greatsixsutras0216_廣論量釋論.g2.0f

六大冊之根本教言Ztsa31རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།། 2-728 ༄༅། །རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།། ༄། །རང་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ་ལེའུ་དང་པོ། ༄༅། །རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་བཞུགས་སོ། །རྒྱ་གར་སྐད་དུ། པྲ་མཱ་ཎ་བཱར་ཏི་ཀཱ་ཀཱ་རི་ཀཱ། བོད་སྐད་དུ། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ། འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་ གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །རྟོག་པའི་དྲ་བ་རྣམ་བསལ་ཞིང་། །ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེའི་སྐུ་མངའ་བ། །ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་འོད་ཟེར་དག །ཀུན་ནས་འཕྲོ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །སྐྱེ་བོ་ཕལ་ཆེར་ ཕལ་ལ་ཆགས་ཤིང་ཤེས་རབ་རྩལ་མེད་པས་ན་ལེགས་བཤད་རྣམས། །དོན་དུ་མི་གཉེར་ཁོ་ནར་མ་ཟད་ཕྲག་དོག་དྲི་མ་དག་གིས་སྡང་བར་ཡང་། །ཡོངས་གྱུར་དེས་ན་བདག་ལ་འདི་ནི་གཞན་ལ་ ཕན་པ་ཡིན་ཞེས་བསམ་པའང་མེད། །སེམས་ནི་ཡུན་རིང་ལེགས་བཤད་གོམས་པ་ལྷུར་ལེན་བསྐྱེད་ཕྱིར་འདི་ལ་དགའ་བ་སྐྱེས། །ཕྱོགས་ཆོས་དེ་ཆས་ཁྱབ་པ་ཡི། །གཏན་ཚིགས་དེ་ནི་རྣམ་གསུམ་ཉིད། །མེད་ན་ མི་འབྱུང་ངེས་ཕྱིར་རོ། །གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་དེ་ལས་གཞན། །རྒྱུ་ལ་རང་བཞིན་ཇི་སྙེད་ཅིག །མེད་ན་མི་འབྱུང་འབྲས་བུ་ནི། །གཏན་ཚིགས་རང་བཞིན་ཡོད་ཙམ་དང་། །འབྲེལ་པ་ཅན་གྱི་ངོ་བོ་ཡང་། ། ཚད་མ་རྣམས་ནི་མི་འཇུག་པ། །མེད་ལ་མི་འཇུག་འབྲས་བུ་ཅན། །གཏན་ཚིགས་བྱེ་བྲག་ལ་བལྟོས་ནས། །འགའ་ཞིག་མེད་ཤེས་འབྲས་བུ་ཅན། །འགལ་དང་འབྲས་བུ་དག་གྲུབ་དང་། །རྒྱུ་དང་ངོ་བོ་བལྟར་རུང་བའི། ། 2-729 བདག་ཉིད་དག་ནི་མ་གྲུབ་པ། །མེད་དོན་ཅན་མི་དམིགས་རྣམ་བཞི། །དེ་དང་འགལ་བ་ཡི་ནི་རྒྱུ། །དམིགས་པའི་སྦྱོར་བ་གང་ཡིན་དེ། །རྒྱུ་མཚན་དག་ནི་འགལ་བ་ཉིད། །མེད་ན་འཁྲུལ་པ་ཅན་ ཡིན་ནོ། །འགལ་འབྲས་ལ་ཡང་ཡུལ་དང་ནི། །དུས་ལ་སོགས་ལ་བལྟོས་པར་འདོད། །གཞན་དུ་འཁྲུལ་འགྱུར་མི་གྲང་བ། །སྒྲུབ་པ་ལ་ནི་ཐལ་བ་བཞིན། །རྒྱུ་ཚོགས་པ་ལས་འབྲས་སྐྱེ་བར། །རྗེས་སུ་དཔོག་ པ་གང་ཡིན་པ། །དོན་གཞན་ལ་ནི་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །དེ་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་བརྗོད། །ཚོགས་པའི་འབྲས་བུ་ནུས་པ་རྣམས། །འགྱུར་བ་དང་འབྲེལ་འབྲས་བུ་ལ། །མ་ངེས་པ་ནི་ཉིད་ཡིན་ཏེ། །གེགས་ བྱེད་པ་དག་སྲིད་ཕྱིར་རོ། །ཚོགས་པ་གཅིག་ལ་རག་ལུས་པའི། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རོས་རྟོགས་པ། །རྒྱུ་ཆོས་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ། །དུ་བས་བུད་ཤིང་འགྱུར་བ་བཞིན། །ནུས་པ་འཇུག་པ་མེད་པར་ ནི། །རོ་མེད་དེ་ཉིད་གཞན་གྱི་རྒྱུ། །དེ་ལྟར་འདས་དུས་གཅིག་རྣམས་རྟོགས། །དེ་ནི་འབྲས་བུའི་རྟགས་ལས་སྐྱེས། །རྒྱུ་མ་ཚོགས་པས་འབྲས་བུ་ནི། །རྗེས་སུ་དཔོག་པ་གང་ཡིན་དེ། །ལྷག་མ་དང་ལྡན་ ནུས་མེད་ཕྱིར། །ལུས་ལས་འདོད་ཆགས་རྗེས་དཔོག་བཞིན། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་

【現代漢語翻譯】六大冊之根本教言《釋量論》（Tsa31རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།།2-728） ༄༅། །རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།། ༄། །自利比量第一品 ༄༅། །《釋量論》正文。印度語：Pramāṇavārttikākārikā。藏語：Tshad ma rnam 'grel gyi tshig le'ur byas pa。禮敬聖妙吉祥（'Phags pa 'jam dpal gzhon nur gyur pa la phyag 'tshal lo）。斷除分別之網（rtog pa'i dra ba rnam bsal zhing），具有甚深廣大的身（zab cing rgya che'i sku mnga' ba），愿普賢光明（kun tu bzang po'i 'od zer dag）普照一切，我頂禮膜拜（kun nas 'phro la phyag 'tshal lo）。蕓蕓眾生多耽於庸常，缺乏智慧之力，故對善說（legs bshad rnams）不僅不求甚解，反因嫉妒之念而生嗔恨（don du mi gnyer kho nar ma zad phrag dog dri ma dag gis sdang bar yang）。因此，我實不敢奢望此論能利益他人（yongs gyur des na bdag la 'di ni gzhan la phan pa yin zhes bsam pa'ang med），唯愿長久熏習善說之心得以增長，故樂於此論（sems ni yun ring legs bshad goms pa lhur len bskyed phyir 'di la dga' ba skyes）。周遍於法性的（phyogs chos de chas khyab pa yi），因是三相（gtan tshigs de ni rnam gsum nyid），無則不生故（med na mi 'byung nges phyi rro）。似因與此相異（gtan tshigs ltar snang de las gzhan）。因有自性，有多少（rgyu la rang bzhin ji snyed cig），無則不生是果（med na mi 'byung 'bras bu ni）。因的自性唯有存在（gtan tshigs rang bzhin yod tsam dang），以及具有關聯的體性（'brel pa can gyi ngo bo yang）。正量皆不緣取（tshad ma rnams ni mi 'jug pa），無則不生的果量（med la mi 'jug 'bras bu can）。觀待于因的差別（gtan tshigs bye brag la bltos nas），知曉某些不存在的果（'ga' zhig med shes 'bras bu can）。相違與果已成立（'gal dang 'bras bu dag grub dang），因與體性可觀察的（rgyu dang ngo bo bltar rung ba'i）。本體不成立的（bdag nyid dag ni ma grub pa），無義之境，不可得有四種（med don can mi dmigs rnam bzhi）。與彼相違之因（de dang 'gal ba yi ni rgyu）。凡是緣取顯現的連結（dmigs pa'i sbyor ba gang yin de），皆是相違之因（rgyu mtshan dag ni 'gal ba nyid）。無則必有錯謬（med na 'khru lpa can yin no）。對於相違果，也需要觀待處所（'gal 'bras la yang yul dang ni），時間等條件（dus la sogs la bltos par 'dod）。否則便會產生錯謬，如不寒冷（gzhan du 'khru 'gyur mi grang ba），如同立宗的過失（sgrub pa la ni thal ba bzhin）。從因的集合產生果（rgyu tshogs pa las 'bras skye bar），凡是依此進行的推斷（rjes su dpog pa gang yin pa），因不依賴於其他事物（don gzhan la ni mi ltos phyi r），故稱之為自性因（de ni rang bzhin yin par brjod）。集合的果，各種能力（tshogs pa'i 'bras bu nus pa rnams），與變化及果相關聯（'gyur ba dang 'brel 'bras bu la）。不確定性即在於此（ma nges pa ni nyid yin te），因為存在阻礙之緣故（gegs byed pa dag srid phyi rro）。依賴於同一集合的（tshogs pa gcig la rag lus pa'i），色等通過味覺來認知（gzugs la sogs pa ros rtogs pa），是因法比量（rgyu chos rjes su dpog pa ste），如煙能改變木柴一般（du bas bud shing 'gyur ba bzhin）。若能力無法發揮作用（nus pa 'jug pa med par ni），無味即是其他之因（ro med de nyid gzhan gyi rgyu）。如是便能了知過去之事（de ltar 'das dus gcig rnams rtogs），此乃由果之相所生（de ni 'bras bu'i rtags las skyes）。凡是由因的不集合（rgyu ma tshogs pas 'bras bu ni）而推斷果的（rjes su dpog pa gang yin de），即是具有餘因，因無能力（lhag ma dang ldan nus med phyi r）。如同從身體推斷貪慾一般（lus las 'dod chags rjes dpog bzhin）。在不相似的方面沒有見到（mi mthun phyogs la ma mthong）

【English Translation】 The Root Teachings in Six Great Volumes - Commentary on Valid Cognition (Tsa31རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།།2-728) ༄༅། །རྒྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་བཞུགས་སོ།། ༄། །Chapter One: Inference for Oneself ༄༅། །The Text of Commentary on Valid Cognition. In Sanskrit: Pramāṇavārttikākārikā. In Tibetan: Tshad ma rnam 'grel gyi tshig le'ur byas pa. Homage to the Noble Mañjuśrīkumārabhūta ('Phags pa 'jam dpal gzhon nur gyur pa la phyag 'tshal lo). Dispelling the nets of conceptualization (rtog pa'i dra ba rnam bsal zhing), possessing a profound and vast body (zab cing rgya che'i sku mnga' ba), may the rays of Samantabhadra's light (kun tu bzang po'i 'od zer dag) shine forth in all directions, I prostrate (kun nas 'phro la phyag 'tshal lo). Since most beings are attached to the mundane and lack the power of wisdom, they not only do not seek out the good teachings (legs bshad rnams), but also hate them with the defilement of jealousy (don du mi gnyer kho nar ma zad phrag dog dri ma dag gis sdang bar yang). Therefore, I do not presume that this treatise will benefit others (yongs gyur des na bdag la 'di ni gzhan la phan pa yin zhes bsam pa'ang med), but I am pleased with it because it cultivates the habit of long-term learning of good teachings (sems ni yun ring legs bshad goms pa lhur len bskyed phyi r'di la dga' ba skyes). That which pervades the property of the subject (phyogs chos de chas khyab pa yi), the reason is threefold (gtan tshigs de ni rnam gsum nyid), because without it, it does not arise (med na mi 'byung nges phyi rro). The pseudo-reason is different from this (gtan tshigs ltar snang de las gzhan). The reason has its own nature, however much (rgyu la rang bzhin ji snyed cig), without it, the result does not arise (med na mi 'byung 'bras bu ni). The nature of the reason is only existence (gtan tshigs rang bzhin yod tsam dang), and the nature of having a connection ('brel pa can gyi ngo bo yang). Valid cognitions do not engage with (tshad ma rnams ni mi 'jug pa), the result that does not arise without it (med la mi 'jug 'bras bu can). Depending on the difference of the reason (gtan tshigs bye brag la bltos nas), knowing some results that do not exist ('ga' zhig med shes 'bras bu can). Contradiction and result are established ('gal dang 'bras bu dag grub dang), the cause and nature can be observed (rgyu dang ngo bo bltar rung ba'i). The self-nature is not established (bdag nyid dag ni ma grub pa), the object of meaninglessness, non-apprehension has four aspects (med don can mi dmigs rnam bzhi). The cause that contradicts that (de dang 'gal ba yi ni rgyu). Whatever connection of apprehension there is (dmigs pa'i sbyor ba gang yin de), is the contradictory cause (rgyu mtshan dag ni 'gal ba nyid). Without it, there must be error (med na 'khru lpa can yin no). For the contradictory result, it is also necessary to consider the place ('gal 'bras la yang yul dang ni), time, and other conditions (dus la sogs la bltos par 'dod). Otherwise, there will be error, such as not being cold (gzhan du 'khru 'gyur mi grang ba), like the fault of the thesis (sgrub pa la ni thal ba bzhin). From the collection of causes arises the result (rgyu tshogs pa las 'bras skye bar), whatever inference is made based on this (rjes su dpog pa gang yin pa), because it does not depend on other things (don gzhan la ni mi ltos phyi r), it is called the nature reason (de ni rang bzhin yin par brjod). The result of the collection, the various abilities (tshogs pa'i 'bras bu nus pa rnams), are related to change and result ('gyur ba dang 'brel 'bras bu la). Uncertainty lies in this (ma nges pa ni nyid yin te), because there may be obstacles (gegs byed pa dag srid phyi rro). Depending on the same collection (tshogs pa gcig la rag lus pa'i), the form, etc., are recognized through taste (gzugs la sogs pa ros rtogs pa), is the inference of the cause property (rgyu chos rjes su dpog pa ste), like smoke can change firewood (du bas bud shing 'gyur ba bzhin). If the ability cannot function (nus pa 'jug pa med par ni), tastelessness is the cause of the other (ro med de nyid gzhan gyi rgyu). Thus, one can know past events (de ltar 'das dus gcig rnams rtogs), this is born from the sign of the result (de ni 'bras bu'i rtags las skyes). Whatever inference of the result is made from the non-collection of causes (rgyu ma tshogs pas 'bras bu ni), is with remaining cause, because there is no ability (lhag ma dang ldan nus med phyi r). Like inferring desire from the body (lus las 'dod chags rjes dpog bzhin). Not seen in the dissimilar aspect (mi mthun phyogs la ma mthong)

བ། །ཙམ་གྱིས་འབྲས་སྤྱི་མཐོང་བ་ལས། །གཏན་ཚིགས་ཤེས་པ་ཚད་ལྟར་སྣང་། །ཚིག་ལས་ཆགས་ཅན་ལ་སོགས་བཞིན། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བ། ། 2-730 ཙམ་གྱིས་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་མིན། །འཁྲུལ་པ་སྲིད་པ་ཅན་ཉིད་ཕྱིར། །ཕྲུ་བའི་འབྲས་ནི་ཚོས་པ་བཞིན། །གང་ཞིག་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས། །ལྡོག་པ་རབ་ཏུ་སྟོན་བྱེད་པ། །དེ་ནི་ཐེ་ཚོམ་རྒྱུ་ ཡིན་ཕྱིར། །དེ་ལ་ལྷག་མ་ལྡན་ཞེས་བརྗོད། །གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ནི་ཚུལ་གསུམ་ལའང་། །དེ་ཡིས་མ་གྲུབ་བཟློག་དོན་དང་། །འཁྲུལ་པ་ཅན་གྱི་གཉེན་པོར་ནི། །ངེས་པ་བརྗོད་པར་མཛད་པ་ཡིན། །འཁྲུལ་པ་ཅན་ གྱི་གཉེན་པོར་ནི། །མི་མཐུན་ཆོས་བརྗོད་གང་ཡིན་པ། །གལ་ཏེ་མ་མཐོང་འབྲས་ཅན་དེ། །དེ་མ་སྨོས་ཀྱང་རྟོགས་པར་འགྱུར། །མེད་ཅེས་བྱ་བའི་ཚིག་གིས་ཀྱང་། །དེ་མེད་ཁོ་ན་མིན་གལ་ཏེ། །ཇི་ ལྟར་མེད་རིགས་དེ་བརྗོད་ན། །དེ་ཚེ་མེད་ཅེས་བྱ་བར་རྟོགས། །གལ་ཏེ་མ་མཐོང་བས་ལྡོག་འགྱུར། །ཅི་སྟེ་ལྷག་ལྡན་འཁྲུལ་ཅན་ཡིན། །ལྡོག་པ་ཅན་ཡང་གཏན་ཚིགས་འགྱུར། །མ་གྲུབ་སྦྱོར་བ་བརྗོད་བྱ་ མིན། །ཁྱད་པར་རྣམ་པར་གཅོད་པ་ཡི། །གཏན་ཚིགས་སུ་འགྱུར་མ་མཐོང་ཕྱིར། །ཚད་མ་གཞན་གྱིས་གནོད་ཅེ་ན། །ད་ནི་མ་མཐོང་ལས་མེད་མིན། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་གཞན་ལ་ཡང་། །ཚད་མ་གཞན་གྱིས་ གནོད་པ་སྲིད། །མ་མཐོང་ཕྱིར་རེག་མཐོང་བ་ལ། །མི་ལྡན་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཅན། །ཡུལ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ལས། །རྫས་ལ་ནུས་པ་ཐ་དད་སྣང་། །དེ་ལ་གཅིག་མཐོང་གཞན་ལ་དེ། །ཡོད་པར་ངེས་པ་རིགས་མ་ཡིན། ། 2-731 བདག་དང་ས་ལ་ཤེས་ཡོད་སོགས། །མེད་པར་རབ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་པའི། །མ་དམིགས་གང་ཡིན་དེ་ཁོ་ན། །གཏན་ཚིགས་མེད་སྒྲུབ་ཡིན་ནམ་ཅི། །དེ་ཕྱིར་དེ་ཙམ་དང་འབྲེལ་བའི། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ངོ་ བོ་ཉིད། །ལྡོག་པར་འགྱུར་བའམ་རྒྱུ་ཡིས་ནི། །འབྲས་བུ་འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ལྟ་མིན་ན་གཅིག་ལོག་པས། །ཇི་ལྟར་གཞན་ནི་ལྡོག་པར་འགྱུར། །མི་ལ་རྟ་མི་བདོག་ཅེས་ཏེ། །ཕྱུགས་ཀྱང་བདོག་ པ་མིན་ནམ་ཅི། །དེ་བཞིན་གཅིག་གཅིག་ཉེ་བའི་ཕྱིར། །ཇི་ལྟ་གཞན་ནི་ཉེ་བར་འགྱུར། །མི་ལ་ཕྱུགས་ནི་བདོག་ཅེས་ཏེ། །དེ་བཞིན་རྟ་ཡང་བདོག་གམ་ཅི། །དེ་ཕྱིར་ཆོས་མི་མཐུན་དཔེ་ལ། །ངེས་ པར་འདི་ལ་གཞི་མི་འདོད། །དེ་དག་མེད་ནའང་དེ་མེད་ཅེས། །བརྗོད་པ་ལས་ཀྱང་དེ་རྟོགས་ཕྱིར། །དཔེ་ལ་དེ་ཡི་ངོ་བོ་དང་། །རྒྱུ་དངོས་དེ་དག་མི་ཤེས་ལ། །སྟོན་ཏེ་མཁས་པ་རྣམས་ལ་ ནི། །གཏན་ཚིགས་འགའ་ཞིག་བརྗོད་པར་ཟད། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་འབྲེལ་ཤེས་ན། །གཉིས་ལས་གང་ཡང་རུང་སྨྲས་པས། །དོན་གྱིས་གོ་བས་ཅིག་ཤོས་ལ། །དྲན་པ་ཡང་དག་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་རྒྱུ་དང་ རང་བཞིན་དག །མེད་པས་འགའ་ཞིག་བསྒྲུབ་པའི་ཡང་། །གཏན་ཚིགས་ཡིན་ཏེ་དམིགས་པར་ནི། །ར

【現代漢語翻譯】僅僅通過觀察共相之果，邏輯推理的知識看起來像是有效的認知。就像『有生』等四種情況一樣，在不相似的情況下沒有觀察到。僅僅通過觀察，並不能避免錯誤，因為存在產生錯誤的可能。就像未成熟的果實一樣。僅僅通過沒有觀察到，就能有力地顯示出相反的情況，這就是懷疑的原因。因此，它被稱為『剩餘』。對於邏輯推理的三種方式，它被用來表達未成立的反義，以及作為錯誤之敵的確定性。作為錯誤之敵，任何表達不相似事物的方式，如果未觀察到的結果，即使不提及也能理解。即使只用『無』這個詞，也不僅僅是沒有。如果表達瞭如何沒有的理由，那麼就會理解為『無』。如果未觀察到導致了相反的結果，那麼為什麼『剩餘』會是錯誤的呢？即使是相反的情況，也會變成邏輯推理。未成立的結合不是要表達的。因為沒有觀察到，區分特徵會變成邏輯推理。如果被其他有效認知所否定，那麼現在就不是沒有未觀察到。同樣，對於其他情況，也可能被其他有效認知所否定。因為沒有觀察到觸控，所以沒有不相關的錯誤。由於地點等差異，物質的能力看起來是不同的。因此，在一個地方觀察到，並不能確定在另一個地方也存在。對於我和土地來說，存在知識等，沒有有力地證明不存在的未觀察到，是否就是沒有邏輯推理的證明？因此，僅僅是與此相關的自性，或者因為原因，結果不會出錯。如果不是這樣，一個的消失，如何導致另一個的消失呢？例如，如果一個人沒有馬，難道也沒有牲畜嗎？同樣，因為一個接近另一個，如何導致另一個接近呢？如果一個人有牲畜，難道也有馬嗎？因此，在不相似的例子中，不需要這個基礎。即使沒有這些，也能通過說『沒有那個』來理解。因此，在例子中，如果不瞭解它的自性和原因，只是爲了展示給智者們，而說出一些邏輯推理而已。正因為如此，如果瞭解了關聯，說了兩者中的任何一個，就能通過意義理解另一個，從而產生正確的記憶。因此，通過原因和自性的缺失，來證明一些事情的邏輯推理，就是目標。

【English Translation】 Merely by observing the general fruit, the knowledge of reasoning appears as valid cognition. Like the four cases of 'having origin' etc., not observing in dissimilar cases. Merely by observing, one cannot avoid error, because there is a possibility of generating error. Like an unripe fruit. Merely by not observing, it forcefully shows the opposite, which is the cause of doubt. Therefore, it is called 'remainder'. For the three modes of reasoning, it is used to express the unestablished contrary, and as the certainty that is the enemy of error. As the enemy of error, whatever way of expressing dissimilar things, if the unobserved result, even if not mentioned, can be understood. Even with just the word 'non-existence', it is not merely non-existence. If the reason for how there is no existence is expressed, then it will be understood as 'non-existence'. If not observing leads to the opposite result, then why would 'remainder' be erroneous? Even the opposite situation will become reasoning. The unestablished combination is not to be expressed. Because it is not observed, distinguishing characteristics will become reasoning. If it is negated by other valid cognition, then now it is not without unobserved. Similarly, for other situations, it may also be negated by other valid cognition. Because touching is not observed, there is no unrelated error. Due to differences in location etc., the abilities of substances appear to be different. Therefore, observing in one place does not necessarily determine that it also exists in another. For me and the land, there is knowledge etc., the unobserved that does not powerfully prove non-existence, is it the proof of no reasoning? Therefore, merely the self-nature related to this, or because of the cause, the result will not be erroneous. If it is not like that, how does the disappearance of one lead to the disappearance of another? For example, if a person does not have a horse, does he also not have livestock? Similarly, because one is close to another, how does it lead to another being close? If a person has livestock, does he also have a horse? Therefore, in dissimilar examples, this basis is not needed. Even without these, it can be understood by saying 'there is no that'. Therefore, in the example, if one does not understand its self-nature and cause, it is just to show to the wise, and to say some reasoning. Precisely because of this, if one understands the connection, saying either of the two, one can understand the other through meaning, thereby generating correct memory. Therefore, the reasoning of proving something through the absence of cause and self-nature is the target.

ིགས་ལྡན་དེ་མི་དམིགས་པ་ཡང་། །དེ་ལྟར་མི་དམིགས་འདི་རྣམ་གསུམ། །བཤད་ཀྱང་རྣམ་པ་དུ་མ་སྟེ། །དེ་དང་དེ་འགལ་ལ་སོགས་པ། ། 2-732 མ་རྟོགས་རྟོགས་དབྱེའི་སྦྱོར་སྒོ་ནས། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་འམ། །རང་བཞིན་ངེས་པར་བྱེད་པ་ལས། །མེད་ན་མི་འབྱུང་ངེས་པ་སྟེ། །མ་མཐོང་ལས་མིན་མཐོང་ལས་མིན། །གཞན་དུ་གཞན་ན་གཞན་ དག་དང་། །ངེས་པར་ཡོད་པའི་ངེས་པ་གང་། །དོན་གཞན་རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་ཆོས། །ཡིན་ན་གོས་ལ་ཚོན་བཞིན་ནོ། །ཆོས་དོན་གཞན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་ཅན། །ཡིན་པར་གྱུར་ན་དེ་གཞན་ཉིད། །ཕྱིས་འབྱུང་ཕྱིར་ ན་རྒྱུ་ཉིད་མིན། །འབྲས་བུ་ན་ཡང་ག་ལ་ངེས། །མེ་ཡི་འབྲས་བུ་དུ་བ་སྟེ། །འབྲས་བུའི་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་ཕྱིར། །དེ་མེད་པར་ནི་དེ་ཡོད་ན། །རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་ལས་འདས་འགྱུར། །རྒྱུ་ མེད་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར། །དངོས་པོ་རྣམས་ནི་རེས་འགའ་ཞིག །འབྱུང་བ་བལྟོས་པ་ལས་ཡིན་ནོ། ། གལ་ཏེ་བརྒྱ་བྱིན་སྤྱི་བོ་མེའི། །རང་བཞིན་ཡིན་ན་དེ་ཉིད་ མེ། །འོན་ཏེ་དེ་མེའི་རང་བཞིན་མིན། །ཇི་ལྟར་དེ་ལས་དུ་བ་འབྱུང་། །དུ་བའི་རྒྱུ་ཡི་རང་བཞིན་མེ། །དེ་ཡི་ནུས་པའི་བྱེ་བྲག་ལྡན། །དུ་བ་དུ་བའི་རྒྱུ་མིན་ལས། །འབྱུང་ན་དེ་ནི་ རྒྱུ་མེད་འགྱུར། །རྗེས་སུ་འགྲོ་དང་ལྡོག་པ་ལས། །གང་ཞིག་གང་གི་རྗེས་འགྲོར་མཐོང་། །དེ་ཡི་རང་བཞིན་དེ་རྒྱུ་ཅན། །དེ་ཕྱིར་མི་མཐུན་ལས་མི་འབྱུང་། །བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །རང་བཞིན་ལ་ཡང་མེད་མི་འབྱུང་། ། 2-733 ཡོད་པ་ཙམ་དང་འབྲེལ་བ་ཡིན། །དེ་མེད་ན་ནི་ཡོད་པའི་བདག །མེད་འགྱུར་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་རོ། །གང་ཕྱིར་དངོས་ཀུན་རང་བཞིན་གྱིས། །རང་རང་ངོ་བོ་ལ་གནས་ཕྱིར། །མཐུན་དངོས་གཞན་གྱི་དངོས་ དག་ལས། །ལྡོག་པ་ལ་ནི་བརྟེན་པ་ཅན། །དེ་ཕྱིར་གང་དང་གང་ལས་དོན། །ལྡོག་པ་དེ་ཡི་རྒྱུ་ཅན་གྱི། །རིགས་དབྱེ་དེ་ཡི་ཁྱད་པར་གྱིས། །རྟོགས་འགྱུར་བ་དག་རབ་ཏུ་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་ཁྱད་ པར་གང་ཞིག་ཆོས། །གང་གིས་གོ་བར་འགྱུར་བ་དེ། །དེ་ལས་གཞན་གྱིས་ནུས་མ་ཡིན། །དེས་ན་ཐ་དད་རྣམ་པར་གནས། །དོན་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་གཅིག །བདག་ཉིད་མངོན་སུམ་ཡིན་པ་ལ། །ཚད་ མ་རྣམས་ཀྱིས་བརྟག་བྱ་གང་། །མ་མཐོང་ཆ་གཞན་ཅི་ཞིག་ཡོད། །གཟུགས་ཆོས་མཐུན་པ་མཐོང་བ་ལས། །ཉ་ཕྱིས་ལ་དངུལ་རྣམ་པ་ལྟར། །གལ་ཏེ་འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས། །ཡོན་ཏན་གཞན་སྦྱོར་མི་བྱེད་ ན། །དེ་ཕྱིར་དངོས་པོ་མཐོང་བ་ཡིས། །ཡོན་ཏན་མཐའ་དག་མཐོང་བ་ཉིད། །འཁྲུལ་པས་ངེས་པར་མི་བྱེད་པས། །སྒྲུབ་པ་རབ་ཏུ་འཇུག་པ་ཡིན། །བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་ ཀྱང་དངོས། །འཛིན་ན་ཆོས་གཅིག་ངེས་གྱུར་པས། །ཆོས་ཀུན་འཛིན་ཏེ་སེལ་བ་ལ། །ཉེས་པ་འད

【現代漢語翻譯】如果存在，則不應是非顯現的；如果不存在，則不應是顯現的。如果存在，則不應是非顯現的（無可見性），同樣，這種非顯現（無可見性）有三種。雖然解釋的方式有很多，例如與此相反等等。通過區分理解與不理解的連線方式，或者通過確定原因和結果的事物，如果沒有它，就不會發生，這是確定的。不是因為沒有看到，也不是因為看到；在其他情況下，如果存在其他事物，那麼存在的確定性是什麼？如果事物是其他事物的理由，就像布上的顏色一樣。如果事物成為其他事物的理由，那麼它就是其他事物本身。如果是後來產生的，那麼它就不是原因本身。如果是結果，又怎麼能確定呢？煙是火的結果，因為它是結果的屬性的追隨者。如果它不存在，而它存在，那麼它就超越了原因。因為沒有原因，它就不依賴於其他事物，所以它要麼總是存在，要麼總是不存在。事物有時會發生，因為它們依賴於條件。如果百神的頂髻是火的自性，那麼它本身就是火。然而，如果它不是火的自性，那麼煙怎麼會從中產生呢？煙的原因不是火的自性，它具有火的能力的特殊性。如果煙不是煙的原因而產生，那麼它就變成了無因。通過隨行和逆行，無論什麼被視為隨行於什麼，它的自性就是它的原因，因此它不會從不一致的事物中產生。總結偈：自性也不可能沒有。僅僅存在與關聯有關。如果沒有它，那麼存在的自性就會不存在，因為沒有差異。因為一切事物都以其自性安住于各自的本質中，所以它們依賴於與其他一致的事物相分離。因此，從什麼和什麼事物中，分離就是它的原因的類別，通過它的特徵來區分，從而進行區分。因此，任何特徵，通過它來理解事物，都不能被其他事物所實現，因此存在差異。事物的自身本質是顯而易見的，對於通過量來檢驗的事物，還有什麼其他未見的部分呢？就像從看到相似的形狀的屬性中，將貝母視為銀一樣。如果由於錯誤的理由，不新增其他屬性，那麼通過看到事物，就能看到所有的屬性。因為錯誤不會確定，所以會積極地進行證明。總結偈：即使通過推論來把握事物，一旦確定了一個屬性，就能把握所有的屬性，並且在排除時，也不會有過失。

【English Translation】 If it exists, it should not be non-manifest; if it does not exist, it should not be manifest. If it exists, it should not be non-manifest (non-apprehension); likewise, this non-manifestation (non-apprehension) is threefold. Though explained in many ways, such as being contrary to this, and so forth. Through the connection of distinguishing understanding from non-understanding, or through ascertaining the entities of cause and effect, if without it, it will not occur, this is certain. Not because of not seeing, nor because of seeing; in other instances, if there is something else, what is the certainty of existence? If a thing is the reason for another thing, like color on cloth. If a thing becomes the reason for another thing, then it is that other thing itself. If it is later arising, then it is not the cause itself. If it is the result, how can it be certain? Smoke is the result of fire, because it is a follower of the attribute of the result. If it does not exist, and it exists, then it transcends the cause. Because there is no cause, it does not depend on other things, so it will either always exist or always not exist. Things sometimes occur because they depend on conditions. If the crest-jewel of Indra is the nature of fire, then it itself is fire. However, if it is not the nature of fire, how does smoke arise from it? The cause of smoke is not the nature of fire; it possesses the distinctiveness of the power of fire. If smoke arises not from the cause of smoke, then it becomes causeless. Through following and reversing, whatever is seen as following what, its nature is its cause; therefore, it does not arise from dissimilar things. Summary verse: It is also impossible for nature to be without. Mere existence is related to connection. If it does not exist, then the self of existence will not exist, because there is no difference. Because all things abide in their respective essences by their own nature, they depend on being separate from other similar things. Therefore, from what and what things, separation is the category of its cause, distinguished by its characteristics, thereby making distinctions. Therefore, whatever characteristic, through which a thing is understood, cannot be accomplished by other things; therefore, difference exists. The self-essence of a thing is manifest; for what is to be examined by valid cognition, what other unseen part is there? Like mistaking a conch shell for silver from seeing similar shape attributes. If, due to a reason of error, other qualities are not added, then by seeing the thing, all qualities are seen. Because error does not ascertain, proof is actively engaged. Summary verse: Even if grasping things through inference, once one attribute is ascertained, all attributes are grasped, and in elimination, there is no fault.

ི་ནི་ཐལ་མི་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལྟར་རྟགས་སེལ་བའི། །ཡུལ་ཅན་ཡིན་པར་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །གཞན་དུ་ཆོས་ཅན་གྲུབ་གྱུར་ན། ། 2-734 དེ་ལས་མ་གྲུབ་གཞན་ཅི་ཡོད། །མཐོང་བ་འགའ་ལའང་ཤེས་པ་གང་། །སྤྱི་ཡི་དོན་ཅན་རྣམ་རྟོག་པ། །གཞན་གྱི་ཆ་སྒྲོ་མ་བཏགས་པ། །དེ་ཙམ་སེལ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན། །ངེས་པ་དང་ནི་སྒྲོ་ འདོགས་ཡིད། །གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །འདི་ནི་སྒྲོ་འདོགས་དབེན་པ་ལ། །འཇུག་ཅེས་བྱ་བར་ཤེས་པ་ཡིན། །ཆ་ཤས་སྒྲོ་འདོགས་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་བསལ་ཕྱིར་ན་ངེས་པ་དང་། །སྒྲ་ཡང་དེ་ སྙེད་ཁོ་ན་དེས། །དེ་དག་སྤྱོད་ཡུལ་ཐ་དད་ཅན། །གཞན་དུ་དངོས་པོ་གཅིག་པུ་ལ། །སྒྲ་འམ་བློ་གཅིག་གིས་ཁྱབ་ན། །གཞན་ཡུལ་མ་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །རྣམ་གྲངས་པ་ནི་ཉིད་དུ་འགྱུར། །གང་ གི་ལྟར་ན་བློས་ཁྱད་པར། །སྣ་ཚོགས་ཅན་དོན་ཐ་དད་འཛིན། །ཁྱད་པར་སྣ་ཚོགས་ལ་ཕན་པའི། །ཡན་ལག་ནུས་ལས་དབྱེར་མེད་པའི། །བདག་ཉིད་བདག་ཉིད་ཀུན་བཟུང་ན། །ཕན་བྱའི་བྱེ་བྲག་གང་མ་ ངེས། །དེ་དག་བདག་ཉིད་ལ་འབྲེལ་ཕྱིར། །གཅིག་ཤེས་ན་ནི་གཉིས་ཀ་བཟུང་། །ཆོས་ཕན་ནུས་རྣམས་ཐ་དད་ན། །དེ་དག་དེའི་ཅི་ཡིན་གལ་ཏེ། །དེ་ཡིས་དེ་དག་ལ་ཕན་མེད། །དེ་ལྟ་ཡིན་ན་ ཐུག་མེད་འགྱུར། །གཅིག་ལ་ཕན་བྱེད་བཟུང་ན་ནི། །དེ་ལ་མཐོང་ན་མ་མཐོང་བ། །ཕན་པ་གཞན་མིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །དེ་བཟུང་ན་ནི་ཐམས་ཅད་བཟུང་། །གལ་ཏེ་འཁྲུལ་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར། །བཟུང་བ་ལ་ཡང་གཞན་འདོད་ན། ། 2-735 དེ་ནི་རྣམ་གཅོད་ཡུལ་ཅན་གྲུབ། །དེ་ལས་གཞན་པའང་དེ་དང་འདྲ། །སྒྲོ་འདོགས་མེད་པའི་ཡུལ་ལ་ནི། །འཇུག་ཕྱིར་གཞན་ཡང་ངོ་བོ་གང་། །ངེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་མ་ངེས་པ། །དེ་ནི་ཇི་ལྟར་དེ་ ཡུལ་ཡིན། །ཁྱད་པར་ཆ་ཤས་རྣམས་སྤངས་པ། །མངོན་སུམ་གྱིས་ནི་བཟུང་བ་ལའང་། །ཁྱད་པར་གང་ལ་རྟོགས་པ་ཡི། །རྐྱེན་ཡོད་དེ་ནི་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དེ་ལའང་གཞན་ལས་ལྡོག་པ་དང་། །གཞན་ལས་ལོག་ པ་ཞེས་བྱ་བའི། །སྒྲ་དང་ངེས་པ་ཉིད་དག་ནི། །བརྡ་ཡི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ཡིན། །གཉིས་ཀས་གཅིག་གཅིག་བརྗོད་མོད་ཀྱི། །བརྗོད་བྱའི་གཞན་གྱི་ཁྱད་པར་གྱིས། །རྣམ་དབྱེ་ཐ་དད་འབྱེད་པ་ཡིས། །ཐ་ དད་དོན་བཞིན་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །ཁྱད་པར་གཞན་ནི་སྤོང་བ་དང་། །མི་སྤོང་བ་དག་དེ་གཉིས་ཀྱི། །བརྡ་ཡི་བྱེ་བྲག་རྟོགས་པ་པོའི། །འདོད་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པའི་གཞི། །ཀུན་ལ་རྫས་དང་དངོས་བརྗོད་ པའི། །སྒྲ་ཡི་ཁྱད་པར་འདི་ཉིད་དོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་དག་བརྗོད་བྱ་ལ། །ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །དོན་དེ་ཤེས་པར་བྱེད་འདོད་པས། །དེ་ལ་ཕན་པའམ་བྱེད་ལྡན་ནམ། །གལ་ཏེ་གཞན་གྱིས་ བརྗོད་ཀྱང་རུང་། །དེ་ལས་ཁྱད་པར་གཞན་མེད་དོ། །དེ་ཕྱིར་གཞན་སེལ་ཡུལ་ལ་ནི། །དེ་ལྡན་ཕྱོགས་ལ་བརྗོད་པ་བསལ། །རིགས་དང

【現代漢語翻譯】因此不會變成灰燼。因此，明確宣稱它是以排除方式確定對象的。如果作為論題的事物已成立，除了未成立之外，還有什麼呢？對於某些可見的事物，任何知識，即具有普遍意義的概念，不附加其他部分的，僅僅是以排除方式行事的領域。確定和附加的意念，由於損害和被損害的本質原因。這被稱為進入無附加的領域。附加的部分有多少，爲了排除它們，確定和聲音也只有那麼多。它們各自有不同的作用領域。否則，如果一個事物被一個聲音或一個念頭所涵蓋，由於它不是其他領域，因此會變成多種名稱。根據念頭區分，持有各種不同意義的事物。對於各種差異有益的，不可分割的肢體能力，如果完全掌握了自身，那麼利益的差別就不確定了。由於它們與自身相關，所以瞭解一個就掌握了兩個。如果法、利益和能力是不同的，那麼它們是什麼？如果它對它們沒有益處，如果是這樣，那將是無窮無盡的。如果掌握了一個有益的事物，那麼看到它和沒看到它，由於不是其他的利益，所以掌握了它就掌握了一切。如果爲了消除錯誤，即使在掌握的事物中也想要其他，那麼這就確立了以區分方式確定對象的。從那以外的其他也與此相同。對於沒有附加的領域，進入的其他本質是什麼？不確定的事物如何成為確定的事物的領域？即使通過現量掌握了排除部分差異的事物，對於任何理解的差異，如果有原因，那就會被理解。對於那也與其他事物相反，以及被稱為與其他事物相反的，聲音和確定本身，都是遵循術語的。雖然兩者都表達相同的事物，但通過表達對象的差異，區分不同的類別，像事物一樣確立不同。區分其他事物是排除和不排除，這兩者的術語差異是理解者的，是遵循意願的基礎。對於所有表達實體和事物的，聲音的差異就是這個。因此，它們在表達對像上，沒有任何差異。想要了解那個意義，對它有益或具有作用嗎？即使被其他人表達也可以，除此之外沒有其他差異。因此，對於排除其他事物的領域，排除了具有它的方面。種類和...

【English Translation】 Therefore, it will not turn into ashes. Therefore, it is clearly declared that it is the one who determines the object by means of exclusion. If the subject of the thesis is established, What else is there besides the unestablished? For some visible things, any knowledge, that is, the concept with universal meaning, Not attaching other parts, is merely the field of action by means of exclusion. Determination and attached intention, due to the essential cause of harm and being harmed. This is called entering the field without attachment. How many attached parts are there, in order to exclude them, determination and sound are also only that many. They each have different fields of action. Otherwise, if one thing is covered by one sound or one thought, Since it is not another field, it will become multiple names. According to the distinction of thoughts, holding things with various different meanings. Beneficial to various differences, the inseparable limb ability, if completely grasping oneself, Then the difference of benefits is uncertain. Since they are related to oneself, understanding one grasps both. If dharma, benefits, and abilities are different, then what are they? If it is of no benefit to them, If so, it would be endless. If grasping one beneficial thing, then seeing it and not seeing it, Since it is not other benefits, grasping it grasps everything. If in order to eliminate errors, even in the grasped things, one wants others, Then this establishes determining the object by means of distinction. Other than that, others are also the same as this. For the field without attachment, what is the other essence of entering? How can uncertain things be the field of certain things? Even if grasping things excluding partial differences through direct perception, for any understood difference, If there is a cause, then it will be understood. For that also opposite to other things, and called opposite to other things, Sound and determination themselves, are following the terms. Although both express the same thing, But through the difference of expressing objects, distinguishing different categories, establishing different things like things. Distinguishing other things is excluding and not excluding, the difference of these two terms is the understander's, Is the basis of following the intention. For all expressing entities and things, the difference of sound is this. Therefore, they have no difference in expressing objects. Wanting to understand that meaning, Is it beneficial or has an effect on it? Even if expressed by others, there is no other difference besides that. Therefore, for the field of excluding other things, excluded the aspects that have it. Kind and...

་དེ་དང་ལྡན་པ་དག །ཐ་དད་ཉིད་ན་ཉེས་པར་འགྱུར། །གང་དག་གི་ཚིག་དངོས་པོའི་དབང་། ། 2-736 ལྷུར་བརྗོད་བརྗོད་འདོད་མི་བརྟེན་པ། །དེ་དག་ལ་ནི་དྲུག་པ་དང་། །ཚིག་དབྱེ་ལ་སོགས་ཀླན་ཀ་རིགས། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་མི་ལྟོས་པའི། །ཚིག་གང་སྨྲ་པོས་ཇི་ལྟ་བུར། །རྗོད་བྱེད་ཉིད་དུ་ངེས་ བྱེད་པ། །དེ་དེ་བཞིན་དུ་རྗོད་བྱེད་ཡིན། །བཙུན་མོ་རྣམས་གྲོང་དྲུག་ལ་སོགས། །ཐ་དད་དངོས་མིན་བཞག་པ་འམ། །ནམ་མཁའི་རང་བཞིན་མཁའ་ཉིད་ཅེས། །བྱ་བ་འདི་ལ་རྒྱུ་ཅི་ཡོད། །ཐ་དད་དངོས་ རྣམས་ལ་བརྟེན་ནས། །དོན་གཅིག་ཏུ་ནི་སྣང་བའི་བློ། །གང་གི་རང་གི་ངོ་བོ་ཡིས། །གཞན་གྱི་ངོ་བོ་སྒྲིབ་བྱེད་པ། །སྒྲིབ་བྱེད་དེས་བདག་ཐ་དད་ཀྱང་། །ཐ་དད་པ་ཉིད་བསྒྲིབས་པ་ཡིས། །དངོས་ རྣམས་ངོ་བོ་འགའ་ཞིག་གིས། །ཐ་དད་མིན་པ་ལྟ་བུར་སྣང་། །དེ་ལ་བསམ་པའི་དབང་གིས་ན། །སྤྱི་ཡོད་པར་ནི་རབ་ཏུ་བསྒྲགས། །དེ་ཡིས་ཇི་ལྟར་ཀུན་བརྟགས་པ། །དེ་ནི་དམ་པའི་དོན་དུ་ མེད། །གསལ་བ་རྣམས་ནི་རྗེས་མི་འགྲོ། །རྗེས་འགྲོ་གཞན་ནི་སྣང་བ་མེད། །ཤེས་ལས་ཐ་དད་མ་ཡིན་པ། །ཇི་ལྟར་དོན་གཞན་འབྲང་བར་འགྱུར། །དེས་ན་དོན་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ། །འཛིན་པའི་རྣམ་རྟོག་ འདི་ལོག་པ། །མིང་དོན་གང་ལྡན་ཕན་ཚུན་དུ། །ཐ་དད་འདི་ཡི་ས་བོན་ཡིན། །གཅིག་རྟོགས་དོན་ཤེས་ལ་སོགས་པ། །དོན་གཅིག་སྒྲུབ་ལ་འགའ་ཞིག་ནི། །ཐ་དད་ཡིན་ཡང་རང་བཞིན་གྱིས། །ངེས་ཏེ་དབང་པོ་ལ་སོགས་བཞིན། ། 2-737 དཔེར་སྨན་ཁ་ཅིག་ཐ་དད་ཀྱང་། །ལྷན་ཅིག་པ་འམ་སོ་སོ་ཡིས། །རིམས་ལ་སོགས་པ་ཞི་བྱེད་པར། །མཐོང་གི་གཞན་གྱིས་མ་ཡིན་བཞིན། །ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་སྤྱིས་མ་ཡིན། །དེ་དག་ཞིང་སོགས་ཐ་ དད་ཀྱང་། །ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །བརྟན་པས་ཕན་འདོགས་མེད་ཕྱིར་ཡང་། །རང་བཞིན་དེ་འཛིན་རྣམ་རྟོག་བློ། །དོན་མེད་ཀྱང་དེ་དོན་ཅན་འདྲ། །དེ་ཡི་འབྲས་ཅན་མིན་དོན་ལས། །ཐ་དད་མཐར་ ཐུག་སྐྱེ་བ་གང་། །དེ་ལ་ངོ་བོ་ཕྱི་རོལ་དང་། །གཅིག་ལྟ་གཞན་ལས་ལོག་ལྟ་བུར། །སྣང་བ་གང་ཡིན་བརྟག་པ་ཡི། །ཡན་ལག་མེད་ཕྱིར་དེ་ཉིད་མིན། །ཤེས་ལ་ཡོད་པའི་དོན་དེ་རྣམས། །འདི་ ལྟར་ལྡོག་པའི་ངོ་བོ་ཅན། །དེས་ན་ཐ་དད་མིན་ལྟ་བུར། །དེ་ཉིད་གཞན་ལས་ལོག་པར་ཡང་། །སྣང་སྟེ་དེ་ལ་སྤྱི་དང་ནི། །གཞི་མཐུན་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་དག་གི །ཤེས་པ་དང་ནི་བརྗོད་པ་ ཡིས། །ཐ་སྙད་ནོར་དོན་ཅན་རྒྱས་བྱེད། །དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་དེ་ཀུན་ཡང་། །ཕན་ཚུན་མེད་ལ་བརྟེན་པ་སྟེ། །དེས་ན་གཞན་སེལ་ཡུལ་ཅན་དང་། །གང་ལ་དངོས་དང་འབྲེལ་ཡོད་པ། །དངོས་པོ་རྙེད་པའི་ རྟེན་ཡིན་ཏེ། །རྗེས་དཔག་ཇི་སྐད་བཤད་ཇི་བཞིན། །འཁྲུལ་པར་འདྲ་ཡང་གཞན་ལས་མིན། །མར་མེའི་འོད་ལས་ནོར་བུ་བཞིན། །དེ་ལ་དུ་མའང་འབྲས་གཅིག་ཅན། །དེ་

【現代漢語翻譯】如果具備這些，在差異中就會有過失。對於那些言辭以事物為依據，極力陳述卻不依賴於想要表達的內容的人來說，存在第六品（指聲明推理的第六種情況）和詞語區分等責難。不依賴於外在意義的言辭，說話者如何能確定其表達方式？它就如其所表達的那樣。例如，『妃嬪們』、『六城』等等，或者設立非真實的差異，或者說『天空的自性就是天空』，做這些有什麼意義呢？依賴於各種差異的事物，在意識中顯現為一個整體。憑藉自身的體性，遮蔽其他事物的體性。雖然遮蔽者本身是差異的，但由於遮蔽了差異性，事物在某種體性上顯得沒有差異。因此，由於思維的影響，普遍性被廣泛宣揚。它如何被完全構想出來呢？那在勝義諦中是不存在的。清晰的事物不會跟隨，沒有其他跟隨的事物顯現。與知識沒有差異的事物，如何能追隨其他意義呢？因此，認為意義具有單一性的分別念是錯誤的。名稱和意義相互關聯，這是差異的種子。理解一個事物，例如理解意義和知識等等，爲了成就一個意義，有些事物即使是差異的，也因其自性而確定，例如根（感官）等等。例如，有些藥物雖然各不相同，但一起或單獨使用，都能平息瘟疫等疾病，這是顯而易見的，其他藥物則不然。因為沒有差別，所以不是普遍性。那些田地等雖然各不相同，但因為會導致沒有差別，所以也是不穩固的，因此沒有利益。執持那種自性的分別念，即使沒有意義，也似乎具有意義。從沒有結果的事物中，產生最終的差異。對於它來說，什麼是外在的體性？什麼是看似相同又看似不同於其他事物的體性？什麼是考察的組成部分？因為它沒有組成部分，所以它不是那個。存在於知識中的那些意義，具有這樣的反轉體性。因此，看起來似乎沒有差異，但實際上又不同於其他事物。因此，對於它來說，普遍性和具有共同基礎和行為範圍的事物，通過知識和言語，使名稱具有真實的意義而得以擴充套件。所有事物的那些方面，都是相互依賴且不存在的。因此，具有排除其他事物的範圍，以及與事物相關聯的事物，是獲得事物的依據，就像已經說過的推理一樣。雖然與錯覺相似，但並非來自其他事物，就像從燈的光芒中看到寶石一樣。對於它來說，即使有許多方面，也只有一個結果。因此

【English Translation】 If one possesses these, there will be faults in difference. For those whose words rely on things, who emphatically state but do not depend on what they want to express, there exists the sixth (referring to the sixth type of statement inference) and criticisms such as word distinctions. Words that do not rely on external meaning, how can the speaker determine their mode of expression? It is just as it expresses. For example, 'the queens,' 'six cities,' etc., or establishing unreal differences, or saying 'the nature of the sky is the sky itself,' what is the point of doing these? Relying on various different things, in consciousness, it appears as a whole. By its own nature, it obscures the nature of other things. Although the obscurer itself is different, because it obscures the difference, things appear to be without difference in some nature. Therefore, due to the influence of thought, universality is widely proclaimed. How can it be completely conceived? That does not exist in the ultimate truth. Clear things do not follow, and no other following things appear. Things that are not different from knowledge, how can they follow other meanings? Therefore, the conceptual thought that holds meaning to be singular is wrong. Names and meanings are interconnected, and this is the seed of difference. Understanding one thing, such as understanding meaning and knowledge, etc., in order to accomplish one meaning, some things, even if they are different, are determined by their nature, such as roots (senses), etc. For example, some medicines, although different, together or separately, can pacify plagues and other diseases, which is obvious, but other medicines cannot. Because there is no difference, it is not universality. Those fields, etc., although different, are also unstable because they would lead to no difference, and therefore have no benefit. The conceptual thought that holds that nature, even if it has no meaning, seems to have meaning. From things that have no result, the ultimate difference arises. For it, what is the external nature? What is the nature that seems the same and seems different from other things? What are the components of examination? Because it has no components, it is not that. Those meanings that exist in knowledge have such a reversed nature. Therefore, it seems that there is no difference, but in reality, it is different from other things. Therefore, for it, universality and things that have a common basis and scope of action, through knowledge and speech, make the name have a real meaning and be expanded. All those aspects of things are interdependent and non-existent. Therefore, having the scope of excluding other things, and things that are related to things, is the basis for obtaining things, just like the reasoning that has been said. Although similar to illusion, it does not come from other things, just like seeing a gem from the light of a lamp. For it, even if there are many aspects, there is only one result. Therefore

འབྲས་ཅན་མིན་གཞན་རྟེན་ཅན། །བརྗོད་དང་ཤེས་པས་གཅིག་ཉིད་དུ། ། 2-738 ཐ་སྙད་རབ་ཏུ་འཇུག་པར་བྱེད། ། དེ་བཞིན་གཅིག་ཀྱང་དུ་མ་བྱེད། །དེ་དངོས་ཡོངས་སུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །དེ་འབྲས་ཅན་མིན་དོན་ལས་ནི། །ཐ་དད་པས་ཆོས་སྣ་ཚོགས་ཤེས། །སྒྲ་དོན་འདི་དང་གཞི་ མཐུན་ཉིད། །ཡོད་པ་མིན་ཡང་ཇི་ལྟ་བུར། །གྲགས་པ་བཞིན་དུ་བརྗོད་པ་སྟེ། །དངོས་ལ་འདི་ནི་མི་སྲིད་དོ། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་རྣམ་གཞག་དང་། །ཐ་དད་ཐ་དད་མིན་ཅི་འདྲ། །དེ་ཉིད་དོན་ ནི་མ་བརྟགས་པར། །འཇིག་རྟེན་ཇི་ལྟར་གྲགས་དེ་ལ། །དེ་བཞིན་ཁོ་ནར་བརྟེན་ནས་ནི། །བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པ་ཀུན་བཞག་པ། །དམ་པའི་དོན་ལ་འཇུག་བྱའི་ཕྱིར། །མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བྱས་པ་ཡིན། །དམ་ པའི་དོན་གྱི་དོན་རྣམས་ནི། །རང་གིས་འདྲེ་དང་ཐ་དད་མེད། །དེ་ལ་ངོ་བོ་གཅིག་པ་དང་། །དུ་མ་བློ་ཡིས་བསླད་པ་ཡིན། །དེ་སྤྱི་ཁྱད་པར་ཞེས་བྱ་བའི། །བྱེ་བྲག་འདི་ནི་བློ་དོན་ ལ། །དེ་ཉིད་ལ་གཞན་ལས་ལྡོག་པས། །ཆོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་རབ་ཏུ་བརྟག །བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པར་རྟོག་པ་ལ། །དངོས་པོ་མཐོང་བ་ཉམས་པའི་ཕྱིར། །ཁྱད་པར་སྤྱི་དང་འདྲེས་པ་འདིར། །རང་གི་མཚན་ཉིད་ གཟུང་བྱ་མིན། །དེ་ནི་སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་གྱི། །རྣམ་སོགས་ཅིར་ཡང་གཟུང་བྱ་མིན། །བྱེ་བྲག་ཁྱད་པར་མང་པོ་རྣམས། །དེ་གཅིག་ལ་ནི་མི་རུང་ཕྱིར། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་ཀུན་ལས་ལོག །དེ་དེ་བཞིན་དུ་རྟོག་བྱེད་པའི། ། 2-739 སྒྲ་ཡོད་མ་ཡིན་རྟོག་པ་ཡང་། །སྤྱི་ཉིད་དུ་ནི་འཇུག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ། །སྒྲ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་བརྡར་བཏགས་སྟོན། །དེ་ནི་ཐ་སྙད་ཆེད་དུ་བྱས། །དེ་ཚེ་ རང་གི་མཚན་ཉིད་མེད། །དེས་ན་དེ་ལ་བརྡར་མ་ཡིན། །ཅི་ནས་སྐྱེས་བུ་དོན་བྱེད་པར། །ནུས་པ་ཤེས་ནས་དེ་བསྒྲུབ་ཕྱིར། །འཇུག་པར་འགྱུར་ཞེས་དོན་རྣམས་ལ། །རྗོད་པར་བྱེད་པ་སྦྱོར་བར་བྱེད། ། དེ་ལ་རིགས་དོན་བྱེད་རུང་མིན། །དེ་ལྡན་ནུས་པ་དེ་ཡང་ནི། །ཅི་ཕྱིར་དངོས་སུ་སྦྱོར་མི་བྱེད། །གལ་ཏེ་མཐའ་ཡས་ཕྱིར་འདི་མཚུངས། །དེ་བྱེད་དེ་བྱེད་མ་ཡིན་ལས། །ལོག་པར་མཚུངས་ལ་ཅིས་ མ་བྱས། །དེ་ལྡན་ཉེས་མཚུངས་ཕྱིར་ཞེ་ན། །བླ་སྟེ་རིགས་གཞན་མི་དགོས་སོ། །དེ་ལས་གཞན་པ་ཡོངས་སྤངས་ནས། །འཇུག་འགྱུར་ཞེས་ཀྱང་སྒྲ་བརྗོད་དེ། །དེ་ཡིས་དེ་དག་རྣམས་ལས་འདི། །མི་གཅོད་ན་ ནི་དེ་ཇི་ལྟར། །གལ་ཏེ་འདི་ལ་རྣམ་གཅོད་ཡོད། །སྒྲ་རྣམས་དགོས་པ་དེ་ཙམ་དུ། །ཟད་པ་མིན་ནམ་ཁྱེད་ལ་དེར། །སྤྱི་གཞན་གྱིས་ནི་ཅི་ཞིག་བྱ། །གསལ་བ་རྣམས་ནི་ཐ་དད་ཀྱང་། །བྱ་ བ་དེ་དང་དེ་བྱེད་པའི། །དོན་རྣམས་མཐོང་ནས་གཞན་མཐོང་ཡང་། །དེ་ལས་གཞན་དང་བྲལ་བ་ཡི། །ཡུལ་ཅན་གྱི་ནི་སྒྲ་རྣམས་ཀྱིས། །ལྷན་ཅིག་སྦྱར་ནས་ངོ་ཤེས་བྱེད། །གཞན་ག

【現代漢語翻譯】無果者依他而存。言說與認知，本為一體。 2-738 施設名言，善巧方便。如是，一亦不作多。為顯彼真實之故。彼無果，實義中。以異而知諸法相。此聲義與基相同。雖非有，然如所聞。如是言說，于實則不然。法與有法之分別，異與非異，其相云何？若不于彼義諦作觀察，但隨順世間之共許，僅依彼而安立，能立與所立之一切。為入勝義諦之故，智者如是而行持。勝義諦之諸義，與自性無有差別。于彼，一與異之體性，為心識之錯亂。所謂總相與差別，此等分別乃心識之境。于彼，由自他相異，而能善加辨別法之差別。于能立與所立之分別中，因實物之顯現已失壞。故於此總相與差別相混雜處，不可取其自相。是故，總相與差別相，任何體相皆不可取。眾多差別之支分，於一法上不可能存在。故彼體性與一切相異。如是分別彼者之， 2-739 有聲與非有聲之分別，亦緣于總相而轉。此乃總結之偈頌。諸聲詮釋假立之名言，是為名言而設立。是時，自相則不成立。是故，彼非為名言。由何知士夫能成辦，知其力后為成辦彼，而作連結與施設，于諸義而作言說。于彼，種類是否能成辦？若彼具有彼能力，何故不作真實之連結？若謂無邊故相同，彼作與不作之二者，于相異者，何不作連結？若謂具彼故過失相同，則已足矣，不需其他種類。若謂捨棄彼之外，而施設言說，若彼不能從彼等中簡別此，則彼將如何成立？若謂於此有簡別，則聲之所需僅此而已。于汝，豈非已盡耶？于彼，總相之外復何用？雖諸顯現各各相異，然見彼與彼之作用，雖見其他，然從彼異體中，具有境之諸聲，共同連結而作認知。其他...

【English Translation】 That which is without result depends on others. Speech and knowledge are one and the same. 2-738 It engages in the abundant application of terms. Likewise, one does not make many. Because it fully demonstrates that reality. That which is without result, in terms of meaning, Knows the various dharmas through difference. This sound and meaning are in accordance with the basis. Although it is not existent, it is spoken as it is renowned. This is not possible in reality. The distinction between dharma and the possessor of dharma, What is the difference between different and not different? Without examining that very meaning, Relying solely on how it is renowned in the world, Establishing all that is to be proven and the proof, For the sake of engaging in the ultimate meaning, It is done by the wise. The meanings of the ultimate meaning, Are not different from their own nature. In that, the oneness of essence, And the many are corrupted by the mind. That which is called general and specific, This distinction is the object of the mind. In that, by distinguishing from others, The distinctions of dharmas are thoroughly examined. In the conception of what is to be proven and the proof, Because the sight of reality is impaired, Here, where the general and specific are mixed, One's own characteristics are not to be grasped. That is, the general and the specific, Nothing whatsoever is to be grasped. The many specific distinctions, Are not possible in that one. Therefore, its essence is different from all. That which distinguishes it as such, 2-739 The conception of sound and non-sound, Also engages in the general. This is the concluding verse. Sounds indicate conventional designations, That is done for the sake of terms. At that time, one's own characteristics do not exist. Therefore, that is not a designation. From what does a person accomplish? Knowing the ability, in order to accomplish that, It connects and applies, Speaking of the meanings. In that, is the genus capable of accomplishing? If it possesses that ability, Why does it not make a real connection? If it is said that this is similar because it is infinite, Why does it not connect with those that are different from doing and not doing? If it is said that it has the same fault because it possesses that, Then it is sufficient, and no other genus is needed. If it is said that it engages after abandoning that other, Then how can it not cut off this from those? If it has a distinction, Then is that not all that is needed for sounds? Is it not exhausted for you there? What is the use of another general? Although the clear ones are different, Seeing the meanings of doing that and that, Although seeing others, the sounds of those with objects, Connect together and make recognition. Other...

ྱི་ལྟར་ནའང་བློ་དེ་ནི། ། 2-740 སྤྱི་ནི་འབའ་ཞིག་ཉིད་ལས་མིན། །རྟག་ཏུ་དེ་ཙམ་རྣམ་ཤེས་ན། །གསལ་བ་མི་ཤེས་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །དེ་ཡི་ཚེ་ན་ནམ་ཡང་ནི། །དེ་ལྡན་འབྲེལ་པ་མ་བཟུང་ཕྱིར། །དེ་དང་ལྡན་ངེས་མི་ འགྱུར་བས། །དེ་ལ་ཇི་ལྟར་ཐ་སྙད་འདོགས། །གལ་ཏེ་དངོས་གཅིག་གྲོགས་བྱེད་པའི། །གསལ་རྣམས་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཞེ་ན། །དངོས་པོ་གཅིག་དེས་དེ་རྣམས་ཀྱི། །ཐ་དད་པ་ཉིད་སེལ་ཏམ་ཅི། །ཐ་དད་ཕྱིར་ ཡང་དེ་རྣམས་ལ། །གཅིག་གི་རྣམ་ཤེས་རྒྱུར་མི་འདོད། །གལ་ཏེ་དུ་མའང་གཅིག་བལྟོས་ནས། །ཐ་དད་མིན་བློ་སྐྱེད་ཅེ་ན། །དེ་དག་སོ་སོ་མེད་པར་ཡང་། །དེ་གཅིག་གིས་ཀྱང་བསྐྱེད་བྱ་བའི། །བློ་ ལ་དེ་རྣམས་ནུས་མེད་ཕྱིར། །བློ་ཡིས་འཛིན་པ་མེད་པ་ཡིན། །སྔོ་སོགས་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་ལ། །ནུས་པ་སོ་སོར་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །ཚོགས་ལའང་ནུས་གྲུབ་གསལ་བ་ལ། །ཇི་ལྟར་ཡང་ནི་དེ་ལྟར་ མིན། །གལ་ཏེ་དེ་དག་གང་རུང་ལ། །བལྟོས་ནས་དེས་ནུས་འབའ་ཞིག་མིན། །དེ་དག་དེ་གཅིག་ལ་ཕན་ན། །ཇི་ལྟར་བློ་གཅིག་ཉིད་ལ་མིན། །འདི་དེ་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུར་འགྱུར། །ཕན་འདོགས་གང་ཡིན་ སྐྱེད་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་ཐ་དད་མིན་སྣང་བློ། །ཐ་དད་རྣམས་ལ་མི་འདོད་ན། །བློ་ཡི་སྣང་བ་ཐ་དད་དེ། །དེ་དག་མཚུངས་ཞེས་འཛིན་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་མཚུངས་ན་ནི། །ཇི་ལྟར་ཐ་དད་བློས་གཟུང་བྱ། ། 2-741 འབྲས་བུ་གཅིག་འདྲ་དེ་དག་གི །འབྲས་བློ་དེ་ཡང་ཐ་དད་དོ། །ཞེ་ན་གཅིག་ཏུ་རྟོགས་རྒྱུའི་ཕྱིར། བློ་ནི་ཐ་དད་མེད་པ་ཡིན། །བློ་གཅིག་རྒྱུ་ཡི་དངོས་པོ་ཡིས། །གསལ་བ་རྣམས་ཀྱང་ཐ་ མི་དད། །དེ་ཡང་དེ་འབྲས་ཅན་མིན་བྲལ། །དེ་ལས་གཞན་པ་རྗེས་འགྲོ་བའི། །དངོས་མ་མཐོང་ཕྱིར་བཀག་ཕྱིར་ཡང་། །བརྡ་ནི་དེ་རིག་དོན་ཅན་ཡིན། །དེ་བྱེད་མིན་ལ་དེ་བྱེད་དང་། །འདྲ་བའི་ངོ་ བོར་སྣང་བ་ཅན། །དངོས་པོ་ཐ་དད་དངོས་ཙམ་གྱི། །ས་བོན་ཅན་དོན་མེད་པའི་བློ། །སྐྱེད་པར་བྱེད་པའང་དེ་མི་བྱེད། །ཡོངས་སྤངས་ཡན་ལག་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །དངོས་པོ་ཐ་དད་རྟེན་ཅན་ཕྱིར། །དོན་ ལ་མི་སླུ་ཡོད་པར་འདོད། །དེ་ཕྱིར་གཞན་སེལ་ཡུལ་ཅན་ཏེ། །དེ་བྱེད་བརྟེན་པའི་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །ཤིང་མ་ཡིན་ལས་ལྡོག་པ་ཡིས། །ཤིང་དོན་འཛིན་ན་གཉིས་པོ་དག །ཕན་ཚུན་བརྟེན་པས་གཅིག་འཛིན་ པ། །མེད་ན་གཉིས་ཀ་མི་འཛིན་འགྱུར། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་བརྡར་བཏགས་པ། །མི་སྲིད་དོ་ཞེས་ཁ་ཅིག་སྨྲ། །དེ་དག་གི་ནི་བརྡར་འདོགས་ལ། །ཤིང་མིན་རྣམ་པར་གཅོད་དམ་མིན། །གལ་ཏེ་རྣམ་གཅོད་ ཤིང་གི་དོན། །འཛིན་པ་མེད་ན་ཇི་ལྟར་ཤེས། །བརྡ་ལས་དེ་དག་མི་སེལ་ན། །ཐ་སྙད་འདོགས་པར་བྱེད་པ་རྣམས། །དེ་ཡོངས་སྤངས་ནས་འཇུག་པར་ནི། །མི་འགྱུར་ཤིང་གི་ཁྱད་པར་བཞིན། །གལ་ཏེ་གཞན་བཀག་མི་སྒྲུབ་པར། ། 2-742 མདུ

【現代漢語翻譯】如果按照這種方式，那麼心識，完全不是唯一的。如果總是那樣成為意識，由於不清楚，就會導致過失。在那時，因為從未把握住與它的關聯，由於與它相關的確定性不會改變，如何給它安立名稱呢？如果說一個事物是幫助者，是了知所有顯現的原因，那麼，這一個事物是否消除了它們各自的差別呢？由於差別，也不希望一個事物成為它們意識的原因。如果說許多事物相互依賴，不會產生差別的意識，即使沒有它們各自，僅憑這一個也能產生，因為意識對它們無能為力，所以意識無法把握。對於藍色等眼識，因為能清楚地看到各自的能力，對於集合，能力已經成立，對於清楚的顯現，無論如何也不是那樣。如果說對於它們中的任何一個，依賴於它，它就不是唯一的能力。如果它們對這一個有益，為什麼不是唯一的意識呢？這會成為它們的果，任何有益之處都是產生。如果說不希望顯現為無差別的意識，對於差別的事物，意識的顯現是差別的，因為認為它們是相同的。如果說它們是相同的，如何用意識來把握差別呢？如果它們的結果相同，它們的結果意識也是差別的。如果說爲了認識為一個，意識是沒有差別的。一個意識的原因事物，顯現的事物也沒有差別。它也不是沒有結果的，因為沒有看到除了它之外的隨行事物，也因為遮止，符號是具有意義的。對於不做它的，以及做它的，具有相似的體性顯現，事物差別只是事物的，具有種子的無意義的意識，也不會產生。因為完全捨棄了支分體性，事物差別具有所依，希望它不欺騙意義而存在。因此，具有排除異體的對境，因為是依賴於它的體性。通過不是樹木的遮止，如果把握樹木的意義，那麼兩者，如果不是相互依賴而把握一個，那麼兩者都不會把握。因此，安立符號，有些人說這是不可能的。對於它們的安立符號，是否對不是樹木進行區分呢？如果區分，樹木的意義，如果沒有把握，如何知道呢？如果不是從符號中排除它們，那麼安立名稱的人們，不會從完全捨棄而進入，就像樹木的差別一樣。如果說不成立排除異體，向前。

【English Translation】 If according to this way, then the mind, Is not entirely unique. If it is always that way as consciousness, Due to not being clear, it would lead to faults. At that time, Because it has never grasped the connection with it, Since the certainty related to it does not change, How can one establish a name for it? If one says that one thing is a helper, Is the cause of knowing all appearances, Then, does this one thing eliminate their respective differences? Due to the difference, One does not want one thing to be the cause of their consciousness either. If one says that many things are interdependent, It does not generate consciousness of no difference, Even without their respective, Only this one can generate, Because consciousness is powerless towards them, Therefore, consciousness cannot grasp. For blue and other eye consciousness, Because one can clearly see their respective abilities, For the collection, the ability has been established, for the clear appearance, In any case, it is not like that. If one says that for any of them, Relying on it, it is not the only ability. If they are beneficial to this one, Why is it not the only consciousness? This will become their result, Any benefit is generation. If one says that one does not want consciousness that appears as undifferentiated, For different things, The appearance of consciousness is different, Because they are considered the same. If one says that they are the same, How can one grasp the difference with consciousness? If their results are the same, Their result consciousness is also different. If one says that in order to recognize as one, Consciousness is without difference. The cause object of one consciousness, The appearing things are also without difference. It is also not without result, Because one does not see the accompanying things other than it, and also because of the prohibition, The symbol is meaningful. For those who do not do it, and those who do it, Having the appearance of similar nature, The difference of things is only of things, Having the seed of meaningless consciousness, It will not generate either. Because it completely abandons the limb nature, The difference of things has a basis, One hopes that it does not deceive meaning and exists. Therefore, having an object of excluding others, Because it is the nature of relying on it. Through the prohibition of not being a tree, If one grasps the meaning of a tree, then both, If not interdependent and grasping one, Then both will not grasp. Therefore, establishing a symbol, Some say this is impossible. For their establishment of symbols, Does one distinguish what is not a tree? If one distinguishes, the meaning of a tree, If one does not grasp, how does one know? If one does not exclude them from the symbol, Then the people who establish names, Will not enter from complete abandonment, Like the difference of trees. If one says that one does not establish excluding others, Forward.

ན་གནས་གཅིག་གཅིག་རབ་བསྟན་ནས། །འདི་ཤིང་ཡིན་ཞེས་བརྡ་བྱེད་ལ། །ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཚེ་ན་ཡང་། །དེ་རྟོགས་འགྱུར་ལ་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ཉེས་པ་འདི་ནི་མེད་སྙམ་ན། །འདི་ཡང་ཤིང་ཡིན་འདི་ ཁོ་ན། །ཞེས་བྱའི་ཐལ་བ་ལྡོག་པ་མེད། །གཅིག་རྟོགས་ཞེས་བྱའི་ཤེས་པ་ནི། །གཅིག་ལ་གནས་པའི་རྟོགས་པ་པོས། །དེ་དང་དེ་མིན་རྒྱུ་དོན་རྣམས། །བདག་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པར་བྱེད། །བློ་དེ་ལ་ ནི་ཡོད་པའི་དངོས། །བློ་རྒྱུ་ཉིད་དུ་སྣང་བ་དང་། །རྒྱུ་མིན་ངོ་བོ་བྲལ་བ་དང་། །ངོ་བོ་གཅིག་འདྲར་བདག་ཉིད་ཀྱིས། །ཐ་དད་པར་ནི་ཤེས་འགྱུར་བས། །ཐ་དད་པ་ལ་སྐད་སྦྱོར་ཏེ། །དེ་ ལས་དེ་རྟོགས་འགྱུར་བའི་བློ། །འཁྲུལ་པས་དངོས་པོ་གཅིག་ལྟར་རྟོགས། །བློ་དོན་འགའ་ལས་རྣམ་བཟློག་ནས། །དོན་འགའ་ཞིག་ལ་འཇུག་བྱའི་ཕྱིར། །སྒྲ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར་བྱེད་དེ། །དེ་དོན་ངེས་པར་གཟུང་ཕྱིར་ རོ། །གཞན་དུ་སྦྱོར་བ་དོན་མེད་འགྱུར། །དེས་ན་ཤེས་བྱ་ལ་སོགས་ཚིག །ཐ་སྙད་དུ་ནི་འཇོག་རྣམས་ལ། །རྣམ་པར་གཅོད་པ་འགའ་ཞིག་ཡོད། །གང་ཞིག་གང་ལས་ཐ་དད་པ། །དེ་རྣམ་བཟློག་ནས་ དེ་དག་ལས། །ཐ་དད་ཁྱད་པར་མཚུངས་པའི་རྒྱུ། །རྣམ་པ་སྣང་བ་ཅན་ལ་འགོད། །དེ་ཉིད་གཞན་ལས་ལྡོག་པ་ཡིས། །དངོས་པོ་དེ་ཡི་ཆ་འགའ་ཞིག །རྟོགས་འགྱུར་ཞེས་པས་རབ་ཏུ་བཤད། །འདི་ལའང་ངོ་བོ་ཅུང་ཟད་མེད། ། 2-743 སྒྲ་རྣམས་ལས་དེ་རྟོགས་ཉིད་ཀྱིས། །གཞན་བཟློག་རྟོགས་འགྱུར་དེ་ལ་ནི། །འགའ་ཡིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ། །རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་གཞན་འགའ་མེད། །སྒྲ་གཉིས་བྱེད་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། །ཕན་ཚུན་ཡོད་པ་མིན་ ཕྱིར་འདི། །དངོས་མེད་དངོས་པོ་ལྡན་ཉིད་དུ། །མཐོང་བ་བློ་ཡིས་བསླད་པ་ཡིན། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་འདི་དོན་དམ་མིན། །གཞན་དུ་དངོས་པོ་ལས་ལྡོག་པ། །དངོས་པོར་མི་འགྱུར་འདི་འདི་ལས། །ཐ་དད་ཅེས་ ནི་བརྗོད་ཕྱིར་རོ། །འདྲེས་པའི་དོན་གཅིག་གཅོད་པ་ན། །སྒྲའམ་རྟགས་ནི་གཅིག་པུ་ཡིས། །བྱ་བྱེད་དེ་ལ་བཅད་པ་ཡི། །དངོས་པོའི་བརྗོད་བྱ་ཅི་ཡང་མེད། ། གང་གིས་རྗོད་པར་བྱེད་པ་ལས། །མ་ལུས་ པར་ནི་རྟོགས་འགྱུར་བ། །དངོས་པོའི་ནུས་པ་ཡིན་ངེས་ན། །འབྲས་བུ་དུ་མ་རྟེན་གཅིག་འགྱུར། །རྣམ་གཅོད་གཅིག་གཅིག་སྟོན་པ་ན། །གང་ཚེ་གཞན་མི་སྤོང་བར་གནས། །དེས་ནི་དེ་ཁྱབ་གཅིག་པུའང་སྣང་། ། དེ་ཚེ་བློ་ཡི་ངོར་བྱས་ནས། །གཞི་མཐུན་པ་ནི་ཉིད་དུ་འགྱུར། །སྒྲ་ནི་རྣམ་གཅོད་བྱེད་པ་ན། །དངོས་པོའི་ཆོས་ལ་རེག་འགྱུར་བ། །དེ་ནི་དེ་ལ་ཡོད་ཅེས་བྱའོ། །དངོས་པོ་གཅིག་ནི་རྗོད་ བྱེད་མིན། །བློ་ལ་སྣང་མིན་སྣང་རུང་ལ། །དངོས་པོ་མེད་པས་ངེས་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཕྱིར་གཞན་སེལ་ཡུལ་ཅན་གྱི། །སྒྲ་རྣམས་དང་ནི་བློ་ཉིད་ཀྱང་། །སྤྱི་ཡི་ཡུལ་ཅན་དུ་བསྟན་ཏེ། །དངོས་ལ་དེ་དག་མི་སྲིད་ཕ

【現代漢語翻譯】如果逐一詳細地指示，並說『這是樹』來表達，即使在命名時，爲了理解它，如果認為這沒有錯誤，那麼『這也是樹，就是這個』，這樣的說法是無法避免的。所謂『理解一個』的知識，是指理解者安住於一個事物上，能夠區分它和非它的原因和意義。具有這種智慧的人，能夠區分事物的本質，能夠看到事物既是原因又是結果，既非原因也非結果，並且本質上是相同或不同的。因此，通過語言來表達不同的事物，從而通過它來理解它。由於迷惑，會將事物理解為一體。爲了從某些方面否定某些事物，併爲了專注于某些事物，所以要恰當地運用語言，爲了準確地把握事物的意義，否則運用語言就沒有意義了。因此，在對知識等事物進行命名時，會有一些區分。從什麼事物中區分出什麼事物，否定它們，並從它們中區分出相同和不同的原因，應用於具有各種顯現的事物。通過從其他事物中排除它，可以理解該事物的某些方面。這說明了即使是這樣，也沒有絲毫的自性。通過語言來理解它，通過排除其他事物來理解它，有些人會區分它，從而理解它，但沒有其他。發出兩種聲音是不可能的，因為它們不是相互存在的。因此，將不存在的事物視為存在的事物，這是被智慧所迷惑。因此，這不是究竟的真理。否則，從事物中排除的，不會變成事物，所以說它與此不同。在區分混合在一起的一個事物時，通過一個聲音或符號，對該事物進行區分，沒有任何事物可以被表達。如果通過表達，能夠完全理解，那麼這一定是事物的能力，從而導致多個結果依賴於一個基礎。在指示一個一個的區分時，當它不捨棄其他事物而存在時，它就顯現為唯一的遍在。那時，在智慧的面前，它就變成了共同的基礎。當語言進行區分時，會觸及事物的屬性，這被稱為存在於它之中。一個事物不是表達者，因為在智慧中，它要麼不顯現，要麼可以顯現，所以可以確定它不存在。因此，具有排除其他事物作為對境的語言和智慧，被認為是具有共同的對境，但對於事物本身來說，這是不可能的。 2-743

【English Translation】 If one explains each location in detail, and says 'This is a tree' to express it, even when naming it, in order to understand it, if one thinks there is no mistake in this, then 'This is also a tree, just this one,' such a statement cannot be avoided. The so-called 'understanding one' knowledge refers to the understander dwelling on one thing, being able to distinguish its causes and meanings from what it is and is not. A person with such wisdom can distinguish the essence of things, can see that things are both cause and effect, neither cause nor effect, and are essentially the same or different. Therefore, language is used to express different things, so that it can be understood through it. Due to confusion, things are understood as one. In order to negate certain things from certain aspects, and in order to focus on certain things, language should be used appropriately, in order to accurately grasp the meaning of things, otherwise the use of language is meaningless. Therefore, when naming things such as knowledge, there will be some distinctions. What is distinguished from what, negating them, and distinguishing the same and different causes from them, applied to things with various manifestations. By excluding it from other things, some aspects of that thing can be understood. This explains that even so, there is not the slightest bit of self-nature. By understanding it through language, by understanding it by excluding other things, some people will distinguish it, thereby understanding it, but there is no other. It is impossible to make two sounds, because they are not mutually existent. Therefore, regarding non-existent things as existent things is being deceived by wisdom. Therefore, this is not the ultimate truth. Otherwise, what is excluded from things will not become things, so it is said to be different from this. When distinguishing one thing that is mixed together, through one sound or symbol, distinguishing that thing, there is nothing that can be expressed. If by expressing, one can fully understand, then this must be the ability of things, resulting in multiple results relying on one foundation. When indicating one by one distinctions, when it exists without abandoning other things, it appears as the only pervasive. At that time, in the face of wisdom, it becomes the common foundation. When language makes distinctions, it touches the attributes of things, which is said to exist in it. One thing is not the expresser, because in wisdom, it either does not appear or can appear, so it can be determined that it does not exist. Therefore, languages and wisdom that have the exclusion of other things as their object are considered to have a common object, but for things themselves, this is impossible. 2-743

ྱིར། ། 2-744 དངོས་པོའི་ངོ་བོ་གཅིག་ཉིད་ཕྱིར། །ངོ་བོ་ཐ་དད་བློ་གང་ལས། །གཅིག་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ལྡོག་གི །དོན་གཅིག་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་མ་ཡིན། །ཐ་དད་གྱུར་ན་དབྱེར་མེད་པའི། །ཐ་སྙད་དག་ཀྱང་རྒྱུ་ མེད་འགྱུར། །ལྡོག་པ་ཀུན་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། །ཐལ་འགྱུར་ཉེས་པ་དེ་དག་མེད། །དེ་ཡི་འབྲས་བུ་ཡོངས་བསྟན་ཕྱིར། །ཐ་དད་འབྲས་བུ་གཅིག་དག་ལ། །རྒན་པོས་སྒྲ་གཅིག་བརྡར་བྱས་པ། །དེ་ཡི་འབྲས་ བུ་མེད་པ་ཅན། །ལྡོག་པ་ཡི་ནི་རྒྱུ་ཅན་ཡིན། །ཐ་དད་པ་དག་བསྟན་པ་ནི། །དཀའ་དང་མི་ནུས་འབྲས་མེད་ཕྱིར། །དངོས་པོ་ལ་མིན་དངོས་པོ་ཀུན། །རང་རང་ངོ་བོ་ལ་གནས་ཕྱིར། །ཁྲ་ བོ་ཡི་ནི་ངོ་བོ་གང་། །དེ་ནི་སེར་སྐྱ་ལ་ཡོད་མིན། །དེ་འབྲས་ཅན་མིན་ལས་བཟློག་པ། །གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་ཡོད་པ་ཡིན། །དོན་ལ་ཐ་དད་མེད་པར་ཡང་། །སྒྲ་ཡི་ཐ་དད་མི་རིགས་ སོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་འབྲས་འདོད་ན་ཡང་། །དེ་འབྲས་མེད་ལས་ཐ་དད་ཉིད། །དཔེར་ན་མིག་ལ་སོགས་པས་གཟུགས། །རྣམ་ཤེས་གཅིག་གི་འབྲས་བུ་ཅན། །གང་ཕྱིར་ཁྱད་པར་མེད་འབྲས་དེ། །སྟོན་པ་དག་ནི་ སྲིད་པར་འགྱུར། །འགའ་ཞིག་ཅིག་ཅར་ཀུན་རྟོགས་ཕྱིར། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་སྤྱི་ལས་ནི། །ཐ་དད་མེད་དུ་ཟིན་ན་ཡང་། །བརྡ་ལས་བྱུང་བ་བསྙད་པར་བྱ། །གལ་ཏེ་གཅིག་གནས་པ་ཡི་ཕྱིར། །མང་པོ་དག་ལའང་མཉན་པ་གཅིག ། 2-745 གནས་པ་རྟེན་ནམ་གསལ་བ་ཡིན། །དེ་ལྟར་དེ་ལ་མི་རིགས་སོ། །རྟགས་ལ་ཕན་འདོགས་མེད་པའི་ཕྱིར། །རྟེན་མིན་ལྟུང་བའི་ཚུལ་ཅན་གྱི། །རྒྱ་ཤུག་སོགས་ལའང་དེ་ཡི་ཡུལ། །སྐྱེད་པ་འཁར་གཞོང་སོགས་ པས་ནུས། །དེ་ཡང་དེ་ལ་མི་སྲིད་དོ། །དེ་མེད་ན་ཡང་གནས་པའི་ཕྱིར། །གནས་མིན་དེ་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། །ཐ་དད་ཐ་དད་མིན་པ་ཡི། །རྣམ་པར་དཔྱོད་པས་མི་རིགས་ཉིད། །བདག་ལ་རྣམ་ ཤེས་སྐྱེད་རུང་བའི། །དོན་དུ་གཞན་གྱི་ངོར་བྱེད་གང་། །གསལ་བྱ་ཡིན་ལ་རུང་ཉིད་ཀྱི། །བྱེད་པ་པོ་ཡང་རྒྱུ་རུ་འདོད། །འདི་ནི་སྔ་ནས་རུང་ཉིད་ན། །དེ་ལ་ལྟོས་པ་མི་རུང་སྟེ། །འགྱུར་ བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ནི། །སྤྱི་ལྡན་པ་ལས་གང་ལས་ཡིན། །མིག་སྨན་སོགས་བཞིན་གསལ་བ་ལས། །དབང་པོའང་འདུ་བྱེད་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ནི་ཡོད་མེད་དུས་དག་ལ། །རྟོགས་པ་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་ རོ། །རིགས་རྣམས་ཀྱི་ནི་གསལ་བྱེད་ཀྱང་། །གལ་ཏེ་རིགས་དང་ལྡན་འདོད་ན། སྒྲོན་མེ་ལ་སོགས་གསལ་བྱེད་ནི། །བ་ལང་ཉིད་སོགས་དེ་ལྡན་འཐོབ། །གང་དག་རིགས་ནི་གསལ་བ་ལས། །གཞན་ནམ་གཞན་མིན་ ཡོད་ཉིད་དེའི། །སྔོན་མེད་གསལ་བ་རྣམས་ལ་ནི། །སྤྱི་ཡི་བློ་གྲོས་ཇི་ལྟར་ཡིན། །གཅིག་ལ་ཡོད་པ་མཐོང་བ་ནི། །གཞན་ལ་མཐོང་བ་མི་སྲིད་ཕྱིར། །གཞན་ཉིད་མིན་ན་རྗེས་འགྲོ་མེད། །གཞན་ཉིད་ན་ཡང་རྟེན་མིན་ཕྱིར། ། 2-746 མི་འགྲོ་དེ་ན་ཡོད་པའང་མིན། །ཕྱིས་ཡོད་ཆ

【現代漢語翻譯】因為事物的自性是唯一的，那麼自性上的差別又從何而來呢？如果說是『一』，那麼它就不是具有隨行和退還等不同作用的同一事物。如果說是『異』，那麼那些無差別的名稱也將變得毫無意義。因為在一切退還中都存在著普遍性，所以那些過失並不存在。爲了完全顯示它的結果，在唯一的結果中存在著差別。老年人將一個聲音視為多種聲音，那是因為他認為聲音沒有結果。退還具有產生原因的作用，而顯示差別則是困難、無能且無結果的。對於事物而言，一切事物都安住于各自的自性之中。比如，花紋的自性是什麼，它並不存在於黃色或白色之中。它不是結果的起因，反之亦然，兩者都存在。即使在意義上沒有差別，聲音上的差別也是不合理的。因此，即使承認它是結果，它也與無結果的事物不同。例如，眼睛等器官所見的色法，是同一意識的結果。因為沒有差別，所以顯示結果是可能的。有些人同時理解一切，即使它的自性與一般事物沒有差別，也應該根據約定俗成來進行描述。如果說因為存在於一個事物中，所以許多事物也具有相同的聽覺，那麼，存在是作為所依還是作為顯現呢？如果是這樣，那麼對於它來說是不合理的。因為對於標誌沒有幫助，所以不是所依，而是具有墮落性質的。榕樹等事物也是如此，通過支撐物等可以實現。但那對於它來說是不可能的，因為即使沒有它也能存在。不是存在也是不合理的，通過對差別和非差別的辨析是不合理的。對於能夠產生自我的意識的事物，在其他事物的面前做什麼呢？作為所顯現的事物，也作為能夠實現的主體，也被認為是原因。如果這在之前就是能夠實現的，那麼依賴於它是不合理的。因為沒有變化，所以它又從哪裡來的呢？就像眼藥等能夠顯現事物一樣，感官也不是造作者。因為在有和沒有的時候，理解沒有差別。如果說種類是顯現者，並且想要具有種類，那麼燈等顯現者，也應該獲得牛等。如果說有些種類是從顯現中產生的，那麼其他或非其他的事物是存在的。對於先前沒有顯現的事物，又如何理解一般概念呢？因為看到存在於一個事物中，所以不可能在其他事物中看到。如果不是其他事物，那麼就沒有隨行。如果是其他事物，那麼就不是所依。不存在於不隨行之物中，後來存在的事物也是如此。

【English Translation】 Because the nature of things is one, from where does the difference in nature come? If it is said to be 'one,' then it is not the same thing with different functions such as following and returning. If it is said to be 'different,' then those undifferentiated names will also become meaningless. Because universality exists in all returns, those faults do not exist. In order to fully show its result, there is a difference in the only result. The old man regards one sound as many sounds because he thinks that sound has no result. Returning has the effect of producing a cause, while showing difference is difficult, incapable, and fruitless. For things, all things abide in their respective natures. For example, what is the nature of the pattern, it does not exist in yellow or white. It is not the cause of the result, and vice versa, both exist. Even if there is no difference in meaning, the difference in sound is unreasonable. Therefore, even if it is admitted that it is the result, it is different from the thing without result. For example, the form seen by the eyes and other organs is the result of the same consciousness. Because there is no difference, it is possible to show the result. Some people understand everything at the same time, even if its nature is no different from ordinary things, it should be described according to convention. If it is said that because it exists in one thing, many things also have the same hearing, Then, does existence exist as a support or as a manifestation? If so, then it is unreasonable for it. Because it is of no help to the sign, it is not a support, but has the nature of falling. The same is true of things like banyan trees, which can be realized through supports and the like. But that is impossible for it, because it can exist even without it. Not being existence is also unreasonable, it is unreasonable through the analysis of difference and non-difference. For things that can produce the consciousness of self, what do you do in front of other things? As the thing to be manifested, and also as the subject that can be realized, it is also considered as the cause. If this was able to be realized before, then it is unreasonable to rely on it. Because there is no change, where does it come from? Just like eye medicine and other things that can manifest things, the senses are not creators either. Because there is no difference in understanding when there is and is not. If it is said that the kinds are manifestors and want to have kinds, then the manifestors such as lamps should also obtain cows and the like. If some kinds are produced from manifestation, then other or non-other things exist. For things that have not been manifested before, how can we understand general concepts? Because seeing exists in one thing, it is impossible to see in other things. If it is not other things, then there is no following. If it is other things, then it is not a support. It does not exist in what does not follow, and the same is true of what exists later.

་དང་ལྡན་པའང་མིན། །རྟེན་སྔ་མ་ནི་ཡོངས་མི་འདོར། །ཀྱེ་མ་ཕོངས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་ཡིན། །གཞན་ལ་གནས་པར་གྱུར་པ་ནི། །རང་གི་གནས་ལས་མི་ གཡོ་ཞིང་། །དེ་ལས་གནས་གཞན་སྐྱེ་བ་ལ། །གནས་ན་ཤིན་ཏུ་རིགས་པར་ལྡན། །གང་ན་དངོས་དེ་གནས་གྱུར་པ། །དེར་ནི་འབྲེལ་པའང་མ་ཡིན་ལ། །དེ་དག་ཡུལ་ཅན་ལ་ཁྱབ་པ། །ཅི་ག་དེ་ ནི་ངོ་མཚར་ཆེ། །གལ་ཏེ་ཀུན་ན་རིགས་ཡོད་ན། །གཅིག་ཏུ་གསལ་བས་དེ་གསལ་ཉིད། །ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་ཀུན་ཏུ་མཐོང་། །དེ་ཡང་གསལ་བ་ལ་བལྟོས་མིན། གསལ་བྱེད་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ན། །གསལ་ བྱ་ཡང་དག་རྟོགས་པ་མིན། །སྤྱི་དང་དེ་དང་ལྡན་པ་དག །ཅི་ཡི་ཕྱིར་ན་བཟློག་པར་འདོད། །ཐ་དད་མེད་དོན་མེད་པར་ཡང་། །འཚེད་པ་པོ་སོགས་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཐ་དད་ཕྱིར་ན་ལས་རྒྱུ་ མིན། །འདི་ཡི་རིགས་མིན་ལས་འབྲེལ་ཕྱིར། །མཉན་པ་གཞན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་ཕྱིར། །ལས་ཀྱང་གནས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །འབྲེལ་པ་མེད་ཕྱིར་སྒྲ་ཡི་རྒྱུ། །སྤྱི་ཡིན་མི་རིགས་མིན་པ་མིན། །ཧ་ཅང་ཐལ་ཕྱིར་ ལས་མེད་ནའང་། །ཤེས་རྗོད་དག་གི་མ་ཡིན་ཏེ། །རྒྱུ་མཚན་ཅན་མིན་ཐོབ་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་འགྲོ་མེད་ཕྱིར་ནུས་པའང་མིན། །གལ་ཏེ་འཚེད་པོ་ཉིད་སོགས་སྤྱི། །དང་པོ་ཉིད་དུ་དེ་ཡོད་སོགས། །བཞིན་དུ་གསལ་འགྱུར་མིན་ན་ནི། ། 2-747 ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་ཕྱིས་མི་འགྱུར། །བྱ་བས་ཕན་འདོགས་ལྟོས་གསལ་བྱེད། །ཡིན་ན་འགྱུར་མེད་ལྟོས་པ་མེད། །འདི་ནི་ཕུལ་བྱུང་ཡོད་ན་ཡང་། །སྐད་ཅིག་ཉིད་ཕྱིར་བྱ་གང་ལས། །ཐ་དད་མཚུངས་པ་ཡིན་ ན་རིགས། །ཉེ་བ་གང་གིས་འགའ་ཞིག་ལ། །རབ་འཇུག་གཞན་ལ་མིན་དེ་ཉིད། །སྒྲ་དང་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ལྡོག་པ་སྤངས་པ་ཡི། །དངོས་པོའི་རྗེས་འགྲོ་གཞན་མེད་ན། །གཅིག་གི་འབྲས་ བུ་གཞན་གྱིར་མིན། །ཤིན་ཏུ་ཐ་དད་ཕྱིར་ཞེ་ན། །གལ་ཏེ་བདག་ཉིད་གཅིག་པ་ཡིས། །དུ་མ་འབྲས་བུ་གཅིག་བྱེད་ན། །བདག་ཉིད་གཅིག་ལའང་དེ་ཡོད་ཕྱིར། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །ཐ་ དད་མེད་པའི་ངོ་བོ་དེ། །མི་འགྲོ་ཁྱད་པར་རྣམ་ངེས་བྲལ། །གཅིག་དང་བྲལ་ན་འབྲས་མེད་ཕྱིར། །བྱེ་བྲག་རྣམས་ལས་དེ་དག་འབྱུང་། །དོན་བྱེད་ནུས་པ་གང་ཡིན་པ། །དེ་ཉིད་དོན་དམ་ཡོད་པ་ ཡིན། །དེ་ཡང་རྗེས་འགྲོ་མེད་གང་ཞིག །རྗེས་འགྲོ་དེ་ལས་འབྲས་མི་འབྱུང་། །དེས་ན་བདག་ཉིད་ཐ་དད་ཀྱང་། །འགའ་ཞིག་རྒྱུ་ཡིན་གཞན་པ་མིན། །རང་བཞིན་འདི་ཡིན་ཐ་དད་པ། །མེད་ན་ཅིག་ཅར་ སྐྱེ་འཇིག་འགྱུར། །དེ་ལས་ཐ་དད་པས་དེ་ལྟར། །མི་འགྱུར་ཞེ་ན་གཅིག་འཇིག་ཚེ། །བདག་གནས་ན་ནི་དེ་ཡི་མིན། །དེས་ན་སྤྱི་ཁྱད་བློར་མི་འགྱུར། །ལྡོག་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ཕྱིར། །གནས་དང་མི་གནས་རྟོག་པ་མིན། ། 2-748 སྤྱི་ཡི་བློ་ཡང་བསླད་པ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་སུན་དབྱུང་བ་ཡང་མེད། །དེ་ཡི་སྐྱེད་བ

【現代漢語翻譯】也不具備（普遍性）。如果先前的基礎沒有完全捨棄，那將是貧困的原因。如果安住於其他事物，不從自己的位置移動，並且從那裡產生其他位置，那麼安住在那裡是非常合理的。無論事物安住於何處，在那裡也沒有關聯。這些遍及有境的事物，這真是太奇妙了！如果一切都具有種類，那麼唯一清晰的事物本身就是清晰的。因為沒有差別，所以到處都能看見。但那也不依賴於清晰。如果不是使之清晰的覺悟，那麼也不是正確的被照亮之物。普遍和與之相關的事物，為何想要顛倒呢？即使沒有差別，也是毫無意義地說出烹飪者等。因為有差別，所以不是因果。因為這不是種類，所以沒有業果關係。因為聽聞是其他事物的理由，所以業也不存在。因為沒有關聯，所以不是聲音的原因。是普遍的，不是種類，也不是非種類。因為太過分了，即使沒有業，也不是知識和言說的對象，因為沒有理由獲得。因為沒有隨行，所以也沒有能力。如果烹飪者等本身是普遍的，最初就有它等，如果不能像那樣清晰地顯現，因為沒有差別，所以之後也不會改變。行為有助於依賴於使之清晰的事物。如果是這樣，那麼不變就不依賴於任何事物。即使這個是卓越的，因為只是剎那，所以從哪個行為產生？如果差別是相同的，那麼種類是什麼？通過什麼接近，對某些事物完全進入，對其他事物則不然？這是聲音和知識的原因。如果捨棄了相反的，事物的隨行沒有其他，一個的果不是其他的。因為非常不同。如果一個自性產生多個果，因為一個自性也有那個，所以同時產生就變得沒有意義。沒有差別的自性，不移動，遠離了特殊的決定。如果遠離了唯一，因為沒有果，所以從各個差別產生那些。凡是具有作用能力的，那就是勝義諦的存在。那也沒有隨行，沒有隨行的就不會產生果。因此，即使自性不同，有些是原因，有些則不是。如果沒有這個自性，就會同時產生和毀滅。如果因為與之不同而不改變，那麼當一個毀滅時，如果自性存在，那就不屬於它。因此，普遍和特殊不會改變心。因為沒有相反的自性，所以安住和不安住不是思維。普遍的心也是虛假的。因此，也沒有反駁。它的產生等。

【English Translation】 It is also not endowed with (universality). If the previous basis is not completely abandoned, that will be the cause of poverty. If one abides in other things, not moving from one's own position, and from there arises another position, then abiding there is very reasonable. Wherever things abide, there is no connection there either. These pervade things with objects, which is truly wonderful! If everything has a kind, then the only clear thing itself is clear. Because there is no difference, it can be seen everywhere. But that also does not depend on clarity. If it is not the enlightenment that makes it clear, then it is not the correct object to be illuminated either. The universal and the things associated with it, why do you want to reverse them? Even if there is no difference, it is meaningless to say the cook, etc. Because there is a difference, it is not cause and effect. Because this is not a kind, there is no karmic relationship. Because hearing is the reason for other things, karma also does not exist. Because there is no connection, it is not the cause of sound. It is universal, not a kind, nor a non-kind. Because it is too extreme, even if there is no karma, it is not the object of knowledge and speech, because there is no reason to obtain it. Because there is no following, there is no ability either. If the cook, etc. themselves are universal, and there are them from the beginning, if they cannot appear clearly like that, Because there is no difference, it will not change later either. Actions help to depend on the things that make it clear. If so, then the unchanging does not depend on anything. Even if this is excellent, because it is only a moment, from which action does it arise? If the difference is the same, then what is the kind? Through what approach does it fully enter into some things, but not into others? This is the cause of sound and knowledge. If the opposite is abandoned, and there is no other following of things, then the fruit of one is not of the other. Because they are very different. If one self produces multiple fruits, because the one self also has that, then producing them simultaneously becomes meaningless. The nature without difference does not move and is free from special determination. If it is separated from the one, because there is no fruit, then those arise from each difference. Whatever has the ability to act, that is the existence of the ultimate truth. That also has no following, and what has no following will not produce fruit. Therefore, even if the natures are different, some are causes and some are not. If there is no this nature, they will arise and perish simultaneously. If it does not change because it is different from it, then when one is destroyed, if the self exists, then it does not belong to it. Therefore, the universal and the particular do not change the mind. Because there is no opposite nature, abiding and not abiding are not thoughts. The universal mind is also false. Therefore, there is no refutation either. Its arising, etc.

ྱེད་ངོ་བོ་གང་། །དེ་ལས་གཞན་པས་ཇི་ལྟར་སྐྱེད། །ཐ་དད་ཁྱད་པར་ཉིད་སྐྱེད་བྱེད། །དེ་ལ་ཐ་དད་མིན་ པའང་ཡོད། །ཅེ་ན་དེས་དེ་སྐྱེད་མིན་བརྗོད། །སྣང་བའང་གཞན་ལ་མི་བརྟེན་པས། །ཐ་དད་བྱེད་ཡིན་དེ་ཉིད་དོན། །དེ་ནི་གཞན་ལས་ལོག་པ་ཡིན། །དེ་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུར་བཤད། །དེ་ནི་རང་ གི་མཚན་ཉིད་འདོད། །དེ་ནི་བླང་དོར་འབྲས་ཅན་པས། །སྐྱེས་བུ་ཐམས་ཅད་འཇུག་པ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་ཐ་དད་མེད་ཁྱད་མེད། །ན་ཡང་ཐམས་ཅད་ཀུན་སྒྲུབ་མིན། །དེ་བཞིན་ཐ་དད་ཁྱད་མེད་ནའང་། །ཐམས་ ཅད་ཀུན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །ཐ་དད་ན་ཡང་དངོས་པོ་ཡི། །ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་འགའ་བྱེད་པོར་འགྱུར། །ཐ་དད་མེད་ནའང་གཅིག་ཉིད་ཀྱི། །བྱེད་དང་མི་བྱེད་འགལ་བར་འགྱུར། །ཐ་དད་ཡོད་དེའི་ཕྱིར་བྱ་ མེད། །ཅེ་ན་ལྷན་ཅིག་བྱེད་མི་བྱེད། །འོན་ཏེ་རིམ་བཞིན་བྱེད་པོ་ཉིད། །དེ་ཅི་དངོས་དེ་ཉིད་ཀྱི་འམ། །དེ་ལྡན་དངོས་པོ་ཤིན་ཏུ་ནི། །ཐ་དད་ཐ་དད་མེད་འགྱུར་བའམ། །འདྲ་དང་མི་འདྲའི་ བདག་ཉིད་ཅན། །རྣམ་གྲངས་ཕན་ཚུན་ཐ་དད་འགྱུར། ། དེ་ཡང་ཐ་དད་འགྱུར་ཞེ་ན། །བདག་ཉིད་གང་གིས་དེ་དག་གི །ཁྱད་པར་སྤྱི་ཞེས་བྱ་བ་དེ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ཐ་དད་ན། །ཐ་དད་ཉིད་འགྱུར་དེ་ལྟ་ནའང་། ། 2-749 ཇི་ལྟར་བུམ་སོགས་ཕན་ཚུན་བཞིན། །སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་དུ་འདོད་པའང་། །སྤྱི་དང་ཁྱད་པར་ཅན་མི་འགྱུར། །གང་གི་བདག་ཉིད་མདུན་བྱས་ནས། །བསྒྲུབ་བྱ་དེ་འབྲས་འདོད་པ་ཅན། །སྐྱེས་བུ་འདི་ནི་འཇུག་ པར་འགྱུར། །དེ་རྟེན་ཐ་དད་ཐ་དད་མེད། །དཔྱད་བྱ་རང་བདག་ཉིད་ཐ་དད། །ལྡོག་པ་མཚུངས་པ་ཉིད་དག་ནི། །ཡོད་ཉིད་དངོས་པོ་རྗེས་འགྲོ་མེད། །འཇུག་པ་ལ་སོགས་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ ནི་འཛེམ་མེད་པ། །མུན་སྤྲུལ་གང་ཅིའང་རུང་སྨྲ་བ། །དེ་དག་ཀྱང་ནི་བསལ་བ་ཡིན། །མཐའ་གཅིག་པ་ནི་སྲིད་ཕྱིར་རོ། །ཐམས་ཅད་གཉིས་ཀ་ངོ་བོ་ཉིད། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་བསལ་བའི་ཕྱིར། །ཞོ་ འཐུང་ཞེས་ནི་བསྐུལ་བ་ན། །ཅི་ཕྱིར་རྔ་མོ་ལ་མི་རྒྱུག །འོན་ཏེ་ཕུལ་བྱུང་འགའ་ཞིག་ཡོད། །གང་གིས་ཁྱད་པར་འཇུག་འགྱུར་ན། །དེ་ཉིད་ཞོ་ཡིན་དེ་གཞན་ལ། །མེད་ཕྱིར་གཉིས་ཀ་མིན་གཞན་ ཡིན། །ཐམས་ཅད་ཀུན་བདག་ཉིད་ཡིན་ན། །བློ་སྒྲ་ཐ་དད་པར་མི་འགྱུར། །ཐ་དད་བསྡུས་པར་སྨྲ་བ་ལ། །དེ་མེད་ཕྱིར་ན་མི་སྲིད་འགྱུར། །དངོས་མེད་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར། །ངོ་བོ་བརྗོད་པ་ དཔྱད་བྱ་ཉིད། །མ་ཡིན་སྒྲ་ནི་དེ་དག་ཉིད། །རྣམ་གཅོད་རྗོད་པར་བྱེད་པར་གྲུབ། །རང་བཞིན་ཁྱད་པར་བྱེ་བྲག་ལ། །ལྟོས་པའམ་འོན་ཏེ་འབའ་ཞིག་པ། །བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་བརྗོད་དེ། །འཇིག་ལ་འབྲས་དང་ཡོད་ཉིད་བཞིན། ། 2-750 གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ཡོད་རང་བཞིན། །ཡོད་པ་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་བྱ་མིན། །ཁྱད་པར་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་ནི

【現代漢語翻譯】你的本性是什麼？它如何從其他事物中產生？是差異性產生了差異。但其中也有非差異性。如果這樣，就說它不產生它。顯現也不依賴於其他事物。因此，差異性就是它的意義。它與他者相異。它被說成是原因和結果。它被認為是自身的特徵。它具有取捨的結果，因此，一切眾生都會參與其中。如果不存在差異性，又如何能成就一切？同樣，即使沒有差異性，也不能成就一切。即使存在差異性，事物的自性也會使其成為某種作用者。即使沒有差異性，作用與不作用也會相互矛盾。如果存在差異性，就不會有作為。如果這樣，就不會同時作用和不作用。或者，它會依次成為作用者。這究竟是事物本身，還是與事物極其相關的，是變成差異性和非差異性，還是具有相同和不同的自性？各種類別相互變成差異性。如果它也變成差異性，那麼憑藉何種自性，才能稱其為共同的特徵呢？如果它們是差異性的，那麼差異性本身也會改變。如果這樣，就像瓶子等相互之間一樣。普遍和特殊也被認為是，普遍和特殊不會改變。憑藉何種自性作為先導，所要成就的那個具有結果，眾生才會參與其中。它是依賴、差異性和非差異性。所要考察的是自性、差異性。反向和相同性，存在本身並不隨事物而行。因為參與等會導致過失。因此，那些無所顧忌，隨意胡說八道的人，他們的觀點也應被駁斥。因為極端主義是存在的。一切都是兩者的本性。爲了消除它的特殊性。當被勸說喝酸奶時，為什麼不跑向母牛呢？或者，存在某種卓越之處，憑藉它，特殊性才會參與其中。因為它就是酸奶，而其他事物，因為不存在，所以兩者都不是，而是其他。如果一切都是自性，那麼智慧的聲音就不會變成差異性。對於那些說差異性是綜合的人來說，因為它不存在，所以不可能改變。因為非事物沒有本性，所以本性的陳述是需要考察的。『非』這個詞就是它們本身。它被確立為一種區分性的表達。依賴於自性、特殊性和差異性，或者僅僅是單獨的。爲了成就所要成就的，所以才說，就像毀滅、結果和存在本身一樣。如果理由是存在的自性，存在如何不是所要成就的呢？如果不存在隨後的特殊性

【English Translation】 What is your essence? How does it arise from other things? Difference itself generates difference. But there is also non-difference within it. If so, say that it does not generate it. Manifestation also does not depend on other things. Therefore, difference is its very meaning. It is distinct from others. It is said to be cause and effect. It is considered its own characteristic. It has the result of acceptance and rejection, Therefore, all beings participate in it. If there is no difference, how can everything be accomplished? Similarly, even if there is no difference, it cannot accomplish everything. Even if there is difference, the nature of things will make it a certain agent. Even if there is no difference, acting and not acting will contradict each other. If there is difference, there will be no action. If so, there will be no simultaneous acting and not acting. Or, it will become an agent sequentially. Is this the thing itself, or is it extremely related to the thing, is it becoming difference and non-difference, or does it have the nature of same and different? Various categories mutually become difference. If it also becomes difference, then by what nature, can it be called a common characteristic? If they are different, then difference itself will change. If so, just like pots and so on are to each other. The general and the particular are also considered, the general and the particular will not change. By what nature is it led, the one to be accomplished has a result, beings will participate in it. It is dependence, difference, and non-difference. What is to be examined is self-nature, difference. Reversal and sameness, existence itself does not follow things. Because participation and so on will lead to faults. Therefore, those who are reckless, and speak nonsense at will, their views should also be refuted. Because extremism exists. Everything is the nature of both. In order to eliminate its particularity. When being persuaded to drink yogurt, why not run to the cow? Or, there is some excellence, by which particularity will participate. Because it is yogurt, and other things, because it does not exist, so it is neither, but other. If everything is self-nature, then the voice of wisdom will not become difference. For those who say that difference is synthesis, because it does not exist, it is impossible to change. Because non-things have no nature, therefore the statement of nature is to be examined. The word 'non' is themselves. It is established as a distinguishing expression. Depending on self-nature, particularity, and difference, or merely alone. In order to accomplish what is to be accomplished, it is said, just like destruction, result, and existence itself. If the reason is the nature of existence, how is existence not what is to be accomplished? If there is no subsequent particularity

། །གཏན་ཚིགས་བསྒྲུབ་བྱ་དག་ལས་ཉམས། །ཡོད་པའི་ཁྱད་པར་ཙམ་དུ་ནི། །བསྒྲུབ་བྱ་སྤྱི་ཡི་ཆོས་ ཅན་ལ། །དོན་འགའ་ཞིག་ཀྱང་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །འདི་འདྲ་བ་ཡང་བཀག་པ་མེད། །ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་བྱར་བཟུང་ན་འདིར། །གཏན་ཚིགས་རྗེས་འགྲོ་མེད་ཅན་འགྱུར། །ཡོད་པ་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ན་དེས། །ཁྱད་པར་དག་ ནི་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་གཟུང་མེད་པར། །དངོས་པོ་ཙམ་ན་སྒྲུབ་པ་ན། །དེ་ཙམ་ཁྱབ་བྱེད་བསྒྲུབ་བྱ་ཡི། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཉམས་པ་མེད། །མ་གྲུབ་པ་ལ་ཡོད་ཆོས་མེད། །གཉིས་ པ་ལ་བརྟེན་འཁྲུལ་པ་ཅན། །མེད་པའི་ཆོས་ནི་འགལ་ཡིན་ན། །ཡོད་དེ་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར། །རང་བཞིན་སྒྲུབ་པ་གོ་བྱེད་ཡིན། །དེ་ལ་ཁྱབ་བྱེད་ངེས་པ་ཡི། །རང་བཞིན་ངེས་པ་གོ་བྱ་ ཡིན། །འདི་ལྡོག་པ་ན་དེ་ལྡོག་བྱེད། །དཔེར་ན་མི་རྟག་ཉིད་བྱས་པའམ། །མ་བྱས་པས་ན་མི་འཇིག་བཞིན། །རྒྱུ་མེད་ཕྱིར་ན་འཇིག་པ་ནི། །རང་གི་ངོ་བོས་རྗེས་འབྲེལ་ཉིད། །དངོས་པོ་ལྟོས་དང་ བཅས་རྣམས་ནི། །ངེས་པར་འགྱུར་བ་མེད་པར་མཐོང་། །དེ་རྒྱུ་མང་པོ་ཡོད་ན་ཡང་། །འགའ་ཞིག་ལ་ནི་མི་སྲིད་འགྱུར། །དེས་ན་འབྲས་གནས་མེད་པའི་ཕྱིར། །འཇིག་པ་རྒྱུ་ལྡན་སྨྲ་རྣམས་ཀྱི། །འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི་ཐམས་ཅད་དག ། 2-751 འཁྲུལ་པ་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ཡིན། །དེ་རྒྱུ་ནུས་པ་མེད་ཕྱིར་ཡང་། །འདི་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འགྱུར། །གང་ལ་འགྱུར་ཞེས་བྱ་དེ་ལས། །གཞན་ལའང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འགྱུར། །དེས་ན་དངོས་པོའི་ཡུལ་ ཅན་གྱི། །རྗེས་སུ་དཔོག་གང་རྣམ་གཉིས་ཏེ། །འབྲས་དང་ངོ་བོ་དེ་དག་ལས། །རང་བསྒྲུབ་བྱ་ལ་འབྲེལ་དེས་ཕྱིར། །འཇུག་པ་བློ་སྔོན་ཅན་ཉིད་ཕྱིར། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་མི་དམིགས་ན། །འཇུག་པར་མི་ བྱེད་ཅེས་བྱ་བས། །མི་དམིགས་པ་ནི་ཚད་མར་བཤད། །བསྟན་བཅོས་སྐབས་དང་འབྲེལ་མེད་དང་། །དོན་རྣམས་དབང་པོ་ལས་འདས་པ། །རྟགས་མེད་པ་ཅན་དེ་རྣམས་ནི། །མི་དམིགས་ཕྱིར་ན་ཇི་ལྟར་མེད། །ཡོད་ མེད་ངེས་པའི་འབྲས་ཅན་མིན། །ཕྱིར་ན་ཚད་མ་ཉིད་མི་འགྱུར། །རྟགས་ཀྱི་ཕུལ་བྱུང་ཡོད་པ་ཅན། །ལ་ལ་ཚད་མ་དག་ཏུ་འགྱུར། །རང་བཞིན་ཤེས་བྱེད་མི་ཤེས་ལ། །རིགས་པ་འདི་ནི་བརྗོད་པ་ ཡིན། །རྒྱུ་མི་ཤེས་ན་འབྲས་བུ་ནི། །མེད་པ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད། །དོན་གྱི་རང་བཞིན་རྟགས་ཅན་ལ། །རང་བཞིན་མི་དམིགས་པ་ཡང་ཡིན། །གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་འགའ་ཞིག་གིས། །དེ་མེད་པར་ནི་ རྟོགས་པར་འགྱུར། །སྣང་རུང་མཐོང་བ་མེད་པའི་རྒྱུ། །མི་སྲིད་པར་ནི་གྱུར་པ་ན། །སྣང་རུང་དངོས་པོ་མ་དམིགས་པའི། །དངོས་པོ་མེད་པ་རྟོགས་པར་འགྱུར། །འགལ་པའི་དངོས་པོ་ཡོད་ན་ཡང་། །དེ་ཡོད་པ་ལ་གནོད་བྱེད་ཕྱིར། ། 2-752 དེ་དང་འགལ་བ་དམིགས་པ་ནི། །མེད་པ་ཉིད་དུ་ངེས་པར་འགྱུར། །ཐོག་མེད་བག

【現代漢語翻譯】如果推理在所要證明的法相上有所缺失，僅僅存在有（有法）的差別，那麼在所要證明的共同屬性的主題上，一些意義也不會成立。像這樣的情況並沒有被禁止。如果將差別作為所要證明的，那麼在這裡，推理就會變成沒有後隨。如果存在是所要證明的，那麼它就會變成差別的所要證明。如果不把握它的差別，僅僅在事物上進行證明，那麼僅僅是周遍的所要證明的后隨就不會缺失。在未成立的事物上沒有存在的屬性。依賴於第二種情況就會產生迷惑。如果不存在的屬性是相違的，那麼存在怎麼會變成所要證明的呢？自性推理是使人理解的工具，對於它來說，周遍是確定的。自性的確定是使人理解的工具，當這個反過來時，那個也會反過來。例如，無常是所作性，或者未作性是不壞性一樣。因為沒有原因，所以壞滅是其自身本質的后隨。具有依賴性的事物，必然會被看到是不會改變的。即使它有很多原因，對於某些情況來說，改變也是不可能的。因此，由於果不存在，所以說壞滅具有原因的人們，所說的所有壞滅的原因，都是錯誤的。因為那個原因沒有能力，所以這個會因為其自身本質而改變。從什麼會改變來說，其他的也會因為其自身本質而改變。因此，以事物為對象的兩種比量，即從結果和自性出發，因為與自身所要證明的事物相關聯，所以是具有前置智慧的。如果不觀察它的自性，就不會進行推論，所以說不觀察是量。與論典的章節沒有關聯，以及意義超出感官範圍，沒有標誌的那些，因為不觀察，所以怎麼會沒有呢？不是確定有無的結果，所以不會變成量。具有卓越標誌的存在，有些會變成量。對於不瞭解自性所知的事物，這個道理是可以說的。如果不瞭解原因，結果就會被證明是不存在的。對於具有事物自性標誌的事物來說，不觀察自性也是一種情況。如果通過一些推理，能夠認識到它的不存在，那麼顯現可能卻無法看到的因，如果變得不可能，那麼顯現可能的事物沒有被觀察到，就會認識到事物的不存在。即使存在相違的事物，因為它會損害那個存在，所以觀察到與它相違的事物，就會確定它的不存在。無始輪迴

【English Translation】 If the reason is deficient in the object to be proven, and there is only a difference in existence (dharma with existence), then some meanings will not be established on the subject of the common attribute to be proven. Such a situation is not prohibited. If the difference is taken as what is to be proven, then here, the reason will become without subsequent concomitance. If existence is what is to be proven, then it will become the difference's object to be proven. If its difference is not grasped, and proof is made only on the thing itself, then the subsequent concomitance of what is to be proven, which is merely pervasive, will not be deficient. There is no attribute of existence on an unestablished thing. Relying on the second situation will cause confusion. If the attribute of non-existence is contradictory, then how can existence become what is to be proven? The inference of self-nature is a tool for understanding, and for it, pervasion is certain. The certainty of self-nature is a tool for understanding, and when this is reversed, that will also be reversed. For example, impermanence is like being made, or unmade is like indestructibility. Because there is no cause, destruction is a subsequent connection of its own essence. Things with dependence will inevitably be seen as unchanging. Even if it has many causes, for some situations, change is impossible. Therefore, because the result does not exist, those who say that destruction has a cause, all the causes of destruction they speak of, are wrong. Because that cause has no ability, this will change because of its own essence. From what will change, others will also change because of their own essence. Therefore, the two kinds of inference that take things as their object, that is, starting from the result and self-nature, are related to what they themselves want to prove, so they have prior wisdom. If you do not observe its self-nature, you will not make inferences, so it is said that not observing is a valid cognition. Those that are not related to the chapters of the treatises, and whose meanings are beyond the scope of the senses, and which have no signs, because they are not observed, how can they not exist? It is not the result of determining existence or non-existence, so it will not become a valid cognition. The existence with excellent signs, some will become valid cognitions. For those who do not understand the self-nature of what is to be known, this reason can be stated. If the cause is not understood, the result will be proven to be non-existent. For things with the sign of the self-nature of things, not observing the self-nature is also a situation. If through some reasoning, it is possible to recognize its non-existence, then the cause that is likely to appear but cannot be seen, if it becomes impossible, then the thing that is likely to appear but has not been observed, will recognize the non-existence of the thing. Even if there are contradictory things, because it will harm that existence, observing things that contradict it will determine its non-existence. Beginningless Samsara

་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི། །རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཡོངས་བསྒྲུབས་པ། །ཡོད་མེད་གཉིས་ཀ་ལ་བརྟེན་པ། །སྒྲ་དོན་ཆོས་ནི་རྣམ་ པ་གསུམ། །དེ་དངོས་ཉེར་ལེན་མེད་པ་ཅན། །སྒྲུབ་ལ་དེ་མི་དམིགས་པ་ནི། །དེ་ལྟར་གཏན་ཚིགས་དེ་ཉིད་ནི། །མེད་པ་མ་ཡིན་སྒྲ་སྦྱོར་ཕྱིར། །དོན་དམ་གཅིག་ཏུ་འཇུག་ཉིད་ཅན། །མཐོང་བའི་བྱེ་ བྲག་ཐ་དད་པའི། །དོན་རྣམས་ལ་ནི་སྒྲ་རྣམས་ནི། །རྒྱུ་མེད་ཅན་འཇུག་མི་འགྱུར་དང་། །འདས་དང་མ་སྐྱེས་པ་ལ་ཡང་། །ཚིག་འགའ་ཞིག་ཀྱང་རྫུན་པ་ཡི། །དོན་ཅན་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ཕྱིར། །དེ་ དག་བློ་དོན་ཡུལ་ཅན་འདོད། །སྒྲ་དོན་བསྙོན་པ་སྒྲུབ་པ་ལ། །ཆོས་ཀྱི་རྟེན་ནི་བསལ་བའི་ཕྱིར། །ཚོགས་པ་བསྒྲུབ་བྱར་མི་འགྱུར་ལ། །ཡན་གར་ཆོས་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན། །སྒྲ་དོན་བསྙོན་པ་མེད་རྣམས་ ཀྱིས། །ཡོད་མེད་ཕྱོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས། །དངོས་པོ་ཉིད་ནི་དཔྱད་བྱ་སྟེ། །འདི་ལས་འབྲས་འབྱུང་རག་ལས་ཕྱིར། །དོན་བྱེད་ནུས་པ་མ་ཡིན་ལ། །དོན་གཉེར་བརྟགས་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། །མ་ནིང་གཟུགས་བཟང་ མི་བཟང་ཞེས། །འདོད་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་བརྟགས་ཅི་ཕན། །རྟོག་པའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ཉིད་ཀྱིས། །སྒྲ་ཡི་དོན་ནི་བརྟགས་པ་ཡིན། །དངོས་རྟེན་མ་གྲུབ་འདི་ཆོས་སུ། །རིགས་པ་སྨྲ་བས་གསུངས་པ་ཡིན། །སྒྲ་རྣམས་དངོས་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ། ། 2-753 མེད་ན་མི་འབྱུང་ཉིད་མེད་ཕྱིར། །དེ་ལས་དོན་གྲུབ་མིན་དེ་དག །སྨྲ་པོའི་བསམ་པ་སྟོན་པར་བྱེད། །ཡིད་ཆེས་ཚིག་ནི་མི་སླུ་བའི། །སྤྱི་ལས་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཉིད། །འབྲེལ་པ་དང་ནི་རྗེས་ མཐུན་ཐབས། །སྐྱེས་བུའི་དོན་ནི་རྗོད་བྱེད་ངག །ཡོངས་བརྟགས་དབང་དུ་བྱས་ཡིན་གྱི། །དེ་ལས་གཞན་པའི་དབང་བྱས་མིན། །མཐོང་དང་མ་མཐོང་དངོས་པོ་ཡི། །དོན་དེ་དག་ལ་མངོན་སུམ་དང་། །རྗེས་སུ་དཔག་ རྣམ་གཉིས་ཀྱིས་ཀྱང་། །གནོད་མེད་འདི་ཡི་མི་སླུ་བའོ། །ཡིད་ཆེས་ཚིག་ནི་མི་སླུ་བའི། །སྤྱི་ལས་འདི་ཡུལ་ལྐོག་གྱུར་ནའང་། །གོ་སྐབས་མེད་པའི་ཕྱིར་བློ་ནི། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཉིད་དུ་གསུངས། །བླང་ དང་དོར་བྱའི་དེ་ཉིད་ནི། །ཐབས་བཅས་རབ་ཏུ་ངེས་པ་ཡིས། །གཙོ་བོའི་དོན་ལ་མི་སླུའི་ཕྱིར། །གཞན་ལ་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཡིན། །སྐྱེས་བུ་ཕུལ་བྱུང་ལ་བལྟོས་པ། །ཇི་བཞིན་དོན་དུ་གཞན་གྱིས་ ཤེས། །གལ་ཏེ་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་དེ། །ཤེས་པར་ནུས་ན་དོན་འདི་འདོད། །འདི་ནི་འདི་ལྟའམ་མིན་ནོ་ཞེས། །གཞན་ལ་སྐྱོན་ལྡན་སྐྱོན་མེད་ལའམ། །ཚད་མ་རྣམས་ནི་རྙེད་དཀའི་ཕྱིར། །རྟོགས་དཀའ་ཞེས་ནི་ གཞན་གྱིས་ཤེས། །འགྲིབ་དང་ཕུལ་བྱུང་བརྟེན་པ་ཀུན། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་བཅས་ཉིད་ཕྱིར། །དེ་གོམས་པ་ལས་བདག་འགྱུར་བས། །ལ་ལ་ཟག་པ་ཟད་པར་འགྱུར། །འཚེ་བ་མེད་དང་ཡང་དག་དོན། །ངོ་བོ་ཉིད་ལ་ཕྱིན་ལོག་གིས། ། 2-754 འབད་དུ་ཟིན་

【現代漢語翻譯】由執著產生的，由分別唸完全成就的，依賴於有和無二者的，聲音、意義、法三種形態。它沒有真實的近取，在建立時它不顯現，因此，那樣的因是，並非不存在，因為聲音的結合。具有在究竟上趨向於一的性質，對於所見的差別不同的，意義，聲音的運用沒有原因，不會改變。對於過去和未生起的事物，一些詞語也不會變成虛假的，具有意義的性質，因此，那些被認為是意識的對象。在否定聲音的意義時，爲了建立，法的所依被排除，集合不會變成所要建立的，部分在法上是成立的。對於沒有否定聲音意義的那些，通過有和無的區分，事物本身應該被考察，因為從此產生結果依賴於此。如果不能實現意義，考察追求意義有什麼用？對於人妖，是美還是不美，有慾望的人們考察有什麼用？通過分別唸的知識的對境，聲音的意義被考察，如果真實所依沒有成立，這在法上，是理智者所說的。聲音與事物一起，如果不存在就不會產生，因為不存在的緣故，因此，從那不能成立意義，那些，顯示說話者的想法。可信的言辭是不欺騙的，從共相進行推論，關聯和隨順的方法，是表達人的目的的語言。是完全考察並掌握的，不是掌握除此之外的，對於所見和未見的事物，通過現量和，比量二者，沒有損害，這是不欺騙的。可信的言辭是不欺騙的，即使這個對境是隱蔽的，因為沒有機會，意識，被稱為是比量。對於應該接受和應該捨棄的那個，通過具有方法的完全確定，對於主要的目的不欺騙，對於其他是比量。依賴於卓越的人，如實地被他人瞭解，如果卓越的人，能夠了解，那麼這個意義是被期望的。這是這樣或者不是這樣，對於他人，對於有缺點或沒有缺點，因為量難以獲得，難以理解，所以被他人瞭解。衰減和卓越所依賴的一切，因為與不一致的方面一起，通過習慣於此，自我會改變，因此一些人會耗盡煩惱。無害和正確的意義，對於自性通過顛倒，已經努力。

【English Translation】 Arising from attachment, completely accomplished by discrimination, relying on both existence and non-existence, sound, meaning, and dharma are of three forms. It has no real proximate cause, it does not appear when establishing, therefore, such a cause is, not non-existent, because of the combination of sound. Having the nature of tending towards oneness in the ultimate sense, for the meanings of different perceptions, the use of sound has no cause, it will not change. For past and unarisen things, some words will not become false, having the nature of meaning, therefore, those are considered to be objects of consciousness. When denying the meaning of sound, in order to establish, the basis of dharma is excluded, the collection will not become what is to be established, the part is established on the dharma. For those who have not denied the meaning of sound, through the distinction of existence and non-existence, the thing itself should be examined, because the result arising from this depends on this. If the meaning cannot be realized, what is the use of examining the pursuit of meaning? For a hermaphrodite, whether it is beautiful or not beautiful, what is the use of examining those who have desires? Through the object of the knowledge of discrimination, the meaning of sound is examined, if the real basis is not established, this on the dharma, is what the intelligent ones say. Sound together with things, if it does not exist, it will not arise, because of the reason of non-existence, therefore, from that meaning cannot be established, those, show the speaker's thoughts. Trustworthy words are not deceiving, inference is made from the general, the method of connection and compliance, is the language expressing the purpose of people. It is fully examined and grasped, not grasping other than that, for seen and unseen things, through direct perception and, inference both, there is no harm, this is not deceiving. Trustworthy words are not deceiving, even if this object is hidden, because there is no opportunity, consciousness, is called inference. For that which should be accepted and that which should be abandoned, through the complete certainty of having a method, for the main purpose it is not deceiving, for others it is inference. Relying on an excellent person, it is truly understood by others, if the excellent person, is able to understand, then this meaning is expected. This is like this or not like this, for others, for having faults or not having faults, because the valid means are difficult to obtain, difficult to understand, so it is understood by others. All that depends on decline and excellence, because together with inconsistent aspects, through being accustomed to this, the self will change, therefore some people will exhaust afflictions. Harmless and correct meaning, for the nature through reversal, has been strived for.

ཀྱང་མི་བཟློག་སྟེ། །བློ་ནི་དེ་ཕྱོགས་འཛིན་ཕྱིར་རོ། །ཉེས་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དག །འཇིག་ཚོགས་ལྟ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན། །དེ་མ་རིག་དེར་དེ་ལ་ཆགས། །དེ་ལས་ཞེ་སྡང་ལ་ སོགས་འབྱུང་། ། དེ་ཉིད་ཀྱིས་ན་ཉེས་རྣམས་ཀྱི། །རྒྱུ་ནི་གཏི་མུག་ཡིན་པར་གསུངས། །གཞན་ལས་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བ་སྟེ། །དེ་སྤངས་པ་ན་སྤོང་ཕྱིར་རོ། །ཚིག་རྣམས་ལོག་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ། །ཉེས་རྣམས་སྐྱེས་ བུ་ལ་བརྟེན་ཕྱིར། །སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་བདེན་དོན་ཅན། །ཞེས་ནི་ལ་ལ་རྗོད་པར་བྱེད། །ཚིག་རྣམས་བདེན་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ། །ཡོན་ཏན་སྐྱེས་བུ་ལ་བརྟེན་ཕྱིར། །སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ལོག་པའི་དོན། །ཅི་ མིན་ཞེས་ནི་གཞན་དག་བརྗོད། །དོན་ཤེས་བྱེད་པ་དག་གི་རྒྱུ། །བརྡ་ནི་སྐྱེས་བུ་ལ་བརྟེན་པས། །ཚིག་རྣམས་སྐྱེས་བུས་བྱས་མིན་ཡང་། །དེ་ཕྱིར་ལོག་པ་ཉིད་དུ་སྲིད། །འབྲེལ་པ་སྐྱེས་བུས་བྱས་མིན་ ན། །བརྡ་རིག་མེད་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར། །བརྡ་ལས་དེ་ནི་གསལ་ཡིན་ན། །བརྟགས་པ་གཞན་དག་ནུས་མེད་འགྱུར། །ཚིག་རྣམས་དོན་གཅིག་ལ་ངེས་ན། །དོན་གཞན་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དོན་དུ་མ་དང་ མངོན་འབྲེལ་ན། །འགལ་བ་གསལ་བར་བྱེད་པ་ཡིན། །སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱང་། །ཀུན་ཏུ་བརྟགས་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །ཐ་དད་རྣམས་ལ་འབྲེལ་པ་ཡང་། །རྣམ་པར་གཞག་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་བརྗོད། །སྐྱེས་བུས་ལེགས་པར་མ་བྱས་པ། ། 2-755 རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་དོན་མེད་འགྱུར། །ལེགས་བྱས་ཁས་ལེན་ན་འདི་ནི། །དངོས་སུ་གླང་ཆེན་ཁྲུས་འདྲར་འགྱུར། །འབྲེལ་པ་ཅན་རྣམས་མི་རྟག་ཕྱིར། །འབྲེལ་པ་ལ་རྟག་ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དོན་དང་སྒྲ་ ཡི་དེ། །སྐྱེས་བུའི་བློ་ཡིས་ལེགས་པར་བྱས། །དོན་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ན་ནི། །སྒྲ་རྣམས་ལ་ནི་རང་བཞིན་དག །རྣམ་པར་བཟློག་པར་མི་རིགས་སོ། །རྣམ་བརྟགས་འབྲེལ་ལ་ཉེས་འདི་མེད། །གལ་ཏེ་རྟེན་ འདི་འཇིག་ན་ཡང་། །འཇིག་མིན་རྟག་ཕྱིར་རིགས་དང་འདྲ། །རྟག་རྣམས་ལ་བརྟེན་ནུས་པ་གང་། །གང་གིས་དེ་རྟེན་འདོད་པ་ཡིན། །ཤེས་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཡི། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་རྒྱུ་རྣམས་ཚོགས་ན། །དེ་ སྐྱེད་པར་ནི་རུང་ཉིད་ཕྱིར། །རིགས་པ་ཤེས་པས་བུམ་སོགས་ཀྱང་། །སྐྱེ་བ་ལ་ནི་གསལ་བར་འདོད། །འགྱུར་བ་མེད་རྣམས་ཁྱད་མེད་པས། །གསལ་བྱེད་རང་གིས་དོན་ཅི་བྱས། །གང་ཕྱིར་དེས་དེ་གསལ་འདོད་ པ། །འབྲེལ་པ་དངོས་པོ་ཉིད་གྱུར་མོད། །ཐ་དད་ཕྱིར་བློ་སྣ་ཚོགས་འགྱུར། །དེ་ལས་ཐ་དད་མིན་དེ་ཉིད། །འདི་ལས་གཞན་དངོས་ཡོད་མ་ཡིན། །དངོས་པོའི་ངོ་བོ་ཐ་དད་ཕྱིར། །འབྲེལ་པ་རྟོག་པས་ བྱས་པ་ཡིན། །ཡོད་རྫས་གཞན་ལ་རག་ལུས་པའམ། །གཞན་གྱི་འབྲེལ་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །ཡི་གེ་དོན་མེད་ཅན་འགྱུར་ཞིང་། །ཚིག་སོགས་ཀུན་བརྟགས་དངོས་མེད་ལ། །དངོས་པོ་ཡི་ནི་འབ

【現代漢語翻譯】也無法阻止，因為心執著于那一方。一切過患，皆從有身見而生。彼無明，于彼（有身）而貪執，從彼生起嗔恨等。因此說，一切過患之因是愚癡。有身見來自他者，捨棄彼則能捨棄。言辭是邪謬之因，過患依賴於補特伽羅。『非補特伽羅所作，具有真實義』，有些人這樣說。言辭是真實之因，功德依賴於補特伽羅。『非補特伽羅所作，具有虛妄義』，另一些人這樣說。了知意義之因，是名言依賴於補特伽羅。言辭雖非補特伽羅所作，因此也可能是邪謬的。若關聯非補特伽羅所作，則無法理解名言。若從名言中能明瞭，則其他的考察將變得無能為力。若言辭確定於一個意義，則無法理解其他的意義。若與多種意義有明顯關聯，則會顯現矛盾。即使是非補特伽羅所作，一切考察也將變得無意義。對於各種差別，也爲了安立關聯而宣說理由。非補特伽羅所善作，在任何情況下都將變得無意義。若承認是善作，則這實際上就像大象洗澡一樣（無意義）。因為具有關聯的事物是無常的，所以在關聯中沒有常有的。因此，意義和聲音的關聯，是由補特伽羅的智慧所善作的。若與意義同時產生，則對於聲音來說，不應顛倒其自性。在分別考察關聯時，沒有這些過失。即使這個所依壞滅，因為不壞滅是常有的，所以類似於種姓。對於常有的事物，有什麼能力可以依賴？以什麼理由認為它是所依？因為能生起知識，所以聚集在一起的共同作用之因。因為能夠生起彼（知識），所以通過理智，瓶等也被認為是清晰地產生。因為無有變化的法沒有差別，所以能顯現者自己做了什麼意義？因為想要通過它來顯現，所以關聯實際上已經成為事物本身。因為是差別，所以心識會變得多種多樣。從那（差別）來說，無差別即是那本身。從這（本身）來說，沒有其他的實有。因為事物的自性是差別，所以關聯是由分別念所作的。已存在的事物依賴於其他事物，或者如何成為其他事物的關聯？文字會變得沒有意義，詞等一切考察都依賴於非實有。事物的本體……

【English Translation】 And also cannot be reversed, because the mind clings to that side. All faults arise from the view of the aggregates as a self. That ignorance, there, clings to that (self), from that arises hatred, etc. Therefore, it is said that the cause of all faults is delusion. The view of the aggregates as a self comes from others, abandoning that, one can abandon it. Words are the cause of falsehood, faults depend on the individual. 'Not made by the individual, possessing true meaning,' some say thus. Words are the cause of truth, qualities depend on the individual. 'Not made by the individual, possessing false meaning,' others say. The cause of understanding meaning is convention, depending on the individual. Although words are not made by the individual, therefore they may be false. If the connection is not made by the individual, then understanding convention becomes impossible. If it is clear from convention, then other investigations become powerless. If words are fixed on one meaning, then understanding other meanings becomes impossible. If there is a clear connection with multiple meanings, then it reveals contradictions. Even if it is not made by the individual, all investigations become meaningless. For various differences, reasons are also stated to establish connections. What is not well made by the individual becomes meaningless in every way. If well-made is admitted, then this is actually like an elephant's bath (meaningless). Because things with connections are impermanent, there is no permanence in connections. Therefore, the connection between meaning and sound is well made by the individual's intelligence. If arising simultaneously with meaning, then for sounds, it is not appropriate to reverse their nature. In separate investigations of connections, there are no such faults. Even if this basis is destroyed, because non-destruction is permanent, it is similar to lineage. For permanent things, what power can rely on? By what reason is it considered a basis? Because it causes knowledge to arise, the causes of co-action gather together. Because it is possible to generate that (knowledge), therefore, through reason, pots, etc., are also considered to arise clearly. Because unchanging phenomena have no difference, what meaning does the clarifier itself do? Because one wants to clarify it through it, the connection has actually become the thing itself. Because it is a difference, the mind becomes diverse. From that (difference), non-difference is that itself. From this (itself), there is no other existent. Because the nature of things is difference, the connection is made by conceptual thought. How can an existing thing depend on other things, or how can it become a connection to other things? Letters become meaningless, and all investigations of words, etc., depend on non-existence. The essence of things...

ྲེལ་པ་འདི། །ཇི་ལྟ་བུར་ནི་འཇུག་པར་འགྱུར། ། 2-756 བྱེད་པ་པོ་རྣམས་མི་དྲན་ཕྱིར། །སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ཀྱང་འདོད་ལོ། །འདི་ལའང་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ་ཡོད། །དེས་ན་ངན་པའི་མུན་པས་ཁྱབ། །ཇི་ལྟར་སྐྱེས་བུ་འདི་གཞན་ལས། །མ་ཐོས་བར་ནི་ཡི་ གེ་དང་། །ཚིག་བཀོད་པ་ནི་བརྗོད་ནུས་མེད། །དེ་ལྟར་གཞན་ལའང་འགའ་ཞིག་སྨྲ། །སྤེལ་བ་ཡི་ནི་གཞུང་གཞན་ཡང་། །མན་ངག་ལས་གཞན་གཞན་དག་གིས། །འདོན་པ་གང་མཐོང་གང་གིས་ན། །དེ་ཡང་དེ་ ལྟར་རྗེས་མི་དཔོག །རིགས་གང་གང་ལས་གྲུབ་པ་དེ། །ཁྱད་པར་མེད་དེ་མེ་ཤིང་བཞིན། །རྒྱུ་མ་མཐོང་བ་ཅན་གཞན་ཡང་། །དེ་ལས་འགྱུར་བར་ཡང་དག་ཤེས། །དེ་ལ་འབྲས་མཚུངས་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །ཁྱད་ པར་དག་ནི་མ་བསྟན་པར། །གཏན་ཚིགས་རབ་ཏུ་སྤྲོས་པ་གང་། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་འཁྲུལ་པ་ཅན། །རྣམ་ཀུན་ཐོག་མེད་གྲུབ་གྱུར་མོད། །དེ་ལྟར་སྐྱེས་མིན་རྟེན་ཅན་མིན། །དེ་ཕྱིར་སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ ཉིད། །གཞན་ཡང་མི་ལ་མི་བརྟེན་འགྱུར། །ཀླ་ཀློ་ལ་སོགས་ཐ་སྙད་དང་། །མེད་པར་སྨྲ་བའི་ཚིག་རྣམས་ཀྱང་། །ཐོག་མེད་ཕྱིར་ན་དེ་བཞིན་འགྱུར། །སྔོན་འདུས་བྱས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་འདྲའི་སྐྱེས་བུས་ མ་བྱས་ཉིད། །གྲུབ་ནའང་ཡོན་ཏན་ཅི་ཞིག་ཡོད། །དོན་གྱི་འདུ་བྱེད་ཁྱད་པར་རྣམས། །མཐོང་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་དག་ཀྱང་ཡིན། །ཡིག་རྣམས་གཞན་དང་ཁྱད་མེད་ཕྱིར། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་ན་འབྲས་ཅིར་འགྱུར། །ངག་ནི་ཡི་གེ་ལས་ཐ་དད། ། 2-757 ཡོད་པ་མིན་ཏེ་མ་དམིགས་ཕྱིར། །ཡན་ལག་དུ་མའི་བདག་ཉིད་ཡིན། །དེ་རྣམས་ཐ་དད་དོན་མེད་ཉིད། །དེ་དངོས་ཅན་མིན་དེ་དངོས་ཅན། །བརྟགས་པ་སེང་གེ་ཉིད་སོགས་བཞིན། །རེ་རེ་དོན་བཅས་ཉིད་ ཡིན་ནའང་། །དུ་མ་ཉིད་བཏགས་ལོག་པ་ཡིན། །ཡན་ལག་གཅིག་ནི་རྟོགས་པས་ཀྱང་། །ངག་གི་དོན་དག་རྟོགས་པར་འགྱུར། །ཐམས་ཅད་ཅིག་ཅར་རྟོགས་པ་ནའང་། །དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་མི་རུང་ངོ་། །གཅིག་ཉིད་ན་ ཡང་ཐ་དད་མེད། །རིམ་གྱིས་རྟོགས་པ་མི་སྲིད་ཕྱིར། །མི་རྟག་ན་ནི་རྩོལ་བྱུང་ཕྱིར། །དེ་ཅི་སྐྱེས་བུས་བྱས་པ་མིན། །རྟག་ཉིད་ཡིན་ཡང་རྟག་པར་ནི། །དམིགས་འགྱུར་སྒྲིབ་གཡོགས་མེད་ཕྱིར་རོ། །གལ་ ཏེ་ལྷན་ཅིག་བྱེད་འགའ་ཞིག །མ་ཚང་ཐོས་པ་མིན་ཞེ་ན། །ཅིས་ཀྱང་གཞན་ལྟོས་ཡིན་སླ་སྟེ། །ངེས་པ་དག་ནི་འགལ་བ་ཡིན། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ཁྱབ་བྱེད་མིན། །ཐམས་ཅད་དུ་ནི་དམིགས་མི་ འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཁྱབ་ན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །ཅིག་ཅར་དམིགས་པ་དག་ཏུ་འགྱུར། །འདུས་བྱས་དམིགས་པ་ཡིན་ན་ཡང་། །འགྱུར་མེད་གང་གིས་འདུ་བྱེད་འགྱུར། །དབང་པོ་ལེགས་པར་བྱས་གྱུར་ན། །དེས་ཀྱང་མ་ལུས་ ཐོབ་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ལེགས་བྱས་ཁྱད་པར་ལས། །ཐ་དད་ཕྱིར་དོན་གཅིག་ངེས་ཡིན། །སྒྲ་ཡི་ཚོགས་པ་དུ་མ་ཡི། །ཅ་ཅོ་ཇི་ལྟར་ཐོས་པར་འགྱ

【現代漢語翻譯】 2-756 那麼，這種關係會如何運作呢？因為人們不記得作者，所以即使不是人所為，也希望如此。對於這個，也有後續的陳述。因此，它被邪惡的黑暗所籠罩。如果這個人沒有從別人那裡聽到，他就無法表達文字和詞語的結構。同樣，有些人也會對其他人說。其他的傳播的文字，其他的口頭傳授。無論誰看到或聽到什麼，也不應該模仿。無論它由什麼組成，都沒有區別，就像火和木頭一樣。即使看不到原因，也能清楚地知道它由此而來。因為看到了相似的結果，所以沒有指出區別。任何詳細闡述理由的，都是錯誤的。雖然一切都是無始無終的，但它既不是創造的，也不是依賴的。因此，它不是人所為。此外，它也不會依賴於人。像野蠻人一樣的術語，以及說不存在的詞語，因為是無始的，所以也會這樣。因為它是先前組合的原因，所以即使證明了它不是人所為，又有什麼好處呢？因為看到了行為的特殊性，所以也有疑問。因為字母與其他字母沒有區別，如果用來證明，會有什麼結果呢？語言與字母不同。 2-757 它不存在，因為它沒有被觀察到。它是許多部分的本質。這些都是不同的，沒有意義。它是真實的，它不是真實的。就像被分析的獅子一樣。即使每個部分都有意義，但多個部分是虛構的。即使只理解一個部分，也能理解語言的意義。即使同時理解所有部分，時間的差異也是不可能的。即使只有一個，也沒有區別。因為不可能逐漸理解。如果它是無常的，因為它是努力產生的，那麼它怎麼不是人所為呢？即使它是永恒的，它也會永遠被觀察到，因為沒有障礙。如果有些東西不能一起完成，就不能聽到，那麼它肯定依賴於其他東西，確定性是矛盾的。如果它們不是普遍存在的，那麼就不能在所有地方都被觀察到。如果它們是普遍存在的，那麼所有東西都會同時被觀察到。即使組合的東西可以被觀察到，什麼不變的東西會變成組合的呢？如果感官被很好地利用，那麼也能獲得所有東西。如果因為做得好而有區別，那麼一個意義是確定的。許多聲音的集合，怎麼能被聽到呢？

【English Translation】 2-756 How then will this relation operate? Since agents are not remembered, it is wished that it were not made by a person. There is also a subsequent statement for this. Therefore, it is pervaded by the darkness of evil. How can this person not express the structure of letters and words until he has heard it from another? Likewise, some also speak to others. Other texts that are spread, other oral transmissions. Whatever one sees or hears, one should not imitate it. Whatever it is composed of, there is no difference, like fire and wood. Even if the cause is not seen, it is clearly known that it comes from it. Because similar results are seen, the differences are not pointed out. Whatever elaborates on the reasons is mistaken. Although everything is established without beginning, it is neither created nor dependent. Therefore, it is not made by a person. Furthermore, it does not depend on people. Terms like barbarians, and words that say there is nothing, will be the same because they are without beginning. Since it is the cause of previous combinations, even if it is proven that it is not made by a person, what good is it? Because the particularities of actions are seen, there are also doubts. Since the letters are no different from other letters, what will be the result if they are used to prove something? Language is different from letters. 2-757 It does not exist because it is not observed. It is the nature of many parts. These are different and meaningless. It is real, it is not real. Like the analyzed lion. Even if each part has meaning, the multiple parts are fictitious. Even by understanding one part, the meaning of the language can be understood. Even when all parts are understood simultaneously, the difference in time is not possible. Even if there is only one, there is no difference. Because it is impossible to understand gradually. If it is impermanent, because it arises from effort, how is it not made by a person? Even if it is eternal, it will always be observed, because there is no obscuration. If some things cannot be done together, one cannot hear, then it certainly depends on others, and the certainty is contradictory. If they are not pervasive, then they cannot be observed everywhere. If they are pervasive, then all things will be observed simultaneously. Even if combined things can be observed, what unchanging thing will become combined? If the senses are well used, then all things can be obtained. If there is a difference because it is well done, then one meaning is certain. How can a collection of many sounds be heard?

ུར། །དེ་ལ་གལ་ཏེ་སྒྲ་ཡན་གར། །ཐོས་འགྱུར་རྗོད་བྱེད་མ་ཡིན་ན། ། 2-758 སྒྲ་ལས་ཐ་དད་ཡོད་དོ་ཞེས། །འདི་ལ་ཤིན་ཏུ་ཆེས་དད་བྱ། །སྒྲ་གཞན་དག་ནི་གནས་པ་ན། །རྗོད་བྱེད་ཇི་ལྟར་ཐོས་པ་ཡིན། །ཡང་ན་ནུས་པ་ངེས་པའི་ཕྱིར། །ཇི་ལྟར་ཐ་དད་སྒྲ་ རྟོགས་འགྱུར། །ཉེས་པ་གང་དང་གང་གིས་ཀྱང་། །སྒྲ་ཙམ་རྗོད་བྱེད་མི་འདོད་པ། །སྒྲ་ཙམ་དག་གིས་གསལ་བ་ནི། །ཇི་ལྟར་རྗོད་བྱེད་ལ་དེ་མེད། །གལ་ཏེ་ཡི་གེ་རིམ་པ་ངག །ཡིག་རྣམས་ཐ་ དད་མེད་ཕྱིར་མིན། །དེ་དག་རྣམ་པར་གཞག་པའང་མེད། །གོ་རིམ་གཞན་ནི་འགལ་ཕྱིར་རོ། །ཁྱབ་དང་རྟག་པར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། །ཡུལ་དང་དུས་ཀྱི་གོ་རིམ་མེད། །མི་རྟག་ཁྱབ་བྱེད་མ་ཡིན་པའི། །སྐྱོན་ ཡང་སྔར་ནི་བརྗོད་པ་ཡིན། །གསལ་བའི་རིམ་པའང་ངག་མིན་ཏེ། །རྟག་ལ་གསལ་བ་བསལ་ཕྱིར་རོ། །བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱི་བྱ་ཉིད་ལས། །དེ་གྲུབ་ཕྱིར་ན་འབྲས་ཉིད་ཡིན། །གྲུབ་པའི་དོན་ལ་རང་ཤེས་ པས། །གཞན་བློའི་རྒྱུ་ནི་གསལ་བྱེད་འདོད། །དཔེར་ན་སྒྲོན་བཞིན་གཞན་དུ་ནའང་། །བྱེད་པོ་ལས་འདི་ཁྱད་པར་ཅི། །བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱི་ཚོགས་པ་ཡི། །བྱ་བ་ལས་ནི་ངེས་པར་ཡང་། །དམིགས་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ ཉིད་ཡིན་ཏེ། །གསལ་བྱེད་ལ་དེ་མི་སྲིད་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་ཁྱེད་ཀྱི་དེ་ངོ་བོའི། །སྒྲིབ་བྱེད་བྲལ་བ་གསལ་ཡིན་ན། །ཅི་ཕྱིར་མེད་པ་ལ་བྱེད་པའི། །ཚོགས་ཀྱི་ནུས་པ་དེ་རུང་འགྱུར། །སྒྲ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། ། 2-759 གཞན་དག་ཀྱང་གསལ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །དེ་བཞིན་དུ་ནི་ཁས་ལེན་ན། །རྒྱུ་རྣམས་ཀུན་ནི་དོན་མེད་ཉིད། །ངོ་ཤེས་པ་དང་ཡོང་སྦྱོར་སོགས། །གང་ཡིན་སྒྲུབ་བྱེད་འདོད་ན་ནི། །དཔེ་མེད་ཅན་ཡིན་དངོས་ རྣམས་ནི། །སྐད་ཅིག་གིས་ནི་འཇིག་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ངན་གཞན་ཡང་སུན་དབྱུང་བྱ། །བློ་ནི་སྐྱེས་བུའི་རྟེན་ཅན་མིན། །ཁས་བླངས་མངོན་སུམ་གྲགས་པ་དང་། །རྗེས་སུ་དཔག་པས་ཅིག་ཅར་གནོད། །ཡི་གེ་རྣམས་ ལས་ཐ་དད་པའི། །རིམ་པའང་གསལ་བར་དཔྱད་ཟིན་ཏོ། ། དེ་ནི་རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་ན། །ཇི་ལྟར་སྐྱེས་བུའི་རྟེན་ཅན་མིན། །འཇིག་པ་ཡོད་ཙམ་འབྲེལ་པ་ཅན། །ཉིད་ཕྱིར་སྒྲ་ནི་མི་རྟག་ཉིད། །མེ་ ལས་དོན་གཞན་གྱུར་པ་དག །སྐྱེ་ན་འཇིག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །ཤིང་ནི་མཐོང་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །དེ་ཉིད་འདི་ཡིས་འཇིག་ཅེ་ན། །ཇི་ལྟར་གཞན་ནི་གཞན་འཇིག་འགྱུར། །བླ་སྟེ་ཅི་ཕྱིར་ཤིང་མི་ སྣང་། །དེས་གཟུང་ཕྱིར་མིན་ཞེ་ན་མིན། །གང་ཕྱིར་དེ་ཡིས་མི་སྒྲིབ་སྟེ། །སྐྱེ་ཕྱིར་འཇིག་པ་འཇིག་ཅན་འགྱུར། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཤིང་མཐོང་འགྱུར། །གལ་ཏེ་གསོད་བྱེད་བསད་པ་ན། །ནག་པ་སླར་འབྱུང་ མིན་ཇི་བཞིན། །འདི་ལའང་དེ་བཞིན་ཡིན་ཞེ་ན། །གསོད་བྱེད་བསད་པ་ཉིད་མ་ཡིན། །འཇིག་པ་གཞན་ཉིད་མ་ཡིན་ན། །ཤིང་ཉིད་འཇིག་པ་ཉིད

【現代漢語翻譯】如果聲音是言語，那麼聽覺所感知的就不是言語。如果聲音與言語不同，那麼就應該非常相信這一點。當其他聲音存在時，如何聽到言語呢？或者，因為能力是確定的，如何理解聲音與言語不同呢？無論有什麼過失，僅僅聲音不被認為是言語。當僅僅聲音顯現時，言語怎麼會不在其中呢？如果字母的順序不是言語，那是因為字母之間沒有差異。它們也沒有被區分開來，因為其他的順序是矛盾的。因為它是普遍和恒常的，所以沒有地點和時間的順序。先前已經說過，無常和非普遍的原因。顯現的順序也不是言語，因為恒常的事物排除了顯現。從行為者的行為本身，它就被證實了，因此它本身就是結果。通過自己瞭解已證實的事物，它被認為是其他心識的原因的顯現者。例如，就像燈一樣，即使在其他地方，這與行為者有什麼不同呢？行為者的集合的行為，也必然是結果，因為它被指向，所以它本身就是結果，因為這對於顯現者來說是不可能的。如果你的觀點是，去除本質的遮蔽就是顯現，那麼為什麼不存在的事物的集合的能力會是可能的呢？因為聲音沒有區別，其他的也會獲得顯現。如果也這樣承認，那麼所有的原因都是沒有意義的。如果想要證明什麼是認知和結合等等，那麼事物就是沒有例子的，因為它們是瞬間毀滅的。其他的壞的徵兆也會被駁斥。心識不是人的所依。承諾、現量和比量同時受到損害。字母之外的順序也已經被清楚地考察過了。如果那是概念上的虛構，那麼怎麼會不是人的所依呢？僅僅因為存在毀滅，它就具有關聯性。因此，聲音本身就是無常的。如果從火中產生不同的事物，那麼就不會有毀滅。木頭就會變得可見。如果它本身被這個毀滅，那麼其他的怎麼會毀滅其他的呢？如果它是更高的，那麼為什麼木頭不顯現呢？如果不是因為它被它抓住，那是不對的，因為它不會遮蔽它。因為產生，毀滅就會變成毀滅者。即使那樣，木頭也會顯現。如果殺戮者被殺死，就像黑色不會再次出現一樣，如果這也一樣，那麼殺戮者本身就不會被殺死。如果毀滅不是其他的，那麼木頭本身就是毀滅。

【English Translation】 If sound is speech, then what is perceived by hearing is not speech. If sound is different from speech, then one should have great faith in this. When other sounds are present, how is speech heard? Or, because the ability is certain, how is sound understood to be different from speech? Whatever faults there may be, mere sound is not considered speech. When mere sounds appear, how can speech not be in them? If the sequence of letters is not speech, it is because there is no difference between the letters. Nor are they distinguished, because other sequences are contradictory. Because it is universal and constant, there is no sequence of place and time. It has been said before that the cause is impermanent and non-universal. The sequence of manifestation is also not speech, because the constant excludes manifestation. From the action of the actors themselves, it is proven, therefore it is itself the result. By knowing the proven thing itself, it is considered the manifestor of the cause of other minds. For example, like a lamp, even in other places, what difference is there between this and the actor? The action of the collection of actors is also necessarily the result, because it is pointed to, so it is itself the result, because this is impossible for the manifestor. If your view is that removing the obscuration of essence is manifestation, then why would the power of a collection of non-existent things be possible? Because sound is no different, others will also obtain manifestation. If this is also admitted, then all causes are meaningless. If one wants to prove what cognition and combination etc. are, then things are without examples, because they are destroyed in an instant. Other bad signs will also be refuted. Mind is not dependent on a person. Promise, direct perception, and inference are harmed simultaneously. The sequence apart from letters has also been clearly examined. If that is a conceptual fabrication, then how can it not be dependent on a person? Merely because there is destruction, it has relevance. Therefore, sound itself is impermanent. If different things arise from fire, then there will be no destruction. Wood will become visible. If it itself is destroyed by this, then how will others destroy others? If it is higher, then why does wood not appear? If it is not because it is grasped by it, that is not right, because it does not obscure it. Because of arising, destruction will become the destroyer. Even so, wood will appear. If the killer is killed, just as black will not appear again, if this is also the same, then the killer itself will not be killed. If destruction is not other, then wood itself is destruction.

་དུ་འགྱུར། །དེ་མེད་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་མིན་ཉིད། །འདི་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་པའང་མེད། ། 2-760 འཇིག་པ་རྒྱུ་མེད་ཅན་ཡིན་ནའང་། །རྟག་ཕྱིར་དངོས་པོ་འཇིག་པ་དག །ལྷན་ཅིག་ཡོད་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། །མེད་པ་རྟག་ཉིད་གང་ལས་ཡིན། །མེད་ལ་དངོས་འཇིག་མེད་ཉིད་ཀྱི། །ཐལ་བར་འགྱུར་བ་མི་ རུང་སྟེ། །གང་ཕྱིར་དངོས་པོ་འཇིག་པ་ཡིས། །འཇིག་པ་དག་ནི་མི་འདོད་དོ། །དངོས་འཇིག་གཞན་ལ་ལྟོས་མེད་ཕྱིར། །དེ་ཤེས་དོན་དུ་སེམས་ཀྱིས་ནི། དེ་ཡི་ཐ་དད་སྒྲོ་བཏགས་ནས། །གནས་སྐབས་དེ་ རྒྱུ་མེད་ཅན་བཤད། །མེད་པ་རང་ཉིད་ལས་ཡོད་ནའང་། །རྣམ་རྟོག་འདི་ནི་མཚུངས་ཤེ་ན། །དེ་ཡི་ཅུང་ཟད་འགྱུར་མེད་དེ། །མེད་པར་གྱུར་པ་ཙམ་ཞིག་ཡིན། །ཡོད་ལ་རྣམ་རྟོག་འདི་འགྱུར་ཏེ། །བསྒྲུབ་ པ་དངོས་དང་འབྲེལ་ཕྱིར་རོ། །མེད་པ་ཡིན་ཞེས་གསུངས་པ་ནི། །དངོས་པོ་མིན་ཞེས་བྱ་བའང་ཡིན། །གལ་ཏེ་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཅིག །ཡོད་ན་གཞན་ལ་ལྟོས་འགྱུར་གྱི། །དངོས་གང་ཅུང་ཟད་མི་བྱེད་ ལ། །ཅི་སྟེ་འགའ་ཞིག་གིས་ལྟོས་འགྱུར། །དེས་ནི་རྒྱུ་མེད་ཅན་ཡིན་ནའང་། །མ་སྐྱེས་པ་ལས་འཇིག་འགྱུར་ཕྱིར། །ཡོད་པ་ཉིད་དང་འཇིག་ཡིན་སྐྱོན། །ཧ་ཅང་ཐལ་བ་བསལ་བ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་སྐྱེ་ལྡན་ འགའ་ཞིག་ཉིད། །ཐོགས་བཅས་ཉིད་འདོད་དེ་བཞིན་དུ། །ཡོད་རྣམས་འཇིག་པའི་རང་བཞིན་ཡིན། །སྐྱེ་ལྡན་མིན་པ་མིན་ཞེ་ན། །རྒྱུ་ཡི་རང་བཞིན་ངེས་པ་ལས། །འབྲས་བུའི་རང་བཞིན་ངེས་པ་སྟེ། །ཐ་དད་རྒྱུ་རྣམས་མེད་ཉིད་ཕྱིར། ། 2-761 མི་རྟག་ངོ་བོ་ཐ་དད་མེད། །དེ་ཕྱིར་དེ་རྣམས་འབྲེལ་པ་ཡང་། །རྟག་པ་ཉིད་ནི་བསལ་བ་ཡིན། །སྒྲ་ཡི་ནུས་པའང་སྔར་བཤད་པའི། །འབྲེལ་པའི་སྐྱོན་གྱིས་བསལ་བ་ཡིན། །སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་ཞེས་ བྱ་ཉིད། །ཇི་བཞིན་དོན་ཤེས་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །སྐྱེས་བུའི་ཉེས་པས་སྐྱོན་མེད་པའི། །མེ་སོགས་རྣམ་པ་གཞན་དུ་མཐོང་། །དེ་ནི་མ་བྱས་པར་འདོད་ན། །ཤེས་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུར་མི་འགྱུར། །རྟག་པ་དག་ ལ་དངོས་ནུས་པ། །འགའ་ཡང་སྐྱེ་བ་ཡོད་མ་ཡིན། །རྣམ་རྟོག་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི། །སྒྲོ་བཏགས་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་བློ་དག །འགའ་ཞིག་དེ་ལས་སྐྱེ་འགྱུར་གྱི། །དོན་གྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་མ་ཡིན། །གལ་ ཏེ་བྱས་ངག་ལོག་ཉིད་དུ། །མཐོང་ཉིད་ཕྱིར་ན་མ་བྱས་པའི། །ཚིག་ནི་བདེན་དོན་ཅན་ཡིན་ཏེ། །བཟློག་པས་འགལ་བ་ཁྱབ་ཕྱིར་རོ། །མེད་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་མ་བསྟན་ནའང་། །དེ་ནི་ཡོད་པར་དོགས་འགྱུར་ ཏེ། །དངོས་པོ་འགལ་བ་དག་ལ་ཡང་། །ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་ལ་མེད་པ་མི་དམིགས་པས། །མི་འགྲུབ་ཅེས་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མེད་པ་ཉིད་ནི་མ་གྲུབ་ན། །ལྡོག་པ་ཉིད་ལ་ ཐེ་ཚོམ་ཟ། །གལ་ཏེ་རྗེས་འགྲོ་ལྡོག་པ་དང་། །བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཅན་ལ་ཡོད་ཉིད། །དེ་ངེས་འབྲས་ཅན་ཤེས་པ་ཡིས།

【現代漢語翻譯】因此，它不是原因。沒有與此不同的其他形式。即使毀滅是無因的，因為是常恒的，事物也會同時毀滅嗎？不存在的事物怎麼會是常恒的呢？對於不存在的事物來說，事物毀滅是不可能的，因為事物不希望被毀滅所毀滅。因為事物毀滅不依賴於其他事物，爲了理解這一點，心通過虛構它的差異性，說這個狀態是無因的。即使不存在的事物本身存在，這種分別念也是一樣的嗎？它沒有絲毫改變，僅僅是變成了不存在。對於存在的事物來說，這種分別念會改變，因為它與要證明的事物相關。說『不存在』，也意味著『不是事物』。如果有一點點作用，就會依賴於其他事物。如果事物一點作用都不起，怎麼會依賴於其他事物呢？因此，即使是無因的，也會從不生中毀滅，存在和毀滅都是過失，避免了完全的極端。正如一些有生之物，希望是有障礙的，同樣，存在的事物也是毀滅的自性。如果不是有生之物，就不是這樣嗎？從原因的自性中確定結果的自性，因為不同的原因不存在，所以無常的自性沒有差異。因此，它們之間的關係也排除了常恒性。聲音的力量也通過之前所說的關係的過失來排除。『不是人造的』，並不能證明如實地理解意義。通過人的過失，可以看到火等其他沒有過失的形式。如果認為那不是人造的，就不會成為知識的原因。對於常恒的事物來說，沒有任何事物的能力會產生。從分別唸的習氣中產生的虛構的對境的心，有些會從中產生，但不是對境的對境。如果因為看到所作的語言是虛假的，所以非所作的語言是真實的，因為相反的情況是普遍存在的。即使沒有顯示不存在的理由，也會懷疑它的存在，因為在矛盾的事物中也看到了普遍存在。因為沒有觀察到一切都不存在，所以已經說過不能成立。如果不存在本身沒有成立，就會懷疑相反的情況。如果隨同和相違都存在，並且在所要證明的法中存在，那麼通過確定性的結果，知識就會產生。

【English Translation】 Therefore, it is not a cause. There is no other form different from this. Even if destruction is without cause, because it is permanent, will things be destroyed simultaneously? How can something that does not exist be permanent? For something that does not exist, it is impossible for things to be destroyed, because things do not want to be destroyed by destruction. Because the destruction of things does not depend on other things, in order to understand this, the mind, by fabricating its difference, says that this state is without cause. Even if something that does not exist exists by itself, is this conceptualization the same? It does not change in the slightest, it merely becomes non-existent. For something that exists, this conceptualization will change, because it is related to the thing to be proven. Saying 'does not exist' also means 'is not a thing'. If there is a little bit of action, it will depend on other things. If a thing does not do anything at all, how can it depend on something else? Therefore, even if it is without cause, it will be destroyed from non-birth, existence and destruction are both faults, avoiding complete extremes. Just as some living beings, who wish to be obstructed, are, similarly, existing things are also the nature of destruction. If it is not a living being, is it not so? From the nature of the cause, the nature of the result is determined, because different causes do not exist, therefore the nature of impermanence has no difference. Therefore, the relationship between them also excludes permanence. The power of sound is also excluded by the fault of the relationship mentioned earlier. 'Not man-made' does not prove understanding the meaning as it is. Through the faults of man, other forms of fire, etc., which are without fault, can be seen. If it is thought that that is not man-made, it will not become the cause of knowledge. For permanent things, the ability of anything to arise does not exist. Some of the minds that are the objects of fabrication arising from the habits of conceptualization will arise from it, but not the objects of the object. If, because seeing that the made language is false, the unmade language is true, because the opposite is universally present. Even if the reason for non-existence is not shown, there will be doubt about its existence, because universality is also seen in contradictory things. Because not observing that everything does not exist, it has already been said that it cannot be established. If non-existence itself is not established, there will be doubt about the opposite. If concomitance and opposition both exist, and exist in the subject of proof, then through the knowledge of the definitive result.

།གྲུབ་པར་གྱུར་ན་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །གང་ལ་བསྒྲུབ་བྱའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས། །བཟློག་པ་ཉིད་བརྗོད་དེ་ཉིད་ནི། ། 2-762 འདི་ཡི་ཆོས་མཐུན་འགྱུར་དེས་ན། །གཏན་ཚིགས་ཐམས་ཅད་རྗེས་འགྲོ་ཅན། །འགའ་ཡིས་བརྡ་བྱས་ཉིད་ཡིན་ན། །སྔགས་རྣམས་འབྲས་བུ་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །ཅི་སྟེ་དངོས་པོའི་ནུས་ཡིན་ན། །ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་གཞན་ ལའང་འགྱུར། །དོན་གཞན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་ཡི། །བཀོད་པའང་སྔར་ནི་བསལ་བ་ཡིན། །དེ་དོན་རྟག་ཏུ་འགྲུབ་འགྱུར་ཏེ། །བལྟོས་པ་ཡིན་ན་ནུས་མེད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དངོས་ནུས་དེ་འདྲ་ན། །དེ་ནི་ཀུན་ གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་འགྱུར། །ལེགས་བྱས་མིན་ཕྱིར་བྱེད་པ་པོའི། །ཁྱད་པར་ལ་ཡང་ལྟོས་མི་རུང་། །དངོས་པོ་འདུས་བྱས་པ་ཡི་ཡང་། །དངོས་པོའི་ཐ་དད་ཐ་དད་བྱེད། །བྱེད་པོའི་ཁྱད་པར་ལས་ནུས་པ། །ངེས་ པ་མ་ཡིན་བརྡ་ལས་འགྱུར། །ཁྱད་པར་བྱར་མེད་ཅན་ཡིན་ན། །ཅི་ཞིག་བྱེད་ནས་བྱེད་པོར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་མངོན་གསལ་སྦྱོར་ཡིན་ན། །དེ་ནི་གོང་དུ་བསལ་ཟིན་ཏོ། །གང་ལས་བློ་དེ་གསལ་ཡིན་ ལ། །དེ་ནི་འབྲས་བུར་གལ་ཏེ་སྦྱོར། །སྨྲ་བ་པོ་གསལ་རྒྱུ་ཡིན་པས། །ཉན་པ་པོ་ཡང་འབྲས་འབྲེལ་འགྱུར། །མངོན་པར་གསལ་མིན་སྒྲ་དག་གི །བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱི་སྦྱོར་བའམ། །ཡིད་ཀྱི་བཟླས་པ་དོན་ མེད་འགྱུར། །སྒྲ་ནི་རྣ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན། །བརྒྱུད་པས་དེ་ལས་བསྐྱེད་ཉིད་ཕྱིར། །བློ་དེའང་གསལ་བ་ཡིན་ཞེ་ན། །གལ་ཏེ་དོན་ཅན་ཡིན་མི་འགྲུབ། །རྟོག་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ཕྱིར་རོ། །རང་དང་སྤྱི་ཡི་རང་བཞིན་རྣམས། ། 2-763 ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་བརྗོད་འདོད་ནས། །བརྡ་བྱེད་རྣམས་ཀྱིས་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། །མི་འགལ་དངོས་པོ་ལ་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་གོ་རིམ་མེད་ན་ནི། །རོ་དང་མཚོ་ཞེས་ཐོས་པ་ལས། །འབྲས་ཐ་དད་མེད་འགྱུར་ ཞེ་ན། །དེ་ནི་སྐྱེས་བུའི་རྟེན་ཅན་ཡོད། །ཡི་གེ་ཀུན་སློང་ཤེས་པ་ལས། །སྐྱེས་ལ་ཤེས་ལས་སྒྲ་སྐྱེའོ། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་ནི། །རྣ་བས་ངེས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཤེས་ངེས་སྐྱེད་པའི་ ཤེས་པ་ཅན། །དེ་ཐོས་མྱུར་མིན་ཐོས་པ་ཅན། །དེ་དྲན་པ་ལ་བལྟོས་ནས་ནི། །ཕྱིས་ནི་བདག་ཉིད་ལ་དྲན་བྱེད། །དེ་ནི་རྒྱུ་དང་འཛིན་སེམས་ཀྱི། །ཡིག་རྣམས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཡི། །གོ་རིམ་ དག་ནི་ཡིན་ཞེས་བརྗོད། །དེ་དག་སྐྱེས་བུས་བྱས་པ་ཉིད། །དེ་ཕྱིར་ཡི་གེའི་ངོ་བོ་དེ། །ཚིག་དང་ཚིག་ལས་གཞན་ཉིད་དེ། །བྱེད་པོའི་འདུ་བྱེད་ལས་ཐ་དད། །ལྷན་ཅིག་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་བྱེད། ། ཡི་གེ་རྣམས་ཀྱི་གོ་རིམ་དེའང་། །སྤེལ་བར་བྱེད་ལ་འཇུག་ཡིན་ཏེ། །འདོད་དང་མི་འགལ་གྲུབ་ཅན་གྱི། །གོ་རིམ་གནས་པ་འགལ་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེས་བུ་དང་ནི་ཡི་གེ་རྣམས། །རྒྱུ་འབྲས་ཉིད་དུ་གྲུབ་ པའི་ཕྱིར། །ཡི་གེའི་རིམ་ཀུན་སྐྱེས་བུ་ལས། །མེ་དང་ཤིང་

【現代漢語翻譯】如果已經成立，那就是能立。對於所應成立的相違品，如果陳述其遣除，那麼，與此相符的法，所有的因都是隨同的。如果有人約定俗成，那麼，咒語就是成就果的能立。如果說是事物的功能，因為沒有差別，所以對其他事物也會起作用。已經變成其他意義的，陳述也早已被駁斥。那個意義會恒常成立，如果是觀待的，就會變成無能。如果事物的功能是那樣的，那麼，它就會成為一切的能立。因為不是善行，所以也不應該觀待作者的差別。對於事物聚合而成的，事物的差別也會產生差別。從作者的差別產生的功能，不是決定的，而是從約定俗成而改變的。如果沒有差別，做什麼才能成為作者呢？如果說是顯現的結合，那麼，這在前面已經駁斥過了。從哪裡顯現智慧，如果那是果，那麼就是結合。因為說話者是顯現的原因，所以聽者也與果相關聯。如果不是顯現，那麼聲音的作者們的結合，或者內心的唸誦，都會變得沒有意義。聲音是耳朵的作用範圍。因為通過傳遞而產生，如果說智慧也因此而顯現，如果說是有意義的，那就不能成立，因為是隨分別念而行的。自身和共相的自性，想要陳述為一個本體，因為通過約定俗成來陳述，所以對於不相違的事物不是這樣。如果說沒有次第，那麼，聽到『味道』和『海洋』，就不會有不同的結果，這是因為有士夫的依憑。從文字的意樂生起知識，從士夫的知識產生聲音。它的差別，耳朵會確定。具有產生知識的知識，聽到那個，無論是快還是慢，聽到之後，觀待記憶，之後會讓自己回憶起來。那是因和執持心的文字，因和果的次第是這樣說的。那些是士夫所做的。因此，文字的本體，與詞和詞不同，從作者的造作而不同，同時產生結果的差別。文字的次第，也是爲了傳播而進入，與意願不相違，具有成立的次第，因為安住是相違的。士夫和文字，因為成立為因果關係，所以文字的次第都來自於士夫，就像火和木頭一樣。

【English Translation】 If it is established, then it is the establisher. For the opposite of what is to be established, if its negation is stated, then, the dharma that accords with this, all reasons are concomitant. If someone makes a convention, then mantras are the establisher of achieving the result. If it is said to be the power of things, because there is no difference, it will also change other things. What has become another meaning, the statement has already been refuted. That meaning will always be accomplished, but if it is dependent, it will become powerless. If the power of things is like that, then it will become the establisher of everything. Because it is not a virtuous deed, it should not depend on the difference of the agent. For things that are compounded, the difference of things also creates differences. The power that arises from the difference of the agent is not definite, but changes from convention. If there is no difference to be made, what can be done to become an agent? If it is said to be a manifest combination, then that has already been refuted above. From where does wisdom become clear, if that is the result, then it is a combination. Because the speaker is the cause of manifestation, the listener also becomes related to the result. If it is not manifest, then the combination of the agents of sounds, or the recitation of the mind, will become meaningless. Sound is the scope of the ear. Because it is generated through transmission, if it is said that wisdom also becomes clear because of this, if it is meaningful, then it cannot be established, because it follows after conceptual thought. The natures of self and generality, wanting to state as one entity, because they are stated through conventions, it is not like that for non-contradictory things. If there is no order, then hearing 'taste' and 'ocean' will not have different results, this is because there is a support of a person. From the intention of letters arises knowledge, from the knowledge of a person arises sound. Its difference, the ear will determine. Possessing the knowledge that generates the determination of knowledge, hearing that, whether quickly or slowly, after hearing, relying on memory, later it will make oneself remember. Those are the letters of cause and grasping mind, the order of cause and effect is said to be like that. Those are done by a person. Therefore, the essence of letters, is different from words and from words, different from the actions of the agent, simultaneously creating the difference of results. The order of letters, is also to enter into propagation, not contradicting intention, possessing an established order, because abiding is contradictory. Person and letters, because they are established as cause and effect, therefore the order of letters all comes from the person, like fire and wood.

གི་རིགས་པ་བཞིན། །ཤེས་མཐུ་དག་གིས་སྔགས་ཞེས་པའི། །གོ་རིམ་བྱེད་ཚུལ་ཅན་སྐྱེས་བུ། །ཐུན་མོང་མིན་པ་ཉིད་གྲུབ་སྟེ། །གཞན་ལ་དེ་དག་མེད་ཕྱིར་རོ། ། 2-764 གང་ཡང་རྒྱུད་རིག་འགའ་ཞིག་གིས། །གསང་སྔགས་འགའ་ཞིག་བྱེད་འགྱུར་བ། །དེ་དག་གིས་དེ་གཙོ་བོའི་མཐུ། །དེས་བཤད་རིགས་པ་འཇུག་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུ་འདོད་པས་སྔགས་རྣམས་ནི། །བྱས་དང་སྐྱེས་བུས་བྱས་ བརྗོད་བྱ། །སྐྱེས་བུ་ནུས་མེད་སྒྲུབ་བྱེད་ནི། །འདི་ཉིད་ཀྱིས་ནི་གསལ་བ་ཡིན། །བློ་དབང་སྨྲ་དང་སྐྱེས་བུ་ཉིད། །ལ་སོགས་སྒྲུབ་བྱེད་གང་བརྗོད་པ། །ཚད་ལྟར་སྣང་ཡིན་ལྷག་ལྡན་པས། །ཇི་བཞིན་དོན་ རྟོགས་ཡོད་མ་ཡིན། །སྒྲ་ནི་ཁོ་བོ་འདི་དོན་དང་། །འདི་དོན་མིན་ཞེས་རྗོད་མི་བྱེད། །སྐྱེས་བུས་དོན་འདི་བརྟགས་པ་སྟེ། །དེ་ཡང་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ལྡན། །དེ་གཅིག་དེ་ཉིད་རིག་གཞན་མིན། །ཁྱད་ པར་ཡང་ནི་སུ་ཡིས་བྱས། །དེ་བཞིན་སྐྱེས་ཉིད་རྣམ་འགས་ཀྱང་། །ཁྱེད་ཅི་ཤེས་ལྡན་འགའ་མི་འདོད། །གལ་ཏེ་གང་ཚིག་ཚད་མ་ཡིས། །མི་སླུ་དེ་དོན་རིག་ཡིན་ན། །ཤིན་ཏུ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་རྣམས་ ལ། །ཚད་མ་ཡོད་པ་སྲིད་མ་ཡིན། ། གང་གི་ཚིག་ནི་ཚད་མ་ཡིས། །མི་སླུ་དེ་ཡིས་བྱས་པའི་ཚིག །དེ་ལུང་ཞེས་ཐོབ་དེ་ཡི་ཕྱིར། །སྐྱེས་བུས་བྱས་མིན་དོན་མེད་ཡིན། །གལ་ཏེ་ཤིན་ཏུ་ ལྐོག་གྱུར་དོན། །ལུང་མེད་པར་ནི་ཤེས་སྲིད་ན། །དབང་པོ་ལས་འདས་དོན་རིག་འགའ། །ཡོད་དོ་ཞེས་ནི་མངོན་འདོད་འགྱུར། །བདག་ཉིད་འདོད་ཆགས་སོགས་ལྡན་པའམ། །གཞན་ལས་རིག་བྱེད་དོན་རིག་མིན། །རིག་བྱེད་རིག་པར་བྱེད་མིན་ན། ། 2-765 རིག་བྱེད་དོན་ནི་གང་ལས་རྟོགས། །དེས་ན་མཐོ་རིས་འདོད་མེ་ལ། །སྦྱིན་སྲེག་སྦྱིན་ཞེས་ཐོས་པ་ལས། །ཁྱི་ཤ་ཟ་ཞེས་བྱ་བ་དེ། །དོན་མིན་ཞེས་འདི་ཚད་མ་གང་། །འཇིག་རྟེན་ཚིག་རབ་གྲགས་ ཤེ་ན། །དེ་ལ་སྣ་ཚོགས་དོན་ཅན་སྒྲའི། །གང་གིས་དོན་འདི་རྣམ་དབྱེ་བ། །དབང་པོ་ལས་འདས་དོན་མཐོང་གང་། །གྲགས་མིན་དོན་བརྗོད་མཐོ་རིས་དང་། །ལྷ་མོ་ལ་སོགས་སྒྲ་མཐོང་ངོ་། །དེ་འདྲའི་སྒྲ་ གཞན་དག་ལ་ནི། །དེ་འདྲའི་རྣམ་རྟོག་ཉིད་དུ་འགྱུར། །གྲགས་པ་དག་ཀྱང་མི་རྣམས་ཚིག །དེ་ཡང་ཚད་མར་མི་འདོད་ན། །སླར་ཡང་དེ་ལས་དོན་རྟོགས་པ། །སྡང་འདོད་འདི་ནི་ཅི་ཞིག་ཡིན། །གལ་ ཏེ་གྲགས་པ་ལས་བརྒལ་བའི། །རྟོག་ལ་རྒྱུ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། །རབ་གྲགས་ཚད་མ་ཉིད་མིན་ཕྱིར། །དེར་འཛིན་པ་ལ་རྒྱུ་ཅི་ཡོད། །གྲགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་སྒྲ་དོན་གྱི། །ངེས་ལ་དོགས་པ་བསྐྱེད་པ་ ནི། །གང་ཕྱིར་དེ་ལ་སྒྲ་རྣམས་དོན། །སྣ་ཚོགས་འཇུག་པ་ཅན་ཉིད་མཐོང་། །ངེས་བྱེད་མ་མཐོང་བ་དག་གིས། །སྣ་ཚོགས་ནུས་ཅན་སྒྲ་རང་ཉིད། །ངེས་པར་དོགས་པ་འགྱུར་བ་སྟེ། །གཞན་དུ་མི་སྲིད་ མེད་ཕྱིར་རོ། །འགའ་ཞིག་ལ

【現代漢語翻譯】如同那四種推理方式，憑藉知識的力量，被稱為『真言』（mantra）的，具有次第運作方式的人，成就了不共的功德，因為其他人不具備這些。無論哪種密續的智慧，會運用某些秘密真言，那些真言以其主要力量，依此來說明推理的運用。爲了獲得果報，所念誦的真言，是由修行者所造作和表達的。修行者無能為力，而真言是成就者，這一點已經很清楚了。智慧、能力、言語和修行者自身等等，無論表達何種成就，都只是表面上的衡量標準，因為它們帶有缺陷，無法如實地理解意義。聲音不會說『我就是這個意思』或『我不是這個意思』。意義是由修行者推斷出來的，而修行者又帶有貪慾等煩惱。那個意義既不是唯一的，也不是其他的知識。那麼，是誰製造了差異呢？同樣，通過各種方式，你又瞭解修行者什麼呢？有些人不希望瞭解。如果某些話語是可靠的，不會欺騙，並且能夠理解意義，那麼對於那些非常隱秘的事物，就不可能有衡量標準。如果某人的話語是可靠的，不會欺騙，那麼他所說的話就被稱為『聖言』（āgama）。因此，由修行者所造作的（聖言）是沒有意義的。如果對於非常隱秘的事物，沒有聖言也能理解，那麼就會顯現出某些超越感官的知識。自己帶有貪慾等煩惱，或者通過他人來理解，都不能算是真正的理解。如果不能算是真正的理解，那麼從何處理解意義呢？因此，對於那些渴望昇天的人來說，聽到『用火供祭祀』或『佈施』，但如果聽到『吃狗肉』，那麼用什麼標準來判斷它沒有意義呢？如果說是世俗的普遍說法，那麼對於具有各種意義的聲音，用什麼來區分這個意義呢？那些能夠看到超越感官事物的人，能夠看到那些不普遍的意義，例如天堂和天女等詞語。對於其他類似的聲音，也會產生類似的分別念。如果人們不認為普遍說法是可靠的，那麼又如何從中理解意義呢？這種憎恨和貪戀又是什麼呢？如果有人問，超越普遍說法的分別念有什麼原因呢？因為普遍說法本身不是衡量標準，那麼執著於它又有什麼原因呢？普遍說法本身會產生對聲音和意義的懷疑，因為人們看到聲音具有各種意義。那些沒有看到確定因素的人，會懷疑聲音本身具有各種能力，否則是不可能的。對於某些人來說

【English Translation】 Like those four types of reasoning, through the power of knowledge, one who has the sequential way of operating, called 'mantra', achieves uncommon qualities, because others do not possess these. Whatever tantric knowledge uses certain secret mantras, those mantras, with their main power, explain the application of reasoning. To obtain results, the mantras that are recited are created and expressed by the practitioner. The practitioner is powerless, and the mantra is the achiever, this is very clear. Wisdom, ability, speech, and the practitioner himself, etc., whatever achievement is expressed, are only superficial measures, because they have flaws and cannot truly understand the meaning. Sound does not say 'I mean this' or 'I do not mean this'. Meaning is inferred by the practitioner, and the practitioner has afflictions such as desire. That meaning is neither unique nor other knowledge. So, who created the difference? Similarly, through various means, what do you know about the practitioner? Some do not wish to know. If certain words are reliable, do not deceive, and can understand meaning, then for those very hidden things, there cannot be a measure. If someone's words are reliable, do not deceive, then his words are called 'āgama'. Therefore, (āgama) created by the practitioner is meaningless. If for very hidden things, one can understand without āgama, then some knowledge beyond the senses will appear. One who has afflictions such as desire, or understands through others, cannot be considered true understanding. If it cannot be considered true understanding, then from where does one understand the meaning? Therefore, for those who desire to go to heaven, hearing 'offerings with fire' or 'giving alms', but if they hear 'eat dog meat', then what standard is used to judge that it is meaningless? If it is said to be a common saying in the world, then for sounds with various meanings, what is used to distinguish this meaning? Those who can see things beyond the senses can see those uncommon meanings, such as the words heaven and goddesses. For other similar sounds, similar distinctions will arise. If people do not consider common sayings to be reliable, then how can they understand meaning from them? What is this hatred and attachment? If someone asks, what is the reason for the distinctions beyond common sayings? Because common sayings themselves are not a measure, then what is the reason for clinging to them? Common sayings themselves will create doubt about sound and meaning, because people see that sounds have various meanings. Those who have not seen the determining factors will doubt that the sounds themselves have various abilities, otherwise it is impossible. For some people

མ་ནི་འདི་ཡིན་ཞེས། །སྡོང་དུམ་འདི་ནི་སྨྲ་འགྱུར་ཞེས། །གཞན་ནི་བདག་ཉིད་སྨྲ་དེ་ལྟར། །དེ་དག་བྱེ་བྲག་བརྟག་པར་གྱིས། །ཐམས་ཅད་ལ་རུང་དོན་གཅིག་གི །གསལ་བྱེད་ངེས་པ་གང་ལས་ཡིན། ། 2-766 བརྗོད་འདོད་ངེས་པ་མ་གཏོགས་པ། །གང་གིས་དབང་པོ་ལས་འདས་ཤེས། །བརྗོད་འདོད་ངེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་། །བརྡ་ནི་དེ་ཡི་གསལ་བྱེད་ཡིན། །དེ་ནི་སྐྱེས་མིན་ལ་མེད་ན། །དེ་དོན་གཅིག་ཅན་དེ་ གང་ལས། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་ངེས་ཡིན་ན། །གཞན་ལ་དེས་ཀྱང་མི་རུང་ངོ་། །བརྡ་ཡང་དོན་མེད་ཅན་ཉིད་འགྱུར། །བརྡ་ལས་རང་བཞིན་ཁྱད་པར་གྱི། །གསལ་བའི་ངེས་པ་གང་ལས་ཡིན། །གང་ལ་འདོད་ པ་རང་རྒྱུད་པ། །དེ་ལ་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་གང་། །དེས་ན་བརྡ་ནི་རུང་བ་ཉིད། །འདོད་པ་ཁོ་ན་གསལ་མི་འགྱུར། །བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ །གང་ཕྱིར་རིག་བྱེད་ཕྱོགས་གཅིག་ ཕྱིར། །གཞན་ཡང་དེ་འདྲ་ཡིན་ཏེ་དཔེར། །མེས་གྲང་བཟློག་དག་བདེན་པ་བཞིན། །དེ་སྐད་གཞན་དག་ཟེར་རོ་ལོ། །རོ་འདྲ་ངོ་བོ་མཚུངས་ཉིད་ཕྱིར། །སྣོད་གཅིག་ལ་ཡང་ཆོས་པ་བཞིན། །ལྷག་ལྡན་འཁྲུལ་པ་ ཅན་ཉིད་ཕྱིར། །རིགས་པ་ཤེས་པས་འདི་འདྲ་བཀག །སྐྱེས་བུ་རྟག་པ་བྱེད་པོ་ཉིད། །དངོས་རྣམས་རྟག་དང་དབང་པོ་འདས། །དབང་པོས་གཟུང་བྱ་དང་དངོས་རྣམས། །རྒྱུ་དང་གནས་འཇིག་མི་མཉམ་དང་། །གཞན་ཡང་ ཚད་མ་རྣམས་གཉིས་ཀྱིས། །རྣམ་པར་བསལ་བའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལམ། །ལུང་ལ་བལྟོས་པ་རྗེས་དཔག་དང་། །འགལ་བ་དག་ནི་རྗོད་བྱེད་པ། །འགལ་བ་ཀུན་ཏུ་མ་བསལ་ཞིང་། །བསྟན་བཅོས་དོན་ཡང་མ་བསྟན་ལ། ། 2-767 དེ་བདེན་དོན་བཅས་ཁས་ལེན་པ། །གཡེམ་མ་མུ་ཅོར་གྱིས་རྒྱལ་ལོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ཚད་གྲུབ་ན། །འོ་ན་འདི་ལ་ཚད་མིན་ཅི། །སྐྱེས་བུ་མང་དུ་སྨྲ་བ་ལ། །བདེན་པའི་དོན་གཅིག་མེད་ པ་མིན། །རྗོད་པ་པོ་ལ་སྒྲ་གནས་པ། །འདི་དངོས་རང་བཞིན་ནམ་འབྲས་མིན། །འདི་ལས་རྣམ་པར་བཟློག་པས་ཀྱང་། །འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །རྗོད་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་འཇུག་པ་ནི། །བརྗོད་བྱ་མཐོང་ བས་བྱེད་ཅེ་ན། །ཕན་ཚུན་དག་ནི་འགལ་བའི་དོན། །དེ་ནི་གཅིག་ལ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །དེས་ན་ལུང་དང་དངོས་པོ་རྣམས། །རྟོགས་པ་པོ་ཡི་རྣམ་འགའ་ཡང་། །མེད་ན་མི་འབྱུང་མི་འགྲུབ་ན། །དེ་ ལས་དོན་གང་ངེས་པ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་ལོག་ན་ཡང་། །དངོས་པོ་མེད་པར་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །དེས་ན་མེད་ངེས་འབྲས་བུ་ཅན། །མི་དམིགས་པས་ནི་མི་འགྲུབ་བོ། །རིག་བྱེད་ཚད་མ་དང་ནི་ འགས་བྱེད་སྨྲ། །ཁྲུས་ལས་ཆོས་འདོད་དང་ནི་རིགས་པ་སྨྲས་དྲེགས། །སྡིག་པ་གཞོམ་ཕྱིར་གང་གདུང་བ་རྩོམ་ཞེས་པ། །བླུན་པོ་ཤེས་རབ་འཆལ་བའི་རྟགས་ལྔ་ཡིན། །ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་ པ་ལས་རང་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ་ལེའུ་དང་པོའོ།། ༈ །། ༄།

【現代漢語翻譯】『什麼是這個？』如果木塊會說話，『另一個是我自己』，如果它這樣說，那麼仔細區分這些。對於一切事物，只有一個適用的意義嗎？從何處產生明確的說明？除了說話的意願之外，誰能知道超越感官的事物？說話的意願是原因，符號是它的說明。如果這在非生起的事物中不存在，那麼那個具有單一意義的事物從何而來？如果本質上是確定的，那麼它對其他事物也是行不通的。符號也會變得毫無意義。通過符號來區分本質，從何處產生清晰的確定性？對於那些意願是自主的，什麼是所謂的確定性？因此，符號本身是適用的，意願本身並不清晰。這些是中間的詩句。因為認知是片面的，其他也是如此，例如，火能消除寒冷是真實的。其他人也這樣說。因為味道相似，本質相同，就像在一個容器中混合了多種物質一樣。因為具有額外的迷惑性，所以通過理性知識來阻止這種說法。聲稱補盧沙（梵文：पुरुष，IAST：puruṣa，字面意思：人，靈魂）是常恒的作者，事物是常恒的，並且超越感官。感官所能感知的事物和事物，原因和存在是不一致的。此外，通過兩種量（ प्रमाण ）來區分的活動範圍，或者依賴於聖典（ आगम ）的推論，以及矛盾的表達。沒有完全消除矛盾，也沒有解釋論典的意義，卻接受了帶有真實意義的說法，這就像妓女用謊言獲勝一樣。如果那樣成立，那麼什麼不是量呢？對於那些聲稱有多個補盧沙（梵文：पुरुष，IAST：puruṣa，字面意思：人，靈魂）的人來說，並非沒有一個真實的意義。聲音存在於說話者身上，這既不是事物的本質也不是結果。即使通過反駁這一點，也不可能沒有錯誤。如果表達的運用是通過看到所表達的事物來實現的，那麼相互矛盾的意義怎麼會變成一個？因此，如果聖典和事物不存在，或者沒有認識者，那麼就不會產生或成立，從那裡面能確定什麼意義呢？因此，即使它是錯誤的，沒有事物也無法成立。因此，沒有確定性的結果，通過非觀察是無法成立的。認知是量，也是破壞者。洗澡是爲了渴望正法，以及因理性而自豪的言論。聲稱爲了摧毀罪惡而進行折磨，這些是愚蠢和智慧墮落的五個標誌。《釋量論》的偈頌，關於自利的比量，即第一品。

【English Translation】 'What is this?' If a piece of wood could speak, 'Another is myself,' if it said so, then carefully distinguish these. For all things, is there only one applicable meaning? From where does a clear explanation arise? Apart from the intention to speak, who can know things beyond the senses? The intention to speak is the cause, and the symbol is its explanation. If this does not exist in non-arising things, then from where does that thing with a single meaning come? If it is inherently certain, then it also does not work for other things. The symbol will also become meaningless. By distinguishing essence through symbols, from where does clear certainty arise? For those whose intention is autonomous, what is called certainty? Therefore, the symbol itself is applicable, and the intention itself is not clear. These are the intermediate verses. Because cognition is one-sided, others are also like that, for example, fire being able to eliminate cold is true. Others also say so. Because the taste is similar and the essence is the same, just like mixing multiple substances in one container. Because it has additional misleading qualities, this statement is prevented by rational knowledge. Claiming that Purusha (梵文：पुरुष，IAST：puruṣa，romanization: puruṣa, meaning: person, soul) is the permanent author, that things are permanent, and that it transcends the senses. The things that can be perceived by the senses and things, the cause and existence are inconsistent. Furthermore, the scope of activity distinguished by two pramanas (प्रमाण), or inference relying on the Agamas (आगम), and contradictory expressions. Without completely eliminating contradictions and without explaining the meaning of the scriptures, accepting statements with true meaning is like a prostitute winning with lies. If that is established, then what is not a pramana? For those who claim that there are multiple Purushas (梵文：पुरुष，IAST：puruṣa，romanization: puruṣa, meaning: person, soul), it is not that there is not a single true meaning. The sound exists in the speaker, which is neither the essence of the thing nor the result. Even by refuting this, it is impossible to be without error. If the application of expression is achieved by seeing what is expressed, then how can mutually contradictory meanings become one? Therefore, if the scriptures and things do not exist, or if there is no knower, then it will not arise or be established, from what can any meaning be determined from that? Therefore, even if it is wrong, it cannot be established without things. Therefore, there is no certain result, and it cannot be established by non-observation. Cognition is a pramana and also a destroyer. Bathing is for desiring Dharma, and speech proud of reason. Claiming to inflict suffering in order to destroy sins, these are the five signs of foolishness and the decline of wisdom. The verses of Pramanavarttika, on inference for self-benefit, which is the first chapter.

།ཚད་མ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལེའུ་གཉིས་པ། ཚད་མ་བསླུ་མེད་ཅན་ཤེས་པ། །དོན་བྱེད་ནུས་པར་གནས་པ་ནི། །མི་སླུ་སྒྲ་ལས་བྱུང་བ་ཡང་། །མངོན་པར་འདོད་པ་སྟོན་ཕྱིར་རོ། ། 2-768 སྨྲ་བ་པོ་ཡི་བྱེད་པའི་ཡུལ། །དོན་གང་བློ་ལ་རབ་གསལ་བ། །དེ་ལ་སྒྲ་ནི་ཚད་མ་ཉིད། །དོན་གྱི་དེ་ཉིད་རྒྱུ་ཅན་མིན། །གཟུང་བ་འཛིན་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ནི། །མི་འདོད་བློ་ནི་ཚད་ མ་ཉིད། །བླང་དང་དོར་བྱའི་དངོས་པོ་ཡི། །འཇུག་ལ་དེ་གཙོ་ཡིན་ཕྱིར་དང་། །ཡུལ་རྣམ་ཅན་ནི་ཐ་དད་པས། །བློ་ཡི་རྟོགས་པ་ཐ་དད་ཕྱིར། །དེ་ཡོད་ན་འདི་ཡོད་ཕྱིར་རོ། །རང་ལས་རང་ གི་ངོ་བོ་རྟོགས། །ཐ་སྙད་ལས་ནི་ཚད་མ་ཉིད། །བསྟན་བཅོས་རྨོངས་པ་ཟློག་བྱེད་ཡིན། །མ་ཤེས་དོན་གྱི་གསལ་བྱེད་ཀྱང་། །རང་གི་ངོ་བོ་རྟོགས་འོག་ཏུ། །སྤྱི་ཡི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐོབ། །རང་ གི་མཚན་ཉིད་མི་ཤེས་པ། །ཤེས་པ་གང་ཡིན་ཞེས་དགོངས་ཕྱིར། །རང་གི་མཚན་ཉིད་དཔྱད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྡན་བཅོམ་ལྡན་ཚད་མ་ཉིད། །མ་སྐྱེས་པ་ནི་བཟློག་དོན་དུ། །གྱུར་པ་ཉིད་གསུངས་དེ་ཡི་ ཕྱིར། །སྒྲུབ་བྱེད་ལ་ལྟོས་ཚད་ཡིན་རིགས། །ཚད་མ་རྟག་པ་ཉིད་ཡོད་མིན། །དངོས་ཡོད་རྟོགས་པ་ཚད་ཕྱིར་དང་། །ཤེས་བྱ་མི་རྟག་པ་ཉིད་ཀྱིས། །དེ་ནི་མི་བརྟན་ཉིད་ཕྱིར་རོ། །རིམ་བཞིན་སྐྱེ་བ་ ཅན་དག་ནི། །རྟག་ལས་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་ཕྱིར། །ལྟོས་པ་མི་རུང་བ་ཡི་ཕྱིར། །རྣམ་འགས་ཕན་གདགས་བྱ་མིན་ཕྱིར། །མི་རྟག་ན་ཡང་ཚད་མེད་ཉིད། །སྡོད་འཇུག་དབྱིབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། །དོན་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་དག ། 2-769 འདོད་པ་གྲུབ་པའམ་དཔེ་མ་གྲུབ། །ཡང་ན་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན། །བྱིན་རླབས་ཡོད་མེད་རྗེས་འཇུག་ཅན། །དབྱིབས་སོགས་ཇི་འདྲ་རབ་གྲུབ་པ། །དེ་ལས་རྗེས་སུ་དཔོག་གང་ཡིན། །དེ་ནི་རིགས་པ་ཉིད་ ཡིན་ནོ། །ཐ་དད་དངོས་ལ་རབ་གྲུབ་པ། །སྒྲ་མཚུངས་ཐ་དད་མེད་པའི་ཕྱིར། །རྗེས་དཔོག་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །སྐྱ་བོའི་རྫས་ལས་མེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མིན་ན་རྫ་མཁན་གྱིས། བུམ་པ་ལ་ སོགས་འཇིམ་པ་ཡི། །རྣམ་འགྱུར་འགའ་ཞིག་བྱེད་པའི་ཕྱིར། །གྲོག་མཁར་ཡང་དེས་བྱས་གྲུབ་འགྱུར། །བསྒྲུབ་བྱའི་རྗེས་འགྲོ་ཕྱིར་འབྲས་བུ། །སྤྱིས་ཀྱང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ལ། །འབྲེལ་པ་ཅན་ཉིད་ཐ་དད་ཕྱིར། །ཐ་ དད་སྐྱོན་བརྗོད་འབྲས་མཚུངས་འདོད། །རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་གྲུབ་པ། །སྒྲ་ཡི་སྤྱི་ནི་མཐོང་བ་ལས། །སྒྲུབ་བྱེད་མི་རིགས་ངག་ལ་སོགས། །གོ་ཉིད་ཕྱིར་ན་རྭ་ཅན་བཞིན། །རྗོད་པར་འདོད་པའི་གཞན་དབང་ ཕྱིར། །སྒྲ་རྣམས་གང་ལའང་མེད་མ་ཡིན། །དེ་ཡོད་པས་ནི་དོན་གྲུབ་ན། །ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་གྲུབ། །འདིས་ནི་སེར་སྐྱ་ལ་སོགས་ཀྱི། །མི་རྟག་སོགས་ཕྱིར་ཡང་སེམས་མེད། །སོགས་དང་ཤུན་པ་ བཤུས་ན་ནི། །འཆི་ཕྱིར་སེམས་ལྡན་དཔྱད་

【現代漢語翻譯】《量成立》第二品量是無欺的知識，具有成辦作用的能力。『不欺』一詞也源於聖言，這是爲了顯示其顯現的意願。 2-768 語者所作的對象，心中清晰明瞭的事物，對它來說，聖言就是量。事物的真相併非由因產生。爲了把握所執持的，世俗諦不被認為是量。因為它是進入應取捨之事物的主要方式。由於境和相各不相同，所以心的認識也各不相同。因為有它，所以有這個。從自身中認識到自己的體性。從名言中產生量。論典是遣除愚昧的工具，也是闡明未知之義的工具。在認識到自己的體性之後，才能獲得對共相的認識。爲了思考『什麼是不知道自己體性的知識』，所以要研究自己的體性。具有這種特性的薄伽梵（Bhagavan，具 भगवन्，bhagavan，有福者）就是量。『未生』是爲了遣除而說的，因此才宣說了轉變。凡是需要依賴能立的，都應是量。量不是常有的。因為實有是量的緣故，並且所知是無常的緣故，所以它是不穩固的。次第產生的事物，不可能從常有中產生。因為依賴是不合理的，因為不能以多種方式施加利益。即使是無常，也是無量的。安住、進入、形狀的差別，以及成辦作用等等。 2-769 要麼是所希望的成立，要麼是比喻不成立，要麼是產生懷疑。具有加持與否的隨行，形狀等如何成立，從中能推知什麼呢？那就是正理。在不同的事物上成立，因為聲音相同而沒有差別。比量不是正理，就像從青色的事物中推出火一樣。如果不是這樣，陶師製作瓦罐等泥土的各種變化，那麼蟻穴也應該被認為是陶師所造。因為所立的隨行是果，所以也能以共相來成立。因為具有關聯性，所以是不同的。說不同是過失，希望果相同。在種類的差別上成立，從聲音的共相中看到。能立不是理性的，如言語等，因為是能理解的，就像有角一樣。因為想要表達而受他者支配，所以聲音在任何事物中都不是沒有的。如果因為有它而成立意義，那麼一切都能成立一切。這也能證明數論派（Samkhya，僧佉 सांख्य，sāṃkhya，數論）等的無常等，所以沒有心。如果剝去皮等，因為會死亡，所以是有心的。

【English Translation】 Chapter Two: Establishment of Pramana Pramana ( ಪ್ರಮಾಣ, pramāṇa, valid cognition) is infallible knowledge, possessing the capacity to perform a function. The term 'infallible' also originates from the words of the wise, to show its intention to manifest. 2-768 The object made by the speaker, the thing that is clearly understood in the mind, for that, the words of the wise are pramana. The truth of things is not produced by causes. In order to grasp what is held, conventional truth is not considered pramana. Because it is the main way to enter into what should be taken or abandoned. Because the object and the aspect are different, so the mind's understanding is also different. Because if there is it, then there is this. From oneself, one recognizes one's own nature. From language, pramana arises. Treatises are tools to dispel ignorance, and also tools to clarify unknown meanings. After recognizing one's own nature, one can obtain the recognition of the universal. In order to think about 'what is the knowledge that does not know its own nature', so one must study one's own nature. The Bhagavan (具 भगवन्，bhagavan，Blessed One) who has this characteristic is pramana. 'Unborn' is said for the sake of dispelling, therefore the transformation is proclaimed. Whatever needs to rely on the establisher should be pramana. Pramana is not permanent. Because reality is the cause of pramana, and because what is known is impermanent, so it is unstable. Things that arise in sequence cannot arise from the permanent. Because dependence is unreasonable, because benefits cannot be applied in many ways. Even if it is impermanent, it is immeasurable. The difference of dwelling, entering, shape, and performing functions, etc. 2-769 Either the desired is established, or the metaphor is not established, or doubt arises. With or without the following of blessings, how are shapes etc. established, what can be inferred from it? That is logic. Established on different things, because the sounds are the same and there is no difference. Inference is not logic, just like inferring fire from a blue thing. If not, the potter makes various changes to the clay such as pots, then the anthill should also be considered made by the potter. Because the follower of what is to be established is the result, so it can also be established by the universal. Because it has relevance, so it is different. Saying different is a fault, hoping for the same result. Established on the difference of kinds, seen from the universal of sounds. The establisher is not rational, such as speech etc., because it is understandable, just like having horns. Because one is controlled by others to express, so sounds are not absent in anything. If meaning is established because of having it, then everything can establish everything. This can also prove the impermanence etc. of the Samkhya (僧佉 सांख्य，sāṃkhya，Enumeration) etc., so there is no mind. If the skin etc. is peeled off, because it will die, so it is sentient.

པ་ཡིན། །དངོས་པོའི་ངོ་བོ་མ་གྲུབ་ན། །ཚུལ་འདི་གྲུབ་ན་མ་གྲུབ་ཀྱང་། །ཁྱད་པར་གནོད་བྱེད་མ་ཡིན་ཏེ། །སྒྲ་ཡི་ནམ་མཁའ་ལ་བརྟེན་བཞིན། །སྒྲ་མ་གྲུབ་ཀྱང་དངོས་པོ་ནི། ། 2-770 གྲུབ་ན་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ་དཔེར། །འུག་པ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་པས། །ལུས་སོགས་སྒྲུབ་བྱེད་བཤད་པ་བཞིན། །དེ་ཉིད་འཁྲུལ་ལ་སོགས་ཡིན་ན། །སྒྲ་ནི་འཁྲུལ་པ་མེད་ན་ཡང་། །སྒྲུབ་བྱེད་སྐྱོན་ལྡན་ཤེས་ བྱ་སྟེ། །དངོས་ལས་དངོས་པོ་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །འགྲོ་བའི་ཕྱིར་དང་ལག་ལྡན་ཕྱིར། །རྭ་ཅན་གླང་པོ་ཞེས་སྒྲུབ་བྱེད། །འདི་ཡི་སྒྲ་ཡི་བརྗོད་བྱ་ནི། །གྲགས་པ་ཡིན་གྱི་བརྗོད་འདོད་མིན། །ཇི་ལྟར་དངོས་ དེ་རྒྱུ་ཡིན་པ། །དེ་ལྟར་དེ་ཉིད་གང་གི་ཚེ། །རྒྱུ་མིན་གང་གིས་དེ་ནི་རྒྱུར། །འདོད་ལ་རྒྱུ་མ་ཡིན་མི་འདོད། །མཚོན་དང་སྨན་སོགས་འབྲེལ་པ་ལས། །ནག་པའི་རྨ་དང་འདྲུབས་ཡིན་ན། །འབྲེལ་ མེད་སྡོང་དུམ་ཅི་ཡི་ཕྱིར། །རྒྱུ་ཉིད་དུ་ནི་རྟོག་མི་བྱེད། །རང་བཞིན་ཁྱད་པར་མེད་པར་ནི། །བྱེད་པར་ཡང་ནི་མི་རུང་ངོ་། །རྟག་ལ་ལྡོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །ནུས་པ་ཉིད་ཀྱང་རྟོགས་པར་ དཀའ། །གང་དག་ཡོད་ན་གང་འགྱུར་ཉིད། །དེ་དག་ལས་གཞན་དེ་ཡི་རྒྱུ། །རྟོག་པ་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ལ། །རྒྱུ་རྣམས་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར། །མྱུ་གུ་སྐྱེད་ལ་ས་ལ་སོགས། །རང་བཞིན་ཡོངས་སུ་ གྱུར་ནས་ནི། །རྒྱུ་ཡིན་དེ་ལེགས་བྱས་པ་ན། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཇི་ལྟར་ཡུལ་དབང་པོ། །ཚོགས་པ་ཁྱད་མེད་བློ་རྒྱུ་ཡིན། །དེ་ལྟར་འདི་ཡིན་ཞེ་ན་མིན། །དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཡོད་ཕྱིར་རོ། ། 2-771 སོ་སོ་སོ་སོར་ནུས་མེད་རྣམས། །རང་བཞིན་ཁྱད་པར་མེད་པས་ན། །ཚོགས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད་འགྱུར་བས། །དེ་ཕྱིར་ཁྱད་པར་གྲུབ་པ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་སོ་སོར་གང་ནུས་མེད། །ཚོགས་ན་ཡོན་ཏན་སྲིད་ འགྱུར་བ། །དེ་དག་རྒྱུ་ཡིན་དབང་ཕྱུག་སོགས། །མ་ཡིན་ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཚད་མ་ལྐོག་གྱུར་དོན་ཤེས་ཡིན། །དེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར། །ནན་ཏན་བྱེད་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་ནི་ཁ་ ཅིག་རབ་ཏུ་བརྗོད། །མི་ཤེས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ། །འཁྲུལ་པར་དོགས་པ་ཅན་རྣམས་ཀྱིས། །དེས་བཤད་ནན་ཏན་བྱ་བའི་ཕྱིར། །ཤེས་ལྡན་འགའ་ཞིག་འཚོལ་བར་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་དེ་ཡི་བསྒྲུབ་བྱ་རུ། །འགྱུར་ བའི་ཡེ་ཤེས་རྣམ་དཔྱད་བྱའི། །འདི་ཡིས་སྲིན་བུའི་གྲངས་མཁྱེན་པ། །ངེད་ལ་འགར་ཡང་ཉེར་མཁོ་མེད། །བླང་དང་དོར་བྱའི་དེ་ཉིད་ནི། །ཐབས་དང་བཅས་པ་རིགས་མཛད་པ། །གང་དེ་ཚད་མ་ཉིད་འདོད་ ཀྱི། །ཐམས་ཅད་རིགས་མཛད་མ་ཡིན་ནོ། །རིང་པོ་མཐོང་བའམ་མིན་ཡང་རུང་། །འདོད་པའི་དེ་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན། །གལ་ཏེ་རིང་མཐོང་ཚད་ཡིན་ན། །ཚུར་ཤོག་བྱ་རྒོད་བསྟེན་པར་གྱིས། །སྒྲུབ་བྱེད་ཐུགས་རྗེས་ གོམས་

【現代漢語翻譯】如果是這樣，如果事物的自性未成立，那麼這種方式成立與否，都不能損害什麼差別。就像聲音依賴於虛空，即使聲音未成立，事物如果成立，仍然會成立。例如，佛陀通過貓頭鷹的例子，說明了身體等作為成立的依據。如果那本身是錯誤的等等，即使聲音沒有錯誤，也應該知道成立的依據是有缺陷的，因為事物是從事物中成立的。因為要行走和有手，所以說『有角的公牛』作為成立的依據。這聲音的表達，是名聲，而不是想要表達的。事物如何是原因呢？同樣，在那時，什麼不是原因呢？不想要的原因不是原因。如果劍和藥物等通過關聯，導致黑色的傷口和疤痕，那麼沒有關聯的樹樁又是什麼原因呢？不應該認為它是原因。如果沒有自性的差別，那麼做也是不可能的。因為常法沒有改變，所以也很難理解它的能力。如果有什麼存在，什麼就會改變，那麼除了那些之外，它就是原因。如果是這樣認為，那麼一切事物的原因都會是無窮無盡的。爲了產生幼芽，土地等完全改變了自性之後，才是原因，這樣做是好的，因為看到了它的差別。如果像境和根識的集合，沒有差別，是心的原因，如果是這樣，那麼不是的，因為與那些有差別。各自沒有能力的事物，因為沒有自性的差別，所以集合也沒有能力，因此，差別是成立的。因此，各自沒有能力，集合起來可能會有功德，那些是原因，自在天等不是，因為沒有差別。量是瞭解隱蔽事物的。因為沒有成立它的依據，所以有些人說，沒有努力。對於那些不瞭解而想要顯示的人，那些懷疑錯誤的人，因為他說了，所以要努力，有些智者會去尋找。因此，對於它的成立，應該分析變化的智慧。用這個來了解蟲子的數量，對我們任何人都沒有用處。應該接受和拋棄的，以及具有方便的理智，才是量，不是所有的理智。無論是否看到遙遠的事物，都是看到了想要的事物。如果看到遙遠的事物是量，那麼請依靠禿鷲吧。成立的依據是慈悲的串習。如果是這樣，如果事物的自性未成立，那麼這種方式成立與否，都不能損害什麼差別。就像聲音依賴於虛空，即使聲音未成立，事物如果成立，仍然會成立。例如，佛陀通過貓頭鷹的例子，說明了身體等作為成立的依據。如果那本身是錯誤的等等，即使聲音沒有錯誤，也應該知道成立的依據是有缺陷的，因為事物是從事物中成立的。因為要行走和有手，所以說『有角的公牛』作為成立的依據。這聲音的表達，是名聲，而不是想要表達的。事物如何是原因呢？同樣，在那時，什麼不是原因呢？不想要的原因不是原因。如果劍和藥物等通過關聯，導致黑色的傷口和疤痕，那麼沒有關聯的樹樁又是什麼原因呢？不應該認為它是原因。如果沒有自性的差別，那麼做也是不可能的。因為常法沒有改變，所以也很難理解它的能力。如果有什麼存在，什麼就會改變，那麼除了那些之外，它就是原因。如果是這樣認為，那麼一切事物的原因都會是無窮無盡的。爲了產生幼芽，土地等完全改變了自性之後，才是原因，這樣做是好的，因為看到了它的差別。如果像境和根識的集合，沒有差別，是心的原因，如果是這樣，那麼不是的，因為與那些有差別。各自沒有能力的事物，因為沒有自性的差別，所以集合也沒有能力，因此，差別是成立的。因此，各自沒有能力，集合起來可能會有功德，那些是原因，自在天等不是，因為沒有差別。量是瞭解隱蔽事物的。因為沒有成立它的依據，所以有些人說，沒有努力。對於那些不瞭解而想要顯示的人，那些懷疑錯誤的人，因為他說了，所以要努力，有些智者會去尋找。因此，對於它的成立，應該分析變化的智慧。用這個來了解蟲子的數量，對我們任何人都沒有用處。應該接受和拋棄的，以及具有方便的理智，才是量，不是所有的理智。無論是否看到遙遠的事物，都是看到了想要的事物。如果看到遙遠的事物是量，那麼請依靠禿鷲吧。成立的依據是慈悲的串習。

【English Translation】 If so, if the self-nature of things is not established, then whether this method is established or not, it cannot harm any difference. Just as sound depends on space, even if sound is not established, if things are established, they will still be established. For example, the Buddha, through the example of the owl, explained that the body and so on are the basis for establishment. If that itself is wrong, etc., even if the sound is not wrong, it should be known that the basis for establishment is flawed, because things are established from things. Because of walking and having hands, it is said 'horned bull' as the basis for establishment. The expression of this sound is fame, not what is intended to be expressed. How are things the cause? Similarly, at that time, what is not the cause? The cause that is not wanted is not the cause. If swords and medicines, etc., through association, cause black wounds and scars, then what is the cause of the stump without association? It should not be considered the cause. If there is no difference in self-nature, then doing is also impossible. Because the constant dharma does not change, it is also difficult to understand its ability. If something exists, something will change, then other than those, it is the cause. If it is thought so, then the causes of all things will be endless. In order to produce sprouts, the land, etc., completely change their self-nature, then it is the cause, doing so is good, because the difference is seen. If the collection of objects and sense consciousness is like this, without difference, it is the cause of the mind, if so, then it is not, because there is a difference from those. Things that have no ability individually, because there is no difference in self-nature, so the collection also has no ability, therefore, the difference is established. Therefore, those that have no ability individually, when collected, may have merits, those are the cause, Ishvara etc. are not, because there is no difference. Pramana is to understand hidden things. Because there is no basis for establishing it, some people say, there is no effort. For those who do not understand and want to show, those who doubt mistakes, because he said it, so make an effort, some wise people will go to find. Therefore, for its establishment, the wisdom of change should be analyzed. Using this to know the number of insects is of no use to any of us. What should be accepted and discarded, and the intellect that has skillful means, is pramana, not all intellect. Whether or not one sees distant things, one sees what one wants. If seeing distant things is pramana, then rely on the vulture. The basis for establishment is the habituation of compassion. If so, if the self-nature of things is not established, then whether this method is established or not, it cannot harm any difference. Just as sound depends on space, even if sound is not established, if things are established, they will still be established. For example, the Buddha, through the example of the owl, explained that the body and so on are the basis for establishment. If that itself is wrong, etc., even if the sound is not wrong, it should be known that the basis for establishment is flawed, because things are established from things. Because of walking and having hands, it is said 'horned bull' as the basis for establishment. The expression of this sound is fame, not what is intended to be expressed. How are things the cause? Similarly, at that time, what is not the cause? The cause that is not wanted is not the cause. If swords and medicines, etc., through association, cause black wounds and scars, then what is the cause of the stump without association? It should not be considered the cause. If there is no difference in self-nature, then doing is also impossible. Because the constant dharma does not change, it is also difficult to understand its ability. If something exists, something will change, then other than those, it is the cause. If it is thought so, then the causes of all things will be endless. In order to produce sprouts, the land, etc., completely change their self-nature, then it is the cause, doing so is good, because the difference is seen. If the collection of objects and sense consciousness is like this, without difference, it is the cause of the mind, if so, then it is not, because there is a difference from those. Things that have no ability individually, because there is no difference in self-nature, so the collection also has no ability, therefore, the difference is established. Therefore, those that have no ability individually, when collected, may have merits, those are the cause, Ishvara etc. are not, because there is no difference. Pramana is to understand hidden things. Because there is no basis for establishing it, some people say, there is no effort. For those who do not understand and want to show, those who doubt mistakes, because he said it, so make an effort, some wise people will go to find. Therefore, for its establishment, the wisdom of change should be analyzed. Using this to know the number of insects is of no use to any of us. What should be accepted and discarded, and the intellect that has skillful means, is pramana, not all intellect. Whether or not one sees distant things, one sees what one wants. If seeing distant things is pramana, then rely on the vulture. The basis for establishment is the habituation of compassion.

ལས་དེ། །བློ་ནི་ལུས་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། །གོམས་པས་གྲུབ་པ་མེད་ཅེ་ན། །མ་ཡིན་རྟེན་ནི་བཀག་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེ་བ་ཡོངས་སུ་ལེན་པ་ན། །འབྱུང་རྔུབ་དབང་པོ་བློ་དག་ནི། །རང་གི་རིགས་ལ་ལྟོས་མེད་ཅན། ། 2-772 ལུས་ཉིད་འབའ་ཞིག་ལས་སྐྱེ་མིན། །ཧ་ཅང་ཐལ་ཕྱིར་མཚམས་སྦྱོར་བར། །ནུས་ལྡན་མཐོང་བ་གང་དེ་ལ། །ཅི་ཞིག་ཡོད་འགྱུར་གང་མེད་པ། །གང་གིས་ཕྱི་ནས་མཚམས་སྦྱོར་མེད། །གང་དུ་དྲོད་གཤེར་ལ་ སོགས་པ། །སྐྱེ་བོ་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་བའི། །ས་སོགས་ཆ་དེ་འགའ་ཡང་མེད། །དེ་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ས་བོན་བདག །དེ་ཕྱིར་དབང་སོགས་རང་རིགས་ལ། །ལྟོས་པ་མེད་པར་འབྱུང་ཡིན་ན། །ཇི་ལྟར་གཅིག་ ནི་ཡོངས་འགྱུར་བཞིན། །ཀུན་འགྱུར་ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་རོ། །དབང་རྣམས་རེ་རེ་ལ་གནོད་ན། །ཡིད་བློ་ལ་གནོད་ཡོད་མ་ཡིན། །འདི་འགྱུར་ན་ནི་དེ་དག་ཀྱང་། །འགྱུར་བ་དག་ཏུ་མཐོང་བ་ཡིན། །དེ་ ཕྱིར་བློ་གནས་པ་ཡི་རྟེན། །བློ་ཉིད་ལ་ནི་བརྟེན་པ་འགའ། །དབང་པོ་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས། །དེ་ཕྱིར་བློ་ལས་དབང་པོ་ཡིན། །དེ་འདྲའི་འཕེན་བྱེད་ཡོད་གྱུར་ན། །ཕྱིས་ཀྱང་དེ་འདྲར་འགྱུར་བ་ ཡིན། །དེ་ཡི་ཤེས་པས་ཕན་འདོགས་ཕྱིར། །ཡིད་ནི་ལུས་ལ་བརྟེན་པར་བཤད། །གལ་ཏེ་དབང་པོ་མེད་པར་བློ། །མ་ཡིན་དེ་ཡང་དེ་མེད་པར། །དེ་ལྟའང་ཕན་ཚུན་རྒྱུ་ཉིད་པས། །དེ་ཕྱིར་ཕན་ཚུན་ རྒྱུ་ཅན་ཡིན། །རིམ་ཅན་མིན་ལས་རིམ་ཅན་མིན། །ཁྱད་པར་ཅན་མིན་ལྟོས་པའང་མེད། །ལུས་ལས་རིམ་གྱིས་བློ་འགྱུར་ན། །དེའི་ཡང་རིམ་པ་གསལ་བར་བྱེད། །སྐད་ཅིག་སྔ་མ་སྔ་མ་ནི། །སྐད་ཅིག་རེ་རེ་སྔོན་མེད་དེའི། ། 2-773 རྒྱུ་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་རྒྱུ། །ཐམས་ཅད་ཚེ་ན་མཐོང་བ་ཉིད། །ཐ་མའི་སེམས་ནི་སེམས་གཞན་དང་། །མཚམས་སྦྱོར་བ་ལ་འགལ་ཅི་ཡོད། ། དགྲ་བཅོམ་སེམས་གང་ཡིན་དེ་ཡང་། །གང་ལས་མཚམས་སྦྱོར་མེད་ པར་འདོད། །ཚད་མས་མ་གྲུབ་དོན་ཅན་གྱི། །གྲུབ་མཐའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངམ་ཅི། །གལ་ཏེ་དེ་རྒྱུ་བྲལ་ཕྱིར་ན། །དེ་ཉིད་འདིར་ནི་ཅིས་མ་བརྗོད། །དེ་བློ་བཞིན་དུ་འཛིན་འགྱུར་ཕྱིར། །དབང་པོ་བཅས་ ལས་ཡིད་ཤེས་མིན། །ཤེས་སྐྱེད་ནུས་པ་ཐ་དད་ཕྱིར། །ཀུན་ལས་ཀྱང་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །སེམས་མེད་ཉིད་ཕྱིར་གཞན་ལས་མིན། །རྒྱུ་གཅིག་ཕྱིར་ན་ལྷན་ཅིག་གནས། །དབང་བཞིན་གཟུགས་དང་རོ་བཞིན་ནོ། །དོན་ གྱི་སྒོ་ནས་འགྱུར་བ་ཡིན། །རྟག་ཏུ་དེ་ཡི་རྗེས་འཇུག་ཕྱིར། །གང་ཞིག་ཡོད་པས་ཕན་འདོགས་བྱེད། །དེ་རྒྱུ་དེ་ཕྱིར་བདུན་པ་དང་། །སྐྱེས་ཕྱིར་ཞེས་ནི་བཤད་པ་ཡིན། །འགའ་ཞིག་ཚེ་ན་སེམས་རྒྱུན་ ལ། །ཕན་འདོགས་བྱེད་པའང་ཡིན་སླ་སྟེ། །བུམ་སོགས་ལ་ནི་མེ་སོགས་བཞིན། །དེ་ཙམ་གྱིས་ནི་ལྡོག་པ་མིན། །ལུས་ནི་གནས་པ་ཉིད་ན་སེམས། །ལྡོག་པ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །དེ་ཡ

【現代漢語翻譯】如果說，因為心識依賴於身體，所以不能通過習慣來成就，並非如此，因為這是爲了遮止（心識）的所依。在接受轉生時，地、水、火、風（འབྱུང་བ་，bhūta，四大元素）的攝入，感官和心識，不依賴於各自的同類。身體並非僅僅由自身產生，因為這樣太過極端。在連線（前後世）時，具有能力者所見到的，什麼是有，什麼是沒有？什麼從外部進行連線？在何處，溫度、濕度等，不會使眾生轉生？沒有這樣的地等元素的部分。因此，一切都以種子為自性。因此，如果感官等不依賴於自己的同類而產生，那麼，如何像一個完全變化一樣，一切都變化，沒有差別呢？如果對每個感官都有損害，那麼對意識（ཡིད་བློ་，manobuddhi，意和智）就沒有損害。如果這個（身體）變化，那麼那些（感官）也會被看到發生變化。因此，心識安住的所依，有些是依賴於心識自身。因為感官是心識的原因，所以感官來自心識。如果有這樣的牽引者，那麼後來也會變成那樣。因為那個的知識有所幫助，所以說意依賴於身體。如果心識沒有感官，或者感官沒有心識，即使那樣，也是相互為因，因此是相互為因。不是有次第的產生非有次第的，不是有差別的產生無所依賴的。如果心識從身體有次第地變化，那麼也應清楚地說明它的次第。前一個剎那，對於每一個剎那來說，都是先前沒有的因。因此，一切時中都能見到因。最後的意識與其他意識連線，有什麼矛盾呢？阿羅漢（དགྲ་བཅོམ་，arhat，應供）的心識，也希望它不與任何事物連線。難道你要追隨未經量成立的、有意義的宗派嗎？如果那是由於沒有原因，為什麼不在這裡說呢？因為它會像心識一樣被執持，所以意識不是來自具有感官的。因為產生知識的能力不同，所以不是來自一切。因為它本身沒有心識，所以不是來自其他。因為原因相同，所以同時存在，像感官一樣，像色和味一樣。通過意義的門徑而變化。因為它總是跟隨那個，什麼存在就能提供幫助。那是原因，因此說是第七個和出生。有些時候，對心識的相續提供幫助也很容易，就像火等對瓶子等一樣。僅僅因為這樣，並不能推翻（心識相續）。如果身體存在，心識就不會停止，這將會是太過極端。因此，那個（心識）會停止。

【English Translation】 If it is said that because the mind relies on the body, it cannot be accomplished through habituation, it is not so, because this is to negate the support (of the mind). When taking rebirth, the elements (འབྱུང་བ་，bhūta，四大元素), senses, and mind do not depend on their own kind. The body is not born solely from itself, because that would be too extreme. When connecting (between lives), what does the capable one see, what is there, and what is not? What connects from the outside? Where do temperature, humidity, etc., not cause beings to be reborn? There are no such parts of earth, etc. Therefore, everything is of the nature of seed. Therefore, if the senses, etc., arise without depending on their own kind, then how can everything change like one complete transformation, without any difference? If there is harm to each sense, then there is no harm to the mind (ཡིད་བློ་，manobuddhi，mind and intellect). If this (body) changes, then those (senses) will also be seen to change. Therefore, the support in which the mind abides, some rely on the mind itself. Because the senses are the cause of the mind, therefore the senses come from the mind. If there is such an attractor, then later it will become like that. Because the knowledge of that is helpful, it is said that the mind relies on the body. If the mind does not have senses, or the senses do not have mind, even so, they are mutually causal, therefore they are mutually causal. Not from the non-sequential does the sequential arise, not from the non-differentiated does the independent arise. If the mind changes sequentially from the body, then its sequence should also be clearly explained. The previous moment is the cause for each moment that did not exist before. Therefore, the cause is seen in all times. What contradiction is there in the final consciousness connecting with another consciousness? The consciousness of an Arhat (དགྲ་བཅོམ་，arhat，one who is worthy of offerings) is also desired not to connect with anything. Are you following a tenet that is meaningful but not established by valid cognition? If that is because there is no cause, why not say it here? Because it will be held like the mind, therefore consciousness does not come from having senses. Because the ability to produce knowledge is different, it does not come from everything. Because it itself has no mind, it does not come from others. Because the cause is the same, they exist simultaneously, like the senses, like form and taste. It changes through the gateway of meaning. Because it always follows that, whatever exists provides help. That is the cause, therefore it is said to be the seventh and the birth. Sometimes, it is also easy to provide help to the continuum of consciousness, just like fire, etc., to pots, etc. Merely because of this, it cannot be overturned (the continuum of consciousness). If the body exists, the mind will not cease, this would be too extreme. Therefore, that (mind) will cease.

ོད་ཡོད་དང་ དབང་གྱུར་ཕྱིར། །དེ་ལས་འབྱུང་རྔུབ་དེ་མ་ཡིན། །རླུང་འབྱིན་པ་དང་འདྲེན་པ་ནི། །འབད་རྩོལ་མེད་པར་གང་ལས་ཡིན། །དེ་དག་ཕུལ་བྱུང་འགྲིབ་པ་ལས། །ཕུལ་བྱུང་འགྲིབ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །དེ་དག་ལ་ཡང་ཐལ་བ་མཚུངས། ། 2-774 སེམས་རྒྱུ་ཡིན་ན་མཚུངས་མ་ཡིན། །གནས་པའི་འཕེན་བྱེད་གཞན་དག་ཀྱང་། །གང་ཕྱིར་རྒྱུ་ནི་ཡིན་པར་འདོད། །གལ་ཏེ་སྡོང་བུ་ལ་སོགས་བཞིན། །ཉེས་པས་མི་མཐུན་ལུས་རྒྱུ་མིན། །ཤི་བས་ཉེས་པ་ཉམས་ གྱུར་ཚེ། །སླར་ཡང་འཚོ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར། །གལ་ཏེ་མེ་ནི་ལྡོག་ན་ཡང་། །ཤིང་གི་འགྱུར་བ་མི་ལྡོག་བཞིན། །དེ་ནི་ལྡོག་པ་མེད་ཅེ་ན། །མ་ཡིན་གསོ་སྦྱོར་ཡོད་ཕྱིར་རོ། །སླར་མི་འབྱུང་ བར་འགའ་ཞིག་ནི། །ལ་ལར་འགྱུར་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད། །འགའ་ཞིག་ལྡོག་པ་ཡིན་ཕྱིར་དཔེར། །ཤིང་དང་གསེར་ལ་མེ་བཞིན་ནོ། །དང་པོ་ཆུང་ཡང་ལྡོག་པ་མིན། །སླར་ལྡོག་རུང་བར་འགྱུར་བྱས་གང་། །དེ་ ནི་སླར་ཡང་འབྱུང་འགྱུར་ཏེ། །གསེར་གྱི་སྲ་བ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །ཅུང་ཟད་གསོ་བྱ་མིན་བརྗོད་པ། །འཆོས་བྱེད་རྙེད་པར་དཀའ་ཕྱིར་རམ། །ཚེ་ཟད་ཕྱིར་རོ་ཉེས་འབའ་ཞིག །ཡིན་ན་གསོ་མིན་མེད་པ་ གཉིས། །ཤི་བའི་དུག་སོགས་ལྡོག་ཕྱིར་རམ། །དེ་ཡི་སོས་ཟིན་བཅད་ལས་ཀྱང་། །འགྱུར་བའི་རྒྱུ་དང་བྲལ་བས་ན། །དེ་ཅིས་སླར་ཡང་འཚོ་མི་འགྱུར། །ཉེར་ལེན་འགྱུར་བ་མེད་པར་ནི། ཉེར་ལེན་ཅན་དག་ འགྱུར་བར་ནི། །བྱེད་པར་མི་ནུས་དཔེར་འཇིམ་པ། །འགྱུར་བ་མེད་པར་བུམ་སོགས་བཞིན། །དངོས་གང་འགྱུར་བ་མེད་པར་ནི། །དངོས་པོ་གང་ཞིག་རྣམ་འགྱུར་བ། །དེ་དེའི་ཉེར་ལེན་མི་རིགས་ཏེ། །བ་གླང་བ་མེན་ལ་སོགས་བཞིན། ། 2-775 སེམས་དང་ལུས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་རྒྱུ་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ལས། །སྐྱེ་བའི་འབྲས་བུ་ལྷན་ཅིག་གནས། །མེ་དང་ཟངས་མའི་ཞུ་ཉིད་བཞིན། །ཡོད་མེད་དག་ལ་རྟེན་མེད་ཕྱིར། །མ་ཡིན་ཡོད་པའི་གནས་ རྒྱུ་ནི། །རྟེན་ཡིན་ཞེས་ན་འདི་རྟེན་མེད། །གནས་པ་པོ་ལས་གཞན་མིན་ཕྱིར། །གཞན་ཡིན་ན་ཡང་དེ་རྒྱུ་ཉིད། །དེས་ནི་དངོས་པོ་ཅི་ཞིག་བྱས། །འཇིགས་པ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དེ་ འཇིག་རྒྱུ་ལས་འདོད། །དེ་ལའང་ཐལ་བ་མཚུངས་པ་ཡིན། །གནས་པའི་རྒྱུས་ཀྱང་ཅི་ཞིག་བྱས། །གལ་ཏེ་འཇིག་རྒྱུ་ཕྲད་བར་དུ། །དེས་གནས་འཇིག་པ་དངོས་ཆོས་ཉིད། །ཡོད་པ་འདི་གནོད་མེད་ཕྱིར་དང་། །གནས་ པའི་རྒྱུས་ནི་ཅི་ཞིག་བྱ། །གལ་ཏེ་དཔེར་ན་ཆུ་སོགས་ཀྱི། །རྟེན་བཞིན་ཞེ་ན་འདི་ལའང་མཚུངས། །དངོས་རྣམས་སྐད་ཅིག་རེ་རེར་ནི། །འཇིག་ན་དངོས་རྒྱུན་དེ་ལྟ་བུར། །སྐྱེ་རྒྱུ་ཡིན་ཕྱིར་དེ་རྟེན་ ཡིན། །དེ་ལྟ་མིན་ན་རིགས་མ་ཡིན། །འབོ་བ་ཡིས་ནི་གེགས་བྱེད་ཕྱིར། །ཆུ་སོགས་ཀྱི་ནི་རྟེན་འགྱུར་གྱི། །འགྲོ་བ་མེད་ཅན་ཡོན་ཏན་སྤྱ

【現代漢語翻譯】因為存在和受支配的緣故，所以呼吸不是從那（心）產生。那麼，呼氣和吸氣，在沒有努力的情況下，是從哪裡來的呢？這些（呼吸）從殊勝的衰減中，獲得殊勝的衰減。對於這些（呼吸），也有同樣的過失。如果心是原因，那就不相同了。其他的，作為存在的推動者，因為你認為（心）是原因。如果像樹幹等一樣，過失不一致，身體就不是原因。當死亡使過失消失時，又會重新復活。如果火可以逆轉，但木頭的變化不能逆轉。如果說那（身體）是不可逆轉的，那不是的，因為有治療。有些不再出現的事物，在某些情況下會產生變化。有些是可逆轉的，例如，木頭和金子對於火。最初很小，但不會逆轉。什麼使它變得可以逆轉？那會再次出現和變化，就像金子的堅硬一樣。說稍微治療一下是不可能的，是因為難以找到治療的方法嗎？或者是因為壽命耗盡了，僅僅是過失？如果是這樣，沒有治療和沒有（壽命）是兩種情況。或者是因為死亡的毒藥等是可逆轉的？即使切斷了已經恢復的那部分，因為它與變化的因分離，為什麼它不會再次復活呢？沒有近取因的變化，就不能使具有近取因的事物發生變化，例如泥土。沒有變化，就像瓶子等一樣。任何事物沒有變化，任何事物發生變化，那不可能是它的近取因，例如牦牛和母牦牛等。心和身體也是如此。從那（心）作為共同原因，產生的結果共同存在，就像火和銅的熔化一樣。因為對於存在和不存在的事物來說，沒有所依賴的。如果說存在的事物的存在原因是所依賴的，那麼這（心）不是所依賴的，因為它不是存在者之外的其他事物。如果是其他事物，那也是原因。那麼，它做了什麼事物呢？會毫無畏懼地陷入過失。如果認為那（心）來自毀滅的原因，那麼對於那（毀滅的原因）也有同樣的過失。存在的因又做了什麼呢？如果在毀滅的因相遇之前，那（心）的存在和毀滅是事物的本性。如果這存在的事物沒有損害，存在的因又做了什麼呢？如果像水等的所依賴一樣，那麼這也有同樣的過失。如果事物在每一瞬間都在毀滅，那麼事物的延續就是那樣，因為那是產生的原因，所以那是所依賴的。如果不是那樣，那就沒有道理。因為流動會造成阻礙，所以水等會成為所依賴的。沒有流動的事物具有功德。

【English Translation】 Because of existence and being dominated, breathing does not arise from that (mind). Then, from where does exhalation and inhalation come without effort? These (breaths) obtain excellent diminution from excellent diminution. For these (breaths), there is also the same fault. If the mind is the cause, then it is not the same. Other things, as promoters of existence, because you consider (the mind) to be the cause. If like tree trunks, etc., the faults are inconsistent, the body is not the cause. When death causes the faults to disappear, it will revive again. If fire can be reversed, but the change of wood cannot be reversed. If it is said that (the body) is irreversible, that is not so, because there is treatment. Some things that no longer appear, in some cases, produce change. Some are reversible, for example, wood and gold for fire. Initially small, but it does not reverse. What makes it reversible? That will appear and change again, just like the hardness of gold. Saying that it is impossible to treat it slightly, is it because it is difficult to find a way to treat it? Or is it because life is exhausted, only faults? If so, not treating and not (life) are two situations. Or is it because the poison of death, etc., is reversible? Even if the part that has recovered is cut off, because it is separated from the cause of change, why will it not revive again? Without the change of the proximate cause, it cannot cause things with the proximate cause to change, such as clay. Without change, like bottles, etc. Whatever thing has no change, whatever thing has transformation, that cannot be its proximate cause, such as yaks and cows, etc. The mind and body are also the same. From that (mind) as a common cause, the resulting fruits coexist, just like the melting of fire and copper. Because for things that exist and do not exist, there is no dependence. If it is said that the cause of existence of existing things is dependence, then this (mind) is not dependence, because it is not something other than the existent. If it is another thing, then that is also the cause. Then, what thing did it do? It will fall into fault without fear. If it is thought that (the mind) comes from the cause of destruction, then there is also the same fault for that (cause of destruction). What did the cause of existence do? If before the cause of destruction meets, the existence and destruction of that (mind) is the nature of things. If this existing thing has no harm, what did the cause of existence do? If like the dependence of water, etc., then this also has the same fault. If things are destroyed in every moment, then the continuation of things is like that, because that is the cause of arising, so that is dependence. If it is not like that, then there is no reason. Because flow causes obstruction, so water, etc., will become dependence. Things without flow have merit.

ི། །ལས་རྣམས་ལ་ནི་རྟེན་ཅི་དགོས། །འདིས་ནི་འཕྲོད་པ་ འདུ་བ་དང་། །འཕྲོད་པ་འདུ་བ་ཅན་རྒྱུ་དང་། །རིགས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་གནས་ཉིད། །རྟེན་མེད་ཕྱིར་ན་བསལ་བ་ཡིན། །གལ་ཏེ་གཞན་ལས་དངོས་འཇིག་ན། །དེ་ཡི་གནས་རྒྱུས་ཅི་ཞིག་བྱ། །དེ་གཞན་མེད་པར་འཇིག་ན་ཡང་། ། 2-776 གནས་པའི་རྒྱུ་རྣམས་ནུས་མེད་ཡིན། །རྟེན་བཅས་ཐམས་ཅད་གནས་ལྡན་དང་། །སྐྱེ་བ་ཅན་ཀུན་རྟེན་བཅས་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ནི། །འགའ་ཞིག་ཚེ་ནའང་འཇིག་མི་འགྱུར། །གལ་ཏེ་རང་འཇིག་ངང་ ཚུལ་བདག །ཡིན་ན་དེ་གནས་བྱེད་གཞན་གང་། །གལ་ཏེ་རང་འཇིག་ངང་ཚུལ་བདག །མིན་ན་དེ་གནས་བྱེད་གཞན་གང་། །ལུས་ཀྱི་ཕུལ་བྱུང་འགྲིབ་མེད་པར། །བློ་ཡི་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས། །ཤེས་རབ་ལ་ སོགས་ཕུལ་བྱུང་དང་། །འགྲིབ་པ་དག་ཏུ་འགྱུར་བ་ཡིན། །འདི་ནི་མར་མེའི་འོད་ལ་སོགས། །རྟེན་པ་རྣམས་ལ་ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་ལས་ཀྱང་འདི་ཁྱད་འགྱུར་ཏེ། །སེམས་ལ་འཕན་འདོགས་མེད་པར་མིན། །འགའ་ ཚེ་ཆགས་སོགས་རྒྱུས་སོགས་ཀྱི། །འཕེལ་བ་བདེ་སྡུག་ལས་སྐྱེས་ཡིན། །དེ་ཡང་ཁམས་སྙོམས་ལ་སོགས་པ། །ནང་གི་དོན་ནི་ཉེ་བ་ལས། །འདིས་ནི་འདུས་པ་ལ་སོགས་པ། །དྲན་པ་ཉམས་སོགས་བཤད་པ་ ཡིན། །ནང་དོན་ཁྱད་པར་ལས་སྐྱེས་པའི། །བློས་ནི་འགྱུར་བར་བྱེད་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་རྒྱུད་ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ལ། །སྟག་ཉིད་དང་ནི་ཁྲག་ལ་སོགས། །ཐོས་པ་དང་ནི་མཐོང་བ་ལས། །རྨོངས་པ་ལ་སོགས་ འབྱུང་འགྱུར་བཞིན། །དེ་ཕྱིར་ངེས་པར་གང་ཉིད་ཀྱི། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ནི་རྗེས་འཇུག་པའི། །སེམས་ནི་དེ་མེད་མི་འབྱུང་བ། །དེ་ཕྱིར་སེམས་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་སེམས་ལ་བརྟེན་བྱས་ནས། །ཐོས་སོགས་འདུ་བྱེད་སེམས་ལ་ནི། ། 2-777 དུས་གསལ་ཐ་དད་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ལྟར་ལུས་ལ་ཡོན་ཏན་འགྱུར། །བདག་ལ་ཆགས་པ་དང་ལྡན་པས། །སེམས་ཅན་གཞན་གྱིས་བཀྲི་མིན་པར། །བདེ་སྡུག་དོར་ཐོབ་འདོད་པས་ན། །དམན་པའི་གནས་ནི་ཡོངས་ སུ་ལེན། །སྡུག་བསྔལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བློ་དང་། །སྲེད་པ་ཀུན་ནས་འཆིང་བ་ནི། །སྐྱེ་རྒྱུ་གང་ལ་དེ་མེད་པ། །དེ་ནི་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་འགྲོ་འོང་མ་མཐོང་ན། །དབང་པོ་མི་ གསལ་ཕྱིར་མ་མཐོང་། །དཔེར་ན་མིག་མི་གསལ་བ་ཡིས། །དུ་བ་ཆུང་ངུ་མི་མཐོང་བཞིན། །ལུས་ཅན་ཡིན་ཡང་ཕྲ་བའི་ཕྱིར། །འགའ་ཞིག་ལ་ལར་ཐོགས་མེད་དེ། །ཆུ་བཞིན་གསེར་ལ་དངུལ་ཆུ་བཞིན། །མ་ མཐོང་ཕྱིར་ན་མེད་པ་མིན། །ལག་སོགས་གཡོ་ན་ཐམས་ཅད་དག །གཡོ་བར་འགྱུར་ཕྱིར་འགལ་བ་ཅན། །ལས་ནི་གཅིག་ལ་མི་རུང་ཕྱིར། །གཞན་དུ་ཐ་དད་གྲུབ་པར་འགྱུར། །གཅིག་བསྒྲིབས་པ་ན་ཐམས་ཅད་ དག །བསྒྲིབས་པར་འགྱུར་བའམ་མ་བསྒྲིབས་ན། །མཐོང་འགྱུར་གཅིག་ཚོན་གྱིས་བསྒྱུར་ན། །བསྒྱུར་བའམ་མ་བསྒྱུར་རྟོགས་པར་འགྱུ

【現代漢語翻譯】問：諸業需要何種所依？答：此乃和合聚集，和合聚集是因，以及種姓等是安住之相。無所依故，遮遣之。若他物壞滅事物，彼之安住之因有何用？若無彼他物而壞滅，安住之因皆無能。一切具所依者皆具安住，一切生者皆具所依。是故一切事物，乃至何時亦不壞滅。若自壞滅是自性，則誰是安住之作者？若自壞滅非自性，則誰是安住之作者？身體的殊勝之處在於不減損，而智慧的作用則在於差別。智慧等有殊勝和減損之別。此如燈火等所依之物。然此更勝一籌，心無貪著則不然。有時貪等因，由苦樂而生。彼亦由界調和等，內在之義親近故。此乃憶念衰退等之說。由內在義差別所生之智慧，能令轉變故。譬如某些血統差別，如虎之血等。由聽聞和見聞，如愚癡等生起轉變。是故定有所緣境之隨行，無彼則心不生，是故心有所依。如是依於心，聽聞等作用於心，時分明了無別故，如是身體之功德轉變。因具我執，不為他者所牽引，因欲舍苦得樂，故取下劣之位。痛苦顛倒之念，以及貪愛之束縛，何者無有生因，則不生。若未見往來，因根不明故未見。譬如眼不明者，不見小煙。縱然有身，亦因微細故，于某些無有阻礙，如水之於金，水銀之於銀。不見故非無。若手等動搖，則一切皆動搖，故相違。業不容一故，於他處成立差別。若一被遮蔽，則一切皆被遮蔽，或不被遮蔽則可見。若一被顏色所變，則可知被變或未變。

【English Translation】 Q: What support is needed for actions? A: This is the union of aggregates, the union of aggregates is the cause, and lineage etc. are the aspects of abiding. Because there is no support, it is refuted. If something destroys things from something else, what use is the cause of its abiding? If it is destroyed without that other thing, the causes of abiding are all powerless. All that have support have abiding, and all that are born have support. Therefore, all things will not be destroyed even for some time. If self-destruction is the nature, then who is the agent of abiding? If self-destruction is not the nature, then who is the agent of abiding? The excellence of the body lies in its undiminished state, while the function of wisdom lies in its differentiation. Wisdom etc. have distinctions of excellence and diminution. This is like the things that depend on the light of a lamp etc. However, this is even more superior, it is not without attachment to the mind. Sometimes causes such as greed arise from suffering and happiness. That also arises from the proximity of inner meanings such as the harmony of elements. This is the explanation of the decline of memory etc. Because the wisdom arising from the distinction of inner meanings can cause transformation. For example, certain differences in lineage, such as the blood of a tiger etc. From hearing and seeing, transformations such as ignorance arise. Therefore, it is certain that the mind follows the object of attention, and without that, the mind does not arise, therefore the mind has support. How does it depend on the mind? Hearing etc. act on the mind, because the times are clear and undifferentiated, thus the qualities of the body transform. Because of attachment to self, it is not led by others, because it desires to abandon suffering and obtain happiness, it takes the inferior position. The thought of suffering being inverted, and the bondage of craving, whatever does not have the cause of birth, will not be born. If coming and going are not seen, it is because the senses are not clear. For example, just as one with unclear eyes does not see small smoke. Even if it has a body, it is because it is subtle, and for some it is unobstructed, like water in gold, and mercury in silver. Just because it is not seen does not mean it does not exist. If the hands etc. shake, then everything shakes, therefore it is contradictory. Because action is not possible on one, difference is established elsewhere. If one is obscured, then everything is obscured, or if it is not obscured, it can be seen. If one is transformed by color, then it can be known whether it is transformed or not.

ར། །དེ་ཕྱིར་ཚོགས་པ་གཅིག་ཡོད་མིན། །དུ་མ་ཉིད་ན་སྔ་མ་བཞིན། །ཁྱད་མེད་ཕྱིར་དང་ ཕྲ་རབ་ཕྱིར། །རྟོགས་མིན་ཞེ་ན་ཁྱད་མེད་པས། །མ་གྲུབ་ཁྱད་པར་ཅན་རྣམས་ནི། །དབང་ཡུལ་དེ་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲན་མིན། །འདིས་ནི་སྒྲིབ་བྱེད་ལ་སོགས་པ། །མེད་པ་དག་ཀྱང་བསལ་བ་ཡིན། །དངུལ་ཆུ་གསེར་དང་འདྲེས་པ་འམ། ། 2-778 རྡོ་ཚོན་ལ་སོགས་ཇི་ལྟར་སྣང་། །དབང་སོགས་སོ་སོར་ནུས་མེད་རྣམས། །རྟོགས་པ་དག་ནི་ཇི་ལྟར་ཡིན། །ལྡན་ལས་ཞེ་ན་འདིར་ཐལ་མཚུངས། །གལ་ཏེ་གསེར་དང་དངུལ་ཆུ་ནི། །ལྡན་པས་སྣང་བ་ཡིན་ ཞེ་ན། །རྟེན་མཐོང་མེད་པར་གང་ལས་རྟོགས། །རོ་གཟུགས་ལ་སོགས་ལྡན་པར་འགལ། །གལ་ཏེ་ཉེ་བར་བཏགས་པ་ལས། །འདོད་ན་བློ་ཐ་དད་པར་འགྱུར། །ཇི་ལྟར་འཕྲེང་རིང་ཞེས་བྱར་འགྱུར། ། དེ་ལྡན་རང་ གི་ངོ་བོ་དང་། །བརྗོད་པ་དག་ལས་ཐ་དད་པར། །གྲངས་ལྡན་ལས་ལ་སོགས་པ་ཡི། །ངོ་བོ་བློ་ལ་མི་སྣང་ངོ་། །སྒྲ་ཤེས་དངོས་པོ་ཐ་དད་པའི། །རྗེས་འབྲང་རྣམ་རྟོག་བརྟགས་དོན་ཅན། །དཔེར་ ན་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་པ། །ཞིག་དང་མ་སྐྱེས་དག་ལ་བཞིན། །གལ་ཏེ་འདིར་ནི་བཏགས་འདོད་ན། །རྒྱུ་མཚན་གང་གིས་དེ་འདོད་པ། །དེ་ནི་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ། །དེ་དག་གི་རྒྱུས་ཅིས་མི་ འདོད། །གལ་ཏེ་ཀུན་ལ་ཉེར་བཏགས་མིན། །ཐ་དད་ཁྱད་པར་གཙོ་བོ་ཞེས། །བྱ་ཉིད་གང་ལས་ཐ་དད་པ། །མེད་ལ་ཐ་དད་དོན་མེད་ན། །དོན་གཞན་རྒྱུ་མཚན་ཅན་མིན་ཡང་། །དཀར་ལ་སོགས་པ་ གྲངས་སོགས་དང་། །ལྡན་པའི་སྒྲ་ནི་རྣམ་གྲངས་མིན། །གལ་ཏེ་དེ་ལའང་དོན་གཞན་ན། །ཡོན་ཏན་རྫས་ནི་ཁྱད་མེད་འགྱུར། །དོན་གཞན་མིན་ཡང་ལྡོག་པ་ཡི། །དབྱེ་བས་ཐ་དད་པ་ཡིན་ཏེ། །ལས་རྫས་མིན་པའི་སྒྲ་བཞིན་ནོ། ། 2-779 དངོས་པོ་བརྗོད་པའི་སྒྲ་རྣམས་ཀྱིས། །གྲངས་སོགས་དེ་དང་ལྡན་པ་ལས། །ཐ་དད་བཞིན་དུ་བསྟན་གང་དེའང་། །ཆོས་གཞན་ཁྱད་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །དེ་ཙམ་ཤེས་པར་འདོད་པ་ལ། །གཞན་ཀུན་འཕངས་པ་མེད་ པར་ནི། །ལ་ལར་སོར་མོའི་ལྡན་པ་ཞེས། །ཐ་དད་ཆོས་བཞིན་རྗོད་པར་བྱེད། །དོན་གཅིག་བརྗོད་ཀྱང་ཐམས་ཅད་ནི། །འཕེན་ཕྱིར་སོར་མོ་ལྡན་འགྱུར་ཞེས། །ཆོས་ཅན་བརྗོད་པར་གྲགས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ལྟར་བརྡར་ ནི་བྱས་པ་ཡིན། །གཟུགས་སོགས་ནུས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། །སྤོང་བས་དེ་མཚུངས་འབྲས་བུ་ཡི། །རྒྱུ་མིན་པ་ནི་རྣམ་གཅོད་ལ། །བུམ་པའི་སྒྲ་ནི་འཇུག་པར་འགྱུར། །དེས་ན་བུམ་པ་གཟུགས་སོ་ཞེས། །གཞི་ གཅིག་པ་ཅན་སྒྲ་མ་ཡིན། །དེས་ན་འདི་ནི་རིགས་དང་ནི། །ཚོགས་པ་བརྗོད་པའི་ཁྱད་པར་ཡིན། །དེ་སྤྱི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱས་ཏེ། །བུམ་པ་ཡི་ནི་གཟུགས་སོགས་ཞེས། །དེ་ནུས་ཁྱད་པར་སྟོན་པར་ བྱེད། །ཕྱོགས་འདིས་གཞན་ལའང་བརྗོད་པར་བྱ། །མ་ལུས་རྒྱུ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི། །ཡན་ལག་གཅིག་དང་བྲལ་ནའང་མིན། །རེ་རེ་ནུས་པ་ཉིད་ཡིན་ན

【現代漢語翻譯】因此，如果不存在單一的集合，而是像之前那樣存在多個集合，由於無差別性和微細性，如果認為無法認知，那是因為無差別性。因此，不成立的具有差別性的事物，由於是感官的對象，所以不是微塵。這也能排除遮蔽等不存在的事物。就像水銀與黃金混合，或者礦物顏料等呈現的樣子。如果感官等各自沒有作用，那麼認知是如何產生的呢？如果說是通過結合，那麼這裡存在相同的過失。如果黃金和水銀是通過結合而顯現，那麼在沒有看到所依的情況下，如何認知呢？觸覺、形狀等結合是矛盾的。如果說是通過近取假立，那麼就會變成不同的心識。如何稱之為長串呢？與此結合的事物，與其自身的體性和表達不同，數量、結合、作用等的體性不會顯現在心識中。聲音、知識、事物是不同的，隨之而來的分別念是有意義的。例如，品質等，就像已滅和未生一樣。如果在這裡想要假立，那麼以什麼理由想要這樣認為呢？為什麼不認為那是所有事物的因呢？如果不是對一切都近取假立，而是說不同之處在於差別和主要，那麼這種『做』本身與什麼不同呢？如果沒有，那麼不同就沒有意義。即使不是其他意義的原因，白色等與數量等結合的聲音也不是類別。如果那也是其他意義，那麼品質和事物就沒有差別了。即使不是其他意義，也是通過反體的區分而不同，就像不是作用的事物一樣。表達事物的聲音，從與數量等結合的事物中，像顯示不同一樣，那也是區分其他法。僅僅想要了解這一點，而沒有捨棄其他一切，就像有時會說手指的結合，像不同的法一樣表達。即使表達一個意義，也會因為捨棄一切而變成手指結合，這是表達有法的方式，是這樣約定的。通過捨棄形狀等作用的差別，結果是相同的，不是原因則是決定的。瓶子的聲音就會應用。因此，『瓶子是形狀』，不是具有相同基礎的聲音。因此，這是種類和集合表達的差別。將它作為總體的分支，瓶子的形狀等，顯示其作用的差別。通過這種方式也可以表達其他。如果不是全部都是原因，那麼即使缺少一個分支也不行。如果每一個都是作用，那麼

【English Translation】 Therefore, if there isn't a single collection, but multiple collections as before, due to the lack of difference and the minuteness, if it's thought that it cannot be cognized, it's because of the lack of difference. Therefore, the distinct things that are not established, since they are objects of the senses, are not atoms. This also eliminates things like obscurations that do not exist. Just as mercury mixes with gold, or mineral pigments appear. If the senses, etc., do not have individual functions, how does cognition arise? If it's said to be through combination, then there is the same fault here. If gold and mercury appear through combination, how is it cognized without seeing the basis? The combination of touch, shape, etc., is contradictory. If it's said to be through proximate imputation, then it becomes different consciousnesses. How can it be called a long string? The things combined with it, their own nature and expression are different, the nature of number, combination, action, etc., does not appear in consciousness. Sound, knowledge, and things are different, and the subsequent conceptual thoughts are meaningful. For example, qualities, etc., are like the extinct and the unborn. If you want to impute here, then for what reason do you want to think so? Why not think that it is the cause of all things? If it is not proximate imputation to everything, but it is said that the difference lies in distinction and main, then what is this 'doing' itself different from? If there is none, then difference is meaningless. Even if it is not the cause of other meanings, the sound of white, etc., combined with numbers, etc., is not a category. If that is also another meaning, then qualities and things become indistinguishable. Even if it is not another meaning, it is different by the distinction of the opposite, just like things that are not actions. The sounds that express things, from things combined with numbers, etc., just as showing difference, that is also distinguishing other dharmas. Just wanting to know this, without abandoning everything else, just as sometimes saying the combination of fingers, expressing like different dharmas. Even if expressing one meaning, it becomes finger combination because of abandoning everything, this is the way of expressing the subject, it is agreed upon in this way. By abandoning the difference in the function of shapes, etc., the result is the same, not the cause is determined. The sound of the pot will apply. Therefore, 'the pot is shape', is not a sound with the same basis. Therefore, this is the difference between expressing kind and collection. Taking it as a branch of the whole, the shape of the pot, etc., shows the difference in its function. In this way, others can also be expressed. If not all are causes, then it is not possible even if one branch is missing. If each one is a function, then

འང་། །ཅིག་ཅར་མང་པོ་འབྱུང་བར་འགྱུར། །དུ་མ་ཉིད་དུ་ མཚུངས་པའི་ཕྱིར། །འབྱུང་རྔུབ་དག་ནི་ངེས་བྱེད་མིན། །གཅིག་ཉིད་ན་ཡང་མང་གསལ་འགྱུར། །དེ་རྒྱུ་རྟག་ཏུ་ཉེ་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དུ་མའི་རྒྱུ་མིན་ན། །རིམ་གྱིས་ཀྱང་མིན་ཁྱད་མེད་ཕྱིར། །དབུགས་གཅིག་ལ་ཡང་དོན་དུ་མ། ། 2-780 འཛིན་ཕྱིར་དེ་ལས་ངེས་མ་ཡིན། །དུ་མ་བློ་གཅིག་གིས་ཤེས་ན། །དེ་ནི་ཅིག་ཅར་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །འགལ་བ་མེད་ཕྱིར་རིམ་གྱིས་ཀྱང་། །མི་འགྱུར་ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་རོ། །རང་རིགས་མིན་པའི་དུས་ ཅན་གྱི། །དབུགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་མང་པོ་དག །གལ་ཏེ་དེ་འདྲའི་སེམས་ཉིད་ཀྱི། །རྒྱུ་ཡིན་པར་ནི་རྟོགས་བྱེད་ན། །གོ་རིམ་ལྡན་པའི་རྒྱུ་མེད་པར། །དེ་དག་རིམ་ལྡན་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །རང་རིགས་སྔ་ མ་རྒྱུ་ཉིད་ན། །དང་པོ་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ །དེ་རྒྱུ་དེ་འདྲ་ཡོད་མ་ཡིན། །དབུགས་འབྱུང་ཐ་དད་ཡུལ་ཅན་ཕྱིར། །ཡོད་ཀྱང་དུ་མ་ཉིད་དུ་ངེས། །དེ་ཕྱིར་བློ་ནི་ཅིག་ཅར་སྐྱེ། །གལ་ ཏེ་དུ་མའང་གཅིག་དུས་ཅན། །སེམས་གཅིག་གི་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ན། །དབུགས་རྒྱུ་ཞན་པ་ལ་སོགས་སུ། །གཅིག་མ་ཚང་ནའང་མི་འབྱུང་འགྱུར། །ཅི་སྟེ་ཇི་ལྟར་ཡོད་རྒྱུ་ཡིན། །ཤེས་པ་ལ་ཡང་ཁྱད་ཡོད་ འགྱུར། །གང་ཞིག་གང་གི་ཐ་དད་ལས། །ཐ་དད་མིན་དེ་དེ་འབྲས་མིན། །རྣམ་ཤེས་ནུས་པ་ངེས་པའི་ཕྱིར། །གཅིག་ནི་གཅིག་གི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། །རྣམ་ཤེས་དོན་གཞན་ཆགས་པ་ཡིས། །ནུས་མེད་དོན་གཞན་ མི་འཛིན་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་ལུས་ལས་ཅིག་ཅར་བློ། །སྐྱེས་ཤིང་ཕྱིས་ནི་རང་རིག་ལས། །ངེས་ན་ལུས་ཀྱིས་ནུས་པ་ནི། །ཅི་ཡི་ཕྱིར་ན་ལྡོག་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་ལུས་ནི་ལྡོག་པ་ན། །རྟེན་མིན་ཕྱིར་ན་སེམས་འབའ་ཞིག ། 2-781 གནས་འགྱུར་ཞེ་ན་གལ་ཏེ་དེའི། །རྒྱུ་འཇུག་ཐོབ་ཕྱིར་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན། །གནས་རྒྱུ་ཡན་ལག་མི་འགྱུར་ན། །ཚེ་འདི་ཉིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལྔ། །ལུས་གཞན་སྐྱེད་པའི་རྒྱུ་ཉིད་ཡིན། །དེ་ཡི་ཡན་ལག་དངོས་ པོ་དང་། །རྒྱུ་ཉིད་འགོག་ལ་མི་དམིགས་པ། །ངེས་བྱེད་མིན་པར་རབ་ཏུ་བཤད། །དབང་སོགས་ཀྱང་ནི་ལྷག་ལྡན་ཡིན། །དབང་པོ་སྔ་མ་རང་རིགས་ལས། །ནུས་པ་དག་ནི་མཐོང་བ་ཡིན། །འགྱུར་བ་མཐོང་ ཕྱིར་གཞན་དང་གཞན། །སྐྱེ་བ་དག་ཀྱང་འགྲུབ་པ་ཉིད། །གལ་ཏེ་ལུས་ལས་དེ་སྐྱེ་ན། །སྔ་མ་བཞིན་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར། །སེམས་ལས་ཞེ་ན་ལུས་གཞན་ཡང་། །འདི་ཉིད་ལས་ནི་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །དེས་ ན་རྒྱུ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །ཐ་མ་ཡི་ནི་སེམས་རྣམས་ཀུན། །མཚམས་སྦྱོར་མེད་པ་མིན་དེའི་ཕྱིར། །དེ་འདྲའི་སྒྲུབ་བྱེད་ལྷག་ལྡན་འདོད། །གོམས་ལས་ཁྱད་པར་འགྱུར་ན་ཡང་། །མཆོངས་དང་ཆུ་ཡི་དྲོད་བཞིན་ དུ། །རང་བཞིན་ལས་འདས་མིན་ཞེ་ན། །བྱས་ཏེ་གལ་ཏེ་སླར་ཡང་ནི། །འབད་རྩོལ་ལ་ནི་ལྟོས་འགྱུར་རམ། །རྟེ

【現代漢語翻譯】而且，許多事物會同時產生，因為它們在數量上是相同的。呼吸的呼入和呼出並非決定因素。即使只有一個，也會顯現出許多，因為那是恒常接近的原因。如果不是許多事物的原因，那麼也不會是漸次的原因，因為沒有區別。一次呼吸中也有許多意義，因為執持，所以不能由此確定。如果一個心識知道許多事物，那麼那就會變成同時發生，因為沒有矛盾，也不會是漸次發生，因為沒有差別。如果不是同類的，有時限的，許多呼吸的剎那，如果是像那樣的心識的原因的決定因素，那麼沒有次第的原因，它們怎麼會有次第呢？如果前一剎那是同類的原因，那麼最初就不會產生，因為那個原因不是那樣的。呼吸的產生是具有不同對象的，即使存在，也一定是許多。因此，心識是同時產生的。如果許多事物也是同時的，是一個心識的原因，那麼在呼吸原因微弱等等的情況下，即使一個不完整也不會產生。如果那樣，怎麼會是存在的原因呢？對於知識也會有差別。如果某事物不是從某事物的差別中產生的，那麼它就不是那個事物的結果。因爲了知是具有能力的決定因素，所以一個是另一個的原因，因爲了知是其他事物的形成，沒有能力就不會執持其他事物。如果從身體同時產生心識，之後從自證了知確定，那麼身體的能力為什麼會退轉呢？如果身體退轉，因為不是所依，那麼只有心識，如果說是處於變化的狀態，如果因為獲得那個原因的進入，心識的相續，如果常住的原因的支分沒有變化，那麼此生的五根，就是產生其他身體的原因。那個支分的事物和，原因的阻斷沒有被觀察到，被很好地闡述為不是決定因素。根等等也是具有增上的。先前的根是從同類中見到能力的。因為見到變化，其他的產生也同樣成立。如果從身體產生，那麼就會像先前一樣變成過失。如果說是從心識產生，那麼其他的身體也會從此產生。因此，因為遠離原因，最後的所有的心識，沒有連線，因此，像那樣的能立是具有增上的。即使因為串習而有差別，就像跳躍和水的溫度一樣，如果說不是超越自性的，那麼做了之後，如果再次，需要依靠努力嗎？

【English Translation】 Moreover, many things will arise simultaneously, because they are the same in number. The inhalation and exhalation of breath are not the determining factor. Even if there is only one, many will appear, because that is the cause of constant proximity. If it is not the cause of many things, then it will not be the cause of gradualness either, because there is no difference. There are also many meanings in one breath, because of holding, so it cannot be determined from that. If one mind knows many things, then that will become simultaneous, because there is no contradiction, and it will not be gradual, because there is no difference. If it is not of the same kind, the many moments of breath that are limited in time, if it is the determining factor of the cause of a mind like that, then without a cause of sequence, how will they have sequence? If the previous moment is the cause of the same kind, then the first will not arise, because that cause is not like that. The arising of breath is with different objects, even if it exists, it must be many. Therefore, the mind arises simultaneously. If many things are also simultaneous, and are the cause of one mind, then in the case of weak breath causes, etc., even if one is incomplete, it will not arise. If so, how can it be the cause of existence? There will also be differences in knowledge. If something does not arise from the difference of something, then it is not the result of that thing. Because knowing is the determining factor of having ability, one is the cause of the other, because knowing is the formation of other things, without ability it will not hold other things. If the mind arises simultaneously from the body, and later it is determined from self-awareness, then why does the ability of the body regress? If the body regresses, because it is not the support, then only the mind, if it is said to be in a state of change, if because of obtaining the entry of that cause, the continuum of the mind, if the limbs of the permanent cause do not change, then the five faculties of this life, are the cause of producing other bodies. The things of that limb and, the obstruction of the cause have not been observed, and have been well explained as not being the determining factor. The faculties and so on are also with increase. The previous faculties are seen to have abilities from the same kind. Because change is seen, the arising of others is also established. If it arises from the body, then it will become a fault as before. If it is said to arise from the mind, then other bodies will also arise from this. Therefore, because it is separated from the cause, all the minds of the last, have no connection, therefore, such a proof is desired to have increase. Even if there is a difference because of habituation, just like jumping and the temperature of water, if it is said that it is not beyond nature, then after doing it, if again, does it need to rely on effort?

ན་མི་བརྟན་པ་ཉིད་འགྱུར་ན། །ཁྱད་པར་དག་ནི་མི་འཕེལ་ན། །རང་བཞིན་དེ་འདྲའང་ མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ལ་ཕན་འདོགས་ནུས་པ་རྣམས། །ཁྱད་པར་ཕྱི་མ་དག་ལ་ནི། །སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་ཕྱིར་དང་། །རྟག་ཏུ་རྟེན་གནས་མ་ཡིན་ཕྱིར། །ཁྱད་པར་འཕེལ་ཡང་རང་བཞིན་ཉིད། །མིན་ཕྱིར་གང་ཚེ་བྱས་གྱུར་པ། ། 2-782 ཡང་རྩོལ་ལ་ལྟོས་མི་འགྱུར་ན། །རྩོལ་གཞན་ཁྱད་པར་བྱེད་པར་འགྱུར། །སེམས་ལ་བརྩེ་སོགས་གོམས་སྐྱེ་བ། །རང་གི་ངང་གིས་འཇུག་འགྱུར་ཏེ། །མེ་ལ་སོགས་པས་ཤིང་དག་དང་། །དངུལ་ཆུ་དང་ནི་གསེར་ སོགས་བཞིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་དག་ལས་སྐྱེས་ཏེ། །ངོ་བོ་ཉིད་སྐྱེས་ཡོན་ཏན་ཡིན། །དེས་ན་རྩོལ་བ་ཕྱི་མ་དང་། །ཕྱི་མ་ཁྱད་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །གང་ཕྱིར་རིགས་མཐུན་སྔ་མ་ཡི། །ས་བོན་ལས་ ནི་འཕེལ་བ་ཅན། །བརྩེ་བ་ལ་སོགས་བློ་དེ་དག །གོམས་པར་གྱུར་ན་གང་ལ་གནས། །དེ་ལྟར་མཆོངས་ཉིད་ལས་མཆོངས་མིན། །དེ་རྒྱུ་སྟོབས་དང་འབད་རྩོལ་དག །ནུས་པ་ངེས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །མཆོངས་ པ་ངེས་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན། །དེ་ནི་དང་པོ་ཕྱིས་བཞིན་དུ། །མཆོངས་མིན་ལུས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར། །རྩོལ་བས་རིམ་གྱིས་མི་མཐུན་པ། །བསལ་ན་རང་སྟོབས་ཉིད་དུ་གནས། །བརྩེ་རང་ས་བོན་ལས་བྱུང་ བ། །གལ་ཏེ་རང་ས་བོན་རྒྱུ་ཅན། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་གནོད་མེད་ན། །སེམས་ལ་དེ་བདག་ཉིད་དུ་འགྱུར། །འདི་ལྟར་གོམས་པ་སྔ་མ་དང་། །སྔ་མའི་སེམས་ཆོས་བརྩེ་བ་དང་། །ཆགས་བྲལ་བློ་སོགས་ གཞན་དག་གི །གསལ་བ་ཡི་ནི་རྩ་བ་ཡིན། །གོམས་ལས་བརྩེ་བའི་བདག་ཉིད་དེ། །ཆགས་བྲལ་ཆགས་དང་ཡིད་ལོག་བཞིན། །བརྩེ་ལྡན་སྡུག་བསྔལ་གཞོམ་པའི་ཕྱིར། །ཐབས་རྣམས་ལ་ནི་མངོན་སྦྱོར་མཛད། །ཐབས་བྱུང་དེ་རྒྱུ་ལྐོག་གྱུར་པ། ། 2-783 དེ་འཆད་པ་ནི་དཀའ་བ་ཡིན། །ལུང་དང་རིག་པས་རྣམ་དཔྱོད་པ། །སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་དེ་མི་རྟག །ལ་སོགས་རང་བཞིན་རྟོག་པར་མཛད། །གང་ཕྱིར་དེ་ལྟར་རྒྱུ་ གནས་ན། །འབྲས་ལྡོག་གཟིགས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་རྒྱུ་གཞོམ་ཕྱིར་དེ་ཡི་ནི། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་བརྟག་པ་མཛད། །རྒྱུ་ཡི་ངོ་བོ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །དེ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱང་ངེས་འགྱུར། །བདག་དང་བདག་ གིར་འཛིན་བྱས་པ། །འདུས་བྱས་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཆགས་ནི། །རྒྱུ་ཡིན་དེ་ཡི་གནོད་བྱེད་ནི། །བདག་མེད་མཐོང་བ་འགལ་བ་ཡིན། །རྣམ་པ་དུ་མར་ཐབས་མང་པོ། །ཡུན་རིང་དུས་སུ་གོམས་པ་ལས། །དེ་ ལ་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དག །རབ་ཏུ་གསལ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །དེས་ན་ཐུགས་ཀྱང་གསལ་བའི་ཕྱིར། །རྒྱུ་ཡི་བག་ཆགས་སྤངས་པ་ཡིན། །ཐུབ་ཆེན་གཞན་དོན་འཇུག་ཅན་གྱི། །བསེ་རུ་ལ་སོགས་ཁྱད་འདི་ ཡིན། ། དེ་དོན་ཕྱིར་ན་ཐབས་གོམས་པ། །དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ཡིན་པར་འདོད། །གྲུབ་ལས་དང་པོ་འབ

【現代漢語翻譯】如果無常性發生轉變，並且特殊性沒有增長，那麼它的自性也不是那樣的。因為那些能夠幫助它的事物，對於後來的特殊性來說，沒有實現的能力。並且因為不是恒常的依存，即使特殊性增長也不是自性。因此，當行為發生時。此外，如果不依賴於努力，其他的努力就會產生特殊性。對於慈愛等心所產生的習慣，會自然而然地產生。就像火等對於木頭，水銀和黃金等一樣。因此，它們是從那些事物中產生的，自性產生是功德。因此，後來的努力，是產生後來的特殊性的原因。因為相似的先前的種類，是從種子中增長出來的。如果慈愛等智慧變得習慣，那麼它會存在於哪裡？就像跳躍本身不是跳躍一樣。那是力量和努力的原因。因為能力是確定的，跳躍的自性是確定的。那就像最初和後來一樣，跳躍不是與身體不相符的。如果通過努力逐漸消除不相符，那麼它會存在於自身的力量中。慈愛是從種子中產生的，如果它具有自身的種子原因，並且沒有受到不相符方面的損害，那麼它會成為心中的自性。像這樣，先前的習慣，以及先前的慈愛等心法，以及無貪等其他的，是清晰的根源。從習慣中產生慈愛的自性，就像無貪、貪慾和厭惡一樣。因為慈愛能夠摧毀痛苦，所以會明顯地運用各種方法。產生的方法是隱蔽的原因。解釋那個是很困難的。通過教證和理證進行辨析，通過痛苦本身的特殊性，思維痛苦的原因和它的無常等自性。因為如果原因那樣存在，就沒有看到結果會消失。爲了摧毀那個原因，會觀察與它不相符的方面。爲了理解原因的體性，也會確定與它不相符的方面。對於我和我所的執著，是與有為法相關的貪慾。它的損害者是，看到無我的對立面。通過多種方式和許多方法，在漫長的時間裡習慣，那麼它的缺點和優點，會變得非常清晰。因此，因為心也變得清晰，所以會捨棄原因的習氣。大雄對於利益他人的行為，具有蓮花等這樣的特殊性。爲了那個目的，習慣方法，被認為是那個的顯示。從成就開始。

【English Translation】 If impermanence changes, and particularities do not increase, then its own nature is not like that either. Because those things that can help it, for later particularities, do not have the ability to accomplish. And because it is not a constant dependence, even if particularities increase, it is not its own nature. Therefore, when actions occur. Moreover, if it does not depend on effort, other efforts will produce particularities. For the habits that arise from compassion and other mental states, they will naturally arise. Just like fire and other things for wood, mercury and gold, etc. Therefore, they arise from those things, the arising of self-nature is a merit. Therefore, later efforts are the cause of producing later particularities. Because similar previous kinds grow from seeds. If wisdom such as compassion becomes habitual, then where will it reside? Just as jumping itself is not jumping. That is the cause of strength and effort. Because the ability is certain, the self-nature of jumping is certain. That is like the beginning and the end, jumping is not incompatible with the body. If gradually eliminating incompatibility through effort, then it will reside in its own strength. Compassion arises from seeds, if it has its own seed cause, and is not harmed by incompatible aspects, then it will become the self-nature in the mind. In this way, previous habits, and previous mental dharmas such as compassion, and other things such as non-attachment, are the clear root. From habit arises the self-nature of compassion, just like non-attachment, attachment, and aversion. Because compassion can destroy suffering, it will manifestly employ various methods. The methods that arise are hidden causes. Explaining that is difficult. Discriminating through scripture and reasoning, through the particularity of suffering itself, thinking about the cause of suffering and its impermanence and other self-natures. Because if the cause exists in that way, there is no seeing that the result will disappear. In order to destroy that cause, one will observe the aspects that are incompatible with it. In order to understand the nature of the cause, one will also determine the aspects that are incompatible with it. Attachment to self and what belongs to self is greed associated with conditioned phenomena. Its destroyer is seeing the opposite of no-self. Through various ways and many methods, becoming accustomed over a long period of time, then its faults and merits will become very clear. Therefore, because the mind also becomes clear, one will abandon the habits of the cause. The Great Sage has special qualities such as lotus flowers for actions that benefit others. For that purpose, habitual methods are considered to be the display of that. Starting from accomplishment.

ྱུང་བའི་ཕྱིར། །གཉིས་པོ་འདི་ནི་རྒྱུ་རུ་བཤད། །རྒྱུ་སྤངས་ཡོན་ཏན་གསུམ་བདེ་གཤེགས། །ཉིད་ཡིན་སྡུག་བསྔལ་ རྟེན་མིན་ཕྱིར། །ལེགས་ཡིན་དེ་ནི་བདག་མེད་པ། །མཐོང་བའམ་སྦྱོར་བ་ལས་ཡིན་ནོ། །སྐྱེ་དང་སྐྱོན་ནི་ཀུན་འབྱུང་དག །སླར་ཡང་ལྡོག་ཅེས་བཤད་པ་ཡིན། །བདག་ལྟའི་ས་བོན་སྤངས་པའི་ཕྱིར། །སླར་མི་གཤེགས་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། 2-784 དེ་བདེན་ཐ་དད་བདག་ཉིད་ཀྱིས། །ལུས་ངག་སེམས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན། །ཉོན་མོངས་མེད་དང་ནད་མེད་དང་། །ལམ་བཤད་མི་གསལ་ཉིད་ལུས་ཡིན། །གོམས་ཕྱིར་མ་ལུས་སྤངས་པ་ཉིད། །ཁ་ཅིག་སྨྲ་སོགས་ཕྱིར་ ན་སྐྱོན། །ཟད་མིན་ཞེས་ཟེར་འདི་ལྡོག་ལ། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དེ་ཕྱིར་འཁྲུལ། །རྟག་ཉིད་ཕྱིར་རམ་ཐབས་མེད་ཕྱིར། །ཡང་ན་ཐབས་ནི་མི་ཤེས་ཕྱིར། །སྐྱོན་རྣམས་མི་ཟད་པ་ཉིད་ཅེས། །བྱ་བར་ཡོངས་ སུ་རྟོག་གྲང་ན། །རྒྱུ་ཡོད་ཕྱིར་དང་རྒྱུ་ཡི་ནི། །གཉེན་པོ་གོམས་པས་ཟད་ཕྱིར་དང་། །རྒྱུ་ཡི་རང་བཞིན་ཤེས་པ་ཡིས། །དེ་ཤེས་པ་ཡང་གྲུབ་པ་ཡིན། །སྐྱོབ་པ་ཉིད་གཟིགས་ལམ་གསུངས་པ། །འབྲས་ མེད་ཕྱིར་ན་རྫུན་མི་གསུང་། །ཐུགས་བརྩེ་ལྡན་ཕྱིར་རྩོམ་ཀུན་ཡང་། །གཞན་གྱི་དོན་དུ་སྦྱོར་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཕྱིར་ཚད་ཡིན་ཡང་ན་སྐྱོབ། །བདེན་པ་བཞི་ནི་སྟོན་མཛད་པའོ། །སྡུག་བསྔལ་འཁོར་བ་ཅན་ཕུང་ པོ། །གོམས་ལས་འདོད་ཆགས་སོགས་གསལ་བ། །མཐོང་ཕྱིར་འདོད་རྒྱལ་ཉིད་མིན་ཏེ། །རྒྱུ་མེད་སྐྱེ་བ་འགལ་ཕྱིར་རོ། །འཁྲུལ་ཕྱིར་རླུང་སོགས་ཆོས་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་རང་བཞིན་འདྲེས་པའི་ཕྱིར། །སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན་ དེ་ཡི་ཆོས། །དེ་ལས་གཞན་ཡང་ཅིས་མ་མཐོང་། །ཐམས་ཅད་འདོད་ཆགས་མཚུངས་པར་ནི། །ཐལ་ཕྱིར་ཀུན་གྱི་ཆོས་མ་ཡིན། །གཟུགས་སོགས་བཞིན་སྐྱོན་མེད་ཅེ་ན། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་ཁྱད་པར་ཅན། །ལས་རྣམས་བདག་པོ་མ་ཡིན་ན། ། 2-785 དེར་ཡང་རྩོད་པ་མཚུངས་པ་ཡིན། །ཆགས་སོགས་རང་བཞིན་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །ཆོས་ཡིན་པར་ཡང་འདོད་ན་གོ །ནུས་མེད་རང་བཞིན་མེད་པས་ན། །འབྲས་བུ་མི་མཚུངས་གང་ལས་ཡིན། །སྐྱོན་རྣམས་ཁྱད་པར་ཡོད་ ན་ཡང་། །ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་མ་གྲུབ་ཉིད། །མ་ཡིན་ཐམས་ཅད་འགྱུར་བ་ཡིས། །འགྱུར་ཕྱིར་ཀུན་ལས་སྐྱེ་བའང་མིན། །རྒྱུ་ནི་འཕེལ་བར་གྱུར་པ་ན། །འབྲས་བུ་འགྲིབ་པར་མི་རུང་སྟེ། །ཚ་བ་སོགས་ བཞིན་ཆགས་སོགས་ཀྱི། །འགྱུར་བ་བདེ་སྡུག་ལས་སྐྱེས་ཡིན། །ཆ་མི་མཉམ་སྐྱེས་སྡུག་བསྔལ་གྱིས། །གལ་ཏེ་འདོད་ཆགས་མི་སྐྱེད་ན། །ཅིས་སྐྱེད་སྨྲོས་ཤིག་ཆ་མཉམ་ལས། །ཁུ་འཕེལ་དེ་ལས་འདོད་ཆགས་ཡིན། །ཆ་ མི་མཉམ་ལ་ཆགས་ཅན་མཐོང་། །གཞན་ནི་ཆ་མཉམ་ན་ཡང་མིན། །གཞན་ནི་ཟད་ནས་ཁྲག་འཛག་ཀྱང་། །བུད་མེད་གཅིག་ལ་ཁུ་ངེས་མེད། །དེ་གཅིག་ལ་ཆགས་དྲག་མི་འགྱུར། །གལ་ཏེ་གཟུགས་སོགས་ཀྱང་ཡན་ ལག །མ་ཡིན་ཀུན་མ་ང

【現代漢語翻譯】爲了幼小者。（指智慧不足的人）這二者被說是原因。（指無明和貪愛）斷除了原因，具有三種功德的善逝（梵文：Sugata，如來），是自身，不是痛苦的所依。是良善的，因為他證悟了無我。這是從見道或修道中產生的。生起和過患都完全產生。據說會再次止息。因為斷除了我見（梵文：ātma-dṛṣṭi）的種子。所以不會再次前往輪迴。 2-784 那是真實的，以各自不同的自性。身語意的惡行。沒有煩惱，沒有疾病，所說的道不清晰，是身體。因為串習，完全斷除了。有些人說等等，因為有過失。說不會窮盡，這是顛倒的。懷疑猶豫，因此是錯誤的。因為是常恒，或者因為沒有方法。或者因為不知道方法。如果認為過患不會窮盡。因為有原因，並且原因的。對治通過串習而窮盡，並且。通過了解原因的自性。也成立了對它的瞭解。救護者所見的道被宣說。因為沒有結果，所以不說謊。因為具有慈悲心，所有的行為。都是爲了利益他人而做。因此是量，或者是救護者。宣說了四聖諦。痛苦是具有輪迴的蘊。從串習中，貪愛等顯現。因為見到，所以不是隨意的。因為無因生是相違的。因為迷惑，風等不是法。如果說是自性混合的緣故。沒有過失，那麼它的法。為什麼沒有見到其他的呢？因為一切都相同于貪愛。所以不是一切的法。如果說像色等一樣沒有過失。如果說那有差別。業不是主宰者。 2-785 在那裡也有相同的爭論。如果也認為貪愛等是所有自性的。法，那麼。因為沒有能力，沒有自性。從何處產生不相同的結果呢？即使過患有差別。因為沒有差別，所以不成立。不是的，一切都是變化的。因為變化，所以也不是從一切產生。當原因增長時。結果不應該減少。像熱等一樣，貪愛等的。變化是從樂和苦中產生的。不平等的分產生痛苦。如果貪愛不產生。請說從什麼產生，從平等的分。精液增多，由此產生貪愛。在不平等的分中見到有貪愛者。其他即使是平等的分也沒有。其他耗盡而流血。即使對一個女人，精液也不確定。對那一個，強烈的貪愛也不會改變。如果說色等也不是。不是一切的母親。

【English Translation】 For the sake of the young. (Referring to those with insufficient wisdom) These two are said to be the cause. (Referring to ignorance and craving) Having abandoned the cause, the Sugata (梵文：Sugata，如來) with three virtues, Is oneself, not the basis of suffering. Is good, because he realized selflessness. This arises from the path of seeing or the path of cultivation. Arising and faults all arise completely. It is said that it will cease again. Because the seed of self-view (梵文：ātma-dṛṣṭi) is abandoned. Therefore, one will not go to samsara again. 2-784 That is true, with each different nature. The misdeeds of body, speech, and mind. Without afflictions, without illness, The path that is spoken of is not clear, it is the body. Because of habituation, it is completely abandoned. Some say etc., because there is fault. Saying it will not be exhausted, this is reversed. Doubting and hesitating, therefore it is wrong. Because it is constant, or because there is no method. Or because one does not know the method. If one thinks that faults will not be exhausted. Because there is a cause, and the cause's. Antidote is exhausted through habituation, and. Through understanding the nature of the cause. Understanding it is also established. The path seen by the protector is proclaimed. Because there is no result, one does not lie. Because one has compassion, all actions. Are done for the benefit of others. Therefore, it is valid, or it is the protector. The Four Noble Truths are proclaimed. Suffering is the aggregates with samsara. From habituation, craving etc. appear. Because of seeing, it is not arbitrary. Because causeless arising is contradictory. Because of delusion, wind etc. are not Dharma. If it is said that it is because of the mixing of nature. Without fault, then its Dharma. Why is one not seeing the others? Because everything is the same as craving. Therefore, it is not the Dharma of everything. If one says it is without fault like form etc. If one says that there is a difference. Actions are not the masters. 2-785 There is also the same argument there. If one also thinks that craving etc. are of all natures. Dharma, then. Because there is no ability, there is no nature. From where do unequal results arise? Even if faults have differences. Because there is no difference, it is not established. No, everything is changing. Because of change, it is also not arising from everything. When the cause increases. The result should not decrease. Like heat etc., the changes of craving etc. Arise from pleasure and pain. Unequal parts produce suffering. If craving does not arise. Please say from what it arises, from equal parts. Semen increases, from this craving arises. Craving is seen in unequal parts. Others do not even have equal parts. Others are exhausted and bleeding. Even for one woman, semen is not certain. For that one, strong craving will not change. If one says that form etc. are also not. Not the mother of everything.

ེས་ཕྱིར་རོ། །ངེས་པ་མེད་པར་འབྱུང་བའང་མིན། །ཡོན་ཏན་མི་འཛིན་པ་ལའང་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཡོན་ཏན་འཛིན་དེ་ཡང་། །ཡན་ལག་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས། །ཡོན་ཏན་འཛིན་པ་ ཅན་འགྱུར་ཏེ། །རྒྱུ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་རོ། །གནས་སྐབས་གང་ལ་ཆགས་ཅན་འདོད། །དེ་འདྲ་ཞེ་སྡང་ཅན་མི་འགྱུར། །དེ་གཉིས་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་ཕྱིར། །འདི་ལ་ངེས་པར་མཐོང་བའང་མེད། །གང་གི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ། ། 2-786 རིགས་མཐུན་བག་ཆགས་ཁྱད་པར་ལ། །རག་ལས་པས་ནི་འཇུག་འགྱུར་བ། །དེ་ལ་སྐྱོན་འདིར་ཐལ་བ་མེད། །འདིས་ནི་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་བཀག །རྟེན་ཡང་བཀག་པ་ཉིད་ཕྱིར་རོ། །དཀར་པོ་ལ་སོགས་ས་ སོགས་ལ། །བརྟེན་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་རྟེན་སྒྲ་ཡང་རྒྱུ་དོན་ནམ། །ཡང་ན་རང་གི་རྟེན་དག་དང་། །དབྱེར་མེད་པར་ནི་གནས་པའི་ཕྱིར། །རྟེན་ཡིན་གཞན་དུ་འཐད་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་མྱོས་ སོགས་ནུས་པ་བཞིན། །དབྱེར་ཡོད་ཅེ་ན་དངོས་པོ་ལས། །ནུས་པ་དོན་གཞན་ཉིད་མ་ཡིན། །དངོས་པོ་འཇིག་འགྱུར་རྟེན་ཚང་བར། །གནས་ན་རྟེན་པ་འཇིག་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་དེ་མཚུངས་ཞེ་ན་མིན། །སྣང་ བ་ཐ་དད་ཅན་རྟོགས་པས། །འབྱུང་སེམས་ཐ་དད་ཉིད་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྲིད་ལུས་ནི་འགྱུར་བར་དུ། །གཟུགས་སོགས་བཞིན་དུ་ཡིད་ངོ་བོ། །མཚུངས་འགྱུར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི། །དོན་གྱི་གཞན་དབང་ཅན་ཉིད་ གང་། །གང་ཚེ་ལུས་ལ་ལྟོས་མེད་པར། །ཤེས་པ་འགའ་ཞིག་འགའ་ཞིག་གིས། །བག་ཆགས་སད་པའི་རྒྱུར་འགྱུར་བ། །དེས་ན་འགའ་ཞིག་ལས་འགའ་ཡིན། །རྣམ་ཤེས་མིན་པ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། །ཉེར་ལེན་མིན་པའི་ ཕྱིར་ཡང་འགྲུབ། །གལ་ཏེ་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ནི། །རྣམ་ཤེས་ནུས་ལྡན་ཕྱིར་འདོད་ན། །རྩ་སོགས་རྩེ་ན་གླང་ཆེན་བརྒྱ། །སྔོན་ཚེ་མ་མཐོང་ཡོད་དོ་ཞེས། །དེ་སྐད་གྲངས་ཅན་ཕྱུགས་ལས་གཞན། །ངོ་མཚར་བཅས་པ་སུ་བརྗོད་རྩོལ། ། 2-787 རྒྱུ་ནི་ལན་བརྒྱར་རྣམ་ཕྱེ་ཡང་། །ངོ་བོ་གང་ཞིག་སྣང་གྱུར་པའི། །ངོ་བོ་དེ་ནི་སྔར་མི་སྣང་། །ཇི་ལྟར་དེ་ནི་ཡོད་པར་འགྱུར། །སྔ་ན་མེད་པ་འབྱུང་བ་ལས། །ཆགས་སོགས་ངེས་མེད་ཐལ་ བར་འགྱུར། །འབྱུང་བའི་བདག་ལས་མ་འདས་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་ཀུན་ཆགས་སོགས་ལྡན་ན། །ཐམས་ཅད་འདོད་ཆགས་མཚུངས་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་འབྱུང་ཁྱད་ལས་ཡིན་ན། །འབྱུང་རྣམས་སྲོག་ཆགས་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། །ཁྱད་པར་འདི་ རྟེན་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་ཕུལ་བྱུང་འགྲིབ་པ་བཞིན། །དེ་ཡོད་པ་ལས་དེ་མེད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཆགས་སོགས་ཐ་དད་ཀྱང་། །རྒྱུ་མཚུངས་བདག་ཉིད་མི་ལྡོག་ཕྱིར། །མིན་ན་བདག་ཉིད་འདྲ་རྒྱུའི་ཕྱིར། །ཀུན་ ལ་འདོད་ཆགས་འདྲ་བར་འགྱུར། །མཚུངས་བདག་ལས་བྱུང་བ་གླང་གི །ཤེས་པའམ་འདིར་ཡང་ས་སོགས་ལ། །སྲོག་ཆགས་ཉིད་སོགས་ཁྱད་པར་གྱི། །རིམ་པ་ལ་ལར་ཡོད་མ་ཡིན། །དྲོ་རིམ་ཁྱད་པར་ཡོད་ན་ ཡང་། །དྲོ

【現代漢語翻譯】因為這個緣故。不確定地產生也不是這樣。對於不執持功德也會變化。如果執持功德也是肢分，那麼一切都會變成具有執持功德者，因為因沒有差別。在什麼情況下想要有貪執？像那樣不會變成嗔恨者，因為二者體性不相同，所以對於這個也沒有確定的見解。對於誰的貪慾等等，依賴於同類習氣的差別，所以會發生變化，對於那個沒有這個過失。這遮止了產生的法性，因為所依也同樣被遮止。白色等等的處所等等，並不是依賴。那個所依的詞語也是原因的意義嗎？或者是與自己的所依無差別地存在，所以是所依，否則不合理。如果像酒等的效力一樣有差別，那麼從事物來說，效力不是其他的意義。事物會壞滅，具足所依，存在的話，所依不會壞滅。如果說是相同的，那是不對的，因爲了知顯現不同的事物，所以產生的心的體性是不同的。只要身體變化，就像色等一樣，意的體性也會相同變化，分別念是對境的他性。什麼時候不依賴身體，某些知識成為某些知識的習氣覺醒的原因，因此是從某些產生某些。不是識的，也不是識的近取因，因此也成立。如果說一切事物都是識的能具有，那麼根等的頂端有百頭大象，以前沒有見過，但說是存在，像那樣數論派以外的，誰會努力說出具有驚奇的話語？原因即使分辨百次，顯現的體性是什麼，那個體性以前沒有顯現，怎麼會存在呢？從先前沒有的產生，會變成貪等不確定的過失，因為沒有超出產生的自體。如果一切都具有貪等，那麼一切都會變成相同的貪慾。如果說是從產生的差別而來，那麼產生者們即使沒有眾生的差別，這個差別所依賴的是什麼？那就像卓越和衰退一樣，從有那個變成沒有。如果貪等是不同的，但原因相同，自體不會改變，否則自體是相同的原因，一切都會變成相同的貪慾。從相同的自體產生，大象的知識或者這裡也是，對於地等，眾生自體等的差別，在某些次第中是不存在的。即使有熱次第的差別，熱

【English Translation】 Because of this reason. It is not the case that it arises without certainty. It also changes for those who do not hold qualities. If holding qualities is also a limb, then everything will become holders of qualities, because there is no difference in the cause. In what situation does one want to have attachment? Like that, one will not become hateful, because the nature of the two is not the same, so there is no definite view on this either. For whose attachment and so on, it depends on the difference of similar habits, so it will change, there is no fault in that. This prevents the nature of arising, because the support is also prevented. White and so on, places and so on, are not dependent. Is that word of support also the meaning of the cause? Or is it existing without difference from its own support, so it is a support, otherwise it is not reasonable. If there is a difference like the effect of alcohol, then from the thing, the effect is not another meaning. Things will be destroyed, possessing support, if it exists, the support will not be destroyed. If it is said to be the same, that is not right, because knowing the different appearances, the nature of the arising mind is different. As long as the body changes, like form and so on, the nature of the mind will also change the same, conceptualization is the otherness of the object. When does it not depend on the body, some knowledge becomes the cause of awakening the habits of some knowledge, so it is from some that some arise. It is not consciousness, nor is it the immediate cause of consciousness, so it is also established. If it is said that all things are capable of consciousness, then there are hundreds of elephants at the top of the roots, etc., which have not been seen before, but it is said to exist, like that, who other than the Samkhya school would try to say amazing words? Even if the cause is distinguished a hundred times, what is the nature that appears, that nature has not appeared before, how can it exist? From the arising of what was not there before, it will become the fault of uncertain greed, etc., because it does not exceed the arising self. If everything has greed, etc., then everything will become the same greed. If it is said to be from the difference of arising, then even if the arising ones do not have the difference of beings, what does this difference depend on? That is like excellence and decline, from having that to becoming without. If greed, etc., are different, but the cause is the same, the self will not change, otherwise the self is the same cause, everything will become the same greed. From the same self, the knowledge of the elephant arises, or here also, for the earth, etc., the difference of the self of beings, etc., does not exist in some order. Even if there is a difference in the order of heat, heat

་མེད་མེ་འགའ་ཡོད་མིན་པ། །དེ་བཞིན་འདིར་ཡང་ཞེ་ན་མིན། །དྲོ་ལས་མེ་གཞན་བཀག་ཕྱིར་རོ། །གང་ཞིག་གཞན་ཡོད་ཡོན་ཏན་ནི། །ཁྱད་པར་རིམ་པ་དང་ལྡན་པ། །དེ་དག་དེ་ཡི་ ཁྱད་པར་ནི། །ལ་ལར་འཆད་འགྱུར་དཀར་སོགས་བཞིན། །གཟུགས་སོགས་བཞིན་དུ་ངེས་མིན་ཏེ། །དེ་དག་འབྱུང་དང་དབྱེར་མེད་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་དེ་མཚུངས་ཤེ་ན་མིན། །ཆགས་སོགས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་ཐལ་ཕྱིར། །རྣམ་པར་བརྟགས་པ་ཡུལ་ཡིན་ཕྱིར། ། 2-788 ཡུལ་ཡང་ངེས་བྱེད་མ་ཡིན་ནོ། །སྐལ་མཉམ་རྒྱུ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །ཆགས་སོགས་ངེས་པ་མེད་པའམ། །རྒྱུ་ནི་ཉེ་ཕྱིར་བློ་རྣམས་ཀུན། །ཐམས་ཅད་ཀུན་ཚེ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །དེ་ནི་རེས་འགའ་དམིགས་པའི་ ཕྱིར། །མི་རྟག་ཉེས་པའི་རྟེན་ཕྱིར་དང་། །རྒྱུ་དབང་ཕྱིར་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ཡིན། །བདག་མིན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའང་མིན། །རྒྱུ་མིན་བྱིན་གྱིས་རློབ་པ་མིན། །རྟག་པ་ཇི་ལྟར་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་གཅིག་ལས་ དུ་མ་ནི། །དུས་ཐ་དད་པར་སྐྱེ་མི་འགྱུར། །རྒྱུ་གཞན་དག་ནི་ཆོགས་ན་ཡང་། །འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། །རྒྱུ་གཞན་རྗེས་སུ་དཔོག་འགྱུར་ན། །དེ་ནི་རྟག་རྣམས་ལ་ཡོད་མིན། །རེས་འགའ་ བ་ཉིད་ཡིན་པས་ན། །སྡུག་བསྔལ་འདི་རྒྱུ་བཅས་ཉིད་གྲུབ། །རྒྱུ་མེད་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར། །ཇི་ལྟར་ཚེར་མ་ལ་སོགས་ཀྱི། །རྣོ་བ་ཉིད་སོགས་རྒྱུ་མེད་པ། ། དེ་ལྟར་འདི་དག་རྒྱུ་མེད་འགྱུར། །ཞེས་ནི་ཁ་ཅིག་རབ་ཏུ་བརྗོད། །གང་ཡོད་ཉིད་ནའང་གང་སྐྱེ་བའམ། །གང་འགྱུར་ན་ཡང་རྣམ་འགྱུར་བ། །དེ་ནི་དེ་རྒྱུ་རབ་ཏུ་བརྗོད། ། དེ་ནི་དེ་རྣམས་ལ་ ཡང་ཡོད། །རེག་པ་གཟུགས་རྒྱུ་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར། །མཐོང་བ་ལ་ནི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན། །རྟག་རྣམས་བཀག་ཅིང་དབང་ཕྱུག་ལ། །སོགས་པ་ལས་ཀྱང་སྲིད་མིན་ཏེ། །ནུས་མེད་ཕྱིར་རོ་དེ་ཡི་ཕྱིར། །སྲིད་འདོད་རྒྱུ་ཡིན་གང་གི་ཕྱིར། ། 2-789 མི་རྣམས་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། །ཡོངས་འཛིན་དེ་ཐོབ་བསམ་པས་བྱས། །དེ་ནི་སྲིད་འདོད་གང་ཕྱིར་ཡང་། །སྲོག་ཆགས་བདེ་སྡུག་ཐོབ་པ་དང་། །འདོར་འདོད་འཇུག་པ་དེ་དག་ནི། །འདོད་དང་འཇིག་སྲེད་ཡིན་ པར་འདོད། །བདག་ཏུ་ཆགས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་ལས། །བདེ་མིན་བདེ་བར་འདུ་ཤེས་པས། །ཀུན་ལ་རབ་ཏུ་འཇུག་འགྱུར་བ། །དེ་ཕྱིར་སྲེད་པ་སྲིད་རྟེན་ཡིན། །ཆགས་བྲལ་སྐྱེ་བ་མ་མཐོང་ཕྱིར། །ཞེས་ནི་སློབ་ དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་གསུངས། །ལུས་མེད་ཆགས་པ་མ་མཐོང་ཕྱིར། །ལུས་ལས་ཀྱང་ནི་འདོད་ཆགས་འབྱུང་། །རྒྱུ་མཚན་ཁས་བླངས་ཕྱིར་ན་འདོད། །ཉེར་ལེན་ཉིད་ནི་བསལ་བ་ཡིན། །རིགས་འདི་རྗེས་སུ་འདོད་ན་ནི། །རང་ ཉིད་རང་འདོད་ལ་གནོད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་སྐྱེ་ལ་ཆགས་མཐོང་ཕྱིར། །སྐྱེ་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་ཞེ་ན། །སྐལ་མཉམ་སྐྱེ་ཕྱིར་སྔར

【現代漢語翻譯】『沒有火是不存在的』，如果有人這樣認為，那是不對的，因為熱能阻止其他火的產生。任何具有其他功德的事物，都具有特殊的等級差別。那些是它的差別，就像在某些情況下會提到的白色等四種顏色一樣。它們不一定像形狀等一樣是確定的，因為它們與產生和區分是不可分割的。如果它們是相同的，那是不對的，因為貪慾等會同時產生。因為分別念是對象，對象也不是決定的因素，因為它缺乏同等的因。貪慾等不是確定的，或者說，因為因是接近的，所有的心識都會在所有的時間裡產生。那是因為它是偶爾被認知的，是不穩定的過失的基礎，也是因為因的力量而產生的痛苦。它不是自我，也不是被加持的。不是因，也不是被加持的。恒常的事物怎麼會是創造者呢？因此，從一個事物中，在不同的時間裡不會產生多個事物。即使其他的因聚集在一起，也不會產生結果。如果其他的因可以被推斷出來，那麼這在恒常的事物中是不存在的。因為有時它是存在的，所以，這個痛苦被證實是有因的。因為它不依賴於其他的無因，它要麼總是存在，要麼總是不存在。就像荊棘等的鋒利等沒有因一樣，這些也會變成無因的。有些人這樣說。無論存在什麼，無論產生什麼，或者無論變化什麼，那都是它的因。那也是它們所具有的，因為觸覺是形狀的因。對於看見來說，這是一個理由。恒常的事物被阻止，自在天等也不可能，因為它們沒有能力。因此，想要存在就是因。人們對對象的區分，是通過認為獲得它而產生的。那也是想要存在的原因，眾生獲得快樂和痛苦，想要拋棄和進入，那些被認為是慾望和毀滅的貪愛。從對自我的執著中，認為非樂為樂，會完全地進入一切。因此，貪愛是存在的根基。因為沒有看到脫離貪慾的出生，所以導師們這樣說。因為沒有看到無身形的貪慾，所以從身體中也會產生貪慾。如果承認理由，那麼就是想要。近取因是被排除的。如果想要追隨這個種姓，那麼就會損害自己對自己的慾望。如果因為看到出生而產生貪慾，所以出生和貪慾同時產生，那麼因為同等的出生，之前也是如此。

【English Translation】 'There is no fire that does not exist,' if someone thinks like that, it is not right, because heat prevents the generation of other fires. Whatever has other merits has special levels of difference. Those are its differences, just like the four colors such as white that will be mentioned in some cases. They are not necessarily as definite as shapes, etc., because they are inseparable from production and distinction. If they are the same, it is not right, because greed, etc., will arise simultaneously. Because conceptualization is the object, the object is also not a determining factor, because it lacks an equal cause. Greed, etc., are not definite, or rather, because the cause is close, all consciousnesses will arise at all times. That is because it is occasionally recognized, is the basis of unstable faults, and is also the suffering caused by the power of the cause. It is not self, nor is it blessed. It is not a cause, nor is it blessed. How can a constant thing be a creator? Therefore, from one thing, multiple things will not arise at different times. Even if other causes gather together, they will not produce results. If other causes can be inferred, then this does not exist in constant things. Because sometimes it exists, this suffering is proven to have a cause. Because it does not depend on other causelessness, it will either always exist or always not exist. Just like the sharpness of thorns, etc., has no cause, these will also become causeless. Some people say this. Whatever exists, whatever arises, or whatever changes, that is its cause. That is also what they have, because touch is the cause of shape. For seeing, this is a reason. Constant things are prevented, and Ishvara, etc., are also impossible, because they have no ability. Therefore, wanting to exist is the cause. People's distinction of objects is produced by thinking of obtaining it. That is also the reason for wanting to exist, sentient beings obtain happiness and suffering, wanting to abandon and enter, those are considered to be desire and the craving for destruction. From attachment to self, thinking of non-pleasure as pleasure, one will completely enter everything. Therefore, craving is the foundation of existence. Because birth without detachment from craving has not been seen, the teachers say this. Because bodiless craving has not been seen, craving will also arise from the body. If you admit the reason, then it is wanting. The immediate cause is excluded. If you want to follow this lineage, then you will harm your own desires. If craving arises because you see birth, so birth and craving arise simultaneously, then because of equal birth, it was the same before.

་གྲུབ་ཡིན། །མི་ཤེས་སྲིད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཡང་། །མ་བརྗོད་སྲེད་པ་ཉིད་བཤད་ པ། །རྒྱུན་ནི་འཕེན་པ་བྱེད་ཕྱིར་དང་། །དེ་མ་ཐག་ཕྱིར་ལས་ཀྱང་མིན། །དེ་ཡོད་ན་ཡོད་མེ་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་གཏན་དུ་བ་མིན་ཏེ། །རྒྱུ་ལ་གེགས་སོགས་སྲིད་ཕྱིར་རོ། །འཁོར་ཕྱིར་ཐར་པ་ མེད་ཅེ་ན། །མ་ཡིན་འདོད་དང་མ་གྲུབ་ཕྱིར། །ཇི་སྲིད་བདག་ཆགས་མ་བཅོམ་ཞིང་། །དེ་ནི་ཡོངས་སུ་གདུང་འགྱུར་བ། །དེ་སྲིད་སྡུག་བསྔལ་སྒྲོ་བཏགས་ནས། །རང་བཞིན་དུ་ནི་གནས་པ་མེད། །གྲོལ་བ་པོ་ནི་མེད་ན་ཡང་། ། 2-790 ལོག་པར་སྒྲོ་འདོགས་གཞོམ་ཕྱིར་བརྩོན། །འདོད་ཆགས་བྲལ་བའི་གནས་པ་ནི། །བརྩེ་བའམ་ཡང་ན་ལས་ཀྱིས་ཡིན། །འཕངས་ལས་ལྡོག་མེད་འདོད་ཕྱིར་རོ། །སྲིད་པའི་སྲེད་ལས་རྣམ་བརྒལ་བའི། །ལས་གཞན་འཕེན་ནུས་མ་ ཡིན་ཏེ། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ཟད་ཕྱིར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་ཤེས་ལ་འགལ་མེད་པས། །འདུ་བྱེད་སྔ་མ་འཇུག་པ་ཅན། །དངོས་ཆོས་བརྩེ་བ་སྐྱེ་བ་དེ། །སེམས་ཅན་རྗེས་འབྲེལ་ཅན་མ་ཡིན། །དེ་བདག་མིན་ པའི་ཆོས་ལ་ནི། །བདག་གཞན་སྒྲོ་འདོགས་པ་ལས་ཆགས། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུན་རིག་ཙམ་ལས་ནི། །བརྩེ་བ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན། །གཏི་མུག་ཉེས་པའི་རྩ་བ་སྟེ། །དེ་ཡང་སེམས་ཅན་འཛིན་པ་ཡིན། །དེ་ མེད་ཉེས་རྒྱུ་ལས་ཁྲོ་མིན། །དེས་ན་བརྩེ་བ་ཉེས་མེད་འདོད། །གྲོལ་མེད་མ་ཡིན་མངོན་འདུ་བྱེད། །ཟད་ནས་གཞན་མཚམས་མི་སྦྱོར་ཕྱིར། །འདུ་བྱེད་ནུས་པ་མ་ཟད་ན། །གང་དེ་གནས་པ་ཉེས་མེད་ ཉིད། །སྙིང་རྗེ་དམན་པ་ཉིད་ཕྱིར་ཡང་། །གནས་པའི་འབད་རྩོལ་ཆེན་པོ་མེད། །གང་དག་བརྩེ་བ་ཆེན་པོ་པ། །གཞན་གྱི་ངོར་ནི་བཞུགས་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བྲལ་ཕྱིར། །ལམ་དང་པོར་ནི་ སྲིད་མེད་འགྱུར། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་མ་སྤངས་ཕྱིར། །སྤངས་ནའང་སྲིད་པ་ག་ལ་ཡོད། །བདེ་བར་འགྱུར་པའམ་སྡུག་བསྔལ་བར། །མ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་འདོད་པ་ན། །ང་འོ་སྙམ་པའི་བློ་གང་དེ། །སེམས་ཅན་ལ་ལྟ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། ། 2-791 ང་ཞེས་མཐོང་བ་མེད་པར་ནི། །འགའ་ཡང་བདག་ལ་ཆགས་མ་ཡིན། །བདག་ལ་སྲེད་པ་མེད་པར་ཡང་། །བདེ་བ་འདོད་པས་མངོན་རྒྱུག་མིན། །སྡུག་བསྔལ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ཉིད་ནི། །འཆིང་ཡིན་རྟག་ལ་དེ་ གང་ལས། །སྡུག་བསྔལ་མི་སྐྱེ་རྒྱུ་ཉིད་ནི། །ཐར་ཡིན་རྟག་ལ་དེ་གང་ལས། །མི་རྟག་ཉིད་དུ་བརྗོད་མེད་གང་། །དེ་ནི་འགའ་ཡིའང་རྒྱུ་མ་ཡིན། །བརྗོད་བྱ་མིན་ལའང་བཅིངས་དང་ཐར། །ཇི་ལྟ་བུར་ ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །གང་གི་རང་བཞིན་འཇིག་མེད་པ། །དེ་ལ་མཁས་རྣམས་རྟག་ཅེས་བརྗོད། །དེས་ན་ངོ་ཚའི་ལྟ་བ་འདི། །སྤོངས་ལ་དེ་ནི་རྟག་པར་སྨྲོས། །བཤད་ཟིན་ལམ་དེ་གོམས་པ་ལས། །གནས་ གྱུར་གལ་ཏེ་གནས་གྱུར་ཀྱང་། །ལམ་བཞིན་སྐྱོན་ནི་འབྱུང་ཞེ་ན། །མ་ཡིན་ནུས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་ཤེ

【現代漢語翻譯】成就。即使是不瞭解存在的原因，但所說的貪慾，是爲了持續產生（輪迴）的推動力，並且不是緊隨其後的行為。因為有了它，才會有存在。但它不是永恒的，因為原因可能有障礙等。如果因為輪迴而沒有解脫，那不是因為意願和未成就。只要我執沒有被摧毀，它就會完全變成痛苦。因此，痛苦只是假設的，本質上並不存在。即使沒有解脫者，也要努力摧毀錯誤的假設。安住于遠離貪慾的狀態，是出於慈悲或業力。因為想要不可逆轉的推動力。超越存在的貪慾之外，其他的業力無法推動（輪迴），因為共同作用已經耗盡。瞭解痛苦與不矛盾，所以先前的行為具有後續性。物質現象的慈悲產生，不是與眾生相關的。因為那不是自我的法，而是由自我和他人的假設所產生。僅僅是持續覺知痛苦，就會產生慈悲。愚癡是罪惡的根源，那也是執著于眾生。沒有了它，就不會因為罪惡的原因而憤怒。因此，慈悲被認為是無罪的。並非沒有解脫，而是顯現的行為。因為耗盡后不會連線到其他界限。如果行為的力量沒有耗盡，那麼它的存在就是無罪的。即使是較小的慈悲，也沒有很大的努力去維持。那些擁有偉大慈悲的人，是爲了他人的利益而存在。如果因為脫離了壞聚見，第一條道路就不會存在。因為與生俱來的（我執）沒有被捨棄。即使捨棄了，又怎麼會有存在呢？如果想要不變為快樂或痛苦，那麼認為『我』的念頭，就是與生俱來的眾生之見。如果沒有看到『我』，就不會有人執著于自我。如果沒有對自我的貪戀，就不會因為想要快樂而顯現。產生痛苦的原因是束縛，那麼永恒又在哪裡呢？不產生痛苦的原因是解脫，那麼永恒又在哪裡呢？無法用語言表達的無常，它也不是任何原因。對於不可言說的事物，束縛和解脫又怎麼會存在呢？那些本質不朽的事物，智者稱之為永恒。因此，放棄這種羞恥的觀點，並說它是永恒的。如果習慣了已經講過的道路，即使轉變了狀態，就像道路一樣，也會出現過失嗎？不會，因為沒有力量。識。

【English Translation】 Accomplishment. Even if the cause of existence is not understood, the spoken desire is to continuously generate (samsara's) driving force, and it is not the immediate action. Because with it, there will be existence. But it is not eternal, because the cause may have obstacles, etc. If there is no liberation because of samsara, it is not because of intention and non-accomplishment. As long as self-grasping has not been destroyed, it will completely turn into suffering. Therefore, suffering is only hypothetical and does not exist in essence. Even if there is no liberator, one must strive to destroy false assumptions. Abiding in a state away from desire is out of compassion or karma. Because one wants an irreversible driving force. Beyond the desire for existence, other karmas cannot drive (samsara), because the joint action has been exhausted. Understanding suffering is not contradictory, so the previous action has a subsequent nature. The compassion of material phenomena arises, not related to sentient beings. Because that is not the Dharma of self, but is produced by the assumption of self and others. Merely continuously being aware of suffering will generate compassion. Ignorance is the root of sin, which is also attachment to sentient beings. Without it, there will be no anger because of the cause of sin. Therefore, compassion is considered innocent. It is not that there is no liberation, but the manifested action. Because after exhaustion, it will not connect to other boundaries. If the power of action has not been exhausted, then its existence is innocent. Even with lesser compassion, there is not much effort to maintain it. Those who have great compassion exist for the benefit of others. If because of being free from the view of the perishable assembly, the first path will not exist. Because the innate (self-grasping) has not been abandoned. Even if abandoned, how can there be existence? If one wants not to change into happiness or suffering, then the thought of 'I' is the innate view of sentient beings. If one does not see 'I', no one will be attached to self. If there is no craving for self, one will not manifest because of wanting happiness. The cause of generating suffering is bondage, so where is eternity? The cause of not generating suffering is liberation, so where is eternity? The inexpressible impermanence is not any cause either. For the unspeakable things, how can bondage and liberation exist? Those things whose essence is immortal, the wise call them eternal. Therefore, abandon this shameful view and say it is eternal. If one is accustomed to the path that has been spoken, even if the state is transformed, will there be faults like the path? No, because there is no power. Consciousness.

ས་ཡུལ་འཛིན་པ་ཡི་ཆོས། །ཇི་ལྟར་ཡོད་དེ་འཛིན་པ་དང་། །ཡོད་པ་ཡི་ནི་བདག་ཉིད་ དེ། །འདི་ཡི་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའང་ཡིན། །རང་བཞིན་འདི་ཡིན་འདི་ལས་དེ། །རྐྱེན་གཞན་གྱིས་ནི་གོལ་འགྱུར་ཞིང་། །ལྡོག་པ་ལ་ནི་རྐྱེན་ལ་ལྟོས། །མི་བརྟན་སྦྲུལ་གྱི་བློ་བཞིན་ནོ། །སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ འོད་གསལ་ཏེ། །དྲི་མ་རྣམས་ནི་གློ་བུར་བ། །དེ་ཕྱིར་སྔར་ཡང་ནུས་མེད་རྣམས། །དེ་བདག་གྱུར་ལ་ཕྱིས་ནུས་མེད། །ནུས་ཡོད་ན་ཡང་གནོད་པ་ཅན། །སྐྱེད་ནུས་སྙིང་པོ་ཅན་དངོས་ལ། །ཡུན་དུ་གནས་ནུས་ཡོད་མིན་ཏེ། ། 2-792 ས་རློན་ལ་ནི་མེ་བཞིན་ནོ། །འཚེ་བ་མེད་དང་ཡང་དག་དོན། །རང་བཞིན་ལ་ནི་ཕྱིན་ལོག་གིས། །འབད་དུ་ཟིན་ཀྱང་མི་ཟློག་སྟེ། །བློ་ནི་དེ་ཕྱོགས་འཛིན་ཕྱིར་རོ། །བདག་འཛིན་རྒྱུ་གཅིག་ཅན་ ཉིད་དང་། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོའི་ཕྱིར། །འདོད་ཆགས་ཁོང་ཁྲོ་ཕན་ཚུན་དུ། །ཐ་དད་ན་ཡང་གནོད་མ་ཡིན། །བྱམས་སོགས་རྨོངས་དང་འགལ་མེད་ཕྱིར། །ཤིན་ཏུ་ཉེས་པ་ཚར་གཅོད་མིན། །ཉེས་ཀུན་དེ་ ཡི་རྩ་བ་ཅན། །དེ་ཡང་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བ་ཡིན། །རིག་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཕྱིར་དང་། །སེམས་བྱུང་ཉིད་ཀྱིས་དམིགས་པའི་ཕྱིར། །ལོག་པར་དམིགས་ཉིད་མ་རིག་པར། །གསུངས་ཕྱིར་གཞན་ནི་རིགས་མ་ཡིན། །འགལ་ བ་གང་ཡིན་འདིར་བཤད་བྱ། །སྟོང་ཉིད་ལྟ་དང་དེ་འགལ་ཕྱིར། །དེ་ཡི་རང་བཞིན་ཉེས་ཀུན་དང་། །འགལ་བར་རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡིན། །ཟད་མིན་སྲོག་ཆགས་ཆོས་ཉིད་ཕྱིར། །གཟུགས་སོགས་བཞིན་མིན་མ་གྲུབ་ ཕྱིར། །གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་དང་འབྲེལ་བ་ན། །ལྡོག་པ་དག་ཀྱང་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །ཉེས་པ་རྣམ་པར་འགགས་པ་ནི། །སྲ་ཞིང་སླར་ཡང་སྐྱེ་མེད་དེ། །དེ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་འབྲལ་མེད་དང་། །ཐལ་བ་བཞིན་དུ་ མ་ངེས་ཕྱིར། །གང་ཞིག་བདག་མཐོང་དེ་ལ་ནི། །ང་ཞེས་རྟག་ཏུ་ཞེན་པར་འགྱུར། །ཞེན་པས་བདེ་ལ་སྲེད་འགྱུར་ཏེ། །སྲེད་པས་སྐྱོན་རྣམས་སྒྲིབ་པར་བྱེད། །ཡོན་ཏན་མཐོང་བས་ཡོངས་སྲེད་པ། །ང་ཡི་ཞེས་དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་ལེན། ། 2-793 དེས་ན་བདག་ལ་མངོན་ཆགས་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ནི་འཁོར་བར་འགྱུར། །བདག་ཡོད་ན་ནི་གཞན་དུ་ཤེས། །བདག་གཞན་ཆ་ལས་འཛིན་དང་སྡང་། །འདི་དག་དང་ནི་ཡོངས་འབྲེལ་ལས། །ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་འབྱུང་ བར་འགྱུར། །ངེས་པར་བདག་ལ་ཆགས་པ་ནི། །བདག་གི་ལ་ཆགས་མི་འབྲལ་ཞིང་། །ཉེས་མེད་བདག་ལ་ཆགས་པ་དང་། །བྲལ་བའི་རྒྱུ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་ཆགས་པ་སྐྱོན་བཅས་ན། །དེ་ལས་ཅིར་ འགྱུར་དེ་སྤོང་འགྱུར། །འདི་ཡུལ་སུན་ཕྱུང་མེད་པར་ནི། །དེ་སྤོང་བར་ནི་ནུས་མ་ཡིན། །ཡོན་ཏན་སྐྱོན་དང་རྗེས་འབྲེལ་བའི། །འདོད་དང་སྡང་སོགས་སྤོང་བ་ནི། །དེ་དག་ཡུལ་ལ་མ་མཐོང་བས། །ཡིན་ གྱི་ཕྱི་ཚུལ་གང་གིས་མིན། །ཆགས་ཡོན་ཏན་གྱིས་ཆགས་མིན་གྱི།

【現代漢語翻譯】關於執持地界之法：如何執持，以及存在的自性，這也是它的生起之因。這種自性是這樣的，由於其他因緣而可能改變和轉化。對於逆轉，則依賴於因緣，就像不穩定的蛇的心一樣。心的自性是光明，而染污都是突發的。因此，先前無能的事物，後來成為有能；有能的事物，後來又變為無能。即使有能力，也是有害的。對於具有生起能力和本質的事物，也不可能永久存在，就像乾燥的土地上的火焰一樣。不害和真實的意義，即使盡力，也不能通過自性的顛倒來改變，因為心執著于那個方向。執著于自我是唯一的因，也是因和果的事物。貪慾和嗔恨雖然彼此不同，但沒有損害，因為慈愛等與愚癡並不矛盾。不會徹底斷除極大的過失，一切過失都以它為根源，而那又是壞聚見（對五蘊的錯誤見解）。因為與智慧相違背，並且心所本身就是所緣，所以說緣于邪見就是無明，其他則不合理。應該在這裡說明什麼是矛盾。因為與空性見相違背，所以它的自性與一切過失相反，這是完全成立的。因為不是耗盡的眾生的法性，所以不像色等一樣，這是不成立的。在與對治品相關聯時，也能看到逆轉。當過失完全止息時，是堅固的，不會再次產生，因為它與自性不可分離，並且像灰燼一樣是不確定的。無論誰見到自我，都會總是執著于『我』。由於執著，就會貪戀安樂，由於貪戀，就會遮蔽過失。通過見到功德而完全貪戀，就會接受『我的』作為它的證明。因此，如果對自我有強烈的執著，那麼只要有自我，就會流轉于輪迴。如果有了自我，就會知道有他人。從自我和他人中產生執著和嗔恨。與這些完全相關聯，一切過失都會產生。必須對自我有執著，對『我的』的執著是不可分離的，並且沒有與無過失的自我執著分離的原因。如果執著是有過失的，那麼會變成什麼，就會捨棄它。如果不摧毀這個所緣，就無法捨棄它。捨棄與功德和過失相關的貪慾和嗔恨等，是因為沒有看到那些事物，而不是因為任何外在的方式。不是因為執著功德而執著。

【English Translation】 Regarding the Dharma of Holding the Earth: How to hold it, and the nature of existence, this is also the cause of its arising. This nature is such that it may change and transform due to other conditions. For reversal, it depends on conditions, like the unstable mind of a snake. The nature of the mind is luminosity, and defilements are all sudden. Therefore, things that were previously incapable become capable later; things that are capable later become incapable again. Even if capable, it is harmful. For things with the ability to arise and essence, it is impossible to exist permanently, like a flame on dry land. Non-harm and the meaning of truth, even if one tries hard, cannot be changed by the reversal of nature, because the mind clings to that direction. Clinging to self is the only cause, and it is also the cause and effect of things. Greed and hatred, although different from each other, do not harm, because loving-kindness, etc., are not contradictory to ignorance. It does not completely cut off great faults, all faults have it as their root, and that is the view of the perishable collection (wrong view of the five aggregates). Because it is contrary to wisdom, and the mental factor itself is the object, it is said that clinging to wrong views is ignorance, and others are unreasonable. What is contradictory should be explained here. Because it contradicts the view of emptiness, its nature is the opposite of all faults, which is completely established. Because it is not the Dharma nature of beings that are exhausted, it is not established like form, etc. When associated with the antidote, reversal can also be seen. When faults are completely stopped, it is firm and will not arise again, because it is inseparable from nature and is uncertain like ashes. Whoever sees the self will always cling to 'I'. Due to clinging, one will crave happiness, and due to craving, one will obscure faults. By seeing merits and being completely greedy, one will accept 'mine' as its proof. Therefore, if there is a strong attachment to the self, then as long as there is a self, one will wander in samsara. If there is a self, one will know that there are others. From self and others, attachment and hatred arise. Being completely associated with these, all faults will arise. One must be attached to the self, the attachment to 'mine' is inseparable, and there is no reason to separate from the faultless self-attachment. If attachment is faulty, then what will it become, one will abandon it. If this object is not destroyed, it cannot be abandoned. Abandoning greed and hatred, etc., which are related to merits and faults, is because those things are not seen, not because of any external means. It is not because of clinging to merits that one clings.

།དོན་གྱི་ཡོན་ཏན་མཐོང་བས་ཡིན། །མ་ཚང་མེད་རྒྱུ་དེ་ལ་ནི། །འབྲས་བུ་གང་གིས་ཟློག་པར་བྱེད། །ཆགས་ལ་སྐྱོན་ཡང་གང་ཞིག་ མཐོང་། །གལ་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་རྟེན་ཞེ་ན། །དེ་ལྟའང་འདི་ལ་ཆགས་བྲལ་མིན། །བདག་གིར་མཐོང་ཕྱིར་དཔེར་བདག་བཞིན། །གལ་ཏེ་དེ་མེད་བདག་སྡུག་བསྔལ། །རྒྱུ་མིན་དེ་ཡང་དེ་དང་འདྲ། །དེ་ལྟར་གཉིས་ཀའང་ སྐྱོན་མེད་པ། །དེ་ཕྱིར་གཉིས་ལ་ཆགས་བྲལ་མིན། །གལ་ཏེ་སྦྲུལ་བཟུང་ཡན་ལག་བཞིན། །སྡུག་བསྔལ་བསྒོམས་པས་སྤོང་འགྱུར་ན། །བདག་གི་བ་བློ་བཅོམ་པས་འདི། །འདོར་བ་ཡིན་གྱི་བཟློག་ལ་མིན། ། དབང་པོ་ལ་སོགས་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི། ། 2-794 རྟེན་ཉིད་དུ་ནི་བཟུང་བ་ལ། །རང་བློ་གང་གིས་བཟློག་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ལ་ཆགས་བྲལ་དེ་གང་ལས། །ལུས་ལས་བོག་པའི་སྐྲ་སོགས་ལ། །ཡིད་བྱུང་བློ་ནི་སྐྱེ་འགྱུར་ཞིང་། །གཞན་ལ་ཞེན་བཅས་སྐྱེ་ འགྱུར་བ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནི་མངོན་སུམ་ཡིན། །དེ་ལ་འདུ་སོགས་འབྲེལ་པ་ལས། །རང་གི་བློ་ནི་སྐྱེ་འགྱུར་བའི། །འབྲེལ་ཏེ་དེ་བཞིན་ཉིད་གནས་ཕྱིར། །མཐོང་དུ་ཟིན་ཀྱང་སྤོང་མི་འགྱུར། །འདུ་བ་ལ་ སོགས་མེད་ན་ཡང་། །ཕན་འདོགས་ཉིད་ནི་ཀུན་ལ་ཡོད། །སྡུག་བསྔལ་བསྐྱེད་ཕྱིར་སོར་མོ་བཞིན། །རང་གི་བློ་ནི་མི་འགྱུར་ན། །གཅིག་ཏུ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་མིན། །ཕལ་ཆེར་དུག་བཅས་ཟས་བཞིན་ནོ། །ཁྱད་ པར་ཅན་བདེ་ལ་ཆགས་པས། །དེ་འགལ་བ་ལ་ཆགས་བྲལ་འགྱུར། །ཁྱད་པར་ཅན་བདེ་ལ་སྲེད་པས། །བདེ་བ་ཅུང་ཟད་ཡོངས་སུ་སྤོང་། །བསམ་མེད་བདག་ལ་ཆགས་པ་ཡིས། །ཇི་ལྟར་རྙེད་བཞིན་ལ་འཇུག་ སྟེ། བུད་མེད་དག་ནི་མ་རྙེད་པར། །དུད་འགྲོ་ལ་འདོད་སྤྱོད་མཐོང་བཞིན། །བདག་ནི་འདོད་པ་གང་ཡིན་ཏེ། །ཇི་ལྟར་དེ་ནི་འཇིག་པར་འདོད། །མྱོང་བ་དང་ནི་ཐ་སྙད་དང་། །ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་ རྟེན་ལོག་པ། །ཇི་ལྟར་ཞེན་པ་ཡིན་འདོད་དེ། །ཞེན་པའི་རང་བཞིན་དེ་འདྲ་མིན། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་བདག་འཛིན་ནི། །བདག་ལ་ཆགས་པ་བསྟན་པར་བྱེད། །དེ་ནི་བདག་གིར་ཞེན་པ་ཡི། །ས་བོན་གནས་སྐབས་དེ་ཉིད་གནས། ། 2-795 བརྩོན་ཡང་ཡོན་ཏན་ཆ་བརྟེན་ནས། །འཇུག་ལྡན་བདག་གི་བ་ལ་ནི། །ཆགས་བྲལ་གེགས་བྱེད་པ་ཉིད་དང་། །དེ་ཡི་སྐྱོན་ཡང་སྒྲིབ་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་བདག་ལའང་ཆགས་བྲལ་ན། །ད་ནི་ཆགས་བྲལ་གང་ ཡིན་མེད། །དེ་ནི་ཇི་ལྟར་བདག་འདོར་བ། །སྡུག་བསྔལ་བསྒོམ་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །དེ་དག་སྡུག་བསྔལ་བསྒོམས་པས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ནི་རྣམ་ཤེས་བྱེད། །དེ་ནི་སྔར་ཡང་མངོན་སུམ་ཉིད། །དེ་ལྟ་ན་ ཡང་ཆགས་བྲལ་མེད། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་ཉེས་པ་ཡིས། །སྐད་ཅིག་དེ་ཡི་བློ་ལྡོག་ཀྱང་། །དེ་ལ་ཆགས་བྲལ་མི་འགྱུར་ཏེ། །འདོད་ལྡན་བུད་མེད་གཞན་ལ་བཞིན། །བླང་དང་དོར་བྱའི་ཁྱད་ཡོད་ན། །གཅིག་ ལས་བྱུང་བའི་ཆགས་གང་ཡིན། །དེ་ཉིད

【現代漢語翻譯】因見其功德之故。若彼無所不具，何果能遮遣之？于貪著復見何過？設若謂是痛苦之所依，如是亦非於此無貪著，以見為我所故，如我自身。設若無彼我受苦，非因之彼亦與此同。如是二者皆無過，是故於二無貪著。設若如執毒蛇之肢，由修痛苦而能捨，由斷除我所之想，是捨棄而非遮遣。于諸根等受用之，執為所依止者，以何自心能遮遣？于彼無貪著從何生？從身所出之發等，能生悅意之心想，於他耽著亦能生，此乃一切之現見。于彼聚集等關係，能生自心之想者，以關係如是安住故，雖已見及亦不能捨。縱無聚集等，饒益之性亦皆有，如指端生痛苦，若自心不能轉變，則彼一亦非痛苦，多如雜毒之食物。由貪著殊勝之樂故，于違彼者則生無貪。由貪著殊勝之樂故，稍許之樂亦能捨棄。由貪著無思之我故，如所獲得而趣入，如見婦女未得時，于畜牲行欲事。我爲所欲爲何事？云何欲其壞滅耶？領受與施設，及諸功德之所依，云何欲為耽著耶？耽著之自性非如是。於一切種相之我執，是顯示於我之貪著，彼乃於我所之執著，種子之位即是彼位。勤奮亦依功德分，于具足趣入我所者，無貪是為作障礙，而彼之過失即是障。設若於我亦無貪，今則無有任何無貪。彼云何能捨棄我？修習痛苦則成無義。彼等雖由修習痛苦，然唯是分別痛苦，彼于先前亦是現見，如是然亦無無貪。設若於彼有過失，剎那彼之心雖轉變，然于彼則不成無貪，如於他婦有貪者。若有應取應舍之差別，從一所生之貪為何？即彼。因見到功德的緣故。如果它擁有一切，什麼結果能夠阻止它呢？在貪戀中又看到什麼過失呢？如果說是痛苦的根源，即使這樣，也不是對它沒有貪戀，因為它被看作是『我的』，就像我自己一樣。如果我沒有遭受痛苦，那麼不是原因的那個也和這相同。這樣兩者都沒有過失，因此對兩者都沒有貪戀。如果像抓住毒蛇的肢體，通過修習痛苦就能捨棄，通過斷除『我所』的想法，這是捨棄而不是阻止。對於諸根等享用，執著為所依賴的，用什麼自己的心能阻止呢？對它沒有貪戀是從哪裡產生的呢？從身體里出來的頭髮等，能產生愉快的心情，對外面的事物執著也能產生，這都是顯而易見的。對於聚集等關係，能產生自己心的想法，因為關係是這樣存在的，即使已經看到也不能捨棄。即使沒有聚集等，利益的性質也是都有的，像指尖產生痛苦，如果自己的心不能轉變，那麼那一個也不是痛苦，大多像摻雜毒藥的食物。因為貪戀殊勝的快樂，對於違背它的就產生沒有貪戀。因為貪戀殊勝的快樂，稍微的快樂也能捨棄。因為貪戀沒有思想的『我』，像所獲得的那樣進入，像看到婦女沒有得到時，對畜生行淫慾的事情。我所希望的是什麼呢？怎麼會希望它壞滅呢？領受和設施，以及各種功德的所依，怎麼會希望是貪戀呢？貪戀的自性不是這樣的。對於一切種類的我執，是顯示對『我』的貪戀，那是對『我所』的執著，種子的位置就是那個位置。勤奮也依靠功德分，對於具有進入『我所』的人，沒有貪戀是製造障礙，而它的過失就是障礙。如果對我也沒有貪戀，那麼現在就沒有什麼沒有貪戀了。他怎麼能捨棄我呢？修習痛苦就變得沒有意義了。他們即使通過修習痛苦，也只是分別痛苦，那在先前也是顯而易見的，即使這樣也沒有沒有貪戀。如果它有過失，剎那間他的心雖然轉變，但是對他來說也不會沒有貪戀，就像對其他婦女有貪戀的人一樣。如果有應該取和應該舍的差別，從一個所產生的貪戀是什麼呢？就是那個。 Because of seeing its merits. If it is complete in every way, What result can prevent it? What fault is seen in attachment? If it is said to be the basis of suffering, Even so, there is no non-attachment to this, Because it is seen as 'mine', like myself. If there is no 'I', I suffer, That which is not the cause is also the same as this. Thus, both are without fault, Therefore, there is no non-attachment to both. If, like holding the limbs of a poisonous snake, By meditating on suffering, it can be abandoned, By destroying the thought of 'mine', It is abandonment, not prevention. To the enjoyment of the senses, etc., Holding it as the basis, With what self-mind can it be prevented? From where does non-attachment to it arise? From the hair, etc., that comes out of the body, A pleasant thought can arise, Attachment to others can also arise, This is the direct perception of all. In the relationship of gathering, etc., The thought of one's own mind can arise, Because the relationship abides in suchness, Even if seen, it cannot be abandoned. Even if there is no gathering, etc., The nature of benefiting is in all, Like the fingertip causing pain, If one's own mind does not change, Then that one is not suffering, Mostly like food mixed with poison. Because of attachment to excellent happiness, Non-attachment arises to what contradicts it. Because of craving for excellent happiness, A little happiness can also be abandoned. Because of attachment to the unthinking 'I', Entering as it is obtained, Like seeing women not obtained, Engaging in sexual acts with animals. What is the desire for 'I'? How does one desire its destruction? Reception and designation, And the basis of all qualities, How is it desired to be attachment? The nature of attachment is not like that. The clinging to 'I' in all aspects, Shows attachment to 'I', That is the clinging to 'mine', The position of the seed is that position. Diligence also depends on the part of merit, For those who have entered 'mine', Non-attachment is an obstacle, And its fault is obscuration. If there is no attachment to 'I' either, Then there is no non-attachment now. How can he abandon 'I'? Meditating on suffering becomes meaningless. Even though they meditate on suffering, They only distinguish suffering, That was also directly seen before, Even so, there is no non-attachment. If there is a fault in it, Although his mind changes in an instant, But for him, there will be no non-attachment, Like someone attached to another woman. If there is a difference between what should be taken and what should be abandoned, What is the attachment that arises from one? That is it.

【English Translation】 Due to seeing the qualities of the object. If that object is complete in every aspect, What result can prevent it? What fault is seen in attachment? If it is said to be the basis of suffering, Even so, there is no non-attachment to this, Because it is seen as 'mine', like myself. If there is no 'I', I suffer, That which is not the cause is also the same as this. Thus, both are without fault, Therefore, there is no non-attachment to both. If, like holding the limbs of a poisonous snake, By meditating on suffering, it can be abandoned, By destroying the thought of 'mine', It is abandonment, not prevention. To the enjoyment of the senses, etc., Holding it as the basis, With what self-mind can it be prevented? From where does non-attachment to it arise? From the hair, etc., that comes out of the body, A pleasant thought can arise, Attachment to others can also arise, This is the direct perception of all. In the relationship of gathering, etc., The thought of one's own mind can arise, Because the relationship abides in suchness, Even if seen, it cannot be abandoned. Even if there is no gathering, etc., The nature of benefiting is in all, Like the fingertip causing pain, If one's own mind does not change, Then that one is not suffering, Mostly like food mixed with poison. Because of attachment to excellent happiness, Non-attachment arises to what contradicts it. Because of craving for excellent happiness, A little happiness can also be abandoned. Because of attachment to the unthinking 'I', Entering as it is obtained, Like seeing women not obtained, Engaging in sexual acts with animals. What is the desire for 'I'? How does one desire its destruction? Reception and designation, And the basis of all qualities, How is it desired to be attachment? The nature of attachment is not like that. The clinging to 'I' in all aspects, Shows attachment to 'I', That is the clinging to 'mine', The position of the seed is that position. Diligence also depends on the part of merit, For those who have entered 'mine', Non-attachment is an obstacle, And its fault is obscuration. If there is no attachment to 'I' either, Then there is no non-attachment now. How can he abandon 'I'? Meditating on suffering becomes meaningless. Even though they meditate on suffering, They only distinguish suffering, That was also directly seen before, Even so, there is no non-attachment. If there is a fault in it, Although his mind changes in an instant, But for him, there will be no non-attachment, Like someone attached to another woman. If there is a difference between what should be taken and what should be abandoned, What is the attachment that arises from one? That is it.

་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་བསྐྱེད་ཚེ། །ཆགས་པ་ཀུན་གྱི་ས་བོན་ཡིན། །སྐྱོན་མེད་ཡུལ་ཅན་ཆགས་པ་དང་། །སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱང་ནི་སྐྱོན་མེད་ཡིན། །འགྲོ་བའང་དེ་ཙམ་ཉིད་ཡིན་ ན། །ད་ནི་གང་ལ་ཆགས་བྲལ་འགྱུར། །དེར་དེ་སྐྱོན་བཅས་ཀྱང་ཡིན་ན། །དེ་ནི་བདག་ལའང་མཚུངས་པ་ཡིན། །དེར་དེའི་སྐྱོན་ལ་ཆགས་བྲལ་མེད། །ད་ནི་གང་ལ་དེ་ཆགས་བྲལ། །ཡོན་ཏན་མཐོང་བ་ ལས་བྱུང་བའི། །ཞེན་པ་ཉེས་པ་མཐོང་བས་འཇིག །དེ་ལྟར་དབང་སོགས་ལ་དེ་མིན། །བྱིས་སོགས་ལ་ཡང་མཐོང་ཕྱིར་དང་། །སྐྱོན་ལྡན་ལ་ཡང་ཡོད་ཕྱིར་དང་། །ཡོན་ཏན་ལྡན་ཡང་གཞན་དག་ལ། །མེད་ཕྱིར་འདས་པ་ལ་སོགས་པ། ། 2-796 བདག་གི་བ་ལ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་བདག་གི་བའི། །བློ་རྒྱུའང་ཡོན་ཏན་མཐོང་བས་མིན། །དེ་ཕྱིར་ཡོན་ཏན་མིན་མཐོང་བས། །དེ་ཡང་སྤོང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་ཡོད་མིན་ཡོན་ ཏན་ནི། །སྒྲོ་འདོགས་ཆགས་པས་དེར་ཡང་མཐོང་། །དེས་ན་དེ་རྒྱུ་གནོད་མེད་ཅན། །བསྒྲུབས་པས་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་གནོད། །མཆོག་གཞན་དོན་དུ་གཉེར་ཕྱིར་དང་། །སྐྱེ་འཇིག་བློ་ཅན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །སྐྱེ་བོ་འདི་ ཡིས་དབང་སོགས་ལས། །བདག་ནི་ཐ་དད་གྱུར་པར་ཤེས། །དེ་ཕྱིར་གཅིག་ཉིད་མཐོང་བས་ཀྱང་། །ཆགས་མིན་བདག་ལ་ཆགས་པ་དེ། །དམིགས་པའི་ནང་གི་ཡན་ལག་པ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་རྗེས་ཆགས་འགྱུར། །གང་ ཞིག་ད་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་བས། །ཡིད་འབྱུང་དེ་འདྲ་སྡང་ཡིན་གྱི། །ཆགས་བྲལ་མ་ཡིན་དེ་ཚེ་ཡང་། །ཆགས་ཡོད་སྐབས་གཞན་འཚོལ་ཕྱིར་རོ། །ཞེ་སྡང་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་ཅན་ཕྱིར། །དེ་ནི་དེ་སྲིད་ཙམ་དུ་ གནས། །དེ་ལོག་ན་ནི་རང་ཉིད་ཀྱི། །རང་བཞིན་ཉིད་ལ་སླར་བརྟེན་འགྱུར། །བླང་དང་དོར་བྱ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་ལ་ནི་མཉམ་སྙོམ་ཅན། །ཙན་དན་སྟེའུ་མཚུངས་པ་ལ། །ཆགས་བྲལ་ཞེས་ནི་བརྗོད་ པ་ཡིན། །འདུ་བྱེད་སྡུག་བསྔལ་ལ་དགོངས་ནས། །སྡུག་བསྔལ་བསྒོམ་པར་གསུངས་པ་ཡིན། །ངེད་ཀྱི་དེ་ཡང་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས། །དེ་ནི་བདག་མེད་ལྟ་བརྟེན་ཡིན། །སྟོང་ཉིད་ལྟ་བས་གྲོལ་བར་འགྱུར། །སྒོམ་པ་ལྷག་མ་དེ་དོན་ཡིན། ། 2-797 དེ་ཕྱིར་མི་རྟག་ལས་སྡུག་བསྔལ། །སྡུག་བསྔལ་ལས་ནི་བདག་མེད་གསུངས། །ཆགས་བྲལ་མིན་དང་སྲེད་ལྡན་དང་། །རྩོམ་པ་ཀུན་ལ་བརྟེན་པ་དེ། །ཉོན་མོངས་ལས་ལས་གྲོལ་མ་ཡིན། །དེ་འདྲ་འཁོར་བ་པ་ ཞེས་བྱ། །བདག་གི་ཉིད་ནི་མི་འདོད་ན། །དེ་ཡི་ཟ་བ་པོ་ཡང་མེད། །བྱ་དང་ལོངས་སྤྱོད་མཚན་ཉིད་ཅན། །དེ་ཚེ་དེ་ཡི་བདག་ཀྱང་མེད། །དེ་ཕྱིར་གྲོལ་འདོད་ཐོག་མེད་པའི། །རྒྱུ་ཅན་རིགས་ མཐུན་ས་བོན་ལས། །བྱུང་བའི་འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བ་དག །རྩ་བ་ཉིད་ནས་དབྱུང་བར་གྱིས། །ལུང་ནི་དེ་ལྟའི་དངོས་ཡིན་པའི། །རྒྱུ་མ་མཐོང་བ་རྣམས་ལ་ནི། །ལུང་ཙམ་གྱིས་ནི་གྲོལ་བར་ཡང་། །སྨྲ་ བ་ཡོངས་སུ

【現代漢語翻譯】當以多種方式生起貪執時，它是一切貪執的種子。如果所貪之境無過失，能成立貪執之因也無過失，行者亦復如是，那麼對誰能生起離貪呢？如果彼境有過失，則與我自身相同，因為對彼境的過失不會生起離貪，那麼對誰能生起離貪呢？由見功德而生起的執著，會因見到過患而被摧毀。如是，對於自在等不是這樣，因為對於孩童等也能見到（功德），對於有過失的事物也存在（貪執），對於具有功德的其他事物，因為我沒有，所以對於過去等（的事物也不會有貪執）。因此，我執的生起，不是因為見到功德。所以，僅僅因為沒有見到功德，也不是捨棄的原因。此外，對於不存在的功德，也會因為虛妄的貪執而在彼處見到。因此，如果以無害之因來成立它，又怎麼會損害它呢？因為尋求其他殊勝的意義，並且具有生滅之念，所以此人會了知我與自在等是不同的。因此，即使見到一體性，也不會生起貪執，因為對我的貪執，是所緣境中的一部分，其自性會隨之生起貪執。對於現在痛苦的事物，會生起厭離，那樣的厭離就是嗔恨，而不是離貪，因為在那時，還會尋求其他貪執之境。因為嗔恨是痛苦之因，所以它只會存在那麼一段時間。當它消失時，會再次依賴於自身的本性。因為已經捨棄了應取和應舍，所以對於一切事物都是平等對待，對於旃檀和斧頭都是相同的，這就被稱為離貪。考慮到行蘊是痛苦的，所以宣說了修習痛苦。我們的這種修習也是由因緣所生，它是依賴於無我之見的。通過空性之見而獲得解脫，其餘的修習是為此目的。因此，從無常中產生痛苦，從痛苦中宣說無我。不離貪、具有貪慾，並且依賴於一切造作，這樣的人無法從煩惱和業中解脫，這樣的人被稱為輪迴者。如果不希望有我，那麼也不會有我的享用者。具有能作和受用之相，那時也不會有我的存在。因此，想要解脫的人，應該從根本上斷除由無始之因所生的，與自身同類的種子中產生的有身見。對於那些沒有見到經典是真實事物之因的人來說，僅僅依靠經典來宣說解脫，是完全錯誤的。

【English Translation】 When attachment arises in various ways, it is the seed of all attachments. If the object of attachment is without fault, and the cause that establishes attachment is also without fault, and the practitioner is also the same, then to whom will detachment arise? If that object has faults, then it is the same as myself, because detachment will not arise towards the faults of that object, then to whom will detachment arise? Attachment arising from seeing virtues is destroyed by seeing faults. Thus, it is not so for freedom and so on, because for children and so on, (virtues) can also be seen, and attachment also exists for things with faults, and for other things with virtues, because I do not have them, so there will be no attachment to the past and so on. Therefore, the arising of self-attachment is not because of seeing virtues. Therefore, merely not seeing virtues is not the reason for abandonment. Furthermore, for non-existent virtues, they are also seen there because of false attachment. Therefore, if it is established by a harmless cause, how can it harm it? Because of seeking other superior meanings, and having the thought of arising and ceasing, this person will know that I am different from freedom and so on. Therefore, even if oneness is seen, attachment will not arise, because attachment to me is a part of the object of focus, and its nature will arise with attachment. For things that are painful now, aversion will arise, and that kind of aversion is hatred, not detachment, because at that time, other objects of attachment will still be sought. Because hatred is the cause of suffering, it will only exist for that period of time. When it disappears, it will again rely on its own nature. Because what should be taken and what should be abandoned have been abandoned, everything is treated equally, and sandalwood and axe are the same, which is called detachment. Considering that the aggregates of action are painful, the practice of suffering is taught. Our practice is also born from causes and conditions, and it relies on the view of no-self. Liberation is attained through the view of emptiness, and the remaining practice is for this purpose. Therefore, suffering arises from impermanence, and no-self is taught from suffering. Not being detached, having desire, and relying on all actions, such a person cannot be liberated from afflictions and karma, and such a person is called a samsaric being. If one does not want to have a self, then there will be no enjoyer of me. Having the characteristics of being able to act and enjoy, then there will be no existence of me. Therefore, those who want liberation should eradicate from the root the view of the aggregate of existence arising from the seeds of the same kind with beginningless causes. For those who have not seen that the scriptures are the cause of real things, it is completely wrong to speak of liberation by relying solely on the scriptures.

་མགུ་བྱེད་མིན། །ས་བོན་སོགས་གྲུབ་ཆོ་ག་ནི། །སྐྱེས་བུ་མི་སྐྱེད་པར་ནུས་མིན། །ཏིལ་མར་བསྐུས་དང་མེས་བསྲེགས་སོགས། །ལས་ཀྱང་གྲོལ་བར་ཐལ་ཕྱིར་རོ། །སྔར་ལྕི་བ་དག་ཕྱིས་ཡང་ ཕྱིར། །སྡིག་པ་བཅོམ་པར་བྱས་པ་མིན། །འདི་ཡི་ལྕི་ཉིད་མེད་འགྱུར་གྱི། །ལུས་ཅན་མིན་ཕྱིར་སྡིག་ལྕི་མིན། །ལོག་ཤེས་དང་ནི་དེ་ལས་བྱུང་། ། སྲེད་པ་སེམས་པའི་དབང་དག་གིས། །དམན་གནས་འགྲོ་བ་ སྐྱེ་བ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་བཅད་འགྲོ་མི་འགྱུར། །དེ་ཙམ་ལས་ནི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། །སྐྱེ་ལ་དེ་དག་ཉིད་ནུས་ཡིན། །སེམས་པ་དེ་དག་རང་ཉིད་ལས། །ཡིན་ཕྱིར་སྐྱེ་རྒྱུ་ཉམས་པ་མེད། །འགྲོ་དང་རྟོགས་རྟེན་བྱེད་པ་ཡིན། ། 2-798 དེ་ནི་མ་མཐོང་བ་ལས་འགྱུར། །མ་མཐོང་ཞིག་ཕྱིར་འགྲོ་བ་མེད། །དེས་ན་འདུ་བྱེད་སེམས་པ་མིན། །ཡོད་དང་མེད་པའི་རྗེས་འཇུག་ཕྱིར། །བྱེད་པ་སྐྱེད་ལ་བློ་ཡི་ནི། །ནུས་མཐོང་གཞན་གྱིས་མ་ ཡིན་ན། །དེ་ཡོད་དེ་དག་ཅིས་མི་འགྲོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ནུས་མེད་ན། །དབང་སོགས་བྱས་མ་ཐག་དེ་དག །སེམས་པའི་དབང་གིས་འཛིན་དང་འཇུག །གཡེང་དང་འགོག་པ་མེད་པར་འགྱུར། །ཅི་སྟེ་དེ་ ཚེ་བློ་མེད་ཕྱིར། །མི་འགྱུར་དྲི་མ་རྣམས་ཀྱི་བློ། །མཚམས་སྦྱོར་དེ་རྣམས་ནུས་མེད་ན། །གསོན་པ་ཉིད་ནའང་ནུས་མེད་འགྱུར། །གཉེན་པོ་དང་ནི་རང་གི་ཕྱོགས། །འཕེལ་ན་འགྲིབ་དང་འཕེལ་བའི་ཕྱིར། །ཉེས་ རྒྱུན་རང་གི་ས་བོན་ཅན། །དབང་བསྐུར་བ་ལས་ལྡོག་པ་མེད། །རྟག་པ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །རིམ་གྱིས་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དང་། །བྱེད་དང་མི་བྱེད་པ་དག་ནི། །འདྲ་བའི་བདག་ཉིད་བྱེད་པ་ འགལ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའང་གཅིག་པར་འགྱུར། །དེ་དག་དེ་ལས་ཐ་དད་ན། །བྱེད་པོ་ཟ་བོ་ཉམས་པར་འགྱུར། །ནུས་པ་ཡང་ནི་འགྲུབ་མ་ཡིན། །གཞན་གྱིས་དྲན་དང་ལོངས་སྤྱོད་སོགས། །ཐལ་བ་གནོད་བྱེད་ མ་ཡིན་ཏེ། །འགའི་ཡང་དྲན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེས་ན་མྱོང་ལས་དྲན་པ་འབྱུང་། །བདེན་པ་བཞི་ལ་བརྟེན་པ་དང་། །བདེ་དང་ང་དང་ངའི་ཞེས་སོགས། །ཡང་དག་མིན་པ་རྣམ་བཅུ་དྲུག །སྒྲོ་བཏགས་ནས་ནི་ཡོངས་སུ་སྲེད། ། 2-799 དེ་ཉིད་ལས་ནི་དེ་འགལ་དོན། །དེ་ཉིད་རྣམ་པ་རྗེས་རྟོགས་ཅན། །ལེགས་བསྒོམས་ཡང་དག་ལྟ་བ་ཡིས། །སྲེད་པ་རྗེས་འབྲང་བཅས་འཇོམས་བྱེད། །ལས་དང་ལུས་དག་གནས་ན་ཡང་། །གཅིག་མེད་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་ གསུམ་ཅན། །སྐྱེ་བ་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །ས་བོན་མེད་པར་མྱུ་གུ་བཞིན། །ལས་དང་ལུས་དག་སྤོང་མིན་ཏེ། །གཉེན་པོ་དག་ནི་མེད་ཕྱིར་དང་། །ནུས་མེད་ཕྱིར་རོ་སྲེད་པ་ནི། །ཡོད་ན་སླར་ ཡང་འབྱུང་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་ཟད་དོན་དུ་འབད་ན་ཡང་། །ལས་ཟད་དུབ་པ་དོན་མེད་ཡིན། །འབྲས་བུ་སྣ་ཚོགས་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །ལས་རྣམས་ནུས་པ་ཐ་དད་དུ། །རྗེས་དཔོག་དེས་ན་དཀའ་ཐུ

【現代漢語翻譯】不能令人滿足。如果說種子等是完成儀式的要素，那麼它們就不能在沒有生物的情況下產生作用。用油塗抹和用火焚燒等行為，也會導致業力解脫，因為先前沉重的罪業後來變得輕微。這並不是摧毀罪業的行為，而是因為它的沉重性消失了，因為它不是有情眾生，所以罪業並不沉重。由於邪見以及由此產生的貪愛和心念的影響，會導致墮落到惡趣中。因此，斷除這些就能阻止輪迴。僅僅因為這些產生，它們本身就具有產生的能力。由於心念源於自身，因此產生的根源不會消失。它是輪迴和覺悟的基礎，這源於未見。因為未見，所以沒有輪迴。因此，行為不是心念。因為它們追隨存在和不存在。行為產生，而智慧的能力是顯而易見的，如果不是其他原因，為什麼它們不會輪迴呢？如果它們沒有能力，那麼在施加影響等之後，它們會立即受到心念的影響而執持和進入，而不會有散亂和停止。如果那時沒有智慧，就不會改變污垢的智慧。如果這些連線沒有能力，那麼即使在活著的時候也會變得無能為力。如果對治和自身的力量增長，那麼就會有減少和增長。罪惡的延續具有自身的種子，不會因灌頂而逆轉。因為恒常是無所依賴的，所以逐漸產生，以及做與不做，都與具有相同本質的行為相矛盾。原因和結果也會變得相同。如果它們與此不同，那麼施作者、食者就會消失，能力也不會實現。其他人會記得和享受等等，灰燼不會造成傷害，因為有些人不會記得。因此，記憶產生於體驗。依賴於四聖諦，以及快樂、我、我的等等，十六種錯誤的觀點被虛構出來，並完全被貪愛所迷惑。從那裡面，與此相反的意義，就是對那個形態的後續認識。通過良好地冥想和正確的見解，貪愛及其隨行者被摧毀。即使業力和身體存在，因為沒有一體性，所以是三因。輪迴不是存在，就像沒有種子的幼苗一樣。業力和身體不是被拋棄，因為沒有對治，也沒有能力，如果貪愛存在，它會再次產生。即使努力去消除兩者，消除業力也是徒勞的。因為看到了各種各樣的結果，業力具有不同的能力。通過推斷，因此難以忍受苦行。

【English Translation】 It is not satisfying. If seeds etc. are elements of accomplishing ritual, then they cannot function without a being. Anointing with oil and burning with fire etc., also entail liberation from karma, because previous heavy sins become light later. This is not an act of destroying sins, but because its heaviness disappears, it is not a sentient being, so sins are not heavy. Due to wrong views and the influence of craving and mind arising from it, it leads to falling into lower realms. Therefore, cutting these off prevents reincarnation. Merely because these arise, they themselves have the ability to produce. Since mind arises from itself, the root of arising does not disappear. It is the basis of going and realization, which arises from unseen. Because unseen, there is no going. Therefore, actions are not mind. Because they follow existence and non-existence. Actions arise, and the power of wisdom is evident, if not for other reasons, why would they not reincarnate? If they have no power, then after exerting influence etc., they are immediately held and entered by the influence of mind, without distraction and cessation. If there is no wisdom at that time, the wisdom of defilements will not change. If these connections have no power, then even while alive, they will become powerless. If the antidote and one's own side increase, then there will be decrease and increase. The continuation of sins has its own seed, and it does not reverse from empowerment. Because permanence is independent, it gradually arises, and doing and not doing contradict actions that have the same essence. Cause and effect will also become the same. If they are different from this, then the agent, the eater, will disappear, and the ability will not be achieved. Others will remember and enjoy etc., ashes do not cause harm, because some do not remember. Therefore, memory arises from experience. Relying on the Four Noble Truths, and happiness, I, mine, etc., sixteen wrong views are fabricated and completely deluded by craving. From that, the meaning contrary to this, is the subsequent recognition of that form. Through well-meditated and correct views, craving and its followers are destroyed. Even if actions and body exist, because there is no oneness, it is a three-cause. Rebirth is not existence, like a sprout without a seed. Actions and body are not abandoned, because there is no antidote, and there is no ability, if craving exists, it will arise again. Even if striving to eliminate both, eliminating actions is futile. Because various results are seen, actions have different abilities. Through inference, therefore, it is difficult to endure asceticism.

བ་ཀྱི། །ཉོན་ མོངས་དངོས་གཅིག་གིས་མི་མཛད། །རྣམ་འགས་དེ་བསྐྱེད་འབྲས་བུ་ནི། །ཆུང་འགྱུར་རིགས་མི་མཐུན་ཅན་མིན། །འབྲས་བུ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ནི། །ཅི་སྟེ་དཀའ་ཐུབ་ནུས་པ་ཡིས། །ནུས་པ་འདྲེས་པ་ཟད་པ་ ན། །ཉོན་མོངས་ཆ་འགའ་སྤོང་བའམ། །ཉོན་མོངས་མེད་པར་ཀུན་སྤང་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དཀའ་ཐུབ་ཉོན་མོངས་ལས། །གཞན་འདོད་ཉོན་མོངས་ཉིད་ཅེ་ན། །དེ་ནི་ལས་འབྲས་ཡིན་ཕྱིར་འདིས། །ནུས་པ་འདྲེས་སོགས་འགྱུར་ མ་ཡིན། །སྐྱེ་འདོད་ཉེས་པ་བཅོམ་པའི་ཕྱིར། །གང་ཡང་སྐྱོན་རྣམས་འགོག་བྱེད་པ། །དེས་སྐྱེད་ལས་ལ་ནུས་འགྱུར་གྱི། །ཇི་ལྟར་བྱས་པ་ཉམས་པར་འགྱུར། །ལས་ལས་ཉེས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །སྐྱོན་ལྡན་བྱེད་འགྱུར་བཟློག་ལས་མིན། ། 2-800 ལོག་པའི་རྣམ་རྟོག་མེད་པར་ནི། །བདེ་བ་ལས་ཀྱང་འདོད་མི་འགྱུར། །སྐྱོབ་ལས་དེ་ཉིད་དང་བརྟན་དང་། །མ་ལུས་ཁྱད་པར་མཁྱེན་པར་གྲུབ། །གཤེགས་པ་རྟོགས་པའི་དོན་ཕྱིར་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་པ་ དང་སློབ། མི་སློབ་ལས་ལྷག་དེ་ཡི་ཕྱིར། །གཞན་དོན་མཁྱེན་སྦྱོར་དེ་སྟོན་པ། །དེ་ལས་བརྩེ་ཡིན་གཞན་དོན་ངོར། །དོན་གྲུབ་མཛད་པ་མི་འདོར་ཕྱིར། །བརྩེ་བས་ལེགས་དང་ཡེ་ཤེས་ལས། །བདེན་པ་གསུང་ མཛད་སྒྲུབ་བྱེད་བཅས། །དེ་གསུང་བར་ཡང་མངོན་སྦྱོར་ལྡན། །གང་ཕྱིར་དེས་ན་ཚད་མ་ཉིད། །དེ་ལྟའི་དངོས་སྟོན་བསྟོད་པ་ནི། །དེ་ཡི་བསྟན་པ་ཉིད་ལས་ནི། །ཚད་མའི་དེ་ཉིད་གྲུབ་དོན་དེ། །རྗེས་ སུ་དཔག་པ་མ་བཟློག་ཕྱིར། །ཅུང་ཟད་སྐྱེ་བའི་བདག་ཉིད་ཅན། །གང་དེ་ཐམས་ཅད་འགག་ཆོས་ཅན། །ཞེས་སོགས་རྣམ་པ་དུ་མར་ནི། །འདི་ཡི་སྦྱོར་བའང་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །མེད་ན་མི་འབྱུང་མཚན་ཉིད་ ཅན། །རྟགས་ནི་རྗེས་དཔག་རྟེན་ཡིན་ནོ། །བསྒྲུབ་བྱས་གཏན་ཚིགས་ཁྱབ་པ་ནི། །བསྟན་ཕྱིར་དེ་ཡང་གསལ་བར་བཤད། །ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་ཚད་མ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལེའུ་ གཉིས་པའོ།། ༈ །། ༄། །མངོན་སུམ་གྱི་ལེའུ་སྟེ་གསུམ་པ། གཞལ་བྱ་གཉིས་ཕྱིར་ཚད་མ་གཉིས། །དོན་བྱེད་ནུས་དང་མི་ནུས་ཕྱིར། །སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་དོན་མིན་ཏེ། །དོན་དུ་མོས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །འདྲ་དང་མི་འདྲ་ཉིད་ཕྱིར་དང་། །སྒྲ་ཡི་ཡུལ་དང་ཡུལ་མིན་ཕྱིར། ། 2-801 རྒྱུ་མཚན་གཞན་ནི་ཡོད་པ་ན། །བློ་ནི་ཡོད་དང་མེད་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་དོན་བྱེད་ནུས་པ་གང་། །དེ་འདིར་དོན་དམ་ཡོད་པ་ཡིན། །གཞན་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡོད་པ་སྟེ། །དེ་དག་རང་སྤྱིའི་མཚན་ ཉིད་བཤད། །གལ་ཏེ་ཐམས་ཅད་ནུས་མེད་ན། །ས་བོན་སོགས་ནི་མྱུག་སོགས་ལ། །ནུས་མཐོང་གལ་ཏེ་དེ་ཀུན་རྫོབ། །འདོད་ན་ཅི་སྟེ་དེ་ལྟར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཀུན་ལ་དེ་ཡོད་ན། །སྤྱི་ཡི་མཚན་ ཉིད་རྗེས་འགྲོ་ལྡོག །བློ་ལ་མ་མཐོང་ཕྱིར་མིན་ཏེ། །མིག་དང་གཟུགས་སོགས་བློ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན

【現代漢語翻譯】此外，一個煩惱本身不會直接產生結果。通過各種方式產生的煩惱，其結果是微小的，並且種類不同。經歷這些結果是因為苦行的力量。當這種力量耗盡時，要麼會捨棄一部分煩惱，要麼會完全捨棄所有煩惱，達到無煩惱的狀態。如果認為苦行之外還有其他煩惱，那麼這些煩惱本身就是業果。因此，苦行不會改變其力量等。爲了摧毀產生慾望的過患，任何阻止這些過患產生的行為，都會改變其產生的業的力量，並使其失效。業本身不是過患，而是阻止產生過患的行為。如果沒有錯誤的分別念，就不會從快樂中產生慾望。從救護的行為中，可以確立佛陀具有與衆不同、穩固和完全的智慧。爲了證悟諸佛的意義，因此，佛陀超越了外道和有學、無學之人。爲了利益他人，佛陀宣說了智慧和方便。因為慈悲，爲了他人的利益，佛陀不會放棄成就目標的行為。因為慈悲和智慧，佛陀宣說了真理，並附帶了成就的方法。佛陀也具有宣說真理的明顯能力。因此，佛陀是量士夫（ प्रमाणपुरुष，pramāṇapuruṣa，量士夫）。對如此真實顯現事物的讚頌，源於佛陀的教義本身。因此，通過佛陀的教義可以確立量士夫的真實性，因為可以進行無誤的推論。因為佛陀的教義中，在許多方面都看到了『少許生起之事物，皆為滅亡之本性』這樣的關聯。具有『無則不生』的性質，是作為推論基礎的標誌。爲了闡明所要證明的事物、理由和周遍性，也對此進行了清晰的解釋。《釋量論》的偈頌中，名為『量成立品』的第二品結束。第三品現量品因為存在兩種所量，所以存在兩種量。因為存在能起作用和不能起作用的事物。毛髮等不是真實的事物，因為它們不被認為是真實的。因為存在相同和不相同的事物，以及聲音的對境和非對境。如果存在其他原因，那麼心識就會存在或不存在。凡是具有實際作用能力的事物，在此處被認為是真實存在的。其他事物是世俗存在的，這些事物被解釋為自相和共相。如果一切事物都無能為力，那麼種子等就不會對苗芽等產生作用。如果認為這些都是世俗的，那麼為什麼會這樣呢？如果一切事物都具有這種能力，那麼共相的特徵就是隨同和相異。不能因為在心識中沒有看到就否定，就像眼睛和顏色等心識一樣。因此...

【English Translation】 Furthermore, a single affliction does not directly produce a result. The afflictions produced in various ways result in being small and of a different kind. Experiencing these results is because of the power of asceticism. When that power is exhausted, either some afflictions are abandoned, or all afflictions are completely abandoned, reaching a state of no affliction. If it is thought that there are other afflictions besides asceticism, then those afflictions themselves are the result of karma. Therefore, asceticism does not change its power, etc. In order to destroy the faults of generating desire, whatever prevents the arising of those faults changes the power of the karma it generates and renders it ineffective. Karma itself is not a fault, but rather the act of preventing the arising of faults. Without false discriminations, desire will not arise from happiness. From the act of saving, it can be established that the Buddha has distinct, stable, and complete wisdom. In order to realize the meaning of the Buddhas, therefore, the Buddha surpasses outsiders and those who are learning and those who are not. For the benefit of others, the Buddha teaches wisdom and means. Because of compassion, for the sake of others, the Buddha does not abandon the act of accomplishing goals. Because of compassion and wisdom, the Buddha speaks the truth, along with the means of accomplishment. The Buddha also has the manifest ability to speak the truth. Therefore, the Buddha is a Pramanapurusha ( प्रमाणपुरुष, pramāṇapuruṣa, Person of Validity). The praise of such a real manifestation of things comes from the Buddha's teachings themselves. Therefore, the truth of the Pramanapurusha can be established through the Buddha's teachings, because an unerring inference can be made. Because in the Buddha's teachings, in many ways, the connection 'whatever is born a little, is of the nature of destruction' is seen. Having the nature of 'if this is not, this does not arise' is the mark that is the basis of inference. In order to clarify what is to be proven, the reason, and the pervasiveness, this is also clearly explained. In the verses of Pramanavarttika, the second chapter called 'Establishing Validity' ends. Chapter Three: Perception Because there are two objects to be measured, there are two valid cognitions. Because there are things that can function and things that cannot function. Hairs, etc., are not real things because they are not considered real. Because there are similar and dissimilar things, and objects and non-objects of sound. If there is another reason, then consciousness will exist or not exist. Whatever has the ability to perform actual functions is considered to exist here in reality. Other things exist conventionally, and these things are explained as self-characteristics and general characteristics. If all things were powerless, then seeds, etc., would not produce sprouts, etc. If it is thought that these are all conventional, then why would that be so? If all things have this power, then the characteristic of generality is concomitance and difference. It cannot be denied because it is not seen in consciousness, just like eyes and colors, etc., are consciousness. Therefore...

ི་བརྡ་དང་རྩོལ་བ་སོགས། །ནང་གི་ཡན་ལག་རྗེས་འཇུག་ཕྱིར། །བུམ་པ་འདེགས་དང་སྤྱི་དང་ནི། །གྲངས་ སོགས་བློ་ནི་བཤད་པ་ཡིན། །སྐྲ་ཤད་སོགས་ནི་སྤྱི་མིན་ཏེ། །དོན་དུ་ཞེན་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་བྱར་འཛིན་ཕྱིར་མེད་པ་ལ། །ཉེས་པ་དག་ཏུ་ཐལ་མི་འགྱུར། །དེ་དག་གི་ཡང་དེ་ལྟའི་ དངོས། །བཀག་མེད་གསལ་བར་སྣང་བ་ཉིད། །ཤེས་པའི་ངོ་བོའི་དོན་ཉིད་ཕྱིར། །སྐྲ་སོགས་ཞེས་བྱའི་བློ་དག་ནི། །སྤྱི་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ལ། །སྐྲར་སྣང་དོན་མེད་ཅན་ཡིན་ནོ། །གལ་དེ་སྤྱི་ནི་ ཤེས་ངོ་བོའི། །དོན་ཉིད་ཡིན་ན་ཐལ་བར་འགྱུར། །དེ་ལྟར་འདོད་ཕྱིར་སྐྱོན་ཡོད་མིན། །དོན་གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི། །ཀུན་ལ་ངོ་བོ་མཚུངས་ཕྱིར་དང་། །དེ་ལྡོག་པ་ལ་བརྟེན་ཕྱིར་རོ། །བརྗོད་བྱ་ཉིད་ཕྱིར་དེ་དངོས་མིན། ། 2-802 དབང་སོགས་འབྲས་བཅས་ཉིད་ཕྱིར་རོ། །མིང་སོགས་བརྗོད་ན་འཆད་པོ་དང་། །ཉན་པོ་བརྗོད་བྱ་རྗེས་འབྲེལ་ཅན། །མིང་སོགས་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ཅན། །དོན་ལ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་དོན་ལ་ཚུལ་ འདྲ་ལས། །འཁྲུལ་འཇུག་གྱུར་ན་དུས་ཀུན་དང་། །ཡུལ་ལ་འཁྲུལ་མིན་ཤེས་པ་ལ། །མཚུངས་མིན་རྣམ་པ་དེ་འདྲའི་བློ། །སྐྱེ་ཕྱིར་གཞན་ལ་དེ་མེད་དེ། །ཕྱི་རོལ་དོན་དུ་སྣང་བ་ཡི། །བློ་ནི་ཁས་ ལེན་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཁས་ལེན་ན་ཡང་རྣམ་ཤེས་ལས། །ཐ་དད་པ་ན་ཚད་ཅན་མིན། །ལྡོག་པ་གྲུབ་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་ཀུན་དོན་ལྡན་ཕྱིར་ཞེ་ན། །འཐད་མིན་རྨི་སོགས་རྣམ་གཞན་དུ། །མཐོང་ ཕྱིར་འདུ་བྱེད་ལས་ཀྱང་མིན། །སྔོ་ལ་སོགས་པར་སྣང་ཕྱིར་རོ། །ཐོགས་མེད་ཕྱིར་ན་སྔོ་སོགས་མིན། །རུང་ཡུལ་གནས་པས་མི་ཤེས་པ། །རང་ཉིད་ཤེས་ཕྱིར་དེ་ཤེས་ཡིན། །དེས་ནི་མིང་སོགས་བརྗོད་པ་ ཡིན། །མིག་ལ་སོགས་པའི་བློ་འདོད་པ། །དེ་ཉིད་དོན་ལྡན་གང་གིས་འདོད། །གལ་ཏེ་དོན་ནུས་མཐོང་ཕྱིར་ན། །གཞན་པ་དོན་མེད་ཅན་ཐོབ་འགྱུར། །འབྲེལ་མེད་ན་ཡང་འཇུག་མི་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དོན་དང་ འབྲེལ་ལྡན་ན། །འདས་དང་མ་འོངས་བརྗོད་བྱ་མིན། །དོན་དང་དེ་ནི་ཟད་ཕྱིར་རོ། །སྒྲ་ཡིས་སྤྱི་ནི་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་ཐལ་བར་མི་འདོད་ན། །དེ་མིན་སྤྱི་ནི་ཡན་གར་བ། །བརྗོད་མེད་ཕྱིར་རོ་བརྗོད་ན་ཡང་། ། 2-803 དེ་མཚུངས་མིན་དང་གསལ་བ་མིན། །དེས་ན་རྟག་ཏུ་དམིགས་འགྱུར་ཏེ། །རྟག་ཉིད་ཕྱིར་རོ་གལ་ཏེ་ཡང་། །གསལ་ལས་མངོན་སུམ་ལ་གསལ་ཡིན། །བདག་ལ་ཤེས་པ་སྐྱེད་པ་ན། །ནུས་པ་གང་དེ་ནུས་ ཉིད་ཡིན། །གལ་ཏེ་འགའ་ཚེ་ནུས་མེད་ན། །དེ་ནི་ཀུན་ཚེ་ནུས་མེད་འགྱུར། །དེ་ཡིས་ནུས་པའམ་ནུས་མེད་པ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གང་གནས་པ། །རྟག་ཕྱིར་བཅོས་སུ་ཡོད་མིན་ན། །དེ་ཟད་བྱ་ ཕྱིར་ནུས་པ་གང་། །སྤྱི་ཡི་རྣམ་པར་ཤེས་དེ་དང་། །རྗེས་འབྲེལ་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པའི

【現代漢語翻譯】詞語和努力等，爲了內在的支分后隨，如舉起瓶子和總的，以及數字等，是心識的解說。梳子等不是總的，因為對意義沒有執著。爲了認知所知，對於不存在的事物，不會有過失。那些的也是那樣的事物，無礙地清晰顯現。因為是知識自性的意義，所以梳子等稱為心識的那些，是總的行境，是顯現為梳子但無意義的。如果那是知識自性的總的意義，就會有過失。因為如此承許，所以沒有過失。意義的自性就是總的，因為對一切自性相同，並且依賴於它的相異。因為是所說之義，所以不是事物，因為具有權等果。如果說名稱等，則解說者和聽者是所說義的后隨者。名稱等是沒有關聯的，不會進入意義。如果對意義以相似的方式，產生錯亂的進入，那麼在任何時間和地點，對於不是錯亂的知識，產生相似的形態，其他則沒有。因為顯現為外境的知識，沒有承許。即使承許，如果與識不同，則不是量，因為沒有成立相異。如果一切知識都具有意義，則不合理，因為在夢等其他形態中顯現，也不是由造作產生，因為顯現為藍色等。因為無礙，所以不是藍色等，因為存在於可允許的境中，所以不瞭解，因為自己瞭解，所以是知識。因此，名稱等是所說。想要眼等的心識，那本身具有意義，是誰想要？如果因為見到意義的功能，則會獲得其他的無意義者。即使沒有關聯，也不會進入。如果與意義有關聯，則過去和未來不是所說，因為意義和它已耗盡。因為聲音說的是總的，如果不想要過失，則不是總的，而是分散的。因為不可說，即使說，也不相似和不清晰。因此，會恒常成為對境，因為是恒常。如果從清晰中，對現量是清晰的。在對自身產生知識時，任何功能都是功能本身。如果有時沒有功能，則一切時都會沒有功能。因此，功能或無功能，自性所住的，因為是恒常，所以沒有改造，因此耗盡的功能是什麼？總的形態的知識，以及后隨的藍色等。

【English Translation】 Words and efforts, etc., for the sake of the inner limbs that follow, such as lifting a pot and the general, as well as numbers, etc., are explanations of the mind. Combs, etc., are not general, because there is no attachment to meaning. In order to cognize the knowable, there will be no fault for things that do not exist. Those are also such things, appearing clearly without obstruction. Because it is the meaning of the nature of knowledge, those called minds such as combs are the objects of the general, appearing as combs but without meaning. If that is the general meaning of the nature of knowledge, there will be a fault. Because it is so acknowledged, there is no fault. The nature of meaning is the general, because the nature is the same for all, and it depends on its difference. Because it is the meaning to be spoken, it is not a thing, because it has results such as power. If names, etc., are spoken, then the explainer and the listener are followers of the meaning to be spoken. Names, etc., are unrelated and will not enter into meaning. If one enters into meaning in a similar way, with confusion, then at any time and place, for knowledge that is not confused, a similar form arises, but not for others. Because the knowledge that appears as an external object is not acknowledged. Even if acknowledged, if it is different from consciousness, it is not valid, because difference is not established. If all knowledge has meaning, it is unreasonable, because it appears in other forms such as dreams, and it is not produced by fabrication, because it appears as blue, etc. Because it is unobstructed, it is not blue, etc., because it exists in an allowable realm, so it is not understood, because it understands itself, so it is knowledge. Therefore, names, etc., are what is spoken. Wanting the mind of the eye, etc., that itself has meaning, who wants it? If it is because the function of meaning is seen, then other meaningless ones will be obtained. Even if there is no connection, it will not enter. If it is related to meaning, then the past and future are not what is spoken, because the meaning and it are exhausted. Because the sound speaks of the general, if you do not want a fault, then it is not the general, but scattered. Because it cannot be spoken, even if spoken, it is not similar and not clear. Therefore, it will always become an object, because it is constant. If from clarity, it is clear to direct perception. When knowledge arises to oneself, any function is the function itself. If sometimes there is no function, then at all times there will be no function. Therefore, function or non-function, abiding in its own nature, because it is constant, there is no modification, so what is the function that is exhausted? The knowledge of the general form, and the following blue, etc.

། །རྣམ་པའི་ཆ་ནི་རྣམ་ངེས་གང་། །དེ་ནི་དེ་ལ་གང་གིས་སྤྲུལ། །གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་ཤེས་དོན་ཉིད། །ཕྱིར་ ན་དབང་པོ་དོན་མེད་མིན། །དེ་དངོས་གཅིག་ཕྱིར་སྒྲ་སོགས་ལས། །ཐ་དད་སྣང་བློ་གང་ལས་ཡིན། །རིགས་ལྡན་རིགས་མིན་གང་གི་ཕྱིར། །གསལ་བའི་ངོ་བོ་གཞན་རྟེན་མེད། །གལ་ཏེ་ཐ་དད་གྲུབ་ཅེ་ ན། །བལྟོས་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་བརྗོད། །རང་གི་རྒྱུ་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །འབྲས་བུ་རག་ལས་མེད་པར་ཡང་། །རྟོག་པ་ཡིས་ནི་འབྲེལ་པར་བྱེད། །འབྲས་མིན་ཇི་ལྟར་ཡོང་ཅི་ཞིག །གཞན་ཉིད་ཡིན་ན་ དེ་འབྲེལ་མེད། །དེ་ཕྱིར་རང་བཞིན་མེད་པར་གྲུབ། །མེད་པའི་རིགས་སུ་ཐལ་མི་འགྱུར། །དེ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ཕྱིར་ངོ་བོ་ལ་བརྟེན་ནས། །ངོ་བོ་མེད་པའི་རིགས་བརྟགས་པ། །ཁྱད་པར་དེ་ལ་འཇུག་དོན་ཅན། ། 2-804 སྒྲ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་རབ་ཏུ་བསྟན། །དེ་ལ་ངོ་བོར་སྣང་བ་འམ། །དོན་ལ་དེ་ཉིད་དུ་འཛིན་པ། །གང་དེ་འཁྲུལ་པ་ཐོག་མེད་པའི། །དུས་ཅན་མཐོང་གོམས་ཀྱིས་སྤྲུལ་ཡིན། །དོན་རྣམས་ཀྱི་ནི་སྤྱི་ གང་ཡིན། །གཞན་ལས་ལོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །སྒྲ་འདི་དག་གིས་གང་བརྗོད་པ། །དེ་ལ་ངོ་བོ་ཅུང་ཟད་མེད། །ངོ་བོ་མེད་ཅན་སྤྱི་བློ་ལ། །སྤྱི་ཉིད་དུ་ནི་མཐོང་ཕྱིར་དང་། །དོན་ལ་འཁྲུལ་ པའམ་མེད་པ་ནི། །སྤྱིར་འདོད་དེ་ཡང་བསླད་ཕྱིར་དང་། །དེ་ཉིད་དུ་ན་དོན་དངོས་སུ། །མེད་ཕྱིར་ངོ་བོ་ཅན་མ་ཡིན། །ངོ་བོ་མེད་པས་བརྗོད་བྱ་མིན། །གལ་ཏེ་བརྗོད་བྱ་འགའ་ཞིག་ལས། །དངོས་ འདོད་དངོས་རྣམས་ཇི་ལྟར་ཡང་། །བརྗོད་བྱ་མིན་པ་ཉིད་མ་ཡིན། །ཉེར་ལེན་ཐ་དད་ཕྱིར་གཞན་དུ། །བརྗོད་པར་བྱ་མིན་ཉེར་བརྟགས་ཕྱིར། །འདས་པ་དང་ནི་མ་འོང་པའི། །དོན་ལའང་སྤྱི་ཡི་རྒྱུ་ཅན་ གྱི། །མཉན་པ་ངག་ནི་འཇུག་འགྱུར་ན། །ཡོད་པ་མེད་ཆོས་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཉེར་བརྟགས་ལས་དེ་འདོད། །གང་ཞིག་སྣམ་སོགས་ལ་མེད་ལ། །ད་ལྟར་བ་ཡི་བུམ་པ་ཡི། །དངོས་མེད་དང་ནི་ ཉེ་བ་གང་། །བློ་ནི་འཁྲུལ་པ་མེད་འཇུག་པ། །རྟག་ཏུ་དངོས་དང་སྒྲོ་འདོགས་ལ། །སེང་གེ་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ལ། །དེ་ལྟར་བརྗོད་པའང་འཇིག་རྟེན་ཡོད། །དོན་མེད་ན་ཡང་འགྲོ་བ་ཡིས། །གང་ལ་གྲགས་པས་སྒྲ་བཀོད་པ། ། 2-805 དེ་ལ་དེ་དངོས་དེ་མཚུངས་ཕྱིར། །འཁྲུལ་རྟོག་ཅན་གཞན་ཕལ་པ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་དངོས་པོ་ནུས་མེད་ལ། །མེད་ཅེའམ་རྟོག་པ་ཇི་བཞིན་དུ། །ནུས་ལའང་གཙོ་བོ་ལ་སོགས་པའི། །མཉན་པ་སྐྱེ་བོས་བྱས་ པ་ཡིན། །ཞིག་ལ་སྒྲ་ལས་བློ་ཇི་འདྲ། །སྣང་བ་དེ་འང་མ་ཞིག་ལའང་། །རྣ་བ་ལ་སོགས་རྣམ་པར་ཤེས། །དོན་ཡོད་ཅན་ལ་དེ་དག་མེད། །སྤྱི་ཙམ་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། །སེམས་གཉིས་དག་ ནི་མཚུངས་པ་ཡིན། །དེ་འབའ་ཞིག་ནི་འཛིན་བྱེད་པ། །སྔར་ནི་རྣམ་པར་བཟློག་ཟིན་ཏོ། །ཕན་ཚུན་ཁྱད

【現代漢語翻譯】問：各種相是什麼？它由什麼轉化而來？答：如果它是顯現的認知對像本身，那麼感官就不會是無用的。問：既然它與事物是同一的，那麼從聲音等產生不同的顯現之念是什麼？答：因為有理智的和非理智的，光明的自性不依賴於其他。問：如果成立是不同的，那麼因為它依賴於因，所以被稱為果。因為它從自己的因中產生，即使沒有依賴於果，分別念也會將它們聯繫起來。如果不是果，那又是什麼呢？如果是其他的，那就沒有關聯。因此，成立為無自性。不會陷入無的範疇。因為它不依賴於它。因此，依賴於自性，考察無自性的範疇。這種區分具有進入的意義。聲音完全地顯示了它。對它顯現為自性，或者認為它是事物本身。那是無始以來的錯覺，由長期的習慣所轉化。事物的一般相是什麼？具有從其他中返回的特徵。這些聲音表達了什麼？對它來說，沒有絲毫的自性。對於無自性的一般概念，因為它被視為一般本身。並且對事物的錯覺或不存在，通常是想要的，那也是錯誤的。如果是它本身，那麼在事物中實際上是不存在的，因此不是具有自性的。無自性不是所表達的。如果從某些所表達的事物中，想要事物，那麼事物無論如何，都不是不被表達的。因為近取是不同的，所以不能表達為其他的，因為它被近似地考察。對於過去和未來的事物，如果一般相的因，聽到的話語會進入改變，那麼存在和不存在的法如何改變？如果從近似的考察中想要它，那麼什麼在布等中不存在，而現在存在的瓶子，什麼與事物的不存在接近？心識沒有錯亂地進入，總是對事物和增益。如對獅子和婆羅門的兒子，世間也有這樣的說法。即使沒有意義，眾生也用它來命名聲音。因為它與事物相同，與它相似，所以是錯覺的分別念，是其他的庸人。事物如何沒有能力，說沒有或者如分別念一樣？對於能力，也有主要等等，是人們所做的聽聞。對於已壞滅的事物，聲音的心識如何？顯現也是對未壞滅的事物。耳朵等分別識，對於有意義的事物，它們不存在。因為它僅僅是執持一般相，所以兩個心識是相同的。它僅僅是執持者，之前已經完全遮止了。互相的區別 What exactly are the aspects? By what is it transformed? If it is the directly perceived object of knowledge itself, then the senses would not be useless. Since it is one with the object, from what does the mind of different appearances arise from sounds, etc.? Because of having reason and not having reason, the nature of clarity does not depend on others. If difference is established, then because it depends on the cause, it is called the effect. Because it arises from its own cause, even without depending on the effect, conceptual thought connects them. If it is not the effect, then what is it? If it is other, then there is no connection. Therefore, it is established as without inherent existence. It does not fall into the category of non-existence. Because it does not depend on it. Therefore, relying on the nature, examining the category of non-inherent existence. This distinction has a purpose for entering. Sounds thoroughly reveal it. To it, appearing as a nature, or grasping it as the object itself. That is a beginningless delusion, transformed by the habit of seeing over time. What is the general characteristic of objects? Having the characteristic of turning away from others. What do these sounds express? For it, there is not even a little bit of inherent existence. For the general concept of non-inherent existence, because it is seen as the general itself. And the delusion or non-existence of objects is generally desired, and that is also misleading. If it is itself, then it is actually non-existent in objects, therefore it is not something with inherent existence. Non-inherent existence is not what is expressed. If from some expressed things, one wants objects, then objects, in any case, are not unexpressed. Because the proximate cause is different, it should not be expressed as other, because it is approximately examined. For past and future objects, if the cause of the general characteristic, the heard words would enter into change, then how would the existing and non-existing dharmas change? If one wants it from approximate examination, then what does not exist in cloth, etc., and what is close to the non-existence of the present pot? The mind enters without delusion, always to objects and superimpositions. Like saying 'lion' to the son of a Brahmin, such expressions also exist in the world. Even if it is meaningless, beings use it to name sounds. Because it is the same as the object, similar to it, it is a deluded conceptual thought, another ordinary person. How can an object be without power, saying 'non-existent' or like conceptual thought? For power, there are also chief ones, etc., which are hearings made by people. For a destroyed object, how is the mind from sound? The appearance is also for the non-destroyed object. The discriminating consciousness of the ear, etc., for meaningful objects, they do not exist. Because it merely holds the general characteristic, the two minds are the same. It is merely the holder, it has already been completely refuted before. The mutual difference

【English Translation】 Q: What exactly are the aspects? By what is it transformed? A: If it is the directly perceived object of knowledge itself, then the senses would not be useless. Q: Since it is one with the object, from what does the mind of different appearances arise from sounds, etc.? A: Because of having reason and not having reason, the nature of clarity does not depend on others. Q: If difference is established, then because it depends on the cause, it is called the effect. Because it arises from its own cause, even without depending on the effect, conceptual thought connects them. If it is not the effect, then what is it? If it is other, then there is no connection. Therefore, it is established as without inherent existence. It does not fall into the category of non-existence. Because it does not depend on it. Therefore, relying on the nature, examining the category of non-inherent existence. This distinction has a purpose for entering. Sounds thoroughly reveal it. To it, appearing as a nature, or grasping it as the object itself. That is a beginningless delusion, transformed by the habit of seeing over time. What is the general characteristic of objects? Having the characteristic of turning away from others. What do these sounds express? For it, there is not even a little bit of inherent existence. For the general concept of non-inherent existence, because it is seen as the general itself. And the delusion or non-existence of objects is generally desired, and that is also misleading. If it is itself, then it is actually non-existent in objects, therefore it is not something with inherent existence. Non-inherent existence is not what is expressed. If from some expressed things, one wants objects, then objects, in any case, are not unexpressed. Because the proximate cause is different, it should not be expressed as other, because it is approximately examined. For past and future objects, if the cause of the general characteristic, the heard words would enter into change, then how would the existing and non-existing dharmas change? If one wants it from approximate examination, then what does not exist in cloth, etc., and what is close to the non-existence of the present pot? The mind enters without delusion, always to objects and superimpositions. Like saying 'lion' to the son of a Brahmin, such expressions also exist in the world. Even if it is meaningless, beings use it to name sounds. Because it is the same as the object, similar to it, it is a deluded conceptual thought, another ordinary person. How can an object be without power, saying 'non-existent' or like conceptual thought? For power, there are also chief ones, etc., which are hearings made by people. For a destroyed object, how is the mind from sound? The appearance is also for the non-destroyed object. The discriminating consciousness of the ear, etc., for meaningful objects, they do not exist. Because it merely holds the general characteristic, the two minds are the same. It is merely the holder, it has already been completely refuted before. The mutual difference

་པར་ཅན་རྣམས་ནི། །ཁྱད་མེད་ངོ་བོ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །ངོ་བོ་ཉིད་གཉིས་ཡོད་ན་ཡང་། །དེ་ དངོས་གཅིག་ཏུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དེ་དག་མཚུངས་པ་ཡི། །དངོས་དེ་དེ་དག་ལས་གཞན་ཉིད། །དེ་དག་གི་ཞེས་འབྲེལ་མེད་འགྱུར། །ལྡོག་པ་ལ་ནི་སུན་དབྱུང་མེད། །དེ་ཕྱིར་མཚུངས་ཉིད་སྤྱི་འདི་ ལ། །དངོས་པོ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན། །དེ་འབྲས་ཤེ་ན་དུ་མ་དང་། །འཇིག་འགྱུར་དེ་ཡང་འདོད་མ་ཡིན། །འཇིག་པ་དངོས་པོ་ཙམ་དང་ནི། །རྗེས་འབྲེལ་ཕྱིར་ན་རྟག་ཉིད་མིན། །རིགས་རྣམས་འབྲས་བུ་ མིན་ཕྱིར་ན། །མ་འབྲེལ་པ་དང་དངོས་མེད་འགྱུར། །དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེས་པ་ཡིན། །ཤེས་པ་གང་དེ་བརྡ་དག་ལ། །བལྟོས་པ་མ་ཡིན་སྤྱི་ཡི་ནི། །བློ་ལ་དེ་ལྟར་སྣང་བ་མེད། །དངོས་གཉིས་མཐོང་ལ་བློ་འགའ་ཞིག ། 2-806 བརྡ་མེད་ན་ཡང་ཐ་དད་མེད། ། རྗེས་སུ་འཇུག་པ་གང་ཡིན་དེ། །དོན་ཉེ་བ་དང་འབྲེལ་བ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་རིགས་མེད་ཤེས་པ་ཡི། །འབྲས་ཅན་མིག་སོགས་ཉེ་འདོད་བཞིན། །གང་གིས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ བ་ཡིས། །རིགས་ཀྱང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན། །རྣམ་པ་འགས་ཀྱང་རྣམ་ཤེས་ལ། །དེ་དངོས་སྣང་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་ཅན་ཡིན་ཕྱིར་དབང་རྣམས་ལ། །གལ་ཏེ་ལྟ་བ་པོ་ཡོད་ན། །དེ་ལུས་སྣང་ འགྱུར་རིགས་རྣམས་ནི། །མ་ཡིན་ཡན་གར་མཐོང་མིན་ཕྱིར། །གསལ་འཛིན་ཚེ་ནའང་དེ་སྒྲ་དང་། །ངོ་བོ་ལས་གཞན་སྣང་བ་མེད། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་ཤེས་ཙམ་གྱི། །དོན་བྱེད་པར་ཡང་མི་རུང་ངོ་། །དེ་ མི་རུང་ཕྱིར་རང་བཞིན་མེད། །དེ་ནི་དངོས་མེད་མཚན་ཉིད་ཡིན། །ཇི་སྐད་བཤད་ལས་བཟློག་གང་ཡིན། །དེ་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་འདོད། །དངོས་དང་དངོས་མེད་གཉིས་ཀ་ལ། །བརྟེན་ཕྱིར་སྤྱི་དེའང་རྣམ་པ་ གསུམ། །གལ་ཏེ་དངོས་བརྟེན་དངོས་འབྲེལ་ཕྱིར། །དངོས་པོ་ཤེས་འགྱུར་ཞེ་ན་མིན། །ལན་བཏབ་ཕྱིར་དང་འདས་སོགས་ལ། །རྣམ་པ་གཞན་དུ་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དངོས་ཆོས་ཉིད་ཉམས་ན། །དངོས་པོར་འཛིན་པ་ སྔོན་འགྲོ་ཅན། །དེ་ཤེས་ཡིན་ཕྱིར་ཉེས་འདི་མེད། །རང་གི་མཚན་ཉིད་གཅིག་གཞལ་བྱ། །ཡོད་མེད་ཉིད་དུ་དཔྱོད་རྣམས་ཀྱི། །དོན་བྱ་དེ་ལས་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་རང་གཞན་ངོ་བོ་ཡིས། །རྟོགས་ཕྱིར་གཞལ་བྱ་གཉིས་སུ་བཞེད། ། 2-807 ཇི་བཞིན་མངོན་ཞེན་མིན་པའི་ཕྱིར། །གཉིས་པ་འཁྲུལ་པ་ཡིན་པར་བཞེད། །གལ་ཏེ་གཞན་གྱི་ངོ་བོས་ནི། །རྟོགས་ན་འཁྲུལ་པ་ཚད་མ་མིན། །བསམ་པ་ལ་ནི་བསླུ་མེད་ཕྱིར། །འཁྲུལ་པ་ཡིན་ཡང་ཚད་ མ་ཉིད། །རྣམ་གཞན་གྱིས་ཀྱང་རྟོགས་པ་མཐོང་། །ཕྱོགས་འདི་ལ་ནི་ལན་བཏབ་ཟིན། །ནོར་བུ་སྒྲོན་མེའི་འོད་དག་ལ། །ནོར་བུའི་བློ་ཡིས་མངོན་རྒྱུག་པ། །ལོག་པའི་ཤེས་པར་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། །ཇི་ལྟར་དོན་ བྱེད་ལ་ཁྱད་ཡོད། །དེ་ལྟར་ཇི་བཞིན་དོན་མེད་ནའང་། །རྗེས་དཔག་དང

【現代漢語翻譯】有境者們，其無差別之自性如何轉變？即使自性有二，彼等又如何成為一物？若彼等相同，則該物與彼等相異。稱彼等之『彼等』便無關聯，于遣返則無駁斥。因此，此相同之總相，是無事物之特徵。若彼為果，則眾多且壞滅，此亦非所欲。壞滅僅是事物，且有關聯故，非恒常。諸族類非果故，成無關聯且無事物。由事物之力所生，任何知曉者，不依賴於約定俗成之總相。心識中無如是顯現，見二物時，有些心識，雖無約定俗成亦無差別。任何隨行者，皆與義相關聯。如無族類之知曉者，欲求眼等近果。以何種方式區分，族類亦隨之而行。因某些方式，于識中，無彼物之顯現。因有色故，于諸根，若有見者，則彼身顯現。族類非然，因非於任何處可見。于明晰執持時，彼亦無異於聲與自性之顯現。因此，彼僅是知曉，亦不能成辦義。彼不能成辦故，無自性，彼是無事物之特徵。與如是所說相違者，彼即是自之特徵。於事物與無事物二者，依賴故，彼總相亦有三種。若因依賴事物而與事物相關聯，則能知曉事物，非也。因已作答，且於過去等，見為其他方式。若事物之法性消失，則執持事物為先導。因彼是知曉者，故無此過失，自之特徵是唯一衡量。于有無之抉擇中，所應作之事由此成立。彼以自他之自性，了知故，立為二衡量。因非如實顯現執著，故立第二為錯亂。若以他之自性，了知，則錯亂非量。于思慮中，因無欺騙故，雖是錯亂亦是量。亦見以其他方式了知，對此方已作答。于寶珠燈之光芒中，以寶珠之心識顯現執行。與顛倒之識無差別，然于成辦義上有何差別？如是，即使無如實之義，比量等

【English Translation】 Those with characteristics, how does their non-differentiated nature transform? Even if there are two natures, how do they become one entity? If they are the same, then that entity is different from them. Calling them 'those' becomes irrelevant, and there is no refutation in the reversal. Therefore, this commonality of sameness is the characteristic of having no substance. If it is a result, then it is multiple and perishable, which is not desired. Perishing is merely a thing, and because it is related, it is not permanent. Since genera are not results, they become unrelated and non-substantial. Whatever knowledge is born from the power of things, does not rely on the conventional generality. There is no such appearance in the mind; when seeing two things, some minds, even without convention, have no difference. Whatever follows is related to the meaning. Like those who know without genera, desiring near results such as eyes. By what means is it distinguished, that the genus also follows. Because of some means, there is no appearance of that thing in consciousness. Because it has form, if there is a seer in the senses, then that body appears. Genera are not so, because they are not visible anywhere. Even at the time of clear grasping, it does not appear different from sound and nature. Therefore, it is merely knowing, and cannot accomplish meaning. Because it cannot accomplish, it has no self-nature; it is the characteristic of having no substance. Whatever is contrary to what has been said, that is considered its own characteristic. Because it relies on both things and non-things, that generality also has three aspects. If it is because it relies on things and is related to things, then things can be known, no. Because it has been answered, and in the past, etc., it is seen in other ways. If the nature of things is lost, then holding onto things is the precursor. Because it is a knower, there is no fault in this; one's own characteristic is the only measure. In the discernment of existence and non-existence, what should be done is established by this. Because it is understood by its own and others' nature, it is established as two measures. Because it is not manifestly attached as it is, the second is established as mistaken. If it is understood by the nature of another, then the mistake is not valid. In thought, because there is no deception, even if it is a mistake, it is valid. It is also seen that it is understood in other ways; this side has already been answered. In the light of a jewel lamp, the mind of the jewel appears and runs. There is no difference from inverted knowledge, but what difference is there in accomplishing meaning? Thus, even if there is no real meaning, inference, etc.

་ནི་དེར་སྣང་དག །དོན་བྱེད་པ་དང་རྗེས་འབྲེལ་བས། །ཚད་མ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་གཞག །གང་ལ་དོན་གྱི་ནུས་པ་ལས། །རྗེས་ འགྲོ་ལྡོག་པ་ཅན་གྱི་བློ། །དེ་ལ་འཛིན་པ་རང་དབང་ཅན། །དེ་ལས་གཞན་དངོས་དབང་པོ་འདས། །མ་མཐོང་བདག་ཉིད་ངོ་བོ་དེ། །རྟོག་པའི་རྟེན་ནི་དོན་གཞན་ཡིན། །གལ་ཏེ་དེ་རྟེན་དང་འབྲེལ་ ཅན། །ཡིན་ན་དེ་ཚེ་གོ་བྱེད་ཉིད། །དེ་ཚེ་གོ་བྱེད་རྗེས་འགྲོ་བ། །སྤྱི་ཡི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་རྟོགས། །དེས་ན་ལྐོག་གྱུར་དོན་ཐམས་ཅད། །ཁྱད་པར་དུ་ནི་རྟོགས་མི་འགྱུར། །འབྲེལ་པ་ཅན་གྱི་ ཆོས་ལས་ནི། །ཆོས་ཅན་ལ་རྟོགས་སྐྱེ་བ་གང་། །དེ་ནི་རྗེས་དཔག་ལྐོག་གྱུར་གྱི། །སྒྲུབ་བྱེད་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ཡིན། །མངོན་སུམ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པ་ལས། །གཞལ་བྱ་གཞན་ནི་ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་གཞལ་བྱ་གཉིས་ཉིད་ཀྱིས། ། 2-808 ཚད་མ་གཉིས་སུ་བཞེད་པ་དང་། །གཞལ་བྱ་གཉིས་ནི་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །གསུམ་གཅིག་གྲངས་ནི་བསལ་བ་ཡིན། །མེད་པ་གཞལ་བྱ་མ་ཡིན་ཕྱིར། །གཅིག་ཉིད་ཅེ་ན་ཁོ་བོའང་འདོད། །མེད་པའང་ངེས་ཕྱིར་གཞལ་ བྱ་ནི། །མིན་ལ་མ་ངེས་པ་ཉིད་དམ། །དེ་ངེས་ཚད་མ་གཉིས་པ་ཉིད། །མེད་ལ་དབང་སྐྱེས་བློ་མིན་ཏེ། །དོན་གྱི་སྟོབས་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར། །དོན་གྱི་ནུས་ལ་ལྟོས་མེད་ན། །བར་ཆོད་ལ་ སོགས་ཡོད་ན་ཡང་། །དབང་སྐྱེས་བློ་ནི་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་ཉིད་ལྡོག་ལས། །མེད་པར་ངེས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། །འགལ་བའམ་དེ་ཉིད་ལྡོག་པ་དང་། །རྗེས་འགྲོ་ཅན་གྱི་རྟགས་ཡིན་ན། །གཞན་ སེམས་དག་ནི་རྟོགས་ཕྱིར་ཡང་། །ཚད་མ་གཉིས་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན། །སྨྲ་སོགས་ལ་ནི་འཇུག་པའི་ཕྱིར། །དེ་ཡི་ངོ་བོ་ངེས་པར་གྲུབ། །བསླུ་མེད་ཕྱིར་དེ་ཚད་མ་ཉིད། །གལ་ཏེ་ལ་ལ་དག་ཏུ་ ནི། །འཁྲུལ་ཕྱིར་ཡིད་བརྟན་མེད་ཅེ་ན། །རྟགས་ལོག་མཐོང་ཕྱིར་དེ་དེ་འདྲ། །གང་ལས་འགའ་ཚེ་དངོས་འགའ་ལ། །དེ་ཡི་རྟོགས་པ་གྲུབ་གྱུར་པ། །དེ་ནི་དེ་ལས་སྐྱེས་པའམ། །དེ་ཡི་ངོ་བོར་གདོན་ མི་ཟ། །རང་གི་རྒྱུའམ་ངོ་བོ་དག །མེད་པར་དོན་ནི་སྲིད་མིན་པ། །དེ་དག་རང་བཞིན་མཐོང་གང་ཡིན། །དེ་ཉིད་གཞན་དུའང་མཚན་ཉིད་ཡིན། །ལྟར་རུང་རང་གི་ངོ་བོ་འམ། །རང་རྒྱུ་མཐོང་བའི་རྒྱུ་གཞན་དག ། 2-809 ཡོད་པར་སྣང་བ་མེད་ན་ནི། །དེ་དང་ལྡན་པའང་ཅི་ལྟར་ཡོད། །སྤྱི་ཡི་བློ་ནི་ཚད་མིན་ན། །མེད་པ་ཐོབ་འགྱུར་ཕ་རོལ་གྱི། །དངོས་བཞིན་གལ་ཏེ་དབང་རྣམས་ཀྱིས། །དུས་གཞན་དུ་ནི་རྟོགས་ ཤེ་ན། །དེ་མིན་དབང་དང་ནུས་སོགས་ལ། །དབང་སྐྱེས་བློ་ནི་མི་སྲིད་ཕྱིར། །མེད་པ་རྟོགས་པ་ཡིན་ན་ནི། །བློ་དང་སྐྱེ་བ་རྒྱུ་མེད་འགྱུར། །རྣམ་རྟོག་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ན། །རང་གི་མཚན་ ཉིད་ལ་མངོན་སུམ། །རྣམ་རྟོག་མེད་པར་སྤྱི་འཛིན་མིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་རྗེས་དཔག་ཉིད། །གཞལ་བྱ

【現代漢語翻譯】因此顯現於彼處，因其作用和關聯，被確立為量（pramāṇa， प्रमाण， प्रमाण，有效認知）。對於從事物的功能中，產生隨之而來或與之相反的意識，對此具有自主的執取，除了它之外，感官超越了實在。未見的自性本質，是分別唸的所依，是其他事物。如果它是所依且有關聯，那麼那時它就是能知。那時，能知的隨行，被理解為共相的自性。因此，所有隱蔽的事物，都不會被特別地理解。從有關聯的法中，產生對有法（dharmin，धर्मिन्，達磨，具有該性質的事物）的理解，這被確定為推論，是隱蔽事物的唯一論證。除了現量和隱蔽之外，沒有其他的可量。因此，由於可量只有兩種，所以主張量只有兩種。由於見到了兩種可量，因此排除了三和一的數量。因為不存在不是可量，如果說只有一個，我也是贊同的。因為不存在也是確定的，所以不是可量，難道是不確定嗎？如果確定，那就是第二種量。對於不存在，不是感官產生的意識，而是從事物力量中產生的。如果不依賴事物的功能，即使有障礙等，感官產生的意識也會產生。如果說從現量中，確定不存在，那麼就是矛盾，或者它本身是相反的，或者是有隨行性的徵兆。爲了理解他人之心，也成立了兩種量。因為可以推知言語等，所以它的自性被確定成立。因為無欺，所以它是量。如果說在某些情況下，因為迷惑而不可靠，那是因為看到了錯誤的徵兆。從中，在某些時候，對某些事物，它的理解得以成立，那一定是從它產生的，或者是它的自性。如果沒有自己的因或自性，事物是不可能存在的。那些是見到自性的，那也是其他事物的特徵。或者，如果不存在見到自己自性或自己因的其他原因的顯現，那麼又怎麼會有與它相關聯的事物呢？如果共相的意識不是量，那麼就會獲得不存在的對境。如果像其他事物一樣，在其他時間被感官理解，那是不可能的，因為感官和功能等，不可能產生感官的意識。如果理解不存在，那麼意識和產生就會變成無因。因為沒有分別念，所以對自己的特徵是現量。沒有分別念就不能執取共相，因此，對於它來說，就是推論。可量（prameya，प्रमेय，巴拉瑪雅，可被認知的事物）。

【English Translation】 Therefore, it appears there. Because of its function and connection, it is established as pramāṇa (量， प्रमाण， प्रमाण，valid cognition). For that which arises from the function of an object, a consciousness that follows or opposes it, has independent grasping of it. Other than that, the senses transcend reality. The unseen nature of self, is the basis of conceptual thought, is another object. If it is a basis and has a connection, then at that time it is the knower. At that time, the follower of the knower, is understood as the nature of generality. Therefore, all hidden things, will not be understood specifically. From a dharma (法) that has a connection, whatever understanding arises of a dharmin (有法，धर्मिन्，達磨，possessor of that quality), that is determined to be inference, the sole proof of hidden things. Other than perception and the hidden, there are no other measurables. Therefore, since there are only two measurables, it is asserted that there are only two pramāṇas. Since two measurables are seen, the numbers three and one are excluded. Because non-existence is not a measurable, if it is said that there is only one, I also agree. Because non-existence is also certain, so it is not a measurable, is it uncertain? If it is certain, then that is the second pramāṇa. For non-existence, it is not a consciousness born of the senses, but arises from the power of things. If it does not rely on the function of things, even if there are obstacles etc., a consciousness born of the senses will arise. If it is said that from perception, non-existence is determined, then it is contradictory, or it itself is the opposite, or it is a sign with concomitance. In order to understand the minds of others, two pramāṇas are also established. Because speech etc. can be inferred, therefore its nature is determined to be established. Because it is infallible, therefore it is a pramāṇa. If it is said that in some cases, because of delusion it is unreliable, that is because of seeing false signs. From which, at certain times, for certain things, its understanding is established, that must be from it, or it is its nature. If there is no own cause or own nature, things cannot exist. Those are seeing the own nature, that is also the characteristic of other things. Or, if there is no appearance of other causes seeing one's own nature or one's own cause, then how can there be things associated with it? If the consciousness of generality is not a pramāṇa, then the object of non-existence will be obtained. If, like other things, it is understood by the senses at other times, that is impossible, because the senses and functions etc., cannot produce the consciousness of the senses. If non-existence is understood, then consciousness and arising will become without cause. Because there is no conceptual thought, therefore it is perception of one's own characteristics. Without conceptual thought, one cannot grasp generality, therefore, for it, it is inference. Measurable (prameya，可量，प्रमेय，巴拉瑪雅，that which can be cognized).

་ངེས་ན་ཁ་དོག་ནི། །མི་རྟག་ཉིད་དུ་རྟོགས་མི་འགྱུར། །དེ་བློ་ཚད་མ་གཞན་འགྱུར་ཏེ། །རྟགས་ མེད་པར་ནི་ཡོད་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་པར་མཐོང་ལ་རྟགས་དང་ནི། །འབྲེལ་པ་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ནི་ཚད་མ་གཞན་ཡིན་ནོ། །གཞལ་བྱ་མང་ཕྱིར་ཚད་མ་རྣམས། །མང་པོ་ཉིད་དམ་གཅིག་ལ་ ཡང་། །དུ་མ་ཉིད་ནི་འཇུག་ཕྱིར་ཏེ། །གཅིག་གསུམ་གྲངས་ཀྱང་སེལ་མི་འགྱུར། །དཔེར་ན་ཁྱད་པར་མཐོང་བ་བཞིན། །ཡུལ་ངེས་པ་ནི་མེད་ཕྱིར་དང་། །གཞལ་བྱ་གཞན་ནི་ཡོད་ཕྱིར་རོ། །སྐྱོན་འདིར་ཐལ་བར་ མི་འགྱུར་ཏེ། །ཁ་དོག་སྤྱི་ལ་སྦྱོར་ཕྱིར་རོ། །དངོས་མེད་ངོ་བོ་མིན་དེ་ཉིད། །དེ་ལྟར་གྲུབ་པས་བསྒྲུབ་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ལས་གཞན་གྲུབ་མིན་ཞེ་ན། །མིན་ཏེ་དེ་ཉིད་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །དངོས་གང་ཅི་ལྟ་བུར་གྱུར་པ། ། 2-810 དེ་འདྲ་དེ་ནི་རྟགས་སེམས་ཀྱི། །རྒྱུ་ཡིན་དེ་ལས་དེ་ལྟ་ཡི། །དངོས་ལ་དེས་བསྐྱེད་རྟགས་ཅན་བློ། །དེ་ལྟར་རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་བློ། །བརྒྱུད་པ་ཡིས་ནི་དངོས་པོ་ལ། །འབྲེལ་ཕྱིར་དེར་སྣང་བ་ ཡིས་ནི། །སྟོང་ཡང་སླུ་བྱེད་ཉིད་མ་ཡིན། །དེ་ཡི་ངོ་བོས་སྟོང་དེ་དག །དེ་ཡི་ངོ་བོར་ཞེན་པའི་ཕྱིར། །དེ་དངོས་སླུ་བྱེད་ཉིད་མིན་ཡང་། །འཁྲུལ་པར་རྣམ་གཞག་བྱས་པ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དངོས་ པོ་རྟོགས་བྱ་ལ། །ཁྱབ་བྱེད་དེ་ཡི་ངོ་བོ་འམ། །རྒྱུ་དག་ཁྱབ་པར་བྱ་སེམས་ཀྱི། །རྒྱུ་མཚན་དེ་ཡང་དེ་བློའི་ཡིན། །དགག་པ་ཉིད་ནི་ཐམས་ཅད་དུ། །མི་དམིགས་པ་ལས་འགྲུབ་པ་ཡིན། །ཚད་ མས་གྲུབ་པར་སྨྲ་རྣམས་ཀྱི། །དོན་གྱི་བཟློག་པ་ཉིད་ལས་ཡིན། །དགག་ལ་དེ་འམ་དེ་རྒྱུ་དང་། །འགལ་བར་བརྗོད་པ་མཐོང་གང་ཡིན། །དེ་ཡང་དེ་ཡི་ཚད་མ་ཉིད། །མེད་པ་འཕེན་པར་བྱེད་པ་ ཡིན། །གཞན་དུ་དངོས་གཅིག་ཡོད་བརྗོད་པས། །གཞན་མེད་དེ་ནི་གང་ལས་རྟོགས། །འགལ་ཕྱིར་ཞེ་ན་དེ་ཉིད་ཀྱང་། །ཅིས་འགྲུབ་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་ཕྱིར། །ཞེ་ན་དེ་ཡང་གང་ལས་འདོད། །སྣང་བ་མཐོང་མེད་ ཕྱིར་ཞེ་ན། །དེ་ནི་ཚད་མ་ཉིད་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་རང་སྒྲས་བརྗོད་ན་ཡང་། །དེ་ཉིད་མེད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །གང་ལ་དེ་ནི་ཚད་མིན་དེས། །དགག་པ་རྣམ་ཀུན་བརྗོད་བྱ་མིན། །དེས་ན་དེ་དང་འགལ་དོན་གྱི། ། 2-811 འབྲས་བུ་བརྗོད་པ་བཤད་པ་ཡིན། །ཀུན་ལ་སྦྱོར་བ་ཐ་དད་ཉིད། །ཡིན་གྱི་དོན་ལ་ཐ་དད་མེད། །འགལ་དང་དེ་ནི་ཐབས་བཅས་པ། །གྲུབ་དང་བཀག་པ་མེད་པར་ནི། །དགག་ལ་ཚད་སྨྲ་གང་ ཡིན་དེ། །རིག་པའི་རྗེས་འབྲང་ཅན་མིན་དེ། །སྨྲ་ལ་སོགས་པས་ཀུན་མཁྱེན་དང་། །འཇིག་རྟེན་གཞན་སོགས་མེད་སྒྲུབ་བཞིན། །དབང་པོ་ལས་འདས་དོན་རྣམས་དང་། །འགལ་བ་གྲུབ་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྨྲ་ པོ་རིག་ཡིན་ན། །གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་ངོ་བོ་གང་། །དེ་འདྲ་མི་དམིགས་ཕྱིར་ཞེ་ན། །དེ་ཉིད་སྒྲུབ་བྱེད་

【現代漢語翻譯】如果顏色是確定的，就不會理解為無常。因為那是其他的量，會改變，因為沒有根據卻存在。因為沒有見到特殊性，也沒有理解到根據和它的關聯。那便是其他的量。因為所量的事物眾多，所以量也眾多，或者對於一個事物，也會有多個量介入，因此一和三的數量也不會被排除。例如見到特殊性一樣，因為沒有確定的對境，並且因為有其他的所量。這個過失不會太過分，因為它是與顏色的共相相聯繫的。因為非實有自性本身，如此成立，所以要成立。如果說從其他成立其他不是嗎？不是的，因為那本身成立。任何事物變成什麼樣，那樣的事物就是根據，是心的原因，從那樣的原因產生那樣的，具有根據的事物的智慧。如此，根據和具有根據的智慧，通過傳承與事物相關聯，因此雖然顯現為空性，但也不是欺騙性的。因為那些空性的自性，執著於它的自性。即使那事物不是欺騙性的，也被安立為錯亂。因此，對於要理解的事物，它的遍及性的自性，或者原因是遍及性的，心的，原因，那也是那智慧的。一切否定都是從不可見中成立的。說是從量成立的人們，是從意義的顛倒中成立的。對於否定，說那是它或者它的原因，或者說是相違的，見到什麼？那也是它的量，是排除不存在的。否則，說一個事物存在，從何得知其他不存在？如果說是相違的，那又如何成立？因為不能同時存在。如果說那也是從顯現中想要的，因為沒有見到顯現。那不是量。因此，即使用自聲表達，那也是不存在的成立者。對於什麼來說，那不是量，那否定就不是所有表達的對象。因此，那是與它相違意義的，結果的表達，是這樣說的。一切的聯繫都是不同的，在是的意思上沒有不同。相違和那是具有方便的，沒有成立和遮破。對於否定說是量的人，不是跟隨理智的人。就像通過說話等來成立全知，以及沒有其他世界等一樣。因為沒有成立與超出感官的事物，相違。如果說話者是理智的，損害者和被損害者的自性是什麼？如果說沒有見到那樣的，那就是成立者。種子字和咒語部分： དེ་（藏文，देव，deva，天人） དེ་（藏文，देव，deva，天人） དེ་（藏文，देव，deva，天人）

【English Translation】 If color is definite, it will not be understood as impermanent. Because that is another valid cognition, it will change, because it exists without a basis. Because the particularity is not seen, and the connection between the basis and its relation is not understood. That is another valid cognition. Because there are many objects to be measured, there are many valid cognitions, or for one object, there will be multiple valid cognitions involved, so the numbers one and three will not be excluded. For example, like seeing particularity, because there is no definite object, and because there are other objects to be measured. This fault will not be too excessive, because it is related to the generality of color. Because the non-existent self-nature itself, is established in this way, so it needs to be established. If you say that other is established from other, is it not? No, because that itself is established. Whatever a thing becomes like, that kind of thing is the basis, is the cause of the mind, from that kind of cause arises that kind of, wisdom of the thing with a basis. Thus, the basis and the wisdom with a basis, are related to things through tradition, so even though it appears as emptiness, it is not deceptive. Because those empty self-natures are attached to its self-nature. Even if that thing is not deceptive, it is established as delusion. Therefore, for the thing to be understood, its pervasive self-nature, or the cause is pervasive, of the mind, the cause, that is also of that wisdom. All negation is established from invisibility. Those who say it is established from valid cognition, are established from the reversal of meaning. For negation, saying that it is it or its cause, or saying it is contradictory, what is seen? That is also its valid cognition, which excludes non-existence. Otherwise, saying that one thing exists, how is it known that the other does not exist? If you say it is contradictory, then how is that established? Because they cannot exist simultaneously. If you say that is also desired from appearance, because appearance is not seen. That is not a valid cognition. Therefore, even if expressed with its own sound, that is the establisher of non-existence. For what is that not a valid cognition, that negation is not all objects of expression. Therefore, that is the meaning contradictory to it, the expression of the result, is what is said. The connection of everything is different, there is no difference in the meaning of 'is'. Contradiction and that are with means, without establishment and refutation. The one who says that negation is a valid cognition, is not a follower of reason. Just like establishing omniscience through speaking, etc., and the non-existence of other worlds, etc. Because there is no establishment of contradiction with things beyond the senses. If the speaker is rational, what is the nature of the harmer and the harmed? If you say that such is not seen, that is the establisher. Seed Syllables and Mantras Section: དེ་（Tibetan, देव，deva, Deva) དེ་（Tibetan, देव，deva, Deva) དེ་（Tibetan, देव，deva, Deva)

ཡིན་པར་བརྗོད། ། མི་དམིགས་པ་ནི་དེ་ལྟ་བུ། །ངེས་བྱེད་མིན་པར་རབ་ཏུ་བརྗོད། །དེ་ ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་ལ། །ཡོད་མེད་ངེས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །འགལ་དེ་ཆོས་ནི་ཐ་དད་དམ། །ཐ་དད་མེད་ལ་རབ་སྦྱོར་ཏེ། །ཁ་ལ་མེད་པར་སྒྲུབ་པ་ལ། །མེ་དང་སྐྱེ་ལ་ཡོད་གནོད་ བཞིན། །ཇི་ལྟར་དངོས་ཉིད་སྒྲུབ་པ་ལ། །དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་སྒྲུབ་བྱེད་འདོད། །དེ་བཞིན་དངོས་ཉིད་རང་ལྡོག་ན། །དངོས་རྣམས་ལྡོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །དེས་ནི་རྟོག་པས་སྦྱར་བའི་ཆོས། །ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ ཕྱོགས་དག་ལས། །གང་རུང་ཉིད་སོགས་བསལ་ཡིན་ཏེ། །ཅི་ཡང་རུང་ལ་སྲིད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལའང་ཁྱབ་པར་བྱེད་པའི་ཆོས། །ཁྱབ་བྱ་ལྡོག་པའི་གོ་བྱེད་འདོད། །གལ་ཏེ་རང་གི་ལྡོག་པ་ནི། །རྣམ་འགར་ཡོངས་སུ་བཅད་ན་འོ། ། 2-812 མེད་པ་ལ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱི། །ཚད་མེད་རྟགས་སུ་བརྗོད་གང་ཡིན། །དེ་ནི་ཤིན་ཏུ་རྨོངས་དོན་ཏེ། །གནག་རྫི་མོ་བར་གྲགས་ཕྱིར་རོ། །མི་དམིགས་པ་ནི་འདི་ཙམ་ཞིག །མེད་ལ་ངེས་པའི་འབྲས་ ཅན་ཡིན། །དེ་ཡང་སྣང་བར་འདོད་པ་ཡི། །རྒྱུ་འམ་རང་བཞིན་སྣང་མེད་ཉིད། །རྗེས་སུ་དཔག་པས་མི་རྟག་སོགས། །འཛིན་པ་ལ་ནི་ཚུལ་འདིར་འདོད། །གཞན་དུ་གཟུང་བ་འཛིན་པའི་ཕྱིར། །ཚད་མ་ཉིད་ དུ་འདོད་མ་ཡིན། །དངོས་ལས་མི་རྟག་གཞན་དུ་མེད། །དེ་ཡང་དབང་པོ་ལས་སྔར་གྲུབ། །དུ་མའི་དངོས་དེ་བརྗོད་བྱ་མིན། །རྟོག་པས་བསྐྱེད་ཆོས་བརྗོད་བྱ་ཡིན། །སྤྱི་ཡི་རྟེན་ནི་གྲུབ་པ་ན། །སྤྱི་ དེ་ཉིད་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན། །དེ་མ་གྲུབ་ན་དེ་ལྟར་དེ། །རབ་ཏུ་གྲུབ་ཕྱིར་རྗེས་དཔོག་ཡིན། །འདྲ་བ་གཞན་ནི་ཡོད་པའི་ཕྱིར། །ལ་ལར་ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་ཏེ། །འཁྲུལ་ཕྱིར་སྒོང་གི་ཐ་དད་ བཞིན། །ཐ་དད་མཐོང་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་རྟགས་མེད་བྱིས་པར་གྱི། །སྐྱེ་བོས་ཕྱིས་འབྱུང་བ་དང་ནི། །འབྲེལ་མེད་མར་མེ་ལ་སོགས་ཀྱི། །འཇིག་པ་མཐོང་བས་ཡོངས་གཅོད་ཉིད། །ནུས་པ་དངོས་པོའི་ རང་བཞིན་དུ། །གྱུར་ཀྱང་དེ་མ་ཐག་མེད་པས། །འབྲས་བུ་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། །རྨོངས་གྱུར་ངེས་གསལ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་བཟློག་པའི་ཆེད་དུ་ནི། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་བརྗོད་པ་ཡིན། །བློ་གྲོས་ཆེན་པོས་མཐོང་ཉིད་ལས། ། 2-813 རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ངེས་པར་བྱེད། །ཐམས་ཅད་ལས་ནི་ལྡོག་པ་ཡིས། །ཐ་དད་མེད་དོན་དེ་ལ་ནི། །ལྡོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་བློ་དང་། །ཇི་ལྟར་བརྡར་བཏགས་པ་ཡི་སྒྲ། །ཐ་དད་རྟེན་ཅན་བཞིན་ འཇུག་འགྱུར། །འཁྲུལ་རྒྱུ་མེད་ན་དེ་ཡིས་ནི། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་རང་དང་ནི། །རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་བློ་སྐྱེད་བྱེད། །ཡང་ན་འདིར་ནི་མི་དམིགས་པའི། །རྟགས་ལས་འཇིག་པ་གྲུབ་པ་ཡིན། །སྔར་བྱུང་དངོས་ པོ་མེད་གྱུར་པ། །མི་རྟག་ཅེས་ནི་བརྗོད་པ་ཡིན། །གང་གི་མཐའ་གཉིས་ཚོད་ཡོད་པའམ། །

【現代漢語翻譯】如是宣說。無緣即是如此，被說成並非決定因素。因此，對於極其隱蔽的事物，存在與否無法確定。如果矛盾的二者是不同的法，那麼就不能結合在一起；就像在無火之處確立火的存在，如同火和出生一樣，存在著妨害。如同爲了確立事物本身，需要事物的成立之因一樣。同樣，如果事物本身是自相矛盾的，那麼事物就會被否定。因此，通過概念附加的法，在與一方相符的各方中，排除任何一方等等，因為任何一方都可能存在。對於此，作為遍及性的法，需要理解遍及對像被否定的含義。如果自己的矛盾在某些方面被完全排除，那麼對於不存在的事物，又有什麼可以被說成是無限的標誌呢？那是非常愚蠢的，就像被稱為牧牛女一樣。無緣僅僅是這樣，對於不存在的事物具有決定的結果。那也是想要顯現的，原因或自性不顯現。通過比量來把握無常等等，在此處被認為是合理的方式。否則，由於把握了其他事物，因此不被認為是量。事物中沒有與無常不同的東西，那也早已通過感官成立。眾多的事物不是所說之境，概念所生的法才是所說之境。當總體的所依成立時，總體本身也就成立。如果它不成立，那麼它就是通過完全成立的比量。因為存在相似的其他事物，所以在某些情況下無法完全瞭解，因為會產生混淆，就像雞蛋的差異一樣，因為沒有看到差異。就像這樣，對於沒有標誌的嬰兒，人們通過後來產生的事物，以及與不相關的燈等事物的毀滅，來進行完全的排除。即使能力變成了事物的自性，但由於它立即消失，因此沒有看到結果，因為愚昧，所以沒有明確的確定。爲了否定那一點，才宣說比量。通過大智慧者的觀察，能夠確定一切形態。通過從一切事物中否定，對於沒有差異的事物，具有否定的理由的智慧，以及如何施設名稱的聲音，就像具有差異的所依一樣運作。如果沒有混淆的原因，那麼它就會通過自性產生與自己和隨順的智慧。或者，在這裡，通過無緣的標誌，可以成立毀滅。先前存在的事物已經消失，這被稱為無常。任何具有兩個邊際的事物都是有限的嗎？ It is said to be so. Non-apprehension is like that, said to be not a determining factor. Therefore, for things that are extremely obscure, existence or non-existence cannot be determined. If contradictory things are different dharmas, then they cannot be combined; just as establishing the existence of fire where there is no fire, like fire and birth, there is harm. Just as to establish the thing itself, the cause of the establishment of things is needed. Similarly, if the thing itself is self-contradictory, then things will be negated. Therefore, the dharma attached by concept, in the parties that are in accordance with one party, excluding any one, etc., because any one is possible. For this, as a pervasive dharma, it is necessary to understand the meaning of the negation of the pervasive object. If one's own contradiction is completely excluded in some aspects, then for non-existent things, what can be said to be an infinite sign? That is very foolish, like being called a milkmaid. Non-apprehension is only this, having a definite result for non-existent things. That is also what wants to appear, the cause or nature does not appear. To grasp impermanence, etc. through inference, is considered a reasonable way here. Otherwise, because of grasping other things, it is not considered a valid cognition. There is nothing different from impermanence in things, that has already been established through the senses. Numerous things are not the object of speech, the dharma born of concept is the object of speech. When the basis of the general is established, the general itself is established. If it is not established, then it is an inference through complete establishment. Because there are similar other things, in some cases it cannot be fully understood, because confusion will arise, like the difference of eggs, because the difference is not seen. Like this, for an infant without signs, people use later arising things, and the destruction of unrelated lamps, etc., to make a complete exclusion. Even if the ability becomes the nature of things, but because it disappears immediately, the result is not seen, because of ignorance, there is no clear determination. In order to negate that point, inference is spoken. Through the observation of the great wise, all forms can be determined. By negating from all things, for things without difference, the wisdom with the reason for negation, and how to apply the sound of names, operate like having a different basis. If there is no cause for confusion, then it will generate wisdom that is in accordance with itself and compliant through its own nature. Or, here, through the sign of non-apprehension, destruction can be established. A previously existing thing has disappeared, this is called impermanence. Is anything that has two boundaries limited?

【English Translation】 It is said to be so. Non-apprehension is like that, said to be not a determining factor. Therefore, for things that are extremely obscure, existence or non-existence cannot be determined. If contradictory things are different dharmas, then they cannot be combined; just as establishing the existence of fire where there is no fire, like fire and birth, there is harm. Just as to establish the thing itself, the cause of the establishment of things is needed. Similarly, if the thing itself is self-contradictory, then things will be negated. Therefore, the dharma attached by concept, in the parties that are in accordance with one party, excluding any one, etc., because any one is possible. For this, as a pervasive dharma, it is necessary to understand the meaning of the negation of the pervasive object. If one's own contradiction is completely excluded in some aspects, then for non-existent things, what can be said to be an infinite sign? That is very foolish, like being called a milkmaid. Non-apprehension is only this, having a definite result for non-existent things. That is also what wants to appear, the cause or nature does not appear. To grasp impermanence, etc. through inference, is considered a reasonable way here. Otherwise, because of grasping other things, it is not considered a valid cognition. There is nothing different from impermanence in things, that has already been established through the senses. Numerous things are not the object of speech, the dharma born of concept is the object of speech. When the basis of the general is established, the general itself is established. If it is not established, then it is an inference through complete establishment. Because there are similar other things, in some cases it cannot be fully understood, because confusion will arise, like the difference of eggs, because the difference is not seen. Like this, for an infant without signs, people use later arising things, and the destruction of unrelated lamps, etc., to make a complete exclusion. Even if the ability becomes the nature of things, but because it disappears immediately, the result is not seen, because of ignorance, there is no clear determination. In order to negate that point, inference is spoken. Through the observation of the great wise, all forms can be determined. By negating from all things, for things without difference, the wisdom with the reason for negation, and how to apply the sound of names, operate like having a different basis. If there is no cause for confusion, then it will generate wisdom that is in accordance with itself and compliant through its own nature. Or, here, through the sign of non-apprehension, destruction can be established. A previously existing thing has disappeared, this is called impermanence. Is anything that has two boundaries limited?

འབྲེལ་པ་བརྗོད་པའི་ངང་ཚུལ་ཅན། །མི་རྟག་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་ཡིན་པ། །དེ་མཐའ་དེ་དག་གང་ལ་བརྗོད། །གལ་ ཏེ་སྔ་ཕྱིར་མེད་ཡིན་ན། །དེ་ཉིད་མི་རྟག་ཅེས་མ་ཡིན། །དྲུག་པ་སོགས་སྦྱོར་མི་རུང་ཕྱིར། །ཞེ་ན་མཐའ་ལ་དེ་ཅི་ལྟར། །ཡོད་ཉིད་དང་འབྲེལ་རྟག་པའི་ཕྱིར། །མཐའ་ཡིས་ཁྱད་པར་འགྱུར་བ་ མིན། །གལ་ཏེ་རྒྱུ་འབྲས་མཐའ་ཡིན་ན། །ཁྱད་པར་མེད་པ་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །འབྲེལ་མེད་ཕྱིར་རོ་དེ་ཡིས་ནི། །དངོས་པོ་སྔར་མེད་འདོད་མིན་པས། །དེ་ལ་དེ་ཡི་ཁྱད་པར་ཅན། །བརྗོད་པ་དེ་ཡང་ མི་འགྲུབ་ཕྱིར། །ཡོད་པ་ཉིད་དང་རང་རྒྱུ་དང་། །འབྲེལ་བྱེད་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་ཞེས་གྲག །ཡོད་ཉིད་དེ་དང་འབྲེལ་དེ་ཡང་། །རྟག་ན་འོ་ན་འདི་འབྲས་གང་། །གང་ཞིག་མེད་པ་དེ་བྱེད་ན། །དངོས་པོ་སྔར་མེད་ལྡན་མིན་ཏེ། ། 2-814 འབྲེལ་པ་ཁས་ལེན་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཕྱིར་རིལ་འདི་རྟག་པར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་མེད་དོན་སྒྲོ་འདོགས་པ། །བརྗོད་བྱ་ཐ་དད་ཅན་བློ་ནི། །ཐ་དད་མེད་དོན་མངོན་འདོད་ཅན། །སྒྲ་ལའང་ལྡོག་པའི་རྟེན་ ཡིན་ནོ། །སྐད་ཅིག་སོ་སོར་ཐ་དད་ཕྱིར། །ཁྱད་པར་ངོ་ཤེས་མ་ཡིན་ནོ། །མཐོང་དང་མཚུངས་པར་དེ་འཛིན་ཕྱིར། །ཁྱད་པར་ཡུལ་ཅན་ཉིད་ཀྱང་མིན། །གལ་ཏེ་དེ་ཉིད་དཔེ་ཡིན་པའི། །ཕྱིར་ན་སྤྱི་ འཛིན་མིན་ཞེ་ན། །དཔེ་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར་གྲུབ་དེ་ལ། །ཚད་མ་གཞན་གྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། །གལ་ཏེ་བརྗེད་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་ན། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་དཔེ་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་མཐོང་ལ་དེ་དངོས་ནི། །ཚད་ མས་གྲུབ་ན་དངོས་གཞན་ལ། །དེ་ཉིད་སྒྲོ་འདོགས་ཕྱིན་ཅི་ལོག །དེས་གྲུབ་ཚད་ཅན་ཉིད་མ་ཡིན། །མངོན་སུམ་ཅིག་ཤོས་གཅིག་ཡིན་ཕྱིར། །གཅིག་གྲུབ་པ་ན་གཉིས་ཀ་གྲུབ། །གཞན་དང་མཚམས་ནི་སྦྱོར་བ་ ཡི། །ཞེན་པ་མཁས་པས་དྲན་པར་ཤེས། །གལ་ཏེ་དེ་རྟགས་ལ་བལྟོས་ཕྱིར། །དྲན་མིན་མ་ཡིན་འཁྲུལ་ཕྱིར་རོ། །མངོན་སུམ་རྟོག་དང་བྲལ་བར་ནི། །མངོན་སུམ་ཉིད་ཀྱིས་འགྲུབ་པར་འགྱུར། །ཀུན་གྱི་རྣམ་རྟོག་ མིང་རྟེན་ཅན། །སོ་སོ་རང་གིས་རིག་བྱ་ཡིན། །ཐམས་ཅད་ལས་ནི་སེམས་བསྡུས་ནས། །ནང་གི་བདག་ཉིད་གཡོ་མེད་པར། །གནས་ནའང་མིག་གིས་གཟུགས་དག་ནི། །མཐོང་བའི་བློ་དེ་དབང་སྐྱེས་ཡིན། །སླར་ཡང་ཅུང་ཟད་རྣམ་རྟོག་ན། ། 2-815 ཁོ་བོའི་རྣམ་རྟོག་འདི་འདྲར་གྱུར། །ཅེས་རིག་སྔར་བཤད་གནས་སྐབས་ཀྱི། །དབང་པོ་རྟོགས་པ་ལ་མེད་དོ། །གཅིག་ཏུ་མཐོང་བའི་ཁྱད་པར་ནི། །གཞན་འགའ་ཞིག་ཏུ་མཐོང་མི་འགྱུར། །དེ་ལས་སྤྱི་གཞན་ཐ་ དད་པ། །ཡོད་མིན་ཐ་དད་བློ་མེད་ཕྱིར། །དེ་ཕྱིར་དབང་པོ་ལས་སྐྱེས་བློ། །ཐམས་ཅད་ཁྱད་པར་ཡུལ་ཅན་ཡིན། །ཁྱད་པར་རྣམས་ལ་སྒྲ་དག་ནི། །འཇུག་པ་སྲིད་པ་ཡོད་མིན་ཏེ། །ཁྱད་པར་རྗེས་ འགྲོ་མེད་པས་ན། །བརྡ་འཇུག་པ་ནི་མེད་ཕྱིར་རོ། །སྒྲ་རྣམས་ཡུལ་ཡང

【現代漢語翻譯】以關聯方式表達，是無常的聲音，那終點指的是什麼？如果前後不存在，那就不叫無常。因為第六等組合不合適。如果這樣，那終點又是什麼呢？因為它與存在相關聯，是常有的。終點不會改變差別。如果因果是終點，那差別就會消失，因為它們沒有關聯。因為這樣，事物不是先前不存在的。因此，對它進行區分的表達也是不成立的。因為它與存在和自身的原因相關聯，所以被稱為原因。如果它與存在相關聯，並且是常有的，那這又是什麼結果呢？如果它創造了不存在的事物，那事物就不會具備先前不存在的屬性，因為不承認關聯。因此，這個整體會變成常有的。因此，對不存在的事物進行虛構，具有不同表達對象的意識，想要顯現沒有差別的意義。聲音也是反面的基礎。因為每個瞬間都是不同的，所以無法識別差別。因為它像看到的一樣去把握，所以也不是以差別為對象的。如果它本身就是例子，那就不需要普遍的把握。因為它本身就是例子，所以已經成立，不需要其他量來做什麼。如果因為遺忘而沒有過失，那它就不是例子。如果看到的就是事物本身，並且已經被量所證實，那對其他事物進行虛構又有什麼意義呢？它不是由量來證實的。因為顯現和另一個是同一個，一個被證實，兩個都被證實。智者認為，將其他事物與界限聯繫起來，就是記憶。如果它依賴於符號，那就不是記憶，而是錯誤的。與分別念分離的顯現，會由顯現本身來證實。一切分別念都依賴於名稱，各自通過自身來認知。從一切事物中收攝心，使內在的自性不動搖。即使安住於此，眼睛看到事物，那見到的意識也是由感官產生的。再次稍微產生分別念，『我的分別念變成了這樣』。像這樣，先前所說的狀態，感官的認知是不存在的。單一的見解的差別，不會變成看到其他事物。因此，普遍和其他是不同的，因為沒有不同的意識，所以不存在。因此，由感官產生的意識，一切都是以差別為對象的。聲音對差別，不可能存在施加，因為沒有差別的隨行，所以沒有施加名稱的可能性。聲音的對象也是…… 以關聯方式表達，是無常的聲音，那終點指的是什麼？如果前後不存在，那就不叫無常。因為第六等組合不合適。如果這樣，那終點又是什麼呢？因為它與存在相關聯，是常有的。終點不會改變差別。如果因果是終點，那差別就會消失，因為它們沒有關聯。因為這樣，事物不是先前不存在的。因此，對它進行區分的表達也是不成立的。因為它與存在和自身的原因相關聯，所以被稱為原因。如果它與存在相關聯，並且是常有的，那這又是什麼結果呢？如果它創造了不存在的事物，那事物就不會具備先前不存在的屬性，因為不承認關聯。因此，這個整體會變成常有的。因此，對不存在的事物進行虛構，具有不同表達對象的意識，想要顯現沒有差別的意義。聲音也是反面的基礎。因為每個瞬間都是不同的，所以無法識別差別。因為它像看到的一樣去把握，所以也不是以差別為對象的。如果它本身就是例子，那就不需要普遍的把握。因為它本身就是例子，所以已經成立，不需要其他量來做什麼。如果因為遺忘而沒有過失，那它就不是例子。如果看到的就是事物本身，並且已經被量所證實，那對其他事物進行虛構又有什麼意義呢？它不是由量來證實的。因為顯現和另一個是同一個，一個被證實，兩個都被證實。智者認為，將其他事物與界限聯繫起來，就是記憶。如果它依賴於符號，那就不是記憶，而是錯誤的。與分別念分離的顯現，會由顯現本身來證實。一切分別念都依賴於名稱，各自通過自身來認知。從一切事物中收攝心，使內在的自性不動搖。即使安住於此，眼睛看到事物，那見到的意識也是由感官產生的。再次稍微產生分別念，『我的分別念變成了這樣』。像這樣，先前所說的狀態，感官的認知是不存在的。單一的見解的差別，不會變成看到其他事物。因此，普遍和其他是不同的，因為沒有不同的意識，所以不存在。因此，由感官產生的意識，一切都是以差別為對象的。聲音對差別，不可能存在施加，因為沒有差別的隨行，所以沒有施加名稱的可能性。聲音的對象也是……

【English Translation】 Expressing in a relational manner, it is the sound of impermanence, to what does that end refer? If there is no before and after, then it is not called impermanence. Because the sixth combination is not appropriate. If so, then what is that end? Because it is related to existence, it is constant. The end does not change the difference. If cause and effect are the end, then the difference will disappear, because they are not related. Because of this, things are not previously non-existent. Therefore, the expression that distinguishes it is also not established. Because it is related to existence and its own cause, it is called a cause. If it is related to existence and is constant, then what is this result? If it creates something that does not exist, then things will not have the attribute of being previously non-existent, because it does not recognize the relationship. Therefore, this whole will become constant. Therefore, fabricating non-existent things, having a consciousness of different objects of expression, wanting to manifest the meaning of no difference. Sound is also the basis of the opposite. Because each moment is different, it is impossible to recognize the difference. Because it grasps it as it is seen, it is also not an object of difference. If it itself is an example, then there is no need for universal grasping. Because it itself is an example, it is already established, and there is no need for other valid cognitions to do anything. If there is no fault because of forgetting, then it is not an example. If what is seen is the thing itself, and it has been proven by valid cognition, then what is the meaning of fabricating other things? It is not proven by valid cognition. Because manifestation and the other are the same, one is proven, and both are proven. The wise consider that connecting other things with boundaries is memory. If it depends on symbols, then it is not memory, but a mistake. Manifestation separated from conceptual thought will be proven by manifestation itself. All conceptual thoughts depend on names, and each is recognized by itself. Gathering the mind from all things, making the inner self unshakeable. Even if one abides in this, the eyes see things, and the consciousness of seeing is produced by the senses. Again, slightly generating conceptual thought, 'My conceptual thought has become like this.' Like this, the state previously mentioned, the cognition of the senses does not exist. The difference of a single view will not become seeing other things. Therefore, the universal and the other are different, because there is no different consciousness, so it does not exist. Therefore, the consciousness produced by the senses, everything is an object of difference. It is impossible for sound to be applied to difference, because there is no following of difference, so there is no possibility of applying names. The object of sound is also... Expressing in a relational manner, it is the sound of impermanence, to what does that end refer? If there is no before and after, then it is not called impermanence. Because the sixth combination is not appropriate. If so, then what is that end? Because it is related to existence, it is constant. The end does not change the difference. If cause and effect are the end, then the difference will disappear, because they are not related. Because of this, things are not previously non-existent. Therefore, the expression that distinguishes it is also not established. Because it is related to existence and its own cause, it is called a cause. If it is related to existence and is constant, then what is this result? If it creates something that does not exist, then things will not have the attribute of being previously non-existent, because it does not recognize the relationship. Therefore, this whole will become constant. Therefore, fabricating non-existent things, having a consciousness of different objects of expression, wanting to manifest the meaning of no difference. Sound is also the basis of the opposite. Because each moment is different, it is impossible to recognize the difference. Because it grasps it as it is seen, it is also not an object of difference. If it itself is an example, then there is no need for universal grasping. Because it itself is an example, it is already established, and there is no need for other valid cognitions to do anything. If there is no fault because of forgetting, then it is not an example. If what is seen is the thing itself, and it has been proven by valid cognition, then what is the meaning of fabricating other things? It is not proven by valid cognition. Because manifestation and the other are the same, one is proven, and both are proven. The wise consider that connecting other things with boundaries is memory. If it depends on symbols, then it is not memory, but a mistake. Manifestation separated from conceptual thought will be proven by manifestation itself. All conceptual thoughts depend on names, and each is recognized by itself. Gathering the mind from all things, making the inner self unshakeable. Even if one abides in this, the eyes see things, and the consciousness of seeing is produced by the senses. Again, slightly generating conceptual thought, 'My conceptual thought has become like this.' Like this, the state previously mentioned, the cognition of the senses does not exist. The difference of a single view will not become seeing other things. Therefore, the universal and the other are different, because there is no different consciousness, so it does not exist. Therefore, the consciousness produced by the senses, everything is an object of difference. It is impossible for sound to be applied to difference, because there is no following of difference, so there is no possibility of applying names. The object of sound is also...

་གང་དེ་ཉིད། །དེ་རྣམས་ཉིད་ནི་སྦྱོར་བར་བྱེད། །དེའི་འདི་ཞེས་ནི་འབྲེལ་པ་ལ། །དོན་སྣང་བ་ནི་གང་ཡིན་པ། །དེ་ དག་ཉིད་ནི་འབྲེལ་ཡིན་ན། །དེ་ནི་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །དེ་ཚེ་གསལ་བར་སྣང་བ་ཡི། །དོན་སྣང་བ་ནི་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་སྣང་ཐ་དད་པ་ཡིས་ནི། །དོན་རྣམས་ཁྱད་པར་བྱེད་པ་ ཡིན། །མིག་ལ་དོན་སྣང་བ་ན་ཡང་། །འདི་ཞེས་གཞན་གྱིས་བསྟན་པ་གང་། །དེ་ཉིད་སྒྲ་ཡིས་སྦྱོར་བྱེད་ཀྱི། །དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོའི་བྱ་བ་མེད་པ་ལ། །གཞན་ངག་ཙམ་གྱིས་ སྣང་མེད་ཕྱིར། །འབྲེལ་པ་མ་བྱས་ཅན་མིན་ཏེ། །རང་ཉིད་ཤེས་པར་ཐལ་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་བཅས་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཡིད། །ཅིག་ཅར་དུ་ནི་འཇུག་ཕྱིར་རམ། །འཇུག་པ་མྱུར་ཕྱིར་བླུན་པོ་དག །དེ་དག་ལ་ནི་གཅིག་ཏུ་ཞེན། ། 2-816 གལ་ཏེ་རྣམ་རྟོག་གིས་བཅད་པས། །མཐོང་བ་རྒྱུན་ཆད་འགྱུར་ཞེ་ན། །གཞན་གྱིའང་རིགས་ནི་ཐ་དད་པའི། །རྣམ་པར་རྟོག་ཚེ་ཇི་ལྟར་མིན། །གལ་ཏེ་མགལ་མེ་མཐོང་བ་བཞིན། །དངོས་ཕྱོགས་སྟོབས་དང་ལྡན་ འདོད་ན། །དེ་ནི་གཞན་ལའང་མཚུངས་པ་ཡིན། །ཡི་གེའང་ཅིག་ཅར་ཐོས་པར་འགྱུར། །འདིར་དོན་ཀུན་དང་ཅིག་ཅར་དུ། །འདུས་ཅན་དབང་རྣམས་ཡོད་པ་ན། །ལྔ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོད་ན་ཡང་། །ཆོད་མེད་བཞིན་ དུ་སྣང་བའི་བློ། །གང་དེ་མིང་གི་མཐར་ཐུག་པའི། །ཤེས་པ་སྐད་ཅིག་དང་འདྲེས་ཕྱིར། །ཆོད་པར་སྣང་བ་དེ་ངོ་མཚར། །དེ་ཕྱིར་བློ་ནི་ཅིག་ཅར་འགྱུར། །སྣང་བ་ལ་ཡང་ཁྱད་མེད་ན། །བར་ བཅས་བར་མེད་ཇི་ལྟར་ཡིན། །ཡིད་ཀྱི་རྟོག་པ་འབའ་ཞིག་ལའང་། །རིམ་དུ་འཛིན་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ལ་ལར་ཀུན་ཏུ་ཆགས་སེམས་ཅན། །དོན་ཉེ་བ་ལའང་འཛིན་མེད་གང་། །ཆགས་པས་གཞན་སྐྱེས་ནུས་ཉམས་ ཕྱིར། །གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་རྩོད་འདི་ཡོད། །མགལ་མེ་ལ་སོགས་མྱུར་འཇུག་པའི། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བས་གནོད་པ་ཅན། །མིག་ལས་འཁོར་ལོར་འཁྲུལ་སྐྱེ་ཡི། །དེ་མཐོང་མཚམས་སྦྱོར་ལས་མ་ཡིན། ། ལ་ལ་དབང་སྐྱེས་ ལ་སོགས་ཕྱིར། །བྱིས་པའི་བློ་བཞིན་རྟོག་མེད་དང་། །བྱིས་པའི་རྟོག་མེད་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ། །བརྡ་ཉམས་པ་ཉིད་ཡིན་སྨྲ་བ། །དེ་དག་གི་ནི་རྟོག་མེད་ཕྱིར། །བྱིས་པའི་མངོན་སུམ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །བརྡ་ཡི་རྒྱུ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། ། 2-817 དེ་ནི་ཕྱིས་ཀྱང་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་བརྡ་ལ་མ་བྱང་བའི། །ཡིད་ཡོད་དེས་ན་དེ་འདོད་ན། །དེ་བཞིན་དབང་སྐྱེས་ལ་ཡང་འགྱུར། །འདི་འདྲ་འདི་ཡང་ལྷག་ལྡན་ཡིན། །བྱིས་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ གང་ཡིན། །དེ་ཉིད་འདིར་ཡང་བརྗོད་བྱ་སྟེ། །དབང་པོའི་བློ་ནི་མཚུངས་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་མྱོང་སོགས་བཤད་པ་ཡིན། །ཁྱད་པར་དང་ནི་ཁྱད་པར་གཞི། །འབྲེལ་དང་འཇིག་རྟེན་གཞུང་ལུགས་ནི། །བཟུང་ནས་དེ་ དག་སྡོམ་བྱས་ཏེ། །དེ་ལྟར་རྟོགས་ཀྱི་གཞན་དུ

【現代漢語翻譯】那個本身，那些本身就是連線。因為有『這個』的關聯，所顯現的意義是什麼？如果那些本身就是關聯，那它就不是感官的體驗對象。因為那時沒有清晰顯現的意義。通過不同的認知顯現，來區分各種事物。即使眼睛裡有事物的顯現，當別人指著說『這個』時，那個聲音連線著，但它不是感官的體驗對象。在沒有感官活動時，僅僅通過別人的話語，事物也不會顯現。它不是沒有關聯的，因為它會變成自己瞭解自己。有概念的和無概念的意識，或者同時進入，或者因為進入迅速，愚笨的人們，執著於它們是一個。如果因為概念的阻斷，導致見到的事物中斷，那麼，當對其他不同種類的事物進行概念化時，又該如何呢？如果認為像見到旋轉的火把一樣，具有事物方面的力量，那麼，這對於其他事物也是一樣的，文字也會同時被聽到。如果這裡所有的事物同時聚集，並且感官都存在，即使被這五種感官所阻斷，意識仍然像沒有阻斷一樣顯現。那個達到名稱終點的意識，因為與瞬間混合，所以顯現出阻斷，這真是令人驚奇。因此，意識是同時發生的，如果顯現沒有差別，那麼，有間隔和無間隔又有什麼區別呢？即使僅僅是意識的概念，也不會依次執著。對於某些總是充滿貪戀的人，對於接近的事物也沒有執著，因為貪戀會削弱產生其他事物的能力，所以兩者之間存在爭議。對於像旋轉的火把等快速進入的事物，由於跟隨而受到損害。從眼睛裡產生對車輪的錯覺，那不是因為看到了連線處。有些人認為感官產生等，就像小孩的意識一樣沒有概念，並且說小孩的無概念狀態的原因是失去了符號。因為那些人沒有概念，所以會變成小孩的直接體驗。因為它與符號的原因分離，所以之後也不會改變。如果有一個不熟悉符號的意識，如果這樣認為，那麼，感官產生的意識也會改變，這種說法也是多餘的。小孩所能證明的是什麼？那也同樣適用於這裡，因為感官的意識是相同的，這說明了體驗等。區分和區分的基礎，關聯和世俗的規律，抓住這些並總結它們，就這樣去理解，而不是其他方式。

【English Translation】 That itself, those themselves are the connectors. Because there is a connection of 'this', what is the meaning that appears? If those themselves are the connection, then it is not an object of sensory experience. Because at that time there is no clear appearance of meaning. Through different cognitive appearances, to distinguish various things. Even if there is an appearance of things in the eyes, when others point and say 'this', That sound connects, but it is not an object of sensory experience. When there is no sensory activity, things will not appear merely through the words of others. It is not without connection, because it will become oneself understanding oneself. Conceptual and non-conceptual consciousness, either enter simultaneously, Or because the entry is rapid, foolish people cling to them as one. If the seeing is interrupted by conceptual obstruction, Then, when conceptualizing other different kinds of things, what happens? If it is thought to have the power of things, like seeing a rotating torch, Then, this is the same for other things, and words will also be heard simultaneously. If all things gather here simultaneously, and the senses are present, Even if obstructed by these five senses, consciousness still appears as if not obstructed. That consciousness that reaches the end of the name, because it is mixed with the moment, So it appears to be obstructed, which is truly amazing. Therefore, consciousness occurs simultaneously, if there is no difference in appearance, Then, what is the difference between with and without interval? Even if it is merely the concept of consciousness, it will not cling sequentially. For some who are always full of attachment, there is no clinging even to things that are close, Because attachment weakens the ability to produce other things, so there is a dispute between the two. For things that enter quickly, such as rotating torches, they are harmed by following. The illusion of a wheel arising from the eye, that is not because of seeing the connection point. Some think that sensory generation, etc., is without concept like a child's consciousness, And say that the reason for a child's non-conceptual state is the loss of symbols. Because those people have no concept, it will become a child's direct experience. Because it is separated from the cause of symbols, it will not change even later. If there is a consciousness that is not familiar with symbols, if you think so, Then, the consciousness produced by the senses will also change, this statement is also redundant. What can a child prove? That also applies here, Because the consciousness of the senses is the same, this explains the experience, etc. The basis of distinction and distinction, the connection and the worldly laws, Grasp these and summarize them, and understand in this way, not in other ways.

་མིན། །དཔེར་དབྱུག་ཅན་བཞིན་རིགས་སོགས་ཀྱི། །བྱེ་བྲག་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ལྡན་སྦྱོར་བ་ཡོད་མིན་པ། །དེས་ན་འདི་ལ་རྟོག་པའང་མེད། །རྗེས་ འགྲོ་ཅན་གྱི་རྣམ་ཤེས་གང་། །དེ་ཡང་སྒྲ་དང་གསལ་བར་སྣང་། །ཁ་དོག་དབྱིབས་ཡིག་རྣམ་པ་ཡིས། །སྟོང་པ་བ་ལང་ཉིད་དུ་བརྗོད། །དེ་ཉིད་མཚུངས་པ་ཉིད་ཡིན་ཀྱང་། །མིག་གི་ཡུལ་ལ་མཐོང་མེད་ དེ། །སྣང་བ་གཉིས་ནི་མེད་ཕྱིར་རོ། །བློ་ཐ་དད་པའང་རྙེད་པར་དཀའ། །དབང་པོས་འཕྲོ་འདུ་འཛིན་མེད་ཕྱིར། །འབྲེལ་པ་མཐོང་བ་མེད་པར་གནས། །སྣལ་མ་འདི་ལ་སྣམ་བུ་ཞེས། །སྒྲ་འདི་དག་ཀྱང་ རང་གིས་བྱས། །བ་ལང་ལ་རྭ་ཞེས་འཇིག་རྟེན། །རྭ་ལ་བ་ལང་འཇིག་རྟེན་མིན། །བ་ལང་ཞེས་བྱ་ཡན་ལག་ནི། །ལྷག་མ་རྣམ་བཅད་དམིགས་མེད་ཕྱིར། །སྣལ་མ་དེ་རྣམས་ཀྱི་སྣམ་བུ། །འདི་ཞེས་སྣལ་མ་འདུས་བྱས་ལས། ། 2-818 ཕྱིས་འབྱུང་འབྲས་བུར་བརྗོད་ཡིན་གྱི། །ཇི་ལྟ་བུར་ཡང་དུས་གཅིག་མིན། །འགའ་ཡིས་རྒྱུ་སྒྲོ་བཏགས་པའམ། །སྒྲ་ཡི་རྟེན་ནི་སྟོན་པ་ན། །སྣལ་མ་གཅིག་ནི་བཀར་བྱས་ལ། །འབྲས་ལ་སྣལ་མ་ཞེས་འཇུག་ འགྱུར། །ཕན་གདགས་ཕན་འདོགས་བྱེད་ཉིད་དམ། །རྣམ་པར་ཆད་མེད་སྣང་བ་ཉིད། །འཁྲུལ་མེད་ཅན་ཤེས་དང་པོ་ཡི། །བརྡ་ལ་སྤྱོད་ཡུལ་གང་ཡིན་དངོས། །དངོས་པོ་ལས་ནི་ཐ་དད་ཅན། །རིགས་སོགས་ལ་ནི་ རྗེས་དཔག་མེད། །དབྱུག་པ་ཅན་སོགས་ཐམས་ཅད་ལའང་། །ཀུན་རྫོབ་པ་ལས་ཐ་སྙད་འདོགས། །དངོས་པོ་ཁང་བཟང་འཕྲེང་སོགས་ཀྱི། །སྒྲ་ཡང་གཞན་ལ་བལྟོས་པ་མིན། །གལ་ཏེ་ཁང་པ་ལྡན་ཡིན་ན། །དེ་འཕྲེང་ དེ་ནི་ཅི་ཞིག་ཡིན། །གལ་ཏེ་རིགས་ཡིན་ཁང་གཅིག་ཀྱང་། །ཤིང་བཞིན་འཕྲེང་ཞེས་བརྗོད་པར་འགྱུར། །འཕྲེང་མང་པོ་ལ་དེ་ཡི་སྒྲ། །ཅི་ལྟར་རིགས་ལ་རིགས་མེད་ཕྱིར། །འཕྲེང་སོགས་ལ་ནི་ཆེན་པོ་སོགས། ། ཉེར་བརྟགས་ལས་འདོད་གང་ཡིན་པ། །དངོས་དང་ཁྱད་མེད་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། །གཟུང་བྱ་ཉིད་ཕྱིར་ཉེར་བརྟགས་མིན། །དངོས་སུ་མངོན་པར་འདོད་པ་ལའང་། །རྒྱུ་གཞན་མིན་པ་ཉིད་དེ་མཚུངས། །དྲུག་རྣམས་ལ་ནི་ཚིག་ དོན་སྒྲ། །རྒྱུ་གཞན་གང་ལ་ལྟོས་པར་མཐོང་། །ཇི་ལྟར་གྲགས་ལས་གྲུབ་གང་ཡིན། །དངོས་དང་དེ་དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། །གང་ལ་དེ་སྐད་བརྗོད་ཕལ་པ། །དངོས་ལ་དངོས་མེད་བཏགས་ཕྱིར་རོ། །གྲགས་པ་བརྡ་ཡི་རྗེས་འགྲོ་ཅན། ། 2-819 དེ་ཡང་བརྗོད་འདོད་རྗེས་འགྲོ་ཅན། །ཐ་སྙད་དོན་དུ་བྱས་པ་སྟེ། །སྡེབ་སྦྱོར་མིང་དང་སྒྲ་ཆ་བཞིན། །ཐ་དད་ཀྱང་གང་དངོས་ཆོས་ཀྱིས། །དེ་འདྲའི་རྣམ་ཤེས་རྒྱུ་ཡི་ནི། །དོན་དེ་དག་ལ་ཤེས་ པ་དེས། །དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཐ་དད་ཐ་དད་མིན་པར་ནི། །རྟོགས་ལ་ཤེས་པའང་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་འབྲས་མེད་བྲལ་བ། །རྗེས་འགྲོ་དངོས་གཅིག་ཡོད་མ་ཡིན། །དངོས་རྣམས་ལ་ ཡོད་ད

【現代漢語翻譯】不是。例如，就像有棍子的人一樣，對於種類等的差別沒有認識的緣故。沒有與它結合的情況。因此，對於這個也沒有分別。隨行者的識是什麼？那也是聲音和清晰的顯現。通過顏色、形狀、文字等，說成是空虛的牛。即使那本身是相似的，在眼睛的視域中也看不到，因為沒有兩種顯現。也很難找到不同的心識。因為沒有感官的接觸和執取，所以處於沒有關聯可見的狀態。對於這團線，稱之為布。這些聲音也是自己產生的。世間稱牛為角，世間不稱角為牛。稱為牛的肢體，因為沒有剩餘部分的區分和目標。那些線的布，稱之為這個，從線的集合中，後來被說成是結果，無論如何也不是同時的。有些人虛構原因，或者在顯示聲音的所依時，將一根線分開，結果被稱為線。是給予利益還是施加利益呢？是連續不斷的顯現。對於無誤的最初的知識，什麼是使用的對象呢？與事物不同。對於種類等沒有推測。對於所有有棍子的人等，只是從世俗上安立名稱。事物如房屋、連枷等的聲音也不依賴於其他。如果說是房屋的擁有者，那麼連枷是什麼呢？如果說是種類，即使只有一個房屋，也會像樹一樣被稱為連枷。對於許多連枷，那個聲音，怎麼會是種類呢，因為種類沒有種類。對於連枷等，什麼是從增益上想要的呢？因為是與事物無別的識的所取，所以不是增益。對於想要直接顯現的事物，沒有其他原因也是一樣的。對於六者，詞義的聲音，看到依賴於什麼其他原因？如何從名聲中成立呢？因為與事物和它相同。對於誰說那些話呢，因為在事物上安立了非事物。名聲是隨行於符號的，那也是隨行於想要表達的。作為名稱的意義，就像組合、名稱和聲音一樣。即使不同，也因為事物和法，那樣的識是原因的，對於那些意義，通過那個知識，那樣才能理解。對於不同和不不同，理解和知識也是如此。因此，那個沒有結果，沒有分離，沒有隨行，沒有事物，沒有存在。對於事物有。

【English Translation】 It is not. For example, like someone with a stick, there is no recognition of the differences in types, etc. There is no combination with it. Therefore, there is no distinction for this either. What is the consciousness that follows? That is also the appearance of sound and clarity. Through color, shape, letters, etc., it is said to be an empty cow. Even if that itself is similar, it is not seen in the field of vision of the eyes, because there are no two appearances. It is also difficult to find different minds. Because there is no sensory contact and grasping, it remains in a state where no connection is visible. For this bundle of threads, it is called cloth. These sounds are also produced by themselves. The world calls the horn a cow, but the world does not call the horn a cow. The limb called a cow, because there is no distinction and target of the remaining parts. The cloth of those threads, called this, from the collection of threads, Later it is said to be the result, in no way is it simultaneous. Some fabricate causes, or when showing the basis of sound, separate a single thread, and the result is called a thread. Is it giving benefit or applying benefit? It is a continuous appearance. For the unerring first knowledge, what is the object of use? It is different from things. There is no inference for types, etc. For all those with sticks, etc., names are established only from the conventional. The sounds of things such as houses, flails, etc., do not depend on others either. If it is said to be the owner of the house, then what is the flail? If it is said to be a type, even if there is only one house, it will be called a flail like a tree. For many flails, that sound, how can it be a type, because the type has no type. For flails, etc., what is wanted from superimposition? Because it is the object of the consciousness that is inseparable from things, it is not superimposition. For things that are wanted to appear directly, it is the same that there is no other cause. For the six, the sound of the meaning of words, what other cause is seen to depend on? How is it established from fame? Because it is the same as the thing and it. For whom do ordinary people say those words, because non-things are established on things. Fame follows symbols, That also follows the desire to express. As the meaning of the name, like combination, name, and sound. Even if they are different, because of things and dharmas, such consciousness is the cause, for those meanings, through that knowledge, in that way it can be understood. For different and not different, understanding and knowledge are also the same. Therefore, that has no result, no separation, no following, no thing, no existence. For things there is.

ེ་ཡི་ཕྱིར། །དངོས་ལ་མཉན་པ་དེ་མཐའ་ཅན། །ཕྱི་རོལ་ནུས་པ་རྣམ་གཅོད་ལ། །རིག་པ་མེད་ཀྱང་སྒྲ་དེ་ནི། །རྣམ་པར་རྟོག་པའི་གཟུགས་བརྙན་ནི། །དེ་ཡི་མཐར་ཐུག་རྣམས་དང་འབྲེལ། །དེས་ ན་གཞན་སེལ་མཐར་ཐུག་ཕྱིར། །མཉན་པ་གཞན་སེལ་བྱེད་པར་བརྗོད། །ལྡོག་པ་བཞིན་དུ་སྒྲ་དག་ལས། །ཤེས་ལ་གཞན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་སྣང་། །གང་དེའང་དོན་གྱི་བདག་ཉིད་མིན། །དེ་འཁྲུལ་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་ ཡིན། །དེ་ནི་མཉན་པས་བརྗོད་པ་ན། །དོན་གྱི་ཆ་གང་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དེ་མ་རྟོགས་ན་དེ་དོན་ཅན། །བརྡ་བྱེད་པ་ནི་དོན་མེད་འགྱུར། །སྒྲས་དོན་ཆ་ནི་ཅི་བརྗོད་ཅེས། །དེ་ལ་གཞན་སེལ་ བརྗོད་པར་བྱ། །རྣམ་པ་དེ་ཡང་དོན་ལ་མེད། །དེ་བརྗོད་ཅི་ལྟར་དོན་བརྟེན་ཡིན། །རྗེས་འགྲོ་ཅན་སྒྲས་རྗེས་འགྲོ་ཅན། །དོན་གྱི་འབྲས་ཡིན་མཐོང་གོམས་པས། །སྦྲུལ་དེའང་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་ཅན། །བློ་ལས་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་རོ། ། 2-820 དེ་དངོས་སྒྲོ་བཏགས་རྟོགས་པ་ཡིས། །གཞན་ལས་བཟློག་པ་རྟོགས་ཕྱིར་ཡང་། །སྒྲ་དོན་གང་ཡིན་དེ་ཉིད་ཅེས། །བརྗོད་པ་ལ་ནི་འགལ་བ་མེད། །ཤེས་པ་སྒྲ་ཡིས་ངེས་སྤྲུལ་པ། །དེ་དག་ལོག་པར་སྣང་ བ་ཉིད། །དོན་གྱི་ཆ་ལ་འདི་རྗེས་འགྲོ། །དེ་ལྟར་མཉན་པ་གཞན་སེལ་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་བརྡ་ཡི་དུས་ན་ཡང་། །རང་ཉིད་མཐོང་བའི་འབྲས་བུ་ཅན། །བསྟན་པའི་དོན་དང་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར། །གཞན་སེལ་སྒྲ་ དང་འབྲེལ་པར་འགྱུར། གཞན་དུ་མ་མཐོང་ལ་བལྟོས་དང་། །ལ་ལར་དེ་མཐོང་ལ་བལྟོས་ཕྱིར། །གཞན་སེལ་སྒྲ་དང་འབྲེལ་འགྱུར་གྱི། །དེ་ནི་དངོས་ལ་མི་རུང་ངོ་། །དེ་ཕྱིར་རིགས་སོགས་དེ་ལྡན་ནི། །ཡོད་ མིན་དོན་དང་དེ་དག་ལ། །མཉན་པ་འབྲེལ་མིན་གཞན་ལས་ནི། །ལྡོག་པ་ཉིད་ལ་སྒྲ་སྦྱོར་ཕྱིར། །བརྡ་དྲན་པ་ཡི་རྒྱུ་ཅན་གྱི། །མཐོང་བ་སྲེ་བྱེད་བདག་ཉིད་ཅན། །སྔ་ཕྱི་འཛིན་པས་སྟོང་པ་ ཡི། །མིག་ཤེས་ལ་ནི་དེ་ཅི་ལྟར། །གཞན་ལ་འཇུག་སེམས་ཅན་གྱི་ཡང་། །མིག་གིས་གཟུགས་དག་མཐོང་གྱུར་པ། །དེར་ནི་གསལ་བར་དེ་ཡི་བརྡ། །མི་འཛིན་དེས་བསྐྱེད་རྟོག་པའང་མེད། །གང་ལ་སྒྲ་ནི་ ངེས་འགོད་པ། །དེ་ལ་རྟོག་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །དེས་ན་དབང་སྐྱེས་འདོད་པ་ཡིས། །འཇུག་འགྱུར་ཕྱི་རོལ་མཐོང་མི་འགྱུར། །གཟུགས་ལ་གཟུགས་ཞེས་མཐོང་བ་ན། །དེ་བློ་ཞེས་ནི་ཇི་ལྟར་མཐོང་། །དེ་ཡི་ཉམས་སུ་མྱོང་བའང་ཡོད། ། 2-821 དེ་ནི་རྟོག་མེད་ཅི་ལྟར་ཡིན། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་མྱོང་ཡིན་ན་ནི། །རྟོག་གཉིས་ཅིག་ཅར་མཐོང་བ་མེད། །དེས་ནི་དུས་མཚུངས་རྣམ་པར་ཤེས། །གཞན་གྱིས་མྱོང་བ་བསྟན་པ་ཡིན། །འདས་པ་ལ་ནི་དྲན་ པར་འགྱུར། །མྱོང་བ་མེད་ལ་དེ་ཅི་ལྟར། །རང་བློའི་བློ་དང་གཞན་གྱི་བློ། །ཡོངས་གཅོད་ངོ་བོ་གཅིག་པར་འགྱུར། །དོན་རིག་འདས་པ་དཔེ་དག་དང་། །བྲལ་ཞིང་རྟགས

【現代漢語翻譯】爲了那個緣故，對實物的聽聞是有侷限的，對外在能力進行徹底的辨析。即使沒有覺知，那聲音也是分別唸的影像，與它的終極相關聯。因此，爲了排除異者而達到終極，聽聞被認為是排除異者的行為。就像倒影一樣，從聲音中，顯現出對知識和他者的影像。那影像也不是事物的本質，它源於錯誤的習氣。當通過聽聞來表達時，就能理解事物的某個部分。如果不理解那部分，它就具有意義，否則表達就會變得沒有意義。聲音表達了事物的哪個部分呢？對此，可以稱之為排除異者。那種形態在事物本身中並不存在，如果那樣表達，又如何依賴於事物呢？具有隨行性的聲音，是具有隨行性的事物的果實，這是由於習慣性的觀察。蛇也不具有隨行性，因為它與智慧沒有差別。通過對實物的虛構認知，爲了理解與他者的區別，聲音和事物是同一個東西。這樣說並沒有矛盾。知識是聲音所確定的幻化，那些都是錯誤的顯現。在事物的某個部分，這個是隨行的，因此，聽聞是排除異者的行為。因此，即使在表達的時候，它也是看到自身的結果。由於與所教導的意義相關聯，排除異者與聲音相關聯。否則，依賴於未見之物，或者在某些情況下依賴於所見之物，排除異者會與聲音相關聯，但那對實物來說是不合適的。因此，種類等具有那種屬性的事物，並不存在於事物和它們之中。聽聞與他者沒有關聯，因為聲音只與排除異者相關聯。具有表達記憶原因的，具有混合可見性的自性。對於空無先後執著的眼識來說，那又如何呢？即使是具有進入他者意念的有情，眼睛所見到的事物，在那裡清晰地表達了它的符號。不執著於此，也不會產生由此產生的分別念。對於聲音所確定的事物，分別念才會產生。因此，由於感官產生的慾望，會進入，但不會看到外在的事物。當看到形態時說『這是形態』，那又如何能說那是智慧呢？因為也有對它的體驗，那怎麼會是沒有分別唸的呢？如果那是通過自身來體驗的，那麼兩種分別念不會同時被看到。因此，同時認識到，這是對他人體驗的指示。對於過去的事情，會產生記憶，如果沒有體驗，那又如何呢？自心的智慧和他人的智慧，完全斷絕，本質會變成一樣的。對事物的認知，與過去的例子分離，並且是標誌

【English Translation】 For that reason, hearing about objects is limited, and the ability to thoroughly analyze external capabilities. Even without awareness, that sound is an image of conceptual thought, related to its ultimate. Therefore, in order to eliminate others and reach the ultimate, hearing is said to be the act of eliminating others. Like a reflection, from sounds, an image of knowledge and others appears. That image is not the essence of things either; it originates from erroneous habits. When expressed through hearing, one can understand a certain part of things. If that part is not understood, it has meaning; otherwise, the expression becomes meaningless. Which part of things does sound express? To this, one can call it the elimination of others. That form does not exist in things themselves; if expressed that way, how does it rely on things? A sound with concomitance is the fruit of things with concomitance; this is due to habitual observation. A snake also does not have concomitance because it has no difference from wisdom. Through the fabricated cognition of objects, in order to understand the difference from others, sound and things are the same thing. There is no contradiction in saying that. Knowledge is the illusion determined by sound; those are all false appearances. In a certain part of things, this is concomitant; therefore, hearing is the act of eliminating others. Therefore, even at the time of expression, it is the result of seeing oneself. Because it is related to the meaning being taught, the elimination of others is related to sound. Otherwise, relying on unseen things, or in some cases relying on seen things, the elimination of others will be related to sound, but that is not appropriate for objects. Therefore, kinds and other things that have that attribute do not exist in things and among them. Hearing has no connection with others because sound is only related to the elimination of others. Having the cause of expressing memory, having the nature of mixing visibility. For eye consciousness that is empty of prior and subsequent attachments, what is that like? Even for sentient beings who have the intention of entering others, the things seen by the eyes clearly express their symbols there. Not clinging to this, nor will the conceptual thought generated from it arise. For the things determined by sound, conceptual thought will arise. Therefore, due to desires arising from the senses, one will enter, but will not see external things. When seeing a form and saying 'this is a form,' how can one say that is wisdom? Because there is also an experience of it, how can that be without conceptual thought? If that is experienced through oneself, then two conceptual thoughts will not be seen simultaneously. Therefore, recognizing simultaneously, this is an indication of the experience of others. For past events, memory will arise; if there is no experience, what is that like? The wisdom of one's own mind and the wisdom of others are completely cut off, and the essence will become the same. The cognition of things is separated from past examples and is a sign.

་ནི་ཡོད་མིན་ཏེ། །ཅིས་གྲུབ་གང་ ཕྱིར་དེ་ལ་ནི། །མངོན་སུམ་མ་ཡིན་རྟགས་ཅན་མིན། །གལ་ཏེ་དེ་ཡི་ངོ་བོར་ནི། །སྣང་ཅན་དེ་མ་ཐག་པའི་བློས། །གཟུགས་སོགས་བཞིན་དུ་འཛིན་འགྱུར་ན། །སྔ་བློ་དེ་ནི་འཛིན་མི་འགྱུར། །ཇི་ ལྟར་རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི། །རྣམ་ཤེས་ཉམས་མྱོང་དེ་རྟོག་མེད། །དེ་བཞིན་བརྡ་བྱ་མི་ནུས་པ། །གཞན་ཡང་རྟོག་པ་མེད་པར་འགྱུར། །སྤྱི་བརྗོད་ངང་ཚུལ་ཅན་སྒྲ་དང་། །རྟོག་པའང་དེ་དང་དོན་གཅིག་ ན། །རྟོག་པ་མེད་པ་མེད་ན་ནི། །ཁྱད་པར་གང་གིས་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་རྟོག་མེད་འགའ་ཞིག་ཀྱང་། །ཡོད་ན་དེ་དང་མཚུངས་རྒྱུ་ཅན། །ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་འབྲས་བདག་ཉིད། །ཐ་དད་རྒྱུ་ཐ་ དད་ལས་ཡིན། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ལྟོས་མེད་པར། །བརྡ་དྲན་པ་ལས་སྦྱོར་བ་ཡིན། །དེ་བཞིན་བརྡ་ལ་ལྟོས་མེད་པར། །དངོས་ནུས་ཉིད་ལས་མིག་བློར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་གཟུགས་ནི་བརྡ་དྲན་ལ། །བལྟོས་ན་དབང་པོའི་བློ་དག་ལ། ། 2-822 ནུས་འགྱུར་ལྟོས་མེད་མ་ཡིན་ན། །རྟགས་བཞིན་དྲན་པ་ཉིད་ལ་འགྱུར། །དེ་ནི་དེ་འབྲེལ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར། ། དྲན་ལས་དབང་བློ་འགྱུར་བའམ་མིན། །དེ་ལས་དུས་གཞན་དུ་ཡང་འགྱུར། །ལ་ལར་རྣམ་གཡེང་སྲིད་ ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་རིམ་གྱིས་གཉིས་རྒྱུ་ཡིན། །ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་སྔར་ཉིད་འགྱུར། །དབང་པོའི་བློ་རྒྱུ་གཞན་ཡིན་ན། །དེ་ལ་དྲན་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །བརྡ་དྲན་ཇི་ལྟར་བརྡར་བཏགས་པ། །གྲུབ་པའི་དོན་ དུ་འདོད་པ་དང་། །ཁྱད་པར་བརྡར་བཏགས་མེད་འཛིན་ན། །དེ་ལ་དྲན་པ་དོན་ཅི་ཡོད། །སྤྱི་ཙམ་འཛིན་པ་ཡིན་ན་ནི། །ཁྱད་པར་ལ་ལྟོས་མི་རུང་ངོ་། །དེ་ཕྱིར་མིག་དང་གཟུགས་དག་ལ། །བརྟེན་ ནས་མིག་བློ་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་ཤེས་བསྐྱེད་ལ། །དབང་པོ་བཞིན་དུ་ཡུལ་ནུས་ཡིན། །འོ་ན་ཅི་ཕྱིར་གཉིས་རག་ལས། །སྐྱེ་བ་དེ་ནི་དེས་མི་བརྗོད། །གོ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་མཐོང་ ནས། །ཐ་སྙད་ངེས་པར་སྦྱར་བ་ཡིན། །དབང་པོའི་ཐ་སྙད་ལ་དེ་ཡོད། །སྦྱར་བར་བྱ་བའང་དེ་ཆོས་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་ཐ་སྙད་འདི་ལ་ནི། །སྦྱར་བྱ་རང་བཞིན་རྟགས་ཡིན་ཏེ། །ཁྱབ་པར་བྱེད་པའི་ རང་བཞིན་ནི། །ལོག་པའི་ཕྱིར་ནི་ལྡོག་པར་འགྱུར། །བསགས་པ་དག་ནི་ཚོགས་པ་ཡིན། །དེ་སྤྱི་དེ་ལ་དབང་པོའི་བློ། །སྤྱི་བློ་གདོན་མི་ཟ་བར་ཡང་། །རྣམ་པར་རྟོག་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ། །དོན་གཞན་དང་ནི་མངོན་འབྲེལ་ཕྱིར། ། 2-823 རྡུལ་ཕྲན་གཞན་གང་སྐྱེ་འགྱུར་བ། །དེ་དག་བསགས་བཤད་དེ་དག་ནི། །ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན། །རྡུལ་ཕྲན་གཞན་དག་མེད་པར་ནི། །རྡུལ་ཕྲན་ཁྱད་པར་དེ་ཡང་མེད། །ཤེས་དེ་གཅིག་ལ་ངེས་ མིན་ཕྱིར། །སྤྱི་ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་དུ་བཤད། །གལ་ཏེ་སྐྱེ་མཆེད་གཅིག་ཡིན་ཡང་། །ཅིག་ཅར་དུ་མ་འཛིན་མ་ཡིན། །ཏིལ་སོགས་ཐ་དད་ལ་ཇི་

【現代漢語翻譯】如果不是這樣，那麼如何成立呢？因為對於那個，沒有現量，也沒有比量。如果那個的自性，是能顯現的，並且能被直接的意識抓住，像色等一樣，那麼之前的意識就不能抓住它了。如同具有自己所緣的，無分別的體驗一樣。同樣，不能表達的，也成了無分別。如果具有總相的語言和分別，與那個意義相同，如果沒有無分別，那麼通過什麼來區分呢？如果有一些無分別存在，並且具有相同的因，那麼一切都同樣是果的自性，不同的因產生不同的果。如果不依賴外境，而是從記憶中產生聯想，同樣，如果不依賴語言，而是從事物本身的能力產生眼識。如果色依賴於記憶，那麼對於根識來說，如果不能產生作用，就不是無依賴的，而是像比量一樣依賴於記憶。因為那是從相互關聯中產生的。是從記憶中產生根識，還是不是？或者從那之後在其他時間產生？因為有時可能會有散亂。如果次第是兩個因，因為沒有差別，所以還是原來的。如果根識的因是其他的，那麼對於那個來說，記憶就變得沒有意義。如果認為語言的記憶是爲了成立所表達的意義，並且抓住沒有語言表達的差別，那麼對於那個來說，記憶有什麼用呢？如果僅僅抓住總相，那麼就不應該依賴差別。因此，依靠眼和色，眼識才能產生。如果對於產生現量識來說，像根一樣，境也是有能力的，那麼為什麼需要兩者依賴呢？那個產生不能用那個來表達。在看到能理解的事物之後，必然會使用名稱。根的名稱中存在那個，應該使用的也是那個的法。因此，對於這個名稱來說，能使用的自性是因，因為普遍存在的自性，由於錯誤而會顛倒。積累就是集合，那個總相就是根識。總相識無疑也與分別和隨行相關。因為與其他事物有明顯的關聯，其他微塵會產生什麼呢？那些被說成是積累的，是知識產生的理由。如果沒有其他的微塵，那麼那個微塵的差別也沒有。因為那個知識不確定於一個，所以說是總相的行境。如果生處是一個，也不能同時抓住，芝麻等不同的事物如何？

【English Translation】 If it is not, then how is it established? Because for that, there is neither direct perception nor inference. If the nature of that is manifest and can be grasped by direct consciousness, like form, etc., Then the previous consciousness cannot grasp it. Like the experience of non-conceptual awareness that has its own object. Similarly, what cannot be expressed becomes non-conceptual. If language and conceptualization, which have general characteristics, have the same meaning as that, If there is no non-conceptual awareness, then through what is it distinguished? If there are some non-conceptual awarenesses and they have the same cause, Then everything is equally the nature of the result; different causes produce different results. If it does not depend on external objects but arises from memory association, Similarly, if it does not depend on language but arises from the ability of the thing itself, eye consciousness arises. If form depends on memory, then for sense consciousness, If it cannot produce an effect, it is not independent but depends on memory like inference. Because that arises from mutual connection. Does sense consciousness arise from memory, or does it not? Or does it arise at another time after that? Because sometimes there may be distraction. If the sequence is two causes, because there is no difference, it is still the original. If the cause of sense consciousness is something else, then for that, memory becomes meaningless. If it is thought that the memory of language is to establish the meaning expressed, And grasps the difference that is not expressed by language, then what is the use of memory for that? If only the general characteristic is grasped, then it should not depend on the difference. Therefore, relying on the eye and form, eye consciousness arises. If, for the production of direct perception, the object is capable like the sense organ, Then why is it necessary to rely on both? That production cannot be expressed by that. After seeing what can be understood, a name will necessarily be used. That exists in the name of the sense organ, and what should be used is also the dharma of that. Therefore, for this name, the nature of what can be used is the cause, Because the universally existing nature will be reversed due to error. Accumulation is collection, and that general characteristic is sense consciousness. General consciousness is undoubtedly also related to conceptualization and following. Because there is a clear connection with other things, What other atoms will arise? Those that are said to be accumulations are the reason for the arising of knowledge. If there are no other atoms, then that difference of atoms does not exist either. Because that knowledge is not certain in one, it is said to be the object of the general characteristic. If the birthplace is one, it cannot be grasped at the same time; how about different things like sesame seeds?

ལྟར། །ཅིག་ཅར་འཛིན་པར་སྣང་བ་ཡིན། །འདི་ལ་མགྱོགས་ པ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །རིམ་བཞིན་འབབ་པ་དེ་ཉིད་ལ། །ཇི་ལྟར་རིམ་མིན་འཛིན་མི་འགྱུར། །བློ་རྣམས་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །དུས་མཚུངས་ཅི་ལྟར་དེ་དག་ལ། །འགའ་ཞིག་རིམ་མིན་སྣང་བ་དང་། །གཞན་ ནི་རིམ་ལྡན་སྣང་བར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དོན་ཀུན་འཛིན་པ་ལ། །འདི་ནི་རིམ་མིན་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཕྱེ་མ་ལེབ་ཁྲ་ལ་སོགས་གཟུགས། །དུ་མའང་ཅི་ཡང་སྣང་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་སྣ་ཚོགས་དེ་གཅིག་ ན། །དེ་བས་ཆེས་འདི་ངོ་མཚར་ཆེ། །སྣ་ཚོགས་གཅིག་པའི་རང་བཞིན་མིན། །དཔེར་ན་ནོར་བུའི་གཟུགས་དེ་བཞིན། །སྔོ་སོགས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ནི། །སྣམ་ཁྲ་ལ་སོགས་དག་ལའང་མཚུངས། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་ ཡན་ལག་གཟུགས། །འབའ་ཞིག་དེ་ལྟར་མཐོང་ཞེ་ན། །གལ་ཏེ་སྔོ་སོགས་སྤངས་པ་ཡི། །ཁྲ་བོ་གཞན་མཐོང་ངོ་མཚར་རོ། །དུས་དང་དོན་གྱི་རྣམ་པ་ནི། །མཚུངས་པར་རྟོགས་པའི་བློ་དག་ལས། །གཅིག་ནི་རིམ་ལྡན་དོན་མང་དང་། ། 2-824 གཅིག་ནི་རིམ་མིན་དོན་གཅིག་གིས། །བློ་རྣམས་སྣ་ཚོགས་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །དོན་རྣམས་སྣ་ཚོགས་ངོ་བོ་ཉིད། །གལ་ཏེ་དེ་རྒྱུ་མིན་ཞེ་ན། །ཐ་དད་བཞག་འདི་གང་གིས་འགྲུབ། །རིགས་མི་མཐུན་རྣམས་རྩོམ་ མེད་ཕྱིར། །རི་མོ་སོགས་བློ་སྣ་ཚོགས་མིན། །གཟུགས་མེད་ཕྱིར་ལྡན་སྣ་ཚོགས་མིན། །ཉེ་བར་བརྟགས་ལ་བརྟེན་པའང་མིན། །རེ་རེ་སྣ་ཚོགས་མིན་ཕྱིར་རོ། །རིམ་བཞིན་དུ་ནི་བཟུང་བ་ལ། །སྣ་ཚོགས་བློ་ ཡིས་བསྲེས་མིན་ཏེ། །གཅིག་གིས་དུ་མ་མི་འཛིན་ཕྱིར། །དེ་ཕྱིར་གཅིག་དོན་དུ་མ་ཅན། །གང་ཕྱིར་དོན་གཅིག་རྟོག་པ་ནའང་། །གཞན་དག་མཐོང་བ་དེ་ཕྱིར་ཡང་། །རྟོག་པ་མེད་པར་གྲུབ་པ་ཡིན། །སྣ་ ཚོགས་སྣང་ཅན་དོན་རྣམས་ལ། །གལ་ཏེ་གཅིག་ཉིད་མི་རིགས་ན། །རེ་ཞིག་གཅིག་པུའི་བློ་དེ་ཉིད། །སྣ་ཚོགས་སུ་ནི་ཅི་ལྟར་སྣང་། །ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་དོན་བསམས་པ། །དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་རྣམ་བྲལ་ ཞེས། །མཁས་པ་རྣམས་ཀྱིས་གང་གསུངས་པ། །དེ་ནི་དངོས་སྟོབས་འོངས་པ་ཡིན། །གཅིག་ལ་སྣ་ཚོགས་དེ་ཅིར་འགྱུར། །བློ་དེ་ལ་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་དོན་རྣམས་བདག་ཉིད་འདིར། །འདོད་ན་དེ་ལ་ ངས་ཅི་བྱ། །དེ་ཕྱིར་དོན་དང་ཤེས་པ་ལ། །རགས་སྣང་ཡོད་མིན་དེ་བདག་ཉིད། །གཅིག་ལ་བཀག་པ་ཉིད་ཕྱིར་དང་། །མང་པོ་ལ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཡོངས་གཅོད་ནང་ཡིན་ཕྱི་རོལ་ལྟར། །གནས་པ་འདི་ནི་ཆ་གཞན་ཡིན། ། 2-825 ཐ་དད་མེད་ཅན་ཤེས་པ་ཡི། །ཐ་དད་སྣང་བ་བསླད་པ་ཉིད། །དེ་ལ་གཅིག་ནི་མེད་པས་ཀྱང་། །གཉིས་ཀའང་ཉམས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་གཉིས་སྟོང་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་དེ་ཡིའང་དེ་ ཉིད་ཡིན། །དངོས་རྣམས་ཐ་དད་གནས་པ་འདི། །དེ་ཐ་དད་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན། །དེ་ནི་བསླད་པ་ཉིད་ཡིན་ན། །དེ་དག་ཐ་དད་ཀྱང་བསླད་འགྱུར། །གཟུང་དང་འཛི

【現代漢語翻譯】猶如閃電般，顯現為同時抓住一切。關於快速，前面已經講過了。對於逐漸落下的事物，怎麼會錯誤地認為它是同時的呢？所有的心識，怎麼會同時，對於它們來說，有些顯現為不同時的，有些顯現為同時的呢？因此，在抓住所有事物時，這會變成同時的謬誤。如花蝴蝶等形象，也會顯現出許多。如果多種事物是一個，那將更加令人驚奇。多種事物不是一個自性，例如寶石的形象。藍色等各種區分，也類似於花布等。如果在那上面，僅僅看到部分的形象，如果捨棄藍色等，看到其他的花色，那就太奇怪了。對於相似地覺知時間和事物的心識來說，一個是有次第的多個事物，一個是無次第的一個事物。由於心識是多種自性，所以事物也是多種自性。如果說這不是原因，那麼這種差別是如何成立的呢？由於不同種類的事物不是被創造的，所以圖畫等不是多種心識。由於沒有形象，所以不是多種的。也不是依靠分別假立的。因為每一個都不是多種的。對於次第抓住的事物，不是與多種心識混合在一起的，因為一個不會抓住多個。因此，一個事物具有多個方面。因為在認知一個事物時，也看到其他事物，所以這也是在沒有認知的情況下成立的。對於顯現多種事物的事物，如果說一個是不合理的，那麼，暫且一個心識，怎麼會顯現為多種呢？正如智者們所說，無論如何思考事物，都是遠離分別的，那是來自事物本身的力量。一個事物怎麼會變成多種呢？對於心識來說，也不會改變。如果事物本身就是這樣，那我又能做什麼呢？因此，對於事物和知識來說，粗大的顯現是不存在的，那就是它的自性。因為對一個的遮止，對於多個也是不存在的。像完全隔絕內外一樣，存在於此是另一種情況。沒有差別的知識，顯現出差別是虛假的。因為其中一個不存在，兩個都會消失。因此，空性就是那個，那個就是空性。事物的差別存在，是依賴於差別而存在的。如果那是虛假的，那麼它們的差別也是虛假的。能取和所取……

【English Translation】 Like lightning, it appears to grasp everything at once. Regarding speed, it has already been discussed. How can something that falls gradually be mistaken for being simultaneous? How can all minds be simultaneous, when for them, some appear non-simultaneous and some appear simultaneous? Therefore, in grasping all things, this would become the fallacy of simultaneity. Images such as colorful butterflies would also appear in many ways. If multiple things were one, that would be even more astonishing. Multiple things are not of one nature, like the image of a jewel. Various distinctions such as blue are also similar to colorful fabrics. If on that, only a part of the image is seen, if abandoning blue etc., other colors are seen, that would be very strange. For minds that similarly perceive time and things, one is a sequential series of multiple things, and one is a non-sequential single thing. Because minds are of diverse nature, so too are things of diverse nature. If it is said that this is not the cause, then how is this difference established? Since different kinds of things are not created, drawings etc. are not multiple minds. Since there is no form, it is not multiple. Nor is it based on conceptual imputation. Because each one is not multiple. For things grasped sequentially, it is not mixed with multiple minds, because one does not grasp many. Therefore, one thing has multiple aspects. Because in cognizing one thing, other things are also seen, therefore this is also established without cognition. For things that appear as multiple things, if it is said that one is unreasonable, then how does a single mind appear as multiple? As the wise have said, however one contemplates things, it is free from distinctions, that comes from the power of things themselves. How can one thing become multiple? For the mind, it will not change either. If things themselves are like this, then what can I do? Therefore, for things and knowledge, coarse appearance does not exist, that is its nature. Because of the negation of one, it does not exist for many either. Like completely separating inside and outside, existing here is another situation. Knowledge without difference, the appearance of difference is false. Because one of them does not exist, both will disappear. Therefore, emptiness is that, and that is emptiness. The difference of things exists, it relies on difference. If that is false, then their difference is also false. Grasper and grasped...

ན་པའི་རྣམ་པ་ལས། །མཚན་ཉིད་གཞན་ ནི་ཡོད་མ་ཡིན། །དེས་ན་མཚན་ཉིད་སྟོང་པའི་ཕྱིར། །རང་བཞིན་མེད་པར་རབ་ཏུ་བཤད། །ཕུང་པོ་ལ་སོགས་བྱེ་བྲག་གིས། །མཚན་ཉིད་ཐམས་ཅད་བྱེད་པ་ཡི། །ཁྱད་པར་ཅན་དེའང་དེ་ཉིད་མིན། །དེས་ ཀྱང་དེ་དག་མཚན་ཉིད་བྲལ། །མ་རིག་གིས་བསླད་བདག་ཉིད་ལ། །ཇི་ལྟའི་རང་རྐྱེན་ལ་བལྟོས་ནས། །རྣམ་རིག་དེ་བཞིན་མིན་རྣམ་པ། །སྐྱེ་འགྱུར་རབ་རིབ་ལ་སོགས་བཞིན། །ཕ་རོལ་མཐོང་མིན་ཐམས་ཅད་ ཀྱིས། །དེ་ཉིད་དེ་ནི་རིག་མ་ཡིན། །གཟུང་དང་འཛིན་པའི་བསླད་པ་དག །མེད་ན་དེ་ནི་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེས་དེ་ཉིད་དོན་བཏང་སྙོམས་ཅན། །གླང་ཆེན་གཟིགས་སྟངས་ཉིད་མཛད་ནས། །འཇིག་རྟེན་ཐུགས་ནི་ འབའ་ཞིག་གིས། །ཕྱི་རོལ་དཔྱོད་ལ་འཇུག་པར་མཛད། །ཤེས་པ་སྔོ་སོགས་སྣ་ཚོགས་པ། །ཤེས་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་རྟེན་མེད། །མཐོང་ནུས་མ་ཡིན་དེ་ཡི་ཚེ། །རྣམ་དབྱེ་དོན་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར། །ཤེས་གང་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དེ། ། 2-826 དེ་ལྟ་ཉིད་དུ་མྱོང་བ་ཡིན། །དེ་ལྟར་སེམས་ཀྱི་རྣམ་པ་ནི། །སྣ་ཚོགས་གཅིག་གི་ངོ་བོར་འགྱུར། །རས་སོགས་གཟུགས་ནི་གཅིག་ཡིན་ན། །དེ་བཞིན་རྣམ་དབྱེ་མེད་པར་འགྱུར། །ཐ་དད་ཅན་ནི་རྣམ་ བསལ་བ། །ཐ་དད་མེད་པ་གཞན་མཐོང་མེད། །གལ་ཏེ་དབང་པོ་ལ་སོགས་བཞིན། །ཁྱད་པར་སྐྱེས་གྱུར་མང་པོ་དག །ཅིག་ཅར་བློ་ཡི་རྒྱུར་འགྱུར་ཡང་། །འགལ་བ་དག་ནི་ཅི་ཞིག་ཡོད། །རྒྱུ་ཡི་དངོས་ པོ་མ་གཏོགས་པ། །གཟུང་བ་ཞེས་བྱ་གཞན་ཅིའང་མེད། །དེ་ལ་བློ་ནི་གང་དུ་སྣང་། །དེ་ནི་དེ་ཡི་གཟུང་བར་བརྗོད། །ཇི་ལྟར་རང་གི་ཡན་ལག་བཅས། །ཅིག་ཅར་ཡན་ལག་ཅན་བཟུང་ཡིན། །ལྐོག་ ཤལ་སོགས་མཐོང་མེད་པར་ནི། །བ་གླང་ཤེས་པ་མཐོང་བ་མེད། །གལ་ཏེ་ཡོན་ཏན་གཙོ་བོ་དག །ཅིག་ཅར་རྟོགས་པར་འདོད་ན་ཡང་། །ཅིག་ཅར་ཡན་ལག་རྫོགས་འཛིན་མིན། །ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་ལྡན་པའང་ མིན། །ཁྱད་པར་དང་ནི་ཁྱད་པར་ཅན། །བརྗོད་པར་འདོད་པའི་གཞན་དབང་ཕྱིར། །ཡན་ལག་ཉིད་དུ་ཉེར་བཟུང་གང་། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་དེ་འཛིན་འགྱུར། །རང་གིས་དངོས་པོ་གཞན་དག་ལས། །ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་ ཡོན་ཏན་སོགས། །ཐ་དད་བྱེད་པའང་མ་བཟུང་ཕྱིར། །གཞན་གཞན་མཐོང་ཡང་བློ་གཅིག་འགྱུར། །ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་ཁྱད་པར་ནི། །གཟུང་ཕྱིར་དུ་མ་རྟོགས་འགྱུར་ན། །འགྱུར་མོད་དེ་ལྟ་ཡིན་ན་ཡང་། །འདི་དག་གི་འབྲེལ་འཚོལ་བར་འགྱུར། ། 2-827 སྒྲ་སོགས་དུ་མ་ཉིད་ཡིན་ཕྱིར། །ཅིག་ཅར་དུ་མ་འཛིན་པར་གྲུབ། །བཀོད་པ་ཅན་ནི་མ་བཟུང་བར། །བཀོད་པ་འཛིན་པ་མི་རུང་ཕྱིར། །ཆོས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལས་ལྡོག་པ། །གང་དང་གང་ལས་ལོག་ དེ་ལས། །ཐ་དད་བརྟགས་པའི་ཐ་དད་ཅན། །དེ་ནི་དུ་མའི་ངོ་བོ་ཉིད། །བརྟགས་པའི་རང་བཞིན་ཐ་དད་པ། །སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་དེ་དག་ནི། །རྟོག་པ་མེད་སེམས་སྣ་ཚོགས་མིན། །

【現代漢語翻譯】從存在的現象來看，沒有其他的自性存在。因此，由於自性是空性的緣故，所以宣說為無自性。蘊等差別，所有能作自性的，具有差別的那些也不是它本身。因此，它們也遠離自性。被無明所染污的自性，依賴於如是的因緣，識的顯現並非如是，如眼翳等。所有不能見到彼岸的，那也不是識。如果能取和所取的染污不存在，那麼識也不存在。因此，它對彼岸採取中庸之道，像大象觀看一樣，僅僅以世間的心，進入對外境的觀察。知識有藍色等多種，知識的差別不依賴於其他。當不能見到時，就在分別的意義上產生作用。所知的任何顯現，都是如實地體驗。因此，心的現象，就變成了多種單一的體性。如果布等色是一個，那麼同樣沒有差別。有差別的就是排除，沒有差別就見不到其他。如果像根等一樣，產生了眾多的差別，即使同時成為智慧的因，又有什麼矛盾呢？除了因的實體之外，沒有其他的所取。對於它，智慧顯現在哪裡，那就是它的所取。就像自己的肢體一樣，同時執取具有肢體的。在看不到隱蔽處等時，就看不到牛的知識。如果想要同時證悟主要的功德，也不能同時完全執取肢體。也不是具有功德等。差別和具有差別，由於想要表達其他的緣故，任何被執取為肢體的，就由它來執取。由於自己的事物與其他事物沒有差別，所以功德等，由於沒有進行分別，即使看到其他的，也變成了一個智慧。如果功德等差別，由於被執取而不能證悟，即使是這樣，也要尋找這些的關聯。由於聲音等是多種，所以成立了不能同時執取多種。沒有執取結構，就不能執取結構，這是不允許的。從所有法性中退還，從什麼中退還，就從那裡面，具有分別的差別。那就是多種的體性。分別的自性是不同的，那些顯現的多種，沒有分別的心不是多種。

【English Translation】 From the aspect of existence, there is no other characteristic. Therefore, since the characteristic is emptiness, it is thoroughly explained as without inherent existence. Aggregates and other distinctions, all that make up characteristics, those with distinctions are not the same. Therefore, they are also devoid of characteristics. The nature defiled by ignorance, relying on such causes and conditions, the appearance of consciousness is not the same, like cataracts and so on. All that cannot see the other shore, that is not consciousness. If the defilement of grasping and the grasped does not exist, then consciousness does not exist. Therefore, it takes a middle path towards the other shore, like an elephant observing, merely with the mind of the world, it enters into the observation of external objects. Knowledge has various colors such as blue, the difference of knowledge does not depend on others. When it cannot be seen, it acts on the meaning of distinction. Whatever appears to be known, is experienced as it is. Therefore, the phenomenon of the mind, becomes the nature of many in one. If cloth and other forms are one, then there is no difference. That which is different is exclusion, without difference one cannot see others. If, like the senses and so on, many differences arise, even if they become the cause of wisdom simultaneously, what contradiction is there? Apart from the substance of the cause, there is nothing else called the grasped. To it, wherever wisdom appears, that is said to be its grasped. Just like one's own limbs, simultaneously grasping the one with limbs. When one cannot see hidden places and so on, one cannot see the knowledge of the cow. If one wants to realize the main qualities simultaneously, one cannot fully grasp the limbs simultaneously. Nor is it endowed with qualities and so on. Difference and that which has difference, because one wants to express others, whatever is grasped as a limb, is grasped by it. Since one's own things are not different from other things, qualities and so on, since they are not distinguished, even if one sees others, it becomes one wisdom. If the differences of qualities and so on, because they are grasped, cannot be realized, even if it is so, one must seek the connection of these. Since sounds and so on are many, it is established that one cannot grasp many simultaneously. Without grasping the structure, one cannot grasp the structure, this is not allowed. Returning from all dharmas, from what one returns, from that, having the distinction of distinction. That is the nature of many. The nature of distinction is different, those appearances of many, the mind without distinction is not many.

རེས་འགའ་པ་ ཡི་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །གལ་ཏེ་དཀར་སོགས་ཡོད་གྱུར་ཀྱང་། །དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅི་འདྲ་བ། །དེ་ནི་སྒྲ་ཡིས་བརྗོད་མིན་ཏེ། །ཤེས་པའི་རང་བཞིན་ཐ་དད་ཕྱིར། །བློ་རྣམས་དོན་གཅིག་ཉིད་ཡིན་ཡང་། །རྟེན་ སྣ་ཚོགས་པས་དེར་འགྱུར་ན། །ད་ནི་རྣ་བ་ལ་སོགས་སེམས། །ཐ་དད་དོན་ཅན་དེ་གང་ལས། །སེམས་ཀྱི་རྟེན་ནི་གཞན་དང་གཞན། །སྐྱེས་སུ་ཆུག་ཀྱང་གཅིག་ཉིད་ཀྱི། །དངོས་དེ་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ སུ། །སྣང་བ་དེ་ནི་གང་ལས་ཡིན། །མཐོང་བ་རྟགས་པ་མེད་པར་ནི། །བརྗོད་དང་རྣམ་རྟོག་འཇུག་པའི་ཕྱིར། །མཐོང་ལས་བ་གླང་ལ་སོགས་པའི། །ངོ་ཤེས་པ་ནི་བཟློག་པ་ཡིན། །བ་ལང་ལ་སོགས་ མཐོང་བ་ལ། །རིགས་སོགས་བརྗོད་དང་རྣམ་རྟོག་དག །རྗེས་སུ་འགྲོ་ལས་རྗེས་དཔོག་གང་། །དེ་ཡང་འདི་ཡིས་སུན་ཕྱུང་ངོ་། །མཐོང་བ་ཐ་དད་ཉིད་ཡིན་ཡང་། །ངོ་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡི། །རྣམ་རྟོག་གཅིག་ནི་རང་བཞིན་གྱིས། ། 2-828 བྱེད་པ་ཡིན་ཞེས་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །སྔར་མྱོང་བ་ནི་འཛིན་པ་ན། །ཡིད་ནི་ཚད་མ་ཉིད་མ་ཡིན། །མ་མཐོང་འཛིན་ན་ལོང་བ་ལ། །སོགས་པ་ཡིས་ཀྱང་དོན་མཐོང་འགྱུར། །སྐད་ཅིག་ཉིད་ཕྱིར་འདས་ པ་ཡི། །དོན་མཐོང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། །སྐད་ཅིག་མིན་ན་མཚན་ཉིད་ནི། །ཁྱད་པར་བཅས་པ་བརྗོད་བྱར་འགྱུར། །བྱ་བ་བསྒྲུབས་ཅན་ལས་ལ་ནི། །ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་མི་བྱེད་ལ། །དབང་པོ་ཅན་ ནམ་གཞན་དག་ནི། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཇི་ལྟར་འདོད། །དངོས་པོ་དེ་ལས་སྐྱེ་བའི་བློའང་། །ཐམས་ཅད་ཅིག་ཅར་འབྱུང་བར་འགྱུར། །གཞན་གྱིས་ཁྱད་པར་བྱ་མིན་ན། །དེ་ལ་བལྟོས་པ་འགལ་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ཕྱིར་དབང་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས། །དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ལས་བྱུང་ཅན། །ཡིད་ནི་ཡུལ་གཞན་ཉིད་འཛིན་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་ལོང་བས་མཐོང་བ་མིན། །རང་དོན་རྗེས་འགྲོའི་དོན་ལྟོས་ཅན། །དབང་སྐྱེས་བློ་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ཕྱིར་འདི་གཞན་འཛིན་ན་ཡང་། །ངེས་པ་འཛིན་པར་འདོད་པ་ཡིན། །དེ་དང་བྱེད་དུས་མཚུངས་མེད་ཅན། །རང་ཤེས་དུས་ཅན་དོན་དག་ནི། །ཅི་ལྟར་དབང་པོའི་ཤེས་པ་ཡི། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ ཡིན་ཞེ་ན། །མེད་པ་སྔར་ནུས་མེད་ཕྱིར་དང་། །ཕྱིས་ཀྱང་ཉེ་བར་མི་སྦྱོར་ཕྱིར། །རྒྱུ་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྔར་ཡོད་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་རང་བློ་བཅས་དོན་མིན། །དུས་ཐ་དད་པས་ཇི་ལྟར་འཛིན། །ཞེ་ན་རིག་པ་ཤེས་པ་ཡིས། ། 2-829 ཤེས་པའི་རྣམ་པ་འཇོག་ནུས་པའི། །རྒྱུ་ཉིད་ལ་ནི་གཟུང་བར་ཤེས། །རྒྱུ་དུ་མ་ཉིད་ཡོད་ན་ཡང་། །འབྲས་བུ་རྗེས་བྱེད་སྐྱེ་བ་གང་། །དེ་ནི་དེ་ཡི་ངོ་བོ་དེ། །བཞག་དང་གཟུང་ཞེས་བརྗོད་ པ་ཡིན། །བདེ་སོགས་བདག་ཉིད་གཞན་མ་བསྟེན། །བརྡ་བྱེད་པར་ནི་ནུས་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་དག་རང་རིག་ནི། །བརྗོད་དང་རྗེས་འབྲེལ་ཅན་མ་ཡིན། །གཞན་ཡང་རིག་བྱེད་མིན་དེ་དག

【現代漢語翻譯】有時它不是感官的活動範圍。即使存在白色等事物，感官的活動範圍又是怎樣的呢？那不是用聲音可以表達的，因為知識的自性是不同的。雖然心識在意義上是相同的，但由於所依是多種多樣的，所以會發生變化。那麼，耳朵等心識，從何而來具有不同的意義呢？即使心識的所依是不同的，但產生的事物本質上是多種多樣的，這又是從何而來的呢？因為沒有看到作為標誌，所以言說和分別念才會介入。從看到牛等事物中，認識到事物是相反的。在看到牛等事物時，對種類等進行言說和分別念。從隨行中產生的推論是什麼？那也被這個駁斥了。即使看到的是不同的，但被稱為認識事物的分別念，其自性是能動的，這已經說過了。在執持先前體驗過的事物時，意識不是量。如果執持未見之物，那麼盲人等也能看到事物。因為是剎那，所以不存在看到過去的事物。如果不是剎那，那麼具有差別的相，就會成為所說之物。對於已完成的行為，不會產生任何差別。那麼，具有感官者或其他事物，如何想要去完成呢？從那個事物中產生的智慧，也會同時產生。如果不被其他事物區分，那麼依賴它就是矛盾的。因此，感官的識，是從緊隨其後的因緣中產生的。意識執持其他事物，因此盲人看不到事物。對於隨行自義的事物，感官產生的智慧是原因。因此，即使這個執持其他事物，也想要執持確定。對於與那個事物和行為時間不一致的，具有自識的時間的事物，如何與感官的識一起作用呢？因為不存在，所以先前沒有能力，之後也不會接近。所有的原因先前都存在，因此不是具有自識的事物。如果時間不同，如何執持呢？如果時間不同，如何執持呢？如果時間不同，如何執持呢？如果時間不同，如何執持呢？如果時間不同，如何執持呢？即使存在多個原因，但產生隨行結果的是什麼？那就是它的本質，被稱為放置和執持。快樂等自性不依賴其他事物，不能作為指示。因此，那些自證不是言說和隨行相關的。此外，那些不是能知的事物。

【English Translation】 Sometimes it is not the domain of the senses. Even if there are things like white, what is the domain of the senses like? That cannot be expressed by sound, because the nature of knowledge is different. Although minds are the same in meaning, they change because the supports are diverse. Then, from where do the minds such as the ear come to have different meanings? Even if the supports of the mind are different, from where does the thing that is produced have diverse natures? Because there is no seeing as a sign, speech and conceptualization intervene. From seeing things like cows, recognizing things is the opposite. When seeing things like cows, speech and conceptualization occur regarding types etc. What is the inference that arises from following? That is also refuted by this. Even though what is seen is different, it has already been said that the conceptualization called recognizing things, its nature is active. When holding onto something previously experienced, the mind is not a valid cognition. If holding onto something unseen, then even the blind can see things. Because it is momentary, there is no seeing of past things. If it is not momentary, then the characteristic with difference will become something to be spoken. For an action that has been accomplished, it does not make any difference. Then, how do those with senses or other things want to accomplish it? The wisdom that arises from that thing will also arise simultaneously. If it is not distinguished by other things, then relying on it is contradictory. Therefore, the consciousness of the senses arises from the immediately preceding condition. The mind holds onto other things, therefore the blind do not see things. For things that follow their own meaning, the wisdom born of the senses is the cause. Therefore, even if this holds onto other things, it wants to hold onto certainty. For things that do not coincide with that and the time of action, things with self-awareness in time, how do they act together with the consciousness of the senses? Because it does not exist, it had no ability before, and it will not approach later. All causes exist before, therefore it is not a thing with self-awareness. If the times are different, how does it hold onto it? If the times are different, how does it hold onto it? If the times are different, how does it hold onto it? If the times are different, how does it hold onto it? If the times are different, how does it hold onto it? Even if there are many causes, what is it that produces the following result? That is its essence, called placing and holding. The nature of happiness etc. does not rely on other things, it cannot serve as an indicator. Therefore, those self-cognitions are not speech and follow-related. Furthermore, those things that are not knowable.

།རང་གི་ངོ་ བོ་ཅི་ལྟར་རིག །དོན་གཅིག་ལ་བརྟེན་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། །རིག་བྱ་ཡིན་ཞེས་འགའ་ཞིག་ཟེར། །དེ་དང་དེ་མིན་རང་བཞིན་ཅན། །དེ་དང་དེ་མིན་དངོས་རྒྱུས་བསྐྱེད། །རྣམ་ཤེས་རྒྱུ་ལས་གཞན་མིན་སྐྱེས། །བདེ་ སོགས་དེ་ཅིས་ཤེས་མ་ཡིན། །དོན་བཅས་དབང་པོ་རུང་བ་དང་། །བདག་ཉིད་ཇི་ལྟའི་སེམས་ཡོད་ན། །བདེ་བ་ལ་སོགས་སྐྱེ་བར་མཐོང་། །ཡིད་ཀྱང་དེ་དང་མཚུངས་པ་ཡིན། །དེ་དག་མེད་དང་ཡོད་པ་ ན། །འགའ་ལ་བདེ་ལ་སོགས་དང་བློ། །སྐྱེ་དང་མི་སྐྱེ་མཐོང་དེའི་ཕྱིར། །དེ་ལས་དེ་སྐྱེ་གཞན་ལས་མིན། །དེ་དག་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལས། །བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་ཐ་དད་ཡིན། །དཔེར་ན་བློ་དེ་ ཉིད་ཀྱི་ནི། །གསལ་དང་མི་གསལ་ཐེ་ཚོམ་བཞིན། །དོན་གང་ཉེ་བས་བློ་དང་ནི། །བདེ་སོགས་དེ་དག་སྐྱེ་འགྱུར་བ། །དེ་བོར་ནས་ནི་བདེ་སོགས་ཉིད། །དེས་ནི་ཅི་ལྟར་རྟོགས་པར་འགྱུར། །རིམ་གྱིས་འཛིན་ན་དེ་མྱོང་བ། ། 2-830 རྣམ་ཆད་མེད་པར་སྣང་མི་འགྱུར། །མགྱོགས་ཕྱིར་ཞེ་ན་དེ་མཚུངས་ཕྱིར། །མྱོང་བ་མེད་པར་ཅིས་མ་ཡིན། །གཅིག་གིས་གཉིས་ཤེས་མ་ཡིན་ཏེ། །དབང་པོའི་སེམས་ནི་ངེས་ཕྱིར་དང་། །བདེ་སོགས་མེད་ཀྱང་དོན་ དག་ལས། །སྐྱེ་ཕྱིར་དེ་ནུས་གྲུབ་མེད་ཕྱིར། །གཉིས་ཀྱིས་སོ་སོ་སོ་སོར་ཡང་། །ནུས་པ་ཡིན་ན་སྔོ་སོགས་བཞིན། །བདེ་སོགས་འབའ་ཞིག་འཛིན་པར་འགྱུར། །དེ་རྒྱུའི་དོན་ནི་མ་བཟུང་བར། །དེ་མྱོང་བར་ ནི་མི་རིགས་སོ། །དོན་དང་ལྷན་ཅིག་ཉིད་འཛིན་ན། །བདེ་སོགས་ཀྱི་ནི་ནུས་པ་ཅི། །གང་ཕྱིར་དེས་བསྐྱེད་བློ་མི་འདོད། །དོན་མེད་པར་ནི་བདེ་ལ་སོགས། །མིག་སོགས་རྣམས་ཀྱིས་མྱོང་ན་ནི། །གཟུགས་ སོགས་བུད་མེད་སོགས་ཁྱད་པར། །ནམ་ཡང་མིག་གིས་འཛིན་མི་འགྱུར། །ནང་གི་ཡན་ལག་ནུས་པའི་དོན། །ཡོད་ན་ཕྱི་རོལ་མཐོང་མི་འགྱུར། །དོན་འཛིན་ན་ནི་དེ་ལས་སྐྱེས། །བདེ་བ་ལ་སོགས་མྱོང་མི་ འགྱུར། །ཡུལ་དེ་དང་ནི་དེ་ཡོང་ལས། །བློ་ནི་ཅིག་ཅར་སྐྱེ་ན་ནི། །ཅིག་ཅར་དོན་ནི་ཡོད་པ་ན། །བདེ་སྡུག་དག་ནི་རིག་པར་འགྱུར། །ནང་གི་ཉེར་ལེན་ཤེས་པ་ཡང་། །ཡོད་ན་སྡུག་བསྔལ་ ལ་སོགས་འབྱུང་། །གཅིག་པོ་དེ་ནི་འགལ་བ་ཡི། །ཉེར་ལེན་མིན་པར་འདོད་ཅེ་ན། །གང་གིས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི། །མི་ཤེས་པ་ཡི་ཉེར་ལེན་རྒྱུ། །བདག་པོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཡིན་ན། །དེ་ནི་འགལ་བ་དག་ལའང་མཐོང་། ། 2-831 དཔེར་ན་སྣང་གཅིག་མཚན་རྒྱུ་དང་། །དེ་ལས་གཞན་པའི་དབང་པོ་དག །གཟུགས་མཐོང་བ་དང་མི་མཐུན་དང་། །མཐུན་པ་ཅིག་ཅར་བྱེད་པ་བཞིན། །དེ་ཕྱིར་བདེ་སོགས་རང་ཉིད་ལ། །འཕོས་པའི་དོན་ནི་སྣང་ བ་དང་། །དེ་མྱོང་ཕྱིར་ན་འཇིག་རྟེན་འདོགས། །ཕྱི་རོལ་དོན་ནི་དངོས་སུ་མིན། །རང་བདག་རིག་བྱེད་འདི་དག་ནི། །དོན་ལས་སྐྱེས་པ་ཙམ་དུ་ཟད། །དོན་གྱི་བདག་

ཉིད་དེ་དག་གི །རང་གི་བདག་ གྱུར་དེས་མྱོང་ཡིན། །དེས་ན་དོན་མྱོང་བར་བཤད་དེ། །དམིགས་པ་ཉིད་ནི་དེར་སྣང་བའོ། །འགའ་ཞིག་བདེ་སོགས་ཕྱི་རོལ་ན། །གནས་ཉིད་དང་ནི་སེམས་མེད་དང་། །གཟུང་བར་སྨྲ་སྟེ་དེ་ཡི་ཡང་། །ཅིག་ ཅར་གཉིས་འཛིན་མི་རིགས་སོ། །སྔོ་སོགས་རང་བཞིན་བདེ་སོགས་དང་། །གཅིག་ཕྱིར་ཅིག་ཅར་འཛིན་ཞེ་ན། །ཐ་དད་སྣང་ཅན་སེལ་ཀྱིས་ནི། །གཟུང་དེ་ཅི་ལྟར་ཐ་མི་དད། །ཕྱི་དེར་ཁྱད་པར་ཡོད་མིན་ ཡང་། །གོམས་པ་ཡི་ནི་ཁྱད་པར་ལས། །བློ་ལ་དགའ་དང་ཡོངས་སུ་གདུང་། །ཁྱད་པར་དུ་ནི་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་བློ་ཡང་བདེ་སོགས་ཀྱི། །བདག་ཉིད་ཡིན་པས་མི་འགལ་ན། །ད་ནི་ཕྱི་དེ་ བདེ་སོགས་ཀྱི། །བདག་ཉིད་ཡིན་ཞེས་ཅི་ལྟར་རྟོགས། །གལ་ཏེ་རིགས་ནི་ཐ་དད་དག །གཟུང་འཛིན་མིན་ན་སྐྱེས་བུ་ནི། །ཀུན་གྱི་འཛིན་བྱེད་མི་འགྱུར་ཏེ། །དེས་ན་ཟ་བ་པོ་ཉིད་ཉམས། །འདིས་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་བསལ། ། 2-832 རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་ཏེ། །གཟུང་དང་འཛིན་པ་ཉིད་མེད་ཕྱིར། །ཡོད་ན་དེ་ནི་གཞན་ལའང་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་ནང་ཉིད་དང་། །མྱོང་བྱ་ཉིད་ཕྱིར་སེམས་ཡིན་ནོ། །གང་གི་རང་བཞིན་མྱོང་ མ་ཡིན། །དེ་ནི་དེ་ཡི་མྱོང་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་དེ་རང་བཞིན་མིན་པ། །མྱོང་བའི་བློ་གནས་དེ་རིག་ན། །མངོན་སུམ་དྲན་པའི་རྣམ་པ་ཅན། །མྱོང་བ་མ་གཏོགས་འདི་བློ་གང་། །དེ་དང་དེ་ དོན་ལ་བརྟེན་ནས། །བདེ་དང་སྡུག་བསྔལ་སོགས་མྱོང་བ། །གཅིག་ཉིད་འབྱུང་བར་འགྱུར་མཐོང་གི །བར་དུ་གཞན་ནི་མ་མཐོང་ངོ་། །ལྕགས་གོང་དང་ནི་མེ་བཞིན་དུ། །འདྲེས་པས་རྣམ་དབྱེར་མེད་ཅེ་ན། །དེ་ ལྟ་ཡིན་ན་དངོས་ཀུན་ལ། །ཐ་དད་ཐ་དད་མིན་བཞག་ཉམས། །ཐ་དད་མེད་མྱོང་གཅིག་ཡིན་ན། །དེ་ལྟར་གང་མིན་དེ་ཐ་དད། །ཅན་སྒྲུབ་འདི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་ན། །ཐ་དད་སྒྲུབ་བྱེད་འགྲུབ་མ་ ཡིན། ། སྡུག་བསྔལ་དཀར་སོགས་ཐ་དད་སྣང་། །ཐ་དད་མ་ཡིན་བློ་མྱོང་ནི། །ཐ་དད་མེད་སྣང་ཐ་དད་ན། །ཐ་དད་ཐ་དད་མེད་རྟེན་ཅི། །གཅིག་ཚེ་གསལ་བས་བསྒྲིབས་ན་ཡང་། །སེམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ རྒྱུན་དག་ལ། །ཐ་དད་པར་ནི་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །ཐ་དད་རྣམ་གཞག་གྲུབ་པ་ཡིན། །རྣལ་འབྱོར་ཤེས་པ་སྔར་བཤད་པ། །དེ་དག་གི་དེ་བསྒོམས་བྱུང་ཡིན། །རྟོག་པའི་དྲ་བ་རྣམ་བསལ་བས། །གསལ་བ་ཉིད་དུ་སྣང་བ་ཡིན། ། 2-833 འདོད་འཇིགས་མྱ་ངན་གྱིས་བརླམས་དང་། །རྐུན་པོ་རྨི་སོགས་ཀྱིས་བསླད་པས། །མདུན་ན་གནས་པ་བཞིན་དུ་ནི། །ཡང་དག་མིན་པ་མཐོང་བར་འགྱུར། །རྣམ་པར་རྟོག་དང་རྗེས་འབྲེལ་ནི། །དོན་གསལ་སྣང་བ་ཅན་ མ་ཡིན། །རྨི་ལམ་ན་ཡང་དྲན་པ་དེ། །དེ་འདྲའི་དོན་ལྡན་མིན་པར་དྲན། །མི་གཙང་ཟད་པར་ས་ལ་སོགས། །ཡང་དག་མིན་པའང་བསྒོམས་པ་ཡི། །སྟོབས་ཀྱིས་སྤྲུལ་པ་རྟོག་མེད་དང་། །གསལ་བར

【現代漢語翻譯】那些（心識）以自己的自性而體驗。因此，它被稱為體驗意義，因為目標本身在那裡顯現。有些人說，快樂等存在於外境，是常住的、無心的，並且是可以被執取的；然而，同時執取兩者是不合理的。如果說藍色等的自性與快樂等相同，所以可以同時執取，那麼，具有不同顯現的感受，如何與被執取之物不相同呢？即使外境沒有差別，由於串習的差別，心識對於喜愛和極度痛苦的差別也不會改變。如果說心識也是快樂等的自性，所以沒有矛盾，那麼，如何確定外境是快樂等的自性呢？如果說種類不同，就不是能取和所取，那麼補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅）就不會成為一切的執取者，因此，體驗者本身就消失了。這否定了原因和結果。不是原因和結果，因為沒有能取和所取。如果存在，那也會變成其他的，因此，它是內在的，並且是可體驗的，所以是心識。任何不是體驗自性的東西，就不是它的體驗。如果說那不是自性的東西，體驗的智慧存在於那裡，那麼要知道，除了具有現量和憶念的相狀的體驗之外，這智慧是什麼？依靠那個和那個事物，體驗快樂和痛苦等，人們看到唯一的事物產生，中間沒有看到其他的。如果說就像鐵球和火一樣，混合在一起沒有區別，如果是那樣，在一切事物上，放置差別和無差別都會消失。如果沒有差別，體驗是唯一的，如果是那樣，什麼不是那樣，那就是不同的。如果說證明這個不同不是證明者，那麼證明不同就無法成立。痛苦、白色等顯現為不同，如果智慧體驗為沒有不同，如果無差別的顯現是不同的，那麼差別和無差別依賴於什麼？即使在一個時刻被光明遮蔽，由於心識的差別持續不斷，因為看到是不同的，所以成立了差別的分別。先前所說的瑜伽智慧，是那些通過修習而產生的。通過完全消除分別的網，它顯現為清晰。被慾望、恐懼、悲傷所折磨，被盜賊、夢境等所欺騙，就像存在於面前一樣，會看到不真實的事物。與分別念和隨念相關聯，就不是具有清晰事物顯現的。即使在夢中，那個憶念也不會憶念具有那樣意義的事物。不凈、耗盡、土地等，即使是不真實的，也是通過修習的力量所變現的無分別，並且是清晰的。

【English Translation】 Those (consciousness) experience with their own nature. Therefore, it is said to experience meaning, because the object itself appears there. Some say that happiness, etc., exist in external objects, are permanent, mindless, and can be grasped; However, it is unreasonable to grasp both at the same time. If it is said that the nature of blue, etc., is the same as happiness, etc., so they can be grasped at the same time, Then, how can the feeling with different appearances not be different from what is grasped? Even if there is no difference in the external object, the difference in mind for liking and extreme suffering will not change due to the difference in habituation. If it is said that the mind is also the nature of happiness, etc., so there is no contradiction, Then, how to determine that the external object is the nature of happiness, etc.? If it is said that if the types are different, then it is not the grasper and the grasped, then the Pudgala (Sanskrit: Pudgala) will not become the grasper of everything, therefore, the experiencer itself disappears. This negates the cause and effect. It is not cause and effect, because there is no grasper and grasped. If it exists, then it will also become other, therefore, it is internal, and it is experiencable, so it is consciousness. Anything that is not the nature of experience is not its experience. If it is said that what is not the nature, the wisdom of experience exists there, then know, What is this wisdom other than the experience with the aspects of direct perception and recollection? Relying on that and that thing, experiencing happiness and suffering, etc., People see the only thing arise, and do not see others in between. If it is said that like an iron ball and fire, they are mixed together without distinction, If that is the case, on all things, placing difference and non-difference will disappear. If there is no difference, the experience is unique, if that is the case, what is not that, that is different. If it is said that proving this difference is not the prover, then proving difference cannot be established. Suffering, white, etc., appear as different, if wisdom experiences as not different, If the appearance of non-difference is different, then what do difference and non-difference rely on? Even if obscured by light at one moment, because the difference of mind continues, because it is seen as different, the distinction of difference is established. The yoga wisdom mentioned earlier is what arises through practicing those. By completely eliminating the net of conceptualization, it appears as clear. Tormented by desire, fear, and sorrow, deceived by thieves, dreams, etc., Just like existing in front, one will see unreal things. Associated with conceptualization and recollection, it is not with the appearance of clear things. Even in a dream, that recollection does not recollect things with that kind of meaning. Impurity, exhaustion, earth, etc., even if unreal, are also the non-conceptual that is transformed by the power of practice, and is clear.

་སྣང་ བ་ཅན་དུ་མཐོང་། །དེ་ཕྱིར་ཡང་དག་ཡང་དག་མིན། །གང་གང་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་གྱུར་པ། །བསྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ན། །དེ་གསལ་མི་རྟོག་བློ་འབྲས་ཅན། །དེ་ལ་སྔར་བཤད་དངོས་པོ་བཞིན། །བསླུ་ བ་མེད་ཅན་གང་ཡིན་དེ། །བསྒོམས་བྱུང་མངོན་སུམ་ཚད་མར་འདོད། །ལྷག་མ་ཉེ་བར་བསླད་པ་ཡིན། །ཤེས་གང་གང་ལ་སྒྲ་དོན་འཛིན། །དེ་ནི་དེ་ལ་རྟོག་པ་ཡིན། །རང་གི་ངོ་བོ་སྒྲ་དོན་ མིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་ཀུན་མངོན་སུམ། །མངོན་སུམ་ལྟར་སྣང་རྣམ་པ་བཞི། །རྟོག་པའི་ཤེས་པ་རྣམ་གསུམ་དང་། །རྟེན་བསླད་པ་ལས་བྱུང་བ་ཅན། །རྟོག་པ་མེད་པ་གཅིག་ཡིན་ནོ། །དབང་སྐྱེས་མིན་པར་ གྲུབ་དོན་དུ། །གཉིས་བཤད་འཁྲུལ་པ་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་དཔག་སོགས་གྲུབ་བརྗོད་པ་ནི། །སྔ་མ་གཉིས་ཉིད་བསྒྲུབ་ཕྱིར་རོ། །བརྡ་རྟེན་ཅན་དང་དོན་གཞན་ལ། །སྒྲོ་འདོགས་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དག །མངོན་སུམ་ཉེར་འཇུག་ཅན་ཉིད་ཕྱིར། ། 2-834 འགའ་ཚེ་འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་དོན་ཅན། །དྲན་པ་ལ་སོགས་རྟོག་པ་འདི། །བརྡ་ལ་བལྟོས་པའི་ངང་ཚུལ་ཅན། །མངོན་སུམ་དོན་ལ་འཛིན་མི་བྱེད། །དེ་ལྟར་ཉམས་མྱོང་དྲན་ མེད་པར། །བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ། །ཤེས་ཡོད་མིན་པས་དེ་ཡང་ནི། །མངོན་སུམ་ལས་ནི་ཡོངས་ཉམས་འགྱུར། །འདིར་ནི་བཞི་པ་དམིགས་བསལ་ཏེ། །དེར་ནི་ཉེར་གནོད་ལས་སྐྱེས་བརྗོད། །དེ་ལ་རབ་ རིབ་འབའ་ཞིག་ནི། །ཉེར་གནོད་མཚོན་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །དེ་ཡང་ཡིད་ཀྱི་ཞེས་ཁ་ཅིག །སྔོ་དང་ཟླ་གཉིས་ལ་སོགས་བློའི། །དབང་པོའང་རྒྱུ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བའི། །གཞུང་འདི་དང་ནི་དེ་དག་འགལ། །གལ་ ཏེ་བརྒྱུད་པས་རྒྱུ་ཡིན་ན། །དབང་པོའི་ཤེས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དག །དཔྱད་པ་འདི་ལ་ཡིད་ཀྱི་ནི། །སྐབས་སུ་ཅི་ལྟར་འགྱུར་བ་ཡིན། །དབང་རྟེན་གང་ཡིན་གལ་ཏེ་གང་། །དབང་པོ་ཡོད་མེད་རྗེས་འཇུག་ ཅན། །དེ་མཚུངས་གལ་ཏེ་འགྱུར་ལྡན་ན། །དེ་འདི་ཉིད་ན་ཅི་ཕྱིར་འགོག །འདིར་ཡང་སྦྲུལ་སོགས་འཁྲུལ་པ་བཞིན། །དབང་པོའི་འགྱུར་བ་ཡོད་ན་ཡང་། །ལྡོག་འགྱུར་དབང་པོའི་བསླད་པ་ནི། །ལོག་ཀྱང་ལྡོག་པར་ མི་འགྱུར་ཞིང་། །དེ་བཞིན་གཞན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ནི། །བརྗོད་པར་དག་གིས་འགའ་ཚེ་འཇོག །མཐོང་བ་དྲན་ལ་ལྟོས་འགྱུར་ཞིང་། །ཡོངས་སུ་གསལ་བར་སྣང་མི་འགྱུར། །གཉིད་ལོག་པ་འམ་སད་པ་ན། །གསལ་བར་སྣང་བ་ཅན་བློ་གང་། ། 2-835 དེ་ནི་རྟོག་མེད་གཉི་གར་ཡང་། །དེ་ལྟ་མིན་ན་རྟོག་པ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་རྟོག་མེད་ན་ཡང་། །ཚད་མ་ཉིད་ནི་བཀག་པ་སྟེ། །བསླུ་བའི་ཕྱིར་རོ་དེ་དོན་དུའང་། །མངོན་སུམ་ལྟར་སྣང་གཉིས་ སུ་བཤད། །བྱ་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ཅེས་ཏེ། །ལས་ཀུན་གྱི་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་དག །ཐམས་ཅད་མ་ཡིན་གང་ལས་འབྲས། །གང་ཡིན་དེ་ནི་དེ་སྒྲུབ་བྱེད། །དེ་ལ་ཉམས་མྱ

【現代漢語翻譯】顯現之境中見到。因此，並非完全真實。無論如何精進禪修，當禪修圓滿時，它將是明晰、無分別的智慧之果。對於它，如前所述的四種事物，凡是無欺騙性的，都被認為是禪修所生的現量 प्रमाण (pramāṇa, 量)，其餘的都是被矇蔽的。凡是認知中執著于名言和意義的，那就是對它的分別。自性並非名言和意義，因此，那是普遍的現量。現量有四種顯現方式：三種是分別的意識，一種是依賴於矇蔽而產生的。無分別的現量只有一種。爲了證明非由感官所生的事物，才說了兩種錯覺的顯現。爲了說明比量等能夠成立，才需要證明前兩種現量。對於依賴於符號和不同於意義的事物，產生增益的分別念，因為它們是接近現量的，所以在某些時候是錯覺的根源。如同對於隱藏的事物，回憶等分別念，具有依賴於符號的性質，並不執著于現量的事物。因此，在沒有體驗和回憶的情況下，對於瓶子等事物，因為沒有意識，所以也完全喪失了現量的作用。這裡，第四種現量是特殊的，因為在那裡說的是由損害所生。對於它，僅僅是眼花繚亂，就足以表示損害。有些人說，那也是意識的，認為藍色和雙月等是意識的，感官也是原因。這種觀點與那些認為感官也是原因的論點相矛盾。如果通過傳遞是原因，那麼感官的意識的活動範圍，在這種分析中，意識又如何參與呢？如果依賴於感官，那麼無論感官存在與否，都會隨之變化。如果同樣會發生變化，那麼為什麼在這裡要否定它呢？在這裡，即使像蛇等錯覺一樣，感官發生了變化，但逆轉的變化，感官的矇蔽，即使錯誤也不會逆轉。同樣，對於他人的相續，有些人也會這樣說。見到會依賴於回憶，並且不會完全清晰地顯現。無論是睡著還是醒著，凡是清晰顯現的意識，無論是無分別還是有分別，如果不是那樣，那就是分別。因此，即使它是無分別的，也否定了它是 प्रमाण (pramāṇa, 量)，因為它是欺騙性的。因此，現量和相似現量被分為兩種。『能夠完成事業』，即是說，對於一切 कार्य (kārya, 事業)，凡是結果所由生的，那就是它的完成者。對於它，體驗

【English Translation】 seen in the realm of appearance. Therefore, it is not entirely true. Whatever is diligently meditated upon, when meditation is perfected, it will be the fruit of clear, non-conceptual wisdom. For it, like the four things mentioned earlier, whatever is without deception is considered to be the direct perception प्रमाण (pramāṇa, measure), and the rest are obscured. Whatever cognition clings to words and meanings, that is discrimination against it. Self-nature is not words and meanings, therefore, that is the universal direct perception. Direct perception has four ways of appearing: three are discriminating consciousnesses, and one is produced by relying on obscuration. There is only one non-discriminating direct perception. In order to prove things not born of the senses, two kinds of illusory appearances are spoken of. In order to explain that inference etc. can be established, it is necessary to prove the first two kinds of direct perception. For things that rely on symbols and are different from meaning, the discriminating thoughts of superimposition, because they are close to direct perception, are the root of illusion at some times. Like for hidden things, memories and other discriminating thoughts, have the nature of relying on symbols, and do not cling to things of direct perception. Therefore, without experience and memory, for things like vases, because there is no consciousness, the function of direct perception is also completely lost. Here, the fourth direct perception is special, because it is said there that it is born of harm. For it, mere dizziness is enough to indicate harm. Some people say that it is also consciousness, thinking that blue and double moons etc. are consciousness, and the senses are also the cause. This view contradicts those arguments that think the senses are also the cause. If passing on is the cause, then the scope of the consciousness of the senses, in this analysis, how does consciousness participate again? If it depends on the senses, then whether the senses exist or not, it will change accordingly. If the same change will happen, then why deny it here? Here, even if the senses change, like the illusion of snakes etc., but the reverse change, the obscuration of the senses, even if it is wrong, it will not reverse. Similarly, for the continuum of others, some people will say this. Seeing will depend on memory, and will not appear completely clear. Whether asleep or awake, whatever consciousness appears clearly, whether non-discriminating or discriminating, if it is not like that, then it is discriminating. Therefore, even if it is non-discriminating, it denies that it is प्रमाण (pramāṇa, measure), because it is deceptive. Therefore, direct perception and similar direct perception are divided into two kinds. 'Able to accomplish कार्य (kārya, action)', that is to say, for all कार्य (kārya, action), whatever the result is born from, that is its accomplisher. For it, experience

ོང་ཙམ་དུ་ནི། །འདྲ་བའི་བདག་ ཅན་ཤེས་པ་ནི། །གང་གི་ལས་ནི་སོ་སོ་ལ། །རྣམ་འབྱེད་དེ་བདག་འགྱུར་བ་ཡིན། །བདག་ཉིད་འགྱུར་མིན་རྒྱུ་དག་ལ། །ཐ་དད་ཡོད་ཀྱང་ཐ་དད་ཀྱི། །ལས་ལ་ཐ་དད་མེད་པ་འདི། །ཐ་ དད་པར་ནི་ངེས་བྱེད་མིན། །དེ་ཕྱིར་འདི་བདག་ཐ་དད་པ། །གང་ལས་འདི་འདིའི་རྟོགས་པ་ཞེས། །བྱེད་པ་ཡི་ནི་ལས་ངེས་ཏེ། །དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་ཅན་དུ་གྲུབ། །རྣམ་འགས་ཤེས་པའི་རང་བཞིན་ ནི། །ཐ་དད་པར་ནི་བྱེད་ན་ཡང་། །འདི་ནི་དོན་དང་འབྲེལ་བྱེད་པ། །དོན་གྱི་ངོ་བོ་ལས་གཞན་མིན། །དེ་ཕྱིར་གཞལ་བྱ་རྟོགས་པ་ཡི། །སྒྲུབ་བྱེད་གཞལ་བྱའི་རང་བཞིན་ཉིད། །སྒྲུབ་བྱེད་གཞན་ཡིན་ ན་དེ་ནི། །དེ་ལས་དང་འབྲེལ་མི་འགྲུབ་བོ། །དེ་ཡང་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་ཡིན། །དེས་ན་འབྲས་བུ་དོན་གཞན་མིན། །དེ་ཡི་བདག་ཉིད་འཛིན་པ་དེ། །དོན་རྟོགས་པ་ཡི་བདག་ཉིད་ཀྱི། །བྱེད་པས་རང་གི་ལས་ལ་ནི། ། 2-836 བྱེད་དང་བཅས་པ་ལྟ་བུར་སྣང་། །བདག་ཉིད་བྱེད་པོ་མིན་ན་ཡང་། །དེ་ཡི་དབང་གིས་དེར་བཞག་ཕྱིར། །དཔེར་ན་འབྲས་བུ་རྒྱུ་རྣམས་ཀྱི། །བདག་ཉིད་འདྲ་བར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། །བྱ་བ་བདག་ཉིད་མ་ ཡིན་ཡང་། །འཇིག་རྟེན་རྒྱུ་གཟུགས་འཛིན་ཞེས་བརྗོད། །དེ་ཕྱིར་མཐོང་དང་དབང་འབྲེལ་དང་། །ཁྱད་པར་གྱི་ནི་བློ་དེ་དག །བྱ་བ་ལ་ནི་ཆོད་པའི་ཕྱིར། །ཚད་མ་ཉིད་དུ་མི་འདོད་དོ། །བྱ་བ་ལ་ ནི་བྱེད་པ་རྣམས། །ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་སྦྱོར་ན་ཡང་། །ཐ་མའི་ཐ་དད་བྱེད་གང་དེ། །དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་དམ་པར་འདོད། །ཀུན་གྱི་མཚུངས་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། །འདི་འདྲ་དབང་པོ་ལ་ཡོད་མིན། །དེ་ ཐ་དད་ཀྱང་ཐ་དད་མེད། །འདི་འདི་ཞེས་བྱ་དེ་གང་ལས། །འདིས་ནི་ལྷག་མ་བཤད་པ་ཡིན། །དེ་དངོས་མེད་ན་ཁྱད་པར་གྱི། །བློ་ཡང་ཐ་དད་མེད་འགྱུར་ཏེ། །བློ་གཞན་དག་ཀྱང་དེ་བཞིན་ ནོ། །བྱ་བ་དང་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་གཉིས། །ཡུལ་ཐ་དད་པའང་མི་འདོད་དོ། །དོན་གཅིག་ཡིན་ན་གཉིས་དོན་མེད། །རིམ་བཞིན་འབྱུང་བ་མེད་པར་འགྱུར། །བློ་ནི་ཅིག་ཅར་འབྱུང་འགྱུར་ན། །བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་ མེད་པར་འགྱུར། །དེ་རྣམ་གཞག་ལ་བརྟེན་ནས་ནི། །ཆ་དག་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་གཞག །བདག་ཉིད་ཀུན་གྱིས་འབྲེལ་ན་ཡང་། །ཆོས་འགའ་ཞིག་ནི་རྟོགས་འགྱུར་བའི། །ངེས་པ་དེར་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ། །འབྲེལ་པ་བྱེ་བྲག་མེད་ཕྱིར་རོ། ། 2-837 དེ་ཐ་དད་མེད་ཀྱང་གང་ལས། །ཐ་དད་དེ་འདིའི་ཚད་མ་ཉིད། །འདུས་བྱས་ལས་ནི་མིན་དེའི་དངོས། །མེད་ན་དེ་ཡང་གཞག་མེད་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་བྱ་བྱེད་གཅིག་ཡིན་པར། །འགལ་ལོ་ཞེ་ན་མི་ བདེན་ཏེ། །ཆོས་ཐ་དད་པ་ཁས་ལེན་ཕྱིར། །དངོས་སུ་ཐ་དད་མེད་པར་འདོད། །བྱ་བ་བྱེད་པའི་ཐ་སྙད་དག །ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་གནས། །ཐ་དད་འདོད་པའི་དངོས་རྣམས་ལ། །སྒྲོ་འདོགས་པས་

【現代漢語翻譯】僅僅在其中，具有相似屬性的知識，對於各自不同的作用，進行區分，那就是自我的轉變。即使自我轉變與否的原因各不相同，但在作用上沒有差異，這並不能確定它們是不同的。因此，這個自我是不同的，從何處產生了這個認知的說法，確定了行為的作用，並因此確立了它的證明者。即使以各種方式使知識的自性變得不同，但它與事物相關聯，並且不是事物本質之外的東西。因此，可衡量之物是認知的證明者，是可衡量之物的自性。如果證明者是其他的，那麼它就不能與事物相關聯。那也是它的自性，因此結果不是其他的事物。持有它的自性，是認知事物自性的行為，看起來像是伴隨著自己的作用。即使自性不是作者，也因為它的力量而被安置在那裡。例如，結果就像是各種原因的自性相似地出現。即使行為不是自性，世人也說『執持原因的形象』。因此，對於所見之物和力量的關聯，以及特殊的智慧，因為對行為的決斷，所以不認為是量。即使所有的行為都緊密相連，但最終區分它們的那個，被認為是它的殊勝證明者。因為是所有事物的共同原因，所以這種東西在感官中是不存在的。即使它是不同的，但卻沒有差異。從何處產生了『這個，這個』的說法，通過這個說法，剩餘的部分被解釋了。如果它不是真實的，那麼特殊的智慧也會變得沒有差異，其他的智慧也是如此。行為和證明者兩者，也不認為是不同的對境。如果是一個事物，那麼就沒有兩個事物的意義，也不會依次產生。如果智慧同時產生，那麼就沒有所證和能證。因此，依靠這些範疇，將部分確立為所證和能證。即使自性與所有事物相關聯，但某些法卻能夠被認知，那裡的確定性不會改變，因為沒有特殊的關聯。即使它沒有差異，但從何處產生的差異，才是它的量。不是從聚合的事物中產生的，如果它不存在，那麼它也就無法被確立。如果行為和作者是一體的，如果有人反駁說這是矛盾的，那是不真實的，因為承認了法的差異，所以認為在事物上沒有差異。行為和作者的名稱，都以這種方式存在。對於想要差異的事物，通過虛構來...

【English Translation】 Just within it, knowledge with similar attributes, distinguishing for each different function, that is the transformation of self. Even if the causes of whether self transforms or not are different, there is no difference in function, which does not determine that they are different. Therefore, this self is different, from where the statement of this cognition arises, determines the function of action, and thus establishes its proof. Even if the self-nature of knowledge is made different in various ways, it is related to things and is not something outside the essence of things. Therefore, the measurable is the proof of cognition, is the self-nature of the measurable. If the proof is other, then it cannot be related to things. That is also its self-nature, so the result is not other things. Holding its self-nature is the act of cognizing the self-nature of things, which appears to be accompanied by its own function. Even if self-nature is not the author, it is placed there because of its power. For example, the result is like the self-nature of various causes appearing similarly. Even if the action is not self-nature, people say 'holding the image of the cause'. Therefore, for the association of what is seen and power, and special wisdom, because of the determination of action, it is not considered a measure. Even if all actions are closely connected, the one that ultimately distinguishes them is considered its supreme proof. Because it is the common cause of all things, this kind of thing does not exist in the senses. Even if it is different, there is no difference. From where does the statement 'this, this' arise, through which the remaining part is explained. If it is not real, then special wisdom will also become without difference, and other wisdom is also the same. Both action and proof are not considered different objects. If it is one thing, then there is no meaning of two things, and it will not arise sequentially. If wisdom arises simultaneously, then there is no provable and provable. Therefore, relying on these categories, parts are established as provable and provable. Even if self-nature is related to all things, some dharmas can be cognized, and the certainty there will not change, because there is no special association. Even if it has no difference, the difference from where it arises is its measure. It does not arise from aggregated things, and if it does not exist, then it cannot be established. If action and author are one, if someone refutes that this is contradictory, it is not true, because the difference of dharmas is admitted, so it is considered that there is no difference in things. The names of action and author exist in this way. For things that want difference, through fiction...

ནི་འཇུག་ཕྱིར་རོ། །དོན་རིག་གང་ཡིན་སོ་སོར་རིག །མངོན་སུམ་གང་ཡིན་འདི་ཉིད་དོ། །དེ་ནི་གང་གིས་དོན་རིག་ཡིན། །དེ་འདྲ་ལས་ཡིན་འཁྲུལ་པར་འགྱུར། །འོན་ཏེ་འདི་མྱོང་དེ་གང་ལས། །འདི་ ནི་དེ་ཉིད་རྣམ་དཔྱོད་ཡིན། །རྡུལ་ཕྲན་དེ་དག་གང་གིས་ན། །རགས་པར་སྣང་བ་དེ་འདྲར་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་དོན་དངོས་མིན། །ཡིན་ཡང་འཁྲུལ་པ་ཅན་ཡིན་པས། །དེ་མྱོང་བ་ཡི་ངོ་བོ་ ཉིད། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པར་ནུས་མ་ཡིན། །དེ་འདྲ་བ་དང་དེ་ལས་བྱུང་། །གལ་ཏེ་མྱོང་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན། །དོན་མཚུངས་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས། །མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་མྱོང་འགྱུར། །འདི་མཐོང་འདི་ཐོས་ ཞེས་བྱ་བར། །གང་ལ་བློ་ནི་ངེས་པ་དེ། །དེས་མྱོང་ཡིན་ན་གང་གིས་དེ། །དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་འདོད་པ། །སྣང་དང་མཐོང་བ་དེ་དག་གི །ཉེ་བ་དེ་ཉིད་དཔྱད་བྱ་ཡིན། ། དེ་དག་འབྲེལ་པ་ལ་བརྟེན་ནས། ། 2-838 ལྟ་བ་པོ་ཡི་ངེས་དེ་ཡིན། །དེ་ཡི་མྱོང་དེ་བདག་ཉིད་དེ། །དེ་ཡང་གཞན་འགའ་ཞིག་གི་མིན། །མངོན་སུམ་སོ་སོ་རིག་བྱ་ཡིན། །དེ་ཡི་དེ་ནི་བདག་ཉིད་ཡིན། །དེས་ན་ཉམས་མྱོང་བྱ་ གཞན་མེད། །དེ་ལའང་མྱོང་བ་གཞན་ཡོད་མིན། །དེར་ཡང་བརྩད་པ་མཚུངས་ཕྱིར་ཏེ། །དེ་ནི་རང་ཉིད་གསལ་བ་ཡིན། །དེ་ཡི་དངོས་དེ་སྔོ་སོགས་ཕྱིར། །རང་བཞིན་ཉམས་སུ་མྱོང་བའང་དེ། །རང་གི་ངོ་ བོ་མྱོང་གྱུར་ཀྱང་། །སྔོ་སོགས་མྱོང་བར་སྣང་བ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་ཕྱིར། །གསལ་བྱེད་རབ་ཏུ་གསལ་བ་ན། །རང་གི་ངོ་བོ་གསལ་བྱེད་འདོད། །དེ་ལྟར་བློ་བདག་རིག་ཅན་ཡིན། །དེ་ ཡི་རིག་བྱ་དོན་གཞན་ན། །ཚོར་བྱ་ཚོར་བྱེད་འཐད་པར་དཀའ། །རིག་བྱ་རིག་བྱེད་རྣམ་པ་མེད། །སྐྲ་སོགས་ཤེས་པའི་ཐ་དད་བཞིན། །གང་ཚེ་གཟུང་འཛིན་རྣམ་ཕྱེ་བའི། །མཚན་ཉིད་རྣམ་པར་བསླད་པ་ ཅན། །ཇི་ལྟར་འཁྲུལ་པས་མཐོང་གྱུར་པ། །དེ་ལྟར་འདི་རྣམ་གཞག་བྱས་པ། །དེ་ཚེ་གཟུང་དང་འཛིན་པ་ཡི། །མཚན་ཉིད་ལ་ནི་བརྩད་བྱ་མིན། །དེས་ན་གཞན་རིག་མེད་པའི་ཕྱིར། །རང་གི་འབྲས་བུ་ ཡིན་པར་འདོད། །གལ་ཏེ་ཕྱི་རོལ་མྱོང་གྱུར་ན། །ཉེས་པ་ཅི་ཡོད་ཅི་ཡང་མེད། །ཕྱི་རོལ་དོན་ནི་མྱོང་གྱུར་པ། །འདི་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཅི་བརྗོད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་བློ་ནི་དེ་རྣམ་ཅན། །རྣམ་པ་རྗེས་ཞུགས་ཅན་དེ་ཡོད། ། 2-839 དེ་ནི་ཕྱི་འམ་གཞན་ལས་ཞེས། །འདི་ནི་དཔྱད་པར་རིགས་པ་ཡིན། །མཐོང་བའི་ཁྱད་པར་དང་བྲལ་བ། །མི་འཛིན་དེ་འཛིན་ན་འཛིན་ཕྱིར། །སྔོན་པོར་སྣང་བ་མཐོང་བ་ཡིན། །ཕྱི་རོལ་ཡན་གར་དོན་ ཡོད་མིན། །འདིར་འགའ་ཞིག་ནི་འགའ་ཞིག་གི །བག་ཆགས་རབ་ཏུ་སད་བྱེད་པ། །དེ་ཕྱིར་བློ་ནི་རྣམ་ངེས་ཀྱི། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལྟོས་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཕྱིར་གཅིག་ལ་ཚུལ་གཉིས་ཡོད། །གང་ཕྱིར་དེ་ ལྟར་མྱོང་བ་དང་། །དྲན་པས་འདི་ཡི་ར

【現代漢語翻譯】爲了進入（正道）。無論何種意義，都要分別理解。無論何種顯現，都是當下。那是通過什麼來理解意義的呢？如果從那樣的（顯現）出發，就會產生錯覺。然而，這種體驗從何而來？這正是對那（顯現）本身的辨別。那些微塵是通過什麼，才能顯現為粗大的現象呢？因此，那不是真實的。雖然它具有產生錯覺的性質，但它本身無法證明體驗的存在。如果那樣的（顯現）和從那（顯現）中產生的（體驗），是體驗的特徵，那麼，與意義相同的（體驗）也會以同樣的方式顯現。如果相同，那麼就會立即體驗到。當說『我看到了這個』、『我聽到了這個』時，心中對此確信不疑。如果那是體驗，那麼，通過什麼來證明它呢？那些顯現和看到的事物，它們之間的接近程度需要仔細考察。通過它們之間的聯繫，才能確定觀察者的（體驗）。那（觀察者）的體驗是其自身，而不是其他任何東西。顯現需要分別理解，那（顯現）是其自身。因此，沒有其他的體驗者，在那（顯現）中也沒有其他的體驗。在那裡也有同樣的爭論，因為那是自身顯現的。那（顯現）的實體是藍色等，體驗其自性也是那（顯現）。即使體驗到自己的本性，也會顯現為體驗到藍色等。正如因為那是其自身，當顯現者非常清晰時，人們認為顯現自己的本性。同樣，心也是有知覺的。如果那（心）所知的對象是其他事物，那麼，感受者和被感受者就難以成立。所知和能知沒有區別，就像知道頭髮等事物時的不同一樣。當執取和能執的特徵被徹底歪曲時，就像通過錯覺看到的那樣，這樣來建立這個（觀點）。那時，對於執取和能執的特徵，就沒有必要爭論了。因此，因為沒有其他的知覺，所以人們認為那是自己的結果。如果體驗到外在的事物，那麼有什麼過錯呢？沒有任何過錯。如果體驗到外在的事物，那麼這（心）會說什麼呢？如果心具有那樣的（外在事物）的形象，並且具有追隨那形象的性質，那麼，這（形象）是從外部還是從其他事物而來呢？這需要仔細考察。如果缺乏看到事物的特殊性，不執取事物，那麼，因為執取，就會執取。看到的是藍色的顯現，外在的、獨立的事物並不存在。在這裡，某些事物會強烈地喚醒某些事物的習氣。因此，心對外在事物的依賴是確定的。因此，一個事物具有兩種性質。因為那樣體驗到，並且通過記憶，這（心）...

【English Translation】 In order to enter (the right path). Whatever the meaning, understand it separately. Whatever the manifestation, it is the present moment. By what is the meaning understood? If it starts from such (manifestation), it will become an illusion. However, where does this experience come from? This is the discernment of that (manifestation) itself. Through what do those atoms appear as coarse phenomena? Therefore, that is not real. Although it has the nature of creating illusion, it cannot prove the existence of experience itself. If such (manifestation) and the (experience) arising from that (manifestation) are the characteristics of experience, then (experiences) with the same meaning will also appear in the same way. If they are the same, then they will be experienced immediately. When saying 'I saw this', 'I heard this', the mind is convinced of this. If that is experience, then through what is it proven? The proximity between those manifestations and the things seen needs to be carefully examined. Through the connection between them, the observer's (experience) can be determined. That (observer)'s experience is itself, not anything else. Manifestations need to be understood separately, that (manifestation) is itself. Therefore, there is no other experiencer, and there is no other experience in that (manifestation). There is also the same argument there, because that is self-manifesting. The entity of that (manifestation) is blue, etc., and experiencing its own nature is also that (manifestation). Even if one experiences one's own nature, it will appear as experiencing blue, etc. Just as because that is itself, when the manifester is very clear, people think they are manifesting their own nature. Similarly, the mind is conscious. If the object known by that (mind) is something else, then it is difficult to establish the feeler and the felt. There is no difference between the known and the knower, just like the difference when knowing things like hair, etc. When the characteristics of the grasped and the grasper are completely distorted, just like seeing through illusion, this (view) is established. At that time, there is no need to argue about the characteristics of the grasped and the grasper. Therefore, because there is no other perception, people think that is their own result. If one experiences external things, then what is the fault? There is no fault. If one experiences external things, then what will this (mind) say? If the mind has such an image (of external things) and has the nature of following that image, then does this (image) come from outside or from other things? This needs to be carefully examined. If there is a lack of specificity in seeing things, and one does not grasp things, then, because of grasping, one will grasp. What is seen is the blue manifestation, and external, independent things do not exist. Here, some things will strongly awaken the habits of some things. Therefore, the mind's dependence on external things is certain. Therefore, one thing has two natures. Because it is experienced that way, and through memory, this (mind)...

ྣམ་པ་གཉིས། །མྱོང་བ་ཉིད་ནི་འབྲས་བུ་ཡིན། །གང་ཚེ་རྣམ་རིག་རྒྱུ་ཡི་ཡུལ། །གཞན་འདོད་པའམ་མི་འདོད་པ། །དེ་ཡི་དངོས་པོར་མ་གྲུབ་པ། །དེ་ནི་ དེ་ལྟར་མྱོང་བ་ཡིན། །གང་ཚེ་ཤེས་ཆ་དོན་དུ་ནི། །གཞག་ཕྱིར་ཤེས་པ་ཡུལ་བཅས་པ། །དེ་ཚེ་བདག་ཉིད་ཉམས་མྱོང་དང་། །དེ་ཉིད་དོན་དུ་རྣམ་པར་ངེས། །གལ་ཏེ་འདི་བདག་འདོད་རྣམ་དང་། ། རྣམ་པ་གཞན་དུ་མྱོང་གྱུར་ན། །འདོད་པའམ་མི་འདོད་པ་དེས་ཀྱང་། །དོན་རིག་པར་ནི་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཕྱི་རོལ་དོན་ནི་ཡོད་ན་ཡང་། །ཇི་ལྟར་ཉམས་སུ་མྱོང་ཉིད་དེ། །ངེས་པའི་བདག་ཉིད་རང་ ངོ་བོས། །མ་ཡིན་དུ་མའི་བདག་སྐྱོན་ཕྱིར། །ཁས་བླངས་ན་ཡང་གཉིས་པོ་དག །ཐ་དད་པར་ནི་མྱོང་མི་འགྱུར། །མ་མཐོང་བསྒྲིབས་ཕྱིར་མིན་ཞེ་ན། །དོན་གྱི་དབང་གིས་རྟོགས་མི་འགྱུར། །དུ་མའི་བདག་ཉིད་དངོས་དེ་ལ། ། 2-840 གཅིག་གི་བདག་ཏུ་མཐོང་བྱེད་པ། །མ་མཐོང་བ་དེ་ཅི་ལྟར་ན། །དོན་མཐོང་བྱེད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །གལ་ཏེ་འདོད་དང་མི་འདོད་པར། །སྣང་བ་རྟོག་ཡིན་དོན་བློ་མིན། །དེ་ལའང་འཆི་ལྟས་ལ་ སོགས་པར། །མཚམས་སྦྱོར་མེད་སེམས་མཐོང་བ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་གཞལ་བྱ་ལའང་། །རང་ཉིད་ཉམས་མྱོང་འབྲས་ཡིན་རིགས། །གང་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་འདི་རང་བཞིན། །དེ་ལྟར་དོན་ནི་རྣམ་པར་ངེས། །དེའི་ཚེ་དོན་ སྣང་འདི་ཉིད་ནི། །ཚད་ཡིན་ཡོད་དུ་ཟིན་ཀྱང་ནི། །དོན་གཞན་མིན་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་ལ། །འཛིན་བདག་བལྟོས་པར་བྱ་བ་མིན། །གང་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་དོན་བདག་དེ། །ཤེས་ལ་གནས་པ་དེ་ལྟ་བུར། །འདི་ ནི་དེ་ལྟར་གནས་སོ་ཞེས། །ངེས་བྱེད་བདག་ཉིད་རིག་པ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་འདི་ཉིད་དོན་རིག་འདོད། །འདི་ལྟར་དོན་བདག་སྣང་མ་ཡིན། །དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་བློ་ལ་ནི། །གནས་དོན་དེ་ཡི་བྱ་བ་ དེ། །གང་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་དོན་དེ་ནི། །གནས་པ་དེ་ལྟར་དེ་རབ་གསལ། །དོན་འཇོག་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་ཕྱིར། །རང་རིག་ཡིན་ཡང་དོན་རིག་འདོད། །དེ་ཕྱིར་ཡུལ་ཐ་དད་པའང་མིན། །རང་གི་ངོ་བོ་ དཔྱོད་པ་ན། །རང་རིག་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་བཤད། །དོན་རིག་དེ་བདག་ཉིད་ཕྱིར་རོ། །དེ་དང་འདྲ་བའམ་གཞན་འདྲའང་རུང་། །ཤེས་པ་དེ་ལྟར་སྣང་བ་ཡིན། །རྒྱུ་ནི་དོན་ཡང་ཡིན་པས་ན། །དོན་ནི་གཞལ་བྱ་ཉིད་དུ་འདོད། ། 2-841 ཇི་ལྟར་རྣམ་པ་འགའ་ཞིག་ལྟར། །དོན་དངོས་མེད་པར་སྣང་ཅན་དེ། །ཇི་ལྟར་དོན་འཛིན་ཞེ་ན་བདེན། །དེ་འདྲ་ངས་ཀྱང་མི་ཤེས་སོ། །བློ་བདག་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་ཀྱང་། །མཐོང་བ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ རྣམས་ཀྱིས། །གཟུང་དང་འཛིན་པ་མྱོང་བ་དག །ཐ་དད་ལྡན་བཞིན་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དཔེར་ན་དབང་པོ་སྔགས་སོགས་ཀྱིས། །བསླད་པ་རྣམས་ལ་འཇིམ་དུམ་སོགས། །དེ་ཡི་གཟུགས་དང་བྲལ་བ་ཡང་། །རྣམ་པ་གཞན་ དུ་སྣང་བཞིན་ན། །དེ་དག་མ་བསླད་མིག་ཅན་གྱིས། །དེ་ལྟ

【現代漢語翻譯】有兩種。體驗本身就是結果。當認知是作為原因的對象時，無論喜歡與否，如果它沒有成為事物的實體，那就是體驗。當知識爲了意義而存在，爲了安置知識而與對像同在時，那時自我就是體驗，並且它被明確地定義為意義。如果這被體驗為自我所希望的方式或其他方式，那麼通過喜歡或不喜歡，它也會變成對意義的理解。即使外在的對象存在，體驗的方式，作為確定的自性，由於不是自性本質，而是多重自性的過失，即使承認了，這二者也不會被體驗為不同。如果不是因為未見而被遮蔽，那麼就不會通過對象的權力來理解。在多重自性的事物中，將一個事物視為單一自性，如果未見，又怎能成為見對像者？如果顯現為喜歡或不喜歡是概念，而不是對意義的智慧，那麼在死亡預兆等方面，就會看到沒有聯繫的心。因此，對於外在的可衡量之物，自身體驗也應該是結果。因為事物如何是其自性，意義就被如此確定。那時，即使這個顯現為對象的存在是衡量標準，因為它不是其他的意義，所以不應該依賴於對外在的執著。因為事物如何是自性，存在於知識中，就像這樣，認知就是確定它如此存在的自性。因此，希望這本身就是對意義的認知。不像這樣，意義不是自性的顯現。對於它的證明，存在於智慧中，事物存在於其中的行為。因為事物如何存在，它就如何清晰。因為安置事物是它的自性，即使是自知，也被認為是認知意義。因此，對象也不是不同的。當分析自己的本質時，據說自知是結果。因為那是認知意義的自性。無論是相似還是其他相似，知識都會如此顯現。因為原因是事物，所以事物被認為是可衡量的。就像某些方式一樣，事物在沒有實體的情況下顯現，如果問如何執著於事物，那是真的，我也不知道。即使智慧的自性沒有分別，通過顛倒的見解，所取和能取，體驗，也會像具有差異一樣被理解。例如，對於被咒語等迷惑的感官，泥塊等，即使脫離了它的形狀，也會像以其他方式顯現一樣，那些沒有被迷惑的眼睛，也會那樣。

【English Translation】 There are two kinds. Experience itself is the result. When cognition is the object of the cause, whether liked or disliked, if it has not become the entity of the thing, that is experience. When knowledge exists for the sake of meaning, in order to place knowledge together with the object, then the self is the experience, and it is clearly defined as meaning. If this is experienced as the way the self wants or in another way, then through liking or disliking, it will also become an understanding of meaning. Even if the external object exists, the way of experiencing, as the determined self-nature, because it is not the essence of self, but the fault of multiple self-natures, even if admitted, these two will not be experienced as different. If it is not because of being unseen and obscured, then it will not be understood through the power of the object. In the thing of multiple self-natures, regarding one thing as a single self-nature, if unseen, how can it become the one who sees the object? If appearing as liking or disliking is a concept, not wisdom about meaning, then in death omens and so on, one will see a mind without connection. Therefore, for the external measurable, one's own experience should also be the result. Because how a thing is its self-nature, meaning is determined in that way. At that time, even if this appearance of the object is the measure, because it is not another meaning, one should not rely on clinging to the external. Because how a thing is the self, existing in knowledge, just like that, cognition is the self-nature that determines it exists in that way. Therefore, one hopes that this itself is the cognition of meaning. Not like this, meaning is not the appearance of self-nature. For its proof, it exists in wisdom, the action in which the thing exists. Because how a thing exists, it is how it is clear. Because placing the thing is its self-nature, even if it is self-knowing, it is considered to be knowing meaning. Therefore, the object is also not different. When analyzing one's own essence, it is said that self-knowing is the result. Because that is the self-nature of knowing meaning. Whether similar or otherwise similar, knowledge will appear in that way. Because the cause is the thing, the thing is considered measurable. Just like some ways, things appear without substance, if one asks how to cling to things, that is true, I also do not know. Even if the self-nature of wisdom is without distinction, through inverted views, the grasped and the grasper, experience, will be understood as having differences. For example, for the senses deluded by mantras and so on, lumps of clay and so on, even if separated from its shape, will appear in other ways, those eyes that have not been deluded, will be like that.

ར་མཐོང་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་ཐག་རིང་མྱ་ངམ་ན། །ཆུང་ངུ་ཆེན་པོར་སྣང་བ་བཞིན། །གཟུང་བ་འཛིན་པ་རིག་པ་དག །ཡོད་ པ་མིན་ཡང་གཞལ་བྱ་དང་། །འཇལ་བྱེད་འབྲས་བུ་གནས་པ་འདི། །ཇི་ལྟར་རྗེས་སུ་སྣང་བཞིན་བྱས། །དེ་ལྟ་མིན་ན་སྣ་ཚོགས་ཀྱི། །ངོ་བོར་སྣང་ཅན་དངོས་གཅིག་ལ། །རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་བདེན་འགྱུར་ ཏེ། །གཅིག་པ་ཉིད་དེ་ཉམས་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ལ་གཞན་ཉིད་ཉམས་ཕྱིར་རོ། །རང་བཞིན་མཐོང་མེད་ཕྱིར་གཅིག་མིན། །བློ་དངོས་ཐ་དད་མེད་མཐོང་ཕྱིར། །ཐ་དད་མེད་པར་ངེས་པར་འགྱུར། །གང་གིས་དངོས་པོ་ རྣམ་དཔྱད་ན། །དེ་ཉིད་དུ་ན་དེ་དངོས་མེད། །གང་གི་ཕྱིར་ན་དེ་དག་ལ། །གཅིག་དང་དུ་མའི་རང་བཞིན་མེད། །ཆོས་མཐུན་པ་ཉིད་མཐོང་བ་ལས། །དེ་བདག་མིན་ལ་དེ་བདག་ཏུ། །ཞེན་པ་འཇིག་རྟེན་པ་དག་གི ། 2-842 འཁྲུལ་སྐྱེ་དེ་ལ་དེ་མེད་དེ། །འགྲོ་བ་འདི་ལ་དེ་བདག་ཉིད། །གཅིག་ཀྱང་མཐོང་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ནང་གི་བསླད་པ་ལས་བྱུང་གང་། །དེ་ནི་ཉེས་པ་ལས་བྱུང་བས། །རང་བཞིན་གྱིས་ནི་ཕྱིན་ ལོག་ཏུ། །སྣང་བ་ཅན་འདིའང་ཡོད་པ་ཡིན། །ཆོས་མཐུན་མཐོང་སོགས་ཅན་ཉིད་ལ། །ལྟོས་མེད་རབ་རིབ་ལ་སོགས་བཞིན། །དེ་ལ་བློ་ནི་ཡོངས་གཅོད་པ། །འཛིན་པའི་རྣམ་པར་འདོད་པ་དེ། །དེ་ཡི་བདག་ ཉིད་ཕྱིར་བདག་རིག །དེ་ཕྱིར་དེ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །དཔེར་ན་འདོད་ཆགས་སོགས་མྱོང་བཞིན། །རང་བདག་ཡུལ་དུ་བཞག་པ་ན། །གཞལ་བྱ་འཇལ་བྱེད་འབྲས་གནས་པ། །འདི་ནི་ཀུན་ལ་སྦྱར་བར་བྱ། །དེ་ ལའང་ཉམས་མྱོང་བདག་ཉིད་ཕྱིར། །དེ་དག་རང་བདག་མྱོང་བར་རུང་། །དེ་ལྟར་རུང་ཉིད་དེ་ཆད་བདག །གཞལ་བྱ་རང་རིག་འབྲས་བུ་ཡིན། །བདག་ལ་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཞེས། །ཡོངས་སུ་གཅོད་པའི་བདག་ཉིད་ དེ། །རུང་ཉིད་ཅེས་བྱ་ཚད་མ་དང་། །རང་རིག་ཅེས་ནི་རབ་ཏུ་བཤད། །ཡུལ་རྣམས་ལས་ནི་བྱུང་བ་ཡི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་དག །དེ་ལས་གཞན་རྒྱུ་ཡིན་ན་ཡང་། །རྣམ་འགས་ཡུལ་གྱི་ རྣམ་པར་འགྱུར། །དཔེར་ན་ཟས་དང་དུས་ལ་སོགས། །བུ་སྐྱེ་བ་ཡི་རྒྱུ་ཡིན་ཡང་། །དེ་ནི་ཕ་མ་གཅིག་གི་གཟུགས། །འཛིན་འགྱུར་གཞན་འགའི་མ་ཡིན་བཞིན། །དེ་ལས་གཞན་དང་ཡུལ་དག་ནི། །དེ་རྒྱུ་ཉིད་དུ་མཚུངས་ན་ཡང་། ། 2-843 དེ་ཆས་ཡུལ་ཉིད་ཡིན་འདོད་དེ། །དེ་མེད་པར་ནི་དེར་མི་འགྱུར། །དོན་དང་ལྡན་པའི་སེམས་ལ་ནི། །དོན་རྣམས་མེད་པར་དོགས་ན་ཡང་། །འདས་པའི་དོན་ནི་འཛིན་པ་ལ། །ཚུལ་གཉིས་རང་རིག་གྲུབ་ པ་ཡིན། །སྔོ་སོགས་ཐ་དད་ཅན་སྣང་ཕྱིར། །དེ་ལྡན་མིན་རིགས་དོན་མ་ཡིན། །རིགས་དེའང་མི་རྟག་མི་འགྱུར་ཞིང་། །རྟག་ནའང་ཇི་ལྟར་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན། །མིང་སོགས་སྔར་ནི་བཀག་ཟིན་ཏོ། ། ཚུལ་འདི་དོན་ ལྡན་མ་ཡིན་ཏེ། །འདོད་པ་ཙམ་དང་རྗེས་འབྲེལ་ཕྱིར། །དོན་གྱི་ནུས་པ་གྲུབ་མ་ཡིན། །ར

【現代漢語翻譯】因為沒有見到『存在』的緣故。比如在遙遠的曠野中，小的東西看起來很大一樣。所取、能取（主客二元對立）的覺知，雖然不是真實存在，但能被衡量的事物（所取）和衡量的主體（能取）、以及結果（二者互動）卻存在於此。這是如何如實顯現的呢？如果不是這樣，那麼在顯現為各種各樣自性的一個事物上，形式怎麼會是真實的呢？因為唯一性已經喪失了。在其他事物上，其他事物的自性也喪失了。因為沒有見到自性，所以不是唯一的。因為見到智慧和事物沒有差別，所以確定它們沒有差別。如果用什麼來分析事物，那麼它就不是真實存在的。因為對於這些事物來說，既沒有單一性，也沒有多樣性。從見到相似性出發，對於那些不屬於自己卻認為是自己的人來說，產生了錯覺，因為在這些人中，並不存在真正的主體，對於這些漂泊者來說，這才是真正的主體，因為他們沒有看到任何單一性。從內在的腐敗中產生的事物，是因為罪過而產生的，所以從自性上來說，這種顛倒的顯現也是存在的。對於那些具有相似性等特徵的事物來說，就像無所依賴的模糊事物一樣，對於這些事物，智慧完全否定了執取的形式。因為那是它的自性，所以是自我的覺知。因此，那是它的證明。例如，就像體驗慾望等一樣，當將自我置於對境時，能被衡量的事物、衡量的主體和結果都存在於此，這應該應用於所有情況。在這些情況中，因為有體驗的自性，所以它們能夠體驗自己的自性。像這樣，這種可能性就是斷滅的自我，能被衡量的事物是自我的覺知，也是結果。所謂的執取自我的形式，是完全否定的自性，被稱為可能性，是 प्रमाण (pramāṇa, 量, 有效認知手段)，而自我的覺知則被充分闡述。從對境中產生的所有 विभिन्न (vi विभिन्न, 各種各樣的) 識，即使有其他原因，也會在某種程度上轉變為對境的形式。例如，食物和時間等，雖然是孩子出生的原因，但它會執取父母一方的形象，而不是其他形象。即使其他事物和對境在作為原因方面是相同的，但它仍然被認為是那個對境，因為沒有它，它就不會變成那樣。對於有意義的心識來說，即使懷疑沒有事物，但在執取過去的事物時，兩種方式都證明了自我的覺知。因為顯現為藍色等不同的事物，所以它不是具有那些事物的種姓（ जाति，jāti，種姓，類別），也不是真實的。那個種姓也是無常的、變化的，如果是常恒的，又怎麼會是創造者呢？名稱等已經在之前被否定了。這種方式不是有意義的，因為這僅僅是願望和隨之而來的聯繫，事物的力量並沒有被證實。

【English Translation】 Because 『existence』 is not seen. For example, in a distant wilderness, small things appear large. The grasping (subject) and the grasped (object) consciousness, although not truly existent, the measurable (object), the measuring subject, and the result (interaction) exist here. How does this appear as it is? If not so, how can forms be true in one thing that appears as various natures? Because the oneness is lost. In other things, the nature of other things is also lost. Because the self-nature is not seen, it is not one. Because wisdom and things are seen as not different, it is certain that they are not different. If something is used to analyze things, then it is not truly existent. Because for these things, there is neither singleness nor multiplicity. Starting from seeing similarities, for those who think they are themselves but do not belong to themselves, illusions arise, because in these wanderers, there is no true self, because they have not seen any singleness. Whatever arises from inner corruption arises from faults, so by nature, this inverted appearance also exists. For those things that have characteristics such as similarity, like unreliant blurry things, for these things, wisdom completely denies the form of grasping. Because that is its nature, it is self-awareness. Therefore, that is its proof. For example, just as experiencing desires, etc., when placing the self in the object, the measurable, the measuring subject, and the result all exist here, this should be applied to all situations. In these situations, because there is the nature of experience, they are able to experience their own nature. Like this, this possibility is the annihilated self, the measurable is self-awareness, and it is also the result. The so-called form of grasping the self is the nature of complete negation, called possibility, is प्रमाण (pramāṇa, Devanagari: प्रमाण, Roman transliteration: pramāṇa, meaning: valid means of cognition), and self-awareness is fully explained. All the विभिन्न (vi विभिन्न, Devanagari: विभिन्न, Roman transliteration: vi विभिन्न, meaning: various) consciousnesses that arise from objects, even if there are other causes, will to some extent transform into the form of the object. For example, food and time, etc., although they are the cause of a child's birth, it will grasp the image of one of the parents, not other images. Even if other things and objects are the same in terms of being the cause, it is still considered that object, because without it, it will not become like that. For meaningful consciousness, even if there is doubt that there are no things, but when grasping past things, both ways prove self-awareness. Because it appears as different things such as blue, it is not जाति ( जाति，Devanagari: जाति, Roman transliteration: jāti, meaning: class) with those things, nor is it real. That जाति ( जाति，Devanagari: जाति, Roman transliteration: jāti, meaning: class) is also impermanent and changing, and if it is permanent, how can it be a creator? Names, etc., have already been negated before. This way is not meaningful, because it is only a wish and the subsequent connection, and the power of things has not been proven.

ྣམ་པ་འདི་འདྲའི་ཤེས་པ་ནི། །དྲན་ཡིན་དེ་ཡང་མྱོང་ལས་བྱུང་། །དེ་ཡང་དོན་རྣམ་སྟོང་ན་དེ། །དེ་ ནི་ཅི་ལྟར་དེ་ལྡན་འགྱུར། །དེ་ཚེ་མེད་ཕྱིར་དོན་ལས་མིན། །དེ་ལྟར་མྱོང་ལའང་དེར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པ་དེ་ནི་དོན་གྱི་མིན། །གསལ་བའི་རྣམ་པས་དབེན་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་དེ་ནི་ཐ་དད་ ན། །གཞན་གྱིས་དེ་བཞིན་རྟོགས་པ་འགྱུར། །བདག་ལ་རྟག་ཏུ་འབྲེལ་ཡིན་ན། །བརྗོད་ཀྱང་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །རེ་རེ་དག་དང་འབྲེལ་ན་ནི། །མཚམས་སྦྱོར་བར་ནི་མི་འགྱུར་རོ། །དོན་གཅིག་མངོན་ཞེན་ བདག་ཉིད་ཅན། །འཆད་པོ་ཉན་པོའི་སེམས་དག་གི །གལ་ཏེ་འདྲ་ལས་དེ་གཅིག་པར། །ཐ་སྙད་ཡོད་ན་དེར་སྣང་མིན། །ཐ་དད་བདག་ཉིད་ཇི་ལྟར་གཟུང་། །དེ་ཚོ་བློ་དོན་མེད་ཅན་འགྱུར། །ཉམས་མྱོང་རྣམ་ཤེས་དེ་ཡང་ནི། ། 2-844 ཆ་གཉིས་ལ་ནི་བརྟེན་གྱུར་པ། །རྣམ་པ་གཅིག་གིས་ཁྱད་པར་ཅན། །དེ་ཤེས་པ་ཡིས་དམིགས་པར་འགྱུར། །གཞན་དུ་དེ་རྣམ་ཅན་མིན་ན། །ཅི་ལྟར་ཤེས་ལ་གནས་པར་འགྱུར། །འདི་ལྟར་ཕྱི་མ་ཕྱི་ མ་ཡི། །ཤེས་པ་རྣམ་གཅིག་ལྷག་པ་ཉིད། །དོན་གྱི་ངོ་བོས་རྣམ་གཉིས་དང་། །བདག་གི་རྣམ་པ་འགའ་ཞིག་ཏུ། །གཉིས་པ་དེ་ནི་གསུམ་པ་ཡི། །ཤེས་པ་ཡིས་ནི་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དོན་འབྲས་ཉིད་ ཀྱིས་ཤེས་དྲན་ན། །དོན་དྲན་ཕྱིར་ན་འཁྲུལ་པ་ཡིས། །གལ་ཏེ་སྲེ་ན་སྣང་བ་དང་། །ཡིད་བྱེད་ལ་ཡང་དེར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་འབྲས་བུ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་། །རྒྱུ་དང་ལྷན་ཅིག་འཛིན་པར་འགྱུར། །དེ་ ཕྱིར་རྫ་མཁན་ལ་སོགས་པ། །མེད་པར་བུམ་པ་དྲན་མི་འགྱུར། །ཁྱད་པར་གང་ལས་ཤེས་པ་ནི། །དོན་དང་འདྲེ་བ་བསྟེན་པ་དེ། །འདྲ་བ་ལས་གཞན་ཅིར་འགྱུར་ཏེ། །མཚེ་མ་སོགས་ལ་མཐོང་ཕྱིར་ རོ། །དང་པོའི་རང་བཞིན་གཉིས་མིན་ན། །གཉིས་པའི་རང་བཞིན་གཅིག་ལ་ནི། །རྣམ་གནས་ངེས་པར་འཛིན་པ་ཡི། །སེམས་ཀྱིས་འབྱེད་པར་འགྱུར་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་སྔོ་སོགས་ངོ་བོ་རུ། །མདུན་ན་གནས་པར་ འགྱུར་བའི་བློ། །དོན་སྲེ་བ་དང་འབྲེལ་པ་ཅན། བློ་གཉིས་པས་ནི་དམིགས་པར་འགྱུར། །གཞན་དུ་དང་པོ་གཅིག་པོ་ཉིད། །དོན་ལས་བྱུང་ཕྱིར་འབྲེལ་འགྱུར་གྱི། །སྔ་མའི་དོན་དང་འབྲེལ་མཐོང་མེད། །ཤེས་པ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་མིན། ། 2-845 ངེས་པར་བློ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ། །ཅིག་ཅར་དུ་ནི་མྱོང་འགྱུར་བའི། །ཡུལ་ནི་དེ་ལས་གཞན་ཉིད་དུ། །རྣམ་གང་གིས་ན་འགྲུབ་པར་འགྱུར། །རྣམ་ཤེས་འཁྲུལ་པས་ཟླ་བ་གཉིས། །མེད་པར་ཐ་དད་མཐོང་ བ་བཞིན། །སྔོ་སེར་ཐ་དད་དག་ལ་ནི། །མྱོང་བའི་ངེས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །མྱོང་བ་མེད་པར་དོན་འགའ་འམ། །དོན་མེད་པ་ཡི་མྱོང་བ་ཡང་། །མྱོང་བར་འགྱུར་བ་མ་མཐོང་བ། །དེས་ན་དེ་ དག་ཐ་དད་མིན། །དེ་ཕྱིར་ཤེས་དུས་སྣང་བ་ཡི། །དོན་ནི་ཤེས་ལས་གཞན་མིན་པ། །བཟློག་པར་རབ་ཏུ་དཀའ་བ་ཉིད། །

【現代漢語翻譯】如此之識，乃是憶念，亦從經驗生。彼亦于義相空，彼如何能具彼？彼時無故，非從義生，如是經驗亦復如是。彼相非是義，因其遠離明晰之相。若彼相各別，則他者亦如是了知。若與我恒常相連，雖說亦不能了知。若與一一相連，則不能成為連線。具足唯一義之顯現執著，講者聽者之心。若因相似而為一，若有名稱，則不顯現。如何執取各別之自性？彼等成為無義之智。經驗之識，亦復依賴於二分。以一相而有差別，彼識所緣。否則，若非具彼相，如何安住于識？如是，後者後者之識，唯一相增上。以義之自性為二，以及我之若干相。第二者為第三者之識所了知。若以義果而知憶念，因憶念義故而有錯亂。若混合，則于顯現及作意亦復如是。如是，一切果亦與因一同執取。是故，無陶師等，則不憶念瓶。識之差別為何？即是依于與義混合。與相似者有何不同？因於雙生子等可見。若第一之自性非二，則第二之自性為一。以心執持相之安住，則不能分別。是故，青等之自性，於前而住之智。與義混合且相關聯，二智所緣。否則，最初唯一者，從義而生故而相關聯。不見與前者之義相關聯，識非後者後者。定與智一同，同時經驗之境。以何種方式能成立彼之外境？如錯亂之識，無二月，如是見各別。于青黃各別，無經驗之確定。無經驗則無若干義，或無義之經驗。未見成為經驗者，故彼等非各別。是故，識時所顯現之義，非異於識。反駁極為困難。

【English Translation】 Such awareness is memory, also arising from experience. It is also empty of objective aspects; how can it possess them? Since it is absent at that time, it does not arise from objects; likewise, experience is also such. That aspect is not of the object, because it is devoid of clarity. If that aspect is distinct, then others will also understand it in the same way. If it is always connected to me, even if spoken, it will not be understood. If connected to each individually, it will not become a connection. Possessing the nature of manifest attachment to a single object, the minds of the speaker and listener. If it is one due to similarity, if there is a name, it does not appear there. How is the nature of distinctness grasped? Those become meaningless intellects. The awareness of experience also relies on two parts. Distinguished by one aspect, it becomes the object of that awareness. Otherwise, if it does not possess that aspect, how can it abide in awareness? Thus, each subsequent awareness has one aspect more. With the nature of the object being two, and some aspects of the self. The second is understood by the awareness of the third. If memory is known by the result of the object, due to remembering the object, there is confusion. If mixed, it will also be so in appearance and attention. Likewise, all results also grasp together with the cause. Therefore, without potters and so on, the pot cannot be remembered. What is the difference from which awareness is? That which relies on mixing with the object. What else does it become other than similarity? Because twins and so on are seen. If the first nature is not two, then the second nature is one. The mind that definitely grasps the abiding of aspects cannot differentiate. Therefore, the nature of blue and so on, the intellect that abides in front. Mixed with and related to the object, it is the object of the second intellect. Otherwise, the first, being one, becomes related because it arises from the object. There is no seeing related to the former object; awareness is not subsequent. Certainly together with the intellect, the object that is experienced simultaneously. By what means can that external object be established? Like the deluded awareness, seeing two moons without existence, seeing distinct things. In distinct blue and yellow, there is no certainty of experience. Without experience, there is no object, or experience without an object. It is not seen to become experience; therefore, they are not distinct. Therefore, the object that appears at the time of awareness is not different from awareness. Refuting is extremely difficult.

རྒྱུ་གཞན་དག་ནི་ཡོད་ན་ཡང་། །དབང་པོའི་བློ་རྣམས་མེད་པའི་ཕྱིར། །ཐ་ དད་རྒྱུ་ནི་རྗེས་དཔོག་འགྱུར། །གལ་ཏེ་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག །རྐྱེན་ལས་ངེས་པ་མི་སྨྲ་ནའོ། །ས་བོན་ལས་ནི་མྱུག་སྐྱེས་དང་། །དུ་བ་ལས་མེ་གྲུབ་པ་ཞེས། །དེ་འདྲ་ཕྱི་རོལ་དོན་རྟེན་ ཅན། །བྱེད་པོ་ཤེས་བྱེད་གནས་པ་གང་། །དེ་ཡང་གལ་ཏེ་དེའི་ངོ་བོར། །སྣང་བ་དེ་ལྟར་ངེས་འབྲེལ་བའི། །བློ་ལ་བརྟེན་ནས་རྟོག་བྱེད་ན། །འགལ་བ་དག་ནི་ཅི་ཞིག་ཡོད། །དུ་བ་མེས་བསྐྱེད་ འགྱུར་བ་མིན། །དེ་ཕྱིར་འབྲས་ལས་རྒྱུ་རྟོགས་མིན། །དེ་རྒྱུ་དག་ནི་ཡིན་ན་ཡང་། །གང་ལས་ངེས་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དེ་ལའང་དུ་བར་སྣང་བའི་བློས། །བག་ཆགས་གསལ་བར་སད་པ་ཅན། །མེར་སྣང་བ་ཡི་བློ་ཉིད་ནི། ། 2-846 རྟོགས་འགྱུར་མེ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །སེམས་རྒྱུད་དེར་རུང་བག་ཆགས་ཀྱི། །སྙིང་པོ་ཅན་ཉིད་དུ་བར་ནི། །སྣང་བའི་བློ་དག་གསལ་བྱེད་པ། །དེས་ན་མེ་ལས་དུ་བ་ཡིན། །མཁས་པ་རྣམས་ལ་བརྗོད་ འདི་ཡོད། །ཕྱི་རོལ་ལ་ནི་བརྟེན་ནས་སུ། །ཚུལ་གཉིས་བརྗོད་ཡིན་དེ་ཡང་ནི། །ལྷན་ཅིག་མྱོང་བའི་ངེས་པས་འགྲུབ། །དབང་པོའི་ཁྱད་པར་གྱིས་གསལ་དང་། །མི་གསལ་འདྲེན་མ་ལ་སོགས་པ། །སྣང་བ་ཐ་ དད་འཛིན་པ་ཡི། །ཤེས་པ་དོན་གཅིག་ལ་དམིགས་སོ། །དེ་དོན་ལ་དེར་སྣང་མིན་ན། །དོན་གྱི་རང་བཞིན་གཅིག་པའི་ཕྱིར། །དེ་ཡི་དོན་ཅན་ཡིད་ཀུན་ནི། །རང་བཞིན་གཅིག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །དོན་ ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་འགྱུར་ཞིང་། །དེ་ཡི་ངོ་བོའི་རྗེས་བྱེད་པ། །དེ་ནི་གཞན་འགའ་ཞིག་ལས་ཀྱང་། །ཆ་འགའ་ཡིས་ནི་ཐ་དད་འགྱུར། །འདི་ལྟར་ཕ་ལ་བརྟེན་ནས་བུ། །ཕ་དེ་ཡི་ནི་གཟུགས་ཡིན་ ཡང་། །འགའ་ཞིག་ལས་ནི་ཆ་འགའ་ཡིས། །ཐ་དད་པར་ནི་དམིགས་པ་ཡིན། །མར་མེ་ལ་སོགས་དཀྱིལ་འཁོར་ནི། །རྨ་བྱའི་མདོངས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན། །སྔོ་དང་དམར་དང་མདངས་གསལ་བར། །མིག་མི་གསལ་བས་ མཐོང་བར་འགྱུར། །དེ་དེ་ཕྱི་རོལ་དངོས་ཡིན་ན། །དབང་པོ་གསལ་ལ་ཅི་ནུས་མེད། །ཡང་དག་མཐོང་ན་དེ་མཐོང་བ། །དབང་པོ་ཉམས་པའང་ཇི་ལྟར་ཡིན། །རབ་རིབ་ཀྱིས་སྦྱངས་གསལ་བའི་མིག །དབང་པོ་ལས་འདས་མཐོང་དེ་ལ། ། 2-847 གཞན་གྱི་མཐོང་བའི་དོན་དེ་ཡང་། །ཇི་ལྟ་བུར་ན་གསལ་མ་ཡིན། །སྣང་དབང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས། །གཞན་ནི་གཅིག་གི་ནུས་རྟོགས་པ། །དེས་ན་གཞན་ནི་རྒྱུ་མ་ཡིན། །རྒྱུ་མིན་ཡུལ་ཡང་ཇི་ ལྟར་ཡིན། །གལ་ཏེ་དེ་ཉིད་བློ་རྒྱུ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་མར་མེ་ལ་ལྟོས་འགྱུར། །མར་མེ་ཙམ་གྱིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར། །གཉིས་ཀ་དག་ཀྱང་རྒྱུ་མ་ཡིན། །ཉེ་རིང་ལ་སོགས་ཁྱད་པར་གྱིས། །གསལ་དང་མི་ གསལ་མི་རུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་སྣང་ཁྱད་ལས་དེར་འགྱུར། །དེ་ནི་ཆོད་དང་མ་ཆོད་དག །མཐོང་ངམ་མི་མཐོང་མཚུངས་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་སྣང་བ་མི་གསལ་བས། །

【現代漢語翻譯】即使存在其他原因，由於感官的意識不存在，不同的原因可以被推斷出來。如果相似性是直接的，那麼就不應該說是由條件決定的。正如從種子中產生幼苗，從煙霧中產生火，這些都是依賴於外部對象的。作者、知者、存在者是誰？如果它以那種方式顯現，並且與意識有確定的關聯，那麼依賴於意識進行推斷，又有什麼矛盾呢？煙霧不是由火產生的，因此不能從結果中推斷原因。即使存在那些原因，又如何確定地理解呢？對於它來說，顯現煙霧的意識，具有清晰覺醒的習氣，顯現火的意識，是可以理解的，但不是火本身。在那樣的心流中，具有可塑性的習氣本質，顯現煙霧的意識使之清晰。因此，火產生煙霧。智者們有這樣的說法，依賴於外部，兩種方式的表達都是可以的，那也是通過一同體驗的確定性來實現的。感官的差異使清晰和不清晰，引導者等等，顯現不同的執著，意識專注于同一個對象。如果那個對像沒有以那種方式顯現，由於對象的自性是相同的，那麼所有具有那個對象的心，其自性也會是相同的。依賴於對像而產生，並且追隨它的本質，它也可能與其他一些事物，在某些方面有所不同。例如，依賴於父親而有兒子，即使兒子是父親的形象，但在某些方面，也會被認為有所不同。燈等圓形，具有孔雀羽毛的顏色，藍色、紅色和光澤，不清晰的眼睛會看到。如果那是外部的真實存在，那麼清晰的感官又有什麼用呢？如果正確地看到它，那麼看到它，感官的衰退又是什麼樣的呢？被薄霧遮蔽的清晰的眼睛，超越感官的看到，其他人的看到，又怎麼會清晰呢？從顯現、感官、意識的作用中，其他人理解一個人的能力，因此其他人不是原因。不是原因，又怎麼會是對象呢？如果那本身是意識的原因，又怎麼會依賴於燈呢？僅僅因為燈的存在，兩者都不是原因。由於距離等差異，清晰和不清晰是不可能的。如果從顯現的差異中產生，那麼它是否被切斷，看到或看不到，都會是相同的。如果顯現是不清晰的，那麼…… 即使有其他因素存在，但由於沒有感官意識，所以可以推斷出不同的原因。如果相似性是直接的，那麼就不應該說是由條件決定的。正如從種子中產生幼苗，從煙霧中產生火，這些都是依賴於外部對象的。作者、知者、存在者是誰？如果它以那種方式顯現，並且與意識有確定的關聯，那麼依賴於意識進行推斷，又有什麼矛盾呢？煙霧不是由火產生的，因此不能從結果中推斷原因。即使存在那些原因，又如何確定地理解呢？對於它來說，顯現煙霧的意識，具有清晰覺醒的習氣，顯現火的意識，是可以理解的，但不是火本身。在那樣的心流中，具有可塑性的習氣本質，顯現煙霧的意識使之清晰。因此，火產生煙霧。智者們有這樣的說法，依賴於外部，兩種方式的表達都是可以的，那也是通過一同體驗的確定性來實現的。感官的差異使清晰和不清晰，引導者等等，顯現不同的執著，意識專注于同一個對象。如果那個對像沒有以那種方式顯現，由於對象的自性是相同的，那麼所有具有那個對象的心，其自性也會是相同的。依賴於對像而產生，並且追隨它的本質，它也可能與其他一些事物，在某些方面有所不同。例如，依賴於父親而有兒子，即使兒子是父親的形象，但在某些方面，也會被認為有所不同。燈等圓形，具有孔雀羽毛的顏色，藍色、紅色和光澤，不清晰的眼睛會看到。如果那是外部的真實存在，那麼清晰的感官又有什麼用呢？如果正確地看到它，那麼看到它，感官的衰退又是什麼樣的呢？被薄霧遮蔽的清晰的眼睛，超越感官的看到，其他人的看到，又怎麼會清晰呢？從顯現、感官、意識的作用中，其他人理解一個人的能力，因此其他人不是原因。不是原因，又怎麼會是對象呢？如果那本身是意識的原因，又怎麼會依賴於燈呢？僅僅因為燈的存在，兩者都不是原因。由於距離等差異，清晰和不清晰是不可能的。如果從顯現的差異中產生，那麼它是否被切斷，看到或看不到，都會是相同的。如果顯現是不清晰的，那麼……

【English Translation】 Even if other causes exist, since the senses' minds do not exist, different causes can be inferred. If the similarity is direct, then it should not be said to be determined by conditions. Just as sprouts arise from seeds, and fire arises from smoke, these are dependent on external objects. Who is the author, the knower, the existent? If it appears in that way, and has a definite connection with consciousness, then what contradiction is there in inferring based on consciousness? Smoke is not produced by fire, therefore one cannot infer the cause from the result. Even if those causes exist, how can one understand them definitively? For it, the consciousness that manifests smoke, having a clear and awakened habit, the consciousness that manifests fire, is understandable, but not the fire itself. In that mindstream, having the essence of malleable habits, the consciousness that manifests smoke makes it clear. Therefore, fire produces smoke. The wise have this saying, relying on the external, both ways of expression are possible, and that is achieved through the certainty of experiencing together. The differences in the senses make clear and unclear, guides, etc., manifesting different attachments, consciousness focuses on the same object. If that object does not appear in that way, since the self-nature of the object is the same, then all minds that have that object, their self-nature will also be the same. Arising dependent on the object, and following its essence, it may also differ from some other things in some aspects. For example, a son depends on his father, even if the son is the image of the father, but in some aspects, it will be considered different. Lamps, etc., are round, have the color of peacock feathers, blue, red, and luster, unclear eyes will see. If that is an external reality, then what use are clear senses? If one sees it correctly, then seeing it, what is the decay of the senses like? Clear eyes obscured by mist, seeing beyond the senses, how can the seeing of others be clear? From the action of manifestation, senses, and consciousness, others understand one's ability, therefore others are not the cause. Not the cause, how can it be the object? If that itself is the cause of consciousness, how can it depend on the lamp? Just because the lamp exists, neither is the cause. Due to differences such as distance, clarity and unclearness are impossible. If it arises from the difference in manifestation, then whether it is cut off, seen or not seen, it will be the same. If the manifestation is unclear, then... Even if other factors exist, but because there is no sensory consciousness, different causes can be inferred. If the similarity is direct, then it should not be said to be determined by conditions. Just as seedlings arise from seeds, and fire arises from smoke, these are dependent on external objects. Who is the author, the knower, the existent? If it appears in that way, and has a definite connection with consciousness, then what contradiction is there in inferring based on consciousness? Smoke is not produced by fire, therefore one cannot infer the cause from the result. Even if those causes exist, how can one understand them definitively? For it, the consciousness that manifests smoke, has a clear and awakened habit, the consciousness that manifests fire, is understandable, but not the fire itself. In that mindstream, having the essence of malleable habits, the consciousness that manifests smoke makes it clear. Therefore, fire produces smoke. The wise have this saying, relying on the external, both ways of expression are possible, and that is achieved through the certainty of experiencing together. The differences in the senses make clear and unclear, guides, etc., manifesting different attachments, consciousness focuses on the same object. If that object does not appear in that way, because the self-nature of the object is the same, then all minds that have that object, their self-nature will also be the same. Arising dependent on the object, and following its essence, it may also differ from some other things in some aspects. For example, a son depends on his father, even if the son is the image of the father, but in some aspects, it will be considered different. Lamps, etc., are round, have the color of peacock feathers, blue, red, and luster, unclear eyes will see. If that is an external reality, then what use are clear senses? If one sees it correctly, then seeing it, what is the decay of the senses like? Clear eyes obscured by mist, seeing beyond the senses, how can the seeing of others be clear? From the action of manifestation, senses, and consciousness, others understand one's ability, therefore others are not the cause. Not the cause, how can it be the object? If that itself is the cause of consciousness, how can it depend on the lamp? Just because the lamp exists, neither is the cause. Due to differences such as distance, clarity and unclearness are impossible. If it arises from the difference in manifestation, then whether it is cut off, seen or not seen, it will be the same. If the manifestation is unclear, then...

དེ་ཆ་ཕྲ་མོ་འགའ་ཞིག་ནི། །མ་ མཐོང་དེ་ཕྱིར་ཐ་དད་ན། །ཕྱི་རོལ་དོན་གཅིག་མཐོང་བ་དང་། །མི་མཐོང་ཐ་དད་གང་ལས་ཡིན། །ཕྲ་རྡུལ་དུ་མ་ཐ་དད་མཐོང་། །མི་མཐོང་ཐ་དད་གང་ལས་ཡིན། །གལ་ཏེ་སྣང་བ་གསལ་མི་ གསལ། །ཁྱད་པར་གྱིས་བློ་ཐ་དད་ན། །གཞན་ཐ་དད་པས་ཐ་དད་མེད། །གང་ལས་ཐ་དད་པར་སྣང་འགྱུར། །སྣང་བ་དེ་ཡང་ཅིས་མི་གསལ། །སྒྲིབ་ཕྱིར་དེ་འདིར་ཅིས་མ་ཡིན། །སྲབ་ཕྱིར་སྣང་བའང་ དེ་ལྟ་ཉིད། །གཞན་དུ་སྲབ་མིན་ཡོད་པ་ཉིད། །ཤིན་ཏུ་ཉེ་ལ་སྣང་བ་ནི། །ཆེར་གསལ་དེ་ཡང་སྣང་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དེར་ཡང་མཐོང་མེད་ལ། །བརྟེན་ནས་གཟུགས་གཞན་འབྱུང་འགྱུར་ན། །དེ་དག་རྣམས་ནི་ཕན་ཚུན་དུ། ། 2-848 སྒྲིབ་འགྱུར་དེ་ཕྱིར་སྣང་བ་ནི། །སྒྲིབ་བྱེད་དེ་ལ་གཅིག་སྣང་འགྱུར། །དེ་མ་བསྒྲིབས་ན་ཅིག་ཅར་ནི། །གསལ་དང་མི་གསལ་རང་བཞིན་དག །མཐོང་འགྱུར་མཐོང་མེད་གྱིས་གཅིག་བསྒྲིབས། །གང་གིས་དོན་དང་དོན་ མིན་མེད། །དེ་ལ་མ་མཐོང་བས་ཅི་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་དོན་བརྟེན་སྐྱེས་གྱུར་པའི། །མྱོང་བ་ཇི་ལྟའི་རྒྱུ་བཞིན་དུ། །རྣམ་པ་ཐ་དད་འཛིན་བྱེད་དེ། །ལྷག་མ་བློ་ངན་ལུགས་ངན་ཡིན། །ཤེས་པ་སྒྲ་ དང་མར་མེ་རྣམས། །མངོན་སུམ་དང་ནི་ཅིག་ཤོས་ཀྱི། །སྐྱེད་བྱེད་ཉིད་ཀྱིས་སྔ་མ་ཡི། །སྐད་ཅིག་རྣམས་ནི་ཞིག་པའི་ཕྱིར། །གང་གིས་ཤེས་ལ་མེད་གསལ་འགྱུར། །ཕན་འདོགས་བྱེད་པ་མ་ཡིན་གཞན། །གསལ་ ན་དོན་ཀུན་གསལ་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དེ་རྒྱུ་ལས་ངེས་ན། །ཤེས་ལ་རྟོག་པ་འདི་ཡང་མེད། །ངེས་བྱས་ཤེས་ལ་དེ་མེད་ཀྱང་། །དོན་དུ་སྣང་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །དེ་གསལ་བ་ཞེས་བརྗོད་པ་ ཡིན། ། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་དོན་གཞན་ནི། །ཕན་འདོགས་མིན་ཕྱིར་རྣམ་མི་བྱེད། །ཤེས་ལ་རང་གི་རྣམ་པ་ཡིས། །རྣམ་འབྱེད་མིན་གསལ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །བརྟན་གང་རྡོ་རྗེ་རྡོ་སོགས་ཀྱི། །དོན་ཡང་གཞན་ལ་ ལྟོས་མེད་ཕྱིར། །འགྲོ་བ་ཀུན་གྱི་ཤེས་པ་ནི། །ཅིག་ཅར་རང་ཉིད་སྐྱེད་པར་འགྱུར། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་པས་ཕན་འདོགས་ཕྱིར། །འདི་ཡི་དེ་དག་རིམ་འབྱུང་ན། །སྐད་ཅིག་སོ་སོར་གཞན་ཡིན་བརྗོད། །འདིར་ཡང་སྐྱོན་ནི་སྔར་བཞིན་ནོ། ། 2-849 དེ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་མྱོང་བ་ལ། །བརྩད་པ་འགའ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །དེ་དོན་རང་བཞིན་ཉིད་མ་གྲུབ། །དེ་ཡང་ཡང་དག་དྲན་ལས་གྲུབ། །རང་སྤྱོད་ཡུལ་གྱིས་ཕྱེ་མེད་ཅིང་། །ཐ་དད་པར་མྱོང་མེད་ དེ་ལ། །འདི་ནི་འདི་ལྟར་འདི་ལྟར་ནི། །མིན་ཞེས་ཐ་དད་འདི་མེད་འགྱུར། །ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཙམ་གྱིས་ནི། །ཐ་དད་འགའ་ཞིག་རྣམ་འབྱེད་མིན། །ཐ་དད་གསལ་བ་མེད་པ་ལ། །རྣམ་འབྱེད་བློ་ མེད་ཆེ་སོགས་བཞིན། །ཚུལ་གཉིས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་ཀྱང་། །རང་རིག་ཕལ་ཆེར་གྲུབ་པ་ཡིན། །རང་གི་ངོ་བོར་འགྱུར་སྣང་བ། །དེ་ཚོ་མྱོང་བར་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །དེ

【現代漢語翻譯】關於這些微小之處：如果因為未見而有差別，那麼對外境的同一與未見的差別又是什麼造成的呢？如果微小的粒子被看到是不同的，那麼未見的差別又是什麼造成的呢？如果因為顯現的光明與不光明而導致智慧的差別，那麼沒有其他的差別，又是什麼導致顯現的不同呢？如果顯現本身不光明，那又是因為什麼遮蔽了它呢？如果是因為稀薄，那麼顯現也是如此。否則，稀薄與否是客觀存在的。如果非常接近，顯現就會更加清晰，這也變成了顯現。如果即使在那裡也看不到，並且依賴於此而產生其他的形象，那麼這些事物之間就會互相遮蔽，因此顯現就會被遮蔽，而只能顯現一部分。如果不遮蔽，那麼光明與不光明的自性就會同時顯現。用可見與不可見來互相遮蔽，用什麼來區分有意義與無意義呢？對於它來說，未見又有什麼作用呢？因此，依賴於事物而產生的體驗，就像原因一樣，會產生不同的認知方式，其餘的都是惡劣的智慧和惡劣的邏輯。知識、聲音和燈火，通過顯現和另一種方式產生。因為前者（指聲音和燈火）的剎那都在消逝，所以用什麼來使知識變得清晰呢？沒有其他的幫助。如果清晰，那麼一切事物都會變得清晰。如果知識的清晰是源於原因，那麼知識就不會有概念。即使知識沒有被確定，但因為事物本身顯現，所以才說它是清晰的。同時產生的事物無法提供幫助，因此無法區分。如果知識無法通過自身的形象來區分，那麼又如何變得清晰呢？堅固如金剛、石頭等事物，因為不依賴於其他事物，所以一切眾生的知識都會同時產生自身。因為同時產生的事物可以提供幫助，所以這些事物會依次出現，每個剎那都是不同的。這裡的問題和之前一樣。對於自己體驗到的事物，沒有任何爭論。事物本身的自性並沒有成立，它只是通過正確的記憶而成立。自身的使用與對像沒有區分，也沒有體驗到差別，因此不會有『這是這樣，這不是那樣』的區分。僅僅通過體驗，無法區分任何差別。在沒有清晰差別的情況下，就沒有區分的智慧，就像大小等概念一樣。通過確立兩種方式，大部分的自證就成立了。顯現為自身的形象，因為體驗而成立。

【English Translation】 Regarding these subtle points: If difference arises from not seeing, then what causes the difference between the sameness of external objects and not seeing? If minute particles are seen as different, what causes the difference in not seeing? If the difference in intelligence is due to the clarity or lack of clarity in appearance, then without other differences, what causes the difference in appearance? If the appearance itself is not clear, then what obscures it? If it is due to thinness, then the appearance is also the same. Otherwise, the presence or absence of thinness is objective. If it is very close, the appearance becomes clearer, and this also becomes an appearance. If even there it is not seen, and relying on this, other forms arise, then these things will mutually obscure each other, therefore the appearance will be obscured, and only a part will appear. If it does not obscure, then the nature of clarity and non-clarity will appear simultaneously. Using visible and invisible to obscure each other, what distinguishes meaningful from meaningless? What does not seeing do to it? Therefore, the experience arising from relying on things, like a cause, will produce different ways of cognition, and the rest are bad wisdom and bad logic. Knowledge, sound, and light are produced through manifestation and another way. Because the moments of the former (referring to sound and light) are passing away, what makes knowledge clear? There is no other help. If it is clear, then all things will become clear. If the clarity of knowledge comes from a cause, then knowledge will not have concepts. Even if knowledge is not determined, but because the thing itself appears, it is said to be clear. Things that arise simultaneously cannot provide help, so they cannot be distinguished. If knowledge cannot be distinguished by its own form, then how can it become clear? Things that are firm like vajra, stone, etc., because they do not depend on other things, the knowledge of all beings will arise simultaneously. Because things that arise simultaneously can provide help, these things will appear in sequence, each moment being different. The problem here is the same as before. There is no dispute about what one experiences oneself. The self-nature of things is not established, it is only established through correct memory. The use of oneself is not distinguished from the object, and no difference is experienced, so there will be no distinction of 'this is so, this is not so'. Merely through experience, no difference can be distinguished. In the absence of clear difference, there is no wisdom of distinction, just like concepts such as size. By establishing two ways, most of the self-evidence is established. Appearing as one's own form is established through experience.

་དངོས་ཅན་གྱི་བློ་ཡིས་ནི། །ཤེས་ འགགས་ཇི་ལྟར་མྱོང་བ་ཡིན། །དེས་རང་ངོ་བོའང་མྱོང་མེད་ཕྱིར། །ཉམས་མྱོང་མ་ལུས་ལྡོག་པར་འགྱུར། །དོན་དུ་སྣང་བ་དང་ལྡན་ཤེས། །དེ་ནི་ཕྱི་རོལ་མངོན་ཕྱོགས་སྣང་། །བློ་ལ་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་ བློ། །རྟག་ཏུ་བདག་ལ་ནང་མངོན་ཕྱོགས། །ཡུལ་གང་གི་ནི་སྣང་བ་གང་། །དེས་དེ་མྱོང་མིན་ཞེས་པའང་འཐོབ། །གལ་ཏེ་དེ་དང་འདྲ་བ་ལས། །མྱོང་གཞན་ཅི་ཡོད་ཅེས་འདོད་ན། །འདྲ་བ་ཐམས་ཅད་ ཕན་ཚུན་དུ། །མྱོང་བ་ཉིད་ནི་ཐོབ་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་བློ་འདྲ་དེ་མྱོང་ན། །ད་ནི་འདྲ་ལས་མྱོང་མ་ཡིན། །དེ་ཡི་མྱོང་དེ་རང་ཉིད་དེ། །དེ་ནི་འདྲ་བའི་རྒྱུ་ཅན་མིན། །བྱ་བ་ལས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་གི ། 2-850 འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་རྒྱུར་འགྱུར། །རང་གི་ངོ་བོའི་རང་བཞིན་དེའི། །མྱོང་བ་སྒྲོ་འདོགས་འཁྲུལ་པ་ལས། །སྔོ་སོགས་མྱོང་བར་གྲགས་ཡིན་གྱི། །གཞན་གྱི་བདག་ཉིད་མྱོང་ལས་མིན། །བློ་ནི་སྔོ་སོགས་དངོས་ ཡིན་ན། །ཕྱི་རོལ་དོན་ལ་ཚད་མ་གང་། །བློ་ནི་སྔོ་སོགས་དངོས་མིན་ན། །དེ་ནི་ཇི་ལྟར་དོན་མྱོང་ཡིན། །གང་ཚེ་མྱོང་བའི་བདག་ཉིད་ནི། །འདྲ་བའི་རྒྱུ་ཅན་མ་ཡིན་ན། །འདི་དེ་རང་ ཉིད་གྲུབ་པས་ན། །དོན་གྱིས་ཅི་ཞིག་ཉེ་བར་སྒྲུབ། །བདག་ཉིད་ཀུན་གྱིས་འདྲ་ན་ནི། །ཤེས་པ་ཤེས་པ་ཉིད་མིན་འགྱུར། །ཆ་འགའ་ཞིག་གི་མཚུངས་ན་ནི། །ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མྱོང་འགྱུར། །ཇི་ ལྟར་སྔོ་སོགས་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །སྔོ་སོགས་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འདོད། །དེ་བཞིན་ཉམས་མྱོང་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །དེ་ཡང་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་འགྱུར། །ཉམས་མྱོང་ཉམས་སུ་མྱོང་ངོ་ཞེས། །དོན་བཞིན་དུ་ནི་ངེས་མིན་ པ། །དེ་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད་ཅེ་ན། །དོན་ལའང་དེ་ནི་རྟག་ཏུ་མེད། །ཡོང་བ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡོད་ན། །མྱོང་ལ་མེད་པའང་ཅི་ཡི་ཕྱིར། །གཞན་ཡང་དཀར་སོགས་མཐོང་བ་ན། །དཀར་སོགས་མངོན་པར་ གསལ་བ་ཡི། །རང་བཞིན་རིག་པ་གསལ་བ་ནི། །སྐྱེས་པའི་སྣང་བ་འདི་གང་ཡིན། །དེ་ཅི་དཀར་སོགས་མངོན་གསལ་ལས། །གཞན་དངོས་འོན་ཏེ་བདག་གྱུར་ཡིན། །གཞན་དངོས་ཡིན་ན་གསལ་བ་ནི། །གསལ་མིན་ཅི་ལྟར་དཀར་གསལ་འགྱུར། ། 2-851 ཤེས་པ་གསལ་ཡིན་དེ་གསལ་མིན། །འགྲོ་བ་མ་ལུས་གསལ་མ་ཡིན། །གསལ་བ་གསལ་གཞན་གྱིས་གསལ་ནའང་། །ཐུག་པ་མེད་པར་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །མཐོང་དང་འབྲེལ་པ་ཤེས་མེད་པ། །ཅི་ལྟར་དེ་ཡིས་ཁྱད་ པར་འགྱུར། །གང་ཕྱིར་གཉིས་ལས་གཅིག་རྟོགས་ཚེ། །གཉིས་པ་མཐོང་བ་ཡོད་མ་ཡིན། །གཉིས་དག་འབྲེལ་པར་མཐོང་བ་ན། །མཐོང་ཞེས་བྱ་བར་ངེས་པར་འགྱུར། །གང་གིས་མཐོང་བ་འདྲ་བ་ནི། །སེམས་གཞན་གྱིས་ ནི་མཐོང་གྱུར་པ། །དེ་ལ་མཐོང་ཞེས་བརྗོད་ཅེ་ན། །འདི་འདྲ་བས་ན་རང་རིག་གྲུབ། །ཅི་སྟེ་རང་དངོས་མི་རིག་ན། །ཅི་ལྟར་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་རིག །འདྲ

【現代漢語翻譯】以實體的心識，如何體驗認知的阻礙？因為它沒有體驗到自己的本性，所有的體驗都會倒轉。實際上，具有顯現的心識，那是外境顯現的方向。而心中執持的那個心識，總是向內顯現自身。無論哪個對境的顯現是什麼，都可以說它沒有體驗到那個對境。如果認為除了與它相似之外，還有其他的體驗，那麼所有相似的事物之間，都會獲得體驗。如果相似的心識體驗到，那麼現在就不是從相似中產生的體驗。那個體驗是它自身，它不是相似的原因。行為和業的分類，這在世間會成為原因。體驗自己本性的自性，是從虛構和錯覺中產生的。據說體驗到藍色等，而不是體驗到其他的自性。如果心識是藍色等的實體，那麼對外境來說，什麼是量？如果心識不是藍色等的實體，那麼它如何體驗對境？當體驗的自性不是相似的原因時，因為這由它自身成立，對境還需要做什麼來接近它呢？如果所有自性都相同，那麼心識就不是心識本身了。如果只是部分相似，那麼所有事物都會體驗到所有事物。就像因為藍色等的本性，想要體驗藍色等一樣。同樣，因為體驗的本性，它也會體驗到體驗。體驗正在體驗體驗，如果不能如實確定，那麼說沒有過失，對境也總是沒有的。如果存在產生的原因，為什麼體驗中沒有呢？此外，當看到白色等時，白色等顯現的自性，這種顯現的覺知是什麼？它與白色等顯現不同，還是就是自身？如果是不同的實體，那麼顯現如何成為白色的顯現？如果心識是顯現的，而它本身不顯現，那麼所有眾生都不顯現。如果顯現被其他的顯現所顯現，那麼就會陷入無窮的過失。如果沒有與見相聯繫的心識，它如何能有所區別？因為當從兩者中理解一個時，就不存在看到第二個。當看到兩者相關聯時，才能確定為『見』。如果其他人看到與見相同的事物，那麼稱之為見，因為這類似於成立自證。如果不認識自己的實體，如何認識其他事物的本性？相似

【English Translation】 How does the mind of substance experience the obstruction of knowledge? Because it has not experienced its own nature, all experiences will be reversed. In fact, the mind with appearance is the direction of external appearance. And the mind held in the heart always manifests itself inwardly. Whatever the appearance of any object is, it can be said that it has not experienced that object. If it is thought that there is another experience other than being similar to it, Then all similar things will gain experience with each other. If the similar mind experiences, then now it is not an experience arising from similarity. That experience is itself, it is not the cause of similarity. The classification of actions and karma will become the cause in this world. Experiencing the nature of one's own nature arises from fabrication and illusion. It is said that blue etc. are experienced, rather than experiencing other self-natures. If the mind is the substance of blue etc., then what is the measure for external objects? If the mind is not the substance of blue etc., then how does it experience the object? When the nature of experience is not the cause of similarity, since this is established by itself, what does the object need to do to approach it? If all self-natures are the same, then the mind is not the mind itself. If only part is similar, then all things will experience all things. Just like because of the nature of blue etc., one wants to experience blue etc. Similarly, because of the nature of experience, it will also experience experience. Experience is experiencing experience, if it cannot be determined as it is, then saying there is no fault, the object is always absent. If there is a cause for arising, why is it absent in experience? Furthermore, when seeing white etc., what is this manifestation of awareness, the nature of white etc. appearing? Is it different from the manifestation of white etc., or is it itself? If it is a different entity, then how does the manifestation become the manifestation of white? If the mind is manifest, and it itself does not manifest, then all beings do not manifest. If manifestation is manifested by another manifestation, then it will fall into the fault of infinity. If there is no mind associated with seeing, how can it be distinguished? Because when one understands one of the two, there is no seeing the second. When seeing the two related, it can be determined as 'seeing'. If others see the same thing as seeing, then it is called seeing, because this is similar to establishing self-awareness. If one does not recognize one's own entity, how can one recognize the nature of other things? Similar

་བ་ལས་ནི་མྱོང་ཞེས་པའང་། །སྔར་ ཉིད་རྣམ་པར་བསལ་བ་ཡིན། །མཐོང་བ་དག་ནི་འདྲར་འཛིན་ན། །དོན་ནི་སྔར་མཐོང་ཡོད་མིན་པས། །ཅི་ལྟར་དེ་ནི་མཐོང་བ་དང་། །འདྲ་བ་ཡིན་པར་དེས་ངེས་འགྱུར། །འདྲ་བ་ཉིད་ཀྱང་མི་འདོད་ པ། །གང་ཡིན་དེ་ལ་གཉིས་མཐོང་མེད། །དེ་ཚེ་དོན་དང་ཤེས་པ་ཞེས། །དེ་དག་སྨོས་སུ་ག་ལ་ཡོད། །ཅི་སྟེ་རང་དངོས་འོ་ན་དེ། །རང་ཉིད་རབ་ཏུ་གསལ་བར་འགྱུར། །གང་ཕྱིར་དེ་མི་ གསལ་ན་ནི། །དོན་མི་གསལ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །བདག་རིག་མིན་པའི་ཕྱོགས་དག་ལ། །དོན་ཀུན་མཐོང་མེད་འདི་ཡིས་ནི། །བློ་ནི་མངོན་སུམ་མིན་སྨྲ་བ། །གང་ཡིན་དེ་ལའང་ལན་བཏབ་བོ། །རྟེན་དམིགས་གོམས་པའི་ཁྱད་པར་ལས། ། 2-852 ཐ་དད་པར་ནི་འཇུག་པ་ཅན། །བདེ་སྡུག་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི། །ཁྱད་པར་མངོན་སུམ་དེ་དག་ནི། །བློ་ཉིད་དེ་ལས་ཐ་དད་གཞན། །དེ་ཤེས་གང་ཡིན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་། །རྟོགས་མེད་གཞན་གྱིས་རིག་ ཡིན་ན། །གཞན་གྱིས་ཀྱང་ནི་དེ་སྤྱོད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དེས་བསྐྱེད་པ་དང་དེར། །སྣང་བའི་བློ་རིག་གཞན་མིན་ན། །དམིགས་པར་བྱེད་པ་གཞན་ལ་ཡང་། །གཉིས་འདི་གདོན་མི་ཟ་བར་ཡོད། །ཅི་སྟེ་དེ་ ལས་སྐྱེས་མིན་ཞིང་། །དེར་སྣང་ཅན་ཡང་མ་ཡིན་ན། །བློ་དེ་ཡུལ་མེད་ཅན་དུ་འགྱུར། །དེ་མ་བཟུང་ན་སྤྱི་དག་ཀྱང་། །མི་འཛིན་དེ་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་། །དངོས་མིན་ཞེས་ཀྱང་སྔར་བཤད་དོ། །དེ་ ཕྱིར་དོན་སྣང་བ་དེ་ནི། །བློ་དེ་ལས་གཞན་མིན་དེས་ན། །མངོན་སུམ་དང་ནི་བདག་རིག་གྲུབ། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་འཛིན་བྱེད་ཀྱང་། །མངོན་སུམ་ཉིད་ནི་མིན་ཞེ་ན། །དོན་མཚུངས་ཐ་དད་དེ་གར་ ལས། །མ་མཐོང་དོན་གཅིག་ལྡན་སོགས་ཀྱིས། །གལ་ཏེ་མྱོང་བ་དེས་ཡིན་ན། །གཞན་ནི་རྣམ་ཀུན་འཛིན་མི་འགྱུར། །མྱོང་བའི་དབྱེ་བའང་བསལ་ཟིན་ཏོ། །གང་དག་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱིས། །གཞན་གྱི་བདེ་བ་ ལ་སོགས་པ། །མྱོང་ལ་ཉམས་མྱོང་མཚུངས་པས་ན། །དེ་ཡང་དེ་བཞིན་གདུང་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཡུལ་དབང་འདུས་མེད་པས། །དེ་ལས་བྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། །དེ་དག་ལ་ནི་སྐྱེ་མིན་ན། །སྡུག་བསྔལ་སྐྱེས་པར་གྱུར་ཉིད་ནི། ། 2-853 སྡུག་བསྔལ་མྱོང་མིན་འོན་ཀྱང་ནི། །སྡུག་བསྔལ་ཤེས་པ་སྐྱེས་པ་ཡིན། །སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་མྱོང་མིན་པར། །གདུང་དང་ཕན་འདོགས་རྒྱུ་མ་ཡིན། །གང་ཚེ་རང་ཉིད་སྡུག་བསྔལ་གྱི། །རང་གི་ངོ་བོར་སྣང་ བ་ནི། །གདུང་ཡིན་དེ་དམིགས་ཤེས་ཡིན་པ། །དེ་ཚེ་དེ་ལྟར་ཐལ་མི་འགྱུར། །དེས་ན་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །དམིགས་མྱོང་དག་ནི་ཐ་དད་ཡིན། །དོན་དང་འདྲ་བ་དམིགས་པ་སྟེ། །རང་ཉིད་གསལ་ བ་བདག་མྱོང་ཡིན། །གཞན་ཡང་མངོན་སུམ་མེད་པས་ན། །བློ་ནི་རྟགས་ལས་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དེ་ཡང་དབང་པོ་དོན་ནམ་བློ། །ཡང་ན་ཡིད་བྱེད་སྔ་མར་འགྱུར། །རྒྱུ་འབྲས་ཚོགས་པ

【現代漢語翻譯】『體驗』一詞也用於『從…中』，先前已經完全排除了這種用法。如果所見之物被認為是相似的，那麼事物就不是先前見過的。它怎麼能確定與所見之物相似呢？即使不想要相似性，對於不存在的事物，也不會有二元對立的顯現。在那種情況下，事物和意識又怎麼會被提及呢？如果事物是自體的本質，那麼它應該能完全顯現自身。如果它不顯現，那麼事物本身也不會顯現。對於那些不承認自證的觀點，他們聲稱意識不是現量。對於那些人，我們也已經給出了回答。由於所依、所緣和習性的差異， 2-852 導致了不同的行為。快樂、痛苦、慾望等等的這些現量差別，意識本身與它們是不同的。如果有人不能理解這一點，而認為是由其他意識來感知，那麼其他人也會體驗到它。如果由它產生並且顯現於它的意識不是其他，那麼對於其他所緣，這兩種情況無疑也會存在。如果它不是由它產生，也不是顯現於它，那麼這個意識就會變成無境的。如果不執持它，那麼總相也不會被執持，並且先前已經說過它不是真實存在的。因此，事物的顯現與意識不是他體，因此，現量和自證成立。如果有人說，即使有執持，也不是現量，那麼事物相同或不同又有什麼關係呢？如果未曾見過，那麼通過具有相同意義的事物等來推斷。如果體驗是由體驗本身產生的，那麼其他任何事物都不會被執持。體驗的差別也已經被排除了。那些通過瑜伽現量，體驗到他人的快樂等的人，由於體驗相似，也會同樣感到痛苦。如果由於根境沒有聚集，因此不會產生由它引起的痛苦，那麼痛苦的產生本身， 2-853 不是體驗痛苦，而是產生了對痛苦的認知。如果不體驗痛苦等，就不會有同情和幫助的動機。當痛苦以自身的形式顯現時，那就是同情，並且那是對所緣的認知。在那種情況下，就不會有這樣的過失。因此，所有認知的所緣和體驗都是不同的。與事物相似的是所緣，自身顯現的是自證。此外，由於沒有現量，意識將通過推理來理解。那推理要麼是根、境，要麼是意識，要麼是先前的作意。原因、結果和集合

【English Translation】 The term 'experience' is also used for 'from', which has been completely excluded previously. If what is seen is considered similar, then the thing is not something seen before. How can it be determined to be similar to what is seen? Even if similarity is not desired, for what does not exist, there is no dualistic appearance. In that case, how can things and consciousness be mentioned? If the thing is the essence of itself, then it should be able to fully manifest itself. If it does not manifest, then the thing itself will not manifest. For those who do not accept self-awareness, they claim that consciousness is not direct perception. To those, we have already given an answer. Due to the differences in support, object, and habituation, 2-852 different behaviors arise. These direct perceptions of happiness, suffering, desire, etc., consciousness itself is different from them. If someone cannot understand this and thinks it is perceived by another consciousness, then others will also experience it. If the consciousness generated by it and appearing in it is not other, then for other objects, these two situations will undoubtedly exist. If it is not generated by it and does not appear in it, then that consciousness will become objectless. If it is not held, then the general characteristic will not be held, and it has been said before that it is not real. Therefore, the appearance of things is not other than consciousness, thus, direct perception and self-awareness are established. If someone says that even with holding, it is not direct perception, then what does it matter whether things are the same or different? If it has not been seen, then it is inferred through things with the same meaning, etc. If the experience is generated by the experience itself, then nothing else will be held. The difference of experience has also been excluded. Those who experience the happiness of others, etc., through yogic direct perception, will also feel the same pain due to similar experiences. If the suffering caused by it does not arise because the root and object have not gathered, then the arising of suffering itself, 2-853 is not experiencing suffering, but the cognition of suffering arises. If suffering, etc., is not experienced, there will be no motivation for compassion and help. When suffering appears in its own form, that is compassion, and that is the cognition of the object. In that case, there will be no such fault. Therefore, the object and experience of all cognitions are different. What is similar to the thing is the object, and what manifests itself is self-awareness. Furthermore, since there is no direct perception, consciousness will be understood through inference. That inference is either the root, object, or consciousness, or the previous attention. Cause, result, and collection

་འདི་དག་ལས། །འབྲེལ་ པ་ཅན་གཞན་ཡོད་མིན་ཏེ། །ནུས་པ་མཐོང་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་འཁྲུལ་ཕྱིར་དབང་པོ་མིན། །དོན་ཡང་དེ་བཞིན་བློ་ཡིད་བྱེད། །ཤེས་ཡིན་དེ་ཡང་མ་གྲུབ་ཉིད། །མ་གྲུབ་པ་ནི་རྟགས་ཉིད་ མིན། །གལ་ཏེ་དོན་གསལ་རྟགས་ཡིན་པར། །འདོད་ན་དེ་ཉིད་ཤེས་མིན་ནམ། །འདིས་ནི་གསལ་གྱུར་དོན་གསལ་ཏེ། །གསལ་བ་ཉམས་སུ་མྱོང་མིན་ན། །དེ་ཡིས་གསལ་འགྱུར་མི་ངེས་ཕྱིར། །འོན་ཏེ་གསལ་དེ་ དོན་ཉིད་ཀྱི། །ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ཡིན་འདོད་ན། །སྐྱེ་བ་དང་ནི་འཇིག་མེད་པའི། །དོན་ལ་ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་མེད། ། དེ་འདོད་ན་ཡང་ཤེས་སོ་སོར། །སྐད་ཅིག་འཇིག་པར་ཐལ་བར་འགྱུར། །དེ་ཡང་ཤེས་པའམ་ཤེས་མ་གྱུར། ། 2-854 གལ་ཏེ་ཤེས་པ་རྟགས་ཡིན་ན། །ཤེས་པར་ཡོངས་སུ་བཅད་མེད་པར། །དེས་ཤེས་ཞེས་བྱ་དེ་གང་ལས། །ཤེས་གྱུར་ཉིད་དུ་བཅད་མེད་ཀྱང་། །དེ་ནི་ཅི་ལྟར་གོ་བྱེད་ཡིན། །མཐོང་བ་མཐོང་གྱུར་མིན་ གཞན་གྱིས། །མཐོང་གྱུར་འགར་ཡང་མཐོང་འགྱུར་མེད། །ཁྱད་པར་དེ་གཞན་མཐོང་བ་ལའང་། །ཡོད་ཕྱིར་རང་བློ་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་རང་ཆོས་ལྟོས་མེད་ཅན། །དོན་ཆོས་ཡན་གར་པ་ལས་ནི། །བློ་ནི་རྗེས་ སུ་དཔོག་མ་ཡིན། །བློ་རྟགས་མངོན་སུམ་གང་ཡིན་པ། །རང་ཆོས་རང་བློ་ལས་གཞན་ཅི། །རྒྱུ་མཚུངས་པ་ལས་སྐྱེས་པ་དེ། །བློ་ལས་ཐ་དད་གང་ལས་ཡིན། །གཞན་སྐྱེས་དེ་ཡང་འཁྲུལ་པ་ཅན། །གཟུགས་ སོགས་ཡུལ་ནི་ལྔ་པོ་དང་། །དབང་པོ་དང་ནི་དམིགས་པ་དག །མ་གཏོགས་དེ་ཡི་འབྲས་བུ་གཞན། །ཉེ་བར་མཚོན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གཉིས་ནི་དབང་པོ་འདས། །དོན་ལྔ་དག་ལས་གཟུགས་མཐོང་ ལས། །སྐྱེས་པ་གཞན་དུ་སྲིད་བྲལ་བ། །གང་ཡིན་གཅིག་ཀྱང་རྟོགས་པ་མེད། །དེ་ལྟར་ཤེས་མེད་གང་ཡིན་དེ། །རྟགས་ཞེས་བྱ་བ་བབ་ཆོལ་ཡིན། །རྟགས་ཡོད་ན་ཡང་དེ་དང་ནི། །ལྷན་ཅིག་འབྲེལ་པ་ མཐོང་མེད་པར། །ཅི་ལྟར་རྟོགས་འགྱུར་རྟགས་དག་ནི། །མ་མཐོང་བ་ཡི་གསལ་བྱེད་མིན། །རྟགས་དེ་ཉིད་ལས་སྔར་དེ་ནི། །གྲུབ་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་ན་ནི། །དེ་ལ་ཡང་ནི་དཔེ་གཞན་ཞིག །བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ཕྱིར་ཐུག་མེད་འགྱུར། ། 2-855 དེ་ཕྱིར་བློ་ལས་དོན་གྲུབ་ཀྱི། །དོན་ལས་ཇི་ལྟར་ཡང་དེ་མིན། །དེ་མ་གྲུབ་པར་དོན་རང་ཉིད། །རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །མངོན་སུམ་བློ་དང་དེ་ལས་ནི། །བརྗོད་དང་གཡོ་འགུལ་སོགས་ མཐོང་ནས། །གཞན་སེམས་རྗེས་དཔག་མི་འགྱུར་ཏེ། །བདག་ལ་འབྲེལ་པ་མཐོང་མེད་ཕྱིར། །ཡིད་ཀྱི་བློ་ལ་དོན་གྱི་རྟགས། །རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡོད་མིན་ཕྱིར། །ཁྱོད་ཀྱི་བློ་ནི་བློ་གཞན་གྱིས། །ཅི་ལྟར་རབ་ ཏུ་གསལ་བར་འགྱུར། །གསལ་མིན་བདག་ཏུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། །གསལ་བྱ་གསལ་བྱེད་གང་ལས་ཡིན། །ཡུལ་ནི་ཅི་ལྟར་གསལ་བ་ཡིན། །གསལ་ལ་ངོ་བོ་འཕོ་ཕྱིར་རོ། །གསལ་དེའང་དེ་ཡི་ངོ

【現代漢語翻譯】這些之中，沒有其他的關聯，因為沒有看到作用。因此，由於迷惑於此，所以不是根識。同樣，意識也是如此。如果是『識』，那也是未成立的。未成立的就不是能成立的因。如果認為顯現事物是能成立的因，那麼那不就是『識』嗎？通過它而顯現，事物才顯現，如果不體驗顯現，那麼它就不一定能使事物顯現。或者認為那顯現是事物的某種差別，那麼對於生和滅的事物來說，沒有任何差別。如果這樣認為，那麼每個『識』都會剎那壞滅。那也是『識』或者不是『識』。如果『識』是能成立的因，那麼在沒有完全確定『識』的情況下，從何處稱之為『識』呢？即使沒有確定它是否是『識』，那又如何成為能理解的呢？所見不是被其他所見，也不是被其他所見的事物所見。因為那種差別也存在於其他所見之中，所以會證悟自己的心。因此，從不依賴於自性的事物自性，以及獨立的事物自性中，心是無法推測的。心，作為能成立的因，或者作為現量，除了自性和自心之外還有什麼呢？從相同的原因產生的事物，與心有什麼不同呢？從其他產生的事物也是迷惑的。除了色等五境、根識和所緣之外，沒有其他的果可以明確地指出來。其中，兩個是根識已滅。在五境中，從見色所生的，除此之外不可能存在其他的。沒有任何一個是能證悟的。因此，任何沒有『識』的事物，都被隨意地稱為能成立的因。即使存在能成立的因，如果沒有看到與它的關聯，又如何能證悟呢？沒有看到的能成立的因，不是顯現者。如果說能成立的因在那之前就已經成立了，那麼對於那個能成立的因，也需要其他的例子來證明，因此會變成無窮無盡。因此，心可以成立事物，但事物無論如何也不能成立心。因為在心未成立的情況下，事物本身也無法成立。從現量的心以及從中產生的語言和動作等，無法推測他人的心，因為沒有看到與自己的關聯。因為在意識的心中，沒有完全成立的事物自性。你的心又如何能被其他的心完全照亮呢？因為顯現與不顯現與自己相同，所以從何處產生顯現者和所顯現者呢？事物又是如何顯現的呢？因為顯現會改變體性。那顯現也是它的體性。

【English Translation】 Among these, there is no other connection, because no function is seen. Therefore, due to being confused about this, it is not a sense faculty. Similarly, consciousness is also like that. If it is 'consciousness', that is also unestablished. What is unestablished is not a sign. If you assert that the manifestation of an object is a sign, then isn't that itself consciousness? Through it, the object becomes manifest, and if the manifestation is not experienced, then it does not necessarily make the object manifest. Or, if you assert that the manifestation is some difference of the object, then for objects that are born and die, there is no difference. If you assert that, then each consciousness will momentarily perish. That is either consciousness or not consciousness. If consciousness is a sign, then without completely ascertaining consciousness, from where is it called consciousness? Even if it is not ascertained whether it is consciousness, how can it be an understanding? What is seen is not seen by another seen, nor is it seen by any seen object. Because that difference also exists in other seen things, one will realize one's own mind. Therefore, from an object nature that does not depend on its own nature, and from an independent object nature, the mind cannot be inferred. What else is there besides self-nature and self-mind, which are the sign or the direct perception of the mind? What is the difference between things that arise from the same cause and the mind? Things that arise from others are also deluded. Except for the five objects such as form, the sense faculties, and the objects of focus, there is no other result that can be clearly pointed out. Among them, two are sense faculties that have passed away. Among the five objects, there is no other possibility of arising from seeing form. None of them can be realized. Therefore, anything that does not have consciousness is casually called a sign. Even if a sign exists, how can one realize it without seeing its connection? A sign that is not seen is not a clarifier. If it is said that the sign was established before that, then for that sign, another example is needed to prove it, so it will become endless. Therefore, the mind can establish objects, but objects cannot establish the mind in any way. Because if the mind is not established, the object itself cannot be established. From the direct perception of the mind and from the speech and movements that arise from it, one cannot infer the minds of others, because one does not see the connection with oneself. Because there is no fully established object nature in the mind of consciousness. How can your mind be fully illuminated by another mind? Because manifestation and non-manifestation are the same as oneself, from where do the manifestor and the manifested arise? How is the object manifested? Because manifestation changes its essence. That manifestation is also its essence.

་བོ་ཉིད། །རང་ ཉིད་རབ་ཏུ་གསལ་བ་ཡིན། །དེ་ལྟར་བློ་ལ་བློ་འདོད་ན། །བློ་ནི་རང་ཉིད་རིག་པར་གྲུབ། །དེ་ལྟ་མིན་ན་ཡུལ་ཡང་ནི། །བློ་དང་ལྷན་ཅིག་ཆོས་མཚུངས་ཉིད། །དེའི་ཕྱིར་ངེད་ཀྱི་བློ་རང་ ཉིད། །གསལ་བའི་ངོ་བོས་རབ་གསལ་ཞིང་། །གཞན་དེ་ངོ་བོ་འཕོ་བ་ཡིས། །གསལ་བ་ན་ནི་རབ་གསལ་ཉིད། །འདྲ་བ་ཡིན་ཡང་དེ་ཡིས་ནི། །བློ་གཞན་རབ་ཏུ་གསལ་མི་འདོད། །རང་ཉིད་རབ་ཏུ་ གསལ་ཕྱིར་དོན། །དེ་ཡི་ངོ་བོས་རབ་གསལ་ཡིན། །དཔེར་སྒྲོན་གཉིས་བཞིན་མར་མེ་དང་། །བུམ་པ་དག་ཀྱང་དེར་བརྟེན་ནས། །གསལ་བྱ་གསལ་བྱེད་ངོ་བོ་ཡིས། །ཐ་སྙད་རབ་ཏུ་རྒྱས་པར་བྱེད། །ཡུལ་དང་དབང་པོ་ཙམ་གྱིས་ནི། ། 2-856 མཐོང་ཞེས་བྱ་བར་ངེས་མ་ཡིན། །དེས་ན་གང་ལས་འདིར་འགྱུར་བ། །གཞན་དེའང་མཐོང་བར་གདོན་མི་ཟ། །དྲན་པ་ལས་ཀྱང་བདག་རིག་གྲུབ། །ཤེས་པ་གཞན་གྱིས་རིག་ན་ནི། །རིང་སོགས་འཛིན་པར་མི་ འགྱུར་ཏེ། །ཡུན་རིང་གནས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །གནས་ན་གོ་རིམ་མེད་པས་ན། །བློ་ལ་ཅིག་ཅར་སྣང་བའི་ཕྱིར། །ཡི་གེ་རིམ་མེད་རིང་མི་འགྱུར། །ཕན་ཚུན་འདྲེ་བ་མེད་པ་ཡི། །ཡིག་ཆ་རིམ་ ལྡན་ཅི་ལྟར་ན། །རིམ་མེད་པ་ནི་སྐྱེད་པར་བྱེད། །སྔ་མ་མཐའ་ཡི་བར་གནས་ན། །འོག་ཏུ་སྒྲ་ནི་འཕེལ་བར་འགྱུར། །རིམ་མིན་འཛིན་ཕྱིར་ཐ་མར་ནི། །རིམ་ལྡན་བློ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར། །དེ་ འོག་ཡུལ་ནི་གནས་མེད་ཕྱིར། །བློ་ནི་རང་ཉིད་གནས་མ་ཡིན། །རང་ཉིད་གནས་ན་ཕྱིས་ཀྱང་དེ། །མི་འཇིག་ཁྱད་པར་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཡི་གེ་རིམ་མེད་ཅིག་ཅར་ནི། །སྐྱེས་པ་ལ་ཡང་སྐྱོན་འདི་ ཡོད། །ལན་ཅིག་བརྩལ་སྐྱེས་ཕྱིར་རྩོལ་བ། །ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་དོན་མེད་འགྱུར། །ཡི་གེ་རྣམས་ནི་གསལ་བ་ལའང་། །སྐྱོན་འདི་རྗེས་སུ་གནས་པ་ཉིད། །དུ་མ་ཡིས་ནི་དེ་འཛིན་ན། །ཐ་མའི་བློ་གང་ དེ་མྱོང་ལ། །དེ་ཡང་རིང་པོར་འཛིན་མིན་པ། །དེས་ན་རིང་བློ་དྲན་མི་འགྱུར། །བློ་རྣམས་སོ་སོ་ཐ་དད་དུ། །མྱོང་ན་དེ་སྒྲ་ཐོས་པ་ནི། །ཆོད་པ་མེད་པར་སྣང་མི་འགྱུར། །སྦྱོར་བར་བྱེད་པའང་བསལ་བ་ཡིན། ། 2-857 གལ་ཏེ་ཆོད་པ་མཐོང་ཡང་འདི། །རྣམ་ཆད་མེད་པར་འཁྲུལ་འགྱུར་ན། །ཐུང་ངུ་གཉིས་ནི་བརྗོད་ན་ཡང་། །རྣམ་ཆད་མེད་པར་འཁྲུལ་པར་འགྱུར། །དབང་པོས་རྣམ་བཅད་མཐོང་ན་ཡང་། །དབང་པོ་ལས་ཆད་མེད་ སྒྲོ་འདོགས། །མི་རུང་དབང་པོའི་བློ་རྣམས་ཀུན། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ཐལ་ཕྱིར་རོ། །ཡི་གེའི་བདག་ཉིད་ཀུན་མཐའ་ཡང་། །མིག་འཛུམས་ཚད་དུ་གནས་པ་ཡིན། །དེ་ཡང་རིམ་གྱིས་རྡུལ་ཕྲན་ནི། །དུ་མ་དག་ དང་འབྲེལ་པས་རྫོགས། །རྡུལ་གཅིག་བསྒྲེས་དུས་ཆུང་པ་ཡི། །མཐར་ཐུག་དུས་ཀྱང་སྐད་ཅིག་འདོད། །བློ་ཡང་སྐད་ཅིག་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ཡི་གེ་རིམ་གྱིས་རྟོགས་པར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་ཡི་གེ་གཟུགས་སོགས་ལ། །བློ་ གཞན་

【現代漢語翻譯】是故自性光明。自身最為明亮。若如是欲心生心，則心自證成。若不如是，則境亦與心同性。是故我等之心自身，以光明之體性而極明亮，彼以外在之體性轉變，于明亮時則極明亮。雖相似，然彼不欲他心極明亮。自身極明亮之故，以彼之體性而極明亮。譬如二燈，如燈與瓶等，依彼等，能所明之體性，名言極增長。僅以境與根，不能決定為見。是故從此轉變者，彼亦無疑可見。由憶念亦能成立自證。若以他識知，則不能執持長等，因無久住故。若住，則無次第，故於心一時顯現。字母無次第，則不成長。無有互相混合之，次第檔案如何？無次第者能生。若前者住于末尾之間，則下音聲增長。為執持無次第，故最後亦無次第心。其下境無住故，心非自住。若自住，則后亦不壞，因無差別故。字母無次第一時，于生起亦有此過失。一次勤生故，後後勤作無意義。字母之明亮亦有此過失隨之。若以多者執持彼，則最後之心體驗何者？彼亦非執持長久，故不憶念長久之心。若諸心各各相異，則彼音聲聽聞，不顯現為決斷。亦遮遣合和。若雖見決斷，然此無間斷而迷惑，則雖說二短，亦迷惑為無間斷。若根見間斷，則根無間斷而增益。不應理，因諸根之心皆顛倒故。字母之自性皆于眼閉之量而住。彼亦由次第之微塵多者相聯而圓滿。一塵聚集時，小之，至極之時亦欲剎那。心亦剎那，是故次第了知字母。是故於字母色等，他心。

【English Translation】 Therefore, the self-nature is luminous. One's own self is most bright. If one desires mind to arise from mind in this way, then mind is self-proven. If it is not so, then the object is also of the same nature as the mind. Therefore, our mind itself, with the nature of luminosity, is extremely bright, and that which transforms with an external nature, is extremely bright when it is bright. Although similar, it does not desire other minds to be extremely bright. Because one's own self is extremely bright, it is extremely bright with its nature. For example, like two lamps, such as a lamp and a vase, based on these, the nature of the object and subject of illumination, names and words greatly increase. Merely with the object and the senses, it is not certain to be seeing. Therefore, that which transforms from this, that too will undoubtedly be seen. Self-awareness is also established by memory. If it is known by another consciousness, then it will not grasp length, etc., because there is no long duration. If it stays, then there is no sequence, therefore it appears to the mind all at once. If letters are without sequence, then they do not grow long. How can there be a sequential document without mutual mixing? That which is without sequence can produce. If the former stays between the end, then the sound below increases. Because of grasping the non-sequential, in the end there is also no sequential mind. Because the object below has no stay, the mind is not self-staying. If it is self-staying, then it will not be destroyed later either, because there is no difference. Letters without sequence, all at once, also have this fault in arising. Because it arises from one effort, the later efforts become meaningless. The luminosity of letters also has this fault following it. If many hold onto it, then which is the last mind to experience? That too does not hold onto it for long, therefore it does not remember the long mind. If the minds are each different, then that sound hearing does not appear as a decision. It also rejects combination. If even though a decision is seen, this is confused without interruption, then even if two shorts are said, it is also confused as uninterrupted. If the senses see interruption, then the senses uninterruptedly increase. It is unreasonable, because all the minds of the senses are inverted. The self-nature of letters all stays within the measure of closing the eyes. That too is completed by the gradual connection of many fine particles. When one particle is gathered, it is small, and at the ultimate time, a moment is desired. The mind is also a moment, therefore the letters are gradually understood. Therefore, in letters, forms, etc., other minds.

གྱིས་ནི་ཆོད་ན་ཡང་། །ཆོད་པ་མེད་པར་སྣང་བ་ཅན། །ཐམས་ཅད་ལོག་པའི་དོན་ཅན་འགྱུར། །དབང་པོའི་འཁྲུལ་པ་ལས་གཞན་དུ། །དངོས་པོ་རྣམས་ནི་སྦྱོར་བྱེད་པ། །ཐ་དད་མཚོན་མེད་འཁྲུལ་པ་ ཅན། །དྲན་ཡིན་དེ་ནི་རྣམ་རྟོག་ཅན། །བརྗོད་དང་རྗེས་འབྲེལ་དེ་ལ་ནི། །གསལ་བར་སྣང་ཉིད་ག་ལ་ཞིག །དབང་པོས་བཟུང་ལ་སྒྲ་སྦྱོར་བ། །ཡོད་པ་མིན་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དབང་པོས་ཆོད་པ་ མཐོང་ན་ཡང་། །གལ་ཏེ་རྟོག་པས་སྦྱོར་བྱེད་ན། །དོན་དང་དེ་ཡི་མྱོང་བ་ནི། །རྒྱུན་མི་ཆད་པར་སྣང་བ་དག །རིགས་དམ་གནོད་པ་ཅན་མེད་ན། །ཆོད་པ་ཞེས་བྱ་དེ་གང་ལས། །གལ་ཏེ་བློ་ནུས་ངེས་པའི་ཕྱིར། ། 2-858 ཞེ་ན་དེ་ནི་གང་ལས་འདོད། །ཅིག་ཅར་བློ་མཐོང་མེད་ཕྱིར་ན། །དེ་ཉིད་འདི་ལྟར་དཔྱད་བྱ་ཡིན། །དེ་རྣམས་རིགས་མཐུན་པ་ཉིད་ལ། །ནུས་པ་ངེས་པར་གྱུར་པ་ཡིན། །འདི་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་ པ་རྣམས། །རིམ་གྱིས་འབྱུང་བར་ཡང་དག་རྟོགས། །འདིས་ནི་གང་ཞིག་མཐོང་དོན་ལ། །ངོ་ཤེས་བྱེད་པ་རྟོག་པ་དག །གསལ་བར་སྣང་བས་མངོན་སུམ་དུ། །རྟོག་པ་དེ་ཡང་བསལ་བ་ཡིན། །སྐྲ་དང་སྒོང་ དང་མར་མེ་སོགས། །ཐ་དད་རྟོགས་པ་དག་ལ་ཡང་། །གསལ་སྣང་ཡོད་ཕྱིར་དེ་འདྲའི་བློ། །ཅི་ལྟར་མངོན་སུམ་ཡིན་པར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་ངོ་ཤེས་པ་ལས་ནི། །ཡིག་སོགས་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མེད། །སྔོན་ མྱོང་དྲན་ལས་དེ་ཡི་ཆོས། །སྒྲོ་འདོགས་མེད་པར་དེ་ཉིད་ནི། །འདི་ཞེས་བྱ་བར་ཤེས་པ་མེད། །དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་དབང་སྐྱེས་ཡིན། །དོན་དང་ཤེས་པ་མྱོང་བ་དག །ཅིག་ཅར་འབྱུང་བར་འདོད་མིན་ ཞིང་། །དོན་དང་ཤེས་པའི་སྣང་བ་དག །སོ་སོར་རྟོགས་པའང་ཡོད་མ་ཡིན། །དོན་དུ་སྣང་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་། །ཕྱི་རོལ་གྱི་ནི་དོན་འབའ་ཞིག །བློ་རྣམ་གཅིག་གིས་གཟུང་མིན་ཏེ། །ཐ་དད་མེད་པར་ ཐལ་ཕྱིར་རོ། །ལེགས་པར་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས། །མྱོང་བ་ལེགས་པར་རྟོགས་མེད་པའི། །དོན་དང་དོན་ཤེས་གང་དེ་དག །ཕྱི་ནས་ཇི་ལྟར་སོ་སོར་དྲན། །དོན་དང་དོན་གྱི་ཡིད་དག་གི །མྱོང་བ་རིམ་བཞིན་སྐྱེ་བ་ལའང་། ། 2-859 སྣང་བ་སྣ་ཚོགས་པ་ཉིད་ཀྱི། །བརྩད་པའི་སྐྱོན་འདི་གདོན་པར་དཀའ། །འདི་ལྟར་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པའི། །རྣམ་གཅིག་ཉིད་དམ་མྱོང་བ་གཅིག །རྟོགས་ཀྱི་སྔོན་པོར་སྣང་བ་ནི། །མྱོང་ལ་མྱོང་བ་གཞན་ མ་ཡིན། །ཤེས་པ་གཞན་གྱིས་རྗེས་མྱོང་བར། །འགྱུར་བ་དེ་ལའང་དྲན་པ་མཐོང་། །དེ་ནི་གང་གིས་མྱོང་བ་ཡིན། ། གལ་ཏེ་དེ་ཡང་གཞན་གྱིས་ན། །ཤེས་རིག་འཕྲེང་བ་རྗེས་འབྲེལ་ཅན། །འདི་སྐྱེད་དེ་ ནི་གང་ཞིག་ཡིན། །གལ་ཏེ་སྔ་བློ་དེ་ཉིད་ན། །ཡུལ་གཞན་ལ་ནི་འཕོ་མི་འགྱུར། །གཟུང་བའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིར་གྱུར་ལ། །ཉེ་བར་སྐྱེད་བྱེད་བློ་དེ་དག །མི་འཛིན་པར་ནི་ཤེས་ཕྱི་མ། །ཅི་ ལྟར་གཞན་ནི་འཛིན་པར་འགྱུར། །

【現代漢語翻譯】即使是現量，也顯現為非現量。一切都變成具有顛倒之義。除了感官的錯亂之外，事物都是連線在一起的。具有不同、不可言說、錯亂的特性。如果是記憶，那就是分別念。對於言說和後續相關的事物，又怎麼會有清晰的顯現呢？已經說過感官所取並非聲音。即使感官見到現量，如果分別念連線它們，那麼事物和它的體驗，就會不斷地顯現出來。如果沒有種姓相違的妨害，那麼所謂的現量又從何而來？如果說是由於智慧的力量所決定，那麼這又是從何而來的呢？因為不可能同時見到一切，所以應該這樣進行分析：這些事物在同類之中，其能力是確定的。像這樣，分別念，應當如實地理解為依次產生。通過這個，對於所見之義，進行識別的分別念。通過清晰的顯現，來排除現量。對於頭髮、雞蛋和酥油等，各種不同的認識，因為有清晰的顯現，所以這樣的智慧，怎麼會變成現量呢？因此，從識別來看，不能確定文字等是唯一的。從先前的經驗記憶中，它的法，沒有增益，它本身，不會被認為是『這個』。那麼這又怎麼會是感官所生的呢？事物和意識的體驗，並不認為是同時產生的，事物和意識的顯現，也不是分別認識的。顯現為事物的識，和外境的事物本身，不是被一個心識所取，因為那樣會變成無有差別。通過對善加理解的區分，對於沒有很好理解的體驗，事物和事物之識，又怎麼能從後來分別憶起呢？事物和事物之意的，體驗依次產生，對於各種各樣的顯現，這個辯論的過失難以消除。像這樣，對於藍色等，是唯一的還是體驗是唯一的？認識到顯現為藍色，體驗不是其他的體驗。如果其他的意識隨後體驗到，那麼也會見到記憶。那是被誰體驗到的呢？如果說那也是被其他的體驗到的，那麼意識的相續就會連續不斷。這個產生，那又是什麼呢？如果說是先前的意識本身，那麼它就不會轉移到其他的境上。對於成為所取之相的，能近取生的意識，如果不執取，那麼後面的意識，又怎麼會執取其他的呢？

【English Translation】 Even direct perception appears as non-direct perception. Everything becomes meaningful with inversion. Other than the confusion of the senses, things are connected. Having different, unspeakable, confused characteristics. If it is memory, then it is conceptual thought. For speech and subsequent related things, how can there be clear manifestation? It has been said that what is taken by the senses is not sound. Even if the senses see direct perception, if conceptual thought connects them, then things and their experience, will constantly appear. If there is no contradiction of lineage, then where does the so-called direct perception come from? If it is said that it is determined by the power of wisdom, then where does this come from? Because it is impossible to see everything at once, so it should be analyzed in this way: These things are in the same category, their abilities are certain. Like this, conceptual thoughts, should be truly understood as arising sequentially. Through this, for the meaning of what is seen, the conceptual thoughts that recognize it. Through clear manifestation, to eliminate direct perception. For hair, eggs, and butter, etc., various different recognitions, because there is clear manifestation, so such wisdom, how can it become direct perception? Therefore, from recognition, it cannot be determined that letters, etc., are unique. From the memory of previous experience, its dharma, without superimposition, it itself, will not be recognized as 'this'. Then how can this be born from the senses? The experience of things and consciousness, are not considered to be produced simultaneously, the manifestation of things and consciousness, are not recognized separately either. The consciousness that appears as things, and the things themselves of the external environment, are not taken by one mind, because that would become undifferentiated. Through the distinction of good understanding, for the experience that is not well understood, things and the consciousness of things, how can they be recalled separately from later? The experiences of things and the meaning of things, arise sequentially, for the various manifestations, this fault of debate is difficult to eliminate. Like this, for blue, etc., is it unique or is the experience unique? Recognizing that it appears as blue, the experience is not another experience. If other consciousness subsequently experiences, then memory will also be seen. Who was that experienced by? If it is said that it was also experienced by others, then the continuum of consciousness will be continuous. This produces, what is that? If it is said that it is the previous consciousness itself, then it will not transfer to other objects. For becoming the characteristic of what is taken, the consciousness that can closely produce, if it does not grasp, then the subsequent consciousness, how will it grasp others?

བདག་ལ་ཤེས་བསྐྱེད་རང་བཞིན་དུ། །ངེས་པའི་ནང་གི་ཡན་ལག་ནི། །དེ་དག་ལ་གཞན་ཕྱི་ཡི་ནི། །ཡན་ལག་གང་གིས་གེགས་བྱེད་འགྱུར། །ཕྱི་རོལ་དོན་ནི་ཉེ་བས་ ཀྱང་། །དེ་ལ་གེགས་བྱེད་ནུས་མ་ཡིན། །གཞན་དུ་ཡུལ་ནི་ཉེ་བ་ན། །འགས་ཀྱང་བློ་མྱོང་མི་འགྱུར་རོ། །དོན་དེ་མིན་པའི་གནས་སྐབས་འགའ། ཡོད་མིན་དེས་ན་རྩ་བ་ནི། །མེད་ན་བློ་ཡི་ དྲན་པ་ཡང་། །མེད་ཕྱིར་འདོད་པ་ཨ་རེ་མཛེས། །འདས་སོགས་རྣམ་རྟོག་གང་དག་ལ། །དོན་ཉེ་བ་ནི་ཡོད་མིན་ལ། །འཕོ་བའི་རྒྱུ་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར། །དོན་ལ་སྤྱོད་པ་མི་སྲིད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་བདག་ལ་ཤེས་བསྐྱེད་པའི། ། 2-860 ནུས་པ་རིམ་གྱིས་ཟད་པ་ན། །ཡུལ་གཞན་ལ་ནི་འཕོ་འགྱུར་ན། །དོན་བློ་དེ་ནི་གང་ལས་ཡིན། །སྔར་གྱི་བློ་ནི་ནུས་ཟད་ན། །དོན་ལ་འཕོ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། །བློ་སྔོན་མེད་པར་བློ་ མ་ཡིན། །དོན་གཞན་ཆགས་ཞེས་ནུས་ཉམས་ན། །ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་མ་གཏོགས་ཕྱིར། །ཅིག་ཅར་རིགས་མི་མཐུན་སྐྱེ་ཡང་། །ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་སེམས་གཅིག་གིས། །ནུས་པ་ཉམས་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར། །ཀུན་གཞི་ལས་ གཞན་འབྱུང་བ་མིན། །དེ་ལྟ་མིན་ན་ཡིད་འཇུག་ནི། །མཚུངས་ལ་ཡིད་གཞན་ལྟོས་མི་འགྱུར། །ཡེད་ཤེས་རིམ་བཞིན་སྐྱེ་བས་ཀྱང་། །ལྟོས་པ་རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡིན། །ཡིད་གཅིག་ཡིན་ཕྱིར་གཞན་ལ་ནི། །ཆགས་ པ་གཞན་ལ་མི་འགྲོའི་ཕྱིར། །ཤེས་གཞན་མི་སྐྱེ་ཞེ་ན་མིན། །ལ་ལར་ཅིག་ཅར་འབྱུང་ཕྱིར་རོ། །འཇུག་པ་མཚུངས་ལ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་ཚེ་གཞན་རྟོགས་མི་འགྱུར། །བདག་ཡིད་ལྡན་པ་ཙམ་ལས་ ནི། །སྐྱེ་ནའང་ཅིག་ཅར་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །གཅིག་ལས་བྱ་བ་གཅིག་ཡིན་ནའང་། །ཅི་ལྟར་མར་མེ་དུ་མས་མཐོང་། །རིམ་གྱིས་ཀྱང་ནུས་མེད་འགྱུར་ཏེ། །ཕྱིས་ཀྱང་བྱེ་བྲག་མེད་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ལུས་སྐྱེས་བུ་ བཤད་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་འདུ་བྱེད་ལས་དེས་ན། །དེ་ཕྱིས་གང་ལས་བློ་ཉིད་ལས། །ཞེ་ན་ཡིན་མོད་འདོད་པ་ཉིད། །གཟུང་ལ་གཟུང་ཉིད་སྐྱེད་བྱེད་ལས། །གཞན་མིན་སྐྱེད་བྱེད་ཉིད་མཚན་ཉིད། །སྣང་བ་གཟུང་བ་མ་ཡིན་མེད། ། 2-861 ཆ་མེད་པ་ལ་ཕྲ་སོགས་མེད། །གཟུང་བའི་ནུས་པ་ཉམས་འགྱུར་གྱི། །སྐྱེད་བྱེད་བདག་ཉིད་གཞན་མིན་ན། །གཟུང་བའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ལ་ནི། །གཟུང་ལས་སྐྱེད་བྱེད་གཞན་མེད་དེ། །གཟུགས་སོགས་དེ་ལྟ་མིན་ པར་ནི། །བློ་ལ་དངོས་སུ་ཕན་འདོགས་མེད། །གཟུང་བའི་མཚན་ཉིད་ལས་འདི་ཡི། །དེ་དངོས་ངེས་པ་གཞན་ཅི་ཡོད། །བློ་ལའང་དེ་ཡོད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །དེ་ཡང་དེ་ཉིད་དུ་རྣམ་གནས། །འཛིན་པ་ཡི་ ནི་ཉེར་ལེན་དང་། །མྱོང་བ་སེམས་ཀྱི་གཟུང་མཚན་ཉིད། །གཟུགས་སོགས་དང་ནི་སེམས་དེ་ལྟར། །གཟུང་བའི་མཚན་ཉིད་དཔྱོད་པ་འདི། །མ་དག་བློ་ཅན་ལ་ཡིན་གྱི། །རྣལ་འབྱོར་རྟོགས་པ་བསམ་མི་ཁྱབ། །དེ་ ལ་ཕྲ་སོགས་ངོ་བོ་ཡི

【現代漢語翻譯】如果我具有生起的自性，那麼在確定的內在支分中，哪些外在的支分會成為障礙呢？即使外境非常接近，也不能成為它的障礙。否則，當境非常接近時，任何心識都不會體驗到。因為不存在不是境的情況，所以如果沒有根，心識的憶念也不會存在，因此慾望是多麼美好啊！對於過去等分別念，境的接近並不存在，因為沒有轉移的因，所以不可能對境產生作用。如果我具有生起的能力逐漸耗盡，轉移到其他境上，那麼境的智慧從何而來？如果先前的智慧耗盡了能力，就不會轉移到境上。沒有先前的智慧，就不會有智慧。如果說對其他境的執著會耗盡能力，除了生起智慧之外，即使同時生起不相同的種類，也非常清晰的一個心識，因為耗盡了能力。不是從阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलय，梵文羅馬擬音：ālaya，漢語字面意思：一切的基礎）中產生。如果不是這樣，那麼意根的相續，對於相同的事物，就不需要依賴其他的意根。因為意識是依次產生的，所以依賴性是非常確定的。如果只有一個意根，那麼對於其他的執著，就不會轉移到其他事物上。如果說其他的意識不會產生，那是不對的，因為在某些情況下會同時產生。對於相同的相續，因為是相同的，所以一切都不會了知其他的生命。即使僅僅具有我意，也會同時產生。即使從一個事物產生一個作用，為什麼能像許多燈同時照亮一樣呢？即使是依次產生，也會變得沒有能力，因為之後也沒有差別。這解釋了身體和補特伽羅（藏文：སྐྱེས་བུ་，梵文天城體：पुरुष，梵文羅馬擬音：puruṣa，漢語字面意思：人）的產生。如果說是由行（藏文：འདུ་བྱེད་，梵文天城體：संस्कार，梵文羅馬擬音：saṃskāra，漢語字面意思：組合）產生的，那麼之後是從哪裡產生智慧的呢？如果說是的，那麼所取（藏文：གཟུང་，梵文天城體：ग्राह्य，梵文羅馬擬音：grāhya，漢語字面意思：能被掌握的）本身就是產生者。不是其他的產生者本身就是自性。顯現不是所取，沒有無分（藏文：ཆ་མེད་，梵文天城體：अविभाग，梵文羅馬擬音：avibhāga，漢語字面意思：沒有部分），就沒有微細等。如果所取的能力會耗盡，那麼產生者的自性不是其他的。對於具有所取自性的事物，沒有從所取中產生其他的。對於色等事物來說，對智慧沒有直接的幫助。除了所取的自性之外，還有什麼其他的確定性呢？智慧中也有它，因此它也存在於它本身中。執著的近取（藏文：ཉེར་ལེན་，梵文天城體：उपादान，梵文羅馬擬音：upādāna，漢語字面意思：獲取）和體驗是心識的所取自性。色等事物和心識也是如此，對於所取自性的分析，是針對不純凈的智慧，對於瑜伽士的證悟是不可思議的。對於它來說，微細等的本體是...

【English Translation】 If I have the nature of arising, then among the determined inner limbs, which outer limbs would be obstacles? Even if the external object is very close, it cannot be an obstacle to it. Otherwise, when the object is very close, no consciousness will experience it. Because there is no situation that is not an object, if there is no root, the memory of consciousness will not exist, so how wonderful is desire! For past and other discriminations, the proximity of the object does not exist, because there is no cause for transfer, it is impossible to act on the object. If my ability to generate knowledge gradually diminishes and transfers to other objects, then where does the wisdom of the object come from? If the previous wisdom has exhausted its ability, it will not transfer to the object. Without previous wisdom, there will be no wisdom. If it is said that attachment to other objects will exhaust the ability, apart from generating wisdom, even if different kinds arise simultaneously, a very clear single consciousness, because it has exhausted its ability. It does not arise from the ālaya (Tibetan: ཀུན་གཞི་, Sanskrit Devanagari: आलय, Sanskrit Romanization: ālaya, literal meaning: the basis of everything). If it is not so, then the continuity of the mind, for the same thing, does not need to rely on other minds. Because consciousness arises sequentially, dependence is very certain. If there is only one mind, then for other attachments, it will not transfer to other things. If it is said that other consciousnesses will not arise, that is not correct, because in some cases they will arise simultaneously. For the same continuity, because it is the same, everything will not know other lives. Even if it only has my mind, it will arise simultaneously. Even if one action arises from one thing, why can it illuminate like many lamps at the same time? Even if it arises sequentially, it will become powerless, because there is no difference afterwards. This explains the arising of the body and the person (Tibetan: སྐྱེས་བུ་, Sanskrit Devanagari: पुरुष, Sanskrit Romanization: puruṣa, literal meaning: person). If it is said that it is produced by karma (Tibetan: འདུ་བྱེད་, Sanskrit Devanagari: संस्कार, Sanskrit Romanization: saṃskāra, literal meaning: combination), then where does wisdom arise from afterwards? If yes, then the object (Tibetan: གཟུང་, Sanskrit Devanagari: ग्राह्य, Sanskrit Romanization: grāhya, literal meaning: that which can be grasped) itself is the producer. Not that other producers themselves are the nature. Manifestation is not the object, without indivisibility (Tibetan: ཆ་མེད་, Sanskrit Devanagari: अविभाग, Sanskrit Romanization: avibhāga, literal meaning: without parts), there is no subtlety, etc. If the ability of the object will be exhausted, then the nature of the producer is not other. For things with the nature of the object, there is no other arising from the object. For things like form, there is no direct help to wisdom. Apart from the nature of the object, what other certainty is there? Wisdom also has it, so it also exists in itself. The grasping of attachment (Tibetan: ཉེར་ལེན་, Sanskrit Devanagari: उपादान, Sanskrit Romanization: upādāna, literal meaning: acquisition) and experience are the object nature of consciousness. Things like form and consciousness are also like this, the analysis of the object nature is for impure wisdom, and the realization of yogis is inconceivable. For it, the essence of subtlety, etc. is...

ས། །གཟུང་བ་གཟུང་མིན་ཉིད་འགྱུར་ན། །གཟུགས་སོགས་བློ་ལ་སྔར་མེད་གང་། །ཕྱིས་སྐྱེས་པ་ནི་ཅི་ཞིག་ཡོད། །དེ་ཕྱིར་རང་བློ་འཛིན་འགྱུར་ན། །དེ་མ་ཐག་པའི་རྒྱུ་ཡི་ སེམས། །གང་ཡིན་དེ་ཉིད་འཛིན་འགྱུར་བ། །དེས་ན་དོན་གཞན་རྟོགས་མི་འགྱུར། །ནུས་པ་དུ་མ་གཅིག་མེད་ཀྱང་། །དངོས་རྣམ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་འབྲས། །གཅིག་དང་དུ་མ་བྱེད་ཅེས་བརྗོད། །གལ་ཏེ་གཅིག་ལས་ དུ་མ་མིན། །མ་ཡིན་འགའ་ཞིག་གཅིག་ལས་གཅིག །འབྲས་བུ་ཚོགས་པ་དག་ལས་བྱུང་། །གཅིག་ཀྱང་ཚོགས་པ་གཉིས་འགྱུར་ཕྱིར། །དེ་ནི་དུ་མ་བྱེད་ཅེས་བརྗོད། །གལ་ཏེ་བློ་གཞན་དོན་དང་ནི། །རྣམ་ཤེས་སྔ་མ་འཛིན་འགྱུར་ན། ། 2-862 སྔ་ཕྱིར་སྣང་བ་ཅན་ཉིད་ཕྱིར། །དཔྱོད་པ་ལ་སོགས་དོན་གཅིག་ལ། །རྟག་ཏུ་རིམ་གྱིས་མཐོང་བ་ཡི། །བརྗོད་གཉིས་རིམ་མིན་ཉིད་འགྱུར་ཞིང་། །གཅིག་ཀྱང་གཉིས་གཉིས་སྣང་བར་འགྱུར། །བདག་དང་དེ་རིག་སྣང་ བའི་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་ཡུལ་གཞན་འཕོ་བ་ན། །ཐ་མ་ཉམས་སུ་མྱོང་མིན་ན། །གཞན་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་བཞིན། །ཐམས་ཅད་མྱོང་མེད་ཐལ་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་བདག་མྱོང་མངོན་སུམ་ཡིན། །གཞན་གྱིས་མྱོང་ འགྱུར་མ་ཡིན་ན། །གང་གིས་དེ་སྐད་བརྗོད་འགྱུར་བ། །བདག་གིས་མྱོང་དེ་གང་ལས་གྲུབ། །གསལ་རྒྱུ་མ་གྲུབ་པར་འགྱུར་གྱི། །གསལ་བར་འདོད་པའི་གསལ་བ་མིན། །གལ་ཏེ་གསལ་བར་མ་གྲུབ་ཀྱང་། །གསལ་ ན་འགྲོ་འདི་གསལ་བར་འགྱུར། །ཚད་མ་རྣམ་འབྲེལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས་མངོན་སུམ་གྱི་ལེའུ་སྟེ་གསུམ་པའོ།། ༈ །། ༄། །གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་སྟེ་ལེའུ་བཞི་པ། གཞན་ལ་བསྟན་པར་བྱ་ཉིད་ཕྱིར། །བདག་མཐོང་མིན་ཡང་གཞན་དག་གིས། །མཐོང་བ་ སྒྲུབ་བྱེད་ཅེས་ཁ་ཅིག །དེ་སྤང་ཕྱིར་བདག་མཐོང་བའི་ཚིག །ཡོངས་བརྟགས་ཡོངས་སུ་ལེན་པའི་ཕྱིར། །རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་ཚིག །ཚད་མ་ཉིད་དུ་འདོད་མ་ཡིན། །དེར་ནི་རྗེས་དཔག་འཇུག་མི་འགྱུར། ། ལུང་ལ་གནོད་ཕྱིར་གཞན་ལ་ནི། །སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་ཕྱིར་དེ་ཡི་ཚེ། །དེ་ནི་ཚད་མིན་དེ་བས་ན། །དེས་གྲུབ་མ་ལུས་གྲུབ་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་ལུང་དེ་ལྡན་ལ་གྲུབ། །ཅེ་ན་གང་གི་ལུང་གང་ཡིན། ། 2-863 ཚད་མས་གནོད་པར་གྱུར་པ་ཡི། །ལུང་དེ་ཇི་ལྟར་གྲུབ་པ་ཡིན། །དེ་དང་འགལ་བ་ཁས་ལེན་པ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །དེ་ལས་གཞན་པ་ཁས་ལེན་ན། །དེ་དོར་ཡན་ལག་ཚད་ མ་མིན། །རང་རྟོགས་གང་ལས་བྱུང་གྱུར་པ། །སྒྲུབ་བྱེད་དེས་ནི་ཅིས་མ་བརྗོད། །རིག་པ་གང་གིས་ལུང་འཛིན་པ། །དེ་ནི་འདིས་ཀྱང་ཅིས་མི་འཛིན། །སྔར་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་གང་དག་གིས། །ཐ་མལ་པར་ གྱུར་རྟོགས་པ་དང་། །དབང་པོ་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་དེ་དག །དེའི་དོན་ནུས་ཤེས་ལ་ནུས་ཡིན། །གང་ཡང་འབྲེལ་པ་རྣམ་ཆད་ཅན། །སྤྱིས་ཀྱང་སྤྱོད་ཡུལ་མ

【現代漢語翻譯】如果所取成為非所取，那麼對於心識來說， पहले से क्या नहीं है? 後來 पैदा हुआ क्या है? 因此，如果它變成自我意識，那麼，緊隨其後的原因的心識，無論是什麼，都將變成被抓住的。因此，它不會理解其他事物。即使沒有多種能力，事物的各個方面本質上也是結果。據說 एक और अनेक करते हैं। 如果不是從一到多，那麼一些不是從一到一，而是從結果的集合中產生的。即使 एक भी दो का समूह बन जाता है, इसलिए इसे अनेक करना कहा जाता है। 如果其他心識抓住事物和先前的意識，由於先前和後來的顯現，對於推理等同一事物，總是逐漸看到的，兩種表達方式將變得非連續，並且 एक भी दो-दो दिखाई देगा। 因為自我和它的知識顯現。如果轉移到其他地方，如果不體驗到最後，就像其他人體驗到的一樣，一切都將變成沒有體驗。如果自我體驗是顯而易見的，其他人不會體驗到，誰會說那樣的話？自我體驗是從哪裡來的？如果沒有明確的原因，那就不會明確，想要明確的不是明確的。即使沒有明確，如果明確，那麼這個世界就會變得明確。《量理釋論》中現量品第三品完。第四品為他義而作的釋論爲了向他人展示，即使看不到自己，其他人也說看到是證明。爲了避免這種情況，需要看到自己的話語。爲了完全檢查和接受，推理的對象是話語。它不被認為是 प्रमाण。在那裡，推理不會發生。由於對經文有害，爲了向他人表達證明，在那時，它不是 प्रमाण，因此，它所證明的一切都沒有被證明。如果經文是完整的，那麼誰的經文是什麼？如果經文被 प्रमाण 所損害，那麼經文是如何被證明的？接受與之矛盾的事物，它怎麼會變成那樣呢？如果接受與它不同的事物，放棄它，分支就不是 प्रमाण。從哪裡產生自我理解，證明為什麼不表達？用什麼知識來掌握經文，為什麼不用這個來掌握？ पहले किन प्रमाणों से सामान्य हो गया बोध और इंद्रिय उत्पन्न होने का प्रमाण, वे उसके अर्थ को जानने में समर्थ हैं। 任何具有斷絕關係的事物，即使是 सामान्य 也不會使用。

【English Translation】 If the grasped becomes non-grasped, then what was not previously in the mind? What is born later? Therefore, if it becomes self-awareness, then the mind of the immediately preceding cause, whatever it is, will become grasped. Therefore, it will not understand other things. Even if there are not many abilities, the various aspects of things are essentially results. It is said to do one and many. If it is not from one to many, then some are not from one to one, but are produced from a collection of results. Even one becomes a group of two, so it is said to do many. If other minds grasp things and previous consciousness, due to the appearance of previous and later, for reasoning and other identical things, what is always seen gradually, the two expressions will become discontinuous, and one will appear as two. Because the self and its knowledge appear. If transferring to another place, if not experiencing the last, just as others experience, everything will become without experience. If self-experience is obvious, others will not experience, who would say that? Where does self-experience come from? If there is no clear reason, then it will not be clear, what wants to be clear is not clear. Even if it is not clear, if it is clear, then this world will become clear. The third chapter of the Pramana-varttika, the chapter on Perception, is complete. The fourth chapter: A Commentary for the Sake of Others In order to show it to others, even if one does not see oneself, some say that seeing is proof. In order to avoid this, one needs to see one's own words. In order to fully examine and accept, the object of inference is words. It is not considered a प्रमाण. There, inference will not occur. Because it is harmful to the scriptures, in order to express proof to others, at that time, it is not a प्रमाण, therefore, everything it proves has not been proven. If the scriptures are complete, then whose scriptures are what? If the scriptures are harmed by प्रमाण, then how are the scriptures proven? Accepting what contradicts it, how will it become that? If one accepts something different from it, abandoning it, the branch is not a प्रमाण. From where does self-understanding arise, why does the proof not express it? With what knowledge does one grasp the scriptures, why does one not grasp with this as well? By what proofs did the understanding become सामान्य and the proof of the arising of the senses, they are capable of knowing its meaning. Anything that has a severed relationship, even सामान्य will not use.

་ཡིན་པའི། །དོན་དེ་དག་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་། །སྒྲུབ་ བྱེད་དཔྱོད་པ་ཅུང་ཟད་མེད། །སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ནི། །དེ་ཉིད་དེ་ཉིད་མི་འཇོག་ན། །གཏན་ཚིགས་དེར་སྣང་མེད་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ནི་དངོས་རྟེན་མིན་ཕྱིར་རོ། །དོན་ཡོད་ཤེས་ལ་བལྟོས་བཅས་ ཡིན། །མེད་པ་ཤེས་པས་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །ཡོད་ཀྱང་དངོས་དང་འབྲེལ་མེད་པའི། །རྟོགས་པ་རྟོགས་པ་མེད་དང་མཚུངས། །རང་བཞིན་དང་ནི་འབྲས་བུ་འམ། །སྣང་བ་མཐོང་བ་མེད་ཉིད་རྟགས། །འབྲེལ་དེ་དངོས་ལ་ གྲུབ་ཡིན་ན། །རང་ལ་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མ་གྲུབ། །གཞན་གྱིས་ཀྱང་གཞན་ལས་རྟོག་པར། །མི་རིགས་གཞན་གྱིས་བརྟགས་པ་ཡིས། །ཐལ་བ་སྒྲུབ་པ་གཉིས་འབྲེལ་ཕྱིར། །གཅིག་མེད་ན་གཞན་དགག་ཕྱིར་ཡིན། །དོན་སྨོས་དེ་ནི་སྒྲ་དག་དང་། ། 2-864 རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་བདག་ཉིད་ཅན། །རྟགས་ཉིད་མིན་པར་སྒྲུབ་དོན་ཏེ། །དོན་ལས་དོན་ནི་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་དང་ལུང་དག་བྱེད་པ་པོའི། །འདོད་པ་ཙམ་དང་རྗེས་འབྲེལ་དང་། །དངོས་ལས་གཞན་དུ་སྲིད་ པའི་ཕྱིར། །བཏགས་པ་དག་ནི་འཁྲུལ་པ་ཡིན། །དོན་གྱིས་དོན་རྟོགས་ཕྱིར་དོན་ལ། །ཕྱོགས་དང་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་ནུས་མེད། །དེས་ན་དེ་དག་རང་ཉིད་ལས། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པར་གནས་མ་ཡིན། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག་ དེ་སྨྲ་བ་པོའི། །བསམ་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ན། །ཚད་ཡིན་དེ་ལས་ཐེ་ཚོམ་དག །སྐྱེ་ཕྱིར་དངོས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པ་ཡིས། །བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །གཏན་ ཚིགས་བརྗོད་པ་རང་ཉིད་ལ། །ནུས་པ་མེད་ཀྱང་ནུས་སྟོན་བྱེད། །གཏན་ཚིགས་དོན་གྱི་ཡུལ་ཉིད་ཀྱིས། །ནུས་མེད་དེ་ནི་བརྗོད་པར་བཤད། །གལ་ཏེ་དེ་ལའང་ནུས་ཡོད་དེ། །གཏན་ཚིགས་ཚིག་ནི་འཇུག་ཕྱིར་ ན། །དེ་ནི་ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ཤེས་པར། །འདོད་པས་སྐབས་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁས་ལེན་ན་ཡང་། །དེ་མཚུངས་ཕྱིར་ན་ཐུག་མེད་འགྱུར། །ནང་གི་ཡན་ལག་ནུས་པ་ནི། །ཚུལ་གསུམ་དག་ལ་ ཡང་དག་གནས། །དེ་ལ་དྲན་པ་བསྐྱེད་པ་ནི། །དེ་ཉིད་ཚིག་ལ་ཡང་དག་གནས། །གལ་ཏེ་ཡུལ་བསྟན་མེད་པར་ནི། །གཏན་ཚིགས་འཇུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །ཡུལ་བསྟན་པ་དག་ཉིད་ལས་ནི། །ནུས་པ་སྒྲུབ་པར་འདོད་ཅེ་ན། ། 2-865 ཁྱབ་སྔོན་ཅན་ལ་དེ་མེད་ཀྱང་། །སྒྲ་ནི་བྱས་ཡིན་འདི་འདྲ་ཀུན། །མི་རྟག་ཅེས་ནི་བརྗོད་པས་ཀྱང་། །དོན་གྱིས་དེ་ནི་འཇིག་བློར་འགྱུར། །ཕྱོགས་བསྟན་པ་ནི་མེད་ན་ཡང་། །འགྲུབ་པ་ལ་ནི་གེགས་ མེད་ཕྱིར། །གསུམ་ལས་ཚུལ་གང་རུང་བ་ཉིད། །མ་བསྟན་མ་ཚང་ཡིན་པར་བརྗོད། །བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པར་དམ་བཅས་ནའང་། །སྨྲ་དེ་ལ་སྐྱོན་འཐད་མིན་ཏེ། །སྒྲུབ་བྱེད་དབང་དུ་བྱས་ཉིད་ཀྱིས། །གཏན་ཚིགས་ལྟར་ སྣང་ཐལ་མིན་ཕྱིར། ཁྱད་པར་མེད་པར་བརྗོད་ན་ཡང་། །རིགས་གཅིག་ཐེ་ཚོམ་སྐ

【現代漢語翻譯】對於那些（論式）的意義，既沒有需要建立的，也沒有建立的理由需要去推敲。如果因為個人的想法，而不承認事物本身，那麼論證就會顯得毫無意義，因為它不是建立在真實的基礎上。對存在的認知依賴於（其他事物），而對不存在的認知不能作為論證的依據。即使存在，但如果與真實事物沒有關聯，那麼這種認知就等同於沒有認知。自性、結果或者顯現、所見，都可作為不存在的標誌。如果這種關聯建立在真實事物上，那麼為什麼不能建立在自身上呢？通過其他事物來推斷其他事物，這是不合理的，因為通過其他事物進行的推斷，會導致灰塵與建立二者之間的關聯。如果一個不存在，另一個也會被否定。所說的意義，是聲音的集合，並且是認知所賦予的。它本身不是論證，而是爲了建立意義，因為意義是從意義中產生的。認知和聖典是行動者，僅僅是意願和後續行為，並且可能與真實事物不同，因此，虛構是錯誤的。因為意義是通過意義來認知的，所以在意義上不能說宗和因。因此，它們不能通過自身來建立（論證）。宗的陳述，是爲了表達說話者的意圖，如果是可靠的，那麼疑慮就會從中產生，因此它不能直接作為論證的依據。通過表達需要建立的事物，即使通過間接的方式，也不能發揮作用。因的陳述本身沒有作用，但可以顯示作用。因的意義本身沒有作用，但可以說它表達了作用。如果它也有作用，因為因的陳述會介入，那麼它可以通過疑慮來認知，這是基於意願的情況。即使承認不一致的方面，也會因為相似而導致無窮無盡。內部組成部分的作用，正確地存在於三種方式中。對它的記憶產生，也正確地存在於詞語中。如果不存在所指的對象，那麼因就無法介入，如果認為從指示對像本身就能建立作用。那麼在普遍認知中，即使沒有指示對象，聲音也是人為的，所有類似的事物，當說『無常』時，實際上會導致毀滅的想法。即使沒有指示宗，也不會妨礙建立（論證），三種方式中的任何一種，如果未被指出，就被認為是缺失的。即使承諾表達需要建立的事物，對說話者來說，這也不是一個合理的錯誤，因為通過建立者的力量，它不是似是而非的論證。即使表達沒有區別，也會產生對同類的懷疑。

【English Translation】 For those meanings (of the arguments), there is neither something to be established nor a reason to examine the establishment. If, due to personal thoughts, one does not acknowledge the things themselves, then the argument will seem meaningless because it is not based on reality. The cognition of existence depends on (other things), while the cognition of non-existence cannot be used as the basis for argument. Even if it exists, if it is not related to real things, then this cognition is equivalent to no cognition. Self-nature, result, or appearance, what is seen, can all be used as signs of non-existence. If this connection is established on real things, then why can't it be established on itself? It is unreasonable to infer other things through other things, because inferences made through other things will lead to the connection between dust and establishment. If one does not exist, the other will also be negated. The meaning spoken is a collection of sounds and is endowed by cognition. It is not an argument itself, but to establish meaning, because meaning arises from meaning. Cognition and scriptures are actors, merely intentions and subsequent actions, and may be different from real things, therefore, fiction is wrong. Because meaning is cognized through meaning, one cannot speak of subject and reason in meaning. Therefore, they cannot establish (arguments) through themselves. The statement of the subject is to express the speaker's intention, and if it is reliable, then doubts will arise from it, so it cannot directly serve as the basis for argument. By expressing what needs to be established, even through indirect means, it cannot function. The statement of the reason itself has no effect, but it can show the effect. The meaning of the reason itself has no effect, but it can be said that it expresses the effect. If it also has an effect, because the statement of the reason will intervene, then it can be cognized through doubt, which is based on the situation of intention. Even if inconsistent aspects are admitted, it will lead to endlessness due to similarity. The function of the internal components correctly exists in the three modes. The memory of it arises and also correctly exists in the words. If there is no indicated object, then the reason cannot intervene, if it is thought that the function can be established from the indicated object itself. Then in universal cognition, even if there is no indicated object, the sound is artificial, and all similar things, when saying 'impermanent', actually lead to the idea of destruction. Even if the subject is not indicated, it will not hinder the establishment (of the argument), any of the three modes, if not indicated, is considered missing. Even if promising to express what needs to be established, this is not a reasonable mistake for the speaker, because through the power of the establisher, it is not a sophistical argument. Even if expressing no difference, it will cause doubt about the same kind.

ྱེ་འགྱུར་ཏེ། །གཞན་དུ་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་ཀུན། །དམ་བཅའ་བར་ནི་ཐལ་བར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་གྲུབ་བརྗོད་བསྒྲུབ་བྱེད་ཕྱིར། །གཞན་ དག་ལ་ཡང་སྐྱོན་མེད་ན། །དེ་ནི་སྒྲུབ་བྱ་བསྟན་པ་དག །ཅི་ལྟར་སྒྲུབ་བྱེད་ཡན་ལག་ཡིན། །ལྟར་སྣང་བཅས་སོགས་བཀོད་པ་དང་། །ལན་ནི་འབྲེལ་མེད་བཞད་གད་དེ། །འདི་ལྟར་དེ་ནི་རིགས་པ་ ཉིད། །མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །སྒྲུབ་བརྗོད་རྟོགས་པའི་དོན་ཅན་ཉིད། །ཡིན་ཡང་རྨོངས་མེད་ཕྱིར་མཚན་ཉིད། །ངོ་བོ་ཚིག་ཕྲད་བདག་ཉིད་འདོད། །ཚིག་གིས་དེ་ཡི་མཚན་ཉིད་བཞི། །མ་གྲུབ་སྒྲུབ་བྱེད་ མིན་དོན་བརྗོད། །རྒོལ་བས་ཁས་བླངས་པ་བཟུང་ངོ་། །མ་བརྗོད་ན་ཡང་འདོད་པས་ཁྱབ། །བདག་གི་དོན་བཞིན་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད། །གཞན་འདོད་ཐམས་ཅད་བཟློག་ན་ཡང་། །འགྲེལ་པར་བདག་ཉིད་སྒྲ་བཤད་པ། །དོགས་པའི་གནས་ནི་བཟློག་པ་སྟེ། ། 2-866 འདི་ནི་དེ་དོན་བྱས་པ་ཡིན། །དེ་ནི་བལྟོས་ནས་ཆོས་དག་དང་། །ཆོས་ཅན་ཁྱད་པར་ཡིན་པར་བརྗོད། །མ་བརྗོད་ན་ཡང་འདོད་པ་ནི། །སྐབས་ལས་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །དེ་དཔེར་རྗེས་འགྲོ་མེད་ པ་ཡི། །སྐྱོན་ཡང་ཇི་སྐད་བདག་གཞན་ན། །དེ་མ་གྲུབ་ཅེས་བཤད་བཞིན་ཏེ། །དེར་ནི་འདོད་ལ་གནོད་བྱེད་ཡིན། །གལ་ཏེ་གང་ལ་རྩོད་པ་ཡིས། །སྒྲུབ་བཀོད་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ན། །བསྒྲུབ་བྱ་ཅི་ ཡིན་གཞན་དུ་ན། །མི་འདོད་པའམ་འབྲས་མེད་འགྱུར། །འདིས་ནི་གཉིས་བཅས་སྦྱོར་བ་ལ། །རྗེས་འགྲོ་མེད་དང་འགལ་བ་དག །བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཅི་སྟེ་ཡང་། །བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་སྤྱིར་འདོད་ན། །དེ་ཉིད་ དོན་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར། །ལུས་མི་འགྱུར་ན་གྲུབ་མ་ཡིན། །བརྗོད་བྱས་སྟོང་པ་བརྗོད་རྣམས་ཀྱི། །འདི་དེ་མི་ཤེས་ཀྱིས་བསླད་ཡིན། །སྒྲ་དང་བུམ་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས། །རྟོག་ན་འཇིག་ལའང་མཚུངས་ཤེ་ན། ། མ་ཡིན་འཇིག་པ་སྒྲུབ་པ་ཡིས། །སྒྲ་ནི་དེ་ལྟར་གྲུབ་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དོན་གཞན་ཡོད་གྱུར་ན། །བུམ་པའང་དེ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར། །མི་རྟག་སྒྲ་ཡིས་ཁྱད་པར་ཅན། །རྗེས་འགྲོ་མེད་ན་མ་ འབྲེལ་བ། །བཟློག་ཕྱིར་མ་ཡིན་མི་ལྡན་དང་། །གཞན་ལྡན་རྣམ་གཅོད་རྣམ་པ་གཉིས། །མི་ལྡན་གཅོད་ཕྱིར་གཞན་དང་ནི། །རྗེས་འགྲོ་མེད་པར་འགྱུར་མ་ཡིན། །དེ་སྤྱི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་ཡིན་པས། གྲུབ་པ་སྒྲུབ་པ་ཉིད་མ་ཡིན། ། 2-867 ཆོས་ཅན་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་ནི། །རྗེས་འགྲོ་མེད་པའི་སྐྱོན་ལྡན་མིན། །འདིས་ནི་ཆོས་ཅན་ཆོས་དག་གིས། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་ཁྱད་པར་ཅན། །འགོག་པ་དག་ནི་བསལ་ཡིན་ཏེ། །ཆོས་ཅན་དེ་ལྟར་མི་ བསྒྲུབ་ཕྱིར། །ཆོས་ཅན་ལ་ནི་ཚོགས་པ་དག །བསལ་བ་འགལ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། །གང་ཕྱིར་དེ་ལྟར་སྒྲུབ་འདོད་མིན། །འདིར་ཆོས་འབའ་ཞིག་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན། །ཆོས་ཅན་གཅིག་ལ་བསྟན་བཅོས་ལས། །ཆོས་རྣམས་དུ་ མ་རྣམ་གཞག་ཀ

【現代漢語翻譯】如果轉變，所有其他的待證立之陳述，都會變成承諾的過失。如果爲了成立而陳述已成立的，對其他沒有過失，那這所成立的待證立之法，怎麼會是能成立的支分呢？像似有等等的陳述，以及不相關的回答和嘲笑，像這樣，那不是正理，已經說過了。成立之陳述具有理解之意義，即使如此，因為沒有愚昧，所以是自性。本體是詞組的自性，詞語是它的四種自性。未成立的不是能成立的，陳述意義，反駁者已經承諾接受。即使沒有陳述，也遍及於意欲。如同自己的意義一樣，被認為是待成立的。即使所有其他的意欲都被遮止，解釋中自己的聲音被解釋，疑惑之處是被遮止的，這已經完成了它的意義。那是指依靠著諸法和有法，說是差別。即使沒有陳述，意欲也是從語境中可以理解的。例如，沒有隨遍的過失，就像之前所說的自己和他者一樣，那就像說未成立一樣，那對意欲是有損害的。如果對於爭論的任何一方，成立的陳述不是待成立的，那待成立的是什麼？否則，就會變成不意欲或者沒有結果。這顯示了對於具有二者的結合，沒有隨遍和相違的過失。如果想要普遍地成立，因為那沒有其他的意義，如果身體沒有改變，那就不是成立的。陳述空性的陳述，被這種不瞭解所迷惑。如果因為聲音和瓶子的差別而思考，那毀滅也是一樣的嗎？不是的，因為毀滅是成立的，聲音是那樣成立的。同樣，如果存在其他的意義，瓶子也會具有它。以無常的聲音為特徵，如果沒有隨遍，那就是不相關的。因為遮止，所以不是不具有，和其他具有是兩種形態。因為遮止不具有，所以和其他，不會沒有隨遍。因為那是普遍的待成立的，所以成立本身不是成立。具有有法特徵的那個，沒有隨遍的過失。這通過有法諸法，有法和有法的差別，遮止的那些已經被消除，因為有法不是那樣成立的。對於有法，集合，消除不是相違的，因為不想那樣成立。在這裡，僅僅是法是待成立的。對於一個有法，從論典中，諸法是多種的分別。

【English Translation】 If it transforms, all other statements to be proven will become the fault of a promise. If stating what is established is for the sake of establishing, and there is no fault in others, then how can this established dharma to be proven be a limb that can establish? Statements such as seeming to have, and irrelevant answers and mockery, like this, that is not valid reasoning, it has already been said. The statement of establishment has the meaning of understanding, even so, because there is no ignorance, it is self-nature. The essence is the self-nature of the phrase, and words are its four self-natures. The unestablished is not the establisher, stating the meaning, the opponent has already promised to accept. Even if not stated, it pervades the intention. Like one's own meaning, it is considered to be established. Even if all other intentions are prevented, the sound of oneself in the explanation is explained, the place of doubt is prevented, this has completed its meaning. That refers to relying on dharmas and the possessor of dharma, saying it is a difference. Even if not stated, the intention can be understood from the context. For example, there is no fault of non-pervasion, just like oneself and others as mentioned before, that is like saying unestablished, that is harmful to the intention. If for any party in the dispute, the established statement is not to be established, then what is to be established? Otherwise, it will become unwanted or without result. This shows that for the combination with both, there is no fault of non-pervasion and contradiction. If one wants to establish universally, because that has no other meaning, if the body does not change, then it is not established. Statements stating emptiness are deluded by this lack of understanding. If thinking because of the difference between sound and vase, is destruction the same? No, because destruction is established, sound is established that way. Similarly, if there is another meaning, the vase will also have it. Characterized by impermanent sound, if there is no pervasion, then it is irrelevant. Because of prevention, it is not non-possessing, and possessing others are two forms. Because preventing non-possession, therefore with others, it will not be without pervasion. Because that is the universal to be established, therefore establishment itself is not establishment. That characterized by the possessor of dharma does not have the fault of non-pervasion. This, through the dharmas of the possessor of dharma, the difference between the possessor of dharma and the dharma, those that are prevented have been eliminated, because the possessor of dharma is not established that way. For the possessor of dharma, the collection, elimination is not contradictory, because one does not want to establish that way. Here, only the dharma is to be established. For one possessor of dharma, from the treatise, the dharmas are various distinctions.

ྱང་། །བདག་ཉིད་འདོད་པ་བསྒྲུབ་བྱ་ཞེས། །བདག་ཉིད་ཀྱི་ནི་སྒྲ་སྨོས་སོ། །གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་ཕྱིར། །ཐམས་ཅད་བཟུང་བས་དེ་གཅིག་ལ། །རབ་ཏུ་གནོད་ནའང་གཏན་ཚིགས་དང་། །དམ་ བཅའ་བ་དག་སྐྱོན་འགྱུར་ན། །སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པ་ན། །དྲི་སའི་ཡོན་ཏན་བཟློག་པའི་ཕྱིར། ། གཏན་ཚིགས་འགལ་འགྱུར་སྐབས་མིན་ཕྱིར། །མིན་ན་དེ་ནི་གཞན་ལའང་མཚུངས། །ཅི་སྟེ་ཆོས་ཅན་འདིར་སྐབས་ ཡིན། །དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་དོན་གནོད་ཉིད། །ཆོས་ཅན་ཆོས་སོགས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱིས། །ཅི་སྟེ་རྒོལ་འདོད་ཡིན་བརྗོད་ན། །གནས་སྐབས་འགའ་ཡིས་འདོད་འགྱུར་ཞིང་། །དེ་རྟོགས་པ་ཡང་དེ་དག་གིས། །ནན་གྱིས་ཁྱོད་འདི་ འདོད་ཅེས་པ། །གསལ་བར་དབང་ཕྱུག་སྤྱོད་པ་ཡིན། །འབྲས་བུའི་རྟགས་ཅན་མིན་བརྗོད་དེ། །འཁྲུལ་པ་ཡིས་ནི་གནོད་པར་འགྱུར། །མེད་ན་མི་འབྱུང་མིན་དོན་ལ། །གནོད་ཀྱང་གཞན་ལ་ཅི་ཞིག་གནོད། །རྗེས་དཔག་རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ལ། ། 2-868 ལུང་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་བཤད། །དེས་གྲུབ་དེ་ནི་ལེགས་པར་གྲུབ། །དེ་ཚེ་བསྟན་བཅོས་ལྟོས་མ་ཡིན། །དེ་ཚེ་རྩོད་དོར་འགྱུར་ཞེ་ན། །དེ་ཚེ་ཁས་བླངས་མེད་ཕྱིར་མིན། །འདི་ནི་ཁས་ལེན་ཐབས་ ཡིན་ཏེ། །དེ་ཚེ་ཡོད་ཀྱང་ཡན་ལག་མིན། །དེ་ལྟར་ཡུལ་གཉིས་རྣམ་དག་ན། །དེ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཡོངས་འཛིན་པར། །འདོད་པའི་དུས་ཡིན་དེ་ཡི་ཚེ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་ནི་གནོད་པར་འགྱུར། །དེས་གྲུབ་དོན་ ལ་དེ་དང་ནི། །འགལ་བར་སེམས་པ་མི་རུང་ཕྱིར། །གནས་གསུམ་པར་ནི་འཕོ་བ་ན། །བསྟན་བཅོས་ལེན་པར་རིགས་ལྡན་ཡིན། །དེར་ཡང་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་དང་ནི། །མེད་ན་མི་འབྱུང་ལ་གནོད་ཉིད། །སྤང་ བར་བྱ་ཡི་གཞན་མིན་ཏེ། །ཐུག་པ་མེད་པར་ཐལ་ཕྱིར་རོ། །དཔྱད་པ་ཀུན་ལ་བསྟན་བཅོས་དག །གཟུང་ཞེས་ལུགས་འདི་གང་གིས་བྱས། །དེ་ནི་གྲུབ་མཐའ་མེད་རྣམས་ཀྱིས། །དུ་བས་མེ་ནི་རྟོགས་མི་ འགྱུར། །སྐྱེ་བོ་རིང་པོར་སྐྱེས་གྱུར་ཞིང་། །ཡོན་ཏན་ཉེས་པ་མ་མཐོང་ལ། །གྲུབ་མཐའ་མི་ཟད་གདོན་འདི་ནི། །ཀྱེ་མ་སུ་ཡིས་བསྒོས་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་དཔེ་ལ་བསྟན་བཅོས་ཀུན། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ གཅིག་ཉིད་ལ། །བསྟན་པ་སྒྲུབ་བྱེད་འགྱུར་ཞེ་ན། །འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་འདས་ལུགས་ཡིན། །འབྲེལ་མེད་ཆོས་ནི་མ་གྲུབ་པས། །མ་གྲུབ་པར་ནི་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །དེ་གྲུབ་ཡིན་ན་དེ་སྒྲུབ་བརྗོད། །གཏན་ཚིགས་སྐྱོན་ལྡན་ཇི་ལྟར་ཡིན། ། 2-869 ཆོས་ཅན་ཆོས་ནི་མ་ལུས་པ། །དཔེར་བླངས་མེད་པ་ཁོ་ནར་ནི། །སྐྱེ་བོས་ཚིག་དང་དུ་སོགས་ལས། །སེམས་ལྡན་མེ་སོགས་རྗེས་དཔོག་བྱེད། །མི་འཁྲུལ་པས་ན་རང་བཞིན་དང་། །རྒྱུ་དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ པའི་དོན། །འགའ་ཡི་སྨྲ་བ་ལ་གནོད་པས། །ངོ་བོ་ཉིད་ལས་ལྡོག་མ་ཡིན། །དེ་ནི་འདོད་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡི། །དོན་དང་མེད་ན་མ

【現代漢語翻譯】揚！爲了實現自身的目的，才說了『自身』這個詞。如果因為已承諾論典，即使完全掌握，對那唯一者造成極大損害，那麼論證和誓言就會變成過失。在論證聲音是無常的時候，爲了反駁提問者的優點，論證會變成相違，因為不是適當的時機。如果不是這樣，那麼這對於其他情況也同樣適用。如果說這是針對所立宗的適當場合，那麼論典的意義就會受到損害。如果辯論者想用所立宗、法等作為論證，那麼在某些情況下，這種意願會發生改變，而對這些的理解也來自於它們。強迫地說『你想要這個』，這顯然是濫用權力。如果說這不是結果的標誌，那麼就會因為錯誤而受到損害。如果沒有，那麼對於『沒有就不會產生』的意義來說，即使造成損害，又能損害到什麼呢？推論在其自身的運用範圍內，被說成是不依賴於聖言的。如果通過它成立，那就是很好地成立了。那時就不依賴於論典。如果說那時爭論就會被放棄，那是因為那時沒有承諾。這是一種承諾的方式，即使那時存在，也不是論式的一部分。像這樣，如果兩個領域都是清凈的，那麼這就是完全接受論典的時候。在那時，論典會造成損害。因為不應該認為它與已成立的意義相違背。當轉移到第三個位置時，接受論典是合理的。在那裡，也會對所要成立的法和『沒有就不會產生』造成損害。應該拋棄它，而不是其他的，因為會無止境地推下去。對於所有的研究來說，誰制定了這個必須接受論典的規則呢？這是那些沒有宗派的人所為。就像煙不能用來理解火一樣。那些身材高大，看不到優點和缺點的人，這個無盡的宗派之魔是誰附身的呢？如果說所有的論典都用來證明一個例子，並且論典變成了要證明的對象，那麼這是一種超越世俗的方式。因為沒有關聯的法沒有成立，所以怎麼會變成不成立呢？如果它成立了，那就說它要證明。那麼有缺陷的論證又怎麼會成立呢？對於沒有完全從例子中提取所立宗和法的情況，人們會從詞語、煙等推斷出有情識的火等。因為沒有錯誤，所以是成立自性和原因的意義。因為損害了某些人的說法，所以並沒有從自性中返回。那是想要成立的目的的意義，如果沒有它，就不會...

【English Translation】 Yang! The word 'self' is mentioned in order to accomplish one's own purpose. If, because of accepting the treatise, even if completely grasped, it greatly harms that one, then the reasoning and vows will become flaws. When arguing that sound is impermanent, in order to refute the questioner's merits, the reasoning becomes contradictory because it is not the appropriate time. If not, then this is the same for other situations as well. If it is said that this is the appropriate occasion for the subject of the proposition, then the meaning of the treatise will be harmed. If the debater wants to use the subject of the proposition, qualities, etc., as proof, then in some cases this intention will change, and the understanding of these comes from them. To forcefully say 'you want this' is clearly an abuse of power. If it is said that this is not a sign of the result, then it will be harmed by error. If not, then for the meaning of 'if there is no, it will not arise', even if it causes harm, what can it harm? In its own scope of application, inference is said to be independent of scripture. If it is established by it, then it is well established. At that time, it does not rely on the treatise. If it is said that at that time the argument will be abandoned, it is not because there is no commitment at that time. This is a way of making a commitment, even if it exists at that time, it is not part of the argument. In this way, if the two realms are pure, then this is the time to fully accept the treatise. At that time, the treatise will cause harm. Because it should not be thought to contradict the established meaning. When moving to the third position, it is reasonable to accept the treatise. There, it will also harm the quality to be established and 'if there is no, it will not arise'. It should be abandoned, not others, because it will go on endlessly. For all investigations, who made this rule that the treatise must be accepted? This is done by those who have no tenets. Just as smoke cannot be used to understand fire. Those who are tall and cannot see the merits and demerits, who is possessed by this endless demon of tenets? If all the treatises are used to prove one example, and the treatise becomes the object to be proven, then this is a way beyond the world. Because the unrelated quality is not established, how can it become unestablished? If it is established, then say it is to be proven. Then how can a flawed argument be established? For situations where the subject of the proposition and qualities are not completely extracted from the example, people will infer sentient fire etc. from words, smoke, etc. Because there is no error, it is the meaning of establishing self-nature and cause. Because it harms the words of some, it does not return from self-nature. That is the meaning of the purpose to be established, and if there is no it, there will be no...

ི་འབྱུང་བར། །རྟོགས་པ་གཞན་དག་གཏན་ཚིགས་དེས། །ཅི་ལྟར་རྟོགས་ པར་འགྱུར་མ་ཡིན། །གཏན་ཚིགས་བརྗོད་དམ་མ་བརྗོད་ཀྱང་། །འགལ་ན་རྒོལ་བས་འདིར་ཅི་བྱས། །ངེས་བརྗོད་ཉེས་པས་བསྟན་བཅོས་ལ། །གནོད་བྱེད་དུ་ནི་དེ་སྐྱེས་མིན། །གནོད་བྱེད་བརྗོད་ཕྱིར་སྐྱོན་ཞེ་ན། །གལ་ ཏེ་མ་བརྗོད་ན་དེ་ཅི། །གནོད་པ་མིན་ནམ་མི་རིགས་བྱེད། །མིན་ཏེ་ཅིས་ན་སྐྱོན་ཅན་ཡིན། །གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་གཞན་དག་ལ། །རང་འདོད་ཉིད་ནི་སྒྲུབ་མེད་ཕྱིར། །དོན་མེད་བརྗོད་པས་སྐྱོན་འགྱུར་ ན། །དེ་སྒྲུབ་ཕྱིར་ན་འདིར་མ་ཡིན། །གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ལ་ལར་འགའ། །རིགས་མིན་པས་ན་རིགས་སྨྲ་བ། །གཞན་པ་དག་ཀྱང་འགོག་བྱེད་ཅེས། །བྱ་བ་རྒྱལ་རིགས་ལུགས་ཡིན་ནོ། །དོན་ཀུན་མཚུངས་པར་ བྱས་ནས་ནི། །སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པར་ནུས་མ་ཡིན། །དེས་ན་ཀུན་ཏུ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་། །སྒྲུབ་བྱེད་རྣམ་གཞག་འདི་ཉམས་འགྱུར། །ཆོས་ཅན་གཅིག་ལ་འགལ་བ་དག །མི་རུང་ཕྱིར་ན་འགལ་ངེས་ལ། །གནོད་འགྱུར་འདིར་ནི་དེ་འདྲ་བའི། ། 2-870 འགལ་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་ནི། །མིན་ཡང་བསྟན་བཅོས་དོན་སླད་ཕྱིར། །འབྲེལ་པ་མེད་ཀྱང་གནོད་ཅེ་ན། །ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གནོད་འགྱུར། །འབྲེལ་ཡོད་དེས་ན་དེ་ ཉིད་ལ། །གནོད་འགྱུར་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། །རྟགས་ཀུན་རང་གི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ། །སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དཔྱད་ཕྱིར་རོ། །མེད་ན་བསྒྲུབ་བྱ་མི་འབྱུང་བའི། །འབྲེལ་པ་དེ་ནི་འདིར་རྟོགས་མེད། །འདིར་ནི་བསྟན་ བཅོས་གནོད་འབའ་ཞིག །སྐྱོན་ཡིན་དེ་གཞན་བྱས་ལའང་མཚུངས། །གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་ཕྱིར། །བསྟན་བཅོས་མཐོང་བ་མ་ལུས་བསྒྲུབ། །དཔེ་དང་གཏན་ཚིགས་མ་གྲུབ་སྨྲ། །དམ་བཅའ་བར་ནི་ཐལ་བར་འགྱུར། །གལ་ ཏེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཉིད་བརྗོད་པ། །མ་ཡིན་འདོད་པ་སྨོས་ཕྱིར་ན། །བསྒྲུབ་བྱ་རིགས་པས་ཐོབ་པ་ནི། །ཚིག་ལས་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མི་འདོད་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་ཞེ་ན། །རྒོལ་བ་མི་འདོད་ཆོས་གཞན་ ཡང་། །བསྒྲུབ་མིན་དེ་ཚེ་བསྒྲུབ་བྱ་བ། །མིན་ལ་གནོད་པས་ཅི་ཞིག་འགལ། །ཕྱོགས་མཚན་ཕྱི་རོལ་དོན་ཅན་ཡིན། །རང་ཉིད་སྒྲ་ཡང་དོན་མེད་འགྱུར། །བསྟན་བཅོས་འདོད་འཇུག་དོན་ཞེ་ན། །འོ་ན་དོགས་འདི་ གང་ལས་ཡིན། །དེ་ནི་ཚད་མས་བཀག་མེད་ན། །འཛིན་པ་གང་གིས་བཟློག་པར་ནུས། །གལ་ཏེ་ཚད་མས་བཀག་ན་ཡང་། །ཚིག་ལས་གང་གིས་འཇུག་པར་འགྱུར། །དེ་དག་སྔར་ཡང་གྲུབ་མཐའ་ནི། །རང་གི་འདོད་པ་ཉིད་ཀྱིས་འཛིན། ། 2-871 དེ་ནི་ཕྱིས་ཀྱང་ཇི་ཞིག་ལྟར། །གཞན་འཛིན་པ་ནི་ཅིས་མི་ཐོབ། །འདོད་གནོད་མེད་དང་བསྒྲུབ་བྱ་མིན། །ཐུག་པ་མེད་པར་བསྟན་པས་ན། །ལོག་པར་རྟོགས་པ་བསལ་བའི་ཕྱིར། །འདིར་ནི་རང་ཉིད་སྒྲ་ མཛད་དོ། །གཞུང་ལུགས་ཀྱིས་བྱས་ཁྱད་པར་དག །ཡོངས་སུ་སྤ

【現代漢語翻譯】如果這樣產生，其他的證悟又怎能通過那個理由來證悟呢？無論理由說或不說，如果相違，辯論者在這裡做什麼呢？確定的陳述的過失，不會對論典造成損害。如果說爲了陳述損害，所以是過失，如果不陳述，那又如何呢？不是損害，或者不做理性的行為嗎？如果不是，為什麼是有過失的呢？對於其他的相似理由，因為自己的主張沒有成立。如果說無意義的陳述會成為過失，爲了成立那個，所以不是在這裡。如果某些論典中，因為有些不合邏輯，所以理性的論者，也能駁斥其他的觀點，這是勝利者的傳統。如果將所有的意義都視為相同，就無法陳述能成立的理由。因此，所有要成立的和能成立的，這種區分就會消失。在一個法上，不可能有互相矛盾的觀點，因此在確定的矛盾中，不會造成損害，這裡沒有那樣的矛盾。那些不是損害者和被損害者，但爲了論典的意義。如果說沒有關聯也會造成損害，那麼一切都會損害一切。如果說有關聯就會造成損害，那是不對的，因為所有的相都應該檢查其自身要成立的過失和功德。如果不存在沒有它就不能產生的關聯，那麼在這裡就無法理解。在這裡，僅僅是損害論典，就是過失，這與其他行為相同。如果因為論典已經承諾，所以論典中看到的一切都要成立。說例子和理由沒有成立，這在承諾之間是荒謬的。如果說陳述的不是能成立的，而是因為說了想要的主張。那麼通過理性獲得的要成立的，不會與詞語相違背。如果說不想要的不是要成立的，辯論者不想要的其他法，也不是要成立的。那時，對於不是要成立的，損害又有什麼矛盾呢？宗的相是外在的有意義的事物，自己的聲音也會變得沒有意義。如果說論典想要進入意義，那麼這種疑惑從何而來呢？如果那沒有被量妨礙，那麼用什麼來阻止執著呢？如果即使被量妨礙，又怎麼能從詞語中進入呢？那些以前的宗派，都是用自己的意願來執持。那麼之後又會怎麼樣呢？為什麼不能執持其他的呢？因為已經說明了沒有想要的損害和不是要成立的，沒有窮盡。爲了消除錯誤的理解，所以在這裡使用了自己的聲音。通過論典所做的差別，完全放棄。

【English Translation】 If it arises like that, how can other realizations be realized through that reason? Whether the reason is stated or not, if it contradicts, what is the debater doing here? The fault of a definite statement does not harm the treatise. If it is said that it is a fault because it states the harm, what if it is not stated? Is it not harm, or does it not act rationally? If not, why is it faulty? For other similar reasons, because one's own assertion is not established. If it is said that a meaningless statement becomes a fault, it is not here to establish that. If in some treatises, because some are illogical, rational debaters can also refute other views, this is the tradition of the victorious. If all meanings are regarded as the same, it is impossible to state a reason that can be established. Therefore, all that is to be established and that can be established, this distinction will disappear. It is impossible to have contradictory views on one dharma, therefore in a definite contradiction, it will not cause harm, there is no such contradiction here. Those are not the harmer and the harmed, but for the sake of the meaning of the treatise. If it is said that no connection will cause harm, then everything will harm everything. If it is said that a connection will cause harm, that is not right, because all characteristics should be examined for their own faults and merits to be established. If there is no connection without which it cannot arise, then it cannot be understood here. Here, merely harming the treatise is a fault, which is the same as other actions. If because the treatise has been promised, everything seen in the treatise must be established. Saying that the example and the reason are not established is absurd between promises. If it is said that what is stated is not what can be established, but because the desired assertion is stated. Then what is to be established through reason will not contradict the words. If it is said that what is not wanted is not to be established, the other dharmas that the debater does not want are also not to be established. At that time, what contradiction is there in harming what is not to be established? The characteristic of the subject is an external meaningful thing, and one's own voice will also become meaningless. If it is said that the treatise wants to enter into meaning, then where does this doubt come from? If that is not obstructed by valid cognition, then what can prevent attachment? If even if it is obstructed by valid cognition, how can it enter from words? Those previous schools all hold on to their own intentions. Then what will happen later? Why can't one hold on to others? Because it has been explained that there is no desired harm and what is not to be established is inexhaustible. In order to eliminate false understanding, one's own voice is used here. The differences made by the treatise are completely abandoned.

ངས་ནས་རབ་གྲགས་པའི། །ཆོས་ཅན་དག་ནི་གཟུང་དོན་དུ། །གཞན་ནི་རང་ཉིད་སྒྲ་བརྗོད་ཟེར། །དཔྱད་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ཀྱིས་ནི། །རབ་གྲགས་རྟེན་ ནི་གྲུབ་གྱུར་ཏེ། །རང་འདོད་བརྟགས་པའི་ཁྱད་པར་ཅན། །དངོས་པོ་རྣམས་རྩོད་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་གྲུབ་པར་བསྟན་པ་ཡིས། །ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱ་མིན་བརྗོད་ན། །རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་བསྟན་པ། །ཞེས་ བྱ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་དེ་རྟོགས། །གྲུབ་དང་སྒྲུབ་པའི་ངོ་བོར་ནི། །བསྟན་པ་དག་ནི་ཡོད་ཡིན་ན། །བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཞེས། །བྱ་བ་འདི་ནི་འབྲས་ལྡན་འགྱུར། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྤྱི་ཡི་ ནི། །ཡུལ་ཅན་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ཡིན། །འདིར་ནི་དེ་སྐད་མ་བསྟན་ཀྱང་། །ཕྱོགས་ལ་འགལ་བ་ཅུང་ཟད་མེད། །གལ་ཏེ་ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་བྱར་བྱས། །དེ་ལས་ཅིར་འགྱུར་དེ་མི་ནུས། །ཅི་ཕྱིར་རྟགས་རྗེས་ འགྲོ་མེད་ཕྱིར། །འདི་དེ་དག་གི་སྐྱོན་མིན་ནམ། །ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ལ་བལྟོས་པ། །ཕྱོགས་སྐྱོན་འདོད་མིན་དེ་ལྟ་ནའང་། །གཏན་ཚིགས་ལ་སོགས་ཉེས་པ་ཡང་། །ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་དུ་ཐལ་འགྱུར་ཏེ། །ཐམས་ཅད་ཕྱོགས་ལ་གནོད་ཕྱིར་རོ། ། 2-872 དེ་ཕྱིར་དེ་ཙམ་དང་འབྲེལ་བ། །ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་འདོད་གཞན་མིན་ཏེ། །མངོན་སུམ་ལ་སོགས་འགལ་བ་བཞིན། །རྒྱུ་སོགས་མཚན་ཉིད་བསལ་བྱ་ལ། །ལྟོས་པ་མེད་པར་མ་ཁྱབ་དང་། །ལྡོག་པ་དག་ནི་སྤང་ བའི་ཕྱིར། །ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ་ཡིན། །རང་ཉིད་ཚིག་ཕྲད་ངོ་བོའི་སྒྲ། །མ་བསལ་བ་དང་བཅས་པ་དག །ལྡོག་པ་སེལ་བར་བྱེད་པ་ཡིན། །འདོད་སྒྲས་མ་ཁྱབ་སེལ་བར་བྱེད། །བསྒྲུབ་བྱར་ཁས་ བླངས་ཕྱོགས་མཚན་ཉིད། །དེ་རྣམས་ལ་ནི་ཕྱོགས་ཉིད་མེད། །བསལ་བ་གནོད་དང་ལྷག་མ་ལ། །མཚན་ཉིད་འཇུག་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །རང་ཉིད་འདོད་པ་བརྗོད་པ་ཡིས། །ངེས་བཟུང་དོན་ནི་རྟོགས་ན་ཡང་། །བྱེད་ པའི་མཐའ་དང་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར། །དུས་གཞན་གཅད་ཕྱིར་བཤད་པ་ཡིན། །འདོད་རྐྱེན་འདིར་ནི་ཡན་ལག་མིན། །འདོད་པར་གྱུར་པའི་ཚིག་དག་ལ། །ཡན་ལག་ཉིད་ཡིན་དེ་ཡིས་ནི། །གཏན་ཚིགས་མ་གྲུབ་ལ་སོགས་ འགོག །རྗོད་བྱེད་མིན་ཕྱིར་ཡང་མི་རིགས། །དེས་ན་རང་ཉིད་བདག་ཉིད་འདོད། ། བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལ་ལྟོས་མེད་པར། །དེ་འདོད་པ་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད། །དེས་ནི་མི་འདོད་དང་འབྲེལ་པའི། །འདོད་པ་ལ་ཡང་ གནོད་པ་ན། །ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་ལ་གནོད་མེད་ཕྱིར། །ཕྱོགས་དང་གཏན་ཚིགས་སྐྱོན་མེད་ཉིད། །ཁས་བླངས་དེ་ཡང་ཚད་མ་ནི། །དག་གིས་བཀག་མེད་ཡིན་པར་འདོད། །གཏན་ཚིགས་ཐེ་ཚོམ་ལ་བརྗོད་ཕྱིར། །བསལ་བ་གཏན་ཚིགས་རྟེན་མ་ཡིན། ། 2-873 རྗེས་སུ་དཔག་པའི་དབྱེ་བ་ཡིས། །གནོད་པ་དེ་ནི་རྣམ་བཞིར་བཤད། །དེ་ལ་ཁས་བླངས་འབྲས་རྟགས་ཏེ། །འགྲོ་ལ་གྲགས་པ་རང་བཞིན་རྟགས། །ཡང་དག་ངེས་ལྡན་བརྗོད་འདོད་པ། །བདག་གཞན་ཡིད་འཆེས

【現代漢語翻譯】我將解釋『名聲遠揚』（rabs grags pa'i）的法（chos）的持有者（chos can），爲了理解其要點（gzung don du），區分『他者』（gzhan）和『自身』（rang nyid）的表達（sgra brjod zer）。在分析（dpyad pa）的過程中，『名聲遠揚』的所依（rten）得以確立（grub gyur te），這是一種基於自身意願（rang 'dod）的特殊考量（brtags pa'i khyad par can）。由於事物（dngos po rnams）是無可爭議的（rtsod med phyir ro）。如果通過證明（grub par bstan pa）來表明，法（chos）的持有者（chos can）不是需要建立的（bsgrub bya min brjod na），那麼，通過展示其自身的本質（rang gi ngo bo nyid bstan pa），就能理解這一點。如果存在已成立（grub）和成立（sgrub）的本質的展示（bstan pa dag ni yod yin na），那麼，將其展示為需要建立的（bsgrub bya nyid du bstan pa zhes）行為，將是有成果的（'bras ldan 'gyur）。普遍的（spyi yi）推論（rjes su dpag pa）被描述為具有對象（yul can nyid du bshad pa yin）。即使這裡沒有明確說明（'dir ni de skad ma bstan kyang），也不會與原則（phyogs）相矛盾（'gal ba cung zad med）。如果將法（chos）的持有者（chos can）作為需要建立的（bsgrub byar byas），那會發生什麼？這是不可能的（de mi nus）。為什麼？因為沒有作為理由的標記（rtags）的隨同（rjes 'gro med phyir）。這難道不是那些的缺陷（skyon min nam）嗎？考慮到後續的組成部分（yan lag phyi ma la bltos pa），即使不希望原則（phyogs）存在缺陷（skyon 'dod min de lta na'ang），那麼，理由（gtan tshigs）等過失（nyes pa yang）也會變成原則的缺陷（phyogs kyi skyon du thal 'gyur te），因為所有這些都會損害原則（thams cad phyogs la gnod phyir ro）。因此，與此相關的（de tsam dang 'brel ba），對原則的缺陷的接受（phyogs kyi skyon 'dod）並非其他，就像與現量（mngon sum）等相矛盾一樣（'gal ba bzhin）。爲了排除原因（rgyu）等的特徵（mtshan nyid），爲了避免沒有依賴的（ltos pa med par）不遍（ma khyab）和倒轉（ldog pa dag ni spang ba'i phyir），對原則的特徵進行了描述（phyogs kyi mtshan nyid bshad pa yin）。自身（rang nyid）的詞語（tshig phrad）是本質（ngo bo'i）的聲音（sgra），未排除的（ma bsal ba）和包含的（bcas pa）那些，是爲了消除倒轉（ldog pa sel bar byed pa yin）。『希望』（'dod）這個詞消除了不遍（ma khyab）。承諾作為需要建立的（bsgrub byar khas blangs）原則的特徵，在那些之中沒有原則本身（phyogs nyid med）。因為排除（bsal ba）不會應用於損害（gnod）和剩餘（lhag ma la），所以特徵（mtshan nyid）不會適用（'jug pa med phyir ro）。通過表達自身希望（rang nyid 'dod pa brjod pa），即使理解了確定的意義（nges bzung don ni rtogs na yang），因為與行為的終點相關（byed pa'i mtha' dang 'brel pa'i phyir），所以爲了限制其他時間（dus gzhan gcad phyir）而進行了解釋（bshad pa yin）。希望的條件（'dod rkyen）在這裡不是組成部分（yan lag min）。對於那些變成希望的詞語（'dod par gyur pa'i tshig dag la），它們本身就是組成部分（yan lag nyid yin de yis ni），通過它們可以阻止（'gog）不成立的理由（gtan tshigs ma grub la sogs）。因為它們不是表達者（rjod byed min phyir yang mi rigs）。因此，自身（rang nyid）就是自性（bdag nyid 'dod）。無論是否依賴所有論典（bstan bcos kun la ltos med par），希望它就是需要建立的（de 'dod pa ni bsgrub bya nyid）。因此，如果對與不希望相關的（mi 'dod dang 'brel pa'i）希望也有損害（gnod pa na），那麼，如何不會損害建立（ji lta sgrub la gnod med phyir）？原則（phyogs）和理由（gtan tshigs）都沒有缺陷（skyon med nyid）。承諾（khas blangs）也被認為是（'dod）沒有被量（tshad ma）所阻止（dag gis bkag med yin par）。因為理由（gtan tshigs）表達了懷疑（the tshom la brjod phyir），所以排除（bsal ba）不是理由的所依（gtan tshigs rten ma yin）。通過推論的分類（rjes su dpag pa'i dbye ba yis），這種損害（gnod pa de ni）被解釋為四種（rnam bzhir bshad）。其中，承諾（khas blangs）是結果的標記（'bras rtags te），在世間廣為人知（'gro la grags pa）的是自性（rang bzhin）的標記。想要表達（brjod 'dod pa）真實（yang dag）且具有確定性（nges ldan）的，是自他（bdag gzhan）的信任（yid ches）。

【English Translation】 I will explain the holders (chos can) of the Dharma (chos) who are 'widely renowned' (rabs grags pa'i), in order to understand their essence (gzung don du), distinguishing between the expression (sgra brjod zer) of 'other' (gzhan) and 'self' (rang nyid). In the process of analysis (dpyad pa), the basis (rten) of 'widely renowned' is established (grub gyur te), which is a special consideration (brtags pa'i khyad par can) based on one's own intention (rang 'dod). Because things (dngos po rnams) are indisputable (rtsod med phyir ro). If it is shown by proving (grub par bstan pa) that the Dharma (chos) holder (chos can) is not what needs to be established (bsgrub bya min brjod na), then by showing its own essence (rang gi ngo bo nyid bstan pa), this can be understood. If there is a demonstration (bstan pa dag ni yod yin na) of the essence of what is established (grub) and establishing (sgrub), then showing it as what needs to be established (bsgrub bya nyid du bstan pa zhes) will be fruitful ('bras ldan 'gyur). Universal (spyi yi) inference (rjes su dpag pa) is described as having an object (yul can nyid du bshad pa yin). Even if it is not explicitly stated here ('dir ni de skad ma bstan kyang), there is no contradiction ( 'gal ba cung zad med) with the principle (phyogs). If the Dharma (chos) holder (chos can) is made what needs to be established (bsgrub byar byas), what will happen? It is not possible (de mi nus). Why? Because there is no concomitance (rjes 'gro med phyir) of the mark (rtags) as a reason. Isn't this a defect (skyon min nam) of those? Considering the subsequent component (yan lag phyi ma la bltos pa), even if it is not desired that the principle (phyogs) has a defect (skyon 'dod min de lta na'ang), then the faults (nyes pa yang) of the reason (gtan tshigs) etc. will also become defects of the principle (phyogs kyi skyon du thal 'gyur te), because all of these harm the principle (thams cad phyogs la gnod phyir ro). Therefore, related to just that (de tsam dang 'brel ba), the acceptance of the defect of the principle (phyogs kyi skyon 'dod) is not other, just like contradicting with direct perception (mngon sum) etc. ('gal ba bzhin). In order to exclude the characteristics (mtshan nyid) of the cause (rgyu) etc., in order to avoid the unpervasiveness (ma khyab) and reversal (ldog pa dag ni spang ba'i phyir) without dependence (ltos pa med par), the characteristics of the principle are described (phyogs kyi mtshan nyid bshad pa yin). The word (tshig phrad) of self (rang nyid) is the sound (sgra) of essence (ngo bo'i), those that are unexcluded (ma bsal ba) and included (bcas pa), are to eliminate reversal (ldog pa sel bar byed pa yin). The word 'wish' ('dod) eliminates unpervasiveness (ma khyab). The characteristic of the principle of promising as what needs to be established (bsgrub byar khas blangs), among those there is no principle itself (phyogs nyid med). Because exclusion (bsal ba) does not apply to harm (gnod) and remainder (lhag ma la), the characteristic (mtshan nyid) will not apply ('jug pa med phyir ro). By expressing one's own wish (rang nyid 'dod pa brjod pa), even if the definite meaning (nges bzung don ni rtogs na yang) is understood, because it is related to the end of the action (byed pa'i mtha' dang 'brel pa'i phyir), it is explained (bshad pa yin) in order to limit other times (dus gzhan gcad phyir). The condition of wish ('dod rkyen) is not a component (yan lag min) here. For those words that have become wishes ('dod par gyur pa'i tshig dag la), they themselves are components (yan lag nyid yin de yis ni), through them one can prevent ('gog) the unestablished reason (gtan tshigs ma grub la sogs). Because they are not expressers (rjod byed min phyir yang mi rigs). Therefore, self (rang nyid) is the very nature (bdag nyid 'dod). Whether or not it depends on all treatises (bstan bcos kun la ltos med par), wishing it is what needs to be established (de 'dod pa ni bsgrub bya nyid). Therefore, if there is also harm (gnod pa na) to the wish that is related to not wishing (mi 'dod dang 'brel pa'i), then how will it not harm establishing (ji lta sgrub la gnod med phyir)? The principle (phyogs) and the reason (gtan tshigs) are without defects (skyon med nyid). The promise (khas blangs) is also considered ('dod) to be not prevented (dag gis bkag med yin par) by valid cognition (tshad ma). Because the reason (gtan tshigs) expresses doubt (the tshom la brjod phyir), exclusion (bsal ba) is not the basis of the reason (gtan tshigs rten ma yin). Through the classification of inference (rjes su dpag pa'i dbye ba yis), this harm (gnod pa de ni) is explained as four types (rnam bzhir bshad). Among them, the promise (khas blangs) is the mark of the result ('bras rtags te), what is widely known in the world ('gro la grags pa) is the mark of nature (rang bzhin). Wanting to express (brjod 'dod pa) what is true (yang dag) and has certainty (nges ldan) is the trust (yid ches) of self and other (bdag gzhan).

་མཚུངས་ པ་ཡི། །ཕྱིར་ན་རང་གི་ཚིག་དང་ནི། །བསྟན་བཅོས་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་ཡིན། །ཇི་ལྟར་བདག་ནི་ཚད་མིན་ན། །ཚིག་ནི་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བ། །དེ་བཞིན་བསྟན་བཅོས་མི་བརྟེན་ན། །དེར་གྲགས་དོན་ ལ་དཔྱོད་པ་ཡང་། །མཚུངས་པར་བསྟན་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་དེའི། །སྐབས་རྟེན་ཉིད་ལ་གནོད་བྱེད་ཅེས། །དོན་འདི་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་འདི། །རང་གི་ཚིག་དང་ལྷན་ཅིག་བཤད། །དེས་ན་འདི་ལ་དཔེ་དག་ཀྱང་། །མཚུངས་ པ་ཉིད་དུ་བསྟན་པ་ཡིན། །ཚད་མ་རྣམས་ནི་ཡོད་མིན་ན། །བསྟན་བཅོས་ཚིག་མི་རུང་ཕྱིར་རོ། །རང་ཚིག་འགལ་ལ་གསལ་བའི་དཔེ། །ལུང་ལ་ཕྱོགས་ཙམ་བསྟན་པ་ཡིན། །དེ་ལ་མ་འོངས་པ་ན་ ཆོས། །བདེ་བ་མི་འགྲུབ་ཅེས་བྱ་ཡིན། །དེ་ལ་རྟེན་མིན་དངོས་པོ་ལ། །བསྟན་བཅོས་དང་འགལ་བརྗོད་ན་ཡང་། །གནོད་པ་མ་ཡིན་གཉིས་པོ་དག །ནུས་པ་མཚུངས་ཕྱིར་གེགས་བྱེད་འགྱུར། །དཔེར་ན་རང་གི་ ཚིག་བཞིན་ཏེ། །དེ་ཡང་དེ་ཚེ་རང་ཚིག་བདག །དེ་དག་གང་ལ་ཚད་མ་ཡོད། །དེ་ནི་གཞན་ལ་གནོད་བྱེད་འགྱུར། །དེ་ལྟ་མིན་ན་རིགས་བྲལ་གྱི། །དམ་བཅའ་ནུས་པ་མཚུངས་པ་ཡི། །དམ་བཅའ་ཇི་བཞིན་དོན་ཅན་གྱི། ། 2-874 རྗེས་དཔག་ལ་ནི་ཇི་ལྟར་གནོད། །ལུང་རྣམས་ཚད་མ་ཡིན་པ་ནི། །སྔར་ཉིད་རྣམ་པར་བཟློག་པ་ཡིན། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་ཁས་བླངས་ནས། །དཔྱོད་པ་དག་ལ་སྐྱོན་འདི་འདོད། །དེས་ན་གནོད་ཕྱིར་རྗེས་ དཔག་ལས། །ཁས་བླངས་ཕྱིར་རོལ་གྱུར་མིན་ཡང་། །ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་བསྟན་པ་ཡི། །ཕྱིར་ན་ཐ་དད་བྱས་པ་ཡིན། །དེ་ལྟ་མིན་ན་ཐལ་ཆེས་པའམ། །ལོགས་ཤིག་བྱས་པར་དོན་མེད་འགྱུར། །རང་གི་ཚིག་ ཀྱང་ཐ་དད་པ། །ཚིག་ཙམ་བརྗོད་ལ་གེགས་བྱེད་ཡིན། །དེ་ཡིས་བསྟན་བཅོས་ཚད་མར་ནི། །ཁས་བླངས་ཕྱིར་ན་དངོས་ཀུན་ལ། །གནོད་བྱེད་ཅེ་ན་གལ་ཏེ་དེ། །མི་འདོད་གནོད་བྱེད་ཡིན་ནམ་ཅི། །རང་ ཚིག་འགལ་ན་རང་ཚིག་དང་། །བསྟན་བཅོས་འགལ་ཐ་དད་མེད་འགྱུར། །སྐྱེས་བུའི་འདོད་པས་བྱས་ན་འདི། །ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཚད་མ་ཉིད། །དེས་ན་རབ་གྲགས་དོན་དག་ལ། །བསྟན་བཅོས་དོར་ནའང་ཉེས་པ་ མེད། །ལྐོག་གྱུར་དག་ལ་བསྟན་བཅོས་ནི། །མི་འདོད་དཔྱོད་པ་ཉིད་མི་འཇུག །འདི་ལ་བརྟག་པ་ཕལ་ཆེར་ནི། །འགལ་བ་བརྗོད་ཡིན་འདི་ལྟ་སྟེ། །ཆགས་སོགས་ཆོས་མིན་རྩ་བ་དང་། །ཁྲུས་ཀྱིས་ཆོས་དག་ འགྱུར་བའོ། །མཐོང་དང་མ་མཐོང་བ་དག་ལ། །རིགས་པས་གྲུབ་དང་རང་ཚིག་གིས། །གནོད་མེད་བསྟན་བཅོས་གང་ཡིན་དེ། །གཟུང་བར་བྱ་ཕྱིར་དཔྱོད་འཇུག་འགྱུར། །སྐྱེས་བུའི་འདོད་དང་རྗེས་འབྲེལ་བ། །འདོད་སྒྲའི་བརྗོད་བྱ་ཉིད་དོན་ལ། ། 2-875 བཀག་མེད་ཕྱིར་ན་གནོད་མེད་ངག །སྐྱེ་བོ་རྣམས་འདོད་ཡིད་འཆེས་ཡིན། །ཐ་སྙད་ལས་ནི་སྐྱེས་པ་ཡི། །ཆོས་དེ་གྲགས་པའི་སྒྲ་ཡིས་བརྗོད། །མངོན་སུམ་སོགས་ཀྱི་གཞལ་བྱ་ཡང་། །འཇལ

【現代漢語翻譯】相同故，因此自己的言詞和，論典說為一體。如果我不是量，言詞就不會起作用。同樣，如果不依賴論典，在那裡對公認的意義進行辨析也，因為顯示相同，所以對論典的，場合所依性進行損害。爲了顯示這個意義，這，和自己的言詞一起說。因此，對於這個例子也，顯示為相同。如果量不存在，論典的言詞就不行。自語相違的明顯例子，只是在教證上略微顯示。對此，未來時，法，不會成就安樂。對此，對於非所依事物，即使說和論典相違，也沒有損害，二者，因為能力相同，會成為障礙。例如自己的言詞一樣，那也是那時自己的言詞。那些對誰是量，那就會損害他人。如果不是那樣，種類不同的，立宗能力相同，如立宗一樣，對於有意義的，比量如何損害？教證是量，以前就已經駁斥過了。因此，承諾之後，對於辨析，認為這是過失。因此，因為損害，從比量，承諾故，即使不是外道，因為顯示了境的差別，所以進行了區分。如果不是那樣，太過分，或者單獨分開就沒有意義了。自己的言詞也不同，只是說言詞會成為障礙。因此，因為承諾論典是量，所以對於一切事物，如果說是損害，如果那，不認為是損害嗎？如果自語相違，自語和，論典相違就沒有差別了。如果由人的意願所作，這就是，圓滿的量。因此，對於普遍公認的意義，即使捨棄論典也沒有過失。對於隱蔽的事物，論典，如果不希望，辨析本身就不會進行。對此，大多數考察是，說相違，就像這樣，貪等不是法的根本，沐浴會改變法。對於可見和不可見的事物，以理成立和自己的言詞，沒有損害的論典是哪個，爲了受持，辨析才會進行。和人的意願及隨之而來的，意願之聲所表達的意義，沒有阻礙，所以沒有損害的語言，人們相信意願。從名言中產生的，法，用著名的聲音表達。現量等所量的事物也，衡量。

【English Translation】 Because they are the same, therefore one's own words and the, treatises are said to be one. If I am not a valid means of knowledge, words will not function. Similarly, if one does not rely on treatises, there, analyzing well-known meanings also, because it shows sameness, it harms the, basis of the occasion of the treatise. To show this meaning, this, is said together with one's own words. Therefore, for this example also, it is shown to be the same. If valid means of knowledge do not exist, the words of the treatise are not valid. A clear example of self-contradiction, is only slightly shown in the scriptures. Regarding this, in the future, Dharma, will not achieve happiness. Regarding this, for non-dependent objects, even if one says it contradicts the treatise, there is no harm, both, because their abilities are the same, they will become obstacles. Like one's own words, that is also one's own words at that time. Those who have valid means of knowledge, that will harm others. If it is not like that, different kinds of, vows have the same ability, like vows, for meaningful, how does inference harm? Scriptures are valid means of knowledge, which has already been refuted before. Therefore, after making a promise, for analysis, it is considered a fault. Therefore, because of harm, from inference, because of the promise, even if it is not an outsider, because it shows the difference of the object, it is distinguished. If it is not like that, it is too much, or separating it alone is meaningless. One's own words are also different, just saying words will become an obstacle. Therefore, because one promises that the treatise is a valid means of knowledge, so for all things, if one says it is harm, if that, is it not considered harm? If one's own words contradict, one's own words and, contradicting the treatise is no different. If it is made by human intention, this is, the complete valid means of knowledge. Therefore, for universally accepted meanings, even if one abandons the treatise, there is no fault. For hidden things, the treatise, if one does not wish, analysis itself will not proceed. Regarding this, most investigations are, saying contradictions, like this, greed etc. are not the root of Dharma, bathing will change Dharma. For visible and invisible things, established by reason and one's own words, which treatise has no harm, in order to uphold it, analysis will proceed. And human intention and what follows, the meaning expressed by the sound of intention, there is no obstruction, so there is no harmful language, people believe in intention. The Dharma that arises from terminology, is expressed by a famous sound. The objects to be measured by direct perception etc. are also, measured.

་བྱེད་སྒྲ་སྒྲོ་བཏགས་ ནས་བརྗོད། །དེ་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བ་ཅན། །འདོད་པས་འཇུག་ཕྱིར་དགག་མེད་པ། །བྱས་དང་མ་བྱས་པ་རྣམས་སུ། །སྣ་ཚོགས་རང་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་རུང་། །དོན་ཙམ་དང་ནི་རྗེས་འབྲེལ་ཅན། །བྱུང་བ་འམ་ ནི་འབྱུང་འགྱུར་བ། །སྒྲ་ཡི་རུང་བ་ཉིད་དེ་ཡིས། །མི་མཐུན་པ་དག་གནོད་པར་འགྱུར། །གྲགས་པ་མེད་ཀྱང་དངོས་པོ་ལ། །རུང་ཉིད་དེ་ཡི་སྟོབས་ཉིད་ལས། །དེ་ལ་སྒྲ་ཀུན་འབྲེལ་དེས་ན། །དེ་ ལ་དེ་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན། །གཞན་དུ་འདིར་ནི་གནོད་པ་ཡི། །གཏན་ཚིགས་ཐུན་མོང་ཉིད་མི་འགྱུར། །དེ་འགོག་རྗེས་དཔག་ལས་འགྱུར་ཏེ། །སྒྲ་དོན་ལ་དབང་འཇུག་མེད་ཕྱིར། །གང་ལ་ཡོད་རྗེས་འགྲོ་མེད་ དེ། །རྟགས་རྣམས་ཐུན་མོང་མིན་ཉིད་ཅེས། །དེ་ལྟར་གཏན་ཚིགས་དཔེར་བརྗོད་པ། །འབྲས་བུ་དང་ནི་ལྡན་པར་འདོད། །སྒྲ་ནི་བརྡ་ལ་བརྟེན་པ་ཅན། །དེ་ཡང་འདོད་ཙམ་བརྟེན་པ་ཡི། །སྒྲ་ཡིས་གྲུབ་པ་ མི་འགྲུབ་མིན། །དེ་ལྟར་སྒྲ་བྱུང་གྲགས་པ་གསུངས། །རྗེས་སུ་དཔག་པས་བསྒྲུབ་རྣམས་ལ། །འགལ་བ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཅན། །མེད་པར་སྟོན་ཡིན་དེ་ལྟ་བུའི། །གྲགས་པ་རྗེས་དཔོག་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་བརྗོད་པ་ལ། ། 2-876 རྗེས་དཔག་མེད་པར་བརྗོད་པ་ཡིན། །དེས་ན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས། །གྲགས་པ་ཐ་དད་ཡུལ་ཅན་ཉིད། །དེས་ན་དངོས་རྣམས་ཡོད་མེད་པའི། །རྗེས་སུ་འཇུག་ཅན་རྗེས་དཔག་ལས། །ཐ་དད་དེ་དབང་མི་ འཇུག་པ། །དེ་འདོད་ལས་སྐྱེས་ཡིན་ཞེས་བསྟན། །རི་བོང་ཅན་ཟླར་མི་འདོད་པ། །དེ་གྲགས་གང་ཞིག་འདོད་པར་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དེ་ལ་དཔེ་མེད་ཅན། །དེ་ནི་ཐུང་མོང་མ་ཡིན་འདོད། །དཔེ་འདི་ཉིད་ དབང་བྱས་ནས་ནི། །དེ་སྐད་བཤད་མིན་མཚན་ཉིད་ཕྱིར། །དེ་བཞིན་ད་ཏྲིག་ཤིང་མིན་ཞེས། །བརྗོད་པ་ལ་ཡང་གནོད་ཕྱིར་རོ། །འདིར་ཡང་ག་པུར་དངུལ་སོགས་ལ། །འཇིག་རྟེན་ན་ནི་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །བརྡ་ ལས་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་ལ། །ཐུན་མོང་མིན་པ་ཉིད་ཀྱང་ཅི། །གལ་ཏེ་ལ་ལར་དེ་གྲུབ་ན། །དེ་ནི་དངོས་སྟོབས་ལས་གྲུབ་ཡིན། །གྲགས་གྲུབ་ཁས་ལེན་རི་བོང་ཅན། །མ་ཡིན་པ་ལའང་བཟློག་མེད་ ཕྱིར། །དངོས་པོ་ལ་ནི་གྲུབ་པ་དེ། །རི་བོང་ཅན་ལའང་བཟློག་པ་མེད། །དངོས་དེ་མེད་ན་རི་ཅན་ལ། །བཟློག་ཀྱང་ཉེས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །དེའི་ཕྱིར་དངོས་ངེས་མེད་བརྡ་ཅན། །སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ ཆོས་རྣམས་ཀྱི། །རུང་བ་དོན་རྣམས་ཉིད་ཡིན་ཏེ། །འདོད་ལ་གེགས་བྱེད་མེད་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ལ་ལར་དེ་གྲུབ་ན། །དེ་ནི་དངོས་སྟོབས་ལས་གྲུབ་ཡིན། །གྲགས་པས་གྲུབ་པར་ཁས་ལེན་ན། །རི་བོང་ཅན་ལའང་བཟློག་མེད་ཕྱིར། ། 2-877 རུང་བ་ཉིད་དེ་འགོག་པ་ལ། །བརྡ་འགོག་མེད་ལས་སྐྱེས་པ་ཡི། །གྲགས་པ་ཞེས་བྱའི་རྗེས་སུ་དཔག །རུང་བ་ཡུལ་ཅན་གྱིས་གནོད་བྱེད། །འདིས་ནི་བརྡ་རྗེས་འ

【現代漢語翻譯】通過新增聲音的屬性來表達。依賴於此而產生。因為慾望而進入，所以沒有否定。在已做和未做的事物中，各種自性都是允許的。僅僅是意義和相關的。已經發生或將要發生的。聲音的允許性本身，會損害不一致之處。即使沒有名聲，對於事物，也憑藉其允許性的力量。因此，所有聲音都與此相關，因此，它在此成立。否則，這裡會有損害，共同的理由不會改變。阻止它會改變推論，因為聲音對意義沒有控制權。對於沒有隨附存在的事物，標誌不是共同的。因此，理由的例子，被認為是與結果相關的。聲音依賴於約定，這也僅僅是依賴於慾望。聲音的成立與不成立無關。因此，聲音的出現被認為是名聲。對於通過推論來證明的事物，沒有矛盾或錯誤。像這樣顯示不存在，這樣的名聲就是推論。或者，在世俗的表達中，沒有推論的表達。因此，從推論來看，名聲是不同的對象。因此，對於事物存在與否的，隨附存在的推論，是不同的，沒有控制權。這表明它是由慾望產生的。不希望有兔子的月亮（Śaśa，梵文：शश，śaśa，兔子；धर，dhara，持有者，指月亮）。那麼，什麼樣的名聲會變成慾望呢？因此，對於它來說，沒有例子，這被認為是獨特的。僅僅通過控制這個例子，才不會說出它的特徵。同樣，說這不是達特里卡樹（dattūra，梵文：दत्तूर，dattūra，曼陀羅花樹），也會造成損害。在這裡，對於樟腦、銀等，因為在世間可以看到，對於從約定進入的事物，又有什麼不共同的呢？如果這在某些情況下成立，那麼這是由事物的力量成立的。承認名聲的成立，兔子，對於非兔子也沒有否定。事物上的成立，對於兔子也沒有否定。如果事物不存在，對於兔子，即使否定也沒有錯誤。因此，事物不確定，具有約定，從聲音產生的諸法，其允許性就是意義，因為沒有阻礙慾望。如果這在某些情況下成立，那麼這是由事物的力量成立的。如果承認由名聲成立，對於兔子也沒有否定。對於阻止允許性，從沒有阻止約定的產生，被稱為名聲的推論，被允許性的對象所損害。這損害了約定的推論。

【English Translation】 It is expressed by attributing the attribute of sound. It arises dependent on that. Because it enters through desire, there is no negation. In things done and not done, Various natures are permissible. It is merely meaning and related. Having occurred or about to occur. The permissibility of sound itself, Will harm inconsistencies. Even without fame, for things, By the power of its permissibility itself. Therefore, all sounds are related to this, Therefore, it is established here. Otherwise, there would be harm here, The common reason will not change. Preventing it will change the inference, Because sound has no control over meaning. For things that do not have co-existence, The signs are not common. Therefore, the example of reason, Is considered to be related to the result. Sound depends on convention, This also merely depends on desire. The establishment of sound is irrelevant to non-establishment. Therefore, the appearance of sound is considered fame. For things to be proven by inference, There is no contradiction or error. Showing non-existence like this, Such fame is inference. Or, in worldly expression, There is no expression of inference. Therefore, from inference, Fame is a different object. Therefore, for things existing or not, The co-existing inference, Is different, with no control. This shows that it is produced by desire. Not wanting the moon with a rabbit (Śaśa, Devanagari: शश, śaśa, rabbit; dhara, Devanagari: धर, dhara, holder, referring to the moon). Then, what kind of fame will become desire? Therefore, for it, there is no example, This is considered unique. Merely by controlling this example, Its characteristic is not spoken. Similarly, saying that this is not a dattūra tree (dattūra, Devanagari: दत्तूर, dattūra, thorn-apple tree), Will also cause harm. Here, for camphor, silver, etc., Because it can be seen in the world, For things that enter from convention, What is not common? If this is established in some cases, Then this is established by the power of things. Admitting the establishment of fame, rabbit, There is no negation for non-rabbits either. The establishment on things, There is no negation for rabbits either. If the thing does not exist, for rabbits, Even if negated, there is no error. Therefore, things are uncertain, having convention, The dharmas arising from sound, Its permissibility is the meaning, Because there is no obstacle to desire. If this is established in some cases, Then this is established by the power of things. If admitting establishment by fame, There is no negation for rabbits either. For preventing permissibility, From the arising of no preventing convention, The inference called fame, Is harmed by the object of permissibility. This harms the inference of convention.

ཇུག་པ་ཡི། །སྒྲ་རྣམས་ལ་ནི་དོན་ ངེས་པ། །ཡོད་མིན་ཅེས་བརྗོད་དེ་དག་རྣམས། །དེར་འགོག་པ་ནི་འགལ་བ་ཡིན། །དེས་ནི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་སྒྲ་ཡི། །དོན་ནམ་སྒྲ་རྣམས་ཀྱི་ནི་དོན། །དོན་དམ་པ་ཉིད་འགོག་པ་ལ། །གནོད་པ་མེད་ པར་བསྟན་པ་ཡིན། །དེས་ན་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། །བསྟན་ཕྱིར་གྲགས་པ་རྗེས་དཔག་ལས། །ཕྱི་རོལ་གྱུར་པ་མ་ཡིན་ཡང་། །ཐ་དད་བྱས་ཡིན་སྔ་མ་བཞིན། །གྲུབ་པ་ཐ་དད་བཤད་པ་ལ། །དགོས་ པ་བསྟན་ཕྱིར་འདི་གཉིས་ནི། །རྒྱུ་དང་བཅས་པར་རབ་བརྗོད་དེ། །མངོན་སུམ་རྗེས་དཔག་གནོད་ལ་མིན། །མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་འདི་ལ་ཡང་། །སྒྲ་ནི་དུ་མའི་དངོས་ཉིད་དུ། །གྲགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་གང་ ཞིག །སྣ་ཚོགས་སུ་ནི་སྣང་བ་ཡི། །བློ་ནི་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། །ཉན་ལ་གཉིས་མེད་སྣང་གྱུར་པ། །དེ་དོན་དོན་བཤད་འདི་ཉིད་ནི། །སྤོང་ན་མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་འགྱུར། །ངོ་བོ་དེ་ཉིད་ དེ་ལ་དོན། །ལྷག་མ་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། །སྤྱི་ནི་དངོས་མེད་ངོ་བོ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་དབང་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། ། དེས་ན་སྤྱི་ཡི་ཆོས་རྣམས་ནི། །མངོན་སུམ་མིན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །སྤོང་ཡང་གནོད་པ་ཡོད་མིན་ཞེས། ། 2-878 མཉན་བྱ་སྨོས་པས་བསྟན་པ་ཡིན། །རྣམ་ཀུན་བརྗོད་བྱའི་དངོས་མིན་ཕྱིར། །གྲུབ་པས་དེ་ལ་བརྟེན་ཕྱིར་དང་། །དེ་ཡི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་པའི་ཕྱིར། །མཉན་བྱས་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་བཤད། །ཀུན་ཏུ་རྒོལ་བ་བདག་ ཉིད་ཀྱི། །བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པའི་ཆོས་གང་ཡིན། །ཆོས་དེ་ལྡན་ལ་གནོད་འགྱུར་གྱི། །ཆོས་གཞན་གྱི་ནི་ཆོས་ཅན་མིན། །གཞན་དུ་ཆོས་ཅན་གཞན་ལ་ནི། །གནོད་ཀྱང་འདི་ལ་ཅི་ཞིག་བཀག །དོན་འདི་མཚན་ ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་ཀྱང་། །རང་གི་ཆོས་ཅན་སྨོས་པས་ནི། །ཆོས་ཅན་ལ་ནི་གནོད་པས་ཀྱང་། །གནོད་འགྱུར་ཞེས་ནི་གྲུབ་དོན་ཏེ། །རྟེན་ནི་འགལ་བར་འགྱུར་པ་ཡིས། །དེ་བརྟེན་པ་ནི་འགལ་བའི་ཕྱིར། །གཞན་ དུ་དེ་ལྟའི་རྣམ་ཅན་ཆོས། །བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། །དེ་གནོད་ཉིད་ཡིན་པར་སེམས་པ། །དེས་ན་རང་གི་ཆོས་ཅན་སྨོས། །འདི་ཡང་དོན་གྱིས་གྲུབ་མིན་ནམ། །བདེན་ཏེ་འགའ་ཞིག་ཆོས་ཅན་ ནི། །འབའ་ཞིག་བཀག་པ་ལ་ཡང་ནི། །སྐྱོན་དང་ལྡན་པར་ཁས་ལེན་ཏོ། །དཔེར་ན་མཁའ་སོགས་གཞན་དག་གིས། །སྔོན་མེད་རང་བཞིན་སྐྱེད་མེད་མིན། །ཅིག་ཅར་སྒྲ་སོགས་རྒྱུ་མིན་ཕྱིར། །ཞེས་བཤད་པ་ལ་ སུན་འབྱིན་པ། །དེ་བཞིན་མཁའ་སོགས་ཆོས་ཅན་གྱི། །ངོ་བོའང་དངོས་མེད་ཅེས་བརྗོད་བཞིན། །དེ་ལྟར་འདོད་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ལ། །གནོད་པ་འགའ་ཡང་མེད་པ་ཉིད། །འདིས་ནི་གཉིས་ཀ་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད། །ཡིན་ན་ཆོས་ཅན་ལ་གནོད་གང་། ། 2-879 བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་འགོག་པས། །དེ་ལ་གནོད་ཅེས་བསྟན་པ་ཡིན། །དེ་ལྟ་ཉིད་དུ་ཆོས་ཅན་ཡང་། །བསྒྲུབ

【現代漢語翻譯】論師說：『聲音等有其確定的含義嗎？』如果有人這樣說，那麼反駁這種說法是矛盾的。因此，這表明駁斥具有理由的聲音的含義，或者聲音本身的含義，並不會損害勝義諦。因此，爲了說明境的差別，雖然從名言和比量來看，外境並非獨立存在，但如同前述，它們是被區分開的。爲了說明闡述成立的差別之必要性，這兩者（名言和比量）應被充分闡述為具有原因，而不是對現量和比量造成損害。對於現量造成的損害，聲音在多數事物中，作為顯現的自性，以各種方式顯現，但不會產生認為它們是無二的智慧。對於聽覺而言，顯現為無二，如果捨棄了這種對境和意義的解釋，就會受到現量的損害。自性即是意義，其餘的是遮遣的特徵。總相是非實有的自性，因此，它不是感官的對境。因此，由於總相的法並非通過現量成立，即使捨棄也不會有損害，通過提及『聽覺』來表明這一點。由於並非所有事物都是可表達的實有，並且由於成立是依賴於它的，以及由於它的力量會造成損害，因此，『聽覺』被解釋為感官的對境。無論如何反駁者所想要成立的法是什麼，只有具備該法的有法才會被損害，而不是其他法的有法。否則，即使損害了其他的有法，又有什麼能阻止這個呢？即使通過特徵理解了這個意義，通過提及自己的有法，也能成立通過對有法的損害也會造成損害，因為所依是相違的，依賴於它也是相違的。否則，會說具有這種狀態的法是所要成立的，因此，認為這是損害。因此，要提及自己的有法。這難道不是通過意義來成立的嗎？確實如此，有些人也承認僅僅反駁有法也存在過失。例如，反駁說虛空等不是先前不存在的自性，不是無生的，因為它們不是同時產生聲音等的原因。同樣，如同說虛空等的自性也是非實有一樣，對於這樣認為的所要成立的法，沒有任何損害。這表明，如果兩者都是所要成立的，那麼對有法的損害是什麼？通過駁斥所要成立的法，就表明了對它的損害。同樣，有法也應該是所要成立的。

【English Translation】 The debater says, 'Do sounds, etc., have definite meanings?' If someone says this, then refuting such a statement is contradictory. Therefore, this shows that refuting the meaning of a sound with a reason, or the meaning of the sounds themselves, does not harm the ultimate truth. Therefore, to explain the difference in objects, although from conventional truth and inference, external objects are not independently existent, they are distinguished as before. To explain the necessity of elucidating the difference in establishment, these two (conventional truth and inference) should be fully explained as having causes, rather than causing harm to direct perception and inference. Regarding the harm caused by direct perception, sound, in many things, as the nature of appearance, appears in various ways, but does not generate the wisdom that they are non-dual. For hearing, appearing as non-dual, if one abandons this explanation of object and meaning, it will be harmed by direct perception. Self-nature is meaning, and the rest is the characteristic of negation. The general characteristic is the nature of non-reality; therefore, it is not the object of the senses. Therefore, since the qualities of the general characteristic are not established through direct perception, there will be no harm even if abandoned, as indicated by mentioning 'hearing.' Since not all things are expressible realities, and since establishment depends on it, and since its power can cause harm, 'hearing' is explained as the object of the senses. Whatever dharma the opponent wants to establish, only the subject possessing that dharma will be harmed, not the subject of other dharmas. Otherwise, even if other subjects are harmed, what can prevent this? Even if the meaning is understood through characteristics, by mentioning one's own subject, it can be established that harm will also be caused by harming the subject, because the basis is contradictory, and dependence on it is also contradictory. Otherwise, it would be said that the dharma with such a state is what is to be established; therefore, it is considered harm. Therefore, one should mention one's own subject. Is this not established through meaning? Indeed, some also admit that there is a fault in merely refuting the subject. For example, refuting that space, etc., is not a previously non-existent nature, is not unborn, because they are not the cause of simultaneously producing sounds, etc. Similarly, just as saying that the nature of space, etc., is also non-real, there is no harm to the dharma that is to be established in this way. This shows that if both are to be established, then what is the harm to the subject? By refuting the dharma to be established, the harm to it is shown. Similarly, the subject should also be what is to be established.

་བྱ་ཉིད་ཕྱིར་འབའ་ཞིག་མིན། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་འདིར་གནོད། །ཅིག་ཅར་སྒྲ་སོགས་རྒྱུ་ མིན་ཕྱིར། །བདེ་སོགས་གཞན་གྱིས་བསྐྱེད་ནུས་མིན། །མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་སྔ་མ་བཞིན། །གལ་ཏེ་འདི་ལ་གཏན་ཚིགས་ནི། །ངེས་ན་འགལ་བར་འགྱུར་བ་ཉིད། །རིམ་བཞིན་བྱེད་དང་མི་རྟག་ཉིད། །འགལ་བ་མེད་ ཕྱིར་མི་མཐུན་ཕྱོགས། །ལྡོག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་ན། །འདི་ནི་ལྷག་ལྡན་ཁྱད་པར་འདོད། །གང་ཕྱིར་རང་ཉིད་འདོད་པའི་ཆོས། །བསྒྲུབ་བྱ་དེ་ཕྱིར་དེ་རྟེན་ནི། །གནོད་ཡིན་འབའ་ཞིག་པ་ཉིད་དམ། །གཞན་ རྟེན་ལ་མིན་ཞེས་བསྟན་ཏོ། །རང་ཉིད་སྒྲ་ཡིས་ཆོས་གཞན་ལ། །གནོད་པས་གནོད་མིན་ཞེས་བསྟན་པ། །དེ་བཞིན་རང་གི་ཆོས་ཅན་གྱིས། །ཆོས་ཅན་གཞན་ལ་ཡང་ཞེས་བརྗོད། །སྒྲུབ་བྱེད་སྐྱོན་ནི་ཐམས་ཅད་ ཀྱིས། །ཕྱོགས་ཉིད་ལ་ནི་གནོད་འགྱུར་བ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་དམ་བཅའ་བ། །ཙམ་དང་འབྲེལ་པ་ཕྱོགས་སྐྱོན་ཡིན། །ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ལ་བལྟོས་སྐྱོན། །གང་ཡིན་དེ་ནི་དེ་ཉིད་དང་། །རྗེས་འབྲེལ་ཞེས་བཤད་ དེ་ཡི་ཕྱིར། །རྟེན་སོགས་མ་གྲུབ་ཕྱོགས་སྐྱོན་མིན། །འདིས་སྒྲུབ་ཡན་ལག་གྱུར་པ་ཡི། །ཆོས་ཅན་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། །ཆོས་ཅན་རང་གི་ངོ་བོ་ལ། །གནོད་པ་དག་ནི་བསྟན་པ་ཡིན། །དེ་ལ་དོན་ནི་བསྟན་པ་ཡི། ། 2-880 དོན་དུ་དཔེ་ནི་ཕྱོགས་ཙམ་བརྗོད། །ལྡན་དོན་རྫས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཅན། །མཐོང་བ་ལ་བརྟེན་གཞན་ཡོད་ཡིན། །མ་མཐོང་ཁྱད་པར་ཅན་མིན་ལ། །དམ་བཅའ་བ་ལ་དགོས་པ་མེད། །མ་མཐོང་བ་ལ་འབྲས་ མེད་པ། །མཐོང་ནས་ཡན་ལག་ཅན་སྒྲུབ་འདོད། །ཁྱད་པར་ཅན་མིན་གཞན་ཡོད་ནི། །སྒྲུབ་ན་གྲུབ་པ་སྒྲུབ་པ་ཉིད། །གལ་ཏེ་འདི་ལྕི་འོག་འགྲོར་འགྱུར། །སྲང་ནི་དམའ་བ་དག་ཏུ་འགྱུར། །དེས་ན་ཡོན་ ཏན་བྱ་མེད་པ། །དེ་ཕྱིར་འདུ་བ་ཅན་རྒྱུ་མིན། །དེ་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ངོ་བོ་དག །མཐོང་བ་མེད་ཕྱིར་དེ་མཐོང་མིན། །དེས་ན་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ། །ཁྱད་པར་གཞན་ལ་གནོད་བྱེད་ཡིན། །ཕྲ་ མོ་ནས་བརྩམས་རྫས་འཕྲེང་དག །གཅལ་ཉིད་ཕྱིར་ན་རྫས་གཞན་གྱི། །ལྕི་ཉིད་མི་རྟོགས་རས་བལ་གྱི། །འདབ་བཞག་བཞིན་ཞེས་གཞན་དག་ཟེར། །དེ་ཡི་ཅིག་ཅར་ལྡན་པ་དང་། །སོ་སོར་ལྡན་པའི་རྡུལ་ཚོགས་ དག །སོ་སོར་ལྷན་ཅིག་གཅལ་བ་ན། །དེ་ཕྱིར་ལྕིད་ནི་ཐ་དད་འགྱུར། །མ་ཤ་ལ་སོགས་རིམ་པ་ཡིས། །གྲངས་མཚུངས་པ་ནི་མི་རུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་ཡུངས་ཀར་ནས་བརྩམས་ཏེ། །ཚོགས་ཆེན་གོང་ནས་ གོང་དུ་ནི། །འཕེལ་ལྡན་འབྲས་བུའི་ཕྲེང་བ་ཡི། །ལྕི་བ་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ན། །ཡུངས་ཀར་བར་གྱི་ལྕིད་དག་ཀྱང་། །ཆུང་ངུ་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་དཀའ་བས། །འབྲས་བུའི་ལྕིད་ནི་མི་རྟོགས་ཕྱིར། །དེ་ཡི་རྒྱུ་ཉིད་གཞལ་བྱར་འགྱུར། ། 2-881 དོན་དེ་མཐོང་མེད་རས་འདབ་བཞིན། །དེ་ཡི་འབྲས་བུའང་རྟོགས་པ་མེད། །ལྕིད་ཉིད་རྟོགས་མེད་བཞིན་

【現代漢語翻譯】不僅是因為行為本身。如果那樣，這裡就有過失。因為聲音等不是同時產生的原因。快樂等不能被其他事物創造。『不是』的說法如前所述。如果對此有論證，那麼必然會產生矛盾。依次產生和無常。因為沒有矛盾，所以是不一致的方面。因為對反面存在懷疑，所以認為這是具有剩餘的特殊情況。因為自己所承認的法，是所要證明的，因此它的所依，是唯一的過失嗎？已經說明不是依賴於其他。自己通過聲音對其他法，造成損害，從而說明不是損害。同樣，通過自己的有法，也對其他的有法這樣說。所有的能立的過失，都會對宗法造成損害。即使那樣，所立的宗，僅僅與宗相關聯，就是宗的過失。依賴於后一個支分的過失，無論是什麼，那就是它本身，因此被稱為『隨同』。所依等未成立，不是宗的過失。這說明了作為能立支分的，有法、法的差別，以及有法自身的體性，所受到的損害。其中，意義是所要說明的，在意義上，例子只是略微提及。具有存在意義的物質的特徵，依賴於所見，存在其他。對於未見的特殊情況，沒有必要進行承諾。對於未見的事物，沒有結果。看到之後，想要證明具有支分。如果未見的特殊情況存在其他，那麼就是證明已成立的事物。如果這個重的會向下移動，秤會降低。因此，沒有功德的行為，因此，不是聚合的原因。因此，結果的自性，因為沒有看到，所以看不到。因此，如果沒有，就不會產生，對其他的特殊情況造成損害。從微小的開始，物質的連續，因為是平鋪的，所以對於其他的物質，無法理解重量，就像棉布的，花瓣放置一樣，其他人這樣說。它的同時存在，以及分別存在的微粒集合，分別和平鋪在一起時，因此，重量會變得不同。芝麻等依次排列，數量相同是不允許的。如果從芥子開始，到巨大的集合，增長的果實的連續，如果不能理解重量，那麼芥子之間的重量，因為非常小，所以很難理解。因此，不能理解果實的重量，因此，它的原因可以被衡量。那個意義是未見的，就像棉布的花瓣一樣。它的結果也無法理解。就像無法理解重量一樣。

【English Translation】 Not only because of the action itself. If that were the case, there would be a fault here. Because sound and so on are not the cause of simultaneous arising. Happiness and so on cannot be created by other things. The statement 'is not' is as previously stated. If there is an argument for this, then it will inevitably lead to contradiction. Arising sequentially and impermanence. Because there is no contradiction, it is an inconsistent aspect. Because there is doubt about the opposite, it is considered a special case with remainder. Because the dharma that one acknowledges, is what is to be proven, therefore its basis, is it the only fault? It has been shown that it does not depend on others. Oneself, through sound, to other dharmas, causes harm, thereby showing that it is not harm. Similarly, through one's own subject, one also says this to other subjects. All the faults of the proof, will cause harm to the subject itself. Even so, the proposition that is established, is only related to the subject, which is the fault of the subject. The fault that depends on the later member, whatever it is, that is itself, therefore it is called 'following'. The unestablished basis and so on are not faults of the subject. This explains that which has become a member of the proof, the difference between the subject and the dharma, and the nature of the subject itself, the harm that is suffered. Among them, the meaning is what is to be explained, in meaning, the example is only slightly mentioned. Having the characteristic of a substance with existing meaning, depending on what is seen, there are others. For unseen special circumstances, there is no need to make a commitment. For unseen things, there is no result. After seeing, wanting to prove having members. If the unseen special circumstances exist others, then it is proving what has already been established. If this heavy one moves downwards, the scale will lower. Therefore, without the action of merit, therefore, it is not the cause of aggregation. Therefore, the nature of the result, because it is not seen, it cannot be seen. Therefore, if there is not, it will not arise, causing harm to other special circumstances. Starting from the tiny, the continuity of matter, because it is flattened, therefore for other matter, the weight cannot be understood, like the cotton, the petals are placed, others say this. Its simultaneous existence, and the collection of particles that exist separately, when flattened separately and together, therefore, the weight will become different. Sesame and so on are arranged in order, it is not allowed to have the same number. If starting from mustard seeds, to the huge collection, the continuity of growing fruits, if the weight cannot be understood, then the weight between the mustard seeds, because it is very small, it is difficult to understand. Therefore, the weight of the fruit cannot be understood, therefore, its cause can be measured. That meaning is unseen, like the petals of cotton. Its result also cannot be understood. Just like the weight cannot be understood.

དུ་དེའི། །ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་རྟོགས་མེད་ཕྱིར། །མ་ཤ་ལ་སོགས་ལྷག་ཡོད་མིན། །དམའ་མེད་དེ་ནི་ཉེར་ མཚོན་ཏེ། །གཟུགས་སོགས་ལྷག་དང་ལྷག་ཅི་བཞིན། །རང་གི་དབང་པོས་མཐོང་མེད་ཕྱིར། །ཁས་བླངས་རང་གི་ཚིག་སོགས་ཀྱིས། །གནོད་པ་དག་ནི་སྲིད་པས་ན། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཕྱོགས་ཀྱིས་ནི། །དཔེར་བརྗོད་གཞན་ ཡང་རྟོགས་པར་བྱ། །བྱ་བ་དུས་གསུམ་ཡུལ་ཅན་ཕྱིར། །དེ་ལྟའི་བདག་མིན་གཞན་དག་ལ། །དེ་ལྟར་བཀོད་དེ་དེ་ཡི་ཚེ། །མི་འདོད་ན་ཡང་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར། །ཤེས་བྱེད་སྐབས་ཀྱིས་མ་གྲུབ་པ། །ཐམས་ ཅད་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་སྒྲ། །འདོད་པའི་ཁྱད་པར་ལ་བརྟེན་མིན། །དེས་ན་དཔེ་དང་གཏན་ཚིགས་དག །མ་གྲུབ་དཔེར་ནི་བྱས་པ་ཡིན། །གཞན་དུ་རི་བོང་རྭ་ལ་ སོགས། །མ་གྲུབ་ཀུན་ཀྱང་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར། །ཐམས་ཅད་རྣམ་འགས་མ་གྲུབ་ཕྱིར། །དེས་ན་ལས་ལ་སོགས་པ་ཡི། །ཁྱད་པར་ཉེ་བར་བཀོད་པ་ཡི། །ལན་གྱིས་རྣམ་འབྱེད་ནུས་མ་ཡིན། །སྔར་མ་གྲུབ་པའི་ རང་བཞིན་ཕྱིར། །བསྒྲུབ་བྱའི་ཡན་ལག་ཅེས་རུང་མིན། །གང་གིས་ཁས་བླངས་མཚན་ཉིད་འགྱུར། །དེ་ཡང་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་དུ་མཚུངས། །ཚོགས་པ་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་ཡིན་ནའང་། །གཉིས་པ་ཕན་ཚུན་ཁྱད་པར་ཅན། །བསྒྲུབ་བྱ་དེ་ཚེ་གཏན་ཚིགས་དང་། ། 2-882 དཔེ་ཡི་མཚན་ཉིད་མ་གྲུབ་འགྱུར། །མི་སྲིད་ཕྱིར་ནི་བསྒྲུབ་བྱའི་སྒྲ། །གལ་ཏེ་ཆོས་ཅན་ལ་འཇུག་འདོད། །བསྟན་བཅོས་ཅི་བྱ་ཅི་རིགས་པར། །རང་ཉིད་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །སྒྲུབ་བྱེད་བསྟན་པའི་ཤུགས་ ཉིད་ལས། །དོན་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་དུ་རྟོགས། །གཏན་ཚིགས་སོགས་མཚན་གྱིས་ཁྱབ་ཕྱིར། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་ལ་དོགས་པའང་མེད། །སྔར་ངེས་བཟུང་ན་དེ་ཡིས་ནི། །དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་དོན་མེད། །དེ་ཕྱིར་ཤུགས་ ཀྱིས་དེར་བརྗོད་པས། །ཁྱབ་པའི་འབྲས་ཅན་ཡིན་པར་རྟོགས། །འགལ་བ་འདོད་དང་འབྲེལ་མེད་དེ། །ཕན་མེད་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་པ། །དེ་ལྟ་ན་ནི་རྟགས་ཀྱི་སྐྱོན། །ཐམས་ཅད་དམ་བཅའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར། །ཕྱོགས་ སྐྱོན་གཞན་ལ་བལྟོས་པ་ནི། །མ་ཡིན་ཞེས་ཀྱང་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །འདོད་པ་མེད་ན་མ་གྲུབ་ཡིན། །མི་རྟག་གཏན་ཚིགས་དང་ལྡན་པས། །སྒྲ་ལ་དེ་ལྟར་རྗོད་བྱེད་ན། །དེ་ལྟར་དེ་ནི་བཟློག་པར་ འགྱུར། །འདི་ལ་དཔེ་བསྟན་པ་ཉིད་ལས། །དོན་གཞན་ཅི་ཞིག་མཐོང་བ་ཡོད། །ཁྱད་པར་ལ་ནི་གཞན་བརྗོད་ནས། །སྤྱི་ཡི་རྗེས་སུ་འཇུག་པས་ན། །དེ་ཁྱབ་མ་ཡིན་སྤྱི་རྗེས་སུ། །འཇུག་ལ་འབྲས་བུའང་ ཅི་ཞིག་ཡོད། །དེ་ཕྱིར་སྒྲ་ལ་གནས་པ་ཡི། །མི་རྟག་ཉིད་ཀྱིས་སེལ་ཞེས་གསུངས། །ཡུལ་གཞན་ལ་ནི་འགལ་སྨྲ་བས། །སྒྲ་ནི་གཞན་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན། །སྤྱི་ནི་ཁྱད་པར་མི་སྤོང་ཕྱིར། །དེ་ཡང་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-883 དཔེར་ན་སྐབས་འགར་ཤ

【現代漢語翻譯】由於不瞭解它的所有功德，因此沒有像'瑪夏'等剩餘之物。沒有低劣，這指的是，如色等剩餘和剩餘什麼一樣。由於自己的感官無法看到，因此，如果承認自己的言辭等有損害。那麼，按照所說的方式，其他的例子也應該理解。由於行為具有三時，因此，對於不像這樣的主，當這樣安排時。即使不希望，也會變成需要證明的。不能通過知識來完成的事情，都是用來理解一切的。因此，需要證明的聲音，並不依賴於意願的差別。因此，例子和理由，都是以未完成的例子來做的。否則，像兔子角等，所有未完成的都會變成需要證明的。由於一切都未通過各種方式完成，因此，對於業等差別。通過詳細安排的回答，無法進行區分。由於先前未完成的自性，因此，不能說是需要證明的部分。無論用什麼來改變承認的定義，那也同樣是需要證明的。即使集合本身是需要證明的，但兩者之間有相互的差別。如果需要證明，那麼理由和例子的定義就會變得不完整。由於不可能，因此需要證明的聲音，如果想要進入法。那麼，應該做什麼，應該如何做，自己就會進入。從證明者的力量中，理解到那個意義本身就是需要證明的。由於理由等名稱普遍存在，因此，對於證明者也沒有懷疑。如果先前已經確定，那麼，承諾的定義就沒有意義了。因此，通過力量在那裡表達，理解到它是普遍的結果。矛盾與意願無關，無益且不能共存。如果是這樣，那麼標誌的過失，都會變成承諾的過失。已經說明了，支分過失不依賴於其他。如果沒有意願，那就是未完成的，由於無常具有理由。如果在聲音上這樣說，那麼，它就會變成相反的。從這個例子中，還能看到什麼其他的意義呢？如果在差別上說其他，然後遵循普遍，那麼，它不是普遍的，遵循普遍，又有什麼結果呢？因此，聲音上存在的無常性，被稱為消除。在其他地方說矛盾，聲音就在其他地方表達。由於普遍不會放棄差別，因此，這也是不合理的。例如，有時會...

【English Translation】 Because all its qualities are not understood, there is no remainder like 'Masha' etc. There is no inferiority, this refers to, just as form etc. what is remaining and what remains. Since one's own senses cannot see, therefore, if one admits that one's own words etc. have harm. Then, according to the way it is said, other examples should also be understood. Since actions have the three times, therefore, for those who are not like this master, when arranged like this. Even if one does not wish, it will become something to be proven. Things that cannot be accomplished by knowledge are used to understand everything. Therefore, the sound that needs to be proven does not depend on the difference of intention. Therefore, examples and reasons are all done with unfinished examples. Otherwise, like rabbit horns etc., all unfinished things will become things to be proven. Since everything is not completed through various means, therefore, for the differences of karma etc. Through the detailed arrangement of answers, it is not possible to distinguish. Since the nature of being previously unaccomplished, it is not appropriate to say it is a part to be proven. Whatever is used to change the definition of admission, that is also the same as what needs to be proven. Even if the collection itself is what needs to be proven, the two have mutual differences. If it needs to be proven, then the definitions of reason and example will become incomplete. Since it is impossible, the sound that needs to be proven, if one wants to enter the Dharma. Then, what should be done, how should it be done, one will enter oneself. From the power of the prover, one understands that that meaning itself is what needs to be proven. Since the names of reasons etc. are universally present, therefore, there is no doubt about the prover. If it has been previously determined, then the definition of the commitment has no meaning. Therefore, by expressing it there through power, one understands that it is a universal result. Contradiction is unrelated to intention, it is useless and cannot coexist. If it is like that, then the faults of the sign will all become faults of the commitment. It has already been shown that the faults of the side do not depend on others. If there is no intention, it is unfinished, because impermanence has a reason. If one says it like that on sound, then it will become the opposite. From showing this example, what other meaning can be seen? If one speaks of others in difference, and then follows the universal, then it is not universal, what result is there in following the universal? Therefore, the impermanence that exists on sound is called elimination. Speaking of contradiction in another place, sound is expressed in another place. Since the universal does not abandon the difference, therefore, this is also not reasonable. For example, sometimes...

ིང་ཤ་པ། །ཉིད་ནི་ཤིང་མིན་ཞེས་པ་བཞིན། །ཐམས་ཅད་མཉན་པ་གཅིག་ཉིད་ལ། །འཇུག་པ་འགོག་འགྱུར་དེ་ཙམ་གྱིས། །ཐམས་ཅད་མིན་མིན་ཁྱད་པར་ཀུན། །དེ་མིན་ན་དེ་མེད་ འགྱུར་ཕྱིར། །ཤེས་བྱ་ཤེས་བྱེད་ཐ་དད་ཕྱིར། །ཆོས་ཅན་གཏན་ཚིགས་དངོས་གྱུར་ནི། །ཤེས་བྱེད་ཉིད་དུ་མ་གྲུབ་ཕྱིར། །ཆོས་ཅན་རང་སྒྲུབ་བྱེད་མ་གྲུབ། །དངོས་པོ་ཀུན་ལ་ཆོས་དང་ནི། །ཆོས་ཅན་རྣམ་ དབྱེ་མེད་པའི་ཕྱིར། །ཀུན་ལ་ཉེས་མཚུངས་ཤེ་ན་མིན། །ལྡོག་པ་ཁྱད་པར་ཡོད་ཕྱིར་རོ། །དོན་དམ་པར་ནི་རྣམ་དཔྱད་ནི། །དེ་ལྟ་བུར་གྱུར་མ་གྲུབ་ཕྱིར། །ཀུན་རྫོབ་པ་ཡི་དངོས་རྣམས་ལ། །དེ་ ཉིད་གཞན་ཉིད་འགོག་པར་འགྱུར། །དཔག་བྱ་དཔོག་པར་བྱེད་པ་ཡི། །དོན་གྱི་ཐ་སྙད་གནས་པ་འདི། །ཤེས་པ་ལ་གྲུབ་ཐ་དད་ལ། །བརྟེན་ནས་རྣམ་པར་བརྟགས་པ་ཡིན། །བདག་ཉིད་ཅི་ལྟའི་ཐ་དད་ ཀྱི། །མཐར་ཐུག་ཤེས་ལ་ཐ་དད་པར། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་སྣང་གྱུར་པ། །དེ་ནི་ཐ་སྙད་རྟེན་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ཐ་སྙད་ཀྱིས་བཞག་པ། །ཐ་དད་བློ་དང་འབྲེལ་མེད་ཅན། །ཆོས་ཅན་དེ་ཉིད་ སྒྲུབ་བྱེད་དུ། །བྱས་པ་དེས་ན་མ་གྲུབ་བསྟན། །དེས་ན་བྱེ་བྲག་སྤྱི་ཆོས་ཐ། །དད་ཕྱིར་རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་ཉིད། །དཔེར་ན་རྩོལ་བྱུང་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །རྩོལ་བྱུང་སྒྲ་ནི་མི་རྟག་བཞིན། །ཕྱོགས་ཡན་ལག་ནའང་གནོད་མེད་ཕྱིར། ། 2-884 ཆོས་ཅན་ཐ་དད་མ་གྲུབ་མིན། །དཔེར་ན་གོང་བུ་རྭ་ཅན་འདི། །རྭ་ཅན་ཉིད་ཕྱིར་རྟ་མིན་བཞིན། །ཡང་ན་དེ་རྟོགས་ནས་ལྡོག་ཕྱིར། །བསྒྲུབ་བྱའི་དུས་སུ་ཡན་ལག་མིན། །ཆོས་ཐ་དད་ཕྱིར་ཁྱད་ པར་ཡང་། །དམ་བཅའ་དོན་དུ་འཐད་མ་ཡིན། །གཏན་ཚིགས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་དོན། །བདེ་བར་བཟུང་བ་གྲུབ་བྱའི་ཕྱིར། །ཕྱོགས་ཆོས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཡིས། །མདོར་བསྡུས་པ་ནི་གསུངས་པ་ཡིན། །ཆོས་ཀྱི་ཚིག་ ཕྲད་ཐ་དད་པར། །བྱེད་པས་མི་ལྡན་གཞན་ལྡན་པ། །ཤིན་ཏུ་མི་སྲིད་རྣམ་གཅོད་བྱེད། །ཁྱད་པར་ཁྱད་པར་ཅན་དག་དང་། །བྱ་བ་དག་ནི་ལྷན་ཅིག་བརྗོད། །དེ་སྦྱར་མེད་ཀྱང་བརྗོད་འདོད་ལས། །དེ་ དོན་ཉིད་ནི་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གང་ཕྱིར་ངག་འབྲས་རྣམ་གཅོད་ཕྱིར། །དཔེར་ན་ནག་པ་འཕོང་སྐྱེན་པའམ། །སྲིད་སྒྲུབ་འཕོང་སྐྱེན་ཞེས་པ་འམ། །སྔོན་པོ་མཚོ་སྐྱེས་འགྱུར་ཞེས་བཞིན། །དེར་ཡང་ཟླ་བོ་རྣམ་གཅོད་ པ། །དོན་རྣམས་ལ་ནི་རྟོགས་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ལྟར་གྲགས་དང་ནུས་པ་དང་། །སྒྲ་ནི་བརྗོད་འདོད་རྗེས་འབྲང་ཕྱིར། །དེས་ན་མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་པས། །ཆོས་ཅན་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡིན། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་ ཅན་གྱི་ཆོས། །རྗེས་འགྲོ་མེད་པའི་སྐྱོན་རྟེན་མིན། །རང་བཞི་འབྲས་བུ་གྲུབ་དོན་དུ། །གཏན་ཚིགས་གཉིས་དང་ལྡོག་པ་གཉིས། །རྩོད་ཕྱིར་ཁྱད་པར་སྤྱི་དག་སྟེ། །ལྷག་མ་ལྡོག་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །རང་བཞིན་ཉིད་ལས་ག

【現代漢語翻譯】如同『你不是樹』一樣，所有聽聞都是同一，僅僅是進入和阻止的差別。所有『非非』的差別，如果不是那樣，就不會有那樣。因為所知和能知是不同的，所以作為有法（dharmin，事物的主體）和理由（hetu，論證的原因）的事物，因為作為能知（證成者）本身沒有成立。有法（dharmin）自己成立的證成者沒有成立，對於所有事物來說，法（dharma，事物的性質）和有法（dharmin）沒有區別。如果說對所有事物都有同樣的過失，那是不對的，因為有反駁的差別。在勝義諦（paramārtha-satya，究竟真理）中進行分析，那樣並沒有成立，在世俗諦（saṃvṛti-satya，相對真理）的事物中，『是此』和『是他』會被阻止。可以衡量和作為衡量的事物，這種意義的術語存在，在知識上成立的差別，是依賴於分別而產生的。自身如何的差別，最終在知識上的差別，法（dharma）和有法（dharmin）顯現，那是術語的所依。這是通過術語安立的，與差別心識沒有關聯的，有法（dharmin）本身作為成立的證成者，這樣做就顯示了沒有成立。因此，因為差別、共相和法（dharma）是不同的，所以作為標誌（linga，推理的依據）和有標誌（lingin，具有標誌的事物）。例如，因為是努力產生的，所以努力產生的聲音是無常的。在部分和支分上也沒有損害，有法（dharmin）的差別沒有成立。例如，這個有角的腫塊，因為是有角的，所以不是馬。或者，因為在理解之後會反駁，所以在需要證明的時候不是支分。因為法（dharma）是不同的，所以差別也不應該作為承諾的意義。爲了容易理解理由（hetu）的詳細分類，已經宣說了對法（dharma）的各個方面的簡要總結。通過對法的詞語的區分，不具備這個而具備那個，極其不可能進行完全的區分。差別和具有差別的事物，以及行為一起陳述，即使沒有結合，也會因為想要表達而理解那個意義。因為語言的結果是完全區分，例如，黑色的、臀部敏捷的，或者說具有力量的臀部敏捷，或者藍色的從海中生出變化。在那裡，對同伴進行完全區分，對於意義也能理解，因此，名聲、能力和聲音，都追隨想要表達的意圖。因此，通過不具備的完全區分，有法（dharmin）是法（dharma）的差別，那個具有差別的事物的法（dharma），不是沒有隨同的過失的所依。爲了自性、結果成立的意義，理由（hetu）有兩個，反駁也有兩個，爭論的差別是共同的，剩餘的是反駁的成立者。從自性本身出發

【English Translation】 Just as 'you are not a tree,' all hearing is the same, only the difference of entering and preventing. All the differences of 'non-non,' if it were not so, there would be no such thing. Because the knowable and the knower are different, therefore, the subject (dharmin) and the reason (hetu), because the knower (the establisher) itself is not established. The establisher of the subject (dharmin) itself is not established, for all things, there is no difference between the property (dharma) and the subject (dharmin). If it is said that there is the same fault for all things, that is not right, because there is a difference of refutation. Analyzing in the ultimate truth (paramārtha-satya), that is not established, in the things of the conventional truth (saṃvṛti-satya), 'is this' and 'is that' will be prevented. Things that can be measured and used as measurement, this term of meaning exists, the difference established in knowledge is produced depending on the distinction. The difference of how oneself is, ultimately the difference in knowledge, the property (dharma) and the subject (dharmin) appear, that is the basis of the term. This is established by terms, without connection to the discriminating mind, the subject (dharmin) itself as the establisher of establishment, doing so shows that it is not established. Therefore, because the difference, generality, and property (dharma) are different, therefore, as the sign (linga) and the possessor of the sign (lingin). For example, because it is produced by effort, the sound produced by effort is impermanent. There is no harm in the part and the branch, the difference of the subject (dharmin) is not established. For example, this horned lump, because it is horned, is not a horse. Or, because it will be refuted after understanding, it is not a branch when it needs to be proven. Because the property (dharma) is different, the difference should not be appropriate as the meaning of the promise. In order to easily understand the detailed classification of the reason (hetu), a brief summary of the various aspects of the property (dharma) has been declared. Through the distinction of the words of the property (dharma), not possessing this but possessing that, it is extremely impossible to make a complete distinction. The difference and the things with difference, and the actions are stated together, even if they are not combined, the meaning will be understood because of the intention to express. Because the result of language is complete distinction, for example, black, hip agile, or hip agile with power, or blue born from the sea changes. There, completely distinguishing the companion, the meaning can also be understood, therefore, fame, ability, and sound all follow the intention to express. Therefore, through the complete distinction of not possessing, the subject (dharmin) is the difference of the property (dharma), the property (dharma) of that thing with difference is not the basis of the fault of not following. For the meaning of establishing self-nature and result, there are two reasons (hetu), and there are also two refutations, the difference of the argument is common, the remainder is the establisher of the refutation. Starting from self-nature itself

ཞན་གྱིས་ནི། ། 2-885 གོ་བྱ་ལ་ཁྱབ་ཡོད་མིན་ཏེ། །རྒྱུ་ནི་འཁྲུལ་པ་སྲིད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཕྱིར་འབྲས་རྣམ་གཉིས་སུ་འཇུག །སྔར་ཡོད་པ་ཡི་ཤེས་པ་ནི། །རྩལ་མ་ཐག་བྱུང་ངེས་མིན་ཏེ། །སྒྲིབ་བྱེད་དབང་པོ་སྒྲ་ ལ་དེ། །རྣམ་ཀུན་ཉེར་སྦྱོར་མིན་ཕྱིར་རོ། །ལྟོས་པ་མེད་པར་འགའ་ཞིག་ཚེ། །འབྲས་མི་བྱེད་པ་འགལ་བའི་ཕྱིར། །ཤེས་པ་འདི་འདྲ་རེས་འགའ་བའི། །འབྲས་བུར་གྲུབ་པས་དེ་རྟགས་ཡིན། །འདི་ཉིད་ཀྱིས་ ནི་རང་བཞིན་ཉིད། །གྲུབ་ཀྱང་ཐ་དད་བྱས་པ་ནི། །འབྲས་དང་ལྷན་ཅིག་བསྟན་པ་ན། །ཐམས་ཅད་དེ་འདྲར་ཤེས་མི་འགྱུར། །རྗེས་སུ་དཔག་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཏན་ཚིགས་བརྗོད་བྱས་རྟོགས་དོན་དུ། །རབ་ ཏུ་དབྱེ་བ་ཙམ་བཤད་དེ། །མཚན་ཉིད་ལ་ནི་ཐ་དད་མེད། །དེས་འདིར་འབྲས་བུའི་རྟགས་ཀྱིས་ནི། །རང་བཞིན་ཕྱོགས་གཅིག་བརྟེན་པའི་བཤད། །དེས་ན་རྩོལ་ལས་གསལ་བ་དང་། །སྐྱེ་བ་འདྲ་བར་དཔེར་བརྗོད་ དོ། །ཡོད་པ་གང་མེད་མི་འབྱུང་བའམ། །རང་བདག་རྣམ་དབྱེར་མེད་ཅན་གང་། །དེ་ནི་དེ་དང་འཁྲུལ་མི་འགྱུར། །ཞེས་བྱའི་དོན་དུ་འདི་རབ་ཕྱེ། །ལྡན་པ་ཅན་སོགས་གང་དག་ལ། །དེ་འདྲའི་འབྲེལ་པ་ ཡོད་མིན་པ། །དེ་དག་འཁྲུལ་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། །གཏན་ཚིགས་མིན་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན། །འབྲེལ་པ་ཡོད་པ་ཡིན་ན་ཡང་། །དེ་ཉིད་རྟོགས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །ངེས་པ་མེད་ན་མི་འབྱུང་ཡིན། །ངེས་པ་མེད་པ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། ། 2-886 ལྡོག་པ་ཉིད་ནི་ངེས་པ་ཉིད། །མེད་ན་མི་འབྱུང་ཡིན་པར་བརྗོད། །དེ་ཡང་འབྲེལ་པ་མེད་ལ་མེད། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་རྗེས་འགྲོ་གནས། །རང་གི་བདག་གམ་རྒྱུ་དངོས་ནི། །གྲུབ་ན་ལྡོག་པ་གྲུབ་ འགྱུར་བ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་ཁྱད་པར་ནི། །ལྡོག་མེད་རྗེས་འགྲོའང་ཡོད་མ་ཡིན། །མ་མཐོང་བ་ཙམ་ལ་བརྟེན་ནས། །ལྡོག་པ་འབའ་ཞིག་ཅན་དུ་བཤད། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་མ་ངེས་པ། །གཞན་དུ་གོ་ བར་བྱེད་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་བདག་ནི་ལྡོག་པ་ཡིས། །སྲོག་སོགས་དག་ནི་ལྡོག་འགྱུར་ན། །སྲོག་སོགས་མེད་པས་བདག་མེད་ལ། །ཁྱབ་འགྱུར་དེ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །གཞན་ལྡོག་པར་ནི་གྱུར་པ་ཡིས། །གཞན་ ལྡོག་པར་ནི་མི་རུང་ཕྱིར། །དེ་བདག་དེ་ལས་བྱུང་ཞེ་ན། །གལ་ཏེ་བདག་ནི་དམིགས་པས་ན། །དེ་དམིགས་རྟོགས་པ་མེད་པར་ཡང་། །མ་རྟོགས་ན་འདི་གྲུབ་པར་འགྱུར། །ཤིན་ཏུ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པ་ ལ། །མཐོང་དང་མ་མཐོང་དེ་གྲུབ་མེད། །གཞན་ལ་མཐོང་མེད་ངོ་བོ་ཅན། །བུམ་སོགས་ལ་མེད་ཅེས་གང་ལས། །ལྡོག་པ་ཤེས་པ་མེད་པ་ཡི། །ལྡོག་པའི་ཁྱབ་པའང་ཅི་ལྟར་ཡིན། །སྲོག་སོགས་ལ་ལར་ མཐོང་བ་ཡིས། །ཡོད་མེད་ཉིད་ནི་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་བདག་མཐོང་ན། །ཡོད་མེད་ཉིད་ནི་རྟོགས་པར་འགྱུར། །རྒྱུ་གང་ཞིག་ནི་མེད་པ་ཡིས། །བུམ་པ་ལ་སོགས་མཐོང་མེད་པ། །ལུས་ལའང་གལ

【現代漢語翻譯】如果有人問：『認知是否普遍存在？』回答：『並非如此，因為可能會有錯覺。』因此，結果有兩種。先前存在的知識，不一定是緊隨其後的結果，因為阻礙感官的因素，並非總是完全具備。如果沒有依賴，某些事物就不會產生結果，因為這會產生矛盾。這種知識有時會成為結果，因此它是一個標誌。即使通過自身證明了自性，但如果將其區分開來，與結果一起展示，也不會將所有事物都理解為相同。關於推論已經解釋完畢。爲了理解陳述的理由，僅僅解釋了詳細的分類，在定義上沒有區別。因此，在這裡，結果的標誌，描述了自性單方面的依賴性。因此，可以舉例說明努力后的清晰和相似的產生。凡是存在就不會不存在，或者凡是沒有自我的區別，就不會與此混淆。爲了這個目的，進行了詳細的區分。對於那些具有聯繫的事物，如果不存在這種關係，那麼它們可能會產生錯覺，因此被稱為非理由。即使存在聯繫，它也是理解的證明。如果不是必然的，就不會不存在。如果不是必然的，就不是證明。必然性本身就是確定性。如果不存在，就不會產生。這對於沒有聯繫的事物來說是不存在的。因此，它是隨行而住的。如果自己的所有者或實際原因成立，那麼逆轉就會成立。因此，區別在於，沒有逆轉就沒有隨行。僅僅依靠未見，就說它是唯一的逆轉。因此，不確定性會導致其他理解。如果自我通過逆轉而逆轉，那麼生命等也會逆轉。如果生命等不存在，那麼自我也不存在，這也會普遍存在，但這是不存在的。通過其他逆轉，不允許其他逆轉。如果自我是由此產生的，那麼如果自我是目標，即使沒有理解該目標，如果未理解，這也會成立。對於非常隱蔽的事物，看到和未見是無法成立的。對於其他未見的事物，從何得知瓶子等不存在？如果沒有對逆轉的理解，逆轉的普遍性又如何存在？通過在生命等事物中看到，可以理解存在與不存在。如果這樣看到自我，就可以理解存在與不存在。如果沒有任何原因，就看不到瓶子等事物。對於身體也是如此。

【English Translation】 If someone asks, 'Is cognition universally present?' The answer is, 'Not so, because there might be illusions.' Therefore, there are two kinds of results. Prior knowledge is not necessarily the immediate result, because the factors that obstruct the senses are not always fully present. If there is no dependence, some things will not produce results, because this would create a contradiction. This kind of knowledge sometimes becomes a result, therefore it is a sign. Even if self-nature is proven by itself, if it is distinguished and shown together with the result, not everything will be understood as the same. The explanation about inference has been completed. To understand the stated reason, only a detailed classification has been explained, and there is no difference in definition. Therefore, here, the sign of the result describes the one-sided dependence of self-nature. Therefore, examples can be given of clarity after effort and similar generation. Whatever exists will not be non-existent, or whatever has no distinction of self will not be confused with this. For this purpose, a detailed distinction has been made. For those things that have a connection, if this relationship does not exist, then they may produce illusions, therefore they are called non-reasons. Even if there is a connection, it is proof of understanding. If it is not necessary, it will not be non-existent. If it is not necessary, it is not proof. Necessity itself is certainty. If it does not exist, it will not arise. This does not exist for things that have no connection. Therefore, it dwells in accompaniment. If one's own owner or actual cause is established, then reversal will be established. Therefore, the difference is that without reversal there is no accompaniment. Relying solely on the unseen, it is said to be the only reversal. Therefore, uncertainty leads to other understandings. If the self is reversed by reversal, then life etc. will also be reversed. If life etc. does not exist, then the self also does not exist, which would also be universally present, but this does not exist. Through other reversals, other reversals are not allowed. If the self is produced from this, then if the self is the target, even without understanding the target, if it is not understood, this will be established. For very hidden things, seeing and not seeing cannot be established. For other unseen things, from where is it known that vases etc. do not exist? By seeing in life etc., existence and non-existence can be understood. If the self is seen in this way, existence and non-existence can be understood. If there is no reason, vases etc. cannot be seen. The same is true for the body.

་ཏེ་དེ་མེད་ན། ། 2-887 ལུས་ལ་མེད་པར་རིགས་པ་ཡིན། །གལ་ཏེ་ཅུང་ཟད་ཆོས་མཐུན་ཕྱིར། །ཐ་དད་པར་ཡང་དེར་རྟོག་ན། །གཞལ་བྱ་ཉིད་ཕྱིར་བུམ་སོགས་རྣམས། །བདག་དང་བཅས་པར་ཅིས་མི་དཔོག །མི་འདོད་ཅེ་ན་ཚད་ མ་ཉིད། །འདོད་པ་ཀུན་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། །དེ་མེད་པར་ནི་དངོས་པོ་དང་། །དངོས་མེད་རྣམ་གཞག་གང་གིས་ནུས། །སྲོག་དང་མིག་འབྱེད་ལ་སོགས་ནི། །དྲན་འདོད་རྩོལ་པ་ལས་སྐྱེས་ཡིན། །དེ་དག་ཡུལ་ དབང་བློ་ལས་བྱུང་། །དེ་ཡང་ཕན་ཚུན་རྐྱེན་ལ་ནི། །ལྟོས་པ་རང་གིས་རིགས་ལས་བྱུང་། །དེ་ཙམ་ལས་འདི་བདག་དངོས་འདི། །རྗེས་འགྲོ་ལྡོག་པ་ལ་བརྟེན་ཡིན། །གཞན་ཏུ་རྟོག་ན་ཐུག་པ་མེད། །འཁྲུལ་ པ་ཉིད་ཀྱིས་མཉན་བྱ་དང་། །སྲོག་སོགས་འདི་ནི་མཚུངས་པར་འགྱུར། །མ་ཡིན་ལྡོག་པ་ཅན་ཡིན་ཡང་། །འདི་ནི་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། །ཅི་ལྟར་སྒྲུབ་མིན་ཉིད་ལས་དེ། །ལྡོག་མིན་འོ་ན་དོན་གྱིས་ དེ། །བསྒྲུབ་བྱའི་རྗེས་འཇུག་མིན་དེ་ལྟར། །བརྗོད་འགྱུར་དེ་ནི་གཞན་ལའང་མཚུངས། །སྒྲུབ་མིན་ཉིད་ལས་རྣམ་བཅད་ཅེས། །བསྒྲུབ་བྱ་ལ་གནས་བརྗོད་པ་ཡིན། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་དོན་གོ་བས། །གཅིག་གིས་གཉིས་ཀ་ བསྟན་པར་བརྗོད། །དེ་ཕྱིར་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་ལས། །འདི་འདྲའི་མི་འཁྲུལ་གྲུབ་མ་ཡིན། །བཀག་པ་འགོག་པར་བྱེད་པ་ནི། །སྒྲུབ་པ་ལས་གཞན་ཅི་འདྲ་ཞིག །བསྒྲུབ་བྱ་མེད་ལས་ལྡོག་མེད་པ། །དེས་ན་སྒྲུབ་མིན་ཉིད་ལ་མེད། ། 2-888 མེད་ཅེས་ལྡོག་པ་དེ་ཉིད་ནི། །ཅི་ལྟར་མེད་ལས་ལྡོག་པར་འདོད། །ལྡོག་པ་མེད་པ་སྒྲུབ་པ་ཡིན། །དངོས་ཡོད་མེད་ནའང་ཡོད་ཡིན་ལ། །དངོས་པོ་མེད་པའང་ཡོད་མིན་ཞེས། །བླུན་པོ་ཡི་ནི་དཔྱོད་ ལ་ལྟོས། ། གལ་ཏེ་དེ་ལས་ལྡོག་མེད་ན། །གཏན་ཚིགས་འཇུག་པར་འདོད་དམ་ཅི། །དེ་ཡང་མིན་ན་ལྡོག་བཀག་ནི། །འདི་ཉིད་ཡིན་ན་ཅི་སྟེ་འགོག །སྒྲུབ་དང་འགག་པ་མ་གཏོགས་པར། །སྒྲ་ལས་བྱུང་ བའི་ཐ་སྙད་གཞན། །ཡོད་མིན་དེ་ཡང་མེད་པ་ལ། །མེད་ཕྱིར་འདིར་ནི་མི་སྨྲ་ཐོབ། །ཡོད་པ་རྣམས་ལ་དགག་པ་མེད། །དེ་ནི་མེད་ལའང་ཡོད་མ་ཡིན། །རིགས་པ་འདི་ཡིས་འགྲོ་བ་ལ། །དགག་ པའི་དོན་ནི་མེད་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཡུལ་དུས་འགོག་ཅེ་ན། །ཅི་ལྟར་དེ་ཡོད་དེ་ལྟར་ནི། །མི་འགོག་ཅི་ལྟར་དེ་མེད་པ། །དེ་ལྟར་ཡང་ནི་འགོག་མི་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དངོས་དངོས་མེད་རྟེན་ ཅན། །ཕྱི་རོལ་རྟེན་མིན་སྒྲ་དོན་ལ། །བརྟེན་ནས་འདི་ནི་སྒྲུབ་པ་དང་། །དགག་པ་ཐམས་ཅད་འདོད་པ་ཡིན། །དེ་འདྲ་མེད་ནའང་ཆོས་ཅན་དེ། །དེ་དག་དང་ནི་འབྲེལ་བར་སྣང་། །དེ་ཡང་སྒྲ་འཇུག་ པ་ཉིད་ལས། །ཡོད་ཅེས་ཐ་སྙད་རྟེན་པར་འདོད། །དེ་ལྟ་མིན་ན་དོན་རྣམས་ཀྱི། །ཆོས་གཅིག་བསྒྲུབས་སམ་བཀག་པ་ན། །བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབས་པ་དང་། །བཀག་འགྱུར་བདག་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར

【現代漢語翻譯】如果不存在，那麼身體上也不應存在。如果因為稍微相似的緣故，也在那裡認為不同，那麼僅僅因為可衡量，瓶子等事物，為何不推斷為具有自我呢？如果說不希望，那麼量本身，就是所有希望的原因。如果沒有量，那麼事物和非事物，又如何能區分呢？生命和睜眼等，是從記憶、慾望和努力中產生的。那些是從對境、根和意識中產生的。而那些也互相依賴因緣，依靠自身從理智中產生。僅僅從那一點，這個自我實體，依賴於隨行和返回。如果認為其他，就沒有盡頭。僅僅因為錯覺，可聽的和，生命等這些變得相同。如果說不是，因為具有返回性，這個是因為錯覺的緣故。那麼，如何從非成立本身，不返回呢？那麼實際上，不是所要成立的后隨，那樣，說出來對於其他也相同。從非成立本身進行區分，是在所要成立上安立。因此，理解意義，說一個顯示兩個。因此，從沒有後隨，這樣的不迷惑是不成立的。阻礙遮止的是，除了成立之外還有什麼？沒有所要成立的就沒有返回，因此在非成立本身上沒有。沒有，說返回本身，如何希望從沒有中返回？沒有返回就是成立。即使實有不存在也是存在，事物不存在也不是存在，看看愚人的思辨吧！如果不是從那返回，那麼希望推理進入嗎？如果也不是，那麼返回的遮止，如果是這個本身，為何遮止？除了成立和遮止之外，從聲音產生的其他詞語，不存在，那對於不存在，因為沒有，所以在這裡不能說。對於存在的事物沒有否定，那對於沒有也不是存在。通過這個理智對於行者，否定的意義變得不存在。如果說遮止處所和時間，如何它存在，那樣，不遮止？如何它不存在，那樣也不遮止。因此，事物和非事物具有依賴性，外境和非依賴性，聲音和意義上，依賴於此，這個成立和，所有否定都是希望的。即使沒有那樣，有法，也和那些相關聯。那也是僅僅從聲音進入，說存在，詞語依賴於此。如果不是那樣，對於事物的，一個法成立或者遮止時，所有自性都成立和，遮止，因為自性沒有差別。

【English Translation】 If it does not exist, Then it should not exist in the body either. If because of slight similarity, One also thinks of it as different there, Then just because it is measurable, why not infer that pots and other things, Possess a self? If one says one does not wish it, Then the valid cognition itself, Is the cause of all wishes. Without that, How can things and non-things, Be distinguished? Life and opening the eyes, etc., Arise from memory, desire, and effort. Those are Produced from object, faculty, and consciousness. And those also depend on each other for conditions, Relying on themselves, they arise from reason. Just from that point, this self-entity, Depends on following and returning. If one thinks otherwise, there is no end. Just because of illusion, the audible and, Life, etc., become the same. If one says it is not, because it has the nature of returning, This is because of illusion. Then, How can it not return from non-establishment itself? Then in reality, It is not a subsequent consequence of what is to be established, and in that way, Saying it is the same for others as well. Distinguishing from non-establishment itself, Is establishing it on what is to be established. Therefore, understanding the meaning, One says that one shows two. Therefore, from the absence of subsequent consequence, Such non-confusion is not established. What obstructs the prevention is, What else is there besides establishment? Without what is to be established, there is no return, Therefore, there is none in non-establishment itself. Non-existence, saying that the return itself, How does one wish to return from non-existence? Non-return is establishment. Even if the real does not exist, it is existence, And the non-existence of things is not existence, Look at the speculation of fools! If it is not returning from that, Then does one wish inference to enter? If it is not that either, then the prevention of return, If it is this itself, why prevent it? Apart from establishment and prevention, Other words arising from sound, Do not exist, and for that non-existence, Because there is none, one cannot speak here. For existing things there is no negation, And that is not existence for non-existence either. Through this reason, for the goer, The meaning of negation becomes non-existent. If one says one prevents place and time, How does it exist, in that way, Does one not prevent it? How does it not exist, In that way, one does not prevent it either. Therefore, things and non-things have dependence, External objects and non-dependence, on sound and meaning, Relying on this, this establishment and, All negations are wished for. Even if there is no such thing, the subject of the proposition, Is also related to those. That is also just from the entry of sound, Saying existence, words rely on this. If it is not that way, for the things, When one dharma is established or prevented, All self-nature is established and, Prevented, because self-nature has no difference.

། །ཐ་དད་ཡིན་ན་གཞན་དང་གཞན། ། 2-889 བཀག་པ་དང་ནི་བསྒྲུབས་པ་བཞིན། །བསྒྲུབ་པ་དང་ནི་དགག་པ་དག །ཆོས་ཅན་གཅིག་ལ་འདུ་མི་འགྱུར། །སྣ་ཚོགས་ཆོས་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ། །ཆོས་ཅན་གཅིག་གི་དབང་བྱས་ཏེ། །གཅིག་སྒྲུབ་པ་ན་དེ་ བརྟེན་དང་། །གཞན་རྣམས་བཏང་སྙོམས་ལྟ་བུ་དང་། །འགོག་ན་དེ་ཡིས་དབེན་པ་དང་། །དེ་ལས་གཞན་ལ་ལྟོས་ལྟ་བུར། །མེད་པ་ཡི་ནི་དོན་ཅན་གྱི། །ཐ་སྙད་ཇི་ལྟར་བློས་བསྟན་པ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ དེ་མ་བརྟགས་པར། །ཐ་དད་དོན་རྟེན་ཁས་ལེན་པ། །ཐོག་མེད་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི། །འཇིག་རྟེན་དོན་ལ་གནོད་མི་འགྱུར། །དེ་འབྲས་ཅན་དང་དེ་འབྲས་མེད། །དེ་དེ་ལས་ཐ་དད་དོན་གཅིག །ཐ་ དད་རྟེན་ཅན་འཕེལ་བ་དང་། །འགྲིབ་པ་ལྟ་བུར་བྱེད་པ་ཡི། །བསླད་པ་དེ་དང་དེ་དག་གིས། །འབྲེལ་པ་འགའ་ལས་དེ་ལྡན་ཉིད། །མིན་ཡང་མཐོང་བས་སྦྱོར་དེས་ན། །དེ་དག་བསླད་པའང་ཤེས་མ་ ཡིན། །ཡོད་ཉིད་སྒྲུབ་བྱེད་འཇུག་པའི་ཕྱིར། །དེ་མེད་མ་ཡིན་ཐེ་ཚོམ་འགྱུར། །ཁས་བླངས་ཚད་མ་མིན་པ་ལས། །མེད་པ་ཉིད་ཀྱང་རིགས་མ་ཡིན། །མེད་ལས་ལྡོག་པ་མེད་ན་ཡང་། །མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་ ཐེ་ཚོམ་ཟ། །དེ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ཕྱིར་ཏེ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པར་ཡང་། །ཕུང་པོ་གཉིས་ལས་གཅིག་ལ་ནི། །ངེས་པར་གྲུབ་ན་གཞན་ལས་ནི། །ལྡོག་གྲུབ་མ་མཐོང་བ་ཡིན་ཡང་། །མཐོང་མེད་དག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ། ། 2-890 གསལ་ལ་ཁྱབ་བྱེད་མ་ཡིན་ཡང་། །དེ་ཡི་རིགས་གྱུར་དོན་ཡོད་པས། །མ་མཐོངས་བས་འགར་ངེས་མེད་དེ། །མཁྲེགས་པ་མཚོན་གྱིས་མི་ཆོད་བཞིན། །ཡོད་ལ་འགལ་བ་མ་མཐོང་ན། །ཐེ་ཚོམ་གང་ལས་ལྡོག་ པར་འགྱུར། །དེ་ཡང་ལ་ལར་དེ་འབྲས་དང་། །བདག་ཏུ་ངེས་ལས་གཞན་ཅི་ཡོད། །དེས་ན་བདག་མེད་པ་ལས་ཀྱང་། །འདི་ནི་ལྡོག་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟ། །ལྡོག་ཏུ་ཆུག་པ་དེ་ལྟ་ནའང་། །བདག་མེད་མེད་ ལས་བདག་མི་འགྱུར། །གང་གིས་དེ་ནི་ལྡོག་མེད་ལ། །ངེས་པར་དངོས་པོར་འདོད་མ་ཡིན། །དཔེར་ན་སྲོག་སོགས་མཐུན་ཕྱོགས་ལ། །ལྡོག་པ་མེད་ཀྱང་ཡོད་མིན་བཞིན། །གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་མཐུན་ཕྱོགས་ལས། །ལྡོག་ མེད་དེ་རྒྱུས་རྗེས་འགྲོ་ཅན། །རྗེས་འགྲོ་ཅན་མིན་ལྡོག་མིན་ན། །བདག་མེད་མ་ཡིན་བདག་བཅས་མིན། །འཇུག་ལ་གང་གི་རང་བདག་ཉིད། །གང་མེད་མི་འབྱུང་ཅན་གྲུབ་པ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ཉིད་ལྡོག་བྱེད་ དེ། །འཇུག་པ་ན་ཡང་འཇུག་བྱེད་ཡིན། །མེད་ན་མི་འབྱུང་དེ་ཡང་ནི། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་ལ་བལྟོས་པ་ཡིན། །འབྲས་བུ་མཐོང་དང་མ་མཐོང་བ། །དེ་དག་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཉིད། །དེ་ཡོད་ན་ཡོད་ ངེས་མེད་ཕྱིར། །དོན་གཞན་རྟོགས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པ་ན། །དེ་དག་མེད་པར་མི་སྲིད་ཕྱིར། །འབྲས་བུའི་རང་བཞིན་ཐ་དད་རྣམས། །རྒྱུ་རྣམས་ལས་ནི་བྱུང་བའི་ཕྱིར། །དེ་དག་མེད་པར་གཞན་ལས

【現代漢語翻譯】如果存在差異，則意味著是不同的事物。就像阻斷和建立一樣。建立和否定，不會在同一個事物上同時存在。作為各種事物的基礎，如果針對同一個事物，當建立一個事物時，它依賴於此，其他則保持中立。如果阻斷，則它與此分離，並且依賴於其他事物。對於沒有意義的事物，如何用思想來表達？如果不加以考察就承認差異是建立在事物之上的，那麼由無始以來的習氣所產生的，對世間事物的認知不會造成損害。它是具有結果的，也是沒有結果的；它是與此不同的，也是與此相同的。差異是建立在事物之上的，就像增長和減少一樣。通過這些錯誤，以及它們之間的關聯，即使不是完全具備，但通過觀察到的聯繫，也無法認識到這些錯誤。因為存在性是成立的依據，所以不會對它的不存在產生懷疑。由於所承認的不是有效的量，所以不存在也是不合理的。即使沒有從不存在中返回，也會對從相似事物中返回產生懷疑。因為對它產生懷疑，所以也會對從不相似事物中返回產生懷疑。如果從兩個集合中的一個確定成立，即使沒有看到從另一個集合中返回成立，也會對未見的事物產生懷疑。即使不明顯且不普遍，但由於存在與其同類的意義，因此不會因為未見而對某些事物不確定，就像堅硬的東西無法用武器斬斷一樣。如果在存在中沒有看到矛盾，那麼會從什麼中返回而產生懷疑呢？它在某些情況下是結果，除了確定為自體之外還有什麼呢？因此，即使從無我中，也會懷疑是否會從此返回。即使允許返回，也不會從無我變成有我。對於沒有返回的事物，不會確定地認為是實有。例如，生命等與相似事物，即使沒有返回，也不是存在。如果推理不是從相似事物中返回，那麼它就是具有原因的隨行者。如果不是隨行者，也不是返回，那麼就不是無我，也不是有我。在進入時，什麼是它的自性？如果某事物不存在就不會產生，那麼它就是返回的原因，即使進入，也是進入的原因。如果不存在就不會產生，那麼這也依賴於成立。看到結果和未看到結果，它們就是原因和結果。如果它存在，就不一定存在，因此不會有對其他事物的理解。如果總是存在或不存在，那麼它們就不可能不存在。因為結果的各種自性，是從各種原因中產生的。如果它們不存在，就不會有其他事物。

【English Translation】 If there is difference, it means they are different things. Like blocking and establishing. Establishing and negating, will not exist on the same thing simultaneously. As the basis of various things, if it is for the same thing, when establishing one thing, it depends on this, and others remain neutral. If blocking, then it is separated from this, and depends on other things. For things that have no meaning, how to express it with thought? If one admits that difference is based on things without examining it, then the cognition of worldly things produced by beginningless habits will not cause harm. It has results, and it has no results; it is different from this, and it is the same as this. Difference is based on things, like growth and decrease. Through these errors, and the connections between them, even if not fully possessed, but through the observed connections, it is impossible to recognize these errors. Because existence is the basis for establishment, there will be no doubt about its non-existence. Since what is admitted is not a valid measure, non-existence is also unreasonable. Even if there is no return from non-existence, there will be doubt about returning from similar things. Because there is doubt about it, there will also be doubt about returning from dissimilar things. If it is determined to be established from one of the two sets, even if it is not seen to be established from the other set, there will be doubt about unseen things. Even if it is not obvious and not universal, but because there is a meaning of the same kind as it, it will not be uncertain about some things because it is unseen, just like a hard thing cannot be cut off with a weapon. If no contradiction is seen in existence, then from what will it return and cause doubt? It is a result in some cases, what else is there besides being determined as self? Therefore, even from non-self, there will be doubt whether it will return from this. Even if return is allowed, it will not change from non-self to self. For things that have no return, it is not definitely considered to be real. For example, life and other similar things, even if there is no return, are not existence. If the reasoning does not return from similar things, then it is a follower with a cause. If it is not a follower, nor is it a return, then it is neither non-self nor self. When entering, what is its own nature? If something does not exist, it will not arise, then it is the cause of return, even if it enters, it is the cause of entering. If it does not exist, it will not arise, then this also depends on establishment. Seeing the result and not seeing the result, they are the cause and the result. If it exists, it does not necessarily exist, so there will be no understanding of other things. If it always exists or does not exist, then it is impossible for them not to exist. Because the various self-natures of the result are produced from various causes. If they do not exist, there will be no other things.

་བྱུང་། ། 2-891 ཅི་ལྟར་དེས་བསྐྱེད་རང་བཞིན་ཡིན། །ཚོགས་པའི་ནུས་པ་ཐ་དད་ཕྱིར། །དངོས་རྣམས་སྣ་ཚོགས་ངོ་བོ་ཉིད། །གལ་ཏེ་ཐ་དད་བྱེད་མིན་ན། །འགྲོ་འདི་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འགྱུར། །འདི་ཐ་དད་བྱེད་ཐ་ དད་བྱེད། །མིན་ན་རང་བཞིན་གཅིག་ཉིད་ཉམས། །གཅིག་ནི་རང་བཞིན་དུ་མ་ན། །མེ་དང་མེ་མིན་རང་བཞིན་གཉིས། །དེས་ན་གཞན་ནི་དེས་བསྐྱེད་པའི། །རང་བཞིན་ཡིན་ན་དེ་དེ་ཉིད། །དེ་བསྐྱེད་རང་ བཞིན་མ་ཡིན་ན། །དེ་ནི་དེ་ལས་ཅི་ལྟར་འབྱུང་། །དེ་ལྟར་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དག །ཕན་ཚུན་རང་བཞིན་ངེས་པ་ཉིད། །དེས་ན་རང་བཞིན་མཐོང་བ་བཞིན། །འབྲས་མཐོང་ན་ཡང་དེ་རྟོགས་འགྱུར། །ཆུ་ དང་འོ་མ་རུལ་འགྱུར་བཞིན། །དུ་མ་ལས་གཅིག་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །གཤེར་ནུས་གང་ལས་རུལ་འགྱུར་ཏེ། །གཉི་གའང་གཅིག་ཉིད་ཅི་འདི་ནི། །ཐ་དད་གཅིག་པའི་བདག་ཉིད་དམ། །ཐ་དད་གཤེར་ཉིད་ཇི་ལྟར་ ཡིན། །རང་རང་ངོ་བོ་ལ་གནས་ཕྱིར། །དེ་ཡི་རང་བཞིན་ཅན་གྱི་བློ། །ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་གཅིག་ཅེས་བརྗོད། །དེ་བཞིན་མེ་ནི་ཐ་དད་ཀྱང་། །ཆ་གང་གིས་ནི་མེར་རྟོགས་པའི། །རྟེན་ཡིན་དེས་ནི་ དུ་བསྐྱེད་པ། །དེས་ནི་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་ཡིན། །མེར་ཤེས་ཡན་ལག་གཞན་ལས་ནི། །ལྟོས་པ་ཉིད་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར། །དུ་བ་དེ་ལ་འཁྲུལ་མེད་ཅན། །དེ་ལྟར་འབྲས་གཞན་དེ་བཞིན་འགྲུབ། །དུ་བ་བུད་ཤིང་འགྱུར་བ་ཡི། ། 2-892 ཡན་ལག་རྟེན་ལ་མེར་འཇོག་ཕྱིར། །གལ་ཏེ་མེ་མིན་དེ་དུ་མིན། །གལ་ཏེ་དེ་དུ་མེ་དེ་ཉིད། །ཅི་ལྟར་རང་རྒྱུ་ལ་བལྟོས་ནས། །རང་བཞིན་མེད་ན་མི་འབྱུང་བར། །ཤེས་བྱ་འཇིག་དང་བྱས་ པ་ཉིད། །གོང་དུ་ཇི་སྐད་བཤད་བཞིན་ནོ། །ལྡོག་ཅན་མཚུངས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །མཉན་བྱ་ཉིད་ནི་བརྗོད་མཛད་ལས། །གཏན་ཚིགས་མིན་ཉིད་རྟོགས་པ་ཡི། །ཚུལ་འདིས་ཐམས་ཅད་དཔག་པར་བྱ། །རྒྱུ་དང་ངོ་ བོ་ལྡོག་ཉིད་ཀྱིས། །དོན་ལྡོག་པར་ནི་བརྗོད་པ་ལས། །མི་དམིགས་དཔེ་ནི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །ཐ་དད་པར་ནི་མ་བཤད་དོ། །དེ་ལའང་སྐྱེས་བུ་མཐོང་མེད་ལས། །སྲོག་སོགས་ལྡོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །གཏན་ ཚིགས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བཤད་པས། །བལྟར་རུང་དོན་ལ་དེ་ཞེས་བསྟན། །འདིས་ནི་དངོས་ལའང་དངོས་པོའི་ཆ། །ཁས་བླངས་མེད་པར་དགག་པ་ཉིད། །སྒྲུབ་བྱེད་སྔ་མ་དག་གིས་ནི། །མ་ཡིན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ལ་དམིགས་རུང་རྣམས་ཀྱི་ནི། །ཡོད་པ་དམིགས་པ་ལས་གཞན་མིན། །དེ་ཕྱིར་མི་ཤེས་ཤེས་བྱའི་ཕྱིར། །མི་དམིགས་དཔེ་གཅིག་བཞེད་པ་ཡིན། །ཡུལ་མེད་ཕྱིར་དེར་ཡུལ་ཅན་ནི། །ཤེས་བརྗོད་ཐེ་ཚོམ་ འགོག་འགྱུར་ཏེ། །དཔེར་ན་སྲེག་པར་བྱེད་མིན་ཕྱིར། །མེ་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་བཞིན། །དམིགས་སུ་རུང་བའི་མེད་པ་ནི། །མི་དམིགས་པ་ལས་གཞན་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་ཡོད་པ་ལས་དེའི། །རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱ

【現代漢語翻譯】 2-891 如何由它產生自性呢？因為聚合的能量各不相同，事物才具有多種多樣的本質。如果不是各不相同，那麼這個世界就會變成單一的本質。這個世界是各不相同的，如果不是各不相同，那麼單一的自性就會消失。如果不是單一的自性，那麼火和非火就是兩種自性。因此，如果其他事物是由它產生的自性，那麼它就是它本身。如果不是由它產生的自性，那麼它又如何從它那裡產生呢？因此，原因和結果，彼此之間一定是自性。因此，就像看到自性一樣，如果看到結果，也能理解它。就像水和牛奶會腐爛變質一樣，如何從多種變成單一呢？從哪裡腐爛變質的濕潤能力呢？兩者如何成為一體呢？這是單一還是各異的自性呢？各異的濕潤性又是如何呢？因為各自安住于自己的本質，所以具有那種自性的心識，因為沒有差異，所以稱之為一。同樣，火雖然各不相同，但憑藉哪個部分可以認知為火呢？因為是所依賴的，所以產生了煙。因此，才能那樣認知。從其他部分認知火，因為是依賴而產生的。因此，對於煙不會有錯覺。因此，其他的果也是如此成立的。煙是木柴變化而來的。 2-892 因為將部分依賴於基礎而視為火。如果不是火，那就不是煙。如果它是煙，那麼火就是它本身。如果依賴於自己的原因，沒有自性就不會產生。所知是無常和造作的，就像前面所說的那樣。爲了顯示相反的相似性，聽者從講述者那裡，理解到並非是真正的理由。用這種方式可以推斷一切。通過原因和本質的相反性，從陳述相反的意義中，因為成立了非顯現的例子，所以沒有說各不相同。對於那個沒有見到補特伽羅（梵文：Pudgala，人，個體）的地方，因為沒有生命等的相反性，所以通過陳述理由的懷疑，對於可以觀察的事物，就指出了『那個』。這否定了對於事物也沒有承認事物的部分。因為前述的論證，是爲了證明『不是』。對於那些可以觀察的事物來說，存在不是除了觀察之外的其他。因此，爲了不瞭解所知，就認可了一個非顯現的例子。因為沒有對境，所以在那裡，有境的知識的陳述就會阻止懷疑，例如，因為不能燃燒，所以說『不是火』一樣。可以觀察的缺失，不是除了非顯現之外的其他。因此，從它的存在中，具有它的原因的...

【English Translation】 2-891 How does it generate its own nature? Because the power of aggregation is different, things have diverse essences. If they were not different, this world would become a single essence. This world is different; if it were not, the single nature would disappear. If it were not a single nature, then fire and non-fire would be two natures. Therefore, if other things are the nature generated by it, then it is itself. If it is not the nature generated by it, then how does it arise from it? Therefore, cause and effect must necessarily be of the same nature with each other. Therefore, just as seeing the nature, if one sees the effect, one can also understand it. Just as water and milk will rot and spoil, how does it change from many to one? From where does the moistening ability to rot and spoil come? How can the two become one? Is this a single or different nature? Because each abides in its own essence, the mind with that nature is called one because there is no difference. Similarly, although fire is different, by which part can it be recognized as fire? Because it is what is relied upon, smoke is produced. Therefore, it can be recognized in that way. Recognizing fire from other parts, because it arises from dependence. Therefore, there will be no illusion about smoke. Therefore, other fruits are also established in this way. Smoke is a transformation of firewood. 2-892 Because the part is placed on the basis as fire. If it is not fire, then it is not smoke. If it is smoke, then fire is itself. If relying on its own cause, without nature, it will not arise. What is to be known is impermanent and fabricated, just as said before. To show the opposite similarity, the listener understands from the speaker that it is not a real reason. In this way, everything can be inferred. Through the opposition of cause and essence, from stating the opposite meaning, because the non-manifest example is established, it is not said to be different. For that place where the Pudgala (Sanskrit: Pudgala, person, individual) is not seen, because there is no opposition of life etc., by stating the doubt of the reason, for the things that can be observed, 'that' is pointed out. This denies that even for things, the part of things is admitted. Because the aforementioned argument is to prove 'not'. For those things that can be observed, existence is not other than observation. Therefore, in order not to understand what is to be known, a non-manifest example is accepted. Because there is no object, there the statement of knowledge with an object will prevent doubt, for example, because it cannot burn, it is said 'not fire'. The absence of what can be observed is not other than non-manifestation. Therefore, from its existence, having its cause...

ི་སྒྲ་ཤེས་སྒྲུབ། ། 2-893 སྣང་བ་མ་མཐོང་ན་མེད་ཅེས། །བྱ་བའི་ཐ་སྙད་འདི་གྲུབ་པས། །དེ་འབྲས་ཡིན་ཡང་དེ་ལས་ནི། །བློ་སྒྲ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་འགྲུབ། །ཡུལ་ཡོང་ན་ཡང་རྨོངས་པས་འདིར། །གཞན་དག་རྗེས་སུ་མི་ བརྗོད་པ། །གྲུབ་པ་དང་ནི་ཆོས་མཐུན་ལས། །བརྡ་དྲན་བྱེད་པ་འབའ་ཞིག་གོ །ཅི་ལྟར་མཐོང་དང་མ་མཐོང་ལས། །རྒྱུ་དང་འབྲས་ཉིད་སྒྲུབ་བཞིན་ཏེ། །དེ་གཉིས་ལ་ནི་འབྲས་སོགས་སྒྲ། །ཐ་སྙད་དོན་ དུ་བཀོད་པ་ཡིན། །རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་བསྒྲུབས་པས་ན། །འདི་ནི་རང་བཞིན་ནང་འདུས་ཕྱིར། ། གཏན་ཚིགས་རབ་དབྱེ་བཤད་པ་ལས། །ཐ་དད་པར་ནི་དཔེར་མ་བསྟན། །གཅིག་དམིགས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལས། །འདི་ ནི་དམིགས་སུ་ཞེས་བྱའམ། །མ་དམིགས་སོ་ཞེས་རྟོག་ཅན་གྱི། །བློ་ནི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན། །མྱོང་བ་ཁྱད་པར་ཅན་ཉིད་ལས། །དོན་རྣམས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་རྟོགས། །དེ་ལྟའི་བདག་ཉིད་ཅན་མྱོང་ནི། ། འདི་ནི་ཐ་དད་བློ་རྒྱུ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་བློ་དབྱེ་རང་ཉིད་ལས། །གྲུབ་འགྱུར་དེ་དག་གིས་དེའི་དོན། །དེ་ལྟ་མིན་ན་ཐུག་མེད་ཕྱིར། །འགའ་ཡང་ཐ་དད་གྲུབ་མི་འགྱུར། །རང་བཞིན་ཁྱད་པར་ཅན་ མྱོང་ལས། །གཞན་གསལ་བ་ནི་གཞན་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་མི་དམིགས་པ་ཡང་། །དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་དམིགས་ཉིད། །དེས་ན་མི་དམིགས་པ་འདི་ནི། །རང་ཉིད་མངོན་སུམ་ལས་རྟོགས་པས། །རང་ཉིད་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པ་ཅན། ། 2-894 དེ་མེད་རྣམ་གཞག་གོ་བྱེད་ཡིན། །གཞན་དུ་དོན་གྱི་མེད་པ་ཉིད། །མི་དམིགས་པ་ལས་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གཞན་གྱིས་དམིགས་པ་མེད་པ་ཉིད། །ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་ཐུག་མེད་འགྱུར། །མི་སྣང་ངེས་པ་མི་ རུང་ཕྱིར། །གཞན་དུ་གཞག་པ་འགོག་འགྱུར་དཔེར། །སེམས་ཅན་གཞན་ལ་རྟགས་མེད་པའི། །རྣམ་རྟོག་ལ་སོགས་མི་འགྲུབ་བཞིན། །འབྲས་བུ་ངེས་མེད་ཅན་འདིས་ནི། །ལྡོག་པ་སྒྲུབ་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ངེས་པ་བསྒྲུབ་ ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་ལ། །དང་པོའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན། །རང་གི་སྦྱོར་བ་དག་ལ་དེའི། །རང་གི་ངོ་བོའི་སྦྱོར་བའམ། །དོན་ལ་གནོད་བྱེད་ངོ་བོ་སྟེ། །ཡོད་ན་ཡོད་པས་མེད་ཕྱིར་རམ། །ཕན་ཚུན་ ཐ་དད་གྲུབ་ཕྱིར་ཏེ། །བརྟན་དངོས་དང་ནི་འཇིག་པ་བཞིན། །ཚད་མ་གཞན་གྱིས་གནོད་ཕྱིར་ཡང་། །ངེས་གྱུར་དང་ནི་ལྟོས་བཅས་བཞིན། །རྒྱུ་གཞན་ལས་སྐྱེ་ཉེ་བར་ནི། །གདོན་མི་ཟ་བར་ག་ལ་ཡོད། ། དངོས་པོའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་ཡིན་ན། །བརྒྱུད་པའི་དུབ་པས་ཅི་ཞིག་བྱ། །གལ་ཏེ་རྒྱུ་དེས་འཇིག་པ་གཞན། །བསྐྱེད་པས་དེ་ནི་འཇིག་འགྱུར་ན། །དངོས་པོ་དེ་ཉིད་འཇིག་པ་ཡི། །ངང་དུ་བསྐྱེད་ན་ཅི་ ཞིག་འགྱུར། །དེ་ནི་བདག་ཉིད་གྲུབ་གྱུར་ན། །བདག་ལ་ཕན་འདོགས་བྱེད་པ་གང་། །བདག་ལ་ཕན་འདོགས་བྱེད་མིན་ན། །དེ་ཡིས་བལྟོས་བྱ་གང་ཅི་ཞིག །ལྟོས་མེད་དངོས་པོ་ནམ་ཡང་ནི། །ད

【現代漢語翻譯】通達聲響之證成。若未見現象便說無，此種說法便成立。即使那是果，但由此，對於聲音的理解毫無疑問地成立。即使境出現，因愚昧，在此不重複其他，僅從已成立者與法相符之處，喚起記憶。如何從見與未見中，不斷證成因與果，對於這兩者，果等聲音，被用作詞語的意義。因從因產生果，此乃自性內含之故，在詳細解釋理由的分類時，未以不同為例證。從專注於一境的體驗中，這應被稱為專注嗎？或者應被認為是未專注嗎？有分別唸的智慧便會生起。從特殊的體驗中，將事物理解為特殊，體驗到如此自性者，這是不同智慧的因。因此，智慧的分類從自身成立，那些成立者即是其意義，若非如此，則將無窮無盡，任何不同都無法成立。從體驗到自性的特殊性中，顯現的其他並非其他，因此，那未專注者，也正是從那之中專注到特殊性。因此，這未專注是從自身顯現而理解的，僅憑自身便能進入，是理解彼無之範疇。否則，事物的無有，將從未專注中理解，因其他之專注的無有，是存在之故，將變成無窮無盡。因不容許不顯現的確定性，否則，將阻止其他之安立，例如，對於其他有情無有表相的分別念等將無法成立。此不確定的果，無法成立相違，爲了成立確定性，理由被置於首位。對於自己的結合，是其自身體性的結合，或者是有損意義的體性，若存在，則因存在而無，或者因相互不同而成立，如常與無常。也因其他量之損害，如確定與依賴，從其他因產生接近，怎能不被魔所食？若從事物之因產生，那通過傳遞的疲憊又能做什麼？若那因產生其他的壞滅，那它將壞滅，若那事物自身產生壞滅的自性，那又會如何？若那自性已成立，那對自我的利益又是什麼？若不對自我產生利益，那它又依賴什麼？無依賴的事物，任何時候，都不會有。

【English Translation】 The proof of understanding sounds. If one says 'non-existent' when the appearance is not seen, this statement is established. Even if that is the result, from that, the understanding of sound is established without doubt. Even if the object appears, due to ignorance, here, others are not repeated, only from the established and Dharma-conforming, memories are evoked. How from seeing and not seeing, the cause and effect are constantly proven, for these two, result and other sounds, are used as the meaning of words. Because the result arises from the cause, this is because it is contained within its own nature, when explaining the classification of reasons in detail, it is not exemplified as different. From the experience of focusing on one object, should this be called focusing? Or should it be considered non-focusing? The wisdom with discrimination will arise. From the special experience, things are understood as special, experiencing such a self-nature, this is the cause of different wisdom. Therefore, the classification of wisdom is established from itself, those established are its meaning, if not, it will be endless, and no difference can be established. From experiencing the specialty of self-nature, the other that appears is not other, therefore, that non-focusing is also focusing on the specialty from that. Therefore, this non-focusing is understood from its own manifestation, it can enter only by itself, and is the category of understanding the absence of that. Otherwise, the absence of things will be understood from non-focusing, because the absence of other's focusing is existence, it will become endless. Because the certainty of non-appearance is not allowed, otherwise, it will prevent the establishment of others, for example, the discrimination of other sentient beings without appearance will not be established. This uncertain result cannot establish contradiction, in order to establish certainty, the reason is placed first. For one's own combination, it is the combination of one's own nature, or the nature that harms the meaning, if it exists, it is absent because of existence, or it is established because of mutual difference, such as constant and impermanent. Also because of the harm of other valid cognitions, such as certainty and dependence, arising near from other causes, how can it not be eaten by demons? If it arises from the cause of things, then what can the fatigue of transmission do? If that cause produces other destruction, then it will be destroyed, if that thing itself produces the nature of destruction, then what will happen? If that self-nature is established, then what is the benefit to the self? If it does not benefit the self, then what does it depend on? A thing without dependence will never exist.

ེ་ལྟ་མིན་པར་ཅི་ལྟར་འགྱུར། ། 2-895 དཔེར་ན་དེ་ཉིད་འཇིག་ཀ་མར། །སྡོད་ལ་བརྟེན་པར་མི་འདོད་བཞིན། །ལྟོས་པ་མེད་ན་སྐད་ཅིག་ཀྱང་། །དངོས་པོ་ཡོད་མིན་འགྱུར་ཞེ་ན། །དེ་ལྟར་གྱུར་ཏེ་དངོས་ཉིད་ཡིན། །དངོས་མེད་དེ་ལྟར་ཅི་ ལྟར་འགྱུར། །གང་དག་དེ་ཡོད་གཞན་ལྟོས་མེད། །དེ་དག་དེ་ཡོད་ལ་ངེས་ཡིན། །འབྲས་བུའི་ལས་ལ་གེགས་བྱེད་པ། །མེད་པ་ཅན་གྱི་ཚོགས་པ་བཞིན། །བློ་ཡི་ནུས་པ་ཆུང་བ་མེད་པ་དེ་དག་ གིས་ཀྱང་ཟབ་མོའི་དེ་ཉིད་རྟོགས་མེད་ཅན། །བརྩོན་འགྲུས་ཤིན་ཏུ་ལྷག་པར་གྱུར་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་མཆོག་གི་དེ་ཉིད་མཐོང་མེད་ལྡན། །འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་མཚུངས་པར་ལེགས་བཤད་སླར་འཛིན་བྱེད་པ་ མི་རྙེད་པ་ཅན་ཁོ་བོའི་གཞུང་། །རྒྱ་མཚོ་ལ་ནི་ཆུ་བོ་བཞིན་དུ་རང་གི་ལུས་ལ་ཐིམ་ཞིང་ནུབ་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཚུལ་དང་ཚུལ་མིན་རྣམ་པར་འབྱེད་མཁས་ལྟ་བ་ངན་པའི་ཚང་ཚིང་ བསྲེག །འཕགས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྗེས་སུ་བཟུང་བས་ཡང་དག་རིག་པའི་ལམ་སྟོན་པ། །གཞུང་ལུགས་ཉིན་བྱེད་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ལྡན་བློ་ངན་ཉིད་སྤོང་འཇིགས་པ་སྤངས། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་བློ་མིག་རྣམ་དག་མཁས་ པའི་པདྨོ་རྒྱས་བྱེད་ཡིན། །ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་ལས་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་སྟེ་ལེའུ་བཞི་པའོ།། ༈ །། ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་གྱི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་འདི་ནི་ཡུལ་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་དུ་བྱུང་བ་གཞུང་ལུགས་ངན་པ་ཐམས་ཅད་ཆེས་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ་པར་འཇུག་པ་སྙན་པའི་གྲགས་པས་སའི་སྟེང་མ་ལུས་པར་ཁྱབ་པ་འགྲན་ཟླ་མེད་པའི་མཁས་པ་ཆེན་པོ། 2-896 དཔལ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས་མཛད་པ་རྫོགས་སོ།། །། རྒྱ་གར་གྱི་མཁན་པོ་སུ་བྷཱུ་ཏི་ཤྲཱི་ཤནྟི་དང་། བོད་ཀྱི་ལོ་ཙཱ་བ་དགེ་སློང་དགེ་བའི་བློ་གྲོས་ཀྱིས་བསྒྱུར། དཔལ་ལྡན་དམ་པའི་ལས་ལ་མངོན་ དགེས་པ། །སྨད་མེད་ཆེ་བའི་བདག་ཅན་རྒྱལ་པོ་མཆོག །དགེ་བའི་ཐུགས་མངའ་དེས་པ་ས་སྐྱོང་བ། །མི་ཡི་བདག་པོ་དབང་སྡེའི་བཀས་བསྐུལ་ནས། །བརྩོན་ལྡན་ལྷག་པར་དཔྱོད་ལྡན་འཆད་པོ་དང་། །ཉན་པོ་ རྒོལ་དང་ཕྱིར་རྒོལ་དོན་ངེས་དང་། །འབྲེལ་གཏམ་དགའ་སྟོན་རྒྱ་ཆེན་མྱོང་བྱའི་ཕྱིར། །འཛམ་གླིང་མཁས་པའི་རྒྱན་གྱུར་རྒྱན་འདི་བསྒྱུར། །ལྟ་ངན་ཀུན་སེལ་གཉིས་སུ་མེད་པ་ཡི། །དོན་དམ་རྣམ་དཔྱོད་ལྷུར་ལེན་ བསྟན་བཅོས་འདི། །གཞུང་མང་དོན་དཀའ་སྒྲུབ་པར་དཀའ་ན་ཡང་། །འབྲས་བུ་ཆེ་ཕྱིར་འབད་པར་རིགས་པ་ཡིན། །ལོག་པའི་རྒྱུན་ཕྱོགས་རྗེས་སུ་གཞོལ་གྱུར་པ། །ལྟ་བ་ཆུ་བོ་བཟློག་པར་དཀའ་མོད་ཀྱི། །ཡང་ དག་རིག་པས་ལེགས་པར་བརྡ་སྤྲད་ན། །འགའ་ཡི་ཡིད་ལ་ཅི་སྟེ་འབབ་མི་འགྱུར། །སྒྲ་དོན་གཉི་ག་ཉམས་སུ་བདེར་ལོན་ཏེ། །མུན་སྤྲུལ་གྱིས་ནི་མ་བསླད་ལེགས་བསྒྱུར་པ། །སྔོན་གྱི་སྒྱུར་བྱེད་དམ་ པ་དེ་དག་གི །དྲི་ཙམ་བྲོ་བ

【現代漢語翻譯】若非如此，又將如何轉變？譬如那自身壞滅時，不欲依賴於住留一般。若無所依賴，剎那間事物便不存在，你認為會轉變嗎？若真如此轉變，那便是實有。若無實有，又怎會那樣轉變？凡是存在且不依賴於他者的，其存在是確定的。如同能阻礙果之作用的，無有之集合一般。那些心智慧力弱小者，也無法領悟深奧的真諦。那些精進極其增上者，也無法見到至上的真諦。我的論著，如同大海中的河流，融入自身而沉沒，無法尋獲能平等地為眾生複述善說者。善於辨別正道與非道，焚燒惡見的叢林。為聖者所攝受，指示正理之路。論典如日光，具足百種功德，捨棄惡慧，遠離怖畏。即便如此，亦是清凈智慧之眼，能使智者的蓮花盛開。《釋量論》中為他者利益而作的偈頌，即第四品完畢。༈ །། 《釋量論》之偈頌，由出生于南方地域，以甜美之名聲遍佈大地，使一切邪惡論典陷入極度混亂，無與倫比的大班智達吉祥法稱所著圓滿。印度堪布蘇菩提室利寂和藏族譯師比丘善慧所譯。對於吉祥神聖的事業感到歡喜。具足無瑕疵之偉大，至尊國王。具足善心的護地者，人主受王權之命的激勵。爲了使精進者、具慧者、講說者、聽聞者、辯論者、反駁者、通達意義者，以及關聯之語、盛大喜宴等都能體驗。翻譯此裝飾，成為贍部洲智者的莊嚴。此論典能消除一切邪見，是無二的。致力於勝義諦的辨析。此論典雖內容繁多，意義深奧，難以成就。但因其果報巨大，故應努力。即使是追隨邪惡傳統者，其見解之河流難以逆轉。若以正理善加引導，為何不能流入某些人的心中？聲音與意義皆能輕易理解，未被愚昧所迷惑，善妙的翻譯。愿能沾染些許先前譯師的芬芳。若非如此，又將如何轉變？譬如那自身壞滅時，不欲依賴於住留一般。若無所依賴，剎那間事物便不存在，你認為會轉變嗎？若真如此轉變，那便是實有。若無實有，又怎會那樣轉變？凡是存在且不依賴於他者的，其存在是確定的。如同能阻礙果之作用的，無有之集合一般。那些心智慧力弱小者，也無法領悟深奧的真諦。那些精進極其增上者，也無法見到至上的真諦。我的論著，如同大海中的河流，融入自身而沉沒，無法尋獲能平等地為眾生復述善說者。善於辨別正道與非道，焚燒惡見的叢林。為聖者所攝受，指示正理之路。論典如日光，具足百種功德，捨棄惡慧，遠離怖畏。即便如此，亦是清淨智慧之眼，能使智者的蓮花盛開。《釋量論》中為他者利益而作的偈頌，即第四品完畢。༈ །། 《釋量論》之偈頌，由出生於南方地域，以甜美之名聲遍佈大地，使一切邪惡論典陷入極度混亂，無與倫比的大班智達吉祥法稱所著圓滿。印度堪布蘇菩提室利寂和藏族譯師比丘善慧所譯。對於吉祥神聖的事業感到歡喜。具足無瑕疵之偉大，至尊國王。具足善心的護地者，人主受王權之命的激勵。為了使精進者、具慧者、講說者、聽聞者、辯論者、反駁者、通達意義者，以及關聯之語、盛大喜宴等都能體驗。翻譯此裝飾，成為贍部洲智者的莊嚴。此論典能消除一切邪見，是無二的。致力於勝義諦的辨析。此論典雖內容繁多，意義深奧，難以成就。但因其果報巨大，故應努力。即使是追隨邪惡傳統者，其見解之河流難以逆轉。若以正理善加引導，為何不能流入某些人的心中？聲音與意義皆能輕易理解，未被愚昧所迷惑，善妙的翻譯。願能沾染些許先前譯師的芬芳。

【English Translation】 If it is not like that, how will it change? For example, just as when that itself is destroyed, it does not want to rely on staying. If there is nothing to rely on, even for a moment, things will not exist, do you think it will change? If it changes like that, then it is real. If there is no reality, how will it change like that? Those that exist and do not depend on others, their existence is certain. Like a collection of non-existents that hinder the action of the fruit. Those with small mental abilities cannot realize the profound truth. Those who have greatly increased diligence cannot see the supreme truth. My treatise, like a river in the ocean, merges into itself and sinks, and cannot find someone who can equally repeat the good words to beings. Skilled in distinguishing right and wrong, burning the jungle of evil views. Being taken care of by the noble ones, showing the path of right reason. The treatise is like sunlight, with a hundred virtues, abandoning evil wisdom, and abandoning fear. Even so, it is a pure eye of wisdom, which can make the lotus of the wise bloom. The verses in 'Pramanavarttika' made for the benefit of others, that is, the fourth chapter is completed. ༈ །། The verses of 'Pramanavarttika' were completed by the great and incomparable scholar Pal Dharmakirti, who was born in the southern region, spread throughout the earth with a sweet reputation, and caused all evil treatises to fall into extreme confusion. Translated by the Indian abbot Subhutisrisanti and the Tibetan translator Bhikshu Gewai Lodro. Rejoicing in the auspicious and sacred deeds. Possessing the greatness of being flawless, the supreme king. The protector of the earth with a good heart, the lord of men, inspired by the command of kingship. In order to make the diligent, the wise, the speakers, the listeners, the debaters, the refuters, the understanders of meaning, and the related words, the grand feast, etc. can be experienced. Translate this ornament to become the adornment of the wise men of Jambudvipa. This treatise can eliminate all evil views and is non-dual. Dedicated to the analysis of ultimate truth. Although this treatise is vast in content, profound in meaning, and difficult to accomplish. But because its fruit is great, it should be worked hard. Even those who follow the evil tradition, the river of their views is difficult to reverse. If it is well guided by right reason, why can't it flow into the hearts of some people? Both sound and meaning can be easily understood, not deceived by ignorance, a good translation. May it be stained with a little fragrance of the previous translators.

་ད་ལྟ་ཁོ་བོར་ཟད། །དཔལ་ལྡན་ཁ་ཆེའི་རིག་པ་བའི། །གཙུག་གི་ནོར་བུ་སྐལ་ལྡན་ནི། །རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་ལ་ཐོས་ནས། །བློ་ལྡན་བཟང་པོས་འདི་བསྒྱུར་རོ། ། 2-897 གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་དཔེ་མེད་ཀྱི་ཤར་ཕྱོགས་ན་ཡུལ་འཁོར་ལོ་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ། །གྲུབ་པའི་གནས་སུ་གྲགས་པའི་འདབས། རྣམ་པར་རྒྱལ་བའི་ཞིང་ཞེས་བྱ་བར། ཁ་ཆེའི་པཎྜི་ཏ་ཆེན་པོ་སྐལ་ ལྡན་རྒྱལ་པོ་དང་བོད་ཀྱི་ལོ་ཙཱ་བ་ཆེན་པོ་དགེ་སློང་བློ་ལྡན་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བསྒྱུར་བའོ། །དུས་ཕྱིས་སའི་སྟེང་ན་འགྲན་ཟླ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་མཁས་པ་བསོད་སྙོམས་པ་ཆེན་པོ་ཤཱཀྱ་ ཤྲཱི་བྷ་དྲ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་། ཤཱཀྱའི་དགེ་སློང་ཀུན་དཀའ་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོས་བསྒྱུར་ཅིང་ཞུས་ཏེ་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ།།

【現代漢語翻譯】現在我已耗盡。（此譯本由）吉祥的克什米爾智者，頂上的寶珠Kalden（སྐལ་ལྡན།，幸運者），從被稱為國王的人那裡聽聞后，由智者賢善翻譯。在無與倫比的大城市東方的名為持輪的地方，在被稱為成就之地的山腳下，在名為勝利之田的地方，由克什米爾大班智達Kalden Gyalpo（སྐལ་ལྡན་རྒྱལ་པོ།，幸運的國王）和藏族大譯師比丘Loden Sherab（བློ་ལྡན་ཤེས་རབ།，智者慧）翻譯。後來，在地上與一切匹敵者分離的大學者大托缽者釋迦室利跋陀羅等人，以及釋迦比丘袞噶堅贊貝桑波（ཀུན་དཀའ་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོ།，一切困難的勝利幢吉祥賢）翻譯、校對並最終確定。

【English Translation】 Now I am exhausted. This (translation) was heard from the glorious Kashmiri scholar, the jewel on the crown, Kalden (སྐལ་ལྡན།, fortunate one), who is called king, and translated by the wise and virtuous Loden. In the east of the unparalleled great city, in a place called Holding the Wheel, at the foot of the place known as the place of accomplishment, in a place called the Field of Victory, it was translated by the great Kashmiri Pandit Kalden Gyalpo (སྐལ་ལྡན་རྒྱལ་པོ།, Fortunate King) and the great Tibetan translator, the monk Loden Sherab (བློ་ལྡན་ཤེས་རབ།, Wise Intelligence). Later, the great scholar who was separated from all rivals on earth, the great mendicant Shakya Shri Bhadra and others, and the Shakya monk Kunga Gyaltsen Palsangpo (ཀུན་དཀའ་རྒྱལ་མཚན་དཔལ་བཟང་པོ།, Victory Banner of All Difficulties, Auspicious and Excellent) translated, proofread, and finalized it.