་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། སྒྲ་འཛིན་དང་ལྡན་པའི་རང་བཞིན་དུ་ནི་ཡོད་ངེས་སུ་མི་རུང་ བར་ཐལ། སྒྲ་འཛིན་གྱི་རང་བཞིན་དུ་མཐོང་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་སྐྱོན་མེད་དེ། དཔེར་ན་གར་མཁན་གཅིག་ཀྱང་འཇིགས་སྡེ་དང་སྲིད་སྒྲུབ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་སུ་སྟོན་པ་ ལྟ་བུར་སྒྲའི་ཤེས་པ་དེ་ཉིད་སྒྲ་འཛིན་གྱི་ཚུལ་སྤངས་ནས་གཟུགས་འཛིན་པའི་ཚུལ་གཞན་དུ་བསྟན་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཟུགས་དེ་ཉིད་མཐོང་ངོ་ཞེ་ན་སྒྲའི་ཤེས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། རྟག་པ་མིན་པར་ ཐལ། སྔ་མའི་རང་བཞིན་ལས་གཞན་དུ་འགྱུར་བས་རང་བཞིན་དུ་མ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གར་མཁན་བཞིན་མ་ངེས་ཏེ་གལ་ཏེ་སྒྲ་སྣང་བ་དང་གཟུགས་སྣང་བའི་ཚུལ་གཞན་དུ་མ་དེ་ཉིད་སྒྲའི་ ཤེས་པ་གཅིག་པུ་དེ་ཉིད་ཡིན་པས་ཤེ་ན། སྒྲའི་ཤེས་པ་གཅིག་ཉིད་དེ་ལྟ་བུ་དེ་ན་ཆོས་ཅན། སྔོན་མེད་ཀྱི་གཅིག་མིན་པར་ཐལ། གཅིག་ཀྱང་ཡིན་ལ་ངོ་བོ་གཞན་ཡང་ཡིན་པས་འགལ་ བའི་ཆོས་གཉིས་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྔ་པ་ཉེས་སྤོང་གི་ལན་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་བདེན་ན་སྐྱོན་དེར་འགྱུར་ཡང་སྔ་ཕྱིའི་རྣམ་འགྱུར་ཚུལ་གཞན་གཉིས་པོ་དེ་བདེན་པ་མིན་ཏེ། 1-3686 དོན་ལ་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཤེལ་རྡོ་གཅིག་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། བདག་ཤེས་རིག་གཅིག་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། དེའི་རང་བཞིན་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་གང་ཡིན་པ་སྨོས་ཏེ་སྨྲ་དགོས་པར་ཐལ། དེའི་རང་བཞིན་ ཡོད་ལ་བརྗོད་པ་སྐབས་སུ་བབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་དེ། དེའི་རང་བཞིན་སྔ་ཕྱི་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་དུ་གཅིག་པས་ན་རང་བཞིན་གཅིག་ཏུ་བདེན་པ་དེ་དེའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དོ་ཞེ་ ན། དེ་ལྟ་ན་སྐྱེས་བུ་ཀུན་ཆོས་ཅན། གཅིག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཤེས་པ་ཉིད་དུ་ཐ་མི་དད་པར་བདེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཐ་དད་པའི་རྒྱུ་མཚན་བོར་ནས་ཚུལ་གང་ཡང་རུང་ བ་ཞིག་གིས་གཅིག་ཏུ་བརྗོད་ན་སེམས་པ་ཅན་སྐྱེས་བུ་དང་སེམས་མེད་པ་གཙོ་བོ་སོགས་དེ་དག་ཀྱང་ཆོས་ཅན། གཅིག་ཏུ་འགྱུར། གང་གི་ཕྱིར་ན་དངོས་པོར་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ལྟར་ན་འདོད་པ་གང་གི་ཚེ་དེ་གཉིས་ཆོས་ཅན། བེམ་རིག་གི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐ་དད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཞག་པ་དེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མི
【現代漢語翻譯】 此外，按照你們的觀點，一切眾生都被認為是具有勇氣、微塵和黑暗，即快樂、痛苦和中庸這三種性質。因此，任何一個補特伽羅（藏語：གང་ཟག，梵語：Pudgala，梵文羅馬擬音：Pudgala，漢語字面意思：人、有情），從究竟意義上來說，既不是兒子也不是父親，因為這兩種差別無法成立。父子二者的存在，是依賴於暫時的不同狀態而假立的，但從究竟意義上來說，它們在本質上沒有先後之別，而是具有相同性質的單一屬性。 第四，通過不專注于聲音來反駁：當沒有聲音的時候，專注于形象的意識，不可能是具有聲音的性質。因為沒有看到它具有聲音的性質。但如果有人說這沒有過失，例如，一個舞者可以展現出恐怖、吉祥等各種形象，同樣，聲音的意識也可以捨棄專注于聲音的方式，而展現出專注于形象的其他方式，從而看到形象本身。那麼，聲音的意識就不是常恒的，因為它從先前的性質轉變為其他性質，因此具有多種性質。不能確定它像舞者一樣，如果聲音的顯現和形象的顯現是不同的方式，而這不同的方式是聲音的意識本身，那麼，聲音的意識本身就不是唯一的，因為它既是唯一的，又具有不同的體性，因此包含了兩種矛盾的屬性。第五，反駁對過失的辯解：如果兩種性質都是真實的，那麼就會有過失，但先前和之後的兩種不同狀態並不是真實的，因為在本質上它們是相同的，就像一塊水晶一樣。那麼，這個唯一的自性智慧，必須說明它的本質到底是什麼，因為它具有本質，並且現在是表達的時候。如果有人說，它的本質從始至終都是相同的智慧，因此本質上是相同的，這就是它的本性。那麼，一切眾生都會變成一體，因為在智慧上沒有差別。此外，如果捨棄了不同的理由，而用任何一種方式說它們是一體的，那麼有情眾生和無情的主體等，也會變成一體，因為它們在存在的事物上是相同的。這樣一來，當認為這兩者在有情和無情的差別上是不同的時候，這種觀點就是顛倒的。
【English Translation】 Furthermore, according to your system, all beings are considered to have the nature of courage, particles, and darkness, which are the three qualities of happiness, suffering, and equanimity. Therefore, any individual (Pudgala), in the ultimate sense, is neither a son nor a father, because these two distinctions cannot be established. The existence of father and son is posited based on temporary different states, but in the ultimate sense, they have no difference in nature, being of the nature of a single attribute with the same qualities. Fourth, refuting by not focusing on sound: When there is no sound, the consciousness that focuses on form cannot possibly have the nature of sound. Because it is not seen to have the nature of sound. But if someone says that there is no fault, for example, a dancer can show various forms such as terror and auspiciousness, similarly, the consciousness of sound can abandon the way of focusing on sound and show another way of focusing on form, thereby seeing the form itself. Then, the consciousness of sound is not permanent, because it changes from the previous nature to another nature, therefore having multiple natures. It is not certain that it is like a dancer, if the appearance of sound and the appearance of form are different ways, and these different ways are the consciousness of sound itself, then the consciousness of sound itself is not unique, because it is both unique and has different entities, therefore containing two contradictory attributes. Fifth, refuting the defense against faults: If the two natures are true, then there will be faults, but the two different states of before and after are not true, because in essence they are the same, like a crystal. Then, this single self-awareness must state what its essence is, because it has essence and it is now the time to express it. If someone says that its essence is the same wisdom from beginning to end, therefore it is true that it is the same in nature, that is its suchness. Then, all beings will become one, because there is no difference in wisdom. Furthermore, if the reason for difference is abandoned, and it is said that they are one in any way, then sentient beings and inanimate matter, etc., will also become one, because they are the same in being existent things. In that case, when it is assumed that these two are different in the distinction of sentient and inanimate, that view is reversed.
་བདེན་པར་ཐལ། གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའང་ འདོད་པ་དེའི་ཚེ་གྲངས་ཅན་པ་ཁྱོད་ལ་ཆོས་ཅན། འདི་དང་འདི་གཉིས་འདྲའོ་ཞེས་པའི་རྣམ་གཞག་མི་འཐད་པར་ཐལ། འདྲ་བར་འཇོག་པའི་རྟེན་ཐ་དད་གཉིས་ཆོས་མཐུན་པའང་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3687 གསུམ་པ་རིགས་པ་ཅན་གྱིས་བརྟག་པའི་བདག་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་རིགས་པ་ཅན་པ་ལ་སོགས་པ་ན་རེ། སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་བདག་མི་འཐད་པ་བདེན་ནའང་རྟག་པ་དང་ཐམས་ཅད་དུ་ ཁྱབ་པ་དང་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ལ་སོ་སོ་ཐ་དད་པ་དང་རང་ཉིད་ཀྱི་ངོ་བོ་བེམ་པོ་ཡིན་ལ་སེམས་དང་འབྲེལ་པས་ཡུལ་རིག་པ་ཅན་དང་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྟེན་ དང་། ལས་འབྲས་ཀྱི་རྟེན་དང་། ལས་བྱེད་པ་པོ་དང་དེའི་རྣམ་སྨིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོ་ཞིག་འདོད་དེ། གཞན་དག་འདི་ལྟར་བདག་འདོད་དེ། །འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡི་རྟེན། །རང་ཉིད་སེམས་པ་ མེད་པ་དང་། །དེ་བཞིན་རྟག་དང་ཀུན་ཏུ་སོན། །དགེ་དང་མི་དགེའི་ལས་བྱེད་དང་། །དེ་འབྲས་ལ་ནི་ལོངས་སྤྱོད་དང་། །སེམས་དང་འབྲེལ་པ་སེམས་ལྡན་ཏེ། །རང་གིས་ངོ་བོས་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཏེ་ བྱེ་བྲག་པ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་འདོད་དེ། འདི་མི་འཐད་དོ། རིགས་པ་ཅན་གྱིས་བདག་ཏུ་འདོད་པའི་སེམས་མེད་པའི་བེམ་པོའང་ཆོས་ཅན། ལས་བྱེད་ཅིང་ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པའི་བདག་མིན་ཏེ། སེམས་ མེད་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་སྣམ་བུ་དང་བུམ་པ་དང་ཤིང་དང་རི་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །འོན་ཏེ་བདག་རང་ཉིད་སེམས་སུ་མེད་ཀྱང་སེམས་དང་འདུ་བའི་འབྲེལ་པས་སེམས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཡུལ་ཤེས་པར་འགྱུར་བས་སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན་ནི། 1-3688 འོ་ན་ར་རོ་བ་དང་བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་སེམས་མེད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ན་བདག་ཆོས་ཅན། འཇིགས་པར་ཐལ། སྔར་སེམས་དང་འབྲེལ་པའི་ཡུལ་ཤེས་པའི་རང་བཞིན་ཏེ་བཏང་ནས་དེའི་ཚེ་ཡུལ་མི་ཤེས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་དེ་ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའ་པའི་འགྱུར་བ་མེད་ཅེ་ན། བདག་ཆོས་ཅན། སེམས་དང་འདུ་བའི་འབྲེལ་པས་དེ་ལ་སེམས་ལྡན་པས་ཞིག་བྱ་སྟེ་མ་བྱས་པར་ཐལ། བློ་དང་ འདུ་བའི་འབྲེལ་པ་གྲུབ་ཀྱང་། སྔར་གྱི་སེམས་མེད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ཀྱི་རང་བཞིན་ལས་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་དེ་ཆོས་ཅན། ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བ་བདག་ཏུ་བྱས་པར་འགྱུར་ཕན་ པ་དང་མི་ཕན་པ་ཤེས་པ་མེད་ཅིང་འགྲོ་འོང་ལ་སོགས་པའི་བྱ་བ་དང་བྲལ་བ་སྐབས་སུ་ཉེ་བར་མི་མཁོ་བ་ཁྱབ་པ་དང་རྟག་པ་བདག་ཏུ་བྱས་པའི་ཕྱིར། བཞི་པ་བདག་མེད་ ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལས་འབྲས་འབྲེལ་པ་མི་རིགས་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། འདིར་ལས་དགེ་མི་དགེ་བྱས་པ་ལས་ཕ་རོལ་ཏུ་བདག་ཉིད་ལ་ འབྲས་བུ་འདོད་མི་འདོད་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བར་རིག་པ་མིན་པར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བའི་བད
【現代漢語翻譯】 真實，因為是一。而且，當持有這種觀點時，數論派（Samkhya）的你作為有法，『這個和那個相似』的區分是不合理的，因為建立相似性的所依，兩個不同的事物，它們之間沒有共同的性質。 第三，駁斥理智者所考察的『我』。如果理智者等人說：『心的自性之我是不合理的，這確實是真實的，但我們認為有一個常恒、遍一切處、對眾生來說各自不同、其自性是物質的「我」，它與心相聯繫，是認知對像者、快樂和痛苦等功德的所依，是業果的所依，是作者和其異熟的享受者。』其他人這樣認為『我』：『是慾望等的所依，其自身沒有心，同樣是常恒和遍一切處，行善與不善之業，並享受其果報，與心相聯繫而具有心，但自身不是心的自性。』毗婆沙師（Vaibhashika）也同樣這樣認為，這是不合理的。理智者所認為的作為『我』的無心之物質，作為有法，不是造作業並享受對象的『我』，因為其本身是無心的。例如布匹、瓶子、木頭和山等。或者說，即使『我』自身沒有心，但通過與心結合的關係而具有心，因此能夠認知對象，這樣就沒有過失了嗎？ 那麼，在昏迷和暈厥等無心狀態時，『我』作為有法，會感到恐懼，因為之前與心相聯繫的認知對象的自性已經消失，因此那時無法認知對象。如果那樣，它作為有法，就像虛空一樣沒有變化嗎？『我』作為有法，通過與心結合的關係，應該被心所染污，但實際上並沒有被染污，因為即使建立了與智慧結合的關係，也沒有改變之前無心狀態的自性。如果那樣，它作為有法，就像虛空一樣，被視為『我』，因為它是無益無害、遠離行走等行為、在任何時候都不需要、遍一切處且常恒的『我』。第四，遣除對無我的爭論，分為三部分。第一，遣除業果關係不合理：如果補特伽羅（Pudgala，意為『人』）作為有法，在此處造作善與不善之業，但在來世，自己是否想要果報，這種關係是不可能成立的，因為前往來世的『我』
【English Translation】 It is true, because it is one. Moreover, when holding this view, for you, the Samkhya (enumerators), as the subject, the distinction of 'this and that are similar' is unreasonable, because the basis for establishing similarity, two different things, do not have a common nature. Third, refuting the 'self' as examined by the logicians. If the logicians and others say: 'It is true that the self-nature of the mind is unreasonable, but we believe that there is a permanent, all-pervading, individually distinct for each sentient being, and whose essence is material 'self', which is connected with the mind, is the basis of the knower of objects, the qualities of pleasure and pain, etc., is the basis of cause and effect, is the agent and the enjoyer of its maturation.' Others think of the 'self' in this way: 'It is the basis of desires, etc., itself without mind, likewise permanent and all-pervading, performs virtuous and non-virtuous deeds, and enjoys their fruits, connected with the mind and possessing mind, but its own essence is not mind.' The Vaibhashikas also think the same way, which is unreasonable. The mindless matter that the logicians consider as the 'self', as the subject, is not the 'self' that acts and enjoys objects, because it is itself mindless. For example, cloth, pots, wood, and mountains, etc. Or, even if the 'self' itself does not have mind, it becomes aware of objects because it is endowed with mind through the relationship of being combined with mind, so there is no fault? Then, in states of unconsciousness and fainting, etc., when there is no mind, the 'self', as the subject, should be terrified, because the nature of knowing objects that was previously connected with the mind has been abandoned, and therefore it cannot know objects at that time. If so, is it, as the subject, like space without change? The 'self', as the subject, should be defiled by the mind through the relationship of being combined with the mind, but it has not been defiled, because even though the relationship of being combined with intelligence has been established, there is no change from the previous nature of the mindless state. If so, it, as the subject, is made into a 'self' like space, because it is a pervasive and permanent 'self' that is useless and harmless, devoid of activities such as going and coming, and unnecessary at any time. Fourth, refuting the arguments against selflessness, divided into three parts. First, refuting the unreasonableness of the connection between cause and effect: If the Pudgala (person) as the subject, performs virtuous and non-virtuous deeds here, but in the next life, whether or not one wants the result, it is unreasonable for this relationship to occur, because the 'self' that goes to the next world
ག་ནི་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །ཐལ་བ་དེ་ཁྱེད་སངས་རྒྱས་པ་འདོད་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། 1-3689 ལས་རྣམས་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ནི། །ཆུད་མི་ཟ་ཞིང་ཚོགས་དང་དུས། །རྙེད་ནས་ལུས་ཅན་རྣམས་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་དེ་དག་ངེས་པར་འགྱུར། །ཞེས་ལུང་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བདག་ཁས་བླང་ བར་བྱ་སྟེ། གཞན་དུ་ན་དགེ་མི་དགེའི་ལས་ནི་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་པས། དེ་བྱས་ནས་ཅི་ཞིག་པར་གྱུར་པའི་འོག་ཏུ་ལས་དེའི་འབྲས་བུ་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་གྱི་བདེ་འགྲོ་དང་ངན་འགྲོའི་ བདེ་སྡུག་ཆོས་ཅན། བྱེད་པ་པོ་སུ་ཡིས་མྱོང་ཞིང་བསགས་པའི་ལས་འབྲས་བུ་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། དེ་མྱོང་བའི་ལས་བྱེད་པ་པོའི་འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་འགྲོ་བའི་བདག་ནི་མེད་ཅིང་། ལས་ནི་ཞིག་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ལས་བྱས་པ་ཆུད་ཟ་བ་དང་། མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་པར་འགྱུར་བ་དང་། མྱོང་བ་ལས་དྲན་པ་དང་། མཐོང་བ་ལས་ངོ་ཤེས་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་ལས་ངེས་ པ་སོགས་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཚེ་འདིར་བྱ་བ་དགེ་མི་དགེའི་ལས་བྱེད་པ་དང་། འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་ཏུ་དེའི་འབྲས་བུ་རྣམ་སྨིན་མྱོང་བ་གཉིས་པོ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཐ་དད་པ་ ལས་འབྲས་བུ་འགྱུར་བར་འདོད་པ་འདིར་ནི་ཁྱེད་མུ་སྟེགས་པས་ཁོ་བོ་ཅག་སངས་རྒྱས་པ་ལ་བརྩད་པ་དོན་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཚེ་འདིའི་རྟེན་ལ་བྱ་བའི་ལས་བྱེད་པ་དང་འཇིག་རྟེན་གཞན་གྱི་རྟེན་ལ་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་རྣམ་སྨིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ཁྱོད་ཀྱང་འདོད་པས་མུ་སྟེགས་པ་དང་། 1-3690 ངེད་སངས་རྒྱས་པ་གཉིས་ཀ་ལ་ལས་བྱེད་ཅིང་དེའི་འབྲས་བུ་མྱོང་བ་པོ་གཞི་ཐ་དད་ཡིན་པར་མཚུངས་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ལྟ་ན་ལས་བྱས་པའི་འོག་རོལ་ཏུ་བདག་དེ་ཆོས་ཅན། ལས་བྱེད་པ་དང་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོར་མི་འགྱུར། བྱ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། བདག་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ལྟར་ན་ལས་བྱེད་པ་དང་ལོངས་སྤྱོད་པ་དེར་བྱ་བ་བྱེད་པའི་ནུས་པ་མེད་པར་ཐལ། སེམས་མེད་ཅིང་རྟག་པའི་ཕྱིར་ཡང་ངོ་། །དེས་ན་བདག་ལ་བྱེད་པ་མེད་པ་འདི་ལའང་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་ཀྱི་ཁོ་བོ་ཅག་ལ་བརྩད་པ་དོན་ཏེ་འབྲས་བུ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ཡང་ཡུ་བུ་ཅག་གཉིས་ཀ་ལ་མཚུངས་པར་གྲུབ་པས་སོ། །གལ་ཏེ་བདག་མེད་ན་ལས་བྱས་པ་ཆུད་ཟོས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་བས་བརྩད་པ་དོན་མེད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ ན། རྒྱུ་ལས་བྱས་པ་དང་ལྡན་པའི་བདག་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འབྲས་བུ་རྣམ་སྨིན་མྱོང་བ་དང་བཅས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལྟར་མཐོང་བ་དེ་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ལས་བྱེད་པ་པོའང་གཞན་ ཡིན་ལ་འབྲས་བུ་རྣམ་སྨིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོའང་སྐད་ཅིག་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བྱས་པའི་ལས་གཞན་གྱིས་ཇི་ལྟར་མྱོང་བར་འགྱུར་ཞེས་ཁྱེད་ཀྱིས་སྨྲས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་འཐད་ཅེ་ན། 1-3691 སྐ
【現代漢語翻譯】 因為沒有（我）的緣故啊！你也不想成為佛教徒吧？ 『業力縱經百千劫，亦不磨滅，因緣會遇時，果報還自受。』正如經文所說。因此，我應該承認（有我），否則，善與非善之業是剎那性的。做了之後，在什麼樣的狀態下，那個業的果報，即來世的善趣和惡趣的安樂與痛苦，誰會去體驗呢？所積累的業會成果報還是不會成果報呢？因為體驗那個（果報）的，去往來世的『我』是不存在的，而且業也已經消逝了。如果承認（有我），那麼就會出現做了業卻徒勞無功，以及與未做之業相遇的情況，並且從體驗中產生回憶，從看到中產生認識，從疑惑中產生決定的情況，這些都是不合理的。』如果這樣說，那麼今生所做的善與非善之業，以及來世所體驗的果報成熟，這兩者，從不同的基礎上產生果報，你外道以此來與我們佛教徒爭論是沒有意義的，因為你（外道）也承認今生依靠（此身）造業，來世依靠（他身）享受業的果報成熟。外道和我們佛教徒都同樣承認造業者和體驗果報者是不同的基礎。如果是這樣，那麼在造業之後，那個『我』，就不會成為造業者和享受者，因為沒有行為的緣故。』如果這樣說，那麼『我』，按照你的觀點，就沒有造業和享受的能力，因為它是無心且恒常的。因此，對於『我』沒有行為這件事，你對外道與我們（佛教徒）的爭論是沒有意義和沒有結果的，不是嗎？是的。因為這對於我們雙方來說都是同樣成立的。如果無我，那麼就會出現做了業卻徒勞無功等過失，所以爭論不是沒有意義的。』如果這樣說，那麼『具有從因產生的業的那個我，會體驗果報成熟』，這樣認為是不可能的，因為造業者是一個剎那，而享受果報成熟者是另一個剎那。』如果那樣，那麼自己所造的業，別人怎麼會體驗呢？』你這樣說，這怎麼能成立呢？
【English Translation】 Because there is no 'self'! You don't want to become a Buddhist, do you? 'Actions, even after hundreds of eons, will not be wasted; when the conditions and time come together, beings will certainly experience those results.' As the scripture says. Therefore, I should admit (there is a self), otherwise, good and non-good actions are momentary. After doing them, in what state will the result of that action, the happiness and suffering of good and bad destinies in the next life, be experienced by whom? Will the accumulated actions bear fruit or not? Because the 'self' that goes to the next life to experience that (result) does not exist, and the action has also vanished. If you admit (there is a self), then there will be the fault of actions being done in vain, and encountering actions not done, and memories arising from experience, recognition arising from seeing, and certainty arising from doubt, which are all unreasonable.' If you say so, then the good and non-good actions done in this life, and the maturation of the results experienced in the next life, these two, the arising of results from different bases, your (non-Buddhist) arguing with us Buddhists about this is meaningless, because you (non-Buddhists) also admit that in this life you rely on (this body) to create actions, and in the next life you rely on (another body) to enjoy the maturation of the results of actions. Both non-Buddhists and we Buddhists equally acknowledge that the creator of actions and the experiencer of results are different bases. If that is the case, then after creating actions, that 'self' will not become the creator and enjoyer, because there is no action. If you say so, then the 'self', according to your view, has no ability to create and enjoy, because it is mindless and constant. Therefore, regarding the fact that the 'self' has no action, your argument with us (Buddhists) is meaningless and fruitless, isn't it? Yes. Because this is equally established for both of us. If there is no self, then there will be faults such as actions being done in vain, so the argument is not meaningless.' If you say so, then 'that self, which possesses actions arising from causes, will experience the maturation of results,' thinking like this is impossible, because the creator of actions is one moment, and the enjoyer of the maturation of results is another moment. 'If that is the case, then how can the actions done by oneself be experienced by another?' You say this, how can this be established?
ྱོན་མེད་དེ། སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱི་བར་མ་ཆད་དུ་རྒྱུ་འབྲས་སུ་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བའི་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་ལ་གཅིག་ཏུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལ་ནི་བསྟེན་ནས་སུ་ལས་བྱེད་པ་པོ་དང་ལོངས་སྤྱོད་པ་ པོ་ཞེས་བྱ་བར་གདུལ་བྱའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཡང་མདོ་ལས། འདི་ཉིད་ཀྱིས་བྱས་པའི་ལས་ཇི་ལྟར་གཞན་གྱིས་མྱོང་བར་འགྱུར། དགེ་སློང་དག་ཟིན་ པའི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་འདི་ཉིད་ལ་སྨིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་སེམས་བདག་ཏུ་འདོད་པའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། དེ་ལྟ་ནའང་རྒྱལ་དཔོགས་པ་ལ་སོགས་པས་བདག་ལྡོག་ པ་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་བདག་ཉིད་དང་བློའི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་དང་སེམས་པ་དང་ལྡན་པར་འདོད་པས་སེམས་ནི་བདག་ཡིན་ཏེ། བདག་ཏུ་ང་རྒྱལ་གྱི་ཡུལ་ཡིན་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་ དུས་གསུམ་གྱི་སེམས་གང་བདག་མིན་དང་པོ་གཉིས་ཡིན་པ་ལྟར་ན་འདས་པ་དང་མ་འོངས་པའི་སེམས་ཆོས་ཅན། བདག་མིན་པར་ཐལ། བདག་ཏུ་མཐོང་བའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དག་ནི་ ཞིག་ཅིང་མ་སྐྱེས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་ད་ལྟ་སྐྱེས་པའི་སེམས་བདག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འོ་ན་ད་ལྟའི་སེམས་ཆོས་ཅན། དེ་ཞིག་པ་ན་ཡང་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་དུ་བདག་མེད་པར་ཐལ། 1-3692 དེ་བདག་ཡིན་ཞིང་དེ་བྱུང་མ་ཐག་འཇིག་པས་སྐད་ཅིག་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་དུ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ལུས་སེམས་ཀྱི་ཚོགས་པ་ལ་བདག་ཏུ་འདོད་ཅེ་ན། དཔེར་ན་ཇི་ལྟར་ཆུ་ ཤིང་གི་སྡོང་པོ་དག་ཆ་ཤས་སུ་ཕྱེ་ཞིང་ཕྱོགས་ཆར་བསལ་ན་ཆ་ཤས་ཅན་གྱི་དངོས་པོ་འགའ་ཡང་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་བདག་ཏུ་བཞག་པའི་ལུས་སེམས་ཚོགས་པའི་ཕུང་པོ་ཉིད་ཀྱང་ཆོས་ ཅན། བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཡུལ་དུ་བདེན་པར་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། རྣམ་པར་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པའི་སྒོ་ནས་བཙལ་ན་ཡང་དག་པ་སྟེ་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྙིང་རྗེའི་ ཡུལ་མེད་པའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་རྒྱལ་སྲས་ཆོས་ཅན། ཡུལ་སུ་ལ་དམིགས་ནས་སྙིང་རྗེ་བསྐྱེད་པར་བྱ་སྟེ་མི་འཐད་པར་འགྱུར། ཡུལ་བདག་དང་སེམས་ཅན་དཔྱད་ན་ཡོད་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་ཞེ་ན། འབྲས་བུ་མངོན་མཐོང་ངེས་ལེགས་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་དོན་བྱ་བར་ཁས་བླངས་པའི་སེམས་ཅན་དཔྱད་ན་དོན་དམ་པར་མེད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རྨོངས་པ་གཏི་མུག་གིས་སེམས་ཅན་དུ་བཏགས་ པ་གང་ཡིན་པ་དེ་སྙིང་རྗེའི་ཡུལ་ཡིན་པས་མ་ངེས་སོ། །ཅི་སྟེ་སྙིང་རྗེས་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་ཆོས་ཅན། སུའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ཏེ་སུའི་ཡང་འབྲས་བུ་མིན་པར་ཐལ། དོན་དམ་པར་སེམས་ཅན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། 1-3693 དོན་དམ་པར་དེ་ལྟར་འགྱུར་ཟེར་ན་བདེན་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་རྨོངས་པས་སེམས་ཅན་དུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ལས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སེམས་ཅན
【現代漢語翻譯】 誠然，在剎那間前後相續、以因果關係相連的蘊聚流轉中，執著於一體，爲了調伏眾生的心意，世尊才宣說了作者和受用者。如同經中所說：『此所造之業，如何由他者承受？諸比丘，此乃于已取之蘊、界、處而成熟。』 第二，駁斥認為心是自我的爭論：即使如勝論派等認為，自我是常一自在、遍一切處、具有知性的，並且認為心是自我，因為心是『我是』的所緣境。如果是這樣，那麼過去和未來的心，都不是自我，因為它們不是被視為自我的對境，因為它們已經消逝或尚未產生，所以不存在。如果認為現在生起的心是自我，那麼當它消逝時，從第二剎那開始，它就不再是自我，因為它既是自我，又在剛產生后就立即毀滅，因此不會持續到第二剎那。 如果認為身心的集合是自我，那麼就像將樹木的各個部分分開，並將其分散到各個方向，就沒有整體存在一樣，被認為是自我的身心集合，也不是執著的真實對境，因為通過分析和觀察，它在究竟上並不存在。 第三，駁斥沒有慈悲對象的爭論：如果菩薩要生起慈悲心，那麼以誰為對象呢？因為如果分析自我和有情，它們並不存在。如果這樣認為，那麼爲了獲得現見、增上生和決定勝的果實，所應利益的有情，即使在勝義中不存在，但在世俗中，由於無明的愚癡，被假立為有情的眾生，就是慈悲的對象，所以不一定沒有對象。如果慈悲所產生的果實，是誰的果實呢？因為在勝義中沒有有情，所以不屬於任何人。如果說在勝義中確實如此，那是真實的，因為一切法都是無我的。然而，由於愚癡而執著為有情，所以在世俗中存在有情。
【English Translation】 Indeed, in the continuous flow of aggregates that are connected by cause and effect, moment after moment, the Blessed One taught about the 'doer' and 'enjoyer' based on the minds of those to be tamed, clinging to the notion of oneness. As it is said in the sutra: 'How can the karma done by this be experienced by another? O monks, it ripens on the aggregates, elements, and sense bases that have been taken up.' Second, refuting the argument that the mind is the self: Even if the Vaisheshika school and others believe that the self is permanent, independent, all-pervading, and possesses intelligence, and that the mind is the self because it is the object of 'I am,' if that is the case, then the past and future minds are not the self, because they are not objects seen as the self, since they have passed away or have not yet arisen, and therefore do not exist. If it is thought that the mind that arises now is the self, then when it ceases, from the second moment onwards, it is no longer the self, because it is both the self and immediately destroyed after arising, and therefore does not last until the second moment. If it is thought that the collection of body and mind is the self, then just as when the parts of a tree are separated and scattered in all directions, there is no whole, so too the collection of body and mind that is considered the self is not a true object of clinging, because through analysis and observation, it does not exist ultimately. Third, refuting the argument that there is no object of compassion: If a Bodhisattva is to generate compassion, then towards whom should it be directed? Because if the self and sentient beings are analyzed, they do not exist. If this is thought, then for the sake of attaining the fruits of direct perception, higher rebirth, and definite goodness, the sentient beings who are to be benefited, even if they do not exist in the ultimate sense, in the conventional sense, those who are labeled as sentient beings due to the ignorance of delusion are the objects of compassion, so it is not necessarily the case that there is no object. If the fruit produced by compassion, whose fruit is it? Because there are no sentient beings in the ultimate sense, it does not belong to anyone. If it is said that it is indeed so in the ultimate sense, that is true, because all phenomena are without self. However, due to delusion, there is clinging to sentient beings, so in the conventional sense, sentient beings exist.
་འགའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་འདོད་ པས་མ་ངེས་སོ། །ཅི་སྟེ་རྨོངས་པ་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་སྤང་བྱ་ཡིན་པས་ཅི་ལྟར་དེས་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་ཅེ་ན། རྨོངས་པ་ནི་གཉིས་ཏེ། འཁོར་བའི་རྒྱུ་དང་དེ་ཞི་བའི་ རྒྱུའོ། །དེའི་དང་པོ་སྤང་བྱ་ཡིན་ལ་དེ་ལས་གཞན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉེ་བར་ཞི་བའི་དོན་དུ་འབྲས་བུ་དོན་དམ་བདེན་པ་རྟོགས་པའི་ཐབས་སུ་གྱུར་པའི་རྨོངས་པ་ནི་བཟློག་ པར་མི་བྱ་སྟེ་དོན་དམ་བདེན་པ་རྟོགས་པ་ལ་མཁོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བདག་ཏུ་རྨོངས་པ་ཉིད་ཀྱང་ཆོས་ཅན། བཟློག་བྱར་མི་འཐད་པར་ཐལ། དེ་སྒོམ་པ་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདག་བཀག་པའི་སྒོ་ནས་བདག་མེད་བསྒོམ་པ་མི་རིགས་པར་ཐལ་ལོ་ཞེས་བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ཟེར་ན། བདག་ཏུ་རྨོངས་པ་ཆོས་ཅན། སྡུག་བསྔལ་ཞི་བའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུའི་བདག་ཏུ་ང་རྒྱལ་ནི་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་དག་ན་རེ། དེ་ལྟ་ན་སེམས་ཅན་དུ་འཛིན་པའི་འབྲས་བུའི་རྨོངས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ལས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་བདག་ཏུ་ང་རྒྱལ་བཟློག་པར་ནུས་པ་མེད་པར་ཐལ། 1-3694 དེའང་བདག་ཏུ་རྨོངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན་ཐར་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། བྱང་ཆུབ་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཅན། བདག་མེད་བསྒོམ་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཐབས་ཀྱི་མཆོག་གཙོ་བོ་ཡིན་ ཏེ། བདག་མེད་བསྒོམ་པ་ནི་བདག་འཛིན་ལྡོག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུའང་། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསང་བའི་མདོ་ལས། ཞི་བའི་བློ་གྲོས་འདི་ལྟ་སྟེ། །ཤིང་གི་རྩ་བ་བཅད་པའི་ཡལ་ ག་དང་ལོ་མ་དང་འདབ་མ་ཐམས་ཅད་བསྐམ་པར་འགྱུར་རོ། །ཞི་བའི་བློ་གྲོས་དེ་བཞིན་དུ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ཉེ་བར་ཞི་བས་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ སོ།། །། ༈ ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ལ་འཇུག་ཚུལ། ༈ སྤྱི་དོན། གཉིས་པ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་ལ་འཇུག་ཚུལ་ལ་སྤྱི་དོན་དང་། གཞུང་དོན་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་བདུན། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་གི་དམིགས་པ། ངོ་བོ་ངོས་གཟུང་། གྲོགས་བསྟན། བསྒོམ་པའི་ཚུལ། བསྒོམས་ པའི་འབྲས་བུ། ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་ཚུལ། ངེས་པའི་ཚིག་གོ །དང་པོ་ནི། རང་གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལུས་དང་ཚོར་བ་དང་སེམས་དང་ཆོས་རྣམས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་དམིགས་པ་བཞིར་བཞག་ཅེ་ན། བྱིས་པ་ ལོག་བློ་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ལ་བརྟེན་ནས་བདེ་སོགས་ཚོར་བ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་པོ་བདག་ཏུ་ཞེན་པའི་སེམས་དེ་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ཆགས་སོགས་དང་དད་སོགས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམ་པར་བྱང་བར་འགྱུར་རོ་སྙམ་དུ་རྟོག་གོ ། 1-3695 དེས་ན་དང་པོར་བདག་གི་རྟེན་གྱི་དངོས་པོ་ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་སྤྱད་བྱའི་དངོས་པོ་ཚོར་
【現代漢語翻譯】 如果認為無明是某種結果，那就不一定了。如果說無明是所有需要斷除的，那怎麼能承認它所假設的東西呢？無明有兩種：輪迴的原因和寂滅的原因。第一種需要斷除，而另一種，爲了所有眾生的痛苦得以平息，爲了證悟究竟真實的果，作為一種手段的無明，則不應摒棄，因為它對於證悟究竟真實是必要的。如果說，對自我的無明本身，作為一種法，不應被摒棄，因為它修習是平息痛苦的原因。如果承認，那麼通過否定自我來修習無我就是不合理的，小乘部派這樣說。對自我的無明，作為一種法，不是平息痛苦的原因，因為它會增長輪迴痛苦之因的自我我慢。其他人說，如果是這樣，那麼執著于眾生的果的無明，作為一種法，也不能夠阻止痛苦之因的自我我慢，因為它也是對自我的無明。如果承認，那麼就沒有解脫了。想要證得菩提的人們，修習無我是獲得菩提的最佳方法，因為修習無我是對治我執的原因。正如《如來秘密經》中所說：『寂靜的智慧是這樣的，砍斷樹的根，所有的枝、葉和花都會枯萎。同樣，寂靜的智慧平息了對蘊的執著，所有的煩惱都會平息。』 進入法無我的方式 總義 第二，進入法無我的方式分為總義和正文兩部分。第一部分有七點：近住正念的所緣境、體性的確定、助伴的指示、修習的方式、修習的果、殊勝之處、決定義。第一點是：自己和他人的身體、感受、心和法。為什麼設立四個所緣境呢？因為心懷邪念的孩童們，依靠具有感官的身體，享受快樂等感受，執著于享受者為自我，認為這個心是所有煩惱和清凈之法，如貪著等和信仰等，會變得煩惱或清凈。
【English Translation】 If it is thought that ignorance is a kind of result, then it is not certain. If it is said that ignorance is all that needs to be abandoned, then how can one accept what it assumes? There are two kinds of ignorance: the cause of samsara and the cause of pacification. The first needs to be abandoned, while the other, for the sake of pacifying the suffering of all sentient beings, as a means to realize the ultimate truth, the ignorance that becomes a means should not be rejected, because it is necessary for realizing the ultimate truth. If it is said that ignorance of self, as a dharma, should not be rejected, because its practice is the cause of pacifying suffering. If you admit it, then it is unreasonable to practice non-self by negating self, say the Vaibhashikas. Ignorance of self, as a dharma, is not the cause of pacifying suffering, because it will increase the pride of self, which is the cause of the suffering of samsara. Others say that if this is the case, then the ignorance of the fruit of clinging to sentient beings, as a dharma, cannot prevent the pride of self, which is the cause of suffering, because it is also ignorance of self. If you admit it, then there is no liberation. Those who desire enlightenment, the practice of non-self is the best way to attain enlightenment, because the practice of non-self is the cause of reversing self-grasping. As it is said in the Guhyasamādhi Sutra: 'Peaceful wisdom is like this: if the root of a tree is cut, all the branches, leaves, and petals will wither. Similarly, peaceful wisdom pacifies the view of the aggregates, and all afflictions will be pacified.' How to Enter the Absence of Self of Phenomena General Meaning Secondly, the way to enter the absence of self of phenomena is divided into two parts: the general meaning and the main text. The first part has seven points: the object of mindfulness, the determination of the nature, the indication of the companion, the way of practice, the fruit of practice, the special features, and the definitive word. The first point is: the body, feelings, mind, and phenomena of oneself and others. Why are four objects of mindfulness established? Because children with wrong ideas, relying on the body with the senses, enjoying feelings such as happiness, clinging to the enjoyer as self, thinking that this mind is all afflictions and pure dharmas, such as attachment and faith, will become afflicted or pure.
བ་དང་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་བདག་དང་བདག་གི་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གི་དངོས་པོའི་ཆོས་ཡང་ དག་པར་ཡོངས་སུ་དཔྱད་པས་ལོག་རྟོག་བཞི་བཟློག་པའི་དོན་དུ་བཞག་གོ །གཉིས་པ་ནི། དྲན་དང་ཤེས་རབ་བོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་དག་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ སོ། །བཞི་པ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་དམིགས་རྣམ་བསྒོམ་ཚུལ་ནི། ནང་དང་ཕྱི་དང་དེ་གཉིས་ཀའི་ལུས་སོགས་ལ་ལུས་སོགས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་སྟེ། ནང་གི་ནི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལྔའོ། ། ཕྱི་ཡི་ནི་སེམས་ཅན་དུ་མི་རྟོག་པ་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་ལྔ་འོ། །གཉིས་ཀའི་ནི་རང་རྒྱུད་འབྲེལ་བའི་དབང་པོའི་རྟེན་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་དང་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་མིག་སོགས་ལྔ་སྟེ། རིམ་པ་ལྟར་ ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དང་འབྲེལ་བས་ནང་དང་གཞན་གྱི་དབང་པོའི་ཡུལ་ཡིན་པས་ཕྱིའི་མིན་པ་དང་། རྒྱུད་ལ་ལྟོས་ནས་ཕྱི་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་ལྟོས་ནས་ནང་ཡིན་པས་སོ། །ལུས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ལྟ་ བ་ནི་རྟོག་པ་ལ་ཀེང་རུས་སོགས་སུ་སྣང་བའི་གཟུགས་བརྙན་གྱི་ལུས་དང་རང་བཞིན་པའི་ལུས་དང་རང་བཞིན་པའི་ལུས་དངོས་ལ་ཤེས་རབ་ཀྱི་རང་བཞིན་སྟོང་པར་མཚུངས་པར་ལྟ་བའོ། །ཚོར་བ་ལའང་ནང་གི་ནི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ལས་བྱུང་བས་སམ་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་དམིགས་པའོ། ། 1-3696 ཕྱིའི་ནི་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་དམིགས་ཤིང་གཞན་རྒྱུད་དུ་གཏོགས་པའོ། །ཕྱི་ནང་གཉིས་ཀའི་ནི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་དབང་པོ་དང་ཚོགས་པ་གཅིག་པའི་གཟུགས་སོགས་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་དང་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་ནང་གི་སྐྱེ་ མཆེད་ལ་དམིགས་པའི་ཚོར་བའོ། །སེམས་དང་ཆོས་རྣམས་ལའང་ཕྱི་དང་ནང་དང་དེ་གཉིས་ཀའི་བྱེ་བྲག་ཅི་རིགས་པར་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་དག་ལ་བརྟེན་ཅིང་དམིགས་ནས་བྱུང་བའི་སེམས་དང་། དེ་དག་ ལ་བརྟེན་ཅིང་དམིགས་ནས་བྱུང་བའི་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་བྱུང་གི་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་དག་ལ་དེ་དག་གི་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་ནི། ཤེས་རབ་ཀྱིས་སྟོང་པར་ལྟ་བ་ཡིན་ལ། མདོ་རྒྱན་ འགྲེལ་པར། ལུས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་། ཚོར་བ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་དང་། སེམས་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་དང་། ཆོས་ནམ་མཁའ་ལ་བློ་བུར་དུ་སྤྲིན་སོགས་ཀྱིས་བསྒྲིབས་པ་ལྟ་བུར་ཤེས་པའོ། །གཉིས་པ་གཉེན་ པོའི་བསྒོམ་ཚུལ་ནི་འདུན་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་ལ་སོགས་པ་དང་མི་རྟག་སོགས་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་བསྒོམ་པ་ལ་མི་སྐྱོ་བའི་རྩོལ་བ་དང་། སྦྲང་བུ་ཤ་སྦྲང་བུང་བ་ དང་། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་ཚུལ་གྱི་དགེ་བ་ལ་སྦྱོར་བ་ལ་སྤྲོ་བ་དང་། མ་ཐན་པ་དང་། ཕྱིར་ནུར་བ་མེད་པ་དང་། དྲན་པ་དང་། ཤེས་བཞིན་དང་། བག་ཡོད་པའི་བསྒོམ་པའོ། །དེ་དག་རིམ་པ་ལྟར་དམིགས་པ་ལ་སེམས་མི་འདུན་པའི་དང་། 1-3697 མི་སྦྱོར་བའི་ལེ་ལོ་དང་།
【現代漢語翻譯】 第一，對色蘊和心性的自性，以及自性和煩惱、清凈的事物之法進行如實的觀察，是爲了遣除四種邪分別。第二，是正念和智慧。第三，是與這些相應的以及心和心所生起的諸法。第四分為兩部分，第一是所緣和行相的修習方式：對內、外以及內外二者的身體等，以身體等隨行觀察。內是指自身相續的五根。外是指不執著為有情的外五境。內外二者是指自身相續相關的根所依的外境，以及他相續的眼等五根。次第是，與內的生處相關聯，因為是內的，並且是他者的根的對境，所以不是外的；就相續而言是外的，就生處而言是內的。隨行觀察身體，是指對於在分別念中顯現為骨骼等的影像之身，以及自性之身，以智慧平等地觀察其自性為空性。對於感受，內的是指從自身相續的內生處所生，或者緣于內生處。外的是指緣于外生處並且屬於他相續。內外二者是指自身相續的根和合一的色等外生處，以及緣於他相續的內生處的感受。對於心和法，也應知內外以及內外二者的差別，即依賴並緣于這些而生起的心，以及依賴並緣于這些而生起的想和心所的行等。對這些進行隨行觀察，就是以智慧觀察其為空性。《經莊嚴論》的解釋中說：『身體如幻術，感受如夢境，心如虛空，法如虛空被突如其來的云等遮蔽一般。』第二，對治的修習方式是希求，精進，觀想佛身等，以及對無常等作意的修習不生厭倦的努力，以及如『蜜蜂、肉蠅、蚊子』等的行為，對於善法的行持感到歡喜，不疲倦，不退縮，以及正念，正知，謹慎的修習。這些次第是，對於所緣心不專注，不投入的懈怠。 First, the accurate and complete investigation of the nature of form and mind, as well as the nature, afflictions, and pure phenomena of self, is established to reverse the four wrong conceptions. Second, it is mindfulness and wisdom. Third, it is the mind and mental phenomena that are associated with these. The fourth has two parts. The first is the method of meditating on the object and aspect: observing the body, etc., in the inner, outer, and both inner and outer aspects. The inner refers to the five sense bases of one's own continuum. The outer refers to the five external sense objects that are not conceived as sentient beings. The both refers to the external sense objects that are the basis of the senses related to one's own continuum, and the five sense bases such as the eyes of other continuums. In order, it is related to the inner sense bases, so it is inner, and it is the object of the senses of others, so it is not outer; it is outer in terms of continuum, and inner in terms of sense bases. Observing the body is to observe the illusory body that appears as skeletons, etc., in conceptual thought, and the body of its own nature, equally with wisdom as emptiness. For feelings, the inner is what arises from the inner sense bases of one's own continuum, or is focused on the inner sense bases. The outer is what is focused on the outer sense bases and belongs to other continuums. The both refers to the feelings that are focused on the external sense objects such as form that are unified with the senses of one's own continuum, and the inner sense bases of other continuums. For the mind and phenomena, one should also know the distinctions of inner, outer, and both, that is, the mind that arises depending on and focusing on these, and the formations of perception and mental events that arise depending on and focusing on these. Observing these is to observe them as empty with wisdom. In the commentary on the Ornament of the Sutras, it says: 'The body is like an illusion, feelings are like a dream, the mind is like the sky, and phenomena are like the sky being suddenly obscured by clouds, etc.' Second, the method of meditating on antidotes is aspiration, diligence, contemplating the body of the Buddha, etc., and the effort of meditating on impermanence, etc., without discouragement, and the joy of engaging in virtue in the manner of 'bees, flesh flies, and bumblebees,' without being tired, without retreating, and the meditation of mindfulness, awareness, and conscientiousness. These in order are the lack of focus on the object, and the laziness of not engaging.
【English Translation】 First, the accurate and complete investigation of the nature of form and mind, as well as the nature, afflictions, and pure phenomena of self, is established to reverse the four wrong conceptions. Second, it is mindfulness and wisdom. Third, it is the mind and mental phenomena that are associated with these. The fourth has two parts. The first is the method of meditating on the object and aspect: observing the body, etc., in the inner, outer, and both inner and outer aspects. The inner refers to the five sense bases of one's own continuum. The outer refers to the five external sense objects that are not conceived as sentient beings. The both refers to the external sense objects that are the basis of the senses related to one's own continuum, and the five sense bases such as the eyes of other continuums. In order, it is related to the inner sense bases, so it is inner, and it is the object of the senses of others, so it is not outer; it is outer in terms of continuum, and inner in terms of sense bases. Observing the body is to observe the illusory body that appears as skeletons, etc., in conceptual thought, and the body of its own nature, equally with wisdom as emptiness. For feelings, the inner is what arises from the inner sense bases of one's own continuum, or is focused on the inner sense bases. The outer is what is focused on the outer sense bases and belongs to other continuums. The both refers to the feelings that are focused on the external sense objects such as form that are unified with the senses of one's own continuum, and the inner sense bases of other continuums. For the mind and phenomena, one should also know the distinctions of inner, outer, and both, that is, the mind that arises depending on and focusing on these, and the formations of perception and mental events that arise depending on and focusing on these. Observing these is to observe them as empty with wisdom. In the commentary on the Ornament of the Sutras, it says: 'The body is like an illusion, feelings are like a dream, the mind is like the sky, and phenomena are like the sky being suddenly obscured by clouds, etc.' Second, the method of meditating on antidotes is aspiration, diligence, contemplating the body of the Buddha, etc., and the effort of meditating on impermanence, etc., without discouragement, and the joy of engaging in virtue in the manner of 'bees, flesh flies, and bumblebees,' without being tired, without retreating, and the meditation of mindfulness, awareness, and conscientiousness. These in order are the lack of focus on the object, and the laziness of not engaging.
སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་མི་བསལ་བའི་བྱིང་བ་དང་། སྔར་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཡུལ་དྲན་ནས་བར་བར་དུ་སེམས་འཕྲོ་བའི་རྒོད་པ་གཉིས་དང་། འཐོབ་བྱའི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་ པར་འཐོབ་པ་ལ་བདག་ཉིད་དམན་པར་སེམས་པས་མི་ཐོབ་སྙམ་དུ་སྒྱིད་ལུག་པའི་སེམས་ཞུམ་པའི་དང་། ཤ་སྦྲང་མཆུ་རིང་ལ་སོགས་པའི་གནོད་པས་སྐྱོ་བ་དང་། གཉེན་པོ་འདི་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གི་ གཞན་མི་དགོས་ཞེས་དགེ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་པ་དང་། གདམས་ངག་བརྗེད་པའི་དང་། བསླབ་པ་ལ་འདས་པས་འགྱོད་པ་ལྟུང་བ་ཡིད་ལ་གཅགས་པའི་དང་། བག་མེད་པས་བརྩམས་ཟིན་གྱིས་དགེ་ བ་མཐར་མི་འབྱིན་པར་བརྩོན་པ་འདོར་བའི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་རིམ་བཞིན་བསྒོམ་མོ། །ལྔ་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྤོང་བ་ནི། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྒོ་ནས་ལུས་ཚོར་ སེམས་ཆོས་རྣམས་མི་གཙང་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་མི་རྟག་པ་དང་བདག་མེད་པར་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པས་གཙང་བདེ་རྟག་བདག་གི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་འཛིན་པ་སྤང་ངོ་། །གཉིས་པ་བདེན་ བཞི་ལ་འཇུག་པ་ནི། ལུས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གཞི་ཡིན་པས་གནས་ངན་ལེན་ཏེ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ལ་འཇུག་ལ། ཚོར་བ་ནི། མི་འབྲལ་བ་དང་མི་འཕྲད་པར་སྲེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ལ་སྲེད་པ་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་ཡིན་པས་དེ་ལ་འབྲས་བུ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་བརྟགས་པས་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་རྟོགས་པ་ལ་འཇུག་ཅིང་། 1-3698 སེམས་ནི་བདག་ཏུ་ཞེན་པའི་གཞི་ཡིན་པས་དེ་ལ་བདག་མེད་སོགས་སུ་བརྟགས་པས་བདག་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཙམ་རྒྱུན་ཆད་པ་ཡིན་གྱི་བདག་ཆད་ཀྱི་དོགས་པའི་འཇིགས་པ་མེད་པས་འགོག་བདེན་མངོན་ དུ་བྱེད་པ་ལ་འཇུག་ལ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ཆགས་སོགས་དང་མི་སྡུག་པ་སོགས་ལ་བརྟགས་པས་སྤང་བླང་གི་ཆོས་ལ་མ་རྨོངས་པས་ཉོན་མོངས་སྤོང་བའི་ཐབས་ལམ་གྱི་ བདེན་པ་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་། གནས་ངན་ལེན་ཕྱིར་སྲེད་རྒྱུའི་ཕྱིར། །གཞི་ཡི་ཕྱིར་དང་མ་རྨོངས་ཕྱིར། །བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་བྱ་བས། །དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་བསྒོམ། །ཞེས་དབུས་ མཐའ་ལས་སོ། ། གསུམ་པ་ལུས་སོགས་དང་བྲལ་བ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ལུས་དང་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམས་པས་འབྲས་བུ་ལུས་སོགས་དང་བྲལ་བ་འཐོབ་སྟེ། ལུས་ སོགས་སུ་མངོན་ཞེན་མེད་པར་འགྱུར་བས་སོ། །དྲུག་པ་ནི། ཉན་རང་རྣམས་ནི་རང་དོན་ཉི་ཚེའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ལུས་སོགས་ལ་དམིགས་ནས་བསྒོམ་པ་དང་། སྐྱོ་བར་བྱེད་པའི་རྣམ་ པ་མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པ་ཁོ་ནའི་རྣམ་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ལྷག་བཅས་དང་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ལ་རིམ་པ་བཞིན་ལུས་སོགས་ལ་དམིགས་པ་ཉོན་མོངས་སྤངས་པ་དང་། ལུས་སོགས་ཞིག
【現代漢語翻譯】 昏沉，即不消除內心的散亂；以及回憶起過去經歷的對象，導致心間斷性散亂的掉舉；還有對於想要獲得的功德，因覺得自己能力不足而感到沮喪，從而懈怠的沮喪感；以及因蚊蠅叮咬等傷害而產生的厭倦感；還有認為僅憑這些對治就足夠了，不需要其他的，即滿足於少量善行的滿足感；還有遺忘教言；以及因違背戒律而產生的後悔，即對墮落耿耿於懷；還有因放逸而導致已開始的善行無法最終完成，從而放棄精進。爲了對治這些近分的煩惱，應依次修習對治法。 第五，包含三個方面。首先是捨棄顛倒見：通過世俗諦的角度，以不凈觀、苦觀、無常觀和無我觀來對治將身體、感受、心識和法執著為清凈、快樂、常恒和有我的顛倒見。 第二是進入四聖諦：身體是痛苦的根源，因此是『處非處』（藏文：གནས་ངན་ལེན་），即了知行苦的真諦；感受是不離和不合的貪慾之因，貪慾是集諦，因此通過果等方式進行觀察，從而了知集諦；心識是執著為我的根源，因此通過觀察無我等，從而了知僅是無我的痛苦延續，而沒有斷滅『我』的恐懼，從而證得滅諦；對於一切雜染和清凈之法，通過觀察貪著等和不悅意等，從而對取捨之法不迷惑，從而進入斷除煩惱的道諦。 正如《中邊分別論》所說：『處非處故及貪慾因故，為根之故及不迷故，應入四諦，當修習念住。』 第三是與身體等分離：通過空性的角度，修習對身體和感受等的念住，從而獲得與身體等分離的果，即對身體等不再有執著。 第六，聲聞和緣覺乘行者由於只關注自身利益，因此只緣于自身的身等進行修習，並且只專注于苦、無常等令人厭惡的行相，次第地以有餘涅槃和無餘涅槃對治身等，從而斷除煩惱，身等寂滅。
【English Translation】 Drowsiness, which is the failure to dispel the wandering of the mind; and excitement, which is the intermittent scattering of the mind due to remembering objects previously experienced; and discouragement, which is the feeling of inadequacy in attaining the qualities to be attained, leading to laziness; and weariness, which arises from harm such as mosquito bites; and contentment, which is the belief that these antidotes are sufficient and that nothing else is needed, that is, being content with a small amount of virtue; and forgetting the instructions; and regret, which arises from transgressing the precepts, that is, dwelling on the downfall; and abandoning diligence, which is the failure to bring to completion the virtuous deeds already begun due to carelessness. To counteract these near afflictions, one should cultivate the respective antidotes in order. Fifth, it contains three aspects. First, abandoning perverted views: Through the perspective of conventional truth, one abandons the perverted views of clinging to the body, feelings, mind, and phenomena as pure, pleasurable, permanent, and self by applying the mindfulness of impurity, suffering, impermanence, and selflessness. Second, entering the Four Noble Truths: The body is the basis of suffering, therefore it is 'wrong place' (Tibetan: གནས་ངན་ལེན་), that is, realizing the truth of the suffering of conditioned existence; feeling is the cause of craving for non-separation and non-encounter, and craving is the truth of the origin, therefore by examining it through the aspects of its result, one realizes the truth of the origin; consciousness is the basis of clinging to self, therefore by examining it as selfless, one realizes that it is merely the continuation of selfless suffering, and there is no fear of the annihilation of 'self', thus one manifests the truth of cessation; for all defiled and purified phenomena, by examining attachment and unpleasantness, one is not confused about what to adopt and abandon, thus one enters the truth of the path, which is the method of abandoning afflictions. As stated in the Madhyāntavibhāga: 'Because of wrong place and because of the cause of craving, because of the basis and because of non-confusion, one should enter the Four Truths, one should cultivate mindfulness.' Third, separating from the body and so on: Through the perspective of emptiness, by cultivating mindfulness of the body and feelings, one attains the result of separation from the body and so on, that is, one no longer has attachment to the body and so on. Sixth, the Hearers and Solitary Realizers, because they only focus on their own benefit, therefore they only focus on their own body and so on for cultivation, and they only focus on the aspects of suffering, impermanence, and so on, which are repulsive, and they successively counteract the body and so on with the Nirvana with remainder and the Nirvana without remainder, thereby abandoning afflictions, and the body and so on are pacified.
་པའི་སྒོ་ནས་ལུས་སོགས་དང་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་འཐོབ་པ་ཡིན་ལ། 1-3699 བྱང་སེམས་ཀྱིས་ནི་དོན་གཉིས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པས་རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་ལུས་ལ་དམིགས་པ་དང་། མི་གཙང་སོགས་སུ་ཡིད་ལ་བྱེད་པར་མ་ཟད་པར་སོགས་སུ་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་སྤང་བའི་ཕྱིར་ ངོ་བོ་ཉིད་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། འབྲས་བུ་འཐོབ་པ་ཡང་ཉོན་མོངས་ཟད་པ་བཞིན་ལུས་སོགས་དང་གཏན་བྲལ་བའམ། སོ་སྐྱེ་བཞིན་དུ་གཏན་མི་འབྲལ་བའི་ཕྱིར་མིན་གྱི་ སངས་རྒྱས་པའི་དུས་ན་ཡང་སྒྲིབ་གཉིས་སྤངས་པས་འཁོར་བར་མི་གནས་པའི་ཆོས་སྐུ་རྒྱུན་མི་འཆད་ཅིང་སྨོན་ལམ་དང་ཐུགས་རྗེའི་དབང་གིས་གཟུགས་སྐུ་གཉིས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་ཇི་སྲིད་དུ་གཞན་དོན་དུ་ མཛད་པས་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ལའང་མི་གནས་པའི་ཚུལ་གྱིས་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཐོབ་པ་སྟེ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱིས་ཉན་རང་གི་བསྒོམ་པ་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་སོ། །དབུས་མཐའ་ལས། བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ནི། །དམིགས་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། །འཐོབ་པས་དེ་ནི་ཁྱད་པར་འཕགས། །ཞེས་སོ། །བདུན་པ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་འདི་ལ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཅེས་བྱ་ཞེ་ན། དྲན་པའི་སྟོབས་ ཀྱིས་ཉེ་བར་གནས་པས་སམ། ཡང་ན་འདིས་དྲན་པ་ཉེ་བར་གནས་པར་འཇོག་པས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ཅེས་བྱའོ།། །། ༈ གཞུང་གི་དོན་ལ་གཞི། ལུས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམ་པ། གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་གཞི་སྟེ། ལུས་དང་། ཚོར་བ་དང་། སེམས་དང་། ཆོས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམ་པའོ། ། 1-3700 དང་པོ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ཡན་ལག་སོ་སོ་ལུས་མ་ཡིན་པ་ནི། གལ་ཏེ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ཡུལ་བདག་མེད་པ་དེ་ལྟ་ནའང་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལུས་བདག་ལྟའི་ཡུལ་དུ་འགྱུར་རོ་ ཞེ་ན། ཡན་ལག་སོ་སོ་ཆོས་ཅན། འདི་ལ་བདེན་པའི་ལུས་རྫས་གཅིག་ཡོད་པ་ནི། གང་ཞིག་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་འབའ་ཞིག་མཐོང་གི་དེ་ལས་མ་གཏོགས་པར་ལུས་གཅིག་མ་དམིགས་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལུས་ནི་རྐང་པ་དང་བྱིན་པ་མིན་ཞིང་བརླ་བར་སྐེད་པ་ལའང་ལུས་མིན་ཏེ་བྲང་དང་དཔུང་པའང་ལུས་མ་ཡིན་རྩིབ་ལོགས་ལག་པའང་ལུས་མ་ཡིན་ཏེ། མཆན་ཁུང་ཕྲག་པའང་ལུས་ མ་ཡིན་ནང་ཁྲོལ་རྣམས་ཀྱང་ལུས་མིན་ལ་མིག་དང་མགྲིན་པའང་ལུས་མིན་ཏེ་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་དཔྱད་པས་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱང་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་དང་། ལག་སོགས་ཡན་ལག་གཅིག་བཅད་ན་ལུས་པོ་ ཞིག་པས་ཤི་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། རོ་རེ་བ་བདག་ཏུ་ཁས་མ་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་རྫས་མ་གྲུབ་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལུས་ཡན་ལག་སོ་སོ་ལ་ གནས་པ་དགག་པ་ནི། འོན་ཏེ་ཡན་ལག་སོ་སོ་ལུས་མ་ཡིན་གྱི་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའི་ཡན་ལག་ཅན་ཡོད་པ་དེ་ལུས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ལུས་འདི་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ལ་གནས་ན་ཕྱོགས་རེ་རེ་རྐྱང་པ་ཡིས་ནི་ག
【現代漢語翻譯】 通過這種方式，聲聞（梵文：Śrāvaka，聽聞佛陀教誨者）和獨覺（梵文：Pratyekabuddha，獨自覺悟者）通過對治煩惱障，獲得與身體等分離的果位。 菩薩則是基於利益自他的兩種考量，既專注于自身和他人的身體，也在不凈等方面進行意念活動，並且爲了斷除一切概念分別，以不執著自性的方式進行意念活動。他們所獲得的果位也不同於聲聞那樣煩惱斷盡后與身體等徹底分離，也不同於像凡夫一樣永不分離。即使在成佛之時，也因斷除了二障（煩惱障和所知障），不住于輪迴，法身永恒不滅，並且憑藉願力和慈悲，以色身和化身利益世間，直至世界盡頭，不住于無餘涅槃，從而獲得不住涅槃。這三種方式使得菩薩的修行遠勝于聲聞和獨覺。《中邊分別論》中說：『菩薩于境及作意，並以所得勝彼等。』 第七個問題是：為什麼稱此為『念住』呢？是因爲念的力量使其安住於此，或者是因為它使念安住於此，所以稱為『念住』。 正文的內容分為：一、修習身念住；二、正文的內容基礎是：修習身、受、心、法四念住。 第一部分分為三點，第一點是各個肢體不是身體：如果執著為『我』的對境——無我，確實如此，那麼具有各個肢體的身體是否會成為我見的對象呢？各個肢體，就其本身而言，如果存在真實的、單一的身體實體，那又是什麼呢？因為只能看到各個肢體，除此之外，無法找到一個單一的身體。身體不是腳、不是臀部、不是大腿、不是腰部，也不是胸部和手臂，不是肋骨和手，不是腋窩和肩膀，也不是內臟，不是眼睛和喉嚨。正如即將闡述的分析，極微塵也不存在。如果切斷一個肢體，身體就會損壞，導致死亡。而且，沒有人會承認屍體是『我』。 第二點是各個肢體組成的整體不存在，分為三點，第一點是否定身體存在於各個肢體中：如果各個肢體不是身體，那麼遍佈所有肢體的整體是否就是身體呢？如果這個由各個肢體組成的身體存在於所有肢體中，那麼每一個單獨的部分都應該...
【English Translation】 Through this path, Śrāvakas (those who hear the Buddha's teachings) and Pratyekabuddhas (solitary realizers) attain the result of being separated from the body, etc., by overcoming afflictive obscurations. Bodhisattvas, on the other hand, act under the influence of the two benefits, focusing on the bodies of both themselves and others, and contemplating impurity, etc. Moreover, in order to abandon all conceptual elaborations, they engage in mental activity in a way that does not fixate on inherent existence. The result they attain is also different from that of Śrāvakas, who, upon the exhaustion of afflictions, are completely separated from the body, etc., and it is also different from that of ordinary beings, who are never separated. Even at the time of attaining Buddhahood, having abandoned the two obscurations (afflictive obscurations and cognitive obscurations), they do not abide in saṃsāra, and the Dharmakāya (body of truth) is perpetual and unceasing. Furthermore, through the power of aspiration and compassion, they benefit the world with the two form bodies (Rūpakāya and Nirmāṇakāya) as long as the world exists, and they do not abide even in Parinirvāṇa (complete cessation), thus attaining non-abiding Nirvāṇa. These three ways make the practice of Bodhisattvas far superior to that of Śrāvakas and Pratyekabuddhas. The Madhyāntavibhāga states: 'Bodhisattvas are superior to them in terms of object, mental activity, and attainment.' The seventh question is: Why is this called 'mindfulness'? It is called 'mindfulness' because the power of mindfulness abides closely, or because it causes mindfulness to abide closely. The content of the text is based on: 1. Cultivating mindfulness of the body; 2. The basis of the content of the text is: cultivating the four mindfulnesses of body, feeling, mind, and phenomena. The first part is divided into three points. The first point is that the individual limbs are not the body: If the object of grasping as 'I'—non-self—is indeed so, then will the body with its individual limbs become an object of the view of self? The individual limbs, as such, if there is a true, single physical substance of the body, what is it? Because one can only see the individual limbs, and apart from that, one cannot find a single body. The body is not the foot, not the buttocks, not the thigh, not the waist, nor is it the chest and arms, not the ribs and hands, not the armpits and shoulders, nor the internal organs, not the eyes and throat. As the analysis that will be explained, even the subtle particles do not exist. And if one limb, such as a hand, is cut off, the body will be damaged, leading to death. Moreover, no one would accept a corpse as 'I'. The second point is that the whole composed of individual limbs does not exist, divided into three points. The first point is to negate that the body exists in the individual limbs: If the individual limbs are not the body, then is the whole that pervades all the limbs the body? If this body composed of individual limbs exists in all the limbs, then each individual part should...
ནས་སམ། 1-3701 བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་དང་པོ་ལྟར་འདོད་པར་གྱུར་ན་ལུས་ཡན་ལག་ཅན་དེ་ཆོས་ཅན། རང་ཉིད་ནི་ཡན་ལག་གང་ལ་གནས་ཏེ་གནས་པར་མི་གཏོགས་པར་ཐལ། དེའི་ཆ་ཤས་རྣམས་ཡན་ ལག་གི་ཆ་ཤས་རྣམས་ལ་གནས་པར་འགྱུར་མོད་ཀྱི་དེའི་ཆ་ཤས་དེ་དག་ཀྱང་ཡན་ལག་གི་ཆ་ཤས་ལ་ཕྱོགས་རེའམ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གནས་བརྟགས་ན་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་བས་ཡང་དག་པར་ གནས་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཉིས་པ་ལྟར་འདོད་ནས་བདག་ཉིད་ཀུན་གྱི་ལུས་ཡན་ལག་ཅན་འདི་ལག་སོགས་རྣམས་ལ་གནས་སོ་ཞེ་ན། ལུས་ཡན་ལག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཡན་ལག་ ལག་སོགས་དེ་དག་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ཀྱི་ནི་ལུས་སུ་འགྱུར་ཏེ། ལུས་གང་ཞིག ཡན་ལག་རེ་རེ་ལ་དེའི་བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གནས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ཆོས་ཅན། ཡན་ལག་ཅན་ གཅིག་ཏུ་འདོད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། དུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། དཔྱད་ན་ཇི་ལྟར་ལག་སོགས་ལ་ལུས་གཅིག་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དཔྱད་ན་ཕྱི་རོལ་དང་ ནང་ན་ལུས་མེད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །དེའང་ནང་ཤེས་རིག་གི་སྐྱེས་བུ། སོ་དང་སྐྲ་སེན་བདག་མ་ཡིན། ཞེས་པའི་སྐབས་སུ་བཀག་ལ་ཕྱིའི་ཡན་ལག་ཅན་ད་ལྟ་བཀག་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ཡན་ལག་ལས་གཞན་པའི་ལུས་དགག་པ་ནི། 1-3702 འོན་ཏེ་ལུས་དེ་ལག་སོགས་ལས་གཞན་ཡིན་པས་སྐྱོན་དེར་མི་འགྱུར་ཞེ་ན། ལག་སོགས་ཆོས་ཅན། དེ་རྣམས་ལས་གཞན་པའི་ལུས་ཡན་ལག་ཅན་དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་པར་ ཐལ། དེ་རྣམས་ལས་གཞན་པའི་ལུས་ཡན་ལག་ཅན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྣང་རུང་མ་དམིགས་པས་སོ། །འོ་ན་ལག་སོགས་ལ་ལུས་མེད་ན་ལུས་བློ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་ཞེ་ན། ལུས་གཅིག་སྣང་རུང་མ་ དམིགས་པ་དེས་ན་ལུས་གཅིག་མེད་པའི་ལག་སོགས་ལ་གཅིག་ཏུ་འཁྲུལ་པའི་རྨོངས་པ་ཡིས་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ལུས་ཀྱི་བློ་འབྱུང་བར་འགྱུར་ལ་དོན་དམ་པར་ནི་མིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ལུས་དེ་ལག་ སོགས་ལས་གཞན་དུ་ཅིའི་ཕྱིར་མེད་ཅེ་ན། དཔེར་ན་རྐང་ལག་སོགས་པའི་དབྱིབས་སུ་བཀོད་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་འཁྲུལ་ནས་ལུས་རྫས་གཅིག་མེད་ཀྱང་ལག་སོགས་པ་ཡན་ལག་ཅན་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་བློ་ འབྱུང་སྟེ། དཔེར་ན་ཐོ་ཡོར་ལ་ནི་གྱེན་དུ་འགྲེངས་པ་ལ་སོགས་པའི་དབྱིབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས་སྐྱེས་བུ་དང་མཚུངས་པས་དེ་ལ་མིའི་རང་བཞིན་མེད་ཀྱང་མིའི་བློ་འབྱུང་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་རྨོངས་ པས་ལུས་ཀྱི་བློ་འབྱུང་གི་ལུས་ཀྱི་དངོས་པོ་གཅིག་མེད་པ་ཅི་ཞེ་ན། དུས་ཇི་སྲིད་དུ་ཁམས་དྲུག་རེག་དྲུག་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་རྣམས་ཚོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ལུས་ནི་ཅིས་སམ། ཤིང་གི་སྡོང་དུམ་ལ་ནི་དོན་དམ་པར་སྐྱེས་བུས་སྟོང་ཡང་སྒྲོ་བཏགས་ནས་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་ལྟར་སྣང་ཞིང་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཐ་སྙད་བྱེད་ལ། 1-3703 རྐྱེན་མ་ཚོགས་ན་དེ་ལྟར་མི་
【現代漢語翻譯】 那麼？ 1-3701 如果認為自身存在於一切事物的最初位置，那麼具有肢體的身體，其自性是：自身不屬於存在於任何肢體之上。因為它的各個部分存在於肢體的各個部分之上，而如果對這些部分也以部分或整體來考察其所存在之處，那麼將無窮無盡，因此不可能真實存在。 如果按照第二種觀點，認為自身存在於所有肢體的身體，如手等之上，那麼具有肢體的身體，其自性是：肢體，如手等，有多少個，就會有多少個身體。因為任何一個身體，都以其全部自性存在於每一個肢體之上。如果這樣認為，那麼，其自性是：認為一個具有肢體的身體是不合理的，因為它不是單一的。 因此，人，其自性是：如果考察，怎麼可能手等之上有一個身體呢？因為如果考察，無論在外部還是內部都沒有身體。這在之前關於『內在的意識之人，牙齒、頭髮、指甲不是我』的討論中已經被否定，而現在又否定了外在的肢體。 第二，否定肢體之外的身體： 1-3702 如果說身體與手等不同，因此不會有上述過失，那麼，手等，其自性是：與它們不同的具有肢體的身體是如何存在的呢？因為不存在與它們不同的具有肢體的身體。這是因為顯而易見卻未被注意到。 如果手等之上沒有身體，那麼身體的認知是如何產生的呢？因為沒有注意到顯而易見的身體，所以對於沒有身體的手等，由於將其誤認為一體的愚昧，世俗諦中會產生身體的認知，但在勝義諦中則不然。 如果身體為什麼不能與手等不同呢？例如，由於手腳等形狀的特殊排列而產生的錯覺，即使沒有一個實在的身體，也會產生將手等視為一個整體的認知。例如，木樁由於其向上豎立等形狀的特殊性而類似於人，因此即使它沒有人性，也會產生人的認知。 如果說由於愚昧而產生身體的認知，但實際上沒有一個實在的身體，那又如何呢？只要六界、六觸等因緣聚合，身體就會存在。就像木頭的樹幹，實際上空無一人，但通過虛構，會顯現為男人和女人，並且會使用這兩個名稱。 1-3703 如果因緣不聚合，就不會這樣。
【English Translation】 Then? 1-3701 If it is considered that the self exists in the initial position of all things, then the body with limbs, its nature is: the self does not belong to existing on any limb. Because its parts exist on the parts of the limbs, and if these parts are also examined in part or as a whole where they exist, then it will be endless, so it is impossible to truly exist. If, according to the second view, it is considered that the self exists on the body of all limbs, such as hands, then the body with limbs, its nature is: the limbs, such as hands, etc., however many there are, there will be that many bodies. Because any body exists with its entire nature on each limb. If this is thought, then, its nature is: it is unreasonable to think of one body with limbs, because it is not singular. Therefore, a person, its nature is: if examined, how can there be one body on the hands, etc.? Because if examined, there is no body either outside or inside. This has been negated in the previous discussion about 'the inner conscious person, teeth, hair, nails are not me', and now the external limbs are also being negated. Second, negating the body other than the limbs: 1-3702 If it is said that the body is different from the hands, etc., therefore there will be no above fault, then, the hands, etc., its nature is: how does the body with limbs different from them exist? Because there is no body with limbs different from them. This is because it is obvious but not noticed. If there is no body on the hands, etc., then how does the cognition of the body arise? Because the obvious body is not noticed, so for the hands, etc. without a body, due to the ignorance of mistaking them as one, the cognition of the body will arise in conventional truth, but not in ultimate truth. If why can't the body be different from the hands, etc.? For example, due to the special arrangement of the shapes of hands and feet, etc., a delusion arises, and even if there is no real body, a cognition arises that regards the hands, etc. as one whole. For example, a wooden stake, due to the special nature of its shape such as standing upright, is similar to a person, so even if it does not have human nature, a cognition of a person arises. If it is said that the cognition of the body arises due to ignorance, but in reality there is no real body, then what about it? As long as the causes and conditions such as the six realms and six touches are assembled, the body will exist. Just like the trunk of a tree, which is actually empty of people, but through fiction, it will appear as a man and a woman, and these two names will be used. 1-3703 If the causes and conditions do not come together, it will not be like this.
སྣང་བ་དེ་བཞིན་དུ་དུས་ཇི་སྲིད་ལག་སོགས་ལ་ལུས་བློ་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་ཚོགས་པ་དེ་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཡན་ལག་དེར་ལུས་སུ་སྣང་བའི་བློ་སྐྱེ་ བར་འགྱུར་ལ་མེད་ན་ནི་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། རྨོངས་པ་ལས་ལུས་བློར་འགྱུར་རོ། གསུམ་པ་དེ་ལྟར་ཡན་ལག་གཞན་ལའང་སྦྱར་བ་ནི། ལག་སོགས་ལ་དཔྱད་ནས་ལུས་མེད་པ་དེ་བཞིན་དུ་ལག་ པ་དང་རྐང་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལའང་ཆོས་ཅན། དཔྱད་ན་ཡན་ལག་ཅན་རྫས་གཅིག་གང་ཞིག་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། སོར་མོའི་ཚོགས་པ་ཡིན་ཞིང་དཔྱད་ན་སོར་མོ་ཡང་བདེན་ པའི་དངོས་པོ་གཅིག་ཏུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སོར་མོ་དེ་ཡང་ཚོགས་ཀྱི་ཚོགས་དུ་མ་འདུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚོགས་ཀྱང་གཅིག་ཏུ་བདེན་པའི་དངོས་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ཆ་ཤས་ཕྱེ་ བས་གཅིག་ཏུ་བདེན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆ་ཤས་སུ་ཕྱེ་བའི་ཆ་ཤས་དེའང་བདེན་པ་གཅིག་ཏུ་མེད་དེ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཆར་ཕྲ་བས་གཅིག་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་དེའང་དོན་ དམ་པར་གཅིག་ཏུ་བདེན་པ་མེད་དེ། ཕྱོགས་དྲུག་གི་ཆ་ཡི་དབྱེ་བ་ཡིས་དུ་མར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་ཀྱི་དབྱེ་བས་ཕྱེ་བའི་ཆ་དྲུག་གི་ཆ་རེ་རེའང་གཅིག་ཏུ་བདེན་པ་མེད་དེ། 1-3704 དེའང་ཆ་དྲུག་ཏུ་ཕྱེ་བས་ཆ་ཤས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ནམ་མཁའ་བཞིན་དུ་མ་གྲུབ་པ་དེས་ན་རྡུལ་ལ་ཡང་བཞིན་མེད་དོ། །དེ་མེད་པ་དེས་ན་ལུས་ཀྱང་བདེན་པར་མེད་དེ། བདེན་པའི་གཅིག་དང་དུ་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྐབས་དོན་བསྡུ་བ་ནི། དེ་ལྟར་ན་སྔར་བཤད་པའི་རིམ་པས་རྨི་ལམ་ལྟ་བུའི་གཟུགས་སམ་ལུས་ལ་ཆོས་ཅན། རྟོག་དཔྱོད་དང་ལྡན་པའི་ མཁས་པ་སུ་ཞིག་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་སུ་མར་བརྟགས་ནས་ཆགས་པའམ་སྡང་པ་དང་རྨོངས་པར་བྱེད་པ་མི་རིགས་ཏེ། རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར། རྨི་ལམ་གྱི་ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་ བཞིན་ནོ། །གང་གི་ཚེ་དེ་ལྟར་བཤད་པའི་རིགས་པས་ལུས་མེད་པ་དེའི་ཚེ་ཆགས་བྱའི་ཡུལ་སྐྱེས་པ་གང་ཡོད་ལ་བུད་མེད་གང་ཞིག་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། མེད་པས་ན་སྐྱེས་པ་ དང་བུད་མེད་ལ་སོགས་པར་བརྟགས་ནས་ཕན་ཚུན་དུ་ཆགས་པར་མི་རིགས་ཏེ། ཆོས་ཐམས་ཅད་མཚན་མ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༈ ཚོར་བ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམ་པ། གཉིས་པ་ཚོར་བ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་ལྔ་ལས། དང་པོ་ཚོར་ བ་རང་བཞིན་མེད་པར་བསྟན་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་རིམ་པ་ནི། བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་གྱི་ཚོར་བ་ཆོས་ཅན། ལུས་བཞིན་དུ་དོན་དམ་པར་མེད་དེ། ཡོད་པའི་སྐྱོན་འཆད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 1-3705 གལ་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་དོན་དམ་པར་དེ་ཉིད་དུ་ཡོད་ན་ནམ་ཡང་མི་ལྡོག་པར་འགྱུར་ལ་འདོད་ན་ཅི་སྟེ་ཡིད་རབ་ཏུ་དགའ་བདེ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་རྣམས་ལ་ཆོས་ཅ
【現代漢語翻譯】 正如顯現那樣，只要存在產生肢體等的身識的因緣聚合，那麼對於該肢體顯現為身體的意識就會產生，如果不存在，就不會產生。從無明中產生身識。第三，同樣適用於其他肢體：就像分析手等而發現沒有身體一樣，對於手和腳等也是如此。如果進行分析，那麼作為具有肢體的單一實體的又是什麼呢？不會有任何實體。因為手指標明是手指的集合，而如果分析手指，手指也不是真實的單一事物。因為手指也是眾多集合的集合。集合也不是真實的單一事物，因為如果分解成各個部分，就不存在單一的真實性。分解成各個部分的那個部分也不是真實的單一事物，因為它比最小的微塵還要小，因此不存在單一性。而那個微塵在勝義諦中也不是真實的單一事物，因為它會被六方的部分所區分，從而變成多個。被方向區分的六個部分中的每一個部分也不是真實的單一事物，因為它也可以被分成六個部分，從而與部分分離。因此，就像虛空一樣，它是不成立的，所以微塵也不存在。因為它不存在，所以身體也不是真實存在的，因為它與真實的單一和多個相分離。第三，總結要點：如此一來，對於先前所說的如夢一般的形體或身體，任何具有思辨能力的智者，在經過仔細考量后，都不會產生貪戀、嗔恨或愚癡，因為它本性為空性。就像夢境中的事物一樣，無論是否令人滿意。當通過上述推理認識到身體不存在時，哪裡會有可以貪戀的男性，哪裡又會有本性存在的女性呢？因為不存在，所以不應該執著于男性和女性等，因為一切法都與相分離。 接下來是關於修習受、念、近住的五部分。首先，關於受的自性為空性，分為兩部分。第一部分是破除：樂受、苦受、舍受這三種自性的受，就像身體一樣，在勝義諦中是不存在的，因為要闡述存在的過失。如果苦受在勝義諦中真實存在，那麼它將永遠不會消失，如果承認這一點，那麼為什麼那些充滿喜悅和快樂的人們……
【English Translation】 Just as it appears, as long as the causes and conditions for the arising of body consciousness, such as limbs, are present, the consciousness that perceives that limb as the body will arise. If they are not present, it will not arise. From ignorance arises body consciousness. Third, apply this to other limbs as well: Just as by analyzing the hand, etc., one finds that there is no body, so too with the hand and foot, etc. If analyzed, what single entity with limbs would remain? None would remain. Because the hand indicates a collection of fingers, and if the fingers are analyzed, the fingers are not a single, true entity either. Because the finger is also a collection of many collections. The collection is also not a single, true entity, because when divided into its parts, there is no single truth. The part divided into parts is also not a single truth, because it is smaller than the smallest particle, so there is no singleness. And that particle is also not truly single in the ultimate sense, because it is divided by the division of the six directions, thus becoming many. Each of the six parts divided by direction is also not truly single, because it can also be divided into six parts, thus being separated from parts. Therefore, like space, it is unestablished, so particles do not exist either. Because it does not exist, the body is also not truly existent, because it is separate from true singleness and multiplicity. Third, summarizing the main point: Thus, regarding the dream-like form or body mentioned earlier, no wise person with discernment, after careful consideration, should become attached, hateful, or deluded, because it is empty in nature. Just like things in a dream, whether pleasing or displeasing. When it is realized through the reasoning explained above that the body does not exist, where is the male to be desired, and where is the female who exists by nature? Because they do not exist, one should not cling to male and female, etc., because all phenomena are free from characteristics. Next are the five parts concerning the practice of feeling, memory, and mindfulness. First, concerning the nature of feeling as emptiness, there are two parts. The first part is refutation: Feelings of pleasure, pain, and equanimity, by their very nature, like the body, do not exist in the ultimate sense, because the faults of existence are to be explained. If painful feeling truly exists in the ultimate sense, then it would never cease, and if this is admitted, then why do those who are full of joy and happiness...
ན། སྡུག་བསྔལ་དེས་མི་གནོད་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་ལའང་སྡུག་བསྔལ་དེ་ཡོད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནམ་ཡང་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བདེ་བ་ཡང་དོན་དམ་པར་ཡོད་ན་ནམ་ཡང་ མི་ལྡོག་པར་འགྱུར་ལ་འདོད་ན་མྱ་ངན་གྱིས་གདུང་བ་དང་སོགས་པས་འདོད་པ་དང་འཇིགས་པ་དང་སྨྱོས་པ་ལ་སོགས་པས་གདུངས་པའི་གང་ཟག་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་བདེ་བའི་རྒྱུ་བཟའ་བཏུང་ཞིམ་ པོ་དང་སོགས་པས་ཕྲེང་བ་དང་ཙདྣན་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བས་ཅི་སྟེ་དགའ་བར་མི་བྱེད་པར་མི་རིགས་པར་ཐལ། དེའི་རྒྱུད་བདེ་བ་ཡོད་ལ་བདེ་བ་དེ་ནམ་ཡང་མི་ལྡོག་པར་ཡོད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེའི་ལན་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་མྱ་ངན་གྱིས་གདུངས་པའི་གང་ཟག་ལ་ཆོས་ཅན། དགའ་བདེ་དེ་ཡོད་ཀྱང་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་དགའ་བདེ་དེ་སྡུག་བསྔལ་སྟོབས་དང་ལྡན་ པས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེ་བས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པས་སྡུག་བསྔལ་ལའང་དེ་དང་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པའི་བདེ་བ་དང་བདེ་བས་ཟིལ་གྱིས་མནན་པའི་སྡུག་བསྔལ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། 1-3706 ཚོར་བའང་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་མིན་པར་ཐལ། གང་ཞིག་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་བདག་ཉིད་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད། ཚོར་བ་ནི་མྱོང་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དེའི་ཚེ་ སྡུག་བསྔལ་ཕྲ་མོ་ཉིད་དུ་ཡོད་པས་མྱོང་ཡང་མི་མྱོང་བ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེའི་ཚེ་དེ་ལྟ་བུ་ཆོས་ཅན། དགའ་བདེ་རགས་ཤིང་སྟོབས་ལྡན་དུ་འཇུག་པས་རང་གིས་མྱོང་བའི་ སྡུག་བསྔལ་འདིའི་རགས་པ་བསལ་ཞིང་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ཕྲ་མོར་བྱས་པ་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པར་ཐལ། དེའི་དགའ་བདེ་སྟོབས་ལྡན་གྱིས་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་རྡུལ་ཕྲ་མོར་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། འདོད་ན་ དེ་ཆོས་ཅན། བདེ་བ་སྟོབས་ལྡན་མྱོང་བའི་དུས་ན་བདེ་བ་སྟོབས་ལྡན་གྱིས་བྱས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཕྲ་མོ་མྱོང་བ་མེད་པར་ཐལ། བདེ་བ་སྟོབས་ལྡན་མྱོང་བའི་དུས་ན་སྡུག་བསྔལ་ཕྲ་མོ་ཙམ་ ཡང་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། གལ་ཏེ་མ་གྲུབ་སྟེ་དུས་ཀྱི་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་བདེ་བ་དེ་ལས་གཞན་འགའ་ཙམ་སྟེ་བདེ་བ་ཆུང་ངུ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཕྲ་མོ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བདེ་ བ་ཕྲ་མོ་ཉིད་དེ་ཆོས་ཅན། ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་དགའ་བདེ་ཡི་རིགས་ཡིན་པས། དེས་ན་སྔ་མའི་རྟགས་གྲུབ་བོ། །གལ་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་བའི་འགལ་རྐྱེན་བདེ་བའི་རྒྱུ་གསུམ་འདུས་པའི་རིག་པ་སྐྱེས་པ་ན་བདེ་བ་སྟོབས་ལྡན་མྱོང་བའི་ཆོས་ཅན། 1-3707 སྡུག་བསྔལ་སྐྱེས་པ་མིན་ཏེ། འགལ་རྐྱེན་ཡོད་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་ནི། ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་པ་དང་དེའི་རྒྱུ་ཆོས་ཅན། བདེན་པར་མེད་དེ། བདེ་སྡུག་དང་ དེའི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་བཏགས་པས་མངོན་པར་ཞེན་པར་བཏགས་པ་ཙམ་ཉིད
【現代漢語翻譯】 問：痛苦不會不造成傷害，這是因為在眾生的相續中存在著痛苦，並且痛苦永遠不會消失的緣故。如果快樂也真實存在，那麼它也應該永遠不會消失。如果有人認為，當衆生被悲傷所折磨時，例如渴望、恐懼、瘋狂等，當他們享用美味的食物、花環、旃檀等快樂之因時，為什麼不會感到快樂呢？這是不合理的，因為他們的相續中存在快樂，並且快樂永遠不會消失。 答：第二種觀點的反駁：如果被悲傷折磨的眾生擁有快樂，但卻沒有體驗到，那是因為快樂被強大的痛苦所壓制。如果快樂壓制了痛苦，那麼痛苦也會壓制快樂嗎？被痛苦壓制的快樂和被快樂壓制的痛苦，怎麼會是感受呢？因為它們不是被體驗的自性。這是普遍成立的，因為感受的特徵是被體驗。 問：如果在那個時候，只有微小的痛苦存在，所以即使體驗了也像沒有體驗一樣呢？ 答：在那個時候，強大的快樂會消除並壓制自己所體驗到的粗大痛苦，使其變得微小。如果承認這一點，那麼在體驗強大快樂的時候，就不會體驗到由強大快樂所造成的微小痛苦，因為在體驗強大快樂的時候，甚至連微小的痛苦都無法察覺。 問：如果這不成立，從卓越的快樂之外，還有一些微小的快樂，那就是微小的痛苦呢？ 答：微小的快樂不是感受的痛苦，因為它是快樂的範疇。因此，之前的理由成立。 問：如果產生痛苦的違緣，即三種快樂之因聚合的意識產生時，在體驗強大快樂的時候，就不會產生痛苦，因為存在違緣，並且遠離了痛苦之因呢？ 答：感受，如快樂和痛苦等，以及它們的因，都不是真實存在的，因為快樂和痛苦以及它們的因僅僅是被安立的，只是被假立為顯現執著。
【English Translation】 Question: Suffering will not fail to harm, because suffering exists in the continuum of beings, and suffering will never disappear. If happiness also truly exists, then it should also never disappear. If one argues that when beings are tormented by sorrow, such as longing, fear, madness, etc., why do they not feel happy when they enjoy the causes of happiness such as delicious food, garlands, sandalwood, etc.? This is unreasonable, because happiness exists in their continuum, and happiness will never disappear. Answer: The refutation of the second view: If beings tormented by sorrow possess happiness, but do not experience it, it is because happiness is suppressed by powerful suffering. If happiness suppresses suffering, then will suffering also suppress happiness? How can happiness suppressed by suffering and suffering suppressed by happiness be feelings? Because they are not of the nature of being experienced. This is universally valid, because the characteristic of feeling is being experienced. Question: If at that time, only small suffering exists, so even if it is experienced, it is like not experiencing it? Answer: At that time, powerful happiness will eliminate and suppress the gross suffering experienced by oneself, making it small. If this is admitted, then at the time of experiencing powerful happiness, one will not experience the small suffering caused by powerful happiness, because at the time of experiencing powerful happiness, even small suffering cannot be perceived. Question: If this is not established, and there is some small happiness other than the excellent happiness, and that is small suffering? Answer: Small happiness is not the suffering of feeling, because it is a category of happiness. Therefore, the previous reason is established. Question: If the obstacle to the arising of suffering, that is, the consciousness of the aggregation of the three causes of happiness, arises, then at the time of experiencing powerful happiness, suffering will not arise, because there is an obstacle, and it is separated from the cause of suffering? Answer: Feelings, such as happiness and suffering, etc., and their causes, are not truly existent, because happiness and suffering and their causes are merely imputed, merely posited as manifest clinging.
་ཡིན་གྱི་དེ་དག་ཏུ་དོན་ལ་གྲུབ་པ་མིན་ཞེས་བྱ་བར་གྲུབ་པ་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། དེ་ལྟ་མིན་ན་ འགའ་ཞིག་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་གཞན་དག་གི་བདེ་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ནའང་འགྱུར་བས་སོ། །དེ་ཡང་ཇི་སྐད་དུ། སྦྲུལ་ནི་རྨ་བྱའི་བདེ་བྱེད་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། །དུག་ལ་སོགས་པས་ དུག་ནི་བཅུད་ལེན་ཡིན། །ཚེར་མས་རྔ་མོའི་ཁ་ཡི་ཟུག་རྔུ་ཡི། །དགའ་བའི་ཁྱད་པར་གྱི་ནི་རྒྱུ་རུ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་བདེན་པར་ཞེན་པའི་གཉེན་པོར་བསྒོམ་པ་ནི། ཚོར་བ་བཏགས་པ་ ཙམ་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ན་བདེ་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོར་མངོན་པར་ཞེན་པ་འདི་ཡི་ནི་གཉེན་པོ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ཚོར་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྗེས་སུ་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་ འདི་བསྒོམ་ཞིང་གོམས་པར་བྱ་སྟེ། དེ་དེའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་རྣམ་པར་བརྟགས་ཤིང་དཔྱོད་པ་ལ་དགའ་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་རྟོག་པ་ཞིང་ལྟ་བུ་ལས་ཡང་དག་པར་བྱུང་བའི་བསམ་གཏན་འདོད་པ་དང་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ཆོས་དང་བྲལ་བས་རྟོག་དཔྱོད་དང་བཅས་ཤིང་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ཅན་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་། 1-3708 རྟོག་དཔྱོད་དང་བྲལ་ཞིང་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྙོམས་འཇུག་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བདེ་ཅན་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་སོགས་བསྒོམ་པ་ནི། རྟོག་པས་སྤྲུལ་པའི་དགའ་བདེའི་ཟས་ཀྱིས་བཟུང་བའི་ལུས་ཅན་རྣལ་འབྱོར་པའི་ཟས་ ཡིན་ཏེ། དེའི་ལུས་ཚིམ་ཞིང་རྒྱས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ཀྱང་ཚོར་བ་རྟོགས་པས་བརྟགས་པ་ཙམ་དུ་གྲུབ་བོ། ། གསུམ་པ་རྒྱུ་རེག་པ་མ་གྲུབ་པར་བསྟན་པ་ལ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ དོན་དངོས་ནི། ཚོར་བ་དེའང་རེག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འབྱུང་བ་ཡིན་ན། རེག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་བྱུང་བའི་ཚོར་བ་དེ་ཆོས་ཅན། བདེན་པ་མེད་དེ། དེའི་རྒྱུ་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་འདུས་པའི་རེག་པ་ བདེན་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། གལ་ཏེ་དབང་དོན་དེ་དག་བར་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་དབང་དོན་ཆོས་ཅན། དེ་དག་གང་དུ་ཕྲད་པའམ་རེག་པར་འགྱུར་ཏེ་ མི་འགྱུར་བར་ཐལ། བར་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཡང་དབང་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། དོན་དང་གཅིག་ཉིད་དུ་ཐལ་ཏེ། དོན་དང་དེ་གཉིས་རྫས་གང་ཞིག་བར་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ གང་ཞིག་ཆོས་ཅན། དོན་གང་དང་ཕྲད་པར་འགྱུར་བ་མིན་པར་ཐལ་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཕྲད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། རྡུལ་ཕྲན་གྱི་ཆུང་མཐའ་ཆོས་ཅན། རྡུལ་ཕྲན་ཆུང་མཐའ་ལ་འཇུག་པ་མེད་པར་ཐལ། 1-3709 དེ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་དང་ནང་དུ་འཇུག་པའི་བར་སྐབས་མེད་ཅིང་ཆེ་ཆུང་མཉམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན། ཆོས་ཅན་དེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་དང་བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་འདྲེས་པ་མེད་པར་ཐལ། རྡུལ་ཕྲ་རབ་ལ་མ
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，一些人的痛苦之因如何能成為另一些人快樂的促成因素呢？但它確實會成為促成因素。正如所說：『蛇能生出使孔雀快樂的東西，毒藥等物，毒藥是滋養品。荊棘是摩擦大象嘴巴的刺痛，成為快樂的特殊原因。』 第二，修習對實有的執著的對治法：因為感覺僅僅是假立的，因此，爲了對治顯現為快樂等實有事物的執著，應當修習並習慣於辨別，憶念感覺無自性的近住。因為這是對治它的方法。此外，禪定，其特點是喜愛對真如進行觀察和分析，從如田地般的正見中產生，與欲求和罪惡的不善法分離，具有尋伺且從寂靜處產生喜樂的初禪，以及無尋伺且從等持中產生喜樂的二禪等，這些都是瑜伽士的食物，他們被尋伺所變的喜樂之食所滋養，因為這是使他們的身體滿足和增長的原因。通過這種方式，感覺也被證明僅僅是分別假立的。 第三，展示了觸不是真實存在的。這又分為兩部分，首先是實際內容：如果感覺是由觸的條件產生的，那麼由觸的條件產生的感覺，不是真實存在的，因為它產生的原因——由境、根、識三者聚合而成的觸，不是真實存在的。如果這不成立，那麼，如果根和境之間存在間隔，或者不存在間隔呢？如果存在間隔，那麼根和境如何能相遇或接觸呢？因為它們之間存在間隔。如果不存在間隔，那麼根和境將成為一體，因為根和境之間沒有任何物質間隔。如果承認，那麼，這個事物將不會與任何境相遇，因為這個原因。如果有人說微塵相遇，那麼最小的微塵將不會進入微塵中，因為它與微塵之間沒有進入的空隙，並且大小相等。如果承認，那麼，這個事物將不會與微塵的所有自性混合，因為它沒有進入微塵。
【English Translation】 If it were not so, how could the cause of suffering for some become a facilitator of happiness for others? But it does become a facilitator. As it is said: 'The snake gives rise to what makes the peacock happy, poison and so on, poison is nourishment. The thorn is the prick that rubs the elephant's mouth, becoming a special cause of joy.' Second, cultivating the antidote to clinging to reality: Because feeling is merely imputed, therefore, in order to counteract the clinging to what appears as real things like happiness, one should cultivate and become accustomed to discriminating, recollecting the mindfulness of feeling as being without inherent existence. Because that is the antidote to it. Furthermore, meditation, which is characterized by delighting in examining and analyzing reality, arising from right view like a field, separated from desire and sinful unwholesome dharmas, possessing investigation and analysis and arising from solitude, the first dhyana with joy and bliss, and the second dhyana with joy and bliss arising from samadhi, and so on, are the food of yogis, whose bodies are sustained by the food of joy and bliss transformed by investigation, because it is the cause of their bodies being satisfied and growing. Through this, feeling is also proven to be merely conceptually imputed. Third, showing that contact is not established. This is divided into two parts, first the actual content: If feeling arises from the condition of contact, then the feeling that arises from the condition of contact is not truly existent, because its cause—the contact that is the aggregation of object, sense faculty, and consciousness—is not truly existent. If that is not established, then, if there is an interval between the sense faculty and the object, or if there is no interval? If there is an interval, then how can the sense faculty and the object meet or touch? Because there is an interval between them. If there is no interval, then the sense faculty and the object will become one, because there is no material interval between the sense faculty and the object. If it is admitted, then that thing will not meet with any object, because of that reason. If someone says that atoms meet, then the smallest atom will not enter into the atom, because there is no space for entering between it and the atom, and they are equal in size. If it is admitted, then that thing will not be mixed with all the nature of the atom, because it does not enter into the atom.
་ཞུགས་པའི་ཕྱིར། དེའང་འདོད་ན། དེ་ལ་ཆོས་ཅན། དེ་དང་ཕྲད་པ་མེད་པར་ཐལ། དེ་དང་མ་འདྲེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་རྡུལ་ཕྲན་དང་རྡུལ་ཕྲན་གཞན་ལའང་ཆོས་ཅན། ཕན་ཚུན་ཕྲད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཇི་ལྟར་འཐད་པར་འགྱུར། ཆ་ཤས་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་ངེས་ན་ཕན་ཚུན་ཕྲད་པ་དང་ནི་ཆ་མེད་པ་ཡིན་ལ། གལ་ཏེ་ཚད་མས་མཐོང་ན་དེ་བསྒྲུབ་པའི་ དཔེ་དང་གཏན་ཚིགས་ཀྱང་བསྟན་པར་གྱིས་ཤིག དེ་ལྟ་ནའང་ཁྱེད་ཀྱིས་ཚད་མས་མཐོང་བ་མི་སྲིད་དོ། །གཞན་ཡང་ལུས་ཅན་ལ་ཕྲད་པ་ཡོད་དུ་ཆུག་ནའང་རྣམ་ཤེས་ཆོས་ཅན། དབང་དོན་དང་ཕྲད་ པ་འཐད་པ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་ལ་ནི་ལུས་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་ནའང་ཡན་ལག་དེ་གསུམ་ཚོགས་པ་ལ་ཕྲད་པ་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། དེ་གསུམ་ཚོགས་པའང་ཆོས་ཅན། ཕྲད་པ་དོན་ ལ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་དངོས་པོར་མེད་པར་ཕྱིར་ཏེ། སྔར་ནི་ཇི་ལྟར་དེ་བཞིན་སོར་མོའི་ཚོགས་ཡིན་ཕྱིར་ཞེས་པའམ། རྒྱུད་དང་ཚོགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི། །ཕྲེང་བ་དམག་ལ་སོགས་བཞིན་བརྫུན། ། 1-3710 ཞེས་རྣམ་པར་དཔྱད་ཅིང་གཏན་ལ་ཕབ་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་དོན་བསྡུ་བ་ནི། དེ་ལྟར་བསྟན་པའི་རིམ་པས་གསུམ་འདུས་ཏེ་བྱུང་བའི་རིག་པ་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ན་བདེ་སོགས་ཚོར་བ་ ཆོས་ཅན། གང་ལས་ཀྱང་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། ཚོར་བ་གང་ཞིག་རེག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་ལ་བླང་དོར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ངལ་བ་འདི་ཅིའི་དོན་དུ་ཡིན་ཏེ་ ནམ་མཁའ་བལྡད་པའི་ངལ་བ་ལྟར་དོན་མེད་དོ། །འོན་ཏེ་བདེ་བའི་དོན་དུ་ངལ་བ་མིན་མོད། སྡུག་བསྔལ་མི་བཟོད་པས་དེ་སྤང་བའི་དོན་དུའོ་ཞེ་ན། སྐྱེས་བུ་གང་ལ་ཆོས་ཅན། དཔྱད་ན་ སྡུག་བསྔལ་གང་གིས་གནོད་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར། ཚོར་བ་པོ་དང་རང་དང་ཚོར་བ་གཉིས་ཀ་དཔྱད་ན་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་དེས་ན་སྲེད་པ་མ་གྲུབ་པར་བསྟན་པ་ ནི། གང་གི་ཚེ་ཚོར་བ་པོའི་བདག་འགའ་མེད་ཅིང་མྱོང་བྱར་ཚོར་བའང་སྔར་དཔྱད་པའི་རིགས་པས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་གྲུབ་པ་དེའི་ཚེ་ཚོར་བྱ་ཚོར་བྱེད་སྐྱེ་བ་དང་བྲལ་བའི་གནས་སྐབས་ འདི་མཐོང་ནས་ཚོར་བ་ལ་སྲེད་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ལོག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་མྱོང་བ་བདེན་པ་དགག་པ་ནི། འོན་ཏེ་ཚོར་བྱ་ཚོར་བྱེད་མེད་ན་བདེ་བའི་རྒྱུ་སྒྲུབ་བྱེད་དངོས་པོ་རྣམས་ལ་མཐོང་ཐོས་རེག་པའི་ཐ་སྙད་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 1-3711 མིག་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་བའམ་ནི་ལུས་ཤེས་ཀྱིས་རེག་པ་ཡང་དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་གྱི་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་འདྲ་བའི་བདག་ཉིད་དེ་རང་བཞིན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ལས་སྐྱེས་པའི་སེམས་ཀྱིས་མཐོང་ པ་དང་རེག་པའི་ཐ་སྙད་བྱེད་དོ། །འོན་ཏེ་བདེ་སོགས་སེམས་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་རང་དང་ལྷན་ཅིག་པའི་སེམས་ཀྱིས་དོན་དམ་པར་ཅི་སྟེ་མི་མཐོང་ཞེན།
【現代漢語翻譯】 因為進入的緣故。如果也這樣認為，那麼，對於那個法，應該推出：它與那個沒有接觸。因為與那個沒有混合。此外，對於原子和另一個原子，又應該如何認為它們之間互相接觸是合理的呢？因為沒有部分。如果不確定，那麼就是互相接觸和沒有部分。如果通過量（pramana， प्रमाण， pramāṇa， 有效認知）見到，那麼也請展示證明它的例子和理由。即使那樣，你也不可能通過量見到。此外，即使允許有身者之間有接觸，那麼對於意識，應該推出：與根境（感官對像）接觸是不合理的。因為對於那個沒有身體。即使那樣，如果說那三個集合在一起有接觸，那麼對於那三個集合，也應該推出：接觸在意義上是不合理的，因為在那本身中沒有事物。就像之前所說，『就像手指的集合一樣』，或者『相續和集合被稱為，如同花環和軍隊一樣虛假』，就像這樣進行分析和確定。第二，總結意義：就像這樣，通過所展示的次第，因為沒有三者聚集而產生的覺知，所以對於快樂等感受，應該推出：不會從任何事物中產生。因為任何感受都沒有觸碰。因此，因為對於快樂和痛苦的感受需要取捨，所以這個努力是爲了什麼呢？就像舔舐虛空的努力一樣沒有意義。或者，努力不是爲了快樂，而是因為無法忍受痛苦，所以是爲了捨棄它嗎？對於任何補特伽羅（pudgala， पुद्गल， pudgala， 人），如果進行分析，什麼痛苦會傷害他呢？不會傷害。因為如果分析感受者、自身和感受兩者，那麼自性是不成立的。第四，因此，展示了貪愛不成立：當感受者的自體不存在，並且作為所感受的感受，也通過之前分析的理由證明是不存在的，那麼當見到這種遠離能感受和所感受產生的狀態時，為什麼不對感受的貪愛進行止息呢？一定會止息的。第五，駁斥體驗是真實的：或者，如果沒有能感受和所感受，那麼對於快樂的因，建立事物的所見、所聞、所觸的名稱是不可能的嗎？ 眼識所見或者身識所觸，在勝義諦（paramārtha， परमार्थ， paramārtha， 究竟真實）中也不是真實存在的，而是如夢如幻的自性，是從自性的緣起中產生的，心識進行所見和所觸的命名。或者，快樂等與心識相異，與自身一起的心識，為什麼不能在勝義諦中見到呢？
【English Translation】 Because of entering. If you also think so, then, for that dharma, it should be inferred: it has no contact with that. Because it is not mixed with that. Furthermore, for an atom and another atom, how can it be considered reasonable that they touch each other? Because there are no parts. If it is uncertain, then it is both touching each other and without parts. If seen through pramana (valid cognition), then please also show the example and reason for proving it. Even then, it is impossible for you to see through pramana. Furthermore, even if it is allowed that beings with bodies have contact, then for consciousness, it should be inferred: it is not reasonable to have contact with the sense objects. Because for that, there is no body. Even then, if you say that the three assembled together have contact, then for that assembly of three, it should be inferred: contact is not reasonable in meaning, because there is no object in that very nature. Just as it was said before, 'Just like the assembly of fingers,' or 'Continuity and assembly are called, false like garlands and armies,' just like this, analyze and determine. Second, summarizing the meaning: Just like this, through the order shown, because there is no awareness arising from the gathering of three, therefore, for feelings such as happiness, it should be inferred: it will not arise from anything. Because no feeling has touch. Therefore, because for feelings of happiness and suffering, there is a need for acceptance and rejection, what is this effort for? Like the effort of licking the sky, it is meaningless. Or, the effort is not for happiness, but because suffering is unbearable, so it is for abandoning it? For any person, if analyzed, what suffering will harm him? It will not harm. Because if the feeler, oneself, and the feeling are analyzed, then the nature is not established. Fourth, therefore, it is shown that craving is not established: When the self of the feeler does not exist, and as the feeling to be felt, it is also proven to be non-existent through the reasons analyzed before, then when seeing this state of being free from the arising of the feeler and the felt, why does craving for feeling not cease? It will certainly cease. Fifth, refuting that experience is true: Or, if there is no feeler and felt, then is it impossible to have the names of seeing, hearing, and touching for the causes of happiness, establishing objects? What is seen by eye consciousness or touched by body consciousness is also not truly existent in the ultimate truth (paramartha), but is of the nature of dreams and illusions, arising from the dependent origination of nature, and the mind makes the naming of seeing and touching. Or, happiness and so on are different from the mind, and why can't the mind together with itself see in the ultimate truth?
ཚོར་བ་ཆོས་ཅན། རང་ལས་ཐ་ དད་རང་དང་དུས་གཅིག་པའི་སེམས་དེ་ཡིས་དོན་དམ་པར་མཐོང་ཞིང་མྱོང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྔོན་གྱི་བག་ཆགས་ལས་རང་ལས་ཐ་དད་རང་དང་དུས་གཅིག་པའི་སེམས་དང་ལྷན་ཅིག་དུས་མཉམ་ ཚོགས་པ་གཅིག་ཏུ་འབྲེལ་པར་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་མཐོང་བའི་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་ནི་ཚོགས་པ་གཅིག་ཏུ་སྐྱེས་པ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ནུས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ལས་ཡིན་ནོ། །འོན་ཏེ་ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་པའི་སེམས་ཀྱིས་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ནའང་ཚོར་བ་དེའི་རྣམས་པ་ཅན་དུ་ཕྱིས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པས་སྔར་གྱི་ཚོར་བ་དེ་འཛིན་ནོ་ཞེ་ན། རྒྱུ་སྔར་གྱི་ཚོར་བ་ཆོས་ཅན། རང་གི་ རྣམ་ལྡན་དུ་རང་གི་དུས་ཕྱི་མར་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པས་ཀྱང་དྲན་པར་འགྱུར་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་མྱོང་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཕྱིས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པའི་དུས་ན་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3712 གཞན་ཡང་མྱོང་བའང་ཆོས་ཅན། ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་དུ་མི་འཐད་དེ། རང་གི་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཚོར་བ་རང་གིས་བདག་ཉིད་མྱོང་བ་མིན་ལ་ཤེས་པ་གཞན་དག་གིས་ཀྱང་མྱོང་ བ་མ་ཡིན་ཕྱིར་ཏེ། རང་རིག་བཀག་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་གྱིས་མྱོང་བ་ལའང་ཉེས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཚོར་བ་པོ་སེམས་སམ་དེ་ལས་གཞན་འགའ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ཡོད་ པ་མིན་ཏེ་དེས་ན་ཚོར་བ་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ཚོར་བ་དེ་ཉིད་དུའང་རིགས་པ་མིན་པར་ཐལ། མྱོང་བར་དོན་དམ་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པའི་མདོ་ལས། ཚོར་ བ་མྱོང་བར་རབ་བསྟན་པ། །ཚོར་བ་པོ་ལས་ཚོར་བ་གཞན། །གུད་ན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ན། །བདག་གིས་དེ་ནི་ཚོར་བར་འགྱུར། །བྱང་ཆུབ་ཅི་འདྲ་དེ་བཞིན་དུ། །ཞི་ཞིང་དག་ལ་འོད་གསལ་ བར། །ཚོར་བ་འདི་ལ་མཁས་པ་རྣམས། །དྲན་པ་དེ་འདྲ་ཉེ་བར་བཞག །ཅེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཚོར་བ་པོ་དང་ཚོར་བ་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་དེས་ན་སྒྱུ་མ་བཞིན་དུ་བདག་ པོ་མེད་པའི་ཡན་ལག་ཚོགས་པའི་ལུས་རྟེན་འབྲེལ་ཙམ་འདི་ལ་ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་འདི་ཡིས་དོན་དམ་པར་ཅི་སྟེ་ཕན་ཞིང་གནོད་པར་བྱས་ཏེ་མ་བྱས་ཏེ་དཔྱད་ན་མ་གྲུབ་པས་ཕན་གནོད་བྱེད་པར་བློ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གིས་ཞེན་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། 1-3713 ༈ སེམས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམ་པ། གསུམ་པ་སེམས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམ་པ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ཡིད་ཤེས་བདེན་པ་དགག་པ་ནི། དྲུག་པ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ནི་ཆོས་ཅན། བདེན་པར་མེད་དེ་བརྟགས་ན་གང་དུ་བཙལ་ཡང་ མི་རྙེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདི་ལྟར་ཡུལ་དམིགས་པའི་རྣམ་ཤེས་བསྐྱེད་པ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་དབང་པོ་དྲུག་པོ་རྣམས་ལ་མི་གནས་ཤིང་། གནོད་པ་བྱར་རུང་བས་ན་གཟུགས་དང་སོགས་པས་སྒྲ་དྲི་རོ་ རེག་བྱ་ཆོས་རྣམས་ལའང་གནས་པ་མིན་ལ་ཡུལ་དབང་གཉིས་ཀྱི་
【現代漢語翻譯】 感受，就法性而言，因為並非由與自身相異且同時存在的心識真實地見證和體驗，所以是不成立的。因為由先前的習氣，與自身相異且同時存在的心識一同，同時聚集結合而生起。然而，之所以使用『見』這個詞，是因為聚集而生的緣起之力不可思議。如果說，即使不是同時生起的心識所見，之後生起的具有感受之相的意識也能執持先前的感受，那麼，先前的感受，就法性而言，即使之後生起的具有自身之相的意識能夠憶念，也不能體驗自身的本體，因為在之後生起的意識之時，它的本體已經不存在了，因為它已經過去了。 此外，體驗，就法性而言，也不符合感受的定義，因為它自身的本體沒有成立。因為感受自身不體驗自身，其他的意識也不體驗，因為遮止了自證，而且由他者體驗也有過失。因此，感受者心識或者其他任何事物都不是真實存在的，因此，感受，就法性而言，在勝義諦中也不是感受本身，因為體驗在勝義諦中不存在。《正法集經》中說：『感受體驗已宣說，感受者外無感受，若謂異處有感受，吾說彼即是感受。菩提如何即如是，寂靜清凈光明照，智者於此諸感受，如是正念當安住。』正如經文所說，感受者和感受在自性上是空性的，因此，如同幻象一般，對於這無有主宰的肢體集合的身體，這個緣起之物，感受的苦樂在勝義諦中有什麼利益和損害呢？如果考察是否造成了利益和損害，因為沒有成立，所以認為造成利益和損害僅僅是顛倒的智慧所執著而已。 第三，修習心念住，分為兩個部分，第一部分是否定意識的真實性：第六，意識，就法性而言，不是真實存在的，因為如果考察，無論在哪裡都找不到它。就像這樣，爲了生起緣取對境的意識，能夠支配的六根不住於六根之中，而且因為容易受到損害，所以也不住在色等聲香味觸法之中，也不住在境和根之中。
【English Translation】 Feeling, in terms of its nature, is not truly seen and experienced by a mind that is different from itself and exists simultaneously, therefore it is not established. Because from previous habits, together with a mind that is different from itself and exists simultaneously, it arises simultaneously in a combined gathering. However, the reason why the word 'seeing' is used is because the power of interdependent arising from the combined gathering is inconceivable. If it is said that even if it is not the mind that arises simultaneously that sees, the consciousness that arises later with the aspect of feeling can still grasp the previous feeling, then, the previous feeling, in terms of its nature, even if the consciousness that arises later with its own aspect can remember it, it cannot experience its own essence, because at the time of the consciousness that arises later, its essence no longer exists, because it has passed. Furthermore, experience, in terms of its nature, is also not in accordance with the definition of feeling, because its own essence is not established. Because feeling itself does not experience itself, and other consciousnesses do not experience it either, because self-awareness is prohibited, and there is also fault in being experienced by others. Therefore, the feeler, the mind, or anything else is not truly existent, therefore, feeling, in terms of its nature, is not feeling itself in ultimate truth, because experience does not exist in ultimate truth. The Sutra of the Collection of True Dharmas says: 'Feeling is taught as experience, other than the feeler there is no feeling, if it is said that feeling exists in a different place, I say that it is feeling. How is enlightenment like that, peaceful, pure, and bright, the wise ones for these feelings, should abide in such mindfulness.' As the sutra says, the feeler and feeling are empty in nature, therefore, like an illusion, for this body of limbs without a master, this interdependent thing, what benefit and harm does the happiness and suffering of feeling have in ultimate truth? If we examine whether it causes benefit and harm, because it is not established, the belief that it causes benefit and harm is merely the clinging of inverted wisdom. Third, the practice of mindfulness of the mind, divided into two parts, the first part is the negation of the truth of consciousness: Sixth, consciousness, in terms of its nature, is not truly existent, because if examined, it cannot be found anywhere. Just like this, in order to generate the consciousness that apprehends objects, the six faculties that can dominate do not reside in the six faculties, and because they are easily harmed, they do not reside in forms such as sounds, smells, tastes, tactile objects, and dharmas, nor do they reside in objects and faculties.
བར་ནའང་གནས་པ་མིན་ཞིང་། སེམས་གང་ཞིག་ནང་ལུས་ཀྱི་དབུས་ནའང་གནས་པ་མིན་ལ་ཕྱི་རོལ་ལུས་ཀྱི་ཡན་ལག་རྣམས་ལའང་རྙེད་ པ་མིན་ཞིང་། བཤད་མ་ཐག་པ་དེ་དག་ལས་གཞན་དུ་ཡང་ནི་རྙེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་སེམས་གང་ཞིག་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། ཕྱི་ ནང་གི་ལུས་ལ་གནས་པ་མིན་ལ་ལུས་ལས་གཞན་དུ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་པོ་ལའང་གནས་པ་མིན་ཞིང་ཕྱི་ནང་འདྲེས་པའི་དངོས་པོ་ལའང་གནས་པ་མིན་ལ་དེ་གསུམ་ལས་ལོགས་སུའང་འགའ་ཡང་ མེད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །དེས་ན་སེམས་ཅན་རྣམས་ཆོས་ཅན། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་སེམས་དེ་སྒྱུ་མ་དང་འདྲ་བར་སྣང་ཡང་དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3714 གཉིས་པ་དབང་ཤེས་བདེན་པ་དགག་པ་ནི། འོན་ཏེ་ཡིད་དངོས་པོར་མེད་ཀྱང་མིག་སོགས་ཀྱི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་གཟུགས་སོགས་འཛིན་པའི་དབང་པོ། གཞན་རིག་བདེན་པར་ཅི་སྟེ་མེད་ཅེ་ན། དབང་ཤེས་ དེ་དག་རང་གི་ཡུལ་དང་སྔར་ཡོད་དམ་དུས་མཉམ་དུའམ་ཕྱིས་ཡོད་དང་པོ་ལྟར་ན་དབང་ཤེས་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། དམིགས་རྐྱེན་ཅི་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ། རང་གི་ཤེས་བྱའི་ ཡུལ་ལས་དུས་སྔར་ཡོད་པས་ན་རང་དུས་ན་དམིགས་རྐྱེན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་དབང་ཤེས་ཆོས་ཅན། དེ་ན་དམིགས་རྐྱེན་ཅི་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ། རང་གི་ དམིགས་རྐྱེན་དེ་དེའི་རྒྱུ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་དང་ཤེས་བྱ་དམིགས་རྐྱེན་དུས་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །འོན་ཏེ་ཕྱོགས་གསུམ་པ་ལྟར་ན་ཤེས་བྱ་དམིགས་རྐྱེན་འགགས་པ་དེའི་ཚེ་དབང་པོའི་ ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། དམིགས་རྐྱེན་གང་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེ་སྟེ་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ། ཁྱོད་སྐྱེས་དུས་ན་དམིགས་རྐྱེན་འགགས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ཤེས་བྱ་དམིགས་རྐྱེན་གྱི་དུས་ཕྱིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། ། དེའང་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལས། འོད་སྲུང་། སེམས་ནི་ནང་ནའང་མེད་ཕྱི་རོལ་ནའང་མེད་གཉི་ག་མེད་པ་ནའང་མི་དམིགས་སོ། །འོད་སྲུང་། སེམས་ནི་དཔྱད་དུ་མེད་པ། བསྟན་དུ་མེད་པ། རྟེན་མ་ཡིན་པ། 1-3715 སྣང་བ་མེད་པ། རྣམ་པར་རིག་པ་མེད་པ། གནས་མེད་པའོ། །འོད་སྲུང་། སེམས་ནི་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་མ་གཟིགས་མི་གཟིགས། གཟིགས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོགས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་སོ།། །། ༈ ཆོས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བསྒོམ་པ། བཞི་པ་ ཆོས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་དྲུག་སྟེ། དོན་དམ་དུ་སྐྱེ་བ་མི་འགྲུབ་པར་བསྟན། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་བསྟན། དཔྱད་ན་སྐྱེ་འགགས་མ་གྲུབ་པ་བསྟན། དེ་འགྲོ་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་ གྲུབ། མ་རྟོགས་པས་སྡུག་བསྔལ་ཚུལ། མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཐོབ་པར་སྨོན་པའོ། །དང་པོ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཚ
【現代漢語翻譯】 並且不住於二者之間。心不住于身內，亦不可於身外肢體尋得，亦不於前述之外尋得。如是，心不住于內外之身，亦不住于身外之境，不住于內外和合之境，亦不離此三者而存在。因此，眾生本性寂滅，其心如幻，雖顯現而實無自性。 第二，破斥根識之真實性。若謂心非實有，然由眼等根之緣而生，執取色等之根識，何以非真？答：根識之生，或於其境先有，或同時，或後有。若如初，根識緣何而生？不應生。以其所識之境先於根識而有，故於根識生時，無所緣之緣。若如第二，根識緣何而生？不應生。以其所緣非其因，識與所識之境同時生故。若如第三，于所識之境滅時，根識緣何而生？不應生。以汝生時，所緣已滅故，以其後于所識之境而有故。 《寶積經》云：『善護，心不在內，不在外，亦不在二者之間。善護，心不可思議，不可顯示，無所依，無顯現，無所識，無所住。善護，一切諸佛不見、不視、不觀心。』如是廣說。 第四 禪修處 四法念住有六：一、于勝義諦中，顯示無生；二、於世俗諦中，顯示如幻；三、觀察則顯示無生滅；四、成立彼等無自性；五、未證悟之痛苦；六、發願獲得增上生及決定勝。第一，無生之理有四，第一為無生之體性。
【English Translation】 And it does not abide in between either. The mind does not abide within the body, nor can it be found in the external limbs of the body, nor can it be found elsewhere other than what has just been said. Likewise, the mind does not truly exist in the slightest, because it does not abide in the internal or external body, nor does it abide in external objects other than the body, nor does it abide in objects that are a mixture of internal and external, nor is there anything separate from these three. Therefore, sentient beings are by nature in a state of peace, because their minds appear like illusions, but in reality, they have no inherent nature. Second, refuting the truth of sense consciousness. If the mind does not exist as a real entity, then how can the sense consciousness that arises from the conditions of the eyes and so on, and grasps forms and so on, not be true? If these sense consciousnesses are prior to their objects, simultaneous with them, or subsequent to them, then according to the first case, why does the sense consciousness arise by relying on a referential condition? It should not arise, because its object of knowledge exists prior to it, so there is no referential condition at the time of its arising. According to the second case, why does the sense consciousness arise by relying on a referential condition? It should not arise, because its object is not its cause, since it and the object of knowledge arise simultaneously. However, according to the third case, when the object of knowledge ceases, why does the sense consciousness arise by relying on a referential condition? It should not arise, because the referential condition has ceased and does not exist at the time of your arising, since it exists after the object of knowledge. The Ratnakuta Sutra says: 'O Kashyapa (འོད་སྲུང་།), the mind is not inside, not outside, and not perceived in the absence of both. O Kashyapa, the mind is unsearchable, unshowable, non-reliant, non-appearing, non-discriminating, and without a place. O Kashyapa, the mind is not seen, not seen, and will not be seen by all the Buddhas.' Thus, it is extensively taught. Fourth Mindfulness There are six aspects to the four mindfulnesses: 1. Showing that birth is not established in ultimate truth; 2. Showing that it is like an illusion in conventional truth; 3. Showing that arising and ceasing are not established upon investigation; 4. Establishing that these beings have no inherent existence; 5. The nature of suffering due to non-realization; 6. Wishing to attain higher realms and definite goodness. The first of the four aspects of the first point is the nature of non-birth.
ུལ་དངོས་ནི། དེ་ལྟར་བརྗོད་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱེ་ བ་བདེན་པ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་རྣམས་སྐྱེ་འགག་མེད་པས་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་གི་རྒྱུ་ལས་སྔར་རམ་དུས་མཉམ་དུའམ་ཕྱིས་སྐྱེ་ཞེས་བརྟགས་ན་སྐྱེ་བ་མི་ འཐད་པས་འགག་པ་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་ཞེན་པ་མེད་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། བློ་གྲོས་མི་ཟད་པའི་མདོ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ཆོས་ལ་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ལྟ་ཞིང་གནས་པ་གང་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མེད་པ་དང་གང་ལ་བྱང་ཆུབ་མེད་པ་དང་། གང་ལ་ལམ་མེད་པ་དང་། གང་ལ་ཐར་མེད་པ་དང་། གང་ལས་འབྱུང་བ་མེད་པའི་ཆོས་དེ་གང་ཡང་མཐོང་ངོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-3716 གཉིས་པ་སྐྱེ་བ་བཀག་པ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་གཉིས་ཀྱིས་དང་པོ་ཀུན་རྫོབ་མེད་པར་ཐལ་བ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྤྲོས་བྲལ་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་ན་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ ལ་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་མེད་པར་ཐལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་གདོད་མ་ནས་མ་སྐྱེས་པ་རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་དོན་དམ་འབའ་ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །འདོད་ན། དེ་ལ་བདེན་གཉིས་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །འོན་ཏེ་སྐྱོན་མེད་དེ་རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟོང་པའི་ཆོས་དེ་རྣམས་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་གཅིག་པུ་མིན་ གྱི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་རྟོག་གཞན་གྱིས་ཡུལ་དུ་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འཇོག་པའི་ཕྱིར། ཁྱེད་དབུ་མ་སྨྲ་ན་ཡང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཆོས་ ཅན། དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་ག་ལ་འདའ་སྟེ་མྱང་འདས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དོན་དམ་པར་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་དེ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན་དེར་ཐལ་ ཏེ། བློས་ཡུལ་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐལ་འགྱུར་སྔ་མ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། དོན་དམ་བདེན་པ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་ནས་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ན་དོན་དམ་པར་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར། 1-3717 ཐལ་བ་ཕྱི་མ་ལའང་ཁྱབ་པ་ཡོད་དེ། བློ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པར་འདོད་ཅེས་སྨྲས་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཐལ་བ་སྔ་མ་ལ་རྟགས་མ་གྲུབ་ཅིང་ཕྱི་མ་མ་ངེས་ཏེ། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་མ་ལུས་པ་འདི་ནི་ཆོས་ཅན། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་གི་ཡུལ་དུ་བྱས་ཀྱང་རང་གི་ངོ་བོ་ཀུན་རྫོབ་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ནི་ རང་གི་ངོ་བོས་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་འདས་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འོ་ན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གང་གིས་ འཇོག་ཅེ་ན། འདི་ཡོད་ན་འདི་འབྱུང་། འདི་
【現代漢語翻譯】 真實存在是：像這樣說，並不能真正理解一切法的生是真實的，因為它們無生無滅，遠離戲論。如果考察從自己的因之前、同時或之後產生，那麼生是不合理的，因此滅也不成立。像這樣憶念近住，就會生起對一切法沒有執著。如《無盡慧經》中廣說：『菩薩安住於法，隨順於法，於何處不見佛法，於何處不見菩提，於何處不見道，於何處不見解脫，於何處不見生起之法。』 第二，駁斥對生的遮破的諍論，分為兩部分，首先是駁斥勝義諦不存在的過失：如果一切法都是離戲論的，那麼按照你們的觀點，有法，勝義諦是不存在的。因為一切法的自性本來不生，自性涅槃，遠離戲論，僅僅是勝義諦的緣故。如果承認，那麼哪裡有二諦呢？會變成沒有。如果說沒有過失，因為自性涅槃的空性之法，有法，不僅僅是勝義諦，也是世俗諦。因為那也是通過其他的世俗自性的分別唸作為對境的方式來安立為世俗諦的。即使你們說中觀，一切有情，有法，在勝義諦中怎麼會自性涅槃呢？應該變成不是涅槃。因為在勝義諦中自性空也是世俗諦的緣故。如果不成立，那麼就會有那個過失，因為被心識作為對境的緣故。之前的推論有周遍性，因為通過不觀察的方式證悟勝義諦涅槃，從而遠離一切戲論，因此認為在勝義諦中獲得涅槃。 後面的推論也有周遍性，因為已經說了心識是世俗諦。如果這樣說，那麼之前的推論因不成立，後面的推論不定，因為所有自性涅槃的法，有法，即使被其他心識的分別唸作為對境，也不會變成自己的體性是世俗諦，因為那是自己的體性是世俗諦的緣故，因為自己的體性遠離一切分別念，因此就是自性涅槃。那麼，用什麼來安立為世俗諦呢？有了這個，就會有那個。
【English Translation】 The actual existence is: Saying it in this way does not truly realize that the arising of all dharmas is true, because they are without arising or ceasing, and are free from elaboration. If one examines whether they arise before, simultaneously with, or after their own cause, then arising is unreasonable, and therefore cessation is also not established. By establishing mindfulness in this way, non-attachment to all dharmas will arise. As it is extensively stated in the Inexhaustible Intelligence Sutra: 'The Bodhisattva abides in the Dharma, following the Dharma, and in what does he not see the Dharma of the Buddha, in what does he not see Bodhi, in what does he not see the path, in what does he not see liberation, and in what does he not see the Dharma of arising?' Second, refuting the debate against the negation of arising is divided into two parts. First, refuting the fault of the non-existence of conventional truth: If all dharmas are free from elaboration, then according to your view, the subject, conventional truth does not exist. Because the nature of all dharmas is originally unborn, naturally in Nirvana, free from elaboration, and is solely the ultimate truth. If you accept this, then where are the two truths? They will become non-existent. However, there is no fault, because the emptiness of naturally being in Nirvana, the subject, is not only the ultimate truth, but also the conventional truth. Because it is also established as conventional truth through the way of other conventional nature's conceptual thoughts being the object. Even if you speak of Madhyamaka, all sentient beings, the subject, how can they naturally be in Nirvana in the ultimate truth? They should become non-Nirvana. Because emptiness in the ultimate truth is also conventional truth. If it is not established, then there will be that fault, because it is taken as an object by the mind. The previous inference has pervasion, because having realized the ultimate truth of Nirvana through the way of non-observation, thereby being free from all elaboration, therefore one believes that Nirvana is attained in the ultimate truth. The latter inference also has pervasion, because it has been said that mind is conventional truth. If it is said like this, then the previous inference has an unestablished reason, and the latter is uncertain, because all dharmas that are naturally in Nirvana, the subject, even if they are taken as an object by the conceptual thoughts of other minds, will not become their own nature as conventional truth, because that is their own nature as conventional truth, because their own nature is free from all conceptual thoughts, therefore it is naturally Nirvana itself. Then, by what is it established as conventional truth? If this exists, then that will arise.
སྐྱེས་པ་ལས་འདི་སྐྱེ་ཞེས་རྒྱུའི་ཕྱིས་འབྲས་བུ་དེ་རྟེན་ཅིང་ངེས་པར་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྱུང་བ་ཡོད་ན་དེའི་ཚེ་འདི་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ལ་འདི་ ནི་འབྲས་བུའོ་ཞེས་རྐྱེན་འདི་པ་ཙམ་གྱི་ཐ་སྙད་ཡོད་པའི་ཕྱིར། དེའི་སྒོ་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འཇོག་གོ །གལ་ཏེ་རྐྱེན་འདི་པ་ཙམ་འདི་ཡོད་པ་མིན་ཞེ་ན། ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐལ། རྟེན་འབྲེལ་མེད་པའི་ཕྱིར། ནམ་མཁའི་ཨུཏྤལ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་འགག་དང་བྲལ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་རྟེན་འབྲེལ་ཡོད་པ་མི་འགལ་ཏེ། སྒྱུ་མ་བཞིན་ནོ། ། 1-3718 སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་རྟེན་འབྲེལ་སྙིང་པོའི་བཤད་པར། སྟོང་པ་ཁོ་ནའི་ཆོས་རྣམས་ལ། །སྟོང་པའི་ཆོས་རྣམས་འབྱུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་རྣམ་དཔྱོད་ཐུག་མེད་དུ་ཐལ་བ་སྤང་བ་ནི། གལ་ ཏེ་དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་འགག་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ན་དེའི་ཚེ་ཤེས་པ་དང་ཤེས་བྱ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ། དེ་ལྟར་ན་འདིར་གང་ཞིག་གང་གིས་འགེགས་པར་འགྱུར་ཏེ་རྣམ་དཔྱོད་ རང་ཡང་མེད་པས་མི་སྨྲ་བར་གནས་པར་བྱའོ་ཞེ་ན། རྟག་པར་བྱེད་པ་པོ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་བློ་གྲོས་དེས་བརྟགས་པའི་ཤེས་པར་བྱ་བ་དག་གཉིས་པོ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་ནས་འཇིག་རྟེན་ན་ཇི་ ལྟར་གྲགས་པའི་ཐ་སྙད་ལྟར་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་པས་ན། རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། ཀུན་རྫོབ་ལ་བརྟེན་ནས་བཞག་གི་དོན་དམ་བདེན་པ་ལ་ལྟོས་ནས་བཞག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་བརྗོད་ཀྱི་དོན་དམ་པ་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་གང་གི་ཚེ་དཔྱོད་བྱེད་ཤེས་པ་དེའང་ཆོས་ཅན། རྣམ་པར་ དཔྱད་པར་བྱ་བའི་རྣམ་དཔྱོད་བྱེད་དགོས་ཏེ། བརྟགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་པ་དེའི་ཚེ་དཔྱོད་བྱེད་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་དཔྱོད་བྱེད་ཐུག་པ་མེད་པ་དགོས་པར་ཐལ། 1-3719 དེ་དཔྱོད་བྱེད་ཕྱི་མ་གཞན་གྱིས་དཔྱོད་ལ། རྣམ་དཔྱོད་ཕྱི་མ་དེ་ཡང་ནི་རྣམ་པར་དཔྱོད་བྱེད་གཞན་དང་གཞན་མཐའ་མེད་པ་དགོས་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །འོན་ཏེ་རྣམ་པ་དཔྱད་བྱ་དེ་ལའང་འདི་ལྟར་ དཔྱད་ན་ཐུག་མེད་དུ་མི་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན། དཔྱོད་བྱའི་ཡུལ་དེའི་དེ་ཁོ་ན་ལན་ཅིག་རྣམ་པར་དཔྱད་པར་བྱས་ནས་རང་བཞིན་གཏན་ལ་ཕེབས་ཟིན་པ་ན་སྔར་གྱི་ཡུལ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་ བློ་ལ་ནི་སླར་དཔྱད་དགོས་ཀྱི་རྟེན་དེ་ཡུལ་ཡོད་པ་མིན་པས་ན། རང་བཞིན་མེད་པར་དཔྱད་ཟིན་གྱི་ཡུལ་ཆོས་ཅན། དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་བློ་ཕྱི་མ་གཞན་དང་གཞན་ ཐུག་མེད་ཀྱིས་མི་དཔྱོད་དེ། རང་དཔྱོད་ཀྱི་བློ་དེས་རང་བཞིན་མེད་པར་དཔྱད་ཟིན་པས་དེ་རང་བཞིན་མེད་པར་དཔྱོད་པའི་བློ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་གཞན་དང་གཞན་ཐུག་མེད་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་རྣམ་ད
【現代漢語翻譯】 如果說，從『此』產生『彼』，作為原因的後續結果必然會發生，那麼此時，『此』是原因，『彼』是結果，僅僅因為存在這種條件的措辭。通過這種方式，可以在世俗層面進行安立。如果不存在這種僅僅是條件的措辭，那麼，按照您的觀點，有法，就應成為無有世俗。因為沒有相互依賴的關係，就像虛空的蓮花一樣。因此，雖然在勝義諦中遠離生滅，但在世俗層面存在相互依賴關係並不矛盾，就像幻象一樣。 龍樹菩薩在《中論》中關於相互依賴的精要解釋中說：『諸法唯是空，空性諸法生。』 第二，駁斥分析會陷入無止境的說法：如果一切法在勝義諦中都遠離生滅，那麼是否意味著沒有能知和所知？如果這樣，那麼在這裡，什麼能被什麼所遮破呢？因為分析本身也不存在，所以應該保持沉默。如果有人這樣認為，那麼，通過恒常的造作者，以分別念來衡量所知的事物，這兩者相互依賴，就像世間所說的那樣進行安立。因此，一切分析，有法，都是依賴於世俗而安立的，而不是依賴於勝義諦的真理而安立的。就像依賴於世間的名言進行表達一樣，勝義諦完全超越了一切言語。 然而，當能分析的智慧，有法，需要分析所分析的對象時，因為它是一種分析。如果承認這一點，那麼能分析的智慧，有法，就需要無止境的分析。因為需要其他的分析來分析它，而其他的分析也需要其他的分析，以至無窮。 然而，如果對所分析的對象也這樣分析，難道不會陷入無止境嗎？如果對所分析的境一次性地進行分析，一旦確定了它的自性，那麼對於先前分析該境的智慧來說，就不再需要再次分析，因為作為其所依賴的境已經不存在了。已經分析了無自性的境，有法，不會被其他的智慧無止境地分析，因為分析的智慧已經分析了它的無自性，所以不會產生其他的智慧來分析它的無自性。因為已經分析了它的無自性。
【English Translation】 If it is said that 'this' arises from 'that', and as a result of the cause, that fruit will definitely occur without fail, then at that time, 'this' is the cause and 'that' is the result, simply because there is this term of condition. Through this, it is conventionally established. If this mere term of condition does not exist, then, according to your system, the subject, it would necessarily be without conventional truth. Because there is no dependent arising, like a lotus in the sky. Therefore, although in ultimate truth it is free from arising and ceasing, it is not contradictory to have conventional dependent arising, like an illusion. Master Nāgārjuna said in the explanation of the essence of dependent arising: 'All phenomena are only empty, empty phenomena arise.' Second, refuting the fault of endless analysis: If all phenomena are free from arising and ceasing in ultimate truth, then is there no knower and known? If so, then what will be refuted by what here? Since analysis itself does not exist, one should remain silent. If one thinks so, then the objects to be known, which are examined by the intellect that clings to permanence, are established in dependence on each other, just as they are known in the world. Therefore, all analysis, the subject, is established in dependence on the conventional, not in dependence on the ultimate truth, because it is expressed in dependence on worldly conventions, and the ultimate truth is completely beyond all terms. However, when the analyzing consciousness, the subject, needs to analyze the object to be analyzed, because it is an analysis. If that is admitted, then the analyzing consciousness, the subject, necessarily needs endless analysis. Because that analyzing consciousness is analyzed by another, and that subsequent analysis also needs another and another endless analysis. However, if the object to be analyzed is also analyzed in this way, will it not become endless? If the object of analysis is analyzed once and its nature is determined, then the mind that previously analyzed the object does not need to be analyzed again, because the object on which it depends does not exist. The object that has been analyzed as being without inherent existence, the subject, is not analyzed endlessly by other subsequent minds, because the mind that analyzed it has analyzed it as being without inherent existence, so other subsequent minds do not arise to analyze it as being without inherent existence. Because it has analyzed its non-inherent existence.
པྱོད་ཀྱི་བློ་གཞན་དང་གཞན་ཐུག་མེད་ལ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ཏེ་དཔྱད་བྱའི་དམིགས་པའི་ཡུལ་མེད་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །དེས་ན་རྣམ་རྟོག་ཟད་པས་རེ་འདོད་མེད་ཅིང་རང་བཞིན་གྱིས་ཞི་བ་དེ་ ཡང་ཆོས་ཅན། རང་བཞིན་གྱིས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་བརྗོད་དེ། བྱ་བ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བས་ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ལོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་བདེན་པ་དགག་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་སྤྱིར་བསྟན་པ་ནི། 1-3720 དངོས་པོ་དོན་དམ་པར་ཡོད་པར་སྨྲ་བ་གང་གི་ལྟར་ན་དཔྱད་བྱའི་ཡུལ་དང་དཔྱོད་བྱེད་ཤེས་པ་འདི་གཉིས་དོན་དམ་པར་བདེན་ཞིང་ཀུན་རྫོབ་མིན་པར་འདོད་པ་དེ་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་བས་ན། ཤིན་ཏུ་དཀའ་བར་གནས་ཏེ། མཐའ་གཉིས་སུ་འཛིན་པའི་དཀའ་བ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པས་མི་འགྲུབ་པ་ནི། གལ་ཏེ་མ་གྲུབ་སྟེ། ཡུལ་ཅན་ཆད་མའི་ཤེས་པའི་དབང་ལས་ གཞལ་བྱའི་དོན་བདེན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། གཞལ་བྱ་བདེན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་མི་རུང་བར་ཐལ། དེ་བདེན་པར་ཡོད་པ་ཉིད་ལ་རྟེན་ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཅི་ཡོད་དེ་མེད་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་རིག་བཀག་ཟིན་པས་མེད་ལ་སྒྲུབ་བྱེད་ཚད་མ་གཞན་ཚོལ་ན་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་ཤེས་བྱའི་ཡུལ་ལས་ཤེས་པ་དེ་བདེན་པར་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། ཤེས་ བྱ་ཡུལ་ཆོས་ཅན། དེའི་དབང་གིས་ཤེས་པ་བདེན་པར་ཡོད་པར་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ། རང་ཉིད་བདེན་པར་ཡོད་པ་ལའང་རྟེན་ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཅི་ཡོད་དེ་ཅིའང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་གྲུབ་ན་སྟེ་ དེའང་ཚད་མ་ལས་སོ་ཞེ་ན། ཚད་མའང་ཡུལ་ལས་མིན་པས་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་རོ། །ཅི་སྟེ་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པའི་དབང་གིས་དོན་ལས་ཤེས་པ་དང་ཤེས་པ་ལས་དོན་ཡོད་པར་འགྲུབ་ཅེ་ན། 1-3721 ཡུལ་ཤེས་གཉིས་ཀ་ཡང་ནི་ཆོས་ཅན། གྲུབ་པ་མེད་པར་འགྱུར། དེ་གཉིས་གཅིག་འགྲུབ་པ་གཅིག་ལ་ལྟོས་ལ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ལྟོས་པ་གཅིག་པོ་དེ་གྲུབ་པ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ ན་གལ་ཏེ་བུ་མེད་ན་ཕ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་མིན་ལ་ཕ་མེད་པར་ཡང་བུ་ཉིད་གང་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནས་མིན་ཏེ། བུ་སྐྱེད་པ་མེད་པར་ནི་ཕར་འགྱུར་བ་མེད་ཅིང་ཕ་མེད་ ནའང་དེའི་བུར་འགྱུར་བ་མི་སྲིད་པས་ཕན་ཚུན་ལྟོས་པས་གང་རུང་གཅིག་མེད་ན་གཉིས་ཀ་མི་འགྲུབ་པ་དེ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་དཔེ་དོན་མི་མཚུངས་པས་དགག་པ་ནི། གལ་ཏེ་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ པའི་དབང་གིས་གྲུབ་པར་མི་སྨྲའི། དཔེར་ན་མྱུ་གུ་ས་བོན་ལས་སྐྱེ་ཞིང་ས་བོན་དེ་ཡོད་པར་མྱུ་གུ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རྟོག་པ་བཞིན་དུ་ཤེས་བྱའི་ཡུལ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པ་ཡིས་གཞལ་ བྱའི་ཡུལ་དེ་ཡོད་པ་ནི། ཅི་སྟེ་མི་རྟོགས་ཏེ་ཡུལ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་གཉིས་དཔེ་དོན་མི་འདྲ་སྟེ་རྟགས་མྱུ་གུ་ནི་རང་གི་མཐུ་ཡིས་མ་ཡིན་པར་རང་ལས་ གཞན་པ
【現代漢語翻譯】 因為沒有其他能產生智慧的因緣，也沒有可供觀察的對象。 因此，當概念思維停止時，就沒有了期望，自性寂靜。 法性（chos can，擁有某種性質的事物）：被稱為自性涅槃，因為它脫離了一切行為，所有的名言都消失了。 第三，關於破斥境與有境的真實性，分為三個部分，首先是總的指示： 1-3720 那些聲稱事物在勝義諦（don dam par，究竟的真實）中存在的人，認為可觀察的境和能觀察的識這二者在勝義諦中是真實的，而不是世俗的，這本身就是痛苦的。 因為他們處於非常困難的境地，執著于兩個極端。 第二，由於相互依賴而無法成立：如果（你的觀點）不成立，因為所量（gzhal bya，被衡量的事物）的真實性是從有境（yul can，具有對象的事物）的斷滅識（chad ma'i shes pa，一種意識）的力量而成立的，那麼識（shes pa，意識），法性（chos can，擁有某種性質的事物）：不能作為所量真實性的論證，因為它的存在依賴於所量本身的真實性，還有什麼論證呢？沒有論證。 因為自證（rang rig，自我的認知）已經被否定，如果尋找其他的論證，那將是無窮無盡的。 或者，識是從所知的境而成立的，那麼所知境，法性（chos can，擁有某種性質的事物）：不能因為它的力量而使識真實存在，因為它本身的存在也依賴於論證，還有什麼論證呢？什麼也沒有。 如果不成立，那麼也是從量（tshad ma，有效的認知方式）而來的，那麼量也不是來自境，所以將是無窮無盡的。 如果境和識通過相互依賴而存在，那麼： 1-3721 境和識兩者，法性（chos can，擁有某種性質的事物）：都將無法成立。因為二者的成立依賴於彼此，而二者的依賴本身是不成立的。 例如，如果沒有兒子，就不會成為父親，如果沒有父親，兒子又從何而來呢？因為沒有生育兒子，就不會成為父親，沒有父親，也不可能成為他的兒子，所以相互依賴，如果其中一個不存在，兩者都無法成立。 第三，由於例子和意義不一致而進行破斥：如果不是通過相互依賴而成立，例如，幼苗從種子中生長出來，並且通過幼苗來認知種子的存在，那麼通過從所知境中產生的識來認知所量境的存在，如果不能認知，因為它是境的果，那麼：這兩個例子和意義是不一樣的，幼苗不是依靠自身的力量，而是依靠其他。
【English Translation】 Because there is no other condition for the arising of wisdom, and there is no object to be examined. Therefore, when conceptual thinking ceases, there is no expectation, and the nature is peaceful. The Dharmata (chos can, a thing that possesses a certain quality): is called Nirvana by nature, because it is free from all actions, and all expressions disappear. Third, regarding the refutation of the truth of object and subject, there are three parts, the first is the general instruction: 1-3720 Those who claim that things exist in the ultimate truth (don dam par, ultimate reality) believe that the object to be observed and the consciousness that observes are both true in the ultimate truth, and not conventional, which is itself painful. Because they are in a very difficult situation, clinging to two extremes. Second, it cannot be established due to mutual dependence: If (your view) is not established, because the truth of the object to be measured (gzhal bya, the thing to be measured) is established from the power of the consciousness of cessation (chad ma'i shes pa, a kind of consciousness) of the subject (yul can, the thing that has an object), then consciousness (shes pa, consciousness), Dharmata (chos can, a thing that possesses a certain quality): cannot be used as an argument for the truth of the object to be measured, because its existence depends on the truth of the object itself, what argument is there? There is no argument. Because self-awareness (rang rig, self-cognition) has been denied, if you look for other arguments, it will be endless. Or, consciousness is established from the object of knowledge, then the object of knowledge, Dharmata (chos can, a thing that possesses a certain quality): it cannot be established that consciousness exists truthfully because of its power, because its own existence also depends on the argument, what argument is there? There is nothing. If it is not established, then it is also from valid cognition (tshad ma, valid means of knowing), then valid cognition is not from the object, so it will be endless. If the object and consciousness exist through mutual dependence, then: 1-3721 Both object and consciousness, Dharmata (chos can, a thing that possesses a certain quality): will not be established. Because the establishment of the two depends on each other, and the dependence of the two is not established itself. For example, if there is no son, one will not become a father, and if there is no father, where does the son come from? Because there is no giving birth to a son, one will not become a father, and without a father, it is impossible to become his son, so they depend on each other, if one of them does not exist, both cannot be established. Third, refutation because the example and meaning are inconsistent: If it is not established through mutual dependence, for example, a sprout grows from a seed, and the existence of the seed is recognized through the sprout, then the existence of the object to be measured is recognized through the consciousness that arises from the object of knowledge, if it cannot be recognized, because it is the fruit of the object, then: these two examples and meanings are different, the sprout does not rely on its own power, but on others.
འི་མྱུ་གུ་མཐོང་བའི་ཤེས་པ་ཡིས་དེ་མཐོང་བ་ན་ས་བོན་དང་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་འབྲེལ་པ་སྔར་ནས་རྟོགས་པའི་དབང་གིས་དེ་ལ་རྒྱུ་ས་བོན་ཡོད་ཅེས་རྟོགས་ཤིང་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནའང་རྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་ཤེས་བྱ་དེ་ཡོད་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་ཆོས་ཅན། 1-3722 དེ་ཡོད་པ་ཉིད་གང་ལས་རྟོགས་ཏེ་མི་རྟོགས་པར་ཐལ། རང་རིག་མེད་ཅིང་ཤེས་པ་གཞན་གྱིས་རིག་ན་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་རང་ཉིད་མ་རྟོགས་པས་དེ་ལས་བསྒྲུབ་བྱ་ཡུལ་ ཡོད་པ་རྟོགས་པར་མི་ནུས་སོ། །བཞི་པ་གཞན་གྱི་འདོད་པའི་སྐྱེ་བ་དགག་པ་ལ་གཉིས། ཕྱི་རོལ་པའི་འདོད་པ་དགག རང་གི་སྡེ་པའི་འདོད་པ་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ རྒྱུ་མེད་ལས་སྐྱེ་བ་དགག་པ་ནི། རྩ་ཤེར་ལས། བདག་ལས་མ་ཡིན་གཞན་མིན། །གཉིས་ལས་མ་ཡིན་རྒྱུ་མེད་མིན། །དངོས་པོ་གང་དག་གང་ན་ཡང་། །སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ པའི་རྒྱུ་མེད་ལས་མི་སྐྱེ་བ་བསྒྲུབ་པ་ནི། ངོ་བོ་ཉིད་རྒྱུར་སྨྲ་བའི་རྒྱང་ཕན་པ་རྣམས་ན་རེ། རྨ་བྱའི་མདོངས་ལ་སོགས་པ་ཡི། །སྣ་ཚོགས་གང་ཡིན་སྤྲུལ་པ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་ཚེར་མ་ ལ་སོགས་པའི། །རྣོ་བ་ལ་སོགས་རྒྱུ་མེད་པ། །བློ་བུར་ཡིན་ཕྱིར་དེ་བཞིན་དུ། །སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་རྒྱུ་མེད་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་འདོད་ན། དེ་ལ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་རྟོགས་པས་གནོད་པར་ འགྱུར་ཏེ། འཇིག་རྟེན་སྣ་ཚོགས་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་མེད་ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རེ་ཞིག་འཇིག་རྟེན་གྱི་དབང་པོའི་མངོན་སུམ་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱུ་རྣམས་དུ་མ་ཡོད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པར་མཐོང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3723 དེའང་པད་མའི་སྡོང་བུ་ལོ་འདབ་ཡལ་ཟེའུ་འབྲུ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བ་ནི་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་ཡི་དབྱེ་བས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུའི་བྱེ་བྲག་རྣམས་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ ན་དེ་དག་གི་རྒྱུའི་དབྱེ་བ་དེའང་གང་གིས་བྱས་དེའང་སྔ་མས་བྱས་ན་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་ལ། བྱེད་པ་པོ་མེད་ན་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེའང་སྐྱེད་བྱེད་སྔར་གྱི་རྒྱུའི་དབྱེ་ བ་ཉིད་ལས་སྐྱེས་སོ། །འོ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་སྔར་གྱི་རྒྱུ་ཡིས་འབྲས་བུ་སྐྱེད་ནུས་པའི་རྒྱུ་དེ་གང་ཞེ་ན། དེའང་རང་གི་སྔར་གྲུབ་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ལ་ལྟོས་པའི་རང་སྐྱེད་ པའི་རྒྱུའི་མཐུ་ཉིད་ལས་སོ། །དེས་ན་རྒྱུ་ཐུག་མེད་དུ་ཐལ་བ་ནི་འདོད་དེ། འཁོར་བ་ལ་ཐོག་མ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་རྒྱུ་རྟག་པ་ལས་སྐྱེ་བ་དགག་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་ པོ་དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་ལས་སྐྱེ་བ་དགག་པ་ལ་གསུམ་ལས། དང་པོ་དབང་ཕྱུག་ཉིད་མ་གྲུབ་པ་ནི། དབང་ཕྱུག་རྒྱུར་སྨྲ་བ་རིགས་པ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དག རྒྱུ་མེད་ལས་མི་
【現代漢語翻譯】 當以能見苗芽之識見彼時，由先前已了知種子與因果之關聯，故能了知且推斷彼有因，即種子。然則，以何理由，能知所知之法存在之識，其法性為何？ 1-3722 彼之存在，由何而知，抑或不知？以無自證且需由他識證知，故將成無窮。彼既不能自證，故不能由彼證成所證之境。 第四，破斥他宗所許之生起，分二：破斥外道之主張；破斥自宗之主張。初者分三，首先破斥無因生：如《中論》所云：『非自非從他，亦非共非無因，諸法隨於何，其生終不可得。』 如是宣說，為成立無因而生是不可能的。主張自性為因之順世外道等則認為：『孔雀之翎羽等，種種之色皆為幻化所生。如荊棘等之尖銳，皆為無因而生之突發。痛苦等亦如是，皆為無因。』 若如是主張，則為世間之認知所害。世間萬象，並非無因而生，暫且不論，以世間之感官與推斷，皆可見諸因皆隨其後而行止。 1-3723 蓮花之莖、葉、瓣、蕊等之差別，皆由因之差別所生，以其與諸因之差別有必然之關聯。若問，彼等之因的差別又由何而生？若由前者而生，則成無窮；若無作者，則成無因。答曰：彼亦由能生之先前之因的差別而生。 若問，先前之因何以能生果？答曰：彼乃依賴於自身先前已成立之俱生助緣之差別，以及自身生起之因的力量。故說因成無窮是可接受的，以輪迴無始故。 第二，破斥常因生，分三，首先破斥自在天為常因而生，分三，首先自在天本身不能成立：主張自在天為因的數論派等，認為無因不能生。
【English Translation】 When that is seen with the knowledge that sees the sprout, because of the power of previously understanding the connection between the seed and the cause and effect, it is understood and inferred that it has a cause, that is, a seed. However, for what reason is the knowledge that understands that the knowable exists, what is its nature? 1-3722 From what is its existence understood, or not understood? Because there is no self-awareness and it is known by other knowledge, it will become infinite. Because it does not understand itself, it cannot understand that the object to be proven exists from it. Fourth, refuting the arising accepted by others is divided into two: refuting the claims of outsiders; refuting the claims of one's own school. The first is divided into three, first refuting arising from no cause: As stated in the Root Wisdom: 'Not from self, not from other, not from both, not from no cause, where do things arise, their arising is never found.' Thus it is said, to establish that arising from no cause is impossible. Those who claim self-nature as the cause, such as the Lokayata, think: 'The various colors of peacock feathers, etc., are all transformations. Like the sharpness of thorns, etc., are sudden occurrences without cause. Suffering, etc., are also like that, all without cause.' If it is claimed like that, then it will be harmed by the understanding of the world. The various phenomena of the world are not born from no cause, for a while, with the senses and inferences of the world, it is seen that all the causes follow after them. 1-3723 The distinctions of the lotus stem, leaves, petals, stamens, etc., are all produced by the distinctions of the cause, because they are necessarily related to the distinctions of the causes. If asked, from what do the distinctions of those causes arise? If they arise from the former, it becomes infinite; if there is no maker, it becomes without cause. The answer is: it also arises from the distinction of the previous cause that can produce. If asked, why can the previous cause produce the fruit? The answer is: it depends on the distinction of the co-occurring conditions that were previously established, and the power of the cause that arises itself. Therefore, it is acceptable that the cause becomes infinite, because samsara has no beginning. Second, refuting arising from a permanent cause is divided into three, first refuting that Ishvara is a permanent cause, divided into three, first Ishvara itself cannot be established: Those who claim Ishvara as the cause, such as the Samkhya, think that no cause cannot produce.
སྐྱེ་བ་ བདེན་ཡང་། ཕྲ་དང་ཡང་དང་མཆོད་བྱ་དང་། །བདག་པོར་གྱུར་དང་དབང་དུ་གྱུར། །གར་ཡང་ཕྱིན་ལ་འདོད་དགུར་ལྡན། །དགའ་མགུར་གནས་པ་དབང་ཕྱུག་གོ །ཞེས་པའི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ལྡན་གྱི་དབང་ཕྱུག་འགྲོ་བ་སེམས་མེད་པ་དང་། 1-3724 སྣ་ཚོགས་པ་འདི་འབྱིན་པ་དང་གནས་པ་དང་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེ་ལྡན་གཞན་མ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །དབང་ཕྱུག་རྒྱུ་རུ་རྗོད་པར་བྱེད། །སེམས་མེད་པས་ནི་རང་འབྲས་ལ། །རང་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ རྩོམ་ནུས་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་འདོད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ནའང་རེ་ཞིག་དབང་ཕྱུག་གང་ཡིན་སྨྲོས་ཤིག གལ་ཏེ་ས་སོགས་འབྱུང་བ་རྣམས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ཡོད་དུ་ཆུག་མོད་ འདི་ལ་ཁོ་བོ་ཅག་ལོག་རྟོག་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ་ས་སོགས་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་ལས་འབྲས་བུ་སྣ་ཚོགས་འགྲོ་ལྡོག་བྱེད་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མིང་ཙམ་བསྒྲུབ་པའི་ཆེད་ལའང་རྩོམ་ པ་ཆེན་པོ་འདི་ལྟ་བུས་ཅི་ཞིག་ལྟ་བར་བྱེད་དེ་དེ་ལ་ངེད་ནི་ས་སོགས་འབྱུང་བ་ཞེས་བརྗོད་ལ་ཁྱོད་ནི་དབང་ཕྱུག་ཅེས་ཟེར་བས་མིང་མི་མཐུན་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་ལ་ཁྱད་ པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་གྲུབ་སྟེ་འོན་ཀྱང་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ། །ས་སོགས་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱེད་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་ལྡན་གྱི་དབང་ཕྱུག་ཉིད་དུ་རིགས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྟག་པ་ གཅིག་པུ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་དང་ནི་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དུ་མ་དང་ནི་མི་རྟག་པ་དང་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་ཚིག་དོན་སྣ་ཚོགས་རྩོམ་པའི་བྱ་བ་བྱེད་པའི་གཡོ་བ་མེད་ཅིང་བསྟེན་བྱའི་ལྷ་མིན་ལ་གུས་བྱའི་གནས་མིན་པར་སྟེང་ནས་འདས་བྱ་ཡིན་པས་རྐང་པ་ལ་སོགས་པས་འགོམ་བྱ་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་པ་དང་། 1-3725 ཕྱི་ས་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པས་མི་གཙང་བས་སོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད། དབང་ཕྱུག་ནི་གཅིག་པུ་རྟག་པ་བློ་གྲོས་བཟང་པོ་དང་ལྡན་པ་ཉིད་དང་འགོམ་བྱ་མིན་པ་གཙང་མར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ས་སོགས་དབང་ཕྱུག་མ་ཡིན་ཀྱང་ནམ་མཁའ་དབང་ཕྱུག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ནམ་མཁའ་ཆོས་ཅན། དབང་ཕྱུག་མིན་ཏེ། རང་བཞིན་མེད་པས་གཡོ་བའི་བྱེད་པ་མེད་པར་ཁྱེད་ཀྱིས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བདག་དབང་ཕྱུག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བདག་ཆོས་ཅན། དབང་ཕྱུག་མིན་པར་ཐལ། སྔར་ནི་བཀག་ཟིན་ཅིང་རི་བོང་གི་རྭ་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེའི་འབྲས་བུ་མ་གྲུབ་པ་ནི། འོན་ཏེ་ དེ་ལྟར་ནའང་འདི་ཚུ་རོལ་མཐོང་བས་འདི་ལྟ་བུའོ་ཞེས་བརྟག་དཔྱད་དམ་བསམ་པའི་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་ཅན་ཡིན་པས་ཞེ་ན། བསམ་པར་བྱ་བ་མིན་པའི་དབང་ཕྱུག་སྐྱེ་ལྡན་ ཐམས་ཅད་དུས་ཅིག་ཅར་དུ་བྱེད་པ་པོ་དེ་ཡང་ཆོས་ཅན། གཞན་ལ་བརྗོད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ་བརྗོད་པ་མི་རིགས་པར་ཐལ། བསམ་བྱ་མིན་ནས་བསམ་པའི་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལྟ་ཡིན་མོ
【現代漢語翻譯】 問：生（Skye-ba）是真實的嗎？『纖細、輕盈、可供奉、成為主宰、擁有權力、無論去哪裡都能滿足願望、快樂安住』，具備這八種功德的自在天（dbang-phyug，自在、有能力者），既是無情之物， 又是萬物的創造者、維持者和毀滅者，是一切有情眾生的原因嗎？正如經文所說：『一切有情皆說自在天是因，無情之物不能自生，不能自己創造。』你們是這樣認為的嗎？如果是這樣，那麼請說說自在天是什麼？如果你們認為是地等元素，那麼這也可以接受。 我們對此沒有任何錯誤的理解，因為我們看到地等元素隨著業力而產生各種各樣的結果。因此，僅僅爲了建立一個名稱，又何必如此大費周章呢？我們稱之為地等元素，而你們稱之為自在天，只是名稱不同而已，本質上沒有區別。』 答：不成立，仍然是有區別的。地等元素，作為所立宗，不可能是你們所認為的具備八種功德的自在天，因為它們不具備常一等特性。因為它們是多樣的、無常的，需要先思考才能創造各種詞句和意義，是變動的，不是值得依賴的神，不是值得尊敬的對象，而是可以超越的，甚至是可以踩在腳下的。 而且，由於存在外在的地等元素，所以是不潔凈的。』遍佈是存在的。自在天是唯一的、永恒的、具有良好智慧的，不是可以踩在腳下的，被認為是純潔的。 問：即使地等元素不是自在天，虛空（nam-mkha'）也是自在天吧？答：虛空，作為所立宗，不是自在天，因為你們已經承認它沒有自性，沒有變動的行為。 問：『我』（bdag）是自在天吧？答：『我』，作為所立宗，不可能是自在天，因為之前已經被駁斥過，而且就像兔角一樣不存在。第二，其結果是不成立的。問：即使如此，因為它是超越了『此岸所見』，具有不可思議的偉大本質，所以是自在天吧？ 答：不可思議的自在天，作為一切有情的共同創造者，又有什麼必要向他人述說呢？不應該述說，因為它不可思議，超越了思維的範疇。』就是這樣吧？
【English Translation】 Question: Is birth (Skye-ba) true? 'Subtle, light, worthy of offering, becoming the master, possessing power, fulfilling desires wherever one goes, dwelling in happiness,' is the Isvara (dbang-phyug, the independent, the capable one) with these eight qualities, both insentient, and the cause of creation, maintenance, and destruction of all things, is the cause of all sentient beings? As the scriptures say: 'All sentient beings say that Isvara is the cause, insentient things cannot arise by themselves, cannot create themselves.' Do you think so? If so, then please tell me what Isvara is? If you think it is the elements such as earth, then that is also acceptable. We have no wrong understanding of this, because we see that the elements such as earth produce various results according to karma. Therefore, why bother so much just to establish a name? We call it the elements such as earth, and you call it Isvara, it's just a different name, there is no difference in essence.' Answer: It is not established, there is still a difference. The elements such as earth, as the subject to be proven, cannot be the Isvara with eight qualities that you think, because they do not have the characteristics of permanence and oneness. Because they are diverse, impermanent, and need to think before creating various words and meanings, are changing, are not gods worthy of reliance, are not objects worthy of respect, but can be transcended, and can even be stepped on. Moreover, because there are external elements such as earth, it is impure.' Pervasiveness exists. Isvara is the only one, eternal, with good wisdom, not to be stepped on, and is considered pure. Question: Even if the elements such as earth are not Isvara, is space (nam-mkha') Isvara? Answer: Space, as the subject to be proven, is not Isvara, because you have already admitted that it has no self-nature and no changing behavior. Question: Is 'I' (bdag) Isvara? Answer: 'I', as the subject to be proven, cannot be Isvara, because it has been refuted before, and it does not exist like a rabbit's horn. Second, its result is not established. Question: Even so, because it transcends 'what is seen on this shore' and has an inconceivable great essence, is it Isvara? Answer: The inconceivable Isvara, as the common creator of all sentient beings, what is the need to tell others? It should not be told, because it is inconceivable and beyond the scope of thinking.' Is that so?
ད་འདི་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་དཀའ་བས་བསམ་པར་མི་ནུས་ཀྱང་འབྲས་བུ་དེ་ནི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཐུན་མོང་དུ་རྟོགས་པས་བསམ་གྱིས་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ཡིན་དུ་ཆུག་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་ཅན་དབང་ཕྱུག་དེས་བསྐྱེད་ཅིང་སྤྲུལ་པར་འདོད་པའི་བསྐྱེད་བྱའང་གང་ཞིག་ཡིན་ཞེས་དྲིས་པ་ལ་བདག་གོ་ཞེ་ན་བདག་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། 1-3726 དབང་ཕྱུག་དེས་བསྐྱེད་བྱའི་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྟག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་འདིར་ས་དང་སོགས་པའི་སྒྲས་བཟུང་བ་ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་དང་ནམ་མཁའ་དང་དུས་དང་ཕྱོགས་དང་ཡིད་རྣམས་ བསྐྱེད་བྱའོ་ཞེ་ན། དབང་ཕྱུག་ཆོས་ཅན། ས་སོགས་རྣམས་དེས་བསྐྱེད་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ས་སོགས་དེ་དག་གི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་རྟག་པའི་ཕྱིར་དང་དེ་དག་གི་རགས་པའི་རྫས་ཀྱི་བྱ་བའང་ འགེགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པ་ཡང་རྟག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་པ་ཡང་དཔྱད་ནས་དགག་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་ཕྱུག་ཉིད་དེས་བསྐྱེད་བྱའོ་ཞེ་ན། དབང་ཕྱུག་ ཆོས་ཅན། འདིས་རང་གི་ངོ་བོ་བསྐྱེད་པ་མིན་པར་ཐལ། རྟག་པ་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་ཡང་ཆོས་ཅན། དེའང་དབང་ཕྱུག་རྟག་པས་བསྐྱེད་པ་མིན་པར་ཐལ། ཐོག་ མ་མེད་པ་ནས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་ཀྱི་བར་དུ་ཤེས་བྱའི་ཡུལ་ལ་དམིགས་ནས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་དང་། གལ་ཏེ་བདེ་སྡུག་དེས་བསྐྱེད་ཅེ་ན། བདེ་སྡུག་ཆོས་ཅན། དབང་ཕྱུག་རྟག་པས་བསྐྱེད་པ་མ་ ཡིན་པར་ཐལ། ཐོག་མ་མེད་པའི་དགེ་མི་དགེའི་ལས་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ཡིས་གང་ཞིག་བསྐྱེད་པ་སྨྲོས་ཏེ་འབྲས་བུ་ཅི་ཡང་མ་བསྐྱེད་པར་ཐལ། འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3727 གསུམ་པ་དེ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་མི་རུང་བ་ནི། ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐོག་མ་མེད་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཐོག་མ་མེད་པའི་རྒྱུ་ནི་དབང་ཕྱུག་གོ་ཞེ་ན། འབྲས་བུ་ཤེས་པ་དང་ཆགས་འཇིག་ ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་དང་པོ་ཐོག་མ་མཐར་ཐུག་པ་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་པར་ཐལ། དེ་སྐྱེད་བྱེད་རྒྱུ་དབང་ཕྱུག་ལ་ཐོག་མ་ཡོད་པ་མིན་པར་རྟག་ཏུ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་གནས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དབང་ཕྱུག་ཆོས་ཅན། འཆགས་གནས་སོགས་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་རྟག་ཏུ་ཅིའི་ཕྱིར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ་བྱེད་པ་མིན་པར་ཐལ། འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་ནུས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་རྟག་ པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སམ། གལ་ཏེ་དབང་ཕྱུག་བྱེད་པ་པོ་མིན་ན་འཇིག་རྟེན་ཞིག་པའི་རྗེས་ལ་དང་པོར་ཇི་ལྟར་ཆགས་ཤེ་ན། འཁོར་བའི་རྒྱུ་ལས་ཉོན་མོངས་རང་བཞིན་གྱི་སྔོན་གྱི་ཐོག་ མའི་མཐའ་ཡོད་པ་མིན་ན་འབྲས་བུ་སྣོད་བཅུད་འཆགས་འཇིག་གི་ཐོག་མ་དང་པོའི་རྩོམ་པ་ག་ལ་ཡོད་ཅེས་པའོ། །གལ་ཏེ་མ་ངེས་ཏེ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པས་རྐྱེན་མ་ཚང་
【現代漢語翻譯】 如果說這非常難以理解，無法思考，但其結果是所有人都共同理解的，可以思考，那麼，就這樣認為吧。具有不可思議的偉大本質的自在天（Ishvara，大自在天）所創造和化現的被創造物是什麼呢？如果說是『我』（Atman，梵我），那麼『我』是法（dharma，具有性質的事物）： 自在天不應是『我』的創造結果，因為『我』是常恒的。或者，這裡用『地』（prithvi，地）等詞語包括的『水』（ap，水）、『火』（tejas，火）、『風』（vayu，風）、『空』（akasha，空）、『時』（kala，時間）、『方』（dik，空間）和『意』（manas，心）是被創造物嗎？自在天是法：地等不應是其創造結果，因為地等的極微是常恒的，並且地等的粗大物質的作用也會被阻礙，而且空等也是常恒的，並且性質等也應經過分析后被否定。自在天本身是被創造物嗎？自在天是法：這不應創造自己的本質，因為不是常恒的嗎？因為是常恒的。同樣，識（jnana，知識）也是法：它也不應是被常恒的自在天所創造，因為它從無始以來直到輪迴存在，都緣于所知的對象而產生。如果說是苦樂（sukha-duhkha，樂與苦）創造了它，那麼苦樂是法：不應是被常恒的自在天所創造，因為它從無始以來的善與非善之業中產生。那麼，說說它創造了什麼？它什麼結果也沒有創造，因為它沒有創造結果的能力。 第三，自在天不能成為創造者的原因是：識等不是無始的，無始的原因是自在天嗎？結果識和生滅等是法：它們怎麼會有最初和最終的終點呢？因為沒有。因為創造它們的原因自在天不是有始的，而是常恒地存在於創造者的位置上。還有，自在天是法：為什麼它要永遠創造所有生住等結果呢？因為它不是創造者，因為所有結果的原因能力是無礙的常恒的嗎？如果說自在天不是創造者，那麼世界毀滅后最初是如何形成的呢？輪迴的原因是煩惱自性的先前的無始之端，那麼器情世界的生滅的最初開端又在哪裡呢？如果說不確定，依賴於因緣，因為因緣不具足
【English Translation】 If it is said that this is very difficult to understand and cannot be contemplated, but its result is commonly understood by all and can be contemplated, then let it be so. What is the created object that is created and manifested by Ishvara (the Lord), who possesses an inconceivable great essence? If it is said to be 'self' (Atman), then 'self' is a dharma (a thing with qualities): Ishvara should not be the result of the creation of 'self', because 'self' is eternal. Or, are 'water' (ap), 'fire' (tejas), 'wind' (vayu), 'space' (akasha), 'time' (kala), 'direction' (dik), and 'mind' (manas), which are included by the words 'earth' (prithvi) and so on here, the created objects? Ishvara is a dharma: earth and so on should not be its creation results, because the atoms of earth and so on are eternal, and the functions of the gross matter of earth and so on will also be hindered, and space and so on are also eternal, and qualities and so on should also be analyzed and negated. Is Ishvara himself the created object? Ishvara is a dharma: this should not create its own essence, because is it not eternal? Because it is eternal. Similarly, knowledge (jnana) is also a dharma: it should not be created by the eternal Ishvara, because it arises from the object of knowledge from beginningless time until the existence of samsara. If it is said that pleasure and pain (sukha-duhkha) created it, then pleasure and pain are dharmas: they should not be created by the eternal Ishvara, because they arise from beginningless virtuous and non-virtuous actions. Then, say what it created? It did not create any result, because it does not have the ability to create results. Third, the reason why Ishvara cannot be the creator is: knowledge and so on are not beginningless, is the beginningless cause Ishvara? The results, knowledge and arising and ceasing, etc., are dharmas: how can they have a first and final end? Because they do not. Because the cause that creates them, Ishvara, is not beginningful, but eternally exists in the position of the creator. Also, Ishvara is a dharma: why does it always create all the results of arising, abiding, etc.? Because it is not the creator, because the causal power of all results is unobstructed and eternal? If it is said that Ishvara is not the creator, then how is the world formed initially after its destruction? The cause of samsara is the previous beginningless end of the nature of afflictions, then where is the initial beginning of the arising and ceasing of the container and its contents? If it is said that it is uncertain, depending on conditions, because the conditions are not complete
བ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ རྟག་ཏུ་མི་བྱེད་ཅེ་ན། དབང་ཕྱུག་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། རྐྱེན་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མིན་པར་ཐལ། རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དེས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་སུ་ཆུག་ནའང་རྐྱེན་དེ་རྟག་པའམ་མི་རྟག་པ་གང་ཡིན། 1-3728 རྟག་ནའང་དབང་ཕྱུག་ཆོས་ཅན། དེ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་འབྲས་བུ་རེས་འགའ་བྱེད་པ་མིན་པར་རྟག་ཏུ་བསྐྱེད་པར་ཐལ། དེས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་རྐྱེན་རྟག་ཏུ་ཉེ་བར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ ལྟར་ན་དབང་ཕྱུག་འདི་ཆོས་ཅན། དེས་འབྲས་བུ་བྱེད་པ་རྐྱེན་མི་རྟག་པ་ལ་ལྟོས་པས་འབྲས་བུ་རེས་འགའ་བྱེད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ་འབྱུང་བ་མིན་པར་ཐལ། དེས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་རྐྱེན་ མ་ཚང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྐྱེན་སོགས་དེས་རྟག་ཏུ་བྱས་པ་མིན་པའི་སྐྱེ་འགྲོ་གཞན་ཡོད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ནའོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། སྐྱེ་འགྲོ་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་བྱེད་གང་ཞིག་རྟག་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ནའང་འདུ་བའི་དང་། འདུ་བ་མ་ཡིན་པའི་དང་། རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྒྱུ་སྟེ་གསུམ་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་ཞིང་དབང་ཕྱུག་རྒྱུ་མཚན་གྱི་རྒྱུ་སྟེ་རྐྱེན་ཡིན་པས་རྒྱུ་གཞན་དང་ཚོགས་ པ་ལ་ལྟོས་ནས་འབྲས་བུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཐལ་བའི་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ནའང་སྐྱེ་འགྲོ་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། ཚོགས་པ་ཉིད་རྒྱུ་ཡིན་པར་འགྱུར་གྱི་དབང་ཕྱུག་རྟག་པ་དེ་ཁྱོད་ཀྱི་ རྒྱུ་མིན་པར་ཐལ། རྒྱུ་རྐྱེན་ཚོགས་ན་དབང་ཕྱུག་ལ་འབྲས་བུ་མི་སྐྱེད་པའི་དབང་མེད་པ་སྟེ་ཚོགས་པའི་བྱ་བ་བཤོལ་ནས་བཏང་སྙོམས་སུ་འདུག་པར་མི་ནུས་ཤིང་ཚོགས་པ་དེ་མེད་པར་ནི་དབང་ཕྱུག་གིས་བསྐྱེད་པར་ནུས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3729 གཞན་ཡང་ཚོགས་པ་ཡོད་ན་དབང་ཕྱུག་ལ་བྱེད་པ་པོ་ཡོད་དུ་ཆུག་ནའང་གལ་ཏེ་ཚོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་དབང་ཕྱུག་རང་ཉིད་མི་འདོད་བཞིན་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་འདོད་ནས་འབྲས་བུ་ བྱེད་པ་ཡིན། དང་པོ་ལྟར་ན་དབང་ཕྱུག་ཆོས་ཅན། གཞན་གྱི་དབང་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར། རྐྱེན་གཞན་གྱི་དབང་གིས་རང་མི་འདོད་བཞིན་དུ་འབྲས་བུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ཁས་ལེན་ནས་ འདོད་ནས་འབྲས་བུ་བྱེད་ཅེ་ནའང་དེ་ཆོས་ཅན། འདོད་པ་ལ་རག་ལས་ནས་འབྲས་བུ་བྱེད་པར་འགྱུར། འདོད་པ་ལ་ལྟོས་ནས་འདོད་པ་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བྱེད་པར་ འདོད་ན་དེ་ཆོས་ཅན། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱི་དབང་ཕྱུག་ག་ལ་ཡིན་ཏེ་མིན་པར་ཐལ་ལོ། །དེ་ལྟར་ན་འགྲོ་བ་སྣ་ཚོགས་དབང་ཕྱུག་གི་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གྲུབ་བོ། ། གཉིས་ པ་རྡུལ་ཕྲན་རྟོག་པ་ལས་སྐྱེ་བ་དགག་པ་ནི། རྐང་མིག་པ་དང་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་རྐང་པ་གཉིས་པ་འདི་འགྲེལ་པས་པར་ཚིགས་སུ་བྱས་སོ།། པའི་རྒོལ་བ་གང་དག་རྡུལ་ཕྲན་ཏེ་ཕྲ་ རབ་རྟག་པ་འགྲོ་
【現代漢語翻譯】 問：因為存在，所以總是無所作為嗎？答：自在天（藏文：དབང་ཕྱུག་，自在、有能力；梵文：ईश्वर，Īśvara，英語：Lord）是有法（梵文：dharma，指具有特定性質的事物），因為他是常法，所以不依賴其他條件。 又問：即使他產生結果需要依賴條件，那麼這個條件是常還是無常？ 如果是常，那麼自在天是有法，因為他產生結果的條件總是存在，所以他應該總是產生結果，而不是偶爾產生。 如果是無常，那麼自在天是有法，他依賴無常的條件來產生結果，怎麼會不產生結果呢？因為他產生結果的條件不可能不完備，因為不存在不是他所創造的眾生和條件。理由成立，因為所有眾生的創造者都是常法。 如果有人說：『果是從聚集、非聚集和原因這三者產生的，而自在天是原因，是條件，所以依賴其他原因的集合來產生結果，因此沒有上述過失。』那麼，所有眾生是有法，集合本身才是原因，而你所說的常法自在天不是原因。因為當原因和條件聚集時，自在天無法阻止結果的產生，他不能停止集合的作用而保持中立；而且沒有集合，自在天也無法產生結果。 此外，即使有集合，也允許自在天作為作者存在，但如果是集合的力量迫使自在天違背自己的意願而行動，還是他自願產生結果呢？如果是前者，那麼自在天是有法，他將變得受制於他者，因為他違背自己的意願，在其他條件的驅使下產生結果。如果是後者，承認他是自願產生結果，那麼他是有法，他將依賴意願來產生結果，因為他依賴意願，有意願才能產生結果。如果他想這樣做，那麼他是有法，他怎麼會是常、一、自主的自在天呢？他根本不是！這樣就證明了各種各樣的眾生不是自在天的結果。 第二，駁斥從極微（梵文：paramāṇu）的臆想中產生萬物的觀點。雙足者和行為等，這雙足是註釋者所作的段落。那些主張極微，即微小、常住、運動……
【English Translation】 Question: Because of existence, does he always do nothing? Answer: Īśvara (藏文：དབང་ཕྱུག་，自在, 有能力; 梵文：ईश्वर，Īśvara, English: Lord) is a dharma (梵文：dharma, refers to a thing with specific properties), because he is eternal, so he does not depend on other conditions. Question: Even if he needs to rely on conditions to produce results, is this condition constant or impermanent? If it is constant, then Īśvara is a dharma, because the condition for him to produce results is always present, so he should always produce results, not occasionally. If it is impermanent, then Īśvara is a dharma, he relies on impermanent conditions to produce results, how can he not produce results? Because it is impossible for the conditions for him to produce results to be incomplete, because there are no beings and conditions that he did not create. The reason is established, because the creator of all beings is eternal. If someone says: 'The result is produced from the three: aggregation, non-aggregation, and cause, and Īśvara is the cause, the condition, so he relies on the collection of other causes to produce results, so there is no above fault.' Then, all beings are dharma, the collection itself is the cause, and the eternal Īśvara you mentioned is not the cause. Because when causes and conditions gather, Īśvara cannot prevent the result from being produced, he cannot stop the action of the collection and remain neutral; and without the collection, Īśvara cannot produce results. In addition, even if there is a collection, it is allowed for Īśvara to exist as the author, but if the power of the collection forces Īśvara to act against his will, or does he voluntarily produce results? If it is the former, then Īśvara is a dharma, he will become subject to others, because he produces results against his will, driven by other conditions. If it is the latter, admitting that he voluntarily produces results, then he is a dharma, he will depend on the will to produce results, because he depends on the will, and only with the will can he produce results. If he wants to do this, then he is a dharma, how can he be an eternal, one, autonomous Īśvara? He is not at all! This proves that the various beings are not the result of Īśvara. Second, refuting the view that everything arises from the imagination of paramāṇu (梵文：paramāṇu). The two-legged and actions, etc., this two-legged is the paragraph made by the commentator. Those who advocate paramāṇu, that is, tiny, permanent, moving...
བ་སྣ་ཚོགས་པའི་རྒྱུར་སྨྲ་བ་དེ་དག་ཀྱང་ནི་སྔར་ཆ་ཡང་རྡུལ་དུ་ཕྱེ་བ་སྟེ་ཞེས་སོགས་རྡུལ་ཕྲན་དཔྱོད་པའི་སྐབས་སུ་བཟློགས་ཟིན་ཏོ། གསུམ་པ་གཙོ་བོ་རྟག་པ་ལ་སྐྱེ་བ་དགག་པ་ལ་གཉིས་ལས། 1-3730 དང་པོ་འདོད་པ་བརྗོད་པ་ནི། རང་བཞིན་གྱི་མིང་ཅན་གྱི་གཙོ་བོ་རྟག་པ་འགྲོ་བ་བརྟན་གཡོ་སྐྱེ་འཇིག་གནས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པར་ནི་གྲངས་ཅན་པ་འདོད་དོ། །སྙིང་སྟོབས་རྡུལ་དང་མུན་པ་ ཞེས་བྱ་བའི་བདེ་སྡུག་གི་གཏི་མུག་གི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གསུམ་པོ་མཉམ་པར་གནས་པའི་གནས་སྐབས་ཐོབ་པར་འགྱུར་པ་ནི་གཙོ་བོ་ཞེས་བྱ་བར་རབ་ཏུ་བརྗོད་དེ། དེ་གསུམ་ཆ་མི་ མཉམ་པའི་གནས་སྐབས་རྣམ་འགྱུར་རྣམས་ནི་འགྲོ་བ་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །དེ་ཡང་སྐྱེས་བུ་ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པར་འདོད་པའི་ཚེ་རང་བཞིན་གྱིས་ཤེས་ནས་ཡུལ་སྐྱེས་བུ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད་དོ། །དེའི་ ཚེ་རང་བཞིན་གྱི་སྒྲ་སོགས་འབྱིན་པས་ཤེས་རིག་ལ་ཉེ་བར་འགྱུར་རོ། །འབྱིན་པའི་རིམ་པ་ནི། རང་བཞིན་ཏེ་གཙོ་བོ་ལས་བློ་ཆེན། དེ་ལས་ང་རྒྱལ། དེ་ལས་ཚོགས་བཅུ་དྲུག་སྟེ། དབང་པོ་ བཅུ་གཅིག་དང་དེ་ཙམ་ལྔ་སྟེ། ལས་དབང་ལྔ་ནི། ཁ། རྐང་པ། ལག་པ། འདོམས། བཤང་ལམ་མོ། །བློ་ཡི་ནི། མིག་རྣ་བ། སྣ་ལྕེ། ལུས་སོ། །གཉིས་ཀའི་བདག་ཉིད་ནི་ཡིད་དོ། །དེ་ཙམ་ལྔ་ ནི་སྒྲ། རེག་བྱ། གཟུགས། རོ། དྲིའོ། །དེ་ལྔ་ལས་བྱུང་བའི་འབྱུང་བ་ལྔ་ནི། ནམ་མཁའ། རླུང་། མེ། ཆུ། སའོ། །དེ་དག་ལ་རྒྱུ་ཡིན་འབྲས་བུ་མིན་པ་ནི་གཙོ་བོ། ཆེན་པོ། ང་རྒྱལ། དེ་ཙམ་ལྔ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་ཀ་ཡིན་ལ། 1-3731 དབང་པོ་བཅུ་གཅིག འབྱུང་བ་ལྔ་ནི་རྒྱུ་མིན་ལ་འབྲས་བུ་ཡིན་པའོ། །སྐྱེས་བུ་ནི་གཉིས་ཀ་མིན་པའོ། །དེ་ཡང་རྩ་བའི་རང་བཞིན་ལ་ནི་འགྱུར་བ་མེད། ཆེན་པོ་སོགས་བདུན་པོ་རྒྱུ་རུ་ འགྱུར་བ་ཡིན། །བཅུ་དྲུག་པོ་ནི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་སྟེ། །སྐྱེས་བུ་རང་བཞིན་མ་ཡིན་རྣམ་འགྱུར་མིན། །ཞེས་སོ། །ཡང་གཙོ་བོ་འབྲས་བུ་མ་ལུས་ནུས་པའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་རང་ བཞིན་ཁོ་ནས་འབྲས་བུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དང་། གཙོ་བོ་ལས་ངེས་པར་ཁོ་ནར་འབྲས་བུའི་ངོ་བོས་འགྲོ་བ་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་པར་འདོད་དོ། །གཉིས་པ་དེ་དགག་པ་ལ་བཞི་ཡི་དང་པོ་གནོད་ བྱེད་སྤྱིར་བརྗོད་པ་ནི། གཙོ་བོ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་རྡུལ་སོགས་ཡོན་ཏན་གྱི་རང་བཞིན་གྱིས་དབྱེ་བ་གསུམ་ཉིད་ནི་རིགས་པ་མིན་པར་ཐལ། རྟག་པ་གཅིག་པུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ཤེས་བྱ་ ཆོས་ཅན། ཡོན་ཏན་གསུམ་ཆ་མཉམ་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་གཙོ་བོ་གཅིག་པུ་དེ་ཡོད་པ་མིན་པར་ཐལ། གཙོ་བོ་དེ་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་དུ་རིགས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ བཀག་པ་ན་དེའི་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བཀག་པར་འགྱུར་རོ། །འོན་ཏེ་མ་ངེས་ཏེ་གཅི
【現代漢語翻譯】 那些聲稱萬物由自性（藏文：བ་སྣ་ཚོགས་པའི་རྒྱུར་，字面意思：各種各樣的原因）產生的人，之前在分析微塵時已經被駁斥過了。第三，駁斥主物（藏文：གཙོ་བོ།，字面意思：主要者）的常恒性，分為兩部分。 第一，陳述對方的觀點：數論派（Sāṃkhya）認為，名為『自性』的主物是常恒的，是流動和靜止、生滅和住留之因。他們認為，當勇氣（Sattva，梵文：सत्त्व，Sattva，純粹），激性（Rajas，梵文：रजस्，Rajas，激情），和惰性（Tamas，梵文：तमस्，Tamas，黑暗）這三種屬性（藏文：ཡོན་ཏན།，字面意思：功德）處於平衡狀態時，就稱為『主物』。當這三種屬性不平衡時，就會產生各種變化，這些變化被稱為『流動』。當補盧沙（Puruṣa，梵文：पुरुष，Puruṣa，神我）想要享受對像時，自性會意識到這一點，並將對象與補盧沙結合。此時，自性會發出聲音等，接近意識。發出的順序是：從自性，也就是主物，產生大覺（Mahat，梵文：महत्，Mahat，偉大的）；從大覺產生我慢（Ahaṃkāra，梵文：अहंकार，Ahaṃkāra，我造）；從我慢產生十六群（十六種事物），即十一種官能（藏文：དབང་པོ།，字面意思：力量之根）和五唯（五種感覺的潛在形式）。五種行動官能是：口、足、手、生殖器、排泄器官。五種感覺官能是：眼、耳、鼻、舌、身。作為兩者的本體是意根（Manas，梵文：मनस्，Manas，心意）。五唯是：聲、觸、色、味、香。從這五唯產生五大元素：空、風、火、水、地。在這些事物中，只有主物是原因而不是結果。大覺、我慢和五唯既是原因也是結果。十一種官能和五大元素是結果而不是原因。補盧沙既不是原因也不是結果。根本自性沒有變化，大覺等七者會變成原因，十六者會發生變化，補盧沙既不是自性也不是變化。 他們還認為，主物具有產生所有結果的潛能，僅僅通過三種屬性的本性就能實現結果。並且，從主物中必然會產生作為結果的流動和止息。第二，駁斥上述觀點，分為四部分。第一，普遍地陳述危害：主物，作為所立宗（主題），它具有微塵等屬性的區分，這三種屬性是不合理的，因為它是常恒唯一的。因此，作為所知（主題），具有三種屬性平衡狀態的唯一主物是不存在的，因為主物不可能是三種屬性的本體。因此，當它被駁斥時，它的所有結果也會被駁斥。然而，這並不確定，因為它是唯一的。
【English Translation】 Those who claim that various things arise from Prakṛti (Tibetan: བ་སྣ་ཚོགས་པའི་རྒྱུར་, literally: various causes) have already been refuted in the context of analyzing atoms. Third, refuting the permanence of Pradhāna (Tibetan: གཙོ་བོ།, literally: main one), which has two parts. First, stating the opponent's view: The Sāṃkhyas assert that Pradhāna, called 'Prakṛti,' is permanent and is the cause of movement and stillness, arising and ceasing, and abiding. They believe that when the three qualities (Tibetan: ཡོན་ཏན།, literally: merit), namely Sattva (Sanskrit: सत्त्व, Sattva, purity), Rajas (Sanskrit: रजस्, Rajas, passion), and Tamas (Sanskrit: तमस्, Tamas, darkness), are in a state of equilibrium, it is called 'Pradhāna.' When these three qualities are not in equilibrium, various changes occur, and these changes are called 'movement.' When Puruṣa (Sanskrit: पुरुष, Puruṣa, self) desires to enjoy objects, Prakṛti becomes aware of this and combines the objects with Puruṣa. At this time, Prakṛti emits sounds, etc., and approaches consciousness. The order of emission is: from Prakṛti, i.e., Pradhāna, arises Mahat (Sanskrit: महत्, Mahat, great); from Mahat arises Ahaṃkāra (Sanskrit: अहंकार, Ahaṃkāra, I-maker); from Ahaṃkāra arise the sixteen groups (sixteen entities), i.e., eleven faculties (Tibetan: དབང་པོ།, literally: root of power) and five Tanmātras (five subtle elements). The five active faculties are: mouth, feet, hands, genitals, and excretory organs. The five cognitive faculties are: eyes, ears, nose, tongue, and body. The mind (Manas, Sanskrit: मनस्, Manas, mind) is the essence of both. The five Tanmātras are: sound, touch, form, taste, and smell. From these five Tanmātras arise the five great elements: space, wind, fire, water, and earth. Among these entities, only Pradhāna is the cause and not the effect. Mahat, Ahaṃkāra, and the five Tanmātras are both cause and effect. The eleven faculties and the five great elements are effects and not causes. Puruṣa is neither cause nor effect. The fundamental Prakṛti does not change, the seven, such as Mahat, become causes, the sixteen undergo transformation, and Puruṣa is neither Prakṛti nor transformation. They also believe that Pradhāna has the potential to produce all effects and accomplishes the effects solely through the nature of the three qualities. And from Pradhāna, the movement and cessation as effects necessarily arise. Second, refuting the above view, which has four parts. First, stating the harm in general: Pradhāna, as the subject (thesis), its distinction by the nature of qualities such as atoms, these three qualities are unreasonable because it is permanent and unique. Therefore, as the knowable (subject), the unique Pradhāna, which is the essence of the equilibrium of the three qualities, does not exist because Pradhāna cannot be the essence of the three qualities. Therefore, when it is refuted, all its effects will also be refuted. However, this is not certain because it is unique.
ག་པུར་འདོད་པ་རྡུལ་ལྟ་བུ་དེ། རྡུལ་གྱི་རང་བཞིན་གཅིག་པུ་བདེན་ལ་དེ་བཞིན་དུ་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་སོ་སོར་བདེན་ནོ་ཞེ་ན། 1-3732 གཙོ་བོ་དེ་བཞིན་དུ་ཡོན་ཏན་རྡུལ་ལྟ་བུ་དེ་ཡང་དེ་བཀག་པ་ན་དེའི་རང་བཞིན་གཅིག་ཏུ་བདེན་པ་བདེན་པ་མིན་པར་ཐལ་ཏེ་དེ་ཡང་སོ་སོར་རྡུལ་མུན་སྙིང་སྟོབས་རྣམ་པ་གསུམ་ གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་བྱ་འདིར་ཡང་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱིས་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་སྒྲ་སོགས་ཀྱང་ཡོད་པ་ཉིད་ཤིན་ཏུ་རྒྱང་རིང་བ་སྟེ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མི་ རིགས་པར་འགྱུར། ཡོན་ཏན་རེ་རེ་ལའང་གསུམ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བའི་ཆ་ཤས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་རེ་རེའང་རྣམ་པ་གསུམ་གསུམ་དུ་རྣམ་པར་དཔྱད་པ་ལ་སོགས་པས་བརྟགས་ནས་མཐར་ཡོན་ཏན་མེད་པར་འགྱུར་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་བདེ་སོགས་ཕྱི་རོལ་ཡིན་པ་དགག་པ་ནི། གོས་སོགས་འབྲས་བུ་བདེ་སོགས་ཡོན་ཏན་གྱི་བདག་ཉིད་དུ་འདོད་ཅིང་། རྟག་ཏུ་བདེ་སོགས་སེམས་པ་མིན། །འདི་ནི་གསལ་བར་ཡང་ དག་མཐོང་། །ཞེས་སྨྲས་པ་དེའང་མི་རིགས་ཏེ། གོས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་ཅན། དེ་བདེ་སོགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་སྲིད་པའང་མིན་པར་ཐལ། སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འང་གི་སྒྲས་ཡོན་ཏན་བཞིན་ དུ་ཞེས་བསྟན་པའོ། །འོན་ཏེ་གོས་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་རྣམས་བདེ་སོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་བདེ་སོགས་ཡོད་པར་མི་སྨྲའི། བདེ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་བདེ་སོགས་ཡོད་པར་སྨྲའོ་ཞེ་ན། 1-3733 གོས་སོགས་དང་སྣམ་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་རྣམས་ཆོས་ཅན། བདེ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུར་བདེན་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། སྒྱུ་མ་ལྟར་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡན་ལག་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་དང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ དང་ཡོན་ཏན་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་དུ་མ་གྲུབ་པར་སྔར་དཔྱད་ཟིན་པ་མིན་ནམ་སྟེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་གོས་སོགས་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལ་དེའི་རྒྱུ་ཡང་བདེ་སོགས་སུ་འགྱུར་བ་ ཉིད་དུ་ཐལ། ཡོན་ཏན་རྣམས་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན། བདེ་སོགས་ཆོས་ཅན། སྣམ་སོགས་ཀྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ཏེ། དེ་ལས་སྣམ་བུ་དང་ཙདྣན་ཕྲེང་སོགས་འབྱུང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཡང་ཁྱོད་ཀྱི་འདོད་པ་དེ་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་དམིགས་ཏེ། སྣམ་བུ་ཙདྣན་སོགས་ལས་ནི་བདེ་སྡུག་སོགས་སྐྱེ་བར་མཐོང་བ་ཡིན་པས་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། དཔྱད་ན་བདེ་སོགས་དོན་དམ་ བདེན་པར་མེད་དེ། དཔྱད་ན་སྣ་ཚོགས་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་པ་ཡོད་བདེ་སོགས་སྣམ་སོགས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་དངོས་པོ་བརྟག་པ་ཡིན་པ་དགག་པ་ནི། བདེ་སོགས་ ཡོན་ཏན་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་རྟག་པར་འདོད་པའང་མི་འཐད་དེ། བདེ་སྡུག་སོགས་ཆོས་ཅན། རྟག་པ་ཉིད་དུ་ཡོད་ངེས་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྟག་པ་ཉིད་དུ་ནི་ནམ་ཡང་ཚད་
【現代漢語翻譯】 如果認為『自性』（Prakriti，根本因）的『欲』（Rajas，行動的能量）如同微塵一般，微塵的自性是唯一的真理，同樣，三種 गुण（guna，性質）的自性也是各自獨立的真理，那麼： 如同『自性』一樣，『欲』也如同微塵一般，當否定它時，它的自性是否仍然是唯一的真理？這顯然不成立，因為它也分別具有微塵、黑暗（Tamas，惰性）和心力（Sattva，光明）三種形態。 對於所知的事物，如果認為聲音等結果是由三種 गुण 所產生的，那將是非常荒謬的，因為這在任何情況下都是不合理的。即使將每個 गुण 分解為三個部分，再對每個部分的 गुण 進行三重分析，最終也會發現根本不存在 गुण 。 第二，駁斥快樂等是外在的觀點：如果有人說，衣服等結果具有快樂等 गुण 的自性，並且快樂等並非總是存在於心中，這是顯而易見的，那麼這種說法也是不合理的。因為衣服等事物不可能是快樂等的自性，因為它們沒有心識。『也』字表明瞭這一點，即如同 गुण 一樣。 如果有人辯解說，我們並不是說衣服等事物本身具有快樂等的自性，所以它們才具有快樂等；而是說它們具有快樂等的原因的自性，所以才具有快樂等，那麼： 衣服等事物不可能是快樂等的原因，因為它們如幻覺一般沒有自性。之前已經分析過，它們不是由各個部分、微塵和三種 गुण 組成的。難道不是嗎？確實如此。 此外，按照你的觀點，衣服等事物的因也必然會變成快樂等，因為 गुण 是它們的因。如果接受這種觀點，那麼快樂等就不可能是衣服等事物的原因，因為從快樂等之中不會產生布匹和檀香念珠等事物。 而且，你的觀點也是顛倒的，因為我們看到的是從布匹和檀香等事物中產生快樂和痛苦等。因此，如果對所知的事物進行分析，就會發現快樂等並非是勝義諦，因為經過分析后，它們就不存在了。這是因為快樂等是布匹等事物的結果。 第三，駁斥事物是可分析的觀點：如果認為快樂等具有 गुण 的自性，所以是常恒的，這也是不合理的。因為快樂和痛苦等不一定是常恒的，因為它們永遠無法被衡量。
【English Translation】 If it is thought that 'Rajas' (energy of action) of 'Prakriti' (primordial substance, root cause) is like dust, and the nature of dust is the only truth, and similarly, the nature of the three gunas (qualities) is also each independent truth, then: Like 'Prakriti', 'Rajas' is also like dust. When it is negated, is its nature still the only truth? This is obviously not true, because it also has three forms: dust, darkness (Tamas, inertia), and mental power (Sattva, luminosity). Regarding the knowable things, if it is thought that the results such as sound are produced by the three gunas, it would be very absurd, because it is unreasonable in any case. Even if each guna is divided into three parts, and each part of the guna is analyzed three times, it will eventually be found that there is no guna at all. Second, refuting the view that happiness etc. are external: If someone says that clothes etc. have the nature of happiness etc., and happiness etc. are not always in the mind, which is obvious, then this statement is also unreasonable. Because clothes etc. cannot be the nature of happiness etc., because they have no consciousness. The word 'also' indicates this, just like guna. If someone argues that we are not saying that clothes etc. themselves have the nature of happiness etc., so they have happiness etc.; but that they have the nature of the cause of happiness etc., so they have happiness etc., then: Clothes etc. cannot be the cause of happiness etc., because they have no nature like illusions. It has been analyzed before that they are not composed of parts, dust, and three gunas. Isn't it? Indeed it is. Moreover, according to your view, the cause of clothes etc. must also become happiness etc., because guna is their cause. If you accept this view, then happiness etc. cannot be the cause of clothes etc., because cloth and sandalwood beads etc. do not arise from happiness etc. Moreover, your view is also reversed, because we see that happiness and suffering etc. arise from cloth and sandalwood etc. Therefore, if the knowable things are analyzed, it will be found that happiness etc. are not ultimate truth, because after analysis, they do not exist. This is because happiness etc. are the result of cloth etc. Third, refuting the view that things are analyzable: If it is thought that happiness etc. have the nature of guna, so they are constant, this is also unreasonable. Because happiness and suffering etc. are not necessarily constant, because they can never be measured.
མས་དམིགས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3734 གལ་ཏེ་བདེ་སོགས་རྟག་པར་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་ན་བདེ་བ་ལ་སོགས་ཆོས་ཅན། རྟག་ཏུ་གསལ་བར་དམིགས་པར་འགྱུར། གསལ་བར་དམིགས་རུང་རྟག་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཡོད། རྟག་ན་དེའི་རང་བཞིན་ཡོངས་ སུ་མི་འདོར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་བདེ་སོགས་རྟག་པར་ཡོད་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་དེ་གསལ་བའི་ཚེ་བདེ་བར་སྣང་གིས་ནུས་པའི་ཚུལ་དུ་མི་གསལ་བའི་ཚེ་ན་མི་མཐོང་ངོ་ཞེ་ན། བདེ་ བ་ཆོས་ཅན། རྟག་ཏུ་བདེ་བའི་ངོ་བོར་མྱོང་བ་ཅིའི་ཕྱིར་འཛིན་པ་སྟེ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ཡིན་པར་འགྱུར། འགའ་ཞིག་གི་ཚེ་བདེ་བའི་ངོ་བོར་གསལ་བར་མྱོང་བའི་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་རྟག་ཏུ་གསལ་བ་ཡིན་ན་དེར་འགྱུར་ཡང་རགས་པ་གསལ་བའི་ངོ་བོ་དེ་ཉིད་ཕྲ་མོར་གྱུར་པའི་ཚེ་ན་ཉིན་མོའི་སྐར་མ་བཞིན་མི་གསལ་བས་མི་འཛིན་ནོ་ཞེ་ན། བདེ་སོགས་དེ་ཆོས་ཅན། སྔར་རགས་པས་གསལ་བ་དང་ཕྱིས་ཕྲ་མོར་གྱུར་པས་མི་གསལ་བའི་ངོ་བའང་ཇི་ལྟར་ན་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། རྟག་པ་གཅིག་པུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་ གཅིག་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་འགལ་བ་གཉིས་མི་རུང་ཡང་བདེ་སོགས་མི་འགལ་བའི་ཚེ་སྔར་གྱི་རགས་པའི་ངོ་བོ་དོར་ནས་ཕྱིས་ཕྲ་མོའི་ངོ་བོར་གྱུར་པའོ་ཞེ་ན། རགས་པ་ཕྲ་བའི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་དེ་དག་ཆོས་ཅན། 1-3735 དེ་ལ་མི་རྟག་པ་ཉིད་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་ཐལ། སྐྱེ་འཇིག་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་འདོད་པ་ལ་སྐྱོན་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། དེ་ཙམ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔའི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ནི་ཆོས་ཅན། རགས་པ་ཕྲ་བར་གྱུར་པ་དེ་བཞིན་དུ་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ཅིས་མི་འདོད་དེ་འདོད་པར་རིགས་པར་ཐལ། གསལ་མི་གསལ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཕྲ་རགས་སུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་བདེ་ བའི་རགས་པ་དེ་བདེ་བ་ལས་གཞན་ཡིན་ནམ་མིན། ཡིན་ན་བདེ་བའི་རགས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་སོགས་པ་བདེ་བ་མི་དམིགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་པར་ཐལ། བདེ་བ་ལས་དོན་གཞན་བདེ་ བ་དང་འབྲེལ་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་མིན་ཞེ་ན། བདེ་སོགས་ཀྱི་རགས་པ་ཆོས་ཅན། བདེ་སོགས་ཉིད་དུ་ཐལ། བདེ་སོགས་ལས་གཞན་མིན་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བདེ་བ་ ཆོས་ཅན། གསལ་བར་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ཐལ། རགས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེ་འགག་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ་འབྲས་བུ་སྔར་ཡོད་སྐྱེ་བ་དགག་པ་ལ་གསུམ་གྱི། དང་པོ་སུན་འབྱིན་བརྗོད་པ་ ནི། གལ་ཏེ་ཁྱེད་སངས་རྒྱས་པ་འདོད་པ་ལྟར་བདེ་སོགས་དེ་གཏན་ནས་མེད་པའི་ཞིག་པར་འགྱུར་ན་ལན་ཅིག་བདེ་བ་འགེགས་པའི་འོག་རོལ་ཏུ་བདེ་བ་འགའ་ཡང་ནི་ཆོས་ཅན། སླར་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའི་ཨུཏྤལ་བཞིན་ཞེས་འདོད་ན། 1-3736 གྲངས་ཅན་པ་ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཅན། སྔར་རྒྱུའི་གནས་སྐབས་མེད་པར་སྐྱེ་བ་ནི་ཁྱོད་མི་འདོད་ཀྱང་
【現代漢語翻譯】 因為沒有對境的緣故。 1-3734 如果快樂等是常有的，那麼快樂等法，應恒常明顯地成為對境。因為能夠明顯地成為對境是常有的。這是有遍的。如果是常有的，那麼它的自性就不會完全捨棄。如果快樂等是常有的，但是當它顯現時，快樂似乎不能以能力的方式顯現，當它不顯現時，就看不見，那麼，快樂法，為什麼會恒常以快樂的體性來體驗，即成為對境呢？因為在某些時候，它會以快樂的體性明顯地體驗到是常有的。如果恒常顯現，那麼也會變成那樣，但是粗大的顯現體性變成微細時，就像白天的星星一樣不明顯，所以無法體驗到，那麼，快樂等法，之前粗大而顯現，之後變成微細而不顯現的體性，怎麼會是呢？不應該是，因為是唯一的常有。如果在一個上不可能存在兩種這樣的矛盾，那麼快樂等在不矛盾的時候，捨棄了之前的粗大體性，變成了之後的微細體性，那麼，粗大變成微細的體性， 1-3735 那些法，應是無常的，因為是生滅的。如果這樣認為，有什麼過失呢？那麼二十五諦的一切事物，都是粗大變成微細，同樣應被認為是無常的。因為安住于顯現與不顯現的自性的粗細之中。此外，快樂的粗大與快樂是其他還是非他？如果是其他，那麼快樂的粗大，應不能成為快樂的對境，因為與快樂不同的事物與快樂無關。如果不是其他，那麼快樂等的粗大，應就是快樂等本身。因為不是快樂等之外的事物。如果承認，那麼快樂，應是不恒常的顯現。因為與粗大一同生滅。第四，破斥果之前存在而生，分三：第一，陳述破斥：如果你們佛教徒認為，快樂等完全滅盡，那麼一次快樂滅盡之後，任何快樂，都不會再次產生，就像虛空中的蓮花一樣， 1-3736 數論師，按照你們的觀點，在因位時不存在而產生，你們是不承認的。
【English Translation】 Because there is no object of focus. 1-3734 If happiness and so on are always present, then happiness and other dharmas should always be clearly perceived as objects. Because being able to be clearly perceived is constant. This is pervasive. If it is constant, then its nature will not be completely abandoned. If happiness and so on are always present, but when it appears, happiness does not seem to appear in the manner of ability, and when it does not appear, it is not seen, then, why does happiness, as a dharma, constantly experience the nature of happiness, that is, become an object? Because at some times, it clearly experiences the nature of happiness as constant. If it always appears, then it will become like that, but when the coarse manifestation nature becomes subtle, it is not obvious like the stars in the daytime, so it cannot be experienced, then, how can the nature of happiness and so on, which was previously coarse and manifest, and later became subtle and unmanifest, be? It should not be, because it is the only constant. If it is impossible for two such contradictions to exist in one, then when happiness and so on are not contradictory, it abandons the previous coarse nature and becomes the later subtle nature, then, the nature of coarse becoming subtle, 1-3735 those dharmas should be impermanent, because they arise and cease. If you think so, what fault is there? Then all twenty-five principles should be considered impermanent in the same way that coarse becomes subtle. Because they abide in the coarseness and subtlety of the nature of manifestation and non-manifestation. Furthermore, is the coarseness of happiness other than happiness or not? If it is other, then the coarseness of happiness should not be the object of happiness, because things that are different from happiness are unrelated to happiness. If it is not other, then the coarseness of happiness and so on should be happiness and so on themselves. Because it is not a thing other than happiness and so on. If you admit it, then happiness should be an impermanent manifestation. Because it arises and ceases together with coarseness. Fourth, refuting the arising of the fruit that existed before, divided into three: First, stating the refutation: If you Buddhists think that happiness and so on are completely extinguished, then after one happiness is extinguished, no happiness will arise again, like a lotus in the sky, 1-3736 O Samkhya, according to your view, you do not accept arising without existing in the causal state.
དོན་ལ་གནས་པ་ཉིད་དུ་ཐལ། སྔར་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་གསལ་བ་མེད་པ་ཕྱིས་གསལ་ བར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་རང་ཆས་སུ་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་གནས་ན་བཟའ་བྱ་ཡིན་པས་ན་ཟས་ཏེ་ཟས་ཟ་བ་པོ་ཆོས་ཅན། འབྲས་བུ་མི་གཙང་བ་ཟ་བར་ འགྱུར། ཟས་ཟ་བའི་ཕྱིར་དང་། རས་ཀྱི་རང་བཞིན་གྱིས་རས་ཉོས་ནས་གྱོན་པའི་སྐྱེས་བུ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་རས་ཀྱི་བལ་གྱི་ས་བོན་ཉིད་ཉོས་ནས་བགོ་བར་རིག་པར་ཐལ། འབྲས་བུ་རས་ཉོས་ནས་ བགོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེའི་ལན་དགག་པ་ནི། འོན་ཏེ་དོན་དམ་དུ་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ཡོད་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་མ་རིག་པའི་རབ་རིབ་ཀྱིས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མིག་བཀག་ པའི་འཇིག་རྟེན་རྨོངས་པས་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་གཅིག་ཏུ་མ་མཐོང་བས་སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱིའང་ཟས་ཟ་བ་ལ་སོགས་འཇིག་རྟེན་པའི་བླང་དོར་གྱི་རྣམ་གཞག་དེ་ ཉིད་བྱེད་ཀྱི་བླང་དོར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱེད་པ་མ་མཐོང་བས་ལན་དུ་མི་རིགས་སོ། །གཞན་ཡང་ཤེས་པ་གང་གི་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་ཡོད་དོ་ཞེས་རྟོག་པ་དེ་ཉིད་མཐོང་བར་མ་ཟད་འཇིག་རྟེན་པའི་སྐྱེ་བོ་ལ་ཡང་ན་ཡོད་པར་ངེས་པས་རྒྱུ་མཚན་ཅི་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པས་དེ་ལྟར་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ཞེས་བརྗོད་པར་བྱེད་དེ་མི་རིགས་སོ། ། 1-3737 གལ་ཏེ་འཇིག་རྟེན་པས་དེ་ལྟར་མཐོང་བ་ཚད་མ་ཉིད་མིན་པའི་ཕྱིར་དེས་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུ་ཡོད་པ་གསལ་བར་མི་མཐོང་ངོ་ཞེས། བདེ་སོགས་གསལ་བ་མཐོང་བའི་འཇིག་རྟེན་པའི་མངོན་སུམ་ཚད་ མ་དང་། འང་གི་སྒྲས་བསྡུས་པ་རྗེས་དཔག་དང་སྒྲ་བྱུང་ཡང་ཆོས་ཅན། ཚད་མ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། འཇིག་རྟེན་པའི་ཤེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན་དེ་ཆོས་ཅན། དེས་གསལ་བར་མཐོང་བའི་ སྒྲ་སོགས་དེའང་བདེན་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་ལོ། །གསུམ་པ་རང་ལ་མཚུངས་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་ཁྱེད་ཀྱང་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་དོན་དམ་པར་ཚད་མ་མིན་པར་འདོད་པས་ན། ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་སྤྱོད་པའི་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་རྣམས་ཆོས་ཅན། དེས་གཞལ་བའི་དོན་དེ་བརྫུན་པར་མི་འགྱུར་བ་སྟེ་འགྱུར་བར་ཐལ། དོན་དམ་པར་ཚད་མ་ མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ནི་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་སྟོང་པ་ཉིད་ཚད་མས་ངེས་པ་དེ་ཡང་ནི་འཐད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཚད་མས་གཞལ་བ་ཐམས་ཅད་ བརྫུན་པ་དེའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་འདོད་པ་ཉིད་དེ་འདི་ལྟར་དགག་བྱ་རྟོག་པས་བཏགས་པའི་བུམ་སོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལ་མ་རེག་པ་སྟེ་དེ་ལ་མ་དཔྱད་ཅིང་དེ་མ་བཟུང་བར་བུམ་པ་དེའི་དངོས་པོ་མེད་པ་བློས་འཛིན་ཅིང་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་དགག་བྱ་བདེན་པ་དེའི་དངོས་པོ་མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཆོས་ཅན། 1-3738 གསལ་བར་ཏེ། ངེས་པ་ཁོ་ནར་བརྫུན་ཏེ་དེའི་དགག་བྱའི་དངོས་པོ་གང་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 這必然是符合實際情況的。因為先前在因中不明顯的果，後來會明顯地產生。 如果因中果以自性存在，並且本體是同一的，那麼食用者（有法），因為他要吃東西，將會變成吃不凈之物。因為他要吃東西的緣故。同樣，購買棉布並穿上的男人（有法），應該被認為購買了棉花的種子並穿上。因為他購買了棉布並穿上的緣故。 第二，駁斥對這一點的回答：如果從勝義諦上講，因中果在本體上是同一的，但從世俗諦上講，由於無明的昏暗遮蔽了智慧之眼，愚昧的世間沒有看到因中果是同一的，所以沒有過失，是這樣嗎？ 即使是證悟了真如者，也會像世間人一樣進行取捨，而不會顛倒取捨，所以不能以此作為理由。此外，無論誰認為因中存在果，不僅會被看到，而且世間人也會確定這一點，那麼為什麼世間人沒有這樣看到呢？這樣說是沒有道理的。 如果世間人的所見不是正量，所以他們沒有清楚地看到因中存在果。那麼，清楚地看到快樂等現象的世間人的現量（正量），以及通過『也』字包含的比量和名言（正量）（有法），就不是正量了。因為它們是世間人的意識的緣故。如果承認這一點，那麼通過這些正量清楚地看到的現象等，也就不真實存在了。 第三，避免自相矛盾：如果你們也認為名言諦上的正量在勝義諦上不是正量，那麼，按照你們的觀點，所有以名言諦上的正量來行持諸法無自性的行為（有法），它們所衡量的事物不會是虛假的，而是會變成虛假的。因為它們在勝義諦上不是正量的緣故。如果承認這一點，那麼通過正量確定諸法空性的觀點也是不合理的。因為正量所衡量的一切都是虛假的。如果是這樣，那就是我們所希望的，因為我們並沒有觸及或分析瓶子等事物，而是在沒有執著或指向瓶子的實體的情況下，以意識來把握瓶子不存在。因此，被否定的真實事物的空性（有法）， 是清楚的，並且是唯一確定的，是虛假的，因為它的否定對象是什麼。
【English Translation】 This must be in accordance with reality. Because the fruit that was not clear in the cause before will clearly arise later. If the fruit exists in the cause by its own nature and the essence is the same, then the eater (subject), because he eats, will become eating impure things. Because he eats. Similarly, the man who buys cotton cloth and wears it (subject) should be considered to have bought and worn the seeds of cotton wool. Because he bought cotton cloth and wore it. Second, refuting the answer to this: If, from the ultimate point of view, the fruit is the same in essence in the cause, but from the conventional point of view, the ignorant world does not see the fruit as the same in the cause because the darkness of ignorance obscures the eye of wisdom, then there is no fault, is it? Even those who have realized suchness will make choices like ordinary people, and will not reverse choices, so it is not reasonable to use this as a reason. Furthermore, whoever thinks that the fruit exists in the cause will not only be seen, but ordinary people will also determine this, so why do ordinary people not see it that way? It is unreasonable to say that. If what ordinary people see is not valid cognition, then they do not clearly see that the fruit exists in the cause. Then, the direct perception (valid cognition) of ordinary people who clearly see happiness and other phenomena, and the inference and verbal testimony (valid cognition) included by the word 'also' (subject), are not valid cognition. Because they are the consciousness of ordinary people. If this is admitted, then the phenomena etc. that are clearly seen by these valid cognitions are also not truly existent. Third, avoiding self-contradiction: If you also think that conventional valid cognition is not valid cognition in the ultimate sense, then, according to your view, all actions that practice the selflessness of phenomena with conventional valid cognition (subject), the things they measure will not be false, but will become false. Because they are not valid cognition in the ultimate sense. If this is admitted, then the view that emptiness of phenomena is determined by valid cognition is also unreasonable. Because everything measured by valid cognition is false. If that is the case, then that is what we want, because we do not touch or analyze things like vases, but grasp with consciousness that the vase does not exist without clinging to or pointing to the entity of the vase. Therefore, the emptiness of the real thing that is denied (subject), is clear, and is the only certainty, is false, because what is its object of negation.
པ་དེའང་བརྫུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་བདེན་གཉིས་ལས། བཏགས་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཡིས། །བཀག་པ་བཏགས་མིན་ཇི་ ལྟར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དགག་བྱ་དང་དེ་བཀག་པ་བརྟགས་ནས་བཞག་པ་དེས་ན་དཔེར་ན་རྨི་ལམ་དུ་ཐོག་མར་བུ་སྐྱེས་ནས་བུ་དེ་ཤི་བ་རྨི་བ་ན་བུ་དེ་མེད་སྙམ་པའི་རྣམ་རྟོག་ ན་བུ་དེ་ཡོད་པར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་ཞིང་གེགས་བྱེད་ཀྱི་རྟོག་པ་དེ་ཡང་བརྫུན་པ་ཡིན་ཏེ། རྨི་ལམ་གྱི་བུ་ནི་བཏགས་པར་ཟད་ཀྱི་སྐྱེ་འཆི་མེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྟོག་པས་བརྟགས་པའི་བདེན་དངོས་དང་དེ་བཀག་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཀྱང་བཏགས་པར་ཟད་ཀྱི་དོན་དམ་དུ་མེད་པས་ན་སྟོང་ཉིད་འཇལ་བའི་བློ་ཡང་དོན་དམ་པར་ཚད་ མ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་བདེན་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་དེ་དག་གི་མཇུག་བསྡུ་བ་ནི། རྒྱུ་མེད་དང་དབང་ཕྱུག་དང་གཙོ་བོ་སོགས་ལས་འགྲོ་བ་འགའ་ཡང་མི་འབྱུང་བ་དེ་བས་བཤད་མ་ ཐག་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་དཔྱད་པས་འབྲས་བུ་འགའ་ཡང་རྒྱུ་མེད་ལས་བྱུང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། བདག་དང་དུས་ཀྱིས་བྱས་པའང་མེད་དེ། དེ་དག་ཀྱང་རྒྱུ་མེད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3739 ཅི་སྟེ་དེ་དག་ལས་མི་སྐྱེ་ཡང་མཐོང་བའི་རྒྱུ་ལས་དོན་དམ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་ཇི་ལྟར་འགྲུབ་ཅེ་ན། བདག་ལས་མ་ཡིན་གཞན་ལས་མིན། །གཉིས་ལས་མ་ཡིན་ ཞེས་པའི་དོན་སྟོན་པ་ནི། དངོས་པོ་རྣམས་ཆོས་ཅན། དོན་དམ་པར་སྐྱེ་བ་ནམ་ཡང་ཡོད་པ་མིན་ཏེ། རང་དང་གཞན་སོ་སོ་བའམ་དེ་གཉིས་ཀ་འདུས་པའི་རྐྱེན་རྣམས་ལའང་སྐྱེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ གནས་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་མ་གྲུབ་པ་མིན་ཏེ། རང་ལས་མི་སྐྱེ་སྟེ། རང་སྐྱེ་བ་ལས་སྔར་དངོས་པོར་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ལས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། ས་ལུས་ས་བོན་ལས་ཁྲེའི་མྱུ་གུ་སྐྱེ་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། གཉིས་ཀ་རེ་རེ་ལས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། གཉིས་ཀའི་ཕྱོགས་ལ་བརྗོད་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་ཀ་ཚོགས་པ་ལས་ ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། རེ་རེ་ལ་ནུས་པ་མེད་ན་ཚོགས་པ་ལའང་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྔར་བཤད་པ་ལྟར། རྒྱུ་མེད་ལས་ཀྱང་མི་སྐྱེ་བས་ན་དོན་དམ་པར་སྐྱེ་འགག་ མེད་པའི་རང་བཞིན་སྒྱུ་མ་དང་མཚུངས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཉིད་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་ཡིན་ལ། འདི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འགེགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ས་ལུང་ལྗང་པའི་མདོ་ལས། 1-3740 མྱུ་གུ་དེའང་བདག་གིས་མ་བྱས། གཞན་གྱིས་མ་བྱས། གཉིས་ཀས་མ་བྱས། དབང་ཕྱུག་གིས་མ་བྱས། དུས་ཀྱིས་མ་བསྒྱུར། རང་བཞིན་ལས་མ་བྱུང་། རྒྱུ་མེད་པ་ལས་ཀྱང་མ་སྐྱེས་ཏེ། འོན་ཀྱང་ས་ དང་ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་དང་ནམ་མཁའ་དང་དུས་ཀྱི་ཁམས་འདུས་ནས་ས་བོན་འག
【現代漢語翻譯】 因為那也是虛假的。正如在二諦中說：『以假立的自性，如何能遮遣非假立？』因此，通過分析能破和所破而安立，例如，夢中先夢到生子，然後夢到孩子死去，這時認為孩子不存在的分別念，會阻礙認為孩子存在的執著，而這個阻礙的分別念也是虛假的。因為夢中的孩子只是假立的，並沒有真正的生滅。同樣，通過分別念分析的真實現象和遮遣它的空性也只是假立的，在勝義中並不存在，因此，衡量空性的智慧在勝義中也不是量，因為對境並不真實存在。 第三，總結以上內容：沒有任何眾生是從無因、自在天（藏文：དབང་ཕྱུག་，梵文：Īśvara，梵文羅馬擬音：Ishvara，漢語字面意思：自在者）和神我（藏文：གཙོ་བོ་，梵文：Prakṛti，梵文羅馬擬音：Prakriti，漢語字面意思：自性）等產生的。因此，通過如上所述的方式進行分析，沒有任何果是從無因產生的，也不是由我和時間所造，因為它們也被認為是無因的。 如果說，即使不是從那些產生，但因為從可見的因產生勝義，那麼如何成立一切法無自性呢？爲了說明『非從自生，非從他生，亦非從二者生』的意義：諸法，就其法性而言，根本不可能在勝義中產生，因為在自身和他者各自，或者二者聚合的因緣中，都不存在任何產生的狀態。這不是不能成立的，因為不是從自身產生，因為在自身產生之前，事物並不存在；也不是從他者產生，因為那樣會導致身體從種子中產生稻芽；也不是從二者各自產生，因為會犯上對二者分別敘述的過失；也不是從二者聚合產生，因為如果每個部分都沒有能力，那麼聚合體也不會有能力。同樣，如前所述，也不是從無因產生，因此，在勝義中沒有生滅的自性，如幻象般，是緣起自性空顯現種種，但這並不是在世俗中否定。 在《薩隆綠經》中說：『苗芽不是我所造，不是他所造，不是二者所造，不是自在天所造，不是時間所變，不是自性所生，也不是無因而生。然而，當土地、水、火、風、虛空和時間的界限聚合時，種子…』
【English Translation】 Because that is also false. As it is said in the Two Truths: 'How can what is imputed by its own nature, negate what is not imputed?' Therefore, by analyzing the object to be negated and its negation, it is established that, for example, in a dream, first dreaming of giving birth to a child, and then dreaming of the child dying, the thought that the child does not exist hinders the attachment to the belief that the child exists, and that hindering thought is also false. Because the child in the dream is merely imputed, and there is no real birth or death. Similarly, the true phenomenon analyzed by conceptual thought and the emptiness that negates it are also merely imputed, and do not exist in the ultimate sense. Therefore, the wisdom that measures emptiness is not a valid cognition in the ultimate sense, because the object is not truly existent. Third, to conclude the above: No beings arise from causelessness, Īśvara (藏文：དབང་ཕྱུག་，梵文：ईश्वर，梵文羅馬擬音：Ishvara，漢語字面意思：The powerful one) and Prakṛti (藏文：གཙོ་བོ་，梵文：प्रकृति，梵文羅馬擬音：Prakriti，漢語字面意思：Nature) etc. Therefore, by analyzing in the manner just described, no result has ever arisen from causelessness, nor is it made by self and time, because they are also considered causeless. If it is said that even if they do not arise from those, but because they arise ultimately from visible causes, how is it established that all phenomena are without inherent existence? To explain the meaning of 'not arising from self, not arising from other, nor arising from both': Phenomena, as their nature, can never arise in the ultimate sense, because in the conditions of self and other separately, or the aggregation of both, there is not even a slight state of arising. This is not unestablished, because it does not arise from self, because before the self arises, the thing does not exist; nor does it arise from other, because that would lead to the sprout of rice arising from the seed of the body; nor does it arise from each of the two, because it would be subject to the fault of stating each of the two separately; nor does it arise from the aggregation of the two, because if each part has no power, then the aggregation will also have no power. Similarly, as previously stated, it does not arise from causelessness, therefore, in the ultimate sense, there is no nature of arising and ceasing, like an illusion, it is the interdependent nature of emptiness appearing in various ways, but this is not a negation in the conventional sense. In the Sālūraka-sūtra: 'The sprout is not made by me, not made by others, not made by both, not made by Īśvara, not transformed by time, not born from nature, nor born from causelessness. However, when the elements of earth, water, fire, wind, space, and time gather, the seed...'
གས་པ་ན་མྱུ་གུ་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟར་ཕྱི་རོལ་གྱི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་པར་འབྱུང་བ་རྐྱེན་ དང་འབྲེལ་པར་བལྟའོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་རང་གི་སྡེ་པའི་འདོད་པ་དགག་པ་ནི། བཙུན་པ་ཆོས་སྐྱོབ་ནི། དངོས་པོ་ནི་ཞིག་པ་ན་ཁྱེད་ལྟར་གཏན་མེད་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་ མ་འོངས་པ་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་འོངས་པ་དང་ད་ལྟ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ཉིད་སླར་ཡང་མི་རྟག་པའི་དབང་གིས་འདས་པར་གྱུར་པ་ནི་སྐྱེ་གནས་འཇིག་པར་བརྗོད་དོ་ཞེ་ན། དངོས་པོ་ གཅིག་ཆོས་ཅན། གཞན་མ་འོངས་པའི་ཡུལ་དུས་ནས་ད་ལྟར་བར་འོངས་པ་མ་ཡིན་ལ་དེ་ཉིད་ད་ལྟར་མི་འགག་པར་གནས་པ་མ་ཡིན་ཞིང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་ལས་འདས་པར་འགྲོ་བའང་མ་ ཡིན་པར་ཐལ་ཏེ། མི་རྟག་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ངེས་ན་གཏན་དུ་ཡོད་པས་འདུས་བྱས་རྟག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དངོས་པོ་གཅིག་ཀྱང་བྱ་བ་མ་སྐྱེས་ཤིང་མི་བྱེད་པ་མ་འོངས་པ་དང་། 1-3741 བྱ་བ་སྐྱེས་ལ་བྱེད་བཞིན་པ་ད་ལྟ་བ་དང་། བྱ་བ་བྱས་ནས་ལོག་པ་འདས་པ་ཡིན་པས་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེས་གནས་སྐབས་གཞན་དུ་འགྱུར་བར་འདོད་པའི་བཙུན་པ་དབྱིག་བཤེས་ཟེར་ན། དངོས་ པོ་གཅིག་པོ་དེ་ཆོས་ཅན། འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དུས་སུ་བྱ་བ་བྱེད་པར་འགྱུར། འདས་མ་འོངས་ཀྱི་དུས་སུ་ཡང་རྫས་སུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟག་ཏུ་གནས་ན་རྐྱེན་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་ ཐལ་བ་དང་། བྱེད་པས་སྟོང་ན་དངོས་པོ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། བྱེད་པ་དེ་དངོས་པོ་དང་གཅིག་དང་ཐ་དད་བརྟགས་ན་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དོན་དམ་པར་སྟོང་པར་བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཀྱིས་ཀྱང་གསུངས་ཏེ། དགེ་སློང་དག་མིག་ནི་སྐྱེ་བ་གང་ནས་ཀྱང་འོངས་པ་མེད་དོ། །འགག་པ་ན་གང་དུའང་འགྲོ་བ་མེད་དོ། །འདི་ལྟར་དགེ་སློང་དག་མིག་ནི་མ་བྱུང་བ་ལས་འབྱུང་ བར་འགྱུར་ཞིང་བྱུང་ནས་ཀྱང་འགག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་བསྟན་པ་ནི། དེ་ལྟར་དུས་གསུམ་ལས་འདས་པས་ན་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་དོན་ལ་རྨོངས་པའི་ བྱིས་པས་བདེན་པར་སྒྲོ་བཏགས་པར་གང་བྱས་པའི་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་ཆོས་འདི་དག་སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་བའི་རྟ་གླང་སོགས་ལས་ནི་བདེན་པའི་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། རང་བཞིན་མེད་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3742 མ་གྲུབ་པ་མིན་ཏེ། དེའང་སྒྱུ་མ་མཁན་གྱིས་སྤྲུལ་པའི་སྒྱུ་མ་གང་ཡིན་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་རྒྱུ་ལས་ཉོན་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གང་སྤྲུལ་པའི་ཆོས་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ནི་རང་ བཞིན་མེད་པར་མཚུངས་ཏེ། སྐྱེ་བ་ན་གང་ནས་འོངས་པར་གྱུར་ཅིང་ཞིག་པ་ནི་གང་དུ་འགྲོ་བའང་དམིགས་པ་ཞིབ་པའི་ལྟ་བས་བརྟག་པར་གྱིས་ཤིག བརྟགས་ན་འགྲོ་འོང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་ རྐྱེན་ལས་སྐྱེས་ན་ཇི་ལྟར་མི་བདེན་ཞེ་ན།
【現代漢語翻譯】 那麼，新芽就會明顯地生長出來。同樣，外在的依存關係也應被視為與條件相關聯。第二，駁斥自宗的觀點：尊者法救說：『事物壞滅時，不像你們那樣完全消失，而是憑藉未來因緣的力量變為未來和現在。同樣，由於無常的力量，變為過去，這被稱為生、住、滅。』如果有人這樣說，那麼，一個事物，就其體性而言，不應從未來的時間和地點來到現在，它也不應停留在現在而不消失，它也不應從現在變為過去，因為它是無常的。如果不確定，那麼它就永遠存在，因此，有為法就變成了常法。或者說，一個事物，未生且未作用的是未來，已生且正在作用的是現在，已作用且已消失的是過去，因此沒有過失。』如果有人這樣認為，認為狀態會發生變化的尊者世友說：『一個事物，就其體性而言，在過去和未來的時間裡會起作用，因為它在過去和未來的時間裡也作為實體存在。』如果它恒常存在，那麼它就不依賴於其他條件，如果它空無作用，那麼它就不是事物。如果分析這個作用與事物是一體還是他體，那是不合理的。因此，如來也說了究竟的空性，他說：『比丘們，眼睛從任何地方都沒有來處，壞滅時也沒有去處。比丘們，眼睛是從未生而生，生已而滅。』第二，顯示世俗如幻：既然超越了三時，那麼對於真實意義迷惑的凡夫，對於由他們所造作的因緣所產生的這些法，與幻術師所變幻的馬、象等相比，有什麼真實的差別呢？因為它們在自性上是相同的。這不是沒有成立，因為幻術師所變幻的幻術，以及世間上由業和煩惱所變幻的法，在自性上是相同的。在生的時候，從哪裡來？在滅的時候，又到哪裡去？用精細的觀察來分析吧！如果分析，就會發現沒有來去。如果從因緣而生，怎麼會不是真實的呢？ 那麼，新芽就會明顯地生長出來。同樣，外在的依存關係也應被視為與條件相關聯。第二，駁斥自宗的觀點：尊者法救說：『事物壞滅時，不像你們那樣完全消失，而是憑藉未來因緣的力量變為未來和現在。同樣，由於無常的力量，變為過去，這被稱為生、住、滅。』如果有人這樣說，那麼，一個事物，就其體性而言，不應從未來的時間和地點來到現在，它也不應停留在現在而不消失，它也不應從現在變為過去，因為它是無常的。如果不確定，那麼它就永遠存在，因此，有為法就變成了常法。或者說，一個事物，未生且未作用的是未來，已生且正在作用的是現在，已作用且已消失的是過去，因此沒有過失。』如果有人這樣認為，認為狀態會發生變化的尊者世友說：『一個事物，就其體性而言，在過去和未來的時間裡會起作用，因為它在過去和未來的時間裡也作為實體存在。』如果它恒常存在，那麼它就不依賴於其他條件，如果它空無作用，那麼它就不是事物。如果分析這個作用與事物是一體還是他體，那是不合理的。因此，如來也說了究竟的空性，他說：『比丘們，眼睛從任何地方都沒有來處，壞滅時也沒有去處。比丘們，眼睛是從未生而生，生已而滅。』第二，顯示世俗如幻：既然超越了三時，那麼對於真實意義迷惑的凡夫，對於由他們所造作的因緣所產生的這些法，與幻術師所變幻的馬、象等相比，有什麼真實的差別呢？因為它們在自性上是相同的。這不是沒有成立，因為幻術師所變幻的幻術，以及世間上由業和煩惱所變幻的法，在自性上是相同的。在生的時候，從哪裡來？在滅的時候，又到哪裡去？用精細的觀察來分析吧！如果分析，就會發現沒有來去。如果從因緣而生，怎麼會不是真實的呢？
【English Translation】 Then, the sprout will manifestly grow. Likewise, external dependent origination should be regarded as related to conditions. Second, refuting the views of one's own school: Venerable Dharmatrāta said: 'When things are destroyed, they do not become completely non-existent as you say, but by the power of future causes and conditions, they become future and present. Likewise, due to the power of impermanence, becoming past is called birth, abiding, and destruction.' If someone says this, then a thing, in its essence, should not come from the future time and place to the present, nor should it remain in the present without disappearing, nor should it go from the present to the past, because it is impermanent. If it is uncertain, then it will exist forever, therefore, conditioned phenomena will become permanent. Or rather, a thing, what is unborn and not acting is the future, what is born and acting is the present, and what has acted and disappeared is the past, therefore there is no fault.' If someone thinks this way, Venerable Vasumitra, who believes that states change, says: 'A thing, in its essence, will act in the past and future times, because it also exists as an entity in the past and future times.' If it exists constantly, then it does not depend on other conditions, and if it is empty of action, then it is not a thing. If one analyzes whether this action is the same as or different from the thing, it is unreasonable. Therefore, the Blessed One also spoke of ultimate emptiness, saying: 'Bhikkhus, the eye has no coming from anywhere, nor does it go anywhere when it is destroyed. Bhikkhus, the eye arises from the unarisen, and having arisen, it is destroyed.' Second, showing conventional reality as illusion: Since it transcends the three times, then for ordinary people who are deluded about the true meaning, what real difference is there between these phenomena produced by the causes and conditions they create and the horses, elephants, etc. conjured by a magician? Because they are the same in lacking inherent existence. This is not unestablished, because the illusion conjured by a magician, and the phenomena conjured by karma and afflictions that are known in the world, are the same in lacking inherent existence. When it is born, where does it come from? When it is destroyed, where does it go? Analyze it with careful observation! If you analyze, you will find that there is no coming or going. If it arises from causes and conditions, how can it not be real? Then, the sprout will manifestly grow. Likewise, external dependent origination should be regarded as related to conditions. Second, refuting the views of one's own school: Venerable Dharmatrāta said: 'When things are destroyed, they do not become completely non-existent as you say, but by the power of future causes and conditions, they become future and present. Likewise, due to the power of impermanence, becoming past is called birth, abiding, and destruction.' If someone says this, then a thing, in its essence, should not come from the future time and place to the present, nor should it remain in the present without disappearing, nor should it go from the present to the past, because it is impermanent. If it is uncertain, then it will exist forever, therefore, conditioned phenomena will become permanent. Or rather, a thing, what is unborn and not acting is the future, what is born and acting is the present, and what has acted and disappeared is the past, therefore there is no fault.' If someone thinks this way, Venerable Vasumitra, who believes that states change, says: 'A thing, in its essence, will act in the past and future times, because it also exists as an entity in the past and future times.' If it exists constantly, then it does not depend on other conditions, and if it is empty of action, then it is not a thing. If one analyzes whether this action is the same as or different from the thing, it is unreasonable. Therefore, the Blessed One also spoke of ultimate emptiness, saying: 'Bhikkhus, the eye has no coming from anywhere, nor does it go anywhere when it is destroyed. Bhikkhus, the eye arises from the unarisen, and having arisen, it is destroyed.' Second, showing conventional reality as illusion: Since it transcends the three times, then for ordinary people who are deluded about the true meaning, what real difference is there between these phenomena produced by the causes and conditions they create and the horses, elephants, etc. conjured by a magician? Because they are the same in lacking inherent existence. This is not unestablished, because the illusion conjured by a magician, and the phenomena conjured by karma and afflictions that are known in the world, are the same in lacking inherent existence. When it is born, where does it come from? When it is destroyed, where does it go? Analyze it with careful observation! If you analyze, you will find that there is no coming or going. If it arises from causes and conditions, how can it not be real?
འདུས་བྱས་ཆོས་ཅན། དེ་ལ་དོན་དམ་དུ་བདེན་པ་ཉིད་ཇི་ལྟར་ཡོད་དེ་མེད་པར་ཐལ། དངོས་པོ་གང་ཞིག་རྒྱུ་རྐྱེན་གཞན་ནི་ཉེ་བ་ཡིས་ མཐོང་བ་སྟེ་དམིགས་པར་འགྱུར་ཞིང་རྒྱུ་རྐྱེན་དོན་མེད་ན་དམིགས་པ་མིན་པའི་ཚུལ་གྱིས་བཅོས་བུ་གཞན་ལ་རག་ལས་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་མེ་ལོང་ནང་གི་གདོང་གི་གཟུགས་བརྙན་དང་མཚུངས་ པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་དཔྱད་ན་སྐྱེ་འགག་མ་གྲུབ་པའི་ཚུལ་ལ་གསུམ་སྟེ། ཡོད་མེད་ལ་དཔྱད་ན་སྐྱེ་བ་མི་འཐད། དེས་ན་འགག་པ་མི་འགྲུབ། མཇུག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་ ཀྱི་དང་པོ་དངོས་ནི། གཞན་ཡང་འབྲས་བུ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་བདེན་པར་ཡོད་ན་འབྲས་བུ་ཡོད་པའམ་མེད་པ་གང་ཞིག་སྐྱེ། དང་པོ་ལྟར་ན་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་གྲུབ་ནས་ཡོད་པ་ཆོས་ཅན། 1-3743 དེ་ལ་རྒྱུ་ཡིས་བསྐྱེད་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་པར་ཐལ། གྲུབ་ཟིན་པར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་ཕྱོགས་གཉིས་པ་ཁས་ལེན་ཏེ་འབྲས་བུ་དེ་ནི་མེད་པ་སྐྱེའོ་ཞེ་ན། ཡང་འབྲས་ བུ་མེད་པ་དེ་ཆོས་ཅན། རྒྱུ་ཡིས་བསྐྱེད་དགོས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ་མེད་པར་ཐལ་རྒྱུ་ནི་རང་དང་མཉམ་དུ་སྐྱེ་འཇིག་བྱེད་པས་སྔ་མ་ལས་ཁྱད་མེད་པ་ལ་ཕྱི་མ་ལྟར་ན་དེ་ ལའང་བྱེད་པ་གཞན་དང་གཞན་བརྟག་དགོས་པས་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་རོ། །དངོས་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཉེས་སྤོང་གི་ལན་དགག་པ་ནི། འོན་ཏེ་མ་ངེས་ཏེ། འབྲས་བུ་མེད་པ་ཉིད་རྒྱུ་ ལས་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། རྒྱུ་བརྒྱ་དང་སྟོང་རྣམས་ལ་ཞོག བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱའི་རྒྱུ་ཡིས་ཀྱང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་མེད་པ་ལ་རང་བཞིན་གཞན་དུ་བསྒྱུར་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལ་རྣམ་པར་བསྒྱུར་དུ་མེད་མོད་འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འབྲས་བུའི་དངོས་པོར་མེད་པའི་གནས་སྐབས་དེ་ཆོས་ཅན། དེ་མ་དོར་བའི་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཏེ་མ་ཡིན་ པར་ཐལ། དངོས་པོར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མེད་པ་ཉིད་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་འབྲས་བུ་མེད་པའི་རང་བཞིན་གྱི་གནས་སྐབས་དེ་ལོག་པ་ན་འབྲས་བུར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འབྲས་བུ་མེད་པ་ཆོས་ཅན། 1-3744 དེ་ལས་གཞན་དེ་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་དེ་འབྲས་བུའི་དངོས་པོར་གྱུར་པ་ཡང་གང་ཞིག་ཡིན་ཏེ་མི་སྲིད་པར་ཐལ །དེ་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་དེ་འབྲས་བུའི་དངོས་པོར་གྱུར་པ་ཚད་མས་མ་དམིགས་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལོག་པའི་གནས་སྐབས་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ལ་རྒྱུ་འབྲས་བུའི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་སྔར་ཟས་ཟ་མི་གཙང་བ་ཟ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སོགས་སུ་བཀག་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་དེ་ ལོག་པའི་གནས་སྐབས་ནི་འབྲས་བུར་མི་འགྱུར་གྱི། སྔར་ཡོད་པ་མིན་ཞིང་ཕྱིས་དངོས་མེད་དང་བྲལ་བ་ལས་འབྲས་བུར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཤེས་བྱ་འདིར་ཆོས་ཅན། བསྐྱེད་བྱའི་དངོས་པོ་ཡོད་པར་ནམ
【現代漢語翻譯】 諸法（འདུས་བྱས་ཆོས་ཅན།）是有為法，那麼，從勝義諦（དོན་དམ་）的角度來說，它怎麼可能是真實的呢？實際上它是不真實的。任何事物，當其他因緣接近時，它就會顯現（མཐོང་བ་སྟེ་དམིགས་པར་འགྱུར་ཞིང་），如果因緣不具備，它就不會顯現。因此，它依賴於其他條件才能產生作用（བཅོས་བུ་གཞན་ལ་རག་ལས་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར།），就像鏡子中的面容影像一樣。 第三，如果分析生滅（སྐྱེ་འགག་）的不可成立性，有三種情況：從有無的角度分析，生是不合理的，因此，滅也是不能成立的。下面是總結性的闡述。 首先，在兩種情況中的第一種，即正面的情況：如果諸果的產生是真實存在的，那麼是有（ཡོད་པ་）的果產生，還是沒有（མེད་པ་）的果產生？如果是第一種情況，即已經存在的果產生，那麼，對於已經存在的果，還需要因來產生它嗎？實際上是不需要的，因為它已經存在了。 如果承認第二種情況，即沒有的果產生，那麼，沒有的果，還需要因來產生它嗎？實際上是不需要的，因為因是和果同時產生和消失的，如果按照后一種情況，那麼對於因也需要觀察其他的因，這樣就會導致無窮無盡。因為果是不存在的。 第二，駁斥為避免過失而作的回答：如果說不一定，沒有的果不是從因產生的嗎？即使有成百上千的因，甚至數百萬的因，也不能將沒有的果的自性轉變成果的實體。即使不能轉變，但它仍然是果的體性嗎？果的實體不存在的狀態，怎麼能說是果的實體呢？實際上不是，因為它不存在。 如果說沒有本身不是果，但是當沒有的狀態消失時，就會變成果，那麼，沒有（འབྲས་བུ་མེད་པ་）本身，當它消失時，變成的果的實體又是什麼呢？實際上是不可能的，因為沒有消失的狀態，並沒有被量（ཚད་མས་）所觀察到。沒有消失的狀態是因，因是果的自性，這就像之前所說的吃不凈食物一樣，已經被駁斥過了。 如果說沒有消失的狀態不會變成果，而是從先前存在，後來又脫離不存在的狀態而變成果，那麼，對於這個所知（ཤེས་བྱ་འདིར་），被產生的實體什麼時候存在呢？
【English Translation】 All conditioned phenomena (འདུས་བྱས་ཆོས་ཅན།) are impermanent. Then, how can they be truly real from the perspective of ultimate truth (དོན་དམ་)? In reality, they are not. Any object that appears when other causes and conditions are near (མཐོང་བ་སྟེ་དམིགས་པར་འགྱུར་ཞིང་), and does not appear when causes and conditions are absent, thus it relies on other conditions to function (བཅོས་བུ་གཞན་ལ་རག་ལས་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར།), just like the reflection of a face in a mirror. Third, if we analyze the unestablished nature of arising and ceasing (སྐྱེ་འགག་), there are three aspects: Analyzing from the perspective of existence and non-existence, arising is unreasonable, and therefore, ceasing is also unestablished. The following is a summary explanation. First, in the first of the two cases, the positive case: If the arising of all effects is truly existent, then does an existent (ཡོད་པ་) effect arise, or does a non-existent (མེད་པ་) effect arise? If it is the first case, that is, an already existent effect arises, then what need is there for a cause to produce an effect that already exists? In reality, there is no need, because it already exists. If the second case is admitted, that is, a non-existent effect arises, then what need is there for a cause to produce a non-existent effect? In reality, there is no need, because the cause arises and ceases simultaneously with the effect. If we follow the latter case, then we also need to examine other causes for the cause, which would lead to endlessness. Because the effect is non-existent. Second, refuting the answer made to avoid fault: If it is said that it is not certain, is it not that a non-existent effect arises from a cause? Even with hundreds and thousands of causes, even millions of causes, it is impossible to transform the nature of a non-existent effect into the entity of an effect. Even if it cannot be transformed, is it still the nature of the effect? How can the state of the effect's entity being non-existent be said to be the effect's entity? In reality, it is not, because it is non-existent. If it is said that non-existence itself is not the effect, but when the state of non-existence disappears, it will become the effect, then what is the entity of the effect that the non-existence (འབྲས་བུ་མེད་པ་) itself becomes when it disappears? In reality, it is impossible, because the state of non-existence disappearing has not been observed by valid cognition (ཚད་མས་). The state of non-existence disappearing is the cause, and the cause is the nature of the effect, which is like eating unclean food as mentioned before, and has already been refuted. If it is said that the state of non-existence disappearing does not become the effect, but rather it becomes the effect from being previously existent and later separating from non-existence, then, for this knowable (ཤེས་བྱ་འདིར་), when does the entity to be produced exist?
་ ཞིག་ནའང་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། དངོས་པོར་མེད་པའི་ཚེ་ན་ནི་བསྐྱེད་བྱའི་དངོས་པོ་ཡོད་པ་མིན་ལ། དངོས་པོར་ཡོད་པ་ཉིད་ན་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་རྟགས་མ་གྲུབ་སྟེ། འབྲས་ བུའི་དངོས་པོ་སྐྱེས་པས་དངོས་པོར་མེད་པ་ཉམས་ཤིང་འབྲལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། དེ་དང་པོར་སྐྱེས་ཟིན་པར་མ་གྱུར་ན་དངོས་པོར་མེད་པའི་ངོ་བོ་དང་ནི་ འབྲལ་བར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། དེ་ཇི་སྲིད་སྐྱེས་ཟིན་པར་མ་གྱུར་གྱི་བར་དུ་དངོས་པོར་མེད་པ་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འོན་ཏེ་འདོད་དེ་དང་པོར་དངོས་མེད་དང་མ་བྲལ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་སྐྱེ་ལ་ཕྱི་ནས་དངོས་མེད་དང་འབྲལ་བར་འགྱུར་ཏེ། 1-3745 དངོས་པོ་དང་དངོས་མེད་ཕན་ཚུན་སྤང་འགལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། འབྲས་བུ་ཆོས་ཅན། དང་པོ་བྱུང་མ་ཐག་ཏུ་འབྲས་བུའི་དངོས་པོར་ཡོད་པའི་སྐབས་མི་སྲིད་པར་ཐལ། དང་པོ་བྱུང་མ་ཐག་ ཏུ་དངོས་མེད་དང་ནི་མ་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་འབྲས་བུ་ཡོད་པའམ་མེད་པ་རྒྱུས་བྱེད་པ་མི་འཐད་ལ། དེ་གཉིས་ཀའམ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའང་རྒྱུས་བྱེད་པར་མི་འཐད་དེ། ཡོད་ མེད་འགལ་བ་གཉིས་འབྲས་བུ་གཅིག་ལ་འདུར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཡོད་མེད་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེས་ན་འགག་པ་མི་འགྲུབ་པ་ནི། སྐྱེ་བ་མི་རིགས་ པར་མ་ཟད་འགག་པའང་མི་རིགས་ཏེ། མེད་པ་སྐྱེས་ནས་དངོས་པོར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་དུ། སྐྱེས་པའི་དངོས་པོ་གཅིག་པོ་དེ་ཡང་ཆོས་ཅན། འགགས་ནས་དངོས་པོ་མེད་པར་འགྱུར་བ་མིན་པར་ཐལ་ ཏེ། དོན་དམ་པར་ཡོད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ངེས་ན་དོན་དམ་པར་ཡོད་པའི་དངོས་པོ་ཆོས་ཅན། ཡོད་མེད་ཀྱི་རང་བཞིན་གཉིས་སུ་ཐལ་བར་འགྱུར། དོན་དམ་པར་དངོས་པོར་ཡོད་ པ་ཡང་ཡིན་ལ་དེ་ཉིད་འགག་པས་དངོས་པོ་མེད་པར་ཡང་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་མཇུག་བསྡུས་ཏེ་བསྟན་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྔར་བསྟན་པའི་རིམ་པས་འགགས་པ་ཡོད་པ་མིན་ཞིང་སྐྱེ་བའི་དངོས་པོའང་དོན་དམ་དུ་ཡོད་པ་མིན་པ་དེའི་ཕྱིར་འགྲོ་བ་སྣོད་བཅུད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི། 1-3746 རྟག་ཏུ་དོན་དམ་པར་མ་སྐྱེས་ཤིང་མ་འགགས་པ་ཉིད་དེ། རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཡང་དག་པར་སྡུད་པར། རིགས་ཀྱི་བུ་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་སྟོང་པ་ ཉིད་ཀྱི་ཚིག་བླ་དྭགས་ཏེ། སྟོང་པ་ཉིད་དེ་ནི་མི་སྐྱེ་མི་འགག་གོ་ཞེས་སོ། །འོ་ན་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡང་སྐྱེ་འགག་མེད་དམ་ཞེ་ན། རྨི་ལམ་དུ་སྐྱེ་འགག་སྣང་བ་བཞིན་ཐ་སྙད་ ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་སྐྱེ་འགག་འགལ་བ་མེད་དེ། མདོ་དེ་ཉིད་དུ། རིགས་ཀྱི་བུ་འཇིག་རྟེན་གནས་པ་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པ་ལ་མངོན་པར་ཆགས་པ་དེ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་ པོས་འཇིག་རྟ
【現代漢語翻譯】 此外，如果事物不存在，那麼就不會有被產生的事物；如果事物存在，那麼它就永遠存在。如果有人說：『這個論證不成立，因為果的事物產生時，不存在的事物就會消失和分離。』那麼，果的事物作為所立宗，如果它最初沒有產生，那麼它就不會與不存在的自性分離，因為它在沒有產生之前，不存在的事物不會消失。如果有人說：『我承認，最初沒有與不存在分離，事物產生后才與不存在分離，因為事物和不存在是相互排斥的。』那麼，果作為所立宗，最初產生時不可能存在果的事物，因為它最初產生時沒有與不存在分離。這樣，果的存在或不存在都不可能是因，果的既存在又不存在，或者既非存在又非不存在，也不可能是因，因為存在和不存在這兩個矛盾的事物不可能存在於同一個果上，而且既非存在又非不存在也是不可能的。第二，因此，滅是不成立的，不僅生是不合理的，滅也是不合理的，就像不存在的事物產生后不會變成存在的事物一樣，已經產生的事物，作為所立宗，滅后也不會變成不存在的事物，因為它具有勝義存在的自性。如果不確定，那麼勝義存在的事物就會變成具有存在和不存在兩種自性，因為它既是勝義存在的，又因為滅而變成不存在的。第三，總結說明：如前所述，滅是不存在的，生的事物也不是勝義存在的，因此，所有這些有情世間和器世間， 總是勝義不生不滅的，因為它們沒有自性。在《正法攝要》中說：『種姓之子，如是性，如是性，被稱為空性之異名，空性是不生不滅的。』那麼，在世俗諦中也沒有生滅嗎？就像夢中顯現生滅一樣，在名言世俗諦中，生滅是沒有矛盾的。正如在那部經中說：『種姓之子，對於執著於世間的生和滅的人，如來以大悲心』
【English Translation】 Furthermore, if a thing does not exist, then there will be no thing to be produced; if a thing exists, then it will always exist. If someone says, 'This argument is not established, because when the thing of the effect arises, the non-existent thing will disappear and separate.' Then, the thing of the effect, as the subject of the proposition, if it has not been produced initially, then it will not be separated from the nature of non-existence, because as long as it has not been produced, the non-existence will not disappear. If someone says, 'I admit that initially it is not separated from non-existence, and the thing arises and then separates from non-existence, because things and non-existence are mutually exclusive.' Then, the effect, as the subject of the proposition, it is impossible for the thing of the effect to exist at the moment of its initial arising, because it is not separated from non-existence at the moment of its initial arising. In this way, the existence or non-existence of the effect cannot be the cause, and the effect being both existent and non-existent, or neither existent nor non-existent, cannot be the cause either, because these two contradictory things of existence and non-existence cannot exist on the same effect, and it is also impossible to be neither existent nor non-existent. Second, therefore, cessation is not established, not only is arising unreasonable, but cessation is also unreasonable, just as a non-existent thing does not become an existent thing after arising, the thing that has already arisen, as the subject of the proposition, will not become a non-existent thing after cessation, because it has the nature of ultimate existence. If it is uncertain, then the ultimately existent thing will become having two natures of existence and non-existence, because it is both ultimately existent and becomes non-existent due to cessation. Third, summarizing and explaining: As mentioned before, cessation does not exist, and the thing of arising is not ultimately existent either, therefore, all these sentient beings and the world of containers, are always ultimately unborn and unceasing, because they have no self-nature. In the 'Essence of the Correct Dharma' it says: 'Son of lineage, suchness, suchness, is called the synonym of emptiness, emptiness is unborn and unceasing.' Then, is there no arising and ceasing even in conventional truth? Just like the appearance of arising and ceasing in a dream, in nominal conventional truth, there is no contradiction in arising and ceasing. As it says in that very sutra: 'Son of lineage, for those who are attached to the arising and ceasing of the world, the Tathagata with great compassion'
ེན་སྐྲག་པའི་གནས་བསལ་བའི་ཕྱིར་ཐ་སྙད་ཀྱི་དབང་གིས་སྐྱེ་བོ་འགག་གོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་ལ་ཆོས་གང་ཡང་སྐྱེ་བའམ་འགག་པ་མེད་དོ་ཞེས་སོ། །བཞི་པ་དེས་འགྲོ་བ་རང་ བཞིན་མེད་པར་བསྒྲུབ་པ་ནི། དོན་དམ་པར་སྐྱེ་འགག་མེད་པ་དེས་ན་དམྱལ་སོགས་འགྲོ་བ་རིགས་ལྔའམ་དྲུག་པོ་འདི་དག་རྨི་ལམ་དུ་འགྲོ་འོང་བདེ་སྡུག་མྱོང་བ་ལྟ་བུར་སྣང་སྟེ། རིགས་པས་ རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ཆུ་ཤིང་ལ་སྲ་བའི་སྙིང་པོ་མེད་པ་དང་འདྲ་བར་བདེན་པའི་སྙིང་པོ་མེད་པ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྲིབ་གཉིས་ཀྱི་འཆིང་བས་བཅིངས་པའི་འཁོར་བ་ལས་གྲོལ་བའི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་། 1-3747 ཆགས་སོགས་ཀྱི་ཞགས་པས་ཟིན་པའི་དབང་གིས་སེམས་རྒྱུད་འཁོར་བའི་བཙོན་རར་ཆུད་པའི་མྱ་ངན་ལས་མ་འདས་པའི་འཁོར་བ་པའང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ན་ཁྱད་པར་ཐ་དད་པ་མེད་དེ། དོན་ དམ་པར་གཟོད་མ་ནས་ཞི་བས་གཉིས་ཀ་རང་བཞིན་གྱི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་བསྟོད་པར། དེ་བཞིན་ཆགས་སོགས་སྡུག་བསྔལ་དང་། །འཁོར་བ་ སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ཉོན་མོངས། །ཚོགས་རྫོགས་པ་དང་ཐར་པ་ཡང་། །རྨི་ལམ་འདྲ་བར་ཁྱེད་ཀྱིས་གསུངས། །དེ་བཞིན་སྐྱེས་དང་མ་སྐྱེས་དང་། །འོངས་པ་དང་ནི་སོང་བ་དང་། །དེ་བཞིན་བཅིངས་དང་ཡེ་ཤེས་ལ། ། གཉིས་འདོད་ཡང་དག་རིག་མ་ལགས། །ཞེས་སོ། །ལྔ་པ་དེ་མ་རྟོགས་པས་སྡུག་བསྔལ་ཚུལ་ལ་དྲུག་གི་དང་པོ་ཆོས་བརྒྱད་ལ་ཆགས་སྡང་མི་རིགས་པ་ནི། དེ་ལྟར་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་རང་བཞིན་ གྱིས་སྟོང་པའི་དངོས་པོ་རྣམས་ལ་རྙེད་པ་ཐོབ་པ་ལ་དགའ་བར་འགྱུར་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད་ལ། རྙེད་པ་ཤོར་བ་ལ་ཁྲོ་བར་བྱ་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡོད། གང་གིས་བསྟོད་པ་དང་བཀུར་སྟི་ལ་ སོགས་པས་བདག་ལ་རིམ་གྲོ་བྱས་པའམ། སྨད་པ་ལ་སོགས་པས་ཡོངས་སུ་བརྙས་པ་དང་གནོད་པ་བྱེད་པའང་ཅི་ཞིག་ཡོད། བདེ་སྡུག་གི་རྒྱུ་མེད་པས་བདེ་བའམ་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡང་གང་ལས་ཡིན། 1-3748 སྡུག་མི་སྡུག་གི་སྐྱེ་བོ་བྲལ་བའམ་ཕྲད་པ་ལས་སེམས་གྲགས་མ་གྲགས་ལས་མི་དགའ་བར་བྱེད་པ་ཅི་ཡོད་ཅིང་། དགའ་ཞིང་ཕངས་པར་བྱ་བ་ཅི་ཡོད་ནས་གྲགས་མ་གྲགས་སོགས་དང་ཕྲད་པ་ དང་བྲལ་བའི་དོན་དུ་འབད་པ་བྱེད་དེ་མི་རིགས་སོ། །གཉིས་པ་ཆོས་བརྒྱད་ཉིད་མ་གྲུབ་པར་བསྟན་པ་ནི། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་ནི་བཙལ་བར་བྱས་ན་སྐྱེ་བོ་གང་ཞིག་རྙེད་སོགས་ཀྱི་ དོན་དུ་སྲེད་ཅིང་ཞེན་པའི་གནས་གང་ལ་སྲེད་པར་བྱེད། དེའི་ཡུལ་ཆོས་བརྒྱད་བདེན་པའི་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཏེ་མི་འཆི་བ་སོགས་ལ་སྲེད་པ་དགོས་སོ་ཞེ་ན། མི་འཐད་དེ། དོན་དམ་པར་རང་གི་ངོ་བོ་ངེས་པར་དཔྱད་ན་གསོན་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་འདི་མེད་པའི་ཕྱིར་ན། སེམས་ཅན་གང་ཞིག་འདིར་ནི་སྲོག་གི་དབང་པོ་འགགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན
【現代漢語翻譯】 爲了消除恐懼，佛陀以世俗的說法宣稱眾生死滅，但實際上沒有任何法生起或滅亡。第四，通過這種方式來證明輪迴的自性本空：因為在勝義諦中沒有生滅，所以地獄等五或六道輪迴，就像在夢中經歷苦樂一樣顯現。如果用理智去分析，它們就像芭蕉樹一樣，沒有堅實的內核，沒有真實的本質。因此，從束縛二障的輪迴中解脫出來的涅槃，以及被貪慾等束縛所控制，心識被囚禁在輪迴監獄中的未解脫者，在真如實相中並沒有任何差別。因為從本初以來，兩者都是寂滅的，所以它們的自性即是涅槃。正如《不可思議贊》中所說：『如是貪等諸苦惱，輪迴眾苦諸煩惱，圓滿資糧與解脫，如夢幻般您宣說。如是已生與未生，未來以及已逝去，如是束縛與智慧，二取執著非真知。』第五，由於不瞭解這一點而產生的痛苦，首先是對於八法（利、衰、毀、譽、稱、譏、苦、樂）不應有貪戀和憎恨：按照上述的解釋，對於自性本空的諸法，獲得利益有什麼可高興的？失去利益又有什麼可生氣的？誰讚美或尊敬我，或者誰誹謗或侮辱我，又有什麼關係呢？沒有苦樂的因，又從何處產生苦樂呢？與可愛或不可愛的人分離或相遇，又有什麼可高興或悲傷的呢？既然如此，又何必爲了名聲等而努力，與分離和相遇作鬥爭呢？這都是不合理的。第二，證明八法本身並不成立：如果仔細尋找，有誰會貪戀于獲得等等？又會貪戀什麼呢？因為八法的對境沒有真實的自性。如果有人說，需要貪戀不死等等，那也是不合理的。因為在勝義諦中，如果確定地分析自己的本性，那麼活著的有情世界是不存在的。那麼，哪個有情會在這裡具有生命力停止的特徵呢？' To dispel fear, the Buddha declared that beings perish according to conventional terms, but in reality, no dharma arises or ceases. Fourth, to prove that samsara is without inherent existence: Because there is no arising or ceasing in ultimate truth, the five or six realms of samsara, such as hell, appear like experiencing pleasure and pain in a dream. If analyzed with reason, they are like a banana tree without a solid core, devoid of a true essence. Therefore, nirvana, which is liberation from the bonds of the two obscurations, and samsara, where the mindstream is trapped in the prison of cyclic existence due to being seized by the noose of attachment, etc., are not different in suchness. Because both are primordially peaceful, their nature is nirvana. As stated in the Praise of the Inconceivable: 'Thus, attachment and other sufferings, all the sufferings of samsara, all afflictions, the complete accumulation [of merit and wisdom], and liberation, you have declared to be like a dream. Likewise, what is born and unborn, what has come and gone, likewise, bondage and wisdom, grasping at duality is not true knowledge.' Fifth, regarding suffering arising from not realizing this, firstly, one should not be attached to or hate the eight worldly concerns (gain and loss, fame and disgrace, praise and blame, pleasure and pain): According to the way of explanation above, what is there to be happy about when gaining something for things that are empty of inherent existence? What is there to be angry about when losing something? What does it matter who praises or respects me, or who insults or harms me? Since there is no cause for pleasure or pain, from where does pleasure or pain arise? What is there to be happy or sad about when separating from or meeting someone who is liked or disliked? Since that is the case, it is unreasonable to strive for fame and so on, and to struggle with separation and meeting. Secondly, demonstrating that the eight worldly concerns themselves do not exist: If one searches carefully, who is there to crave for gain and so on? And what is there to crave? Because the objects of the eight worldly concerns do not have a true nature. If someone says that one needs to crave for immortality and so on, that is not reasonable. Because in ultimate truth, if one analyzes one's own nature definitively, this world of living beings does not exist. So, which living being here has the characteristic of the cessation of the life force?
【English Translation】 To dispel fear, the Buddha declared that beings perish according to conventional terms, but in reality, no dharma arises or ceases. Fourth, to prove that samsara is without inherent existence: Because there is no arising or ceasing in ultimate truth, the five or six realms of samsara, such as hell, appear like experiencing pleasure and pain in a dream. If analyzed with reason, they are like a banana tree without a solid core, devoid of a true essence. Therefore, nirvana, which is liberation from the bonds of the two obscurations, and samsara, where the mindstream is trapped in the prison of cyclic existence due to being seized by the noose of attachment, etc., are not different in suchness. Because both are primordially peaceful, their nature is nirvana. As stated in the Praise of the Inconceivable: 'Thus, attachment and other sufferings, all the sufferings of samsara, all afflictions, the complete accumulation [of merit and wisdom], and liberation, you have declared to be like a dream. Likewise, what is born and unborn, what has come and gone, likewise, bondage and wisdom, grasping at duality is not true knowledge.' Fifth, regarding suffering arising from not realizing this, firstly, one should not be attached to or hate the eight worldly concerns (gain and loss, fame and disgrace, praise and blame, pleasure and pain): According to the way of explanation above, what is there to be happy about when gaining something for things that are empty of inherent existence? What is there to be angry about when losing something? What does it matter who praises or respects me, or who insults or harms me? Since there is no cause for pleasure or pain, from where does pleasure or pain arise? What is there to be happy or sad about when separating from or meeting someone who is liked or disliked? Since that is the case, it is unreasonable to strive for fame and so on, and to struggle with separation and meeting. Secondly, demonstrating that the eight worldly concerns themselves do not exist: If one searches carefully, who is there to crave for gain and so on? And what is there to crave? Because the objects of the eight worldly concerns do not have a true nature. If someone says that one needs to crave for immortality and so on, that is not reasonable. Because in ultimate truth, if one analyzes one's own nature definitively, this world of living beings does not exist. So, which living being here has the characteristic of the cessation of the life force? To dispel fear, the Buddha declared that beings perish according to conventional terms, but in reality, no dharma arises or ceases. Fourth, to prove that samsara is without inherent existence: Because there is no arising or ceasing in ultimate truth, the five or six realms of samsara, such as hell, appear like experiencing pleasure and pain in a dream. If analyzed with reason, they are like a banana tree without a solid core, devoid of a true essence. Therefore, nirvana, which is liberation from the bonds of the two obscurations, and samsara, where the mindstream is trapped in the prison of cyclic existence due to being seized by the noose of attachment, etc., are not different in suchness. Because both are primordially peaceful, their nature is nirvana. As stated in the Praise of the Inconceivable: 'Thus, attachment and other sufferings, all the sufferings of samsara, all afflictions, the complete accumulation [of merit and wisdom], and liberation, you have declared to be like a dream. Likewise, what is born and unborn, what has come and gone, likewise, bondage and wisdom, grasping at duality is not true knowledge.' Fifth, regarding suffering arising from not realizing this, firstly, one should not be attached to or hate the eight worldly concerns (gain and loss, fame and disgrace, praise and blame, pleasure and pain): According to the way of explanation above, what is there to be happy about when gaining something for things that are empty of inherent existence? What is there to be angry about when losing something? What does it matter who praises or respects me, or who insults or harms me? Since there is no cause for pleasure or pain, from where does pleasure or pain arise? What is there to be happy or sad about when separating from or meeting someone who is liked or disliked? Since that is the case, it is unreasonable to strive for fame and so on, and to struggle with separation and meeting. Secondly, demonstrating that the eight worldly concerns themselves do not exist: If one searches carefully, who is there to crave for gain and so on? And what is there to crave? Because the objects of the eight worldly concerns do not have a true nature. If someone says that one needs to crave for immortality and so on, that is not reasonable. Because in ultimate truth, if one analyzes one's own nature definitively, this world of living beings does not exist. So, which living being here has the characteristic of the cessation of the life force?
་གྱི་འཆི་ བར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་རོ། །ད་ལྟ་བ་དང་མ་འོངས་པའི་ལུས་ལ་སྲེད་དོ་ཞེ་ན། འབྱུང་འགྱུར་མ་འོངས་པའི་ལུས་གང་ཡིན་པ་དང་། སྔར་སྐྱེས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བར་གྱུར་པའི་ལུས་ གང་ཡང་མེད་པས་མི་འཐད་དོ། །གཉེན་བཤེས་ལ་སྲེད་དོ་ཞེ་ན། གཉེན་གང་ཉེ་དུ་དང་དེ་ལས་གཞན་པའི་མཛའ་བཤེས་ཀྱང་གང་ཞིག་ཡིན་ཏེ། དོན་དམ་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་སྨོས་པ་འདི་དག་དང་དེ་ལས་གཞན་ཆོས་ཅན། 1-3749 ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའ་དང་འདྲ་བར་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཞི་བའི་ལྷ་བདག་འདྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་བཟུང་ཞིང་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག གསུམ་པ་དེ་མ་རྟོགས་པས་ཚོགས་ཀྱིས་འཚོ་བ་ནི། དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་མ་རྟོགས་པས་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་བྱས་པ་དག་གིས་བདག་ཉིད་བདེ་བར་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་འཐབ་པ་སྟེ་རྩོད་པ་དང་། སྤྲོ་བ་སྟེ་དགའ་བའི་རྒྱུ་དགའ་སྟོན་ལ་ སོགས་པ་བདག་གིས་སེམས་རབ་ཏུ་འཁྲུག་པ་དང་། དགའ་བར་བྱེད་པ་དང་། བུ་དང་བུ་མོ་སོགས་སྡུག་པའི་དངོས་པོ་དང་བྲལ་བས་བྱས་པའི་མྱ་ངན་དང་། བདེ་སྡུག་ཐོབ་དོར་གྱི་འབད་རྩོལ་གྱི་ རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ངལ་བའི་དུབ་པ་དང་། རྙེད་སོགས་དང་བྲལ་བས་ཡིད་མི་དགའ་བ་དང་། ཕན་ཚུན་དུ་རྐང་ལག་དང་མགོ་སོགས་གཅོད་པ་དང་། བྱིན་པ་དང་བརླ་སོགས་འབིགས་པ་དང་། ཟས་གོས་ལ་ སོགས་པ་ཇི་ལྟར་རྙེད་པ་དཀའ་ཚེགས་ཆེན་པོས་འཚོང་ཞིང་ཚེའི་འདུ་བྱེད་འཕེན་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུད་མར་འབྱུང་ཚུལ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་བདེ་འགྲོར་སྐྱེས་ཀྱང་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བ་ ནི། གཞན་ཡང་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་རྟོགས་ན་མཛེས་པར་འགྲོ་བས་ན་བདེ་འགྲོ་སྟེ་ལྷ་མིའི་འགྲོ་བའོ། ། དེར་ཡང་དང་ཡང་འོངས་པ་སྟེ་དེ་ཐོབ་ནས་དེའི་བདེ་བ་མང་པོ་ཡང་དང་ཡང་དུ་བསྐྱེད་ཅིང་སྤྱད་སྤྱད་ནས་ཀྱང་ཤི་བ་སྟེ་སྲོག་གི་དབང་པོ་བོར། 1-3750 ཆགས་སྡང་གིས་མི་དགེ་བ་བྱས་པའི་དབང་གིས་ངན་སོང་གསུམ་པོ་རྣམས་སུ་དུས་ཡུན་རིང་པོར་བཟོད་པའམ་བསྲན་པར་དཀའ་བས་སྡུག་བསྔལ་ནི་མི་བཟད་པ་མྱོང་བ་རྣམས་སུ་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། ། གཉིས་པ་སྲིད་པར་མི་བཟད་པའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བ་ནི། དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱུད་མར་འཇུག་སྟེ། སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་འཁོར་བ་ན་ནི་གཡང་ས་སྟེ་ཉེ་བར་གནོད་པ་དམྱལ་སོགས་ཡ་ ང་བའི་ས་མང་པོ་ཡོད་ལ་གཡང་སའམ་སྲིད་པ་དེར་ནི་མུ་བཞི་དང་བྲལ་བའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མཐོང་བ་མིན་པ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་བདེན་པར་འཛིན་པའི་རྨོངས་པ་དེ་ཕན་ཚུན་ དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པ་དང་འགལ་བ་ཐ་དད་དུ་མར་སྒྲོ་བཏགས་པས་ན་ལོག་པར་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྲིད་པ་འཁོར་བ་ནི་བྱིས་པས་ཕན་ཚུན་ལྡོག་པར་བཏགས་ པ་འདི་ཉིད་འདྲ་བ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དུ་མེད་དེ། རྣམ་པ་དུ་མར་སྒྲ
【現代漢語翻譯】 將死亡，不會改變。如果貪戀現在和未來的身體，那麼未來的身體是什麼？過去已經出生和現在正在發生的身體又是什麼？因此，這是不合理的。如果貪戀親友，那麼親戚是什麼？以及其他的朋友又是什麼？因為在究竟上是不存在的。因此，這些自性空性的言說，以及其他一切法， 1-3749 都像虛空一樣，寂靜于空性之中，請被如同天神一般的聖者們完全掌握和了解。第三，因為不瞭解實相而依靠群體生活：因為不瞭解實相，那些造作罪惡和不善業的人，想要自己快樂，因此會爭鬥，以及因為快樂的因由，如喜慶等，自己內心極度混亂和快樂，以及因為與子女等可愛的事物分離而產生的悲傷，以及因為獲得和失去的努力的理由而疲憊，以及因為與獲得等分離而不高興，以及互相砍斷手腳和頭等，以及刺穿臀部和大腿等，以及食物和衣服等，無論如何獲得，都以極大的困難來交易，並延續生命的活動。 第四，痛苦持續產生的過程，首先是即使出生於善趣，也會墮入惡趣：此外，如果不瞭解實相，因為走向美好，所以是善趣，即天人和人類的去處。即使在那裡，也一次又一次地到來，即獲得它之後，多次產生和享受它的快樂，然後死亡，即放棄生命的權能。 1-3750 因為貪戀和嗔恨而造作不善業，因此在三個惡趣中，長時間忍受或難以忍受的痛苦，會墮入那些經歷無法忍受的痛苦之中。第二，在輪迴中經歷無法忍受的痛苦：因此，痛苦持續不斷地進入，在三有輪迴的自性中，有懸崖，即接近危害的地獄等可怕的地方，在懸崖或輪迴中，沒有遠離四句的實相，如同所顯現的那樣，執著為真實的愚癡，互相 與證悟實相相違背，虛妄地新增了許多不同的東西，因此是錯誤的新增。為什麼呢？輪迴就像孩子互相顛倒新增一樣，不是實相，而是以多種方式新增。
【English Translation】 Will die and not change. If you crave the present and future body, then what is the future body? And what about the body that was born in the past and is happening now? Therefore, it is unreasonable. If you crave relatives and friends, then what are relatives? And what about other friends? Because they do not exist in reality. Therefore, these statements of emptiness of self-nature, and all other phenomena, 1-3749 are all like the sky, pacified in emptiness. May they be completely grasped and understood by the holy ones like gods. Third, because of not understanding reality, living by gathering: Because of not understanding reality, those who commit sins and non-virtuous deeds, wanting to be happy themselves, therefore fight, and because of the cause of happiness, such as celebrations, etc., their own minds are extremely confused and happy, and because of separation from beloved things such as children, the sadness that arises, and because of the reasons for the effort of gaining and losing, fatigue, and because of separation from gaining, etc., unhappiness, and mutually cutting off hands and feet and heads, etc., and piercing buttocks and thighs, etc., and food and clothing, etc., no matter how they are obtained, they are traded with great difficulty, and the activities of life are continued. Fourth, the process of suffering continuously arising, first, even if born in a happy realm, one will fall into a bad realm: Furthermore, if one does not understand reality, because one goes to beauty, it is a happy realm, that is, the destination of gods and humans. Even there, one comes again and again, that is, after obtaining it, one repeatedly generates and enjoys its happiness, and then dies, that is, abandons the power of life. 1-3750 Because of craving and hatred, non-virtuous deeds are committed, therefore, in the three bad realms, enduring or difficult to endure suffering for a long time, one will fall into those who experience unbearable suffering. Second, experiencing unbearable suffering in samsara: Therefore, suffering continuously enters, in the nature of the three realms of samsara, there are cliffs, that is, terrible places such as hells that are close to harm, in the cliff or samsara, there is no reality that is far from the four sentences, as it appears, the ignorance of clinging to it as true, mutually contradicts the realization of reality, falsely adding many different things, therefore it is a false addition. Why? Samsara is like children adding things upside down to each other, it is not reality, but adding in many ways.
ོ་བཏགས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ནི་རྣམ་པ་གཅིག་ཡིན་པས་སོ། །ཞེས་པ་དགེ་ལྷས་སྲིད་པ་དེ་ནི་དེ་ ཁོ་ན་ཉིད་མིན་པ་དམྱལ་སོགས་བདེན་པར་སྣང་བ་འདི་ཉིད་སྒྱུ་མ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ། །སྲིད་པ་དེར་ཡང་ཚ་གྲང་སོགས་དང་སེམས་ཅན་གཞན་དག་ཀྱང་ཕན་ཚུན་འགལ་བས་མི་མཐུན་པར་གྱུར་པས་ན་གནས་པ་ན་སྲེད་པ་དེ་མེད་པར་མ་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་ཀྱི་བར་དུ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མིན་པ་འདི་འདྲ་བ་མེད་པར་མི་འགྱུར་གྱིས་སྲེད་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འཆད་དོ། ། 1-3751 སྲིད་པ་དེར་ཡང་འདི་དང་མཚུངས་པའི་སྡུག་བསྔལ་གཞན་མེད་པས་མེད་ཅིང་བཟོད་པར་དཀའ་བས་མི་བཟད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཐེག་ཆེན་མ་གཏོགས་པར་བརྒལ་བར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རྒྱ་མཚོ་དུས་གཏན་དུ་ རྣམ་པར་སྨིན་པས་ཕྱི་མའི་མཐའ་མེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཤིན་ཏུ་དྲག་པའི་ཕྱིར་མཐའ་ལས་འདས་པ་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཚེ་ཡུན་ཐུང་ཞིང་དོན་མེད་དུ་འདའ་བ་ནི། འོན་ཏེ་བརྩོན་འགྲུས་ ཆེན་པོས་བསོད་ནམས་བསགས་པས་དུས་ཡུན་རིང་པོ་ནས་སངས་རྒྱས་ཐོབ་བོ་ཞེ་ན། མི་འཐད་དེ། འཁོར་བ་དེར་ནི་དེ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་གྱིས་ཞུགས་པ་ན་འདི་ལྟར་དགེ་བའི་སྟོབས་ཆུང་ཞིང་བརྩོན་ འགྲུས་དམན་ལ། དེར་ནི་ཚེའི་འདུ་བྱེད་པ་ཡང་དུས་ཡུན་ཐུང་བ་ཉིད་ཡིན་ལ། དེར་ཡང་ཡུན་རིང་དུ་གསོན་པ་དང་ནད་མེད་པར་བྱེད་པའི་ཁྲུས་དང་སྐུ་བྱུག་སོགས་དང་། ཚ་བ་དང་ཁ་ བ་དང་སྐ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྨན་རྣམས་ཀྱི་བྱ་བ་དང་བཀྲེས་པ་དང་ནད་ཀྱིས་གཟིར་བའི་ན་བ་དང་། ལམ་གྱི་དུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་ངལ་བ་དང་། གཉིད་ལོག་པ་དང་རྒོད་པའམ་མཐོ་ འཚམ་པའི་རྣམ་པར་འཚེ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྦྲུལ་དང་སྟག་སོགས་ཀྱིས་གསད་པ་དང་། གཞན་ཡང་བཅིང་བ་དང་། བརྡེག་པ་སོགས་དང་བྱིས་པ་སོ་སྐྱེ་དང་འགྲོགས་པ་ལས་བདག་བསྟོད་དང་ངག་འཁྱལ་སོགས་དོན་མེད་ཀྱི་བྱ་བ་མང་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཚེ་འདི་ནི་དོན་ཏེ་འབྲས་བུ་མེད་པར་མྱུར་དུ་འདའ་ཡིས་བླང་དོར་ཤེས་པའི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་བློ་གྲོས་སམ་ཡང་ན་རྣམ་གཡེང་དོར་བའི་རྣམ་དཔྱོད་ཤིན་ཏུ་རྙེད་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-3752 དེ་ལྟར་ནའང་བརྒྱ་ལ་མཉམ་གཞག་ཐོབ་པས་དེའི་ཚེ་དགེ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། སྲིད་པ་དེར་ཡང་སྔར་བཤད་པ་དེ་ལྟ་བུའི་གནས་སྐབས་སུ་གྱུར་པ་ན་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་ རྣམ་པར་གཡེང་བ་སྔོན་ཡོངས་སུ་འདྲིས་ཤིང་གོམས་པའི་རྒོད་པ་ནི་བཟློག་ཅིང་ཞི་བའི་ཐབས་ནི་ག་ལ་ཡོད་དེ་མེད་ལ། བརྒྱ་ལ་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་རྟོག་ཅིང་སྦྱོར་བར་བྱེད་པ་དེར་ཡང་ དམྱལ་སོགས་ངན་སོང་ཆེན་པོར་ནི་ལྟུང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཉོན་མོངས་པའི་བདུད་དམ་ལྷའི་བུའི་བདུད་ནི་སླར་བརྩོན་པར་བྱེད་པས་དམྱལ་སོགས་སུ་འདོར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། བཞི་པ་འགལ་རྐྱེན་མང་ཞིང་མཐུན་ རྐྱེན་རྙེད་དཀའ་བ་ནི་དེ་ལྟ་
【現代漢語翻譯】 因為被如此稱呼的緣故。因為真如（tathātā）只有一個相。』吉祥善（dge lhas）說，那個有，不是真如，地獄等顯現為真實的，這本身就像幻覺一樣。在有之中，也有冷熱等，以及其他眾生也互相矛盾，變得不和諧，所以在存在時，貪愛沒有消失，直到存在之間，像這樣的非真如不會消失，貪愛才會消失，這樣解釋道。 在有之中，也沒有其他像這樣的痛苦，因為沒有，而且難以忍受，因為是無法忍受的痛苦，除了大乘之外，無法超越，因此，海洋永遠成熟，因為沒有後世盡頭的痛苦非常劇烈，所以體驗超越盡頭的痛苦。第三，壽命短暫且毫無意義地流逝：如果通過巨大的努力積累功德，經過很長時間才能成佛，那是不合理的。因為進入輪迴的方式是這樣的，善的力量很小，努力也很少。而且，在那裡，生命的活動也很短暫。在那裡，爲了長壽和健康，沐浴和塗油等，以及冷熱等藥物的活動，以及飢餓和疾病的折磨，道路的疲憊等勞累，睡眠和興奮或傲慢的各種傷害，以及蛇和老虎等殺害，以及其他束縛和毆打等，以及與無知孩童交往而產生的自我讚揚和胡言亂語等許多無意義的行為，這個生命迅速流逝而沒有意義，因為很難獲得辨別取捨的智慧，或者放棄散亂的智慧。 即使如此，如果在一百個中獲得平等，那時會變得善良嗎？不是的。因為在有之中，當處於像之前所說的狀態時，對於善的一面，散亂是先前完全熟悉和習慣的，所以沒有辦法阻止和寂靜，一百個中對於善的一面進行思考和實踐，也會因為要墮入地獄等巨大的惡道，所以煩惱的魔或天子魔會再次努力，爲了拋入地獄等之中。第四，違緣多且順緣難得，是這樣的。
【English Translation】 Because of being so named. Because suchness (tathātā) has only one aspect.』 Geshe Lha (dge lhas) said, 『That existence is not suchness; this appearance of hells etc. as real is like an illusion. In existence, there are also hot and cold etc., and other sentient beings also contradict each other, becoming discordant. Therefore, while existing, craving does not disappear; until the state of existence, such non-suchness will not disappear, and craving will disappear,』 thus it is explained. In existence, there is no other suffering like this, because there is none, and it is difficult to endure; because it is unbearable suffering, it cannot be overcome except by the Mahayana. Therefore, the ocean is always ripening; because the suffering without end in the future is extremely intense, one experiences suffering beyond end. Third, life is short and passes meaninglessly: If one accumulates merit with great effort and attains Buddhahood after a long time, it is unreasonable. Because entering samsara in that way, the power of virtue is small and effort is less. Moreover, there, the activities of life are also short. There, bathing and anointing etc. to make one live long and be healthy, and the activities of medicines for heat and cold etc., and the suffering of hunger and disease, the fatigue of the road etc., and the various harms of sleep and excitement or arrogance, and being killed by snakes and tigers etc., and other bondage and beatings etc., and associating with ignorant children, resulting in self-praise and nonsense etc., many meaningless actions, this life passes quickly without meaning, because it is very difficult to obtain the wisdom to discern what to accept and reject, or the wisdom to abandon distraction. Even so, if one attains equanimity in a hundred, will it become virtuous at that time? No. Because in existence, when one is in such a state as previously described, distraction towards the side of virtue is previously fully familiar and habitual, so there is no way to stop and pacify it. Even when one thinks and practices towards the side of virtue in a hundred, the demon of afflictions or the demon of the son of gods will strive again to throw one into hells etc., because one is to fall into great evil realms such as hells. Fourth, adverse conditions are many and favorable conditions are difficult to find, it is like this.
ནའང་བརྒྱ་ལ་བདེན་པ་དང་། དཀོན་མཆོག་སོགས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དབང་གིས་དགེ་བ་སྐྱེ་འོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་བུའི་གནས་སྐབས་དེ་ནི་བརྒྱ་ལ་བདེ་འགྲོ་ཐོབ་ ཀྱང་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལོག་པའི་ལམ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱིས་བསྟན་པ་མང་ཞིང་དེས་ཡང་དག་པའི་ལམ་ལ་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་བ་ལས་ཀྱང་རྒལ་བར་དཀའ་སྟེ་དོར་བར་མི་ ནུས་ལ། བདེ་འགྲོ་ནས་ཚེ་འཕོས་ནས་སླར་ཡང་དལ་བ་གོང་དུ་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྙེད་པར་དཀའ་ཞིང་། རྙེད་ཀྱང་ཨུ་དུམ་ཝ་རའི་མེ་ཏོག་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་འཁོར་བ་ལས་ཐར་པའི་ཐབས་སྟོན་པའང་འབྱུང་བ་རྙེད་པ་ཤིན་ཏུ་དཀའ་ལ་དེ་རྙེད་ཀྱང་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་རྒྱུན་ཕྱོགས་སུ་ཁྱེར་བར་བྱེད་པའི་ཆུ་བོ་ཤིན་ཏུ་སྤང་བ་སྟེ་བཟློག་པར་དཀའ་སྟེ། 1-3753 དེ་བས་ན་ཀྱེ་མ་ཞེས་པ་སྐྱོ་བའི་ཚིག་སྟེ། སྡུག་བསྔལ་ཅིག་ལས་ཐར་ཡང་གཞན་དུ་ལྟུང་བའི་ཕྱིར་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱུད་པར་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དགེ་བའི་བློ་སྐྱེ་དཀའོ། །ལྔ་པ་དེས་ ན་མྱ་ངན་བྱ་བར་འོས་པ་ནི། གོང་དུ་བསྟན་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བར་གནས་ན་ཡང་མ་རིག་པས་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མིག་བཀབ་པའི་སྒོ་ནས་རང་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་བར་གནས་ པ་མི་མཐོང་བ་གང་ཡིན་པ་ཕན་གནོད་ངོ་མི་ཤེས་པའི་སེམས་ཅན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆུ་བོའི་རྦ་རླབས་བརྒྱུད་པར་གནས་པ་སྐྱེ་འཇིག་གིས་དཀྲུགས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་འདི་དག་ཀྱི་ཧུད་ཤིན་ ཏུ་ཡང་མྱ་ངན་བྱ་བར་འོས་ཞེས་བསྟན་བཅོས་མཛད་པས་སེམས་ཅན་རྣམས་སྡུག་པ་ལ་སྐྱོ་བའི་ཚིག་གསུངས་པའོ། །དེའང་དཔེར་ན་བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་ཉམས་པ་འགའ་ཞིག་ཡང་ཡང་ཆུར་ཁྲུས་བྱས་ཏེ་ གྲང་བས་ཉེན་ནས་དྲོ་བའི་བདེ་བ་འདོད་པས་ཡང་ཡང་མེར་འཇུག་པ་དེ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བར་གནས་ཀྱང་བདག་ཉིད་བདེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་རློམ་བཞིན་པས་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་ པ་བག་མེད་པས་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བ་ནི། བཤད་པའི་རིམ་པ་དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་ནོན་པའི་འགྲོ་བ་འདིས་རང་གི་བག་མེད་པའི་སྐྱོན་ཡང་མི་མཐོང་སྟེ། རྒས་ཤིང་འཁོགས་པ་དང་། འཆི་བ་མེད་པ་བཞིན་དུ་རོལ་པའི་སྤྱོད་པ་ཅི་དགར་གནས་པ་རྣམས་ལ་དང་པོ་ཉིད་དུ་སྟེ་སྔོན་དུ་རྒ་བ་དང་། 1-3754 ན་བ་སོགས་འོངས་ཤིང་ཕྱིར་བཅོས་སུ་མེད་པའི་ཚུལ་དུ་འཆི་བས་གསད་པར་བྱས་ནས་ཕྱིས་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བ་མི་བཟད་པ་རྣམས་འོང་སྟེ། རྒྱལ་པོ་ལ་གནང་བའི་མདོ་ལས། རྒྱལ་པོ་ཆེན་ པོ། རྒ་བ་ནི་དར་ལ་བབ་པ་འཇོམས་ཤིང་འོང་། ནད་ནི་ནད་མེད་པ་འཇོམས་ཤིང་འོང་། རྒུད་པ་ནི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་ཤིང་འོང་། འཆི་བ་ནི་སྲོག་འཇོམས་ཤིང་འོང་། དེ་དག་ ལ་མགྱོགས་པས་འབྲོས་པའམ། སྟོབས་ཀྱིས་བཟློག་པའམ། ནོར་གྱིས་བཟློག་པའམ། རྫས་དང་སྔགས་དང་སྨན་རྣམས་ཀྱིས་ཞི་བར་
【現代漢語翻譯】 如果有人問，是否因為相信真理和三寶等而產生善業？答：在這種情況下，即使獲得善趣，但由於與正見相悖的邪道外道教義眾多，因此難以超越對正道的懷疑，難以捨棄。從善趣轉世后，再次獲得閑暇，如前所述般困難。即使獲得，也如優曇婆羅花般稀有，佛陀示現解脫輪迴之法也極難遇到。即使遇到，也很難阻止貪慾等煩惱持續增長，因為它們像水流一樣難以阻擋。 因此，『嗟乎』是悲傷之語，即使從一種痛苦中解脫，也會因墮入另一種痛苦而連續遭受痛苦。所以，生起善心是困難的。第五，應該悲憫的是：如前所述，眾生處於極度痛苦之中，卻因無明遮蔽了智慧之眼，看不到自己身處痛苦之中。這些不辨利害的眾生，在痛苦的波濤中不斷流轉，心懷生滅，實在令人悲憫。造論者因此說了悲憫眾生痛苦的話語。例如，有些智慧之眼昏花的人，反覆在水中沐浴，因寒冷而痛苦，卻渴望溫暖的快樂，反覆靠近火。同樣，眾生雖然處於極度痛苦之中，卻自以為擁有圓滿的快樂。 第六，因放逸而墮入惡趣：如前所述，被痛苦壓迫的眾生，看不到自己的放逸之過。他們像沒有衰老和死亡一樣，隨心所欲地享樂。但首先，衰老和疾病等會降臨，最終，死亡會以無法挽回的方式奪走生命，之後，無法忍受的惡趣之苦會降臨。《賜給國王的經》中說：『大王，衰老會摧毀青春並降臨，疾病會摧毀健康並降臨，衰敗會摧毀一切圓滿並降臨，死亡會摧毀生命並降臨。對於這些，無法以快速逃離、以力量阻擋、以財富贖買、以藥物和咒語平息。』
【English Translation】 If someone asks, 'Is it that virtue arises from believing in truth and the Three Jewels, etc.?' The answer is: In such a situation, even if one attains a good rebirth, because there are many teachings of heretics on the wrong path that contradict the correct view, it is difficult to overcome doubt in the correct path and difficult to abandon them. Having transmigrated from a good rebirth, it is difficult to obtain leisure again in the manner described above. Even if obtained, it is as rare as the flower of the Udumbara tree, and it is extremely difficult for the Buddha to appear and teach the means of liberation from samsara. Even if that is found, it is very difficult to abandon the continuous flow of afflictions such as attachment, because they are like a river that is very difficult to turn back. Therefore, 'Alas!' is a word of sorrow. Even if one is liberated from one suffering, one will experience suffering continuously because of falling into another. Therefore, it is difficult to generate a virtuous mind. Fifth, what is worthy of lamentation is: As shown above, even though beings dwell in extreme suffering, they do not see that they are dwelling in suffering because ignorance has covered the eye of wisdom. These beings who do not know the difference between benefit and harm, who continuously dwell in the waves of the river of suffering, who possess minds agitated by birth and death—alas, they are truly worthy of lamentation!' Thus, the author of the treatise spoke words of sorrow for the suffering of beings. For example, some whose eyes of wisdom are impaired repeatedly bathe in water, and, distressed by the cold, desire the pleasure of warmth, so they repeatedly approach the fire. Similarly, even though beings dwell in extreme suffering, they dwell thinking that they possess complete happiness. Sixth, falling into the lower realms due to carelessness: As described in the sequence, these beings oppressed by suffering do not see their own faults of carelessness. They live indulging in pleasures as if there were no aging or death. But first, aging and sickness, etc., will come, and later, death will slay them in a way that cannot be remedied, and then unbearable sufferings of the lower realms will come. In the Sutra Given to the King, it says: 'Great King, aging comes destroying youth; sickness comes destroying health; ruin comes destroying all perfections; death comes destroying life. For these, one cannot escape by fleeing quickly, or resist with strength, or redeem with wealth, or pacify with substances, mantras, and medicines.'
བྱ་བ་སླ་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་འཇིགས་པ་དེ་དག་སྤང་ བའི་དོན་དུ་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དགེ་བར་བྱས་པ་རྣམས་ལ་འབད་པར་བྱའོ། །དྲུག་པ་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཐོབ་པར་སྨོན་པ་ནི། དེ་ལྟར་སྐྱེ་རྒ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མེས་ གདུང་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ། གདུང་བ་དེ་ཞི་བར་བྱེད་པའི་བདེ་བའི་ཡོ་བྱད་ཀྱི་ཆར་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་བསོད་ནམས་ནི་སྤྲིན་ཡིན་ལ། དེ་ལས་ལེགས་པར་བྱུང་བའི་རང་གིས་བསགས་པའི་བདེ་ བའི་སྒྲུབ་བྱེད་གོས་དང་རྒྱན་ལ་སོགས་པ་ཚོགས་པའི་ཆར་རྒྱུན་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་མེའི་གདུང་བ་ཞི་བར་བྱེད་པར་ཞི་བ་ལྷ་བདག་ནམ་ཞིག་འགྱུར་ཞེས་སྨོན་པའོ། །དུས་ནམ་ཞིག་ན་འཁོར་གསུམ་དུ་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་དུ་གུས་པ་ཆེན་པོས་རྒྱུ་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་ཉེ་བར་བསགས་ཏེ། 1-3755 འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཐོབ་ནས་དངོས་པོར་དམིགས་པའི་ལྟ་བས་ཕུང་བར་གྱུར་པའི་དངོས་འཛིན་ཅན་རྣམས་ལ་དོན་དམ་པར་སྒྲ་རྟོག་གི་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་སྟོན་ པར་འགྱུར་ཞེས་སྨོན་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་སྒྲིབ་པ་སྤོང་ཞིང་སངས་རྒྱས་ཐོབ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་དག་པའི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པ་ལ་འབད་པར་བྱའོ། །ལེའུ་དགུ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །ཐ་མར་དགེ་བ་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བ། ལེའུ་བཅུ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ། གསུམ་ པ་ཐ་མར་དགེ་བ་ཡོངས་སུ་སྔོ་བ་ལ་སྤྱི་དོན་དང་། གཞུང་དོན་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་དྲུག་ལས། བསྔོ་བྱའི་དགེ་རྩ་ནི། རང་གཞན་གྱི་དུས་གསུམ་དང་འབྲེལ་བའི་བསོད་ནམས་བྱ་བའི་དངོས་ པོ་ཐམས་ཅད་བློས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ནས་རྗེས་སུ་ཡི་རང་གིས་འཕེལ་བར་བྱས་པ་རྣམས་ཏེ། ཕལ་ཆེན་ལས། འགྲོ་ཀུན་དགེ་རྩ་ཡོད་པ་དང་། །བྱས་དང་བྱེད་འགྱུར་དེ་བཞིན་བྱེད་པ་དག །ཅེས་དང་། སྡུད་པ་ལས། དང་པོ་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་བསྐྱེད་པ་ནས། །རྣམ་པར་འདྲེན་པ་རྣམས་ཀྱི་དམ་ཆོས་ཟད་ཀྱི་དུས། །བདེ་བར་རྒྱལ་བ་དེ་དག་བསོད་ནམས་གང་ཡིན་དང་། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དང་ ལྡན་དང་སངས་རྒྱས་ཆོས་གང་དང་། །གང་ཡང་སངས་རྒྱས་སྲས་རྣམས་དང་ནི་ཉན་ཐོས་དང་། །སློབ་དང་མི་སློབ་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་པ། །བསྡུས་ནས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྗེས་སུ་ཡི་རང་ཞིང་། ། 1-3756 ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་ནི། འགྲོ་བ་མ་ལུས་སྲིད་ཞིའི་རྒུད་པ་ལས་བསྐྱབ་པའི་ཆེད་དུ། བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་བསྔོ་བ་སྟེ། སྡུད་པར། འགྲོ་བའི་དོན་དུ་རྒྱུ་བྱང་ཆུབ་ཕྱིར་ ན་ཐམས་ཅད་བསྔོ། །ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་བསྔོ་ས་ནི། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་ཁོ་ན་སྟེ། འབུམ་ལས། དགེ་བའི་རྩ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ མ་གཏོགས་པར། ཉན་ཐོས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 』這不是一件容易的事。』因此，爲了消除這些恐懼，我們應該努力行善，並通過智慧使善行更加完善。第六個願望是獲得增上生和決定勝：愿那些因生老等痛苦之火而受煎熬的眾生，福德如雲，能降下甘露般的安樂，熄滅痛苦之火；愿我何時能成為寂靜之神，以我所積聚的安樂之因，如衣飾珍寶般的甘露，熄滅眾生的痛苦之火？愿我何時能以對三輪體空無所執著的態度，以極大的恭敬心，積聚福德資糧，獲得佛果，併爲那些被對實有之執著所摧毀的執實者，在勝義諦中宣說超越言語概念的空性？』因此，爲了消除障礙並獲得佛果，我們應該努力培養正確的智慧。第九品的解釋到此結束。 最後是功德迴向。第十品的解釋。 第三部分是最後的功德迴向，分為總義和正文兩部分。首先是總義，分為六個方面：迴向的善根是：將自己和他人過去、現在、未來三時所積累的一切福德善行，全部彙集起來，並通過隨喜使其增長。《大品般若經》中說：『一切眾生所擁有的善根，以及已經造作、正在造作、將要造作的善根。』《攝大乘論》中說：『從最初發起無上菩提心，直到諸佛正法衰滅之時，諸佛所擁有的福德，以及與般若波羅蜜多相應的佛法，以及諸佛之子、聲聞、有學、無學所擁有的有漏和無漏善根，全部彙集起來，菩薩都隨喜。』 第二，迴向的目的：爲了救度一切眾生脫離輪迴和寂滅的衰敗，爲了獲得菩提而回向。《攝大乘論》中說：『爲了眾生的利益，爲了菩提之因，將一切功德都回向。』 第三，迴向的對象：唯有遍知一切的佛陀。《十萬頌般若經》中說：『一切善根都應該回向給遍知一切的佛陀，而不是聲聞或緣覺。』
【English Translation】 'It is not an easy task.' Therefore, to dispel these fears, we should strive to do good and perfect the good through wisdom. The sixth wish is to attain higher realms and definite goodness: 'May those sentient beings who are tormented by the fire of suffering such as birth and old age, may merit be like clouds, able to rain down the ambrosia of bliss to extinguish the fire of suffering; when will I become the lord of peace, using the cause of bliss I have accumulated, like the ambrosia of clothing and jewels, to extinguish the fire of suffering for sentient beings? When will I, with an attitude of non-attachment to the three spheres, accumulate the accumulation of merit with great reverence, attain Buddhahood, and for those who are destroyed by the clinging to reality, in the ultimate truth, proclaim emptiness that transcends the realm of words and concepts?' Therefore, to dispel obscurations and attain Buddhahood, we should strive to cultivate correct wisdom. The explanation of the ninth chapter ends here. Finally, the dedication of merit. Explanation of the tenth chapter. The third part is the final dedication of merit, divided into general meaning and main text. First, the general meaning, divided into six aspects: The root of virtue to be dedicated is: all the merits and virtuous deeds accumulated by oneself and others in the past, present, and future, all gathered together, and increased through rejoicing. The Large Perfection of Wisdom Sutra says: 'All the roots of virtue possessed by all beings, as well as the roots of virtue that have been created, are being created, and will be created.' The Compendium of Mahayana says: 'From the initial generation of the supreme Bodhicitta, until the time when the Buddhas' Dharma declines, whatever merit the Buddhas possess, as well as the Dharma of the Buddhas corresponding to the Prajnaparamita, as well as the defiled and undefiled roots of virtue possessed by the sons of the Buddhas, Shravakas, learners, and non-learners, all gathered together, the Bodhisattvas rejoice.' Second, the purpose of dedication: To dedicate for the sake of saving all beings from the decline of samsara and nirvana, for the sake of attaining Bodhi. The Compendium of Mahayana says: 'For the benefit of beings, for the cause of Bodhi, dedicate all merits.' Third, the object of dedication: Only the Buddha who knows all aspects. The Hundred Thousand Verse Perfection of Wisdom Sutra says: 'All roots of virtue should be dedicated to the Buddha who knows all aspects, not to Shravakas or Pratyekabuddhas.'
་སར་ཡོངས་སུ་བསྔོར་མི་འཇུག་གོ་ཞེས་སོ། །བཞི་པ་ངོ་བོ་ནི། དམིགས་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་འདུན་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་སེམས་གང་གིས་དགེ་ བ་བསགས་པ་རྣམས་བྱང་ཆུབ་བཞིན་དུ་མི་ཟད་ཅིང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྒྱུར་སྒྱུར་བར་བྱེད་པའོ། །ལྔ་པ་ཚུལ་ཇི་ལྟར་བསྔོ་བ་ནི། བསྔོ་བྱ་དང་། ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་། བསྔོ་ས་སྔར་དང་འདྲ་ བས་འཁོར་གསུམ་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྒྱལ་བ་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་བསྔོ་བ་སྟེ། དེ་དག་རིམ་པ་ལྟར། འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག་གི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས། དགེ་བའི་རྩ་བ་ འདི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་གཡང་སའི་འཇིགས་པ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཡོངས་སུ་བསྔོའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུན་ལས་འབྱུང་བའི་འཇིགས་པ་དང་། རྨོངས་པའི་འཇིགས་པ་དང་། བཅིངས་པའི་འཇིགས་པ་དང་། 1-3757 སྲོག་འཆད་པར་བྱེད་པའི་འཇིགས་པ་དང་། ཡོ་བྱད་དང་བྲལ་བའི་འཇིགས་པ་དང་། འཚོ་བ་མེད་པའི་འཇིགས་པ་དང་། ཚིགས་སུ་བཅད་པ་མེད་པའི་འཇིགས་པ་ལས་དང་། འཁོར་བའི་འཇིགས་པ་ཉེ་བར་ཞི་ བའི་ཕྱིར་ཡོངས་སུ་བསྔོའོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་དང་། ས་བཅུ་པ་ལས་ཀྱང་། འདི་ལྟ་སྟེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་ རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་བྱ་བ་དང་། ཞེས་དང་། འཇིག་རྟེན་དང་འདས་པའི་ཡན་ལག་བདུན་པ་ཇོ་བོས་མཛད་པ་ལས། རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྨི་འདྲ་བ། །དེ་ཉིད་རིག་པས་རྨི་འདྲར་རིག །རྨི་འདྲའི་ སྲིད་པར་གནས་པ་ཡི། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཕན་བཏགས་པ། །ཆོས་དབྱིངས་བཞིན་དུ་དཔག་མེད་པར། །དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཡོངས་བསྔོས་ན། །དེ་འདིར་སྔོ་བ་དམ་པ་སྟེ། །ཞེས་དང་། དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས། དེ་ མདོ་སྡེ་རྣམས་ལ་མཆོད་པ་དང་། རིམ་གྲོ་བྱ་བ་རྒྱ་ཆེན་པོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་བུ་བདག་ཉན་ཅིང་དེ་དག་སྙིང་ཐག་པ་ནས་ལྷག་པའི་བསམ་པ་མཆོག་གིས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་རྣམས་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་ཞེས་གསུངས་སོ། །དྲུག་པ་ཕན་ཡོན་ནི། དེ་ལྟར་བསྔོས་པས་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པ་འཐོབ་སྟེ། སྡུད་པར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཞིག་ཤེས་རབ་མཆོག་བསྒོམས་ཏེ། །དེ་ལས་ལངས་ནས་གོས་པ་མེད་པའི་ཆོས་བརྗོད་ཅིང་། ། 1-3758 དེ་ཡང་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་རྒྱུར་བསྔོ་ན། །དགེ་བ་དེ་དང་མཉམ་པ་འཇིག་རྟེན་གསུམ་ན་མེད། །བསོད་ནམས་དེ་ཡང་གསོག་དང་དེ་བཞིན་སྟོང་པ་དང་། །གསོབ་དང་ཡ་མ་བརླ་དང་སྙིང་ པོ་མེད་ཤེས་པར། །དེ་ལྟར་བདེ་གཤེགས་རྣམས་ཀྱིས་ཤེས་རབ་སྤྱད་སྤྱོད་ན། །སྤྱོད་ཚེ་བསོད་ནམས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ཡོངས་སུ་འཛིན། །ཞེས་སོ། ། གཉིས་པ་གཞུང་དོན་ལ་གཉིས། བརྩམས་པའི་བསོད་ནམས་བསྔོ་བ་ དང་། བཀའ་དྲིན་དྲན་པའི་ཕྱག་བྱ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། གཞན་དོན་དུ་དང་
【現代漢語翻譯】 不應完全迴向于享樂。（四）本體：以無緣之智慧與願望相結合之心，所積累之善業，直至菩提不盡，並轉化為成佛之因。（五）如何迴向：迴向之對境、目的與處所如前，以三輪體空之方式，于諸佛菩薩前作迴向。如《聖觀自在菩薩解脫經》云：『以此善根，為使一切眾生遠離懸崖之怖畏而作迴向。』 同樣，為使一切眾生遠離相續之怖畏、愚昧之怖畏、束縛之怖畏、斷命之怖畏、資具匱乏之怖畏、無生計之怖畏、無間斷之怖畏以及輪迴之怖畏得以平息而作迴向。』 經中廣說如是。又如《十地經》云：『如是，於一切世界中，為證得無上正等覺而現證菩提。』 又如覺沃所著《世間與出世間之七支》云：『圓滿菩提如夢幻，以智慧知其如夢幻。于如夢幻之有情世間，施予利益，如虛空般無量，一切善根皆迴向，此乃殊勝之迴向。』 又如《寶云經》云：『如是供養諸經，廣行供養，以至誠之心，以殊勝之發心，將諸佛菩薩完全迴向。』 如是宣說。（六）利益：如是迴向，可得無量福德。如《攝頌》云：『菩薩若以勝慧觀，起已宣說無染法，亦為利生迴向于菩提，此善與等三界中無。彼福德聚積，如是知空性，虛空無實質，無有堅實性。如是諸佛所知慧行，行時福德聚積不可量。』 二、正論分二：一、迴向造作之福德，二、憶念恩德而作禮拜。初者分三：一、為他利而發心
【English Translation】 It should not be fully dedicated to enjoyment. (4) Essence: The mind that combines the wisdom of non-objectification with aspiration, transforming all accumulated virtues into the cause of enlightenment until Bodhi is attained. (5) How to dedicate: The objects, purposes, and places of dedication are the same as before. Dedicate before all Buddhas and Bodhisattvas in the manner of the three wheels being non-objective. For example, the 'Liberation of Noble Avalokiteśvara' says: 'With this root of virtue, dedicate it entirely so that all sentient beings are free from the fear of cliffs.' Similarly, dedicate it entirely so that the fears arising from the continuum of all sentient beings, the fear of ignorance, the fear of bondage, the fear of taking life, the fear of lacking resources, the fear of having no livelihood, the fear of uninterruptedness, and the fear of samsara may be pacified. The sutra speaks extensively in this way. Also, as the 'Tenth Bhumi Sutra' says: 'Thus, in all realms of the world, one should manifest complete enlightenment to attain unsurpassed perfect complete enlightenment.' Also, as Jowo's 'Seven Limbs of the World and Beyond' says: 'Perfect enlightenment is like a dream, know it to be like a dream with wisdom. In the dreamlike world of sentient beings, bestow benefits, immeasurable as space, dedicate all virtues, this is the supreme dedication.' Also, as the 'Cloud of Jewels Sutra' says: 'Thus, offering to the sutras, extensively making offerings, with sincere heart, with supreme aspiration, completely dedicate to all Buddhas and Bodhisattvas.' Thus it is said. (6) Benefits: By dedicating in this way, one can obtain immeasurable merit. As the 'Compendium' says: 'If a Bodhisattva contemplates supreme wisdom, rises and speaks of undefiled Dharma, and also dedicates it to the cause of enlightenment for the benefit of beings, this virtue is unequaled in the three realms. That accumulation of merit, thus knowing emptiness, space has no substance, there is no solidity. Thus the wisdom practice known by all Buddhas, when practicing, the accumulation of merit is immeasurable.' 2. The main topic is divided into two parts: first, dedicating the merits of the work; second, paying homage in remembrance of kindness. The first part is divided into three parts: first, aspiring for the benefit of others.
། རང་དོན་དུ་དང་། ཐུན་མོང་དུ་བསྟན་པ་གནས་པར་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས། འཇིག་རྟེན་པའི་དོན་དུ་དང་། འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ལྔ་སྟེ། སྤྱིར་བསྔོ་བ། ངན་འགྲོའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ། བདེ་འགྲོའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ། ཐུན་མོང་དུ་བསྔོ་བ་དང་། བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་པའི་དོན་ དུ་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ནི། བསྟན་བཅོས་རྩོམ་པ་པོ་བདག་གིས་སྐྱོན་སྤངས་ཤིང་ཡོན་ཏན་རྫོགས་པའི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་བྱང་ཆུབ་ཡིན་ལ། དེའི་སྤྱོད་པ་ས་དང་ཕར་ཕྱིན་སོགས་ལ་ལེའུ་ བཅུའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པའི་ཚུལ་བརྩམས་ནས་མ་རྫོགས་ཀྱི་བར་དུ་མཇལ་བ་དང་ངེས་པར་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་བསམས་པའི་དགེ་བ་བདག་གི་རྒྱུད་ལ་གང་བྱུང་བ་དེས་འགྲོ་བ་ཀུན་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ཁོ་ནས་བརྒྱན་ཞིང་འདིའི་ཚིག་ཐམས་ཅད་འཛིན་ཞིང་དོན་སེམས་པའི་སྒོ་ནས་འཇུག་པར་ཤོག 1-3759 ཕྱོགས་བཅུ་པོ་རྣམས་ཀུན་ན་ལུས་དང་སེམས་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེས་མནར་བ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་དག་བདག་གི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་ལུས་ལ་ཚོར་བ་བདེ་བ་སྟེ་སེམས་ལ་དགའ་བ་སྟེ་ཡིད་ བདེ་བ་རྒྱ་མཚོ་ལྟར་མཐའ་ཡས་པ་ཐོབ་པར་ཤོག ཐོབ་ནས་སེམས་ཅན་དེ་དག་འཁོར་བར་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བདེ་བ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་དུས་ནམ་ཡང་ཐོབ་པའི་བདེ་བ་ དེ་ལས་ཉམས་པར་མ་གྱུར་ཅིག འགྲོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བླ་ན་མེད་པའི་བདེ་བ་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ཐོབ་པར་ཤོག གཉིས་པ་ལ་གསུམ། དམྱལ་བའི། དུད་འགྲོའི། ཡི་དྭགས་ཀྱི་སྡུག་ བསྔལ་ཞི་བར་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གསུམ། སྡུག་བསྔལ་རང་ཞི་བར་བསྔོ་བ་དང་། རིགས་གསུམ་མགོན་པོའི་མཐུས་ཞི་བར་བསྔོ། མཇུག་བསྡུས་ཏེ་བྱང་སེམས་གཞན་གྱི་མཐུས་ཞི་བར་བསྔོ་བའོ། །དང་པོ་ལ་ གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་གཞིའི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་བསྔོ་བ་ནི། འཇིག་ཅིང་རབ་ཏུ་ཉམས་པས་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ན་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པས་དེར་ཁྲིད་པས་སམ། དགའ་བར་བྱེད་པ་མེད་པས་ན་ དམྱལ་བ་དག་སྟེ། དེ་ན་སེམས་ཅན་གང་དག་ཚ་བའི་དམྱལ་བ་ཡང་སོས། ཐིག་ནག བསྡུས་འཇོམས། ངུ་འབོད། ངུ་འབོད་ཆེན་པོ། ཚ་བ། རབ་ཏུ་ཚ་བ། མནར་མེད་དེ་བརྒྱད་དང་། གྲང་པ་ལ་ཡང་ཆུ་བུར་ཅན་དང་། 1-3760 ཆུ་བུར་རྡོལ་བ་ཅན་དང་། སོ་ཐམ་ཐམ་པ། ཨ་ཆུ་ཟེར་བ། ཀྱི་ཧུད་ཟེར་བ། ཨུཏྤལ་ལྟར་གས་པ། པད་མ་ལྟར་གས་པ། པད་མ་ལྟར་ཆེར་གས་པ་དང་བརྒྱད་གནས་ཏེ་དམྱལ་བའི་གནས་ ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་རྣམས་དེ་དག་ཏུ་ནི་གནས་པའི་དམྱལ་བ་པའི་ལུས་ཅན་རྣམས་ཟག་པ་མེད་པའི་བདེ་བ་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཀྱི་བདེ་བ་རྒྱ་ཆེན་པོས་དགའ་བར་ཤོག་ཅིག བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཐུགས་རྗེའི་སྤྲིན་ཆེན་པོ་ལས་བྱུང་བའི་བསིལ་བའི་ཆུ་བོ་སྟེ་ཆར་གྱི་མཚོ་མཐའ་ཡས་ཀྱིས་ཚ་བས
【現代漢語翻譯】 為自利和共同利益祈願佛法長存。首先分為兩類：為世間利益祈願和為出世間利益祈願。前者又分為五類：普遍祈願、為惡趣祈願、為善趣祈願、共同祈願和為進入佛法者祈願。 首先是普遍祈願：論著作者我，捨棄過失，圓滿功德，證得一切智智（सर्वज्ञता，sarvajñatā，一切智性），即菩提（बोध，bodhi，覺悟）。通過十品（即十地）進入菩提之行，從開始創作到完成之間，通過會見和確定等方式進行思索所產生的善業，愿我相續中的這些善業，能使一切眾生僅以菩提之行來莊嚴，並以受持所有這些詞句和思維其含義的方式進入。 愿十方世界中，所有身心遭受痛苦和不悅折磨的眾生，都能因我的福德，在身上感受到安樂，在心中感受到喜悅，獲得如大海般無邊無際的快樂和幸福。愿這些眾生，在輪迴中流轉，直至獲得佛陀的安樂之前，永遠不會失去所獲得的安樂。愿一切眾生都能獲得菩薩無上的、永不間斷的安樂。 其次分為三類：為地獄、畜生、餓鬼的痛苦平息而祈願。首先又分為三類：祈願痛苦自然平息，祈願三怙主（觀音、文殊、金剛手）的力量平息痛苦，最後總結，祈願其他菩薩的力量平息痛苦。首先是祈願基礎痛苦平息，即因毀滅和極度衰敗而被稱為地獄，因非福德而將眾生引向此處，或因無喜悅而被稱為地獄。愿所有身處熱地獄，如復活地獄、黑繩地獄、眾合地獄、號叫地獄、大號叫地獄、燒熱地獄、極熱地獄、無間地獄這八種地獄，以及寒冷地獄，如具皰地獄、皰裂地獄、緊牙地獄、阿啾啾地獄、呼呼地獄、裂如青蓮花地獄、裂如蓮花地獄、大裂如蓮花地獄這八種地獄的眾生，都能以無漏安樂世界的廣大安樂而歡喜。愿從菩薩大悲雲中降下的清涼之水，無盡的雨水之海，熄滅熱地獄的火焰。
【English Translation】 Dedication for the flourishing of the teachings for one's own benefit and the common good. Firstly, there are two categories: dedication for the benefit of the world and dedication for the benefit of transcending the world. The former is further divided into five categories: general dedication, dedication for the benefit of the lower realms, dedication for the benefit of the higher realms, common dedication, and dedication for those who have entered the teachings. Firstly, the general dedication: May the merit that I, the author of this treatise, have accumulated by contemplating through means such as encountering and ascertaining, from the beginning of composing the way to engage in the conduct of perfect enlightenment (बोध，bodhi，awakening) which is the all-knowingness (सर्वज्ञता，sarvajñatā，omniscience) that is free from faults and complete with virtues, through the ten chapters (i.e., the ten bhumis), until its completion, adorn all beings solely with the conduct of perfect enlightenment, and may they enter by means of holding all these words and contemplating their meaning. May all those in the ten directions who are tormented by physical and mental suffering and unhappiness, through my merit, experience happiness in their bodies, joy in their minds, and obtain happiness and well-being as vast as the ocean. May those beings, as long as they wander in samsara, never be separated from that happiness until they attain the bliss of Buddhahood. May all beings attain the unsurpassed, uninterrupted bliss of a Bodhisattva. Secondly, there are three categories: dedication for the pacification of the suffering of hell beings, animals, and hungry ghosts. Firstly, there are three categories: dedication for the natural pacification of suffering, dedication for the pacification through the power of the three protectors (Avalokiteśvara, Mañjuśrī, and Vajrapāṇi), and finally, summarizing, dedication for the pacification through the power of other Bodhisattvas. Firstly, the dedication for the pacification of the fundamental suffering, which is called hell because of destruction and extreme decay, because it is led there by non-virtue, or because there is no joy. May all beings dwelling in the hot hells, such as the eight hot hells of Reviving Hell, Black Line Hell, Aggregating Hell, Crying Hell, Great Crying Hell, Hot Hell, Very Hot Hell, and Uninterrupted Hell, and the eight cold hells of Blister Hell, Bursting Blister Hell, Chattering Teeth Hell, Achuchu Hell, Huhuhu Hell, Cracking Like a Blue Lotus Hell, Cracking Like a Lotus Hell, and Great Cracking Like a Lotus Hell, rejoice with the vast bliss of the world of stainless bliss. May the cool water, the endless ocean of rain, that arises from the great cloud of the compassion of the Bodhisattvas extinguish the flames of the hot hells.
་ཉམ་ཐག་པའི་དམྱལ་དག་རྟག་ཏུ་བསིལ་བར་བྱེད་པར་ཤོག གཞན་ཡང་གྲང་བས་ ཉམ་ཐག་པའི་དམྱལ་བ་རྣམས་ལ་ཤིན་ཏུ་དྲོ་བའི་འོད་ཟེར་སྤྲོས་པས་དྲོ་བའི་བདེ་བ་ཐོབ་པར་ཤོག གཉིས་པ་ཉེ་འཁོར་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་བསྔོ་བ་ནི། ཚ་དམྱལ་དེ་དག་གི་ངོས་ བཞིའི་ཉེ་འཁོར་ན་ཡོད་པའི་ནགས་གང་དུ་ཞུགས་པའི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་པ་དེའི་ཡན་ལག་དང་ཉིང་ལག་གཅོད་པར་འགྱུར་བའི་མདའ་མདུང་དང་རལ་གྲིའི་ལོ་མ་ཅན་གྱི་ནགས་ཚལ་དེ་ཡང་དམྱལ་ བ་པ་དེ་དག་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་དགའ་ཞིང་རྩེ་བའི་ས་དགའ་བའི་ཚལ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་བདེ་བ་སྟེར་བྱེད་དུ་ཤོག ཡང་ལྕགས་ཀྱི་ཤལ་མ་ལིའི་ནགས་ཚེར་མ་རྣོན་པོ་སོར་དྲུག་ཅུ་པ་གང་དུ་འདོད་ལོག་སྤྱོད་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་འཛེག་པ་ན་ཚེར་མ་རྣམས་ཁ་ཐུར་དུ་ལྟ་བས་འབིགས་པ། 1-3761 འབབ་པ་ན་གྱེན་དུ་ལྟ་བའི་སྡོང་པོ་ཡང་ཆོས་དང་མཐུན་པར་འདོད་པའི་དོན་སྟེར་བའི་དཔག་བསམ་ཤིང་དུ་འཁྲུང་པར་ཤོག ཁྭ་ལྕགས་ཀྱི་མཆུ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དག་ཀྱང་ཐིང་རིལ་དང་ངུར་ བ་དག་དང་ངང་པ་བཞད་སོགས་སྐད་སྙན་པོ་འབྱིན་པར་གྱུར་ནས་དམྱལ་བའི་གནས་མཛེས་པར་གྱུར་ཅིང་། གཞན་ཡང་པད་མ་སྣ་ཚོགས་པ་དྲི་བསུང་ཆེན་པོ་དང་ལྡན་པའི་མཚོ་དག་གིས་དམྱལ་བའི་ ས་གཞིའི་ཕྱོགས་དག་ནི་ཉམས་དགའ་བར་ཤོག མེ་མ་མུར་གྱིས་གང་པའི་འོབས་ཀྱིས་སོལ་ཕུང་འབར་བ་དེ་ཡང་བཻཌཱུཪྻ་ལ་སོགས་པའི་རིན་ཆེན་ཕུང་པོར་གྱུར་ཅིག ལྕགས་ཀྱི་ས་གཞི་མེས་བསྲེགས་པ་ དེ་ཡང་ཤེལ་གྱི་ས་གཞི་བསྟར་བ་སྟེ་བྱི་དོར་བྱས་པར་ཤོག དམྱལ་བ་པའི་སེམས་ཅན་ར་ལུག་གི་གདོང་པ་ལྟ་བུ་བསྡུས་ནས་འཇོམས་ཤིང་འཚིར་བའི་རི་བོ་རྣམས་ཀྱང་མཆོད་རྫས་དུ་མས་ བརྒྱན་པའི་རྒྱལ་བའི་བཞུགས་གནས་གཞལ་མེད་ཁང་དུ་གྱུར་ཅིང་དེར་བདེ་བར་གཤེགས་ཀྱིས་གང་བར་དམྱལ་བ་པ་དེ་དག་ལ་སྣང་བར་ཤོག མེའི་མདག་མ་དང་རྡོ་བསྲེགས་པ་དང་མཚོན་གྱི་ཆར་པ་ གཤིན་རྗེའི་སྐྱེས་བུས་འཕངས་པ་དག་དེང་ནས་གཟུང་སྟེ་དམྱལ་བ་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་མགོར་མེ་ཏོག་གི་ཆར་པར་གྱུར་ཅིག བརྣབ་སེམས་ཀྱིས་གཞན་གྱི་ནོར་ལ་ཆགས་པའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་དམྱལ་བ་དེ་དག་གིས་ནོར་གྱི་ཕུང་པོ་མཐོང་ནས་རྒྱུགས་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་དུ་འཐབ་ཅིང་མཚོན་གྱིས་འདེབས་པའི་མཚོན་ཆ་དེ་ཡང་ནི་དེང་ནས་རྩེ་ཞིང་རོལ་པའི་ཕྱིར་ཕན་ཚུན་མེ་ཏོག་འཕེན་པར་ཤོག 1-3762 ཐལ་ཆུ་ཁོལ་མས་གང་བའི་ཆུ་བོ་རབ་མེད་མེ་དང་འདྲ་བའི་ནང་དུ་བྱིང་བའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཤ་ཀུན་ཞིགས་པར་གྱུར་ནས་རུས་གོང་མེ་ཏོག་ཀུན་ཟླའི་མདོག་ལྟར་དཀར་བར་གྱུར་པའི་ལུས་ ཅན་དག་བདག་གི་དགེ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ལྷའི་ལུས་ཐོབ་ནས་ལྷའི་བུ་མོ་རྣམས་དང་ལྷན་ཅིག་ལྷ་ཡུལ་གྱི་ཆུ་བོ་དལ་གྱིས་འབབ་ལ་རྩེ་ཞིང་གནས་པར་ཤོག གཉིས་པ་རིགས་གསུམ་མགོན་པོའི་མཐུས་ ཞི་བར་བསྔོ་བ་ན
【現代漢語翻譯】 愿痛苦的地獄永遠涼爽。此外，愿因寒冷而痛苦的地獄眾生，因極度溫暖的光芒而獲得溫暖的快樂。第二，迴向平息近處的痛苦：那些熱地獄四面附近的森林，凡是進入其中的地獄眾生，其肢體將被刀劍樹葉砍斷，愿這些森林變成帝釋天（Śakra，因陀羅）歡喜嬉戲的快樂園林，給予地獄眾生快樂。此外，愿鐵的娑羅樹林，那些六十指長的尖銳荊棘，當行邪淫的眾生攀爬時，荊棘朝下刺入；當他們下來時，荊棘朝上，愿這些樹木也如意生出符合正法的願望，變成如意樹。愿烏鴉等鐵嘴鳥類，以及百靈鳥、天鵝等發出美妙的聲音，使地獄變得美麗。此外，愿各種散發著濃郁香味的蓮花湖泊，使地獄的地面充滿樂趣。愿充滿火焰的深淵，燃燒的煤堆，變成青金石（Vaiḍūrya）等珍寶堆。愿被火焰燒焦的鐵地面，變成排列整齊、擦拭乾凈的琉璃地面。愿地獄眾生，那些聚集在一起被壓碎、擠壓成綿羊頭、山羊頭的山峰，變成裝飾著眾多供品的勝者（Jina，佛陀）的住所——無量宮，愿其中充滿著善逝（Sugata，佛陀），並顯現給那些地獄眾生。愿火焰、燒石和閻羅卒投擲的兵器雨，從現在開始，變成那些地獄眾生頭頂上的花雨。愿那些因貪婪而執著於他人財物的地獄眾生，看到財物堆積如山而奔跑，互相爭鬥、用武器擊打，從現在開始，互相投擲鮮花嬉戲玩樂。 愿沉沒在充滿沸騰灰水、如火般無盡的河流中的眾生，身體的血肉全部融化，只剩下像月亮般潔白的骨骼，愿他們憑藉我的善行之力，獲得天人的身體，與天女們一同在天界的河流中嬉戲安住。第二，以三族怙主（觀音、文殊、金剛手）的力量回向平息痛苦：
【English Translation】 May the hells tormented by misery always be cooled. Furthermore, may the hell beings tormented by coldness obtain the bliss of warmth by radiating extremely warm rays of light. Secondly, dedicating to pacify the suffering of the vicinity: May the forests near the four sides of those hot hells, where the hell beings who enter have their limbs and branches cut off by the forests with leaves of arrows, spears, and swords, become like joyful gardens where Śakra (Indra) rejoices and plays, giving happiness instead of suffering to those hell beings. Also, may the iron Śalmalī forests, with sharp thorns sixty fingers long, where beings who engage in improper conduct are pierced by the thorns facing downwards when they climb up, and facing upwards when they descend, may those trees also sprout into wish-fulfilling trees that grant the wishes in accordance with Dharma. May the crows with iron beaks, and the skylarks, swans, and other birds that utter sweet sounds, beautify the hellish places. Furthermore, may the various lotus lakes filled with great fragrance make the directions of the hellish ground delightful. May the abyss filled with blazing flames and burning coal piles become piles of jewels such as lapis lazuli (Vaiḍūrya). May the iron ground scorched by fire become a row of crystal grounds, well-cleaned. May the mountains that crush and squeeze the hell beings with faces like rams and sheep be transformed into immeasurable palaces, the abodes of the victorious ones (Jinas), adorned with many offerings, and may they appear to those hell beings filled with the Sugatas (Buddhas). May the showers of firebrands, burnt stones, and weapons hurled by the messengers of Yama, from this day forward, become showers of flowers upon the heads of those hell beings. May those hell beings who, due to greed, are attached to the wealth of others, see piles of wealth and run towards them, fighting each other and striking with weapons, from now on throw flowers at each other for play and enjoyment. May the beings submerged in the rivers filled with boiling ash water, resembling endless fire, have all their flesh dissolved, leaving only bodies with bones as white as the color of the full moon, and may they, by the power of my virtue, obtain the bodies of gods and dwell playing together with goddesses in the gently flowing rivers of the heavenly realms. Secondly, dedicating to pacify suffering through the power of the three family protectors (Avalokiteśvara, Mañjuśrī, Vajrapāṇi):
ི་དམྱལ་བ་པ་རྣམས་དམྱལ་བའི་གནས་འདིར་ནི་གཤིན་རྗེའི་མི་སྟེ་སྐྱེས་བུ་དང་བྱ་ཁྭ་ཏ་འདབ་འཇིགས་སུ་རུང་བ་རྣམས་སྐྲག་ནས་འབྱེར་བར་བྱེད་ཅིང་ཤ་དང་རྐང་མར་ ལ་སོགས་པ་བསྲེགས་པའི་དུ་བས་ཀུན་ནས་དཀྲིགས་པའི་མུན་པ་ཕྱོགས་ཀུན་ཏུ་འོད་ཟེར་སྤྱོད་པས་བསལ་ཏེ་འོད་ཟེར་ཡིད་དུ་འོང་བ་དེས་ལུས་སེམས་ལ་བདེ་དགའ་བསྐྱེད་པར་དམྱལ་བ་པ་རྣམས་ ཀྱིས་མཐོང་ན་རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ཕྱིར་འོད་ཀྱི་མཐུ་བཟང་པོ་འདི་དག་ཀོ་སུ་ཡི་མཐུ་ཡིན་སྙམ་སྟེ་གྱེན་དུ་བལྟས་པ་ན་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ན་བྱང་སེམས་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་འོད་ཟེར་གྱི་དྲ་ བ་རབ་ཏུ་འབར་བ་བཞུགས་པ་མཐོང་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་སྐྱེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་དམྱལ་བ་པ་དེའི་སྔོན་གྱི་སྡིག་དང་བྲལ་ནས་ཕྱག་རྡོར་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་འགྲོགས་ནས་འགྲོ་བར་ཤོག ཡང་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་མཐུས་ཀྱང་མེ་ཏོག་གི་ཆར་པ་སྤོས་དྲི་བཟང་པོའི་ཆུ་དང་འདྲེས་པ་འབབ་པ་ཡིས་དམྱལ་བའི་མེ་དག་སྒྲ་ཆིལ་ཆིལ་དང་བཅས་པས་གསོད་པ་མཐོང་བར་གྱུར་ཅིག 1-3763 དེ་ལྟར་མཐོང་བར་གྱུར་ནས་བདག་ཅག་རྣམས་བློ་བུར་དུ་བདེ་བས་ཚིམ་པ་འདི་ཅིའི་མཐུ་ཡིན་བསམས་ནས་གྱེན་དུ་བལྟས་པ་དང་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཕྱག་ན་པད་མ་བསྣམས་པའི་ སྤྱན་རས་གཟིགས་མཐོང་བར་ཤོག་ཅིག གཞན་ཡང་དམྱལ་བ་པ་རྣམས་ཀྱིས་འཇམ་དབྱངས་མཐོང་ནས་ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་གཅིག་ལ་སྦྲོན་ཏེ། ཀྱེ་གྲོགས་དག་དེང་ནས་བརྩམས་ནས་འཇིགས་པ་བོར་ལ་སྟེ་མ་བྱེད་ པར་རིངས་པར་ཚུར་ཤོག་བདག་ཅག་གསོན་པ་ཉིད་དོ། །ཡུ་བུ་ཅག་རྣམས་ཀྱི་ཐད་དུ་ནི། གང་གི་མཐུ་ཡིས་འདོད་པས་ཕོངས་པར་བྱེད་པའི་སྡུག་བསྔལ་མཐའ་དག་དང་བྲལ་ཞིང་དམྱལ་བ་པ་རྣམས་ ལ་རབ་ཏུ་དགའ་བའི་ཤུགས་ཕྱིན་ལ། བདག་ཅག་ལ་འགྲོ་བ་ཀུན་གང་ལ་བརྟེན་ནས་སྐྱེ་སོགས་ཀྱི་གནོད་པ་ཀུན་ནས་ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་དང་། འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་མ་ལྟ་ བུའི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་འདོད་ཀྱི་བརྩེ་བ་སྐྱེས་པར་གྱུར་ཏོ། །རྒྱུ་མཚན་གང་གི་ཕྱིར་སྐུ་གཞོན་ཤ་ཆགས་ཤིང་ཐུགས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀུན་རྟོག་གི་རང་བཞིན་ཅན་ཉོན་མོངས་དང་བྲལ་བས་གཞོན་ནུར་གྱུར་ པ་རལ་པའི་ཟུར་ཕུད་ལྔ་པ་ཅན་འོད་ཟེར་འབར་བས་འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་ཅི་ཞིག་ལྟར་སྟེང་དུ་ཕྱིན་པ། ཚངས་པ་དང་བརྒྱ་བྱིན་ལ་སོགས་པ་ལྷ་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མའི་མགོ་བའི་ཅོད་པན་དག་གིས་འཇམ་དབྱངས་ཁྱེད་ཀྱི་ཞབས་ཀྱི་པདྨ་ལ་གུས་པས་མཆོད་ཅིང་། 1-3764 འུ་ཅག་ལ་བརྩེ་བ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་བརླན་པར་གྱུར་པའི་སྤྱན་མངའ་བ་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་མཆོད་པས་དབུ་ལ་མེ་ཏོག་དུ་མའི་ཚོགས་ཀྱི་ཆར་འབབ་པར་བྱེད་པ། གཞལ་མེད་ཁང་བརྩེགས་པ་སྟེ་ ཡིད་དུ་འོང་བ་དུ་མས་ཉེ་བར་སྤྲས་པ། ལྷའི་བུ་མོ་སྟོང་ཕྲག་དུ་མས་བཅོམ་ལྡན་འདས་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱི་ཡོན་ཏན
【現代漢語翻譯】 當那些地獄眾生在地獄之處，看到閻羅王的使者，以及令人恐懼的烏鴉和蝙蝠，嚇得四處逃散，焚燒血肉和骨髓的煙霧瀰漫四方，光明驅散黑暗，那令人愉悅的光芒讓身心感到快樂時，他們會想：『為什麼會有如此美好的光明力量？是誰的力量呢？』當他們抬頭仰望天空時，會看到虛空中，菩薩（bodhisattva，覺有情）金剛手（Vajrapani，持金剛者）放射著耀眼的光網。由於這 великое чудо (great miracle)，那些地獄眾生得以脫離往昔的罪業，與金剛手菩薩一同前往。愿他們與金剛手菩薩同行。此外，愿他們也能看到觀世音（Avalokiteshvara，觀自在）菩薩的力量，降下花雨，混合著芬芳的香水，熄滅地獄之火，發出噼啪的聲響。 當他們這樣看到時，心想：『我們突然感到快樂，這力量來自哪裡？』當他們抬頭仰望時，愿地獄眾生能夠看到手持蓮花的觀世音菩薩。此外，愿地獄眾生看到文殊（Manjushri，妙吉祥）菩薩，互相邀請：『朋友們，從今天起，拋棄恐懼，趕快過來，我們得救了！』對於我們這些被慾望所困擾的人來說，是誰的力量讓我們擺脫了一切痛苦，並對地獄眾生充滿了喜悅？我們這些眾生，依靠誰才能免受生等一切損害，生起菩提心（bodhicitta，覺悟之心），以及像母親一樣希望眾生脫離痛苦的慈愛？ 因為什麼緣故，這位身形年輕，心續充滿覺悟自性，遠離煩惱的年輕人，頭頂五髻，放射著光芒，使人無所畏懼，像什麼一樣升到上方？梵天（Brahma）和帝釋天（Indra）等成百上千的天神，用頭上的寶冠，恭敬地供養文殊菩薩您的蓮足。 您以慈悲滋潤的雙眼垂視著我們，諸天神的供養使您的頭上降下無數鮮花。無數令人愉悅的樓閣裝飾著您。成千上萬的天女讚頌著薄伽梵（Bhagavan，世尊）文殊菩薩的功德。
【English Translation】 When those hell beings are in the hell realm, they see the messengers of Yama (Lord of Death), and the terrifying crows and bats, and they scatter in fear. The smoke from burning flesh and marrow pervades everywhere, and the light dispels the darkness. When the hell beings see that pleasing light that brings happiness to body and mind, they think, 'Why is there such a good power of light? Whose power is it?' When they look up to the sky, they see in the center of the sky, the Bodhisattva Vajrapani (the one holding the vajra) blazing with a radiant net of light. Because of this great miracle, those hell beings are freed from their past sins and go together with Vajrapani. May they go together with Vajrapani. Furthermore, may they also see the power of Avalokiteshvara (the one who looks down with compassion), raining down flowers mixed with fragrant perfume, extinguishing the fires of hell with crackling sounds. When they see this, they think, 'We suddenly feel happy, where does this power come from?' When they look up, may the hell beings see Avalokiteshvara holding a lotus flower. Furthermore, may the hell beings see Manjushri (Gentle Glory), inviting each other, 'Friends, from today on, abandon fear and come quickly, we are saved!' For us who are afflicted by desire, by whose power are we freed from all suffering and filled with joy for the hell beings? We beings, relying on whom, are completely protected from all harm of birth, etc., and generate the mind of enlightenment (bodhicitta), and the loving-kindness like a mother wishing beings to be free from suffering? For what reason does this young one, with a youthful body, whose mindstream is full of the nature of awakening, free from afflictions, with five tufts of hair on his head, radiating light, making one fearless, ascend upwards like what? Hundreds of thousands of gods, such as Brahma and Indra, with the crowns on their heads, respectfully worship the lotus feet of you, Manjushri. You look down upon us with eyes moistened with great compassion, and the offerings of the gods cause a rain of countless flowers to fall upon your head. Countless pleasing mansions adorn you. Thousands of goddesses praise the qualities of the Bhagavan Manjushri.
་སྒྲ་སྒྲོགས་པའི་བསྟོད་པའི་དབྱངས་སྙན་པ་སྒྲོགས་པ་དང་ལྡན་པ་འདི་ ལྟ་བུ་ལྟོས་ཞེས་འཇམ་དབྱངས་དེ་འདྲ་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་མཐོང་ནས་ད་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་པ་དག་དགའ་བའི་ཤུགས་ཀྱིས་ཀུ་ཅོ་འདོན་པར་ཤོག གསུམ་པ་འཇུག་བསྡུས་ཏེ་བྱང་སེམས་གཞན་གྱི་ མཐུས་ཞི་བར་བསྔོ་བ་ནི། དེ་ལྟར་གཞུང་བརྩམ་པ་ལས་བྱུང་བའི་བདག་གི་དགེ་བའི་རྩ་བས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ་དང་ལ་སོགས་པས་ས་བཅུའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་སྒྲིབ་པ་ གཉིས་མེད་པའི་སྤྲིན་ཚོགས་འདྲ་བ་ལས་རེག་ན་བདེ་བ་དང་རེག་བྱ་བསིལ་ཞིང་དྲི་ཞིམ་པོ་དང་ལྡན་པའི་རླུང་དང་ཆར་པ་འབབ་པ་མཐོང་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་དེ་དག་མངོན་པར་དགའ་ བར་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག གཞན་ཡང་སྲོག་གཅོད་འབིགས་པ་སོགས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་མི་བཟོད་པ་དང་དམྱལ་བ་པ་རྣམས་གཤིན་རྗེའི་ཕོ་ཉ་རྣམས་ལ་འཇིགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་གྱུར་ཅིག གཉིས་པ་ནི། 1-3765 དུད་འགྲོ་རྣམས་ནི་ཕན་ཚུན་གཅིག་ལ་གཅིག་ཆེན་པོ་རེ་རེས་ཆུང་ངུ་མང་པོ་དང་ཆུང་ངུ་མང་པོ་འདུས་ཏེ་ཆེན་པོ་ཟ་བ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་དང་བྲལ་ཞིང་དུད་འགྲོའི་འགྲོ་བ་ དང་བྲལ་བར་ཤོག གསུམ་པ་ནི། བྱང་གི་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་མི་བཞིན་དུ་ཡི་དྭགས་རྣམས་ནི་ཚེ་ལོ་སྟོང་ཕྲག་གཅིག་ཐུབ་པ་དང་དུས་མ་ཡིན་པར་འཆི་བ་མེད་པ་དང་མ་སྨོས་མ་ བཏབ་པའི་འབྲས་ས་ལུ་དང་། དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་སོགས་བདེ་བའི་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་ཞིང་། བཀྲེས་སྐོམ་ལ་སོགས་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་ཅིག གཞན་ཡང་འཕགས་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ ཕྱུག་གི་ཕྱག་ནས་འབབ་པའི་སྙིང་རྗེའི་རྒྱུ་མཐུན་ལས་བྱུང་བའི་བདུད་རྩིའི་འོ་མའི་རྒྱུན་གྱིས་ཡི་དྭགས་རྣམས་ནི་ཟས་སྐོམ་གྱིས་ཚིམ་པར་བྱས་ཤིང་ཁྲུས་བྱས་པས་རྟག་ཏུ་བསིལ་བར་ཤོག ། གསུམ་པ་ བདེ་འགྲོའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་མི་འདོད་པ་དང་བྲལ་པར་བསྔོས་བ་ནི། མིའི་རིས་ནའང་ལོང་བ་རྣམས་ཀྱིས་མིག་ཐོབ་སྟེ་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་མཐོང་བར་ཤོག འོན་པས་རྟག་ཏུ་ རྣ་བས་ཡིད་དུ་འོང་བའི་སྒྲ་ཐོས་པར་ཤོག ཐུབ་པ་བསྐྱེད་པའི་ཡུམ་ལྷ་མོ་སྒྱུ་འཕྲུལ་ལས་ཐུབ་པ་བཙས་པ་ཇི་ལྟར་བ་བཞིན་དུ་སྦྲུམ་མའང་ན་བའི་གནོད་པ་མེད་པར་བདེ་བས་བཙས་བར་ཤོག 1-3766 གཅེར་བུ་རྣམས་ཀྱིས་གོས་དག་ཐོབ་པ་དང་། བཀྲེས་པས་ཉམས་ཐག་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཟས་དག་དང་། སྐོམས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆུ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་དང་། སྨན་གྱི་བཏུང་བ་ཞིམ་པོ་ཐོབ་པར་ཤོག ནོར་གྱིས་ བཀྲེན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནོར་ཐོབ་པར་ཤོག མྱ་ངན་གྱིས་གདུང་པས་ཉམས་ཐག་པ་རྣམས་དེ་དང་བྲལ་ནས་དགའ་བ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པར་ཤོག འདོད་པ་བཙལ་ཏེ་མ་རྙེད་པས་ཡི་ཆད་པ་རྣམས་ ཀྱང་འདོད་པའི་དོན་ཐོབ་པས་ཡིད་སོས་ཤིང་། རྩོམ་པ་བརྟན་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའ
【現代漢語翻譯】 愿聽到美妙的讚頌之聲，看到如妙音（藏文：འཇམ་དབྱངས།，含義：文殊菩薩）般具有殊勝特徵的聖尊，愿地獄眾生因喜悅而歡呼雀躍。第三，總結歸納，以其他菩薩的力量回向寂靜：如此著書立說所產生的我的善根，愿普賢菩薩（藏文：ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ།）等十地菩薩，如無二障云般，從中降下觸之則樂、涼爽清香的風和雨，令地獄眾生感到無比歡喜。此外，愿屠殺、刺穿等難以忍受的痛苦感受，以及地獄眾生對閻羅使者的恐懼痛苦得以平息。第二，愿畜生道的眾生遠離相互吞噬的恐懼，即大者吞噬眾多小者，小者聚集被大者吞噬等，愿他們脫離畜生道。 第三，愿如北方人般聲音粗啞的餓鬼眾生，壽命長達千年，沒有非時而死，擁有無需耕種播種的稻穀，以及如意樹等一切安樂之物，遠離飢渴等痛苦。此外，愿聖觀世音自在（藏文：སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག）菩薩手中流出的，由慈悲所生的甘露乳汁，令餓鬼眾生飲食飽足，沐浴后恒常清涼。第三，為善趣眾生迴向，分為兩部分。首先，迴向遠離不悅意之事：愿人道中的盲人重獲光明，得見各種景象；愿耳聾者恒常聽到悅耳的聲音；如同能仁之母，幻化天女（藏文：སྒྱུ་འཕྲུལ།）如何誕下能仁一樣，愿孕婦無有分娩之苦，順利生產。 愿赤身裸體者獲得衣物，飢餓者獲得食物，乾渴者獲得八功德水，以及美味的藥飲。愿貧困者獲得財富，被憂傷折磨者遠離痛苦，獲得廣大的喜悅。愿尋求欲求而不得者，因獲得所求而心滿意足，事業穩固圓滿。
【English Translation】 May the sweet sound of praise be heard, and may beings see a being with the qualities of such as Jamyang (Tibetan: འཇམ་དབྱངས།, meaning: Manjushri), and may hell beings shout for joy. Third, to summarize and dedicate the pacification through the power of other Bodhisattvas: By the root of my virtue arising from composing such texts, may Samantabhadra (Tibetan: ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ།) and other Bodhisattvas of the ten bhumis, like clouds without the two obscurations, see the rain of wind and rain that is pleasant to the touch, cool and fragrant, and may those hell beings be exceedingly happy. Furthermore, may the unbearable suffering of killing, piercing, etc., and the suffering of fear of the messengers of Yama for hell beings be pacified. Second, may animals be free from the fear of eating each other, with the big ones eating many small ones and many small ones gathering to eat the big ones, and may they be free from the animal realm. Third, may pretas, like people with unpleasant northern voices, live for a thousand years, without untimely death, and possess uncultivated rice and wish-fulfilling trees, etc., all things of happiness, and be free from suffering such as hunger and thirst. Furthermore, may the stream of nectar milk flowing from the hand of Arya Avalokiteshvara (Tibetan: སྤྱན་རས་གཟིགས་དབང་ཕྱུག), born from the cause of compassion, satisfy the pretas with food and drink, and may they always be cool after bathing. Third, dedicating for the sake of happy migrations, in two parts. First, dedicating to be free from the undesirable: May the blind in the human realm regain their sight and see various forms. May the deaf always hear pleasant sounds with their ears. Just as the mother of the Thubpa, the goddess of illusion (Tibetan: སྒྱུ་འཕྲུལ།), gave birth to the Thubpa, may pregnant women give birth happily without the harm of pain. May the naked obtain clothes, the hungry obtain food, the thirsty obtain water with eight qualities, and delicious medicinal drinks. May those who are poor obtain wealth. May those who are tormented by sorrow be free from it and obtain great joy. May those who are disappointed by not finding what they seek be refreshed by obtaining what they desire, and may their endeavors be stable and perfect.
ི་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་ཤོག སེམས་ཅན་ནད་ཀྱིས་གཟིར་བ་ཇི་སྙེད་པ་མྱུར་དུ་ཚ་གྲང་སོགས་ཀྱི་ནད་ལས་ ཐར་བར་གྱུར་ཅིག འགྲོ་བའི་རླུང་མཁྲིས་ལ་སོགས་པའི་ནད་ནི་མ་ལུས་པ་དུས་རྟག་ཏུ་འབྱུང་བ་མེད་པར་ཤོག རྒྱལ་པོ་དང་ཆོམ་རྐུན་དང་མེ་ཆུ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པས་སྐྲག་པ་རྣམས་ ནི་དེ་དག་གི་འཇིགས་པ་མེད་པར་ཤོག ཡན་ལག་དང་ཉིང་ལག་བཅིངས་པ་རྣམས་ནི་འཆིང་པ་སྣ་ཚོགས་པ་ལས་གྲོལ་བར་གྱུར་ཅིག མཐུ་སྟོབས་མེད་པ་རྣམས་ནི་ཕྱི་ནང་གི་སྟོབས་ཐོབ་པས་ མཐུ་དང་ལྡན་ཞིང་། ཕན་ཚུན་སེམས་ནི་ཆགས་སྡང་དང་བྲལ་ནས་གཉེན་པར་གྱུར་ཅིག འགྲོན་པོ་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་གང་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱོགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་བདེ་ཞིང་བཀྲ་ཤིས་པར་ཤོག 1-3767 བྱ་བ་གང་གི་དོན་དུ་འགྲོ་བར་བྱེད་པའི་བྱ་བ་དེ་ཐབས་ལ་མཁས་པས་འབད་མི་དགོས་པར་གྱུར་ཅིག སེམས་ཅན་གང་དག་གྲུ་དང་གྲུ་བོ་ཆེ་གཟིངས་ལ་སོགས་པར་ཞུགས་པ་རྣམས་ཡིད་ ལ་གང་བསམ་པའི་དོན་གྲུབ་པར་གྱུར་ཏེ་རྒྱ་མཚོ་ལ་སོགས་པའི་ཆུའི་ངོགས་སུ་བདེ་བར་ཕྱིན་ནས་སླར་ལོག་སྟེ་མཉེན་དང་ལྷན་ཅིག་དགའ་བར་ཤོག བགྲོད་དཀའ་བའི་མྱ་ངན་གྱི་ལམ་དུ་ལམ་ ནོར་ནས་གོལ་ཞིང་འཁྱམས་པའི་འགྲོན་པོ་རྣམས་ལམ་ཤེས་པའི་འགྲོན་པོ་དག་དང་ཕྲད་པར་གྱུར་ནས་ཀྱང་ཆོམ་རྐུན་དང་སྟག་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པ་མེད་པར་ལམ་དུ་མི་ངལ་བར་བདེ་བླག་ཏུ་ འདོར་པར་ཤོག འཇིགས་པ་དང་བཅས་པའི་འབྲོག་དགོན་པ་ལ་སོགས་པ་ལམ་མེད་ཅིང་ཉམ་ང་བ་ཅན་གྱི་སར་བྱིས་པ་དང་རྒན་པོ་རྔོན་པ་དང་ནགས་སྟུག་པོ་དང་དགྲའི་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་ པའི་མགོན་མེད་པ་གཉིད་ལོག་པ་དང་མྱོས་པ་སྟེ་སྨྱོ་བར་གྱུར་ཅིང་རབ་ཏུ་མྱོས་པ་བག་མེད་པར་གནས་པ་རྣམས་ལ་དེ་ན་གནས་པའི་ལྷ་དག་བསྲུང་བར་བྱེད་པར་ཤོག གཉིས་པ་འདོད་ པ་འགྲུབ་པར་བསྔོ་བ་ནི། འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་མི་དལ་བ་སྟེ་མི་ཁོམ་པ་ཀུན་ལས་ཐར་པ་དང་། དང་བ་དང་འདོད་པ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་དང་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་སེམས་ཅན་ལ་སྙིང་བརྩེ་ལྡན་ཞིང་གཟུགས་དང་བ་འདྲེན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ན་སྐྱེ་བ་རྟག་ཏུ་ཚེ་རབས་དྲན་ནས་སྡིག་ལ་འཇོམས་པར་གྱུར་ཅིག 1-3768 བྱང་སེམས་ཀྱི་ཆོས་དབྱིངས་རྟོག་པ་བསྒོམ་པས་ནམ་མཁའ་མཛོད་ཅེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་སྟེ། དེའི་དབང་གིས་ནམ་མཁའ་ཉིད་མཛོད་དམ། ཡང་ན་ནམ་མཁའ་ལ་མཛོད་འཆའ་བས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དེའི་ མཐུས་ཡོ་བྱད་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའ་ལས་འབྱུང་བའི་ནམ་མཁའི་མཛོད་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ཟད་པ་མེད་པར་ཤོག ལོངས་སྤྱོད་དེ་དག་ལའང་ཕན་ཚུན་དུ་འཐབ་པ་དང་རྩོད་པ་ མེད་ཅིང་ཕན་ཚུན་འཚེ་བ་མེད་པར་རང་དབང་དུ་ནི་སྤྱོད་པར་ཤོག སེམས་ཅན་གང་གཟི་བརྗིད་དེ་གཟི་མདངས
【現代漢語翻譯】 愿一切眾生都擁有安樂！愿所有被疾病折磨的眾生，迅速從冷熱等疾病中解脫！愿眾生的風、膽等疾病，永遠不再發生！愿所有因國王、盜賊、水火等恐懼而害怕的人們，都能脫離這些恐懼！愿所有手腳被束縛的人們，都能從各種束縛中解脫！愿所有沒有力量的人們，通過獲得內外力量而變得強大，並且彼此之間沒有貪嗔，成為親友！愿所有在旅途中的人們，無論前往何方，一切都平安吉祥！ 無論爲了什麼目的而行動，都能憑藉巧妙的方法，無需努力就能成功！愿所有乘坐船隻等交通工具的眾生，都能實現心中所愿，平安到達海洋等水域的岸邊，然後返回，與親人一同歡喜！愿在艱難的悲傷道路上迷路徘徊的旅人，能夠遇到識途的旅人，沒有盜賊和老虎等恐懼，輕鬆地完成旅程！愿在充滿危險的荒野、寺廟等沒有道路且令人恐懼的地方，那些孩子、老人、獵人、茂密的森林以及沒有保護者免受敵人威脅的人們，那些睡眠者、醉酒者、瘋狂者以及極度放縱者，都能得到當地神靈的守護！第二，祈願願望實現：愿所有沒有閑暇的眾生，都能從一切不自由中解脫，擁有信心、慾望、信仰，以及證悟世俗和勝義的智慧，對眾生懷有慈悲，擁有美好的外貌和行為，圓滿戒律的修行，生生世世都能憶起前世，從而止息罪惡！ 通過觀修菩薩的法界，獲得名為虛空藏（藏文：ནམ་མཁའ་མཛོད།，梵文天城體：आकाशगर्भ，梵文羅馬擬音：ākāśagarbha，漢語字面意思：虛空之藏）的禪定。憑藉這種力量，虛空本身就是寶藏嗎？或者因為在虛空中儲藏寶藏，憑藉這種禪定的力量，一切所需之物都從虛空中涌現，就像虛空的寶藏一樣，愿所有眾生的受用都永不匱乏！愿這些受用之間沒有爭鬥和衝突，彼此之間沒有傷害，可以自由自在地享用！愿眾生擁有光輝，那光芒...
【English Translation】 May all beings have happiness! May all beings tormented by diseases be quickly liberated from diseases such as heat and cold! May the diseases of wind, bile, etc., of beings never occur again! May all those who are frightened by the fear of kings, thieves, fire, water, etc., be free from those fears! May all those whose limbs are bound be liberated from various bonds! May all those who have no power become powerful by gaining inner and outer strength, and may they be without attachment and hatred towards each other, becoming friends! May all those who are on a journey, wherever they go, may everything be safe and auspicious! Whatever action is taken for whatever purpose, may it be accomplished without effort through skillful means! May all beings who travel by boats and other means of transportation fulfill their heart's desires, safely reach the shores of oceans and other waters, and then return, rejoicing with their loved ones! May travelers who are lost and wandering on the difficult path of sorrow meet travelers who know the way, and without the fear of thieves and tigers, may they easily complete their journey without fatigue! In dangerous wildernesses, temples, and other roadless and frightening places, may children, the elderly, hunters, dense forests, and those without protectors from the threat of enemies, those who are sleeping, drunk, insane, and extremely indulgent, be protected by the deities residing there! Second, the aspiration for the fulfillment of desires: May all beings who have no leisure be liberated from all unfreedoms, possess faith, desire, belief, and the wisdom to realize the conventional and ultimate truths, have compassion for beings, possess beautiful appearance and conduct, perfect the practice of discipline, and in every lifetime remember their past lives, thereby ceasing evil! By contemplating the Dharmadhatu of the Bodhisattvas, may one attain the Samadhi called Akashagarbha (Tibetan: ནམ་མཁའ་མཛོད།, Sanskrit Devanagari: आकाशगर्भ, Sanskrit Romanization: ākāśagarbha, Literal Chinese Meaning: Treasury of Space). By the power of this, is space itself a treasure? Or because treasures are stored in space, by the power of this Samadhi, may all necessities arise from space, like a treasury of space, so that the enjoyment of all beings is never exhausted! May there be no fighting or conflict among these enjoyments, no harm to each other, and may they be enjoyed freely! May beings possess splendor, that radiance...
་ཆུང་ངུ་གང་དེ་དག་གཟི་བརྗིད་ཆེན་པོ་ཤོག དཀའ་ཐུབ་ཅན་གྱིས་གང་ཟག་གང་ དཀའ་ཐུབ་ཀྱི་དབང་གིས་གཟུགས་ངན་པར་གྱུར་པ་གཟུགས་བཟང་པོ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་ཤོག བུད་མེད་ཀྱི་རྟེན་ལ་སངས་མི་རྒྱ་བས་འཇིག་རྟེན་ན་བུད་མེད་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་དག་མེའི་དབང་ པོ་སྤངས་ནས་སྐྱེས་པ་ཉིད་དུ་གྱུར་ཅིག སྐྱེ་བོ་རིགས་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དམའ་བར་གྱུར་པའི་མ་རབས་རྣམས་ནི་རིགས་དང་ནོར་ལ་སོགས་པ་མཐོན་པོ་ཐོབ་ཅིང་དེ་དག་གིས་དྲེགས་པར་བྱེད་ པའི་ང་རྒྱལ་དག་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་ཤོག བཞི་པ་ཐུན་མོངས་དུ་སྔོ་བ་ལ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ཕུན་ཚོགས་ཐོབ་པར་བསྔོས་བ་ལ་གསུམ་གྱི། དང་པོ་ལ་འཇུག་པའི་གཙོ་བོའི་རྐྱེན་ཚང་བར་བསྔོ་བ་ནི། 1-3769 བདག་གིས་དེ་ལྟར་བསམ་པའི་བསོད་ནམས་འདི་ཡིས་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་མ་ལུས་པ་སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་ནི་དུས་རྟག་ཏུ་དགེ་བ་བྱེད་པར་ཤོག སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་དང་ དོན་ནམ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དང་མི་འབྲལ་ཞིང་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ལ་གཞོལ་བ་དང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡོངས་སུ་གཟུང་ཞིང་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་རོ་མྱང་བ་ སོགས་བདུད་ཀྱི་ལས་ཀྱང་སྤང་པར་ཤོག སེམས་ཅན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ཚེ་རབས་དཔག་ཏུ་མེད་ཅིང་ཐུབ་ཡུན་རིང་དུ་འཚོ་བར་ཤོག དེར་ཡང་རྟག་ཏུ་བདེ་བར་འཚོ་གྱུར་ཅིག འཆི་བ་ལྟ་ ཅི་སྨོས་འཆི་བའི་སྒྲ་ཡང་གྲགས་པར་མ་གྱུར་ཅིག གཉིས་པ་ལ་འཇིག་རྟེན་ཡོངས་སུ་དག་པར་བསྔོ་བ་ནི། དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་གི་གང་བའི་སྐྱེད་མོས་འཚལ་སངས་རྒྱས་དང་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ སྲས་བྱང་སེམས་ཆོས་སྒྲ་ཡིད་དུ་འོང་བ་སྙན་པ་སྒྲོགས་པས་གང་བ་ཡིས་ཕྱོགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་གང་བར་ཤོག འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་ཡང་ས་གཞི་དག་སྣོད་ཀྱི་སྐྱོན་རྡོ་བ་དང་ གསེག་མ་དང་གྱོ་དུམ་དང་ཚེར་མ་ལ་སོགས་མེད་པ་དང་ལག་མཐིལ་ལྟར་མཉམ་པ། བཻ་ཌཱཪྻའི་རང་བཞིན་ལས་གྲུབ་པ་ཀ་ཙལི་ན་དའི་གོས་ལྟར་རེག་ན་འཇམ་ཞིང་གཉེན་པོར་གནས་པར་གྱུར་ཅིག 1-3770 ཆོས་བཞིན་བྱེད་པའི་རྒྱུར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མང་པོའི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་དག་གིས་ཀུན་ནས་ལེགས་པར་ས་སྟེང་དག་བརྒྱན་པར་མཛད་པའི་སྒོ་ནས་བཞུགས་པར་གྱུར་ཅིག གསུམ་པ་བདག་རྐྱེན་ ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་བསྔོ་བ་ནི། སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ལུས་ཅན་ཀུན་གྱིས་བྱ་བ་དང་ནི་ཤིང་དང་ནོར་བུ་ལ་སོགས་པའི་འོད་ཟེར་ཐམས་ཅད་དང་དེར་མ་ཟད་ནམ་མཁའ་ལས་ ཀྱང་ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་ཐོབ་པར་ཤོག ལུས་ཅན་དེ་དག་སྐྱེ་བ་རྟག་ཏུ་སངས་རྒྱས་དང་སངས་རྒྱས་སྲས་དང་ཕྲད་གྱུར་ཅིག ཕྲད་ནས་ཀྱང་མཆོད་པའི་སྤྲིན་ནི་མཐའ་ཡས་པས་འགྲོ་ བའི་བླ་མ་སངས་རྒྱས་མཆོད་པར་ཤོག གཞན་ཡང་མི་རྣམས་མཐོང་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པའི་རྒྱུ་ལྷ
【現代漢語翻譯】 愿所有這些微小的善行都變得偉大而輝煌！愿苦行者因苦行的力量而變得醜陋的身體，變得美麗而完美！因為女性之身無法成佛，愿世間所有女性在捨棄火神之後，都轉為男性！愿那些出身和外貌低賤的卑微之人，獲得高貴的出身和財富，並愿他們降伏因這些而產生的傲慢！ 第四，共同迴向分為兩部分。首先，迴向獲得圓滿，分為三部分。第一部分，迴向成就主要因素： 我以如此思維的功德力，愿一切眾生，無一遺漏，遠離一切罪惡，恒時行善！愿一切眾生，不離世俗和勝義菩提心，專注于菩薩行，為諸佛所攝受，捨棄獲得利養、恭敬和讚歎等魔業！愿所有這些眾生，生生世世，壽命無量，長久安住！愿他們恒時安樂，更不用說死亡，甚至連死亡的聲音也不得聽聞！ 第二部分，迴向世界清凈：愿充滿如意樹的園林，充滿佛陀和佛子菩薩，以及悅耳動聽的法音，以此充滿一切方向！愿一切世界，大地清凈，沒有器皿的瑕疵，如石塊、瓦礫、碎石和荊棘等，如手掌般平坦，由毗琉璃的自性構成，觸感如卡扎里納達的絲綢般柔軟而堅固！ 愿以如法行事的因，眾多菩薩眷屬的大壇城，圓滿莊嚴大地，並安住於此！ 第三部分，迴向自身圓滿：爲了成熟眾生，愿一切有情眾生的行為，以及樹木和珍寶等的光芒，甚至從虛空中，都能不斷聽到法音！愿這些有情眾生，生生世世，與佛陀和佛子相遇！相遇之後，以無量供養云，供養眾生的導師——佛陀！此外，愿人們因安樂而住于現世的因緣……
【English Translation】 May all these small virtues become great and glorious! May the ascetic, whose body has become ugly due to the power of asceticism, become beautiful and perfect! Because one cannot attain Buddhahood in a female body, may all women in the world, after abandoning the fire deity, be transformed into men! May those humble beings of low birth and appearance obtain noble birth and wealth, and may they subdue the arrogance that arises from these! Fourth, the common dedication is divided into two parts. First, dedicating to attain perfection, which is divided into three parts. The first part is dedicating to accomplish the main factors: By the power of the merit of thinking in this way, may all sentient beings, without exception, abandon all sins and constantly do good! May all sentient beings never be separated from relative and ultimate Bodhicitta, be devoted to the practice of Bodhisattvas, be embraced by all Buddhas, and abandon the works of demons such as gaining profit, respect, and praise! May all these sentient beings live countless lifetimes and dwell long! May they always live in happiness, not to mention death, may even the sound of death not be heard! The second part is dedicating to purify the world: May the gardens filled with wish-fulfilling trees, filled with Buddhas and Bodhisattva sons, and the pleasing and melodious sounds of Dharma, fill all directions! May all realms of the world have pure lands, without the faults of vessels, such as stones, rubble, gravel, and thorns, as flat as the palm of a hand, made of the nature of Vaidurya, with a touch as soft and firm as the silk of Kacalinda! May the great mandala of the retinue of many Bodhisattvas, who act in accordance with the Dharma, perfectly adorn the earth and abide there! The third part is dedicating to the perfection of oneself: In order to ripen sentient beings, may the actions of all living beings, and the light of trees and jewels, and even from the sky, may the sound of Dharma be heard continuously! May these sentient beings always meet Buddhas and Buddha's sons in every lifetime! After meeting, may they offer the Buddhas, the teachers of beings, with limitless clouds of offerings! Furthermore, may people dwell in happiness in this life because of the cause of...
་ཡང་དུས་སུ་ཆར་འབེབས་ཤིང་དེའི་རྒྱུས་རྩི་ཤིང་ཐོག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་ཤོག འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་ བའི་རྒྱལ་པོ་ཡང་ཆོས་བཞིན་རྒྱལ་སྲིད་སྐྱོང་པར་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག དེ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་འཇིག་རྟེན་ཏུ་རྒུད་པ་དང་བྲལ་ནས་དར་བར་ཤོག སྨན་རྣམས་ནད་སེལ་བའི་ནུས་མཐུ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ པ་དང་ལྡན་པ་དང་། དབང་པོ་རྟུལ་པོ་རྣམས་ལ་གསང་ཞིང་ཡིད་སྐྱོབ་པར་བྱེད་པའི་གསང་སྔགས་ཀྱི་བཟླས་བརྗོད་རྣམས་ཀྱང་ཇི་ལྟར་བཤད་པ་བཞིན་ཚེགས་མེད་པར་འགྲུབ་པར་ཤོག གཉིས་པ་མི་འདོད་པ་ཞི་བར་བསྔོ་བ་ནི། 1-3771 མཁའ་ལ་གྱ་གྱུར་འགྲོ་བའི་མཁའ་འགྲོ་དང་། མི་ཁྲག་འཐུང་བ་དང་མ་བཙོས་པའི་མི་ཤ་མི་རོ་རྗེན་པ་ཟ་བའི་སྲིན་པོ་དང་། གནོད་སྦྱིན་དང་། ཤ་ཟ་ལ་སོགས་པ་སྡང་བའི་སེམས་དང་ ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་བྱམས་པ་དང་སྙིང་རྗེའི་སེམས་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག སེམས་ཅན་འགའ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་བར་མ་གྱུར་ཅིང་། འཕགས་པས་སྨད་པའི་སྡིག་པ་དང་ནད་དང་ལྡན་པར་མ་གྱུར་ལ། འཇིགས་ པ་སྣ་ཚོགས་པ་དང་གཞན་གྱིས་བརྙས་པ་མི་འབྱུང་ཞིང་སེམས་ཅན་འགའ་ཡང་ཡིད་མི་བདེ་བར་མ་གྱུར་ཅིག ལྔ་པ་བསྟན་པ་ལ་ཞུགས་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་ནི། སྡེ་སྣོད་གསུམ་བཞུགས་པའི་ གཙུག་ལག་ཁང་རྣམས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གུས་པས་བདག་ཉིད་འཆད་ཅིང་ཀློག་པ་དང་། བློ་ལ་བླངས་པ་ཕྱིར་ཞིང་གོམས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཚིག་ཁ་དོན་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྒྱས་པ་སྟེ་གང་བས་ལེགས་ པར་གནས་པར་ཤོག དུས་རྟག་དུ་ནང་ཕན་ཚུན་དང་སྟོན་པ་བདུད་ལ་སོགས་པས་མི་ཕྱེད་པས་དགེ་འདུན་བསམ་པ་མཐུན་པ་དང་དགེ་འདུན་གྱི་དོན་མྱང་འདས་ཐོབ་པའི་ཐབས་བསྒྲུབ་པ་ཡང་བཞེད་ པ་བཞིན་འགྲུབ་པར་གྱུར་ཅིག དང་པོར་བསླབ་པའི་གཞི་རྣམས་བསླང་བ་དང་། བླངས་ནས་དེ་རྗེས་སུ་བསྲུང་བ་དང་། ཉམས་པ་སོར་གཞུག་པ་ནི་བསླབ་པ་ཡིན་ལ་དེ་སློབ་པར་འདོད་པའི་དགེ་སློང་རྣམས་ལུས་འདུ་འཛི་དང་སེམས་རྣམ་རྟོག་གིས་དབེན་པ་དག་ཀྱང་ཐོབ་པར་ཤོག 1-3772 གཞན་ཡང་བསམ་གཏན་པ་དག་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ཐམས་ཅད་སྤངས་ནས་ནི་སེམས་ནི་ལེ་ལོ་མེད་པར་བསམ་གཏན་བསྒོམ་པ་ལས་སུ་རུང་བས་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམ་ པར་གྱུར་ཅིག གསོལ་པ་དང་བཞི་ཡི་ལས་ཀྱིས་བསྙེན་པར་རྫོགས་པའི་དགེ་སློང་མ་རྣམས་ཆོས་གོས་སོགས་རྙེད་པ་དང་ལྡན་ཞིང་ཕན་ཚུན་འཐབ་པ་དང་གནོད་པ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པར་ཤོག དེ་བཞིན་ དུ་ཐར་པའི་གྲོང་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཁྱིམ་ནས་ཁྱིམ་མེད་པར་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཀུན་ཉོན་མོངས་པའི་གདུང་བ་བསིལ་བར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བསླབ་པ་ལས་མི་དགའ་བའི་སྒོ་ནས་ཉམས་པ་མེད་ པར་གྱུར་ཅིག རྩ་ལྟུང་ལྷག་པར་སྤྱོད་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་པ་རྣམས་འགྱོོོད་དེ་ཡིད་བྱུང་ནས་ཕྱིར་བཅོས་པའི་སྒོ་ནས་རྟག་ཏུ་དེའི་སྡིག་པ་ཟ
【現代漢語翻譯】 愿及時降雨，因此，草木豐盛生長。愿統治世界的國王也能如法治理國家。依靠這些，愿世界遠離衰敗而繁榮。愿藥物具有充分的治癒疾病的力量，愿能保護感官遲鈍者並拯救心靈的秘密真言的唸誦，也能如所說的那樣毫不費力地成就。第二，迴向平息不悅之事： 愿在空中搖曳行走之空行母，以及飲人血、食生人肉人尸之羅剎，還有夜叉和食肉者等，所有懷有嗔恨之心者，皆能懷有慈愛和憐憫之心。愿任何眾生都不遭受痛苦，不具備聖者所呵斥的罪惡和疾病，不發生各種恐懼和他人之輕蔑，愿任何眾生都不心懷不悅。第五，為進入教法而回向：愿安住三藏之寺院，以恭敬之心講誦、讀誦、受持三藏，爲了複習和熟練，通過言語和意義而興盛，從而良好地存在。愿僧團始終不被內外紛爭和導師魔等所分裂，僧團和合，成就僧團之事，以及獲得涅槃之方法，也能如所愿般成就。首先，建立學處之基礎，建立之後，隨後守護，破損之後恢復，此乃學處，愿欲學之比丘們，也能獲得遠離身體喧囂和內心分別念之境地。 此外，愿禪定者們，捨棄一切禪定之違品散亂，內心無有懈怠，能夠適宜修習禪定，從而修成禪定。愿通過祈請和四種羯磨受具足戒之比丘尼們，具備衣物等資具，遠離一切爭鬥和損害。同樣，爲了進入解脫之城，從在家出家之人，愿所有能平息煩惱痛苦之戒律，不因不悅而退失。愿尤其行持根本墮罪之破戒者，生起後悔之心，通過懺悔而恒常清凈其罪業。
【English Translation】 May it rain in due season, and thereby may the plants and trees flourish abundantly. May the king who rules the world also govern the kingdom according to Dharma. Relying on these, may the world be free from decline and prosper. May medicines have the full power to heal diseases, and may the recitation of secret mantras that protect the dull-witted and save the mind also be accomplished effortlessly as described. Second, dedication to pacify unpleasant things: May the Ḍākinīs (藏文：མཁའ་འགྲོ་, Sanskrit: ḍākinī, Romanization: dakini, meaning: Sky Goer) who roam in the sky, and the Rākṣasas (藏文：སྲིན་པོ་, Sanskrit: rākṣasa, Romanization: rakshasa, meaning: Demon) who drink human blood and eat raw human flesh and corpses, as well as Yakṣas (藏文：གནོད་སྦྱིན་, Sanskrit: yakṣa, Romanization: yaksha, meaning: Spirit) and flesh-eaters, etc., may all those with hateful minds possess loving-kindness and compassion. May no sentient being suffer, may they not possess the sins and diseases condemned by the noble ones, may various fears and the contempt of others not arise, and may no sentient being be unhappy. Fifth, dedication for entering the Dharma: May the monasteries where the three Piṭakas (藏文：སྡེ་སྣོད་གསུམ་, Sanskrit: tripiṭaka, Romanization: tripiṭaka, meaning: Three Baskets) reside, flourish through respectfully teaching, reciting, and upholding the three Piṭakas, and through words and meanings for the sake of reviewing and familiarizing, thereby abiding well. May the Saṃgha (藏文：དགེ་འདུན་, Sanskrit: saṃgha, Romanization: samgha, meaning: Community) always be undivided by internal and external conflicts and by the Teacher Māra (藏文：བདུད་, Sanskrit: māra, Romanization: mara, meaning: Destroyer), may the Saṃgha be harmonious, may the affairs of the Saṃgha be accomplished, and may the methods for attaining Nirvāṇa (藏文：མྱང་འདས་, Sanskrit: nirvāṇa, Romanization: nirvana, meaning: Extinction) also be accomplished as desired. First, establishing the foundation of the precepts, after establishing, then guarding them, and restoring them after they are broken, this is the precept, may the Bhikṣus (藏文：དགེ་སློང་, Sanskrit: bhikṣu, Romanization: bhikshu, meaning: Monk) who wish to learn it also attain the state of being free from bodily busyness and mental distractions. Furthermore, may the meditators, abandoning all distractions that are contrary to Samādhi (藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་, Sanskrit: samādhi, Romanization: samadhi, meaning: Concentration), be able to practice meditation without laziness, thereby accomplishing Samādhi. May the Bhikṣuṇīs (藏文：དགེ་སློང་མ་, Sanskrit: bhikṣuṇī, Romanization: bhikshuni, meaning: Nun) who have received full ordination through supplication and the four Karmas (藏文：ལས་, Sanskrit: karma, Romanization: karma, meaning: Action), possess robes and other necessities, and be free from all strife and harm. Likewise, for the sake of entering the city of liberation, those who have renounced the household life, may all the precepts that cool the suffering of afflictions not be lost due to displeasure. May those who especially practice the root downfalls, the breakers of vows, generate remorse, and through repentance, constantly purify their sins.
ད་བྱེད་ཤོག དེ་ནས་བདེ་འགྲོ་ལྷ་མི་དག་ཀྱང་ ཐོབ་པར་གྱུར་ནས་དེར་ཡང་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བརྟུལ་ཞུགས་མི་ཉམས་པར་ཤོག རིག་པའི་གནས་ལ་བྱང་བས་མཁས་པ་རྣམས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་གནས་ལ་འཛོམས་པས་བཀུར་བ་ དང་། ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་པའི་སྣོད་དུ་བླུགས་པར་བྱ་བའི་ཟས་མཐའ་གཉིས་སུ་མ་ལྷུང་བ་སྣུམ་ཁུར་ལ་སོགས་པའི་བསོད་སྙོམས་དག་ཀྱང་དཀའ་ཚེགས་ཆུང་ངུས་རྙེད་པར་ཤོག རྒྱུད་ནི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བས་ཡོངས་སུ་དག་པ་དང་ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྒྲ་དང་གྲགས་པ་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པས་ཁྱབ་པར་ཤོག 1-3773 ཕྱི་མར་ཡང་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་མ་མྱོང་ཞིང་དཀའ་བ་དྲག་པོ་སྤྱད་པ་མེད་པར་ཡང་དལ་འབྱོར་གྱི་ཆོས་རྣམས་ཚང་བའི་ལྷ་བས་ལྷག་པའི་ལུས་ཀྱིས་ནི་དེ་དག་སངས་རྒྱས་མྱུར་དུ་ འགྲུབ་པར་ཤོག གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་ནི། སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ལན་གྲངས་མང་དུ་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཟང་ཟིང་དང་བསྒྲུབ་པའི་མཆོད་པས་མཆོད་པར་བྱེད་ཅིང་། དེ་དག་ སངས་རྒྱས་ཀྱི་བདེ་བ་བསམ་ཡས་ཐོབ་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟག་ཏུ་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་གྱུར་ཅིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་འགྲོ་བ་ལ་ཕན་བདེའི་དོན་ཐུག་ལ་དགོངས་པ་བཞིན་གྲུབ་པར་ ཤོག འགྲོ་བ་མགོན་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་མགོན་པོ་སངས་རྒྱས་དེ་ཡིས་ནི་གང་དགོངས་པའི་དགེ་ལེགས་དེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་འབྱོར་བར་ཤོག དེ་བཞིན་སྲིད་པ་ཐ་མ་པའི་ཚེ་རང་བྱུང་གི་ཡེ་ ཤེས་ཀྱི་རང་ཉིད་གཅིག་པོ་བྱང་ཆུབ་པའི་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་། རྒྱུན་ཞུགས་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པ་གཞན་ལས་ཐོས་ཤིང་སྒྲོགས་པའི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱང་ཇི་ལྟར་བཞེད་པའི་བདེ་བ་ཐོབ་ པར་གྱུར་ཅིང་གུས་པ་དང་བཅས་པས་ལྷ་དང་ལྷ་མིན་དང་མི་ལ་སོགས་ཁམས་གསུམ་པ་ཡིས་རྟག་ཏུ་མཆོད་པར་གྱུར་ཅིག གཉིས་པ་རང་དོན་དུ་བསྔོ་བ་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་གནས་སྐབས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཐོབ་པར་བསྔོ་བ་ནི། 1-3774 ཞི་བའི་ལྷ་བདག་ཀྱང་། ཡིད་དམ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ཀྱིས་ཕན་བཏགས་པའི་བཀའ་དྲིན་གྱིས་ས་གོང་མའི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་རྟེན་དུ་གྱུར་ཅིང་ས་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་གྱི་གཞིར་གྱུར་པས་ ས་ཞེས་བྱ་ཞིང་། བྱང་ཆུབ་དང་ཉེ་ཞིང་སེམས་ཅན་མང་པོའི་དོན་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་མཐོང་ནས་དགའ་བ་རླབས་པོ་ཆེ་སྐྱེས་པས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ཞེས་པ་ཐོབ་པའི་བར་དུ་དུས་ རྟག་ཏུ་ཚེ་རབས་རྣམས་དྲན་པ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ཡོན་ཏན་གྱི་སྣོད་དུ་གྱུར་བ་ཐོབ་པར་ཤོག རབ་ཏུ་བྱུང་བ་དེར་ཡང་བདག་གི་བསོད་སྙོམས་ལ་སོགས་པའི་ཁ་ཟས་ངན་ཉུང་གྱི་ནས་ ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་བའི་གནས་སྐབས་ནའང་ལུས་ཉམས་སྟོབས་དང་ལྡན་ཞིང་འཚོ་བར་ཤོག ཚེ་རབས་བརྒྱུད་མ་ཀུན་ཏུ་དགེ་བ་ལ་རྣམ་པར་གཡེང་བ་ལས་དབེན་པར་གནས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའང་ཐོ
【現代漢語翻譯】 然後，愿善趣天人和合，不失戒律的苦行，精通學問，賢者匯聚于殊勝之地，受到尊敬。 愿放入缽等器皿中的食物，不落入兩邊，容易獲得油等佈施。愿相續完全清凈，美名、聲音和偈頌傳遍四方。 來世不墮惡趣，不經歷劇烈痛苦，具備暇滿之身，勝過天人，迅速成就佛果。第二，為超世間的利益迴向：愿以無量眾生的數量，用供養和實物供養一切諸佛。愿他們獲得無量佛陀的安樂，恒常擁有快樂。愿菩薩們如其所愿，成就利益眾生的事業。愿無依怙者的怙主佛陀，將他所期望的利益帶給眾生。同樣，在最後有者時，愿自生智慧的獨覺佛，以及聽聞和宣說的聲聞，如獲預流果等，獲得他們所期望的安樂，並受到天、非天、人等三界眾生的恭敬供養。第二，為自身利益迴向，分為四部分。第一，為獲得暫時的果位迴向： 愿寂靜的天神，以及依怙主文殊菩薩的加持，成為獲得更高功德的基礎，併成為該功德的基礎，因此被稱為地。愿見到菩提近在咫尺，以及能夠成辦眾多眾生的利益，生起極大歡喜，從而獲得極喜地，愿恒常憶念一切生世，成為功德的容器。即使在那出家生活中，愿我的食物，即使是少量的粗劣食物，也能在困苦的境地中，保持身體健康和力量。愿生生世世遠離對善法的散亂，安住于圓滿之中。
【English Translation】 Then, may the beings in happy realms, gods and humans, be in harmony, not lose the ascetic practices of morality, be proficient in the fields of knowledge, and may the wise gather in excellent places and be respected. May the food placed in bowls and other vessels not fall to either extreme, and may alms such as oil be easily obtained. May the continuum be completely purified, and may fame, sound, and verses spread in all directions. In future lives, may I not experience the sufferings of the lower realms, nor endure intense hardships, but possess a body superior to the gods, complete with the endowments of leisure and opportunity, and quickly attain Buddhahood. Secondly, dedicating merit for the sake of transcendent benefit: May I make offerings to all the Buddhas with offerings and material goods, in numbers as numerous as sentient beings. May they attain immeasurable bliss of Buddhahood and always be happy. May the Bodhisattvas accomplish the benefit and happiness of beings according to their intentions. May the Buddha, the protector of those without protectors, bestow upon sentient beings the goodness that he intends. Likewise, at the time of the last existence, may the self-arisen wisdom of the solitary Buddhas, and the Shravakas who hear and proclaim the teachings, such as those who attain the fruit of stream-entry, attain the happiness they desire, and may they be constantly worshiped with reverence by the beings of the three realms, such as gods, demigods, and humans. Secondly, dedicating merit for one's own benefit, in four parts. First, dedicating merit for attaining temporary results: May the peaceful deity, and the kindness of the blessings of the Lord Manjushri, become the basis for attaining the qualities of the higher grounds, and become the basis of the qualities of that ground, therefore called 'Ground'. May I see that enlightenment is near, and that I am able to accomplish the benefit of many beings, and may great joy arise, thereby attaining the Joyful Ground, and may I always remember all lifetimes, becoming a vessel of qualities. Even in that ordained life, may my food, even if it is a small amount of coarse food, maintain my body healthy and strong even in difficult circumstances. May I always be free from distraction from virtue in all my lifetimes, and abide in perfection.
བ་པར་ ཤོག ། གཉིས་པ་ཡི་དམ་དང་རྟག་ཏུ་མཇལ་བར་བསྔོ་བ་ནི། གཞན་ཡང་གང་གི་ཚེ་སྐུ་ལྟ་བར་འདོད་པའམ་ཆེན་པོ་འདྲི་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཆོས་ཀྱི་དོན་ཅུང་ཟད་དྲི་བར་འདོད་ནའང་མགོན་ པོ་འཇམ་པའི་དབྱངས་དེ་ཉིད་ནི་གེགས་མེད་པར་ཡང་མཐོང་བར་ཤོག གསུམ་པ་རྒྱལ་སྲས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་སྤྱད་པར་བསྔོ་བ་ནི། ཕྱོགས་བཅུ་ནམ་མཁའི་མཐས་གཏུགས་པ་སྟེ་མཐའ་དང་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་གནས་སྐབས་དང་མཐར་ཐུག་གི་དོན་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། 1-3775 འཇམ་དཔལ་ཇི་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རླབས་པོར་ཆེ་མཛད་པ་བཞིན་བདག་གི་སྤྱོད་པའང་དེ་འདྲར་ཤོག དེའང་འཇམ་དཔལ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་ཡོན་ཏན་བཀོད་པའི་མདོ་ལས། བདག་འདིར་བྱང་ ཆུབ་རིངས་ཚུལ་དུ། །འཚང་རྒྱར་མོས་ཤིང་སྤྲོས་པ་མེད། །ཕྱི་མཐར་ཐུག་གི་བར་དུ་ཡང་། །སེམས་ཅན་གཅིག་ཕྱིར་སྤྱད་པར་གྱི། །ཚད་མེད་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི། །སངས་རྒྱས་ཞིང་ནི་སྦྱང་བར་བགྱི། །ཕྱོགས་ རྣམས་བཅུ་པོ་ཐམས་ཅད་དུ། །བདག་གི་མིང་ནི་གྲངས་པར་བགྱི། །ཞེས་པ་ལྟར་རོ། །བཞི་པ་གཞན་དོན་གྱི་མཐུ་ཐོབ་པར་བསྔོ་བ་ནི། དུས་ནམ་མཁའ་ཇི་སྲིད་གནས་པ་དང་ཡུལ་འགྲོ་བ་ཇི་ སྲིད་གནས་པར་གྱུར་བའི་ཡུལ་དུས་དེ་སྲིད་དུ་དོན་བྱེད་པ་པོ་བདག་ནི་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བར་གནས་པར་གྱུར་པས་བྱེད་ལས་འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བར་ཤོག འགྲོ་བ་དམྱལ་སོགས་ཀྱི་ སྡུག་བསྔལ་གང་ཅི་ཡང་རུང་བ་ཡོད་པ་དེ་ཀུན་མ་ལུས་པ་བདག་ལ་སྨིན་ནས་འགྲོ་བ་གཞན་འགའ་ལའང་སྨིན་པར་མ་གྱུར་ཅིག བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་སླང་ བའི་ཚོགས་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱི་མཐུས་འགྲོ་བ་རྣམ་བདེ་བ་ཕུན་ཚོགས་ལ་སྤྱོད་པར་ཤོག གསུམ་པ་ཐུན་མོངས་དུ་བསྟན་པ་གནས་པའི་དོན་དུ་བསྔོ་བ་ནི། འགྲོ་བ་ངན་སོང་དང་འགྲོ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མ་ལུས་པའི་སྨན་དེ་དང་འདྲ་བའི་ཟླ་མེད་པས་གཅིག་པུ་མངོན་མཐོ་ངེས་ལེགས་ཀྱི་ཕུན་ཚོགས་ཀྱི་བདེ་བ་ཀུན་འབྱུང་བའི་གནས་ཐུབ་པའི་བསྟན་པ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ལུང་གི་ཆོས་དང་རྟོགས་པའི་ཆོས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ལམ་དང་ཐོབ་བྱ་འགོག་བདེན་ཏེ། 1-3776 སྟོན་པའི་དམ་ཆོས་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །ལུང་དང་རྟོགས་པའི་བདག་ཉིད་དོ། །ཞེས་སོ། །དེ་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟིའི་མཆོད་པས་བརྒྱན་པ་དང་བཅས་ཏེ་དུས་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པར་གྱུར་ཅིག གཉིས་པ་བཀའ་ དྲིན་དྲན་པའི་ཕྱག་བྱ་བ་ནི། གང་གིས་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པའི་དྲིན་གྱིས་བདག་ལ་དགེ་བའི་བློ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་སོགས་འབྱུང་ཞིང་འཕེལ་ལ་རྒྱས་པར་མཛད་པའི་ཡི་དམ་གྱི་ལྷ་འཇམ་པའི་དབྱངས་ ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། གང་གི་དྲིན་གྱི་བདག་ཁྱིམ་ལ་སོགས་པ་ཉེས་པ་དུ་མའི་གནས་ལས་དྲངས་ནས་དགེ་ལེགས་ཀྱི་ཁ
【現代漢語翻譯】 愿如是實現！ 第二，發願恒常與本尊相見：更何況是請教佛法，哪怕只是想問一點點，也愿能毫無阻礙地見到怙主文殊菩薩。 第三，發願行持菩薩行：爲了十方虛空邊際，即與邊際等同的眾生的暫時和究竟利益。 如同文殊菩薩偉大地行持菩薩行一樣，愿我的行持也與之相同。如《文殊菩薩佛土功德莊嚴經》所說：『我於此處迅速證菩提，樂於成佛且無所散亂。直至未來盡頭，為一眾生而行持。修習無量不可思議之佛土。我的名號於十方一切處傳揚。』 第四，發願獲得利益他人的能力：在時間如虛空般存在，以及處所如眾生存在期間，作為利益者的我，愿不入涅槃而安住，從而消除眾生的痛苦。愿眾生地獄等一切痛苦都成熟於我身，而不成熟于其他眾生。愿以菩薩的菩提心所引發的，以二資糧所攝持的善根之力，使眾生享用圓滿的安樂。 第三，為共同教法的住世而發願：如同能醫治眾生惡趣和一切痛苦的良藥一般，作為無與倫比的，能生起增上生和決定勝一切安樂之處，愿能仁的教法，即三藏的自性，包含經律論三藏的教法和證法，與菩提分相順的道和所證之滅諦和道諦，如《寶性論》所說：『佛陀之正法有二，即教法與證法。』愿此教法伴隨著利養和恭敬供養而長久住世。 第二，憶念恩德而頂禮：以加持的恩德，使我生起並增長廣大善妙的菩提心等功德的本尊文殊菩薩，我向您頂禮！以您的恩德，我從家庭等眾多過患之處被救拔出來，並獲得善妙的利益。
【English Translation】 May it be so! Second, the aspiration to always meet the Yidam: Not to mention asking for great things, even if one wants to ask a little about the Dharma, may one see the Protector Manjushri without any obstacles. Third, the aspiration to practice the conduct of a Bodhisattva: For the sake of all sentient beings who reach the edge of the ten directions of space, that is, are equal to the edge, for their temporary and ultimate benefit. Just as Manjushri greatly performs the conduct of a Bodhisattva, may my conduct also be the same. As it is said in the 'Manjushri Buddha Land Adornment Sutra': 'Here, I quickly attain enlightenment, delight in becoming a Buddha and am without distractions. Until the end of the future, I will practice for the sake of one sentient being. I will purify immeasurable and inconceivable Buddha lands. My name will be counted in all ten directions.' Fourth, the aspiration to obtain the power to benefit others: As long as time exists like space, and as long as beings exist in the world, for that long, may I, the benefactor, remain without passing into Nirvana, thereby eliminating the suffering of beings. May all the sufferings of beings in hell, etc., ripen upon me, and may they not ripen upon any other being. May the power of the virtues gathered by the Bodhicitta of the Bodhisattva, lead beings to enjoy perfect happiness. Third, the aspiration for the common teachings to abide: Like a medicine that cures all the sufferings of beings in the lower realms, as the unparalleled source of all the happiness of higher realms and definite goodness, may the teachings of the Able One, the nature of the Three Baskets, the Dharma of scripture and realization, the path in harmony with the aspects of enlightenment, and the objects to be attained, cessation and truth, as the 'Ratnagotravibhāga' says: 'The Buddha's true Dharma has two aspects: the Dharma of scripture and the Dharma of realization.' May it abide for a long time, adorned with gain and respectful offerings. Second, prostration in remembrance of kindness: To the Yidam deity Manjushri, who, through the grace of blessings, causes virtuous thoughts such as Bodhicitta to arise, increase, and expand within me, I prostrate! By your grace, I am drawn from the place of many faults, such as the household, and obtain auspicious benefits.
ྱད་པར་གོང་ནས་གོང་དུ་རྒྱས་པས་དར་བར་མཛད་པའི་གདམ་ངག་དང་རྗེས་ སུ་བསྟན་པ་འདོམ་པའི་མཁན་པོ་དང་བླ་མ་སོགས་དགེ་བའི་བཤེས་ལའང་བཀའ་དྲིན་དྲན་པས་བདག་ཕྱག་འཚལ་ལོ། ལེའུ་བཅུ་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ།། ༈ །། ༄། །མཇུག་བསྡུ་བ། ཐུབ་དབང་གསུང་རབ་རིན་ཆེན་འབྱུང་གནས་ལས། ། རྒྱལ་སྲས་འཕགས་པའི་དེད་དཔོན་གྱིས་བླང་བའི། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་གཞུང་དོན་ཡིད་བཞིན་ནོར། །བདེ་ལེགས་ཀུན་འབྱུང་རིན་ཐང་མེད་པ་རྣམས། །ཐོས་བསམ་བརྩོན་པས་བྱི་དོར་ལེགས་སྒྲུབ་སྟེ། །འགྲེལ་པའི་ལེགས་བཤད་ རྒྱན་གྱིས་མཛེས་བྱས་ནས། །དྲི་མེད་ཚིག་གི་སྲད་བུ་ལ་བརྒྱུས་ཏེ། །རྣམ་བཤད་ནོར་བུའི་ཕྲེང་བ་ཁོ་བོས་སྤེལ། །འདིར་ནི་སྤྲོས་ངན་འཆིང་བུ་རྒྱང་བསྲིང་ཏེ། །ཤེར་འབྱུང་བློ་གྲོས་དགེ་ལྷ་རྣམ་སྣང་འཚོ། ། 1-3777 རྣལ་འབྱོར་ཟླ་བ་ནག་པོ་པ་ལ་སོགས། །གང་ཞིག་འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་སྔོན་འབྱུང་བའི། །མཁས་པའི་ལེགས་བཤད་རིན་ཆེན་ལྷུར་བླངས་ཏེ། །རྗེ་བཙུན་གསུང་གི་སྣང་བས་གསལ་བྱས་ནས། །རང་བཟོ་སྤངས་ཏེ་ བླ་མས་བསྐུལ་བ་བཞིན། །བློ་གསལ་མགུལ་རྒྱན་འདི་ནི་འབད་པར་བསྒྲུབས། །འོན་ཀྱང་སྙིག་དུས་སྐྱེ་བོ་སྡང་ཡིད་ཅན། །བློ་མིག་རྨོངས་པའི་རབ་རིབ་གྱིས་ལྡོངས་པས། །ཕྱོགས་འཛིན་གཅོང་རོང་ནང་ཞུགས་མཁས་རློམ་ འགས། །བདག་གི་ལེགས་པར་བཤད་པ་མི་མཐོང་ཡང་། །གང་གིས་སྐྱེ་བ་སྐྱེ་བར་ཡང་ཡང་དུ། །རྒྱལ་བས་ལེགས་གསུང་ལེགས་པར་གོམས་པ་ལས། །མཁྱེན་པ་རྣམ་དག་རྣམ་པར་སྦྱངས་པའི་མཐུས། །འགྲོ་ལ་ཕན་ དགོངས་ཕན་མཛད་ལ་གསལ་འགྱུར། །ད་དུང་དུ་ཡང་བཤད་པའི་རྣམ་གྲངས་སོགས། །ལེགས་བཤད་རབ་མང་བརྗོད་པར་ནུས་མོད་ཀྱི། །གདུལ་བྱའི་སྐྱེ་བོ་བསྡུས་ལ་དགའ་བའི་ངོར། །ཚིག་ཉུང་དོན་གསལ་རྣམ་པར་ཕྱེ་ མོད་ཀྱང་། །རྒྱལ་སྲས་འཕགས་པའི་གོ་འཕང་མ་ཐོབ་ཅིང་། །བདག་བློ་ཞན་པས་མ་འབྲེལ་ལ་སོགས་པའི། །ཉེས་པ་མཆིས་ནས་དེ་ཉིད་གཟིགས་པ་དང་། །མཁྱེན་པའི་ནོར་ཅན་རྣམས་ལ་བཟོད་པར་གསོལ། །འདིར་འབད་ དགེ་བ་རབ་དཀར་བདུད་རྩིའི་འོད་ཅན་ལས་བྱུང་བའི། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པའི་བསིལ་ཟེར་དྲི་མེད་ཕྱོགས་སུ་ལྷུང་བ་ཡིས། །འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་ཕན་བདེ་དཔག་ཡས་ཀུ་མུད་ཁ་ཕྱེ་ནས། །སྟོབས་སོགས་རྒྱལ་བའི་ཡོན་ཏན་ཟེའུ་འབྲུ་ཀུན་ལ་གསལ་བར་ཤོག ། 1-3778 གང་གི་ཐུབ་བསྟན་ཉིན་མོར་བྱེད་པ་ཡི། །བཤེས་གཉེན་དེ་དག་སྐུ་ཚེ་རིང་བ་དང་། །ལེགས་བཤད་རབ་རྒྱས་སྦྲང་རྩིའི་རོ་མྱངས་པས། །བློ་གསལ་བུང་བའི་བློ་གྲོས་ལུས་བརྟས་ཤོག །བདག་ཀྱང་རྣམ་གཡེང་ མཐའ་དག་རྒྱང་བསྲིངས་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་སྤྱོད་པ་དཔག་ཡས་མཐར་ཕྱིན་ནས། །འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་མངོན་པར་འདོད་པ་ཡི། །རེ་བ་མ་ལུས་རྫོགས་པར་བྱེད་པར་ཤོག །གང་གི་དྲིན་ལས་བློ་གྲོས་དམན་པ་ བདག་འདྲ
【現代漢語翻譯】 特別是對於那些不斷提升和弘揚教誨的導師、堪布（Khenpo，住持）、上師等善知識，我以憶念他們的恩德而頂禮。第十章的闡釋完畢。 結束語： 從能仁（Thubwang，釋迦牟尼佛）的教言寶藏中， 由聖者菩薩導師所採納的， 菩提行（Byangchub spyodpa，菩薩行）的經文要義如意寶， 以及帶來一切安樂、無價之寶， 通過聽聞、思索和精進，認真地加以修飾， 用闡釋的優美之辭加以莊嚴， 用無垢的詞語之線串聯起來， 我撰寫了這串闡釋的珍寶之鏈。 在此，我將不良的束縛遠遠拋開， 愿具足智慧的吉祥天女和遍照尊（Vairochana，毗盧遮那佛）眷顧。 如那洛巴（Naropa）等， 以及那些在印度（'Phags yul，聖地）先前出現的， 我採納了智者們的珍貴教誨， 並以至尊（Jetsun，通常指宗喀巴大師）的教言之光加以闡明， 捨棄了自創， 如上師所勸勉的那樣， 努力完成了這串明智者的頸飾。 然而，末法時代的人們心懷惡意， 因愚昧之眼昏花而盲目， 沉溺於宗派偏見的深淵，自詡為智者， 即使他們看不到我的善說， 但願通過我生生世世， 反覆熟習佛陀的善說， 憑藉清凈智慧的修習之力， 我的利他之心能利益眾生，並變得清晰。 此外，關於闡釋的名目等， 本可以講述更多善說， 但爲了迎合那些喜歡簡略的受教者， 我以簡短的文字清晰地闡釋， 雖然我尚未獲得聖者菩薩的果位， 並且由於我智慧淺薄，可能存在不連貫等， 若有這些過失，懇請智者們諒解。 愿我在此努力所產生的純潔甘露之光， 菩提行（Byangchub spyodpa，菩薩行）的清涼光芒， 能使所有眾生的無量利益之蓮開放， 並使力量等佛陀的功德之蕊在一切處顯現。 愿那些弘揚佛陀教法如日中天的， 善知識們長久住世， 並通過品嚐善說之蜜， 使聰慧蜜蜂的智慧之身得以增長。 愿我也能遠離一切散亂， 圓滿無量的菩薩行（Byangchub spyodpa，菩薩行）， 並能滿足所有眾生的， 一切願望。 像我這樣智慧淺薄之人，
【English Translation】 Especially to those virtuous friends such as mentors, Khenpos (abbots), and Lamas who continuously enhance and propagate the teachings, I prostrate with mindfulness of their kindness. End of the explanation of Chapter Ten. Conclusion: From the precious source of the teachings of the Sage (Thubwang, Shakyamuni Buddha), Taken up by the guide of the noble Bodhisattvas, The essence of the Bodhisattva conduct (Byangchub spyodpa, Bodhisattva conduct) scripture, like a wish-fulfilling jewel, And all the priceless treasures that bring all happiness, Through hearing, contemplation, and diligence, carefully adorn them, Beautified with the excellent words of explanation, Stringing them together with the thread of immaculate words, I have composed this garland of explanatory jewels. Here, I cast far away the bonds of bad elaborations, May the auspicious goddess of wisdom and Vairochana (Vairochana, the Illuminator) be present. Like Naropa (Naropa), and others, And those who previously appeared in India ('Phags yul, the Holy Land), I have taken to heart the precious teachings of the wise, And clarified them with the light of the words of the venerable (Jetsun, usually referring to Je Tsongkhapa), Abandoning self-creation, As advised by the Guru, I have diligently completed this necklace for the intelligent. However, people in the degenerate age are malicious, Blinded by the dimness of ignorant eyes, Drowning in the abyss of sectarian bias, boasting as wise, Even if they do not see my good explanations, May it be that through lifetimes, Repeatedly familiarizing myself with the Buddha's good words, Through the power of purifying pure wisdom, My altruistic intention will benefit beings and become clear. Furthermore, regarding the categories of explanations, etc., Many more good explanations could be spoken, But to cater to those disciples who prefer brevity, I have clearly explained with concise words, Although I have not attained the state of a noble Bodhisattva, And due to my shallow wisdom, there may be inconsistencies, etc., If there are these faults, I ask for forgiveness from those with wisdom. May the pure nectar light arising from the white virtue of my efforts here, The immaculate cool rays of Bodhisattva conduct (Byangchub spyodpa, Bodhisattva conduct), Open the lotus faces of immeasurable benefit and happiness for all beings, And may the essence of the Buddha's qualities, such as powers, be manifest everywhere. May those who make the Buddha's teachings shine like the sun, The virtuous friends live long, And by tasting the honey of excellent explanations, May the wisdom body of the intelligent bee grow. May I also cast away all distractions, Perfect the immeasurable Bodhisattva conduct (Byangchub spyodpa, Bodhisattva conduct), And fulfill all the, Hopes of all beings. A person of shallow wisdom like me,
ས་ཀྱང་། །མ་ནོར་གཞུང་གི་དེ་ཉིད་ཇི་བཞིན་ལེགས་རྟོགས་ཤིང་། །རྣམ་དག་ཐར་པའི་ལམ་རབ་གསལ་བར་སྟོན་མཛད་པའི། །ཡོངས་འཛིན་ཀུན་ལའང་བདག་ནི་གུས་པས་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་ པ་ལ་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་གསལ་བར་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་དགོངས་འབྲེལ་དང་བཅས་པ་ལ་བློའི་སྣང་བ་ཅུང་ཟད་ཐོབ་པ། གཅིག་ཏུ་ དབེན་པ་ལ་གཞོལ་བའི་ཤཱཀྱའི་བཙུན་པ་བསོད་ནམས་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོས། འབྲུ་མང་པོ་བའི་ལོ། རྟ་བའི་ཟླ་བའི་དཀར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཚེས་བརྒྱད་ལ། ཆོས་གྲྭ་ཆེན་པོ་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱའི་གཙུག་ལག་ ཁང་དུ་ལེགས་པར་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི། ལུང་རིགས་རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་དུ་སོན་པའི་གནས་དྲུག་པ་བློ་གྲོས་མཚུངས་མེད་ཀྱིས་བགྱིས་ཏེ། ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གྲུབ་པའོ། །འགྲོ་བ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ལ་ཕན་པ་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཐོག་པར་གྱུར་ཅིག ཅིག་ཞུས། ཤུབྷཾ།། །།
【現代漢語翻譯】 再者，對於那些如實且毫不錯誤地理解經文的真諦，並清晰地闡明純凈解脫之道的導師們，我也以恭敬之心頂禮。 這部名為《入菩薩行論釋·明晰真實意》的論著，是由對善逝（梵：Sugata，指佛陀）的經典及其相關意旨略有所悟，並專注于隱居的釋迦比丘索南堅贊巴桑波，在穀物豐收之年（應指某個特定的年份），馬月的上半月第八天，于大法學院——吉祥薩迦寺的殿堂中精心撰寫完成。書寫者是精通經論，已達于彼岸的六處尊者洛哲聰美。至此，本書圓滿完成！ 愿此（功德）能為無量眾生帶來廣大利益！吉祥！
【English Translation】 Furthermore, I prostrate with reverence to all the spiritual mentors who perfectly understand the true essence of the scriptures without error, and who clearly illuminate the path of pure liberation. This commentary on 'Entering the Bodhisattva's Way of Life,' entitled 'Clarifying the Definitive Meaning,' was carefully composed by Sonam Gyaltsen Pal Zangpo, a Shakya monk who dwells in solitude and has gained some insight into the Sugata's (Buddha's) scriptures and their related meanings. It was written in the year of abundant harvest, on the eighth day of the bright half of the Horse month, in the great Dharma College, the glorious Sakya Monastery. The scribe was Lodro Tsungme, the sixth abbot, who had reached the far shore of scriptural reasoning. Thus, it is completely accomplished! May this (merit) bring vast benefit to immeasurable beings! Auspicious!