rigral13_阿毗達磨集論莊嚴之花.g2.0f
利佩若吉教言集RR13ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག 1-912 ༄༅། །ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག ༄། །གང་ཞིག་བཤད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ངོས་གཟུང་བ་ནི། ༄༅། །མངོན་པ་ཀུན་བཏུས་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་བཞུགས་སོ།། རྒྱ་གར་སྐད་དུ། ཨ་བྷི་དྷརྨ་ས་མུད་ཙ་ཡ་ཨ་ལཾ་ཀ་ར་པུཥྤ་ནཱ་མ། བོད་སྐད་དུ། ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་རྒྱན་ གྱི་མེ་ཏོག་ཅེས་བྱ་བ། ཕྱོགས་བཅུ་ན་བཞུགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཐམས་ཅད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །བླ་མ་རྣམས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་ཞིག་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་སྔོན་གོམས་པས། ། ཇི་སྙེད་ཇི་བཞིན་ཤེས་བྱའི་མཐར་ཕྱིན་ནས། །འགྲོ་ལ་ཤེས་རབ་སྣང་བ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། །ཆོས་མངོན་སྟོན་པ་དེ་ལ་གུས་ཕྱག་འཚལ། །ཤེས་བྱ་རབ་འབྱེད་ཤེས་རབ་གྲུ་མེད་ན། །འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོའི་ ཕ་རོལ་བརྒལ་མི་ནུས། །དེ་ཕྱིར་རང་གཞན་སྲིད་མཚོ་ལས་བསྒྲལ་ཕྱིར། །ཆོས་མངོན་ཤེས་བྱའི་རྒྱ་མཚོ་བཤད་པར་བྱ། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་ནང་གི་མུན་བསལ་ནས། །ཐུབ་པའི་གསུང་རབ་གསལ་བྱེད་རྒོལ་བའི་ ཚོགས། །ཟིལ་གནོན་ཐར་པའི་གྲོང་དུ་འཇུག་འགྱུར་བ། །འདི་དག་ཆོས་མངོན་ཤེས་པའི་ཕན་ཡོན་ཡིན། །འདིར་དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་མངོན་པ་འཆད་པར་བྱེད་པ་ན་སྤྱིའི་དོན་གསུམ་སྟེ། གང་ཞིག་བཤད་པར་བྱ་ བའི་ཆོས་ངོས་གཟུང་བ་དང་། དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་དང་། དོན་དང་ལྡན་པའི་མཚན་བཤད་པའོ། ། དང་པོ་ནི་སྤངས་པ་དང་རྟོགས་པ་དང་མཛད་པའི་ཁྱད་པར་ངོ་མཚར་བ་དུ་མ་དང་ལྡན་པའི་སློབ་དཔོན་ཆེན་པོ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་འཕགས་པ་བྱམས་པ་ལས་དངོས་སུ་གསན་ནས་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་མ་ལུས་པ་འཆད་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་མཛད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་བཤད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཡིན་ནོ། ། 1-913 འདི་ལ་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ནི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཆད་དོ། །སློབ་དཔོན་རིན་ཆེན་འབྱུང་ གནས་ཞི་བ་ལ་སོགས་པ་གཞན་དག་ནི་འཕགས་པ་ཉིད་ཡིན་པར་བཞེད་དེ་དབུ་མ་རྒྱན་ལས། བྱམས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས་བཤད་ཅིང་། །ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ཀྱང་བཞེད་པ་ཡི། །ཚད་མ་ལུང་དང་ལྡན་པ་ ཡི། །བདེན་པ་གཉིས་འདིར་བཤད་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་འགྲེལ་པ་ལས་རྒྱལ་བ་བྱམས་པ་ནི་ས་བཅུ་པ་ལ་གནས་པའོ། །འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ནི་ས་གསུམ་པ་ལ་གནས་པའོ། །སློབ་དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་ ནི་ས་དང་པོ་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཡང་རུང་བླ་ན་མེད་པའི་བྱང་ཆུབ་ལས་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པར་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ་ འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས། ཐོགས་མེད་ཅེས་བྱའི་དགེ་སློང་ནི། །བ
【現代漢語翻譯】 利佩若吉教言集RR13《阿毗達磨集論莊嚴花》 阿毗達磨集論莊嚴花 對於將要講說的法進行定義： 《阿毗達磨集論莊嚴花》 在印度語中，名為《阿毗達磨集論莊嚴花》。在藏語中，名為《法集論之莊嚴花》。向居住在十方的諸佛和菩薩頂禮！向諸位上師頂禮！ 由於在無數個三大阿僧祇劫中積累了資糧，對於所有應知事物都已達到究竟，爲了給眾生帶來智慧之光，我對宣講阿毗達磨者恭敬頂禮。 如果沒有區分應知事物的智慧之舟，就無法渡過輪迴的海洋。因此，爲了從輪迴的苦海中拯救自他，我將講述阿毗達磨，這應知事物的海洋。 它能消除對一切應知事物的內在黑暗，闡明佛陀的教言，壓制敵對的群體，並引導進入解脫之城。這些都是瞭解阿毗達磨的益處。 在此，當講解這樣的阿毗達磨時，有三個共同的主題：將要講說的法進行定義；如何講解的方法；以及解釋有意義的名稱。 首先，具有斷除、證悟和事業等諸多殊勝功德的大學者無著（Asanga），直接從彌勒菩薩（Maitreya）那裡聽聞，並撰寫了《阿毗達磨集論》，其中闡述了輪迴和涅槃的一切法，包括自相和共相。這就是將要講說的法。 在此，關於人（pudgala）和法的自性，有兩種觀點。第一種觀點是，一些先前的老師解釋說，無著尊者獲得了法的相續之三摩地（法流三昧）。 其他如導師寶生寂（Ratnakara Shanti）等則認為他是聖者，正如《中觀莊嚴論》所說：『慈氏與無著所宣說，龍樹亦曾如是主張，以正量及聖教為依據，於此宣說二諦之理。』 該論的註釋中說，勝者彌勒菩薩安住於十地，聖者無著安住於三地，導師龍樹安住于初地極喜地。因此，無論他們的情況如何，他們都必定不會從無上菩提中退轉。 正如《文殊根本續》所說：名為無著之比丘，將證得無上之菩提。
【English Translation】 Lipe Rogyi's Teachings Collection RR13 Ornament of Compendium of Abhidharma Ornament of Compendium of Abhidharma Defining the Dharma to be explained: Ornament of Compendium of Abhidharma In Indian language, it is called 'Abhidharma Samuccaya Alankara Puspa Nama'. In Tibetan, it is called 'The Flower Ornament of the Compendium of Abhidharma'. I prostrate to all the Buddhas and Bodhisattvas residing in the ten directions! I prostrate to the Lamas! Having cultivated virtue for three immeasurable eons, having perfected the knowledge of all knowable things, in order to generate the light of wisdom for beings, I respectfully prostrate to the one who teaches Abhidharma. Without the ship of wisdom that distinguishes knowable things, one cannot cross the ocean of samsara. Therefore, in order to liberate oneself and others from the ocean of existence, I will explain Abhidharma, the ocean of knowable things. It dispels the inner darkness of all knowable things, clarifies the words of the Buddha, subdues the hosts of opponents, and leads to the city of liberation. These are the benefits of knowing Abhidharma. Here, as we explain such Abhidharma, there are three general topics: defining the Dharma to be explained; the method of how to explain it; and explaining the meaningful name. First, the great teacher Asanga, who possesses many extraordinary qualities of abandonment, realization, and deeds, having directly heard from the noble Maitreya, composed the 'Compendium of Abhidharma', which explains all the dharmas of samsara and nirvana, including their own and common characteristics. This is the Dharma to be explained. Here, regarding the nature of the person (pudgala) and the Dharma, there are two views. The first view is that some previous teachers explain that Asanga obtained the samadhi of the stream of Dharma. Others, such as the teacher Ratnakara Shanti, consider him to be a noble being, as it is said in the 'Ornament of the Middle Way': 'What Maitreya and Asanga explained, and what Nagarjuna also asserted, based on valid reasoning and scripture, here we will explain the two truths.' The commentary to that text says that the Victorious Maitreya resides on the tenth bhumi, the noble Asanga resides on the third bhumi, and the teacher Nagarjuna resides on the first bhumi, the Joyful. Therefore, whatever their situation may be, they are certainly irreversible from unsurpassed Bodhi. As it is said in the 'Root Tantra of Manjushri': 'The bhikshu named Asanga will attain unsurpassed Bodhi.'
སྟན་བཅོས་དེ་ནི་དོན་ལ་མཁས། །མདོ་སྡེ་ངེས་དོན་དྲང་བའི་དོན། །རྣམ་པ་མང་པོ་རབ་ཏུ་འབྱེད། །འཇིག་རྟེན་རིག་པ་སྟོན་བདག་ ཉིད། །གཞུང་འབྱེད་ངང་ཚུལ་ཅན་དུ་འགྱུར། །དེ་ཡི་རིག་པ་གྲུབ་པ་ཉིད། །སཱ་ལའི་ཕོ་ཉ་མོ་ཞེས་བརྗོད། །དེ་ཡི་སྔགས་ཀྱི་མཐུ་ཡིས་ནི། །བློ་ནི་བཟང་པོ་སྐྱེས་པར་གྱུར། །བསྟན་པ་ཡུན་རིང་གནས་བྱའི་ཕྱིར། ། 1-914 མདོ་ཡི་དེ་ཉིད་དོན་སྡུད་བྱེད། །ལོ་ནི་བརྒྱ་དང་ལྔ་བཅུར་འཚོ། །དེ་ལུས་ཞིག་ནས་ལྷ་ཡུལ་འགྲོ། །འཁོར་བ་རྣམས་སུ་འཁོར་བ་ན། ཡུན་རིང་བདེ་བ་རྗེས་མྱོང་ནས། །བདག་ཉིད་ཆེན་པོ་མཐར་ གྱིས་དེ། །བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཆོས་ལ་ཨ་བྷི་དྷརྨ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མངོན་པའི་ཆོས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ལ་ས་མུད་ཙ་ཡ་ནི་ཀུན་ལས་ བཏུས་པ་ཡིན་ནོ། །མངོན་པ་དེ་ཡང་གཞུང་དང་ལམ་དང་འབྲས་བུའི་བདག་ཉིད་གསུམ་ཡིན་ཏེ་ཆོས་མངོན་པའི་མཛོད་ལས་ཆོས་མངོན་ཤེས་རབ་དྲི་མེད་རྗེས་འབྲང་བཅས། དེ་ཐོབ་བྱ་ཕྱིར་གང་དང་བསྟན་ བཅོས་གང་ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པོ་དེ་ཡང་བརྗོད་བྱ་དོན་གྱི་མངོན་པ་དང་རྗོད་བྱེད་སྒྲའི་མངོན་པ་གཉིས་སུ་གནས་པ་ལས་དང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ལམ་གྱི་ ཤེས་རབ་རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པ་ཡིན་ལ། མཚན་གཞི་ནི་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཉིད་ཡིན་ ནོ། །གཉིས་པའི་མཚན་གཞི་ནི་ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ཡིན་ལ་མཚན་ཉིད་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་དང་། ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ཡང་དང་ཡང་དུ་འཆད་པ་དང་། 1-915 རྒོལ་བ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་དང་། མདོའི་དོན་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་བཞི་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། མངོན་དུའི་ཕྱིར་དང་ཡང་ཡང་དང་། །ཟིལ་གནོན་རྟོགས་ཕྱིར་མངོན་བའི་ཆོས། །ཞེས་ འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ནི་མདོ་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ས་དང་སོར་མོའི་རྩེ་མོའི་མདོ་དང་བཙུན་པ་ཆོས་ལ་གནས་པའི་མདོ་ལ་སོགས་པའི་གཞུང་ན་དོན་འདི་དག་སིལ་བུར་ཡོད་ པ་ལས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བཏུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་བཞིན་དུ་མངོན་པས་བཏུས་པ་དང་མངོན་པའི་ཆེད་དུ་བཏུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཀྱང་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །ཇི་ལྟར་བཏུས་པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གཉིས་ ཀའི་གྲུབ་མཐའ་དང་མི་འགལ་བར་བཏུས་པ་ཡིན་ཏེ་གཉིས་ཀའི་འདོད་པ་ཅི་རིགས་པར་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལོ་ཙྭ་བས་དད་ པའི་ལྷ་ལ་ཕྱག་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ནི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་མཚོན་བྱེད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །བམ་པོ་ནི་གཞུང་ཚད་སྟོན་པ་སྟེ་ཤླཽ་ཀ་སུམ་བརྒྱ་ལ་གཅིག་སྟེ་དང
【現代漢語翻譯】 那部論典精通義理，是經部中確定意義和引導意義的要點，以多種方式詳細闡述，是世間知識的導師，具有開解經典的風格，其學識得以確立，被稱為『薩拉的信使』。憑藉其咒語的力量，智慧得以增長。爲了教法長久住世。 1-914 彙集了經部的精要意義，壽命長達一百五十年。此身壞滅后，將往生天界。在輪迴中流轉時，長久享受安樂，最終成就偉大的菩提果位。』因此這樣說。第二，關於『阿毗達磨』（梵文，Abhidharma，殊勝的法）這個詞，意為『對法』，而『薩穆德察雅』（梵文，Samuccaya，集合）意為『總集』。 對法也具有經、道、果三種體性，如《法句論》所說：『對法是無垢智慧及其隨行，爲了獲得它，什麼是教義，什麼是論典？』 這三者存在於所詮釋的意義之對法和能詮釋的語言之對法中。第一種的特徵是無漏道的智慧及其隨行，基礎是聲聞、緣覺、菩薩和佛陀等聖者相續中的無漏五蘊。 第二種的基礎是對法經和論典，特徵是顯現涅槃，反覆闡述一切所知， 1-915 降伏論敵，以及理解經部意義的四種殊勝之處，如《經莊嚴論》所說：『爲了顯現、反覆、降伏和理解，而有對法。』 《總集論》是因為在《瑜伽師地論》、《指鬘經》、《安住於法經》等經典中，這些意義零散地存在，所以彙集在一起。同樣，也將解釋為『由對法總集』和『爲了對法而總集』。 如何總集呢？總集的方式是不違背大小乘的宗義，因為會根據兩種乘的意願來解釋。頂禮文殊童子！這是譯師對信仰之神的禮敬。 有些人說這是對三藏的象徵。』論典的『品』是衡量篇幅的單位，三百頌為一品，等等。
【English Translation】 That treatise is skilled in meaning, the essential points of definitive and guiding meanings in the Sutra Pitaka, elaborating in many ways, is the master of worldly knowledge, has the style of explaining scriptures, its knowledge is established, and is called 'Sala's messenger'. By the power of its mantra, wisdom is born. For the sake of the long-lasting existence of the teachings. 1-914 It gathers the essential meanings of the Sutra Pitaka, and lives for one hundred and fifty years. After this body is destroyed, it will go to the heavenly realms. When wandering in samsara, after experiencing happiness for a long time, it will gradually attain great Bodhi. That is why it is said. Second, regarding the term 'Abhidharma' (Sanskrit, Abhidharma, special Dharma), it means 'Higher Dharma', and 'Samuccaya' (Sanskrit, Samuccaya, collection) means 'compilation'. The Abhidharma also has three natures: scripture, path, and fruit, as stated in the Abhidharma-kosa: 'Abhidharma is stainless wisdom and its followers, for the sake of attaining it, what is the doctrine, and what is the treatise?' These three exist in the Abhidharma of the meaning to be explained and the Abhidharma of the language to be explained. The characteristic of the first is the wisdom of the unpolluted path and its followers, and the basis is the five unpolluted aggregates in the continuum of Sravakas, Pratyekabuddhas, Bodhisattvas, and Buddhas. The basis of the second is the Abhidharma Sutras and treatises, and the characteristics are manifesting Nirvana, repeatedly explaining all knowable things, 1-915 overpowering opponents, and having the four superiorities of understanding the meaning of the Sutra Pitaka, as stated in the Ornament of the Sutras: 'For the sake of manifestation, repetition, overpowering, and understanding, there is Abhidharma.' The Samuccaya is because these meanings exist scattered in the Yoga Sutra, the Finger Garland Sutra, the Sutra on Abiding in the Dharma, and other scriptures, so they are collected in one place. Similarly, it will also be explained as 'collected by Abhidharma' and 'collected for the sake of Abhidharma'. How is it collected? It is collected in a way that does not contradict the tenets of both the Great and Small Vehicles, because it will explain according to the wishes of both vehicles. Homage to Manjushri Kumara! This is the translator's homage to the deity of faith. Some say that this is a symbol of the Tripitaka.』 The 'chapter' of the treatise is a unit for measuring the length, three hundred slokas make one chapter, and so on.
་པོ་དེ་ནི་ དང་པོ་ལ་འཇུག་པའོ།། །། ༄། །གཉིས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་ལ། ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ། གཉིས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་ནི་རྣམ་པར་བཤད་པའི་རིགས་པ་ལས། གང་ཞིག་བདག་བས་བློ་དམན་ཞིང་། །མདོ་རྣམས་འཆད་འདོད་དེ་དག་ལ། །མན་ངག་ཅུང་ཞིག་སྦྱིན་པར་བྱ། ། 1-916 དགོས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་བཅས་དང་། །ཚིག་དོན་བཅས་དང་མཚམས་སྦྱོར་བཅས། །བརྒལ་ལན་བཅས་ཏེ་བསྙད་པར་བྱ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་འདིའི་དགོས་པའི་དོན་ནི་དགོས་འབྲེལ་ཡིན་ཞིང་། བསྡུས་ པའི་དོན་ནི་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡིན་ནོ། །ཚིག་གི་དོན་ནི་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ལ་འདིའང་སྒྲ་བཤད་པ་དང་དོན་བཤད་པ་དང་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་བཤད་པ་གསུམ་གྱིས་བཤད་ པར་བྱའོ། །མཚམས་སྦྱོར་ནི་གཞུང་སྔ་ཕྱིའི་འབྲེལ་འགོད་པ་སྟེ་དེའང་བཤད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་བཤད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་རྒོལ་བ་དང་དྲི་བས་ལན་འདྲེན་པ་སྟེ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །རྒོལ་བ་ ནི་འགལ་བ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དང་ཟློས་པར་རྒོལ་བ་གསུམ་ཡིན་ལ་དང་པོ་ལའང་ལུང་དང་རིགས་པ་དང་རང་གི་རྣམ་གཞག་འགལ་བ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །ལན་ནི་བདེན་པ་གཉིས་དང་དྲང་དོན་ དང་ངེས་དོན་དང་གྲུབ་མཐའ་ཐ་དད་པའི་ཚུལ་གྱིས་འགལ་བ་མེད་པ་དང་འབྲེལ་བ་དང་མ་ཟློས་པ་གསུམ་སྟོན་པས་ལན་འདེབས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་ལྟར་གནས་པ་ན་འདིར་ནི་སྤྱི་དོན་ གཉིས་ཏེ། ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་སྡོམ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། འདི་ལ་ཚིག་གི་དོན་དང་། བསྡུས་པའི་དོན་དང་། དགོས་པའི་དོན་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི་གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་འདི་དོན་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་གིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། 1-917 འདིའི་སྡོམ་སྟེ་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན་དང་པོ་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་དོན་བཅུ་གཉིས་འཆད་པ་ན་དུ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དྲི་ བ་ཉིད་སྡོམ་དུ་བཀོད་པ་སྟེ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གྲངས་དུ་ཞིག་ཡིན་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཅི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དྲི་བ་ཉིད་བཀོད་པ་སྟེ་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་གྲངས་ དེ་ལྟར་དུ་ངེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ཉེར་ལེན་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་གང་དང་ལྡན་པས་འཁོར་བ་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཟག་བཅས་ཉིད་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། མཚན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་གྱི་རང་རང་གི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡི་རྣམ་གཞག་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་དེ་གང་ལ་ལྡན་པའི་ ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་མཚན་གཞི་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །གོ་རིམ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་འགོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ ཆོས་གསུམ་ག
【現代漢語翻譯】 པོ་དེ་ནི་（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思）種子字，表示空性。 དང་པོ་ལ་འཇུག་པའོ།། །། 進入第一（階段）。 ༄། །གཉིས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་ལ། ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ། 第二，如何闡述的方式？即身體的安置。 གཉིས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་ནི་རྣམ་པར་བཤད་པའི་རིགས་པ་ལས། གང་ཞིག་བདག་བས་བློ་དམན་ཞིང་། །མདོ་རྣམས་འཆད་འདོད་དེ་དག་ལ། །མན་ངག་ཅུང་ཞིག་སྦྱིན་པར་བྱ། ། 第二，如何闡述的方式，出自解釋的理路：對於那些自認為比我智慧低下，卻想要解釋經文的人，給予一些口訣。 1-916 དགོས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་བཅས་དང་། །ཚིག་དོན་བཅས་དང་མཚམས་སྦྱོར་བཅས། །བརྒལ་ལན་བཅས་ཏེ་བསྙད་པར་བྱ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་འདིའི་དགོས་པའི་དོན་ནི་དགོས་འབྲེལ་ཡིན་ཞིང་། བསྡུས་ 應包含必要、概要、詞義、連線和辯駁。這部論著的必要之義在於必要關聯，概要之義在於身體的安置。 པའི་དོན་ནི་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡིན་ནོ། །ཚིག་གི་དོན་ནི་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ལ་འདིའང་སྒྲ་བཤད་པ་དང་དོན་བཤད་པ་དང་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་བཤད་པ་གསུམ་གྱིས་བཤད་ 詞義在於詳細解釋分支，這應通過解釋詞語、解釋意義和解釋名稱的三種方式來闡述。 པར་བྱའོ། །མཚམས་སྦྱོར་ནི་གཞུང་སྔ་ཕྱིའི་འབྲེལ་འགོད་པ་སྟེ་དེའང་བཤད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་བཤད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་རྒོལ་བ་དང་དྲི་བས་ལན་འདྲེན་པ་སྟེ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །རྒོལ་བ་ 連線在於建立前後論述的關聯，這包括進入解釋、圓滿解釋、辯駁以及通過提問引出回答，共三種方式。辯駁 ནི་འགལ་བ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དང་ཟློས་པར་རྒོལ་བ་གསུམ་ཡིན་ལ་དང་པོ་ལའང་ལུང་དང་རིགས་པ་དང་རང་གི་རྣམ་གཞག་འགལ་བ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །ལན་ནི་བདེན་པ་གཉིས་དང་དྲང་དོན་ 包括對矛盾、不相關和重複的辯駁，共三種。第一種也包括與經文、理路和自身立場的矛盾，共三種。回答 དང་ངེས་དོན་དང་གྲུབ་མཐའ་ཐ་དད་པའི་ཚུལ་གྱིས་འགལ་བ་མེད་པ་དང་འབྲེལ་བ་དང་མ་ཟློས་པ་གསུམ་སྟོན་པས་ལན་འདེབས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་ལྟར་གནས་པ་ན་འདིར་ནི་སྤྱི་དོན་ 通過二諦（Satya-dvaya），不了義（Nītārtha）和了義（Neyārtha），以及不同宗派的方式，表明沒有矛盾、相關和不重複，從而給出回答。 གཉིས་ཏེ། ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་སྡོམ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། འདི་ལ་ཚིག་གི་དོན་དང་། བསྡུས་པའི་དོན་དང་། དགོས་པའི་དོན་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི་གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་འདི་དོན་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་གིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། 如果情況如此，這裡有兩個要點：身體的安置和詳細解釋分支。第一點通過'總而言之'等詞語來表明。這裡有詞義、概要和必要三種含義。首先，如果這部論著以多少種方式概括， 1-917 འདིའི་སྡོམ་སྟེ་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན་དང་པོ་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་དོན་བཅུ་གཉིས་འཆད་པ་ན་དུ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དྲི་ 這部論著的概要，即概括的意義，將變為十六種。那是什麼呢？首先，在解釋從所有相中提取的十二種意義時，'多少'一詞是問題的總結，即蘊（Skandha）、界（Dhātu）和處（Āyatana）的數量是多少。 བ་ཉིད་སྡོམ་དུ་བཀོད་པ་སྟེ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གྲངས་དུ་ཞིག་ཡིན་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཅི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དྲི་བ་ཉིད་བཀོད་པ་སྟེ་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་གྲངས་ 問題本身被總結，即概括了蘊、界和處的數量是多少。'為何'一詞也是問題的陳述，即表明這三種法的數量如此確定的原因。 དེ་ལྟར་དུ་ངེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ཉེར་ལེན་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་གང་དང་ལྡན་པས་འཁོར་བ་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཟག་བཅས་ཉིད་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། '取近'一詞表明，這三種法與什麼相關聯，從而導致輪迴的逼近，即表明它們是有漏的。 མཚན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་གྱི་རང་རང་གི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡི་རྣམ་གཞག་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་དེ་གང་ལ་ལྡན་པའི་ '相'一詞表明這三種法各自的本質，即各自的相。'它的安置'一詞表明，具有該相的 ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་མཚན་གཞི་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །གོ་རིམ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་འགོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ 這三種法的所依，即詳細解釋了相的基礎。'次第'一詞表明，以這種方式安排這三種法的次第的原因。'意義'一詞是 ཆོས་གསུམ་ག
【English Translation】 པོ་དེ་ནི་（Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning）seed syllable, representing emptiness. དང་པོ་ལ་འཇུག་པའོ།། །། Entering the first (stage). ༄། །གཉིས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་ལ། ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ། Second, how to explain the method? Namely, the arrangement of the body. གཉིས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་ནི་རྣམ་པར་བཤད་པའི་རིགས་པ་ལས། གང་ཞིག་བདག་བས་བློ་དམན་ཞིང་། །མདོ་རྣམས་འཆད་འདོད་དེ་དག་ལ། །མན་ངག་ཅུང་ཞིག་སྦྱིན་པར་བྱ། ། Second, how to explain the method, from the reasoning of explanation: For those who consider themselves less intelligent than me, yet want to explain the sutras, give some instructions. 1-916 དགོས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་བཅས་དང་། །ཚིག་དོན་བཅས་དང་མཚམས་སྦྱོར་བཅས། །བརྒལ་ལན་བཅས་ཏེ་བསྙད་པར་བྱ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་འདིའི་དགོས་པའི་དོན་ནི་དགོས་འབྲེལ་ཡིན་ཞིང་། བསྡུས་ It should include necessity, summary, meaning of words, connection, and refutation. The meaning of necessity of this treatise lies in the necessary connection, and the meaning of summary པའི་དོན་ནི་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡིན་ནོ། །ཚིག་གི་དོན་ནི་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ལ་འདིའང་སྒྲ་བཤད་པ་དང་དོན་བཤད་པ་དང་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་བཤད་པ་གསུམ་གྱིས་བཤད་ lies in the arrangement of the body. The meaning of words lies in the detailed explanation of branches, and this should be explained through three ways: explaining the words, explaining the meaning, and explaining the synonyms. པར་བྱའོ། །མཚམས་སྦྱོར་ནི་གཞུང་སྔ་ཕྱིའི་འབྲེལ་འགོད་པ་སྟེ་དེའང་བཤད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་བཤད་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་རྒོལ་བ་དང་དྲི་བས་ལན་འདྲེན་པ་སྟེ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །རྒོལ་བ་ Connection lies in establishing the connection between previous and subsequent discourses, which includes entering the explanation, completing the explanation, refutation, and eliciting answers through questions, totaling three ways. Refutation ནི་འགལ་བ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དང་ཟློས་པར་རྒོལ་བ་གསུམ་ཡིན་ལ་དང་པོ་ལའང་ལུང་དང་རིགས་པ་དང་རང་གི་རྣམ་གཞག་འགལ་བ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །ལན་ནི་བདེན་པ་གཉིས་དང་དྲང་དོན་ includes refuting contradictions, irrelevance, and repetition, totaling three. The first also includes contradictions with scriptures, reasoning, and one's own position, totaling three. The answer དང་ངེས་དོན་དང་གྲུབ་མཐའ་ཐ་དད་པའི་ཚུལ་གྱིས་འགལ་བ་མེད་པ་དང་འབྲེལ་བ་དང་མ་ཟློས་པ་གསུམ་སྟོན་པས་ལན་འདེབས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་ལྟར་གནས་པ་ན་འདིར་ནི་སྤྱི་དོན་ is given by showing that there is no contradiction, relevance, and non-repetition through the ways of the two truths (Satya-dvaya), provisional meaning (Nītārtha) and definitive meaning (Neyārtha), and different tenets. གཉིས་ཏེ། ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། ཡན་ལག་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་སྡོམ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། འདི་ལ་ཚིག་གི་དོན་དང་། བསྡུས་པའི་དོན་དང་། དགོས་པའི་དོན་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི་གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་འདི་དོན་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་གིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། If that is the case, there are two main points here: the arrangement of the body and the detailed explanation of the branches. The first point is indicated by 'in summary' and so on. Here there are three meanings: the meaning of words, the meaning of summary, and the meaning of necessity. First, if this treatise is summarized in how many ways, 1-917 འདིའི་སྡོམ་སྟེ་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན་དང་པོ་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་དོན་བཅུ་གཉིས་འཆད་པ་ན་དུ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དྲི་ the summary of this, that is, the meaning of summary, will become sixteen kinds. What are they? First, when explaining the twelve meanings extracted from all characteristics, the word 'how many' is the summary of the question, that is, how many are the aggregates (Skandha), elements (Dhātu), and sources (Āyatana). བ་ཉིད་སྡོམ་དུ་བཀོད་པ་སྟེ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གྲངས་དུ་ཞིག་ཡིན་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཅི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དྲི་བ་ཉིད་བཀོད་པ་སྟེ་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་གྲངས་ The question itself is summarized, that is, it summarizes how many are the aggregates, elements, and sources. The word 'why' is also a statement of the question, that is, it shows the reason why the number of these three dharmas is so certain. དེ་ལྟར་དུ་ངེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ཉེར་ལེན་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་གང་དང་ལྡན་པས་འཁོར་བ་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཟག་བཅས་ཉིད་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། The word 'taking near' indicates with what these three dharmas are associated, thereby causing the approximation of samsara, that is, it indicates that they are contaminated. མཚན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་གྱི་རང་རང་གི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡི་རྣམ་གཞག་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་དེ་གང་ལ་ལྡན་པའི་ The word 'characteristic' indicates the respective characteristics of the three dharmas, which are the essence of each. The word 'its arrangement' indicates the basis of the ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་མཚན་གཞི་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །གོ་རིམ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་འགོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ three dharmas that possess that characteristic, that is, it explains in detail the basis of the characteristic. The word 'order' indicates the reason for arranging the order of the three dharmas in that way. The word 'meaning' is ཆོས་གསུམ་ག
ྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་འཆད་པ་ཡིན་ནོ། །དཔེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཕུང་པོ་རྣམས་མཚོན་པར་བྱེད་པ་ཅི་དང་འདྲ་བའི་དཔེ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་སྟེ་རྒྱས་པའི་དབྱེ་བ་དྲུག་བཅུ་རྩ་གཅིག་དང་བསྡུས་པའི་དབྱེ་བ་བཅུ་གསུམ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-918 ཆོས་མངོན་པའི་བསྟན་བཅོས་རྣམས་ནི་ཤེས་བྱ་རྣམས་ཡང་དང་ཡང་དུ་འཆད་པར་བྱེད་པ་ན་ཡང་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་དག་བསྡུས་པ་ལ་སོགས་རྣམ་པ་བཞིས་ཡང་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་བསྡུས་ པ་ནས་རྣམ་པར་ངེས་པའི་བར་ཡིན་ནོ། །འདི་སྐད་དུ་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཞི་པོ་ཡང་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་དུ་གསུངས་ཏེ་གཞན་དུ་རྣམ་ པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ནི་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་ནང་དུ་བསྡུས་པ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་བསྡུས་པ་ནི་ཆོས་གསུམ་ཇི་ལྟར་སྡུད་པའི་ཚུལ་ཡིན་ལ། མཚུངས་ལྡན་ནི་ ཆོས་གསུམ་པོ་ཕན་ཚུན་གྲོགས་དང་གྲོགས་ཅན་དུ་ལྡན་བའི་ཚུལ་ཡིན་ཞིང་། ལྡན་པ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཇི་ལྟར་ལྡན་བའི་ཚུལ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟར་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ནི་དོན་བཅུ་གཉིས་ སུ་གནས་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ནི་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཞིར་དབྱེ་སྟེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དེ་ལ་བདེན་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་བདེན་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ལ། ཆོས་ནི་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སྡེ་སྣོད་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་ཞར་ལས་བྱུང་བ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཞིང་། ཐོབ་པ་ནི་གང་གིས་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་དྲུག་བཅུ་དང་། 1-919 གང་ཞིག་ཐོབ་པའི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་བཅུ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་དང་བཅས་པ་ཡིན་ལ། འབེལ་གཏམ་ནི་ཐར་པ་དང་མཐུན་པའི་ཤེས་བྱ་ལ་རྟོགས་པ་རྒྱས་པར་བྱེད་པ་སྟེ་དོན་རྣམ་པར་ངེས་ པ་ལ་སོགས་པ་བདུན་ཡིན་ནོ། །བཞི་པོ་དེ་དག་ནི་རྣམ་པར་ངེས་པའི་དབྱེ་བ་སྟེ་དེ་ལྟར་བཅུ་དྲུག་པོ་དེ་ནི་ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་སྤྱི་སྡོམ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་གསུངས་ སོ། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་གང་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྡོམ་དང་གྲངས་ཀྱི་སྡོམ་དང་བར་གྱི་སྡོམ་ལ་སོགས་པའི་དབྱེ་བ་ཇི་སྙེད་ཅིག་ཡོད་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གི་ སྡོམ་གཉིས་སུ་འདུས་པ་ཡིན་ཏེ་སྡོམ་གྱི་ཚིག་རྣམས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ནི་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གཉིས་ལས་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་ཡོད་ན་ནི་བརྗོད་བྱ་དེ་དངོས་པོ་མ་ཡིན་ པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་གཉིས་མ་ཡིན་པའི་དངོས་པོ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་བརྗོད་བྱའི་ཁྱད་པར་བསྡུས་པའི་བྱེ་བྲག་གི་སྡོམ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་བསྟན་བཅོས་འདིའི་བརྗོད་བྱ་མ་ ལུས་པ་སྡུད་པར་བྱེད་པའི་སྤྱི་སྡོམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡི
【現代漢語翻譯】 總的來說，'特徵'是指展示聚合（梵文：skandha，蘊）的共同屬性。'例子'是指展示類似於聚合的例子。'區分'是指這三種法（梵文：dharma）的區分，即六十一類擴充套件的區分和十三類簡要的區分。 經論（梵文：Abhidharma-śāstra，阿毗達磨論）反覆闡述知識，但應通過四種方式來理解這三種法，即從聚合到確定。因此，這四種確定也是聚合的本質。與其他地方不同，'所有確定的彙集'不應被包含在'所有特徵的彙集'中。'彙集'是指如何彙集這三種法。'相應'是指這三種法如何相互關聯，互為助伴。'關聯'是指這三種法如何關聯。因此，'所有特徵的彙集'包含十二個方面。第二，'所有確定的彙集'分為四種確定，即通過'真理'等來展示。'真理'是指四聖諦（梵文：āryasatya，ariya sacca），即苦諦（梵文：duḥkhasatya，dukkha sacca）等四種。'法'是指十二部經（梵文：dvādaśāṅga-buddhavacana，十二分教），由三藏（梵文：tripiṭaka，tipiṭaka）所包含，包括其結果。'獲得'是指六十種獲得者，以及他們所獲得的十種證悟（梵文：abhisamaya，abhisamaya），包括功德之法。'討論'是指與解脫（梵文：mokṣa，mokkha）相關的知識的擴充套件，即七種對意義的確定等等。這四種是確定的區分，這十六種是《阿毗達磨彙集論》的總綱。 其含義是，無論有多少特徵的綱要、數量的綱要或中間的綱要等區分，所有這些都包含在一般和特殊的兩個綱要中。因為綱要的詞語所表達的內容無非是一般和特殊兩種。如果存在其他內容，那麼所表達的內容就不是事物，因為不存在不是這兩者的事物。因此，這並不是表達的特殊性所彙集的特殊綱要，而是展示了彙集這部論著所有表達內容的一般綱要。
【English Translation】 Generally, 'characteristics' refer to showing the common attributes of aggregates (Skt. skandha). 'Examples' refer to showing examples similar to aggregates. 'Distinctions' refer to the distinctions of these three dharmas, i.e., sixty-one categories of extended distinctions and thirteen categories of brief distinctions. The Abhidharma treatises repeatedly explain knowledge, but these three dharmas should be understood in four ways, i.e., from aggregation to determination. Therefore, these four determinations are also the essence of aggregation. Unlike other places, 'the collection of all determinations' should not be included in 'the collection of all characteristics.' 'Collection' refers to how to collect these three dharmas. 'Corresponding' refers to how these three dharmas are related to each other, mutually assisting. 'Association' refers to how these three dharmas are associated. Therefore, 'the collection of all characteristics' contains twelve aspects. Second, 'the collection of all determinations' is divided into four determinations, i.e., shown through 'truth' etc. 'Truth' refers to the Four Noble Truths (Skt. āryasatya), i.e., the four of the truth of suffering (Skt. duḥkhasatya) etc. 'Dharma' refers to the twelve divisions of scripture (Skt. dvādaśāṅga-buddhavacana), contained in the three baskets (Skt. tripiṭaka), including its results. 'Attainment' refers to the sixty kinds of attainers, and the ten kinds of enlightenment (Skt. abhisamaya) they attain, including the dharma of merit. 'Discussion' refers to the expansion of knowledge related to liberation (Skt. mokṣa), i.e., the seven determinations of meaning etc. These four are the distinctions of determination, and these sixteen are the general outline of the Abhidharma-samuccaya. Its meaning is that no matter how many distinctions there are of the outline of characteristics, the outline of numbers, or the intermediate outline etc., all of these are contained in the two outlines of general and specific. Because what is expressed by the words of the outline is nothing other than the two of general and specific. If there is something else, then what is expressed is not a thing, because there is no thing that is not these two. Therefore, this is not a special outline collected by the specificity of expression, but it shows the general outline that collects all the expressions of this treatise.
ན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སྔར་ནི་སྡོམ་ཞེས་སྤྱིའི་མིང་གིས་སྨོས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ཡང་ཁྱད་པར་དུ་མ་ཡོད་པས་གང་ཞིག་ཡིན་སྙམ་པ་ལ་ཕྱིས་ནི་སྤྱི་སྡོམ་ཡིན་ཞེས་བྱེ་བྲག་ཏུ་འབྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། ། 1-920 གཉིས་པ་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་རིགས་པའི་ཐིགས་པའི་འགྲེལ་པ་ལས་རབ་ཏུ་བྱེད་པའི་ལུས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ་སྒྲ་དང་དོན་ཏོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་གཉིས་སུ་གནས་པ་ལས་སྒྲའི་ལུས་ནི་བསྟན་ བཅོས་འདིའི་ཚིག་མཐའ་དག་སྡུད་པར་བྱེད་པའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་འདི་ཉིད་ཡིན་ལ། དོན་གྱི་ལུས་ནི་འདིའི་དོན་མཐའ་དག་སྡུད་པར་བྱེད་པ་སྟེ་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་དང་རྣམ་པར་ངེས་ པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གཉིས་ཡིན་ལ་དེའང་བསྡུས་དང་མཚུངས་ལྡན་ལྡན་པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ཡན་ཆད་དང་རྣམ་པར་ངེས་པ་བཞིར་དབྱེ་སྟེ་ཞེས་བྱ་བ་མན་ཆད་ཀྱིས་རིམ་པ་བཞིན་བསྟན་པ་ ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་དོན་གྱི་ལུས་ནི་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་དང་བདེན་བ་དང་ཆོས་དང་ཐོབ་པ་དང་འབེལ་གཏམ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ གང་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔར་བྱས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། གདུལ་བྱ་རྣམས་ཤེས་བྱ་ལ་མཁས་པ་དང་མཁས་ནས་གཞན་ལ་སྟོན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁོ་བོ་ ཅག་སྨྲའོ། །གང་ལ་མཁས་པར་བྱ་བའི་ཤེས་བྱ་ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་པོར་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། །དེ་ལ་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་རྣམས་ཀྱིས་འཁོར་བ་ལ་མཁས་པར་བྱེད་ལ། 1-921 འགོག་པ་དང་ལམ་དང་ཆོས་དང་ཐོབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མྱང་འདས་ལ་མཁས་པར་བྱེད་ཅིང་འབེལ་གཏམ་གྱིས་གཞན་ལ་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །ཡང་ན་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ་ལྟ་བའི་ཡུལ་ཤེས་བྱ་དང་སྤྱོད་ པའི་ཡུལ་ལམ་དང་འབྲས་བུ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཆོས་སོ། །དེ་ལ་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་དང་ཆོས་རྣམ་པར་ངེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་དང་པོ་དང་། ལམ་གྱི་བདེན་པས་ གཉིས་པ་དང་འགོག་པ་དང་ཐོབ་པ་རྣམ་པར་ངེས་པས་གསུམ་པ་ལ་མཁས་པར་བྱེད་དོ། །ཡང་ན་རྣམ་པ་དྲུག་སྟེ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་བདེན་པ་དང་རྟེན་འབྲེལ་དང་གནས་ དང་གནས་མ་ཡིན་པ་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་སྟེ་གཞན་རྣམས་ཀྱིས་དེ་དག་ལ་མཁས་པར་བྱས་ནས་འབེལ་གཏམ་གྱིས་གཞན་ལ་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་རང་དང་གཞན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པའི་ དབང་དུ་བྱས་ནས་རྣམ་པ་ལྔར་བསྡུས་པ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་འདི་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་འདི་ལ་བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་གང་དག་ཤིན་ཏུ་མ་འབྲེལ་བའི་བཤད་པ་མང་པོ་བྱེད་པ་དེ་དག་ ནི་འདིས་སྤང་བར་བྱའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་ཚིག་དང་དོན་ལ་ལུས་ཞེས་བརྗོད་པ་ནི་སྒྲ་དང་དོན་གྱི་ཡན་ལག་དུ་མ་འདུས་པའི་ཕྱིར་དང་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང
【現代漢語翻譯】 因此，之前用『總』這個詞來稱呼，但因為其中有很多差別，所以爲了區分是什麼，之後就用『總集』這個詞來特別區分，這就是它的含義。 第二，『總集』的意義，如《理滴論釋》中所說：『論述的體性有兩種，即聲音和意義。』因此，存在兩種體性，聲音的體性就是這部論著的所有詞句都包含在這首偈頌中；意義的體性就是這部論著的所有意義都包含在《攝類學》和《辨析》中。其中，『總』與『相應』等同，一直到『辨析』分為四部分，依次進行闡述。 或者說，意義的體性是《攝類學》，以及真諦、法、獲得和辯論，《辨析》這五者的自性。如果有人問：『根據什麼原因將總集分為五類？』我們可以回答說：『這是根據被教化者精通所知，並且精通後向他人展示的能力而劃分的。』需要精通的所知也有兩種，即輪迴和涅槃。其中，《攝類學》和苦諦、集諦的真諦，使人精通輪迴。 滅諦、道諦、法和獲得，使人精通涅槃，而辯論則用來向他人展示。或者說，有三種，即觀察的對境所知、修行的對境道，以及果位功德之法。其中，《攝類學》、苦諦、集諦和法辨析，使人精通第一種；道諦使人精通第二種；滅諦和獲得辨析使人精通第三種。或者說，有六種，即蘊、界、處、諦、緣起和處非處，通過精通這些，然後用辯論向他人展示，因此，爲了實現自他利益，才歸納為五類，這就是它的含義。對於這個意義，有些藏族學者做了很多不相關的解釋，這些都應該避免。像這樣的詞句和意義被稱為『體性』，是因為它包含了聲音和意義的眾多分支，並且是闡述分支的依據。
【English Translation】 Therefore, previously, it was referred to by the general term 'collection', but because there are many differences within it, in order to distinguish what it is, later it is specifically distinguished by the term 'compendium'. This is its meaning. Secondly, the meaning of 'compendium' is as stated in the commentary on the Tarkabindu (滴論): 'The nature of exposition is twofold: sound and meaning.' Therefore, there exist two natures. The nature of sound is that all the words of this treatise are contained within this verse; the nature of meaning is that all the meanings of this treatise are contained within the Compendium of Categories and the Discrimination. Among these, 'collection' is equivalent to 'correspondence', and so on, up to the division of 'discrimination' into four parts, which are explained in sequence. Alternatively, the nature of meaning is the nature of the Compendium of Categories, as well as the five natures of truth, dharma, attainment, and debate, Discrimination. If someone asks, 'According to what reason are the compendiums divided into five categories?' We can answer, 'This is divided according to the ability of those to be taught to be proficient in what is to be known, and to demonstrate it to others after being proficient.' There are also two types of knowable objects to be proficient in, namely samsara and nirvana. Among these, the Compendium of Categories and the truths of suffering and origin make one proficient in samsara. The truths of cessation and path, dharma, and attainment make one proficient in nirvana, while debate is used to demonstrate to others. Alternatively, there are three types: the object of observation, what is to be known; the object of practice, the path; and the qualities of the fruit. Among these, the Compendium of Categories, the truths of suffering and origin, and the Dharma Discrimination make one proficient in the first; the truth of the path makes one proficient in the second; and the Cessation and Attainment Discrimination make one proficient in the third. Alternatively, there are six types: aggregates, elements, sources, truths, dependent origination, and what is and is not a place. By being proficient in these, one then demonstrates to others through debate. Therefore, in order to accomplish the benefit of oneself and others, it is summarized into five categories. This is its meaning. Regarding this meaning, some Tibetan scholars make many irrelevant explanations, which should be avoided. Such words and meanings are called 'nature' because they contain the numerous branches of sound and meaning, and are the basis for explaining the branches.
་ཆོས་དུ་མ་ཚོགས་ཤིང་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་བརྡ་སྤྲོད་པའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ལས། 1-922 ཚོགས་དང་ལུས་དང་འདུས་པ་ནི། །རྣམ་གྲངས་དག་སྟེ་དེ་བཞིན་སྦྱར། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་མདོ་དང་སྡོམ་དང་མདོར་བསྟན་པ་བཞི་ནི་མིང་གི་ རྣམ་གྲངས་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་དགོས་པའི་དོན་ནི་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་མདོར་བསྟན་པའི་དགོས་པ་རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་དུ་མ་བཤད་པ་ལས་འདིར་ནི་སྡོམ་གྱི་དགོས་ པ་ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་ལ་སྒྲོ་འདོགས་དང་སྐུར་འདེབས་སྤོང་བ་དང་ཚིག་ཉུང་ངུས་དོན་གྱི་སྤྱི་བདེ་བླག་ཏུ་རྟོགས་པ་དང་མཉན་ཅིང་བཤད་སླ་བ་དང་། འདི་ལས་རྟོག་ལྡན་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་ པ་སྟེ་དགོས་པ་བཞི་གཟུང་བར་བྱའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་གསུམ་ནི་རྟོགས་པར་སླ་ལ་བཞི་པ་ནི་སྡོམ་གྱི་ཚིག་ལས་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུས་ལ་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ཡོད་པར་ཤེས་ནས་ རྟོག་ལྡན་འཇུག་པར་འགྱུར་བས་དེ་བཤད་པར་བྱའོ། །འདི་ལ་བསྟན་བཅོས་བཤད་པ་དང་། དེ་ལ་དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་བཀོད་པའི་དགོས་པ་བཤད་པ་དང་། དེ་ལ་ཡོད་པའི་དགོས་འབྲེལ་ཉིད་བཤད་པ་དང་ དོན་གསུམ་ཡོད་པའི་དང་པོ་ལ་དོན་བཞི་སྟེ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ཚད་དང་། ངོ་བོ་དང་། དབྱེ་བ་དང་། ངེས་པའི་ཚིག་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི་ཡི་གེ་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་དོན་གྱི་ངོ་བོ་སྟོན་པའི་མིང་འགྲུབ་བོ། ། 1-923 མིང་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་སྟོན་པའི་ཚིག་གོ །ཚིག་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་སྐྱེས་བུ་འཇུག་ལྡོག་བྱ་བའི་དོན་གཅིག་སྟོན་པའི་ངག་གོ །ངག་དུ་མ་འདུས་པའི་འཇུག་ལྡོག་བྱ་ བའི་དོན་དུ་མ་སྟོན་པའི་ལེའུ་འམ་རབ་ཏུ་བྱེད་པའོ། །དེ་དུ་མ་འདུས་པ་ལས་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ལུས་འགྲུབ་བོ་ཞེས་བཙུན་པ་སྤྱན་རས་གཟིགས་བརྟུལ་ཞུགས་འཆད་དོ། །ངོ་བོ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་ སྨྲ་བ་སྒྲ་སྤྱིའི་ཕྲེང་བ་གཞུང་ལུགས་དང་མཉམ་པ་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོས་བསྡུས་པ་ལ་འདོད་ཅིང་། མདོ་སྡེ་པ་སྒྲ་རང་གི་མཚན་ཉིད་གཞུང་ལུགས་ཀྱི་ཚད་དང་མཉམ་པ་གཟུགས་ ཀྱི་ཕུང་པོས་བསྡུས་པ་ལ་འདོད་ལ། སེམས་ཙམ་པ་རྣམས་ནི་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཞེས་གཞུང་ལུགས་ཀྱི་ཚད་དང་མཉམ་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོ་འཁོར་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ རྗེས་འབྲང་དང་བཅས་པས་བསྡུས་པ་ལ་འདོད་དོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཕྱི་རིག་པ་དང་། ནང་རིག་པའི་བསྟན་བཅོས་གཉིས་ལས་ཕྱི་མ་དང་། དེ་ལའང་སྡེ་སྣོད་གསུམ་ལས་ཆོས་མངོན་པ་དང་། ཡང་བཀའ་ཟབ་ མོ་འབྱེད་པ་དང་། འཁྲུགས་པ་སྡེབ་པ་དང་། འཐོར་བ་སྡུད་པ་ནི་གསུམ་ཆར་ཡང་། བརྩིར་རུང་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་ཕྱི་མ་ཉིད་གཙོར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། 1-924 ཐོས་རྩོད་སྒྲུབ་པ་ལྷུར་ལེན་དང་། །དོན་མ
【現代漢語翻譯】 由於眾多佛法聚集在一起，因此出自於語法論著。 其中說到：『聚集、身體和集合，都是同義詞，應如此理解。』因此，身體、分類、概要和簡述，這四者是名稱的同義詞。 第三，關於必要之義，過去的論師們對佛法簡述的必要性，從各種論述和理路等方面進行了諸多闡述。而在這裡，總結的必要性在於避免對分支的詳細解釋進行增減和誹謗，用簡短的語言輕鬆理解要義，易於聽聞和講述，並且由此進入有思辨的論著。這四個必要性應該把握。 其中，前三個容易理解，而第四個是，從總結的詞句中瞭解論著的結構具有四個必要性等，從而進入有思辨的論著，因此需要對此進行闡述。這裡包括論著的闡述，以及闡述其中必要關聯的言辭，以及闡述其中存在的必要關聯，共三個方面。第一個方面有四個要點：論著的量、本體、分類和定義。首先，多個文字組合在一起，形成能夠顯示事物本質的名稱。 多個名稱組合在一起，形成能夠顯示事物差別的詞語。多個詞語組合在一起，形成能夠顯示人們行為取捨的單一意義的語句。多個語句組合在一起，形成能夠顯示行為取捨的多種意義的章節或論述。這些組合在一起，就形成了論著的結構。這是尊者觀世音寂護的觀點。本體方面，分別說部認為，聲音的普遍組合與論典體系相符，由不具足的行蘊所概括。經部認為，聲音自身的特徵與論典體系的量相符，由色蘊所概括。唯識宗則認為，具有表達形式的意，即與論典體系的量相符的識蘊，由心及隨行所概括。 分類方面，有外道論著和內道論著兩種，以外道論著為主。在內道論著中，又有三藏，即經藏、律藏、論藏。雖然開解甚深教義、調和矛盾、收集散落的內容，三者都重要，但主要以外道論著為主。無論如何，從歸納辨析的角度來看， 專注于聽聞、辯論和論證，意義不大。
【English Translation】 Because many Dharmas are gathered and assembled, it is from the grammatical treatises. It says: 'Gathering, body, and assembly are synonyms, and should be understood accordingly.' Therefore, body, classification, summary, and brief statement are synonyms of names. Third, regarding the purpose, the previous teachers have explained the necessity of Dharma summaries from various discussions and reasonings. Here, the necessity of a summary lies in avoiding additions, subtractions, and slanders to the detailed explanations of branches, easily understanding the essence with concise language, being easy to hear and explain, and entering into speculative treatises from this. These four necessities should be grasped. Among them, the first three are easy to understand, and the fourth is that from the words of the summary, one understands that the structure of the treatise has four necessities, etc., and thus enters into speculative treatises, so it needs to be explained. This includes the explanation of the treatise, the explanation of the words of necessary connection, and the explanation of the necessary connection that exists in it, with a total of three aspects. The first aspect has four points: the measure of the treatise, the essence, the classification, and the definition. First, multiple letters are combined to form a name that shows the essence of things. Multiple names are combined to form a word that shows the difference of things. Multiple words are combined to form a sentence that shows a single meaning of what people should do or not do. Multiple sentences are combined to form a chapter or discourse that shows multiple meanings of what to do or not do. These combined together form the structure of the treatise. This is the view of Venerable Avalokiteśvara Śāntarakṣita. Regarding the essence, the Vaibhāṣika school believes that the general combination of sounds conforms to the system of treatises and is summarized by the aggregates of formations that are not complete. The Sautrāntika school believes that the characteristics of the sounds themselves conform to the measure of the treatise system and are summarized by the form aggregate. The Yogācāra school believes that the mind with the form of expression, that is, the consciousness aggregate that conforms to the measure of the treatise system, is summarized by the mind and its followers. Regarding the classification, there are two types of treatises: external treatises and internal treatises, with the external treatises being the main ones. Among the internal treatises, there are the three Piṭakas, namely the Sūtra Piṭaka, the Vinaya Piṭaka, and the Abhidharma Piṭaka. Although unraveling profound teachings, reconciling conflicts, and collecting scattered content are all important, the external treatises are mainly emphasized. In any case, from the perspective of summarizing and analyzing, Focusing on listening, debating, and arguing is not very meaningful.
ེད་དོན་ལོག་དོན་དམ་སྟོན། །ངན་གཡོ་སྙིང་མེད་སྡུག་བསྔལ་སྤོང་། །བསྟན་བཅོས་གསུམ་ཚན་གསུམ་དུ་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ཚིག་གསུམ་ཀ་ལ་བྲམ་ཟེའི་གསང་ ཚིག་དང་མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མའི་བསྟན་བཅོས་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་བཀའ་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །ངེས་ཚིག་ནི་ཤསྠྲ་ཅེས་འབྱུང་བའི་ཤ་ས་ན་འཆོས་པ་དང་ཏྲ་ཡ་ཏི་སྐྱོབ་པ་ སྟེ་རྣམ་བཤད་རིགས་པ་ལས། །ཉོན་མོངས་དགྲ་རྣམས་མ་ལུས་འཆོས་པ་དང་། །ངན་འགྲོ་སྲིད་ལས་སྐྱོབ་པ་གང་ཡིན་པ། །འཆོས་སྐྱོབ་ཡོན་ཏན་ཕྱིར་ན་བསྟན་བཅོས་ཏེ། །གཉིས་པོ་འདི་དག་གཞན་གྱི་ལུགས་ ལ་མེད། །ཅེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་བཀོད་པའི་དགོས་པ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་གཞན་ཕྱོགས་དགག་པ་ནི་གཞོན་ནུ་མ་ལེན་པ་ན་རེ་དགོས་འབྲེལ་གྱི་ངག་བཀོད་ པའི་དགོས་པ་ནི་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ལ་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ཚད་མའི་ངེས་པ་སྐྱེས་ནས་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་སྨྲ་སྟེ་ཇི་སྐད་དུ། བསྟན་བཅོས་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ དམ། །ཡང་ན་ལས་ནི་འགའ་ཞིག་ལ། །ཇི་སྲིད་དགོས་པ་མ་བརྗོད་པ། །དེ་སྲིད་དུ་ནི་སུ་ཞིག་འཛིན། །ཞེས་སྨྲས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་མི་རིགས་ཏེ་འདི་ལྟར་རྟོག་པ་དང་མི་ལྡན་པ་འཇུག་པ་ནི་དགོས་པ་ལ་མི་ལྟོས་པས་དེའི་དོན་དུ་བཀོད་པ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་རྟོག་པ་དང་ལྡན་པ་ཡང་སྐྱེས་བུ་ཙམ་གྱི་ཚིག་ལ་འཁྲུལ་པ་མཐོང་བ་དང་། 1-925 སྐྱེས་བུ་ཁྱད་པར་ཅན་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་དང་། སྐྱེས་བུས་མ་བྱས་པའི་ཚིག་མི་སྲིད་པས་ཚིག་གང་ལས་ཀྱང་དོན་ལ་ངེས་པ་སྐྱེ་བར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་སྒྲ་ལས་ནི་དོན་ ཚད་མས་རྟོགས་པར་མི་འཐད་དེ་དེ་དག་འབྲེལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རི་གངས་ཅན་དང་འབིགས་བྱེད་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་བདག་གཅིག་པའམ་དེ་ལས་བྱུང་བས་འབྲེལ་ན་འཇིག་རྟེན་ན་ཕོངས་པ་ རྒྱུན་ཆད་པར་འགྱུར་ཏེ། གང་གིས་ཕོངས་པ་དེ་རྗོད་པའི་སྒྲ་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ཡང་ཁ་ཅིག་རྒྱ་དམར་ན་རེ་གནའ་ལུགས་རྗེས་སུ་བསྐྱང་ཞིང་དམ་པའི་སྤྱོད་པ་དང་བསྟུན་ པའི་ཕྱིར་སྔོན་གྱི་རྩོམ་པ་པོ་དག་གི་ལུགས་རྗེས་སུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་བ་དེའང་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལ་དགོས་པ་གཞན་མེད་ན་ནི་སྔོན་གྱི་རྩོམ་པ་པོ་དག་ཡང་འགོད་པ་ མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡོད་ན་ནི་དེ་ཉིད་འདིའི་ཡང་དགོས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་གསུམ་ལས་དོན་འདི་ལ་སློབ་དཔོན་ཞི་བ་འཚོ་ན་རེ་བསྟན་བཅོས་འདི་ནི་བརྩམ་ པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་མེད་པའི་ཕྱིར་བྱ་རོག་གི་སོ་བརྟག་པའི་བསྟན་བཅོས་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཁ་ཅིག་རྩོམ་བའི་བྱ་བ་འགོག་པའི་ལོག་རྟོག་བཟློག་པ་ནི་ངག་འདིའི་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-926 དེས་ན་གང་དགོས་པ་
【現代漢語翻譯】 『真實意義與虛假意義皆顯現，摒棄惡劣的欺騙、無情和痛苦，經論被認為是三組。』 這句話的意思是，將婆羅門的秘密語、外道教的量論以及佛陀的三種教誨依次對應起來。詞源學上，『Śāstra』（梵文天城體：शास्त्र，梵文羅馬擬音：śāstra，漢語字面意思：教導）一詞來源於『Śāsana』（梵文天城體：शासन，梵文羅馬擬音：śāsana，漢語字面意思：調伏）意為調伏，『trāyate』（梵文天城體：त्रायते，梵文羅馬擬音：trāyate，漢語字面意思：救護）意為救護，如釋論理中所說：『調伏所有煩惱之敵，救護脫離惡趣輪迴，因其調伏與救護之功德，故名為經論，此二者乃其他宗派所無。』 第二，闡述必要聯繫的目的是爲了駁斥其他觀點。年輕的學者認為，闡述必要聯繫的目的是爲了通過聲音產生的量，對必要等四者產生確定，從而進入經論。正如他們所說：『所有經論，或某些行為，若不說明必要，誰會接受？』 這是他們的觀點。這是不合理的，因為不具備辨別能力的人進入經論不需要考慮必要，因此爲了他們的緣故而闡述必要是沒有意義的。而具備辨別能力的人，會看到僅僅是人的話語是不可靠的，難以理解特殊人物的話語，並且不可能存在非人所造的話語，因此不可能從任何話語中對意義產生確定。 此外，不可能通過聲音來用量認識意義，因為它們之間沒有聯繫，就像雪山和工具一樣。如果它們之間因為是同一個主體或者由同一個主體產生而有關聯，那麼世間的貧困將會永遠消失，因為所有表達貧困的聲音都存在於所有事物中。另外，一些紅色的學者說，遵循古代的傳統，並與神聖的行為保持一致，因此遵循古代作者的風格。這種說法也是不正確的，因為如果這沒有其他必要，那麼古代作者也不應該被引用；如果存在其他必要，那麼那本身就將成為這裡的必要。第二，就我們自己的觀點而言，有三個方面。對於這個問題，寂護論師認為，這部經論不應該被創作，因為它缺乏必要等四者，就像研究烏鴉牙齒的經論一樣。因此，駁斥某些人阻止創作的錯誤觀念是這段話的必要。
【English Translation】 'The true meaning and false meaning are both revealed, abandoning evil deception, heartlessness, and suffering, the scriptures are considered to be three sets.' This means that the secret words of the Brahmins, the logic of the heretics, and the three teachings of the Buddha are sequentially corresponded. Etymologically, the word 'Śāstra' (藏文：བསྟན་བཅོས།，梵文天城體：शास्त्र，梵文羅馬擬音：śāstra，漢語字面意思：teaching) comes from 'Śāsana' (藏文：བསྟན་པ།，梵文天城體：शासन，梵文羅馬擬音：śāsana，漢語字面意思：discipline) meaning to subdue, and 'trāyate' (藏文：སྐྱོབ་པ།，梵文天城體：त्रायते，梵文羅馬擬音：trāyate，漢語字面意思：to protect) meaning to protect, as stated in the commentary on logic: 'Subduing all the enemies of afflictions, protecting from the evil realms of samsara, because of its merits of subduing and protecting, it is called scripture, these two are not found in other schools.' Second, the purpose of stating the necessary connection is to refute other views. Young scholars believe that the purpose of stating the necessary connection is to generate certainty about the four necessities through the measure arising from sound, thereby entering the scriptures. As they say: 'All scriptures, or certain actions, if the necessity is not stated, who will accept it?' This is their view. This is unreasonable because those who do not have the ability to discern do not need to consider the necessity when entering the scriptures, so stating the necessity for their sake is meaningless. And those who have the ability to discern will see that merely human words are unreliable, it is difficult to understand the words of special people, and it is impossible for words not made by humans to exist, so it is impossible to generate certainty about the meaning from any words. Furthermore, it is impossible to recognize the meaning through sound by measure because there is no connection between them, just like the snow mountain and the tool. If they are connected because they are the same subject or produced by the same subject, then the poverty in the world will disappear forever, because all the sounds expressing poverty exist in all things. In addition, some red scholars say that they follow the ancient tradition and keep in line with the sacred behavior, so they follow the style of ancient authors. This statement is also incorrect, because if there is no other necessity for this, then ancient authors should not be quoted either; if there is another necessity, then that itself will become the necessity here. Second, in our own view, there are three aspects. Regarding this question, Master Śāntarakṣita believes that this scripture should not be created because it lacks the four necessities, just like the scripture studying the teeth of crows. Therefore, refuting the wrong notion of some people preventing creation is the necessity of this passage.
བཞི་དང་ལྡན་པ་དེ་མཁས་པས་བརྩམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་གསོ་བ་རིག་པའི་བསྟན་བཅོས་བཞིན་ནོ། །བསྟན་བཅོས་འདིའང་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་དང་ལྡན་པ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །སློབ་དཔོན་ཆོས་མཆོག་ནི་ངག་འདི་ལས་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ལ་ཡོད་ལ་ཤས་ཆེར་འཛིན་པའི་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་ ནས་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པ་དགོས་པར་འདོད་དེ། ཇི་སྐད་དུ། གང་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་དོན་གཉེར་ནི། །ཐེ་ཚོམ་ལས་ཀྱང་འཇུག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །བྲམ་ཟེ་བདེ་བྱེད་དགའ་བ་ན་རེ་ བསྟན་བཅོས་ཀྱི་སྐབས་མངོན་དུ་བྱས་ནས་བསྟན་བཅོས་བཀོད་པ་ནི་གཞུང་མཛེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་གློ་བུར་དུ་གཞུང་རྩོམ་པ་ལ་ཞུགས་ན་མི་མཛེས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གསུམ་ པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི་གལ་ཏེ་ངག་འདི་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་འདི་རྟོག་པ་དང་མི་ལྡན་པའི་ལོག་རྟོག་བཟློག་ཅིང་འཇུག་པའི་དོན་དུ་ནི་བཀོད་པ་མ་ཡིན་ལ་རྟོག་པ་ དང་ལྡན་པ་ཡང་རིགས་པ་མེད་པའི་ཚིག་ཙམ་གྱིས་ལོག་རྟོག་བཟློག་ཅིང་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་ངག་མེད་པར་ཡང་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བས་ཐེ་ཚོམ་ལས་འཇུག་པ་ངག་དང་ལྡོག་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། 1-927 གཅིག་ལ་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེས་པ་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པས་བཞི་བསྟན་པ་དོན་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། གཞུང་མཛེས་པར་ཡང་མཆོད་བརྗོད་ལ་སོགས་པ་གཞན་གྱིས་བྱས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ་འདི་ལ་ཚུལ་གསུམ་པའི་རིགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐེ་ཚོམ་གྱིས་རྟོག་ལྡན་གྱི་ལོག་རྟོག་བཟློག་ཅིང་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་པ་དང་ཤས་ཆེར་འཛིན་པའི་ཐེ་ཚོམ་ངག་ལས་སྐྱེ་ བར་ནི་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། བཞི་ལས་གཅིག་མེད་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་ཡང་རྟོག་ལྡན་བསྟན་བཅོས་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་ངག་འདིས་བསྟན་བཅོས་བརྗོད་བྱ་དང་དགོས་པ་ལ་ སོགས་པའི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པར་བསྟན་པས་མཛེས་པར་བྱས་པ་དེ་ལྟར་ནི་གཞན་གྱིས་མཛེས་པར་བྱེད་མི་ནུས་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་མཛེས་པ་གཅིག་ནི་ས་བོན་དང་སྡོང་བུ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཆུ་ཤིང་ ལྟར་ཐ་དད་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་ངག་འདིས་ནི་བསྟན་བཅོས་འདི་བརྗོད་བྱ་དང་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་དང་ལྡན་པར་བསྟན་པ་ན་འདིའི་ལུས་ཆོས་བཞིས་མཛེས་པར་བྱས་པའི་ཁྱད་པར་ཅན་ དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ལ་བཤད་པར་དམ་བཅའ་ལ་སོགས་པས་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གྱིས་མཛེས་པར་བྱས་པ་ལ་འདིའི་མཛེས་པ་དོན་མེར་པར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་ཡང་མེད་དེ། མིག་གིས་མཛེས་པར་བྱས་པ་ལ་སོའི་ཕྲེང་བ་དོན་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-928 ངག་གཅིག་ལ་འབྲས་བུ་གསུམ་མི་རུང་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་མར་མེ་གཅིག་ལས་ཤེས་པ་དང་སྡོང་བུའི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ
【現代漢語翻譯】 智者應當著述具備四種要素的論典，例如醫學論典。這部論典也具備必要等四種要素，這被稱為自性推理。論師法勝認為，由於這句話，人們對論典的必要等四種要素產生猶豫，因此需要進入論典。正如他所說：『因為世人尋求意義，即使猶豫也會進入。』婆羅門善喜說，爲了美化論典而顯明論典的意圖，如果突然開始寫作論典，就不會美觀。 第三，駁斥爭論：如果這句話變得沒有意義，因為它不是爲了遣除不符合正理的邪分別並引入正理而說的，而且即使符合正理，也僅僅通過沒有道理的言辭來遣除邪分別並進入論典，那將太過分了。即使沒有言辭也會產生猶豫，因此從猶豫而進入論典與言辭不符。僅僅因為對一件事產生猶豫就進入論典，那麼宣說四種要素就變得沒有意義了。而且，即使美化論典，讚頌等也已經被其他人做過了。如果有人這樣說，那是不對的，因為這裡有第三種推理方式。猶豫可以遣除符合正理的邪分別，並且進入或不進入論典，而且通過量成立，對大部分產生猶豫是從言辭產生的。即使對四種要素中的一個產生猶豫，也不會進入符合正理的論典。正如這句話通過顯示論典的所詮釋內容和必要等特點來美化論典一樣，其他人無法做到，因此這種美化就像從種子和樹幹中生長的樹木一樣是不同的。 就像這句話通過顯示這部論典具備所詮釋內容和必要等四種要素，來顯示這部論典的身體被四法美化一樣，而發誓宣說等則不是這樣。其他人所做的美化也沒有導致這部論典的美化變得沒有意義的過失，就像眼睛所做的美化也沒有導致項鍊變得沒有意義一樣。 一個言辭產生三個結果也是可以的，就像一盞燈可以產生知識和樹木的形態變化一樣。
【English Translation】 A wise person should compose a treatise that possesses four qualities, like a treatise on medicine. This treatise also possesses four qualities such as necessity, which is called reasoning by its nature. The teacher Dharmakirti believes that because of this statement, people have doubts about the necessity and other four qualities of the treatise, so it is necessary to enter the treatise. As he said: 'Because people seek meaning, they enter even with doubt.' The Brahmin Sukhavati says that to beautify the treatise, the intention of the treatise is made manifest. If one suddenly starts writing a treatise, it will not be beautiful. Third, refuting disputes: If this statement becomes meaningless because it is not stated to dispel wrong conceptions that do not conform to reason and to introduce reason, and even if it conforms to reason, it merely dispels wrong conceptions with unreasonable words and enters the treatise, it would be too extreme. Even without words, doubts arise, so entering the treatise from doubt does not conform to words. Merely entering because of doubt about one thing would make it too meaningless to state the four qualities. Moreover, even if beautifying the treatise, praise, etc., has already been done by others. If someone says this, it is not correct, because there is a third type of reasoning here. Doubt can dispel wrong conceptions that conform to reason, and entering or not entering the treatise, and it is established by valid cognition that doubt arises mostly from words. Even if one doubts one of the four qualities, one will not enter a treatise that conforms to reason. Just as this statement beautifies the treatise by showing the characteristics of the content to be explained and the necessity, etc., others cannot do it, so this beautification is different like a tree that grows from a seed and a trunk. Just as this statement shows that this treatise possesses the content to be explained and the four qualities such as necessity, it shows that the body of this treatise is beautified by the four dharmas, but vowing to explain, etc., is not like that. There is also no fault in the beautification done by others causing the beautification of this treatise to become meaningless, just as the beautification done by the eyes does not cause the necklace to become meaningless. It is also permissible for one statement to produce three results, just as one lamp can produce knowledge and the transformation of the form of a tree.
་དང་འབར་བའི་སྐད་ཅིག་གཞན་མི་སྐྱེ་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་བ་ལས་རྣམ་ འགྲེལ་ལས། དེ་བཞིན་གཅིག་ཡང་དུ་མ་བྱེད། དེ་དངོས་ཡོངས་སུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྩོད་པའི་རིགས་པ་ལས། གཅིག་ལ་ཡང་དོན་དུ་མ་བྱེད་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཏེ་ཞེས་བཤད་པའང་ ཡིན་ནོ། ། དོན་གསུམ་པ་དགོས་འབྲེལ་ཉིད་བཤད་པ་ལ་དགོས་འབྲེལ་བཞི་སོ་སོའི་དོན་དང་། དེ་དག་གཅིག་པ་དང་ཐ་དད་བརྟག་པ་དང་། བཞི་ཁོ་ནར་སྟོན་པའི་གྲངས་ངེས་པ་དང་། དེ་དག་ངག་ འདིས་ཇི་ལྟར་བསྟན་པའི་ཚུལ་བཞི་ལས་དང་པོ་ལའང་ངག་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པའི་དགོས་འབྲེལ་བཞི་ནི། ངག་དེས་བསྟན་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་ལས་དེ་རྟོགས་པ་དང་། དེ་ལས་དོན་གཞན་གཅིག་གྲུབ་ པ་དང་། གཉིས་པོ་དེ་དེ་དང་དེ་ལས་བྱུང་བ་བཞི་ཡིན་ནོ། །དགོས་འབྲེལ་ངག་ལ་ཡོད་པའི་དགོས་འབྲེལ་བཞི་ནི་དགོས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ངག་འདིའི་བརྗོད་བྱ་དང་། ངག་འདི་ལས་དེ་དག་ རྟོགས་པ་ནི་དགོས་པ་དང་། དེ་ལས་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པ་ནི་དགོས་པའི་དགོས་པ་དང་། རྟོགས་པ་ངག་ལས་བྱུང་བ་དང་། འཇུག་པ་རྟོགས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་འབྲེལ་བ་ཡིན་ནོ། །བསྟན་བཅོས་ལུས་ལ་ཡོད་པའི་དགོས་འབྲེལ་བཞི་ནི་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལྔ་འདིའི་བརྗོད་བྱ་དང་། 1-929 འདི་ལས་དེ་དག་རྟོགས་པ་དགོས་པ་དང་། དེ་ལས་དེ་དག་ཡིད་ལ་བྱས་པས་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་དང་ལྡན་ནས་འབེལ་པའི་གཏམ་གྱིས་གཞན་གྱི་དྲི་བ་ལུང་སྟོན་ཅིང་རིམ་གྱིས་བྱང་ཆུབ་ ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་ནི་དགོས་པའི་དགོས་པ་དང་། དེ་དགོས་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། དགོས་པ་བསྟན་བཅོས་ལས་བྱུང་བ་ནི་འབྲེལ་བ་ཡིན་ཏེ་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་ཀྱིས་འགྲེལ་པ་ལས་ཅིའི་ཕྱིར་ བསྟན་བཅོས་འདི་བརྩམས་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ལས་བརྩམས་ཏེ་དུ་དང་ཅི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་བསམ་པའི་གནས་རྣམས་ལ་མཁས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བརྩམས་སོ། །འདི་ལྟར་མཁས་པ་ འདིས་ནི་ཕན་ཡོན་རྣམ་པ་གཉིས་འཐོབ་སྟེ། ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཕན་ཡོན་དང་། འབེལ་པའི་གཏམ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཕན་ཡོན་ནོ། །དེ་ལ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཕན་ཡོན་ནི་ཞི་གནས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ མཐུན་པ་དང་། ལྷག་མཐོང་འཕེལ་བའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཞི་གནས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་གནས་འདི་དག་ལ་མཁས་པར་བྱས་པ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པས་ཇི་ལྟར་རང་གི་དམིགས་པ་ ལ་རྩེ་གཅིག་པའི་ཚུལ་གྱིས་བདེ་བར་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་ཞི་གནས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་ནོ། །ལྷག་མཐོང་འཕེལ་བའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་རྣམ་པ་མང་པོར་ཤེས་བྱ་ཡོངས་སུ་བརྟགས་པས་ཤེས་རབ་ཁྱད་ཞུགས་པར་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ལྷག་མཐོང་གི་རྗེས་སུ་མཐུན་ནོ། ། 1-930 འབེལ་པའི་གཏམ་གཏན་ལ་འབེབས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི་གནས་འདི་དག་ལ་མཁས་པས་དྲི་བ་ཐམས་ཅད་ལུང་སྟོན་ནུས་པའི་མཐུ་དང་ལྡན་པས་མ
【現代漢語翻譯】 並且燃燒的剎那不會產生其他，而是化為灰燼。《釋量論》中說：『同樣，一也不要變成多，因為那是事物的完全顯示。』《辯論理則》中也說：『因為見到一也不變成多。』 第三個意義是宣說必要關聯，其中必要關聯有四種，分別是各自的意義，以及考察它們是一體還是他體，以及只顯示四種的數量決定，以及這些通過語言如何顯示的四種方式。首先，對於所有語言都存在的四種必要關聯是：語言所要表達的內容，以及從那之中理解它，以及從那之中成就另一個意義，以及兩者都從它和那之中產生。存在於語言中的四種必要關聯是：必要等四者是這段話的表達對象，從這段話中理解它們是必要，從那之中進入論典是必要的必要，理解從語言中產生，進入從理解中產生是關聯。 存在於論典主體中的四種必要關聯是：《攝類學》五種是這段話的表達對象，從中理解它們是必要，從中通過作意，具備止觀，並通過流利的言辭回答他人的問題，逐漸獲得菩提是必要的必要，那從必要中產生，必要從論典中產生是關聯。導師聖子說，在註釋中，為什麼要創作這部論典呢？從蘊等開始，爲了精通『多少』和『為什麼』等思考之處而創作。像這樣，這位智者將獲得兩種利益：作意的利益和確定流利言辭的利益。其中，作意的利益是與寂止隨順，以及與觀增長隨順。應當理解與寂止隨順，是因為精通這些處所，毫無疑問，如何以專注的方式安樂地平等安住于自己的所緣境，因此與寂止隨順。與觀增長隨順，是因為通過多種方式對所知進行全面考察，智慧得以卓越增長，因此與觀增長隨順。 確定流利言辭的利益是，因為精通這些處所，具備能夠回答所有問題的能力。
【English Translation】 And the burning moment does not give rise to another, but turns to ashes. The Pramāṇavārttika says: 'Likewise, do not make one into many, for that is the complete manifestation of the thing.' The Vādavidhi also says: 'Because it is seen that one does not become many.' The third meaning is to explain the necessity of connection, in which there are four kinds of necessary connections: the meaning of each, and examining whether they are one or different, and the numerical certainty of showing only four, and how these are shown by language. First, the four necessary connections that exist for all languages are: what the language is to express, and understanding it from that, and accomplishing another meaning from that, and both arising from it and that. The four necessary connections that exist in language are: the four necessities, etc., are the objects of expression of this statement, and understanding them from this statement is the necessity, and entering the treatise from that is the necessity of necessity, and understanding arises from language, and entering arises from understanding is the connection. The four necessary connections that exist in the body of the treatise are: the five Compendiums are the objects of expression of this statement, and understanding them from this is the necessity, and from that, by attending to them, possessing śamatha (止，止觀，calm abiding，止) and vipaśyanā (觀，毗缽舍那，insight，觀), and answering others' questions with eloquent speech, gradually attaining enlightenment is the necessity of necessity, and that arises from necessity, and necessity arises from the treatise is the connection. The teacher Gyälwang Sönam Drakpa says in the commentary, 'Why was this treatise composed?' Starting from the aggregates, etc., it was composed in order to become proficient in places of thought such as 'how many' and 'why'. In this way, this wise person will obtain two benefits: the benefit of attention and the benefit of establishing eloquent speech. Among them, the benefit of attention is in accordance with śamatha (止，止觀，calm abiding，止), and in accordance with the increase of vipaśyanā (觀，毗缽舍那，insight，觀). It should be understood that being in accordance with śamatha (止，止觀，calm abiding，止) is because, having become proficient in these places, there is no doubt how to comfortably and equally abide in one's own object of focus with a single-pointed manner, therefore it is in accordance with śamatha (止，止觀，calm abiding，止). Being in accordance with the increase of vipaśyanā (觀，毗缽舍那，insight，觀) is because, through the comprehensive examination of knowable objects in many ways, wisdom goes into excellence, therefore it is in accordance with the increase of vipaśyanā (觀，毗缽舍那，insight，觀). The benefit of establishing eloquent speech is that, because of proficiency in these places, one possesses the power to answer all questions.
ི་འཇིགས་པ་ཐོབ་པར་བལྟའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་ཕྱིན་ཅི་ མ་ལོག་པའི་ཐབས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་བར་དུ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེ་དག་གཅིག་པ་དང་ཐ་དད་བརྟག་པ་ནི་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཀུན་ལས་བཏུས་ པ་ལྔ་དང་ནི་གཞན་གསུམ་ཀའང་ངོ་བོ་གཅིག་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་གིས་མ་བསྡུས་པའི་ཤེས་བྱ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་ཀྱི་བརྗོད་བྱ་ནི་དངོས་མེད་ཡིན་པས་དེ་དང་ནི་གཅིག་པ་བཀག་པ་ ཙམ་ཡིན་ནོ། །གང་དང་གང་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པ་དེ་དང་དེ་ནི་ཐ་དད་དོ། །གང་ཞིག་གང་ལས་བྱུང་བ་དེ་ནི་འབྲེལ་བ་དང་བདག་ཉིད་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། །གསུམ་པ་བཞི་ ཁོ་ནར་སྟོན་པའི་གྲངས་ངེས་པ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་གཞན་ཕྱོགས་དགག་པ་ནི་གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་འདི་ལ་ཆོས་དུ་མ་ཡོད་པའི་ནང་ནས་བཞི་ཁོ་ན་སྟོན་པའི་ངེས་པ་དེ་གང་ ལས་ཤེ་ན་འདི་ལ་གང་དག་བསྟན་བཅོས་འདི་ལ་དགོས་པ་མེད་པ་ཉིད་དམ། ཡོད་ཡང་དེ་སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པ་ཉིད་དམ། དགོས་པ་དེ་འདོད་བྱ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དམ། འདོད་བྱ་ཡིན་ཡང་བསྟན་བཅོས་འདི་དང་མ་འབྲེལ་བ་ཉིད་དམ་ཞེས་ལོག་རྟོག་གམ་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་ན་རྟོག་ལྡན་འདི་ལ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བས་བསལ་བྱ་ལས་བཞིར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-931 དེ་ནི་མི་རུང་སྟེ་འདི་ལྟར་སྒྲུབ་པར་མི་ནུས་པ་དང་འདོད་བྱ་མ་ཡིན་བའི་ལོག་རྟོག་ནི་ངག་འདིས་སེལ་བར་མི་རིགས་ཏེ། རང་གི་བརྗོད་བྱའི་འགལ་ཟླ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འགྲོ་བ་ དབང་ཕྱུག་གིས་བྱས་པར་འདོད་པའི་ལོག་རྟོག་བཞིན་ནོ། །ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་པའང་མ་ཡིན་ཏེ་འགལ་ཟླ་དང་དེ་མ་ཡིན་བའི་ལོག་རྟོག་ཐམས་ཅད་སེལ་ན་ནི་ངག་གཅིག་གིས་ལོག་རྟོག་ཐམས་ཅད་ སེལ་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་ནི་བསྟན་བཅོས་འདི་ལེའུ་བཅུའི་ངག་ལྟར་བརྗོད་བྱ་མེད་པ་ཉིད་དམ། བྱ་རོག་གི་སོ་བརྟག་པ་ལྟར་དགོས་པ་དང་མི་ལྡན་པ་ཉིད་དམ། པར་སིག་པ་རྣམས་ཀྱི་མ་བག་མར་ལེན་པའི་བསྟན་བཅོས་བཞིན་དགོས་པའི་དགོས་པ་གྱ་ནོམ་པ་མེད་པ་ཉིད་དམ། མཐོ་རིས་ཀྱི་ཐབས་སུ་སྲོག་གཅོད་པའི་མཆོད་སྦྱིན་ལྟར་དགོས་པ་དེ་དག་བསྟན་ བཅོས་དང་མ་འབྲེལ་བ་ཉིད་དམ་ཞེས་སེམས་ན་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བ་ལས་དེ་དག་སེལ་བ་ལ་བཞིར་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས། དེར་ཡང་ཟླ་བོ་རྣམ་གཅོད་ པའི། དོན་རྣམས་ལ་ནི་རྟོགས་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི་གལ་ཏེ་ལོག་པར་རྟོག་པ་སྒྲས་སེལ་ན་རྟགས་དང་དཔེ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 1-932 དོན་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གིས་ཚད་མའི་ངེས་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ངག་གིས་ཇི་ལྟར་བསྟན་པའི་ཚུལ་ནི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་འདིས་ནི་བརྗོད་བྱ་ཀུན་ལས་བཏུས་ པ་ལྔའི་བདག་ཉིད་དང་། དགོས་པ
【現代漢語翻譯】 被稱為『觀察是否獲得恐懼』，並且爲了通過不顛倒的方式獲得直至成佛，才進行這樣的闡述。 第二，考察這些是一個還是多個，即五聚（梵文：Skandha，梵文羅馬擬音：skandha，漢語字面意思：蘊）以及其他三個（戒、定、慧）也都是一個本體，因為沒有不被它們所包含的所知（梵文：jñeya，梵文羅馬擬音：jñeya，漢語字面意思：所知）。 事物的所詮是無事物，因此僅僅是遮止了與它是一體。 任何是因果關係的，它們就是不同的。任何從某物產生的事物，就與該物具有關聯且本體相同，這就是其狀態。 第三，關於僅展示四種的數字確定性，在三個意義中，首先是駁斥他方觀點：如果這部論典在眾多法中，僅展示四種的確定性是從何而來呢？是因為這部論典中沒有任何必要的內容嗎？或者即使有必要，也無法證明嗎？或者必要的內容不是所期望的嗎？或者即使是所期望的，也與這部論典無關嗎？』如果產生邪見或懷疑，就不會進入這部論典，因此確定為必須排除的四種。 這是不合理的，因為像這樣，無法證明和不是所期望的邪見，不應該用這種說法來消除，因為它不是自己所詮釋的對立面，就像認為是由自在天（梵文：Īśvara，梵文羅馬擬音：Īśvara，漢語字面意思：自在天）所造的邪見一樣。 也不是周遍不成立，因為如果消除所有對立面和非對立面的邪見，那麼一種說法就會消除所有邪見。 第二，自己的宗派是：這部論典就像十個章節的言語一樣，沒有任何所詮釋的內容嗎？或者像檢查烏鴉的牙齒一樣，沒有必要性嗎？或者像波斯人接受母親的嫁妝的論典一樣，沒有豐富的必要性的必要嗎？或者像爲了昇天而宰殺生命的祭祀一樣，這些必要性與論典無關嗎？』如果這樣想，就不會進入論典，因此爲了消除這些，確定為四種，因為從完全確定中，也能理解到能斷除疑惑，並且能理解諸意義。 第三，避免爭論：如果用言語消除邪見，那麼理由和比喻就沒有意義了，不是沒有意義，因為它們能產生量（梵文：pramāṇa，梵文羅馬擬音：pramāṇa，漢語字面意思：量）的確定性。 第四，言語如何展示的方式：這部偈頌是五聚的本體，以及必要性
【English Translation】 It is called 'observing whether fear is obtained,' and it is explained in order to attain Buddhahood itself through non-reversal. Second, examining whether these are one or many, that is, the five Skandhas and the other three (discipline, concentration, wisdom) are also of one essence, because there is no knowable (jñeya) that is not included by them. The object to be expressed of things is non-things, so it is merely the negation of being one with it. Whatever is a cause-and-effect relationship, those are different. Whatever arises from something is related to it and is of the same essence, that is its state. Third, regarding the numerical certainty of showing only four, in the three meanings, the first is refuting the views of others: If this treatise, among many dharmas, has a certainty of showing only four, from where does that come? Is it because there is nothing necessary in this treatise? Or even if it is necessary, is it not able to prove it? Or is the necessary not what is desired? Or even if it is desired, is it not related to this treatise?' If doubt or wrong thought arises, one will not enter this treatise, so it is determined as the four that must be eliminated. That is not right, because like this, the wrong thoughts of not being able to prove and not being desirable should not be eliminated by this statement, because it is not the opposite of its own expression, just like the wrong thought of believing that it was made by Īśvara. Nor is the pervasiveness established, because if all wrong thoughts of opposites and non-opposites are eliminated, then one statement would eliminate all wrong thoughts. Second, one's own system is: Is this treatise like the words of ten chapters, without anything to be expressed? Or like examining the teeth of a crow, without necessity? Or like the treatise of the Persians taking the mother's dowry, without abundant necessity of necessity? Or like the sacrifice of killing life as a means to heaven, are those necessities unrelated to the treatise?' If one thinks like this, one will not enter the treatise, so in order to eliminate these, it is determined as four, because from complete certainty, one can also understand the cutting off of doubts, and one can understand the meanings. Third, avoiding disputes: If wrong thoughts are eliminated by words, then the reason and example become meaningless, it is not meaningless, because they generate the certainty of valid cognition (pramāṇa). Fourth, how the words show: This verse is the essence of the five aggregates, and the necessity
འི་དགོས་པ་ལམ་གྱི་བདེན་པ་དང་ཐོབ་པ་རྣམས་དངོས་སུ་བསྟན་ནས་གཞན་གཉིས་ཤུགས་ལ་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། འགྲེལ་པས་ནི་བསམ་བའི་གནས་རྣམས་ཞེས་བྱ་བས་བརྗོད་ བྱ་དང་མཁས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བས་དགོས་པ་དང་། མཁས་པ་འདིས་ནི་ཞེས་བྱ་བ་མན་ཆད་ཀྱིས་དགོས་པའི་དགོས་པ་བསྟན་ལ་འབྲེལ་བ་ནི་མཁས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བརྩམས་སོ་ཞེས་ བྱ་བས་ཤུགས་ལ་བསྟན་པ་ཉིད་དེ་བརྩམས་པ་ལས་མཁས་པ་འབྱུང་བར་ནི་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །ཡན་ལག་རྒྱས་བཤད་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཤད་པ་ལ་དུ་དང་གིས་བསྟན་པའི་ཆོས་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ། དེ་ལྟར་ལུས་རྣམ་པར་གཞག་པ་བཤད་ནས་དེའི་ཡན་ལག་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ལ་དོན་ གཉིས་ཏེ་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཤད་པ་དང་། རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་དོན་བཅུ་གཉིས་ཏེ། དུ་དང་གིས་བསྟན་པའི་ཆོས་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ དང་། ཅི་ཕྱིར་གྱིས་བསྟན་པའི་ཆོས་གསུམ་གྱི་གྲངས་ངེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་ཉེར་ལེན་གྱི་དོན་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་རྣམ་གཞག་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་གོ་རིམ་དང་། 1-933 ཆོས་གསུམ་གྱི་དོན་དང་། ཕུང་པོ་མཚོན་པའི་དཔེ་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བ་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་བསྡུས་པ་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་མཚུངས་ལྡན་དང་། ཆོས་གསུམ་གྱི་ལྡན་པའོ། །དང་པོ་ལ་དོན་གཉིས་ཀྱི་ དོན་དངོས་ནི་གལ་ཏེ་ཆོས་མངོན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ནི་མདོའི་ཚིག་འཆད་ཅིང་མདོའི་དོན་གཏན་ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་རྣམས་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འགྲོ་བ་ རྣམས་ལ་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་ནས་སྲིད་པ་ལས་བསྒྲལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། ཆོས་རྣམས་རབ་ཏུ་རྣམ་འབྱེད་མེད་པར་ཉོན་མོངས་རྣམས། །གང་ཕྱིར་ ཉེ་བར་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཐབས་མེད་ལ། །ཉོན་མོངས་པས་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་སྲིད་མཚོ་འདིར་འཁྱམས་ཏེ། །དེ་བས་དེ་ཕྱིར་འདི་ནི་སྟོན་པས་གསུངས་སོ་ལོ། །ཞེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བ་རྣམས་ ཀྱིས་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཡང་ཆོས་མངོན་པ་ལ་ལྟོས་པ་ཡིན་ཏེ་ཡང་དེ་ཉིད་ལས་ཆོས་མངོན་པ་བསྟན་པ་མེད་པར་ནི་སློབ་མས་ཆོས་རབ་ཏུ་རྣམ་པར་དབྱེ་བར་མི་ནུས་ ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཁྱེད་མངོན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་མདོ་འཆད་པར་བྱེད་ན་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་ཕུང་པོ་རྣམས་ནི་དུ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་སྤྱིའི་སྒྲས་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་མ་ཕྱེ་བར་དྲི་བ་བཀོད་ནས་ཕུང་པོ་རྣམས་ནི་ལྔ་སྟེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སློབ་དཔོན་རང་ཉིད་ལན་ལྡོན་པར་མཛད་དེ་དྲི་བ་དང་ལན་གྱི་རྣམ་པ་གཞན་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། ། 1-934 དེ་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་
【現代漢語翻譯】 因此，通過直接展示道路的真諦和成就，間接地展示了其他兩個。註釋通過『思考之處』來表達主題，通過『爲了成為智者』來表達目的。從『這位智者』開始，展示了目的的目的，而關係則通過『爲了成為智者而創作』來間接展示，因為從創作中產生智者是間接展示的。 現在來解釋《支分廣釋·自性總集論》，首先是關於通過『多少』和『以何』來展示的三種法的區分。 在解釋了身體的安置之後，爲了詳細解釋它的支分，有兩個主題：解釋《自性總集論》和解釋《抉擇總集論》。第一部分有十二個主題：通過『多少』和『以何』來展示的三種法的區分；通過『為何』來展示的三種法的數量確定的原因；三種法的近取因；三種法的自性；三種法的分類；三種法的順序； 三種法的意義；用蘊來象徵的比喻；三種法的差別；三種法的總結；三種法的相應；三種法的具足。第一部分有兩個主題，實際內容是：如果所有的阿毗達磨論典都在解釋經文的詞句並確定經文的意義，那麼佛陀宣說阿毗達磨經的目的是爲了讓眾生生起區分諸法的智慧，從而從輪迴中解脫。《俱舍論》中說：『若無善分別諸法，則無寂滅煩惱方便。煩惱令世間于輪迴苦海中漂流，是故佛陀宣說此論。』 眾生區分諸法也依賴於阿毗達磨，如《俱舍論》所說：『若無阿毗達磨之教，弟子不能善分別諸法。』因此，如果你們這些阿毗達磨論典要解釋經文，那麼經文中所說的蘊等，就用『多少』等一般性的詞語，不區分有漏和無漏地提出問題，然後由論師自己回答，如『蘊有五』等。其他的提問和回答的方式也類似。 其中，關於色蘊，...
【English Translation】 Therefore, by directly showing the truth of the path and its attainments, the other two are shown indirectly. The commentary expresses the subject matter through 'places of thought' and the purpose through 'for the sake of becoming wise.' Starting with 'this wise one,' it shows the purpose of the purpose, while the relationship is indirectly shown through 'composed for the sake of becoming wise,' because the emergence of the wise from the composition is shown indirectly. Now, to explain the 'Detailed Explanation of Limbs, Compendium of Characteristics,' first is the distinction of the three dharmas shown by 'how many' and 'by what.' After explaining the arrangement of the body, to explain its limbs in detail, there are two topics: explaining the 'Compendium of Characteristics' and explaining the 'Compendium of Determinations.' The first part has twelve topics: the distinction of the three dharmas shown by 'how many' and 'by what'; the reason for the determination of the number of the three dharmas shown by 'why'; the proximate cause of the three dharmas; the nature of the three dharmas; the classification of the three dharmas; the order of the three dharmas; the meaning of the three dharmas; the metaphor of symbolizing the aggregates; the differences of the three dharmas; the summary of the three dharmas; the corresponding of the three dharmas; the possession of the three dharmas. The first part has two topics, the actual content being: if all the Abhidharma treatises are explaining the words of the sutras and determining the meaning of the sutras, then the purpose of the Buddha's teaching of the Abhidharma sutras is to generate wisdom in beings to distinguish dharmas, thereby liberating them from samsara. As the Kosha says: 'If there is no good distinction of dharmas, there is no means to pacify afflictions. Afflictions cause the world to wander in the ocean of samsara, therefore the Buddha taught this.' The distinction of dharmas by beings also depends on the Abhidharma, as the Kosha says: 'Without the teaching of Abhidharma, disciples cannot distinguish dharmas well.' Therefore, if you Abhidharma treatises are to explain the sutras, then the aggregates, etc., mentioned in the sutras are posed with general terms such as 'how many,' without distinguishing between contaminated and uncontaminated, and then the teacher himself answers, such as 'the aggregates are five,' etc. Other questions and answers are similar. Among them, regarding the aggregate of form, ...
བྱ་བ་ནི་གཟུགས་ཡང་ཡིན་པ་ཕུང་པོའང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞི་མཐུན་པའི་དྲུག་པ་དེའི་སྐྱེས་བུའི་བསྡུ་བ་ཡིན་ཏེ་གེ་སར་གྱི་དམར་པོ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལྟར་ དང་པོ་གང་ཡང་རུང་བ་དང་། གཉིས་པ་ལས་དང་། གསུམ་པ་བྱེད་པ་པོ་དང་། བཞི་པ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དང་། ལྔ་པ་འབྱུང་ཁུངས་དང་། དྲུག་པ་འབྲེལ་བ་དང་། བདུན་པ་གནས་གཞི་དང་། བརྒྱད་ པ་བོད་པ་སྟེ་སྒྲའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ནི་བརྒྱད་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གི་བསྡུ་བ་ཤེས་ན་དོན་སྟོན་པ་ལ་མི་འཇིགས་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་བས་དེ་དག་གི་བསྡུ་བ་ལ་དེའི་སྐྱེས་བུའི་ བསྡུ་བ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཕུང་པོ་ལྷག་མ་རྣམས་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ལ་ཡང་སྦྱར་བར་བྱའོ། །ཁམས་རྣམས་ནི་བདག་པོའི་རྐྱེན་མིག་གི་ཁམས་དང་། དམིགས་པའི་རྐྱེན་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དང་ཞེས་རྒྱུའི་ཁམས་སྔོན་དང་འབྲས་བུའི་ཁམས་ཕྱིས་སྦྱར་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་ཁམས་ལྷག་མ་གཞན་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་དབང་པོ་ ལྔར་དང་དོན་ཕྱིས་སྨོས་པ་ནི་མངོན་པར་གྲུབ་པའི་རིམ་པ་སྟེ་གདུགས་ནམ་མཁའ་ལ་ཕུབ་ན་གྲིབ་མ་ས་ལ་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བདག་ཏུ་རྨོངས་ཤིང་དབང་པོ་གསུམ་དང་ལྡན་པ་ཆོས་མདོར་བསྡུས་པ་དང་རྒྱས་པ་དང་འབྲིང་འདོད་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་གོ་རིམ་བཞིན་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་སྟེ་མཛོད་ལས། 1-935 རྨོངས་དབང་འདོད་རྣམས་གསུམ་གྱི་ཕྱིར། །ཕུང་པོ་ལ་སོགས་གསུམ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེ་རང་གི་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་དང་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པ་ནི་གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ ཆོས་དེ་ལྟར་གསུངས་པ་དེ་ལ་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་གྲུབ་མཐའ་འཛིན་པ་ཡང་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ཏེ་ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོའི་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལས། སངས་རྒྱས་ཆོས་ནི་རྣམ་པ་བཞིར། ། ཡིད་འདོད་རྣམས་ ཀྱིས་སྔོན་མཐོང་སྟེ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་ལ་སོགས་པའི་ལམ། །བཤད་པས་དེ་ཉིད་སྒྲུབ་པའོ། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ཡང་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་རྫས་དང་བརྟགས་པ་ཇི་ལྟར་དུ་ འདོད་པ་ཡིན་ཞེ་ན། རྟོག་པ་དང་ལྡན་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག་དེ་ལ་བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་མཛོད་ཆེན་པོའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་རྣམ་མེད་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི་ཕུང་པོ་དང་ ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཐམས་ཅད་རྫས་སུ་གྲུབ་པར་འདོད་དོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་མདོ་སྡེ་ཚད་མར་འཛིན་པའི་རྣམ་བཅས་མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ནི་ཕུང་པོ་ཕྱེད་དང་ལྔ་ཁོ་ན་རྫས་སུ་གྲུབ་པར་ འདོད་དེ་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ནི་བཏགས་པར་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཁམས་ཕྱེད་དང་བཅུ་བདུན་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཕྱེད་དང་བཅུ་གཉིས་རྫས་སུ་འདོད་དེ་ཆོས་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 行為（བྱ་བ་）即是色，也是蘊（ཕུང་པོ་），因此是同類第六者的男性集合，就像紅色的藏紅花一樣。如此這般： 第一是任何事物（དང་པོ་གང་ཡང་རུང་བ་），第二是業（གཉིས་པ་ལས་），第三是作者（གསུམ་པ་བྱེད་པ་པོ་），第四是目的（བཞི་པ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་），第五是來源（ལྔ་པ་འབྱུང་ཁུངས་），第六是關係（དྲུག་པ་འབྲེལ་བ་），第七是處所（བདུན་པ་གནས་གཞི་），第八是呼喚（བརྒྱད་པ་བོད་པ་），聲音的分類有八種。如果瞭解這些集合，就能在闡述意義時無所畏懼，因此稱這些集合為『彼之男性集合』。 同樣，其餘的蘊、界（ཁམས་）和處（སྐྱེ་མཆེད་）也應如此應用。界是指主宰的條件，如眼界（མིག་གི་ཁམས་）；所緣的條件，如色界（གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་）；以及這兩者的結果，如眼識界（མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་）。將因的界放在前面，果的界放在後面，其餘的界也應如此應用。處是指五根（དབང་པོ་ལྔར་）和后說的境（དོན་），這是顯現的次第，就像在天空撐傘，影子會落在地上一樣。 如此，世尊（བཅོམ་ལྡན་འདས་）爲了對自我愚昧、具有三種根器，以及想要簡略、詳細或中等教法的眾生，依次宣說了蘊等三種法門。應當理解這一點，如《俱舍論》所說： 『為愚昧、根器及欲求，故說蘊等三法門。』 第二，結合其自身的宗派來解釋：如果如來（དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་）如此宣說了法，那麼持有如來宗派的也有四種，如《智慧藏總集》（ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོའི་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་）所說：『佛法有四種，意欲者先見，說分別部等道，以此來成就。』 那麼，這些蘊等事物，是如何被認為是實有（རྫས་）和假有（བརྟགས་པ་）的呢？具有分別唸的你請聽好，隨順《大毗婆沙論》（བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་མཛོད་ཆེན་པོའི་）的無相分別部（རྣམ་མེད་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་）認為，一切的蘊、界、處都是實有存在的。以世尊的經藏（མདོ་སྡེ་）為量（ཚད་མར་）的，具相經部師（རྣམ་བཅས་མདོ་སྡེ་པ་）認為，只有五蘊中的一半是實有存在的，因為不相應的行蘊（མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་）是假立的。同樣，十七界中的一半，以及十二處中的一半，也被認為是實有存在的。
【English Translation】 Action (བྱ་བ་) is both form and aggregate (ཕུང་པོ་), therefore it is the collection of males of the same kind, like red saffron. Thus: First is anything (དང་པོ་གང་ཡང་རུང་བ་), second is karma (གཉིས་པ་ལས་), third is the agent (གསུམ་པ་བྱེད་པ་པོ་), fourth is the purpose (བཞི་པ་ཆེད་དུ་བྱ་བ་), fifth is the source (ལྔ་པ་འབྱུང་ཁུངས་), sixth is the relationship (དྲུག་པ་འབྲེལ་བ་), seventh is the location (བདུན་པ་གནས་གཞི་), eighth is the invocation (བརྒྱད་པ་བོད་པ་), the classification of sounds is eightfold. If one understands these collections, one will gain fearlessness in explaining the meaning, therefore these collections are called 'the collection of his males'. Similarly, the remaining aggregates, realms (ཁམས་), and sources (སྐྱེ་མཆེད་) should also be applied in this way. Realms refer to the conditions of the master, such as the eye realm (མིག་གི་ཁམས་); the conditions of the object, such as the form realm (གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་); and the result of these two, such as the eye consciousness realm (མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་). The realm of the cause is placed first, and the realm of the result is placed later, and the remaining realms should also be applied in this way. Sources refer to the five faculties (དབང་པོ་ལྔར་) and the subsequently mentioned objects (དོན་), which is the order of manifestation, just as when an umbrella is held in the sky, the shadow will fall on the ground. Thus, the Bhagavan (བཅོམ་ལྡན་འདས་) explained the three dharmas of aggregates and so on in order for beings who are deluded about self, who possess three faculties, and who desire concise, detailed, or intermediate teachings. It should be understood that, as stated in the Abhidharmakośa: 'For the sake of delusion, faculties, and desires, the three dharmas of aggregates and so on are taught.' Secondly, explaining it in conjunction with its own tenets: If the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་) has taught the Dharma in this way, then there are also four ways of holding the Tathagata's tenets, as stated in the Essence of Wisdom Compendium (ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོའི་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་): 'The Buddha's Dharma is fourfold, those who desire see it first, explaining the path of the Vaibhāṣika and so on, thereby accomplishing it.' How are these aggregates and so on considered to be substantial (རྫས་) and imputed (བརྟགས་པ་)? Listen, you who have conceptual thoughts, the non-appearing Vaibhāṣikas (རྣམ་མེད་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་) who follow the Great Commentary (བསྟན་བཅོས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་མཛོད་ཆེན་པོའི་) believe that all aggregates, realms, and sources are substantially existent. The Sautrāntikas (མདོ་སྡེ་པ་) who hold the Sutras (མདོ་སྡེ་) of the Bhagavan as valid (ཚད་མར་) believe that only half of the five aggregates are substantially existent, because non-associated compositional factors (མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་) are said to be imputed. Similarly, half of the seventeen realms and half of the twelve sources are also considered to be substantially existent.
་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྫས་སུ་འདོད་ཡང་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་འདུས་མ་བྱས་དང་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་དང་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྫས་གཞན་དུ་མེད་ཅིང་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དྲུག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-936 གང་ཡང་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྣམ་པར་རིག་པ་སེམས་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི་ཕུང་པོ་ཕྱེད་དང་བཞི་རྫས་སུ་འདོད་དེ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་མི་ལྡན་པའི་ འདུ་བྱེད་ནི་བཏགས་པར་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དྲུག་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སེམས་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་ཕྱེད་དང་བདུན་རྫས་སུ་འདོད་ཅིང་སྐྱེ་མཆེད་ནི་ཡིད་ ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སེམས་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་ཕྱེད་དང་གཉིས་རྫས་སུ་འདོད་དེ་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཁམས་བཅུ་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ ཕྱོགས་གཅིག་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་དང་མི་ལྡན་བའི་འདུ་བྱེད་དང་འདུས་མ་བྱས་རྣམས་རྫས་སུ་མེད་ལ་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དྲུག་ལས་རྫས་གཞན་དུ་མེད་པར་འདོད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སེམས་ཙམ་རྣམ་བདེན་པ་རྣམས་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་བདག་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན་ལ། རྣམ་བརྫུན་པ་རྣམས་ནི་དེ་དག་ཤེས་པས་སྒྲོ་བཏགས་ པར་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་གཉིས་ཡང་རིགས་པས་རྣམ་པར་མ་དཔྱད་ན་ཐ་སྙད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དེ་དེའི་ལྟར་ན་ནི་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་མ་གཏོགས་པའི་ཕུང་པོ་ཕྱེད་དང་ལྔ་དང་དེ་ལས་ཕྱེ་བའི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཁས་ལེན་ཏེ་དཔྱད་ན་ནི་དེ་དག་ཡང་སེམས་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-937 གང་ཡང་ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྨྲ་བའི་དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་དོན་དམ་པར་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དང་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་ བཞིན་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དེ་བདེན་གཉིས་ལས། ཇི་ལྟར་སྣང་བཞིན་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །འདི་ལ་དཔྱད་པ་མི་འཇུག་གོ །གལ་ཏེ་རྣམ་པར་དཔྱོད་ན་དོན། །གཞན་དུ་སོང་བས་གནོད་པར་འགྱུར། །ཞེས་གང་བཤད་ པ་ཡིན་ནོ། །རིགས་པ་སྨྲ་བ་འདི་ནི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་འགོག་པ་ལྷུར་ལེན་པ་ཡིན་གྱི་སྒྲུབ་པ་ནི་གཙོ་བོར་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འདིའི་ལུགས་ལ་ནི་རྫས་དང་བཏགས་པ་ཕྱེ་བས་ ཅི་ཞིག་བྱ། འདིར་ནི་དེ་ཙམ་ཞིག་བརྗོད་པར་འདོད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་ཇི་ལྟར་གནས་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་ནི་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན་བཤད་པར་བྱའོ། ། ༄། །གཉིས་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་གྲངས་ངེས། གཉིས་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་ གྲངས་ངེས་པ་ནི་རི་བདུན་ལྟར་དངོས་པོ་ལ་གནས་པ་ད
【現代漢語翻譯】 此外，在蘊界和法處中，有一部分是從心所生，被認為是實有。然而，這兩者中有一部分是非組合的，並且與非行為之色和不相應行無關，因此沒有其他的實有。而且，意界也不被認為是六識界之外的實有。 凡是宣稱一切法唯識（cittamātra，唯有心識）的論師，都認為四又二分之一蘊是實有，因為色蘊和行蘊的一部分，即不相應行，被認為是假立的。他們認為六識界和法界的一部分（即從心所生者）是七又二分之一界實有，而意處和法處的一部分（即從心所生者）是二又二分之一處實有。這是因為十個有色界和處，以及法界和處的一部分（即非行為之色和不相應行）以及非組合的事物，都不是實有。而且，意界也不被認為是六識界之外的實有。其中，唯識宗的真實現象論者認為，顯現為色等的事物，其自性就是識。而虛假現象論者則認為，這些事物是被識所虛構的。如果不用理智來區分這兩種觀點，那麼在名言的範疇內，就會承認外境的存在。按照這種觀點，除了不相應行之外，會承認五又二分之一蘊，以及由此劃分的界和處。但如果進行分析，那麼這些也都是唯識宗所說的。 凡是宣稱一切法無自性（niḥsvabhāva，沒有固有自性）的中觀宗（Madhyamaka）論師，在勝義諦（paramārtha-satya，究竟真理）上認為一切法皆是空性（śūnyatā，空虛性），在世俗諦（saṃvṛti-satya，相對真理）上則如實承認顯現的蘊等。正如二諦中所說：『如其所顯現，即是其自性，於此不應作分析，若作分析則成害，意義將轉變。』這種理智的論述傾向於破除蘊等，而不是著重建立。因此，按照這種體系，區分實有和假立又有什麼意義呢？這裡只想簡單地談談這些，至於蘊等如何存在的詳細情況，將在適當的時候再作闡述。 第二，三法的數量確定。 第二，三法的數量確定，就像七山一樣，安立於事物之上。
【English Translation】 Furthermore, in the realm of elements (dhātu) and the sphere of origination (āyatana), one aspect arises from the mind and is considered substantial. However, one aspect of these two is uncompounded, and since it is unrelated to non-behavioral form and non-associated formations, there is no other substance. Moreover, the realm of mind is not considered a substance other than the six realms of consciousness. Those who assert that all phenomena are only mind (cittamātra) consider four and a half aggregates to be substantial, because the aggregate of form and one aspect of the aggregate of formations, namely non-associated formations, are said to be imputed. They consider six consciousness realms and one aspect of the realm of phenomena, namely that which arises from the mind, to be seven and a half realms substantial, and the sphere of mind and one aspect of the sphere of phenomena, namely that which arises from the mind, to be two and a half spheres substantial. This is because the ten realms and spheres of form, and one aspect of the realm and sphere of phenomena, namely non-behavioral form and non-associated formations, and the uncompounded, are not substantial. Moreover, the realm of mind is not considered a substance other than the six realms of consciousness. Among these, the true-appearance proponents of mind-only assert that appearances such as form are the nature of consciousness, while the false-appearance proponents assert that these are fabricated by consciousness. If these two are not distinguished by reasoning, then in the realm of convention, one will accept external objects. According to this view, one will accept five and a half aggregates, excluding non-associated formations, and the realms and spheres divided from them. But if one analyzes, then these are also what the mind-only proponents speak of. Those Madhyamaka (Middle Way) philosophers who assert that all phenomena are without inherent existence (niḥsvabhāva) consider all phenomena to be emptiness (śūnyatā) in ultimate truth (paramārtha-satya), and in conventional truth (saṃvṛti-satya) they accept the aggregates and so forth as they appear. As it is said in the Two Truths: 'As it appears, so is its nature; no analysis should be applied here; if analyzed, it becomes harmful, and the meaning will be transformed.' This kind of reasoning is primarily concerned with refuting the aggregates and so forth, rather than establishing them. Therefore, according to this system, what is the point of distinguishing between substantial and imputed? Here, I only want to talk about these things simply. As for the detailed circumstances of how the aggregates and so forth exist, I will explain them when the time is right. Second, the numerical certainty of the three dharmas. Second, the numerical certainty of the three dharmas is like the seven mountains, established upon things.
ང་། འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ལྟར་མཐའ་གཞན་ཁེགས་པ་དང་། དགོས་པ་ལ་ལྟོས་པ་གསུམ་ལས་འདིར་ནི་གང་རིགས་པ་གཟུང་ངོ་། །དེ་ ལ་དང་པོ་ཕུང་པོའི་གྲངས་ངེས་པ་ནི་འདིར་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྟར་གཅིག་དང་། ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྟར་གཉིས་དང་། ཀུན་དུ་བརྟགས་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་གསུམ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་བཞི་དང་དྲུག་ལ་སོགས་པར་ཡང་འགྱུར་མོད་རྒྱུ་མཚན་ཅིའི་ཕྱིར་ཕུང་པོ་རྣམས་ལྔ་ཁོ་ནར་གསུངས་ཞེ་ན། 1-938 འགྲོ་བ་རྣམས་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའི་གཞི་སྟེ་གནས་རྣམ་པ་ལྔ་བརྗོད་ཅིང་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ལྔ་ཁོ་ནར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་སྐད་དུ་འགྲོ་བ་རྣམས་གང་གིས་འཁོར་བའི་རྒྱུ་ནི་ བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟར་འཁྲུལ་པའི་གཞི་ལྔ་ཡང་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དགོས་པ་ལ་ལྟོས་ནས་ལྔར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ན་ཕལ་ཆེར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་ལ། གཞན་བཞི་ལ་བདག་གིར་འཛིན་ཏོ། །དེས་ན་བཞི་ནི་བདག་གིར་འཛིན་པའི་གཞི་ཡིན་ལ་ལྔ་པ་ནི་བདག་ ཏུ་འཛིན་པའི་གཞི་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་ཉིད་གསལ་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་བདག་གི་གཞི་ལུས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་དང་བཅས་པ་བརྗོད་པ་དང་ཞེས་གསུངས་ཏེ་དེ་ལ་ལུས་ནི་ནང་གི་ལུས་སོ། །ཡོངས་ སུ་བཟུང་བ་ནི་ཕྱིའི་གཟུགས་ཏེ་འདིས་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བཤད་དོ། །བདག་གི་གཞི་ལོངས་སྤྱོད་ནི་གང་ལ་སྤྱོད་པའི་ཚོར་བའི་ཕུང་པོའོ། །ཐ་སྙད་ནི་དེ་གང་གིས་བྱེད་པའི་འདུ་ཤེས་སོ། ། ཆོས་དང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་དགེ་བ་དང་སྡིག་པའོ། །ལུང་མ་བསྟན་ཡང་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ཏེ་འདིས་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་བཤད་དོ། །བདག་གི་གཞི་དེ་དག་གི་གནས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣམ་ཤེས་ལ་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་ནི་བདག་གིར་འཛིན་པ་འབྱུང་བས་དེ་དེའི་གནས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁ་ཅིག་ནི་དེ་སྐད་དུ་འཆད་དོ། ། 1-939 དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའི་གཞི་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཅར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་འདི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོ་འཆར་པའི་སྐབས་ཡིན་གྱི་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་འཆད་པའི་སྐབས་ མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་དག་གི་གནས་ནི་སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནི་ཀུན་གཞི་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའི་ འཁྲུལ་པའི་ཡུལ་ལྔ་བསྟན་ནས་འཁྲུལ་པའི་བློ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ཕུང་པོ་ལྔར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་གནས་པ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། འདི་ཡུལ་སུན་ཕྱུང་མེད་པར་ནི། དེ་སྤོང་བ་ ནི་རིགས་མ་ཡིན། ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། འཇིག་རྟེན་དག་ན་འཚེ་བ་གང་ཡོད་དང་། །འཇིགས་དང་སྡུག་བསྔལ་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཀུན། །དེ་ཀུན་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་གྱུར་
【現代漢語翻譯】 第一，關於有為法和無為法等其他方面的排除，以及三種必要性的考量，在此選取適當的進行解釋。關於第一點，蘊的數目確定，例如，『法蘊』只有一個；『有漏蘊』和『無漏蘊』有兩個；『遍計所執』等有三個；同樣，也有四個和六個等情況。那麼，為什麼世尊只說了五蘊呢？ 因為要說明和指示眾生執著『我』和『我所』的五種 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依）或處所，所以只說了五蘊。也就是說，眾生輪迴的原因是執著『我』和『我所』。爲了讓眾生明白這五種錯誤的 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依）也存在於自己的相續中，所以根據必要性說了五蘊。這是佛陀的教導。 例如，世間上大多數人執著『識』為『我』，而執著其餘四蘊為『我所』。因此，前四者是執著『我所』的 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依），而第五個是執著『我』的 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依）。爲了清楚地解釋這個道理，佛陀說『我的 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依）包括身體和完全攝取的對境』。這裡，『身體』指的是內在的身體，『完全攝取的對境』指的是外在的色法，這解釋了色蘊。『我的 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依）是受用』，指的是感受的受蘊。『名言』指的是產生名言的想蘊。『法和非法』指的是善和惡，以及無記法，這也屬於非法，這解釋了行蘊。『我的 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依）是它們的處所』，有些人解釋說，因為執著『識』為『我』，才會產生執著『我所』，所以『識』是『我所』的處所。 但這種說法是不對的，因為執著『我』和『我所』的 आधार（梵文，ādhāra，英文base，漢語基礎、所依）是五蘊全部，而且現在是解釋識蘊的時候，不是解釋執著『我』的時候。因此，『它們的處所』指的是阿賴耶識，因為色等是從阿賴耶識產生的。所以，爲了指出執著『我』和『我所』的五種錯誤對象，從而遣除這種錯誤的認知，所以說了五蘊。這種說法是成立的，正如《釋量論》所說：『如果不對所緣境進行駁斥，那麼斷除它是沒有道理的。』以及《入行論》所說：『世間所有恐懼與諸苦，皆從 मैं（藏文བདག，梵文ātman，梵文羅馬擬音ātman，漢語我）執所生。』
【English Translation】 Firstly, regarding the exclusion of other extremes such as conditioned and unconditioned phenomena, and considering the three necessities, we will select the appropriate one for explanation here. Regarding the first point, the number of aggregates is definite. For example, 'Dharma aggregate' is only one; 'contaminated aggregate' and 'uncontaminated aggregate' are two; 'completely imputed' and so on are three; similarly, there are also cases of four and six, etc. So, why did the Buddha only speak of the five aggregates? Because it is to explain and indicate the five bases (आधार，ādhāra, base) or places where beings grasp 'self' and 'mine', therefore only five aggregates are spoken of. That is to say, the cause of beings' samsara is grasping 'self' and 'mine'. In order for beings to understand that these five erroneous bases (आधार，ādhāra, base) also exist in their own continuum, therefore the five aggregates are spoken of according to necessity. This is the teaching of the Buddha. For example, most people in the world grasp 'consciousness' as 'self', while grasping the other four aggregates as 'mine'. Therefore, the first four are the bases (आधार，ādhāra, base) for grasping 'mine', while the fifth is the base (आधार，ādhāra, base) for grasping 'self'. In order to clearly explain this principle, the Buddha said 'My base (आधार，ādhāra, base) includes the body and the completely apprehended objects'. Here, 'body' refers to the inner body, and 'completely apprehended objects' refers to the outer form, which explains the form aggregate. 'My base (आधार，ādhāra, base) is enjoyment' refers to the feeling aggregate of feeling. 'Nomenclature' refers to the perception aggregate that produces nomenclature. 'Dharma and non-dharma' refers to good and evil, as well as neutral phenomena, which also belong to non-dharma, which explains the formation aggregate. 'My base (आधार，ādhāra, base) is their place' Some people explain that because grasping 'consciousness' as 'self' gives rise to grasping 'mine', therefore 'consciousness' is the place of 'mine'. But this statement is incorrect, because the base (आधार，ādhāra, base) for grasping 'self' and 'mine' is all five aggregates, and now is the time to explain the consciousness aggregate, not the time to explain grasping 'self'. Therefore, 'their place' refers to the alaya consciousness, because form and so on arise from the alaya consciousness. Therefore, in order to point out the five erroneous objects of grasping 'self' and 'mine', thereby eliminating this erroneous cognition, the five aggregates are spoken of. This statement is valid, as it is said in the Pramāṇavārttika: 'If the object is not refuted, then it is unreasonable to abandon it.' And as it is said in the Bodhicaryāvatāra: 'All the fears and sufferings in the world arise from grasping at मैं (བདག，ātman, ātman, self).'
ན། །འདྲེ་ཆེན་དེ་ཀོ་བདག་ལ་ཅི་ཞིག་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཁམས་ཀྱི་གྲངས་ངེས་པ་ལ་ལུས་ནི་ནང་གི་དབང་པོ་དྲུག་གོ །དེ་དག་གིས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་ པ་ཡུལ་དྲུག་གོ །འདས་པ་དང་ད་ལྟར་གྱི་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་དྲུག་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་སྟེ་དེ་འཛིན་པ་ནི་དབང་པོས་གནས་དང་ཡུལ་གྱིས་དམིགས་པ་བྱས་ནས་འཛིན་པ་ཡིན་ལ། 1-940 རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་ནི་ཡུལ་ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པས་ཁམས་ཡིན་ཏེ་ཁམས་ཀྱི་དོན་ནི་འཛིན་པར་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་སྨོས་ནས་མ་འོངས་པ་ མི་སྨོས་པ་ནི་སྔ་མའི་རྣམ་ཤེས་གཉིས་ནི་ཇི་ལྟར་སྐྱེས་པའི་སྤུ་རིས་བཟུང་བར་ནུས་ལ། ཕྱི་མའི་རྣམ་ཤེས་ནི་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་དངོས་པོ་ལ་ གནས་པའི་གྲངས་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གྲངས་ངེས་པ་ལ་ལུས་དང་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་གཉིས་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ངེས་པར་བཟུང་བ་སྟེ་གཉིས་ལས་གཞན་ནི་སྐྱེ་མཆེད་མ་ཡིན་ནོ་ ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །མ་འོངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྐྱེས་ཟིན་པས་དེ་སྐྱེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྒོ་ནི་འབྱུང་ཁུངས་སོ། ། འདི་སྐད་དུ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་སྐྱེ་བའི་སྒོ་ནི་ཡུལ་དང་དབང་པོའི་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་སུ་དངོས་པོ་ལ་གྲངས་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་ པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རྐྱེན་བཞི་ལས་བདག་རྐྱེན་དང་དམིགས་རྐྱེན་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དུ་བཤད་ནས་རྒྱུ་དང་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་དེ་གཉིས་སུ་མི་འཆད་པ་གང་ལས་ཤེ་ན། སྨྲས་པ་འདིར་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནི་ཀུན་གཞི་ཡིན་ལ་དེ་མ་ཐག་པ་ཡང་ཤེས་པ་སྔ་མ་ཡིན་ཞིང་དེ་དག་ཡང་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་དང་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ་འགྲེལ་པ་ལས་ཡིད་ནི་གནས་ཀྱི་དོན་ཏེ་ས་བོན་གྱི་གནས་ནི་ཀུན་གཞི་ཡིན་ལ། 1-941 མཚན་མ་ལ་འཆིང་བའི་གནས་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་དོ་ཞེས་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། །གལ་ཏེ་ཡང་ཁམས་ལ་རྣམ་ཤེས་འཆད་པ་ལྟར་སྐྱེ་མཆེད་ལའང་ཅིའི་ཕྱིར་མི་འཆད་ཅེ་ན་རྣམ་ཤེས་ ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ནི་བསྐྱེད་བྱའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་རྒྱུའི་ཆ་ནི་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཀུན་གཞི་དང་ཉོན་ཡིད་སྐྱེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཅི་སྟེ་མི་འཆད་ཅེ་ ན། དེ་ལ་ཡང་དེ་དག་གི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་བཤད་དགོས་ན་དེ་ཡང་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདུས་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ༄། །གསུམ་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་ཉེར་ལེན་གྱི་དོན་བཤད་པ། གསུམ་པ་ཉེར་ལེན་གྱི་དོན་བཤད་པ་ལ་དང་ པོ་ཕུང་པོའི་ཉེར་ལེན་གྱི་དོན་བཤད་པ་ནི་གལ་ཏེ་ཆོས་མངོན་པའི་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མདོའི་
【現代漢語翻譯】 如經中所說：『大鬼，你對我做什麼？』。蘊界的數量確定，內六處為身體的六根。它們所包含的是色等六境。過去和現在的六種作用是六識，執持它們的是根以處為所緣而執持。六識是執持對境作用的自性，因此是界，因為界的意義是執持。這裡說到過去和現在，而不說未來，是因為前二識能夠把握已生起的狀態，而後識則無法知曉將如何生起。這是事物存在的數量確定。蘊處的數量確定，身體和所包含的兩者被稱為『唯一』，意思是確定地包含，除了這兩者之外，沒有其他的蘊處。所謂未來，是因為過去和現在的識已經產生，所以不需要產生它們的蘊處，門是生源。因此說，產生六識的門唯有境和根的十二種形態，所以十二處是事物存在的數量確定。如果說四緣中的增上緣和所緣緣已經在界和處中闡述，那麼為什麼沒有闡述因緣和等無間緣呢？回答是，這裡的因緣是阿賴耶識（ཀུན་གཞི་，阿賴耶，ālaya，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思），等無間緣是前一識，它們都包含在意識界和意處中。如釋論中所說，意是處的意思，種子的處是阿賴耶識，執著于相的處是染污意。如果像在界中闡述識一樣，為什麼不在處中闡述呢？因為識的處是所生的果，因的部分已經包含在意處中。如果說為什麼不闡述阿賴耶識和染污意的處呢？因為如果需要將它們的剎那之前闡述為處，那麼也已經說過包含在意識處中了。 第三，解釋三法的近取之義。 第三，解釋近取之義。首先，解釋蘊的近取之義。如果一切阿毗達磨論典都以經部的觀點……
【English Translation】 As it appears in the sutra: 'Great demon, what are you doing to me?'. The definite number of realms is that the six internal sense faculties are the six organs of the body. What they encompass are the six objects, such as form. The six functions of the past and present are the six consciousnesses, and what holds them is that the faculties hold them by taking the place and object as their focus. The consciousnesses are realms because they hold the characteristic of functioning with objects, because the meaning of realm is explained as holding. Here, the past and present are mentioned, but not the future, because the former two consciousnesses are able to grasp the characteristics of how they arose, but the latter consciousness does not know how it will arise. This is the definite number of things that exist. The definite number of sources is that the body and what it encompasses are called 'only', which means definitely encompassing, and other than these two, there are no other sources. The so-called future is because the consciousnesses of the past and present have already arisen, so there is no need for the sources that produce them, and the door is the source. Therefore, it is said that the doors that produce the six consciousnesses are only the twelve aspects of objects and faculties, so the twelve sources are the definite number of things that exist. If the dominant condition and the objective condition among the four conditions have been explained in the realms and sources, then why are the causal condition and the immediately preceding condition not explained? The answer is that the causal condition here is the ālaya (ཀུན་གཞི་，阿賴耶，ālaya，藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思), and the immediately preceding condition is the previous consciousness, and they are both included in the mind realm and the mind source. As the commentary says, mind means place, the place of seeds is the ālaya, and the place of attachment to characteristics is the afflicted mind. If consciousness is explained in the realms, why is it not explained in the sources? Because the source of consciousness is the fruit to be produced, and the part of the cause is already included in the mind source. If you ask why the source of the ālaya and the afflicted mind are not explained, then if their previous moment needs to be explained as a source, then it has already been said that it is included in the mind source. Third, explaining the meaning of the appropriation of the three dharmas. Third, explaining the meaning of appropriation. First, explaining the meaning of the appropriation of the aggregates. If all the Abhidharma treatises take the perspective of the sutras...
དོན་གཏན་ལ་འབེབས་པ་མ་ཡིན་ནམ། མདོ་ལས་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ དོན་གང་ཡིན་ཞེས་འདྲི་བ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་འདུན་པ་ནི་འདོད་པ་སྟེ་དེས་ནི་མ་འོངས་པའི་ཕུང་པོ་ཐོབ་པར་འདོད་པའི་སྒོ་ནས་མངོན་པར་འགྲུབ་སྟེ་ལེན་ པར་བྱེད་དོ། །འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ནི་ད་ལྟར་གྱི་ལུས་ལ་ཆགས་ཏེ་དེ་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་བའི་སྒོ་ནས་ལེན་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་མཛོད་ལས་ཇི་ལྟར་འདག་པའི་ཆལ་སྲན་ཆུང་གི་ཕྱེ་མའི་འདག་གུ་སྐམས་པས་ལུས་བཟུང་བ་བཞིན་དུ་སྲེད་པས་ལུས་ཀུན་ཏུ་བཟུང་བ་དེ་ལྟར་ནི་གང་གིས་ཡང་ལུས་ཀུན་ཏུ་མ་བཟུང་སྟེ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-942 དེའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཡིན་ལ་དེ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པ་མེད་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། སེམས་ཅན་གཞན་གྱིས་བཀྲི་མིན་པ། །བདག་ ལ་ཆགས་པ་དང་ལྡན་པས། །བདེ་སྡུག་དོར་ཐོབ་འདོད་པས་ན། །དམན་པའི་གནས་ནི་ཡོངས་སུ་ལེན། །སྡུག་བསྔལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བློ་དང་། །སྲེད་པ་ཀུན་ནས་འཆིང་བ་ནི། །སྐྱེ་རྒྱུ་གང་ལ་དེ་མེད་ པ། །དེ་ནི་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཉེར་ལེན་ཕུང་པོ་དང་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་ཕུང་པོ་བཞིན་ དུ་བཤད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་གཉིས་དང་ལྡན་ན་དེ་དང་དེར་འཇོག་གོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ་བརྡ་སྤྲོད་པའི་གཞུང་ལས། པ་དང་ཅན་ནི་བདག་པོའམ། །ལྡན་པའི་དོན་དུ་སྦྱར་བར་བྱ། ། ཞེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །ཆོས་གསུམ་པོ་འདིས་ཕུང་པོ་ཇི་ལྟར་ལེན་པའི་ཚུལ་རྒྱས་པར་ནི་སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དང་སྲིད་པ་བར་མ་དོའི་སྐབས་ སུ་བཤད་པར་བྱའོ། ། ༄། །བཞི་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། བཞི་པ་མཚན་ཉིད་བཤད་པ་ལ་སྤྱིའི་དོན་དང་། གཞུང་གི་དོན་གཉིས་ལས་དང་པོ་ལ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དེས་ཇི་ལྟར་དུ་མཚོན་པའི་ཚུལ་བསྟན་པ་དང་། 1-943 དེའི་བསལ་བྱ་སྐྱོན་གྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་བཤད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་མཚན་ཉིད་ནི་རིགས་མི་མཐུན་ལས་ལྡོག་པའི་སྤྱི་ཡིན་ལ་མཚན་གཞི་ནི་རིགས་མཐུན་ནང་ལས་ཀྱང་ལྡོག་པའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ ནོ། །དེ་ལ་མཚན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གང་གིས་མཚན་གཞི་རྣམས་དེ་དང་དེ་ལྟ་བུར་རྣམ་པར་འཇོག་པར་བྱེད་པ་ལ་བརྗོད་པ་ན། བྱེད་པ་དེ་ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ་རང་གི་ མཚན་ཉིད་དང་། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ། །དང་པོ་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་གཞན་ལ་མེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཡིན་ཏེ་མེའི་ཚ་བ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་དེ་ལས་གཞན་ལའང་ཡོད་པ་ སྟེ་མི་རྟག་པ་དང་བདག་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་རྣམ་པ
【現代漢語翻譯】 難道不是爲了確定意義嗎？經典中說到的『近取蘊』是什麼意思？為什麼要問這個問題呢？對此，『欲』（འདུན་པ་）就是『希求』（འདོད་པ་），它通過想要獲得未來蘊的方式來實現和獲取。『貪』（འདོད་ཆགས་）則執著于現在的身體，通過不放棄它的方式來獲取。正如《俱舍論》中所說：『就像用小扁豆粉做的糨糊變干后粘住身體一樣，貪愛也完全執著于身體，沒有任何東西能像它那樣完全執著于身體。』 因此，這兩者是近取蘊，而與這兩者分離的則是無漏蘊。如《釋量論》所說：『不是被其他眾生牽引，而是具有對自我的執著，因為想要獲得快樂和擺脫痛苦，所以完全接受低劣的處境。痛苦、顛倒的認知和貪愛是束縛，對於沒有這些產生之因的，就不會再產生。』 第二個問題是，為什麼要說『界』（ཁམས་）和『處』（སྐྱེ་མཆེད་）與近取蘊相似呢？這是通過『為什麼像蘊一樣描述』來表明的，意思是說，如果具備了這兩者，就安立為那個。正如語法書中所說：『「具有」和「者」應該用於所有者或具備的意義。』 這三種法如何獲取蘊的詳細方式，將在心識阿賴耶識（སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་）的解釋、緣起（རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་）和中陰（སྲིད་པ་བར་མ་དོའི་སྐབས་）的章節中進行說明。 第四，解釋三種法的體性。 第四，解釋體性，分為共同意義和正文意義兩部分。第一部分包括：確定體性的自性、展示如何代表體性的方式，以及解釋需要排除的過失的分類。首先，體性是與不同類別相區別的共相，而體基（མཚན་གཞི་）是即使在同類中也能區分的個別。 所謂體性，是指用以區分體基，使其成為某種事物的法。這種區分的方式有兩種：自本體性和共本體性。第一種是諸法所獨有的自性，如火的熱性等。第二種是其他事物也具有的，如無常和無我等。 還有兩種：自本體性和...
【English Translation】 Isn't it to determine the meaning? What is the meaning of 'Upādānaskandha' (ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་, Aggregates of clinging) mentioned in the Sutra? Why ask this question? To this, 'Desire' (འདུན་པ་, aduna) is 'Wanting' (འདོད་པ་, dodpa), it achieves and obtains by wanting to obtain the future aggregates. 'Attachment' (འདོད་ཆགས་, dodchags) clings to the present body, obtaining by not giving it up. As the Treasury of Knowledge says: 'Just as the paste made of small lentil flour sticks to the body when it dries, so does craving completely cling to the body, and nothing clings to the body like it.' Therefore, these two are Upādāna, and being separated from these two is the uncontaminated aggregate. As in the Commentary on Valid Cognition: 'Not drawn by other beings, but possessing attachment to oneself, because of wanting to obtain happiness and abandon suffering, one completely accepts inferior situations. Suffering, inverted cognition, and craving are bonds; for those without the cause of these arising, there will be no more arising.' The second question is, why are 'Dhātu' (ཁམས་, Elements) and 'Āyatana' (སྐྱེ་མཆེད་, Sources) said to be similar to Upādānaskandha? This is shown by 'Why describe them like aggregates,' meaning that if one possesses these two, they are established as that. As the grammar book says: '「Having」 and 「-er」 should be used in the sense of owner or possessing.' How these three dharmas obtain the aggregates in detail will be explained in the explanation of the Mind-Basis-of-All- (སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་, Citta-ālayavijñāna), Dependent Arising (རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་, Pratītyasamutpāda), and the Bardo (སྲིད་པ་བར་མ་དོའི་སྐབས་, Antarābhava) section. Fourth, explaining the characteristics of the three dharmas. Fourth, explaining the characteristics, divided into general meaning and textual meaning. The first part includes: identifying the nature of the characteristic, showing how it represents the characteristic, and explaining the classification of faults to be eliminated. First, the characteristic is the generality that distinguishes from different types, while the character-basis (མཚན་གཞི་, mtshan gzhi) is the particular that distinguishes even within the same type. The so-called characteristic is the dharma that distinguishes the character-basis, making it a certain thing. There are two ways of distinguishing: self-characteristic and general characteristic. The first is the self-nature unique to dharmas, such as the heat of fire. The second is what others also have, such as impermanence and selflessness. There are also two types: self-characteristic and...
ར་དབྱེ་བའི་མཚན་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་ཆོས་རྣམས་རྟག་པ་དང་མ་བྱས་ པ་ལ་སོགས་པའི་ལྡོག་མཚམས་ལས་ལོག་པར་དོན་ལ་གནས་པའི་ལྡོག་པའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་རྣམས་ཡིན་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་དབུ་མ་རྒྱན་ལས། ཆོས་ཚུལ་ཟབ་མོ་རྒྱ་མཚོ་ལྟ་བུའི་ཕ་རོལ་གཟིགས་ཞེས་ བྱ་བ་དང་། རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས། གང་ཕྱིར་དངོས་ཀུན་རང་བཞིན་གྱིས། །རང་རང་ངོ་བོ་ལ་གནས་ཕྱིར། །མཐུན་དངོས་གཞན་གྱི་དངོས་དག་ལས། །ལྡོག་པ་ལ་ནི་བརྟེན་པ་ཅན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། ། 1-944 ཡང་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ་དེའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་དང་། དེ་མ་ཡིན་པ་ལས་འབྱེད་པར་བྱེད་པའོ། །དང་པོ་ནི་དེས་དེ་མ་ཡིན་པ་ལས་འབྱེད་མི་ནུས་ཡང་དེའི་རང་བཞིན་དུ་གྲུབ་པ་ ཡིན་ཏེ་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་མི་རྟག་པ་བཀོད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་དེས་མཚན་གཞི་དེ་མ་ཡིན་ལས་འབྱེད་ནུས་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ ཉིད་བཀོད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་གཞུང་འདིར་སློབ་དཔོན་གྱིས་ཆོས་གསུམ་གྱི་མཚན་ཉིད་སྨོས་པ་རྣམས་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་བཞི་ཀར་གནས་པ་ཡིན་ཏེ་གཞུང་བཤད་པ་ལས་ཤེས་པར་ བྱའོ། །གཉིས་པ་མཚོན་ཚུལ་ནི་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་དག་མཚན་ཉིད་མཚོན་གཞི་གཉིས་སུ་སྨྲ་ལ། གཞན་དག་ནི་གཞི་གསུམ་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ལ་དང་པོའི་མཚོན་ཚུལ་ནི་ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཆ་ དུ་མ་སྤུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་རིགས་ཐ་དད་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྐྱེ་བའི་སྒོར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཚན་གཞི་གྲུབ་ཟིན་ ལ་རྗེས་སུ་བརྗོད་ནས་མཚན་ཉིད་ནི་མ་གྲུབ་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པའི་མཚོན་ཚུལ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་མཚན་གཞིར་བྱས་ནས་ཕུང་པོར་མཚོན་པ་ལ་ཆོས་དུ་མ་སྤུངས་པ་མཚན་ཉིད་ཡིན་ལ། 1-945 མིག་ལ་སོགས་པ་མཚན་གཞི་ཁམས་སུ་མཚོན་པ་ལ་རིགས་ཐ་དད་འཛིན་པ་དང་། ཡང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་མཚན་གཞི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་མཚོན་པ་ལ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྐྱེ་བའི་སྒོར་གྱུར་པ་མཚན་ ཉིད་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མཚོན་པར་བྱ་བའི་གཞི་དང་མཚན་ཉིད་ལས་ཐ་དད་པའི་མཚོན་བྱ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བློས་བཏགས་པ་ཁོ་ནར་ཟད་ཀྱི་དོན་ལ་མེད་པས་མཚོན་ཚུལ་སྐྱོན་ མེད་པ་ནི་སྔ་མ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་བསལ་བྱའི་སྐྱོན་ལ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྐྱོན་ནི་གསུམ་སྟེ་མ་ཁྱབ་པ་དང་ཁྱབ་ཆེ་བ་དང་མི་སྲིད་པའོ། །དང་པོ་ནི་མཚན་ཉིད་དུ་བཀོད་ པ་གང་ཞིག་མཚན་གཞིའི་བྱེ་བྲག་འགའ་ཞིག་ལ་མེད་པ་སྟེ་བུམ་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་ལྟོ་ལྡིར་ཞབས་ཞུམ་ལ་སོགས་པ་སེར་པོ་བཀོད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་མཚན་ཉིད་དུ་བཀོད་པ་གང་ ཞིག་རིགས་མི་མཐུན་གཞན་ལ་ཞུགས་པ་སྟེ་བུམ་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཐོགས་བཅས་ཡུལ་ན་གནས་པ་བཀོད་པ་བཞིན་ནོ། །གསུ
【現代漢語翻譯】 是區分的特徵。 第二種是，從諸法是常、非造作等反面，返回到安住于意義上的反面區分，如《中觀莊嚴論》中所說：『觀見如深奧法性之海的彼岸』，以及《分別論》中所說：『因為一切事物都以自性，安住于各自的自性中，依賴於與順同事物和其他事物的區分。』 還有兩種：安住于其自性，以及從非彼中區分。第一種是，雖然不能從非彼中區分，但卻成立為彼之自性，如將無常安立為色的特徵。第二種是，能夠從非彼中區分所詮義，如將一切種智安立為佛的特徵。因此，本論中論師所說的三種法的特徵，安住于自相等等四者之中，這要從論的解釋中去理解。 第二，關於表達方式，古代論師們說特徵和所詮義有兩種，而另一些則認為有三種。其中，第一種表達方式是：蘊的特徵是眾多部分的集合；界的特徵是執持不同種類；處的特徵是成為心和心所生起的門。這是在所詮義已經成立之後，再追述並證明特徵尚未成立。 第二種表達方式是：以色等作為所詮義，在以蘊來表達時，眾多法的集合是特徵；以眼等作為所詮義，在以界來表達時，執持不同種類是特徵；又以色等作為所詮義，在以處來表達時，成為心和心所生起的門是特徵。 因此，所謂的與所要表達的基礎和特徵不同的能表達，僅僅是分別假立的，在意義上並不存在，所以無過失的表達方式只有前一種。第三，關於所要遣除的過失，特徵的過失有三種：不遍、過遍和不可能。第一種是，作為特徵安立的某種事物，在所詮義的某些差別中不存在，如將腹部膨脹、底部收縮等黃色安立為瓶子的特徵。第二種是，作為特徵安立的某種事物，進入到不相順的其他種類中，如將有礙地安住于處所安立為瓶子的特徵。第三種是
【English Translation】 It is the characteristic of differentiation. The second is the differentiations that return from the opposite of things being permanent and uncreated, etc., and abide in meaning, as it is said in the Madhyamakālaṃkāra: 'Seeing the other shore like an ocean of profound Dharma nature,' and in the Viśeṣa-nirdeśa: 'Because all things by their own nature, abide in their own essence, they depend on the differentiation from similar things and other things.' Again, there are two aspects: abiding in its own nature and distinguishing it from what is not. The first is that although it cannot distinguish from what is not, it is established as its own nature, just as impermanence is stated as the characteristic of form. The second is that it can distinguish the object to be defined from what is not, just as omniscience is stated as the characteristic of the Buddha. Therefore, in this text, the characteristics of the three dharmas mentioned by the teacher abide in all four, including their own characteristics, which should be understood from the explanation of the text. Secondly, the way of expressing is that the earlier teachers spoke of two types of characteristics and bases, while others thought of three bases. Among them, the first way of expressing is that the characteristic of the aggregates (skandha) is the accumulation of many parts; the characteristic of the elements (dhātu) is the holding of different kinds; the characteristic of the sources (āyatana) is that they have become the gateway for the arising of mind and mental events. This is because after the base has been established, it is then stated that the characteristic has not been established. The second way of expressing is that when form, etc., is taken as the base and expressed as aggregates, the accumulation of many dharmas is the characteristic; when the eye, etc., is taken as the base and expressed as elements, the holding of different kinds is the characteristic; and when form, etc., is taken as the base and expressed as sources, becoming the gateway for the arising of mind and mental events is the characteristic. Therefore, the 'expresser' that is different from the base to be expressed and the characteristic is merely a conceptual designation and does not exist in reality, so the faultless way of expressing is only the former. Thirdly, regarding the faults to be eliminated, there are three faults of the characteristic: non-pervasiveness, over-pervasiveness, and impossibility. The first is that whatever is established as a characteristic does not exist in some distinctions of the base, such as stating that a yellow color with a bulging belly and a shrinking base is the characteristic of a vase. The second is that whatever is established as a characteristic enters into other dissimilar kinds, such as stating that being obstructive and abiding in a place is the characteristic of a vase. The third is
མ་པ་ནི་མཚན་ཉིད་དུ་བཀོད་པ་གང་ཞིག་མཚོན་བྱ་མཚོན་བྱེད་དུ་མི་ སྲིད་པ་སྟེ་བུམ་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་མཚན་མར་འཛིན་པ་བཀོད་པ་བཞིན་ནོ། །མཚན་གཞིའི་སྐྱོན་ནི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མཚོན་བྱ་མཚོན་པའི་གཞིར་སྣང་དུ་མི་རུང་བ་སྟེ་མཚན་ཉིད་སྐྱོན་ཅན་དེ་དག་གི་མཚན་གཞི་རྣམས་ཡིན་ནོ། ། 1-946 མཚོན་བྱ་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་དོན་ལ་མེད་པར་འདོད་པས་དེའི་སྐྱོན་དཔྱད་པར་མི་བྱ་སྟེརི་བོང་གི་རྭའི་སྐྱོན་མི་དཔྱོད་པ་བཞིན་ནོ། ། དེ་ལ་གལ་ཏེ་བུམ་པ་འདུས་བྱས་སུ་མཚོན་པ་ལ་ དུས་གཉིས་པར་མི་སྡོད་པའི་འཇིག་པ་བཀོད་ན་མཚན་ཉིད་སྐྱོན་མེད་དུ་འགྱུར་ཏེ་སྐྱོན་གསུམ་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་དེའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་འགོད་ན་ནི་སྐྱོན་ མེད་ཡིན་ལ། དེ་མ་ཡིན་ལས་འབྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་བཀོད་ན་ནི་ཁྱབ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ་བྱས་པའི་ལྡོག་པ་ལས་གཞན་མི་རྟག་པ་ལ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཡང་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ སྐྱོན་ཐམས་ཅད་མི་སྲིད་པར་འདུས་པར་འགྱུར་ཏེ་མ་ཁྱབ་པ་དང་ཁྱབ་ཆེ་བ་གཉིས་ཡང་མཚོན་བྱ་མཚོན་བྱེད་དུ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ཡིན་དང་མཚོན་བྱ་མཚོན་བྱེད་དུ་ མི་སྲིད་པ་དེ་ཉིད་རང་གི་མཚན་གཞིའི་བྱེ་བྲག་ལ་མེད་ན་མ་ཁྱབ་པ་དང་། རིགས་མི་མཐུན་གཞན་ལ་ཞུགས་ན་ཁྱབ་ཆེ་བ་དང་། མཚན་གཞི་དེ་ཉིད་ལ་མཚོན་བྱེད་དུ་མ་གྲུབ་ན་ མི་སྲིད་པར་འཇོག་པས་སྐྱོན་མེད་དེ་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་མི་སྲིད་པའི་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་ལ་འགལ་མ་ངེས་མ་གྲུབ་གསུམ་དུ་འཇོག་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་དག་རྒྱས་པར་ནི་སྡེ་བདུན་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བལྟ་བར་བྱའོ། ། 1-947 གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ཕུང་པོ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་བཤད་ཟིན་ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཁ་ ཅིག་ཐོགས་བཅས་ཡུལ་ན་གནས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། གང་དག་གཞིག་ཅིང་གཞོམ་དུ་རུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཐོགས་མེད་ཀྱི་གཟུགས་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱང་གཟུགས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཡུལ་གྱི་ཆ་དུ་མ་སྤུངས་པའམ་ཡང་ན་བེམ་དངོས་ཀྱི་རྣམ་པས་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་གཞུང་གིས་སྟོན་ པ་ན་དང་པོ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་ཅི་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱིས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པ་ནི་དེའི་མཚན་ཉིད་དོ་ ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་ཚོར་བ་ལ་སོགས་ལའང་སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་རེག་པས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་གང་གིས་རེག་ན་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ་ མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །མཚན་གཞི་ནི་ལག་པས་འདུས་ཏེ་རེག་ན་ག
【現代漢語翻譯】 如果將『不存在』作為特徵的範疇，那麼就不存在能指和所指，就像將『有角』作為兔子的特徵一樣。特徵的基礎的錯誤在於，特徵不能作為能指所指的基礎，這就是有缺陷的特徵的基礎。 因為我們認為所指在事實上是不存在的，所以不應該分析它的缺陷，就像不分析兔角的缺陷一樣。如果將『無常』作為瓶子的特徵，即瓶子在第二剎那不會停留，那麼這個特徵就沒有缺陷，因為它沒有三種錯誤。如果將『無常』作為瓶子自身存在的特徵，那麼就沒有缺陷。但是，如果將『無常』作為區分瓶子和其他事物的特徵，那麼這個特徵就過於寬泛，因為它包含了所有非『常』的事物。 如果所有的特徵錯誤都彙集到『不可能』中，那麼『不遍』和『過遍』也都是不可能的，因為它們不存在能指和所指。如果是這樣，那麼如果能指和所指不存在於其自身的基礎的特定方面，那就是『不遍』；如果它包含在不相關的類別中，那就是『過遍』；如果能指在自身的基礎上沒有確立，那就是『不可能』。這沒有缺陷，就像將『矛盾』、『不確定』和『未確立』作為證明者不可能證明的事物的標誌一樣。這些內容在《七部論莊嚴花》中有詳細闡述。 第二，關於經文的內容，分為對蘊、處、界的特徵的解釋。首先，對蘊的總體特徵已經解釋過了。對於色蘊的總體特徵，有些人說『有障礙，存在於對境中』，有些人說『可以被破壞和摧毀』，這些說法是不正確的，因為它們沒有涵蓋無礙的色，並且所有的煩惱也會變成色。因此，色蘊是許多對境部分的集合，或者是物質形式的集合。當經文闡述這些意義時，首先闡述色蘊的特徵，即『什麼是色蘊的特徵？』這意味著以兩種方式存在於色中是它的特徵。同樣，這也適用於受等蘊。其中，通過觸而存在於色中的特徵是，當被觸及時，色的形式會發生改變，就像花朵等一樣。特徵的基礎是，如果用手觸控並聚集，那麼...
【English Translation】 If 'non-existence' is posited as a characteristic, then there is no signifier and signified, just as positing 'having horns' as a characteristic of a rabbit. The flaw in the basis of the characteristic is that the characteristic cannot appear as the basis for signifying the signified, which is the basis of those flawed characteristics. Since we consider the signified to be non-existent in reality, its flaws should not be analyzed, just as the flaws of a rabbit's horn are not analyzed. If 'impermanence' is posited as a characteristic of a pot, i.e., that it does not remain in the second moment, then this characteristic would be without flaw, because it is free from the three flaws. If 'impermanence' is posited as a characteristic that exists in its own nature, then it is without flaw. However, if 'impermanence' is posited as a characteristic that distinguishes it from what it is not, then it is too broad, because it includes everything that is not 'permanent'. If all the flaws of characteristics are gathered into 'impossibility', then 'non-pervasion' and 'over-pervasion' are also impossible, because there is no signifier and signified. If this is the case, then if the signifier and signified do not exist in the specific aspect of their own basis, that is 'non-pervasion'; if it is included in a dissimilar category, that is 'over-pervasion'; if the signifier is not established on its own basis, that is 'impossibility'. This is without flaw, just as 'contradiction', 'uncertainty', and 'unestablished' are posited as signs of things that a prover cannot prove. These are elaborated in the 'Flower of Ornament of the Seven Treatises'. Second, regarding the content of the scriptures, there are three explanations of the characteristics of the skandhas (ཕུང་པོ།, Skandha, Skandha, aggregates), the dhatus (ཁམས།, Dhātu, Dhatu, elements), and the ayatanas (སྐྱེ་མཆེད།, Āyatana, Ayatana, sense fields). First, the general characteristic of the skandhas has already been explained. Regarding the general characteristic of the form skandha (གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ།, Rūpa-skandha, Rupa-skandha, aggregate of form), some say 'it has obstruction and exists in the object', and some say 'it can be destroyed and demolished', these statements are incorrect, because they do not cover unobstructed form, and all afflictions also become form. Therefore, the form skandha is a collection of many parts of the object, or a collection of material forms. When the scriptures explain these meanings, first they explain the characteristic of the form skandha, i.e., 'What is the characteristic of the form skandha?' This means that existing in form in two ways is its characteristic. Similarly, this also applies to the feeling skandha (ཚོར་བ།, Vedanā, Vedana, feeling) and so on. Among these, the characteristic of existing in form through touch is that when touched, the form of the color changes, like flowers and so on. The basis of the characteristic is that if touched and gathered by hand, then...
ཟུགས་སུ་རུང་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་བཅུ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །བཅུ་གསུམ་པོ་འདི་ཡང་མདོ་ལས་དགེ་སློང་དག་གཟུགས་གཟུགས་སུ་རུང་བས་དེའི་ཕྱིར་གཟུགས་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-948 ཅིས་གཟུགས་སུ་རུང་ཞེ་ན་ལག་པས་འདུས་ཏེ་རེག་པས་རེག་ན་གཟུགས་སུ་རུང་བ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་གསུངས་པ་ལྟར་བཀོད་པ་ཡིན་གྱི་བཅུ་གསུམ་དུ་གྲངས་ངེས་པ་ ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྒྱས་པར་ཕྱེ་ན་མཆེ་བ་དང་རྐང་པས་རེག་ན་གཟུགས་སུ་རུང་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་དུ་མ་ཡོད་ཅིང་བསྡུས་ན་ནི་སེམས་ཅན་དང་། སེམས་ཅན་མ་ཡིན་པས་རེག་ ན་གཟུགས་སུ་རུང་བ་གཉིས་སུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ལག་པ་དང་སྦྲང་བུ་དང་ཤ་སྦྲང་དང་སྡིག་སྦྲུལ་བཞི་ནི་སེམས་ཅན་ཡིན་ལ་གཞན་དགུ་ནི་སེམས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་གྲང་བ་ནི་བ་མོ་ལ་སོགས་པའོ། །ཚ་བ་ནི་མེ་ལ་སོགས་པའོ། །བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པ་ནི་ཁོང་དུ་འབྱུང་བ་རླུང་དང་མེའི་རེག་བྱ་རྒྱས་པ་སྟེ་དེ་དག་གི་སྐྱེས་བུའི་ ལུས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་རོ། །གཞན་རྣམས་ནི་གོ་སླ་བས་རྣམ་པར་མ་ཕྱེའོ། །ཡུལ་དཔྱད་པས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཆོས་གང་ཞིག་རྣམ་པར་ཤེས་པས་ ཕྱོགས་ཀྱི་ཆ་ཤས་གཞལ་དུ་རུང་བ་ཡིན་ཏེ་རི་བོ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །གང་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཡུལ་ལ་གཟུགས་ནི་འདི་དང་འདིའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཀེང་རུས་སུ་སྣང་བ་ལ་སོགས་པ་ཀུན་བརྟགས་པ་གཟུགས་བརྙན་གྱི་གཟུགས་སོ། ། 1-949 གཟུགས་འདི་ལྟ་བུ་དང་འདི་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གོ །བཀྲ་བར་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ལྟར་འདུ་ཤེས་པའོ། །བློ་གང་གིས་དེ་ལྟར་འདུ་ཤེས་ ཤེ་ན་མཉམ་པར་བཞག་པའམ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་འདི་སྐད་དུ་ཀེང་རུས་དང་ཟད་པར་ས་ལ་སོགས་པ་ལ་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་པའམ་མ་བཞག་པའི་ཡིད་སྒྲ་དོན་འཛིན་པའི་རྟོག་པ་དང་བཅས་པས་ ཁ་དོག་དང་དབྱིབས་སུ་རྣམ་པར་བརྟག་ཏུ་རུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཡུལ་དཔྱད་པས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། གལ་ཏེ་གཟུགས་འདི་གཉིས་གཅིག་པའམ་ཐ་དད་པ་ ཡིན་ཞེ་ན། འདི་གཉིས་འདོད་པའི་ཁམས་ན་གཅིག་ཡིན་ལ་ཐ་དད་དུ་ལྡོག་པའི་དབྱེ་བ་ལས་ཡིན་ཏེ་འདི་ལྟར་རེག་པས་མི་འགྱུར་བ་དང་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆས་དཔྱད་དུ་མི་རུང་བ་གཉིས་ལས་ ལོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་དྲུག་པོ་འདས་མ་ཐག་པའི་ཡིད་གཅིག་ཉིད་ལྡོག་པའི་དབྱེ་བ་གཉིས་ལས་རྐྱེན་གཉིས་སུ་འཇོག་པ་བཞིན་ནོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ན་གཟུགས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སྦྱངས་པས་འོད་ ལྟར་དང་བ་ཕན་ཚུན་མི་ཐོགས་པའི་ཕྱིར་གནོད་པ་བྱར་མི་རུང་བས་རེག་པས་རྣམ་པར་འགྱུར་བའི་གཟུགས་མེད་དེ་ཇི་སྐད་དུ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། རེག་པས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཐམས་ཅད
【現代漢語翻譯】 觸所觸等共有十三種。這十三種也在經中提到，『諸比丘，因為色是可觸的，所以稱為色取蘊。』 為什麼是可觸的呢？如經中所說，『如果用手聚集並觸碰，就是可觸的。』這裡只是按照經文的說法來排列，並不是說一定是十三種。如果詳細劃分，還有用牙齒和腳觸碰也是可觸的等等，種類繁多。如果概括起來，可以歸納為有情和非有情觸碰是可觸的兩種。其中，手、蜜蜂、牛虻、蝎子這四種是有情，其餘九種是非有情。 其中，寒冷是指冰雹等。炎熱是指火等。飢餓和口渴是指腹內產生的風和火的觸覺增強，導致身體等發生變化。其他的因為容易理解，所以不再詳細解釋。從分析角度來說，可觸的特徵是某種事物可以通過意識來衡量其各個方向的部分，就像山一樣。顯現出來的對境中，『這個和這個是色』，比如顯現為骨骼等，都是假想的影像之色。 『像這樣的色和像那樣的色』，是指顏色和形狀的差別。『認為是清晰的』，是指像那樣去理解。用什麼心去那樣理解呢？經中說『是入定還是未入定』，意思是說，對於骨骼和衰敗的土地等，無論是入定還是未入定的，通過意識，憑藉著能抓住聲音和意義的分別念，能夠區分顏色和形狀，這就是從分析角度來說的可觸之色。如果這兩種色是相同還是不同呢？這兩種在欲界是相同的，但由於轉變的差別而不同，因為它們與不可觸和無法衡量方向部分的兩種情況相反。例如，就像剛剛過去的第六意識，雖然是同一個意識，但由於轉變的兩種差別，被認為是兩種緣起。在色界，由於通過色禪的修習，色變得像光一樣清澈，彼此之間沒有阻礙，因此不會受到損害，所以沒有因觸碰而變化的色。正如《攝類學》中所說：『可觸的特徵是一切。』
【English Translation】 There are thirteen types of tangible objects, including those that can be touched. These thirteen are also mentioned in the sutras: 'Monks, because form is tangible, it is called the aggregate of form that is appropriated.' Why is it tangible? As stated in the sutra, 'If gathered and touched by hand, it is tangible.' This is merely arranged according to the sutra's statement, and it is not necessarily limited to thirteen types. If divided in detail, there are also touching with teeth and feet, which are tangible, and so on, with many kinds. If summarized, it can be reduced to two types: tangible by sentient beings and tangible by non-sentient beings. Among them, hands, bees, gadflies, and scorpions are sentient beings, while the other nine are non-sentient beings. Among them, coldness refers to hail, etc. Heat refers to fire, etc. Hunger and thirst refer to the increased tactile sensation of wind and fire arising in the abdomen, causing changes in the body, etc. Others are easy to understand, so they are not explained in detail. From an analytical perspective, the characteristic of tangibility is that a certain phenomenon can be measured in terms of its directional parts by consciousness, like a mountain. In the manifested objects, 'this and this are form,' such as appearing as bones, etc., which are all imagined forms of images. 'Form like this and form like that' refers to the difference in color and shape. 'Thinking it is clear' refers to understanding it in that way. With what mind is it understood in that way? The sutra says, 'Whether in meditative equipoise or not,' meaning that whether in meditative equipoise or not, with respect to bones and decaying earth, etc., through consciousness, relying on the conceptual thought that grasps sound and meaning, whatever can be distinguished in terms of color and shape is the tangible form from an analytical perspective. If these two forms are the same or different? These two are the same in the desire realm, but they differ due to the distinction of transformation, because they are contrary to the two situations of being untouchable and unable to measure directional parts. For example, just like the immediately preceding sixth consciousness, although it is the same consciousness, it is considered as two causes due to the two distinctions of transformation. In the form realm, because form becomes as clear as light through the practice of form dhyana, there is no obstruction between each other, so it cannot be harmed, and therefore there is no form that changes due to touch. As stated in the Collected Topics: 'The characteristic of tangibility is everything.'
་དུ་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་འདོད་པའི་ལྷ་རྣམས་ལའང་ལག་པ་དང་དབྱུག་པ་དང་མཚོན་ཆས་གནོད་པ་ལས་གཞན་མེད་ལ་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་གཟུགས་ནི་གང་གིས་ཡང་གནོད་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-950 གལ་ཏེ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། ལྷ་རྣམས་ཀྱི་འོད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འོད་ཀྱིས་མོག་མོག་པོར་མཛད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་འོད་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་བརྟན་པས་རང་ གི་འོད་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། གནོད་པ་བྱས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་མན་ཆད་ཀྱི་སྣོད་ལ་མེ་ཆུ་རླུང་གསུམ་གྱིས་གནོད་པ་དེ་ལྟ་ན་ ཡང་ལྷ་རྣམས་ཀྱི་ལུས་དང་བཞི་པའི་སྣོད་ལ་ནི་ཕྲད་པས་གནོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རེག་པའི་ཁམས་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་པའི་ལྷ་རྣམས་ལ་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ཁམས་གཉིས་ ཀྱི་གཟུགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཟུགས་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་རྣམ་པར་བརྟགས་པ་དང་བརྟགས་པ་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་གཉིས་སུ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཉིས་ སུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་དུས་ཀྱི་ཆ་དུ་མ་སྤུངས་པ་ཡིན་ལ་ཚོར་བའི་ཕུང་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི། སློབ་དཔོན་འདུས་བཟང་ན་ རེ། ཡུལ་མྱོང་བ་ནི་ཚོར་བ་མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ཚོར་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རང་མྱོང་བ་ཡང་ཚོར་བ་མ་ཡིན་ཏེ་རང་རིག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རེག་པ་གཟུགས་བརྙན་གྱི་ཚུལ་དུ་མྱོང་བ་ནི་ཚོར་བ་ཡིན་ཏེ། 1-951 མདོ་ལས་རེག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ཚོར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཡང་དེ་ལྟར་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་འདི་ལྟར་ཚོར་བས་རེག་པ་ལ་དམིགས་མོད་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ གཞན་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ལ་དམིགས་ན་ཚོར་བར་འགྱུར་ལ། མི་དམིགས་ན་དམིགས་པ་མཚུངས་པ་ཉམས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ནི་ཕན་ཚུན་མི་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ ཡང་ཁ་ཅིག་རང་གི་རྟེན་དབང་པོ་ལ་དངོས་སུ་ཕན་གནོད་འཇུག་པའི་ཚུལ་གྱིས་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བ་དེའང་མ་ཡིན་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་ལ་ ཁྱབ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་བཏང་སྙོམས་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་གིས་དབང་པོ་ལ་ཕན་གནོད་བྱེད་ལ། བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་བྱེ་བྲག་ ཏུ་བཤད་པ་ལས་ཕན་འདོགས་པ་ཡང་མེད་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ཡང་མེད་པར་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་དེ་བྱུང་ན་གཉིས་ཀར་འདོད་པ་མེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་ ནི་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མྱོང་བ་ཡིན་ལ། འདུ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་མཚན་མར་འཛིན་པའམ་ཐ་སྙད་འདོགས་པ་ཡིན་ཞིང་།
【現代漢語翻譯】 不是去往慾望之神，而是用手、棍棒和武器傷害慾望之神，而在形態界享受的形態，任何事物都無法傷害，這是經文中出現的。 1-950 如果有人問，在《勝母經》中，諸神的輝光不是被如來（Tathagata，如實而來者）的輝光所黯淡了嗎？那是因為如來的輝光卓越而穩定，使其自身的光芒遠離貪慾，而不是造成傷害。即使禪定三昧以下的有情眾生會受到火、水、風三種元素的傷害，但諸神的身體和四大元素之器皿接觸時不會受到傷害，因此觸覺界在色界的諸神中是不存在的。因此，爲了瞭解兩個界（指欲界和色界）的形態差異，才說了兩種形態。或者，爲了瞭解區分概念性和非概念性的兩種形態，才說了兩種形態，應該這樣理解。第二，名、受、想、行四蘊的特徵是多個時間段的集合，而感受蘊的特徵是：阿阇梨（Acharya，導師）善聚說，體驗境不是感受，因為所有的心和心所都會變成感受。自我體驗也不是感受，因為沒有自證。因此，以影像的方式體驗觸是感受。 1-951 經中說，觸的緣故產生感受，其含義也是如此。但事實並非如此，因為感受緣于觸，如果其他心和心所緣於它，就會變成感受，如果不緣於它，那麼緣取相同所緣的說法就會失效。因此，心和心所之間不是相互緣取的。有些人說，以直接利益或損害其所依根的方式來體驗，但那也不是，因為對於一些禪定和貪慾等情況來說，範圍太廣，而對於舍心來說，範圍又太窄。例如，一些禪定等會對根產生利益或損害，但舍心則不會，因為在《分別論》中說，既不提供幫助也不造成損害。如果出現這種情況，就不會接受兩者，經文中是這樣說的。因此，感受的特徵是體驗異熟果，而想蘊的特徵是執取相或施加名稱。
【English Translation】 It does not go to the gods of desire, but harms the gods of desire with hands, sticks, and weapons, while the form enjoyed in the form realm cannot be harmed by anything, as it appears in the scriptures. 1-950 If someone asks, in the 'Mother Victorious Sutra,' wasn't the radiance of the gods dimmed by the radiance of the Tathagata (the one who comes as is)? That is because the Tathagata's radiance is excellent and stable, making its own light free from attachment, not causing harm. Even though sentient beings below the third dhyana (meditative absorption) are harmed by the three elements of fire, water, and wind, the bodies of the gods and the vessels of the four elements are not harmed by contact, therefore the realm of touch does not exist for the gods in the form realm. Therefore, in order to understand the difference in form between the two realms (referring to the desire realm and the form realm), two forms are spoken of. Or, in order to understand the two forms that distinguish between conceptual and non-conceptual, two forms are spoken of, and it should be understood in this way. Second, the characteristic of the four aggregates of name, feeling, perception, and mental formations is the collection of multiple periods of time, while the characteristic of the feeling aggregate is: Acharya (teacher) Bhadanta says that experiencing an object is not feeling, because all minds and mental factors would become feelings. Self-experience is also not feeling, because there is no self-awareness. Therefore, experiencing touch in the manner of an image is feeling. 1-951 The sutra says that feeling arises from the condition of touch, and its meaning is also like that. But that is not the case, because feeling is based on touch, and if other minds and mental factors are based on it, it will become feeling, and if it is not based on it, then the statement of taking the same object of focus will fail. Therefore, minds and mental factors are not mutually based on each other. Some say that it is experienced in the manner of directly benefiting or harming its dependent sense faculty, but that is also not the case, because it is too broad for some dhyanas and desires, and too narrow for equanimity. For example, some dhyanas and so on will benefit or harm the sense faculty, but equanimity will not, because in the 'Differentiation Treatise' it says that it neither provides help nor causes harm. If this occurs, then both will not be accepted, as it appears in the scriptures. Therefore, the characteristic of feeling is experiencing the Vipaka (karmic result), and the characteristic of perception is grasping at signs or applying names.
འདུ་བྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་ཕུང་པོ་བཞི་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་འདུས་བྱས་སམ་སེམས་གནས་སྐབས་སྣ་ཚོགས་སུ་འཇུག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-952 རྣམ་པར་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཡུལ་གྱི་ངོ་བོ་སོ་སོར་རྣམ་པར་རིག་པ་ཡིན་ཏེ་ཡུམ་ལས། ཚོར་བ་ནི་མྱོང་བའི་མཚན་ཉིད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། མཛོད་ལས། ཚོར་བ་མྱོང་བ་འདུ་ ཤེས་ནི། །མཚན་མར་འཛིན་པའི་བདག་ཉིད་དོ། །འདུ་བྱེད་ཕུང་པོ་བཞི་ལས་གཞན། །རྣམ་ཤེས་སོ་སོར་རྣམ་རིག་པ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་དེ་ལས་གཞན་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཡང་ དེ་དག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་མཚན་ཉིད་དེ་དང་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་མཚན་ཉིད་དེ་དང་དེ་ལྟ་བུ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཀྱི་གཞན་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་ ཏེ་ཡོད་པ་ལྟ་བུར་སྣང་བ་དེ་ནི་ཕྱི་མ་འདྲེས་པའི་རོ་གཟུགས་རྣམས་གཅིག་ཏུ་སྣང་བ་བཞིན་མ་ཕྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་བདེ་བའི་ཚོར་བ་མྱོང་བ་དེའང་ སྔོན་དགེ་བའི་རྣམ་སྨིན་མྱོང་བ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་མ་ཁྱབ་པའི་སྐྱོན་མེད་དོ། །དེ་ལ་ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་ནི། ཚོར་བའི་མཚན་ཉིད་ཅི་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་འདི་ལས་ རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུའང་ཡིན་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པའང་ཡིན་པས་ན་ལས་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཞེས་བྱའོ། །སོ་སོར་མྱོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གསུམ་པོ་མ་འདྲེས་པར་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-953 འདིས་ནི་ཀུན་གཞིའི་འཁོར་གྱི་ཚོར་བ་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོར་བ་ནི་ཡུལ་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་ལས་གསར་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དགེ་བའི་རྣམ་སྨིན་ནི་ བདེ་བ་དང་མི་དགེ་བའི་རྣམ་སྨིན་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་། བཏང་སྙོམས་ནི་དགེ་སྡིག་གཉིས་ཀའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་གཞི་ནི་རྟག་ཏུ་བཏང་སྙོམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་ལ་བཏང་སྙོམས་དེ་ཉིད་རྣམ་ པར་སྨིན་པ་ཡིན་ནོ། །ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རྣམ་སྨིན་དུ་འདོགས་སོ་ཞེས་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ནི་དེ་སྐད་དུ་འཆད་དོ། །དགོངས་པ་ནི་འདི་ཡིན་ ཏེ་ལས་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་ཀུན་གཞི་ཉིད་མཐོ་རིས་དང་ངན་སོང་གི་ཀུན་གཞིར་འཕེན་ལ་དེའང་མཛོད་ལས། རྣམ་སྨིན་ལུང་དུ་མ་བསྟན་ཆོས། སེམས་ཅན་བརྗོད་ལུང་བསྟན་ཕྱིས་ འབྱུང་། ཞེས་བཤད་པའི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པས་རྣམ་སྨིན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་སྐྱེས་ཙམ་ཉིད་ནས་བཏང་སྙོམས་དང་ངེས་པར་ལྡན་པར་འབྱུང་ལ་བདེ་སྡུག་ནི་དེ་ལ་གནས་པའི་ དགེ་སྡིག་གི་ས་བོན་ལས་ཕྱིས་འབྱུང་བས་རྣམ་སྨིན་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ཞིང་དེ་ལ་རྣམ་སྨིན་ཞེས་བརྗོད་པ་ནི་འབྲས་བུ་ལ་རྒྱུར་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསམས་པ་ཡིན་ནོ། །འདུ་ཤེས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ན
【現代漢語翻譯】 『行』（འདུ་བྱེད་，Saṃskāra）的特徵是，它是不同於四蘊的造作之物，或者說是使心識處於各種狀態的因素。 『識』（རྣམ་པར་ཤེས་པ་，Vijñāna）的特徵是，它能分別識別境的各個方面。如《母經》（Yum）所說：『受是體驗的特徵』。《俱舍論》（Mdzod）中說：『受是體驗，想是取相的自性，行蘊不同於四蘊，識能分別識別。』 如果說，除了這些之外的其他心和心所也同樣屬於這些範疇，因為它們也具有同樣的特徵，那麼是否會發生這樣的情況呢？不會的。因為只有它們才具有這樣的特徵，而其他的不具備。比如，看起來好像存在某種東西，那是因為後來的混合物看起來像是一個整體，沒有被區分開來。即使在佛的境界中體驗到快樂的感受，那也只是體驗到先前善業的異熟果，所以不存在不遍及的過失。 關於受的特徵，經文通過『受的特徵是什麼』來闡釋。因此，這也是業的果，也是異熟果，所以稱為『業的異熟果』。『分別體驗』是指體驗三種感受而不混淆。 這裡所說的是阿賴耶識（ཀུན་གཞི，Ālayavijñāna）相應的感受，因為入定的識的感受是從境等緣新產生的。善業的異熟果是快樂，惡業的異熟果是痛苦，舍受是善惡二者的果。阿賴耶識總是與舍受相應，而舍受本身就是異熟果。先前的論師們解釋說，快樂和痛苦的感受是從異熟果產生的，所以被稱為異熟果。他們的意思是，通過善業和惡業的力量，阿賴耶識本身被投生到天界和惡道的阿賴耶識中，並且它也具有《俱舍論》中所說的異熟果的特徵：『異熟、無記法，有情、語、異熟後生。』因此，它本身就是異熟果。它從出生時就必然與舍受相應，而快樂和痛苦是從存在於其中的善惡種子後來產生的，所以是從異熟果產生的，稱其為異熟果是對果的虛假歸因。
【English Translation】 The characteristic of 『Saṃskāra』 (འདུ་བྱེད་) is that it is a conditioned thing other than the four aggregates, or it is the factor that causes the mind to be in various states. The characteristic of 『Vijñāna』 (རྣམ་པར་ཤེས་པ་) is that it can separately recognize the various aspects of an object. As stated in the 『Mother Sutra』 (Yum): 『Feeling is the characteristic of experiencing.』 The 『Abhidharmakośa』 (Mdzod) states: 『Feeling is experiencing, perception is the nature of apprehending signs, Saṃskāra is other than the four aggregates, and Vijñāna separately recognizes.』 If it is said that other minds and mental factors besides these also fall into these categories because they have the same characteristics, will such a situation occur? No, it will not. Because only they have such characteristics, and others do not. For example, it seems as if something exists, but that is because the later mixtures appear as a whole and are not distinguished. Even experiencing pleasant feelings in the realm of the Buddha is only experiencing the Vipāka (རྣམ་སྨིན་) of previous virtuous deeds, so there is no fault of non-pervasion. Regarding the characteristic of feeling, the text explains it by asking 『What is the characteristic of feeling?』 Therefore, this is also the result of karma and also the Vipāka, so it is called the 『Vipāka of karma.』 『Experiencing separately』 means experiencing the three feelings without confusion. What is being said here is the feeling associated with the Ālayavijñāna (ཀུན་གཞི), because the feeling of the entering consciousness newly arises from conditions such as objects. The Vipāka of virtuous deeds is happiness, the Vipāka of non-virtuous deeds is suffering, and equanimity is the result of both virtuous and non-virtuous deeds. The Ālayavijñāna is always associated with equanimity, and equanimity itself is the Vipāka. The previous teachers explained that feelings of happiness and suffering arise from Vipāka, so they are called Vipāka. Their meaning is that through the power of virtuous and non-virtuous deeds, the Ālayavijñāna itself is projected into the Ālayavijñāna of the heavens and the evil realms, and it also has the characteristic of Vipāka as stated in the 『Abhidharmakośa』: 『Vipāka, unspecified Dharma, sentient beings, speech, Vipāka arising later.』 Therefore, it itself is the Vipāka. It necessarily arises with equanimity from the moment of birth, while happiness and suffering arise later from the seeds of virtue and non-virtue existing within it, so they arise from Vipāka, and calling it Vipāka is a false attribution of cause to the result.
་འདུས་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྐྱེན་བཞི་ཚོགས་པའོ། ། 1-954 ཤེས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ཇི་ལྟར་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་སྟོན་པ་ན་མཚན་མར་འཛིན་པ་ནི་སྤུ་རིས་འཛིན་པ་ཡིན་ལ། བཀྲ་བར་འཛིན་པ་ནི་གཡེར་བར་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་གང་གིས་ཇི་ལྟར་མིག་གིས་མཐོང་བ་དང་རྣ་བས་ཐོས་པ་དང་ཡིད་ཀྱིས་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པ་དང་སྣ་དང་ལྕེ་དང་ལུས་གསུམ་གྱིས་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ མཛོད་ལས། མིག་རྣ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དང་། གསུམ་གྱིས་ཉམས་སུ་མྱོང་གང་དེ། །མཐོང་ཐོས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། །རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ་རིམ་བཞིན་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལ་དྲི་དང་རོ་ དང་རེག་བྱ་གསུམ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པས་རྟོགས་པ་ཞེས་གཅིག་ཏུ་བྱས་སོ། །ཡང་ན་སྒོ་ལྔས་མཐོང་བ་དང་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་ཐོས་པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་ སྦྱར་རོ་ཞེས་ཁ་ཅིག་ནི་དེ་སྐད་དུ་འཆད་དོ། །ཐ་སྙད་འདོགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྒྲ་དང་བཅས་ནས་དོན་འཛིན་པར་བྱེད་པའོ། །འདི་ཡང་ཡིད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་གཙོར་བྱས་པ་ཡིན་གྱི་སྒོ་ ལྔའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ནི་ཐ་སྙད་འདོགས་པར་མི་བྱེད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་རིགས་འབྱེད་པར་བྱེད་པ་ཙམ་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་གིས་མ་ཕྱེ་ན་ནི་རྗེས་སུ་རྒྱུ་བའི་ཡིད་ཀྱིས་ཀྱང་མི་འབྱེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-955 འདུ་བྱེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ན་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཞེས་འདི་ལ་མང་པོ་ཡོད་པས་ན་མང་པོའི་ཚིག་སྨོས་སོ། །སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་གནས་སྐབས་སྣ་ཚོགས་རྣམས་སུ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་དགེ་སྡིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སུའོ། །སེམས་འཇུག་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་སེམས་ཀྱི་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་འདི་དག་གིས་སེམས་དེ་ལྟ་དེ་ལྟ་ བུར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སྟོན་ཏོ། །དེ་ལ་འདི་དེ་མ་ཡིན་ལས་འབྱེད་པར་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་ལ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་དང་སེམས་དང་མི་ལྡན་པའི་ འདུ་བྱེད་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་གཙོ་བོ་འདུ་བྱེད་སེམས་པ་གཙོར་བྱས་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་མཚན་ཉིད་སྟོན་པ་ན་རང་རང་གི་ཡུལ་རྣམ་ པར་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་མིག་གི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་གཟུགས་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་ཡིད་ཀྱི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆོས་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་དུ་ སྦྱར་རོ། །ཆོས་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་དེ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པས་འཇལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། 1-956 གཉིས་པ་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་ཁམས་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་བཤད་ཟིན་ལ། དབང་པོའི་ཁམས་དྲུག་གི་མཚན་ཉི
【現代漢語翻譯】 『聚集』的意思是四種緣分的聚合。 當展示『認知』是如何認知時，執著于相是執著于總相，執著于清晰是執著於差別相。 以何種方式，通過眼睛看到，耳朵聽到，意識區分，以及鼻子、舌頭和身體三種感官來分別認知，如《俱舍論》所說：『眼耳意之識，三者所體驗，見聞分別識，了知次第說。』 其中，氣味、味道和觸感三種是無記，因此『了知』被歸為一類。或者，有些人解釋說，通過五根所見和意識的智慧所聞等等來組合。 『施設名言』的意思是伴隨著聲音來執持事物。這主要是意識的作用，五根的意識並不施設名言，但它們可以區分事物，如果它們不區分，那麼隨後的意識也無法區分。 當展示行蘊的特徵時，『諸行』因為有很多，所以使用了複數形式。『心造作』，『各種狀態』指的是善與非善等。『使心投入』和『心的造作的本質』表明這些使心以某種方式運作。 因此，區分此與非此的特徵不是指感覺和知覺，因為它們參與其中，並且與心不相應的行蘊中不存在。因此，這是以行蘊中的主要因素——思為中心的特徵。 當展示識蘊的特徵時，『各自認知自境的特徵』，從『依靠眼根而識色』到『依靠意根而識法』。『諸法』指的是有為法和無為法的一切法，因為一切法都由意識來衡量。因此，蘊的特徵是各自的特徵。 第二，關於界的特徵，一般的界已經解釋過了，現在解釋六根的特徵。
【English Translation】 'Gathering' means the aggregation of four conditions. When showing how 'cognition' cognizes, clinging to characteristics is clinging to the general characteristics, and clinging to clarity is clinging to the differentiated characteristics. In what way, through the eyes seeing, the ears hearing, the mind distinguishing, and the three senses of nose, tongue, and body separately cognizing, as the Abhidharmakosha says: 'The consciousness of eye, ear, and mind, what is experienced by the three, seeing, hearing, and distinguishing consciousness, knowing is explained in order.' Among them, the three of smell, taste, and touch are indeterminate, so 'knowing' is classified as one. Or, some explain that it is combined by seeing through the five senses and hearing through the wisdom of consciousness, and so on. 'Attributing names' means holding things with sound. This is mainly the function of consciousness, the consciousness of the five senses does not attribute names, but they can distinguish things, and if they do not distinguish, then the subsequent consciousness cannot distinguish either. When showing the characteristics of the aggregate of formations, 'formations' because there are many, so the plural form is used. 'Mental formations', 'various states' refers to good and non-good, etc. 'Making the mind engage' and 'the nature of mental formations' indicate that these make the mind operate in a certain way. Therefore, the characteristic of distinguishing this from not this does not refer to feeling and perception, because they participate in it, and it does not exist in formations that are not associated with the mind. Therefore, this is the characteristic centered on the main factor of formations—thought. When showing the characteristics of the aggregate of consciousness, 'the characteristic of each cognizing its own object', from 'relying on the eye sense to know form' to 'relying on the mind sense to know phenomena'. 'Phenomena' refers to all phenomena of conditioned and unconditioned, because all phenomena are measured by consciousness. Therefore, the characteristics of the aggregates are their respective characteristics. Second, regarding the characteristics of the realms, the general realm has already been explained, and now the characteristics of the six senses are explained.
ད་སྟོན་པ་ནི། མིག་གང་གིས་གཟུགས་རྣམས་མཐོང་བར་གྱུར་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདས་པའི་ རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པས་ཁམས་སུ་སྟོན་པ་ཡིན་ལ། ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ད་ལྟར་གྱི་མིག་གི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཉེར་སྤྱོད་འཛིན་པས་ཁམས་སུ་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །མིག་དེའི་ས་ བོན་བསགས་པ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་ཀུན་གཞི་ས་བོན་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་སྟེ་དེ་གཉིས་ནི་མིག་གི་ཁམས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་མིག་གི་ཁམས་སུ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་གཞན་ལ་ སྦྱོར་བ་ན་ཡིད་གང་གིས་འདས་པའི་ཆོས་རྣམས་མཐོང་བར་གྱུར་པ་དང་ད་ལྟར་བའི་ཆོས་ལ་ལྟ་བ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་སྦྱར་རོ། །ཡུལ་གྱི་ཁམས་དྲུག་ལས་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་ མཚན་ཉིད་ནི། མིག་གང་གིས་འདས་པའི་གཟུགས་གང་དག་མཐོང་བར་གྱུར་བ་དང་ད་ལྟར་བ་མཐོང་བ་རྣམས་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལ་མིག་གི་ ཁམས་དབང་བྱེད་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བས་ནི་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ་འགྲེལ་པ་ལས། མིག་གིས་ཁམས་ནི་གཟུགས་ལ་དབང་བྱེད་པ་སྟེ་དབང་པོའི་དབང་གིས་ཕྱི་རོལ་གྱི་ཡུལ་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-957 དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ལས་ལ་བརྟེན་ནས་ནང་དུ་དབང་པོ་གྲུབ་པ་དང་གདུགས་ཀྱི་གྲིབ་མ་ལྟར་དེའི་དབང་གིས་ཕྱི་རོལ་དུ་ཡུལ་འགྲུབ་པོ་ཞེས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་གཞན་ལ་སྦྱར་བ་ ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དྲུག་ལས་མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི། རང་གི་རྟེན་དང་དམིགས་པའི་སྒོ་ནས་བློ་རྣམ་བཅས་སྟོན་པ་ཡིན་ལ་ས་བོན་ དང་སྣམ་སྨིན་ནི་རྒྱུ་ལ་དེར་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་གཞན་ལ་སྦྱོར་བ་ན་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་ནི་ཡིད་དང་དམིགས་པ་ནི་ཆོས་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡུལ་གྱི་ཁམས་ལ་ས་བོན་མི་སྦྱོར་ བ་ནི་སྣོད་ཁོ་ནས་བསྡུས་པའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱིས་བསྡུས་པ་ནི་ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་སྟོན་ པ་ན་ཇི་ལྟར་མཐུན་མཐུན་ནི་ཇི་ལྟར་རིགས་པའོ། །དེ་ལ་རིགས་པའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་པར་སྣང་སྟེ་དབང་པོའི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་མིག་གང་གིས་གཟུགས་རྣམས་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་དང་། དེའི་ས་བོན་ བསགས་པ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མིག་གི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་མངོན་གྱུར་དང་ས་བོན་གཉིས་ཀྱིས་བསྟན་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། ། 1-958 ཡུལ་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་གང་ཞེ་ན། མིག་གང་གིས་གཟུགས་གང་དག་མཐོང་བར་འགྱུར་བ་དང་དེ་ལ་མིག་གི་སྐྱེ་མཆེད་དབང་བྱེད་པ་ཉིད་གང་ཡིན་པ་དེ་ གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དོ་ཞེས་ཡུལ་ཅན་དང་རྒྱུའི་སྒོ་ནས་བསྟན་པར་བྱ
【現代漢語翻譯】 現在，『眼睛憑藉什麼看到各種事物』，這指的是通過執持過去意識的近用，在界中顯示。而『觀看』指的是通過執持現在眼睛的意識的近用，在界中顯示。那眼睛的種子積聚和成熟，是阿賴耶識的種子和成熟的部分，這兩者是眼睛界的因，因此被命名為眼睛界。將其應用於其他，如『意識憑藉什麼看到過去的法，以及觀看現在的法』等等。在六個境的界中，色的界的特徵是：『眼睛憑藉什麼看到過去的色，以及看到現在的色』，這是從有境的角度來顯示的。而『眼睛界是能控制的』，這是從因的角度來顯示的。如釋論中所說：『眼睛界能控制色，因為憑藉根，外境才能成立。』 其含義是，依賴於業，內在的根成立，如同傘的影子一樣，憑藉它，外境才能成立。將其應用於其他，如前所述。在六個識的界中，眼睛的識的界的特徵是：從自己的所依和所緣的角度來顯示具有分別的智慧，而種子和成熟是因，因此在那裡命名。將其應用於其他，意識的所依是意，所緣是法。對於境的界不應用種子，是因為它指的是僅僅由器所攝持的色等，而由有情所攝持的，是從阿賴耶識的種子中產生的。第三，在顯示處（སྐྱེ་མཆེད，ayatana）的特徵時，『如何相符』是指如何相應。而相應的含義似乎是，對於根的處，『眼睛憑藉什麼看到各種事物，以及積聚的種子，也就是阿賴耶識是什麼，那就是眼睛的處的特徵』，這是通過顯現和種子兩者來顯示的，同樣地，也應用於其他方面。 對於境的處，『色的處的特徵是什麼？眼睛憑藉什麼看到各種色，以及眼睛的處所能控制的是什麼，那就是色的處的特徵』，這是從有境和因的角度來顯示的。
【English Translation】 Now, 'what does the eye rely on to see various forms?' This refers to showing in the realm by holding the past consciousness's near use. And 'viewing' refers to showing in the realm by holding the present eye's consciousness's near use. The accumulation and maturation of that eye's seed are the seed and maturation part of the Alaya consciousness, and these two are the cause of the eye realm, so they are named as the eye realm. Applying it to others, such as 'what does the mind rely on to see past dharmas, and to view present dharmas,' and so on. Among the six realms of objects, the characteristic of the form realm is: 'what does the eye rely on to see past forms, and to see present forms?' This is shown from the perspective of the object-possessor. And 'the eye realm is the controlling one' is shown from the perspective of the cause. As stated in the commentary: 'The eye realm controls form, because the external object is established by the power of the sense faculty.' Its meaning is that, relying on karma, the inner sense faculty is established, and like the shadow of an umbrella, the external object is established by its power. Applying it to others is the same as before. Among the six realms of consciousness, the characteristic of the eye's realm of consciousness is: showing discriminating wisdom from the perspective of its own basis and object, and the seed and maturation are the cause, so it is named there. Applying it to others, the basis of mind consciousness is the mind, and the object is dharma. The reason why the seed is not applied to the realm of objects is that it refers to forms and so on that are merely contained by the vessel, while those contained by sentient beings arise from the seed of Alaya consciousness. Third, when showing the characteristics of the ayatanas, 'how it is in accordance' means how it is appropriate. And the meaning of appropriateness seems to be that, for the ayatana of the sense faculty, 'what does the eye rely on to see various forms, and what is the accumulated seed, which is the Alaya consciousness, that is the characteristic of the eye's ayatana,' which is shown through both manifestation and seed, and similarly, it is also applied to other aspects. For the ayatana of objects, 'what is the characteristic of the form's ayatana? What does the eye rely on to see various forms, and what is it that the eye's ayatana can control, that is the characteristic of the form's ayatana,' which is shown from the perspective of the object-possessor and the cause.
་སྟེ་རྣམ་པ་གཞན་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་སུམ་ཅུ་རྩ་ལྔས་ནི་ཆོས་གསུམ་གྱི་ མཚན་ཉིད་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ༄། །ལྔ་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་མཚན་གཞི་རྣམ་པར་གཞག་པ་བཤད་པ། ལྔ་པ་མཚན་གཞི་རྣམ་པར་གཞག་པ་བཤད་པ་ལ་དོན་གསུམ་སྟེ། རྣམ་གཞག་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། དོན་བསྡུ་བ་དང་། ཞར་ལས་བྱུང་བ་བཤད་པའོ། ། ༈ གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་དོན་ གསུམ་གྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ་ལ་དོན་ལྔ་ལས་དང་པོ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་ལ་སྤྱིའི་དོན་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལྟར་ན་རྡུལ་དང་འདུས་པ་རགས་པ་གཉིས་ལས་རྡུལ་ ནི་ཉི་ཟེར་གྱི་རྡུལ་གྱི་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུའི་ཆ་གཅིག་གི་ཚད་དང་ལྡན་པ་ཟླུམ་པོ་ཆ་ཤས་མེད་པར་གནས་ལ་དེ་ཡང་འདོད་པ་ན་རྡུལ་གཅིག་གི་གོ་ས་ན་རྡུལ་བརྒྱད་གནས་ཏེ་ འབྱུང་བ་བཞིའི་རྡུལ་བཞི་དང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བཞིའི་རྡུལ་ལོ། །སྒྲ་ནི་རེས་འགའ་བ་ཡིན་ལ་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་གོ་ན་དབང་པོའི་རྡུལ་དང་དགུ་གནས་ཤིང་དབང་པོ་གཞན་གྱི་གོ་ནའང་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་རྡུལ་ཡོད་དེ་རེག་བྱ་ཚོར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-959 དེས་ན་དེ་ལ་རྡུལ་བཅུ་ཡོད་དེ་མཛོད་ལས། འདོད་ན་དབང་པོ་མེད་པ་དང་། །སྒྲ་མེད་ཕྲ་རབ་རྡུལ་རྫས་བརྒྱད། །ལུས་དབང་ལྡན་ལ་རྫས་དགུ་སྟེ། །དབང་པོ་གཞན་ལྡན་རྫས་བཅུའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ ཡིན་ནོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ན་ནི་ཁམ་གྱི་ཟས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བས་དྲི་དང་རོ་མེད་ལ་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ན་ནི་རྡུལ་ཐམས་ཅད་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་རྡུལ་དེ་དག་ཐོགས་བཅས་མ་ ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། རིགས་མཐུན་པའི་རྡུལ་ཐོགས་ཀྱི་མི་མཐུན་པའི་མི་ཐོགས་སོ། །དེ་དག་དེ་ལྟར་གནས་པར་ནི་ས་ལ་སོགས་པ་ལ་འདེགས་པར་བྱེད་པ་ས་དང་སྡུད་པར་བྱེད་པ་ ཆུ་དང་སྨིན་ཅིང་འགྱུར་བ་མེ་དང་། གཡོ་ཞིང་འཕེལ་བ་རླུང་གི་བྱ་བ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རླུང་ལ་ནི་ཁ་དོག་ཡོད་དེ་རང་དང་འདྲེས་པའི་དྲི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་སྣ་མའི་མེ་ ཏོག་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་རྡུལ་རེ་རེ་བ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཡིན་གྱི་དབང་པོའི་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་རགས་པ་རྩོམ་པ་ན་བསྐོར་བ་བར་དང་བཅས་ནས་རྩོམ་སྟེ་བར་མེད་ ན་ནི་ཕྲད་པས་ཆ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་གྲུབ་པ་ལས། ཐ་དད་ཕྱོགས་ནས་མང་པོ་དག །འགའ་ལ་ཀུན་ནས་བསྐོར་ཙམ་དུ། །བརྗོད་པར་ཟད་ཀྱི་རྡུལ་དེ་ནི། ། 1-960 ཆ་ཤས་བཅས་པའི་བདག་ཉིད་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྡུལ་རྣམས་མ་ཕྲད་པས་གོང་བུ་གྱེས་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ་བར་དུ་སྡུད་པར་བྱེད་པའི་རླུང་གིས་བཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དེས་ བརྩམས་པའི་འདུས་པ་རགས་པའི་དབྱིབས་ནི་ཁ་དོག་དང་རེག་བྱ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་སྨྲའོ། །མདོ་སྡེ་པ་ན་རེ་རྡ
【現代漢語翻譯】 同樣的方法也適用於其他情況。這樣，三十五（頌）就解釋了三法的特徵。 第五，解釋三法的基石的建立。 第五，解釋基石的建立，有三個主題：詳細解釋建立，總結要點，以及解釋由此產生的附帶內容。 解釋色蘊的建立 首先，解釋五蘊的建立，有五個要點。首先，關於色蘊的建立，一般要點是：按照分別說者的觀點，微塵和粗大的聚集物兩種。微塵是太陽光線中微塵的四十九分之一大小，是圓形的，沒有部分。如果假設一個微塵的位置上有八個微塵存在，即四大（地，水，火，風）的四個微塵和色等四個（色、香、味、觸）的微塵。聲音是間歇性的，在身體的感官位置上有九個感官微塵存在，在其他感官的位置上也有身體的感官微塵存在，因為要感知觸覺。 因此，那裡有十個微塵。《俱舍論》中說：『如果假設沒有感官和沒有聲音的微塵，則有八個物質微塵。對於有身體感官的，有九個物質。對於有其他感官的，有十個物質。』 在色界中，由於沒有對段食的貪執，所以沒有氣味和味道，而在無色界中，則完全沒有微塵。如果這些微塵不是有障礙的，那會怎麼樣呢？同類的微塵是有障礙的，不同類的則沒有障礙。它們之所以如此存在，是因為地等的作用是爲了支撐，水是爲了聚集，火是爲了成熟和改變，風是爲了移動和增長。 風是有顏色的，因為可以感知到與其混合的氣味，例如茉莉花。每個微塵都只是意識的對象，而不是感官的對象。當它們組成粗大的物體時，是圍繞著間隙組成的，如果沒有間隙，就會因為接觸而變成有部分的。 正如在《成所作論》中所說：『從不同的方向來看，許多隻是被說成是從各個方向包圍著一些，但那些微塵不是有部分的自性。』 由於微塵沒有接觸，所以也不會變成分離的塊狀，因為它們被中間聚集的風所 удерживает。第二，由其組成的粗大聚集物的形狀，在顏色和觸覺方面，與物質不同。經部師說，微塵...
【English Translation】 Apply the same method to other situations as well. Thus, thirty-five (verses) have explained the characteristics of the three dharmas. Fifth, explaining the establishment of the basis of the three dharmas. Fifth, explaining the establishment of the basis, there are three topics: explaining the establishment in detail, summarizing the points, and explaining the incidental matters arising from it. Explaining the establishment of the Form Aggregate First, explaining the establishment of the five aggregates, there are five points. First, regarding the establishment of the Form Aggregate, the general point is: according to the Vaibhashikas, there are two types: atoms and coarse aggregates. An atom is one-forty-ninth the size of a dust mote in a sunbeam, is round, and has no parts. If it is assumed that in the space of one atom, eight atoms exist, namely, four atoms of the four elements (earth, water, fire, wind) and four atoms of form, etc. (form, smell, taste, touch). Sound is intermittent, and in the location of the body sense, there are nine sense atoms, and in the location of other senses, there are also body sense atoms, because of sensing touch. Therefore, there are ten atoms there. As the Treasury states: 'If it is assumed that there are no senses and no sound, there are eight substance atoms. For those with the body sense, there are nine substances. For those with other senses, there are ten substances.' In the Form Realm, since there is no attachment to coarse food, there is no smell or taste, and in the Formless Realm, there are no atoms at all. If these atoms were not obstructive, what would happen? Atoms of the same kind are obstructive, and those of different kinds are not obstructive. They exist in this way because the actions of earth, etc., are for supporting, water is for gathering, fire is for maturing and changing, and wind is for moving and increasing. Wind has color because the smell mixed with it can be perceived, like jasmine. Each atom is only an object of mental consciousness, not of the senses. When they compose a coarse object, they compose it with intervals, because if there were no intervals, they would become part of it due to contact. As it is said in the Siddhi: 'From different directions, many are merely said to surround some from all directions, but those atoms are not of the nature of having parts.' Since the atoms do not touch, they will not become separated lumps either, because they are held by the wind that gathers in between. Second, the shape of the coarse aggregate composed of them, in terms of color and touch, is said to be different from matter. The Sautrantikas say that atoms...
ུལ་བར་དང་བཅས་ནས་རགས་པ་རྩོམ་པ་མི་རིགས་ཏེ་སྣོད་རྣམས་འཛག་པ་དང་ གོང་བུ་རྣམས་གྱེས་པར་འགྱུར་ཏེ་རླུང་གིས་བཟུང་བ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འབྲུ་སྣོད་ན་གནས་པ་ལྟར་བར་མེད་ལ་མ་འབྱར་བར་འདུས་ནས་རགས་པ་རྩོམ་མོ། །རྫས་ཀྱི་རྡུལ་བརྒྱད་ ལ་སོགས་པ་གོ་ས་གཅིག་ན་གནས་པའི་ངེས་པའང་མི་རིགས་ཏེ་ས་སྐམ་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཆུ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་ན་བལྟར་རུང་བ་ལས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་གང་ལ་ གང་དམིགས་པ་དེ་ཡོད་ལ་མ་དམིགས་པ་དེ་མེད་དེ་ཕྱིས་གཞུང་དུ་བཤད་པར་བྱའོ། །འདུས་པ་རགས་པའི་དབྱིབས་ཡང་ཁ་དོག་དང་རེག་བྱ་ལས་གུད་ན་མེད་དེ། ཡོད་ན་སྣང་དུ་རུང་བ་ ལས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁ་དོག་དང་རེག་བྱ་མ་བཟུང་བའི་དབྱིབས་འཛིན་པ་སྲིད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། དབྱིབས་རྩོམ་པའི་རྡུལ་ཡང་ཁ་དོག་དང་རེག་བྱ་ལས་གུད་ན་ཡོད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-961 དེ་ཡན་ཁ་དོག་བཀོད་པའི་དབྱིབས་ནི་ཁ་དོག་ལས་གུད་ན་མེད་ཅིང་། རེག་བྱ་བཀོད་པའི་དབྱིབས་ནི་རེག་བྱ་ལས་གུད་ན་མེད་དེ། འདི་ལྟར་ཁ་དོག་དང་རེག་བྱའི་རྡུལ་དེ་ཉིད་ཕྱོགས་བཞི་ དང་གསུམ་དང་གཉིས་ལ་སོགས་པར་བཀོད་ན་ཁ་དོག་དང་རེག་བྱའི་དབྱིབས་གྲུ་བཞི་དང་གྲུ་གསུམ་དང་རིང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །རྣམ་རིག་སེམས་ཙམ་པ་རྣམ་བདེན་ པ་རྣམས་ནི་མིག་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་རྣམས་དོན་དུ་རྟོག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་རྟོགས་ཀྱིས་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་རྣམས་པར་སྐྱེས་པར་འདོད་ལ་རྣམ་བརྫུན་པ་རྣམས་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་མེད་བཞིན་ དུ་ཤེས་པས་སྒྲོ་བཏགས་པར་འདོད་དོ། །དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་ཀུན་རྫོབ་དེ་དག་གི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའམ་ཡང་ན་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་ཁས་ལེན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟ་ བུའི་གཟུགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་རེག་པ་དང་ཡུལ་དཔྱད་པ་གཉིས་སམ། །ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གྱི་གཟུགས་གཉིས་སམ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་གཟུགས་གཉིས་སམ། །འདོད་པ་དང་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་གཉིས་སམ། །འཁོར་བ་ དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་གཉིས་སམ། །བསྟན་དུ་ཡོད་ལ་ཐོགས་པ་དང་བཅས་པ་དང་། །བསྟན་དུ་མེད་ལ་ཐོགས་པ་དང་བཅས་པ་དང་། བསྟན་དུའང་མེད་ལ་ཐོགས་པའང་མེད་པའི་གཟུགས་གསུམ་ཡིན་ཏེ། 1-962 གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། དབང་དོན་ལྷག་མ་དགུ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་གི་གཟུགས་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། ། གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་མདོ་དང་རྒྱས་པ་གཉིས་ལས་དང་ པོ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་གང་ཅུང་ཟད་གཟུགས་ཡིན་པ་དེ་ནི་གཉིས་པོ་འདི་བསྡུས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །རྒྱུར་བྱས་པ་ནི་རྒྱུར་ལྡན་པ་སྟེ་དེ་དག་གི་ འབྲས་བུའོ། །བཞི་པོ་དེས་ནི་གཟུགས་ཐམས་ཅད་ལ་རྒྱུ་རྣམ་པ་ལྔ་བྱེད་དེ་འད
【現代漢語翻譯】 因此，粗大之物不可能由分散的器皿和分離的微粒組成，因為它們無法被風抓住。因此，就像穀物儲存在容器中一樣，它們緊密地聚集在一起，沒有空隙，也沒有粘連，從而形成了粗大之物。認為八個物質微粒等必須位於同一位置也是不合理的，因為在乾燥的土地等地方有水等存在是可以觀察到的，否則就無法觀察到。然而，在何處觀察到什麼，什麼就存在；未觀察到什麼，什麼就不存在，這將在後面的論述中進行解釋。粗大之物的形狀也與顏色和觸感不同，因為如果不同，它應該是可以觀察到的，但實際上無法觀察到。此外，如果可以感知到沒有顏色和觸感的形狀，那將導致可以感知到沒有顏色和觸感的形狀的可能性。同樣，構成形狀的微粒也可能與顏色和觸感不同。 1-961 因此，由顏色構成的形狀與顏色本身沒有區別，由觸感構成的形狀與觸感本身沒有區別。例如，如果將顏色和觸感的微粒排列在四個、三個或兩個方向上，那麼顏色和觸感的形狀就會呈現出正方形、三角形或長條形等。唯識宗的真實現象派認為，眼識等識是由於對境的執著習氣所產生的現象，而虛假現象派則認為，即使沒有色等，識也會虛構出色等。中觀宗則遵循這些世俗現象，或者如實地承認色等顯現的方式。這樣的色可以分為觸所觸和處所處兩種，或者分為境和有境之色兩種，或者分為因和果之色兩種，或者分為欲界和色界所用的兩種，或者分為輪迴和涅槃的兩種，或者分為可見有礙之色、不可見有礙之色和不可見無礙之色三種。 1-962 這三種色分別對應於色的生處、其餘九種根境以及法處的一部分。第二，關於論典的意義，分為經和釋兩部分，首先是『色蘊』，意思是任何屬於色的事物都包含在這兩者之中。作為因的是具有因，即它們的果。這四者構成了色的五種因。
【English Translation】 Therefore, it is unreasonable for gross matter to be composed of scattered containers and separated particles, as they cannot be grasped by the wind. Thus, just as grains are stored in a container, they gather closely together without gaps or adhesion, thereby forming gross matter. It is also unreasonable to assume that eight material particles, etc., must reside in the same location, as the presence of water, etc., in dry land, etc., is observable, otherwise it would be unobservable. However, whatever is observed in a place exists there, and whatever is not observed does not exist there, which will be explained later in the treatise. The shape of gross matter is also not separate from color and tactile sensation, because if it were separate, it should be observable, but it is not. Furthermore, if a shape without color and tactile sensation could be perceived, it would lead to the possibility of perceiving shapes without color and tactile sensation. Similarly, the particles that compose the shape would also have to be separate from color and tactile sensation. 1-961 Therefore, a shape composed of color is not separate from color itself, and a shape composed of tactile sensation is not separate from tactile sensation itself. For example, if the particles of color and tactile sensation are arranged in four, three, or two directions, then the shapes of color and tactile sensation will be square, triangular, or elongated, etc. The True Aspect proponents of the Mind-Only school believe that consciousnesses such as eye-consciousness arise as appearances of forms, etc., due to the habitual imprints of conceptualizing objects, while the False Aspect proponents believe that consciousness fabricates forms, etc., even though they do not exist. The Madhyamaka school follows these conventional phenomena, or acknowledges forms, etc., as they appear. Such forms can be divided into the two of touchable and the place of touch, or the two of object and object-possessor, or the two of cause and effect, or the two of those used in the desire realm and the form realm, or the two of samsara and nirvana, or the three of visible and obstructive form, invisible and obstructive form, and invisible and non-obstructive form. 1-962 These three forms are respectively associated with the form sense base, the remaining nine sense faculties and objects, and a portion of the dharma sense base. Secondly, regarding the meaning of the treatise, it is divided into the sutra and the commentary. First, the 'aggregate of form' means that whatever is form is included in these two. That which is made into a cause is that which possesses a cause, that is, their result. These four constitute the five causes of all forms.
ི་ལྟར་སྐྱེད་པ་དང་རྟེན་པ་དང་གནས་པ་དང་སྟོན་པ་དང་འཕེལ་བར་བྱེད་དོ། །དེ་ལ་སྐྱེད་པ་ནི་མེ་ དང་དུ་བ་ལྟར་དེ་དག་དེ་མེད་པར་མི་འབྱུང་བ་ལ་བརྗོད་ལ། རྟེན་པ་ནི་མེ་ཏོག་ལྟར་འབྱུང་བ་འགྱུར་བ་བས་དེ་དག་འགྱུར་བ་ལ་བརྗོད་ཅིང་། གནས་པ་ནི་དབྱར་གྱི་ནེ་གསེང་ ལྟར་འབྱུང་བ་རྣམས་རྒྱུན་འདྲ་བར་གནས་ན་དེ་དག་ཡང་རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ལ་བརྗོད་དོ། །སྟོན་པ་ནི་འབྱུང་བ་བཞིའི་གོ་ས་ལས་གཞན་དུ་འབྱུང་འགྱུར་རྣམས་མི་གནས་པ་ལ་བརྗོད་དོ། །འཕེལ་ བ་ནི་དེ་དག་འཕེལ་ན་དེའང་འཕེལ་བ་ལ་བརྗོད་དོ། །མདོར་བསྡུས་ན་སྐྱེད་པ་དང་གནས་པ་དང་འཕེལ་བ་གསུམ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ནི་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གཉིས་ལས་དང་པོ་འབྱུང་བ་བཤད་པ་ནི་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་འབྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་མཐུས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-963 འདི་ལས་འབྲས་བུའི་གཟུགས་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལས་ཀྱི་མཐུས་བྱུང་བ་གཞན་ཡང་འབྱུང་བ་ཉིད་དུ་ཐལ་བར་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ་སྒྲ་བཤད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལག་ལྡན་དང་ས་སྟེང་ཉལ་ ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གནས་པ་རྒྱ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཅིའི་ཕྱིར་འབྱུང་བ་རྣམས་བཞི་ཁོ་ན་ཡིན་ཞེ་ན། འབྲས་བུའི་གཟུགས་རྟེན་པ་དང་སྡུད་པ་དང་སྨིན་པ་དང་གཡོ་བར་བྱེད་པའི་བྱ་བ་བཞི་ལས་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ནམ་མཁའ་འང་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ་གོ་འབྱེད་ པའི་བྱ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་དེར་ཡང་ཐོགས་པ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་ཀྱིས་གོ་ཕྱེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་གཟུགས་གཞན་ཡོད་པའི་སར་ནི་གཟུགས་གཞན་མི་འབྱུང་ ལ་གཟུགས་དེ་དེ་ནས་སོང་ན་ནི་དེར་གཞན་འབྱུང་བས་དེས་གོ་ཕྱེ་བ་ཡིན་གྱི་ནམ་མཁའ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་གཟུགས་མེད་པ་ཙམ་དུ་ཟད་པས་འགྲོ་འོང་གི་བྱ་བ་མེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་ན་གང་ཡོད་པ་དེར་ནི་གོ་ཕྱེ་བར་མེད་ལ་དེ་མེད་ན་ནི་དེར་གོ་ཕྱེ་བའི་ཕྱིར་གཟུགས་དེ་ཉིད་དེ་ནས་སོང་ནས་དེ་ལ་གོ་ཕྱེ་བ་ཡིན་གྱི་ནམ་མཁའ་ནི་མ་ཡིན་པས་དེ་ནི་རྒྱུའི་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། ། 1-964 ས་ལ་སོགས་སྨོས་པ་ནི་དེ་དག་ནང་ཕན་ཚུན་དང་མིག་ལ་སོགས་པ་ལས་དབྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་འབྲས་བུའི་གཟུགས་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྲ་བ་ དང་མཁྲང་བ་དང་འཐས་པ་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །གཤེར་བ་ནི་རླན་པའོ། །ཚ་བ་ནི་སྲེག་པའོ། །ཡང་བ་དང་གཡོ་བ་གཉིས་སྨོས་པ་ནི་ཡང་བ་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ལའང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཡོ་ བ་ལས་ཡིན་གྱི་ངོ་བོ་མ
【現代漢語翻譯】 如同生起、依止、安住、顯現和增長一樣。其中，生起就像火和煙一樣，沒有它們就不會產生，這叫做生起。依止就像花朵一樣，從生起變化而來，這叫做依止。安住就像夏季的森林一樣，生起的事物持續存在，這也叫做持續不斷。顯現是指四大種之外的生起變化的事物無法安住。增長是指它們增長時，它也隨之增長。簡而言之，因為具有生起、安住和增長這三種作用，所以它們是它的原因。關於詳細解釋，分為兩部分，首先是解釋『生起』，即所謂的『大種』。之所以稱為『生起』，是因為從無始以來，由於眾生的業力而產生，並且由此產生各種各樣的果實。由於業力而產生的其他事物也不會變成『生起』本身，因為這是詞語的解釋，就像手持之物和躺在地上等等一樣。之所以稱為『大』，是因為它是一切果實之因，並且安住之處廣闊。為什麼『生起』只有四種呢？因為果實的形狀只有支撐、聚集、成熟和運動這四種作用。如果虛空也變成大種，因為它具有開闊空間的作用，那麼它也不會變成大種，因為它也是被有礙之物所開闊的。就像在其他物體存在的地方，其他物體不會產生，而當該物體離開時，其他物體才會產生，因此它開闊了空間，但虛空並非如此，因為它僅僅是沒有物體的存在，所以沒有來回運動的作用。因此，在任何事物存在的地方，都不會有開闊空間的作用，而當它不存在時，才會有開闊空間的作用，因此是該物體離開后才開闊了空間，但虛空並非如此，因此它不是原因的大種。 提到地等是爲了將它們彼此區分，並與眼睛等區分開來。之所以稱為『界』，是因為它持有自己的特徵和果實的形狀。堅硬、硬實和粘稠是不同的名稱。濕潤是指潮濕。熱是指燃燒。提到輕和動搖是因為輕也存在於果實的形狀中，而動搖是由於運動，而不是本質。
【English Translation】 It is like arising, depending, abiding, appearing, and increasing. Among them, arising is like fire and smoke, without which they would not arise, and this is called arising. Depending is like a flower, which comes from arising and changing, and this is called depending. Abiding is like a summer forest, where arising things continue to exist, and this is also called continuous. Appearing refers to the fact that things that arise and change outside of the four elements cannot abide. Increasing means that when they increase, it also increases. In short, because it has the three functions of arising, abiding, and increasing, they are its cause. Regarding the detailed explanation, it is divided into two parts, the first is the explanation of 'arising', which is the so-called 'great element'. It is called 'arising' because it arises from the karma of sentient beings from beginningless time, and because various fruits arise from it. Other things that arise from karma will not become 'arising' itself, because this is the explanation of the word, like something held in hand and lying on the ground, and so on. It is called 'great' because it is the cause of all fruits, and the place where it abides is vast. Why are there only four 'arising' elements? Because the shape of the fruit has only four functions: supporting, gathering, ripening, and moving. If space also becomes a great element, because it has the function of opening up space, then it will not become a great element, because it is also opened up by obstructive objects. Just like in a place where other objects exist, other objects will not arise, and when that object leaves, other objects will arise, so it opens up space, but space is not like that, because it is merely the absence of objects, so there is no function of coming and going. Therefore, where anything exists, there is no function of opening up space, and when it does not exist, there is the function of opening up space, so it is the object that leaves and then opens up space, but space is not like that, so it is not the great element of cause. Mentioning earth and so on is to distinguish them from each other and from the eyes and so on. It is called 'dhatu' because it holds its own characteristics and the shape of the fruit. Hard, solid, and viscous are different names. Moist refers to dampness. Heat refers to burning. Mentioning light and shaking is because light also exists in the shape of the fruit, and shaking is due to movement, not essence.
་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཡོ་བ་ནི་དངོས་པོའི་རྒྱུན་ཡུལ་གཞན་དུ་འབྱུང་བར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ལ་བརྗོད་དེ་དེ་གཉིས་ཚོགས་པའོ། །བཞི་པོ་དེ་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ལ་ མེད་དོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་ཅིས་མངོན་ཞེ་ན། རང་གི་ངོ་བོ་མི་དམིགས་ཡང་ལས་ལས་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱའོ། །འདི་ལྟར་རྡོ་ལ་སོགས་པ་ལ་འདུས་པ་དང་སྐམས་པ་ དང་གཡོ་བ་རྣམས་ཡོད་པས་ས་ནི་གཞན་གསུམ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་ཤེས་སོ། ། ཆུ་ལའང་ཤིང་འདེགས་པ་དང་པད་མའི་འདབ་མ་རྒྱས་པ་དང་ཆུ་གཡོ་བ་རྣམས་ཡོད་པས་དེའང་གཞན་གསུམ་དང་ ལྷན་ཅིག་གནས་པར་མངོན་ནོ། །མེ་ལ་ཡང་མེ་ལྕེས་འདེགས་པ་དང་། མེ་ལྕེ་འདུས་པ་དང་། དེ་གཡོ་བ་རྣམས་ཡོད་པས་གཞན་གསུམ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་རྟོགས་སོ། །རླུང་ལ་ཡང་གཞན་འདེགས་པ་དང་། 1-965 མི་འགྱེས་པ་དང་། གཞན་སྐམ་པར་བྱེད་པ་ཡོད་པས་གཞན་གསུམ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པར་ཁོང་དུ་ཆུད་དོ། །ངོ་བོ་དང་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གང་ཡིན་ཞེ་ན་ངོ་བོ་ནི་གང་ལའང་མི་ལྟོས་ པའི་དག་པ་བ་ཡིན་ཞིང་། ལས་ནི་བརྟེན་བྱ་དང་བསྡུ་བྱ་དང་སྨིན་བྱ་དང་བསྐྱོད་བྱ་ལ་ལྟོས་ནས་གཞག་དགོས་པས་ལྟོས་པ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱུར་བྱས་པའི་གཟུགས་བཤད་པ་ལའང་དང་ པོ་རྣམ་པ་བགྲང་བ་ནི་འབྱུང་བ་བཞི་རྒྱུར་བྱས་པ་འབྲས་བུའི་གཟུགས་གང་ཞེ་ན་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་རེག་བྱའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པ་ལུས་ཀྱི་ཡུལ་ལོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་ གཟུགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་ དབང་པོ་ལྔ་བཤད་པ་ནི་མིག་གི་དབང་པོ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །འདིར་བཙུན་པ་སངས་རྒྱས་ལྷ་ན་རེ་མིག་ལ་སོགས་པའི་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་ནི་འབྱུང་ བ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་སྲ་བ་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། མདོ་ལས་དགེ་སློང་དག་མིག་ནི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་ཏེ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་རྒྱུར་བྱས་པ་གཟུགས་ཅན་བསྟན་དུ་མེད་ལ་ཐོགས་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་བར་དུ་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། ། 1-966 དགེ་སློང་དག་གཟུགས་རྣམས་ནི་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་ཏེ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་རྒྱུར་བྱས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དོན་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ ཀྱི་ལྟར་ན་ནི་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པ་ཡིན་ཏེ། མིག་གི་དབང་པོ་ནི་དབང་རྟེན་ལ་དབང་པོའི་རྡུལ་གོ་སྙོད་ཀྱི་མེ་ཏོག་ལྟར་གནས་ཏེ་དེ་ནི་ཁ་དོག་དང་བས་བཀབ་པས་འགྱེས་པར་ མི་འགྱུར་རོ། །གཞན་དག་ནི་དབང་རྟེན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དེའི་ནང་ན་སྒོང་ཁོག་ཉུངས་ཀར་གྱིས་བཀང་པ་ལྟར་གནས་
【現代漢語翻譯】 因為這個緣故。運動是指事物持續存在於其他地方的原因，這兩者是結合在一起的。這四者在果的形體中是不存在的。如果它們一起存在，如何證明呢？雖然無法直接觀察到它們的自性，但可以通過作用來推斷。例如，在石頭等物體中，存在聚合、乾燥和運動，因此可知地與其他三者共同存在。在水中，有支撐木頭、蓮花花瓣展開和水流動的現象，因此也表明水與其他三者共同存在。在火中，有火焰支撐、火焰聚合和火焰運動的現象，因此可以理解火與其他三者共同存在。在風中，有支撐其他物體、不散開和使其他物體乾燥的作用，因此可以領悟到風與其他三者共同存在。自性和作用的區別是什麼呢？自性是不依賴於任何事物的清凈狀態，而作用則依賴於所依賴的事物、所聚合的事物、所成熟的事物和所移動的事物，因此是依賴性的。第二，解釋作為原因的形體，首先是列舉種類，即什麼是四大作為原因的果的形體？與可觸知事物相關的方面是源於四大，是身體的對境。被稱為『法處所攝之色』，僅僅是意識的對境。因此，共有十一種果的形體。分別解釋這些，首先解釋五根，即通過『什麼是眼根』等問題來闡述。在這裡，一些比丘，如桑吉拉塔（Sangs rgyas lha na re），認為眼等十種生處本身就是四大，這種說法是不合理的，因為這會導致它們具有堅硬等自性。此外，這與經部所說相矛盾：『比丘們，眼是內在的生處，是四大作為原因的有色、可見、有對之物，乃至身根也是如此。比丘們，色是外在的生處，是四大作為原因』等等。因此，按照講實義者（dön du smra ba）的觀點，眼根是源於四大，眼根存在於根的依處，如芥子花般，被顏色等覆蓋，因此不會散開。其他一些人認為，眼根就像根的依處一樣，其中充滿了芥子油。
【English Translation】 Because of this reason. Motion refers to the cause that makes things continuously exist in other places, and these two are combined. These four are not present in the form of the fruit. If they exist together, how is it shown? Although one cannot directly observe their nature, it can be inferred from their actions. For example, in objects such as stones, there are aggregation, dryness, and motion, so it is known that earth exists together with the other three. In water, there are phenomena of supporting wood, lotus petals unfolding, and water flowing, thus it also shows that water exists together with the other three. In fire, there are phenomena of flames supporting, flames aggregating, and flames moving, so it can be understood that fire exists together with the other three. In wind, there are actions of supporting other objects, not dispersing, and causing other objects to dry, so it can be realized that wind exists together with the other three. What is the difference between nature and action? Nature is the pure state that does not depend on anything, while action depends on what is relied upon, what is aggregated, what is matured, and what is moved, thus it is dependent. Second, explaining the form as a cause, first is enumerating the types, that is, what are the forms of the fruit that have the four elements as their cause? The aspect related to tangible things originates from the four elements and is the object of the body. What is called 'form included in the dharma realm' is only the object of consciousness. Therefore, there are eleven types of forms of the fruit. Explaining these separately, first explaining the five sense faculties, which is elucidated through questions such as 'What is the eye faculty?' Here, some monks, such as Sanggyé Lhanaré (Sangs rgyas lha na re), say that the ten sense bases, such as the eye, are themselves the four elements, which is unreasonable because it would lead to them having the nature of hardness, etc. Furthermore, this contradicts what is said in the sutras: 'Monks, the eye is an internal sense base, which is colored, visible, and has resistance, with the four great elements as its cause, and so on up to the body faculty. Monks, forms are external sense bases, with the four great elements as their cause,' and so on. Therefore, according to the view of those who speak of the real meaning (dön du smra ba), the eye faculty originates from the four elements, and the eye faculty exists in the base of the faculty, like a mustard flower, covered by color, etc., so it does not disperse. Others think that the eye faculty is like the base of the faculty, filled with mustard oil inside.
ཏེ་ཤེལ་ལྟར་དང་བས་ཕན་ཚུན་མི་སྒྲིབ་བོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །རྣ་བའི་ དབང་པོའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ནི་རྣ་བའི་ནང་ན་གནས་སོ། །སྣའི་དབང་པོའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ནི་སྣའི་ནང་ན་གནས་ཏེ་འདི་གསུམ་ནི་ཕྲེང་བ་བཞིན་དུ་གནས་སོ། །ལྕེའི་དབང་པོའི་རྡུལ་ནི་ ལྕེ་ལ་ཟླ་བ་ཕྱེད་པ་ལྟར་གནས་ཏེ་ལྕེའི་དབུས་ན་སྐྲའི་རྩེ་མོ་ཙམ་ཞིག་ལྕེའི་དབང་པོའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱིས་མ་ཁེབས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་དབང་རྟེན་ དང་དབང་པོ་འདྲེས་ནས་ལུས་བཞིན་དུ་གནས་སོ། །མོའི་དབང་པོའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་རྔའི་སྦུབས་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ཕོའི་དབང་པོའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་མཐེ་བོང་ལྟ་བུར་གནས་པར་འདོད་དོ། །སེམས་ཙམ་པ་ཁ་ཅིག་ནི་ཀུན་གཞིའི་སྣང་བ་ལ་འདོད་དེ། 1-967 དབུས་མཐའ་ལས། དོན་དང་སེམས་ཅན་བདག་རྣམ་རིག །སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི། །རབ་ཏུ་སྐྱེའོ་དེའི་དོན་མེད། །དེ་མེད་པས་ན་དེའང་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །འདིས་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་དབང་ པོ་ལྔར་སྣང་བ་ནི་ཀུན་གཞིར་བསྟན་ཏོ། །སེམས་ཙམ་པ་ཁ་ཅིག་ནི་དབང་ཤེས་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ལ་འདོད་དེ་ཉི་ཤུ་པ་ལས། རང་གི་ས་བོན་གང་ལས་སུ། །རྣམ་རིག་སྣང་བ་གང་ འབྱུང་བ། །དེ་དག་དེ་ཡི་སྐྱེ་མཆེད་ནི། །རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ཐུབ་པས་གསུངས། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། དམིགས་པ་བརྟག་པ་ལས། ལྷན་ཅིག་བྱེད་དབང་ནུས་པ་ཡི། །ངོ་བོ་གང་ཡིན་དབང་པོའང་ཡིན། །དེའང་ རྣམ་རིག་ལ་མི་འགལ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ནུས་པ་དེའང་ཀུན་གཞིའམ་བསྟན་དུ་མེད་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་ཡང་རུང་རྗེས་སུ་དཔག་པས་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་འབྲས་བུ་རྣམས་ནི་རང་སྐྱེད་པའི་ནུས་ པ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུ་རྣམས་ནི་ནུས་པའི་རྒྱུ་ཙམ་གྱི་སྤྱི་ལ་གཏན་ཚིགས་ཡིན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཁྱད་པར་གྱི་རྟགས་ལ་ཁྱབ་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ རོ། ། དེས་ན་འབྱུང་བའམ་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པའམ་རྣམ་པར་ཤེས་པའམ་གྲངས་ཅན་རྣམས་དབང་པོ་གཙོ་བོའི་རང་བཞིན་དུ་འདོད་པ་ལྟར་ནི་རྗེས་སུ་དཔོག་མི་ནུས་ཏེ་དམིགས་པ་བརྟག་པ་ལས། དབང་པོ་ནི་རང་གི་འབྲས་བུ་ལས་ནུས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་རྗེས་སུ་དཔག་གི་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པ་ཉིད་དུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། ། 1-968 དེ་ལ་དབང་པོ་ཀུན་གཞི་ལ་འདོད་པ་ལྟར་ན་ནི་ཐམས་ཅད་ཡང་ཀུན་གཞིའི་རང་བཞིན་དུ་གཅིག་པ་ཡིན་ལ་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་གྱུར་དུ་འདོད་པ་ལྟར་ན་ནི་ཐ་དད་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་དག་ནི་རང་རང་གི་རྣམ་ཤེས་སྐྱེད་པ་ལ་བདག་གམ་དབང་བྱེད་པས་དབང་པོའམ་བདག་པོ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལ་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་དག་རྒྱུར་བྱས་པ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་སྡེ་པའི་འདོད་ པ་དང་མཐུན་པར་རྒྱུའི་ཆ་ནས་བསྟན་ཏེ་འདིས་ནི་འབྱུང་བ་ཉིད་དབང་པོར་སྨྲ་བ་སེལ་ཏོ། །མི
【現代漢語翻譯】 據說，就像水晶一樣清澈，彼此之間不會互相阻礙。耳朵的感官微粒位於耳朵內部。鼻子的感官微粒位於鼻子內部，這三者像念珠一樣排列。舌頭的感官微粒像半月一樣位於舌頭上，舌頭中央只有頭髮尖端大小的地方沒有被舌頭的感官微粒覆蓋。身體的感官微粒與感官基礎和感官混合，遍佈全身。女性的感官微粒像鼓的空腔。男性感官微粒被認為是像拇指一樣存在的。有些唯識宗（Cittamatra）學者認為萬法是阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬轉寫：ālayavijñāna，漢語字面意思：根本識）的顯現。 如《中邊分別論》（Madhyāntavibhāga）所說：『境與有情及我識，顯現之相乃是識，生起彼時無實事，無彼故此亦非有。』這表明，有情眾生所見的五種感官是阿賴耶識的顯現。有些唯識宗學者認為感官是產生感官意識的能力，如《二十唯識論》（Vimsatika）所說：『由彼自體何種子，能生何識之顯現，彼等即是彼之界，由能成立二相故。』以及《所緣緣性論》（Alambanapariksa）所說：『俱時作用及能力，任何自性即是根，彼亦不違于識理。』 這種能力，無論是阿賴耶識還是不可言說的自性，都可以通過推理來確立，因為結果不會與產生它們的能力相混淆。結果是普遍原因的能力的論證，而不是特殊原因的論證，因為特殊原因的標誌並不普遍存在。因此，就像勝論派（Vaisesika）認為地、水、火、風四大元素，或四大元素所造之物，或識，或數論派（Samkhya）認為感官是自性（Prakrti）的主要屬性一樣，這是無法通過推理來證明的，如《所緣緣性論》所說：『感官從其結果中被推斷為具有能力的自性，而不是從四大元素所造之物中推斷出來的。』 因此，如果認為感官是阿賴耶識，那麼一切事物本質上都是相同的阿賴耶識；如果認為是四大元素或四大元素所造之物，那麼它們就是不同的。這些事物因為能夠產生各自的意識，所以被稱為感官或主宰。四大元素被認為是原因，這與有部宗（Sarvastivada）的觀點一致，從原因的角度來看，這消除了認為四大元素本身就是感官的觀點。
【English Translation】 It is said that, like crystal, they are clear and do not obstruct each other. The sense particles of the ear are located inside the ear. The sense particles of the nose are located inside the nose, and these three are arranged like a rosary. The sense particles of the tongue are located on the tongue like a half-moon, and only a hair-tip-sized area in the center of the tongue is not covered by the sense particles of the tongue. The sense particles of the body mix with the sense base and the sense, pervading the body. The female sense particles are like the cavity of a drum. The male sense particles are thought to exist like a thumb. Some Cittamatra (Mind-Only) scholars consider all phenomena to be manifestations of the Alaya-vijñana (kun gzhi, Sanskrit: ālayavijñāna, Romanized Sanskrit: ālayavijñāna, literal meaning: base consciousness). As stated in the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes): 'Object, sentient beings, and self-consciousness, the appearance of manifestation is consciousness; when that arises, there is no real entity; because that is absent, this is also absent.' This shows that the five senses perceived by sentient beings are manifestations of the Alaya-vijñana. Some Cittamatra scholars consider the senses to be the capacity to generate sense consciousness, as stated in the Vimsatika (Twenty Verses): 'From what seed of its own nature, what manifestation of consciousness arises, those are its realms, because it can establish two aspects.' And as stated in the Alambanapariksa (Examination of the Objective Condition): 'Simultaneous function and capacity, whatever nature is the sense, that also does not contradict the principle of consciousness.' This capacity, whether it is the Alaya-vijñana or an inexpressible nature, can be established through inference, because the results are not confused with the capacity that produces them. The results are the argument for the general cause's capacity, not for the specific cause, because the sign of the specific cause is not universally present. Therefore, just as the Vaisesika school considers the four great elements (earth, water, fire, and wind), or what is made from the four great elements, or consciousness, or the Samkhya school considers the senses to be the main attribute of Prakrti (nature), this cannot be proven through inference, as stated in the Alambanapariksa: 'The senses are inferred from their results as having the nature of capacity, but not as being made from the four great elements.' Therefore, if the senses are considered to be the Alaya-vijñana, then all things are the same Alaya-vijñana in essence; if they are considered to be the four great elements or what is made from the four great elements, then they are different. These things are called senses or lords because they are able to generate their respective consciousnesses. The four great elements are considered to be the cause, which is consistent with the view of the Sarvastivada school, from the perspective of the cause, this eliminates the view that the four great elements themselves are the senses.
ག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྟེན་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཤེས་པ་གང་གི་རྟེན་བྱེད་པའི་གནས་ཀྱི་ ཆ་ནས་བསྟན་ཏེ་འདིས་ནི་དབང་པོ་གཞན་བཞི་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །གཟུགས་དང་བའོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་དང་བའི་དད་པ་དང་ཡིད་ཀྱི་དབང་པོ་སེལ་ཏེ་དེ་གཉིས་ལ་གཟུགས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་བཞིན་དུ་དབང་པོ་གཞན་རྣམས་ལ་ཡང་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ལྟར་ཏེ་བཤད་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་དྭངས་བའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་དཔེར་ན་གཟུགས་ལ་བརྟེན་ནས་མེ་ལོང་ངམ་ཆུའི་ནང་དུ་གཟུགས་ བརྙན་འབྱུང་བས་དྭངས་བ་ཞེས་བརྗོད་པ་དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་དང་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་དབང་པོ་ལྔ་ལས་གཟུགས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའི་རྣམ་རིག་འབྱུང་བས་དྭངས་བ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །གཉིས་པ་ཡུལ་ལྔ་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་གཟུགས་བཤད་པ་ནི་གཟུགས་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། ། 1-969 འདི་ལ་འབྱུང་བ་བཞི་རྒྱུར་བྱས་པས་ནི་བཙུན་པ་སངས་རྒྱས་ལྷ་དོན་ལྔ་འབྱུང་བའི་ངོ་བོར་འདོད་པ་སེལ་ཏོ། །མིག་གི་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་དོན་གང་ཡིན་པ་སྟེ་ཞེས་བྱ་བས་ཡང་ སྒྲ་ལ་སོགས་པ་བཞི་སེལ་ཏེ་དེ་དག་ནི་དེའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟ་སྟེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་དེའི་དབྱེ་བ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དེ་ ལ་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏེ་ཁ་དོག་ནི་གཟུགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་དང་སྦྱར་བ་ལས་བྱུང་བ་ གཉིས་གཉིས་སུ་འགྱུར་རོ། །རིང་པོ་ནས་དམའ་བའི་བར་བཅུ་ནི་གནས་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏེ་ཁ་དོག་གི་བཀོད་པ་ནི་རྣམ་པ་བཅུར་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གྲིབ་མ་ནས་ཁུག་སྣའི་བར་བརྒྱད་ ནི་ཕན་གནོད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏེ་འགའ་ཞིག་ལ་ཕན་ལ་འགའ་ཞིག་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷག་མ་གསུམ་ནི་རིམ་པ་བཞིན་བྱེད་པའི་རྟེན་དང་། བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། རྒྱན་གྱི་སྒོ་ནས་ བསྟན་ཏེ་སྣང་བས་རིག་བྱེད་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གནས་མཛེས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་རིང་པོ་དང་ཐུང་ངུ་ནི་ལྟོས་པ་ཡིན་ནོ། །ཁ་དོག་གི་རྡུལ་དེ་ཉིད་ཕྱོགས་བཞིར་མཉམ་པར་བཀོད་པ་ནི་ལྷམ་པའོ། ། 1-970 ཀུན་ནས་མཉམ་པ་ནི་ཟླུམ་པོའོ། །རྡུལ་ཕྲ་མོ་ནི་ཉི་ཟེར་གྱི་རྡུལ་ལོ། །རགས་པ་ནི་རྡུལ་འདུས་པའོ། །མཐོ་དམན་མེད་པ་ནི་ཕྱ་ལེ་བའོ། །དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་ཕྱ་ལེ་བ་མ་ཡིན་ པའོ། །ཁ་དོག་གི་རྡུལ་དབུས་སུ་མཐོན་པོར་བཀོད་པ་ནི་མཐོན་པོའོ། །དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་དམའ་བའོ། །ཉི་མ་ནི་ཉི་མའི་འོད་དོ། །སྣང་བ་ནི་རིན་པོ་ཆེ་ལ་སོགས་པའི་འོད་དོ། །རྡུལ་ ནི་རྡུལ་ཚུབ་བོ། །ཁུག་སྣ་ནི་སྔོན་པོ་འཁྲིགས་པའོ། །མངོན་པར་སྐབས་ཡོད་པ་ནི་བར་སྣང་སྐྱ་བོ
【現代漢語翻譯】 『什麼是識的所依』是指從識所依賴的處所的角度來顯示，這可以排除其他四種感官（眼、耳、鼻、舌）。『色和光』則排除了信和意根，因為這兩者沒有形色。 同樣，對於其他的感官，也應按照各自的情況進行解釋。其中，『清澈』的含義是這樣的：例如，依靠形色，鏡子或水中會顯現影像，因此被稱為『清澈』。同樣，依靠色和聲等，五根會產生顯現色等現象的識，因此被稱為『清澈』。第二部分是解釋五境，首先解釋色，這由『什麼是色』等問題來闡述。 『以四大種為因』，這可以排除有些僧人認為五大種是勝樂金剛的自性的觀點。『什麼是眼根的行境』，這又排除了聲等四種，因為它們不是眼根的行境。『例如』等則顯示了色的二十五種分類。其中，青色等四種是從體性的角度來顯示的，因為顏色是所有色的自性。顏色又分為與生俱來的和由組合產生的兩種。 長到短等十種是從狀態的角度來顯示的，因為顏色的排列有十種狀態。陰影到角落等八種是從利益和損害的角度來顯示的，因為有些有益，有些有害。剩餘的三種分別是從事物的所依、體性和裝飾的角度來顯示的，因為顯現是知識的所依，是事物的體性，並且能美化處所。其中，長和短是相對的。顏色的微粒在四個方向均勻排列是平坦。 各方面都均勻的是圓形。微小的顆粒是陽光的微粒。粗糙的是顆粒聚集在一起。沒有高低的是平滑。與此相反的是不平滑。顏色的微粒在中間高高排列的是高。與此相反的是低。日光是太陽的光芒。光亮是珍寶等的光芒。塵埃是塵土。角落是深藍色。明顯有空隙的是灰色的空間。
【English Translation】 'What is the support of consciousness' indicates the aspect of the place on which consciousness relies, which excludes the other four senses (eye, ear, nose, tongue). 'Form and light' exclude faith and the mind faculty, because these two do not have form or color. Similarly, for the other senses, explanations should be made according to their respective situations. Among them, the meaning of 'clear' is as follows: For example, relying on form, images appear in a mirror or water, hence it is called 'clear'. Similarly, relying on form and sound, etc., the five senses produce consciousness that manifests form, etc., hence it is called 'clear'. The second part is the explanation of the five objects, first explaining form, which is elucidated by questions such as 'What is form'. 'Taking the four great elements as the cause' excludes the view of some monks who consider the five great elements to be the nature of Samvara. 'What is the object of the eye sense' excludes sound and the other three, because they are not the objects of the eye sense. 'For example' and so on show the twenty-five classifications of form. Among them, blue and the other four are shown from the perspective of characteristics, because color is the nature of all forms. Color is further divided into two types: innate and produced by combination. Long to short and other ten are shown from the perspective of state, because the arrangement of colors has ten states. Shadow to corner and other eight are shown from the perspective of benefit and harm, because some are beneficial and some are harmful. The remaining three are shown from the perspective of the support of action, nature, and decoration, respectively, because appearance is the support of knowledge, is the nature of things, and can beautify the place. Among them, long and short are relative. The uniform arrangement of color particles in four directions is flat. Uniform in all aspects is round. Tiny particles are particles of sunlight. Coarse is the aggregation of particles. Without height is smooth. The opposite of this is not smooth. The high arrangement of color particles in the middle is high. The opposite of this is low. Sunlight is the light of the sun. Brightness is the light of jewels, etc. Dust is dirt. Corner is dark blue. Obviously spaced is gray space.
་སེང་སེང་པོར་སྣང་བའོ། །རྣམ་པར་རིག་བྱེད་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ རྣམས་ན་རེ་ལུས་ལས་ཐ་དད་པའི་དབྱིབས་གཅིག་གིས་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་གནས་སོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མི་རུང་སྟེ། དེ་ལྟ་བུ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། དུ་མ་ལ་ཡོད་པས་ དུ་མར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་མཛོད་ལས་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པའོ་ཞེས་དུ་མར་བཤད་པ་དང་འགལ་བའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རང་ཀུན་ནས་སློང་བའི་བསམ་ པ་རིག་པར་བྱེད་པའི་ལུས་ཀྱི་གཡོ་བ་ནི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་དོ། །སྟེང་ནས་སྔོན་པོར་རོ་གཅིག་པ་ནི་ནམ་མཁའ་ཁ་དོག་གཅིག་པའོ། ། དེ་དག་ཡང་དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་གཉིས་སུ་འདུ་སྟེ་གང་དག་ཡུལ་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་དེ་དག་ནི་དབྱིབས་སུ་བློས་བརྟག་ཏུ་རུང་བས་དབྱིབས་སུ་འདུས་ལ། 1-971 ཡུལ་ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པ་རྣམས་ནི་ཁ་དོག་ཙམ་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབྱིབས་རྣམས་ཡང་ཁ་དོག་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་ཏེ་ཁ་དོག་དེ་དང་དེ་ལྟ་བུར་བཀོད་པའི་གནས་སྐབས་ལ་དབྱིབས་དེ་ དང་དེ་ལྟ་བུ་ཞེས་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཁ་དོག་ཏུ་བསྡུ་བའི་ཕྱིར་དེ་ཡང་ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཁ་དོག་བཟང་པོ་ནི་ཡིད་དུ་འོང་བའོ། །ངན་པ་ནི་ཡིད་དུ་ མི་འོང་བའོ། །བར་མ་ནི་དེ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའོ། །གྲིབ་མ་ལ་སོགས་པ་དགུ་ནི་ཁ་དོག་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ཏེ་ཁ་དོག་ལྟ་བུར་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཆད་དོ། །དེ་ལ་དབྱིབས་ ཀྱི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་དབྱིབས་དང་རྒྱས་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཁ་དོག་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་ཁ་དོག་དང་སྣང་བ་དང་གསལ་བ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །རིག་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ནི་ལས་དང་བྱེད་པ་ དང་སྤྱོད་པ་དང་གཡོ་བ་དང་ཡོངས་སུ་གཡོ་བ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ཡང་དེ་དག་ལ་ཡུལ་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་ནི་མིག་དང་མིག་གི་རྣམ་པ་ཤེས་པའི་ཡུལ་དང་། མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ དམིགས་པ་དང་། ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པའི་ཡུལ་དང་སྤྱོད་ཡུལ་དང་དམིགས་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ་དབང་པོ་ལ་ནི་དམིགས་པ་མེད་པས་དེའི་དམིགས་པ་ཞེས་མི་བརྗོད་དོ། །གཉིས་པ་སྒྲ་བཤད་པ་ནི་མཚན་ཉིད་དང་ཕན་གནོད་དང་རྒྱུ་དང་བཤད་པ་དང་ཐ་སྙད་ཀྱིས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ལྔས་རྣམ་པར་གཞག་གོ ། 1-972 དེ་ལ་དང་པོ་ནི་རྣ་བའི་དབང་པོའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ལ། གཉིས་པ་ནི་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་གཉི་ག་མ་ཡིན་པ་ནི་རྣ་བའི་དབང་པོ་ལ་ཕན་གནོད་ གཉི་ག་མི་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་ཟིན་པའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་ཟིན་པའི་འབྱུང་བ་ཆེན་པོའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ནི་ཐལ་མོ་དང་ངག་གི་སྒྲ་ལ་སོགས་པའོ། ། སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་མ་ཟིན་པའི་འབྱུང་བ་ལས་བྱུང་བ་ནི་ཆུ་ཀླུང་དང་ནགས་ཚལ་གྱི་སྒྲ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་གཉི་ག་ནི་ཟིན་པ་ལག་པ་དང་མ་ཟིན་པ་རྔ་ལ
【現代漢語翻譯】 顯現為森森波（藏語人名）。關於『表色』一詞，分別說者（Vaibhashika）認為，存在一種與身體不同的形狀，它遍佈所有身體，這是不合理的。因為沒有觀察到這樣的形狀，而且如果它存在於多個身體中，就會導致多個實體。此外，《分別說藏》（Abhidharmakosha）中說，『十二處是由微塵積聚而成』，這與多種說法相矛盾。因此，身體的運動，即從各方面發起意願並使之顯現的，就是表色。從上方看，單一的藍色是天空的單一顏色。 這些都可以歸納為形狀和顏色兩種。那些完全佔據空間的事物，可以通過思維來衡量，因此歸為形狀。而那些不完全佔據空間的事物，則僅僅存在於顏色之中。形狀也依賴於顏色，因為根據顏色的不同排列方式，可以稱之為這種或那種形狀。因此，爲了將它們全部歸納為顏色，所以說『也是』。好的顏色令人愉快，壞的顏色令人不快，中等的顏色則非兩者皆是。陰影等九種事物與顏色相似，因為它們看起來像顏色一樣。形狀的同義詞有形狀和擴充套件。顏色的同義詞有顏色、顯現和清晰。表色的同義詞有業、作用、行為、運動和完全運動。 此外，從所緣的角度來看，它們也可以被稱為眼睛和眼識的對象，眼識的所緣，以及意識的對象、行境和所緣。因為根（indriya）沒有所緣，所以不稱其為所緣。第二，解釋聲音，通過體性、利益與損害、原因、解釋和術語這五個方面來區分。首先，『耳根』一詞表明瞭聲音的體性。其次，『令人愉快』一詞表明瞭聲音的利益，既非令人愉快也非令人不快的聲音，對耳根既無利益也無損害。第三，『執取』一詞表明瞭聲音的原因，由有情相續執取的大種所產生的聲音，如掌聲和語言的聲音等；由非有情相續執取的大種所產生的聲音，如河流和森林的聲音等。這兩者，執取的是手，未執取的是鼓聲。
【English Translation】 Appearing as Seng Sengpo (a Tibetan name). Regarding the term 'form-revealing' (rnam par rig byed), the Vaibhashikas say that there is a single form different from the body that pervades all bodies, which is unreasonable. Because such a form is not observed, and if it exists in multiple bodies, it would lead to multiple entities. Moreover, the Abhidharmakosha says that 'the twelve ayatanas are accumulated from subtle particles,' which contradicts the multiple explanations. Therefore, the movement of the body that arises from all aspects of intention and makes it manifest is form-revealing. From above, the single blue color is the single color of the sky. These can all be summarized into two: shape and color. Those things that completely occupy space can be measured by thought, so they are classified as shape. Those that do not completely occupy space exist only as color. Shapes also depend on color, because according to the different arrangements of color, they can be called this or that shape. Therefore, in order to summarize them all into color, it is said 'also'. Good colors are pleasing, bad colors are displeasing, and intermediate colors are neither. Shadows and the other nine things are similar to color, because they appear like color. Synonyms for shape are shape and expansion. Synonyms for color are color, appearance, and clarity. Synonyms for form-revealing are action, function, behavior, movement, and complete movement. Furthermore, from the perspective of the object, they can also be called the object of the eye and eye-consciousness, the object of eye-consciousness, and the object, realm, and object of consciousness. Because the indriya (sense faculty) has no object, it is not called its object. Second, explaining sound, it is distinguished by five aspects: nature, benefit and harm, cause, explanation, and terminology. First, the term 'ear faculty' indicates the nature of sound. Second, the term 'pleasing' indicates the benefit of sound; sounds that are neither pleasing nor displeasing neither benefit nor harm the ear faculty. Third, the term 'grasped' indicates the cause of sound; sounds produced from the great elements grasped by the continuum of sentient beings, such as the sound of clapping and speech; sounds produced from the elements not grasped by the continuum of sentient beings, such as the sound of rivers and forests. Of these two, what is grasped is the hand, and what is not grasped is the sound of a drum.
་སོགས་པ་ ཕྲད་པའི་སྒྲའོ། །བཞི་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་དང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་བུམ་པ་སྣམ་བུ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲའོ། །གྲུབ་པས་བསྟན་པ་ནི་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཐ་སྙད་དེ་སྟོང་པ་དང་ བདག་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲའོ། །ཀུན་བཏགས་པ་ནི་བདག་དང་གཙོ་བོ་ལ་སོགས་པ་མུ་སྟེགས་པ་རྣམས་ཀྱི་སྒྲའོ། །ལྔ་པ་ནི་འཕགས་པས་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེ་ལ་འཕགས་པའི་ཐ་སྙད་ ནི་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པ་དང་ཤེས་པ་དང་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པ་ལ་དེ་སྐད་དུ་སྨྲ་བ་བདེན་པའི་ཐ་སྙད་བཞིའོ། །འཕགས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཐ་སྙད་ནི་མ་མཐོང་བཞིན་མཐོང་བ་ལ་སོགས་པར་སྨྲ་བ་བརྫུན་པའི་ཐ་སྙད་བཞི་སྟེ་ཐ་སྙད་བརྒྱད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-973 དེ་ལྟར་སྒྲ་རྣམས་ནི་རང་གི་རྒྱུ་ལས་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་འབྱུང་ཞིང་འགག་པ་ཡིན་གྱི་གཟུགས་དང་རོ་དང་རེག་བྱ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་རང་ཉིད་རང་ལས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་ནི་མེད་དེ་འོད་ བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་རྣམ་པ་བཅུ་གཅིག་ནི་སྒྲའི་དབྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་སྒྲ་དང་དབྱངས་དང་ང་རོ་དང་ངེས་ཚིག་དང་སྒྲ་སྐད་དང་། ཚིག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ཅེས་ ཡང་བྱའོ། །གསུམ་པ་དྲི་བཤད་པ་ནི་མཚན་ཉིད་དང་ཕན་གནོད་དང་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ན་དང་པོ་ནི་སྣའི་དབང་པོའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི་ཞིམ་པ་ལ་ སོགས་པ་གསུམ་གྱིས་སྟོན་ཏེ་སྣའི་དབང་པོ་ལ་ཕན་པ་དང་གནོད་པ་དང་གཉིས་ཀ་མི་བྱེད་པ་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་གཉིས་ཀ་མི་བྱེད་པ་ནི་གནོད་པ་མི་བྱེད་ པས་ཕན་པའི་ཁོངས་སུ་བསྡུའོ། །ལྷག་མ་གསུམ་གྱིས་ནི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་སྟོན་པ་ན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ནི་གྲུབ་ཙམ་ཉིད་ན་དྲི་དང་ལྡན་པར་བྱུང་བ་སྟེ་ཙན་དན་ལ་སོགས་པའི་དྲིའོ། ། སྦྱར་བ་ལས་བྱུང་བ་ནི་རྐྱེན་གྱི་ནུས་པས་དྲི་གསར་དུ་བྱུང་བ་སྟེ་བདུག་སྤོས་ལ་སོགས་པའི་དྲིའོ། །གྱུར་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་མ་སྨིན་པ་སྨིན་པར་གྱུར་པ་ན་བྱུང་བ་སྟེ་ཤིང་ཐོག་སྨིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དྲིའོ། ། 1-974 དེ་ལྟར་ན་རྣམ་པ་དྲུག་ནི་དྲིའི་དབྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་དྲི་དང་བསྣམ་བྱ་དང་ཀུན་ཏུ་བསྣམ་བྱ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །བཞི་པ་རོ་བཤད་པ་ནི་མཚན་ཉིད་དང་ཕན་གནོད་ དང་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ན་དང་པོ་ནི་ལྕེའི་དབང་པོའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། ། གཉིས་པ་ནི་ཁ་བ་ནས་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་རྣམ་པ་དགུས་སྟོན་ཅིང་ལྷག་མ་གསུམ་ གྱིས་ནི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་སྟོན་ནོ། །དེ་ལ་ཁ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་གསོ་བ་རིག་པའི་བསྟན་བཅོས་ལས། །ཁ་བ་ཁའི་དྲི་སྦྱོང་བྱེད། །སྐྱུར་བ་ཁ་ནས་ཆུ་འཛག་ཅིང་། །ཚ་བ་ཙག་ཙག་ བྱེད་པར་འགྱུར། །སྐ་བ་ལྕེ་བེམ་རྩ་སྦུབས་འགག །ལན་ཚྭ་ཁར་ནི་མཆིལ་མ་འདུ། །མངར་བ་ཁ་ལ་ཆགས་ལུས་ཚིམ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན
【現代漢語翻譯】 『phrad pa'i sgra'o（ཕྲད་པའི་སྒྲའོ）』等是『連結之聲』的意思。第四種是『世界的名聲（'jig rten gyi grags pa dang（འཇིག་རྟེན་གྱི་གྲགས་པ་དང་））』所指的，如瓶子、毛毯等的聲音。 『成立（grub pas（གྲུབ་པས་））』所指的是聖者們的術語，如空性（stong pa（སྟོང་པ་））和無我（bdag med pa（བདག་མེད་པ་））等的聲音。『遍計所執（kun btags pa（ཀུན་བཏགས་པ་））』指的是我（bdag（བདག་））和自在天（gtso bo（གཙོ་བོ་））等外道的聲音。第五種是『聖者（'phags pas（འཕགས་པས་））』所指的，聖者的術語是指對於所見、所聞、所知、所辨別的事物，如實宣說，是四種真實的術語。 非聖者的術語是指對於未見而說見等虛妄之語，是四種虛妄的術語，這是就八種術語而言的。 如此，聲音都是從各自的因緣中剎那生滅的，不像色、味、觸等一樣，自身從自身產生的相續是不存在的，如同光一樣。如此，十一種是聲音的分類。聲音的異名有：聲音（sgra（སྒྲ་））、音調（dbyangs（དབྱངས་）） 、語調（nga ro（ང་རོ་）） 、術語（nges tshig（ངེས་ཚིག་）） 、語音（sgra skad（སྒྲ་སྐད་）） 、言語的表詮（tshig gi rnam par rig byed（ཚིག་གི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་））。 第三，解釋氣味，以體性、利益損害、詳細分類來安立。首先，『鼻根（sna'i dbang po'i（སྣའི་དབང་པོའི་））』表示體性。其次，『香的（zhims pa（ཞིམ་པ་））』等三種表示對鼻根有益、有害和兩者皆非三種，依次對應。其中，兩者皆非的歸入有益的範疇，因為不造成損害。 剩下的三種表示詳細分類，俱生香是指剛產生就具有氣味，如檀香等。和合香是指由因緣的力量新產生的氣味，如焚香等。轉變香是指未成熟的變為成熟時產生的氣味，如水果成熟等。 如此，六種是氣味的分類。氣味的異名有：氣味（dri（དྲི་））、可嗅之物（bsnam bya（བསྣམ་བྱ་）） 、普遍可嗅之物（kun tu bsnam bya（ཀུན་ཏུ་བསྣམ་བྱ་））。 第四，解釋味道，以體性、利益損害、詳細分類來安立。首先，『舌根（lce'i dbang po'i（ལྕེའི་དབང་པོའི་））』表示體性。其次，『苦味（kha ba（ཁ་བ་））』到『非二者（gnyis ka ma yin pa'i（གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་））』的九種表示利益損害，剩下的三種表示詳細分類。 其中，苦味等在醫方明論典中說：『苦味清凈口中氣味，酸味使口中流涎，辣味使人嘖嘖作聲，澀味使舌僵硬、脈管阻塞，鹹味使口中積聚唾液，甜味使口中舒適、身體滿足。』
【English Translation】 'phrad pa'i sgra'o' and so on indicate the sound of 'connection'. The fourth is indicated by 'worldly fame ('jig rten gyi grags pa dang)', such as the sound of a vase, blanket, and so on. 'Established (grub pas)' refers to the terms of the noble ones, such as emptiness (stong pa) and selflessness (bdag med pa). 'Completely imputed (kun btags pa)' refers to the sounds of non-Buddhists, such as self (bdag) and Ishvara (gtso bo). The fifth is indicated by 'noble one ('phags pas)', the term of the noble ones refers to truly speaking about what is seen, heard, known, and distinguished, which are the four true terms. The terms of non-noble ones refer to falsely speaking about seeing what has not been seen, and so on, which are the four false terms. This is in terms of the eight terms. Thus, sounds arise and cease momentarily from their respective causes, and there is no continuity of self-generation like form, taste, touch, and so on, just like light. Thus, eleven are the classifications of sound. The synonyms of sound are: sound (sgra), tone (dbyangs), intonation (nga ro), term (nges tshig), voice (sgra skad), and expression of speech (tshig gi rnam par rig byed). Third, explaining smell, it is established by nature, benefits and harms, and detailed classification. First, 'nose sense (sna'i dbang po'i)' indicates the nature. Second, 'fragrant (zhims pa)' and so on indicate the three types of benefit, harm, and neither to the nose sense, respectively. Among them, neither is included in the category of benefit because it does not cause harm. The remaining three indicate detailed classification. Congenital smell refers to the smell that arises as soon as it is produced, such as sandalwood. Compound smell refers to the new smell produced by the power of conditions, such as incense. Transformation smell refers to the smell that arises when the unripe becomes ripe, such as the ripening of fruit. Thus, six are the classifications of smell. The synonyms of smell are: smell (dri), object to be smelled (bsnam bya), and universally smellable object (kun tu bsnam bya). Fourth, explaining taste, it is established by nature, benefits and harms, and detailed classification. First, 'tongue sense (lce'i dbang po'i)' indicates the nature. Second, the nine types from 'bitter (kha ba)' to 'neither (gnyis ka ma yin pa'i)' indicate benefits and harms, and the remaining three indicate detailed classification. Among them, the bitter taste and so on are said in the medical treatises: 'Bitter taste cleanses the breath in the mouth, sour taste causes saliva to flow from the mouth, spicy taste causes a crackling sound, astringent taste makes the tongue stiff and the pulse vessels blocked, salty taste accumulates saliva in the mouth, sweet taste makes the mouth comfortable and the body satisfied.'
་ནོ། །ལྷག་མ་དྲུག་ནི་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བཤད་དོ། །དེ་ ལྟར་ན་རྣམ་པ་བཅུ་གཉིས་ནི་རོའི་དབྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་རོ་དང་མྱང་བྱ་དང་བཟའ་བྱ་དང་བཏུང་བྱ་དང་བཞིབ་བྱ་དང་བལྡག་བྱ་དང་ཉེ་བར་སྤྱད་བྱ་ཞེས་ཀྱང་ བྱའོ། །ལྔ་པ་རེག་བྱ་བཤད་པ་ནི་རེག་བྱའི་ཕྱོགས་གཅིག་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ། རེག་བྱ་ནི་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་བ་ལས་གྱུར་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་བཤད་ཟིན་ལ་གཉིས་པ་ནི་མཚན་ཉིད་ནས་ཁམས་མ་སྙོམས་པའི་བར་བརྒྱད་ཀྱིས་རྣམ་པར་གཞག་གོ ། 1-975 དེ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་གཟུང་བའི་དོན་གང་འབྲས་བུས་བསྡུས་པ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ཀུན་ཏུ་བསྣབས་པ་ནི་འཇམ་པ་དང་རྩུབ་པ་ཡིན་ཏེ་འཇམ་པ་ནི་དབང་པོ་དང་སྤྲོད་ བཟོད་པའོ། །རྩུབ་པ་ནི་སྤྲད་མི་བཟོད་པ་སྟེ་རྒྱུད་རྒྱུད་པོ་དང་ཧུད་ཧུད་པོར་ཕྱི་དང་ནང་ན་སྣང་བའོ། །གསུམ་པ་ཀུན་དུ་གཞལ་བ་ནི་ཡང་བ་དང་ལྕི་བའོ། །བཞི་པ་རེག་པ་ནི་ མཉེན་པའོ། །ལྔས་ཀུན་ཏུ་མནན་པ་ནི་ལྷོད་པ་དང་ལྷོད་པ་མ་ཡིན་བའོ། །དྲུག་པ་འདུས་པ་ནི་གྲང་བ་དང་འགྲེད་པ་སྟེ་ཆུ་དང་རླུང་འདུས་ན་གྲང་ངོ་། །ཆུ་དང་ས་འདུས་ན་འགྲེད་ དོ། །བདུན་པ་ཁམས་སྙོམས་པ་ནི་ཉམ་ཡོད་པ་དང་ངལ་གསོས་པ་དང་སྦུངས་ཆེ་བ་སྟེ་དེ་དང་དེའི་ཚེ་བྱུང་བའི་ནང་གི་རེག་བྱའི་ཁྱད་པར་རོ། །བརྒྱད་པ་ཁམས་མ་སྙོམས་པ་ནི་བཀྲེས་ པ་ལ་སོགས་པ་དགུའོ། །ཚིམ་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ཡིན་ཏེ་ཁམས་སྙོམས་པའི་ཚེ་ནའང་ཟས་ཀྱིས་ཚིམ་པ་འབྱུང་ལ། མ་སྙོམས་ཏེ་ན་བ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་ནའང་ཚིམ་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལ་དེ་དག་ནི་འབྱུང་བ་བཞི་ཚོགས་པའི་གནས་སྐབས་ལ་འདོགས་པས་ཆུ་དང་མེ་ཤས་ཆེ་བའི་རེག་བྱ་ནི་འཇམ་མོ། །ས་དང་རླུང་ཤས་ཆེ་ན་རྩུབ་བོ། །མེ་དང་རླུང་ཤས་ཆེ་ན་ཡང་ངོ་། ། 1-976 ས་དང་ཆུ་ཤས་ཆེ་ན་ལྕིའོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཤི་བའི་ལུས་ལ་ནི་མེ་དང་རླུང་མེད་པས་ལྕི་བ་ཡིན་ནོ། །ཆུ་ཤས་ཆེ་ན་གྲང་ངོ་། །རླུང་ཤས་ཆེ་ན་བཀྲེས་སོ། །མེ་ཤས་ཆེ་ ན་སྐོམ་མོ། །གཞན་རྣམས་ཡང་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ལྟར་སྦྱར་རོ། །ཉམ་ཡོད་པ་ནི་རྩུབ་པ་དང་ལྕི་བ་ཉིད་ཡིན་ལ། བརྒྱལ་བ་ནི་འཇམ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་བརྟན་པ་ འཆད་དོ། །མདོར་ན་གྲང་བས་ཉེན་པ་ནས་ལུས་སྟོབས་དང་ལྡན་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་རེག་བྱ་དེ་དང་དེ་ལྟ་བུ་ལ་ནི་གྲང་བ་ནས་སྦུངས་ཆེ་བའི་བར་གྱི་རེག་བྱ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་དག་ ཡང་ཕྱི་ནང་གི་རེག་བྱ་གཉིས་སུ་འདུས་པ་ལས་བཀྲེས་སྐོམ་ལ་སོགས་པ་ནི་ནང་ཁོ་ན་ན་སྣང་ངོ་། །གཞན་རྣམས་ནི་ཕྱི་དང་གཉིས་ཀར་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ལྟར་སྦྱར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ དག་ལུས་ཀྱིས་རེག་པར་བྱ་བས་རེག་བྱ་ཡིན་ན་ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་ཡང་རེག་བྱར་འགྱུར་ཏེ་དེས་རེག་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན་དབ
【現代漢語翻譯】 其餘六種（味道）如前所述。這樣，十二種形態是味道的分類。味道的名稱也可以是：味、所嘗、所食、所飲、所吮、所舔、所近用。 第五，關於所觸的解釋，『所觸的一個方面是什麼』這句話表明：所觸分為『生』和『生所造』兩種。第一種（四大種）已經解釋過，第二種從『自性』到『不調和』之間，有八種分類。 1-975 其中，『自性』是指身體感官所能感知的，並被結果所包含的意義。第二，『普遍接觸』是指柔軟和粗糙。柔軟是指感官能夠接受的。粗糙是指不能接受的，在內外顯現為粗糙和粗糙。第三，『普遍衡量』是指輕和重。第四，『接觸』是指柔軟。第五，『普遍按壓』是指鬆弛和不鬆弛。第六，『聚集』是指寒冷和溫暖。水和風聚集則寒冷。水和土聚集則溫暖。第七，『元素平衡』是指虛弱、休息和飽滿，這是在那些時候出現的內在觸覺的差異。第八，『元素不平衡』是指飢餓等九種。飽足是兩者兼有，因為在元素平衡的時候，可以通過食物獲得飽足；在不平衡的時候，比如生病的時候，也可以獲得飽足。因此，這些都是在四大種聚集的狀態下附加的。水和火比例大的觸覺是柔軟的。土和風比例大則是粗糙的。火和風比例大則是輕的。 1-976 土和水比例大則是重的。因此，死者的身體因為沒有火和風，所以是重的。水比例大則寒冷。風比例大則飢餓。火比例大則口渴。其他的也應根據情況進行調整。虛弱是粗糙和沉重的。昏厥是柔軟的，這是導師洛珠丹巴（Blo gros brtan pa）的解釋。簡而言之，從寒冷侵襲到身體強壯的狀態，那樣的觸覺就被稱為從寒冷到飽滿的觸覺。這些也可以歸納為內外兩種觸覺。飢餓和口渴等只在內部顯現。其他的則根據情況，內外兩種情況都適用。如果說，因為這些是身體所能觸及的，所以被稱為所觸，那麼身體的感官也會變成所觸，因為它也能觸及這些東西嗎？
【English Translation】 The remaining six (tastes) are explained as before. Thus, the twelve forms are the classification of tastes. The names of tastes can also be: taste, what is tasted, what is eaten, what is drunk, what is sucked, what is licked, what is closely used. Fifth, regarding the explanation of what is touched, the phrase 'What is one aspect of what is touched' indicates that what is touched is divided into two types: 'born' and 'born from'. The first (the four great elements) has already been explained, and the second, from 'nature' to 'imbalance', has eight classifications. 1-975 Among them, 'nature' refers to the meaning that can be perceived by the body's senses and is encompassed by the result. Second, 'universal contact' refers to softness and roughness. Softness refers to what the senses can accept. Roughness refers to what cannot be accepted, appearing rough and rough both internally and externally. Third, 'universal measurement' refers to lightness and heaviness. Fourth, 'touch' refers to softness. Fifth, 'universal pressing' refers to relaxation and non-relaxation. Sixth, 'gathering' refers to cold and warmth. Water and wind gathering is cold. Water and earth gathering is warm. Seventh, 'elemental balance' refers to weakness, rest, and fullness, which are the differences in internal tactile sensations that occur at those times. Eighth, 'elemental imbalance' refers to the nine types such as hunger. Satiety is both, because at the time of elemental balance, satiety can be obtained through food; at the time of imbalance, such as illness, satiety can also be obtained. Therefore, these are all added to the state of the four great elements gathering. The tactile sensation with a large proportion of water and fire is soft. A large proportion of earth and wind is rough. A large proportion of fire and wind is light. 1-976 A large proportion of earth and water is heavy. Therefore, the body of a dead person is heavy because it has no fire and wind. A large proportion of water is cold. A large proportion of wind is hunger. A large proportion of fire is thirst. Others should also be adjusted according to the situation. Weakness is roughness and heaviness. Fainting is softness, as explained by the teacher Lodrö Tenpa (Blo gros brtan pa). In short, from the state of being threatened by cold to the state of being physically strong, such tactile sensations are called tactile sensations from cold to fullness. These can also be summarized into two types of tactile sensations, internal and external. Hunger and thirst, etc., only appear internally. Others are applicable to both internal and external situations, depending on the situation. If it is said that because these are what the body can touch, they are called what is touched, then would the body's senses also become what is touched, because it can also touch these things?
ང་པོ་དང་དོན་གཉིས་ནི་ཕན་ཚུན་རེག་ པ་མེད་ཀྱི་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས་པས་གང་བཟུང་བ་དེ་ལ་རེག་བྱ་ཞེས་བཏགས་སོ། །དེས་ན་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནི་རེག་བྱ་མ་ཡིན་ཏེ་ལུས་ཤེས་ཀྱིས་མ་བཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-977 གལ་ཏེ་ལུས་དང་ལུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་གཉིས་ཀས་མེ་ཏོག་ལ་མ་རེག་ན་རེག་པས་དེ་ཉམས་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། ལུས་ཀྱི་ཁ་དོག་ལ་རེག་པས་ཉམས་པ་མ་ཡིན་གྱི་དེའི་རྒྱུ་ འབྱུང་བ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པས་ཉམས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་འགྲེལ་པ་མཛད་པ་གཉིས་ཀྱི་བཤད་པ་ཡིན་ལ། རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བའི་བཤད་པ་ནི་གཞན་དུ་བལྟའོ། །དེ་ལྟར་ ན་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ནི་རེག་བྱའི་དབྱེ་བ་ཡིན་ལ། མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་རེག་པ་དང་རེག་བྱ་དང་ལུས་ཀྱི་དབང་པོའི་ཡུལ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །གསུམ་པ་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་བཤད་ པ་ལ་བསྡུས་པ་ལས་གྱུར་པ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཉིད་དོ། །མངོན་པར་སྐབས་ཡོད་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ན་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་པ་སྣང་བ་རྣམས་ཡིན་གྱི་བར་སྣང་གི་སྐྱ་བོ་ ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་དག་པ་བླངས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་ཏེ་མཛོད་ལས། གཡེངས་དང་སེམས་མེད་པ་ཡི་ ཡང་། །དགེ་དང་མི་དགེ་རྗེས་འབྲེལ་གང་། །འབྱུང་བ་ཆེ་རྣམས་རྒྱུར་བྱས་པ། །དེ་ནི་རྣམ་རིག་བྱེད་མིན་བརྗོད། །ཅེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སྡོམ་པ་དང་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པ་བླངས་པས་འབྱུང་བ་བཞིའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་བསྟན་དུ་མེད་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པའི་གཟུགས་ལུང་དུ་བསྟན་པ་གཡེངས་པ་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་ན་ཡོད་པ་ནགས་ལ་མེ་ཞུགས་པ་ལྟར་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་གནས་པ་སྐྱེའོ་ཞེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་འདོད་དོ། ། 1-978 དེ་ལ་བསྟན་དུ་མེད་པ་ནི་མིག་གི་ཡུལ་དུའོ། །ཐོགས་པ་མེད་པ་ནི་རང་གི་སར་གཞན་འབྱུང་བའི་གེགས་མི་བྱེད་པའོ། །དེ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ་འདོད་པར་གཏོགས་པ་དང་གཟུགས་སུ་གཏོགས་ པ་དང་ཟག་པ་མེད་པའོ། །དང་པོ་ལའང་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ་སྡོམ་པ་དང་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་དང་བར་མས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བའོ། །གཉིས་པ་ནི་བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པའོ། ། གསུམ་པ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་སྡོམ་པའོ། །དེ་ནི་གཟུགས་དང་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་ཡང་གཞན་གྱིས་རིག་པར་མི་བྱེད་པས་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའོ། །འདིར་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་ ཀུན་བཏགས་པའི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་བཞིན་དུ་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའང་མེད་དེ་ཚད་མས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡོམ་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་སེམས་པ་ལ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ནི་ གྲུབ་མཐས་བརྟགས་པའི་གཟུགས་ཡིན་ནོ། །ཀུན་བཏགས་པ་ནི་གཟུགས་བརྙན་གྱི་གཟུགས་ས
【現代漢語翻譯】 觸所和所觸二者，是互相不接觸的身體感官的識所執持的，這被稱為『所觸』。因此，色等不是所觸，因為它們不是身體識所執持的。 如果身體和身體的識都沒有接觸到花朵，那麼觸是如何使它衰敗的呢？不是因為接觸到身體的顏色而衰敗，而是因為損害了它的因，即地、水、火、風四大而衰敗。這些是兩位論師的解釋。至於《分別決定彙集論》的解釋，則應參考其他地方。這樣，二十二是所觸的分類。名稱有觸、所觸和身體感官的對境等。 第三，關於法處所攝之色，從總的方面來說，就是極微。從顯現的方面來說，是意識的對境中顯現的各種顏色，而不是虛空的藍色，因為那是色處所攝。從真實生起的方面來說，是非顯色，如《俱舍論》所說：『散亂及無心，善與非善隨，大種為因生，是名非顯色。』意思是說，從律儀和非律儀等生起的，以四大種為因所生的，不可見且無礙的色，經中說，在散亂等一切狀態中存在，像火燒森林一樣遍佈全身而存在，這是分別說者的觀點。 其中，不可見是指不在眼識的對境中。無礙是指在自己的位置上不阻礙其他要素的產生。它有三種：欲界所攝、色界所攝和無漏。第一種也有三種：律儀、非律儀和中間的善與非善。第二種是禪定的律儀。第三種是無漏的律儀。雖然它是色和作用的自性，但不能被其他所知，所以是非顯色。在這裡，分別說者認為沒有像世俗假立的顯色一樣的非顯色，因為它沒有通過量成立。律儀等將在講到心的時候解釋。因此，這是通過宗派分析的色。世俗假立的是影像的色。
【English Translation】 The tangible object and the touching (sense) are what is apprehended by the consciousness of the body sense organ, which do not touch each other, and this is called 'tangible object'. Therefore, form and so on are not tangible objects, because they are not apprehended by the body consciousness. If neither the body nor the consciousness of the body touches the flower, how does touch cause it to decay? It is not decayed by touching the color of the body, but by harming its cause, the four great elements (earth, water, fire, wind). These are the explanations of the two masters. As for the explanation in the Abhidharmasamuccaya, it should be consulted elsewhere. Thus, twenty-two are the classifications of tangible objects. The names are touch, tangible object, and the object of the body sense organ, etc. Third, regarding the form included in the dharmāyatana (sphere of phenomena), in general, it is the subtle particles themselves. In terms of manifestation, it is the various colors that appear in the object of mind consciousness, not the blue of space, because that is included in the rūpāyatana (sphere of form). In terms of actual arising, it is non-manifest form, as the Abhidharmakośa says: 'Distraction and mindlessness, good and non-good follow, the great elements are the cause, this is called non-manifest form.' This means that what arises from vows and non-vows, etc., born from the cause of the four great elements, the invisible and unimpeded form, the scriptures say that it exists in all states of distraction, etc., pervading the whole body like a fire burning a forest, this is the view of the Vaibhāṣikas. Among them, invisible means not in the object of eye consciousness. Unimpeded means not hindering the arising of other elements in its own place. It has three types: included in the desire realm, included in the form realm, and unpolluted. The first also has three types: vows, non-vows, and intermediate good and non-good. The second is the vow of meditation. The third is the unpolluted vow. Although it is the nature of form and action, it cannot be known by others, so it is non-manifest form. Here, the Vaibhāṣikas believe that there is no non-manifest form like the conventionally established manifest form, because it is not established through valid cognition. Vows, etc., will be explained when discussing mind. Therefore, this is the form analyzed through tenets. The conventionally established is the form of an image.
ྒོམ་པ་པོ་ལ་ཀེང་རུས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའོ། །དབང་འབྱོར་བའི་གཟུགས་ནི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལ་བསམ་གཏན་བྱེད་པའི་ སྤྱོད་ཡུལ་གྱི་གཟུགས་གང་ཡིན་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་ཀ་དང་མངོན་པར་སྐབས་ཡོད་པ་གསུམ་དེ་ལྟར་སྣང་བའི་ཤེས་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཉིད་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། ། 1-979 ༈ ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག གཉིས་པ་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་སྤྱིའི་དོན་ནི་ཚོར་བ་ནས་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བར་གྱི་ཕུང་པོ་བཞི་ལ་ནི་མིང་གི་ཕུང་པོ་ཞེས་བརྗོད་དེ་མིང་ལྟར་ཐོགས་པ་ མེད་པར་ཡུལ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚོར་བ་ནས་དཔྱོད་པའི་མཐར་ཐུག་པའི་བར་སེམས་བྱུང་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་ནི་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་སོ། །དེས་ ན་འདིར་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་སྤྱི་དོན་ལ་མཚན་ཉིད་དང་མཚན་གཞི་དང་རྣམ་གཞག་དང་སྒྲ་དོན་བཤད་པ་བཞི་ལས་དང་པོ་ནི་རིག་པའི་ཆོས་གང་རྣམ་པ་ལྔས་སེམས་དང་ཀུན་ནས་མཚུངས་པར་ གནས་པ་ཡིན་ཏེ། ཕུང་པོ་ལྔའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ལས་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་གང་ཞེ་ན། ཆོས་གང་དག་སེམས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་རྣམས་སོ་ཞེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་ ལྔ་ནི་གནས་དང་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་དང་དུས་དང་རྫས་སོ། །དེ་ལ་གནས་ནི་གཉི་ག་མིག་ལ་སོགས་པ་ལ་གནས་ལ། དམིགས་པ་ནི་དཀར་པོ་ལྟ་བུ་གཅིག་ལ་དམིགས་ཤིང་། རྣམ་པ་ ནི་དཀར་པོ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་འཛིན་པ་དང་། དུས་ནི་ད་ལྟར་བར་མཚུངས་ཤིང་། རྫས་ནི་མིག་ཤེས་རྫས་གཅིག་ཡིན་པ་ལྟར་དེའི་འཁོར་དུ་བྱུང་བའི་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པའང་། རྫས་རེ་རེ་ཡིན་ནོ། ། 1-980 དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་གནས་ནི་ཚོགས་དྲུག་དགེ་མི་དགེ་དང་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་ལ། དམིགས་པ་ནི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཉོན་ཡིད་ཀྱི་ནི་ཀུན་གཞི་ཡིན་ཞིང་གཞན་རྣམས་ནི་ རྟོགས་པར་སླའོ། །འདིར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀུན་གཞིའི་གནས་ལ་གནས་པར་མཚུངས་ཤིང་ཡིད་ནི་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་དང་དམིགས་པ་མཚུངས་ལ་རྒྱུད་ཐ་དད་ཀྱི་ཤེས་པ་རྣམས་ཡང་དུས་དང་རྫས་ མཚུངས་ལ་བེམ་པོ་རྣམས་ཡང་དམིགས་པ་མ་གཏོགས་པ་བཞི་མཚུངས་པ་སྲིད་མོད་ཀྱི། དེ་དག་ཕན་ཚུན་གཙོ་བོ་དང་འཁོར་དུ་ཐལ་བར་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ། རྣམ་པ་ལྔ་ཀར་གྱིས་མཚུངས་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ལྔས་ནི་སེམས་བྱུང་གི་རིགས་མི་མཐུན་ཐམས་ཅད་གཅོད་ཅིང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་པར་འཛིན་པའི་ལོག་རྟོག་ཡང་སེལ་བར་བྱེད་དོ། ། གལ་ཏེ་ དེ་གཉིས་རྣམ་པ་མཚུངས་ན་ནི་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་རྣམ་པ་མཚུངས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ་དང་འག
【現代漢語翻譯】 對於修行者來說，會顯現骨骼等景象。自在之色是指專注于解脫的禪定境界中的色。這二者以及顯現的三種顯現，都是顯現之識的自性。因此，極微本身就是法處所攝之色。 第二，解釋名蘊的分類，首先是總義，即從受蘊到識蘊的四蘊被稱為名蘊，因為它們像名稱一樣，可以毫無阻礙地進入所緣境。從受蘊到辨別的究竟，五十一心所都包含在受蘊、想蘊和行蘊這三蘊之中。因此，在這裡，對於心所的共同特徵，從定義、例子、分類和詞義四個方面進行解釋。首先是定義，即任何具有五種相的心法與心相應而存在，如《五蘊分別論》中所說：『什麼是心所法？即與心相應而存在的法。』這便是其來源。五種相是處所、所緣、行相、時間和體性。其中，處所是指二者都以眼等為處所；所緣是指二者都緣于白色等同一境；行相是指二者都執取白色等行相；時間是指二者都在同一時間；體性是指如眼識的體性是一個，同樣，其隨行而生的受等也各自是一個體性。 其中，阿賴耶識的處所是六識，包括善、不善和無記；所緣是器世間等。染污意的處所是阿賴耶識，其他則容易理解。這裡，所有識都同樣以阿賴耶識為處所，意與所有識的所緣相同，不同相續的識在時間和體性上相同，物質也可能在除了所緣之外的四個方面相同。但是，它們不會變成彼此的主從關係，因為它們在五相上並不完全相同。因此，五相可以區分所有不同的心所種類，並且還可以消除認為心所並非如此的錯誤觀念。如果二者的行相相同，那麼根據《中邊分別論》的註釋，就會導致與識沒有差別的結果，因此行相併不相同。
【English Translation】 For a practitioner, appearances such as skeletons may arise. The form of mastery is the form within the realm of practice when meditating on liberation. Both of these, and the three kinds of appearances that manifest, are the nature of the consciousness that perceives them. Therefore, the subtle particles themselves are said to be the form belonging to the sphere of phenomena. Secondly, explaining the classification of the aggregate of name, first is the general meaning, which is that the four aggregates from feeling to consciousness are called the aggregate of name, because they enter the object without obstruction like a name. From feeling to the ultimate of discernment, the fifty-one mental factors are included in the three aggregates of feeling, perception, and formation. Therefore, here, regarding the common characteristics of mental events, explanations are given from four aspects: definition, example, classification, and meaning of the word. First is the definition, which is that any mental phenomenon that possesses five aspects exists in accordance with the mind, as stated in the 'Distinction of the Five Aggregates': 'What are mental phenomena? They are those phenomena that are in accordance with the mind.' This is its origin. The five aspects are place, object, aspect, time, and substance. Among these, place refers to both residing in the eye, etc.; object refers to both focusing on one object such as white; aspect refers to both grasping the aspect of white, etc.; time refers to both being simultaneous; substance refers to the fact that just as the nature of eye consciousness is one, similarly, the feelings, etc., that arise in its retinue are also each a single substance. Among these, the place of the alaya consciousness is the six consciousnesses, including virtuous, non-virtuous, and neutral; the object is the vessel world, etc. The place of the afflicted mind is the alaya consciousness, and the others are easy to understand. Here, all consciousnesses are equally situated in the place of the alaya consciousness, the mind has the same object as all consciousnesses, consciousnesses of different continuums are the same in time and substance, and material things may also be the same in four aspects except for the object. However, they will not become the primary and secondary to each other, because they are not completely the same in the five aspects. Therefore, the five aspects distinguish all different kinds of mental factors, and also eliminate the wrong notion that mental factors are not like that. If the two have the same aspect, then according to the commentary on the 'Middle Beyond', it would lead to the result of being no different from consciousness, therefore the aspects are not the same.
ལ་ལ། ཅི་ སྟེ་མི་མཚུངས་ན་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ནས་མཚུངས་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ཛྙཱ་ན་ཤྲཱི་ཁ་ཆེའི་མཁས་པ་ཁ་ཅིག་ན་རེ་སེམས་དོན་ཙམ་གྱི་རྣམ་པ་འཛིན་པ་ལ་ཁྱད་པར་འཛིན་པས་མ་ཁྱབ་པས་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ལ། 1-981 སེམས་བྱུང་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ལ་དོན་ཙམ་འཛིན་པས་ཁྱབ་པས་རྣམ་པ་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་རྔོག་ན་རེ་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ནི་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་ཡིན་ལ། མི་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ནི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ལྟར་ན་ཡང་དེ་གཉིས་ལ་ཤེས་པའི་རྣམ་པ་མཚུངས་པ་ཡོད་ན་ནི་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་ལ། མེད་ན་ནི་མཐུན་པར་རྟོགས་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུ་མི་རུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་དེ་གཉིས་ཀའང་དཀར་པོ་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་མཚུངས་པས་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ལ། ངོ་བོ་དང་ཁྱད་ པར་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་གྱི་དམིགས་པ་ཐ་དད་ཡང་དམིགས་པ་མཚུངས་པ་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དཀར་པོ་ཙམ་དུ་དམིགས་ པ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་དམིགས་རྣམ་མཚུངས་པར་འགྱུར་ཏེ་དམིགས་པ་ཤེས་བྱ་དང་རྣམ་པ་ཤེས་བྱ་ལ་འཛིན་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ དེ་ལྟ་ཡིན་ཡང་རྟེན་མི་མཚུངས་པ་རྣམས་ནི་གཙོ་འཁོར་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཞུང་དེ་དང་དེ་ནས་རྣམ་པ་མཚུངས་པ་དང་མི་མཚུངས་པར་བཤད་པའི་དགོངས་པ་ནི་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་གཟུང་ངོ་། ། 1-982 གཉིས་པ་དེ་གང་ལ་གནས་པའི་མཚན་གཞི་ནི་ཆོས་མངོན་པའི་གཞུང་ལས་འབྱུང་བའི་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་དང་ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས་འབྱུང་བའི་ཉེས་རྩོམ་དང་སྐྱོན་ཟློས་དང་སྦུངས་མེད་དང་ཞེན་པ་དང་ ཡོངས་སུ་ཞེན་པ་དང་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་དང་ཟས་མི་འདོད་པ་དང་གླལ་བྱེད་པ་དང་ཉེ་དུ་དང་ཡུལ་མི་དང་མི་འཆི་བའི་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བདུན་གསུངས་པ་ རྣམས་ཡང་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་གཞན་ཕྱོགས་དགག་པ་དང་རང་ལུགས་བཤད་པ་དང་རྩོད་པ་སྤང་བ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཅིག་པུར་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ན་རེ་སེམས་ བྱུང་རྣམས་ནི་སེམས་ཀྱི་གནས་སྐབས་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་གྱི་རྫས་སུ་མེད་དེ་འདི་ལྟར་སེམས་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་ཆ་ནས་ཚོར་བ་དང་མཚན་མར་འཛིན་པའི་གནས་སྐབས་ལ་ འདུ་ཤེས་དང་ཡུལ་ལ་སྣ་ཚོགས་སུ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་གནས་སྐབས་ལ་འདུ་བྱེད་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུར་བཏགས་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་རྨ་བྱའི་མདོངས་གཅིག་ཉིད་སྣ་ཚོགས་པའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་ དང་ཚོན་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་དྲུང་ན་འདུག་པའི་ཤེལ་གོང་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་ཡང་གཅིག་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དོན་འད
【現代漢語翻譯】 問：如果（心和心所）不相同，那麼從『分別』的角度進行闡述，與從『相同』的角度進行闡述，豈不是矛盾了嗎？ 答：對此，克什米爾的學者智吉祥（Jnana Shri）等人說，因為執著於心之『僅僅是意義』的方面，就不能完全涵蓋（心和心所的）差別，所以說『形態不相同』。 因為執著於心所的『差別』，就能完全涵蓋（心和心所的）意義，所以說『形態相同』。 另一些人，如俄（Ngok）派的人說，說『相同』是指境的形態，說『不相同』是指執著方式的形態。 如果按照這兩種說法，如果這二者（心和心所）的識的形態相同，那麼就會變得沒有差別；如果不同，那麼就不能成為『相似的認知』和『相應的因』。 因此，這二者在執著白色的形態上是相同的，所以說『相同』；而在本體和執著差別的方式上是不同的，所以說『不相同』。 同樣，本體和差別的所緣雖然不同，但所緣的相同性並不會因此而喪失，因為在僅僅執著白色這一點上，所緣是相同的。 問：如果這樣，那麼所有的心和心所都會變成所緣和形態相同，因為在執著所緣（能知）和形態（所知）上是相同的。 答：即使是這樣，所依（基礎）不相同的事物，也不是主和輔的關係。因此，應該按照《分別論》等論典中闡述的『形態相同』和『形態不相同』的意圖來理解。 第二，它們所依止的基礎是什麼呢？是《阿毗達磨論》中提到的五十一（種心所），以及《律藏零星》中提到的五十七（種心所），如惡作、重說、無慳、迷戀、遍迷戀、不作意、不欲食、呵責、親友、國土、不死想等等。 關於這一點，有破斥他宗、闡述自宗和消除爭論這三個方面。首先，主張只有菩提心等的人說，心所是心的不同狀態的假名安立，而不是實有的實體。例如，心在體驗的方面被安立為『感受』，在執著相的方面被安立為『想』，在對境產生各種作用的方面被安立為四十九種『行』。比如，孔雀的羽毛本身是單一的，卻顯現出各種各樣的顏色；又如，在各種顏色的旁邊放置一個水晶球，水晶球也會顯現出各種顏色，但它本身仍然是單一的。 這個道理是...
【English Translation】 Question: If (mind and mental factors) are not the same, isn't it contradictory to explain from the perspective of 'difference' versus explaining from the perspective of 'sameness'? Answer: Regarding this, some scholars like Jnana Shri of Kashmir say that because grasping onto the aspect of mind's 'mere meaning' does not fully encompass the difference (between mind and mental factors), it is said that 'forms are not the same'. Because grasping onto the 'difference' of mental factors fully encompasses the meaning (of mind and mental factors), it is said that 'forms are the same'. Others, like those of the Ngok school, say that saying 'the same' refers to the form of the object, and saying 'not the same' refers to the form of the way of grasping. According to both of these explanations, if the aspect of awareness of these two (mind and mental factors) is the same, then there would be no difference; if it is not the same, then it cannot be a 'similar cognition' and a 'corresponding cause'. Therefore, these two are the same in the aspect of grasping whiteness, so it is said to be 'the same'; and it is said to be 'not the same' in the aspect of grasping the essence and the difference. Similarly, although the objects of essence and difference are different, the sameness of the object does not diminish, because the object is the same in merely grasping whiteness. Question: If so, then all minds and mental factors would become the same in object and form, because they are the same in grasping the object (knowable) and the form (knowable). Answer: Even so, things that have different bases are not the relationship of main and subordinate. Therefore, the intention of explaining 'form is the same' and 'form is not the same' from those scriptures such as the Vibhajyavada should be understood in that way. Second, what is the basis on which they reside? It is the fifty-one (mental factors) mentioned in the Abhidharma texts, and the fifty-seven (mental factors) mentioned in the Vinaya-ksudraka, such as regret, repetition, non-stinginess, infatuation, complete infatuation, non-attention, dislike of food, reproach, relatives, country, thought of non-death, and so on. Regarding this, there are three aspects: refuting other views, explaining one's own system, and eliminating disputes. First, those who assert only Bodhicitta, etc., say that mental factors are nominal designations for different states of mind, and not real entities. For example, mind itself is designated as 'feeling' in terms of the aspect of experiencing, as 'perception' in terms of the aspect of grasping characteristics, and as forty-nine 'formations' in terms of the aspect of manifesting various functions towards objects. For example, the feathers of a peacock are single but appear in various colors; and like a crystal ball placed next to various colors, it appears in various colors, but it itself is still single. The meaning of this is...
ི་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ལུང་ནི་ས་བཅུ་པའི་མདོ་ལས། ཁམས་གསུམ་པ་འདི་ནི་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-983 སྲིད་པ་འཕོ་བའི་མདོ་ལས། སེམས་ནི་གཉིས་སུ་སྣང་བ་སྟེ། །དེ་བཞིན་ཆགས་སོགས་སྣང་བའམ། །དད་ལ་སོགས་པར་སྣང་བར་འདོད། །ཉོན་མོངས་དགེ་ཆོས་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་འགོག་ པ་ནི་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། འདི་སྐད་དུ་དགེ་སྦྱོང་དང་བྲམ་ཟེ་ལ་ལ་མིང་ལས་སེམས་ཙམ་ཞིག་རྫས་སུ་འདོད་ལ། སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ནི་མི་འདོད་པ་ གང་དག་ཡོད་པ་དེ་ཡང་མི་འཐད་དོ། དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ལྔ་ཉིད་འཐད་པ་མིན་ཕྱིར་དང་། །དེ་ཡི་གནས་སྐབས་སྐྱོན་ཕྱིར་དང་། །བྱེད་རྒྱུ་བྱེ་བྲག་མེད་ཕྱིར་དང་། །ལུང་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཕུང་པོ་ཚོར་བ་འདུ་ཤེས་འདུ་བྱེད་གསུམ་མེད་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་བསྟན་པ་དེ་མི་འཐད་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་སེམས་ ཀྱི་གནས་སྐབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ལས་ལྔར་རྟོག་ན། གནས་སྐབས་དེ་དག་གིས་དོན་བྱེད་ནུས་ན་རྫས་གཞན་དུ་འགྱུར་ཏེ་སེམས་དང་མཚན་ཉིད་མི་འདྲ་ཞིང་དོན་བྱེད་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དོན་བྱེད་མི་ ནུས་ན་ནི་གནས་སྐབས་གཞན་དུ་བརྟགས་པ་དོན་མེད་ཅིང་ཕུང་པོ་ལྔ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་སེམས་དེ་གནས་སྐབས་སྣ་ཚོགས་སུ་འགྱུར་བ་ཡང་མི་རུང་སྟེ་དེ་ལྟར་འགྱུར་བའི་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-984 ལུང་ལས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་གྱུར་པའི་སེམས་ནི་རྣམ་པར་མི་གྲོལ་ལོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་ཡང་འགལ་ཏེ་གཉིས་ཅིག་ཅར་དུ་འབྱུང་བ་མེད་ན་ནི་གང་ཞིག་གང་ གིས་འཆིང་བར་བྱེད། གཞན་ཡང་མདོ་ལས་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་ སེམས་པ་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཆོས་འདི་རྣམས་ནི་འདྲེས་པ་སྟེ་མ་འདྲེས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། འདྲེས་པའི་དོན་དེ་ཉིད་གྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མར་མེའི་འོད་ཀྱི་དཔེ་མཛད་ པ་དེ་དང་ཡང་འགལ་ཏེ། གཅིག་ལ་ནི་བཅས་པ་དང་ལྷན་ཅིག་པ་དང་འདྲེས་པའི་སྒྲ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ལུགས་དེ་ལ་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་ཡང་སྐྱོན་འགའ་ཞིག་བརྗོད་པར་བྱ་ སྟེ། འདི་ལྟར་མཐུན་པར་རྟོགས་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་གཅིག་ལ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ནི་སྣ་ཚོགས་སུ་མི་སྣང་བར་ འགྱུར་ཏེ་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ་དོན་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་བཞིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་དུ་མར་སྣང་བ་གཅིག་ཏུ་མི་འགལ་ན་ཡན་ལག་དུ་མ་ཡང་ཡན་ལག་ཅན
【現代漢語翻譯】 爲了理解這一點，在《十地經》（Dashabhumika Sutra）中說：『三界唯是心。』 在《轉有經》（Samsara Transformation Sutra）中說：『心顯現為二，如是顯現為貪等，或意欲顯現為信等。煩惱和善法並非實有。』 對此進行駁斥，在《分別抉擇攝要》（Viniścaya-saṃgrahaṇī）中說：『有些沙門和婆羅門僅僅認為心是實有，而不承認從心所生的法，這是不合理的。為什麼呢？因為五蘊不合理，因為它的狀態有問題，因為沒有作用的差別，並且因為與經文相違背。』 其含義是，如果不存在從心所生的受、想、行三種蘊，那麼所說的五蘊就不合理了。如果認為從心的狀態差別中可以了知五蘊，那麼如果這些狀態能夠起作用，就會變成其他的實體，因為它們與心的體性不同，並且能夠起作用。如果不能起作用，那麼對其他狀態的推測就沒有意義，並且會推導出不存在五蘊的結論。剎那間，心變成多種狀態也是不合理的，因為沒有發現導致這種變化的因素。 此外，這還與經文相違背，經文中說：『被貪等煩惱所染的心不會解脫。』如果二者不能同時產生，那麼什麼又會被什麼束縛呢？此外，經文中說：『心與貪同在』，以及『與生俱來的受、想、思』，還有『受、想、思、識這些法是混合的，不是不混合的』。爲了證明混合的意義，所作的燈火之比喻也與此相違背，因為對於一個事物來說，『同在』、『俱生』和『混合』的說法是不成立的。 此外，對於這種觀點，我們還可以提出一些其他的過失，例如，沒有共同的認知和相應的因，因為對於一個事物來說，因果是不成立的。此外，從心所生的事物不會顯現為多種，因為它們是一個。因為顯現為多種，所以不是一個，就像事物顯現為多種一樣。如果顯現為多種與一個不矛盾，那麼多個肢體與一個身體也不應該矛盾。
【English Translation】 To understand this, it is said in the Dashabhumika Sutra (《十地經》): 'The three realms are only mind.' In the Samsara Transformation Sutra (《轉有經》) it is said: 'The mind appears as two, thus appearing as greed, etc., or desiring to appear as faith, etc. Afflictions and virtuous dharmas are not real.' To refute this, it is said in the Viniścaya-saṃgrahaṇī (《分別抉擇攝要》): 'Some shramanas and brahmins only consider the mind to be real, and do not acknowledge the dharmas arising from the mind, which is unreasonable. Why? Because the five skandhas are unreasonable, because its state has problems, because there is no difference in function, and because it contradicts the scriptures.' Its meaning is that if there are no three skandhas of feeling, perception, and formation arising from the mind, then the stated five skandhas would be unreasonable. If it is thought that the five skandhas can be understood from the differences in the states of the mind, then if these states can function, they will become other entities, because they are different from the nature of the mind and can function. If they cannot function, then the speculation of other states is meaningless, and it would lead to the conclusion that there are no five skandhas. It is also unreasonable for the mind to change into various states in an instant, because no factor causing this change is found. Furthermore, this also contradicts the scriptures, which say: 'The mind defiled by afflictions such as greed will not be liberated.' If the two cannot arise simultaneously, then what would be bound by what? Furthermore, the sutras say: 'The mind is with greed,' and 'Feelings, perceptions, and thoughts that are born together,' and 'These dharmas of feeling, perception, thought, and consciousness are mixed, not unmixed.' The analogy of the light of a lamp made to prove the meaning of mixing also contradicts this, because for one thing, the terms 'with,' 'co-born,' and 'mixed' are not valid. In addition, we can also point out some other faults in this view, such as the lack of common cognition and corresponding causes, because cause and effect are not valid for one thing. Furthermore, the things arising from the mind will not appear as many, because they are one. Because they appear as many, they are not one, just as things appear as many. If appearing as many does not contradict being one, then multiple limbs should not contradict one body either.
་གཅིག་ཏུ་མི་འགལ་བ་དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། 1-985 སྣ་ཚོགས་དངོས་པོའི་དོན་རྣམས་ལ། །གལ་ཏེ་གཅིག་ཉིད་མི་རིགས་ན། །རེ་ཤིག་གཅིག་པུའི་བློ་དེ་ཉིད། །སྣ་ཚོགས་སུ་ནི་ཇི་ལྟར་སྣང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །གལ་ཏེ་སྣ་ཚོགས་སུ་ནི་ཡིད་ ཤེས་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ལ་གཅིག་ཏུ་ནི་མྱོང་བས་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཕལ་ཆེ་བ་ནི་སེམས་ལས་ཕྱིས་གློ་བུར་དུ་འབྱུང་བར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་བཞིན་དུ་སེམས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་དང་རང་བཞིན་གཅིག་ཡིན་ན་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བ་ལས་བརྒྱད་སྟོང་པ་ལས། སེམས་ཀྱི་ རང་བཞིན་ནི་འོད་གསལ་བ་ལགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྒྱུད་བླ་མ་ལས། སེམས་འདིའི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བས་ན་ཉོན་མོངས་ངོ་བོ་མེད་གཟིགས་པ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ། །གང་ཡང་གང་ ཞིག་གང་གི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་དང་དུས་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་གནས་པ་དང་འགག་པར་མཐོང་ངོ་། །འདི་གཉིས་ཡང་གཅིག་ཡིན་ན་དེ་ལྟར་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ན་དགེ་བ་དང་ མི་དགེ་བ་དང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་སེམས་བྱུང་རྣམས་འགགས་པའི་ཚེ་སེམས་ངེས་པར་འགག་པར་ནི་མ་མཐོང་སྟེ་འདོད་ཆགས་འགགས་པའི་ཚེའང་སེམས་གནས་པ་བཞིན་ནོ། །འདོད་ཆགས་དང་གཅིག་པའི་སེམས་དེ་ནི་འགགས་ལ་སེམས་དེ་ནི་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 1-986 དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གཅིག་མ་ཡིན་ཏེ་རང་བཞིན་གཅིག་ཡིན་ན་ནི་མི་འདོར་བར་གནས་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་སེམས་ལ་བརྟེན་ཅིང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་ སྒྲའི་དོན་ཡིན་ནོ། །གཅིག་ཡིན་ན་ནི་སྒྲའི་དོན་ངེས་པ་དེ་མེད་པར་འགྱུར་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་འདུ་ཤེས་དང་སེམས་པའི་ཆོས་འདི་ནི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་སེམས་ལ་བརྟེན་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ དང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་སེམས་ཙམ་མོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་ལུང་དེ་དང་དེ་ནི་སེམས་གཙོ་བོའི་དོན་དང་སེམས་ཉིད་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པ་ལ་དགོངས་ ནས་དེ་སྐད་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་གསུང་ཉིད་འགལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གིས་ནི་མི་མདོ་སྡེ་པ་ཁ་ཅིག་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་ནི་ཕུང་པོ་ ལོགས་ཤིག་ཏུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། འདུ་བྱེད་སེམས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་གསུམ་རྫས་སུ་གྲུབ་ཀྱི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་གཞན་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་ལ་བཏགས་ པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གང་སྨྲ་བ་དེ་ཡང་བསལ་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་དོན་གསང་ལས། འདི་ལྟར་མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལྟར་ན་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་གསུམ་རྫས་ཉིད་དུ་མངོན་པར་འདོད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-987 གཉིས་པ་རང་ལུག
【現代漢語翻譯】 因為它們不相違背且相似。《釋量論》中說： 『如果各種事物的意義，不是唯一的自性，那麼，唯一的意識，如何顯現為多種？』 如果說，多種是由意識區分的，而唯一是由體驗證實的，那是不對的，因為大多數由心而生的事物，都是後來突然從心中產生的。 同樣，如果心與貪慾等一切煩惱自性相同，那麼心的自性就成了非光明，這與《八千頌般若經》中說的『心的自性是光明』，以及《寶性論》中說的『此心自性光明，故見煩惱無自性』相違背。任何事物如果是某物的自性，那麼它必定與該物同時生、住、滅。如果這兩者是一體的，那麼就會出現這種結果，即善、不善和無記的心所滅時，心也必定滅，但我們並沒有看到貪慾滅時心也滅。如果說，與貪慾是一體的心滅了，而心是另一個， 因此它們不是一體的，如果自性是一體的，那麼就必須不捨棄而存在。此外，『依於心』和『從心而生』是心所的詞義。如果是一體的，那麼這個詞義的確定性就不存在了，這與世尊所說的『此受和思的法是從心而生，依於心』相違背。任何『唯心』等經文，都是指心是主要的，以及心本身是心所的生起者。否則，世尊自己的話就會互相矛盾。因此，駁斥了一些經部師的觀點，他們認為受和想是單獨的蘊，並且認為行蘊（思）是所有世間的生起者，因此這三者是實有的，而其他一切心所都是安立在心上的。正如《義明論》中所說：『如此，按照經部師的觀點，受等三種心所被認為是實有的。』 二、自宗
【English Translation】 Because they are not contradictory and are similar. As it says in the Pramanavarttika: 'If the meanings of various objects are not of a single nature, then how does the single consciousness appear as multiple?' If it is said that the multiple is distinguished by consciousness, while the single is established by experience, that is not correct, because most things that arise from the mind arise suddenly from the mind later. Similarly, if the mind and all afflictions such as desire are of the same nature, then the nature of the mind would become non-luminous, which contradicts the Ashtasahasrika Prajnaparamita Sutra, which says, 'The nature of the mind is luminous,' and the Uttaratantra, which says, 'Because the nature of this mind is luminous, it sees that afflictions have no nature.' Whatever is the nature of something is seen to arise, abide, and cease at the same time as that thing. If these two were one, then it would follow that when virtuous, non-virtuous, and unspecified mental factors cease, the mind must also cease, but we do not see the mind ceasing when desire ceases. If the mind that is one with desire ceases, and the mind is another, Therefore, they are not one, because if they were of the same nature, they would have to remain without being abandoned. Furthermore, 'relying on the mind' and 'arising from the mind' are the meanings of the term 'mental factors.' If they were one, then the certainty of that meaning would not exist, which contradicts the Bhagavan's statement, 'These dharmas of feeling and thought arise from the mind and rely on the mind.' Any sutras that say 'mind-only,' etc., refer to the fact that the mind is the main thing and that the mind itself is the producer of mental factors. Otherwise, the Bhagavan's own words would become contradictory. Therefore, it refutes the view of some Sautrantikas who believe that feeling and perception are separate skandhas, and that volitional formations (thought) are the producers of all worlds, and therefore these three are real, while all other mental factors are imputed to the mind. As it says in the Don Sang: 'Thus, according to the Sautrantikas, the three mental factors, such as feeling, are considered to be real.' 2. Own System
ས་བཤད་པ་ནི་སེམས་བྱུང་རྣམས་ནི་སེམས་དང་ཐ་དད་དུ་ཀུན་གཞི་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཐ་དད་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ལུང་དང་རིགས་པ་ནི་གཅིག་ལ་སྐྱོན་བརྗོད་པ་ རྣམས་ཡིན་ནོ། །ཐ་དད་པ་ཡིན་ཡང་གཟུགས་ཅན་ཕྲ་མོ་འདྲེས་པ་ལྟར་ཐ་དད་དུ་ཕྱེད་པར་ཤིན་ཏུ་དཀའ་བ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ནི་ཕྲ་ བས་དེ་ནི་རེ་ཤིག་རྒྱུན་རྣམས་ལ་ཡང་ཡོངས་སུ་གཅད་པར་དཀའ་ན། །སྐད་ཅིག་མ་དག་ལ་ལྟ་སྨོས་ཡང་ཅི་དགོས། །རེ་ཤིག་སྨན་ལ་སོགས་པ་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ལ་ཡང་རོ་མང་པོ་ཁ་ ཅིག་གི་རོའི་ཁྱད་པར་དབང་པོས་གཟུང་བར་བྱ་བ་རྣམས་ངེས་པར་གཟུང་བར་དཀའ་ན་ཆོས་གང་དག་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་བློས་གཟུང་བར་བྱ་བ་རྣམས་ལྟ་སྨོས་ཡང་ཅི་དགོས་ཞེས་འབྱུང་བ་ བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་རང་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་བྱེད་ལས་ནི་གཞུང་དུ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་དོན་གྱི་ངོ་བོ་འཛིན་པ་སེམས་ དང་། དོན་གྱི་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་སེམས་བྱུང་ཡིན་ཏེ་དབུས་མཐའ་ལས། དེ་ལ་དོན་མཐོང་རྣམ་པར་ཤེས། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་སེམས་ལས་བྱུང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་ཏེ་མིག་དང་ཡིད་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པས་ནི་གཟུགས་ཁ་དོག་དབྱིབས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཙམ་ཞིག་འཛིན་ལ། 1-988 ཚོར་བ་བདེ་སྡུག་གིས་དེ་ཕན་པའམ་གནོད་པར་འཛིན་ཅིང་། འདུ་ཤེས་ཀྱིས་རིང་ཐུང་དང་ལེགས་ཉེས་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་འཛིན་ལ། ཆགས་སྡང་གིས་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་མི་འོང་བ་འཛིན་ཏེ་ དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་རྩོད་པ་དང་པོ་ནི་གལ་ཏེ་དེ་གཉིས་ཐ་དད་ཡིན་ན་དེ་ཡན་འགར་དུ་དམིགས་པར་འགྱུར་ན། དེ་ལྟ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ལས་བྱུང་བ་མེད་པ་ཡི། སེམས་ནི་ནམ་ཡང་མི་འབྱུང་སྟེ། ཉི་མ་དང་ནི་འོད་ཟེར་བཞིན། དེ་དག་ཉིད་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ ན། མི་འགྱུར་ཏེ་འབྱུང་བ་བཞིའམ་རོ་གཟུགས་ལྟར་ཕན་ཚུན་མི་འབྲལ་བའི་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩོད་པ་གཉིས་པ་ནི་གལ་ཏེ་སེམས་ཚོར་བ་དང་རྫས་མི་གཅིག་ན་མྱོང་བ་མེད་པས་ བེམ་པོའམ་དངོས་མེད་དུ་འགྱུར་ལ། འདུ་ཤེས་དང་མི་གཅིག་ན་མཚན་མར་འཛིན་པ་ལས་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། བེམ་པོ་དང་དངོས་མེད་དུ་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ་རིག་པར་གནས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །མྱོང་བ་དང་མི་གཅིག་ན་རིག་པ་དང་ཡང་མི་གཅིག་གོ་ཞེས་ནི་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཏེ། རྣམ་ཤེས་སོ་སོར་རྣམ་རིག་པ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་སུའང་མི་འགྱུར་ཏེ་མཚན་མར་འཛིན་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-989 རྩོད་པ་གསུམ་པ་ནི་གལ་ཏེ་ཡང་ཡིད་ཤེས་རྟོག་པའི་འཁོར་གྱི་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་རྟོ
【現代漢語翻譯】 關於心所的解釋是，心所是從阿賴耶識中產生，與心識相異的。證明它們相異的理由和依據是，對同一事物可以進行不同的評價。 雖然它們是相異的，但就像微小的色法混合在一起一樣，很難將它們區分開來。《俱舍論》中說：『心與心所的差別非常細微，即使是對於相續的剎那，也很難完全區分。更何況是對於單個剎那呢？』就像對於藥物等有色法，即使有多種味道，用感官也很難準確地辨別出每一種味道的差別。那麼，對於那些非色法，只能用心識來感知的法，更不用說了。 因此，心與心所各自的體性和作用將在後面的經文中闡述。它們兩者的區別在於，心是執取事物的本體，而心所是執取事物的特性。《中邊分別論》中說：『于彼境所見，名為識，彼之差別，名為心所。』意思是說，眼識和意識等只能執取顏色、形狀等事物的表象，而感受則執取事物是快樂還是痛苦，是有益還是有害。想則執取長短、好壞等事物的特徵，貪嗔則執取事物是令人喜愛還是令人厭惡。同樣，其他的法也可以這樣類比。 第三，爲了消除對這些問題的爭論，首先要駁斥的觀點是：如果心和心所是相異的，那麼它們所緣的目標也會不同。但事實並非如此。《經》中說：『無心所之心，何時亦不生，如日與光芒，彼等恒時俱生。』意思是說，心不能離開心所而生起，就像太陽不能離開光芒一樣。因此，它們是同時產生的。駁斥：並非如此，因為它們就像四大或色香味一樣，是相互依存的因果關係。 第二個爭論是：如果心與感受不是一體的，那麼感受就無法體驗，就會變成無情物或不存在的事物。如果心與想不是一體的，那麼心就會變成脫離了對事物特徵的執著的智慧。駁斥：心不會變成無情物或不存在的事物，因為它具有覺知的能力。不能說如果感受不是一體的，那麼覺知也不是一體的，因為《經》中說：『各別之識，即是各別之覺知。』心也不會變成解脫的智慧，因為它仍然具有對事物特徵的執著。 第三個爭論是：如果意識是分別唸的範疇，那麼與意識相關的感受等也都是分別念。
【English Translation】 The explanation of mental factors (Sems-byung): Mental factors arise from the Alaya Consciousness (Kun-gzhi) and are distinct from consciousness itself. The reasons and logic for proving their distinctness are the various criticisms that can be made about one thing. Although they are distinct, like subtle forms mixed together, it is very difficult to distinguish them. The Abhidharmakosha (Mdzod) says: 'The distinctions between mind and mental factors are so subtle that it is difficult to completely separate them even in continuous moments. What need is there to mention single moments?' Just as with medicines and other forms, even with many tastes, it is difficult to accurately perceive the differences in taste with the senses. So, what need is there to mention those non-form phenomena that are perceived by the mind? Therefore, the individual characteristics and functions of mind and mental factors will be explained in the scriptures later. The difference between the two is that the mind grasps the essence of an object, while the mental factors grasp the specific characteristics of an object. The Madhyantavibhaga (Dbus-mtha') says: 'Seeing the object is called consciousness; the distinctions of that are called mental factors.' This means that consciousnesses such as eye consciousness and mind consciousness only grasp the appearance of form, color, and shape, while feeling grasps whether it is pleasant or painful, beneficial or harmful. Perception grasps the characteristics of length, goodness, etc., and attachment and aversion grasp whether it is desirable or undesirable. Similarly, apply this to other phenomena as well. Third, to dispel disputes about these issues, the first dispute is: If mind and mental factors are distinct, then their objects of focus will also be different. But this is not the case. The scripture says: 'A mind without mental factors never arises, like the sun and its rays, they always arise together.' This means that the mind cannot arise without mental factors, just as the sun cannot exist without its rays. Therefore, they arise simultaneously. Refutation: This is not so, because they are like the four elements or taste and form, interdependent cause and effect. The second dispute is: If the mind and feeling are not the same entity, then feeling cannot be experienced and becomes an inanimate object or non-existent. If the mind and perception are not the same entity, then the mind becomes wisdom liberated from grasping at characteristics. Refutation: The mind does not become an inanimate object or non-existent because it abides in awareness. One cannot say that if feeling is not the same, then awareness is also not the same, because the scripture says: 'Separate consciousnesses are separate awarenesses.' The mind also does not become liberated wisdom because it still possesses grasping at characteristics. The third dispute is: If consciousness is within the realm of conceptual thought, then the feelings, etc., associated with consciousness are also conceptual thoughts.
ག་མེད་ཡིན་ན་དེ་རང་མཚན་དང་རྟོག་པས་སྤྱི་མཚན་ལ་དམིགས་པས་དམིགས་པ་མཚུངས་པ་ཉམས་ པར་འགྱུར་ལ། རྟོག་པ་ཡིན་ན་རྟོག་པ་དུ་མ་དུས་གཅིག་ལ་འཇུག་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གཙོ་བོ་གཅིག་གིས་བསྡུས་པའི་རྟོག་པ་དུ་མ་ཅིག་ཅར་འཇུག་པ་མེད་ཅེས་བྱ་བ་དང་། གང་ ཡང་རྣམ་འགྲེལ་ལས། །རྟོག་གཉིས་ཅིག་ཅར་འཇུག་པ་མེད། །ཅེས་བྱ་བ་དང་། འདི་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམས། རིམ་གྱིས་འབྱུང་བར་ཡང་དག་རྟོགས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་གཙོ་བོ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་རྟོག་ པ་གཉིས་ཅིག་ཅར་མི་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་དུ། དེ་དག་རྣམས་ཡང་རིས་མཐུན་པའི། །རྣམ་པར་ཤེས་ལ་ངེས་པར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དྷརྨ་ཀཱིརྟི་ སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱི་གཞུང་དེ་དང་དེ་ལས་དབང་པོ་གཅིག་ལ་བརྟེན་པའི་རིག་པ་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཏུ་གསུངས་པ་དེ་ནི་ཡུལ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་གཅིག་ལ་འཇུག་པར་འདྲ་བ་དང་། རིག་པ་མ་ ཡིན་པ་ལས་ལྡོག་པར་མཚུངས་པ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་གཅིག་ཏུ་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་གཅིག་ལ་ཞུགས་པའི་སྐྱེ་བོ་དང་རྒྱ་མཚོའི་ཆུའི་རོ་བཞིན་ནོ། །རྩོད་པ་བཞི་པ་ནི་ངོ་བོ་འཛིན་པ་ལ་ཁྱད་པར་དང་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ལ་ངོ་བོ་མི་སྣང་ན་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་རྫས་མི་གཅིག་པར་འགྱུར་ཏེ་རྟོག་མེད་ཀྱི་ཤེས་པ་གཅིག་ལ་སྣང་མི་སྣང་ཆ་གཉིས་རྫས་འགལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-990 སྣང་ན་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྫས་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ་ངོ་བོ་སྣང་བའི་ཆ་ནས་སེམས་དང་ཁྱད་པར་སྣང་བའི་ཆ་ནས་སེམས་བྱུང་ཞེས་ཆ་ལ་བཏགས་པ་ཙམ་མ་གཏོགས་པ་རྫས་ཀྱི་དབྱེ་ བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ཡང་གཉིས་ཀས་གཉིས་ཀ་འཛིན་ན་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་སོང་བས་རྣམ་པ་མཚུངས་པ་ཉིད་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་བྲ་ཏི་ཁ་ཅིག་ན་རེ་གཉིས་ཀ་ ལ་གཉིས་ཀ་སྣང་ཡང་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དུ་སོ་སོར་ཞེན་པའི་ཕྱིར་དང་། སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་ན་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དུ་སྒྲོ་འདོགས་ལུགས་ཐ་དད་པས་སྐྱོན་གཉིས་ཀ་མེད་པ་ཡིན་ ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྟོག་མེད་མ་འཁྲུལ་བའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ལ་སྒྲོ་འདོགས་པ་མེད་པས་དེ་ལ་ཇི་སྐད་བརྗོད་པའི་སྐྱོན་སྤང་བར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ཀོ་འོ་ན་རེ་གཉིས་ཀས་གཉིས་ཀ་འཛིན་མོད་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་དོན་གྱི་ངོ་བོ་འཛིན་པ་ནི་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ལ། ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ནི་གཞན་སེམས་བྱུང་གི་སྟོབས་ཀྱིས་ ཡིན་ནོ། །སེམས་བྱུང་གིས་ཁྱད་པར་འཛིན་པ་ནི་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ལ། ངོ་བོ་འཛིན་པ་ནི་གཞན་སེམས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱི་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་རང་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པས་དེ་གཉིས་ཐ་དད་དུ་འཐད་ལ། 1-991 གཞན་སྟོབས་ཀྱིས་རྣམ་པ་མཚུངས་པས་རྣམ་མཚུངས་ཉམས་པའང་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་ཡིན་པར་ནི་ལ
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，那麼以自相和分別念執著于共相，執著就會變得相同而失去作用。如果是分別念，那麼許多分別念會同時產生。如果有人問：難道不是這樣嗎？回答說：由一個主要心識所統攝的許多分別念不會同時產生。正如在《釋量論》中所說：『兩種分別念不會同時產生。』又說：『如此這般，各種分別念，次第產生，如實了知。』這裡所說的，是指主要的心識和意識的兩種分別念不會同時產生。因為在同一論典中說：『這些也必定是與同類相應的識。』因此，Dharmakīrti（法稱，一位印度佛教邏輯學家和哲學家）論師們的論著中，所有依賴於一個根識的知識都被說成是一個，這是因為它們在作用於外境色等時是相似的，並且在與非知識相對立時也是相同的，這是基於這些理由而被說成是一個的，就像進入同一意義的人和海洋水的味道一樣。 第四個辯論是：如果執著于自性時，不顯現差別；執著於差別時，不顯現自性，那麼自性和差別就會成為不同的實體。因為無分別的知識中，顯現和不顯現的兩個部分是實體相違的。如果顯現，那麼心和心所就會成為一個實體，因為從顯現自性的角度來說是心，從顯現差別的角度來說是心所，除了在部分上安立之外，沒有實體的差別。 此外，如果兩者都執著于兩者，那麼就會變成一種相，從而失去相的相同性。對此，一些智者說，雖然兩者都顯現兩者，但由於分別執著于自性和差別，並且按照唯識宗的觀點，由於施設自性和差別的方式不同，所以沒有這兩種過失。但這種說法是不對的，因為對於無分別且無錯亂的心和心所來說，沒有施設，因此無法避免上述過失。因此，有些人這樣認為：雖然兩者都執著于兩者，但心執著於事物的自性是依靠自身的力量，而執著於差別是依靠其他心所的力量。心所執著於差別是依靠自身的力量，而執著于自性是依靠其他心的力量。因此，依靠自身的力量，相不相同，所以兩者是不同的。依靠他者的力量，相是相同的，所以也不會失去相的相同性。之所以如此，是因為……
【English Translation】 If it were not so, then by apprehending the general characteristic with self-character and conceptualization, the apprehension would become the same and lose its function. If it is conceptualization, then many conceptualizations would occur simultaneously. If someone asks: Is it not so? The answer is: Many conceptualizations gathered by one main consciousness do not occur simultaneously. As it is said in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition): 'Two conceptualizations do not occur simultaneously.' And: 'Thus, these various conceptualizations, arise in sequence, truly understand.' What is said here refers to the fact that the two conceptualizations of the main consciousness and awareness do not occur simultaneously. Because in the same treatise it is said: 'These also are definitely cognitions that correspond to the same kind.' Therefore, in the treatises of Dharmakīrti (an Indian Buddhist logician and philosopher), all knowledge that relies on one sense faculty is said to be one, because they are similar in acting on external objects such as form, and they are also the same in being opposed to non-knowledge. This is said to be one based on these reasons, just like people who enter the same meaning and the taste of ocean water. The fourth debate is: If when apprehending the essence, the difference does not appear; and when apprehending the difference, the essence does not appear, then the essence and difference would become different entities. Because in non-conceptual knowledge, the two parts of appearing and not appearing are substantially contradictory. If it appears, then the mind and mental factors would become one entity, because from the perspective of the part that appears as the essence, it is the mind, and from the perspective of the part that appears as the difference, it is the mental factor. There is no substantial difference except for being designated on the parts. Furthermore, if both apprehend both, then it would become one aspect, thereby losing the sameness of aspects. To this, some scholars say that although both appear as both, there are no two faults because they separately adhere to the essence and difference, and according to the Mind-Only school, there are different ways of imputing essence and difference. But this is not correct, because for non-conceptual and non-erroneous mind and mental factors, there is no imputation, so it is impossible to avoid the aforementioned faults. Therefore, some think like this: Although both apprehend both, the mind's apprehension of the essence of things is by its own power, while the apprehension of difference is by the power of other mental factors. The mental factor's apprehension of difference is by its own power, while the apprehension of essence is by the power of other minds. Therefore, the aspects are not the same by their own power, so the two are different. The aspects are the same by the power of others, so the sameness of aspects is not lost. The reason it is like this is because...
ུང་དང་རིགས་པས་ཤེས་ཏེ་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པའི་ཚེ་ཆགས་པའི་རྣམ་པར་མི་སྐྱེ་ན་མདོ་ལས། སེམས་འདི་ནི་ཡུན་རིང་པོ་ནས་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་། མདོ་སྟེ་རྒྱན་ལས། སེམས་ནི་རྟག་དུ་རང་བཞིན་འོད་གསལ་བརྗོད། །དེ་ནི་གློ་བུར་ཉེས་པས་ མ་རུང་བྱས། །ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །སྐྱེ་ན་ནི་དེ་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །རིགས་པ་ཡང་མིག་ཤེས་གཟུགས་སྣང་དུ་སྐྱེ་བ་ནི་རང་ སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ་རྟག་ཏུ་མི་འདོར་བའི་ཕྱིར་མེའི་ཚ་བ་བཞིན་ནོ། །དད་པ་གཟུགས་སྣང་དུ་སྐྱེ་བ་ནི་གཞན་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ་མིག་ཤེས་ཀྱིས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཆུའི་ཆེ་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ དད་པ་དང་བའི་རྣམ་པར་སྐྱེ་བ་ནི་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ལ། མིག་ཤེས་དང་བར་སྐྱེ་བ་ནི་གཞན་དད་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ་གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ ལའང་རྒྱ་ཆེར་སྦྱར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཡང་ན་གཉིས་ཀ་ལ། གཉིས་ཀ་སྣང་ཡང་རྟོགས་པའི་རྣམ་པ་ཐ་དད་པས་གཅིག་ཏུ་ནི་མི་འགྱུར་རོ། །འདི་ལྟར་སེམས་ཀྱིས་ནི་ཁྱད་པར་མཐོང་ཡང་མི་རྟོགས་ཤིང་སེམས་བྱུང་གིས་ནི་ངོ་བོ་མཐོང་ཡང་མི་རྟོགས་ལ། 1-992 སེམས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་སེམས་བྱུང་གིས་ཁྱད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སྐྱོན་གཉིས་ཀ་ལས་གྲོལ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྣམ་གཞག་ལ་གྲངས་དང་། གོ་རིམ་དང་རྫས་དང་བཏགས་པ་དང་། ཁམས་ དང་ས་དང་། གཙོ་བོ་དང་འཁོར་དང་། གྲུབ་མཐའི་འདོད་ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལྔ་ཡོད་པའི་དང་པོ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་ཁོ་ནར་གྲངས་ངེས་པ་ནི་དངོས་པོ་ལ་དེ་ལྟར་ངེས་ པ་ཡིན་ལ་གོ་རིམ་ནི་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་དང་དགེ་བ་དང་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་གཞན་དུ་འགྱུར་བའི་སྡེ་ཚན་ལྟར་བཀོད་དེ། དེའང་ཕལ་ ཆེར་རགས་པ་དང་ཕྲ་བའི་རིམ་པ་ལྟར་བཀོད་དོ། །གཉིས་པ་ལའང་རྫས་ཡོད་དང་བཏགས་ཡོད་ཀྱི་དོན་ངོས་གཟུང་བ་ལ་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི་རང་སྐྱ་ཐུབ་པ་དང་། དོན་བྱེད་ནུས་པ་དང་ རིགས་པས་གྲུབ་པ་དང་བརྟན་པའི་རྫས་ཡོད་དེ་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ་ཞེས་གྲག་གོ །བཏགས་པར་ཡོད་པའང་ཆ་ལ་བཏགས་པ་དང་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་དང་སྒྲོ་བཏགས་པ་དང་དེ་ལས་གཞན་ པའི་བཏགས་ཡོད་དེ་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ་ཞེས་གྲག་གོ །དེ་ལ་འདིའི་རྫས་ཡོད་ནི་དང་པོ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་གཞན་རྣམས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སེར་སྣས་ཡང་དོན་བྱེད་ནུས་ཤིང་ཉོན་ཡིད་ཀྱི་འཁོར་དུ་བྱུང་བའི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་བརྟན་པས་རྫས་ཡོད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་རིགས་པས་གྲུབ་པ་ནི་ཐམས་ཅད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-993 དེ་བཞིན་དུ་བཏགས་ཡོད་ཡང་དང་པོ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་གཞན་གསུམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་གནས་སྐབས་རྣམ་པར་འགྱུར
【現代漢語翻譯】 如果通過正理和比量能夠了知，當心懷有貪慾時，貪慾的相狀不會產生，那麼就與經中所說相違背：『此心從久遠以來，一直被貪慾所染污。』此外，還與《寶鬘經》中所說相違背：『心性恒常光明，卻被突如其來的過患所染污。』如果說貪慾的相狀會產生，那麼就是由其他因素所造成的，其他的（嗔恨等）相狀也可以這樣理解。從正理上來說，眼識在顯現色相時產生，是依靠自身的力量，因為它恒常不捨棄（色相），就像火的熱性一樣。而信心在顯現色相時產生，是依靠他者的力量，因為是由眼識所引發的，就像水流的增大一樣。此外，信心以清凈的相狀產生，是依靠自身的力量；而眼識與（信心）同時產生，是依靠他者的力量，理由和譬喻與之前相同。同樣，其他的（受、想等）也可以廣泛地類推。』有人這樣說。 或者說，（心和心所）二者都顯現，但由於領悟的方式不同，所以不能混為一談。例如，心能夠見到差別，卻不能領悟；而心所能夠見到自性，卻不能領悟。心能夠領悟心所的自性，心所能夠領悟心的差別。因此，（心和心所）能夠擺脫兩種過失。 第三，關於分類，從數量、次第、體性、假立、界、地、主伴、宗派的觀點等方面進行分類，共有五種。首先，心所的數量被確定為五十一個，這是由事物的本性所決定的。其次，次第是按照遍行、別境、善、根本煩惱、隨煩惱和不定法的類別來排列的。而且，這種排列大體上是按照從粗到細的順序進行的。 關於第二點，要明確實有和假有的含義。所謂實有，是指能夠獨立存在、具有作用、通過理證成立以及穩固的實有，共有四種說法。所謂假有，是指依于部分而假立、依于狀態而假立、妄加臆造以及其他假有，也有四種說法。其中，這裡的實有隻是第一種，而不是其他幾種，因為慳吝也能發揮作用，並且由於俱生我執是煩惱意（末那識）的助伴，所以執著于俱生我執是穩固的，這樣就犯了（俱生我執）是實有的過失，而且一切法都是通過理證成立的。 同樣，假有也只是第一種，而不是其他三種，因為狀態是會變化的。
【English Translation】 If it can be understood through valid reasoning and inference that when the mind is filled with desire, the aspect of desire does not arise, then it contradicts the sutra which states: 'This mind has been afflicted by desire for a long time.' Furthermore, it contradicts what is said in the Ratnavali (Precious Garland): 'The nature of the mind is always clear light, but it is marred by sudden faults.' If the aspect of desire arises, then it is caused by other factors, and other aspects (such as hatred) can be understood in the same way. From a logical standpoint, the arising of eye consciousness in the appearance of form is due to its own power, because it constantly does not abandon (form), like the heat of fire. The arising of faith in the appearance of form is due to the power of others, because it is caused by eye consciousness, like the increase of water flow. Furthermore, the arising of faith in a pure aspect is due to its own power; while the simultaneous arising of eye consciousness with (faith) is due to the power of others, with the same reasons and examples as before. Similarly, other (feelings, thoughts, etc.) can be widely inferred.' So it is said. Or, both (mind and mental factors) appear, but because the ways of understanding are different, they cannot be confused. For example, the mind can see the differences but cannot understand; while mental factors can see the nature but cannot understand. The mind can understand the nature of mental factors, and mental factors can understand the differences of the mind. Therefore, (mind and mental factors) can be freed from both faults. Third, regarding classification, there are five types of classification based on number, order, nature, imputation, realm, ground, principal and attendant, and the tenets of philosophical schools. First, the number of mental factors is fixed at fifty-one, which is determined by the nature of things. Second, the order is arranged according to the categories of pervasive, object-specific, virtuous, root afflictions, secondary afflictions, and variable factors. Moreover, this arrangement is generally in order from coarse to fine. Regarding the second point, it is necessary to clarify the meanings of real existence and imputed existence. Real existence refers to that which can exist independently, has function, is established through reasoning, and is stable, and there are four such assertions. Imputed existence refers to that which is imputed based on parts, imputed based on states, fabricated, and other imputed existences, and there are also four such assertions. Among these, real existence here is only the first, and not the others, because miserliness can also function, and because the co-emergent ego-grasping is an attendant of the afflicted mind (manas), so clinging to the co-emergent ego-grasping is stable, thus committing the fault of (co-emergent ego-grasping) being truly existent, and because all phenomena are established through reasoning. Similarly, imputed existence is only the first, and not the other three, because states are subject to change.
་བ་ལ་བཏགས་པ་དང་མེད་བཞིན་དུ་བློས་བཀོད་པ་དང་རྣམ་པར་འཇོག་པ་གཞན་ ལ་བརྟེན་ནས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པ་རང་སྐྱ་ཐུབ་པའི་མཚན་ཉིད་མ་དོར་བའི་སེམས་བྱུང་འགའ་ཞིག་ལ་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པར་འདོགས་པ་ ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་རྫས་ཡོད་ནི་ལྔ་ཚན་དང་པོ་གཉིས་དང་དགེ་བ་བཅུ་གཅིག་ལས་གཏི་མུག་མེད་པ་དང་བག་ཡོད་དང་བཏང་སྙོམས་དང་རྣམ་པར་མི་འཚེ་བ་བཞི་མ་གཏོགས་པ་བདུན་དང་ ལྟ་བ་མ་གཏོགས་པའི་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ལྔ་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ཡིན་ལ། ལྷག་མ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་ནི་བཏགས་ཡོད་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། ངོ་ཚ་ མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་པ་དང་མ་དད་པ་དང་ལེ་ལོས་ཏེ་བཞི་རྫས་ཡོད་དུ་བཤད་པ་དེ་ནི་བྱེད་པ་ཆེ་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གང་གི་ཆ་ལ་གང་བཏགས་པ་ ནི་གཞུང་ཉིད་དུ་གསལ་བར་འཆད་དོ། །གཞན་ཡང་ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས་འབྱུང་བའི་ཉེས་རྩོམ་ཁྲོས་པས་ནོན་པ་དང་སྐྱོན་ཟློས་པ་གཞན་གྱི་ཁྲོ་བའི་སེམས་གསོས་འདེབས་པ་དང་། སྦུངས་མེད་སེམས་རྙོག་པར་གྱུར་པ་དང་། 1-994 ཟས་མི་འདོད་པ་བཟའ་དྲགས་པས་ལུས་མི་བདེ་བ་དང་། ཚུལ་མེད་པ་སློབ་དཔོན་དང་བླ་མའི་བྱ་བ་ལ་མི་གུས་པ་དང་། སྐྱེ་བོ་ངན་མཚུངས་བླ་མ་ལ་གུས་པ་ཉམས་པ་དང་ཉེ་ དུ་དང་འབྲེལ་བའི་རྟོག་པ་ཉེ་དུ་ལ་བྱམས་པའི་འདུ་ཤེས་དང་རྗེས་སུ་རྣམ་པར་རིག་པ་དང་ལྡན་པའི་རྟོག་པ་ནི་བདག་ཉིད་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པས་ཅི་ནས་གཞན་གྱིས་བླ་མར་བྱེད་ པར་འགྱུར་སྙམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་དག་རྒྱས་པར་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བར་བལྟའོ། །གསུམ་པ་ཁམས་དང་ས་གང་ན་ཡོད་མེད་ལ་འདོད་པ་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་གཉིས་པ་ ཡན་ཆད་དེ་དེ་ལྟར་གསུམ་དུ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ལ། རེ་ཤིག་འདོད་པའི་ས་ན་ཤིན་དུ་སྦྱངས་པ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་བཅུ་ཡོད་དེ། དེ་ནི་རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱི་བརླན་པ་མཉམ་པར་ བཞག་པའི་སས་བསྡུས་པ་ལ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། འདོད་པའི་སེམས་ལ་མཉམ་བཞག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་གཏན་དང་པོ་ན་སུམ་ཅུ་རྩ་དགུ་ཡོད་ཅིང་བཅུ་གཉིས་མེད་དེ། འདི་ལྟར་ཁོང་ཁྲོ་དང་ དེ་ལ་བཏགས་པའི་ཁྲོ་བ་དང་འཁོན་འཛིན་དང་འཚིག་པ་དང་ཕྲག་དོག་དང་རྣམ་འཚེ་སྟེ་དྲུག་མེད་དེ་རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་བརླན་པས་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཆབ་པ་མེད་དེ་གང་ན་ལྟུང་བ་མི་དགེ་བ་ཡོད་པ་ན་དེ་བྱས་པ་འཆབ་པ་ཡོད་པ་ལས་མི་དགེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-995 སེར་སྣ་མེད་དེ་གང་ན་ཡོ་བྱད་ཀྱི་འཛིན་པ་ཡོད་པ་དེ་ན་སེར་སྣ་ཡོད་པ་ལས་ཡོ་བྱད་ཀྱི་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་དེ། དེ་གཉིས་ནི་ མི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགྱོད་གཉིད་མེད་དེ་མཉམ་བཞག་དང་མི་མཐུན་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྨུགས་པ་དང་རྒོད
【現代漢語翻譯】 因為它們不是依賴於附加於基礎或通過概念性構建和指定而理解的。因此，智慧等一些不放棄自立特徵的心所，被附加於見等。其中，實有存在是前兩個五蘊，以及十一種善法中除了愚癡、不放逸、舍和不害之外的七種，以及除了見之外的五種根本煩惱，總共二十二種。其餘二十九種是假有存在。《辨別論集》中說，無慚、無愧、不信和懈怠這四種是實有存在，這是考慮到它們的作用較大。這些附加於何者的哪一部分，將在經文中清楚地解釋。此外，在《小事律》中出現的過失，如因憤怒而壓制、重複錯誤、助長他人的憤怒心，以及沒有容量而使心煩惱，因吃得太多而身體不適，不恭敬上師和喇嘛的行為，與惡劣之人為伍而對上師失去恭敬，以及與親友相關的念頭，如對親友的慈愛之想，以及具有隨後的辨別和認識的念頭，如『我具有功德，所以無論如何都會被他人尊為上師』等等。這些的詳細內容可以在《寶鬘論》中找到。第三，關於在哪個界和地存在或不存在，以及初禪和二禪以上，這三者如何產生的道理。首先，在欲界，除了極度調柔之外，有五十種心所。這是由與寂止的滋潤相協調的地所攝持而產生的，因為欲界的心沒有等持。在初禪中，有三十九種心所，沒有十二種。例如，沒有憤怒以及與憤怒相關的忿、恨、惱、嫉妒和害，因為寂止的滋潤使內心沒有苦惱。沒有覆藏，因為哪裡有墮落的不善業，那裡就有隱藏所作之事的覆藏，但這裡沒有不善業。 沒有慳吝，因為哪裡有對資具的執著，哪裡就有慳吝，但這裡沒有對資具的執著。沒有無慚和無愧，因為這二者是不善的。沒有後悔和睡眠，因為它們與等持不相容。沒有掉舉和昏沉。
【English Translation】 Because they are not understood by relying on being attached to a base or through conceptual construction and designation. Therefore, some mental factors such as wisdom, which do not abandon their characteristic of being self-sufficient, are attached to views, etc. Among these, substantially existent are the first two aggregates, and seven out of the eleven virtuous qualities excluding ignorance, non-negligence, equanimity, and non-harming, and the five root afflictions excluding views, totaling twenty-two. The remaining twenty-nine are nominally existent. The Compendium of Determinations states that shamelessness, lack of embarrassment, lack of faith, and laziness are described as substantially existent, which is in consideration of their greater activity. Which of these is attached to which part will be clearly explained in the text itself. Furthermore, the faults that appear in the Minor Vinaya, such as being suppressed by anger, repeating mistakes, fueling others' anger, having no capacity and making the mind troubled, physical discomfort from eating too much, disrespecting the actions of teachers and lamas, losing respect for lamas by associating with bad people, and thoughts related to relatives, such as thoughts of love for relatives, and thoughts with subsequent discrimination and awareness, such as 'I have qualities, so I will definitely be respected as a lama by others,' etc. The details of these can be found in the Garland of Jewels. Third, regarding which realm and ground they exist or do not exist in, and how the first and second dhyanas and above arise in these three ways. First, in the desire realm, there are fifty mental factors except for extreme pliancy. This arises from being sustained by the ground that is harmonized with the moisture of calm abiding, because there is no meditative stabilization in the mind of the desire realm. In the first dhyana, there are thirty-nine mental factors, and twelve are absent. For example, there is no anger and the related resentment, hatred, affliction, jealousy, and harm, because the moisture of calm abiding makes the mind free from torment. There is no concealment, because where there is a fallen non-virtue, there is concealment of what has been done, but here there is no non-virtue. There is no miserliness, because where there is attachment to possessions, there is miserliness, but here there is no attachment to possessions. There is no shamelessness and no lack of embarrassment, because these two are non-virtuous. There is no regret and no sleep, because they are incompatible with meditative stabilization. There is no agitation and no dullness.
་པ་ལའང་ཐལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་གཉིས་ནི་མ་རིག་པ་དང་སྲེད་པ་ཤས་ ཆེ་བའི་བསམ་གཏན་ལ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ན་སུམ་ཅུ་རྩ་ལྔ་ཡོད་ཅིང་བཅུ་དྲུག་མེད་དོ། །དེ་ལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྟེང་དུ་གཡོ་དང་སྒྱུ་མེད་དེ་གང་ན་ འཁོར་གྱི་འཛིན་པ་ཡོད་པ་ན་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་ལྟར་འཁོར་གྱི་བློ་སྒྱུར་བའི་དོན་དུ་གཡོ་སྒྱུ་བྱེད་སྲིད་པ་ལ་འཁོར་གྱི་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་དཔྱོད་མེད་དེ་དེ་གཉིས་ལས་ འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། དེ་ལ་འགྱོད་གཉིད་མི་དགེ་རྣམས། །བསམ་གཏན་དང་པོ་དག་ནས་མེད། །རྟོག་པའང་བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ཅན། །དེ་ཡི་གོང་ན་དཔྱོད་པའང་མེད། ། ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ན་རྟོག་དཔྱོད་ཡོད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ་ངག་བརྗོད་པ་དང་ཐོས་བྱུང་དང་ཞི་རགས་སུ་སྒོམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་དག་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོའི་རྟོག་དཔྱོད་དྲངས་ནས་བྱེད་དོ་ཞེས་མཛོད་ལས་བཤད་དོ། ། 1-996 རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ས་ལས་ནི་དང་པོ་མན་ཆད་ཀྱི་རྟོག་དཔྱོད་མེ་དང་འདྲ་བ་དེ་མེད་པ་ལ་དགོངས་ནས་མེད་པར་བཤད་ཀྱི། རང་གི་སའི་རྟོག་དཔྱོད་ཆ་ཕྲ་མོ་ཡོད་དེ། དེར་སྐྱེས་ པའམ་ལྡང་བའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ངག་ཀུན་ནས་སློང་བ་ཡོད་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བཞི་པ་གཙོ་བོ་རྣམ་ཤེས་གང་གི་འཁོར་དུ་གང་ཞིག་འབྱུང་ མི་འབྱུང་ལ་རྣམ་ཤེས་བརྒྱད་སྡེ་ཚན་གསུམ་དུ་བྱས་པའི་དང་པོ་ཀུན་གཞིའི་འཁོར་དུ་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ཁོ་ན་འབྱུང་སྟེ་སུམ་བཅུ་པ་ལས། རྟག་ཏུ་རེག་དང་ཡིད་བྱེད་དང་། །རིག་དང་འདུ་ཤེས་ སེམས་པར་ལྡན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ལྔ་དམིགས་པ་ཆད་པས་དམིགས་པ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དག་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གསལ་ བ་དང་མཚུངས་བར་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བཅུ་གཅིག་དགེ་བ་དང་དྲུག་དང་ཉི་ཤུ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་ལུང་མ་བསྟན་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་དུ་འགྱུར་བ་བཞི་ཡང་གདགས་གཞི་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྟོག་དཔྱོད་ཡང་སེམས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་བཏགས་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཚོགས་དྲུག་གི་སེམས་པ་འཚོལ་ཞིང་སོ་སོར་རྟོག་པའི་རྣམ་པ་ཅན་ལ་བཏགས་ལ་ཀུན་གཞིའི་སེམས་པ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-997 འགྱོད་གཉིད་ནི་ཁམས་གོང་མའི་ཀུན་གཞི་དང་མི་མཚུངས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཉོན་ཡིད་ཀྱི་འཁོར་དུ་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་དང་ཉོན་མོངས་པ་བཞི་སྟེ་དགུ་འབྱུང་སྟེ་སུམ་བཅུ་པ་ལས། བསྒྲིབས་ལ་ ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི། །ཉོན་མོངས་བཞི་དང་རྟག་ཏུ་འགྲོགས་ཞེས་བྱ་བ་དང་། །དོན་གསང་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ལས་འདིའི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ནི་དགུ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པའི་
【現代漢語翻譯】 同樣，它們也不會變得遲鈍，因為這兩者都源於對無明（藏文：མ་རིག་པ་，梵文天城體：अविद्या，梵文羅馬擬音：avidyā，漢語字面意思：無知）和貪慾占主導地位的禪定。在第二禪及以上，有三十五種，沒有十六種。在這些中，十二種之上沒有諂誑和虛偽，因為哪裡有對眷屬的執著，就像大梵天一樣，爲了改變眷屬的心意，可能會有諂誑和虛偽，但這裡沒有對眷屬的執著。沒有尋和伺，因為已經從對它們的貪慾中解脫出來。關於這些意義，《俱舍論》中說：『悔、眠等不善法，從初禪中即已無。尋為殊勝之禪定，其上則無伺。』 如果說在這些禪定中存在尋和伺，因為存在語言表達、聞所生慧以及對粗細的禪修，那麼這些都是從初禪中引出的尋和伺，正如《俱舍論》中所說。 《瑜伽師地論》中說，之所以說沒有初禪以下的尋和伺，是因為考慮到像火一樣的尋和伺不存在，但實際上存在自己境界的微細尋和伺，就像經中說的那樣，當從那裡生起或升起時，會向佛陀頂禮。 第四，主要的問題是，在哪個識的眷屬中，什麼會生起或不生起？將八識分為三類，首先，在阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切之基）的眷屬中，只有五遍行（藏文：ཀུན་འགྲོ，梵文天城體：सर्वत्रगा，梵文羅馬擬音：sarvatraga，漢語字面意思：一切行）會生起，正如《三十頌》中所說：『恒與觸、作意，受、想、思相應。』 其他不生起的原因是，五別境（藏文：སོ་སོར་ངེས་པ，梵文天城體：pratiniyata-viṣaya，梵文羅馬擬音：pratiniyata-viṣaya，漢語字面意思：各別決定）的對境是間斷的，因此對境不相同。這些與明晰的識相伴隨。十一種善法、六種根本煩惱、二十種隨煩惱以及無記法，它們的體性不相同。四種變異也不存在，因為沒有假設的基礎，尋和伺並非假設在所有心上，而是假設在尋求六識之集合並分別尋思的形態上，而阿賴耶識的心並非如此。 悔和眠也與上界（藏文：ཁམས་གོང་མ，梵文天城體：ūrdhvadhātu，梵文羅馬擬音：ūrdhvadhātu，漢語字面意思：上界）的阿賴耶識不相應。 第二，在末那識（藏文：ཉོན་ཡིད，梵文天城體：क्लिष्टमनस्，梵文羅馬擬音：kliṣṭamanas，漢語字面意思：染污意）的眷屬中，會生起五遍行和四種煩惱，共九種，正如《三十頌》中所說：『與染污及無記，四煩惱恒常相伴。』並且在《義明分別》中說：『此識的心所只有九種。』
【English Translation】 Likewise, they will not become dull either, because both of these arise from meditation dominated by ignorance (Tibetan: མ་རིག་པ་, Sanskrit Devanagari: अविद्या, Sanskrit Roman transliteration: avidyā, Chinese literal meaning: ignorance) and craving. In the second dhyana and above, there are thirty-five, and sixteen are absent. Among these, above the twelve, there is no deceit or hypocrisy, because where there is attachment to retinue, like Mahabrahma, there might be deceit and hypocrisy in order to change the minds of the retinue, but here there is no attachment to retinue. There is no vitarka and vicara, because one has become detached from craving for them. Regarding these meanings, the Abhidharmakośa says: 'Regret, sleep, and other unwholesome dharmas are absent from the first dhyana onwards. Vitarka is a superior dhyana, and above it, there is no vicara.' If it is said that vitarka and vicara exist in these dhyanas because there is verbal expression, wisdom born from hearing, and meditation on the coarse and subtle, then these are vitarka and vicara drawn from the first dhyana, as explained in the Abhidharmakośa. The Yogacarabhumi-sastra says that the absence of vitarka and vicara below the first dhyana is stated with the intention of referring to the vitarka and vicara that are like fire, but in reality, there are subtle vitarka and vicara of one's own realm, just as it is said in the sutras that when arising or ascending from there, one prostrates to the Buddha. Fourth, the main question is, in the retinue of which consciousness, what arises or does not arise? Dividing the eight consciousnesses into three categories, first, in the retinue of the alaya-vijñana (Tibetan: ཀུན་གཞི, Sanskrit Devanagari: आलयविज्ञान, Sanskrit Roman transliteration: ālayavijñāna, Chinese literal meaning: base of everything), only the five sarvatragas (Tibetan: ཀུན་འགྲོ, Sanskrit Devanagari: सर्वत्रगा, Sanskrit Roman transliteration: sarvatraga, Chinese literal meaning: all-pervasive) arise, as stated in the Thirty Verses: 'Always associated with sparśa, manaskara, vedana, samjna, and cetana.' The reason why others do not arise is that the objects of the five pratiniyata-viṣayas (Tibetan: སོ་སོར་ངེས་པ, Sanskrit Devanagari: प्रतिनियत-विषय, Sanskrit Roman transliteration: pratiniyata-viṣaya, Chinese literal meaning: determined separately) are interrupted, therefore the objects are not the same. These are accompanied by clear consciousness. The eleven wholesome dharmas, the six root afflictions, the twenty secondary afflictions, and the indeterminate dharmas, their natures are not the same. The four mutable ones also do not exist because there is no basis for imputation; vitarka and vicara are not imputed to all minds, but rather imputed to the form of seeking the collection of the six consciousnesses and separately examining them, and the mind of the alaya-vijñana is not like that. Regret and sleep are also not compatible with the alaya-vijñana of the upper realms (Tibetan: ཁམས་གོང་མ, Sanskrit Devanagari: ऊर्ध्वधातु, Sanskrit Roman transliteration: ūrdhvadhātu, Chinese literal meaning: upper realm). Second, in the retinue of the klista-manas (Tibetan: ཉོན་ཡིད, Sanskrit Devanagari: क्लिष्टमनस्, Sanskrit Roman transliteration: kliṣṭamanas, Chinese literal meaning: afflicted mind), the five sarvatragas and the four afflictions arise, totaling nine, as stated in the Thirty Verses: 'Always accompanied by the obscured and indeterminate, four afflictions.' And in the Meaningful Distinction, it says: 'The mental factors of this consciousness are only nine.'
ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལ་ཉོན་མོངས་པ་བཞི་ནི་ཡིད་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱེད་མཁན་ཡིན་པས་འབྱུང་ལ། དེ་དག་ལ་བཏགས་པ་རྣམས་འབྱུང་ཡང་དེ་དག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་ ནི་ཡུལ་ངེས་པའི་འདུན་པ་མི་འབྱུང་སྟེ་ཕྲད་པ་དང་དོན་དུ་གཉེར་བའི་འདུན་པ་རིང་བ་ལ་དམིགས་ཤིང་ཉོན་ཡིད་ཉེ་བ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་འབྲལ་བའི་འདུན་པ་བྲལ་གྱིས་དོགས་ པ་ལ་འབྱུང་བ་ལ་ཉོན་ཡིད་ལ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མོས་པ་སྔར་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་པ་ལས་ངེས་པ་རྙེད་པ་ཡིན་པ་ལ་ཡིད་ལ་ཐེ་ཚོམ་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དྲན་པ་ འདས་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་སྔར་གཡེངས་པ་ལས་དེས་དམིགས་པ་ལ་གནས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པ་ལས་ཡིད་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པས་གནས་པར་བྱ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-998 ཤེས་རབ་ནི་ལྟ་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བཅུ་གཅིག་དགེ་བ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་དང་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ལས་ཁོང་ཁྲོ་མི་དགའ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་དང་ ཡིད་དགའ་བའི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ལ་ཐེ་ཚོམ་མཐའ་གཞན་དུ་དོགས་པ་དང་ཡིད་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པ་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྟ་བ་གཞན་རྣམས་ཀྱི་གདགས་གཞི་ཤེས་རབ་རྫས་ གཉིས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་བཏགས་པའི་ལྟ་བ་གསུམ་ནི་ཀུན་བཏགས་ཡིན་པས་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་ལ། མཐར་འཛིན་སྒོམ་སྤང་ནི་བདག་ཏུ་བཟུང་ནས་རྟག་པར་འཛིན་པ་ཡིན་ལ་ཡིད་ནི་རྟག་ ཏུ་ངར་འཛིན་པས་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་ཁོ་ན་ལས་བདག་གིར་ལྟ་བ་ཡང་མི་འབྱུང་ངོ་། །རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཁ་ཕྱིར་བལྟས་པ་ཆགས་པ་ དང་མ་རིག་པ་དང་ང་རྒྱལ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་བཅུ་ཚན་གོང་མ་དང་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཁ་ཕྱིར་བལྟས་ཤིང་ཡིད་ནང་དུ་བལྟས་པས་དམིགས་པ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་མི་དགེ་བ་ཡིན་པས་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་ལ། བརྗེད་ངས་ཀྱི་གདགས་གཞི་དྲན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ངའོ་སྙམ་པ་ལ་བཏགས་པའི་རྣམ་གཡེང་དང་འདོད་ཆགས་དང་གཏི་མུག་ལ་བཏགས་པའི་བདག་མེད་དང་། 1-999 འདོད་ཆགས་ལ་བཏགས་པའི་རྒོད་པ་དང་། གཏི་མུག་ལ་བཏགས་པའི་མ་དད་པ་དང་ལེ་ལོ་དང་རྨུགས་པ་རྣམས་དང་ཡང་མི་ལྡན་པ་ཉིད་དེ། གདགས་གཞི་དེ་དག་ནི་སྔར་གསལ་བའི་རྣམ་པར་ ཞུགས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ནས་དེ་དག་ཅུང་ཟད་བྲི་བ་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཡིན་ན། ཡིད་ནི་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་ངོ་བོ་ཉིད་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པས་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཞན་འགྱུར་བཞིའི་འགྱོད་གཉིད་ཁམས་གོང་མ་ན་མེད་ཅིང་། འདིའི་འཁོར་ལ་ཁམས་གསུམ་ན་མང་ཉུང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་དཔྱོད་འཚོལ་ཞིང་རྟོག་པ་དང་ཡིད་ངོ་བོ་གཅ
【現代漢語翻譯】 此外，四種煩惱（Kleshas）之所以產生，是因為它們使心顛倒。雖然對它們的施設（imputation）會產生，但它們並非與這些煩惱不同。不產生其他（煩惱）的原因是，不會產生對境的意願，因為意願專注于遙遠的相遇和追求，而心專注于接近。不分離的意願產生於對分離的恐懼，而心沒有這種恐懼。信仰（confidence）是從先前的懷疑中獲得確定，而心沒有產生懷疑。憶念（mindfulness）專注於過去，而三摩地（Samadhi）使先前散亂的心安住于其所緣境，但由於心在輪迴中始終以同一自性運作，因此不需要安住。智慧（wisdom）本身就是見（view）。十一種善法（virtuous dharmas）與無記（avyākrta）和自性不同。在根本煩惱中，憤怒（anger）是不悅的形式，而心是喜悅的形式；懷疑（doubt）是對其他極端的懷疑，而心以同一自性運作，因此形式不同。其他見的施設基礎是智慧，因為沒有二元實體。施設於其上的三種見是遍計所執（parikalpita），因此自性不同。有身見（satkāyadristi）是執著於我並執著于常恒，而心始終執著於我，因此形式不同。因此，由於同樣的原因，從有身見中也不會產生我所見（mamakāradristi）。根本煩惱面向外部，如貪慾（attachment）、無明（ignorance）、我慢（pride）和上位的十種隨煩惱（subsidiary defilements）以及非正知（absence of conscientiousness），這些都面向外部，而心面向內部，因此所緣境不同。無慚（lack of shame）和無愧（lack of embarrassment）是不善的，因此自性不同。失念（forgetfulness）的施設基礎是沒有憶念。或者，與執著于『我』相關的掉舉（agitation），以及與貪、嗔、癡相關的無我（anatman），以及與貪慾相關的掉舉（uddhacca），以及與愚癡相關的無信（aśraddhā）、懈怠（kausīdya）和睡眠（styāna）等，這些都不具備。因為這些施設的基礎是先前清晰的形式的參與，然後這些稍微減少是隨煩惱，而心在輪迴中始終以同一自性運作，因此形式不同。四種轉變中的後悔（regret）和睡眠（sleep）在上界（higher realms）中不存在，而此（心）的眷屬在三界（three realms）中沒有多少之分。尋（vitarka）和伺（vicāra）尋求和調查，而尋和心以同一自性運作。 1-998 智慧本身就是見（view）。十一種善法（virtuous dharmas）與無記（avyākrta）和自性不同。在根本煩惱中，憤怒（anger）是不悅的形式，而心是喜悅的形式；懷疑（doubt）是對其他極端的懷疑，而心以同一自性運作，因此形式不同。其他見的施設基礎是智慧，因為沒有二元實體。施設於其上的三種見是遍計所執（parikalpita），因此自性不同。有身見（satkāyadristi）是執著於我並執著于常恒，而心始終執著於我，因此形式不同。因此，由於同樣的原因，從有身見中也不會產生我所見（mamakāradristi）。根本煩惱面向外部，如貪慾（attachment）、無明（ignorance）、我慢（pride）和上位（higher）的十種隨煩惱（subsidiary defilements）以及非正知（absence of conscientiousness），這些都面向外部，而心面向內部，因此所緣境不同。 無慚（lack of shame）和無愧（lack of embarrassment）是不善的，因此自性不同。失念（forgetfulness）的施設基礎是沒有憶念。或者，與執著于『我』相關的掉舉（agitation），以及與貪、嗔、癡相關的無我（anatman）， 1-999 以及與貪慾相關的掉舉（uddhacca），以及與愚癡相關的無信（aśraddhā）、懈怠（kausīdya）和睡眠（styāna）等，這些都不具備。因為這些施設的基礎是先前清晰的形式的參與，然後這些稍微減少是隨煩惱，而心在輪迴中始終以同一自性運作，因此形式不同。四種轉變中的後悔（regret）和睡眠（sleep）在上界（higher realms）中不存在，而此（心）的眷屬在三界（three realms）中沒有多少之分。尋（vitarka）和伺（vicāra）尋求和調查，而尋和心以同一自性運作。
【English Translation】 Furthermore, the four afflictions (Kleshas) arise because they cause the mind to be inverted. Although imputations upon them arise, they are not different from these afflictions. The reason why others (afflictions) do not arise is that the desire for a specific object does not arise, because the desire focuses on distant encounters and pursuits, while the mind focuses on proximity. The desire not to separate arises from the fear of separation, but the mind does not have this fear. Confidence (faith) is the attainment of certainty from previous doubt, but the mind has not generated doubt. Mindfulness focuses on the past, and Samadhi causes the mind, previously distracted, to abide in its object, but since the mind always operates with the same nature as long as samsara exists, it does not need to abide. Wisdom itself is the view. The eleven virtuous dharmas are different in nature from the unspecified (avyākrta). Among the root afflictions, anger is a form of displeasure, while the mind is a form of joy; doubt is suspicion of other extremes, while the mind operates with the same nature, so the forms are different. The basis for the imputation of other views is wisdom, because there is no dualistic entity. The three views imputed upon it are conceptual (parikalpita), so the natures are different. The view of self (satkāyadristi) is clinging to self and clinging to permanence, while the mind always clings to 'I', so the forms are different. Therefore, for the same reason, the view of 'mine' (mamakāradristi) does not arise from the view of self alone. The root afflictions face outward, such as attachment, ignorance, pride, and the ten subsidiary defilements of the upper level, and the absence of conscientiousness, all of which face outward, while the mind faces inward, so the objects are different. Shamelessness and lack of embarrassment are unwholesome, so the natures are different. The basis for the imputation of forgetfulness is the absence of mindfulness. Alternatively, agitation associated with clinging to 'I', and selflessness associated with desire, aversion, and ignorance, and agitation associated with desire, and lack of faith, laziness, and drowsiness associated with ignorance, etc., are not possessed either. Because the basis for these imputations is the participation of previously clear forms, and then these slightly diminish as subsidiary defilements, while the mind always operates with the same nature as long as samsara exists, so the forms are different. Regret and sleep among the four transformations do not exist in the upper realms, and there is not much difference in the retinue of this (mind) in the three realms. Vitarka and vicāra seek and investigate, and vitarka and mind operate with the same nature.
ིག་ཏུ་འཇུག་པ་རྣམ་པ་ མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ཚོགས་དྲུག་ལའང་ལྟ་འདོད་མེད་པར་གཟུགས་མཐོང་བ་ལྟ་བུ་རྐྱེན་ཉེར་གནས་དང་། ལྟ་འདོད་སྔོན་དུ་སོང་བས་གཟུགས་མཐོང་བ་ལྟ་བུ་ཡིད་སྔོན་སོང་གཉིས་ལས། དང་ པོའི་འཁོར་དུ་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ལས་གཞན་མི་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ལའང་སྒོ་ལྔ་དང་ཡིད་ཤེས་གཉིས་ལས་སྒོ་ལྔ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་འཁོར་དུ་ལྔ་ཚན་དང་པོ་གཉིས་དང་རྟོག་དཔྱོད་གཉིས་ཏེ་བཅུ་ གཉིས་འབྱུང་སྟེ། དེ་དག་རིམ་པ་ལྟར་ཀུན་འགྲོ་ཡིན་ཞིང་སྒོ་ལྔ་དང་མི་འགལ་བ་དང་མཛོད་ལས། རྟོག་དང་དཔྱོད་དང་བཅས་པ་ནི། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་ལྔ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1000 གཞན་བཅུ་གཅིག་དང་ཉི་ཤུ་དྲུག་ནི་དགེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་སྐྱེ་བས་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་ཤིང་འགྱོད་གཉིད་ཡིད་ཀྱིས་ས་པ་ཡིན་པས་ས་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒོ་ལྔ་དགེ་བའི་ འཁོར་དུ་སྔར་གྱི་བཅུ་གཉིས་དང་དགེ་བ་བཅུ་གཅིག་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་གསུམ་ལས་གཞན་མི་འབྱུང་ངོ་། །དགེ་བ་རྣམས་འབྱུང་བ་ནི་དེ་དག་ངོ་བོ་ཉིད་ལ་སོགས་པས་དགེ་བ་མ་ཡིན་གྱི་ མཚུངས་ལྡན་གྱི་སྟོབས་ཀྱིས་དགེ་བ་ཡིན་ལ་དེ་དག་ནི་དེ་དགེ་བར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒོ་ལྔ་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་འཁོར་དུ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྟེང་དུ་དུག་གསུམ་དང་བཅུ་ ཚན་འོག་མ་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་ལས་གཞན་མི་བྱུང་སྟེ། སྒོ་ལྔ་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ཉོན་མོངས་པ་བཅུ་གསུམ་ཡིད་ཀྱིས་ས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལྟར་ན་སྒོ་ལྔའི་འཁོར་དུ་སེམས་བྱུང་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་འབྱུང་ངོ་། །ཡིད་ཤེས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་འཁོར་དུ་ལྔ་ཚན་དང་པོ་གཉིས་དང་། གཞན་འགྱུར་བཞི་སྟེ་བཅུ་བཞི་འབྱུང་ངོ་། །དགེ་བར་སྐྱེས་པའི་ འཁོར་དུ་བཅུ་བཞིའི་སྟེང་དུ་དགེ་བ་བཅུ་གཅིག་སྟེ་ཉེར་ལྔ་འབྱུང་ངོ་། །ཡིད་ཤེས་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་འཁོར་དུ་སྔ་མ་བཅུ་བཞི་དང་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དྲུག་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཉི་ཤུ་སྟེ་བཞི་བཅུ་ཐམ་པ་འབྱུང་སྟེ་དེ་དག་གི་རྒྱུ་མཚན་ནི་སྔར་བཤད་པ་དང་མཚུངས་སོ། ། 1-1001 དེ་ལྟར་ན་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་འཁོར་དུ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་པོ་ཀུན་འབྱུང་ངོ་། །ལྔ་པ་གྲུབ་མཐའི་འདོད་ཚུལ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་ལྟ་བས་དབང་པོ་ལྔས་དོན་མཐོང་བ་ཡིན་ལ་ རྣམ་ཤེས་ལྔས་དོན་དེ་དག་རྟོགས་ཤིང་རིག་པ་ཡིན་ལ་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ནི་དུས་གསུམ་གྱི་བསྡུས་པའི་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཐམས་ཅད་ཡང་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིད་ལོག་པ་ལ་སོགས་པ་ རྣམ་ཤེས་དང་བྲལ་བའི་དབང་པོས་ནི་དོན་མི་མཐོང་ལ་ཤེས་པས་ནི་དོན་མི་མཐོང་སྟེ་དེ་དག་ཐོགས་མེད་ཡིན་པས་ཆོད་པའི་དོན་ཡང་མཐོང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། མིག་གིས་གཟུགས་ རྣམས
【現代漢語翻譯】 因為進入的方式不同。 第三，對於六識，如無意觀看事物，這是近因；如有意觀看事物，這是意念先導。前者（無意觀看）的隨行者中，除了五遍行心所之外，不會有其他。 後者（有意觀看）中，五根識和意識兩種，五根識在無記的隨行者中，有最初的兩個五蘊，加上尋和伺，共十二個。這些依次是遍行心所，與五根識不相違背。《俱舍論》中說：『尋和伺，是五種識的界。』 其他十一個和二十六個，因為產生於善或煩惱之中，所以體性不同；悔和眠是意識的行境，所以所依不同。五根識在善的隨行者中，除了之前的十二個，加上十一個善心所，共二十三個。 這些善心所的產生，是因為它們本身並非善，而是通過相應的力量而成為善，這些是使它們成為善的原因。 五根識在煩惱的隨行者中，除了十二個之外，加上三毒和下面的十蘊，共二十五個。因為五根識是相應的煩惱，其他十三個煩惱是意識的行境。因此，五根識的隨行者中有三十六個心所。 意識在無記的隨行者中，有最初的兩個五蘊，加上其他四個變化，共十四個。在產生於善的隨行者中，十四個加上十一個善心所，共二十五個。 意識在煩惱的隨行者中，有之前的十四個，加上六個根本煩惱和二十個隨煩惱，共四十個。這些的原因與之前所說相同。因此，意識的隨行者中共有五十一個。 第五，關於宗派的觀點，毗婆沙宗（Vaibhashika）的觀點認為，五根識是見物者，五種識是了知和識別事物者，而意識則能確定過去、現在、未來所攝的一切有為法和無為法。 睡眠等與識分離的根識不能見物，識也不能見物，因為它們是無礙的，如果能見，則會看到被遮蔽的事物。《俱舍論》中說：『眼見諸色……』
【English Translation】 Because the ways of entering are different. Third, for the six consciousnesses, such as unintentionally seeing objects, which is the proximate cause; and intentionally seeing objects, which is preceded by intention. In the former (unintentional seeing), only the five omnipresent mental factors arise, nothing else. In the latter (intentional seeing), among the five sense consciousnesses and the mind consciousness, in the non-virtuous retinue of the five sense consciousnesses, there are the first two five aggregates, plus investigation and analysis, totaling twelve. These are, in order, the omnipresent mental factors, which are not contradictory to the five sense consciousnesses. The Abhidharmakosha says: 'Investigation and analysis are the five realms of consciousness.' The other eleven and twenty-six arise in virtue or affliction, so their nature is different; regret and sleep are the objects of the mind, so their basis is different. In the virtuous retinue of the five sense consciousnesses, there are the previous twelve, plus eleven virtuous mental factors, totaling twenty-three. The arising of these virtuous mental factors is because they themselves are not virtuous, but become virtuous through the power of association, and these are the reasons for making them virtuous. In the afflicted retinue of the five sense consciousnesses, there are the twelve, plus the three poisons and the lower ten aggregates, totaling twenty-five. Because the five sense consciousnesses are associated with affliction, the other thirteen afflictions are the objects of the mind. Therefore, there are thirty-six mental factors in the retinue of the five sense consciousnesses. In the non-virtuous retinue of the mind consciousness, there are the first two five aggregates, plus four other changes, totaling fourteen. In the retinue arising in virtue, there are the fourteen, plus eleven virtuous mental factors, totaling twenty-five. In the afflicted retinue of the mind consciousness, there are the previous fourteen, plus the six root afflictions and twenty secondary afflictions, totaling forty. The reasons for these are the same as previously stated. Therefore, there are fifty-one in the retinue of the mind consciousness. Fifth, regarding the views of the schools, the Vaibhashika view is that the five sense faculties are the seers of objects, the five consciousnesses are the knowers and identifiers of those objects, and the mind consciousness is the determiner of all conditioned and unconditioned phenomena encompassed by the past, present, and future. Sense faculties separated from consciousness, such as in sleep, cannot see objects, and consciousness cannot see objects, because they are unobstructed; if they could see, they would see obstructed objects. The Abhidharmakosha says: 'The eye sees forms...'
་མཐོང་རྟེན་བཅས། །དེ་ལ་བརྟེན་པའི་རྣམ་ཤེས་མིན། །གང་ཕྱིར་བར་དུ་ཆོད་པ་ཡི། །གཟུགས་ནི་མཐོང་བ་མིན་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་ནི་རིམས་གྱིས་སྐྱེ་བ་ ཁོ་ན་ཡིན་ལ། གང་ཡང་ཅིག་ཅར་དུ་སྐྱེ་བར་སྣང་བ་དེ་ནི་རིམ་ཅན་མྱུར་བ་ལ་ཅིག་ཅར་དུ་འཁྲུལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཨུཏྤ་ལའི་འདབ་མ་བརྒྱ་བརྩེགས་པ་ལ་མཚོན་གྱིས་ཕུག་པ་བཞིན་ ནོ། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་རང་མི་རིག་སྟེ་རང་ལ་རིག་བྱ་རིག་བྱེད་གཉིས་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པས་དོན་འཛིན་པའི་ཚུལ་ནི་སྔོན་ལ་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་བཟུང་ནས་དོན་འཛིན་པ་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་སྐམ་པས་ལྕགས་འཛིན་པ་ལྟར་དོན་དངོས་སུ་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། 1-1002 གལ་ཏེ་བློ་དང་དོན་དུས་མཉམ་པ་ལ་འབྲེལ་བ་གཉི་ག་མེད་པས་འཛིན་པ་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ཆོས་མངོན་པ་རྣམས་ན་རེ་བློ་དང་ཡུལ་དང་མྱུ་གུ་དང་ གྲིབ་མ་དང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དང་གོ་གཅིག་ན་ཡོད་པའི་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་རྡུལ་རྣམས་ནི་དུས་མཉམ་པའི་དེ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། །སློབ་དཔོན་དགེ་བསྲུངས་ལ་སོགས་པ་རྟོག་གེ་ པ་རྣམས་ན་རེ་དུས་མཉམ་པ་ལ་དེ་ལས་བྱུང་བ་མེད་ཡང་ཚོགས་པ་གཅིག་ལས་མི་འབྲལ་བར་འབྱུང་བ་མཚེ་མའི་སྤུན་ལྟ་བུའི་འབྲེལ་བ་ཡོད་དེ། འདི་ལྟར་དབང་པོ་སྔ་མ་ལས་དབང་ པོ་ཕྱི་མ་དང་། དེ་དང་དུས་གཅིག་པའི་ཡུལ་དང་ཤེས་པ་གསུམ་མི་འབྲལ་བར་འབྱུང་ལ། དེ་བཞིན་དུ་ཡུལ་དང་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་ཤེས་པ་སྔ་མ་ལས་ཀྱང་གསུམ་པོ་མི་འབྲལ་ བར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་འཛིན་ན་དབང་པོའང་འཛིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་འབྲེལ་མེད་ཀྱི་ཡུལ་གཞན་མི་རིག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་སྨྲས་ཀྱི་ཚོགས་པ་གཅིག་པའི་ཟླ་བོ་ཐམས་ ཅད་རིག་པའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་མ་སྨྲས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གལ་ཏེ་ཡང་བློ་ལ་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་མེད་ན་ནི་རིག་པ་ཙམ་ནི་དོན་སོ་སོ་ལ་ཉེ་བའི་རྒྱུ་མེད་པས་མིག་ཤེས་ཀྱིས་གཟུགས་རིག་ལ་སྒྲ་མི་རིག་པ་དང་། 1-1003 དཀར་པོ་འཛིན་པའི་ཚེ་དཀར་པོ་རིག་ལ་སེར་པོ་མི་རིག་པ་ལ་སོགས་པ་མི་རུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་མིག་ཤེས་ནི་གཟུགས་དང་སེར་པོ་སྔར་ ཉེ་བ་དང་བཅས་པའི་མིག་གི་དབང་པོ་ལས་སྐྱེས་པས་དབང་པོའི་ནུས་པས་གཟུགས་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པར་སྐྱེའི་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་དང་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་མེད་ན་ནི་དབང་ པོ་རྣམས་ལ་བྱེད་པ་ཐ་དད་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེས་ན་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ནི་ཤེས་རབ་དང་དམིགས་པ་དང་བཅས་པས་ཡུལ་ཐམས་ཅད་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། རྣམ་པ་ཤེས་རབ་དང་བཅས་པའི། །དམིགས་དང་བཅས་པས་འཛིན་པར་བྱེད། །ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་གཟུང་བྱ་ཡིན། །ཞེས་
【現代漢語翻譯】 『包括可見物』。因此，依賴於它的識不是。因為有間隔的色法是不可見的。』這就是所說的。所有識都是逐漸產生的。任何看起來是同時產生的，都是將快速的漸次誤認為同時，就像用劍刺穿一百層蓮花花瓣一樣。所有心和心所都不能認識自己，因為認識者和被認識者互相矛盾。五根識認識事物的方式是，不是先抓住境的形象再認識事物，而是像乾燥的東西抓住鐵一樣，直接認識事物。 如果心和境是同時的，因為兩者之間沒有關聯，所以不能認識，那麼，分別說部（梵文：Vaibhāṣika，含義：佛教的一個部派）的論師們說，心和境、芽和影、心和心所，以及存在於同一處的色法等的微塵，都是同時產生的。導師善護（梵文：Guṇarakṣa）等的邏輯學家們說，即使沒有同時產生，也有像孿生兄弟一樣，從不分離地存在的關係。例如，從前一根（藏文：dbang po，含義：感官）產生后一根，以及與它同時的境和識，三者不分離地存在。同樣，與境相似的緊接著的前一識，三者也不分離地存在。如果僅僅這樣就能認識，那麼根也會被認識嗎？他們說，這是因為不認識沒有關聯的其他境，而不是認識同一集合的所有部分的原因。 如果心沒有境的形象，那麼僅僅是識，因為沒有接近各個境的原因，眼識就只能認識色法而不能認識聲音，在認識白色時只能認識白色而不能認識黃色等等，這就不合理了。一些藏族論師說，眼識是從與色法和黃色等先前接近的眼根產生的，因此憑藉根的力量，產生認識色法等，而不是聲音等，因為如果不是這樣，根就沒有不同的作用了。因此，所有心和心所都以智慧和所緣為伴，因此能夠認識所有境，如《俱舍論》所說：『識與智慧相伴隨，伴隨所緣而取境，一切存在皆為所取。』
【English Translation】 'Including visible objects.' Therefore, the consciousness dependent on it is not. Because the form with intervening space is not visible.' This is what is said. All consciousnesses arise gradually. Whatever appears to arise simultaneously is a mistake of taking rapid succession as simultaneous, like piercing a hundred layers of lotus petals with a sword. All minds and mental factors cannot recognize themselves, because the knower and the known are contradictory. The way the five sense consciousnesses grasp objects is not by first grasping the image of the object and then grasping the object, but by grasping the actual object directly, like dry objects grasping iron. If the mind and the object are simultaneous, and there is no connection between them, then grasping is not possible. The Vaibhāṣikas (Sanskrit: Vaibhāṣika, meaning: a school of Buddhism) say that the mind and the object, the sprout and the shadow, the mind and the mental factors, and the particles of form that exist in the same place, etc., are produced simultaneously. Teachers such as Guṇarakṣa (Sanskrit: Guṇarakṣa) and other logicians say that even if they do not arise simultaneously, there is a relationship like that of twins who never separate. For example, the later sense faculty (Tibetan: dbang po, meaning: sense organ) arises from the earlier sense faculty, and the object and consciousness that are simultaneous with it exist without separation. Similarly, the three, the object and the immediately preceding consciousness similar to it, also exist without separation. If grasping is possible with just that, then will the sense faculty also be grasped? They say that this is because they do not recognize other objects that are unrelated, not because they recognize all parts of the same collection. If the mind does not have the image of the object, then it is merely consciousness. Because there is no cause for approaching each object, the eye consciousness can only recognize form and not sound, and when recognizing white, it can only recognize white and not yellow, etc., which would be unreasonable. Some Tibetan teachers say that eye consciousness arises from the eye sense faculty, which is previously close to form and yellow, etc. Therefore, by the power of the sense faculty, it produces the grasping of form, etc., but not sound, etc., because if it were not so, the sense faculties would not have different functions. Therefore, all minds and mental factors grasp all objects with wisdom and object of observation, as the Abhidharmakośa says: 'Consciousness is accompanied by wisdom, accompanied by the object of observation, it grasps, all that exists is the object to be grasped.'
འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལྟ་བས་དབང་པོས་དོན་མི་མཐོང་སྟེ་དེ་ ལ་དོན་གྱི་རྣམ་པ་མ་ཤར་བས་དོན་སོ་སོ་ལ་ཉེ་བའི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་མིག་ཉིད་མིག་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་གཟུགས་མཐོང་བར་འདོད་ན། གཟུགས་ཀྱིས་ཀྱང་མིག་མཐོང་བར་ འགྱུར་ཏེ་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཤེས་པས་དོན་འཛིན་པ་ཡིན་ལ་དངོས་སུ་འཛིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པ་མ་ཤར་ཡང་འཛིན་ན་མིག་ཤེས་ཀྱིས་སྒྲའང་འཛིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1004 དེའི་ཕྱིར་གང་གིས་གང་འཛིན་པ་དེ་ནི་དོན་དེའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་མིག་ཤེས་ནི་གཟུགས་ཀྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་གཟུགས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྣང་བ་བཞིན་ཏེ་དེ་ བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །འདི་ལྟར་དོན་རྣམས་ནི་སྐད་ཅིག་གིས་སྔ་ལ་ཤེས་པ་ནི་སྐད་ཅིག་གིས་ཕྱི་བའི་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་བ་འདོད་པས་ལྟ་བ་འདི་ལ་ཤེས་པས་དོན་ དངོས་སུ་མཐོང་བ་ནི་མེད་ཀྱི་དོན་ལྟ་བུར་སྣང་བའི་ཤེས་པ་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལ་དོན་རྟོགས་སོ་ཞེས་ཐ་སྙད་འདོགས་ཏེ་དབུ་མ་རྒྱན་ལས། ཤེས་པ་རྣམ་བཅས་ཕྱོགས་ལ་ནི། །དངོས་ སུ་དེ་གཉིས་ཐ་དད་ཀྱང་། །དེ་དང་གཟུགས་བརྙན་འདྲ་བས་ན། །གདགས་པ་ཙམ་གྱིས་ཚོར་བ་རུང་། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་བློ་ནི་གཟུང་བའི་རྣམ་པར་སྣང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་ སྣང་བ་གཉིས་ཡིན་པས་གཟུང་བར་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ཡང་འཁྲུལ་པ་དང་མ་འཁྲུལ་བའི་རྣམ་གཞག་ནི་ཕྱི་རོལ་ན་རྣམ་པ་གཏོད་བྱེད་ཀྱི་དོན་ཡོད་པ་ལས་བལྟའོ། །རྣམ་ པར་ཤེས་པ་ནི་ཅིག་ཅར་སྐྱེ་བའང་ཡོད་དེ་ཨ་ག་རུ་བཅག་པ་ལྟ་བུ་ལ་ཤེས་པ་དུ་མ་ཅིག་ཅར་འབྱུང་བར་མྱོང་བས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་མདོ་སྡེ་པའི་བྱེ་བྲག་འགའ་ཞིག་ནི་ཁྲ་བོ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་རིམ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་ཡོད་དེ། 1-1005 དབུ་མ་རྒྱན་ལས་དེའི་ལུགས་ལས་བརྩམས་ཏེ། དཀར་པོ་དག་ལ་སོགས་པ་ལ། །ཤེས་པ་དེ་ནི་རིམ་འབྱུང་སྟེ། །མགྱོགས་པར་འབྱུང་ཕྱིར་བླུན་པོ་དག །ཅིག་ཅར་སྙམ་དུ་ཤེས་པ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པ་ ཡིན་ནོ། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ནི་རང་རིག་པ་ཡིན་ཏེ། རང་གིས་མ་རིག་ན་དེ་གཞན་གྱིས་མི་འགྲུབ་པས་གཏན་ནས་མི་འགྲུབ་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས། དམིགས་ པ་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་ན། །དོན་མཐོང་རབ་ཏུ་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་བ་ལ་གཉིས་ལས་རྣམ་བརྫུན་པ་རྣམས་ནི་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཀུན་གཞི་ ལ་དོན་དུ་རྟོག་པའི་བག་ཆགས་སྨིན་པ་ལས་དོན་དུ་སྒྲོ་འདོགས་པའི་ཤེས་པ་རྣམས་འབྱུང་ལ། དེས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་གཟུང་བ་རྣམས་མེད་པས་དེ་ལ་ལྟོས་པའི་འཛིན་པའང་མེད་ཅིང་། ཤེས་པ་ནི་ རྣམ་པའི
【現代漢語翻譯】 產生。（一切有部宗）的觀點認為，根識不能直接見到對境，因為對境的行相沒有在根識中顯現，所以根識沒有接近各個對境的近取因。如果認為眼根本身是眼識的因，因此能夠見到色法，那麼色法也應該能見到眼根，因為它也是識的因。因此，識是執持對境的，但不是直接執持。如果行相沒有顯現也能執持，那麼眼識就應該也能執持聲音了。因此，以什麼執持什麼，那麼識就顯現為該對境的行相。例如，眼識憑藉色法微塵的力量而顯現為色法的行相，同樣，其他的行相也可以類推。像這樣，對境在時間上先於識，識在時間上後於對境，（一切有部宗）認為這是俱生關係。因此，在這個觀點中，識不是直接見到對境，而是體驗到顯現為對境一般的識，並稱之為證悟對境。《中觀莊嚴論》中說：『有相識于境，實彼二各異，然與影像似，故僅假立覺。』也就是說，任何心識都顯現為所取和能取二種行相，所有顯現為所取的都是識的自性，但錯覺和非錯覺的區別在於是否有在外境中建立行相的對境。有同時產生的識，例如折斷沉香木時，會同時產生多種識，這是經驗可以證實的。還有一些經部宗的支派認為，執持雜色的識等是次第產生的。《中觀莊嚴論》根據他們的觀點說：『于白等諸法，彼識次第生，生速故愚者，謂一時而生。』也就是說，一切心和心所都是自證的，如果自己不能認知自己，那麼就無法被其他事物認知，因此根本無法被認知。《釋量論》中說：『若非現見境，極難成見義。』正如經中所說。瑜伽行派中，唯識宗認為，從無始輪迴以來，由於阿賴耶識上串習了將一切法執著為實有的習氣成熟，因此產生了將一切法執著為實有的識。由於這些識所執著的所取不存在，因此依賴於所取的能取也不存在。識是行相的
【English Translation】 It arises. According to the Vaibhashika's view, sense faculties do not see objects directly because the aspects of objects do not appear in them, and thus they lack the immediate cause for approaching each individual object. If one argues that the eye itself is the cause of eye consciousness and therefore sees forms, then forms should also see the eye, since they are also the cause of consciousness. Therefore, consciousness apprehends objects, but not directly. If it could apprehend without the appearance of aspects, then eye consciousness would also apprehend sounds. Therefore, whatever apprehends something appears as the aspect of that object. For example, eye consciousness appears as the aspect of forms through the power of the subtle particles of form. Similarly, apply this to other aspects as well. In this way, objects precede consciousness in time, and consciousness follows objects in time. This view asserts a relationship of co-emergence. Therefore, in this view, consciousness does not directly see objects, but rather experiences consciousness that appears like an object, and this is termed 'realizing the object.' As stated in the Madhyamakalankara: 'Consciousness with aspects, in relation to objects, is truly distinct, yet resembles an image, so it is reasonable to perceive it as merely imputed.' Furthermore, since the mind appears as both the apprehended and the apprehender, all that appears as the apprehended is the nature of consciousness. However, the distinction between illusion and non-illusion depends on whether there is an object in the external world that establishes the aspect. There are also instances of consciousness arising simultaneously, such as when breaking agarwood, where multiple consciousnesses arise simultaneously, which is proven by experience. Furthermore, some sub-schools of the Sautrantika school believe that consciousnesses that apprehend variegated colors arise sequentially. The Madhyamakalankara, based on their system, states: 'With regard to white and other things, that consciousness arises sequentially; because it arises quickly, fools think it arises simultaneously.' All minds and mental factors are self-aware. If they were not self-aware, they could not be established by anything else, and thus could not be established at all. As it says in the Pramanaviniscaya: 'If the object is not directly perceived, it will be very difficult to establish the meaning.' Among the Yogacara school, the Vijnanavada (Consciousness-only) school believes that from beginningless samsara, due to the ripening of the habitual tendencies of perceiving objects as real on the alaya-vijnana (store consciousness), consciousnesses that impute reality to objects arise. Since the apprehended objects imputed by these consciousnesses do not exist, the apprehender that depends on them also does not exist. Consciousness is the nature of aspects.
་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ཤེལ་གོང་དག་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ། རྣམ་ཤེས་རིག་པ་ཙམ་ཉིད་དེ། །བག་ཆགས་ཉེས་པས་དཀྲུགས་པས་ན། །སྔོ་ལ་སོགས་པར་ཚོར་བའོ། ། ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་བདེན་པ་ལའང་གསུམ་རྒྱན་མཁན་པོ། བྲམ་ཟེ། ཤང་ཀར་ན་རེ་ལས་སྣ་ཚོགས་གཉིས་སུ་མེད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་ནི་དོན་དམ་པར་ཤེས་པ་གཅིག་གི་རང་བཞིན་ཡིན་ཡང་མ་རིག་པའི་མཐུས་གཟུང་འཛིན་ཐ་དད་དུ་སྣང་བར་འདོད་དེ་ཇི་སྐད་དུ། 1-1006 ནང་ལས་གཞན་དུ་ཡོངས་ཆད་ནས། །ཕྱི་རོལ་གྱི་ནི་ཆ་ལྟར་གནས། །ཐ་དད་མེད་ཤེས་ཐ་དད་དུ། །རབ་ཏུ་སྣང་བ་བསླད་པ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་དང་ཤེས་པ་ཕྱེད་མར་ འདོད་པའི་རྣམ་བདེན་པ་རྣམས་ནི་གཟུང་འཛིན་དུ་སྣང་བ་ནི་ཤེས་པ་ཕྱེད་མར་བདེན་པར་འདོད་དེ་ཇི་སྐད་དུ། ནང་དུ་སྣང་བའི་ཤེས་པ་གཞན། །ཕྱི་རོལ་སྣང་བའང་གཞན་ཡིན་ཏེ། །གསལ་བར་ བྱེད་པ་གསལ་བྱ་ཉིད། །མར་མེ་ལྟ་བུར་དེ་གཉིས་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། རྣམ་པའི་གྲངས་ལྟར་ཤེས་པའི་གྲངས་ཡང་དེ་སྙེད་དུ་འདོད་པའི་ཤཱཀྱ་བློ་རྣམ་བདེན་པ་རྣམས་ནི་ཡུལ་ལ་རྣམ་ པར་དབྱེ་བ་ཇི་སྙེད་པ་བཞིན་ཤེས་པའང་དེ་སྙེད་དུ་འདོད་དེ། ཅི་སྟེ་རྣམ་པའི་གྲངས་བཞིན་དུ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཁས་ལེན་ན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་བདེན་བརྫུན་གཉིས་ཀ་ལྟར་ ན་ཡང་འཁྲུལ་མ་འཁྲུལ་ནི་བག་ཆགས་བརྟན་པ་དང་མི་བརྟན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པ་ལ་འདོད་དོ། །དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་དེ་དག་གི་རྗེས་སུ་ཅི་རིགས་པར་འབྲང་ཞིང་ དོན་དམ་པར་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་འདོད་དོ། །བཞི་པ་སྒྲ་དོན་ནི་སེམས་ལ་བརྟེན་ཅིང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་ན་སེམས་བྱུང་ཞེས་བྱའོ། །གལ་ཏེ་དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པས་སེམས་ཡང་སེམས་བྱུང་ལས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། 1-1007 སེམས་རྣམས་ནི་རང་ཉིད་རང་ལས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་ཡོད་པས་དེ་ཙམ་དུ་སེམས་བྱུང་ལ་རག་མ་ལས་ལ། སེམས་བྱུང་རྣམས་ལ་འོད་དམ་སྒྲ་ལྟར་རང་ཉིད་རང་ལས་སྐྱེ་བའི་རྒྱུན་མེད་པས་སེམས་ ཀྱི་ཐད་ཀ་ནས་སྐད་ཅིག་རེ་རེ་སྐྱེ་བས་སེམས་ལ་ཤིན་དུ་རག་ལས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་འདོད་དོ། །འོན་ཀྱང་གཉིས་ཀས་གཉིས་ཀའི་བདག་རྐྱེན་བྱེད་ཅིང་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནི་ ཀུན་གཞི་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་ཚོར་བའི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་ནི་ཚོར་བའི་ཕུང་པོའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །འདིར་ཚོར་བ་དང་ འདུ་ཤེས་གཉིས་ཕུང་པོ་རེ་རེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཚོར་བའི་དོན་དུ་ཁྱིམ་པ་རྣམས་རྩོད་ཅིང་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་རྣམས་རྩོད་པས་རྩོད་པའི་རྩ་བར་གྱུར་པའི་ཕྱིར་དང་། ཚོར་
【現代漢語翻譯】 它就像一個遠離所有表象的純凈水晶球，正如所說：'意識僅僅是覺知本身，由於習氣的污染而動搖，因此感知到藍色等等。' 這就是它的來源。在唯識論中，三位論師，婆羅門香卡拉認為，宣稱萬法不二者認為，顯現為多樣性實際上是唯一智慧的本質，但由於無明的力量，顯現為能取和所取的差異，正如所說：'完全從內部切斷，它就像外部的一部分一樣存在。無差別的智慧顯現為差別，這是被玷污的。' 這就是所說的。那些認為現象和意識是半真半假的唯識論者認為，顯現為能取和所取是半真半假的，正如所說：'顯現在內部的意識是不同的，顯現在外部的也是不同的。使之清晰的是所清晰的本身，就像燈一樣，兩者不是一回事。' 這就是它的來源。那些認為現象的數量和意識的數量一樣多的釋迦智唯識論者認為，就像對境有多少種區分，意識也有多少種，正如所說：'如果按照現象的數量來承認意識，' 這就是它的來源。如果現象被認為是真假兩種，那麼錯誤和非錯誤就取決於由穩固和不穩固的習氣所產生的意識。中觀派追隨世俗諦中的這些觀點，但在勝義諦中，他們認為所有的心和心所都沒有自性。第四，心所之所以稱為心所，是因為它依賴於心並從心中產生。如果兩者是互為因果，那麼心不也是從心所產生的嗎？ 心識具有從自身產生的連續性，因此並不完全依賴於心所。然而，心所就像光或聲音一樣，沒有從自身產生的連續性，因此每一剎那都直接從心識產生，因此非常依賴於心識。這是藏族學者的觀點。然而，兩者都互為對方的俱有因，而根本因是阿賴耶識（梵文：ālaya-vijñāna，梵文天城體：आलय-विज्ञान，梵文羅馬擬音：ālaya-vijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識）。第二，關於經文的意義，感受蘊的分類由'什麼是感受蘊的分類'來揭示。在這裡，感受和想被分別視為一個蘊的原因是，在家眾爭論感受的意義，而出家眾爭論想的意義，因此它們是爭論的根源，感受
【English Translation】 It is like a pure crystal ball devoid of all appearances, as it is said: 'Consciousness is merely awareness itself, agitated by the defilements of habit, therefore perceiving blue and so on.' This is its source. In the Mind-Only school, the three masters, the Brahmin Shankara, believe that those who claim that all phenomena are non-dual believe that appearing as diversity is actually the nature of a single wisdom, but due to the power of ignorance, it appears as the difference between grasper and grasped, as it is said: 'Completely cut off from the inside, it exists like a part of the outside. Undifferentiated wisdom appears as difference, this is defiled.' This is what is said. Those Mind-Only proponents who believe that phenomena and consciousness are half-true and half-false believe that appearing as grasper and grasped is half-true and half-false, as it is said: 'The consciousness appearing inside is different, and the appearance outside is also different. What makes it clear is the clear itself, like a lamp, the two are not the same.' This is its source. Those Shakya-buddhi Mind-Only proponents who believe that the number of phenomena and the number of consciousness are the same believe that just as there are many distinctions in objects, there are also many consciousnesses, as it is said: 'If one admits consciousness according to the number of phenomena,' This is its source. If phenomena are considered to be both true and false, then error and non-error depend on the consciousness arising from stable and unstable habits. The Madhyamikas follow these views in conventional truth, but in ultimate truth, they believe that all minds and mental factors are without inherent existence. Fourth, a mental factor is called a mental factor because it relies on the mind and arises from the mind. If the two are mutually cause and effect, then isn't the mind also produced from mental factors? Minds have a continuity of arising from themselves, so they are not completely dependent on mental factors. However, mental factors, like light or sound, do not have a continuity of arising from themselves, so each moment arises directly from the mind, and therefore is very dependent on the mind. This is the view of Tibetan scholars. However, both are the co-operative condition for each other, and the fundamental cause is the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་རྣམ་པར་ཤེས་པ།，梵文天城體：आलय-विज्ञान，梵文羅馬擬音：ālaya-vijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識). Second, regarding the meaning of the text, the classification of the aggregate of feeling is revealed by 'What is the classification of the aggregate of feeling?' Here, the reason why feeling and perception are each considered an aggregate is that householders argue about the meaning of feeling, while renunciates argue about the meaning of perception, so they are the root of contention, and feeling
བ་ལ་ཞེན་ཞིང་འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་རྣམས་འཁོར་བས་འཁོར་བའི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཟུགས་ཀྱི་འོག་ཏུ་རགས་པའི་རིམ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། རྩོད་པའི་རྩ་བར་གྱུར་ པ་དང་། །འཁོར་བའི་རྒྱུ་ཕྱིར་རིམ་རྒྱུའི་ཕྱིར། །སེམས་བྱུང་རྣམས་ལས་ཚོར་བ་དང་། །འདུ་ཤེས་ལོགས་ཤིག་ཕུང་པོར་གཞག །ཅེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས་ཚོར་བ་ནི་ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་གཞི་ཡིན་ལ། 1-1008 འདུ་ཤེས་ནི་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་གཞི་ཡིན་པས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་བྱས་སོ། །ཞེས་འཆད་དོ། །དེ་ལ་ཚོར་བའི་ཕུང་པོ་ནི་གནས་རྒྱས་པའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་དང་། རྟེན་བསྡུ་བའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་ དང་། མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོའི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་དང་། ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ་བཞིས་སྟོན་པ་ལས། དང་པོ་ནི་མིག་གི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེ་ལ་མིག་ལ་སོགས་པ་ དྲུག་ནི་དེ་གང་ནས་འབྱུང་བའི་གནས་ཏེ་རྐྱེན་བཞི་ཚོགས་པ་ནི་འདུས་པའོ། །དེ་ལས་ནི་རེག་པ་འབྱུང་སྟེ་རེག་པ་ནི་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཚོར་བའི་ཡང་ཡིན་ནོ། ། ཚོར་བ་བདེ་བ་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་སྟོན་ཏེ་བདེ་བ་ནི་སིམ་པའོ། །སྡུག་བསྔལ་ནི་གདུང་བའོ། །གཉི་ག་མ་ཡིན་པ་ནི་བཏང་སྙོམས་སོ། །དེ་འདྲ་བ་ ཡོད་པར་གང་གིས་ཤེས་ཤེ་ན། མདོ་ལས་ཚོར་བ་རྣམ་པ་གསུམ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཚོར་བ་དང་བྲལ་བའི་སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། བདེ་སྡུག་དང་བྲལ་བའི་སེམས་སྐྱེ་བ་མེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །བཙུན་པ་དཔལ་ལེན་བདེ་བའི་ཚོར་བ་ནི་མེད་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ཚོར་བ་གསུམ་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་དང་། སྡུག་བསྔལ་གནོད་པ་དང་མི་འདོད་པ་དང་གདུང་བ་ལ་བརྗོད་ན་ཕན་པ་དང་འདོད་པ་དང་སིམ་པའི་ཚོར་བ་བདེ་བར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་ཟས་གོས་ལ་སོགས་པ་བདེ་བའི་རྒྱུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1009 གང་ཡང་མདོ་ལས། གང་ཅི་ཚོར་ཡང་རུང་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ལོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། བདེ་བའི་ཚོར་བ་ནི་སྡུག་བསྔལ་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་ལ་བདེ་འོ་སྙམ་འདུ་ ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ནི་འདུ་བྱེད་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་ཤིང་། བདེ་བའི་ཚོར་བ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་བྱ་བའི་དོན་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་ བདེ་བ་ལུས་ཀྱི་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གསུམ་པ་ནི་བདེ་བ་ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །བཞི་པ་ནི་ལུས་ཀྱི་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ ཏེ་སྒོ་ལྔའི་བདེ་བ་ནི་ལུས་ལས་བྱུང་བས་ལུས་ཀྱི་བདེ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བདེ་བ་ནི་སེམས་ཙམ་གྱི་གནས་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་སེམས་ཀྱི་བདེ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ལུས་ནི་ཕུང་པོ་ ལྔ་སྟེ་ས
【現代漢語翻譯】 由於對存在（藏文：བ་，梵文天城體：भव，梵文羅馬擬音：bhava，漢語字面意思：有）執著，以及顛倒的認知，導致輪迴不止。並且，在色蘊之下存在粗糙的次第。如《俱舍論》所說：『爭論之根源，輪迴之因由，次第相續故，受與想蘊別立。』 或者，如《分別論》所說：『感受是親身體驗的基礎，認知是施加概念的基礎，因此將它們分開。』 關於受蘊，將從處所擴充套件的角度、所依集合的角度、不相容與對治的角度，以及各個分類的定義這四個方面來闡述。首先，『眼之』等字句表明了處所擴充套件的角度，即眼等六處是感受生起的地方，四種緣聚合是其產生的條件。從中產生觸，觸是所有心所的因，因此也是感受的因。『感受，樂受亦可』等字句表明了其自性，樂是平靜，苦是折磨，非樂非苦是舍受。 如何得知存在這樣的感受呢？因為經中說了三種感受，並且沒有離感受的心識生起，也沒有離樂苦的心識生起。尊者Dpal len（名稱）說沒有樂受是不合理的，因為這與所說的三種感受相違背。如果苦是指傷害、不悅和折磨，那麼利益、喜悅和平靜的感受就被確立為樂。並且，食物、衣服等是樂的因。 此外，經中說：『無論感受什麼，那都是痛苦』，『樂受應視為痛苦』，以及『于痛苦生起快樂的顛倒認知』，這些都是指行蘊的變化，是爲了使人遠離對樂受的貪執。 第二，『樂受，身體的亦可』等字句表明了所依集合的角度。第三，『樂受，與雜染相關的亦可』等字句表明了不相容與對治的角度。第四，『身體的，什麼是呢』等字句表明了各個分類的定義，即五根的樂受是從身體產生的，因此稱為身體的樂受。意識的樂受是從唯心所產生的，因此稱為心的樂受。身體是五蘊，即……
【English Translation】 Because of attachment to existence (Sanskrit: bhava), and because of inverted perceptions, beings revolve in samsara. Moreover, there is a coarse order beneath the form aggregate. As stated in the Abhidharmakosha: 'The root of disputes, the cause of samsara, because of sequential continuity, feeling and perception are established as separate aggregates.' Alternatively, as explained in the Vibhasha: 'Feeling is the basis for immediate experience, and perception is the basis for applying concepts, therefore they are separated.' Regarding the feeling aggregate, it will be explained from four aspects: differentiation by way of expanded locations, differentiation by way of collected supports, differentiation by way of incompatibles and antidotes, and explanation of the characteristics of each division. First, 'eye' indicates the location from which it arises, that is, the six sense bases are the places from which they arise, and the assembly of the four conditions is the gathering. From that, contact arises, and contact is the cause of all mental factors, therefore it is also the cause of feeling. 'Feeling, pleasure also' indicates the nature, pleasure is tranquility, suffering is torment, and neither is equanimity. How is it known that such feelings exist? Because the sutras speak of three kinds of feelings, and because no consciousness arises without feeling, and no consciousness arises without pleasure or pain. The venerable Dpal len (name) who says that there is no pleasure is not reasonable, because it contradicts the three feelings that are spoken of. If suffering refers to harm, displeasure, and torment, then the feelings of benefit, joy, and tranquility are established as pleasure, and because food, clothing, and so on are the cause of pleasure. Furthermore, the sutras say: 'Whatever is felt is suffering,' 'Pleasant feeling should be regarded as suffering,' and 'The inverted perception that suffering is pleasant,' these refer to the transformation of the formation aggregate, and are spoken for the purpose of abandoning attachment to pleasant feelings. Second, 'Pleasure, bodily also' indicates the aspect of collected supports. Third, 'Pleasure, also with defilements' indicates the aspect of incompatibles and antidotes. Fourth, 'Bodily, what is it' indicates the definition of each category, that is, the pleasure of the five senses arises from the body, therefore it is called bodily pleasure. The pleasure of mind consciousness arises from the place of mind-only, therefore it is called mental pleasure. The body is the five aggregates, that is...
ྲེད་པ་ནི་འདོད་ཆགས་སོ། །བཞི་པོ་འདིས་ནི་སེམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བར་བྱེད་པས་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཚོར་བ་ཞེས་བྱའོ། །གང་ཡང་ཀུན་གཞི་དང་ཁོང་ཁྲོ་དང་ ཡིད་མི་བདེ་དང་སྡུག་བསྔལ་རྣམས་ཡང་འདོད་ཆགས་དང་མཚུངས་པར་མི་ལྡན་ཡང་དེའི་ས་བོན་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་དང་དེ་མེད་པ་གཉིས་ཀྱིས་ནི་ཚོར་བ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་ལྷག་མ་གཉིས་ལའང་སྦྱར་རོ། ། 1-1010 འདུ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་བདག་པོ་རྐྱེན་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་དང་། དམིགས་པ་ཡུལ་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་དང་། ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་དོན་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི་མིག་གི་འདུས་ཏེ་ རེག་པ་ལས་བྱུང་བའི་འདུ་ཤེས་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་ཏེ་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བཤད་དོ། །འདིར་ཀུན་གཞི་དང་ཉོན་ཡིད་ཀྱི་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་གཉིས་མི་འཆད་པ་ནི་དེ་ གཉིས་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་བསྡུས་པས་ཡིད་ཀྱི་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་སུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་འདུ་ཤེས་གང་གིས་མཚན་མ་དང་བཅས་པ་ཡང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་ ཏེ་ཡང་དག་པ་ནི་ངེས་པར་རོ། །ཅི་ཡང་མེད་དོ་སྙམ་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདུ་ཤེས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་རྣམ་པ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་མཚན་མ་དང་བཅས་པའི་འདུ་ཤེས་ ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པ་ན་དེ་ནི་མིང་དང་བཅས་ན་དོན་འཛིན་པ་སྟེ། རྣམ་པ་གསུམ་མ་གཏོགས་པའི་འདུ་ཤེས་རྣམས་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་གསུམ་ནི་ཐ་སྙད་ལ་མི་མཁས་པ་དང་ཞེས་པ་ ལ་སོགས་པས་སྟོན་པ་ན་དེ་ནི་སྐད་མ་བསླབས་པས་གཟུགས་ལས་འདུ་ཤེས་འབྱུང་ཡང་གཟུགས་སོ་སྙམ་དུ་འདུ་མི་ཤེས་པར་སྟེ་འདི་ནི་མིང་དོན་གྱི་ངོ་བོར་སྒྲོ་བཏགས་པའམ། སྒྲ་དོན་འགྲེལ་པར་སྣང་བའི་མཚན་མ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1011 མཚན་མ་མེད་པའི་དབྱིངས་ནི་ཆོས་ཉིད་དེ་དེ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་ནི་གཟུགས་དང་ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་འདུས་བྱས་དོན་གྱི་མཚན་མ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་ལ་སྙོམས་པར་ ཞུགས་པའི་འདུ་ཤེས་ནི་དེ་སེམས་མི་གསལ་བས་དམིགས་པ་གསལ་བའི་མཚན་མ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ནི་འདུ་ཤེས་ཙམ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་མཚན་མ་མེད་ན་དེ་འཛིན་པ་ ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཚན་མ་ཤས་ཆུང་པས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དེ་ལྷ་མོ་སྐེད་མེད་མ་ཞེས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། །མཚན་མ་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་ནི་འདུ་ཤེས་གང་ཞིག་སྔར་བཤད་པའི་མ་ གཏོགས་པ་གསུམ་པོ་དེ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པའི་ཁམས་ལ་ནི་ཆུང་ངུ་ཞེས་བརྗོད་དེ་ཚེ་ཐུང་བ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ངན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱ་ཆེན་པོ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ཏེ་དེ་དག་ལས་ བཟློག་པས་མཆོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེ་མཆེད་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་དམིགས་པ་ལ་ཚད་མེད་པས་ཚད་མེད་པའི་འདུ་ཤེས་ཞེས་བྱའོ། །གཟུ
【現代漢語翻譯】 貪慾是煩惱。這四者使心完全被煩惱染污和完全清凈，因此被稱為二者的感受。任何無明（藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलय，梵文羅馬擬音：ālaya，漢語字面意思：阿賴耶識）、憤怒、不悅和痛苦等，雖然不與貪慾直接相應，但由於與貪慾的種子相關聯，所以僅僅是雜染的。因此，雜染和非雜染二者涵蓋了所有的感受。同樣，其餘二者也應如此理解。 關於想蘊，從所有者（主觀條件）的角度進行區分，從所緣（客觀對像）的角度進行區分，以及對每個區分的意義進行解釋，共有三種方式。第一種方式通過『由眼根接觸所生的想』等來展示，如前所述。這裡不解釋阿賴耶識和染污意的感受和想，是因為這二者被意根所包含，因此歸屬於意的感受和想。第二種方式通過『任何具有相的想』等來展示，其中『真實』是指確定無疑。『認為什麼都沒有』是指想的執持方式的描述。第三種方式通過『具有相的想』來展示，這指的是與名稱相關的想，即執持事物意義的想，是除了三種情況之外的所有想。這三種情況通過『不精通術語』等來展示，指的是由於沒有學習語言，即使從色法產生想，也不能理解這是色法，這指的是對名與義的本質進行虛構，或者是不顯現聲音與意義的解釋的相。 無相的界是法性，對此入定是指對色、受等有為法的事物之相不存在。入于有頂天的想是指，由於心不清晰，所以沒有清晰所緣的相。如果這些不是僅僅是想，而是無相，那麼執持者也不存在。因為相很小，所以這樣說，就像稱呼『沒有腰的女神』一樣。無相的想是指，除了之前所說的三種情況之外的第三種想。欲界被稱為『小』，是因為壽命短等原因而不好。色界是『廣大』的，因為與此相反，它是殊勝的。前二根的所緣是無量的，所以被稱為無量的想。色
【English Translation】 Attachment is affliction. These four completely afflict and purify the mind, hence they are called the feelings of both. Any ignorance (Tibetan: ཀུན་གཞི་, Sanskrit Devanagari: आलय, Sanskrit Romanization: ālaya, Chinese literal meaning: Alaya Consciousness), anger, displeasure, and suffering, although not directly corresponding to attachment, are only defiled because they are related to the seed of attachment. Therefore, defiled and non-defiled encompass all feelings. Similarly, the remaining two should also be understood in this way. Regarding the aggregate of perception, there are three ways to distinguish it from the perspective of the owner (subjective conditions), to distinguish it from the perspective of the object (objective object), and to explain the meaning of each distinction. The first way is shown by 'the perception arising from the contact of the eye organ', etc., as described before. Here, the feelings and perceptions of Alaya Consciousness and afflicted mind are not explained because these two are included in the mind organ, so they belong to the feelings and perceptions of the mind. The second way is shown by 'any perception with characteristics', etc., where 'true' means certainty. 'Thinking there is nothing' is a description of the way perception is held. The third way is shown by 'perception with characteristics', which refers to perception related to names, that is, perception that holds the meaning of things, which is all perception except for the three cases. These three cases are shown by 'not proficient in terminology', etc., which refers to the fact that because one has not learned the language, even if perception arises from form, one cannot understand that it is form, which refers to fabricating the essence of name and meaning, or the characteristic that the explanation of sound and meaning does not appear. The realm of no-characteristic is the nature of reality, and entering into samadhi on this means that the characteristics of conditioned things such as form and feeling do not exist. The perception of entering into samadhi at the peak of existence is that, because the mind is not clear, there is no characteristic of clear object. If these are not just perceptions, but are without characteristics, then there is no holder either. Because the characteristic is small, it is said like calling 'a goddess without a waist'. Perception without characteristics refers to the third of the three perceptions other than those mentioned before. The desire realm is called 'small' because it is bad due to short life, etc. The form realm is 'vast' because it is superior in contrast to this. The objects of the first two sense bases are immeasurable, so they are called immeasurable perceptions. Form
ང་བར་བྱ་བ་ཅིའང་མེད་པས་ན་ཅིའང་མེད་པའོ། །སྲིད་པའི་རྩེ་ མོ་ནི་མཚན་མ་མེད་པའི་ནང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། ༈ འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་མདོར་བསྟན་པ་ལ་གཞན་ཡང་དུ་མ་ཡོད་བཞིན་དུ་སེམས་པ་ཉི་ཚེ་སྨོས་པ་ནི་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ན་དེ་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་དེའི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ལ་འཇུག་གོ ། 1-1012 དེས་ན་དེ་འདུ་བྱེད་གཞན་རྣམས་ཀྱི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་ནི་སེམས་པ་གང་གིས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དགེ་བ་ནི་དད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ པ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའོ། །གནས་སྐབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ནི་སེམས་ལས་བསྐྱེད་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་སོ། །ཕྱིར་ཡང་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ལ་ཡང་ སེམས་པར་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ལྟ་དེ་ལྟ་བུའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀུན་དུ་འབྱུང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིད་གཡོ་བར་བྱེད་པའོ། །གོང་དུ་བསྟན་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ན་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་ རོ། །སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཞི་བཅུ་དགུའོ། །སེམས་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཉི་ཤུ་རྩ་གསུམ་སྟེ་དེ་ལྟར་བདུན་ཅུ་རྩ་གཉིས་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་ བྱའོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་མདོ་ལས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་གང་ཞེ་ན། །སེམས་པའི་ཚོགས་དྲུག་གོ་ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན་མི་འགལ་ཏེ་དེ་ནི་གཙོ་བོ་སྟོན་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་དང་། 1-1013 སེམས་བྱུང་དགེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་བྱེད་ལས་བསྟན་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་འདུ་བྱེད་དེ་དག་ཡང་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། ། འདི་ནི་ཕུང་པོ་ལྔའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ལས་དེ་རྣམས་ལས་ལྔ་ནི་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའོ། །ལྔ་ནི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པའོ། །བཅུ་གཅིག་ནི་དགེ་བའོ། །དྲུག་ནི་ཉོན་མོངས་པའོ། །ལྷག་མ་རྣམས་ནི་ ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའོ། །འགྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་གཞན་དུ་ཡང་ངོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་སྔར་བཤད་པའི་ཚོར་བ་དང་། འདུ་ཤེས་གཉིས་དང་། སེམས་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། རེག་ པ་སྟེ་ལྔ་ནི་ཁམས་གསུམ་དང་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སེམས་ཐམས་ཅད་ལ་འབྱུང་བས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། འདི་ལྟར་ཚོར་བ་མེད་ན་མྱོང་བ་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། འདུ་ཤེས་མེད་ན་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་གི་སྤུ་རིས་འབྱེད་པ་མེད་པར་འགྱུར་ལ། སེམས་པ་མེད་ན་དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་དུ་འ
【現代漢語翻譯】 因為我沒有什麼可做的，所以什麼也沒有。存在的頂峰已在無相之中闡述完畢。 關於行蘊的分類： 雖然關於行蘊的分類有很多種，但只提到了作意，這是因為在心顯現造作時，作意是主要的。如作意等，都是跟隨它，並參與到心的顯現造作中。 因此，它作為其他行的先導的方式，可以通過『以何心』等來顯示。善法是信心等。煩惱是貪慾等。狀態的差別是指由心所生的行蘊的狀態，以及不相應的行蘊。『再次』和『也作意』是指爲了使如此這般的行蘊普遍生起而動搖心意。如上所示，將詞語進行組合。 『心所法』指的是四十九種。『不相應行』指的是二十三種，這樣，七十二種被稱為行蘊。如果這樣，那麼經中說『何為行蘊？即六種思』，這是否矛盾呢？並不矛盾，因為那是爲了顯示主要的部分。 詳細解釋它分為兩種：相應行蘊的詳細解釋和不相應行蘊的詳細解釋。第一種又分為三種：詳細分類、各自的定義，以及顯示心所善法和煩惱的功用。第一種通過『這些心所行蘊又是什麼呢？』等來顯示。 這是五蘊的分類，其中五種是遍行，五種是別境，十一種是善法，六種是煩惱，其餘的是隨煩惱。經中說，後悔等四種也是其他的。其中，先前所說的受、想二者，以及思、作意、觸五者，在三界、世間和出世間的一切心中都會生起，因此稱為遍行。例如，沒有受就沒有感受，沒有想就無法區分總相和別相的細微差別，沒有思就無法區分善、不善和無記三種。
【English Translation】 Since I have nothing to do, there is nothing. The peak of existence has already been explained in the realm of no characteristics. Concerning the classification of the aggregate of formation (行蘊, Saṃskāra-skandha): Although there are many ways to explain the classification of the aggregate of formation, only 'attention' (作意, manasikara) is mentioned. This is because when the mind manifestly forms, attention is the primary factor. Other factors, such as 'mental engagement' (ཡིད་ལ་བྱེད་པ་, cetanā), follow it and participate in the mind's manifest formation. Therefore, the way in which it precedes other formations is shown by phrases such as 'with what mind'. Virtuous qualities are faith and so forth. Afflictions are desire and so forth. The distinctions of states refer to the states of formations arising from the mind, and to formations that are not concordant. 'Again' and 'also attends' mean to stir the mind in order to bring about the universal arising of such formations. Arrange the words in the manner shown above. 'Mental phenomena' refers to the forty-nine. 'Non-concordant formations' refers to the twenty-three, thus seventy-two are called the aggregate of formation. If so, is it contradictory to the sutra which says, 'What is the aggregate of formation? The six groups of thoughts'? It is not contradictory, because that is to show the main part. Explaining it in detail, there are two types: detailed explanation of concordant formations and detailed explanation of non-concordant formations. The first is further divided into three: detailed classification, individual definitions, and showing the functions of virtuous and afflicted mental factors. The first is shown by 'What are these mental formations?' and so on. This is the classification of the five aggregates, of which five are pervasive, five are object-specific, eleven are virtuous, six are afflictive, and the rest are secondary afflictions. It is said in the sutra that four, such as regret, are also others. Among them, the previously mentioned feeling (受, vedanā) and discrimination (想, saṃjñā), as well as thought (思, cetanā), attention (作意, manasikara), and contact (觸, sparśa), all five arise in all minds of the three realms, the world, and beyond the world, and are therefore called pervasive. For example, without feeling there is no experience, without discrimination there is no distinction between general and specific details, and without thought there is no distinction between virtuous, non-virtuous, and neutral.
ཇུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་ན་ སེམས་དམིགས་པ་ལ་ཅུང་ཟད་ཡང་འཛིན་པ་མེད་པར་འགྱུར་ལ། རེག་པ་མེད་ན་རྒྱུ་མེད་པས་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདུན་པ་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་བར་ལྔ་ནི་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་བསམས་པ་དང་ངེས་པ་དང་འདྲིས་པ་དང་ཐ་མ་གཉིས་བརྟག་པར་བྱ་བ་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1014 དད་པ་ནས་རྣམ་པར་མི་འཚེ་བའི་བར་བཅུ་གཅིག་ནི་དགེ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། མ་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོ་བྱེད་ཅིང་འབྲས་བུ་བདེ་བ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ཆགས་ནས་ལོག་ལྟའི་ བར་བཅུ་ལ་ལྟ་བ་ལྔ་གཅིག་ཏུ་བྱས་པས་དྲུག་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་སེམས་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྲོ་བ་ནས་རྣམ་གཡེང་གི་བར་ཉི་ཤུ་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བས་སམ་དེའི་ཆར་གཏོགས་པས་སམ། སེམས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིད་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ཀར་འགྱུར་ དུ་རུང་བས་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་རྩ་བའི་དབྱེ་བ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གཅིག་ལ་ཉེར་གཉིས་རྫས་དང་ཉེར་དགུ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་འགྲེལ་པ་ལས་ སེམས་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་ལས་ཀྱིས་བསྟན་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་བས་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་བཤད་པར་བྱའི་གཞན་དུ་འཆད་པ་དེ་དག་ནི་འདིས་སྤང་ བར་བྱའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ཀུན་འགྲོ་སྟོན་པ་ན་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཏེ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་སེམས་པའི་ངོ་བོ་སྟོན་ཏོ། ། སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པས་དེ་དག་གཅོད་པའི་དོན་དུ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཞེས་སྨོས་ཏེ་དེའི་དོན་ནི་ཁབ་ལེན་གྱིས་ལྕགས་གཡོ་བ་བཞིན་དུ་འདིས་སེམས་དམིགས་པ་ལ་གཡོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ། 1-1015 སྐད་ཅིག་གཞན་དུ་མི་གནས་ཤིང་། །བྱེད་མེད་ཡིད་ཡང་གང་གིས་ནི། །བྱེད་དང་བཅས་ལྟར་སྣང་བྱེད་པ། །སེམས་པ་དེ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ལས། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་སེམས་མངོན་པར་འདུས་བྱས་ཤིང་ གཡོས་པས་སེམས་ཅིར་འགྱུར་ཞེ་ན། དགེ་བ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ལས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་འདིས་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པ་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་སེམས་དགེ་བ་ལ་སོགས་ པ་ལ་འཇུག་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །འདིས་སེམས་འཇུག་པར་བྱེད་པས་ན་སེམས་ཀྱི་འཇུག་པ་སྟེ་འདིས་ནི་ངོ་བོ་བསྟན་ནོ། །དམིགས་པ་ལ་སེམས་འཛིན་པ་ནི་ལས་ཏེ་དེ་ལ་ ཡང་དང་ཡང་དུ་གཏོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་མདོ་ལས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཐོབ་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པའོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །སེམས་པས་ནི་སེམས་ཡུལ་ལ་གཡོ་བ་ཙམ་ཞིག་བྱེད་ལ་འདིས་ ནི་བྱེ་བྲག་ལ་གཏོད་པར
【現代漢語翻譯】 如果沒有進入，如果沒有作意， 心於所緣則無少許執持，如果沒有觸，因為沒有因，則一切心所皆不存在。從欲到智慧的五者，稱為于境各別決定，因為思惟、決定、串習以及最後二者，僅僅進入于可觀察之境。從信到不害的十一者，稱為善，因為它們是對於不信等之對治，並且產生安樂之果。從貪慾到邪見的十者，合五見為一，則六者稱為煩惱，因為它們使心煩惱。從忿怒到掉舉的二十者，稱為近煩惱，因為它們接近煩惱，或者屬於煩惱的一部分，或者使心接近煩惱。睡眠等四者，因為可以轉變為善等三者，所以稱為可變異。如此，在五十一根本分類中，二十二是實事，二十九是假立。 第二，廣說，經論中說：『應當了知以心等之心所，以體性和作用來顯示。』應當如是宣說，其他的解釋應當被此拋棄。其中，首先，在顯示一切行心所時，『心現行者，意之業』，這顯示了思擇的體性。因為一切心所都使心現行，所以爲了斷除這些，才說了『意之業』，它的意思是，就像磁鐵吸引鐵一樣，此使心動搖于所緣，正如所說： 『剎那不住異，無作者意亦，由誰作似有，思擇彼意業。』 如此宣說了。通過它使心現行並動搖，心會變成什麼呢？『善』等顯示了作用，意思是，它如何使心現行，心就如何進入善等。通過它使心進入，所以是心的進入，這顯示了體性。于所緣執持心是作用，並且是反覆地專注於此。因此，經中說：『獲得作意，即是獲得三摩地。』思擇僅僅使心動搖于境，而此則專注於差別。
【English Translation】 If there is no entering, and if there is no attention, The mind will have no slight grasping onto the object of focus, and if there is no contact, because there is no cause, all mental events will cease to exist. The five from desire to wisdom are called 'individually determined with respect to objects,' because thought, determination, familiarity, and the last two only engage in what is to be examined. The eleven from faith to non-harming are called virtuous, because they act as antidotes to faithlessness and so forth, and produce the fruit of happiness. The ten from attachment to wrong view, combining the five views into one, the six are called afflictions, because they afflict the mind. The twenty from anger to distraction are called near afflictions, because they are close to afflictions, or belong to them, or afflict the mind closely. The four, sleep and so forth, are called changeable because they can be transformed into the three, virtue and so forth. Thus, in the fifty-one root divisions, twenty-two are substances and twenty-nine are imputed. Secondly, in the extensive explanation, the commentary says, 'It should be understood that the characteristics and functions of mental events such as the mind are shown.' Just as it is, it should be explained, and other explanations should be abandoned by this. Among them, first, when showing all-pervasive mental factors, 'The mind manifestly performs, the action of the mind,' shows the essence of thinking. Because all mental events manifestly perform the mind, the action of the mind is mentioned to cut off those, its meaning is that just as a magnet moves iron, this makes the mind move to the object of focus, as it is said: 'Not abiding for an instant, without an agent, even the mind, by what does it, appearing as if with an agent, thinking, that is the action of the mind.' Thus it is said. Having manifestly performed and moved the mind, what will the mind become? 'Virtue' and so forth show the action, meaning that however it manifestly performs the mind, the mind enters into virtue and so forth. Because it makes the mind enter, it is the entry of the mind, which shows the essence. Holding the mind to the object of focus is the action, and it is repeatedly directed to it. Therefore, it is said in the sutra, 'Obtaining attention is obtaining samadhi.' Thinking only makes the mind move to the object, while this focuses on the distinction.
་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྱད་པར་རོ། །གསུམ་འདུས་པ་ནི་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་ཚོགས་པའོ། །དེ་ལྟར་ཚོགས་ནས་དབང་པོའི་འགྱུར་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དེ། དེ་བདེ་ བ་ལ་སོགས་པའི་ཚོར་བ་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ན་ཡུལ་དེ་བདེ་བ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུར་ཡོངས་སུ་གཅོད་དེ་དེའི་ཚེ་གདུང་ཁྱིམ་ལྟར་ཚོར་བ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པས་ན་དེའི་རྟེན་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ཡིན་གྱི་དུས་མི་མཉམ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཚོར་བ་ཀུན་འགྲོ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1016 གཉིས་པ་ཡུལ་ངེས་པ་ལྔ་སྟོན་པ་ན་འདོད་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མི་འདོད་པ་དང་བར་མའི་ཡུལ་ལ་འདུན་པ་མེད་པར་བསྟན་ནས་ཡུལ་ངེས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ དང་ལྡན་པར་བྱེད་འདོད་པ་ཉིད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྟ་བ་དང་ཉན་པ་དང་རེག་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འདུན་པ་འདོད་པའི་ བདག་ཉིད་ཡིན་ན་སྲེད་པ་དང་ཁྱད་པར་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། སྲེད་པ་ནི་ཡུལ་ལ་ཆགས་པ་ཡིན་ལ། འདུན་པ་ནི་དོན་དུ་གཉེར་བ་ཡིན་ནོ། །གང་དོན་དུ་གཉེར་བ་དེ་ལ་སྤྲོ་བ་ འབྱུང་བས་ན་དེའི་ལས་ཅན་ནོ། །ངེས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་མ་ངེས་པའི་ཡུལ་ལ་མེད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་ངེས་པ་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རིགས་ པའམ་ལུང་གིས་ཇི་ལྟར་ངེས་པ་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་སྟེ་འདི་ནི་གཞན་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཡིད་གཞན་དུ་མི་འཕྲོག་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །སྔོན་འདྲིས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེ་ན་ པ་ནི་མ་འདྲིས་པ་ལ་དྲན་པ་མེད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སེམས་ཀྱི་བརྗེད་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེས་ཡང་དང་ཡང་དྲན་པའི་མཐུས་སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་བརྗེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1017 འདི་ནི་གང་ཞིག་དྲན་པ་དེ་ལས་གཞན་ལ་མི་གཡེང་བའི་ལས་ཅན་ཡིན་ནོ། །བརྟག་པའི་དངོས་པོ་ནི་བླང་དོར་རམ་སྐྱོན་ཡོན་ཏེ་དེ་ལས་གཞན་ལ་འདི་མེད་པར་སྟོན་ཏོ། །དེའང་བདེན་བཞིའི་ རྣམ་པའམ་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་གཡེང་བར་འཇོག་པའོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་ལ་གྱེས་པ་རྣམས་བསྡུས་ ནས་ཡུལ་གཅིག་ལ་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཤེས་པའི་རྟེན་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་ པས་ནི་དང་པོ་གཏོད་པ་ཙམ་ཞིག་བྱེད་ལ། འདིས་ནི་སེམས་རྒྱུན་དུ་གནས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྱད་པར་རོ། །བརྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ ཡུལ་ལོ། །རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡུལ་ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ཙམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་པར་ཡོ
【現代漢語翻譯】 'བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྱད་པར་རོ། །'（'作用'被稱為特殊之處）。'གསུམ་འདུས་པ་ནི་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་ཚོགས་པའོ། །'（'三者聚集'是指境、根、識三者聚合）。像這樣聚合后，產生根的變化，與產生快樂等感受相一致。像這樣作用時，將境完全確定為快樂等的因，此時像荊棘之家一樣產生感受，因此它是作為感受所依賴之因的 कार्य (kārya，作用)，而不是不同時，因為感受不會變成 सर्वत्रग (sarvatraga，一切行)。 'གཉིས་པ་ཡུལ་ངེས་པ་ལྔ་སྟོན་པ་ན་འདོད་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མི་འདོད་པ་དང་བར་མའི་ཡུལ་ལ་འདུན་པ་མེད་པར་བསྟན་ནས་ཡུལ་ངེས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །'（第二，在闡述五種確定的境時，'對於可欲之物'，是爲了表明對於不可欲和中等的境沒有 इच्छा (icchā，意欲)，從而表明境是確定的）。'དེ་དང་ལྡན་པར་བྱེད་འདོད་པ་ཉིད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྟ་བ་དང་ཉན་པ་དང་རེག་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུ་བའི་ཕྱིར་རོ། །'（'想要擁有它'，是爲了涵蓋想要看、聽、觸等所有想要做的）。如果 इच्छा (icchā，意欲) 本身就是慾望的體性，那麼它與 तृष्णा (tṛṣṇā，渴愛) 有什麼區別呢？ तृष्णा (tṛṣṇā，渴愛) 是對境的執著，而 इच्छा (icchā，意欲) 是追求意義。因為追求意義會產生歡喜，所以它是歡喜的 कार्य (kārya，作用)。'ངེས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་མ་ངེས་པའི་ཡུལ་ལ་མེད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །'（'對於確定的事物'，是爲了表明對於不確定的境沒有）。'ཇི་ལྟར་ངེས་པ་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རིགས་པའམ་ལུང་གིས་ཇི་ལྟར་ངེས་པ་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་སྟེ་འདི་ནི་གཞན་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཡིད་གཞན་དུ་མི་འཕྲོག་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །'（'如其所確定般執持'，是指如理或經所確定那樣執持，這是不被其他異說者奪取心意的 कार्य (kārya，作用)）。'སྔོན་འདྲིས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེ་ན་པ་ནི་མ་འདྲིས་པ་ལ་དྲན་པ་མེད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །'（'對於先前熟悉的事物'，是爲了表明對於不熟悉的事物沒有 स्मृति (smṛti，憶念)）。'སེམས་ཀྱི་བརྗེད་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེས་ཡང་དང་ཡང་དྲན་པའི་མཐུས་སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་བརྗེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །'（'心中沒有遺忘'，是指通過反覆憶念的力量，心中也不會遺忘）。 'འདི་ནི་གང་ཞིག་དྲན་པ་དེ་ལས་གཞན་ལ་མི་གཡེང་བའི་ལས་ཅན་ཡིན་ནོ། །'（這是不從所憶念的事物分散到其他事物的 कार्य (kārya，作用)）。'བརྟག་པའི་དངོས་པོ་ནི་བླང་དོར་རམ་སྐྱོན་ཡོན་ཏེ་དེ་ལས་གཞན་ལ་འདི་མེད་པར་སྟོན་ཏོ། །'（'所觀察的事物'是指應取應舍或過患功德，表明除了這些之外沒有其他的）。那也是四諦的行相或寂靜粗猛的行相之類的。'སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་གཡེང་བར་འཇོག་པའོ། །'（'心一境性'是指不散亂地安住）。有些人說，將心和心所分散到各種境的都聚集起來，安住在同一個境上。'ཤེས་པའི་རྟེན་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །'（'作為 ज्ञान (jñāna，智慧) 的所依'，是指如果心平等安住，就能如實地瞭解真相）。'ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི་དང་པོ་གཏོད་པ་ཙམ་ཞིག་བྱེད་ལ། འདིས་ནི་སེམས་རྒྱུན་དུ་གནས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྱད་པར་རོ། །'（'作意只是最初的引導，而這個能使心持續安住，這是特殊之處）。'བརྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡུལ་ལོ། །'（'所觀察的事物本身'是指 समाधि (samādhi，禪定) 的境）。'རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡུལ་ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ཙམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་པར་ཡོད།'（'完全辨別'不僅僅是完全確定境，而是對所有心和心所都是相同的）。
【English Translation】 'བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྱད་པར་རོ། །' ('Acting' is called a distinction). 'གསུམ་འདུས་པ་ནི་ཡུལ་དབང་རྣམ་ཤེས་གསུམ་ཚོགས་པའོ། །' ('The gathering of three' refers to the aggregation of object, faculty, and consciousness). Having gathered in this way, it causes the transformation of the faculty, making it consistent with the arising of feelings such as pleasure. When acting in this way, it completely determines the object as the cause of pleasure, etc. At that time, it produces feelings like a thorn house, so it is a कार्य (kārya, function) that serves as the basis for feelings, not being asynchronous, because feelings would not become सर्वत्रग (sarvatraga, all-pervasive). 'གཉིས་པ་ཡུལ་ངེས་པ་ལྔ་སྟོན་པ་ན་འདོད་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མི་འདོད་པ་དང་བར་མའི་ཡུལ་ལ་འདུན་པ་མེད་པར་བསྟན་ནས་ཡུལ་ངེས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །' (Secondly, in showing the five definite objects, 'for desirable things' is to show that there is no इच्छा (icchā, desire) for undesirable and intermediate objects, thereby showing that the object is definite). 'དེ་དང་ལྡན་པར་བྱེད་འདོད་པ་ཉིད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྟ་བ་དང་ཉན་པ་དང་རེག་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུ་བའི་ཕྱིར་རོ། །' ('The very desire to possess it' is to include all desires to do, such as wanting to see, hear, and touch). If इच्छा (icchā, desire) itself is the nature of desire, then what is the difference between it and तृष्णा (tṛṣṇā, craving)? तृष्णा (tṛṣṇā, craving) is attachment to the object, while इच्छा (icchā, desire) is the pursuit of meaning. Because joy arises from pursuing meaning, it is the कार्य (kārya, function) of joy. 'ངེས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་མ་ངེས་པའི་ཡུལ་ལ་མེད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །' ('For definite things' is to show that it does not exist for indefinite objects). 'ཇི་ལྟར་ངེས་པ་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རིགས་པའམ་ལུང་གིས་ཇི་ལྟར་ངེས་པ་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་འཛིན་པ་སྟེ་འདི་ནི་གཞན་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཡིད་གཞན་དུ་མི་འཕྲོག་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །' ('Holding as it is determined' means holding exactly as it is determined by reason or scripture; this is the कार्य (kārya, function) of not having one's mind stolen by others who speak differently). 'སྔོན་འདྲིས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཞེ་ན་པ་ནི་མ་འདྲིས་པ་ལ་དྲན་པ་མེད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །' ('For previously familiar things' is to show that there is no स्मृति (smṛti, memory) for unfamiliar things). 'སེམས་ཀྱི་བརྗེད་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེས་ཡང་དང་ཡང་དྲན་པའི་མཐུས་སེམས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་བརྗེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །' ('No forgetting of the mind' is to show that through the power of repeatedly remembering, the mind also will not forget). 'འདི་ནི་གང་ཞིག་དྲན་པ་དེ་ལས་གཞན་ལ་མི་གཡེང་བའི་ལས་ཅན་ཡིན་ནོ། །' (This is the कार्य (kārya, function) of not being distracted from what is remembered to something else). 'བརྟག་པའི་དངོས་པོ་ནི་བླང་དོར་རམ་སྐྱོན་ཡོན་ཏེ་དེ་ལས་གཞན་ལ་འདི་མེད་པར་སྟོན་ཏོ། །' ('The object of examination' refers to what should be taken or abandoned, or faults and virtues; it shows that there is nothing else besides these). That is also like the aspects of the Four Noble Truths or the aspects of peace and roughness. 'སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་གཡེང་བར་འཇོག་པའོ། །' ('One-pointedness of mind' means placing without distraction). Some say that the minds and mental factors that are scattered to various objects are gathered and placed on one object. 'ཤེས་པའི་རྟེན་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སེམས་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །' ('Serving as the basis of ज्ञान (jñāna, knowledge)' means that if the mind is placed equally, one knows the truth as it is). 'ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི་དང་པོ་གཏོད་པ་ཙམ་ཞིག་བྱེད་ལ། འདིས་ནི་སེམས་རྒྱུན་དུ་གནས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྱད་པར་རོ། །' ('Attention only does the initial directing, while this makes the mind remain continuously, which is the distinction). 'བརྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡུལ་ལོ། །' ('The object of examination itself' refers to the object of समाधि (samādhi, concentration)). 'རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡུལ་ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ཙམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་པར་ཡོད།' ('Completely distinguishing' is not just completely determining the object, but is the same for all minds and mental factors).
ད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རིགས་པ་དང་མི་ རིགས་པ་དང་གཉི་ག་མ་ཡིན་པར་འབྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་རིགས་པ་ནི་མངོན་སུམ་དང་རྗེས་དཔག་དང་ཡིད་ཆེས་པའི་ལུང་གིས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ཡིན་ནོ། ། 1-1018 མི་རིགས་པ་ནི་ཡིད་ཆེས་པ་མ་ཡིན་པའི་ལུང་དང་རྗེས་དཔག་ལྟར་སྣང་དང་། ལོག་པར་བསམས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་རབ་ལ་བརྗོད་དོ། །དེ་ཡང་མུ་སྟེགས་ཅན་གྱི་ཤེས་རབ་ དང་ལྟ་བ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉི་ག་མ་ཡིན་པ་ནི་སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་དང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ལུགས་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །སོམ་ཉི་ཟློག་པ་ནི་གསུམ་ དུ་ཕྱེ་ནས་ངེས་པ་རྙེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དགེ་བ་བཅུ་གཅིག་སྟོན་པ་ལ་དོན་དྲུག་གི་དང་པོ་ཡིད་ཆེས་པའི་དུས་སུ་འབྱུང་བའི་དད་པ་ལ་ཡོད་པ་ཉིད་ནི་འཁོར་ བ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་བདེན་པ་གཉིས་ཏེ་དེ་ལྟ་བུའི་ལས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་ནི་དགེ་མི་དགེ་ལས་བྱུང་གི་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པས་ སྤྲུལ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་ལྟར་རྒྱུ་འབྲས་བུ་འབྲེལ་བར་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་ཅན་ནི་དཀོན་མཆོག་གསུམ་སྟེ་འདི་དག་གི་རང་བཞིན་ནི་གང་ཟག་རྣམ་པར་གཞག་ པ་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་སུ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །ཡོན་ཏན་ནི་རང་སྤངས་རྟོགས་དང་ལྡན་ནས་གཞན་འཇིགས་པ་ལས་སྐྱོབ་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་རྒྱལ་མཚན་དམ་པ་ལས། སངས་རྒྱས་ཆོས་དང་དགེ་འདུན་རྣམས། ། 1-1019 དེ་ལྟར་རྗེས་སུ་དྲན་བྱས་ན། །འཇིགས་དང་བག་ཚ་སྤུ་ལྡང་བ། །མེད་པར་འགྱུར་རོ་དགེ་སློང་དག །ཅེས་བྱ་བ་དང་། དགེ་སློང་དག་གལ་ཏེ་ཁྱེད་དགོན་པ་ན་གནས་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་བ་ ནས་འཇིགས་སམ་བག་ཚའམ་སྤུ་ཟིང་ཞེས་བྱེད་པ་དེ་ཞི་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་རྒྱ་ཆེར་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ནི་སེམས་དང་བར་བྱེད་པ་སྟེ་འདི་ལྟར་དད་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་རྙོག་པ་ དང་འགལ་བས་དེ་དང་ལྡན་ན་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་རྙོག་པ་མི་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ནོར་བུ་ཆུ་དང་ཕྲད་པའི་ཆུ་རྙོག་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། ། ནུས་པ་ནི་འགོག་པ་དང་ལམ་གྱི་བདེན་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་ནི་རྒྱུད་ལ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ན་ནི་འདུན་པའམ་སྲེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མི་འགྱུར་ཏེ་འདུན་པ་ནི་ དད་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྲེད་པའི་ཡུལ་ནི་དགེ་བ་མ་ཡིན་ལ་འདིའི་ཡུལ་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་དད་པའི་ཡུལ་དེ་ལ་ནི་འདུན་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བས་དེའི་རྟེན་ བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་སྡིག་པ་ལས་ལྡོག་པའི་དུས་སུ་འབྱུང་བའི་ངོ་ཚ་ཤེས་པ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་ལ་བདག་ཉིད་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བདག་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱེད་པ་སྟེ་རིགས
【現代漢語翻譯】 因此，它區分了理性和非理性，以及非兩者。理性是由現量、比量和可信的聖言所產生的。其中又有聞所生慧等三種。 非理性是指不值得信任的聖言、似是而非的比量，以及從邪思禪定中產生的智慧。例如，外道（Tirthika）的智慧和六十二見等。非兩者是指與生俱來的知識和對世俗規範的瞭解等。通過將懷疑分為三類，才能獲得確定性。 第三，展示十一種善法，其中六個意義中的第一個是，在信仰的時刻產生的信心，即相信輪迴的因果真理，相信這樣的業是因，果是果。例如，快樂和痛苦的結果是由善與非善產生的，而不是由自在天（Ishvara）等所創造的。因此，相信因果關係的信心是存在的。具有功德者是三寶（Triratna），這些的自性將在分別解釋補特伽羅（Pudgala）等章節中闡述。功德是具備自利和利他的能力，能夠從恐懼中拯救他人。如經《聖幢經》所說：『佛陀、正法和僧伽，如此隨念，恐懼、驚慌和毛骨悚然，都將消失，比丘們！』還有，『比丘們，如果你們住在森林裡』，直到『恐懼、驚慌或毛骨悚然都會平息』，都有廣大的闡述。 對此，它是心和中間的媒介。例如，信心與心的雜染相違背，因此，如果具備信心，就不會產生煩惱和近煩惱的雜染。例如，就像寶石與水相遇時，水會變得清澈一樣。能力是滅諦和道諦，這二者被認為是相續中可以獲得的。如果這樣，會變成慾望或貪愛嗎？不會的，因為慾望是信心的結果，貪愛的對境不是善法，而信心的對境是善法。凡是信心的對境，就會產生慾望，因此信心是慾望的基礎。第二，在從罪惡中退轉時產生的羞恥感和慚愧心，『對自身』是指以自身為理由，即種姓（Rig）
【English Translation】 Therefore, it distinguishes between reason and unreason, and neither. Reason is generated by direct perception, inference, and trustworthy scripture. Among these, there are three, including wisdom arising from hearing. Unreason refers to wisdom arising from untrustworthy scripture, seemingly valid inference, and distorted meditative concentration. For example, the wisdom of the Tirthikas (non-Buddhist schools) and the sixty-two views, etc. Neither refers to innate knowledge and understanding of worldly customs, etc. By dividing doubt into three categories, certainty can be attained. Third, to show the eleven virtues, the first of the six meanings is that faith arising at the time of belief, namely, faith in the two truths of the cycle of existence, cause, and effect, that such actions are the cause and the result is the fruit. For example, the result of happiness and suffering arises from virtue and non-virtue, and is not created by Ishvara (a creator god) and so on. Thus, faith in the connection between cause and effect exists. Those with qualities are the Three Jewels (Triratna), and their nature will be explained in the context of distinguishing persons (Pudgala) and so on. Qualities are having self-abandonment, realization, and the ability to save others from fear, as stated in the sutra 'The Noble Banner': 'The Buddha, Dharma, and Sangha, thus remembering them, fear, trepidation, and goosebumps will disappear, monks!' Also, 'Monks, if you dwell in the forest,' until 'fear, trepidation, or bristling will subside,' is extensively explained. To that, it is the mind and the intermediary, that is, faith is contrary to the defilements of the mind, so if one possesses it, the defilements of afflictions and near afflictions will not arise. For example, just as when a jewel meets water, the water becomes clear. Ability is the truth of cessation and the path, and these two are considered to be attained in the continuum. If so, will it become desire or craving? It will not, because desire is the result of faith, and the object of craving is not virtue, while the object of faith is virtue. Whatever is the object of faith, desire will arise for it, so faith is the basis for it. Second, shame and embarrassment arising at the time of turning away from sin, 'to oneself' means taking oneself as the reason, that is, lineage (Rig)
་དང་ཤེས་བྱ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་འདི་ལྟ་བུ་དང་ལྡན་ནས་སྡིག་པ་བྱར་མི་རུང་ངོ་སྙམ་པས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བས་འཛེམ་པ་སྟེ་སྡིག་པ་ཉིད་ལ་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། ། 1-1020 ངོ་ཚ་དང་ལྡན་ན་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཉེས་སྤྱོད་སྡོམ་པ་འབྱུང་བས་དེའི་རྟེན་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞན་གྱིས་སྨོད་པ་ལ་སོགས་པའི་འཇིགས་པས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ ལ་འཛེམ་པའོ། །ཉེས་སྤྱོད་བྱས་ཡང་འདི་གཉིས་དང་ལྡན་ན་ངེས་པར་སྤོང་བས་དེའི་རྟེན་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་དགེ་བ་ལ་འཇུག་པའི་དུས་སུ་འབྱུང་བའི་མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ མ་ཆགས་པ་ནི་མེད་པ་དང་། གཞན་པ་དང་གཉེན་པོ་གསུམ་ལ་འཇུག་པ་ལས་ཐ་མ་གཟུང་ངོ་། །སྲིད་པ་ནི་ལུས་སོ། །སྲིད་པའི་ཡོ་བྱད་ནི་ལུས་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བའོ། །ཆགས་པ་མེད་ པ་ནི་དེ་དག་གི་ཉེས་པ་ཤེས་ནས་ཡིད་བྱུང་ཞིང་དང་དུ་མི་ལེན་པའོ། །ཆགས་པ་དང་ལྡན་ན་ཉེས་སྤྱོད་ལ་འཇུག་ལ་དེ་མེད་པ་ནི་དེ་ལ་མི་འཇུག་པའོ། །ཡིད་དུ་མི་འོང་ བའི་སེམས་ཅན་དང་། རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཚོར་བ་སྡུག་བསྔལ་དང་། དེ་འབྱུང་བའི་གནས་ཀྱི་ཆོས་ནི་གསུམ་སྟེ་དེའི་རྒྱུ་སྟེ་གསུམ་ནི་འདིའི་ཡུལ་ལོ། །གནོད་པ་བྱ་བར་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་མེད་ཅིང་བྱམས་ པ་ནི་རྣམ་པའོ། །སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་དང་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་ཤེས་རབ་སྟེ་བཞི་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་དང་ལུང་དང་བསམས་པ་དང་རྟོག་པ་བཞི་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །ཤེས་པ་ནི་དང་པོར་སྐྱེས་པའོ། ། 1-1021 སོ་སོར་བརྟགས་པ་ནི་དེའི་རྗེས་སུ་བྱུང་བ་བརྟན་པའི་ཤེས་རབ་བོ། །འདི་ནི་ཤེས་རབ་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་སེམས་མངོན་པར་སྤྲོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ ལྟ་བུའི་སྤྲོ་བར་བྱེད་པ་ཞེ་ན། དགེ་བ་ལ་སྒོ་གསུམ་གྱི་གོ་ཆ་གྱོན་པ་དང་གྱོན་པ་ལྟར་སྦྱོར་བ་དང་། དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་སེམས་མི་འགོང་བ་སྟེ་མ་ཞུམ་པ་དང་སྒྲུབ་ པ་འཕྲོ་མི་གཅོད་པའི་མི་ལྡོག་པ་དང་། དགེ་བའི་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ཆོག་པར་མི་འཛིན་པ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ནི་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའོ། ། ཡོངས་སུ་སྒྲུབ་པ་ནི་ཐོབ་པ་མི་ཉམས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ཤིན་དུ་སྦྱངས་པ་ནི་ཉེར་སྡོགས་ཡན་ཆད་ན་ཡོད་ དོ། ། ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ནི་རིམ་པ་བཞིན་རང་རང་གི་བྱ་བ་ལ་དེ་གཉིས་བཀོལ་དུ་མི་རུང་བའོ། །རྒྱུན་གཅོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱུན་གཅོད་པར་བྱེད་པ་ཞེས་གསུམ་ པར་བསྒྱུར་རོ། །ལས་སུ་རུང་བ་ཉིད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་གཉིས་རང་རང་གི་དགེ་བའི་བྱ་བ་ལ་བཀོལ་དུ་རུང་བ་སྟེ་ལུས་ཡང་བ་དང་སེམས་གནས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་གཉིས་དེ་ལྟར་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་སེམས་ལས་བྱུང
【現代漢語翻譯】 具備如知識等功德，心想『不應作惡』，從而對罪惡有所顧忌，這就被稱為『羞恥』。 1-1020 具備慚愧之心，就能約束身語意三門的不善行為，因此它是約束的基礎。『顧忌他人』是指因害怕他人責罵等而對罪惡有所顧忌。即使已經造作了惡行，如果具備這二者（慚和愧），必定會懺悔，因此它們是懺悔的基礎。第三，在行善時產生的無貪等，這裡的『無貪』是指沒有貪慾，包含不存在、相異和對治三種含義，此處取最後一種。『有』指身體，『有的受用』指身體所需的物品。『無貪』是指認識到這些的過患，心生厭離，不願接受。如果心懷貪戀，就會造作惡行，而沒有貪戀，就不會造作惡行。不可愛的有情、自身感受的痛苦，以及產生痛苦的處所之法，這三者是痛苦的因，是痛苦的對象。不懷有害之心，慈愛之心是其表現。生得的智慧，以及聞思修三慧，這四者分別對應于異熟、教證、思擇和分別四種智慧。 1-1021 『了別』是指隨之而來的穩固智慧，這是對智慧的詮釋。精進的體性是使心歡喜踴躍。如何使之歡喜踴躍呢？對於善行，如同穿戴身語意三門的盔甲一般，或者說如同穿戴盔甲一般努力；對於行善，內心不怯懦、不退縮；不中斷善行的修持；不滿足於少許的善行，並與之相應。『圓滿』是指使未獲得的獲得。『成辦』是指使已獲得的不會失去。第四，通過世間道遠離貪慾時產生的極度調柔，只存在於近分定及以下。身心的不堪能是指身體和心識都無法用於各自的事務。『爲了斷絕相續』，意為『爲了斷絕相續』，這是第三種解釋。『堪能性』是指身心能夠用於各自的善行，例如身體輕安、心識專注等。使身心如此堪能，是心所生法的作用。
【English Translation】 Having such qualities as knowledge, thinking 'One should not commit evil,' and thus refraining from misdeeds out of a sense of shame; this is referred to as 'shame'. 1-1020 Having a sense of shame leads to the restraint of misconduct through the three doors (body, speech, and mind), therefore it serves as the basis for restraint. 'Regard for others' means refraining from misdeeds out of fear of others' reproaches, etc. Even if misconduct has been committed, having these two (shame and embarrassment) will certainly lead to repentance, therefore they serve as the basis for repentance. Third, non-attachment, etc., arise when engaging in virtue. 'Non-attachment' here means the absence of greed, encompassing three meanings: non-existence, difference, and antidote; the last is taken here. 'Existence' refers to the body, and 'the requisites of existence' refer to the items needed for the body. 'Non-attachment' means knowing the faults of these, becoming disgusted, and not accepting them. If one is attached, one will engage in misconduct, but without attachment, one will not engage in it. Unpleasant sentient beings, the suffering of one's own feelings, and the dharma that is the source of that suffering—these three are the cause of suffering and are the objects of suffering. Not having a harmful mind, loving-kindness is its manifestation. Wisdom born from birth, and the three wisdoms of hearing, thinking, and meditation—these four correspond respectively to the four wisdoms of maturation, scriptural transmission, contemplation, and discrimination. 1-1021 'Discrimination' refers to the stable wisdom that arises subsequently; this is an explanation of wisdom. The nature of diligence is to make the mind joyful and enthusiastic. How does it make it joyful and enthusiastic? For virtuous actions, it is like wearing the armor of the three doors (body, speech, and mind), or rather, striving as if wearing armor; for engaging in virtue, the mind is not timid or shrinking back; not interrupting the practice of virtue; not being content with a small amount of virtue, and being in accordance with it. 'Completion' means causing the unobtained to be obtained. 'Accomplishment' means causing the obtained not to be lost. Fourth, the extreme pliancy that arises when separating from desire through the worldly path exists only up to the proximate concentration. The unserviceability of body and mind means that the body and mind cannot be used for their respective tasks. 'For the sake of cutting off the continuum' means 'for the sake of cutting off the continuum,' which is the third explanation. 'Serviceability' means that the body and mind can be used for their respective virtuous actions, such as lightness of body and stability of mind. Making the body and mind so serviceable is the function of mental factors.
་བ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་ལས་ཇི་སྐད་དུ་ཡིད་དགའ་ན་ལུས་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-1022 འདིའི་མཐུས་སེམས་མ་དག་པ་དག་པར་གནས་གྱུར་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་སྒྲིབ་པ་གཉིས་སམ་ལྔ་སེལ་བ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ བག་ཡོད་དང་བཏང་སྙོམས་ལ་མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་བག་ཡོད་གདགས་པའི་གཞི་སྟེ་འདིས་ནི་བཞི་པོ་ཉིད་བག་ཡོད་དུ་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །གལ་ཏེ་གདགས་གཞི་དང་བཏགས་ཆོས་གྲངས་ མཉམ་ན་རྫས་མཚུངས་ཉམས་ཤིང་བག་ཡོད་གཅིག་ལས་མེད་ན་བཞི་པོའང་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་ཏེ་ཆ་ལ་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་ན་རེ་བཞི་ཡོད་ཡང་རྫས་མཚུངས་མི་ཉམས་ཏེ་དེ་ནི་ རྫས་ཡོད་ལ་རྩི་བ་ཡིན་གྱི་བཏགས་ཡོད་ལ་མི་རྩི་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་འདི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་པས་བཏགས་ཆོས་གཅིག་དང་དུ་མ་གཉིས་ཀར་མེད་དེ་ དཔེར་ན་གདགས་གཞི་སོར་ལྔ་ལས་གུད་ན་བཏགས་ཆོས་ཐལ་མོ་གཅིག་དང་དུ་མར་མེད་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ནི་དུ་མ་ལ་བཏགས་པ་ཀུན་ལ་སྦྱར་རོ། །གང་བཞི་པོ་དེ་ཉིད་ ཀྱིས་དད་པ་ལ་སོགས་པ་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་སྒོམ་པ་དང་། ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་རྣམས་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་དེ་དག་གི་ཡུལ་ཏེ་དེ་དག་ལས་སེམས་བྱུང་བ་ནི་དེ་ལ་མི་སྤྱོད་པའོ། ། 1-1023 འཇིག་རྟེན་དང་དེ་ལས་འདས་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་འཁོར་ལོངས་སྤྱོད་དང་བྱང་ཆུབ་གསུམ་ལ་སོགས་པ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་དང་སྒྲུབ་པ་གཉིས་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ བཤད་དོ། །མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་གནས་པ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་མི་མཐུན་པ་ནི་དེ་དག་ཐམས་ཅད་དང་རྣམ་པ་ འགལ་བའོ། །སེམས་མཉམ་པ་ཉིད་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་ཐོག་མ་བར་དང་ཐ་མ་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་ཏེ་བྱིང་རྒོད་མེད་པར་ཉོན་མོངས་པ་དང་མི་ མཐུན་པར་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དང་མི་མཐུན་པ་ལ་དེ་མི་འབྱུང་བས་དེའི་གོ་སྐབས་མི་འབྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་རྣམ་པར་མི་འཚེ་བ་ ལ་ཞེ་སྡང་མེད་པའི་ཆར་གཏོགས་པ་ཞེས་བྱ་བས་ཡང་འདི་དེ་ཉིད་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །སྙིང་རྗེ་བའི་སེམས་ཉིད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཀྱེ་མ་སྡུག་བསྔལ་ལོ་སྙམ་དུ་སེམས་པའོ། །དེ་ དང་ལྡན་ན་འཆིང་བ་དང་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པས་ཐོ་མི་འཚམས་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དྲུག་སྟོན་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལྟ་བ་དང་ལྟ་བའི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ་ཁམས་གསུམ་པའི་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་ཞེས་སྨོས་པ་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་ཞེན་པའང་ཆགས་པར་བསྟན་ནས་དེ་གཉིས་ཐ
【現代漢語翻譯】 因為身體已經完全調柔，正如經中所說：『心喜悅則身體完全調柔。』 憑藉這種力量，使未清凈的心得以清凈並轉變為安住的狀態，因此能消除兩種或五種障礙。第五種是超越世間的道，在遠離貪慾時產生的正念和舍，以及不執著等等四種，是建立正念的基礎，這表明這四種本身就是正念。如果建立的基礎和所建立的法數量相等，那麼本體相同就會消失，如果只有一個正念，那麼四者也會變成一個，因為它是建立在部分之上的。有些人說，雖然有四種，但本體相同不會消失，因為這是在實有上計算，而不是在假有上計算。有些人說，這是在暫時的情況下建立的，因此所建立的法既不是一個也不是多個，例如，如果建立的基礎與五指分離，那麼所建立的掌既不是一個也不是多個。這是對建立在多個事物上的所有情況的適用。通過這四種，修習信心等善法，對於有漏的法，如貪慾等及其對境，以及從這些對境中產生的心，不加以運用。 世間和超越世間的圓滿，分別與輪、受用和菩提三者相對應。圓滿和成就兩種，如前所述。不執著等四種，如前所述。處於完全煩惱的狀態，與貪慾等不一致，是指與所有這些都相反。心平等性等三種，分別與舍的初、中、后三者相對應，即沒有沉沒和掉舉，與煩惱不一致地安住。與此不一致，則不會產生煩惱，因此不會開啟煩惱的機會。第六種是在利益眾生時產生的無害，屬於無嗔恨的範疇，這表明它本身就是無嗔恨。慈悲心是指心中想著『可憐啊，多麼痛苦啊！』。如果具備慈悲心，就不會受到束縛和分別念等的妨礙。第四，闡述六根本煩惱，分為煩惱、見和見的差別三種，首先提到『隨逐三界』，表明對上二界的執著也是貪著，因此那二界也包括在內。
【English Translation】 Because the body has been thoroughly tamed, just as it says in the sutra: 'When the mind is joyful, the body becomes thoroughly tamed.' Through this power, the uncleansed mind is cleansed and transformed into a state of abiding, thus eliminating two or five obscurations. The fifth is the path that transcends the world, the mindfulness and equanimity that arise when free from attachment, and the non-attachment, etc., which are the four foundations for establishing mindfulness, indicating that these four themselves are mindfulness. If the foundation and the established dharma are equal in number, then the identity of substance will disappear, and if there is only one mindfulness, then the four will also become one, because it is established on parts. Some say that although there are four, the identity of substance does not disappear, because it is counted as existent in reality, not in imputation. Some say that this is established in a temporary situation, so the established dharma is neither one nor many, for example, if the foundation is separate from the five fingers, then the established palm is neither one nor many. This applies to all situations established on multiple things. Through these four, one cultivates virtuous dharmas such as faith, and for defiled dharmas, such as desire and its objects, and the mind arising from these objects, one does not engage in them. The perfections of the world and beyond are applied respectively to the three: the wheel, enjoyment, and enlightenment. The two, perfection and accomplishment, are explained as before. The four, non-attachment, etc., are as before. Abiding in a state of complete affliction, being inconsistent with desire, etc., means being contrary to all of them. The three, equanimity of mind, etc., are applied respectively to the beginning, middle, and end of equanimity, that is, abiding without sinking or agitation, inconsistent with afflictions. Being inconsistent with that, afflictions will not arise, thus not opening the opportunity for afflictions. The sixth is the non-harming that arises when benefiting sentient beings, belonging to the category of non-hatred, which indicates that it itself is non-hatred. Compassionate mind means thinking 'Alas, how painful!' If one possesses compassionate mind, one will not be hindered by bonds and discriminations, etc. Fourth, explaining the six root afflictions, divided into three: afflictions, views, and the differences of views, first mentioning 'following the three realms' indicates that attachment to the upper two realms is also attachment, therefore those two realms are also included.
ར་པར་འདུ་ཤེས་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། 1-1024 ཁམས་གཉིས་ལས་སྐྱེས་སྲིད་འདོད་ཆགས། ཁ་ནི་ནང་དུ་བལྟར་ཕྱིར་དེར། །ཐར་པའི་འདུ་ཤེས་བཟློག་ཕྱིར་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་ནི་ཞེན་པ་སྟེ་དཔེར་ན་རས་ལ་ སོགས་པ་ལ་སྣུམ་ཞུགས་ནས་མཆེད་པ་ནི་གོ་དོན་དཀའ་བ་དེ་བཞིན་དུ་འདོད་ཆགས་ཡང་རང་གི་དམིགས་པ་ལ་ཞུགས་ནས་མཆེད་པ་ནི་དམིགས་པ་དེ་ལས་དབྲལ་དཀའ་བས་ཞེན་པ་ཞེས་བྱའོ། ། ཁམས་གསུམ་གྱི་ཕུང་པོ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་དང་ལྡན་པས་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་བརྗོད་ལ། དེ་དག་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྲེད་པའི་དབང་གིས་འགྲུབ་པས་དེ་སྐྱེད་པའི་ལས་ཅན་ཡིན་ནོ། །མནར་སེམས་པ་ནི་ གནོད་པ་བྱ་བར་སེམས་པའོ། །རེག་པ་ནི་བདེ་བའོ། །དེ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ནི་རེག་པར་གནས་པའོ། །རེག་པར་མི་གནས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པའོ། །ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཡོད་ ན་ངེས་པར་ཡིད་མི་བདེ་བ་འབྱུང་བས་སེམས་ལ་གདུང་བར་འགྱུར་རོ། ། སེམས་ཀྱི་རྗེས་སུ་ལུས་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ལུས་ལ་ཡང་གདུང་བར་འགྱུར་བས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་སྡུག་བསྔལ་དང་བཅས་པར་ འགྱུར་ཏེ་སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཞེ་སྡང་ཟུག་རྔུའི་སེམས་འཆང་ན། ཡིད་ནི་ཞི་བའི་ཉམས་མི་མྱོང་། །དགའ་དང་བདེ་བ་མི་ཐོབ་ཅིང་། །གཉིད་མི་འོང་ཞིང་བརྟན་མེད་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་དེས་ཉེས་སྤྱོད་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ལ་འཇུག་པས་ན་དེའི་ལས་ཅན་ནོ། ། 1-1025 འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ལ་བརྟེན་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱུ་བརྗོད་པ་སྟེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། ཉེས་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དག །འཇིག་ཚོགས་ལྟ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །སེམས་ཁེངས་ པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདི་ནི་བདག་གོ་འདི་ནི་བདག་གིའོ་ཞེས་གཞན་དག་ལས་ལྷག་པར་རློམ་པའོ། །མི་གུས་པ་ནི་བླ་མ་རྣམས་དང་ཡོན་ཏན་ཅན་རྣམས་ལ་འགྱིང་ཞིང་ལུས་ངག་གི་སྲི་ ཞུ་མེད་པའོ། །འདིས་ཡང་སྲིད་པར་སྐྱེ་བས་ན་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་བ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཁམས་གསུམ་པའི་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དགྲ་བཅོམ་གྱི་མི་ཤེས་པ་ཉོན་མོངས་པ་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་དང་། གོང་ མ་གཉིས་ལ་ཐར་པར་འདུ་ཤེས་པ་བཟློག་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཤེས་པ་བཀག་པའམ་ཤེས་པ་མ་ཡིན་པར་དགག་པ་ལ་མི་བྱ་སྟེ་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། དེས་ན་སེམས་ལས་བྱུང་བ་གང་ཞིག་རིག་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སུ་གྱུར་པའི་ཆོས་གཞན་ཞིག་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། རིག་པའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཆོས་གཞན། །མ་རིག་མི་མཛའ་བརྫུན་སོགས་བཞིན། །ཞེས་བཤད་པ་ བཞིན་ནོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་མ་རིག་པ་དང་མི་ཤེས་པ་དང་མུན་པ་དང་ཀུན་ཏུ་རྨོངས་པ་ཞེས་བྱའོ། །འདི་ལས་ནི་ཆོས་ཏེ་ཤེས་བྱ་རྣམས་ལ་ལོག་པར་ངེས་པའི་ལྟ་བ་དང་ཐེ་ཚོམ་དང་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཀུན་ནས་ཉོན
【現代漢語翻譯】 爲了遣除對輪迴的認知，如《俱舍論》所說： 『由二界生起有欲，于內觀視故於彼，為遣除解脫之想故說。』 其中，『隨逐』是指執著，例如油脂滲入布匹等物難以去除一樣，貪慾也滲入自己的對境難以分離，故稱為執著。 三界的蘊體具有三種痛苦，故稱為痛苦。這些由三界的貪愛所成，故是產生痛苦的因。『惱害』是指意圖傷害。『觸』是指快樂。與快樂同在是安樂，不與快樂同在是痛苦。如果總是感到惱害，必然會不快樂，內心會感到痛苦。由於心隨身轉，身體也會感到痛苦，因此一切時處都伴隨著痛苦，如《入行論》所說：『懷嗔怒刺心，終不獲安寧，不生歡喜樂，睡眠亦不安。』 同樣，嗔恨會引發各種惡行，因此是惡行的因。 『依賴於有身見』是指原因，如《釋量論》所說：『一切過患皆是從有身見而生。』 『心高舉』是指認為『這是我，這是我的』，比其他人更優越。『不恭敬』是指對上師和有功德者傲慢，身語沒有侍奉。這些也會導致輪迴，因此說是痛苦的來源。『三界』是指爲了表明阿羅漢的不懂不是煩惱，以及爲了遣除對上方二界的解脫認知。 『不懂』不是指遮止知識或否定知識，因為那樣太過分了。 因此，任何從心中生起，成為與智慧相違背的其他法，如《俱舍論》所說：『與智相違之異法，無明不友虛妄等。』 名稱有無明、不懂、黑暗和完全愚癡。由此產生對所知事物產生邪見的邪見、懷疑和貪慾等各種煩惱。
【English Translation】 To counteract the perception of samsara, as stated in the Abhidharmakośa: 'Desire arises from the two realms, because of looking inward there, it is said to counteract the thought of liberation.' Here, 'following' refers to attachment. Just as oil permeates cloth and is difficult to remove, desire also permeates its object and is difficult to separate from it, hence it is called attachment. The aggregates of the three realms possess three kinds of suffering, hence they are called suffering. These are formed by the craving of the three realms, thus they are the cause of producing suffering. 'Tormenting' means intending to harm. 'Touch' means pleasure. Being together with pleasure is comfort, not being together with pleasure is suffering. If one always feels tormented, one will inevitably be unhappy, and the mind will feel pain. Because the mind follows the body, the body will also feel pain, so at all times and places one is accompanied by suffering, as stated in the Bodhicaryāvatāra: 'Harboring a mind with the thorn of anger, one will never obtain peace, one will not generate joy and happiness, and sleep will also be uneasy.' Similarly, hatred leads to various misdeeds, therefore it is the cause of misdeeds. 'Relying on the view of the aggregates' means the cause, as stated in the Pramāṇavārttika: 'All faults arise from the view of the aggregates.' 'Pride' means thinking 'This is me, this is mine,' being superior to others. 'Disrespect' means being arrogant towards teachers and those with merit, without serving them in body and speech. These also lead to samsara, therefore it is said to be the source of suffering. 'Three realms' is to show that the ignorance of an Arhat is not a defilement, and to counteract the perception of liberation in the two upper realms. 'Ignorance' does not mean preventing knowledge or negating knowledge, because that would be too extreme. Therefore, any phenomenon that arises from the mind and becomes another dharma that is contrary to wisdom, as stated in the Abhidharmakośa: 'A different dharma contrary to wisdom, ignorance, unfriendliness, falsehood, etc.' The names are ignorance, unknowing, darkness, and complete delusion. From this arise various afflictions such as wrong views, doubt, and desire, which are perverted views about knowable things.
་མོངས་པ་འབྱུང་སྟེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། 1-1026 དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་ཉེས་རྣམས་ཀྱི། །རྒྱུ་ནི་གཏི་མུག་ཡིན་བར་གསུངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བདེན་བ་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བདེན་བཞིའོ། །ཡིད་གཉིས་ནི་མཐའ་གཞན་དུ་དོགས་པའོ། །ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ངེས་ པ་མ་རྙེད་ན་དགེ་སྡིག་ལ་བླང་དོར་མི་བྱེད་པས་དགེ་བའི་ཕྱོགས་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་ལྟ་བ་ནི་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་རབ་སྟེ་ལྔ་པོ་འདི་དག་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་པ་ ཅན་དུ་ཁྱད་པར་མེད་ཡང་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐ་དད་དོ། །འཇིག་པ་ནི་མི་རྟག་པའོ། །ཚོགས་པ་ནི་དུ་མ་སྟེ་དེ་ལ་ནི་རྟག་པ་དང་གཅིག་པུར་ལྟ་བ་ཡིན་ ནོ། །ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་དག་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མདོ་ལས་དགེ་སྦྱོང་ངམ་བྲམ་ཟེ་གང་ལ་ལ་དག་བདག་དང་བདག་གིར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་དེ་དག་ནི་ཉེ་བར་ལེན་ པའི་ཕུང་པོ་འདི་དག་ལའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །བདག་གམ་བདག་གིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཐར་འཛིན་གཅོད་པའོ། །ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣམ་པར་འབྱེད་པའོ། །དེ་ལ་ རང་རྒྱུད་དུ་གྱུར་པ་ལ་ནི་བདག་ཏུ་ལྟ་ལ། གཞན་རྒྱུད་དུ་གྱུར་པ་དང་སེམས་ཀྱིས་མ་ཟིན་པ་རྣམས་ལ་ནི་བདག་གིར་ལྟ་བ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ཚེ་རང་གི་རྣམ་ཤེས་ལ་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དེའི་ཚེ་ནི་གཞན་བཞི་ལ་བདག་གིར་ལྟ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1027 དེས་མི་སྐྲག་པས་བཟོད་པ་དང་དེ་དོན་དུ་གཉེར་བས་འདོད་པ་དང་དེ་རབ་ཏུ་འབྱེད་པས་བློ་གྲོས་དང་དེ་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པས་རྟོག་པ་དང་དེ་ལ་དམིགས་པས་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་ བའི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ་ཕྱི་མ་རྣམས་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །མདོ་དེ་དང་དེ་ལས་ལྟ་བའི་བྱེ་བྲག་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ འདི་ལས་རབ་ཏུ་བྱུང་བས་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཞེས་གསུངས་སོ། །རྟག་པ་ནི་ཐེར་ཟུག་མི་འགྱུར་བའོ། །ཆད་པ་ནི་ཤི་ནས་ཉིང་མཚམས་མི་སྦྱོར་བར་འཛིན་པའོ། །དེ་ལྟར་རྟག་ཆད་དུ་འཛིན་ པའི་མཐར་ལྟུང་ན་དེ་གཉིས་དང་བྲལ་བའི་རྟེན་འབྲེལ་ཆོས་ཙམ་གྱི་དབུ་མ་མི་ཤེས་པས་དབུ་མ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་ལམ་ཉིད་ཀྱིས་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་ བ་ནི་འཇིག་ཚོགས་དང་མཐར་འཛིན་དང་ལོག་ལྟ་སྟེ་གསུམ་མོ། །ལྟ་བ་ངན་པ་འབྱུང་བ་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་དམིགས་ནས་འབྱུང་བས་ལྟ་བའི་གནས་ཤེས་གསུངས་སོ། །མཆོག་དང་ལ་སོགས་པ་བཞི་ ནི་གཅིག་གིས་གཅིག་བཤད་པར་བྱ་སྟེ་དམ་པ་ནི་མཉམ་པ་མེད་པའོ། །ལྟ་ངན་ལ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་ལས་ནི་དེ་ལ་མངོན་ཞེན་རྒྱུན་ཆགས་པ་འབྱུང་བས་ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 1-1028 ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་ཡོན་ཏན་དུ་བཟུང་ནས་དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་ལ་དམ་པར་འཛིན་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པའོ།
【現代漢語翻譯】 煩惱由此而生。《釋量論》中說： 『因此，據說無明是所有罪惡的根源。』 『真實』指的是四聖諦。 猶豫不決是指對其他邊際的懷疑。由於懷疑而無法獲得確定，因此不會對善惡進行取捨，所以稱為『善的一方』。 第二種是見，即屬於分別自性的智慧，這五者雖然在本質上與有染污的智慧沒有區別，但由於所緣和行相的差別而各不相同。 『壞滅』是指無常。 『聚集』是指眾多，因此會執著于常和一。 『對於五取蘊』，經中說：『無論哪個沙門或婆羅門，如果隨意見我或我所，那都是對於這些五取蘊。』 『我或我所』是指斷除邊執。 『如理作意』是指分別。 對於成為自相續的，執著為我；對於成為他相續的和心未把握的，執著為我所。 當執著自己的識為我時，就會執著其他四蘊為我所。 因此，不因此恐懼而安忍，併爲此而努力而生欲，並善於辨別而生智慧，並執著於此相而生分別，並緣於此而生見，具有這樣的差別。對於後面的也同樣適用。 無論從這個或那個經中出現各種不同的見解，所有這些都是從此而產生的，所以稱為『一切見』。 『常』是指恒常不變。 『斷』是指死後不再連線後有。 像這樣，如果墮入常斷二邊，就不會了解遠離二邊的緣起法性的中觀，所以稱為『中觀』，道路本身就能 निश्चित 從輪迴中解脫。 『見』是指壞聚見、邊執見和邪見，共有三種。 產生惡見是由於緣於五蘊，所以稱為『見的處所』。 殊勝等四者應互相解釋，殊勝是指無與倫比。 由於執著惡見為殊勝，因此會對它產生強烈的執著，所以稱為『惡見』。 執著惡見為功德，並以它為先導的戒律和苦行為殊勝，這就是戒禁取見。
【English Translation】 Afflictions arise from this. The Pramanavarttika says: 'Therefore, it is said that ignorance is the root of all faults.' 'Truths' refers to the Four Noble Truths. Doubt is suspicion towards other extremes. If certainty is not obtained due to doubt, then one does not adopt or reject virtue or vice, so it is called 'the side of virtue'. The second is view, which is the wisdom of the nature of conceptualization. Although these five are not different in essence from defiled wisdom, they are distinct due to the difference in object and aspect. 'Destruction' means impermanence. 'Assembly' means many, so one views it as permanent and singular. 'Regarding the five aggregates of appropriation', the sutra says: 'Whichever shramana or brahmana follows after seeing self or what belongs to self, that is regarding these five aggregates of appropriation.' 'Self or what belongs to self' means cutting off extreme clinging. 'Correctly following after' means distinguishing. Regarding what has become one's own continuum, one views it as self; regarding what has become another's continuum and what the mind has not grasped, one views it as what belongs to self. When one views one's own consciousness as self, then one views the other four aggregates as what belongs to self. Therefore, not being afraid of it, one endures, and by striving for it, desire arises, and by thoroughly distinguishing it, wisdom arises, and by grasping it as a sign, conceptualization arises, and by focusing on it, view arises, possessing such distinctions. Apply the same to the later ones as well. Whatever different kinds of views arise from this or that sutra, all of them arise from this, so it is called 'all views'. 'Permanent' means unchanging and constant. 'Cut off' means holding that after death, there is no connection to the next existence. Thus, if one falls into the extremes of permanence and annihilation, one will not understand the Middle Way of dependent origination, which is separate from these two, so it is called 'Middle Way', and the path itself certainly arises from cyclic existence. 'View' means the view of the aggregates, the view of clinging to extremes, and wrong view, there are three. Wrong views arise because they focus on the five aggregates, so it is called 'the place of views'. The four, 'supreme' and so forth, should be explained by each other, 'supreme' means without equal. Because one clings to wrong views as supreme, a continuous attachment to them arises, so it is called 'wrong views'. Taking wrong views as virtues, and holding the discipline and asceticism that precede them as supreme, is holding discipline and asceticism as supreme.
།དེའི་ཕྱིར་ལྟ་བ་མཆོག་ འཛིན་སྔར་བཤད་དོ། །དེ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གཉེན་པོའོ། །བརྟུལ་ཞུགས་ནི་ལུས་ངག་གི་ཆ་བྱད་གཞན་དུ་བསྒྱུར་བ་སྟེ་ཁྱི་དང་བ་ལང་དང་རྨ་བྱ་དང་གཡག་དང་རལ་ པ་དང་གཞོན་ནུའི་བརྟུལ་ཞུགས་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་གནས་ནི་དེ་གཉིས་གང་ལས་འབྱུང་བའི་ཕུང་པོ་ལྔའོ། །གཉིས་པོ་འདིས་སྡིག་པའི་དྲི་མ་འདག་པ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་འཆིང་བ་ལས་གྲོལ་ བ་དང་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱིན་པར་བྱེད་པའི་ཐར་པའི་ལམ་དུ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །དེ་གཉིས་ལ་ཇི་ཙམ་འབད་ཡང་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་མི་ནུས་པས་འབད་པ་འབྲས་ བུ་མེད་པ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱུ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འབྲས་བུ་ལའོ། །འཇིག་རྟེན་ འདི་དང་ཕ་རོལ་དང་ཕ་མ་དང་སེམས་ཅན་འབྱུང་བ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བྱེད་པ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་སྟེ་འཇིག་རྟེན་གཞན་དུ་འགྲོ་འོང་གི་བྱེད་པ་དང་རིགས་ཀྱི་ས་བོན་འཇོག་པའི་བྱེད་པ་དང་། 1-1029 ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་བྱེད་པ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགྲ་བཅོམ་པ་མེད་དོ་དཀོན་མཆོག་གསུམ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡོད་པའི་དངོས་པོ་འཇིག་པའོ། །དེ་དག་ལས་གཞན་པའི་ཕྱིན་ཅི་ ལོག་ཏུ་ལྟ་བ་རྣམ་ནི་ལོག་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པའོ། །དགེ་བའི་རྩ་བ་གཅོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་ཟག་ཁྱད་པར་ཅན་ལྟ་བ་སྤྱོད་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་དང་། ཡུལ་ཁྱད་པར་ཅན་ རྒྱུ་འབྲས་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་ན་རྒྱུད་ལ་དགེ་བ་རྒྱུན་ཆད་ཀྱི་ལོག་ལྟ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །བྱེད་ལས་གཞན་གསུམ་ནི་ལོག་ལྟ་གཞན་རྣམས་ལའང་ཡོད་པར་རུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ལྟ་ བའི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལ་དོན་དྲུག་གི་དང་པོ་ལྟ་བ་དེ་དག་གཉིས་སུ་བསྡུ་བ་ནི་དང་པོ་བཞི་སྒྲོ་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཤེས་བྱ་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བས་ བདག་དང་བདག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་སྒྲོ་འདོགས་ཤིང་མཐར་འཛིན་གྱིས་བདག་དེ་རྟག་གོ་མི་རྟག་གོ་ཞེས་ཁྱད་པར་དུ་སྒྲོ་འདོགས་སོ། །ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན་གྱིས་ལྟ་བ་ངན་པ་ལ་མཆོག་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་གྱིས་དེ་ཉིད་ལ་དག་གྲོལ་གྱི་རྒྱུར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཅིག་ནི་ཕལ་ཆེར་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལོག་ལྟ་འགའ་ཞིག་ནི་དབང་ཕྱུག་འགྲོ་བའི་བྱེད་པོ་ལ་སོགས་པར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1030 གཉིས་པ་ལྟ་བ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་གང་ལས་བྱུང་བཤད་པ་ནི་མདོ་སྡེ་ཚངས་པའི་དྲ་བ་དང་ས་བཅོ་ལྔ་པའི་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱི་ས་དང་དེའི་བསྡུ་བ་ལ་སོགས་པ་ནས་སྔོན་གྱི་མཐའ་ ལ་རྟོག་པའི་ལྟ་བ་བཅོ་བརྒྱད་དང་། ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་རྟོག་པའི་ལྟ་བ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་བཤད་པ་དེ་ཡིན་ཏེ་འདི་དག་
【現代漢語翻譯】 因此，之前已經解釋了『執著于殊勝見』（lta ba mchog 'dzin）。其中，戒律是破戒之戒的對治。苦行是指改變身語的行為方式，例如狗、牛、孔雀、牦牛、髮髻和年輕人的苦行等。這二者的處所是產生它們的五蘊。通過這二者，可以去除罪惡的污垢，從煩惱的束縛中解脫，並能從輪迴中徹底解脫，這是對詞語的修飾。無論對這二者付出多少努力，都無法從輪迴中徹底解脫，因此被稱為『徒勞無益』。『沒有善與非善』意味著否認因。『沒有這二者的果報』意味著否認果。『沒有今世和來世，沒有父母，沒有眾生』意味著否認作者，即否認前往其他世界的行為，否認播下種子的行為，以及否認連線相續的行為。『沒有阿羅漢，沒有三寶』意味著摧毀存在的事物。除了這些之外，顛倒的觀點都是錯誤的分別念。『斷絕善根』意味著如果特殊的人，即具有強烈觀點、行為和根器的人，否認因果，那麼相續中的所有邪見都會中斷善的延續，但並非所有邪見都能做到。其他三種行為也可能存在於其他邪見中。第三，解釋觀點的差別，分為六個方面。首先，將這些觀點歸納為兩類：前四種觀點是由於對五蘊的認知，執著于『有身見』（'jig tshogs la lta ba），將『我』（bdag）和『我所』（bdag gi）執著為實有，並以『邊執見』（mthar 'dzin）區分『我』是常還是無常。『執著于殊勝見』（lta ba mchog 'dzin）認為錯誤的觀點是殊勝的，而『執著于戒律和苦行』（tshul khrims dang brtul zhugs mchog 'dzin）則認為它們是獲得清凈和解脫的原因。『大多數』意味著某些邪見執著于自在天（dbang phyug）是創造者等。 第二，解釋六十二見（drug cu rtsa gnyis）的來源，即在《梵網經》（mdo sde tshangs pa'i dra ba）和《十五地經》（sa bco lnga pa'i rtog dpyod kyi sa）及其彙集中，解釋了十八種對過去的邊際進行思辨的觀點，以及四十四種對未來的邊際進行思辨的觀點。
【English Translation】 Therefore, the 'clinging to superior views' (lta ba mchog 'dzin) has been explained earlier. Among them, discipline is the antidote to the discipline of immorality. Asceticism refers to transforming the behavior of body and speech, such as the asceticism of dogs, cows, peacocks, yaks, matted hair, and youths. The location of these two is the five aggregates from which they arise. Through these two, one can remove the stains of sin, be liberated from the bonds of affliction, and be definitively liberated from samsara, which is a decoration of words. No matter how much effort is put into these two, one cannot be definitively liberated from samsara, so it is said to be 'effort without fruit'. 'There is no good or non-good' means denying the cause. 'There is no result of these two' means denying the result. 'There is no this world or the next, no parents, no sentient beings' means denying the agent, that is, denying the act of going to other worlds, denying the act of planting seeds, and denying the act of connecting rebirths. 'There are no Arhats, no Three Jewels' means destroying existing things. Apart from these, the reversed views are all wrong discriminations. 'Cutting off the root of virtue' means that if a special person, that is, a person with strong views, behavior, and faculties, denies cause and effect, then all the wrong views in the continuum will interrupt the continuation of virtue, but not all wrong views can do so. The other three actions may also be present in other wrong views. Third, explaining the differences in views is divided into six aspects. First, summarizing these views into two categories: the first four views are due to the perception of the five aggregates, clinging to the 'view of the aggregates of existence' ('jig tshogs la lta ba), clinging to 'self' (bdag) and 'what belongs to self' (bdag gi) as real, and distinguishing whether 'self' is permanent or impermanent with 'extreme views' (mthar 'dzin). 'Clinging to superior views' (lta ba mchog 'dzin) considers wrong views to be superior, while 'clinging to discipline and asceticism' (tshul khrims dang brtul zhugs mchog 'dzin) considers them to be the cause of obtaining purity and liberation. 'Mostly' means that some wrong views cling to Ishvara (dbang phyug) as the creator, etc. Second, explaining the origin of the sixty-two views (drug cu rtsa gnyis), that is, in the Brahma Net Sutra (mdo sde tshangs pa'i dra ba) and the Fifteen Bhumi Sutra (sa bco lnga pa'i rtog dpyod kyi sa) and its compilation, the eighteen views that speculate on the past extreme and the forty-four views that speculate on the future extreme are explained.
ད་ལྟར་གྱི་དུས་ན་ངེས་པ་མེད་ཡང་དང་པོ་བྱུང་བའི་ ཚེ་ཡུལ་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་གཉིས་དང་མ་འོངས་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་རྟོག་པ་ལ་སྔོན་དང་ཕྱི་མ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ལའང་། རྟག་དང་ཁ་ཅིག་རྒྱུ་མེད་དང་། མཐའ་ ལྡན་དེ་བཞིན་ལྷ་མི་སྤོང་ཞེས་བྱ་བ་ལྔ་ལས་རེ་ཤིག་རྟག་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་བཞི་ནི་ཕྱི་རོལ་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པས་བར་བསྐལ་ཉི་ཤུ་དང་བཞི་བཅུ་དང་བརྒྱད་ཅུ་དྲན་པ་ དང་། ཡང་སེམས་ཅན་ཁ་དོག་བཟང་པོ་དང་ངན་པ་ཤི་ནས་དེ་དང་དེ་ཉིད་དུ་སྐྱེ་བ་མཐོང་ནས་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་འདི་རྟག་པ་ཡིན་ཞེས་ལྟ་བ་བཞིའོ། །ཁ་ཅིག་རྟག་པར་སྨྲ་བ་ རྣམས་ཀྱི་བཞི་ནི་ཚངས་པ་ཆེན་པོའི་འཁོར་ནས་ལྷ་འགའ་ཞིག་ཤི་འཕོས་ཏེ་མིར་སྐྱེས་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་མངོན་ཤེས་བསྒྲུབས་ནས་བལྟས་པས་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་མ་ཤི་བ་མཐོང་སྟེ་སྤྲུལ་པ་པོ་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་ནི་རྟག་ལ་དེས་སྤྲུལ་པའི་ལྷ་གཞན་ནི་མི་རྟག་ཅེས་ལྟ་བ་དང་། 1-1031 ཡང་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་དབང་པོ་ལྔ་དང་འབྱུང་བ་བཞི་འགག་ཅིང་སེམས་མི་འགག་པར་མཐོང་ནས་དེ་ནི་མི་རྟག་ལ་དེ་རྟག་གོ་ཞེས་ལྟ་བ་དང་། ཡང་རྩེད་མོས་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ ཞེས་བྱ་བའི་འདོད་ལྷ་ཡོད་དེ་དེ་དག་ག་ཞ་དང་རྩེད་མོས་དྲན་ཤེས་བཞིན་ཉམས་པས་ཤི་སྟེ་སྔ་མ་བཞིན་དུ་གྱུར་ནས་བལྟས་པས་རང་གི་ཟླ་བོ་མ་ཤི་བ་མཐོང་སྟེ་ལྷ་རྩེ་ བས་བསླུས་པ་རྣམས་ལས་གང་དག་རྩེད་མོ་ལ་ཤིན་ཏུ་དགའ་བ་དེ་དག་ནི་མི་རྟག་ལ་ལྷ་གཞན་ནི་རྟག་གོ་ཞེས་ལྟ་བ་དང་། ཡང་ཡིད་ཀྱི་སྡང་བ་ཅན་ཞེས་བྱ་བའི་འདོད་ལྷ་ ཡོད་དེ་དེ་དག་རང་གི་ཟླ་བོ་ལ་སྡང་བ་སྐྱེས་པས་བསོད་ནམས་ཟད་ནས་ཤི་སྟེ་སྔ་མ་བཞིན་གྱུར་པས་བལྟས་ནས་ལྷ་ཡིད་འཁྲུགས་པ་དེ་དག་ནི་མི་རྟག་ལ་གཞན་ནི་རྟག་གོ་ ཞེས་ལྟ་བ་བཞི་སྟེ་བརྒྱད་དོ། །རྒྱུ་མེད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་གཉིས་ལས་བསམ་གཏན་ལ་བརྟེན་པ་ནི་རྒྱུ་ཚོགས་སྔར་ཡོད་མ་མཐོང་བར་འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་གཟུགས་མེད་པ་ནས་འདོད་པར་ སྐྱེ་བ་ན་སེམས་དང་གཟུགས་གློ་བུར་དུ་སྐྱེ་བ་མཐོང་བ་དང་། རྟོག་གེ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་ཕྱི་རོལ་པ་དག་གིས་རྒྱུའི་ཚོགས་པ་སྔར་ཡོད་མ་མཐོང་བར་ཆར་རླུང་ལ་སོགས་པ་གློ་བུར་དུ་བྱུང་བ་མཐོང་ནས་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་མེད་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ལྟ་བ་གཉིས་ཏེ་བཅུའོ། ། 1-1032 མཐའ་དང་ལྡན་མི་ལྡན་དུ་སྨྲ་བའི་བཞི་ནི་ཕྱི་རོལ་པས་སྟེང་དུ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་དང་འོག་ཏུ་མནར་མེད་ཀྱི་བར་མཐོང་ནས་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ཞེས་དང་། ཐད་ཀར་མཐར་ ཐུག་པ་མེད་པར་མཐོང་ནས་མཐའ་དང་མི་ལྡན་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་མིའི་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ལ་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ནི་མཐའ་དང་མི་ལྡན་པས་མཐའ་ཡོད་མེད་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་དང་། ཡན་ མན་དུ་མེད་པ་མ་ཡིན་ཞིང་ཐད་ཀར་ཡོད་པ་མ་
【現代漢語翻譯】 在當今時代，當無常首次出現時，根據已逝、現在和未來三時進行思考，並稱之為'前'和'后'。其中，關於'最初'，有五種觀點：'常恒'、'某些無因'、'有邊際'、'同樣地，天人捨棄'。首先，主張常恒的觀點有四種：外道通過神通憶起二十、四十和八十中劫；或者，看到眾生美好的或醜陋的身體死去後，又以同樣的形式轉生，從而認為'我和世界是常恒的'。主張某些事物是常恒的觀點也有四種：一些天神從大梵天的眷屬中死去並轉生為人，然後出家修行並獲得神通，看到大梵天沒有死去，從而認為'化身者大梵天是常恒的，而他所化現的其他天神則不是常恒的'；或者，看到大梵天的五根和四大滅盡，而心識不滅，從而認為'那些是無常的，而這個是常恒的'；或者，存在一種名為'嬉戲失念'的欲天，他們因嬉戲和玩樂而失去正念，然後死去並像以前一樣轉生，看到他們的同伴沒有死去，從而認為'那些被天神的嬉戲所迷惑的人是無常的，而其他天神是常恒的'；或者，存在一種名為'意生嗔恨'的欲天，他們對自己的同伴生起嗔恨，福報耗盡而死去，然後像以前一樣轉生，看到那些心意錯亂的天神是無常的，而其他的則是常恒的'。這四種觀點加起來共有八種。 主張無因論的有兩種：一種是基於禪定的觀點，即在沒有看到先前存在的因緣和合的情況下，從無想和無色界轉生到欲界時，看到心識和色法突然產生；另一種是基於推理的觀點，即外道們在沒有看到先前存在的因緣和合的情況下，看到雨、風等突然出現，從而認為'我和一切世界都是無因而生的'。這兩種觀點加起來共有十種。 主張有邊際和無邊際的有四種：外道們向上看到第四禪天，向下看到無間地獄，從而認為'我和世界是有邊際的'；或者，看到沒有直接到達盡頭，從而認為'沒有邊際'；或者，有些人認為人間是有邊際的，而梵天界是沒有邊際的，因此既是有邊際的又是無邊際的；或者，認為上下沒有，而直接有。
【English Translation】 In this present time, when impermanence first arises, based on the past, present, and future, thoughts are categorized as 'before' and 'after.' Among these, regarding 'the beginning,' there are five views: 'eternal,' 'some without cause,' 'finite,' 'similarly, gods abandon.' First, the views asserting eternality are four: externalists, through clairvoyance, remember twenty, forty, and eighty intermediate kalpas; or, seeing beings with beautiful or ugly bodies die and then be reborn in the same form, they conclude, 'I and the world are eternal.' The views asserting some things are eternal are also four: some gods from the retinue of Great Brahma die and are reborn as humans, then renounce the world, cultivate clairvoyance, and see that Great Brahma has not died, thus believing, 'The emanator, Great Brahma, is eternal, while the other gods emanated by him are not eternal'; or, seeing that the five senses and four elements of Great Brahma cease, but consciousness does not cease, they conclude, 'Those are impermanent, but this is eternal'; or, there exists a desire realm god called 'playful forgetfulness,' who, through play and amusement, loses mindfulness, then dies and is reborn as before, seeing that their companions have not died, thus believing, 'Those who are deceived by the play of the gods are impermanent, while the other gods are eternal'; or, there exists a desire realm god called 'mindful hatred,' who, upon generating hatred towards their companions, exhausts their merit and dies, then is reborn as before, seeing that those mentally disturbed gods are impermanent, while the others are eternal.' These four views total eight. Those who assert causelessness have two views: one based on meditative concentration, where, without seeing the previously existing causes and conditions, upon being born from the formless and formless realms into the desire realm, they see consciousness and form arise suddenly; the other based on reasoning, where externalists, without seeing the previously existing causes and conditions, see rain, wind, and so on arise suddenly, thus believing, 'I and all the worlds arise without cause.' These two views total ten. Those who assert finitude and infinitude have four views: externalists, looking upwards to the fourth dhyana and downwards to Avici hell, conclude, 'I and the world are finite'; or, seeing that there is no direct end, they conclude, 'There is no limit'; or, some believe that the human world is finite, while the Brahma world is infinite, thus it is both finite and infinite; or, they believe that there is no up and down, but there is directly.
ཡིན་པས་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པར་ལྟ་བ་སྟེ་བཅུ་བཞིའོ། །ལྷ་མི་སྤོང་བ་རྣམས་ཀྱི་བཞི་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཤེས་པ་ཞན་ཞིང་དབང་ པོ་རྟུལ་བ་དང་། རང་གི་གྲུབ་མཐའ་ལ་བློ་མ་བྱང་བ་དང་། བྱང་ཡང་མ་ངེས་པ་དང་། ངེས་པ་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་ཅན་གྱི་གང་ཟག་བཞི་ལ་དགེ་མི་དགེའི་འབྲས་བུ་དང་ཚེ་སྔ་ ཕྱི་དང་བདེན་བཞི་ལ་བརྩམས་ནས་དྲིས་པ་ན་རིམ་པ་ལྟར་དེ་དག་ཡེ་མི་ཤེས་པ་དང་། གསལ་བར་མི་ཤེས་པ་དང་། ཤེས་ཡང་ལུང་རིགས་ཀྱིས་མ་ངེས་པས་བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པས་འཇིགས་པ་ དང་། གཞན་ཁ་ཟླར་མ་མཐོང་བ་དང་བརྫུན་སྨྲས་ན་ཕྱི་མ་ལ་ལྷར་མ་སྐྱེས་ཀྱི་དོགས་ནས་འཇིགས་ཏེ་བདག་ནི་ལྷ་མི་སྤོང་བ་ལགས་སོ་ཞེས་སྨྲ་བ་སྟེ་བཅོ་བརྒྱད་ནི་སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་ཞེས་བྱའོ། ། 1-1033 ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་རྟོག་པའི་ལྟ་བ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་ནི། འདུ་ཤེས་ཡོད་དང་འདུ་ཤེས་མེད། །གཉིས་ཀ་མྱང་འདས་ཆད་སྨྲ་ལྔ། །ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་དེ་ལ་དང་པོ་འདུ་ཤེས་ཡོད་པར་སྨྲ་ བའི་བཅུ་དྲུག་ནི་ཕྱི་རོལ་པ་བདག་གཟུགས་ཡོད་མེད་གཉིས་ལས་གཟུགས་ཅན་དང་འདུ་ཤེས་ཡོད་མེད་གཉིས་ལས་ཡོད་པ་བདེན་གྱི་གཞན་ནི་གཏི་མུག་གོ་ཞེས་ལྟ་བ་ནི་བདག་གཟུགས་ཅན་འདུ་ཤེས་ ཅན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་བ་འདུ་ཤེས་ཅན་བཞི་དང་། བདག་མཐའ་དང་ལྡན་པ་དང་། མི་ལྡན་པ་དང་། གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ དང་། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་འདུ་ཤེས་ཅན་བཞི་སྟེ་བརྒྱད་དང་། བདག་བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་དང་། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་འདུ་ཤེས་ཅན་བཞི་སྟེ་བཅུ་གཉིས་དང་། ཕུང་ པོ་ལྔ་དང་བདག་གཅིག་པ་དང་ཐ་དད་པའམ་ཡང་ན་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་བདག་གཅིག་ལས་མེད་པ་དང་རེ་རེ་ཡོད་པར་ལྟ་བ་གཉིས་སམ། བདག་ལ་ཆུང་ངུ་དང་། ཚད་མེད་པ་འདུ་ ཤེས་ཅན་དུ་ལྟ་བ་གཉིས་སྟེ་བཅུ་དྲུག་ནི་རིམ་པ་བཞིན་གཟུགས་ཡོད་མེད་དང་། མཐའ་ཡོད་མེད་དང་། བདེ་སྡུག་དང་། གཅིག་དང་། ཐ་དད་དང་། ཆུང་ངུ་དང་ཚད་མེད་པའི་མཐའ་ལ་རྟོག་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1034 གཉིས་པ་འདུ་ཤེས་མེད་པར་སྨྲ་བའི་བརྒྱད་ནི་དང་པོ་གཉིས་འདུ་ཤེས་མེད་པར་སྨྲ་བ་དང་སྦྱར་བས་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་ཏེ་བདག་གཟུགས་ཅན་འདུ་ཤེས་མེད་པ་ཅན་ནས་བདག་མཐའ་ཡོད་མེད་གཉིས་ ཀ་མ་ཡིན་པ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་ཅན་གྱི་བར་རོ། །གསུམ་པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པར་སྨྲ་བའི་བརྒྱད་ནི་ཡང་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་དབྱེ་བ་བརྒྱད་ལ་བདག་གཟུགས་ཅན་འདུ་ཤེས་ཡོད་པའང་ཡིན་ལ་ མེད་པའང་ཡིན་པ་འདི་ཉིད་བདེན་གྱི་གཞན་ནི་བརྫུན་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་སྦྱར་བའོ། །བཞི་པ་ཚེ་འདི་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་སྨྲ་བའི་ལྔ་ནི་འདོད་ཡོན་ལྔ་ལ་མི་འཛེམ་ པར་ལོངས་སྤྱད་ན་ཚེ་འདི་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བར་ལྟ་བ་དང་། བསམ་གཏན་བཞི་ཐོབ་ན་ཚེ་འདི་ལ་མྱ་ངན་ལས
【現代漢語翻譯】 因此，認為兩者都不是的觀點共有十四種。那些否認存在來世的四種人，是因為他們天生知識匱乏，感官遲鈍；對自己的宗派理論不熟悉；即使熟悉了也不確定；以及那些即使確定了也傲慢自大的人。當詢問他們關於善與非善的果報、前世後世以及四聖諦時，他們依次完全不知道這些，或者不清楚，或者即使知道了，也因為沒有用教理和邏輯確定而害怕辯論和考察，或者認為沒有人能勝過自己，或者害怕說謊后不能轉生為天人，於是說『我是否認來世的人』。這十八種觀點被稱為對前際的臆測。 對后際的臆測有四十四種觀點：『有想』和『無想』，『兩者皆是』，『斷滅論』五種。首先，認為『有想』的觀點有十六種，外道認為在『我』和『色』的有無兩種情況中，『有色』和『有想』是真實的，其他的都是愚癡。因此，他們認為『我是有色、有想的』。同樣，還有『我是無色』、『我是兩者皆是』、『我是兩者皆非』這四種『有想』的觀點。『我』有邊際、無邊際、兩者皆是、兩者皆非這四種『有想』的觀點，共有八種。『我』是快樂的、痛苦的、兩者皆是、兩者皆非這四種『有想』的觀點，共有十二種。或者認為五蘊和『我』是一體的或他體的，或者認為一切眾生只有一個『我』，或者認為每個眾生都有一個『我』這兩種觀點，或者認為『我』是微小的或無限大的這兩種『有想』的觀點，共有十六種，這些依次是對色有無、邊際有無、苦樂、一異、微小和無限大的臆測。 第二，認為『無想』的觀點有八種，與前兩種『認為無想』的觀點結合，就變成了八種，即從『我是有色、無想的』到『我是非有邊際也非無邊際的無想的』。第三，認為『兩者皆是』的觀點有八種，也是與前兩種的八種分類結合，即認為『我是有色，既有想也無想，這才是真實的，其他的都是虛假的』等等。第四，認為在此生證得寂滅的觀點有五種，即認為如果不禁忌五妙欲而盡情享受，就能在此生證得寂滅；或者認為如果獲得四禪，就能在此生證得寂滅。
【English Translation】 Therefore, the view that neither is the case is fourteen in total. The four types of people who deny the afterlife are those who are naturally deficient in knowledge and have dull senses; those who are not familiar with their own sectarian theories; those who, even if familiar, are uncertain; and those who, even if certain, are arrogant. When asked about the fruits of virtue and non-virtue, past and future lives, and the Four Noble Truths, they successively do not know these at all, or are not clear about them, or even if they know them, they fear debate and examination because they have not been determined by scripture and logic, or they think that no one can surpass them, or they fear that if they lie, they will not be reborn as gods, and so they say, 'I am one who denies the afterlife.' These eighteen views are called speculations about the past extreme. There are forty-four views of speculation about the future extreme: 'Having perception' and 'Having no perception,' 'Both are,' 'Annihilationism,' five in total. First, there are sixteen views that assert 'Having perception.' Outsiders believe that among the two possibilities of 'self' and 'form' being existent or non-existent, 'having form' and 'having perception' are true, and the others are ignorance. Therefore, they believe 'I am having form and having perception.' Similarly, there are four views of 'having perception' that are 'I am without form,' 'I am both,' 'I am neither.' There are four views of 'having perception' that 'I' have boundaries, no boundaries, both, or neither, totaling eight. There are four views of 'having perception' that 'I' am happy, suffering, both, or neither, totaling twelve. Or, the two views that the five aggregates and 'I' are the same or different, or that all sentient beings have only one 'self,' or that each being has one 'self,' or the two views that 'I' am small or immeasurable, totaling sixteen, which are successively speculations about the extremes of form being existent or non-existent, boundaries being existent or non-existent, happiness and suffering, sameness and difference, smallness and immeasurability. Second, there are eight views that assert 'Having no perception,' which, combined with the previous two views of 'asserting no perception,' become eight, from 'I am having form and having no perception' to 'I am neither having boundaries nor having no boundaries and having no perception.' Third, there are eight views that assert 'Both are,' which are also combined with the eight divisions of the previous two, that is, believing 'I am having form, both having perception and having no perception, this is true, and the others are false,' and so on. Fourth, there are five views that assert attaining Nirvana in this life, that is, believing that if one does not abstain from the five objects of desire and enjoys them to the fullest, one can attain Nirvana in this life; or believing that if one attains the four dhyanas, one can attain Nirvana in this life.
་འདའ་བར་ལྟ་བ་ལ་བཞིའོ། །ལྔ་པ་ཆད་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་ བདུན་ནི་འདོད་ཁམས་ཀྱི་མི་འབྱུང་བ་བཞིའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་འདི་དག་མ་ཤིའི་བར་ཡོད་ཅིང་ཤི་ནས་ཡེ་མེད་དུ་འགྲོ་བར་ལྟ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ཀྱི་ལྷ་གཉིས་ དང་། གཟུགས་མེད་སྐྱེ་མཆེད་རིས་བཞི་སྟེ་དྲུག་ལའང་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་ལྟ་བ་སྟེ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་གཞུང་དུ་སྟོན་པ་ནི་སྔོན་གྱི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་གཉིས་སམ་ནི་མཐར་འཛིན་དང་ལོག་ལྟ་སྟེ་དེ་གཉིས་ཡོད་ན་དེ་དག་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1035 ཐམས་ཅད་ལས་ནི་ལྔ་ཆར་ཏེ་ལྔ་ཆར་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་ལ་དེས་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་མཚན་ཉིད་ལ་བརྟགས་ན་གཉིས་དང་འཁོར་དང་བཅས་པ་ལ་བརྟགས་ ན་ཐམས་ཅད་ལས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ན་བྱུང་བའི་སྒྲ་རང་བཞིན་བརྗོད་པར་བྱས་ན་གཉིས་སམ་ལྔ་པོའི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་འཇིག་ལྟའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་ན་ ལྔ་ཀའི་རང་བཞིན་དུ་རུང་ལ་རྒྱུ་མེད་དང་ཆད་སྨྲ་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་ཀྱང་ལོག་ལྟ་ཙམ་དུ་འགྱུར་ཞིང་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མཐར་འཛིན་གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་ཏེ་ལྷ་མི་སྤོང་བའང་ཡོད་མཐར་འཛིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གང་དུ་འདུས་པ་ནི་དེ་ལས་སྐྱེས་ཤིང་དེས་ཁྱབ་པས་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བར་འདུས་པ་ཡིན་ཏེ་ཡུམ་ལས། འཇིག་ཚོགས་ལྟ་བར་ལྟ་བ་དྲུག་ཅུ་གཉིས་འདུས་ལྟར། །དེ་ བཞིན་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་འདི་དག་འདུས་པར་གསུངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལྟ་བ་བཅུ་བཞི་གང་ལས་བྱུང་བ་བཤད་པ་ལ་སྔོན་གྱི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པའི་ལྟ་བ་ བཞི་ནི་གྲངས་ཅན་པ་རྣམས་ནི་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་པ་དང་། རྒྱང་འཕེན་པ་རྣམས་ནི་ཞིག་ནས་སླར་མི་སྐྱེ་བས་མི་རྟག་པ་དང་། གཅེར་བུ་པ་རྣམས་ནི་རང་བཞིན་རྟག་ལ་གནས་སྐབས་མི་རྟག་པས་གཉིས་ཀ་དང་། 1-1036 གནས་མ་བུ་པ་རྣམས་ནི་རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པ་གཉིས་ཀར་བརྗོད་དུ་མེད་པར་འདོད་པས་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པར་ལྟ་བ་སྟེ་བཞི་ཡིན་ལ། བདག་ནི་ཤེས་རིག་དང་འཇིག་རྟེན་ནི་གཙོ་ བོ་སྟེ་བེམ་པོ་རྣམས་ཡིན་ནོ། ཕྱི་མའི་མཐའ་ལ་བརྟེན་པ་བཞི་ནི་བདག་དང་འཇིག་རྟེན་ལ་མཐའ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་གཉིས་ཀ་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་བཞིའོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་ པ་ལ་རྟེན་པ་བཞི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་གྲོངས་ཕན་ཆད་འབྱུང་བ་དང་མི་འབྱུང་བ་དང་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་བཞིའོ། །ལུས་དང་སྲོག་གཅིག་ཡིན་ནམ་ཐ་དད་ཡིན་ ཞེས་བྱ་བ་གཉིས་ཏེ་ཕུང་པོ་དང་བདག་གཅིག་གམ་ཐ་དད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་ལྟར་བཅུ་བཞི་པོ་དེ་ནི་སྔོན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དེ་དང་དེར་གྲངས་ཅན་དང་ ནམ་མཁའི་གོས་ཅན་དང་རྒྱང་འཕེན་པ་དང་གནས་མ་བུ་པ་རྣམས་ཀྱ
【現代漢語翻譯】 對於斷見者的觀點有四種。第五種是斷滅論者，他們的七種觀點是：認為欲界的四大種（地，水，火，風）在未死亡之前存在，死亡之後則完全消失；同樣，對於欲界和色界的兩種天神，以及無色界的四種空處，也持有同樣的觀點，總共是四十四種。 在經文中闡述這些觀點時，使用了『過去』等詞語，因為如果存在二見或執見和邪見，這些觀點就會產生。五種見解都源於薩迦耶見（譯者註：Skandha，蘊，此處指五蘊），因為薩迦耶見的自效能夠產生一切。或者，如果從體性的角度來分析，可以分為兩種；如果從與其相關的角度來分析，則一切都由此產生。或者，如果將『產生』一詞理解為描述自性，那麼它就變成了兩種或五種自性的存在。 由於它是薩迦耶見的自性，因此可以歸為五種自性。除了無因論者和斷滅論者之外，其他的都只是邪見，一切都具有執見的自性，因為即使是神也不放棄執見。這些觀點都彙集在薩迦耶見中，因為它們都由此產生並被其所遍及。如《母經》所說：『六十二種見都彙集在薩迦耶見中。』同樣，這些波羅蜜多也彙集於此。 第三，解釋十四種無記見（不可知論）的來源：四種依賴於前際的見解是：數論者認為『我』（ātman）和世界是常恒的；順世論者認為毀滅后不再產生，因此是無常的；耆那教徒認為自性是常恒的，而狀態是無常的，因此是二者兼具的；勝論派認為常恒和無常都不可說是二者皆非。『我』指的是意識，而世界指的是自性，即物質。 依賴於后際的四種見解是：認為『我』和世界有邊際、無邊際、既有邊際又無邊際、既非有邊際也非無邊際。依賴於涅槃的四種見解是：如來（Tathāgata）死後存在、不存在、既存在又不存在、既非存在也非不存在。還有兩種見解是：身體和生命是一還是異，意思是蘊和『我』是一還是異。這十四種見解是過去世尊在各種僧團中，對數論者、裸體外道、順世論者和勝論派等提出的。
【English Translation】 There are four views of those who hold to annihilation. The fifth is the annihilationists, whose seven views are: the four great elements (earth, water, fire, wind) of the desire realm are believed to exist until death, after which they completely disappear; similarly, the same view is held for the two types of deities in the desire and form realms, and the four formless realms, totaling forty-four. These views are taught in the scriptures using words like 'past,' because if there are two views or clinging and wrong views, these views will arise. All five views arise from the nature of the view of the perishable aggregate (translator's note: Skandha, aggregate, here refers to the five aggregates), because the nature of the view of the perishable aggregate can generate everything. Alternatively, if analyzed from the perspective of characteristics, it can be divided into two; if analyzed from the perspective of what is related to it, then everything arises from it. Or, if the word 'arise' is understood as describing nature, then it becomes the existence of two or five natures. Since it is the nature of the view of the perishable aggregate, it can be classified as five natures. Except for those who believe in no cause and annihilationists, the others are merely wrong views, and everything has the nature of clinging, because even gods do not abandon clinging. These views all converge in the view of the perishable aggregate, because they all arise from it and are pervaded by it. As the 'Mother Sutra' says: 'Sixty-two views converge in the view of the perishable aggregate.' Similarly, these pāramitās also converge here. Third, explaining the source of the fourteen unrecordable views (agnosticism): the four views that rely on the prior extreme are: the Samkhyas believe that the 'self' (ātman) and the world are eternal; the Lokayatas believe that after destruction, there is no rebirth, so it is impermanent; the Jainas believe that the nature is eternal, while the state is impermanent, so it is both; the Vaisheshikas believe that both eternal and impermanent cannot be expressed, so it is neither. The 'self' refers to consciousness, and the world refers to nature, i.e., matter. The four views that rely on the posterior extreme are: believing that the 'self' and the world have boundaries, are boundless, are both, or are neither. The four views that rely on nirvana are: the Tathāgata (Thus Come One) exists after death, does not exist, both exists and does not exist, or neither exists nor does not exist. There are also two views: whether the body and life are one or different, meaning whether the aggregates and the 'self' are one or different. These fourteen views were presented by the past Bhagavan (Blessed One) in various sanghas to the Samkhyas, naked ascetics, Lokayatas, and Vaisheshikas, etc.
ིས་དྲིས་པ་ན་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་གང་ཟག་གི་བདག་ལ་བརྩམས་ཏེ་འདྲི་བར་མཁྱེན་ནས་དེ་ནི་མ་ གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཁྱད་པར་ལ་དཔྱོད་པ་མི་འཐད་དོ་སྙམ་ནས་ལུང་མ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། འཇིག་རྟེན་མཐའ་དང་ལྡན་ནམ་ཞེས། །ཞུས་ན་རྒྱལ་བ་མི་གསུང་བཞུགས། །གང་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཟབ་པའི་ཆོས། ། 1-1037 སྣོད་མིན་འགྲོ་ལ་མི་གསུང་བ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ན་མཁས་རྣམས་ཀྱིས། །ཀུན་མཁྱེན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་ཤེས། །ཅེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཉིད་གཞུང་དུ་སྟོན་པ་ནི་སྔོན་ཐུབ་པས་ལུང་དུ་མ་བསྟན་ པའི་དངོས་པོ་བཅུ་བཞི་པོ་རྣམས་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་གཉིས་སམ་ཐམས་ཅད་ལས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བཤད་དོ། །བཞི་པ་ཐུབ་པས་གང་ཟག་གི་བདག་བཀག་པའི་དགོངས་པ་ བཤད་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་ཉེས་པ་ནི་སྐྱོན་ནོ། །བསྩལ་བ་ནི་བཀག་པ་སྟེ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་མདོ་ལས་སོ། འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བས་ཡོངས་ཟིན་པ་ནི་དེའི་ཡུལ་ ལོ། །དེ་ལ་ཉེས་པ་རྣམ་པ་ལྔ་པོ་ཉིད་སྟོན་པ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བདག་ཡིན་ན་བདག་གི་མཚན་ཉིད་དང་མི་མཐུན་པའི་ཉེས་པ་ཡོད་དེ་བདག་ནི་རྟག་པ་དང་གཅིག་པུ་དང་ རང་དབང་ཅན་དུ་གཞན་གྱིས་བརྟགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕུང་པོ་ནི་མི་རྟག་པ་དུ་མ་གཞན་དབང་ཅན་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཕུང་པོ་མི་རྟག་པ་དང་རང་དབང་མེད་པ་ཡིན་པས་ དེའང་དེ་ལྟ་བུའི་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ཕུང་པོ་ལས་གཞན་ན་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་མེད་ན་ནི་དེ་ལ་ལུས་མེད་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་ནའང་བསྒྲིམ་སྟེ་འབད་མི་དགོས་པར་འཁོར་བ་ལས་ཐར་བར་འགྱུར་ཏེ་ལུས་ལ་སོགས་པའི་འཆིང་བྱེད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1038 འདི་ལྟར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བཞིས་བཅིངས་པས་འཁོར་བ་ན་སྡུག་བསྔལ་བ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟར་ན་དེ་ལྟ་བུའི་ཉེས་པ་རྣམ་པ་ལྔ་གནས་པའི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ གང་ཟག་གི་བདག་བཀག་པ་དེ་ནི་རིགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། །ལྔ་པ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་རིའི་རྩེ་མོ་ཉི་ཤུ་བཤད་པ་ནི་གང་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་དག་ ལ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བའི་མཐའ་ཉི་ཤུ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་གསུངས་པ་དེ་ལ་ཞེས་མངོན་པར་འབྲེལ་ཏེ་གང་དང་དེ་ནི་རྟག་ཏུ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་གཟུགས་བདག་ཡིན་པར་ལྟ་བ་ ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བདག་ཡིན་པར་ལྟ་བའི་བར་ལྔ་ནི་བདག་ཏུ་ལྟ་བའོ། །བདག་གཟུགས་དང་ལྡན་པ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་བདག་གནས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་བཅོ་ལྔ་ནི་བདག་གིར་ ལྟ་བའོ། །དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ན་བདག་གཟུགས་དང་ལྡན་པ་ནས་བདག་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་ལྡན་པའི་བར་ལྔ་ནི་འབྲེལ་བས་བདག་གིར་འགྱུར་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཕུང་པོ་ལྔ་བདག་ལ་འབྲེལ་བར་ འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་བདག་ག
【現代漢語翻譯】 當被提問時，薄伽梵（Bhagavan，世尊）知道他們都是基於人我（pudgala-atman，補特伽羅我）而提問，因為人我並不成立，所以認為不應該對差別進行分析，因此沒有回答。正如《寶鬘論》（Ratnavali）中所說：『詢問世界是否有邊際，勝者（jina，勝利者，指佛陀）保持沉默。因為如此甚深的法，不會對非器之眾宣說。因此，智者們應知，全知者是無所不知的。』正如所說的那樣。在經文中指出這一點，指的是先前佛陀沒有回答的十四個問題。『二者或全部』，如前所述。 第四，解釋了佛陀遮止人我的意圖，即『薄伽梵』。『罪過』即過失。『賜予』即遮止，出自《蘊品經》（Skandha Sutra）。『為我所攝持的蘊』，指的是它的對境。其中，顯示了五種罪過，如果色等是我的話，那麼就會有與我的特徵不符的過失，因為我被其他人認為是常、一、自在的，而蘊被認為是無常、多、不自在的。因此，蘊是無常且不自在的，所以也會有同樣的過失。如果蘊之外有我的話，如果沒有色等，那麼就會有無身的過失。即使那樣，也會不費力氣地從輪迴中解脫，因為沒有身體等束縛。如此，識被色等四者束縛，所以在輪迴中受苦。如此，由於存在這五種罪過，所以薄伽梵遮止人我是合理的。 第五，解釋了二十種有身見山峰，即對於所執取的五蘊，稱為二十種有身見邊。與『那個』相關聯，因為『哪個』和『那個』總是相關聯的。其中，從認為色是我，到認為識是我，這五種是認為我是我。從我認為我擁有色，到認為我住在識中，這十五種是認為我是我的。指出這一點，從我認為我擁有色，到我認為我擁有識，這五種是通過關聯而成為我的，因為執著五蘊與我相關聯。認為色在我中
【English Translation】 When asked, the Bhagavan (Blessed One) knew that they were all asking based on the person-self (pudgala-atman), and because the person-self is not established, he thought that it was not appropriate to analyze the differences, so he did not answer. As it is said in the Ratnavali (Precious Garland): 'When asked if the world has an end, the Victorious One (jina) remains silent. Because such a profound Dharma, it is not spoken to those who are not vessels. Therefore, the wise should know that the All-Knowing One knows everything.' As it is said. Pointing this out in the scripture refers to the fourteen questions that the Buddha did not answer earlier. 'Two or all,' as explained before. Fourth, explaining the intention of the Buddha in refuting the person-self, that is, 'Bhagavan.' 'Fault' means defect. 'Bestowed' means refuted, from the Skandha Sutra (Sutra on Aggregates). 'Aggregates taken as self' refers to its object. Among them, the five faults are shown: if form, etc., were the self, then there would be faults that do not match the characteristics of the self, because the self is considered by others to be permanent, one, and independent, while the aggregates are seen as impermanent, many, and dependent. Therefore, the aggregates are impermanent and dependent, so there would be the same faults. If there is a self outside the aggregates, if there is no form, etc., then there would be the fault of being without a body. Even then, one would be liberated from samsara without effort, because there is no bondage of the body, etc. Thus, consciousness is bound by the four, form, etc., so it suffers in samsara. Thus, because these five faults exist, it is reasonable that the Bhagavan refutes the person-self. Fifth, explaining the twenty peaks of the view of the aggregates, that is, for the five aggregates that are grasped, they are called the twenty edges of the view of the aggregates. It is related to 'that,' because 'which' and 'that' are always related. Among them, from seeing form as self to seeing consciousness as self, these five are seeing self as self. From thinking 'I possess form' to 'I dwell in consciousness,' these fifteen are thinking 'I am mine.' Pointing this out, from 'I possess form' to 'I possess consciousness,' these five become mine through association, because the five aggregates are grasped as related to the self. Thinking that form is in me
ི་ཡིན་པ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བདག་གི་ཡིན་པའི་བར་ལྔ་ནི་དབང་བསྒྱུར་བས་བདག་གིར་འགྱུར་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བདག་དབང་སྒྱུར་བར་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1039 གཟུགས་ལ་བདག་གནས་པ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་བདག་གནས་པའི་བར་ལྔ་ནི་ཐ་དད་དུ་མི་འཇུག་པས་བདག་གིར་འགྱུར་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བདག་གཅིག་ཏུ་གནས་པར་འཛིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་མ་དཔྱད་པར་བསྟན་པ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་གཞི་ནི་རང་བཞིན་ནམ་ཡུལ་ལ་བརྗོད་དོ། །ཐག་པ་ལ་སྦྲུལ་གྱི་ བློ་བཞིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དཔེར་ན་ཐག་པའི་མཚན་ཉིད་ལ་མ་དཔྱད་པར་སྦྲུལ་དུ་འཛིན་པ་བཞིན་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ལ་མ་དཔྱད་པར་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའི་བློ་ཡིན་ཏེ་ མཚན་ཉིད་ལ་དཔྱད་ན་ནི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་སྐབས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ལྔ་པ་ཉི་ཤུ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་ཐམས་ཅད་ཡང་བཏགས་པའི་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ་ཁོང་ ཁྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་ལས་གུད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དོན་དགུ་ལས་དང་པོ་ལྷན་ཅིག་འགྲོགས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ཁྲོ་བ་དང་འཁོན་འཛིན་ལ་འཕྲལ་དུ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ནི་ སེམས་ཅན་དང་སེམས་ཅན་མ་ཡིན་པའོ། །ཉེ་བར་གནས་ན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བློས་ཤེས་པའོ། །ཁོང་ཁྲོ་བོའི་ཆར་གཏོགས་པས་ནི་འདི་ཁོང་ཁྲོ་ཉིད་དུ་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །ཆད་པས་གཅོད་པ་ནི་མིག་འབྱིན་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1040 སོགས་པས་ནི་ནོར་འཕྲོག་པ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་ངོ་། །མདོར་ན་གནོད་པ་ཤོམ་པ་སྟེ་བྱེད་པའི་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །དེའི་འོག་ཏུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྲོས་པའི་འོག་ཏུའོ། །ཤར་གཉེར་བའི་ བསམ་པ་མི་གཏོང་བ་ནི་འདིས་བདག་ལ་གནོད་པ་འདི་བྱས་སོ་ཞེས་མདུད་པར་འཛིན་པའོ། །མི་བཟོད་པ་ནི་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པར་མི་བྱེད་ཀྱི་སླར་ཡང་གནོད་པ་བྱེད་ འདོད་པའོ། །གཉིས་པ་ཕན་ཚུན་གླེང་བའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་འཆབ་པ་དང་འཚིག་པ་ལ་ལེགས་པར་སྐུལ་བ་ནི་འདུན་པ་དང་ཞེ་སྡང་དང་འཇིགས་པ་དང་རྨོངས་པ་ལ་སོགས་པ་བསལ་ནས་དེ་ལ་ ཕན་པར་འདོད་པས་སྨྲ་བའོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ནི་ལྟུང་བ་སྟེ་འཁྱུད་པ་ནི་སྦེད་པའོ། །དེ་ཡང་གཏི་མུག་གིས་སྦེད་པའོ། །ལྟུང་བ་གསང་ན་འགྱོད་པར་འགྱུར་བ་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ལ་འགྱོད་ ན་ནི་ངེས་པར་ཡིད་མི་བདེ་འབྱུང་བས་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་མི་གནས་སོ། །ཁྲོ་བ་དང་འཁོན་འཛིན་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱིའང་རྗེས་ལ་བྱུང་བའི་མནར་སེམས་སོ། །བརླང་ཞིང་དྲག་ པ་ནི་མཚང་འབྲུ་ཞིང་ཞེ་གཅོད་པའོ། །བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་ནི་སྡིག་པའོ། །གསུམ་པ་རྙེད་བཀུར་ལ་ཆགས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ཕྲག་དོག་དང་སེར་སྣ་ལ་རྙེད་པ་ནི་ཡོན་འབུལ་བའོ། །བཀུར་སྟི་ནི་སྟན་འདིང་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-104
【現代漢語翻譯】 從色蘊（藏文：གཟུགས，梵文天城體：रूप，梵文羅馬擬音：rūpa，漢語字面意思：色）到識蘊（藏文：རྣམ་པར་ཤེས，梵文天城體：विज्ञान，梵文羅馬擬音：vijñāna，漢語字面意思：識）這五者，被稱為『因能控制而成為我所』，因為執著五蘊為我所能控制。 從『色蘊中有我』到『識蘊中有我』這五者，被稱為『因不容差異而成為我所』，因為執著五蘊中有一個統一的我存在。第六個是未經觀察而顯示的『壞聚見』，被稱為『壞聚見』，其中『基』指的是自性或對境。『如繩上的蛇』，比喻未經觀察繩子的特徵就執著為蛇，同樣，未經觀察色蘊等蘊的特徵就執著為我和我所的心理。如果觀察其特徵，就不會有執著為我的機會。 第五個是二十隨煩惱，都是假立的存在，因為它們不離憤怒等而存在。其中有九個意義，首先是伴隨而生的憤怒和怨恨，立即造成損害的原因是眾生和非眾生。『安住于近處』是指通過意識來了解。『屬於憤怒的一部分』表明這本身就是憤怒。『以斷來斷除』是指挖眼睛等。『等等』包括搶奪財物等。總之，是準備造成損害，『作者』一詞要分開連線。 『在那之後』是指在憤怒之後。『不放棄懷恨在心的想法』是指抓住『這個人對我造成了這樣的傷害』不放。『不能忍受』是指對於造成傷害的行為不以為然，還想再次造成傷害。第二，在相互交談時產生的虛偽和諂媚，善巧地勸說是爲了消除慾望、嗔恨、恐懼和愚癡等，想要利益對方而說的。『過失』是指墮落，『隱藏』是指掩蓋，這是以愚癡來掩蓋。如果隱藏墮落，自然會感到後悔，感到後悔必然會產生不悅，因此不會安住于快樂。憤怒和怨恨先行的，是指那兩者之後產生的苦惱。粗暴而強烈是指揭露隱私和斷絕情誼。非福德是指罪惡。第三，貪戀利養恭敬時產生的嫉妒和吝嗇，利養是指供養，恭敬是指鋪設座位等。
【English Translation】 From the form aggregate (Skt: rūpa) to the consciousness aggregate (Skt: vijñāna), these five are called 'becoming mine by being able to control,' because one clings to the five aggregates as being controllable by oneself. From 'I am in form' to 'I am in consciousness,' these five are called 'becoming mine by not allowing difference,' because one clings to a unified self existing within the five aggregates. The sixth is 'view of the perishable collection' shown without examination, called 'view of the perishable collection,' where 'basis' refers to nature or object. 'Like a snake on a rope,' it is like clinging to a snake without examining the characteristics of the rope; similarly, it is the mind that clings to self and what belongs to self without examining the characteristics of the form aggregate, etc. If one examines its characteristics, there will be no opportunity to cling to self. The fifth is the twenty secondary defilements, all of which are imputed existences, because they do not exist apart from anger, etc. Among them, there are nine meanings. First, the anger and resentment that arise together, the cause of immediately causing harm is sentient beings and non-sentient beings. 'Dwelling nearby' means knowing through consciousness. 'Belonging to the category of anger' indicates that this itself is anger. 'Cutting with cutting' refers to gouging out eyes, etc. 'Etc.' includes plundering wealth, etc. In short, it is preparing to cause harm; the word 'agent' should be connected separately. 'After that' means after being angry. 'Not abandoning the thought of harboring resentment' means holding onto 'this person has caused me such harm.' 'Unable to endure' means not being indifferent to the act of causing harm, and wanting to cause harm again. Second, the hypocrisy and flattery that arise when talking to each other, skillfully persuading is to eliminate desire, hatred, fear, and ignorance, etc., and speaking with the intention of benefiting the other person. 'Fault' refers to downfall, 'hiding' refers to concealing, which is concealing with ignorance. If one hides a downfall, it is natural to feel regret, and feeling regret will inevitably lead to unhappiness, so one will not abide in happiness. Anger and resentment preceding refers to the suffering that arises after those two. Being rude and violent means exposing secrets and severing relationships. Non-merit refers to sin. Third, the jealousy and stinginess that arise when attached to gain and respect, gain refers to offerings, and respect refers to laying out seats, etc.
1 མི་བཟོད་པར་གྱུར་པ་ཉིད་སེམས་ཁོང་ནས་འཁྲུག་པའོ། །ཡོ་བྱད་མེད་ན་ནི་རྙེད་པ་དང་བསྐུར་སྟི་བྱེད་པ་མི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཡོ་བྱད་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོ་བྱད་མ་བསྙུངས་པ་ནི་མི་ མཁོ་བ་རྣམས་ཡང་སེར་སྣས་གསོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་འཚོ་བ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་སྒྱུ་དང་གཡོ་ལ་རྙེད་བཀུར་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་དོན་དུ་སྒྱུ་བྱེད་པའོ། ། འདོད་ཆགས་དང་གཏི་མུག་གི་ཆར་གཏོགས་པས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞན་གྱི་ཡོ་བྱད་ལ་ཆགས་པ་དང་། ལོག་འཚོའི་ཉེས་པ་ལ་རྨོངས་པ་སྟེ་འདི་ནི་དེ་གཉིས་འདུས་པ་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། ། མཁས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་མ་ཡིན་པ་སྟེ་མེད་པ་ལ་ཡོད་པར་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པའོ། ། དེས་བསྒྲུབས་པའི་མལ་ཆ་ལ་སོགས་པས་འཚོ་བ་ནི་སྟོན་པས་གནང་ཞིང་ཆོས་དང་མཐུན་པས་འཚོ་ བ་མ་ཡིན་པས་ལོག་པས་འཚོ་བ་ཞེས་གསུངས་སོ། །རང་ཉེས་པ་དང་ལྡན་པར་ཤེས་ན་རྙེད་བཀུར་མ་བྱུང་གི་དོགས་ནས་རང་གི་ཉེས་པ་ཡང་དག་པར་སྒྱང་བ་ནི་སེམས་གྱ་གྱུ་བར་ གནས་ཏེ་གཞན་དྲིས་པའི་ལན་དུ་གཞན་འདེབས་པ་དང་གཏམ་རླུང་ལ་བསྐུར་བ་དང་གསལ་པོར་མི་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པ་རང་གི་ཉེས་པ་བཅབ་པའི་ཐབས་སུ་གཞན་མགོ་རྨོངས་པར་བྱེད་པའོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་འཆབ་པ་ལས་ཐ་དད་དེ། 1-1042 འཆབ་པ་ནི་དངོས་སུ་གསང་བ་ཡིན་ལ་གཡོ་ནི་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །གྱ་གྱུ་བ་ནི་མི་དྲང་བ་སྟེ་དེ་ཡོད་ན་སེམས་ལམ་དྲང་པོར་མི་འཇུག་གོ །ཡང་དག་པའི་གདམས་ངག་ནི་གང་ རྙེད་ན་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྟེ་དེ་རྙེད་པའི་བར་དུ་གཅོད་པ་ནི་རང་གི་སེམས་ཀྱི་ཚུལ་ལེགས་པར་མི་སྟོན་ན་གདམས་ངག་གི་སྣོད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྔ་པ་འབྱོར་བའི་ ཚེ་འབྱུང་བའི་རྒྱགས་པ་ལ་ལང་ཚོ་ལ་བབ་པ་ནི་ཧ་ཅང་གཞོན་པ་དང་རྒན་པ་མ་ཡིན་པའོ། །ཚེ་རིང་བའི་མཚན་མ་ནི་ཁམས་སྙོམས་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་འདི་ལས་ནི་སྲོག་ལ་ རྒྱགས་པ་སྐྱེའོ། །ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ནི་རིགས་དང་སྟོབས་དང་གཟུགས་དང་ཡིད་གཞུངས་པ་དང་བློ་གསལ་བ་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སོགས་པའོ། །དགའ་བ་དང་ཡིད་ བདེ་བ་ནི་དགའ་བདེའི་བྱེ་བྲག་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནོ། །རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །དྲུག་པ་རྒུད་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་རྣམ་འཚེ་ལ་སྙིང་བརྩེ་བ་མེད་པ་ དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་རང་གིས་འཚེ་བ་དང་གཞན་འཚེར་འཇུག་པ་དང་འཚེ་བ་ལ་ཡིད་རངས་བ་གསུམ་དང་སྦྱར་རོ། །ཡང་ན་གཅིག་གིས་གཅིག་བཤད་དོ། །ཐོ་འཚམས་པ་ནི་འཆིང་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1043 བཅུ་ཚན་གཉིས་པའི་བདུན་པ་ལྷག་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་བསླབ་པ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་ལ་འདི་གཉིས་དུག་གསུམ་ལ་འདོགས་པ་ནི་རེ་རེའམ་གཉིས་གཉིས་འདུས་པ་ ལ་གདགས་ཀྱི་གསུམ་ཀ་
【現代漢語翻譯】 無法忍受的事情在心中翻騰。如果沒有資具，就不會有獲得和尊敬，因此執著于資具。不減少資具，是因為即使是不需要的東西，也因吝嗇而積攢。第四，在生活困窘時產生的虛偽和欺騙，以及對獲得和尊敬的過度貪戀，意味著爲了這些而進行欺騙。 『屬於貪慾和愚癡』，是指貪戀他人的資具，以及對邪命的過失感到迷惑，這是將兩者結合起來而命名的。 將非賢者等功德，即沒有的功德，到處宣揚為有。依靠此獲得的床具等維持生活，並非是佛陀開許且與佛法相符的生活，因此稱為邪命。如果知道自己具有過失，擔心得不到獲得和尊敬，而隱藏自己的過失，心懷狡詐，在回答他人提問時推卸責任，將話語託付給風，不明確說明等等，都是爲了掩蓋自己的過失而迷惑他人。因此，這與隱瞞不同， 隱瞞是直接隱藏，而欺騙是其原因。狡詐是不正直，如果存在狡詐，心就不會走上正直的道路。正確的教誨是，無論得到什麼，都要如理作意，如果阻斷獲得教誨，是因為不能很好地展示自己的心，就不是教誨的法器。第五，在富裕時產生的傲慢，降臨在青春上，既不太年輕也不太年老。長壽的徵象是諸界調和等等，由此產生對生命的傲慢。任何有漏的圓滿，無論是種姓、力量、容貌、心性調柔、智慧聰敏還是享受等等。喜悅和心樂是具有煩惱的喜樂的差別。『具有根本煩惱』，將詞語進行組合。第六，在衰敗時產生的損害，『沒有慈悲心』等等三個，與自己損害、讓他人損害、以及對損害感到滿意這三者結合。或者一個解釋另一個。阻礙是束縛等等。 第二組十個中的第七個，當增上戒學衰敗時產生的無慚和無愧，將這兩者與三毒聯繫起來，是單獨或兩個結合，而不是全部三個。
【English Translation】 Intolerable things churn in the mind. If there are no possessions, there will be no gain or respect, therefore clinging to possessions. Not reducing possessions is because even unnecessary things are accumulated due to stinginess. Fourth, the deceit and deception that arise when life is difficult, and the excessive attachment to gain and respect, means deceiving for these things. 'Belonging to desire and ignorance' refers to attachment to the possessions of others, and being deluded about the faults of wrong livelihood, which is named by combining the two. Everywhere proclaiming non-virtues such as non-scholars, that is, virtues that do not exist, as existing. Sustaining life with the bedding etc. obtained in this way is not a life permitted by the Buddha and in accordance with the Dharma, therefore it is called wrong livelihood. If one knows that one has faults, fearing that one will not receive gain and respect, and hides one's faults, being cunning in mind, shifting responsibility when answering questions from others, entrusting words to the wind, not explaining clearly, etc., are all to deceive others in order to cover up one's faults. Therefore, this is different from concealment, Concealment is directly hiding, while deception is its cause. Cunning is dishonesty, and if cunning exists, the mind will not go on the path of honesty. The correct instruction is that whatever is obtained, one should apply it properly, and if one blocks the obtaining of instruction, it is because one cannot show one's mind well, and is not a vessel for instruction. Fifth, the arrogance that arises in wealth, descending on youth, is neither too young nor too old. The signs of longevity are the harmony of the elements, etc., from which arrogance towards life arises. Any contaminated perfection, whether it is lineage, strength, appearance, gentleness of mind, intelligence, or enjoyment, etc. Joy and happiness are the differences of afflicted joy and happiness. 'Having fundamental afflictions', combine the words. Sixth, the harm that arises in decline, 'without compassion', etc., the three, combine with harming oneself, causing others to harm, and being satisfied with harming. Or one explains the other. Obstruction is bondage, etc. The seventh of the second set of ten, the shamelessness and lack of embarrassment that arise when the higher training in ethics declines, linking these two with the three poisons, is either alone or two combined, not all three.
ཚོགས་པ་ལ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཆགས་སྡང་གཉིས་དུས་གཅིག་ལ་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ནི་སྡིག་པ་སྟེ་བདག་གི་བྱ་བའི་ཆ་མ་ ཡིན་པར་ཤེས་ཡང་མི་འཛེམ་པ་དང་གཞན་གྱིས་ཁྲེལ་ཡང་མི་འཛེམ་པའོ། །ཉོན་མོངས་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གྲོགས་བྱེད་པ་ནི་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་པའོ། །བརྒྱད་པ་ལྷག་པ་སེམས་ ཀྱི་བསླབ་པ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་རྨུགས་པ་དང་རྒོད་པ་ལ་སེམས་ལས་སུ་མི་རུང་བ་ནི་དེ་དང་ལྡན་ན་སེམས་བླུན་པོར་གྱུར་ནས་མི་གཡོ་ཞིང་དམིགས་པ་རྟོགས་པར་མི་ནུས་པའོ། ། ཞེས་སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་བརྟན་པ་ནི་དེ་སྐད་དུ་འཆད་དོ། །དེ་ལྟ་ན་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གྲོགས་བྱེད་མི་ནུས་ཏེ་ཆགས་སྡང་ལ་སོགས་པ་ནི་ དམིགས་པ་ལ་གསལ་བར་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སེམས་ལས་སུ་མི་རུང་བ་ནི་འདི་དང་ལྡན་ན་སེམས་དགེ་བ་ལ་བཀོལ་དུ་མི་རུང་བ་ཡིན་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་གཏི་མུག་གིས་ཁྱབ་པས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གྲོགས་བྱེད་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། 1-1044 སྡུག་པའི་མཚན་མའི་རྗེས་སུ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྔོན་རྒོད་རྒོད་པ་དང་རྩེ་རྩེ་བ་ལ་སོགས་པ་དྲན་པའི་འདོད་ཆགས་སོ། །སེམས་ཞི་བ་ནི་ཞི་གནས་ཏེ་དེ་དང་མི་མཐུན་པར་ སྐྱེས་པ་ནི་མ་ཞི་བའོ། །འདིས་ནི་སེམས་དེ་ལྟར་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ་དེས་ན་དེའི་བར་དུ་གཅོད་པ་ཡིན་ནོ། །དགུ་པ་དབང་པོ་ལྔ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ མ་དད་པ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ལ་དད་པའི་དབང་པོ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་མ་དད་པའི་ཡིད་མི་ཆེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་ཡིད་ཆེས་པ་དང་། དང་བ་དང་། འདོད་པའི་དད་པ་ གསུམ་གྱི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཏེ་མ་དད་པའི་ཡུལ་ལ་ནི་མི་སྦྱོར་བས་ལེ་ལོའི་རྟེན་བྱེད་དོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་དབང་པོ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ལེ་ལོའི་འཕྲོས་པ་ནི་རྐང་པ་རྐྱོང་བ་ལ་ སོགས་པའོ། །བདེ་བ་དང་བསོད་ཉམས་ཞེས་འདོན་པ་དེ་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་བདེ་བས་ནི་བསོད་ནམས་ལས་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་སྤྲོ་བ་ནི་དགེ་བ་ལའོ། །དྲན་པའི་དབང་པོ་ཉམས་པའི་ ཚེ་འབྱུང་བའི་བག་མེད་དང་བརྗེད་ངས་ལ་ལེ་ལོ་དང་བཅས་པ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་དུག་གསུམ་པོ་ཙམ་ནི་བག་མེད་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་དེ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1045 དགེ་བ་དང་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །མི་སྒོམ་པ་ནི་ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པའོ། །སེམས་མི་སྲུང་བ་ནི་བག་ཡངས་སུ་གཏོང་བའོ། །ཉོན་མོངས་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ དྲན་པ་ནི་དེའི་ཡུལ་ལ་འཇུག་པས་ཡུལ་དེ་ལ་སེམས་གཡེང་བར་བྱེད་དོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་དབང་པོ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ལ་ལུས་ངག་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་ནི་འགྲོ་
【現代漢語翻譯】 因為集合體並非如此，不可能同時產生貪戀和憎恨。罪過是指罪惡，即使知道不是自己的行為，也不迴避，別人責備也不迴避。所有煩惱和近煩惱的助伴，是等起因。第八，當增上心學（梵文：Adhicitta-śikṣā，梵文羅馬擬音：Adhicitta-śikṣā，漢語字面意思：增上心學）衰退時產生的昏沉和掉舉，心不適于工作，因為與之相應，心變得愚鈍，無法移動，也無法理解對境。 導師洛珠丹巴（藏文：བློ་གྲོས་བརྟན་པ་）如是說。如果是這樣，就不能成為所有煩惱和近煩惱的助伴，因為貪戀和憎恨等能使對境清晰顯現。因此，心不適于工作是指，與之相應，心不能用於善法，因為所有煩惱和近煩惱都被愚癡所遍及，所以被稱為所有煩惱的助伴。 『隨逐可愛相』是指回憶起以前的掉舉和嬉戲等產生的貪慾。心寂靜是指止觀（梵文：Śamatha-vipassanā，梵文羅馬擬音：Śamatha-vipassanā，漢語字面意思：奢摩他-毗缽舍那），與此不相應而生起的是不寂靜。這使得心如此運作，因此會中斷止觀。第九，五根（梵文：Indriya，梵文羅馬擬音：Indriya，漢語字面意思：根）及其果衰退時產生的五種不信等，當信根衰退時產生的三種不信，是不信、不喜和不欲的違品，因為不信不與對境結合，所以成為懈怠的所依。精進根衰退時產生的懈怠表現爲伸腿等。唸誦『快樂和福德衰退』，因為那樣的快樂會使福德衰退。不悅樂是指對善法不悅樂。當念根衰退時產生的放逸和忘失，被稱為伴隨懈怠，這表明僅僅三種毒（貪嗔癡）不是放逸，但卻是與放逸相應的。 善法和有漏法將被闡述。不修習是指不作意。不守護心是指放縱。與煩惱相應的憶念，因為趨入其對境，會使心散亂於該對境。當慧根衰退時產生的非正知，身語意的行為是行走等。
【English Translation】 Because aggregates are not like that, it is impossible for attachment and hatred to arise at the same time. A transgression is a sin, even if one knows it is not one's own action, one does not refrain from it, and one does not refrain even when others reproach. Being a companion to all afflictions and near afflictions is to be a co-emergent cause. Eighth, when the higher training in mind (Sanskrit: Adhicitta-śikṣā) declines, the dullness and agitation that arise make the mind unsuitable for work, because when associated with it, the mind becomes dull, unable to move, and unable to understand the object. The teacher Lodrö Tenpa (Tibetan: བློ་གྲོས་བརྟན་པ་) explains it that way. If that is the case, then it cannot be a companion to all afflictions and near afflictions, because attachment, hatred, and so on, cause the object to appear clearly. Therefore, the mind being unsuitable for work means that when associated with it, the mind cannot be used for virtuous deeds, because all afflictions and near afflictions are pervaded by ignorance, so it is said to be a companion to all afflictions. 『Following after attractive signs』 refers to the desire that arises from remembering past agitation and playfulness, and so on. Mental quiescence is calm abiding (Sanskrit: Śamatha-vipassanā), and what arises in discordance with that is non-quiescence. This causes the mind to operate in that way, and therefore it interrupts it. Ninth, when the five faculties (Sanskrit: Indriya) together with their results decline, the five non-beliefs, and so on, that arise, the three non-beliefs that arise when the faculty of faith declines are the opposites of the three faiths of belief, joy, and desire, because non-belief does not combine with the object, so it becomes the basis for laziness. The expression of laziness that arises when the faculty of effort declines is stretching the legs, and so on. Reciting 『happiness and merit decline,』 because such happiness causes merit to decline. Displeasure refers to displeasure with virtue. When the faculty of mindfulness declines, the carelessness and forgetfulness that arise, called accompanied by laziness, indicate that the three poisons (greed, hatred, and ignorance) alone are not carelessness, but are nevertheless associated with it. Virtuous and contaminated dharmas will be explained. Not meditating means not paying attention. Not guarding the mind means letting it go freely. Memory that is concordant with afflictions, because it enters its object, causes the mind to be distracted by that object. When the faculty of wisdom declines, the non-correct awareness that arises, the actions of body, speech, and mind are walking, and so on.
ལྡོག་དང་སྨྲ་བྱ་དང་སྨྲ་བྱ་མ་ཡིན་པ་དང་བསམ་བྱ་དང་བསམ་བྱ་མ་ཡིན་པའོ། །འདིས་ནི་དེ་དག་ལ་མི་ཤེས་བཞིན་འཇུག་གོ །མི་ཤེས་པ་དང་བག་མེད་པ་དང་མ་གུས་པ་ དང་ཉོན་མོངས་པ་མང་བའི་གཞི་ནི་ལྟུང་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ལྟུང་བའི་ཞེས་གསུངས་སོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་དབང་པོ་ཉམས་པའི་ཚེ་འབྱུང་བའི་གཡེང་བ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི་གཡེང་བ་གང་ཞེ་ན་ ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་རྣམ་ཤེས་ལྔ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་གཡེང་བ་ཡིན་པ་ནི་སྐྱེས་ཙམ་ཉིད་ན་ནང་དུ་མཉམ་པར་འཇོག་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བ་ནི་ཐོས་ པ་ལ་སོགས་པའོ། །མཉམ་བཞག་གི་དགེ་བ་ལ་ཞུགས་པའི་སེམས་ནང་དུ་བྱིང་བ་དང་ཕྱི་རོལ་དུ་རྒོད་པ་དང་ཤིན་དུ་སྦྱངས་པའི་བདེ་བའི་རོ་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །བདག་ལ་གཞན་ཡིད་ཆེས་པར་བྱའོ་སྙམ་པའི་བསམ་པ་ནི་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། 1-1046 ངར་འཛིན་པ་དང་ང་ཡིར་འཛིན་པ་ནི་བདག་དང་བདག་གིར་འཛིན་པའོ། །ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་ཉིད་ལ་དེའི་ཕྱོགས་ཞེས་གསུངས་སོ། །གནས་ངན་ལེན་ནི་དེ་དག་གི་ས་བོན་ནོ། །བརྟེན་ནས་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་དེ་ལས་བྱུང་བའོ། །ངའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་ལོ། །འཛིན་པ་ནི་ཐོག་མར་དེ་ལྟར་འཛིན་པའོ། །འདྲེས་པ་ནི་དེའི་འོག་ཏུ་དེ་དང་སེམས་རྒྱུད་འདྲེས་པའོ། །མཚན་ མར་འཛིན་པ་ནི་ཚོར་བ་དེ་ཉིད་ལ་ཡང་དང་ཡང་བཀྲ་བར་འཛིན་པའོ། །འདི་སྐད་དུ་དེ་དག་གིས་དགེ་བའི་ཕྱོགས་དེ་དག་མ་དག་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །སྙོམས་པར་འཇུག་ པ་གཞན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་འཕྲོ་བ་ནི་དང་པོ་ལ་གནས་པའི་ཚེ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ལ་སེམས་འཕྲོ་བའོ། །ཐེག་པ་གཞན་ལ་གནས་པའི་རྣམ་པར་འཕྲོ་བ་ནི་ཐེག་ཆེན་ལ་ གནས་ན་ཐེག་ཆུང་ལ་སེམས་འཕྲོ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །དྲུག་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཀྱང་སེམས་ཡུལ་ལ་སྤྲོས་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་འགོག་ལ། དེ་མེད་ན་ནི་ས་དང་ས་ལས་འདོད་ཆགས་དང་འབྲལ་མི་ ནུས་སོ། །དྲུག་པ་གཞི་གཞན་དུ་འགྱུར་བའང་བརྟགས་ཡོད་ཡིན་ཏེ་གཏི་མུག་ལ་སོགས་པ་ལས་གུད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་ཉམ་ཆུང་བ་དང་ངལ་བ་དང་ལུས་ལྕི་བ་དང་མུན་པའི་མཚན་མ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་རྩོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཡལ་བར་འདོར་བ་དང་བསྐུ་མཉེ་དང་སྔགས་དང་རྫས་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1047 དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ནི་སེམས་སྡུད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡང་གཉིད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་གཏི་མུག་གི་ཆར་གཏོགས་པ་ཞེས་གསུངས་སོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་སྟོན་པ་ན་ དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་འཕེན་པའི་དབང་གིས་དབྱེ་བ་ཡིན་ཏེ་བསམ་པ་བཟང་པོའི་ངང་ལ་ཉལ་བ་དང་སད་ནས་དགེ་བ་བྱ་སྙམ་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དུས་ནི་ནམ་གུང་གི་གཉིད་ དེ་སྲོད་དང་ཐོ་རངས་ནི་དགེ་སྦྱོར་གྱི་དུས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ད
ུས་མ་ཡིན་པ་ནི་དེ་ལས་གཞན་པའོ། །རིགས་པ་ནི་དུས་ཀྱི་གཉིད་དང་དུས་མ་ཡིན་ཡང་ན་བ་ལ་ཕན་པ་དང་ ལུས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཉིད་ལོག་པའོ། །མི་རིགས་པ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའི་གཉིད་དོ། །དེ་དག་ལས་མི་དགེ་བ་ཁོ་ན་གཏི་མུག་གི་ཆར་གཏོགས་ཀྱི་གཞན་ནི་མ་ཡིན་ ནོ། །སེམས་སྡུད་པ་ནི་མིག་ལ་སོགས་པའི་དབང་པོའི་སྒོ་ནས་མི་འཇུག་པར་ཀུན་གཞི་ལ་སྡུད་པའོ། །བྱ་བ་ནི་རྩོམ་པ་མ་ལུས་པའོ། །དགེ་བའི་བྱ་བ་འཆོར་བའི་རྟེན་ནི་ཉེ་བའི་ཉོན་ མོངས་པའི་གཉིད་ཀྱིས་བྱེད་དོ། །བསམས་པའི་བྱ་བ་དང་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་རང་ཉིད་སྤྲོ་བཞིན་དུ་བྱས་པའི་དགེ་མི་དགེའོ། །མ་བསམས་པའི་བྱ་བ་དང་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་དེ་གཉིས་གཞན་གྱིས་ནན་གྱིས་བྱེད་དུ་བཅུག་པའམ་ཉོན་མོངས་པས་ཟིལ་གྱིས་ནོན་ནས་བྱས་པའོ། ། 1-1048 བརྟེན་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ལས་བྱུང་བའོ། །དགེ་བ་ལ་འགྱོད་ན་མི་དགེ་བ་དང་། མི་དགེ་བ་ལ་འགྱོད་ན་དགེ་བ་དང་། ལུང་མ་བསྟན་ལ་འགྱོད་ན་ལུང་མ་བསྟན་ནམ་དགེ་བར་ འགྱུར་སྲིད་དོ། །དུས་ནི་ལྟུང་བ་མ་ཟད་ཀྱི་བར་དུའོ། །དུས་མ་ཡིན་བ་ནི་དེ་ཟད་ནས་ཡང་ངོ་། །རིགས་པ་ནི་འགྱོད་པའི་གནས་སོ། ། མི་རིགས་པ་ནི་གནས་མ་ཡིན་པའོ། །སེམས་ཀྱི་ཡིད་ ལ་གཅགས་པ་ནི་སེམས་མི་དགའ་བའོ། །དེ་དང་ལྡན་ན་སེམས་དམིགས་པ་ལ་མི་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །སེམས་པའམ་ཤེས་རབ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་ངོ་བོ་ལ་རྟོག་པ་ནི་སེམས་པ་དང་ཁྱད་པར་ ལ་རྟོག་པ་ནི་ཤེས་རབ་ལ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་ཏུ་འཚོལ་བ་ནི་འདི་ཅི་ཞིག་ཡིན་ཞེས་རྟོག་པའོ། །ཡིད་ཀྱི་བརྗོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྗོད་པ་སྒྲ་དང་དོན་རྗོད་བྱེད་དུ་འདྲ་ བས་ན་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། །དཔྱོད་པ་ནི་རྟོག་པ་དང་འདྲ་བ་ལས་སོ་སོར་རྟོག་པ་ནི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་གཉིས་ཀ་སོ་སོར་ཞིབ་ཏུ་འབྱེད་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། རྟོག་དང་ དཔྱོད་པ་རྩིང་ཞིབ་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རེག་པར་གནས་པ་དང་མི་གནས་པ་ནི་རྟོག་དཔྱོད་འགའ་ཞིག་བྱས་པས་བདེ་བར་འགྱུར་ལ་འགའ་ཞིག་ལས་སྡུག་བསྔལ་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ངན་སོང་གསུམ་དང་མི་རྟོག་དཔྱོད་ནི་ཞུམ་པ་ཤས་ཆེ་བ་དང་ཚོར་བ་ཡིད་མི་བདེ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པ་དང་ལྡན་ལ་ལྷའི་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1049 གཉིས་ཀས་ཡང་སེམས་ཀུན་ནས་འཁྲུགས་པའི་ལས་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ན་ནི་རྟོག་དཔྱོད་མེད་ལ། རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་བྱ་དགོས་པ་རྣམས་ནི་དང་པོའི་དེ་གཉིས་དྲངས་ནས་བྱེད་ པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། གཉིས་པ་སོགས་ན་ལུས་མིག་དང་། །རྣ་བའི་རྣམ་རིག་ཀུན་ནས་སློང་། །གང་ཡིན་དེ་ནི་དང་པོར་གཏོགས། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་སེམས་ལས་བྱུང་བ་དགེ་བ་དང་ ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་བྱེད་ལས་ནི་
【現代漢語翻譯】 非時（dus ma yin pa）是指與此相反的情況。理智（rigs pa）是指爲了睡眠或非時睡眠，或爲了有益於瓦塔（vata，一種體液）以及使身心適宜而入睡。非理智（mi rigs pa）是指與此相反的睡眠。在這些睡眠中，只有不善的睡眠屬於愚癡（gti mug）的範疇，其他的則不是。 收攝心（sems sdud pa）是指不通過眼等感官進入，而是收攝於阿賴耶識（kun gzhi）。行為（bya ba）是指所有造作。善行的喪失之因是近分的煩惱之睡眠所致。已思之行為和非行為（bsams pa'i bya ba dang bya ba ma yin pa）是指自己樂意而為的善與不善。未思之行為和非行為（ma bsams pa'i bya ba dang bya ba ma yin pa）是指這二者被他人強迫或被煩惱壓倒而為。 『依賴於（brten nas）』是指由此而生。如果對善行感到後悔，則是不善；如果對不善感到後悔，則是善；如果對無記感到後悔，則可能變成無記或善。時間（dus）是指直到墮罪（ltung ba）結束為止。非時（dus ma yin ba）是指墮罪結束后。理智（rigs pa）是指後悔之處。非理智（mi rigs pa）是指非後悔之處。心的不悅（sems kyi yid la gcags pa）是指心不歡喜。如果與之相應，則心不住于所緣境。依賴於心或智慧（sems pa'am shes rab la brten pa）是指對自性的分別念是心，對差別的分別念是智慧，因為要安立之故。普遍尋求（kun tu 'tshol ba）是指思索『這是什麼』。所謂的『意的言說（yid kyi brjod pa）』，是因為言說與聲音和意義的表達相似，所以如此稱呼。審慮（dpyod pa）類似於分別念，但所不同的是，審慮是對自性和差別二者進行詳細區分，如《俱舍論》所說：『分別念和審慮，粗細之差別。』 安住于觸和不安住于觸（reg par gnas pa dang mi gnas pa）是指有些思慮會帶來快樂，而有些則會帶來痛苦。也就是說，三惡道（ngan song gsum）和不思慮的人，大多是沮喪的，渴望脫離不悅意的感受和痛苦；而天人則與之相反。 二者都會使心完全散亂。第二禪（bsam gtan gnyis pa）及以上則沒有分別念和審慮，而需要分別念和審慮才能完成的事情，則是由最初的二者引導而完成的，如《俱舍論》所說：『第二禪等中，身眼和耳識，完全生起，凡是這些，都屬於最初。』 第三，心所法（sems las byung ba）中，善和煩惱的功用是
【English Translation】 『Non-time (dus ma yin pa)』 means other than that. 『Reason (rigs pa)』 means falling asleep for the sake of sleep or non-time, or for the benefit of vata (a type of humor), and to make body and mind suitable. 『Non-reason (mi rigs pa)』 means sleep contrary to that. Among these, only non-virtuous sleep belongs to the category of delusion (gti mug), and the others do not. 『Gathering the mind (sems sdud pa)』 means not entering through the gates of the senses such as the eyes, but gathering into the alaya consciousness (kun gzhi). 『Action (bya ba)』 means all actions. The basis for the loss of virtuous action is done by the sleep of the near afflictions. 『Thoughtful action and non-action (bsams pa'i bya ba dang bya ba ma yin pa)』 means virtue and non-virtue done willingly. 『Unthoughtful action and non-action (ma bsams pa'i bya ba dang bya ba ma yin pa)』 means these two are done by being forced by others or overwhelmed by afflictions. 『Relying on (brten nas)』 means arising from that. If one regrets virtue, it is non-virtue; if one regrets non-virtue, it is virtue; if one regrets indeterminate, it may become indeterminate or virtue. 『Time (dus)』 means until the end of the downfall (ltung ba). 『Non-time (dus ma yin ba)』 means after that ends. 『Reason (rigs pa)』 means the place of regret. 『Non-reason (mi rigs pa)』 means the place of non-regret. 『Mental displeasure (sems kyi yid la gcags pa)』 means the mind is not happy. If one is associated with that, the mind does not abide in the object of focus. 『Relying on mind or wisdom (sems pa'am shes rab la brten pa)』 means discriminating the essence is mind, and discriminating the difference is wisdom, because it is to be established. 『Universally seeking (kun tu 'tshol ba)』 means thinking 『what is this?』 The so-called 『verbal expression of mind (yid kyi brjod pa)』 is so called because expression is similar to sound and the expression of meaning, so it is called that. 『Examination (dpyod pa)』 is similar to discrimination, but the difference is that examination is a detailed distinction between both essence and difference, as the Treasury says: 『Discrimination and examination are coarse and subtle.』 『Abiding in contact and not abiding (reg par gnas pa dang mi gnas pa)』 means that some thoughts become pleasant, while others become painful. That is, the three lower realms (ngan song gsum) and those who do not think are mostly depressed, desiring to be free from unpleasant feelings and suffering; while the gods are the opposite. Both cause the mind to be completely disturbed. In the second dhyana (bsam gtan gnyis pa) and above, there is no discrimination or examination, and the things that need to be done by discrimination and examination are done by being led by the first two, as the Treasury says: 『In the second dhyana and so on, the body, eye, and ear consciousnesses completely arise; whatever these are, they belong to the first.』 Third, the function of virtuous and afflicted mental factors (sems las byung ba) is
ཡང་ཆོས་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱི་ལས་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་རང་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ནི་མ་དད་པ་ནས་རྣམ་པར་འཚེ་ བའི་བར་བཅུ་གཅིག་དང་གཞན་གང་དག་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་ལུང་མ་བསྟན་དུ་སྐྱེས་པ་རྣམས་ཀྱང་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །རང་གི་གཉེན་པོ་ནི་མ་ཆགས་པ་ནས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་བར་ཏེ་ བར་དུ་གཅོད་པ་ནི་དེ་དག་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བའི་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོ་སོ་སོའི་རང་བཞིན་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་ནི་གཞུང་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་མི་ ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ལ་དང་པོ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སེམས་དང་མཚུངས་པ་ལྔས་མཚུངས་པར་མི་ལྡན་པའི་འདུས་བྱས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། 1-1050 དབྱེ་བའི་གྲངས་ནི་ཉི་ཤུ་རྩ་གསུམ་ཡིན་ལ། གྲངས་དང་གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི་བརྗོད་འདོད་ཙམ་ལས་མེད་དེ་མ་ཐོབ་པ་དང་འཁྲུག་ཆོལ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་རུང་ཞིང་། གནས་བཅུ་བསྟན་པའི་ མདོ་ལས་ཀྱང་རྒྱུ་ཐུག་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ཐོབ་པ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་གཟུགས་དང་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ལས་རྫས་གཞན་དུ་ གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མི་རུང་སྟེ་ཚད་གཞན་དུ་ཚད་མ་གསུམ་གྱིས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། མ་གྲུབ་ཡང་གཞན་དུ་རྟོག་ན་འདུས་བྱས་ལས་ཀྱང་གཞན་དུ་ཡོད་པར་ཧ་ ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མདོ་སྡེ་པ་དང་སེམས་ཙམ་པ་གཉིས་ནི་བཏགས་ཡོད་དུ་འདོད་དེ་ཕུང་པོ་ལྔའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ལས། སེམས་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་གང་ ཞེ་ན། གང་དག་གཟུགས་དང་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་གནས་སྐབས་ལ་གདགས་པ་སྟེ། དེ་ཉིད་གཞན་དུ་མི་གདགས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་ཐོབ་པ་ནི་སེམས་ལ་དགེ་བ་ལ་ སོགས་པ་འཕེལ་འགྲིབ་བྱེད་པའི་གནས་སྐབས་སོ། །སྙོམས་འཇུག་གསུམ་ནི། གཟུགས་སམ་ཀུན་གཞི་ལ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་འགགས་པའི་གནས་སྐབས་སོ། །སྲོག་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རིས་མཐུན་དུ་གནས་པའི་གནས་སྐབས་སོ། ། 1-1051 རིས་མཐུན་པ་ནི་དེ་གསུམ་འདྲ་བའི་གནས་སྐབས་སོ། །སྐྱེ་བ་ནི་དེ་གསུམ་སྔར་མེད་ཐོབ་པ་དང་། རྒས་པ་དེ་གསུམ་འགྱུར་བ་དང་། གནས་པ་དེ་གསུམ་རྒྱུན་གནས་པ་དང་། མི་རྟག་པ་དེ་ གསུམ་རྒྱུན་ཆད་པའི་གནས་སྐབས་སོ། །ཚོགས་གསུམ་ནི་སྒྲའི་ཐ་སྙད་ཀྱི་གནས་སྐབས་སོ། །སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ནི་དེ་གསུམ་གྱིས་འཕགས་པའི་ཆོས་མ་ཐོབ་པའི་གནས་སྐབས་སོ། །འཇུག་པ་ལ་སོགས་པ་དགུ་ ནི་གསུམ་པོ་དེའི་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་གདགས་ཏེ་འོན་ཀྱང་གྲངས་ནི་གསུམ་པོ་དེའི་ཐ་དད་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། ། དེས་ན་འདི་དག་ནི་དགོས་པ་ལ་ལྟོས་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ་ ཇི་ལྟར་འཕེལ་འགྲིབ་དང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མི་འབྱུང་
【現代漢語翻譯】 此外，通過『所有善行的行為』等語句來表明，它所要捨棄的是與其不相符的方面，即從不信任到惱害的十一種，以及其他任何產生於煩惱和不確定的事物。它的對治是無貪等到三摩地，阻礙這些對治生起于相續之中。 不相符的方面和對治各自的自性如何，應當在經文中瞭解。第二，關於非相應的行，首先，『與分別的心不相應』，與心不相應的行，與五種心相應法不相應，這是它的定義。 分類的數量是二十三種，數量和順序並非是絕對的，只是爲了表達的方便，因為未獲得和混亂等情況有很多。在《十處經》中也講述了許多如因緣等。對此，分別說部認為，獲得等這些事物，與色、心和心所法是不同的實體，這是不合理的，因為無法通過三種量來證明。如果無法證明卻認為它是另一種事物，那麼就會導致一切有為法都與其它事物相同，這是非常荒謬的。 因此，經部宗和唯識宗都認為它是假有，如《五蘊論》中所說：『何為與心不相應的行？即對色、心和心所法的狀態進行假立，而不能對其他事物進行假立。』 其中，獲得是指心中善等增長或減少的狀態。三種等持是指色或阿賴耶識中，心和心所停止的狀態。命是指色等安住于同類中的狀態。 同類是指這三者相似的狀態。生是指這三者先前未有而新獲得的狀態；老是指這三者變化的狀態；住是指這三者持續存在的狀態；無常是指這三者持續斷滅的狀態。三組是聲音的名稱的狀態。異生是指這三者未獲得聖者之法的狀態。進入等九種，是對這三者的因果狀態進行假立，然而數量是對這三者的不同進行假立。 因此，這些都是根據需要而說的，例如增長減少以及心和心所不生起等。
【English Translation】 Furthermore, it is shown by 'the actions of all virtuous deeds' and so on, that what is to be abandoned is the aspects that are incompatible with it, namely the eleven from disbelief to harming, and also whatever arises from afflictions and uncertainty. Its antidote is non-attachment up to samadhi, hindering the arising of these antidotes in the continuum. How the nature of the incompatible aspects and the antidotes are respectively, should be understood in the scriptures themselves. Secondly, regarding non-associated formations, first, 'not associated with the discriminating mind', the non-associated formations that are not associated with the five mental concomitants, this is its definition. The number of classifications is twenty-three, and the number and order are not absolute, but only for the convenience of expression, because there are many cases such as non-attainment and confusion. In the 'Sutra of the Ten Places', many such as causes and conditions are also explained. To this, the Vaibhashikas argue that these things such as attainment are established as different entities from form, mind, and mental factors, which is unreasonable because it cannot be proven by the three valid means. If it cannot be proven and yet it is considered another thing, then it would lead to the extreme consequence that all conditioned phenomena are the same as other things. Therefore, the Sautrantikas and the Cittamatrins consider it to be nominally existent, as it is said in the 'Treatise on the Five Aggregates': 'What are the formations that are not associated with mind? They are the imputations on the states of form, mind, and mental factors, and cannot be imputed on other things.' Among them, attainment refers to the state of increase or decrease of virtues etc. in the mind. The three samapattis refer to the state where mind and mental factors have ceased in form or the alaya consciousness. Life refers to the state where form etc. abide in their respective kinds. Homogeneity refers to the state where these three are similar. Birth refers to the state where these three are newly obtained, having not existed before; aging refers to the state where these three change; abiding refers to the state where these three continue to exist; impermanence refers to the state where these three continuously cease. The three assemblies are the states of verbal terminology. The individual being refers to the state where these three have not attained the Dharma of the Noble Ones. The nine, such as entering, are imputed on the causal states of these three, however, the number is imputed on the differences of these three. Therefore, these are spoken in relation to the need, such as increase and decrease, and the non-arising of mind and mental factors.
བའི་གནས་སྐབས་དང་། འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དེ་དང་དེ་དག་བཤད་པ་བཞིན་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་ པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །འདི་རྣམས་ནི་འགྲེལ་པ་ལས་སེམས་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ནི་གནས་དང་ངོ་བོ་ཉིད་དང་བཏགས་པས་བཤད་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་བས་དེ་ཁོ་ ན་བཞིན་དུ་བཤད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་བཅུ་བཞི་བསྟན་པ་དང་། དེ་འདྲ་བའི་ཆ་མཐུན་དགུ་བསྟན་པ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ལ་དོན་བདུན་གྱི་འཕེལ་འགྲིབ་ལ་བཏགས་པའི་ཐོབ་པ་ལ་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ཆོས་རྣམས་ཞེས་བྱ་བས་ནི་གང་ལ་གདགས་པའི་གནས་བསྟན་ཏོ། ། 1-1052 འཕེལ་བ་དང་འཕེལ་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་འགྲིབ་པ་སྟེ་འདིས་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་བསྟན་ཏེ་འཕེལ་བ་ནི་དད་པ་ལ་སོགས་པ་ཆེན་པོར་གྱུར་པའོ། །འགྲིབ་པ་ནི་ཆུང་ངུ་དང་ལྡན་པའོ། །ཐོབ་ པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་བཏགས་པ་སྟོན་ཏེ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཡང་ན་ཐོག་མར་བྱུང་བ་ནི་ཐོབ་པའོ། །བར་དང་ཐ་མར་བྱུང་བ་ནི་རྙེད་པ་ དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱའོ། །འདི་རྒྱས་པར་ནི་ལྡན་པའི་གནས་སྐབས་སུ་བཤད་པར་བྱའོ། །གསུམ་པོ་དེ་ལྟར་ནི་གཞན་རྣམས་ལ་ཡང་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ལྟར་སྦྱར་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ འགགས་པ་ལ་བཏགས་པའི་སྙོམས་འཇུག་གསུམ་གྱི་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་འགྲེལ་པ་ལས། ས་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་གནས་དང་ངོ་བོ་ཉིད་དང་བཏགས་པས་བསྟན་ཏོ་ཞེས་འབྱུང་བས་དང་ པོ་ས་ནི་སེམས་ཏེ་དེ་ནི་བསམ་གཏན་གསུམ་པའི་དགེ་རྒྱས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ལ་དེའི་སྟེང་ལ་བཞི་པའི་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་སེམས་ ཀྱི་འདི་ལ་འཇུག་གོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི་འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་འདུ་ཤེས་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ཞེས་བྱ་བས་གསུངས་སོ། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་འབྲས་བུ་ཆེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ན་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡོད་དེ། 1-1053 དེ་ནི་སྔོན་སྙོམས་འཇུག་འདི་བསྒོམས་པའི་མཐུས་དེར་སྐྱེས་ནས་སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡོད་དོ། །དེ་ནས་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་ལྔ་བརྒྱར་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མེད་པར་གནས་སོ། །དེ་འཆི་ འཕོ་བའི་ཚེ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་འབྱུང་སྟེ་ཕལ་ཆེར་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་ལྟུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་ལ་ཐོས་པ་མ་བྱས་པའི་ལྷ་ དང་མི་ཁ་ཅིག་ཐར་པར་འདུ་ཤེས་ཤིང་སྙོམས་འཇུག་འདི་ལ་ཐར་པའི་ལམ་དུ་འདུ་ཤེས་ཏེ་འཇུག་གོ །དེའི་ཕྱིར་འབྱུང་བའི་འདུ་ཤེས་ནི་ཐར་པའི་འདུ་ཤེས་སམ་དེའི་ལམ་
【現代漢語翻譯】 爲了瞭解狀態和有為法的特徵等，正如對它們所作的解釋一樣，同樣也適用於其他方面。這些在註釋中提到，對於非心之行，應通過處所、自性和施設來進行理解。因此，應如實地進行解釋。 第二部分，展示了十四種不具備各自特徵的有為法，以及九種與之相似的同分。首先，在第一部分中，通過對七種意義增減的施設，即善法、不善法和無記法等，展示了所施設的處所。 增長和非增長即是減少，這展示了自性，增長是指信心等變得強大，減少是指具有微小。『獲得』等詞語則表示施設，這三者是名稱的不同形式。或者，最初產生的是獲得，中間和最後產生的是擁有。這些將在擁有的狀態中詳細解釋。這三者應根據情況適用於其他方面。第二部分，關於依於心和心所滅盡的等持，無想等持在註釋中提到：『通過地、作意、處所、自性和施設來展示。』首先，地是指心，即第三禪的離貪善根，以及未離第四禪貪慾的狀態，這表明第四禪的心進入此等持。第二，通過引導從輪迴中解脫的作意來闡述。這表明，在第四禪大果的一側，存在著無想天長壽天。他們先前通過修習此等持的力量，出生于彼處，並在出生后立即具有心和心所。然後，在五百大劫中，他們處於無心和心所的狀態。當他們死亡和轉移時，心和心所產生，並且大多數會產生邪見，從而墮入地獄。對於他們來說，一些未曾聽聞如來教言的天人和人類，會將此誤認為解脫，並將此等持視為解脫之道而進入。因此，產生的想法是解脫的想法或其道路。
【English Translation】 In order to understand the state and the characteristics of conditioned phenomena, etc., just as they are explained, the same applies to other aspects as well. These are mentioned in the commentary, that for non-mental formations, one should understand through place, self-nature, and imputation. Therefore, it should be explained as it is. The second part shows the fourteen conditioned phenomena that do not possess their respective characteristics, and the nine similar homogeneous divisions. First, in the first part, through the imputation of the increase and decrease of seven meanings, namely, virtuous, non-virtuous, and unspecified phenomena, etc., the place of imputation is shown. Increase and non-increase, which is decrease, shows the self-nature, increase meaning faith etc. becoming great, decrease meaning possessing smallness. The words 'attainment' etc. show the imputation, these three are different forms of names. Or, what arises initially is attainment, what arises in the middle and at the end is possession. These will be explained in detail in the state of possession. These three should be applied to others as appropriate. The second part, regarding the absorption based on the cessation of mind and mental factors, the absorption of non-perception is mentioned in the commentary: 'It is shown through ground, attention, place, self-nature, and imputation.' First, the ground is the mind, that is, the detachment from desire of the virtuous increase of the third dhyana, and the state of not being detached from the desire of the fourth dhyana, which shows that the mind of the fourth dhyana enters this absorption. Second, it is stated through the attention that precedes the definite emergence from samsara. This shows that on one side of the great fruit of the fourth dhyana, there is a long-lived god of non-perception. They, through the power of previously meditating on this absorption, are born there, and immediately after birth, they have mind and mental factors. Then, for five hundred great kalpas, they remain without mind and mental factors. At the time of their death and transference, mind and mental factors arise, and mostly they generate wrong views, and thus fall into the hell realms. For them, some gods and humans who have not heard the teachings of the Tathagata perceive this as liberation, and enter this absorption as the path to liberation. Therefore, the arising thought is the thought of liberation or its path.
དུ་འདུ་ཤེས་པ་ ལ་བརྗོད་དོ། །གསུམ་པ་གནས་ནི་གང་ལ་འགོག་པའི་གནས་སམ་གང་ལ་གདགས་པའི་གནས་ནི་ཀུན་གཞི་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གནས་གང་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་གནས་སུ་བརྗོད་ན་ནི་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ ཁམས་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། གཉིས་ཀ་འདོད་དང་གཟུགས་རྟེན་ཅན། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་མེད་པ་གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་རྣམས་འདི་ལ་ཐར་པའི་འདུ་ཤེས་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་འདི་ ལ་མི་འཇུག་ལ། ངན་སོང་པ་དང་མི་གང་དག་བསམ་གཏན་གྱི་རྟེན་དུ་མི་རུང་བ་དེ་དག་ཡང་མི་འཇུག་གོ །བཞི་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་བརྟན་པ་མ་ཡིན་པ་རྣམས་འགོག་པ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་བརྟན་པ་ནི་ཀུན་གཞི་དང་ཉོན་ཡིད་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པས་ཏེ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1054 དེ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཚོགས་དྲུག་འཁོར་དང་བཅས་པ་རྣམས་སོ། །འདི་སྐད་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་མཐུས་ཀུན་གཞི་ཚོགས་དྲུག་སྐྱེད་མི་ནུས་པར་བསྐྱེད་ནས་འགོག་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། ལྔ་པ་ནི་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་རང་ཉིད་ཚོགས་དྲུག་གི་འདུ་ཤེས་མེད་པའམ། འབྲས་བུ་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ཕྱིར་སྙོམས་པར་འཇུག་པས་ན་དེ་སྐད་ཅེས་བརྗོད་དོ། །འགོག་པའི་ སྙོམས་འཇུག་ལའང་དེ་ལྟར་ལྔ་ལས་དང་པོ་ས་ནི་ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལ་སྲིད་པའི་རྩེ་མོ་ལས་གྱེན་དུ་བསྐྱོད་པའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། ། འདིར་གོང་མའི་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ཞེས་མི་སྨོས་པ་ནི་སྲིད་རྩེ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་དགྲ་བཅོམ་ཡང་འདི་ལ་འཇུག་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གྱེན་དུ་བསྐྱོད་པ་ནི་དེའི་གཉེན་ པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་གསུམ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཅི་ཡང་མེད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཙམ་གྱིས་ནི་འདི་ལ་འཇུག་མི་ནུས་ཏེ། དེ་འདྲ་བའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་ཡང་འཇུག་པར་ཐལ་ བའི་ཕྱིར་རོ། །སྲིད་རྩེ་ལས་བསྐྱོད་པ་ཙམ་གྱིས་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་འབྲས་བུ་དང་པོ་གཉིས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་གྱིས་ཡང་འཇུག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ཀ་སྨོས་པས་ནི་འདི་ལ་འཕགས་པ་ཕྱིར་མི་འོང་དང་དགྲ་བཅོམ་པ་སྙོམས་འཇུག་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་བྱས་པ་རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་ལ་བསམ་གཏན་ནུས་པ་རྣམས་འཇུག་གི 1-1055 སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་དེ་ལྟ་བུ་མི་ནུས་པའི་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་མི་ནུས་པར་སྟོན་ཏོ། །དེ་བཞིན་དུ་རང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ལྟ་བུས་འཇུག་ནུས་ཏེ་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་ནི་ས་བཅུ་པའི་མདོ་ལས། ཀྱེའི་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་དྲུག་པ་ཡན་ཆད་འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ལ་ས་བདུན་པ་ལ་ནི་སེམས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ འཇུག་སྟེ་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་པ་ཞེས་ནི་མི་བྱའོ
【現代漢語翻譯】 被稱為『認識』。第三，『處』是指什麼被止息的處所，或者什麼被安立的處所，那就是阿賴耶識本身。如果說『處』是指入定的處所，那麼就是欲界和色界，如《俱舍論》所說：『二者皆依欲與色。』這裡所說的是，無色界那些已離對色的貪慾者，不會對此產生解脫的認識，因此不會入定於此。同樣，惡趣眾生和那些不適合作為禪定所依的人也不會入定於此。第四，『自性』是指通過止息心和心所法這些不穩定的事物來顯示的。所謂『穩定』，是指與阿賴耶識和染污意相應的法，因為它們是常有的。而『非穩定』，是指具有六識及其眷屬的法。這表明，通過入定的力量，阿賴耶識不會產生六識，而是產生后將其止息。 第五，通過『無想』來表示，即自己沒有六識的認識，或者因為果是無想的，所以入定被稱為『無想』。在滅盡定中也是如此，從五個方面來說，首先，『地』是指通過『已離無所有處之貪慾，並從有頂向上超越』來表示。這裡沒有說『未離上界之貪慾』，是爲了表明已離有頂之貪慾的阿羅漢也能入定於此。所謂『向上超越』，是指獲得對治道的三個無漏道。僅僅是已離無所有處之貪慾者不能入定於此，因為那樣普通人也會入定於此。僅僅是從有頂向上超越也不行，因為初果、二果和以智慧分而解脫者也會入定於此。因此，同時提到兩者，是指不還果和已完全修習入定的阿羅漢，以及那些能夠修習八解脫者才能入定於此。 普通人和不能做到這一點的聖者不能入定於此。同樣，獨覺和菩薩也能做到這一點。如十地經中說：『諸佛子！菩薩從第六地開始可以入滅盡定，第七地時，可以在一剎那間入定，但不能說已經現證滅盡定。』
【English Translation】 It is called 'perception'. Third, 'place' refers to the place where something is stopped, or the place where something is established, which is the Alaya consciousness itself. If 'place' refers to the place of entering into Samadhi, then it is the desire realm and the form realm, as stated in the Abhidharmakosha: 'Both depend on desire and form.' What is said here is that those in the formless realm who are free from attachment to form will not have the perception of liberation from this, and therefore will not enter into Samadhi here. Similarly, beings in the lower realms and those who are not suitable as a basis for meditation will not enter into Samadhi here. Fourth, 'nature' refers to the cessation of mind and mental factors, which are impermanent, indicating that what is permanent is the Alaya consciousness and the afflicted mind, along with their corresponding factors, because they are always present. What is not permanent refers to the six consciousnesses along with their retinues. This indicates that through the power of entering into Samadhi, the Alaya consciousness cannot generate the six consciousnesses, but rather generates them and then stops them. Fifth, it is indicated by 'without perception', meaning that one does not have the perception of the six consciousnesses, or because the result is without perception, therefore entering into Samadhi is called 'without perception'. It is the same in the Nirodha-samapatti. From five aspects, first, 'ground' is indicated by 'having abandoned attachment to the sphere of nothingness and having ascended beyond the peak of existence'. The reason for not mentioning 'not having abandoned attachment to the higher realms' here is to show that even Arhats who have abandoned attachment to the peak of existence can enter into this Samadhi. 'Ascending beyond' refers to having attained the three uncontaminated paths that are the antidotes. Merely having abandoned attachment to the sphere of nothingness is not sufficient to enter into this Samadhi, because then ordinary beings would also enter into it. Merely ascending beyond the peak of existence is also not sufficient, because then the first two fruits and those liberated by a portion of wisdom would also enter into it. Therefore, mentioning both together indicates that Anagami and Arhats who have fully practiced Samadhi, and those who are capable of meditating on the eight liberations, can enter into this Samadhi. Ordinary beings and noble ones who are not capable of this cannot enter into it. Similarly, Pratyekabuddhas and Bodhisattvas can enter into it. As stated in the Dashabhumika Sutra: 'Sons of the Buddhas! Bodhisattvas from the sixth Bhumi onwards can enter into Nirodha-samapatti, and on the seventh Bhumi, they can enter into it for a single moment of thought, but it cannot be said that they have directly realized Nirodha-samapatti.'
་ཞེས་གསུངས་སོ། །འོན་ཀྱང་གཉིས་ཀའི་ཆ་ལས་གྲོལ་བའི་དགྲ་བཅོམ་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཁྱད་པར་ཅན་གཉིས་ཐེག་ཆེན་གྱི་ལམ་དུ་ཞུགས་ན་ ནི་ཚོགས་ཀྱི་ལམ་ནས་འཇུག་ནུས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ཞི་བར་གནས་པའི་འདུ་ཤེས་སྔོན་དུ་བཏང་བའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་འཕགས་པ་རྣམས་ནི་ འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བས་ཡོངས་སུ་སྐྱོ་ནས་རྗེས་ཐོབ་ན་དེ་གཉིས་ཞི་བའི་འགོག་པ་ལ་འཇུག་གོ །དེ་གཉིས་ཞི་བ་ལ་ཡུན་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་གནས་སོ་སྙམ་པ་ནི་ཞི་བར་གནས་པའི་ འདུ་ཤེས་སོ། །འདིས་ནི་འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་འབྱུང་བའི་འདུ་ཤེས་ལས་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་དོ། །གསུམ་པ་གནས་ལ་གང་ལ་འགོག་པའམ་གདགས་པའི་གནས་ནི་ཀུན་གཞི་སྟེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གནས་གང་དུ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ལ་གནས་སུ་བརྗོད་ན་ནི་ཁམས་གསུམ་ཀ་ཡིན་ནོ། ། 1-1056 གང་ཡང་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་གསུམ་ནི་འདི་མངོན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་དེ་ཞེས་འཆད་པ་དེ་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཁས་མི་ལེན་པ་ཉན་ཐོས་སྡེ་པའི་ལུགས་ལ་བརྟེན་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ་ དེ་དག་གི་ལྟར་ན་ནི་དེ་ན་གཟུགས་མེད་པས་འགོག་པའི་གཞི་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་དང་པོ་ནི་མིའི་ནང་དུ་མངོན་དུ་བྱེད་དེ་བློ་གསལ་ཞིང་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་རགས་པས་ སྐྱོ་ནས་མྱུར་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། འགོག་པ་དང་པོ་མིའི་ནང་དུ། ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཐོབ་ཟིན་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཡང་ཕྱིར་མི་འོང་མཐོང་ཆོས་ལ་དེ་ཉིད་དུའང་བྱེད་ ཅིང་ཤི་འཕོས་ནས་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་སུ་བྱེད་དོ། །དགྲ་བཅོམ་པ་ནི་ཤི་ནས་ཁམས་གང་དུ་ཡང་མངོན་དུ་མི་བྱེད་དེ་མཛོད་ལས། སྲེད་དང་བྲལ་ལ་ཡང་སྲིད་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། རང་སངས་རྒྱས་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་གཉིས་ནི་གཟུགས་མེད་དུ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་དེ་དེ་ན་དེ་དག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཀུན་ གཞི་འདོད་པ་ལྟར་ན་ནི་འགོག་པའི་གཞི་ཡོད་པས་གཟུགས་མེད་དུའང་འཇུག་སྟེ་ཇི་སྐད་དུ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། སྐྱེ་བ་ལས་ནི་ཀུན་གཞི་རྣམ་པར་མ་བཞག་ན་དང་པོ་འདིར་མངོན་དུ་བྱེད་ཅིང་དེའི་འོག་ཏུ་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་མངོན་དུ་བྱེད་དེ་དེ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1057 ཀུན་གཞི་རྣམ་པར་བཞག་ན་ནི་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་པར་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་ཞེས་ བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། འདི་ལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དང་མདོ་སྡེ་པ་གཉིས་གཟུགས་ལ་ཚོགས་དྲུག་འགོག་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ལངས་པའི་དུས་ཀྱི་སེམས་དང་ སེམས་བྱུང་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །
【現代漢語翻譯】 如是說。然而，從二者之中解脫的阿羅漢（梵文，Arhat，不再輪迴的聖者）和獨覺佛（梵文，Pratyekabuddha，獨自證悟者）如果進入大乘道，則能從資糧道進入。 第二，作意，由『以寂止住之想為先的作意』來表示，聖者們對想和受感到厭倦，在後得位時，進入二者寂滅的止滅定。認為二者寂滅並隨欲安住多久，即是寂止住之想。這與產生顛倒想之想有所不同。 第三，處，止滅或安立的處所是阿賴耶識（梵文，Ālayavijñāna，藏文：ཀུན་གཞི་，一切之基），將在後面解釋。如果說入定的處所，則是三界。 所謂『無色界三者不會顯現』的說法，是依據不承認阿賴耶識的小乘有部宗的觀點而說的，因為在他們看來，那裡沒有色法，所以沒有止滅的基礎。而且，最初是在人中顯現，因為聰明且對粗大的受和想感到厭倦，所以迅速進入，如《俱舍論》所說：『止滅最初在人中。』已經獲得者顯現，不還者（梵文，Anāgāmin，不再返回欲界者）在彼處顯現，死後也于上二界顯現。阿羅漢死後不會在任何界顯現，如《俱舍論》所說：『離貪者亦無有後有。』 獨覺佛于上二界，菩薩和圓滿正等覺佛不會在無色界顯現，因為那裡沒有他們。如此，如果按照承認阿賴耶識的觀點，則因為有止滅的基礎，所以也能進入無色界，如《辨了義論》所說：『若不立阿賴耶識，則最初於此顯現，其後於色界顯現，因為那依賴於色身。』 『若安立阿賴耶識，則應觀為顯現遍一切處。』如是說。第四，自性，由『心和心所法』等來表示。對此，分別說者（梵文，Vaibhāṣika，佛教部派之一）和經部師（梵文，Sautrāntika，佛教部派之一）認為色法能止滅六識，這是不對的，因為在生起時，心和心所法會變成無因。
【English Translation】 Thus it was said. However, if an Arhat (Sanskrit, Arhat, a saint who no longer reincarnates) and a Pratyekabuddha (Sanskrit, Pratyekabuddha, a solitary enlightened one) who are liberated from both enter the Mahayana path, they can enter from the path of accumulation. Second, attention, is indicated by 'attention preceded by the perception of peaceful abiding', the noble ones are completely weary of perception and feeling, and in the subsequent attainment, they enter the cessation of the pacification of the two. The thought that the two are pacified and abide as long as one desires is the perception of peaceful abiding. This is different from the perception of the occurrence of inverted perceptions. Third, the place, the place of cessation or establishment is the Alaya Consciousness (Sanskrit, Ālayavijñāna, Tibetan: ཀུན་གཞི་, the basis of everything), which will be explained later. If the place where one enters into Samadhi is called the place, then it is all three realms. The statement that 'the three formless realms do not manifest' is based on the view of the Hinayana Vaibhashika school, which does not acknowledge the Alaya Consciousness, because according to them, there is no basis for cessation there because there is no form. Moreover, it first manifests in humans, because they are intelligent and weary of coarse feelings and perceptions, so they enter quickly, as stated in the Abhidharmakośa: 'Cessation first in humans.' Those who have already attained it manifest, the Anāgāmin (Sanskrit, Anāgāmin, one who does not return to the desire realm) manifests there, and after death also manifests in the upper two realms. Arhats do not manifest in any realm after death, as stated in the Abhidharmakośa: 'There is no further existence for those who are free from desire.' The Pratyekabuddha is in the upper two realms, and the Bodhisattva and the Fully Enlightened Buddha do not manifest in the formless realm, because they are not there. Thus, if according to the view that acknowledges the Alaya Consciousness, then because there is a basis for cessation, one can also enter the formless realm, as stated in the Samdhinirmocana Sutra: 'If the Alaya Consciousness is not established, then it first manifests here, and then manifests in the form realm, because that depends on the form body.' 'If the Alaya Consciousness is established, then it should be viewed as manifesting everywhere.' Thus it was said. Fourth, the nature, is indicated by 'mind and mental factors', etc. On this, the Vaibhashika (Sanskrit, Vaibhāṣika, one of the Buddhist schools) and the Sautrāntika (Sanskrit, Sautrāntika, one of the Buddhist schools) believe that form can cease the six consciousnesses, which is not correct, because at the time of arising, mind and mental factors will become without cause.
དེ་ལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་དུས་གསུམ་རྫས་སུ་གྲུབ་ཅིང་འདས་པ་ལ་འབྲས་བུ་འབྱིན་པའི་བྱེད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་ མི་རུང་སྟེ། འདས་པའི་སེམས་འགགས་ན་རྒྱུ་མེད་དང་མ་འགགས་ན་རྟག་པ་དང་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གིས་སེམས་མ་བཀག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། མདོ་སྡེ་པ་གཟུགས་མེད་པ་འོག་མ་གཉིས་སུ་ སྐྱེ་བ་ན་སེམས་ལས་གཟུགས་སྐྱེ་བ་ལྟར་འདིར་ཡང་གཟུགས་ཁོ་ན་ན་ས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ་སེམས་དང་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ནི་ཕན་ཚུན་གྱི་ས་བོན་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ འདོད་པ་དེའང་མ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ཁོ་ན་ལས་སྔོན་མེད་པའི་སེམས་སྐྱེ་ན་དེ་ནི་ཚེ་སྔ་མ་མེད་པའི་སྐྱེས་བུ་ཡིན་པས་རྒྱང་འཕེན་པའི་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སེམས་ཀྱི་ས་བོན་ལས་སྐྱེ་ན་དེའང་སེམས་ཡིན་ན་དེ་མ་བཀག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-1058 སེམས་མ་ཡིན་པ་ནི་སེམས་ཀྱི་ཉེར་ལེན་དུ་མི་རུང་སྟེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྣམ་ཤེས་མིན་པ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། །ཉེར་ལེན་མིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་འགྲུབ། ཅེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་ཀ་ལྟར་ན་ཡང་ ཆོས་སྦྱིན་གྱི་མདོ་ལས། འགོག་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལུས་ལས་མི་འདའ་འོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དགག་གཞི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ལ་དགག་བྱ་ བརྟན་པ་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་གོ །བརྟན་པ་དེ་དག་ལས་ཀྱང་ཁ་ཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་བརྟན་པ་གཉིས་ཡོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ དོ། །དེ་ལ་དགྲ་བཅོམ་འཇུག་ན་ཉོན་ཡིད་སྔར་སྤངས་པས་ཚོགས་དྲུག་དང་ཕྱིར་མི་འོང་འདོད་པར་ཚོགས་བདུན་དང་གཟུགས་སུ་ཚོགས་ལྔ་དང་གཟུགས་མེད་དུ་ཡིད་དང་ཡིད་ཤེས་ཏེ་གཉིས་འགོག་གོ །འདུ་ ཤེས་མེད་པ་ལ་ཉོན་ཡིད་མི་འགག་ལ་འདི་ལ་འགག་པའི་རྒྱུ་ནི་འཇུག་མཁན་འཕགས་པ་དང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཐ་དད་པས་གཅིག་གིས་ཉོན་ཡིད་བཀག་ཡང་མི་ཁེགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྡང་བའི་ ཚུལ་ནི་འཇུག་པའི་ཚེ་འཕེན་པའི་དབང་གིས་ཀུན་གཞི་ལ་སེམས་གཞན་གྱི་ས་བོན་ཡོད་པ་ལས་སེམས་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ་གཉིད་སད་པ་བཞིན་ནོ། །ལྔ་པ་བཏགས་པར་བསྟན་པ་ནི། འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ཞེས་གདགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1059 འདིས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་སྙོམས་འཇུག་གི་སེམས་ཀྱིས་ཀུན་གཞི་ལ་ཚོགས་བདུན་གྱི་ས་བོན་གནས་པ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པས་ཚོགས་བདུན་འགག་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་དེ་དག་གིས་ས་བོན་ ཉམས་པའི་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་ལ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཞེས་གདགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །འགྲེལ་པ་ལས། འདུ་ཤེས་མེད་པ་ནི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མ་གཏོགས་པ་དག་གོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ འདིའི་གནས་ནི་ཀུན་གཞིའམ་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་གནས་གཞན་གསུམ་པ་ཡིན་ནོ། །ས་ནི་སེམས་ཅན་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ལྷ
【現代漢語翻譯】 對於此，分別說部（Vaibhashika，佛教部派之一，主張一切法實有）說，三世（過去、現在、未來）的法是實有的，因為過去有產生果的作用。這種說法是不合理的。因為如果過去的意識已滅，則無因；如果未滅，則成常恒。並且，如果入滅盡定（nirodha-samapatti，一種甚深的禪定狀態），意識未被止息，這也會成為過失。 經部（Sautrantika，佛教部派之一，主張經為 प्रमाण）認為，在無色界下二處（指空無邊處和識無邊處）投生時，就像從意識產生色法一樣，在這裡也只有色法產生。因為色法、意識和具有諸根的身體是相互的種子。這種觀點也是不正確的。如果僅從色法產生先前不存在的意識，那麼這將意味著存在沒有前世的補特伽羅（pudgala，補特伽羅，意為『人』或『有情』），這屬於順世外道（Carvaka，古印度一個唯物主義學派）的觀點。如果從意識的種子產生，那麼這仍然是意識，因此意識未被止息也會成為過失。如果不是意識，則不能作為意識的近取因（upadana，近取因，指產生某種結果的主要原因），正如《釋量論》（Pramanavarttika，陳那所著的因明論著）所說：『非識非為識，近取因不成，故。』 如果按照兩種觀點（指分別說部和經部的觀點），那麼這與《法施經》中所說：『入滅盡定的識不離身。』相違背。 因此，對於所破（thag gzhi，需要破除的對象）阿賴耶識（kun gzhi'i rnam shes，阿賴耶識，根本識，又稱藏識），所謂的『需要破除的非堅固者』是指入行（'jug pa）的六識（tshogs drug，眼、耳、鼻、舌、身、意六種識）。所謂的『堅固者中的一些』是指兩種堅固者中的染污意（nyon mongs pa can gyi yid，末那識，第七識）。 如果阿羅漢（dgra bcom，斷盡煩惱的聖者）入定，由於染污意先前已被斷除，因此止息六識；如果是不還果（phyir mi 'ong，斷除欲界煩惱的聖者）入定，則止息七識；在色界（gzugs su）止息五識；在無色界（gzugs med du）止息意和意識，即止息二識。在無想定（'du shes med pa）中，染污意不會止息，因為在此入定者是聖者或凡夫各有不同，即使一人止息了染污意，其他人也未必止息。出定（ldang ba）的方式是，入定時，由於業力（'phen pa）的影響，阿賴耶識中存在其他意識的種子，因此會產生意識，就像從睡眠中醒來一樣。 第五，指示假立（btags par bstan pa）：所謂的『滅盡定』是一種假立的稱謂。 這表明，滅盡定的意識損害了阿賴耶識中存在的七識的種子，因此七識止息。因此，所謂的『滅盡定』是指那些種子已損壞的阿賴耶識的狀態。正如《釋論》中所說：『無想定是指除了作意（yid la byed pa）之外的其他。』因此，此處的處所是阿賴耶識或第四禪（bsam gtan bzhi pa）之外的其他三處。處所是無想有情天（sems can 'du shes med pa'i lha）。
【English Translation】 To this, the Vaibhashikas (a school of Buddhism that asserts the reality of all dharmas in the three times) say that the dharmas of the three times (past, present, and future) are real, because the past has the function of producing results. This is not reasonable. Because if the past consciousness has ceased, then there is no cause; if it has not ceased, then it becomes permanent. Furthermore, if one enters nirodha-samapatti (a deep state of meditative absorption), and consciousness is not stopped, this would also be a fault. The Sautrantikas (a school of Buddhism that asserts the sutras as प्रमाण) believe that when one is born in the lower two realms of the Formless Realm (referring to the Realm of Infinite Space and the Realm of Infinite Consciousness), just as form arises from consciousness, here too only form arises. Because form, consciousness, and the body with its faculties are mutual seeds. This view is also incorrect. If a previously non-existent consciousness arises solely from form, then this would mean that there is a person (pudgala) without a previous life, which belongs to the view of the Carvakas (an ancient Indian materialistic school). If it arises from the seed of consciousness, then this is still consciousness, so the fault of consciousness not being stopped would still occur. If it is not consciousness, then it cannot be the upadana (proximate cause) of consciousness, as the Pramanavarttika (a work on Buddhist logic by Dignaga) says: 'That which is not consciousness is not the proximate cause of consciousness.' If according to both views (referring to the views of the Vaibhashikas and Sautrantikas), then this contradicts what is said in the Sutra of Giving Dharma: 'The consciousness that enters nirodha-samapatti does not leave the body.' Therefore, for the object to be refuted (thag gzhi), the alaya-vijnana (kun gzhi'i rnam shes, the fundamental consciousness, also known as the storehouse consciousness), the so-called 'non-stable ones to be refuted' refers to the six consciousnesses (tshogs drug, the six types of consciousness: eye, ear, nose, tongue, body, and mind) that enter into activity ('jug pa). The so-called 'some of the stable ones' refers to the afflicted mind (nyon mongs pa can gyi yid, manas, the seventh consciousness) among the two stable ones. If an Arhat (dgra bcom, a saint who has eradicated all afflictions) enters into samadhi, since the afflicted mind has been previously abandoned, the six consciousnesses are stopped; if an Anagamin (phyir mi 'ong, a saint who has eradicated the afflictions of the desire realm) enters into samadhi, then the seven consciousnesses are stopped; in the Form Realm (gzugs su), the five consciousnesses are stopped; in the Formless Realm (gzugs med du), the mind and consciousness are stopped, that is, two consciousnesses are stopped. In the state of non-perception ('du shes med pa), the afflicted mind is not stopped, because those who enter this state are different, being either saints or ordinary beings, and even if one person stops the afflicted mind, others may not. The way of arising (ldang ba) is that, at the time of entering, due to the influence of karma ('phen pa), there are seeds of other consciousnesses in the alaya-vijnana, so consciousness arises, just like waking up from sleep. Fifth, indicating imputation (btags par bstan pa): The so-called 'nirodha-samapatti' is a term that is imputed. This shows that the consciousness of nirodha-samapatti harms the seeds of the seven consciousnesses that exist in the alaya-vijnana, so the seven consciousnesses cease. Therefore, the so-called 'nirodha-samapatti' refers to the state of the alaya-vijnana where those seeds have been damaged. As it is said in the Commentary: 'The state of non-perception refers to everything except attention (yid la byed pa).' Therefore, the place here is the alaya-vijnana or the other three places besides the fourth dhyana (bsam gtan bzhi pa). The place is the god of the non-perceptual sentient beings (sems can 'du shes med pa'i lha).
་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་སྐྱེས་པའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་བསམ་གཏན་བཞི་ པ་ཡིན་ནོ། །ངོ་བོ་ནི་སེམས་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་ཏེ་ཀུན་གཞི་ལ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་བཀག་པའོ། །བཏགས་པ་ནི་འདུ་ཤེས་མེད་པ་བ་ཞེས་གདགས་སོ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ ཏེ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བཞི་ལན་གཅིག་བྱུང་ཡང་དེས་ཤའམ་ཤིང་གི་སྲིན་ལྟར་དེ་དག་གི་རིགས་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་གནོད་པ་བྱས་ནས་དེ་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མི་བརྟན་པ་རྣམས་མི་འབྱུང་བར་འགྱུར་ ཏེ་དེའི་དུས་ཀྱི་ཀུན་གཞི་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་འདི་གསུམ་ཀ་ཡང་ཀུན་གཞིའི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མེད་པ་ཙམ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་འདུས་མ་བྱས་ཕུང་པོར་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། ། 1-1060 གསུམ་པ་རིས་མཐུན་དུ་གནས་པ་ལ་བཏགས་པའི་སྲོག་གི་དབང་པོ་ནི་འགྲེལ་པ་ལས། ལྷག་མ་ནི་གནས་ལ་སོགས་པ་ལྷག་མ་གསུམ་པོ་དག་གིས་བཤད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བས་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་སྲོག་གི་དབང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འཚོ་བར་བྱེད་པས་སྲོག་དང་རིས་མཐུན་དུ་གནས་པར་དབང་བྱེད་པས་དབང་པོ་ཞེས་བྱའོ། །རིས་མཐུན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྷ་དང་མི་ ལ་སོགས་པ་རིས་མཐུན་པའི་ཚེ་གཅིག་གི་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་ནོ། །སྔོན་གྱི་ལས་ནི་སྔོན་བྱས་པའི་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་དང་མི་གཡོ་བའོ། །དེས་འཕངས་པའི་གནས་པའི་དུས་ངེས་པ་ནི་རིས་ མཐུན་པ་དེར་ལོ་བརྒྱ་དང་སྟོང་ལ་སོགས་པར་གནས་པའི་ནུས་པ་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པ་ལས་ཀྱིས་བྱས་པའོ། །ཚེ་ནི་སྲོག་གི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཏེ་དེ་ལྟར་ན་ཀུན་གཞི་འགྲོ་བ་རིས་ མཐུན་དུ་གནས་པའི་དུས་ངེས་པ་ལ་སྲོག་ཅེས་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་འདྲ་བ་ལ་བཏགས་པའི་རིས་མཐུན་པ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་རིས་མཐུན་པ་དེ་དང་དེར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྷ་དང་ མི་ལ་སོགས་པ་ནང་ཕན་ཚུན་འདྲ་བ་རྣམས་སོ། ། སེམས་ཅན་དེ་དང་དེ་དག་གི་ལུས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁམས་གང་ན་བདག་དང་བདག་གིར་གང་ལ་འཛིན་པ་དེ་ནི་དེའི་ལུས་ཡིན་ཏེ་དེའང་ཁམས་འོག་མ་གཉིས་ན་ཕུང་པོ་ལྔའམ། 1-1061 གཟུགས་མེད་པ་ན་མིང་བཞིའི་བདག་ཉིད་དོ། །འདྲ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྔ་པོའམ་བཞི་པོ་དེ་རྣམ་པ་མཚུངས་པའོ། །དེ་ལྟར་ན་འདི་ནི་ཕུང་པོ་མཚུངས་པ་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། །མིང་གི་ རྣམ་གྲངས་ནི་སྐལ་བ་མཉམ་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །ལྔ་པ་མཚན་ཉིད་ལ་བཏགས་པའི་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་བཞི་པོ་འདི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་མཚན་གཞི་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ ལྕགས་ཀྱི་ཐུར་མ་གཤིབས་པ་བཞིན་རྫས་ཐ་དད་དུ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ནི་མཛོད་ལས། སྔོན་མེད་ལས་བྱུང་སྐྱེ་ བ་སྟེ། །ར
【現代漢語翻譯】 『生於其中』表示第四禪定。（藏文：བསམ་གཏན་བཞི་པ་，簡體中文：第四禪定） 『本體是心』等表示阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：ālaya，梵文羅馬擬音：ālaya，漢語字面意思：藏），遮止了六識。 『稱為無想有情』表示，即使四識一時生起，也像蛀蟲損害樹木一樣，損害了它們同類的因，從而使不穩定的識不再生起，此時的阿賴耶識被稱為無想有情。（藏文：འདུ་ཤེས་མེད་པ་བ་，簡體中文：無想有情） 這是無想定（藏文：འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་，簡體中文：無想定）的異熟果。 因此，這三種等持（藏文：སྙོམས་པར་འཇུག་པ་，簡體中文：等持）都是在阿賴耶識的狀態下安立的，並非僅僅是沒有心和心所，否則將成為非組合法。 第三，安立於同類相續的命根（藏文：སྲོག་གི་དབང་པོ་，簡體中文：命根），如《釋論》所說：『其餘的以處等其餘三者來解釋。』應如何結合理證呢？ 所謂命根，『以能存活故為命，以能自在安住于同類故為根。』 所謂同類，是指天人等同類眾生一期生命的蘊聚相續。 宿業是指先前所造的善業、惡業和不動業。 由其所引的住時決定，是指阿賴耶識具有使同類眾生安住于百年、千年等的能力，這是由業力所致。 壽（藏文：ཚེ་，簡體中文：壽）是命的異名，因此，阿賴耶識安立於同類相續的住時決定，稱為命。 第四，安立於相似的同類，所謂『眾生彼彼同類』，是指天人等彼此相似的眾生。 所謂『彼彼眾生的身體』，是指在哪個界中執著於我與我所，那就是他的身體，在下二界是五蘊，在無色界是四名蘊。 所謂相似，是指這五蘊或四蘊在形態上相同。 因此，這是安立於蘊聚相似，也稱為『同分』。 第五，安立於體性的生等四者，分別說者認為，這些體性在瓶子等事物上，如同鐵釬刺入一樣，是各不相同的實體，但事實並非如此，因為沒有見到。 因此，經部師認為，如《俱舍論》所說：『先無今有名為生。（藏文：སྐྱེ་བ་，梵文天城體：jāti，梵文羅馬擬音：jāti，漢語字面意思：生）』
【English Translation】 『Born within』 indicates the fourth Dhyana (Skt: dhyāna). 『The essence is mind』 and so on, indicates the Alaya-vijñāna (Skt: ālaya-vijñāna), preventing the six consciousnesses. 『Called the unconscious beings』 indicates that even if the four consciousnesses arise at once, they damage the cause of their kind like a woodworm damaging a tree, so that the unstable consciousnesses no longer arise, and the Alaya-vijñāna at that time is called the unconscious beings. This is the Vipāka (Skt: vipāka) fruit of the unconscious Samāpatti (Skt: samāpatti). Therefore, all three of these Samāpattis are established in the state of Alaya-vijñāna, not just the absence of mind and mental factors, otherwise it would become an unconditioned aggregate. Third, the vital faculty established in the homogeneous continuum, as the commentary says: 『The rest is explained by the remaining three, such as the place.』 How should the reasoning be applied? The so-called vital faculty, 『because it makes one live, it is life, and because it can freely abide in the same kind, it is a faculty.』 The so-called homogeneous, refers to the continuum of aggregates of one life of homogeneous beings such as gods and humans. Past karma refers to the virtuous, non-virtuous, and unwavering actions previously performed. The definite duration of abiding caused by it refers to the ability of the Alaya-vijñāna to enable homogeneous beings to abide for hundreds or thousands of years, which is caused by karma. Life is a synonym for the vital faculty, therefore, the Alaya-vijñāna is established in the definite duration of abiding in the homogeneous continuum, and is called life. Fourth, established in the similar homogeneous, the so-called 『beings of this and that homogeneous kind』 refers to beings such as gods and humans who are similar to each other. The so-called 『bodies of those beings』 refers to whichever realm one clings to as self and belonging to self, that is its body, in the lower two realms it is the five aggregates, and in the formless realm it is the nature of the four name aggregates. The so-called similar, refers to the fact that these five or four aggregates are the same in form. Therefore, this is established in the similarity of aggregates, and is also called 『equal share』. Fifth, established in the characteristics of birth and so on, the Vaibhāṣikas (Skt: Vaibhāṣika) believe that these characteristics exist as distinct entities in things such as pots, like iron skewers inserted into them, but this is not the case, because they are not observed. Therefore, the Sautrāntikas (Skt: Sautrāntika) believe, as the Abhidharmakośa (Skt: Abhidharmakośa) says: 『What was not before, now exists, is called birth. (藏文：སྐྱེ་བ་，梵文天城體：jāti，梵文羅馬擬音：jāti，漢語字面意思：生)』
ྒྱུན་གནས་དེ་ཆད་འཇིག་པ་ཡིན། །རྒྱུན་གྱི་སྔ་ཕྱིའི་བྱེ་བྲག་ནི། །གནས་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་བར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་འདོད་དེ་དེ་ལ་རིས་མཐུན་པར་ཞེས་སྨོས་པ་ནི་འདུས་བྱས་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་བ་ལ་སྐྱེ་བ་ཞེས་མི་བྱའི་འོན་ཀྱང་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ལ་གདགས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུ་བྱེད་ནི་འདུས་བྱས་སོ་རྒྱུན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདི་དག་ རྒྱུན་ལ་འདོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་ལ་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ནི་བཞི་པོ་འདི་གཞག་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་གང་དག་དངོས་པོ་ནི་སྐྱེས་པ་མེད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ནི་དངོས་པོ་ལས་དོན་གཞན་དུ་འདོད་པ་དེ་བསལ་བའི་ཕྱིར་སྔར་མ་བྱུང་བ་ལས་བྱུང་བ་ཞེས་སྨོས་ཏེ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་མ་བྱུང་བ་ལས་བྱུང་བ་ལ་སྐྱེ་བ་ཞེས་བྱའི་དེ་དོན་གཞན་ནི་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། 1-1062 རྒ་བ་ནི་རྒས་པའོ་རིས་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཞན་དུ་འགྱུར་བ་ནི་སྐྱེ་བའི་སྲིད་པ་ནས་འཆི་བའི་སྲིད་པའི་བར་དུ་སྣ་ཚོགས་སུ་འགྱུར་བ་སྟེ་ནུར་ནུར་པོ་ ལས་མེར་མེར་པོ་དང་། དར་ལ་བབ་པ་རྒས་པར་འགྱུར་བའི་བར་དུའོ། །རྒྱུན་མི་འཇིག་པ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྐྱེས་ནས་མ་ཤིའི་བར་རོ། །རྒྱུན་འཇིག་པ་ནི་འཆི་བ་ལ་བརྗོད་དོ། །དེའི་ ཕྱིར་དེ་དག་ནི་སྐད་ཅིག་ལ་མི་བྱ་ཞིང་དོན་གཞན་པ་ཡང་མེད་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་ལ་ཡང་བཞི་པོ་འདི་ཡོད་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་ཁོ་ནའི་མཚན་ཉིད་དུ་སྟོན་ པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནི་འཇིག་པ་དང་འཆགས་པའི་སྒྲས་གསུངས་ལ། སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་སྐྱེ་ བ་དང་རྒ་བ་ལ་སོགས་པས་བསྟན་ཏེ་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ལ་དེ་ལྟར་གྲགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དྲུག་པ་ཐ་སྙད་ལ་བཏགས་པའི་མིང་ལ་སོགས་པའི་ཚོགས་གསུམ་པོ་འདི་ཡང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་ བ་རྣམས་ནི་སྒྲ་སྤྱིའི་ཕྲེང་བ་ཡིད་ལ་སྣང་བའི་རྫས་གཞན་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྫས་སུ་གྲུབ་པར་འདོད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་ནི་སྒྲ་རང་གི་མཚན་ཉིད་དང་། རྣམ་རིག་པ་རྣམས་ནི་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པར་འདོད་མོད་ཀྱི་སྔ་མ་ནི་འདིར་མི་གཟུང་ངོ་། ། 1-1063 དེ་ལ་ཆོས་ནི་ཤེས་བྱའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་ཁྱད་པར་དང་བྲལ་བའོ། །ངོ་བོ་སྟོན་པ་ནི་མིང་ཡིན་ཏེ་དཔེར་ན་མིག་དང་རྣ་བ་དང་ལྷ་དང་མི་ཞེས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། །ཚིག་བླ་ དྭགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་སྒྲས་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་འདི་རྗོད་བྱེད་དུ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་བརྟན་པ་འཆད་དོ། །ཡང་ན་ཚིག་བླ་ དྭགས་ནི་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་མིང་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་གྱི་ཚིག་ནི་ཁ
【現代漢語翻譯】 『持續存在即是衰減』，『持續的前後差別』，『被認為是狀態的改變』。正如所說，這是被認可的，之所以說『與其相似』，是爲了表明對於一切和合事物（梵文：saṃskṛta，由因緣和合而成的有為法）的生起，不應僅僅稱之為『生』，而是爲了揭示其可以被施設於由有情相續所攝持的事物之上。『和合』即是『和合事物』，之所以說『相續』，是爲了表明這些可以被施設於相續之上，而非僅僅施設於剎那，因為這四者無法在單個剎那中被安立。爲了反駁那些分別說者，他們認為事物並非產生，而是『生』與事物是不同的，所以說『從先前未生起而生起』，意思是說，對於有情來說，從其自性未生起而生起，才可稱之為『生』，除此之外，沒有其他意義。 衰老即是老去，『與其相似』等已如前述。『改變』是指從出生的狀態到死亡的狀態之間，發生各種各樣的變化，例如從稚嫩到成熟，從鼎盛到衰老的過程。『相續不滅』是指從出生到死亡之間。『相續滅』指的是死亡。因此，這些並非僅僅是剎那性的，而且也表明沒有其他的意義。雖然外在的色法也具備這四種特徵，但之所以只將其作為有情的特徵來闡述，是因為薄伽梵（梵文：Bhagavān，世尊）是根據有情和合事物的角度來宣說的。例如，器世間（梵文：bhājanaloka，眾生所依處的外在世界）是用『壞滅』和『形成』來描述的，而有情則用『生』和『老』等來表示，因為世間通常是這樣認為的。第六，關於假立名言的名稱等三者，分別說者認為，聲音總相的連續，是心識所顯現的、不具有其他實體的和合事物實體。經部宗（梵文：Sautrāntika）認為聲音是其自性，唯識宗（梵文：Vijñānavāda）則認為是意識，但前者在此不被採納。 其中，『法』是所知。『自性』是無有差別的。『顯示自性』是名稱，例如『眼睛』、『耳朵』、『天』和『人』等。『假名』是指因為諸法的自性無法用語言表達，所以這是強加於能表達之上的，這是導師智軍的解釋。或者，『假名』是指能表達的名稱。『差別的詞』是...
【English Translation】 'Continuity is decay,' 'the difference between the before and after of continuity,' 'is considered a change of state.' As it is said, this is accepted, and the reason for saying 'similar to it' is to indicate that for the arising of all compounded things (Sanskrit: saṃskṛta, phenomena formed by causes and conditions), it should not merely be called 'birth,' but to reveal that it can be applied to things held by the continuum of sentient beings. 'Compounded' is 'compounded things,' and the reason for saying 'continuum' is to indicate that these can be applied to the continuum, not just to a moment, because these four cannot be established in a single moment. To refute those who separately say that things are not produced, but that 'birth' is different from things, it is said 'arising from what was not previously arisen,' meaning that for sentient beings, arising from their nature not previously arisen is called 'birth,' and there is no other meaning. Aging is growing old, and 'similar to it' etc. have been explained before. 'Change' refers to the various changes that occur from the state of birth to the state of death, such as from tenderness to maturity, and from prosperity to aging. 'Continuity not decaying' refers to the period from birth to death. 'Continuity decaying' refers to death. Therefore, these are not merely momentary, and it also indicates that there is no other meaning. Although external form also possesses these four characteristics, the reason why it is only shown as a characteristic of sentient beings is because the Bhagavan (Sanskrit: Bhagavan, the Blessed One) spoke from the perspective of the compounded things of sentient beings. For example, the vessel world (Sanskrit: bhājanaloka, the external world on which beings depend) is described with 'destruction' and 'formation,' while sentient beings are represented by 'birth' and 'aging,' etc., because that is how the world usually thinks. Sixth, regarding the three collections of names, etc., that are nominally established, the Separate Speakers believe that the continuous series of sound universals is a compounded thing entity manifested by consciousness and not possessing other entities. The Sutra School (Sanskrit: Sautrāntika) believes that sound is its nature, and the Consciousness-Only School (Sanskrit: Vijñānavāda) believes that it is consciousness, but the former is not adopted here. Among them, 'Dharma' is what is to be known. 'Self-nature' is without difference. 'Showing self-nature' is the name, such as 'eye,' 'ear,' 'god,' and 'man.' 'Nominal term' refers to the fact that because the self-nature of phenomena cannot be expressed in language, this is imposed on what can be expressed, which is the explanation of the teacher Wisdom Steadfast. Or, 'nominal term' refers to the name that can express. 'Word of difference' is...
ྱད་པར་རྗོད་པར་བྱེད་པ་སྟེ་གསེར་གྱི་བུམ་པ་དང་ལྷས་བྱིན་གྱི་མིག་ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀའི་གནས་ཞེས་ བྱ་བ་ལ་དེའི་སྒྲ་གཅིག་པུ་ནི་ཚིག་ཉིད་ལ་སྙེག་པར་དགོས་ལ། གཉིས་ཀའི་སྒྲ་གཅིག་པུ་སྨོས་ན་ནི་གང་ལ་བྱ་མི་ཤེས་པས་དེ་གཉིས་ཀ་ཞེས་སྨོས་སོ། །ཡི་གེ་རྣམས་ལ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་ཀ་ལ་སོགས་པ་ཁ་ནང་ནས་གྲགས་པའམ་ཡིད་ཤེས་ཀ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་སྐྱེས་པའོ། །གནས་པ་ཉིད་འཆད་པ་ནི་དེ་གཉིས་ཀ་གསལ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ ཏེ་ཡི་གེ་ཚོགས་ནས་དེ་གཉིས་གྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་བརྡ་སྤྲོད་པའི་གཞུང་ལས། ཇི་ལྟར་རྡུལ་ལས་གོང་བུ་བཞིན། །ཡི་གེ་འདུས་པར་གྱུར་པ་ན། །མིང་ནི་རབ་ཏུ་འགྲུབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། ། 1-1064 གལ་ཏེ་མིང་གཉིས་འདུས་པའམ། །འོན་ཏེ་མང་པོ་འདུས་ཡང་རུང་། །དེ་དག་ཁྱད་པར་རྗོད་བྱེད་ན། །ཚིག་ཅེས་རབ་ཏུ་བརྗོད་པ་སྟེ། །ཕྲད་རྣམས་དག་དང་བཅས་པའང་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། རྗོད་ པ་ཡང་དེ་ཡིན་ཏེ་དོན་ཡང་དག་པར་རྗོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡི་གེ་ཚོགས་པས་དོན་རྗོད་པས་རེ་རེའང་རྗོད་བྱེད་དུ་བཏགས་པ་ཡིན་ཏེ་དམག་དང་ཤིང་རྟ་དང་ལུས་བཞིན་ནོ། ། དེ་སྐད་དུའང་བསྡུ་བ་ལས། ཡི་གེ་ལ་བརྟེན་པ་ནི་སྒྲ་ཙམ་རིག་པར་བྱེད་ཀྱི་དོན་འགའ་རིག་པར་མི་བྱེད་དོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཡི་གེ་ནི་རྣམ་གྲངས་སུ་གཏོགས་པ་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་ བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དཔེར་ན་མིག་ནི་འདྲེན་བྱེད་དང་གསལ་བྱེད་དང་ཁྲིད་བྱེད་དང་ལྟ་བྱེད་ལ་སོགས་པ་རྣམ་གྲངས་གཞན་གྱིས་ཡང་གོ་བ་དེ་བཞིན་དུ། ཀ་ལ་སོགས་པའི་ ཡི་གེ་རྣམས་ནི་སྒྲ་དེ་ཉིད་མ་གཏོགས་པ་གཞན་གང་ཡང་དེ་དག་གི་རྣམ་གྲངས་སུ་མི་འགྱུར་ཞིང་གཞན་གང་གིས་ཡང་དེ་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡེའི་ཚོགས་ཀྱི་ནང་ཚན་ཐ་དད་བརྗོད་ པས་ཡང་གྲངས་ཀྱི་རིམ་པ་ཤེས་པར་འགྱུར་གྱི་སྒྲའི་གདངས་མི་ཤེས་ལ་ཡི་གེའི་ངོ་བོ་ནི་སྒྲའི་གདངས་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྒྲའི་གདངས་གོ་བའི་རྣམ་གྲངས་གཞན་མེད་དོ། །དེས་ན་རྣམ་གྲངས་དུ་མ་མེད་པ་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་ལ་མིང་ཚིག་གསལ་བར་བྱེད་པ་ནི་བྱེད་ལས་དང་། 1-1065 དོན་རྗོད་པ་ནི་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ་གཞུང་དེ་ཉིད་ལས། རྣམ་གྲངས་དུ་མ་མེད་པ་དང་། མིང་ཚིག་གསལ་བར་བྱེད་པ་དང་། དོན་རྣམས་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། །ཡི་གེ་ཞེས་ནི་བརྗོད་པ་ཡིན། ། རང་བཞིན་ལས་དང་དགོས་ཆེད་ཀྱི། །ངེས་ཚིག་ཡིན་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཐ་སྙད་ཐམས་ཅད་ནི་གསུམ་པོ་འདིས་བསྡུས་སོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གསུམ་པོ་འདི་སྨོས་སོ། ། གསུམ་པོ་འདི་རྒྱས་པ་ནི་ངག་གི་དབང་ཕྱུག་གྲུབ་པར་བལྟ་བར་བྱའོ། །བདུན་པ་མ་ཐོབ་པ་ལ་བཏགས་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་སྡིག་པ་མི་དགེ་བའི་ཆོ
【現代漢語翻譯】 例如，『金瓶』和『天授之眼』等都是特別的表達方式。『兩者之處』這個詞，如果只用一個『其』字，就必須依附於詞本身。如果只說『兩者』，就不知道指的是什麼，所以要說『兩者』。『對於字母』，指的是從ka開始，從口中發出的聲音，或者意識在ka等形式中產生。解釋『存在本身』是爲了清楚地說明兩者，即通過字母的組合來完成兩者。正如語法書中所說：『就像灰塵形成土塊一樣，當字母組合在一起時，名稱就會完全形成。』並且，『如果兩個名稱組合在一起，或者很多名稱組合在一起，如果它們能表達區別，就被稱為詞，也包括詞綴。』這也是一種表達，因為它可以準確地表達意義。也就是說，字母的組合可以表達意義，所以每個字母都被認為是表達者，就像軍隊、戰車和身體一樣。 正如《彙集》中所說：『依賴於字母只能理解聲音，而不能理解任何意義。』字母之所以是類別的一部分，是因為它不會改變成其他東西。例如，眼睛可以被稱為引導者、闡明者、帶領者和觀看者等，但ka等字母除了聲音本身之外，沒有任何其他的類別可以改變，也沒有任何其他東西可以理解它們。通過表達組的各個部分，可以知道數字的順序，但不能理解聲音的音調，而字母的本質就是聲音的音調，所以沒有其他的類別可以理解聲音的音調。因此，沒有多種類別是自性，闡明名稱和詞語是作用，表達意義是目的。正如經文字身所說：『因為沒有多種類別，闡明名稱和詞語，表達各種意義，所以被稱為字母。』自性、作用和目的的定義是按照順序排列的。要知道所有的術語都包含在這三者之中，所以要說這三者。這三者的擴充套件應該被視為語言力量的完成。對於尚未獲得第七地位的凡夫俗子來說，罪惡是不善的。
【English Translation】 For example, 'golden vase' and 'given by Lhas' eye' and so on are special expressions. Regarding the term 'the place of both,' if only the word 'its' is used, it must rely on the word itself. If only 'both' is mentioned, it is not known to what it refers, so 'both' is mentioned. 'For the letters' refers to the sounds that originate from the mouth, starting with 'ka,' or the consciousness that arises in the form of 'ka' and so on. Explaining 'the very existence' is to clearly explain both, that is, to accomplish both through the combination of letters. As it is said in the grammar text: 'Just as dust forms a clod, when letters are combined, the name is completely formed.' And, 'If two names are combined, or even many names are combined, if they can express distinctions, they are called words, including suffixes.' It is also an expression because it accurately expresses meaning. That is, the combination of letters can express meaning, so each letter is considered an expresser, just like an army, a chariot, and a body. As it is said in the 'Collection': 'Relying on letters only allows one to understand the sound, but not any meaning.' The reason why a letter is part of a category is that it does not change into something else. For example, the eye can be called a guide, an illuminator, a leader, and a viewer, etc., but the letters 'ka' and so on have no other category that can change besides the sound itself, and nothing else can understand them. By expressing the various parts of a group, one can know the order of numbers, but one cannot understand the tone of the sound, and the essence of a letter is the tone of the sound, so there is no other category for understanding the tone of the sound. Therefore, the absence of multiple categories is nature, clarifying names and words is function, and expressing meaning is purpose. As the scripture itself says: 'Because there are no multiple categories, clarifying names and words, and expressing various meanings, it is called a letter.' The definitions of nature, function, and purpose are stated in order. It should be known that all terms are encompassed by these three, so these three are mentioned. The expansion of these three should be seen as the completion of the power of speech. For ordinary beings who have not yet attained the seventh bhumi, sin is unwholesome.
ས་རྣམས་ལས་རིང་དུ་སོང་བས་ ན་འཕགས་པའོ། །དེའི་ཆོས་རྣམས་ནི་མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པ་དང་མི་སློབ་པའི་ལམ་རྣམས་སོ། །མ་ཐོབ་པ་ནི་མ་སྐྱེས་པའོ། །འདི་སྐད་དུ་འཕགས་པའི་ཆོས་མ་སྐྱེས་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལ་ སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཆ་མཐུན་དགུ་སྟོན་པ་ལ་འཇུག་པའི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་རྒྱུད་རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གམ་རྒྱུན་ ཆད་པ་ལ་ནི་འཇུག་པ་མི་འདོགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཐ་དད་པ་ནི་འབྲས་བུ་ཐ་དད་ཀྱི་རྒྱུའང་ཐ་དད་པ་སྟེ་བདེ་བའི་རྒྱུ་དགེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་མི་དགེ་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1066 རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་བྱིན་པའི་འབྲས་བུ་ལོངས་སྤྱོད་དང་། སྲོག་བཅད་པའི་འབྲས་བུ་ཚེ་ཐུང་བ་ལ་སོགས་པའོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་མྱུར་བར་འབྱུང་བ་ནི་བར་མ་ཆོད་པར་ སྐྱེ་བའོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་རེ་རེ་ནས་འབྱུང་བ་ནི་དུས་མཉམ་དུ་མི་འབྱུང་གི་སྔ་ཕྱིར་འབྱུང་བའོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་གང་བྱུང་ནས་འགགས་པ་དེ་ ལ་ནི་འདས་པའི་དུས་དང་། གང་མ་བྱུང་བ་དེ་ལ་ནི་མ་འོངས་པའི་དུས་དང་། གང་བྱུང་ལ་མ་འགགས་པ་དེ་ལ་ནི་དེ་ལྟར་བྱུང་བའི་དུས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དེས་ན་དུས་ནི་དུས་ ཅན་ལས་ཐ་མི་དད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་རིགས་པ་ཅན་ལ་སོགས་པ་དུས་དུས་ཅན་ལས་ཐ་དད་པ་རྟག་པའི་རྫས་སུ་འདོད་པ་དེ་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ནས་ཉི་མ་འཆར་བ་ དེ་ནི་ཤར་དང་གང་དུ་ནུབ་པ་དེ་ནི་ནུབ་ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཕྱོགས་བཅུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཚམས་བཞི་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཡོད་པ་ཞེས་ བྱ་བ་ནི་གཟུགས་ཅན་གྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ཏེ་གཟུགས་མེད་པ་རྣམས་ནི་གོང་ས་གནོན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཕྱོགས་ལ་ཁྱབ་པར་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐ་དད་པ་ནི་དུ་མ་སྟེ་ཐ་མི་དད་པའི་གཅིག་ལ་ནི་གསུམ་དང་གསུམ་ལ་སོགས་པའི་གྲངས་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1067 རྒྱུ་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུའོ། །འབྲས་བུའི་རྐྱེན་ནི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ཏེ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྐྱེན་བཞི་ལྟ་བུའོ། །འདི་ནི་ཕུང་པོ་ལྔ་པ་ལས་རྒྱུ་དང་རྐྱེན་འདུས་ པ་ལ་ཚོགས་པ་ཞེས་གདགས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་ན་སེམས་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་འདི་དག་ནི་གཟུགས་དང་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་ པར་ལ་བཏགས་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཡང་བཏགས་པའི་ཡོད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། ༈ རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་ལ་དང་པོ་སྤྱིའི་དོན་ལ་གཞན་ ཕྱོག
【現代漢語翻譯】 由於遠遠超越了各個地（ས་，指十地），因此被稱為聖者（འཕགས་པ）。他們的法是見道（མཐོང་བ་）、修道（སྒོམ་པ་）和無學道（མི་སློབ་པའི་ལམ་）。未獲得的是未生起（མ་སྐྱེས་པ）。這表明，對於聖法尚未生起的有情相續，稱為異生（སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་）。 第二，關於顯示九種相似之處，『進入因和果的相續不斷』，意思是如果中斷一剎那或相續，則不稱為進入。因和果不同，意思是不同的果有不同的因，例如，安樂的因是善，痛苦的因是不善等。 因和果隨順，意思是佈施的果報是受用，殺生的果報是短命等。因和果迅速產生，意思是無間隔地產生。因和果各自產生，意思是不同時產生，而是先後產生。『因和果持續產生』，對於已經產生並已滅盡的，稱為過去時；對於尚未產生的，稱為未來時；對於已經產生但尚未滅盡的，稱為現在時。因此，時間與有時間的事物並非不同。這駁斥了正理派等認為時間與有時間的事物不同，是常恒實體的觀點。要知道，太陽升起的地方稱為東，太陽落下的地方稱為西等。稱為十方，是因為包括四隅。『因和果存在』，指的是被色法所包含的事物，因為無色法不能以壓倒一切的方式遍佈于各個方向。不同是多數，因為對於不異的唯一，不可能有三和三等的數量。 因是近取因（ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ）。果的緣是產生果的俱生緣（ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན），例如識的四緣。這應理解為如《五蘊論》所說，『因和緣聚合稱為組合』。因此，這些非與心相應的行，因為是假立於色、心和心所的狀態差別之上，所以一切都應理解為是假立的存在。行蘊的分類已經講完。
【English Translation】 Because they have gone far beyond the various grounds (sa, referring to the ten bhumis), they are called noble ones (『phags pa). Their dharmas are the paths of seeing (mthong ba), meditation (sgom pa), and no more learning (mi slob pa'i lam). What has not been attained is the unborn (ma skyes pa). This shows that for the sentient beings whose minds have not yet given rise to the noble dharma, they are called ordinary beings (so so skye bo). Secondly, regarding showing the nine similarities, 'entering the uninterrupted continuum of cause and effect' means that if there is an interruption for even a moment or the continuum is broken, it is not called entering. Cause and effect are different, meaning that different effects have different causes, for example, the cause of happiness is virtue, and the cause of suffering is non-virtue, and so on. Cause and effect are concordant, meaning that the result of giving is enjoyment, and the result of killing is a short life, and so on. Cause and effect arise quickly, meaning they arise without interruption. Cause and effect arise individually, meaning they do not arise simultaneously but arise one after another. 'Cause and effect arise continuously,' for what has arisen and ceased is called the past; for what has not arisen is called the future; for what has arisen but not yet ceased is called the present. Therefore, time is not different from what has time. This refutes the Vaibhashikas and others who believe that time is different from what has time and is a permanent entity. Know that the place where the sun rises is called east, and the place where the sun sets is called west, and so on. It is called the ten directions because it includes the four intermediate directions. 'Cause and effect exist' refers to those things that are included by form, because formless things cannot pervade all directions in an overwhelming way. Different is many, because for the non-different one, it is impossible to have numbers such as three and three, and so on. The cause is the proximate cause (nye bar len pa'i rgyu). The condition for the effect is the co-emergent condition (lhan cig byed pa'i rkyen) that produces the effect, such as the four conditions of consciousness. This should be understood as it says in the Five Aggregates Treatise, 'The aggregation of cause and condition is called a combination.' Therefore, these non-mentally associated formations, because they are imputed upon the state differences of form, mind, and mental factors, should all be understood as imputed existents. The classification of the aggregate of formations has been explained.
ས་དགག་པ་དང་། རང་ལུགས་གཞག་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་གྲངས་མང་བར་སྨྲ་བ་དགག་པ་དང་། ཉུང་བར་སྨྲ་བ་དགག་པ་དང་། ཀུན་གཞིའི་དོན་རྣམ་པ་གཞན་དུ་འཆད་ པ་དགག་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། ཁ་ཅིག་རྒྱ་ནག་རྫོགས་གསལ་འོད་འཛག་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་དྲི་མ་མེད་པའི་ཡིད་དང་དགུ་ཡིན་ཏེ་འདི་མེད་ན་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་དྲི་མ་མེད་ པའི་སེམས་གསར་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ན་སྔོན་མེད་པའི་སེམས་གསར་པ་སྐྱེ་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་པའི་ལུགས་ཡིན་ནོ་ཟེར་བ་དེ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ་འདི་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ལུང་དང་རིགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1068 གང་ཡང་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོས་འགྲོ་ཀུན་ཡོངས་ལ་ཁྱབ། །ཅེས་བྱ་བ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ནི་ཀུན་ གཞི་ལ་རྣམ་བྱང་གི་ས་བོན་ཡོད་པ་དང་། སེམས་རྒྱུད་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་ཁྱབ་པ་ལ་དགོངས་ནས་དེ་སྐད་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། དཔལ་ཕྲེང་སེང་གེའི་ང་རོའི་མདོ་ལས། རྣམ་པར་བྱང་ བའི་ས་བོན་ལ་ལྟོས་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཅན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་ཐམས་ཅད་ལ། །ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་དག་གྱུར་པ། ། དེ་བཞིན་གཤེགས་ཉིད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །འགྲོ་ཀུན་དེ་ཡི་སྙིང་པོ་ཅན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དྲི་མ་མེད་པའི་ཡིད་དེ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་པའི་ས་བོན་ལ་བརྗོད་ན་ནི་ཀུན་གཞི་ ཉིད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ལ། མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ན་ནི་དེ་སྤང་བྱ་དང་འགལ་ལམ་མི་འགལ་བརྟག་གྲང་། གལ་ཏེ་འགལ་ན་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལམ་ལ་འབད་མི་དགོས་པར་གྲོལ་ བར་འགྱུར་ཏེ་འགལ་ཟླ་གྲུབ་ན་ནི་སྤང་བྱ་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་ན་ཡང་འགལ་བ་ཉིད་ཉམས་པ་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་མི་འགལ་ན་ནི་འཕགས་པའི་ཆོས་ཐོབ་པའི་ཚེ་ཡང་མི་གྲོལ་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། 1-1069 ཟག་མེད་ཀྱི་ཡིད་མངོན་དུ་གྱུར་ཡང་སྤང་བྱ་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇིག་རྟེན་སྔ་མ་མེད་ན་ནི་རྒྱང་འཕེན་པའི་ལུགས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན་གྱི་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་གསར་དུ་སྐྱེས་པས་ནི་ དེར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལའང་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀུན་གཞིར་གཅིག་པར་འདོད་པ་དགག་པ་ནི། ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་ཀུན་གཞིའི་རང་བཞིན་ དུ་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མི་འཐད་དེ་སྙོམས་འཇུག་གསུམ་ལ་ཀུན་གཞི་ཡོད་པས་ཚོགས་དྲུག་ཡང་ཡོད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཚོགས་དྲུག་མེད་པས་ཀུན་གཞིའང་མེད་པར་ཐལ་བའི་ ཕྱིར་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་པ་སེམས་མེད་པའི་གནས་སྐབས་གཞན་ལ་ཡང་སྦྱར་རོ། །གང་ཡང་མདོ་དེ་དང་དེ་ལས་ཀུན་གཞི་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ག
【現代漢語翻譯】 關於破斥他宗觀點和建立自宗觀點這兩個方面，首先，破斥主張存在多種不同意識的觀點，破斥主張意識數量少的觀點，以及破斥以其他方式解釋阿賴耶識含義的觀點。這三者中的第一個是：有些人，比如中國禪宗的頓悟派，認為清凈光明的心識是無垢識，是第九識。他們認為，如果沒有這個，成佛時就會新產生一個無垢的心，而新產生一個先前沒有的心，是順應了順世外道的觀點。但事實並非如此，因為沒有任何經文或理證可以證明這一點。 無論如何，《三昧王經》中說：『如來藏遍佈一切眾生。』以及『一切眾生皆具如來藏。』這些話的意思是指阿賴耶識具有清凈的種子，以及心相續被真如所遍佈。正如《寶鬘獅吼經》中所說：『考慮到清凈的種子，一切眾生皆具如來藏。』以及《經莊嚴論》中所說：『真如遍一切，無有差別然清凈，是故如來即是彼，一切眾生如來藏。』 此外，如果將無垢識稱為無漏智慧的種子，那麼它就變成了阿賴耶識本身。如果它是顯現的，那麼需要考察它與所斷之物是相違還是不相違。如果相違，那麼一切眾生都不需要努力修行就能解脫，因為一旦對治法產生，所斷之物就不存在了。如果所斷之物仍然存在，那麼就失去了相違的性質。如果它不相違，那麼即使獲得了聖者的法，也不會解脫，因為即使無漏識顯現，所斷之物也不會消失。如果沒有前世，那麼就會走向順世外道的道路，但新產生無漏的心識並不會導致這種情況。 第二，在（破斥主張意識數量少的觀點）中也有三個方面，首先是破斥認為一切意識在阿賴耶識中是同一的觀點。有些人說：『一切意識本質上與阿賴耶識是同一的。』這種說法是不合理的，因為如果三個等持（三摩地）中有阿賴耶識，那麼也應該有六識。反之，如果沒有六識，那麼阿賴耶識也不應該存在。同樣的情況也適用於昏厥等其他無心狀態。此外，在某某經中，阿賴耶識和心識……
【English Translation】 Regarding the two aspects of refuting other's views and establishing one's own, firstly, refuting the view that there are many different consciousnesses, refuting the view that there are few consciousnesses, and refuting the view that explains the meaning of Alaya-consciousness in other ways. The first of these three is: Some people, such as the Chinese Chan's sudden enlightenment school, believe that the pure and clear consciousness is the stainless consciousness, the ninth consciousness. They argue that if this is not the case, a new stainless mind will arise at the time of Buddhahood, and the new arising of a mind that did not exist before is in accordance with the view of the materialists. But this is not the case, because there is no scripture or reasoning to prove this. In any case, the Samadhiraja Sutra says: 'The Sugata-garbha pervades all beings.' and 'All beings possess the Sugata-garbha.' These words mean that the Alaya-consciousness has pure seeds, and that the mind-stream is pervaded by Suchness. As the Jewel Garland Lion's Roar Sutra says: 'Considering the pure seeds, all beings possess the Sugata-garbha.' and the Ornament of the Sutras says: 'Suchness pervades all, without difference yet pure, therefore the Tathagata is that, all beings possess the Tathagata-garbha.' Furthermore, if the stainless consciousness is called the seed of unpolluted wisdom, then it becomes the Alaya-consciousness itself. If it is manifest, then it needs to be examined whether it is contradictory or non-contradictory to what is to be abandoned. If it is contradictory, then all beings do not need to strive to be liberated, because once the antidote arises, what is to be abandoned does not exist. If what is to be abandoned still exists, then the contradictory nature is lost. If it is not contradictory, then even if the Dharma of the noble ones is attained, there will be no liberation, because even if the unpolluted consciousness manifests, what is to be abandoned will not disappear. If there is no previous life, then one will go down the path of the materialists, but the new arising of unpolluted consciousness does not lead to this. Secondly, in (refuting the view that there are few consciousnesses) there are also three aspects, the first is refuting the view that all consciousnesses are the same in the Alaya-consciousness. Some people say: 'All consciousnesses are essentially the same as the Alaya-consciousness.' This statement is unreasonable, because if there is Alaya-consciousness in the three Samadhis, then there should also be the six consciousnesses. Conversely, if there are no six consciousnesses, then the Alaya-consciousness should not exist either. The same applies to other mindless states such as fainting. Furthermore, in such and such a sutra, the Alaya-consciousness and consciousness...
ཞན་རྣམས་ཆུ་དང་རླབས་བཞིན་ དུ་གསུངས་པ་དེ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་མཚོན་པའི་དཔེར་བཀོད་པ་ཡིན་གྱི་རང་བཞིན་གཅིག་པའི་དཔེར་བཀོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཤེས་སུ་གཅིག་པར་འདོད་པ་དགག་པ་ ནི། གཅིག་པུར་སྨྲ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ན་རེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་གཅིག་ཉིད་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་རྟེན་དེ་དང་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཡུལ་དེ་དང་དེ་ལ་འཇུག་པ་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་དང་དེའི་མིང་འཐོབ་སྟེ་སེམས་པ་ལ་ལུས་ངག་གི་ལས་ཞེས་བཏགས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1070 དེ་ཉིད་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་བརྟེན་པའི་ཚེ་རྟོག་མེད་དང་ཡིད་ཀྱི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་ཚེ་རྟོག་པར་འགྱུར་རོ། །དོན་འདི་ཉིད་བྲམ་ཟེའི་ཚོམས་ལས། གང་ཞིག་ལུས་མེད་ཕུག་གནས་ཤིང་། །རིང་ དུ་འགྲོ་ལ་གཅིག་ཏུ་རྒྱུ། །གདུལ་བར་དཀའ་བའི་སེམས་འདུལ་བྱེད། །དེ་ནི་བྲམ་ཟེ་ངས་བཤད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཡང་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་བསྟན་པ་ལས། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་དྲུག་ནི་ཡིད་ ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཡང་དབང་པོ་ལྔ་པོ་འདི་དག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ནི་ཡིད་ཀྱིས་མྱོང་སྟེ། ཡིད་ནི་འདི་དག་གི་སྟོན་པའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། དེ་ནི་ མི་རུང་སྟེ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཡིན་ན་གཅིག་སྐྱེས་པའི་ཚེ་ན་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་དང་གཅིག་འགག་པའི་ཚེ་ཐམས་ཅད་འགག་པ་དང་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པས་འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་ ལྡོག་ཆོས་ཀྱི་དབྱེ་བ་འཛིན་པ་དང་ལྐོག་གྱུར་རྟགས་ཀྱིས་དཔོག་པ་དང་ཕྱི་རོལ་དོན་དང་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་མི་ལྟོས་པ་དེ་བཞིན་དུ་དབང་པོའི་ཤེས་པ་རྣམས་ཡང་ད་ལྟར་ཐལ་བར་ འགྱུར་ན། དེ་དག་དེ་ལྟར་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་འགལ་བའི་ཆོས་དང་ལྡན་པར་ཚད་མས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་གཅིག་པུ་རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་དྲུག་པ་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཁོ་ནའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། 1-1071 ཚོགས་དྲུག་ནི་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ནི་སྐྱེ་མཆེད་ན་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་ཞིང་། ཡིད་ནི་འདི་དག་གི་སྟོན་པའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་ པ་ལའང་ཡིད་ཅེས་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུད་རེ་རེ་པའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ཡང་མིག་ལ་སོགས་པ་རིས་མཐུན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རེ་རེ་ ཡིན་པ་ལ་དགོངས་ནས་དེ་སྐད་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། དེ་དག་རྣམས་ཡང་རིས་མཐུན་པའི། །རྣམ་པར་ཤེས་ལ་ངེས་པར་འགྱུར། །འདི་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམས། །རིམ་གྱིས་འབྱུང་བར་ཡང་ དག་རྟོགས་ཞེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཀུན་གཞི་དང་ཉོན་ཡིད་ཁས་མི་ལེན་པ་དགག་པ་ནི། ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དང་སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པ་ལ་སོགས་པའི་དབུ་མ་པ་ཁ་ཅིག་ ཀུན་གཞི་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱ
【現代漢語翻譯】 就像他們所說的，河流和波浪，這只是用一個比喻來表示因果關係，而不是用一個比喻來表示它們的本質相同。第二，駁斥所有意識都是一個意識的觀點： 那些主張只有一個意識的菩薩說，『雖然所有意識都只是一個意識，但當它依賴於不同的根基，並作用於不同的對象時，它就獲得了不同的名稱，就像心被稱為身語之業一樣。』 當它依賴於有形的感官時，它就是非概念性的；當它依賴於意根時，它就變成了概念性的。』《婆羅門集合經》中說：『誰無身而居於洞穴，遠行而獨行，調伏難調伏之心，我稱之為婆羅門。』此外，《十二處經》中說：『六識之集合即是意處。』此外，『這五種感官的活動範圍由意來體驗，意是它們的引導者。』 這是行不通的，因為如果它們都是一個，那麼當一個產生時，所有都應該產生；當一個滅亡時，所有都應該滅亡。此外，意意識能夠區分過去、未來和遮蔽的事物，並通過推理來推斷隱藏的事物，並且不依賴於外部對像和有形的感官。那麼，感官意識也應該如此，但事實並非如此，因為它們具有矛盾的屬性，並且沒有通過量來證實。』 『唯一執行』指的是第六意識，即意意識。『六識之集合即是意處』指的是在處中，意處被展示出來。『意是它們的引導者』指的是五門意識也被稱為意。』 『眾生是各自的意識流』指的是與眼睛等相似的各自的意識。正如《釋量論》中所說：『它們也必然是相似的意識。因此，人們正確地理解到概念是依次產生的。』第三，駁斥不承認阿賴耶識和染污意的觀點： 一些小乘部派和像月稱論師這樣的一些中觀派不承認阿賴耶識和染污意。
【English Translation】 Like they said, rivers and waves, this is just using a metaphor to represent the cause-and-effect relationship, not using a metaphor to represent their essence being the same. Second, refuting the view that all consciousnesses are one consciousness: Those Bodhisattvas who claim that there is only one consciousness say, 'Although all consciousnesses are just one consciousness, when it relies on different bases and acts on different objects, it obtains different names, just like the mind is called the karma of body and speech.' 'When it relies on the tangible sense faculties, it is non-conceptual; when it relies on the mental faculty, it becomes conceptual.' The Brahmin Collection Sutra says: 'Who is bodiless and dwells in a cave, travels far and alone, subdues the mind that is difficult to tame, I call that a Brahmin.' Furthermore, the Twelve Sources Sutra says: 'The collection of six consciousnesses is the mental source.' Furthermore, 'The scope of activity of these five sense faculties is experienced by the mind, and the mind is their guide.' This is not feasible, because if they are all one, then when one arises, all should arise; when one ceases, all should cease. Furthermore, the mental consciousness is able to distinguish between past, future, and obscured things, and to infer hidden things through reasoning, and does not rely on external objects and tangible sense faculties. Then, the sense consciousnesses should also be like that, but they are not, because they have contradictory attributes and have not been proven by valid cognition.' 'The one that runs alone' refers to the sixth consciousness, the mental consciousness. 'The collection of six consciousnesses is the mental source' refers to the fact that in the sources, the mental source is shown. 'The mind is their guide' refers to the fact that the five-door consciousnesses are also called mind.' 'Sentient beings are each a stream of consciousness' refers to the respective consciousnesses that are similar to the eyes, etc. As the Commentary on Valid Cognition says: 'They must also be similar consciousnesses. Therefore, it is correctly understood that concepts arise in sequence.' Third, refuting the view that does not acknowledge the Ālayavijñāna (ཀུན་གཞི་，阿賴耶識，kun gzhi, storehouse consciousness) and the kliṣṭamanas (ཉོན་ཡིད་，染污意，nyon yid, afflicted mind): Some Śrāvakayāna (ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་，聲聞乘，nyan thos sde pa, Hearer Vehicle) schools and some Mādhyamika (དབུ་མ་པ་，中觀，dbu ma pa, Middle Way) schools like Ācārya Candrakīrti (སློབ་དཔོན་ཟླ་བ་གྲགས་པ་，月稱論師，slob dpon zla ba grags pa, Teacher Candrakirti) do not acknowledge the Ālayavijñāna (ཀུན་གཞི་，阿賴耶識，kun gzhi, storehouse consciousness) and the kliṣṭamanas (ཉོན་ཡིད་，染污意，nyon yid, afflicted mind).
ི་ཡིད་བོར་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་དྲུག་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། །འདི་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བཞེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་དང་པོ་ཀུན་གཞི་ ཁས་མི་ལེན་པ་དགག་པ་ལ་ལུང་ནི། རྒྱན་མཐུག་པོའི་མདོ་ལས། ཇི་ལྟར་ཟླ་བ་སྐར་ཚོགས་དང་། །ལྷན་ཅིག་མཁའ་ལ་གནས་པ་ལྟར། །རྣམ་ཤེས་རྣམས་དང་ཀུན་གཞི་ཡང་། །དེ་བཞིན་ལྷན་ཅིག་ལུས་ལ་གནས། ། 1-1072 ཞེས་བྱ་བ་དང་། །ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ལས། ཆོས་ཀུན་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཀུན་གཞི་སྟེ། །དེ་བས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི། །དམ་པ་དག་ལ་ངས་བཤད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་ དང་། ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི། །རྣམ་ཤེས་བདུན་དང་ལྡན་པར་ཡང་། །འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱིས་རབ་འཇུག་སྟེ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་ལྡོག་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་ཐེག་ཆེན་པའི་ ལུང་ལས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །སེམས་འདི་ནི་ཐེག་པ་ཆུང་ངུའི་ལུང་ལས་ཀྱང་འབྱུང་སྟེ་ཇི་སྐད་དུ་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་སྨྲ་བའི་གཅིག་ལས་འཕྲོས་པའི་ལུང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འབྱུང་བའི་ ཕན་ཡོན་རྣམ་པ་བཞི་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། སྐྱེ་དགུ་ཀུན་གཞི་ལ་ཀུན་ཏུ་དགའ་བ་དག་ལ་དེ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ཆོས་བསྟན་ན་ཉན་འདོད་ལ་རྣ་གཏོད་ཅིང་སེམས་འཇོག་ལ་ཆོས་སྒྲུབ་སྟེ། དེ་ བཞིན་གཤེགས་པ་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱུང་ན་ངོ་མཚར་རྨད་དུ་བྱུང་བའི་ཆོས་འདི་ཡང་འཇིག་རྟེན་དུ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དགེ་འདུན་ཕལ་ཆེ་སྡེའི་ལུང་ལས། རྩ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་ བྱ་བ་དང་། ས་སྟོན་༼༽སྡེའི་ལུང་ལས། འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པའི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། མང་པོས་བཀུར་བ་དང་གོས་དམར་ཅན་གྱི་ལུང་ལས། རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1073 གནས་བརྟན་པའི་ལུང་ལས་ནི། སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གི་རྣམ་ཤེས་ཞེས་འབྱུང་སྟེ་རེ་ཤིག་ལུང་ལས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །རིགས་པ་དང་བྲལ་བའི་ལུང་ལ་ནི་དད་པས་རྗེས་སུ་འབྲངས་བ་ རྣམས་ཡང་ཡིད་ཆེས་པར་མི་འགྱུར་བས་གཉིས་པ་རིགས་པ་ནི། རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། ལེན་དང་དང་པོ་གསལ་བ་དང་། །ས་བོན་ལས་དང་ལུས་ཚོར་དང་། །སེམས་མེད་སྙོམས་པར་ འཇུག་པ་དང་། །དེ་བཞིན་འཆི་འཕོ་མི་རུང་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བའི་རིགས་པ་ལྔ་དང་། ཕུང་པོ་ལྔ་པ་ལས། རིགས་པ་བཞི་དང་། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ལས། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་ པར་བྱང་བ་གཉིས་མི་རུང་བས་བསྒྲུབས་མོད་ཀྱི། དེ་དག་ཕལ་ཆེ་བ་གཉིས་པོ་འདིར་འདུས་པས་གཉིས་པོ་ཉིད་བཤད་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་བ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ དང་ལས་དང་སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལའང་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་མི་རུང་བ་དང་། རྒྱུན་ཆད་ནས་འབྱུང་ བ་མི་རུང་བ
【現代漢語翻譯】 『如果捨棄了意，那麼識就只有六種。』這種說法不符合如來的意願。首先，對於不承認阿賴耶識的觀點，以下是經文的論證：《寶積經》中說：『如同月亮與星辰，一同安住于虛空，各種識與阿賴耶，同樣一同安住于身。』《法蘊經》中說：『一切法的種子，都是阿賴耶識，因此，阿賴耶識，我為聖者們宣說。』《楞伽經》中說：『如來藏，也具有七種識，被二取所染污，通過完全了知而得以轉變。』這些都是大乘經典的論證。 關於心，小乘經典中也有記載，如一切有部的一部經，即《如來出現功德四相經》中說：『眾生普遍喜愛阿賴耶識，爲了捨棄它而宣說佛法，他們樂於聽聞，專心致志，精進修法。如來出現在世間，這種稀有罕見的佛法也會在世間出現。』大眾部的經文中說：『根本識。』飲光部的經文中說：『輪迴際的蘊。』大眾敬重部和赤衣部的經文中說：『異熟識。』 上座部的經文中說：『有支識。』暫且經文中的記載就是這樣。對於不合邏輯的經文，即使是信仰者也不會相信，因此第二點是理證。《抉擇攝要》中說：『取和最初的明，種子業和身受，無心等至和，同樣死歿不可轉。』這是五種理證。《五蘊論》中有四種理證。《大乘集論》中，雖然通過遍染污和清凈兩種不可轉而成立阿賴耶識，但它們大部分都包含在這兩者之中，因此只解釋這兩種。其中，對於遍染污不可轉，有煩惱遍染污、業遍染污和生遍染污三種不可轉。首先，在煩惱遍染污中也有兩種：遍染污持續產生不可轉和中斷後產生不可轉。
【English Translation】 'If one abandons the mind, then there are only six types of consciousness.' This statement does not accord with the Tathagata's intention. First, regarding the view that does not acknowledge the Alaya-consciousness, here are the scriptural arguments: The Ratnakuta Sutra states: 'Just as the moon and stars, together abide in the sky, the various consciousnesses and the Alaya, likewise together abide in the body.' The Dharma Skandha Sutra states: 'The seeds of all dharmas, are the Alaya-consciousness, therefore, the Alaya-consciousness, I declare to the noble ones.' The Lankavatara Sutra states: 'The Tathagatagarbha, also possesses seven types of consciousness, is defiled by the two graspings, and is transformed through complete understanding.' These are the arguments from the Mahayana scriptures. Regarding the mind, there are also records in the Hinayana scriptures, such as a sutra from the Sarvastivada, namely the Sutra on the Four Meritorious Aspects of the Appearance of the Tathagata, which states: 'Beings universally delight in the Alaya-consciousness, and in order to abandon it, the Dharma is preached, they are eager to listen, focus their minds, and diligently practice the Dharma. When the Tathagata appears in the world, this rare and wonderful Dharma will also appear in the world.' The scriptures of the Mahasamghika state: 'The root consciousness.' The scriptures of the Kasyapiya state: 'The aggregates of the cycle of existence.' The scriptures of the Mahasamghika-Arya and the Dharmaguptaka state: 'The Vipaka-consciousness.' The scriptures of the Sthavira state: 'The consciousness of the limb of existence.' For the time being, the records in the scriptures are like this. For scriptures that are illogical, even believers will not believe, therefore the second point is logical proof. The Compendium of Determinations states: 'Taking and the initial clarity, seed karma and body feeling, mindless samadhi and, likewise death transference is irreversible.' These are the five logical proofs. The Five Aggregates Treatise has four logical proofs. In the Mahayana Samgraha, although the Alaya-consciousness is established through the irreversibility of both pervasive defilement and purification, most of them are contained within these two, therefore only these two will be explained. Among them, for the irreversibility of pervasive defilement, there are three types of irreversibility: affliction pervasive defilement, karma pervasive defilement, and birth pervasive defilement. First, within affliction pervasive defilement there are also two types: pervasive defilement continuously arising irreversibly and arising irreversibly after interruption.
འོ། ། དང་པོ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་དེ་རང་རྒྱུད་ལ་ས་བོན་མེད་པར་ནི་མི་རུང་སྟེ་དགྲ་བཅོམ་པའི་རྒྱུད་ལའང་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1074 ས་བོན་དེ་ཡང་ཀུན་གཞི་ལས་གཞན་དུ་མི་འཐད་དེ། འདི་ལྟར་ས་བོན་དེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ལ་གནས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཀུན་གཞི་མེད་ན་དམིགས་པའི་ཡུལ་མེད་པས་དེའང་ མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇུག་པའི་ཚོགས་དྲུག་ལའང་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་ནི་ཤིན་དུ་མི་བརྟན་པས་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་རྒྱུན་ཆད་པས་སད་མ་ཐག་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྒྱུ་ མེད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མདོ་སྡེ་པ་འདོད་པའི་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་ལ་གནས་པའང་མ་ཡིན་ཏེ་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ན་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་དེར་རྣལ་འབྱོར་ སྤྱོད་པ་བ་ལ་གཟུགས་མ་གྲུབ་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །ཚུལ་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་གཞན་དུ་མི་འཐད་པས་ཀུན་གཞི་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཡོད་པ་ ལས་དེ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བར་ངེས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། སྙོམས་འཇུག་གསུམ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པ་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ལ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཚེ་རེ་ཤིག་ཉོན་མོངས་པ་རྒྱུན་ཆད་ནས་ མི་འབྱུང་ངོ་། །དེ་དག་ལས་ལངས་པའི་ཚེ་ཉོན་མོངས་པ་འབྱུང་བ་དེའང་རྒྱུ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཀུན་གཞི་ནི་ཁས་མི་ལེན་ལ་རྒྱུ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་འདས་པའི་དུས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་དེའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ཏེ་འགགས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ། ། 1-1075 མཉམ་བཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་གྱི་རྟེན་མ་ཡིན་ཏེ། ས་བོན་དང་འདྲེས་ན་གཉེན་པོ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཟག་པ་མེད་པ་ལྟ་ ཞོག་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་གྱི་རྟེན་དུ་མི་རུང་ངོ་། །འདི་ལྟར་གང་ཞིག་གང་གི་ས་བོན་གྱི་རྟེན་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེ་དང་སྐྱེ་འགག་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བྱ་དགོས་ ཏེ་དེ་མ་བྱས་ན་དེ་ལ་དེའི་བག་ཆགས་གཞག་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནི་མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་ཡིན་ལ་དེ་གཉིས་ཡང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྐྱེ་ འགག་མི་བྱེད་དེ་དུས་མི་མཉམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་དུས་མཉམ་ན་ནི་མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་པ་ལ་སོགས་པ་ ས་གོང་མ་ནས་འདིར་སྐྱེས་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་འབྱུང་བ་དེའང་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་ཏེ་སྔོན་འདོད་པའི་སེམས་ནི་འགགས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་གོང་མའི་སེམས་ལ་ནི་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལ་ས་བོན་གནས་པ་ཡང་སྔར་བཀག་པའི་ཕྱིར་ཆད་ནས་འབྱུང་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་ལ་ཁོ་བོ
【現代漢語翻譯】 哦！首先，如果貪慾等煩惱持續不斷地產生，那麼自己的相續中必須有種子，否則就會導致阿羅漢的相續中也持續產生煩惱。 1-1074 而且，這個種子也不能存在於阿賴耶識之外的地方。比如，這個種子不能存在於有煩惱的意中，因為如果沒有阿賴耶識，就沒有所緣境，也就沒有煩惱。也不能存在於前六識中，因為它們非常不穩定，在深度睡眠等情況下會中斷，這樣一來，醒來后產生的煩惱就會變成無因。經部宗所認為的種子存在於包括意根在內的色法中也是不合理的，因為在無色界就不應該有煩惱，而且在那裡瑜伽行者也不承認有色法。如果這樣分析，種子存在於其他地方是不合理的，所以煩惱的種子從無始以來就存在於阿賴耶識中，由此才能持續不斷地產生煩惱。其次，當入於三種等持（三摩地，梵文：samādhi）以及安住于出世間道時，煩惱會暫時中斷，不再產生。 1-1075 當從這些狀態中出來時，煩惱的產生也會變成無因，因為你們不承認阿賴耶識，而且也沒有其他的因。比如，過去的煩惱不是現在煩惱的因，因為它已經滅盡，就像虛空一樣。正定和后得的智慧也不是煩惱種子的依處，因為如果與種子混合，就會導致它們不再是煩惱的對治。更不用說無漏的善法，即使是有漏的善法也不能作為煩惱種子的依處。因為，如果某個事物是某個種子的依處，那麼它必須與該種子同時生滅，否則就無法在該事物上留下該種子的習氣。而善法和煩惱是不相容的，是彼此的對治，它們不會同時生滅，因為時間不同。如果時間相同，那麼它們就不再是不相容的，不再是對治。同樣，從無想等上界轉生到此地的人產生煩惱也會變成無因，因為之前的欲界心已經滅盡，而上界的心中沒有欲界的煩惱。種子存在於色法等中的觀點之前已經被駁斥，所以斷滅后產生的煩惱是不合理的，我們...
【English Translation】 Oh! Firstly, if afflictions such as attachment arise continuously, then there must be a seed in one's own continuum; otherwise, it would follow that afflictions would also arise continuously in the continuum of an Arhat. 1-1074 Moreover, that seed cannot be located elsewhere than the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文：ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：ālaya-vijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識). For example, that seed cannot reside in the afflicted mind, because without the ālaya-vijñāna, there would be no object of focus, and therefore no affliction. Nor can it reside in the six aggregates of entering, because they are extremely unstable and are interrupted during deep sleep, etc., which would lead to afflictions arising without a cause immediately upon waking. The Sautrāntikas' (經部宗) assertion that it resides in form, including the sense faculty of mind, is also unreasonable, because there should be no afflictions in the formless realm, and also because form is not established for practitioners of Yoga there. If analyzed in this way, it is unreasonable for the seed to be located elsewhere, so the seed of affliction must exist in the ālaya-vijñāna from beginningless time, from which it is certain that afflictions arise continuously. Secondly, when one enters into the three samādhis (藏文：སྙོམས་འཇུག་，梵文：samādhi，梵文羅馬擬音：samādhi，漢語字面意思：等持) and abides in the supramundane path, afflictions are temporarily interrupted and do not arise. 1-1075 When one arises from these states, the arising of afflictions also becomes causeless, because you do not accept the ālaya-vijñāna, and there is no other cause. For example, past afflictions are not the cause of present afflictions, because they have ceased and are non-existent, like space. Neither meditative equipoise nor subsequent wisdom are the basis for the seeds of affliction, because if they were mixed with the seeds, it would follow that they would no longer be antidotes. Let alone uncontaminated virtue, even contaminated virtue cannot be the basis for the seeds of affliction. For if something is the basis for the seed of something else, then it must arise and cease simultaneously with it, otherwise it cannot leave an imprint of that on it. But virtue and affliction are incompatible and are antidotes to each other, and these two do not arise and cease simultaneously, because the times are different. If the times were the same, then it would follow that they would not be incompatible and would not be antidotes. Similarly, the arising of afflictions in those who are born here from the higher realms, such as the realm of non-perception, also becomes causeless, because the previous mind of desire has ceased and is non-existent, and the mind of the higher realm does not have the afflictions of desire. The idea that the seed resides in form, etc., has already been refuted, so afflictions arising from cessation are unreasonable, and we...
་ཅག་ལྟར་ན་ནི་ཀུན་གཞི་ས་བོན་ལས་དེ་དག་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1076 གཉིས་པ་ལས་ཀྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་བ་ནི། ལས་བྱས་ཤིང་བསགས་པ་དེས་སེམས་ལ་བག་ཆགས་མ་བཞག་ན་ནི་སྐྱེ་བའི་མྱུ་གུ་འཕེན་པར་མི་ནུས་ཏེ་བྱས་མ་ཐག་ཏུ་ འགག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞག་ན་ཡང་ཀུན་གཞི་ལས་གཞན་ནི་བག་ཆགས་ཀྱི་རྟེན་དུ་མི་རུང་ངོ་། །མང་པོས་བཀུར་པ་བ་འདོད་པའི་ཆུད་མི་ཟ་བའི་རྫས་ཀྱིས་བཟུང་བས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ་ཀུན་ གཞི་ལས་གཞན་དུ་དེ་འདྲ་བ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་མེད་ན་འཕེན་པར་བྱེད་པའི་ལས་ཀྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་ངོ་། །འཕེན་བྱེད་དེ་མེད་ན་བག་ཆགས་དེའི་ནུས་ པ་ཡོངས་སུ་སྨིན་ནས་མ་འོངས་པའི་ཕུང་པོ་འགྲུབ་པ་མི་རུང་བས་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ལས་ཀྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའང་མི་རུང་ངོ་། །ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་ཀུན་གཞི་ལ་བཞག་ པའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཀྱིས་མ་འོངས་པའི་ཕུང་པོ་འཕེན་ཞིང་ད་ལྟར་གྱི་ཕུང་པོ་འགྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་མེད་ན་དེ་ལས་གཞན་པའི་ས་བོན་ཡང་མི་རུང་སྟེ་དེ་དག་གིས་ ནི་ས་བོན་ལས་དང་ཞེས་བྱ་བའི་ས་བོན་མི་རུང་བའང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་བ་ལ་ལུས་ལེན་པ་མི་རུང་བ་ནས་ལུས་འདོར་བ་མི་རུང་བའི་བར་དུ་དོན་ལྔ་ལས། 1-1077 དང་པོ་ནི། བར་དོའི་སྲིད་པ་འཆི་འཕོས་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མའི་མངལ་དུ་ཁུ་ཁྲག་གི་དབུས་ན་གནས་པ་དེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཞིག་ཡིན། རེ་ཤིག་དང་པོ་དེ་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་ པར་ནི་མི་རུང་སྟེ་བར་དོའི་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་ནི་འགགས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྐྱེ་སྲིད་དེའི་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་ནི་མ་སྐྱེས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་མེར་མེར་པོ་ལ་སོགས་ པའི་ཚེ་ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་ནི་གྲུབ་ཀྱང་དབང་པོ་ཞན་པས་ལུས་ཤེས་སྐྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ལས་གཞན་པའི་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ནི་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་མ་ གྲུབ་ཀྱི་སྔོན་རོལ་དུ་རྣམ་ཤེས་མི་འཇུག་གོ་ཞེས་ཀྱང་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཏེ། གླེང་གཞི་ཆེན་པོའི་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་མདོ་ལས། ཀུན་དགའ་བོ་གལ་ཏེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མའི་མངལ་དུ་ཞུགས་པར་ མ་གྱུར་ན་མེར་མེར་པོ་ཡང་མེར་མེར་པོ་ཉིད་དུ་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་གཞི་མེད་ན་ཉོན་ཡིད་ཡང་མེད་པས་ཤུགས་ཀྱིས་ན་ཡིད་ཤེས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཉན་ ཐོས་སྡེ་པ་དག་འདོད་དེ་ཇི་སྐད་དུ་མཛོད་ལས། ཆད་དང་མཚམས་སྦྱོར་འདོད་ཆགས་བྲལ། །ཉམས་དང་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བ་རྣམས། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཁོ་ནར་འདོད། །ཅེས་གང་སྨྲས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གལ་ཏེ་ཤེས་པ་ཁུ་ཁྲག་གི་དབུས་སུ་བརྒྱལ་བ་དེ་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེའི་དམིགས་པ་ལ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །
【現代漢語翻譯】 按照我們的觀點，一切都源於阿賴耶識的種子。 第二，如果業的煩惱不成立：如果所作所積之業未在心識上留下習氣，則無法生起輪迴的幼苗，因為它們會立即消逝。即使留下習氣，除了阿賴耶識之外，沒有其他可以作為習氣之所依。也不能被許多人尊崇的、想要不浪費的物質所持有，因為除了阿賴耶識之外，沒有其他類似的東西可以被指定。因此，如果沒有阿賴耶識，則無法生起能引發輪迴的業的煩惱。如果沒有引發者，那麼習氣的力量就無法完全成熟，也無法成就未來的蘊，因此也無法成就顯現的業的煩惱。按照我們的觀點，儲存在阿賴耶識中的業的習氣會引發未來的蘊，併成就現在的蘊。如果沒有阿賴耶識，那麼其他的種子也不成立，因為它們也說明了沒有『從種子和業』中產生的種子。第三，關於生的煩惱不成立，從身體的接受不成立到身體的捨棄不成立之間，有五個方面。 第一，中陰（antarabhava）的存在從死亡轉移之後，識（vijnana）停留在母親子宮中精血的中心，那麼這個識是什麼？首先，它不可能是五根識，因為中陰的五根識已經停止，並且生的五根識尚未產生。例如，在『mer mer po』等階段，身體的感官雖然已經形成，但由於感官虛弱，無法產生身識，並且其他的有色感官尚未形成。也不能說在有色感官形成之前，識不會進入，因為在《大本經》（Mahavastu Sutra）中說：『阿難陀（Ananda），如果識沒有進入母親的子宮，那麼『mer mer po』也不會成為『mer mer po』。』如果沒有阿賴耶識，那麼末那識（nyon yi）也不存在，因此聲聞部（nyan thos sde pa）認為它是意識（yid shes）。如《俱舍論》（Abhidharmakosa）中所說：『斷滅、連線、離貪慾，衰退、死亡轉移和生，都認為是意識。』如果識在精血的中心昏厥，那麼它不可能是意識，因為它沒有目標。
【English Translation】 According to our view, everything arises from the seeds of the alaya-vijnana (kun gzhi, ālaya-vijñāna, alaya-vijnana, storehouse consciousness). Second, if the klesha (kun nas nyon mongs pa, kleśa, klesha, affliction) of karma (las, karma, karma, action) is not valid: If the karma that has been done and accumulated does not leave an imprint on the mind, then it cannot sprout the seedling of rebirth, because they will immediately cease. Even if imprints are left, nothing other than the alaya-vijnana can serve as the basis for the imprints. Nor can it be held by the substance that is revered by many, wanting to not be wasted, because nothing like that can be designated other than the alaya-vijnana. Therefore, without it, the klesha of karma that causes rebirth is not valid. If there is no causer, then the power of that imprint cannot fully ripen, and the future skandhas (phung po, skandha, skandha, aggregates) cannot be accomplished, so the klesha of karma that accomplishes manifestation is also not valid. According to our view, the karmic imprints stored in the alaya-vijnana cause the future skandhas to sprout and accomplish the present skandhas. If there is no alaya-vijnana, then other seeds are also not valid, because they also explain that the seed that arises 'from seeds and karma' is not valid. Third, regarding the invalidity of the klesha of birth, there are five aspects from the invalidity of taking a body to the invalidity of abandoning a body. First, after the intermediate state (antarabhava) of existence transfers from death, and the vijnana (rnam par shes pa, vijñāna, vijnana, consciousness) remains in the center of sperm and blood in the mother's womb, what is that vijnana? First of all, it cannot be the five sense consciousnesses, because the five sense consciousnesses of the intermediate state have ceased, and the five sense consciousnesses of the state of birth have not yet arisen. For example, in the stage of 'mer mer po' and so on, although the body's sense organs have been formed, the body consciousness cannot be produced because the sense organs are weak, and the other form sense organs have not yet been formed. It also cannot be said that the vijnana does not enter before the form sense organs are formed, because in the Mahavastu Sutra it says: 'Ananda, if the vijnana does not enter the mother's womb, then 'mer mer po' will not become 'mer mer po'.' If there is no alaya-vijnana, then there is also no nyon yi (nyon yi, kliṣṭa-manas, klista-manas, afflicted mind), so the Sravaka (nyan thos, śrāvaka, shravaka, hearer) school thinks that it is the yid shes (yid shes, mana-vijñāna, mana-vijnana, mind consciousness). As the Abhidharmakosa says: 'Cessation, connection, detachment from desire, decline, death transfer, and birth, are all considered to be mind consciousness.' If the consciousness faints in the center of sperm and blood, then it cannot be the mind consciousness, because it has no object.
1-1078 དེའི་དམིགས་པ་ནི་དུས་གསུམ་དང་འདུས་མ་བྱས་ཡིན་ན་རེ་ཤིག་འདས་པ་ནི་མངོན་ཤེས་མེད་པས་མི་དྲན་པའི་ཕྱིར་དང་། མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་ནི་མཐོང་ཐོས་མེད་ལ་དེ་མེད་ པའི་ཡུལ་ནི་ཡིད་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ། །ད་ལྟར་བྱུང་བ་ཡང་རང་གཞན་གཉིས་ལས་གཉི་ག་ལ་མི་དམིགས་ཏེ་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེའང་རང་གི་དབང་པོ་དང་གཟུགས་མ་ གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་ཡིན་དུ་ཆུག་དེ་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ་ཡིན་ནམ་འོན་ཏེ་ས་བོན་མེད་པ་ཡིན་ཞེས་བརྟག་གྲང་། དང་པོ་ལྟར་ན་དེ་ཀུན་གཞིར་ཁས་ བླངས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པར་མི་རུང་བར་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་ཡང་དེ་ཚུན་ཆད་ཀྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་ བྱང་བ་རྣམས་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་སྟེ་དེ་ལ་ས་བོན་མེད་ཅིང་ཚེ་སྔ་མའི་རྒྱུར་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་ནི་འགགས་ནས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ནི་ཀུན་གཞི་ཉིད་ཡིན་ཏེ་མ་ཤིའི་ བར་དུ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་སྲིད་པ་གསུམ་དུ་སྐྱེ་བ་ནི་ཀུན་གཞི་ཉིད་ཡིན་ཏེ་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་འགྲེལ་ལས། 1-1079 དེ་བཞིན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་། །བརྫུན་ཡང་བདེན་པ་ལྟ་བུར་ནི། །འགྲོ་དང་འོང་བས་རྣམ་གཡོ་ཞིང་། །རྟག་ཏུ་སྲིད་པ་གསུམ་པོ་ལེན། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གིས་ནི་ལེན་དང་ཞེས་ བྱ་བའི་ལེན་པ་མི་རུང་བ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལུས་འཛིན་པ་མི་རུང་བ་ནི། དེ་མེད་ན་ཤེས་པས་ལུས་འཛིན་པ་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ་འཛིན་བྱེད་གཞན་དུ་མི་འཐད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ཚོགས་དྲུག་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་པ་ན་མེད་པས་དེའི་ཚེ་ཤི་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པས་ ལུས་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཀྱང་བརྟག་པར་མི་ནུས་ཏེ། དེའི་ཚེ་དེ་ཉིད་འཛིན་བྱེད་ཤེས་པ་དང་བྲལ་བས་མ་ཟིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །ལས་ཀྱིས་འཕེན་པའི་དབང་གིས་ཤེས་པ་འགགས་ཡང་ དབང་པོ་རྣམས་གནས་པའང་མ་ཡིན་ཏེ། ལས་ཀྱིས་འཕེན་པས་གནས་ཡང་ཤེས་པ་དང་བྲལ་ན་མ་ཟིན་པར་འགྱུར་ཏེ་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ཀུན་གཞི་ནི་དབང་པོ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ ལས་གཅིག་གིས་འཕངས་པས་དེ་ལ་ནི་དབང་པོ་རྟེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་འཛིན་ཞིང་། ལུས་ཀྱི་དབང་པོ་དང་ཐ་མི་དད་པར་འདུག་པའི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའང་འཇིག་པའི་གེགས་བྱས་ནས་འཛིན་ཏོ། །དཔེར་ན་རྨི་ལམ་གྱི་གཟུང་ཆ་རྣམས་ཤེས་པ་ལས་ཐ་མི་དད་ཡང་བདེ་སྡུག་གི་རྟེན་དུ་སྣང་བའི་ལུས་ནི་ཟིན་པ་ཡིན་ལ། 1-1080 ཁང་བཟངས་ལ་སོགས་པ་ནི་མ་ཟིན་པར་གྲགས་པ་ལྟར།
【現代漢語翻譯】 關於它的所緣，如果說是三時（梵文：trikāla，指過去、現在、未來）和非為所作（梵文：asaṃskṛta），那麼首先，過去因為沒有現識，所以無法憶念；未來和非為所作沒有見聞，並且沒有它們的對境，所以意識無法了知。現在生起的，也無法在自和他兩者上確定，因為沒有見聞。而且，它自己的根和色還沒有成立。如果假設它是意識，那麼應該考察它是有所有種子，還是沒有種子。如果是前者，那就是承認了阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna），因為除了它之外，其他的都不能成為所有種子。如果是後者，那麼從那以後的一切染污和清凈都將變成無因，因為它沒有種子，並且所有被認為是前世之因的都已經滅盡不存在了。因此，它就是阿賴耶識，因為它在未死之前持續不斷，並且是所有染污和清凈的處所。這樣，三有（梵文：tribhava，指欲界、色界、無色界）中的生起就是阿賴耶識，正如聖者龍樹（梵文：Nāgārjuna）的《菩提心釋》（梵文：Bodhicitta-vivaraṇa）中所說： 『如是阿賴耶識亦，虛妄亦如真實般，去來往返而動搖，恒常取著於三有。』 這些就是說明了『取著』是不合理的。第二，執持身體是不合理的，如果沒有它，意識就不可能執持身體，因為沒有其他的執持者。例如，入胎的六識不是，因為在昏厥等情況下它們不存在，那樣的話就會死亡。身體的根遍佈全身，所以不能認為它執持身體，因為那樣的話，它自己就變成了執持者，並且與意識分離，因此會變成未被執持。即使是業所生的意識滅盡，根仍然存在，但即使業力使之存在，如果與意識分離，也會變成未被執持，就像瓶子等一樣。阿賴耶識與根一起被同一業力所生，因此它以根為所依的方式執持，並且阻止與身體的根無二無別的色蘊（梵文：rūpaskandha）的壞滅。例如，夢中的所取之分雖然與意識無二無別，但作為苦樂之所依而顯現的身體是被執持的，而房屋等則被認為是未被執持的。
【English Translation】 Regarding its object, if it is said to be the three times (Sanskrit: trikāla, referring to the past, present, and future) and the unconditioned (Sanskrit: asaṃskṛta), then firstly, the past cannot be remembered because there is no direct consciousness; the future and the unconditioned have no seeing or hearing, and the mind cannot know the objects that do not exist. The present arising cannot be determined in either self or other, because there is no seeing or hearing. Moreover, its own sense faculty and form have not been established. If it is assumed to be consciousness, then it should be examined whether it has all seeds or no seeds. If it is the former, then it is an admission of the Ālayavijñāna (Sanskrit: ālayavijñāna), because nothing other than it can be all seeds. If it is the latter, then all defilements and purifications from then on will become causeless, because it has no seeds, and all that is considered the cause of previous lives has ceased to exist. Therefore, it is the Ālayavijñāna itself, because it continues uninterrupted until death, and it is the place of all defilements and purifications. Thus, arising in the three realms (Sanskrit: tribhava, referring to the desire realm, form realm, and formless realm) is the Ālayavijñāna itself, as the noble Nāgārjuna (Sanskrit: Nāgārjuna) said in the Bodhicitta-vivaraṇa (Sanskrit: Bodhicitta-vivaraṇa): 'Likewise, the Ālayavijñāna, though false, is like the truth, moving back and forth, constantly taking hold of the three realms.' These explain that 'taking hold' is unreasonable. Secondly, holding the body is unreasonable, because without it, consciousness cannot hold the body, as there is no other holder. For example, the six consciousnesses of entering the womb are not, because they do not exist in fainting and so on, and then there would be death. The body's sense faculty pervades the entire body, so it cannot be considered to hold the body, because then it itself becomes the holder and is separated from consciousness, thus becoming unheld. Even if the consciousness born of karma ceases, the faculties still remain, but even if karma causes them to remain, if they are separated from consciousness, they will become unheld, like a pot and so on. The Ālayavijñāna is born together with the faculties by the same karma, so it holds in the manner of relying on the faculties, and prevents the destruction of the form aggregate (Sanskrit: rūpaskandha), which is inseparable from the body's sense faculty. For example, the apprehended part of dreams, though inseparable from consciousness, is the body that appears as the basis of pleasure and pain, and is held, while houses and so on are considered unheld.
ཀུན་གཞི་ལ་བདག་གིར་སྣང་བའི་ལུས་ནི་ཟིན་པ་ཡིན་ལ། སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་ཤི་བའི་རོ་ལ་སོགས་པ་ནི་མ་ཟིན་པ་ ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ལུས་ཀྱིས་མྱོང་བ་མི་རུང་བ་ནི། འགའ་ཞིག་ཚུལ་བཞིན་ནམ་དེ་མ་ཡིན་པ་སེམས་སམ་རྣམ་པར་རྟོག་གམ་མི་རྟོག་གམ་མཉམ་པར་བཞག་གམ་མ་བཞག་ཡང་རུང་བ་ན་ ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་གནས་པའི་མྱོང་བ་ཞིག་ཡོད་ལ་དེ་ཡང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྫས་གཅིག་པ་ལྟར་ན་ནི་ཀུན་གཞི་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཐ་དད་པ་ལྟར་ན་ཡང་དེ་ས་བོན་ལས་ འབྱུང་བ་ཡིན་ལ་དེའང་ཀུན་གཞི་མེད་ན་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ས་བོན་གྱི་རྟེན་ཀུན་གཞི་ཡོད་དོ། །འདིས་ནི་ལུས་ཀྱི་དྲོད་མི་རུང་བ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། དྲོད་འདི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ གཞན་གྱིས་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་དྲོད་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། །ཤེས་པ་ལས་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་ཤེས་པ་ དང་བྲལ་བ་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་དྲོད་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡོད་ན་ནི་དེ་ལ་མི་འཁྲུལ་བའི་དྲོད་ཀྱིས་མྱོང་བ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་ལུས་ཚོར་དང་ཞེས་བྱ་བ་དེ་བཤད་དོ། ། 1-1081 བཞི་པ་གནས་པ་དང་གཡོ་བ་མི་རུང་བ་ནི། མདོ་ལས། མིང་དང་གཟུགས་གདུང་ཁྱིམ་ལྟར་ཕན་ཚུན་བརྟེན་ནས་གནས་པར་གསུངས་པ་དེའང་མི་རུང་སྟེ་ཚོགས་དྲུག་མེད་པའི་ཚེའང་གཟུགས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གང་ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཟས་ནི་ཁམས་གསུམ་ཀ་ན་ཁྱབ་པར་ཡོད་པར་གསུངས་པ་དེའང་མི་རུང་སྟེ། ཚོགས་དྲུག་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་ལྟ་ཞོག་འདོད་པའི་ཁམས་ན་ཡང་གཉིད་དང་ བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་མེད་པས་དེའི་ཚེ་ལུས་མི་གནས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་གནས་པར་བྱེད་པའི་ཟས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་གཞི་ཡོད་ན་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཟས་དེས་དབང་པོ་ དང་ལུས་མ་ཉམས་པར་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་དེ་མེད་ན་ལུས་གཡོ་བ་ཡང་མི་རུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་ཡིད་ཤེས་དང་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་ལ་སོགས་པས་གཡོའོ་ཞེ་ན། དེ་དག་ཡང་ཀུན་ གཞི་མེད་པ་ལ་མེད་དོ། །དེས་ན་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པའི་ཚེ་ན་ཡང་ཀུན་གཞིས་གཡོ་བར་འགྱུར་ཏེ། སེམས་འགྲེལ་ལས། དཔེར་ན་ཁབ་ལེན་གྱིས་དྲངས་པས། ལྕགས་ནི་ཡོངས་སུ་གཡོ་བ་ལྟར། །དེ་ བཞིན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་། །རྟེན་གྱི་ལུས་ནི་གཡོ་བར་བྱེད། །ཅེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །ལྔ་པ་ལུས་འདོར་བ་མི་རུང་བ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། ཚེ་དང་དྲོད་དང་རྣམ་པར་ཤེས། །འདི་དག་གང་ཚེ་ལུས་འདོར་ཞིང་། ། 1-1082 བོར་ནས་དེ་ཚེ་འདུག་པ་ནི། དཔེར་ན་ཤིང་ལ་སེམས་མེད་བཞིན། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་དེ་ལ་ཁྱེད་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་གིས་བོར་ནས་འཆི་འཕོ་བར་འདོད། དེ་ལ་གལ་ཏེ་ཚོགས་དྲུག་གིས་ བོར་བས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཉིད་མཐུག
【現代漢語翻譯】 執持阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི་，kun gzhi，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種識）所顯現的身體是能執受的，而外在器世界和死屍等則是不能執受的。 第三，身體的感受是不可能沒有的：無論是有如理作意或不如理作意，有心或無心，有分別或無分別，有入定或未入定，總有一種遍佈全身的感受存在。如果心和心所（梵文：caitta）是同一實體，那麼這種感受就是阿賴耶識本身。如果心和心所是不同實體，那麼這種感受也源於種子，而種子又必須依賴阿賴耶識才能存在，因此種子的所依是阿賴耶識。這同時也說明了身體的溫度是不可能沒有的。因為這個溫度不是由其他識產生的，否則在深度睡眠等情況下，就會失去溫度。也不是由識本身產生的，因為在沒有識的情況下，並沒有觀察到這種溫度。因此，如果存在阿賴耶識，那麼就會有不虛假的溫度感受產生。這說明了所謂的身體感覺。 第四，安住和移動是不可能沒有的：經中說，『名和色如房屋的棟樑般互相依賴而存在』，但這是不可能的，因為即使沒有六識，色法仍然存在。經中還說，『識的食物遍佈三界』，這也是不可能的。因為六識在無色界和色界中不存在暫且不論，即使在欲界中，在睡眠和昏厥等情況下也不存在，因此在這種情況下，身體就會因為沒有維持存在的食物而無法安住。如果存在阿賴耶識，那麼識的食物就能使根和身體保持完好。同樣，如果沒有阿賴耶識，身體的移動也是不可能的。如果認為可以通過意識和呼吸等來移動身體，那麼這些也依賴於阿賴耶識才能存在。因此，即使在深度睡眠中，身體也會因為阿賴耶識而移動。如《攝大乘論釋》中說：『譬如磁石之牽引，鐵塊完全被移動，如是阿賴耶之識，使所依之身移動。』 第五，捨棄身體是不可能沒有的：世尊（梵文：Bhagavān）說：『壽命與暖識，何時舍此身，舍已而停住，如木無情識。』你們認為是什麼識捨棄身體導致死亡的？如果說是六識捨棄身體，那是不可能的，因為在深度睡眠中，六識已經停止運作。
【English Translation】 The body that appears as self-owned by the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，kun gzhi，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，meaning: storehouse consciousness) is what is grasped, while the external world and corpses are not grasped. Third, it is impossible for the body not to have sensation: Whether there is proper or improper attention, whether there is mind or no mind, whether there is discrimination or no discrimination, whether there is samādhi or no samādhi, there is always a sensation that pervades the entire body. If the mind and mental factors (Sanskrit: caitta) are the same entity, then this sensation is the ālaya-vijñāna itself. If the mind and mental factors are different entities, then this sensation also originates from seeds, and the seeds must rely on the ālaya-vijñāna to exist, therefore the basis of the seeds is the ālaya-vijñāna. This also explains that it is impossible for the body not to have warmth. Because this warmth is not produced by other consciousnesses, otherwise in deep sleep and other situations, there would be a loss of warmth. Nor is it produced by consciousness itself, because in the absence of consciousness, such warmth is not observed. Therefore, if there is ālaya-vijñāna, then there will be a non-deceptive sensation of warmth. This explains what is called body sensation. Fourth, it is impossible for abiding and moving not to exist: The sūtra says, 'Name and form rely on each other like the pillars of a house to exist,' but this is impossible, because even without the six consciousnesses, form still exists. The sūtra also says, 'The food of consciousness pervades the three realms,' but this is also impossible. Because the six consciousnesses do not exist in the formless realm and the form realm, let alone in the desire realm, they do not exist in situations such as sleep and fainting, so in this case, the body would not be able to abide because there is no food to maintain its existence. If there is ālaya-vijñāna, then the food of consciousness can keep the senses and the body intact. Similarly, without the ālaya-vijñāna, it is impossible for the body to move. If it is thought that the body can be moved by consciousness and breathing, then these also depend on the ālaya-vijñāna to exist. Therefore, even in deep sleep, the body will move because of the ālaya-vijñāna. As the Commentary on the Compendium of Mahāyāna says: 'Just as a magnet attracts, and the iron block is completely moved, so the consciousness of the ālaya, causes the dependent body to move.' Fifth, it is impossible not to abandon the body: The Bhagavan (Sanskrit: Bhagavan) said: 'Life, warmth, and consciousness, when these abandon this body, having abandoned it and remaining, like wood without sentience.' What consciousness do you think abandons the body and causes death? If it is said that the six consciousnesses abandon the body, that is impossible, because in deep sleep, the six consciousnesses have already ceased to function.
་པོ་ལོག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་འཆི་འཕོ་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚེའང་ཚོགས་དྲུག་གི་ས་བོན་ཡོད་དོ་ཞེས་ཀྱང་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཏེ། ཀུན་གཞི་ ལས་གཞན་དུ་ས་བོན་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འཆི་བ་ནི་དྲོད་དང་ཚོར་བ་སྡུད་པ་ཡིན་ན་རེ་ཤིག་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་མེད་པས་ནི་དེ་སྡུད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ནི་ལུས་ ཀྱི་ཆ་ཤས་ལ་གནས་པས་དེ་དག་གང་ན་མེད་པའི་ས་དེར་དྲོད་དང་ཚོར་བ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ཤེས་ནི་ལུས་ལ་བརྟེན་པའང་མ་ཡིན་ཞིང་། དེ་ཡོད་པ་ཙམ་གྱིས་ལུས་ མི་འདོར་བའང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་སྲོག་ཐ་མ་འཆད་པ་ཚུན་ཆད་ཡོད་ཡང་དྲོད་དང་ཚོར་བ་ནི་དེའི་སྔོན་རོལ་ནས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་གཞི་ཡོད་ན་འདི་ཇི་ལྟར་རུང་ཞེ་ན། སྨྲས་པ་ལས་ཀྱི་འཕེན་པའི་ནུས་པ་ཟད་པས་ཕྱོགས་གང་ཞིག་ཀུན་གཞི་གནས་པར་མི་རུང་བར་གྱུར་པའི་ལུས་ཀྱི་ཕྱོགས་དེ་དང་དེ་ནས་ཀུན་གཞི་བསྡུས་པས་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་དབང་པོ་རྣམས་འགག་ཅིང་དྲོད་ཡལ་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-1083 རིམ་པ་འདིས་དབང་པོ་མ་ལུས་པ་བོར་བས་ལུས་རིལ་དྲོད་ཡལ་བར་འགྱུར་ཏེ་འདི་ནི་རེ་ཤིག་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཁས་བླངས་པའི་ལུགས་ཡིན་ནོ། །ཤེས་བྱ་ནང་གི་ཡིན་པའི་ལུགས་ལ་ནི་ གང་གི་ཚེ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལུས་མ་ལུས་པ་ལ་བདག་ཏུ་སྣང་བ་སྐྱེ་བ་དེའི་ཚེ་ལུས་ཐམས་ཅད་དེས་ཟིན་པ་ཡིན་ལ། གང་གི་ཚེ་ལུས་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་ལ་ནི་བདག་ ཏུ། ལ་ལ་ནི་ཕྱི་རོལ་དུ་སྣང་བ་དེའི་ཚེ་ནི་གང་ཞིག་བདག་ཏུ་སྣང་བ་དེ་ནི་དེས་ཟིན་པ་ཡིན་ལ། ཕྱི་རོལ་དུ་སྣང་བ་དེ་ནི་དེས་མ་ཟིན་པ་ཡིན་པས་དྲོད་དང་ ཚོར་བ་རིམ་གྱིས་སྡུད་པ་འཐད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་དེ་བཞིན་འཆི་འཕོ་མི་རུང་འགྱུར་ཞེས་བྱ་བ་དེ་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་རྣམ་བྱང་མི་རུང་བ་ལ་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་ པའི་རྣམ་བྱང་མི་རུང་བ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་འདོད་པ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞི་རགས་ཀྱི་ལམ་བསྒོམས་པས་འདོད་པའི་སེམས་ བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་སུ་གྱུར་པ་དེ་ལ་ས་བོན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཀུན་གཞི་མེད་ཅིང་གཞན་དེའི་ས་བོན་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ཐོས་བསམ་གྱི་སེམས་ནི་དེའི་ས་བོན་དུ་མི་རུང་སྟེ་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་དང་སྐྱེ་འགག་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བྱས་པ་མེད་པས་དེ་ལ་དེའི་བག་ཆགས་བསྒོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1084 ཚེ་རབས་དུ་མའི་སྔོན་རོལ་དུ་རྒྱུད་ལ་བྱུང་བའི་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་ཀྱང་དེའི་ས་བོན་དུ་མི་རུང་སྟེ་འགགས་ནས་ཡུན་རིང་དུ་ལོན་པས་སེམས་གཞན་གྱིས་བར་དུ་ཆོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་ གཞི་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ནི་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ས་བོན་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཡོད་པའམ། གསར་དུ་བ
【現代漢語翻譯】 因此，如果死亡時六識停止運作，就會導致死亡和轉世同時發生。因為阿賴耶識是唯一的種子，所以也不能說那時還有六識的種子。如果死亡是收攝暖和覺受，那麼由於五根識在死亡時已經停止運作，所以它們不會被收攝。因為五根識存在於身體的各個部分，如果身體的某個部位沒有五根識，就會導致該部位沒有暖和覺受。意識既不依賴於身體，也不僅僅因為它的存在就意味著身體不會被捨棄。因為意識會持續到最後一口氣，但暖和覺受在此之前就已經被收攝了。如果存在阿賴耶識，這又如何解釋呢？ 答：由於業力的推動力耗盡，阿賴耶識無法再停留在身體的某個部位，因此阿賴耶識會從那個部位收攝，從而導致依賴於它的感官停止運作，暖也消失。通過這種方式，所有的感官都逐漸消失，最終導致整個身體失去暖。這是一種承認外境存在的觀點。如果認為所知是內在的，那麼當阿賴耶識顯現為整個身體的自性時，整個身體都被它佔據。當身體的某些部分顯現為自性，而另一些部分顯現為外境時，顯現為自性的部分被阿賴耶識佔據，而顯現為外境的部分則不被佔據，因此暖和覺受會逐漸被收攝。這就是對『死亡和轉世不能同時發生』的解釋。 第二，關於『不能完全凈化』的問題，分為世間和出世間的不能完全凈化兩種。首先，對於欲界中的凡夫，爲了使他們從對欲界的貪戀中解脫出來，通過修習寂止和勝觀，將欲界的心轉化為禪定之心，這顆心會變得沒有種子，因為沒有阿賴耶識，而且其他的心識也不能作為它的種子。同樣，欲界中的聞思之心也不能作為禪定之心的種子，因為聞思之心與禪定之心沒有同時生滅，所以聞思之心沒有在禪定之心上留下習氣。 即使是過去無數世中相續中產生的禪定之心，也不能作為現在的禪定之心的種子，因為它已經滅盡很久，並且被其他心識所間隔。如果承認阿賴耶識，那麼禪定之心的種子從無始以來就存在，或者新產生。
【English Translation】 Therefore, if the six consciousnesses cease to function at the time of death, it would lead to death and rebirth occurring simultaneously. Because the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) is the only seed, it cannot be said that there are seeds of the six consciousnesses at that time. If death is the gathering of warmth and sensation, then since the five sense consciousnesses have ceased to function at the time of death, they will not be gathered. Because the five sense consciousnesses exist in various parts of the body, if a certain part of the body does not have the five sense consciousnesses, it would lead to that part not having warmth and sensation. The mind consciousness neither depends on the body, nor does its mere existence mean that the body will not be abandoned. Because the mind consciousness continues until the last breath, but warmth and sensation have been gathered before that. If the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) exists, how is this explained? Answer: Because the driving force of karma is exhausted, the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) can no longer remain in a certain part of the body, therefore the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) will be gathered from that part, causing the senses that depend on it to cease functioning, and warmth to disappear. In this way, all the senses gradually disappear, eventually leading to the entire body losing warmth. This is a view that acknowledges the existence of external objects. If it is thought that the knowable is internal, then when the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) appears as the self-nature of the entire body, the entire body is occupied by it. When some parts of the body appear as the self-nature, and other parts appear as external objects, the parts that appear as the self-nature are occupied by the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), while the parts that appear as external objects are not occupied by it, therefore warmth and sensation will be gradually gathered. This is the explanation of 'death and rebirth cannot occur simultaneously'. Second, regarding the issue of 'cannot be completely purified', it is divided into two types: worldly and supramundane cannot be completely purified. First, for ordinary beings in the desire realm, in order to liberate them from attachment to the desire realm, by practicing śamatha (寂止) and vipaśyanā (勝觀), the mind of the desire realm is transformed into the mind of dhyāna (禪定), this mind will become without seeds, because there is no ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), and other consciousnesses cannot serve as its seed. Similarly, the mind of hearing and thinking in the desire realm cannot serve as the seed of the mind of dhyāna (禪定), because the mind of hearing and thinking does not arise and cease simultaneously with the mind of dhyāna (禪定), so the mind of hearing and thinking has not left impressions on the mind of dhyāna (禪定). Even the mind of dhyāna (禪定) that has arisen in the continuum in countless past lives cannot serve as the seed of the present mind of dhyāna (禪定), because it has ceased for a long time and has been interrupted by other consciousnesses. If the ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི་，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) is acknowledged, then the seed of the mind of dhyāna (禪定) has existed from beginningless time, or it is newly produced.
སྐྱེད་པ་ཡིན་ཡང་རུང་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་དེ་འོངས་བ་དེ་ནི་ བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་ཀྱི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྒྱུའི་རྐྱེན་ས་བོན་ཡིན་ལ། འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་སྦྱོར་བའི་སེམས་ཐོས་བསམ་དགེ་བ་དེ་ནི་ས་བོན་དེ་གསོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ དང་། མི་སྒྲིབ་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བདག་པོའི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་ནི་མ་ཁྱབ་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་འགགས་མ་ཐག་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་དང་། བདག་རྐྱེན་ནི་ཐོས་བསམ་གྱི་མགོ་རྩོམ་པ་ནས་བཟུང་ནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་འདྲ་བའི་བདག་རྐྱེན་གྱིས་ས་བོན་དེ་རིམ་གྱིས་གསོས་པས་གསོ་བྱ་དང་གསོ་བྱེད་རབ་ཀྱི་ མཐར་ཕྱིན་པ་ན་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྲིད་རྩེའི་བར་དུ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་གཞན་ལ་ཡང་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་ཏེ། འོན་ཀྱང་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ན་ཐོས་བསམ་ཅི་རིགས་པར་མེད་པས་ས་བོན་གསོ་བྱེད་ནི་དགེ་བའི་སེམས་གང་རིགས་པ་དེ་སྦྱར་རོ། ། 1-1085 གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྣམ་བྱང་མི་རུང་བ་ལ་འཕགས་པའི་ལམ་མི་རུང་བ་ནས་སྲིད་རྩེའི་འཕགས་པ་མི་རུང་བའི་བར་དུ་དོན་ལྔ་ལས། དང་པོ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གཞན་ གྱི་སྒྲ་དང་རང་གི་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས་ཀྱང་དག་པའི་ལྟ་བ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་གང་བཀའ་བསྩལ་པ་དེ་ལ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ནི་མཐོང་བའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་ཡང་ ས་བོན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཀུན་གཞི་མེད་ཅིང་གཞན་དེའི་ས་བོན་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ཆོས་མཆོག་ནི་དེའི་ས་བོན་དུ་མི་རུང་སྟེ་འཇིག་རྟེན་པའི་སེམས་ནི་དེ་ ལས་འདས་པའི་སེམས་དང་སྐྱེ་འགག་དུས་མཉམ་དུ་བྱས་པ་མེད་པས་དེ་ལ་དེའི་བག་ཆགས་བསྒོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་སྔོན་རོལ་གྱི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པའང་དེའི་ས་ བོན་དུ་མི་རུང་སྟེ་འགགས་ནས་ཡུན་རིང་དུ་ལོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་གཞི་ཡོད་ན་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་ལ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་བག་ཆགས་བསྒོས་པ་དེ་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ ཕྱི་མ་ཕྱི་མས་ཡོངས་སུ་གསོས་པ་ལས་གསོ་བྱ་དང་གསོ་བྱེད་རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་ན་མཐོང་བའི་ལམ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ས་གཉིས་པ་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་བར་དུའང་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་བར་བྱའོ། ། 1-1086 གཉིས་པ་སྤངས་པ་མི་རུང་བ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་རྣམས་ཀྱིས་སྤང་བྱ་སྤངས་པ་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ་གང་ལ་སྤོང་བའི་གཞི་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་ལམ་གཉིས་ ལ་ཤིན་དུ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཚེ་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་འགག་ཅིང་ཡིད་ཤེས་གཉེན་པོའི་ངོ་བོར་གྱུར་ལ་གཟུགས་དང་ཕུང་པོ་དང་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ས་བོན་གྱི་གཞིར་
【現代漢語翻譯】 即使是產生（禪定）的因，也是從一個傳遞到另一個，這是因為它是禪定之心的同分因，所以是因之緣，是種子。而欲界的修行之心，聞思善法，是爲了滋養那個種子，並且因為是不隱沒的自性，所以是增上緣。對於此，等無間緣並不遍及，因為它只是剛剛滅去的，而增上緣是從開始聞思時就存在的。因此，像這樣的增上緣逐漸滋養種子，當所滋養和能滋養達到極致時，禪定之心就會產生。同樣，對於直到有頂之間的離欲，也應相應地進行類比。然而，在上面的兩個界中，沒有相應的聞思，所以滋養種子的應該是任何相應的善心。 第二，關於不能從世間超越的解脫，從聖道不能超越直到有頂的聖道不能超越，有五個方面。第一方面是：世尊說，從聽聞他人的聲音和如理作意中，也會產生正見。這裡所說的正見是見道。對於此，也會沒有種子，因為沒有阿賴耶識，並且不能作為其他（道）的種子。例如，世間法位不能作為它的種子，因為世間心與超越世間的心沒有同時生滅，所以沒有在其上薰染習氣。在此之前的聞思修的作意也不能作為它的種子，因為它已經滅去很久了。如果存在阿賴耶識，那麼聽聞、思維、禪修佛陀的教言所薰染的習氣，會被後來的聽聞、思維、禪修完全滋養，當所滋養和能滋養達到極致時，就會產生見道。同樣，從二地到佛地之間，也應相應地進行類比。 第二，關於不能斷除（煩惱），無漏道不能斷除所應斷除的煩惱，因為沒有所斷的基礎。這是為什麼呢？因為在兩種道達到極度平等的時候，五根識滅盡，意識轉變為對治的自性，並且與色蘊和合，成為非相應的行蘊，是種子的基礎。
【English Translation】 Even the cause that produces (dhyana) is transmitted from one to another, because it is the co-operative cause of the mind of dhyana, so it is the cause-condition, the seed. And the mind of practice in the desire realm, hearing, thinking, and virtuous deeds, is to nourish that seed, and because it is of a non-obscuring nature, it is the dominant condition. For this, the immediate condition does not pervade, because it is only just ceased, and the dominant condition exists from the beginning of hearing and thinking. Therefore, such a dominant condition gradually nourishes the seed, and when what is nourished and what can be nourished reach the extreme, the mind of dhyana arises. Similarly, for detachment up to the peak of existence, it should be applied accordingly. However, in the two upper realms, there is no corresponding hearing and thinking, so what nourishes the seed should be any corresponding virtuous mind. Second, regarding liberation that cannot transcend the world, from the noble path that cannot transcend to the noble path of the peak of existence that cannot transcend, there are five aspects. The first aspect is: The Blessed One said that from hearing the voices of others and from proper attention, correct view also arises. The correct view mentioned here is the path of seeing. For this, there will also be no seed, because there is no Alaya consciousness, and it cannot be used as the seed of other (paths). For example, the supreme worldly dharma cannot be its seed, because the worldly mind and the mind that transcends the world do not arise and cease simultaneously, so there is no habituation on it. The attention of hearing, thinking, and meditating before that cannot be its seed either, because it has been extinguished for a long time. If there is Alaya consciousness, then the habits of hearing, thinking, and meditating on the Buddha's teachings will be completely nourished by the subsequent hearing, thinking, and meditating, and when what is nourished and what can be nourished reach the extreme, the path of seeing will arise. Similarly, from the second ground to the ground of Buddhahood, it should also be applied accordingly. Second, regarding what cannot be abandoned, the uncontaminated paths cannot abandon the afflictions that should be abandoned, because there is no basis for what is to be abandoned. Why is that? Because when the two paths reach extreme equality, the five sense consciousnesses cease, and the mind consciousness transforms into the nature of an antidote, and combines with the form aggregate, becoming a non-corresponding formation, which is the basis of the seed.
མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ རོ། །ཡིད་ཤེས་དེ་ཉིད་ལ་ཡོད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྤོང་ཞེས་ཀྱང་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཏེ་སྨན་དུག་དང་འདྲེས་པ་ལྟར་གཉེན་པོར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་ནི་ཀུན་གཞི་ ལ་ས་བོན་གནས་པ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ལམ་བསྒོམས་ནས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་གནས་གྱུར་མི་རུང་བ་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཟང་པོའི་སེམས། །རྣམ་པར་ཤེས་ པ་ལྔ་སྤངས་པ། །དེ་ལས་གཞན་པ་བསྩལ་བ་ལ། །སེམས་ནི་ཇི་ལྟར་འགྱུར་བར་བྱེད། །གཉེན་པོ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞེས་བྱར། །སྤངས་པ་མིན་ཕྱིར་མི་རུང་ངོ་། ། དེ་ནི་སྤངས་པ་ཡིན་ན་ཡང་། །རྒྱུ་ འབྲས་ཐ་དད་མེད་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ས་བོན་བྲལ་བའམ། །དངོས་པོ་མེད་པར་འགྱུར་འདོད་ན། །དེ་མེད་པས་ན་གཉིས་མེད་དེ། །འགྱུར་བ་རུང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་གསུངས་སོ། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཐོང་བའི་ལམ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་ནས་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་སྤངས་པ་དེ་ལ་གནས་གྱུར་མེད་པར་ནི་མི་རུང་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། 1-1087 དེ་འདིའི་གནས་ཡོངས་གྱུར་པ་སྟེ། །ས་ནི་དང་པོ་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉེན་པོར་གྱུར་པའི་ཡིད་ཤེས་དེ་ཉིད་ནི་གནས་གྱུར་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་དང་ བྲལ་བ་ལ་བརྗོད་པ་ན་དེ་ནི་སྤངས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་དེ་ཉིད་སྤངས་པ་ཡིན་ན་དེ་ནི་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ལ། དེ་གཉེན་པོ་ནི་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དེ་ གཉིས་ཐ་དད་མེད་པ་གྲངས་ཅན་གྱི་སྨྲ་བར་འགྱུར་རོ། །སྤང་བྱའི་ས་བོན་དང་བྲལ་བའི་མ་ཡིན་དགག་དང་ས་བོན་མེད་དགག་ལ་གནས་གྱུར་བྱེད་པར་ཡང་མི་རིགས་ཏེ་ཀུན་གཞི་མེད་པས་ ན་གཉིས་པོ་དེའང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སེམས་རྒྱུད་སྤང་བྱ་དང་བྲལ་བའི་གནས་གྱུར་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་ནི་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ལམ་བསྒོམས་པས་ཀུན་གཞི་ལ་ས་བོན་ ཟད་པའི་འགོག་པའི་བདེན་པ་གནས་གྱུར་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ཡེ་ཤེས་མི་རུང་བ་ནི། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་ཡེ་ཤེས་བཞི་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ད་ལྟ་ཀུན་གཞི་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་རིགས་ བཞི་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་མདོ་དང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལ་སོགས་པ་ནས་ཡེ་ཤེས་བཞི་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཁོ་བོ་ཅག་ནི་ཀུན་གཞི་གནས་གྱུར་པ་མེ་ལོང་ལྟ་བུ་དང་། 1-1088 ཉོན་ཡིད་གནས་གྱུར་པ་མཉམ་པ་ཉིད་དང་། ཡིད་ཤེས་གནས་གྱུར་པ་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་སྒོ་ལྔ་གནས་གྱུར་པ་བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་སུ་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་སྲིད་རྩེའི་འཕགས་ པ་མི་རུང་བ་ནི། སྲིད་རྩེའི་འཕགས་པ་ཕྱིར་མི་འོང་བས་ཅིའང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་སེམས་ཀྱིས་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་ནས་དགྲ་བཅོམ་འཐོབ་པར་བྱེད་པ་ན་
【現代漢語翻譯】 因為不可能。 若！也不能說以意識本身所具有的（能力）來斷除（阿賴耶識），因為就像藥物與毒藥混合一樣，不可能成為對治品。如我等（觀點），則是阿賴耶上安住著種子，通過修習意識之道來斷除。第三，不可能轉變的是：《大乘集菩薩學論》中說：『善良菩薩之心，捨棄五種識，于彼之外所施設，心當如何轉變？成為對治品，不應說，因為不是斷除。』即使那是斷除，因果也將無有差別。如果想要種子分離或事物不存在，因為那不存在，所以無二，轉變是不可能的。』如是說。這表明，菩薩在見道等中，極度安住于等持，捨棄五門之識，那是不可能沒有轉依的，如《經莊嚴論》中說： 『彼即此之轉依，地為最初所欲。』因為（經中）這樣說。成為對治品的意識本身不是轉依，因為那是說與所斷之種子分離，所以那不是斷除。如果那本身是斷除，那將是分離的果，而那對治品是其因，因此二者無有差別，將成為數論派的觀點。對於與所斷之種子分離的非遮和無種子遮，也不可能進行轉依，因為阿賴耶不存在，所以二者也不存在。因此，心相續與所斷分離是不可能有轉依的。如我等（觀點），則是通過意識修習道，阿賴耶上的種子滅盡的滅諦是轉依。第四，不可能有智慧的是：在佛地不可能有四種智慧，因為現在阿賴耶等四種識不存在。如果那樣認為，則與佛地的經和《經莊嚴論》等中宣說的四種智慧相違背。我等認為是阿賴耶轉依成為如鏡之智， 染污意轉依成為平等性智，意識轉依成為妙觀察智，五門轉依成為成所作智。第五，不可能有有頂天的聖者的是：有頂天的聖者以不還果，以無所有處定的心現證道，從而獲得阿羅漢果。
【English Translation】 Because it is impossible. Moreover! It cannot be said that the very consciousness itself can abandon (the ālaya-vijñāna) with its inherent (ability), because like medicine mixed with poison, it cannot become an antidote. According to our (view), the seed abides in the ālaya-vijñāna, and it is abandoned by cultivating the path of consciousness. Third, what cannot be transformed is: The Mahāyānasaṃgraha says: 'The mind of a good Bodhisattva, having abandoned the five consciousnesses, apart from that which is bestowed, how does the mind transform? It should not be said that it becomes an antidote, because it is not abandonment.' Even if that is abandonment, cause and effect will have no difference. If one wants the seed to be separated or the entity to be non-existent, because that does not exist, therefore it is non-dual, transformation is impossible.' Thus it is said. This shows that when a Bodhisattva is deeply absorbed in samādhi on the path of seeing, etc., having abandoned the five sense consciousnesses, it is impossible that there is no transformation, as the Sūtrālaṃkāra says: 'That is the transformation of this, the ground is considered to be the first.' Because (the sūtra) says so. The consciousness that has become an antidote is not the transformation, because that refers to being separated from the seed of what is to be abandoned, so that is not abandonment. If that itself is abandonment, then that will be the fruit of separation, and that antidote is its cause, therefore the two are not different, and it will become the view of the Sāṃkhya school. It is also unreasonable to perform transformation on the non-affirming negation and the seedless negation that are separated from the seed of what is to be abandoned, because the ālaya-vijñāna does not exist, so the two also do not exist. Therefore, it is impossible for the mind-stream to have a transformation that is separated from what is to be abandoned. According to our (view), the truth of cessation where the seeds on the ālaya-vijñāna are exhausted by cultivating the path with consciousness is the transformation. Fourth, what is impossible is wisdom: In the Buddha-ground, there cannot be four wisdoms, because the four types of consciousness such as the ālaya-vijñāna do not exist now. If one thinks so, it contradicts the four wisdoms explained in the sūtras of the Buddha-ground and the Sūtrālaṃkāra, etc. We think that the transformation of the ālaya-vijñāna becomes the mirror-like wisdom, the transformation of the afflicted mind becomes the wisdom of equality, the transformation of consciousness becomes the wisdom of discernment, and the transformation of the five senses becomes the wisdom of accomplishing activities. Fifth, what is impossible is the noble one of the peak of existence: The noble one of the peak of existence, with the state of a non-returner, actualizes the path with the mind of the sphere of nothingness, thereby attaining Arhatship.
དེའི་འགྲོ་བ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ ཀུན་གཞི་མེད་ཅིང་གཞན་འགྲོ་བར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ཅིའང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ནི་དེའི་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་སྲིད་རྩེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། སྲིད་རྩེ་ཡང་དེའི་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་ཁྱེད་ལྟར་ན་དེའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཕགས་པའི་ལམ་དེ་ཉིད་ཡང་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་འགྲོ་བའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཡང་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚེ་སྲིད་རྩེའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤང་དུ་ཡོད་པས་ལྷག་བཅས་མ་ཡིན་ཞིང་། མ་ཤི་བས་ལྷག་མེད་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་སྐྱེ་བ་མི་འབྱུང་བར་གྱུར་པ་ཙམ་གྱིས་མེད་དགག་ཡིན་ལ་དེ་ནི་གང་གིའང་རྟེན་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་ནི་སྲིད་རྩེའི་ཀུན་གཞི་ལས་བྱུང་བའི་ཅིའང་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ལམ་བསྒོམ་པའི་ཕྱིར་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་འགྲོ་བ་ནི་སྲིད་རྩེ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1089 དེ་བཞིན་དུ་གཟུགས་མེད་དང་པོ་གསུམ་གྱི་འཕགས་པས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཚེ་ཁྱེད་ལྟར་ན་དེའི་རྒྱུད་ལ་འཇིག་རྟེན་པའི་སེམས་མེད་པས་དེ་དག་གི་འགྲོ་བ་མ་ བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས། དེར་ནི་རིས་དང་སྲོག་ལ་ཡང་། །སེམས་ཀྱི་རྒྱུད་ནི་རྟེན་པ་ཡིན། །ཞེས་དེ་གཉིས་འགྲོ་བར་ཁས་ལེན་པ་ དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟ་བུ་གཟུགས་དང་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ལས་ཐ་དད་པ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་ནི་ཀུན་གཞི་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་ དུ་ཕུང་པོ་ལྔའི་རབ་ཏུ་བྱེད་པ་ལས། སྙོམས་འཇུག་གསུམ་ལས་ལངས་པའི་ཚེ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ཡང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་གཉིས་ཀ་ མི་རུང་བ་ཡིན་ཏེ། འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གི་སྐབས་སུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཡང་དམིགས་པའི་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་རྣམ་པ་གཞན་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་རྣམས་དམིགས་ རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་གཞན་དུ་འགྱུར་བས་དམིགས་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པ་བཞིན་རྒྱུའི་རྐྱེན་ལ་ཡང་ལྟོས་ལ་དེ་ཡང་ཀུན་གཞི་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། ། ཡང་ཆད་ནས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་སེམས་མེད་ཀྱི་གཉིད་དང་བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་པ་ལས་སངས་པ་ན་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ་འདི་གཉིས་ནི་སྐྱེ་བའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1090 གང་ཡང་འཁོར་བར་འཇུག་པ་དང་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ཡང་འཇུག་པ་ཡོད་པས་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གསུམ་མི་རུང་བར་སྟོན་པ་ཡ
【現代漢語翻譯】 由於那個不存在，並且沒有阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālaya-vijñāna，梵文天城體：आलय-विज्ञान，梵文羅馬擬音：ālaya-vijñāna，漢語字面意思：一切種識），因此不適合成為其他事物的行境。同樣，無所有處（ci'ang med pa'i skye mched）也不是它的行境，因為它超越了對它的貪執，並且是最高的有頂（srid rtse ba）。 有頂也不是它的行境，因為按照你們的觀點，那裡沒有任何心和心所。聖道（'phags pa'i lam）也不是行境，因為它是行境的對治。涅槃（mya ngan las 'das pa）也不是行境，因為那時有頂的煩惱需要斷除，所以不是有餘涅槃（lhag bcas ma yin）；並且由於沒有死亡，所以也不是無餘涅槃（lhag med yang ma yin）。 涅槃僅僅是通過煩惱和不再產生而實現的止息，它是否定性的，不能作為任何事物的所依。按照我們的觀點，有頂的行境是最高的有頂，因為通過從有頂的阿賴耶識產生的無所有處三摩地來修習道，所以它成為聖道的所依。 同樣，當三無色界的聖者現證出世間道時，按照你們的觀點，由於他們的相續中沒有世間心，所以這些（道）不會被遮蔽，也不會變得不可言說。有部宗（bye brag tu smra ba）的人說：『在那裡，心識的相續依賴於理和命。』他們承認這兩者是行境，但這也是不合理的，因為沒有觀察到這樣的事物與色、心和心所不同。按照我們的觀點，那就是阿賴耶識。 同樣，《五蘊論》（phung po lnga'i rab tu byed pa）中說：『當從三個等至中出定時，會產生入定時的識。』這既不可能是遍行染污，也不可能是清凈的，因為在止滅等至（'gog pa'i snyoms 'jug）的情況下已經解釋過了。此外，經中說：『因為它依賴於所緣的緣而以不同的方式運作。』這意味著入定時的識依賴於所緣的緣而改變，就像它依賴於所緣的緣一樣，它也依賴於因緣，而那也是阿賴耶識。 此外，經中說：『因為它從斷滅中產生。』這意味著當從無心睡眠和昏厥等狀態中醒來時，會產生入定時的識。這兩者都不可能是生起的遍行染污。 經中說：『因為它進入和退出輪迴。』這意味著由於有進入，所以不可能有三種遍行染污。
【English Translation】 Since that does not exist, and there is no ālaya-vijñāna (kun gzhi, Sanskrit: ālayavijñāna, Devanagari: आलय-विज्ञान, Romanization: ālaya-vijñāna, literal meaning: all-seed consciousness), it is not suitable to be the object of other things. Similarly, the sphere of nothingness (ci'ang med pa'i skye mched) is not its object, because it transcends attachment to it and is the peak of existence (srid rtse ba). The peak of existence is also not its object, because according to your view, there is no mind or mental factors there. The noble path ('phags pa'i lam) is also not an object, because it is the antidote to objects. Nirvana (mya ngan las 'das pa) is also not an object, because at that time the afflictions of the peak of existence need to be abandoned, so it is not nirvana with remainder (lhag bcas ma yin); and since there is no death, it is also not nirvana without remainder (lhag med yang ma yin). Nirvana is merely the cessation achieved through afflictions and no longer arising, it is negative and cannot be the basis of anything. According to our view, the object of the peak of existence is the highest peak of existence, because by cultivating the path through the samadhi of nothingness arising from the ālaya-vijñāna of the peak of existence, it becomes the basis of the noble path. Similarly, when the noble ones of the three formless realms directly realize the supramundane path, according to your view, since there is no mundane mind in their continuum, these (paths) will not be obscured and will not become unspeakable. The Vaibhāṣikas (bye brag tu smra ba) say: 'There, the continuum of consciousness depends on reason and life.' They admit that these two are objects, but this is also unreasonable, because such things are not observed to be different from form, mind, and mental factors. According to our view, that is the ālaya-vijñāna itself. Similarly, in the Abhidharmakośa (phung po lnga'i rab tu byed pa), it says: 'When arising from the three attainments, the consciousness of entering arises.' This can be neither pervasive defilement nor purification, because it has already been explained in the case of the cessation attainment ('gog pa'i snyoms 'jug). Furthermore, the sutra says: 'Because it operates differently depending on the object condition.' This means that the consciousness of entering changes depending on the object condition, just as it depends on the object condition, it also depends on the causal condition, and that is the ālaya-vijñāna. Furthermore, the sutra says: 'Because it arises from cessation.' This means that when awakening from unconscious sleep and fainting, etc., the consciousness of entering arises. Neither of these can be the pervasive defilement of arising. The sutra says: 'Because it enters and exits samsara.' This means that because there is entering, it is impossible to have three pervasive defilements.
ིན་ལ། ལྡོག་པ་ཡོད་པས་ནི་འཇིག་རྟེན་ ལས་འདས་པའི་རྣམ་པར་བྱང་བ་མི་རུང་བར་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་དག་རྒྱས་པར་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས་བལྟ་བར་བྱའོ། །གང་གི་ཕྱིར་དེ་ལྟ་བུའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་དེའི་ཕྱིར་ སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་ཁས་བླང་བར་བྱ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་བཞེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གནས་སོ། །གཉིས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་མི་འདོད་པ་དགག་པ་ ལ་ལུང་ནི། དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལས། རེས་འགའ་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འདི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཅིག་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་སྟེ་ཡིད་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་ངོ་། ། རེས་འགའ་ནི་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བདུན་ཀ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འཇུག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལ་སོགས་པ་གཞན་ལས་ཀྱང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བརྒྱད་དུ་འབྱུང་སྟེ་ཐེག་ ཆེན་པའི་ལུང་ལས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ཡིད་འདི་ནི་ཐེག་ཆུང་པའི་ལུང་ལས་ཀྱང་འབྱུང་སྟེ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ལུང་སིལ་བུ་ལས། ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིད་རྟག་པར་ནི། །ཉོན་མོངས་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་ཞིང་འགག ། 1-1091 ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དག་ལས། །མ་གྲོལ་མི་གྲོལ་གྲོལ་མི་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་དེ། ལུང་ལས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །རིགས་པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ལས། མ་འདྲེས་པ་ཡི་མ་ རིག་དང་། །ལྔ་པོ་དག་དང་འདྲ་བ་དང་། །སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་བྱེ་བྲག་དང་། །ངེས་ཚིག་མེད་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར། །འདུ་ཤེས་མེད་པར་སྐྱེས་པའི་རྒྱུན། །ངར་འཛིན་མེད་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར། །ངར་འཛིན་པ་ དང་ལྡན་པ་ནི། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་མི་འཐད་དོ། །ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་ཡིད་མེད་ན། །གཉིས་མེད་གསུམ་པོ་འགལ་བར་འགྱུར། །དེ་མེད་ན་ནི་ངར་འཛིན་པ། །ཀུན་ན་ཡོད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་ གསུངས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་མ་རིག་པ་མ་འདྲེས་པ་མི་རུང་བ་ལ་དེའི་དོན་ནི་དེ་ཉིད་ལས། ཡང་དག་དོན་ལ་འཇུག་པ་ཡིད། །སེམས་ཀྱི་བགེགས་སུ་རྟག་གྱུར་གང་། །དུས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་ འབྱུང་བ་དེ། །མ་འདྲེས་པ་ཡི་མ་རིག་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མ་རིག་པ་མ་འདྲེས་པ་ལ་བརྟན་པ་དང་མི་བརྟན་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་དང་མཚུངས་ལྡན་མཐོང་སྤང་ཡིན་ལ། འདི་ནི་བརྟན་པ་སྟེ་ཉོན་ཡིད་དང་མཚུངས་ལྡན་སྒོམ་སྤང་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དགེ་བསྙེན་བཙུན་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་ལྟར་རྟེན་མ་འདྲེས་པ་ལ་འདོད་ལ། དོན་གསང་ནས་ནི་དེའི་མཐུས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་གཞན་འདྲེན་ནུས་ཤིང་གཞན་གྱི་དེ་འདྲེན་མི་ནུས་པའི་རང་དབང་ཅན་ལ་བཤད་དོ། ། 1-1092 འོན་ཀྱང་ཇི་སྲིད་འདི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཀུན་གཞི་བདག་མེད་དུ་མཐོང་བའི་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་མི་སྲིད་པས་ངོ་བོ་ཡེ་ཤེས་དང་མ་འདྲེས་པ་ལ་བརྗོད་དོ། །དེས་ན་རྟེན་ཉོན་ ཡིད་མེད་ན་བརྟེན་པ
【現代漢語翻譯】 是的，因為有對立面，所以表明不可能完全從世俗中解脫出來。這些詳細內容應該在《分別論》中檢視。因為會產生那樣的過失，所以必須承認阿賴耶識（kun gzhi'i rnam par shes pa，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種子識），因為如來（de bzhin gshegs pa）是這樣認為的。這是確定的觀點。 第二，駁斥染污意（nyon mongs pa can gyi yid）的觀點，引證如下： 《解深密經》（dgongs pa nges par 'grel pa las）中說：『有時，這個阿賴耶識與一個識一起運作，即與意（yid，梵文：manas，梵文羅馬擬音：manas，漢語字面意思：意）和意識（yid kyi rnam par shes pa）一起。有時，它與七個運作的識一起運作。』《楞伽經》（lang kar gshegs pa）等其他經典中也提到八識，大乘經典就是這樣說的。這個意也出現在小乘經典中，在聲聞（nyan thos）的零散經典中說：『染污意恒常，與染污一同生滅，不能從近取的染污中解脫，不解脫，解脫也不會改變。』經典中就是這樣說的。 理證方面，《攝大乘論》（theg pa chen po bsdus pa las）中說：『不混雜的無明，與五者相同，以及等至的差別，和無定義的過失。無想生天的相續，沒有我執的過失。具有我執者，在任何方面都不合理。如果沒有染污意，二無我（gnyis med）和三者（指二無我和法無我）就會相違。如果沒有它，那麼我執就不會普遍存在。』 其中，首先，無明不混雜是不合理的，其含義在該論中說：『進入真實義的意，恒常作為心的障礙，在所有時間中產生，被稱為不混雜的無明。』 其中，無明不混雜的穩定與不穩定，與意識和俱生所斷（mthong spang）相似，而這是穩定的，即與染污意和俱生修所斷（sgom spang）相似。例如，居士（dge bsnyen）和僧侶（btsun pa）的佛法不混雜，同樣，所依不混雜也是這樣認為的。秘密的含義是，通過它的力量，能夠引出貪慾等其他煩惱，並且具有不能引出其他煩惱的自主性。 然而，只要這個存在於相續中，就不可能產生將阿賴耶識視為空性的智慧，因此說其體性與智慧不混雜。因此，如果沒有所依染污意，那麼所依...
【English Translation】 Yes, because there is opposition, it shows that it is impossible to be completely liberated from the mundane. These details should be viewed in the Vibhajyavāda. Because such a fault would arise, it is necessary to accept the Ālayavijñāna (kun gzhi'i rnam par shes pa, Sanskrit: ālayavijñāna, Romanized Sanskrit: ālayavijñāna, literal meaning: all-seed consciousness), because the Tathāgata (de bzhin gshegs pa) approves of it. This is the established view. Second, refuting the undesirable aspect of the afflicted mind (nyon mongs pa can gyi yid), the scriptural authority is as follows: From the Saṃdhinirmocana Sūtra (dgongs pa nges par 'grel pa las): 'Sometimes, this Ālayavijñāna operates together with one consciousness, namely with the mind (yid, Sanskrit: manas, Romanized Sanskrit: manas, literal meaning: mind) and the mental consciousness (yid kyi rnam par shes pa). Sometimes, it operates together with all seven operating consciousnesses.' And in the Laṅkāvatāra Sūtra (lang kar gshegs pa) and other texts, eight consciousnesses are also mentioned; this is how it is in the Mahāyāna scriptures. This mind also appears in the Hīnayāna scriptures; in the scattered Śrāvakayāna scriptures it says: 'The afflicted mind is constant, arising and ceasing together with afflictions, not liberated from the afflictions of close attachment, not liberated, and liberation will not change.' This is how it is in the scriptures. In terms of reasoning, the Mahāyānasaṃgraha (theg pa chen po bsdus pa las) states: 'Unmixed ignorance, similar to the five, as well as the distinction of samādhi, and the fault of undefined terms. The continuum of the unconscious realm, the fault of no self-grasping. One who possesses self-grasping is not reasonable in any way. If there is no afflicted mind, the two non-selves (gnyis med) and the three (referring to the two non-selves and the non-self of phenomena) will be contradictory. If it does not exist, then self-grasping will not be universally present.' Among these, first, unmixed ignorance is unreasonable, and its meaning is stated in the same text: 'The mind that enters into the true meaning, constantly acting as an obstacle to the mind, arising at all times, is called unmixed ignorance.' Among these, the stability and instability of unmixed ignorance are similar to the afflicted mind and the co-emergent to be abandoned by seeing (mthong spang), while this is stable, namely similar to the afflicted mind and the co-emergent to be abandoned by meditation (sgom spang). For example, just as the Dharma of a layperson (dge bsnyen) and a monk (btsun pa) are unmixed, similarly, the unmixed basis is also considered in this way. The secret meaning is that through its power, it is able to induce other afflictions such as desire, and it is described as having the autonomy to not induce other afflictions. However, as long as this exists in the continuum, it is impossible for the wisdom that sees the Ālayavijñāna as emptiness to arise, therefore it is said that its nature is unmixed with wisdom. Therefore, if there is no dependent afflicted mind, then the dependent...
་དེ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་རྣམ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་བྱུང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་ཤེས་གཞན་གྱི་འཁོར་དུ་ནི་དེ་མི་འབྱུང་སྟེ་ཚོགས་དྲུག་མི་བརྟན་པ་དང་དེ་བརྟན་ པ་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒོ་ལྔ་ཕྱིར་བལྟས་དང་འདི་ནང་བལྟས་དམིགས་པ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་རྣམས་ནི་གང་ན་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཡོད་པ་དེར་གཉེན་ པོའང་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ན་སྒོ་ལྔ་ལ་ནི་གཉེན་པོ་ལམ་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐལ་བ་དེ་འདོད་པར་ནི་མི་ནུས་ཏེ་སྒྲིབ་བྱེད་མེད་པས་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བར་ ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མ་རིག་པའི་ས་བོན་གྱིས་བསྒྲིབས་པས་མི་མཐོང་ངོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ་ཕྱིའི་མུན་པ་དང་ཆོས་མཚུངས་པས་མངོན་གྱུར་གྱིས་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་ གྱིས་མི་སྒྲིབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་ས་བོན་གྱིས་སྒྲིབ་ན་ནི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་ཡང་བདག་མེད་མངོན་སུམ་གྱིས་མ་མཐོང་བར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། རང་གི་སྡེ་པས་ཡིད་ཤེས་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་དང་རྐྱེན་བཞིས་མཚུངས་པར་ཁས་བླངས་ཏེ་མཛོད་ལས། 1-1093 བཞི་ཡིས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས། ཞེས་གང་སྨྲས་པ་ཡིན་ནོ། ། དེས་ན་དེ་ལ་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་དང་འདྲ་བ་དེ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཉོན་ཡིད་ནི་མེད་ལ་དེ་ལས་གཞན་པའི་བདག་རྐྱེན་ མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཀུན་གཞི་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་ཐུན་མོང་དུ་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་ལ། །འདིར་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་བདག་རྐྱེན་རེ་རེས་ཡང་མཚུངས་པར་ཁས་བླངས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་བརྟན་པ་ན་རེ། སྙིང་ལ་བུ་ག་གཅིག་ནས་དགུའི་བར་དུ་ཡོད་པ་དེ་འདིའི་བདག་རྐྱེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེའང་མ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་མེད་ན་དེ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ ཕྱིར་དང་། དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་བརྟེན་ན་ནི་གསལ་བར་སྣང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཀྱང་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཏེ་མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་ཡིད་ནི་ ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དེ་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་བསྟན་དུ་མེད་པ་ཐོགས་པ་མེད་པའོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་དེའི་བདག་ རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་དེ་མེད་ན་དེ་འགགས་མ་འགགས་ཀྱིས་རབ་ཏུ་ཕྱེ་བའི་འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་གཉིས་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ས་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། 1-1094 ངོ་བོ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་བ་ལས་གཅིག་ནི་ངར་འཛིན་མེད་པས་ཞི་བ་ཡིན་ལ་གཞན་ནི་དེ་དང་བཅས་པས་མ་ཞི་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་འཕགས་པ་ དང་དེ་མ་ཡིན་པའི་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ནི། དེ་མེད་ན་དུས་རྟག་ཏུ་ང་བདག་
【現代漢語翻譯】 如果沒有它，那麼意識的生起是不可能的，因為沒有意識的心所是不可能存在的。它也不會成為其他意識的助伴，因為六識是不穩定的，而它是穩定的，它們的體性不一致；五根門是外向的，而它是內向的，它們的目標不一致。此外，小乘部派認為，凡是有不相符之處，就一定有對治法，但他們不認為五根門有對治道。如果他們想承認這一點，那是不可能的，因為沒有遮蔽，就會導致直接證悟無我。如果有人說，是被無明的種子遮蔽了，所以看不到。那不是這樣的，因為它與外在的黑暗相似，顯現的遮蔽，而不是種子遮蔽。如果種子遮蔽，那麼通過修道，也不會直接證悟無我，因為它存在。第二，自宗承認意識與五根識在四緣上是相同的，如《俱舍論》所說：『四緣生心及心所』。因此，它與五根識相同是不可能的，因為沒有染污意，也沒有其他增上緣。如果說是阿賴耶識，那是不對的，因為它是共同的俱有因。而這裡，他們承認每個非共同的增上緣都是相同的。有部說：『心有從一到九個孔，那是它的增上緣。』那也是不對的，因為在無色界，那是不存在的。如果根依賴於色，那麼就會導致顯現。他們也不能說它就是意界，因為經中說：『比丘們，意是內在的界，它是無色的，不可見的，無礙的。』按照我們的觀點，它是染污意的增上緣。第三，如果沒有它，那麼在它滅與不滅之間，對無想定和滅盡定這二者就沒有區別了。如果說有地和作意的區別，那麼體性上就沒有區別了，因為一個是無我執而寂靜，另一個是有我執而不寂靜。如果不是這樣，那麼聖者和非聖者之間就沒有區別了。第四，如果沒有它，那麼總是會有『我』、『自我』。
【English Translation】 Without it, the arising of consciousness is impossible, because mental factors without consciousness are impossible. It also does not occur as an assistant to other consciousnesses, because the six consciousnesses are unstable, while it is stable, and their natures are not the same; the five sense doors are outward-looking, while this is inward-looking, and their objects are not the same. Furthermore, the Hinayana schools assert that wherever there is a conflicting factor, there must also be an antidote, but they do not accept that there is an antidote path for the five sense doors. If they were to accept that, it would be impossible, because without obscuration, it would lead to directly seeing selflessness. If one says that it is obscured by the seed of ignorance, so it is not seen, that is not so, because it is similar to external darkness, obscuring by manifestation, not by the seed. If the seed obscures, then even through the path of meditation, selflessness would not be directly seen, because it exists. Secondly, their own school asserts that the mind consciousness is the same as the five sense consciousnesses in terms of the four conditions, as it says in the Treasury of Knowledge: 'The mind and mental factors [arise] from four.' Therefore, it would be impossible for it to be the same as the five sense consciousnesses, because there is no afflicted mind, and no other dominant condition. If one says it is the alaya consciousness, that is not right, because it is a common causal condition. But here, they assert that each uncommon dominant condition is the same. The Sthaviras say: 'There are from one to nine holes in the heart, that is its dominant condition.' That is also not right, because in the formless realm, that would not exist. If the sense faculty relies on form, then it would lead to manifestation. They also cannot say that it is the mind element itself, because the sutra says: 'Monks, the mind is the inner element, it is formless, invisible, and unimpeded.' According to our view, it is the dominant condition of the afflicted mind. Thirdly, without it, there would be no difference between the two, the non-conceptual absorption and the cessation, distinguished by whether it has ceased or not. If one says there is a difference in the ground and the attention, then there would be no difference in nature, because one is peaceful without self-grasping, and the other is not peaceful with it. If it were not so, then there would be no difference between an Arya and a non-Arya. Fourthly, without it, there would always be 'I', 'self'.
གི་རྣམ་པར་རློམ་སེམས་པས་ཡིད་ཅེས་བྱ་བའི་ངེས་ཚིག་དེ་ཡང་དག་པར་ ཁས་བླངས་པ་ཡིན་ན། དེ་ཡང་དག་པ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་སྒོ་ལྔ་དང་ཀུན་གཞི་ལ་ང་བདག་ཏུ་སེམས་པ་མེད་ལ་ཡིད་ཤེས་ལ་རྟག་ཏུ་སེམས་པ་མེད་པས་དེ་གང་ལ་ ཡང་བཤད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་བོ་ཅག་ལྟར་ན་ནི་ཉོན་ཡིད་ལ་དེ་རུང་བ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་ནི། དེ་མེད་ན་རྟེན་མེད་པས་འདུ་ཤེས་མེད་པ་ལ་ངར་འཛིན་མེད་པར་ འགྱུར་ལ། དེ་འདོད་ན་འཕགས་པ་རྣམས་དེ་མི་སྤོང་བར་འགྱུར་ཏེ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ཞི་བ་ཙམ་གྱིས་སྤོང་ན་ནི་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཡང་སྤོང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡོད་ན་ནི་ དེར་ཡུན་རིང་མོ་ཞིག་ཏུ་ངར་འཛིན་གྱིས་གནས་དགོས་པས་མི་ཁོམ་པའི་གནས་སུ་འགྱུར་དུ་འོང་ཞེས་འཕགས་པ་རྣམས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་ནི། དེ་མེད་ན་སེམས་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་དུ་སྐྱེས་པའི་དུས་ཀྱི་ངར་འཛིན་དེ་གང་གི་འཁོར་དུ་བྱུང་བ་ཡིན། 1-1095 ཡིད་ཤེས་དེ་ཉིད་ཀྱི་འཁོར་དུ་བྱུང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནི་དེ་གཉིས་དང་ངོ་བོ་མི་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་ངར་འཛིན་མེད་ན་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་བར་ འགྱུར་ཏེ་ངར་འཛིན་མེད་པའི་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འཕགས་པའི་མཉམ་བཞག་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཀུན་གཞིའི་དོན་རྣམ་པ་གཞན་དུ་འཆད་ པ་དགག་པ་ནི། བཙུན་པ་དབྱིག་བཤེས་ན་རེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སྐྱེ་དགུ་ཀུན་གཞི་ལ་ཀུན་ཏུ་དགའ་བ་ཞེས་གང་གསུངས་པ་དེའི་དོན་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ ཟེར་རོ། །བཙུན་པ་མིའུ་ཐུང་ན་རེ་བདེ་བའི་ཚོར་བ་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་ནི་ཀུན་གཞིར་དགོངས་ནས་དེ་སྐད་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །བཙུན་པ་དབྱངས་སྒྲོགས་ན་རེ་འཇིག་ཚོགས་ ལ་ལྟ་བ་ནི་ཀུན་གཞིའི་སྒྲའི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་དག་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ་འདི་ལྟར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་མདོ་གཞན་དུ་ཀུན་གཞི་ནི་འཁོར་འདས་ཀྱི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་ པར་གསུངས་ན། དེ་དག་ཁོ་བོ་ཅག་འདོད་པའི་ཀུན་གཞི་མ་ཡིན་ན་ནི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་ཀུན་གཞི་ནི་ཁམས་དང་འགྲོ་བ་གང་ན་ཡང་བདག་ཏུ་ཆགས་པའི་གཞི་བྱེད་པ་ཡིན་པ་ལས་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་ནི་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བའི་ངན་སོང་བ་རྣམས་ཆགས་པ་མེད་དེ། 1-1096 འདི་ལྟར་དེ་དག་ནི་དེ་དང་བྲལ་བར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེ་བའི་ཚོར་བ་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་ཡང་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཆད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ཀུན་ཏུ་དགའ་བའི་གཞི་ མ་ཡིན་ནོ། །འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ཡང་ཆོས་འདི་པ་བདག་མེད་པ་ལ་མོས་པ་རྣམས་ཀུན་ཏུ་དགའ་བའི་གཞི་མ་ཡིན་ལ་ཁོ་བོ་ཅག་འདོད་པའི་ཀུན་གཞི་ལ་ནི་ཁམས་དང་འགྲོ་བ་
【現代漢語翻譯】 如果有人自詡精通，正確地承認『意』（梵文：manas，心意）這個詞的定義，那就不對了。因為五識和阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna，藏文：ཀུན་གཞི་，一切種子的意思）中沒有『我』（梵文：ātman，藏文：བདག་），而意識（梵文：vijñāna，藏文：ཡིད་ཤེས་）中也沒有恒常的『我』的觀念，所以對任何事物都不能這樣說。但像我們一樣，認為染污意（梵文：kliṣṭamanas，藏文：ཉོན་ཡིད་）可以這樣說，才是正確的。 第五個問題是：如果沒有染污意，因為沒有所依，就會導致無想定的眾生沒有我執（梵文：ātmagraha，藏文：ངར་འཛིན་）。如果承認有染污意，那麼聖者們就不會斷除它。如果僅僅通過寂滅入定時的意識來斷除它，那麼就會導致連滅盡定（梵文：nirodhasamāpatti，藏文：འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་）也被斷除。如果存在染污意，那麼在那裡需要長時間地存在我執，因此聖者們會因為處於不閑暇的狀態而斷除它。 第六個問題是：如果沒有染污意，那麼當善心和無記心生起時，我執是屬於哪個識的範疇？我執不是屬於意識的範疇，因為染污意與善心和無記心在本質上是不同的。如果根本沒有我執，那麼就會變成無漏的善，就像聖者的等持一樣，因為那是沒有我執的善。因此，染污意的存在是成立的。 第三部分是駁斥對阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna，藏文：ཀུན་གཞི་）的其他解釋： 尊者德友（梵文：Vasubandhu，藏文：དབྱིག་བཤེས་）說：『世尊所說的眾生都喜歡阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna，藏文：ཀུན་གཞི་），指的是五取蘊（梵文：pañca-upādānaskandha，藏文：ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་）。』 尊者彌友童（藏文：མིའུ་ཐུང་）說：『世尊所說的指的是伴隨貪慾的樂受，認為那是阿賴耶識。』 尊者揚聲（藏文：དབྱངས་སྒྲོགས་）說：『世尊所說的阿賴耶識指的是壞聚見（梵文：satkāyadṛṣṭi，藏文：འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་）。』 這些說法是不對的。因為世尊在其他經典中說，阿賴耶識是輪迴和涅槃一切種子的所在地。如果這些不是我們所承認的阿賴耶識，那麼就不能說是所有種子的所在地。而且，阿賴耶識是眾生在任何界和道中執著為『我』的基礎。然而，對於五取蘊，極其痛苦的惡道眾生並沒有執著，因為他們希望與五取蘊分離。伴隨貪慾的樂受在第四禪以上是不存在的，因此它們不是眾生普遍喜愛的基礎。壞聚見也不是那些信仰無我的佛教徒所普遍喜愛的基礎。而我們所承認的阿賴耶識，是眾生在任何界和道中執著為『我』的基礎。
【English Translation】 If someone, priding themselves on their knowledge, correctly acknowledges the definition of 'manas' (mind), then it would be incorrect. Because in the five consciousnesses and the Ālayavijñāna (Ground-of-all-consciousness), there is no 'self' (ātman), and in the mind-consciousness (vijñāna), there is no constant notion of 'self', so it cannot be said of anything. But like us, it is correct to think that it can be said of the Kliṣṭamanas (afflicted mind). The fifth question is: If there is no Kliṣṭamanas, because there is no basis, it would lead to beings without perception having no self-grasping (ātmagraha). If you admit that there is Kliṣṭamanas, then the noble ones would not abandon it. If it is abandoned merely by the consciousness in the state of cessation, then it would lead to the abandonment of even the Nirodhasamāpatti (cessation attainment). If the Kliṣṭamanas exists, then it needs to remain there for a long time with self-grasping, so the noble ones abandon it because it becomes a state of non-leisure. The sixth question is: If there is no Kliṣṭamanas, then to which consciousness does the self-grasping that arises during the time of wholesome and neutral minds belong? It does not belong to the mind-consciousness itself, because the afflicted mind is different in nature from those two. If there is no self-grasping at all, then it would become unpolluted virtue, just like the Samadhi of the noble ones, because it is virtue without self-grasping. Therefore, the existence of the afflicted mind is established. The third part is refuting other explanations of the Ālayavijñāna: The venerable Vasubandhu said: 'What the Blessed One said, that all beings delight in the Ālayavijñāna, refers to the five aggregates of grasping (pañca-upādānaskandha).' The venerable Miu-thung said: 'What the Blessed One said refers to the feeling of pleasure accompanied by desire, considering that to be the Ālayavijñāna.' The venerable Yang-sheng said: 'What the Blessed One said about the Ālayavijñāna refers to the view of the perishable aggregate (satkāyadṛṣṭi).' These statements are incorrect. Because the Blessed One said in other sutras that the Ālayavijñāna is the location of all the seeds of Samsara and Nirvana. If these are not the Ālayavijñāna that we acknowledge, then it cannot be said to be the location of all seeds. Moreover, the Ālayavijñāna is the basis for beings to cling to as 'self' in any realm and path. However, for the extremely suffering beings in the lower realms, there is no clinging to the five aggregates of grasping, because they wish to be separated from them. The feeling of pleasure accompanied by desire does not exist above the fourth Dhyana, so they are not the basis of universal delight. The view of the perishable aggregate is also not the basis of universal delight for those Buddhists who believe in no-self. And the Ālayavijñāna that we acknowledge is the basis for beings to cling to as 'self' in any realm and path.
ཐམས་ཅད་བདག་གི་དངོས་པོར་ཀུན་ཏུ་ཆགས་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཀུན་དུ་དགའ་བ་ཞེས་གསུང་བར་རིགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་གྲངས་ཅན་རྣམས་ནི་རང་བཞིན་རྒྱུའི་གཙོ་བོ་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་པའི་ཀུན་ གཞི་དང་། དབང་ཕྱུག་པ་རྣམས་ནི་དབང་ཕྱུག་དང་། ཁྱབ་འཇུག་པ་ཁྱབ་འཇུག་དང་། རྒྱང་འཕེན་པ་རྣམས་ས་ལ་སོགས་པའི་འབྱུང་བ་ཉིད་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་པའི་ཀུན་གཞིར་རྟོག་སྟེ། འདི་དག་དགག་པ་ནི་ གཞན་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ། ། ༈ རང་ལུགས་གཞག་པ་ལ། སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས། གཉིས་པ་རང་ལུགས་བཤད་པ་ནི། སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་། དེ་ལ་ངར་འཛིན་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་དང་། ཡུལ་རྣམ་པར་རིག་པ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ཚོགས་ དྲུག་སྟེ་དེ་ལྟར་བརྒྱད་ཡིན་ཏེ་མཐུག་པོ་བཀོད་པའི་མདོ་ལས། སེམས་ནི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས། །ངར་སེམས་བདག་ཉིད་ཡིད་ཡིན་ནོ། །གང་ཞིག་ཡུལ་ལ་འཛིན་བྱེད་པ། །དེ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་ཞེས་བྱ། ། 1-1097 ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དང་པོ་སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་བཤད་པ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་མཚན་གཞི་དང་སྒྲ་དོན་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ་ཁ་ཅིག་ཀོ་འོ་རྣམ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་བརྟན་ པ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ཉོན་ཡིད་ལ་ཁྱབ་ཆེས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྟག་ཏུ་རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ཀུན་གཞི་ལའང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁ་ཅིག་རོག་ས་བོན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་ པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེའང་མ་ཡིན་ཏེ་ས་བོན་ཅི་རིགས་པར་ཟད་པའི་ཀུན་གཞི་དང་། ཀུན་གཞི་ས་བོན་གྱི་ཆ་གཉིས་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདི་ལྟར་མཐོང་ བའི་ལམ་ཡན་ཆད་ཀྱི་ཀུན་གཞི་དང་། ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་ནི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཞི་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཞིག་འཁོར་ འདས་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་ཆོས་མངོན་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་མདོ་ལས། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཀྱི་དབྱིངས། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་གནས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོད་པས་ན་འགྲོ་ཀུན་དང་། ། མྱ་ངན་འདས་པའང་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་མེད་པར་སྨྲ་བ་དགག་པའི་ཕྱིར་ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཞེས་སྨོས་སོ། ། 1-1098 དབྱིངས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཆོས་རྣམས་ནི་འཁོར་འདས་སོ། །འགྲོ་ཀུན་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་གནས་སུ་སྟོན་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའང་ཞེས་ བྱ་བས་ནི་རྣམ་བྱང་གི་གནས་སུ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མཚན་གཞི་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཀུན་གཞི་དང་། ས་བོན་གྱི་ཀུན་གཞི་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱི་འཇུག་ལྡོག་དང་། དེ་གཉིས་སྒྲུབ་པར་ བྱེད་པའི་ཚད་མ་བཤད་པ་དང་། དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་དང་ལྔ་ལས་དང་པོ་ལའང་
【現代漢語翻譯】 一切都完全執著于認為是『我』的實有，因此說『處處歡喜』是合理的。同樣，數論派認為自性（prakṛti）是產生一切事物的主要因素和基礎；自在天派認為自在天（Īśvara）是；遍入天派認為遍入天（Viṣṇu）是；勝論派認為地等元素是產生一切的基礎。對這些觀點的駁斥將在其他地方討論。 第二，解釋自宗觀點：心阿賴耶識。 二是解釋自宗觀點：心阿賴耶識，以及執著於它的染污意，和了知對境的六識，總共是八識。如《緻密莊嚴經》所說：『心是阿賴耶識，意是自性我執，能執取對境者，名為識。』 這是經中所說的。其中，首先解釋心阿賴耶識，包括體相、所依和詞義三個方面。對於第一個方面，有些人說『俱生識非常穩固』，這是不對的，因為它過於寬泛，涵蓋了染污意，並且『恒常相續』的說法在阿賴耶識中也不成立。有些人說『它是所有種子的基礎』，這也是不對的，因為它沒有涵蓋所有種子的基礎，也沒有涵蓋阿賴耶識和種子的兩個方面。例如，直到見道之前的阿賴耶識，以及阿賴耶識的種子，並不是所有種子的基礎。因此，正確的說法是：『凡是持續輪迴的識，就是輪迴和涅槃的基礎』。如《大乘阿毗達磨經》所說：『無始時來界，是諸法之所依，由此有諸有情，及證得涅槃。』 這表明，爲了駁斥認為沒有原因的世間勝論派等，經中才說『無始時來』。『界』的意思是『因』。『諸法』指的是輪迴和涅槃。『諸有情』指的是輪迴的處所，『及證得涅槃』指的是解脫的處所。第二，關於所依，有異熟阿賴耶識、種子的阿賴耶識、以及二者的生起和止滅、以及證明二者的量，以及對它的辯駁，共五個方面。
【English Translation】 Everything is completely clung to as one's own property, therefore it is reasonable to say 'always rejoice'. Similarly, the Sāṃkhyas consider prakṛti (nature) as the basis for producing all things; the Īśvaravādins consider Īśvara (the Lord) as the basis; the Vaiṣṇavas consider Viṣṇu as the basis; and the Vaiseṣikas consider the elements such as earth as the basis for producing all things. The refutation of these views will be discussed elsewhere. Secondly, explaining one's own system: the mind, the ālaya-vijñāna (storehouse consciousness). Secondly, explaining one's own system: the mind, the ālaya-vijñāna (storehouse consciousness), the afflicted mind (kliṣṭa-manas) that clings to it, and the six consciousnesses (ṣaḍ-vijñāna) that cognize objects, thus there are eight. As stated in the Dense Array Sūtra: 'The mind is the ālaya-vijñāna, the mind is the self-nature of ego, that which apprehends objects is called vijñāna.' This is what was said in the sutra. Among these, first, explaining the mind, the ālaya-vijñāna, there are three aspects: definition, basis, and meaning of the term. Regarding the first aspect, some say 'the co-emergent consciousness is very stable,' but this is not correct because it is too broad, encompassing the afflicted mind, and the statement 'always continuous' does not hold true for the ālaya-vijñāna. Some say 'it is the consciousness that is the basis of all seeds,' but this is also incorrect because it does not encompass the basis of all seeds, nor does it encompass the two aspects of the ālaya-vijñāna and the seeds. For example, the ālaya-vijñāna up to the path of seeing, and the seeds of the ālaya-vijñāna, do not form the basis of all seeds. Therefore, the correct statement is: 'Whatever consciousness continues as long as saṃsāra exists is the basis of saṃsāra and nirvāṇa.' As stated in the Mahāyāna Abhidharma Sūtra: 'The realm of beginningless time is the abode of all dharmas; because it exists, all beings and the attainment of nirvāṇa are possible.' This indicates that the phrase 'realm of beginningless time' is mentioned to refute the worldly Vaiseṣikas and others who claim that there is no cause. The term 'realm' means 'cause'. 'Dharmas' refers to saṃsāra and nirvāṇa. 'All beings' refers to the place of complete affliction, and 'the attainment of nirvāṇa' refers to the place of complete purification. Secondly, regarding the basis, there are five aspects: the vipāka (resultant) ālaya-vijñāna, the seeds of the ālaya-vijñāna, the arising and cessation of the two, the valid cognition that proves the two, and the refutation of objections to it.
ངོ་བོ་ནི། ཤེས་པ་ཆ་ཕྲ་ཞིང་མི་གསལ་བ་རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ཡུལ་སྣང་བར་ནུས་ཙམ་པ་ སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱིས་མཐོ་རིས་དང་ངན་སོང་གི་གཞིར་འཕངས་པ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཤེས་པ་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ཆ་དེ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་རྣམ་ སྨིན་ཡིན་ལ། ལམ་ལ་མི་སྒྲིབ་པས་མ་བསྒྲིབས་པ་དང་། དགེ་མི་དགེ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པས་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་ཞེས་བྱའོ། །འདི་ནི་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་ གནས་པ་ཡིན་ཏེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་ཁོག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པའོ་ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཞན་ནི་དབང་པོའི་སྒོ་ན་ལུས་ཀྱི་ཆ་ཤས་ལ་གནས་ཤིང་ལུས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཡང་རེག་བྱས་གང་དུ་ཁྱབ་པ་དེར་གནས་ཀྱི་དེས་མ་ཁྱབ་པའི་ས་ན་ནི་རེ་ཤིག་མེད་དོ། ། 1-1099 ཡིད་དང་ཡིད་ཤེས་ནི་ཀུན་གཞི་ཁོ་ན་ལ་གནས་ཀྱི་ལུས་ལ་བརྟེན་པ་མ་ཡིན་ཏེ་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ན་དེ་གཉིས་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་གཞི་དེ་ཡང་ཁམས་ཀྱིས་དབྱེ་ན་ གསུམ་དང་། འགྲོ་བས་དབྱེ་ན་ལྔའམ་དྲུག་དང་། སས་དབྱེ་ན་དགུ་དང་། རྒྱུད་ཀྱིས་དབྱེ་ན་དཔག་ཏུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་འཁོར་ནི་ཀུན་འགྲོ་ལྔ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་གཞན་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ མཚན་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གསུམ་པ་དམིགས་པ་ནི་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ན་ནི་གནས་དང་དོན་དང་ལུས་སུ་སྣང་བ་ཡིན་ལ་རང་ལ་ཡོད་པའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་ས་བོན་ རྣམས་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ན་ནི་གཟུགས་ཀྱི་སྣང་བ་ཐམས་ཅད་ནུབ་པས་ས་བོན་ཁོ་ན་དམིགས་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །དམིགས་པའི་ཚད་ནི་ཁ་ཅིག་ཛ་ཧཱུྃ་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ ནས་མནར་མེད་ཀྱི་བར་ལ་དམིགས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། ཁ་ཅིག་ན་རེ་བཞི་པ་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལས་ཀྱིས་གྲུབ་པས་མི་སྣང་གི་ཐུན་མོང་གི་ལས་ཀྱིས་གྲུབ་པའི་སྟོང་གསུམ་མམ་ བསམ་གཏན་གསུམ་པ་མན་ཆད་ལ་དམིགས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འོན་ཀྱང་རྒྱ་ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པ་ལ་དམིགས་སོ་ཞེས་གཞུང་དག་ལས་འཆད་དོ། །དེ་ལ་མིའི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱིས་ནི་ཕན་གནོད་ནུས་ཏེ་སྣང་འགྱུར་དང་སྤྱོད་འགྱུར་གཉིས་ཀའི་ལས་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1100 རིས་མི་མཐུན་པ་གཞན་གྱི་སྣོད་སྣང་ཡང་ཕན་གནོད་མི་བྱེད་དེ་སྣང་འགྱུར་གྱི་ལས་ལས་གྲུབ་ཡང་སྤྱོད་འགྱུར་གྱི་ལས་ལས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་རྣམ་པར་ཤེས་པར་སྨྲ་བ་ཁ་ཅིག་ ནི་ཀུན་གཞི་ཉིད་བག་ཆགས་ཡོངས་སུ་སྨིན་པའི་དབང་གིས་གནས་དང་དོན་དང་ལུས་སུ་སྣང་བར་འདོད་དེ། བཤད་སྦྱར་ལས། ཉི་མ་ཟླ་བ་ས་རླུང་དང་། །ཕྱོགས་དང་རྒྱ་མཚོ་འབབ་ཆུ་རྣམས། །ནང་ གི་བྱེད་པ་ཡང་དག་གི །ཆ་ཡིན་ཕྱི་རོལ་འདྲ་བར་གནས། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་རྣམ་པ་ནི་ཁ
【現代漢語翻譯】 其自性是：微細而不明顯的意識，持續不斷地具有顯現外境的功能，由先前的業力所拋，作為投生善趣和惡趣的基礎，是異熟識中無覆無記的部分。因為它是業的果報，所以是『異熟』；因為不障礙解脫道，所以是『無覆』；因為它既非善亦非惡，所以稱為『無記』。此識遍在於包括諸根在內的整個身體中。如《分別說》中所說：『阿賴耶識遍在於整個身體中。』其他的識則在根門處存在於身體的各個部分，而身識也只存在於觸覺所遍及之處，在未遍及之處則暫時不存在。 意和意識只存在於阿賴耶識中，而不依賴於身體，否則，在無色界中，意和意識就不應存在。阿賴耶識若以界來區分，則有三界；若以趣來區分，則有五或六趣；若以地來區分，則有九地；若以相續來區分，則有無量無數。 第二，隨行心所只有五遍行，因為沒有其他心所生起的理由已經說過了。 第三，所緣境在欲界和色界中，顯現為處所、事物和身體，也包括存在於自身之中的染污和清凈的種子。在無色界中，由於一切色相都已消失，所以只有種子是所緣境。 關於所緣境的範圍，有些人說，『渣（藏文：ཛ་，梵文天城體：ज，梵文羅馬擬音：ja，生的意思），吽（藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हूँ，梵文羅馬擬音：hūṃ，摧伏的意思）』是從第四禪到非想非非想處之間的所緣境。有些人說，第四禪是由不共業所生，所以不顯現，而由共業所生的三千大千世界或下至第三禪才是所緣境。然而，經論中說，所緣境是無邊無際的。其中，人類的器世間能夠帶來利益和損害，因為它是由顯現變化和受用變化兩種業所產生的。 其他不同趣的器世間不能帶來利益和損害，因為它雖然是由顯現變化的業所產生，但不是由受用變化的業所產生。在這裡，一些唯識宗的人認為，阿賴耶識本身由於習氣完全成熟的力量，而顯現為處所、事物和身體。如《攝大乘論釋》中說：『日月、土地、風，方位、海洋、河流等，是內在作用的真實部分，以外在相似的方式存在。』 第四，相是...
【English Translation】 Its nature is: a subtle and unclear consciousness, continuously having the function of manifesting external objects, thrown by previous karma, serving as the basis for rebirth in higher and lower realms, being the unobscured and unspecified part of the resultant consciousness. Because it is the result of karma, it is 'resultant'; because it does not obstruct the path to liberation, it is 'unobscured'; because it is neither virtuous nor non-virtuous, it is called 'unspecified'. This consciousness pervades the entire body, including the sense faculties. As stated in the Differentiation Commentary: 'The ālaya-vijñāna pervades the entire body.' Other consciousnesses exist at the sense doors in various parts of the body, and body consciousness only exists where tactile sensation pervades; it does not exist where it does not pervade. Mind and mental consciousness only exist in the ālaya-vijñāna and do not rely on the body; otherwise, mind and mental consciousness should not exist in the formless realm. If the ālaya-vijñāna is divided by realms, there are three realms; if divided by destinies, there are five or six destinies; if divided by planes, there are nine planes; if divided by streams of consciousness, there are countless. Second, the accompanying mental factors are only the five omnipresent ones, because the reasons why other mental factors do not arise have already been explained. Third, the object of focus in the desire and form realms appears as places, things, and bodies, and also includes the seeds of defilement and purification that exist within oneself. In the formless realm, because all appearances of form have disappeared, only the seeds are the object of focus. Regarding the extent of the object of focus, some say that 'Ja (藏文：ཛ་，梵文天城體：ज，梵文羅馬擬音：ja，meaning 'born'), Hūṃ (藏文：ཧཱུྃ，梵文天城體：हूँ，梵文羅馬擬音：hūṃ，meaning 'subduing')' is the object of focus from the fourth dhyāna to the peak of existence. Some say that the fourth dhyāna is produced by uncommon karma and therefore does not appear, while the three thousand great thousands of worlds or the third dhyāna and below, which are produced by common karma, are the object of focus. However, the scriptures state that the object of focus is boundless and limitless. Among them, the human vessel world can bring benefit and harm because it is produced by both the karma of appearance transformation and the karma of usage transformation. The vessel appearances of other dissimilar realms cannot bring benefit and harm because, although they are produced by the karma of appearance transformation, they are not produced by the karma of usage transformation. Here, some proponents of the Vijñānavāda school believe that the ālaya-vijñāna itself, due to the power of the complete maturation of habitual tendencies, appears as places, things, and bodies. As stated in the Commentary on the Compendium of the Mahāyāna: 'The sun, moon, earth, wind, directions, oceans, and rivers are the true parts of the inner workings, existing in a similar external manner.' Fourth, the aspect is...
་ཅིག་ཁྲ་བོར་སྣང་བར་འདོད་ལ། གཞན་དག་ནི་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་སྣང་ངོ་ ཞེས་འདོད་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་དམིགས་པ་དེ་དག་སྣང་བར་ནུས་ཙམ་ཡོད་ཀྱང་སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་མི་ནུས་པས་གསལ་བར་མི་རིག་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཤིན་ཏུ་མི་གསལ་བར་སྣང་མེད་ ནི་ཁྲ་བོ་དང་ཁ་དོག་གཅིག་པ་ལ་སོགས་པར་ཡོངས་སུ་བརྟག་པར་མི་ནུས་སོ། །གང་ཡང་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཡོངས་སུ་ཆད་པར་འདོད་པ་དེ་དག་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས་ འདིའི་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་ཡོངས་སུ་གཅད་པར་མི་ནུས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་སུམ་ཅུ་པ་ལས། དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི། །རྣམ་སྨིན་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ། ། 1-1101 དེ་ནི་ལེན་པ་དག་དང་གནས། །རྣམ་པར་རིག་པ་མི་རིག་པ། །རྟག་ཏུ་རེག་དང་ཡིད་བྱེད་དང་། །རིག་དང་འདུ་ཤེས་སེམས་པར་ལྡན། །དེ་ལ་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཏེ། །དེ་ནི་མ་བསྒྲིབས་ལུང་ མ་བསྟན། །རེག་ལ་སོགས་པའང་དེ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་བག་ཆགས་ཀྱི་ཀུན་གཞི་ལ་བག་ཆགས་ཀྱི་ངོ་བོ་དང་། དབྱེ་བ་དང་། བག་ཆགས་འཇོག་ཚུལ་དང་གསུམ་ལས་དང་པོ་ ནི་དཔེར་ན་འཁར་གཞོང་དུ་ཏིལ་དང་མེ་ཏོག་སྣ་མ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བཞག་པས་ཕྱིས་ཏིལ་དེ་ལ་སྣ་མའི་དྲི་འབྱུང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གཅིག་འཆགས་པ་ལྟར་ཀུན་གཞི་དང་ཚོགས་བདུན་དང་དགེ་མི་ དགེ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་སྐྱེས་པ་སྐྱེ་འགག་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བྱས་པས་ཀུན་གཞི་ཚོགས་བདུན་དེ་ལྟ་བུར་སྐྱེད་པའི་རྒྱུ་མཐུན་དང་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཕུང་པོ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཅན་དུ་བྱས་པ་དེ་ ལ་བག་ཆགས་སམ་ས་བོན་ཞེས་བརྗོད་དོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ལས་སྤྱིར་ས་བོན་གྱི་དབྱེ་བ་དྲུག་གསུངས་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ། ཕྱི་དང་ནང་དང་མི་གསལ་བ། ། གཉིས་དང་ཀུན་རྫོབ་ཉིད་དང་ནི། །དམ་པའི་དོན་ཏེ་དེ་དག་ཀུན། །ས་བོན་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཕྱིའི་ནི་ས་ལུ་དང་ཨུཏྤ་ལའི་རྩ་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1102 ནང་གི་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པའོ། །མི་གསལ་བ་གཉིས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དགེ་མི་དགེའམ་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གཉིས་སུ་མི་གསལ་བའོ། །ཕྱིའི་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏེ་ཐ་སྙད་པའི་ཤེས་པའི་ ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནང་གི་ནི་དོན་དམ་པ་སྟེ་དཔྱད་བཟོད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་ལ་ནང་གི་ས་བོན་དང་དོན་དམ་པའི་ས་བོན་དང་མི་གསལ་བའི་ས་བོན་དང་ བག་ཆགས་དང་ནུས་པ་དང་རྒྱུ་དང་ས་བོན་དང་སྐྱེད་བྱེད་དང་གནས་ངན་ལེན་ཅེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ་གཞུང་འདི་ཉིད་ལ་མངོན་པར་བརྗོད་པའི་གནས་ངན་ལེན་ལ་སོགས་པ་བག་ཆགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ ཉི་ཤུ་རྩ་བཞི་བཤད་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་གཞུང་དེ་དང་དེ་ལས་མངོན་པར་བརྗོད་པ་དང་སྤྲོས་པའི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་མིང་གི་རྣ
【現代漢語翻譯】 有些人認為它是雜色的，而另一些人則認為它是一種單一的形式。然而，即使這些目標能夠顯現，它們也無法斷除增益，因此無法清晰地認知。因此，極不清晰的顯現無法完全確定它是雜色的還是單一顏色的等等。那些認為目標和形式完全斷絕的人，與《辨中邊論》中『在此，目標和形式無法完全斷絕』的說法相矛盾。這些意義在《三十頌》中提到：『其中，阿賴耶識是，一切異熟種子的；它是執取者和處所，不清晰的識；恒常具有觸和作意，受和想及思；其中感受是舍，它是無覆無記；觸等也是如此。』 第二，關於習氣的阿賴耶識，有習氣的體性、分類和習氣安立的方式三個方面。首先，例如，在容器中同時放入芝麻和各種花朵，之後芝麻會散發出花朵的香味，這是因為形成了一種原因。同樣，阿賴耶識與七識聚以及善、不善、無記一同生起和滅去，使得阿賴耶識和七識聚能夠生起相似的因，並具有產生異熟蘊的能力，這被稱為習氣或種子。第二，關於分類，《攝大乘論》中一般講了六種種子的分類，如雲：『外和內及不明顯，二者和世俗及，勝義，這些都是，六種種子。』 其中，外在的是稻穀和烏 উৎপala（梵文，utpala，睡蓮）的根等等。內在的是存在於阿賴耶識中的。『不明顯二者』是指在善與不善或煩惱和清凈二者之間不明顯的。外在的是世俗，因為它是名言識的對境。內在的是勝義，因為它成立為可以被分析。因此，這裡也稱為內在的種子、勝義的種子、不明顯的種子、習氣、能力、因、種子、生起者和惡趣等等。在本論中，詳細解釋了二十四種習氣的分類，如『顯現的惡趣』等等。此外，在其他論典中，如『顯現的』和『增益的習氣』等說法，都是名稱的差別。
【English Translation】 Some consider it to appear variegated, while others consider it to appear as a single form. However, even though those objects are able to appear, they are unable to sever imputations, and therefore are not clearly perceived. Therefore, a very unclear appearance is unable to fully ascertain whether it is variegated or of a single color, and so on. Those who assert that objects and forms are completely severed contradict the statement in the Madhyāntavibhāga, 'Here, objects and forms cannot be completely severed.' These meanings are mentioned in the Thirty Verses: 'Among them, the ālayavijñāna (藏文，ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས，梵文天城體，ālayavijñāna，梵文羅馬擬音，ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) is, the seed of all vipāka (藏文，རྣམ་སྨིན，梵文天城體，vipāka，梵文羅馬擬音，vipāka，漢語字面意思：異熟); it is the taker and the place, the unclear consciousness; it constantly possesses sparśa (藏文，རེག，梵文天城體，sparśa，梵文羅馬擬音，sparśa，漢語字面意思：觸) and manaskāra (藏文，ཡིད་བྱེད，梵文天城體，manaskāra，梵文羅馬擬音，manaskāra，漢語字面意思：作意), vedanā (藏文，ཚོར，梵文天城體，vedanā，梵文羅馬擬音，vedanā，漢語字面意思：受), saṃjñā (藏文，འདུ་ཤེས，梵文天城體，saṃjñā，梵文羅馬擬音，saṃjñā，漢語字面意思：想) and cetanā (藏文，སེམས，梵文天城體，cetanā，梵文羅馬擬音，cetanā，漢語字面意思：思); among them, feeling is neutral; it is anivṛtāvyākṛta (藏文，མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན，梵文天城體，anivṛtāvyākṛta，梵文羅馬擬音，anivṛtāvyākṛta，漢語字面意思：無覆無記); sparśa (藏文，རེག，梵文天城體，sparśa，梵文羅馬擬音，sparśa，漢語字面意思：觸) and so forth are likewise.' Second, regarding the ālayavijñāna (藏文，ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས，梵文天城體，ālayavijñāna，梵文羅馬擬音，ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) of vāsanā (藏文，བག་ཆགས，梵文天城體，vāsanā，梵文羅馬擬音，vāsanā，漢語字面意思：習氣), there are three aspects: the nature of vāsanā (藏文，བག་ཆགས，梵文天城體，vāsanā，梵文羅馬擬音，vāsanā，漢語字面意思：習氣), the divisions, and the way of establishing vāsanā (藏文，བག་ཆགས，梵文天城體，vāsanā，梵文羅馬擬音，vāsanā，漢語字面意思：習氣). First, for example, when sesame and various flowers are placed together in a container, later the sesame emits the fragrance of the flowers because a cause has been formed. Similarly, when the ālayavijñāna (藏文，ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས，梵文天城體，ālayavijñāna，梵文羅馬擬音，ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) and the seven aggregates, as well as the virtuous, non-virtuous, and neutral, arise and cease together, making the ālayavijñāna (藏文，ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས，梵文天城體，ālayavijñāna，梵文羅馬擬音，ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識) and the seven aggregates able to generate a similar cause and having the ability to generate the vipāka (藏文，རྣམ་སྨིན，梵文天城體，vipāka，梵文羅馬擬音，vipāka，漢語字面意思：異熟) aggregate, that is called vāsanā (藏文，བག་ཆགས，梵文天城體，vāsanā，梵文羅馬擬音，vāsanā，漢語字面意思：習氣) or seed. Second, regarding the divisions, the Mahāyānasaṃgraha generally speaks of six divisions of seeds, as it says: 'Outer and inner and unclear, the two and conventional and, ultimate, all these are, considered six kinds of seeds.' Among them, the outer are the roots of śālu (稻穀) and utpala (梵文，utpala，睡蓮), and so forth. The inner are those that exist in the ālayavijñāna (藏文，ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས，梵文天城體，ālayavijñāna，梵文羅馬擬音，ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識). 'The two unclear' means those that are unclear between virtuous and non-virtuous or afflictions and purification. The outer is conventional, because it is the object of conceptual knowledge. The inner is ultimate, because it is established as being able to be analyzed. Therefore, here it is also called inner seed, ultimate seed, unclear seed, vāsanā (藏文，བག་ཆགས，梵文天城體，vāsanā，梵文羅馬擬音，vāsanā，漢語字面意思：習氣), ability, cause, seed, generator, and bad destination, etc. In this very treatise, the twenty-four divisions of vāsanā (藏文，བག་ཆགས，梵文天城體，vāsanā，梵文羅馬擬音，vāsanā，漢語字面意思：習氣) are explained, such as 'manifest bad destination' and so forth. Furthermore, in other treatises, the terms 'manifest' and 'proliferated vāsanā (藏文，བག་ཆགས，梵文天城體，vāsanā，梵文羅馬擬音，vāsanā，漢語字面意思：習氣)' appear, which are differences in name.
མ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་ཡིད་ཤེས་ཡུལ་སྣ་ ཚོགས་ལ་འཕྲོ་བའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ། །འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེའང་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ། །སྲིད་པ་ཡན་ལག་ གི་བག་ཆགས་དང་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེའང་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་ལས་ཉིད་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གམ་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་ས་བོན་ཡིན་ནོ། ། 1-1103 དེ་བཞིན་དུ་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ལ་སོགས་པ་གཞན་ལ་ཡང་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། ཐམས་ཅད་ཡང་དེ་དང་དེ་ལྟ་བུའི་བློས་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟ་བུའི་བག་ཆགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་གང་ ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་བག་ཆགས་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་ཏེ་འཁོར་བ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་བག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ ནི་རྒྱུ་དང་མཐུན་པའི་བག་ཆགས་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་བག་ཆགས་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་སོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི་བག་ཆགས་གང་ཞིག་འཇོག་བྱེད་དང་རིགས་འདྲ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་སྟེ་དགེ་བས་བཞག་ པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ཕྱིས་ཡང་དེ་ཉིད་སྐྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི་བག་ཆགས་འཇོག་བྱེད་དང་རིགས་མི་མཐུན་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་སྟེ། དགེ་མི་དགེས་བཞག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ཕྱིས་དེ་དང་མི་ མཐུན་པ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ཕུང་པོ་སྐྱེད་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལ་ཚོགས་དྲུག་དགེ་མི་དགེ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པས་ནི་རྣམ་སྨིན་དང་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་ས་བོན་གཉིས་ཀ་སྒོ་བར་བྱེད་ལ། དེ་ དག་ལུང་མ་བསྟན་དང་དགེ་བ་ཟག་མེད་དང་ཉོན་ཡིད་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པས་ནི་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་ས་བོན་དགོད་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་གིས་རྣམ་སྨིན་འཕེན་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1104 གསུམ་པ་འཇོག་ཚུལ་ལ་དང་པོ་བསྒོ་བའི་གཞི་ནི་དེ་ཉིད་ལས། བརྟན་ལུང་མ་བསྟན་བསྒོ་བྱ་བ། །སྒོ་བར་བྱེད་དང་འབྲེལ་བ་ལ། །སྒོ་བྱེད་དེ་ལས་གཞན་དུ་མིན། །དེ་ནི་བག་ཆགས་མཚན་ ཉིད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་བརྟན་པ་ནི་རླུང་བཞིན་དུ་གཡོ་བ་དང་སྒྲ་བཞིན་དུ་རྒྱུན་ཆད་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ། དེ་ལ་ནི་བག་ཆགས་འཆགས་སུ་མི་འདོད་ཅིང་རེ་ཤིག་འཆགས་ཀྱང་ རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ཚོགས་དྲུག་དང་གཟུགས་ནི་བསྒོ་བའི་གཞི་མ་ཡིན་པར་སྟོན་ཏེ་དེ་དག་ལ་བསྒོས་ན་ནི་རྒྱུན་ཆད་པས་ལས་བྱས་པ་ཆུད་ཟོས་པར་ཐལ་ བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ན་བག་ཆགས་འཇོག་པ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུང་མ་བསྟན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྒོག་སྐྱ་དང་ཙན་དན་ལ་སོགས་པ་དྲི་ཤིན་དུ་གསལ་བ་ ལ་དྲི་གཞན་མི་འཆགས་ཤིང་དྲི་མཉམ་པ་ལ་འཆགས་པ་ལྟར། དགེ་མི་དགེ་ལ་ཕན་ཚུན་དང་གཞན་གྱི་ཡང་བག་ཆགས་མི་འཆགས་པས་དྲི་མཉ
【現代漢語翻譯】 『མ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་ཡིད་ཤེས་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་ལ་འཕྲོ་བའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ།』（是名數，乃意識散於諸境之種子。）這是指意識散於各種境界的種子。 『འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེའང་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ།』（壞聚見及我見之習氣，亦是名數，乃執我之種子。）這裡所說的『壞聚見』和『我見』的習氣，也是一種名稱，是執著於我的種子。 『སྲིད་པ་ཡན་ལག་གི་བག་ཆགས་དང་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེའང་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་ལས་ཉིད་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གམ་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།』（有支之習氣及業之習氣，亦是名數，乃業即有支或因之故。）這裡所說的『有支的習氣』和『業的習氣』，也是一種名稱，因為業本身就是有支或原因。 『འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་ས་བོན་ཡིན་ནོ།』（二取之習氣，乃能取所取之種子。）這裡所說的『二取』的習氣，是指能取和所取的種子。 同樣，對於煩惱的習氣等等其他情況也應瞭解，所有這些都是以類似的方式來理解的。 所有這些習氣的分類，無論是多少，都可以歸納為遍染污習氣和清凈習氣兩種，它們是輪迴和涅槃的種子。 或者，所有的習氣可以歸納為與因相應的習氣和異熟習氣兩種。 其中，第一種是指具有產生作用和產生同類事物的能力的習氣，例如，由善行所產生的習氣，之後又產生同樣的善行。 第二種是指具有產生作用和產生不同類事物的能力的習氣，例如，由善或非善所產生的習氣，之後產生與之不同的無記蘊。 因此，與六識（眼識、耳識、鼻識、舌識、身識、意識）相應的善、非善和中性（舍受）之法，既能作為異熟的種子，也能作為與因相應的種子；而與這些識相應的無記法、無漏善法和煩惱意，只能作為與因相應的種子，而不能作為異熟的種子，因為它們不能投生異熟果。 第三，關於如何積習，首先，積習的基礎在於：『བརྟན་ལུང་མ་བསྟན་བསྒོ་བྱ་བ། །སྒོ་བར་བྱེད་དང་འབྲེལ་བ་ལ། །སྒོ་བྱེད་དེ་ལས་གཞན་དུ་མིན། །དེ་ནི་བག་ཆགས་མཚན་ཉིད་དོ། །』（穩、無記為所熏，與能熏相聯，能熏不異於彼，是習氣之相。） 其中，『穩』是指不像風一樣搖動，也不像聲音一樣斷滅。對於搖動和斷滅的事物，我們不希望形成習氣，即使暫時形成也會斷滅。 這表明，入定的六識和色法不是積習的基礎，因為如果對它們進行薰染，就會因為斷滅而導致所作之業徒勞無功，並且會導致無色界無法積習。 『無記』是指就像大蒜和檀香等氣味非常明顯的事物，不會附著其他氣味，只會附著相同的氣味一樣，善和非善之間，以及與其他事物之間，不會相互附著習氣，只會附著相同的氣味。
【English Translation】 『མ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་ཡིད་ཤེས་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་ལ་འཕྲོ་བའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ།』 (is named number, is the seed of consciousness scattering to various objects.) This refers to the seed of consciousness scattering to various realms. 『འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་དང་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེའང་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་ས་བོན་ཡིན་ནོ།』 (The habit of viewing the destructible aggregate and the self, is also a name, is the seed of clinging to the self.) The habit of 『destructible aggregate view』 and 『self-view』 mentioned here is also a name, which is the seed of clinging to the self. 『སྲིད་པ་ཡན་ལག་གི་བག་ཆགས་དང་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེའང་རྣམ་གྲངས་ཡིན་ཏེ་ལས་ཉིད་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གམ་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།』 (The habit of the limb of existence and the habit of karma, is also a name, because karma itself is the limb or cause of existence.) The 『habit of the limb of existence』 and the 『habit of karma』 mentioned here are also names, because karma itself is the limb or cause of existence. 『འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་ས་བོན་ཡིན་ནོ།』 (The habit of the two graspings is the seed of the grasped and the grasper.) The habit of 『two graspings』 mentioned here refers to the seed of the grasped and the grasper. Similarly, one should also understand the habits of afflictions and so on. All of these are understood in the same way. All these classifications of habits, no matter how many, can be summarized into two types: the habits of complete defilement and the habits of purification, which are the seeds of samsara and nirvana. Alternatively, all habits can be summarized into two types: habits that correspond to the cause and habits that are the result of maturation. Among them, the first refers to the habit that has the ability to produce effects and generate similar things, such as the habit produced by virtuous actions, which then generates the same virtuous actions. The second refers to the habit that has the ability to produce effects and generate dissimilar things, such as the habit produced by virtuous or non-virtuous actions, which then generates a neutral aggregate that is dissimilar to it. Therefore, the six consciousnesses (eye consciousness, ear consciousness, nose consciousness, tongue consciousness, body consciousness, and mental consciousness) together with their corresponding virtuous, non-virtuous, and neutral (equanimity) dharmas can function as both the seeds of maturation and the seeds corresponding to the cause. However, the neutral dharmas, undefiled virtuous dharmas, and afflicted mind together with their corresponding consciousnesses can only plant the seeds corresponding to the cause, but not the seeds of maturation, because they cannot project the fruit of maturation. Third, regarding how habits are accumulated, first, the basis for accumulation is: 『བརྟན་ལུང་མ་བསྟན་བསྒོ་བྱ་བ། །སྒོ་བར་བྱེད་དང་འབྲེལ་བ་ལ། །སྒོ་བྱེད་དེ་ལས་གཞན་དུ་མིན། །དེ་ནི་བག་ཆགས་མཚན་ཉིད་དོ།』 (Stable, neutral are what is to be imprinted, related to what imprints, what imprints is not different from that, that is the characteristic of habit.) Among them, 『stable』 means not moving like the wind, nor ceasing like sound. We do not want habits to form on things that move and cease, and even if they temporarily form, they will cease. This shows that the six consciousnesses and form that enter into samadhi are not the basis for accumulating habits, because if they are imprinted, the actions performed would be in vain due to cessation, and it would lead to the impossibility of accumulating habits in the formless realm. 『Neutral』 means that just as things with very distinct smells, such as garlic and sandalwood, do not adhere to other smells, but only adhere to the same smell, virtuous and non-virtuous things do not adhere to each other's habits, but only adhere to the same smell.
མ་པ་ལྟ་བུའི་ལུང་མ་བསྟན་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། ། བསྒོ་བྱ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྒོ་བར་ནུས་པ་སྟེ་རྡོ་ལ་སོགས་པའི་ཤིན་དུ་སྲ་བ་ལ་བསྒོ་བར་མི་ནུས་པས་ཤིན་དུ་མཉེན་པ་གཅིག་དགོས་པར་སྟོན་ཏེ། འདིས་ནི་རྟག་པ་ལ་བསྒོ་བར་མི་ནུས་པས་མི་རྟག་པ་དགོས་པ་ཡང་གཟུང་ངོ་། ། 1-1105 སྒོ་བར་བྱེད་དང་འབྲེལ་བ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྒོ་བྱ་དང་སྒོ་བྱེད་རྒྱུད་གཅིག་ལ་དུས་མཉམ་དུ་འབྲེལ་བ་སྟེ་རྒྱུད་དང་དུས་ཐ་དད་པ་ལ་ནི་བསྒོ་བར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟར་ཆོས་བཞི་པོ་དེ་ནི་དེའི་འཁོར་གྱི་རེག་པ་ལ་སོགས་པ་ལའང་ཡོད་ལ། དེ་དག་ཡང་བསྒོ་གཞིར་བྱས་ན་གཞི་གཉིས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཡང་གཉིས་སམ་ཡང་ན་དྲུག་ཏུ་འགྱུར་ཞིང་། འབྲས་ བུའང་དེ་སྙེད་དུས་གཅིག་ལ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བས་དེ་གཅད་པའི་ཕྱིར་གཙོ་བོའམ་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པ་ནི་བསྒོ་བའི་གཞི་ཡིན་ལ་དེའང་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་དོ། ། གཉིས་པ་དགོད་པའི་མཁན་པོ་ནི་འབྲེལ་བ་གཉིས་དང་ལྡན་པའི་ཚོགས་བདུན་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཀུན་གཞིའི་འཁོར་གྱི་རེག་པ་ལ་སོགས་པས་རང་ཉིད་འགྲུབ་པའི་བག་ཆགས་དགོད་དམ་ མི་དགོད་ཞེ་ན་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་རང་ཉིད་རྒྱུ་མེད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བའི་ཕྱིར་དགོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་རྒྱ་ན་རེ་ དེ་དག་ནི་མི་གསལ་བ་ཡིན་པས་བག་ཆགས་དགོད་མི་ནུས་ཀྱི་འོན་ཀྱང་ལས་ཀྱི་འཕེན་པའི་དབང་ཁོ་ནས་མ་ཤིའི་བར་དུ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་ཇི་ལྟར་དགོད་པའི་ཚུལ་ལ་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་དགོད་པ་དང་། 1-1106 ཕན་ཚུན་ཉེས་པ་བརྗོད་པ་དང་། འཐད་པའི་དོན་བཤད་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་དང་པོ་ནི་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པ་བ་རྣམས་ལ་ལུགས་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ་དེ་ལ་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་བློ་བརྟན་ ཆོས་སྐྱོ་ཡང་དག་བདེན་པ་ན་རེ་བག་ཆགས་ནི་སྒོ་བྱེད་ལ་མི་ལྟོས་པར་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་ཁོ་ན་དེས་ཡོངས་སུ་གཡོ་བར་ཟད་ཀྱི་སྔོན་མེད་ པ་སྐྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཡང་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་གཞན་དག་ཟླ་འོད་ནི་ཏིལ་ལ་སོགས་པ་ལ་གསར་དུ་བསྒོ་བ་མཐོང་ནས་སྒོ་བྱེད་ཀྱིས་སྔོན་མེད་པ་སྐྱེད་པ་དང་ གསོ་བས་ཡང་དེ་ཉིད་གསོ་བར་འདོད་དོ། ། གལ་ཏེ་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཡོད་པ་ཉིད་གསོ་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རིགས་ནི་ཟག་མེད་ མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། རྒྱུད་གང་ལ་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་ས་བོན་སྲབ་པའི་ཕྱིར་སྤང་དུ་རུང་བ་དེ་ནི་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའི་རིགས་ཡིན་ལ། གང་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་སྤང་རུང་དུ་ཡོད་པ་
【現代漢語翻譯】 如同『無知』一般，是未被預言的持有者。 所謂『勸誡』，是指能夠勸誡，對於石頭等非常堅硬之物無法勸誡，因此需要非常柔軟之物來顯示。這表明對於恒常之物無法勸誡，因此也必須理解為需要無常之物。 所謂與『勸誡者』相關聯，是指勸誡對象與勸誡者在同一心續中同時相關聯，因為對於心續和時間不同的事物無法勸誡。 因此，這四種法也存在於其眷屬的觸覺等之中。如果將它們也作為勸誡的基礎，那麼兩個基礎的習氣將變成兩個或六個，並且結果也會在同一時間產生那麼多。爲了避免這種情況，具備作為主要或所依的五種法，才是勸誡的基礎，而這存在於阿賴耶識中。 第二，安置者是具備兩種關聯的七識及其眷屬。如果阿賴耶識的眷屬，如觸覺等，是否安置自己成就的習氣呢？有些先前的老師說，因為會導致無因的過失，所以是安置的。有些先前的老師說，因為它們是不明顯的，所以無法安置習氣，但僅僅憑藉業力的牽引，直到死亡才會產生。 第三，關於如何安置的方式，有先前老師們的觀點，互相辯駁過失，以及解釋合理的意義這三種。首先，對於瑜伽行者來說，有三種觀點。其中，有些先前的老師，如智穩、法護、真實賢，說習氣並不依賴於勸誡者，而是從無始輪迴以來就以法性的方式存在，僅僅是被它完全搖動而已，而不是產生先前沒有的東西。還有些先前的老師，如月光，看到對芝麻等進行新的勸誡，認為勸誡者能夠產生先前沒有的東西，並且滋養它，從而滋養它本身。如果說無漏的種子不是從無始以來就存在的嗎？聖道的種類不是無漏的，但卻是障礙。正如《辨中邊論》所說：『在哪個心續中，由於兩種障礙的種子稀薄而可以斷除，那就是菩薩的種類；在哪個心續中，煩惱障的種子是可以斷除的』
【English Translation】 Like 'ignorance', it is the holder of the unpredicted. The so-called 'admonition' means being able to admonish. It is not possible to admonish things that are very hard, such as stones, so it is necessary to show that something very soft is needed. This shows that it is not possible to admonish permanent things, so it must also be understood that impermanent things are needed. The so-called association with the 'admonisher' means that the object of admonition and the admonisher are simultaneously associated in the same mind-stream, because it is not possible to admonish things that are different in mind-stream and time. Therefore, these four dharmas also exist in the touch and so on of its retinue. If they are also taken as the basis of admonition, then the imprints of the two bases will become two or six, and the results will occur at the same time as many. In order to prevent this, having the five dharmas that are the main or basis is the basis of admonition, and this exists in the Alaya consciousness. Secondly, the establisher is the seven consciousnesses with their retinue, which have two associations. If the retinue of the Alaya consciousness, such as touch and so on, establishes the imprints of their own accomplishment or not? Some previous teachers say that it is established because it would lead to the fault of being without cause. Some previous teachers say that because they are not clear, they cannot establish imprints, but they arise only by the power of the projection of karma until death. Thirdly, regarding how to establish, there are three aspects: the views of previous teachers, mutual refutation of faults, and explanation of reasonable meanings. Firstly, for the practitioners of Yoga, there are three views. Among them, some previous teachers, such as Blo-brtan Chos-skyos, Yang-dag Bden-pa, say that imprints do not depend on the admonisher, but exist by nature from beginningless samsara, and are merely completely moved by it, but do not create what was not there before. Also, other previous teachers, such as Zla-'od, seeing new admonitions being given to sesame and so on, think that the admonisher can create what was not there before and nourish it, thereby nourishing itself. If the uncontaminated seed is not nourishing what has existed from the beginning, then is it not? The lineage of the noble path is not uncontaminated, but it is an obscuration. As it is said in the Vibhangavyākaraṇa: 'In which mind-stream the seeds of the two obscurations are thin and can be abandoned, that is the lineage of the Bodhisattva; in which mind-stream the seeds of the afflictive obscuration can be abandoned.'
དེ་ནི་ཉན་རྒྱལ་གྱི་རིགས་ཡིན་ནོ། །གང་ལ་དེ་གཉིས་ཀའི་ས་བོན་ཆེ་བ་སྤང་དུ་མི་རུང་བ་ཡོད་པ་དེ་ནི་རིགས་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1107 དེས་ན་མཐོང་ལམ་གྱི་སྐད་ཅིག་དང་པོ་ལ་ནི་རྒྱུའི་རྐྱེན་མེད་དོ། །རྐྱེན་བཞི་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁྱབ་པའི་དོན་མ་ཡིན་གྱི་སྲིད་པའི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲའོ། །སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ ཐོགས་མེད་དོན་གསང་མཁན་པོ་ནི་བག་ཆགས་ནི་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་གནས་པ་གསོ་བ་དང་སྔོན་མེད་པ་སྐྱེད་པ་གཉིས་ཀ་ཡིན་ཏེ། བསྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་བག་ཆགས་ཀྱི་ ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྒྱུ་དང་བདག་པོའི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །བག་ཆགས་དེ་གཉིས་ཀ་ཡང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་སྐལ་བ་མཉམ་པའི་རྒྱུ་བཞིན་དུ་རང་གི་རིགས་འདྲ་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཉིད་ དུ་སེམས་པར་བྱེད་དོ། །གཉིས་པ་ནི་ཕྱོགས་དང་པོ་ལ་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་སྔོན་གྲུབ་ཟིན་གསོ་བ་ཡིན་ན་ནི་བག་ཆགས་འཇོག་བྱེད་དེ་དག་ཀུན་གཞིའི་རྒྱུའི་རྐྱེན་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ ཏེ། དེ་ལ་ནི་སྔར་མེད་སྐྱེད་བྱེད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ནའང་ཐེག་བསྡུས་ལས། རྒྱུའི་རྐྱེན་གཞན་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་དེ་དག་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །ཏིལ་ལ་སོགས་ པ་ལ་དྲི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་པ་ཡང་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དེས་མཚོན་པའི་དོན་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མེད་དེ། འདི་ལྟར་དེ་ནི་རིགས་འདྲའི་ས་བོན་གསོ་བའི་ཆ་ནས་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་བཏགས་པ་ཡིན་ལ། 1-1108 རིགས་མི་འདྲ་བའི་ས་བོན་གསོ་བའི་ཆ་ནས་བདག་རྐྱེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཏིལ་གྱིས་ནི་དྲི་འཛིན་ལ་རྡོ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་དེའི་དྲི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་གནས་ པར་ཁོང་དུ་ཆུད་དོ། །གཞན་ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་པར་སྨྲ་བ་ཤེས་པ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཏིལ་ལ་སོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ནི་དོན་གྱི་དཔེར་མ་གྲུབ་བོ། །འོན་ཀྱང་ལུགས་འདི་ལ་ བདག་ཏུ་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པའི་བག་ཆགས་གསར་དུ་བཞག་པ་མེད་ན་སྤང་བྱ་ཀུན་བཏགས་མི་སྲིད་པར་ཐལ་བ་ནི་སྤང་དཀའ་བ་ཡིན་ནོ། །ཕྱོགས་གཉིས་པ་ལ་ཡང་བག་ཆགས་གསར་པ་ཁོ་ ན་སྐྱེད་ན་བག་ཆགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་ལས་བག་ཆགས་ཕྱི་མ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་མེད་པར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟ་ནའང་ས་བོན་ཐམས་ཅད་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་བཞིན་འབབ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་ འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ཀུན་གཞི་ནི་ཀུན་གཞི་གཞན་དང་ཕྲད་ནས་དེས་དེ་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་གསར་པ་བཞག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཀུན་གཞི་ཕྱི་མ་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། འཕགས་ པའི་ལམ་ཡང་ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་དུ་སྐྱེ་མ་མྱོང་བས་དེ་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་བཞག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་རོ། །བག་ཆགས་རྙིང་པ་ཁས་ལེན་པའི་ལུགས་ལ་ནི་
【現代漢語翻譯】 那是聲聞乘的種姓。如果哪一個同時具有這兩種（指聲聞和獨覺）的強大種子，且無法捨棄，那麼他就屬於無種姓者。這是經文中的說法。 因此，在見道的第一剎那，沒有俱有因。所謂的『四緣』並非指普遍意義，而是指存在意義。一些先前的論師，如無著和義密論師認為，習氣既能滋養無始以來的存在，也能產生先前未有的習氣。產生的習氣是自性習氣共同作用的俱生因和增上緣。這兩種習氣都像分別說部的同分因一樣，被認為是產生後續同類習氣的俱有因。 第二種觀點認為，對於第一種觀點，如果只是滋養先前已存在的習氣，那麼所有這些安立習氣者都不會成為俱有因，因為需要產生先前未有的習氣。如果是這樣，就與《攝大乘論》中『因為沒有觀察到其他的俱有因』的說法相矛盾，因為該論典將它們描述為俱有因。有人說，芝麻等事物中氣味是自性存在的，因為沒有看到，所以用它來比喻是沒有意義的。這種說法是不成立的。因為，從滋養同類種子的角度來看，它被認為是俱有因，而從滋養不同類種子的角度來看，它是增上緣。芝麻能保持氣味，而石頭等不能保持氣味，因此可以理解為氣味自性存在於芝麻中。 此外，對於唯識宗來說，由於沒有識之外的芝麻等事物，因此它不能成為一個有效的例子。然而，對於這個宗派來說，如果不新安立我見等習氣，那麼所應斷除的遍計所執就不可能存在，這是難以避免的。對於第二種觀點，如果僅僅產生新的習氣，那麼習氣的先前剎那就不會持續產生後續的習氣。如果是這樣，就與『一切種子如水流般』的說法相矛盾。 此外，阿賴耶識與其他阿賴耶識相遇，並且沒有安立由此產生的新習氣，因此後續的阿賴耶識將成為無因。同樣，聖道在世第一法以下從未產生過，因此沒有安立產生它的習氣，也將成為無因。而承認舊習氣的宗派則...
【English Translation】 That is the lineage of the Hearers. If one possesses strong seeds of both (Hearers and Solitary Realizers) and cannot abandon them, then they are considered to be without lineage. This is stated in the scriptures. Therefore, in the first moment of the Path of Seeing, there is no co-existing cause. The term 'four conditions' does not refer to a universal meaning, but rather to an existential meaning. Some previous teachers, such as Asanga and Guhyasamaja, believed that habituation both nourishes what has existed since beginningless time and generates what has not existed before. The generated habituation is the co-existing cause and dominant condition that works together with the habituation of nature. Both of these habituations are considered to be the co-existing cause that generates subsequent similar types, just like the common cause of the Vaibhashikas. The second view argues that, for the first view, if it only nourishes previously existing habituations, then all those who establish habituations will not become co-existing causes, because it is necessary to generate previously non-existent habituations. If this is the case, it contradicts the statement in the Compendium of Determinations that 'because no other co-existing cause is observed,' because that treatise describes them as co-existing causes. Someone says that the smell in sesame and other things exists by nature, because it is not seen, so it is meaningless to use it as a metaphor. This statement is not valid. Because, from the perspective of nourishing seeds of the same type, it is considered a co-existing cause, and from the perspective of nourishing seeds of different types, it is a dominant condition. Sesame can retain the smell, while stones and others cannot retain the smell, so it can be understood that the smell exists by nature in sesame. Furthermore, for the Mind-Only school, since there are no sesame and other things other than consciousness, it cannot become a valid example. However, for this school, if new habituations of self-view and others are not established, then the imputational nature that should be abandoned will not be possible, which is difficult to avoid. For the second view, if only new habituations are generated, then the previous moment of habituation will not continuously generate subsequent habituations. If this is the case, it contradicts the statement that 'all seeds flow like a river.' Furthermore, the Alaya consciousness meets with other Alaya consciousnesses, and since it does not establish new habituations generated by it, the subsequent Alaya consciousness will become without cause. Similarly, the Noble Path has never been generated below the Supreme Dharma, so since it has not established the habituation that generates it, it will also become without cause. While the school that acknowledges old habituations...
རྙིང་པ་ལས་ཀུན་གཞི་སྐྱེ་ཞིང་འཕགས་པའི་ལམ་ཡང་རིགས་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1109 གལ་ཏེ་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ལ་དམིགས་པའི་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་གྱུར་པའི་ཀུན་གཞི་ལའང་དམིགས་པས་དེས་ཀུན་གཞི་ལ་ཀུན་གཞི་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་འཇོག་པས་རྒྱུ་ མེད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་དམིགས་པ་འདྲ་བའི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པས་བག་ཆགས་སྐྱེད་དོ་ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཤེས་པས་ཡུལ་གྱི་བག་ཆགས་ཀུན་གཞི་ལ་བསྒོ་ ན་གཞན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་པས་ཡང་དེ་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་རང་གི་རྒྱུད་ལ་དགོད་དགོས་པས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་རྒྱུད་གཅིག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་རང་བཞིན་ གྱི་རིགས་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་སེམས་པའི་ས་ནས་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་རིགས་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ ཕྱིར་དང་། རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་སྲབ་པ་ཉིད་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ས་བོན་ཟག་མེད་ཡོད་པར་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་དགོངས་པ་ ཡོངས་སུ་བརྟགས་པས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། མཐོང་ལམ་ལ་རྒྱུའི་རྐྱེན་མེད་པ་དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་མེད་པར་ཡང་སྐྱེ་ན་དགྲ་བཅོམ་ལ་ཡང་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་བདག་རྐྱེན་ཚུལ་མིན་གྱི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པས་མི་འབྱུང་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་མཉམ་པར་མ་བཞག་པའི་ཚེ་ན་རྟག་འཛིན་དང་བདེར་འཛིན་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པས་རྟ་གད་སོ་སྣང་བ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1110 དེ་བཞིན་དུ་སྡེ་པའི་གཞུང་ཐམས་ཅད་ལས་ཀྱང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་རྐྱེན་བཞི་ལས་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་བག་ཆགས་འདི་དག་ཚེ་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་ པ་ནས་ཡོད་ན་ནི་གསར་དུ་བཞག་པར་འགལ་བའི་ཕྱིར་དང་། མེད་ན་ནི་འཁོར་བ་ཐོག་མ་དང་བཅས་པར་འགྱུར་ལ་སྤང་བྱ་རྣམས་ཀྱང་ཀུན་བརྟགས་འབའ་ཞིག་ལས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་མེད་པར་ འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་དེས་ན་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གསུམ་པ་ཁོ་ནར་གཟུང་སྟེ། འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ཟླ་ཅོག་རྒྱུ་མཐུན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ནི་རྙིང་པ་ཁོ་ན་གསོ་བ་ཡིན་ཏེ་ ཀུན་གཞི་དང་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་དང་པོ་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་བའི་གནོད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་སྨིན་གྱི་བག་ཆགས་ནི་གསར་པ་ཁོ་ནར་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མི་ རུང་སྟེ་དེ་གཉིས་ལས་བཟློག་པ་དུ་མ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་ཆུང་ངུ་གསར་དུ་བཞག་པ་དེ་དེ་ཕྱིན་ཆད་ཀྱི་ཐོས་པས་གསོ་ན་རྒྱུ་མཐུན་དང་ ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་གསར་པ་གསོ་བར་གྲུབ་ཅིང་། ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱང་རྙིང་པ་ཁོ་ན་གསོ་ན་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་ཐ
【現代漢語翻譯】 舊的習氣產生阿賴耶識（kun gzhi，一切之基礎），同樣，聖道也從種姓（rigs，本性）中產生。 如果針對內部六處（skye mched drug，六根）的意識，以作為意處的阿賴耶識為目標，那麼它會在阿賴耶識上留下產生後續阿賴耶識的習氣，因此不會變成無因。正如所說，相似目標的意識會產生習氣。如果有人這樣問，那麼，意識將境的習氣賦予阿賴耶識，那麼以他人之心和心所為目標的意識，也必須在自己的相續中留下產生它們的習氣，這樣一切眾生都會變成一個相續。此外，有人說自性種姓是兩種障礙，這也是不合理的，因為從菩薩地開始，安住于自性的種姓是六處的差別。而且，《攝抉擇分》（rnam par gtan la dbab pa bsdud pa）中所說的是，遮障的種子稀薄，顯示法性的種子是無漏的，這是通過完全考察意圖而總結的。認為見道沒有因的條件也是不合理的，因為如果那樣也能產生，那麼阿羅漢也會產生煩惱。這不是因為沒有非理作意作為增上緣，因為在非等持時，有常執和樂執等，所以會產生如馬嚼草等現象。 同樣，所有的小部派的論典中也都說一切心和心所是從四緣產生的，這與上述觀點相違背。此外，如果這些習氣從無始輪迴以來就存在，那麼就與新安立相矛盾；如果不存在，那麼輪迴就會有初始，並且所斷之法也只會是遍計所執，而不會有俱生。第三種觀點是，因此，應該只取第三種分別念。對此，有些人說，同類因和無漏的種子只是滋養舊的，因為存在阿賴耶識和聖道的最初變成無因的過失。而異熟習氣只是新安立的，這是不行的，因為存在許多與這兩種情況相反的情況。例如，新安立的微小聽聞習氣種子，如果被之後的聽聞所滋養，那麼就成立了滋養新的同類因和無漏種子。如果只是滋養舊的聽聞習氣，那麼一切眾生都會變成...
【English Translation】 From the old arises the ālaya-vijñāna (kun gzhi, the basis of everything), and likewise, the noble path also arises from the gotra (rigs, lineage, nature). If the consciousness that focuses on the six internal sense bases (skye mched drug, six sources) also focuses on the ālaya-vijñāna, which has become the mind base, then it leaves an imprint on the ālaya-vijñāna that generates subsequent ālaya-vijñāna, so it will not become without a cause. As it is said, 'Consciousness with a similar object generates imprints.' If one asks this, then, if consciousness bestows the imprints of objects on the ālaya-vijñāna, then the consciousness that focuses on the minds and mental factors of others must also leave imprints in one's own continuum that generate them, so all beings will become one continuum. Furthermore, it is unreasonable to say that the nature gotra is the two obscurations, because from the bodhisattva ground, the gotra that abides in nature is the distinction of the six sense bases. Moreover, what is said in the Compendium of Ascertainments (rnam par gtan la dbab pa bsdud pa) is that the seeds of obscurations are thin, showing that the seeds of dharmatā are unpolluted, which is summarized by fully examining the intention. It is also unreasonable that the path of seeing has no causal condition, because if it could arise even without that, then afflictions would also arise for arhats. This is not because there is no inappropriate attention as the dominant condition, because when not in equipoise, there are conceptions of permanence and pleasure, etc., so phenomena such as horses grazing appear. Similarly, in all the treatises of the Lesser Vehicle schools, it is also said that all minds and mental factors arise from the four conditions, which contradicts the above view. Furthermore, if these imprints have existed since beginningless samsara, then it contradicts the new establishment; if they do not exist, then samsara will have a beginning, and the objects to be abandoned will only be conceptually imputed, and there will be no co-emergent ones. The third view is that, therefore, only the third conceptual thought should be taken. To this, some say that the seeds of the homogeneous cause and the unpolluted are only nourishing the old, because there is the fault that the ālaya-vijñāna and the first of the noble path become without a cause. And the resultant imprints are only newly established, which is not permissible, because there are many situations contrary to these two. For example, if the newly established small seed of the imprint of hearing is nourished by subsequent hearing, then it is established that it nourishes the new homogeneous cause and the unpolluted seed. If only the old imprint of hearing is nourished, then all beings will become...
ར་པའི་རིགས་སད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ནི་བསྒྲུབས་པའི་རིགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1111 འདོད་པར་ནི་མི་ནུས་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ལ་ལ་གཅིག་ཏུ་ཉེས་པར་སྤྱོད་ལ་དད། །ལ་ལ་ཐར་པའི་ཆ་མཐུན་དགེ་བ་མེད། །ཅེས་བསྒྲུབས་པའི་རིགས་མེད་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྔོན་ བྱས་པའི་ལས་ནུས་ཆུང་འགའ་ཞིག་གིས་རྣམ་སྨིན་འབྱིན་པ་རིགས་འདྲའི་ལས་ཕྱི་མས་གསོ་དགོས་ན་རྣམ་སྨིན་གྱི་ས་བོན་རྙིང་པ་གསོ་བར་འགྱུར་ལ་མི་དགོས་ན་ཐེག་བསྡུས་ལས་ལན་གྲངས་གཞན་ ལ་མྱོང་འགྱུར་དང་མྱོང་བར་མ་ངེས་པ་དང་བསགས་པ་ནི་ལས་ཀྱི་ས་བོན་གསོས་པའོ་ཞེས་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ། །གང་ཡང་ཀུན་གཞི་དང་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་དང་པོ་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་ བ་ནི་ཕན་ཚུན་ཉེས་པ་བརྗོད་པར་བསལ་ཟིན་ཏོ། །དེས་ན་རང་ལུགས་ནི་ཐེག་བསྡུས་ལས། བག་ཆག་སྤྱད་ཟིན་པ་དང་མ་ཟིན་པ་གཉིས་གསུངས་པའི་དང་པོ་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་བག་ཆགས་འགའ་ ཞིག་གིས་མཐོ་རིས་དང་ངན་འགྲོའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ཕྱུང་ཟིན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ནི་མྱུ་གུ་སྐྱེས་ན་ས་བོན་གྱི་སྙིང་པོ་འགག་པ་ལྟར་མེད་པའི་ཕྱིར་གསོ་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ ནོ། །སྤྱད་མ་ཟིན་པ་ནི་འབྲས་བུ་མ་ཕྱུང་བའི་བག་ཆགས་རྣམས་ཡིན་ལ། དེ་ནི་བག་ཆགས་གསར་པས་གསོ་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བག་ཆགས་འདི་དག་ནི་རྙིང་པ་ཁོ་ན་གསོས་པ་ཡིན་ལ་འདི་དག་ནི་གསར་པ་ཁོ་ན་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་བརྟག་པར་མི་ནུས་ཏེ། 1-1112 དེ་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཙམ་ཞིག་ནི་བརྟག་པར་ནུས་ཏེ་ཚོགས་དྲུག་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་སྐྱེས་པས་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པའི་དེ་དག་གི་ས་བོན་རྣམས་ ཀྱི་བདག་པོའི་རྐྱེན་བྱས་ནས་དེ་དག་ནུས་པ་ཆེན་པོ་དང་ཤིན་ཏུ་ཆེས་ཆེན་པོར་བྱིན་གྱིས་རློབ་པར་བྱེད་དེ་འདི་ནི་རྙིང་པ་གསོ་བའི་དོན་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཚོགས་དྲུག་དེ་ལྟ་ བུར་སྐྱེས་པས་ཡང་ཀུན་གཞི་ལ་སྔོན་ཆད་མེད་པའི་བག་ཆགས་ཡང་གསོག་པར་བྱེད་དེ་འདི་ནི་གསར་པ་སྐྱེད་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཚོགས་དྲུག་འཁོར་དང་བཅས་པས་ནི་དགེ་བ་ལ་སོགས་ པ་གསུམ་ཀའི་བག་ཆགས་འཇོག་པར་བྱེད་ལ། རྒྱུའི་དུས་ན་བག་ཆགས་སྣ་ཚོགས་སུ་མི་སྣང་ཡང་འབྲས་བུའི་ཚེ་རྣམ་སྨིན་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་ནི་ཚི་གུའི་རྩི་དང་འདྲ་བར་ཐེག་བསྡུས་ལས་ བཤད་དོ། །ལུང་མ་བསྟན་གྱི་བག་ཆགས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཀྱིས་ཀྱང་འཇོག་གོ །དེ་ལ་གང་དང་གང་གི་བག་ཆགས་རྒྱས་པ་དེ་དང་དེའི་ཀུན་གཞི་ཕྱི་མ་ནི་ནུས་པ་ཁྱད་པར་ དུ་འཕགས་པར་སྐྱེ་ལ། དེའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཀུན་གཞི་ནི་འགྲིབ་པར་འགྱུར་རོ། ། དེ་ལྟར་ནང་གི་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཐམས་ཅད་ནི་ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་གྱི་ཆས་བསྐྱེད་པ་ཡིན
【現代漢語翻譯】 如果認為這是喚醒了沉睡的習氣，那是因為聽聞的習氣屬於需要修習的範疇。 但這是不可能的，因為在《經莊嚴論》中說：『有些人完全錯誤地運用信心，有些人沒有與解脫相應的善行。』 這說明了沒有修習的範疇。此外，如果先前所造的微小業力需要後來的同類業力來滋養才能產生異熟果，那麼就會變成滋養舊的異熟果種子；如果不需要滋養，則與《攝大乘論》中所說的『經歷其他次數的體驗是不確定的，積累是滋養業的種子』相矛盾。至於有人認為阿賴耶識（ཀུན་གཞི་，梵文：ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種識）和聖道的最初階段會變成無因，這已經在互相指責過失時被排除了。因此，我們自己的觀點是，《攝大乘論》中說：『習氣有已運用和未運用兩種。』 第一種是指某些異熟習氣已經產生了天界或惡道的異熟果。這就像苗芽長出后種子就枯萎一樣，因此不需要滋養。未運用的是指尚未產生果報的習氣，這些習氣需要新的習氣來滋養。至於說『這些習氣只是滋養舊的，而這些習氣只是產生新的』，我們無法對此進行考察。 因為那是諸佛的境界。我們只能考察到，六識生起善、不善或無記時，會以阿賴耶識中存在的那些種子作為增上緣，使它們變得強大和非常強大，這就是滋養舊的含義。同樣，當六識以這種方式生起時，也會在阿賴耶識中積累先前沒有的習氣，這就是產生新的含義。因此，具有能依的六識會種下善等三種習氣。雖然在因位時習氣不顯現為多種多樣，但在果位時卻顯現為多種異熟果，這就像樹木的汁液一樣，在《攝大乘論》中有所闡述。有染污的意根（ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་）也會種下無記的習氣。因此，無論哪種習氣增長，相應的後來的阿賴耶識就會產生特別強大的力量，而與其不相順的阿賴耶識則會衰減。』 這樣，內在的所有心和心所都是由阿賴耶識的種子所產生的。
【English Translation】 If it is thought that this is awakening dormant habits, it is because the habits of hearing belong to the category of what needs to be cultivated. But this is not possible, because in the Ornament of the Sutras it says: 'Some people completely misuse faith, and some have no virtuous deeds that are in accordance with liberation.' This explains that there is no category of cultivation. Furthermore, if a small amount of karma done in the past needs to be nourished by later similar karma in order to produce a fully ripened result, then it will become nourishing the old seeds of fully ripened results; if it does not need to be nourished, then it contradicts what is said in the Compendium of Vehicles: 'Experiencing other times is uncertain, and accumulation is nourishing the seeds of karma.' As for someone thinking that the ālaya-vijñāna (ཀུན་གཞི་，梵文：ālaya-vijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：all-ground consciousness) and the first stage of the noble path will become without cause, this has already been eliminated when mutually accusing faults. Therefore, our own view is that in the Compendium of Vehicles it says: 'Habits have two types: used and unused.' The first refers to certain fully ripened habits that have already produced the fully ripened results of heaven or evil destinies. This is like when a sprout grows, the essence of the seed withers away, so it does not need to be nourished. Unused refers to the habits that have not yet produced results, and these habits need to be nourished by new habits. As for saying 'These habits only nourish the old, and these habits only produce the new,' we cannot investigate this. Because that is the realm of the Buddhas. We can only investigate that when the six consciousnesses arise as virtuous, non-virtuous, or neutral, they use those seeds that exist in the ālaya-vijñāna as the dominant condition, making them powerful and extremely powerful, which is the meaning of nourishing the old. Similarly, when the six consciousnesses arise in this way, they also accumulate habits in the ālaya-vijñāna that did not exist before, which is the meaning of producing the new. Therefore, the six consciousnesses with their retinues plant the habits of all three: virtuous, etc. Although the habits do not appear as diverse at the time of the cause, they appear as diverse fully ripened results at the time of the fruit, which is like the sap of a tree, as explained in the Compendium of Vehicles. The afflicted mind (ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་) also plants neutral habits. Therefore, whichever habit grows, the corresponding later ālaya-vijñāna will produce particularly powerful strength, while the ālaya-vijñāna that is discordant with it will diminish. Thus, all inner minds and mental factors are produced by the seeds of the ālaya-vijñāna.
་ལ་ཕྱིའི་སྣོད་དང་དོན་དང་ལུས་དང་དབང་པོ་ལ་སོགས་པའང་དེ་དག་ལ་བརྟེན་ཅིང་སྤྱོད་པའི་སྲོག་ཆགས་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ས་བོན་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པས་དེ་དག་ལ་ཕན་གནོད་དུ་སྣང་བ་ཉིད་དུ་བསྒྲུབས་པ་ཡིན་ཏེ་ཐེག་བསྡུས་ལས། 1-1113 ནང་ནི་ཕྱི་རོལ་རྐྱེན་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་དེ་ནི་བག་ཆགས་བརྟེན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། འཐུག་པོ་བཀོད་པའི་མདོ་ལས། ཇི་ལྟར་འོ་མ་གྱུར་པ་ན། །ཡོན་ཏན་ཞོ་དང་དར་བར་གནས། །དེ་བཞིན་ ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱང་། །རྣམ་པར་གྱུར་ན་གཟུགས་ལྟར་གནས། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་ནི་ཕྱི་དང་ནང་གི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པར་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ དེ་གཉིས་ཀྱི་འཇུག་ལྡོག་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་འཇུག་ཚུལ་ནི་ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ལས། ཆོས་ཀུན་རྣམ་པར་ཤེས་ལ་སྦྱོར། །དེ་དག་ལ་ཡང་དེ་དེ་བཞིན། །ཕན་ཚུན་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་དང་། །རྒྱུའི་ དངོས་པོར་རྟག་ཏུ་སྦྱོར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་འཇུག་པའི་ཆོས་ཀུན་ནི་རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་ལ་བག་ཆགས་འཇོག་པ་ལ་སྦྱོར་ལ། རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ ཀྱང་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་དག་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །དེ་གཉིས་གདུང་ཁྱིམ་ལྟར་ཕན་ཚུན་རྒྱུ་འབྲས་བྱས་ནས་རྟག་ཏུ་གནས་པས་འཁོར་བ་ན་རྒྱུན་དུ་འཁྱམ་མོ། །དེ་ལ་འདི་ཇི་སྲིད་རྡོ་རྗེ་ལྟ་ བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མ་ཐོབ་ཀྱི་བར་དུ་སྐད་ཅིག་ཀྱང་བར་མ་ཆད་པ་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་བཞིན་དུ་འཇུག་གོ །དེའང་འདུ་ཤེས་མེད་པ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་ཚེ་ན་ཡིད་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འཇུག་ལ། 1-1114 གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ན་ནི་ཡིད་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་གཉིས་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འཇུག་གོ །གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ན་ནི་རྣམ་ཤེས་ལྔ་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་ལ། འདོད་པའི་ཁམས་ན་ནི་བདུན་དང་ལྷན་ ཅིག་ཏུ་འཇུག་གོ །དེ་ལྟར་དེ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཏེ་གཟུང་འཛིན་གྱི་བག་ཆགས་འགྱུར་བ་དང་བཅས་པས་གཟུང་འཛིན་གྱིས་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་སྐྱེད་ཅིང་འཁོར་བ་ན་འཇུག་ པ་ཡིན་ཏེ་སུམ་ཅུ་པ་ལས། རྣམ་ཤེས་ས་བོན་ཐམས་ཅད་པ། །ཕན་ཚུན་དག་གི་དབང་གིས་ན། །དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་འགྱུར་བར་འགྲོ །དེས་ན་རྣམ་རྟོག་དེ་དེ་སྐྱེ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། གང་ཡང་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་སྔ་མའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་གཟུང་འཛིན་གྱིས་གསོས་པས་ནི་ཚེ་འདིར་ཀུན་གཞི་རྣམ་སྨིན་གྱི་བདག་ཉིད་དུ་འཕེན་པར་བྱེད་ལ་ལས་ཀྱི་ནུས་པ་ཟད་ ནས་ནི་འདིའི་ལས་ཀྱི་ནུས་པས་ཚེ་ཕྱི་མ་དང་དེའི་ལས་ཀྱི་ནུས་པས་ཡང་ཕྱི་ལ་སོགས་པར་འཕེན་པར་བྱེད་དེ་དེ་ཡང་དེ་ཉིད་ལས། ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་འཛིན་གཉིས་ཀྱི། །བག་ཆགས་བཅས་ པ་སྔ་མ་ཡི། །རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཟད་ནས་གཞན། །རྣམ་སྨིན་སྐྱེད་པ་དེ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་
【現代漢語翻譯】 此外，外在的器世界、事物、身體和感官等，以及依賴和使用它們的眾生的業之種子都存在於阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切的基礎）中，因此，對它們顯現為有利或有害，這在《攝大乘論》（theg bsdus）中已得到證實。 1-1113 『內在是外在的因緣，如此，它是習氣的所依。』以及在《厚嚴經》（thug po bkod pa'i mdo）中說：『如若牛奶變異時，精華存在於酸奶和酥油中。同樣，阿賴耶識變異時，也如色法般存在。』因此，阿賴耶識是內外一切種子的基礎。第三， 關於這二者的出入方式，首先，進入的方式如《阿毗達磨經》（chos mngon pa'i mdo）所說：『一切法與識相連，它們之間也是如此。互相作為果的事物和作為因的事物，總是相連。』這表明，一切進入的法都與在根本識中留下習氣有關，而根本識的習氣也會產生進入的識。這二者像房屋的地基一樣，互相作為因果而恒常存在，因此在輪迴中不斷流轉。對此，在未獲得如金剛般的等持（ting nge 'dzin）之前，甚至一剎那也不會中斷，如河流般持續不斷。當入于無想定時，與意（yid）一同進入； 1-1114 在無色界，與意和意識（yid kyi rnam shes）二者一同進入；在色界，與五識一同進入；在欲界，與七識一同進入。如此，這些進入的識被加持，伴隨著所取和能取的習氣變化，從而產生各種所取和能取的分別念，並在輪迴中流轉。如《三十頌》（sum cu pa）所說：『一切種子識，由互相的力量，如是如是轉變，因此產生如是如是的分別念。』 此外，阿賴耶識由先前的業之習氣，即所取和能取所滋養，因此在此生中，阿賴耶識作為異熟（rnam smin）的自性而增長，而當業力耗盡時，則由今生的業力引發後世，並由後世的業力引發更後世等等。正如《三十頌》所說：『業的習氣，伴隨著二取，先前的異熟耗盡后，則由其他的異熟產生。』
【English Translation】 Furthermore, the external container world, things, body, and senses, etc., and the seeds of karma of sentient beings who rely on and use them, all exist in the Ālayavijñāna (kun gzhi, Sanskrit: ālayavijñāna, Romanized Sanskrit: ālayavijñāna, literal meaning: the basis of everything), therefore, it is proven that they appear as beneficial or harmful to them, as stated in the Compendium of Determinations (theg bsdus). 1-1113 'The inner is the condition for the outer, thus, it relies on habitual patterns.' And in the Dense Array Sutra (thug po bkod pa'i mdo) it says: 'Just as when milk transforms, essence remains in yogurt and butter. Similarly, when the Ālayavijñāna transforms, it remains like form.' Therefore, the Ālayavijñāna is the basis of all seeds, both inner and outer. Third, Regarding the entering and exiting of these two, first, the way of entering is as stated in the Abhidharma Sutra (chos mngon pa'i mdo): 'All dharmas are connected to consciousness, and it is the same among them. Mutually as the object of result and as the object of cause, they are always connected.' This shows that all entering dharmas are related to leaving habitual patterns in the root consciousness, and the habitual patterns of the root consciousness also generate entering consciousnesses. These two, like the foundation of a house, constantly exist as cause and effect to each other, therefore they continuously wander in samsara. Regarding this, until one obtains samadhi (ting nge 'dzin) like a vajra, it will not be interrupted even for a moment, continuously like a river. When entering into the state of non-perception, it enters together with the mind (yid); 1-1114 In the formless realm, it enters together with both the mind and the consciousness of the mind (yid kyi rnam shes); in the form realm, it enters together with the five consciousnesses; in the desire realm, it enters together with the seven consciousnesses. Thus, these entering consciousnesses are blessed, accompanied by the change of habitual patterns of the apprehended and the apprehender, thereby generating various conceptual thoughts of the apprehended and the apprehender, and wandering in samsara. As stated in the Thirty Verses (sum cu pa): 'The consciousness of all seeds, by the power of each other, transforms in that way, therefore such and such conceptual thoughts arise.' Furthermore, the Ālayavijñāna is nourished by the habitual patterns of previous karma, namely the apprehended and the apprehender, therefore in this life, the Ālayavijñāna grows as the nature of maturation (rnam smin), and when the power of karma is exhausted, then the karma of this life causes the next life, and the karma of that life causes the next life, and so on. As stated in the Thirty Verses: 'The habitual patterns of karma, accompanied by the two graspers, after the previous maturation is exhausted, then another maturation is produced.'
བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་འཇུག་ཚུལ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་བྱང་བའི་འཇུག་ཚུལ་ནི་ལམ་སྒོམ་པ་ན་ལམ་བཞི་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་ཞུགས་ཏེ། 1-1115 དེ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་ལ་འདི་མེ་ལོང་ལྟ་བུར་གནས་གྱུར་ནས་ཡེ་ཤེས་གསུམ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་རྒྱུན་མ་ཆད་པར་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ ལ་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་ནི་ཐེག་པ་ཆུང་བ་ལྟར་ན་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ན་ལྡོག་སྟེ་དེའི་ཚེ་རིག་པ་རྒྱུན་ཆད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་ཆེན་ པ་ལྟར་ན་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་གནས་གྱུར་པ་ན་ལྡོག་གོ །ས་བོན་གྱི་ཆ་ལ་མི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་འགའ་ཞིག་ནི་ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཟད་ པར་བྱེད་པའི་གཉེན་པོ་གོམས་པ་ན་ལྡོག་གོ །རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ས་བོན་འགའ་ཞིག་ནི་དེའི་འབྲས་བུ་ཕྱུང་བ་ན་ལྡོག་གོ །མཐོང་སྤང་ནི་ས་བོན་གྱི་ཆ་མཐོང་ལམ་དང་སྒོམ་སྤང་གི་ ས་བོན་གྱི་ཆ་སྒོམ་ལམ་སྐྱེས་པ་ན་ལྡོག་གོ །དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སྤྲོས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་ནི་ཉན་རང་གཉིས་ཀྱི་ལྷག་མེད་དུ་ཞུགས་པ་ན་ལྡོག་ཅིང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའི་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་ཐོགས་སུ་ལྡོག་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་རྣམས་ནི་གཏན་དུ་མི་ལྡོག་གོ །དེ་རྟག་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སྐད་ཅིག་ལ་འཇིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གིས་ནི་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། 1-1116 དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ནི། །རྣམ་ཤེས་བདུན་དང་ལྡན་པར་ཡང་། །འཛིན་པ་གཉིས་ཀྱིས་རབ་འཇུག་སྟེ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པས་ལྡོག་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། སུམ་ཅུ་པ་ལས། དེ་ནི་རྒྱུན་འབབ་ ཆུ་བོ་བཞིན། །དགྲ་བཅོམ་ཉིད་ན་དེ་ལྡོག་གོ །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི་སྒྲུབ་བྱེད་བཤད་པ་ནི། གལ་ཏེ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ལས་ཐ་དད་པ་ དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་ཤེས་ཕྲ་མོ་གཅིག་རང་གི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པར་གང་གིས་ཤེས་ཞེ་ན། ལུང་དང་རིགས་པས་ཤེས་སོ། །དེ་ལ་ལུང་ནི་སྔར་བཤད་པ་དེ་དག་དང་གཞན་ཡང་དགོངས་པ་ངེས་ པར་འགྲེལ་བའི་མདོ་ལས། ལེན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཟབ་ཅིང་ཕྲ། །ས་བོན་ཐམས་ཅད་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་བཞིན་འབབ། །བདག་ཏུ་རྟོག་པར་གྱུར་ན་མི་རུང་ཞེས། །འདི་ནི་བྱིས་པ་རྣམས་ལ་ངས་མ་ བསྟན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། །དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ལས། གཅིག་ནི་རྐྱེན་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས། །གཉིས་པ་ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ཅན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སུ་ བསྟོད་པ་ལས། །ས་བོན་གྱུར་པའི་ཁམས་དེ་ཉིད། །ཆོས་རྣམས་ཀུན་གྱི་རྟེན་དུ་འདོད། །རིམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས་པ་ལས། །སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ།
【現代漢語翻譯】 是這樣的。因此，煩惱的生起方式就是這樣。清凈的生起方式是，在修道時，與四道一起進入。 1-1115 那就像金剛之後的鏡子一樣，與三種智慧一起，在輪迴存在期間，持續不斷地生起。第二，關於止息的方式，就解脫分而言，小乘認為，在進入無餘涅槃時，就會止息，因為他們認為那時心識會斷滅。大乘則認為，在金剛之後，證得佛位時，就會止息。就種子分而言，一些不善業習氣的種子，在對治力純熟，業障消盡時，就會止息。一些異熟果的種子，在結果之後，就會止息。見道所斷的種子分，在生起見道時止息，修道所斷的種子分，在生起修道時止息。善和無記的戲論習氣種子，在聲聞和緣覺進入無餘涅槃時止息，菩薩在金剛喻定之後止息，而無漏的種子則永遠不會止息。但它不是常恒的，因為它是剎那生滅的。這些在《楞伽經》中說： 1-1116 如來藏（de bzhin gshegs pa'i snying po）（梵文：Tathāgatagarbha，梵文天城體：तथागतगर्भ，梵文羅馬擬音：Tathāgatagarbha，漢語字面意思：如來藏）具有七種識，被二取所染污，通過完全了知而止息。三十頌中說：它像持續流淌的河流，在阿羅漢果位時止息。這些都得到了很好的解釋。第四，解釋這二者的證明。如果有人問，誰知道在生起的心識之外，在自己的相續中存在著這樣一種微細的識呢？通過經文和理證可以知道。經文就是之前所說的那些，以及《解深密經》中說：取蘊識（len pa'i rnam par shes pa）深且微細，一切種子如河流般流淌，若執著為我則不可取，我未曾向孩童們開示。以及《辨中邊論》中說：一是緣起識，二是能取用。聖龍樹菩薩在《法界贊》中說：作為種子的界（sa bon gyur pa'i khams），被認為是諸法之所依，通過逐漸地完全清凈，將獲得佛陀菩提。
【English Translation】 It is like that. Therefore, the way of arising of afflictions is like that. The way of purification is that when practicing the path, one enters together with the four paths. 1-1115 That is like a mirror after the vajra, and together with the three wisdoms, it arises continuously as long as samsara exists. Second, regarding the way of cessation, in terms of the aspect of fruition, the Lesser Vehicle believes that it ceases when entering nirvana without remainder, because they believe that consciousness ceases at that time. The Great Vehicle believes that it ceases when one attains Buddhahood after the vajra. In terms of the aspect of seeds, some seeds of negative habitual tendencies cease when the antidote is cultivated and the obscurations of karma are exhausted. Some seeds of maturation cease when their fruit is produced. The seeds of what is to be abandoned by seeing cease when the path of seeing arises, and the seeds of what is to be abandoned by meditation cease when the path of meditation arises. The seeds of habitual tendencies of virtuous and neutral elaborations cease when the Hearers and Solitary Realizers enter nirvana without remainder, Bodhisattvas cease after the vajra-like samadhi, and the uncontaminated seeds never cease. But it is not permanent, because it is momentary. These are stated in the Lankavatara Sutra: 1-1116 The Tathagatagarbha (de bzhin gshegs pa'i snying po) (Sanskrit: Tathāgatagarbha, Devanagari: तथागतगर्भ, Romanization: Tathāgatagarbha, Literal meaning: Womb of the Thus-Gone One) possesses seven consciousnesses, is defiled by the two graspings, and ceases through complete knowledge. The Thirty Verses state: It is like a continuously flowing river, and it ceases at the state of Arhat. These are well explained. Fourth, explaining the proof of these two. If someone asks, who knows that there exists such a subtle consciousness in one's own continuum, different from the arising consciousness? It can be known through scripture and reasoning. The scripture is what was said before, and also the Sutra Unraveling the Intent states: The alaya-vijñāna (len pa'i rnam par shes pa) is deep and subtle, all seeds flow like a river, it is not permissible to grasp it as self, I have not shown this to children. And the Distinguishing the Middle from the Extremes states: One is the consciousness of conditions, the second is the one who enjoys closely. The venerable Nagarjuna said in the Praise of the Dharmadhatu: The element that has become the seed (sa bon gyur pa'i khams), is considered the basis of all phenomena, through gradual complete purification, one will attain Buddhahood.
།རིགས་པ་ནི་སྔར་བཤད་པ་དེ་དག་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་འདིར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་འདི་ལྟར་བརྗོད་དེ་མིག་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་ནི་རྐྱེན་གསུམ་ལས་ཐ་དད་པ་རྒྱུའི་རྐྱེན་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་བག་ཆགས་སད་པ་ལ་ལྟོས་པ་ཡིན་ཏེ། 1-1117 རྐྱེན་གསུམ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་གང་ཟག་ཁ་ཅིག་གི་ཤེས་པ་དགེ་བ་དང་ཁ་ཅིག་གི་ཤེས་པ་མི་དགེ་བར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་མིག་གི་ཤེས་པ་རྐྱེན་གཞན་ཚང་བའི་ཚེ་ན་དམིགས་ རྐྱེན་མེད་ན་མི་འབྱུང་བས་དེ་ལ་ལྟོས་པ་བཞིན་ཞེས་བྱ་བ་རྒྱུ་སྔོན་སོང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་འབྲས་བུའི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་རྐྱེན་གསུམ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཤེས་པ་གཉིས་ཡུལ་གཅིག་ ལ་དད་པ་དང་མི་དད་པ་དང་ཆགས་པ་དང་སྡང་བ་ལ་སོགས་པ་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་བ་དེ་རྒྱུ་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྐྱེན་ གཞན་གསུམ་གྱིས་ཀྱང་དེ་ལྟར་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་གསུམ་པོ་དེ་ཁྱད་པར་མེད་པས་ཤེས་པ་གཉིས་རྣམ་པ་མཚུངས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཐ་དད་པ་ལས་དེ་ལྟར་འགྱུར་ ཞེས་ཀྱང་སྨྲ་བར་མི་བྱ་སྟེ་རྐྱེན་གསུམ་ཁྱད་པར་མེད་པ་ཞེས་གཏན་ཚིགས་ཁྱད་པར་ཅན་བཀོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཀོད་པ་དེ་དེ་ལྟར་མ་གྲུབ་པའང་མ་ཡིན་ཏེ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སྔ་མ་ ལུང་མ་བསྟན་དུ་མཚུངས་པའི་གང་ཟག་ཁ་ཅིག་གི་ཤེས་པ་ཕྱི་མ་དགེ་བ་དང་། ཁ་ཅིག་དེ་ལས་བཟློག་པར་སྐྱེ་བར་རང་གཞན་གྱི་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ནི་དེ་དག་གི་བག་ཆགས་སད་པ་ལས་དེ་ལྟར་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ལ། 1-1118 བག་ཆགས་སད་པའི་གཞི་ཡང་ཀུན་གཞི་ལས་གཞན་དུ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཁོ་བོ་ནི་ཤེས་བྱའི་གནས་སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་དང་སྤྲོས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ཆུས་ནི་ཡོངས་སུ་གང་། རྐྱེན་ཇི་ལྟ་བར་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བདུན་གྱི་རྦ་རླབས་ནི་ འབྱིན། འགྲོ་བ་དང་སྐྱེ་གནས་ཐ་དད་པའི་སྦུ་བའི་ཕྲེང་བ་ནི་ཤིན་ཏུ་འཁྲིགས། སྡུག་བསྔལ་གསུམ་གྱི་ཆུ་སྲིན་ཉ་མིད་དང་ཉ་མིད་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པས་ནི་རྒྱུན་དུ་འཚེ། འཕགས་པའི་གང་ ཟག་བཞི་སྐྱེད་པའི་ཟག་པ་མེད་པའི་ས་བོན་གྱི་ནོར་བུ་རིན་པོ་ཆེ་ནི་གཏིང་ན་གནས་པ་དེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་ལུང་དང་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་དག་གི་རིགས་པའི་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ ཤིན་ཏུ་གསལ་བས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་རབ་ཏུ་ཤེས་པས། འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་ལས་ཡིད་སྐྱོ་བ་དང་ཐར་པའི་གྲོང་ཁྱེར་དུ་འགྲོ་འདོད་པ་དང་སེམས་ཅན་ཀུན་ལ་སྙིང་ བརྩེ་བ་དང་ཤེས་བྱ་ལ་མི་འཇིགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་འདྲི་བ་ཀུན་ལ་ལན་འདེབས་པའི་ཤིན་ཏུ་སྤོབས་པ་ཐོབ་སྟེ་སེམས
【現代漢語翻譯】 雖然推理如前所述，但在此要這樣說明後來的推論：眼等識有別於三種緣，依賴於作為因的同類習氣甦醒。 因為在三種緣無差別的情況下，有的人的識生起善，有的人的識生起不善。例如，眼識在其他緣具足時，若無所緣則不生起，故依賴於所緣。這被稱為成立前因的果之理。 如此，在三種緣無差別的情況下，兩個識對於同一境產生信仰與不信仰、貪戀與憎恨等差別，這並非無因，否則將導致恒常存在或不存在。其他三種緣也不能如此產生，因為三者無差別，將導致兩個識相同。也不能說是由不同的作意所致，因為已經提出了『三種緣無差別』這一特殊理由。即使所提理由不成立，也並非如此，因為對於先前作意相同且未被記別的人來說，有的人後來的識是善的，有的人則相反，這可以通過自己和他人的經驗來證明。因此，這是由他們的習氣甦醒而產生如此差別的。 而且，甦醒習氣的所依也只能是阿賴耶識，因此成立了心阿賴耶識。 因此，我深知，作為所知之境的心阿賴耶識，猶如一個充滿煩惱、業和戲論習氣之水的大海，涌動著隨緣而入的七轉識的波濤，密集地纏繞著不同趣和生處的管道，經常受到三苦所化的鱷魚、鯨魚和摩羯魚等的侵擾，在深處蘊藏著產生四聖者的無漏種子寶珠。由於如來之教和先賢的理智之光極其明亮地照耀，我如實地了知了它，從而獲得了對輪迴的厭離、對解脫之城的嚮往、對一切眾生的慈悲、對所知無畏的智慧，以及回答一切問題的極大勇氣，並因此而生起了菩提心。
【English Translation】 Although the reasoning is as previously stated, here I will state the subsequent inference as follows: visual consciousness and so forth are distinct from the three conditions, relying on the arousal of the habitual tendencies of the concordant cause, which is the cause. Because in the absence of distinction in the three conditions, the consciousness of some individuals arises as virtuous, and the consciousness of others arises as non-virtuous. For example, visual consciousness, when other conditions are complete, does not arise without an object, thus it relies on that. This is called the reason of the effect that establishes the prior cause. Thus, in the absence of distinction in the three conditions, the two consciousnesses towards one object transform into different states such as faith and disbelief, attachment and hatred, and so forth. This is not without a cause, because it would follow that they are either always existent or non-existent. The other three conditions also do not produce it in that way, because if the three were without distinction, it would follow that the two consciousnesses are of the same nature. It should not be said that it transforms in that way from different attention, because the specific reason of 'the three conditions being without distinction' has been stated. It is not the case that that statement is not established, because it is established by the experience of oneself and others that for some individuals whose previous attention is the same and unindicated, the subsequent consciousness is virtuous, and for some it is the opposite. Therefore, it is from the arousal of their habitual tendencies that it transforms into such differences. Moreover, since the basis for the arousal of habitual tendencies is not suitable as anything other than the ālaya, the mind, the consciousness of the ālaya, is established. Therefore, I know very well that the mind, the consciousness of the ālaya, the place of knowable objects, is like a great ocean filled with the water of the habitual tendencies of afflictions, actions, and elaborations; the waves of the seven consciousnesses that enter according to conditions are stirred up; the rows of pipes of different destinies and birth-places are densely intertwined; it is constantly harassed by crocodiles, whales, makaras, and so forth, which are the embodiments of the three sufferings; and at its depths lies the precious jewel of the undefiled seed that produces the four noble beings. Because the light of the sun of the teachings of the Thus-Gone One and the reasoning of the former teachers shines very brightly, I know it very clearly as it is, and thus I have obtained disgust for cyclic existence, the desire to go to the city of liberation, compassion for all sentient beings, the wisdom that is fearless towards knowable objects, and the great confidence to answer all questions, and thus the mind of enlightenment has arisen.
་འདི་སྟོན་པའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དང་སློབ་དཔོན་ནི་སྟོན་པའི་ཡང་སྟོན་པར་ཤེས་ཤིང་དེའི་གསུང་རབ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་མངོན་པ་ནི་ཤེས་བྱ་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བའི་མེ་ལོང་དུ་ཁོང་དུ་ཆུད་ནས་དེ་རང་གིས་འདུལ་བའི་གདུལ་བྱ་རྣམས་ལ་ལུང་དང་རིགས་པའི་སྒོ་ནས་ཇི་ལྟ་བར་སྒྲོགས་ཤིང་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། ། 1-1119 ལྔ་པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གནས་འདི་ཤིན་ཏུ་གཏིང་དཔག་དཀའ་བའི་ཕྱིར་འགལ་བར་འཛིན་པ་མང་པོ་འབྱུང་མོད་ཀྱི་འདིར་ནི་རྩོད་པ་གསུམ་སྤང་བར་བྱ་སྟེ་བག་ཆགས་ལ་རྩོད་ པ་སྤང་བ་དང་། འཇུག་ལྡོག་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་དང་། ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ནི་གལ་ཏེ་སངས་རྒྱས་པའི་ཚེ་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་བག་ཆགས་འཇོག་ གམ་མི་འཇོག འཇོག་ན་ནི་སྔོན་གྱི་སངས་རྒྱས་དུས་ཡུན་རིང་པོར་བག་ཆགས་བསྒོས་པ་དག་པས་ད་ལྟར་གྱི་སངས་རྒྱས་རྣམས་བག་ཆགས་ཉུང་བའི་ཕྱིར་ཡོན་ཏན་ཆུང་བ་དང་དགེ་བ་ཡང་བག་ ཆགས་འཇོག་པའི་གཞིར་འགྱུར་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ནི་གཅིག་ཏུ་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་འཇོག་ན་ཡང་ཡེ་ཤེས་གཞན་གསུམ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་མེད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འཇོག་ ཀྱང་རྒྱུ་མེད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་རྒྱུན་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་དུས་ན་ཡོངས་སུ་རྒྱས་པ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་རྒྱུན་ཆགས་སུ་འབྱུང་བ་ལས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ས་ བཅུ་པ་མན་ཆད་དུ་ནི་འཇོག་པ་ཁོ་ན་ཁས་བླང་དགོས་སོ། །ཡང་གལ་ཏེ་ཤི་འཕོས་པའི་དོན་དུ་དགེ་བ་བྱས་པ་དེས་དེའི་ཀུན་གཞི་ལ་བག་ཆགས་དགོད་དམ་མི་དགོད། མི་དགོད་ན་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ལ། 1-1120 དགོད་ན་ཡང་གསོན་པོས་ལས་བྱས་པ་ཆུད་ཟོས་ཤིང་གཤིན་པོ་མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ཏེ་ལུང་མཆིམས་བར་དོའི་ཚེ་རྨི་ལམ་ལྟར་གསོན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ རྗེས་སུ་བྱེད་པས་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེས་པ་ཕན་ཆད་ཀྱི་དགེ་བ་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེའི་དོན་དུ་དགེ་བ་བྱས་པའི་བདག་རྐྱེན་ གྱིས་དེའི་རྒྱུད་ལ་བསོད་ནམས་ཀྱི་སེམས་འགའ་ཞིག་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། མས་ལྟོ་ཆོས་བྱས་པའི་བུ་དང་བླ་མས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་སློབ་མ་དང་། ཉི་ཤུ་པ་ལས། འདྲེ་ལ་སོགས་པའི་ཡིད་དབང་ གིས། །གཞན་གྱི་དྲན་ཉམས་འགྱུར་སོགས་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པས་དེས་དེ་ལ་བག་ཆགས་དགོད་ནུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་གལ་ཏེ་བག་ ཆགས་དེ་དག་ཀུན་གཞི་དང་གཅིག་ཡིན་ན་དེ་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པ་བཞིན་ས་བོན་རྣམས་ཡང་དེར་འགྱུར་བས་དེ་ལས་དེ་ཉིད་འབྱུང་གི་དགེ་མི་དགེའི་ཆོས་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་ རོ། །འོན་ཏེ་ཐ་དད་ཡིན་ན་ནི་ས
་བོན་དེ་དག་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡིན་པས་རྟེན་གཅིག་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་མང་པོ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་སེམས་བྱུང་མང་པོ་དུས་གཅིག་ཏུ་བྱུང་ཡང་རྒྱུད་དུ་མར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། 1-1121 དེ་ནི་ཤེས་པ་གཅིག་ལ་རག་ལས་ཏེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འཇུག་པའི་ཤེས་པ་བདུན་དུས་གཅིག་ལ་བྱུང་ཡང་རྒྱུད་དུ་མར་མི་འགྱུར་བ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཀུན་གཞི་ གཅིག་ལ་རག་ལས་ཏེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ས་བོན་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡིན་ལ་དེ་ཀུན་གཞི་ལས་ཐ་དད་ན་ནི་རང་དབང་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རྒྱུད་དུ་མར་གྱུར་ཏེ་གང་ཟག་ཐ་ དད་ཀྱི་སེམས་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་སློབ་དཔོན་དེ་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ལན་འདེབས་པར་མཛད་དོ། །དེ་ལྟ་བུར་གྲགས་པ་གཞན་ཡང་ཅུང་ཟད་ལྟ་ཡོད་ དམ་ཞེ་ན། སྨྲས་པ་ཡོད་དེ་དཔེར་ན་མདོ་སྡེ་པའི་ལུགས་ལ་གཟུགས་མེད་དུ་འཕགས་པས་ལམ་མངོན་དུ་བྱས་པའི་ཚེ་སེམས་དེ་དང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་རྣམས་དེ་ཉིད་དུ་བརྗོད་ པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ས་བོན་དེ་དག་ཟག་མེད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། །གཞན་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུད་དུ་མར་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། །ཡང་ དབུ་མ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ལ་བདེན་པ་གཉིས་གཅིག་པ་ཉིད་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་དོན་དམ་ཡང་སྤྲོས་པར་ཐལ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་རྣམས་སུ་འགྱུར་བས་སོ། །ཐ་དད་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པར་ཐལ་བ་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་དུ་འོང་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། ། 1-1122 ཡང་ན་ཀུན་གཞི་རས་ལྟ་བུ་ལ་བག་ཆགས་ནི་ཚོན་ནམ་དྲི་མ་བཞིན་གནས་པ་ཡིན་ཏེ་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། ཡིད་ཀྱི་ཤེས་ལས་བྱུང་བ་ཡི། །བག་ཆགས་དྲི་མ་བཞིན་དུ་ལྟོས། །སེམས་ ནི་རས་ཡུག་དཀར་པོ་འདྲ། །བག་ཆགས་རྣམས་ཀྱིས་མི་མཛེས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དགེ་མི་དགེ་ལ་སོགས་པའི་བག་ཆགས་ནི་དགེ་མི་དགེ་ལ་སོགས་པ་ཉིད་ཡིན་པས་ཀུན་གཞི་ དང་ཐ་དད་ཡིན་ནོ། ། ཐ་དད་ཡིན་ཡང་གཅིག་ཏུ་གསུངས་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་ཏེ་ཆུ་དང་འོ་མ་གཅིག་ཏུ་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །རྒྱུད་དུ་མར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ་དེ་དག་རྣམ་ སྨིན་གྱི་ཀུན་གཞི་ལ་བརྟེན་པས་རང་དབང་དུ་འཇུག་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རང་དབང་དུ་འཇུག་པ་དུ་མ་ཡོད་ན་ནི་རྒྱུད་དུ་མར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ་གང་ ཟག་ཐ་དད་ཀྱི་ཀུན་གཞི་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཇུག་ལྡོག་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་ཀུན་གཞི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཆ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་དང་ཕུང་པོ་ལྷག་མེད་དུ་ལྡོག་པ་དེ་ ནི་མི་རུང་སྟེ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། འཇུག་པའི་རྣམ་ཤེས་ཡོད་ལ་ཀུན་གཞི་མེད་པའི་མུ་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆ
【現代漢語翻譯】 如果這些業是心和心所，那麼一個所依將產生許多有情相續。如果許多心所同時產生，但不會變成多個相續，難道不是這樣嗎？ 那是因為它們依賴於一個識而生起。如果七個俱生識同時產生，但不會變成多個相續，難道不是這樣嗎？那是因為它們依賴於一個阿賴耶識而生起。如果種子是心和心所，並且它們與阿賴耶識不同，那麼它們將獨立存在，因此會變成多個相續，就像不同補特伽羅的心一樣。對此，論師回答說，它們既不能說是同一，也不能說是不同。 還有其他類似的說法嗎？回答是有的。例如，在經部宗看來，當聖者在無色界現證道時，那個心和一切煩惱的種子不能說是同一，因為那些種子會變成無漏。也不能說是不同，因為那樣會變成多個相續。此外，在中觀宗看來，兩種諦不能說是同一，因為勝義諦會變成戲論等過失。也不能說是不同，因為世俗諦會變成真實的等過失。 或者，阿賴耶識就像一塊布，而習氣就像顏料或污垢一樣存在。如《楞伽經》所說：『從意識所生，習氣如污垢。心如白布，習氣不莊嚴。』因此，善與非善等習氣就是善與非善等本身，因此與阿賴耶識不同。雖然不同，但說成一個，是因為它們看起來像一個，就像水和牛奶被說成一個一樣。它們也不會變成多個相續，因為它們依賴於異熟的阿賴耶識，因此不能自主執行。如果多個識能夠自主執行，那麼就會變成多個相續，就像不同補特伽羅的阿賴耶識一樣。 第二，遣除關於入和還滅的諍論。如果說阿賴耶識的異熟分像金剛一樣堅固，並且在無餘蘊中還滅，那是不允許的。如《攝抉擇分》所說：『有入的識，而沒有阿賴耶識的邊際，乃至第八。』
【English Translation】 If these karmas are mind and mental factors, then one basis will give rise to many sentient being continuums. If many mental factors arise simultaneously, but do not become multiple continuums, is it not so? That is because they arise relying on one consciousness. If the seven co-emergent consciousnesses arise simultaneously, but do not become multiple continuums, is it not so? That is because they arise relying on one Alaya consciousness. If the seeds are mind and mental factors, and they are different from the Alaya consciousness, then they will exist independently, therefore they will become multiple continuums, just like the minds of different individuals. To this, the teacher replies that they cannot be said to be the same, nor can they be said to be different. Are there other similar statements? The answer is yes. For example, in the view of the Sautrantikas, when a noble one directly realizes the path in the formless realm, that mind and all the seeds of affliction cannot be said to be the same, because those seeds would become uncontaminated. Nor can they be said to be different, because that would become multiple continuums. Furthermore, in the view of the Madhyamikas, the two truths cannot be said to be the same, because the ultimate truth would become subject to conceptual proliferation and other faults. Nor can they be said to be different, because the conventional truth would become real and other faults. Or, the Alaya consciousness is like a piece of cloth, and the imprints are like paint or dirt that remains. As the Lankavatara Sutra says: 'Arising from the mind consciousness, imprints are like stains. The mind is like a white cloth, the imprints do not beautify it.' Therefore, the imprints of virtue and non-virtue are virtue and non-virtue themselves, and therefore are different from the Alaya consciousness. Although different, they are spoken of as one, because they appear as one, just as water and milk are spoken of as one. They also do not become multiple continuums, because they rely on the Alaya consciousness of maturation, and therefore cannot operate independently. If multiple consciousnesses could operate independently, then they would become multiple continuums, just like the Alaya consciousnesses of different individuals. Second, refuting the debate about entering and reversing. If it is said that the maturation aspect of the Alaya consciousness is as solid as a vajra, and reverses in the state of no remainder of aggregates, that is not permissible. As the Compendium of Ascertainments says: 'There is consciousness of entering, but there is no Alaya consciousness at the boundary, up to the eighth.'
ད་དང་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། 1-1123 དེའི་དོན་ནི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་ཆར་གྱུར་པའི་ཀུན་གཞི་མེད་པ་ལ་དགོངས་ནས་དེ་སྐད་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ལ། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་ལ་ལོག་པ་དེ་ནི་རྣམ་སྨིན་ལུང་མ་ བསྟན་དེ་དགེ་བ་འབའ་ཞིག་ཏུ་གནས་གྱུར་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་གལ་ཏེ་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་ལ་ཀུན་གཞི་མེད་ན་དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ནི་ འདུ་བྱེད་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་དང་དགེ་བ་ཟག་བཅས་པ་ཡིན་ལ་དེ་ནི་དེ་ལོག་པ་ན་འགག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འདིར་ཉན་རང་གི་ཡེ་ཤེས་དང་ཀུན་གཞི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ ཆ་འགལ་ནས་སྤངས་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་དེ་སྐྱེད་པའི་རྐྱེན་ཉོན་མོངས་པ་ཟད་པས་ལས་ཀྱི་ས་བོན་རྐྱང་པས་ཀུན་གཞི་འཁོར་བར་འཇུག་པར་མ་ནུས་པས་ལོག་གོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། སྲིད་པའི་སྲེད་ལས་རྣམ་བརྒལ་བའི། །ལས་གཞན་འཕེན་ནུས་མ་ཡིན་ཏེ། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ཟད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་གལ་ཏེ་ས་བོན་ལོག་པ་ན་རྣམ་སྨིན་ལྡོག་ ན་ནི་མཐོང་ལམ་ནས་དེ་ལྡོག་པར་འགྱུར་ལ་མི་ལྡོག་ན་དེ་གཉིས་གཅིག་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་བོད་ཁ་ཅིག་རྣམ་སྨིན་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལོག་ཡང་རང་བཞིན་མི་ལྡོག་པས་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་དག་གིས་ནི་གྲངས་ཅན་གྱི་གཙོ་བོ་རྣམས་འཇུག་ལྡོག་བྱེད་པའི་ཚུལ་གང་ཡིན་པ་དེ་སྨྲས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1124 དེས་ན་ས་བོན་ལོག་པའི་ཚེ་རྣམ་སྨིན་གྱི་སྐད་ཅིག་ལོག་ཡང་རྒྱུན་མི་ལྡོག་པ་ཡིན་ནོ། །ལམ་བསྒོམས་པས་ནི་ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཆུ་དང་འོ་མ་ལྟར་འདྲེས་ནས་གནས་ པ་དེ་ངང་པ་ཆུ་ལ་འོ་མ་འཐུང་བ་ལྟར་འབྱེད་པའམ། ས་གོང་མ་གོང་མའི་སེམས་ཐོབ་ཙམ་ན་ས་འོག་མ་འོག་མའི་བག་ཆགས་འགྲིབ་ཅིང་གོང་མ་གོང་མའི་མཉམ་བཞག་གི་སེམས་འཕེལ་ ནས་གནས་གྱུར་པ་བཞིན་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་གཞི་གཅིག་ལ་འོ་མ་དང་ཆུ་བཞིན་གནས་ཡང་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ནི་ཀུན་གཞིའི་གཉེན་པོ་ཡིན་གྱི་ཀུན་གཞི་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ་ཐེག་ བསྡུས་ལས། དེ་ལ་ཐོས་པའི་བག་ཆགས་ཀྱི་ས་བོན་ཆུང་ངུ་དང་འབྲིང་པོ་དང་ཆེན་པོ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུའི་ས་བོན་དུ་བལྟ་སྟེ་ཀུན་གཞིའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པས། དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ཡིན་ པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་དང་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པའི་གཉེན་པོ་དང་ངན་སོང་གི་འགྲོ་བའི་གཉེན་པོ་དང་ཉེས་པར་བྱས་པ་ཐམས་ཅད་དེངས་པར་བྱེད་པའི་གཉེན་པོ་དང་། སངས་ རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་འཕྲད་པའི་རྒྱུ་དང་དེ་རིམ་གྱིས་འཕེལ་བས་ཟག་བཅས་ཀྱི་ས་བོན་འགྲིབ་ཅིང་ས་བོན་གཏན་ནས་ཟད་པ་དང་གནས་མ་ལུས་པ་གྱུར་པ་འཐོབ་པར་བཤད་དོ། ། 1-1125 གསུམ་པ་ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི། དེ་ལྟ་བ
【現代漢語翻譯】 如果有人問，這是否是爲了向阿羅漢解釋？ 其含義是指，考慮到沒有作為煩惱障種子之雨的阿賴耶識，才這樣說的。而如金剛般的後續退轉，是指轉變為純粹善性的異熟無記。 又，如果聲聞和獨覺阿羅漢沒有阿賴耶識，那麼他們兩個將會斷除所知障。因為這是未被煩惱所染污的，是無記和有漏善性，當它退轉時就會止息。如果有人這樣問，那麼，在這裡，聲聞和獨覺的智慧與阿賴耶識異熟的部分並非相違而斷除，而是因為生起它的因——煩惱已盡，僅僅憑藉業的種子無法使阿賴耶識流轉輪迴，所以才會退轉。正如《釋量論》中所說：『超越有之貪慾，其他業不能拋，一同作者盡故。』 又，如果種子退轉時異熟也退轉，那麼從見道開始就應該退轉，如果不退轉，那麼兩者就不是一體。對此，一些藏人說，異熟的狀態雖然退轉，但自性不退轉，所以沒有過失。他們所說的，就變成了數論派主物（自性）執行和停止的方式了。 因此，種子退轉時，異熟的剎那退轉，但相續不退轉。通過修道，有漏和無漏的種子像水和牛奶一樣混合存在，就像天鵝從水中飲用牛奶一樣分離，或者像獲得上上地的心的同時，下下地的習氣減少，上上地的等持心增長並轉變一樣。 因此，兩者雖然在同一個基礎上像牛奶和水一樣存在，但無漏的種子是阿賴耶識的對治，而不是阿賴耶識本身。如《攝大乘論》中所說：『對此，聽聞的習氣種子，小的、中等的和大的，被視為法身的種子，是阿賴耶識的對治，不是它的自性。』這是煩惱纏縛的對治，是惡趣的對治，是消除一切罪過的對治，是與佛和菩薩相遇之因，並且隨著它的逐漸增長，有漏的種子減少，最終獲得種子完全滅盡和狀態完全轉變。 第三，遣除與經文相違之處。
【English Translation】 If someone asks, is this to explain to the Arhats? Its meaning refers to the fact that the Alaya-vijnana (store consciousness) does not exist as the rain of seeds of afflictive obscurations, and that is why it is said. The subsequent reversion like a vajra refers to the transformation of the Vipaka (karmic result) which is neutral, into pure virtue. Furthermore, if the Shravaka (hearer) and Pratyekabuddha (solitary realizer) Arhats do not have Alaya-vijnana, then they will eliminate the Jnana-avarana (obscuration of knowledge), because it is undefiled by afflictions, and is neutral and contaminated virtue, and it ceases when it reverts. If someone asks this, then here, the wisdom of the Shravaka and Pratyekabuddha and the part of the Vipaka of Alaya-vijnana are not abandoned in contradiction, but because the cause of its arising—afflictions—has been exhausted, the mere seed of karma cannot cause the Alaya-vijnana to circulate in Samsara (cyclic existence), so it reverts. As it says in the Pramana-varttika (Commentary on Valid Cognition): 'Having completely transcended the craving for existence, other karma cannot throw, because the co-actor is exhausted.' Also, if the Vipaka reverts when the seed reverts, then it should revert from the Path of Seeing, and if it does not revert, then the two are not one. To this, some Tibetans say that although the state of Vipaka reverts, its nature does not revert, so there is no fault. What they say becomes the way in which the Pradhana (chief principle) of the Samkhya (Enumeration) school operates and ceases. Therefore, when the seed reverts, the moment of Vipaka reverts, but the continuum does not revert. By cultivating the Path, the contaminated and uncontaminated seeds exist mixed like water and milk, separating like a swan drinking milk from water, or like the habits of the lower grounds decreasing and the Samadhi (meditative absorption) mind of the higher grounds increasing and transforming as one attains the mind of the higher and higher grounds. Therefore, although the two exist on the same basis like milk and water, the uncontaminated seed is the antidote to Alaya-vijnana, but not Alaya-vijnana itself. As it says in the Abhidharma-samuccaya (Compendium of Abhidharma): 'Regarding this, the seeds of the habits of hearing, small, medium, and large, are regarded as the seeds of the Dharmakaya (body of truth), and are the antidote to Alaya-vijnana, not its essence.' This is the antidote to the entanglement of afflictions, the antidote to the lower realms, the antidote to eliminating all misdeeds, the cause of encountering Buddhas and Bodhisattvas, and as it gradually increases, the contaminated seeds decrease, and eventually one obtains the complete exhaustion of seeds and the complete transformation of the state. Third, refuting contradictions with the scriptures.
ུའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་གི་མཚན་ཉིད་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་ཚང་བས་མདོ་ལས། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་ བཤད་པའི་བཀའ་རྟགས་ཀྱི་ཕྱག་རྒྱ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་སྐད་ཅིག་གིས་མི་རྟག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་གཞན་དབང་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་ཀུན་གཞི་བདག་ གི་རྣམ་གྲངས་སུ་བཤད་པ་དེ་ནི་གསང་བ་པའི་བདག་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ལ། མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་ཁུར་ཡང་ཡོད་ཁུར་ཁྱེར་བ་ཡང་ཡོད་ཅེས་འདི་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་ལྟ་བུར་ཡང་ གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ་ཁུར་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་དང་ཁུར་ཁྱེར་བ་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཀུན་གཞི་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བརྟན་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡོད་ན་ འཇུག་པའི་ཤེས་པ་དང་དུས་གཅིག་ཏུ་འབྱུང་བས་མདོ་ལས། གང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཉིས་རྒྱུད་གཅིག་ལ་དུས་གཅིག་ཏུ་འབྱུང་བ་དེ་ནི་གནས་མེད་ཅིང་གོ་སྐབས་མེད་དོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་རིགས་མཐུན་པའི་ཤེས་པ་གཉིས་དུས་གཅིག་ཏུ་མི་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། དེ་དག་རྣམས་ཡང་རིགས་མཐུན་པའི། །རྣམ་པར་ཤེས་ལ་ངེས་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1126 དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་རྒྱུ་ཚོགས་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཚང་བའི་ཤེས་པ་རྣམས་ལས་གཅིག་ཁོ་ན་དང་པོ་འབྱུང་བ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒོ་ལྔ་དང་ཡུལ་གཅིག་ལ་འཇུག་པའི་ཡིད་ཤེས་གསལ་ ལ། མི་འཇུག་པའི་ཡིད་ཤེས་མི་གསལ་བ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་སྣོད་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཀུན་གཞི་ལ་སྣོད་སྣང་བ་དང་། གནས་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་དབང་པོ་རྟེན་དང་བཅས་པའི་ ལུས་སྣང་བ་དང་། ངའོ་སྙམ་པའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཉོན་ཡིད་ལ་ཀུན་གཞི་བདག་ཏུ་སྣང་བ་དང་། ཡུལ་གྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཚོགས་དྲུག་ལ་ཡུལ་དྲུག་སྣང་བ་ཅིག་ཅར་སྐྱེ་བར་གསུངས་པའི་ ལས་བཞི་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་དང་པོ་གསལ་བ་དང་། ལས་དང་ཞེས་བྱ་བ་དེ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་སྒྲའི་དོན་ནི། འདི་ལ་ཐེག་ཆེན་པ་ལྟར་ན་ཤེས་བྱ་ངོ་བོ་ ཉིད་གསུམ་གྱི་གནས་ཡིན་པས་ཤེས་བྱའི་གནས་དང་ལུས་མ་གྲུབ་པ་གྲུབ་པ་དང་གྲུབ་པ་གནས་པར་བྱེད་པས་ལེན་པས་ན་ལེན་པའི་རྣམ་ཤེས་དང་། འཁོར་འདས་ཀུན་གྱི་གནས་བྱེད་པས་ན་ཀུན་ གཞི་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཡོད་པས་བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དང་། ཁམས་དང་དབྱིངས་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ་མཐུག་པོ་བཀོད་པ་ལས། ས་རྣམས་སྣ་ཚོགས་ཀུན་གཞི་སྟེ། །བདེ་གཤེགས་སྙིང་པོ་དགེ་བའང་དེ། ། 1-1127 སྙིང་པོ་དེ་ལ་ཀུན་གཞིའི་སྒྲས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་སྟོན་པར་མཛད། །སྙིང་པོ་ཀུན་གཞིར་བསྟན་པ་ཡང་། །བློ་ཞན་རྣམས་ཀྱིས་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ལྟར་ ན་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཡལ་ག་ཐམས་ཅད་འདི་ལས་འབྱུང་བས་
【現代漢語翻譯】 如果有人問，既然阿賴耶識具有常、一、自在的補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅，也譯為'人'）之自性，那麼這與經中所說的『諸法無我』的教義相違背，因為那是佛陀教誨的印記。答：並非如此。因為阿賴耶識是剎那生滅的，並且受到業和煩惱的支配。此外，阿賴耶識也被認為是『我』的一種名稱，這指的是秘密之『我』。經中也說：『比丘們，有負擔，也有承擔負擔者。』這就像是補特伽羅之『我』。負擔指的是業和煩惱的種子，而承擔負擔者則是指異熟的阿賴耶識本身。如果存在這樣一種恒常的識，它與入定之識同時產生，那麼這與經中所說『兩種識不可能在同一相續中同時產生』相違背。答：這指的是兩種同類的識不可能同時產生。《釋量論》中說：『這些識也是必然轉變為同類的識。』 如果不是這樣，那麼在產生識的因緣聚合沒有差別的情況下，就不可能只有一個識首先產生。此外，對於五根門與同一境相連的明晰意識，以及不相連的不明晰意識，這兩種情況也無法解釋。此外，如果說器世界之顯現是阿賴耶識上的器世界相，處所之顯現是根與所依之身體相，『我』之顯現是染污意將阿賴耶識執為『我』，境之顯現是六識的六境相，這四種作用同時產生，那也是不可能的。這些解釋了『首先是明晰的』和『業』的含義。第三，關於『聲』的意義：按照大乘的觀點，阿賴耶識是所知三自性的處所，因此它是所知之處所，並且由於它使未成就者成就，已成就者安住，所以它是能取的識，並且由於它是輪迴和涅槃的處所，所以它是『一切之基』，並且由於它具有無漏的種子，所以它是如來藏（梵文：Tathāgatagarbha，如來藏），也被稱為界（梵文：Dhātu，界）和法界（梵文：Dharmadhātu，法界）。如《密集經》中所說：『諸地是多樣的阿賴耶，如來藏也是善的。』 『如來藏』這個詞，用『阿賴耶』來表示，如來因此而示現。將『藏』顯示為『阿賴耶』，是那些智慧不足的人所不理解的。』如上所說。按照小乘的觀點，一切識的支分都由此產生，因此...
【English Translation】 If someone asks, since the ālaya-vijñāna (Sanskrit: ālaya-vijñāna, storehouse consciousness) possesses the characteristics of a pudgala (Sanskrit: Pudgala, person, also translated as 'self') that is permanent, singular, and independent, doesn't this contradict the teaching in the sūtras that 'all dharmas are without self,' since that is the seal of the Buddha's teachings? Answer: It is not so. Because the ālaya-vijñāna is impermanent, changing from moment to moment, and because it is subject to the power of karma and afflictions. Furthermore, the ālaya-vijñāna is also considered a name for 'self,' which refers to the secret 'self.' The sūtras also say: 'Bhikkhus, there is a burden, and there is a bearer of the burden.' This is like the pudgala's 'self.' The burden refers to the seeds of karma and afflictions, and the bearer of the burden refers to the ālaya-vijñāna of vipāka (Sanskrit: Vipāka, fruition, result) itself. If there were such a constant consciousness that arises simultaneously with the consciousness of entering into samādhi (Sanskrit: Samādhi, concentration, meditative absorption), then this would contradict the sūtra which says, 'Two consciousnesses cannot arise simultaneously in the same continuum.' Answer: This refers to two consciousnesses of the same type not arising simultaneously. The Pramāṇavārttika (Sanskrit: Pramāṇavārttika, Commentary on Valid Cognition) says: 'These consciousnesses are also necessarily transformed into consciousnesses of the same type.' If it were not so, then in the absence of any difference in the aggregation of causes for the arising of consciousnesses, it would be impossible for only one consciousness to arise first. Furthermore, the clear consciousness that connects with the five sense faculties and the same object, and the unclear consciousness that does not connect, these two situations could not be explained. Moreover, if it is said that the appearance of the vessel-world is the vessel-world aspect on the ālaya-vijñāna, the appearance of the place is the aspect of the body with the sense faculties and their basis, the appearance of 'I' is the afflicted mind grasping the ālaya-vijñāna as 'I,' and the appearance of the object is the six object-aspects of the six consciousnesses, it would be impossible for these four functions to arise simultaneously. These explain the meanings of 'first is clear' and 'karma.' Third, regarding the meaning of 'sound': According to the Mahāyāna (Sanskrit: Mahāyāna, Great Vehicle) view, the ālaya-vijñāna is the place of the three self-natures of knowable objects, therefore it is the place of knowable objects, and because it causes the unaccomplished to be accomplished and the accomplished to abide, it is the grasping consciousness, and because it is the place of saṃsāra (Sanskrit: Saṃsāra, cyclic existence) and nirvāṇa (Sanskrit: Nirvāṇa, liberation), it is the 'basis of all,' and because it possesses uncontaminated seeds, it is the Tathāgatagarbha (Sanskrit: Tathāgatagarbha, Buddha-nature), and is also called dhātu (Sanskrit: Dhātu, element, constituent) and dharmadhātu (Sanskrit: Dharmadhātu, realm of dharma). As the Ghanavyūha Sūtra (Sanskrit: Ghanavyūha Sūtra, Dense Array Sutra) says: 'The lands are the diverse ālaya, the Tathāgatagarbha is also good.' 'The word 'Tathāgatagarbha' is expressed by 'ālaya,' thus the Tathāgata appears. Showing 'garbha' as 'ālaya' is not understood by those of insufficient wisdom.' As mentioned above. According to the Hīnayāna (Sanskrit: Hīnayāna, Lesser Vehicle) view, all branches of consciousness arise from this, therefore...
རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་། གཟུགས་མེད་དང་། རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་བར་དུའང་རྒྱུན་མི་ཆད་པས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་ པའི་ཕུང་པོ་དང་། སྲིད་པ་གསུམ་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔའམ་བཞིའི་རྒྱུ་བྱེད་པས་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་དང་། སྔོན་གྱི་ལས་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་ན་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་ཀྱང་ བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆུད་མི་ཟ་བའི་རྗེས་ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཡང་འདི་ཉིད་ལས་གཞན་དུ་མི་འཐད་དོ། ། ༈ དེ་ལ་ངར་འཛིན་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་བཤད་པ། གཉིས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་བཤད་པ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་མཚན་གཞི་དང་འཇུག་ ལྡོག་དང་སྒྲའི་དོན་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི་ཁ་ཅིག་དོན་ཙམ་འཛིན་པའི་ངོ་བོ་གང་རྟག་ཏུ་ངར་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པའི་ལམ་ སྐྱེས་ཕན་ཆད་ཀྱི་ཉོན་ཡིད་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སེམས་གང་ཞིག་འཕགས་པའི་ལམ་མ་སྐྱེས་ཀྱི་བར་རྟག་ཏུ་ངར་འཛིན་དང་ལྡན་པར་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །མཚན་གཞི་ནི་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི་ཤེས་པ་རྒྱུན་བརྟན་པ་གཅིག་ཡིན་ཏེ་བསྒྲིབས་པ་ནི་དེས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་མངོན་དུ་འགྱུར་བའི་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་ནི་གལ་ཏེ་དེ་དགེ་བའམ་མི་དགེ་བ་ཞིག་ཡིན་ན་མཐོ་རིས་དང་ངན་འགྲོ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་འགྱུར་ཏེ་དགེ་བ་དང་མི་དགེ་བ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་རྒྱུན་བརྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1128 འདིའི་གནས་ནི་ཀུན་གཞི་ཡིན་ལ་དམིགས་པ་ནི་ཀུན་གཞི་ས་བོན་ལ་དམིགས་མི་ནུས་པས་རྣམ་སྨིན་ཡིན་ཏེ་དེའང་དེས་རྣམ་པ་གཏད་པ་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་བདག་ཏུ་འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་བྱས་ པས་ཡིན་ཏེ་ཐག་ཁྲ་ལ་སྦྲུལ་འཛིན་གྱི་དམིགས་པ་ཐག་ཁྲ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལྟར་དེའི་འཁོར་ན་ཡོད་པའི་བདག་མེད་གཉིས་མཐོང་བའི་གེགས་བྱེད་པའི་མ་རིག་པའི་མཐུས་ཀུན་གཞི་ལ་བདག་ གཉིས་སུ་ལྟ་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཡིད་འབྱུང་ངོ་། །རྣམ་པ་ནི་ནང་དུ་བལྟས་ནས་ཀུན་གཞི་ལ་ང་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །འཁོར་ནི་སེམས་བྱུང་དགུ་པོ་ཉིད་ཡིན་ལ་གཞན་མི་འབྱུང་ བའི་རྒྱུ་མཚན་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལ་གལ་ཏེ་ཀུན་འགྲོ་ལྔས་ཀུན་གཞི་ལ་ང་བདག་ཏུ་འཛིན་ན་དེ་དག་འཇིག་ལྟའམ་ངའོ་སྙམ་པར་འགྱུར་ལ། མི་འཛིན་ན་རྣམ་པ་མི་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གིས་དེ་ལྟར་མི་འཛིན་ཡང་ཀུན་གཞི་ལ་འཛིན་པའི་རྣམ་པར་མཚུངས་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །བྱེད་ལས་ནི་ཚོགས་དྲུག་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དུ་བྱེད་ཅིང་ཀུན་གཞི་ལ་བག་ཆགས་འདེབས་ པ་ཡིན་ཏེ་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། སེམས་ནི་རང་བཞིན་དང་བ་སྟེ། །རྙོག་པར་བྱེད་པ་ཡིད་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་དང་བཅས་པའི་ཡིད། །རྟག་ཏུ་བག་ཆགས་འདེབས་པར་བྱེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1129 གསུམ་པ་འཇུག་ལྡོག
【現代漢語翻譯】 由於根本識（藏文：རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་，根本的意識，指阿賴耶識）與無意識、無色界、金剛喻定之間持續不斷，因此它既是輪迴存在的蘊，也是三有（藏文：སྲིད་པ་གསུམ་，欲界、色界、無色界）中五蘊或四蘊的因，所以被稱為有支，又因為它是先前業力的結果，所以也被稱為異熟識（藏文：རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་）。同樣，所說的『不浪費的痕跡』也只能從這裡理解。 現在解釋執我煩惱意。 第二，解釋煩惱意，分為四部分：定義、所依、作用和詞義。首先，有些人說，『僅僅執取意義的自性，總是以執我的方式運作』，這種說法是不對的，因為它不包括聖道生起后的煩惱意。因此，任何心在聖道未生起之前，總是伴隨著執我而運作。所依是受遮蔽且未被記說的恒常意識，因為遮蔽會阻礙超越世間的道的顯現，而未被記說是因為如果它是善或不善，就會完全決定上升到善趣或墮入惡趣，因為善或不善會恒常持續。 此意的處所是阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི་，一切的基礎），所緣是阿賴耶識，但它不能緣取阿賴耶識的種子，所以是異熟識，因為它是通過異熟識來賦予形象的，儘管它並非直接賦予形象，但它通過製造錯認為自我的原因來實現這一點，就像將花繩誤認為蛇一樣。同樣，由於無明（藏文：མ་རིག་པ་，梵文：avidyā，梵文羅馬擬音：avidyā，字面意思：無明）的力量，它阻礙了對兩種無我的證悟，因此在阿賴耶識上產生了對二取的執著以及相應的作意。相是向內看，將阿賴耶識執為我。隨行的是九種心所，沒有其他心所的原因已經解釋過了。如果五遍行心所（藏文：ཀུན་འགྲོ་ལྔ）將阿賴耶識執為我，那麼它們就會變成壞聚見或認為『這是我』，如果不執著，那麼相就不相同了。即使它們不那樣執著，但由於它們在阿賴耶識上具有執著的相，所以沒有過失。作用是使六識成為煩惱，並在阿賴耶識上留下習氣。如《楞伽經》所說：『心性本清凈，為意所染污，與識俱生意，恒常作習氣。』 第三，作用方式。
【English Translation】 Because the root consciousness (Tibetan: རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་, fundamental consciousness, referring to the Alaya consciousness) is continuous with unconsciousness, the formless realm, and the Vajra-like Samadhi, it is both the aggregate of cyclic existence and the cause of the five or four aggregates of the three realms (Tibetan: སྲིད་པ་གསུམ་, the desire realm, the form realm, and the formless realm), so it is called a limb of existence, and because it is the result of previous karmas, it is also called the Vipaka consciousness (Tibetan: རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་). Similarly, what is said as 'the trace that is not wasted' can only be understood from this. Now explaining the afflicted mind of self-grasping. Second, explaining the afflicted mind, divided into four parts: definition, basis, function, and meaning of the term. First, some say, 'The nature of merely grasping the meaning, which always operates in the manner of self-grasping,' is not correct, because it does not include the afflicted mind after the arising of the noble path. Therefore, any mind that always operates with self-grasping until the noble path has not arisen. The basis is a single, constant consciousness that is obscured and unexpressed, because obscuration hinders the manifestation of the path that transcends the world, and unexpressed because if it were virtuous or non-virtuous, it would completely determine rising to a good realm or falling into a bad realm, because virtue or non-virtue would constantly continue. The location of this mind is the Alaya consciousness (Tibetan: ཀུན་གཞི་, the basis of everything), and the object is the Alaya consciousness, but it cannot apprehend the seeds of the Alaya consciousness, so it is the Vipaka consciousness, because it is through the Vipaka consciousness that it gives form, although it does not directly give form, but it achieves this by creating the cause of mistaking it for self, just like mistaking a variegated rope for a snake. Similarly, due to the power of ignorance (Tibetan: མ་རིག་པ་, Sanskrit: avidyā, Romanized Sanskrit: avidyā, literal meaning: ignorance), which hinders the realization of the two selflessnesses, there arises on the Alaya consciousness the clinging to the two selves and the corresponding mental activity. The aspect is looking inward, grasping the Alaya consciousness as self. The accompanying factors are the nine mental factors, and the reason why no other mental factors arise has already been explained. If the five omnipresent mental factors (Tibetan: ཀུན་འགྲོ་ལྔ) grasp the Alaya consciousness as self, then they would become the view of the aggregates or think 'this is me,' and if they do not grasp, then the aspect is not the same. Even if they do not grasp in that way, there is no fault because they have the aspect of grasping on the Alaya consciousness. The function is to make the six consciousnesses afflicted and to plant karmic imprints on the Alaya consciousness. As the Lankavatara Sutra says: 'The mind is naturally pure, it is defiled by the mind, the mind together with the consciousness, constantly creates karmic imprints.' Third, the way of functioning.
་ལ་འཇུག་ཚུལ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་བའི་གནས་སྐབས་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ་ཡུལ་ཉེ་བ་ལ་རག་ལས་ཏེ་སྐྱེ་བའི་ཤེས་པ་རྣམས་ནི་ དེ་མི་ཉེ་བ་ན་ལྡོག་པ་ཡིན་ན་འདིའི་ཡུལ་ཀུན་གཞི་ནི་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་ཉེ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཕགས་པའི་ལམ་སྐྱེས་ནས་ནི་ཉན་རང་གཉིས་ཀྱིས་བདག་མེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་ མཐོང་བས་ཡིད་དེ་གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་གཏི་མུག་དང་ལྟ་བ་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པར་འགྱུར་རོ། །ལམ་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་པའི་ ཚེ་ན་ཁ་ཅིག་ནི་དེ་ཟག་མེད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ལ་ལ་ནི་དེ་ཟག་བཅས་ཡིན་ཏེ་བདག་འཛིན་གཉིས་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །མི་སློབ་པའི་ལམ་ དུ་དེའི་ས་བོན་བཅོམ་ན་ནི་ཡིད་དེ་ཟག་མེད་ཁོ་ནར་འབྱུང་སྟེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དགྲ་བཅོམ་པ་ནི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལ་སྤྱོད་པ་རབ་ཏུ་ཞི་བའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ བག་ཆགས་ནི་མ་སྤངས་པས་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཁ་ཅིག་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ལས་བྱུང་བ་ལྟ་བུའི་སྤྱོད་པ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ནི་ས་ཐོབ་ནས་བདག་མེད་གཉིས་ཀ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བས་ཡིད་དེ་ཟག་པ་མེད་པ་ཁོ་ན་འབྱུང་སྟེ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་རྗེས་སུ་མཉམ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་སུ་གནས་གྱུར་པ་འཐོབ་བོ། ། 1-1130 འདིའི་སྒྲུབ་བྱེད་ལུང་དང་རིགས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དོན་དེ་དག་སུམ་ཅུ་པ་ལས། དེ་ལ་གནས་ཏེ་རབ་འབྱུང་ཞིང་། །དེ་ལ་དམིགས་པ་ཡིད་ཅེས་བྱ། །རྣམ་ཤེས་ངར་སེམས་བདག་ཉིད་ཅན། །བསྒྲིབས་ ལ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པའི། །ཉོན་མོངས་བཞི་དང་རྟག་ཏུ་འགྲོགས། །བདག་ཏུ་ལྟ་དང་བདག་ཏུ་རྨོངས། །བདག་རྒྱལ་བདག་ཆགས་འདུ་ཤེས་པ། །གང་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་འོ་གཞན། །རེག་སོགས་ཡང་དེ་དགྲ་བཅོམ་ མེད། །འགོག་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་ལ་མེད། །འཇིག་རྟེན་འདས་པའི་ལམ་ལ་མེད། །དེ་ནི་གྱུར་པ་གཉིས་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་སྒྲ་དོན་ནི། དུས་རྒྱུན་དུ་ང་བདག་གི་རྣམ་པར་རློམ་ སེམས་པས་ཡིད་ཅེས་བྱའོ། ། ༈ ཡུལ་རྣམ་པར་རིག་པ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་ཚོགས་དྲུག་བཤད་པ། གསུམ་པ་ཡུལ་རྣམ་པར་རིག་པ་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་བཤད་པ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་མཚན་གཞི་དང་འབྱུང་འཇུག་དང་སྒྲ་དོན་བཞི་ལས་དང་པོ་ནི་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་སོ་སོར་ རྣམ་པར་རིག་པ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་གཞི་ལ་སོ་སོར་རིག་པ་མེད་ལ། ཉོན་ཡིད་ལ་སྣ་ཚོགས་རིག་པ་མེད་ཅིང་བེམ་པོ་དང་དངོས་མེད་ལ་ཡུལ་རིག་པ་ཙམ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཚན་གཞི་ ནི་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པའི་བར་དྲུག་སྟེ། རང་གི་ངོ་བོ་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་གྲོགས་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་གསུམ་ཀར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སངས་རྒྱས་པའི་གྲུབ་མཐའ་འཛིན་པ་ཕལ་ཆེར་མཐུན་པར་
【現代漢語翻譯】 進入（阿賴耶識）的方式是，除了將要解釋的三種情況外，只要輪迴存在，它就會一直存在，因為它依賴於近取境。因為生的意識在不接近它時會停止，所以這個阿賴耶識的境是持續不斷地接近。證悟聖道后，聲聞和獨覺二者會現量見到無我，因此意不再執著於人我，而是執著於法我，與愚癡和見解相應。在入道時，有些人說它是無漏的。另一些人則說它是有漏的，因為它具有產生兩種我執的能力。在無學道中，如果摧毀了它的種子，那麼意就只會是無漏的，因此阿羅漢的行為在一切事物中都是完全寂靜的。由於沒有斷除它的習氣，因此一些聖聲聞會表現出類似煩惱的行為。菩薩們在獲得菩薩地后，現量見到兩種無我，因此意只會是無漏的，並且獲得如金剛般的隨後的平等性智。 關於此的論證和理證已經講完。《三十頌》中說：『安住于彼，生起殊勝，以彼為境，名為意。識、我所、自性者，隱蔽且無記，恒常與四煩惱俱。我見與我癡，我慢我愛執，何處生起彼即他。觸等亦然阿羅漢無，滅盡定亦無，超世間道亦無，彼即第二轉。』這就是所說的。第四，詞義是：因為總是以『我』和『我的』的形象來傲慢思考，所以稱為意。 第三，解釋了能識別對境的六識，分為四部分：體性、所依、生起和詞義。首先，體性是能分別識別各種對境。因為阿賴耶識沒有分別識別，染污意沒有識別各種對境，並且物質和非物質沒有識別對境的能力。所依是眼識到意識之間的六識，其自性是無記，在助伴的力量下會轉變為三種（善、惡、無記）。對此，大多數佛教哲學持有者都一致認可。
【English Translation】 The way to enter (the Alaya-vijñana) is that, except for the three occasions that will be explained, it will continue to exist as long as samsara exists, because it depends on the proximate object. Because the consciousness of birth ceases when it does not approach it, the object of this Alaya-vijñana is constantly approaching. After attaining the noble path, the Shravakas and Pratyekabuddhas both directly see the absence of self, therefore the mind no longer clings to the self of person, but clings to the self of phenomena, corresponding to ignorance and views. When entering the path, some say that it is uncontaminated. Others say that it is contaminated, because it has the ability to generate two kinds of self-grasping. In the path of no more learning, if its seed is destroyed, then the mind will only be uncontaminated, therefore the behavior of the Arhat is completely peaceful in all things. Because its habitual tendencies have not been abandoned, some noble Shravakas will exhibit behaviors similar to those arising from afflictions. Bodhisattvas, after attaining the Bodhisattva grounds, directly see both absences of self, therefore the mind will only be uncontaminated, and obtain the subsequent equality wisdom like a vajra. The arguments and reasoning about this have been explained. The Thirty Verses say: 'Abiding in that, arising supremely, with that as object, it is called mind. Consciousness, mine, self-nature, obscured and unindicated, constantly accompanied by four afflictions. Self-view and self-ignorance, self-pride and self-attachment, wherever it arises, that is other. Touch and so on are also not in the Arhat, nor in the cessation attainment, nor in the supramundane path, that is the second transformation.' That is what is said. Fourth, the meaning of the word is: because it always arrogantly thinks in the image of 'I' and 'mine', it is called mind. Third, the six consciousnesses that can recognize objects are explained, divided into four parts: nature, basis, arising, and meaning. First, the nature is the ability to separately recognize various objects. Because the Alaya-vijñana does not have separate recognition, the Klesha-manas does not recognize various objects, and matter and non-matter do not have the ability to recognize objects at all. The basis is the six consciousnesses from eye consciousness to mind consciousness, whose nature is unindicated, and under the power of companions, it will transform into three (virtuous, non-virtuous, and neutral). On this, most Buddhist philosophy holders agree.
སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པའི་བདག་རྐྱེན་མིག་ལ་སོགས་པ་དང་། 1-1131 དམིགས་རྐྱེན་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དང་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ནི་ཡིད་འདས་མ་ཐག་པ་ཡིན་ནོ། །ཡིད་ཤེས་ཀྱིའང་དམིགས་པ་ཆོས་ཐམས་ཅད་དང་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ཡིད་འདས་མ་ཐག་པར་ ཐམས་ཅད་མཐུན་ནོ། །ཁྱད་པར་ནི་འདི་ཡོད་དེ་རྣམ་རིག་སེམས་ཙམ་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་ཀྱིས་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཡིན་ལ་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ཐམས་ ཅད་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནི་ཀུན་གཞི་ས་བོན་ཡིན་ནོ། །མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ལུགས་ཀྱིས་ཚོགས་དྲུག་ཅར་གྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་སེམས་ལ་ཡོད་པའི་རང་རང་གི་ས་བོན་ཡིན་ནོ། །བདག་ རྐྱེན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་འགྱུར་བའི་རྗེས་སུ་རྣམ་ཤེས་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱི་ལྟ་བས་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་ནི་སྙིང་ལ་གནས་པའི་བུ་ག་དགུ་ཡིན་ནོ། །དགེ་ འདུན་ཕལ་ཆེན་སྡེ་རྣམས་ཀྱི་ལྟ་བས་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་རྩ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡིན་ནོ། །ས་སྟོན་སྡེ་རྣམས་ཀྱི་ལྟ་བས་རྩ་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་བཏང་སྟེ་ འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པའི་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་སྦྱར་ནས་དེ་ཉིད་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་བདག་རྐྱེན་དུ་འདོད་དོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་པ་དེ་དག་རྐྱེན་བཞི་ལས་སྐྱེ་བར་ཁྱད་པར་མེད་ཡང་མིག་ཤེས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་བདག་རྐྱེན་ཁོ་ནའི་མིང་གིས་སྨོས་ལ་གཟུགས་ཤེས་ལ་སོགས་པ་གཞན་གྱིས་མི་སྨོས་པ་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྔའི་སྒྲ་དང་ནས་ཀྱི་མྱུ་གུ་བཞིན་ཏེ་མཛོད་ལས། 1-1132 དེ་ཕྱིར་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་དག་གིས་ནི་རྣམ་ཤེས་བསྟན། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་འབྱུང་འཇུག་ལ་འབྱུང་ཚུལ་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དུ་ མ་མེད་ལ་ཤེས་པ་གཅིག་གིས་ནི་ཤེས་པ་གཅིག་ལས་སྐྱེད་མི་ནུས་པས་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་རིམ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བར་འདོད་ལ། ཤེས་བྱ་ནང་གི་ཡིན་པར་ལྟ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ནི། ཤེས་ པ་རྣམས་དམིགས་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ལྟར་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནི་སོ་སོར་ངེས་མི་དགོས་ཀྱི། འོན་ཀྱང་གཅིག་ཉིད་ལས་རྐྱེན་གཞན་ཇི་ལྟར་ཚང་བ་ལྟར་དུས་གཅིག་གམ་རིམ་གྱིས་ཐམས་ཅད་ཡང་ ཀུན་གཞི་ལས་ཆུའི་རླབས་བཞིན་དུ་འབྱུང་བར་འདོད་དེ་དགོངས་པ་ངེས་པ་རྣམ་པར་འགྲེལ་བ་ལས། མེ་ལོང་ལས་གཟུགས་བརྙན་འབྱུང་བ་དང་ཆུ་ལས་རླབས་འབྱུང་བ་དཔེར་མཛད་ནས་བློ་གྲོས་ཡངས་པ་ ཆུ་བོའི་གནས་ལྟ་བུའི་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་ཀུན་ཏུ་བརྟེན་ཅིང་རབ་ཏུ་གནས་ནས་གལ་ཏེ་མིག་གི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཅིག་པུ་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་ཉེ་བར་གནས་པར་གྱུར་ན་དེ་ གཅིག་པུ་འབྱུང་ངོ་། །གལ་ཏེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཉིས་སམ་གསུམ་མམ་ལྔ་འབྱུང་བའི་རྐྱེན་ཉེ་བ
【現代漢語翻譯】 五識（sgo lnga'i shes pa）的俱有緣是眼等（mig la sogs pa），所緣緣是色等（gzugs la sogs pa），等無間緣是意（yid）的過去剎那。意識（yid shes）的所緣是所有法（chos thams cad），等無間緣是意的過去剎那，這些都是相同的。不同之處在於，唯識宗（rnam rig sems tsam pa）認為意識的俱有緣是染污意（nyon mongs pa can gyi yid），而所有心和心所的因緣是阿賴耶識（kun gzhi）的種子（sa bon）。經部宗（mdo sde pa）認為六識（tshogs drug）的因緣是根（dbang po），即有色根和存在於心中的各自種子。它們不是俱有緣，因為識不會隨著它們的改變而改變。有部宗（gnas brtan pa）認為意識的俱有緣是位於心臟的九個孔竅。大眾部（dge 'dun phal chen sde）認為意識的俱有緣是根本識（rtsa ba'i rnam par shes pa）。地論宗（sa ston sde）則稱根本識為『輪迴際的蘊』（'khor ba ji srid pa'i phung po），並認為它是意識的俱有緣。因此，雖然這些識的生起都需要四緣，但只有眼識（mig shes）等才被稱為俱有緣，而色識（gzugs shes）等則不被稱為俱有緣，因為俱有緣是它們不共的因，就像鼓聲和麥芽一樣。《俱舍論》（mdzod）中說： 『因此，由於是不共的，所以用它們來表示識。』 第三，關於生起和融入，生起的方式是：譬喻說者（bye brag tu smra ba）等不承認有等無間緣，因為一個識不能生起另一個識，所以所有的識都是依次生起的。而那些認為所知是內在的人則認為，識不需要像它們所緣的目標那樣確定，但它們可以從一個因中，以其他緣具足的方式，同時或依次地從阿賴耶識中像水波一樣生起。《解深密經》（dgongs pa nges pa rnam par 'grel ba）中以鏡子中顯現影像和水中生起波浪為例，說明智慧廣大的阿賴耶識就像河流一樣，完全依賴和安住於此，如果只有眼識生起的因接近，那麼就只有眼識生起。如果兩個、三個或五個識生起的因接近……
【English Translation】 The co-operating condition of the five consciousnesses (sgo lnga'i shes pa) is the eye etc. (mig la sogs pa), and the objective condition is form etc. (gzugs la sogs pa). The immediately preceding condition is the immediately preceding mind (yid). The object of mind consciousness (yid shes) is all dharmas (chos thams cad), and the immediately preceding condition is the immediately preceding mind. All of these are the same. The difference is that, according to the Yogacara (rnam rig sems tsam pa), the co-operating condition of mind consciousness is the afflicted mind (nyon mongs pa can gyi yid), and the causal condition of all minds and mental factors is the seed (sa bon) of the alaya consciousness (kun gzhi). According to the Sautrantika (mdo sde pa), the causal condition of all six consciousnesses (tshogs drug) is the root (dbang po), which is the physical root and the respective seeds existing in the mind. They are not co-operating conditions, because consciousness does not change with their changes. According to the Sthavira (gnas brtan pa), the co-operating condition of mind consciousness is the nine orifices located in the heart. According to the Mahasanghika (dge 'dun phal chen sde), the co-operating condition of mind consciousness is the fundamental consciousness (rtsa ba'i rnam par shes pa). According to the Sarvastivadins (sa ston sde), the fundamental consciousness is called 'the aggregates of as long as samsara exists' ('khor ba ji srid pa'i phung po), and they consider it to be the co-operating condition of mind consciousness. Therefore, although the arising of these consciousnesses requires the four conditions, only eye consciousness (mig shes) etc. are called co-operating conditions, while form consciousness (gzugs shes) etc. are not, because the co-operating condition is their uncommon cause, just like the sound of a drum and a barley sprout. The Abhidharmakosha (mdzod) says: 'Therefore, because they are uncommon, the consciousnesses are indicated by them.' Third, regarding arising and entering, the way of arising is: the Vaibhashikas (bye brag tu smra ba) etc. do not admit the immediately preceding condition, because one consciousness cannot give rise to another consciousness, so all consciousnesses arise sequentially. Those who consider the knowable to be internal believe that consciousnesses do not need to be determined like their objects, but they can arise from one cause, in the way that other conditions are complete, simultaneously or sequentially, from the alaya consciousness like waves in water. The Samdhinirmocana Sutra (dgongs pa nges pa rnam par 'grel ba) uses the example of images appearing in a mirror and waves arising in water to illustrate that the alaya consciousness, which has vast wisdom, is like a river, completely relying and abiding in it. If only the cause of the arising of eye consciousness is close, then only eye consciousness arises. If the causes of the arising of two, three, or five consciousnesses are close...
ར་གནས་པར་གྱུར་ན་ཡང་གཉིས་སམ་གསུམ་མམ་ལྔའི་བར་དུ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1133 ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་ནི་སེམས་མེད་པའི་གཉིད་མཐུག་པོ་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་ལྔ་མ་གཏོགས་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་སུམ་ཅུ་པ་ལས། ལྔ་རྣམས་རྩ་བའི་རྣམ་ཤེས་ ལས། །ཇི་ལྟའི་རྐྱེན་ལས་འབྱུང་བ་ནི། །རྣམ་ཤེས་ལྷན་ཅིག་གམ་མ་ཡིན། །ཆུ་ལས་རླབས་རྣམས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་བ་ནི། །རྟག་ཏུ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་དང་། །སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ རྣམ་གཉིས་དང་། །སེམས་མེད་གཉིད་དང་བརྒྱལ་མ་གཏོགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །འཇུག་ཚུལ་ནི་མིག་དང་རྣ་བ་དང་ཡིད་ཤེས་གསུམ་ནི་ཡུལ་མ་ཕྲད་པར་འཛིན་ཏེ་རྒྱང་རིང་པོ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བོད་ ཁ་ཅིག་ན་རེ་རྣ་བ་ནི་ཡུལ་དང་ཕྲད་མ་ཕྲད་གཉིས་ཀ་འཛིན་ཏེ་རྣ་བའི་ནང་གི་སྒྲའང་ཐོས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །སྣ་དང་ལྕེ་དང་ལུས་ཤེས་གསུམ་ནི་ཕྲད་ནས་འཛིན་ཏེ་ སྣའང་དབུགས་མ་རྔུབ་པར་དྲི་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྲད་པ་ནི་འདབ་འདྲེས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གསུམ་པོ་དེས་ནི་དབང་པོ་དང་མཉམ་པའི་ཡུལ་འཛིན་ཅིང་མིག་དང་རྣ་བ་ནི་ཆུང་བ་དང་ མཉམ་པ་དང་ཆེ་བ་དང་གསུམ་ཀ་འཛིན་ཏེ་སྐྲ་རྩེ་དང་དགུན་འབྲུམ་དང་རི་དང་། སྦྲང་བུ་དང་འབྲུག་གི་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་འཛིན་པ་བཞིན་ནོ། །ཡིད་ཤེས་ནི་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་མི་བརྟེན་པས་མཉམ་མི་མཉམ་མི་དཔྱད་དོ། ། 1-1134 དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། མིག་དང་ཡིད་དང་རྣ་བ་ནི། །ཡུལ་དང་མ་ཕྲད་གསུམ་གཞན་དུ། །སྣ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གྱིས་ནི། །ཡུལ་ནི་མཉམ་པར་འཛིན་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཡུལ་ དཀར་དམར་དང་སྒྲ་སྙན་མི་སྙན་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་ཉེ་བར་གནས་པ་ན་ཤེས་པས་དེ་དག་རིམ་གྱིས་འཛིན་ནམ་ཅིག་ཅར་འཛིན་ཅེ་ན། ཤེས་པ་གཅིག་གིས་ཅིག་ཅར་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། ། ཡང་དབང་པོ་དང་ཤེས་པ་གང་གིས་ཡུལ་འཛིན་པ་ཡིན་ཞེ་ན། སོ་སོས་ནི་མ་ཡིན་གྱི་ཚོགས་པས་མཐོང་བ་ཡིན་ཏེ་གཞན་དུ་ན་རྣམ་ཤེས་དང་བྲལ་བའི་དབང་པོ་དང་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ ཀྱང་ཡུལ་མཐོང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ལྕེ་ལ་ཁམ་གྱི་ཟས་ཀྱིས་རེག་ན་ལྕེ་དང་ལུས་ཤེས་གང་སྔོན་ལ་འབྱུང་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་ནི་གཉིས་ཀ་དུས་མཉམ་དུ་འབྱུང་ངོ་ ཞེས་ཟེར་རོ། །མཛོད་ལས་ནི་ཡུལ་གང་ཤས་ཆེ་བའི་ཤེས་པ་སྔོན་ལ་འབྱུང་ཞིང་ཆ་མཉམ་ན་ཟ་བར་འདོད་པའི་རྒྱུས་ལྕེའི་ཤེས་པ་སྔར་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཡང་མིག་དང་རྣ་བ་དང་ སྣ་དག་གི་གཡས་གཡོན་གཉིས་ཀྱིས་ཤེས་པ་གཉིས་གཉིས་བསྐྱེད་དམ་གཅིག་བསྐྱེད་ཅེ་ན། གཉིས་ཀས་ཤེས་པ་གཅིག་བསྐྱེད་ནས་འཛིན་ཏེ་གཉིས་ཀ་ཕྱེ་ན་གསལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་ཁང་པ་གཅིག་གི་མར་མེ་གཉིས་ཀྱིས་འོད་རྒྱས་པ་གཅིག་
【現代漢語翻譯】 如果處於那個狀態，也會出現兩到三次或五次的情況。' 意識的產生，除了無心睡眠等五種狀態外，在所有情況下都會產生。關於這個意義，《三十頌》中說：'五者從根本識中，如何因緣而生起？是識同時或非同時，如水生波浪。意識的生起，除了恒常無想，以及兩種入定，無心睡眠和昏厥之外。'進入的方式是，眼、耳、意識這三種是不接觸對境而執取的，因為它們能遠距離地進入。有些藏人說，耳朵既能執取接觸到的對境，也能執取未接觸到的對境，因為也能聽到耳朵內部的聲音。鼻、舌、身識這三種是接觸后才執取的，因為鼻子不吸氣就無法執取氣味。接觸是指相互混合。同樣，這三種（鼻、舌、身識）執取與根識相同的對境，而眼識和耳識則執取小、相同、大這三種對境，例如髮梢、冬季的痘疹和山，以及蒼蠅和雷聲等。意識不依賴於有形的根識，因此不考慮相同或不同。 關於這個意義，《俱舍論》中說：'眼、意識和耳識，不接觸對境，其他三種（鼻、舌、身識），則認為是對境相同而執取。'此外，當各種白色、紅色、悅耳的聲音等對境靠近時，意識是依次執取它們，還是一起執取呢？是一個意識一起執取。那麼，是根識還是意識執取對境呢？不是各自單獨執取，而是通過集合來見。否則，沒有意識的根識和意識也會見到對境。此外，如果舌頭接觸到食物，是舌識先產生，還是身識先產生呢？導師勝子說是兩者同時產生。而《俱舍論》中說，哪個對境的成分更多，哪個識就先產生，如果成分相同，那麼由於想要品嚐的意願，舌識會先產生。此外，眼、耳、鼻等的左右兩部分，是產生兩個識，還是產生一個識呢？是兩者產生一個識來執取，因為分開兩者會更清晰，例如一間房子里兩盞燈會增加光亮一樣。
【English Translation】 Even if it is in that state, it will occur two or three or up to five times.' The consciousness of mind arises in all situations except for the five states such as deep sleep without mind. Regarding that meaning, the Thirty Verses states: 'The five arise from the fundamental consciousness, how do they arise from causes? Is the consciousness simultaneous or not? Like waves from water. The arising of mind consciousness is always except for constant non-perception, the two states of meditative absorption, mindless sleep and fainting.' The way of entering is that the three, eye, ear, and mind consciousness, grasp without encountering the object, because they enter from a long distance. Some Tibetans say that the ear grasps both encountered and non-encountered objects, because it also hears the sound inside the ear. The three, nose, tongue, and body consciousness, grasp after encountering, because the nose does not grasp the smell without inhaling. Encountering means intermingling. Similarly, those three grasp the object that is the same as the sense power, and the eye and ear grasp the small, the same, and the large, such as the tip of a hair, winter pox, and mountains, and the sound of flies and thunder, etc. Mind consciousness does not rely on the physical sense power, so it does not consider the same or different. Regarding that meaning, the Treasury of Knowledge states: 'Eye, mind, and ear do not encounter the object, the other three (nose, tongue, and body) are considered to grasp the object equally.' Furthermore, when various objects such as white, red, and pleasant sounds are nearby, does consciousness grasp them sequentially or all at once? One consciousness grasps them all at once. Furthermore, which grasps the object, the sense power or the consciousness? It is not each individually, but seeing through the assembly. Otherwise, the sense power and mind consciousness without consciousness would also see the object. Furthermore, if the tongue touches food, which arises first, the tongue consciousness or the body consciousness? Teacher Son of the Victorious Ones says that both arise simultaneously. And the Treasury of Knowledge says that whichever object has more components, that consciousness arises first, and if the components are the same, then due to the desire to taste, the tongue consciousness arises first. Furthermore, do the left and right parts of the eye, ear, and nose generate two consciousnesses each, or one consciousness? Both generate one consciousness to grasp, because separating the two will make it clearer, for example, two lamps in one room will increase the light.
བསྐྱེད་ནས་གཟུགས་གསལ་བར་མཐོང་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-1135 རྟེན་རྣམ་པར་ཆད་པས་ཤེས་པའང་ཆད་པར་ཐལ་བའང་མེད་དེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་གཟུགས་བཞིན་དུ་ཡུལ་ན་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཚོགས་དྲུག་པོ་དེ་དག་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གསུམ་གྱི་ ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་རྟོག་པ་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་ངམ་རྩིང་བའི་རྣམ་པར་འཇུག་པས་ནི་ཐམས་ཅད་ཡང་རྟོག་བཅས་ཡིན་ལ་ངེས་པར་རྟོག་པ་དང་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་རྟོག་པ་གཉིས་ཀྱིས་ནི་ཡིད་ ཤེས་ཁོ་ན་རྟོག་བཅས་ཡིན་གྱི་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། ངེས་པར་རྟོག་དང་རྗེས་དྲན་པའི། །རྣམ་པར་རྟོག་པས་རྣམ་མི་རྟོག །དེ་དག་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་རབ་གཡེང་། །ཡིད་ཀྱི་ དྲན་པ་ཐམས་ཅད་ཉིད། །ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་སུམ་ཅུ་པ་ལས། གསུམ་པ་ཡུལ་རྣམས་དྲུག་པོ་ལ། དམིགས་པ་གང་ཡིན་དེ་དག་སྟེ། །དགེ་དང་མི་དགེ་གཉིས་ཀ་མིན། །ཀུན་ཏུ་ འགྲོ་དང་བྱེ་བྲག་ངེས། །སེམས་ལས་བྱུང་བ་དགེ་བ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉོན་མོངས་ཉེ་ཉོན་མོངས། །ཚོར་བ་གསུམ་དང་དེ་མཚུངས་ལྡན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་སྒྲ་དོན་ནི། ཡུལ་སྣ་ཚོགས་ལ་ གསལ་བར་རིག་པས་འཇུག་པས་ན་འཇུག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་བྱའོ། །གཉིས་པ་གཞུང་གི་དོན་ལ་དང་པོ་ཀུན་གཞི་སྟོན་པ་ན་རང་གི་ཡུལ་དོན་ཙམ་དུ་རྣམ་པར་ཤེས་པས་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པའོ། ། 1-1136 སེམས་དང་ཡིད་གང་ཡིན་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ལྟར་གསུམ་ཀ་ཡང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །འདིར་མཛོད་ལས། སེམས་དང་ ཡིད་དང་རྣམ་ཤེས་ནི། །དོན་གཅིག་ཞེས་ཉན་ཐོས་སྡེ་པས་ཚོགས་དྲུག་གི་མིང་དུ་སྦྱོར་བ་དེ་ལྟར་ནི་བརྗོད་པར་མི་འདོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བ་རྣམས་ཀྱིས་རེས་འགའ་ནི། གསུམ་ པོ་འདི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཚོགས་བརྒྱད་ཆར་གྱི་སྤྱི་མིང་དུ་སྦྱོར་ལ་རེས་འགའ་ནི་གསུམ་པོ་ལ་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱོར་བ་ལས་ཕྱི་མ་འདི་གཟུང་ངོ་། །དེ་ལ་བག་ཆགས་སྣ་ཚོགས་བསགས་པས་ ན་སེམས་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ནི་སེམས་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །བག་ཆགས་ཀྱིས་བསྒོས་པ་ནི་གསུམ་པོ་དེ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་བཞག་པའོ། །ས་བོན་ཐམས་ཅད་པའི་ཀུན་གཞིར་ནི་ གྲངས་ཅན་རྣམས་གཙོ་བོར་ཡང་འདོད་པས་དེ་གཅད་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པོ་དེ་དག་གིས་བག་ཆགས་བསགས་པ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་བསགས་པའི་དོན་གྱིས་ན་སེམས་སུ་སྟོན་ ཏོ། །གཞན་རྣམས་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཡིད་ལ་དང་པོ་དོན་དམ་པའི་ཡིད་ནི་ངེས་ཚིག་དང་། དམིགས་པ་དང་། མཚུངས་ལྡན་དང་། འབྱུང་བའི་དུས་བཞིས་སྟོན་པ་ལས་དང་པོ་ནི་གང་དུས་རྟག་ཏུ་ང་བདག་ཏུ་རློམ་སེམས་པའི་བདག་ཉིད་ཅེས་བྱ་བས་སྟོན་ཅིང་། 1-1137 གཉིས་པ་ནི་ཀུན་གཞིའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གས
【現代漢語翻譯】 如同生起后能清晰地見到事物一樣。 1-1135 由於所依完全斷絕，導致識也斷絕的說法是不成立的，因為識不像色一樣不駐于境中。此外，這六識中的所有識，以三種分別的自性，即自性分別、能取所取二相或粗大的行相而運作時，一切都是有分別的。而以決定義和隨唸的兩種分別來說，只有意識是有分別的，五根識則不是。《俱舍論》中說：『以決定義和隨唸的分別，不會有非分別。這些都是意識的散亂，一切都是意識的憶念。』 這些意義在《三十頌》中說：『第三，六種境，所緣即是彼。善與非善皆非，遍行與別境。心所善與，如是煩惱近煩惱。三受及彼相應。』 第四，聲音的意義是：因為能清晰地認知各種境而運作，所以稱為『入的識』。 第二，關於論典的意義，首先在闡述阿賴耶識時，因為僅僅以自己的境義而進行識別，所以稱為『識』。 1-1136 所謂心、意是什麼，識也是什麼，意思是說，這三者都是識蘊的含義。《俱舍論》中說：『心、意和識，意義相同。』小乘部派將這三者作為六識的名稱來使用，但我們不贊同這種說法。然而，大乘行者有時將這三者作為八識的總稱，有時則依次對應使用，我們採用后一種說法。 其中，『因為積聚了各種習氣，所以是心』，這是在說明什麼是心。習氣所薰染，是指在這三者中安立了生起的能力。『一切種子的阿賴耶識』，因為數論派也認為阿賴耶識是自性，爲了破除這種觀點，所以說是『識』。 所謂這三者積聚了習氣，是指以積聚的意義來顯示心。其他的都已經解釋過了。 關於意，首先，勝義諦的意，以定義、所緣、相應和生起的時間四方面來闡述。首先，『總是執著我為自性』，這是在說明定義。 1-1137 第二，『阿賴耶』是在說明所緣。
【English Translation】 Just as seeing things clearly after they have arisen. 1-1135 It is not valid to say that consciousness also ceases because the support is completely severed, because consciousness, like form, does not abide in the object. Furthermore, when all six of these aggregates operate with the nature of the three discriminations—self-nature discrimination, the appearance of dualistic grasping, or coarse aspects—everything is with discrimination. However, with the two discriminations of ascertainment and recollection, only mental consciousness is with discrimination, not the five sense consciousnesses. As stated in the Treasury of Knowledge: 'With the discriminations of ascertainment and recollection, there is no non-discrimination. These are the distractions of mental wisdom, all are memories of the mind.' These meanings are stated in the Thirty Verses: 'Third, the six objects, whatever is the focus is that. Neither virtuous nor non-virtuous, pervasive and specific. Mental events are virtuous, likewise afflictions and near afflictions. The three feelings and their concomitants.' Fourth, the meaning of sound is: because it operates by clearly recognizing various objects, it is called 'entering consciousness'. Second, regarding the meaning of the text, first, in explaining the ālaya (kun gzhi, 阿賴耶), because it discriminates only with its own object meaning, it is called 'consciousness'. 1-1136 What is mind and what is intellect, that is also consciousness, meaning that all three are the meaning of the aggregate of consciousness. The Treasury of Knowledge states: 'Mind, intellect, and consciousness have the same meaning.' The Hearers' school uses these three as names for the six consciousnesses, but we do not approve of this. However, Mahayana practitioners sometimes use these three as a general term for all eight aggregates of consciousness, and sometimes apply them sequentially; we adopt the latter. Among them, 'because it accumulates various habitual tendencies, it is mind,' this is explaining what mind is. 'Impregnated by habitual tendencies' means establishing the capacity to generate these three. 'The ālaya of all seeds,' because the Samkhyas also consider the ālaya to be the primary element, to refute this view, it is said to be 'consciousness'. The statement that these three accumulate habitual tendencies means that it is shown as mind by the meaning of accumulation. The others have already been explained. Regarding intellect, first, the ultimate intellect is explained in terms of definition, object, concomitant, and time of arising. First, 'always clinging to self as self-nature' is explaining the definition. 1-1137 Second, 'ālaya' is explaining the object.
ུམ་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་བཞི་པོ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་བདག་སྨོས་པ་ནི་ལྟ་བ་ཙམ་དང་ཆགས་པ་ཙམ་དང་ང་རྒྱལ་ཙམ་དང་རྨོངས་ པ་ཙམ་བཅད་ནས་བདག་ཏུ་རྨོངས་པ་ལ་སོགས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ནི་དེ་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་ལམ་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ན་འདི་མི་འབྱུང་བ་ནི་དོན་དམ་པ་ཤེས་ པ་དང་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་གཉིས་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སློབ་པས་ནི་མ་སྤངས་པས་དེའི་འོག་ཏུ་ཀུན་གཞི་ལས་ཀྱང་འབྱུང་ངོ་། །འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ནི་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་བས་ཆེས་ཞི་ བས་དེ་འབྱུང་བ་དང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །མི་སློབ་པའི་ས་ལ་ནི་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་ང་སྦྱིན་པ་གཏོང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་སྦྱར་ བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཀུན་རྫོབ་པའི་ཡིད་ནི་གང་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་ཀའི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་ནི་ད་ལྟར་གྱི་རྟེན་བྱེད་པས་ཡིད་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། དྲུག་པོ་ འདས་མ་ཐག་པ་ཡི། །རྣམ་ཤེས་གང་ཡིན་དེ་ཡིད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1138 དེ་ཉིད་འཆད་པ་ནི་གནས་དང་དམིགས་པ་དང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་སྟོན་པ་ནི་མིག་ལ་བརྟེན་ཅིང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་གནས་སྟོན་ཏེ་ཡིད་ལ་བརྟེན་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ གྱི་ཡིད་དོ། །གཟུགས་ལ་དམིགས་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་དམིགས་པ་སྟོན་ཏེ་ཆོས་ལ་དམིགས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཐམས་ཅད་དོ། །སོ་སོར་རྣམ་པར་རིག་པ་ ཞེས་བྱ་བས་ནི་ངོ་བོ་སྟོན་ཏེ་ཡུལ་དེ་གཞན་དང་མ་འདྲེས་པར་ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟར་ན་གཟུགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དགུ་བཅུ་དང་། ཚོར་བའི་དབྱེ་བ་བཅུ་གཉིས་དང་། འདུ་ཤེས་ ཀྱི་དབྱེ་བ་བཅུ་གཉིས་དང་། འདུ་བྱེད་ཀྱི་དབྱེ་བ་བདུན་བཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་དབྱེ་བ་བརྒྱད་དེ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་བརྒྱ་དང་དགུ་བཅུ་རྩ་བཞིས་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་བཤད་ཟིན་ ཏོ།། །།གཉིས་པ་ཁམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ནི་ཁམས་ཀྱི་རྣམ་པར་གཞག་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །སྤྱིར་འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ནི་ཕུང་པོ་ལྔར་འདུས་ལ། འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཐམས་ ཅད་ནི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདུས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་ཕུང་པོ་ལས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་མེད་པས་ཕུང་པོ་རྣམས་ལས་དམིགས་ཀྱིས་བཏོན་ནས་ཁམས་རྣམ་པར་གཞག་ལ། 1-1139 ཁམས་རྣམས་ལས་དམིགས་ཀྱིས་བཏོན་ནས་སྐྱེ་མཆེད་རྣམ་པར་གཞག་གོ །དེ་ལ་ཁམས་ནི་ཕུང་པོ་གང་ལ་ཁམས་གང་རྣམ་པར་གཞག་བཤད་པ་དང་། ཕུང་པོས་མ་བསྡུས་པའི་འདུས་མ་བྱས་བཤད་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཉིད་ངོས་བཟུང་བ་དང་གསུམ་གྱིས་སྟོན་པ་ལས་དང་པོ་ལའང་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་
【現代漢語翻譯】 『愚昧』（藏文：མ་རིག་པ།）由四種煩惱（藏文：ཉོན་མོངས་པ་བཞི་པོ།）所指示，即執著于『我』（藏文：བདག་སྨོས་པ།），這僅僅是斷除了觀點、貪戀、我慢和無明，爲了顯示對『我』的愚昧等等。第四點由『也是』（藏文：དེ་ཡང་།）所指示，當道（藏文：ལམ།）顯現時，這種情況不會發生，因為證悟真諦（藏文：དོན་དམ་པ།）與執著于『我』是相違背的。對於有學道者（藏文：སློབ་པ།），由於尚未斷除，因此在阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི་།）中也會產生。滅盡定（藏文：འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་།）比無想定（藏文：འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་།）更為寂靜，因此與這種情況的發生是相違背的。在無學道（藏文：མི་སློབ་པའི་ས་།）的階段，因為已經斷除了。『善行』（藏文：དགེ་བ་།）等等，應理解為與『我行佈施』（藏文：ང་སྦྱིན་པ་གཏོང་།）等相關聯。 第二，世俗諦的意（藏文：ཡིད་།），由『任何』（藏文：གང་ཡང་།）所指示，六種識（藏文：རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་།）的每一個前一剎那都是現在這一剎那的所依，因此是意。《俱舍論》（藏文：མཛོད་།）中說：『六識前一剎那，任何識即是意。』 第三，關於識（藏文：རྣམ་པར་ཤེས་པ་།）的簡要說明是『什麼是識？』（藏文：རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན།） 詳細解釋它，通過處所、所緣和自性來指示，『依賴於眼』（藏文：མིག་ལ་བརྟེན་ཅིང་།）等等是說明處所，依賴於意（藏文：ཡིད་ལ་བརྟེན་པ་།）是指染污意（藏文：ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་།）。『以色為所緣』（藏文：གཟུགས་ལ་དམིགས་ནས།）等等是說明所緣，『以法為所緣』（藏文：ཆོས་ལ་དམིགས་།）是指一切有為法（藏文：འདུས་བྱས།）和無為法（藏文：འདུས་མ་བྱས།）。『個別地了別』（藏文：སོ་སོར་རྣམ་པར་རིག་པ་།）是說明自性，即對境與其他事物不混淆地進行區分。 如此，色的分類有九十種，受的分類有十二種，想的分類有十二種，行的分類有七十二種，識的分類有八種，總共有百九十四種分類，五蘊（藏文：ཕུང་པོ།）的分類已經解釋完畢。 第二，界的分類，由『什麼是界的分類？』（藏文：ཁམས་ཀྱི་རྣམ་པར་གཞག་པ་གང་ཞེ་ན།）所指示。一般來說，一切有為法都包含在五蘊中，而一切有為法和無為法都包含在界（藏文：ཁམས།）和處（藏文：སྐྱེ་མཆེད་།）中。其中，界和處的自性與蘊（藏文：ཕུང་པོ།）不同，因此從蘊中特別區分出來而建立界，從界中特別區分出來而建立處。其中，界是通過說明哪個蘊中建立了哪個界，以及說明未被蘊所包含的無為法，以及確定法界（藏文：ཆོས་ཀྱི་ཁམས་།）本身這三方面來指示的。首先是色蘊（藏文：གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་།）
【English Translation】 『Ignorance』 (Tibetan: མ་རིག་པ།) is indicated by the four afflictions (Tibetan: ཉོན་མོངས་པ་བཞི་པོ།), that is, clinging to 『self』 (Tibetan: བདག་སྨོས་པ།), which is merely cutting off views, attachment, pride, and ignorance, in order to show ignorance of 『self』 and so on. The fourth point is indicated by 『also』 (Tibetan: དེ་ཡང་།), when the path (Tibetan: ལམ།) becomes manifest, this does not occur, because realizing the ultimate truth (Tibetan: དོན་དམ་པ།) and clinging to 『self』 are contradictory. For the learner (Tibetan: སློབ་པ།), since it has not been abandoned, it will also arise from the alaya consciousness (Tibetan: ཀུན་གཞི་།). Cessation attainment (Tibetan: འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་།) is more peaceful than the non-conceptual attainment (Tibetan: འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་།), so it is contradictory to this occurrence. In the stage of the non-learner (Tibetan: མི་སློབ་པའི་ས་།), because it has been abandoned. 『Virtue』 (Tibetan: དགེ་བ་།) and so on, should be understood as being associated with 『I give alms』 (Tibetan: ང་སྦྱིན་པ་གཏོང་།) and so on. Second, the mind of conventional truth (Tibetan: ཡིད་།), is indicated by 『any』 (Tibetan: གང་ཡང་།), the previous moment of each of the six consciousnesses (Tibetan: རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་།) is the basis of the present moment, so it is mind. As it says in the Abhidharmakosha (Tibetan: མཛོད་།): 『The immediately preceding moment of the six consciousnesses, whatever consciousness is, that is mind.』 Third, the brief explanation of consciousness (Tibetan: རྣམ་པར་ཤེས་པ་།) is 『What is consciousness?』 (Tibetan: རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཞེ་ན།) Explaining it in detail, indicating it through location, object, and nature, 『depending on the eye』 (Tibetan: མིག་ལ་བརྟེན་ཅིང་།) and so on indicates the location, depending on the mind (Tibetan: ཡིད་ལ་བརྟེན་པ་།) refers to the afflicted mind (Tibetan: ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་།). 『Focusing on form』 (Tibetan: གཟུགས་ལ་དམིགས་ནས།) and so on indicates the object, 『focusing on dharma』 (Tibetan: ཆོས་ལ་དམིགས་།) refers to all conditioned (Tibetan: འདུས་བྱས།) and unconditioned (Tibetan: འདུས་མ་བྱས།) phenomena. 『Individually distinguishing』 (Tibetan: སོ་སོར་རྣམ་པར་རིག་པ་།) indicates the nature, that is, distinguishing the object without confusing it with other things. Thus, there are ninety types of form, twelve types of feeling, twelve types of perception, seventy-two types of mental formations, and eight types of consciousness, totaling one hundred and ninety-four types of classifications. The classification of the five aggregates (Tibetan: ཕུང་པོ།) has been explained. Second, the classification of elements, indicated by 『What is the classification of elements?』 (Tibetan: ཁམས་ཀྱི་རྣམ་པར་གཞག་པ་གང་ཞེ་ན།). In general, all conditioned phenomena are included in the five aggregates, and all conditioned and unconditioned phenomena are included in the elements (Tibetan: ཁམས།) and sources (Tibetan: སྐྱེ་མཆེད་།). Among them, the nature of the elements and sources is different from the aggregates (Tibetan: ཕུང་པོ།), so the elements are specifically distinguished from the aggregates and established, and the sources are specifically distinguished from the elements and established. Among them, the elements are indicated by explaining which element is established in which aggregate, and by explaining the unconditioned phenomena that are not included in the aggregates, and by identifying the dharma element (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་ཁམས་།) itself. First is the form aggregate (Tibetan: གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་།)
པོ་ལ་ཁམས་གང་གཞག་པ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཁམས་བཅུ་སྟེ་ཞེས་བྱ་ བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། དབང་དོན་དེ་དག་ཁོ་ན་ལ། སྐྱེ་མཆེད་དང་ནི་ཁམས་བཅུར་འདོད་ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་ཏེ་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ལ་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་གཉིས་ཀྱི་འདུས་བྱས་དང་གཟུགས་ཅན་དང་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་གཉིས་ཀྱི་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ནི་གཟུགས་ ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟར་ན་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོས་ནི་ཁམས་ཕྱེད་དང་བཅས་པའི་བཅུ་བསྡུས་སོ། །ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཡིན་པས་ནི་ཕུང་པོ་གསུམ་གྱིས་ ཁམས་ཕྱེད་བསྡུས་སོ་ཞེས་སྟོན་ཏེ་མཛོད་ལས། དེ་གསུམ་རྣམ་རིག་བྱེད་མིན་དང་། །འདུས་མ་བྱས་རྣམས་བཅས་པ་ནི། །ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་ཞེས་བྱ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཕུང་པོ་གཅིག་གིས་ཁམས་བདུན་བསྡུས་པར་སྟོན་ཏེ་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་ནི་ཡིད་ཤེས་ད་ལྟར་བ་ཡིན་ལ། 1-1140 ཡིད་ཀྱི་ཁམས་ནི་ཉོན་ཡིད་དམ་སྔར་བསྟན་པའི་ཡིད་ཀུན་རྫོབ་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལྔ་དབང་པོ་ལྔའི་རྟེན་དང་བཅས་པ་དེ་ལྟར་དྲུག་པ་ལའང་རྟེན་ཡོད་པར་ བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཁམས་སུ་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། དྲུག་པའི་རྟེན་ནི་རབ་བསྒྲུབ་ཕྱིར། །ཁམས་ནི་བཅོ་བརྒྱད་དག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་ཉིད་མཛོད་ལས། རྣམ་ཤེས་སོ་སོར་རྣམ་ རིག་པ། །ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱང་དེ་ཡིན། །ཁམས་བདུན་དག་ཏུའང་འདོད་པ་སྟེ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་དང་ཡིད། ཅེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་འདུས་མ་བྱས་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་དབྱེ་བ་ནི་ཁམས་ རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ། དེ་ལ་འདུས་མ་བྱས་ཕུང་པོར་འདུས་པ་ནི་ཕུང་པོ་ལྔའི་མཚན་ཉིད་མེད་ཅིང་ཕུང་པོ་དྲུག་པར་ཡང་མི་རུང་སྟེ་དེ་ལ་ཆ་མེད་པས་ཆ་ དུ་མ་སྤུངས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། ཕུང་པོ་དག་ཏུ་འདུས་མ་བྱས། །དོན་དུ་མི་རུང་ཕྱིར་མ་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདུས་མ་བྱས་ཞེས་བྱ་བ་ ནི་གང་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱི་འདུས་ནས་མ་བྱས་པའོ། །དངོས་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དོན་བྱེད་ནུས་པ་མ་ཡིན་གྱི་སྒྲོ་མ་བཏགས་པ་ལ་བརྗོད་དོ། །དེ་ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་རྣམ་པ་གསུམ་ནི་ཆོས་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་པ་ཡིན་གྱི་རང་གི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1141 གཉིས་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་ཆོས་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་ངོ་བོ་དང་རྣམ་གྲངས་དང་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་དོན་བསྟན་པ་གསུམ་ལས་ད
【現代漢語翻譯】 至於如何安置界（khams），即是說，色蘊（gzugs kyi phung po，form aggregate）是什麼，那就是十二處（skye mched，sources）等所顯示的。如《俱舍論》（mdzod）所說：『根與境唯爾，立為處及十二界。』 也就是說，法界（chos kyi khams，dharma realm）的一部分也是色蘊。這表明，法界包括有為法（'dus byas，conditioned phenomena）和無為法（'dus ma byas，unconditioned phenomena）兩種，而有為法又包括有色（gzugs can，with form）和無色（gzugs can ma yin pa，without form）兩種，其中的有色法就是色蘊。這樣，色蘊就包含了十二界的一半。受（tshor ba，feeling）、想（'du shes，perception）和行（'du byed，formation）這三個蘊是法界的一部分，因此，這三個蘊包含了十二界的一半。如《俱舍論》所說：『彼三非表色，及無為合說，名為法處界。』 這就是所說的。至於識蘊（rnam par shes pa'i phung po，consciousness aggregate）是什麼，這表明一個蘊包含了七界，即意識界（yid kyi rnam par shes pa'i khams，mind consciousness realm）是現在的意識，意界（yid kyi khams，mind realm）是染污意（nyon yid）或之前所說的世俗意（kun rdzob pa）。 之所以這樣安立，是因為要表明，就像五種識（rnam par shes pa lnga，five consciousnesses）依賴於五根（dbang po lnga，five faculties）一樣，第六識（drug pa，sixth consciousness）也有所依賴，所以才安立為界。如《俱舍論》所說：『為成第六依，故界成十八。』 這就是所說的。同樣的道理，《俱舍論》中說：『各別了別識，即是意處界，亦說為七界，六識及與意。』 第二，解釋無為法（'dus ma byas bshad pa），首先是分類，由『界中的』（khams rnams kyi nang nas）來表示。其中，無為法不能歸入五蘊（phung po lnga，five aggregates），也不能成為第六蘊，因為它沒有組成部分，不具備『由多個部分組成』的特徵。如《俱舍論》所說：『無為非蘊攝，無用故不說。』 這就是所說的。『無為』（'dus ma byas）是指不由原因和條件聚合而成的。『事物』（dngos po）是指不具備作用能力，只是假立的概念。其中，三種真如（de bzhin nyid rnam pa gsum，three suchness）是從所依的角度來說是不同的，但從自性的角度來說並非如此，因為真如是無自性的。 第二，各個的定義，對於善法（chos dge ba，virtuous dharmas）的真如，有本體（ngo bo，essence）、名稱（rnam grangs，name）和名稱的含義（rnam grangs kyi don，meaning of the name）這三個方面。
【English Translation】 As for how to place the realms (khams), it is said that whatever the aggregate of form (gzugs kyi phung po, form aggregate) is, that is what the twelve sources (skye mched, sources) and so on show. As the Treasury of Knowledge (mdzod) says: 'Roots and objects are only these, established as sources and twelve realms.' That is to say, one aspect of the dharma realm (chos kyi khams, dharma realm) is also the aggregate of form. This shows that the dharma realm includes both conditioned phenomena ('dus byas, conditioned phenomena) and unconditioned phenomena ('dus ma byas, unconditioned phenomena), and conditioned phenomena include both form (gzugs can, with form) and formless (gzugs can ma yin pa, without form), of which form is the aggregate of form. Thus, the aggregate of form includes half of the twelve realms. Feeling (tshor ba, feeling), perception ('du shes, perception), and formation ('du byed, formation), these three aggregates are one aspect of the dharma realm, so these three aggregates include half of the realms. As the Treasury of Knowledge says: 'These three are non-manifesting form, and together with the unconditioned, are called the dharma source and realm.' This is what is said. As for what the aggregate of consciousness (rnam par shes pa'i phung po, consciousness aggregate) is, this shows that one aggregate includes seven realms, that is, the realm of mind consciousness (yid kyi rnam par shes pa'i khams, mind consciousness realm) is the present consciousness, and the mind realm (yid kyi khams, mind realm) is the afflicted mind (nyon yid) or the conventional mind (kun rdzob pa) mentioned earlier. The reason for establishing it in this way is to show that just as the five consciousnesses (rnam par shes pa lnga, five consciousnesses) rely on the five faculties (dbang po lnga, five faculties), so too does the sixth consciousness (drug pa, sixth consciousness) have a basis, and that is why it is established as a realm. As the Treasury of Knowledge says: 'To establish the sixth basis, therefore the realms are considered to be eighteen.' This is what is said. For the same reason, the Treasury of Knowledge says: 'Each distinct consciousness is also the source and realm of mind, and is also said to be seven realms: the six consciousnesses and the mind.' Second, explaining the unconditioned ( 'dus ma byas bshad pa), first is the classification, indicated by 'among the realms' (khams rnams kyi nang nas). Among them, the unconditioned cannot be included in the five aggregates (phung po lnga, five aggregates), nor can it become the sixth aggregate, because it has no parts and does not have the characteristic of 'being composed of multiple parts.' As the Treasury of Knowledge says: 'The unconditioned is not included in the aggregates, because it is useless, it is not explained.' This is what is said. 'Unconditioned' ('dus ma byas) means not made by the aggregation of causes and conditions. 'Thing' (dngos po) means not capable of performing a function, but only a conceptual designation. Among them, the three suchnesses (de bzhin nyid rnam pa gsum, three suchness) are different from the perspective of the object, but not from the perspective of their own nature, because suchness is without self-nature. Second, the definition of each, for the suchness of virtuous dharmas (chos dge ba, virtuous dharmas), there are three aspects: essence (ngo bo, essence), name (rnam grangs, name), and the meaning of the name (rnam grangs kyi don, meaning of the name).
ང་པོ་ནི་ཆོས་ཅན་དགེ་བ་ལ་ཡོད་པའི་ བདག་མེད་པ་རྣམ་པ་གཉིས་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པ་ནི་བདག་གི་མཚན་ཉིད་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་ནི་དབུ་མ་པ་ རྣམས་ལྟར་ན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། སེམས་ཙམ་པ་རྣམས་ལྟར་ན་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་ ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་ཏེ་གཞན་དུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་རྟག་ཏུ་དངོས་པོ་རྣམས་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་གནས་པ་སྟེ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་བྱོན་ཡང་རུང་མ་བྱོན་ ཡང་རུང་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་འདི་ནི་གནས་པ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་རྒྱུ་བ་ནི་དེ་ལ་དམིགས་པས་རྒྱུད་ཉོན་མོངས་པས་སྟོངས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །མཚན་མ་ནི་གཟུགས་ནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་གྱི་སྤྲོས་པ་སྟེ་ཞི་བ་ནི་མེད་པའོ། །རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མེད་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་དམིགས་པ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། ། 1-1142 འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱིས་དོན་དུ་གཉེར་བྱ་དམ་པ་ཡིན་པས་དོན་དམ་པ་སྟེ། དེའི་ཡུལ་ཡིན་པས་ན་དོན་དམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །འཕགས་པའི་ཆོས་ནི་སྤངས་རྟོགས་ཏེ་དེའི་རྒྱུ་ ཡིན་པ་ནི་དེ་ལ་དམིགས་པས་དེ་དག་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ་འདིར་དབྱིངས་ཀྱི་དོན་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་གཉིས་པོ་དེ་དང་འདྲ་བར་སྟོན་པ་ནི་ཆོས་དགེ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ངོ་བོ་དང་རྣམ་གྲངས་དང་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་དོན་ཏེ་གསུམ་གསུམ་གྱིས་བཤད་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དོན་དེ་དག་དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་ པར་འབྱེད་པ་ལས། སྟོང་པ་ཉིད་ནི་མདོར་བསྡུ་ན། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡང་དག་མཐའ། །མཚན་མ་མེད་དང་དོན་དམ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །གཞན་མིན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ཡིན། །དེ་ འགགས་འཕགས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་དང་། །འཕགས་པའི་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུའི་ཕྱིར། །རྣམ་གྲངས་དོན་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཆོས་ཅན་གསུམ་པོ་དེ་དག་དྲི་མ་དང་བཅས་པའི་ཚེ་ཀུན་ནས་ ཉོན་མོངས་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དེ་དང་བྲལ་བའི་ཚེ་རྣམ་པར་དག་པའི་སྟོང་ཉིད་ཅེས་བྱའོ། །དེས་སྟོང་ཉིད་མི་རྟག་པར་འགྱུར་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་བའི་ཕྱིར་ཏེ་དཔེར་ན་ཆུ་དྭངས་པ་དང་གསེར་གྱི་དྲི་མ་དག་པ་དང་ནམ་མཁའ་སྤྲིན་གྱིས་དག་པའི་ཚེའང་དེ་དག་གི་རང་བཞིན་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-1143 དེ་སྐད་དུའང་དེ་ཉིད་ལས། ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་དག དེ་ནི་དྲི་བཅས་དྲི་མ་མེད། ཆུ་ཁམས་གསེར་
【現代漢語翻譯】 第一，有法，在善法中，有兩種無我，即人無我和法無我。其中，人無我是指遠離了具有常、一、自主特性的『我』。法無我，按照中觀宗的觀點，如同幻象；按照唯識宗的觀點，則是遠離了能取和所取二者。 第二，是空性等五種。 第三，通過『為何』等問題來闡釋。不變異是指事物恒常安住于真如之中。如《勝鬘經》所說：『如來出世與不出世，諸法法性恒常安住。』不被煩惱所染污，是因為緣於此（空性），能使相續中的煩惱空盡。相是指從色法到菩提之間的戲論，寂滅是指沒有這些戲論。不顛倒的無分別對境，即是常等，這是對詞語的修飾。 聖者的智慧是修行者所追求的至高目標，因此是勝義諦。由於它是勝義諦的對境，所以稱為勝義諦。聖者的法是斷證，是斷證之因，因為緣於此（法性），能生起斷證。此處，法界之義是因。宣說這兩種法與此相似，即是『諸善法』。『應如是觀』是指體性、分類和分類之義，應以三者來解釋。 關於這些意義，《辨中邊論》中總結道：『空性略而言，即是真如與勝義，無相與勝義，以及法界之異名。非異非顛倒，彼滅是聖者之行境，為聖者之法之因，是為次第之異名。』 如此，這三種有法，在有垢染時，稱為雜染空性；遠離垢染時，稱為清凈空性。因此，空性並非變得無常，而是遠離了突發性的垢染，並非自身的體性發生改變。例如，水變得清澈，黃金去除雜質，天空撥雲見日，這些都不會改變其本性。 正如《寶積經》所說：『雜染與清凈，即是有垢與無垢，水界、黃金、虛空之比喻。』
【English Translation】 First, the entities, within virtuous dharmas, there are two kinds of selflessness: the selflessness of persons and the selflessness of phenomena. Among them, the selflessness of persons is emptiness of a 'self' characterized by permanence, singularity, and autonomy. The selflessness of phenomena, according to the Madhyamikas (Middle Way School), is like an illusion; according to the Cittamatrins (Mind-Only School), it is emptiness of the dualistic grasping of subject and object. Second, there are the five: emptiness and so forth. Third, it is shown by 'why' and so on, that which does not change is the constant abiding of all things in suchness; as it appears in the 'Queen of Victory' (Śrīmālādevī Siṃhanāda Sūtra): 'Whether the Tathāgatas appear or do not appear, this dharma-nature of dharmas remains.' Not being afflicted by defilements is because, by focusing on it, the continuum is emptied of defilements. Characteristics are the elaborations from form to enlightenment, and peace is the absence thereof. The non-conceptual object that is free from the inversions of permanence and so forth is a way of arranging the words. The noble wisdom is the supreme goal to be pursued by individuals, therefore it is the ultimate truth; because it is the object of that, it is called the ultimate truth. The noble dharma is abandonment and realization, and it is the cause of that, because by focusing on it, those arise; here, the meaning of the element (dhatu) is the cause. Showing that the two dharmas are similar to that is 'of virtuous dharmas'; 'to be viewed in that way' means essence, categories, and the meaning of categories, which is to be explained by threes. Regarding those meanings, in the 'Distinguishing the Middle from the Extremes' (Madhyāntavibhāga), it is summarized: 'Emptiness, in brief, is suchness and the ultimate end, signlessness and the ultimate meaning, and the element of dharma is a category. Not other, not inverted, its cessation is the realm of the noble ones, for the cause of the noble dharma, it is a category of meaning in order.' Thus, those three entities, when with impurities, are called the emptiness of complete affliction; when separated from that, they are called the emptiness of complete purity. Therefore, emptiness does not become impermanent, but is separated from adventitious impurities, and its own nature does not change; for example, when water becomes clear, gold is purified of impurities, and the sky is cleared of clouds, the nature of those does not change. As it is said in that very text: 'Afflicted and purified, that is with impurities and without impurities, the analogy of the water element, gold, and space.'
དང་ནམ་མཁའ་རྣམས། །དག་པ་བཞིན་དུ་དག་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ནམ་ མཁའ་སྟོང་པ་ན་གཟུགས་མེད་པས་ནི་རྒྱན་དང་སྣང་བ་དང་བུ་ག་ནམ་མཁའ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གོ་འབྱེད་པ་ནི་བརྐྱང་བསྐུམ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་ཐམས་ཅད་ལ་ཐོགས་ པར་མི་བྱེད་ཅིང་སྐབས་འབྱེད་པའོ། །འདི་ནི་ངོ་བོར་གྲུབ་པ་མེད་ཀྱི་ཡིད་ཤེས་ཙམ་གྱི་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །སོ་སོར་བརྟགས་པ་ནི་མ་འདྲེས་པར་རྟོག་པ་སྟེ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་ཕྱི་ ནས་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པའོ། །དེ་མ་ཡིན་པའི་འགོག་པ་ནི་དེས་མ་བཀག་པའི་འགོག་པའོ། །གང་འགོག་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྐྱེན་རྣམས་མ་ཚང་བས་འདུས་བྱས་རྣམས་རེ་ཤིག་མ་ སྐྱེས་པའོ། །འབྲལ་བ་མ་ཡིན་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ས་བོན་མ་སྤངས་པས་རེ་ཤིག་ཆད་ཡང་རྐྱེན་ཚང་བའི་ཚེ་ཡང་དེ་དང་རིགས་འདྲ་བ་འབྱུང་བ་སྟེ་དམིགས་རྐྱེན་མ་ཚང་བ་ན་འདོད་ ཆགས་ལ་སོགས་པ་ལོག་པ་བཞིན་ནོ། །འདིས་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་པའི་འགོག་པ་ལས་འབྱེད་པར་བྱེད་དོ། །བརྟགས་པ་དང་གཞལ་བ་དང་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་དང་ཤེས་རབ་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དོན་གཅིག་སྟེ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་ལ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་འབྱེད་པར་བྱེད་པ་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཁྱད་པར་རོ། ། 1-1144 དེས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་འགོག་པ་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་པས་འགོག་པའོ། །འདི་དང་སྔ་མ་གཉིས་ཀ་བར་གྱི་སྒྲ་མི་མངོན་བའི་བསྡུ་བ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ་བ་ལང་གི་འདྲེན་པའི་ཤིང་རྟ་ལ་ བ་ལང་གི་ཤིང་རྟ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། གང་འགོག་ལ་དེ་ནི་འབྲལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཤེས་རབ་དེས་ས་བོན་རྩ་བ་ནས་བཏོན་པས་ཡང་མི་འབྱུང་བ་སྟེ་འདིས་ནི་སྙོམས་འཇུག་ གསུམ་དང་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་ཏེ་འགོག་པ་གཞན་བཞི་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། དེ་ལ་ནམ་མཁའ་མི་སྒྲིབ་པ། །སོ་སོར་བརྟགས་པས་འགོག་པ་གང་། །བྲལ་བའོ་སོ་སོ་སོ་སོ་ ཡིན། །སྐྱེ་ལ་གཏན་དུ་གེགས་བྱེད་པ། །འགོག་གཞན་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་པས། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། དེ་ལ་ཟག་མེད་བཀག་པའི་འགོག་པ་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་མིན་ཁོ་ནས་འཐོབ་སྟེ་ཟག་མེད་ནི་ཟག་མེད་ ཀྱི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་དགག་ཏུ་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟག་བཅས་བཀག་པའི་འགོག་པ་ནི་གཉིས་ཀས་འཐོབ་སྟེ་འགལ་ཟླ་གྲུབ་པའི་རྒྱུ་ཁེགས་ན་ཁེགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འགོག་པ་དེ་དག་འགལ་ ཟླ་གྲུབ་པ་དང་རྒྱུ་ཁེགས་པ་ལ་རག་ལས་ན་འདུས་བྱས་དང་། མ་ལས་ན་ཐམས་ཅད་དུ་འགོག་པ་དེ་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་དག་དེ་ལ་ལྟོས་ཡང་དེས་མ་བསྐྱེད་པས་འདུས་བྱས་སུ་མི་འགྱུར་ཏེ་དཔེར་ན་གྲང་རེག་དང་དུ་བ་མེད་པ་མེ་ཡོད་མེད་ལ་རག་ལས་ཀྱང་མེད་དགག་ནི་འདུས་མ་བྱས་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1145 དགེ་རྒྱས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ལ་གོང་མའི་མ་བྲལ་བ་ནི
【現代漢語翻譯】 並且如同虛空一般清凈。』這是經文里所說的。虛空是空性的，因為沒有色法，所以沒有裝飾、顯現和孔隙，虛空能消除這些。能開解一切作用，對於伸展、收縮等一切色法都不造成阻礙，並且能開闢空間。這在本體上是無自性的，只是意識的對境。個別觀察是指不混雜地進行辨別，即從常等法中辨別出無常等法。非為彼所斷之斷滅是指不由它所阻止的斷滅。所謂『斷滅』，是指因緣不具足，有為法暫時不生起。所謂『非離散』，是指種子未捨棄，暫時斷絕，但因緣具足時，仍會產生同類事物，如同目標條件不具足時，貪慾等煩惱會止息一樣。這能區分個別觀察之斷滅。 辨別、衡量、區分和智慧，這些意義相同，是指聖者對四聖諦進行無常等辨別，是不間斷道所包含的智慧的殊勝之處。 由彼所獲得之斷滅，是指由個別觀察所獲得的斷滅。這和前面所說的，都是用不明顯的『和』字來連線，如同把『牛的運載工具』稱為『牛車』一樣。所謂『斷滅即是分離』，是指以智慧將種子從根本上斷除，使其不再產生，這能排除三種等持和非個別觀察之斷滅等其他四種斷滅。關於這些意義，《俱舍論》中說：『彼中虛空無遮障，由各別擇滅是斷，離系各別各別性，于生永作障礙事，余滅由非擇滅得。』 其中，無漏斷滅的斷滅只能通過非個別觀察獲得，因為無漏的智慧不希望被無漏的智慧所否定。有漏斷滅的斷滅可以通過兩者獲得，因為對立面成立的因被阻止了，所以就被阻止了。如果這些斷滅依賴於對立面的成立和原因的阻止，那麼就會成為有為法。如果不是這樣，那麼所有的斷滅都會發生。如果這樣問，那麼，它們依賴於它，但不是由它所產生，所以不會成為有為法，例如，寒冷和無煙依賴於火的有無，但無是無為法。 德增（Dge-rgyas）的欲貪和上界的未離貪。
【English Translation】 And like the sky, may they be pure.' This is what is said in the scriptures. The sky is empty because there is no form, so there is no decoration, appearance, or gap, and the sky can eliminate these. It can unravel all functions, and does not hinder all forms such as stretching and contracting, and can open up space. This is without inherent existence in its essence, but is merely an object of consciousness. Individual examination refers to distinguishing without mixing, that is, distinguishing impermanence and so on from permanence and other dharmas. Cessation that is not prevented by it refers to cessation that is not prevented by it. The so-called 'cessation' refers to the fact that the conditions are not complete, and conditioned dharmas do not arise temporarily. The so-called 'non-separation' means that the seed is not abandoned, and it is temporarily cut off, but when the conditions are complete, similar things will still arise, just as greed and other afflictions will cease when the target conditions are not complete. This distinguishes the cessation of individual examination. Discernment, measurement, distinction, and wisdom, these have the same meaning, referring to the fact that the noble ones distinguish impermanence and so on in the Four Noble Truths, which is the excellence of wisdom contained in the uninterrupted path. The cessation to be attained by it refers to the cessation attained by individual examination. This and what was said earlier are connected by the inconspicuous word 'and', just as calling 'the vehicle of the ox' as 'ox cart'. The so-called 'cessation is separation' means that wisdom cuts off the seed from the root, so that it no longer arises, which can exclude the three samadhis and non-individual examination cessation and other four cessations. Regarding these meanings, the Abhidharmakośa says: 'In it, the sky is unobstructed, cessation by individual examination is cut off, separation is individual, individual nature, it always hinders birth, other cessation is obtained by non-individual examination.' Among them, the cessation of uncontaminated cessation can only be obtained through non-individual examination, because the uncontaminated wisdom does not want to be negated by the uncontaminated wisdom. The cessation of contaminated cessation can be obtained through both, because the cause of the establishment of the opposite is prevented, so it is prevented. If these cessations depend on the establishment of the opposite and the prevention of the cause, then they will become conditioned dharmas. If not, then all cessations will occur. If you ask this, then, they depend on it, but are not produced by it, so they will not become conditioned dharmas, for example, cold and smokelessness depend on the presence or absence of fire, but non-existence is unconditioned. Dge-rgyas's desire and the upper realms' non-separation from desire.
་གསུམ་པ་ལ་བྲལ་ནས་བཞི་པ་ཐོབ་པ་སྟེ་དེའི་བདེ་སྡུག་བཀག་པ་ལ་མི་གཡོ་བ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །འདིར་བསམ་གཏན་གསུམ་ པ་མན་ཆད་བདེ་སྡུག་འགོག་པ་དང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ལ་བདེ་བ་འགོག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་དུ་མ་ཡོད་མོད་ཀྱི་དེ་དག་མི་གཡོ་བར་མི་འཆད་པར་འདི་ཁོ་ན་འཆད་ པ་དེ་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ནི་ལུས་སེམས་འགྱུར་བར་བྱེད་པའི་ཚོར་བས་མི་གཡོ་བའི་བསམ་གཏན་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་ནི་གྲོལ་བའི་ཕྱིར། །བཞི་པ་གཡོ་བ་མེད་ པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལ་སྤང་བྱ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་དེའི་གནས་ཚོར་བ་གཉིས་ལས་དང་པོ་སྤངས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ ནས་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་པའི་འགོག་པ་བསྟན་ཏོ། །ཚོར་བ་ལའང་ལུས་སེམས་འགྱུར་བར་བྱེད་པའི་བདེ་སྡུག་དང་མི་བྱེད་པའི་བཏང་སྙོམས་གཉིས་ལས་དང་པོ་སྤངས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་མི་གཡོ་བ་ དང་གཉིས་པ་སྤངས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་འགོག་པ་བསྟན་ཏོ། །འགོག་པ་སྔར་འདུས་བྱས་ཕུང་པོར་བཤད་པ་ནི་དེ་གཉིས་བཀག་པའི་ཀུན་གཞིའི་ཆ་བཟུང་ནས་བཤད་ལ། འདིར་འདུས་མ་བྱས་སུ་བཤད་པ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་བཀག་པའི་མ་བཟུང་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད་དོ། ། 1-1146 གསུམ་པ་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཉིད་ངོས་གཟུང་བ་ནི། གཟུགས་རྣམ་པ་ལྔ་གང་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་སོ། །བཅུ་དྲུག་པོ་འདི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་ པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཁོ་ནའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ནི། སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་མིག་གི་སྐྱེ་མཆེད་དང་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པར་འདོན་ པ་བསྒྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་མིག་དང་རྣ་བ་དང་སྣའི་བུ་ག་ནི་གཉིས་གཉིས་ཡོད་པས་ཁམས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཅོ་ལྔར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་མཛོད་ལས། མིག་ལ་སོགས་པ་གཉིས་མོད་ཀྱི། །རིགས་དང་སྤྱོད་ཡུལ་རྣམ་པར་ཤེས། །འདྲ་བའི་ཕྱིར་ན་ཁམས་གཅིག་ཉིད། །མཛེས་བྱའི་ཕྱིར་ན་གཉིས་བྱུང་ངོ་། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་ དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་གི་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་རྒྱས་པ་ནི་འདུས་མ་བྱས་བརྒྱད་དེ་ཉིས་བརྒྱ་དང་གཉིས་སུ་གནས་སོ། ། ༈ དོན་བསྡུ་བ་དང་། ཞར་ལས་བྱུང་བ་བཤད་པ། དེ་ལྟར་རྣམ་གཞག་རྒྱས་པར་བཤད་ནས་གཉིས་པ་དོན་བསྡུ་བ་ནི། ཆོས་གསུམ་གྱི་རྣམ་གཞག་དེ་ལྟར་གནས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེ་དག་བསྡུ་ན་ཆོས་གསུམ་དུ་འགྱུར་བ་ནི་ཁམས་གཟུགས་ཅན་བཅུ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོར་འདུས་ལ་ཚོར་བ་དང་། 1-1147 འདུ་ཤེས་དང་། འདུ་བྱེད་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་དང་། འདུས་མ་བྱས་རྣམ
【現代漢語翻譯】 第三禪定斷除苦樂感受，獲得第四禪定，對苦樂的阻斷達到不動搖的境界。此處，第三禪定以下斷除苦樂，以及地獄眾生斷除快樂等有多種情況，但此處只講不動搖，是因為第四禪定顯示了身心因感受而達到不動搖的禪定。《俱舍論》中說：『因脫離八種過患，第四禪定是無動搖的。』正如經文所說。關於滅盡定（འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པ་），前面已經講過了。其中，所要斷除的是煩惱和煩惱的處所——感受。首先，就斷除煩惱而言，顯示了分別簡擇滅。對於感受，有身心所感受的苦樂和非身心所感受的舍受兩種。首先，就斷除苦樂而言，是不動搖；就斷除舍受而言，是滅盡定。之前將滅盡定說成是有為法，是因為它包含了滅盡二者的俱生部分。而此處說成是無為法，是因為它不包含滅盡心和心所的俱生部分，所以沒有矛盾。 第三，認識法界自性，即所謂的五種色，也就是法處所攝之色。這十六種是法界和法處，因為它們僅僅是意識的對境。第三，施設處所，即通過『處所』一詞來表示，例如眼處和色處等。如果眼睛、耳朵和鼻孔各有兩處，那麼不是就變成了二十一個界和十五個處了嗎？不會的。《俱舍論》中說：『眼等雖有二，但種類和行境相同，所以是一個界，爲了美觀才出現兩個。』正如經文所說。這樣，關於蘊、界、處的施設的詳細分類，無為法有八種，總共有二百零二種。 總結意義和解釋相關內容：如上詳細解釋之後，第二是總結意義：通過『三法的施設就是這樣安住的』來表示，如果將它們歸納起來，就變成了三種法，即十種色界歸於色蘊，以及受、想、行、法處所攝之色和無為法等。
【English Translation】 The third dhyana (བསམ་གཏན) abandons the feelings of suffering and happiness, and attains the fourth dhyana, where the obstruction of suffering and happiness reaches a state of immovability. Here, there are various situations such as the abandonment of suffering and happiness below the third dhyana, and the abandonment of happiness for hell beings, etc. However, only immovability is discussed here because the fourth dhyana shows the dhyana of body and mind reaching immovability due to feelings. The Abhidharmakośa says: 'Because of being freed from eight faults, the fourth dhyana is immovable.' Just as the scripture says. Regarding the cessation of perception and feeling (འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་འགོག་པ་), it has been discussed before. Among them, what needs to be abandoned are afflictions and the place of afflictions—feelings. First, in terms of abandoning afflictions, the discriminative cessation is shown. Regarding feelings, there are two types: the suffering and happiness felt by body and mind, and the equanimity that is not felt by body and mind. First, in terms of abandoning suffering and happiness, it is immovability; in terms of abandoning equanimity, it is cessation. Previously, the cessation was described as conditioned phenomena because it included the co-emergent part of ceasing the two. Here, it is described as unconditioned phenomena because it does not include the co-emergent part of ceasing mind and mental factors, so there is no contradiction. Third, recognizing the nature of the dharma realm, which is the so-called five types of form, that is, the form included in the dharma-ayatana. These sixteen are the dharma realm and dharma-ayatana because they are merely the objects of consciousness. Third, the establishment of places, which is expressed by the word 'place,' such as the eye-ayatana and the form-ayatana, etc. If the eyes, ears, and nostrils each have two places, wouldn't that become twenty-one realms and fifteen ayatanas? No, it wouldn't. The Abhidharmakośa says: 'Although there are two eyes, etc., the types and realms of activity are the same, so it is one realm; two appear for the sake of beauty.' Just as the scripture says. Thus, regarding the detailed classification of the establishment of skandhas, dhatus, and ayatanas, there are eight types of unconditioned phenomena, totaling two hundred and two types. Summarizing the meaning and explaining related content: After the detailed explanation above, the second is to summarize the meaning: It is expressed by 'the establishment of the three dharmas is just like this abiding.' If they are summarized, they become three dharmas, that is, the ten form-dhatus are included in the form skandha, as well as feeling, perception, volition, form included in the dharma-ayatana, and unconditioned phenomena, etc.
ས་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱིས་བསྡུས་ཤིང་། སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ནི་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། ཕུང་པོ་དང་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། །ཁམས་གཅིག་གིས་ནི་ཐམས་ཅད་བསྡུས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ནི་བསྡུ་ན་གསུམ་དུ་འགྱུར་རོ། ། གསུམ་པ་ཞར་ལས་བྱུང་བ་ནི། སྡོམ་ གྱིས་མ་ཟིན་པ་རྣམ་གཞག་ལས་འཕྲོས་ནས་བྱུང་བ་སྟེ་འདི་ལ་དབང་པོ་ལ་མུ་བཞི་བརྩི་བ་དང་། ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གྱི་ས་མཚུངས་དཔྱད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ལའང་གཉིས་ཀྱི་དབང་པོ་ གཟུགས་ཅན་ལ་བརྩི་བ་ནི་ཕུང་པོའི་རྣམ་གཞག་ཏུ་མིག་ཅེས་ཀྱང་བྱ་ཁམས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཏུ་མིག་གི་ཁམས་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ན་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་དེ་གཉིས་ཁྱབ་མཉམ་པ་ཡིན་ནམ་ཞེས་བྱ་བའི་ དོན་ཏོ། །དེ་ལ་ཁྱབ་མཉམ་པ་ལ་ནི་མུ་བཞི་སྦྱར་དུ་མི་རུང་གི་རྩོལ་བྱུང་དང་མི་རྟག་པ་ལྟར་ཁྱབ་མི་མཉམ་པ་ལ་བརྩི་བ་ཡིན་ནོ། །དགྲ་བཅོམ་པ་ཐ་མ་ནི་དུས་གཉིས་ པ་ལ་ལྷག་མེད་དུ་འདའ་བ་སྟེ། དེའི་མིག་མངོན་དུ་གྱུར་པ་དེ་མིག་གི་ཁམས་མ་ཡིན་པ་ནི་དེས་རིགས་འདྲ་གཉིས་པ་སྐྱེད་མི་ནུས་པས་ས་བོན་གྱི་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒོ་ངའི་ནང་ན་འདུག་པ་དང་མངལ་ན་གནས་པ་ནི་ཀུན་གཞིའོ། ། 1-1148 མིག་མ་དོད་པ་ནི་དབང་པོའོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ནི་ཁམས་འོག་མར་སྐྱེས་པ་ན་ཀུན་གཞི་ས་བོན་ལས་ཀྱང་མིག་འགྲུབ་པས་ཁམས་སུ་བཞག་གོ །འཕགས་པ་མི་སྨོས་པ་ནི་ དེ་ཉིད་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བས་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་མུར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་སྔར་བཤད་པ་དེ་རྣམས་མ་ཡིན་པ་ད་ལྟར་གྱི་གནས་སྐབས་རྣམས་སོ། །གཉིས་ཀ་ མ་ཡིན་པ་ལ་ལྷག་མེད་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་འཕགས་པ་སྨོས་པ་ནི་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་མིག་མེད་ཅིང་གཟུགས་དང་ལྡན་པའི་ཁམས་སུ་ཡང་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མིག་དང་མིག་གི་ཁམས་ལ་ མུ་བཞིར་སྦྱར་བ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྣ་བ་ལ་སོགས་པ་ལའང་སྦྱར་རོ། །བཞི་ཀ་སྦྱར་བར་བྱའམ་ཞེ་ན་དེ་ཡང་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་རིགས་པའི་དོན་ནི་ འདི་ཡིན་པར་སྣང་སྟེ་ལུས་ཀྱི་ཁམས་ཡིན་ལ་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པའི་མུ་ལ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཉིད་སྦྱར་གྱི་སྒོ་ངའི་ནང་ན་འདུག་པ་ལ་སོགས་པ་མི་སྦྱར་ཏེ་དེ་ དག་ལ་ནི་ལུས་ཡོད་པས་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་མུར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །མིག་ཞར་བ་བཞིན་ལུས་ཞར་བའམ་ཞིག་པ་ནི་མི་སྦྱར་ཏེ་སླར་མི་འཚོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མིག་ཞར་བ་སླར་མི་འཚོ་ཡང་མི་གཞན་འགྲུབ་པའི་ས་བོན་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པས་ཁམས་སུ་གཞག་ཏུ་རུང་ལ་ལུས་ཞར་བ་དང་ཀུན་གཞི་མཉམ་དུ་འགག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1149 གཉིས་པ་ཡིད་ལ་བརྩི་བ་ནི་ཡིད་གང་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེ་ལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐ་མའི་ཡིད་ནི་མིག་བཞིན་བཤད་དེ་འ
【現代漢語翻譯】 地界由法界所包含，七個心界則包含在意根中。如《俱舍論》所說：『蘊、處、界，一者攝一切。』因此，如果將所有所知事物進行歸納，可以歸納為三類。 第三類是附帶產生的，即未被總攝的事物，從分別中衍生出來。這裡包括對根的四句分析，以及對境與有境的處所相同性的研究。首先，對於二者的根，有形之根，在蘊的分別中稱為『眼』，在界的分別中稱為『眼界』，那麼，這兩者是周遍相等嗎？ 對於周遍相等的情況，不能進行四句分析，而對於如勤生和無常等周遍不相等的情況，則可以進行分析。最後一位阿羅漢在第二時入于無餘涅槃，他的顯現之眼不是眼界，因為他無法產生第二個同類，因此失去了種子的意義。在蛋中和在胎中的是阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬轉寫：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種識）。 未生出眼根的是根。無色界的異生，在地獄出生時，由於阿賴耶識的種子也能形成眼，因此被歸為界。未提及聖者，是因為他們在當下入于涅槃，因此屬於非二者的範疇。二者都是指之前所說的那些情況之外的現在狀態。未提及非二者中的無餘涅槃和無色界聖者，是因為他們沒有顯現的眼，也不會生於具有色法的界中。 正如對眼和眼界進行四句分析一樣，也可以對耳等進行分析。是否要對四者都進行分析呢？回答是可以根據情況進行分析。其中的道理似乎是這樣的：對於是身界但不是身的情況，可以對應無色界的異生，而不能對應在蛋中等情況，因為那些情況具有身體，因此屬於二者都是的範疇。 就像瞎眼一樣，身體殘疾或損壞的情況不能對應，因為無法恢復。雖然瞎眼無法恢復，但由於阿賴耶識中存在產生其他個體的種子，因此可以歸為界，而身體殘疾則與阿賴耶識一同滅亡。 第二，對意進行分析，用『什麼是意』來表示。對於最後一位阿羅漢的意，如眼一樣進行分析。
【English Translation】 The earth realm is encompassed by the dharma realm, and the seven mind realms are encompassed by the mind faculty. As stated in the Abhidharmakośa: 'Skandhas, āyatanas, and dhātus, one encompasses all.' Therefore, if all knowable things are categorized, they can be grouped into three categories. The third category arises incidentally, that is, things not encompassed by the summary, derived from distinctions. This includes the fourfold analysis of the faculties and the examination of the sameness of the location of objects and subjects. First, regarding the faculties of the two, the corporeal faculty, in the distinction of skandhas, is called 'eye,' and in the distinction of dhātus, it is called 'eye-dhātu.' So, are these two coextensive? For coextensive cases, a fourfold analysis cannot be applied, but for non-coextensive cases like effort-born and impermanent, it can be applied. The last Arhat passes into nirvana without remainder in the second moment; his manifested eye is not the eye-dhātu because he cannot generate a second of the same kind, thus lacking the meaning of a seed. The one in the egg and the one in the womb are the Ālayavijñāna (kun gzhi，Sanskrit: ālayavijñāna，IAST: ālayavijñāna，Literal meaning: storehouse consciousness). The one whose eye faculty has not arisen is the faculty. A common being of the formless realm, when born in a lower realm, since the eye can also be formed from the seed of the Ālayavijñāna, is placed in the dhātu. The noble one is not mentioned because they pass into nirvana in that very moment, thus becoming a category of neither. Both are those present states that are not those previously mentioned. The nirvana without remainder and the noble one of the formless realm are not mentioned in neither because they do not have a manifested eye and will not be born in a dhātu with form. Just as the fourfold analysis is applied to the eye and eye-dhātu, it can also be applied to the ear and so on. Should all four be applied? The answer is that it should be applied as appropriate. The reason for this seems to be that for the category that is the body-dhātu but not the body itself, one can correspond to a common being of the formless realm, but not to those in the egg and so on, because those have a body, thus belonging to the category of both. Just like a blind eye, a crippled or damaged body cannot be corresponded to because it cannot be restored. Although a blind eye cannot be restored, since there is a seed in the Ālayavijñāna that can generate another individual, it can be placed in the dhātu, while a crippled body perishes together with the Ālayavijñāna. Second, analyzing the mind, indicated by 'what is the mind.' For the mind of the last Arhat, it is analyzed like the eye.
དི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་ངེས་པ་ དགྲ་བཅོམ་པ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ལམ་དུ་མི་འཇུག་པ་ཉན་ཐོས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡིད་ཀྱི་ཁམས་ཡིན་ལ་ཡིད་མ་ཡིན་པ་ལ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལས་འདུ་ཤེས་མེད་པའི་ སྙོམས་འཇུག་མི་སྨོས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཡོད་པས་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་མུར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་འཕགས་པ་ནི་ཡིད་དང་ཡིད་ཀྱི་ཁམས་གཉིས་ཀར་འགྱུར་བས་ཕུང་པོ་ ལྷག་མེད་གཅིག་པུ་སྨོས་སོ། །གཉིས་པ་ས་མཚུངས་དཔྱད་པ་ལ་དང་པོ་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་གྱི་དཔྱད་པ་ནི་ཁམས་གང་དུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་བྱུང་བ་ནི་དང་པོ་གྲུབ་པའོ། །སྐྱེས་པར་ གྱུར་པ་ནི་རྒྱུན་རྒྱས་པའོ། །དེའི་ས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་དུ་སྐྱེས་པའི་ཁམས་དང་ས་དེའི་མིག་གིས་སོ། །དེའི་ས་པས་དེ་ཉིད་ཀྱི་གཟུགས་མཐོང་བ་སྟོན་པ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་ ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་འདི་ནི་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གཉིས་ཀ་ས་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་གྱི་ས་པས་གཞན་གྱི་གཟུགས་མཐོང་བ་སྟོན་པ་ནི་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་ས་གོང་མ་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་བཞི་པའི་བར་ཡིན་ལ། 1-1150 ས་འོག་མ་ནི་འདོད་ཁམས་ནས་གསུམ་པའི་བར་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་གཉིས་ཀ་ས་མི་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་རྣ་བ་དང་སྒྲ་ལ་སྦྱོར་བ་ནི་མིག་གིས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པ་ དང་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པ་མཚུངས་པར་སྟོན་པ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རང་ས་དང་འོག་ས་མཐོང་ངོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་གྱི་འོག་སས་ གོང་མ་ལྟ་བར་ནི་མི་ནུས་ཏེ་མཛོད་ལས། མིག་གིས་གོང་མའི་གཟུགས་མ་ཡིན། །རྣམ་པར་ཤེས་ཀྱང་ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སྣ་དང་ལྕེ་དང་ལུས་ གསུམ་ཡུལ་ཕྲད་ནས་འཛིན་པས་གོང་འོག་ཏུ་སྐྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་མངོན་ཤེས་ཀྱི་རྟེན་མི་བྱེད་པས་ཡོན་ཏན་ཆུང་བའི་ཕྱིར་དགོས་པ་མེད་པས་གོང་འོག་ཏུ་མི་སྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །མིག་ དང་རྣ་བའི་དབང་པོ་དང་ཤེས་པ་གཉིས་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པར་གནས་པས་འོག་ཏུ་སྐྱེད་པ་ཡིན་ལ་གོང་མས་ནི་འོག་མའི་གཉིས་པོ་མི་སྐྱེད་དེ་མཐོང་ཐོས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ཡོད་པས་དགོས་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོག་མའི་མིག་དང་རྣ་བས་ནི་གོང་མའི་སྒྲ་གཟུགས་ཆ་ཕྲ་བས་མི་ཤེས་པས་དེ་ཤེས་པ་ལ་གོང་མ་བསྐྱེད་དགོས་སོ། །དེ་ལ་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ཀྱི་ལུས་ལ་གནས་ཏེ་མིག་གིས་གཟུགས་རྣམས་ལ་ལྟ་བ་ན། 1-1151 ལུས་དང་མིག་དང་གཟུགས་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བཞི་ས་གཅིག་ན་ནི་ས་མཚུངས་པ་ཡིན་ལ། བཞི་པོ་དེ་ས་མི་གཅིག་ན་ནི་ས་མི་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་བཞི་ཀ་མཚུངས་པ་ དང་། གསུམ་མཚུངས་པ་དང་། གཉིས་མཚུངས་པ་རྣམས་ཅི་རིགས་པར་འགྱུར་བ་ལས་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ལུས་ཀྱི་རང་གི་མིག
【現代漢語翻譯】 所有這些都確定為三乘（Thegpa Gsum，三大車輛）： 阿羅漢（Dgra Bcompa，敵人征服者）不進入大乘（Thegpa Chenpo，偉大的車輛）道，這是就聲聞乘（Nyan Thospai，聽聞者）而言的。意識界（Yidkyi Khams）是，而非意識界，滅盡定（'gogpai snyoms 'jug）中未提及無想定（'du shes medpai snyoms 'jug），因為存在煩惱識（nyon mongs pa can gyi yid），這將導致兩者兼具。無色界的聖者（'phags pa）既是意識又是意識界，因此只提到了無餘依蘊（phung po lhag med）。 第二，關於同地（sa mtshungs）的分析，首先是對有色根（dbang po gzugs can）的分析，即『在哪個界（khams）中』，發生是最初的建立。『成為已生』是相續的增長。『其地（dei sa pa）』是指在哪個界和地中生起的眼根。『以其地見彼之色（dei sa pas de nyid kyi gzugs mthong ba）』，顯示在欲界（'dodpai khams su），這既是境（yul）又是具境者（yul can）的同地。 『以他地見他之色（gzhan gyi sa pas gzhan gyi gzugs mthong ba）』，顯示在色界中行（gzugs na spyod pa），上地（sa gong ma）是從初禪（bsam gtan dangpo）到四禪（bzhi pai bar），下地（sa 'og ma）是從欲界到三禪。這是兩者不同地。將其與耳（rna ba）和聲（sgra）聯繫起來，就是『以眼（mig gis）』。 顯示欲界和色界中行相同，即『在欲界中（'dodpai khams su）』，『如是（de bzhin no）』，顯示自地（rang sa）和下地可見，但下地不能見上地，如《俱舍論》（mdzod las）所說：『眼不見上界色（mig gis gong mai gzugs ma yin），識亦然（rnam par shes kyang）』。這些的含義是，鼻（sna）、舌（lce）和身（lus）三者與境相觸而執取，不能生起上下，且不做為神通（mngon shes）的所依，因為功德小，所以沒有必要生起上下。眼（mig）和耳（rna ba）的根和識二者與此相反，因此能生起下地，但上地不生起下地的二者，因為見聞廣大，沒有必要。下地的眼和耳不能知曉上地的細微色聲，爲了知曉它們，必須生起上地。因此，安住于欲界和色界的身體，以眼觀看諸色時： 身（lus）、眼（mig）、色（gzugs）和識（rnam par shes pa）四者在同一地，則是同地，四者不在同一地，則是異地。其中，四者皆同地，三者同地，二者同地，隨其應變，即在欲界中行的身體的自眼。
【English Translation】 All these are determined to be in the three vehicles (Thegpa Gsum, Three Great Vehicles): The Arhat (Dgra Bcompa, Foe Destroyer) does not enter the Mahayana (Thegpa Chenpo, Great Vehicle) path, which is in terms of the Shravaka Vehicle (Nyan Thospai, Hearer). The mind realm (Yidkyi Khams) is, and the non-mind realm, the cessation attainment ('gogpai snyoms 'jug), the non-perception attainment ('du shes medpai snyoms 'jug) is not mentioned, because there is afflicted consciousness (nyon mongs pa can gyi yid), which would lead to both. The noble one ('phags pa) of the formless realm is both mind and mind realm, so only the non-residual aggregate (phung po lhag med) is mentioned. Second, regarding the analysis of the same ground (sa mtshungs), first is the analysis of the form sense faculty (dbang po gzugs can), which is 'in which realm (khams)', arising is the initial establishment. 'Becoming born' is the increase of continuity. 'Its ground (dei sa pa)' refers to the eye faculty arising in which realm and ground. 'Seeing its own form with its own ground (dei sa pas de nyid kyi gzugs mthong ba)', showing in the desire realm ('dodpai khams su), this is the same ground for both the object (yul) and the object possessor (yul can). 'Seeing another's form with another's ground (gzhan gyi sa pas gzhan gyi gzugs mthong ba)', showing in the form realm practice (gzugs na spyod pa), the upper ground (sa gong ma) is from the first dhyana (bsam gtan dangpo) to the fourth dhyana (bzhi pai bar), the lower ground (sa 'og ma) is from the desire realm to the third dhyana. This is both different grounds. Connecting it with the ear (rna ba) and sound (sgra), it is 'with the eye (mig gis)'. Showing the desire realm and form realm practice are the same, that is 'in the desire realm ('dodpai khams su)', 'thus (de bzhin no)', showing the self-ground (rang sa) and lower ground are visible, but the lower ground cannot see the upper ground, as the Abhidharmakosha (mdzod las) says: 'The eye does not see the form of the upper realm (mig gis gong mai gzugs ma yin), nor does consciousness (rnam par shes kyang)'. The meaning of these is that the nose (sna), tongue (lce), and body (lus) three contact with the object and grasp, cannot generate up and down, and do not serve as the basis for supernormal cognition (mngon shes), because the merits are small, so there is no need to generate up and down. The eye (mig) and ear (rna ba) faculties and the two consciousnesses are the opposite of this, so they can generate the lower ground, but the upper ground does not generate the lower two, because seeing and hearing are vast, there is no need. The lower ground's eye and ear cannot know the subtle sounds and forms of the upper ground, in order to know them, the upper ground must be generated. Therefore, abiding in the body of the desire realm and form realm, when looking at forms with the eye: The body (lus), eye (mig), form (gzugs), and consciousness (rnam par shes pa) four are on the same ground, then it is the same ground, if the four are not on the same ground, then it is a different ground. Among them, all four are on the same ground, three are on the same ground, two are on the same ground, as appropriate, that is, the self-eye of the body practicing in the desire realm.
་གིས་རང་གི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་ཐམས་ཅད་ས་གཅིག་པ་ཡིན་ཏེ་བསམ་ གཏན་བཞི་པའི་བར་དུའང་དེ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་མཚུངས་པས་གཞན་གྱི་གཟུགས་ལ་ལྟ་ན་ནི་གསུམ་གཅིག་པ་ཡིན་ནོ། །ལུས་དང་ཡུལ་གཅིག་པ་ལ་དབང་པོ་དང་ཤེས་པ་མི་གཅིག་པ་ལ་སོགས་པ་ ནི་གཉིས་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གསུམ་མཚུངས་པ་སྟོན་པ་ན་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་སྐྱེས་པ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ལུས་མཚུངས་པ་སྟོན་ཏོ། །འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་སྣ་དང་ལྕེ་དང་ལུས་ཀྱིས་ ཞེས་བྱ་བས་ནི་དབང་པོ་མཚུངས་པ་སྟོན་ཏོ། །འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པ་ཉིད་ཀྱི་དྲི་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཡུལ་མཚུངས་པ་སྟོན་ཏོ། །དེ་ཉིད་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་ ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་རང་གི་ས་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འདིས་ཡུལ་དང་མ་ཕྲད་པ་འཛིན་མི་ཤེས་པས་གཞན་གྱི་ས་པའི་རེག་བྱ་ལ་མི་རེག་པ་སྟོན་ཏོ། ། 1-1152 དེ་ལ་དྲི་དང་རོ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་གལ་ཏེ་དེ་ན་རེག་བྱ་ལ་རེག་པའང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ་དེའང་ཁམ་གྱི་ཟས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན་དེ་ནི་འདོད་པ་ན་ཁམ་གྱི་ ཟས་ཡིན་གྱི་གཟུགས་ན་མ་ཡིན་ནོ། །དྲི་རོ་གཉིས་མེད་པ་དེའི་ཕྱིར་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་སྙམ་དུ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ས་མཚུངས་ལ་དང་པོ་ཟག་ བཅས་ཀྱི་ཡིད་ཀྱིས་ཆོས་ཇི་ལྟར་ཤེས་པའི་ཚུལ་དཔྱད་པ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་སྐྱེས་པར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ཡིད་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ ལ་ཐོས་བསམ་བྱས་པའི་བག་ཆགས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཡིད་དེ་ཐོས་བསམ་དང་བྲལ་བ་དང་ཕྱི་རོལ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡིད་ཀྱིས་ནི་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་གསུམ་ པ་ན་སྤྱོད་པ་ནི་ཟག་བཅས་རྣམས་སོ། །ཟག་པ་མེད་པའི་ཆོས་ནི་འགོག་པ་དང་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ཉིད་གཟུགས་ཁམས་ལ་སྦྱོར་བ་ནི། འདོད་པའི་ཁམས་སུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ཉིད་གཟུགས་མེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་ནི་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་སུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ཕྱིར་མི་འོང་ངམ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་ཐོས་བསམ་བྱས་པ་དེར་སྐྱེས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གྱི། 1-1153 ཕྱི་རོལ་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དེར་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པས་ནི་རང་གི་ས་ཉིད་ཤེས་སོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། སྲེད་བཅས་རང་གི་སྲིད་ལ་དམིགས། །བསམ་གཏན་དགེ་ཡུལ་ཡོད་དགུ་ཡིན། །གཟུགས་ མེད་དངོས་གཞི་དགེ་རྣམས་ཀྱི། །སྤྱོད་ཡུལ་ཟག་བཅས་འོག་མ་མིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་རོ་མྱང་བ་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱིས་ནི་རང་གི་ས་པའི་ སྲིད་པའི་ས་པ་ཁོ་ན་ལ་དམིགས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་འོག་མ་ལའང་མི་དམིགས་ལ། ས་རྣམས
【現代漢語翻譯】 如果有人觀察自己的身體，會認為一切都是相同的，直到第四禪也是如此。如果通過三者相同來觀察他人的身體，那麼三者就是相同的。身體和處所相同，而根和識不相同等等，這是兩者相同。其中，在展示三者相同時，稱為『生於欲界』，這表明身體是相同的。『在欲界中，通過鼻、舌、身來體驗』，這表明根是相同的。『在欲界中，體驗到的氣味』等等，這表明處所是相同的。同樣，在色界中體驗，即『在色界中』，『自己的處所』，這表明由於無法掌握未接觸的處所，因此無法接觸到他人的處所。 關於『氣味和味道』，如果有人說，『那麼在那裡也無法接觸到所觸，因為那也是段食』，那麼這是在欲界中是段食，而在色界中則不是。『沒有氣味和味道』，因此連線『因為沒有原因』，這是他的想法。第二，關於意識的處所相同，首先考察有漏的意識如何了解法的方式，『生於欲界』表明，在欲界中體驗的意識，是那些聽聞和思考佛陀教法的人的意識，而那些沒有聽聞和思考以及外道等的意識，則無法緣取一切所知。在三界中體驗的是有漏者。無漏的法是包含滅和道。同樣，將其應用於色界，即『在欲界中』。同樣，將其應用於無色界，即『在無色界中』。這是指阿羅漢或異生聽聞和思考佛陀教法後生于彼處的情況。而外道的異生生於彼處，只能瞭解自己的處所。這些意義在《俱舍論》中說：『有貪者緣自生，禪定善處有九有，無色實際諸善者，行境有漏非下地。』其含義是，與品嚐味道相似，具有禪定和無色定的人，只能緣取自己處所的生處，因為他們沒有貪慾，所以也不會緣取下地。處所等。 （藏文：ས་，梵文天城體：भूमि，梵文羅馬擬音：bhūmi，漢語字面意思：地）
【English Translation】 If one observes one's own body, one will think that everything is the same, even up to the fourth dhyana. If one observes the body of others through the sameness of the three, then the three are the same. The body and place are the same, while the senses and consciousness are not the same, etc., which is the sameness of the two. Among them, when showing the sameness of the three, the term 'born in the desire realm' indicates that the body is the same. 'In the desire realm, experiencing through the nose, tongue, and body' indicates that the senses are the same. 'In the desire realm, the smells that are experienced,' etc., indicates that the place is the same. Similarly, experiencing in the form realm, that is, 'in the form realm,' 'one's own place,' which indicates that because one cannot grasp the untouched place, one cannot touch the touchable of another's place. Regarding 'smell and taste,' if someone says, 'then there also cannot be contact with the touchable there, because that is also coarse food,' then this is coarse food in the desire realm, but not in the form realm. 'There is no smell or taste,' therefore connect 'because there is no cause,' this is his intention. Second, regarding the sameness of the place of consciousness, first examining how the defiled consciousness knows the Dharma, 'born in the desire realm' indicates that the consciousness experienced in the desire realm is the consciousness of those who have heard and thought about the Buddha's teachings, while the consciousness of those who have not heard and thought and of outsiders, etc., cannot focus on all knowable objects. Those who experience in the three realms are the defiled ones. The undefiled Dharma is that which includes cessation and the path. Similarly, applying it to the form realm, that is, 'in the desire realm.' Similarly, applying it to the formless realm, that is, 'in the formless realm.' This refers to the case where an Arhat or an ordinary person is born there after hearing and thinking about the Buddha's teachings. However, an ordinary person of an outsider born there can only know his own place. These meanings are stated in the Abhidharmakośa: 'Those with attachment focus on their own existence, meditation and virtue have nine existences, the actual formless ones are virtuous, the realm of activity is defiled and not the lower ground.' Its meaning is that those who have meditation and formless concentration, similar to tasting flavors, can only focus on the place of their own existence, because they are free from desire, so they will not focus on the lower ground either. Places, etc. (Tibetan: ས་, Devanagari: भूमि, Romanized Sanskrit: bhūmi, Literal Chinese meaning: earth)
་ནི་སྲེད་པས་བཅད་པའི་ཕྱིར་གོང་མ་ལའང་མི་དམིགས་སོ། །ཟག་མེད་ལའང་མ་ཡིན་ ཏེ་དགེ་བ་ཉིད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། །དགེ་བའི་བསམ་གཏན་དག་པ་བས་ནི་ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་དམིགས་ནུས་ལ། གཟུགས་མེད་ཀྱི་དངོས་གཞི་དགེ་བས་ཡང་ས་འོག་མའི་ཟག་བཅས་ ཀྱི་དངོས་པོ་མི་ཤེས་ཀྱི་འོན་ཀྱང་རང་ས་དང་གོང་མ་ཤེས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱིའང་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱི་ཡིད་ཀྱིས་ནི་ས་འོག་མ་ཤེས་ཏེ་ཞི་རགས་སུ་སྒོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཟག་མེད་ ཀྱི་ཡིད་ཀྱིས་ཆོས་ཇི་ལྟར་ཤེས་པའི་ཚུལ་ནི་ཟག་པ་མེད་པའི་ཡིད་ཀྱིས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་གསུམ་གྱི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་ཤེས་པའི་ཚུལ་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེས་ནི་ཁམས་གསུམ་འདུས་བྱས་རྣམས། ། 1-1154 ཡང་དག་མ་ཡིན་ཀུན་རྟོག་པར། །ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་རྣམ་དག་པས། །གཉིས་སུ་མེད་པའི་དོན་གྱིས་མཐོང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ལས་ཡིད་དང་ཆོས་ས་གཅིག་ན་ནི་མཚུངས་པ་ཡིན་ལ་ མི་གཅིག་ན་ནི་མི་མཚུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གིས་རྣམ་གཞག་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ༄། །དྲུག་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་གོ་རིམ་ངེས་པ་བཤད་པ། དྲུག་པ་གོ་རིམ་ངེས་པ་ལ་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གོ་རིམ་ངེས་པ་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལའང་གནས་དང་གནས་པའི་གོ་རིམ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པ་ན་གོ་རིམ་དུ་བླགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གོ་རིམ་དེ་ལྟར་དུ་འགོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེས་བྱ་ བའི་དོན་ཏོ། །དེ་ལ་བཞི་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་པོར་བསྟན་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་དེ་དག་ལ་གནས་པ་ཡིན་པས་འགྲུབ་པའི་རིམ་པ་དང་མཐུན་པར་ཕྱིས་བསྟན་ ཏོ། །གལ་ཏེ་སེམས་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལས་བཞི་པོ་རྣམས་སྐྱེ་བས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉིད་གནས་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ཡང་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་གཟུགས་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་རྣམས་ཀྱི་དམིགས་པ་ཡུལ་གྱི་སྒོ་ནས་གནས་བྱེད་ལ། ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་འདུ་བྱེད་གསུམ་ནི་སེམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་དུ་བྱེད་པའི་གནས་ཡིན་པས་དེ་སྐད་དུ་བཤད་དོ། ། 1-1155 གཉིས་པ་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་གོ་རིམ་ནི། ཡང་སྔ་མ་ནི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་གཟུགས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་མྱོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གལ་ཏེ་གཟུགས་དེ་ཡིད་དུ་འོང་བ་གཅིག་ ཡིན་ན་ནི་དེ་མྱོང་བ་བདེ་བར་འགྱུར་ལ། ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་དང་བར་མ་ལ་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་བཏང་སྙོམས་སུ་འགྱུར་ཏེ་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ གཟུགས་ལ་ནི་ཚོར་བ་བརྟེན་ཏོ། །ཚོར་བ་ལ་འདུ་ཤེས་བརྟེན་པར་སྟོན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་ཚོར་བར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་ཚོར་བས་ཇི་ལྟར་མྱོང་བ་དེ་བཞིན་དུ་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ མཚན་མར་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུ་ཤེས་ལ་འདུ་བྱེད་བརྟེན་
【現代漢語翻譯】 因為貪慾的阻斷，所以對更高的境界也不執著。也不是無漏的，因為會變成純粹的善。憑藉善的禪定，能夠緣取一切所知。無色界的本體，憑藉善，雖然不能知曉地獄的有漏事物，但能知曉自身和更高的境界。一切（事物），憑藉近取作意的心，能知曉地獄，因為要修習寂靜和粗大的（事物）。 第二，無漏的心如何知曉法的方式，稱為『無漏的心』，這是指通過無漏道的三種后得位來知曉的方式，如《莊嚴經論》所說：『彼以三界諸有為，非真遍計所執相，由極清凈智慧力，見無二義之實性。』就像（經文）所說的那樣。其中，如果心和法在同一個地上，則相同；如果不在同一個地上，則不相同。以上是對這些的分類說明。 第六，解釋三種法的順序的確定。 第六，關於確定順序，分為解釋蘊、界、處三者的順序的確定。首先，關於處所和處所的順序，用『為什麼』來表示，『安排的順序』的意思是，按照這個順序安排的原因是什麼。 其中，四者是識的處所，所以首先說明，而識是安住於它們的，所以按照成就的順序在後面說明。如果認為從阿賴耶識生起四者，那麼識本身不就是處所嗎？雖然是這樣，但是色是識的所緣境，是作為所緣境的處所；受、想、行三者是使心煩惱和清凈的處所，所以這樣說。
【English Translation】 Because of being cut off by craving, one does not fixate on higher realms either. Nor is it without outflows, because it would become purely virtuous. With virtuous meditative concentration, one can focus on all knowable things. The essence of the formless realm, through virtue, does not know the contaminated objects of the lower realms, but it does know its own realm and the higher realms. Everything, through the mind of approximate aggregation, knows the lower realms, because it meditates on the peaceful and the coarse. Second, how the uncontaminated mind knows the Dharma is called 'the uncontaminated mind,' which refers to the way of knowing through the three subsequent attainments of the uncontaminated path, as stated in the Ornament of the Sutras: 'Through that, the three realms of conditioned things, are not truly perceived as imagined, by the power of extremely pure wisdom, one sees the reality of non-duality.' Just as it appears. Among them, if the mind and Dharma are on the same ground, they are the same; if they are not on the same ground, they are not the same. The above is an explanation of these distinctions. Sixth, explaining the certainty of the order of the three Dharmas. Sixth, regarding the determination of order, there are three parts: explaining the determination of the order of the skandhas, dhatus, and ayatanas. First, regarding the order of the place and what abides in the place, it is indicated by 'why,' meaning 'what is the reason for arranging in that order?' Among them, the four are the place of consciousness, so they are explained first, and consciousness abides in them, so they are explained later in accordance with the order of accomplishment. If it is thought that the four arise from the alaya-consciousness, then is not consciousness itself the place? Although this is so, form is the object of consciousness, the place in terms of the object; the three, feeling, perception, and formation, are the place that makes the mind afflicted and purified, so it is said that way.
པར་སྟོན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་འདུ་ཤེས་སུ་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་མཚན་མར་བཟུང་བ་དེ་ལྟར་འདུ་ བྱེད་སེམས་པས་དེ་ལ་སེམས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུ་བྱེད་ལ་རྣམ་ཤེས་བརྟེན་པར་སྟོན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་སེམས་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་ཇི་ལྟར་འདུ་བྱེད་སེམས་པས་སེམས་ལ་ བསྒོས་པ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱེད་དེ་རྣམ་ཤེས་དེ་དེ་ལྟ་བུའི་བག་ཆགས་ལྡན་པར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ། །བག་ཆགས་ཀྱི་དབང་གིས་ནི་ཁམས་དང་འགྲོ་བ་དང་སྐྱེ་གནས་ཐ་དད་པ་དེ་དང་དེར་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཉེ་བར་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་ཏེ། 1-1156 དེ་ལྟ་བུའི་རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཕུང་པོ་ལྔ་གནས་སོ། །གསུམ་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་གོ་རིམ་ནི། ཡང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ ཏེ་དེ་ལ་དང་པོ་གཞི་གང་དུ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་ནི་གཟུགས་ཏེ་འདི་ལ་ལྷག་པར་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། སྟོང་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་དེ་ གཉིས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གང་གིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བར་བྱེད་པ་ནི། མྱོང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཕུང་པོ་གསུམ་ཡིན་ཏེ་ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་དང་དེ་ མེད་པ་དང་འདུ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མ་ལོག་དང་འདུ་བྱེད་དགེ་མི་དགེས་དེ་ལྟར་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་གང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་ནི། རྣམ་པར་ཤེས་ པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་གིས་སེམས་དྲི་མ་དང་བཅས་པ་དང་དེ་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་གསུམ་པོ་དེའི་རིམ་པ་དང་ མཐུན་པར་ཕུང་པོ་ལྔ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་མཛོད་ལས། རིམ་ནི་རགས་དང་ཀུན་ཉོན་མོངས། །སྣོད་སོགས་དོན་ཁམས་ཇི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་རགས་པའི་རིམ་པ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་དེ་དག་ནི་ཚིག་ཧ་ཅང་མང་བར་འགྱུར་བས་གཞག་གོ ། 1-1157 གཉིས་པ་ཁམས་ཀྱི་གོ་རིམ་ནི། ཅིའི་ཕྱིར་ཁམས་རྣམས་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ། དེ་ལ་དང་པོ་དབང་པོའི་ཁམས་དྲུག་གི་གོ་རིམ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དང་མཐུན་པར་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་ན་ཐོག་མར་ཕན་ཚུན་ལྟ་བ་ནི་མིག་ཡིན་པས་དེའི་ཁམས་དང་པོར་བསྟན་ཏོ། །དེ་ནས་ཀུན་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་རྣ་བས་ཉན་པས་ དེ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ནས་དྲི་བཟང་པོའི་ཆུའི་ཁྲུས་དང་དྲི་བྱུག་པ་དང་དྲི་དང་ལྡན་པའི་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ན་སྣས་དྲི་སྣོམ་པས་དེ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ནས་བཟའ་བཏུང་ ལ་སྤྱོད་པ་ན་ལྕེས་མྱང་བས་དེ་བསྟན་ཏོ། ། དེ་ནས་མལ་སྟན་དང་བུད་མེད་ལ་སྤྱོད་པ་ན་ལུས་ཀྱིས་རེག་པས་དེ་བསྟན་ཏོ། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་དུ་རྟོག་བཅས་ཀྱི་ཡིད་འཇུག་པས་ཡིད་ ཀྱི་ཁམས་ཕྱ
【現代漢語翻譯】 『如何理解造作』是指，如同意識執取相，造作心也同樣對它進行思慮。『如何顯示識依賴於造作』是指，如同造作心對心進行影響，同樣地，識也因此而產生，識會以那種習氣而生起。由於習氣的力量，識會趨向于不同的界、趣和生處。如此組織這些詞句。 以這種所依和能依的方式，五蘊得以存在。第三，關於雜染和清凈的次第：『又，雜染』是指，首先，雜染和清凈的基礎是什麼？是色蘊，因為對色蘊會產生強烈的貪執等等，以及了知其為空性等等，由此產生這兩種狀態。第二，通過什麼產生雜染和清凈？是受等三個蘊，因為它們與雜染同在或沒有雜染，以及顛倒或不顛倒的意識，善或不善的造作，都會導致這樣的變化。第三，什麼被雜染和清凈？是識本身，因為通過它們，心變得有垢或無垢。因此，爲了與雜染和清凈這三者的次第相符，才宣說了五蘊。對此，《俱舍論》中說：『次第是粗和雜染，器等義和界如是。』因為會出現粗略的次第等等，那些詞句會變得非常繁多，所以省略了。 第二，關於界的次第：『為何是界等』所顯示的是，首先，六根界的次第是按照世間的說法來安排的。在世間，人們相互交流時，首先是互相看，所以先顯示眼界。然後是普遍地說話，用耳朵聽，所以顯示耳界。然後是享受香水的沐浴、涂香以及帶有香味的花環，用鼻子嗅氣味，所以顯示鼻界。然後是享用飲食，用舌頭品嚐，所以顯示舌界。然後是享用床榻和女人，用身體接觸，所以顯示身界。在所有這些之中，都伴隨著有分別的意，所以最後是意界。
【English Translation】 'How to understand formation' means that just as consciousness grasps the characteristics, the forming mind also contemplates it. 'How to show that consciousness relies on formation' means that just as the forming mind influences the mind, consciousness also arises accordingly, and consciousness will arise with such habitual tendencies. Due to the power of habitual tendencies, consciousness will tend to different realms, destinies, and places of birth. Thus, these words are organized. In this way of dependence and support, the five aggregates exist. Third, regarding the order of defilement and purification: 'Again, defilement' means, first, what is the basis of defilement and purification? It is the form aggregate, because strong attachment and so on arise towards the form aggregate, as well as knowing it to be emptiness and so on, thus producing these two states. Second, through what does defilement and purification arise? It is the three aggregates of feeling and so on, because they are either with or without defilement, and inverted or non-inverted consciousness, virtuous or non-virtuous formations, all lead to such changes. Third, what is defiled and purified? It is consciousness itself, because through them, the mind becomes tainted or untainted. Therefore, in order to be consistent with the order of these three defilements and purifications, the five aggregates are taught. Regarding this, the Abhidharmakośa says: 'The order is coarse and defiled, vessel etc. meaning and realm are thus.' Because coarse order and so on will appear, those words would become very numerous, so they are omitted. Second, regarding the order of the elements: 'Why are the elements etc.' shows that, first, the order of the six sense-fields is arranged according to worldly conventions. In the world, when people communicate with each other, they first look at each other, so the eye-field is shown first. Then there is universal speaking, listening with the ears, so the ear-field is shown. Then there is enjoying bathing in fragrant water, applying fragrant ointment, and garlands of fragrant flowers, smelling the fragrance with the nose, so the nose-field is shown. Then there is enjoying food and drink, tasting with the tongue, so the tongue-field is shown. Then there is enjoying beds and women, touching with the body, so the body-field is shown. In all of these, the conceptual mind is involved, so the mind-field is last.
ི་ནས་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལྟར་ན་དབང་པོའི་ཁམས་དྲུག་གི་རིམ་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དང་མཐུན་པར་བྱས་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཡུལ་གྱི་ཁམས་ དྲུག་གི་གོ་རིམ་ནི། ནང་གི་ཁམས་དྲུག་པོ་རྣམས་ཀྱི་གོ་རིམ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་ཕྱིའི་ཁམས་རྣམས་དེ་ལྟར་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དྲུག་ནི། གཉིས་པོ་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་དེ་དག་གི་རྗེས་ལ་དེ་གཉིས་དང་རིམ་པ་མཐུན་པར་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1158 གསུམ་པ་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་གོ་རིམ་ནི། ཁམས་རྣམས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དང་མཐུན་པ་ལ་སོགས་པ་ཇི་སྐད་བསྟན་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། ། ༄། །བདུན་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་དོན་བཤད་པ། བདུན་ པ་དོན་ལ་དང་པོ་ཕུང་པོའི་དོན་ནི། ཕུང་པོའི་དོན་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེ་ལ་དང་པོ་སྤུངས་པའི་དོན་ལ་གཟུགས་གང་ཡིན་པ་ཅི་ཡང་རུང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཟུགས་ ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡོད་པ་ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ་ཚིག་འདི་རྣམས་ནི་སོར་མོའི་རྩེ་མོའི་མདོ་ལས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་འདས་པའམ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་གཟུགས་རྣམས་དུས་ཀྱི་སྒོ་ ནས་བསྟན་ཏོ། །ནང་དང་ཕྱི་ནི་རང་གཞན་གྱི་རྒྱུ་ཐ་དད་པའི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཏོ། །རགས་པ་དང་ཕྲ་བ་ནི་ཐོགས་བཅས་ཐོགས་མེད་དམ་རྣམ་པ་ཕྲ་རགས་ཡིན་ནོ། །ངན་པ་དང་གྱ་ནོམ་ པ་ནི་ངན་འགྲོ་དང་བདེ་འགྲོའི་གཟུགས་སོ། །རྒྱང་རིང་པོ་དང་ཐག་ཉེ་བ་ནི་ཡུལ་གྱི་སྒོ་ནས་སྟོན་ཏེ་དེ་ལྟར་བཅུ་གཅིག་པོ་དེ་དག་ཡང་དུས་དང་རྒྱུ་དང་། རྣམ་པ་དང་འགྲོ་བ་ དང་ཡུལ་ཐ་དད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཏུ་བསྡུས་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡིད་ཀྱིས་བསྡོམས་པའོ། །སྤུངས་པ་ནི་ཕུང་པོའི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ཏེ་འདི་སྐད་དུ་གཟུགས་སྤུངས་པ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྤུངས་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་པའི་བར་དུ་སྦྱར་ཏེ། 1-1159 ནོར་སྤུངས་པ་ནོར་གྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་རྒྱས་པའི་དོན་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཡལ་འདབ་རྒྱས་པས་ཕུང་པོ་ཞེས་ བྱ་སྟེ་ཡལ་འདབ་རྒྱས་པའི་ཤིང་ལ་ཤིང་གི་ཕུང་པོ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །ཇི་སྐད་དུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྔ་པོ་འདི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་པས་ན་ཕུང་པོར་གསུངས་སོ་ཞེས་ བྱ་བའི་དོན་ཏེ་མདོ་ལས། མ་རིག་པ་ལས་འདུ་བྱེད་ནས་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་གྱིས་རྒ་ཤི་དང་མྱ་ངན་དང་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་འཁྲུག་པ་དང་མདོར་ ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་འདི་ཞེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཉོན་མོངས་པའི་ཁུར་ཁྱེར་བས་ཕུང་པོར་སྟོན་པ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ
【現代漢語翻譯】 因此，設立六界是爲了符合世俗的說法。第二，六處境的順序是：以外六界為理由，從而設立外境。第三，六識界是前兩者的結果，因此按照與前兩者相同的順序排列。 第三，關於生處的順序，如經文『如諸界一般』所示，應如前所述，與世俗說法相符等。 第七，解釋三種法的意義。 第七，關於意義，首先是蘊的意義。蘊的意義是什麼？如經文所示，首先，『聚集』的意義是指任何形式，即指一切具有形式特徵的事物。這些詞語出自《指端經》。其中，『過去』等詞語從時間的角度揭示了形式。『內』和『外』從自身和他者的不同原因的角度揭示了形式。『粗』和『細』是指有礙和無礙，或指粗略和精細的形態。『劣』和『勝』是指惡趣和善趣的形式。『遠』和『近』從地域的角度揭示了形式。因此，這十一種形式是根據時間、原因、形態、去處和地域的不同而設立的。『全部聚集在一起』是指用心來歸納。『聚集』是蘊的異名，例如，『色聚集』是色蘊，『識聚集』是識蘊，以此類推。 就像『財物聚集』是財物蘊一樣。第二，痛苦增長的意義，如經文所示，痛苦的枝蔓增長，因此稱為蘊，就像枝蔓繁茂的樹被稱為樹蘊一樣。如經文所示，這五種是痛苦之蘊，因此被稱為蘊。如經文中說：『從無明到行，以生為緣，導致衰老、死亡、悲傷、哀嚎、痛苦、憂愁、煩惱，總而言之，就是這個巨大的痛苦之蘊。』 第三，以攜帶煩惱重擔來揭示蘊，如經文所示
【English Translation】 Therefore, the establishment of the six realms is to conform to worldly terms. Second, the order of the six sense bases is: the outer realms are established based on the reason of the six inner realms. Third, the six consciousness realms are the result of the previous two, so they are arranged in the same order as the previous two. Third, regarding the order of the sense bases, as the scripture 'like the realms' shows, it should be applied as stated before, conforming to worldly terms, and so on. Seventh, explaining the meaning of the three dharmas. Seventh, regarding the meaning, first is the meaning of Skandha (aggregate). What is the meaning of Skandha? As the scripture shows, first, the meaning of 'gathering' refers to any form, which means all things that have the characteristics of form. These words come from the 'Finger Tip Sutra'. Among them, 'past' and other words reveal the form from the perspective of time. 'Inner' and 'outer' reveal the form from the perspective of different causes of self and others. 'Coarse' and 'fine' refer to obstructive and unobstructed, or to coarse and fine forms. 'Inferior' and 'superior' refer to the forms of evil destinies and good destinies. 'Far' and 'near' reveal the form from the perspective of region. Therefore, these eleven forms are established according to the differences in time, cause, form, destination, and region. 'Gathering all together' means summarizing with the mind. 'Gathering' is a different name for Skandha, for example, 'form gathering' is the form Skandha, 'consciousness gathering' is the consciousness Skandha, and so on. Just like 'wealth gathering' is the wealth Skandha. Second, the meaning of the increase of suffering, as the scripture shows, the branches of suffering increase, so it is called Skandha, just like a tree with lush branches is called a tree Skandha. As the scripture says, these five are the Skandha of suffering, so they are called Skandha. As the scripture says: 'From ignorance to action, with birth as the condition, leading to aging, death, sorrow, lamentation, pain, distress, trouble, and in short, this great Skandha of suffering.' Third, revealing Skandha by carrying the burden of afflictions, as the scripture shows
་བ་སྟེ་ལྔ་པོ་འདིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ པ་གསུམ་གྱི་ཁུར་ཁྱེར་བས་ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཕྲག་ཁུར་ཁྱེར་བའི་ལུས་ལ་ཕྲག་ཁུར་ཁྱེར་བའི་ཕུང་པོ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །དེའང་ཕྱིའི་ཕྲག་ཁུར་ལས་ནང་གི་ཕྲག་ཁུར་ཁྱེར་བ་ནི་ སྐད་ཅིག་ཡང་མི་འབྲལ་ཞིང་རྒྱུན་རིང་བས་སྡུག་བསྔལ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་མཛོད་ལས་བཅུ་གཅིག་གསུངས་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ། དེ་དག་ཉིད་དུས་གཏམ་གཞི་དང་། ། 1-1160 ངེས་པར་འབྱུང་བཅས་གཞི་དང་བཅས། །གང་དག་ཟག་བཅས་ཉེར་ལེན་པའི། །ཕུང་པོའང་དེ་དག་འཐབ་བཅས་ཀྱང་། །སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་འཇིག་རྟེན་དང་། །ལྟ་གནས་སྲིད་པའང་དེ་དག་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། ཁམས་ཀྱི་དོན་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་བོན་གྱི་དོན་ཏོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་ཁམས་ཕྱེད་དང་བཅས་པའི་བཅུ་བདུན་འགྲུབ་པའི་ས་བོན་ལ་ཁམས་ཞེས་བསྟན་ཏེ་འདི་ནི་རྒྱུའི་ཆ་ ནས་དོན་བསྟན་ཏོ། །ཡང་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པའི་དོན་ཏོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་སྟོན་ཏེ་ཤེས་བྱ་ལ་བྱེད་པའི་བདག་མེད་ཅིང་རང་རང་གི་མཚན་ཉིད་འཛིན་པ་ནི་བཅོ་ བརྒྱད་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཡང་འབྲས་བུ་དང་རྒྱུའི་དངོས་པོ་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་སྒོ་ནས་དོན་བསྟན་ཏེ་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་དྲུག་འབྲས་བུ་དང་། དབང་དོན་གཉིས་ རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་ནས་འཛིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མདོ་སྡེ་སྣ་ཚོགས་ནས་ཁམས་ཀྱི་མིང་ཅན་གཞན་བསྟན་པ་དེ་དག་ཡང་འདིས་བསྡུས་ནས་འཛིན་པ་ སྟེ་འདི་ནི་བསྡུས་པའི་སྐབས་ནས་བཤད་པར་བྱའོ། །སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་དོན་ལ་རྣམ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་སྒོ་ནི་ཡུལ་དང་དབང་པོ་གཉིས་འདུས་ནས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་ཞིང་མཆེད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1161 དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། སྤུངས་དང་སྐྱེ་སྒོ་རིགས་ཀྱི་དོན། །ཕུང་པོ་སྐྱེ་མཆེད་ཁམས་རྣམས་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། ༄། །བརྒྱད་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་དཔེ་བཤད་པ། བརྒྱད་པ་དཔེ་ལ་ལྦུ་བ་བརྡོལ་པ་ནི་ལྦུ་བའི་ཕུང་པོའོ། །ཆུའི་ཆུ་བུར་གྱིས་ནི་ མེས་རེག་པའི་ཆུ་བུར་ལ་སོགས་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །སྨིག་རྒྱུ་ནི་རླངས་པའི་ཚོགས་འཕྲེད་ལ་རླུང་གིས་དེད་པའོ། །ཆུ་ཤིང་ནི་སྙིང་པོ་མེད་པའི་ཤིང་གི་ཁྱད་པར་རོ། །སྒྱུ་མ་ནི་སྔགས་ དང་རྫས་ཀྱི་ནུས་པས་མེད་བཞིན་དུ་རྟ་གླང་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བའོ། །ལྟ་བུ་ནི་འདྲ་བ་སྟེ་གང་གསུངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མདོ་ལས་སོ། །དགོས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་ དུ་གསུངས་ཞེ་ན། བདག་དང་གཙང་བ་དང་བདེ་བ་དང་རྟག་པར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་བཞིའི་གཉེན་པོར་ཏེ་བདག་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་གོ་རིམ་བཞིན
【現代漢語翻譯】 這五個蘊（梵文：skandha，集合，堆積），由於它們承載著三種煩惱的重擔，所以被稱為蘊，就像揹負重擔的身體被稱為揹負重擔的蘊一樣。而且，與外在的重擔相比，內在的重擔片刻也不分離，而且持續時間長，因此痛苦極其難以忍受。關於有漏蘊（梵文：sāsrava-skandha，有煩惱的蘊）的名稱，在《俱舍論》中提到了十一個，如經中所說：『它們本身是時間、談論的基礎，必定包括產生，包括基礎。哪些是有漏的、取蘊，它們也是鬥爭、痛苦的根源、世界和見處、有。』 關於界（梵文：dhātu，元素，界）的意義，一切法的種子之意義，是指在阿賴耶識（梵文：ālayavijñāna，藏識）中，具備一半的十七種成就的種子被稱為界，這從因的角度揭示了意義。此外，持有自身特徵的意義，是從自性的角度揭示，即所知事物是無作者的，並且持有各自的特徵，共有十八種。此外，持有果和因的實物，是從因果的角度揭示意義，即六個識界是果，根和境二者是因。此外，總攝並持有一切法的相狀，是指從各種經藏中揭示的其他名為界的那些，也由此總攝並持有，這將在總攝的章節中進行解釋。關於處（梵文：āyatana，生處，處所）的意義，是生起識的門，即根和境二者結合，產生並擴充套件一切心和心所。這些意義在《俱舍論》中說：『積聚和生門、種姓的意義，是蘊、處、界。』 第八，三種法的比喻解釋：第八，比喻中，泡沫是泡沫的蘊。水泡用於消除因火接觸而產生的水泡等。陽焰是蒸汽的集合，被風吹動。芭蕉樹是沒有樹心的樹的特殊種類。幻術是通過咒語和物質的力量，將不存在的事物顯現為馬、牛等各種形象。譬如是相似，即經中所說。為什麼需要那樣說呢？爲了對治我、凈、樂、常四種顛倒，即爲了對治無我等，並依次排列。
【English Translation】 These five skandhas (Sanskrit: skandha, aggregate, heap), because they carry the burden of the three defilements, are called skandhas, just as a body carrying a burden is called a skandha carrying a burden. Moreover, compared to external burdens, the internal burden is inseparable even for a moment and lasts for a long time, so the suffering is extremely unbearable. Regarding the names of the contaminated skandhas (Sanskrit: sāsrava-skandha, contaminated skandha), eleven are mentioned in the Abhidharmakośa, as stated in the scripture: 'They themselves are the basis of time, speech, and necessarily include arising, including the basis. Those that are contaminated, the aggregates of grasping, they are also the source of strife, suffering, the world, and the place of view, existence.' Regarding the meaning of dhātu (Sanskrit: dhātu, element, realm), the meaning of the seed of all dharmas, it refers to the seed in the Ālayavijñāna (Sanskrit: ālayavijñāna, store consciousness) that accomplishes seventeen with half of the dhātus, which is shown as dhātu from the perspective of cause. Furthermore, the meaning of holding one's own characteristics is revealed from the perspective of essence, that is, knowable things are without an agent and hold their respective characteristics, totaling eighteen. Furthermore, holding the substance of fruit and cause reveals the meaning from the perspective of cause and effect, that is, the six consciousness-dhātus are the fruit, and the two, sense faculties and objects, are the cause. Furthermore, the meaning of summarizing and holding all aspects of dharmas refers to those others named dhātu mentioned in various sutras, which are also summarized and held by this, and this will be explained in the chapter on summarization. Regarding the meaning of āyatana (Sanskrit: āyatana, source of birth, place), it is the gate for the arising of consciousness, that is, the combination of sense faculties and objects causes all minds and mental factors to arise and expand. These meanings are stated in the Abhidharmakośa: 'Accumulation and the gate of birth, the meaning of lineage, are the skandhas, āyatanas, and dhātus.' Eighth, the explanation of the analogy of the three dharmas: Eighth, in the analogy, a bubble is the aggregate of bubbles. A water bubble is used to eliminate water bubbles caused by contact with fire, etc. A mirage is a collection of vapors driven by the wind. A plantain tree is a special kind of tree without a core. Illusion is the power of mantras and substances to make non-existent things appear as various forms such as horses and cattle. 'Like' means similar, as stated in the sutra. Why is it necessary to say that? To counteract the four inversions of self, purity, pleasure, and permanence, that is, to counteract selflessness, etc., and arrange them in order.
་དུ་ སྦྱར་རོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་འཆད་དོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ནི་གོ་རིམ་འཆོལ་བར་སྦྱར་ན་བདེ་བ་ཡིན་ཏེ་གཟུགས་ནི་གཙང་བ་མེད་པས་ལྦུ་བ་དང་འདྲ་ལ་ཚོར་བ་ནི་བདེ་བའི་ རོ་བྲོ་བ་ཆུང་བས་ཆུའི་ཆུ་བུར་དང་འདྲའོ། །འདུ་ཤེས་ནི་བདག་མེད་པས་སྨིག་རྒྱུ་མ་དང་འདྲ་སྟེ་དེ་ལ་ཆུའི་བདག་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུ་བྱེད་ནི་སྙིང་པོ་མེད་པས་ཆུ་ཤིང་དང་འདྲ་སྟེ་དེ་ལ་ནི་ཤིང་གི་ལྤགས་པ་འབའ་ཞིག་ལས་སྙིང་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1162 རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནི་མི་བརྟན་པས་སྒྱུ་བ་དང་འདྲ་སྟེ་དེ་ནི་སྣང་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པར་འཇིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །མདོར་ན་དེ་དག་གསོག་དང་གསོབ་དང་སྙིང་པོ་མེད་པར་སྣང་བར་ རིག་པར་བྱའོ། །དེ་བཞིན་དུ་མདོ་ལས་ཁམས་རྣམས་ནི་གནོད་པ་སྣ་ཚོགས་བྱེད་པས་སྦྲུལ་གདུག་པ་ལྟ་བུ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ནི་འཛིན་མཁན་གྱི་བདག་མེད་པས་གྲོང་སྟོང་པ་ལྟ་བུར་གསུངས་སོ་ ཞེས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། ། ༄། །དགུ་པ་ཆོས་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་བཤད་པ། དགུ་པ་དབྱེ་བ་ལ་རྒྱས་པའི་དབྱེ་བ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཅིག་བཤད་པ་དང་། བསྡུས་པའི་དབྱེ་བ་བཅུ་གསུམ་བཤད་པ་གཉིས་ལས། ༈ རྒྱས་པའི་དབྱེ་བ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཅིག་བཤད་པ། དང་པོ་ལ་གཉིས་ཏེ་སྡོམ་གྱི་སྒོ་ ནས་མདོར་བསྟན་པ་དང་། སྡོམ་གྱི་དོན་ཕྱེ་སྟེ་རྒྱས་པར་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ནི་སློབ་དཔོན་ཆོས་གསུམ་པོ་དེའི་མཚན་ཉིད་དང་མཚན་གཞི་ལ་སོགས་པ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་བསྟན་ནས་ད་ནི་དེ་ དག་གི་རྣམ་པའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཤིན་ཏུ་གསལ་བར་གདུལ་བྱ་ལ་སྟོན་པར་འདོད་དེ། ཕུང་པོ་དང་ཞེས་རང་ཉིད་ཀྱིས་དྲིས་ནས་སྡོམ་དུ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ལན་འདེབས་པར་ མཛད་དེ་སྡོམ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་སྡོམ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བཤད་བྱ་དགོད་པ་ལ་རྫས་ཡོད་ལ་སོགས་པ་ནི་བཞིའོ། །ཤེས་བྱ་ལ་སོགས་པ་ནི་གསུམ་མོ། །གཟུགས་ཅན་ལ་སོགས་པ་ནི་དྲུག་གོ ། 1-1163 ཟག་བཅས་ལ་སོགས་པ་ནི་བཅུ་གཉིས་སོ། །བྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་བརྒྱད་དོ། །འདས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་བཅུ་དྲུག་གོ །རྐྱེན་ལ་སོགས་པ་ནི་བཅུ་གཉིས་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟར་བདུན་ནི་བཤད་ པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་གི་མཚན་ཉིད་ཇི་ལྟར་དང་། མཚན་གཞི་དུ་ཞིག་དང་། དགོས་པ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་གསུམ་གྱིས་ནི་ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་མདོ་ཙམ་དུ་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ རྫས་ཡོད་ལ་སོགས་པ་ནི་བཞི། གཉིས་པ་དེ་རྒྱས་པར་འཆད་པ་ལ་སྔར་བཞིན་དོན་བདུན་ལས་དང་པོ་རྫས་ཡོད་ལ་སོགས་པ་བཞིའི་རྫས་ཡོད་ལའང་གསུམ་པོ་དེས་སྟོན་པ་ན་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་རྣམས་ཇི་ལྟར་ རྫས་སུ་ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་ལས་འདྲི་བ་སྟེ་ཆོས་མངོན་པ་བ་རྣམས་མཚན་ཉིད་གང་གིས་རྫས་ཡོད་དུ་རྟོག་པར་བྱེད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །རྫས་སུ་ཡོད་པ་རྣམ
【現代漢語翻譯】 『應如是結合。』導師勝子（藏文：རྒྱལ་བའི་སྲས，含義：佛陀之子）如是說。然而，如果以顛倒的順序結合，則會更容易理解：色（藏文：གཟུགས）如泡沫般不凈；受（藏文：ཚོར་བ）的樂味甚微，如水泡；想（藏文：འདུ་ཤེས）無我，如陽焰，其中無水之自性；行（藏文：འདུ་བྱེད）無實義，如芭蕉樹，僅有樹皮而無心； 識（藏文：རྣམ་པར་ཤེས་པ）無常，如幻術，顯現不久便會消失。總之，應知它們如堆積之物，無有堅實與精華。同樣，經中說，界（藏文：ཁམས）如毒蛇般帶來各種危害，處（藏文：སྐྱེ་མཆེད）如空村般無有執持者。應如是理解。 第九，講說三法之差別。 第九，關於差別，分為廣說六十一種差別和略說十三種差別兩種。 廣說六十一種差別。 首先分為兩部分：以總綱的方式簡要說明，以及剖析總綱之義而廣說。 首先，導師極其清晰地闡述了這三法的體性（藏文：མཚན་ཉིད）和所依（藏文：མཚན་གཞི）等，現在想要極其清晰地向所化眾生展示這些法的種種差別。因此，他自己提問『蘊（藏文：ཕུང་པོ）』，然後以『總綱是』等來回答。總綱是中間的總綱。 其中，對於要講的內容，實有等有四種；所知等有三種；有色等有六種； 有漏等有十二種；生起等有八種；過去等有十六種；緣起等有十二種。如是，共有七種需要講說。它們的體性如何？所依有多少？為何需要？這三個問題簡要地展示瞭如何講解的方式。 實有等有四種。 其次，詳細講解這些內容，如前所述，在七個方面中，首先講解實有等四種。對於實有，以這三種方式來展示：蘊、界、處如何是實有？這是從體性方面提問，即有部宗（梵文：Sarvāstivāda）如何以何種體性來認為它們是實有？實有之法是……
【English Translation】 'It should be combined in this way,' teaches the master, the son of the Victorious One (Tibetan: རྒྱལ་བའི་སྲས, meaning: Son of the Buddha). However, it is easier to understand if combined in a reversed order: form (Tibetan: གཟུགས) is impure like foam; feeling (Tibetan: ཚོར་བ) has little taste of pleasure, like a water bubble; conception (Tibetan: འདུ་ཤེས) is without self, like a mirage, in which there is no nature of water; formation (Tibetan: འདུ་བྱེད) is without essence, like a banana tree, which has only bark and no heart; consciousness (Tibetan: རྣམ་པར་ཤེས་པ) is impermanent, like an illusion, which disappears not long after appearing. In short, they should be known as accumulated things, without solidity or essence. Similarly, the sutra says that the elements (Tibetan: ཁམས) bring various harms like poisonous snakes, and the sources (Tibetan: སྐྱེ་མཆེད) are like empty villages without holders. It should be understood in this way. Ninth, explaining the distinctions of the three dharmas. Ninth, regarding distinctions, there are two types: explaining sixty-one distinctions in detail and explaining thirteen distinctions in brief. Explaining sixty-one distinctions in detail. First, it is divided into two parts: briefly explaining through the summary and explaining in detail by dissecting the meaning of the summary. First, the master very clearly explained the characteristics (Tibetan: མཚན་ཉིད) and basis (Tibetan: མཚན་གཞི) of these three dharmas, and now wants to very clearly show the various distinctions of these dharmas to those to be tamed. Therefore, he himself asks 'aggregates (Tibetan: ཕུང་པོ),' and then answers with 'the summary is,' etc. The summary is the intermediate summary. Among them, for the content to be explained, existent substances, etc., are four; knowable things, etc., are three; things with form, etc., are six; things with defilements, etc., are twelve; arising things, etc., are eight; past things, etc., are sixteen; dependent origination, etc., are twelve. Thus, there are seven things to be explained. What are their characteristics? How many bases are there? Why is it needed? These three questions briefly show how to explain. Existent substances, etc., are four. Secondly, explaining these contents in detail, as before, among the seven aspects, first explaining the four existent substances, etc. Regarding existent substances, showing them in these three ways: how are the aggregates, elements, and sources existent substances? This is asking from the aspect of characteristics, i.e., how does the Sarvāstivāda school consider them to be existent substances with what characteristics? The existent substances are...
ས་ནི་དུ་ ཞིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་གཞིའི་གྲངས་ལ་འདྲི་བ་སྟེ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ནི་ཆོས་གསུམ་དུ་འདུས་ན་གསུམ་པོ་དེའི་དངོས་པོ་དུ་ཞིག་རྫས་ཡོད་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། ཅིའི་ཕྱིར་རྫས་སུ་ཡོད་པར་བརྟགས་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དགོས་པ་ལ་འདྲི་བ་སྟེ། འདི་སྐད་དུ་དགོས་པ་མེད་པར་ནི་དེ་ལྟར་རྟོག་པར་མི་འཐད་དེ་རྟོག་པ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། ། 1-1164 དེས་ན་དགོས་པ་གང་གི་དོན་དུ་དེ་དག་རྫས་ཡོད་དུ་རྟོག་པར་བྱེད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ་རྣམ་པ་གཞན་རྣམས་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་བར་བྱའོ། །གསུམ་པོ་དེའི་ལན་ལ་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་ བའི་སྲས་ནི་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་བརྗོད་པ་དང་དེ་ལས་གཞན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པ་དང་ལྟོས་པ་ཞེས་གཞུང་བཏོན་ནས་བརྗོད་པ་ལ་མི་ལྟོས་པ་ནི་མིང་དང་མ་སྦྱར་བའི་དོན་དག་པའོ། ། དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་དོན་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་དེའི་བློ་འབྱུང་བ་རྣམས་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཆད་དོ། །ཡང་ན་རྗོད་པ་ནི་སྒྲའོ། ། དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་རྟགས་དང་གསལ་བྱེད་ ཀྱི་རྒྱུ་སྒྲོན་མ་དང་རྣམ་འཇོག་གི་རྒྱུ་མཚན་ཉིད་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་དག་ལ་མི་ལྟོས་པར་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་འགྱུར་བ་ནི་དེ་དག་ལ་མ་བརྟེན་པར་རྐྱེན་བཞི་ཚོགས་པ་ཙམ་གྱིས་ བློས་གཟུང་བར་ནུས་པའོ། །འདིས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་བསྟན་ནས་དེའི་མཚན་ཉིད་ལ་རྨོངས་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྫས་སུ་ཡོད་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ གསུམ་པོ་དེ་ནི་རེས་འགའ་གང་ལའང་མི་ལྟོས་པར་བློས་གཟུང་བར་ནུས་ཏེ་དེས་ན་ཆ་དེ་ནས་ཐམས་ཅད་རྫས་ཡོད་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་རྫས་ཡོད་ཀྱི་མཚན་གཞིར་བསྟན་ནས་མཚན་གཞིའི་དངོས་པོ་ལ་རྨོངས་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། ། 1-1165 བདག་ལ་རྫས་སུ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་གཞན་མུ་སྟེགས་ཅན་སེར་སྐྱ་དང་གཟེགས་གཟན་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་རྣམས་ནི་ལས་བྱས་པ་ཆུད་ཟོས་ཤིང་མ་བྱས་པ་ དང་ཕྲད་པར་འགྱུར་དུ་དོགས་ནས་གང་ཟག་གི་བདག་སྨྲ་བར་བྱེད་དེ་ཇི་སྐད་དུ། ཕུང་པོ་སྐད་ཅིག་སྨྲ་བ་ཡི། །ཤཱཀྱ་པ་དག་བདག་མེད་ན། །མཐོ་རིས་ཐར་ལ་དགོས་པ་ཡི། །འབད་པ་ དོན་མེད་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་གང་སྨྲས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་དེ་དག་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་དང་བདག་གིར་སྒྲོ་བཏགས་པས་དེ་ལས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ཚོགས་བྱུང་སྟེ་འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་ ན་ཡོངས་སུ་འཁྱམ་མོ། །ཁོ་བོ་ཅག་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་སྨྲ་ལ། བྱས་པ་ཆུད་ཟོས་ཤིང་མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་པར་ཡང་ མི་འགྱུར་ཏེ་སྔར་བྱེད་པའི་ཕུང་པོའི་རྒྱུན་དེ་ཉིད་ཀྱིས་མྱོང་བའི་ཕྱིར་ཏེ་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། རྒྱུན་གཅིག་ལ་ནི་བརྟེན་
【現代漢語翻譯】 『ས་ནི་དུ་ཞིག་ཅེས་བྱ་བ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：有多少個自性）是指在名稱的基礎上詢問數量，意思是如果一切所知事物都包含在三種法中，那麼這三者中有多少是實有的？ 『ཅིའི་ཕྱིར་རྫས་སུ་ཡོད་པར་བརྟགས་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：為何要考察實有）是指詢問必要性。意思是說，如果沒有必要，那麼這樣思考是不合理的，因為這樣會變得不合理性。 因此，其含義是：爲了什麼必要性而將它們視為實有？對於其他情況，也應同樣理解。對於這三者的回答，導師勝子（Jina-putra）提出了『感官的對象、不依賴於其他和依賴於其他』的論點。不依賴於其他指的是未與名稱結合的真實意義。 『དེ་ལས་གཞན་པ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：其他）是指不依賴於其他意義，而是產生於此意義的智慧。或者說，『རྗོད་པ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：表達）是指聲音。『དེ་ལས་གཞན་པ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：其他）是指知識的因——標誌，清晰的因——燈，以及確立的因——自性等等。不依賴於這些而成為感官的對象，指的是不依賴於這些，僅僅通過四種條件的集合，智慧就能夠把握。 這表明了這種事物是實有的自性，從而消除了對自性的困惑。『ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྫས་སུ་ཡོད་པའོ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：一切都是實有）的意思是，這三種法有時可以不依賴於任何事物而被智慧所把握，因此，從這個角度來看，一切都是實有的。這表明了這種事物是實有的基礎，從而消除了對基礎之物的困惑。 『བདག་ལ་རྫས་སུ་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：我為實有）表明，其他外道，如數論派和勝論派等的追隨者，因為擔心善行會徒勞無功，惡行會不期而遇，所以主張存在人我。正如他們所說：『如果說剎那生滅的蘊聚，/ 按照釋迦的說法是沒有自我的，/ 那麼爲了天界和解脫，/ 努力就會變得毫無意義。』 因此，他們將一切法都執著為『我』和『我的』，由此產生了一切煩惱，並在輪迴的海洋中漂泊。我們這些追隨佛陀薄伽梵的人，則主張一切法都是無我的，善行不會徒勞無功，惡行也不會不期而遇，因為體驗是由先前行為的蘊聚所產生的。正如《入行論》所說：『依賴於一個相續……』
【English Translation】 『ས་ནི་དུ་ཞིག་ཅེས་བྱ་བ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: How many natures are there?) refers to inquiring about quantity based on the name, meaning if all knowable things are contained in the three dharmas, how many of these three are substantially existent? 『ཅིའི་ཕྱིར་རྫས་སུ་ཡོད་པར་བརྟགས་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: Why examine substantial existence?) refers to inquiring about necessity. It means that if there is no necessity, then such thinking is unreasonable, because it would become unreasonable. Therefore, its meaning is: For what necessity are they considered substantially existent? The same should be understood for other situations. In response to these three, the teacher Jina-putra put forward the argument of 『objects of the senses, not dependent on others, and dependent on others.』 Not dependent on others refers to the true meaning not combined with names. 『དེ་ལས་གཞན་པ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: Other) refers to the wisdom that does not depend on other meanings but arises from this meaning. Or, 『རྗོད་པ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: Expression) refers to sound. 『དེ་ལས་གཞན་པ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: Other) refers to the cause of knowledge—signs, the cause of clarity—lamps, and the cause of establishment—characteristics, and so on. Becoming an object of the senses without depending on these refers to being able to be grasped by wisdom merely through the collection of four conditions without relying on these. This shows that such a thing is the nature of substantial existence, thereby eliminating confusion about the nature. 『ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྫས་སུ་ཡོད་པའོ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: Everything is substantially existent) means that these three dharmas can sometimes be grasped by wisdom without depending on anything, therefore, from this perspective, everything is substantially existent. This shows that such a thing is the basis of substantial existence, thereby eliminating confusion about the object of the basis. 『བདག་ལ་རྫས་སུ་』 (Tibetan, Devanagari, Romanized Sanskrit, Literal Chinese meaning: I am substantially existent) indicates that other heretics, such as the followers of Samkhya and Vaisheshika, etc., because they fear that good deeds will be in vain and bad deeds will be encountered unexpectedly, assert the existence of a personal self. As they say: 『If the aggregates that arise and cease in an instant, / According to Shakya, have no self, / Then for heaven and liberation, / Effort will become meaningless.』 Therefore, they cling to all dharmas as 『I』 and 『mine,』 from which arise all afflictions, and they wander in the ocean of samsara. We, the followers of the Buddha Bhagavan, assert that all dharmas are without self, and good deeds will not be in vain, nor will bad deeds be encountered unexpectedly, because the experience is produced by the aggregates of previous actions. As the Bodhicaryavatara says: 『Depending on one continuum...』
ནས་སུ། །བྱེད་པོ་སྤྱོད་པོ་ཞེས་བྱར་བརྗོད། །ཅེས་གང་གསུངས་པ་ བཞིན་ནོ། །དེས་ན་ཁོ་བོ་ཅག་གང་ཟག་གི་བདག་རྫས་སུ་ཡོད་པ་ནི་མེད་ཀྱི་རྫས་སུ་ཡོད་པ་དེ་ནི་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྟགས་ནས་བདག་ལ་རྫས་སུ་མངོན་པར་ཞེན་པོ་སྤོང་བར་བྱེད་དེ་དེས་ན་ཁོ་བོ་ཅག་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-1166 དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་བརྟགས་པའི་དགོས་པ་ནི་བདག་ཏུ་སྒྲོ་འདོགས་པ་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །རྣམ་པ་གཞན་རྣམས་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་སྦྱར་རོ། །གཉིས་པ་བརྟགས་ ཡོད་ལ་བརྗོད་པ་དང་དེ་ལས་གཞན་པ་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པར་དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་འགྱུར་བ་ནི་དེ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་བློས་གཟུང་བར་བྱ་བའོ། །ཆོས་གསུམ་ཀ་དེ་ལྟ་བུའི་ཚུལ་ གྱི་བློས་གཟུང་དུ་རུང་བས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་ལ་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་མཛོད་ལས། གང་ཞིག་བཅོམ་མམ་བློ་ཡིས་གཞན། །བསལ་ན་དེ་བློ་མི་འཇུག་པ། ། བུམ་ཆུ་བཞིན་དུ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ། །ཡོད་དེ་དོན་དམ་ཡོད་གཞན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་འདོད་པ་དང་། །རྟོག་གེ་པ་དག་རྣམ་འགྲེལ་ལས། །དོན་བྱེད་ནུས་པ་གང་ཡིན་ལ། །དེ་འདིར་དོན་དམ་ཡོད་ པ་ཡིན། །གཞན་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཡོད་པ་སྟེ། །དེ་དག་རང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་བཤད། །ཅེས་བཤད་པ་ལྟར་འདོད་པ་དང་། སེམས་ཙམ་དུ་སྨྲ་བ་རྣམས་གཟུང་འཛིན་གཉིས་དང་གཉིས་མེད་པ་ཀུན་རྫོབ་དོན་དམ་ དུ་འདོད་པ་དང་། དབུ་མ་པ་རྣམས་བདེན་གཉིས་ལས། ཇི་ལྟར་སྣང་བ་འདི་ཁོ་ན། །ཀུན་རྫོབ་གཞན་ནི་གཅིག་ཤོས་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་སྣང་བ་དང་སྟོང་པ་ལ་འདོད་པ་ལྟར་ནི་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་འདི་ནི་དེ་དག་ལས་རྣམ་པ་གཞན་དུ་སློབ་དཔོན་གྱིས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1167 དེ་ལ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འཕེལ་བར་འགྱུར་བའི་དམིགས་པ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པའོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་ བ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་དོ། །དེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་དམིགས་པར་བསྟན་པས་ནི་དེ་དག་ལས་དེ་སྐྱེའི་བདག་ནི་དེའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པར་འགྱུར་རོ། །བཞི་ པ་དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་ལ་སྒྲིབ་པས་རྣམ་པར་དག་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེའི་དམིགས་པ་ནི་བདག་མེད་གཉིས་སོ། །དེ་དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་དམ་པའི་ཡུལ་ན་ཡོད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་གཉིས་སུ་གནས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དབུས་དང་མཐའ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ལས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་པ། །འདི་ལྟར་ཆོས་ཡོད་ མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་སྤྱི་ཡི་མཚན་ཉིད་དུ། །དེ་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །བདག་མེད་གཉིས་རྣམ
【現代漢語翻譯】 正如經中所說：『作者被稱為行動者和體驗者。』因此，我們應當通過分析，認識到所謂的『人』，其作為實體存在是不存在的，而作為非實體存在的，則是蘊含於五蘊、十二處和十八界之中。通過這種方式，我們就能斷除對『我』作為實體的執著，從而獲得解脫。 因此，這樣分析的必要性在於斷除對『我』的執著。對於其他情況，也應同樣運用類似的推理方式。第二，對於可分析的事物，以及依賴於其他事物的事物，它們會成為感官的對象，並且可以通過心識來把握。所有這三種事物都可以通過這種方式被心識所把握，因此被稱為『一切』。 第三，關於世俗存在，小乘有部宗在《俱舍論》中說：『如果通過破壞或心識的分析，導致心識無法把握，如水瓶，那就是世俗存在，而其他則是勝義存在。』正理派（古印度邏輯學派）在《釋量論》中說：『凡具有實現作用能力者，在此即是勝義存在，其他則是世俗存在。』這些解釋了自相和共相的定義。』唯識宗認為，能取和所取二者，以及無二者，都是世俗和勝義。中觀宗則認為，從二諦的角度來看，『顯現的即是世俗，另一種則是勝義。』然而，這裡所說的與上述觀點不同，是導師以另一種方式所闡述的。 因此，所有能增長貪慾等煩惱的對境，即所有有漏法，都是世俗存在。『一切』指的是所有三種有漏法。由於這些是煩惱的對境，因此也表明，從這些法所產生的『我』，並非它們的因。 第四，關於勝義存在，以遮蔽而獲得清凈的是智慧。其對境是二無我（人無我和法無我）。這是勝義存在，因為智慧存在於至高無上的境界中。『一切』指的是一切所知都安住於二無我之中。正如《辨中邊論》所說：『除了法界之外，沒有其他法存在。因此，它是普遍的特徵，並且是顛撲不破的真理。』二無我等
【English Translation】 As it is said in the scriptures: 'The one who does is called the actor and the experiencer.' Therefore, we should analyze and recognize that the so-called 'person,' its existence as a substance is non-existent, while its existence as a non-substance is contained within the five skandhas (aggregates), twelve ayatanas (sources), and eighteen dhatus (elements). By doing so, we can abandon the attachment to 'self' as a substance, and thus attain liberation. Therefore, the necessity of such analysis is to abandon the imputation of 'self.' For other situations, similar reasoning should be applied accordingly. Second, for things that can be analyzed and things that are dependent on other things, they become objects of the senses and can be grasped by the mind. All three of these things can be grasped by the mind in this way, and therefore are called 'all.' Third, regarding conventional existence, the Sravaka school in the Abhidharmakosa says: 'If through destruction or mental analysis, the mind cannot grasp it, like a water pot, that is conventional existence, while others are ultimate existence.' The logicians (Nyaya school) in the Pramanavarttika say: 'Whatever has the ability to perform a function, that here is ultimate existence, others are conventional existence.' These explain the definitions of self-characteristics and general characteristics.' The Mind-Only school believes that the grasper and the grasped, and the non-duality, are both conventional and ultimate. The Madhyamaka school believes that, from the perspective of the two truths, 'What appears is conventional, the other is ultimate.' However, what is said here is different from the above views, and is explained by the teacher in another way. Therefore, all objects that increase afflictions such as attachment, that is, all contaminated dharmas, are conventional existence. 'All' refers to all three contaminated dharmas. Since these are the objects of affliction, it also indicates that the 'self' arising from these dharmas is not their cause. Fourth, regarding ultimate existence, what is purified by obscuration is wisdom. Its object is the two selflessnesses (selflessness of person and selflessness of phenomena). This is ultimate existence because wisdom exists in the supreme realm. 'All' refers to all knowable things abiding in the two selflessnesses. As the Madhyantavibhaga says: 'Apart from the dharmadhatu, there is no other dharma. Therefore, it is the universal characteristic and is the infallible truth.' The two selflessnesses etc.
་པར་དག་པའི་རྒྱུར་ཤེས་ཙམ་ན་བདག་དེའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་མངོན་ཞེན་ སྤོང་བས་བདག་ལ་ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ ཤེས་བྱ་ལ་སོགས་པ་ནི་གསུམ། གཉིས་པ་ཤེས་བྱ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་ཤེས་བྱ་ལ་ཤེས་བྱ་གཞི་ལྔ་དང་། ཤེས་པ་བཅུ་གསུམ་གྱི་ཤེས་བྱ་བཤད་པ་གཉིས་ལས། 1-1168 དང་པོ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཇི་ལྟར་ན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་གྲངས་ངེས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་གལ་ཏེ་གང་ཞིག་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་ཤེས་ བྱ་ལྔར་འཇོག་ཅེ་ན་གཞི་གང་དུ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གཟུགས་དང་། གང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་སེམས་ དང་། གང་གིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་བྱང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འདོད་ཆགས་དང་དད་པ་ལ་སོགས་པའི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་དང་། གསུམ་པོ་དེའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་རྣམ་པར་བྱང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་འདུས་མ་བྱས་གཞག་གོ །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ ཅད་ཀྱང་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱི་ཤེས་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ནི། དོན་དེ་ལྟར་དུ་གནས་པ་དེ་ལ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་སྣང་བ་གཟུགས་ཀྱི་གཞི་ནི་ ཕུང་པོ་ན་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་ན་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཁམས་བཅུ་དང་། །སྐྱེ་མཆེད་ན་གཟུགས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་དང་། །ཡང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་པའི་གཟུགས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་ཏེ་མདོར་ན་སྔར་བཤད་པའི་ཆོས་གཟུགས་ཅན་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་པ་ལ་གཟུགས་ཀྱི་གཞི་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། 1-1169 གཙོ་བོ་སེམས་ཀྱི་གཞི་ནི་ཕུང་པོ་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོ་དང་ཞེས་སྔ་མ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །འཁོར་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་གཞི་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་མཚུངས་པ་དང་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ ཅེས་བྱ་བས་ནི་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་འདི་ཡིན་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཀྱང་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ལ་འདུས་བྱས་དང་འདུས་ མ་བྱས་གཉིས་ལས་འདུས་བྱས་དང་། དེ་ལའང་གཟུགས་ཅན་དང་དེ་མ་ཡིན་པ་གཉིས་ལས་ཕྱི་མ་མཚུངས་ལྡན་རྣམས་ཡིན་ནོ། །གནས་སྐབས་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་གཞི་ནི་ལྡན་པ་མ་ ཡིན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་རིལ་པོ་དང་། ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དེ་ལ་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་གཉིས་ཡོད་པའི་འདུས་བྱས་དང་། དེ་ལའང་མཚུངས་ལྡན་ དང་དེ་མིན་པ་གཉིས་ལས་ཕྱི་མ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་གཞི་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་འདུས
【現代漢語翻譯】 當僅僅知道它是清凈之因時，通過捨棄認為『我』是其因的執著，因此說『於我』。 ༈ 所知等共有三種。 第二，關於所知等三種，首先是成為三種智慧之境的所知，其中分為所知五事和所知十三事兩種。 1-1168 首先，以『如何區分三種意義』等來闡述。第二，關於數量確定的理由，如果有人問：『以什麼理由確定為五種所知？』答：以在何處成為雜染和清凈之自性的色，以及在何處成為雜染和清凈之自性的心，以及以何成為雜染和清凈之自性的貪慾和信心等心所，以及以前面三者的狀態而成為不相應行，以及自性清凈的真如而安立為無為法。『一切也』是指一切三種法也是三種智慧的所知。 第三，各自的體相是：『事物如是存在』等來表示，顯現之色之基是：蘊中為色蘊，界中為色界十界，處中為色處十處，以及法界中的色和法處中的色，總之，先前所說的有色法全部加在一起稱為色之基。 1-1169 主要之心之基是：蘊中為識蘊等，如前一樣連線。『眷屬心所之基』中，『具有相應之行』是爲了遣除不相應行。『也是法界和法處的一部分』是指在有為法和無為法中屬於有為法，在有色和無色中屬於後者相應法。 『狀態不相應行之基』是不相應行蘊整體，以及法界和法處的一部分，即在有為法和無為法中屬於有為法，在相應和不相應中屬於後者。 第五，無為法之基是法界和法處的一部分，即無為法。
【English Translation】 When merely knowing it as the cause of purity, by abandoning the attachment that 'I' am its cause, therefore it is said 'in me'. ༈ Knowable things, etc., are three in number. Secondly, regarding the three knowable things, etc., first is the knowable thing that becomes the object of the three wisdoms, which is divided into two: the five knowable bases and the thirteen knowable things. 1-1168 Firstly, the distinctions of the three meanings are shown by 'how to differentiate' and so on. Secondly, the reason for the fixed number is: if someone asks, 'What reason is used to establish five knowable things?' The answer is: that which is the nature of defilement and purification in terms of form; that which is the nature of defilement and purification in terms of mind; that which is the nature of defilement and purification in terms of mental factors such as desire and faith; and that which is the state of the previous three, namely non-associated formations; and that which is naturally pure, namely suchness, is established as unconditioned. 'All also' means that all three dharmas are knowable by the three wisdoms. Thirdly, the individual characteristics are indicated by 'that thing exists in that way', the basis of appearance, form, is: in the aggregates, it is the aggregate of form; in the realms, it is the ten realms of form; in the sources, it is the ten sources of form; and also the form of the dharma realm and the form of the dharma source, in short, all the previously mentioned forms are collectively called the basis of form. 1-1169 The main basis of mind is: in the aggregates, it is the aggregate of consciousness, and so on, connect as before. In 'the basis of associated mental factors', 'having corresponding formations' eliminates the non-corresponding formations. 'It is also a part of the dharma realm and the dharma source' means that among the conditioned and unconditioned, it belongs to the conditioned, and among the form and non-form, it belongs to the latter corresponding factors. The 'basis of the state of non-associated formations' is the entire aggregate of non-associated formations, and a part of the dharma realm and the dharma source, that is, among the conditioned and unconditioned, it belongs to the conditioned, and among the corresponding and non-corresponding, it belongs to the latter. Fifthly, the basis of the unconditioned is a part of the dharma realm and the dharma source, namely the unconditioned.
་མ་བྱས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པོ་ དེ་གྲུབ་མཐའ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་ཚུལ་ནི་རྣམ་གཞག་ཏུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉིས་པ་ཤེས་པ་བཅུ་གསུམ་གྱི་ཤེས་བྱ་ནི་ཡང་ཤེས་བྱའི་ཆོས་རྣམས་ནི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེ་ལ་མོས་པ་ཤེས་པ་ནི་ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་པ་སྟེ་ཡུལ་མོས་པ་ཙམ་གྱིས་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1170 རིགས་པ་ཤེས་པ་ནི་བསམ་བྱུང་གི་ཤེས་པ་སྟེ་དེས་འགལ་འབྲེལ་ཇི་ལྟ་བར་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་འཕྲོ་བ་མེད་པའི་ཤེས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་གི་ཤེས་པ་སྟེ་ཕྱི་ རོལ་ལ་མི་འཕྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སོ་སོ་རང་གིས་ཤེས་པ་ནི་འཕགས་པའི་ཆོས་ཉིད་འཇལ་བའི་ཤེས་པ་སྟེ་རང་ཁོ་ནས་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གྱི་བདག་ཉིད་ཤེས་པ་ནི་གཞན་གྱི་སེམས་ ཤེས་པ་སྟེ་གཞན་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོག་མ་ཤེས་པ་ནི་ཆོས་ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་ཆོས་ཤེས་པ་སྟེ་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་དང་པོར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གོང་མ་ཤེས་པ་ནི་རྗེས་སུ་ ཤེས་པའི་བཟོད་པ་དང་། རྗེས་སུ་ཤེས་པ་སྟེ་དེའི་རྗེས་ལ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ཁམས་གོང་འོག་གི་བདེན་པ་ཞེས་པ་དང་སྦྱར་རོ། །རྣམ་པར་སུན་དབྱུང་བ་ཤེས་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་བདེན་པ་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་ནི་མི་མཐུན་པར་བལྟས་ནས་སུན་དབྱུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་ནས་མི་ལྡང་བ་ཤེས་པ་ནི་ཀུན་འབྱུང་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་ཡོད་ན་འཁོར་བ་ལས་མི་ ལྡང་བའི་ཕྱིར་རོ། །མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་ནི་འགོག་པ་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་ནི་འདུས་མ་བྱས་པས་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་པ་ཤེས་པ་ནི་ལམ་བདེན་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1171 མཐར་ཐུག་པ་ཤེས་པ་ནི་ཟད་པ་དང་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་ནི་མི་སློབ་པའི་ལམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དོན་ཆེན་པོ་ཤེས་པ་ནི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཤེས་པ་སྟེ་རང་གཞན་ གཉིས་ཀའི་དོན་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བཅུ་གསུམ་པོ་དེའི་ཡུལ་ལ་ནི་ཤེས་པ་བཅུ་གསུམ་གྱི་ཤེས་བྱ་ཞེས་བྱ་སྟེ་འཁོར་འདས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཤེས་བྱའམ་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གིས་བསྡུས་པའི་ ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་དག་ཏུ་འདུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡུལ་དེ་དག་ཀྱང་བདེན་པ་གཉིས་སམ་བདེན་བ་བཞིའམ་ཤེས་བྱ་གཞི་ལྔར་འགྱུར་ཏེ་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་ཤེས་བྱའི་ཡུལ་ བཤད་ནས་དེའི་ཤེས་པ་ཕུང་པོ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཆོས་ཙམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པས་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་ཤེས་པ་པོ་དང་མཐོང་བ་པོར་རློམ་པ་ལྡོག་སྟེ་དེས་ན་བདག་ལ་ཤེས་པ་ པོ་དང་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་གྱུར་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི་ཇི་ལྟར་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་རྣམ་པར་ མི་རྟོག་པ་ནི་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པའོ། །རྣམ་པར་རྟོ
【現代漢語翻譯】 未造作（藏文：མ་བྱས་，梵文天城體：अकृत，梵文羅馬擬音：akṛta，漢語字面意思：未造作）所包含的。這五者，各宗派如何理解，已在論述中說明。第二，十三種知識所知的對象，由『知識所知的法』來指示。對此，信解之知識是聽聞所生之知識，因為僅憑信解就能瞭解。理智之知識是思所生之知識，因為它能瞭解矛盾和關聯。無散亂之知識是世間禪定所生之知識，因為它不向外散亂。各自自知之知識是聖者衡量法性的知識，因為它僅由自己瞭解。知他自體之知識是知他心，因為它能瞭解他人。下品之知識是法智忍和法智，因為它們首先出現在聖道中。上品之知識是類智忍和類智，因為它們隨後出現。或者，可以與上地獄的真諦結合。破斥之知識是知苦諦，因為它被視為不合而應被破斥。不滿足之知識是知集諦，因為有它存在就不會對輪迴感到滿足。不生之知識是知滅諦，因為它是不造作故不生。知識之知識是知道諦，因為它安住于智慧的自性中。 究竟之知識是知盡和知不生，因為它是無學道。 大義之知識是知大乘，因為它對自他都有大利益。 如此，這十三者所知的對象，被稱為十三種知識所知，即包含輪涅的所知，或包含大小乘的所知，都包含在其中。 這些對象也可以是二諦、四諦或五種所知基礎，如理應說明。 如此，在說明所知對像后，通過揭示其知識僅是蘊、界、處、法，從而阻止了將補特伽羅的『我』視為知者和見者，因此說『對於我，有知者』。第二，成為八識聚之對象的能辨識之識，如何成為能辨識的呢？由『如何是能辨識的』來指示。無分別識是五根識。有分別識是意識。
【English Translation】 Those included by the Unconditioned (Tibetan: མ་བྱས་, Sanskrit Devanagari: अकृत, Sanskrit Romanization: akṛta, Literal meaning: Unconditioned). How these five are understood by various schools has already been explained in the treatise. Second, the objects known by the thirteen knowledges are indicated by 'the dharmas known by knowledge.' Regarding this, the knowledge of faith is the knowledge arising from hearing, because it is understood merely through faith. The knowledge of reason is the knowledge arising from thought, because it understands contradictions and connections. The non-distracted knowledge is the knowledge arising from worldly meditation, because it does not scatter outwards. The self-knowing knowledge is the knowledge of the noble ones measuring the nature of reality, because it is known only by oneself. The knowledge of others' self is the knowledge of others' minds, because it understands others. The lower knowledge is the forbearance of knowledge of dharma and the knowledge of dharma, because they first appear on the noble path. The higher knowledge is the forbearance of subsequent knowledge and the subsequent knowledge, because they appear after that. Alternatively, it can be combined with the truths of the upper and lower realms. The knowledge of refutation is the knowledge of the truth of suffering, because it is seen as incompatible and should be refuted. The knowledge of non-satisfaction is the knowledge of the truth of origin, because if it exists, one will not be satisfied with samsara. The knowledge of non-arising is the knowledge of the truth of cessation, because it is unconditioned and therefore does not arise. The knowledge of knowledge is the knowledge of the truth of the path, because it abides in the nature of wisdom. The ultimate knowledge is the knowledge of exhaustion and the knowledge of non-arising, because it is the path of no more learning. The knowledge of great meaning is the knowledge of the Great Vehicle, because it has great benefit for both oneself and others. Thus, the objects known by these thirteen are called the objects known by the thirteen knowledges, which include the knowable aspects of samsara and nirvana, or the knowable aspects of the Great and Small Vehicles, all of which are included therein. These objects can also be the two truths, the four truths, or the five bases of knowledge, as should be explained accordingly. Thus, after explaining the objects of knowledge, by revealing that their knowledge is merely aggregates, elements, sources, and dharmas, it prevents the self of the person from being regarded as the knower and seer, therefore it is said, 'For the self, there is a knower.' Second, how does the discriminating consciousness, which becomes the object of the eight consciousness aggregates, become discernible? It is indicated by 'How is it discernible?' Non-conceptual consciousness is the five sense consciousnesses. Conceptual consciousness is mental consciousness.
ག་པ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་ནི་སྒྲ་དོན་འཛིན་པས་མི་རྟོག་པ་དང་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་ནི་ཀུན་གཞིའོ། །འཇུག་པ་ནི་དེ་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་ཤེས་རྣམས་སོ། ། 1-1172 རྒྱུ་མཚན་ནི་རྒྱུ་སྟེ་དབང་པོ་དང་དོན་རྣམས་སོ། །རྒྱུ་མཚན་ལས་བྱུང་བ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དྲུག་གོ །མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་ནི་འདོད་ཆགས་ཞེ་སྡང་ལ་སོགས་པ་དང་བཅས་པ་ དང་བྲལ་བའོ། །ཕྲ་བའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཤེས་བྱ་ཕྲ་མོ་ཤིན་ཏུ་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་ཤེས་པའི་བློ་སྟེ་དེ་ཡང་། མི་རིག་སྣ་ཚོགས་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་། གཉེན་པོ་བག་ཆགས་མཚམས་སྦྱོར་གྲོལ། ཞེས་བྱ་བ་བདུན་ལས་དང་པོ་མི་རིག་པའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཕྲ་བ་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་སྣོད་སྣང་བ་སྟེ་སྣང་ཡང་སྣང་བར་མི་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ ཕྲ་བ་ནི་རི་མོ་རྐྱང་པ་ལ་སོགས་པ་གཅིག་གི་རྣམ་པ་ཉིད་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བའོ། །ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཕྲ་བ་ནི་དུས་གཅིག་ཏུ་བྱུང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ དུ་མ་ཡུལ་དུ་མ་དུས་གཅིག་ཏུ་གཅོད་པ་དེ་རྟོགས་དཀའ་བ་ལ་བརྗོད་དོ། །གཉེན་པོའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཕྲ་བ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་འཆིང་བ་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་སེམས་དེ་ ཡུད་ཙམ་ཉིད་ན་དེ་དང་བྲལ་ནས་མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོར་འགྱུར་བའོ། །བག་ཆགས་ཀྱི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཕྲ་བ་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་བཞག་པའི་བག་ཆགས་ལས་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བའོ། ། 1-1173 ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཕྲ་བ་ནི་རྒྱུད་གཅིག་ལ་འགྲོ་བའི་རིས་དུ་མ་འགྲུབ་པའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་དུ་མ་མཉམ་དུ་ཡོད་བཞིན་དུ་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་གཅིག་སད་ནས་འགྲོ་ བ་གང་ཡང་རུང་བ་གཅིག་ཏུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའོ། །གྲོལ་བའི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཕྲ་བ་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་ཟད་ཀྱང་འཁོར་བ་ན་བཞུགས་པའམ། ཉོན་མོངས་པ་མ་ཟད་པའི་ རྣམ་པར་འགྱུར་བ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པ་སྟེ་དེ་དག་ནི་ཤིན་ཏུ་བརྟག་དཀའ་ཞིང་འགལ་བ་ལྟ་བུ་ཡང་མི་འགལ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར་ཤེས་བྱ་ཕྲ་བ་ཡིན་ནོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་འདི་དག་གི་ཡུལ་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །མཐོང་བ་པོ་ལ་སོགས་པས་ནི་ཉན་པ་པོ་དང་སྣོམ་པ་པོ་དང་མྱོང་བ་པོ་དང་རེག་པ་པོ་དང་ རྣམ་པར་ཤེས་པ་པོ་གཟུང་སྟེ་མཐོང་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཤེས་པ་འདི་དག་གིས་མཐོང་བ་ཡིན་གྱི་བདག་གིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་མངོན་ཤེས་དྲུག་གི་ཡུལ་ དུ་གྱུར་པའི་མངོན་པར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་སྤྱི་དོན་ལ་ངོ་བོ་དང་། རྒྱུ་དང་། འབྲས་བུ་དང་། གང་ཟག་བཞི་ལས། དང་པོ་ལའང་མཚན་ཉིད་ནི་བསྐལ་པའི་དོན་མངོན་གྱུར་དུ་སྤྱོད་པའི་མཐུ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1174 མཚན་གཞི་ནི་མཛོད་ལས། རྫུ་འཕྲུལ་རྣ་བ
【現代漢語翻譯】 ག་པ་（gapa）：是意識的識，這二者因為執持聲音和意義，所以是無分別和有分別的緣故。རྒྱུ་（gyu）：是阿賴耶識。འཇུག་པ་（'jug pa）：是從阿賴耶識中生起的其他識。 རྒྱུ་མཚན་（rgyu mtshan）：是因，即根和境。རྒྱུ་མཚན་ལས་བྱུང་བ་（rgyu mtshan las byung ba）：是從因產生的，即六識。མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་（mi mthun pa dang gnyen po）：是不和合與對治，即與貪嗔等煩惱相應或不相應。ཕྲ་བའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་（phra ba'i rab tu dbye ba）：是對細微所知進行詳細區分的智慧，即了知極難理解的細微事物之智慧。也就是：『無明種種俱時生，對治習氣相續解。』所說的七種細微的識，首先，無明的細微識是指阿賴耶識顯現為器世界，雖然顯現，但不確定是否顯現。種種的細微識是指單一的形象顯現為多種形象，如單色的圖案等。俱時生的細微識是指同時產生的多個識在同一時間對多個境進行判斷，這很難理解。對治的細微識是指與貪等煩惱的束縛完全相應的心，在極短的時間內脫離這些煩惱，轉變為不貪等對治。習氣的細微識是指從阿賴耶識中所儲存的習氣中逐漸產生異熟果。 相續連線的細微識是指在同一相續中，雖然存在多種能導致不同趣的業習氣，但其中一個業習氣被喚醒，從而連線到任何一個趣。解脫的細微識是指阿羅漢雖然斷盡了一切煩惱，但仍然安住于輪迴中，或者是指未斷盡煩惱的識所顯現的各種變化。這些都極難辨別，看似矛盾卻又和諧存在，因此是細微的所知。『一切也』的意思是，這三種法都成為這些識的對境。『見者等』是指聽者、嗅者、嘗者、觸者和識者，意思是這些識在見等，而不是自我在見等。 第三，成為六種神通之境的，需要證知的神通之總義，分為本體、因、果、補特伽羅四種。首先，本體的定義是獲得能夠自在運用神通，使劫的意義顯現的力量。 आधार（mthan gzhi）：是如《俱舍論》中所說：『神足天耳……』
【English Translation】 Gapa: It is the consciousness of mind, these two are because they hold sound and meaning, therefore they are non-conceptual and conceptual. Gyu: It is the Alaya consciousness. 'Jug pa: It is the other consciousnesses that arise from it. Gyu mtshan: It is the cause, namely the senses and objects. Gyu mtshan las byung ba: It arises from the cause, namely the six consciousnesses. Mi mthun pa dang gnyen po: It is disagreement and antidote, namely corresponding to or not corresponding to afflictions such as attachment and aversion. Phra ba'i rab tu dbye ba: It is the wisdom that distinguishes subtle knowledge in detail, namely the wisdom that understands extremely difficult to understand subtle things. That is: 'Ignorance arises in various ways simultaneously, the antidote habituation continues to dissolve.' The seven subtle consciousnesses mentioned, first, the subtle consciousness of ignorance refers to the Alaya consciousness appearing as the vessel world, although it appears, it is not certain whether it appears. The subtle consciousness of various kinds refers to the appearance of a single image as various images, such as a monochrome pattern. The subtle consciousness of simultaneous arising refers to the difficulty in understanding that multiple consciousnesses arising simultaneously judge multiple objects at the same time. The subtle consciousness of antidote refers to the mind that is completely corresponding to the bondage of afflictions such as attachment, and in a very short time, it is freed from these afflictions and transformed into an antidote such as non-attachment. The subtle consciousness of habituation refers to the gradual arising of the ripening fruit from the habituation stored in the Alaya consciousness. The subtle consciousness of linking refers to the fact that in the same continuum, although there are various karmic habituations that can lead to different destinies, one of the karmic habituations is awakened, thereby linking to any one destiny. The subtle consciousness of liberation refers to the fact that although an Arhat has exhausted all afflictions, he still abides in samsara, or it refers to the various changes manifested by the consciousness that has not exhausted afflictions. These are extremely difficult to distinguish, and although they seem contradictory, they exist harmoniously, therefore they are subtle knowledge. 'Everything also' means that these three dharmas become the objects of these consciousnesses. 'Seer etc.' refers to the hearer, smeller, taster, toucher, and knower, meaning that these consciousnesses are seeing etc., not the self. Third, the general meaning of the supernormal knowledge to be cognized, which becomes the object of the six supernormal faculties, is divided into four types: entity, cause, result, and person. First, the definition of the entity is to obtain the power to freely use supernormal faculties to make the meaning of the kalpa manifest. Mthan gzhi: It is as stated in the Abhidharmakosha: 'Miraculous feet, heavenly ears...'
་ཡིད་དང་ནི། །སྔོན་ཚེ་འཆི་འཕོ་སྐྱེ་བ་དང་། །ཟད་ཤེས་མངོན་དུ་བྱ་བ་ཡི། །མངོན་ཤེས་རྣམ་དྲུག་རྣམ་གྲོལ་བློ། །ཞེས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་གྱི་ཤེས་ རབ་ལ་བཤད་དེ་འདི་དག་འཕགས་པའི་ས་ལ་བློ་ངོ་བོ་གཅིག བྱེད་པ་དྲུག་དང་ལྡན་པར་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ་རིན་པོ་ཆེ་གཅིག་ཉིད་བྱེད་པ་དུ་མ་དང་ལྡན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་ དང་པོ་ལུས་དང་། གཉིས་པ་ངག་དང་། ཐ་མ་བཞི་སེམས་དག་པའི་ཡོན་ཏན་ཡིན་ནོ། །ཡང་དང་པོ་གསུམ་ནི་མངོན་པར་ཤེས་པ་ཙམ་ཡིན་ལ། ཐ་མ་གསུམ་ནི་དུས་གསུམ་རིག་པ་དང་གཉིས་ ཀ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། གསུམ་ནི་རིག་པ་སྔོན་མཐའ་སོགས། །མ་རིག་པ་ནི་བཟློག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། རྒྱུ་ལ་ཚེ་འདིར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ནི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་དང་ ཡིད་ལ་བྱེད་པ་གསུམ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཤིན་ཏུ་དག་ཐོབ་ནས། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་ཡོངས་སུ་གཟུང་བ་དང་། །ཇི་ལྟར་རྣམ་གནས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལས། །མཐུ་གྲུབ་ པ་ཡི་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ལུས་ཡང་ཞིང་ཐོགས་པ་མེད་པར་མོས་པ་དང་། སྒྲ་དུ་མ་ལ་སེམས་གཏོད་པ་དང་། གཞན་གྱི་སེམས་དུ་མ་ལ་ཡིད་གཏོད་པ་དང་། 1-1175 སྔོན་གྱི་གནས་སྐབས་དུ་མ་དྲན་པར་བྱེད་པ་དང་། སྣང་བ་དང་ལྡན་པའི་གཟུགས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་སྒོམ་པ་སྟེ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རྒྱུ་ནི་ རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། ལྷམ་དང་བཞོན་པ་བྱིན་པ་དང་། །ཉམས་ཐག་བསྐུར་བ་བྱས་པ་དང་། །བཞོན་པས་བླ་མ་བཀུར་བ་ཡིས། །མཁས་པས་རྫུ་འཕྲུལ་འཐོབ་པར་འགྱུར། །མཆོད་རྟེན་མཆོད་པའི་རོལ་མོ་ དང་། །དྲིལ་བུ་དག་ནི་ཕུལ་བ་དང་། དུང་དང་རྔ་ནི་རབ་ཕུལ་བས། །ལྷ་ཡི་རྣ་བ་འཐོབ་པར་འགྱུར། །གཞན་གྱི་འཁྲུལ་བ་མི་གླེང་ཞིང་། །ཡན་ལག་ཉམས་པ་རྣམས་མི་བརྗོད། །སེམས་ནི་རྗེས་སུ་ བཟུང་བ་ཡིས། །གཞན་གྱི་སེམས་ནི་ཤེས་པ་འཐོབ། །ཆོས་ཀྱི་ཆེད་དང་དེ་བཞིན་དུ། །གཞུང་གི་དོན་དག་དྲན་པ་དང་། །ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་དྲི་མེད་པས། །ཚེ་རབས་དྲན་པ་འཐོབ་པར་འགྱུར། །མཆོད་རྟེན་ མར་མེའི་ཕྲེང་བ་དང་། །མུན་པ་དག་ཏུ་སྒྲོན་མེ་དང་། །མར་མེ་འབྲུ་མར་བྱིན་པ་ཡིས། །ལྷ་ཡི་མིག་ནི་འཐོབ་པར་འགྱུར། །དངོས་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ། །ཡང་དག་ཇི་བཞིན་ཡོངས་ཤེས་པས། ། མངོན་ཤེས་དྲུག་པ་ཟག་པ་ཀུན། །ཟད་པའི་མཆོག་ནི་འཐོབ་པར་འགྱུར་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འབྲས་བུ་ནི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཆོས་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་རྟོགས་པ་ལ་འགོད་པ་དང་། །འཕགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་བྱམས་པ་དང་། 1-1176 ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་འཕྲད་པ་དང་། ལྷ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ཕྱག་བྱེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་སྟོན་པར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ཡུམ་ལས་ཤ
【現代漢語翻譯】 意識和，前世死亡、轉生和，證得滅盡的，六神通解脫智，被稱為解脫道的智慧。這些在聖者地上，心識本體相同，卻具有六種作用而生起，就像一顆寶珠具有多種作用一樣。其中，第一個是身體，第二個是語言，最後四個是心清凈的功德。而且，前三個只是神通，后三個既是通達三時，也是通達二者。如《俱舍論》所說：『三者是通達前後際等，不通達是因為遮止。』 關於因，此生修習的因是止觀和作意三種。《寶鬘經》中說：『獲得極清凈的第四禪定后，完全領受無分別智慧，從如理作意安住之方式中，將獲得成就之殊勝悉地。』 其中，作意是指：身體輕盈且無礙的意念，對多種聲音專注，對他人多種心識專注，憶念多種前世，對具有顯現的色法作意，以及修習諸法無我，共有六種。關於異熟果的因，《寶鬘經》中說：『佈施鞋子和坐騎，以及委託他人，以坐騎恭敬上師，智者將獲得神變。供養佛塔的音樂和鈴鐺，以及奉獻海螺和鼓，將獲得天人的耳朵。不談論他人的過失，也不說肢體殘缺者，以隨順他人心意，將獲得知曉他人心識。爲了佛法以及經典之義，憶念和無染的佛法佈施，將獲得憶念前世。佛塔的燈鬘，以及黑暗中的明燈，佈施燈油，將獲得天人的眼睛。如實了知諸法無自性，將獲得第六神通，滅盡一切煩惱。』 果是使眾生安住於法性平等中，所有聖者都慈愛，與悅意者相遇，所有天人都頂禮，將被授記成佛。此外，從般若波羅蜜多經中...
【English Translation】 Consciousness and, past lives of death and rebirth, and, the realization of cessation, the six superknowledges of liberation wisdom, are called the wisdom of the path of liberation. These on the ground of the noble ones, the essence of mind is the same, but arise with six functions, just as a jewel has many functions. Among them, the first is the body, the second is speech, and the last four are the merits of a pure mind. Moreover, the first three are only superknowledges, and the last three are both understanding the three times and understanding both. As stated in the Abhidharmakosha: 'The three are understanding the past and future, etc., not understanding is because of prevention.' Regarding the cause, the causes to be cultivated in this life are shamatha (calm abiding) and vipassanā (insight) and three kinds of attention. The Ornament of the Sutras says: 'Having obtained the extremely pure fourth dhyana (meditative absorption), completely receiving non-conceptual wisdom, from the way of attending to how things abide, one will obtain the supreme siddhi (accomplishment) of achievement.' Among them, attention refers to: the thought of the body being light and unobstructed, focusing on various sounds, focusing on the various minds of others, remembering various past lives, attending to forms with appearances, and meditating on the selflessness of all phenomena, there are six in total. Regarding the cause of the ripening result, the Garland of Jewels says: 'Giving shoes and mounts, and entrusting others, honoring the guru with a mount, the wise will obtain miraculous powers. Offering music and bells to stupas, and offering conches and drums, one will obtain the ears of the gods. Not talking about the faults of others, nor speaking of those with impaired limbs, by following the minds of others, one will obtain knowledge of the minds of others. For the sake of the Dharma and the meaning of the scriptures, remembering and the undefiled giving of the Dharma, one will obtain the remembrance of past lives. A garland of lamps for stupas, and lamps in the darkness, giving lamp oil, one will obtain the eyes of the gods. Truly knowing that all things are without inherent existence, one will obtain the sixth superknowledge, the supreme exhaustion of all defilements.' The result is to establish sentient beings in the equality of Dharma, all noble beings are loving, meeting with the pleasing, all the gods prostrate, and one will be prophesied to become a Buddha. Furthermore, from the Prajnaparamita Sutra...
་རིའི་བུ་མངོན་པར་ཤེས་པ་ཡོངས་སུ་དག་པས་ནི་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །གང་ཟག་ནི་དང་པོ་ལྔ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་དང་མ་ཞུགས་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལའང་ཡོད་དེ་ མྱ་ངན་བསལ་བ་ལས། དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་ལྔ་མངོན་ཤེས། །མཁའ་ལ་རྒྱང་རིང་འགྲོ་བ་ཡང་། །གང་ན་སྤྱོད་ཡུལ་འཆི་མེད་པ། །དེར་ནི་འགྲོ་བའི་ནུས་པ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཟག་ཟད་ ཀྱི་མངོན་ཤེས་ནི་འཕགས་པའི་གང་ཟག་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་དོ། །ཡན་ལག་གི་དོན་ལ་མངོན་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི་མངོན་ཤེས་དྲུག་གི་ཡུལ་ལོ། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་མངོན་ པར་ཤེས་པ་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ནས་མང་པོར་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་མེད་པ་སྤྲུལ་བ་དང་། །ཡོད་པ་སྒྱུར་བ་གཉིས་བྱེད་པའི་ལས་ཅན་ནོ། །རྗེས་སུ་ཐོས་པ་ནི་ལྷའི་རྣ་བའི་མངོན་ཤེས་ ཀྱིས་འགྲོ་བ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་སྒྲ་སྣ་ཚོགས་ཐོས་པའོ། །སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ནི་གཞན་གྱི་སེམས་ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་ཀྱིས་གཞན་གྱི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་སྣ་ཚོགས་རིག་པའོ། །འོང་བ་ནི་སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པའི་མངོན་ཤེས་ཀྱིས་རང་དང་གཞན་གྱི་ཚེ་རབས་གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བརྒྱུད་དེ་འོངས་པ་དུ་མ་ཤེས་སོ། ། 1-1177 འགྲོ་བ་ནི་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་ཤེས་པའི་མངོན་ཤེས་ཀྱིས་མ་འོངས་པའི་སྐྱེ་བར་འཇུག་ཅིང་འགྲོ་བ་ཤེས་པའོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་ཟག་པ་ཟད་པའི་མངོན་ཤེས་ཀྱིས་ཁམས་གསུམ་ལས་ངེས་ པར་འབྱུང་བའི་ཐབས་ཤེས་པའོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མངོན་ཤེས་ཐ་མ་གསུམ་གྱི་ཡུལ་དུ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དང་དེ་མངོན་ཤེས་ཀྱི་མཐུ་ཡིན་པར་ཤེས་ན་ ནི་བདག་གི་མཐུ་ཡིན་པ་འཇིག་པའི་ཕྱིར་བདག་མཐུ་དང་བཅས་པར་ཞེས་གསུངས་སོ། ། ༈ གཟུགས་ཅན་ལ་སོགས་པ་ནི་དྲུག གསུམ་པ་གཟུགས་ཅན་ལ་སོགས་པ་ལ་དོན་དྲུག་གི་དང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་གཟུགས་དེའི་བདག་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ ནི་རེག་པ་དང་ཡུལ་དཔྱད་པས་གཟུགས་སུ་ཡོད་པའོ། །འབྱུང་བ་རྟེན་དུ་གྱུར་པ་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་སམ་འབྱུང་བ་བཞི་ནང་ཕན་ཚུན་ནོ། །དགའ་བ་ཀུན་འབྱུང་བ་ནི་གཞི་ཐ་དད་པར་བྱས་ ན་གཟུགས་ཡིད་དུ་འོང་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞི་མཐུན་པར་བྱས་ན་དགའ་བའང་ཡིན་ལ་ཀུན་འབྱུང་བའང་ཡིན་པའི་འདོད་ཆགས་ཏེ་འདི་ནི་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་འབྲེལ་བས་བཏགས་པ་ཡིན་ ནོ། །ཕྱོགས་དང་བཅས་པ་ནི་ཆ་ཤས་དང་བཅས་པའོ། །ཡུལ་ལ་ཁྱབ་པ་ནི་གོ་ས་གནོན་པའོ། །ཡུལ་ཉེ་བར་བསྟན་དུ་རུང་བ་ནི་ཕྱོགས་འདི་ན་ནི་འདི་ཡོད་དོ་ཞེས་བསྟན་པར་ནུས་པའོ། ། 1-1178 སྤྱོད་ཡུལ་དུ་གྱུར་པ་ནི་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པའོ། །གཉིས་སྤྱོད་ཡུལ་དུ་མཚུངས་པ་ནི་གཉིས་ལ་མཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པའོ། །ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ནི་དེ་
【現代漢語翻譯】 佛子，圓滿清凈的現證通（mngon par shes pa，神通）能開創一切種智（rnam pa thams cad mkhyen pa nyid）。』如是說。補特伽羅（gang zag，人）有五種，存在於已入菩提道和未入菩提道的異生凡夫中。 如《涅槃經》（mya ngan bsal ba）所說：『大仙五神通，遙步于虛空，何處行境不死處，無有能力至彼方。』 漏盡（zag zad）的現證通存在於一切聖者補特伽羅中。支分之義的現證通所要現證的是六種現證通的對境。周遍是神變現證通，一變多等，具有化無為有和化有為二的作用。 隨所聞是天耳現證通聽到各種眾生的各種聲音。行境是知他心現證通了知他人心識的各種執行。來是宿住隨念現證通憶念自己和他人的無數世的經歷。 去是知死生現證通了知未來生的趣入和去處。決定生起是漏盡現證通了知從三界中決定生起的方便。 『一切』是指最後三種現證通的對境轉變為一切所知。如果知道那個和那個是現證通的力量，就能摧毀認為是『我的力量』的想法，所以說『具有我的力量』。 具有色等六種 第三，關於具有色等，有六個意義。第一，具有色，稱為『色之自性』，是由於觸和境的分析而存在的色。成為所依的生起是果之色或四大相互之間。生起喜樂是如果將基分開，色是悅意的，因為它是生起的因。如果基相同，那麼喜樂也是生起的貪慾，這是由因果關係而假立的。 具有方分是具有部分。周遍于境是佔據位置。能夠指示境是能夠指示『這個方向有這個』。成為行境是成為現量。 第二，在行境上相同是指在二者上成立為相似顯現。關於感受等，也是如此。
【English Translation】 Son of the lineage, the perfectly pure Abhijñā (mngon par shes pa, direct cognition) establishes the state of Omniscience (rnam pa thams cad mkhyen pa nyid).』 Thus it is said. Individuals (gang zag, persons) are of five kinds, existing both in ordinary beings who have entered the path to enlightenment and those who have not. As it appears in the Nirvana Sutra (mya ngan bsal ba): 『Great Ascetics with five Abhijñās, travel far in the sky, where the realm of practice is deathless, there is no power to go there.』 The Abhijñā of Exhaustion (zag zad) exists in all noble individuals. The object to be directly cognized by the Abhijñā in the sense of a branch is the object of the six Abhijñās. Pervasiveness is the miraculous Abhijñā, transforming one into many, etc., having the function of creating what is not and transforming what is. Hearing is the divine ear Abhijñā, hearing various sounds of various beings. The field of activity is the Abhijñā of knowing the minds of others, knowing the various movements of others' minds. Coming is the Abhijñā of remembering previous lives, knowing the many lives of oneself and others passing from one to another. Going is the Abhijñā of knowing death and birth, knowing the entering and going of future births. Definite arising is the Abhijñā of the exhaustion of outflows, knowing the means of definite arising from the three realms. 『All』 means that the objects of the last three Abhijñās transform into all knowable things. If one knows that this and that are the power of Abhijñā, then the idea that it is 『my power』 is destroyed, so it is said 『having my power.』 Having form, etc., are six. Third, regarding having form, etc., there are six meanings. First, having form, called 『the nature of form,』 is the form that exists due to touch and analysis of the object. Becoming the basis of arising is the form of the result or the four elements among themselves. The arising of joy is that if the base is separated, the form is pleasing because it is the cause of arising. If the base is the same, then joy is also the arising desire, which is imputed by the relationship of cause and effect. Having direction is having parts. Pervading the object is occupying a position. Being able to indicate the object is being able to indicate 『this is here in this direction.』 Becoming the field of activity is becoming manifest. Second, being the same in the field of activity means being established as a similar appearance in both. Regarding feeling, etc., it is the same.
མེད་དོ། །འབྲེལ་བ་ནི་དབང་པོ་ གཟུགས་ཅན་དང་འབྲེལ་བའི་ཤེས་པའོ། །རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ནི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོ་སྟེ་གཟུགས་ཀྱི་ས་བོན་དང་འབྲེལ་བའོ། །རབ་ཏུ་རྟོག་པ་ནི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དུ་བརྟག་པར་ བྱ་བའི་གཟུགས་སམ་ཡང་ན་དེའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་རྟོག་པའོ། །གནོད་པར་བྱ་བ་ནི་ལག་པའམ་མྱ་ངན་ལ་སོགས་པས་རྣམ་པར་འགྱུར་ནས་འགྲོ་བའོ། །གོ་བར་བྱེད་པ་ནི་དུ་བ་ལ་སོགས་པ་ མེའི་གོ་བྱེད་ཡིན་པའམ། ཡང་ན་གཞན་ལ་བསྟན་པས་གོ་བར་བྱེད་པའོ། །བསགས་པ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནས་དཔག་ཚད་ཀྱི་བར་དུ་བསགས་པའོ། །ཕྱི་རོལ་དུ་བལྟས་པ་ནི་འདོད་ པའི་གཟུགས་སོ། །ནང་དུ་བལྟས་པ་ནི་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་གཟུགས་སོ། །རྒྱུན་རིང་བ་ནི་འཁོར་བ་ཐོག་མཐའ་མེད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གཟུགས་སོ། །ཡོངས་སུ་ཆད་པ་ནི་འཕགས་པ་སློབ་པའི་གཟུགས་ ལན་བདུན་ན་གཟུགས་རྒྱུན་ཆད་པ་ལ་སོགས་པ་དུས་ཡོངས་སུ་ཆད་པའོ། །དེའི་དུས་ནི་མི་སློབ་པའི་གཟུགས་སྲིད་པ་ཐ་མའི་དུས་ཙམ་དུ་ཟད་པའོ། །ངེས་པར་སྟོན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གཟུགས་འཇའ་ཚོན་ལྟར་གྲུབ་པ་མེད་པའོ། ། 1-1179 ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གནོད་པར་བྱ་བའི་གཟུགས་ཅན་ནམ་ཡང་ན་མཚན་ཉིད་པ་དང་བཏགས་པ་བ་མ་ཕྱེ་བའོ། །ཡང་ན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་གཉིས་ཕྱེ་བ་སྟེ་དགའ་བ་ཀུན་ འབྱུང་བ་དང་འབྲེལ་བ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་དང་རབ་ཏུ་རྟོག་པ་དང་བཞི་ནི་བཏགས་པ་བ་ཡིན་ལ། གཞན་བཅུ་དྲུག་ནི་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་མེད་ལའང་གཟུགས་སུ་བཏགས་ ནས་གཟུགས་ཅན་ཕུང་པོ་ལྔར་བསྟན་པས་བདག་ལ་གཟུགས་ཅན་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཉིས་པ་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ལ་སྔར་གྱི་གཟུགས་ཅན་ལས་བཟློག་པ་ནི་གཟུགས་ཅན་མཚན་ཉིད་པ་བཅུ་དྲུག་ ནི་དེའི་བདག་ཉིད་མ་ཡིན་པ་དང་། ངེས་པར་སྟོན་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་དུ་བཟློག་སྟེ་མཚན་གཞི་ནི་ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པའི་དངོས་མེད་དང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ལ་སོགས་པ་ ཡིན་ནོ། །བརྟགས་པ་བ་བཞི་བཟློག་པ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་བཟློག་པ་བེམ་པོ་དང་དངོས་མེད་ཡིན་ལ་དེ་གཉིས་ནི་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དང་ཡུལ་ཡུལ་ཅན་དུ་འབྲེལ་ བས་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པར་བཏགས་པ་ཡིན་ཏེ་དོན་དུ་ན་བེམ་པོ་ནི་གཟུགས་ཅན་དང་། དངོས་མེད་ནི་མེད་དགག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བ་ནི་རིག་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་ནི་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ལ། 1-1180 བེམ་པོ་རྣམས་ནི་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་བཏགས་པ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་བ་ནི་རིག་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་ནི་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་ལ། བེམ་པོ་ནི་གཟུགས་ ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་བསྟན་ཡོད་ལ་ལྷག་མའི་
【現代漢語翻譯】 無有。關聯是指根（梵文：indriya，含義：感官）與有色法相關聯的識（梵文：vijñāna，含義：意識）。隨關聯是指無色法的四蘊（梵文：skandha，含義：蘊），即與色的種子相關聯。分別是指對本體和差別進行辨別的色，或者是以其為境的分別。損害是指被手或悲傷等改變而消失。使知是指煙等是火的使知，或者通過向他人指示而使知。積聚安立是指從極微到由旬之間積聚。向外觀看是指欲界的色。向內觀看是指在色界中行持的色。長久是指輪迴無始無終的異生（梵文：pṛthagjana，含義：凡夫）之色。完全斷絕是指聖者有學（梵文：śaikṣa，含義：還在學習的聖者）之色，七有（梵文：sapta-bhava，含義：七次輪迴）中色流斷絕等是時間上完全斷絕。其時是指無學（梵文：aśaikṣa，含義：無需再學習的聖者）之色，僅在有（梵文：bhava，含義：存在）的最後時刻耗盡。決定顯示是指佛（梵文：buddha，含義：覺者）和菩薩（梵文：bodhisattva，含義：覺悟有情）的色，如彩虹般無有實體。 『一切』是指可損害的有色法，或者未區分自相和假立者。『或者』是指區分二者，即喜樂生起等關聯、隨關聯和分別四者是假立者，其餘十六者是自相。對於無色法也假立為色，顯示為有色法的五蘊，從而斷除對我的有色法之執著。第二，與之前的有色法相反的無有色法，即十六種有色法的自相不是它的自性，以及直到『決定顯示』之間都是相反的，所指是虛空等無實物以及心和心所等。四種假立者相反，即心和心所相反，是物質和無實物，二者通過心和心所與境和有境相關聯，從而假立為無有色法，實際上物質是有色法，無實物是否定。一切都變成無有色法，即識和無為法是無有色法的自相。 物質是有色法的假立者。或者，隨其應分，識和無為法是無有色法，物質是有色法。第三，顯示有而剩餘的。
【English Translation】 Non-existent. Association refers to the consciousness (Sanskrit: vijñāna, meaning: consciousness) that is associated with the senses (Sanskrit: indriya, meaning: sense organs) and form. Subsequent association refers to the four aggregates (Sanskrit: skandha, meaning: aggregates) of formless phenomena, which are associated with the seed of form. Discrimination refers to the form that is to be distinguished as essence and difference, or the discrimination that has it as its object. Harm refers to being transformed and disappearing by hands or sorrow, etc. Making known refers to smoke, etc., being the means of knowing fire, or making known by pointing it out to others. Accumulation and establishment refers to accumulation from atoms to yojanas. Looking outward refers to the form of the desire realm. Looking inward refers to the form practiced in the form realm. Long duration refers to the form of ordinary beings (Sanskrit: pṛthagjana, meaning: ordinary beings) in beginningless and endless samsara. Complete cessation refers to the form of noble learners (Sanskrit: śaikṣa, meaning: trainees), such as the cessation of the stream of form in seven existences, which is complete cessation in time. Its time refers to the form of non-learners (Sanskrit: aśaikṣa, meaning: those beyond learning), which is exhausted only at the final moment of existence (Sanskrit: bhava, meaning: existence). Definitive display refers to the form of Buddhas (Sanskrit: buddha, meaning: awakened ones) and Bodhisattvas (Sanskrit: bodhisattva, meaning: awakened beings), which is like a rainbow without substance. 'Everything' refers to form that can be harmed, or without distinguishing between characteristics and imputation. 'Or' refers to distinguishing between the two, that is, the four: association, subsequent association, and discrimination, which are imputations, while the other sixteen are characteristics. For formless phenomena, it is also imputed as form, showing the five aggregates of form, thereby abandoning attachment to the form of self. Second, the non-form that is the opposite of the previous form, that is, the characteristics of the sixteen forms are not its nature, and up to 'definitive display' is the opposite, referring to non-things such as space, and mind and mental factors, etc. The opposite of the four imputations, that is, the opposite of mind and mental factors, is matter and non-thing, and the two are imputed as non-form through the association of mind and mental factors with objects and object-holders, in reality, matter is form, and non-thing is negation. Everything becomes non-form, that is, consciousness and the unconditioned are the characteristics of non-form. Matter is the imputation of form. Or, as appropriate, consciousness and the unconditioned are non-form, and matter is form. Third, showing existence and the remainder.
དབྱེ་བ་གཟུགས་ཅན་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྔར་བཤད་པའི་ཉི་ཤུ་པའོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་ཉིད་པ་དང་བཏགས་ པ་བ་མ་ཕྱེ་ན་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་བསྟན་ཡོད་ཡིན་ཏེ་བསྟན་ཡོད་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་འབྲེལ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་བསྟན་ཡོད་དུ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ཅི་རིགས་ སུ་སྦྱར་བ་ནི་བསྟན་ཡོད་འདིར་ནི་གཟུགས་གཅིག་པུ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་སྔར་གཟུགས་ཅན་གྱི་དབྱེ་བ་ཉི་ཤུའི་བཅུ་དྲུག་ནི་བསྟན་ཡོད་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ལ། བཞི་ནི་བསྟན་ཡོད་བཏགས་པ་བ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་གསུམ་བསྟན་ཡོད་དུ་བསྟན་པས་ནི་བདག་བསྟན་ཡོད་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །བཞི་པ་བསྟན་མེད་ལ་བསྟན་ཡོད་ལས་བཟློག་པས་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་བསྟན་མེད་དུ་འགྱུར་བ་ ནི་བསྟན་མེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་རྣམས་ཀྱང་འབྲེལ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་བསྟན་མེད་དུ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་བ་ནི་གཟུགས་ནི་བསྟན་ཡོད་དང་། གཞན་རྣམས་ནི་བསྟན་མེད་ཡིན་ནོ། ། 1-1181 བསྟན་མེད་ཆོས་གསུམ་དུ་བསྟན་པས་ནི་བདག་བསྟན་མེད་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། ། ལྔ་པ་ཐོགས་བཅས་ལ་དང་པོ་མཚན་ཉིད་པ་དང་བཏགས་པ་བ་སྤྱིར་བསྟན་པའི་བསྟན་དུ་ཡོད་པ་གང་ཡིན་པ་ དེ་ཐོགས་བཅས་ཀྱང་ཡིན་པ་ནི་བསྟན་ཡོད་མཚན་ཉིད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐོགས་བཅས་ཀྱང་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ལ། བསྟན་ཡོད་བཏགས་པ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐོགས་བཅས་ཀྱང་བཏགས་པ་བ་ཡིན་ ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཉིས་པ་མཚན་ཉིད་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དེ་ལ་རིགས་ནི་ཐོགས་བཅས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་དེ་སྒྲིབ་ བྱེད་ནི་ཡོལ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །བསྒྲིབ་པར་བྱ་བ་ནི་བུམ་པ་དང་འོད་ལ་སོགས་པ་སྟེ་རང་གི་གོ་སར་གཞན་འབྱུང་བ་ལ་ཐོགས་ཤིང་གེགས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྡུལ་ཕྲ་མོ་བསགས་པས་ གོང་བུར་གྱུར་པ་ནི་ཉེ་བར་བསགས་པའི་ཐོགས་བཅས་སོ། །རྡུལ་རེ་རེ་བ་ནི་ཕན་ཚུན་མི་ཐོགས་ཏེ་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་བཀོད་པ་ཡིན་གྱི་དོན་ལ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་འདི་མཛོད་ ལས། འདོད་ན་དབང་པོ་མེད་པ་དང་། །སྒྲ་མེད་ཕྲ་རབ་རྡུལ་རྫས་བརྒྱད། །ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དག་གི་ལུགས་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་གོང་བུ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཚད་ཙམ་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རེ་རེ་བ་ནི་ཕན་ཚུན་མི་ཐོགས་པས་གཅིག་གི་ནང་དུ་གཅིག་ཐིམ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1182 ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་མ་བསྒྱུར་བ་བསམ་གཏན་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་གཟུགས་ནི་ཡོངས་སུ་སྦྱང་བ་མ་བྱས་པའི་ཐོགས་བཅས་ཏེ། འདི་ལྟར་བསམ་གཏན་པའི་ལྷ་རྣམས་ནི་ལུས་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སྦྱངས་པས་ ཐོགས་པ་མེད་དེ་སྐྲའི་རྩེ་མོའི་ཁྱོན་ཙམ་ལ་ཡང་སྟོང་ཕྲག་དུ་མ་གནས་སོ་ཞེས་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ས
【現代漢語翻譯】 『區分有色』是指前面所說的第二十個方面。『一切』是指如果不區分自相和假立，那麼這三種法都已包含在『有』之中，因為未包含在『有』之中的事物也可以通過關聯等方式被歸為『有』。或者，可以根據情況進行組合，因為『有』在這裡僅指『色』。因此，前面所說的二十種有色區分中的十六種是『有』的自相，而四種是『有』的假立。通過將三種法都包含在『有』之中，可以消除對『我』執著于『有』的觀念。 第四個方面是『無』，它與『有』相反，因此三種法都變為『無』，因為不是『無』的色也可以通過關聯等方式被歸為『無』。或者，可以根據情況進行組合，即『色』是『有』，而其他則是『無』。通過將三種法都包含在『無』之中，可以消除對『我』執著于『無』的觀念。 第五個方面是『有礙』，首先，普遍地指出自相和假立，即凡是存在於『有』之中的事物，也必然是『有礙』，也就是說，凡是『有』的自相，也必然是『有礙』的自相，而凡是『有』的假立，也必然是『有礙』的假立。這是其含義。 其次，詳細地解釋自相，用『又』等詞來表示。其中，『類』是指『有礙』的自性，而『遮蔽物』是指帷幕等。『被遮蔽物』是指瓶子和光等，因為它們會阻礙和妨礙其他事物出現在自己的位置上。微塵聚集形成的團塊是『聚集的有礙』。單個的微塵之間互不阻礙，因為它們是由意識所設，在實際上並不成立。或者，這出自《俱舍論》：『如果需要，可以沒有根，沒有聲音的極微塵是八種物質。』這是聲聞部派的觀點，否則，團塊將縮小到極微塵的大小，因為單個的極微塵之間互不阻礙，因此會相互滲透。 未經禪定轉化的，沒有禪定之人的色是『未完全凈化的有礙』。例如，禪定天的身體經過禪定的凈化，因此沒有阻礙，即使在頭髮尖端大小的空間里也能容納成千上萬的事物，這是瑜伽行派的觀點。
【English Translation】 『Distinguishing as having form』 refers to the twentieth aspect mentioned earlier. 『Everything』 means that if we do not distinguish between intrinsic characteristics and imputation, then all three dharmas are included in 『existent,』 because things not included in 『existent』 can also be categorized as 『existent』 through association and other means. Alternatively, they can be combined according to circumstances, because 『existent』 here refers only to 『form.』 Therefore, sixteen of the twenty distinctions of form mentioned earlier are intrinsic characteristics of 『existent,』 while four are imputations of 『existent.』 By including all three dharmas in 『existent,』 we can eliminate the attachment to 『self』 as 『existent.』 The fourth aspect is 『non-existent,』 which is the opposite of 『existent,』 so all three dharmas become 『non-existent,』 because forms that are not 『non-existent』 can also be categorized as 『non-existent』 through association and other means. Alternatively, they can be combined according to circumstances, that is, 『form』 is 『existent,』 while the others are 『non-existent.』 By including all three dharmas in 『non-existent,』 we can eliminate the attachment to 『self』 as 『non-existent.』 The fifth aspect is 『obstructed,』 first, generally pointing out the intrinsic characteristics and imputation, that is, whatever exists in 『existent』 must also be 『obstructed,』 in other words, whatever is the intrinsic characteristic of 『existent』 must also be the intrinsic characteristic of 『obstructed,』 and whatever is the imputation of 『existent』 must also be the imputation of 『obstructed.』 This is its meaning. Secondly, explaining the intrinsic characteristics in detail, indicated by words such as 『again.』 Among them, 『category』 refers to the nature of 『obstructed,』 while 『obscurant』 refers to curtains and the like. 『Obscured』 refers to vases and light, etc., because they obstruct and hinder other things from appearing in their place. A mass formed by the accumulation of minute particles is 『accumulated obstructed.』 Individual minute particles do not obstruct each other, because they are posited by consciousness and are not established in reality. Alternatively, this comes from the Abhidharmakośa: 『If needed, there can be no roots, soundless subtle particles are eight substances.』 This is the view of the Śrāvakayāna school, otherwise, the mass would shrink to the size of a minute particle, because individual minute particles do not obstruct each other, so they would penetrate each other. The form of those who have not been transformed by samādhi, those without meditation, is 『unpurified obstructed.』 For example, the bodies of the gods of the meditative realms are purified by samādhi, so there is no obstruction, and thousands of things can reside even in the space the size of a hair tip, this is the view of the Yogācāra school.
་ལས་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་ཐོགས་བཅས་བཏགས་པ་བ་བཤད་པ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་ སྟོན་ཏེ་རབ་ཏུ་འཁྲུགས་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོའོ། །དེའི་གཞིའི་གནས་ནི་མི་སྡུག་པའི་ཆོས་གསུམ་སྟེ་དེ་དག་ལས་དེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ལ་ནི་སེམས་བདེ་བར་འཇུག་པ་ཐོགས་སོ་ཞེས་ཤེས་ པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཐོགས་བཅས་སུ་བཏགས་ཏེ་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། མདོར་ན་ཁྲོ་བས་བདེར་གནས་པ། །དེ་ནི་འགའ་ཡང་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ ལ་མཚན་ཉིད་འདིས་ཐམས་ཅད་ཐོགས་བཅས་ཡིན་ནོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་འཆད་དོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སྡུག་པའི་ཆོས་གསུམ་ནི་འདིས་ཐོགས་བཅས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད་ པ་དང་བཏགས་པ་བ་གཉིས་ཀའི་ཚུལ་གྱིས་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཐོགས་བཅས་ཏེ་ཐོགས་མེད་རྣམས་ཀྱང་ཐོགས་བཅས་དང་འབྲེལ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་བ་ནི་ཐོགས་བཅས་གསུམ་ནི་མཚན་ཉིད་པ་དང་དེ་ལས་གཞན་པ་རིག་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་ལ་སོགས་པ་ནི་ཐོགས་མེད་དོ། ། 1-1183 ཐོགས་བཅས་ཆོས་གསུམ་དུ་བསྟན་པས་ནི་བདག་ལ་ཐམས་ཅད་དུ་སོང་བ་མ་ཡིན་པ་ཐོགས་བཅས་སུ་འཛིན་པ་སྤོང་ངོ་། །དྲུག་པ་ཐོགས་མེད་ལ་ཐོགས་བཅས་ལ་བཟློག་པ་ནི་ཐོགས་བཅས་རྣམ་པ་ གསུམ་ལས་བཟློག་པ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དང་འདུས་མ་བྱས་རྣམས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐོགས་མེད་མཚན་ཉིད་པ་དང་བཏགས་པ་བ་མ་ཕྱེ་ན་ཐོགས་བཅས་རྣམས་ཀྱང་ཐོགས་མེད་ཡིན་ ཏེ་དེ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་བ་ནི་སྔར་བཤད་པ་གསུམ་ནི་ཐོགས་བཅས་དང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དང་འདུས་མ་བྱས་རྣམས་ནི་ཐོགས་མེད་དོ། །ཐོགས་མེད་ཆོས་གསུམ་ དུ་བསྟན་པས་ནི་བདག་ཐོགས་མེད་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། ། ༈ ཟག་བཅས་ལ་སོགས་པ་ནི་བཅུ་གཉིས། བཞི་པ་ཟག་བཅས་ལ་སོགས་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཟག་བཅས་ལ་ཟག་པ་དེའི་བདག་ཉིད་ནི་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ ཏེ་ཟག་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པས་དེར་གཞག་གོ །ཟག་པ་དང་འབྲེལ་བ་ནི་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་དང་དེ་དག་གི་གནས་མིག་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཏེ་ཟག་པའི་ གྲོགས་དང་གནས་ཡིན་པའི་སྒོ་ནས་དེར་གཞག་གོ །ཟག་པས་བཅིངས་པ་ནི་དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཏེ་ཟག་པའི་དབང་གིས་དེ་དག་གི་སྲིད་པ་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་དེར་གཞག་གོ །འདི་ལྟར་དགེ་བ་རྣམས་ནི་ཟག་པས་བཅིངས་པས་ཁམས་གསུམ་ལས་མི་འཕགས་པར་འགྱུར་ཏེ་དེས་མ་བཅིངས་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་བར་གྱུར་ནས་ཐར་པའི་གྲོང་དུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1184 ཟག་པའི་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ནི་དེའི་ས་བོན་ཡོད་པའི་ཀུན་གཞི་སྟེ་ས་གཅིག་གི་ཀུན་གཞིའང་ས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཟག་པའི་ས་བོན་དང་ལྡན་ནོ། །འདི་ནི་ཟག་པའི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་པའི་
【現代漢語翻譯】 從『業』（karma）的角度來解釋。第三，解釋『有礙執著』，用『又』（yang）這個詞來表示，極度混亂就是憤怒（khong khro'o）。其根本原因是三種不悅之法，因為憤怒由此而生。對於這些，心安住是障礙，因此被稱為『有礙』，從而進入修行。總之，正如經文所說：『憤怒之人，無安樂可言。』一切事物，都具有這種性質，因此一切都是『有礙』的，大學者嘉瓦賽（rgyal ba'i sras）如此解釋。但事實並非如此，因為三種悅意之法並非『有礙』。因此，從性質和名稱兩個方面來看，一切三種法都是『有礙』的，因為『無礙』也與『有礙』相關聯。或者，根據具體情況進行組合，三種『有礙』是性質，而其他如知識和非複合之法是『無礙』。 通過展示三種『有礙』之法，可以避免執著于認為一切都屬於『我』。第六，『無礙』是『有礙』的反面，與三種『有礙』相反的是心、心所和非複合之法。『一切』這個詞表示，如果不區分『無礙』的性質和名稱，那麼『有礙』也是『無礙』的，因為它們相互關聯。或者，根據具體情況進行組合，如前所述的三種是『有礙』，而心、心所和非複合之法是『無礙』。通過展示三種『無礙』之法，可以避免執著于認為『我』是『無礙』的。 十二種『有漏』等法： 第四，關於十二種『有漏』等法，『有漏』的自性是根本和近根本的煩惱，因為它們是『漏』的本質，所以被歸為『有漏』。與『漏』相關聯的是與之同時生起的心和心所，以及它們的所依，如眼等，因為它們是『漏』的助伴和所依，所以被歸為『有漏』。被『漏』束縛的是『有漏』的善法，因為它們通過『漏』的力量來成就其存在，所以被歸為『有漏』。如此，善法被『漏』束縛，因此無法超越三界，如果未被束縛，則會成為『無漏』的善法，從而進入解脫之城。 與『漏』相隨的是具有其種子的阿賴耶識（kun gzhi），即使是同一地的阿賴耶識也具有所有地的『漏』的種子。這是因為它是『漏』的因和緣。
【English Translation】 It is explained from the perspective of 'karma'. Third, explaining 'obstructed attachment', the word 'again' (yang) indicates that extreme confusion is anger (khong khro'o). Its fundamental basis is the three unpleasant dharmas, because anger arises from them. For these, mental peace is an obstruction, hence it is called 'obstructed', thereby entering practice. In short, as the scripture says: 'For an angry person, there is no peace.' Everything has this characteristic, therefore everything is 'obstructed', as the great scholar Gyalwai Se (rgyal ba'i sras) explains. But this is not the case, because the three pleasant dharmas are not 'obstructed'. Therefore, from both the nature and the name, all three dharmas are 'obstructed', because the 'unobstructed' is also related to the 'obstructed'. Or, combine according to specific circumstances, the three 'obstructed' are nature, while others such as knowledge and non-composite dharmas are 'unobstructed'. By showing the three 'obstructed' dharmas, one avoids clinging to the notion that everything belongs to 'me'. Sixth, 'unobstructed' is the opposite of 'obstructed', and opposite to the three 'obstructed' are mind, mental factors, and non-composite dharmas. The word 'everything' indicates that if one does not distinguish between the nature and name of 'unobstructed', then 'obstructed' is also 'unobstructed', because they are related to each other. Or, combine according to specific circumstances, the three mentioned earlier are 'obstructed', while mind, mental factors, and non-composite dharmas are 'unobstructed'. By showing the three 'unobstructed' dharmas, one avoids clinging to the notion that 'I' is 'unobstructed'. The twelve 'with outflows' dharmas: Fourth, regarding the twelve 'with outflows' dharmas, the nature of 'with outflows' is the root and near-root afflictions, because they are the essence of 'outflows', hence they are classified as 'with outflows'. Associated with 'outflows' are the mind and mental factors that arise simultaneously with it, and their bases, such as the eye, because they are the companions and bases of 'outflows', hence they are classified as 'with outflows'. Bound by 'outflows' are the virtuous dharmas 'with outflows', because they accomplish their existence through the power of 'outflows', hence they are classified as 'with outflows'. Thus, virtuous dharmas are bound by 'outflows', therefore they cannot transcend the three realms, and if they are not bound, they will become virtuous dharmas 'without outflows', thereby entering the city of liberation. Following 'outflows' is the Alaya consciousness (kun gzhi) that has its seeds, and even the Alaya consciousness of one ground has the seeds of 'outflows' of all grounds. This is because it is the cause and condition of 'outflows'.
སྒོ་ ནས་དེར་གཞག་གོ །ཟག་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་དེའི་དམིགས་པའི་ཡུལ་ཏེ་འདི་ནི་ཟག་པའི་དམིགས་རྐྱེན་བྱེད་པའི་སྒོ་ནས་དེར་གཞག་གོ །དོན་འདི་ཉིད་མཛོད་ལས། ལམ་མ་གཏོགས་པའི་འདུས་བྱས་ རྣམས། །ཟག་བཅས་གང་ཕྱིར་དེ་དག་ལ། །ཟག་རྣམས་ཀུན་ཏུ་རྒྱས་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཟག་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ནི་དགྲ་བཅོམ་པའི་ཕུང་པོ་རྣམས་ཡིན་ཏེ་ཚེ་སྔ་མའི་ཉོན་མོངས་པ་ལས་ བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་འཆད་དོ། །འདི་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་བྱས་ན་ལེགས་ཏེ་དེ་ལྟར་བྱས་ན་མདོ་ལས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཟག་པ་ཟད་པ་ཞེས་ གསུངས་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ནི་ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་ཅར་དང་འབྲེལ་བའི་སྒོ་ནས་ཟག་བཅས་སུ་བལྟའོ། །ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་དབང་པོ་ལྔ་ནི་ཟག་པ་དང་འབྲེལ་བའི་ཟག་བཅས་སོ། །ཡུལ་ལྔ་ནི་ཟག་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའོ། །རྣམ་པ་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་ནི་ཀུན་བརྟགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། ། 1-1185 ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱང་འབྲེལ་བས་སོ། །འདུ་བྱེད་ལ་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཀུན་འགྲོ་གསུམ་དང་ཡུལ་ངེས་པ་ལྔ་དང་གཞན་འགྱུར་བཞི་ནི་ཟག་པ་དང་འབྲེལ་བས་སོ། །དགེ་བ་བཅུ་ གཅིག་ནི་ཟག་པས་བཅིངས་པས་སོ། །རྩ་བ་དང་ཉེ་བ་ནི་བདག་ཉིད་ཡིན་པས་སོ། །མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་རྣམས་ནི་གཟུགས་དང་སེམས་དང་སེམས་ལས་བྱུང་བ་ལ་བཏགས་པས་གདགས་གཞི་གསུམ་པོ་ དེ་གང་གི་ཟག་བཅས་སུ་འདུག་པ་དེའི་སྒོ་ནས་ཟག་བཅས་ཡིན་སྟེ་དེའང་བཤད་ཟིན་པ་དང་འཆད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པར་ངེས་པ་ རྣམས་ནི་ཟག་བཅས་སུ་མི་གཟུང་ངོ་། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཕུང་པོ་ལ་ཀུན་གཞི་ནི་ཟག་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བས་སོ། །ཉོན་ཡིད་དང་ཚོགས་དྲུག་ནི་ཟག་པ་དང་འབྲེལ་བས་སོ། །ཉེར་ལེན་ གྱི་ཁམས་བཅོ་ལྔ་ནི་ཐ་མ་གསུམ་མ་གཏོགས་པའོ། །ཉེར་ལེན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་ནི་ཐ་མ་གཉིས་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་དེ་དག་ནི་ཟག་བཅས་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལྷག་མ་ ཀུན་ཟག་མེད་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན་ཁམས་གསུམ་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་ནི་ཟག་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་སོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་ཡིད་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་། 1-1186 ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཐམས་ཅད་ནི་ཟག་བཅས་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་ལྔ་པོ་དེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པ་འཕགས་པའི་ལམ་དང་འདུས་མ་བྱས་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་ཡིན་ཏེ་ ཟག་པའི་སྒོ་དྲུག་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་འབྲེལ་བའི་ཚུལ་ནི་འདས་མ་ཐག་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཆོས་གསུམ་ཟག་བཅས་ས
【現代漢語翻譯】 因此，它被放置在那裡。與漏洞相應的是它的目標，這通過使漏洞成為目標條件的方式被放置在那裡。關於這個意義，《俱舍論》中說：『除了道之外的所有有為法，都是有漏洞的，因為在這些法中，所有的漏洞都會增長。』漏洞的因所生的是阿羅漢（Arhat，不再輪迴的聖者）的蘊，因為它們是從前世的煩惱中產生的，正如導師勝子所說。如果將此應用於普通人的五蘊，那會更好，因為如果那樣做，就會與經中所說的『阿羅漢漏洞已盡』相矛盾。因此，普通人被視為與六個漏洞之門相關聯的有漏洞者。所謂的『取蘊五者』中，色蘊的五根是與漏洞相關的有漏洞者。五境是與漏洞相應的。非表示性的色法僅僅是遍計所執（kun brtags pa，概念性的）。 感受和認知也因關聯而有漏洞。與行蘊相關的三個遍行心所（kun 'gro，一切時處都生起的心所）、五個別境心所（yul nges pa，只在特定情況下生起的心所）和四個不定心所（gzhan 'gyur，隨其他心所變化的心所）是因與漏洞相關聯而有漏洞的。十一種善法因被漏洞束縛而有漏洞。根本煩惱和隨煩惱是自性。不相應行法是基於色法、心法和心所法而假立的，因此，這三個所依之處屬於哪個有漏洞者，它們就是有漏洞的，這一點已經解釋過並將要解釋。滅盡定等被確定為超世間法，因此不被認為是漏洞。在識蘊中，阿賴耶識（kun gzhi，根本識）是與漏洞相關聯的。染污意（nyon yid，末那識）和六識聚是因與漏洞相關聯而有漏洞的。十五個取蘊界（nyer len gyi khams），除了最後三個之外。十個取蘊處（nyer len gyi skye mched），除了最後兩個之外，這些都是有漏洞的。那麼，剩下的界和處都是無漏洞的嗎？不是的，據說三個界和兩個處的『一方』是有漏洞的。這表明，意界（yid kyi khams）和意識界（yid kyi rnam par shes pa'i khams）以及法界（chos kyi khams），以及意處（yid kyi skye mched）和法處（chos kyi skye mched）的所有，並非都是有漏洞的，而是這五者的一部分，除了聖道和無為法之外，都是有漏洞的，因為它們與六個漏洞之門相關聯。如何關聯的方式，剛剛已經解釋過了。三種法是有漏洞的。
【English Translation】 Therefore, it is placed there. What is in accordance with the outflows is its object, and this is placed there by way of making the outflows the objective condition. Regarding this meaning, it is stated in the Abhidharmakośa: 'All conditioned phenomena other than the path are with outflows, because in those, all the outflows increase everywhere.' What arises from the cause of outflows are the aggregates of the Arhats (Arhat, a saint who is no longer reborn), because they arise from the afflictions of the previous life, as taught by the teacher Prince Victorious. It would be better if this were applied to the five aggregates of ordinary beings, because if it were done that way, it would contradict the sutra which states that 'the outflows of the Arhats are exhausted.' Therefore, ordinary beings are regarded as being with outflows by way of being associated with the six doors of outflows. Among the so-called 'five aggregates of appropriation,' the five sense faculties of the form aggregate are with outflows by way of being associated with outflows. The five objects are in accordance with outflows. Non-revealing forms are merely conceptual (kun brtags pa, conceptual). Feeling and perception are also with outflows because of association. The three pervasive mental factors (kun 'gro, mental factors that arise at all times and places), the five object-determining mental factors (yul nges pa, mental factors that only arise in specific situations), and the four variable mental factors (gzhan 'gyur, mental factors that change with other mental factors) associated with the aggregate of compositional factors are with outflows because of being associated with outflows. The eleven virtuous dharmas are with outflows because they are bound by outflows. The root afflictions and secondary afflictions are self-nature. Non-associated compositional factors are imputed based on form, mind, and mental factors, so whichever of these three bases belongs to a being with outflows, they are with outflows, and this has already been explained and will be explained. Cessation attainments and the like, which are determined to be supramundane, are not considered to be with outflows. In the aggregate of consciousness, the ālayavijñāna (kun gzhi, the foundational consciousness) is associated with outflows. The afflicted mind (nyon yid, manas) and the six collections of consciousness are with outflows because of being associated with outflows. The fifteen appropriating realms (nyer len gyi khams), except for the last three. The ten appropriating sources (nyer len gyi skye mched), except for the last two, these are with outflows. Then, are all the remaining realms and sources without outflows? No, it is said that the 'side' of the three realms and two sources are with outflows. This indicates that all of the mind realm (yid kyi khams) and the consciousness realm (yid kyi rnam par shes pa'i khams) and the dharma realm (chos kyi khams), and the mind source (yid kyi skye mched) and the dharma source (chos kyi skye mched), are not all with outflows, but rather one side of these five, except for the noble path and the unconditioned, are with outflows, because they are associated with the six doors of outflows. How they are associated has just been explained. The three dharmas are with outflows.
ུ་ཤེས་ན་བདག་ཟག་བཅས་སུ་འཛིན་པ་ལྡོག་པར་འགྱུར་རོ། །ཟག་ མེད་ལ་ཟག་བཅས་ལས་བཟློག་པ་ནི་སྒོ་དྲུག་དང་མ་འབྲེལ་བའོ། །ཉེར་ལེན་མེད་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ནི་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་སྟེ་སྔར་བཤད་པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་ནས་ ཟག་བཅས་སུ་ངེས་པ་རྣམས་དོར་བར་བྱའོ། །ཡང་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཤེས་རབ་དང་། རྣམ་གྲོལ་དང་། རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པའི་ཕུང་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཕུང་ པོ་ལྔའི་འགྲེལ་པ་སློབ་དཔོན་ཡོན་ཏན་འོད་ཀྱིས་བྱས་པ་ལས་འཆད་དོ། །ཁམས་ཐ་མ་གསུམ་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཐ་མ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ལམ་དང་འདུས་མ་བྱས་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། ཟག་མེད་ ལམ་གྱི་བདེན་པ་དང་། །འདུས་མ་བྱས་རྣམ་གསུམ་ཡང་སྟེ། །ནམ་མཁའ་དང་ནི་འགོག་པ་གཉིས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ལམ་གྱི་བདེན་པས་བསྡུས་པའི་ཡིད་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་འཁོར་གྱི་ཚོར་བ་ཟང་ཟིང་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་རྣམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དོ། ། 1-1187 ཟག་མེད་ཆོས་གསུམ་དུ་ཤེས་པས་ནི་བདག་ཟག་མེད་དུ་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །འཐབ་བཅས་ལ་དུག་གསུམ་ནི་འཐབ་པའི་རྒྱུའོ། །མཚོན་ཆ་ལེན་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་འཐབ་པའི་ངོ་བོ་སྟེ་ཆད་པས་ གཅོད་པ་ནི་གསོད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །འཐབ་རྩོད་ནི་ལུས་ངག་མི་མཐུན་པར་ཞུགས་པའོ། །མཚང་འབྲུ་བ་ནི་སྐྱོན་ནས་བརྗོད་པའོ། །ལག་སྤྲོད་པ་ནི་རྡེག་རེས་སོ། །རྩོད་པ་ནི་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ བསྡུས་པའོ། །འགྱེད་པ་ནི་ཤགས་སོ། །དེའི་བདག་ཉིད་ནི་དྲུག་པོ་དེ་དག་འཐབ་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། དེ་དང་འབྲེལ་བ་ནི་ཀུན་སློང་དུག་གསུམ་དང་ལྷན་ཅིག་འཇུག་པའི་ སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་སོ། །བཅིངས་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའང་འཐབ་པའི་རྒྱུས་བཅིངས་ཤིང་རྒྱུའི་ས་བོན་དང་འབྲེལ་བའོ། །རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་ཡིད་དུ་མི་འོང་བའི་ཕུང་པོའོ། །རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའང་ སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །མཚན་གཞི་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འཐབ་མེད་ལ་འཐབ་བཅས་ལས་བཟློག་པ་ནི་དུག་གསུམ་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་འཐབ་པའི་བདག་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དང་བྲལ་བའི་ལམ་དང་འདུས་མ་བྱས་ཏེ་ མཚན་གཞིའི་གྲངས་ཀྱང་དེ་སྙེད་ཡིན་ནོ། །ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་ལ་ཡང་སྲིད་པའི་ལུས་ནི་ཡང་དང་ཡང་འཁོར་བའི་ཉེར་ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔའོ། །དེ་ལ་དུག་གསུམ་གྱིས་ཆགས་པ་ནི་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་ནི་དངོས་སུ་སྲེད་ལ། 1-1188 ཞེ་སྡང་དང་གཏི་མུག་གིས་དམིགས་པ་ཙམ་ཆགས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་ཞེ་སྡང་དང་གཏི་མུག་གིས་རྣམ་བྱང་ལ་ཞེ་སྡང་ཞིང་མི་ཤེས་པ་ལས་ལུས་ལ་ཆགས་པ་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་བདག་ ཉིད་ནི་གསུམ་པོ་དེས་ལུས་ལ་ཆགས་པ་ལས་ནི་ཟང་ཟིང་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བས་དེ་ཟང་ཟིང་གི་བདག་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེའི་
【現代漢語翻譯】 如果認識到這一點，執著于『我』是具有染污的（ཟག་བཅས་，Sāsvrava，with outflows）就會停止。不具有染污的（ཟག་མེད་，Anāsrava，without outflows）與具有染污的相反，是不與六根（སྒོ་དྲུག་）相關的。沒有執取的五蘊（ཉེར་ལེན་མེད་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་）是聖者（འཕགས་པ་）們的不具有染污的五蘊，從之前所說的內容中，應當去除那些確定為具有染污的部分。或者說，不具有染污的戒律（ཚུལ་ཁྲིམས་）和，禪定（ཏིང་ངེ་འཛིན་）和，智慧（ཤེས་རབ་）和，解脫（རྣམ་གྲོལ་）和，解脫的智慧見（རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པའི་）的蘊（ཕུང་པོ་）是五蘊，這是功德光（ཡོན་ཏན་འོད་）論師所作的五蘊解釋中所說的。最後三個界（ཁམས་ཐ་མ་གསུམ་）和最後兩個處（སྐྱེ་མཆེད་ཐ་མ་གཉིས་）的一部分是道（ལམ་）和非複合（འདུས་མ་བྱས་），如《俱舍論》（མཛོད་）中所說：『無漏道諦（ཟག་མེད་ལམ་གྱི་བདེན་པ་）和，三種非複合（འདུས་མ་བྱས་རྣམ་གསུམ་ཡང་སྟེ）：虛空（ནམ་མཁའ་）和兩種滅（འགོག་པ་གཉིས）。』這裡所說的被道諦所包含的意（ཡིད་）和意識（ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་）界（ཁམས་）的輪（འཁོར་）的無雜染的感受等等和非複合，是法界（ཆོས་ཀྱི་ཁམས་）和處（སྐྱེ་མཆེད་）。 通過認識到無漏的三種法，就能捨棄執著于『我』是無漏的。對於爭鬥者來說，三種毒（དུག་གསུམ་）是爭鬥的原因。拿起武器等等是爭鬥的本質，用刑罰（ཆད་པས་）砍斷是殺害等等。爭鬥（འཐབ་རྩོད་）是身語不和睦地參與。揭露過失（མཚང་འབྲུ་བ་）是從缺點方面來說。交手（ལག་སྤྲོད་པ་）是互相毆打。爭論（རྩོད་པ་）是概括了所有這些。爭辯（འགྱེད་པ་）是打賭。它們的自性（བདག་ཉིད་）是說這六者是爭鬥的本質。與此相關的是，伴隨著發起動機的三種毒一起運作的心和心所（སེམས་དང་སེམས་བྱུང་）。束縛（བཅིངས་པ་）和隨之相關（རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་）也是被爭鬥的原因所束縛，並與原因的種子相關。隨順（རྗེས་སུ་མཐུན་པ་）是不悅意的蘊。從原因產生（རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་）也如前一樣。定義（མཚན་གཞི་）已經說過了。對於無爭鬥者來說，與爭鬥者相反的是，遠離了由三種毒所產生的爭鬥的自性等等的道和非複合，定義的數量也與此相同。對於雜染者來說，有再生的身體（ཡང་སྲིད་པའི་ལུས་）是反覆輪迴的執取的五蘊。對於此，被三種毒所染著，貪慾（འདོད་ཆགས་）是對實際的渴求（སྲེད་ལ།），嗔恨（ཞེ་སྡང་）和愚癡（གཏི་མུག་）只是對目標（དམིགས་པ་ཙམ་）的染著。或者說，由於嗔恨和愚癡而對解脫（རྣམ་བྱང་）嗔恨並且不瞭解，從而對身體產生染著。它們的自性是，由於這三者對身體的染著，會產生各種各樣的雜染，因此它是雜染的自性。 與此相關的是
【English Translation】 Knowing this, the clinging to 'I' as Sāsvrava (with outflows) will cease. Anāsrava (without outflows) is the opposite of Sāsvrava, which is not related to the six gates (of senses). The five aggregates without grasping are the Anāsrava five aggregates of the noble ones (Ārya), from what has been said before, those that are determined to be Sāsvrava should be discarded. Alternatively, the Anāsrava discipline (Śīla), Samādhi, wisdom (Prajñā), liberation (Vimoksha), and the aggregates of the wisdom view of liberation are the five aggregates, as explained in the commentary on the five aggregates by the teacher Guṇaprabha. A portion of the last three Dhātus and the last two Āyatanas are the path (Mārga) and the unconditioned (Asaṃskṛta), as it says in the Abhidharmakośa: 'The Anāsrava truth of the path and the three kinds of unconditioned: space (Ākāśa) and the two cessations.' Here, the feeling, etc., of the wheel of the mind and consciousness Dhātu, which are included in the truth of the path, and the unconditioned, are the Dharma Dhātu and Āyatana. By knowing the three Anāsrava dharmas, one abandons clinging to 'I' as Anāsrava. For those who fight, the three poisons are the cause of fighting. Taking up weapons, etc., is the nature of fighting, and cutting off with punishment is killing, etc. Fighting is engaging in disharmony of body and speech. Revealing faults is speaking from the perspective of shortcomings. Hand-to-hand combat is mutual beating. Argument is a summary of all these. Dispute is betting. Their nature is that these six are the nature of fighting. Related to this are the mind and mental factors that operate together with the three poisons of motivation. Bondage and subsequent connection are also bound by the cause of fighting and related to the seed of the cause. Conformity is the unpleasant aggregate. Originating from a cause is the same as before. The definition has already been stated. For those without fighting, the opposite of those with fighting is the path and the unconditioned, which are free from the nature of fighting, etc., produced by the three poisons, and the number of definitions is the same. For those with defilements, the body of rebirth is the five aggregates of grasping that repeatedly cycle through Saṃsāra. For this, being attached by the three poisons, desire is attachment to actual craving, anger and ignorance are only attachment to the object. Alternatively, due to anger and ignorance, one is angry and does not understand liberation, thus attachment to the body arises. Their nature is that due to the attachment of these three to the body, various defilements arise, so it is the nature of defilement. Related to this is
རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་སྲིད་པའི་ལུས་སོ། །འཐབ་པ་དང་བཅས་པ་ ཇི་སྙེད་པ་ནི་དེའི་གྲངས་ཟག་བཅས་ཡིན་པས་དེའི་གྲངས་སོ། །ཟང་ཟིང་མེད་པ་ལ་ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་ལས་བཟློག་པ་ནི་དུག་གསུམ་གྱིས་སྲིད་པའི་ལུས་ལ་ཆགས་པའི་བདག་ཉིད་ལ་སོགས་ པ་དྲུག་དང་བྲལ་བའི་ལམ་དང་འདུས་མ་བྱས་སོ། །འཐབ་མེད་ཇི་སྙེད་པ་ནི་ཟག་མེད་ཡིན་པས་དེའི་གྲངས་སོ། །ཞེན་པ་རྟེན་པ་ལ་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ནི་གཟུགས་ནས་རེག་བྱའི་བར་ ཏེ་དེ་དག་ལ་ནི་འདོད་པ་ཁམས་པ་རྣམས་ཡོན་ཏན་དུ་ལྟ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དུག་གསུམ་གྱིས་ཞེན་པ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་ཞེན་པ་ཉིད་ཞེན་རྟེན་གྱི་བདག་ཉིད་དེ་ དེའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་འདོད་ཡོན་ཉིད་དོ། །ཟང་ཟིང་དང་བཅས་པ་ཇི་སྙེད་པ་ནི་མཐར་ཟག་བཅས་ཡིན་པས་དེའི་གྲངས་སོ། །ཞེན་པ་དང་ལྡན་པ་དང་ཞེན་པ་རྟེན་པ་ནི་དོན་གཅིག་སྟེ་འདོད་ཡོན་ལྔ་ལ་ཞེན་པ་དང་ལྡན་པའོ། ། 1-1189 མངོན་འབྱུང་རྟེན་པ་ལ་ཞེན་པ་རྟེན་པ་ལས་བཟློག་པ་ནི་དུག་གསུམ་གྱིས་འདོད་ཡོན་ལ་མ་ཞེན་པའི་ལམ་དང་འདུས་མ་བྱས་སོ། །ཟང་ཟིང་མེད་པ་ཇི་སྙེད་པ་ནི་མཐར་ཟག་མེད་ཡིན་ པས་དེའི་གྲངས་སོ། །ཞེན་པ་དང་བྲལ་བ་དང་མངོན་པར་འབྱུང་བ་རྟེན་པ་ནི་དོན་གཅིག་སྟེ་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལྔ་ལ་ཞེན་པ་དང་བྲལ་ན་འཁོར་བ་ལས་མངོན་པར་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ལས་ཟག་བཅས་ནས་ཞེན་པ་རྟེན་པའི་བར་བཞི་ནི་ཁམས་གསུམ་ཆར་དང་འབྲེལ་བ་ཡིན་ལ། ཟག་མེད་ནས་མངོན་འབྱུང་རྟེན་པའི་བར་བཞི་ནི་ཟག་མེད་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ ཁོ་བོ་ཅག་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སྤང་བྱ་དང་གཉེན་པོ་དང་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་དང་གཉེན་པོ་ལ་སོགས་པར་བྱེ་བྲག་འབྱེད་པ་དེ་ནི་སྤང་བར་བྱའོ། །འདུས་ བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་སོ་སོའི་དོན་ལ་འདུས་བྱས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འདུས་མ་བྱས་ རྣམས་སོ། །ཐམས་ཅད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་དེ་མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་དོ། །འདུས་བྱས་ཐམས་ཅད་ནི་སྐྱེ་འཇིག་དང་བཅས་པའི་མི་རྟག་པ་ཡིན་པས་མི་རྟག་པ་ཆོས་གསུམ་དུ་གོ་ན་བདག་མི་རྟག་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། ། 1-1190 འདུས་མ་བྱས་ལས་འདུས་བྱས་ལ་བཟློག་པ་ནི་ཆོས་བཞི་པོ་མེད་པའོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འདུས་མ་བྱས་སོ། །སྐྱེ་འཇིག་མེད་པ་འདུས་མ་བྱས་སུ་གོ་ན་བདག་ སྐྱེ་འཇིག་མེད་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཉིས་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་དེ་གཉིས་ཀས་མ་བསྡུས་པའི་ཚུལ་གྱི་འདུས་བྱས་མ་ཡིན་པར་སྒྲུབ་པའི་ལས་ནི་དགེ་བ་ཟག་བཅས་དང་མི་དགེ་བ་ ཁོ་ན་བཟུང་སྟེ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་ནི་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉོན་མོངས་པ་ནི་ག
【現代漢語翻譯】 隨順世間法即是輪迴之身。所有鬥爭都屬於有漏，因此都屬於輪迴之數。無雜染是指與有雜染相反，即遠離貪嗔癡三毒對輪迴之身的執著，以及遠離六種自性等，是解脫之道和無為法。所有無鬥爭都屬於無漏，因此都屬於解脫之數。執著所依是指對色、聲、香、味、觸五種妙欲的貪戀，因為欲界眾生將這些視為妙欲。對這些妙欲的貪戀與之前所說相同，都是因為三毒。而執著本身就是執著所依的自性，隨順這種執著的就是妙欲本身。所有有雜染都最終屬於有漏，因此都屬於輪迴之數。具有執著和執著所依是同一個意思，都是指對五種妙欲的執著。 與執著所依相反的顯現所依，是指通過修行解脫之道和無為法，從而使三毒不再執著于妙欲。所有無雜染都最終屬於無漏，因此都屬於解脫之數。遠離執著和顯現所依是同一個意思，即遠離對五種妙欲的執著，從而從輪迴中解脫出來。以上從有漏到執著所依的四種都與三界相關。而從無漏到顯現所依的四種都僅僅是無漏。因此，我們應該區分欲界的所斷和對治，以及世間和出世間道的所斷和對治等，這些都應該斷除。對於有為法和無為法，首先是各自的含義，有為法的生等已經闡述過了。法界和界處的一部分是無為法。『一切』是指除了無為法之外的所有三種法。所有有為法都是生滅無常的，因此如果將無常理解為三種法，就能斷除對常我的執著。 與有為法相反的無為法是指沒有這四種法的。法界和界處的一部分是無為法。如果將無生滅理解為無為法，就能斷除對不生滅我的執著。第二，無漏蘊不是由二者所攝，而是通過證明不是有為法的方式來論證的。這是因為只取有漏的善和不善，而無漏的業是已經造作的。煩惱是...
【English Translation】 'Following conformity' is the body of existence. All that involves 'struggle' is counted as tainted, thus it is its number. 'Without entanglement' is the opposite of 'with entanglement,' which means being free from the attachment of the three poisons to the body of existence, as well as being free from the six natures, etc. It is the path of liberation and the unconditioned. All that is 'without struggle' is untainted, thus it is its number. 'Attachment to a basis' refers to the five objects of desire, from form to touch, because those in the desire realm view these as qualities. Attachment to these by the three poisons is the same as before. Attachment itself is the nature of attachment to a basis, and following conformity to it is the object of desire itself. All that is 'with entanglement' ultimately belongs to the tainted, thus it is its number. 'Having attachment' and 'attachment to a basis' are the same, referring to having attachment to the five objects of desire. 'Manifestation to a basis' is the opposite of 'attachment to a basis,' which means that the three poisons do not attach to the objects of desire through the path of liberation and the unconditioned. All that is 'without entanglement' ultimately belongs to the untainted, thus it is its number. 'Being free from attachment' and 'manifestation to a basis' are the same, meaning that being free from attachment to the five objects of desire leads to manifestation from samsara. The four from 'tainted' to 'attachment to a basis' are related to all three realms. The four from 'untainted' to 'manifestation to a basis' are only untainted. Therefore, we should distinguish between what is to be abandoned and the antidotes in the desire realm, as well as what is to be abandoned and the antidotes on the paths of the mundane and supramundane, etc., which should be abandoned. Regarding the conditioned and the unconditioned, first, the individual meanings, such as the arising of the conditioned, have already been explained. One aspect of the 'dharma realm' and 'sense bases' is the unconditioned. 'All' refers to all three dharmas other than that. All conditioned things are impermanent with arising and ceasing, so if impermanence is understood as three dharmas, it will abandon attachment to a permanent self. 'The opposite of the conditioned from the unconditioned' means the absence of these four dharmas. One aspect of the 'dharma realm' and 'sense bases' is the unconditioned. If non-arising and non-ceasing are understood as the unconditioned, it will abandon attachment to a non-arising and non-ceasing self. Secondly, the aggregates of the untainted are not included by both, but rather the work of proving that they are not conditioned is done by taking only the tainted virtue and non-virtue, because the untainted karma has already been done. Afflictions are...
ང་གིས་ཀྱང་མ་བྱས་པའོ། །འདོད་པ་བཞིན་དུ་བྱེད་པས་མངོན་དུ་འགྱུར་བ་ནི་ཐེག་པ་གང་གི་མྱང་ འདས་ཐོབ་པར་འདོད་པ་བཞིན་དུ་ལམ་སྒོམ་པར་བྱེད་པས་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་མངོན་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱབ་ཀྱིས་ལྟ་བ་ནི་འཁོར་བ་ལ་རྒྱབ་ཀྱིས་ཕྱོགས་ནས་དེ་འཇོམས་པའི་གཉེན་ པོ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་དེ་གཉིས་ནི་འདུས་མ་བྱས་ལ་མི་སྲིད་དེ་མངོན་སུམ་དུ་འགྱུར་བ་དང་གཉེན་པོ་བྱེད་པ་ལ་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་དང་། འདུས་མ་བྱས་རྟག་པའི་ཕྱིར་ རོ། ། གསུམ་པ་ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཆོས་འདི་དག་ནི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་དེ་གཉིས་སུ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་འདུས་པར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། 1-1191 དོན་གང་གིས་འདུས་བྱས་སུ་འགྱུར་བའི་དོན་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཞིའོ། །དེས་ནི་སྟེ་དེའི་འདུས་མ་བྱས་མ་ཡིན་པ་ནི་བཞི་པོ་དེའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་འདུས་བྱས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་ བའི་དོན་ཏོ། །དོན་གང་གིས་འདུས་མ་བྱས་སུ་འགྱུར་བའི་དོན་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པས་མ་བྱས་པའོ། །དེས་ནི་སྟེ་དེའི་འདུས་བྱས་མ་ཡིན་པ་ནི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པས་འདུས་ནས་མ་ བྱས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་སྐད་དུ་གསུངས་པའི་སྐབས་འདིར་ནི་ཚུལ་ཏེ་དོན་འདི་ལྟར་བལྟ་སྟེ་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གཉིས་སུ་འདུས་པར་ གསུངས་པ་དེ་ནི་མཚན་ཉིད་བཞི་དང་དེས་སྟོང་པའི་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་གཉིས་སུ་འདུས་པར་གསུངས་པ་ཡིན་ལ་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པར་བཤད་པ་ནི་ལས་དང་ཉོན་ མོངས་པའི་འདུས་བྱས་མ་ཡིན་ལ། མཚན་ཉིད་བཞིས་སྟོང་པའི་འདུས་མ་བྱས་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད་དེ་གཉིས་སུ་འདུས་པ་ལ་ནི་གསུམ་པ་མེད་ཅིང་གཉིས་ ཀ་མ་ཡིན་པའི་ཕུང་གསུམ་ཡོད་པ་དེར་ནི་མ་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འདུས་ན་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་འདུས་བྱས་དང་མཚན་ཉིད་བཞིས་སྟོང་པའི་འདུས་མ་བྱས་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1192 འཇིག་རྟེན་པ་ལ་ཁམས་གསུམ་པར་གཏོགས་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་བདེན་ཞེན་དང་བཅས་པ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་བསྡུས་པ་རྣམས་སོ། །འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ནི་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཉམ་བཞག་སྟེ་ དེའི་རྗེས་ལས་ཐོབ་པ་དེ་ལྟར་སྣང་བ་ནི་མཉམ་ལངས་ཀྱི་ཤེས་པ་གཉིས་སུ་སྣང་བའོ། །ཡང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྔ་མ་དེ་བསྡུས་པའོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་ པའི་ལམ་གསུམ་གྱི་མཉམ་བཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་མ་གཏོགས་པའོ། །དང་གི་སྒྲ་ནི་ཕྱི་མ་རྣམས་དེར་སྡུད་པའམ། འཇིག་རྟེན་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པར་ བྱ
【現代漢語翻譯】 我也未曾做過。如所愿地行事而顯現，是何種乘的寂滅？如欲獲得，便修習道，因此無漏的五蘊得以顯現。背向輪迴，是因為背離輪迴，並作為摧毀它的對治法。這兩種法在非為所作中是不存在的，因為顯現和作為對治法必然是不常的，而非為所作是常的。 第三，捨棄與經教相違之處，即世尊所說的『這些法』，意思是說，與一切所知都包含在這二者之中相違背。 以何種意義成為所作之義？即是所作的四種特徵。因此，不是非為所作，而是具有這四種特徵的所作。 以何種意義成為非為所作之義？即非由業和煩惱所作。因此，不是非為所作，而是不由業和煩惱聚集而作。 如是說之時，應如此觀察並了知此理。這表明，世尊所說的包含在二者之中，是指包含在具有四種特徵和空無這些特徵的所作與非為所作二者之中。而我們所說的既非二者，即非業和煩惱的所作，也非空無四種特徵的非為所作，因此沒有相違之處。因為包含在二者之中，就沒有第三者，而存在既非二者的三蘊，是因為它們未被包含在內。如果包含在內，那麼無漏的蘊將不是所知，因為它既非業和煩惱的所作，也非空無四種特徵的非為所作。 屬於世間的三界，是指具有能取和所取二相的真實執著，以及凡夫所攝持的一切。超越世間，是指聖者的等持，以及從其後獲得的，如此顯現的，即等起之識的二相。 『又』這個詞，是總結前面的內容。蘊的一部分，是指超越世間的三道的等持和后得，以及如實顯現的，除了超越世間之外的一切。『和』這個詞，是將後面的內容包含在內，或者用於區分世間。
【English Translation】 I have not done it either. Manifestation through acting as desired is the nirvana of which vehicle? As one wishes to attain it, one cultivates the path, therefore the five uncontaminated aggregates manifest. Turning one's back on samsara is because one turns away from samsara and acts as an antidote to destroy it. These two dharmas do not exist in the unconditioned, because manifestation and acting as an antidote are necessarily impermanent, and the unconditioned is permanent. Third, abandoning contradictions with the scriptures, that is, 'these dharmas' spoken by the Bhagavan, meaning that it contradicts the fact that all knowable things are included in these two. In what sense does it become 'made'? It is the four characteristics of the made. Therefore, it is not the unmade, but the made with these four characteristics. In what sense does it become 'unmade'? It is not made by karma and afflictions. Therefore, it is not the unmade, but not made by the accumulation of karma and afflictions. When it is said thus, one should observe and understand this meaning in this way. This shows that what the Bhagavan said to be included in two is the made and unmade, which are included in the two with four characteristics and empty of these characteristics. And what we say is neither of the two, that is, not made by karma and afflictions, nor the unmade empty of four characteristics, therefore there is no contradiction. Because it is included in the two, there is no third, and there are three aggregates that are neither of the two, because they are not included. If it were included, then the uncontaminated aggregates would not be knowable, because it is neither made by karma and afflictions, nor the unmade empty of four characteristics. Belonging to the three realms of the world are all those who are attached to the appearance of duality of grasper and grasped as true, and who are included by ordinary beings. Transcending the world is the equipoise of the noble ones, and what is attained from it, the knowledge of arising in equipoise, which appears as dual. The word 'also' summarizes the previous content. One aspect of the aggregates is the equipoise and subsequent attainment of the three paths that transcend the world, and the suchness that appears, excluding what transcends the world. The word 'and' includes the subsequent ones there, or distinguishes the worldly ones.
ེད་པའོ། །དེ་ཉིད་སྨྲས་པ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཁམས་དང་པོ་བཅོ་ལྔ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་དང་པོ་བཅུ་དང་ཁམས་ཐ་མ་གསུམ་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཐ་མ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་ནི་ཡང་དག་པའི་ལམ་དང་ རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བ་དང་འདུས་མ་བྱས་མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་པོ་རྣམས་སོ། །མདོར་ན་གསུམ་པོ་དེ་མ་གཏོགས་པའི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་ པ་ཡིན་ནོ། །བདག་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ལ་ཁམས་གསུམ་པའི་གཉེན་པོ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ནི་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཞིས་བསྡུས་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །དེ་ལ་ཉན་རྒྱལ་རྣམས་ཀྱི་ནི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞིའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1193 སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྤྲོས་པ་སྣ་ཚོགས་སུ་འཛིན་པའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པས་སྤྲོས་པའི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་རྣམ་གྲངས་སུ་ན་ཞེས་ བྱ་བས་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་མཉམ་གཞག་ལས་གཞན་རྗེས་ལ་ཐོབ་པ་དེ་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བའོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་མཉམ་བཞག་དེའི་ མཐུ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྒྱུ་དང་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཡང་དག་པའི་ལམ་དང་རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་ བའོ། །ཁམས་ཐ་མ་གསུམ་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཐ་མ་གཉིས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དེ་གཉིས་དང་འདུས་མ་བྱས་རྣམས་ཏེ་འདུས་མ་བྱས་ནི་རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་མ་ཡིན་པས་རྣམ་པར་མི་རྟོག་ པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཆོས་གསུམ་དེར་བསྟན་པས་ནི་བདག་གྲོལ་བ་འབའ་ཞིག་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། ། ༈ བྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་བརྒྱད། ལྔ་པ་བྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་བརྒྱད་ཀྱི་བྱུང་བ་ལ་དང་པོ་ཕུང་ པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་བྱུང་བར་གཞག་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་ཅི་ལྟར་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་འདུས་བྱས་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་བྱུང་བ་ནི་བྱུང་བ་སྟེ་དེ་གཉིས་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་འབྲས་བུའི་དངོས་པོར་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1194 ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་འདུས་མ་བྱས་ནི་དུས་གསུམ་གྱིས་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་གསུམ་སྔར་མེད་གསར་ བྱུང་དུ་ཤེས་ན་ནི་བདག་རྟག་པ་ཐེར་ཟུག་མ་ཡིན་པ་གསར་དུ་བྱུང་བར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཉིས་པ་བྱུང་བའི་དབྱེ་བ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དང་པོ་བྱུང་བ་ནི་སྐྱེ་ གནས་ཀྱི་དང་པོ་བྱུང་བ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བའི་དུས་ཀྱི་མིང་གཟུགས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཕུང་པོའོ། །རྒྱུན་གྱིས་བྱུང་བ་ནི་དེ་ཕྱིན་ཆད་ཆོས་གསུམ་རྒྱུན་ཆགས་
【現代漢語翻譯】 如前所述，有漏界的最初十五界、最初十處、最後三界和最後二處的方面，是正道和后得如是性，以及除了無為法之外的三種法。簡而言之，除了這三種法之外，所有三種法都是世間的。'我'這個詞已經解釋過了。對於出世間法，三種界的對治——無分別智，是聖者四果所攝的智慧。對於聲聞緣覺來說，這是對治常等四顛倒的，因此是不分別顛倒的。 對於佛和菩薩來說，這是對治執著色等種種戲論的，因此是不分別戲論的。此外，'又，名相上'這句話表明，出世間法，除了等持之外，后得位所證得的，就是如是性。為什麼呢？因為它是依賴於出世間等持的力量，是與因相符的果。蘊的某一方面是正道和后得如是性。最後三界和最後二處的某一方面是這二者和無為法，因為無為法不是一切分別的處所，所以被稱為不分別的出世間法。宣說這三種法是爲了遣除執著于唯有自我解脫的偏見。 關於生起等八法，第五個問題是關於生起等八法，首先簡要說明在蘊等法中安立生起的方式，即'如何'來表示。有為法，過去和現在生起的，是生起，因為這二者是依賴於因緣而生起果的實體。所有三種法的某一方面，除了未來和無為法之外，因為無為法不被三時所攝。如果知道三種法是先前沒有而新產生的，就能遣除執著于常我不是恒常而是新產生的偏見。第二個問題是關於生起的分類，用'又'來表示。首先，生起是最初的生起，即受生時的名色所攝的蘊。相續生起是指從那以後，三種法相續不斷。
【English Translation】 As previously stated, the aspect of the first fifteen realms, the first ten sources, the last three realms, and the last two sources of the contaminated realm are the correct path and subsequent attainment of suchness, as well as the three dharmas excluding unconditioned phenomena. In short, all three dharmas except these three are worldly. The word 'self' has already been explained. For the transcendental, the antidote to the three realms—non-conceptual wisdom—is the wisdom gathered by the four noble individuals. For the Hearers and Solitary Realizers, this is the antidote to the four inversions such as permanence, so it is non-conceptual in terms of inversion. For the Buddhas and Bodhisattvas, this is the antidote to grasping various elaborations such as form, so it is non-conceptual in terms of elaboration. Furthermore, the phrase 'also, in terms of names' indicates that the transcendental, other than meditative equipoise, what is attained subsequently is suchness. Why? Because it relies on the power of transcendental meditative equipoise, being a result consistent with the cause. One aspect of the aggregates is the correct path and subsequent attainment of suchness. One aspect of the last three realms and the last two sources are these two and the unconditioned, because the unconditioned is not the place of all conceptualizations, so it is called the non-conceptual transcendental. Explaining these three dharmas is to dispel the attachment to solely one's own liberation. Regarding the eight phenomena such as arising, the fifth question is about the eight phenomena such as arising, first briefly explaining how arising is established in the aggregates etc., which is indicated by 'how'. Conditioned phenomena, past and present arising, are arising, because these two rely on causes and conditions to arise as the entity of the result. One aspect of all three dharmas, except for the future and the unconditioned, because the unconditioned is not included in the three times. If one knows that the three dharmas are newly arisen from non-existence, one can dispel the attachment to the permanent self not being constant but newly arisen. The second question is about the classification of arising, indicated by 'also'. First, arising is the initial arising, which is the aggregate gathered by name and form at the time of rebirth. Continuous arising refers to the continuous flow of the three dharmas from then on.
སུ་བྱུང་བའོ། །རྒྱས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་ ཉལ་བ་དང་ཟས་དང་ཚངས་སྤྱོད་དང་སྙོམས་འཇུག་སྟེ་རྒྱས་པའི་རྒྱུ་བཞི་ལས་རྒྱས་པར་བྱུང་བའི་ཕུང་པོའོ། །རྟེན་བྱུང་བ་ནི་ནང་གི་དབང་པོ་རྣམས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གི་རྟེན་དུ་བྱུང་བའོ། ། འགྱུར་བར་བྱུང་བ་ནི་ཚོར་བ་འབྱུང་བ་ན་དབང་པོ་རྣམས་དེ་དག་གི་རྒྱུར་འགྱུར་ནས་བྱུང་བའོ། །ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་བྱུང་བ་ནི་ན་ཚོད་མཐར་ཐུག་པ་རྒས་པའམ་ཡང་ན་དར་ལ་བབ་ པའོ། །ཉམས་པ་བྱུང་བ་ནི་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་མཆོག་དམན་པར་གྱུར་པའོ། །ཁྱད་པར་དུ་བྱུང་བ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །འོད་གསལ་བར་བྱུང་བ་ནི་ལྷ་གང་དག་ལུས་འོད་དང་ལྡན་པར་བྱུང་བ་རྣམས་སོ། ། 1-1195 འོད་གསལ་བ་མ་ཡིན་པར་བྱུང་བ་ནི་ལུས་ལ་འོད་མེད་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་སོ། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་བྱུང་བ་ནི་འགྲོ་བའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཕུང་པོའོ། །ས་བོན་དང་བཅས་པ་བྱུང་བ་ནི་ རིས་འཐུན་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཅན་ཏེ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཐ་མའི་ཕུང་པོ་མ་གཏོགས་པའོ། །ས་བོན་མ་ཡིན་པར་བྱུང་བ་ནི་རིས་མཐུན་ཕྱི་མ་སྐྱེད་མི་ནུས་པ་སྟེ་དགྲ་བཅོམ་པ་ ཐ་མའི་ཕུང་པོའོ། །གཟུགས་བརྙན་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་ཡིད་ཤེས་ལ་ཀེང་རུས་ལ་སོགས་པར་སྣང་བ་དང་། རྣམ་ཐར་གྱི་དམིགས་པ་དང་། མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ལ་སོགས་པར་བྱུང་བ་དང་རིམ་པ་ བཞིན་སྦྱར་རོ། །གཅིག་ནས་གཅིག་ཏུ་བྱུང་བ་ནི་ཚེ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་བྱུང་བའོ། །སྐད་ཅིག་ཞིག་ནས་བྱུང་བ་ནི་སྐད་ཅིག་སྔ་ཕྱིར་བྱུང་བའོ། །ཕྲད་པ་དང་བྲལ་བ་བྱུང་བ་ནི་སྡུག་ མི་སྡུག་དང་ཕྲད་བྲལ་ལམ་ཆགས་བྲལ་དང་ཆགས་བཅས་ལ་སོགས་པ་བྱུང་བའོ། །གནས་སྐབས་གཞན་བྱུང་བ་ནི་མངལ་དང་བཅས་པ་ལ་སོགས་པའམ་སྐྱེ་བ་དང་རྒས་པ་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་སོ། ། འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་བྱུང་བ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་ནོ། །འཇིག་པ་དང་འཆགས་པ་འབྱུང་བ་ནི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནོ། །སྔོན་གྱི་དུས་ན་བྱུང་བ་ནི་སྔོན་དུས་ཀྱི་སྲིད་པའོ། །འཆི་བའི་དུས་ན་བྱུང་བ་ནི་འཆི་བའི་སྲིད་པའོ། ། 1-1196 བར་དུ་བྱུང་བ་ནི་བར་དོའི་སྲིད་པའོ། །ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་ན་བྱུང་བ་ནི་སྐྱེ་བའི་སྲིད་པའོ། །དེ་དག་ཀྱང་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་བྱུང་བ་གཉིས་སམ། འཇིག་ རྟེན་དང་དེ་ལས་འདས་པའམ། ཟག་བཅས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་བྱུང་བས་བསྡུས་ཏེ་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱར་རོ། །མ་བྱུང་བ་ལ་འདུས་བྱས་མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་ནི་མ་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་ དེ་གཉིས་རྒྱུ་རྐྱེན་ལ་བརྟེན་ནས་འབྲས་བུའི་དངོས་པོར་མ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འདུས་བྱས་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་གྱིས་བསྡུས་པ་མ་གཏོགས་པའོ། །མ་བྱུང་ བ་ཆོས་གསུམ་དུ་ཤེས་ན་ནི་བདག་རྟག་པ་ཐེར་ཟུག་ཏུ་མ་བྱུང་བར་ག
【現代漢語翻譯】 如何產生？產生的方式是： 增長產生：指通過睡眠、飲食、梵行（藏文：ཚངས་སྤྱོད་，梵文天城體：ब्रह्मचर्य，梵文羅馬擬音：brahmacarya，漢語字面意思：清凈行）和禪定等四種增長之因所產生的蘊。 依賴產生：指內在的諸根（藏文：དབང་པོ་，梵文天城體：इन्द्रिय，梵文羅馬擬音：indriya，漢語字面意思：能力）作為心和心所的所依而產生。 轉變產生：指當感受產生時，諸根轉變為這些感受的因緣而產生。 成熟產生：指達到生命盡頭的衰老，或者正值壯年。 衰損產生：指在輪迴中，經歷高低貴賤等變化。 特殊產生：指與衰損產生相反的情況。 光明產生：指那些具有身光的諸天。 非光明產生：指身體沒有光明的眾生。 普遍流轉產生：指在輪迴狀態中的蘊。 具有種子產生：指具有產生同類後世的能力，除了阿羅漢（藏文：དགྲ་བཅོམ་པ་，梵文天城體：अर्हत्，梵文羅馬擬音：arhat，漢語字面意思：應供）的最後蘊之外。 非種子產生：指不具有產生同類後世的能力，即阿羅漢的最後蘊。 影像等三種產生：指在意識中顯現為骷髏等，以及解脫道的所緣境，還有如十二行誼等，依次對應。 從一產生：指從無始以來產生。 剎那壞滅產生：指剎那間前後相續產生。 相遇和分離產生：指與喜好和厭惡相遇或分離，或者與貪執和無貪執等相應或分離。 狀態轉變產生：指處於胎中等狀態，或者經歷出生和衰老等階段。 死亡和出生產生：指眾生的世界。 毀滅和形成產生：指器世間（藏文：སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་，梵文天城體：भाजनलोक，梵文羅馬擬音：bhājanaloka，漢語字面意思：容器世界）的毀滅和形成。 過去時產生：指過去世的存在。 死亡時產生：指死亡時的存在。 中間產生：指中陰（藏文：བར་དོ，梵文天城體：अन्तरभव，梵文羅馬擬音：antarabhava，漢語字面意思：中間存在）的存在。 入胎時產生：指轉生時的存在。 這些也可以通過器世間和有情世間的兩種產生，或者世間和出世間，或者有漏和無漏的產生來概括，並根據情況進行組合。 未產生：未產生的包括未發生的有為法和無為法，因為這兩者尚未依賴因緣而產生果。 一切事物的一部分：指除了過去和現在的有為法之外。 如果將未產生理解為三種法，那麼我（藏文：བདག་，梵文天城體：आत्मन्，梵文羅馬擬音：ātman，漢語字面意思：自性）恒常不變就不會產生。
【English Translation】 How do they arise? The ways of arising are: Arising from growth: This refers to the aggregates that arise from the four causes of growth, namely sleep, food, pure conduct (Tibetan: ཚངས་སྤྱོད་, Sanskrit Devanagari: ब्रह्मचर्य, Sanskrit Romanization: brahmacarya, Literal meaning: pure conduct), and meditative absorption. Arising from dependence: This refers to the internal faculties arising as the basis for mind and mental factors. Arising from transformation: This refers to the faculties transforming into the causes of those feelings when feelings arise. Arising from maturation: This refers to aging at the end of life, or being in one's prime. Arising from decline: This refers to the changes in samsara, such as experiencing high and low status. Arising as distinct: This refers to the opposite of arising from decline. Arising as luminous: This refers to those gods who possess bodily light. Arising as non-luminous: This refers to sentient beings whose bodies do not have light. Arising as universally wandering: This refers to the aggregates in the state of wandering in samsara. Arising with seeds: This refers to having the potential to generate a similar subsequent existence, except for the final aggregates of an Arhat (Tibetan: དགྲ་བཅོམ་པ་, Sanskrit Devanagari: अर्हत्, Sanskrit Romanization: arhat, Literal meaning: worthy one). Arising without seeds: This refers to not having the potential to generate a similar subsequent existence, i.e., the final aggregates of an Arhat. The three, such as images, arise respectively as appearing as skeletons, etc., to the mind consciousness, as objects of liberation, and as the twelve deeds, etc. Arising from one: This refers to arising from beginningless time. Arising from moment to moment: This refers to arising in successive moments. Arising from encounter and separation: This refers to encountering or separating from pleasant and unpleasant things, or being associated with or separated from attachment and non-attachment, etc. Arising from a different state: This refers to being in a state such as being in the womb, or experiencing stages such as birth and aging. Arising from death and birth: This refers to the world of sentient beings. Arising from destruction and formation: This refers to the destruction and formation of the container world (Tibetan: སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་, Sanskrit Devanagari: भाजनलोक, Sanskrit Romanization: bhājanaloka, Literal meaning: container world). Arising in the past: This refers to the existence in the past. Arising at the time of death: This refers to the existence at the time of death. Arising in between: This refers to the existence in the intermediate state (Tibetan: བར་དོ, Sanskrit Devanagari: अन्तरभव, Sanskrit Romanization: antarabhava, Literal meaning: intermediate existence). Arising at the time of conception: This refers to the existence at the time of rebirth. These can also be summarized by the two types of arising: the container world and the sentient being world, or the mundane and the supramundane, or the contaminated and the uncontaminated, and combined accordingly. Not arising: Not arising includes unarisen conditioned phenomena and unconditioned phenomena, because these two have not yet arisen as effects dependent on causes and conditions. A part of all things: This refers to everything except for past and present conditioned phenomena. If one understands non-arising as three dharmas, then the self (Tibetan: བདག་, Sanskrit Devanagari: आत्मन्, Sanskrit Romanization: ātman, Literal meaning: self) as permanent and unchanging will not arise.
ནས་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །ཡང་བྱུང་བ་ལས་བཟློག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དང་པོ་མ་བྱུང་བ་ཉིང་མཚམས་མ་ སྦྱར་བ་དང་། རྒྱུན་གྱིས་མ་བྱུང་བ་རྒྱུན་ཆད་པ་དང་། རྒྱས་པ་ལས་མ་བྱུང་བ་ལུས་མ་རྒྱས་པ་ལ་སོགས་པར་སྦྱར་ཏེ་སྐད་ཅིག་ཞིག་ནས་མ་བྱུང་བ་ནི་འདུས་མ་བྱས་རྟག་པའོ། ། སྔོན་གྱི་དུས་ན་མ་བྱུང་བ་ནི་དབང་ཕྱུག་གིས་བྱས་པའི་སྐྱེ་སྲིད་ལ་སོགས་པའམ་མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་ལ་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ལྟར་སྦྱར་རོ། །འཛིན་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་འཛིན་པའི་ངོ་བོ་ལ་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ནི་རང་རང་གི་ཡུལ་འཛིན་ཅིང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ནི་རང་རང་གི་དམིགས་པ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1197 ཕུང་པོ་གསུམ་ནི་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཐམས་ཅད་དོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལྔའོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་སེམས་དང་ ལྡན་པ་རྣམས་སོ། །ཁམས་བཅུ་གཉིས་ནི་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཁམས་ལྔ་དང་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ནོ། །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ནི་མིག་ནས་ཡིད་ཀྱི་བར་རོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ ནི་སེམས་ལས་བྱུང་བ་རྣམས་སོ། ། དེ་དག་འཛིན་པར་ཤེས་ན་ནི་བདག་ཟ་བ་པོ་སྟེ་ཡུལ་ལ་འཛིན་པ་པོར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཉིས་པ་འཛིན་ཚུལ་ལ་མ་ཕྲད་པར་འཛིན་པ་ནི་མིག་ དང་རྣ་བ་དང་ཡིད་ཤེས་སོ། །ཕྲད་ནས་འཛིན་པ་ནི་སྣ་དང་ལྕེ་དང་ལུས་སོ། །ད་ལྟར་གྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཡུལ་སོ་སོར་ངེས་པ་འཛིན་པ་ནི་དབང་ཤེས་ལྔའོ། །རང་གི་མཚན་ཉིད་ ནི་ལྡོག་པ་གཉིས་འདུས་པའོ། །ཕྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་གཞན་དངོས་ལས་ལྡོག་པ་གཅིག་པུའམ། ཡང་ན་དོན་སྤྱིའོ། །དུས་ཐམས་ཅད་པ་ནི་དུས་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའོ། །ཡུལ་ཐམས་ཅད་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དྲུག་ གོ །དེ་དག་འཛིན་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་སོ། །ཚོགས་པ་ནི་རྐྱེན་བཞི་འདུས་པའོ། །དེ་ལས་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འབྱུང་བ་ལ་འཛིན་པ་ཞེས་འདོགས་ཀྱི་གང་ཟག་གི་བདག་གི་འཛིན་བྱེད་ནི་མེད་དོ། ། 1-1198 དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་འཛིན་པར་སྨྲ་བའང་བཏགས་པ་ཅན་དུ་བལྟའི་མུ་སྟེགས་ཅན་འདོད་པ་ལྟར་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གཟུང་བ་ལ་འཛིན་པ་གང་ཡིན་པ་གཟུང་ བའང་དེ་ཡིན་པ་ནི་དབང་པོ་དང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འཛིན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཐམས་ཅད་གཟུང་བ་ཡིན་ན་གཟུང་བ་ཡིན་ པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་འཛིན་པ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན་དེ་ཡིན་ལ་དེ་མ་ཡིན་པ་ཡོད་དེ་འཛིན་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་ལྔ་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་གོ །ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ངེས་པར་གཟུང་བ་སྟེ་ཡུལ་དྲུག་པོ་ཁོ་ན་གཟུང་བ་ཡིན་ལ་འཛིན་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་དབང་པོ་དང་སེམས
【現代漢語翻譯】 從而捨棄對能取者的執著。此外，『從生起中遣除』是指最初未生起，沒有連線相續；相續未生起，相續斷絕；廣大中未生起，身體未廣大等，與此相連，剎那之後未生起，是不生不滅的常法。 過去時未生起，是指自在天所造的生世等，或者與未來和不生不滅的常法如何相符而相連。關於執取，分為兩種，第一種是執取的自性，有色根是各自執取自己的對境，心和心所是各自執取自己的所緣。 蘊有三種，即受蘊、想蘊和識蘊。色蘊的一部分是五種有色根。行蘊的一部分是與心相應的事物。界有十二種，即五種有色根的界和七種心的界。處有六種，即從眼到意。法界和法處的一部分是從心所生起的事物。如果瞭解這些是能取者，就能捨棄對作為能食者，即對境的執取者，我的執著。第二種是執取的方式，不接觸而執取的是眼識、耳識和意識。接觸后執取的是鼻識、舌識和身識。現在對自己的自相，各自的對境確定而執取的是五種根識。自相是兩種遮遣的集合。外相是與他物相異的唯一遮遣，或者是總義。一切時是指被三時所包含。一切境是指色等六境。執取這些的是意識。集合是指四緣聚合。從那之中產生果，即是名爲了別識的生起，而沒有作為補特伽羅的我之執取者。 爲了闡釋這一點，我們說『我們是能取者』，也應視作是假名安立，而不是像外道所認為的那樣是實有的。能取者所取的對境，也就是所取，因為一切根、心和心所都是意識的所取。如果凡是能取者都是所取，那麼凡是所取者也都是能取者嗎？並非如此，存在不是能取者的所取，即稱為能取者的行境，也就是色等五境和法界、法處的一部分。『僅僅』是指一定是所取，即只有六境是所取，而不是能取者，即根和心。
【English Translation】 Thus, abandon attachment to the grasper. Furthermore, 'reversing from arising' means that initially there is no arising, no connection of continuity; no arising of continuity, continuity is severed; no arising from expansion, the body is not expanded, etc., connect with this, not arising after a moment is the unconditioned, permanent. Not arising in the past means the creation of the Lord, such as the cycle of rebirth, or connect it as appropriate with the future and the unconditioned. Regarding grasping, there are two types. The first is the nature of grasping, the sense faculties with form grasp their respective objects, and the mind and mental factors grasp their respective objects. There are three aggregates: the aggregate of feeling, the aggregate of perception, and the aggregate of consciousness. One aspect of the aggregate of form is the five sense faculties with form. One aspect of the aggregate of formation is those associated with the mind. There are twelve realms: the five realms of sense faculties with form and the seven realms of mind. There are six sources: from the eye to the mind. One aspect of the realm of phenomena and the source is those arising from the mind. If one understands these as the graspers, then one abandons attachment to the self as the eater, that is, the grasper of objects. The second is the manner of grasping: grasping without contact is eye-consciousness, ear-consciousness, and mind-consciousness. Grasping after contact is nose-consciousness, tongue-consciousness, and body-consciousness. Grasping the distinct characteristics of one's own nature, each object, in the present, is the five sense-consciousnesses. One's own characteristic is the combination of two negations. The external characteristic is the single negation that is distinct from other entities, or the general meaning. All times are those encompassed by the three times. All objects are the six, such as form. Grasping these is mind-consciousness. Assembly is the aggregation of the four conditions. From that, the arising of the fruit, the discriminating consciousness, is called grasping, but there is no grasper of the self of a person. To explain this, we say, 'We are the graspers,' which should also be regarded as a mere designation, not as truly existent as the tirthikas (non-Buddhists) believe. The object grasped by the grasper is also the grasped, because all the senses, mind, and mental factors are the grasped of mind-consciousness. If everything that is a grasper is also a grasped, then is everything that is grasped also a grasper? It is not so; there exists a grasped that is not a grasper, which is called the sphere of activity of the grasper, that is, the five objects such as form, and one aspect of the realm of phenomena and the source. 'Merely' means definitely grasped, that is, only the six objects are grasped, and not the graspers, that is, the senses and the mind.
་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ནི་གཉིས་ཀ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ཐམས་ཅད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་གསུམ་ཡུལ་དུ་ཤེས་ན་ནི་བདག་ཡུལ་དུ་འཛིན་པ་སྤོང་ ངོ་། །འདི་ལྟར་གསང་བ་པ་རྣམས་ནི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་ཉི་མའི་མདོག་ཅེས་བྱ་བ་ཀུན་གཞིའི་བདག་ཏུ་འདོད་དེ་སྟེང་གི་ཕྱོགས་དེའི་མགོ་དང་། འོག་གི་ཕྱོགས་རྐང་པ་དང་། ནམ་མཁའ་ལྟོ་བ་དང་། 1-1199 ཕྱོགས་ལག་པ་དང་། གཟའ་དང་རྒྱུ་སྐར་སྐྲ་དང་། རི་བོ་བྲང་དང་། རིའི་ཕྲེང་བ་རུས་པ་དང་། ཆུ་ཀླུང་རྩའི་དྲ་བ་དང་། ནགས་ཚལ་སྤུ་དང་སེན་མོ་དང་། རྒྱབ་མཐོ་རིས་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དང་། དཔྲལ་བ་ཚངས་པ་དང་། དགེ་སྡིག་གཉིས་སྨིན་མ་གཉིས་དང་། ཁྲོ་གཉེར་འཆི་བདག་དང་། མིག་ཉི་ཟླ་གཉིས་དང་། དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་རླུང་དང་། སོ་རི་བྲན་དང་། ལྕེ་དབྱངས་ཅན་མ་དང་། མཆུ་གཉིས་ཨོཾ་དང་ ཡི་གེ་དང་། མིག་ཕྱེ་བཙུམས་དུས་དང་། གཡས་གཡོན་སྐྱེས་པ་བུད་མེད་དང་། ནུ་མའི་བར་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་དང་། སོར་མོ་རྣམས་རིའི་བར་དང་། པུས་མོ་གཉིས་གསེར་འདབ་གཉིས་དང་། རྗེ་ངར་གཉིས་ཐ་སྐར་གྱི་བུ་གཉིས་དང་། སྐེད་སྨད་ཉིན་ཞག་དང་། རྟགས་དང་འབྲས་བུ་དབང་པོ་དང་། དགའ་བའི་རང་བཞིན་སྐྱེ་དགུའི་བདག་པོ་དང་། རྐང་པ་གཉིས་ཁྱབ་འཇུག་དང་། ཁྲག་ནི་ཁ་དོག་ རྣམས་སུ་འདོད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཟེགས་ཟན་པ་རྣམས་ཀྱང་བདག་གིས་ཡུལ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་འདོད་དེ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་པ་ལས། གཟེགས་ཟན་གྱིས་ནི་ཤེས་ལས་བདག །གཞན་དང་ཁྱབ་ པར་ཡོངས་སུ་བརྗོད། །ཁྱེད་ཀྱིས་དེ་ནི་ཤེས་མེད་ན། །ཤིང་དང་འདྲ་བར་ཐལ་འགྱུར་གསུངས། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཕྱི་རོལ་དུ་བལྟས་པ་ལ་འདོད་པ་དང་རབ་ཏུ་ལྡན་པ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་ཐམས་ཅད་དེ་སྤྱིར་བཏང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1200 ད་ནི་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་སྟོན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བསྟན་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཐུན་པ་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སོ། །རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་ནི་ཐོས་བསམ་དང་ མཐུན་པར་སྒོམ་པའོ། །ཤེས་རབ་གསུམ་པོ་དེས་ཡོངས་སུ་བསྡུས་པའི་འདོད་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མ་གཏོགས་པ་ནི་དེ་དག་འདོད་པ་དང་ལྡན་ཡང་ཐར་པ་ལ་དམིགས་པས་སེམས་ནང་དུ་བལྟས་པའི་ ཆར་གཏོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་བཞི་ནི་སྣ་དང་ལྕེའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་དང་། །དྲི་དང་རོའི་ཁམས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ནི་དྲི་རོ་སྟེ་འདི་དག་ནི་འདོད་ཁམས་ཁོ་ནར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ ལས་གཞན་པ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་དག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འདོད་ཁམས་ཁོ་ནས་བསྡུས་པའོ། །ཆོས་གསུམ་འདོད་ཁམས་པར་བསྟན་པས་ནི་བདག་འདོད་ཁམས་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། ། ནང་དུ་བལ
【現代漢語翻譯】 『以及心所』表明二者皆是如此。『一切』是指三種法，因為一切都是意識的對象。如果知道這三者是對象，就能捨棄將自我執為對象。例如，一些秘密行者認為一切事物都是偉大的仙人，擁有太陽的顏色，也就是俱生之我。他們認為上面的方向是頭，下面的方向是腳，天空是腹部， 方向是手，星辰是毛髮，山脈是胸膛，山脈的連綿是骨骼，河流是脈絡，森林是毛髮和指甲，背部是天界，額頭是梵天，善與惡是雙眉，皺紋是死主，眼睛是日月，呼吸是出入之氣，牙齒是山脈，舌頭是妙音天女，雙唇是唵（藏文：ཨོཾ，梵文天城體：ओम्，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：唵）和伊（藏文：ཡི་གེ，梵文天城體：इ，梵文羅馬擬音：i，漢語字面意思：伊）字，眼睛的開合是時間，左右是男女，雙乳之間是世間和出世間，手指是山間，雙膝是金翅鳥， 雙脛是雙子星，腰部是晝夜，徵象和果實是根，喜悅的自性是眾生之主，雙腳是遍入天，血液被認為是各種顏色。同樣，食香者也認為自我遍佈一切事物，在殊勝的讚頌中說：『食香者說，自我比知識更重要，它遍佈一切。如果你不知道它，就會像木頭一樣變成灰燼。』這是所說的。向外看並充滿慾望，這就是一般的欲界。 現在特別指出，佛陀的教法是通達法界的因，也就是十二部經。隨順的修持是與聞思相符的禪修。除了被這三種智慧所包含的貪慾之心和心所之外，雖然它們也具有貪慾，但因為它們專注于解脫，所以屬於向內看的範疇。四界是鼻和舌的識界，以及香和味的界。二處是香和味，因為這些只限定於欲界。 除此之外，蘊等的一部分也只被欲界所包含。通過指出三種法屬於欲界，就能捨棄執著于自我屬於欲界。向內看
【English Translation】 'And mental events' shows that both are so. 'Everything' refers to the three dharmas, because everything is the object of consciousness. If one knows these three as objects, one abandons grasping the self as an object. For example, some secret practitioners consider all things to be the great ascetic, possessing the color of the sun, which is the basis of all, the self. They consider the direction above to be the head, the direction below to be the feet, the sky to be the belly, the directions to be the hands, the stars to be the hair, the mountains to be the chest, the mountain ranges to be the bones, the rivers to be the network of veins, the forests to be the hair and nails, the back to be the heavenly realm, the forehead to be Brahma, good and evil to be the eyebrows, wrinkles to be the lord of death, the eyes to be the sun and moon, the breath to be the incoming and outgoing air, the teeth to be the mountains, the tongue to be Saraswati, the lips to be Om (藏文：ཨོཾ，梵文天城體：ओम्，梵文羅馬擬音：om，漢語字面意思：Om) and the letter I (藏文：ཡི་གེ，梵文天城體：इ，梵文羅馬擬音：i，漢語字面意思：letter I), the opening and closing of the eyes to be time, the left and right to be male and female, the space between the breasts to be the mundane and the supramundane, the fingers to be the mountain ranges, the knees to be the two golden wings, the shanks to be the Gemini twins, the waist to be day and night, the signs and fruits to be the faculties, the nature of joy to be the lord of beings, the feet to be Vishnu, and the blood to be considered as various colors. Similarly, the Kasypas also consider the self to pervade all things, as it is said in the extraordinary praise: 'The Kasyapa says that the self is more important than knowledge, it pervades everything. If you do not know it, you will turn to ashes like wood.' This is what is said. Looking outward and being filled with desire, this is the general desire realm. Now, it is specifically pointed out that the teachings of the Buddha are the cause for realizing the realm of dharma, which is the twelve divisions of scripture. The practice that accords with this is meditation that is in accordance with hearing and thinking. Apart from the mind and mental events that are encompassed by these three wisdoms, although they also possess desire, because they focus on liberation, they belong to the category of looking inward. The four realms are the realms of consciousness of the nose and tongue, and the realms of smell and taste. The two sources are smell and taste, because these are only limited to the desire realm. Apart from that, one aspect of the aggregates and so on is also encompassed only by the desire realm. By pointing out that the three dharmas belong to the desire realm, one can abandon clinging to the self as belonging to the desire realm. Looking inward
ྟས་པ་ལ་ ཕྱི་རོལ་དུ་བལྟས་པ་ལས་བཟློག་པ་ནི་ཐར་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་དང་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་མཉམ་བཞག་གོ །ཁམས་བཞི་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ནི་འདོད་པ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་སྟེ་ བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལས་གཞན་པ་དག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་དང་ཐར་པས་བསྡུས་པའོ། །ནང་དུ་བལྟས་ན་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བར་འགྱུར་བས་བདག་ཅེས་གསུངས་སོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་དང་པོ་སྤྱིར་བསྟན་པ་ལ་མི་དགེ་བ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1201 བསྒྲིབས་པ་ནི་ཐར་པ་ལའོ། །ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་ནི་དགེ་མི་དགེ་གཉིས་སུའོ། །གཉིས་པ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་ཁམས་དང་ས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ ཅན་གྱི་ཡིད་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་བཞི་སྟེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འཇིག་ཚོགས་དང་མཐར་འཛིན་ལ་ཡིད་ཤེས་ཁོ་ན་སྨོས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཀྱི་འཁོར་དུ་བྱུང་བ་ ནི་བཤད་ཟིན་ལ་སེམས་གཞན་གྱི་འཁོར་དུ་ནི་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་སྨོས་པ་ནི་ཀུན་ཏུ་བཏགས་པ་རྣམས་ནི་ལམ་སྒོམ་པའི་ཚེ་འགགས་ནས་སྒྲིབ་བྱེད་དུ་མི་གནས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ལྟ་བ་གཞན་གསུམ་དང་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་མི་སྨོས་པ་ནི་དེ་དག་ཕལ་ཆེར་མི་དགེ་བས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ ཉོན་མོངས་པ་ཁོ་ན་སྨོས་སོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཡིན་པ་ནི་ཟག་མེད་དང་ཟག་བཅས་གཉིས་ལས་ཕྱི་མ་དང་། དེ་ལའང་དགེ་བ་དང་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་ བསྟན་བསལ་ནས་མི་དགེ་བ་དང་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་བསྡུས་པའི་ཕུང་པོ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་བཅུ་ནི་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་དང་། གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཡིན་ནོ། ། 1-1202 སྐྱེ་མཆེད་བཞི་ནི་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །དེ་དག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཕུང་པོ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལྔ་དང་། དྲི་རོ་རེག་བྱ་སྟེ་ཁམས་དང་ སྐྱེ་མཆེད་བརྒྱད་མི་སྨོས་པ་ནི་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་ལ་དགེ་བ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །མ་བསྒྲིབས་པ་ནི་ཐར་པ་ལའོ། །ལུང་ དུ་མ་བསྟན་པ་ནི་དགེ་མི་དགེ་གཉིས་སུའོ། །ཁམས་བརྒྱད་དང་སྐྱེ་མཆེད་བརྒྱད་ནི་འདས་མ་ཐག་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལྷག་མ་ནི་བརྒྱད་ཚན་གཉིས་པོ་དེར་མ་ འདུས་པའོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དགེ་བ་དང་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་དག་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ངོ་བོ་མ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རོ། ། ༈ འདས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་བཅུ་དྲུག།
【現代漢語翻譯】 捨棄向外觀察，專注于解脫的聞、思、修三者，以及前二者的等持。四界和二處已包含在欲界中，如前所述。除此之外，一部分包含在上二界和解脫中。向內觀察，對欲界的貪慾將會止息，因此被稱為『我』。 煩惱的第一個總的指示是，不善將在後面解釋。被遮蔽的是解脫。未說明的是善與不善兩者。第二個，詳細解釋被遮蔽和未說明的，與界和一切處相關的煩惱心和相應的煩惱是四種，如前所述。提到集聚和執取時只說了意識，因為煩惱心的眷屬已經說過，而不會成為其他心的眷屬。提到俱生，是因為遍計所執在修道時會停止，不再作為遮蔽。沒有提到其他三種見和欲界的煩惱，是因為它們大多包含在不善中。因此，只提到了與色界和無色界相應的煩惱。蘊的一部分是煩惱，因為在有漏和無漏二者中，是後者，並且從中排除善和未遮蔽且未說明的，包含在不善和被遮蔽且未說明的蘊是煩惱。十界是七種心界，以及色、聲、意和法界。 四處是色、聲、意和法處。它們的一部分與蘊相同。其中，沒有提到五種色根，以及香、味、觸，即八界和八處，因為它們是未遮蔽且未說明的。非煩惱的是善，將在後面解釋。未遮蔽的是解脫。未說明的是善與不善兩者。八界和八處已在前面說過。剩餘的蘊、界和處未包含在那兩個八組中。它們的一部分包含在善和未遮蔽且未說明的之中。它們不是煩惱，因為它們不是煩惱的自性。 過去等是十六。
【English Translation】 Turning away from outward observation, focus on the three aspects of hearing, thinking, and meditating on liberation, as well as the equipoise of the former two. The four elements and two sources are already included in the desire realm, as previously stated. Apart from that, a portion is included in the upper two realms and liberation. Observing inwardly, attachment to the desire realm will cease, hence it is called 'self'. The first general indication of afflictions is that non-virtue will be explained later. What is obscured is liberation. What is not indicated is both virtue and non-virtue. Secondly, specifically explaining what is obscured and not indicated, the afflictive mind and corresponding afflictions associated with the realms and all spheres are fourfold, as previously stated. Mentioning the aggregates and clinging, only consciousness is mentioned, because the retinue of the afflictive mind has already been discussed, and it does not occur as the retinue of other minds. Mentioning co-emergence is because those that are imputed cease during the practice of the path and no longer remain as obscurations. The other three views and the afflictions of the desire realm are not mentioned because they are mostly included in non-virtue. Therefore, only the afflictions corresponding to the form and formless realms are mentioned. One aspect of the aggregates is afflictive because, of the two, contaminated and uncontaminated, it is the latter, and from that, excluding virtue and the un-obscured and un-indicated, the aggregates included in non-virtue and the obscured and un-indicated are afflictive. The ten realms are the seven mind realms, and the realms of form, sound, intention, and phenomena. The four sources are the sources of form, sound, intention, and phenomena. One aspect of them is the same as the aggregates. Among them, the five physical faculties, and the objects of smell, taste, and touch, i.e., the eight realms and eight sources, are not mentioned because they are un-obscured and un-indicated. What is non-afflictive is virtue, which will be explained later. What is un-obscured is liberation. What is un-indicated is both virtue and non-virtue. The eight realms and eight sources have already been mentioned. The remaining aggregates, realms, and sources are not included in those two sets of eight. One aspect of them is included in virtue and the un-obscured and un-indicated. They are not afflictive because they are not the nature of afflictions. Past etc. are sixteen.
དྲུག་པ་འདས་པ་ལ་སོགས་པ་བཅུ་དྲུག་ལ་དོན་དྲུག་ཡོད་པའི་དང་པོ་འདས་པ་ལ་སོགས་པ་དུས་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་དུས་གསུམ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་དང་། དུས་གསུམ་གཏམ་གྱི་ གཞི་དང་། མྱང་འདས་གཏམ་གྱི་གཞི་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོའི་འདས་པ་སྟོན་པ་ན་བྱུང་བ་སྟེ་གྲུབ་ལ་འགགས་པའི་མཚན་ཉིད་དེ་བྱུང་བ་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དང་འགགས་པ་ནི་སྤྱད་ཟིན་པས་འཆད་དོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་གསུང་ངོ་། ། 1-1203 ཡང་ན་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་བྱས་ཟིན་པ་ནི་སྤྱད་ཟིན་པའི་དོན་ཏེ་དེ་ནི་བྱུང་བ་འགགས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ད་ལྟར་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ལྟར་སེམས་ ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པ་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་ལ། ད་ལྟར་གྱི་དད་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་སེམས་རྣམ་པར་བྱང་བར་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འདིས་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ད་ལྟར་གྱི་ ཚེའང་འདས་པའི་བྱེད་པ་མ་ཞིག་པར་འདོད་པ་དེ་སེལ་བར་བྱེད་དེ་དེ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པའི་འདས་པ་ནི་རྟག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་དེ་རྗེས་མེད་དུ་ཞིག་ནས་བྱེད་པ་ ཅུང་ཟད་ཀྱང་མ་བྱས་སམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་ཀུན་གཞི་ལ་རང་གི་རིགས་འདྲ་སྐྱེད་པའི་རྒྱུ་སྟེ་བག་ཆགས་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་སྟེ་བཞག་ནས་རང་ཞིག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ ན་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་འབྲས་བུ་བག་ཆགས་ནི་ད་ལྟར་ཡོད་ལ། འཇོག་བྱེད་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ད་ལྟར་གྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་ བྱང་བ་ནི་རྒྱུ་མེད་པ་དང་། འདས་པ་ནི་རྟག་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །འོ་ན་དེ་བློའི་ཡུལ་ནའང་ཡེ་མེད་དམ་ཞེ་ན། དྲན་པའི་ཞེས་སྨྲས་ཏེ་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ནི་དྲན་པའི་ཤེས་པའོ། ། 1-1204 མཚན་མ་ནི་དེའི་དམིགས་པའི་ཡུལ་ལོ། །དེ་ལྟར་དེ་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་སྤྱིའི་ཡུལ་དུ་བསྟན་ནས་ད་ནི་བྱེ་བྲག་གི་ཡུལ་དུ་སྟོན་པ་ན་ལྟོས་པས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདས་པའི་ ཡུལ་འགའ་ཞིག་དྲན་པ་ལ་ལྟོས་ནས་བྱུང་བའི་ཉོན་མོངས་པའོ། །བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྣམ་པར་བྱང་བ་ནི་འདས་པའི་ཡུལ་འགའ་ཞིག་དྲན་པ་ན་སེམས་བཏང་སྙོམས་སུ་གནས་ནས་ཉོན་མོངས་པ་མི་འབྱུང་ བ་སྟེ་མཚན་མ་ནི་དེ་དག་གི་དམིགས་པའི་ཡུལ་ལོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འདུས་བྱས་ད་ལྟར་བྱུང་བ་དང་། མ་འོངས་པ་དང་འདུས་མ་བྱས་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་སོ། ། ཆོས་གསུམ་འདས་པར་ཤེས་ན་ནི་བདག་འདས་པར་འཇུག་པར་བྱེད་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཞན་ཡང་མུ་སྟེགས་བྱེ་བྲག་པ་དང་རིགས་པ་ཅན་གཉིས་ནི་དུས་རྒྱུར་སྨྲ་སྟེ། དུས་ཀྱིས་སྐྱེ་དགུ་སྡུད་ པར་བྱེད། །དུས་ཀྱིས་འབྱུང་བ་སྨིན་པར་བྱེད། །དུས་ཀྱིས་གཉིད་ལོག་སད་པར་བྱེད། །དུས་ནི་འདའ་བར་དཀའ་བ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཁོ་བོ་ཅག་སངས་རྒྱས་པ་
【現代漢語翻譯】 第六個問題是關於過去等十六個方面，其中有六個含義。首先，關於過去等三個時期的區別，包括三個時期各自的特徵、三個時期作為談論的基礎，以及涅槃不是談論的基礎這兩個方面。在第一個方面，當談到過去時，指的是已經發生的事情，即具有已成立和已停止的特徵。發生是指原因和結果，停止是指已經用盡，正如導師勝子所說。 或者說，任何原因和結果的行為，只要已經完成，就意味著已經用盡。這指的是發生和停止的含義。它遠遠超越了像現在的煩惱一樣使心完全被煩惱所染污的狀態，並且像現在的信仰等一樣，使心完全清凈。這可以這樣理解。這駁斥了分別說部（Vaibhashika）的觀點，他們認為即使在現在，過去的行為也不會消失，因為與行為相關的過去會變成永恒。那麼，過去是否在完全消失後，沒有留下任何行為呢？並非如此，它在阿賴耶識（kun gzhi，梵文：ālaya-vijñāna，羅馬轉寫：ālayavijñāna，漢語：藏識）中留下了產生相似種子的原因，即完全保留了習氣（bag chags，梵文：vāsanā，羅馬轉寫：vāsanā，漢語：熏習）。為什麼呢？因為作為放置對象的果，即習氣，現在存在，而作為放置者的自身特徵已經不存在。如果不是這樣，那麼現在的煩惱和清凈將沒有原因，而過去將變成永恒。那麼，它是否完全不存在於意識的領域中呢？並非如此，因為已經說了『記憶』，普遍的思考是記憶的意識。相（mtshan ma，梵文：lakṣaṇa，羅馬轉寫：lakṣaṇa，漢語：相）是它的目標對象。 這樣，在將普遍的思考作為共同的目標對像之後，現在將其作為特定的目標對像來展示。依賴於過去，煩惱是指依賴於對過去某個對象的記憶而產生的煩惱。平靜的清凈是指當記住過去某個對像時，心保持平靜，煩惱不會產生。相是這些煩惱和清凈的目標對象。『一切的一個方面』指的是有為法，即現在發生的和未來的，以及非有為法之外的所有事物。如果瞭解三種法是過去的，那麼就會放棄認為自我進入過去的執著。此外，外道（mu stegs，梵文：tīrthika，羅馬轉寫：tīrthika，漢語：外道）中的分別論者和理則學家都認為時間是原因，他們說：『時間聚集了眾生，時間使萬物成熟，時間使睡眠者醒來，時間難以逾越。』我們佛教徒...
【English Translation】 The sixth question concerns sixteen aspects, including the past, which have six meanings. First, regarding the distinctions of the three times, including the characteristics of each of the three times, the three times as the basis for discussion, and the explanation that Nirvana is not the basis for discussion. In the first aspect, when referring to the past, it indicates what has already occurred, that is, having the characteristic of being established and ceased. Occurring refers to cause and effect, and ceasing refers to being exhausted, as stated by the teacher Son of the Victorious Ones. Alternatively, any action of cause and effect, once completed, means it has been exhausted. This refers to the meaning of occurring and ceasing. It is far beyond the state of being completely defiled by afflictions like present afflictions, and it purifies the mind completely like present faith, etc. This can be understood in this way. This refutes the view of the Vaibhashikas, who believe that even in the present, the actions of the past do not disappear, because the past associated with actions would become eternal. Then, after completely disappearing, did the past not leave any actions behind? Not so, it leaves in the Alaya-vijñana (kun gzhi, 梵文：ālaya-vijñāna，羅馬轉寫：ālayavijñāna，漢語：藏識) the cause for generating similar seeds, that is, completely retaining the habit (bag chags, 梵文：vāsanā，羅馬轉寫：vāsanā，漢語：熏習). Why? Because the fruit as the object of placement, that is, the habit, exists now, while the characteristic of the placer itself no longer exists. If it were not so, then present afflictions and purifications would have no cause, and the past would become eternal. Then, is it completely non-existent in the realm of consciousness? Not so, because it has been said 'memory', universal thinking is the consciousness of memory. The sign (mtshan ma, 梵文：lakṣaṇa，羅馬轉寫：lakṣaṇa，漢語：相) is its target object. Thus, after presenting universal thinking as a common target object, now it is presented as a specific target object. Depending on the past, affliction refers to the affliction that arises depending on the memory of a certain object of the past. Equanimity of purification refers to when the mind remains in equanimity when remembering a certain object of the past, and afflictions do not arise. The sign is the target object of these afflictions and purifications. 'One aspect of everything' refers to conditioned phenomena, that is, what is happening now and in the future, and all things other than unconditioned phenomena. If one understands that the three dharmas are past, then one will abandon the attachment to thinking that the self enters the past. Furthermore, the particularists and logicians among the non-Buddhists (mu stegs, 梵文：tīrthika，羅馬轉寫：tīrthika，漢語：外道) both say that time is the cause, they say: 'Time gathers beings, time ripens things, time awakens sleepers, time is difficult to overcome.' We Buddhists...
རྣམས་ནི་དུས་ནི་དུས་ཅན་ ལས་ཐ་དད་དུ་མི་འདོད་དེ་དེ་ཆོས་གསུམ་པོ་ཉིད་དེ་དང་དེའི་ཚེ་གནས་པ་ལ་དུས་ཞེས་འདོགས་སོ། །དེས་ན་འདིས་དུས་རྒྱུར་སྨྲ་བའི་ལོག་པར་རྟོག་པ་ཡང་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །མ་འོངས་པ་ལ་རྒྱུ་ཡོད་ཀྱང་མ་བྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་འདུས་བྱས་མ་འོངས་པ་དེ་འདུས་མ་བྱས་ལས་བྱེ་བྲག་ཏུ་འབྱེད་པར་བྱེད་དེ་དེ་ལ་ནི་རྒྱུ་མེད་པས་རྒྱུ་ཡོད་ཀྱང་མ་བྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བའི་མཚན་ཉིད་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1205 དེ་ཉིད་གསལ་བར་སྟོན་པ་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་མ་ཐོབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་ཀུན་གཞི་ལ་དགེ་མི་དགེའི་ས་བོན་ཡོད་ཀྱང་དེའི་འབྲས་བུ་རང་མཚན་མངོན་གྱུར་དུ་མ་གྲུབ་པའམ། ས་བོན་དང་མེ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་ཀྱང་མྱུ་གུ་དང་དུ་བ་ལ་སོགས་པ་རང་མཚན་དུ་མ་གྲུབ་པ་བཞིན་ནོ། །རྒྱུ་མ་སྤྱད་པ་ནི་འབྲས་བུ་དངོས་སུ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་མ་གྱུར་པ་ སྟེ་དེ་ནི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ཚོགས་པ་སྔ་མ་རྣམས་ནི་རྒྱུའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་རྒྱུར་བཏགས་པ་ཡིན་ཏེ་སྟོང་ཉིད་བདུན་ཅུ་པ་ལས། འབྲས་ཡོད་འབྲས་དང་ལྡན་པ་རྒྱུ། །དེ་ མེད་ན་ནི་རྒྱུ་མིན་མཚུངས། །ཞེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །འབྲས་བུ་མ་སྤྱད་པ་ནི་མ་སྐྱེས་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་ནི་ད་ལྟར་གྱི་དུས་ན་མ་འོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་མ་གྲུབ་པ་དེ་ ནི་ད་ལྟར་གྱི་དུས་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་དུ་མི་གནས་ཏེ་བྱེད་པ་མ་ཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །མ་འོངས་པ་དེ་ད་ལྟར་གྱི་ཤེས་པའི་རྒྱུ་སྟེ་དམིགས་རྐྱེན་དུ་ཡོད་ པ་དང་། རང་མཚན་དུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུར་ཡོད་པ་ཉིད་སྟོན་པ་ན་བྱེད་པ་མ་ཐོབ་ཀྱང་བྱེད་པ་ལྟ་བུར་སྣང་བར་འཆད་པ་ནི་ཐོབ་འགྱུར་གྱི་ཡུལ་འགའ་ཞིག་ལ་ད་ལྟར་གྱི་སེམས་མངོན་པར་དགའ་བས་ཆགས་པའི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་མཚན་མ་སྟེ་དམིགས་པའི་ཡུལ་དང་། 1-1206 ཐོབ་འགྱུར་གྱི་ཡུལ་འགའ་ཞིག་ལ་དམིགས་ནས་ཆགས་པའི་མངོན་པར་དགའ་བ་མེད་པས་ཉོན་མོངས་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རྣམ་བྱང་གི་མཚན་མ་སྟེ་ཡུལ་ཡིན་པ་ལྟ་བུར་སྣང་ངོ་། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ ཕྱོགས་གཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འདུས་བྱས་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་དང་འདུས་མ་བྱས་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་སོ། །ཆོས་གསུམ་མ་འོངས་པར་ཤེས་ན་ནི་བདག་མ་འོངས་པ་ནས་ད་ལྟར་དུ་འཇུག་པར་ བྱེད་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །ད་ལྟར་བྱུང་བ་ལ་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་སྟེ་གྲུབ་ལ་མ་འགགས་པ་ཞེས་བྱ་བས་ཀྱང་འདུས་མ་བྱས་ལས་འབྱེད་པར་བྱེད་དོ། །རྒྱུ་སྤྱད་ཟིན་པ་ནི་ད་ལྟར་ གྱི་ཚེ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་གྲུབ་པའོ། །འབྲས་བུ་སྤྱད་མ་ཟིན་པ་ནི་ད་ལྟར་སྐྱེས་ནས་གནས་པའོ། །དེ་འདྲ་བའི་ཆགས་སོགས་དང་དད་སོགས་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་དུ་བྱེད་པ་ པོར་གནས་སོ། །འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་རབ་ཏུ་གཞག་པའི་རྒྱུ་ནི་འདི་ལ་དེ་གཉིས་བཏགས་པ་
【現代漢語翻譯】 這些（事物）在時間上與有時間的事物並非截然不同，這三個要素（過去、現在、未來）本身，在它們各自存在的時刻，被稱為『時間』。因此，這也能消除認為時間是實體的錯誤觀念。雖然未來有其原因，但被稱為『未生』，這區分了有為的未來與無為（法），因為無為（法）沒有原因，因此不具備『雖有原因但未生』的特徵。 爲了更清楚地說明這一點，『尚未獲得自性』意味著，即使在阿賴耶識（梵文：Ālaya-vijñāna，儲存一切種子識）中有善與非善的種子，但其果實尚未顯現；或者，即使有種子和火等，但苗芽和煙等尚未顯現自性。『原因尚未發揮作用』意味著尚未成為實際產生結果的原因，因為它仍然只是原因。例如，先前的集合是原因的原因，因此被稱為原因。正如《七十空性論》中所說：『若有果則有因，有果即有因，若無果則無因，二者皆相同。』『果實尚未發揮作用』意味著尚未產生，這兩者在現在時都是未來。因此，尚未成就的事物，在現在時既非染污也非清凈，因為尚未獲得作用。未來是現在意識的原因，是目標和條件，但沒有自性。在說明存在原因時，解釋說即使尚未獲得作用，也看似具有作用，這是因為對於某些即將獲得的事物，現在的內心會顯現強烈的喜悅，這是貪著的染污之相，是所緣境； 對於某些即將獲得的事物，因為沒有以貪著為基礎的喜悅，所以不會產生煩惱，這看似是清凈之相，是（清凈的）境。『一切的一個方面』指的是有為的過去和現在，以及除了無為（法）之外的事物。如果瞭解未來這三種要素，就能捨棄認為『我』從未來進入現在的執著。現在發生的事物，是從原因產生的，被稱為『已成就但未停止』，這也區分了它與無為（法）。『原因已發揮作用』意味著在現在時已成為產生（果）的原因。『果實尚未發揮作用』意味著現在已經產生並存在。像貪著等和信心等這樣的事物，存在於染污和清凈的狀態中。過去和未來的根本原因是，過去和未來是依附於此（現在）而安立的。
【English Translation】 These (things) are not fundamentally different in time from things that have time; these three elements (past, present, and future) themselves, at the moment they exist, are designated as 'time.' Therefore, this also eliminates the misconception of asserting time as a substance. Although the future has its cause, it is called 'unborn,' which distinguishes the conditioned future from the unconditioned (Dharma), because the unconditioned (Dharma) has no cause, and therefore does not possess the characteristic of 'having a cause but being unborn.' To clarify this further, 'not yet having attained its own characteristic' means that even though there are seeds of virtue and non-virtue in the Ālaya-vijñāna (storehouse consciousness), their fruits have not yet manifested; or, even though there are seeds and fire, sprouts and smoke have not yet manifested their own characteristics. 'The cause has not been applied' means that it has not yet become the actual cause of producing the result, because it is still just a cause. For example, the previous aggregates are the cause of the cause, and are therefore called causes. As it is said in the Seventy Stanzas on Emptiness: 'If there is a result, there is a cause; having a result is having a cause; if there is no result, there is no cause; both are the same.' 'The fruit has not been applied' means that it has not yet been produced, and both of these are future in the present time. Therefore, that which has not been accomplished does not abide in either defilement or purification in the present time, because it has not yet obtained its function. The future is the cause of present consciousness, being the object and condition, but without its own characteristic. In showing that it exists as a cause, it is explained that even though it has not obtained its function, it appears as if it has a function, because for some objects that are about to be obtained, the present mind manifests intense joy, which is the sign of defilement of attachment, being the object of focus; For some objects that are about to be obtained, because there is no joy based on attachment, afflictions do not arise, which appears as the sign of purification, being the (pure) object. 'One aspect of everything' refers to the conditioned past and present, and everything except the unconditioned (Dharma). If one understands these three elements of the future, one can abandon the clinging to the belief that 'I' enter the present from the future. What arises in the present is produced from a cause, and is called 'accomplished but not ceased,' which also distinguishes it from the unconditioned (Dharma). 'The cause has been applied' means that it has become the cause of producing (the result) in the present time. 'The fruit has not been applied' means that it has already been produced and exists in the present. Things like attachment and faith exist in the state of defilement and purification. The fundamental cause of the past and future is that the past and future are established in dependence on this (present).
ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་ད་ལྟར་བ་འགགས་པ་ལ་འདས་པ་དང་། ད་ལྟར་བས་མ་འོངས་པའི་ གནས་སྐབས་མ་ཐོབ་པ་ལ་མ་འོངས་པ་ཞེས་འདོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ད་ལྟར་བ་ལ་བརྟེན་ནས་འདས་མ་འོངས་ལ་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་རང་རང་གི་བྱེད་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་ནི་ད་ལྟར་བའི་འདུས་བྱས་རྣམས་རང་རང་གི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་བཞིན་པའི་བྱ་བ་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1207 ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འདུས་བྱས་འདས་མ་འོངས་དང་འདུས་མ་བྱས་རྣམས་མ་གཏོགས་པའོ། །བདག་འཇུག་པར་བྱེད་པ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་དུས་གསུམ་གཏམ་གྱི་གཞིར་སྟོན་ པ་ནི་གལ་ཏེ་མདོ་ལས་དུས་གསུམ་གཏམ་གྱི་གཞི་དང་མྱང་འདས་གཞི་མ་ཡིན་པར་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དུས་གསུམ་གྱི་འདུས་བྱས་ནི་སྒྲས་བརྗོད་དུ་རུང་ཞིང་། རང་བཞིན་གྱིས་ མྱང་འདས་ཆོས་དབྱིངས་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ན་དེ་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་བྱ་ཡིན་གྱི་མཐོང་བ་དང་མཐུན་པར་གཞན་ལ་བརྗོད་དུ་མེད་ པའི་ཕྱིར་ཏེ། དབུ་མ་རྩ་བ་ལས། བརྗོད་པར་བྱ་བ་ལྡོག་པས་ཏེ། །སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་ལྡོག་པས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། བདེན་གཉིས་ལས། གང་ཕྱིར་ཁོ་ན་དེ་ལ་ནི། །བརྗོད་བྱའི་བག་ཀྱང་ ཅིའང་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་དུས་གསུམ་སྟེ་དུས་གསུམ་གྱི་ཐ་སྙད་ཀྱི་གནས་མ་ཡིན་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་འདུས་མ་བྱས་ནི་དུས་གསུམ་གྱིས་མ་བསྡུས་པས་ དུས་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་མཐོང་བ་དང་ཐོས་པ་དང་བྱེ་བྲག་ཕྱེད་པ་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཐ་སྙད་གང་གིའང་གནས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་སྒྲ་བློའི་སྤྱོད་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བཤད་པ་ཡིན་གྱི་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་དང་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-1208 གཉིས་པ་དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་ལས་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་ལས་གསུམ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་དང་། བསྟན་པས་ཀྱང་གསུམ་པོ་དེར་གཞག་པའི་ཚུལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་དགེ་བ་ལ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་ པ་ལ་དགེ་བར་གཞག་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ་ལ་ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དགེ་བས་བསྡུས་པའོ། །ཁམས་བཅུ་ནི་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་དང་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་ བཞིའང་དེ་རྣམས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་བཞིའོ། །དེ་དག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་ལས་དགེ་བས་བསྡུས་པའོ། །ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཞན་རྣམས་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པས་མ་སྨོས་སོ། ། ཆོས་ནི་དཀར་པོ་དགེ་བའི་ཆོས་སོ། །གཉིས་པ་དགེ་བ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་བཅུ་གསུམ་གྱི་དད་པ་ལ་སོགས་པ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་དགེ་བ་ཡིན་པ་ནི་དེར་འཇོག་པ་གཞན་གང་ལའང་ མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རས་ཡུག་གི་
【現代漢語翻譯】 因為，就像現在，當『現在』停止時，就被稱為『過去』；當『現在』尚未獲得『未來』的狀態時，就被稱為『未來』；並且因為依賴於『現在』來構想『過去』和『未來』。因此，各自的作用近在咫尺，這就是『現在』的有為法，因為它們各自都在產生自己的果，並伴隨著行為。 所謂『一切的一部分』，是指除了有為的『過去』、『未來』和無為法之外的一切。『使之進入自我』，如前所述。 第二，展示三時作為談論的基礎：如果經中將三時作為談論的基礎，而不是涅槃的基礎，原因是什麼呢？因為三時的有為法可以用語言表達，而自性涅槃（梵文：nirvāṇa，梵文天城體：निर्वाण，梵文羅馬擬音：nirvāṇa，漢語字面意思：寂滅）的法界（梵文：dharmadhātu，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，漢語字面意思：法界）並非如此。當展示它時，聖者們只能各自親身體驗，而無法像所見所聞那樣告訴他人。正如《中觀根本慧論》所說：『因為所說之物消失了，心識的活動範圍也消失了。』以及《二諦論》所說：『因為唯獨在那之中，沒有任何可言說的痕跡。』就像這樣出現。『已發生』等等是指三時，不是三時名言之處的是法界（梵文：dharmadhātu，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，漢語字面意思：法界）的無為法，未被三時所包含，因為凡是被三時所包含的，無論是見、聞、辨別還是識別等等，都不是任何名言之處。這些都是從法界（梵文：dharmadhātu，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，漢語字面意思：法界）超越了語言和思維的範圍的角度來解釋的，而不是從有餘涅槃、無餘涅槃或不住涅槃的角度來解釋的。 第二，關於善等三者的區別，分為兩部分：一是三業各自的體性，二是經典如何將這三者安置於此。首先，簡要說明如何將善安置於蘊等之中：諸蘊的一部分被善所包含。十八界（梵文：dhātu，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，漢語字面意思：界）中的十界是七個識界，以及色、聲、法界。十二處（梵文：āyatana，梵文天城體：आयतन，梵文羅馬擬音：āyatana，漢語字面意思：處）中的四處也被這些所包含。這些事物的一部分被善、不善、無記三者中的善所包含。其餘的界和處是無記，所以沒有提及。 法是指白色（善）的法。第二，關於善各自的體性，十三種如信心等本質上是善的，因為它們被安置在那裡，不依賴於任何其他事物，就像棉布一樣。
【English Translation】 Because, just as now, when the 'present' ceases, it is called the 'past'; when the 'present' has not yet attained the state of the 'future,' it is called the 'future'; and because the 'past' and 'future' are conceived in dependence on the 'present.' Therefore, their respective functions are close at hand, which is why the conditioned phenomena of the 'present' are accompanied by the activity of each producing its own fruit. What is called 'one aspect of all' refers to everything other than the conditioned 'past,' 'future,' and the unconditioned. 'To make it enter into oneself' is as before. Second, showing the three times as the basis for discussion: If the sūtra shows the three times as the basis for discussion and not nirvāṇa (梵文：nirvāṇa，梵文天城體：निर्वाण，梵文羅馬擬音：nirvāṇa，meaning: cessation) as the basis, what is the reason? Because the conditioned phenomena of the three times can be expressed in words, while the dharmadhātu (梵文：dharmadhātu，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，meaning: the realm of phenomena) of self-nature nirvāṇa (梵文：nirvāṇa，梵文天城體：निर्वाण，梵文羅馬擬音：nirvāṇa，meaning: cessation) is not so. When it is shown, it is something that noble ones can only realize individually and cannot express to others in accordance with what they have seen and heard. As the Mūlamadhyamakakārikā says: 'Because what is spoken ceases, the sphere of activity of the mind also ceases.' And as the Two Truths says: 'Because only in that, there is no trace of what can be said.' It appears like this. 'What has occurred' and so on refers to the three times; what is not a place for the terminology of the three times is the unconditioned dharmadhātu (梵文：dharmadhātu，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，meaning: the realm of phenomena), which is not included by the three times, because whatever is included by the three times, whether it is seeing, hearing, distinguishing, or recognizing, etc., is not a place for any terminology. These are explained from the perspective of the dharmadhātu (梵文：dharmadhātu，梵文天城體：धर्मधातु，梵文羅馬擬音：dharmadhātu，meaning: the realm of phenomena) being beyond the scope of words and thoughts, and not from the perspective of sa-upādisesa-nirvāṇa, anupādisesa-nirvāṇa, or apratisthita-nirvāṇa. Second, regarding the distinction between the three, such as virtue, it is divided into two parts: first, the characteristics of the three karmas individually, and second, how the teachings place these three there. First, a brief explanation of how virtue is placed in the aggregates and so on: one aspect of the aggregates is included by virtue. Ten of the dhātus (梵文：dhātu，梵文天城體：धातु，梵文羅馬擬音：dhātu，meaning: element) are the seven consciousness elements and the elements of form, sound, and phenomena. Four of the āyatanas (梵文：āyatana，梵文天城體：आयतन，梵文羅馬擬音：āyatana，meaning: sense base) are also included by these. One aspect of these things is included by the virtuous among the virtuous, non-virtuous, and unspecified. The other dhātus and āyatanas are unspecified, so they are not mentioned. Dharma refers to the white (virtuous) dharma. Second, regarding the individual characteristics of virtue, the thirteen, such as faith, are virtuous in nature because they are placed there, not depending on anything else, like cotton cloth.
དཀར་པོ་བཞིན་ནོ། །འབྲེལ་བ་ནི་དེ་བྱུང་དུ་འབྲེལ་བའོ། །མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ནི་བཅུ་གཅིག་པོ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། །བག་ཆགས་ནི་ ཀུན་གཞི་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའོ། །སློང་བ་ནི་བཅུ་གཅིག་པོ་དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཕྱག་དང་ཁ་དོག་ལ་སོགས་པའོ། །དོན་དམ་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་ཡེ་ཤེས་དོན་དམ་པའི་དགེ་བའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1209 སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་ནི་སྔོན་གོམས་པས་སྐྱེས་ཙམ་ཉིད་ན་དགེ་བར་ཐོབ་པའོ། །དགེ་བའི་ཆོས་འདི་དག་ཉིད་ནི་བཅུ་གསུམ་པའོ། །དེའི་ངོ་བོའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མངོན་པར་གྲུབ་པ་ནི་སྔོན་དགེ་ བའི་ཆོས་གང་དང་གང་གོམས་པར་བྱས་པ་དེ་ད་ལྟ་དེ་བས་ཀྱང་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་མངོན་པར་གྲུབ་པ་ལ་བྱའི་ལྷ་དང་མིའི་ལུས་ལ་ནི་མི་བྱ་སྟེ་འགྲོ་བའི་ངོ་བོ་ནི་ མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྔོན་གོམས་པར་བྱས་པའི་མཐུས་སོ། །དེ་དག་ཉིད་ལ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནི་ཚེ་འདིར་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་ དང་དམ་པའི་ཆོས་མཉན་པ་དང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པས་བླང་དོར་ལ་སོ་སོར་མ་བརྟགས་ཀྱང་སྔོན་གོམས་པའི་མཐུས་དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་འདོད་པ་རྟག་ཏུ་གནས་པའོ། །སྦྱོར་ བ་ནི་འབད་པའོ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ནི་དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའོ། །དམ་པའི་ཆོས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་སྟེ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ལ་སོགས་པའི་ གཞུང་མ་ཡིན་པའོ། །ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་བདག་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཤེས་བྱའི་གནས་ཚུལ་བཞིན་སེམས་པའོ། །ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་ནི་དོན་བཅུ་ལ་འཇུག་པ་ལས་འདིར་ཆོས་དང་པོ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ། ། 1-1210 ཆོས་ཕྱི་མ་ནི་གསུང་རབ་སྟེ་གསུང་རབ་ལ་ཆོས་སྤྱོད་བཅུའི་སྒྲུབ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་སྒོམ་པའོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མདུན་དུ་བྱས་ པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་མདུན་དུ་ཕྱིན་པའམ་ཡང་ན་ཡིད་ཡུལ་དུ་བྱས་པའོ། ། མཆོད་རྟེན་ནི་བལྟམས་པའི་གནས་སེར་སྐྱའི་མཆོད་རྟེན་དང་བྱང་ཆུབ་པའི་གནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་ལ་སོགས་པ་ བརྒྱད་དམ། ཡང་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གདུང་བཞུགས་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་ལས་གཞན་པའི་མཆོད་རྟེན་ནོ། །གཟུགས་སུ་བྱས་པ་ནི་ལུགས་མ་དང་འདེ་གུ་ལ་སོགས་པའོ། །ཆོས་མདུན་དུ་བྱས་པ་ནི་ འགོག་ལམ་ཡིད་ཡུལ་དུ་བྱས་པའོ། །བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་ནི་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་པ་ལས། སྦྱིན་པའི་གཡབ་མོས་ལེགས་བོས་ཏེ། །སྙན་པར་སྨྲ་བའི་གཏམ་བྱས་ནས། །དོན་སྤྱོད་པ་ཡིས་ བག་ཕབ་སྟེ། །དོན་མཐུན་གྲོས་ཆེན་ངེས་པར་གདབ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྦྱིན་པ་ནི་ཟས
【現代漢語翻譯】 如白蓮一般。（དཀར་པོ་བཞིན་ནོ།）關係是因它而產生的關係。（འབྲེལ་བ་ནི་དེ་བྱུང་དུ་འབྲེལ་བའོ།） 相似之處在於與十一個（識）相似相應的（心）和（心所）。（མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ནི་བཅུ་གཅིག་པོ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་།） 習氣是與阿賴耶識（ཀུན་གཞི་）和隨行有關的。（བག་ཆགས་ནི་ཀུན་གཞི་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའོ།） 引生是那十一個（識）所引生的手和顏色等。（སློང་བ་ནི་བཅུ་གཅིག་པོ་དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ཕྱག་དང་ཁ་དོག་ལ་སོགས་པའོ།） 勝義諦是法性，即真如，因為它是智慧勝義諦的善的對境。（དོན་དམ་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་ཡེ་ཤེས་དོན་དམ་པའི་དགེ་བའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།） 生而獲得是指由於先前的習慣，一生下來就獲得善。（སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་ནི་སྔོན་གོམས་པས་སྐྱེས་ཙམ་ཉིད་ན་དགེ་བར་ཐོབ་པའོ།） 這些善法本身就是第十三（種）。（དགེ་བའི་ཆོས་འདི་དག་ཉིད་ནི་བཅུ་གསུམ་པའོ།） 其自性的異熟果顯現是指先前習慣的任何善法，現在比那更殊勝地顯現，對於天和人的身體來說則不然，因為眾生的自性是無覆無記的。（དེའི་ངོ་བོའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་མངོན་པར་གྲུབ་པ་ནི་སྔོན་དགེ་བའི་ཆོས་གང་དང་གང་གོམས་པར་བྱས་པ་དེ་ད་ལྟ་དེ་བས་ཀྱང་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པར་མངོན་པར་གྲུབ་པ་ལ་བྱའི་ལྷ་དང་མིའི་ལུས་ལ་ནི་མི་བྱ་སྟེ་འགྲོ་བའི་ངོ་བོ་ནི་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་བའི་ཕྱིར་རོ།） 『由彼』的意思是由於先前習慣的力量。（དེས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྔོན་གོམས་པར་བྱས་པའི་མཐུས་སོ།） 『于彼等』的意思是說，今生依靠聖者，聽聞正法，如理作意等等，即使不分別取捨，也由於先前習慣的力量，總是樂於行善。（དེ་དག་ཉིད་ལ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནི་ཚེ་འདིར་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་དང་དམ་པའི་ཆོས་མཉན་པ་དང་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པས་བླང་དོར་ལ་སོ་སོར་མ་བརྟགས་ཀྱང་སྔོན་གོམས་པའི་མཐུས་དགེ་བ་སྒྲུབ་པ་ལ་འདོད་པ་རྟག་ཏུ་གནས་པའོ།） 勤奮是努力。（སྦྱོར་བ་ནི་འབད་པའོ།） 聖者是指具有信心、精進和智慧等的人。（སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ནི་དད་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའོ།） 正法是指如來（དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་，Tathāgata，如來）的經典，而不是外道等的論典。（དམ་པའི་ཆོས་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གསུང་རབ་སྟེ་མུ་སྟེགས་བྱེད་ལ་སོགས་པའི་གཞུང་མ་ཡིན་པའོ།） 如理作意是指如實地思考無常、痛苦、無我等應知之處。（ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་མི་རྟག་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་བདག་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཤེས་བྱའི་གནས་ཚུལ་བཞིན་སེམས་པའོ།） 法（ཆོས་）這個詞有十種含義，這裡第一個法是指涅槃。（ཆོས་ཀྱི་སྒྲ་ནི་དོན་བཅུ་ལ་འཇུག་པ་ལས་འདིར་ཆོས་དང་པོ་ནི་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའོ།） 後面的法是指經典，即依靠修持經典中的十種行法，修習聽聞、思維、修習這三者的善。（ཆོས་ཕྱི་མ་ནི་གསུང་རབ་སྟེ་གསུང་རབ་ལ་ཆོས་སྤྱོད་བཅུའི་སྒྲུབ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་དགེ་བ་སྒོམ་པའོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ།） 如來現前是指親自前往佛陀面前，或者在心中觀想。（དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མདུན་དུ་བྱས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཉིད་ཀྱི་མདུན་དུ་ཕྱིན་པའམ་ཡང་ན་ཡིད་ཡུལ་དུ་བྱས་པའོ།） 佛塔是指藍毗尼（བལྟམས་པའི་གནས་）的佛塔、菩提樹（བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་）下的菩提伽耶（བྱང་ཆུབ་པའི་གནས་）等八處，或者是如來舍利（གདུང་）所在之處等其他佛塔。（མཆོད་རྟེན་ནི་བལྟམས་པའི་གནས་སེར་སྐྱའི་མཆོད་རྟེན་དང་བྱང་ཆུབ་པའི་གནས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་དྲུང་ལ་སོགས་པ་བརྒྱད་དམ། ཡང་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་གདུང་བཞུགས་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་ལས་གཞན་པའི་མཆོད་རྟེན་ནོ།） 造像是指泥塑和繪畫等。（གཟུགས་སུ་བྱས་པ་ནི་ལུགས་མ་དང་འདེ་གུ་ལ་སོགས་པའོ།） 法現前是指在心中觀想滅諦和道諦。（ཆོས་མདུན་དུ་བྱས་པ་ནི་འགོག་ལམ་ཡིད་ཡུལ་དུ་བྱས་པའོ།） 四攝是指修習世俗菩提心后，以佈施的拂塵善加招引，以悅耳的言語交談，以利益行為來調伏，必定要建立起意義一致的偉大誓言。 （བསྡུ་བའི་དངོས་པོ་བཞི་ནི་ཀུན་རྫོབ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་པ་ལས། སྦྱིན་པའི་གཡབ་མོས་ལེགས་བོས་ཏེ། །སྙན་པར་སྨྲ་བའི་གཏམ་བྱས་ནས། །དོན་སྤྱོད་པ་ཡིས་བག་ཕབ་སྟེ། །དོན་མཐུན་གྲོས་ཆེན་ངེས་པར་གདབ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ།） 佈施是指食物。（སྦྱིན་པ་ནི་ཟས）
【English Translation】 Like a white lotus. The connection is the connection that arises from it. The similarity lies in the mind and mental factors that correspond to the eleven (consciousnesses). Habitual tendencies are related to and follow the Alaya consciousness. Arousing refers to the hands, colors, etc., aroused by those eleven (consciousnesses). The ultimate truth is the nature of reality, suchness, because it is the object of virtue of the wisdom ultimate truth. Being born with it means that due to previous habits, one obtains virtue as soon as one is born. These virtuous dharmas themselves are the thirteenth (kind). The manifestation of the fully ripened aspect of its nature refers to whatever virtuous dharma one has previously become accustomed to, now manifesting even more excellently than that. This does not apply to the bodies of gods and humans, because the nature of beings is obscured and unindicated. 'By that' means by the power of previous habituation. The meaning of 'in those' is that in this life, relying on holy individuals, listening to the sacred Dharma, and engaging in proper mindfulness, even without separately examining what to accept and reject, one always desires to engage in virtue due to the power of previous habituation. Diligence is effort. A holy individual is one who possesses faith, diligence, wisdom, etc. The sacred Dharma refers to the scriptures of the Tathagata (དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་，Tathāgata，Thus Come One), not the treatises of non-Buddhists, etc. Proper mindfulness means thinking about impermanence, suffering, selflessness, etc., in accordance with the nature of what is to be known. The word 'dharma' has ten meanings; here, the first dharma refers to Nirvana. The later dharma refers to the scriptures, that is, cultivating the virtue of hearing, thinking, and meditating by relying on the practice of the ten practices of dharma in the scriptures. 'Having the Tathagata before one' means either going directly before the Buddha himself or visualizing him in one's mind. A stupa refers to the stupa at Lumbini (བལྟམས་པའི་གནས་), the birthplace, the Bodhi Gaya (བྱང་ཆུབ་པའི་གནས་) under the Bodhi tree (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཤིང་), etc., or other stupas such as those where the relics (གདུང་) of the Tathagata are kept. Making images refers to clay sculptures and paintings, etc. Having the dharma before one means visualizing cessation and the path in one's mind. The four means of gathering refer to, after cultivating relative Bodhicitta, gently inviting with the dust cloth of generosity, speaking pleasant words, subduing with purposeful actions, and definitely establishing a great agreement of shared meaning. Giving refers to food.
་དང་གོས་ལ་སོགས་པའོ། །སྙན་པར་སྨྲ་བ་ནི་ཚིག་འཇམ་པོའང་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་དམ་པའི་ཆོས་ འཆད་པའོ། །དོན་སྤྱོད་པ་ནི་དགེ་བ་སྤྱོད་དུ་འཇུག་པའོ། །དོན་མཐུན་པ་ནི་རང་ཉིད་དགེ་བ་དང་མཐུན་བར་བྱེད་པའོ། །སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་བྱུང་བ་ནི་ལོ་མ་ལས་བྱུང་བའི་སྤྱིལ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟར་རང་བཞིན་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1211 མཐོ་རིས་སུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྤྱིར་བཏང་བའམ་ཡང་ན་ཕྱི་མ་གཉིས་ལས་གཞན་པའི་སྐྱེ་བའོ། །ཕྱུག་པོ་ནི་ཁྱིམ་བདག་གི་རིགས་ཤིང་ས་ལ་ཆེན་པོ་ལྟ་བུའོ། །རིགས་མཐོན་པོ་ནི་རྒྱལ་པོ་ དང་བྲམ་ཟེ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་དག་གིས་ནི་མངོན་པར་མཐོ་བ་མཐོ་རིས་ཀྱི་རྒྱུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་བསྟན་ཏོ། །ངེས་པར་ལེགས་པའི་རྒྱུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ནི་རྣམ་པར་བྱང་བ་དང་མཐུན་ པ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། བྱང་ཆུབ་གསུམ་སྒྲུབ་པ་དང་མཐུན་པ་སྤོང་བ་དང་ཐོས་བསམ་པ་ལ་སོགས་པའི་ལུས་འཛིན་པའོ། །འདི་དག་ནི་དགེ་བའི་རྒྱུའམ་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །གཉེན་པོས་ དགེ་བའི་སུན་འབྱིན་པ་ནས་ཐག་སྲིངས་པའི་གཉེན་པོའི་བར་བཞི་ནི་ལམ་སྒོམ་པའི་སྐབས་སུ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པར་གནོན་པའི་གཉེན་པོ་ནི་ཞི་རགས་ཀྱི་ལམ་ཏེ་ས་བོན་མགོ་གནོན་པའི་ ཕྱིར་རོ། །བྲལ་བའི་གཉེན་པོ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་སྟེ་ས་བོན་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ནི་གང་ཟག་ལ་བདག་མེད་སྒོམ་པའོ། །ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོ་ནི་ཆོས་ ལ་བདག་མེད་སྒོམ་པའོ། །ཉེ་བར་ཞི་བའི་དགེ་བའི་དགེ་བ་ནི་སེམས་སྤང་བྱ་ཉེ་བར་ཞི་བ་འགོག་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་དགེ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་དུག་གསུམ་མཐའ་དག་ནི་ཀུན་བརྟགས་དང་ལྷན་སྐྱེས་མ་ལུས་པའོ། ། 1-1212 ཉོན་མོངས་པ་མཐའ་དག་ནི་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་སྟེ་སྔར་གྱི་གསུམ་པོ་དེ་མདོར་བསྡུས་པའོ། །དེས་ནི་ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གཉེན་པོའི་ལམ་དགེ་བ་བསྟན་ཏོ། །འདུ་ཤེས་དང་ཚོར་བ་ འགོག་པས་ནི་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོའི་ལམ་བསྟན་ནོ། །ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་དང་སྐུ་གསུམ་གྱིས་སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ནི་མི་སློབ་པའི་ལམ་མམ། འགོག་པའི་བདེན་པ་ཡིན་ ནོ། །རྒྱུ་མཐུན་པའི་དགེ་བ་ནི་ཉེར་ཞི་དང་མཐུན་པའི་འབྲས་བུར་གྱུར་པ་རྣམས་ཏེ་སེམས་ཉེ་བར་ཞི་བའི་འགོག་པ་དང་ལམ་ཐོབ་པ་དེའི་དབང་གིས་ཏེ་མཐུས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འཇིག་རྟེན་པ་ ནི་གང་ཟག་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་རྒྱུད་ལ་འོང་བ་ཚད་མེད་དང་མངོན་ཤེས་ལྔ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་ལས་འདས་པ་ནི་གང་ཟག་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བ་རྣམ་པར་ཐར་པ་ བརྒྱད་ལ་སོགས་པའོ། །ཐུན་མོང་བ་དགུ་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་བཅུ་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །བཅུ་གསུམ་པོ་དེ་དག་ཀྱང་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ་དོན་དམ་པའི་དགེ་
【現代漢語翻譯】 以及衣服等等。『悅耳的言語』雖然是指柔和的言辭，但實際上是指宣講神聖的佛法。『行為的實踐』是指引導他人行善。『與意義相符』是指使自己與善行相一致。『佈施和戒律所生』，就像『樹葉所生的茅屋』一樣，是描述其自性。 『天界』是指一般的，或者是指除了后兩種之外的轉生。『富有』是指屬於家主階層，如同大地主一般。『高貴的種姓』是指國王和婆羅門等等。這些表明了持有導致增上生，也就是天界的因。持有決定性的善因，是通過『與清凈相符』來表示的，也就是持有與修持三種菩提相符的，包括出離、聞思修等等的身體。這些是善的因或果。從對治品能摧毀善，到延伸的對治品之間的四種，將在修道時進行闡述。『壓伏的對治品』是指寂止和勝觀之道，因為能壓伏種子。『斷除的對治品』是指聖道，因為它能斷除種子。『煩惱障的對治品』是指修持人無我。『所知障的對治品』是指修持法無我。『近乎寂滅的善』是指心所捨棄的，近乎寂滅的，由道和滅所包含的善，其中所有的三毒，無論是俱生還是遍計所執，都完全止息。 所有的煩惱，無論是根本煩惱還是近取煩惱，都是對之前三種的概括。這表明了作為煩惱障對治品的道之善。通過止息想和受，表明了作為等持障對治品的道。有餘涅槃、無餘涅槃和三身，以及不住于輪迴和寂滅的涅槃，是不學道，或者說是滅諦。『隨順因的善』是指與寂滅相順應的果，也就是通過獲得心近乎寂滅的滅和道的力量，被稱為『隨順』。『世間』是指在世間人的相續中產生的，如四無量心和五神通等等。『出世間』是指在出世間人的相續中產生的，如八解脫等等。九種共同的和十種不共同的將在後面闡述。這十三種可以歸納為兩種，即勝義諦的善。
【English Translation】 as well as clothes, etc. 'Pleasant speech' refers to gentle words, but actually refers to expounding the sacred Dharma. 'The practice of action' refers to guiding others to do good. 'Conforming to meaning' refers to making oneself consistent with good deeds. 'Born from generosity and discipline', like 'a hut born from leaves', is a description of its own nature. 'Heaven' refers to the general, or to rebirths other than the latter two. 'Wealthy' refers to belonging to the householder class, like a great landowner. 'Noble lineage' refers to kings and Brahmins, etc. These indicate holding the cause of higher realms, which is heaven. Holding the cause of definitive goodness is indicated by 'conforming to purity', which is holding the body that conforms to the practice of the three Bodhis, including renunciation, study, and contemplation, etc. These are the causes or fruits of goodness. The four from the antidote that can destroy goodness to the extended antidote will be explained during the practice of the path. 'The suppressing antidote' refers to the path of tranquility and insight, because it can suppress the seed. 'The abandoning antidote' refers to the noble path, because it can abandon the seed. 'The antidote to afflictive obscurations' refers to meditating on the selflessness of the person. 'The antidote to cognitive obscurations' refers to meditating on the selflessness of phenomena. 'The good of near pacification' refers to the good that is abandoned by the mind, nearly pacified, and contained by the path and cessation, in which all three poisons, whether innate or imputed, are completely extinguished. All afflictions, whether root afflictions or proximate afflictions, are a summary of the previous three. This indicates the good of the path as the antidote to afflictive obscurations. By ceasing perception and feeling, it indicates the path as the antidote to the obscurations of meditative absorption. The Nirvana with remainder, the Nirvana without remainder, and the three bodies, as well as the Nirvana that does not abide in samsara or nirvana, are the path of no more learning, or the truth of cessation. 'The good of the corresponding cause' refers to the fruits that correspond to pacification, which are called 'corresponding' through the power of obtaining the cessation and path of the mind's near pacification. 'Mundane' refers to what arises in the continuum of mundane people, such as the four immeasurables and the five superknowledges, etc. 'Transcendent' refers to what arises in the continuum of transcendent people, such as the eight liberations, etc. The nine common and ten uncommon will be explained later. These thirteen can be summarized into two, namely the good of ultimate truth.
བ་ནི་འདུས་མ་བྱས་དགེ་ བ་ཡིན་ལ་གཞན་རྣམས་ནི་འདུས་བྱས་དགེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུས་བྱས་དགེ་བའང་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ་འགོག་པ་དང་ལམ་གྱིས་བསྡུས་པ་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཡིན་ལ་དེ་ལས་གཞན་པ་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1213 དེ་ལྟར་དེ་དག་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་བདེ་བ་སྐྱེད་པས་དགེ་བ་ཞེས་བྱའོ། །མི་དགེ་བ་ལ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་མི་དགེ་བར་བཞག་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ་ལ་ཕུང་པོ་ རྣམས་དང་ཁམས་བཅུ་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཞིའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མི་དགེ་བས་བསྡུས་པ་སྟེ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཞན་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་ དགེ་བའོ། ། སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་དོན་བཅུ་གཉིས་ཡོད་པའི་དང་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་དགེ་བ་ལ་ཉོན་ཡིད་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བདག་ལྟ་ལ་སོགས་པ་བཞི་དང་ གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་མི་དགེ་བར་མ་གཏོགས་པ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་བ་ནི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ཀུན་བཏགས་མཐོང་སྤང་གི་ཆ་དང་ལྷན་སྐྱེས་ལས་ནི་ལུས་ངག་གི་ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་ནུས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་མི་དགེ་བ་ ཡིན་གྱི། དེ་ལས་གཞན་པ་ལྷན་སྐྱེས་ལུས་ངག་གི་ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་མི་ནུས་པ་ནི་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་འཆད་དོ། །དེ་དག་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་དགེ་བ་ཡིན་པ་ནི་དེར་འཇོག་པ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སོལ་བའི་ནག་པོ་བཞིན་ནོ། ། 1-1214 ཉོན་མོངས་པ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དེ་དག་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ངེས་པར་བཟུང་བ་སྟེ་མི་དགེ་བར་སྐྱེས་པ་ཁོ་ན་དང་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་གྱི་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་དང་མཚུངས་ ལྡན་ནི་མི་དགེ་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་དག་ཉིད་ནི་མི་དགེ་བའོ། །བག་ཆགས་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པ་སྟེ་དགེ་མི་དགེའི་བག་ཆགས་དགེ་མི་དགེ་ཉིད་དུ་བསྟན་ པ་འདིས་ནི་བག་ཆགས་ལུང་མ་བསྟན་དུ་སྨྲ་བ་དེ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །ལུས་ངག་གི་ལས་ནི་མི་དགེ་བ་བཅུ་དང་མཚམས་མེད་ལ་སོགས་པའོ། །འཁོར་བ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔའོ། ། སྐྱེ་བས་ཐོབ་པ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་བཤད་དོ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་ལོག་པའི་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པ་འཛིན་པའོ། །དམ་པའི་ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་ཕྱི་རོལ་པའི་ལོག་ལྟ་སྟོན་ པའི་བསྟན་བཅོས་ལ་སོགས་པའོ། །ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞི་ལ་སོགས་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །ལྷའི་རིས་ནི་དབང་ ཕྱུག་དང་ཁྱབ་འཇུག་ལ་སོགས་པའོ། །འཚེ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་བ་ནི་ཕྱུགས་གསོད་པ
【現代漢語翻譯】 'Ba'（བ，Seed Syllable，種子字）是不造作的善，因為其他都是造作的善。造作的善也分為兩種，即包含在滅和道中的是出世間的，而其他的則是世間的。 如此一來，它們因產生異熟的安樂果報而被稱作善。對於在蘊等中安立不善的方式，簡要說明為：蘊等和十界、四處的一部分是不善所攝，而其他界和處則是無記，等等，如前所述。非法即是不善。 對於各自的體性進行詳細解釋，有十二個要點。首先，自性不善是指與煩惱和隨煩惱相應的四種見，如我見等。色界和無色界的根本煩惱和近煩惱，除了不善之外，都是無記。其他的煩惱和隨煩惱，以及引發惡行的，如欲界中行使的遍計所執的見所斷部分，以及俱生所生的身語惡行，凡是能夠引發的都是不善。而其他的俱生身語惡行，不能引發的，則是有覆無記。學者的兒子嘉瓦這樣解釋道。這些自性不善是因為它們是那樣安立的，不依賴於其他，就像煤炭的黑色一樣。 被稱為『這些煩惱和隨煩惱本身』，是指確定地把握，即僅僅與不善生起和相應，而不是與有覆無記相應，這不是不善的意思。這些本身就是不善。習氣存在於阿賴耶識中，善不善的習氣被顯示為善不善本身，這消除了認為習氣是無記的觀點。身語之業是指十不善業和五無間罪等。輪迴是指有漏的五蘊。生得如前所述。非士夫是指執持邪見等。非法是指外道的邪見教義等。不如理作意是指對無常執為常等四顛倒作意。天眾是指自在天和遍入天等。先進行損害是指宰殺牲畜。
【English Translation】 'Ba' (བ，Seed Syllable，種子字) is unconditioned virtue, because the others are conditioned virtues. Conditioned virtues are also divided into two categories: those included in cessation and the path are supramundane, while the others are mundane. Thus, they are called virtues because they produce the blissful result of maturation. Regarding the way of establishing non-virtue in the aggregates, etc., a brief explanation is that a portion of the aggregates, the ten realms, and the four sources are included in non-virtue, while other realms and sources are unspecified, and so on, as mentioned before. Non-dharma is non-virtue. Regarding the detailed explanation of their respective characteristics, there are twelve key points. First, intrinsically non-virtuous refers to the four views, such as the view of self, that are associated with afflictions and secondary afflictions. The root afflictions and near afflictions of the form and formless realms, except for non-virtue, are unspecified. Other afflictions and secondary afflictions, and those that incite misconduct, such as the conceptually constructed part of what is to be abandoned by seeing in the desire realm, and the physical and verbal misconduct arising from co-emergence, whatever can incite them is non-virtuous. But other co-emergent physical and verbal misconduct that cannot incite them is obscured and unspecified, so teaches the son of the teacher, Gyalwai Se. These intrinsically non-virtuous things are established as such because they do not depend on others, like the blackness of charcoal. The phrase 'these afflictions and secondary afflictions themselves' means to grasp definitively, that is, only those that arise and are associated with non-virtue, and not those associated with the obscured and unspecified, are not non-virtuous. These themselves are non-virtuous. Latent tendencies exist in the Alaya consciousness, and the latent tendencies of virtue and non-virtue are shown to be virtue and non-virtue themselves, which eliminates the view that latent tendencies are unspecified. Physical and verbal actions refer to the ten non-virtuous actions and the five heinous crimes, etc. Samsara refers to the five aggregates with outflows. Birth-attainment is explained as before. Non-noble persons refer to those who hold wrong views, etc. Non-holy Dharma refers to the doctrines of externalists' wrong views, such as treatises. Non-appropriate attention refers to attending to impermanence as permanence, and so on, the four inversions. The classes of gods refer to Ishvara and Vishnu, etc. Prioritizing harm refers to slaughtering livestock.
་ལ་སོགས་པའོ། །ལོག་པར་ལྟ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་བ་ནི་དེས་བསོད་ནམས་འཕེལ་ནས་མཐོ་རིས་སུ་འགྲོ་བར་འདོད་པའོ། ། 1-1215 ལྷ་རྟེན་བྱེད་པ་ནི་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་རྟེན་འཛུགས་པའོ། །དེ་འདྲ་བའི་རྟེན་ཡོད་པའི་ཕྱོགས་གང་དུ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་སྡིག་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཤ་ཁྲག་ལ་སོགས་པའི་མཆོད་ པའི་ལས་ལ་སྦྱོར་བ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །ལོག་པར་བྱེད་པ་ནི་གནོད་པར་བྱེད་པའོ། །ཉེས་པར་སྤྱོད་པ་ནི་སྡིག་པའོ། །ངན་འགྲོའི་མི་འདོད་པ་ནི་ཚེ་རིང་བ་དང་ལུས་ཆེ་བ་ ལ་སོགས་པའི་ཕུང་པོའོ། །བདེ་འགྲོར་འབྲས་བུ་མི་འདོད་པ་ནི་དབུལ་བ་དང་རིགས་ངན་པ་ལ་སོགས་པའོ། །འཕེན་པའམ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པ་ནི་ངན་འགྲོའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ་མི་ དགེ་བས་ངན་འགྲོའི་ཕུང་པོའི་ངོ་བོ་འཕེན་ཅིང་དེ་ཉིད་དུ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་མ་དང་ལྡན་པར་ཡང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེ་འགྲོར་ནི་དབུལ་བ་དང་ནད་མང་ བ་ལ་སོགས་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པར་རྫོགས་པར་བྱེད་ཀྱི་འཕེན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མི་དགེ་བས་བདེ་འགྲོའི་ཕུང་པོའི་རང་གི་ངོ་བོ་འཕེན་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ ཏེ་འཕེན་ན་ནི་དགེ་བ་རྣམས་དོན་མེད་དུ་འགྱུར་ཏེ་མི་དགེ་བ་ཁོ་ནས་མཐོ་རིས་དང་ངན་འགྲོའི་ཕུང་པོའི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉེན་པོ་ནི་ལམ་མོ། ། 1-1216 དེའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ནི་མཚམས་མེད་པ་ལ་སོགས་པའམ། ཡང་ན་དེའི་སྤང་བྱ་ཉེས་སྤྱོད་ཀུན་ནས་སློང་ནུས་པ་རྣམས་སོ། །དགེ་བའི་བར་ཆད་བྱེད་པའི་ཆོས་ནི་རྟག་ཏུ་མང་པོའི་ ཚོགས་སུ་འགྲོ་བ་དང་བྲེ་མོའི་གཏམ་ལ་དགའ་བ་དང་རྙེད་པ་དང་བཀུར་བསྟི་ལ་ལྷག་པར་ཞེན་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་དག་ཀྱང་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ་དོན་དམ་པའི་མི་དགེ་བ་ནི་བཏགས་ པ་བ་ཡིན་ལ་གཞན་བཅུ་གཅིག་ནི་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པས་མི་དགེ་བ་ཞེས་བྱའོ། །ལུང་མ་བསྟན་ལ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་ པ་ལ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་བཞག་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ་ལ་ཁམས་བརྒྱད་དང་། སྐྱེ་མཆེད་བརྒྱད་ནི་དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལྔ་དང་དྲི་རོ་རེག་བྱ་སྟེ་དེ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་ མ་བསྟན་ཡིན་ནོ། །ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལྷག་མ་རྣམས་ནི་བརྒྱད་པོ་དེར་མ་འདུས་པ་རྣམས་སོ། ། ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གཉིས་པོ་མ་ཡིན་པ་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་བསྡུས་པའོ། །ཆོས་དང་ཆོས་ མ་ཡིན་པ་གཉིས་ཀ་དང་བྲལ་བ་ནི་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། །སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བཅུ་བཞི་ཡོད་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལ་གཟུགས་སྒྲ་གཉིས་མ་གཏོགས་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་
【現代漢語翻譯】 等等。邪見領先是指認為通過行善可以升入天界。 供奉天神是指建立大自在天（Maheśvara，印度教主神之一，被認為是宇宙的創造者、保護者和破壞者）等的神像。在有這種神像的地方，人們以罪惡之心，從事血肉等供養的惡行。『邪行』是指有害的行為，『惡行』是指罪惡。不希望惡趣是指壽命長、身體大等的蘊。不希望善趣的果報是指貧窮、出身低賤等。『投生』或『圓滿』是指被惡趣所支配，因為不善業能投生惡趣的蘊，並且在那裡充滿各種痛苦。對於善趣來說，是圓滿貧窮和多病等痛苦，但不是投生，因為不善業不能投生善趣的蘊的自性。如果可以投生，那麼善業就變得沒有意義，因為僅僅通過不善業就能成就天界和惡趣的蘊的自性和所有差別。對治是指道。 與其不相符的法是指五無間罪（pañcānantarya，佛教中最嚴重的五種罪行）等，或者是指能引發所有應斷除的惡行的法。障礙善行的法是指總是去人多的地方、喜歡說廢話、特別貪戀利養和恭敬等。這些可以歸納為兩種，即究竟的不善是假立的，而其他十一種是自性的。這些因為能產生痛苦的異熟果，所以被稱為不善。對於無記，簡要說明了將蘊等安立為無記的方式，即八界和八處，指的是五種有色根和色聲香味觸，這些都是無覆無記。其餘的蘊、界、處是指未包含在那八種之中的。一部分是指不是兩者的，被無記所包含的。既非善也非不善是指非兩者，是無記。詳細解釋各自的體相，在十四種自性無記的界和處中，除了色和聲之外，有情（satva，具有感知和意識的生命體）的
【English Translation】 etc. Leading with wrong views means desiring to go to higher realms by increasing merit through it. Making offerings to deities means establishing supports for Īśvara (Maheśvara, one of the main gods of Hinduism, considered the creator, protector, and destroyer of the universe), etc. In whatever direction there is such a support, people engage in the act of offering flesh and blood, etc., with an unwholesome mind of sin. 'Acting wrongly' means acting harmfully, and 'misconduct' means sin. Undesirable destinies are aggregates such as long life and large body. Undesirable fruits in happy destinies are poverty and low birth, etc. 'Casting' or 'perfecting' means being under the power of bad destinies, because unwholesome deeds cast the nature of the aggregates of bad destinies, and also perfect being endowed with various distinctions of suffering in that very place. In happy destinies, it perfects being endowed with distinctions of suffering such as poverty and much illness, but it does not cast, because unwholesome deeds cannot cast the very nature of the aggregates of happy destinies. If it could cast, then virtuous deeds would become meaningless, because only unwholesome deeds would accomplish all the nature and distinctions of the aggregates of higher realms and bad destinies. The antidote is the path. The dharma that is discordant with it is the five without interval (pañcānantarya, the five most heinous offenses in Buddhism), etc., or those that can incite all the misconduct to be abandoned. The dharma that obstructs virtuous deeds is always going to large gatherings, delighting in idle talk, and being particularly attached to gain and honor, etc. These are also gathered into two, because the ultimate unwholesome is imputed, while the other eleven are characterized by their own nature. These are called unwholesome because they produce the suffering fruit of maturation. Regarding the unspecified, the manner of establishing the aggregates, etc., as unspecified is briefly shown: the eight elements and eight sources are the five physical faculties and odors, tastes, and tangibles; all of these are unobscured and unspecified. The remaining aggregates, elements, and sources are those not included in those eight. One side is that which is not both, included by the unspecified. That which is devoid of both dharma and non-dharma is neither, it is unspecified. Explaining the individual characteristics in detail, in the fourteen elements and sources of self-nature unspecified, except for form and sound, the sentient beings'
རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་དང་སེམས་ཅན་གྱིས་བྱས་པ་རྣམས་ཡིན་གྱི་སེམས་ཅན་དང་མ་འབྲེལ་བའི་གཟུགས་སྒྲ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ལུང་མ་བསྟན་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ལ་སོགས་པ་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1217 སེམས་ཅན་གྱིས་བསྡུས་པ་དང་སེམས་ཅན་དང་འབྲེལ་བའི་གཟུགས་སྒྲ་ལ་ནི་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་ཀ་སྲིད་དོ། །མདོར་ན་གཟུགས་ཅན་གྱི་ཁམས་བཅུའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུས་བསྡུས་པ་རྣམས་ ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་གྱི་དེས་མ་བསྡུས་པ་རྣམས་ལ་ནི་གསུམ་ཀ་སྲིད་དོ། །ཉོན་ཡིད་མཚུངས་ལྡན་དང་བཅས་པ་ནི་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་ནོ། །སྲོག་གི་དབང་པོ་དང་རིས་མཐུན་པ་ ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་བརྗོད་བྱའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ལ་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་ཚོགས་གསུམ་སྟེ་འདིའང་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་ ཀུན་ནས་བསླངས་བའི་སྒྲའོ། །སྡང་བ་ནི་མི་དགེ་བའོ། །དང་བ་ནི་དགེ་བའོ། །དེ་གཉིས་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། །དེར་གྱུར་པའི་མིང་ཚིག་ཡི་གེས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པ་ནི་ཡིད་ ཤེས་ལ་སོགས་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཚོགས་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་སྐྱེས་པའོ། །དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་བརྗོད་པའི་བག་ཆགས་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཚོགས་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་སྐྱེས་པས་དུས་ཕྱིས་མངོན་པར་བརྗོད་ པ་འབྱུང་བའི་བག་ཆགས་སེམས་ལ་བསྒོས་པའོ། །དེ་དག་ཉིད་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་བག་ཆགས་ལས་སྐྱེས་ཤིང་ཚོགས་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་སྐྱེས་པའི་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། ། 1-1218 རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུའོ། །ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནི་མི་དགེ་བ་སྟེ་དེ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་ལུང་མ་བསྟན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་སྤྱོད་ལམ་དང་བཟོ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་གྱི་ གཞན་ནི་དགེ་མི་དགེར་འགྱུར་རོ། །ལྷའི་རིས་གང་ཡང་རུང་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ལྷ་ཇི་ལྟ་བུའང་རུང་བའོ། །འཚེ་བ་དང་ལྟ་བ་ངན་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་ན་ནི་མི་དགེ་བར་འགྱུར་བས་ དེ་གཉིས་སྤངས་པ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་རྩེ་དགའ་ཙམ་གྱི་དོན་དུ་ལྷ་རྟེན་བྱེད་པ་སྟེ་དེ་ཉིད་གང་དུ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་གཞན་གྱི་དོན་དུ་བྱེད་པའི་ལུང་མ་ བསྟན་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །བྲན་ནི་གཉུག་མར་གནས་པའོ། །གླ་མི་ནི་གླ་རྔན་ཟ་བའོ། །ལས་བྱེད་པ་ནི་ཉིན་རེ་ཙམ་མོ། །སོ་སོར་བརྟགས་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་དགེ་བ་མ་ཡིན་པའོ། །ཉོན་ མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་དགེ་བ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །བཟོའི་གནས་ལ་གོམས་པ་ནི་སྔོན་ཆད་དོ། །དེའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ད་ལྟར་དང་མ་ འོངས་པ་ན་དེའི་ངོ་བོའི་ལུས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ལ་མཁས་པའི་རང་བཞི
【現代漢語翻譯】 凡是由業所攝持和有情所造作的色聲，它們與有情相關聯。如果色聲與有情無關，那麼其自性就成為無記，例如器世間等，因為它們是異熟果。 由有情所攝持和與有情相關的色聲，則可能存在善、不善和無記三種情況。總而言之，由色界十處的異熟果所攝持的，都是無記；而未被其攝持的，則三種情況都可能存在。與煩惱和作意相應的，是染污且無記的。命根和同類，是異熟果，因此是無記的。這些是從所表達的意義的角度來說的；而從表達方式的角度來說，則有三種集合，這也是由無記所引發的聲音。嗔恨是不善的，喜愛是善的，不是這兩者的心是無記的。由這些所包含的名詞、詞語和文字，是意識等心和心所的三種集合的顯現。這些所表達的習氣，是心和心所的三種集合的顯現，因此在心上留下了未來表達的習氣。由這些所包含的，是從無記的習氣中產生，並且是三種集合的顯現的無記的心和心所。 異熟是異熟果。有煩惱的是不善的，不是這兩者，由無記所產生的行為和工巧是無記的，其他的則變為善或不善。任何天界的眾生，都是世間的天神。如果被損害和邪見所驅使，則會變得不善，因此說要斷除這兩者，即以無記的心爲了娛樂而製作神像。『彼等所在之處』這句話，則表明了爲了他人而做的無記行為。奴隸是天生的，傭人是靠工資生活的，工人是按天計算的。非分別是不善的，非煩惱是不善的，即與無記的心相結合。習慣於工巧之處，是以前的事。由於那個習氣，現在和未來，那個自性的身體，就是擅長於此的自性。
【English Translation】 All forms and sounds that are gathered by karma and created by sentient beings are related to sentient beings. If forms and sounds are unrelated to sentient beings, then their nature becomes neutral, such as the vessel world, because they are the result of maturation. Forms and sounds that are gathered by sentient beings and related to sentient beings can be either virtuous, non-virtuous, or neutral. In short, those gathered by the results of maturation of the ten realms of form are neutral, while those not gathered by them can be all three. Afflictions together with mental engagement are obscured and neutral. The life faculty and similar types are the result of maturation, so they are neutral. These are from the perspective of what is being expressed, while from the perspective of the expression, there are three aggregates, and this is also a sound instigated by the neutral. Hatred is non-virtuous, love is virtuous, and the mind that is neither of these is neutral. That which is fully grasped by names, words, and letters that have become such is the manifestation of the three aggregates of mind and mental factors such as consciousness. The imprints of expression of these very things are the imprints of the three aggregates of mind and mental factors, and thus the imprints of future expression are instilled in the mind. That which is fully grasped by these very things is the neutral mind and mental factors that arise from neutral imprints and are the manifestation of the three aggregates. Maturation is the fruit of maturation. Afflicted is non-virtuous, and what is not either of these, the conduct and crafts produced by the neutral, are neutral, while others become virtuous or non-virtuous. Any realm of gods is a worldly god of any kind. If instigated by harm and wrong views, it becomes non-virtuous, so it is said to abandon these two, that is, to make a deity image with a neutral mind for the sake of mere amusement. The phrase 'where they are' indicates the neutral action done for the sake of others. A slave is one who is inherently there, a hired person is one who eats wages, and a worker is one who works on a daily basis. Non-discrimination is non-virtuous. Non-afflicted is non-non-virtuous, that is, combined with a neutral mind. Being accustomed to the place of crafts is in the past. Due to that imprint, in the present and future, the body of that nature is the nature of being skilled in such things.
ན་འཛིན་པའོ། །དེས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གོམས་ཤིང་བཟུང་བའི་མཐུས་སོ། །བསླབ་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་ནི་ཕྱིན་ཆད་བསླབ་མི་དགོས་པའོ། ། 1-1219 སོ་སོར་མ་བརྟགས་པ་ནི་དགེ་མི་དགེ་ལ་མི་རྟོག་པ་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། །གཞུང་གང་དུ་སོ་སོར་བརྟགས་པས་ཞེས་འདོན་པ་དེར་ནི་ནད་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་སྟེ་དེ་ཞི་བར་བྱ་ བ་ཙམ་གྱི་དོན་དུ་སྨན་བསྟེན་པ་ཡིན་གྱི་ནད་མེད་པའི་ཕུང་པོས་དགེ་བའམ་མི་དགེ་བ་བྱ་སྙམ་ན་ནི་དེ་གཉིས་སུ་འགྱུར་རོ། །ཉེ་བར་ཞི་བ་ནི་མི་དགེ་བ་ཞི་བ་སྟེ། མི་དགེ་རྣམས། བསམ་གཏན་དང་པོ་དག་ན་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཞི་གནས་དང་ལྡན་པས་ནི་ཉེས་སྤྱོད་སློང་མི་ནུས་ལ་དེས་ན་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་མི་ནུས་ཤིང་ཉོན་མོངས་པས་རྣམ་སྨིན་ གྱི་འབྲས་བུ་བདེ་བའང་མི་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་ནོ། །སྤྲུལ་པའི་སེམས་དང་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ནི་དེ་དང་དུས་ཅིག་ཏུ་བྱུང་བ་སྟེ་རྩེ་བའི་དོན་དུ་རྟ་གླང་ལ་སོགས་པ་ སྤྲུལ་པ་སྣ་ཚོགས་བྱས་པ་དེ་ནི་རྒྱུ་ཀུན་སློང་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དེ་ཕན་པའམ་གནོད་པའི་ཕྱིར་སྤྲུལ་ན་དགེ་མི་དགེར་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་ བུ་གང་ཡང་མི་འབྱིན་ལ་དགེ་མི་དགེར་ལུང་བསྟན་དུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ལུང་མ་བསྟན་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། ལུང་མ་བསྟན་བཅུ་བཞི་པོ་དེ་དག་ཀྱང་གཉིས་སུ་འདུས་ཏེ་དོན་དམ་པར་ལུང་མ་བསྟན་ནི་འདུས་མ་བྱས་དང་། 1-1220 གཞན་རྣམས་ནི་འདུས་བྱས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་བསྟན་པས་ཀྱང་གསུམ་པོ་དེར་བཞག་པའི་ཚུལ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་བསྟན་པ་ནི་སྤྲུལ་པ་བསྟན་པའོ། །དམ་པའི་ཕ་རོལ་ དུ་སོན་པ་ནི་ལྷག་པའི་བསམ་པ་དག་པའམ། རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པའི་ས་ཐོབ་པའོ། །སེམས་ཅན་ལ་ཕན་གདགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དགེ་བ་ལ་འགོད་པའི་དོན་ནོ། །དེ་ལ་ སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་དགེ་བར་བསྟན་པ་ནི་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ལ་སོགས་པའོ། །མི་དགེ་བར་བསྟན་པ་ནི་ཇག་པ་དང་མེ་དཔུང་དང་མཚོན་ཆ་ལ་སོགས་པ་སྤྲུལ་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ ཀྱི་དགེ་བར་བསྟན་པ་ནི་རྒྱལ་བུ་ཐམས་ཅད་སྒྲོལ་གྱིས་བུ་དང་བུ་མོ་དང་ཆུང་མ་དང་གླང་པོ་ཆེ་དང་ཤིང་རྟ་ལ་སོགས་པ་བཏང་བ་ལྟ་བུའོ། །མི་དགེ་བར་བསྟན་པ་ནི་རྒྱལ་ པོ་མེས་གསོད་པ་དང་འཆིང་བ་དང་ཁྲག་གི་མཚོ་ལ་སོགས་པ་བསྟན་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །དེ་གཉི་གས་ལུང་མ་བསྟན་དུ་བསྟན་པ་ནི་བཟོ་དང་སྤྱོད་ལམ་ལ་སོགས་པའི་གནས་པ་བསྟན་ པ་རྣམས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་དེ་དག་སྤྲུལ་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་དོན་ལ་གྲུབ་པ་མེད་ཅེ་ན་གཞི་དེ་ན་དེ་དག་ཇི་ལྟར་བསྟན་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཞེས་སྨོས་ཏེ་གལ་ཏེ་དེ་དག་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དེ་ལྟར་བདེན་ན་ནི་དེ་དག་མི་དགེ་བས་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བ་དང་། 1-1221 འགའ་ཞིག་ལ་གན
【現代漢語翻譯】 『通過執持』是指通過習慣和掌握的力量。 『圓滿學處』是指以後不需要再學習。 『不分別』是指不思考善與非善，是無記。 如果經文中提到『通過分別』，那麼就是指對疾病進行分別，爲了平息疾病而採取藥物治療，而不是指沒有疾病的身體想要行善或作惡，如果這樣想，就會變成善或非善。 『近寂』是指平息非善，就像經文中說：『非善在第一禪中不存在。』 『具有寂止』就不能引發惡行，因此不能產生痛苦，煩惱也不能產生異熟果的安樂，所以是無記。 『與化生心同時生起』是指與化生心同時出現，爲了娛樂而化現馬、牛等各種形象，這是因為動機和因是無記，所以這樣說，如果爲了利益或損害而化現，就會變成善或非善。 這些都不會產生異熟果，也不能被判定為善或非善，所以被稱為無記。 這十四種無記可以歸納為兩種：究竟真實的無記是無為法，其他都是有為法。 第二，通過『顯示』也表明了將這三種置於彼處的道理，『也』字表明瞭顯示，顯示就是指化現。 『到達彼岸』是指具有殊勝的清凈意樂，或者獲得極喜等果位。 『爲了利益有情』是指安置於善法。 其中，諸佛所顯示的善是指十二行誼等，所顯示的非善是指化現盜賊、火堆、武器等。 菩薩所顯示的善是指薩埵王子佈施兒子、女兒、妻子、大象、車乘等，所顯示的非善是指國王殺死父親、囚禁、血海等。 這兩者所顯示的無記是指工巧和行為等。 為什麼這些只是化現而不是真實存在呢？因為經文中說『在那個基礎上，它們如何顯示，就如何存在』，如果它們如所見般真實，那麼作惡者就會墮入惡趣，有些人會遭受損害。
【English Translation】 『Holding on』 means through the power of habit and mastery. 『Perfected training』 means that there is no need to learn further. 『Non-discrimination』 means not thinking about good or non-good, it is neutral. If the scripture mentions 『through discrimination』, then it refers to discriminating diseases, taking medication to calm the disease, not that a body without disease wants to do good or evil. If you think like this, it will become good or non-good. 『Near peace』 means calming non-good, just as the scripture says: 『Non-good does not exist in the first dhyana.』 『Having quiescence』 cannot provoke misconduct, therefore it cannot produce suffering, and afflictions cannot produce the pleasant result of maturation, so it is neutral. 『Born simultaneously with the emanation mind』 means appearing at the same time as the emanation mind, transforming into various images such as horses and cows for entertainment. This is because the motivation and cause are neutral, so it is said that way. If it is transformed for benefit or harm, it will become good or non-good. These will not produce the result of maturation, nor can they be judged as good or non-good, so they are called neutral. These fourteen neutralities can be summarized into two types: the ultimately true neutrality is the unconditioned, and the others are conditioned. Secondly, through 『showing』 it also shows the reason for placing these three there. The word 『also』 indicates showing, and showing refers to emanation. 『Reaching the other shore』 means having excellent pure intention, or obtaining the stage of great joy, etc. 『For the benefit of sentient beings』 means placing them in virtue. Among them, the good shown by the Buddhas refers to the twelve deeds, etc., and the non-good shown refers to the transformation of thieves, fires, weapons, etc. The good shown by the Bodhisattvas refers to Prince Sattva giving away his son, daughter, wife, elephant, chariot, etc., and the non-good shown refers to the king killing his father, imprisonment, the sea of blood, etc. The neutrality shown by these two refers to the state of craftsmanship and behavior, etc. Why are these just emanations and not real? Because the scripture says 『On that basis, how they appear, so they exist.』 If they are as real as they appear, then those who do evil will fall into the lower realms, and some will suffer harm.
ོད་པ་བྱས་ནས་འགའ་ཞིག་ལ་ཕན་འདོགས་པ་དང་། བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་བར་འགྱུར་ན། དེ་ལྟ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་དོན་ལ་གྲུབ་པ་ མེད་པར་ཤེས་སོ། །གསུམ་པ་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ཁམས་གསུམ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བའི་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ བའི་ཆ་ཤས་ཙམ་ཡང་མེད་པ་བསམ་ཏན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡེ་མ་ཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་དང་པོའི་ཉེར་བསྡོགས་ཀྱང་འདོད་ལྡན་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ན། མཚན་ཉིད་རབ་ཏུ་རིག་པ་ ནས་བཟུང་སྟེ་རང་རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྤངས་པའི་ཆགས་བྲལ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཁམས་བཞི་ནི་དྲི་རོ་དང་སྣ་དང་ལྕེའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ནི་དྲི་རོའི་སྐྱེ་མཆེད་དེ་ ལྟར་དྲུག་ནི་ཐམས་ཅད་འདོད་ལྡན་ནོ། །དེ་ལས་གཞན་པ་གསུམ་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་དང་ཟག་མེད་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་ཟག་མེད་ནི་ལྟ་བས་རིས་སུ་མ་བཅད་ཅིང་སྲེད་པས་ བདག་གིར་མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སེམས་ཅན་ནི་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བས་དེར་བཞག་ལ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནི་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བའི་ལས་ཀྱིས་གྲུབ་པས་འདོད་ལྡན་དུ་གཞག་གོ ། 1-1222 འོ་ན་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་མོང་གི་ལས་ལས་བྱུང་ངོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་ཡང་འདོད་པའི་ལས་ཀྱི་ས་ བོན་ཡོད་པས་དེའི་མཐུས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད་དོ། །ཁམས་བཞི་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ནི་བཤད་མ་ཐག་པའོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གཟུགས་ཁམས་ཁོ་ནས་བསྡུས་པའོ། །གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་ལ་མི་དགེ་ བ་མ་སྨོས་པ་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕུང་པོ་བཞི་ནི་མིང་བཞིའོ། །ཁམས་གསུམ་ནི་མཛོད་ལས། གཟུགས་མེད་གཏོགས་པ་ཡིད་དང་ནི། །ཆོས་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཁམས། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །སྐྱེ་ མཆེད་གཉིས་ནི་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དེ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གཟུགས་མེད་ཁོ་ནས་བསྡུས་པའོ། །གཉིས་པ་ཆགས་བྲལ་གྱི་དབྱེ་བ་ལ་ལྔར་དབྱེ་བའི་ཕྱོགས་གཅིག་གི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ནི་ཅིའང་ མན་ཆད་དང་འཕགས་པ་སློབ་པ་རྣམས་ཏེ་ལྷག་མ་འགའ་ཞིག་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐའ་དག་ནི་སྲིད་རྩེའི་སྤངས་པ་དང་མི་སློབ་པ་རྣམས་ཏེ་ལྷག་མ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོགས་པས་ནི་ མཐོང་བའི་ལམ་མོ། །ཉམས་སྨད་པས་ནི་ཞི་རགས་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་སོ། །ལེགས་པར་བཏོན་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོམ་ལམ་གྱིས་ས་བོན་བཏོན་པའོ། །ལྔ་པོ་དེ་དག་ནི་སྤངས་པའི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1223 བཅུ་པོ་འདི་དག་ནི་མི་འཕྲོད་པར་འཛིན་པ་ཙམ་ཆགས་བྲལ་གྱི་དོན་ཡིན་གྱི་སྤངས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བའི་ག
【現代漢語翻譯】 如果只是爲了幫助一些人而努力，但所有行為都不遵循智慧，那麼這樣做也是沒有意義的，因此要知道這樣做是不會成功的。第三部分是關於三界的區別，首先是關於三界各自的特徵，所謂『沒有與慾望分離』，指的是對慾望沒有任何分離的部分，甚至沒有獲得禪定的三摩地。否則，即使是最初的加行道也會變成有慾望的。從完全理解特徵開始，各自都存在著捨棄不相容方面的離欲。四界指的是香味和鼻、舌識之界。二處指的是香味之處，這樣六者都是有慾望的。除此之外，三者中的一部分是不包括上二界和無漏界，因為無漏界不是由見解所區分，也不是由貪愛所佔有。對於有情眾生來說，因為他們沒有與慾望分離，所以被安置在那裡；而對於器世間來說，因為它是通過沒有與慾望分離的業力所成就的，所以被安置在有慾望的界中。 如果說器世間是由所有眾生的共同業力所產生的，這與經典所說相矛盾，那麼上二界的相續中也存在著慾望之業的種子，因為是由它的力量所產生的，所以沒有矛盾。四界和二處剛剛已經解釋過了。一部分是指僅僅由色界所包含的。對於色界和無色界，沒有提到不善，那是因為不存在不善。四蘊指的是四名蘊。三界如《俱舍論》所說：『無色界所攝的意和法，以及意識界。』二處指的是意處和法處。一部分是指僅僅由無色界所包含的。第二部分是關於離欲的區分，分為五種，一部分的離欲是指低於頂位以及有學聖者，因為還有一些沒有斷除。完全斷除是指有頂天的斷除和無學聖者，因為沒有剩餘。證悟是指見道。通過貶損體驗是指通過寂靜和粗糙的世間道。徹底去除是指通過超越世間的修道來去除種子。這五者都是斷除了貪慾的離欲。 這十者僅僅是執著于不相符的事物，是離欲的意義，但不是斷除。其中，痛苦的感受是……
【English Translation】 If one only strives to benefit some beings, but all actions do not follow wisdom, then doing so is also meaningless, therefore know that doing so will not succeed. The third part is about the differences between the three realms, and the first is about the characteristics of each of the three realms. The so-called 'not separated from desire' refers to the fact that there is no separation from desire at all, and even the samadhi of dhyana has not been attained. Otherwise, even the initial preparatory path would become desirous. From the complete understanding of the characteristics onwards, there is a separation from desire that abandons incompatible aspects. The four realms refer to the realms of smell, taste, nose, and tongue consciousness. The two places refer to the place of smell and taste, so these six are all desirous. Apart from that, a part of the three is not included in the upper two realms and the undefiled realm, because the undefiled realm is not distinguished by views, nor is it possessed by craving. For sentient beings, because they are not separated from desire, they are placed there; and for the vessel world, because it is accomplished by the karma of not being separated from desire, it is placed in the desirous realm. If it is said that the vessel world is produced by the common karma of all beings, which contradicts what the scriptures say, then there are also seeds of the karma of desire in the continuum of the upper two realms, because it is produced by its power, so there is no contradiction. The four realms and two places have just been explained. A part refers to what is contained only by the form realm. For the form realm and the formless realm, no unwholesome is mentioned, because there is no unwholesome. The four aggregates refer to the four name aggregates. The three realms are as stated in the Abhidharmakośa: 'The mind and dharmas included in the formless realm, and the consciousness realm.' The two places refer to the mind place and the dharma place. A part refers to what is contained only by the formless realm. The second part is about the distinction of detachment from desire, which is divided into five types. A part of the detachment from desire refers to those below the peak and the noble learners, because there are still some that have not been abandoned. Complete abandonment refers to the abandonment of the peak of existence and the non-learners, because there is nothing remaining. Realization refers to the path of seeing. Through degrading experience refers to the worldly path of tranquility and roughness. Thorough removal refers to the removal of seeds through the supramundane path of meditation. These five are all detachments from desire that have abandoned craving. These ten are merely clinging to incompatible things, which is the meaning of detachment from desire, but not abandonment. Among them, the feeling of suffering is...
ནས་ཀྱི་ཆོས་ནི་དུག་དང་ཚེར་མ་ལ་སོགས་ པའོ། །གོ་འཕང་མཐོན་པོ་ནི་རྒྱལ་སྲིད་ལ་སོགས་པའོ། །བྱིས་པ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པའོ། ། ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་ཤེས་པའམ་ཁམས་གསུམ་སྡུག་བསྔལ་དུ་ ཤེས་པས་ཟག་བཅས་ལ་ཡིད་བྱུང་བའོ། །ས་དང་ས་ནི་ས་དགུའོ། །སྤོང་བའི་མི་མཐུན་པར་འཛིན་པ་ནི་དེ་དང་དེའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་འདོད་པའོ། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གོང་ ན་མེད་པ་ཡིན་པ་ནི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཚེ་འདིར་ཕན་པ་དང་། ཕྱི་མར་བདེ་བའི་གནས་ཏེ་འབྱུང་ཁུངས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་རྣམས་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པས་གོང་མ་དང་བཅས་ པར་གཞག་གོ །བཞི་པ་སློབ་པ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ལ་འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལས་ཐར་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་གསུམ་མོ། །ལ་ནི་ཕྱིར་གྱི་དོན་ཏེ་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་བརྩོན་པའི་དགེ་བ་ ནི་མཚན་ཉིད་དོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་སློབ་པ་གསུམ་མོ། །ས་མཚམས་ནི་རིགས་ཅན་གསུམ་གྱི་རང་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་བར་རོ། །ངེས་ཚིག་ནི་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་དོན་དུ་བསླབ་པ་གསུམ་ལ་སློབ་པས་ན་སློབ་པའོ། ། 1-1224 ཁམས་བཅུ་ནི་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་དང་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་བཞི་ནི་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །དེ་དག་དང་ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཐར་པའི་དགེ་བས་བསྡུས་པ་རྣམས་ཏེ་འདིར་མ་བགྲངས་པ་རྣམས་ནི་དགེ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་སློབ་པ་ལ་མཚན་ཉིད་ནི་བསླབ་པ་སྟེ་སློབ་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་དགེ་ བ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་མི་སློབ་པ་གསུམ་མོ། །ས་མཚམས་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་རྗེས་ནས་ཐེག་ཆུང་པ་ལྟར་ན་ལྷག་མེད་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ པའི་བར་ཡིན་ལ། ཐེག་ཆེན་ལྟར་ན་ནི་རིག་པ་རྒྱུན་མི་འཆད་པས་མཐའ་མེད་དོ། །ངེས་ཚིག་ནི་ཐར་པའི་དོན་དུ་རང་མི་སློབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མི་སློབ་པའི་དགེ་བས་བསྡུས་པའོ། །སོ་སོའི་སྐྱེ་བོའི་དགེ་བ་ནི་ལྷ་མིའི་རྒྱུར་བསྔོས་པ་བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་ཡིན་གྱི་ཐར་པའི་རྒྱུར་བསྔོས་ན་ནི་སློབ་པར་འགྱུར་རོ། །སློབ་ པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནི་མི་དགེ་བ་དང་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། །ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་ནི་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། །མི་སློབ་པའི་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་ནི་མིག་གི་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ནོ། ། 1-1225 དེ་ལ་འཕགས་པ་རྣམས་དེ་དག་དང་ཇི་ལྟར་ལྡན་པའི་ཚུལ་ནི་ལྡན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་སུ་བཤད་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟར་འདུས་མ་བྱས་དང་བཅས་པ་ནི་སློབ་མི་སློབ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་ ཏེ་གཉིས་ཀའི་མཚན་ཉིད་མེད་
【現代漢語翻譯】 業的法是毒藥和荊棘等。 崇高的地位是王位等。 凡夫是指未進入道的普通人。 完全瞭解是指直接瞭解無我，或者瞭解三界皆是痛苦，從而對有漏法產生厭離。 地和地是指九地。 執著于斷除的相違品是指想要斷除某個煩惱。 佛和無上菩薩之所以無上，是因為他們能利益一切眾生於今生，並且是來世安樂的來源。而其他則不然，因此被置於上位。 第四，從學習者的差別等方面來說，從輪迴的痛苦中解脫出來就是三種菩提。 『拉』的意思是『爲了』，即爲了獲得解脫而努力的善行是其特徵。 分類是三種乘的三種學。 界限是從三種根性的各自菩提心生起，直到金剛喻定。 定義是爲了獲得解脫而學習三種學，因此稱為『學』。
十界是七種心界，以及色、聲、意和法界。 四處生是色、聲、意和法處生。 這些以及蘊等的一部分是被解脫的善所包含的，這裡沒有列舉的是因為它們不是善。 非學道的特徵是學，即學道圓滿的善。 分類是三種乘的三種非學道。 界限是從金剛喻定之後，按照小乘的觀點，直到無餘涅槃；按照大乘的觀點，由於覺性持續不斷，因此沒有盡頭。 定義是爲了獲得解脫而不需再學。 蘊等如前所述，一部分是被非學道的善所包含的。 凡夫的善是迴向于天人的因，是福德分，如果迴向于解脫的因，則會變成學道。 學道的煩惱是惡和有覆無記。 無記是指無覆無記。 非學的無記是指眼根等無覆無記。
關於聖者們如何與這些相應，將在『相應』等章節中進行闡述。 如此，有為法和無為法都不屬於學道和非學道，因為它們不具備兩者的特徵。
【English Translation】 The dharma of karma is like poison and thorns. High status is like a kingdom. An ordinary person is someone who has not entered the path. Complete understanding is directly understanding selflessness, or understanding that the three realms are suffering, thereby generating aversion to contaminated dharmas. Ground and ground refer to the nine grounds. Clinging to the opposite of abandonment means wanting to abandon a particular affliction. The reason why Buddhas and unsurpassed Bodhisattvas are unsurpassed is that they benefit all sentient beings in this life and are the source of happiness in the next. Others are not like that, so they are placed in a higher position. Fourth, in terms of the differences between learners, etc., liberation from the suffering of samsara is the three types of enlightenment. 'La' means 'for the sake of', that is, the virtue of striving for liberation is its characteristic. The divisions are the three trainings of the three vehicles. The boundary is from the generation of Bodhicitta of the three types of lineages to the Vajra-like Samadhi. The definition is that one learns the three trainings for the sake of liberation, therefore it is called 'learner'.
The ten realms are the seven realms of mind, and the realms of form, sound, mind, and dharma. The four sources are the sources of form, sound, mind, and dharma. These and a portion of the aggregates are included in the virtue of liberation; those not listed here are not virtuous. The characteristic of the non-learner is learning, that is, the virtue of completing learning. The divisions are the three non-learners of the three vehicles. The boundary is from after the Vajra-like Samadhi, according to the Hinayana view, until Nirvana without remainder; according to the Mahayana view, since awareness continues uninterrupted, there is no end. The definition is that one does not need to learn further for the sake of liberation. The aggregates, etc., are as before, and a portion is included in the virtue of the non-learner. The virtue of an ordinary person is the merit that is dedicated to the cause of gods and humans; if it is dedicated to the cause of liberation, it becomes learning. The afflictions of a learner are non-virtuous and obscured but unspecified. Unspecified means unobscured but unspecified. The unspecified of a non-learner is the unobscured but unspecified, such as the eye faculty.
How the noble ones are associated with these will be explained in the sections on 'association', etc. Thus, both conditioned and unconditioned phenomena are neither learners nor non-learners, because they do not have the characteristics of both.
པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་བརྒྱད་ནི་ལུང་མ་བསྟན་བརྒྱད་པོ་རྣམས་སོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་ཆོས་གསུམ་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་སྔ་མ་གཉིས་མ་གཏོགས་པས་བསྡུས་པའོ། ། གྲོལ་བ་ནི་སློབ་མི་སློབ་གཉིས་པོ་ཡིན་ལ་གྲོལ་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་གཉིས་པོ་མ་ཡིན་པའོ། །ལྔ་པ་སྤང་བྱ་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ལྟ་བ་ཀུན་ཏུ་བཏགས་ པ་རྣམས་ནི་དམ་པའི་ཆོས་མ་ཡིན་པ་མཉན་པ་ལ་སོགས་པས་བསྐྱེད་པའི་ལྟ་བ་ལྔ་པོ་རྣམས་ཏེ་འདིས་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་འཇིག་ཚོགས་དང་མཐར་འཛིན་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །འདི་གཉིས་ཀྱང་ རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་རྣམས་ལ་ཡོད་དེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། བདེ་བར་གྱུར་པའམ་སྡུག་བསྔལ་བར། །མ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་འདོད་པ་ན། །ང་འོ་སྙམ་པའི་བློ་གང་དེ། །སེམས་ཅན་ལ་ལྟ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེ། །ཞེས་ བྱ་བ་དང་། འགྲེལ་པ་ལས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་ལ་ཞུགས་པ་ངའི་བདག་གང་ཡིན་ཞེས་སྐྲག་པ་གང་ལས་བྱུང་བའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་གྱི་གནས་དང་ལྟ་བའི་གནས་ནི་དེ་གཉིས་དང་ལྷན་ཅིག་བྱུང་བ་དང་ས་བོན་ནོ། ། 1-1226 ལྟ་བ་ལ་ལོག་པར་ཞུགས་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོ་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་བྱུང་བ་དང་། ལྟ་བ་ལ་དམིགས་པའི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའོ། །ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་བཅུ་ཚན་འོག་མའོ། ། ལྟ་བས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ལུས་ངག་གི་ལས་ནི་མི་དགེ་བའོ། །ངན་སོང་བའི་ཆོས་གསུམ་ནི་དེ་འགྲུབ་པའི་བག་ཆགས་ཏེ་མངོན་གྱུར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་མཐོང་སྤང་དུ་བསྟན་ནོ། །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་སྒོམ་སྤང་དང་ཟག་མེད་མ་གཏོགས་པའོ། །མཐོང་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་གྱི་སྤང་བྱའོ། །མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་ཡན་ ཆད་ཀྱི་ཟག་བཅས་ཀྱིས་སྤྱིར་བཏང་ནས་མཐོང་སྤང་ལས་བཟློག་པས་ནི་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་སྟོན་ཏོ། ། ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མཐོང་སྤང་དང་ཟག་མེད་མ་གཏོགས་པའོ། །འདིར་ཟག་བཅས་ཀྱི་ནང་ན་ འདུ་བྱེད་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་དང་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཏེ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པའང་ཡོད་ལ་མཐོང་སྤང་ལ་དེ་མི་འཆད་པའི་རྒྱུ་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དབང་དུ་ བྱས་ན་མཐོང་ལམ་མན་ཆད་དུ་ཉོན་སྒྲིབ་དང་། སྒོམ་ལམ་དུ་ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་བ་གཙོ་ཆེ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། མཐོང་བས་སྤང་བྱའི་ཉོན་མོངས་རྣམས། །ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ཟད་བྱས་ནས། ། 1-1227 ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤང་བྱའི་ཕྱིར། །སྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། གཞུང་འདི་ཉིད་དུའང་དེ་ལྟར་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །ཉན་རྒྱལ་རྣམས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ན་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ སྒྲས་ཉོན་མོངས་པ་ཁོ་ན་འཛིན་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཟག་མེད་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པ་ནི་སྐྱོན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྐྱོན་མེད་པའི་ལམ
【現代漢語翻譯】 因為這個緣故。十八界和十二處指的是那八個無記。除了這些之外的三法中的一部分，是由前兩者（指十八界和十二處）未包含的部分組成的。 解脫是指有學和無學兩種人，非解脫是指不屬於這兩種人。第五個問題是關於三種應斷除的差別的：煩惱性的遍計所執的見解，指的是聽聞非正法等所產生的五種見解，這些見解能夠消除俱生（lhan cig skyes pa）的我見（'jig tshogs）和邊執見（mthar 'dzin）。這兩種見解也存在於入流者（rgyun du zhugs pa）中，如《釋量論》（rnam 'grel）中說：『快樂或痛苦，不希望它發生，認為「我」是這樣的心，對於有情來說是俱生的。』又如解釋中說：『入于現觀者，害怕「我的我」從何而來。』就像這樣。懷疑處和見處是與這二者同時產生的，也是它們的種子。 邪見是指由嗔恨等見解的力量所產生的，以及以見解為對境的貪慾等。近煩惱指的是下面的十個。 由見解所引發的身語之業是不善的。惡趣的三法是指成就惡趣的習氣，而不是指現行。這樣，生等三種煩惱被認為是見道所斷。一切法的一部分是指修道所斷和無漏法之外的。見道圓滿是指見道所斷。在獲得見道之前，一般的有漏法是指見道所斷，而通過遮遣則可以特別顯示出來。一切法的一部分是指見道所斷和無漏法之外的。這裡，在有漏法中，有非遮蔽無記和有漏善法，也有所知障，為什麼見道所斷中不講這些呢？這是因為，就菩薩而言，在見道以下主要是斷除煩惱障，在修道中主要是斷除所知障。如《經莊嚴論》（mdo sde rgyan）中說：『見道所斷的煩惱，全部徹底斷除后，爲了斷除所知障，應該努力修習。』這部論典中也會這樣解釋。就聲聞緣覺而言，有漏法僅指煩惱，所以沒有過失。無漏法不是應斷除的，因為它沒有過失，沒有過失的道。
【English Translation】 It is for this reason. The eighteen realms (khams) and twelve sources (skye mched) refer to those eight undeclared (lung ma bstan). One aspect of the three other dharmas is comprised of what is not included by the former two. Liberation (grol ba) refers to both trainees (slob) and non-trainees (mi slob), while non-liberation is what is not either of these two. The fifth question concerns the distinctions of the three to be abandoned: the afflictive imputed views (kun tu btags pa) are the five views generated by listening to non-holy dharma, etc., which eliminate the co-emergent (lhan cig skyes pa) view of the aggregates (jig tshogs) and the view of extremes (mthar 'dzin). These two are also present in those who have entered the stream (rgyun du zhugs pa), as the Pramāṇavārttika (rnam 'grel) says: 'Wishing that happiness or suffering would not occur, the mind that thinks 'I am,' the view of sentient beings is co-emergent.' And as the commentary says: 'One who has entered realization, from where does the fear of 'my self' arise?' Just like that. The place of doubt and the place of views are what arise together with these two, and are their seeds. Entering wrongly into views refers to anger, etc., arising from the power of views, and attachment, etc., that focuses on views. The near afflictions are the lower ten. Actions of body and speech instigated by views are unwholesome. The three dharmas of bad rebirth are the predispositions for achieving that, not the manifest. Thus, the three afflictions of birth, etc., are shown to be abandoned by seeing. One aspect of all is what is to be abandoned by meditation and what is without outflows. Perfected seeing is what is to be abandoned by the path of seeing. Generally, contaminated things up to the attainment of the path of seeing indicate what is to be abandoned by seeing, while by negating, it specifically shows what is excluded. One aspect of all is what is to be abandoned by seeing and what is without outflows. Here, among the contaminated things, there are non-obscuring undeclared and contaminated virtuous things, and there is also the obscuration of knowledge. Why are these not explained in what is to be abandoned by seeing? This is because, in terms of Bodhisattvas, it is mainly the abandonment of afflictive obscurations below the path of seeing, and the abandonment of the obscuration of knowledge on the path of meditation. As the Ornament of the Sūtras (mdo sde rgyan) says: 'Having completely exhausted all the afflictions to be abandoned by seeing, one should diligently apply oneself to meditation in order to abandon the obscuration of knowledge.' This text itself will also explain it that way. In terms of Śrāvakas and Pratyekabuddhas, there is no fault because the term 'contaminated' only refers to afflictions. What is without outflows is not to be abandoned because it is without fault, the path without fault.
་དང་འདུས་མ་བྱས་ནི་སྤང་བྱར་མི་རིགས་སོ། །དེ་ལ་ ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་མ་གཏོགས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་སྤང་བྱ་རྟོག་པའི་བདག་ཉིད་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས། །རྣམ་རྟོག་བཞི་པོ་ལྡན་སྟེན་པ། ། ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཉན་རང་གི་དབང་དུ་བྱས་ན་ནི་ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པས་མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་དང་འབྲེལ་བས་སྤང་བྱར་འཇོག་གོ །འོ་ན་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཀྱང་སྤང་ བྱར་འགྱུར་ཏེ་ལམ་ཕྱི་མ་རྣམས་ཀྱི་སྤང་བྱ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པ་ལ་དེ་ལྟར་འགྱུར་ཀྱང་ཁོ་བོ་ཅག་ཁས་ལེན་པ་ལ་སྐྱོན་མེད་ལ། གཞུང་འདི་ ནི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དང་མཐུན་པར་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་མཉམ་བཞག་དང་། རྗེས་ཐོབ་དེ་ཉིད་དུ་སྣང་བ་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོའོ། ། 1-1228 ཁམས་གསུམ་ནི་ཡིད་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་དང་ཆོས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ནི་ཡིད་དང་ཆོས་སོ། །དེ་དག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་དང་། རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་ བ་དང་འདུས་མ་བྱས་སོ། །ཁམས་བཅུ་དང་སྐྱེ་མཆེད་བཞི་ཞེས་འདོན་པ་ལྟར་ན་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་དང་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཆོས་དང་དེ་དག་ལ་སྐྱེ་མཆེད་བཞིར་བྱས་པའོ། །ཅི་འདྲ་བའི་གཟུགས་ དང་སྒྲའི་ཁམས་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་ཞེ་ན། མི་སློབ་པའི་ལུས་དང་ངག་གི་ལས་དགེ་བ་རྣམས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་གསུམ་དང་འདུས་མ་ བྱས་སོ། །བདག་གྲུབ་པ་ནི་ཟག་མེད་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་དད་པ་ལ་སྤོབས་པ་བསྐྱེད་པའི་བསྟོད་པ་ལས། ཉེས་པ་ཉམས་སྨད་རྩ་ནས་བཏོན། །ཡོན་ཏན་སྤེལ་ནས་ རྣམ་པར་སྦྱངས། །གཞུང་ལུགས་བཟང་པོས་དེས་ན་ཁྱོད། །གྲུབ་མཆོག་ལྷག་པར་བརྙེས་པ་ལགས། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གྲུབ་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་གསུམ་དུ་ཤེས་ན་བདག་གྲུབ་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །དྲུག་ པ་རྟེན་འབྲེལ་བཤད་པ་ལ་སྤྱིའི་དོན་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བ་དང་། འབྱུང་ཚུལ་དང་། ས་མཚུངས་དང་། སྒྲ་དོན་ལྔ་ལས། དང་པོ་ནི་ཆོས་གང་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི་སྲིད་པ་དང་ཞི་བ་གཉིས་སམ། 1-1229 ཕྱི་སྣོད་དང་ནང་སེམས་ཅན་གཉིས་སོ། །སེམས་ཅན་ལའང་ངོ་བོ་ཉིད་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ཀུན་གཞི་ལས་ཆོས་རྣམས་འབྱུང་བ་དང་། སྡུག་པ་དང་མི་སྡུག་པ་རྣམ་པར་འབྱེད་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་དང་། ཉེ་བར་སྤྱོད་པ་ཅན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་དྲུག་སྟེ་གསུམ་ཐེག་བསྡུས་ལས་བཤད་དོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ནི་ཕྲ་ཞིང་ཟབ་པས་ཐེག་ཆེན་ཁོ་ན་ལས་བསྟན་ལ་ ཕྱི་
【現代漢語翻譯】 未造作之法不應捨棄。其中，除了與抉擇分相應的法之外，菩薩所應捨棄的是執著于分別唸的自性。如《現觀莊嚴論》所說：『具足四種分別念，應依止。』如是。若就聲聞、緣覺而言，由於不承認阿賴耶識，故與見道、修道所斷之種子相關聯，因此被視為應捨棄。那麼，見道、修道也應被捨棄，因為它們與後續道的所斷相關聯嗎？若不承認阿賴耶識，則會如此，但我們承認阿賴耶識，故無過失。此論典是按照聲聞部派的觀點而著述的。蘊的某一部分不應捨棄，即超世間道的等持和后得位中顯現的名蘊四者。 三界是意、意的能識和法。二處是意和法。它們的某一部分是超世間道、后得位中如是顯現和未造作之法。如果像唸誦『十界、四處』那樣，則是將七個心界以及色、聲、法作為四處。什麼樣的色、聲界不應捨棄呢？是不學之身的語、身善業。同樣，法界和處也是無漏的三個蘊和未造作之法。成就者是無漏者，是成就了不分別念者。如在生起對信仰的歡喜的讚頌中所說：『過患衰損連根拔，功德增長極清凈，善妙正理故，您已獲得殊勝成就。』如是。若知成就者為三種無漏法，則能捨棄對成就者的執著。第六，解釋緣起，總義有體性、分類、生起方式、同類、詞義五者。首先，體性是依賴於某種法而生起。分類有輪迴和寂滅兩種，或者外器和內有情兩種。有情中，又有區分自性的緣起，即從阿賴耶識中生起諸法；區分可愛與不可愛的緣起，即十二緣起；以及具有近取作用的緣起，即六識聚。三乘總集中如是宣說。其中，前者微細而深奧，唯有大乘才宣說，而後者...
【English Translation】 The unconditioned (འདུས་མ་བྱས་) should not be abandoned. Among them, except for the factors that are in accordance with the decisive part, what should be abandoned by the Bodhisattva is the nature of clinging to conceptualization. As it is said in the Ornament for Clear Realization: 'Endowed with four kinds of conceptualization, one should rely on them.' Thus it is. If it is in terms of the Hearers and Solitary Realizers, since they do not accept the ālaya-vijñāna (ཀུན་གཞི་), it is considered to be abandoned because it is related to the seeds of what is to be abandoned by the Path of Seeing and the Path of Cultivation. Then, should the Path of Seeing and the Path of Cultivation also be abandoned because they are related to what is to be abandoned by the subsequent paths? If one does not accept the ālaya-vijñāna, it will be so, but we accept the ālaya-vijñāna, so there is no fault. This treatise is written in accordance with the views of the Hearer school. One part of the aggregates that should not be abandoned is the meditative equipoise of the supramundane path and the aggregates of name that appear as such in the subsequent attainment. The three realms are mind, the consciousness of mind, and dharma. The two sources are mind and dharma. One part of them is the supramundane path, the suchness that appears in the subsequent attainment, and the unconditioned. If one recites 'ten realms and four sources,' then the seven mind realms and form, sound, and dharma are made into four sources. What kind of form and sound realms should not be abandoned? They are the virtuous deeds of body and speech of the non-learner. Similarly, the dharma realm and source are also the three uncontaminated aggregates and the unconditioned. The accomplished one is the uncontaminated one, who has accomplished non-conceptualization. As it is said in the praise that generates joy in faith: 'Faults and shortcomings are eradicated from the root, virtues are increased and completely purified, therefore, by good reasoning, you have attained the supreme accomplishment.' Thus it is. If one knows the accomplished one as the three uncontaminated dharmas, one will abandon the clinging to the accomplished one. Sixth, explaining dependent origination, the general meaning has five aspects: nature, classification, mode of arising, similarity, and meaning of the term. First, the nature is that which arises in dependence on some dharma. The classifications are saṃsāra and nirvāṇa, or the outer vessel and the inner sentient beings. Among sentient beings, there is also the dependent origination that distinguishes the nature, that is, the arising of dharmas from the ālaya-vijñāna; the dependent origination that distinguishes the pleasant and the unpleasant, that is, the twelve links of dependent origination; and the dependent origination that has the function of near-taking, that is, the six aggregates of consciousness. The Compendium of the Three Vehicles explains it thus. Among them, the former is subtle and profound, and is taught only in the Mahāyāna, while the latter...
མ་ནི་ཐེག་ཆུང་ལས་ཀྱང་བསྟན་ནོ། །ཡང་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་པོ་འདི་དག་སྐད་ཅིག་ལ་རྩི་བ་ལ་ནི་སྐད་ཅིག་མའམ་འབྲེལ་བ་ཅན་གྱི་རྟེན་འབྲེལ་ཞེས་ཟེར་ལ་ཚེ་གཉིས་དང་གསུམ་ ལ་རྩི་བ་ལ་ནི་རྒྱུན་ཆགས་པའམ་གནས་སྐབས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ནི་ལས་ཀུན་ནས་སློང་བར་བྱེད་པ་བདེན་བཞི་མི་ཤེས་པའི་མ་རིག་པ་གཉིས་དང་། དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་བ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ལས་གསུམ་དང་། དེས་བག་ཆགས་བསྒོས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་། དེ་མའི་མངལ་དུ་འཕངས་ནས་དབང་པོ་མ་དོད་ཀྱི་བར་གྱི་མིང་དང་གཟུགས་སྟེ་མིང་ནི་ ཤེས་པ་ཡིན་ལ་གཟུགས་ནི་ནུར་ནུར་པོ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་གོ །མིག་ལ་སོགས་པ་དོད་པ་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གོ ། ཡུལ་དབང་པོ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་གསུམ་འདུས་ནས་ནི་ཡུལ་གཅོད་པ་ནི་རེག་པའོ། ། 1-1230 བཅད་པ་ལས་ཚོར་བ་གསུམ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལས་ནི་བླང་དོར་དུ་སྲེད་པའོ། །དེ་ལས་ནི་སྲིད་པ་ཉིད་འཕེལ་ནས་དངོས་སུ་བླང་དོར་བྱེད་པའི་ལེན་པའོ། །དེ་ལས་ནི་ལས་ཤིན་ཏུ་སྟོབས་དང་ ལྡན་པའི་སྲིད་པའོ། །དེ་ལས་སྐྱེ་བ་དང་དེ་ལས་རྒ་ཤིའོ། །དེ་ལ་ཁ་ཅིག་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་ཚེ་སྔ་མ་དང་གཞན་བཅུ་ཚེ་འདི་ལ་བརྩིས་ནས་ཚེ་གཉིས་ལ་རྫོགས་པར་རྩི་ ལ། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་དང་པོ་གཉིས་ཚེ་སྔ་མ་དང་། དེ་ནས་བརྒྱད་ཚེ་འདི་དང་། དེ་ནས་གཉིས་ཕྱི་མ་སྟེ་དགོས་པ་ནི་མཛོད་ལས། སྔོན་དང་ཕྱི་མཐའ་བར་དག་ལ། །རྨོངས་པ་ རྣམ་པར་བཟློག་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་བཅུ་གཉིས་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་གནས་སྐབས་དེ་དང་དེ་ན་ཡོད་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཆར་ལ་བརྗོད་མོད་ཀྱི་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པ་ བྱེ་བྲག་གི་སྒྲས་བརྗོད་པ་ནི་དེ་དག་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། འདི་ནི་གནས་སྐབས་བར་འདོད་ལོ། །གཙོ་བོའི་ཕྱིར་ན་ཡན་ལག་བསྒྲགས། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་ཐ་ ན་སྐད་ཅིག་གཅིག་དང་ཚེ་གཅིག་ལ་ཡང་རྫོགས་པར་བརྩིར་འདོད་མོད་ཀྱི་སྔ་ཕྱི་གཉིས་བསྡུས་པ་ནི་འདི་རྒྱས་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱ་སྟེ། གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་འབྲས་མདོར་བསྡུས་པ། ། 1-1231 བར་མའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འབྱུང་ཚུལ་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་གལ་ཏེ་མ་རིག་པ་ལ་རྒྱུ་མེད་ན་འཁོར་བ་ཐོག་མ་ཅན་དུ་འགྱུར་ལ། རྒ་ཤི་ལ་ འབྲས་བུ་མེད་ན་འཁོར་བ་ལ་མཐའ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཡོད་ན་ཡང་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སུ་ངེས་པ་ཉམས་སོ་ཞེ་ན། འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། གསུམ་པོ་དག་ལས་གཉིས་འབྱུང་སྟེ། །གཉིས་ལས་ བདུན་འབྱུང་བདུན་ལས་ཀྱང་། །གསུམ་འབྱུང་སྲིད་པའི་འཁོར་ལོ་དེ། །ཉིད་ནི་ཡང་དང་ཡང་དུ་འཁོར། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་གྱིས་ལས་གཉིས་བསགས་ནས་དེ་ལས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གཞི་བདུན་འབྱུང་ཞིང
【現代漢語翻譯】 此外，小乘也闡述了十二緣起。將這十二支視為一剎那生滅，稱為『剎那緣起』或『關聯緣起』；若視為兩世或三世，則稱為『相續緣起』或『階段緣起』。這十二支是：首先，無明（不瞭解四聖諦的無明）是引發一切業的根源；其次，由無明所引發的行為（行）之業；再次，由業所薰染的識；然後，識投生於母胎，從無根到諸根未生之間的名色（名指精神，色指最初的凝結狀態等六種）；接著，眼等諸根生起，即六入；再者，根、境、識三者和合產生觸；由觸生起三種感受（受）；由感受產生貪愛（愛）；由愛增長而實際產生取捨行為的取；由取產生具有強大力量的業（有）；由有產生生；由生產生老死。有些人認為無明和行屬於前世，其餘十支屬於今生，從而認為兩世圓滿。但分別說部認為，前兩支屬於前世，中間八支屬於今生，后兩支屬於來世。這樣劃分的原因如《俱舍論》所說：『爲了遣除對前際、后際和中際的愚昧。』此外，雖然所有十二支都可用於指稱存在於特定階段的五蘊，但之所以用無明等特定名稱來稱呼，是因為它們是主要的。如《俱舍論》所說：『這被認為是階段性的，因其主要故而宣說支。』雖然有人認為這些支甚至可以在一剎那或一生中圓滿，但前後兩者結合，則應通過推斷此二者的因果關係來理解，即『通過推斷二者的簡要因果關係，以及中間的後續關係』。關於產生的方式，首先，如果無明沒有原因，那麼輪迴將是無始的；如果老死沒有結果，那麼輪迴將是有終的，並且十二支的確定性也會喪失。對此，聖者龍樹菩薩說：『三者生二，二者生七，七者亦生三，此有之輪，輾轉復回。』即由三種煩惱造作二種業，由此產生七種痛苦之基…… 此外，小乘也闡述了十二緣起。將這十二支視為一剎那生滅，稱為『剎那緣起』或『關聯緣起』；若視為兩世或三世，則稱為『相續緣起』或『階段緣起』。這十二支是：首先，無明（藏文：མ་རིག་པ་，梵文天城體：अविद्या，梵文羅馬擬音：avidyā，漢語字面意思：無知）是引發一切業的根源；其次，由無明所引發的行為（行）之業；再次，由業所薰染的識；然後，識投生於母胎，從無根到諸根未生之間的名色（名指精神，色指最初的凝結狀態等六種）；接著，眼等諸根生起，即六入；再者，根、境、識三者和合產生觸；由觸生起三種感受（受）；由感受產生貪愛（愛）；由愛增長而實際產生取捨行為的取；由取產生具有強大力量的業（有）；由有產生生；由生產生老死。有些人認為無明和行屬於前世，其餘十支屬於今生，從而認為兩世圓滿。但分別說部認為，前兩支屬於前世，中間八支屬於今生，后兩支屬於來世。這樣劃分的原因如《俱舍論》所說：『爲了遣除對前際、后際和中際的愚昧。』此外，雖然所有十二支都可用於指稱存在於特定階段的五蘊，但之所以用無明等特定名稱來稱呼，是因為它們是主要的。如《俱舍論》所說：『這被認為是階段性的，因其主要故而宣說支。』雖然有人認為這些支甚至可以在一剎那或一生中圓滿，但前後兩者結合，則應通過推斷此二者的因果關係來理解，即『通過推斷二者的簡要因果關係，以及中間的後續關係』。關於產生的方式，首先，如果無明沒有原因，那麼輪迴將是無始的；如果老死沒有結果，那麼輪迴將是有終的，並且十二支的確定性也會喪失。對此，聖者龍樹菩薩說：『三者生二，二者生七，七者亦生三，此有之輪，輾轉復回。』即由三種煩惱造作二種業，由此產生七種痛苦之基……
【English Translation】 Furthermore, the Lesser Vehicle also explains the twelve links of dependent origination. Considering these twelve links as arising and ceasing in a single moment is called 'momentary dependent origination' or 'relational dependent origination'; considering them as spanning two or three lifetimes is called 'continuous dependent origination' or 'stage-by-stage dependent origination.' These twelve links are: First, ignorance (avidyā, the ignorance of not understanding the Four Noble Truths) is the root cause of all karma; second, actions (saṃskāra) arising from ignorance; third, consciousness (vijñāna) imprinted by karma; then, consciousness is cast into the mother's womb, from the absence of roots to the arising of the senses, which is name and form (nāmarūpa, 'name' refers to the mental, 'form' refers to the initial state of coagulation, etc., six types); next, the arising of the senses such as the eyes, which are the six sense bases (ṣaḍāyatana); furthermore, the combination of sense object, sense faculty, and consciousness produces contact (sparśa); from contact arises three kinds of feeling (vedanā); from feeling arises craving (tṛṣṇā); from craving, growth occurs, and the actual actions of taking and rejecting arise, which is grasping (upādāna); from grasping arises karma with great power (bhava); from bhava arises birth (jāti); from birth arises old age and death (jarā-maraṇa). Some believe that ignorance and action belong to the previous life, and the remaining ten links belong to this life, thus considering two lifetimes as complete. However, the Sarvāstivāda school believes that the first two links belong to the previous life, the middle eight links belong to this life, and the last two links belong to the future life. The reason for this division is as stated in the Abhidharmakośa: 'To dispel ignorance about the past, future, and intermediate existences.' Moreover, although all twelve links can be used to refer to the five aggregates present at a particular stage, they are called by specific names such as ignorance because they are the main ones. As the Abhidharmakośa says: 'This is considered stage-by-stage, and the links are proclaimed because they are the main ones.' Although some believe that these links can be completed even in a single moment or a single lifetime, the combination of the former and the latter should be understood by inferring the causal relationship between the two, that is, 'by inferring the brief causal relationship between the two, and the subsequent relationship in between.' Regarding the manner of arising, first, if ignorance has no cause, then samsara would be beginningless; if old age and death have no result, then samsara would be finite, and the certainty of the twelve links would also be lost. In response to this, the noble Nāgārjuna said: 'From three, two arise; from two, seven arise; from seven, three also arise; this wheel of existence revolves again and again.' That is, two karmas are created by three afflictions, and from this arise the basis of seven sufferings... Furthermore, the Lesser Vehicle also explains the twelve links of dependent origination. Considering these twelve links as arising and ceasing in a single moment is called 'momentary dependent origination' or 'relational dependent origination'; considering them as spanning two or three lifetimes is called 'continuous dependent origination' or 'stage-by-stage dependent origination.' These twelve links are: First, ignorance (མ་རིག་པ་, अविद्या, avidyā, lack of knowledge) is the root cause of all karma; second, actions (saṃskāra) arising from ignorance; third, consciousness (vijñāna) imprinted by karma; then, consciousness is cast into the mother's womb, from the absence of roots to the arising of the senses, which is name and form (nāmarūpa, 'name' refers to the mental, 'form' refers to the initial state of coagulation, etc., six types); next, the arising of the senses such as the eyes, which are the six sense bases (ṣaḍāyatana); furthermore, the combination of sense object, sense faculty, and consciousness produces contact (sparśa); from contact arises three kinds of feeling (vedanā); from feeling arises craving (tṛṣṇā); from craving, growth occurs, and the actual actions of taking and rejecting arise, which is grasping (upādāna); from grasping arises karma with great power (bhava); from bhava arises birth (jāti); from birth arises old age and death (jarā-maraṇa). Some believe that ignorance and action belong to the previous life, and the remaining ten links belong to this life, thus considering two lifetimes as complete. However, the Sarvāstivāda school believes that the first two links belong to the previous life, the middle eight links belong to this life, and the last two links belong to the future life. The reason for this division is as stated in the Abhidharmakośa: 'To dispel ignorance about the past, future, and intermediate existences.' Moreover, although all twelve links can be used to refer to the five aggregates present at a particular stage, they are called by specific names such as ignorance because they are the main ones. As the Abhidharmakośa says: 'This is considered stage-by-stage, and the links are proclaimed because they are the main ones.' Although some believe that these links can be completed even in a single moment or a single lifetime, the combination of the former and the latter should be understood by inferring the causal relationship between the two, that is, 'by inferring the brief causal relationship between the two, and the subsequent relationship in between.' Regarding the manner of arising, first, if ignorance has no cause, then samsara would be beginningless; if old age and death have no result, then samsara would be finite, and the certainty of the twelve links would also be lost. In response to this, the noble Nāgārjuna said: 'From three, two arise; from two, seven arise; from seven, three also arise; this wheel of existence revolves again and again.' That is, two karmas are created by three afflictions, and from this arise the basis of seven sufferings...
་། ཡང་དེ་ལས་ཉོན་མོངས་པས་ལས་གསོག་པ་འབྱུང་བ་བྱ་དང་སྒོ་ང་ལྟར་འཁོར་བས་སྐྱོན་དེ་མེད་དོ། །ཡང་ན་མཛོད་ལས། ཉོན་མོངས་པ་ལས་ཉོན་མོངས་དང་། །བྱ་བ་ཉིད་དོ་དེ་ལས་གཞི། ། དེ་ལས་གཞི་དང་ཉོན་མོངས་སྐྱེ། །འདི་ནི་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་ལུགས། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སྲེད་པ་ལས་ལེན་པ་དང་། །ལེན་པ་ལས་སྲིད་པ་དང་། །མ་རིག་པ་ལས་འདུ་ བྱེད་སྐྱེ་བ་ནི། །ཉོན་མོངས་པ་ལས་ཉོན་མོངས་དང་། བྱ་བ་ཉིད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །འདུ་བྱེད་ལས་རྣམ་ཤེས་དང་སྲིད་པ་ལས་སྐྱེ་བ་འབྱུང་བ་ནི་དེ་ལས་གཞི་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། 1-1232 རྣམ་ཤེས་ལས་མིང་གཟུགས་དང་རེག་པ་ལས་ཚོར་བ་དང་སྐྱེ་བ་ལས་རྒ་ཤི་འབྱུང་བ་ནི་དེ་ལས་གཞི་དང་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཞི་ཚོར་བ་ལས་སྲེད་པ་འབྱུང་བ་ནི་ཉོན་མོངས་ སྐྱེ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟ་བུ་ནི་སྲིད་པའི་ཡན་ལག་གི་འབྱུང་ཚུལ་ཡིན་ནོ། །མདོར་བསྡུས་པའི་དོན་ནི་མ་རིག་པ་རང་རིགས་སྔ་མ་ལས་འབྱུང་ཞིང་རྒ་ཤིས་སྐྱེ་བ་སྐྱེད་ པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །གཉིས་པ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་པོ་དེ་མཚོན་པའི་དཔེ་ནི་མཛོད་ལས། འདི་ནི་ཉོན་མོངས་ས་བོན་བཞིན། །ཀླུ་བཞིན་རྩྭ་བཞིན་ལྗོན་ཤིང་བཞིན། །དེ་བཞིན་ཤུན་པ་བཞིན་དུ་ འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བའི་དོན་ནི་དཔེར་ན་ས་བོན་ལས་སྡོང་བུ་དང་ལོ་མ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེ་བ་བཞིན་དུ་ཉོན་མོངས་པ་ལས་ཀྱང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལས་དང་གཞི་རྣམས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། ། ཡང་ཉོན་མོངས་པའི་ཀླུ་གནས་པའི་སྐྱེ་བའི་རྒྱ་མཚོ་མི་བསྐམ་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་རྩ་བ་མ་ཕྱུང་བའི་འགྲོ་བ་སླར་ཡང་སྐྱེ་བ་དང་། དུས་དུས་སུ་ལས་དང་སྐྱེ་བའི་ཡལ་འདབ་སྐྱེ་ བ་དང་། ཤུན་པ་དང་བཅས་པའི་འབྲས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པ་བཞིན་ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་པའི་ལས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་ལེན་ནོ། །ཡང་། ལས་ནི་ཤུན་བཅས་འབྲས་དང་འདྲ། །དེ་བཞིན་སྨན་དང་མེ་ཏོག་བཞིན། ། 1-1233 ཞེས་འབྱུང་བའི་དོན་ནི་ལས་ཀྱིས་ཕུང་པོའི་མྱུ་གུ་སྐྱེད་པ་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་གཉིས་པ་མི་སྐྱེད་པ་དང་། །འབྲས་བུའི་ཉེ་བའི་རྒྱུ་བྱེད་དོ། །ཡང་གཞི་ནི་བཟའ་བཏུང་གྲུབ་པ་བཞིན་ཞེས་ འབྱུང་བའི་དོན་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གཞི་རྣམས་ནི་ལོངས་སྤྱད་བྱ་ཡིན་གྱི་དེས་གཞན་མི་སྐྱེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ས་མཚུངས་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་ཡང་ཁམས་གང་ན་རྟེན་འབྲེལ་གང་ ཡོད་ཅིང་དེའང་གང་གིས་ས་ཡིན་ཞེ་ན། འདི་ཁམས་དང་པོ་གཉིས་ན་ནི་ཐམས་ཅད་ཡོད་དོ། ། གཟུགས་མེད་པ་ན་གཟུགས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པ་ལྟར་ན་ནི་གཟུགས་ཅན་རྣམས་མེད་ཅིང་གཟུགས་ཡོད་ པ་ལྟར་ན་ནི་ཐམས་ཅད་ཡོད་དོ། །ས་ནི་ཁམས་གསུམ་ན་ས་དགུ་ལས་དེ་ཡང་རང་ས་དང་འོག་ས་དང་གོང་ས་གསུམ་མམ་འཆི་ས་དང་སྐྱེ་ས་དང་གཉིས་ཀ་མ་ཡི
【現代漢語翻譯】 此外，煩惱造業如鳥與卵般循環，因此沒有過失。或者，如《俱舍論》所說：『煩惱生煩惱，以及行為本身，由此生根基。由此生根基與煩惱，此乃有支之理。』其意為：貪愛生執取，執取生有，無明生行，即所謂『煩惱生煩惱，以及行為本身』之意。行生識，有生生，即所謂『由此生根基』之意。 識生名色，觸生受，生生老死，即所謂『由此生根基』之意。受生貪愛，即所謂『煩惱生』之意，此乃有支的生起方式。簡而言之，無明從其同類前因產生，併產生老死之生，因此沒有過失。第二，象徵三種遍一切煩惱的譬喻，如《俱舍論》所說：『此如煩惱種子，如龍如草如樹，如是如皮。』其意為：譬如種子生出樹幹和樹葉等，煩惱也同樣生出煩惱、業和根基。 又如煩惱之龍所居的生死之海不會乾涸，煩惱之根未拔除的眾生會再次出生，時時生出業和生之枝葉，如帶皮之果實般產生果實，同樣，伴隨煩惱之業會帶來受生。又如：『業如帶皮果，如是如藥如花。』其意為：業能生蘊之苗芽，但不能生第二種異熟果，是果的近因。又如『根基如飲食已成』，其意為：痛苦的根基是享受的對象，但它不會產生其他東西，這是它所要表達的。 就地相同而言，首先，實際情況是，在哪個界有何種緣起，而它又是以什麼為地的呢？答：在前兩個界中，一切都有。在無色界中，就像沒有絲毫色法一樣，沒有色法；就像有色法一樣，一切都有。地在三界中，有九地，即自地、下地和上地三種，或者說是死地、生地和兩者都不是。
【English Translation】 Furthermore, afflictions accumulating karma are like a bird and an egg in a cycle, so there is no fault. Or, as stated in the Treasury of Knowledge (Abhidharmakośa): 'Afflictions arise from afflictions, and actions themselves, from which the basis arises. From that, the basis and afflictions arise; this is the system of the limbs of existence.' Its meaning is that craving arises from grasping, grasping arises from existence, and ignorance arises from action, which is the meaning of 'afflictions arise from afflictions, and actions themselves.' Consciousness arises from action, and birth arises from existence, which is the meaning of 'from that, the basis arises.' Name and form arise from consciousness, sensation arises from contact, and aging and death arise from birth, which is the meaning of 'from that, the basis arises.' Craving arises from the basis of sensation, which is the meaning of 'afflictions arise'; such is the way the limbs of existence arise. In short, ignorance arises from its own prior cause and produces aging and death, so there is no fault. Second, the examples that represent the three all-pervasive afflictions are as stated in the Treasury of Knowledge: 'This is like the seed of affliction, like a nāga, like grass, like a tree, likewise like bark.' Its meaning is that just as a sprout and leaves arise from a seed, afflictions also give rise to afflictions, actions, and bases. Moreover, the ocean of existence where the nāga of affliction dwells does not dry up, beings whose roots of affliction have not been pulled out are born again, branches of action and birth arise from time to time, and just as a fruit with bark produces fruit, similarly, actions accompanied by affliction take birth. Furthermore, 'Action is like a fruit with bark, likewise like medicine and flowers.' Its meaning is that action produces the sprout of the aggregates and does not produce a second fully ripened result; it is the proximate cause of the fruit. Furthermore, 'The basis is like food and drink that has been prepared,' its meaning is that the bases of suffering are objects to be enjoyed, but they do not produce anything else; this is what it shows. Regarding the sameness of ground, first, the actual situation is, in which realm is there what kind of dependent origination, and what is its ground? Answer: In the first two realms, everything exists. In the formless realm, just as there is not even a little form, there is no form; just as there is form, everything exists. The ground is in the three realms, with nine grounds, namely, the self-ground, the lower ground, and the upper ground, or the ground of death, the ground of birth, and neither.
ན་པ་གསུམ་ མོ། །དེ་ལ་མ་རིག་པ་ལས་གཞན་རྣམས་ནི་གང་དུ་སྐྱེ་འགྱུར་གྱི་སར་གཏོགས་ཏེ། ཁམས་དང་ས་གཞན་གྱི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པས་གཞན་གྱི་ཕུང་པོ་འགྲུབ་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྡུག་ བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ནི་འབྲས་བུའི་ཡན་ལག་ཡིན་པས་སྐྱེ་འགྱུར་གྱི་སར་སྨིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འགྲུབ་ན་ནི་རྒྱུ་འབྲས་འཆོལ་བས་འདོད་པའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པས་གོང་མ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བ་དང་དེ་ལས་བཟློག་པར་ཡང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-1234 མ་རིག་པ་ལ་ནི་རང་ས་ནས་རང་སར་སྐྱེ་བ་ལ་འདོད་པ་ནས་འདོད་པར་སྐྱེ་ན་འདོད་པའི་ས་པར་ངེས་ཏེ་གོང་མའི་མ་རིག་པས་འདོད་པའི་ལས་མི་གསོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་གོང་ མ་ལ་འོག་མ་དོན་གཉེར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དང་པོ་ནས་དང་པོར་སྐྱེ་བ་ན་མ་རིག་པ་ནི་འོག་ས་ཡིན་ཏེ་དེར་སྐྱེ་བའི་ལས་ནི་ཞི་རགས་སུ་སྒོམ་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ པ་ན་རང་ས་རང་དང་ཞི་རགས་སུ་མི་སྒོམ་པའི་ཕྱིར་དང་། སྔོན་འདོད་པ་དང་ཞི་རགས་སུ་བསྒོམས་པ་ལས་དེར་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནའང་། དེ་ནི་འདོད་པའི་མ་རིག་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ ཕྱིར་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་དོན་གསང་ལས་ནི་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་བཤད་དེ་ཇི་སྐད་དུ་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ཁོ་ནས་གོང་དུ་སྐྱེ་བའི་ཡང་ཕྱིར་རོ་ ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་ཚངས་རིས་པ་གནས་གཞན་གོང་མ་ལ་མངོན་པར་དགའ་ནས་དང་པོའི་སེམས་དེ་ཉིད་འབྲིང་དང་ཆེན་པོར་བསྒོམས་པས་མདུན་ན་འདོན་དང་ཚངས་ཆེན་དུ་སྐྱེ་ན་ནི་ མ་རིག་པ་རང་སར་འགྱུར་སྲིད་དེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །དེའང་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་གསུམ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་དུ་བསྒོམས་པ་ཁོ་ན་ལས་དེ་ལྟར་འགྱུར་བའང་མ་ཡིན་ཏེ། 1-1235 ཆུང་ངུར་བསྒོམས་ནས་ཚངས་རིས་སུ་སྐྱེ་བ་ལ་ནི་འབྲིང་དང་ཆེན་པོར་བསྒོམ་པ་མེད་པས་གནས་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་འཕོ་ཞིང་འཕར་བ་ལ་སོགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལ་ནི་རྒོལ་ལན་ གྱི་སྤྲོས་པ་མང་པོ་འབྱུང་བར་སྣང་ངོ་། །འོག་ས་ནས་གོང་དུ་སྐྱེ་བ་ལ་མ་རིག་པ་འོག་སར་གཏོགས་ཏེ་དོན་གསང་ལས་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་རྣམས་ས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་པ་ ཀུན་དུ་མི་སྤྱོད་པའི་ཕྱིར་དང་ཞེས་འབྱུང་བས་གོང་མའི་མ་རིག་པ་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་འོག་མའི་མ་རིག་པས་གོང་མའི་ལས་ཀུན་ནས་སློང་བ་ཡིན་ནོ། །གོང་མ་ འོག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ལ་ནི་མ་རིག་པ་སྐྱེ་འཆི་གཉིས་ཀའི་སར་མི་གཏོགས་ཀྱི་འོག་མ་ཁོ་ནར་གཏོགས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་གོང་མའི་རྟེན་ལ་འོག་མ་དོན་དུ་མི་གཉེར་བས་འོག་མའི་ ལས་གསར་པ་མི་གསོག་ཅིང་དེར་ལས་རྙིང་པས་སྐྱེ་བ་ན་དེ་ནི་འོག་མའི་རྟེན་ལ་སོག་ཅིང་དེའང་འོག་མའི་མ་རིག་པས་ཀུན་ནས་སློང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་ འདོད་པར་སྐྱེ་
【現代漢語翻譯】 問：那麼，除了無明（ignorance）之外，其他的都屬於什麼轉生之處呢？ 答：屬於界（dhātu）和地（bhūmi）的轉生之處。因為其他界的業和煩惱不可能成就其他蘊（skandha），而且苦蘊（duḥkhaskandha）是果的支分，所以在轉生之處成熟。如果成就，那麼就會出現因果混淆的情況，導致欲界的業和煩惱轉生到上二界，反之亦然。 關於無明，如果從自地轉生到自地，比如從欲界轉生到欲界，那麼一定是欲界的地，因為上界的無明不會積累欲界的業，因為上界不需要追求地獄的事物。如果從最初轉生到最初，那麼無明是下地，因為在那裡轉生的業只是修習寂靜和粗猛，而不會修習自地的寂靜和粗猛。即使是從先前在欲界修習寂靜和粗猛而轉生到那裡，也是由欲界的無明所引發的。同樣，其他的也應如此類推。因此，《義密》（Don Sang）中也如此宣說，如雲：『唯有無間道（anantarikamārga）才能轉生到更高處。』 然而，如果梵眾天（brahmakāyika-deva）喜歡在上界的其他地方顯現，並修習最初的心為中等和廣大，從而轉生到前導天（purohita-deva）和梵輔天（mahābrahmā-deva），那麼無明可能會轉生到自地，其他的也應如此類推。但這也不是僅僅通過修習小、中、大三種無間道就能實現的。 如果修習小無間道而轉生到梵眾天，那麼因為沒有修習中等和廣大無間道，所以會出現在所有地方死亡、轉移和跳躍等情況。對此，可能會出現許多辯論和反駁。從下地轉生到上地，無明屬於下地，因為《義密》中說：『沒有脫離貪慾者，不會運用上界的煩惱。』因此，上界的無明不會顯現。所以，地獄的無明會引發上界的業。上界轉生到地獄，無明不屬於生死二者，而只屬於地獄。因為上界的有情不需要追求地獄的事物，所以不會積累新的地獄業，在那裡通過舊業轉生，那麼他就會依附於地獄的有情，而這也是由地獄的無明所引發的。然而，從初禪（prathamadhyāna）轉生到欲界……
【English Translation】 Q: Then, to what realm of rebirth do the others belong, apart from ignorance? A: They belong to the realm (dhātu) and ground (bhūmi) of rebirth. Because the karma and afflictions of other realms cannot accomplish other aggregates (skandha), and the aggregate of suffering (duḥkhaskandha) is a branch of the fruit, it matures in the place of rebirth. If it were accomplished, then there would be a confusion of cause and effect, leading to the karma and afflictions of the desire realm being reborn in the upper two realms, and vice versa. Regarding ignorance, if one is reborn from one's own ground to one's own ground, such as from the desire realm to the desire realm, then it must be the ground of the desire realm, because the ignorance of the upper realms does not accumulate the karma of the desire realm, as the upper realms do not need to seek the things of the lower realms. If one is reborn from the beginning to the beginning, then ignorance is the lower ground, because the karma of being reborn there is only the practice of tranquility and intensity, and one does not practice the tranquility and intensity of one's own ground. Even if one is reborn there from previously practicing tranquility and intensity in the desire realm, it is caused by the ignorance of the desire realm. Similarly, others should be applied in the same way. Therefore, it is also stated in the 'Secret of Meaning' (Don Sang), as it says: 'Only the uninterrupted path (anantarikamārga) can be reborn to a higher place.' However, if the Brahmakayika-deva (梵眾天，Brahma host) likes to manifest in other places in the upper realm, and cultivates the initial mind as medium and vast, thereby being reborn as Purohita-deva (前導天，chaplain deva) and Mahābrahmā-deva (梵輔天，Great Brahma), then ignorance may be reborn in its own ground, and others should be applied in the same way. But this is not achieved merely by cultivating the three uninterrupted paths of small, medium, and large. If one cultivates the small uninterrupted path and is reborn as Brahmakayika-deva, then because one has not cultivated the medium and large uninterrupted paths, there will be occurrences of dying, transferring, and jumping in all places. Regarding this, many debates and refutations may arise. When one is reborn from a lower ground to a higher ground, ignorance belongs to the lower ground, because the 'Secret of Meaning' says: 'Those who have not separated from desire do not use the afflictions of the upper realms.' Therefore, the ignorance of the upper realms does not manifest. So, the ignorance of the lower realms causes the karma of the upper realms. When one is reborn from an upper realm to a lower realm, ignorance does not belong to both birth and death, but only to the lower realm. Because beings in the upper realms do not need to seek the things of the lower realms, they do not accumulate new karma of the lower realms, and when they are reborn there through old karma, they become attached to beings in the lower realms, and this is also caused by the ignorance of the lower realms. However, from the first dhyana (prathamadhyāna) being reborn into the desire realm...
བའི་མ་རིག་པ་ནི་སྐྱེ་ས་ཉིད་དུ་གཏོགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གལ་ཏེ་ཁམས་དང་ས་གཞན་གྱི་ཉོན་མོངས་པས་ཞེས་བྱ་བའི་སྐྱོན་དེ་མ་རིག་པ་ལའང་མཚུངས་སོ་ཞེན། 1-1236 མི་མཚུངས་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་ལ་ནི་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་། འཕེན་པར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་སྐྱེ་འགྱུར་གྱི་སར་ངེས་ལ་གཉིས་པ་ནི་མ་ངེས་ པ་ཡིན་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་དོན་གསང་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ལས་སྐྱེ་བའི་ས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཡང་ངེས་པར་དེའི་ས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ ཞེས་བྱ་བ་དང་། འཕེན་པར་བྱེད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་མ་ངེས་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཁོ་བོས་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མ་རིག་པ་ གང་ཡིན་དཔྱད་པ་ནི་གལ་ཏེ་མ་རིག་པ་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་སྤང་ལས་གང་ཡིན་ཞེ་ན། འདི་ལ་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ནི་བདེན་པ་མཐོང་བ་ལ་འཕེན་པ་མེད་དོ། །སྲེད་པ་དང་ བྲལ་བ་ལ་ཡང་སྲིད་པ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་མངོན་པ་རྣམས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མ་རིག་པ་ནི་མཐོང་སྤང་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཞེད་དོ། ། འོ་ན་ཕྱིར་མི་འོང་མི་གཡོ་ བའི་ལས་བསྒོམས་ནས་གོང་མ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བ་དེ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། བསམ་གཏན་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ས་བོན་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཀུན་གཞི་ལ་གནས་པ་དེ་བསམ་གཏན་སྤེལ་བ་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་གོང་མར་སྐྱེ་བའི་ལས་སུ་སྒྱུར་བར་བྱེད་དོ། ། 1-1237 དེས་ན་ལས་རྙིང་པ་གསོས་པ་དེས་སྐྱེ་བ་ལེན་གྱི་གསར་པས་ནི་མ་ཡིན་པས་བདེན་མཐོང་ཡན་ཆད་ལ་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་མ་རིག་པ་དང་ལས་གསར་པ་མེད་དེ་མ་རིག་པའི་བྱེ་བྲག་ གཉིས་ཀ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་འདི་ནི་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། འཕགས་པ་ན་དང་རྒ་བ་དང་། །འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་རྩ་ནས་སྤངས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་དབང་གིས་སྐྱེ། །དེ་ལ་དེ་མེད་ཕྱིར་དེ་ མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ། །བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་དེ་ལྟ་ན་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་ཀྱང་ལས་རྙིང་པ་གསོས་པ་ཁོ་ནས་སྐྱེ་བ་ལེན་གྱི་གསར་པས་ མི་ལེན་པར་འགྱུར་ཏེ་རྒྱུ་མཚན་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མ་རིག་པ་ནི་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་སྤང་གཉིས་ཀ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ནི་འཕགས་པའི་སྐྱེ་བ་དེ་འཁོར་བའི་ རྟེན་འབྲེལ་ཡིན་ནམ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་རྟེན་འབྲེལ་གང་ཡིན་ལ་རག་གོ །དང་པོ་ལྟར་ན་ནི་ཕྱི་མ་ལྟར་རིགས་ལ། གཉིས་པ་ལྟར་ན་ནི་སློབ་དཔོན་ལྟར་རིགས་སོ། །སྒྲ་དོན་ནི་པྲ་ ཏི་ཏྱ་ཅེས་པ་བརྟེན་ནས་དང་། ས་མུད་པ་ཏ་ཅེས་པ་འབྱུང་བའམ་བྱུང་བའི་དོན་ཏེ་མཛོད་ལས། འདིར་ནི་འབྱུང་བ་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། །བྱུང་བ་འབྲས་བུ་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1238 དེ་ལ་རྒྱུའི་ཡན་ལག་དྲུག་ནི་ར
【現代漢語翻譯】 無明屬於生處（skye sa，place of birth）本身。如果有人說，『無明也和欲界和其他界的煩惱一樣，有同樣的過失』。 這並不相同，因為煩惱有兩類：現行煩惱（mngon par 'grub par byed pa'i nyon mongs）和投生煩惱（'phen par byed pa'i nyon mongs）。前者必定屬於生處，而後者則不一定。正如《義明分別》（don gsang rnam par phye ba）中所說：『凡是屬於生處的，也必定是現行煩惱。』投生煩惱則不一定。正如我所說的那樣。 第二，分析什麼是無明。如果有人問，『無明是見道所斷（mthong spang）還是修道所斷（sgom spang）？』對此，世親論師（dbyig gnyen zhabs）認為：『見真諦（bden pa mthong ba）不會導致投生，離貪慾（sred pa dang bral ba）也不會導致有（srid pa）。』這是俱舍論師（chos mngon pa rnam）的觀點，因此無明是見道所斷。』 如果這樣，那麼不還者（phyir mi 'ong）通過修習不動業（mi g.yo ba'i las）而投生到上二界（gong ma gnyis su skye ba）又是怎麼回事呢？這是因為禪定（bsam gtan）和無色界（gzugs med pa'i sa bon）的種子從無始以來就存在於阿賴耶識（kun gzhi）中，通過修習禪定等的力量，轉化為投生到上界的業。 因此，是復甦舊業（las rnying pa gsos pa）導致了投生，而不是新業（gsar pa）。所以在見真諦之前，沒有投生煩惱和新業，因為這兩種無明的差別都不存在。這個道理與《寶性論》（rgyud bla ma）中所說的一致：『聖者斷除了老、病、死之苦，由業和煩惱的力量而生。因為沒有這些，所以沒有那些。』 一些藏族論師說，『如果這樣，那麼凡夫（so so skye bo）也只能通過復甦舊業來投生，而不能通過新業，因為沒有區別。』因此，無明既是見道所斷，也是修道所斷。』 這取決於聖者的投生是輪迴的緣起（'khor ba'i rten 'brel）還是涅槃的緣起（mya ngan las 'das pa'i rten 'brel）。如果是前者，那麼就類似於後者；如果是後者，那麼就類似於論師的觀點。緣起（sgra don）的梵文是「pratītya」（བརྟེན་ནས，依賴於，梵文天城體：प्रतीत्य，梵文羅馬擬音：pratītya，漢語字面意思：依賴），「samutpāda」（འབྱུང་བའམ་བྱུང་བའི་དོན，生起或已生，梵文天城體：समुत्पाद，梵文羅馬擬音：samutpāda，漢語字面意思：生起）的意思是生起或已生。《俱舍論》中說：『此處生起是因，已生是果。』 其中，因的六個支分是...
【English Translation】 Ignorance belongs to the place of birth (skye sa) itself. If someone says, 'Ignorance has the same fault as the afflictions of the desire realm and other realms.' This is not the same, because there are two types of afflictions: manifest afflictions (mngon par 'grub par byed pa'i nyon mongs) and projective afflictions ('phen par byed pa'i nyon mongs). The former necessarily belongs to the place of birth, while the latter is not necessarily so. As it is said in 'Distinguishing the Meaning' (don gsang rnam par phye ba): 'Whatever belongs to the place of birth is necessarily a manifest affliction.' Projective afflictions are not necessarily so. It occurs just as I have said. Second, analyze what ignorance is. If someone asks, 'Is ignorance abandoned by the path of seeing (mthong spang) or abandoned by the path of meditation (sgom spang)?' To this, Master Vasubandhu (dbyig gnyen zhabs) believes: 'Seeing the truth (bden pa mthong ba) does not lead to projection, and being free from desire (sred pa dang bral ba) does not lead to existence (srid pa).' This is the view of the Abhidharma masters (chos mngon pa rnam), therefore ignorance is abandoned by the path of seeing. If so, then how does a non-returner (phyir mi 'ong) take birth in the upper two realms (gong ma gnyis su skye ba) by cultivating unwavering karma (mi g.yo ba'i las)? This is because the seeds of concentration (bsam gtan) and the formless realm (gzugs med pa'i sa bon) have been present in the alaya consciousness (kun gzhi) since beginningless time, and through the power of cultivating concentration, etc., they are transformed into karma that leads to birth in the upper realms. Therefore, it is the reviving of old karma (las rnying pa gsos pa) that leads to birth, not new karma (gsar pa). So before seeing the truth, there is no projective affliction or new karma, because both of these differences of ignorance do not exist. This reasoning is consistent with what is said in the 'Ratnagotravibhāga' (rgyud bla ma): 'The noble ones have abandoned the suffering of old age, sickness, and death, and are born by the power of karma and afflictions. Because these are not present, those are not present.' Some Tibetan teachers say, 'If so, then ordinary beings (so so skye bo) can only take birth by reviving old karma, and cannot take birth by new karma, because there is no difference.' Therefore, ignorance is both abandoned by the path of seeing and abandoned by the path of meditation.' This depends on whether the birth of the noble one is a dependent origination of samsara ('khor ba'i rten 'brel) or a dependent origination of nirvana (mya ngan las 'das pa'i rten 'brel). If it is the former, then it is similar to the latter; if it is the latter, then it is similar to the view of the master. The Sanskrit word for dependent origination (sgra don) is 'pratītya' (བརྟེན་ནས，depending on), and 'samutpāda' (འབྱུང་བའམ་བྱུང་བའི་དོན，arising or having arisen) means arising or having arisen. The Abhidharmakośa says: 'Here, arising is the cause, and having arisen is considered the result.' Among them, the six branches of the cause are...
ྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུའི་ཡན་ལག་དྲུག་ནི་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་བྱུང་བ་སྟེ་དེ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞུང་གི་དོན་ལ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་དུ་བཞག་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ་ལ་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་མ་གཏོགས་པ་ནི་འདུས་མ་བྱས་ཏེ་བྱ་ བྱེད་དང་བྲལ་བས་རྒྱུ་འབྲས་སུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བདག་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་ནོ། །ཆོས་ནི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ནོ། །རྒྱུ་མེད་པ་ནི་རྒྱང་འཕེན་པ་རྣམས་ཀྱི་ལུགས་སོ། །མི་མཐུན་ པའི་རྒྱུ་ནི་རྟག་པ་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་དོན་བཅུ་ལས་དང་པོ་མཚན་ཉིད་ལ་གཡོ་བ་མེད་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་ལས་འདི་ཡོད་ པས་འདི་འབྱུང་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཏེ་རྐྱེན་ཚོགས་པ་ཙམ་ལས་འབྱུང་གི་བློའི་གཡོ་བ་ལས་ནི་མི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །མི་རྟག་པའི་རྐྱེན་ལས་བྱུང་བ་ནི་འདི་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ འདི་སྐྱེ་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཏེ་རྒྱུ་རྟག་པ་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནུས་པའི་རྐྱེན་ལས་འབྱུང་བ་ནི་འདི་ལྟར་མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་རྣམས་ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཏེ་སོ་སོར་ངེས་པ་ལས་སྐྱེ་བའི་དོན་ཏོ། ། 1-1239 གཉིས་པ་ཡན་ལག་དབྱེ་བ་ལ་སོ་སོའི་དོན་ནི་བཤད་ཟིན་ལ་མིང་དང་གཟུགས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་དང་རྒ་ཤི་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་ནི་དེ་གཉིས་ཕལ་ཆེར་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འབྱུང་བ་ཙམ་ ཡིན་ནོ། །འདུས་བྱས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བཞི་ལས་གནས་པ་མི་སྨོས་ལ་གཞན་གསུམ་སྨོས་པ་ནི་སྐྱོ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་མྱ་ངན་དང་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་ ཡིད་མི་བདེ་བ་དང་འཁྲུག་པ་ལ་སོགས་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཆེན་པོ་འདི་འབའ་ཞིག་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པའང་དེའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བ་ལ་སྐྱེ་ མཆེད་དྲུག་གི་སྔོན་དུ་མིང་དང་གཟུགས་མེད་ཅིང་། གཟུགས་མེད་ན་སྐྱེ་མཆེད་ལྔ་མེད་ཀྱང་འདི་ནི་མངལ་སྐྱེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །གསུམ་པ་མདོར་བསྡུ་བ་ལ་མ་རིག་པ་དང་ འདུ་བྱེད་དང་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གསུམ་ནི་འཕེན་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ་མ་རིག་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་སེམས་ལ་བསྒོས་ནས་མིང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་འཕེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མིང་ གཟུགས་ནས་ཚོར་བའི་བར་བཞི་ནི་འཕངས་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་ནི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ལས་སྐྱེས་པས་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་དངོས་དང་སྔ་མ་གཉིས་ཀྱིས་བརྒྱུད་ནས་འཕངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྲེད་ལེན་དང་སྲིད་པ་གསུམ་ནི་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ་སྐྱེ་བ་དངོས་སུ་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 1-1240 ཁྱད་
【現代漢語翻譯】 是緣起，因為它是從那產生的。六個果的支分是緣起，因為它是從那產生的。 關於經文的意義，簡要地展示了將蘊等安立為緣起的道理，除了法界和法處的一部分之外，都是非造作的，因為它們遠離了能作和所作，所以不能成為因果。我指的是有情世間。法指的是器世間。無因是順世外道的觀點。不相符的因是常恒自在等。詳細解釋它有十個意義，第一個意義是，從無動搖的因緣產生，是緣起經中『此有故彼生』的意義，即僅僅從因緣聚合而生，不是從心的動搖而生。從無常的因緣產生，是『此生故彼生』的意義，因為沒有常恒的因。從能力之因緣產生，如『以無明為緣而有行』的意義，即從各自決定的因緣而生。 第二，支分的分類，各自的意義已經解釋過了，將名和色合為一個，將老和死合為一個，僅僅是因為它們兩者大多一起出現。在四種有為法的相中，沒有提到『住』，而只提到了其他三種，是爲了令人厭離，就像經中所說：『同樣，憂愁、悲嘆、痛苦、憂惱和煩亂等，這巨大的痛苦之蘊將會產生。』所說的也是這個意思。無論如何偽裝而生，在六處之前沒有名和色，沒有色就沒有五處，但這只是就胎生而言，所以沒有過失。第三，總結，無明、行和識這三個是能投生的支分，因為由無明所激發的業的習氣薰染於心，從而投生名色等。名色到受之間的四個是所投生的支分，因為它們是從業的習氣所生，由識直接和前兩者間接投生。愛、取和有這三個是使之顯現成就的支分，因為它們使生直接成就。 特點
【English Translation】 It is dependent arising, because it arises from that. The six branches of the result are dependent arising, because it arises from that. Regarding the meaning of the scriptures, it briefly shows the way in which the aggregates and so forth are established as dependent arising. Except for one aspect of the realm of phenomena and the source of phenomena, it is unconditioned, because it is free from action and agent, and therefore cannot be a cause and effect. 'Self' refers to the sentient world. 'Phenomena' refers to the container world. 'Without cause' is the doctrine of the materialists. 'Dissimilar cause' refers to permanence, power, and so on. Explaining it in detail has ten meanings. The first meaning is that arising from an unwavering condition is the meaning of 'This arising, that arises' from the Sutra of Dependent Arising, which means that it arises only from the assembly of conditions, not from the wavering of the mind. Arising from an impermanent condition is the meaning of 'This being born, that is born,' because there is no permanent cause. Arising from the condition of ability is the meaning of 'Conditioned by ignorance, actions arise,' which means arising from individual certainties. Second, the division of branches, the individual meanings have already been explained, combining name and form into one, and combining aging and death into one, is merely because the two mostly occur together. Among the four characteristics of conditioned phenomena, 'abiding' is not mentioned, but the other three are mentioned in order to cause weariness, just as it is said in the sutras: 'Likewise, sorrow, lamentation, suffering, distress, and turmoil, etc., this great mass of suffering will arise.' What is said is also for that meaning. In any case, being born by deception, there is no name and form before the six sense sources, and without form there are no five sense sources, but this is only in terms of womb-born, so there is no fault. Third, in summary, ignorance, action, and consciousness are the three branches that project, because the karmic imprints instigated by ignorance are imprinted on the mind, thereby projecting name and form, etc. The four from name and form to feeling are the projected branches, because they are born from the karmic imprints, projected by consciousness directly and by the former two indirectly. Attachment, grasping, and existence are the three branches that make it manifest and accomplish, because they make birth directly accomplished. Characteristic
པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་པ་ལས། མུ་སྟེགས་བྱེད་པ་ཁ་ཅིག་ནི། །གཙོ་ལས་འགྲོ་བ་སྐྱེ་བར་སྨྲ། །ཁྱོད་ཀྱིས་འགྲོ་བའི་སྐྱེ་བ་ནི། །ཉོན་མོངས་ལས་ལས་འབྱུང་བར་བསྒྲགས། ། ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ ནོ། །སྐྱེ་བ་དང་རྒ་ཤི་ནི་མངོན་པར་གྲུབ་པའི་ཡན་ལག་སྟེ་གསུམ་པོ་དེ་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ཡན་ལག་རྐྱེན་ཉིད་དུ་བཞག་པ་ནི་འདི་དག་སྔ་མ་སྔ་མས་ཕྱི་མ་ ཕྱི་མ་ལ་རྐྱེན་དུ་བྱེད་ཅེ་ན། ཐེག་བསྡུས་ལས་གལ་ཏེ་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དང་པོ་ལ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དེ་དག་ཕན་ཚུན་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་ན། འོ་ན་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་ འབྱུང་བ་གཉིས་པ་ལ་གང་གི་རྐྱེན་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན། བདག་པོའི་རྐྱེན་ཏོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེའི་འགྲེལ་པ་དོན་གསང་ལས་དེ་ལ་འདིར་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པ་ཡན་ལག་ཕྱི་མ་རྣམས་ ཀྱི་དམིགས་པ་དང་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ཉིད་དུ་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ངོ་བོ་ཉིད་དང་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་དག་གིས་ཀྱང་རིགས་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་དང་དམིགས་པ་དང་མཚུངས་པ་ དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ཉིད་དུ་ཁས་མི་ལེན་གྱི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་དང་རིགས་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་བདག་པོའི་རྐྱེན་ཉིད་ཁོ་ནར་རྣམ་པར་གཞག་གོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བསྡུ་བ་ལས་མ་རིག་པ་འདུ་བྱེད་ལ་རྐྱེན་དུ་ཞིག་གིས་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་ཞེ་ན། 1-1241 བདག་པོའི་རྐྱེན་དང་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་ལུས་ངག་གི་འདུ་བྱེད་ལ་བདག་རྐྱེན་དང་ཡིད་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ལ་དེ་དང་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་ རྐྱེན་གཉིས་སུ་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཕྱི་མ་རྣམས་ལའང་བེམ་པོ་ལ་བདག་རྐྱེན་དང་། ཤེས་པ་ལ་རྐྱེན་གཉིས་པོ་དེར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་དང་གཞུང་འདིར་རྐྱེན་བཞི་བྱེད་པར་འཆད་པ་ནི་ བཏགས་པ་བ་ཡིན་ཏེ་སྤྱི་རིགས་རྐྱེན་བཞི་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ན་རྐྱེན་བཞི་དངོས་སུ་མི་བྱེད་ཀྱང་བཏགས་ལ་བརྩིའོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བག་ཆགས་ཀྱིས་ནི་མ་ རིག་པས་འདུ་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་བྱེད་པ་སྟོན་ཏེ་དོན་དུ་ན་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཀུན་གཞིའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ས་བོན་ཡིན་ཀྱང་མ་རིག་པའི་ས་བོན་མ་སྤངས་པའི་ལས་ཀྱི་ས་བོན་ལས་འདུ་བྱེད་ སྐྱེ་བས་དེ་དེའི་རྒྱུ་རྐྱེན་དུ་འདོགས་སོ། །ཤུགས་ཀྱིས་ནི་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་སྟོན་ཏེ་དོན་དུ་ན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་འདུ་བྱེད་སྔ་མ་ཡིན་ཀྱང་། དེ་ཉིད་ཀྱང་མ་རིག་ པ་མེད་ན་བྱེད་མི་ནུས་པས་དེ་དེའི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དུ་འདོགས་སོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པས་ནི་དམིགས་རྐྱེན་བྱེད་པ་སྟོན་ཏེ་དོན་དུ་ན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དམིགས་རྐྱེན་འདུ་བྱེད་ཀྱི་དམིགས་ཡུལ་དེ་ཡིན་ཡང་དེ་དམིགས་པ་མེད་ན་འདུ་བྱེད་དམིགས་པ་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དེ་དེའི་དམིགས་རྐྱེན་དུ་འདོགས་ས
【現代漢語翻譯】 如《讚揚殊勝》中所說：『一些外道說，世界從自在天（Maheśvara）而生。您卻宣稱，眾生的產生源於煩惱和業。』正如經文所說。 生和老死是現觀之支，因為它們由這三者組成。第四，將支安立為緣，是因為這些前前作為後後的緣嗎？如《攝大乘論》所說：『如果緣起第一支的識是相互的因緣，那麼緣起第二支的緣是什麼呢？』答：『是增上緣。』及其註釋《義明》中說：『在此，無明等后支的對境和等無間緣混淆了，因為本體和相的差別，也因為種類不同，所以不承認是因和對境以及等無間緣，因為普遍和種類不同，只安立為增上緣。』 《總攝論》中說：『無明以何緣成為行的緣呢？』答：『成為增上緣和等無間緣。』 因此，對於身語之行，成為增上緣；對於意之行，成為增上緣和等無間緣。同樣，對於後面的支，對於色法成為增上緣，對於識成為這兩種緣。如果是這樣，那麼本論中講四緣是假立的，如果一切法都從四緣而生，雖然實際上不做四緣，但也算作假立，要知道這個道理。因此，習氣顯示了無明作為行之因緣，實際上，雖然因緣是阿賴耶識（kun gzhi'i，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識）的行之種子，但由於未捨棄無明種子的業種子產生了行，所以將它假立為它的因緣。通過力量顯示了等無間緣，實際上，雖然行的等無間緣是先前的行，但如果無明不存在，它就無法產生作用，所以將它假立為它的等無間緣。作意顯示了作為所緣緣，實際上，雖然行的所緣緣是行的對境，但如果沒有對境，行就不會趨向對境，所以將它假立為它的所緣緣。
【English Translation】 As it is said in 'Praise of the Excellent': 'Some non-Buddhists say that the world arises from Maheśvara (自在天). You proclaim that the birth of beings arises from afflictions and karma.' As the scripture says. Birth and aging and death are the limbs of manifest realization, because they are composed of these three. Fourth, the reason for establishing the limbs as conditions is whether these earlier and earlier ones act as conditions for the later and later ones? As it is said in the 'Compendium of the Great Vehicle': 'If the consciousness of the first limb of dependent origination is a mutual cause and condition, then what is the condition for the second limb of dependent origination?' Answer: 'It is the dominant condition.' And in its commentary 'Meaningful Illumination' it says: 'Here, the objects of the later limbs such as ignorance are confused with the immediately preceding condition, because of the difference in essence and aspect, and also because of the difference in kind, so it is not acknowledged as the cause and object and the immediately preceding condition, because of the pervasiveness and the difference in kind, only the dominant condition is established.' The 'Compendium' says: 'By what condition does ignorance become a condition for action?' Answer: 'It becomes a dominant condition and an immediately preceding condition.' Therefore, for the actions of body and speech, it becomes a dominant condition; for the action of mind, it becomes both a dominant condition and an immediately preceding condition. Similarly, for the later limbs, for form it becomes a dominant condition, and for consciousness it becomes these two conditions. If this is the case, then the explanation of the four conditions in this treatise is imputed, if all phenomena arise from the four conditions, although they do not actually perform the four conditions, they are considered imputed, and this meaning should be understood. Therefore, the habit shows that ignorance acts as the causal condition for action, in reality, although the causal condition is the seed of action in the Alaya consciousness (kun gzhi'i，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), because the seed of karma that has not abandoned the seed of ignorance gives rise to action, it is imputed as its causal condition. By force, it shows the immediately preceding condition, in reality, although the immediately preceding condition of action is the previous action, if ignorance does not exist, it cannot act, so it is imputed as its immediately preceding condition. Attention shows that it acts as the objective condition, in reality, although the objective condition of action is the object of action, if there is no object, action will not tend towards the object, so it is imputed as its objective condition.
ོ། ། 1-1242 ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བས་ནི་བདག་རྐྱེན་བྱེད་པ་སྟོན་ཏེ་མ་རིག་པའི་མཐུས་འདུ་བྱེད་རྣམས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ་འདི་ནི་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སྔ་མ་སྔ་མས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་ལ་ རྐྱེན་བཞི་ཆར་བྱེད་དམ་ཞེ་ན། དེའང་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱོར་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་ཅི་རིགས་པའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་དུ་འདྲ་བ་ནི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་མི་འདྲ་ བ་བདག་རྐྱེན་དང་རིག་པས་རིག་པ་ལ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དང་། གཟུགས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ལྔས་རིག་པའི་དམིགས་རྐྱེན་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བེམ་རིག་གཉིས་སུ་འདུས་ པ་ལས། རིག་པས་རིག་པ་ལ་རྐྱེན་བཞི་ཀ་བྱེད་དེ་ཀུན་གཞི་ས་བོན་གྱིས་ཚོགས་བདུན་འཁོར་བཅས་ཀྱི་རྒྱུའི་རྐྱེན་བྱེད་ལ། ཚེ་འདིའི་ཀུན་གཞི་འགགས་ནས་ཕྱི་མའི་ཚོགས་བདུན་སྐྱེད་པས་དེ་མ་ ཐག་པའི་རྐྱེན་ནོ། །ཉོན་ཡིད་དང་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་རྐྱེན་ཀུན་གཞིས་བྱེད་ཅིང་། ཀུན་གཞིའི་དབང་གིས་དེ་གཉིས་འབྱུང་བས་ན་བདག་རྐྱེན་ནོ། །རིག་པས་བེམ་པོ་ལ་རྐྱེན་གཉིས་བྱེད་དེ་ཀུན་གཞི་ས་ བོན་ལས་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་འབྱུང་བས་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནོ། །དེས་ཟིན་ན་ལུས་མ་རུལ་བར་བྱེད་པས་བདག་རྐྱེན་ནོ། །རིག་པ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དང་དམིགས་རྐྱེན་དུ་རུང་ཀྱང་བེམ་པོ་དེ་གཉིས་པོ་ལས་མི་སྐྱེ་བས་མི་བྱེད་དོ། ། 1-1243 བེམ་པོས་བེམ་པོ་ལ་རྐྱེན་གཉིས་བྱེད་དེ། བེམ་པོའི་ས་བོན་གྱིས་བེམ་པོ་སྐྱེད་པས་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནོ། །བེམ་པོའི་དབང་གིས་བེམ་པོ་འགྲུབ་པས་བདག་རྐྱེན་ནོ། །རྐྱེན་གཞན་གཉིས་ལས་བེམ་པོ་མི་སྐྱེ་ བའི་ཕྱིར་དང་བེམ་པོས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རྐྱེན་གཉིས་མི་བྱེད་དོ། །བེམ་པོས་རིག་པ་ལ་རྐྱེན་གསུམ་བྱེད་དེ། དབང་པོ་ལྔས་བདག་རྐྱེན་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པས་དམིགས་ རྐྱེན་བྱེད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་ལྟར་ན་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་སེམས་ཀྱི་ས་བོན་དུ་འདོད་པས་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཀྱང་བྱེད་དོ། །བེམ་པོས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་བྱེད་མི་ནུས་པས་མི་བྱེད་དོ། ། ལྔ་ པ་ཡན་ལག་གི་ལས་ལ་སྲིད་པ་ལ་སེམས་ཅན་རྨོངས་པར་བྱེད་པ་ནི། དེས་བསྒྲིབས་ནས་འཁོར་བའི་སྔོན་དང་ཕྱི་མཐའ་བར་དག་གི་རང་བཞིན་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་དེ་ལྟར་དུ་མི་ཤེས་པའི་ ཕྱིར་རོ། །འདུ་བྱེད་རྣམས་ཀྱི་རྐྱེན་ཡང་ཡིན་པ་ནི་དེའི་དབང་གིས་དེ་འབྱུང་བས་བདག་རྐྱེན་ཏེ་ཕྱི་མ་རྣམས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །སེམས་ཅན་འབྱེད་པ་ནི་དེ་ཐ་དད་པས་འགྲོ་བ་ལྔའི་སེམས་ ཅན་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བག་ཆགས་ཀྱི་རྐྱེན་ནི་དེ་གསོ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལས་ཀྱང་ཡིན་ལ་འཁོར་བར་འཆིང་བའང་ཡིན་པ་དེ་འཛིན་པ་ནི་ཏིལ་གྱིས་སྣ་མའི་དྲི་འཛིན་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1244 མིང་གཟུགས་ཀྱི
【現代漢語翻譯】 1-1242 俱生（lhan cig 'byung ba）顯示了增上緣的作用，因為行（'du byed）由無明（ma rig pa）的力量而生起，這是它的特徵。如果前一個對后一個起四種緣的作用嗎？答：也應根據情況而定。所謂根據情況而定，意思是說，與三種遍行煩惱相似的是因緣，不相似的是增上緣，識對識是等無間緣，色和五根對識是所緣緣。或者說，一切有為法都可歸納為色法和識法兩種，識對識起四種緣的作用，即阿賴耶識（kun gzhi）的種子作為具有七識的眷屬的因緣，此生的阿賴耶識滅后產生後世的七識，是等無間緣。末那識（nyon yid）和意識（yid shes）的所緣緣由阿賴耶識提供，由於阿賴耶識的力量，二者得以產生，所以是增上緣。識對色法起兩種緣的作用，即從阿賴耶識的種子產生包括根在內的身體，是因緣。它能維持身體不腐爛，所以是增上緣。識可以作為等無間緣和所緣緣，但因為色法不能從這兩種緣中產生，所以不起這兩種緣的作用。 1-1243 色法對色法起兩種緣的作用，即色法的種子產生色法，是因緣。色法的力量使色法得以成就，是增上緣。因為色法不能從其他兩種緣中產生，而且色法不能作為等無間緣，所以不起這兩種緣的作用。色法對識起三種緣的作用，即五根作為增上緣，色等作為所緣緣。按照經部宗的觀點，包括根在內的色法被認為是心的種子，所以也起因緣的作用。色法不能作為等無間緣，所以不起這種緣的作用。第五，關於支分的作用，即無明使眾生對存在感到迷惑，因為它遮蔽了眾生，使他們無法如實瞭解輪迴的起始、終結和中間的自性。它也是諸行的因緣，因為諸行由它的力量而生起，是增上緣，其他的支分也是如此。區分眾生是因為它的差別，即五道眾生的差別。它是習氣的因緣，因為它滋養習氣。它既是業，也是束縛于輪迴的因素，執著於它就像芝麻執著于香氣一樣。 1-1244 名色（ming gzugs）的……
【English Translation】 1-1242 'Lhan cig 'byung ba' shows the function of Adhipati-pratyaya (dominant condition), because 'du byed (volitional activities) arise from the power of ma rig pa (ignorance), which is its characteristic. If the former causes all four conditions for the latter, what about that? Answer: It should also be applied according to the circumstances. The meaning of 'according to the circumstances' is this: that which is similar to the three all-pervasive afflictions is the Hetu-pratyaya (causal condition), that which is dissimilar is the Adhipati-pratyaya, consciousness to consciousness is Samanantara-pratyaya (immediately preceding condition), and form and the five sense organs are Alambana-pratyaya (objective condition) for consciousness. Alternatively, all conditioned dharmas can be summarized into two: form and consciousness. Consciousness causes all four conditions for consciousness, that is, the seed of kun gzhi (alaya-vijñana) acts as the Hetu-pratyaya for the seven consciousnesses with their retinue, and the kun gzhi of this life ceases and gives rise to the seven consciousnesses of the next life, which is the Samanantara-pratyaya. The Alambana-pratyaya of nyon yid (klesha-manas) and yid shes (mano-vijñana) is provided by kun gzhi, and because the two arise due to the power of kun gzhi, it is the Adhipati-pratyaya. Consciousness causes two conditions for form, that is, from the seed of kun gzhi arises the body including the sense organs, which is the Hetu-pratyaya. It maintains the body from decaying, so it is the Adhipati-pratyaya. Consciousness can be Samanantara-pratyaya and Alambana-pratyaya, but because form cannot arise from these two, it does not cause these two conditions. 1-1243 Form causes two conditions for form, that is, the seed of form produces form, which is the Hetu-pratyaya. The power of form enables form to be accomplished, which is the Adhipati-pratyaya. Because form cannot arise from the other two conditions, and also because form cannot be Samanantara-pratyaya, it does not cause these two conditions. Form causes three conditions for consciousness, that is, the five sense organs act as Adhipati-pratyaya, and form etc. act as Alambana-pratyaya. According to the Sautrantika school, form including the sense organs is considered as the seed of mind, so it also acts as Hetu-pratyaya. Form cannot be Samanantara-pratyaya, so it does not cause this condition. Fifth, regarding the function of the limb, that is, ignorance causes sentient beings to be deluded about existence, because it obscures sentient beings, making them unable to know as it is the nature of the beginning, end, and middle of samsara. It is also the condition for volitional activities, because they arise from its power, which is the Adhipati-pratyaya, and so are the other limbs. Distinguishing sentient beings is because of its difference, that is, the difference of sentient beings in the five realms. It is the condition for habit, because it nourishes habit. It is both karma and the factor that binds to samsara, clinging to it is like sesame clinging to fragrance. 1-1244 The...
་རྐྱེན་བྱེད་པ་ནི་དེ་མངལ་དུ་ཞུགས་པ་ན་དེ་འཕེལ་བས་སོ། །ལུས་ལེན་དུ་འཇུག་པ་ནི་མི་ལ་སོགས་པ་རིས་མཐུན་དུ་འབྱེད་པའོ། །ལུས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ལེན་པ་ནི་ དེ་གྲུབ་ན་ལུས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་གྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སེམས་ཅན་འཛུད་པ་ནི་རེག་པས་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་གཅོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེ་བའི་ ལོངས་སྐྱོད་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཚོར་བ་སྟེ། །དེ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་ལོངས་སྤྱོད་དུ་འཛུད་པའོ། །སྲེད་པའི་རྐྱེན་ནི་བདེ་བ་དང་ཕྲད་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བས་སོ། །སྐྱེ་བ་འདྲེན་པ་ ནི་དེ་ཡོད་ན་སྐྱེ་བ་རྒྱུན་མི་ཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལེན་པའི་རྐྱེན་ཡིན་པ་ནི་གང་ལ་སྲེད་པ་དེ་ལ་འདུན་པ་དང་འདོད་ཆགས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྲིད་པ་ལེན་པ་སྟེ་བླང་ བའི་ཕྱིར་རྣམ་ཤེས་ཉེར་ལེན་དང་བཅས་པར་བྱེད་པ་ནི་ལེན་པས་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་གསོས་བཏབ་པས་འགྲོ་བ་བྱེ་བྲག་ཅན་དུ་ངེས་པར་བྱེད་པའོ། །ཡང་སྲིད་པར་སེམས་ཅན་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པར་ བྱེད་པ་ནི་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འགྲོ་བ་གཞན་འདྲེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མིང་གཟུགས་ལ་སོགས་པའི་རིམ་པ་ནི་སྔ་མ་སྔ་མ་ལས་ཕྱི་མ་ཕྱི་མ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དང་ཡང་ན་ཚོད་འགྱུར་བ་ནི་བྱིས་པ་ལས་གཞོན་ནུ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1245 སྲོག་འགྱུར་བ་ནི་འཇིག་པའོ། །རྒ་ཤི་ནི་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་ཡང་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དྲུག་པ་ཡན་ལག་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་བསྡུ་བ་ནི། གལ་ཏེ་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས། དང་པོ་བརྒྱད་ དང་དགུ་ཉོན་མོངས། །གཉིས་དང་བཅུ་པ་ལས་ཡིན་ཏེ། །ལྷག་མ་བདུན་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན། ཞེས་བྱ་བ་དང་། མཛོད་ལས། ཉོན་མོངས་གསུམ་མོ་ལས་གཉིས་སོ། །གཞི་བདུན་དེ་བཞིན་འབྲས་བུ་ཡིན། །ཞེས་རྣམ་ པར་ཤེས་པ་གཞིའི་ཡན་ལག་ཏུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་འདུ་བྱེད་ལས་མངོན་འགྱུར་དང་སྲིད་པ་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཡིན་པས་ལས་ཀྱི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་འཐད་མོད། རྣམ་ཤེས་ལས་ཀྱི་ཀུན་ ནས་ཉོན་མོངས་པར་ཇི་ལྟར་རུང་ཞེ་ན། དེ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་འགྱུར་བ་ནི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་འཛིན་པས་ལས་སུ་བཞག་གོ །ལྷག་ མ་ནི་དྲུག་གོ་ཚེ་ནི་སྐྱེ་བའོ། །འདུན་པ་དོན་ནི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་དོན་ཆོས་ཏེ་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་བྱེད་པ་པོ་མེད་པ་དང་། ཐམས་ཅད་མ་རིག་པའི་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་དང་། སེམས་ ཅན་ཏེ་བདག་མེད་པ་དང་། རྒྱུ་རྐྱེན་གཞན་གྱི་དབང་ལས་བྱུང་བ་དང་འདི་བསྐྱེད་པར་བྱའོ་ཞེས་བློ་སྔོན་དུ་གཏོང་བའི་གཡོ་བ་མེད་པ་དང་། མི་རྟག་སྟེ་ཐེར་ཟུག་མ་ཡིན་པ་དང་། སྐད་ཅིག་པ་སྟེ་སྐྱེས་དུས་ལས་མི་གནས་པ་དང་། 1-1246 རྒྱུན་མི་ཆད་དེ་རྒྱུ་འགགས་པ་དང་དུས་མཉམ་དུ་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་དང་། མ
【現代漢語翻譯】 『導致因素』是指當它進入子宮時，它會增長。『導致獲得身體』是指將眾生區分為人類等同類。『導致完全獲得身體』是指當它完成時，身體就完全獲得了。『將眾生引入感官享受』是指爲了區分三種類型的感官對象，即通過接觸而體驗快樂等。『出生的享受』是指異熟果的感受，眾生被引入其中去享受。『貪愛的因素』是指渴望與快樂相遇等。『引導出生』是指如果它存在，出生就不會中斷。『成為獲取的因素』是指對什麼產生貪愛，就會對什麼產生慾望和貪執。再次，獲取存在，即爲了獲取，使意識與近取相伴隨，這是因為獲取滋養了業的習氣，從而確定了特定的去處。使眾生顯現趨向于再次存在，這是爲了立即引導到另一個去處。名色等的次第，是因為從前一個產生后一個。反覆變化是指從孩子到年輕人等。 『生命變化』是指死亡。衰老和死亡也是出生的因素，應如此連線。第六，將所有支分歸納為煩惱。如果聖者龍樹說：『最初的八個和第九個是煩惱，第二個和第十個是業，其餘七個是痛苦。』以及《俱舍論》中說：『三個是煩惱，兩個是業，七個是基礎，同樣也是果。』因為將識解釋為基礎支分，並且行是業的顯現，有是業的習氣，所以將業歸納為煩惱是合理的，但識如何能成為業的煩惱呢？因為它成為緣起的支分是被業的習氣所區分的，所以它持有業的習氣，因此被認為是業。其餘六個是壽命，即出生。意願的意義是緣起的意義，即沒有自在天等造作者，一切都與無明的因相伴隨，眾生是無我的，由其他因緣的力量產生，並且沒有預先思考的意圖，即沒有『應該創造這個』的念頭，它是無常的，即不是恒常的，它是剎那的，即出生時就不停留， 它是連續不斷的，即原因停止的同時，結果就產生，並且是空的。
【English Translation】 'The causative factor' means that when it enters the womb, it grows. 'Causing the acquisition of a body' means distinguishing beings into similar kinds such as humans. 'Causing the complete acquisition of a body' means that when it is completed, the body is completely acquired. 'Introducing beings to sensory enjoyment' means to distinguish three types of sensory objects, such as experiencing pleasure through contact. 'The enjoyment of birth' refers to the feeling of the ripening fruit, into which beings are introduced to enjoy. 'The factor of craving' refers to the desire to encounter pleasure, etc. 'Guiding birth' means that if it exists, birth will not be interrupted. 'Being a factor of acquisition' means that whatever is craved, desire and attachment arise for it. Again, acquiring existence, that is, for the sake of acquisition, making consciousness accompanied by near-acquisition, is because acquisition nourishes the habits of karma, thereby determining a specific destination. Causing beings to manifestly tend towards re-existence is in order to immediately guide to another destination. The sequence of name and form, etc., is because the latter arises from the former. Repeated changes refer to changes from childhood to youth, etc. 'Life change' refers to death. Aging and death are also factors of birth, and should be connected in this way. Sixth, summarizing all the limbs into afflictions. If the noble Nagarjuna said: 'The first eight and the ninth are afflictions, the second and tenth are karma, and the remaining seven are suffering.' And in the Abhidharmakośa it says: 'Three are afflictions, two are karma, seven are the basis, and likewise the fruit.' Because consciousness is explained as a foundational limb, and actions are the manifestation of karma, and existence is the habit of karma, it is reasonable to summarize karma as afflictions, but how can consciousness be the affliction of karma? Because it becomes a limb of dependent origination, it is distinguished by the habits of karma, so it holds the habits of karma, and therefore it is considered karma. The remaining six are life, which is birth. The meaning of intention is the meaning of dependent origination, that is, there is no creator such as Ishvara, everything is accompanied by the cause of ignorance, beings are selfless, produced by the power of other causes and conditions, and there is no intention of prior thought, that is, there is no thought of 'this should be created', it is impermanent, that is, not constant, it is momentary, that is, it does not remain from the time of birth, it is continuous, that is, the result arises at the same time as the cause ceases, and it is empty.
ཐུན་པ་སྟེ་དགེ་སྡིག་ལས་བདེ་སྡུག་འཆོལ་བར་མི་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། སྣ་ཚོགས་པ་སྟེ་རྐྱེན་བཞི་ལས་ འབྲས་བུ་རྣམ་ཤེས་གཅིག་འབྱུང་བ་དང་། རྒྱུ་ནས་གཅིག་ལས་འབྲས་བུ་ནས་དུ་མ་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། སོ་སོར་ངེས་ཏེ་གཞན་གྱིས་བྱས་པ་གཞན་གྱིས་མི་མྱོང་བའོ། །བརྒྱད་པ་ཟབ་པ་ ནི། དོན་ཆོས་དེ་དག་རྟོགས་དཀའ་བ་སྟེ་རྒྱུས་ཟབ་པས་ནི་བྱེད་པ་པོ་མེད་པ་དང་། རྒྱུ་དང་བཅས་པ་གཉིས་སོ། །མཚན་ཉིད་ཟབ་པ་ནི་སེམས་ཅན་མེད་པའོ། །སྐྱེ་བ་ཟབ་པ་ནི་གཞན་ དབང་དང་གཡོ་བ་མེད་པ་གཉིས་སོ། །གནས་པ་ཟབ་པ་ནི་མི་རྟག་པ་དང་སྐད་ཅིག་མར་གནས་པ་གཉིས་སོ། །འབྱུང་བ་ཟབ་པ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་རྒྱུན་ཆགས་སུ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ཏེ་ རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིའོ། །ཡང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་ཟབ་པ་ཉིད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ་སེམས་ཅན་དང་བྱེད་པ་པོ་ནི་བདག་གོ །ལས་དང་འབྲས་བུ་ཆུད་མི་ཟ་བ་ ནི་ལས་བརྒྱ་པ་ལས། ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་རྣམས་ནི། །བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ཆུད་མི་འཛའ། །ཚོགས་ཤིང་དུས་ལ་བབ་པ་ན། །འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་སྨིན་པར་འགྱུར། ། ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ཏེ། ཀུན་གཞིའི་བག་ཆགས་བརྒྱུད་པ་ལས་ཆུད་མི་ཟ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཀུན་གཞི་མེད་ན་ནི་ཆུད་ཟ་བར་འགྱུར་རོ། ། 1-1247 བདག་ལས་མ་ཡིན་པ་ནི་རང་གིས་རང་ཉིད་མ་བྱས་པ་སྟེ་རང་གྲུབ་ན་སྐྱེ་བ་དོན་མེད་ཅིང་། མ་གྲུབ་པས་མ་གྲུབ་པ་སྐྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ལས་མ་ཡིན་པ་ནི་ རྐྱེན་གཞན་གྱིས་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་མ་བྱས་པའོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ཀ་ལས་མ་ཡིན་ལ་རང་གི་བྱེད་པ་དང་གཞན་གྱི་བྱེད་པ་ལས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ཞིང་རྒྱུ་མེད་ལས་ འབྱུང་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་གང་ལའང་མི་ལྟོས་པས་རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ས་བོན་བདག་ལས་མ་ཡིན་ཏེ་རྐྱེན་གཞན་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྐྱེན་གཞན་ལས་མ་ ཡིན་ཏེ་ས་བོན་མེད་ན་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ལས་མ་ཡིན་ཏེ་བློ་སྔོན་དུ་གཏོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་མེད་ལས་མ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུ་རྐྱེན་གྱི་ནུས་པ་ལས་བྱུང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་འགྲེལ་པ་མཛད་པས། རང་གི་ས་བོན་ལས་དེ་གཞན་ལས་མིན། །དེ་ལ་ལྟོས་ཕྱིར་བདག་གིས་བྱས་མ་ཡིན། །གཡོ་བ་མེད་ཕྱིར་གཉིས་ཀྱིས་མ་བྱས་ལ། །དེ་ནི་ནུས་པས་ རྒྱུ་མེད་བྱུང་མ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་དོ། །གོང་དུ་བསྟན་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་རྟོགས་དཀའ་བར་འདུག་པ་དེའི་ཕྱིར་ཟབ་པའོ། ། དགུ་པ་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ལ་རྣམ་ཤེས་འབྱུང་བའི་དབྱེ་བ་ནི། མིག་དང་གཟུགས་ལ་བརྟེན་ནས་མིག་ཤེས་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1248 འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བའི་དབྱེ་བ་ནི་ནང་གི་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པའོ། །ཕྱིའི་ལོ་ཏོག་འབྱུང་བའི་དབྱེ་བ་ནི་ཕྱིའི་ས་བོན་ལས་
【現代漢語翻譯】 『Thunpa』 (ཐུན་པ་) means that happiness and suffering do not arise randomly from virtue and vice. 『Natsokpa』 (སྣ་ཚོགས་པ་) means that from four conditions, one result, consciousness, arises; and from one cause, many results arise. 『Sosor Nge』 (སོ་སོར་ངེས་) means that what is done by one is not experienced by another. The eighth, 『Zabpa』 (ཟབ་པ་, profound), means that these Dharma principles are difficult to realize. Profoundness in terms of cause means the absence of a doer and the presence of both cause and condition. Profoundness in terms of characteristic means the absence of a sentient being. Profoundness in terms of arising means other-dependence and the absence of movement. Profoundness in terms of abiding means impermanence and abiding for a moment. Profoundness in terms of occurring means how cause and effect continuously occur, such as the unceasing continuity. The word 『yang』 (ཡང་, also) and so forth establish profoundness itself, where sentient beings and the doer are the self. The infallibility of actions and their results is as stated in the 『Karma Shataka』 (ལས་བརྒྱ་པ་, One Hundred Deeds): 『The actions of embodied beings will not be wasted even after hundreds of eons. When the conditions are gathered and the time is ripe, they will ripen into their results.』 This is because the imprints of the 『Kunzhi』 (ཀུན་གཞི་, ālaya, storehouse consciousness) are transmitted without being wasted; if there were no 『Kunzhi』, they would be wasted. Not from self means that one does not create oneself; if one were self-created, birth would be meaningless, and if one were not created, one could not create what is not created. Not from other means that other conditions do not create with prior intention. Therefore, it is not from both, meaning it does not arise from one's own action or the action of others, nor does it arise from no cause, because if it did not depend on anything, it would always exist or not exist. Alternatively, a seed is not from itself because it depends on other conditions. It is not from other conditions because it does not grow without a seed. It is not from both because there is no prior intention. It is not from no cause because it arises from the power of cause and conditions. As explained in the commentary: 『From its own seed, it is not from other. Because it depends on that, it is not made by self. Because there is no movement, it is not made by both. It is not from no cause, for that arises from power.』 Because it is difficult to realize the aforementioned manner, it is profound. The ninth, 『Raptu Gyewa』 (རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་, distinct division), refers to the divisions of the arising of consciousness, such as the arising of eye consciousness dependent on the eye and form. The divisions of death and rebirth are internal ignorance and formations, and so on. The divisions of the arising of external crops are from external seeds.
【English Translation】 『Thunpa』 means that happiness and suffering do not arise randomly from virtue and vice. 『Natsokpa』 means that from four conditions, one result, consciousness, arises; and from one cause, many results arise. 『Sosor Nge』 means that what is done by one is not experienced by another. The eighth, 『Zabpa』 (profound), means that these Dharma principles are difficult to realize. Profoundness in terms of cause means the absence of a doer and the presence of both cause and condition. Profoundness in terms of characteristic means the absence of a sentient being. Profoundness in terms of arising means other-dependence and the absence of movement. Profoundness in terms of abiding means impermanence and abiding for a moment. Profoundness in terms of occurring means how cause and effect continuously occur, such as the unceasing continuity. The word 『yang』 (also) and so forth establish profoundness itself, where sentient beings and the doer are the self. The infallibility of actions and their results is as stated in the 『Karma Shataka』 (One Hundred Deeds): 『The actions of embodied beings will not be wasted even after hundreds of eons. When the conditions are gathered and the time is ripe, they will ripen into their results.』 This is because the imprints of the 『Kunzhi』 (ālaya, storehouse consciousness) are transmitted without being wasted; if there were no 『Kunzhi』, they would be wasted. Not from self means that one does not create oneself; if one were self-created, birth would be meaningless, and if one were not created, one could not create what is not created. Not from other means that other conditions do not create with prior intention. Therefore, it is not from both, meaning it does not arise from one's own action or the action of others, nor does it arise from no cause, because if it did not depend on anything, it would always exist or not exist. Alternatively, a seed is not from itself because it depends on other conditions. It is not from other conditions because it does not grow without a seed. It is not from both because there is no prior intention. It is not from no cause because it arises from the power of cause and conditions. As explained in the commentary: 『From its own seed, it is not from other. Because it depends on that, it is not made by self. Because there is no movement, it is not made by both. It is not from no cause, for that arises from power.』 Because it is difficult to realize the aforementioned manner, it is profound. The ninth, 『Raptu Gyewa』 (distinct division), refers to the divisions of the arising of consciousness, such as the arising of eye consciousness dependent on the eye and form. The divisions of death and rebirth are internal ignorance and formations, and so on. The divisions of the arising of external crops are from external seeds.
མྱུ་གུ་དང་མྱུ་གུ་ལས་སྡོང་བུ་དང་ སྦུ་གུ་དང་འདབ་མ་དང་མེ་ཏོག་དང་འབྲས་བུ་འབྱུང་བའོ། །འཇིག་ཆགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་ཐུན་མོང་གི་ལས་ལས་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའོ། །ཟས་ཀྱིས་བརྟན་པའི་དབྱེ་བ་ནི་སེམས་ ཅན་རྣམས་ཟས་བཞིས་གནས་པའོ། །འདོད་མི་འདོད་ཀྱི་འགྲོ་བ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ནི་དགེ་སྡིག་ལས་བདེ་སྡུག་གིས་འགྲོ་བ་འབྱུང་བའོ། །རྣམ་པར་དག་པའི་དབྱེ་བ་ནི་གཞན་གྱི་སྒྲ་ལས་ཚུལ་བཞིན་ ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། དེ་ལས་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དང་། ཐར་ཆ་ལ་སོགས་པ་ནས་མི་སློབ་པའི་ལམ་གྱི་བར་དུ་འབྱུང་བའོ། །མཐུ་སྟོབས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་དེ་དག་ལས་མངོན་ཤེས་དང་ ཚད་མེད་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་འབྱུང་བའོ། །དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་བརྒྱད་པོ་འདིས་མཚོན་ནས་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་དང་ཕྱི་ནང་གི་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་དབྱེ་བ་རྒྱ་ཆེར་རྟོགས་པར་ བྱའོ། །བཅུ་པ་ལུགས་དང་མཐུན་མི་མཐུན་ལ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ལུགས་དང་མཐུན་པ་ནི། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་ནས་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་གྱིས་རྒ་ཤི་འབྱུང་བའི་བར་ཏེ་འཁོར་བར་འཇུག་ཚུལ་ལོ། ། 1-1249 ལུགས་དང་མི་མཐུན་པ་ནི་འཁོར་བ་ལྡོག་པའི་ཚུལ་ཏེ། མ་རིག་པ་འགགས་ན་འདུ་བྱེད་འགག་པ་ནས་སྐྱེ་བ་འགགས་ན་རྒ་ཤི་འགག་པའི་བར་རོ། །རྣམ་བྱང་ལུགས་དང་མཐུན་པ་ནི་རྣམ་ པར་དག་པའི་དབྱེ་བ་བཞིན་ཡིན་ཏེ་ཐར་པར་འཇུག་ཚུལ་ལོ། །དེ་ལུགས་དང་མི་མཐུན་པ་ཐར་པ་མི་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ཏེ་གཞན་གྱི་སྒྲ་ལོག་ན་ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལྡོག་པ་ལ་ སོགས་པའོ། །ཡང་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་ལུགས་དང་མི་མཐུན་པ་ཉིད་རྣམ་བྱང་གི་ལུགས་མཐུན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བདེན་བཞི་དང་འབྲེལ་བར་སྒོམ་ན་རྒ་ཤི། རྒ་ཤི་ཀུན་འབྱུང་བ། རྒ་ཤི་འགོག་ པ། རྒ་ཤི་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ཞེས་བྱ་བ་ནས། འདུ་བྱེད་འདུ་བྱེད། འདུ་བྱེད་ཀུན་འབྱུང་བ། འདུ་བྱེད་འགོག་པ། འདུ་བྱེད་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་དུ་སྟེ་རྒ་ཤི་ ཀུན་འབྱུང་བ་ནི་སྐྱེ་བ་དང་། འདུ་བྱེད་ཀུན་འབྱུང་བ་མ་རིག་པ་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་བཅུ་གཉིས་པོ་འདིས་ནི་འཁོར་འདས་གཉིས་ཀ་སྟོན་ནུས་པས་གསུང་རབ་ཀྱི་ བརྗོད་བྱའི་གཙོ་བོ་ཡིན་ཏེ་བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་འདི་རྒྱལ་རྣམས་ཀྱི། །གསུང་གི་མཛོད་ཀྱི་གཅེས་པ་ཟབ་མོ་སྟེ། །གང་གིས་འདི་ནི་ཡང་དག་མཐོང་བ་དེས། །ཆོས་མཐོང་དེ་ཡིས་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་མཐོང་། ། 1-1250 ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། ༈ རྐྱེན་ལ་སོགས་པ་ནི་བཅུ་གཉིས། བདུན་པ་རྐྱེན་ལ་སོགས་པ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་རྐྱེན་གྱི་སྤྱི་དོན་ལ་རྐྱེན་བཞིའི་རང་བཞིན་དང་། རྐྱེན་གང་ལས་འབྲས་བུ་གང་འབྱུང་བ་དང་། རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་དུས་བཤད་པ་དང་ གསུམ་
ལས། དང་པོ་ནི་རྒྱུའི་རྐྱེན་མཛོད་ལས། །རྐྱེན་ནི་བཞི་པོ་དག་ཏུ་གསུངས། །རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བ་རྒྱུ་ལྔ་ཡིན། །ཞེས་བྱེད་རྒྱུ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་ལ་བཤད་ཀྱང་འདིར་ནི་རང་གི་རིགས་འདྲ་སྐྱེད་ པ་ལ་འདོད་དེ་དོན་གསང་ལས་དེ་ལྟ་བས་ན་རྒྱུའི་རྐྱེན་ནི་རིགས་མཐུན་པའི་འབྲས་བུ་མངོན་པར་འགྲུབ་པ་ལ་ལྟོས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ས་བོན་དང་མངོན་གྱུར་ གྱི་སྒོ་ནས་འདྲ་བ་གཉིས་སོ། །དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནི། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྐྱེས་པ་རྣམས། །ཐ་མ་མིན་མཚུངས་དེ་མ་ཐག །ཅེས་སྡེ་པ་གཉིས་དགྲ་བཅོམ་འཆི་ཀ་མས་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་མི་ནུས་ པས་དེ་ལས་གཞན་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྔ་མ་ཐམས་ཅད་ཕྱི་མའི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དུ་འདོད་དོ། །འདིར་ནི་ཤེས་རིག་གང་ཞིག་རང་འགགས་སྟོབས་ཀྱིས་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པའི་སྐབས་འབྱེད་པ་ལ་ འདོད་དེ། དོན་གསང་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ལས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གང་ཞིག་མངོན་དུ་གྱུར་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གཞན་སྐྱེ་བའི་གེགས་བྱེད་ལ། འགགས་ན་སྐབས་འབྱེད་པས་སྐྱེ་བ་དང་མཐུན་པར་འགྱུར་བ་དེ་ནི་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ཡིན་ན་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1251 དམིགས་རྐྱེན་ནི་དམིགས་པ་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་དམིགས་པ་བརྟག་པ་ལས། དབང་པོ་རྣམ་པར་རིག་པའི་རྒྱུ། །ཕྲ་རབ་རྡུལ་དག་ཡིན་མོད་ཀྱི། །དེ་མི་སྣང་ཕྱིར་དེ་ཡུལ་ནི། ། རྡུལ་ཕྲན་མ་ཡིན་དབང་པོ་བཞིན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། རགས་པ་རྣམས་ནི་རྫས་སུ་མེད་ཕྱིར་ཟླ་གཉིས་བཞིན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་དོན་དུ་སྨྲ་བའི་དམིགས་པ་སུན་ཕྱུང་སྟེ་ཤེས་བྱ་ནང་ གི་ཡིན་པའི་ཚུལ་ལ་རང་སྣང་དང་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་གཉིས་དང་ལྡན་པ་ལ་བྱས་ནས་དམིགས་ཡུལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་དུ་འདོད་དེ། དེ་ཉིད་ལས། ནང་གི་ཤེས་བྱའི་ངོ་བོ་ནི། ཕྱི་རོལ་ལྟར་སྣང་གང་ཡིན་དེ། དོན་ཡིན་རྣམ་ཤེས་ངོ་བོའི་ཕྱིར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས་ཀྱང་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་བསྡུས་པ་ལས། དམིགས་པ་རྣམས་དོན་དུ་མེད་པར་བཤད་དེ། ཇི་ སྐད་དུ། ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་མི་རྣམས་དང་། །ལྷ་རྣམས་ཇི་ལྟར་རིགས་རིགས་སུ། །དངོས་གཅིག་ཡིད་ནི་ཐ་དད་ཕྱིར། །དོན་མ་གྲུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན། །འདས་སོགས་དེ་བཞིན་རྨི་ལམ་དང་། །གཟུགས་བརྙན་རྣམ་ པ་གཉིས་པོ་ཡང་། །མེད་ཕྱིར་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ནི་དམིགས་པར་རུང་བ་ཡིན། །དོན་ནི་དོན་དུ་གྲུབ་གྱུར་ན། །ཡེ་ཤེས་རྟོག་པ་མེད་མི་འགྱུར། །དེ་མེད་པས་ན་སངས་རྒྱས་ཉིད། །ཐོབ་པར་འཐད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-1252 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དབང་ཐོབ་དང་། །རྣལ་འབྱོར་པ་ལ་འདི་ལྟར་ཡང་། །མོས་པའི་དབང་གིས་ས་ལ་སོགས། །དངོས་པོ་དེ་ལྟར་དམིགས་པར་འགྱུར། །འདི་ལ་རྣམ་པར་འབྱེད་གྲུབ་དང་། །བློ་ལྡན་ཞི་བ་ཐོབ་ པ
【現代漢語翻譯】 關於業，首先在《因緣藏》中說：『緣被說成是四種，因被稱為五種。』雖然（『因』）被解釋為除了能作者因之外的五種，但在這裡，它被認為是產生相似的自類。（《秘密釋》中說）因此，因緣依賴於同類果的顯現成就。這是其中所說的。 那又是什麼呢？從種子和顯現的角度來說，有兩種相似。（第一種是）等無間緣：『已生之心與心所，非最後者是等無間。』因為二乘阿羅漢死後不能相續，所以除了他們之外，所有先前的心和心所都被認為是後者的等無間緣。在這裡，它被認為是某種智慧，通過自身止息的力量來開啟產生後者的機會。正如《秘密釋分別》中所說：『如果某種意識顯現，它會阻礙其他意識的產生；如果它止息，它會開啟機會，從而與產生相一致，這就是等無間緣。』 所緣緣是指所有作為對境的法。此外，在《對境觀察》中說：『根識的因，雖然是極微塵，但因其不可見，所以其境，不是微塵而是如根。』以及『粗大之物因無實體，如二月。』等等。因此，駁斥了主張外境為實的觀點，認為所知是內在的，具有自顯現和生起作用兩個方面，並將所有對境都視為知識本身。正如其中所說：『內在所知的自性，顯現為外在的任何事物，都是真實的，因為它是意識的自性。』 導師（無著）也在《攝大乘論》中說，對境並非實有，如經中所說：『餓鬼、畜生、人類和天人，根據各自的類別，對同一事物有不同的想法，因此認為對境不是真實的。』『過去等也是如此，夢境和影像也是如此。』『因為不存在，所以沒有對境，因此它是可以作為對境的。』『如果事物是真實存在的，那麼智慧就不會是無分別和不變的。』『因為沒有它，所以獲得佛陀是不合理的。』 『菩薩獲得自在，瑜伽士也是如此，通過信解的力量，地等事物也會那樣顯現為對境。』『對於這一點，有分別成就和具慧寂靜的獲得。』
【English Translation】 Regarding karma, firstly, it is said in the Treasury of Causes and Conditions: 'Conditions are said to be four, and causes are called five.' Although ('cause') is explained as five excluding the agent cause, here, it is considered to be the generation of similar entities of its own kind. (It is said in the Secret Explanation) Therefore, the causal condition depends on the manifest accomplishment of a homogeneous result. This is what is stated therein. What is that? From the perspective of seed and manifestation, there are two similarities. (The first is) the immediately preceding condition: 'The mind and mental factors that have arisen, not the last, are immediately preceding.' Because Arhats of the Two Vehicles cannot connect after death, all previous minds and mental factors other than them are considered to be the immediately preceding condition for the latter. Here, it is considered to be a certain wisdom that opens the opportunity to generate the latter by the power of its own cessation. As it is said in the Secret Explanation Differentiation: 'If a certain consciousness manifests, it hinders the generation of other consciousnesses; if it ceases, it opens the opportunity, thus becoming consistent with generation, that is the immediately preceding condition.' The objective condition refers to all phenomena that are objects. Furthermore, in the Examination of Objects, it says: 'The cause of sense consciousness, although it is subtle atoms, because it is invisible, its object is not atoms but like the senses.' And 'Gross things are unreal because they have no substance, like the double moon.' etc. Therefore, refuting the view that external objects are real, it is considered that the knowable is internal, possessing both self-appearance and the aspect of generating function, and all objects are regarded as knowledge itself. As it is said therein: 'The nature of internal knowables, whatever appears as external, is real, because it is the nature of consciousness.' The teacher (Asanga) also said in the Compendium of the Great Vehicle that objects are not real, as it is said in the sutra: 'Pretas, animals, humans, and gods, according to their respective categories, have different ideas about the same thing, therefore it is considered that the object is not real.' 'The past and so on are also like that, dreams and images are also like that.' 'Because it does not exist, there is no object, therefore it is suitable to be an object.' 'If things were truly established, then wisdom would not be non-conceptual and unchanging.' 'Because there is none of that, it is not reasonable to attain Buddhahood.' 'Bodhisattvas obtain freedom, and yogis are also like this, through the power of faith, things like earth also appear as objects in that way.' 'For this, there is the attainment of discriminative accomplishment and wise tranquility.'
་ཡི། །ཆོས་ཀུན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ། །དེ་ལྟར་དོན་དེ་མི་སྣང་ཕྱིར། །མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་རྒྱུ་བ་ལ། །དོན་ཀུན་སྣང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དོན་མེད་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ། །དེ་མེད་པས་ ན་རྣམ་རིག་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །མདོར་ན་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དམིགས་པ་དང་། མདོ་སྡེ་པ་ལྐོག་ན་མོའི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་དང་། །རྣམ་བདེན་པ་ཤེས་པའི་དངོས་པོ་ དང་། །རྣམ་བརྫུན་པ་སྒྲོ་བཏགས་པ་དང་། དབུ་མར་རང་བཞིན་མེད་པ་དམིགས་པར་འདོད་ཅིང་། མུ་སྟེགས་བྱེད་བདག་དང་གཙོ་བོ་དང་། །སྒྲའི་ཚངས་པ་དམིགས་པར་འདོད་མོད་ཀྱི། །དེ་དག་ནི་གྲུབ་མཐའ་བཞག་ པ་ཡིན་ལ། འདིར་གང་ཞིག་ཤེས་པའི་ཡུལ་དུ་རུང་བ་དེ་དམིགས་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །དམིགས་རྐྱེན་ལ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱིས་ནི་མ་ཁྱབ་སྟེ་འདུས་མ་བྱས་དང་འདས་མ་འོངས་ལ་སོགས་པ་དམིགས་རྐྱེན་མ་ ཡིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། །བདག་རྐྱེན་ནི་མཛོད་ལས། བྱེད་རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བདག་པོར་བཤད། །ཅེས་རྒྱུ་དྲུག་གི་བྱེད་རྒྱུ་ལ་བཤད་ཀྱང་བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་རྐྱེན་གསུམ་དུ་མ་གཏོགས་པའི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་བྱེད་ལ་འདོད་དོ། ། 1-1253 རྐྱེན་བཞི་པོ་དེ་གཅིག་ཉིད་གཉིས་སུ་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པའང་ཡོད་ལ། རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་གཞུང་ན་གསལ་ལོ། །དེ་ལྟར་རྐྱེན་བཞི་པོ་དེ་དག་རྟོག་གེ་བ་རྣམས་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ རྒྱུ་དང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་གཉིས་སུ་སྡུད་དེ། དང་པོ་ནི་འབྲས་བུའི་ངོ་བོ་སྐྱེད་པའམ་འབྲས་བུ་སྐྱེས་པ་ན་རྒྱུའི་རྒྱུན་ལྡོག་པ་དེ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་སྐྱེད་ པའམ་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པ་ན་རྒྱུའི་རྒྱུན་མི་ལྡོག་པ་དེ་ཡིན་ནོ། །འདི་གཉིས་ཀྱི་དོན་རྒྱས་པར་ནི་རྣམ་པར་ངེས་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པར་བལྟའོ། །གཉིས་པ་རྐྱེན་གང་ལས་འབྲས་བུ་ གང་འབྱུང་བ་ནི་མཛོད་ལས། བཞི་ཡིས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས། །གསུམ་གྱིས་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་གཉིས། །གཞན་ནི་གཉིས་པོ་དག་ལས་སྐྱེ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་འགོག་པ་དང་འདུ་ ཤེས་མེད་པའི་སྙོམས་འཇུག་གཉིས་ནི་དམིགས་བྱེད་མ་ཡིན་པས་དམིགས་རྐྱེན་ལ་མི་སྐྱེ་ལ། གཞན་གཟུགས་ཅན་རྣམས་ནི་རྒྱུ་དང་བདག་རྐྱེན་གཉིས་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་ཡང་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ ཐེག་ཆེན་པ་ཁ་ཅིག་ན་རེ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡང་རྐྱེན་བཞི་ལས་སྐྱེ་བར་མ་ངེས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་དེ་ཁོ་ན་བཞིན་ཡིན་ཏེ་འདི་ལྟར་སྙོམས་འཇུག་ལས་ལངས་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དེའང་འཇུག་པའི་ཚེ་སེམས་བྱུང་ལས་སྐྱེ་བས་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ལ་རིག་པ་གཞན་གྱིས་བར་དུ་མ་ཆོད་ན་བེམ་པོས་ཆོད་ཀྱང་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེས་སྡེ་པ་གཉིས་འདོད་པ་ཡིན་ན། 1-1254 འདི་ནི་མི་རིགས་ཏེ་སྙོམས་འ
【現代漢語翻譯】 因此，對於所有思維，由於那個意義沒有顯現，在無分別智慧的執行中，由於一切意義都沒有顯現，所以要領悟無意義。因為沒有那個，就沒有識。』這就是它的意思。總之，分別說者認為顯現的事物是所緣，經部師認為隱藏的微塵，隨實唯識認為所知的事物是真實的，隨假唯識認為是虛構的，中觀認為無自性是所緣。外道認為我和自在天，以及聲音的梵天是所緣。但這些都是宗派的觀點。在這裡，凡是可以作為認識對象的事物，就是所緣緣。所緣緣並不包括生起作用，因為無為法和過去未來等會變成不是所緣緣。自緣在《俱舍論》中說：『能作因被稱為自性。』雖然六因中的能作因被解釋為自性，但藏地的學者們認為，除了三種緣之外，凡是能產生結果的都是自緣。 這四種緣有時會變成一或二，詳細的分類在論典中很清楚。因此，這四種緣被正理學家們歸納為近取因和俱有緣兩種。第一種是產生結果的自性，或者結果產生時，因的相續中斷。第二種是產生結果的差別，或者結果產生時，因的相續不中斷。這兩種的詳細意義可以在《現觀莊嚴論》的裝飾花等處查閱。第二，從什麼緣產生什麼結果呢？《俱舍論》中說：『四緣生心及心所，三緣生二等至，其餘二者所生。』意思是說，滅盡定和無想定這兩種等至不是所緣，所以不會從所緣緣產生。其他的色法是從因緣和自緣兩種緣產生的。對此，一些以前的大乘論師說，心和心所也不一定是從四緣產生的。確實如此，比如從等至中出定的心和心所，在入定時也是從心所產生的。如果相同的無間緣沒有被其他的識所中斷，即使被色法中斷也沒有問題，這是兩個學派的觀點。 這不合理，因為等至中…
【English Translation】 Therefore, for all thoughts, since that meaning does not appear, in the operation of non-conceptual wisdom, since all meanings do not appear, one must comprehend meaninglessness. Because there is not that, there is no consciousness.』 That is its meaning. In short, the Vaibhashikas consider the appearing things as the object, the Sautrantikas consider the hidden subtle particles, the true-aspect Mind-Only consider the knowable things as real, the false-aspect Mind-Only consider them as fabricated, and the Madhyamikas consider selflessness as the object. The Tirthikas consider the self and Ishvara, and the sound Brahman as the object. But these are sectarian views. Here, whatever can be the object of knowledge is the objective condition. The objective condition does not include the act of generating, because the unconditioned and the past and future, etc., would become not objective conditions. The self-condition is stated in the Abhidharmakosha: 『The efficient cause is called self.』 Although the efficient cause of the six causes is explained as self, the Tibetan scholars consider that anything that produces a result, other than the three conditions, is the self-condition. These four conditions sometimes become one or two, and the detailed classifications are clear in the treatises. Therefore, these four conditions are summarized by logicians into two: the immediate cause and the accompanying condition. The first is the nature of producing the result, or when the result is produced, the continuity of the cause ceases. The second is the difference of producing the result, or when the result is produced, the continuity of the cause does not cease. The detailed meaning of these two can be found in the 'Ornament of Realization' and other texts. Second, what result arises from what condition? The Abhidharmakosha states: 『The four produce mind and mental factors, the three produce the two attainments, and the others are produced by the two.』 This means that the two attainments of cessation and non-perception are not objects, so they do not arise from the objective condition. Other form phenomena arise from the causal condition and the self-condition. On this, some former Mahayana teachers say that mind and mental factors are not necessarily produced from the four conditions. That is indeed the case, for example, the mind and mental factors arising from emergence from meditative absorption also arise from mental factors during absorption. If the same immediate condition is not interrupted by other consciousnesses, even if it is interrupted by matter, there is no problem, according to the views of the two schools. This is unreasonable, because in meditative absorption…
ཇུག་ལས་ལངས་པའི་ཚེ་སྔོན་གྱི་རིག་པ་དེ་དག་ཡོད་ན་རྟག་པར་འགྱུར་ལ་མེད་ན་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་མེད་པ་ལས་སྐྱེས་པར་འགྱུར་རོ། །འདི་ཀུན་གཞི་ཁས་ ལེན་པ་ལ་ནི་རིག་པ་གཞན་གྱིས་བར་དུ་མ་ཆོད་པའང་མི་རུང་སྟེ་དེས་ཆོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེས་ན་སྙོམས་འཇུག་གསུམ་ལས་ལངས་པ་དང་། བརྒྱལ་བ་དང་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་ལ་སོགས་ པ་ལས་སད་པའི་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་རྣམས་ནི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་མེད་པ་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། ད་ལྟར་གྱི་རིག་པ་འགའ་ཞིག་ཀྱང་དེ་ལྟར་སྲིད་དོ། །སྙོམས་འཇུག་གསུམ་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ ལས་སྐྱེ་བའང་ཀུན་གཞི་དང་ཉོན་ཡིད་ཡོད་པའི་ལུགས་ལ་དེ་གཉིས་དེ་ལས་སྐྱེ་བས་དེ་ལྟར་རུང་གི དེ་གཉིས་མེད་པའི་ལུགས་ལ་ནི་མི་རུང་སྟེ། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་འགགས་པའི་མེད་དགག་ ནི་རྐྱེན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་ཅི་རིགས་པ་ལས་སྐྱེ་བར་གཟུང་ངོ་། །ཡང་རྐྱེན་བཞི་པོ་དེ་ནི། བྱེད་རྒྱུ་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་། །སྐལ་མཉམ་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་དང་། ། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དང་རྣམ་སྨིན་ནི། །རྒྱུ་ནི་རྣམ་པ་དྲུག་ཏུ་འདོད། །ཅེས་མཛོད་ལས་འབྱུང་བ་ལྟར་རྒྱུ་དྲུག་ཏུའང་འགྱུར་ན་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་གང་ཞིག་རྒྱུ་གང་ལས་འབྱུང་ཞེ་ན། སྨྲས་པ། འདི་ལ་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བེམས་རིག་གཉིས་སུ་འདུས་པ་ལས་སྤྱིར་ནི་རིག་པ་རྣམས་རྒྱུ་དྲུག་ཀ་ལས་སྐྱེ་བར་རུང་ལ་བེམ་པོ་རྣམས་ནི་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུ་མ་གཏོགས་པ་ལྔ་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། 1-1255 མཛོད་ལས། མཚུངས་ལྡན་མ་གཏོགས་གཞན་དེ་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་སྤྱིར་བཏང་ནས་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། ཆོས་དགེ་བ་དང་ལུང་དུ་མ་བསྟན་པ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ ཅན་གསུམ་ལས་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གཉིས་ནི་བེམས་རིག་གང་ཡིན་ཡང་བླ་སྟེ་ཀུན་འགྲོའི་རྒྱུ་ལས་མི་འབྱུང་སྟེ་དེ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་བྱེ་བྲག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་མི་ མཐུན་ནང་ཕན་ཚུན་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུ་མི་བྱེད་དེ་འདྲ་བའི་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་མི་དགེ་དང་སེམས་ཅན་གྱིས་ཟིན་པའི་ལུང་མ་བསྟན་རྣམས་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་ལས་མི་སྐྱེ་སྟེ་ སེམས་ཅན་གྱིས་ཟིན་པའི་ལུང་མ་བསྟན་ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་འབྲས་དུས་ཐ་དད་པ་ལ་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུ་མི་ རུང་སྟེ་དེའི་དོན་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་རྟོགས་པར་བྱ་དགོས་མོད་ཀྱི་ཡན་ལག་རྐྱེན་ཉིད་དུ་བཞག་པ་ལ་སོགས་པར་བཤད་ཟིན་ཅིང་འཆད་པར་ཡང་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་སྤྲོས་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གོ །གསུམ་པ་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་དུས་བཤད་པ་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་གྱིས་མ་འོངས་པའ
【現代漢語翻譯】 如果從禪定中出來時，之前的覺知存在，那就會變成常恒不變；如果不存在，那麼就會立刻從無因中產生。對於接受阿賴耶識（kunjizhi，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切種子識）的觀點來說，也不能容忍被其他覺知中斷，因為會被其所中斷。因此，從三種禪定中出來，以及從昏厥和深度睡眠等狀態中醒來時產生的覺知，都是立刻從無因中產生的。現在的一些覺知也可能是這樣。三種禪定從直接因中產生，在承認阿賴耶識和煩惱意的宗義中，由於二者從中產生，所以可以這樣說；但在不承認二者的宗義中，則不行，因為心和心所停止的無遮（meddag）是不依賴於因的。因此，應當認為它們是從各自適當的因中產生的。此外，這四種因是：『俱生因、等起因，同類因和遍行因，異熟因被認為是六種因。』正如《俱舍論》中所說，如果變成六種因，那麼什麼有為法是從什麼因中產生的呢？回答是：在此，一切有為法都可歸納為色法和覺知兩種，一般來說，覺知可以從六種因中產生，而色法只能從除了同類因之外的五種因中產生。正如《俱舍論》所說：『除了同類因之外，其他也是如此。』像這樣一般性地說明之後，現在要具體地進行闡述：在善法、無記法和煩惱法這三種法中，無論是善法還是無記法，都不能從遍行因中產生，因為遍行因是煩惱法特有的因。不同型別的法之間不能互為同類因，因為這樣做沒有意義。善法、不善法和有情所攝的無記法不能從異熟因中產生，因為沒有被稱為有情所攝的無記法的異熟果的體性。對於因果不同時的情況，不能有俱生因和同類因，因為它們的意義不成立。雖然需要廣泛地理解諸如此類的內容，但由於在安立為支分緣等方面已經說過，並且將來也會講到，所以到此為止就足夠了。第三，關於因果的時間，分別說者認為直接因使未來產生…… If, when arising from meditative absorption, the previous awareness exists, then it would become permanent; if it does not exist, then it would immediately arise from a causeless origin. For those who accept the ālayavijñāna (kunjizhi, 梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：storehouse consciousness), it is also unacceptable for it to be interrupted by other awarenesses, because it would be interrupted by them. Therefore, the awarenesses that arise when emerging from the three meditative absorptions, and when awakening from states such as fainting and deep sleep, arise immediately from a causeless origin. Some present awarenesses may also be like that. The three meditative absorptions arise from an immediate cause. In the system that accepts the ālayavijñāna and the afflicted mind (nyön yi), it is acceptable because those two arise from it; but in the system that does not accept those two, it is not acceptable, because the non-affirming negation (meddag) of the cessation of mind and mental factors does not depend on a cause. Therefore, it should be understood that they arise from whatever is appropriate. Furthermore, these four causes are: 'The acting cause, the co-emergent cause, the cause of similar nature, and the universal cause; the ripening cause is considered to be six causes.' As it appears in the Abhidharmakośa, if it becomes six causes, then from what cause does which conditioned phenomenon arise? The answer is: Here, all conditioned phenomena are included in the two categories of matter and awareness. Generally, awarenesses can arise from all six causes, while matter arises from five causes other than the cause of similarity, because, as it appears in the Abhidharmakośa: 'Other than the cause of similarity, the others are the same.' Having explained it in this general way, now a specific explanation will be given: Among the three types of phenomena—virtuous, unspecified, and afflicted—neither virtuous nor unspecified phenomena, whether matter or awareness, arise from the pervasive cause, because that is the cause specific to afflicted phenomena. Dissimilar types do not mutually act as the cause of similarity, because there is no point in doing so. Virtuous, non-virtuous, and unspecified phenomena appropriated by sentient beings do not arise from the ripening cause, because there is no characteristic of a ripening result called unspecified phenomena appropriated by sentient beings. For cases where cause and effect are at different times, there cannot be a co-emergent cause or a cause of similarity, because their meaning does not hold. Although it is necessary to understand such things extensively, it is sufficient to stop at this point, because it has already been discussed in terms of establishing it as a limb of a condition, and it will also be discussed in the future. Third, regarding the time of cause and effect, the Vaibhāṣikas believe that the immediate cause causes the future to arise...
【English Translation】 If, when arising from meditative absorption, the previous awareness exists, then it would become permanent; if it does not exist, then it would immediately arise from a causeless origin. For those who accept the ālayavijñāna (kunjizhi, 阿賴耶識，ālayavijñāna，storehouse consciousness), it is also unacceptable for it to be interrupted by other awarenesses, because it would be interrupted by them. Therefore, the awarenesses that arise when emerging from the three meditative absorptions, and when awakening from states such as fainting and deep sleep, arise immediately from a causeless origin. Some present awarenesses may also be like that. The three meditative absorptions arise from an immediate cause. In the system that accepts the ālayavijñāna and the afflicted mind (nyön yi), it is acceptable because those two arise from it; but in the system that does not accept those two, it is not acceptable, because the non-affirming negation (meddag) of the cessation of mind and mental factors does not depend on a cause. Therefore, it should be understood that they arise from whatever is appropriate. Furthermore, these four causes are: 'The acting cause, the co-emergent cause, the cause of similar nature, and the universal cause; the ripening cause is considered to be six causes.' As it appears in the Abhidharmakośa, if it becomes six causes, then from what cause does which conditioned phenomenon arise? The answer is: Here, all conditioned phenomena are included in the two categories of matter and awareness. Generally, awarenesses can arise from all six causes, while matter arises from five causes other than the cause of similarity, because, as it appears in the Abhidharmakośa: 'Other than the cause of similarity, the others are the same.' Having explained it in this general way, now a specific explanation will be given: Among the three types of phenomena—virtuous, unspecified, and afflicted—neither virtuous nor unspecified phenomena, whether matter or awareness, arise from the pervasive cause, because that is the cause specific to afflicted phenomena. Dissimilar types do not mutually act as the cause of similarity, because there is no point in doing so. Virtuous, non-virtuous, and unspecified phenomena appropriated by sentient beings do not arise from the ripening cause, because there is no characteristic of a ripening result called unspecified phenomena appropriated by sentient beings. For cases where cause and effect are at different times, there cannot be a co-emergent cause or a cause of similarity, because their meaning does not hold. Although it is necessary to understand such things extensively, it is sufficient to stop at this point, because it has already been discussed in terms of establishing it as a limb of a condition, and it will also be discussed in the future. Third, regarding the time of cause and effect, the Vaibhāṣikas believe that the immediate cause causes the future to arise...
ི་རྣམ་ཤེས་སྐྱེད་དོ། །དམིགས་རྐྱེན་གྱི་ད་ལྟར་བསྐྱེད་པས་དུས་མཉམ་མོ། ། 1-1256 རྐྱེན་གཞན་གཉིས་ནི་འབྲས་བུ་དང་དུས་མཉམ་མི་མཉམ་གཉིས་ཀར་འགྱུར་རོ། །ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུ་གཉིས་ཀྱིས་ནི་དུས་མཉམ་པའི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་ཅིང་། སྐལ་མཉམ་དང་ཀུན་འགྲོ་དང་ རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་གསུམ་གྱིས་མ་འོངས་པའི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་ལ། རྒྱུའི་རྐྱེན་ནི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པ་ལ་མི་སྒྲིབ་པ་ཙམ་བྱེད་པར་འདོད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ནི་དུས་མཉམ་ན་རྒྱུའི་དུས་ན་ འབྲས་བུ་གྲུབ་ཟིན་པ་དེ་རྒྱུས་སྐྱེད་པར་མི་འཐད་དེ་བུམ་པ་གྲུབ་ཟིན་པའང་རྫ་མཁན་གྱིས་སྐྱེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེད་བྱེད་མ་ཡིན་ཡང་རྒྱུ་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུར་ ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་རྣམས་ཐམས་ཅད་སྔར་ཡོད་པ་ནི་ཞེས་འདོད་དོ། །རྣམ་རིག་སེམས་ཙམ་པའི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། དུས་མི་མཉམ་ པ་ཁོ་ན་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་འདི་ནི་འབྲས་བུ་དང་དུས་མི་མཉམ་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཞན་དག་ནི་དུས་མཉམ་པ་ཁོ་ནར་འདོད་དེ་འདི་ལྟར་ཐེག་བསྡུས་ལས། དུས་མཉམ་དུ་གཅིག་གི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་གཅིག་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། དུས་མི་མཉམ་པའི་ལུགས་ལ་རྒྱུ་ད་ལྟར་བྱུང་བ་ཡིན་ན་འབྱུང་འགྱུར་ནི་ད་ལྟར་མེད་པས་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-1257 འབྲས་བུ་ད་ལྟར་བྱུང་བ་ཡིན་ན་འདས་པ་ནི་མེད་པས་རྒྱུར་མི་རུང་སྟེ་ནམ་མཁའི་མེ་ཏོག་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འགའ་ཞིག་ནི་དེ་ལྟར་གཞུང་ལས་གཉིས་ཀ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དེ་ནི་ འབྲས་བུ་དང་དུས་མཉམ་པ་དང་མི་མཉམ་པ་གཉིས་ཀ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ལ་དོན་གསང་མཁན་པོ་ན་རེ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གསུམ་པ་ཁོ་ན་བཟང་སྟེ་དེ་ལ་དུས་མཉམ་བ་ ནི་ཀུན་གཞིའི་འཇུག་ཤེས་ཀྱི་ས་བོན་དང་འཇུག་ཤེས་སོ། །དུས་མི་མཉམ་པ་ནི་ས་བོན་གྱི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་དང་ཕྱི་མའོ། །དེ་ལ་དགོངས་ནས་མཉམ་པ་དང་མི་མཉམ་པ་གཉིས་ཀར་བཤད་ དོ། ། ས་བོན་སྔ་མ་དེ་ཕྱི་མའི་རྐྱེན་གཞན་དུ་མི་རུང་སྟེ། འདི་ལྟར་བདག་རྐྱེན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་ནི་རིགས་མི་མཐུན་དགོས་པ་ལས་འདི་ནི་རིགས་མཐུན་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ མ་ཐག་རྐྱེན་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་ས་བོན་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་མ་ཡིན་བའི་ཕྱིར་རོ། །དམིགས་རྐྱེན་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་ས་བོན་ལ་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ས་བོན་རྒྱུན་ཆགས་སུ་མི་ འཇུག་གོ་ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། ལས་བྱས་པ་ཆུད་འཛའ་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་རྒྱུ་ད་ལྟར་བྱུང་བ་ཡིན་ན་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡང་དོན་དམ་པ་ལ་བསམས་ན་དེ་ལྟར་ཡིན་མོད་ཀྱི། 1-1258 ཀུན་རྫོབ་ལ་
【現代漢語翻譯】 生起識。以所緣緣的當下生起是同時的。 另外兩種緣，與果同時或不同時都有可能。俱生緣和相應緣兩種因生起同時的果。等起因、遍行因和異熟因三種因生起未來的果。因緣被認為是僅僅在生果時不作阻礙。小乘經部宗認為，如果同時，在因位時果已經成立，那麼因生果是不合理的，因為這樣會造成已經成立的瓶子也被陶匠所生的過失。如果不是生起者但卻是因，那麼會過於推及一切都是一切的因。他們認為一切因都是先前存在的。唯識宗的一些論師說，從《分別決定攝》來看，只有不同時才是因緣，因此這只是與果不同時。另一些人則認為只有同時，如《攝大乘論》所說：『同時一之因，即成一』。如果按照不同時的觀點，因是現在產生的，那麼未來（將要產生）的果現在是不存在的，因此不是果。如果果是現在產生的，那麼過去（的因）是不存在的，因此不能作為因，就像虛空中的花朵一樣。有些人認為，既然經論中出現了兩種情況，那麼它既有與果同時的，也有不同時的。對此，敦珠仁波切說，第三種分別最好，因為其中同時的是阿賴耶識的習氣和轉識。不同時的是習氣的前後剎那。考慮到這一點，（經文中）才說了同時和不同時兩種情況。前一個習氣不能作為后一個習氣的其他緣，因為自性緣需要異類，而這裡是生起同類。也不是無間緣，因為習氣不是心和心所。也不是所緣緣，因為習氣沒有所緣。也不能說習氣不會持續下去，因為這樣會造成業的失效。因此，它被確立為因緣。『如果因是現在產生的』，這在勝義諦上思考是這樣， 但在世俗諦上...
【English Translation】 arises the consciousness. The simultaneous arising of the objective condition is simultaneous. The other two conditions can be either simultaneous or non-simultaneous with the result. The two causes, co-emergent cause and associated cause, generate simultaneous results. The three causes, the equal cause, the pervasive cause, and the ripening cause, generate future results. The causal condition is considered to merely not obstruct the production of the result. The Sutra School (Sautrantika) argues that if it is simultaneous, it is unreasonable for the cause to produce the result since the result is already established at the time of the cause, because it would follow that the already established pot is also produced by the potter. If it is not a producer but is a cause, then it would be too extensive to say that everything is the cause of everything. They believe that all causes are pre-existing. Some teachers of the Mind-Only School (Yogacara) say that, according to the 'Collection of Determinations', only non-simultaneous is taught as the causal condition, so this is only non-simultaneous with the result. Others believe that it is only simultaneous, as it appears in the 'Compendium of The Great Vehicle': 'Simultaneously, one cause of one, becomes one.' If according to the view of non-simultaneity, if the cause arises now, then the future result does not exist now, so it is not a result. If the result arises now, then the past does not exist, so it cannot be a cause, like a flower in the sky. Some say that since both appear in the scriptures, it is both simultaneous and non-simultaneous with the result. On this, Don Sang Khenpo says that the third distinction is best, because in it, the simultaneous is the seed of the alaya consciousness and the manifest consciousness. The non-simultaneous is the former and latter moments of the seed. Considering this, (the scriptures) speak of both simultaneous and non-simultaneous. The former seed cannot be another condition for the latter seed, because the dominant condition needs to be of a different kind, but this is producing the same kind. It is also not the immediate condition, because the seed is not mind and mental factors. It is also not the objective condition, because the seed has no object. It also cannot be said that the seed will not continue, because it would follow that the actions done would be wasted. Therefore, it is established as the causal condition. 'If the cause arises now,' that is so when considering the ultimate truth, but in the conventional truth...
ནི་རྒྱུ་འབྲས་ལ་དུས་མཉམ་མི་མཉམ་པ་གཉིས་ཀ་ཡོད་དོ། །འདི་ལྟར་གང་ལ་རྒྱུ་མ་ཞིག་པར་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་དེ་ནི་དུས་མཉམ་པ་ཡིན་ཏེ་ནང་དུ་ནི་ས་བོན་ དང་འཇུག་པའི་ཤེས་པ་བཞིན་དང་ཕྱི་ལ་ནི་མར་མེ་དང་འོད་དང་། ཨུཏྤ་ལའི་རྩ་བ་དང་ལོ་མ་དང་། ཆུ་ཤེལ་དང་ཆུ་དང་། མྱུ་གུ་དང་གྲིབ་མ་དང་། གདུང་ཁྱིམ་དང་མེ་ལྕེ་དང་ ཚིག་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལ་མེ་ལྕེ་སྔ་ལ་ཚིག་པ་ཕྱི་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་འབར་བའི་ཚེ་བུད་ཤིང་གི་འགྱུར་བ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། །ཚིག་པ་སྔ་ལ་མེ་ ལྕེ་འཕྱི་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་མེས་བྱས་པའི་འགྱུར་བ་མེ་ལྕེའི་སྔར་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་དུས་མཉམ་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །གང་ལ་ རྒྱུ་ཞིག་ནས་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་དེ་ནི་དུས་མི་མཉམ་པ་ཡིན་ཏེ། ས་བོན་དང་མྱུ་གུ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལ་ནི་གཅིག་གི་ཚེ་གཅིག་མེད་པས་རྒྱུ་འབྲས་དངོས་པོ་དང་དངོས་ མེད་ཡིན་མོད་ཀྱི་རྒྱུ་དེ་འབྲས་བུ་དེ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དེ་ལ་རག་ལས་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་འབྲས་སུ་གྲགས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་རྐྱེན་དུ་བཞག་པའི་ཚུལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་ཆོས་གསུམ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྐྱེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདུས་མ་བྱས་ཀྱང་རྐྱེན་དུ་བསྟན་ནས་དེ་རྟེན་འབྲེལ་དུ་མི་འཆད་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། 1-1259 རྟེན་འབྲེལ་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་རྒྱུ་འབྲས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པས་དེ་དེར་མི་རུང་ལ་འདུས་མ་བྱས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་དམིགས་ཡུལ་དུ་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྐྱེན་རྣམས་ཆོས་ གསུམ་དུ་བསྟན་པས་ནི་འདུས་བྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དྲང་སྲོང་ཉི་མའི་མདོག་ལ་སོགས་པའི་བདག་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །གཉིས་པ་རྐྱེན་བཞི་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ ལ་རྒྱུ་དང་། དེ་མ་ཐག་པ་དང་། དམིགས་པ་དང་། བདག་པོའི་རྐྱེན་བཤད་པ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལའང་རྒྱུའི་རྐྱེན་གྱི་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི་ཆོས་གསུམ་ཟག་བཅས་ ཟག་མེད་གཉིས་སུ་འདུས་པས་ན་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་ཞེས་བྱ་བས་ནི་དང་པོའི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་། དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ནི་གཉིས་པའི་བསྟན་ཏོ། །འདི་ནི་ཐེག་བསྡུས་ལས། ཐོས་བསམ་ ལ་སོགས་པའི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་ནི་ཀུན་གཞིའི་གཉེན་པོ་ཡིན་གྱི་དེའི་ངོ་བོ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་སྒོ་ནས་བཤད་ཟིན་ཏེ། མདོར་ན་ཀུན་གཞི་ཉོན་མོངས་པ་དང་དགེ་ བའི་ས་བོན་གྱི་ཆ་གཉིས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་ལྟར་དེ་ནི་ཐེག་ཆེན་པ་འདོད་པ་ཤེས་བྱ་ལ་གནས་པའི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཡིན་ལ།
【現代漢語翻譯】 因和果有同時和不同時兩種情況。 像這樣，當因未滅而果產生時，這是同時的，例如內在的種子和後續的意識，外在的如燈和光，烏 উৎপala（梵文，उत्पल，utpala，青蓮花）的根和葉，水晶和水，芽和陰影，房屋和火焰和灰燼一樣。 對於此，火焰在前而灰燼在後不是這樣，因為燃燒時，木柴不會變化成灰燼。 灰燼在前而火焰在後也不是這樣，因為火焰所產生的變化在火焰之前沒有被觀察到。 因此，兩者是同時的，同樣地，也適用於其他情況。 當因滅后而果產生時，這是不同時的，例如種子和芽等等。 對於此，一個存在時另一個不存在，因此因果是事物和非事物，但是因為因具有果，並且它依賴於它，所以被稱為因果。 關於經文的意義，簡要地說明了將蘊等等作為緣的道理，即所有這三種法也是緣，即使是非造作法也顯示為緣，那麼不將它解釋為緣起的原因是什麼呢？ 緣起是造作法的因果的特徵，因此它不適用于那裡，而非造作法如真如等等可以作為意念的對境。 將緣顯示為三種法是爲了消除人們認為造作法是從如梵天、太陽光芒等自性因產生的執著。 第二，詳細解釋四種緣各自的特徵，即解釋因緣、等無間緣、所緣緣和增上緣四種緣。 首先，對於因緣的分類和各自的特徵，第一點是三種法包含有漏和無漏兩種，因此『阿賴耶識』表示第一種因緣，『善業習氣』表示第二種。 這在《攝大乘論》中已經解釋過，即聽聞、思考等的善業習氣是阿賴耶識的對治品，而不是它的自性等等。 簡而言之，阿賴耶識通過煩惱和善業種子的兩部分，產生了包含在眾生相續中的所有有漏和無漏法。 因此，它是大乘行者所認可的、存在於所知境中的因緣。
【English Translation】 Cause and effect have both simultaneous and non-simultaneous aspects. When an effect arises without the cause ceasing, it is simultaneous, like the seed and subsequent consciousness internally, and externally like a lamp and its light, the root and leaves of an উৎপala (Sanskrit, উৎপল, utpala, blue lotus), crystal and water, sprout and shadow, house and flame and ashes. It is not that the flame is before and the ashes after, because when burning, the wood does not change into ashes without alteration. Nor is it that the ashes are before and the flame after, because the change caused by the fire is not observed before the flame. Therefore, the two are simultaneous, and similarly, it applies to other situations as well. When an effect arises after the cause has ceased, it is non-simultaneous, like the seed and sprout, and so on. For this, one does not exist when the other does, so cause and effect are things and non-things, but because the cause has the effect, and it depends on it, it is called cause and effect. Regarding the meaning of the scripture, the way of establishing the aggregates etc. as conditions is briefly explained, that is, all three dharmas are also conditions, and even the unconditioned is shown as a condition, so what is the reason for not explaining it as dependent origination? Dependent origination is the characteristic of the cause and effect of conditioned dharmas, so it does not apply there, and unconditioned dharmas such as Suchness etc. can be the object of mental consciousness. Showing the conditions as three dharmas is to eliminate the attachment that conditioned dharmas arise from the nature of causes such as Brahma, the rays of the sun, etc. Secondly, the characteristics of the four conditions are explained in detail, that is, the explanation of the four conditions of cause condition, immediate condition, object condition, and dominant condition. First, for the classification of cause conditions and their respective characteristics, the first point is that the three dharmas include both defiled and undefiled, so 'Ālayavijñāna' indicates the first cause condition, and 'wholesome karmic imprints' indicate the second. This has been explained in the Compendium of Determinations that wholesome karmic imprints of hearing, thinking, etc. are the antidote to Ālayavijñāna, not its nature, and so on. In short, Ālayavijñāna, through the two parts of afflictions and wholesome karmic seeds, produces all defiled and undefiled dharmas contained in the continuum of sentient beings. Therefore, it is the cause condition recognized by Mahayana practitioners and existing in the knowable.
1-1260 ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་དག་འདོད་པ་རྒྱུའི་རྐྱེན་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །ངོ་བོ་ཉིད་དང་དབྱེ་བ་ནི་བྱེད་རྒྱུའོ། གྲོགས་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་ རྒྱུའོ། །དམིགས་པ་མཐུན་པར་རྟོགས་པ་ནི་མཚུངས་ལྡན་གྱི་རྒྱུའོ། །རྒྱས་པ་ནི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུའོ། །གཉེན་པོའི་བར་དུ་གཅོད་པ་ནི་ཀུན་འགྲོའི་རྒྱུའོ། །འབྲས་བུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུའོ། ། འདི་དག་རྒྱུའི་རྐྱེན་དུ་ནི་དོན་ལ་གནས་པ་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་ཉན་ཐོས་སྡེ་པས་ཀུན་བཏགས་པ་ཡིན་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་དོན་གསང་ལས། རྒྱུ་ཞེས་བྱ་བ་རྒྱུ་ལྔ་ཉིད། །ཅེས་བྱ་བ་ ནི་སྡེ་པ་གཞན་དག་གིས་ཀུན་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་བཏགས་པ་སྐལ་བ་མཉམ་པའི་རྒྱུ་བཞིན་དུ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་སྡེ་པ་རྣམས་ནི་ འདོད་པ་མི་མཐུན་པས་འདིར་ནི་རྒྱུ་དྲུག་ཅར་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་དེར་ནི་ལྔ་ཉིད་དེར་བསྟན་ཏོ། ། འོ་ན་འདི་དག་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། དྲུག་པོ་ལ་རྐྱེན་གང་གི་མཚན་ཉིད་ཚང་བ་དེ་ནི་ དེ་ཡིན་ལ། བྱེད་རྒྱུ་བྱེད་པས་སྟོང་པ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེད་བྱེད་དུ་མི་གནས་པ་རྣམས་ནི་རྒྱུར་ཀུན་བཏགས་པ་ཁོ་ནར་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། །དེས་ན་སྒྲ་སྐྱེད་པའི་རྒྱུ་བདུན་ལ་སོགས་པ་གཞུང་དེ་དང་དེ་ནས་རྒྱུའི་དབྱེ་བ་དུ་མ་བྱས་པ་དེ་ལ་རྒྱུ་ཡིན་པ་རྣམས་ནི་བཞི་པོ་འདིར་འདུས་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 1-1261 སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་དང་པོ་བྱེད་རྒྱུ་ནི། མཛོད་ལས། རང་ལས་གཞན་པ་བྱེད་རྒྱུའི་རྒྱུ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འདིར་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་བྱེད་རྒྱུ་སྟེ་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་འབྲས་ བུ་སྐྱེད་པ་ལ་བྱེད་པ་དང་བཅས་པ་བྱེད་རྒྱུར་སྟོན་གྱི་བྱེད་པ་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ཐམས་ ཅད་ནི་བྱེད་རྒྱུའི་ནང་དུ་འདུས་ལ་གཞན་རྣམས་ནི་དེའི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་གནས་སོ། །དབྱེ་བ་ཉི་ཤུ་པོ་འདི་ནི་མཚོན་པའི་དཔེ་ཙམ་སྟེ་བྱེད་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་འདིར་འདུས་པ་ ནི་མ་ཡིན་པས་གཞན་ཡང་དུ་མ་བརྟགས་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་འབྱུང་བའི་བྱེད་རྒྱུ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་ཚོགས་པ་བཞི་ལྟ་བུ་སྟེ་དེ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ ལའང་ཤེས་པར་བྱའོ། །འབྱུང་བར་འདོད་པ་ནི་བར་དོའོ། །མེས་ནི་ཤིང་འགྱུར་བར་བྱེད་དོ། །འབྲལ་བ་ནི་གཅོད་པའོ། །བཟོ་གནས་དང་བཟོ་བོ་ལ་སོགས་པས་ནི་ལྕགས་ལ་སོགས་པ་སྒྱུར་བའོ། །ཡིད་ཆེས་ པ་ནི་འཇལ་བ་ཙམ་མོ། །ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད་པ་ནི་ཡང་དག་པར་ངེས་པའོ། །མིང་དང་མཚན་མ་མཐོང་བ་ནི་སྒྲ་དོན་འགྲེལ་པར་མཐོང་བའོ། །བཀྲེས་པ་ནི་ཟས་དོན་དུ་གཉེར་བའི་རྒྱུའོ།
【現代漢語翻譯】 1-1260 此外，'本體'等詞語被小乘部派用來表示因的緣起。本體和差別是能作因，朋友是俱生因，認知共同點是相應因，增長是同類因，阻斷對治是遍行因，完全執持果報是異熟因。 這些作為因的緣起實際上並不存在，但卻是小乘部派所假立的。正如在《義密》中所說：'因被稱為五因'，這是其他部派所假立的。例如，分別說部所假立的同類因等。 因此，各部派的觀點不同，這裡講了六種因的緣起，而那裡只講了五種。那麼，這些是什麼呢？六者中，哪一個具備緣起的特徵，它就是緣起。能作因是空性的能作者，等等，不作為生起者存在的事物，應理解為僅僅是假立的因。 因此，對於生起聲音的七因等，以及從各種論典中提出的多種因的分類，要知道凡是因，都包含在這四種之中。 1-1261 就各自的特徵而言，首先是能作因。《俱舍論》中說：'自之外者為能作因。'這裡，本體是能作因，即因的本體。也就是說，能作因是指在生起果時具有作用的，而不是沒有作用的。因為生起果的作用是因的本體，所以一切因都包含在能作因之中，而其他因則是能作因的差別。 這二十種差別只是例證，並非所有的能作因都包含在這裡，所以還要進一步考察和了解。例如，產生的能作因是識的四種集合，因為它們能產生。同樣，對其他的也要這樣理解。想要產生的是中陰身。火能使木頭變化。分離是斷絕。工匠等能使鐵等變化。相信是僅僅衡量。使人相信是完全確定。看到名稱和特徵是看到詞語解釋。飢餓是尋求食物的原因。
【English Translation】 1-1260 Furthermore, the term 'essence' and so forth are used by the Hearer schools to indicate the causal origination of causes. Essence and difference are the efficient cause, friends are the co-emergent cause, recognizing commonalities is the corresponding cause, increase is the similar cause, obstructing antidotes is the pervasive cause, and completely holding the fruition is the ripening cause. These as causal origination of causes are not actually existent, but are merely postulated by the Hearer schools. As it is said in the Meaning Secrets: 'Cause is called the five causes,' which is postulated by other schools. For example, the Similar cause postulated by the Vaibhashikas. Therefore, the schools have different views, here six causes of origination are taught, while there only five are taught. So, what are these? Whichever of the six possesses the characteristics of origination, that is it. The efficient cause is the emptiness of the efficient maker, and so forth, things that do not exist as producers should be understood as merely postulated causes. Therefore, for the seven causes that produce sound, and the various divisions of causes presented in various treatises, know that all that are causes are included in these four. 1-1261 Regarding their individual characteristics, first is the efficient cause. The Abhidharmakosha says: 'Other than itself is the efficient cause.' Here, essence is the efficient cause, that is, the essence of the cause. That is to say, the efficient cause refers to that which has an effect in producing the result, not that which has no effect. Because the effect of producing the result is the essence of the cause, all causes are included in the efficient cause, and the others are distinctions of it. These twenty distinctions are merely examples, not all efficient causes are included here, so further investigation and understanding are necessary. For example, the producing efficient cause is like the four aggregates of consciousness, because they produce. Similarly, understand this for others as well. What is desired to be produced is the intermediate state. Fire transforms wood. Separation is cutting off. Artisans and so forth transform iron and so on. Believing is merely measuring. Causing to believe is complete certainty. Seeing names and characteristics is seeing the explanation of words and meanings. Hunger is the cause of seeking food.
།འཕེན་པ་ནི་བརྒྱུད་ནས་སོ། ། 1-1262 མངོན་པར་འགྲུབ་པ་ནི་དངོས་སུའོ། །དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་ས་བོན་ལས་སོ། །འགྲོ་བ་ལྔའི་རྐྱེན་ནི་ལས་ཐ་དད་དོ། །ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ནི་དུས་མཉམ་དུ་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པའོ། །བར་ཆད་བྱེད་ པ་མེད་པ་ནི་ཆར་ཆུ་ལ་སོགས་པ་དུས་སུ་ཕེབས་པའོ། །གཉིས་པ་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་རྒྱུ་ནི་མཛོད་ལས། ལྷན་ཅིག་འབྱུང་གང་ཕན་ཚུན་འབྲས། །འབྱུང་བཞིན་སེམས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་དང་། །སེམས་དང་མཚན་ཉིད་ མཚན་གཞི་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འདིར་མ་ཚང་ན་མ་ཡིན་པ་ནི་རླུང་མེད་ན་མེ་འབར་བ་མི་འབྱུང་བ་དང་། འབྱུང་གྱུར་རོ་མེད་ན་གཟུགས་མེད་པ་ལྟ་བུའོ། །མཚུངས་ལྡན་རྒྱུ་ནི་སེམས་དག་ དང་། སེམས་བྱུང་རྟེན་མཚུངས་ཅན་རྣམས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་དམིགས་པ་མཐུན་པ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་གཅིག་ལ་འཇུག་པའོ། །མ་ཚང་ན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཚོར་བ་མེད་ན་སེམས་མེད་པ་ལ་སོགས་ པའོ། །འདི་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །སྐལ་མཉམ་རྒྱུ་ནི་འདྲ་བའོ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་རབ་ཏུ་རྒྱས་པ་ནི་གོམས་པས་ས་བོན་གསོས་པས་སྔ་ མ་བས་ཕྱི་མ་འཕགས་པར་སྐྱེད་པའོ། །ཀུན་འགྲོ་ཞེས་བྱ་ཉོན་མོངས་ཅན། །རྣམས་ཀྱི་རང་སར་ཀུན་འགྲོ་སྔ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་མངོན་དུ་རྒྱུ་རྒྱས་པས་ནི་ས་བོན་བརྟན་པར་བྱེད་དོ། །འདི་ནི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལས་ཕྱེ་བའོ། ། 1-1263 རྣམ་སྨིན་རྒྱུ་ནི་མི་དགེ་དང་། །དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཁོ་ན། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ལུས་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་འཁོར་བའི་ཕུང་པོའོ། །ལུང་མ་བསྟན་ནི་ས་བོན་རུལ་བ་ལྟར་སྟོབས་ཆུང་བས་རྣམ་ སྨིན་གྱི་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་ཅིང་། ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ནི་སྲེད་པའི་རླན་དང་བྲལ་བས་རླན་མེད་པའི་ས་བོན་ལྟར་རྣམ་སྨིན་གྱི་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་པས་དེར་མི་རུང་ངོ་། །དེ་ལྟར་རྒྱུ་དྲུག་ པོ་དེ་དག་གི་ཁྱད་པར་ནི་རྒྱུ་དང་པོ་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱི་དང་ཁྱབ་བྱེད་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་ལྔ་དེའི་བྱེ་བྲག་དང་ཁྱབ་བྱ་ཡིན་ཞིང་ལྔ་པོ་རྣམས་ཀྱང་ཕན་ཚུན་ཁྱབ་བྱ་ཁྱབ་ བྱེད་དང་། སྤྱི་བྱེ་བྲག་དང་འབྲས་བུ་དང་དུས་མཉམ་མི་མཉམ་དང་། རྒྱུ་འབྲས་འདྲ་མི་འདྲ་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་ནི་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་དག་ལས་བྱེད་རྒྱུ་དང་། ལྷན་ཅིག་ འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་རྣམ་སྨིན་བཞི་ནི་བདག་རྐྱེན་ཡིན་ཞིང་བྱེད་རྒྱུའི་དང་པོ་ལ་སོགས་པ་རྐྱེན་གཞན་དུ་འགྱུར་བའང་སྲིད་དོ། །སྐལ་མཉམ་དང་ཀུན་འགྲོ་གཉིས་ནི་ཕལ་ཆེར་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་ ལ་གཞན་དུའང་འགྱུར་སྲིད་དོ། །གཉིས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ལ་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་བར་ཆད་མེད་པས་ནི་སྔོན་ཉིད་དུ་རྒྱུན་ཆད་པ་དང་རྒྱུན་མ་ཆད་ཀྱང་བར་ཆད་ན་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་མ་ཡིན་པར་བསྟན་ནས་ས
【現代漢語翻譯】 འཕེན་པ་ནི་བརྒྱུད་ནས་སོ། ། (『phen pa ni brgyud nas so) 是通過投擲（或傳遞）而產生的。 མངོན་པར་འགྲུབ་པ་ནི་དངོས་སུའོ། ། (mngon par 'grub pa ni dngos su'o) 是直接實現的。 དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་ས་བོན་ལས་སོ། ། (de las gzhan pa ni sa bon las so) 其他的則來自種子。 འགྲོ་བ་ལྔའི་རྐྱེན་ནི་ལས་ཐ་དད་དོ། ། ('gro ba lnga'i rkyen ni las tha dad do) 五道的因緣是不同的業。 ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ནི་དུས་མཉམ་དུ་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པའོ། ། (lhan cig byed pa ni dus mnyam du 'bras bu skyed pa'o) 一起做的是同時產生果實。 བར་ཆད་བྱེད་པ་མེད་པ་ནི་ཆར་ཆུ་ལ་སོགས་པ་དུས་སུ་ཕེབས་པའོ། ། (bar chad byed pa med pa ni char chu la sogs pa dus su phebs pa'o) 沒有障礙是說雨水等適時到來。 གཉིས་པ་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་རྒྱུ་ནི་མཛོད་ལས། (gnyis pa lhan cig 'byung rgyu ni mdzod las) 第二個，俱生因，如《俱舍論》所說： ལྷན་ཅིག་འབྱུང་གང་ཕན་ཚུན་འབྲས། ། ('lhan cig 'byung gang phan tshun 'bras) 俱生是相互的果。 འབྱུང་བཞིན་སེམས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་དང་། ། ('byung bzhin sems kyi rjes 'jug dang) 如同生起的心識的隨行。 སེམས་དང་མཚན་ཉིད་མཚན་གཞི་བཞིན། ། (sems dang mtshan nyid mtshan gzhi bzhin) 如同心識、自性、所依。 ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། (zhes 'byung ngo) 如是說。 འདིར་མ་ཚང་ན་མ་ཡིན་པ་ནི་རླུང་མེད་ན་མེ་འབར་བ་མི་འབྱུང་བ་དང་། ('dir ma tshang na ma yin pa ni rlung med na me 'bar ba mi 'byung ba dang) 如果這裡不完整，那就像沒有風就不會有火燃燒， འབྱུང་གྱུར་རོ་མེད་ན་གཟུགས་མེད་པ་ལྟ་བུའོ། ། ('byung gyur ro med na gzugs med pa lta bu'o) 沒有生根就不會有色法一樣。 མཚུངས་ལྡན་རྒྱུ་ནི་སེམས་དག་དང་། ། (mtshungs ldan rgyu ni sems dag dang) 相應因是心識等， སེམས་བྱུང་རྟེན་མཚུངས་ཅན་རྣམས་སོ། ། (sems byung rten mtshungs can rnams so) 以及心所和所依相同的那些。 ཞེས་འབྱུང་སྟེ་དམིགས་པ་མཐུན་པ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་གཅིག་ལ་འཇུག་པའོ། ། (zhes 'byung ste dmigs pa mthun pa ni gzugs la sogs pa gcig la 'jug pa'o) 如是說，所緣相同是指對同一個色法等境。 མ་ཚང་ན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཚོར་བ་མེད་ན་སེམས་མེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། (ma tshang na ma yin pa ni tshor ba med na sems med pa la sogs pa'o) 如果不完整，那就像沒有感受就沒有心識等。 འདི་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། ། ('di ni lhan cig 'byung ba'i phyogs gcig las phye ba yin no) 這是從俱生因的一個方面進行區分。 སྐལ་མཉམ་རྒྱུ་ནི་འདྲ་བའོ། ། (skal mnyam rgyu ni 'dra ba'o) 等流因是相似的。 ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་རབ་ཏུ་རྒྱས་པ་ནི་གོམས་པས་ས་བོན་གསོས་པས་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་འཕགས་པར་སྐྱེད་པའོ། ། (zhes 'byung ste shin tu rgyas pa dang rab tu rgyas pa ni goms pas sa bon gsos pas snga ma bas phyi ma 'phags par skyed pa'o) 如是說，非常廣大和極其廣大是指通過串習滋養種子，使後者比前者更加殊勝。 ཀུན་འགྲོ་ཞེས་བྱ་ཉོན་མོངས་ཅན། ། (kun 'gro zhes bya nyon mongs can) 遍行是指煩惱。 རྣམས་ཀྱི་རང་སར་ཀུན་འགྲོ་སྔ། ། (rnams kyi rang sar kun 'gro snga) 在各自的自性中，遍行在前。 ཞེས་འབྱུང་སྟེ་མངོན་དུ་རྒྱུ་རྒྱས་པས་ནི་ས་བོན་བརྟན་པར་བྱེད་དོ། ། (zhes 'byung ste mngon du rgyu rgyas pas ni sa bon brtan par byed do) 如是說，顯現的因增長會使種子更加穩固。 འདི་ནི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལས་ཕྱེ་བའོ། ། ('di ni skal mnyam gyi rgyu'i phyogs gcig las phye ba'o) 這是從等流因的一個方面進行區分。 རྣམ་སྨིན་རྒྱུ་ནི་མི་དགེ་དང་། ། (rnam smin rgyu ni mi dge dang) 異熟因是不善和， དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཁོ་ན། ། (dge ba zag bcas rnams kho na) 有漏的善。 ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ལུས་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་འཁོར་བའི་ཕུང་པོའོ། ། (zhes 'byung ste lus ni rnam par smin pa 'khor ba'i phung po'o) 如是說，身體是異熟的輪迴蘊。 ལུང་མ་བསྟན་ནི་ས་བོན་རུལ་བ་ལྟར་སྟོབས་ཆུང་བས་རྣམ་སྨིན་གྱི་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་ཅིང་། (lung ma bstan ni sa bon rul ba ltar stobs chung bas rnam smin gyi myu gu mi skyed cing) 無記就像腐爛的種子一樣，力量弱小，不會產生異熟的苗芽。 ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ནི་སྲེད་པའི་རླན་དང་བྲལ་བས་རླན་མེད་པའི་ས་བོན་ལྟར་རྣམ་སྨིན་གྱི་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་པས་དེར་མི་རུང་ངོ་། ། (zag med kyi las ni sred pa'i rlan dang bral bas rlan med pa'i sa bon ltar rnam smin gyi myu gu mi skyed pas der mi rung ngo) 無漏的業因為脫離了貪愛的濕氣，就像沒有濕氣的種子一樣，不會產生異熟的苗芽，因此不適合。 དེ་ལྟར་རྒྱུ་དྲུག་པོ་དེ་དག་གི་ཁྱད་པར་ནི་རྒྱུ་དང་པོ་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱི་དང་ཁྱབ་བྱེད་ཡིན་ལ། (de ltar rgyu drug po de dag gi khyad par ni rgyu dang po rgyu thams cad kyi spyi dang khyab byed yin la) 如此，這六種因的差別是，第一個因是所有因的共同和遍及， ཕྱི་མ་ལྔ་དེའི་བྱེ་བྲག་དང་ཁྱབ་བྱ་ཡིན་ཞིང་ལྔ་པོ་རྣམས་ཀྱང་ཕན་ཚུན་ཁྱབ་བྱ་ཁྱབ་བྱེད་དང་། (phyi ma lnga de'i bye brag dang khyab bya yin zhing lnga po rnams kyang phan tshun khyab bya khyab byed dang) 後面的五個是它的差別和所遍及，而這五個也相互之間存在遍及和所遍及， སྤྱི་བྱེ་བྲག་དང་འབྲས་བུ་དང་དུས་མཉམ་མི་མཉམ་དང་། (spyi bye brag dang 'bras bu dang dus mnyam mi mnyam dang) 共同和差別，果和同時不同時， རྒྱུ་འབྲས་འདྲ་མི་འདྲ་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་ནི་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། ། (rgyu 'bras 'dra mi 'dra la sogs pa'i tshul ni ji ltar rigs pa bzhin shes par bya'o) 因果相同不同等情況，應如理如實地瞭解。 དེ་དག་ལས་བྱེད་རྒྱུ་དང་། (de dag las byed rgyu dang) 其中，作用因， ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་རྣམ་སྨིན་བཞི་ནི་བདག་རྐྱེན་ཡིན་ཞིང་བྱེད་རྒྱུའི་དང་པོ་ལ་སོགས་པ་རྐྱེན་གཞན་དུ་འགྱུར་བའང་སྲིད་དོ། ། (lhan cig 'byung ba dang mtshungs ldan dang rnam smin bzhi ni bdag rkyen yin zhing byed rgyu'i dang po la sogs pa rkyen gzhan du 'gyur ba'ang srid do) 俱生、相應和異熟四種是增上緣，而作用因的第一個等也可能轉變為其他緣。 སྐལ་མཉམ་དང་ཀུན་འགྲོ་གཉིས་ནི་ཕལ་ཆེར་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་ལ་གཞན་དུའང་འགྱུར་སྲིད་དོ། ། (skal mnyam dang kun 'gro gnyis ni phal cher rgyu'i rkyen yin la gzhan du'ang 'gyur srid do) 等流和遍行兩種大多是因緣，但也可能轉變為其他。 གཉིས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ལ་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་བར་ཆད་མེད་པས་ནི་སྔོན་ཉིད་དུ་རྒྱུན་ཆད་པ་དང་རྒྱུན་མ་ཆད་ཀྱང་བར་ཆད་ན་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་མ་ཡིན་པར་བསྟན་ནས་ས (gnyis pa de ma thag pa'i rkyen la rgyun mi chad par bar chad med pas ni sngon nyid du rgyun chad pa dang rgyun ma chad kyang bar chad na de ma thag rkyen ma yin par bstan nas s) 第二個，對於無間緣，通過不間斷且沒有障礙，表明了先前本身就中斷，或者即使沒有中斷但有障礙，也不是無間緣。
【English Translation】 འཕེན་པ་ནི་བརྒྱུད་ནས་སོ། ། (『phen pa ni brgyud nas so) is produced through throwing (or passing). མངོན་པར་འགྲུབ་པ་ནི་དངོས་སུའོ། ། (mngon par 'grub pa ni dngos su'o) is directly realized. དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་ས་བོན་ལས་སོ། ། (de las gzhan pa ni sa bon las so) Others come from seeds. འགྲོ་བ་ལྔའི་རྐྱེན་ནི་ལས་ཐ་དད་དོ། ། ('gro ba lnga'i rkyen ni las tha dad do) The causes and conditions of the five realms are different karmas. ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ནི་དུས་མཉམ་དུ་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པའོ། ། (lhan cig byed pa ni dus mnyam du 'bras bu skyed pa'o) Doing together is producing fruit at the same time. བར་ཆད་བྱེད་པ་མེད་པ་ནི་ཆར་ཆུ་ལ་སོགས་པ་དུས་སུ་ཕེབས་པའོ། ། (bar chad byed pa med pa ni char chu la sogs pa dus su phebs pa'o) No obstacle means that rain and water arrive in time. གཉིས་པ་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་རྒྱུ་ནི་མཛོད་ལས། (gnyis pa lhan cig 'byung rgyu ni mdzod las) Secondly, the co-emergent cause, as stated in the Abhidharmakosha: ལྷན་ཅིག་འབྱུང་གང་ཕན་ཚུན་འབྲས། ། ('lhan cig 'byung gang phan tshun 'bras) Co-emergence is a mutual result. འབྱུང་བཞིན་སེམས་ཀྱི་རྗེས་འཇུག་དང་། ། ('byung bzhin sems kyi rjes 'jug dang) Like the following of the arising mind. སེམས་དང་མཚན་ཉིད་མཚན་གཞི་བཞིན། ། (sems dang mtshan nyid mtshan gzhi bzhin) Like mind, characteristic, and basis. ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། (zhes 'byung ngo) Thus it is said. འདིར་མ་ཚང་ན་མ་ཡིན་པ་ནི་རླུང་མེད་ན་མེ་འབར་བ་མི་འབྱུང་བ་དང་། ('dir ma tshang na ma yin pa ni rlung med na me 'bar ba mi 'byung ba dang) If it is incomplete here, it is like fire not burning without wind, འབྱུང་གྱུར་རོ་མེད་ན་གཟུགས་མེད་པ་ལྟ་བུའོ། ། ('byung gyur ro med na gzugs med pa lta bu'o) or like form not existing without roots. མཚུངས་ལྡན་རྒྱུ་ནི་སེམས་དག་དང་། ། (mtshungs ldan rgyu ni sems dag dang) The corresponding cause is minds and, སེམས་བྱུང་རྟེན་མཚུངས་ཅན་རྣམས་སོ། ། (sems byung rten mtshungs can rnams so) those with the same mental factors and basis. ཞེས་འབྱུང་སྟེ་དམིགས་པ་མཐུན་པ་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་གཅིག་ལ་འཇུག་པའོ། ། (zhes 'byung ste dmigs pa mthun pa ni gzugs la sogs pa gcig la 'jug pa'o) Thus it is said, having the same object means engaging with one form, etc. མ་ཚང་ན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཚོར་བ་མེད་ན་སེམས་མེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། (ma tshang na ma yin pa ni tshor ba med na sems med pa la sogs pa'o) If it is incomplete, it is like no mind without feeling, etc. འདི་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། ། ('di ni lhan cig 'byung ba'i phyogs gcig las phye ba yin no) This is distinguished from one aspect of the co-emergent cause. སྐལ་མཉམ་རྒྱུ་ནི་འདྲ་བའོ། ། (skal mnyam rgyu ni 'dra ba'o) The cause of equal status is similarity. ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་རབ་ཏུ་རྒྱས་པ་ནི་གོམས་པས་ས་བོན་གསོས་པས་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་འཕགས་པར་སྐྱེད་པའོ། ། (zhes 'byung ste shin tu rgyas pa dang rab tu rgyas pa ni goms pas sa bon gsos pas snga ma bas phyi ma 'phags par skyed pa'o) Thus it is said, very extensive and extremely extensive means that by nourishing the seed through habituation, the latter is produced more superior than the former. ཀུན་འགྲོ་ཞེས་བྱ་ཉོན་མོངས་ཅན། ། (kun 'gro zhes bya nyon mongs can) Pervasive is called affliction. རྣམས་ཀྱི་རང་སར་ཀུན་འགྲོ་སྔ། ། (rnams kyi rang sar kun 'gro snga) In their own nature, pervasive comes first. ཞེས་འབྱུང་སྟེ་མངོན་དུ་རྒྱུ་རྒྱས་པས་ནི་ས་བོན་བརྟན་པར་བྱེད་དོ། ། (zhes 'byung ste mngon du rgyu rgyas pas ni sa bon brtan par byed do) Thus it is said, the cause of manifestation increases, which makes the seed stable. འདི་ནི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལས་ཕྱེ་བའོ། ། ('di ni skal mnyam gyi rgyu'i phyogs gcig las phye ba'o) This is distinguished from one aspect of the cause of equal status. རྣམ་སྨིན་རྒྱུ་ནི་མི་དགེ་དང་། ། (rnam smin rgyu ni mi dge dang) The cause of maturation is non-virtue and, དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམས་ཁོ་ན། ། (dge ba zag bcas rnams kho na) only virtues with outflows. ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ལུས་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་འཁོར་བའི་ཕུང་པོའོ། ། (zhes 'byung ste lus ni rnam par smin pa 'khor ba'i phung po'o) Thus it is said, the body is the aggregate of maturation of samsara. ལུང་མ་བསྟན་ནི་ས་བོན་རུལ་བ་ལྟར་སྟོབས་ཆུང་བས་རྣམ་སྨིན་གྱི་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་ཅིང་། (lung ma bstan ni sa bon rul ba ltar stobs chung bas rnam smin gyi myu gu mi skyed cing) Unspecified is like a rotten seed, weak and does not produce a sprout of maturation. ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ནི་སྲེད་པའི་རླན་དང་བྲལ་བས་རླན་མེད་པའི་ས་བོན་ལྟར་རྣམ་སྨིན་གྱི་མྱུ་གུ་མི་སྐྱེད་པས་དེར་མི་རུང་ངོ་། ། (zag med kyi las ni sred pa'i rlan dang bral bas rlan med pa'i sa bon ltar rnam smin gyi myu gu mi skyed pas der mi rung ngo) Action without outflows is separated from the moisture of desire, like a seed without moisture, it does not produce a sprout of maturation, so it is not suitable there. དེ་ལྟར་རྒྱུ་དྲུག་པོ་དེ་དག་གི་ཁྱད་པར་ནི་རྒྱུ་དང་པོ་རྒྱུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྤྱི་དང་ཁྱབ་བྱེད་ཡིན་ལ། (de ltar rgyu drug po de dag gi khyad par ni rgyu dang po rgyu thams cad kyi spyi dang khyab byed yin la) Thus, the distinction of these six causes is that the first cause is the general and pervasive of all causes, ཕྱི་མ་ལྔ་དེའི་བྱེ་བྲག་དང་ཁྱབ་བྱ་ཡིན་ཞིང་ལྔ་པོ་རྣམས་ཀྱང་ཕན་ཚུན་ཁྱབ་བྱ་ཁྱབ་བྱེད་དང་། (phyi ma lnga de'i bye brag dang khyab bya yin zhing lnga po rnams kyang phan tshun khyab bya khyab byed dang) the latter five are its distinctions and what is pervaded, and these five also have mutual pervasion and what is pervaded, སྤྱི་བྱེ་བྲག་དང་འབྲས་བུ་དང་དུས་མཉམ་མི་མཉམ་དང་། (spyi bye brag dang 'bras bu dang dus mnyam mi mnyam dang) general and distinction, fruit and simultaneous or non-simultaneous, རྒྱུ་འབྲས་འདྲ་མི་འདྲ་ལ་སོགས་པའི་ཚུལ་ནི་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། ། (rgyu 'bras 'dra mi 'dra la sogs pa'i tshul ni ji ltar rigs pa bzhin shes par bya'o) the way of cause and effect being similar or dissimilar, etc., should be known as it is. དེ་དག་ལས་བྱེད་རྒྱུ་དང་། (de dag las byed rgyu dang) Among them, the acting cause, ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་རྣམ་སྨིན་བཞི་ནི་བདག་རྐྱེན་ཡིན་ཞིང་བྱེད་རྒྱུའི་དང་པོ་ལ་སོགས་པ་རྐྱེན་གཞན་དུ་འགྱུར་བའང་སྲིད་དོ། ། (lhan cig 'byung ba dang mtshungs ldan dang rnam smin bzhi ni bdag rkyen yin zhing byed rgyu'i dang po la sogs pa rkyen gzhan du 'gyur ba'ang srid do) the four, co-emergent, corresponding, and maturation, are the dominant condition, and the first of the acting cause, etc., may also change into other conditions. སྐལ་མཉམ་དང་ཀུན་འགྲོ་གཉིས་ནི་ཕལ་ཆེར་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་ལ་གཞན་དུའང་འགྱུར་སྲིད་དོ། ། (skal mnyam dang kun 'gro gnyis ni phal cher rgyu'i rkyen yin la gzhan du'ang 'gyur srid do) The two, equal status and pervasive, are mostly causal conditions, but may also change into others. གཉིས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་ལ་རྒྱུན་མི་ཆད་པར་བར་ཆད་མེད་པས་ནི་སྔོན་ཉིད་དུ་རྒྱུན་ཆད་པ་དང་རྒྱུན་མ་ཆད་ཀྱང་བར་ཆད་ན་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་མ་ཡིན་པར་བསྟན་ནས་ས (gnyis pa de ma thag pa'i rkyen la rgyun mi chad par bar chad med pas ni sngon nyid du rgyun chad pa dang rgyun ma chad kyang bar chad na de ma thag rkyen ma yin par bstan nas s) Secondly, for the immediate condition, by being uninterrupted and without obstacles, it is shown that the previous one itself is interrupted, or even if it is not interrupted but there is an obstacle, it is not an immediate condition.
ྙོམས་པར་འཇུག་པའི་སེམས་ལྡང་བའི་སེམས་ཀྱི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་མ་ཡིན་པར་སྟོན་ནོ། ། 1-1264 མཐུན་པ་ནི་ངོ་བོ་དང་ཁམས་དང་ས་མཐུན་པ་སྟེ་དགེ་བས་དགེ་བ་དང་འདོད་ཁམས་ཀྱིས་འདོད་ཁམས་ཀྱི་དང་། བསམ་གཏན་དང་པོས་དང་པོའི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ དེ་བཞིན་དུ་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་ལ་སོགས་པ་ལའང་སྦྱར་རོ། །མི་མཐུན་བ་ནི་གསུམ་པོ་དེ་མི་མཐུན་བ་སྟེ་དགེ་བས་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་དང་། འདོད་པའི་ སེམས་ཀྱིས་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནས་ཅི་ཡང་གིས་སྲིད་རྩེ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་སྲིད་རྩེས་ཅི་ཡང་ནས་དང་པོས་འདོད་པས་སེམས་ཀྱི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དང་། སློབ་པའི་མཉམ་བཞག་གི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ ལངས་མ་ཐག་གི་ཉོན་ཡིད་དང་། སྙོམས་པར་འཇུག་ཀ་མའི་ཉོན་ཡིད་ཀྱིས་མཉམ་བཞག་གི་ཡེ་ཤེས་དང་། འཆི་ཀ་མའི་ཀུན་གཞིས་ལྷ་དང་ངན་སོང་གི་རིག་པའི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་བྱེད་པ་ལ་ སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །འདིར་འགྲེལ་པ་ལས། འདྲིས་པ་དང་། འདུན་པ་དང་། སྦྱོར་བ་དང་། སྙོམས་འཇུག་དང་། འཕེན་པ་དང་། རྒྱུ་དང་། ཡུལ་དང་། དྲན་པ་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ཉིང་མཚམས་ སྦྱོར་བའི་སྟོབས་སྟེ་སྟོབས་བཅུས་སེམས་འབྱུང་བར་བཤད་པ་ནི་འགའ་ཞིག་ལ་འདྲིས་པ་དང་འདུན་པ་དང་། སྦྱོར་བ་དང་འཆི་བའི་སེམས་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་སེམས་ཕྱི་མ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ཡིན་ཏེ་འདི་དག་བསྡུས་ན་རྐྱེན་བཞིར་འདུ་ཞིང་། 1-1265 ཕྱེ་ན་དེ་བས་ཀྱང་མང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་གཞག་གོ །གསུམ་པ་དམིགས་རྐྱེན་ལ་ཡུལ་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་ནི་སྒོ་ལྔའོ། །མ་ཆད་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཏེ་ཐམས་ཅད་ལ་དམིགས་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བཀྲ་བར་འཛིན་པ་མེད་པ་ནི་བརྡ་ལ་མ་བྱང་བའོ། །བཀྲ་བར་འཛིན་པ་ནི་བརྡ་ལ་བྱང་བའོ། །དངོས་པོ་དང་བཅས་པ་ནི་ཞེན་ཡུལ་དོན་ལ་ཡོད་པའོ། །དངོས་པོ་མེད་པ་ནི་ཞེན་ཡུལ་ དོན་ལ་མེད་པའོ། །དངོས་པོའི་དམིགས་པ་ནི་དོན་བྱེད་ནུས་པའོ། །ཀུན་བཏགས་པའི་དམིགས་པ་ནི་རང་གི་བློས་བཀོད་པའོ། །འོ་ན་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། བརྟགས་པ་ནི་ཤེས་པ་ གང་གི་ཡང་དམིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་བརྟགས་པ་དེ་དངོས་མེད་ཡིན་པས་ཤེས་པ་གང་གི་ཡང་རྒྱུ་མ་ཡིན་པར་བཤད་པ་ཡིན་གྱི་སྒྲོ་འདོགས་ བྱེད་ཀྱི་ཡུལ་དུ་མི་འགྱུར་བར་བཤད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉིད་ལས་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཤེས་པའི་དམིགས་པའི་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་འཛིན་པའོ། ། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་འཛིན་པའོ། །ཐོགས་པ་དང་བཅས་པ་ནི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་མ་སྤངས་པའམ་ཡང་ན་ཡུལ་ཐོགས་བཅས་སོ། །ཐོགས་པ་མེད་པ་ནི་ཤེས་སྒྲིབ་སྤངས་པའམ་ཡུལ་ཐོགས་མེད་དོ། ། 1-1266 འདི་དག་ཀྱང་མཚོན་པ
【現代漢語翻譯】 顯示入定的心生起的心識不是直接因。 順應是指本體、界、地相同，即善心生善心，欲界生欲界，初禪生初禪的直接因等，同樣，不善和無記等也應類推。不順應是指以上三者不一致，即善心生不善心和無記心，欲界心生初禪乃至無所有處，同樣，有頂生無所有處乃至初禪生欲界心的直接因，以及有學等持的智慧生起時的煩惱意，入定時的煩惱意生等持的智慧，臨終時的阿賴耶識生天人和惡趣的識的直接因等，應廣為理解。此處《釋論》中說：『親近、意樂、加行、入定、投生、因、境、憶念、作意、相續』這十力能使心生起，這是指通過親近、意樂、加行和臨終心等的力量，後世的心如何生起的方式，這些歸納起來可歸為四緣，分開來說會更多，所以這樣安立。 第三，關於所緣緣，境完全斷絕的是五根識。沒有斷絕的是意識，因為它能緣一切。不明顯執著是指不熟悉符號。明顯執著是指熟悉符號。有實體是指執著的境在意義上存在。無實體是指執著的境在意義上不存在。實物所緣是指能起作用的。假立所緣是指自己的心所造作的。那麼，與《辨中邊論》的歸納相矛盾嗎？其中說：『分別不是任何識的所緣』。答：那是因為分別本身是無實體的，所以說它不是任何識的因，而不是說它不能成為增益的對境，因為在那部論中說：『異生識的所緣』。顛倒是指執著常等。不顛倒是指執著無常等。有障礙是指沒有斷除所知障，或者境是有障礙的。無障礙是指斷除了所知障，或者境是無障礙的。 這些也只是舉例說明。
【English Translation】 It shows that the mind arising from a state of meditative absorption is not the immediately preceding condition. Conformity means that the essence, realm, and ground are the same, i.e., virtuous mind arises from virtuous mind, desire realm arises from desire realm, the first dhyana arises from the immediately preceding condition of the first dhyana, and so on. Similarly, it should be applied to non-virtuous and neutral states, etc. Non-conformity means that the above three are not the same, i.e., virtuous mind arises from non-virtuous mind and neutral mind, desire realm mind arises from the first dhyana up to the peak of existence, and similarly, the peak of existence arises from the realm of nothingness up to the first dhyana arises from the desire realm mind as the immediately preceding condition, and the wisdom of a trainee's meditative equipoise arises from the immediately arising afflictive mind, the afflictive mind of meditative absorption arises from the wisdom of meditative equipoise, the alaya consciousness at the moment of death arises from the consciousness of gods and evil destinies as the immediately preceding condition, and so on, which should be widely understood. Here, in the commentary, it says: 'Familiarity, aspiration, application, absorption, projection, cause, object, mindfulness, attention, and the power of linking,' these ten powers are said to cause the mind to arise, which refers to how the subsequent mind arises through the power of familiarity, aspiration, application, and the mind at the time of death, etc. These can be summarized into four conditions, and if divided, there will be even more, so they are established in this way. Third, regarding the objective condition, the objects that are completely cut off are the five sense consciousnesses. What is not cut off is the mental consciousness, because it can focus on everything. Unclear grasping means unfamiliarity with symbols. Clear grasping means familiarity with symbols. With substance means that the object of attachment exists in meaning. Without substance means that the object of attachment does not exist in meaning. Object of substance refers to what can function. Imagined object refers to what is created by one's own mind. Then, does it contradict the compilation in 'Distinguishing the Middle from the Extremes'? It says: 'Discernment is not the object of any consciousness.' Answer: That is because discernment itself is without substance, so it is said that it is not the cause of any consciousness, but it is not said that it cannot become the object of superimposition, because in that very text it says: 'The object of the consciousness of ordinary beings.' Perverted means grasping at permanence, etc. Unperverted means grasping at impermanence, etc. With obstruction means not having abandoned the obscuration of knowledge, or the object is with obstruction. Without obstruction means having abandoned the obscuration of knowledge, or the object is without obstruction. These are also just examples.
་ཙམ་སྟེ་གཞན་ཡང་མེད་པའི་དམིགས་པ་འདས་མ་འོངས་དང་རྨི་ལམ་སྒྱུ་མ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡོད་པའི་དམིགས་པ་ད་ལྟར་བའི་དངོས་པོ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པའི་དམིགས་ པ་གཟུགས་དང་། མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་དང་། འདུས་མ་བྱས་དང་། དམིགས་པ་ཡོད་པའི་དམིགས་པ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དང་། ཡང་དག་པའི་དམིགས་པ་དགེ་བ་དང་། ལོག་པའི་དམིགས་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ དང་། དེ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་དམིགས་པ་མ་བསྒྲིབས་ལུང་མ་བསྟན་དང་ཚུལ་བཞིན་གྱི་དམིགས་པ་དགེ་བའི་དམིགས་པ་དང་། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་དམིགས་པ་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་དམིགས་པ་དང་དེ་ གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་དམིགས་པ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་དམིགས་པ་དང་། འདྲ་བའི་དམིགས་པ་དགེ་བ་ལ་སོགས་པའི་དགེ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། །ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་དེ་གཉིས་དང་། རང་གི་ས་ པའི་རང་གི་ས་པ་དང་། མི་མཐུན་པའི་དམིགས་པ་དེ་ལས་བཟློག་པ་དང་། སྣ་ཚོགས་ཀྱི་དམིགས་པ་རྟོག་དཔྱོད་བཅས་པའི་དམིགས་པ་དང་། གཅིག་པུའི་དམིགས་པ་མི་རྟོག་མི་དཔྱོད་པའི་དམིགས་པ་དང་། ཆུང་ངུའི་དམིགས་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་དང་། །རྒྱ་ཆེན་པོའི་དམིགས་པ་ཐེག་ཆེན་དང་། དེ་ཁོ་ནའི་དམིགས་པ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་བཅུ་དྲུག་དང་། དབང་བསྒྱུར་བའི་དམིགས་པ་རྣམ་ཐར་དང་ཟད་པར་ཟིལ་གནོན་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། ། 1-1267 བཞི་པ་བདག་རྐྱེན་ལ་རྟེན་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ནི་རླུང་གིས་ཆུ་དང་། སྣོད་ཀྱིས་བཅུད་དང་། འབྱུང་བས་འབྱུང་གྱུར་དང་། དབང་པོས་རྣམ་ཤེས་རྟེན་པ་ལ་སོགས་པའོ། །འཕེན་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ ནི་སྤྱིའི་ལས་ཀྱིས་སྣོད་དང་། མི་དགེ་བ་དང་དགེ་བ་ཟག་བཅས་ཀྱིས་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཕུང་པོ་འཕེན་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ནི་སེམས་ནི་སེམས་བྱུང་གི་ལྷན་ ཅིག་འབྱུང་བ་ལ་དབང་བྱེད་པ་དང་། ཡིད་ལ་བྱེད་པ་སེམས་འབྱུང་བ་ལ་དབང་བྱེད་པ་དང་། རེག་པ་ཚོར་བ་འབྱུང་བ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཡུལ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ལ་སོགས་ པ་ནི་དབང་པོ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ། ནང་གི་དབང་པོ་དྲུག་ནི་ཕྱིའི་ཡུལ་དྲུག་འགྲུབ་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་དང་། ཕོ་མོའི་དབང་པོ་ནི་མངལ་ནས་སྐྱེ་བ་ལ་ དབང་བྱེད་པ་དང་། སྲོག་གི་དབང་པོ་ནི་རིས་མཐུན་དུ་གནས་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་དང་། ཚོར་བའི་དབང་པོ་ལྔས་ནི་དགེ་སྡིག་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ལ་སྤྱོད་པར་དབང་བྱེད་པ་དང་། དད་སོགས་ ལྔས་འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་དག་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་གནོན་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་དང་། དབང་པོ་ཐ་མ་གསུམ་གྱིས་དེ་ལས་འདས་པའི་རྣམ་དག་ས་བོན་སྤོང་བ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1268 རྐྱེན་རྣམས་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །།རྟེན་མཚུངས་དེ་མཚུངས་ལ་རྣམ་ཤེས་དང་མ་བྲལ་བ་རྣམ་ཤེས་དེ་དང་ཡུལ་འཛིན་པར་འདྲ་བའི་དབང་པོ་ཡུལ་ལ་
【現代漢語翻譯】 僅僅是無有，即對過去、未來、夢境、幻覺等不存在之境的專注；對存在之境的專注，即對當下實物的專注；對無有之境的專注，即對色法的專注；對不相應行和非緣起法的專注；對有之境的專注，即對心和心所的專注；對正確的專注，即對善法的專注；對錯誤的專注，即對煩惱的專注；對既非正確也非錯誤的專注，即對無覆無記的專注；如理作意的專注，即對善法的專注；不如理作意的專注，即對煩惱的專注；對既非如理作意也非不如理作意的專注，即對無記的專注；相似的專注，即對善法等的善法等；有漏和無漏的這二者；屬於自地的自地；不相似的專注，即與此相反；多樣的專注，即有尋有伺的專注；單一的專注，即無尋無伺的專注；微小的專注，即聲聞乘；廣大的專注，即大乘；唯一的專注，即十六無常等；自在的專注，即解脫、盡智、勝伏等，應廣泛瞭解。 第四，依于增上緣而能作主，如風對水，容器對內容物，地、水、火、風四大種對四大種所造，根對識的所依等。對於能引，能作主，如共同的業能引業果器世界，不善業和有漏善業能引異熟蘊等。對於俱生，能作主，如心對心所的俱生，作意對心生起能作主，觸對感受生起能作主等。對於境，能作主等，是指二十二根的作用：內在的六根對外部的六境生起能作主，男女根對受胎能作主，命根對維繫同類眾生能作主，五受根對享受善惡果報能作主，信等五根對壓制世間清凈的煩惱種子能作主，最後的三根（未知當知根、已知根、具知根）對斷除超越世間的清凈種子能作主。 諸緣已述竟。同類所依，同類彼，與識不離，識與境之執取相同之根，對境...
【English Translation】 Merely the absence, which is focusing on the non-existent realms of the past, future, dreams, illusions, etc.; focusing on the existent realm, which is focusing on present realities; focusing on the non-existent realm, which is focusing on form; focusing on non-associated formations and unconditioned phenomena; focusing on the existent realm, which is focusing on mind and mental factors; focusing on the correct, which is focusing on virtue; focusing on the incorrect, which is focusing on afflictions; focusing on neither correct nor incorrect, which is focusing on the obscured and unspecified; focusing on appropriate attention, which is focusing on virtue; focusing on inappropriate attention, which is focusing on afflictions; focusing on neither appropriate nor inappropriate attention, which is focusing on the unspecified; similar focusing, which is virtue, etc., on virtue, etc.; the two of contaminated and uncontaminated; belonging to one's own ground, one's own ground; dissimilar focusing, which is the opposite of that; diverse focusing, which is focusing with investigation and analysis; singular focusing, which is focusing without investigation and analysis; small focusing, which is the Hearer Vehicle; vast focusing, which is the Great Vehicle; the sole focusing, which is the sixteen impermanences, etc.; empowered focusing, which is liberation, exhaustion, subjugation, etc., should be widely understood. Fourth, being empowered by relying on the Adhipati-pratyaya (Dominant Condition) is like wind over water, a container over its contents, the elements over what is produced from the elements, the senses over the consciousness they rely on, and so on. Being empowered to project is like common karma projecting the vessel (world), and non-virtuous and virtuous contaminated karma projecting the aggregates of maturation, and so on. Being empowered to arise simultaneously is like the mind being empowered over the simultaneous arising of mental factors, attention being empowered over the arising of mind, contact being empowered over the arising of feeling, and so on. Being empowered over the object, etc., refers to the function of the twenty-two faculties: the six internal faculties are empowered to accomplish the six external objects, the male and female faculties are empowered to be born from the womb, the faculty of life is empowered to abide in accordance with its kind, the five faculties of feeling are empowered to experience the fruits of both virtue and non-virtue, the five faculties of faith, etc., are empowered to suppress the seeds of worldly purity and affliction, and the final three faculties (the faculty of the unknown to be known, the faculty of knowledge, and the faculty of complete knowledge) are empowered to abandon the seeds of purity that transcend that. The conditions have been explained. The same basis, the same as that, inseparable from consciousness, the faculty that is the same as that consciousness in apprehending the object, towards the object...
རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་ནི་རྟེན་མཚུངས་ཏེ་བརྟེན་པ་རྣམ་ ཤེས་དང་ཡུལ་འཛིན་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་ཤེས་དང་བྲལ་བའི་དབང་པོ་རང་གི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་དང་འདྲ་བ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་ནི་དེ་མཚུངས་ཡིན་ཏེ་རྣམ་ཤེས་དང་བྲལ་བ་དེ་ ཡུལ་མི་འཛིན་པས་རྟེན་པ་རྣམ་ཤེས་དང་མཚུངས་པའི་དོན་མེད་ཀྱི་དབང་པོའི་སྐད་ཅིག་སྔ་མ་དེ་དང་འདྲ་བའི་དོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ཀྱི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་མཚུངས་དེ་མཚུངས་མི་འཇོག་ པ་ནི་དྲུག་པོ་འདས་མ་ཐག་པའམ་ཉོན་ཡིད་གང་ཡིན་ཡང་རུང་རྣམ་ཤེས་ཉིད་ཡིན་པས་དེ་དང་བྲལ་མ་བྲལ་གཉིས་གཞག་ཏུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དབང་པོ་ གཟུགས་ཅན་ལྔའོ། །རྣམ་ཤེས་དང་ལྡན་བྲལ་གཟུགས་སུ་ཤེས་ན་ནི་བདག་དེ་འདྲ་བར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །ཟིན་པ་ལ་ཚོར་བ་འབྱུང་བའི་གནས་ཀྱི་གཟུགས་ནི་དབང་པོ་ལྔ་རྟེན་དང་བཅས་པའི་ལུས་ ཏེ་ཕྱིའི་གཟུགས་སེལ་ལོ། །ཟིན་པ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གི་ཚོར་བ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དུ་རུང་བར་གཟུང་བའོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དབང་པོ་རྟེན་དང་བཅས་པས་བསྡུས་པའོ། །ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཟུགས་ཅན་ལྔ་ནི་དབང་པོ་ལྔའོ། ། 1-1269 བཞིའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གཟུགས་དང་དྲི་དང་རོ་དང་རེག་བྱ་དབང་པོ་ལས་གཞན་དུ་མ་གྱུར་པའོ། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གིས་གཟུགས་འཛིན་པར་བསྟན་པས་བདག་ལུས་ལ་དབང་སྒྱུར་ཞིང་ལུས་འཛིན་པར་ཞེན་ པ་སྤོང་ངོ་། །དབང་པོའི་སྤྱི་དོན་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བ་དང་། ལྡན་ཚུལ་དང་། གཏོང་ཐོབ་དང་། སྒྲ་དོན་ལྔ་ལས། དང་པོ་ནི་གང་ཞིག་གང་ལ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་དབང་བྱེད་པ་ཡིན་ ཏེ་མཛོད་ལས། དེ་ཕྱིར་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་དག་གིས་ནི་རྣམ་ཤེས་བསྟན། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གལ་ཏེ་མ་རིག་པ་འདུ་བྱེད་དང་། ངག་སྨྲ་བ་དང་། རྐང་ལག་ཀྱང་འགྲོ་ བ་དང་ལེན་པ་ལ་དབང་བྱེད་པས་དབང་པོར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ནི་སྨྲ་བར་མི་ནུས་ཏེ། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་གཞན་གྱིས་སློབ་པ་ལ་མཉམ་དུ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྦྲུལ་ལ་སོགས་པའང་ ལེན་པ་དང་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་དང་། ས་འོང་འཆའ་བ་ལ་དབང་བྱེད་པས་ཐུག་པ་མེད་པར་ཐལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་ཏེ་མིག་དང་། རྣ་བ་དང་། སྣ་དང་། ལྕེ་དང་། ལུས་དང་། ཡིད་དང་། མོ་དང་། ཕོ་དང་། སྲོག་དང་། བདེ་བ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་། ཡིད་བདེ་དང་། ཡིད་མི་བདེ་དང་། བཏང་སྙོམས་དང་། དད་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དང་། དྲན་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཤེས་རབ་དང་། 1-1270 མི་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་པ་དང་། ཀུན་ཤེས་པ་དང་། ཀུན་ཤེས་པ་དང་ལྡན་པའི་དབང་པོ་སྟེ་དབང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཀུན་ལ་སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་དང་པོ་བཅུ་བཞི་ནི་འཁོར་ བར་འཇུག་པའི་དབང་པོ་
【現代漢語翻譯】 通常發生的情況是所依賴的相同，因為所依賴的是識（rnam shes，consciousness）和對境的執取相同。與識分離的根（dbang po，faculty）與其前一剎那相同，這也是相同的，因為與識分離的根不執取對境，因此所依賴的與識相同沒有意義，因為與根的前一剎那相同是有意義的。對於意根（yid kyi dbang po，mental faculty），不建立所依賴的相同和相同，因為無論是剛剛過去的六個（根），還是煩惱意（nyon yid，afflicted mind），都是識本身，因此無法安立與之分離或不分離的兩種情況。 色蘊（gzugs kyi phung po，aggregate of form）的一個方面是五種有色根（dbang po gzugs can lnga，five physical faculties）。如果知道識的具足與不具足是色，那麼就能捨棄對自我的執著。被執取時產生感受（tshor ba，feeling）之處的色是五根及其所依的身體，這是爲了排除外境的色。執取是指心和心所（sems dang sems byung，mental factors）能夠作為感受生起的所依。 色蘊的一個方面是由根及其所依所包含的。界（khams，element）和處（skye mched，source）中的五種有色是五根。 四者的一個方面是色（gzugs，form）、香（dri，smell）、味（ro，taste）和觸（reg bya，touch），它們沒有變成與根不同的東西。因為已經顯示了心和心所執取色，所以能捨棄對身體的控制和對身體的執著。 關於根的總義，有五種：定義、分類、具足方式、捨棄和獲得、以及詞義。首先，定義是對於某事物具有獨特的控制能力，如《俱舍論》（mdzod，Abhidharmakosha）所說：'因此，由於其獨特性，它們顯示了識。'（de phyir thun mong ma yin phyir，/ de dag gis ni rnam shes bstan，/） 如果說無明（ma rig pa，ignorance）是行（'du byed，action）的原因，說話是語言的行為，腿腳也具有行走和拿取的能力，因此也變成了根，這是不能說的，因為它們同時依賴於貪慾等和其他的教導。而且，蛇等也具有拿取和行走的能力，土地也具有生長和保持的能力，因此會陷入沒有止境的境地。分類有二十二種：眼（mig，eye）、耳（rna ba，ear）、鼻（sna，nose）、舌（lce，tongue）、身（lus，body）、意（yid，mind）、女（mo，female）、男（pho，male）、命（srog，life）、樂（bde ba，pleasure）、苦（sdug bsngal，suffering）、喜（yid bde，joy）、憂（yid mi bde，sorrow）、舍（btang snyoms，equanimity）、信（dad pa，faith）、精進（brtson 'grus，diligence）、念（dran pa，mindfulness）、定（ting nge 'dzin，concentration）、慧（shes rab，wisdom）、 不知者使知（mi shes pa kun shes par byed pa，making the unknowable knowable）、知者（kun shes pa，knower）、具知者（kun shes pa dang ldan pa'i dbang po，endowed with complete knowledge），所謂的根是對一切適用的。其中，前十四種是進入輪迴（'khor ba，samsara）的根。
【English Translation】 What usually occurs is that the dependence is the same, because what is depended upon is the same in terms of consciousness (rnam shes) and the apprehension of objects. A faculty (dbang po) that is separate from consciousness is the same as its previous moment, and this is also the same, because a faculty that is separate from consciousness does not apprehend objects, so the dependence being the same as consciousness is meaningless, because being the same as the previous moment of the faculty is meaningful. For the mental faculty (yid kyi dbang po), the dependence being the same and being the same are not established, because whether it is the six (faculties) that have just passed, or the afflicted mind (nyon yid), it is consciousness itself, so it is impossible to establish the two situations of being separate or not separate from it. One aspect of the aggregate of form (gzugs kyi phung po) is the five physical faculties (dbang po gzugs can lnga). If one knows that the presence or absence of consciousness is form, then one can abandon the attachment to self. The form that is the place where feeling (tshor ba) arises when it is apprehended is the five faculties and the body that is their basis, and this is to exclude the form of external objects. Apprehension means that the mind and mental factors (sems dang sems byung) can be taken as the basis for the arising of feeling. One aspect of the aggregate of form is that which is included by the faculties and their basis. The five physical elements (khams) and sources (skye mched) are the five faculties. One aspect of the four is form (gzugs), smell (dri), taste (ro), and touch (reg bya), which have not become different from the faculties. Because it has been shown that the mind and mental factors apprehend form, one can abandon the control over the body and the attachment to the body. Regarding the general meaning of the faculties, there are five: definition, classification, how they are possessed, abandonment and attainment, and the meaning of the word. First, the definition is that which has a unique control over something, as the Abhidharmakosha (mdzod) says: 'Therefore, due to their uniqueness, they show consciousness.' (de phyir thun mong ma yin phyir, / de dag gis ni rnam shes bstan, /) If it is said that ignorance (ma rig pa) is the cause of action ('du byed), speaking is the action of language, and legs and feet also have the ability to walk and take, therefore they also become faculties, this cannot be said, because they simultaneously depend on desire and other teachings. Moreover, snakes and others also have the ability to take and walk, and the earth also has the ability to grow and maintain, therefore it would fall into an endless situation. The classifications are twenty-two: eye (mig), ear (rna ba), nose (sna), tongue (lce), body (lus), mind (yid), female (mo), male (pho), life (srog), pleasure (bde ba), suffering (sdug bsngal), joy (yid bde), sorrow (yid mi bde), equanimity (btang snyoms), faith (dad pa), diligence (brtson 'grus), mindfulness (dran pa), concentration (ting nge 'dzin), wisdom (shes rab), making the unknowable knowable (mi shes pa kun shes par byed pa), knower (kun shes pa), endowed with complete knowledge (kun shes pa dang ldan pa'i dbang po), the so-called faculty applies to everything. Among these, the first fourteen are the faculties that lead into samsara ('khor ba).
སྟེ་དྲུག་གིས་འཇུག་ཅིང་གཉིས་ཀྱིས་སྐྱེ་ལ་གཅིག་གིས་གནས་ཤིང་ཚོར་བ་ལྔས་ལོངས་སྤྱོད་དོ། །དེ་ནས་བརྒྱད་ཀྱིས་ལྡོག་པར་བྱེད་དེ་མཛོད་ལས། ཡང་ན་འཇུག་པའི་རྟེན་དང་ ནི། །སྐྱེ་དང་གནས་དང་ཉེར་སྤྱོད་ལས། །བཅུ་བཞིའོ་དེ་བཞིན་ལྡོག་པ་ལ། །དབང་པོ་རྣམས་ནི་གཞན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཕོ་མོ་གཉིས་ལུས་དབང་གི་ཆ་དང་སྲོག་ཡིད་ཀྱི་ གནས་སྐབས་དང་ཐ་མ་གསུམ་དད་སོགས་ཀྱི་གནས་སྐབས་ལ་བཏགས་པས་བཅུ་དྲུག་རྫས་སུ་ཡོད་དོ། ། ལྡན་ཚུལ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་ན་ཐམས་ཅད་ཡོད་ཅིང་འདོད་པའི་ས་ལ་ཐ་མ་གསུམ་མེད་དོ། ། གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་བསམ་གཏན་དང་པོ་གཉིས་ན་ཕོ་མོ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་ཡིད་མི་བདེ་མ་གཏོགས་པ་བཅོ་བརྒྱད་དང་། གསུམ་པ་ན་ཡིད་བདེ་མ་གཏོགས་པ་བཅུ་བདུན་དང་། བཞི་པ་ན་བདེ་བའང་ མེད་པས་བཅུ་དྲུག་དང་། གཟུགས་མེད་པ་དང་པོ་གསུམ་ན་གཟུགས་ཅན་བདུན་དང་བཏང་སྙོམས་མ་གཏོགས་པ་ཚོར་བའི་དབང་པོ་བཞི་སྟེ་བཅུ་གཅིག་མེད་ཅིང་གཞན་བཅུ་གཅིག་དང་། སྲིད་རྩེ་ན་ཐ་མ་གསུམ་མེད་པས་བརྒྱད་ཡོད་དེ་ཁམས་དང་ས་ལ་ལྡན་ཚུལ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། ། 1-1271 གང་ཟག་ལ་ངེས་ལྡན་དང་སྲིད་ལྡན་ནི་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པ་ལ་ངེས་པར་སྲོག་ཡིད་གཉིས་ལྡན་པ་དང་། སྲོག་ཡིད་གཉིས་ལྡན་པ་ལ་ངེས་པར་ཚོར་བའི་དབང་པོ་གཅིག་ལྡན་པས་ ངེས་ལྡན་གསུམ་དང་། མང་པོ་ལྡན་ན་བཅུ་དགུ་ལྡན་པ་སྲིད་པའི་བར་དུ་སྦྱར་ཏེ་མཛོད་ལས། བཏང་སྙོམས་དང་ནི་སྲོག་དང་ནི། །ཡིད་དང་ལྡན་ལ་ངེས་གསུམ་ལྡན། །བདེ་ལུས་ལྡན་ལ་བཞི་དག་ དང་། །མིག་སོགས་ལྡན་ལ་ལྔ་དང་ལྡན། །ཡིད་བདེ་ལྡན་ཡང་སྡུག་བསྔལ་ལྡན། །བདུན་དང་མོའི་དབང་སོགས་ལྡན། །བརྒྱད་དང་ཀུན་ཤེས་ལྡན་པ་ཡི། །དབང་པོར་ལྡན་ལ་བཅུ་གཅིག་ལྡན། །ཀུན་ཤེས་བྱེད་པའི་དབང་ ལྡན་ལ། །བཅུ་གསུམ་དག་དང་ལྡན་པ་ཡིན། །དགེ་མེད་ནང་ན་ཉུང་ལྡན་པ། ལུས་ཚོར་སྲོག་ཡིད་བརྒྱད་དང་ལྡན། །གཟུགས་མེད་བྱིས་པའང་དེ་བཞིན་ཏེ། །བཏང་སྙོམས་སྲོག་ཡིད་དགེ་རྣམས་དང་། །མང་པོར་ལྡན་ ན་བཅུ་དགུ་སྟེ། །དྲི་མ་མེད་རྣམས་མ་གཏོགས་སོ། །མཚན་གཉིས་འཕགས་པ་ཆགས་བཅས་ཏེ། །མཚན་གཅིག་དྲི་མེད་གཉིས་མ་གཏོགས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་སྐད་དུ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་མཚན་གཉིས་པ་དབང་ པོ་ཚང་བ་ལ་དྲི་མེད་ཀྱི་དབང་པོ་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་བཅུ་དགུ་དང་། འཕགས་པ་ལའང་མཚན་གཅིག་དང་དྲི་མེད་གཉིས་མ་གཏོགས་པ་བཅུ་དགུ་ལྡན་པ་སྲིད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གཏོང་ཐོབ་ནི་འདོད་པར་སྐྱེ་གནས་གསུམ་ནས་སྐྱེ་བ་ལ་རྣམ་སྨིན་གྱི་དབང་པོ་རྣམས་ལས་ལུས་དང་སྲོག་དང་པོར་རྙེད་ལ་བསྐལ་པ་དང་པོའི་མི་ལྟ་བུ་བརྫུས་སྐྱེས་མཚན་མེད་ཀྱིས་མིག་ནས་སྲོག་གི་བར་དྲུག་རྙེད་ཅིང་མཚན་གཅིག་པས་བདུན་དང་། 1-1272
【現代漢語翻譯】 六者進入，二者產生，一者安住，五種感受享用。然後八者返回，如《俱舍論》所說：『或者進入的所依，是生、住和近用，十四種，同樣返回也是，諸根是其他的。』這是所說的。對此，男女二者，身體諸根的部分和命、意的狀態，以及最後三者，在信等的狀態上安立，所以十六種作為實體存在。存在的狀態是，欲界中一切都存在，欲界地上沒有最後三者。色界的初禪二禪中，除了男女和痛苦、不悅之外，有十八種；第三禪中，除了悅之外，有十七種；第四禪中，連樂也沒有，所以有十六種；無色界的前三界中，除了七種色法和舍受之外，四種感受的根不存在，即十一種不存在，其他十一種存在；有頂天中，沒有最後三者，所以有八種存在，在界和地中存在的狀態就是這樣。 關於補特伽羅（梵文：Pudgala，人）的決定存在和可能存在是，與舍受相應者，必定與命、意二者相應；與命、意二者相應者，必定與一種感受的根相應，所以決定存在三種。如果存在很多，則存在十九種，與有相結合。《俱舍論》中說：『與舍、命和意相應，決定存在三種。與樂身相應，有四種。與眼等相應，有五種。與悅意相應，也與痛苦相應，有七種，與女根等相應，有八種，與一切知相應，在根中存在十一種。與一切知的作用相應，與十三種相應。無善心中，最少存在的是，身受、命、意八種。無色界的孩童也是這樣，與舍受、命、意、善等相應。如果存在很多，則有十九種，除了無垢者。二根的聖者具有染污，一根的除了無垢二者之外。』這是所說的。這裡說的是，欲界的二根者，諸根齊全者，除了無垢的三根之外，有十九種。聖者也一樣，除了一個根和無垢二者之外，可能存在十九種，這樣顯示。舍和得是，在欲界的三有中，從生有開始，從異熟的諸根中，首先獲得身體和命，如最初劫的人一樣，化生無根者，從眼根到命根獲得六種，一根者獲得七種。
【English Translation】 Six enter, two arise, one abides, and five sensations are enjoyed. Then eight turn back, as stated in the Treasury of Knowledge (Abhidharmakośa): 'Or the basis for entering, is birth, abiding, and near use, fourteen in total, similarly turning back is also, the faculties are different.' This is what is said. Regarding this, the two, male and female, the parts of the body's faculties and the state of life and mind, and the last three, established on the state of faith and so on, therefore sixteen exist as entities. The way they exist is that everything exists in the desire realm, and the last three do not exist on the desire realm ground. In the first two dhyanas (meditative absorptions) of the form realm, there are eighteen except for male and female, suffering and displeasure; in the third, there are seventeen except for pleasure; in the fourth, there is not even happiness, so there are sixteen; in the first three of the formless realm, except for the seven forms and equanimity, the four sensory faculties do not exist, that is, eleven do not exist, and the other eleven exist; in the peak of existence, the last three do not exist, so eight exist, and the way they exist in the realms and grounds is like that. Regarding the definite and possible existence for a person (Pudgala), one who is associated with equanimity is necessarily associated with life and mind; one who is associated with life and mind is necessarily associated with one sensory faculty, so there are three definite existences. If many exist, then nineteen exist, combined with existence. The Treasury of Knowledge (Abhidharmakośa) says: 'Associated with equanimity, life, and mind, definitely three exist. Associated with bodily pleasure, there are four. Associated with eye and so on, there are five. Associated with mental pleasure, also associated with suffering, there are seven, associated with female faculty and so on, there are eight, associated with all-knowing, eleven exist in the faculties. Associated with the function of all-knowing, thirteen exist. In non-virtue, the least that exists is, bodily sensation, life, mind, eight in total. Children in the formless realm are also like that, associated with equanimity, life, mind, virtues and so on. If many exist, then there are nineteen, except for the stainless ones. Saints with two roots are defiled, except for the one root and the two stainless ones.' This is what is said. Here it is said that the two-rooted one in the desire realm, the one with complete faculties, except for the three stainless faculties, has nineteen. The same is true for the saints, except for one root and the two stainless ones, it is possible to have nineteen, this is how it is shown. Giving up and obtaining is, in the three existences of the desire realm, starting from birth, from the faculties of fruition, first obtaining the body and life, like the people of the first kalpa (aeon), the spontaneously born rootless one, from the eye faculty to the life faculty obtains six, and the one-rooted one obtains seven.
མཚན་གཉིས་པས་བརྒྱད་དང་། གཟུགས་སུ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེས་པའི་དྲུག་དང་། གཟུགས་མེད་དུ་སྲོག་གཅིག་པུ་རྙེད་དེ་བརྫུས་སྐྱེས་མཚན་གཉིས་པ་ནི་ངན་སོང་ན་ཡོད་དོ། །ཡིད་དང་བཏང་སྙོམས་ནི་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་ བའི་ཚེའང་ཡོད་པས་རྙེད་པ་པོར་འཇོག་གོ་ཞེས་ཁ་ཅིག་འདོད་དོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། འདོད་པར་དང་པོར་རྣམ་སྨིན་གཉིས། །རྙེད་དེ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བས་མིན། །དེ་ཡིས་དྲུག་གམ་བདུན་ནམ་བརྒྱད། ། གཟུགས་ན་དྲུག་གོ་གོང་མར་གཅིག །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །གཏོང་ཚུལ་ནི་གཟུགས་མེད་དུ་གསུམ་དང་། གཟུགས་སུ་གཟུགས་ཅན་དང་པོ་ལྔ་བསྣན་པས་བརྒྱད་དང་འདོད་པར་མཚན་གཉིས་པ་དང་གཅིག་པ་དང་མཚན་མེད་ པའི་བྱེ་བྲག་གིས་དེ་དག་གི་སྟེང་དུ་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་སྟེ་བཅུ་དང་དགུ་དང་བརྒྱད་འགགས་ཏེ་ཅིག་ཅར་འཆི་བའི་ཚུལ་ལོ། །རིམ་གྱིས་འཆི་བ་ལ་ལུས་སྲོག་ཡིད་དང་བཏང་སྙོམས་སོ་སོར་ མི་འགག་པས་བཞི་དང་། སེམས་དགེ་བ་ལ་གནས་ཏེ་འཆི་ན་དད་པ་ལ་སོགས་པའང་འགག་སྟེ། གཟུགས་མེད་དག་ཏུ་འཆི་བ་ནི། །སྲོག་དང་ཡིད་དང་བཏང་སྙོམས་ཉིད། །འགག་པར་འགྱུར་རོ་གཟུགས་ན་ བརྒྱད། །འདོད་པར་བཅུའམ་དགུའམ་བརྒྱད། །རིམ་གྱིས་འཆི་བ་དག་ལ་བཞི། །དགེ་ལ་ཐམས་ཅད་དག་ཏུ་ལྔ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྒྲ་དོན་ནི་མིག་ལ་སོགས་པ་དྲུག་ནི་སེམས་གནས་པ་དང་། ཕོ་མོ་གཉིས་ནི་བྱེ་བྲག་འབྱེད་པ་དང་། 1-1273 སྲོག་ནི་གནས་པ་དང་། ཚོར་བའི་དབང་པོ་ལྔ་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ལ་དབང་བྱེད་དེ། བདེ་བ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལས་ཞེ་སྡང་དང་། བཏང་སྙོམས་ལས་གཏི་མུག་རྒྱས་པར་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་རོ། །དད་སོགས་ལྔས་ཚོགས་གསོག་པ་དང་། ཐ་མ་གསུམ་གྱིས་རྣམ་བྱང་ལ་དབང་བྱེད་པས་དབང་པོ་ཡིན་ལ་གྲངས་ངེས་ཀྱང་དེ་དག་ལ་ལྟོས་ནས་འཇོག་སྟེ། མཛོད་ལས། སེམས་ཀྱི་རྟེན་དང་ དེའི་བྱེ་བྲག །གནས་དང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ཉིད། །ཚོགས་དང་རྣམ་བྱང་ཇི་སྙེད་པ། །དབང་པོ་དག་ཀྱང་དེ་སྙེད་དུ། །འདོད་དེ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། ཡང་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་དབང་པོ་ནི་ མཐོང་ལམ་གྱི་དད་སོགས་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་པས་མཐོང་སྤང་སྤོང་བ་དང་། ཀུན་ཤེས་པའི་དབང་པོ་ཐོབ་པ་ལ་དབང་བྱེད་ལ། ཀུན་ཤེས་པའི་དབང་པོ་ནི་སྒོམ་ལམ་གྱི་དད་སོགས་ལ་བཏགས་པ་ ཡིན་པས་སྒོམ་སྤང་སྤོང་བ་དང་། ཀུན་ཤེས་པ་དང་ལྡན་པའི་དབང་པོ་ཐོབ་པ་ལ་དབང་བྱེད་ཅིང་། ཀུན་ཤེས་ལྡན་པའི་དབང་པོ་ནི་མི་སློབ་པའི་དད་སོགས་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་པས། མཐོང་བའི་ ཆོས་ལ་བདེར་གནས་རྣམ་གྲོལ་གྱི་བདེ་བ་ལ་དབང་བྱེད་དེ། དེ་ཉིད་ལས། མྱ་ངན་འདས་སོགས་གོང་ནས་གོང་། །འཐོབ་པ་ལ་ནི་དབང་བྱེད་ཕྱིར། །ཀུན་ཤེས་བྱེད་དང་ཀུན་ཤེས་དང་། །དེ་བཞིན་ཀུན་ཤེས་ལྡན་དབང་པོ། ། 1-1274 ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་
【現代漢語翻譯】 具有兩個名稱的有八個，化生有六個，無色界中單獨獲得命根的化生具有兩個名稱，存在於惡趣之中。有些人認為，在結生之際，意識和舍受也存在，因此被認為是獲得者。關於這些意義，《俱舍論》中說：『欲界最初有異熟二，非由獲得而化生，由此有六或七或八，色界有六，上界有一。』 捨棄的方式是，在無色界有三個，在色界，最初的色界加上五個，總共有八個。在欲界，由於具有兩個名稱、一個名稱和沒有名稱的區別，因此在這些之上，加上男女的根，總共有十個、九個和八個滅盡，這是同時死亡的方式。如果是次第死亡，因為身、命、意識和舍受不會分別滅盡，所以有四個。如果心安住在善法上而死亡，那麼信心等也會滅盡。在無色界死亡時，命根、意識和舍受會滅盡。在色界有八個滅盡，在欲界有十個、九個或八個滅盡。在次第死亡時有四個滅盡，在善心中死亡時，一切都有五個滅盡。』 聲音的意義是，眼等六根是心所安住的地方，男女二根是區分差別的，命根是安住的，五種感覺的根是控制一切煩惱的，因為從快樂中生起貪慾，從痛苦中生起嗔恨，從舍受中生起愚癡。信等五根是積聚資糧的，最後三個根是控制解脫的，因此是根，數量的確定也取決於這些。如《俱舍論》中說：『心的所依和它的差別，安住和一切煩惱，資糧和解脫有多少，根也有多少。』 此外，完全了知的根是安立在見道的信等之上的，因此能夠捨棄見道所斷，並且能夠獲得完全了知的根。完全了知的根是安立在修道的信等之上的，因此能夠捨棄修道所斷，並且能夠獲得具有完全了知的根。具有完全了知的根是安立在無學道的信等之上的，因此能夠控制在見法上的安樂住和解脫的安樂。如《俱舍論》中說：『爲了從上到上獲得涅槃等，因此有完全了知的根、完全了知的根，以及具有完全了知的根。』
【English Translation】 Those with two names are eight, those born by transformation are six, and those who find only the life force in the formless realm and are born by transformation with two names exist in the lower realms. Some believe that consciousness and equanimity are also present at the time of rebirth, so they are considered to be acquirers. Regarding these meanings, the Abhidharmakośa states: 'In the desire realm, initially there are two resultant effects, not by obtaining and being born by transformation. From this, there are six or seven or eight. In the form realm, there are six, and in the higher realms, there is one.' The manner of abandonment is that in the formless realm there are three, and in the form realm, the first of the form realm plus five, making eight. In the desire realm, due to the distinctions of having two names, one name, and no name, on top of these, adding the male and female faculties, there are ten, nine, and eight that cease, which is the manner of dying simultaneously. If it is gradual death, because body, life, mind, and equanimity do not cease separately, there are four. If the mind abides in virtue and dies, then faith and so on also cease. When dying in the formless realms, the life force, mind, and equanimity cease. In the form realm, eight cease, and in the desire realm, ten, nine, or eight cease. In gradual death, there are four that cease, and when dying in a virtuous mind, all have five that cease.' The meaning of sound is that the six faculties such as the eye are where the mind abides, the two faculties of male and female are what differentiate, the life force is what abides, and the five faculties of feeling control all afflictions, because from pleasure arises desire, from suffering arises hatred, and from equanimity arises ignorance. The five faculties of faith and so on accumulate merit, and the last three faculties control liberation, therefore they are faculties, and the determination of number also depends on these. As the Abhidharmakośa states: 'The basis of mind and its distinctions, abiding and all afflictions, how much merit and liberation there are, that many faculties there are.' Furthermore, the faculty of complete knowledge is established on the faith and so on of the path of seeing, therefore it is able to abandon what is abandoned by the path of seeing, and it is able to obtain the faculty of complete knowledge. The faculty of complete knowledge is established on the faith and so on of the path of meditation, therefore it is able to abandon what is abandoned by the path of meditation, and it is able to obtain the faculty endowed with complete knowledge. The faculty endowed with complete knowledge is established on the faith and so on of the path of no more learning, therefore it is able to control the bliss of abiding in comfort and the bliss of liberation in seeing the Dharma. As the same text states: 'In order to obtain Nirvana and so on from higher to higher, therefore there is the faculty of complete knowledge, the faculty of complete knowledge, and likewise the faculty endowed with complete knowledge.'
དག་རྒྱས་པར་ནི་ཆོས་མངོན་པའི་མཛོད་དུ་བལྟ་བར་བྱའོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་ཡུལ་འཛིན་པ་ནི་རང་གིས་འཛིན་པའམ་འཛིན་པའི་ཤེས་པ་སྐྱེད་པའོ། །ཚོར་བའི་ཕུང་པོ་ ནི་ཚོར་བའི་དབང་པོ་ལྔའོ། །རྣམ་ཤེས་ནི་ཡིད་ཀྱི་དབང་པོའོ། །གཟུགས་ཕུང་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གཟུགས་ཅན་གྱི་དབང་པོ་བདུན་ནོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དད་སོགས་ལྔ་དང་སྲོག་གོ ། ཁམས་བཅུ་གཉིས་ནི་དབང་པོ་དྲུག་དང་རྣམ་ཤེས་དྲུག་གོ །སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ནི་དབང་པོའི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དད་སོགས་ལྔ་དང་ཚོར་བ་ལྔ་དང་སྲོག་ གོ །སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བའི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་དངོས་ཡིན་ལ། སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཚོར་བ་འབྱུང་བར་འགྱུར་པའི་ཆོས་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ ནི་ཡུལ་ཡིད་དུ་མི་འོང་པ་དང་དེ་དང་ཕྲད་པའི་དབང་པོ་དང་། དེ་དང་མཚུངས་ལྡན་གྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྟེ། དེ་དག་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པས་དེར་གཞག་གོ །ཆོས་གསུམ་པོ་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་སྡུག་བསྔལ་འོག་མ་གཉིས་དང་ཟག་མེད་མ་གཏོགས་པའོ། །བདེ་བའི་ཚོར་བ་དང་དེ་མྱོང་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་རྣམས་འགྱུར་བས་ནི་ཡིད་མི་བདེ་འབྱུང་བས་དེ་གཉིས་འགྱུར་བ་ནི་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། ། 1-1275 དེ་གཉིས་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པའི་སེམས་འགྱུར་བས་ཀྱང་ཡིད་བདེ་མི་བདེ་འབྱུང་བས་དེའང་དེར་གཞག་གོ །ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་སྡུག་བསྔལ་གཞན་གཉིས་དང་ཟག་མེད་མ་གཏོགས་པའོ། །བདེ་བ་ཉིད་ འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བདག་བདེ་བར་ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ཆོས་ཀྱི་རང་མཚན་ནི་ཡུལ་ཐ་མལ་པ་དང་ཕྲད་པའི་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་དང་། བཞི་ པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་མི་གཡོ་བའི་ལས་སོ། །བཏང་སྙོམས་དང་བཏང་སྙོམས་དེ་མྱོང་འགྱུར་གཉིས་ཀའི་གནས་ངན་ལེན་འཛིན་པ་ནི་ཀུན་གཞིའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ལས་མ་ཐར་པའི་མི་རྟག་པ་དང་འབྲེལ་པ་ ནི་མི་རྟག་པས་བཅིངས་པས་རྟག་ཏུ་བཏང་སྙོམས་ལ་གྲུབ་པ་དང་བདེ་བར་གནས་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་དེ་སྡུག་བསྔལ་དུ་འགྱུར་དུ་འོང་བས་སོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་མ་གཏོགས་པ་ ནི་ཟག་མེད་དོ། །ཁམས་གསུམ་ནི་ཡིད་དང་ཆོས་དང་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་གཉིས་ནི་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །ཕྱོགས་གཅིག་མ་གཏོགས་པ་ནི་ཟག་མེད་དེ་དེ་མ་གཏོགས་པ་ ཐམས་ཅད་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ནོ། །བདེ་སྡུག་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་དུ་ཤེས་ན་ནི་བདག་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །མི་དགེ་བ་དང་དགེ་བ་ཟག་བཅས་རྣམ་སྨིན་དང་བཅས་པ་ནི་དེས་ཕྱི་མའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཀུན་གཞི་འཕེན་པའི་
【現代漢語翻譯】 關於詳細的解釋，可以參考《阿毗達磨俱舍論》（chos mngon pa'i mdzod du）。對於經文的理解，『執取對境』指的是自己執取或者產生執取的意識。受蘊（tshor ba'i phung po）指的是五種感受的官能。識（rnam shes）指的是意的官能。色蘊（gzugs phung）的一部分指的是七種有色官能。行蘊（'du byed kyi phung po）的一部分指的是信等五種以及命根。 十二處（khams bcu gnyis）指的是六根和六識。六內處（skye mched drug）指的是官能的內處。法處（chos kyi khams）和法內處（skye mched kyi phyogs gcig）的一部分指的是信等五種、五種感受以及命根。苦苦（sdug bsngal gyi sdug bsngal）中，苦受（sdug bsngal gyi tshor ba）的自相是真正的苦苦。苦受生起之法的自相是不悅意的對境、與之相遇的官能，以及與之相應的心理和心所，這些是痛苦的根源，因此被歸於此類。這三種法（chos gsum po）中的一部分指的是較低的兩種苦（指行苦和壞苦），以及無漏法（zag med）之外的法。 樂受（bde ba'i tshor ba）和體驗樂受之法（de myong bar byed pa'i chos rnams）的變化會帶來不悅，因此這二者的變化是壞苦（'gyur ba'i sdug bsngal）。對這二者產生執著的心理變化也會帶來悅與不悅，因此也被歸於此類。所有法中的一部分指的是另外兩種苦（指苦苦和壞苦），以及無漏法之外的法。因為快樂本身就是壞苦，所以佛說『我快樂』。 體驗二者（指樂受和苦受）之法的自相是與平常對境相遇的官能等，以及第四禪以上的無動業。舍受（btang snyoms）和體驗舍受之二者的潛在習性執取是阿賴耶識（kun gzhi）。未從這二者中解脫的不穩定狀態與無常相關聯，因此被無常束縛，不能恒常安住于舍受和快樂之中，因為它們會轉變為痛苦。除了蘊（phung po）的一部分之外，就是無漏法。三界（khams gsum）指的是意、法和意識。二處（skye mched gnyis）指的是意處和法處。除了其中一部分之外，就是無漏法，除了它之外，一切都是行苦。如果能認識到非樂非苦也是行苦，就能捨棄對非樂非苦的執著。不善業（mi dge ba）和有漏善業（dge ba zag bcas）以及異熟果（rnam smin）都具有這樣的特性：它們會將後世異熟果的習氣投射到阿賴耶識中。
【English Translation】 For a detailed explanation, one should refer to the 'Abhidharmakosha' (chos mngon pa'i mdzod du). Regarding the meaning of the text, 'grasping an object' refers to oneself grasping or generating the consciousness of grasping. The aggregate of feeling (tshor ba'i phung po) refers to the five faculties of sensation. Consciousness (rnam shes) refers to the faculty of mind. A part of the aggregate of form (gzugs phung) refers to the seven faculties of form. A part of the aggregate of formation ('du byed kyi phung po) refers to the five factors such as faith, and the life force. The twelve sources (khams bcu gnyis) refer to the six sense organs and the six consciousnesses. The six internal sources (skye mched drug) refer to the internal sources of the sense organs. A part of the element of phenomena (chos kyi khams) and the internal source of phenomena (skye mched kyi phyogs gcig) refers to the five factors such as faith, the five sensations, and the life force. In the suffering of suffering (sdug bsngal gyi sdug bsngal), the self-characteristic of painful feeling (sdug bsngal gyi tshor ba) is the actual suffering of suffering. The self-characteristic of the phenomena that cause painful feeling to arise is the unpleasant object, the faculty that encounters it, and the mind and mental factors that correspond to it; these are the source of suffering and are therefore classified as such. A part of these three phenomena (chos gsum po) refers to the lower two sufferings (referring to the suffering of change and pervasive suffering), and phenomena other than the uncontaminated (zag med). The change of pleasant feeling (bde ba'i tshor ba) and the phenomena that cause pleasant feeling to be experienced (de myong bar byed pa'i chos rnams) brings about displeasure, therefore the change of these two is the suffering of change ('gyur ba'i sdug bsngal). The mental change of attachment to these two also brings about pleasure and displeasure, and is therefore also classified as such. A part of all phenomena refers to the other two sufferings (referring to the suffering of suffering and the suffering of change), and phenomena other than the uncontaminated. Because happiness itself is the suffering of change, the Buddha said, 'I am happy'. The self-characteristic of the phenomena that cause both (referring to pleasant and painful feelings) to be experienced is the faculty that encounters ordinary objects, etc., and the immovable karma of the fourth dhyana and above. The latent habit of grasping equanimity (btang snyoms) and the two that cause equanimity to be experienced is the alaya consciousness (kun gzhi). The unstable state that has not been liberated from these two is associated with impermanence, and is therefore bound by impermanence, unable to constantly abide in equanimity and happiness, because they will turn into suffering. Apart from a part of the aggregates (phung po), there is the uncontaminated. The three realms (khams gsum) refer to mind, phenomena, and consciousness. The two sources (skye mched gnyis) refer to the source of mind and the source of phenomena. Apart from a part of it, there is the uncontaminated; apart from it, everything is pervasive suffering. If one can recognize that neither pleasure nor pain is also pervasive suffering, one can abandon attachment to neither pleasure nor pain. Unwholesome actions (mi dge ba) and wholesome actions with outflows (dge ba zag bcas), as well as the resultant fruit (rnam smin), have the characteristic that they project the habit of the resultant fruit of future lives into the alaya consciousness.
ཕྱིར་རོ། ། 1-1276 བདེ་སྡུག་དང་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་ནི་དེ་ལས་བྱུང་བས་རྣམ་སྨིན་ལས་བྱུང་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཕུང་པོ་རྣམས་དང་ཁམས་བཅུ་ནི་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་དང་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་སོ། ། སྐྱེ་མཆེད་བཞི་ནི་གཟུགས་དང་སྒྲ་དང་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ལུང་མ་བསྟན་དང་ཟག་མེད་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་རྣམ་སྨིན་སྐྱེད་མི་ནུས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་ལུང་ མ་བསྟན་གྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་བརྒྱད་མ་སྨོས་སོ། རྣམ་པར་སྨིན་པ་དང་བཅས་པ་ཤེས་ན་རྣམ་སྨིན་ཤེས་ལ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཀུན་གཞིས་ཕུང་པོ་འདོར་བ་དང་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བར་བྱེད་ པས་བདག་དེ་ལྟ་བུར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། །མཚུངས་ལྡན་ནི་ཀུན་འགྲོ་ལྔའོ། །དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་ཚོགས་བདུན་དང་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས་བྱུང་བས་རྣམ་སྨིན་ཞེས་འདོགས་ སོ། ། ཟས་ལ་ངོ་བོ་ནི་དྲི་རོ་རེག་བྱ་གསུམ་ནི་ཁམ་གྱི་ཟས་སོ། །རེག་པས་ཡུལ་གཅོད་པ་ནི་རེག་པའི་ཟས་སོ། །འདོད་པའི་དངོས་པོ་ལ་རེ་བ་དང་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་སེམས་པའི་ ཟས་སོ། །ཀུན་གཞི་ནི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཟས་སོ། །ཟས་ནི་གནས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་སེམས་པས་ཇི་ལྟར་གནས་པར་བྱེད་ཅེ་ན། ཐལ་བའི་རྐྱལ་པ་ལ་ཕ་ཡིས་ཕྱིར་འདུ་ཤེས་སུ་བཅུག་པའི་བུ་གཉིས་ཐལ་བ་ཉིད་དུ་ཤེས་ཏེ་རེ་བ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་ན་ཤི་བ་དང་། 1-1277 རྒྱ་མཚོར་གྲུ་ཆག་པའི་མི་ཞིག་ལྦུ་བའི་ཕུང་པོ་ལ་ཐང་དུ་འདུ་ཤེས་ཏེ་དེར་ཕྱིན་ནས་རེ་བ་མེད་པ་དང་ཤིའོ་ཞེས་མཛོད་འགྲེལ་ལས་འབྱུང་བ་དང་། འགྲོ་བའི་རྣམ་གྲངས་ལས་རྒྱ་མཚོའི་ འགྲམ་ན་ཡོད་པའི་སྒོང་ང་མས་མ་བརྗེད་པ་རྣམས་ནི་མི་འདྲུལ་ལ་བརྗེད་ན་འདྲུལ་ལོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གྲངས་ངེས་པ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྲིད་པ་གསོ་བ་ཡིན་ཀྱང་། གནས་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་ཁམས་ཀྱིས་གསོ་ལ། །བརྟེན་པ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ནི་རེག་པས་རྒྱས་པར་བྱེད་ཅིང་། སེམས་པས་ནི་སྲིད་པ་འཕེན་ལ། འཕངས་ཟིན་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་གོང་ནས་ གོང་དུ་འགྲུབ་པས་ཕྱི་མ་གཉིས་སྐྱེད་པས་མ་དང་། སྔ་མ་གཉིས་སྐྱེས་ཟིན་གསོ་བས་མ་མ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། འདི་ལ་གནས་དང་ནི། །བརྟེན་པ་རྒྱས་པའི་དོན་དུ་གཉིས། །སྲིད་གཞན་ འཕེན་དང་འགྲུབ་པ་ཡི། །དོན་དུ་གཉིས་ཏེ་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཁམས་དང་ས་གང་ན་ཡོད་མེད་ནི་དེ་ཉིད་ལས། ཁམ་གྱི་ཟས་ནི་འདོད་པ་ན། །སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་གྱི་བདག་ ཉིད་དོ། །གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་མ་ཡིན་དེས། །རང་དབང་གྲོལ་ལ་མི་ཕན་ཕྱིར། །རེག་དང་སེམས་པ་རྣམ་ཤེས་ནི། །ཟག་བཅས་ཟག་ཡིན་གསུམ་དག་ན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པོ་དེ་ཟག་མེད་ཟས་མ་ཡིན་པ་ནི་སྲིད་པ་མི་གསོ་བར་འཇོམས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-
【現代漢語翻譯】 此外，苦樂和根等都由此產生，因此被稱為異熟生。蘊、十二處是指七個心處，以及色、聲、法的處。 四生處是指色、聲、意、法的生處。一方面，是指無記和無漏之外的，因為這兩者不能產生異熟。因此，沒有提到無記的處和八生處。如果瞭解了與異熟相關的事物，就能瞭解異熟，並且瞭解異熟的根本能使蘊捨棄和連線相續，從而捨棄對自我的執著。相應是指五遍行。除此之外，還有七識聚和根等，因為是從異熟產生的，所以稱為異熟。 食物的自性是香、味、觸三種，是段食。觸能斷絕所緣是觸食。對欲妙之物抱有希望和作意是意思食。阿賴耶識是識食。如果食物是維持存在的，那麼作意如何維持存在呢？比如，父親讓兩個裝滿灰燼的袋子的兒子意識到那就是灰燼，當他們意識到沒有希望時，就會死去。 比如，在海中船隻失事的人，將泡沫堆積誤以為是陸地，到達那裡后，因為沒有希望而死去。《俱舍論釋》中這樣說。在行相中說，海邊的蛋，母親沒有忘記的就不會腐爛，忘記了就會腐爛。 數量確定是指，一切有漏法都能滋養有，但只有具有處和根的身體才能滋養。所依是心和心所，通過觸而增長。作意能投生有，已經投生的則由識來完成，因此後兩者是產生（有）的母親，前兩者是滋養已生的母親，就像《俱舍論》中說的：『於此有住處，所依二增長，他有投生及，完成二者次第。』 處和地存在與否，在《俱舍論》中說：『段食慾界中，三處之自體，非色處彼等，于自解脫無益。觸意思維識，有漏無漏三，』。這三者不是無漏的食物，因為它們會摧毀而不是滋養有。 1-1277
【English Translation】 Furthermore, pleasure, pain, and faculties, etc., arise from this, hence they are called 'Vipaka-ja' (born of fruition). The Skandhas (aggregates) and the twelve Dhatus (realms) refer to the seven realms of mind, and the realms of form, sound, and dharma. The four Ayatana (sources) refer to the sources of form, sound, mind, and dharma. One aspect refers to the Avyakrta (unspecified) and Anasrava (untainted), excluding these two, as they cannot generate Vipaka (fruition). Therefore, the Avyakrta Dhatus and the eight Ayatana are not mentioned. Understanding what is associated with Vipaka allows one to understand Vipaka, and understanding the basis of Vipaka enables the abandonment of clinging to self, as it causes the abandonment of Skandhas and the connection of rebirth. Samprayukta (concomitant) refers to the five Sarvatraga (ever-present). Other than that, there are the seven Vijnana-skandha (consciousness aggregates) and faculties, etc., which are called Vipaka because they arise from Vipaka. The essence of food is the three: smell, taste, and touch, which are Kabalikarahara (physical food). Contact that severs the object is Sparshahara (contact food). Having hope and intention for desirable things is Manas-samcetanahara (mental food). Alaya-vijnana (store consciousness) is Vijnanahara (consciousness food). If food sustains existence, how does intention sustain existence? For example, a father made his two sons, carrying bags of ashes, realize that it was ashes, and when they realized there was no hope, they died. For example, a person whose ship wrecked in the sea mistook a pile of foam for land, and upon reaching there, died because there was no hope. This is mentioned in the commentary on the Abhidharmakosa. In the enumeration of beings, it is said that eggs by the sea that the mother does not forget will not rot, but if she forgets, they will rot. The definite number means that all contaminated Dharmas nourish existence, but only the body realm with its faculties nourishes it. The dependent, mind and mental factors, increase through contact. Intention projects existence, and what has been projected is completed by consciousness from above, so the latter two are mothers who give birth (to existence), and the former two are like mothers who nourish what has already been born, as the Abhidharmakosa says: 'Here there is a dwelling place, the two dependent ones grow in meaning, other existence is projected and completed, the two are in order.' Whether the Dhatus and Bhumi (grounds) exist or not, the Abhidharmakosa says: 'Physical food is in the desire realm, the self of the three sources, not the form source, because it is not beneficial for liberation. Contact, intention, and consciousness are in the three contaminated and uncontaminated.' These three are not uncontaminated food because they destroy existence rather than nourish it. 1-1277
1278 འདོད་ཁམས་ཀྱི་འགྲོ་བའི་རིས་ཐམས་ཅད་ལ་ཟས་ཐམས་ཅད་ཡོད་དེ་དམྱལ་བ་ནའང་ལྕགས་ཀྱི་ཐུ་ལུམ་དང་ཟངས་ཞུན་ལ་སོགས་པ་ཁམ་གྱི་ཟས་སོ། །དེས་ལུས་རྒྱས་པར་མི་བྱེད་ཀྱང་བཀྲེས་སྐོམ་ འཇོམས་ཤིང་ལུས་གནས་པར་བྱེད་པས་ཟས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཚང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཉི་ཚེ་བ་ལ་མི་དང་འདྲ་བའི་ཁམ་གྱི་ཟས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞུང་དོན་ལ་འཇུ་བས་ཀྱང་འཇུ་བ་ལས་གྱུར་ པ་ནི་ཁམ་གྱི་ཟས་ཞུ་བ་ན་དབང་པོ་རྟེན་དང་བཅས་པའི་འབྱུང་བ་བརྟས་ནས་ལུས་རྒྱས་པར་བྱེད་དོ། །ཡུལ་གྱིས་ཀྱང་ཡུལ་ལས་གྱུར་པ་ནི་རེག་པའི་ཟས་ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་ ཐ་མལ་པ་གཅོད་པ་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ལཕན་པར་བྱེད་དོ། །རེ་བས་ཀྱང་རེ་བ་ལས་གྱུར་པ་ནི་ཡིད་ལ་སེམས་པའི་ཟས་རེ་བ་དང་བཅས་པའི་ཚེ་ལུས་ལ་ཕན་འདོགས་སོ། །ལེན་ པས་ཀྱང་ལེན་པ་ནི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཟས་ལུས་བླངས་ནས་དེ་ལ་ཕན་འདོགས་པ་སྟེ་དེ་དང་བྲལ་ན་ལུས་འདྲུལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕུང་པོ་གསུམ་ནི་གཟུགས་དང་འདུ་བྱེད་དང་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཁམས་ བཅུ་གཅིག་ནི་དྲི་རོ་རེག་བྱ་དང་ཆོས་དང་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ནོ། །སྐྱེ་མཆེད་ལྔའང་དེ་ཉིད་དོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཟས་ཀྱིས་བསྡུས་པའོ། །ཟས་ཀྱིས་ལུས་གནས་པར་ཤེས་ན་བདག་ཟས་ཀྱིས་གནས་པར་ཞེན་པ་སྤོང་ངོ་། ། 1-1279 མ་དག་པའི་ལུས་ནི་འདོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་སྟེ་འཆིང་བ་མཐའ་དག་གིས་མ་དག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དག་པ་དང་མ་དག་པའི་ལུས་ནི་སློབ་པ་དང་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་སོ་སོ་ སྐྱེ་བོ་སྟེ་འགའ་ཞིག་གིས་དག་ཀྱང་འགའ་ཞིག་གིས་མ་དག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དག་པ་ནི་འཆིང་བ་མཐའ་དག་གིས་དག་པའི་དགྲ་བཅོམ་མོ། །གནས་པར་བྱེད་པ་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་མཐུ་ཆེན་པོ་ཐོབ་པ་རྣམས་ཏེ་དེས་གནས་པ་ལྟ་བུར་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུས་བྱས་ཀྱི་གོང་ན་འདུས་མ་བྱས་ཡོད་ལ། འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ནམ་མཁའ་དང་བརྟགས་མིན་ཏེ། དེའི་གོང་ན་དེ་བཞིན་ཉིད་ཡོད་པས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་མ་གཏོགས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་རྣམ་པར་དག་པའོ། །རྫས་ངན་ པ་ནི་གོང་མ་དང་བཅས་པའོ། །འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་བརྟགས་འགོག་སྟེ་དེ་ལ་དམིགས་པས་སྒྲིབ་པ་སྤོང་ནུས་ཤིང་སྒྲིབ་པ་དག་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མཆོག་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་གོ །རྫས་ཀྱི་མཆོག་ནི་གོང་ན་མེད་པའོ། །གོང་དུ་བཤད་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟར་ན་དབྱེ་བའི་ཚུལ་འདིས་ཆོས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བ་ཚད་མེད་པ་ནི་གཞན་ཡང་ཡོད་པར་སྟོན་པ་སྟེ། 1-1280 གཟུགས་དང་། དྲི་དང་། རོ་དང་། རེག་བྱ་བཞི་གཅོད་བྱེད་དང་། གཅད་བྱ་དང་། བསྲེག་བྱ་དང་འཇལ་བྱེད་
【現代漢語翻譯】 對於欲界的眾生來說，一切都有食物，即使在地獄中，也有鐵的坩堝和熔化的銅等作為口食。雖然這些不能使身體增長，但能消除飢渴，維持身體存在，因此具備食物的特性。對於中陰身來說，也有像人一樣的口食。就其含義而言，消化所產生的口食，在消化時，能使感官及其所依賴的元素增長，從而使身體增長。就其所處環境而言，環境所產生的觸覺之食，能斷除令人不悅和普通的事物，從而利益心和心所。就其希望而言，希望所產生的意念之食，在有希望時，能對身體有所助益。就其獲取而言，獲取所產生的識之食，在獲得身體后，能對身體有所助益，如果失去它，身體就會腐爛。三種蘊是指色蘊、行蘊和識蘊。十一種界是指香、味、觸和法，以及七種心界。五種處也是指這些。一方面，是被食物所包含的。如果知道身體依靠食物而存在，就會捨棄認為『我』依靠食物而存在的執念。 不凈之身是指欲界的凡夫，因為被一切束縛所不凈。凈與不凈之身是指有學道者和上二界的凡夫，因為有些方面是清凈的，有些方面是不清凈的。清凈之身是指被一切束縛所清凈的阿羅漢。能示現常住的是指佛和菩薩，以及獲得神通等大能力者，因為他們能示現如常住一般。在有為法之上存在著無為法。無為法的一方面是指虛空和非擇滅，因為在它們之上存在著真如。除了法界和處界的一方面外，其餘都是真如的完全清凈。惡劣之物是指包含上面所說的那些。無為法的一方面是指真如和擇滅，因為緣於它們能斷除障礙，並且因為障礙清凈，所以是所有法中最殊勝的。真如是法界和處界的一方面。殊勝之物是指無上的。按照上面所說的道理，這種分類方式表明，三種法的分類是無量的，還有其他的分類方式存在。 色、香、味、觸四者，是能斷者、所斷者、能燒者和能量者。
【English Translation】 For sentient beings in the desire realm, everything is food. Even in hell, there are iron cauldrons and molten copper, etc., as food for the mouth. Although these do not cause the body to grow, they eliminate hunger and thirst and maintain the body's existence, thus possessing the characteristics of food. For the intermediate state being, there is also food for the mouth like that of humans. In terms of its meaning, the food for the mouth that results from digestion, when digested, causes the elements of the senses and their supports to grow, thereby causing the body to grow. In terms of its environment, the tactile food that results from the environment cuts off unpleasant and ordinary things, thereby benefiting the mind and mental factors. In terms of its hope, the food of thought that results from hope, when there is hope, benefits the body. In terms of its acquisition, the food of consciousness that results from acquisition, after obtaining a body, benefits that body; if it is lost, the body will decay. The three aggregates are form, formation, and consciousness. The eleven realms are smell, taste, touch, and phenomena, as well as the seven mind realms. The five sources are also these. One aspect is that which is contained by food. If one knows that the body exists by means of food, one will abandon the clinging to the notion that 'I' exists by means of food. An impure body refers to ordinary beings of the desire realm, because it is impure due to all bondages. A pure and impure body refers to trainees and ordinary beings of the two upper realms, because some aspects are pure and some are impure. A pure body refers to an Arhat who is pure from all bondages. That which shows abiding everywhere refers to Buddhas and Bodhisattvas, and those who have attained great powers such as clairvoyance, because they show as if abiding. Above conditioned phenomena, there exists unconditioned phenomena. One aspect of unconditioned phenomena is space and non-analytical cessation, because above them exists Suchness. Except for one aspect of the Dharma realm and the source realm, the rest is the complete purity of Suchness. Bad substances include those mentioned above. One aspect of unconditioned phenomena is Suchness and analytical cessation, because focusing on them can cut off obscurations, and because obscurations are purified, it is the most supreme of all dharmas. Suchness is one aspect of the Dharma realm and the source realm. The supreme substance is that which is unsurpassed. According to the reasoning stated above, this method of classification shows that the classification of the three dharmas is immeasurable, and that there are other methods of classification as well. Form, smell, taste, and touch are the cutter, the cut, the burner, and the measurer.
དང་གཞལ་བྱ་ཡིན་ལ་ཁ་ཅིག་ནི་མེའི་ཁམས་ཁོ་ན་སྲེག་བྱེད་དང་། ལྕི་བ་ཁོ་ན་གཞལ་ བྱར་འདོད་པ་བཞིན་ཏེ་མཛོད་ལས། གཅོད་བྱེད་གཅད་པར་བྱ་བ་ཉིད། །ཕྱི་རོལ་གྱི་ནི་ཁམས་བཞི་ཡིན། །དེ་བཞིན་བསྲེག་བྱ་འཇལ་བྱེད་པའོ། །སྲེག་དང་འཇལ་ལ་མི་མཐུན་སྨྲ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། ༈ བསྡུས་པའི་དབྱེ་བ་བཅུ་གསུམ་བཤད་པ། བསྡུས་པའི་དབྱེ་བ་བཅུ་གསུམ་ལ་གསུམ་ཡོད་པའི་དང་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་དུ་དབྱེ་བ་ནི་ཆོས་གསུམ་ལ་བློས་མེད་བཞིན་དུ་བརྟགས་པ་ནི་ཀུན་བརྟགས་པ་ཡིན་ཏེ་སུམ་ཅུ་པ་ལས། རྣམ་ པར་རྟོག་པ་གང་གང་གིས། །དངོས་པོ་གང་གང་རྣམ་བརྟགས་པ། །དེ་ཉིད་ཀུན་ཏུ་བརྟགས་པ་ཡི། །ངོ་བོ་ཉིད་དེ་དེ་མེད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི་བདག་དང་ཆོས་སུ་བརྟགས་ པ་གཉིས་སོ། །ཁམས་གསུམ་གྱི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་གི་རྟོག་པ་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་ནི་གཞན་དབང་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་ལས། གཞན་གྱི་དབང་གི་ངོ་བོ་ཉིད། །རྣམ་རྟོག་ཡིན་ཏེ་རྐྱེན་ལས་བྱུང་། ། ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོས་བསྡུས་པའི་མ་དག་པ་གཞན་དབང་དང་། འཕགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་དག་པ་གཞན་དབང་གཉིས་སོ། །གཞན་དབང་དེ་ཉིད་ཀུན་བརྟགས་ཀྱིས་སྟོང་པ་ནི་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་ཏེ། 1-1281 དེ་ཉིད་ལས། གྲུབ་ནི་དེ་ལ་སྔ་མ་པོ། །རྟག་ཏུ་མེད་པར་གྱུར་པ་གང་། །ཞེས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི་ཆོས་ཉིད་འདུས་མ་བྱས་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་དང་། ལམ་ གྱི་ཡེ་ཤེས་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་གཉིས་ཡིན་ཏེ། དབུས་མཐའ་ལས། འགྱུར་མེད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ། །ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་རྣམ་པ་གཉིས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་དག་ མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རྣམ་པར་རྟོག་པས་བརྟགས་པའི་དོན། །ཀུན་ཏུ་བརྟགས་པའི་མཚན་ཉིད་བརྗོད། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཞན་གྱི་དབང་། །དེ་ཡི་ཆོས་ཉིད་ཡོངས་སུ་གྲུབ། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དབྱེ་དོན་ནི་ཀུན་བརྟགས་ དང་གཞན་དབང་གཉིས་ནི་གཅིག་པ་བཀག་པའི་ཐ་དད་ཡིན་ལ་དེས་སྟོང་པའི་ཡོངས་གྲུབ་དང་དེ་ལྟར་ཡིན་ཏེ་སུམ་ཅུ་པ་ལས། དེ་ཕྱིར་དེ་ཉིད་གཞན་དག་ལས། །གཞན་མིན་གཞན་མ་ཡིན་པའང་ མིན། །མི་རྟག་ལ་སོགས་བཞིན་དུ་བརྗོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་ཡོངས་གྲུབ་དང་གཞན་དབང་གཉིས་ནི་རྫས་ཐ་དད་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་གསུམ་དུ་གྲངས་ངེས་པ་ནི་ཤེས་པར་ བྱ་བ་ཀུན་བརྟགས་དང་། ཤེས་ནས་སྤང་བར་བྱ་བ་གཞན་དབང་དང་། སྤངས་ནས་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བ་ཡོངས་གྲུབ་ཡིན་པའམ། ཡང་ན་མ་འཁྲུལ་པ་ལ་སྣང་བ་ཡོངས་གྲུབ་དང་། འཁྲུལ་པ་ལ་སྣང་བ་གཞན་དབང་དང་། 1-1282 ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ་པ་ལ་སྣང་བ་ཀུན་བརྟགས་ཡིན་པས་བློ་གསུམ་ལ་ལྟོས་པའི་གྲངས་ངེས་སོ། །ཡང་ན་ཐེག་བསྡུས་ལས། གཞན་དབང་ནི་ཀུན་
【現代漢語翻譯】 有些是可衡量的，而另一些，如火界，僅僅是燃燒；僅僅是沉重的被認為是可衡量的。如《俱舍論》所說：『斷除者和將被斷除者，是外在的四界。同樣，燃燒者和衡量者，對於燃燒和衡量持有不同的觀點。』 現在解釋十三種集合的分類。 在十三種集合的分類中，首先將自性分為三種：對三種法以無知的方式進行考察，這是遍計所執性（Parikalpita）。如《三十頌》所說：『無論以何種分別念，對任何事物進行分別，那即是遍計所執性，其自性並不存在。』 其分類為：對補特伽羅（Pudgala，我）和法（Dharma，法）的執著。 三界的能取和所取二取顯現的分別念，心和心所，是依他起性（Paratantra）。如該論所說：『依他起的自性，是分別念，由因緣而生。』 其分類為：凡夫所攝的不清凈依他起，和聖者后得位（Prsthalabdha）的清凈依他起。 依他起性本身空于遍計所執性，是圓成實性（Parinispanna）。 如該論所說：『成就即是先前的事物，恒常不存在。』 其分類為：法性（Dharmata）無為法（Asamskrta）不變化的圓成實性，和道的如實（Yathābhūta）智慧的圓成實性。如《中邊分別論》所說：『不變和如實，是圓成實的兩種形態。』 這些意義在《經莊嚴論》中說：『由分別念所考察的意義，被稱為遍計所執性的特徵。分別念是依他起，其法性是圓成實。』 分類的意義是：遍計所執性和依他起性是遮遣同一性的差別，而空於它們的圓成實性就是那樣。如《三十頌》所說：『因此，它與其他的不同，既不是異體也不是非異體，就像無常等一樣被說明。』 如實（Yathābhūta）的圓成實性和依他起性是實體上的差別。 如此確定為三種，是因為所應知的遍計所執性，知后應斷除的依他起性，以及斷除后應現證的圓成實性；或者，對於不迷惑者顯現的是圓成實性，對於迷惑者顯現的是依他起性，對於極度迷惑者顯現的是遍計所執性，因此是取決於三種智慧的確定。 或者，如《攝大乘論》所說：依他起性是遍計所執性的所依處，圓成實性是依他起性的真實。
【English Translation】 Some are measurable, while others, like the fire element, are merely burning; only the heavy is considered measurable. As stated in the Abhidharmakośa: 'The cutter and what is to be cut are the four external elements. Similarly, the burner and the measurer hold different views on burning and measuring.' Now, explaining the thirteen divisions of the aggregates. Among the thirteen divisions of the aggregates, the first division into three natures is as follows: Examining the three dharmas with ignorance is the Parikalpita (imputed nature). As stated in the Trimśikā: 'Whatever is discriminated by any discrimination, whatever things are discriminated, that itself is the Parikalpita, its nature does not exist.' Its divisions are: attachment to Pudgala (self) and Dharma (phenomena). The dualistic appearance of the grasper and the grasped in the three realms, the discriminations, minds and mental factors, are Paratantra (dependent nature). As stated in the same text: 'The nature of Paratantra is discrimination, arising from conditions.' Its divisions are: the impure Paratantra included by ordinary beings, and the pure Paratantra of the Prsthalabdha (subsequent attainment) of the noble ones. The Paratantra itself is empty of the Parikalpita, it is Parinispanna (perfected nature). As stated in the same text: 'Accomplishment is the prior thing to it, which is always non-existent.' Its divisions are: the Dharmata (nature of reality), the unconditioned (Asamskrta), the unchanging Parinispanna, and the Yathābhūta (as it is) wisdom of the path's Parinispanna. As stated in the Madhyāntavibhāga: 'Unchanging and Yathābhūta are the two aspects of Parinispanna.' These meanings are stated in the Mahāyānasaṃgraha: 'The meaning examined by discrimination is called the characteristic of Parikalpita. Discrimination is Paratantra, its Dharmata is Parinispanna.' The meaning of the divisions is: the Parikalpita and the Paratantra are the difference that negates identity, and the Parinispanna that is empty of them is just that. As stated in the Trimśikā: 'Therefore, it is different from others, neither different nor non-different, like impermanence and so on are explained.' The Yathābhūta (as it is) Parinispanna and the Paratantra are substantial differences. The reason for determining these as three is that the Parikalpita is what should be known, the Paratantra is what should be abandoned after knowing, and the Parinispanna is what should be realized after abandoning; or, what appears to the non-deluded is the Parinispanna, what appears to the deluded is the Paratantra, and what appears to the extremely deluded is the Parikalpita, thus it is a determination dependent on the three wisdoms. Or, as stated in the Asaṅga's Compendium of Determinations: the Paratantra is the basis of the Parikalpita, and the Parinispanna is the reality of the Paratantra.
གཞི་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པའི་ས་བོན་ཅན་ལ་བྱས་ནས། ཀུན་ བརྟགས་ནི་དོན་དུ་རྟོག་པའི་ས་བོན་ལས་རྣམ་རིག་དོན་མེད་ཀྱང་དོན་དུ་སྣང་བ་ཡིན་ལ། ཡོངས་གྲུབ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ལས་བདག་མེད་ཇི་ལྟ་བར་སྣང་བ་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་ གསེར་ས་དང་འདྲེས་པ་ལ་མེས་མ་རེག་ན་ས་སྣང་གི་གསེར་མི་སྣང་ལ་མེས་རེག་ན་ས་ཞིག་ནས་གསེར་སྣང་བ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་དབང་གི་རིག་པ་ལ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ ཀྱི་མེས་མ་རེག་ན་རྣམ་རིག་དེ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པ་ཀུན་ཏུ་བརྟགས་པའི་ངོ་བོར་སྣང་གི་ཡང་དག་པ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་མི་སྣང་ངོ་། །མེས་རེག་ན་རྣམ་ རིག་དེ་ཡོངས་གྲུབ་ཏུ་སྣང་གི་ཀུན་བརྟགས་སུ་མི་སྣང་ངོ་། །དེས་ན་སའི་ཁམས་སུ་གཉིས་ཀའི་ཆར་གཏོགས་པ་བཞིན་དུ་གཞན་དབང་ཡང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གཉིས་ཀའི་ཆར་གཏོགས་ སོ། །དོན་དེ་ཉིད་ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ལས། ཆོས་ནི་གསུམ་སྟེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་། རྣམ་པར་བྱང་བ་དང་། དེ་གཉིས་ཀའི་ཆར་གཏོགས་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གཞུང་དོན་ལ་རྣམ་པར་བརྟགས་པ་ནི་གཞན་དབང་ངོ་། ། 1-1283 ཆོས་ཉིད་ནི་ཡོངས་གྲུབ་བོ། །ང་དང་ང་ཡིར་འཛིན་པའི་གཞི་ཡིན་པས་ན་བདག་གོ །སེམས་དང་ལྡན་པས་ན་སེམས་ཅན་ནོ། །ལུས་འཛིན་པས་ན་སྲོག་གོ །ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བས་ན་སྐྱེ་བ་པོའོ། ། ལུས་གསོ་བས་ན་གསོ་བའོ། །ཆོས་གསུམ་ཚེ་སྟོད་གང་ཞིང་ཚེ་སྨད་ཟག་པས་ན་གང་ཟག་གོ །སྐྱེ་དགུའི་བདག་པོ་ཤེད་ཅེས་བྱ་བ་ལས་བྱུང་བས་ན་ཤེད་ལས་སྐྱེས་དང་ཤེད་བུ་ཞེས་མུ་ སྟེགས་ཅན་གྱི་བདག་གི་རྣམ་གྲངས་ཏེ་གཞན་ཡང་སྐྱེ་འཇིག་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་བྱས་པར་འདོད་པས་བྱེད་པ་པོ་དང་། དགེ་མི་དགེ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་དེས་བྱེད་དུ་འཇུག་པས་བྱེད་དུ་ འཇུག་པ་པོ་དང་། དེའི་འབྲས་བུ་བདེ་སྡུག་མྱོང་བར་བྱེད་པས་ཚོར་བ་པོ་དང་། ཡུལ་ཤེས་པས་ཤེས་པ་པོ་དང་། །མཐོང་བས་མཐོང་བ་པོ་དང་། །ཕུང་པོ་སློང་ཞིང་སྐྱེད་པས་སློང་བ་པོ་དང་། ཀུན་ནས་སློང་བ་པོ་ལ་སོགས་པ་མེད་བཞིན་དུ་ཀུན་ཏུ་རྟོག་པ་ཉིད་ཀུན་བཏགས་སུ་བསྟན་ནོ། །ཆོས་གསུམ་གྱི་རང་མཚན་ནི་གཞན་དབང་ངོ་། །བདག་མེད་པའི་སོགས་པས་ནི་བྱེད་པ་པོ་མེད་ པ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་སྟེ། ཡོད་པ་ནི་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཡོངས་གྲུབ་ཏུ་ཡོད་པའོ། །གཉིས་པ་མཚན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་བཞིར་དབྱེ་བ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དོན་དངོས་ལ་མཚན་ཉིད་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་སྔར་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་སུམ་ཅུ་རྩ་ལྔ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1284 རྣམ་པའི་རབ་དབྱེ་ནི་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཅིག་ལ་སོགས་པའོ། །ལུས་ཇི་སྙེད་པ་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་ལུས་སོ། །སྐད་ཅིག་རེ་རེ་འབྱུང་བ་ནི་ལུས་གཅིག་ལའང་སྐད་ཅིག་དུ་མ་འབྱུང་བའོ། ། གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ལ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་
【現代漢語翻譯】 基於遍計所執的種子，遍計所執顯現為無意義的識，雖然實際上沒有意義，但它仍然顯現出來。圓成實則基於無漏的種子，顯現為無我的狀態。例如，當黃金與泥土混合時，如果不用火煉，泥土會顯現而黃金不會顯現；但如果用火煉，泥土會消失而黃金會顯現。同樣，如果轉依的識沒有被無分別智之火觸及，那麼這個識就會顯現為不真實的遍計所執的自性，而不會顯現為真實的圓成實的自性。如果被火觸及，這個識就會顯現為圓成實，而不會顯現為遍計所執。因此，就像泥土的成分既屬於兩者一樣，轉依也既屬於染污，也屬於清凈。這個道理在《阿毗達磨經》中說：『法有三種：染污、清凈，以及屬於兩者的。』這就是經文的含義。在論義中，分別念是轉依，法性是圓成實。因為它是執著『我』和『我所』的基礎，所以是『我』。因為它與心識相連，所以是『有情』。因為它執持身體，所以是『命』。因為它連線相續，所以是『生者』。因為它滋養身體，所以是『滋養者』。三種法在上半生增長，下半生衰減，所以是『補特伽羅』（梵文：Pudgala，人）。『生主』（梵文：Prajapati）被稱為『力』（梵文：Shakti），從他那裡產生，所以被稱為『力生』或『力子』，這是外道對『我』的稱謂。此外，由於他們認為一切生滅等都是他所造作的，所以他是『作者』；由於他使一切善與非善等發生，所以他是『使作者』；由於他體驗其果報，即樂與苦，所以他是『感受者』；由於他了知對境，所以他是『知者』；由於他看見，所以他是『見者』；由於他發起和產生蘊，所以他是『發起者』和『能發起者』等等。雖然這些都不存在，但遍計所執本身被顯示為遍計所執。三種法的自相是轉依。『無我』等表示沒有作者等。存在的是不變的圓成實。第二，將體性等分為四類，其中第二類的實際意義是，體性的種種差別就是之前所說的三十五種體性等。相的種種差別是六十一種等。有多少身體，就是指有色身和無色身。每一剎那生起，是指即使一個身體也會生起許多剎那。 第二，分類對智者的利益
【English Translation】 Based on the seed of the parikalpita (遍計所執，imagined nature), the parikalpita appears as meaningless consciousness. Although it has no meaning in reality, it still appears. The parinispanna (圓成實，perfected nature) is based on the seed of the anasrava (無漏，undefiled), appearing as the state of anatman (無我，selflessness). For example, when gold is mixed with earth, if it is not refined by fire, the earth will appear and the gold will not. But if it is refined by fire, the earth will disappear and the gold will appear. Similarly, if the vijnana (識，consciousness) of paratantra (轉依，dependent nature) is not touched by the fire of non-conceptual wisdom, then this vijnana will appear as the unreal nature of the parikalpita, and will not appear as the real nature of the parinispanna. If it is touched by fire, this vijnana will appear as the parinispanna, and will not appear as the parikalpita. Therefore, just as the element of earth belongs to both, the paratantra also belongs to both kleśa (染污，affliction) and vyavadana (清凈，purification). This principle is stated in the Abhidharma Sutra: 'There are three kinds of dharmas: kleśa, vyavadana, and those that belong to both.' This is the meaning of the sutra. In the commentary, parikalpa (分別念，discrimination) is paratantra, and dharmata (法性，the nature of reality) is parinispanna. Because it is the basis for clinging to 'I' and 'mine', it is 'atman' (我，self). Because it is connected with mind, it is 'sattva' (有情，sentient being). Because it holds the body, it is 'jiva' (命，life). Because it connects the continuum, it is 'janaka' (生者，the one who is born). Because it nourishes the body, it is 'poṣaka' (滋養者，the nourisher). The three dharmas increase in the first half of life and decrease in the second half, so it is 'pudgala' (補特伽羅，person). 'Prajapati' (生主，lord of beings) is called 'Shakti' (力，power), and is produced from him, so it is called 'Shaktija' (力生，born of power) or 'Shaktiputra' (力子，son of power), which is the name of 'atman' according to the tirthikas (外道，non-Buddhists). Furthermore, since they believe that all arising and ceasing, etc., are created by him, he is the 'kartṛ' (作者，maker); since he causes all good and non-good, etc., to happen, he is the 'karayitr' (使作者，causer); since he experiences its results, namely pleasure and pain, he is the 'vedaka' (感受者，feeler); since he knows the object, he is the 'jñata' (知者，knower); since he sees, he is the 'draṣṭṛ' (見者，seer); since he initiates and produces the skandhas (蘊，aggregates), he is the 'utpadaka' (發起者，initiator) and the 'samutpadaka' (能發起者，the one who can initiate), etc. Although these do not exist, the parikalpita itself is shown as the parikalpita. The svalakṣaṇa (自相，own-characteristic) of the three dharmas is paratantra. 'Anatman' (無我，selflessness), etc., indicates that there is no kartṛ, etc. What exists is the unchanging parinispanna. Second, dividing the lakṣaṇa (體性，nature), etc., into four categories, the actual meaning of the second category is that the various differences of the lakṣaṇa are the thirty-five lakṣaṇas, etc., mentioned earlier. The various differences of the nimitta (相，sign) are the sixty-one, etc. How many bodies there are refers to the rupa-kaya (有色身，form body) and the arupa-kaya (無色身，formless body). Each moment arises, meaning that even a single body arises in many moments. Second, the benefit of classification for the wise
ལ་བདག་ལ་ཞེན་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི་མཚན་ཉིད་དུ་མར་ཤེས་པས་བདག་གཅིག་པུར་ཞེན་པ་འཁྲུལ་བར་ཤེས་ནས་བདག་འཛིན་སྤོང་བ་ཤེས་པའོ། ། རིལ་པོའི་འདུ་ཤེས་པ་ནི་དོན་གཅིག་ལྡོག་པའི་དབྱེ་བ་དུ་མར་ཤེས་པས་རིལ་པོ་གཅིག་ཏུ་ཤེས་པ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་པ་བྱས་པ་ཆུད་ཟ་བའི་འདུ་ཤེས་ཡོངས་ སུ་ཤེས་པ་ནི་ལུས་ཐ་དད་པ་རང་རང་གི་ལས་ཐ་དད་ལས་བྱུང་བར་ཤེས་ནས་འདུ་ཤེས་དེ་འཁྲུལ་བར་ཤེས་སོ། །སྐད་ཅིག་རེ་རེ་ལ་སྐྱེ་འགག་བྱེད་པར་ཤེས་པས་བསྟན་པའི་འདུ་ ཤེས་འཁྲུལ་པར་ཤེས་སོ། །གསུམ་པ་ཕྱི་རོལ་དུ་བལྟས་པ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་ཏུ་དབྱེ་བ་ལ་ཕལ་ཆེ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གསུང་རབ་ལ་ཐོས་བསམ་བྱེད་པ་མ་གཏོགས་པའོ། །ས་པ་ཐམས་ ཅད་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་གསུམ་ཐམས་ཅད་དོ། །སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཆོས་གསུམ་ནི་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་ཐུག་པ་མེད་པའོ། །སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པ་རྣམས་ནི་ནམ་ཞིག་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1285 དགྲ་བཅོམ་ཐ་མའི་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་ནི་དེའི་དུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་སློབ་པ་འཆི་ཀ་མའི་ཆོས་གསུམ་ནི་དེའི་དུས་ཙམ་ལས་དུས་གཉིས་པ་ན་རྒྱུན་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཆོས་གསུམ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་དུ་དེ་ལྟར་སྟོན་ཀྱང་གྲུབ་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། ། ༄། །ཆོས་གསུམ་གྱི་བསྡུས་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་ལྡན་པ་བཤད་པ། དོན་བཅུ་པ་བསྡུས་པ་ལ་དབྱེ་བ་ནི་བསྡུས་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་ བའོ། །སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་དག་བསྡུས་པ་ནི་གཟུགས་སུ་རུང་བས་གཟུགས་ཀྱི་མཚན་གཞི་རྣམས་བསྡུས་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ལྟོ་ལྡིར་ཞབས་ཞུམ་གྱིས་བུམ་པ་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པ་ བཞིན་ནོ། །ཀུན་གཞི་ལ་ཆོས་གསུམ་ཀའི་ས་བོན་ཡོད་པ་ནི་ཁམས་ཏེ་དེས་ཆོས་གསུམ་གྱི་མངོན་གྱུར་རྣམས་བསྡུས་པས་ཏེ་རྒྱུས་འབྲས་བུ་བསྡུས་པའོ། །མཚན་ཉིད་ཐ་དད་པ་ནི་སྤུངས་པ་དང་སྐྱེ་ སྒོ་དང་རིགས་ཀྱིའོ། །ཕུང་པོའི་དོན་བརྩན་པར་བྱས་པ་ནི་སྤུངས་པ་ཙམ་བརྩན་པར་བྱས་ནས་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱང་སྤུངས་པའི་ཆ་ནས་ཕུང་པོར་བསྡུས་པ་སྟེ། དེ་བཞིན་དུ་གཉིས་པོའི་དོན་བརྩན་ པར་བྱས་ནས་ཕུང་པོའང་གཉིས་པོར་བསྡུས་པ་དང་། གཉིས་པོ་ནང་ཕན་ཚུན་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ཉིད་ནི་ངོས་བཟུང་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་སེལ་ལོ། །གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་འཁོར་དང་བཅས་པ་ནི་མ་ལུས་པའོ། ། 1-1286 དེའི་གྲོགས་ནི་མིང་བཞིའོ། །དེ་ལས་གཞན་ལའང་རིག་པར་བྱ་བ་ནི་མིང་བཞི་གཟུགས་ཀྱི་གྲོགས་ཀྱིས་བསྡུས་ནས་ཕུང་པོ་ལྔར་སྡུད་པ་དང་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་ཕན་ཚུན་གྲོགས་ཀྱིས་བསྡུས་ནས་གཟུགས་སུ་ སྡུད་པ་དང་། སེམས་པ་ལ་སོགས་པ་གྲོགས་ཀྱིས་བསྡུས་ནས་འདུ
【現代漢語翻譯】 完全瞭解對自我的執著意味著通過多種特徵來認識到，執著于唯一的自我是錯誤的，從而認識到放棄自我執著。 理解整體的概念意味著通過理解一個事物在意義上相同但在反面不同的多種區分，來認識到將整體理解為一個單一事物是錯誤的，就像之前一樣。 完全理解未做之事和已做之事被浪費的概念，意味著認識到不同的身體源於各自不同的行為，從而認識到這種理解是錯誤的。認識到每一刻都在生滅，從而認識到常恒的概念是錯誤的。 第三，向外看等六種分類，其中『大多數』指的是除了聽聞和思考經文之外的情況。所有『薩帕』指的是兩個更高的界和所有無漏的三個法。凡夫的三個法指的是沒有開始和結束的輪迴。有學和無學之人是爲了何時能夠斷絕痛苦的集合。 除了最後的阿羅漢的三種法，是因為那是他們的時機。無學之人在臨終時的三種法，是因為只有在那時，在第二個時機就會中斷。佛和菩薩的三種法，是爲了他人的利益而如此示現，但實際上並沒有成就。 關於三種法的總結、相應和具備的解釋。 第十個意義，總結的分類，即什麼是總結？ 對於各自的特徵，通過它們來總結，例如，可塑性總結了所有可塑性的基礎，就像大肚子和彎曲的腿總結了所有的水瓶一樣。一切的基礎具有三種法的種子，即『界』，它總結了三種法的顯現，就像原因總結了結果一樣。不同的特徵是集合、生處和種類。 強調蘊的意義，僅僅是強調集合，從而將界和處也從集合的角度總結為蘊。同樣，強調兩者的意義，從而也將蘊總結為兩者，兩者之間也同樣如此。這些本身就是被識別的，從而消除了痛苦和舍受的總結。色蘊及其環境是完全的。 它的同伴是四種名。對於其他也應該理解，四種名通過色蘊的同伴來總結，從而總結為五蘊，以及境和有境通過相互的同伴來總結，從而總結為色，以及心等通過同伴來總結，從而總結為...
【English Translation】 Fully understanding the attachment to self means recognizing through multiple characteristics that attachment to a single self is erroneous, thereby recognizing the abandonment of self-attachment. Understanding the concept of wholeness means recognizing that understanding wholeness as a single entity is erroneous, similar to before, by understanding multiple distinctions where one thing is the same in meaning but different in opposition. Fully understanding the concept of undone deeds and the wasting of done deeds means recognizing that different bodies arise from their respective different actions, thereby recognizing that this understanding is erroneous. Recognizing that each moment arises and ceases, thereby recognizing that the concept of permanence is erroneous. Third, the six classifications such as looking outward, where 'most' refers to situations other than hearing and contemplating the scriptures. All 'Sapas' refer to the two higher realms and all three uncontaminated dharmas. The three dharmas of ordinary beings refer to the cycle without beginning and end. Those who are learning and those who are not learning are for the sake of when the aggregate of suffering can be severed. Except for the three dharmas of the final Arhat, because that is their time. The three dharmas of the non-learner at the time of death, because it is only at that time that they will cease in the second time. The three dharmas of the Buddhas and Bodhisattvas are shown in that way for the benefit of others, but in reality, they are not accomplished. Explanation of the summary, correspondence, and possession of the three dharmas. The tenth meaning, the classification of the summary, which is, what is the summary? For each of their characteristics, they are summarized by those characteristics, for example, plasticity summarizes all the bases of plasticity, just as a large belly and bent legs summarize all water pots. The basis of everything has the seeds of the three dharmas, which is the 'realm', which summarizes the manifestations of the three dharmas, just as the cause summarizes the result. The different characteristics are the aggregates, the birthplaces, and the types. Emphasizing the meaning of the aggregates, merely emphasizing the collection, thereby summarizing the realms and sources into the aggregates from the perspective of collection. Similarly, emphasizing the meaning of both, thereby also summarizing the aggregates into both, and the two are also the same with each other. These themselves are identified, thereby eliminating the summary of suffering and equanimity. The form aggregate and its environment are complete. Its companions are the four names. For others, it should also be understood that the four names are summarized by the companions of the form aggregate, thereby summarizing into the five aggregates, and the objects and object-holders are summarized by mutual companions, thereby summarizing into form, and the mind and so on are summarized by companions, thereby summarizing into...
་བྱེད་དུ་སྡུད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཕྱོགས་དང་དུས་ནི་ཕྱོགས་ཅན་དང་།དུས་ཅན་ལས་ཐ་མི་དད་པས་རང་གིས་རང་བསྡུས་པ་ཡིན་ གྱི་དེ་གཉིས་ཐ་དད་རྟག་པར་འདོད་པ་ནི་མུ་སྟེགས་གཟེགས་གཟན་པའི་ལུགས་སོ། །གང་ཡང་རུང་བ་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་སྟེ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནི་འདུ་བྱེད་ ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་སེམས་བྱུང་གིས་བསྡུས་སོ། །འདོད་པ་དང་། གནོད་སེམས་དང་། རྣམ་པར་འཚེ་བའི་ཁམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་འདོད་ཆགས་དང་ཞེ་སྡང་གིས་བསྡུས་སོ། །ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་ སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་གིས་བསྡུས་སོ། །ཆོས་གསུམ་མ་ལུས་པས་བསྡུས་པ་ནི་མཐའ་དག་གིས་བསྡུས་པ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ནི་ཉེར་ ལེན་གྱི་ཕུང་པོ་ལྔ་ཆར་གྱིས་བསྡུས་སོ། །འདོད་པའི་ཁམས་ནི་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སོ། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ནི་དྲི་རོ་མ་གཏོགས་པའི་སྐྱེ་མཆེད་བཅུས་བསྡུས་སོ། ། 1-1287 གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུས་པ་ལ་དོན་བཞིའི་དང་པོ་ཕུང་པོ་ལྔ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་བསྡུས་ཚུལ་ལ་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཅིག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་སོ། །ཚོར་བའི་ཕུང་ པོ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་གཅིག་གི་ཕྱོགས་སེམས་བྱུང་ངོ་། །རྣམ་ཤེས་ནི་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་དང་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །གཉིས་པ་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་བསྡུས་ཚུལ་ ལ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་མིག་གི་དབང་པོའོ། །ཕུང་པོ་གསུམ་ནི་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་དང་འདུ་བྱེད་དོ། །གཅིག་གི་ཕྱོགས་གཅིག་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་པའི་གཟུགས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་གཅིག་ ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །གསུམ་པས་སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་ཀྱིས་བསྡུས་ཚུལ་ལ་ཕུང་པོ་ནི་རྣམ་ཤེས་སོ། །ཁམས་བདུན་ནི་སེམས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ནོ། །ཕུང་པོ་གསུམ་ལ་སོགས་པ་ ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། བཞི་པ་རིགས་ཅན་གཞན་ཡང་གསུམ་དུ་བསྡུ་བ་ནི། ཆོས་གསུམ་གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུས་པ་དེ་བཞིན་དུ་སྔར་བཤད་པ་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཆོས་གསུམ་གྱི་མིང་གིས་བསྟན་པ་གང་ ཡིན་པ་དེ་དག་ཀྱང་རིག་པར་བྱ་སྟེ་ཞེས་རྒྱང་རིང་དུ་སྦྲེལ་ལོ། །ཇི་ལྟར་རིག་པར་བྱ་ཞེ་ན། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ནི་ཚིག་གམ་མིང་ཡིན་པས་གཟུགས་སམ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་ནོ། ། 1-1288 ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་དང་རྣམ་གྲོལ་དང་། རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའི་ཕུང་པོ་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡིན་ནོ། །ཟད་པར་གྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལས་བརྒྱད་ནི་མ་ཆགས་ པ་ཡིན་པས་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱང་ད
【現代漢語翻譯】 等等都包含在『做』中。方向和時間與具有方向的事物和具有時間的事物沒有差別，因此是自己包含自己。如果認為這兩者是不同的、永恒的，那就是外道犢子部的觀點。任何一個是其中一個方面，例如戒律、禪定和智慧的蘊包含在行蘊的一個方面，即心所中。慾望、害意和惱害界是法界的一個方面，包含在貪慾和嗔恨中。無邊虛空處等三者包含在意和法處的一個方面中。完全包含所有三種法的是『一切包含』，例如苦蘊包含在五取蘊中。欲界包含在所有十八界中。無想有情的生處包含在除了香塵之外的十個生處中。 一個包含另一個的四種情況中，第一種是五蘊如何被界和處包含：一個界或處的一個方面是法處中的色。受蘊是法界和處的一個方面，即心所。識蘊是七個識界和意處。第二種是十八界如何被蘊和處包含：色蘊的一個方面是眼根。三個蘊是受、想和行。一個的一個方面是法處中的色。一個是法處。第三種是十二處如何被蘊和界包含：蘊是識。七界是七個識界。三個蘊等等已經在前面解釋過了。第四種是其他三種分類方法：三種法一個包含另一個，就像之前解釋的那樣，與之前解釋的不同名稱的三種法也應該理解，要長遠地聯繫起來。如何理解呢？法蘊是詞或名稱，因此是色蘊或行蘊。 戒律、禪定、智慧、解脫和解脫知見的蘊是行蘊。八勝處是不染污的，因此是法處。勝伏處也是如此。
【English Translation】 Etc., are included in 'doing'. Direction and time are not different from things with direction and things with time, so they include themselves. To believe that these two are different and eternal is the view of the Tirthika Vātsīputrīyas. Any one is one aspect, such as the aggregate of morality, concentration, and wisdom is included in one aspect of the aggregate of formation, which is mental factors. Desire, malice, and the realm of harm are one aspect of the Dharma realm, included in attachment and hatred. The sphere of infinite space, etc., are included in one aspect of the mind and Dharma sphere. What is completely included by all three dharmas is 'included by all', such as the aggregate of suffering is included by all five aggregates of appropriation. The desire realm is included by all eighteen realms. The sphere of sentient beings without perception is included by ten spheres except for the sphere of smell. In the four cases of one including another, the first is how the five aggregates are included by the realms and spheres: one aspect of a realm or sphere is form in the Dharma sphere. The aggregate of feeling is one aspect of the Dharma realm and sphere, which is mental factors. Consciousness is the seven consciousness realms and the mind sphere. The second is how the eighteen realms are included by the aggregates and spheres: one aspect of the form aggregate is the eye faculty. The three aggregates are feeling, perception, and formation. One aspect of one is form in the Dharma sphere. One is the Dharma sphere. The third is how the twelve spheres are included by the aggregates and realms: the aggregate is consciousness. The seven realms are the seven consciousness realms. The three aggregates, etc., have already been explained. The fourth is other three classifications: three dharmas include one another, just as explained before, and those three dharmas with different names from those explained before should also be understood, to be connected far away. How should it be understood? The Dharma aggregate is a word or name, so it is the form aggregate or the formation aggregate. The aggregate of morality, concentration, wisdom, liberation, and the knowledge and vision of liberation is the formation aggregate. The eight spheres of overcoming are undefiled, so they are the Dharma sphere. The spheres of mastery are also...
ེ་བཞིན་ནོ། །ཟད་པར་ནམ་མཁའ་དང་རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་དང་། ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་བཞི་ ནི་ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྐྱེ་མཆེད་ལྔ་ནི་ཤེས་རབ་ཡིན་པས་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་སྐྱེ་མཆེད་དུ་ཉེ་བར་འགྲོ་བ་ནི་ ཡིད་དང་ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཁམས་མང་པོ་པའི་མདོ་ལས་ཁམས་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་བསྟན་པའི་ས་དང་ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་གི་ཁམས་ནི་རེག་བྱའི་ཁམས་སོ། །ནམ་མཁའ་ནི་ ཆོས་ཀྱི་ཁམས་སམ་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ཏེ་མཛོད་ལས། བུ་ག་ནམ་མཁའི་ཁམས་ཞེས་བྱ། །སྣང་དང་མུན་པ་དག་ཡིན་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་ནི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ཁམས་བདུན་ གྱིས་བསྡུས་སོ། །དེ་དག་ནི་མདོའི་ནང་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ལ། དེ་བཞིན་དུ་མ་བསྟན་པ་ནི་མདོར་ཆོས་གསུམ་གྱི་མིང་གིས་མ་བསྟན་པ་སྟེ་དེ་དག་གང་དུ་འདུས་པ་ནི་སྔར་རྣམ་པའི་རབ་དབྱེར་བསྟན་པ་ཉིད་དོ། ། 1-1289 དེ་བཞིན་ཉིད་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཆོས་ཅན་བསྡུས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་གནས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམས་དབང་པོས་བསྡུས་སོ་མི་རྣམས་ནི་གླིང་གིས་བསྡུས་སོ། །རི་དྭགས་ རྣམས་ནི་དགོན་པས་བསྡུས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། །འཆིང་བས་བསྡུས་པ་ནི་ལུས་ཀྱིས་མིག་ལ་སོགས་པའི་དབང་པོ་རྣམས་བཅིངས་ནས་བསྡུས་སོ། །དོན་མཐུན་པས་བསྡུས་པ་ནི་མཚུངས་ལྡན་རྣམས་སོ། །ཉེ་ བར་འཛིན་པས་བསྡུས་པ་ནི་ཀུན་གཞིས་ལུས་བཟུང་བའོ། །རྣམ་པར་མི་འཕྲོ་བས་བསྡུས་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་བསྡུས་ནས་བཟུང་བའོ། །འདུས་པས་བསྡུས་པ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་ པོས་མིག་སོགས་བསྡུས་པའོ། །བསྡུས་པ་བཅུ་གཅིག་པོ་འདི་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་འདུས་པས་བསྡུས་པར་རིག་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་བསྡུས་པ་ལ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི། དམིགས་པ་ལ་སེམས་མངོན་བར་བསྡུས་པ་ སྟེ་དགེ་བའི་རྩ་བ་འཕེལ་བ་ནི་ཞི་གནས་ཀྱིའོ། །དོན་བཅུ་པ་བསྡུས་པ་ལའང་དེ་ལྟར་གསུམ་གྱི་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་ཕྱོགས་ཅན་རྣམས་ཐ་དད་དུ་མི་འཇུག་ པ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་རྡུལ་གྱི་ཕྱོགས་སམ་གོ་ས་ན་ཕྱོགས་ཅན་དྲི་ལ་སོགས་པའང་གནས་པའོ། །རྡུལ་ཕྲ་རབ་ལས་ཡན་ཆད་དམ་གོང་མ་ཕྱོགས་ཅན་འདྲེས་པ་ནི་རྙོག་ཆུའི་རྡུལ་དང་ས་འདྲེས་པ་ལྟ་བུའོ། ། 1-1290 འདུས་པ་ནི་རགས་པ་ནང་ཕྲད་པའོ། །སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་གཅིག་པ་ནི་ལུས་གཅིག་གིས་བསྡུས་པའོ། །རྩོད་པ་གང་ཡང་རུང་བ་ནི་འཇིག་རྟེན་ནམ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་རྩོད་པའོ། །མཐུན་པར་རྟོགས་པའི་ མཚུངས་ལྡན་ལ་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དང་དབྱེ་བ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི་གསལ་ལོ། །གཉིས་པ་ལ་བདག་གི་དངོས་པོས་མ་ཡིན་པ་ནི། སེམས་ཉིད་ས
【現代漢語翻譯】 如前所述。滅盡定是與虛空無邊識處和無邊虛空處等四處相關的意和法之生處。五種解脫的生處是智慧，因此是法之生處。趨近於無想無非想處的生處是意和法之生處。同樣，在《多界經》中，所說的六十二界中，地、水、火、風界是所觸界。虛空是法界或色界，如《俱舍論》所說：『孔隙是虛空界。顯現和黑暗也是。』如是。識界由七種識蘊組成。這些是在經中闡述的。同樣，未闡述的，即經中未以三種法之名闡述的，它們歸於何處呢？即之前在相的分別中已闡述的。1-1289 以如是性攝持，即法性攝持有法。同樣，以處所攝持，即諸識被根所攝持，人們被洲所攝持。如說：『野獸被森林所攝持。』以繫縛攝持，即身體系縛並攝持眼等諸根。以義相同攝持，即相應者。以近取攝持，即阿賴耶識執持身體。以不散亂攝持，即以等持攝持並執持心和心所。以積聚攝持，即色蘊攝持眼等。這十一種攝持都應理解為以積聚攝持。第三，精通攝持的利益是：心專注于所緣，增長善根，這是寂止的利益。第十，攝持也是如此，在三種各自的體相中，極微的方分不容許有方分者各自分離，即色微的方分或處所，也容許有方分者香等存在。從極微以上或更高的方分者混合，如濁水的微塵與土混合一般。1-1290 積聚是粗大的事物相互接觸。生等相同，即被一個身體所攝持。任何爭論，即世間或論典的爭論。對於一致理解的相應者，有自性、差別和分類三種，第一種是清楚的。第二種，非我之物，即心本身。
【English Translation】 As mentioned before, the realm of cessation is the mind and dharma realm associated with the four realms of infinite space, infinite consciousness, and so on. The five realms of liberation are wisdom, hence the dharma realm. Approaching the realm of neither perception nor non-perception is the mind and dharma realm. Similarly, in the 'Multiple Realms Sutra,' among the sixty-two realms mentioned, the earth, water, fire, and wind realms are the tangible realms. Space is the dharma realm or the form realm, as stated in the 'Abhidharma-kosa': 'The aperture is the space realm. Manifestation and darkness are also.' Thus it is. The consciousness realm is composed of the seven consciousness aggregates. These are explained in the sutra. Likewise, what is not explained, that is, what is not explained in the sutra by the name of the three dharmas, where do they belong? That is, what was previously explained in the differentiation of aspects. 1-1289 To be encompassed by suchness is for the nature of phenomena to encompass phenomena. Similarly, to be encompassed by location is for consciousnesses to be encompassed by the senses, and for people to be encompassed by continents. As it is said, 'Wild animals are encompassed by forests.' To be encompassed by binding is for the body to bind and encompass the senses such as the eyes. To be encompassed by shared meaning is for those that are concordant. To be encompassed by close grasping is for the alaya-consciousness to hold the body. To be encompassed by non-distraction is for samadhi to encompass and hold the mind and mental factors. To be encompassed by aggregation is for the form aggregate to encompass the eyes and so on. These eleven encompassments should all be understood as being encompassed by aggregation. Third, the benefit of being skilled in encompassment is that the mind is focused on the object, increasing the roots of virtue, which is the benefit of tranquility. Tenth, encompassment is also like this, in the three individual characteristics, the parts of the atom do not allow the part-possessors to be separate, that is, the parts or location of the form atom also allow the part-possessors such as smell to exist. Above the atom or the higher part-possessors are mixed, like the dust of muddy water mixed with earth. 1-1290 Aggregation is the contact of coarse things with each other. The same birth and so on is what is encompassed by one body. Any dispute is a dispute of the world or of treatises. For those that are concordant with consistent understanding, there are three: self-nature, difference, and classification. The first is clear. The second, what is not the object of self, is the mind itself.
ེམས་དང་མཚུངས་ལྡན་དང་ཚོར་བ་ཉིད་ཚོར་ བ་དང་མཚུངས་ལྡན་མི་རུང་གི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཐ་དད་དགོས་པའོ། །མི་མཐུན་པ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་ནི་དགེ་མི་དགེ་འམ་ཆགས་སྡང་ལ་སོགས་པ་ལ་མི་རུང་སྟེ་རྣམ་པ་འགལ་བའི་ ཕྱིར་རོ། །དུས་མི་འདྲ་བ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་ནི་ད་ལྟར་བ་དང་འདས་མ་འོངས་ལ་མི་རུང་བ་སྟེ་འགགས་པ་དང་མ་སྐྱེས་པ་དངོས་མེད་ཡིན་པས་དངོས་པོ་དང་མཚུངས་པ་མི་རུང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །མི་མཐུན་པའི་ཁམས་དང་ས་པ་གཉིས་མ་ཡིན་པ་ནི་འདོད་གཟུགས་དང་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་མི་རུང་བ་སྟེ་ཁམས་དང་ས་ཐ་དད་པས་འདྲ་ བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབྱེ་བ་ལ་བཞིའི་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་དང་རེས་འགའ་བའི་མཚུངས་ལྡན་ལ་ཡིད་ནི་ཉོན་ཡིད་དོ། །གནས་སྐབས་དང་རྒྱུན་གྱི་མཚུངས་ལྡན་ནི་གནས་སྐབས་ལས་གྱུར་པ་ཞེས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་བ་དང་ཕྲད་པའི་ཚེ་བདེ་བའི་ཚོར་བའི་མཚུངས་ལྡན་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1291 ལུས་སེམས་དང་བཅས་པའི་དུས་ན་མཚུངས་ལྡན་རྒྱུན་མི་ཆད་ལ། སེམས་མེད་ལ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ནས་ལངས་པའི་མཚུངས་ལྡན་ནི་སྔོན་སེམས་རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱིར་བལྟས་དང་ནང་བལྟས་ཀྱི་མཚུངས་ལྡན་ ལ་མཉམ་བཞག་གིས་ས་ལ་ཕལ་ཆེར་སྨོས་པ་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱིའང་མཉམ་ལངས་ནི་ཕྱིར་བལྟས་ཀྱི་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་པས་སོ། །འདྲིས་པ་དང་མ་འདྲིས་པའི་མཚུངས་ལྡན་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ རྣམས་ཀྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་འདྲིས་པའི་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་པ་ནི་སྔོན་དགེ་མི་དགེ་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་དུ་སྐྱེས་ནས་འདྲེས་པ་དེ་ལྟར་ཕྱིས་ཀྱང་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། དེའང་འདོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་ བོ་ལ་གསུམ་ཀའི་མཚུངས་ལྡན་ཡོད་ལ། གོང་མ་གཉིས་ལ་མི་དགེ་བའི་མཚུངས་ལྡན་མེད་དོ། །སློབ་པ་དང་མི་སློབ་པ་དེ་དག་ལས་ཀྱང་ཁ་ཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འདོད་པའི་སློབ་པ་རྒྱུན་ ཞུགས་དང་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་གཉིས་ལ་གསུམ་ཀའི་མཚུངས་ལྡན་ཡོད་དེ་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་རྣམས་ལ་མི་དགེ་བ་ཡང་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་དང་ཁམས་ གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་སློབ་པ་དང་ཁམས་གསུམ་ཀའི་མི་སློབ་པ་ལ་མི་དགེ་བ་མེད་དེ་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སློབ་པའི་ལུང་མ་བསྟན་ནི་བསྒྲིབས་མ་བསྒྲིབས་གཉིས་ཀའི་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་ལ་མི་སློབ་པའི་ནི་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཁོ་ནའོ། ། 1-1292 དང་པོ་ནི་མཐོང་ལམ་མོ། །དེའི་འོག་མ་རྣམས་ནི་སྒོམ་ལམ་མཉམ་བཞག་གོ །རྗེས་ཐོབ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བའོ། །དེ་དག་མ་འདྲེས་པའི་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་པ་ནི་དེ་འདྲ་བའི་སེམས་སྔོན་ སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་གནས་སྐབས་ན་སྐྱེས་ཤིང་འདྲིས་མ་མྱོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་མཚུངས་ལྡན་ལ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་ནི།
【現代漢語翻譯】 意識及其相應法，以及感受本身，感受與相應法不應是相同的，意識和心所應是不同的。不相違的二者不能是善與非善，或貪與嗔等，因為它們在形態上是矛盾的。不同時的二者不能是現在、過去和未來，因為已滅和未生是無實體的，因此不能與實體相同。不同界的二者不能是欲界、色界以及初禪和二禪等，因為界和地不同，所以沒有相似之處。分類上有四種：遍行相應和偶發相應，其中『意』指的是染污意。剎那相應和恒常相應，『從剎那轉變』表明，當與悅意的境相遇時，會產生快樂的感受相應等。在身心俱在時，相應是持續不斷的，而入無想定后出定的相應，是因為之前意識已斷滅。向外看和向內看的相應，在止觀地中大多提到，因為上二界的等持也是向外觀的相應。熟悉和不熟悉的相應，凡夫的心和心所是熟悉的相應，因為之前已在善、非善和無記三種狀態中產生並混合，之後也會如此。其中，欲界凡夫有三種相應，而上二界沒有非善的相應。從這些學道者和非學道者中，『有些』指的是欲界的學道者，即預流果和一來果，他們有三種相應，因為那些未離欲界貪慾的人也會產生非善。欲界的不還果和上二界的學道者，以及三界的非學道者，沒有非善，因為他們已離欲界貪慾。其中，學道的無記是染污和非染污兩種無記，而非學道的只有非染污無記。第一個是見道。其後的那些是修道止觀。后得是如實顯現。這些是不熟悉的相應，因為這樣的心之前在凡夫位時產生，且未曾熟悉。第三，精通相應的利益是： 第一個是見道。其後的那些是修道止觀。后得是如實顯現。這些是不熟悉的相應，因為這樣的心之前在凡夫位時產生，且未曾熟悉。第三，精通相應的利益是：
【English Translation】 Consciousness and its concomitant dharmas, and feeling itself, feeling and concomitant dharmas should not be the same, consciousness and mental factors should be different. Two that are not contradictory cannot be good and non-good, or attachment and aversion, etc., because they are contradictory in form. Two that are not different in time cannot be the present, past, and future, because what has ceased and what has not arisen are unreal, therefore they cannot be the same as reality. Two that are not different realms cannot be the desire realm, form realm, and the first and second dhyanas, etc., because the realms and grounds are different, so there is no similarity. In terms of classification, there are four types: pervasive concomitance and occasional concomitance, where 'mind' refers to the defiled mind. Momentary concomitance and constant concomitance, 'transformation from the momentary' indicates that when encountering a pleasant object, pleasant feeling concomitance arises, etc. When body and mind are together, concomitance is continuous, while the concomitance of arising from cessation samadhi is because the previous consciousness has ceased. Outward-looking and inward-looking concomitance, mostly mentioned in the grounds of shamatha and vipassana, because the samadhi of the upper two realms is also outward-looking concomitance. Familiar and unfamiliar concomitance, the minds and mental factors of ordinary beings are familiar concomitance, because they have previously arisen and mixed in the three states of good, non-good, and neutral, and will continue to do so later. Among them, ordinary beings in the desire realm have three types of concomitance, while the upper two realms do not have non-good concomitance. Among these learners and non-learners, 'some' refers to the learners in the desire realm, namely the stream-enterer and once-returner, who have three types of concomitance, because those who have not separated from desire realm attachment will also generate non-good. The non-returner of the desire realm and the learners of the upper two realms, and the non-learners of the three realms, do not have non-good, because they have separated from desire realm attachment. Among them, the neutral of the learners is both obscured and non-obscured neutral, while the non-learners only have non-obscured neutral. The first is the path of seeing. Those that follow are the shamatha and vipassana of the path of cultivation. Subsequent attainment is the appearance of suchness. These are unfamiliar concomitance, because such a mind previously arose in the state of an ordinary being and has not been familiarized. The third benefit of being skilled in concomitance is:
བདག་མེད་པའི་སེམས་ཙམ་ལ་ཀུན་འགྲོ་དང་ཡུལ་ངེས་ལ་སོགས་པར་ཤེས་ ནས་བདག་ཚོར་བར་བྱེད་དོ་བདག་རྣམ་པར་བྱང་ངོ་ཞེས་བདག་ཏུ་མངོན་ཞེན་སྤོང་ངོ་། །དོན་བཅུ་པ་བསྡུས་པའི་ཕྱི་དོན་ལ། གང་ཟག་དང་། ཆོས་དང་། ལྡན་ཚུལ་གསུམ་ལས་གང་ཟག་ནི་རིགས་ཆད་ པ་དང་། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། འཕགས་པ་སྟེ་གསུམ་མོ། །ཆོས་ནི་དགེ་བ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་ལུང་མ་བསྟན་གསུམ་མོ། །མི་དགེ་བ་ནི་སྐྱེ་འཕགས་གཉིས་ཀ་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་མ་ ཁྱབ་པས་རེ་ཤིག་གཞག་གོ །ལྡན་ཚུལ་ནི་ས་བོན་དང་དབང་དང་ཀུན་འབྱུང་བ་སྟེ་གསུམ་མོ། །འདི་ལ་འགྲེལ་པ་མཛད་པས་ས་བོན་ནི་ནུས་པ་ཆེ་བ་ཡིན་ལ་དབང་ནི་ནུས་པ་ཆུང་ བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྟོགས་སོ། །འདི་ནི་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ་པ་ཞིག་སྟེ་རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་ལས། རྒྱུ་ས་བོན་ཡོངས་སུ་བརྟས་པས་ཡོངས་སུ་ཟིན་པ་ནི་དབང་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། 1-1293 འདི་ཉིད་ལས་ཀྱང་། སྦྱོར་བ་ལས་བྱུང་བ་ཞེས་སྦྱོར་བས་ཡོངས་སུ་གསོས་པའི་མཐུ་ལྡན་ལ་བཤད་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ས་བོན་ནི་གསོ་བྱེད་ཀྱི་རྐྱེན་དང་མ་ཕྲད་པའི་ནུས་ པ་མཐུ་ཆུང་བ་དང་། དབང་ནི་དེ་རྐྱེན་གྱིས་གསོས་པས་ནུས་པ་མཐུ་ཆེ་བ་དང་ཀུན་འབྱུང་བ་ནི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པའི་དུས་མངོན་གྱུར་ཡིན་པར་ཁོ་བོ་ཅག་འདོད་དེ། བྱེ་བཤད་ལས་ནུས་ པའི་བྱེ་བྲག་ནི་ས་བོན་ནོ། །དབང་ནི་དེ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་ནས་རྒྱུན་གྱིས་འབྲས་བུ་གྲུབ་པའི་དུས་སོ། །མངོན་དུ་གྱུར་བ་ནི་དེའི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པའི་དུས་སོ་ཞེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། དོན་དེ་ལྟར་རྣམ་པར་གཞག་པ་བྱས་ནས་ད་ནི་ལྡན་པའི་གྲངས་བརྗོད་དེ། དེ་ལ་རིགས་ཆད་པ་ལ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་གསུམ་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་གསུམ་དང་། དགེ་བའི་ས་བོན་ཏེ་ བདུན་དང་ལྡན་གྱི་དགེ་བའི་དབང་དང་མངོན་གྱུར་གཉིས་ནི་ལོག་ལྟས་བཅོམ་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡན་ནོ། །འདོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ནི་འདོད་པའི་ཆོས་དགུ་ཀ་དང་། གཟུགས་ ཁམས་ཀྱི་ཆོས་གསུམ་གྱི་མངོན་དུ་རྒྱུ་མ་གཏོགས་པ་དྲུག་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱིའང་དེ་ལྟར་དྲུག་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་དང་ལྡན་ནོ། །དེ་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་དབང་དང་ལྡན་པ་ནི་ཐོས་བསམ་ལ་དེས་གོང་མའི་ས་བོན་གསོས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1294 གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དེ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ལ་རང་གི་ཆོས་དགུ་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་མངོན་དུ་རྒྱུ་མ་གཏོགས་པ་དྲུག་དང་འདོད་པའི་ཡང་དེ་ལྟར་དྲུག་སྟེ་ཉི་ ཤུ་རྩ་གཅིག་དང་ལྡན་ནོ། །དེ་གཞན་གཉིས་ཀྱི་དབང་དང་ལྡན་པ་ནི་ཐོས་བསམ་པ་ལ་དེས་གོང་མའི་ས་བོན་གསོས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཤི་འཕོས་ནས་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་རང་གི་ཆོས་དགུ་ད
【現代漢語翻譯】 通過了解無我的唯識，以及遍行（kun 'gro，一切心理活動的基礎），所緣境確定等，從而感受到『我』，認為『我完全清凈』，以此來捨棄對『我』的執著。 關於總結的第十個要點，外境方面：人、法、關聯方式這三者。人分為斷種者、異生（so so skye bo，指凡夫）和聖者三種。法分為善、煩惱和無記三種。不善法則暫時不考慮，因為它在凡夫和聖者中並不普遍。關聯方式分為種子、勢力和現行三種。對此，有論師解釋說：『種子是強大的能力，而勢力是較弱的能力』，這種說法非常錯誤。在《攝抉擇分》中說：『因為圓滿滋養因的種子，所以圓滿把握住，這稱為具有勢力。』 而且，在同一論典中也說：『從加行中產生』，這與通過加行滋養而具有力量的說法相矛盾。因此，我們認為，種子是沒有遇到滋養之緣的微弱能力，勢力是被緣滋養后的強大能力，而現行是果實現之時。如《俱舍論》所說：『能力的差別是種子，勢力是依賴於緣而持續產生果實之時，現行是果實成就之時。』 在這樣確定了意義之後，現在敘述關聯的數量。對於斷種者，具有無記的三種，煩惱的三種，以及善的種子，共七種。但不具有善的勢力和現行，因為已經斷除了邪見。對於未離欲的欲界異生，具有欲界的九種法，以及色界的三種法（除了現行之因），共六種，加上無色界的六種，共二十一種。具有上二界的勢力，因為通過聽聞和思考，可以滋養上界的種子。 對於色界未離欲的異生，具有其自身的九種法，以及無色界的六種法（除了現行之因），以及欲界的六種法，共二十一種。具有其他二界的勢力，因為通過聽聞和思考，可以滋養上界的種子，並且死後可能會轉生到欲界。無色界的異生具有其自身的九種法……
【English Translation】 By understanding the mind-only nature of selflessness, along with the all-pervasive (kun 'gro, the basis of all mental activities), the determination of the object, etc., one then feels 'self', thinking 'I am completely pure,' thereby abandoning attachment to 'self'. Regarding the tenth summarized point, concerning external objects: there are three aspects: person, dharma, and the manner of association. Persons are divided into three types: those who have severed the lineage, ordinary beings (so so skye bo, referring to ordinary people), and noble ones. Dharmas are divided into three types: virtuous, afflicted, and neutral. Non-virtuous dharmas are temporarily set aside because they are not universal among ordinary beings and noble ones. The manner of association is divided into three types: seed, power, and manifestation. Regarding this, some commentators explain: 'Seed is a strong capacity, while power is a weaker capacity,' but this statement is very mistaken. In the 'Compendium of Determinations,' it says: 'Because the seed of the cause is fully nourished, it is fully grasped, and this is called having power.' Moreover, in the same treatise, it also says: 'Arising from application,' which contradicts the statement that power is strengthened by being nourished through application. Therefore, we believe that seed is a weak capacity that has not encountered the conditions for nourishment, power is a strong capacity that has been nourished by conditions, and manifestation is the time when the fruit is realized. As stated in the Abhidharmakosha: 'The difference in capacity is the seed, power is the time when the fruit is continuously produced dependent on conditions, and manifestation is the time when the fruit is accomplished.' Having thus determined the meaning, now we enumerate the number of associations. For those who have severed the lineage, they possess the three neutral types, the three afflicted types, and the seed of virtue, totaling seven. However, they do not possess the power and manifestation of virtue because they have destroyed wrong views. For ordinary beings in the desire realm who have not abandoned desire, they possess all nine dharmas of the desire realm, and six of the three dharmas of the form realm (excluding the cause of manifestation), plus six of the formless realm, totaling twenty-one. They possess the power of the upper two realms because through hearing and thinking, they can nourish the seeds of the upper realms. For ordinary beings in the form realm who have not abandoned desire, they possess their own nine dharmas, and six dharmas of the formless realm (excluding the cause of manifestation), and six dharmas of the desire realm, totaling twenty-one. They possess the power of the other two realms because through hearing and thinking, they can nourish the seeds of the upper realms, and because they may be reborn in the desire realm after death. Ordinary beings in the formless realm possess their own nine dharmas...
ང་། འོག་མ་གཉིས་ཀྱི་མངོན་དུ་རྒྱུ་མ་གཏོགས་པ་དྲུག་དྲུག་ཅུ་གཉིས་ཏེ། ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་དང་ལྡན་ནོ། །འོག་མ་གཉིས་ཀྱི་ དབང་དང་ལྡན་པ་ནི་ཤི་འཕོས་ནས་འོག་མར་སྐྱེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ། དེའི་ཕྱིར་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་ཆོས་གསུམ་པོ་དེ་བདུན་ཅུ་ལྡན་ནོ། །འཕགས་ པ་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་དགེ་བ་དབང་དང་མངོན་གྱུར་གཉིས་ཁོ་ན་ལས་གཞན་མེད་དེ་དགེ་བའི་ས་བོན་ཐམས་ཅད་ནི་ནུས་པ་མཐུ་ལྡན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ཟད་ པའི་ཕྱིར་དང་། བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ཡེ་ཤེས་སྔོན་དུ་འགྲོ་བས་ལུང་མ་བསྟན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་ལ་དགུ་ཀ་ཡོད་དེ་རྗེས་ཐོབ་ན་ཉོན་མོངས་པ་མངོན་གྱུར་ཡོད་བར་ཐེག་བསྡུས་ལ་སོགས་པ་ནས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1295 རང་སངས་རྒྱས་དགྲ་བཅོམ་དང་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གཉིས་ལ་ཉོན་མོངས་པའི་གསུམ་མ་གཏོགས་པ་དྲུག་དྲུག་ཅུ་གཉིས་ཡོད་དོ། །རྒྱུན་ཞུགས་དང་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་དང་ཕྱིར་མི་འོང་དང་རང་སངས་རྒྱས་ སློབ་པ་བཞི་ལ་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་གང་གི་གཉེན་པོ་སྐྱེས་པ་དེའི་ཉོན་མོངས་པ་མེད་ཀྱང་སྤྱིར་སློབ་པ་རྣམས་ལ་ཉོན་མོངས་པ་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པས་ཆོས་དགུ་ཀ་དང་ལྡན་ཏེ་དགུ་བཞི་སུམ་ ཅུ་རྩ་དྲུག་གོ །དེ་ལྟར་ན་འཕགས་པ་བཞི་ལ་ཆོས་གསུམ་པོ་ལྔ་བཅུ་རྩ་དགུ་ལྡན་ནོ། །དེ་དག་ལ་མི་དགེ་བ་ལྡན་ཚུལ་ལ་རིགས་ཆད་དང་འདོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་གསུམ་ ཀ་དང་། གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་ལ་མངོན་དུ་རྒྱུ་མ་གཏོགས་པ་གཉིས་གཉིས་ཡོད་དེ། དབང་ཡོད་པ་ནི་དེ་དག་ཤི་འཕོས་ནས་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ཁམས་ གསུམ་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་མི་དགེ་བ་བདུན་ལྡན་ནོ། །འཕགས་པ་བཞི་ལ་སངས་རྒྱས་ལ་གསུམ་ཀ་མེད་ཅིང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པ་ལ་ས་བོན་ལས་གཞན་མེད་དེ་ཡོད་ན་ནི་ ལས་མི་དགེ་བའི་མཐུས་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ལས་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ལས་དང་ཉོན་མོངས་དབང་གིས་སྐྱེ། །དེ་ལ་དེ་མེད་ཕྱིར་དེ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུན་ཞུགས་ནས་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བར་ལྔ་ལས་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་གཉིས་ལ་གསུམ་ཀ་ཡོད་དེ་མི་དགེ་བ་མངོན་གྱུར་ཡོད་པ་ནི་འདུལ་བ་ལུང་ལས། 1-1296 རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ཁྱིམ་ཐབ་ཅན་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་འདོད་པ་བསྟེན་པ་ནི་མི་དགེ་བ་མངོན་གྱུར་ཡིན་ནོ། །ཕྱིར་མི་འོང་དང་དགྲ་བཅོམ་པ་གཉིས་ནི་མངོན་གྱུར་ལས་གཞན་གཉིས་དང་ལྡན་ ཏེ་དབང་དང་ལྡན་པ་ནི་ལུང་ལས། རང་སངས་རྒྱས་དུག་མདས་བཀྲོངས་པ་དང་། འཕགས་པ་མོ་འགལ་ཀུན་ཏུ་རྒྱུས་བཀྲོངས་པ་དང་། འཕགས་པ་རྒུར་ཆུང་ལྟོགས་ནས་བཀྲོངས་པ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་ལྟར་ན་སངས་རྒྱས་མ་གཏོག
【現代漢語翻譯】 總而言之，除了下二地的現行之外，還有六十二種法，具備二十一種法。具有下二地的勢力，是因為死後會投生到下二地。對於無色界的異生凡夫來說，因此，異生凡夫具備七十種法。對於圓滿正等覺的聖者佛陀來說，只有善的勢力和現行兩種，沒有其他的，因為一切善的種子都具有強大的力量，並且煩惱的種子已經斷盡，一切行為都是智慧先導，所以沒有無記。對於聖者菩薩來說，具備九種法，因為在後得位有煩惱現行，這在《攝大乘論》等論典中有所闡述。 對於獨覺阿羅漢和聲聞阿羅漢來說，除了煩惱的三種法之外，還有六十二種法。對於預流果、一來果、不還果和獨覺的四種有學道者來說，無論生起哪一種見道或修道的對治，雖然沒有相應的煩惱，但總的來說，有學道者的相續中存在煩惱，因此具備九種法，即九乘以四等於三十六。這樣，四種聖者具備五十九種法。關於他們如何具備不善法，對於斷絕種姓者和欲界的異生凡夫來說，具備三種不善法。對於色界和無色界來說，除了現行之外，還有兩種不善法，具有勢力是因為他們死後會投生到惡趣。這樣，三界的異生凡夫具備七種不善法。對於四種聖者來說，佛陀沒有三種不善法，而聖者菩薩只有種子，如果沒有種子，就會因為不善業的力量而投生到惡趣，正如《寶性論》所說：『由業及煩惱，而有諸有生，彼於此皆無，故此皆非有。』從預流果到獨覺果的五者中，預流果和一來果具備三種不善法，因為有不善現行，正如《律藏》所說： 『預流果被稱為有家室者』，因為他們耽著欲妙，所以有不善現行。不還果和阿羅漢具備除了現行之外的兩種不善法，具有勢力是因為經中記載：獨覺被毒箭射死，聖者目犍連被外道打死，聖者廓具餓死等等。這樣，除了佛陀之外。
【English Translation】 In summary, apart from the manifest activity of the two lower realms, there are sixty-two dharmas, possessing twenty-one dharmas. Having the power of the two lower realms is because after death, one can be reborn in the lower realms. For ordinary beings in the formless realm, therefore, ordinary beings possess seventy dharmas. For the perfectly enlightened Buddha, there are only the two, virtuous power and manifest activity, and nothing else, because all virtuous seeds have great power, and the seeds of afflictions have been exhausted, and all actions are preceded by wisdom, so there is no indeterminate. For the noble Bodhisattva, there are nine, because in the subsequent attainment there is manifest affliction, as explained in texts such as the Compendium of Determinations. For the Pratyekabuddha Arhat and the Shravaka Arhat, there are sixty-two dharmas apart from the three dharmas of afflictions. For the four learners—Stream-enterer, Once-returner, Non-returner, and Pratyekabuddha—whichever antidote to the path of seeing or the path of meditation has arisen, although there is no corresponding affliction, in general, learners have afflictions in their continuum, so they possess nine dharmas, that is, nine times four equals thirty-six. Thus, the four noble ones possess fifty-nine dharmas. Regarding how they possess non-virtuous dharmas, for those who have cut off the lineage and ordinary beings of the desire realm, they possess three non-virtuous dharmas. For the form and formless realms, apart from manifest activity, there are two non-virtuous dharmas, possessing power because they will be reborn in the lower realms after death. Thus, ordinary beings of the three realms possess seven non-virtuous dharmas. For the four noble ones, the Buddha has none of the three, and the noble Bodhisattva only has the seed, for if they had more, they would be reborn in the lower realms due to the power of non-virtuous actions, as the Uttaratantra says: 'Born from actions and afflictions, these are not present in that, therefore these are not present.' Among the five from Stream-enterer to Pratyekabuddha, the Stream-enterer and Once-returner possess three non-virtuous dharmas, because there is manifest non-virtue, as the Vinaya says: 'The Stream-enterer is said to have a household,' because their attachment to sensual pleasures is manifest non-virtue. The Non-returner and Arhat possess the two non-virtuous dharmas other than manifest activity, possessing power because the scriptures record that the Pratyekabuddha was killed by a poisoned arrow, the noble Maudgalyayana was killed by heretics, the noble Kurchung starved to death, and so on. Thus, apart from the Buddha.
ས་པའི་འཕགས་པ་གསུམ་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཅིག་དང་། རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཕྱིར་འོང་གཉིས་ལ་དྲུག་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་དང་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་གཉིས་ལ་བཞི་དང་ རང་སངས་རྒྱས་ལ་གཉིས་ཏེ་མི་དགེ་བ་བཅུ་གསུམ་ལྡན་ནོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞབས་ལ་སེང་ལྡེང་ཟུག་པ་ལ་སོགས་པ་མི་དགེ་བའི་དབང་ཡོད་པར་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པ་དེ་ནི་སེམས་ཅན་འདུལ་ བའི་ཐབས་མཁས་ཀྱི་དྲང་དོན་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་གསང་ཆེན་ཐབས་ལ་མཁས་པའི་མདོ་ལས་དེ་སྐད་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། འདོད་ཡིད་དགེ་དང་མི་དགེ་དང་། །བསྒྲིབས་པ་དང་ ནི་མ་བསྒྲིབས་པ། །གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པ་དག་ན། །མི་དགེ་ལས་གཞན་ཟག་མེད་གཉིས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པར་འགྱུར་རོ། །གཞུང་དོན་ལ་མཚན་ཉིད་དྲན་པ་ལ་སྦྱར་ནས་དབྱེ་བ་བཤད་པ་དང་། 1-1297 ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་དང་། ལྡན་པ་ལ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་གསུམ་གྱི་དང་པོའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་སྔ་མ་བཞི་ནི་ཆོས་གསུམ་གྱི་འཕེལ་འགྲིབ་ལ་ཐོབ་པར་སྔར་བཤད་པ་དེ་ཉིད་དོ། །གཉིས་ པ་ལ་ས་བོན་དང་། དབང་དང་། ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། རིགས་ཆད་ཀྱི་ལྡན་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་བཞི་ཡོད་པའི་དང་པོ་ལའང་གཉིས་ཀྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་འདོད་པའི་ ཁམས་སུ་སྐྱེས་པར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ། འདི་ནི་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གྱི་བྲལ་ན་ནི་གང་ལ་བྲལ་བ་དེའི་ས་བོན་ལ་ཞི་ རགས་ཀྱི་རྣམ་པས་གནོད་པ་བྱས་ཤིང་རྩ་བ་ནས་མ་སྤངས་པས་ས་བོན་དང་ལྡན་མི་ལྡན་གཉིས་ཀ་ཡིན་བར་འཆད་དོ། །སྐྱེ་བས་ཐོབ་པའི་དགེ་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་གང་དུ་སྐྱེས་པ་ དེའི་ས་པའི་དགེ་བ་དང་ལྡན་གྱི་ཡན་མན་གྱི་དང་མི་ལྡན་ཏེ་དེར་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་འཆད་དོ། །ཡང་ན་སྐྱེས་ཐོབ་ཀྱི་དགེ་བའི་ས་བོན་ནི་ཀུན་ གཞི་ལ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ཡོད་པས་ཏེ་དེ་དང་ལྡན་པས་ནི་སྦྱོར་བྱུང་གི་དགེ་བས་མ་ཁྱབ་པར་སྟོན་ཏེ། དེ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1298 གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། ། གཟུགས་མེད་པ་ལ་འོག་མ་གཉིས་ཀྱི་ས་བོན་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་དེས་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་འཕགས་པའི་དབང་ དུ་བྱས་པ་ནི་ཁམས་གསུམ་པའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་གཉེན་པོ་ཐོབ་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་མོ། །རྣམ་པ་གང་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཐོང་ལམ་པ་མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་ དང་མི་ལྡན་ལ་སྒོམ་སྤང་གི་དང་ལྡན་པ་དང་། དེ་ལའང་སྒོམ་ལམ་དགུ་དང་སྒོམ་སྤང་དགུ་ཚུལ་དེ་ལྟར་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དབང་དང་ལྡན་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་བརྟེན་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ཉན་པ་དང་། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་སྦྱོར་བ་སྟེ་དེ་ལ
【現代漢語翻譯】 對於聖者中的三者（指預流果、一來果、不還果），有一位菩薩；對於預流果和一來果二者，有六種不善；對於不還果和聲聞阿羅漢二者，有四種不善；對於獨覺佛，有兩種不善，總共有十三種不善。 佛陀的腳被刺入僧伽藍木等，普遍示現具有不善的因緣，這僅僅是調伏眾生的善巧方便的權宜之說，因為《大秘密善巧方便經》中就是這樣說的。這些意義與《俱舍論》中所說：『欲界、意界，善與不善，有覆無記與無覆無記，色界與無色界中，除了不善之外，其餘兩種是無漏。』相符合。 關於經文的意義，將體性的憶念與分類結合起來進行解釋，以及各個分類的體性，以及精通具備這些體性的利益。首先，通過第一個體性，先前所說的四者在三種法（善法、不善法、無記法）的增減上獲得。 第二，關於種子、能力、生起和斷絕的具備，有四種不同的解釋。首先，對於凡夫而言，指的是生於欲界，這表明是對未離欲貪者的說明。如果已離欲貪，那麼對於所離之境，以寂靜或粗猛的方式造成損害，但並未從根本上斷除，因此既具備種子，又不具備種子。 對於由生而獲得的善，指的是具備生於該地的善，而不具備上下之善，因為沒有生於彼地。大學者勝子（རྒྱལ་བའི་སྲས，梵文：Jayasena）這樣解釋道。或者說，由生而得的善種子，從無始以來就存在於阿賴耶識中，因此具備這種善種子並不意味著一定具備修所成善，因為修所成善依賴於依止善知識等因緣。 色界也是如此。對於無色界，據說不具備下二界的種子，因為下二界的種子對無色界造成了損害。第二，對於聖者而言，指的是三界，獲得對治指的是出世間的道。『以何種方式』指的是見道者不具備見道所斷的種子，但具備修道所斷的種子。對於修道者，也應如是瞭解九種修道和九種修斷的道理。 具備能力指的是依止善知識、聽聞正法、如理作意等，這些都是加行。
【English Translation】 For the three among the noble ones (referring to Stream-enterer, Once-returner, and Non-returner), there is one Bodhisattva; for the two, Stream-enterer and Once-returner, there are six unwholesome aspects; for the two, Non-returner and Arhat Hearer, there are four unwholesome aspects; for the Pratyekabuddha, there are two unwholesome aspects, totaling thirteen unwholesome aspects. The Buddha's foot being pierced by acacia thorns, etc., universally demonstrating the presence of unwholesome conditions, is merely a skillful means of taming sentient beings, an expedient teaching, because it is stated as such in the 'Great Secret Skillful Means Sutra'. These meanings align with what is stated in the 'Abhidharmakosha': 'In the desire realm, mind realm, wholesome and unwholesome, obscured and unobscured, form realm and formless realm, apart from the unwholesome, the other two are without outflows.' Regarding the meaning of the text, the explanation combines the mindfulness of characteristics with classification, as well as the characteristics of each classification, and the benefits of being skilled in possessing these characteristics. Firstly, through the first characteristic, the previously mentioned four are obtained through the increase or decrease of the three dharmas (wholesome, unwholesome, and neutral). Secondly, regarding the possession of seeds, abilities, arising, and cessation, there are four different explanations. Firstly, for ordinary beings, it refers to being born in the desire realm, which indicates an explanation for those who have not separated from desire. If one has separated from desire, then for the object from which one has separated, harm is done in a peaceful or intense manner, but it is not fundamentally severed, therefore it both possesses and does not possess the seed. For the virtue obtained by birth, it refers to possessing the virtue of the place of birth, but not possessing the virtues above or below, because one is not born there. The great scholar Jayasena explains it this way. Alternatively, the seed of virtue obtained by birth has existed in the Alaya consciousness from beginningless time, therefore possessing this seed does not necessarily mean possessing virtue achieved through cultivation, because virtue achieved through cultivation depends on relying on a virtuous friend and other conditions. The form realm is also the same. For the formless realm, it is said that it does not possess the seeds of the lower two realms, because the seeds of the lower two realms cause harm to the formless realm. Secondly, for the noble ones, it refers to the three realms, and obtaining the antidote refers to the path beyond the world. 'In what way' refers to the one on the path of seeing not possessing the seeds to be abandoned by the path of seeing, but possessing the seeds to be abandoned by the path of meditation. For those on the path of meditation, the principles of the nine paths of meditation and the nine abandonments of meditation should be understood in this way. Possessing ability refers to relying on a virtuous friend, listening to the true Dharma, and proper attention, etc., which are all preparations.
ས་བྱུང་བའི་དགེ་བའི་ཆོས་རྣམས་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན་དང་འདས་པའི་རྣམ་ཐར་ཞེས་སྦྱར་ རོ། །དེ་དག་ལས་གཞན་པའི་ལུང་མ་བསྟན་ནི་བཟོ་དང་སྤྲུལ་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་དེ་དག་སྐྱེད་པའི་ས་བོན་མཐུ་ལྡན་ནོ། །ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བ་ནི་གསལ་ལོ། །རིགས་ཆད་ཀྱི་ལྡན་པ་བྱེ་ བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་དགེ་རྩ་ཆད་པ་ནི་སྔར་བཤད་པའི་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་པ་སྟེ་ས་བོན་ཕྲ་མོ་ཙམ་དང་ལྡན་ལ། མཐུ་ཅན་དང་མི་ལྡན་པའོ། །དེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་གཏན་དུ་ལྡན་པ་ནི་ཐར་པ་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པའམ་ཡོད་ཀྱང་ཐོབ་པ་མེད་པས་དེའི་གཉེན་པོ་མི་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1299 དེ་ལྟ་བས་ན་དེ་བྱང་ཆུབ་གསུམ་དུ་མྱ་ངན་ལས་མི་འདའ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་ནི་མདོ་ལས། གཏན་དུ་འཁོར་བ་སྡོད་པར་འདོད་པས་འདོད་ཆེན་པོ་ཞེས་བཤད་དོ། །དམ་པའི་ ཆོས་སྤོང་བའང་འདི་ཉིད་དེ་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ཆོས་ལ་ཁོང་ཁྲོ་བདག་ལྟ་དང་། །འཁོར་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱིས་འཇིགས་དང་། །སེམས་ཅན་དོན་ལ་ལྟོས་མེད་པ། །འདོད་ཆེན་མུ་སྟེགས་ཉན་ཐོས་དང་། །རང་བྱུང་ རྣམས་ཀྱི་སྒྲིབ་རྣམ་བཞི། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ལ་ཐར་པའི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ་རྒྱུ་ནི་རིགས་སོ། །འདིའང་གཞུང་འགའ་ཞིག་ལས་ཆོས་དབྱིངས་ལ་བཤད་དེ། སངས་རྒྱས་ཕལ་ པོ་ཆེ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རིགས་འདི་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལྷུར་ལེན་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་མེད་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའི་ས་ལས། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་གི་ཁྱད་པར་དང་། ཐེག་བསྡུས་རྩ་འགྲེལ་ལས། ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་དང་། རྣམ་པར་གཏན་ལ་དབབ་པ་བསྡུ་བ་དང་། འདིའི་འགྲེལ་པ་ལས་སྒྲིབ་པ་ལ་བཤད་ན། དེ་ དག་གི་དོན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། སྨྲས་པ། ཆོས་དབྱིངས་མེད་ན་ཐར་པ་མི་འཐོབ་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་ནས་དེ་རིགས་སུ་བསྟན་ལ། སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ནི་ཀུན་གཞིས་སྐྱེད་པས་དེས་མཚོན་ནས་སྐྱེད་བྱེད་ཀུན་གཞིའི་ཁྱད་པར་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཉིད་སྟོན་ཏོ། ། 1-1300 སྒྲིབ་པ་སྲབ་པས་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཡོད་པར་སྟོན་ཏོ། །དེའི་ཕྱིར་ངེས་པའི་དོན་ནི་རིགས་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཉིད་དོ། །ཆོས་སྐུ་དང་གཟུགས་སྐུ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་ བོན་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱིས་རྒྱས་པར་བྱས་པ་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ཀྱི་རིགས་ལ་ཐ་དད་ཅིའང་མེད་དོ། །འདིར་རིགས་ཆད་པ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཐོག་མ་མེད་ པ་ནས་ཡོད་པ་དེ་ཆད་པའམ། ཆོས་དབྱིངས་མེད་པར་སོང་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་སློབ་དཔོན་ངན་པ་ལས་ཆོས་ལོག་མཉན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ལོག་ལྟ་སྐྱེས་ཏེ་ས་བོན་ དེ་ནུས་པ་ཆུང་དུ་སོང་ཞིང་རེ་ཤིག་ས་བོན་དེ་གསོ་བའི་རྐྱེན་མི་འཇུག་སྟེ། རྐྱེན་
【現代漢語翻譯】 世間善法應與世間禪定和已逝解脫相聯繫。除此以外，未被預言的（事物）如工藝和幻化等，是產生它們的強大種子。普遍產生是顯而易見的。關於種姓斷絕的詳細解釋：善根斷絕是指之前所說的邪見產生，僅具有微小的種子，但不具力量。完全被煩惱染污並永遠與之相伴，意味著認為沒有解脫，或者即使有也無法獲得，因此不依賴於對治之法。 因此，這些人是有著不入於三種菩提涅槃之法性者，經中說：『渴望永遠停留在輪迴中，故稱大欲者』。捨棄正法也是如此，《寶性論》中說：『於法嗔恚我見者，畏懼輪迴諸苦難，于諸有情無悲憫，大欲外道聲聞眾，自然生者四種障。』正如所說，因為這些人沒有解脫之因，因即是種姓。此亦在一些論典中解釋為法界。《華嚴經》中說：『菩薩種姓即是專注於法界』，以及『於法界無分別』等等。在《菩薩地論》中提到六處之差別，在《攝大乘論》的根本和註釋中提到無漏之種子，以及《辨中邊論》的總結，以及此論的註釋中對遮障的解釋。那麼，這些的意義是什麼呢？回答說：考慮到沒有法界就無法獲得解脫，因此將其顯示為種姓。六處由阿賴耶識所生，因此以其象徵來顯示能生之阿賴耶識的差別，即無漏之種子。 遮障減弱則表示存在無漏之種子。因此，究竟的意義是種姓即無漏之種子。一切法身和色身也都是從無漏之種子，通過聞、思、修三者使其增長而產生的。因此，這二者的種姓沒有任何差別。此處所說的種姓斷絕，並非指無始以來就存在的無漏之種子斷絕，或者法界消失等等，而是指由於聽聞惡知識的邪法等力量，產生邪見，導致種子力量減弱，暫時沒有滋養種子的因緣。
【English Translation】 Virtuous dharmas arising from the earth should be associated with worldly meditation and past liberation. Other than these, the unpredicted (things) such as crafts and illusions, etc., are powerful seeds that produce them. Universal arising is obvious. Regarding the detailed explanation of lineage severance: severance of virtuous roots refers to the arising of wrong views as previously mentioned, possessing only tiny seeds, but without power. Being completely defiled by afflictions and always accompanied by them means perceiving that there is no liberation, or even if there is, it cannot be attained, therefore not relying on antidotes. Therefore, these are those who have the nature of not passing into nirvana in the three bodhis, as the sutra says: 'Desiring to remain in samsara forever, hence called the great desire.' Abandoning the sacred dharma is also the same, as the Uttaratantra says: 'Anger towards the Dharma, self-view, fearing the sufferings of samsara, and having no regard for the benefit of sentient beings, the great desire heretics, shravakas, and naturally born ones have four kinds of obscurations.' As it is said, because these people do not have the cause of liberation, the cause is the lineage. This is also explained as the dharmadhatu (法界, realm of dharma) in some treatises. The Buddhavatamsaka Sutra says: 'The bodhisattva lineage is focused on the dharmadhatu,' and 'There is no differentiation in the dharmadhatu,' and so on. In the Bodhisattvabhumi, the differences of the six sense bases are mentioned, and in the root and commentary of the Mahayanasamgraha, the stainless seed is mentioned, as well as the summary of the Vibhangasamgraha, and the explanation of obscurations in the commentary of this treatise. So, what is the meaning of these? It is said: Considering that liberation cannot be attained without the dharmadhatu, it is therefore shown as the lineage. The six sense bases are produced by the alayavijnana (阿賴耶識, store consciousness), therefore, by symbolizing it, the difference of the producing alayavijnana, which is the stainless seed itself, is shown. The weakening of obscurations indicates the existence of the stainless seed. Therefore, the definitive meaning is that the lineage is the stainless seed itself. All dharmakaya (法身, dharma body) and rupakaya (色身, form body) are also produced from the stainless seed, which is increased by hearing, thinking, and meditating. Therefore, there is no difference in the lineage of these two. The lineage severance mentioned here does not refer to the severance of the stainless seed that has existed since beginningless time, or the disappearance of the dharmadhatu, etc., but rather to the arising of wrong views due to the power of hearing evil teachings from bad teachers, etc., which causes the seed's power to weaken, and for the time being, there are no conditions to nourish the seed.
མི་འཇུག་པ་དེ་སྲིད་དུ་ཐར་པའི་རྒྱུ་ས་བོན་ནུས་པ་ཅན་དང་མི་ལྡན་པས་འཁོར་བ་ན་ རྒྱུན་དུ་འཁྱམ་མོ། །དེས་ན་རིགས་སད་པའི་རྐྱེན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་འཇུག་པ་དེ་ནི་རིགས་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་རིགས་ཆད་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་རིགས་ཆད་པ་ནི་སེམས་ཙམ་པ་གཏན་ནས་འཁོར་བ་ལས་མི་ཐར་བར་འདོད་ལ། དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་རེ་ཤིག་རིགས་ཆད་པ་ཡིན་གྱི་གཏན་དུ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མདོ་ལས། དེའང་རེ་ཤིག་ན་དགེ་བའི་རྩ་བ་སློང་བར་བྱེད་དོ། ། 1-1301 ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འདོད་དོ། །གསུམ་པ་ལྡན་པ་ལ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་འདུ་ཤེས་པར་མི་འགྱུར་བ་ནི་ས་བོན་འགྱུར་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་མངོན་གྱུར་འགྱུར་བར་ཤེས་ ཏེ་ཤིན་ཏུ་གཡོ་བ་མི་རྟག་པ་དེ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བར་ག་ལ་འགྱུར་ཏེ་གློག་བཞིན་ནོ། །ཆོས་མངོན་པའི་བཤད་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ལས་མཚན་ཉིད་ཀུན་ལས་བཏུས་ པའི་བཤད་པ་སྟེ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་དང་པོ་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། ༄། །གཉིས་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ། གཉིས་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་ལ་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། རྣམ་པར་ངེས་པ་ གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་གསལ་ལོ། །གཉིས་པ་ལ་བདེན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནས་འབེལ་གཏམ་གྱི་བར་དུ་དོན་བཞི་ལས། ༈ བདེན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་བཞི། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ། དང་པོ་ནི་དེ་ལྟར་ཤེས་བྱའི་མཚན་ཉིད་གཏན་ལ་ཕབ་ ནས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ལ་འཇུག་པས་དེ་འཆད་དོ། །འདི་ལ་བདེན་པའི་དབྱེ་བ་དང་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་དང་། བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་གཞག་ པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། བདེན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་པས་སྟོན་ཏོ། །འདི་ལ་བདེན་བཞིའི་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་དོན་དང་། གྲངས་ངེས་པ་དང་། གོ་རིམ་ངེས་པ་དང་། ངེས་ཚིག་ལྔ་ལས། 1-1302 དང་པོ་ནི། ཁ་ཅིག་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ཟག་བཅས་ཀྱི་མྱོང་བ་གང་ཀུན་འབྱུང་གིས་བསྐྱེད་པ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མྱོང་བ་ནི་རིག་པའི་རྣམ་གྲངས་ཡིན་པས་ སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་དེ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདུས་བྱས་ཟག་བཅས་གང་ཞིག་ཀུན་འབྱུང་གིས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་འབྱུང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་འདུས་བྱས་ཟག་བཅས་གང་ཞིག་སྡུག་ བསྔལ་གྱི་རྒྱུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །འགོག་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་ཆོས་གང་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ཞི་བ་ཡིན་ནོ། །ལམ་གྱི་མཚན་ཉིད་ནི་ཐར་པའི་གྲོང་དུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། དེ་ དག་གི་མཚན་གཞི་ནི་གཞུང་ནས་འབྱུང་བ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་དོན་ནི་དང་པོ་གཉིས་དང་ཕྱི་མ་གཉིས་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་སྒོ
【現代漢語翻譯】 如果不能進入（佛法），那麼由於不具備解脫的種子和能力，就會在輪迴中不斷漂泊。因此，進入覺醒的因緣，如善知識和聽聞佛法等，就是具備（解脫）的根性；與此相反，就是斷絕了根性。 對於斷絕根性，小乘宗的唯識宗認為永遠無法從輪迴中解脫，而中觀宗則認為只是暫時斷絕，並非永遠斷絕。正如經中所說：『即使如此，有時也會生起善根。』 因此，對於具備根性的人來說，不會認為通達（佛法）的利益是必然的，因為他們知道種子會因力量而顯現。對於極其動搖、無常的事物，怎麼會執著或憤怒呢？就像閃電一樣。這是《俱舍論》的解釋，是《寶鬘論》的註釋，是《攝類學》的第一個解釋。 第二，《攝類學》之抉擇篇 《攝類學》之抉擇篇分為分類和各自的定義兩部分。首先是：什麼是抉擇？這很清楚。 第二部分包括從真諦抉擇到辯論的四個主題。 真諦抉擇有四種：苦諦 首先，在確定了所知的定義之後，爲了進入聖諦，所以要講解它。這部分包括真諦的分類、各自的定義，以及從世俗和勝義的角度對四諦的分類這三個方面。首先是：什麼是真諦抉擇？這表明了（真諦的內容）。這部分包括四諦的定義、分類的原因、數量的確定、順序的確定和詞義的確定這五個方面。 首先是：有些人說，苦諦的定義是所有被煩惱污染的感受都是由集諦所產生的，這是不對的，因為感受是識的一種，所以不應是器世間（物質世界）。因此，凡是被煩惱污染的有為法都是由集諦所產生的。集諦的定義是，凡是被煩惱污染的有為法都是苦諦的因。滅諦的定義是，所有苦及其因都寂滅的法。道諦的定義是，能到達解脫之城的法。這些的定義依據經典而來。分類的原因是，前兩個和后兩個分別是煩惱和清凈的角度。
【English Translation】 If one cannot enter (the Dharma), then because one does not possess the seed and ability for liberation, one will constantly wander in samsara. Therefore, entering the causes for awakening, such as virtuous friends and listening to the Dharma, is possessing the (liberation) potential; the opposite of this is severing the potential. Regarding severing the potential, the Mind-Only school believes that one can never be liberated from samsara, while the Madhyamaka school believes that it is only temporarily severed, not permanently. As it is said in the sutra: 'Even so, sometimes one will generate roots of virtue.' Therefore, for those who possess the potential, they will not think that understanding (the Dharma) is necessarily beneficial, because they know that the seed will manifest due to its power. How can one be attached or angry towards something that is extremely wavering and impermanent? It is like lightning. This is the explanation of the Abhidharma, the commentary on the Garland of Jewels, and the first explanation of the Collected Topics. Second, the Collected Topics of Determination The Collected Topics of Determination is divided into classification and individual definitions. First is: What is determination? This is clear. The second part includes four topics from the determination of truth to debate. The determination of truth has four aspects: the Truth of Suffering. First, after determining the definition of what is to be known, in order to enter the Noble Truths, it is explained. This part includes the classification of the Truths, their individual definitions, and the classification of the Four Truths from the perspective of the mundane and the supramundane. First is: What is the determination of Truth? This shows (the content of the Truths). This part includes the definition of the Four Truths, the reason for classification, the determination of number, the determination of order, and the determination of etymology. First is: Some say that the definition of the Truth of Suffering is that all experiences that are contaminated by afflictions are produced by the Truth of Origin. This is incorrect, because experience is a type of consciousness, so it should not be the vessel world (material world). Therefore, all conditioned phenomena that are contaminated by afflictions are produced by the Truth of Origin. The definition of the Truth of Origin is that all conditioned phenomena that are contaminated by afflictions are the cause of the Truth of Suffering. The definition of the Truth of Cessation is that all phenomena in which suffering and its causes are pacified. The definition of the Truth of the Path is that it leads to the city of liberation. The basis for these definitions comes from the scriptures. The reason for classification is that the first two and the last two are from the perspective of affliction and purification.
་ནས་རྫས་ཐ་དད་ཡིན་ཏེ་གཅིག་ ཡིན་ན་དེ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་ཡང་སྤྱི་རིགས་ནི་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པས་ཐ་དད་ཡིན་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་ཀུན་འབྱུང་ནི་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་དུ་ གནས་པས་དེ་དང་གཅིག་ཡིན་ལ་སྡུག་བསྔལ་ནི་ཀུན་འབྱུང་དང་མི་གཅིག་པའང་ཡིན་ཏེ་སྣོད་བཞིན་ནོ། །འགོག་ལམ་གཉིས་ཀྱང་སྤྱི་རིགས་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པས་ཐ་དད་ཡིན་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་འཕགས་པའི་རྣམ་གྲོལ་དང་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་འགའ་ཞིག་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ཞི་བའི་ངོ་བོར་གནས་པའི་ཕྱིར་འགོག་པ་དང་གཅིག་ཡིན་ནོ། ། 1-1303 གྲངས་ངེས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གཉིས་སུ་འདུས་པ་ལས། དང་པོ་ལའང་གང་ཞིག་ཉོན་མོངས་པ་དང་། གང་གིས་ཉོན་མོངས་པ་གཉིས་སུ་ངེས་ལ། གཉིས་པའང་གང་ ཞིག་བྱང་བ་དང་། གང་གིས་བྱང་བ་གཉིས་སུ་དངོས་པོ་ལ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོ་རིམ་ངེས་པ་ནི་ཐར་པ་ཐོབ་པར་འདོད་པ་རྣམས་ཤེས་བྱ་ལ་ཇི་ལྟར་དཔྱོད་པའི་བློའི་རིམ་པ་བཞིན་ བཀོད་དེ། འདི་ལྟར་སྲིད་པ་གསུམ་ཇི་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། དེ་གང་ལས་བྱུང་བ་དང་། དེ་གཉིས་འགགས་པ་གང་ཞིག་ཡིན་པ་དང་། དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་ནི་གང་ཞིག་ཅེས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ བཞིན་ཏེ་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ནད་ནི་ཤེས་བྱ་ནད་ཀྱི་རྒྱུ་ནི་སྤང་བྱ་ལ། བདེར་གནས་རེག་བྱ་སྨན་ནི་བསྟེན་པར་བྱ་བ་ལྟར། སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་དེ་འགོག་པ་དང་དེ་ཡི་ལམ། ཤེས་ བྱ་སྤང་བྱ་རེག་པར་བྱ་ཞིང་བསྟེན་པར་བྱ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ངེས་ཚིག་ནི་རེ་རེའང་རྣམ་པ་བཞི་བཞིར་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་བློ་ལ་མ་ནོར་བར་སྣང་བས་ན་འཕགས་པའི་བདེན་པ་ ཞེས་བྱའོ། །སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་སྡུག་བསྔལ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་འགོག་པར་འགྲོ་བ་ལམ་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཤད་པ་བཞི་ལས། 1-1304 དང་པོ་ལ་མཚན་གཞི་དང་། མཚན་ཉིད་དང་། དེ་གཉིས་ཀའི་ཁྱད་ཆོས་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལའང་མདོ་དང་། རྒྱས་པ་དང་། དོན་བསྡུ་བ་དང་། ཡོངས་སུ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་ པ་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་འདིས་ནི་གང་ཞིག་སྐྱེ་བ་དང་། གང་དུ་སྐྱེ་བ་ཟག་བཅས་དེ་སྡུག་བསྔལ་ གྱི་བདེན་པར་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ལ་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་དང་། སྐྱེ་བའི་གནས་བཤད་པ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོའི་སྤྱི་དོན་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ངོ་བོ་དང་། ཁྱད་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། ཁམས་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་སེམས་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཏེ་འདོད་པའི་ཁམས་ལ་ངན་སོང་གསུམ་དང་མི་དང་ལྷ་མ་ཡིན་དང་ལྷའོ། །
【現代漢語翻譯】 因此，（四諦）的體性是不同的，如果相同，則二者將歸於一。苦和集，從總的類別來說，是因果關係，所以是不同的。然而，集存在於三種苦的自性中，因此與苦相同，而苦與集不相同，就像容器一樣。滅和道二者，從總的類別來說，是因果關係，所以是不同的。然而，聖者的解脫和一些特殊的道，存在於苦及其因寂滅的體性中，因此與滅相同。 數量決定是指一切法都包含在遍染污和遍清凈二者之中。首先，又確定什麼是染污，以及由什麼而染污。其次，也確定什麼是清凈，以及由什麼而清凈。因為對事物有這樣的確定。 次第決定是指想要獲得解脫的人們，按照如何觀察所知境的智慧次第來安排。例如，三有是如何痛苦的，它從何而來，二者的止息是什麼，以及獲得它的方法是什麼，像這樣進行觀察。《寶性論》中說：『當知是病當斷是病因，當證是樂當療是良藥。苦因以及苦滅解脫道，當知當斷當證當修持。』就像這樣。 定義決定是指每一個（諦）都以四種方式在聖者的智慧中無誤地顯現，因此稱為『聖諦』。各自的體相是：苦聖諦，苦集聖諦，苦滅聖諦，以及趨向苦滅之道聖諦，共宣說了四種。 在四諦中，首先是對苦聖諦，苦集聖諦，苦滅聖諦，以及趨向苦滅之道聖諦進行解釋。 首先，是對體相、定義以及二者的特點進行解釋。首先，有經典、廣說、意義概括和完全清凈的世間界未被揭示為苦諦四種。第一種是：『什麼是苦諦？』這意味著無論何處產生，以及產生於何處的有漏法，都顯示為苦諦。 第二種是解釋有情眾生的產生和產生之處。首先，在有情眾生總義中，有對有情世間的本體和特點的解釋。首先是：被三界所包含的有情眾生，即欲界的三惡趣、人、非天和天。
【English Translation】 Therefore, the nature of (the Four Noble Truths) is different; if they were the same, then the two would become one. Suffering and its origin, in terms of the general category, are cause and effect, so they are different. However, the origin exists in the nature of the three sufferings, so it is the same as suffering, but suffering is not the same as the origin, like a container. Cessation and the path, in terms of the general category, are cause and effect, so they are different. However, the liberation of the noble ones and some special paths exist in the nature of the cessation of suffering and its cause, so they are the same as cessation. Numerical certainty means that all phenomena are included in the two categories of complete defilement and complete purification. First, it is determined what is defilement and by what it is defiled. Second, it is also determined what is purification and by what it is purified. Because there is such a determination of things. Orderly certainty refers to the arrangement according to the order of wisdom in how those who wish to attain liberation contemplate the knowable. For example, how the three realms are suffering, from where it arises, what the cessation of the two is, and what the method to attain it is, like this, one contemplates. The 'Ratnagotravibhāga' says: 'Know the disease, abandon the cause of the disease, realize the happiness, rely on the medicine. Suffering, its cause, its cessation, and the path to it, should be known, abandoned, realized, and cultivated.' Like this. Definitive certainty means that each (truth) appears unmistakably in the wisdom of the noble ones in four ways, therefore it is called 'Noble Truth'. Their respective characteristics are: the Noble Truth of Suffering, the Noble Truth of the Origin of Suffering, the Noble Truth of the Cessation of Suffering, and the Noble Truth of the Path Leading to the Cessation of Suffering, thus four are explained. Among the Four Noble Truths, first, there is an explanation of the characteristic, definition, and the characteristics of the two for the Noble Truth of Suffering, the Noble Truth of the Origin of Suffering, the Noble Truth of the Cessation of Suffering, and the Noble Truth of the Path Leading to the Cessation of Suffering. First, there are four types of explanations: sutras, extensive explanations, summaries of meaning, and pure realms that are not shown to be the truth of suffering. The first is: 'What is the truth of suffering?' This shows that whatever arises and wherever it arises, with outflows, is the truth of suffering. The second is the explanation of the arising of sentient beings and the place of arising. First, in the general meaning of sentient beings, there is an explanation of the nature and characteristics of the world of sentient beings. First is: sentient beings included in the three realms, namely the three lower realms, humans, asuras, and gods in the desire realm.
དེ་ལ་དམྱལ་བ་ནི་ཚ་བ་དང་གྲང་བ་དང་ ཉི་ཚེ་བ་དང་ཉེ་འཁོར་བའོ། །ཚ་བ་ནི་ཡང་སོས་དང་ཐིག་ནག་དང་བསྡུས་འཇོམས་དང་། ངུ་འབོད་དང་ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་དང་། ཚ་བ་དང་རབ་ཏུ་ཚ་བ་དང་། མནར་མེད་པ་སྟེ་བརྒྱད་ དོ། །གྲང་བ་ནི་ཆུ་བུར་ཅན་དང་། ཆུ་བུར་རྡོལ་བ་ཅན་དང་། ཨ་ཆུ་ཟེར་བ་དང་། ཀྱི་ཧུད་ཟེར་བ་དང་། སོ་ཐམ་ཐམ་པ་དང་། ཨུཏྤལ་ལྟར་གས་པ་དང་། པད་མ་ལྟར་གས་པ་དང་། 1-1305 པདྨ་ཆེན་པོ་ལྟར་གས་པ་སྟེ་བརྒྱད་དོ། །ཉེ་འཁོར་བ་ནི་ལྷག་མ་བཅུ་དྲུག་ཡིན་ལ། ཉི་ཚེ་བ་ནི་ཐག་པ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པའི་བྱེ་བྲག་དུ་མ་ཡོད་དོ། །དུད་འགྲོ་ ནི་ཀླུ་དང་ནམ་མཁའ་ལྡིང་དང་མིའམ་ཅི་དང་ལྟོ་འཕྱེ་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་རིགས་དཔག་ཏུ་མེད་པ་བཤད་ཀྱང་གནས་ན་གནས་པ་དང་ཁ་འཐོར་བ་གཉིས་སོ། །ཡི་དྭགས་ནི་དྲན་པ་ཉེར་ བཞག་ལས། ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་གཤིན་རྗེའི་འཁོར་སུམ་ཅུ་རྩ་དྲུག་བཤད་པ་ནི་འདི་ལྟ་སྟེ། ལྟོ་གུག་ཁ་ཁབ་ལྟར་ཕྲ་དང་། །གཤང་ཟ་ཀུན་སྟོན་དྲི་ཟ་དང་། །ཆོས་ཟ་སྦྱིན་པ་ཟ་བ་དང་། ། ཆུ་འཐུང་བསམ་པས་འཚོ་བ་དང་། །མཆིལ་མ་ཟ་དང་ཕྲེང་བ་ཟ། །ཁྲག་ཟ་ཤ་ཟ་གདུག་པ་ཟ། །དྲག་ཤུལ་སྤྱོད་དང་གླགས་ལྟ་དང་། །ས་འོག་གནས་དང་མཐུ་བོ་ཆེ། །མཚན་མོ་ལུས་འབར་མི་ གླགས་ལྟ། །འདོད་གཟུགས་གླིང་བར་གནས་པ་དང་། །གཤིན་རྗེ་དབྱུག་པ་བྱིས་པ་ཟ། །ཚངས་སྲིན་འབྲུའི་ཤུན་པ་ཟ། །མི་གཙང་ཟ་དང་ལམ་ཆེན་གནས། །མང་དུ་ཟ་དང་མེ་མདག་ཟ། །དུག་ཟ་དགོན་པར་ གནས་པ་དང་། །དུར་ཁྲོད་གནས་དང་ཤིང་ལ་གནས། །ལམ་གྱི་བཞི་མདོར་གནས་པ་དང་། །བདུད་ཀྱི་སྡེ་སྟེ་སུམ་ཅུ་དྲུག །ཅེས་བྱའོ། །གྲུལ་བུམ་དང་ཤ་ཟ་དང་སྲུལ་པོ་དང་ལུས་སྲུལ་པོ་དང་སྐེམ་བྱེད་དང་སྨྱོ་བྱེད་དང་རྗེད་བྱེད་དང་གྲིབ་གནོན་དང་གནོན་པོ་དང་རོ་ལངས་ལ་སོགས་པ་ནི་ཕལ་ཆེར་ཡི་དྭགས་ཡིན་ལ་ཀླུའང་སྲིད་དོ། ། 1-1306 དེ་དག་ཀྱང་གནས་ན་གནས་པ་དང་མཁའ་ལ་རྒྱུ་བ་གཉིས་སོ། །ཡང་ན་ས་ལས། ཕྱིའི་སྒྲིབ་པ་ཅན་དང་། ནང་གི་སྒྲིབ་པ་དང་། ཟས་སྐོམ་ལ་སྒྲིབ་པ་ཅན་གསུམ་དུ་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་ ན་ངན་སོང་གསུམ་ལ་སེམས་ཅན་གྱི་རིགས་ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་སོ། །མི་ལ་གླིང་བཞི་དང་གླིང་ཕྲན་བརྒྱད་དེ་བཅུ་གཉིས་སོ། །སིང་ག་གླིང་པ་དང་། ཟངས་གླིང་པ་དང་། གསེར་གླིང་པ་དང་། ཙུ་ ཏའི་གླིང་པ་དང་། ཀམ་པོ་ཚེའི་གླིང་པ་དང་། ཟླ་བའི་གླིང་པ་དང་། ནོར་བུའི་གླིང་པ་དང་། མ་ལ་ཡའི་གླིང་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་པར་འདུས་ཏེ་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷ་ སིང་ག་གླིང་དུ་འཁྲུངས་ཀྱང་འཛམ་བུ་གླིང་པར་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །ལྷ་མ་ཡིན་ལ་ནི་སྒྲ་གཅན་འཛིན་པ་དང་། མགུལ་ཕྲེང་བ་དང་། རབ་གནོན་པ་དང་། ཐག་བཟངས་རིས་པ་སྟེ་བཞིའོ། །ལྷ་ལ་ ནི་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་ནས་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་
【現代漢語翻譯】 地獄分為熱地獄、寒地獄、近邊地獄和孤獨地獄。熱地獄有八種： पुनर्जीवित (藏文：ཡང་སོས་，梵文天城體：पुनर्जीवित，梵文羅馬擬音：punar jīvita，漢語字面意思：復活)，黑繩地獄(藏文：ཐིག་ནག་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，眾合地獄(藏文：བསྡུས་འཇོམས་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，叫喚地獄(藏文：ངུ་འབོད་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，大叫喚地獄(藏文：ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，燒熱地獄(藏文：ཚ་བ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，極熱地獄(藏文：རབ་ཏུ་ཚ་བ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，無間地獄(藏文：མནར་མེད་པ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)。寒地獄也有八種：皰生地獄(藏文：ཆུ་བུར་ཅན་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，皰裂地獄(藏文：ཆུ་བུར་རྡོལ་བ་ཅན་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，阿啾啾地獄(藏文：ཨ་ཆུ་ཟེར་བ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，呼呼地獄(藏文：ཀྱི་ཧུད་ཟེར་བ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，裂唇地獄(藏文：སོ་ཐམ་ཐམ་པ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，青蓮花地獄(藏文：ཨུཏྤལ་ལྟར་གས་པ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，紅蓮花地獄(藏文：པད་མ་ལྟར་གས་པ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)，大紅蓮花地獄(藏文：པདྨ་ཆེན་པོ་ལྟར་གས་པ་，梵文天城體：，梵文羅馬擬音：，漢語字面意思：)。近邊地獄有十六種，孤獨地獄則有繩索等各種不同的類別。 旁生道（畜生）包括龍、迦樓羅、緊那羅、大腹行等，種類無數，可分為居住在特定場所的和四處遊蕩的兩種。餓鬼道在《正念經》中， धर्मराज (藏文：ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་，梵文天城體：धर्मराज，梵文羅馬擬音：dharmarāja，漢語字面意思：法王)閻羅王的眷屬有三十六種，如下：『腹如曲弓口如針，食膿食糞食不凈，食法施食祭品，飲水唯以想，食唾食鬘食血肉，食毒暴惡伺隙者，住于地下具大神通，夜間身燃伺隙者，欲色界中而居住，閻羅杖罰食孩童，梵天羅剎食穀皮，食糞住于大路口，多食食火住于寺，食毒住于寂靜處，住于尸林住于樹，住于路之十字口，魔眾眷屬三十六。』此外，還有守冢鬼、食肉鬼、腐爛鬼、身腐爛鬼、枯瘦鬼、瘋狂鬼、失憶鬼、魘魅鬼、壓迫鬼、起尸鬼等，大多屬於餓鬼，但也可能是龍。 這些餓鬼也分為居住在特定場所的和在空中游蕩的兩種。或者，根據《地藏經》，餓鬼分為外障鬼、內障鬼、飲食障鬼三種。如此，三惡道共有二十二種眾生。人道有四大部洲和八小洲，共十二個。如僧伽洲、銅洲、金洲、自在洲、甘菩遮洲、月洲、寶洲、馬來洲等都屬於南贍部洲，正如聖天論師出生于僧伽洲，也被稱為南贍部洲人一樣。阿修羅有執持羅睺阿修羅、頸鬘阿修羅、極怒阿修羅、善索阿修羅四種。天人則從四大天王天到他化自在天。
【English Translation】 The hells are divided into hot hells, cold hells, neighboring hells, and solitary hells. There are eight hot hells: पुनर्जीवित (Tibetan: ཡང་སོས་, Sanskrit Devanagari: पुनर्जीवित, Sanskrit Romanization: punar jīvita, Literal meaning: Revival), Black Line Hell (Tibetan: ཐིག་ནག་), 衆合地獄, Screaming Hell (Tibetan: ངུ་འབོད་), Great Screaming Hell (Tibetan: ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་), Burning Hell (Tibetan: ཚ་བ་), Extremely Hot Hell (Tibetan: རབ་ཏུ་ཚ་བ་), and Avici Hell (Tibetan: མནར་མེད་པ་). There are also eight cold hells: Blister Hell (Tibetan: ཆུ་བུར་ཅན་), Blister Bursting Hell (Tibetan: ཆུ་བུར་རྡོལ་བ་ཅན་), Achuchu Hell (Tibetan: ཨ་ཆུ་ཟེར་བ་), Huhu Hell (Tibetan: ཀྱི་ཧུད་ཟེར་བ་), Chapped Lips Hell (Tibetan: སོ་ཐམ་ཐམ་པ་), Blue Lotus Hell (Tibetan: ཨུཏྤལ་ལྟར་གས་པ་), Red Lotus Hell (Tibetan: པད་མ་ལྟར་གས་པ་), and Great Red Lotus Hell (Tibetan: པདྨ་ཆེན་པོ་ལྟར་གས་པ་). There are sixteen neighboring hells, and solitary hells have various categories such as ropes. The animal realm includes nagas, garudas, kinnaras, large belly-crawlers, etc., with countless species, which can be divided into those residing in specific places and those wandering around. In the hungry ghost realm, according to the 'Mindfulness Sutra,' there are thirty-six attendants of धर्मराज (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་, Sanskrit Devanagari: धर्मराज, Sanskrit Romanization: dharmarāja, Literal meaning: Dharma King) Yama, as follows: 'Belly like a curved bow, mouth like a needle, eating pus, eating feces, eating impurities, eating dharma, eating offerings, drinking water only with thought, eating saliva, eating garlands, eating blood, eating flesh, eating poison, violent and opportunistic, dwelling underground with great power, burning at night and opportunistic, dwelling in the desire and form realms, Yama's staff punishing children, Brahma rakshasas eating grain husks, eating filth and dwelling at crossroads, eating much and eating fire and dwelling in temples, eating poison and dwelling in solitude, dwelling in cemeteries and dwelling in trees, dwelling at road intersections, the retinue of demons, thirty-six.' In addition, there are grave-guarding ghosts, flesh-eating ghosts, decaying ghosts, body-decaying ghosts, emaciating ghosts, maddening ghosts, amnesiac ghosts, nightmare ghosts, oppressive ghosts, corpse-raising ghosts, etc., mostly belonging to hungry ghosts, but they may also be nagas. These hungry ghosts are also divided into those residing in specific places and those wandering in the air. Alternatively, according to the 'Ksitigarbha Sutra,' hungry ghosts are divided into three types: those with external obstacles, those with internal obstacles, and those with obstacles to food and drink. Thus, there are twenty-two types of beings in the three lower realms. The human realm has four continents and eight subcontinents, totaling twelve. Such as Simhala Continent, Copper Continent, Gold Continent, Free Continent, Kampuchea Continent, Moon Continent, Jewel Continent, Malay Continent, etc., all belong to Jambudvipa, just as Master Aryadeva was born in Simhala Continent but is referred to as a Jambudvipa person. Asuras have four types: Rahu-holding Asuras, Necklaced Asuras, Extremely Wrathful Asuras, and Good-Cord Asuras. Devas range from the Four Great Kings to the Paranirmitavasavartin Devas.
བར་དྲུག་གོ མདོ་སྡེ་རྣམས་ལས། རི་དང་ཆུ་ཀླུང་དང་ལྗོན་ཤིང་དང་། ནགས་ཚལ་དང་ས་བླ་དང་ནམ་མཁའ་དང་། རྒྱ་མཚོའི་ལྷ་ལ་སོགས་ པ་དུ་མ་འབྱུང་བ་དེ་ནི་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་པ་ཡིན་ཏེ། འདུལ་བ་ལུང་ལས། ལྗོན་ཤིང་གི་ལྷ་གསོ་སྦྱོང་རལ་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དྲི་ཟ་ནི་འདོད་ལྷ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ནོ། ། 1-1307 དེ་ལྟར་རྒྱས་པར་ཕྱེ་ན་འདོད་ཁམས་ན་སེམས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་བ་བཞི་བཅུ་རྩ་བཞི་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་གྱིས་འཚོ་ཞིང་དེ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་ བྲལ་བའི་ཕྱིར་འདོད་པའི་ཁམས་ཞེས་བྱའོ། །གཟུགས་ཁམས་ལ་ཚངས་རིས་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཡིན་ནོ། །འོད་ཆུང་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །དགེ་ཆུང་ལ་ སོགས་པ་གསུམ་ནི་བསམ་གཏན་གསུམ་པ་ཡིན་ནོ། །སྤྲིན་མེད་ལ་སོགས་པ་བརྒྱད་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡིན་ནོ། ། ཐེག་ཆེན་པ་རྣམས་ནི་འོག་མིན་གྱི་སྟེང་ངམ་ཡང་ན་ཕྱོགས་གཅིག་ན་འོག་མིན་ ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ལོངས་སྐུའི་ཞིང་ཡོད་པར་འདོད་དེ་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། གཙང་མའི་གནས་དག་རྣམ་སྤངས་པའི། །འོག་མིན་གནས་ནི་ཉམས་དགའ་བར། །ཡང་དག་རྫོགས་སངས་དེར་སངས་རྒྱས། །སྤྲུལ་ པ་འདིར་ནི་མངོན་སངས་རྒྱས། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་འདི་དང་གཙང་མ་རིས་ཀྱི་ལྔ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའི་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི་གཟུགས་ཁམས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ ཞར་ལ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ནི་བཅོ་བརྒྱད་ཡིན་ལ། དེ་དག་གཟུགས་གཞན་པས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཁམས་ལ་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སྐྱེ་མཆེད་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་གཟུགས་ཡེ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ། 1-1308 གཟུགས་མེད་པའི་མིང་བཞི་ལ་འདོད་ཆགས་རྒྱས་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་མེད་ཅེས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཁམས་གསུམ་ན་སེམས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་བའི་རིགས་རྒྱས་པར་ཕྱེ་ན་དྲུག་ཅུ་རྩ་དྲུག་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་མཛོད་ལས། དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་དང་། །མི་རྣམས་དང་ནི་ལྷ་རྣམས་དག །འདོད་པའི་ཁམས་ཡིན་དམྱལ་བ་དང་། །གླིང་དབྱེ་བ་ལས་དེ་ཉི་ཤུ། །གོང་མའི་གནས་དག་བཅུ་བདུན་ནི། །གཟུགས་ཁམས་ཡིན་དེར་སོ་ སོ་ཡི། །བསམ་གཏན་ས་ནི་གསུམ་པ་ཡིན། །བཞི་པ་ས་ནི་བརྒྱད་པ་ཡིན། །ཞེས་སེམས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་བ་བཞི་བཅུ་རྩ་གཅིག་ཏུ་བཤད་པ་དང་། གཞུང་འདི་ལས་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བའི་གྲངས་སུམ་ཅུ་ རྩ་ལྔ་བཤད་པ་དེ་དག་ནི་རེ་ཤིག་དེ་ལྟར་མ་ཚང་བ་ཙམ་ཞིག་བཀོད་པ་ཡིན་གྱི་དེ་ལྟར་ངེས་པར་ནི་མི་བཞེད་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད་དེ་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་འདི་ལྟར་ནི་ དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་སོགས་པ་གསུང་རབ་དུ་མ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ
【現代漢語翻譯】 還有六個。在經部中，山、河流、樹木、森林、土地神、天空和海神等諸多神祇，是四大天王所管轄的。如《律藏》中所說，供養樹神屬於四大天王的管轄範圍。乾闥婆（梵文：Gandharva，意為香神或樂神）是欲界前二天的別稱。 如此詳細劃分，欲界眾生的種類有四十四種。這些眾生以色等五欲為食，並且對五欲有強烈的貪戀，因此稱為欲界。色界中，梵眾天等三種屬於初禪天；光音天等三種屬於二禪天；遍凈天等三種屬於三禪天；無雲天等八種屬於四禪天。大乘行者認為，在色究竟天的上方，或者在某個方向，有一個稱為大色究竟天的地方，那是報身佛的凈土。如《楞伽經》所說：『清凈離垢無染處，色究竟天甚可樂，如來於彼成正覺，化身於此而顯現。』因此，雖然此地和五凈居天不是苦諦的眾生，但因為屬於色界，所以順便提及。如此，色界的眾生種類有十八種。這些眾生形體比其他眾生大，並且對色慾沒有貪戀，因此稱為色界。無色界中，空無邊處等四種，因為完全沒有形體，並且對無色界的四種名稱有強烈的貪戀，所以稱為無色界。如此，三界眾生的種類，如果詳細劃分，共有六十六種。如《俱舍論》所說：『地獄、餓鬼、畜生、人、天，皆為欲界所攝。地獄與洲各有差別，共二十種。上方十七處，是色界，其中各有，三禪天，四禪天有八。』這裡將眾生種類說為四十一種。而此論中說眾生種類有三十五種，這只是暫時列舉了不完全的部分，並非一定如此認為，因此沒有矛盾。我們所說的這些，都是從《念住經》等諸多經典中引用的。
【English Translation】 There are also six. In the Sutras, various deities such as mountains, rivers, trees, forests, land gods, the sky, and sea gods are governed by the Four Great Kings. As stated in the Vinaya Pitaka, offering to tree gods falls under the jurisdiction of the Four Great Kings. Gandharvas are a distinction of the first two desire realms. Thus, when divided in detail, there are forty-four types of beings in the desire realm. These beings are nourished by forms and other objects of desire, and because they are not separated from attachment to desire, they are called the desire realm. In the form realm, the Brahma realm and the like are the first dhyana. The lesser light and the like are the second dhyana. The lesser virtue and the like are the third dhyana. The cloudless and the like are the fourth dhyana. The Mahayana practitioners believe that above Akanishta or in one direction, there is a great Akanishta, which is the pure land of the Sambhogakaya. As it says in the Lankavatara Sutra: 'The pure abode is free from all defilements, the Akanishta abode is delightful, the perfectly enlightened one becomes enlightened there, and the emanation manifests enlightenment here.' Therefore, although this and the five Pure Abodes are not beings of the truth of suffering, they are mentioned in passing because they belong to the form realm. Thus, there are eighteen types of beings in the form realm. These beings are larger in form than other beings and are free from attachment to form, hence the form realm. In the formless realm, the sphere of infinite space and the like are four, because there is no form at all, and because attachment to the four names of the formless realm is strong, it is called the formless realm. Thus, if the types of beings in the three realms are divided in detail, there are sixty-six types. As it says in the Treasury of Knowledge: 'Hell beings, hungry ghosts, animals, humans, and gods are all in the desire realm. Hell and continents have differences, totaling twenty. The seventeen places above are the form realm, where there are each, three dhyana heavens, and the fourth dhyana heaven has eight.' Here, the types of beings are said to be forty-one. And in this treatise, the number of beings is said to be thirty-five, which is only a temporary listing of incomplete parts, and it is not necessarily believed to be so, so there is no contradiction. What we have said is derived from many scriptures such as the Mindfulness Sutra.
། །ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལ་ས་དང་། འགྲོ་བ་དང་། སྐྱེ་བ་དང་། ལུས་དང་། ཚེ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ དྲུག་ལས། །དང་པོ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བའི་དབྱེ་བ་དེ་དག་ལ་ནི་ས་དགུའོ། །ས་ནི། སེམས་ཏེ་སེམས་མི་འདྲ་བ་དགུ་ལས་དེར་བཞག་སྟེ་ལུས་མི་འདྲ་བ་ལས་སར་འཇོག་ན་འདོད་པའི་ཁམས་ས་མང་པོ་པ་དང་། 1-1309 གཟུགས་མེད་ན་སའི་དབྱེ་བ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདོད་ཁམས་ནི་འདོད་པ་ལ་ཞེན་ཅིང་རྣམ་གཡེང་དང་བཅས་པ་སེམས་ལས་བྱུང་བའི་སྡུག་བསྔལ་དང་བཅས་པར་ཐམས་ཅད་ མཐུན་པས་གཅིག་ཏུ་གཞག་གོ །བསམ་གཏན་པ་གང་དག་ནང་ཕན་ཚུན་ཡན་ལག་མཐུན་ཞིང་གཟུགས་མེད་པ་གང་དག་དམིགས་པ་མཐུན་ལ་རང་སའི་ཉོན་མོངས་པ་ཡང་འདྲ་བ་དེ་དག་ནི་བསམ་གཏན་ ས་བཞི་དང་གཟུགས་མེད་ས་བཞི་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་བའི་ཁྱད་པར་ནི་རིས་དྲུག་གམ་ལྔ་སྟེ། ལྷ་མ་ཡིན་ནི་བླུན་པས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་སོགས་པ་ནས་དུད་འགྲོར་བསྡུས་ལ། མདོ་ཁ་ཅིག་ ལས་ལོངས་སྤྱོད་ལྷ་དང་མཉམ་ཞིང་ལྷ་དང་གཉེན་སྲེ་བས་ལྷར་བསྡུས་པར་བཤད་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་རིགས་དྲུག་ཉིད་ལེགས་སོ། །བར་དོ་ནི་སློབ་དཔོན་རྒྱ་མཚོ་སྤྲིན་གྱིས་རིགས་དྲུག་ཏུ་མ་འདུས་པར་ བཤད་ལ། གདགས་པ་ལས་ཀྱང་སྲིད་པ་བར་མ་ནི་འགྲོ་བ་ལྔས་མ་བསྡུས་སོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ན་གང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་བྱད་གཟུགས་ཅན་ཡིན་པས་དེར་བསྡུའོ། །ཡང་ན་བདེ་འགྲོ་དང་ ངན་འགྲོ་གསུམ་གསུམ་དུ་བསྡུའོ། །དལ་བ་དང་མི་ཁོམ་པ་གཉིས་སུ་བསྡུ་ན། དམྱལ་བ་ཡི་དྭགས་དུད་འགྲོ་དང་། །ཀླ་ཀློ་ཚེ་རིང་ལྷ་དང་ནི། །ལོག་ལྟ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་སྟོང་པ། །ལྐུགས་པ་འདི་རྣམས་མི་ཁོམ་བརྒྱད། ། 1-1310 ཅེས་འབྱུང་བའི་བརྒྱད་པོ་དེ་དག་མ་གཏོགས་པ་ཐམས་ཅད་ནི་དལ་བ་ཡིན་ཏེ། འདོད་ལྷ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་གཉིས་པོས་ནི་ཐམས་ཅད་མ་བསྡུས་སོ། །དེ་ལ་འདོད་ཁམས་ནི་འགྲོ་བ་ ལྔ་དང་། དྲུག་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་དང་། བདེ་འགྲོ་ངན་འགྲོ་གཉིས་ཀས་བསྡུས་ལ། གོང་མ་གཉིས་ནི་ལྷའི་འགྲོ་བའི་ཕྱོགས་གཅིག་དང་བདེ་འགྲོ་ཁོ་ནས་བསྡུས་སོ། །དལ་བ་དང་མི་ཁོམ་པ་ནི་ཁམས་གསུམ་ ཀ་ན་འདྲེས་མ་ཁོ་ནར་སྣང་སྟེ་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ནའང་ལམ་སྒོམ་པ་དེ་དག་ནི་དལ་བ་ཉིད་ཡིན་ལ་འདུ་ཤེས་མེད་པ་བ་དང་གཟུགས་མེད་པ་ལམ་མི་སྒོམ་པ་དེ་དག་ནི་ མི་ཁོམ་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེ་བོའི་ཁྱད་པར་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་མཛོད་ལས། གཟུགས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་བ་འདིར་ནི་སྒོ་ང་ལས་སྐྱེས་སོགས། ། སེམས་ཅན་སྐྱེ་གནས་བཞི་ དག་ཏུ། །མི་དང་དུད་འགྲོ་རྣམ་པ་བཞི། །དམྱལ་བ་རྣམས་དང་ལྷ་རྣམས་དང་། །སྲིད་པ་བར་མ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ། །ཡི་དྭགས་མངལ་ནས་སྐྱེ་བའང་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །རྒྱས་པས་ཞུས་པ་ལས
【現代漢語翻譯】 現在來詳細說明，包括對處所、眾生、出生、身體、壽命和受用的詳細說明，共六個方面。 首先是關於處所的說明：三界眾生的出生類別有九種處所。處所即是心，由於存在九種不同的心，因此設立了九種處所。如果根據不同的身體來設立處所，那麼欲界就會有許多處所，而無色界則會因為沒有身體的差別而無法區分處所。 因此，欲界眾生執著于慾望，心懷散亂，承受由心而生的痛苦，這些都是相同的，所以歸為一類。那些禪定者，他們的內在相互之間的組成部分是相同的；而那些無色界眾生，他們的所緣是相同的，並且他們各自處所的煩惱也是相似的，因此禪定有四種處所，無色界也有四種處所。 關於眾生的差別，有六道或五道之分。阿修羅因為愚癡，從正念等被歸入畜生道。有些經中說，阿修羅的受用與天人相同，並且與天人通婚，因此被歸入天道。然而，六道的說法更為妥當。中陰身沒有被雲海阿阇梨歸入六道之中，《俱舍論》中也說，中陰身不包括在五道之中。或者說，中陰身具有將要出生的形體，因此可以歸入將要出生的那一道。或者可以歸納為善趣和惡趣各三種。如果歸納為有暇和無暇兩種，那麼就像經文中所說：『地獄、餓鬼、畜生道，邊地、長壽天、邪見者，無佛出世及瘖啞，此等八者無暇處。』除了這八種無暇之處，其餘的都是有暇之處，比如欲界天等。因此，這兩種歸納方式並沒有涵蓋一切。 因此，欲界包括五道以及第六道的一部分，可以歸入善趣和惡趣兩類。而色界和無色界則只包括天道的一部分，並且只能歸入善趣。有暇和無暇似乎混合存在於三界之中，即使在色界和無色界，那些修習道的人也是處於有暇的狀態，而那些無想天和無色界不修習道的人，則是處於無暇的狀態。 關於出生的差別，有三個方面的內容。首先是實際內容，如《俱舍論》中所說：『有色之生卵生等，有情生處有四種，人與旁生具四種，地獄諸天及中有，皆是化生，餓鬼亦是胎生。』《大乘起信論》中說：
【English Translation】 Now, to explain the distinctions in detail, including the distinctions of place, beings, birth, body, lifespan, and enjoyment, there are six aspects in total. First, regarding the explanation of place: the birth categories of sentient beings in the three realms have nine places. Place is mind; because there are nine different minds, nine places are established. If places were established based on different bodies, then the desire realm would have many places, while the formless realm would not be able to distinguish places due to the absence of bodily differences. Therefore, beings in the desire realm are attached to desires, their minds are distracted, and they endure suffering arising from the mind. These are all the same, so they are classified as one. Those who practice meditation, whose internal components are mutually the same; and those in the formless realm, whose objects of focus are the same, and whose afflictions in their respective places are also similar, therefore meditation has four places, and the formless realm also has four places. Regarding the distinctions of beings, there are six or five realms. Asuras, due to their ignorance, are categorized into the animal realm from mindfulness and so on. Some sutras say that the enjoyments of Asuras are the same as those of gods, and they intermarry with gods, so they are categorized into the god realm. However, the classification of six realms is more appropriate. The intermediate state (Bardo) is not included in the six realms by Acharya Cloud Ocean, and the Tattvasamgraha also states that the intermediate existence is not included in the five realms. Alternatively, the intermediate state has the form of what it will be born into, so it can be categorized into that realm. Or it can be categorized into three good realms and three bad realms. If categorized into leisure and un-leisure, then as the scriptures say: 'Hell, hungry ghosts, animals, borderlands, long-lived gods, those with wrong views, those without a Buddha appearing, and the mute—these eight are un-leisured.' Apart from these eight un-leisured states, all others are leisured, such as the desire realm gods. Therefore, these two classifications do not encompass everything. Therefore, the desire realm includes the five realms and a part of the sixth realm, and can be categorized into both good and bad realms. The form and formless realms only include a part of the god realm and can only be categorized into good realms. Leisure and un-leisure seem to be mixed in all three realms. Even in the form and formless realms, those who practice the path are in a state of leisure, while those in the non-conceptual realm and the formless realm who do not practice the path are in a state of un-leisure. Regarding the distinctions of birth, there are three aspects. First, the actual content, as stated in the Abhidharmakosha: 'Beings with form are born from eggs, etc. Sentient beings have four birthplaces. Humans and animals have four types. Hells, gods, and the intermediate state are all born through transformation. Hungry ghosts are also born from the womb.' The Mahayana-samgraha says:
་ལྷ་ཕྲུ་ གུ་མངལ་དུ་ཞག་བདུན་གནས་པར་གསུངས་པ་དེ་ནི་བར་དོའི་ལུས་ཕ་མའི་ལུས་ལ་འཁྲིལ་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་རྟགས་སུ་ཞག་བདུན་གྱི་གོང་དུ་ལག་ཏུ་མེ་ཏོག་གཅིག་འོང་བར་བཤད་དོ། ། 1-1311 མི་བརྫུས་སྐྱེས་ནི་བསྐལ་པ་དང་པོའི་མི་རྣམས་དང་སློབ་དཔོན་འཕགས་པ་ལྷ་སིང་ག་ལའི་རྒྱལ་པོའི་ལྡུམ་རའི་པད་མ་ལས་སྐྱེས་པ་བཞིན་ནོ། །དྲོད་གཤེར་ལས་སྐྱེས་པ་ནི་རྒྱལ་པོ་ང་ལས་ ནུ་དང་། མཛེས་པ་དང་། ཉེ་མཛེས་དང་། ཐི་བའི་ཕྲེང་བ་ཅན་མ་དང་ལ་སོགས་ཆུ་ཤིང་ལས་ཨ་མྲ་སྐྱོང་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །སྒོ་ང་ལས་སྐྱེས་པ་ནི་གནས་བརྟན་བྲག་ དང་ཉེ་བའི་བྲག་ཁྲུང་ཁྲུང་མོ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་། རི་དྭགས་འཛིན་གྱི་མའི་བུ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། རྒྱལ་པོ་ལྔ་ལེན་གྱི་བུ་ལྔ་བརྒྱ་རྣམས་སོ། །དུད་འགྲོ་བརྫུས་སྐྱེས་ནི་ཀླུ་དང་འདབ་ བཟངས་ཏེ་གདགས་པ་ལས་འདབ་བཟངས་སྒོང་སྐྱེས་ཀྱིས་ཀླུ་སྒོང་སྐྱེས་ཁོ་ན་ཟ་ལ། མངལ་སྐྱེས་ཀྱིས་མངལ་སྐྱེས་དང་གཉིས་ཟ་ཞིང་། དྲོད་གཤེར་སྐྱེས་ཀྱིས་དྲོད་གཤེར་སྐྱེས་དང་གསུམ་ཟ་ལ། འདབ་བཟངས་བརྫུས་ སྐྱེས་ཀྱིས་ཀླུ་རིགས་བཞི་ཀ་ཟའོ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྟོང་སྤྱི་ཕུད་ན་ཀླུ་རིགས་བཞི་སྟོང་རྒྱ་མཚོ་ལ་གནས་ཤིང་སྐྱེ་གནས་བཞི་ལས་སྐྱེས་པའི་ནམ་མཁའ་ལྡིང་བཞི་སྟོང་ཤིང་ཤལ་མ་ལི་སྡོང་ པོ་ལ་གནས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡི་དྭགས་ཕལ་ཆེར་ནི་བརྫུས་སྐྱེས་ཡིན་ལ་མངལ་སྐྱེས་ཀྱང་ཡོད་དོ། །གང་པོའི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས། མཽའུ་གལ་གྱི་བུ་ལ་ཡི་དྭགས་མོས་སྨྲས་པ། 1-1312 བདག་གིས་མཚན་མོ་བུ་ལྔ་དང་། །དེ་བཞིན་ཉིན་མོ་བུ་ལྔ་དག །བསྐྱེད་ནས་དེ་དག་ཟ་མོད་ཀྱི། །འོན་ཀྱང་བདག་ནི་ཚིམ་པ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་ཚུལ་ནི། འདོད་ཁམས་པ་རྣམས་མི་དགེ་བ་སྤོང་བའི་ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་མེད་པས་གཅེར་བུར་སྐྱེ་སྟེ་རྒྱལ་བུ་དོན་གྲུབ་དང་། དགེ་སློང་མ་དཀར་མོ་དང་། དགེ་ཚུལ་སྣ་མ་ནི་གོས་དང་བཅས་པའོ། །ལྷ་ རྣམས་ནི། བྱིས་པ་ལོ་ལྔ་ལོན་པ་ནས། །ལོ་བཅུ་ལོན་པ་ལྟ་བུའི་བར། །དེ་དག་ཏུ་སྐྱེ་གཟུགས་ཅན་རྣམས། །ཀུན་རྫོགས་གོས་དང་བཅས་པ་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་སྟེ་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་པའི་བྱིས་པ་དང་ རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །གཞན་རྣམས་ནི་སྐྱེ་དྲགས་པས་ལུས་མྱུར་དུ་རྫོགས་ལ། བརྒྱ་བྱིན་ལུས་རྫོགས་པ་སྐྱེ་སྟེ་སྔ་ཕྱི་བརྗེ་བའང་ལྷ་གཞན་གྱིས་མི་ཚོར་ལྷ་ཐམས་ཅད་ལ་རྒས་པ་ནི་མེད་ དོ། །སྐྱེ་གནས་ཕལ་ཆེར་ནི་བརྫུས་སྐྱེས་ཀྱིས་བསྡུས་པས་དེ་མང་ཞིང་བཟང་ངོ་། །འོ་ན་ཅིའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་འདི་ལས་མི་སྐྱེ་ཞེ་ན། ཤཱཀྱའི་རིགས་ཆེན་པོ་ཆོས་ལ་གཟུད་པའི་ཕྱིར་དང་། འཁོར་ལོས་ བསྒྱུར་བའི་རིགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་རིམ་གྲོ་སྐྱེད་དུ་གཞུག་པ་དང་། མིར་གྱ
【現代漢語翻譯】 據說天神之子在母胎中停留七天，這是指中陰身依附於父母之身。作為標誌，據說在七天前會有一朵花落在手中。 化生是指第一劫的人們，以及聖天論師（Āryadeva）像僧伽羅國王花園中的蓮花中出生一樣。濕生是指鴦伽國王生下的鴦伽乳母（Aṅga-dhātrī），以及妙賢（Sundarī）、近妙賢（Upasundarī）、持鬘女（Tilottamā）等從水樹中生出芒果守護者（Āmrapālī）等。卵生是指住在近巖石的仙鶴所生，以及鹿野苑王的母親所生的三十二個兒子，以及五王之母所生的五百個兒子。 畜生中的化生是指龍和金翅鳥，根據傳說，卵生的金翅鳥只吃卵生的龍，胎生金翅鳥吃胎生龍和卵生龍，濕生金翅鳥吃濕生龍和三種龍，而化生金翅鳥吃所有四種龍。正如《大乘莊嚴經論》中所說：『四種龍族居住在四大海中，從四種生處所生，四千金翅鳥棲息在木棉樹上。』 大多數餓鬼是化生，但也有胎生。在《賢愚經》中，目犍連的母親變成餓鬼后說： 『我夜生五子，同樣白天也生五子，生下後就吃掉它們，但我仍然不飽。』 第二，如何出生：欲界眾生因不羞於捨棄不善，所以赤身出生，如王子悉達多（Siddhārtha）、比丘尼白女（Śvetā）和沙彌具護（Rakṣita）等，都是穿著衣服出生的。天神們：『五歲孩童至十歲童，如是彼等有色者，皆具足衣而出生。』 就像百歲孩童一樣逐漸長大。其他眾生因為出生迅速，身體迅速成熟。帝釋天（Indra）身體成熟后出生，前後變化其他天神都無法察覺，所有天神都不會衰老。大多數生處都是化生，所以化生最多最好。那麼為什麼佛陀不從化生中出生呢？因為要使釋迦族偉大而皈依佛法，並且爲了表明他是轉輪王的後裔，所以讓他出生於人間。
【English Translation】 It is said that a divine child stays in the womb for seven days, which refers to the intermediate state body clinging to the bodies of the parents. As a sign of this, it is said that a flower will come into one's hand seven days prior. Spontaneous birth refers to the first aeon of people, and like Āryadeva being born from a lotus in the garden of the King of Simhala. Moisture birth refers to King Aṅga giving birth to Aṅga-dhātrī, as well as Sundarī, Upasundarī, Tilottamā, and others like Āmrapālī being born from water trees. Egg birth refers to the crane living near the rock, as well as the thirty-two sons born to the mother of the King of Deer Park, and the five hundred sons born to the mother of the five kings. Spontaneous birth among animals refers to nāgas and garuḍas. According to the Vinaya-vibhaṅga, an egg-born garuḍa only eats egg-born nāgas, a womb-born garuḍa eats both womb-born and egg-born nāgas, a moisture-born garuḍa eats moisture-born nāgas and all three types of nāgas, and a spontaneous garuḍa eats all four types of nāgas. As it says in the Mahāyānasaṃgraha: 'Four types of nāgas reside in the four great oceans, born from four types of birth places, and four thousand garuḍas reside on the silk-cotton tree.' Most pretas are spontaneously born, but there are also womb-born ones. In the Karmavibhaṅga, Maudgalyāyana's mother, having become a preta, said: 'I give birth to five sons at night, and likewise five sons during the day. After giving birth, I eat them, but I am still not satisfied.' Second, how they are born: Beings of the desire realm are born naked because they are not ashamed of abandoning non-virtue, such as Prince Siddhārtha, the Bhikṣuṇī Śvetā, and the Śrāmaṇera Rakṣita, who were born with clothes. The gods: 'From a five-year-old child to a ten-year-old child, those with form are born complete with clothes.' They gradually grow like a hundred-year-old child. Other beings mature quickly because they are born quickly. Indra is born with a mature body, and other gods do not notice the change, and all gods do not age. Most birth places are encompassed by spontaneous birth, so spontaneous birth is the most numerous and best. So why is the Buddha not born from spontaneous birth? Because he wanted to make the Śākya clan great and convert to Buddhism, and to show that he was a descendant of a cakravartin, so he was born in the human realm.
ུར་པས་ཀྱང་གྲུབ་པ་འདི་འདྲ་བ་ཐོབ་བོ་ཞེས་གདུལ་བྱ་སྤྲོ་བ་སྐྱེད་པ་དང་། གཅེར་བུ་པའི་གཞུང་ལས། མ་འོངས་པ་ན་སྒྱུ་མ་མཁན་གྱི་སྒྱུ་མས་འཇིག་རྟེན་ཐམས་ཅད་སླུ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ལྟ་བུར་རྟོག་པ་སྤང་བ་དང་། 1-1313 སྐུ་གདུང་དང་རིང་བསྲེལ་གྱིས་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་མཐོ་རིས་དང་བྱང་གྲོལ་ལ་དགོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བརྫུས་སྐྱེས་ལ་དེ་དག་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་འདོད་པའི་མི་དང་ལྷ་དང་པོ་ བཞི་ནི་འདོད་པ་གྲུབ་ཟིན་གནས་པ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། འཕྲུལ་དགའ་བ་རྣམས་ནི་འདོད་པ་རང་གིས་སྤྲུལ་པ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་པ་ རྣམས་ནི་འདོད་པ་གཞན་གྱིས་སྤྲུལ་པ་ལ་དབང་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །བསམ་གཏན་དང་པོ་གསུམ་གྱི་ས་དགུ་ན་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པའི་བདེ་བ་སྐྱེ་ བ་གསུམ་ཞེས་བྱ་སྟེ་མཛོད་ལས། འདོད་པ་སྐྱེ་བ་གསུམ་པོ་ནི། འདོད་པའི་ལྷ་དང་མིར་བཅས་རྣམས། བདེ་བ་སྐྱེ་བ་གསུམ་པོ་ནི། བསམ་གཏན་གསུམ་ལ་ས་དགུ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ཕན་ཚུན་བསྡུས་པའི་ཚུལ་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ནི། སྐྱེ་བ་བཞིས་བསྡུས་ཀྱང་གསུམ་གྱིས་མ་བསྡུས་ལ་གཟུགས་མེད་རིས་བཞི་ནི་སྐྱེ་བ་བདུན་ཀས་མ་བསྡུས་ཏེ་དེ་དག་ལ་སྐྱེ་བའི་ དོན་མི་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་མཛོད་ལས། སྐྱེ་བ་ལས་ནི་རྣམ་པ་བཞི། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་གང་དུ་ཤི་བ་དེར་མིང་བཞི་གྲུབ་པ་ཙམ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ལ་སྔར་བཤད་པའི་སྐྱེ་བ་བདུན་ནི་གཟུགས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1314 བརྫུས་སྐྱེས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། བརྫུས་ཏེ་འབྱུང་བའི་སྐྱེ་གནས་གང་ཞེ་ན། སེམས་ཅན་གང་དག་དབང་པོ་མ་ཚང་བ་མ་ཡིན་ཞིང་དམན་པ་མ་ཡིན་ལ་ཡན་ལག་དང་ཉིང་ལག་ཐམས་ ཅད་དང་ལྡན་པར་ཅིག་ཅར་དུ་སྐྱེ་བ་རྣམས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་སྐྱེ་གནས་བཞི་དང་འགྲོ་བ་དྲུག་ནི་ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་གཅིག་མ་ལུས་པར་བསྡུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ ལྷའི་ཕྱོགས་གཅིག་གཟུགས་མེད་པར་སྐྱེ་གནས་བཞིས་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་དང་། བརྫུས་སྐྱེས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་བར་དོ་འགྲོ་བ་དྲུག་གིས་མ་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་གདགས་པ་ལས། སྐྱེ་གནས་བཞིས་ནི་འགྲོ་ བ་ལྔ་བསྡུས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་འགྲོ་བ་ཕལ་ཆེར་བསྡུས་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ལུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་དོན་དངོས་དང་། དེ་འཇལ་བྱེད་ཀྱི་ངེས་པ་བཤད་པ་གཉིས་ཀྱི། དང་པོ་ ནི། ཆོས་མངོན་པ་ལས། ངན་སོང་གསུམ་གྱི་ལུས་ཚད་མ་ངེས་པས་མ་བཤད་མོད་ཀྱི། འདིར་ནི་གསུང་རབ་ལས་འབྱུང་བ་རྣམས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། ཆོས་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་ པའི་ལུས་ཚད་བཤད་དུ་མི་རུང་བར་གསུངས་ལ།
【現代漢語翻譯】 爲了讓被教化者生起歡喜心，鄔波（Upaka）也獲得了這樣的成就。裸形外道（Ajivikas）的教義中說：『未來魔術師的幻術將欺騙整個世界。』要避免對此類事情的臆測。 爲了讓無數眾生通過舍利和遺物而獲得天界和解脫，因為化生者不具備這些條件。此外，欲界的人和前四位天神是能夠隨心所欲地滿足慾望的化生者。樂變化天（Nirmanarati）是能夠隨心所欲地創造慾望的化生者。他化自在天（Paranirmita-vasavartin）是能夠隨心所欲地利用他人創造的慾望的化生者。初禪和二禪和三禪的九地被稱為三種由遠離和禪定而生的喜樂。如《俱舍論》所說：『三種欲界生，包括欲界天和人。三種喜樂生，三禪九地。』 第三，關於相互包含的方式，第四禪被四種生所包含，但未被三種生所包含。無色界的四界未被七種生所包含，因為在這些界中沒有生的意義。如《俱舍論》所說：『生有四種。』這指的是在死亡的地方，僅僅形成了四種名。而之前所說的七種生僅僅是色界的生。 化生也不是，如《俱舍論》所說：『何為化生？』指的是那些根不完整、不低劣、具備所有肢體和部分，並且同時出生的眾生。因此，四種生和六道眾生並非完全相互包含，因為一部分天界眾生是無色的，未被四種生所包含，並且一部分化生者是中陰身，未被六道眾生所包含。如《施設論》所說：『四種生包含了五道眾生。』這指的是包含了大多數的道。 關於身體的差異，分為實際情況和衡量方法的確定兩部分。第一部分，《阿毗達磨》中說：『三惡道的身體大小不確定，所以沒有說明。』但在這裡，將要講述經文中所說的內容。在《勝母經》中說：『誹謗佛法者的身體大小無法描述。』
【English Translation】 To inspire joy in those to be tamed, Upaka also attained such accomplishments. The teachings of the Ajivikas state: 'In the future, the illusions of magicians will deceive the entire world.' One should avoid speculating on such matters. Countless beings are placed in higher realms and liberation through relics and remains, because emanated beings are not suitable for these. Furthermore, humans and the first four gods of the desire realm are emanated beings who have power over desires that are already fulfilled. The Nirmanarati (Delighting in Emanation) are emanated beings who have power over desires that they themselves create. The Paranirmita-vasavartin (Controlling Others' Emanations) are emanated beings who have power over desires created by others. The nine grounds of the first three dhyanas are called three kinds of bliss born from solitude and samadhi. As stated in the Abhidharmakosa: 'The three kinds of desire realm birth include the gods and humans of the desire realm. The three kinds of bliss birth are the nine grounds of the three dhyanas.' Third, regarding the manner of mutual inclusion, the fourth dhyana is included by four kinds of birth but not by three. The four formless realms are not included by all seven kinds of birth, because the meaning of birth does not exist in those realms. As the Abhidharmakosa states: 'There are four kinds of birth.' This refers to the mere formation of four names in the place of death. The seven kinds of birth previously mentioned are only births of those with form. It is also not an emanation, as the Abhidharmakosa states: 'What is an emanation?' It refers to beings who are not incomplete in their faculties, not inferior, and possess all limbs and parts, and are born simultaneously. Therefore, the four kinds of birth and the six realms of beings are not completely mutually inclusive, because one aspect of the gods is formless and not included by the four kinds of birth, and one aspect of emanated beings is the intermediate state (bardo), not included by the six realms of beings. As stated in the Tattvasamgraha: 'The four kinds of birth include the five realms of beings.' This refers to the inclusion of most of the realms. Regarding the differences in bodies, there are two parts: the actual reality and the determination of the means of measuring it. The first part, in the Abhidharma, states: 'The size of the bodies of the three lower realms is not fixed, so it is not explained.' But here, what is stated in the scriptures will be discussed. In the Arya-Shrimati-sutra, it says: 'The size of the body of those who slander the Dharma cannot be described.'
བཟང་སྐྱོང་གིས་ཞུས་པ་ལས། དམྱལ་བ་འགའ་ཞིག་ལ་ཁྲུ་བརྒྱད་ཡོད་པར་གསུངས་སོ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། མཚམས་མེད་གཅིག་བྱས་པའི་མནར་མེད་ཀྱི་ལུས་ལ་དཔག་ཚད་གཅིག་ནས། 1-1315 ལྔ་བྱས་པ་ལ་དཔག་ཚད་ལྔའི་བར་དུ་གསུངས་ལ། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལས། འཚམས་མེད་བརྒྱད་བྱས་པའི་ལུས་ལ་དཔག་ཚད་བརྒྱད་ཁྲི་ཡོད་ཀྱང་གཅིག་ལ་གཅིག་མི་ཐོགས་པར་གསུངས་སོ། །དཀོན་མཆོག་ ཏ་ལ་ལའི་མདོ་ལས། ཐེག་ཆེན་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་པའི་དམྱལ་བའི་ལྕེ་ལ་དཔག་ཚད་འབུམ་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །ཉི་ཚེ་བ་ནི་ལུང་གཞིའི་དགེ་འདུན་འཚོའི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས་ཐག་པ་དང་ ཕྱགས་མ་དང་གཏུན་དང་རྩིག་པ་དང་དགེ་སྦྱོང་གི་རྣམ་པར་ཡང་བཤད་ལ། དཔལ་ལྡན་གྱི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས། ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པ་མེ་འབར་བ་ལྟ་བུར་གསུངས་སོ། །ཉི་མའི་སྙིང་པོ་ལས། ཡི་དྭགས་ཆུང་བ་ལ་མཐོ་གང་དང་། ཆེ་བ་ལ་དཔག་ཚད་སྟོང་དང་། དུད་འགྲོ་ཆུང་བ་ལ་སྐྲ་རྩེའི་ལྔ་བཅུའི་ཆ་དང་། གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་དང་ས་སྲུངས་ཀྱི་བུ་ལ་མཐའ་སྐོར་དུ་ དཔག་ཚད་བདུན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །ལས་བརྒྱ་པ་ལས། ཆུ་སྲིན་ཆེ་བ་ལ་དཔག་ཚད་ཉིས་སྟོང་བདུན་བརྒྱ་བཤད་ལ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་འཕོ་བའི་མདོ་ལས། ཀླུ་དགའ་བོ་དང་ཉེ་དགའ་བོའི་ལུས་ ཀྱིས་རི་རབ་ཀྱང་གཡོ་ཞིང་དབུགས་ཀྱི་དུག་གིས་རྒྱ་མཚོ་ཡང་བཏུང་དུ་མི་རུང་བར་བྱེད་པར་བཤད་དོ། །ལུང་གཞི་ལས། ཀླུ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་རི་རབ་ལ་ལན་གསུམ་གསུམ་དཀྲིས་པར་བཤད་ལ། ཉི་མའི་སྙིང་པོའི་མདོ་ལས། 1-1316 རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ན་གནས་པའི་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ལས་ལུས་མ་འཕགས་པར་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་ལུས་ཀྱི་སྟོད་ཀྱིས་ཕྱིན་ནས་ཐུབ་པ་ལ་ཆོས་མཉན་པར་གསུངས་སོ། །ཕྱག་ན་རྡོ་ རྗེའི་གཟུངས་ལས། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་ལུས་རྒྱ་མཚོའི་ཟབས་སུ་དཔག་ཚད་བརྒྱད་ཁྲི་ཡོད་པས་རྐང་པའི་པུས་མོར་ཕྱིན་པ་ལ་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་འདབ་བཟངས་ཀྱིས་སྐ་རགས་བྱས་པར་བཤད་དེ་ངན་སོང་གསུམ་ གྱི་ལུས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །མཐོ་རིས་མི་ནི་མཛོད་ལས། འཛམ་བུ་གླིང་པ་རྣམས་ཀྱི་ཚད། ཁྲུ་བཞི་པ་དང་ཕྱེད་དང་བཞི། །ཤར་དང་བ་ལང་སྤྱོད་དང་ནི། །བྱང་ཞེས་བྱ་བ་ཉིས་ འགྱུར་བསྐྱེད། །ཅེས་འབྱུང་སྟེ་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་པའི་དབང་དུ་བྱས་པས་གཞན་གསུམ་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་མེད་ལ། འཛམ་བུ་གླིང་པ་ལ་འཕེལ་འགྲིབ་ཡོད་ཀྱང་རང་གི་ཁྲུ་ཚད་ལས་མི་འདའོ། ། སྟོན་པ་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ནི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་པ་གཞན་གྱི་སུམ་འགྱུར་ཡིན་ལ། བརྒྱ་པ་ནི་ད་ལྟའི་ཉིས་འགྱུར་ཙམ་མོ། །བསྐལ་པ་དང་པོའི་འཛམ་བུ་གླིང་པ་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ་དང་ མཉམ་སྟེ་ཡབ་སྲས་མཇལ་བ་ལས། སྤྱི་བོ་སྐྱེས་བརྒྱ་བྱིན་དང་སྟན་གཅིག་ལ་འདུག་པའི་ཚེ་མིག་འབྱེད་འཛུམ་མ་གཏོགས་པ་ཁྱད་པར་མ་བྱུང་བར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ
【現代漢語翻譯】 Bzang-skyong 問道，『據說有些地獄的長度有八肘。』 《念住經》中說，無間地獄中，一個受苦者的身體從一由旬到五由旬不等。 《涅槃經》中說，八個無間地獄中，受苦者的身體有八萬由旬，但彼此互不干擾。 《寶積經》中說，誹謗大乘者在地獄中的舌頭有一百萬由旬長。 《小事部》中，關於律藏根本的僧團修行描述中，也提到了繩索、掃帚、石臼、墻壁和苦行者的形象。 《吉祥傳記》中說，地獄就像燃燒的鐵屋。 《太陽藏經》中說，小餓鬼的身高有一拃，大餓鬼的身高有一千由旬；小旁生的身體是頭髮尖的五十分之一，大象和堅牢地神之子的身周有七由旬。 《業百經》中說，大鱷魚的身長有兩千七百由旬。《轉識經》中說，龍王難陀和近難陀的身體能搖動須彌山，它們呼吸的毒氣能使海水無法飲用。 《律藏根本》中說，這兩條龍纏繞須彌山三圈。《太陽藏經》中說，居住在大海中的龍王們，沒有比這更大的身體，他們來到三十三天，用上半身聽聞佛陀說法。 《金剛手菩薩陀羅尼》中說，金剛手菩薩的身體在海中有八萬由旬深，龍王善賢用他的身體作為金剛手菩薩的腰帶。三惡道的身體就是如此。 《俱舍論》中說：『贍部洲人的身高，四肘半；東方勝身洲和牛貨洲，以及北俱盧洲，依次是其二倍。』也就是說，贍部洲人的壽命以一百歲為準，其他三洲沒有增減。贍部洲人有增減，但不會超過自己的肘長。 釋迦牟尼佛的壽命是一百歲，是其他人的三倍。一百歲相當於現在的兩倍左右。第一個劫的贍部洲人與三十三天人一樣高大，在父子相見時，除了世尊睜眼和微笑外，沒有其他區別。
【English Translation】 Bzang-skyong asked, 'It is said that some hells are eight cubits long.' The 'Satipatthana Sutta' states that in Avici hell, the body of a suffering being ranges from one yojana to five yojanas. The 'Nirvana Sutra' states that in the eight Avici hells, the bodies of the suffering beings are eighty thousand yojanas, yet they do not obstruct each other. The 'Ratnakuta Sutra' states that the tongue of those who slander the Mahayana in hell is one million yojanas long. In the 'Minor Matters,' the monastic discipline of the Vinaya-mula also mentions images of ropes, brooms, mortars, walls, and ascetics. The 'Glorious Biography' states that hell is like a burning iron house. The 'Essence of the Sun' states that small pretas are one span high, and large pretas are one thousand yojanas high; small animals are one-fiftieth of a hair's breadth, and the circumference of elephants and the sons of the steadfast earth gods is seven yojanas. The 'Karma Shataka' states that large crocodiles are two thousand seven hundred yojanas long. The 'Transference of Consciousness Sutra' states that the bodies of the dragon kings Nanda and Upananda can shake Mount Meru, and the poison of their breath can make the ocean undrinkable. The 'Vinaya-mula' states that these two dragons coil around Mount Meru three times each. The 'Essence of the Sun Sutra' states that the dragon kings dwelling in the great ocean, none of whom have bodies larger than this, went to the Thirty-Three Heavens, with the upper part of their bodies, to listen to the Dharma from the Buddha. The 'Vajrapani Dharani' states that Vajrapani's body is eighty thousand yojanas deep in the ocean, and the dragon king Adbhuta-bhadra used his body as Vajrapani's belt. Such are the bodies of the three lower realms. The 'Abhidharma-kosa' states: 'The height of the inhabitants of Jambudvipa is four and a half cubits; Purvavideha and Aparagodaniya, and Uttarakuru are twice as much.' That is to say, the lifespan of the inhabitants of Jambudvipa is taken as one hundred years, and the other three continents have no increase or decrease. The inhabitants of Jambudvipa have increase and decrease, but they do not exceed their own cubit length. Shakyamuni Buddha's lifespan was one hundred years, which is three times that of others. One hundred years is about twice the current age. The inhabitants of Jambudvipa in the first kalpa were as tall as the Thirty-Three Gods. When the father and son met, there was no difference except that the World-Honored One opened his eyes and smiled.
། །གླིང་ཕྲན་པའི་ལུས་ཚད་བཤད་པ་མ་མཐོང་ངོ་། ། 1-1317 ས་ལས། ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་ལུས་ཚད་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དང་འདྲ་ཞིང་བརྒྱ་བྱིན་ལ་རྒྱང་གྲགས་གསུམ་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །འདོད་དང་ལྡན་པ་ལྷ་ཡི་ལུས། །བཞི་ཆ་ནས་ནི་རྒྱང་གྲགས་དག ། ཕྱེད་དང་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་བསྐྱེད། །ཅེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་བཞི་ཆ་དང་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ཆ་གཉིས་དང་། བཞི་ཆ་གསུམ་དང་། རྒྱང་གྲགས་གཅིག་དང་། རྒྱང་གྲངས་གཉིས་ དང་བཞི་ཆ་དང་། རྒྱང་གྲགས་ཕྱེད་དང་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་སྦྱར་རོ། །གཟུགས་ཅན་དང་པོ་དཔག་ཚད་ཕྱེད། །དེ་ཡི་གོང་མ་ཕྱེད་ཕྱེད་བསྐྱེད། །འོད་ཆུང་རྣམས་ཀྱི་ལྟག་ཡན་ཆད། །ལུས་ནི་ཉིས་འགྱུར་ཉིས་ འགྱུར་ཏེ། །སྤྲིན་མེད་དཔག་ཚད་གསུམ་དོར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚངས་རིས་པ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དོ། །མདུན་ན་འདོན་གཅིག་གོ །ཚངས་ཆེན་པ་ཕྱེད་དང་གཉིས་སོ། །འོད་ཆུང་བ་གཉིས་སོ། །ཚད་མེད་འོད་ བཞིའོ། །འོད་གསལ་བ་བརྒྱད་དོ། །དགེ་ཆུང་བཅུ་དྲུག་གོ །ཚད་མེད་དགེ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོ། །དགེ་རྒྱས་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞིའོ། །སྤྲིན་མེད་པ་དེ་ལ་ཉིས་འགྱུར་ལ་དཔག་ཚད་གསུམ་ཕྲི་བས་བརྒྱ་ཉི་ ཤུ་རྩ་ལྔའོ། །བསོད་ནམས་སྐྱེས་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། །འབྲས་བུ་ཆེ་ལྔ་བརྒྱའོ། །མི་ཆེ་བ་སྟོང་ངོ་། །མི་གདུང་བ་ཉིས་སྟོང་སྟེ་འཛམ་བུ་གླིང་དང་མཉམ་མོ། །གྱ་ནོམ་སྣང་བཞི་སྟོང་ངོ་། །ཤིན་ཏུ་མཐོང་བརྒྱད་སྟོང་ངོ་། ། 1-1318 འོག་མིན་པ་དཔག་ཚད་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་སྟེ་ཞབས་མཐིལ་འཛམ་བུ་གླིང་བས་ཆེའོ། །གཟུགས་མེད་ལའང་ཕལ་ཆེན་པ་དང་གོས་དམར་ཅན་གྱི་སྡེ་པ་གཉིས་གཟུགས་ཕྲ་ཞིང་དྭངས་པ་ཡོད་དེ་ཚེ་དང་དྲོད་ གཉིས་འདྲེས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། མིང་དང་གཟུགས་ཕན་ཚུན་བརྟེན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་མིང་དང་གཟུགས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ དེ་སྐད་གསུངས་པ་དེ་ནི་ཁམས་འོག་མ་གཉིས་ལ་དགོངས་ནས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། མདོ་ལས། གཟུགས་མེད་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ཞི་བ་གང་དག་གཟུགས་རྣམས་ལས་འདས་ནས་ཞེས་བྱ་བ་དང་། གཟུགས་ ཅན་མ་ཡིན་པའི་སེམས་ཅན་དག་ཡོད་དེ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་རྣམས་ལས་ཡང་དག་པར་འདས་ནས་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་ཕྲ་བ་དང་དྭངས་ པ་ལ་དགོངས་སོ་ཞེ་ན་འོ་ན་ནི་ཆུའི་སྐྱེ་བོ་ཕྲ་མོ་དང་བར་དོ་དང་གཟུགས་ཁམས་པ་རྣམས་ཀྱང་གཟུགས་མེད་དུ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །དམན་པ་ལ་དགག་པའི་སྒྲ་སྦྱར་བའང་མ་ཡིན་ ཏེ་སྲིད་རྩེ་ཡང་སེམས་མེད་དུ་གསུང་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། གཟུགས་ཤིག་ཡོད་ན་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་ལ་འདུ་ཤེས་སུ་འགྱུར་བས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཕལ་པོ་ཆེ་ལ་ས
【現代漢語翻譯】 關於小島居民的身高，我沒有看到相關的描述。 薩拉斯（Saras）：非天（Asura）的身高據說有三十三由旬，帝釋天（Indra）的身高有一逾繕那（yojana）。經中說：『具欲天之身，四分之一逾繕那，半由旬至二由旬之間。』這裡所說的四大天王（Catummaharajika）是四分之一，三十三天等是四分之二，四分之三，一逾繕那，二逾繕那四分之一，以及半由旬至二由旬之間。 『最初有色者，半由旬。其上依次增半由旬。小光天以上，身體增至二倍二倍。無雲天減去三由旬。』這裡說的是梵天（Brahma）的身高是半由旬，前導梵天（Brahmapurohita）是一由旬，大梵天（Mahabrahma）是一由旬半，少光天（Parittabha）是二由旬，無量光天（Apramanabha）是四由旬，極光凈天（Abhasvara）是八由旬，少凈天（Parittasubha）是十六由旬，無量凈天（Apramanasubha）是三十二由旬，遍凈天（Subhakrtsna）是六十四由旬，無雲天（Anabhraka）在此基礎上翻倍再減去三由旬，即一百二十五由旬，福生天（Punyaprasava）是二百五十由旬，廣果天（Brhatphala）是五百由旬，無煩天（Avrha）是一千由旬，無熱天（Atapa）是二千由旬，與贍部洲（Jambudvipa）相等，善現天（Sudrsa）是四千由旬，色究竟天（Akanistha）是八千由旬。 有頂天（Akanistha）是一萬六千由旬，其足底比贍部洲還大。對於無色界（Arupa），也有大眾部（Mahasamghika）和赤衣部（Kasyapiya）這兩個部派認為存在微細而清凈的色蘊，因為經中說壽命和暖觸二者是混合的，並且名色（Nama-rupa）是相互依存的，還說名色是識（Vijnana）的緣。但這種說法是不對的，因為這樣說是針對下二界（欲界和色界）而言的。經中說：『超越一切色想，證得無色解脫寂靜。』又說：『有非色眾生存在。』還說：『完全超越一切色想。』 如果認為這是指微細和清凈的色蘊，那麼水中的微小生物、中陰身（Antarabhava）和色界眾生也應被解釋為無色。而且，使用否定的語氣來表示低劣也不是正確的，因為有頂天也被認為是無心的。如果存在色蘊，那麼必然會產生對它的認知。同樣，在《大寶積經》（Maharatnakuta Sutra）中……
【English Translation】 I have not seen any description of the height of the inhabitants of small islands. Saras: The height of an Asura (non-god) is said to be thirty-three yojanas, and the height of Indra is one yojana. It is said in the scriptures: 'The body of a desire-realm god is one-quarter of a yojana, between half a yojana and two yojanas.' Here, the Four Great Kings (Catummaharajika) are one-quarter, the Thirty-three Gods, etc., are two-quarters, three-quarters, one yojana, two yojanas and one-quarter, and between half a yojana and two yojanas. 'The first with form, half a yojana. Above that, increase by half each time. Above the Small Light Gods, the body doubles and doubles. The Cloudless Gods subtract three yojanas.' This refers to the height of Brahma as half a yojana, Brahmapurohita as one yojana, Mahabrahma as one and a half yojanas, Parittabha as two yojanas, Apramanabha as four yojanas, Abhasvara as eight yojanas, Parittasubha as sixteen yojanas, Apramanasubha as thirty-two yojanas, Subhakrtsna as sixty-four yojanas, and Anabhraka doubles that and subtracts three yojanas, resulting in one hundred and twenty-five yojanas. Punyaprasava is two hundred and fifty yojanas, Brhatphala is five hundred yojanas, Avrha is one thousand yojanas, Atapa is two thousand yojanas, equal to Jambudvipa, Sudrsa is four thousand yojanas, and Akanistha is eight thousand yojanas. Akanistha is sixteen thousand yojanas, and the soles of their feet are larger than Jambudvipa. Regarding the Formless Realm (Arupa), both the Mahasamghika and Kasyapiya schools believe that there are subtle and pure forms, because it is said in the scriptures that life and warmth are mixed together, and that name and form (Nama-rupa) are interdependent, and that name and form are conditioned by consciousness (Vijnana). But this is not correct, because that statement was made with reference to the lower two realms (the Desire Realm and the Form Realm). The scriptures say: 'Having transcended all perceptions of form, attaining the peace of formless liberation.' It also says: 'There are non-form beings.' And it says: 'Having completely transcended all perceptions of form.' If it is thought that this refers to subtle and pure forms, then the small creatures in water, the intermediate state (Antarabhava), and the beings of the Form Realm should also be explained as formless. Moreover, using a negative tone to indicate inferiority is also incorrect, because the Peak of Existence (Srid-rtse) is also said to be without mind. If there is a form, then it necessarily follows that there will be a perception of it. Similarly, in the Ratnakuta Sutra...
ོགས་པའི་མདོ་ལས། 1-1319 གཟུགས་མེད་པའི་ལྷའི་གཞལ་ཡས་ཁང་དང་། དེ་དག་ཆོས་མཉན་པའི་ཕྱིར་ལག་ན་མེ་ཏོག་ཐོགས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་དྲུང་དུ་འོངས་པར་བཤད་པ་དེའང་དེ་ན་ཡོད་པའི་འཕགས་པ་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་ སོགས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་སྤྲུལ་པ་ཡིན་གྱི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལུས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དོན་གསང་རྣམ་པར་ཕྱེ་བ་ལས། གཟུགས་མེད་པ་ན་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་མིག་ལ་སོགས་པ་ནི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། མཛོད་ལས་ཀྱང་། གཟུགས་མེད་པ་ན་གཟུགས་མེད་དོ། །གཟུགས་ནི་སེམས་ལས་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་ལ་རྣམ་སྨིན་གྱི་ གཟུགས་མེད་ཅིང་སྤྲུལ་པའི་གཟུགས་ཚད་མ་ངེས་པས་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་དག་ལས་ཚད་མ་གསུངས་སོ། །འཇལ་བྱེད་ཀྱི་ངེས་པ་ནི་མཛོད་ལས། གཟུགས་མིང་དུས་མཐའ་རྡུལ་ཡིག་དང་། །སྐད་ཅིག་ཕྲ་རབ་རྡུལ་ དང་ནི། །རྡུལ་ཕྲན་དང་ནི་དེ་བཞིན་དུ། །ལྕགས་ཆུ་རི་བོང་ལུག་དང་གླང་། །ཉི་ཟེར་རྡུལ་དང་སྲོ་མ་དང་། །དེ་ལས་བྱུང་དང་དེ་བཞིན་ནས། །སོར་ཚིགས་ཞེས་བྱ་གོང་བདུན་འགྱུར། །སོར་མོ་ཉི་ ཤུ་བཞི་ལ་ཁྲུ། །ཁྲུ་བཞི་ལ་ནི་གཞུ་གང་ངོ་། །དེ་དག་ལྔ་བརྒྱ་རྣམས་ལ་ནི། །རྒྱང་གྲགས་དེ་ལ་དགོན་པར་འདོད། །དེ་བརྒྱད་དཔག་ཚད་ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་ཕྲ་རབ་རྡུལ་ནས་སོར་ཚིགས་ཀྱི་བར་བཅུ་གཉིས་ནི་སྔ་མ་སྔ་མ་བདུན་བདུན་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ཚད་ཡིན་ནོ། ། 1-1320 དེ་དག་ལ་ལྕགས་བྱང་མ་མ་ཆགས་པའི་རྡུལ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་འདོད་པ་ནི་མུན་སྤྲུལ་ཡིན་པས་ཐ་སྙད་ཙམ་དུ་བཤད་དོ། །སྲོ་མ་ནས་འདོམ་གྱི་བར་ནི་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་པའི་ ཡིན་ཏེ་དཔག་ཚད་ལ་ཚེ་ལོ་བརྒྱ་པའི་འདོམ་བཞི་སྟོང་སྟེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་དེའི་དུས་ནས་བརྩིའོ། །འདི་ལ་གདགས་པ་ལས། རྡུལ་ཕྲ་རབ་བདུན་ལ་ཉི་ཟེར་རྡུལ་དུ་རྩི་བ་དང་། ལུང་རྣམ་འབྱེད་ ལས། གྲངས་འདི་དང་མཐུན་པའི་དྲུག་འགྱུར་དང་། དུས་འཁོར་ལས། བརྒྱད་འགྱུར་དུ་བཤད་པའང་ཡོད་དོ། །ཚེའི་ཁྱད་པར་ལའང་གཉིས་ལས་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་མཐོ་རིས་ནས་བཤད་ན་གོ་བདེ་བས། སྒྲ་མི་ སྙན་ན་ཚེ་སྟོང་སྟེ། །གཉིས་ལ་ཕྱེད་ཕྱེད་སྤངས་པའོ། ། འདི་ན་མ་ངེས་ཐ་མར་ནི། །ལོ་བཅུ་དང་པོ་དཔག་ཏུ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་སྟེ་གཉིས་ནི་བ་ལང་སྤྱོད་ནས་བརྩིའོ། །འདི་ན་བསྐལ་པ་དང་ པོ་དཔག་ཏུ་མེད་པའང་དཀྲིགས་ཕྲག་དགུ་ལས་མི་འདའ་འོ། །མི་རྣམས་ཀྱི་ལོ་ལྔ་བཅུ་ལས། །འདོད་པ་དག་གི་ལྷ་རྣམས་ལས། །འོག་མ་དག་གི་ཉིན་ཞག་གཅིག །དེས་ན་ཚེ་ལོ་ལྔ་བརྒྱའོ། །གོང་ མ་གཉིས་ཀ་ཉིས་འགྱུར་རོ། །སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ཡན་ཆད་ནི་ཉིན་ཞག་དང་ཚེ་གཉིས་ཀ་ཉིས་འགྱུར་ཏེ་མིའི་ལོ་བརྒྱ་ལ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་ཉིན་ཞག་གཅིག་སྟེ་དེ་ལྟ་བུའི་ཚེ་ལོ་སྟོང་ངོ་། ། 1
【現代漢語翻譯】 在《正法念處經》中提到： 無色界天人的宮殿，以及他們爲了聽法而手持鮮花來到佛陀面前，這實際上是居住在那裡的不還果等聖者通過禪定所化現的，並非是果報之身。《辨別隱義》中說：『無色界眾生的眼等，是從禪定中產生的。』《俱舍論》中也說：『在無色界沒有色，色由心生。』正如這些經文所說，因此，他們沒有果報之色，而化現之色的量是不確定的，所以在經論中沒有明確說明其量的大小。 關於度量單位的確定，《俱舍論》中說：『色、名、時、邊際、塵、字，以及剎那、極微塵、塵，以及微塵，同樣地，鐵、水、兔、羊和牛，日光塵和虱子，以及由此產生，同樣地，指節被稱為七倍增長。二十四指為一肘，四肘為一張弓。五百張弓為一俱盧舍，也被稱為阿練若。八俱盧舍為一逾繕那。』 從極微塵到指節，前一個是后一個的七倍。 有些人認為，不被磁鐵吸引的塵埃等同於『鐵塵』，這是一種愚昧的說法，只是名言而已。從虱子到尋香，是壽命百歲時期的度量單位。一逾繕那相當於壽命百歲時期的四千尋香，一切都從那個時期開始計算。 《施設論》中說，七個極微塵算作一個日光塵。《律分別》中說，與此數相符的是六倍。《時輪經》中說，是八倍。關於壽命的差別，從欲界天開始解釋會更容易理解。聲音不悅耳時，壽命為一千。兩者減半。此處不確定，最後是十年，最初是無數年。』這是從牛的享用開始計算的。此處最初的無數劫也不超過九萬億。 人間五十年，是欲界諸天中，下層天的一天一夜。因此，他們的壽命是五百年。上面兩層天都是雙倍。三十三天以上，無論是白天黑夜還是壽命，都是雙倍。人間一百年是三十三天的一天一夜，他們的壽命是一千年。
【English Translation】 In the Sutra of Mindfulness of the Sacred Dharma, it is mentioned: The palaces of the formless realm gods, and the fact that they come to the Buddha holding flowers in their hands to listen to the Dharma, are actually emanations created through the samadhi of the Anagamins (Non-Returners) and other noble beings residing there, and not bodies of karmic fruition. The 'Distinction of Hidden Meanings' states: 'The eyes and other senses of those who dwell in the formless realm are born from samadhi.' The Abhidharmakosha also states: 'In the formless realm, there is no form; form arises from the mind.' As these scriptures state, they do not have form of karmic fruition, and the measure of the emanated form is uncertain, so the sutras and treatises do not explicitly state its measure. Regarding the determination of units of measurement, the Abhidharmakosha states: 'Form, name, time, limit, dust, letter, and kshana (instant), paramanu (ultimate particle), anu (atom), and likewise, iron, water, rabbit, sheep, and ox, sunlight dust and louse, and that which arises from this, likewise, the finger joint is called a sevenfold increase. Twenty-four fingers are one cubit, four cubits are one bow. Five hundred bows are one krosa, also called aranya (wilderness). Eight krosas are one yojana.' From the paramanu to the finger joint, each preceding one is seven times the size of the following one. Some people think that dust that is not attracted to magnets is equivalent to 'iron dust,' which is a foolish statement and merely a term. From the louse to the vyama (fathom), it is the unit of measurement for a lifespan of one hundred years. One yojana is equivalent to four thousand vyamas of a lifespan of one hundred years, and everything is calculated from that time. The Establishment Treatise states that seven paramanus are counted as one sunlight dust. The Vinaya-vibhanga states that the number corresponding to this is sixfold. The Kalachakra states that it is eightfold. Regarding the difference in lifespan, it is easier to understand if explained from the desire realm heavens. When the sound is unpleasant, the lifespan is one thousand. Both are halved. Here it is uncertain, the last is ten years, the first is immeasurable years.' This is calculated from the enjoyment of the ox. Here, the first immeasurable kalpa does not exceed ninety trillion. Fifty human years are one day and night in the lower heavens of the desire realm. Therefore, their lifespan is five hundred years. The two upper heavens are both doubled. Above the Thirty-three Heavens, both the day and night and the lifespan are doubled. One hundred human years are one day and night of the Thirty-three Heavens, and their lifespan is one thousand years.
-1321 མིའི་ལོ་ཉིས་བརྒྱ་དང་བཞི་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་བརྒྱ་དང་སྟོང་དྲུག་བརྒྱ་ནི་འཐབ་བྲལ་ལ་སོགས་པའི་ཞག་གཅིག་ཡིན་ལ་ཉིན་ཞག་དེའི་ལྷའི་ལོ་ཉིས་སྟོང་དང་། བཞི་སྟོང་དང་། བརྒྱད་སྟོང་དང་། ཁྲི་དྲུག་ སྟོང་ཐུབ་བོ། །དེ་ལ་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་ལ་མི་ལོ་ས་ཡ་ཕྲག་དགུའོ། །སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ལ་བྱེ་བ་གསུམ་དང་ས་ཡ་དྲུག་གོ །འཐབ་བྲལ་དུང་ཕྱུར་གཅིག་དང་བྱེ་བ་བཞི་དང་ས་ ཡ་བཞིའོ། །དགའ་ལྡན་ལ་དུང་ཕྱུར་ལྔ་བྱེ་བ་བདུན་ས་ཡ་དྲུག་གོ །འཕྲུལ་དགའ་ལ་ཐེར་འབུམ་གཉིས་དུང་ཕྱུར་གསུམ་ས་ཡ་བཞིའོ། །གཞན་འཕྲུལ་ལ་མི་ལོ་ཐེར་འབུམ་དགུ་དུང་ཕྱུར་གཉིས་བྱེ་བ་ གཅིག་ས་ཡ་དྲུག་ཡོད་དོ། །གཉའ་ཤིང་འཛིན་ཡན་ཆད་ན་ཉི་ཟླ་མེད་པས་ཉིན་མཚན་ནི་ཀུ་མུ་ད་དང་པདྨ་བཞིན་དུ་མེ་ཏོག་ཁ་བྱེ་ཟུམ་དང་བྱ་སྐད་འབྱིན་མི་འབྱིན་དང་། གཉིད་སངས་ པ་དང་བྲོ་བ་ལས་སོ། །སྣང་བའི་བྱ་བ་ནི་རང་གི་འོད་ཀྱིས་སོ། །གཟུགས་ཅན་ཉིན་མཚན་མེད་ཚེ་ནི། རང་ལུས་གཞལ་བའི་བསྐལ་པ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ན་སྤྲུལ་པ་མ་གཏོགས་ པ་མེ་ཏོག་དང་དུད་འགྲོ་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་ཉིན་མཚན་གཞག་ཏུ་མེད་ཀྱི་ཚེ་ཚད་ནི། གཟུགས་ཅན་དང་པོ་བསྐལ་པ་ཕྱེད། །དེ་ཡི་གོང་མ་ཕྱེད་ཕྱེད་བསྐྱེད། །འོད་ཆུང་རྣམས་ཀྱི་ལྟག་ཡན་ཆད། ། 1-1322 ཚེ་ནི་ཉིས་འགྱུར་ཉིས་འགྱུར་ཏེ། །སྤྲིན་མེད་བསྐལ་པ་གསུམ་དོར་རོ། །ཞེས་བསྒྱུར་ཏེ་ཚངས་རིས་པ་བསྐལ་པ་ཕྱེད་དང་། འོད་ཆུང་བ་གཉིས་དང་། འདུ་ཤེས་མེད་པ་བ་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་ལྔ་བརྒྱ་ དང་། འོག་མིན་པ་བསྐལ་པ་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་གི་བར་དུ་སྔར་བཤད་པའི་དཔག་ཚད་ཀྱི་གནས་སུ་བསྐལ་པ་བཅུ་དྲུག་ལ་བརྩིའོ། །གཟུགས་མེད་བསྐལ་པ་སྟོང་ཕྲག་ནི། །ཉི་ཤུ་ལྷག་པ་ལྷག་པ་ཡིན། ། ཞེས་བྱ་བ་ལ་གཟུགས་མེད་བཞི་ནི་བསྐལ་པ་ཉི་ཁྲི་དང་བཞི་ཁྲི་དང་དྲུག་ཁྲི་དང་བརྒྱད་ཁྲི་ཡིན་ནོ། །བསྐལ་པའི་བྱེ་བྲག་ནི་འོད་ཆུང་ནས་བཟུང་བསྐལ་ཆེན་སྟེ། དེའི་འོག་མ་ཕྱེད་ཡིན་ ནོ་ཞེས་འབྱུང་བས་ཚངས་ཆེན་མན་ཆད་བསྐལ་པ་ཆེན་པོའི་ཕྱེད་བར་བསྐལ་བཞི་བཅུ་ལ་བསྐལ་པར་བྱས་ནས་དེའི་ཕྱེད་ཉི་ཤུ་ལ་བསྐལ་པ་ཕྱེད་དུ་བྱས་པ་ཚངས་རིས་པ་དང་། བཞི་བཅུ་ལ་ བསྐལ་པ་གཅིག་ཏུ་བྱས་པ་མདུན་ན་འདོན་དང་། དྲུག་ཅུ་ལ་བསྐལ་པ་ཕྱེད་དང་གཉིས་ཀྱི་མིང་བཏགས་པ་ཚངས་ཆེན་གྱི་ཚེ་ཚད་ཡིན་ཏེ། དེས་སྟོངས་པའི་བསྐལ་པ་མ་གཏོགས་པའི་བསྐལ་པ་གསུམ་ གྱི་ངོ་ཐུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚངས་ཆེན་དང་འོད་ཆུང་གི་བར་ན་བར་བསྐལ་བརྒྱ་ཡོད་པར་ཤེས་པར་བྱའོ། །ངན་འགྲོའི་ཚེ་ཚད་ནི་ཡང་སོས་ལ་སོགས་དྲུག་རིམ་བཞིན། འདོད་ལྷའི་ཚེ་དང་ཉིན་ཞག་མཉམ། ། 1-1323 དེས་ན་དེ་དག་རྣམས་ཀྱི་ཚེ། །འདོད་པའི་ལྷ་དང་འདྲ་བ་ཡིན། །རབ་ཏུ་ཚ་ཕྱེད་མནར་མེད་ནི། བར་གྱི་བསྐལ་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ། འ
【現代漢語翻譯】 在人類的紀年中，兩百、四百、八百和一千六百年相當於『無熱惱天』等處的一日夜，而那一晝夜相當於天界的兩千、四千、八千和一萬六千年。因此，四大天王所居之處的人壽為九百萬年。三十三天的人壽為三億六千萬年。『無熱惱天』為一億四千四百萬年。『兜率天』為五億七千六百萬年。『樂變化天』為二十三億四百萬年。『他化自在天』則有九十二億一千六百萬年。 在『持髻天』（梵文：Sadāmatta，意為『常醉』，指色界天）以上，沒有日月，因此沒有晝夜之分。晝夜的區分如同睡蓮和蓮花般，通過花朵的開放與閉合、鳥鳴的有無以及睡眠與清醒、味覺來區分。光明的來源是各自的光芒。 對於有色界而無晝夜的情況，『以自身衡量的時間單位為劫』，這是因為在那裡，除了化生之外，沒有花朵和動物等，因此無法確定晝夜。其壽命是：最初的有色界為半劫。其上的每一層都以前一層的一半遞增。直到『少光天』以上，壽命都以二倍遞增。『無雲天』則捨棄了三個劫。 這意味著，梵天界為半劫，少光天為兩劫，無想天為五百大劫，色究竟天為一萬六千劫。之前所說的以『逾繕那』（梵文：Yojana，古印度長度單位）為標準的處所，則以十六劫來計算。『無色界』的千劫是：『二十加上更多更多』，這意味著無色界的四處分別是二萬劫、四萬劫、六萬劫和八萬劫。 劫的分類是從少光天開始，直到大劫，其下一層為一半。因此，梵天以下，以四十大劫的一半作為劫，即二十劫，作為半劫，即梵天界。四十大劫作為一劫，即『前引天』（梵文：Avanāha，意為『大聲』，指梵眾天）。六十劫被命名為半劫加兩劫，即大梵天的壽命。因此，除了空劫之外，可以忍受三個劫。 要知道，大梵天和少光天之間有一百中劫。惡道的壽命是，從『等活地獄』（梵文：Sañjīva）等六處開始，依次與欲界天的壽命和晝夜相同。因此，它們的壽命與欲界天相同。『極熱地獄』（梵文：Tapana）和半個『無間地獄』（梵文：Avīci）是中劫。
【English Translation】 In human reckoning, two hundred, four hundred, eight hundred, and sixteen hundred years are equivalent to one day and night in places like 'Parīttābha' (Heaven of Limited Light), and that day and night is equivalent to two thousand, four thousand, eight thousand, and sixteen thousand years in the heavenly realms. Therefore, the lifespan of beings in the realm of the Four Great Kings is nine million years. The lifespan in the Trayastriṃśa Heaven is three hundred and sixty million years. In the 'Parīttābha' it is one hundred and forty-four million years. In the 'Tuṣita Heaven' it is five hundred and seventy-six million years. In the 'Nirmāṇarati Heaven' it is twenty-three hundred and four million years. The 'Paranirmita-vaśavartin Heaven' has ninety-two hundred and sixteen million years. Above 'Akaniṣṭha' (the highest of the form realm heavens), there are no sun and moon, so there is no distinction between day and night. The distinction between day and night is like the opening and closing of lotuses and water lilies, the presence or absence of bird songs, and sleep and wakefulness, and taste. Regarding the situation where there is form but no day and night, 'the unit of time measured by oneself is a kalpa', because there, apart from emanations, there are no flowers or animals, so it is impossible to determine day and night. Their lifespan is: the first form realm is half a kalpa. Each layer above it increases by half of the previous layer. Until 'Parīttābha' (Heaven of Limited Light) and above, lifespans double. 'Anabhraka' (Cloudless Heaven) discards three kalpas. This means that the Brahma realm is half a kalpa, the 'Parīttābha' is two kalpas, the 'Asañjñasattva' (Non-Perception Heaven) is five hundred great kalpas, and the 'Akaniṣṭha' is sixteen thousand kalpas. The places previously mentioned based on 'Yojana' are calculated as sixteen kalpas. The thousand kalpas of the 'Formless Realm' are: 'Twenty plus more and more', which means that the four formless realms are twenty thousand kalpas, forty thousand kalpas, sixty thousand kalpas, and eighty thousand kalpas respectively. The classification of kalpas starts from 'Parīttābha' to the great kalpa, and the layer below it is half. Therefore, below the Great Brahma, half of forty great kalpas is taken as a kalpa, that is, twenty kalpas, as half a kalpa, which is the Brahma realm. Forty great kalpas are taken as one kalpa, which is 'Avanāha'. Sixty kalpas are named half a kalpa plus two kalpas, which is the lifespan of the Great Brahma. Therefore, it can endure three kalpas except for the empty kalpa. It should be known that there are one hundred intermediate kalpas between the Great Brahma and 'Parīttābha'. The lifespan of the evil realms is that from 'Sañjīva' and the other six, they are sequentially the same as the lifespan and day and night of the desire realm gods. Therefore, their lifespans are the same as the desire realm gods. 'Tapana' and half of 'Avīci' are intermediate kalpas.
དོད་ལྷ་དྲུག་གི་ཚེའི་ཚད་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ ཡང་སོས་ནས་ཚ་བའི་བར་དྲུག་གི་ཉིན་ཞག་སྟེ་དེའི་ལོ་ལྔ་བརྒྱ་ནས་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་གི་བར་དུ་རིག་པར་བྱའོ། །དེ་ལ་ཡང་སོས་ཀྱི་ལྔ་བརྒྱ་ལ་མི་ལོ་ཁྲག་ཁྲིག་དྲུག ཁྲག་ཁྲིག་ ཆེན་པོ་གཅིག ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་གཉིས་ཡོད་དོ། །ཐིག་ནག་གི་སྟོང་ལ་མི་ལོ་རབ་བཀྲམ་གཅིག་ཁྲག་ཁྲིག་དགུ ཁྲག་ཁྲིག་ཆེན་པོ་གཉིས་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་དྲུག་གོ །བསྡུས་འཇོམས་ཀྱི་ཉིས་སྟོང་ལ་ མིའི་སྟོང་རབ་བཀྲམ་ཆེན་པོ་གཅིག་ཁྲག་ཁྲིག་དྲུག ཁྲག་ཁྲིག་ཆེན་པོ་གསུམ། ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་དོ། །ངུ་འབོད་ཀྱི་བཞི་སྟོང་ལ་མི་ལོ་རབ་བཀྲམ་གཉིས། །རབ་བཀྲམ་ཆེན་པོ་བརྒྱད། ཁྲག་ཁྲིག་གསུམ། ཁྲག་ཁྲིག་ཆེན་པོ་དགུ ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་གཉིས་སོ། །ངུ་འབོད་ཆེན་པོའི་ལོ་བརྒྱད་སྟོང་ལ་མི་ལོ་གཏམས་གསུམ། རབ་བཀྲམ་ལྔ། རབ་བཀྲམ་ཆེན་པོ་བདུན། ཁྲག་ཁྲིག་ལྔ་ཁྲག་ཁྲིག་ཆེན་པོ་གཅིག་ཐེར་ འབུམ་ཆེན་པོ་གཉིས་སོ། །ཚ་བའི་ཁྲི་དྲུག་སྟོང་ལ་མི་ལོ་གཏམས་པ་གསུམ་གཏམས་པ་ཆེན་པོ་ལྔ་རབ་བཀྲམ་བརྒྱད། རབ་བཀྲམ་ཆེན་པོའང་བརྒྱད་ཁྲག་ཁྲིག་དགུ་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་བཅུ་གཉིས་ཡོད་དོ། ། 1-1324 དེས་ན་ཚ་བའི་ཚེ་མི་ལོ་གཏམས་ཆེན་པོ་དྲུག་ཏུ་མ་ལོངས་སོ། །རབ་ཏུ་ཚ་བའི་ཚེ་བར་བསྐལ་ཕྱེད་དང་མནར་མེད་བར་བསྐལ་གཅིག་ནི་ལོས་བརྩི་བར་མི་ནུས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ ཡིན་མོད་ཀྱི་སྔ་མ་རྣམས་བརྒྱད་འགྱུར་དུ་གནས་པའི་ཤུགས་ཀྱི་ཚ་བའི་བརྒྱད་འགྱུར་རབ་ཏུ་ཚ་བ་དང་། དེའི་བརྒྱད་འགྱུར་མནར་མེད་དུ་བྱས་ན་བར་བསྐལ་གཅིག་ལོ་བཀྲིགས་ཕྲག་དགུར་འགྱུར་རོ། །བདེ་ མཆོག་མངོན་པར་འབྱུང་བའི་རྒྱུད་ལས། བར་བསྐལ་གཅིག་ལ་ལོ་ས་ཡ་བཞི་སུམ་འབུམ་སུམ་ཁྲི་བརྒྱད་སྟོང་དུ་གསུངས་ཏེ་ཉུང་བ་ལྟར་སྣང་ངོ་། །གྲང་དམྱལ་ནི། ཏིལ་སྦྱང་ནང་ནས་ལོ་བརྒྱ་བཞིང་། །ཏིལ་ གཅིག་ཕྱུང་བས་ཟད་གྱུར་པ། །ཆུ་བུར་ཅན་གྱི་ཚེ་ཡིན་ཏེ། །གཞན་གྱི་ཚེ་ནི་ཉི་ཤུར་བསྒྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚེའི་ཚད་ཀྱི་མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་དཔེར་ན་འདི་ན་ཡུལ་མ་ག་དྷའི་ ཏིལ་སྦྱང་ཁལ་བརྒྱད་ཅུ་པ་ཞིག་ཏིལ་དག་གིས་བྱུར་བུར་བཀང་སྟེ་དེ་ནས་ལ་ལ་ཞིག་ལོ་བརྒྱ་འདས་ཤིང་ཏིལ་རེ་རེ་བོར་ན་དགེ་སློང་དག་རིམ་པ་དེས་ན་ཡུལ་མ་ག་དྷའི་ཏིལ་ གྱི་སྦྱང་བ་ཁལ་བརྒྱད་བཅུ་པ་དེ་མ་ལུས་པར་ཡོངས་སུ་ཟད་པར་འགྱུར་བ་ནི་ཆེས་མྱུར་གྱི་ཆུ་བུར་ཅན་དུ་སྐྱེས་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཚེ་ཡོངས་སུ་གཏུགས་པར་ནི་ང་མི་སྨྲའོ། ། 1-1325 དགེ་སློང་དག་ཆུ་བུར་ཅན་གྱི་ཉི་ཤུ་ཇི་ལྟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་ཆུ་བུར་རྡོལ་བའི་གཅིག་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །དེས་ན་མ་ག་དྷའི་ཏིལ་ཁལ་དུང་ཕྱུར་བཞི་ ཐེར་འབུམ་གཉིས། ཁྲག་ཁྲིག་གཅིག་བླུགས་པའི་སྦྱང་ནས་ལོ་བར
【現代漢語翻譯】 關於六慾天（Kama-loka）的壽命： 從復活天到熱惱天，這六天的壽命，以人間的時間計算，是從五百到六萬年不等。其中，復活天的五百年相當於人間的三千六百萬年、一兆零三百六十億年、兩京（古代數字單位）年。黑繩天的千年相當於人間的一穰（古代數字單位）年、九兆年、兩京六千兆年。眾合天的兩千年相當於人間的一大穰年、六兆年、三京八千兆年。號叫天的四千年相當於人間的兩穰年、八大穰年、三兆年、九京兩千兆年。大號叫天的八千年相當於人間的三垓（古代數字單位）年、五穰年、七大穰年、五兆年、一京兩千兆年。熱惱天的六萬年相當於人間的三垓年、五恒河沙年、八穰年、八大穰年、九兆年、十二京年。 因此，熱惱天的壽命還不到六恒河沙年。至於極熱惱天，雖然半個中劫（Antarakalpa）和無間地獄（Avīci）的一個中劫不能完全計算，但如果將之前的每一層都乘以八倍，那麼熱惱天的八倍就是極熱惱天，再乘以八倍就是無間地獄，這樣，一個中劫就相當於九百億年。在《勝樂金剛根本續》（Śrīcakrasamvara-tantra）中，一個中劫被說成是四百三十二萬三千八百年，這似乎是較短的說法。 關於寒冷地獄：『每百年從芝麻堆中取出一粒芝麻，直到取完，這是水皰地獄（Arbuda）的壽命。其他地獄的壽命則乘以二十。』這是《壽命經》中的說法：『諸比丘，譬如摩揭陀國（Magadha）有一個裝滿八十卡利（khari）芝麻的倉庫，每過一百年從中取出一粒芝麻。諸比丘，以這樣的速度，這個八十卡利芝麻的倉庫很快就會被取完，但我不會說水皰地獄眾生的壽命會因此而結束。』 『諸比丘，水皰地獄的二十倍就是皰裂地獄（Nirarbuda）』等等。因此，如果從一個裝有四十二億京兆摩揭陀芝麻的倉庫中，每百年取出一粒芝麻...
【English Translation】 Regarding the lifespan of the six desire realms (Kama-loka): From the Heaven of Revival to the Heaven of Heat, the lifespan of these six heavens, calculated in human time, ranges from five hundred to sixty thousand years. Among them, five hundred years of the Heaven of Revival is equivalent to 3.6 million human years, 1.036 trillion years, and 2 Jing (an ancient Chinese numeral unit) years. One thousand years of the Black Thread Heaven is equivalent to 1 Rang (an ancient Chinese numeral unit) year, 9 trillion years, and 2.6 Jing trillion years. Two thousand years of the Crushing Heaven is equivalent to 1 Da Rang year, 6 trillion years, and 3.8 Jing trillion years. Four thousand years of the Howling Heaven is equivalent to 2 Rang years, 8 Da Rang years, 3 trillion years, and 9.2 Jing trillion years. Eight thousand years of the Great Howling Heaven is equivalent to 3 Gai (an ancient Chinese numeral unit) years, 5 Rang years, 7 Da Rang years, 5 trillion years, and 1.2 Jing trillion years. Sixty thousand years of the Heaven of Heat is equivalent to 3 Gai years, 5 Henghesha (an ancient Chinese numeral unit) years, 8 Rang years, 8 Da Rang years, 9 trillion years, and 12 Jing years. Therefore, the lifespan of the Heaven of Heat is less than 6 Henghesha years. As for the Heaven of Extreme Heat, although half an intermediate kalpa (Antarakalpa) and one intermediate kalpa of Avīci cannot be fully calculated, if each previous layer is multiplied by eight, then eight times the Heaven of Heat is the Heaven of Extreme Heat, and multiplying that by eight is Avīci. In this way, one intermediate kalpa is equivalent to 90 billion years. In the Śrīcakrasamvara-tantra, one intermediate kalpa is said to be 4,323,800 years, which seems to be a shorter statement. Regarding the cold hells: 'Taking one sesame seed every hundred years from a sesame heap until it is exhausted is the lifespan of the Arbuda hell. The lifespan of other hells is multiplied by twenty.' This is stated in the Sutra of Lifespan: 'Monks, suppose there is a warehouse in Magadha filled with eighty khari of sesame seeds, and one sesame seed is taken out every hundred years. Monks, at this rate, the warehouse of eighty khari of sesame seeds in Magadha will be exhausted very quickly, but I will not say that the lifespan of beings born in the Arbuda hell will end because of this.' 'Monks, twenty times the Arbuda hell is the Nirarbuda hell,' and so on. Therefore, if one sesame seed is taken out every hundred years from a warehouse containing 4.2 billion Jing trillion Magadha sesame seeds...
ྒྱ་བརྒྱ་བཞིན་ཏིལ་རེ་རེ་ཕྱུང་བས་ཟད་པ་ནི་པདྨ་ཆེན་པོ་ལྟར་གས་པའི་ཚེ་ཚད་དོ། །ས་ལས། ཡང་སོས་ཀྱི་སུམ་གཉིས་ཆུ་བུར་ ཅན་ནས་མནར་མེད་ཀྱི་སུམ་གཉིས་པདྨ་ཆེན་པོ་ལྟར་གས་པའི་བར་དུ་འབུན་ཐང་གི་ཁྱད་པར་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །རྒྱུད་དག་ལས། རྡོ་རྗེ་དམྱལ་བ་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་སངས་རྒྱས་ཙམ་ན་ཐར་ པ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་ནི་ཡུན་རིང་བ་ཙམ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དུད་འགྲོ་རྣམས། མཆོག་རིངས་བསྐལ་པའོ་ཡི་དྭགས་རྣམས། ཟླ་བ་ཉིན་ཞག་གིས་ལྔ་བརྒྱ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དགེ་སློང་དག་ ཀླུ་བརྒྱད་པོ་ནི་ཀླུ་ཆེན་པོ་སྟེ་བསྐལ་པར་གནས་པ་ས་འཛིན་པ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དུད་འགྲོ་ཐུང་བ་ནི་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་དང་། ཡུད་ཙམ་དང་། ཉིན་གཅིག་པ་ཡང་བཤད་དོ། །ཡི་དྭགས་རྣམས་ནི་ མིའི་ཟླ་སྟོད་ཉིན་མོ་དང་། ཟླ་སྨད་མཚན་མོར་བྱས་པའི་ལྔ་བརྒྱ་ལ། བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། མི་ལོ་ནི། ལྔ་སྟོང་དག་དང་ཁྲིར་ཡང་འཆི་མི་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་འདྲ་བའི་ཚེ་ཚད་དེ་མ་རྫོགས་པར་འཆི་བ་ནི་སྒྲ་མི་སྙན་མ་གཏོགས་པར་འཆི་ཞེས་འབྱུང་བས་གཞན་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་ལ། 1-1326 དེ་ནི་ལས་ངེས་པ་བསགས་པའི་མཐུས་ཚེ་མ་ཟད་པར་གློ་བུར་པའི་རྐྱེན་གང་གིས་ཀྱང་མི་འཆིའོ། །གཉིས་པ་འཇལ་བྱེད་ཀྱི་ངེས་པ་བཤད་པ་ནི། སྐད་ཅིག་མ་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་ལ། དེ་ཡི་ སྐད་ཅིག་དེ་དག་ཀྱང་། །དྲུག་ཅུ་ལ་ནི་ཐང་ཅིག་གོ །ཡུད་ཙམ་ཉིན་ཞག་ཟླ་གསུམ་ནི། །གོང་ནས་གོང་དུ་སུམ་ཅུ་འགྱུར། །ཞག་མི་ཐུབ་དང་བཅས་པ་ཡི། །ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་ལ་ལོ་གཅིག ། ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་སྐད་ཅིག་གི་ཚད་ནི་རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྡུལ་གཅིག་འདྲེས་པའི་ཚད་ལ་ནི། དུས་ཆུང་སྐད་ཅིག་མར་འགྱུར་ཞེས་བཤད་པའམ། མཛོད་ལས། ཆོས་མངོན་པ་རྣམས་ན་རེ་སྐྱེས་བུ་སྟོབས་ དང་ལྡན་པའི་སེ་གོལ་གཏོགས་པ་ཙམ་གྱིས་སྐད་ཅིག་མ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་འདའ་ཟེར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཐང་གཅིག་ནི་དབུགས་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞིའོ། །དགུན་དང་དཔྱིད་དང་དབྱར་གསུམ་ལ་ཟླ་ བ་བཞི་བཞིར་བྱས་པ་ནི་ཟླ་བ་བཅུ་གཉིས་ཏེ། དགུན་དང་དཔྱིད་དང་དབྱར་རྣམས་ཀྱི། །ཟླ་བ་ཕྱེད་དང་གཉིས་འདས་ནས། །ཟླ་བ་ཕྱེད་ནི་ལུས་པ་ན། །མཁས་པས་ཞག་མི་ཐུབ་པ་དོར། །ཞེས་ འབྱུང་བ་བཞིན་ཤེས་པར་བྱའོ། །ལོ་དང་བསྐལ་པ་ལ་སོགས་པའི་གྲངས་ནི། གཅིག་བཅུ་བརྒྱ་སྟོང་ཁྲི་འབུམ་དང་། ས་ཡ་བྱེ་བ་དུང་ཕྱུར་རྣམས། རྐྱང་པའི་གྲངས་སུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཐེར་འབུམ་ཁྲག་ཁྲིག་རབ་བཀྲམ་དང་། ། 1-1327 གཏམས་བཀྲིགས་མི་འཁྲུགས་ཁྱད་ཕྱིན་དང་། །པང་སྟེང་དོད་འདྲེན་མཐའ་སྣང་དང་། །རྒྱུ་རིག་འོད་མཛེས་དབང་པོ་དང་། །ལེགས་ཕྱིན་ལྟོགས་འགྲོ་བྱིང་རྡུལ་དང་། །རྒྱ་སྟག་སྟོབས་འཁོར་བརྡ་ཤེས་དང་། །རྣམ་བྱུང་སྟོབས་མིག་ཉི་ ཤུ་གཅིག །རེ་རེའང་ཆེན
【現代漢語翻譯】 就像從一百個芝麻中取出一個芝麻，直到取完，這就是像大蓮花一樣裂開的壽命期限。經書中說，從『復甦地獄』的三分之二到『無間地獄』的三分之二，再到像大蓮花一樣裂開，其中有『奔唐』的差別。經典中說，『金剛地獄』的一切眾生一旦成佛才能解脫等等，這只是就時間長久而言。畜生道眾生，壽命最長的是『劫波』，餓鬼道眾生，以人間的半個月為一天，五百天。比丘眾等，八大龍王是大龍，能住世一劫，是持地者。畜生道壽命最短的是呼吸之間，一瞬間，甚至有一天。餓鬼道眾生，以人間的上半月為白天，下半月為夜晚，五百天。在《親友書》中說：『人壽五千或萬歲，亦有死亡時。』就像這樣，在壽命未盡時死亡，被稱為非時死，除了聲音不悅耳的眾生外，其他眾生都有這種情況。 這是因為積累了決定性的業力，即使壽命未盡，也不會因突發因素而死亡。第二，解釋衡量時間的確定性：一百二十個剎那為一怛剎那。六十個怛剎那為一羅婆。三十個羅婆為一摩睺栗多。三十個摩睺栗多為一日夜。三十日夜為一月。三個月為一季。從上面到上面都是三十倍。包括不能忍受的月份在內，十二個月為一年。經書中是這樣說的。其中，剎那的時間長度在《釋量論》中說：『極微和合之量，是為極短時（剎那）。』或者如《俱舍論》中所說：『有部師說，力士彈指頃，六十四剎那逝。』怛剎那為二十四個呼吸。冬季、春季和夏季各四個月，共十二個月。如經中所說：『冬季、春季和夏季，過去二個半月，剩下半個月時，智者應捨棄不能忍受的月份。』應如是理解。關於年和劫等的計數方法：一、十、百、千、萬、億、兆、京、垓、秭、穰、溝、澗、正、載，這些應理解為單數。恒河沙、阿僧祇、無量、大數、無數、不可思議、無能勝、無與等、極量、遍滿、具足、周遍、極遠、極微、集起、生起、廣大、光明、名稱、勢力、眼，這二十一個數，每一個都比前一個大一百萬倍。
【English Translation】 Like taking out one sesame seed from a hundred sesame seeds until they are exhausted, that is the lifespan of splitting like a great lotus. The scriptures say that from two-thirds of the 'Revival Hell' to two-thirds of the 'Avici Hell', to splitting like a great lotus, there is a difference in 'Buntang'. The tantras say that all beings in the 'Vajra Hell' will be liberated only when they become Buddhas, which refers to the length of time. Animals, the longest lifespan is 'Kalpa', hungry ghosts, half a month in the human world is one day, five hundred days. Bhikshus, the eight great Nagas are great Nagas, who can live for a kalpa and are the holders of the earth. The shortest lifespan of animals is between breaths, a moment, or even a day. Hungry ghosts, the first half of the month in the human world is daytime, and the second half of the month is nighttime, five hundred days. In the 'Letter to a Friend', it says: 'Humans live for five thousand or ten thousand years, but they still die.' Just like this, dying before the end of one's lifespan is called untimely death, except for beings with unpleasant voices, all other beings have this situation. This is because of the power of accumulating decisive karma, even if the lifespan is not exhausted, one will not die due to sudden factors. Second, explaining the certainty of measuring time: one hundred and twenty kshanas is one tatkshana. Sixty tatkshanas is one lava. Thirty lavas is one muhurta. Thirty muhurtas is one day and night. Thirty days and nights is one month. Three months is one season. From above to above, it is thirty times. Including the unbearable month, twelve months is one year. This is what the scriptures say. Among them, the length of a kshana is said in the 'Pramanavarttika': 'The measure of the combination of atoms is a very short time (kshana).' Or as said in the 'Abhidharmakosha': 'The Vaibhashikas say that in the time it takes a strong man to snap his fingers, sixty-four kshanas pass.' Tatkshana is twenty-four breaths. Winter, spring, and summer each have four months, totaling twelve months. As the scriptures say: 'Winter, spring, and summer, after two and a half months have passed, when half a month remains, the wise should abandon the unbearable month.' It should be understood in this way. Regarding the method of counting years and kalpas, etc.: one, ten, hundred, thousand, ten thousand, million, trillion, quadrillion, quintillion, sextillion, septillion, octillion, nonillion, decillion, these should be understood as singular numbers. Ganga sand, Asamkhya, immeasurable, great number, countless, inconceivable, invincible, incomparable, extreme measure, pervasive, complete, all-encompassing, extremely far, extremely subtle, accumulation, arising, vast, light, name, power, eye, these twenty-one numbers, each one is a million times larger than the previous one.
་པོའི་ཟླ་དང་བཅས། །སྟོབས་མིག་ཆེན་པོ་བཅུ་ལ་ནི། །གྲངས་མེད་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ཡིན། །བར་ནས་བརྒྱད་ནི་མ་རྙེད་པ། །འབྱུང་བཞིའམ་ཚད་མེད་བཞི་དང་སྦྱར། །ཀུན་ཀྱང་བཅུ་ འགྱུར་དག་ཏུ་བསྒྲེ། །ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། འཇམ་དཔལ་རྩ་བའི་རྒྱུད་ལས་གྲངས་མེད་བཅུ་ལ་འཇིག་རྟེན་དང་། དེ་ནས་མུན་པ་དང་། སྣང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་གྲངས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཀྱང་ འབྱུང་ངོ་། །སངས་རྒྱས་ཕལ་པོ་ཆེ་ལས། བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་ན་བྱེ་བའོ། །བྱེ་བ་བྱེ་བ་ན་ཁོད་ཁོད་དོ། །ཁོད་ཁོད་ཁོད་ཁོད་ན་ཐ་གུའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་བརྗོད་དུ་མེད་པར་ཤིན་ཏུ་ བསྟན་པའི་བར་རང་འགྲེས་ཀྱིས་གནས་གཞན་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་རྩ་དགུ་བཤད་པ་དེའི་དང་པོ་དང་འདིའི་བྱེ་བ་མཐུན་ལ། ཁོད་ཁོད་དང་འདིའི་རབ་བཀྲམ་ཆེན་པོ་གཅིག་གོ །ཐ་གུ་དང་འདིའི་མཐའ་སྣང་ ཆེན་པོ་གཅིག་ལ། ཁྲག་ཁྲིག་དང་དགའ་བ་ཆེན་པོ་གཅིག་ཅིང་། ཁྲག་ཁྲིག་ཁྲག་ཁྲིག་ནི་གྲངས་མེད་ལས་ཐལ་ནས་འགྲོའོ། །ཐམས་ཐམས་ཡན་ཆད་ལ་འདི་ན་དོད་མེད་ཅིང་། དེས་བགྲང་རྒྱུའང་མེད་དེ་རི་རབ་ཀྱི་སྙིང་པོ་འབུམ་ཕྲག་དྲུག་ཁྲི་པའང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་གྲངས་མེད་ཕྲག་གཉིས་ལས་མི་འདའ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1328 རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་ལས། བརྒྱ་འགྲེས་སུ་གསུངས་ལ། འདི་ནི་བཅུ་འགྲེས་སོ། །ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་ཁམས་གསུམ་ལས་འདོད་ཁམས་ལའང་ངན་སོང་དང་མཐོ་རིས་གཉིས་ཀྱི་དང་པོའི་ལོངས་སྤྱོད་སྤྱིར་བསྟན་ པ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ན་རེ་དམྱལ་བ་རྣམས་ལ་རྣམ་སྨིན་གྱི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཚོར་བ་བདེ་བ་དང་བཏང་སྙོམས་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དེ་དག་གི་ལུས་ནི་འཕེན་བྱེད་ དང་རྫོགས་བྱེད་གཉིས་ཀ་མི་དགེ་བ་ཁོ་ན་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །མནར་མེད་མ་གཏོགས་པའི་ཚ་གྲང་གཉིས་ཀ་ལ་རྒྱུ་མཐུན་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ཡོད་དེ་རླུང་བསིལ་བ་དང་དྲོ་བས་ རེག་པའི་ཚེ་བདེ་བ་འབྱུང་བས་སོ། །དེས་ན་མནར་མེད་ནི་ཤིན་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་བའི་ངན་འགྲོ་ཡིན་ནོ། །ཡི་དྭགས་དང་དུད་འགྲོ་གཉིས་ནི་འཕེན་བྱེད་མི་དགེ་བས་འཕངས་མོད་ཀྱི་རྫོགས་བྱེད་རེས་ འགའ་དགེ་བ་ཡིན་པས་རྣམ་སྨིན་ལས་སྐྱེས་པའི་བདེ་བ་དང་བཏང་སྙོམས་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ན་རེ་དམྱལ་བ་དག་ལ་རྒྱུ་མཐུན་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ཡང་མེད་དེ། རླུང་གིས་རེག་པས་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བ་ཙམ་དུ་ཟད་དོ། །བཏང་སྙོམས་ནི་ཡོད་དེ་ཡི་དྭགས་དང་དུད་འགྲོ་ཁ་ཅིག་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དམྱལ་བ་ལ་འཁྲིག་པའི་བདེ་བ་ནི་མེད་དོ། ། 1-1329 དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ལ་དོན་བཞིའི་དང་པོ་ཚ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས། དེ་ལྟར་དེ་དག་དམྱལ་བ་ནི། །བརྒྱད་ཅེས་བྱ་སྟེ་བརྒལ་བར་དཀའ། །དྲག་པོའི་ལས་ཀྱིས་ཀུན་ཏུ་གང་། །རེ་ རེ་ལའང་ལྷག་བཅུ་དྲ
【現代漢語翻譯】 包括『པོའི་ཟླ་』（po'i zla）等，十個『སྟོབས་མིག་ཆེན་པོ་』（stobs mig chen po，大威力眼）被描述為『གྲངས་མེད་』（grangs med，無數）。中間的八個沒有找到，與四大或四無量結合，都乘以十倍。這就是所謂的。 《文殊根本續》中，關於『གྲངས་མེད་』（grangs med，無數）十個的分類，有關於世界、黑暗、光明等的數字分類。 《華嚴經》中說：一百個千是『བྱེ་བ་』（bye ba，十萬），『བྱེ་བ་』（bye ba，十萬）個『བྱེ་བ་』（bye ba，十萬）是『ཁོད་ཁོད་』（khod khod），從『ཁོད་ཁོད་』（khod khod）個『ཁོད་ཁོད་』（khod khod）到『ཐ་གུའོ་』（tha gu'o）直到『不可說極甚深』，自釋中解釋了一百二十九個其他位，其中第一個和這裡的『བྱེ་བ་』（bye ba，十萬）相同，『ཁོད་ཁོད་』（khod khod）和這裡的『རབ་བཀྲམ་ཆེན་པོ་』（rab bkram chen po，極大散佈）相同。『ཐ་གུ་』（tha gu）和這裡的『མཐའ་སྣང་ཆེན་པོ་』（mtha' snang chen po，極大顯現）相同，『ཁྲག་ཁྲིག་』（khrak khrig）和『དགའ་བ་ཆེན་པོ་』（dga' ba chen po，極大喜悅）相同，『ཁྲག་ཁྲིག་』（khrak khrig）個『ཁྲག་ཁྲིག་』（khrak khrig）超過了『གྲངས་མེད་』（grangs med，無數）。『ཐམས་ཐམས་』（thams thams）以上在這裡沒有對應，因此無法計數，因為六十萬個須彌山王也超不過兩個『རྡུལ་ཕྲ་རབ་གྲངས་མེད་』（rdul phra rab grangs med，極微塵無數）。 《廣大嬉戲經》中說的是百倍遞增，而這裡是十倍遞增。關於享受的差別，在三界中，欲界也有惡趣和善趣兩種，首先對惡趣的享受進行總體描述，分別說者認為，地獄眾生沒有任何由異熟因產生的快樂或舍受，因為他們的身體完全由不善的能引業和圓滿業構成。除了無間地獄，冷熱地獄都有由同類因產生的快樂，因為當涼爽或溫暖的風吹拂時，會產生快樂。因此，無間地獄是非常痛苦的惡趣。餓鬼和畜生雖然由不善的能引業所牽引，但圓滿業有時是善的，因此有由異熟產生的快樂和舍受。經部師認為，地獄眾生也沒有由同類因產生的快樂，因為風的吹拂僅僅是減輕痛苦而已。但有舍受，一些餓鬼和畜生也與此類似。地獄中沒有性愛的快樂。 關於地獄的痛苦，首先是四種痛苦中的熱苦，世尊說：『如此這般的地獄，被稱為八個，難以超越，充滿猛烈的業力，每一個都有十六個附屬地獄。』
【English Translation】 Including 'པོའི་ཟླ་' (po'i zla), the ten 'སྟོབས་མིག་ཆེན་པོ་' (stobs mig chen po, great powerful eyes) are described as 'གྲངས་མེད་' (grangs med, countless). The middle eight are not found, combined with the four immeasurables, all multiplied by ten. This is what is called. In the 'Root Tantra of Manjushri', regarding the classification of ten 'གྲངས་མེད་' (grangs med, countless), there are numerical classifications about the world, darkness, light, and so on. In the 'Avatamsaka Sutra', it says: One hundred thousand is 'བྱེ་བ་' (bye ba, hundred thousand), 'བྱེ་བ་' (bye ba, hundred thousand) 'བྱེ་བ་' (bye ba, hundred thousand) is 'ཁོད་ཁོད་' (khod khod), from 'ཁོད་ཁོད་' (khod khod) 'ཁོད་ཁོད་' (khod khod) to 'ཐ་གུའོ་' (tha gu'o) until 'inexpressibly extremely profound', the self-explanation explains one hundred and twenty-nine other positions, the first of which is the same as 'བྱེ་བ་' (bye ba, hundred thousand) here, 'ཁོད་ཁོད་' (khod khod) is the same as 'རབ་བཀྲམ་ཆེན་པོ་' (rab bkram chen po, great scattering) here. 'ཐ་གུ་' (tha gu) is the same as 'མཐའ་སྣང་ཆེན་པོ་' (mtha' snang chen po, great appearance) here, 'ཁྲག་ཁྲིག་' (khrak khrig) is the same as 'དགའ་བ་ཆེན་པོ་' (dga' ba chen po, great joy) here, 'ཁྲག་ཁྲིག་' (khrak khrig) 'ཁྲག་ཁྲིག་' (khrak khrig) exceeds 'གྲངས་མེད་' (grangs med, countless). There is no correspondence here for 'ཐམས་ཐམས་' (thams thams) and above, so it cannot be counted, because six hundred thousand Mount Sumerus do not exceed two 'རྡུལ་ཕྲ་རབ་གྲངས་མེད་' (rdul phra rab grangs med, countless fine dust particles). The 'Extensive Play Sutra' speaks of hundredfold increase, while this is tenfold increase. Regarding the difference in enjoyment, in the three realms, the desire realm also has two: the lower realms and the higher realms. First, a general description of the enjoyment of the lower realms. The Vaibhashikas believe that hell beings have no happiness or equanimity arising from the cause of fruition, because their bodies are entirely composed of unwholesome karma of projecting and completing. Except for Avici Hell, both hot and cold hells have happiness arising from the same cause, because happiness arises when touched by cool or warm wind. Therefore, Avici Hell is an extremely painful lower realm. Hungry ghosts and animals, although drawn by unwholesome projecting karma, sometimes have wholesome completing karma, so there is happiness and equanimity arising from fruition. The Sutra School believes that hell beings also have no happiness arising from the same cause, because the touch of wind only alleviates suffering. But there is equanimity, and some hungry ghosts and animals are similar to this. There is no sexual pleasure in hell. Regarding the suffering of hell, first is the suffering of heat among the four sufferings, the Bhagavan said: 'Thus these hells, are called eight, difficult to overcome, filled with fierce karma, each has sixteen subsidiary hells.'
ུག །རྩིག་པ་བཞི་དང་སྒོ་བཞི་དག །རྣམ་ཕྱེ་རིས་སུ་ཆད་པ་ཡིན། །ལྕགས་ཀྱི་ར་བས་ཀུན་ནས་བསྐོར། །ལྕགས་དག་གིས་ནི་གང་བ་ཡིན། །དེ་ན་ལྕགས་འབར་ས་གཞི་སྟེ། ། འབར་བའི་མེ་དང་ལྡན་པ་ཡིན། །དཔག་ཚད་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མ་ནི། །མེ་ལྕེ་དག་གིས་ཁྱབ་པར་གནས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་ཡང་སོས་ནི་འགྲོ་བ་དྲུག་གི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས། །ཆགས་དང་ གཏི་མུག་འཇིགས་དང་ཁྲོས། །མི་གང་མི་ནི་གསོད་པ་དང་། །གཞན་ཡང་བསྐྱེད་ནས་གསོད་བྱེད་པ། །དེ་དག་ངེས་པར་ཡང་སོས་འགྲོ། །གང་གི་ཕྱིར་ན་ལོ་སྟོང་ཕྲག །མང་པོར་ཡང་ནི་དེ་དག་ཏུ། ། བཏགས་ཤིང་བཏགས་ཤིང་ཡང་འཚོ་བས། །དེ་ཕྱིར་ཡང་སོས་ཡིན་པར་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ན་ལྕགས་ཀྱི་རལ་གྲི་དང་། ཤག་རླག་དང་ཆུ་གྲི་དང་། ལྕགས་ཀྱི་སེན་མོ་དང་། མདུང་ཐུང་དང་ཐོ་བ་ དང་འཁོར་ལོ་དང་། རྡོ་རྗེ་རྩེ་གཅིག་པ་དང་། འཕང་མདུང་དང་། མདའ་གཞུ་ལ་སོགས་པ་ལག་ཏུ་བྱུང་སྟེ་ཕན་ཚུན་དགྲའི་འདུ་ཤེས་ཀྱིས་བསྣུན་པས་ཤི་བ་ན་བསིལ་བའི་རླུང་ལངས་ཏེ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་ཡང་སོས་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྒྲ་གྲགས་པ་དང་ཡང་སོས་ནས་སྔར་བཞིན་འཐབ་བོ། ། 1-1330 དེ་འདྲ་བ་ཞག་རེ་ལ་གྲངས་མེད་པ་བྱེད་དོ། །ཐིག་ནག་ནི་དེ་ཉིད་ལས། ཕ་མ་དང་ནི་གྲོགས་དང་གཉེན། །བཤེས་གཉེན་ལ་ནི་འཁུ་བྱེད་ཅིང་། །ཕྲ་མ་བརྫུན་ནི་སྨྲ་བའི་མི། །ཐིག་ནག་ ཏུ་ནི་འགྲོ་བར་འགྱུར། །གང་ཕྱིར་དེ་ནི་ཤིང་བཞིན་དུ། །ཐིག་ནག་བཏབ་ནས་སོག་ལེ་དག །འབར་བ་ཡིས་ནི་གཤག་བྱེད་དེ། །དེ་ཕྱིར་ཐིག་ནག་ཡིན་པར་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནི་དམྱལ་སྲུང་ རྣམས་ཀྱིས་ལྕགས་བསྲེགས་ཀྱི་ས་ལ་བཞག་སྟེ་ཐིག་བཏབ་ནས་ལྕགས་ཀྱི་ཏེའུས་འཇོག་ཅིང་སོག་ལེས་གཤོག་ལ་སྟ་རེས་གཅོད་ཅིང་ལུ་གུ་རྒྱུད་ཀྱིས་ཀུན་ཏུ་འཁྲི་བར་བྱེད་དོ། །བསྡུས་འཇོམས་ནི། ར་དང་ ལུག་དང་ཝ་དག་དང་། །རི་བོང་བྱི་བ་རི་དྭགས་ཕག །གཞན་ཡང་བསྐྱེད་ནས་གསོད་བྱེད་ན། ། ལུས་ཅན་བསྡུས་འཇོམས་འགྲོ་བར་འགྱུར། །གང་ཕྱིར་བསྡུས་ནས་དེར་འདོར་དང་། །ཡང་དག་སྲེག་པར་བྱེད་པས་ན། ། དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་བསྡུས་འཇོམས་ཏེ། །དེ་ལྟར་མིང་ནི་དོན་མཐུན་གྲགས། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་ལྕགས་ཀྱི་ས་གཞི་སྟུན་འདྲ་བར་ལྕགས་ཀྱི་དྲ་བས་བཀབ་སྟེ་ཐོ་བས་རྡུང་བ་དང་། གླང་པོ་ཆེས་ རྫི་བ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་འཁྲུལ་འཁོར་དུ་འཚིར་བ་དང་། རི་དཔག་ཚད་མང་པོ་གྲུབ་པའི་དྲུང་དུ་ཡིབ་པ་དང་། དེ་ལྷུང་ནས་འཇོམས་པ་དང་། རི་གཉིས་ཕན་ཚུན་འདུས་ནས་འཇོམས་པ་དང་། ནགས་ཚལ་གྱི་ཕྱོགས་བཞི་ནས་མེ་འབར་ནས་སྲེག་གོ ། 1-1331 ངུ་འབོད་ནི། འདིར་ནི་ལུས་ཅན་རྣམས་དག་གི །ལུས་དང་ངག་ཡིད་ཉོན་མོངས་བྱེད། །གང་དག་ལྷད་འཇུག་གཞལ་གཡོ་བྱེད། །མི་དེ་དག་ནི་ངུ་འབོད་འགྲོ། །དེར་ནི་དྲ
【現代漢語翻譯】 四面有墻，四面有門，格局分明。鐵柵欄四面環繞，鐵器遍佈。那裡是燃燒的鐵地，燃著熊熊烈火。無數由旬（梵文：yojana，古印度長度單位）被火焰所覆蓋。 經中說：『再說，等活地獄出自六道輪迴的偈頌：貪婪、愚癡、恐懼和憤怒，殺人者，或者創造條件讓人殺戮者，必定會墮入等活地獄。因為在那裡，他們會被束縛、被折磨無數千年，然後又復活，所以稱為等活。』 在那裡，他們手持鐵劍、矛、水刀、鐵爪、短矛、錘子、輪子、獨頭金剛杵（藏文：rdo rje rtse gcig pa，梵文：ekāgra-vajra，梵文羅馬擬音：ekāgra-vajra，漢語字面意思：單尖金剛杵）、標槍和弓箭等互相攻擊，當他們死亡時，會吹起涼風，聽到『愿地獄眾生復活』的聲音，然後他們復活並像以前一樣戰鬥。 這樣的一幕每天都會發生無數次。黑繩地獄出自同一來源：『那些與父母、朋友、親戚和善知識作對，說謊和誹謗的人，會墮入黑繩地獄。因為在那裡，他們像木頭一樣被畫上黑線，然後用燃燒的鋸子切割，所以稱為黑繩。』 在那裡，獄卒將他們放在燒熱的鐵地上，畫上黑線，然後用鐵鋸切割，用斧頭砍，並用藤蔓捆綁。 眾合地獄是：『那些殺害綿羊、山羊、狐貍、兔子、老鼠、鹿、豬和其他動物的人，死後會墮入眾合地獄。因為他們被聚集並扔在那裡，被徹底焚燒，所以被稱為眾合地獄。這個名字與它的含義相符。』 在那裡，鐵地像砧板一樣，被鐵網覆蓋，他們被錘子敲打，被大象踐踏，被壓在鐵輪中，躲藏在由無數由旬組成的山後，然後山倒塌將他們壓垮，兩座山互相撞擊將他們壓垮，森林四面燃起大火焚燒他們。 號叫地獄是：『在這裡，眾生的身、語、意受到煩惱的折磨。那些摻雜使假、欺騙和作弊的人，會墮入號叫地獄。在那裡，他們被扔進房屋或山洞中焚燒，所以稱為號叫。』
【English Translation】 It has four walls and four doors, with distinct divisions. It is surrounded by iron fences and filled with iron implements. There is a burning iron ground, filled with blazing fire. Hundreds of yojanas (Sanskrit: yojana, an ancient Indian unit of length) are covered by flames. It is said: 'Furthermore, the Saṃjīva Hell comes from the verses of the six realms: Those who are attached, ignorant, fearful, and angry, those who kill, or create conditions for others to kill, will surely go to the Saṃjīva Hell. Because there, they are bound and tormented for many thousands of years, and then revived, therefore it is called Saṃjīva.' There, they hold iron swords, spears, water knives, iron claws, short spears, hammers, wheels, single-pointed vajras (Tibetan: rdo rje rtse gcig pa, Sanskrit: ekāgra-vajra, Romanized Sanskrit: ekāgra-vajra, literal meaning: single-pointed vajra), javelins, and bows and arrows, attacking each other with the perception of enemies. When they die, a cool wind arises, and the sound 'May the sentient beings in hell be revived' is heard, and they revive and fight as before. Such a scene happens countless times every day. The Kālasūtra Hell comes from the same source: 'Those who are hostile to their parents, friends, relatives, and spiritual friends, and who speak lies and slander, will go to the Kālasūtra Hell. Because there, they are marked with black lines like wood, and then cut with burning saws, therefore it is called Kālasūtra.' There, the hell guards place them on the heated iron ground, draw black lines, and then cut them with iron saws, chop them with axes, and bind them with vines. The Saṃghāta Hell is: 'Those who kill sheep, goats, foxes, rabbits, mice, deer, pigs, and other animals, will go to the Saṃghāta Hell after death. Because they are gathered and thrown there, and completely burned, therefore it is called Saṃghāta. The name is consistent with its meaning.' There, the iron ground is like an anvil, covered with an iron net, they are beaten with hammers, trampled by elephants, squeezed in iron wheels, hide behind mountains composed of countless yojanas, and then the mountains collapse and crush them, two mountains collide and crush them, and fire burns from all four sides of the forest and incinerates them. The Raurava Hell is: 'Here, the bodies, speech, and minds of sentient beings are tormented by afflictions. Those who adulterate, deceive, and cheat will go to the Raurava Hell. There, they are thrown into houses or caves and burned, therefore it is called Raurava.'
ག་པོའི་མེ་དག་གིས། །རྒྱུན་མི་ ཆད་པར་སྲེག་པས་ན། །གང་ཕྱིར་སྐད་ནི་དྲག་འབྱིན་པ། །དེ་ཕྱིར་དེ་ནི་ངུ་འབོད་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནི་ལྕགས་ཀྱི་མདུང་མེ་འབར་བས་བཤང་ལམ་ནས་བསྣུན་ཏེ་ནང་ཁྲོལ་སྲེག་པ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་ས་གཞིའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ནས་མེ་འབར་ནས་ངུ་བ་ཡིན་ནོ། །ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་ནི་གང་གིས་ལྷ་དང་བྲམ་ཟེ་དང་། །བླ་མའི་རྫས་ཕྲོགས་སྡུག་བསྔལ་བ། །གང་དག་གཏམས་པ་འཕྲོག་བྱེད་ པ། །དེ་དག་ངུ་འབོད་ཆེན་པོར་འགྲོ། །མེས་སྲེག་པ་ནི་དྲག་ཕྱིར་དང་། །ངུ་འབོད་པ་ཡང་ཆེ་ཕྱིར་དང་། །ལྕི་ཞིང་ཆེ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །དེ་ནི་ངུ་འབོད་ཆེན་པོ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ ནི་མདུང་འབར་བ་རྩེ་གསུམ་པ་བཤང་ལམ་དང་བཙོས་གཡས་གཡོན་དང་སྤྱི་བོ་དང་ཕྲག་པ་གཉིས་སུ་འབིགས་ཏེ་གནས་ཐམས་ཅད་མེར་འབར་ནས་ངུ་འབོད་ཆེར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཚ་བ་ནི། ནགས་ ལ་སོགས་པ་མེས་གཏོང་དང་། །ལས་དེ་དག་ལ་འཇུག་བྱེད་གང་། །སྐྱེ་དགུ་དེ་ནི་མེ་འབར་བའི། །ཚ་བར་ངུ་ཞིང་སྲེག་པར་སྣང་། །གང་ཕྱིར་རྟག་ཏུ་མེས་གདུང་བ། །དྲག་པོ་སྐྱེ་བ་དེ་ཡི་ཕྱིར། ། 1-1332 འཇིག་རྟེན་དུ་ནི་ཚ་བའི་མིང་། །དོན་དང་མཐུན་པར་གྲགས་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པ་དང་དོང་མེ་འབར་བར་སྲེག་པ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་མདུང་རྩེ་གསུམ་པས་བསྣུན་ པས་བུ་ག་དང་བ་སྤུའི་བུ་ག་ཐམས་ཅད་ནས་མེ་འབར་བ་ཡིན་ནོ། །རབ་ཏུ་ཚ་བ་ནི། མེད་པར་ལྟ་བ་གང་ཞིག་གིས། །ཆོས་དང་ཆོས་མིན་ལོག་སྟོན་ཅིང་། །གཞན་དག་ལ་ནི་ཉོན་ མོངས་བྱེད། །དེ་ནི་རབ་ཏུ་ཚ་བར་སྲེག །མེ་ནི་རབ་ཏུ་དྲག་པོ་ཡིས། །དེར་འཁོད་སེམས་ཅན་རབ་ཚ་བྱེད། །ཚ་བ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པས་དེ། །དེ་ཕྱིར་རབ་ཏུ་ཚ་བར་གསུངས། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། འདི་ནི་ལྕགས་ཀྱི་ཁང་པ་ཉིས་སྦྲུམ་དུ་སྲེག་པ་སྟེ་དེའང་དུམ་བུར་བཅད་ནས་སྲེག་པ་དང་། སླ་ངར་རྔོད་པ་དང་། རྫ་བུམ་དགའ་དང་ཉེར་དགའ་ཞེས་བྱ་བ་དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་པ་དང་ འཕང་དུ་དྲུག་ཅུ་དང་སྦོམ་དུ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པའི་ནང་དུ་འཚོད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་དག་གིས་ཆེ་བ་ལ། །གནོད་པ་དྲག་པོ་བྱས་པའམ། །ཕ་མ་བླ་མ་བསད་བྱས་ ན། །ངེས་པར་བསྐལ་པར་མནར་མེད་འཚོད། །མེ་དྲག་དེས་ནི་ལུས་ཅན་གྱི། །རུས་པ་རྣམས་ཀྱང་ལྷགས་པར་འགྱུར། །གང་ཕྱིར་བདེ་བའི་སྐབས་མེད་པ། །དེ་ཕྱིར་མནར་མེད་ཡིན་པར་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །འདི་ནི་ལུས་དང་ལྕེ་ལྕགས་ཀྱི་ཕུར་པ་ལ་རྒྱོང་བ་དང་། ། 1-1333 ལྤགས་པ་མ་ལུས་པ་བཤུས་ནས་ཤིང་རྟ་འདྲེན་དུ་འཇུག་པ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་མེ་མདག་གི་ནང་དུ་སྲེག་པ་དང་། ལྕགས་ཀྱི་རི་མེ་འབར་བ་ལ་འབབ་འཛེག་བྱེད་དུ་འཇུག་པ་ལ་སོགས་པ་ ཡིན་ནོ། །དམྱལ་བ་གཞན་རྣམས་ནི་ལུས་དང་མེ་ཐ་དད་དུ་མངོན་ཞིང་སྡུག་
【現代漢語翻譯】 『由於熾熱的火焰不斷燃燒，為何發出如此淒厲的叫聲？因此，那便是叫喚地獄。』這是經文中的描述。那是由於燃燒的鐵矛從肛門刺入，焚燒內臟，並且鐵質地面四處燃起火焰，所以慘叫。大叫喚地獄是那些掠奪神、婆羅門和上師的財物而遭受痛苦的人所去之處。那些搶奪他人談話內容的人，會墮入大叫喚地獄。由於火焰猛烈燃燒，叫聲也很大，而且沉重巨大，所以稱為大叫喚地獄。這是經文中的描述。那是由於燃燒的三叉矛刺入肛門、左右睪丸、頭頂和雙肩，全身各處燃起火焰，發出淒厲的慘叫。 熱地獄是那些放火燒燬森林等，並從事這些行為的人所去之處。眾生在那裡被火焰焚燒，發出痛苦的哀嚎。『由於總是被火焰折磨，痛苦劇烈，因此在世間被稱為熱地獄，名副其實。』這是經文中的描述。那是由於被焚燒在鐵屋和燃燒的坑中，並被鐵製三叉矛刺穿，全身的毛孔都燃起火焰。 極熱地獄是那些持斷滅見，錯誤地宣揚佛法和非法，並給他人帶來煩惱的人所去之處。『他們會被極熱的火焰焚燒。火焰極其猛烈，使那裡的眾生感到極度灼熱。由於熱到了極點，所以被稱為極熱地獄。』這是經文中的描述。這是指被焚燒在雙層鐵屋中，或者被切成碎片焚燒，或者在鍋中烹煮，或者在名為『喜』和『近喜』的陶罐中烹煮，這些陶罐的尺寸是長五十由旬、寬六十由旬、粗一百五十由旬等等。 『對於那些以惡行冒犯大德，或者殺害父母和上師的人，必定會在無間地獄中遭受煎熬一個劫。猛烈的火焰會將眾生的骨頭都燒成灰燼。由於沒有絲毫安樂的機會，所以被稱為無間地獄。』這是經文中的描述。這是指身體和舌頭被釘在鐵樁上，或者剝去全身的面板，然後被強迫拉動木車，或者在鐵火爐中焚燒，或者被迫在燃燒的鐵山上上下下等等。其他的地獄，身體和火焰是分開顯現的，痛苦...
【English Translation】 'Because the fierce fire burns continuously, why does it emit such a terrible cry? Therefore, that is the Calling Hell.' This is the description in the scriptures. That is because the burning iron spear is thrust in from the anus, burning the internal organs, and the iron ground is burning with fire everywhere, so it screams. The Great Calling Hell is where those who plunder the property of gods, Brahmins, and gurus suffer. Those who snatch the contents of other people's conversations will fall into the Great Calling Hell. Because the fire burns fiercely, the screams are also very loud, and it is heavy and huge, so it is called the Great Calling Hell. This is the description in the scriptures. That is because the burning trident pierces the anus, the left and right testicles, the top of the head, and the shoulders, and the whole body is burning with fire, making terrible screams. The Hot Hell is where those who set fire to forests and so on, and engage in these activities go. Beings are burned by fire there, making painful wailing. 'Because they are always tormented by fire, the pain is severe, so it is called Hot Hell in the world, and the name is true.' This is the description in the scriptures. That is because they are burned in iron houses and burning pits, and pierced by iron tridents, and fire burns from all the pores of the body. The Extremely Hot Hell is where those who hold annihilationist views, wrongly preach the Dharma and non-Dharma, and cause trouble to others go. 'They will be burned by extremely hot flames. The fire is extremely fierce, making the beings there feel extremely hot. Because the heat is extreme, it is called the Extremely Hot Hell.' This is the description in the scriptures. This refers to being burned in a double-layered iron house, or being cut into pieces and burned, or being cooked in a pot, or being cooked in pottery jars called 'Joy' and 'Near Joy', which are fifty yojanas long, sixty yojanas wide, and one hundred and fifty yojanas thick, and so on. 'For those who offend great virtues with evil deeds, or kill parents and gurus, they will surely suffer in Avici Hell for a kalpa. The fierce fire will burn the bones of beings to ashes. Because there is no chance of happiness, it is called Avici Hell.' This is the description in the scriptures. This refers to the body and tongue being nailed to iron stakes, or the entire skin being peeled off and then being forced to pull a wooden cart, or being burned in an iron furnace, or being forced to climb up and down a burning iron mountain, and so on. In other hells, the body and fire appear separately, and the pain...
བསྔལ་ལ་བར་ཆད་ཡོད་ལ། འདི་ནི་སྐད་ཙམ་ལས་དཔོག་པ་ལས་ཐ་དད་མི་མངོན་ཞིང་བར་ཆད་མེད་དོ།འདིའི་ རྒྱུ་ནི། གང་ཞིག་ཆོས་ལ་ཆོས་མིན་དང་། །ཆོས་མ་ཡིན་པ་ཆོས་སུ་སྨྲ། །སྐྱེ་བོ་དམ་པ་དག་ལ་སྡང་། །མེད་པར་ལྟ་ན་མནར་མེད་ལྟུང་། །ཞེས་ཀྱང་འབྱུང་ངོ་། །བསྐལ་པ་འཇིག་དུས་ཀྱི་མེ་ བས་ཡང་སོས་ཀྱི་མེ་ཚ་ལ། དེ་ནས་རིམ་གྱིས་བཞི་འགྱུར་བཞི་འགྱུར་གྱིས་ཚ་བར་བཤད་དོ། །དེ་དག་ནི་ཚ་བའི་དམྱལ་བ་ཆེན་པོ་བརྒྱད་ཡིན་ནོ། །ཉེ་འཁོར་བ་ནི་མཛོད་ལས། །བརྒྱད་པོ་ ཀུན་ལ་ལྷག་བཅུ་དྲུག །དེ་དག་གི་ནི་ངོས་བཞི་ན། །མེ་མར་མུར་དང་རོ་མྱགས་དང་། །སྤུ་གྲི་ལམ་སོགས་ཆུ་བོ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ། མེ་མར་མུར་པུས་མོ་ནུབ་ཙམ་པ་ལ་རྐང་པ་ འདེགས་འཇོག་གིས་ཤ་ཁྲག་སྐྱེ་འཇིག་བྱེད་པ་དང་། རོ་མྱགས་སྐྱག་པའི་འདམ་རྫབ་ན་འབུ་མཆུ་རྣོན་གྱིས་རུས་པ་ལའང་འབིགས་པ་དང་། སྤུ་གྲིས་གཏམས་པའི་ཐང་དང་། རལ་གྲི་ལོ་མའི་ནགས་ཚལ་དང་ཁྱི་སྲེ་བོས་ཟ་བ་དང་། 1-1334 ཤལ་མ་ལིའི་ནགས་ཚལ་གྱིས་འབིགས་ཤིང་ཁྭ་ཏ་ལྕགས་ཀྱི་མཆུ་ཅན་གྱིས་མིག་འབྱིན་པ་སྟེ། དེ་ལྟར་གསུམ་ནི་མཚོན་ཆ་འབབ་པར་འདྲ་བས་གཅིག་ཏུ་བྱའོ། །བཞི་པ་ནི། ཆུ་བོ་རབ་མེད་ཐལ་ ཆུ་འཁོལ་མས་གང་བ་ལ་འགྲོ་ཞིང་འགྲམ་གཉིས་ནས་སྐྱེས་བུ་མཚོན་ཆ་སྣ་ཚོགས་ཐོགས་པས་སྲུང་ཞིང་འཚོད་དོ། །དེ་ལྟར་ཕྱོགས་རེ་ན་བཞི་བཞི་སྟེ་བཅུ་དྲུག་ནི་དམྱལ་བ་བརྒྱད་དུ་གནོད་པ་ བྱས་ནས་འདིར་ཡང་ལྷག་པ་མྱོང་བས་ལྷག་པ་ཞེས་བྱའོ། །བཞི་པོ་དེའི་རྒྱུ་ཡང་རིམ་པ་བཞིན་བསླབ་པ་ཉམས་པ་དང་། ལོག་འཚོ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྟེགས་འཇིག་པ་དང་། བག་ཕབ་པ་ལ་གནོད་པ་ བྱེད་པ་དང་བྱི་བྱེད་པ་དང་ཆུ་ལ་གནས་པ་རྣམས་གསོད་པ་ལ་སོགས་པར་བཤད་དེ་ཇི་སྐད་དུ། གང་ཞིག་བརྟུལ་ཞུགས་བཟང་མནོས་ནས། །ལེགས་པར་འཛིན་པར་མི་བྱེད་པ། །དེ་ནི་ངེས་པར་ ཤ་དང་རུས། །འཇིག་པའི་མེ་མར་མུར་དུ་སྲེག །ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དམྱལ་བའི་སྲུང་མ་བཤད་པ་ནི། དེ་ལྟར་དམྱལ་བ་དེ་དག་ནི་ལྕགས་ཀྱི་གྲ་མིག་ ན་འདུག་པའི་སྦྲུལ་དང་བྱ་དང་གཅན་གཟན་ཁྲོ་བོ་ལ་སོགས་པ་དང་། དམྱལ་སྲུང་ཨ་བ་གླང་མགོ་དང་ཡག་ཤ་ཕག་མགོ་དང་སྡིག་པ་སྦྲུལ་མགོ་དང་། རྔམ་པ་གློག་མགོ་ལ་སོགས་པ་སྐྲ་དང་བཞིན་འབར་བ་མཚོན་ཆ་སྣ་ཚོགས་ཐོགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཤིན་ཏུ་འཚེའོ། ། 1-1335 དེ་དག་སེམས་ཅན་ཡིན་ནམ་འོན་ཏེ་མ་ཡིན་ཞེ་ན། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་དུད་འགྲོ་གཤིན་རྗེའི་འགྲོ་བ་པར་འདོད་དོ། །མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ལས་ཀྱི་མཐུས་འབྱུང་བ་ཉིད་དེ་ལྟར་སྣང་ བར་འདོད་དོ། །སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་ནི་དེ་གཉིས་ཀ་སུན་ཕྱུང་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་སྣང་བ་ཉིད་དུ་འདོད་དེ། འདི་ལྟར་དམྱལ་བ་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་དམྱལ་བར་འབྱུང་བ་མི་ར
【現代漢語翻譯】 痛苦有間斷，這只是名義上的推測，實際上沒有差別，也沒有間斷。此中的原因是：如果有人說正法為非法，非法為正法，憎恨高尚的人，並持斷滅見，就會墮入無間地獄。此外，劫末之火比復甦地獄之火更熱，然後逐漸以四倍四倍地增加熱度。這些是八大熱地獄。近邊地獄如《俱舍論》所說：『八大地獄各有十六個近邊地獄，它們的四面分別是：尸糞泥、灰河、利刀道等。』尸糞泥中，人陷在及膝深的糞便里，抬腳放下時，血肉不斷生滅；尸糞泥中，有尖嘴蟲啃噬骨頭；利刀道佈滿利刃；劍葉林中，有狗和烏鴉啃食； 鐵刺林刺穿身體，鐵嘴烏鴉啄食眼睛。這三種地獄類似於兵器降落，所以歸為一類。第四種是無量河，充滿沸騰的灰水，罪人在其中行走，兩岸有手持各種兵器的人守護和烹煮。這樣，每一方有四個，總共十六個近邊地獄，先在八大地獄中受苦，然後在這裡繼續受苦，所以稱為『近邊』。這四種地獄的原因分別是：違犯戒律、邪命、毀壞佛塔、損害或偷盜僧眾的財物，以及殺害水生動物等。正如所說：『如果有人受持良好的苦行，卻不善於守護，那麼他的血肉和骨頭必定會在尸糞泥中焚燒。』等等。 第二，解釋地獄的獄卒：這些地獄中有鐵籠中的蛇、鳥、野獸和憤怒的獄卒等。獄卒有阿哇牛頭、雅克沙豬頭、斯迪嘎蛇頭和兇猛的閃電頭等，頭髮和麵容燃燒，手持各種兵器，極其兇殘。這些人是眾生還是非眾生呢？分別說者認為是旁生和閻羅王的使者。經部師認為是由業力所化現。世親論師駁斥了這兩種觀點，認為這只是眾生的顯現，因為不是地獄眾生就不會出現在地獄中。
【English Translation】 Suffering has interruptions, but this is only a nominal assumption; in reality, there is no difference and no interruption. The cause of this is: if someone says that the Dharma is not Dharma and that what is not Dharma is Dharma, hates noble people, and holds a nihilistic view, they will fall into the Avīci Hell. Furthermore, the fire at the end of a kalpa is hotter than the fire of the Reviving Hell, and then it gradually increases in heat by fourfold. These are the eight great hot hells. The neighboring hells are as stated in the Abhidharmakośa: 'Each of the eight great hells has sixteen neighboring hells, and their four sides are: Corpse-dung mire, ash river, path of sharp knives, etc.' In the Corpse-dung mire, people are trapped in knee-deep excrement, and as they lift and place their feet, flesh and blood are constantly created and destroyed; in the Corpse-dung mire, there are sharp-mouthed insects that gnaw at the bones; the Path of Sharp Knives is covered with sharp blades; in the Sword-leaf Forest, there are dogs and crows that devour; The Iron-thorn Forest pierces the body, and iron-beaked crows peck out the eyes. These three hells are similar to the falling of weapons, so they are classified as one. The fourth is the Immeasurable River, filled with boiling ash water, in which sinners walk, and on both banks, there are people holding various weapons guarding and cooking them. Thus, each side has four, totaling sixteen neighboring hells. First, they suffer in the eight great hells, and then they continue to suffer here, so they are called 'neighboring.' The causes of these four hells are respectively: violating precepts, wrong livelihood, destroying stupas, harming or stealing the property of the Sangha, and killing aquatic animals, etc. As it is said: 'If someone takes good vows of asceticism but does not guard them well, then their flesh and bones will surely be burned in the Corpse-dung mire.' etc. Second, explaining the hell guardians: These hells contain snakes, birds, beasts, and wrathful guardians in iron cages, etc. The guardians have Ava bull heads, Yaksha pig heads, Stigga snake heads, and fierce lightning heads, etc., with burning hair and faces, holding various weapons, and are extremely cruel. Are these beings sentient or non-sentient? The Vaibhāṣikas believe they are animals and messengers of Yama. The Sautrāntikas believe they arise from the power of karma and appear as such. Master Vasubandhu refutes both of these views, believing that it is merely the appearance of sentient beings, because those who are not hell-beings would not appear in hell.
ུང་སྟེ། དེས་ དམྱལ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་ན་དམྱལ་བ་དང་། མི་མྱོང་ན་དེ་དང་ལས་མི་མཐུན་པས་དེར་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐོ་རིས་སུ་དུད་འགྲོ་འབྱུང་བ་དང་འདྲ་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ དག་ནི་དེ་དང་ལས་མཐུན་པས་མཐོ་རིས་ཀྱི་བདེ་བ་མྱོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ནི་སེམས་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་ན་དེའི་འབྲས་བུ་ཕྱི་རོལ་གྱི་འབྱུང་བ་ལ་ཇི་ལྟར་སྨིན་ པར་འགྱུར། དམྱལ་བ་ཕན་ཚུན་གནོད་པ་བྱེད་ན་དམྱལ་བ་དང་སྲུང་མའི་རྣམ་དབྱེ་མི་རུང་ལ་ཡི་དྭགས་རྣམས་ལའང་དེའི་དོན་ནི་དེ་ལྟར་ཡིན་ཏེ་ཉི་ཤུ་པ་ལས། ཇི་ལྟར་དུད་འགྲོ་མཐོ་ རིས་སུ། །འབྱུང་བ་དེ་ལྟར་དམྱལ་བ་མིན། །ཡི་དྭགས་མིན་ཏེ་དེ་ལྟ་བུར། །དེ་ཡོད་སྡུག་བསྔལ་དེས་མི་མྱོང་། །གལ་ཏེ་དེ་ཡི་ལས་ཀྱིས་དེར། །འབྱུང་བ་དག་ནི་འབྱུང་བ་དང་། །དེ་བཞིན་འགྱུར་བར་འདོད་ན་གོ ། 1-1336 རྣམ་པར་ཤེས་པར་ཅིས་མི་འདོད། །གཞན་ན་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་ལས། །འབྲས་བུ་དག་ནི་གཞན་དུ་རྟོག །གང་ན་བག་ཆགས་ཡོད་པ་དེར། །ཅི་ཡི་ཕྱིར་ན་འདོད་མི་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། གང་ཡང་བཙུན་པ་ཆོས་ལྡན་རབ་འབྱོར་གྱིས་འགྲོ་བ་དྲུག་གི་ཚིག་ལེའུར་བྱས་པ་ལས། གང་དག་ཁྲོ་ཞིང་གཏུམ་པ་དང་། །སྡིག་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་དང་། །སྡུག་བསྔལ་བ་ལ་དགའ་དེ་དག །གཤིན་ རྗེ་སྲིན་པོར་སྐྱེ་བར་འགྱུར། །ཞེས་གང་བཤད་པ་དེ་ནི་སྲིད་པ་བར་མ་ནས་དམྱལ་བ་དང་ཡི་དྭགས་སུ་ཁྲིད་པར་བྱེད་པ་སྟེ་དེ་ལ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདོད་དོ། །གསུམ་པ་གྲང་ དམྱལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི། ཉི་ཟླ་དང་འོད་ཀྱི་སྣང་བ་མེད་པའི་མུན་ཁྲོད་ཁྱག་པའི་སྦུབས་ན་ལུས་དང་སྒྲའི་རྣམ་འགྱུར་དང་མཐུན་པ་ཡིན་ཏེ་པདྨ་ལྟར་གས་པ་ནི་བརྒྱད་དུ་གྱེས་པ་ཡིན་ ལ། ཨུཏྤལ་ལྟར་གས་པ་ནི་བཅུ་དྲུག་དང་། པདྨ་ཆེན་པོ་ལྟར་གས་པ་ནི་སྟོང་ཕྲག་དུ་མ་སྟེ་མདོག་ནི་དཀར་པོ་ཡིན་ནོ། །འདི་དག་གི་རྒྱུ་ནི་གོས་ཕྲོགས་པ་དང་ཆུ་གྲང་བླུགས་པ་ དང་སྐུ་གསུང་ཐུགས་ཀྱི་རྟེན་གྱི་ན་བཟའ་བཤུས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ཉི་ཚེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། ལུས་ལ་མེ་འབར་བ་དང་བྱ་གཅན་དང་སྲིན་བུ་ལ་སོགས་པས་ཟ་བ་དང་། 1-1337 ཕན་ཚུན་མཚོན་ཆ་རྡེག་རེས་ལ་སོགས་པས་འཇོམས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡི་དྭགས་རྫུ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་མི་དགེ་བས་འཕངས་ཀྱང་དགེ་བས་རྫོགས་པ་དག་གིས་ལྷའི་དཔལ་ལྟ་བུ་ཡང་ཉམས་སུ་མྱོང་ངོ་། །གཞན་ རྣམས་ནི་བཀྲེས་པ་དང་སྐོམ་པ་དང་གྲང་བ་དང་ཚ་བ་དང་འཐབ་རྩོད་དང་གཞན་གྱིས་རྡུང་བ་དང་དྲོ་བའི་ཚེ་ཟླ་བའི་འོད་ཀྱང་ཚ་བའི་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་ལ། གྲང་བའི་ཚེ་ཉི་མའི་ འོད་ཀྱང་དེའི་རྐྱེན་དུ་འགྱུར་བ་དང་ཆུ་ཀླུང་ཆེན་པོ་བལྟས་པ་ཙམ་གྱིས་བསྐམ་ཞིང་རྣག་ཁྲག་ཏུ་འགྱུར་བ་དང་། དེ་ལ་སྤྱོད་པར་འདོད་པ་ན་དམྱལ་སྲུང་དང་འད
【現代漢語翻譯】 如果因此而感受地獄的痛苦，那就是地獄；如果不感受，那就是與地獄的業不相符，因此不會在那裡受生。這不像畜生出現在天界，因為它們與天界的業相符，所以感受天界的快樂。如果業的習氣在心中，那麼它的果報怎麼會在外在的物質上成熟呢？如果地獄眾生互相傷害，那就無法區分地獄眾生和獄卒，餓鬼也是如此。正如《二十品》中所說：『正如畜生在天界出現，地獄不是這樣。餓鬼也不是這樣，因為它們在那裡不感受痛苦。如果因為業而在那裡出現，那麼出現的事物，如果想變成那樣。為什麼不認為是識呢？否則，業的習氣，其果報在別處顯現。習氣在哪裡，為什麼不在那裡感受呢？』 還有，尊者具德善賢所著的《六道綱要》中說：『那些憤怒而兇暴，喜歡罪惡，喜歡痛苦的人，將轉生為閻羅羅剎。』所說的就是從中有到地獄和餓鬼的引導，是針對這種情況說的。 第三，寒冷地獄的痛苦是：在沒有日月光明的黑暗中，身體和聲音的形態與冰凍的泡狀物相似，像蓮花一樣裂開的是八瓣，像烏 উৎপལ་（梵文：utpala，睡蓮）一樣裂開的是十六瓣，像大蓮花一樣裂開的是數千瓣，顏色是白色的。這些的起因是搶奪衣服、倒入冷水、剝奪身語意所依之物的衣服等等。 第四，近邊地獄的痛苦是：身體燃燒，被鳥獸和昆蟲等吞噬，互相用武器擊打等摧毀。有大神通的餓鬼，因為不善業而墮落，但也有因為善業圓滿而體驗到如天神般的榮耀。其他餓鬼則遭受飢餓、口渴、寒冷、炎熱、爭鬥、被他人毆打等痛苦，溫暖時月光也變成炎熱的原因，寒冷時陽光也變成寒冷的原因，看到大河流就乾涸變成膿血，想要使用時，就會出現獄卒和兵器。
【English Translation】 If one experiences the suffering of hell because of this, then it is hell; if one does not experience it, then it is not in accordance with the karma of hell, therefore one will not take birth there. This is not like animals appearing in the heavens, because they are in accordance with the karma of the heavens, so they experience the happiness of the heavens. If the imprints of karma are in the mind, then how can its fruition ripen on external phenomena? If hell beings harm each other, then it is not possible to distinguish between hell beings and guards, and the same is true for pretas. As it says in the 'Twentieth Chapter': 'Just as animals appear in the heavens, hell is not like that. Pretas are not like that, because they do not experience suffering there. If they appear there because of karma, then the things that appear, if one wants them to become like that. Why not consider it as consciousness? Otherwise, the imprints of karma, their fruition appears elsewhere. Where the imprints are, why not experience them there?' Also, in the 'Compendium of the Six Realms' by the venerable Chos ldan rab 'byor (Śīladāna-prabhūta): 'Those who are angry and violent, who delight in sin, and who delight in suffering, will be born as Yama-rakshasas.' What is said is the guidance from the intermediate state to hell and pretas, and it is said in reference to that situation. Third, the suffering of the cold hells is: in the darkness without the light of the sun and moon, the form of the body and sound is similar to frozen bubbles, and what cracks like a lotus is eight petals, and what cracks like an utpala (Sanskrit: utpala, blue lotus) is sixteen petals, and what cracks like a great lotus is thousands of petals, and the color is white. The causes of these are stealing clothes, pouring cold water, stripping the robes of the supports of body, speech, and mind, and so on. Fourth, the suffering of the ephemeral hells is: the body is burning, being eaten by birds and beasts and insects, and being destroyed by striking each other with weapons, and so on. Pretas with great magical powers, who have fallen because of non-virtuous deeds, also experience the glory of the gods because of the completion of virtuous deeds. Others suffer from hunger, thirst, cold, heat, fighting, being beaten by others, and when it is warm, even the moonlight becomes a cause of heat, and when it is cold, even the sunlight becomes a cause of cold, and seeing a great river, it dries up and turns into pus and blood, and when they want to use it, hell guards and weapons appear.
ྲ་བའི་སྐྱེས་བུས་སྲུང་བ་ དང་ལོ་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མར་ཟས་སྐོམ་གྱི་སྒྲའང་མི་ཐོས་པ་དང་། མཆིལ་མའི་ཐལ་བ་ཙམ་ལ་ཡང་ལོངས་སྤྱོད་མི་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ་བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། ཁ་ཅིག་ཁ་ནི་ཁབ་ཀྱི་མིག་ ཙམ་ལ། །ལྟོ་བ་རི་ཡི་གཏོས་ཙམ་བཀྲེས་པས་ཉེན། །མི་གཙང་གྱི་ན་བོར་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་། འཚལ་བའི་མཐུ་དང་ལྡན་པ་མ་ལགས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གནས་ ན་གནས་པའི་དུད་འགྲོ་རྣམས་ནི་ཆེན་པོས་ཆུང་ངུ་རྣམས་མིད་ནས་ཟ་བ་དང་། ཆུང་ངུས་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་ལུས་འབིགས་ཤིང་ཟ་བ་དང་ཀླུ་རྣམས་ནི་ཉིན་རེ་བཞིན་བྱེ་ཚན་གྱི་ཚ་བས་ཤ་ཐམས་ཅད་རུས་པ་ལ་ཐུག་པར་སྲེག་པ་དང་ནམ་མཁའ་ལྡིང་གིས་ཟ་བ་ཡིན་ཏེ་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བས་ནི་དེ་དག་ཟློག་པར་བཤད་དོ། ། 1-1338 ཁ་འཐོར་བ་རྣམས་ནི་བཀོལ་སྤྱོད་ལ་སོགས་པ་ཤིན་ཏུ་མི་བཟད་པའི་སྡུག་བསྔལ་དག་གིས་གཟིར་བ་ཡིན་ཏེ་བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། ཁ་ཅིག་མུ་ཏིག་བལ་དང་རུས་པ་དང་། །ཤ་དང་ལྤགས་ པའི་ཆེད་དུ་འཆི་བར་འགྱུར། །དབང་མེད་གཞན་ནི་རྡོག་པ་ལག་པ་དང་། །ལྕག་དང་ལྕགས་ཀྱུ་གདབ་པས་བཏབ་སྟེ་བཀོལ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ངན་སོང་གསུམ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ འབའ་ཞིག་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ཡིན་ནོ། །མཐོ་རིས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་མི་དང་ལྷ་མིན་དང་ལྷ་གསུམ་གྱི་འཛམ་བུ་གླིང་པ་གསེར་དངུལ་ལ་ཉོ་ཚོང་བྱེད། ཤར་ན་རས་དང་བེའུ་རས་དང་། ནུབ་ ན་བ་ལང་དང་ནོར་བུ་སྟེ་བྱང་ན་མེད་དོ། །འདི་ན་ཁ་ཟས་འབྲས་ཆན་དང་ཁུར་བ་དང་ཟན་དང་ཕྱེ་དང་ཤ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པ་བཞིན་ཤར་ནུབ་ནའང་ཡོད་ལ། བྱང་ན་མ་ རྨོས་མ་བཏབ་པའི་འབྲས་ས་ལུ་ཟའོ། །འདི་ན་ཆར་འབབ་མཁས་མི་མཁས་དང་ལོ་ལེགས་ཉེས་དང་མུ་གེ་དང་འཇིགས་པ་དང་བདེ་བ་དང་ཉོ་འཚོང་དང་ཁ་དོག་དུ་མ་དང་ཁང་པ་ཆེད་ དུ་བྱས་མ་བྱས་དང་བལ་གོས་དང་བེའུ་རས་དང་གོས་དང་སྟན་ལྕི་བ་དང་བག་མ་གཏོང་ལེན་དང་ཚ་གྲང་དང་རྗེ་དང་བྲན་དང་དེ་དག་ལ་ཞེན་པ་ཡོད་པ་བཞིན་ཤར་ནུབ་ནའང་ཡོད་ལ་བྱང་ན་མེད་དེ། 1-1339 དེ་ན་ཁ་དོག་དཀར་པོ་འབའ་ཞིག་དང་ཆེད་དུ་མ་བྱས་པའི་ས་ཁང་དང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ལས་བྱུང་བའི་གོས་སྲང་གཅིག་པ་ཡོད་དོ། །གང་ལའང་ཡོངས་འཛིན་ནི་མེད་དེ་བུ་ཚ་རྣམས་ ཀྱང་སྐྱེས་མ་ཐག་ཏུ་མས་དོར་ནས་རང་གི་མཐེ་བོང་ལས་ནུ་ཞོ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་གདགས་པ་ལས་བཤད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་གླིང་བཞི་ཀ་ན་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་ཐ་དད་དང་ཉིན་མཚན་དང་ ཕ་མ་དང་དུས་བཞི་དང་བཤང་ལྕི་དང་བུད་མེད་ཀྱི་ཟླ་མཚན་དང་སྦྲུམ་མ་དང་བུ་བཙས་པ་རྣམས་ཡོད་དོ། །གླིང་ཕྲན་རྣམས་ཀྱང་དེ་དང་ཆ་མཐུན་ནོ། །མི་རྣམས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་མཆོག་དང་ ལྡན་པ་ནི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་ཡིན་པས་དེ་བཤད་པ་ལ་དོན་ལྔའི་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་མཛོད་
【現代漢語翻譯】 餓鬼道的眾生被守護著，數百年都聽不到飲食的聲音，甚至連唾沫的灰塵都無法享用。正如《親友書》中所說：『有些人嘴巴只有針眼那麼大，肚子卻像山一樣大，飽受飢餓的折磨。即使是不乾淨的膿血，也沒有福報去尋找。』等等。
地獄道的眾生，大的吞食小的，小的則穿透大的身體來吃。龍族每天都被沙礫的熱度炙烤，以至於所有的肉都燒到只剩下骨頭，還被大鵬金翅鳥吞食。因此，皈依三寶才能避免這些痛苦。
四處散落的眾生，遭受著使用等極其難以忍受的痛苦折磨。正如《親友書》中所說：『有些人爲了珍珠、羊毛、骨頭、肉和皮革而死去。另一些人則被強迫勞作，遭受腳踢、手打、鞭笞和鐵鉤的折磨。』因此，三惡道僅僅是享受痛苦的地方。
關於天界的享受，人、非天和天這三者在贍部洲用金銀進行貿易。東方有絲綢和棉布，西方有牛和寶石，北方則沒有。就像這裡有米飯、水果、糌粑、麵粉和肉等食物一樣，東西方也有，但北方沒有未經耕種和播種的稻米。
就像這裡有降雨、智者和愚者、豐收和歉收、饑荒和恐懼、安樂、貿易、各種顏色、專門建造和未建造的房屋、羊毛衣服、棉布衣服、布匹、厚重的墊子、嫁娶、寒冷和炎熱、君主和奴隸以及對這些的執著一樣，東西方也有，但北方沒有。
北方只有白色，未經建造的土房，以及如意樹上出產的價值一兩的衣服。沒有任何監護人，孩子們一生下來就被母親拋棄，只能吮吸自己拇指上流出的乳汁。正如《俱舍論》中所說。
同樣，四大部洲都有男女的性器官差異、白天和夜晚、父母、四季、大小便、女性月經、懷孕和分娩。小洲也與此類似。人類最極致的享受莫過於轉輪王，下面將講述轉輪王，首先是五個主題中的第一個，即實際內容，出自《俱舍論》。
【English Translation】 The beings in the preta realm are guarded, unable to hear the sound of food and drink for hundreds of years, and unable to even enjoy the dust of saliva. As it is said in the 'Letter to a Friend': 'Some have mouths as small as the eye of a needle, but stomachs as large as a mountain, suffering from hunger. Even a little unclean pus and blood, they do not have the merit to seek.' and so on.
The animals in the hell realm, the large ones swallow the small ones, and the small ones pierce the bodies of the large ones to eat. The nagas are scorched by the heat of the sand every day, so that all the flesh is burned to the bone, and they are eaten by the garudas. Therefore, taking refuge in the Three Jewels can avert these sufferings.
The scattered beings are tormented by extremely unbearable sufferings such as being used. As it is said in the 'Letter to a Friend': 'Some die for the sake of pearls, wool, bones, meat, and leather. Others are forced to labor, suffering kicks, hand beatings, whippings, and the torment of iron hooks.' Therefore, the three lower realms are merely places to experience suffering.
Regarding the enjoyments of the heavens, humans, asuras, and gods in Jambudvipa trade in gold and silver. In the east there are silk and cotton cloths, in the west there are cattle and jewels, and in the north there are none. Just as there are foods such as rice, fruits, tsampa, flour, and meat here, there are also in the east and west, but in the north there is no uncultivated and unsown rice.
Just as there is rainfall, wise and foolish people, good and bad harvests, famine and fear, happiness, trade, various colors, specially built and unbuilt houses, wool clothes, cotton clothes, cloths, heavy cushions, marriage, cold and heat, lords and servants, and attachment to these, there are also in the east and west, but not in the north.
In the north there is only the color white, unbuilt earthen houses, and clothes worth one srang produced from the wish-fulfilling tree. There are no guardians, and as soon as children are born, they are abandoned by their mothers and can only suck the milk flowing from their own thumbs. As it is said in the 'Abhidharmakosha'.
Similarly, all four continents have differences in the sexual organs of men and women, day and night, parents, the four seasons, feces and urine, women's menstruation, pregnancy, and childbirth. The subcontinents are similar to this. The most supreme enjoyment of humans is the Chakravartin (universal monarch), and I will now explain the Chakravartin, first of the five topics, the actual content, from the 'Abhidharmakosha'.
ལས། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་རྣམས་འབྱུང་བ་ནི། །སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་བཅུ་ལས་མི་ཕྱི། །གསེར་དངུལ་ཟངས་ལྕགས་ འཁོར་ལོ་ཅན། །དེ་དག་གླིང་གཅིག་གླིང་གཉིས་དང་། །གསུམ་དང་བཞི་ལ་མས་རིམ་བཞིན། །ལྷན་ཅིག་གཉིས་མིན་སངས་རྒྱས་བཞིན། །ཕས་བསུ་རང་འགྲོ་གཡུལ་བཤམས་དང་། །མཚོན་བརྩམས་པས་རྒྱལ་གནོད་པ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་ ངོ་། །དེ་ནི་བརྒྱད་ཁྲི་པ་མན་ཆད་དུ་དེའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་མི་རྫོགས་པས་དེའི་ཚེ་ལྷར་སྐྱེས་ནས་ཚེ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ནས་བརྒྱད་ཁྲིའི་བར་དུ་འབྱུང་ངོ་། །སྟོབས་ཀྱི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་ནི་བརྒྱ་པ་ཡན་ཆད་དུ་འབྱུང་ངོ་། ། 1-1340 དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པ་ཁྱིམ་ན་གནས་ན་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བར་འགྱུར་བར་བཤད་པ་དེ་ནི་བརྟག་པ་མཐའ་བཟུང་ཡིན་ཏེ་ཁྱིམ་ན་གནས་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ལུང་གཞི་ལས། །ས་བདག་རྟོག་ གེ་རྣམས་ཀྱིས་བློ་གྲོས་འཁྲུལ། །དུས་ཀྱི་མཐར་ནི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་མི་འབྱུང་། །ཞེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལ་ནི་ཡོ་བྱད་རིན་པོ་ཆེ་ཉི་ཤུ་རྩ་གཅིག་ལས་རིན་པོ་ཆེ་བདུན་ནི་བརྒྱད་སྟོང་ འགྲེལ་པ་ལས། མུ་ས་གར་པ་བཻ་ཌཱུཪྻ། །དངུལ་དང་ཤེལ་དང་གསེར་དང་ནི། །མུ་ཏིག་དམར་བཅས་རྡོ་སྙིང་རྣམས། །ཀུན་ལ་གཙོ་ཕྱིར་རིན་ཆེན་བདུན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། མཆོག་གི་རིན་པོ་ཆེ་ སྣ་བདུན་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། འཁོར་ལོ་ནི་གསེར་ལས་བྱས་པ་དཔག་ཚད་ལྔ་བརྒྱ་པ་རྩིབས་སྟོང་པ་མཛེས་པ་ནམ་མཁའ་ལ་དཔག་ཚད་འབུམ་དུ་ཉི་མ་གཅིག་གིས་འགྲོ་བ། གླིང་བཞི་ དང་ལྷའི་རིས་གཉིས་སུ་ཡང་དེའི་མཐུས་གླང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་རྒྱལ་པོས་མི་ཐོས་པ་དེ་ཐོས་པར་བྱེད་པ་སྡོ་བ་སུ་ཡང་མེད་པར་བྱེད་པ་ནམ་མཁའ་ ལས་འབྱུང་སྟེ། མྱ་ངན་འདས་པ་ལས་རྒྱལ་པོ་སྤྱི་བོ་སྐྱེས་ཁང་པའི་སྟེང་ན་ཡོད་པ་ལ་དེ་ནམ་མཁའ་ལས་བྱུང་ནས་ཤར་ཕྱོགས་ལས་རྒྱལ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་དེར་འཕངས་ནས་འཁོར་དང་བཅས་པས་དེར་ཕྱིན་པར་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1341 རྒྱལ་པོ་ཤི་ནས་འཁོར་ལོ་དེ་སྒོ་ཁང་དུ་ཟུག་ནས་སྡོད་དེ་བུ་ལ་མི་ཕན་ནོ། །ནོར་བུ་ནི་མི་ཆེན་པོའི་བརླ་ཙམ་ལ་ཟུར་བརྒྱད་པ་སྟེ་མཚན་མོ་དཔག་ཚད་བརྒྱར་འོད་འབྱུང་ལ་ ཉིན་མཚན་བསིལ་བ་འབྱུང་བ་སྐོམ་ན་ཆུ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་འབྱུང་བ། འོད་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བ་རྒྱལ་པོས་ཅི་བསམས་པ་འབྱུང་བ། དཔག་ཚད་བརྒྱར་ནད་མེད་པར་བྱེད་ཅིང་། ལས་ཐམས་ཅད་ལ་ཇི་ ལྟར་འདོད་པའི་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ། ཀླུ་ངན་པས་སེར་བ་ལ་སོགས་པ་འབེབས་མི་ནུས་པ། མྱ་ངམ་དང་གཡང་སའི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་ལྗོན་པ་དང་མཚེའུ་ལ་སོགས་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་འགྱུར་བ། མི་དུས་མིན་དུ་མི་འཆི་ཞིང་དུད་འགྲོ་གང་གིས་ཀྱང་མི་གནོད་པ་སྦྲུལ་དང་ནེའུ་ལེ་ལྟ་བུའི་མི་མཐུན་པས་ཀྱང་མི་གནོད་པ་ཞིག་བརྒྱ་བྱི
【現代漢語翻譯】 關於轉輪王出現的情況：不會超過八萬歲。擁有金、銀、銅、鐵輪寶的轉輪王，依次統治一個大洲、兩個大洲、三個大洲和四個大洲。如同佛陀一樣，他們不會同時出現兩位。通過軍隊迎接、自行前往、佈陣作戰和製造武器來征服，不會造成損害。這是經文中所說的。 這是因為在低於八萬歲時，轉輪王的圓滿功德不會具足，所以在那個時候，他們會從天界降生，壽命從無量歲到八萬歲之間。力量轉輪王出現在一百歲以上。 關於『如果一切目的都實現了，待在家中就會成為轉輪王』的說法，這是一種極端的推斷，因為待在家中是不可能的。正如《律經》中所說：『土地的主人，邏輯學家們，他們的智慧是錯誤的。在末法時期，不會出現轉輪王。』 這裡有二十一種珍寶，其中七種珍寶在《八千頌釋》中提到：『貓眼石、青金石、白銀、水晶、黃金、珍珠和紅寶石，這些是所有珍寶中最主要的七種珍寶。』 七種殊勝的珍寶在《念住經》中提到：輪寶是用黃金製成的，五百由旬大，有一千個輪輻，非常美麗，一天能在空中飛行一百萬由旬。四大部洲和兩個天界也因其威力，使大象等一切眾生都能在空中飛行，國王聽不到的事情也能聽到，沒有任何人能夠阻擋它，它從天空中出現。正如《涅槃經》中所說，國王頂生王在房屋的頂部時，輪寶從天空中出現，向他投擲過去，說：『向東方征服吧！』然後國王和他的軍隊就向那裡進發。 國王死後，輪寶會卡在門框上，對王子沒有幫助。摩尼寶珠大約有偉人腿那麼大，有八個角，夜晚能發出八十由旬的光芒，白天夜晚都能帶來涼爽，口渴時能涌出八功德水，能發出各種光芒，能實現國王的一切願望，能使八十由旬內沒有疾病，能使一切事業都能如願以償。惡龍無法降下冰雹等災難，能使乾旱和懸崖等一切地方都變得充滿樹木和湖泊等美好事物，人們不會非時而死，任何動物都不會造成傷害，即使是蛇和獴等不和之物也不會造成傷害。
【English Translation】 Regarding the emergence of Chakravartins (Universal Monarchs): They will not exceed eighty thousand years of age. Those with golden, silver, copper, and iron wheels rule one continent, two continents, three continents, and four continents respectively. Like Buddhas, two of them will not appear simultaneously. Conquering through welcoming armies, going on their own, arranging battles, and creating weapons, they will not cause harm. This is what the scriptures say. This is because below eighty thousand years, the complete merits of a Chakravartin will not be fulfilled, so at that time, they will be born from the heavens, with lifespans ranging from immeasurable years to eighty thousand years. Strength Chakravartins appear above one hundred years. Regarding the statement 'If all purposes are accomplished, staying at home will become a Chakravartin,' this is an extreme inference because staying at home is impossible. As stated in the Vinaya Sutra: 'The lords of the land, the logicians, their wisdom is mistaken. In the degenerate age, Chakravartins will not appear.' Here there are twenty-one precious items, of which seven precious items are mentioned in the Eight Thousand Verse Commentary: 'Cat's eye, lapis lazuli, silver, crystal, gold, pearl, and ruby, these are the seven precious items that are the most important of all.' The seven supreme precious items are mentioned in the Mindfulness Sutra: The wheel jewel is made of gold, five hundred yojanas in size, with a thousand spokes, very beautiful, and can travel a million yojanas in the sky in one day. The four continents and two heavenly realms also, through its power, enable all beings such as elephants to fly in the sky, and it makes the king hear what he cannot hear, and no one can stop it, and it appears from the sky. As stated in the Nirvana Sutra, when King Topknot was on top of the house, the wheel jewel appeared from the sky and threw itself at him, saying, 'Conquer to the east!' Then the king and his army went there. After the king dies, the wheel jewel will get stuck in the door frame and will not help the prince. The Mani jewel is about the size of a great man's thigh, has eight corners, emits light for eighty yojanas at night, brings coolness day and night, and when thirsty, it can gush out water with eight qualities, emits various lights, can fulfill all the king's wishes, can make eighty yojanas free from disease, and can make all actions bear fruit as desired. Evil nagas cannot bring down hail and other disasters, and can make all places of drought and cliffs full of trees and lakes and other good things, people will not die untimely, and no animal will cause harm, even snakes and mongooses and other incompatible things will not cause harm.
ན་གྱིས་སྟེར་རོ། །བཙུན་མོ་ནི་ལུས་ལས་ཙན་ དན་དང་། ཁ་ནས་ཨུཏྤ་ལའི་དྲི་འབྱུང་བ། རེག་ན་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ། གླིང་དེའི་བཀྲེས་སྐོམ་དང་མྱ་ངན་དང་བྲལ་བར་བྱེད་པ། རྒྱལ་པོས་མཐོང་ན་གྲང་དུས་སུ་དྲོ་ཞིང་དྲོ་ དུས་སུ་བསིལ་བར་བྱེད་པ། །མི་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མ་དང་སྲིང་མོ་ལྟར་མཐོང་བ། བསམ་པ་དང་མཐུན་ཞིང་བུ་མང་པོ་བཙའ་བ། ཁྱིམ་ཐབ་བུད་མེད་གཞན་ལ་སེམས་ན་ཕྲག་དོག་མེད་པ། ཁྱིམ་ཐབ་མེད་ཀྱང་འདོད་ཡོན་ལྔའི་དབང་དུ་མི་འགྱུར་བ་ཞིག་བློན་པོས་སྟེར་ཏེ་དེ་ནི་ཤི་ནས་ལྷར་སྐྱེའོ། ། 1-1342 བློན་པོ་ནི་བྱ་བ་རྣམས་མ་བསླབས་ཀྱང་ཤེས་ནས་བྱེད་པ་མི་དགེ་བ་སྤངས་ཤིང་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཕ་མ་ལྟར་ཕན་པའོ། །གླང་པོ་ཆེ་ནི་ཅང་ཤེས་ཤིང་ བཀའ་ཉན་ལ་ཕ་རོལ་ལས་རྒྱལ་བར་བྱེད་པ། གླང་པོ་ཆེ་སྟོང་གི་སྟོབས་ཡོད་པ་ཆུ་དང་སྐམ་དང་བར་སྣང་གསུམ་ལ་གཡུལ་འགྱེད་པ། ཉིན་གཅིག་ལ་འཛམ་བུ་གླིང་ལན་གསུམ་འཁོར་བ། སྐུད་ པས་ཀྱང་དཀྲིར་རུང་ཞིང་རྒྱལ་པོ་ཞོན་པའི་ཚེ་གང་དུ་སེམས་འཇུག་པ་དེར་བསྐུལ་མི་དགོས་པ། དལ་གྱིས་འགྲོ་བ་ཞིག་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་སྟེར་རོ། །རྟ་མཆོག་ནི་ཀུ་མུ་ད་དང་དུང་ལྟར་དཀར་ བ་གླང་པོ་ཆེ་དེ་དང་ཡོན་ཏན་མཚུངས་པ་ཞིག་བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་སྟེར་ཏེ་དེ་གཉིས་མི་དགེ་བས་འཕངས་ཀྱང་དགེ་བས་རྫོགས་པའི་དུད་འགྲོ་ཡིན་ནོ། །ཁྱིམ་བདག་ནི་བང་མཛོད་གསེར་དངུལ་ལ་སོགས་ པས་འགེངས་ཤིང་རྒྱལ་པོའི་བཀའ་ཉན་པ་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་མི་གནོད་པའོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཉེ་བའི་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བདུན་ནི་ཡང་དེ་ཉིད་ལས་རལ་གྲི་ནི་རྒྱལ་པོ་དང་འགལ་བ་བྱེད་ འདོད་པ་དེར་སོང་སྟེ་དེ་མ་བཏབ་པར་ཀུན་གྱིས་འདུད་པའོ། །དམག་དཔོན་ནི་རྒྱལ་པོའི་དགྲའི་ཚོགས་མ་ལུས་པ་འཇོམས་པའི་ནུས་པ་ཡོད་ཀྱང་གཞན་ལ་མི་འཚེ་བའི་སྐྱེས་བུའོ། །ལྤགས་པ་ནི་ཆུར་དཔག་ཚད་བཅུ་ལ་ཞེང་དུ་ལྔ་པ་ཆར་གྱིས་མི་རླན་ཞིང་རླུང་གིས་མི་བསྐྱོད་ལ་གྲང་ན་དྲོ་ཞིང་དྲོ་ན་བསིལ་བར་བྱེད་པ། 1-1343 བུད་མེད་མི་སྡུག་པ་མི་མཐོང་ལ། ཉི་ཟླའི་འོད་སྣང་བ་ཀླུའི་ལྤགས་པ་རྒྱ་མཚོ་ནས་བྱུང་བ་གང་འགྲོ་སར་བློན་པོས་ཁྱེར་ཏེ་འཁོར་དང་བཅས་པའི་ཁྱིམ་གྱི་བྱ་བ་བྱེད་པ་ཞིག་ཚོང་ པས་འབུལ་ལོ། །ཁྱིམ་ནི་ཆུར་དཔག་ཚད་བཅུ་གཉིས། ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་བདུན་པ། རིན་པོ་ཆེ་དང་ཟླ་བ་དང་རྒྱུ་སྐར་ལྟ་བར་འདོད་ན་ཁྱིམ་དེར་འོང་བ། རྨི་ལམ་དགེ་བ་མཐོང་བ། གྲང་ ན་དྲོ་ཞིང་དྲོ་ན་བསིལ་བའི་རླུང་ལྡང་བ་དེར་ལྷ་མོ་འོངས་ནས་རོལ་མོ་བྱེད་པའོ། །གོས་ནི་འཇམ་ལ་དྲི་མས་མི་གོས་པ། གྱོན་ན་གྲང་དྲོ་བཀྲེས་སྐོམ་ངལ་དུབ་ཀྱིས་མི་གནོད་པ། མེས་མི་འཚིག་ཅིང་མཚོན་གྱིས་མི་ཆོད་པའོ། །ཚལ་ནི་རྒྱལ་པོས་དེར་ཕྱིན་པ་དང་ཚལ་གྱི་མཐུས
【現代漢語翻譯】 會賜予。妃子則是身體散發旃檀（梵文：Candana，梵文羅馬擬音：Candana，漢語字面意思：旃檀）香，口中散發優缽羅（梵文：Utpala，梵文羅馬擬音：Utpala，漢語字面意思：青蓮花）香，接觸后能使人遠離煩惱，能使那片土地遠離飢渴和悲傷。國王見到她，寒冷時感到溫暖，炎熱時感到涼爽。所有人都像對待母親和姐妹一樣看待她，心意相通，能生育許多孩子，對其他家庭婦女沒有嫉妒之心，即使沒有家庭也不會被五欲所支配。這樣的妃子由大臣賜予，死後會轉生為天神。 大臣則是即使沒有學習也能知道如何做事，遠離不善，沒有煩惱，像對待父母一樣利益一切眾生。大象則是聰明且聽從命令，能戰勝敵方，擁有千象之力，能在水、陸、空三界作戰，一天能繞贍部洲（梵文：Jambudvipa，梵文羅馬擬音：Jambudvipa，漢語字面意思：南贍部洲）三圈，即使用細繩也能馴服，國王騎乘時，只要心有所想，無需鞭策就能到達。這樣一頭行動遲緩的大象由帝釋天（梵文：Indra，梵文羅馬擬音：Indra，漢語字面意思：帝釋天）賜予。駿馬則是像拘牟陀（梵文：Kumuda，梵文羅馬擬音：Kumuda，漢語字面意思：白睡蓮）和海螺一樣潔白，與大象具有相同功德。這兩者雖然因不善而墮落，卻因善而圓滿，是畜生道的眾生。家主則是倉庫里裝滿金銀等財物，聽從國王的命令，不危害任何人。這就是經文中所說的。 近事七寶也是出自同一經典：寶劍則是前往那些想要違抗國王的人那裡，無需揮動就能使所有人屈服。將軍則是即使有能力摧毀國王的所有敵人，也是一個不傷害他人的君子。皮革則是水中長十由旬（梵文：Yojana，梵文羅馬擬音：Yojana，漢語字面意思：由旬），寬五由旬，雨水無法浸濕，風無法吹動，寒冷時感到溫暖，炎熱時感到涼爽。 不會看到醜陋的女人，日月的光芒，龍的皮革從大海中出現，無論去哪裡，大臣都會帶著它，與眷屬一起處理家務，這是商人供奉的。房屋則是在水中長十二由旬，寬七由旬，如果想觀看珍寶、月亮和星星，就來這所房子。能看到吉祥的夢，寒冷時感到溫暖，炎熱時感到涼爽的風吹拂，天女會來到這裡演奏音樂。衣服則是柔軟且不會被污垢沾染，穿上后不會受到寒冷、炎熱、飢渴和疲勞的侵擾，不會被火燒燬，也不會被刀劍砍斷。園林則是國王一旦到達那裡，憑藉園林的力量
【English Translation】 Will be given. The queen is one whose body emits the scent of Candana (藏文：ཙན་དན་，梵文天城體：चन्दन，梵文羅馬擬音：Candana，漢語字面意思：旃檀), whose mouth emits the scent of Utpala (藏文：ཨུཏྤ་ལ，梵文天城體：उत्पल，梵文羅馬擬音：Utpala，漢語字面意思：青蓮花), whose touch makes one free from afflictions, who makes that land free from hunger, thirst, and sorrow. When the king sees her, she makes him feel warm in cold weather and cool in hot weather. Everyone sees her as a mother and sister, she is agreeable and bears many children, she has no jealousy towards other household women, and even without a household, she is not subject to the power of the five desires. Such a queen is given by the minister, and she will be reborn as a god after death. The minister is one who knows how to do things without being taught, who abandons non-virtue and is without afflictions, who benefits all sentient beings like a parent. The elephant is intelligent and obedient, able to conquer the enemy, possessing the strength of a thousand elephants, able to fight in water, land, and air, able to circle Jambudvipa (藏文：འཛམ་བུ་གླིང་，梵文天城體：जम्बुद्वीप，梵文羅馬擬音：Jambudvipa，漢語字面意思：南贍部洲) three times in a day, able to be restrained even with a thin rope, and when the king rides it, it does not need to be urged to go where he intends. Such a slow-moving elephant is given by Indra (藏文：བརྒྱ་བྱིན，梵文天城體：इन्द्र，梵文羅馬擬音：Indra，漢語字面意思：帝釋天). The excellent horse is as white as Kumuda (藏文：ཀུ་མུ་ད，梵文天城體：कुमुद，梵文羅馬擬音：Kumuda，漢語字面意思：白睡蓮) and a conch shell, possessing the same qualities as the elephant. These two, although fallen due to non-virtue, are complete with virtue, and are animals. The householder is one whose treasury is filled with gold, silver, and so on, who obeys the king's commands, and does not harm anyone. This is what is said in the scriptures. The seven precious possessions are also from the same scripture: The sword goes to those who want to oppose the king, and without being drawn, it makes everyone bow down. The general is a person who, even though he has the power to destroy all the king's enemies, does not harm others. The hide is ten yojanas (藏文：དཔག་ཚད，梵文天城體：योजन，梵文羅馬擬音：Yojana，漢語字面意思：由旬) long and five yojanas wide in the water, it is not wetted by rain, not moved by wind, and makes one feel warm when it is cold and cool when it is hot. One does not see ugly women, the light of the sun and moon, the dragon's skin comes from the ocean, wherever one goes, the minister carries it, and together with the retinue, one does the household chores, this is what the merchant offers. The house is twelve yojanas long and seven yojanas wide in the water, if one wants to see jewels, the moon, and the stars, one comes to this house. One sees auspicious dreams, a wind blows that makes one feel warm when it is cold and cool when it is hot, and a goddess comes there to play music. The clothes are soft and not stained by dirt, when worn, one is not harmed by cold, heat, hunger, thirst, or fatigue, they are not burned by fire, and not cut by weapons. The garden is such that when the king goes there, by the power of the garden
་ལྷའི་བུ་མོ་དང་བྱ་ལ་སོགས་པ་འོངས་ནས་འདོད་ཡོན་ལ་སྤྱོད་པའོ། །མལ་ཆ་ནི་བསམ་གཏན་ བྱེད་ན་རྣམ་པར་གྲོལ་ཞིང་བློ་གསལ་བ་དང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་འབྲལ་བའོ། ། ལྷམ་ནི་གྱོན་ན་ཆུ་ལ་མི་འབྱིང་ཞིང་ཡུད་ཙམ་གྱིས་དཔག་ཚད་བརྒྱར་འགྲོ་བ་ལ་ངལ་འགྲོ་མེད་པའོ། ། མི་སྟོང་ཐུབ་ཅིང་མི་དགེ་བ་བཅུ་སྤངས་པའི་བུ་སྟོང་དང་དགྲ་ཟིལ་གྱིས་གནོན་པའི་མདའ་གཞུ་ཡང་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནི་སྟོང་གསུམ་གཅིག་ཏུ་སངས་རྒྱས་གཉིས་མི་འབྱུང་བའམ་རྩ་གསུམ་གཅིག་ཏུ་བརྒྱ་བྱིན་གཉིས་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་མངའ་རིས་གཅིག་ལ་གཉིས་མི་འབྱུང་སྟེ་འགྲན་ཟླ་མེད་པའི་ལས་བསགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1344 གཉིས་པ་དེ་དག་ས་ལས་རྒྱལ་བར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ནི། གསེར་གྱི་འཁོར་ལོ་ཅན་ལ་གླིང་བཞིའི་ཁམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཕྲན་རྣམས་ཀྱིས་འབྱོར་བ་དང་རྒྱས་པ་དང་བདེ་བ་དང་ལོ་ལེགས་པ་དང་སྐྱེ་ བོ་དང་མིས་གང་བའི་ལྗོངས་འདི་དག་ནི་ལྷའི་ལགས་ཀྱིས། ལྷས་དེ་དག་རྗེས་སུ་བསྟན་དུ་གསོལ་བདག་ཅག་ནི་ལྷའི་ཞབས་འབྲིང་ལགས་སོ་ཞེས་བསུ་བར་བྱེད་དོ། །དངུལ་གྱི་འཁོར་ལོ་ཅན་ནི་དེ་ དག་གི་དྲུང་དུ་སོང་བ་ན་འདུད་པར་འགྱུར་རོ། །ཟངས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཅན་ནི་སོང་སྟེ་གཡུལ་བཤམས་པ་ན་འདུད་པར་འགྱུར་རོ། །ལྕགས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་ཅན་ནི་སོང་སྟེ་མཚོན་བརྩམས་པ་ན་འདུད་ དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་གནོད་པ་མེད་པར་དགེ་བ་བཅུ་ལ་བཀོད་ནས་ལྷ་རྣམས་སུ་སྐྱེ་བར་བྱེད་དོ། །དེ་རྣམས་ནི་དེ་དག་ཏུ་མ་ཟད་མཚན་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་གཞན་ལས་ཁྱད་ པར་དུ་འཕགས་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཚན་དང་ཁྱད་པར་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་ཐམས་ཅད་ལ། །འདི་དག་ཡོད་པར་འདོད་མོད་ཀྱི། །དག་དང་མཛེས་དང་གསལ་བ་ནི། །སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཆར་མི་ཕོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་རྒྱུ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཆོད་རྟེན་དང་། གཙུག་ལག་ཁང་ལ་སོགས་པ་རྩིག་པ་དང་། བྱམས་པ་སྒོམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ་མཛངས་བླུན་ལས། 1-1345 སེང་གེ་ཡི་དམ་བརྟན་པས་རང་ཉིད་གསོད་པའི་རྔོན་པ་ལ་བྱམས་པ་བསྒོམས་པས་བསྐལ་པ་འབུམ་དུ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བར་སྐྱེས་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་འཕགས་པ་ཁོ་ནར་མ་ངེས་པ་ནི་ བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་ཉིད་དུ་གྱུར་ནས་ཀྱང་། །འཁོར་བ་ན་ནི་ཡང་བྲན་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་བསྐལ་པ་འདི་ལ་ཇི་ལྟར་བྱུང་བའི་ཚུལ་ ནི། བསྐལ་པ་དང་པོའི་མི་རྣམས་ནི་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པ་བཞིན་རང་གི་འོད་ཅན་ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་ཟས་སུ་དགའ་བ་ཟ་བའི་ཚེ་རིང་བ་ན་རྫུ་འཕྲུལ་ཡོད་པ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ་བ་ དུས་མ་ཡིན་པར་འཆི་བ་དང་བཤང་གཅི་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཚེ་སའི་རོ་སྦྲང་རྩིའི་རོ་བྲོ་བ་ཞིག་བྱུང་བ་སེམས་ཅན
【現代漢語翻譯】 天女和鳥類等前來享用欲樂。床具用於禪定時，能獲得解脫，頭腦清晰，遠離一切煩惱。鞋子穿上后，不會沉入水中，瞬間能行百逾繕那，且不覺疲勞。 能生育千子且能征服敵人的弓箭也會出現。這就像在一個三千大千世界中不會出現兩位佛陀，或者在一個根本上師、本尊、護法三根本中不會出現兩位帝釋天一樣，在一個統治區域內不會出現兩位統治者，因為他積累了無與倫比的功德。 第二，描述這些國王如何征服大地：擁有金輪王的國王，四大部洲所有小國的君主都會前來進貢充滿財富、繁榮、安樂、豐收、人民和人類的土地，並說：『這是天神的旨意，我們是天神的僕從。』以示臣服。擁有銀輪王的國王，他們會前去朝拜。擁有銅輪王的國王，他們會前去交戰，然後臣服。擁有鐵輪王的國王，他們會前去動用武力，然後臣服，所有這些國王都能讓他們毫無損害地行持十善，並轉生到天界。他們不僅擁有這些，而且三十二相也讓他們比其他人更殊勝，佛陀的相好與轉輪王的相好之間的區別在於《寶鬘論》中說：『所有轉輪王，都被認為具有這些相好，但清凈、莊嚴和明亮，卻遠不及佛陀。』 其原因是建造佛塔和寺廟等，以及修持慈心等等，正如《賢愚經》中所說：『獅子因為堅定自己的誓言，對殺死自己的獵人修持慈心，因此在數百萬劫中轉生為轉輪王。』這並非僅僅是聖者才能做到，正如《親友書》中所說：『即使成爲了轉輪王，在輪迴中也可能再次成為奴僕。』 第三，描述這個劫是如何產生的：最初劫的人們，身體如同行為一樣光明，能夠自在飛行於空中，以喜悅為食，壽命很長，具有神通，是化生，不會非時而死，沒有大小便。當時，出現了一種具有蜂蜜般味道的土地精華，眾生......
【English Translation】 Goddesses and birds, etc., come to enjoy sensual pleasures. Bedding, when used for meditation, leads to liberation, clarity of mind, and separation from all defilements. Shoes, when worn, do not sink in water, and one can travel hundreds of yojanas in an instant without fatigue. A thousand sons who can conquer enemies and bows and arrows will also appear. This is like two Buddhas not appearing in one three-thousandfold great thousand world, or two Indras not appearing in one root guru, yidam, and protector, or two rulers not appearing in one dominion, because he has accumulated unparalleled merit. Second, describing how these kings conquer the earth: The king with the golden wheel, all the minor kings of the four continents will come to offer lands full of wealth, prosperity, happiness, harvest, people, and humans, saying, 'This is the will of the gods, we are servants of the gods,' to show their submission. The king with the silver wheel, they will go to pay homage. The king with the copper wheel, they will go to battle and then submit. The king with the iron wheel, they will go to use force and then submit, all of these kings can lead them to practice the ten virtues without harm and be reborn in the heavens. Not only do they have these, but the thirty-two marks also make them more superior than others, the difference between the marks of the Buddha and the marks of the Chakravartin is that in the 'Garland of Jewels' it says: 'All Chakravartins, are considered to have these marks, but purity, splendor, and brightness, are far inferior to the Buddhas.' The reason for this is building stupas and temples, etc., and practicing loving-kindness, etc., as it is said in the 'Wise and Foolish Sutra': 'Because the lion firmly kept his vow, he practiced loving-kindness towards the hunter who killed him, therefore he was reborn as a Chakravartin for millions of kalpas.' This is not only for noble beings, as it is said in the 'Letter to a Friend': 'Even having become a Chakravartin, in samsara one may become a servant again.' Third, describing how this kalpa arose: The people of the first kalpa, their bodies were as bright as their actions, they could fly freely in the sky, they ate with joy, they had long lives, they had supernatural powers, they were born by transformation, they did not die untimely, and they had no urine or feces. At that time, there appeared an essence of earth with a honey-like taste, sentient beings...
་རྣམས་ཀྱིས་ཟོས་ཏེ་ཁམ་གྱི་ཟས་ཀྱི་རྩོམ་པ་དང་པོ་ནི་ དེ་ཡིན་ནོ། །དེས་ལུས་ལ་རྩུབ་པ་དང་ལྕི་བ་ཞུགས་ཏེ་འོད་ནུབ་ནས་མུན་པ་བྱུང་སྟེ་སྤྱི་མཐུན་གྱི་ལས་ཀྱིས་ཉི་མ་དང་ཟླ་བ་གཉིས་བྱུང་ངོ་། །རོ་དེ་ནུབ་ནས་སའི་ཞག་བྱུང་ བ་ཟོས་ཏེ་དེ་ནུབ་ནས་མྱུ་གུའི་ཚལ་བྱུང་ངོ་། །དེ་ཡང་ནུབ་ནས་མ་རྨོས་མ་བཏབ་པའི་འབྲས་ས་ལུ་བྱུང་ངོ་། །དེ་ཟོས་པ་དང་དེ་ནི་ཆེས་རགས་པས་རྒྱུ་མཐུན་བྱུང་སྟེ་དེའི་ལམ་དང་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་དང་དེ་གཉིས་ཀྱི་དབྱིབས་ཐ་དད་པ་ཡང་བྱུང་ངོ་། ། 1-1346 དེ་དག་མཐོང་བ་དང་སྔོན་གོམས་པའི་མཐུས་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའི་ཆུ་སྲིན་འཛིན་ཁྲིས་ཟོས་ནས་ལོག་པར་ཞུགས་ཏེ་འདོད་པ་ཅན་རྣམས་ཀྱི་འདོད་པའི་འབྱུང་པོའི་གདོན་གྱིས་བརླམས་ པའི་རྩོམ་པ་དང་པོ་ནི་དེ་ཡིན་ནོ། །མི་དེ་ནི་ཕྱིས་ཤཱཀྱ་བཟང་སྦྱིན་དུ་གྱུར་ཏོ། །དེ་ནས་འབྲས་ས་ལུ་དེ་ལ་ལེ་ལོས་གསོག་འཇོག་བྱས་ཏེ་ཕྱིས་ཟ་བ་རྣམས་ཀྱང་སྔོན་ལ་བླངས་ པས་དེ་མི་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཏེ། དེ་ནས་ཞིང་རྣམས་བགོས་ནས་རང་གིས་བཟུང་ཞིང་གཞན་ལ་ཕྲོགས་ནས་ཆོམ་རྐུན་གྱི་རྩོམ་པ་དང་པོ་དེ་དེ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་དགེ་སློང་ནོར་ཅན་ཡིན་ནོ། ། དེ་དག་གིས་དེ་དགག་པའི་ཕྱིར་འདུས་ཏེ་མི་ཞིག་ལ་སྟོན་ཐོག་གི་དྲུག་ཆ་བྱིན་ནས་ཞིང་རྣམས་སྲུང་དུ་བཅུག་སྟེ་དེ་ལ་ཞིང་དཔོན་ནམ་རྒྱལ་རིགས་ཞེས་བྱ་བའི་མིང་བྱུང་ངོ་། །དེ་ནི་ སྐྱེ་བོའི་ཚོགས་ཕལ་པོ་ཆེས་བཀུར་བས་རྒྱལ་པོ་མང་པོས་བཀུར་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་རྒྱལ་པོའི་དང་པོ་ནི་དེ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཚེ་གང་དག་ཁྱིམ་ ནས་ཡིད་བྱུང་བ་དེ་དག་ལ་བྲམ་ཟེ་དང་། རྐུ་བ་ལ་སོགས་པ་མི་བྱེད་པ་ལ་རྗེ་རིགས་དང་། བྱེད་པ་ལ་དམངས་རིགས་བྱུང་ངོ་། །དེའི་ཚེ་མ་བརྐུས་སོ་ཞེས་བརྫུན་སྨྲ་བ་དང་བརྐུས་པ་རྣམས་གསོད་པའི་སྲོག་གཅོད་པ་བྱུང་ངོ་། ། 1-1347 དེའི་ཕྱིར་ཕུང་ཁྲོལ་གྱི་ཆུ་བོ་འདི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྩ་བ་ནི་རོ་ལ་ཆགས་པ་དང་ལེ་ལོ་གཉིས་ཡིན་ནོ། ། མང་པོས་བཀུར་བའི་ཕོ་བྲང་ནི་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྒྱད་སྟོང་ པའི་འགྲེལ་པ་སྙིང་པོ་མཆོག་ལས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་བཙུན་མོ་ཆུ་སྟོད་ལས་བུ་འོད་མཛེས་བྱུང་ངོ་། །དེའི་བཙུན་མོ་ཏི་ལ་སྐྱེས་ལས་དགེ་བ་བྱུང་ངོ་། །དེའི་བཙུན་མོ་སྤྲིན་མགྲིན་ལས་དགེ་མཆོག་བྱུང་ ངོ་། །དེའི་བཙུན་མོ་ཏི་ལའི་རྗེ་ངར་ལས་གསོ་སྦྱོང་འཕགས་བྱུང་ངོ་། །དེའི་སྤྱི་བོ་ལས་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་སྤྱི་བོ་སྐྱེས་ཏེ་བཙུན་མོ་དྲུག་ཁྲི་ང་ལས་ནུས་ཟེར་བས་ང་ལ་ནུ་ཞེས་གླིང་ བཞི་དང་རྩ་གསུམ་ལ་དབང་བྱེད་པ་དེའང་ཐུབ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡན་ཆད་ཚེ་ལ་ཚད་མེད་པའམ་ཚེ་ལོ་བྱེ་བ་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་བརླ་གཡས་པ་ནས་མཛེས་
【現代漢語翻譯】 他們吃掉了，這是塊狀食物的開始。由此，身體變得粗糙和沉重，光芒消失，黑暗降臨，通過共同的業力，太陽和月亮出現了。那種味道消失後，他們吃了大地精華，那種精華消失後，出現了嫩芽的菜園。那也消失後，出現了未經耕種和播種的稻米。吃了那種稻米后，因為它非常粗糙，所以出現了共同的原因，出現了排泄的通道、男女的性器官，以及這二者的不同形狀。 看到這些，憑藉先前習慣的力量，不如理作意，被鱷魚吞噬而邪入，這是被慾望者們的慾望之鬼所迷惑的開始。那個人後來變成了釋迦善施。之後，人們懶惰地儲存稻米，後來吃的人也先拿，所以稻米不再生長。之後，田地被分割，人們自己佔據，搶奪他人，這是偷盜的開始，那個人是比丘財物。爲了阻止那些，他們聚集起來，給一個人秋收的六分之一，讓他守護田地，因此他被稱為田主或王族。因為他受到大眾的尊敬，所以被稱為受到許多國王的尊敬，那是第一個國王。那就是我們的導師。那時，從家庭中產生信仰的人被稱為婆羅門；不做偷盜等事的人被稱為剎帝利；做偷盜等事的人被稱為吠舍。那時，出現了謊稱沒有偷盜和殺害偷盜者的殺生行為。 因此，這個煩惱的河流，一切的根源就是對味道的執著和懶惰。『受到許多人尊敬的宮殿就是王舍城』，出自《八千頌般若經》的註釋《精華之最》。他的妃子水神生下了光輝。他的妃子提拉生下了善行。他的妃子云頸生下了最善。他的妃子提拉之主生下了布薩增上。從他的頭頂生出了轉輪王頂生，他的六萬五千妃子中，能言者稱我為『努』，統治四大部洲和三界的那位也是能仁。在那之前，壽命是無限的或壽命百億年。從他的右腿生出了美貌。
【English Translation】 They ate it, and that was the beginning of lump food. From that, roughness and heaviness entered the body, the light disappeared, and darkness descended. Through common karma, the sun and moon appeared. When that taste disappeared, they ate the essence of the earth. When that essence disappeared, gardens of sprouts appeared. When that also disappeared, uncultivated and unsown rice appeared. When they ate that rice, because it was very coarse, a common cause arose, and the path of excretion, the sexual organs of male and female, and the different shapes of these two also appeared. Seeing these, through the power of previous habits, they improperly applied their minds, and were swallowed by the crocodile of non-virtue and entered into evil. This was the beginning of being deluded by the desire-ghosts of those with desires. That person later became Śākya Good Giver. After that, people lazily stored rice, and those who ate later also took it first, so the rice no longer grew. After that, the fields were divided, and people seized them for themselves, robbing others. That was the beginning of theft, and that person was the monk Norchen (Wealthy). To prevent those things, they gathered together, gave one person one-sixth of the harvest, and had him guard the fields. Therefore, he was called the field lord or the royal lineage. Because he was revered by the multitude, he was called revered by many kings, and that was the first king. That was our teacher himself. At that time, those who had faith arising from their homes were called Brahmins; those who did not steal, etc., were called Kṣatriyas; and those who did, were called Vaiśyas. At that time, there arose the act of lying about not stealing and killing those who stole. Therefore, the root of this river of suffering is attachment to taste and laziness. 'The palace revered by many is Rājagṛha itself,' according to the commentary on the Aṣṭasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra, 'The Best of Essence'. His queen, Water Top, gave birth to Radiance. His queen Tila gave birth to Virtue. His queen Cloud Neck gave birth to Supreme Virtue. His queen Tila's Lord gave birth to Upoṣadha Excellence. From the crown of his head was born the Wheel-Turning King Crown-Born, and among his sixty-five thousand queens, the able speaker called me 'Nu', the one who rules over the four continents and the three realms, that one is also the Sage. Before that, life was immeasurable or a billion years. From his right thigh was born Beauty.
པ་སྐྱེས་ཏེ་གླིང་བཞི་ ལ་དབང་ངོ་། །དེའི་བརླ་གཡོན་པ་ནས་སྐྱེས་པ་ཉེ་མཛེས་སོ། །དེའི་རྐང་པ་གཡས་པ་ནས་སྐྱེས་པ་མཛེས་ལྡན་ཏེ་དེ་གཉིས་ནི་གླིང་གསུམ་ལ་དབང་ངོ་། །འདི་མན་ཆད་གླིང་གཅིག་ལ་དབང་བ་ སྟེ་དེའི་རྐང་པ་གཡོན་ལས་སྐྱེས་པ་ཉེ་མཛེས་ལྡན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་བཟང་པོ་དང་། ལེགས་བཟང་དང་། བཏང་བ་དང་། བཏང་བཟུང་དང་། ཡན་ལག་དང་། ཡན་ལག་ཤིང་རྟ་དང་། ངན་སྤོང་དང་། སྐལ་ལྡན་ཤིང་རྟ་དང་རྒྱ་མཚོ་དང་། 1-1348 རྒྱ་མཚོའི་བུ་དང་། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་དང་། ཤ་ཀུ་ནི་དང་། ཤ་ཀུ་ནི་ཆེན་པོ་དང་། ཀུ་ཤི་ཞེས་བྱ་བ་གྲོང་ཁྱེར་ཐ་མཆོག་ཏུ་བྱུང་སྟེ་དེ་ནི་ཐུབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཉེ་བའི་ཀུ་ ཤི་དང་། ཀུ་ཤི་ཆེན་པོ་དང་། ལེགས་མཐོང་ཞེས་བྱ་བ་བཙུན་མོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་དང་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་སྤངས་ནས་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པ་དང་། ལེགས་མཐོང་ཆེན་པོ་དང་། རབ་མཐོང་དང་། རབ་མཐོང་ཆེན་པོ་དང་། རབ་ཏུ་སྒྲ་བསྒྲགས་དང་། རབ་ཏུ་སྒྲ་བསྒྲགས་ཆེན་པོ་དང་། འོད་བྱེད་དང་། རྟུལ་ཕོད་དང་། ལྷུན་པོ་དང་། ལྷུན་པོ་ཡོད་དང་། འོད་ཟེར་དང་། འོད་ཟེར་ཡོད་དང་། ཀུན་ནས་འོད་ ཟེར་སྟེ་མང་པོས་བཀུར་པ་ནས་དེ་ཡན་ཆད་ལ་རྒྱལ་རབས་བཞི་བཅུའོ། །དེ་ནས་ཡུལ་གྲུ་འཛིན་དུ་ཀུན་ནས་འོད་ཟེར་གྱི་བུ་རྒྱུད་རྒྱལ་རབས་བརྒྱ་ཐམ་པ་བྱུང་བའི་ཐ་མ་དགྲ་འདུལ་ལོ། ། དེ་བཞིན་དུ་ཡུལ་དམག་གིས་མི་ཚུགས་པ་དང་། ཀ་བྷི་ལའི་གྲོང་དང་། གླང་པོ་ཆེའི་གྲོང་དང་། རྡོ་འཇོག་དང་སྲང་གིས་ཉལ་དང་། མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བ་དང་། ཀ་ནས་ཡ་དང་། འཚམ་པ་ དང་། ཏ་ལའི་ཕྲེང་དང་། ཏ་ལ་ལི་ཁྲི་དང་། བ་སོའི་གྲོང་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་དང་། གྲོང་རྩ་ཅན་དང་གྲུ་འཛིན་དང་། མི་ཐི་ལ་དང་། ཀུན་སྣང་དང་། ཝ་ར་ན་སེ་རྣམས་སུ་རྒྱལ་པོ་མ་རྒྱལ་བ་ལས་རྒྱལ་བ་དང་། 1-1349 བཟོད་དཀའ་དང་། ཚངས་སྦྱིན་དང་། གླང་པོས་བྱིན་དང་། བལ་བུ་ཅན་དང་། ཚན་པོ་ཆེ་འདུལ་དང་། རྒྱལ་སྦྱིན་དང་། རྒྱལ་སྡེ་དང་། ཀླུའི་ལྷ་དང་། མིའི་ལྷ་དང་། རྒྱ་མཚོའི་ལྷ་དང་། བློ་གྲོས་བཟང་པོ་དང་། མུན་སེལ་དང་། དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོའི་ལྷ་དང་། དཀའ་ཐུབ་སྤྱོད་པ་དང་། སའི་གདོང་དང་། སའི་བདག་པོ་དང་། ས་འཛིན་དང་། ལྷ་ཆེན་པོ་སྟེ་འདི་ནི་སྐྲ་དཀར་བྱུང་ནས་དྲང་སྲོང་གི་ཚངས་སྤྱོད་འཛིན་ པ་ཡང་ཐུབ་པ་ཉིད་དོ། །ཡང་མུ་ཁྱུད་སྡེ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་ལྷས་གདན་དྲངས་པའི་ཐུབ་པ་ཉིད་དོ། །མུ་ཁྱུད་ལས་བྱུང་བ་དང་། སྲ་བའི་མུ་ཁྱུད་དང་། རྐོ་བ་དང་། ཉེ་བར་རྐོ་ བ་དང་། རྐོ་བ་ཡོད་དང་། ཀུན་ནས་རྐོ་བ་དང་། གྱ་ནོམ་སྣང་དང་། མཉམ་སྣང་དང་། ཐོས་པའི་སྡེ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྡེ་དང་། རྟོགས་པ་དང་། རྟོགས་པ་ཆེན་པོ་དང་། རྟོགས་པའི་སྡེ་དང་། མྱ་ངན་ མེད་དང་། མྱ་
【現代漢語翻譯】 從他的臍帶中出生，統治四大部洲（Sì Dà Bù Zhōu）。從他的左大腿出生的是近賢（Jìn Xián）。從他的右腳出生的是具賢（Jù Xián），他們兩個統治三部洲。從這以下，統治一個部洲的是從他的左腳出生的是近具賢（Jìn Jù Xián）。 同樣地，還有賢善（Xián Shàn）、善妙（Shàn Miào）、施與（Shī Yǔ）、施與執持（Shī Yǔ Zhí Chí）、支分（Zhī Fēn）、支分車乘（Zhī Fēn Chē Chéng）、棄惡（Qì È）、具福車乘（Jù Fú Chē Chéng）和海（Hǎi）、海之子（Hǎi Zhī Zǐ）、大海（Dà Hǎi）、沙古尼（Shā Gǔ Ní）、大沙古尼（Dà Shā Gǔ Ní），名為拘尸（Kū Shī）的在殊勝城市中出現，他是能仁（Néng Rén）。近拘尸（Jìn Kū Shī）、大拘尸（Dà Kū Shī）和名為善見（Shàn Jiàn）的，八萬四千位妃子和轉輪王（Zhuǎnlún Wáng）都捨棄了，獲得了第四禪定，還有大善見（Dà Shàn Jiàn）、勝見（Shèng Jiàn）、大勝見（Dà Shèng Jiàn）、極妙宣說（Jí Miào Xuān Shuō）、大極妙宣說（Dà Jí Miào Xuān Shuō）、光作（Guāng Zuò）、堅毅（Jiān Yì）、須彌（Xū Mí）、有須彌（Yǒu Xū Mí）、光芒（Guāng Máng）、有光芒（Yǒu Guāng Máng）、普光（Pǔ Guāng），從被眾人尊敬的到那以上有四十個王統。之後在持國（Chí Guó）地方，普光的子嗣出現了一百個王統，最後一個是降伏敵者（Xiángfú Dí Zhě）。 同樣地，還有不被軍隊摧毀的地方、迦毗羅城（Jiā Pí Luó Chéng）、象城（Xiàng Chéng）、石柱（Shí Zhù）和用秤稱量、從不勝到勝、從迦到耶、和諧、多羅樹林（Duō Luó Shù Lín）、多羅梨克里（Duō Luó Lí Kè Lǐ）、竹城（Zhú Chéng）、王舍城（Wáng Shè Chéng）、有城基者（Yǒu Chéng Jī Zhě）和船持（Chuán Chí）、彌提羅（Mí Tí Luó）、普現（Pǔ Xiàn）、瓦拉納西（Wǎ Lā Nà Xī），這些地方的國王有從不勝到勝、難忍（Nán Rěn）、梵施（Fàn Shī）、象施（Xiàng Shī）、有毛者（Yǒu Máo Zhě）、大調伏（Dà Tiáofú）、勝施（Shèng Shī）、勝軍（Shèng Jūn）、龍天（Lóng Tiān）、人天（Rén Tiān）、海天（Hǎi Tiān）、善慧（Shàn Huì）、除暗（Chú Àn）、大自在天（Dà Zìzài Tiān）、苦行者（Kǔxíng Zhě）、地面（Dìmiàn）、地主（Dìzhǔ）、持地（Chídì）、大天（Dà Tiān），這是頭髮變白后，持有仙人梵行（Xiānrén Fànxíng）的也是能仁。 還有被三十三天（Sānshísān Tiān）的諸天迎請的能仁。從輪圍山（Lúnwéi Shān）中出現的、堅固的輪圍山、挖掘、近挖掘、有挖掘、普挖掘、豐饒顯現、平等顯現、聽聞之部、正法之部、證悟、大證悟、證悟之部、無憂、無憂有者。
【English Translation】 Born from his navel, he ruled the four continents. Born from his left thigh was Near Beauty. Born from his right foot was Possessed of Beauty, and those two ruled three continents. From below this, ruling one continent, born from his left foot was Near Possessed of Beauty. Likewise, Good, Excellent Good, Giving, Giving Holding, Limb, Limb Chariot, Abandoning Evil, Fortunate Chariot, and Ocean, Son of Ocean, Great Ocean, Shakuṇi, Great Shakuṇi, named Kuśi, appearing in the supreme city, he was a Thuba. Near Kuśi, Great Kuśi, and named Well Seeing, eighty-four thousand consorts and a Wheel-Turning King having abandoned, attained the fourth meditation, and Great Well Seeing, Excellent Seeing, Great Excellent Seeing, Utterly Sounding, Great Utterly Sounding, Light Maker, Bold Dullard, Mount Meru, Possessed of Mount Meru, Rays of Light, Possessed of Rays of Light, All Rays of Light, from being honored by many, up to that point were forty royal lineages. Then in the land of Dhṛtarāṣṭra, the descendants of All Rays of Light appeared as one hundred royal lineages, the last being Subduer of Enemies. Likewise, a land not withstood by armies, Kapilavastu, Elephant City, Stone Pillar and Lying by a Scale, from Not Victorious to Victorious, from Ka to Ya, Harmony, Palm Grove, Tala Likri, Bamboo City, Royal Abode, Possessed of City Foundation and Boat Holding, Mithila, All Seeing, Vārāṇasī, in those places the kings were from Not Victorious to Victorious, Intolerable, Brahma Giving, Elephant Giving, Possessed of Wool, Great Tamer, Royal Giving, Royal Army, Nāga God, Human God, Ocean God, Good Intelligence, Dispeller of Darkness, Great Powerful God, Ascetic Practitioner, Face of the Earth, Lord of the Earth, Earth Holder, Great God, this one, after white hair appeared, holding the ascetic practice of a sage, was also a Thuba. Also, a Thuba invited by the gods to the thirty-three abodes. Arising from the Circumference, Strong Circumference, Digging, Near Digging, Possessed of Digging, All Digging, Abundant Appearance, Equal Appearance, Assembly of Hearing, Assembly of Dharma, Realization, Great Realization, Assembly of Realization, Without Sorrow, Possessed of Without Sorrow.
ངན་བྲལ་དང་། བརྟན་པའི་སྡེ་དང་། དགའ་བས་སྦྱར་དང་། གླེན་བསད་དང་། སྐྱ་རེངས་དང་། ཕྱོགས་ཀྱི་བདག་པོ་དང་། རྡུལ་ཅན་དང་། བདེ་བྱེད་དང་། ཀུན་དགའ་དང་། མེ་ལོང་གདོང་ཞེས་བྱ་བ་ ཐུབ་པ་ཉིད་དང་། སྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཤཱ་རིའི་བུ་སྟེ་ཐུབ་པ་ཁྱེའུ་སྨན་ཆེན་པོར་གྱུར་པས་དེའི་བློན་པོ་བྱས་པ་དང་། ཀུན་ནས་བསྐྱེད་དང་། སྐྱེ་བོ་ཁྱུ་མཆོག་དང་། བཟའ་བཏུང་ཅན་དང་། 1-1350 ཤིང་རྟ་བཅུ་པ་དང་། ཤིང་རྟ་སྲ་བ་དང་། ནམ་མཁའི་བདག་པོ་དང་། ཀླུ་མཉམ་སྐྱོང་དང་། ཝ་ར་ན་སེར་དེའི་རྒྱུད་བརྒྱ་ཐམ་པ་བྱུང་བའི་ཐ་མ་ཀྲི་ཀི་དང་བསྙེན་གནས་བསྲུངས་པས་ཐོབ་ པ་དེའི་བུ་ལེགས་སྐྱེས་ཏེ་འདི་གཉིས་ནི་ཚེ་ཉི་ཁྲི་པ་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་དུས་སོ། །བཞི་པ་ཤཱཀྱ་པའི་རྒྱལ་རྒྱུད་བཤད་པ་ནི། དེ་ནས་གྲུ་འཛིན་དུ་ལེགས་སྐྱེས་ཀྱི་རྒྱུད་རབས་བརྒྱ་ ཐམ་པ་བྱུང་བའི་ཐ་མ་རྣ་བ་ཅན་ནོ། །དེའི་བུ་གཉིས་ལས་གཽའུ་ཏ་མ་དྲང་སྲོང་མདོག་ནག་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་ནུ་བོ་བ་ར་དྭ་ཛས་རྒྱལ་པོ་བྱས་སོ། ། དེའི་ཚེ་སྨད་འཚོང་ མ་བཟང་མོ་པད་མའི་རྩ་ལག་གིས་བསད་པའི་མ་ཉེས་པའི་ཆད་པ་གཽའུ་ཏ་མ་ལ་ཕོག་སྟེ་གསད་ཤིང་ལ་བསྐྱོན་པ་ལ་མཁན་པོས་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་གཙུག་ལག་ལས་བུ་མེད་པ་ལ་ འགྲོ་བ་མེད་ཅེས་གསུང་གིས་རིགས་ཞོག་ཅིག་ཅེས་སྨྲས་པས་དེས་འཁྲིག་པ་ཡིད་ལ་བྱས་པས་ཁྲག་དང་ཁུ་བ་འདྲེས་པའི་ཐིགས་པ་གཉིས་བྱུང་བ་ཉི་མས་སྨིན་པ་ལས་ཁྱེའུ་གཉིས་བྱུང་བ་ལ་ ཉི་མའི་རིགས་དང་། གཽའུ་ཏ་མ་དང་། ཡན་ལག་སྐྱེས་དང་། བུ་རམ་ཤིང་གི་ཚལ་དུ་སྨིན་པས་བུ་རམ་ཤིང་པ་ཞེས་གྲགས་སོ། །བ་ར་དྭ་ཛ་བུ་མེད་པར་ཤི་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱི་ནུ་བོས་རྒྱལ་སྲིད་བཟུང་བས་དེའང་བུ་མེད་པར་ཤི་སྟེ་ནུ་བོས་རྒྱལ་པོ་བྱས་པས། 1-1351 གྲུ་འཛིན་དུ་བུ་རམ་ཤིང་པའི་རྒྱུད་རབས་བརྒྱ་ཐམ་པ་བྱུང་བའི་ཐ་མ་འཕགས་སྐྱེས་པོའོ། །དེ་ལ་བུ་སྐར་མདའ་གདོང་དང་། ལག་རྣ་དང་། གླང་ཆེན་འདུལ་དང་། རྐང་གདུབ་ཅན་བཞིའོ། །འཕགས་སྐྱེས་པོའི་ བཙུན་མོ་དམ་པ་ཤི་སྟེ་བཙུན་མོ་གཞན་བླངས་པ་ལ་རྒྱལ་སྲིད་དགའ་སྐྱེས་སོ། །དེ་ལ་རྒྱལ་སྲིད་གཏད་དེ་གཞན་བཞི་སྤྱུགས་པས་གངས་རི་དང་ཉེ་བ་ཆུ་བོ་སྐལ་ལྡན་ཤིང་རྟའི་འགྲམ་དྲང་ སྲོང་སེར་སྐྱའི་བསྟི་གནས་སུ་སེར་སྐྱའི་ཚིག་གིས་སྲིང་མོ་དང་ལྷན་ཅིག་འདུག་པ་ཡབ་ཀྱིས་ཐོས་པས་གཞོན་ནུ་དག་གིས་ཕོད་དོ་ཞེས་བྱ་བས་ཤཱཀྱ་པར་གྲགས་སོ། །དེར་སེར་སྐྱས་ཆུའི་རི་མོ་ བྱས་ནས་གྲོང་བརྩིགས་པ་ལ་གྲོང་ཁྱེར་སེར་སྐྱ་བྱུང་ངོ་། །དེར་མ་ཤོང་ནས་རྨི་ལམ་དུ་ལྷས་བསྟན་ཏེ་གྲོང་ཁྱེར་བརྩིགས་པ་ལྷས་བསྟན་ཞེས་བྱ་བ་བྱུང་སྟེ་ཡུམ་སྒྱུ་འཕྲུལ་གྱི་ཡུལ་ལོ། །རྒྱལ་ སྲིད་དགའ་ལ་སོགས་པ་བཞི་བུ་མེད་པར་ཤི་ནས་རྐང་གདུབ་ཅན་གྱིས་རྒ
【現代漢語翻譯】 ངན་བྲལ་དང་། (Ngan Dral) 無垢， བརྟན་པའི་སྡེ་དང་། (Tenpai De) 堅固軍， དགའ་བས་སྦྱར་དང་། (Gawas Jar) 歡喜合， གླེན་བསད་དང་། (Len Sad) 滅愚， སྐྱ་རེངས་དང་། (Kyarengs) 曉色， ཕྱོགས་ཀྱི་བདག་པོ་དང་། (Chokkyi Dakpo) 方主， རྡུལ་ཅན་དང་། (Dulchen) 塵者， བདེ་བྱེད་དང་། (Dejye) 樂作， ཀུན་དགའ་དང་། (Kunga) 普喜， མེ་ལོང་གདོང་ཞེས་བྱ་བ། (Melong Dong Zhesjawa) 名為鏡面。 ཐུབ་པ་ཉིད་དང་། (Thubpa Nyid) 釋迦自性， སྐྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཤཱ་རིའི་བུ་སྟེ། (Kyepa Zhesjawa Shari'i Bu Te) 名為生者，即舍利子，ཐུབ་པ་ཁྱེའུ་སྨན་ཆེན་པོར་གྱུར་པས་དེའི་བློན་པོ་བྱས་པ་དང་། (Thubpa Khye'u Men Chenpor Gyurpe De'i Lonpo Jepa Dang) 釋迦童子成為大藥王，他便做了他的大臣，ཀུན་ནས་བསྐྱེད་དང་། (Kunne Kyepa) 普生， སྐྱེ་བོ་ཁྱུ་མཆོག་དང་། (Kyewo Khyu Chok) 人群之首， བཟའ་བཏུང་ཅན་དང་། (Zatungchen) 飲食者。 ཤིང་རྟ་བཅུ་པ་དང་། (Shingta Chupa) 十車， ཤིང་རྟ་སྲ་བ་དང་། (Shingta Srawa) 堅車， ནམ་མཁའི་བདག་པོ་དང་། (Namkha'i Dakpo) 虛空主， ཀླུ་མཉམ་སྐྱོང་དང་། (Lu Nyamkyong) 與龍共護， ཝ་ར་ན་སེར་དེའི་རྒྱུད་བརྒྱ་ཐམ་པ་བྱུང་བའི་ཐ་མ་ཀྲི་ཀི་དང་བསྙེན་གནས་བསྲུངས་པས་ཐོབ་པ་དེའི་བུ་ལེགས་སྐྱེས་ཏེ། (Waranaser De'i Gyü Gyatam Pa Jungwa'i Thama Triki Dang Nyenne Sungpe Thopade'i Bu Lekkye Te) 在瓦拉納斯，他的血統繁衍了一百代，最後一代是持戒的克里吉之子善生，འདི་གཉིས་ནི་ཚེ་ཉི་ཁྲི་པ་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་གི་དུས་སོ། (Di Nyini Tse Nyitripa Sangye Ösung Gi Dü So) 這兩人是壽命兩萬歲的迦葉佛時期的人物。 བཞི་པ་ཤཱཀྱ་པའི་རྒྱལ་རྒྱུད་བཤད་པ་ནི། (Shipa Shakyape Gyalgyü Shepa Ni) 第四，講述釋迦族的王室血統：དེ་ནས་གྲུ་འཛིན་དུ་ལེགས་སྐྱེས་ཀྱི་རྒྱུད་རབས་བརྒྱ་ཐམ་པ་བྱུང་བའི་ཐ་མ་རྣ་བ་ཅན་ནོ། (Dene Drudzin Du Lekkye Kyi Gyürap Gyatam Pa Jungwa'i Thama Nawa Chenno) 之後，在拘留孫佛時，善生的血統繁衍了一百代，最後一代是耳者。 དེའི་བུ་གཉིས་ལས་གཽའུ་ཏ་མ་དྲང་སྲོང་མདོག་ནག་ལ་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་ནུ་བོ་བ་ར་དྭ་ཛས་རྒྱལ་པོ་བྱས་སོ། (De'i Bu Nyile Gö'utama Drangsong Dok Nakla Raptu Jungte Nuwo Baradwajye Gyalpo Jaso) 他的兩個兒子中，喬答摩仙人膚色黝黑，出家了，弟弟婆羅墮阇做了國王。 དེའི་ཚེ་སྨད་འཚོང་མ་བཟང་མོ་པད་མའི་རྩ་ལག་གིས་བསད་པའི་མ་ཉེས་པའི་ཆད་པ་གཽའུ་ཏ་མ་ལ་ཕོག་སྟེ་གསད་ཤིང་ལ་བསྐྱོན་པ་ལ་མཁན་པོས་དྲང་སྲོང་རྣམས་ཀྱི་གཙུག་ལག་ལས་བུ་མེད་པ་ལ་འགྲོ་བ་མེད་ཅེས་གསུང་གིས་རིགས་ཞོག་ཅིག་ཅེས་སྨྲས་པས། (De'i Tse Metshongma Zangmo Peme Tsalak Gi Sede Manyepe Chepa Gö'utama La Pokte Seshing La Kyönpa La Khenpö Drangsong Namkyi Tsuklak Le Bu Mepa La Drowa Me Zhes Sung Gi Rik Zhok Chik Jes Semrepe) 當時，妓女善妙因蓮花莖殺人，無辜的懲罰落在了喬答摩身上，他被處以死刑。堪布說，根據仙人的經典，沒有兒子就沒有後代，所以讓他留下後代吧。 དེས་འཁྲིག་པ་ཡིད་ལ་བྱས་པས་ཁྲག་དང་ཁུ་བ་འདྲེས་པའི་ཐིགས་པ་གཉིས་བྱུང་བ་ཉི་མས་སྨིན་པ་ལས་ཁྱེའུ་གཉིས་བྱུང་བ་ལ། (De Trikpa Yidla Jepa Trak Dang Khuwa Drepe Tikpa Nyi Jungwa Nyime Minpa Le Khye'u Nyi Jungwa La) 他心中想著性行為，於是出現了兩滴血和精液混合的液體，在陽光下成熟后，生出了兩個男孩。 ཉི་མའི་རིགས་དང་། (Nyime Rik Dang) 太陽族， གཽའུ་ཏ་མ་དང་། (Gö'utama Dang) 喬答摩， ཡན་ལག་སྐྱེས་དང་། (Yenlak Kye Dang) 肢生， བུ་རམ་ཤིང་གི་ཚལ་དུ་སྨིན་པས་བུ་རམ་ཤིང་པ་ཞེས་གྲགས་སོ། (Buram Shing Gi Tshal Du Minpe Buram Shingpa Zhes Drak So) 因為在甘蔗林中成熟，所以被稱為甘蔗族。 བ་ར་དྭ་ཛ་བུ་མེད་པར་ཤི་ནས་དེ་གཉིས་ཀྱི་ནུ་བོས་རྒྱལ་སྲིད་བཟུང་བས་དེའང་བུ་མེད་པར་ཤི་སྟེ་ནུ་བོས་རྒྱལ་པོ་བྱས་པས། (Baradwajye Bu Mepar Shine De Nyikyi Nuwö Gyalsi Zungwe De'ang Bu Mepar Shite Nuwö Gyalpo Jepa) 婆羅墮阇沒有兒子就死了，那兩兄弟的弟弟繼承了王位，他也無子而死，弟弟做了國王。 གྲུ་འཛིན་དུ་བུ་རམ་ཤིང་པའི་རྒྱུད་རབས་བརྒྱ་ཐམ་པ་བྱུང་བའི་ཐ་མ་འཕགས་སྐྱེས་པོའོ། (Drudzin Du Buram Shingpe Gyürap Gyatam Pa Jungwa'i Thama Pakkyepo'o) 在拘留孫佛時，甘蔗族的血統繁衍了一百代，最後一代是聖生。 དེ་ལ་བུ་སྐར་མདའ་གདོང་དང་། (Dela Bu Karda Dong Dang) 他有四個兒子，星箭面， ལག་རྣ་དང་། (Lakna Dang) 手耳， གླང་ཆེན་འདུལ་དང་། (Langchen Dul Dang) 象調， རྐང་གདུབ་ཅན་བཞིའོ། (Kangdupchen Zhi'o) 脛釧者。 འཕགས་སྐྱེས་པོའི་བཙུན་མོ་དམ་པ་ཤི་སྟེ་བཙུན་མོ་གཞན་བླངས་པ་ལ་རྒྱལ་སྲིད་དགའ་སྐྱེས་སོ། (Pakkyepo'i Tsünmo Dampa Shite Tsünmo Zhen Langpa La Gyalsi Gaw Kye So) 聖生的賢妃去世后，另娶了一位妃子，生下了喜生。 དེ་ལ་རྒྱལ་སྲིད་གཏད་དེ་གཞན་བཞི་སྤྱུགས་པས་གངས་རི་དང་ཉེ་བ་ཆུ་བོ་སྐལ་ལྡན་ཤིང་རྟའི་འགྲམ་དྲང་སྲོང་སེར་སྐྱའི་བསྟི་གནས་སུ་སེར་སྐྱའི་ཚིག་གིས་སྲིང་མོ་དང་ལྷན་ཅིག་འདུག་པ་ཡབ་ཀྱིས་ཐོས་པས་གཞོན་ནུ་དག་གིས་ཕོད་དོ་ཞེས་བྱ་བས་ཤཱཀྱ་པར་གྲགས་སོ། (Dela Gyalsi Tede Zhen Zhi Chukpe Gangri Dang Nyewa Chuwo Keldan Shingte Dram Drangsong Serkye'i Tigne Su Serkye'i Tsik Gi Singmo Dang Lhenchik Dukpa Yapkyi Thöpe Zhönnu Dak Gi Pödo Zhes Jyawe Shakya Par Drak So) 他將王位傳給了喜生，並將其他四個兒子驅逐，他們在靠近雪山、恒河邊的迦毗羅仙人隱居處，用迦毗羅的語言與姐妹們住在一起，父親聽說后說：『年輕人真大膽！』因此被稱為釋迦族。 དེར་སེར་སྐྱས་ཆུའི་རི་མོ་བྱས་ནས་གྲོང་བརྩིགས་པ་ལ་གྲོང་ཁྱེར་སེར་སྐྱ་བྱུང་ངོ་། (Der Serkye Chü'i Rimo Jene Drong Tsikpa La Drongkhyer Serkya Jungngo) 在那裡，迦毗羅用河水劃線，建造了一座城市，名為迦毗羅衛城。 དེར་མ་ཤོང་ནས་རྨི་ལམ་དུ་ལྷས་བསྟན་ཏེ་གྲོང་ཁྱེར་བརྩིགས་པ་ལྷས་བསྟན་ཞེས་བྱ་བ་བྱུང་སྟེ་ཡུམ་སྒྱུ་འཕྲུལ་གྱི་ཡུལ་ལོ། (Der Ma Shongne Milam Du Lhe Tente Drongkhyer Tsikpa Lhe Ten Zhes Jyawe Jungte Yum Gyütrül Gyi Yül Lo) 因為那裡容納不下，所以在夢中天神顯現，建造了一座城市，名為天示城，是摩耶夫人的故鄉。 རྒྱལ་སྲིད་དགའ་ལ་སོགས་པ་བཞི་བུ་མེད་པར་ཤི་ནས་རྐང་གདུབ་ཅན་གྱིས་རྒ (Gyalsi Gaw La Sokpa Zhi Bu Mepar Shine Kangdupchen Gyi Ga) 喜生等四人無子而死，脛釧者...
【English Translation】 Ngan Dral (Immaculate), Tenpai De (Steadfast Army), Gawas Jar (Joyful Union), Len Sad (Destroying Ignorance), Kyarengs (Dawn), Chokkyi Dakpo (Lord of the Directions), Dulchen (Dusty One), Dejye (Maker of Bliss), Kunga (Universal Joy), named Melong Dong (Mirror Face). Thubpa Nyid (Buddha-nature), Kyepa (Producer), namely Shariputra, Thubpa (Buddha) became a great physician boy, and he became his minister, Kunne Kyepa (Universal Producer), Kyewo Khyu Chok (Chief of the People), Zatungchen (Possessor of Food and Drink). Shingta Chupa (Tenth Chariot), Shingta Srawa (Solid Chariot), Namkha'i Dakpo (Lord of the Sky), Lu Nyamkyong (Co-protector with the Nagas), in Varanasi, his lineage produced a hundred generations, the last of whom was Triki, and his son Lekkye (Good Birth) was obtained by observing the retreat. These two lived during the time of the Buddha Kashyapa, who had a lifespan of twenty thousand years. Fourth, the explanation of the Shakya royal lineage: Then, in Drudzin (Krakucchanda Buddha's time), the lineage of Lekkye (Good Birth) produced a hundred generations, the last of whom was Nawa Chen (Ear Holder). Of his two sons, Gautama, a dark-skinned ascetic, renounced the world, and his younger brother Baradwaja became king. At that time, the prostitute Zangmo (Good Woman) killed someone with a lotus stalk, and the innocent punishment fell on Gautama, who was sentenced to death. When he was being led to the execution stake, the Khenpo (abbot) said, 'According to the scriptures of the ascetics, there is no continuation without a son, so let him leave offspring.' Thinking of sexual intercourse, two drops of mixed blood and semen appeared, and from these, matured by the sun, two boys were born. They were known as Nyime Rik (Solar Race), Gautama, Yenlak Kye (Limb-born), and because they matured in a sugarcane grove, Buram Shingpa (Sugarcane Race). Baradwaja died without a son, and the younger brother of the two inherited the kingdom, but he also died without a son, so the younger brother became king. In Drudzin (Krakucchanda Buddha's time), the lineage of the Buram Shingpa (Sugarcane Race) produced a hundred generations, the last of whom was Pakkyepo (Noble Birth). He had four sons: Karda Dong (Star Arrow Face), Lakna (Hand Ear), Langchen Dul (Elephant Tamer), and Kangdupchen (Anklet Wearer). Pakkyepo's virtuous wife died, and when he took another wife, Gyalsi (Royal Joy) was born. He entrusted the kingdom to him and banished the other four. They lived near the snowy mountains, by the Kaladan River, near the hermitage of the ascetic Serkya (Kapila), speaking the language of Serkya (Kapila) with their sisters. When the father heard this, he said, 'The young men are bold!' Therefore, they became known as the Shakya. There, Serkya (Kapila) drew a line with water and built a city, which became known as the city of Serkya (Kapilavastu). Because it was not spacious enough, a deity appeared in a dream and built a city, which became known as Lhe Ten (Deity-shown), the birthplace of Yum Gyütrül (Queen Maya). Gyalsi (Royal Joy) and the other four died without sons, and Kangdupchen (Anklet Wearer)...
ྱལ་པོ་བྱས་པའི་བུ་གནས་འཇོག་གོ །དེའི་བུ་ས་ཁྱིམ་མོ། །དེ་ནས་སེར་སྐྱ་པ་ཁྱིམ་གྱི་རྒྱུད་ལྔ་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་ བྱུང་བའི་ཐ་མ་ཤིང་རྟ་བཅུ་པ་ནས། གཞུ་བརྟན་དང་། དེའི་བུ་སེང་གེ་འགྲམ་དང་སེང་གེ་སྒྲའོ། །དེའི་ཚེ་འཛམ་བུ་གླིང་གི་གཞུ་ཐོགས་ལ་སེང་གེ་འགྲམ་མཆོག་གོ །དེ་ལ་བུ་བཞི་སྟེ་ཟས་གཙང་དང་། 1-1352 ཟས་དཀར་དང་། བྲོ་བོ་ཟས་དང་། བདུད་རྩི་ཟས་སོ། །བུ་མོ་ཡང་བཞི་སྟེ་གཙང་མ་དང་། དཀར་མོ་དང་། བྲེ་མོ་དང་། བདུད་རྩི་མའོ། །ཟས་གཙང་ལ་བུ་གཉིས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་དགའ་བོའོ། ། ཟས་དཀར་གྱི་བུ་རྒྱལ་བ་དང་། བཟང་ལྡན་ནོ། །བྲོ་བོ་ཟས་ཀྱི་མིང་ཆེན་དང་མ་འགགས་པའོ། །བདུད་རྩི་ཟས་ཀྱི་ལྷས་སྦྱིན་དང་ཀུན་དགའ་བོའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྲས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་ཏེ་དེ་ དང་ཤིང་རྟ་བཅུ་པའི་བར་ན་རྒྱལ་རབས་བཅོ་ལྔའོ། །དེའི་ཚེ་ཤཱཀྱ་བདུན་ཁྲི་བདུན་སྟོང་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་གྱི་བུ་བཻཌཱུཪྻ་སྔོན་པོས་བསད་དེ་སྲས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་གྱིས་མང་པོས་བཀུར་བའི་རྒྱལ་རྒྱུད་ ཟད་པར་གྱུར་ཏོ། །དེ་ལ་མང་པོས་བཀུར་བ་ནས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་གྱི་བར་ལ་རྒྱལ་རབས་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག བདུན་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་རྩ་དྲུག་སོང་ངོ་། །དེ་དག་ནི་ལུང་གཞི་ དང་། མངོན་པར་འབྱུང་བའི་མདོ་ལས་འབྱུང་སྟེ་རྒྱལ་པོ་འདི་དག་གི་མཚན་ཐོས་པ་ལའང་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་བཤད་དོ། །གཞག་པ་ལས། མཛེས་ལྡན་ཡན་ཆད་མཐུན་ལ་དེའི་བུ་བཏང་བ་དང་། བཏང་ཟུང་ དང་། ཤ་ཀུ་ནི་དང་། ཤ་ཀུ་ནི་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་མཐར་རྐང་བདུབ་ཀྱི་བུ་རྐང་གདུབ་ཅན་གྱི་ཞབས་དང་། དེ་བཞིན་དུ་གནས་འཇོག་དང་། བ་ལང་གནས་དང་། སེང་གེ་འགྲམ་ཞེས་བརྩིས་ནས་གྲངས་ནི་འབུམ་ཕྲག་གཅིག 1-1353 ལྔ་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ལས་མེད་དོ། །ལྔ་པ་ཁམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཕྲན་བཤད་པ་ནི། མ་ག་དྷའི་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་དང་། ཀོ་ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་དང་། འཕགས་རྒྱལ་གྱི་ རྒྱལ་པོ་རབ་སྣང་དང་། ཀོའུ་ཤམ་བི་རྒྱལ་པོ་འཆར་བྱེད་ལ་སོགས་པ་ནི་ཁམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཕྲན་ཞེས་བྱའོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་བོད་ཀྱི་གཉའ་ཁྲི་བཙན་པོ་གཉིས་ནི་དུས་མཉམ་པར་མངོན་སྟེ་ལུང་ གཞི་ལས། དོན་གྲུབ་དང་རབ་སྣང་དུས་གཅིག་ལ་སྐྱེས་པར་བཤད་ལ། ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས། རབ་སྣང་གི་བཙུན་མོ་སྐྱ་སེང་གི་བུ་མོ་སྒྲོན་མེ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །དེ་རྒྱལ་པོ་དགྲ་ངན་དཔུང་ ཚོགས་བཅོ་བརྒྱད་དང་འཐབ་པས་དགྲ་ངན་གྱི་ནུ་བོ་རུ་པ་ཏི་ཞེས་བྱ་བ་དཔུང་ཚོགས་དང་བཅས་ཏེ་བུད་མེད་ཀྱི་ཆས་སུ་ཞུགས་ནས་རི་བོ་གངས་ཅན་གྱི་ཕྱོགས་སུ་བྲོས་པ་ལས་འཕེལ་ བ་ནི་དེང་སང་བོད་ཅེས་གྲགས་སོ་ཞེས་ལྷ་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་བསྟོད་པའི་འགྲེལ་པ་སློབ་དཔོན་ཤེས་རབ་གོ་ཆས་བྱས་པ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ
【現代漢語翻譯】 འཇོག་གོ། (『jog go』)國王所生的兒子被立為繼承人。 དེའི་བུ་ས་ཁྱིམ་མོ། (『de』i bu sa khyim mo』)他的兒子名為土地之家。 དེ་ནས་སེར་སྐྱ་པ་ཁྱིམ་གྱི་རྒྱུད་ལྔ་ཁྲི་ལྔ་སྟོང་བྱུང་བའི་ཐ་མ་ཤིང་རྟ་བཅུ་པ་ནས། (『de nas ser skya pa khyim gyi rgyud lnga khri lnga stong byung ba』i tha ma shing rta bcu pa nas』)從釋迦族土地之家的後裔繁衍出五萬五千戶，最後一位是戰車第十。 གཞུ་བརྟན་དང་། (『gzhu brtan dang』)弓箭堅固， དེའི་བུ་སེང་གེ་འགྲམ་དང་སེང་གེ་སྒྲའོ། (『de』i bu seng ge 『gram dang seng ge sgra』o』)他的兒子是獅子頰和獅子吼。 དེའི་ཚེ་འཛམ་བུ་གླིང་གི་གཞུ་ཐོགས་ལ་སེང་གེ་འགྲམ་མཆོག་གོ། (『de』i tshe 『dzam bu gling gi gzhu thogs la seng ge 『gram mchog go』)當時，在整個贍部洲的弓箭手中，獅子頰是最優秀的。 དེ་ལ་བུ་བཞི་སྟེ་ཟས་གཙང་དང་། (『de la bu bzhi ste zas gtsang dang』)他有四個兒子，分別是凈飯， ཟས་དཀར་དང་། (『zas dkar dang』)白飯， བྲོ་བོ་ཟས་དང་། (『bro bo zas dang』)美味飯， བདུད་རྩི་ཟས་སོ། (『bdud rtsi zas so』)甘露飯。 བུ་མོ་ཡང་བཞི་སྟེ་གཙང་མ་དང་། (『bu mo yang bzhi ste gtsang ma dang』)他還有四個女兒，分別是純潔， དཀར་མོ་དང་། (『dkar mo dang』)白女， བྲེ་མོ་དང་། (『bre mo dang』)量女， བདུད་རྩི་མའོ། (『bdud rtsi ma』o』)甘露女。 ཟས་གཙང་ལ་བུ་གཉིས་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་དགའ་བོའོ། (『zas gtsang la bu gnyis te bcom ldan 『das dang dga』 bo』o』)凈飯有兩個兒子，分別是薄伽梵（bcom ldan 『das，世尊）和難陀。 ཟས་དཀར་གྱི་བུ་རྒྱལ་བ་དང་། (『zas dkar gyi bu rgyal ba dang』)白飯的兒子是勝和， བཟང་ལྡན་ནོ། (『bzang ldan no』)賢護。 བྲོ་བོ་ཟས་ཀྱི་མིང་ཆེན་དང་མ་འགགས་པའོ། (『bro bo zas kyi ming chen dang ma 『gags pa』o』)美味飯的兒子是大名和不障礙。 བདུད་རྩི་ཟས་ཀྱི་ལྷས་སྦྱིན་དང་ཀུན་དགའ་བོའོ། (『bdud rtsi zas kyi lhas sbyin dang kun dga』 bo』o』)甘露飯的兒子是天授和阿難陀。 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་སྲས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་ཏེ་དེ་དང་ཤིང་རྟ་བཅུ་པའི་བར་ན་རྒྱལ་རབས་བཅོ་ལྔའོ། (『bcom ldan 『das kyi sras sgra gcan 『dzin te de dang shing rta bcu pa』i bar na rgyal rabs bco lnga』o』)薄伽梵的兒子是羅睺羅（sgra gcan 『dzin），從他到戰車第十之間有十五代國王。 དེའི་ཚེ་ཤཱཀྱ་བདུན་ཁྲི་བདུན་སྟོང་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་གྱི་བུ་བཻཌཱུཪྻ་སྔོན་པོས་བསད་དེ་སྲས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་གྱིས་མང་པོས་བཀུར་བའི་རྒྱལ་རྒྱུད་ཟད་པར་གྱུར་ཏོ། (『de』i tshe shākya bdun khri bdun stong rgyal po gsal rgyal gyi bu baiḍūrya sngon pos bsad de sras sgra gcan 『dzin gyis mang pos bkur ba』i rgyal rgyud zad par gyur to』)當時，七萬七千釋迦族人被國王光明王的兒子毗琉璃（baiḍūrya sngon po）所殺，羅睺羅受到大眾的尊敬，王室血脈因此斷絕。 དེ་ལ་མང་པོས་བཀུར་བ་ནས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་གྱི་བར་ལ་རྒྱལ་རབས་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག བདུན་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་རྩ་དྲུག་སོང་ངོ་། (『de la mang pos bkur ba nas sgra gcan 『dzin gyi bar la rgyal rabs 『bum phrag bcu gcig bdun khri nyis stong lnga brgya dgu bcu rtsa drug song ngo』)從大眾尊敬到羅睺羅之間，經歷了十一萬七千二百九十六代國王。 དེ་དག་ནི་ལུང་གཞི་དང་། (『de dag ni lung gzhi dang』)這些出自《根本律》和 མངོན་པར་འབྱུང་བའི་མདོ་ལས་འབྱུང་སྟེ་རྒྱལ་པོ་འདི་དག་གི་མཚན་ཐོས་པ་ལའང་ཕན་ཡོན་ཆེན་པོ་བཤད་དོ། (『mngon par 『byung ba』i mdo las 『byung ste rgyal po 『di dag gi mtshan thos pa la』ang phan yon chen po bshad do』)《正法經》，僅僅聽到這些國王的名字，也有很大的利益。 གཞག་པ་ལས། (『gzhag pa las』)根據記載， མཛེས་ལྡན་ཡན་ཆད་མཐུན་ལ་དེའི་བུ་བཏང་བ་དང་། (『mdzes ldan yan chad mthun la de』i bu btang ba dang』)從美顏王開始，他的兒子是施與， བཏང་ཟུང་དང་། (『btang zung dang』)雙施， ཤ་ཀུ་ནི་དང་། (『sha ku ni dang』)釋種， ཤ་ཀུ་ནི་ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་མཐར་རྐང་བདུབ་ཀྱི་བུ་རྐང་གདུབ་ཅན་གྱི་ཞབས་དང་། (『sha ku ni chen po zhes bya ba nas mthar rkang bdub kyi bu rkang gdub can gyi zhabs dang』)大釋種，直到足環的兒子足環者之足， དེ་བཞིན་དུ་གནས་འཇོག་དང་། (『de bzhin du gnas 『jog dang』)同樣，還有安住， བ་ལང་གནས་དང་། (『ba lang gnas dang』)牛住， སེང་གེ་འགྲམ་ཞེས་བརྩིས་ནས་གྲངས་ནི་འབུམ་ཕྲག་གཅིག (『seng ge 『gram zhes brtsis nas grangs ni 『bum phrag gcig』)以及獅子頰，計算下來總數只有十一萬 ལྔ་ཁྲི་བཞི་སྟོང་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ལས་མེད་དོ། (『lnga khri bzhi stong brgya lnga bcu las med do』)五萬四千一百五十位。 ལྔ་པ་ཁམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཕྲན་བཤད་པ་ནི། (『lnga pa khams kyi rgyal phran bshad pa ni』)第五部分是關於地方小國的描述： མ་ག་དྷའི་རྒྱལ་པོ་གཟུགས་ཅན་སྙིང་པོ་དང་། (『ma ga dha』i rgyal po gzugs can snying po dang』)摩揭陀國的國王形堅， ཀོ་ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་གསལ་རྒྱལ་དང་། (『ko sa la』i rgyal po gsal rgyal dang』)憍薩羅國的國王光明王， འཕགས་རྒྱལ་གྱི་རྒྱལ་པོ་རབ་སྣང་དང་། (『『phags rgyal gyi rgyal po rab snang dang』)跋伽國的國王勝光， ཀོའུ་ཤམ་བི་རྒྱལ་པོ་འཆར་བྱེད་ལ་སོགས་པ་ནི་ཁམས་ཀྱི་རྒྱལ་ཕྲན་ཞེས་བྱའོ། (『ko』u sham bi rgyal po 『char byed la sogs pa ni khams kyi rgyal phran zhes bya』o』)拘睒彌國的國王照世等，這些被稱為地方小國。 བཅོམ་ལྡན་འདས་དང་བོད་ཀྱི་གཉའ་ཁྲི་བཙན་པོ་གཉིས་ནི་དུས་མཉམ་པར་མངོན་སྟེ་ལུང་གཞི་ལས། (『bcom ldan 『das dang bod kyi gnya』 khri btsan po gnyis ni dus mnyam par mngon ste lung gzhi las』)薄伽梵和吐蕃的聶赤贊普（gnya』 khri btsan po）是同時代的人物，根據《根本律》， དོན་གྲུབ་དང་རབ་སྣང་དུས་གཅིག་ལ་སྐྱེས་པར་བཤད་ལ། (『don grub dang rab snang dus gcig la skyes par bshad la』)釋迦牟尼和勝光是同時出生的。 ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས། (『lung phran tshegs las』)根據《律藏零星事》， རབ་སྣང་གི་བཙུན་མོ་སྐྱ་སེང་གི་བུ་མོ་སྒྲོན་མེ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། (『rab snang gi btsun mo skya seng gi bu mo sgron me yin par bshad do』)勝光的王妃是釋迦僧的女兒燈。 དེ་རྒྱལ་པོ་དགྲ་ངན་དཔུང་ཚོགས་བཅོ་བརྒྱད་དང་འཐབ་པས་དགྲ་ངན་གྱི་ནུ་བོ་རུ་པ་ཏི་ཞེས་བྱ་བ་དཔུང་ཚོགས་དང་བཅས་ཏེ་བུད་མེད་ཀྱི་ཆས་སུ་ཞུགས་ནས་རི་བོ་གངས་ཅན་གྱི་ཕྱོགས་སུ་བྲོས་པ་ལས་འཕེལ་བ་ནི་དེང་སང་བོད་ཅེས་གྲགས་སོ་ཞེས་ལྷ་ལས་ཕུལ་དུ་བྱུང་བའི་བསྟོད་པའི་འགྲེལ་པ་སློབ་དཔོན་ཤེས་རབ་གོ་ཆས་བྱས་པ་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། (『de rgyal po dgra ngan dpung tshogs bco brgyad dang 『thab pas dgra ngan gyi nu bo ru pa ti zhes bya ba dpung tshogs dang bcas te bud med kyi chas su zhugs nas ri bo gangs can gyi phyogs su bros pa las 『phel ba ni deng sang bod ces grags so zhes lha las phul du byung ba』i bstod pa』i 『grel pa slob dpon shes rab go chas byas pa las 『byung ba』i phyir ro』)據說，國王與十八個敵對軍隊作戰，敵人的弟弟名叫盧帕蒂，他帶領軍隊，裝扮成婦女，逃往雪山的方向，在那裡繁衍生息，這就是今天被稱為西藏的原因。這是由導師智鎧所著的《勝天贊釋》中記載的。
【English Translation】 The son born to the king is installed as the heir. His son is named Land Home. From that Shakya Land Home's lineage, five myriads and five thousand households arose, the last of whom was Chariot Tenth. Bow Steadfast, His sons were Lion Cheek and Lion Roar. At that time, among the archers of Jambudvipa, Lion Cheek was the most excellent. He had four sons: Pure Meal, White Meal, Delicious Meal, and Ambrosia Meal. He also had four daughters: Pure One, White Woman, Measure Woman, and Ambrosia Woman. Pure Meal had two sons: the Bhagavan (bcom ldan 『das) and Nanda. White Meal's sons were Victorious and, Good Protector. Delicious Meal's sons were Great Name and Unobstructed. Ambrosia Meal's sons were God-given and Ananda. The Bhagavan's son was Rahula (sgra gcan 『dzin), and between him and Chariot Tenth, there were fifteen royal generations. At that time, seven myriads and seven thousand Shakyas were killed by King Bright King's son, Vaidurya (baiḍūrya sngon po), and Rahula, revered by the masses, brought the royal lineage to an end. From the one revered by the masses to Rahula, there were one hundred and eleven myriads, seven myriads, two thousand, five hundred, ninety-six royal generations. These come from the Vinaya-vastu and, the Abhisamayama Sutra, and it is said that even hearing the names of these kings brings great benefit. According to the records, starting with Beautiful Face, his son was Giving, Double Giving, Shakuni, and Great Shakuni, and finally, the son of Foot Ring, Foot Ringed Feet, similarly, Abiding, Cow Abiding, and counting Lion Cheek, the number is only one hundred and eleven myriads, five myriads, four thousand, one hundred and fifty. The fifth part is the description of the local kingdoms: The king of Magadha was Form Firm, the king of Kosala was Bright King, the king of Bhaga was Victorious Light, and the king of Kausambi was Illuminating, etc. These are called local kingdoms. The Bhagavan and the Tibetan Nyatri Tsenpo (gnya』 khri btsan po) are said to be contemporaneous, according to the Vinaya-vastu, Shakyamuni and Victorious Light were born at the same time. According to the Vinaya-ksudraka, Victorious Light's queen was Shakya Singh's daughter, Lamp. It is said that the king fought with eighteen hostile armies, and the enemy's younger brother, named Rupati, along with his army, disguised themselves as women and fled towards the snowy mountains, where they multiplied and are now known as Tibet. This is according to the commentary on the Praise of the Exalted One by the teacher Sherab Gocha.
། ། ལྷ་མིན་དང་འདོད་ལྷ་གཉིས་ལོངས་སྤྱོད་ ཕལ་ཆེར་མཐུན་སྟེ་དང་པོ་བདེ་བའི་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ཟས་ནི་བདུད་རྩི་དཀར་དམར་སྦྲང་རྩི་མ་བསྐོལ་བས་ཀྱང་ཕུལ་དུ་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གོས་ནི་གདགས་པ་ལས་སྒྲ་མི་སྙན་པ་སྲང་གཅིག་དང་། 1-1354 རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞིའི་གོས་ལ་སྲང་ཕྱེད་དང་། སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ་སྲང་གི་བཞི་ཆ་དང་། འཐབ་བྲལ་བ་སྲང་གི་བརྒྱད་ཆ་དང་། དགའ་ལྡན་བ་སྲང་གི་བཅུ་དྲུག་ཆ་དང་། འཕྲུལ་དགའ་བ་སྲང་ གི་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཆ་དང་། གཞན་འཕྲུལ་བའི་གོས་ལ་སྲང་གི་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞིའི་ཆ་དང་། ཚངས་རིས་ཡན་ཆད་གཞལ་དུ་མེད་པར་བཤད་དོ། །འཁྲིག་པ་ནི། གཉིས་གཉིས་འཁྱུད་དང་ལག་བཅངས་དང་། ། རྒོད་དང་བལྟས་པས་འཁྲིག་པ་ཡིན། །རེ་འདོད་ལྷ་དང་གཉིས་པོ་ནི་གཉིས་སྤྲད་ནས་འཁྲིག་སྟེ། ཟས་ནི་བྱེ་མ་ལ་ཆུ་བཏབ་པ་བཞིན་འགྲོ། །རྒྱུ་མཐུན་མེད་པས་ཁུ་བ་འབྱུང་བ་ནི་མེད་ཀྱི་ རླུང་བྱུང་བ་ཙམ་གྱིས་གདུང་བ་དང་འབྲལ་ལོ། །གཞན་བཞི་ནི་འཁྱུད་པ་ལ་སོགས་པས་གདུང་བ་དང་འབྲལ་ལོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་སྤྲོད་པའི་འཁྲིག་པ་ཅན་ཡིན་ གྱི་གདགས་པ་ལས་དེ་སྐད་དུ་འབྱུང་བ་དེ་ནི་འཁྲིག་པའི་དུས་ཀྱི་ཚད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །རྗེ་བྲན་དང་བག་མ་གཏོང་ལེན་དང་བཀྲེས་སྐོམ་དང་ཕོ་མོའི་དབང་པོ་ཐ་དད་དང་། དུས་ བཞི་དང་། ཉིན་མཚན་དང་ཕ་མ་རྣམས་ཡོད་ལ། མུ་གེ་དང་ཉོ་ཚོང་དང་། བརྫུས་སྐྱེས་མ་གཏོགས་པའི་སྐྱེ་བ་ནི་མེད་དོ། །ཚ་གྲང་ནི་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་ན་ཡོད་ལ་རྩ་གསུམ་ཡན་ཆད་ན་མེད་དོ། ། 1-1355 ལུས་ནི་ནང་ཁྲོལ་ཅན་ནམ་ནང་སྟོང་པ་མ་ཡིན་གྱི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་གར་བུ་ཡིན་ཏེ་སའི་དངོས་གཞི་ལས་ལྷ་དེ་དག་ལ་རྩ་དང་རྒྱུས་པ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་འདོད་པའི་ལྷ་མོ་རྣམས་ལ་བུ་སྣོད་འཛིན་པའང་མེད་དོ། །འདོད་ཡོན་ལ་ཇི་ལྟར་རྩེ་བའི་ཚུལ་ནི་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་ཚོགས་ལས་གྲུབ་པའི་ཁང་པ་མཛེས་པ་དང་། ས་གཞི་ཚོན་ སྣ་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་གིས་མིག་མངས་རིས་སུ་བྲིས་པ་དང་། ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྡན་སྦྲང་རྩི་ལྟ་བུའི་ཆུས་གང་བའི་མཚོ་དང་། རྫིང་བུ་མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་པ་དང་བྱ་སྐད་སྙན་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱིན་ པ་ཅན་དང་། གོས་སྣ་ཚོགས་དང་རོལ་མོའི་ཆ་བྱད་སྣ་ཚོགས་དང་རྒྱན་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བའི་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་དང་། ལམ་སྲང་ཐམས་ཅད་ན་སིལ་སྙན་དང་ཕེབ་རྡོབ་པའི་སྒྲ་སྙན་པ་སྒྲོག་པའི་ ལྷ་མོ་མཛེས་མས་གང་བ་དང་ས་གཞི་ཐམས་ཅད་ཤིང་བལ་གྱི་འདབ་མ་ལྟར་འབོལ་བ་ལ་མེ་ཏོག་མན་དྷ་ར་བ་པུས་ནུབ་ཙམ་གྱིས་ཁེབས་པ་རྙིང་པ་རྣམས་རླུང་གིས་འདོར་ཞིང་། གསར་ པ་རྣམས་ལེགས་པར་འགྲེམས་ཏེ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། ལྷ་རྣམས་བསོད་ནམས་དབང་གི་རྐྱེན་གྱིས་ནི། །ལྷའི་གྲོང་ཁྱེར་དག་ནས་
【現代漢語翻譯】 天神和非天神（阿修羅）二者的享樂 大體相似，首先是安樂的享樂，食物是甘露，白色和紅色，未經熬製的蜂蜜也極其殊勝。衣服方面，從迦當嘎（Kadagpa，一種天神的名字）那裡傳來的聲音不悅耳的衣服重一「སྲང་」（藏文，一種重量單位），四大天王穿的衣服重半「སྲང་」，三十三天眾穿的衣服重四分之一「སྲང་」，無諍天（Yama）眾穿的衣服重八分之一「སྲང་」，兜率天（Tushita）眾穿的衣服重十六分之一「སྲང་」，樂變化天（Nirmanarati）眾穿的衣服重三十二分之一「སྲང་」，他化自在天（Paranirmita-vasavartin）眾穿的衣服重六十四分之一「སྲང་」，色界天以上則無法衡量。 性行為方面：互相擁抱、牽手、歡笑和注視，這些就是性行為。欲界天和非天神二者交合而行性行為，食物就像在沙子上澆水一樣消耗。因為沒有共同的因素，所以沒有精液產生，僅僅是風的產生就能解除慾望。其他四天（指四大天王天等）通過擁抱等方式解除慾望。分別說者認為，所有天神都是通過交合來進行性行為的，迦當嘎所說的只是性行為的時間長短。 有君主和臣僕、嫁娶、飢渴、男女的性器官差異、四季、晝夜和父母。沒有饑荒和貿易，也沒有除了化生之外的出生方式。寒冷和炎熱只存在於四大天王天，三十三天以上則沒有。 身體不是有內臟的，也不是空心的，而是全部緊實的，就像從大地的實體中產生一樣，這些天神沒有脈絡和肌腱。因此，欲界天女也沒有子宮。享受欲樂的方式是：在各種珍寶構成的華麗宮殿中，地面用一百零一種顏色的顏料繪製成令人賞心悅目的圖案，充滿八功德水（具有八種功德的水）的湖泊，各種各樣的花朵和發出各種美妙鳥鳴聲的池塘，各種各樣的衣服、樂器和裝飾品，以及能變出各種東西的如意樹，所有道路上都充滿著能發出悅耳鈴聲和腳步聲的美麗天女，地面像棉花一樣柔軟，覆蓋著及膝的曼陀羅花（mandarava，梵文，一種花名），舊的花朵被風吹走，新的花朵則被精心鋪開。如《念住經》所說：『天神們因福德的力量，在天神的城市裡……』
【English Translation】 The enjoyments of gods and Asuras (demigods) are mostly similar. First, regarding the enjoyment of happiness, the food is nectar, white and red, and even unboiled honey is exceedingly excellent. As for clothing, the sound of clothing from Kadagpa (a type of god) is unpleasant, weighing one 'Srang' (a unit of weight). The clothing of the Four Great Kings weighs half a 'Srang', the Thirty-three Gods weigh a quarter of a 'Srang', the Yama (Strife-free) Gods weigh an eighth of a 'Srang', the Tushita (Joyful) Gods weigh a sixteenth of a 'Srang', the Nirmanarati (Delighting in Transformation) Gods weigh a thirty-second of a 'Srang', and the Paranirmita-vasavartin (Controlling Others' Creations) Gods weigh a sixty-fourth of a 'Srang'. Beyond the Brahma realm, it is said to be immeasurable. Regarding sexual activity: embracing, holding hands, laughing, and gazing are sexual activities. Desire realm gods and Asuras engage in sexual activity through intercourse, and food is consumed like pouring water on sand. Because there is no common element, no semen is produced; merely the generation of wind alleviates desire. The other four heavens (referring to the Four Great Kings, etc.) alleviate desire through embracing and so on. The Vaibhashikas (a Buddhist school) believe that all gods engage in sexual activity through intercourse, and what Kadagpa said refers only to the duration of sexual activity. There are lords and servants, marriage, hunger and thirst, differences in male and female sexual organs, the four seasons, day and night, and parents. There are no famines or trade, and no births other than apparitional births. Cold and heat exist only in the Four Great Kings' Heaven; above the Thirty-three Heavens, they do not exist. The body is not with internal organs, nor is it empty; rather, it is all solid, just as it arises from the essence of the earth. As it is said, these gods have no veins or tendons. Therefore, desire realm goddesses also do not have wombs. The manner of enjoying sensual pleasures is as follows: beautiful palaces made of various jewels, the ground painted with pleasing patterns in one hundred and one colors, lakes filled with water like honey possessing eight qualities, ponds with various flowers and producing various pleasant bird sounds, various clothes, various musical instruments and ornaments, and wish-fulfilling trees that produce various things. All the roads are filled with beautiful goddesses who make pleasant sounds of bells and footsteps, and the ground is as soft as cotton, covered with Mandarava flowers (mandarava, Devanagari: मन्दारव, IAST: mandarava, meaning: a type of flower) up to the knees. The old flowers are blown away by the wind, and the new ones are carefully spread out. As it is said in the Mindfulness Sutra: 'Gods, by the power of merit, in the cities of the gods...'
རླུང་ཆེན་ལྡང་། །མེ་ཏོག་རྙིང་པ་དག་ནི་འདོར་བར་བྱེད། །མེ་ཏོག་གསར་པ་དག་ནི་ལེགས་པར་འགྲེམས། ། 1-1356 ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པ་རྣམས་རྩེ་བའི་ཚུལ་ནི་གདགས་པ་དང་དཀོན་མཆོག་ཏ་ལ་ལའི་གཟུངས་ལས་ཤིང་རྟ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཚལ་ན་གླང་པོ་ཆེ་ས་སྲུངས་ཀྱི་བུ་ཞེས་ བྱ་བ་ལས་མཆོག་ལས་གྲུབ་པ་གཟུགས་བཟང་ཞིང་མཛེས་པ་མེ་ཏོག་ཀུ་མུ་ཏ་ལྟར་དཀར་བ། ཡན་ལག་བདུན་ལེགས་པར་གནས་པ། མགོ་དམར་བ་མཆེ་བ་དྲུག་དང་ལྡན་པ། སྲིད་དུ་དཔག་ཚད་ གཅིག་ཡོད་ཅིང་འཁོར་ཡུལ་དུ་བདུན་ཡོད་པ་འཁོར་གླང་པོ་ཆེ་བརྒྱ་སྟོང་དང་ལྡན་པ་སྟེ། དེ་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དུ་རྒྱུ་བ་ན་མགོ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་སྤྲུལ་ཞིང་མགོ་རེ་རེ་ལ་མཆེ་ བ་དྲུག་དྲུག་དང་མཆེ་བ་རེ་རེ་ལ་རྫིང་བུ་བདུན་བདུན་དང་། རྫིང་བུ་རེ་རེ་ལ་པདྨའི་སྡོང་བུ་བདུན་བདུན་དང་། པདྨ་རེ་རེ་ལ་ལྷ་མོ་བདུན་བདུན་དང་། ལྷ་མོ་རེ་རེ་ལ་གཡོག་ མོ་བདུན་བདུན་དང་། གཡོག་མོ་རེ་རེ་ལ་སིལ་སྙན་དཀྲོལ་བ་བདུན་བདུན་དང་ལྡན་པ་སྤྲུལ་ཏེ་མགོ་དབུས་མ་ལ་བརྒྱ་བྱིན་དང་། མགོ་གཞན་ལ་ཉེ་དབང་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཞོན། འཁོར་རྣམས་གླང་ པོ་ཆེ་གཞན་རྣམས་ལ་ཞོན་ཏེ་འགྲོ་བ་མི་མངོན་པ་ལྟ་བུའི་མགྱོགས་པས་ལྷ་རྣམས་གྲོང་ནས་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དུ་སྐྱེལ་ལ། དེ་ནས་དེ་རྫུ་འཕྲུལ་བཏང་ཏེ་ལྷའི་ལུས་སུ་སྤྲུལ་ནས་འདོད་པ་ལ་སྤྱོད་པར་བཤད་དོ། ། 1-1357 ད་ལྟའི་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་མིང་ནི་མིག་མཛེས་ཡིན་ལ། ཉེ་དབང་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལ་ནོར་ལྷ་བརྒྱད་ནི་བྱང་ཆུབ་དང་སྟོབས་མཆོག་དང་དགེ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །ཐ་སྐར་གྱི་བུ་ནི་ལྷ་འཚམས་ སོ། ། དྲག་པོ་བཅུ་གཅིག་ནི་བྷི་ནུ་དང་། །ཚོགས་བདག་དང་། གཤིན་རྗེ་དང་། ཙ་ར་དང་། མ་ཧཱ་ཀཱ་ལ་དང་། འབྲིང་གི་རི་ཏི་དང་། ཀ་ར་ལ་སོགས་པའོ། །ཉི་མའི་བུ་བཅུ་གཉིས་ནི་དགའ་ བ་དང་ཉེ་དགའ་དང་། དབང་ཕྱུག་དང་། འདོད་བྱེད་དང་། འོད་སྐྱོང་དང་། ཐབས་ཆེན་དང་། སེང་གེ་དང་། གང་པོ་དང་། བདེ་བ་དང་། ཤེས་ཆེན་དང་། ལེགས་ཆེན་དང་། ལྷ་མཆོག་གོ །གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ ལོངས་སྤྱོད་ལ་འཆི་ལྟས་ནི་གོས་ལ་དྲི་མ་ཆགས་པ་དང་། མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བ་རྙིང་པ་དང་། མཆན་ཁུང་ནས་རྔུལ་འབྱུང་བ་དང་། ལུས་ལ་དྲི་མི་ཞིམ་པ་འབྱུང་བ་དང་། རང་གི་སྟན་ ལ་མི་དགའ་བ་སྟེ་དེ་དག་ནི་མི་བཟློགས་སོ། །ཉེ་བའི་འཆི་ལྟས་ནི་རྒྱན་དང་གོས་ལ་སྒྲ་མི་སྙན་པ་འབྱུང་བ་དང་། འོད་ཆུང་བ་དང་། ཁྲུས་ཀྱི་ཆུ་ཐིགས་ལུས་ལ་འཆགས་པ་དང་། བློ་ཡུལ་གཅིག་ལ་མི་འཆགས་པ་དང་། མིག་འབྱེད་འཛུམ་ཏེ་དེ་དག་ནི་བཟློག་ན་བཟློགས་སོ། །དེ་དག་ནི་མིའི་ཞག་བདུན་གྱི་གོང་ནས་འབྱུང་སྟེ། དེའི་ཚེ་ཉ་བྱེ་ཚན་ལ་འདྲེས་པའམ་རྔ་མོང་རྔེའུ་སྟོར་བ་ལྟ་བུའི་སྡུག་བསྔལ་འབྱུང་ངོ་། །
【現代漢語翻譯】 大風吹起，凋零舊花，盛開新葩。 如是說。三十三天嬉戲之相，出自《施設論》與《寶云經》，于種種車乘之園林中，有象名『地護之子』，由殊勝所成，形貌端莊美麗，如白睡蓮般潔白，七肢圓滿，頭呈紅色，具六牙，身長一由旬，周圍七由旬，擁有百千眷屬象。當其于園林中游走時，幻化為三十三個頭，每個頭有六個牙，每個牙有七個水池，每個水池有七株蓮花，每朵蓮花上有七位天女，每位天女有七位侍女，每位侍女有七位樂師，演奏樂器。中央之頭為帝釋天所乘，其餘頭則由三十二近臣乘坐，眷屬則乘坐其他像，以迅如隱身般的速度，將諸天從城中送至園林。之後，其施展神通，化為天人之身，享受欲樂。 如今的帝釋天名為『美目』，三十二近臣中的八位財神為：菩提、勝力、吉祥等。星宿之子為天會。十一忿怒尊為：毗紐、象頭神、閻摩、扎拉、摩訶迦羅、中里底、卡拉等。十二日之子為：喜、近喜、自在、欲作、光護、大方便、獅子、剛波、安樂、大智、善大、天尊。第二，關於痛苦的享受，臨終之相為：衣服染污、花鬘凋謝、腋下出汗、身體發出不悅氣味、不喜自身座位，這些是不可避免的。近臨終之相為：裝飾和衣服發出不悅之聲、光芒減弱、沐浴之水滴于身上、心神不寧、眼開眼閉，這些若能避免則可避免。這些現象在人臨終前七日出現，此時會產生如魚混入沙中或駱駝丟失幼崽般的痛苦。
【English Translation】 A great wind arises, casting away the old flowers, and beautifully displaying the new. Thus it is said. The manner in which the Thirty-three Gods sport is described in the 'Establishment Treatise' and the 'Precious Cloud Sutra'. In a garden of various vehicles, there is an elephant named 'Son of Earth Protector', created from the supreme, with a beautiful and pleasing form, white as a white lotus. It has seven well-formed limbs, a red head, and six tusks. It is one yojana in length and seven yojanas in circumference, possessing a retinue of a hundred thousand elephants. When it roams in the pleasure garden, it transforms into thirty-three heads, each head having six tusks, each tusk having seven ponds, each pond having seven lotus plants, each lotus having seven goddesses, each goddess having seven attendants, and each attendant having seven musicians playing instruments. Indra rides on the central head, and the other heads are ridden by the thirty-two close attendants. The retinue rides on the other elephants, moving with a speed as if invisible, transporting the gods from the city to the pleasure garden. Then, it performs miracles, transforming into the bodies of gods and enjoying desires. The current name of Indra is 'Beautiful Eyes', and the eight wealth gods among the thirty-two close attendants are Bodhi, Supreme Power, Auspiciousness, and so on. The son of the star Tha is the assembly of gods. The eleven wrathful ones are Bhinu, Ganesha, Yama, Tsara, Mahakala, Middle Riti, Kara, and so on. The twelve sons of the sun are Joy, Near Joy, Power, Desire Maker, Light Protector, Great Means, Lion, Gangpo, Bliss, Great Knowledge, Great Good, and Supreme God. Secondly, regarding the enjoyment of suffering, the signs of death are: clothes becoming stained, garlands of flowers withering, sweat coming from the armpits, the body emitting an unpleasant odor, and dislike for one's own seat; these are unavoidable. The near signs of death are: ornaments and clothes making unpleasant sounds, diminished light, drops of bathwater clinging to the body, the mind not focusing on one thing, and eyes opening and closing; these can be avoided if one can avoid them. These signs appear seven days before a person's death, at which time suffering arises like fish mixed with sand or a camel losing its young.
1-1358 སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་མན་ཆད་ན་འཐབ་པའི་སྡུག་བསྔལ་ཡོད་དེ། ལྷ་བདུད་རྩི་མང་ལ་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་བུ་མོ་གཟུགས་བཟང་བས་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་ཆུང་མ་ཡང་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་བུ་མོ་བདེ་ སོགས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་རང་གི་བདུད་རྩི་དང་བུ་མོ་ལ་སེར་སྣ་བྱེད་ཅིང་། གཞན་གྱི་དེ་དག་ཐོབ་པར་འདོད་པས་འཐབ་བོ། །དེ་ལ་རི་རབ་ཀྱི་ནང་ནས་ལྷ་མ་ཡིན་ གྱི་དམག་དཔུང་ཆེན་པོ་གསེར་དངུལ་བཻཌཱུཪྻ་དང་། ཤེལ་གྱི་གོ་ཆ་དང་། དེ་དག་གི་མཚོན་ཆ་རལ་གྲི་དང་མདུང་དང་མདའ་གཞུ་ཐོགས་ཏེ་ཆས་པ་དང་། དམག་གི་བེར་གྱིས་རི་རབ་དང་བརྒྱ་བྱིན་ གྱི་གདན་འགུལ་བས་དམག་འོང་བར་ཤེས་སོ། །དེ་དག་ཀླུ་དང་བང་རིམ་བཞིའི་ལྷ་སྟེ་སྲུང་མ་ལྔ་དང་རིམ་གྱིས་འཐབ་པས་ལྷ་མ་ཡིན་ཕམ་ན་རང་གི་གནས་སུ་བཟློག་ལ། དཀར་པོའི་ཀླུ་ ཕམ་ན་རི་རབ་ཀྱི་ཆུ་མཚམས་ཀྱི་ཁོང་གསེང་ནས་ཐོན་ནས་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་ནམ་མཁའ་ལ་འཕགས་ཏེ་གཞོང་ཐོགས་ལ་སོགས་པ་དང་འཐབ་བོ། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། ལྷའི་གནས་གསལ་བར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་སྒྲ་གཅན་གྱིས་ཉི་ཟླ་ལག་པས་སྒྲིབ་ཅིང་རྒྱལ་ཕམ་དང་སྐྱེ་དགུའི་བདེ་སྡུག་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་དགེ་སྡིག་ལ་རག་ལས་པར་བཤད་དོ། །ཟླ་བའི་མདོ་ལས། དེ་གཟས་ཟིན་པ་ན་བསོད་ནམས་འབུམ་དང་། 1-1359 ཉི་མ་ཟིན་པ་ན་བྱེ་བ་འགྱུར་དུ་བཤད་དོ། །ལྷ་རྣམས་ཕམ་ན་བརྒྱ་བྱིན་མཁྱེན་པར་མཛད་དུ་གསོལ། ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་དཔུང་ཚོགས་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞིས་མ་ཐུབ་པས་རྩ་གསུམ་པས་ཟློག་པར་ མཛོད་ཅེས་གསོལ་བ་བཏབ་པ་དང་། བརྒྱ་བྱིན་གྱིས་གཞན་རྣམས་ལ་སྨྲའོ། །གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་ཡང་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་བསམ་པ་ཤེས་ནས་ཡུད་ཙམ་གྱིས་མ་དྲོས་པ་ནས་རྩ་གསུམ་དུ་ཕྱིན་ཏེ་དེའི་ མཚན་ཉིད་ནི་གཞན་སྔར་དང་འདྲ་ལ། དཀྱུས་དང་འཕང་དུ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་གཉིས་དང་ཞེང་དུ་གཅིག་སྟེ་དེས་སྔ་མ་ལྟ་བུའི་རྣམ་འཕྲུལ་བྱས་ནས་ལྷ་རྣམས་རྩུབ་འགྱུར་གྱི་ཚལ་དུ་ཕྱིན་ཏེ་ འཐབ་པར་མོས་པར་བྱས་ཏེ་རི་རབ་ཀྱི་ནུབ་ཀྱི་སྟེང་དུ་གཡུལ་འགྱེད་དེ། ལྷ་མ་ཡིན་རྣམས་རི་འཕེན་ཞིང་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་རྡོ་རྗེས་རི་ཐམས་ཅད་བཅོམ་པས་རིའི་དུམ་བུ་རོལ་མཚོ་ལ་སོགས་ པར་ལྷུང་བས་སྲོག་ཆགས་དུ་མ་ཤི་ནས་རོལ་མཚོ་དམར་པོར་འགྲོ་བར་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས་བཤད་དོ། །ལྷའི་མགོ་དང་རྐེད་པ་བཅད་ན་འཆིའི་ཡན་ལག་བཅད་ཀྱང་སྐྱེ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་ནི་མི་ བཟོད་པ་འབྱུང་ངོ་། །ལྷ་མ་ཡིན་མི་བཞིན་དུ་གནད་དུ་ཕོག་ན་འཆི་ལ་དེའང་གསེར་གྱི་ས་གཞིའི་སྟེང་གི་མཚོ་ཀུན་སྣང་ལ་ཤི་བ་དང་རྐང་ལག་ཆད་པ་ལ་སོགས་པའི་གཟུགས་བརྙན་ཤར་ཏེ་དམག་མ་ལོག་པའི་སྔོན་དུ་མྱ་ངན་བྱེད་པར་བཤད་དོ། ། 1-1360 གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་མདོ་ལས། ཐག་བཟང་རིས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་དཔག་ཚད་བདུན་བརྒྱ་པ་དྲག་ཏུ་འགྲོ་བ་ཡང་དབང་པོའ
【現代漢語翻譯】 在三十三天之下，存在戰鬥的痛苦。天神們擁有大量的甘露，而阿修羅的女兒們則擁有美麗的容貌，因此帝釋天（Indra，因陀羅）的妻子也是阿修羅的女兒，她們感到快樂等等。他們吝嗇于自己的甘露和女兒，並希望獲得別人的甘露和女兒，因此發生戰鬥。在須彌山（Mount Meru）中，阿修羅的大軍穿著金、銀、琉璃和玻璃製成的盔甲，手持刀劍、長矛、弓箭等武器。戰爭的喧囂震動了須彌山和帝釋天的寶座，預示著戰爭的到來。他們與龍族（Naga）和四層天的守護神（五守護）依次戰鬥。如果阿修羅戰敗，他們會退回自己的領地；如果白龍戰敗，他們會從須彌山的水域中出來，以神通力升到空中，與持棍者等戰鬥。《正念經》中說，爲了清楚地顯示天界的情況，羅睺（Rahu，蝕神）用手遮蔽日月，勝負和眾生的苦樂取決於贍部洲（Jambudvipa，閻浮提）的善惡。《月亮經》中說，如果月亮被遮蔽，就會有十萬的福德；如果太陽被遮蔽，就會有百億的福德。 如果天神們戰敗，他們會祈求帝釋天知曉。阿修羅的軍隊是四大天王（Four Great Kings）無法戰勝的，因此祈求三根本（Three Roots）來擊退他們。帝釋天對其他人說話。大象善住（Airavata， ऐरावत， ऐरावत， 愛羅婆多）也知道帝釋天的想法，立即從不熱池（Lake Anavatapta）前往三根本，它的特徵與其他相同，長度和寬度為二又二分之一由旬（Yojana， measure of distance），寬度為一由旬。它像以前一樣展現神通，使天神們渴望進入粗暴的叢林並渴望戰鬥，然後在須彌山的西邊開戰。阿修羅們投擲山峰，帝釋天的金剛杵（Vajra， वज्र， vajra， 金剛）摧毀了所有的山峰，山的碎片落入羅剎湖（Rakshasa lake）等處，導致許多生物死亡，羅剎湖變成了紅色。《正念經》中說，如果天神的頭和脖子被砍斷，即使死亡的部分被砍斷也會再生，但痛苦是難以忍受的。如果阿修羅像人一樣被擊中要害，他們就會死亡。他們的死亡和手腳被砍斷等景象會出現在金地上的光明湖（Lake Kunsnang）中，據說在軍隊撤退之前會感到悲傷。 《秘密不可思議經》中說，善妙車匠（Sudatta， सुदत्त， sudatta， 善施）的七百由旬的戰車快速行駛，也是自在。
【English Translation】 Below the Thirty-Three Heavens, there exists the suffering of battle. The gods have abundant nectar, and the daughters of the Asuras have beautiful forms, so Indra's wives are also daughters of the Asuras, and they feel happiness, etc. They are stingy with their own nectar and daughters, and they desire to obtain those of others, so battles occur. Within Mount Meru, the great army of Asuras is equipped with armor made of gold, silver, lapis lazuli, and crystal, and they wield weapons such as swords, spears, bows, and arrows. The clamor of war shakes Mount Meru and Indra's throne, signaling the arrival of war. They fight successively with the Nagas and the guardian deities of the four levels of heaven (the Five Guardians). If the Asuras are defeated, they retreat to their own territories; if the white Nagas are defeated, they emerge from the depths of Mount Meru's waters, ascend into the sky with magical powers, and fight with those who wield clubs, etc. The 'Mindfulness Sutra' states that in order to clearly show the state of the heavens, Rahu obscures the sun and moon with his hands, and the victory or defeat and the happiness or suffering of beings depend on the virtue or vice of Jambudvipa. The 'Moon Sutra' states that if the moon is obscured, there will be a hundred thousand merits; if the sun is obscured, there will be a hundred million merits. If the gods are defeated, they pray for Indra to know. The army of Asuras cannot be overcome by the Four Great Kings, so they pray to the Three Roots to repel them. Indra speaks to the others. The elephant Airavata, also knowing Indra's thoughts, immediately goes from Lake Anavatapta to the Three Roots. Its characteristics are the same as before, with a length and width of two and a half yojanas and a width of one yojana. It displays magical powers as before, making the gods eager to enter the rough thicket and eager to fight, and then they wage war on the west side of Mount Meru. The Asuras throw mountains, and Indra's Vajra destroys all the mountains, and the fragments of the mountains fall into Rakshasa Lake and other places, causing many creatures to die, and Rakshasa Lake turns red. The 'Mindfulness Sutra' states that if the head and neck of a god are cut off, they will regenerate even if the parts that die are cut off, but the suffering is unbearable. If an Asura is struck in a vital spot like a human, they will die. Images of their death and the cutting off of their hands and feet, etc., will appear in the bright Lake Kunsnang on the golden ground, and it is said that they will feel sorrow before the army retreats. The 'Inconceivable Secret Sutra' states that the chariot of Sudatta, which is seven hundred yojanas long and travels swiftly, is also independent.
ི་ལག་པ་གཡོན་པས་འཛིན་ནུས་པར་བཤད་དོ། །དེ་ལ་ཕལ་ཆེར་ ནི་ལྷ་རྒྱལ་ནས་མར་འདེད་ལ་ལན་གསུམ་དུ་བཟློག་ཀྱང་མ་བཟློགས་ན་ལྟ་ན་སྡུག་གི་ནང་དུ་བྲོས་ནས་ཟམ་པ་བསྡུས་སྒོ་རྣམས་བཅད་པ་དང་། ནམ་མཁའ་ལ་རྔ་གཟུགས་མེད་པའི་སྒྲ་ལས་ ཀྱིའི་ལྷ་རྣམས་ནི་རྒྱལ་བར་འགྱུར་རོ་ལྷ་མ་ཡིན་རྣམས་ནི་ཕམ་པར་འགྱུར་རོ། །དུད་འགྲོ་དག་བརྡ་བར་བྱའོ་བྲེད་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་བྱུང་བ་དང་འབྲོས་སོ། ། གསུམ་པ་ཆོས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་ ནི། ལྷའི་འདུན་ས་ཆོས་བཟངས་ན་ལྷའི་དབང་པོའི་སེང་གེའི་ཁྲི་དང་ཉེ་དབང་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱི་ཁྲི་ཡོད་པ་དེར་འདུས་ནས་ལྷ་དང་མི་རྣམས་ཀྱི་དོན་དུ་ཆོས་སེམས་པར་བྱེད་དོ། །ཚེས་ བརྒྱད་དང་བཅུ་བཞི་དང་བཅོ་ལྔ་ལ་འཛམ་བུའི་གླིང་ཉུལ་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞིས་ཀྱང་བསྙུལ་ནས་དེའི་ཚེ་ཕ་མ་དང་དགེ་སྦྱོང་དང་རིགས་ཀྱི་རྒན་རབས་ལ་ཆེན་པོར་འཛིན་ན་ དེ་དག་ཆོས་བཟང་དུ་སོང་སྟེ། ཇི་ལྟར་གྱུར་པ་སྨྲས་པས་ལྷའི་སྲིད་ནི་རྒྱལ་བར་བྱས་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་སྲིད་ནི་ཕམ་པར་བྱས་སོ་ཞེས་ཟེར་ནས་ཐམས་ཅད་དགའོ། །དེ་ལྟར་མི་བྱེད་ན་མི་བྱེད་པར་བརྗོད་པར་ངོ་གནག་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1361 དེ་བཞིན་དུ་དག་ལྡན་པ་ནི་ས་བཅུ་པའི་དབང་ཕྱུག་གི་དྲུང་ན་རྟག་ཏུ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་ཆོས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་དེ། དེས་ན། ཐོས་པ་མང་དང་ཆོས་འཛིན་དང་། །ཤེས་རབ་ལྡན་ཞིང་ཐར་ པ་འདོད། །ཡོན་ཏན་རྣམས་ལ་དགའ་བའི་མི། །དེ་དག་དགའ་ལྡན་ཉེ་བར་འགྲོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ལོངས་སྤྱོད་སྤྱད་ནས་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ན་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ ལས་གྱུར་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས་མེད་དེ་དེ་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བསམ་གཏན་དང་པོ་གཉིས་དགའ་བདེ་དང་བཅས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། གསུམ་པ་ན་དགའ་བ་མེད་ལ་ བདེ་བ་ཙམ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། བཞི་པ་ན་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་པ་དག་པ་ལ་སྤྱོད་དོ། །གཟུགས་མེད་བཞི་ནི་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་འབའ་ཞིག་དང་ལྡན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་ལོངས་སྤྱོད་ དོ། །དེ་གཉིས་ཀའང་འདོད་པའི་སྡུག་བསྔལ་མྱ་ངན་དང་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་ཡིད་མི་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ཐམས་ཅད་ཉེ་བར་ཞི་བ་ཅན་ཡིན་ནོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ཕོ་ མོའི་དབང་པོ་ཐ་དད་དང་། ཕ་མ་དང་རྗེ་བྲན་དང་། བག་མ་གཏོང་ལེན་དང་ཚ་གྲང་དང་། ནོར་དང་འབྲུ་དང་ཁ་དོག་སྣ་ཚོགས་དང་ཆེད་དུ་བྱས་པའི་གཞལ་ཡས་ཁང་ལ་སོགས་པ་མེད་དེ་ཚངས་རིས་ཡན་ཆད་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཕོའི་ཆ་བྱད་ཅན་དང་། 1-1362 ཁ་དོག་དཀར་པོ་དང་། ཆེད་དུ་མ་བྱས་པའི་གཞལ་ཡས་ཁང་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་འདོད་པའི་སྐྱེ་བ་བཤད་པ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་སྐྱེ་བ་གང་ཞེ་ན་ ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་པར་བྱེད
【現代漢語翻譯】 據說，阿修羅無法用左手抓住它。大多數情況下，當諸神從神殿被擊退時，即使反擊三次也無法阻止，他們會逃到美景中，收起橋樑，關閉大門。在天空中，從無形的鼓聲中傳來：『諸神將獲勝，阿修羅將失敗！』應該警告動物，使它們恐懼！』當這些聲音響起時，他們便逃跑了。 第三，關於佛法的受用：在諸神的集會場所善法堂，諸天之王的獅子座和三十二位近臣的寶座都在那裡。他們聚集在一起，爲了諸神和人類的利益而思考佛法。在每月的初八、十四和十五，他們會在閻浮提巡視。同樣，四大天王也會巡視。那時，如果人們非常尊重父母、修行者和長輩，他們就會前往善法堂，講述所發生的事情，並說：『諸神的統治已經獲勝，阿修羅的統治已經失敗！』然後大家都會高興。如果不這樣做，他們會表達不滿，臉色陰沉。 同樣，具足者在十地自在者面前，總是受用大乘佛法。因此，經中說：『多聞持法及具慧，欲解脫者樂功德，如是之人近兜率。』就是這個意思。像這樣受用欲界之樂后，在上面的兩個界中，沒有從慾望中產生的受用，因為他們已經脫離了慾望。因此，初禪和二禪是伴隨著喜樂的禪定，三禪是沒有喜只有樂的禪定，四禪是舍念清凈的禪定。四無色界是受用唯有舍受的禪定。這兩者都平息了欲界的痛苦、悲傷、哀號、痛苦和不適等等。這兩者都沒有男女的器官差異，沒有父母和主僕，沒有婚姻的給予和接受，沒有冷熱，沒有財富和穀物，沒有各種顏色，也沒有特意建造的宮殿等等。直到色究竟天，一切都具有男性的特徵，顏色是白色的，擁有非特意建造的宮殿。 關於經文的意義，首先解釋欲界的生起：經文以『眾生的生起是什麼？』等問題來闡述。
【English Translation】 It is said that the Asuras cannot grasp it with their left hand. In most cases, when the gods are driven back from the divine palace, even if they counterattack three times and cannot stop it, they flee into the Vista, retract the bridge, and close the gates. In the sky, from the sound of an invisible drum, it is said: 'The gods will be victorious, the Asuras will be defeated! The animals should be warned and frightened!' When these sounds occur, they flee. Third, regarding the enjoyment of Dharma: In the gods' assembly place, Sudharma Hall, the lion throne of the King of Gods and the thrones of the thirty-two close attendants are there. They gather together and contemplate the Dharma for the benefit of gods and humans. On the eighth, fourteenth, and fifteenth of each month, they tour Jambudvipa. Similarly, the Four Great Kings also tour. At that time, if people greatly respect their parents, ascetics, and elders, they go to Sudharma Hall, tell what has happened, and say: 'The rule of the gods has been victorious, and the rule of the Asuras has been defeated!' Then everyone rejoices. If they do not do so, they express displeasure and become sullen. Similarly, the Pure Ones always enjoy the Mahayana Dharma in the presence of the Lord of the Tenth Bhumi. Therefore, it is said: 'Those who are learned, uphold the Dharma, possess wisdom, desire liberation, and delight in virtues, such people draw near to Tushita.' That is the meaning. Having enjoyed the pleasures of the desire realm in this way, in the two upper realms, there are no enjoyments arising from desire, because they are free from attachment. Therefore, the first and second dhyanas are samadhi accompanied by joy and bliss, the third is samadhi with only bliss and no joy, and the fourth is practiced with equanimity and pure mindfulness. The four formless realms enjoy samadhi that is solely endowed with equanimity of feeling. Both of these are characterized by the near pacification of suffering, sorrow, lamentation, pain, and discomfort, etc., of the desire realm. Neither of these has differences in male and female organs, parents and servants, the giving and receiving of marriage, cold and heat, wealth and grain, various colors, or specially constructed palaces, etc. Up to Akanistha, everything has male characteristics, the color is white, and they possess non-specially constructed palaces. Regarding the meaning of the text, first, the explanation of the arising of the desire realm: The text elucidates with questions such as 'What is the arising of sentient beings?'
་དེ་སྐྱབས་མེད་ལ་གཏུབ་པའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བས་ན་དམྱལ་བའོ། །ཕལ་ཆེར་དུད་དེ་འགྲོ་བས་ན་དུད་འགྲོའོ། །བཟའ་བཏུང་ཡིད་ལ་བཏགས་པས་ན་ཡིད་དྭགས་ སོ། །ཡིད་ཤས་ཆེ་ཞིང་སྒྲིན་པས་ན་མིའོ། །ཆུ་ལ་ཤིང་རྟ་ལ་བདུན་སྲིད་ཀྱིས་འཕགས་ཤིང་འཛམ་བུ་གླིང་ལས་ལུས་དང་ཚེ་འཕགས་པས་ན་ལུས་འཕགས་པའོ། །བ་ལང་དང་ནོར་བུ་ལ་སྤྱོད་པས་ ན་བ་ལང་སྤྱོད་དོ། །ཤིང་འཛམ་བུ་སྲི་ཤ་དང་འཛམ་བུ་ན་ད་ཡོད་པས་ན་འཛམ་བུ་གླིང་ངོ་། །ཤ་ཟའི་སྐད་དུ་སྨྲ་ཞིང་ཞག་བདུན་ན་འཆིའོ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་མི་སྙན་པ་འབྱུང་ བས་ན་སྒྲ་མི་སྙན་ནོ། །རྒྱལ་པོ་ཆེན་པོ་བཞིའི་རིས་སུ་གཏོགས་པས་ན་རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་སོ། །གཙོ་བོ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ཡོད་པའམ། ཡིད་འཁྲུགས་ཀྱི་གནས་དང་རྩེད་མོས་མྱོས་དང་། མཉམ་འཕྲུལ་ དང་། སེང་སེང་པོ་དང་། མེ་ཏོག་གི་འབྲལ་ཐབས་ལ་སོགས་པ་གནས་གཞན་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ཡོད་པའམ། རབ་བརྟན་ལ་སྤྲུལ་པའི་མགོ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། གཉུག་མར་གནས་པ་གཅིག་སྟེ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་ཡོད་པས་ན་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་མོ། 1-1363 ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་འཐབ་མོའི་འཇིགས་པ་དང་བྲལ་བས་འཐབ་བྲལ་སྟེ། ལྷའི་བུ་དང་བུ་མོ་གཉིས་མཚེ་མར་སྐྱེ་བས་ན་མཚེ་མའམ་ཟུང་མ་ཞེས་ཀྱང་སྔོན་བཏགས་སོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ཀྱི་དགའ་ བདེ་དང་ལྡན་པས་ན་དགའ་ལྡན་ནོ། །འདོད་ཡོན་རང་གིས་སྤྲུལ་པ་ལ་ཅི་དགར་སྤྱོད་པས་ན་འཕྲུལ་དགའ་འོ། །འདོད་ཡོན་གཞན་གྱི་སྤྲུལ་པ་ལ་དབང་བྱེད་པས་ན་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་དོ། །དེ་ དག་ནི་འདོད་ཡོན་ལ་འདོད་ཆགས་རྒྱས་ཤིང་དྲི་རོ་དང་དེ་གཉིས་སུ་སྣང་བའི་རྣམ་ཤེས་མ་སྤངས་པས་ན་འདོད་པའི་ཁམས་སོ། །གཉིས་པ་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་བཤད་པ་ནི། འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ མི་དགེ་བས་ཚངས་ཤིང་དག་པའི་རིས་སུ་གཏོགས་པས་ཚངས་རིས་སོ། །ཚངས་ཆེན་གྱི་མདུན་ན་འདོན་གྱི་གནས་ན་གནས་པས་ན་ཚངས་པ་མདུན་ན་འདོན་ནོ། །མདོ་ཁ་ཅིག་ལས་ཚངས་འཁོར་བ་ཞེས་ འབྱུང་བ་ནི་ཚངས་ཆེན་གྱི་བསྙེན་བཀུར་བར་འཕགས་པ་རྣམ་གྲོལ་སྡེས་བཤད་དོ། ། ཚེ་དང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཚངས་པ་ཕལ་པ་བས་ཁྱད་པར་འཕགས་ཤིང་མི་མཇེད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་བདག་པོ་བྱེད་ པས་ན་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་སྟེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཡིན་ནོ། །གོང་མ་གཉིས་པས་འོད་ཀྱི་རྒྱ་དང་གསལ་བ་གཉིས་ཀ་ཆུང་བས་ན་འོད་ཆུང་ངོ་། །འོད་ཀྱི་རྒྱ་དང་གསལ་བ་འོག་མ་བས་ཚད་གཟུང་བར་མི་ནུས་པས་ཚད་མེད་འོད་དོ། ། 1-1364 འོད་ཀྱི་རྒྱ་ཆེ་ལ་གསལ་བས་གནས་ཀུན་ཏུ་རྒྱས་པར་འགེངས་པས་ན་འོད་གསལ་ཏེ་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡིན་ནོ། །གོང་མ་གཉིས་པས་དགེ་བ་ཆུང་བས་དགེ་ཆུང་ངོ་། །འོག་མས་ཚད་བཟུང་དུ་ མེད་པའི་དགེ་བ་ལས་གྲུབ་པས་ན་ཚད་མེད་དགེའོ། །དེ་བས་ལྷག་པའི་དགེ་བ་དེ་མན་ཆད་ལ་མེད་པས་ན་དགེ་རྒྱས་ཏེ་བསམ་གཏན་གསུ
【現代漢語翻譯】 那些因遭受無依無靠的痛苦而墮入的是地獄。 大多數時候，因為像煙霧一樣遊蕩，所以是畜生。 因為心中執著于飲食，所以是餓鬼。 因為心智強大且敏銳，所以是人。 因為在水、車乘和七政方面勝過，並且在身體和壽命上勝過瞻部洲，所以是身勝。 因為享用牛和珍寶，所以是勝道。 因為有瞻部樹、尸利沙樹和瞻部那達，所以是瞻部洲。 因為說食肉鬼的語言，並且發出『七日內死亡』的不悅耳的聲音，所以是不悅耳。 因為屬於四大天王之列，所以是四大天王之列。 因為有三十三位主尊，或者有三十三個心煩意亂的場所，如嬉戲、沉迷、共同變化、森森波、花朵分離之法等，或者有三十二個由堅固變化而來的頭，以及一個固有的頭，總共三十三個，所以是三十三天。 因為遠離非天（阿修羅）的戰鬥恐懼，所以是離戰。因為天人和天女成對出生，所以也被稱為雙生或雙。 因為具有大乘佛法的喜樂，所以是兜率天（梵文：Tusita，漢語字面意思：喜足天）。 因為隨心所欲地享用自己變化出來的欲妙，所以是化樂天（梵文：Nirmanarati，漢語字面意思：樂變化天）。 因為能自在地享用他人變化出來的欲妙，所以是他化自在天（梵文：Paranirmita-vasavartin，漢語字面意思：他化自在天）。 這些都是因為對欲妙的貪著增長，並且沒有捨棄對氣味和味道以及對這兩者的顯現的分別念，所以是欲界。 第二，解釋色界的生處：因為捨棄了欲界的不善，屬於清凈之列，所以是梵眾天。 因為位於大梵天（梵文：Mahabrahma，漢語字面意思：大梵天）的前導位置，所以是梵輔天。 一些經中出現的『梵輪』，是說大梵天的侍從，由解脫部的聖者所說。 因為壽命和形色等方面勝過一般的梵天，並且是娑婆世界的統治者，所以是大梵天，即初禪。 因為比上面的二禪天在光芒的範圍和清晰度上都小，所以是少光天。 因為光芒的範圍和清晰度無法與下面的天相比，所以是無量光天。 因為光芒的範圍大且清晰，能普遍照亮所有地方，所以是極光凈天，即二禪。 因為比上面的二禪天善根小，所以是少善天。 因為由下面的無法衡量的善根所成就，所以是無量善天。 因為超過此的善根在下面沒有，所以是遍凈天，即三禪。
【English Translation】 Those who fall due to experiencing the suffering of having no refuge are hell beings. Mostly, because they wander like smoke, they are animals. Because they are attached to food and drink in their minds, they are hungry ghosts. Because their minds are strong and sharp, they are humans. Because they excel in water, vehicles, and the seven possessions, and surpass Jambudvipa in body and lifespan, they are 'Superior Body'. Because they enjoy cattle and jewels, they are 'Practicing Cattle'. Because there are Jambu trees, Shirisha trees, and Jambunada, it is Jambudvipa. Because they speak the language of flesh-eating demons and emit the unpleasant sound of 'dying within seven days,' they are 'Unpleasant Sound'. Because they belong to the category of the Four Great Kings, they are the category of the Four Great Kings. Because there are thirty-three chief deities, or thirty-three places of mental disturbance such as play, intoxication, common transformation, sensenpo, methods of flower separation, etc., or thirty-two heads transformed from the steadfast one, and one inherent head, totaling thirty-three, they are the Thirty-Three. Because they are free from the fear of battles of the Asuras (Lha Mayin), they are 'Free from Battle'. Because both sons and daughters of gods are born in pairs, they are also called twins or pairs. Because they possess the joy and happiness of the Mahayana Dharma, they are Tushita (Joyful). Because they freely enjoy the desired objects they have emanated themselves, they are Nirmanarati (Joy of Emanation). Because they have power over the desired objects emanated by others, they are Paranirmita-vasavartin (Control over Others' Emanations). These are the Desire Realm because attachment to desired objects increases, and the consciousness that perceives smells and tastes and the distinction between the two has not been abandoned. Secondly, explaining the birth of the Form Realm: Because it is free from the non-virtue of the Desire Realm and belongs to the category of purity, it is the Brahma Assembly. Because it resides in the position of the attendant before the Great Brahma, it is the Brahma Attendant. Some sutras mention 'Brahma Wheel,' which refers to the attendants of the Great Brahma, as explained by the liberated noble ones. Because it excels ordinary Brahmas in lifespan, form, etc., and is the lord of the Sahā world, it is the Great Brahma, which is the First Dhyana. Because the scope and clarity of light are smaller than the two higher realms, it is the Small Light. Because the scope and clarity of light cannot be measured compared to the lower realms, it is Immeasurable Light. Because the scope of light is vast and clear, filling all places extensively, it is Clear Light, which is the Second Dhyana. Because the virtue is small compared to the two higher realms, it is Small Virtue. Because it is formed from immeasurable virtue from below, it is Immeasurable Virtue. Because there is no virtue greater than that below, it is Extensive Virtue, which is the Third Dhyana.
མ་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ཡན་ཆད་ནི་གཞལ་ཡས་ཁང་ དང་བཅས་པ་སྐྱེ་ཞིང་འཆི་འཕོ་སྟེ་སྤྲིན་འཁྲུགས་པ་དང་འདྲ་བར་འདབ་ཆགས་པ་མེད་པས་སྤྲིན་མེད་དོ། །མི་གཡོ་བའི་བསོད་ནམས་ལས་སྐྱེས་པས་ན་བསོད་ནམས་སྐྱེས་སམ་བསོད་ནམས་འཕེལ་ལོ། །སོ་ སོ་སྐྱེ་བོའི་བསོད་ནམས་མཆོག་ལས་སྐྱེས་པས་ན་འབྲས་བུ་ཆེའོ། །རེ་ཤིག་འདུ་ཤེས་རྒྱུན་ཆད་པས་ན་འདུ་ཤེས་མེད་པ་སྟེ་ལྷ་ཚེ་རིང་པོའོ། །དེ་དག་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཡིན་ནོ། །སོ་ སོ་སྐྱེ་བོ་དང་མ་འདྲེས་པའི་གནས་གཙང་མའི་ལྷ་ལ། གནས་གཙང་མའི་འོག་མ་ཡིན་པས་མི་ཆེ་བའོ། །ཉོན་མོངས་པའི་གདུང་བ་མེད་པས་མི་གདུང་བའོ། །མིག་སྔར་མཛེས་ཤིང་བཟང་བས་གྱ་ནོམ་ སྣང་ངོ་། །ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་པ་ཤིན་ཏུ་དག་པས་ན་ཤིན་ཏུ་མཐོང་བའོ། །གོང་ན་གནས་གཞན་མེད་པས་ན་འོག་མིན་ནོ། །ཡང་ན་བསགས་མཐའ་སྟེ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བསགས་པའི་ཡ་མཐའ་ཡིན་པས་སོ། ། 1-1365 འདིའི་ཕྱོགས་གཅིག་ན་ལྷའི་བུ་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོའི་གནས་ཞེས་བྱ་བ་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཆེན་པོ་བཞུགས་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་ས་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །དེ་ལ་ཉིས་ཁྲི་ལ་སོགས་པའི་ མདོ་ཁ་ཅིག་ལས་བསམ་གཏན་དང་པོ་གསུམ་ལ་བཞི་བཞིར་ཕྱེ་བའང་ཡོད་མོད་ཀྱི། དེ་ནི་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་གསུམ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་ལྟར་གཟུང་ངོ་། །ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ ནི་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་ཡང་མདུན་ན་འདོན་ནས་གྲོང་ལས་དགོན་པ་ལྟར་འཕགས་པར་འདོད་ཀྱི་ས་གཞན་མེད་ཅེས་ཟེར་རོ། །འདུ་ཤེས་མེད་པ་པའང་འབྲས་བུ་ཆེ་ལས། དེ་བཞིན་དུ་ཁ་ཅིག་འདོད་ དེ་དེའི་ཕྱིར་འདིའི་ས་ནི་བཅུ་དྲུག་ནས་ཉི་ཤུའི་བར་ཅི་རིགས་སུ་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ནི་འདོད་ཡོན་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ནས་གཟུགས་ལ་མ་བྲལ་ལ་དྲི་དང་རོ་དང་དེ་དག་ཏུ་ སྣང་བའི་རྣམ་ཤེས་ཡངས་པས་གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སོ། །སྙོམས་པར་འཇུག་པའི་ཚེ་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཤིག་སྟེ་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སོ་སྙམ་པའི་འདུ་ཤེས་འབྱུང་བས་ན་ནམ་མཁའ་མཐའ་ཡས་སོ། །ནམ་མཁའི་ འདུ་ཤེས་ཀྱང་བཤིག་ནས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཐའ་ཡས་སོ་ཞེས་པའི་འདུ་ཤེས་འབྱུང་བས་རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སོ། །དེའི་འདུ་ཤེས་ཀྱང་བཤིག་ནས་ཅིའང་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པས་ན་ཅི་ཡང་མེད་པའོ། ། 1-1366 དེའི་འདུ་ཤེས་ཀྱང་བཤིག་སྟེ་འདུ་ཤེས་ཡོད་མིན་མེད་དུ་འདུ་ཤེས་འབྱུང་བས་ན་འདུ་ཤེས་མེད་འདུ་ཤེས་མེད་མིན་ཏེ་མཛོད་ལས། རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་མཁའ་མཐའ་ཡས། །ཅིའང་མེད་ཅེས་བྱ་དེ་ལྟར། ། སྦྱོར་ཕྱིར་དམན་ཕྱིར་འདུ་ཤེས་མེད། །འདུ་ཤེས་མེད་པའང་མ་ཡིན་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེ་མཆེད་ནི་སྐྱེ་གནས་དེ་སྐྱེ་གནས་དེ་ལྟ་བུར་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། ། དེ་དག་ནི་གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་ནས་གཟུགས་མེད་འདོད་ཆགས་ལ་རྒྱས་
【現代漢語翻譯】 不是這樣的。從這裡往上，包括宮殿在內，眾生經歷生死流轉，就像雲彩聚散一樣，沒有固定的形態，所以稱為無雲。由於從不動的福德中產生，所以稱為福德生或福德增。由於從各個凡夫的殊勝福德中產生，所以果報巨大。暫時處於無想狀態，所以稱為無想天，即長壽天。這些都是凡夫。與凡夫不混雜的凈居天。由於不是凈居天之下，所以不廣大。沒有煩惱的痛苦，所以沒有痛苦。眼前美好，所以令人愉悅。由於智慧的觀察非常清凈，所以能夠清楚地看見。由於上面沒有其他的居所，所以稱為色究竟天。或者說是積累的終點，是積累微塵的最終結果。 在這個方向的一側，有稱為大自在天子（Maheśvara， महान् ईश्वर，mahān īśvara，偉大的自在者）的住所，據說那裡有佛陀毗盧遮那（Vairocana，वैरोचन，vairocana，光明遍照）居住的圓滿受用土。在《二萬頌》等一些經中，將第一禪分為四個，但這應按照以前的論師們分為三個的方式來理解。迦濕彌羅的說一切有部認為，大梵天也像從村莊到寺院一樣，是從引導者那裡產生的殊勝之處，但沒有其他的地。無想天也像大果天一樣，有些人這樣認為，因此，此地的數量從十六到二十不等。這些是遠離對欲妙的貪著，但沒有遠離色界，並且對色、聲、香、味等顯現的廣闊的識，是色界。在入定的時候，破壞色想，生起『虛空無邊』的想法，所以稱為空無邊處。破壞虛空的想法，生起『識無邊』的想法，所以稱為識無邊處。破壞這個想法，認為『一無所有』，所以稱為無所有處。 破壞這個想法，生起『非想非非想』的想法，所以稱為非想非非想處。《俱舍論》中說：『識無邊處、空無邊處、無所有處，爲了修習，也是爲了衰退，所以稱為非想非非想處。』生處是指眾生出生的處所，用這樣的方式來組合詞語。這些是遠離對色界的貪著，而增長對無色界的貪著。
【English Translation】 It is not like that. Above this, including the palaces, beings experience the cycle of birth and death, like the gathering and dispersing of clouds, without a fixed form, hence called 'Cloudless'. Because it arises from unwavering merit, it is called 'Merit-born' or 'Merit-increasing'. Because it arises from the superior merit of individual ordinary beings, the result is great. Temporarily in a state of non-perception, it is called the 'Non-Perception Realm', that is, the long-lived gods. These are all ordinary beings. The Pure Abodes, which are not mixed with ordinary beings. Because it is not below the Pure Abodes, it is not vast. Without the suffering of afflictions, there is no pain. Beautiful before the eyes, it is pleasing. Because the vision of wisdom is extremely pure, it can be seen very clearly. Because there is no other abode above, it is called Akanistha (the highest). Or it is the end of accumulation, the ultimate result of accumulating minute particles. On one side of this direction, there is said to be the abode of the great powerful son of the gods, Maheśvara (Maheśvara, महान् ईश्वर, mahān īśvara, Great Lord), where the great Buddha Vairocana (Vairocana, वैरोचन, vairocana, Illuminating) resides, a perfect enjoyment land. In some sutras, such as the Twenty Thousand Verse Sutra, the first dhyana is divided into four, but this should be understood according to the way the previous teachers divided it into three. The Kashmir Sarvastivadins believe that the Great Brahma is also superior, like going from a village to a monastery from a guide, but there is no other ground. The Non-Perception Realm is also like the Great Fruit Realm, as some believe, therefore, the number of these realms varies from sixteen to twenty. These are detached from desire for sensual pleasures, but not detached from the form realm, and the vast consciousness that appears as form, sound, smell, taste, etc., is the form realm. When entering into samadhi, destroying the perception of form, the thought arises 'space is infinite', hence it is called the Realm of Infinite Space. Destroying the perception of space, the thought arises 'consciousness is infinite', hence it is called the Realm of Infinite Consciousness. Destroying this thought, perceiving 'nothing exists', hence it is called the Realm of Nothingness. Destroying this thought, the thought arises 'neither perception nor non-perception', hence it is called the Realm of Neither Perception Nor Non-Perception. The Abhidharmakośa states: 'The Realm of Infinite Consciousness, the Realm of Infinite Space, the Realm of Nothingness, for the sake of practice, and also for the sake of decline, hence it is called the Realm of Neither Perception Nor Non-Perception.' The birth-place refers to the place where beings are born, combining the words in this way. These are detached from desire for the form realm, and increasing desire for the formless realm.
པའི་ཕྱིར་དང་། ཁམས་བཅོ་ལྔར་སྣང་བ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་ཞེས་བརྗོད་དེ་སེམས་ཅན་སྐྱེ་བ་བཤད་ཟིན་ ཏོ།། །། སྐྱེ་བའི་གནས་བཤད་པའི་སྤྱི་དོན་ལ་སྤྱིར་འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་དང་། མི་མཇེད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་རྒྱུ་དང་། ངོ་བོ་དང་། ངེས་ ཚིག་དང་འབྲས་བུ་བཞིའི་དང་པོ་སོ་སོར་ངེས་པའི་རྒྱུ་ལ་མ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྒྱུ་ནི། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཡིན་ལ། དག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྒྱུ་ནི། སྔོན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ སྤྱོད་པ་དང་སྨོན་ལམ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་བྱིན་བསླབས་ཡིན་ཏེ་ཕལ་ཆེན་ལས། ཇི་ལྟར་ས་བོན་ཁྱད་པར་གྱིས། །འབྲས་བུ་སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་ལྟར། །དེ་བཞིན་ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱིས། །སེམས་ཅན་རྣམས་དང་ཞིང་འབྱུང་ངོ་། ། 1-1367 ཀླུའི་རྒྱལ་པོས་སྤྲིན་ཕུང་རྣམས། །ནམ་མཁའི་དབྱིངས་ལ་སྟོན་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་སངས་རྒྱས་སྨོན་ལམ་གྱིས། །ཞིང་རྣམས་ཀུན་ཏུ་འབྱུང་བ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྟེན་པའི་རྒྱུ་ནི་ནམ་མཁའ་དང་འབྱུང་ བ་དང་འོད་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུའི་བྱིན་ལ་སོགས་པ་ལ་གནས་པ་ཡིན་ཏེ་ཕལ་ཆེན་ལས། ཞིང་རྣམས་རྒྱ་མཚོ་ལ་ལ་དྲི་མེད་འོད་ཅན་ནམ་མཁའི་དབྱིངས་ལ་གནས། །སྣང་བའི་སྙིང་པོའི་འོད་ ཅན་ནོར་བུའི་རྒྱ་མཚོ་དག་ལ་ལེགས་པར་གནས། །ཞིང་རྣམས་རྒྱ་མཚོ་མཐའ་དང་དབུས་མེད་རྒྱ་ཆེན་པད་མོའི་རྒྱ་མཚོ་དག་ལ་གནས། །ཞིང་རྣམས་རྒྱ་མཚོའི་དཀྱིལ་འཁོར་དབྱིངས་རྣམས་ལ་ལ་སངས་རྒྱས་བྱིན་ ལ་གནས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ངོ་བོ་ལ་མ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ངོ་བོ་ནི། སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་ཡིན་ལ། དག་པའི་འཇིག་རྟེན་ནི། ལམ་བདེན་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་ལས། ཞིང་གི་དབྱིངས་རྣམས་ལ་ལ་ནི། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་རྣམ་པར་གནས། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོང་ལས། །ཆོས་ཉིད་དེ་དག་དེ་ན་སྣང་། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་འོད་བཏང་བ། །རིན་ ཆེན་རང་བཞིན་དྲི་མ་མེད། །རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་དྲི་མེད་དག །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཡོངས་སུ་སྦྱངས། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་བཀོད་ཚུལ་ལ་དབྱིབས་ནི་ནོར་བུ་དང་རྒྱ་མཚོ་དང་རི་རབ་དང་། 1-1368 རྡོ་རྗེ་དང་སེང་གེ་དང་ལྷའི་དབང་པོའི་གཙུག་ཕུད་དང་། ཟླ་གམ་དང་ཉི་ཟླ་དང་། ཁྲི་དང་པད་མ་དང་མིག་དང་མཛོད་སྤུ་དང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཕྱག་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ ཉིད་ལས། ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ན་ཞིང་རྣམས་རྒྱ་མཚོ་སྣང་། །ལ་ལ་ཟླུམ་པོ་ལ་ལ་ཟུར་གསུམ་སྟེ། །དེ་དག་ལ་ལ་ཕྱོགས་ན་གྲུ་བཞིར་གནས། །ནོར་བུ་པད་མ་འཁོར་ལོ་ཡན་ལག་བརྒྱད། །ཀུན་ཀྱང་ ལས་རྣམས་རྒྱ་མཚོའི་རྣམ་པར་བྲིས། ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ལ་ལ་ན་གླིང་བཞི་ཡོད་ལ། ལ་ལ་ན་མེད་པ་ལ་སོགས་
【現代漢語翻譯】 因此，爲了捨棄顯現的十五界，稱之為無色界，以上講述了眾生的出生。 關於講述出生之地的總義，一般分為世界界的分類和對娑婆世界的詳細解釋兩部分。第一部分有四個方面：原因、本體、定義和結果。首先，關於各自確定的原因，不凈世界的因是眾生的業，清凈世界的因是往昔菩薩的行持和願力，以及如來的加持。如《華嚴經》云：『猶如種子有差別，產生果實各不同，如是業力有差別，眾生諸剎土生起。』 龍王如在虛空中，顯示密集之雲團，如是佛陀之願力，一切剎土皆生起。』 所依賴的因是虛空、地水火風、光明和佛身加持等。《華嚴經》云：『剎土有的依于海，有的依于無垢光明虛空界，有的善住于光明精華寶珠海，剎土有的依于無邊廣大蓮花海，剎土有的依于虛空界海中，有的依于佛陀之加持。』 第二，關於本體，不凈世界的本體是苦諦，清凈世界是道諦。《華嚴經》云：『有的剎土界充滿煩惱，由眾生之煩惱，彼等法性于彼顯現。』 『有的剎土放光明，珍寶自性無垢染，種種清凈無垢染，諸佛已凈皆清凈。』 關於其排列方式，形狀有如寶珠、大海、須彌山、金剛、獅子、天王之頂髻、半月、日月、寶座、蓮花、眼睛、白毫相和佛手等。《華嚴經》云：『十方一切剎土海，有的圓形有的三角形，有的安住於四方形，寶珠蓮花輪八輻，一切皆繪作業力海。』 此外，有的具有四大部洲，有的則沒有等等。
【English Translation】 Therefore, it is called the Formless Realm because it abandons the appearance of the fifteen realms, and the birth of sentient beings has been explained above. Regarding the general meaning of explaining the place of birth, it is generally divided into the classification of the world realm and the detailed explanation of the Saha world. The first part has four aspects: cause, essence, definition, and result. First, regarding the causes that are determined separately, the cause of the impure world is the karma of sentient beings, and the cause of the pure world is the practice and aspiration of the Bodhisattvas of the past, as well as the blessings of the Tathagatas. As the Avatamsaka Sutra says: 'Just as seeds have differences, and fruits arise differently, so too, karma has differences, and sentient beings and Buddha-fields arise.' 'Like the Dragon King displaying dense clouds in the sky, so too, through the aspirations of the Buddhas, all Buddha-fields arise.' The dependent causes are space, elements, light, and the blessings of the Buddha's body, etc. The Avatamsaka Sutra says: 'Some Buddha-fields rely on the ocean, some rely on the stainless light of the space realm, some dwell well in the ocean of luminous essence jewels, some Buddha-fields rely on the boundless great lotus sea, some Buddha-fields rely on the ocean of space realms, and some rely on the blessings of the Buddhas.' Second, regarding the essence, the essence of the impure world is the truth of suffering, and the pure world is the truth of the path. The same sutra says: 'Some realms of Buddha-fields are full of defilements, and from the defilements of sentient beings, those dharmata appear there.' 'Some Buddha-fields emit light, with precious nature, stainless, various forms, pure and stainless, purified by the Buddhas.' Regarding their arrangement, the shapes are like jewels, oceans, Mount Meru, vajras, lions, the crown of the king of gods, crescent moons, sun and moon, thrones, lotuses, eyes, urṇa hair, and the hands of the Buddhas, etc. The same sutra says: 'In all directions, the Buddha-fields appear as oceans, some are round, some are triangular, some dwell in squares in those directions, jewels, lotuses, wheels with eight spokes, all are depicted with the forms of the ocean of karma.' Furthermore, some have the four continents, while others do not, and so on.
པའི་སྒོ་ནས་མི་འདྲ་བ་ཡིན་ཏེ་འདི་ན་ནི་ཡོད་ལ། བདེ་བ་ཅན་ན་མེད་ཅིང་། སངས་རྒྱས་རི་རབ་འོད་ཡང་དག་འཕགས་པའི་ཞིང་ཡིད་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ན་འཛམ་བུའི་གླིང་ལ་དཔག་ཚད་བྱེ་བ་ཡོད་ལ་གླིང་ལྷག་མ་གསུམ་ལ་བརྒྱད་ཁྲི་བརྒྱད་ ཁྲི་ཡོད་པར་བཤད་པ་དང་། མངོན་པར་དགའ་བའི་ཞིང་ན་གསེར་དངུལ་གྱི་སྐས་ལ་འཛེགས་ཏེ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་འགྲོ་བ་དང་། མི་རྣམས་ལྷ་ལ་མི་སྨོན་ཞིང་ལྷ་རྣམས་འཛམ་བུ་གླིང་ན་ སངས་རྒྱས་བཞུགས་སོ་ཞེས་སྨོན་པར་མི་འཁྲུགས་པའི་ཞིང་གི་བཀོད་པ་ལས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ལ་ལ་ན་འོད་མེད་ལ། ལ་ལ་ན་འོད་དང་བཅས་པ་སྟེ། དེ་ཉིད་ལས། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་འོད་མེད་དེ། ། 1-1369 མུན་པའི་འཇིགས་པ་ཤིན་ཏུ་ཆེ། །རེག་ན་སྡུག་བསྔལ་སྤུ་གྲི་འདྲ། །བལྟ་ན་མི་བཟད་ཀྱི་ཡང་གཡའ། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་ལྷ་འོད་ཅན། །ལ་ལ་ཁྱིམ་གྱི་འོད་ཅན་སྟེ། །ལ་ལ་ཉི་ཟླའི་འོད་ དང་ལྡན། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་རང་གི་འོད། །ཤིང་གི་འོད་ཅན་དྲི་མ་མེད། །ལ་ལ་རི་ཡི་འོད་ཅན་སྟེ། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་ནོར་བུའི་འོད། །ལ་ལ་མར་མེའི་འོད་ཅན་ཏེ། །ཞིང་རྣམས་ལ་ ལ་སངས་རྒྱས་འོད། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་པད་མོའི་འོད། །སྤོས་ཆུའི་འོད་དང་ལྡན་པའང་ཡོད། །སྨོན་ལམ་དབང་གིས་རྣམ་པར་སྦྱངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་། །འཇམ་དཔལ་གྱི་ཞིང་གི་བཀོད་པ་ལས། སངས་རྒྱས་ནོར་ བུ་བརྩེགས་པའི་རྒྱལ་པོའི་ཞིང་ན་ཉི་ཟླ་མེད་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྨིན་མཚམས་ཀྱི་ནོར་བུས་གསལ་བར་བྱེད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་ཞིང་མི་འཛུམ་པ་ན་སྟོང་གསུམ་རིལ་པོ་ཉི་ ཟླ་ཟུང་གཅིག་གིས་སྣང་བར་བྱེད་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྒྱན་མེད་པ་དང་རྒྱན་དང་བཅས་པ་དང་། བཅས་པ་ལ་ཡང་རིན་པོ་ཆེ་དང་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ ནས་ཐ་དད་དེ། ཞིང་གི་རྒྱན་མང་བྱེ་བ་ཡིས། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་རྣམ་པར་བྲིས། ། རྒྱན་དང་ཚུལ་རྣམས་ཐ་དད་པར། །སྣ་ཚོགས་མིག་ཡོར་ལྟ་བུར་སྣང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་སངས་རྒྱས་ཡོད་མེད་དང་། ། 1-1370 ཡོད་པ་ལའང་སྟོང་གསུམ་གཅིག་ན་སངས་རྒྱས་གཅིག་དང་དུ་མ་ཡོད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་དེ། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་སངས་རྒྱས་མེད། །ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་སངས་རྒྱས་བཅས། །ལ་ལའི་ཞིང་ ན་སངས་རྒྱས་གཅིག །ལ་ལ་སངས་རྒྱས་མང་པོའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་བསྐལ་པ་གཅིག་དང་དུ་མར་གནས་པ་ལ་སོགས་པས་ཐ་དད་དེ། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་བསྐལ་པ་ཙམ། །ལ་ ལ་བསྐལ་པ་བཅུ་པ་སྟེ། ཞིང་རྣམས་ལ་ལ་རྡུལ་མཉམ་པའི། །བསྐལ་པ་བྱེ་བར་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྒྱའི་ཚད་ནི་ཐེག་ཆུང་བ་ཁ་ཅིག་ཡས་མན་དུ་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ དང་འོག་མིན་གྱི་བར་ལས་མེད་ལ། ཐད་ཀར་མཐའ་མེད་དུ་གནས་སྟེ་མདོ་ལས་འཆགས་འཇིག་ཕྱོག
【現代漢語翻譯】 不同之處在於，在娑婆世界存在，而在極樂世界不存在。在佛陀的凈土，如極樂世界和妙喜世界中，據說贍部洲有十億由旬，其餘三個洲各有八萬八千由旬。在妙喜世界，人們可以登上金銀階梯到達三十三天。人們不羨慕天神，而天神們則希望佛陀住在贍部洲，這些都如不混淆的凈土功德中所描述的那樣。同樣，有些地方沒有光，有些地方有光。正如經文所說：『有些凈土沒有光，黑暗的恐懼非常大。觸碰時痛苦如利刃，觀看時令人厭惡。有些凈土有天神的光芒，有些有家庭的光芒，有些有日月的光芒。有些凈土有自己的光芒，有樹木的光芒，沒有污垢。有些有山的光芒，有些凈土有珍寶的光芒，有些有燈的光芒。有些凈土有佛陀的光芒，有些凈土有蓮花的光芒，也有散發香水的光芒。這些都是通過願力的力量而凈化的。』 在文殊菩薩的凈土功德中，在佛陀寶積王的凈土中，沒有日月，而是佛陀眉間的光明照亮一切。在佛陀普賢的凈土不退轉中，整個三千大千世界由一對日月照亮。同樣，有些凈土沒有裝飾，有些有裝飾，有裝飾的凈土也因珍寶和如意樹等而各不相同。正如經文所說：『無數的凈土裝飾，有些凈土被描繪成各種各樣的裝飾和形態，就像眼花繚亂的景象。』同樣，有些地方有佛陀，有些地方沒有佛陀。有佛陀的地方，有些三千大千世界只有一位佛陀，有些地方有很多佛陀。正如經文所說：『有些凈土沒有佛陀，有些凈土有佛陀。有些凈土只有一位佛陀，有些凈土有很多佛陀。』同樣，有些凈土存在一個劫，有些存在多個劫。正如經文所說：『有些凈土存在一個劫，有些存在十個劫，有些凈土存在如微塵數般的劫。』 關於大小的衡量，一些小乘行者認為，其範圍僅限於上下方的風輪和色界頂，而直接延伸則沒有邊際。經文中說，世界的形成和毀滅與方位有關。
【English Translation】 The difference lies in that it exists in this world, but not in Sukhavati (極樂世界, Jílè shìjiè, Sukhāvatī, Land of Bliss). In the Buddha's pure lands, such as Sukhavati and Abhirati (妙喜世界, Miàoxǐ shìjiè, Abhirati, Land of Great Delight), it is said that Jambudvipa (贍部洲, Shānbùzhōu, Jambudvīpa, continent in Buddhist cosmology) has one billion yojanas, and the remaining three continents each have eighty-eight thousand yojanas. In Abhirati, people can climb golden and silver stairs to reach the Trayastrimsa (三十三天, Sānshísān tiān, Trāyastriṃśa, Thirty-three Heavens). People do not envy the gods, and the gods hope that the Buddha resides in Jambudvipa, as described in the unconfused merits of the pure lands. Similarly, some places have no light, and some have light. As the scripture says: 'Some pure lands have no light, and the fear of darkness is very great. Touching it is painful like a sharp blade, and looking at it is disgusting. Some pure lands have the light of gods, some have the light of families, and some have the light of the sun and moon. Some pure lands have their own light, the light of trees, without defilement. Some have the light of mountains, some pure lands have the light of jewels, and some have the light of lamps. Some pure lands have the light of the Buddha, and some pure lands have the light of lotuses, and some also emit the light of fragrant water. These are all purified by the power of aspiration.' In the merits of Manjushri's (文殊菩薩, Wénshū Púsà, Mañjuśrī, Gentle Glory) pure land, in the pure land of Buddha Ratnakara Raja (寶積王, Bǎojī wáng, Ratnākara Rāja, King of Jewel Accumulation), there are no sun and moon, but the light from the Buddha's brow illuminates everything. In the pure land of Buddha Samantabhadra (普賢, Pǔxián, Samantabhadra, Universal Virtue) Amitabha (不退轉, Bù tuìzhuǎn, Avinivartanīya, Non-Regression), the entire three thousand great thousand worlds are illuminated by a pair of sun and moon. Similarly, some pure lands have no decorations, and some have decorations. Even those with decorations differ due to jewels and wish-fulfilling trees, etc. As the scripture says: 'Countless pure land decorations, some pure lands are depicted with various decorations and forms, like a dazzling sight.' Similarly, some places have Buddhas, and some places do not have Buddhas. Where there are Buddhas, some three thousand great thousand worlds have only one Buddha, and some places have many Buddhas. As the scripture says: 'Some pure lands have no Buddhas, and some pure lands have Buddhas. Some pure lands have only one Buddha, and some pure lands have many Buddhas.' Similarly, some pure lands exist for one kalpa (劫, jié, kalpa, eon), and some exist for many kalpas. As the scripture says: 'Some pure lands exist for one kalpa, some exist for ten kalpas, and some pure lands exist for as many kalpas as there are dust particles.' Regarding the measurement of size, some Hinayana (小乘, Xiǎoshèng, Hīnayāna, Lesser Vehicle) practitioners believe that its scope is limited to the wind mandala (風輪, Fēnglún, Vāyu-maṇḍala, Wind Mandala) below and Akanistha (色界頂, Sèjiè dǐng, Akaniṣṭha, Peak of Form Realm) above, while the direct extension is limitless. The scripture says that the formation and destruction of the world are related to the directions.
ས་བཞི་བར་མཚམས་མེད་པར་གསུངས་ནས་སྟེང་འོག་ཏུ་མ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ནི་ མདོ་མང་པོ་ཞིག་དང་མི་མཐུན་ནོ། །ཐེག་ཆེན་པ་ནི་ཕྱོགས་བཅུ་ཀར་མཐའ་མེད་དུ་འདོད་དེ་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ལས། ནམ་མཁའི་མཐར་ཐུག་གྱུར་པ་ཇི་ཙམ་པར། །སེམས་ཅན་མ་ལུས་མཐའ་ཡང་ དེ་བཞིན་ཏེ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་འདོད་པའི་ཁམས་གཅིག་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དེ་ནི་འདོད་ཁམས་ཐམས་ཅད་ལས་འབྲལ་ཏེ་གོང་མ་གཉིས་ལས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་བརྟེན་པའི་རྫུ་འཕྲུལ་ཅན་དེས་ནི་དེའི་ཐད་ཀར་ན་ཡོད་པའི་ཚངས་པའི་འཇིག་བརྟེན་དུ་འགྲོའི་གཞན་དུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-1371 དེ་འདྲ་བའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རྣལ་མ་དང་སྣྲོལ་ཞི་དང་སྤྱི་ཚུགས་གསུམ་དུ་འདུས་ཤིང་འདི་ནི་རྣལ་མ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ངེས་ཚིག་ནི། སེམས་ཅན་གནས་པས་སྣོད་དང་འཇིག་ པ་དང་ལྡན་པས་འཇིག་རྟེན་ཏེ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི་འབྲས་བུའང་སེམས་ཅན་རྟེན་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མི་མཇེད་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ དང་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བའི་ལུགས་གཉིས་ལས། དང་པོ་ནི། སངས་རྒྱས་ཕལ་པོ་ཆེ་ལས་མི་མཇེད་འདི་གཞི་ཀུན་ནས་རྟེན་པའི་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་སོགས་པ་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་རི་རབ་ཀྱི་ རྡུལ་དང་མཉམ་པའི་སྟེང་ན་སྤོས་ཆུའི་རྒྱ་མཚོ་ནོར་བུ་ཀུན་ནས་སྣང་བའི་རྒྱན་དང་ལྡན་པ་ལ་པདྨོ་ཆེན་པོ་སྤོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་ཁྱེར་བ་འོད་ཟེར་དང་ཟེ་བ་སྣ་ཚོགས་པ་ཞེས་བྱ་ བ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་གཞི་དང་སྙིང་པོ་མེ་ཏོག་གི་རྒྱན་གྱིས་བརྒྱན་པ་གྲུ་བཞི་པ་རྡོ་རྗེ་དང་ནོར་བུའི་ཁོར་ཡུག་ཅན་ནོར་བུའི་རྒྱན་གྱིས་བརྒྱན་པ་མཐོ་དམན་མེད་པ་ རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་ལས་གྲུབ་པ་རྡོ་རྗེ་ལྟར་སྲ་བ་འདི་གནས་སོ། །དེའི་སྟེང་ན་སྤོས་ཆུའི་རྒྱ་མཚོ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་རྡུལ་དང་མཉམ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡང་དེ་སྙེད་གནས་ཏེ་དེའང་གཞི་གཞན་དང་གཞན་ལ་གནས་པ། 1-1372 དབྱིབས་གཞན་དང་གཞན་དུ་འདུག་པ། ངོས་གཞན་དང་གཞན་ལ་ལྟ་བ་རྣམ་པ་གཞན་དང་གཞན་གྱིས་འཇུག་པ། རྒྱན་གཞན་དང་གཞན་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་མཚོ་དབུས་མ་ལ་ནོར་བུའི་རྒྱལ་པོ་པདྨོ་ ཆེན་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དུ་མ་ཡོད་པའི་བཅུ་གསུམ་པ་ནི་མི་མཇེད་འདི་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་ཕལ་ཆེན་ལས་ཡེ་ཤེས་གང་ཆེན་མཚོའི་ཕྱག་མཐིལ་ལ་གནས་པ་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སྐུའི་དབྱིབས་ལྟར་འདུག་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་སྔོན་བྱུང་བའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་ཚུལ་དྲི་མ་མེད་པ་ཕྱོགས་ཀུན་ཏུ་སྣང་བ་དང་མི་མཇེད་འདི་ གང་ཡིན་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་སྣང་ངོ་། །འདི་ཡིན་ན་དེའི་ཕྱག་མཐིལ་ན་ར
【現代漢語翻譯】 有人說，因為經中說四洲沒有間隔，所以沒有說上下。但這與許多經相矛盾。大乘認為十方都是無邊無際的，如《普賢行愿品》所說：『虛空界盡我亦盡，眾生及業煩惱盡，如是一切我皆盡。』 就此而言，對欲界一境離欲，即是脫離一切欲界，對上二界也是如此。依靠初禪的具有神通者，只能去到與其直接相鄰的梵天世界，不能去其他地方。 1-1371 所有這樣的世界都可歸納為真實、虛妄和共相三種，而這（指我們所處的世界）是真實的。第三，詞源解釋：眾生所住之處為『器』，具有生滅變化為『世界』，所以器世界的結果也是眾生所依之處。 第二，分別解說『娑婆世界』，有大乘不共之說和大乘共許之說兩種。首先，根據《華嚴經》，娑婆世界的基礎是依於一切的『風輪』等，風輪之上，有與須彌山微塵數相等的『香水海』，具有一切寶物光芒的莊嚴，其上有巨大的蓮花，名為『香幢』，具有光芒和各種花須，其上是世界海的基礎和核心，以花朵的莊嚴裝飾，是四方形的，具有金剛和寶物的圍墻，以寶物莊嚴，沒有高低之分，由一切珍寶構成，如金剛般堅固，此地安住。 其上有香水海，其佛剎與不可言說的微塵數相等，佛剎也同樣安住於此，而且各自安住于不同的基礎上， 1-1372 呈現出不同的形狀，從不同的角度觀看，以不同的方式進入，具有不同的莊嚴。在那海的中央，名為『寶王大蓮花』之上，有無數的佛剎，其中第十三處就是這個娑婆世界。還有，《華嚴經》中說，如來以大智慧安住于廣大蓮花海的手掌心中，呈現出佛身形狀的世界海，這似乎讓人懷疑，這是否就是先前所說的清凈無染、光明照耀一切方向的『世界海』，以及這個娑婆世界。如果是這樣，那麼它就在如來的手掌心中。
【English Translation】 Some say that because the sutras state that the four continents are without interval, they do not speak of above and below. This is inconsistent with many sutras. The Mahayana school believes that all ten directions are infinite, as stated in the Samantabhadra's Conduct and Vows: 'If the limits of space are exhausted, my vows are exhausted. Likewise, if the limits of beings, karma, and afflictions are exhausted, my vows are exhausted.' In this regard, to be free from desire in one realm of desire is to be free from all realms of desire, and it is the same for the two upper realms. A person with supernatural powers who relies on the first dhyana can only go to the Brahma world that is directly adjacent to it, and not to other places. 1-1371 All such world systems can be summarized into three categories: real, false, and common, and this (referring to the world we are in) is real. Third, the etymological explanation: the place where sentient beings dwell is the 'container (receptacle)', and that which has arising and ceasing is the 'world', so the result of the container world is also the place where sentient beings rely. Second, explaining the Saha World in detail, there are two systems: the uncommon Mahayana system and the common Mahayana system. First, according to the Avatamsaka Sutra, the basis of the Saha World is based on the 'wind wheel' that supports everything, etc. Above the wind wheel, there is a 'fragrant water sea' equal to the number of dust particles of Mount Sumeru, adorned with the light of all treasures, and above it is a huge lotus flower called 'Fragrant Banner', with light and various stamens, above which is the foundation and core of the world sea, decorated with the adornment of flowers, is square, has walls of vajra and jewels, adorned with jewels, without high or low, made of all precious things, as hard as vajra, this place abides. Above it is a fragrant water sea, whose Buddha lands are equal to unspeakable dust particles, and the Buddha lands also abide in the same way, and each abides on different foundations, 1-1372 presenting different shapes, viewed from different angles, entering in different ways, with different adornments. In the center of that sea, on the 'Great Jewel King Lotus', there are countless Buddha lands, the thirteenth of which is this Saha World. Furthermore, the Avatamsaka Sutra says that the Tathagata abides with great wisdom in the palm of the vast lotus sea, the world sea that appears in the shape of the Buddha's body, which seems to make one doubt whether this is the 'world sea' previously mentioned, which is pure, without defilement, and illuminates all directions, and this Saha World. If so, then it is in the palm of the Tathagata's hand.
ྡུལ་ཤིན་དུ་ཕྲ་བའི་སྙིང་པོ་ཞེས་བྱ་བའི་ནང་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཤིག་ཡོད་ལ། དེའི་སྟེང་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ ཁམས་དུ་མ་ཡོད་པའི་འདི་བདུན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་ཕལ་ཆེན་ལས། རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཀྱི་ཕྱག་མཐིལ་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཁམས་དང་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་དང་། ནམ་མཁའ་དང་མེ་དང་ཆུ་དང་ སའི་ཁམས་རྒྱ་མཚོ་དང་། མེ་ཏོག་མཚན་མེད་དང་ཕྱག་མཐིལ་གྱི་རྒྱུད་ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་ཡོད་པའི་དབུས་མ་ནི་མི་མཇེད་ཡིན་ཏེ་རྡོ་རྗེའི་ས་གཞི་ཅན་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱིས་བཟུང་བ། 1-1373 པད་མའི་དྲ་བ་ལ་གནས་པ་ཀུན་ནས་ཟླུམ་པ་སྟེ་འདི་ན་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་བཞུགས་སོ། ། གང་ཡང་ཁ་ཅིག་མི་མཇེད་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་ཆུད་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ རྒྱ་མཚོ་དང་། རྒྱ་མཚོ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་ཆུད་པ་ནི་མེ་ཏོག་གི་རྒྱན་ཅན་དང་དེ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་ཆུད་པ་ནི་འོག་མིན་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ ཡིན་ཏེ་དེ་ལྟར་གཞུང་རྣམས་ལ་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། རྣམ་པར་སྣང་མཛད་བཞུགས་པའི་འོག་མིན་ཆེན་པོ་ནི་གནས་གཙང་མའི་འོག་མིན་གྱི་སྟེང་ན་ཡོད་པར་སའི་དངོས་གཞི་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ རོ། །མི་མཇེད་ཀྱི་ཤར་གྱི་ཉེ་ཤོས་ན་ཁེབས་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། ལྷོ་ན་ལྷག་པ་དང་། ནུབ་ན་རྡུལ་བསལ་བ་དང་བྱང་ན་རྣམ་པར་བྱུང་བ་དང་། བྱང་ཤར་ན་འཕོ་བར་བྱེད་པ་ དང་། ཤར་ལྷོ་ན་ཕན་པ་དང་། ལྷོ་ནུབ་ན་ཀུན་ཏུ་སོང་བ་དང་། ནུབ་བྱང་ན་ཡོངས་སུ་དགའ་བ་དང་། འོག་ན་མི་ཆེ་བ་དང་སྟེང་གི་ཉེ་ཤོས་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དབྱངས་སྒྲོགས་ ཡོད་པར་བཤད་དོ། །འདི་མ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་ཡིན་ཡང་ཚོགས་ཀྱི་འགྱུར་གཞན་ལས་ཆེ་སྟེ་ཁྱད་པར་སེམས་ཀྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། གང་གིས་བསྐལ་པ་བྱེ་བར་ཞིང་གཞན་དུ། །སེམས་ཅན་དམ་ཆོས་འཛིན་པར་འགྱུར་བ་པས། ། 1-1374 སུ་དག་སྔ་དྲོ་གཅིག་ཙམ་མི་མཇེད་དུ། །འདི་ནི་དེ་བས་མཆོག་ཏུ་མཁས་པས་དགོངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའང་ཤིན་ཏུ་ཤས་ཆེ་སྟེ་འདི་བས་ལྷག་པར་མཆེད་དུ་མེད་ པས་ན་མི་མཆེད་ཅེས་ཀྱང་བྱའོ། །གཉིས་པ་ཐུན་མོང་བའི་ལུགས་བཤད་པ་ལ་འོག་གཞི་དང་དེ་ལ་རྟེན་པ་དང་གནས་གཞན་བཤད་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ་འདི་ཇི་ལྟར་ཆགས་པའི་ཚུལ་ནི། མཛོད་ལས། དེ་ལ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་གྱི། །གནས་པར་འདོད་པའི་འོག་དག་གི །རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་རྔམས་སུ་ནི། །ས་ཡ་དྲུག་འབུམ་གྲངས་མེད་དོ། །ཆུ་རྔམས་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་དང་། སྟོང་ཕྲག་དག་ ནི་ཉི་ཤུའོ། །ཕྱིས་ནི་རྔམས་སུ་འབུམ་ཕྲག་བརྒྱད། །ལྷག་མ་དག་ནི་གསེར་དུ་གྱུར། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་འདི་འཇིག་ཆགས་ཀྱི་བསྐལ་པ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞིས་ བཤིག་ནས་བར་སྣང་སྟ
【現代漢語翻譯】 在一個被稱為『極微細之心』的內部，存在一個世界，而在這個世界之上，存在著許多世界，這裡是第七個世界。或者，在《廣大經》中記載，在毗盧遮那佛（梵文：Vairocana，意為光明遍照）的手掌中，有識蘊界、法界、虛空、火、水、土界、海洋、無名花，以及手掌的紋路等等，共有二十五個世界，而中心的世界就是我們所居住的娑婆世界（Saha），它具有金剛地基，由風輪支撐，位於蓮花網之上，是圓滿的，毗盧遮那佛就居住在這裡。 有些人說，包括娑婆世界在內的許多世界包含在海洋中，許多海洋包含在花飾中，許多花飾包含在色究竟天（Akanistha）中，但這種說法是不正確的，因為經典中沒有這樣的記載。毗盧遮那佛居住的色究竟天位於凈居天的色究竟天之上，這是《地基論》中所說的。 在娑婆世界的東邊最近的地方，有『覆蓋』世界；南邊有『殊勝』世界；西邊有『除塵』世界；北邊有『顯現』世界；東北邊有『轉變』世界；東南邊有『利益』世界；西南邊有『普行』世界；西北邊有『普喜』世界；下面有『非大』世界；上面最近的地方有『揚聲』世界。 雖然這是一個不清凈的世界，但它比其他世界的功德更大。特別是在《勝思惟梵天所問經》中說：『若有于無數劫，于余佛土中，令諸有情持正法，不及於此娑婆界，僅於一食頃，是故智者應珍此。』 這裡的煩惱也非常嚴重，沒有比這更嚴重的了，所以也稱為『不容忍』世界。接下來是關於共同觀點的解釋，分為地基、地基所依賴的事物以及其他世界的解釋三個部分。首先，關於這個世界是如何形成的，《俱舍論》中說：『於此器世界，下立風輪量，六百六十萬。復十一俱胝，二十萬水輪。后八百俱胝，余為金輪。』 意思是說，器世界（指物質世界）在經歷六十四個成住壞空劫后毀滅，然後處於虛空狀態。
【English Translation】 Within what is called the 'Extremely Subtle Essence,' there exists a world, and upon it, there are many worlds, this being the seventh. Alternatively, according to the 'Vast Sutra,' in the palm of Vairocana's hand, there are the realms of consciousness, the realm of Dharma, space, fire, water, the realm of earth, the ocean, nameless flowers, and the lines of the palm, totaling twenty-five worlds, with the central one being the Saha world (Saha, meaning 'able to endure') where we reside, possessing a vajra (diamond) foundation, supported by a wind mandala, situated upon a lotus net, being perfectly round, and where Buddha Vairocana resides. Some say that many worlds, including the Saha world, are contained within the ocean, many oceans are contained within floral ornaments, and many floral ornaments are contained within the Akanistha (highest heaven) realm, but this is incorrect because such is not found in the scriptures. The Akanistha where Vairocana resides is above the Akanistha of the Pure Abodes, as stated in the 'Treatise on the Foundation'. To the immediate east of the Saha world is the 'Covered' world; to the south is the 'Superior' world; to the west is the 'Dust-Removed' world; to the north is the 'Manifested' world; to the northeast is the 'Transforming' world; to the southeast is the 'Beneficial' world; to the southwest is the 'Universally Gone' world; to the northwest is the 'Completely Joyful' world; below is the 'Not Great' world; and nearest above is said to be the 'Sounding' world. Although this is an impure world, its merit is greater than that of other worlds. In particular, the 'Vimalakirti Sutra' states: 'If one were to cause beings to uphold the Dharma in other Buddha-fields for countless eons, it would not equal the merit of doing so for even a single mealtime in this Saha world. Therefore, the wise should cherish this.' Afflictions here are also extremely prevalent, with none exceeding it, hence it is also called the 'Unendurable' world. Next is the explanation of the common view, divided into the foundation, what relies on the foundation, and the explanation of other realms. First, regarding how this world is formed, the 'Abhidharmakosa' states: 'In this vessel world, below is established the wind-wheel, measuring six million six hundred thousand. Again, eleven kotis (crore), twenty thousand water-wheels. Later, eight hundred kotis, the remainder becomes a golden wheel.' The meaning is that the vessel world (referring to the material world) is destroyed after undergoing sixty-four kalpas (aeons) of formation, duration, destruction, and emptiness, and then exists in a state of void.
ོང་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་ཡོད་པ་ལ་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་དཔག་ཚད་ས་ཡ་གཅིག་དང་དྲུག་འབུམ་དང་རྒྱར་གྲངས་མེད་པ་ཆགས་སོ། །དེ་ཡང་གྲངས་མ་གསུངས་པ་ཡིན་གྱི་བགྲང་ བར་མི་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་པད་མ་དཀར་པོ་དང་རྒྱལ་མཚན་རྩེ་མོའི་དཔུང་རྒྱན་གྱི་མདོ་ལས། སྟོང་གསུམ་གྱི་རྡུལ་གྱི་གྲངས་ཀྱང་གཞལ་དུ་རུང་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་གཞན་དྲུག་ཅུར་མི་འདུ་བའང་མ་ཡིན་ཏེ་གྲངས་མེད་དུ་མ་ལས་མི་འདའ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1375 ཐད་ཀར་གྲངས་མེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་མཐའ་སྐོར་གྱི་ཡང་མེད་དོ། །དེ་ནི་སྲེད་མེད་ཀྱི་བུའི་རྡོ་རྗེས་ཀྱང་གཞིག་པར་མི་ནུས་པའི་སྲ་བ་ཡིན་ནོ། །སའི་དངོས་གཞི་ལས་ནི་སྟོང་གསུམ་གྱི་ཚད་ ཙམ་གྱི་རླུང་འགྲུབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེར་སྤྲིན་འདུས་ནས་ཆར་གྱི་རྒྱུན་གཉའ་ཤིང་ཙམ་བབ་ནས་ཆུའི་དཀྱིལ་འཁོར་དུ་གྱུར་ཏེ་དེའི་རྔམས་སུ་དཔག་ཚད་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཅིག་དང་ཉིས་ཁྲིའོ། ། དེ་མི་འབོ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ཁ་ཅིག་སེམས་ཅན་གྱི་ལས་ཀྱི་མཐུ་ཡིན་ཏེ། བཟའ་བཏུང་མ་ཞུ་བ་ལོང་ཀར་མི་ལྟུང་བ་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །སྡེ་པ་གཞན་དག་ན་རེ་སྦྱང་ནང་ དུ་འབྲུ་བཞིན་འཛིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཆུ་དེ་རླུང་གིས་ཀུན་ནས་དཀྲུགས་པ་ན་འོ་མ་བསྐོལ་བའི་སྤྲིས་མ་བཞིན་སྟེང་མ་རྣམས་གསེར་དུ་འགྱུར་ཏེ་དེའི་རྔམས་ལ་དཔག་ཚད་སུམ་འབུམ་ཉིས་ཁྲི་ སྟེ་ཆུ་ནི་འབུམ་ཕྲག་བརྒྱད་དུ་གྱུར་ཏོ། །རྒྱའི་ཚད་ནི། ཆུ་དང་གསེར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི། །ཐད་ཀར་འབུམ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་དང་། །སྟོང་ཕྲག་གསུམ་དང་བརྒྱ་ཕྲག་ནི། །ཕྱེད་དང་ལྔ་རྣམས་ཁོ་ནའོ། །འཁོར་ ཡུག་ཏུ་ནི་སུམ་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ས་ཡ་གསུམ་དང་དྲུག་འབུམ་དང་། ཁྲི་སུམ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། །འདི་ནི་གླིང་བཞི་པ་གཅིག་གི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ས་ལས་ནི། དེ་གསུམ་ཀ་ཡང་སྟོང་གསུམ་དང་མཉམ་པར་འཆད་དོ། ། 1-1376 གཉིས་པ་དེ་ལ་བརྟེན་པ་ལ་དོན་བཞིའི་དང་པོ་ངེས་ཚིག་དང་རྒྱུ་བཤད་པ་ནི། ཡང་དེར་ཆར་གྱི་རྒྱུན་བབ་པས་ས་བོན་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ཁོང་ན་ཡོད་པའི་ཆུའི་དཀྱིལ་འཁོར་འཆགས་སོ། ། སྙིང་རྗེ་པད་མ་དཀར་པོ་ལས། དེ་ཆུའི་ནང་ན་གསེར་གྱི་པད་མ་འདབ་མ་སྟོང་དང་ལྡན་པ་སྟོང་སྣང་ནས་གནས་གཙང་མའི་ལྷ་རྣམས་ཀྱིས་ཅིའི་ལྟས་ཡིན་བརྟགས་པས་བསྐལ་པ་འདི་ལ་སངས་ རྒྱས་སྟོང་འབྱུང་བའི་མཚན་མར་ཤེས་ཏེ་བསྐལ་པ་འདི་ནི་བཟང་པོའོ་ཞེས་བསྒྲགས་སོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། ཆུ་དེ་མཐུའི་བྱེ་བྲག་དུ་མ་དང་ལྡན་པའི་རླུང་གིས་དཀྲུགས་པས་རི་དང་གླིང་བྱེ་བ་ཕྱག་ བརྒྱ་བྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་གི་རྒྱུ་ནི། མུ་སྟེགས་དཔྱོད་པ་བ་རྒྱུ་མེད་དུ་འདོད་ལ། གྲངས་ཅན་གཙོ་བོ་དང་། དབང་ཕྱུག་རྒྱུར་སྨྲ་བས་དབང་ཕྱུག་དང་། གཟེགས་ག
【現代漢語翻譯】 僅僅存在於虛空中的風輪，其大小為一百六十萬由旬，並且具有無數的寬度。雖然這裡說的是『無數』，但並非無法計數，因為在《白蓮經》和《勝幢頂臂嚴經》中說：『三千世界的微塵數量也是可以測量的』。也不是說它不包含在其他六十個位置中，因為它不會超出無數的範圍。 直接以無數本身作為邊界，周圍沒有其他東西。即使是因陀羅的兒子金剛也無法摧毀它的堅固。據說，從地的本體中，會形成相當於三千世界大小的風。 在那裡，云聚集並降下如軛木般粗細的雨水，形成水輪，其深度為一千一百二十萬由旬。 關於它不會溢出的原因，有些人說是眾生業力的力量，就像未消化的食物不會掉進盲腸一樣。其他學派說，它像穀物一樣被儲存在容器中。當水被風攪動時，就像煮沸的牛奶的奶油一樣，上面的部分變成黃金，其深度為三十二萬由旬，而水則變為八百萬由旬。寬度的測量是：水和金輪的直接寬度為一千二百三十二萬五千由旬。圓周是三倍，即三百六十三萬三千五百由旬。這指的是一個四大洲的情況。從地上來說，這三者都被解釋為與三千世界相等。 第二，依靠它。在四個意義中，第一個是詞源和原因的解釋：在那裡，由於雨水的降落，各種種子存在於其中的水輪形成了。《悲華經》中說：『在水中，有一朵千瓣金蓮，從千光中顯現，凈居天的天人們觀察這是什麼徵兆，得知此劫將有千佛出現，因此宣稱此劫是賢劫。』據說。水被具有多種力量的風攪動，產生了百千俱胝的山和洲。關於風輪等的原因，順世外道認為是無因的，數論派認為是自性，自在派認為是自在天，勝論派認為是極微。
【English Translation】 The wind circle, existing solely in emptiness, measures one million six hundred thousand yojanas in size and has countless widths. Although it is said to be 'countless' here, it is not that it cannot be counted, because in the 'White Lotus Sutra' and the 'Ushnishavijaya Dharani Sutra,' it is said: 'The number of dust particles in the three thousand worlds can also be measured.' It is not that it is not included in the other sixty locations either, because it does not exceed the range of the countless. Directly with the countless itself as the boundary, there is nothing else around. Even Indra's son Vajra cannot destroy its firmness. It is said that from the essence of the earth, wind equivalent to the size of three thousand worlds will form. There, clouds gather and rain falls as thick as a yoke, forming a water circle with a depth of one million one hundred twenty thousand yojanas. Regarding the reason why it does not overflow, some say it is the power of sentient beings' karma, just as undigested food does not fall into the cecum. Other schools say that it is held like grain in a container. When the water is stirred by the wind, like the cream of boiled milk, the upper parts turn into gold, with a depth of three hundred twenty thousand yojanas, while the water becomes eight million yojanas. The measurement of the width is: the direct width of the water and gold circle is one million two hundred thirty-two thousand five hundred yojanas. The circumference is three times that, which is three million six hundred thirty-three thousand five hundred yojanas. This refers to the situation of one Jambudvipa. From the earth, all three are explained to be equal to the three thousand worlds. Second, relying on it. In the four meanings, the first is the explanation of etymology and cause: There, due to the falling of rain, the water circle in which various seeds exist is formed. The 'Karunapundarika Sutra' says: 'In the water, there is a golden lotus with a thousand petals, appearing from a thousand lights, and the gods of the Pure Abode observe what this omen is, and knowing that a thousand Buddhas will appear in this kalpa, they proclaim that this kalpa is a Bhadrakalpa.' It is said. The water is stirred by the wind, which has various powers, producing hundreds of thousands of kotis of mountains and continents. Regarding the causes of the wind circle and so on, the Lokayata believes it is without cause, the Samkhya believes it is Prakriti, the Shiva believes it is Ishvara, and the Vaisheshika believes it is atoms.
ཟན་པ་འཇིག་རྟེན་ཞིག་པའི་དུས་ཀྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་རྟག་པས་དེ་དག་ལས་སྐྱེ་བ་དང་། ས་སྟོན་སྡེའི་མདོ་ལས། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གཞན་དག་ན་ཡོད་པའི་འབྱུང་བའི་ས་བོན་རླུང་ གིས་འདིར་ཁྱེར་ཏེ་འོངས་སོ་ཞེས་འབྱུང་མོད་ཀྱི་འདིར་ནི་སེམས་ཅན་སྤྱིའི་ལས་ཀྱི་མཐུར་འདོད་དོ། །དེ་ཡང་སྔོན་བྱས་པའི་ལས་ནི་འགགས་པས་དེའི་བག་ཆགས་ཀུན་གཞི་ལ་གནས་པ་ལས་འབྱུང་སྟེ། 1-1377 ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཀུན་གཞི་ལ་གནས་པ་ལས་འབྱུང་སྟེ་དེའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཀུན་གཞིའི་ནུས་པ་ལས་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གྲུབ་ཚུལ་ནི། གསེར་གྱི་ས་གཞི་དེ་ལ་ལྷུན་པོ་གཉའ་ཤིང་ འཛིན། །གཤོལ་མདའ་འཛིན་དང་སེང་ལྡེང་ཅན། །དེ་བཞིན་ལྟ་ན་སྡུག་རི་དང་། །རྟ་རྣ་དང་ནི་རྣམ་འདུད་དང་། །མུ་ཁྱུད་འཛིན་རིའོ་དེ་ནས་ནི། །གླིང་རྣམས་ཡིན་ནོ་དེ་དག་གི །ཕྱི་རོལ་ན་ནི་ ཁོར་ཡུལ་སྟེ། །བདུན་ནི་གསེར་ཡིན་དེ་ལྕགས་སོ། །ལྷུན་པོ་རིན་ཆེན་བཞིའི་རང་བཞིན། ཆུ་ཡི་ནང་དུ་བརྒྱད་ཁྲི་དག །ནུབ་བོ་ཆུ་ཡི་སྟེང་དུ་ཡང་། །དཔག་ཚད་དག་ནི་བརྒྱད་ཁྲིའོ། །བརྒྱད་པོའི་འཕང་ དུ་ཕྱེད་ཕྱེད་དབྲི། །དེ་དག་རྔམས་སུའང་འཕང་དང་མཉམ། །དང་པོ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་བཅུའོ། །དེ་ནི་ནང་གི་རྒྱ་མཚོ་ཡིན། །དེའི་ངོས་ལ་སུམ་འགྱུར་རོ། །རོལ་མཚོ་གཞན་ནི་ཕྱེད་ཕྱེད་དོ། །ལྷག་མ་ཕྱི་ ཡི་མཚོ་ཆེན་ཡིན། །འབུམ་ཕྲག་གསུམ་དང་སྟོང་ཕྲག་ནི། །ཉི་ཤུ་གཉིས་སོ་དེ་ལ་ནི། །འཛམ་བུ་གླིང་སྟེ་ངོས་གསུམ་ལ། །སྟོང་ཕྲག་གཉིས་སོ་ཤིང་རྟའི་དབྱིབས། །གཅིག་ལ་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་བཞི། །ཤར་ གྱི་ལུས་འཕགས་ཟླ་གམ་འདྲ། །ངོས་གསུམ་འདི་དང་འདྲ་གཅིག་ལ། །དཔག་ཚད་སུམ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། །བ་ལང་སྤྱོད་ནི་ཟླུམ་པོ་སྟེ། །སྟོང་ཕྲག་ཕྱེད་དང་བརྒྱད་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡི་དབུས་ལ་ཕྱེད་དང་གསུམ། ། 1-1378 སྒྲ་མི་སྙན་བརྒྱད་གྲུ་བཞིར་མཉམ། །དེ་ཡི་བར་གྱི་གླིང་བརྒྱད་ནི། །ལུས་དང་ལུས་འཕགས་སྒྲ་མི་སྙན། །སྒྲ་མི་སྙན་གྱི་ཟླ་དང་ནི། །རྔ་ཡབ་དང་ནི་རྔ་ཡབ་གཞན། །གཡོ་ལྡན་དང་ནི་ལམ་ མཆོག་འགྲོ །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་རི་རབ་ཀྱི་ཤར་དངུལ་དང་ལྷོ་བཻ་ཌཱུཪྻ་དང་། ནུབ་ཤེལ་དང་བྱང་གསེར་རོ། །ཤེལ་ནི་དམར་པོ་ཡིན་ཏེ་ཀློག་ཐོབ་ཀྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། བཅོམ་ལྡན་ འདས་སེམས་ཅན་འདོད་ཆགས་ཤས་ཆེ་བ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་འདུལ་བ་ནི་དཔེར་ན་རི་རབ་ནུབ་ཕྱོགས་ཤེལ་གྱི་རང་བཞིན་གྱི་རྩར་ཕྱིན་ན་མི་དེ་རྣམས་ཁ་དོག་དམར་པོར་འགྱུར་བ་ལྟ་བུའོ་ཞེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་མཐུས་གླིང་བཞིའི་ནམ་མཁའ་ཡང་ཁ་དོག་དེ་འདྲ་བར་སྣང་ངོ་། །རི་བདུན་གྱིས་སེར་པོར་སྣང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་བདུན་ལ་འོད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབྱིབས་ནི་རི་རབ་ གྲུ་བཞི་ཉིས་རྩེག་སྟེ་ཆུ་མཚམས་ཡན་ཆད་གར་བ
【現代漢語翻譯】 當世界毀滅時，最小的粒子是永恒的，它們從中產生。在《薩斯塔納經》中提到：'來自其他世界的元素種子被風帶到這裡。' 但在這裡，它被認為是所有生物共同業力的力量。也就是說，先前所造的業已經停止，但其習氣仍然存在於阿賴耶識中，並從中產生。 因此，一切都源於阿賴耶識，因此，一切都由阿賴耶識的力量構成。 第二，關於其構成方式：在金色的地基上，有須彌山（Sumeru，世界的中心山），持軛木山（Yugamdhara），持軸山（Iśadhara），善見山（Sudarsana），以及可愛山（Vinataka）。同樣地，還有馬耳山（Aśvakarna）和象鼻山（Nimindhara），以及持環山（cakravāla）。然後是各個大洲。在它們之外是外圍環境。七個是金色的，一個是鐵的。須彌山由四種珍寶構成。它沉入水中八萬由旬（Yojana，古印度長度單位），在水面上也是八萬由旬。八座山的高度依次減半。它們的高度也與寬度相同。第一個是八萬由旬。那是內海。其表面是三倍。其他的鹹海依次減半。剩餘的是外海。三十三萬兩千由旬。在那裡有贍部洲（Jambudvīpa），三個面，兩千由旬，形狀像車。一個面是半由旬。東勝身洲（Pūrvavideha）是新月形的。三個面與此相同，一個面三百五十由旬。西牛貨洲（Aparagodānīya）是圓形的，八千半由旬。其中心是三半由旬。北俱盧洲（Uttarakuru）是正方形的，邊長相等。其間的八個小洲是：身洲（Deha）和勝身洲（Videha），惡音洲（Durśrava）和無惡音洲（Nirdaśrava），拂洲（Cāmara）和副拂洲（Upacāmara），有動洲（Sattrānta）和行道洲（Yānavartman）。 經文中這樣描述。須彌山的東面是銀，南面是吠琉璃（Vaiḍūrya，青金石），西面是玻璃，北面是金。玻璃是紅色的。在克羅塔克所問的經文中說：'世尊，眾生貪慾熾盛，用貪慾來調伏他們，例如，如果須彌山的西面是玻璃的自性，那麼那些人會變成紅色。' 因此，由於它的力量，四大洲的天空也呈現出同樣的顏色。七座山呈現黃色並非如此，因為七座山沒有光芒。形狀是須彌山，四方形，雙層，直到水線都是寬的。
【English Translation】 When the world is destroyed, the smallest particles are eternal, and they arise from them. In the Sutra of Sastana, it is mentioned: 'The seeds of elements from other worlds are brought here by the wind.' But here, it is considered the power of the collective karma of all beings. That is, the previously created karma has ceased, but its habituation remains in the Alaya-consciousness and arises from it. Therefore, everything arises from the Alaya-consciousness, and therefore, everything is made up of the power of the Alaya-consciousness. Second, regarding how it is constituted: On the golden ground, there is Mount Sumeru (the central mountain of the world), Yugamdhara (Bearing the Yoke Mountain), Iśadhara (Bearing the Axis Mountain), Sudarsana (Good to See Mountain), and Vinataka (Lovely Mountain). Similarly, there are Aśvakarna (Horse-Ear Mountain) and Nimindhara (Elephant-Trunk Mountain), and cakravāla (Holding the Circumference Mountain). Then there are the continents. Outside of them is the surrounding environment. Seven are golden, and one is iron. Mount Sumeru is made of four jewels. It sinks into the water by eighty thousand yojanas (an ancient Indian unit of length), and it is also eighty thousand yojanas above the water. The height of the eight mountains is halved in succession. Their height is also the same as their width. The first is eighty thousand yojanas. That is the inner sea. Its surface is three times. The other salty seas are halved in succession. The remainder is the outer sea. Three hundred and twenty-two thousand yojanas. There is Jambudvīpa, three sides, two thousand yojanas, shaped like a cart. One side is half a yojana. Pūrvavideha is crescent-shaped. The three sides are the same as this, one side is three hundred and fifty yojanas. Aparagodānīya is round, eight and a half thousand yojanas. Its center is three and a half yojanas. Uttarakuru is square, with equal sides. The eight sub-continents in between are: Deha and Videha, Durśrava and Nirdaśrava, Cāmara and Upacāmara, Sattrānta and Yānavartman. The scriptures describe it this way. The east side of Mount Sumeru is silver, the south side is Vaiḍūrya (lapis lazuli), the west side is glass, and the north side is gold. Glass is red. In the Sutra Asked by Krotaka, it says: 'World Honored One, beings are intensely attached, and they are subdued by attachment, for example, if the west side of Mount Sumeru is the nature of glass, then those people will turn red.' Therefore, due to its power, the sky of the four continents also appears to be the same color. It is not the case that the seven mountains appear yellow, because the seven mountains have no light. The shape is Mount Sumeru, square, double-layered, wide up to the waterline.
ུ་ལ་མན་ཆད་སྟོང་པར་གནས་པའི་མཐུག་སྲབ་ཀྱི་ཚད་མ་བཤད་དོ། །བདུན་ནི་རི་རབ་ལ་གྲུ་བཞིར་བསྐོར་ནས་གནས་ལ་ལྕགས་རི་ནི་ཟླུམ་ པོའོ། །ཚད་ནི་དཔག་ཚད་བཞི་ཁྲི་དང་། །ཉིས་ཁྲི་དང་། ཁྲི་དང་། ལྔ་སྟོང་དང་། ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དང་། སྟོང་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་དང་། དྲུག་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་རྩ་ལྔ་དང་། སུམ་བརྒྱ་ཕྱེད་དང་བཅུ་གསུམ་མོ། ། 1-1379 གཉའ་ཤིང་འཛིན་གྱི་རོལ་མཚོ་ལ་སོགས་པ་བདུན་གྱི་ཚད་ནི་དང་པོ་ལ་བརྒྱད་ཁྲི་དང་། གཉིས་པ་ལ་བཞི་ཁྲི་དང་གསུམ་པ་ལ་ཉིས་ཁྲི་དང་། བཞི་པ་ལ་ཁྲི་དང་། ལྔ་པ་ལ་ལྔ་ སྟོང་དང་། དྲུག་པ་ལ་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་དང་། བདུན་པ་ལ་སྟོང་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་སྟེ་ངོས་སུ་ནི་སུམ་འགྱུར་ཏེ་ཉིས་འབུམ་བཞི་ཁྲི་ལ་སོགས་པར་བརྩིའོ། །དེ་དག་ནི་གཞག་པ་ལས། ཆུ་ ནི་བསིལ་དང་ཡང་དང་ཞིམ། །འཇམ་དང་མངར་དང་དྲི་ངར་རོ། །འཐུངས་ན་མགྲིན་ལ་མི་གནོད་ཅིང་། །ལྟོ་ལ་བྱམས་པས་རབ་ཏུ་གང་། །ཞེས་འབྱུང་བའི་རོ་དང་ལྡན་པས་ཆུས་གང་བས་རོ་མཚོ་དང་། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྣམས་རྩེ་ཞིང་རོལ་བས་རོལ་མཚོ་ཞེས་བྱའོ། །དུས་འཁོར་གྱི་རྒྱུད་ལས་ནི། ལན་ཚྭ་དང་ཆང་དང་ཆུ་དང་འོ་མ་དང་ཞོ་དང་མར་དང་སྦྲང་རྩིའི་ཆུས་གང་བ་དང་དེ་དག་ གི་འགྲམ་ན་གླིང་ཡང་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །མུ་ཁྱུད་འཛིན་དང་གླིང་རྣམས་ཀྱི་བར་དང་གླིང་གི་ཕྱི་རོལ་ཐམས་ཅད་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་སྟེ་བ་ཚའི་ཆུས་གང་ངོ་། །དེ་ནི་གཅིག་ཡིན་ཀྱང་ ཕྱོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས་བཞིར་གསུངས་སོ། ། གླིང་རྣམས་ཀྱི་འཕང་ནི་རྒྱ་མཚོའི་ཟབས་དང་མཉམ་ལ་གླིང་གང་གི་དབྱིབས་ཅི་འདྲ་བ་དེ་ན་གནས་པའི་མི་རྣམས་ཀྱི་གདོང་པ་ཡང་དེ་དང་འདྲའོ། །གླིང་འདི་དག་གི་ཚད་ནི་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་དང་གདགས་པ་དང་དུས་འཁོར་དང་ས་རྣམས་མི་མཐུན་པར་སྣང་སྟེ་མཛོད་ནི་གདགས་པ་དང་མཐུན་ནོ། ། 1-1380 ཡང་ཕལ་ཆེན་ལས། གླིང་བཞི་ལ་གླིང་ཕྲན་བྱེ་བ་བརྒྱ་ཕྲག་བརྒྱད་བཅུ་བཤད་དེ་དེ་དག་གི་ཚད་བཤད་པ་མེད་དོ། །དུས་འཁོར་ནས། རི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཟླུམ་པོ་དང་མུ་ཁྱུད་འཛིན་གངས་སུ་ ཡང་བཤད་མོད་ཀྱི་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་སེམས་ཀྱི་སྣང་བ་ཙམ་ཡིན་པས་གང་གི་བློ་ལ་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་དེ་ལྟར་དུ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད་དེ་ཕལ་ཆེན་ ལས། སྐྲ་རྩེ་གཅིག་ལ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ཅིང་། །ཐམས་ཅད་རྡུལ་མེད་སྣ་ཚོགས་དབྱིབས་སུ་གནས། །ཀུན་ནས་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་བཞུགས། །སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་འཕྲུལ་ལ་སྤྲུལ་པ་དག །རྣམ་པར་སྣང་ མཛད་ཆོས་ཉིད་འདི་ཡིན་ཏེ། །རྡུལ་ཕྲན་ཀུན་ལ་ཞིང་རྣམས་ཤིན་ཏུ་གནས། །ཞིང་རྣམས་འདི་ཀུན་སེམས་ཀྱིས་རྣམ་པར་བརྟགས། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། །ཡུམ་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ལས། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གངྒཱ་ཀླུང་ གི་བྱེ་མ་སྙེད་དུ་ཞིང་གཅིག་བསྒྲ
【現代漢語翻譯】 從須彌山（Sumeru，佛教宇宙觀中的中心山）向下，描述了保持空虛狀態的厚度測量標準。七者是須彌山，它以正方形環繞而立，鐵圍山（Cakravāḍa，環繞世界的山脈）則是圓形的。其測量標準為：四萬由旬（Yojana，古印度長度單位），兩萬由旬，一萬由旬，五千由旬，兩千五百由旬，一千二百五十由旬，六百二十五由旬，以及三百一十三又二分之一由旬。 持軛（Yugandhara，山名）的嬉戲海等七海的測量標準為：第一個八萬由旬，第二個四萬由旬，第三個兩萬由旬，第四個一萬由旬，第五個五千由旬，第六個兩千五百由旬，第七個一千二百五十由旬，表面積是三倍，計算為二十四萬由旬等。這些都來自《俱舍論》（Abhidharmakośa）。水中具有涼、輕、甜、柔、甘、無異味等特性。飲用時，不傷喉嚨，滋養腸胃，令人感到飽足。因此，充滿具有這些味道的水被稱為味海（Rasa-samudra），龍王們在此嬉戲玩樂，故名嬉戲海（ ক্রীড়া সমুদ্র）。《時輪經》（Kālacakra Tantra）中說，這些海充滿了鹽、酒、水、牛奶、酸奶、酥油和蜂蜜，它們的岸邊還有島嶼。持軸山（Mukhya-dhara）和島嶼之間，以及島嶼之外的所有區域都是大海，充滿了鹹水。雖然它是一個整體，但由於方位的不同，被描述為四個。《俱舍論》中說，島嶼的高度與海洋的深度相同，任何島嶼的形狀如何，居住在那裡的人們的臉也與之相似。這些島嶼的測量標準在《廣大嬉戲經》、《立世論》、《時輪經》和《本生經》中似乎不一致，但《俱舍論》與《立世論》一致。 此外，《大品般若經》（Mahāprajñāpāramitā Sūtra）中說，四大部洲有八十億百千個小洲，但沒有描述它們的測量標準。《時輪經》中說，所有的山都是圓形的，持軸山也是雪山。然而，所有這些都只是心識的顯現，因此，世尊（Bhagavan，佛的尊稱）根據每個人的心識顯現而說，因此沒有矛盾。《大品般若經》中說：『一毛端上有不可思議的國土，一切微塵中都存在各種形狀。處處都有佛陀顯現，佛陀展現各種神通變化。顯現的法性就是如此，每個微塵中都存在著無量的佛土。所有這些佛土都是心識的顯現。』《十萬頌般若經》（Śatasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra）中說：『如恒河沙數的世界，將一個佛土視為...
【English Translation】 From Sumeru (the central mountain in Buddhist cosmology) downwards, the measurement of thickness that remains empty is described. The seven are Sumeru, which stands encircled in a square shape, and the Cakravāḍa (the mountain range that encircles the world) is round. The measurements are: forty thousand yojanas (an ancient Indian unit of distance), twenty thousand yojanas, ten thousand yojanas, five thousand yojanas, two thousand five hundred yojanas, one thousand two hundred and fifty yojanas, six hundred and twenty-five yojanas, and three hundred and thirteen and a half yojanas. The measurements of the seven seas, such as the Playful Sea of Yugandhara (name of a mountain), are: the first is eighty thousand yojanas, the second is forty thousand yojanas, the third is twenty thousand yojanas, the fourth is ten thousand yojanas, the fifth is five thousand yojanas, the sixth is two thousand five hundred yojanas, and the seventh is one thousand two hundred and fifty yojanas; the surface area is three times, calculated as two hundred and forty thousand yojanas, and so on. These are from the Abhidharmakośa. The water has the qualities of being cool, light, sweet, soft, delicious, and odorless. When drunk, it does not harm the throat and nourishes the stomach, filling it completely. Therefore, being filled with water that has these tastes is called the Rasa-samudra (Sea of Taste), and the Nāga kings play and frolic here, hence the name Playful Sea ( ক্রীড়া সমুদ্র). The Kālacakra Tantra states that these seas are filled with salt, alcohol, water, milk, yogurt, ghee, and honey, and there are islands on their shores. All the areas between Mukhya-dhara and the islands, and outside the islands, are the great ocean, filled with saltwater. Although it is one, it is described as four due to the differences in direction. The height of the islands is equal to the depth of the ocean, and whatever the shape of any island, the faces of the people living there are similar to it. The measurements of these islands seem inconsistent in the Mahākrīḍā, Sthāpanā, Kālacakra, and Jātaka, but the Abhidharmakośa is consistent with the Sthāpanā. Furthermore, the Mahāprajñāpāramitā Sūtra states that there are eight billion hundred thousand small continents in the four continents, but it does not describe their measurements. The Kālacakra states that all the mountains are round, and Mukhya-dhara is also a snow mountain. However, all these are merely manifestations of the mind, therefore, the Bhagavan (the Blessed One) spoke according to how it appears to each person's mind, so there is no contradiction. The Mahāprajñāpāramitā Sūtra states: 'On a single tip of hair, there are inconceivable lands, and in every dust mote, there exist various shapes. Buddhas appear everywhere, and Buddhas display various miraculous transformations. This is the nature of manifestation, and in every atom, there exist countless Buddha lands. All these Buddha lands are manifestations of the mind.' The Śatasāhasrikā Prajñāpāramitā Sūtra states: 'As many worlds as there are grains of sand in the Ganges River, considering one Buddha land as...
ུབ་པར་བྱའོ་ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་ཆུའི་ནང་ནས་སྐམ་སར་གནས་པའི་ཕྱིར་གླིང་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་ པ་ནི། ཕལ་ཆེན་ལས་ཕྱིའི་རྒྱ་མཚོར་འཛམ་བུའི་གླིང་ནས་ཆུ་ཀླུང་སྟོང་ཕྲག་ཕྱེད་དང་གསུམ་འབབ་བོ། །ནུབ་ནས་སྟོང་ཕྲག་ལྔ་སྟེ་མྱ་ངན་འདས་པ་ལས་ཆུ་བོ་ས་བ་ཡ་ཞེས་བྱ་བ་གླིང་འདིའི་དབུས་ནས་ཐིག་བཏབ་པ་བཞིན་འབབ་པར་བཤད་དོ། ། 1-1381 བྱང་ནས་སྟོང་ཕྲག་བཅུའོ། །ཤར་ལུས་འཕགས་པོ་ནས་སྟོང་ཕྲག་ཕྱེད་དང་བརྒྱད་འབབ་པོ། །དེ་དག་བས་ཀྱང་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་འོད་ཟེར་བཅུ་པའི་སྤྲིན་ལས་བྱུང་བའི་ཆུ་མང་ངོ་། །དེ་ལ་སོགས་པ་ཀླུའི་ རྒྱལ་པོ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱད་བཅུའི་སྤྲིན་ལས་བྱུང་བའི་ཆུ་བས་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་གང་ཆེན་མཚོའི་བུ་འཛམ་བུའི་རྒྱལ་མཚན་གྱི་སྤྲིན་ལས་བྱུང་བའི་ཆུ་མང་ངོ་། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་པས་གང་ཆེན་མཚོ་ཉིད་ ཀྱིས་སྤྲུལ་པའི་སྤྲིན་ལས་བྱུང་བའི་ཆུ་མང་ངོ་། །དེ་དག་ཐམས་ཅད་པས་གང་ཆེན་མཚོའི་གནས་ནས་འབབ་པའི་ཆུ་ཀླུང་བཻ་ཌཱུཪྻ་ལྟ་བུ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཆུ་ཆེས་མང་སྟེ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ ཀྱིས་ཀྱང་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་སྦྲེས་ལས་འདའ་མི་ནུས་སོ། །དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཚད་མེད་པའི་དཔེར་མི་རུང་ངོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་རྒྱུ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། མཛངས་བླུན་ནས། ཚ་དམྱལ་ གྱི་མེ་ཚད་ཀྱིས་སྐེམ་པར་བཤད་དོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་གྱི་འགྲེལ་པ་ལས། རྒྱ་མཚོ་ཁོག་ཡངས་བས་འཕེལ་འགྲིབ་མི་མངོན་པར་བཤད་དོ། །དཔལ་སམ་བུ་ཊའི་རྒྱུད་ལས། རྒྱ་མཚོའི་ནང་ན་རྒོད་མ་ཁ་ ཞེས་བྱ་བའི་བྲག་རྟའི་མགོ་ལྟ་བུ་མེ་འབར་བ་ཡོད་པ་དེས་སྐེམ་པར་བཤད་དོ། །བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཉིད་ཀྱི་ཆུ་འཁོར་བར་འཆད་དོ། །ཕལ་ཆེན་ལས། ཀླུ་རྣམས་ཀྱིས་ཆར་ཕབ་པས་རྒྱ་མཚོ་སྲིད་རྩེ་ལས་འདའ་བར་འགྱུར་ཡང་ཆུ་དང་གསེར་གྱི་ས་གཞིའི་མཚམས་ཀྱི་རིན་པོ་ཆེ་ཉི་མའི་སྙིང་པོས་ཆུ་རྣམས་འོ་མ་དང་ཞོར་བྱེད་ལ། 1-1382 རིན་པོ་ཆེ་རླན་དང་བྲལ་བ་ཞེས་བྱ་བས་མར་གྱི་ཉིང་ཁུར་བྱེད་དོ། །རིན་པོ་ཆེ་མེའི་འོད་ཅེས་བྱ་བས་མེ་འབར་བར་བྱེད་དོ། །རིན་པོ་ཆེ་མ་ལུས་པའི་མཐར་ཐུག་ཅེས་བྱ་བའི་ ཅི་ཡང་མི་སྣང་བར་བྱེད་དེ་དེ་ལྟར་བཞིའི་མཐུས་སྦྲེས་ལས་མི་འདའ་འོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །བཞི་པ་གླིང་གཞན་ཡང་བཤད་པ་ནི། ཡང་དེ་ཉིད་ལས། གླིང་བཞི་པ་འདི་ནི་བཅོམ་པ་དང་ལྡན་ པ་ཞེས་བྱ་ལ། འདིའི་ཤར་གྱི་འདབ་ཆགས་ན་གླིང་བཞི་པ་ཤིན་ཏུ་བསྲུངས་པ་དང་ལྷོ་ན་བཟོད་པར་དཀའ་བ་དང་། ནུབ་ན་གཉེན་དང་ལྡན་པ་དང་། བྱང་ན་སེང་གེ་ཡོད་པ་དང་། བྱང་ ཤར་ན་རྣམ་པར་བརྩེགས་པ་དང་། ཤར་ལྷོ་ན་དགའ་བ་དང་།ལྷོ་ནུབ་ན་སྙིང་པོ་དམ་པ་དང་ནུབ་བྱང་ན་ས་བཟང་པོ་དང་། འོག་ན་འོད་འཕྲོ་ལྡན་པ་དང་། སྟེང
【現代漢語翻譯】 所謂『應當安住』，是指從水中安住於陸地，因此稱為『洲』。 第三，分別解說大海： 《大品般若經》中說，從贍部洲有三千五百條河流流入外海。從西方有五千條河流，即從涅槃處流出的名為薩婆耶的河流，就像用線在洲的中央劃線一樣流淌。 從北方有一萬條河流。從東方勝身洲有八千五百條河流。即使是這些河流，也比不上龍王十光雲中降下的水多。此外，龍王有八十八萬億的云，但比不上龍王大湖之子贍部幢雲中降下的水多。即使是這些水，也比不上大湖本身所化現的雲中降下的水多。即使是這些水，也比不上從大湖流出的名為吠琉璃的河流的水多，這條河的水量最多，即使所有這些水加起來，也無法超過大海的容量。因此說，佛的智慧是無法衡量的。 原因是什麼呢？從賢愚的角度來說，據說熱地獄的火焰會將其烤乾。《經莊嚴論》的註釋中說，大海因其寬廣而不會顯現出增減。吉祥桑布扎續中說，大海中有一種名為羅睺羅的巖石，形狀像馬頭，會噴出火焰將其烤乾。西藏的學者們則解釋說，大海本身的水會循環流動。《大品般若經》中說，即使龍族降雨使大海超過須彌山頂，水和金地的交界處的寶珠，會像太陽的精華一樣將水變成牛奶和酸奶，名為『遠離潮濕的寶珠』會將其變成酥油的精華，名為『火焰之光的寶珠』會使其燃燒，名為『無餘究竟的寶珠』會使其什麼也看不見，通過這四種力量，大海的水量不會超過其容量。因此這樣說。 第四，進一步解釋其他的洲： 同樣在那部經中說：『第四個洲被稱為具諍洲。』這個洲的東部邊緣有第四個洲，受到嚴密的守護；南部有難以忍受的洲；西部有親屬洲；北部有獅子洲；東北部有重疊洲；東南部有喜悅洲；西南部有精華洲；西北部有良地洲；下方有光芒四射的洲；上方……
【English Translation】 What is meant by 'should abide' is to abide on land from the water, hence it is called 'continent'. Third, a separate explanation of the great ocean: In the Great Perfection of Wisdom Sutra, it is said that three thousand five hundred rivers flow from Jambudvipa into the outer ocean. From the west, there are five thousand rivers, namely the river named Sava-ya, which flows from the place of Nirvana, flowing like a line drawn in the center of the continent. From the north, there are ten thousand rivers. From the east, Purvavideha, eight thousand five hundred rivers flow. Even these rivers are not as much as the water that falls from the clouds of the ten rays of the dragon king. In addition, the dragon king has eighty-eight trillion clouds, but they are not as much as the water that falls from the clouds of Jambudvaja, the son of the dragon king Great Lake. Even these waters are not as much as the water that comes from the clouds manifested by the Great Lake itself. Even these waters are not as much as the water of the river named Vairochana, which flows from the place of the Great Lake, which has the most water, and even if all these waters are added together, they cannot exceed the capacity of the great ocean. Therefore, it is said that the wisdom of the Buddha is immeasurable. What is the reason? From the perspective of the wise and the foolish, it is said that the flames of the hot hell will dry it up. In the commentary on the Ornament of the Sutras, it is said that the ocean does not show increase or decrease because of its vastness. In the Glorious Sambhuta Tantra, it is said that in the ocean there is a rock called Rahula, shaped like a horse's head, which emits flames and dries it up. Tibetan scholars explain that the water of the ocean itself circulates. In the Great Perfection of Wisdom Sutra, it is said that even if the dragons rain and the ocean exceeds the summit of Mount Sumeru, the jewels at the boundary between the water and the golden earth will turn the water into milk and yogurt like the essence of the sun, the 'jewel that is free from moisture' will turn it into the essence of ghee, the 'jewel of the light of fire' will make it burn, and the 'jewel of the ultimate of all' will make it invisible, and through these four powers, the amount of water in the ocean will not exceed its capacity. Therefore, it is said so. Fourth, further explanation of the other continents: Also in that same sutra it says: 'The fourth continent is called the Continent of Strife.' On the eastern edge of this continent is the fourth continent, which is closely guarded; in the south is the continent that is difficult to endure; in the west is the continent of relatives; in the north is the continent of lions; in the northeast is the overlapping continent; in the southeast is the joyful continent; in the southwest is the essence continent; in the northwest is the good land continent; below is the radiant continent; above...
་ན་ནོར་འཛིན་ཞེས་ བྱ་བ་ཡོད་ལ། དེ་དག་ན་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་འདི་ལ་མཚན་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་དང་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་དང་སེང་གེའི་ང་རོ་དང་། བློ་གྲོས་མངའ་བ་དང་། དྲི་མ་མེད་པ་དང་། རྒྱལ་པོ་ དམ་པ་དང་། དཀའ་ཐུབ་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པ་དང་། བདུད་རྣམ་པར་འཇོམས་པ་དང་། ཁྱབ་ལྡན་དང་། མཁས་པའི་རྒྱལ་པོ་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་གཙུག་དང་། སེང་གེའི་ཁ་དོག་དང་། ཞལ་དག་པ་ལ་སོགས་པ་གླིང་རེ་རེ་ནའང་མཚན་སྟོང་ཕྲག་བཅུ་བཅུ་ཡོད་པར་བཤད་དོ། ། 1-1383 གསུམ་པ་གནས་གཞན་ལ་ངན་འགྲོ་དང་བདེ་འགྲོ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ལའང་དམྱལ་བ་ནི། འདི་འོག་སྟོང་ཕྲག་ཉི་ཤུ་ན། །མནར་མེད་པའོ་དེ་ཙམ་མོ། །དེ་ཡི་སྟེང་ན་དམྱལ་བ་བདུན། །ཞེས་འབྱུང་ སྟེ་འདི་འོག་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འཛམ་བུའི་གླིང་ངོ་། །ཁ་ཅིག་ནི་མནར་མེད་ཀྱི་གློ་དག་ན་ཐམས་ཅད་གནས་པར་འདོད་དོ། །གྲང་དམྱལ་བརྒྱད་ཀྱང་བརྒྱད་པོ་དེ་དང་ཐད་ཀ་ཐད་ཀར་གནས་པར་ མཛོད་འགྲེལ་ལས་བཤད་ལ། ས་ལས། ཆུ་བུར་ཅན་ཡང་སོས་ཀྱི་ཐད་ཀའི་དཔག་ཚད་བཞི་ཁྲིའི་ཕ་རོལ་གྱི་བྱང་གི་འོག་སྟེ་དེའི་འོག་ན་གཞན་རྣམས་གནས་པར་བཤད། ཉེ་འཁོར་བ་ནི་ཚ་དམྱལ་ གྱི་ཕྱོགས་བཞི་དང་། ཉི་ཚེ་བ་ནི་འཛམ་བུའི་གླིང་ལ་སོགས་པ་ན་ཡོད་དེ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་དཔལ་ལྡན་གྱི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ལ་འདུག་པར་བཤད་ལ། དགེ་ འདུན་འཚོའི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས། རྒྱ་མཚོའི་འགྲམ་ན་འདུག་གོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་དྲོ་ཞུན་སྐྱེས་ཀྱི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས། ཉིན་མཚན་བདེ་སྡུག་ཐ་དད་དུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་ ཉི་ཚེ་བ་འབྱུང་བ་དེ་ནི་འཕགས་པ་ཀ་ཏ་ཡ་ན་གནས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་བ་རྣམས་མི་དགེ་བ་སྤོངས་སུ་གཞུག་པའི་ཕྱིར་སྤྲུལ་པ་བསྟན་པ་ཁོ་ནར་གསུངས་ཏེ་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ས་ར་ནའི་རྨི་ལམ་བཞིན་ནོ། ། 1-1384 དུད་འགྲོའི་གནས་ཀྱི་རྩ་བ་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་དང་གླིང་བར་གྱི་མུན་པའི་ཁྲོད་ཡིན་ཏེ་བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། ཉི་མ་ཟླ་བ་ཉིད་ཐོབ་རང་ལུས་ཀྱི། །འོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་མཐའ་དག་ སྣང་བྱས་ཏེ། །སླར་ཡང་མུན་ནག་སྨག་གིས་ཁྱབ་པར་ནི། །རང་གི་ལག་པ་བརྐྱངས་པའང་མི་མཐོང་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཁ་འཐོར་བ་རྣམས་ནི་ལྷ་མིའི་ཡུལ་ན་ཆུ་དང་ཐང་དང་ནམ་ མཁའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཏེ་བཞག་པ་དང་དྲན་པ་ཉེར་གཞག་ལས་གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་མན་ཆད་ན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །ཡི་དྭགས་རྣམས་ཀྱི་རྩ་བའི་གནས་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་གི་འོག་དཔག་ཚད་ ལྔ་བརྒྱ་ན་གཤིན་རྗེ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ན་ཡོད་པར་བཤད་ལ་མི་ཡུལ་ན་མཁའ་ལ་རྒྱུ་བ་དག་ཡོད་དོ། །དེའང་མཛོད་འགྲེལ་ལས། འཛམ་བུའི་གླིང་འདི་ཙམ་གྱི་འོག་ན་མནར་མེད་པ་ ལ་སོགས་པའི་གོ་སྐབས་ག་ལ་ཡོད་ཅེ་ན། གླིང་རྣམས་ནི་འབྲུའི་ཕུང་པོ་བཞིན་དུ་ཞབས་རྒ
【現代漢語翻譯】 此外，名為『諾增』（財富持有者）的世界中，據說每個世界中的如來佛都有成千上萬個名字，例如釋迦牟尼（Śākyamuni），毗盧遮那佛（Vairocana），獅子吼（Siṃhanāda），具慧者，無垢者，聖王，苦行成就者，降伏魔者，普照者，智者之王，寶頂，獅子色，清凈面等等。 第三，關於其他界域的惡趣和善趣。首先是地獄：『此下二萬由旬處，乃無間地獄，僅此而已。其上有七層地獄。』這裡所說的『此下』指的是贍部洲。有些人認為所有地獄都位於無間地獄的邊緣。賢護論師的註釋中說，八寒地獄與無間地獄直接相對。世親論師在《俱舍論》中說：『水皰地獄位於復活地獄正下方四萬由旬之外的北方。』其他地獄則位於其下。近邊地獄位於熱地獄的四個方向，孤獨地獄則位於贍部洲等地。尊者巴拉講述的本生故事中說，他住在鷲峰山上。僧團守護的本生故事中說，他住在海邊。在任何情況下，卓勛謝的本生故事中說，白天和夜晚感受苦樂不同的孤獨地獄眾生，這僅僅是迦旃延尊者爲了勸誡其居住的城市人民放棄惡行而示現的神變，就像尊者薩拉那的夢境一樣。 旁生道的根本處是大海和洲際之間的黑暗之中，正如《親友書》中所說：『即使太陽和月亮照亮了整個世界，但當被黑暗籠罩時，伸出手也看不見。』散佈各處的旁生則生活在天人和人類的區域，是水陸空三棲動物。在《舍事品》和《正念品》中說，他化自在天以下都有旁生。 餓鬼道的根本處位於贍部洲下五百由旬處的閻羅法王宮殿中，也有一些餓鬼在人間遊蕩。世親論師的《俱舍論釋》中說：『僅僅贍部洲下就有無間地獄等處，怎麼可能有空間呢？』諸洲就像谷堆一樣，底部逐漸變細。
【English Translation】 Furthermore, in the world called 'Norzin' (Wealth Holder), it is said that in each world, the Tathāgata has tens of thousands of names, such as Śākyamuni, Vairocana, Siṃhanāda (Lion's Roar), Possessor of Intelligence, Immaculate, Holy King, Accomplished by Austerity, Subduer of Māra, All-Pervading, King of the Wise, Jewel Crest, Lion Color, Pure Face, and so on. Third, regarding the evil and good destinies in other realms. First, concerning the hells: 'Twenty thousand yojanas below this is the Avīci hell, and that is all. Above it are seven hells.' The 'below this' refers to Jambudvīpa. Some believe that all hells are located at the edge of Avīci. Vasubandhu's commentary states that the eight cold hells are directly opposite Avīci. Vasubandhu in the Abhidharmakośa states: 'The Blister Hell is located four thousand yojanas beyond the north directly below the Reviving Hell.' The others are located below it. The neighboring hells are located in the four directions of the hot hells, and the solitary hells are located in Jambudvīpa and other places. The Jātaka tale told by the Venerable Bāla states that he lived on Vulture Peak Mountain. The Jātaka tale of the Sangha Guardian states that he lived by the sea. In any case, the Jātaka tale of Dro Zhun She states that the solitary hell beings who experience different pleasures and pains day and night are merely manifestations shown by the Venerable Kātyāyana to persuade the people of the city where he lived to abandon evil deeds, just like the dream of the Venerable Sāraṇa. The root of the animal realm is in the darkness between the great ocean and the continents, as stated in the 'Letter to a Friend': 'Even if the sun and moon illuminate the entire world, when covered by darkness, one cannot even see one's own outstretched hand.' Scattered animals live in the realms of gods and humans, being amphibious and aerial creatures. In the 'Abandonment Chapter' and 'Mindfulness Chapter,' it is said that they exist below Paranirmita-vaśavartin. The root of the preta realm is located five hundred yojanas below Jambudvīpa in the palace of Yama, the King of Dharma, and some pretas wander in the human realm. Vasubandhu's commentary on the Abhidharmakośa states: 'How can there be space for Avīci and other places just below Jambudvīpa?' The continents are like piles of grain, gradually narrowing at the bottom.
ྱ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་རིམ་གྱིས་གཞོལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་ བ་ཡིན་ནོ། །བདེ་འགྲོ་ལའང་མི་དང་ལྷ་མིན་དང་ལྷ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི་མི་གླིང་བཞིའི་ལྷོ་ན་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་དང་། ཤར་ན་གཟུགས་བཟང་བ་དང་། ནུབ་ན་ལོངས་སྤྱོད་ཆེ་བ་དང་། 1-1385 བྱང་ན་ཚེ་རིང་ཞིང་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་ལ་མི་དགེ་བ་མེད་པའི་མི་གནས་སོ། །དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། བླུན་པོས་དགེ་བ་བྱས་པ་སྒྲ་མི་སྙན་དུ་སྐྱེ་བར་བཤད་ལ། མྱ་ངན་ལས་ འདས་པ་ལས། གཞན་གྱིས་མི་འདོད་བཞིན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་དུ་བཅུག་པ་རྣམས་གླིང་གཞན་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བར་བཤད་དོ། །བདེ་མཆོག་འབྱུང་བའི་རྒྱུད་ལས། གླིང་གསུམ་པོ་ཡི་མི་རྣམས་ནི། །ལོངས་སྤྱོད་ཆེན་ པོས་ཡང་དག་འཚོ། །བླུན་རྨོངས་བྱེ་བྲག་མི་ཕྱེད་ཅིང་། །རྟོག་མེད་རྣམ་པར་དཔྱོད་མེད་པའོ། །འཛམ་བུ་གླིང་དུ་ལེགས་སྐྱེས་པ། །ལས་ཀྱི་ས་པར་རབ་ཏུ་གྲགས། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་དེ་ལྟ་བུ་གནས་སོ། ། གླིང་ཕྲན་རྣམས་ཀྱི་རྔ་ཡབ་ན་སྲིན་པོ་གནས་ལ་གཞན་རྣམས་ན་མི་གནས་པར་མཛོད་འགྲེལ་ལས་བཤད་དོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་ལུས་དང་ལུས་འཕགས་ན་རྐང་བཞི་པ་གནས་སོ། །སྒྲ་མི་སྙན་ན་ གུག་གུ་རྐང་གསུམ་དང་དེའི་ཟླ་ན་ཅོ་ལ་མིག་བཞི་དང་། རྔ་ཡབ་ན་སྲིན་པོ་གདོང་རིང་དང་། རྔ་ཡབ་གཞན་ན་མིག་གསུམ་པ་དང་། གཡོ་ལྡན་ན་ཀོ་ཅི་རྣ་བོ་ཆེ་དང་། །ལམ་མཆོག་ འགྲོ་ན་མི་ཆ་མགོ་གཉིས་པ་གནས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འཛམ་བུ་གླིང་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་ཡུལ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། གནས་འཇོག་གི་མདོ་ལས། འདི་ན་ཡུལ་ཆེན་པོ་བཅུ་དྲུག་ཡོད་པར་བཤད་ལ། 1-1386 གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལས། ཡུལ་ཕྲན་སྟོང་ཡོད་པར་བཤད་དེ་ཐོ་གར་དང་། རྒྱ་ཡུལ་དང་། ཏུ་ན་དང་། འབུ་ན་དང་། སྐམ་པོ་ཛི་དང་། སྦལ་པ་དང་། གནམ་གདོང་དང་། ཕྱི་ཕྱོགས་གདོང་ དང་། སྣུས་ཏེ་འགྲོ་བ་དང་། གཤོག་ཐོགས་གཅེར་བུ་དང་། སྣ་མེད་དང་བློ་བཀྲ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས། རྒྱ་གར་ན་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་དྲུག་ཡོད་པར་གསུངས་ཏེ་མཉན་ཡོད་ དང་། སེར་སྐྱ་དང་། ཡངས་པ་ཅན་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་དང་། ཝ་ར་ན་སི་དང་། ཙམ་པ་ཀའོ། །རི་བོ་ཆེན་པོ་གསུམ་སྟེ་གངས་ཅན་དང་འབིགས་བྱེད་དང་མན་དྷ་རའོ། །ཤིང་ཆེན་པོ་གཉིས་ཏེ་ ཤལ་མ་ལི་དང་། ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་རབ་བརྟན་ནོ། །འཛམ་བུ་པྲི་ཤ་ནི་ཤིང་ཆེན་པོར་མ་བཤད་དོ། །རི་མ་ལའི་རྩེ་མོ་ན་བྱ་དང་རྐེད་ན་སྦྲུལ་དང་རྩ་བ་ན་ཕག་རྒོད་གནས་ པས་འདི་གླིང་གཞན་ལས་དུག་གསུམ་ཆེའོ་ཞེས་ཀྱང་ཟེར་རོ། །མཛོད་འགྲེལ་ལས། དེའི་དབུས་སུ་གསེར་གྱི་རང་བཞིན་གྱི་ས་གཞི་ལ་གང་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཞུགས་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་སྐྱེད་པར་མཛད་པ་རྡོ་རྗེའི་གདན་མངོན་པ
【現代漢語翻譯】 據說，正是因為這個原因，大海才逐漸傾斜。在善趣中，有三種：人和非天、天。其中，首先是人，在四大部洲的南贍部洲有佛陀出現，在東勝身洲有美貌，在西牛貨洲有豐富的財富，在北俱盧洲有長壽且煩惱少，沒有不善的人居住。 《念住經》中說：『愚人行善，會轉生到聲音不悅耳的地方。』《涅槃經》中說：『強迫他人守護戒律，即使他人不願意，這些人會轉生到其他兩個部洲。』《勝樂根本續》中說：『三個部洲的人們，以巨大的財富為生，無法區分愚蠢和智慧，沒有思考，沒有分別。』在贍部洲出生的人，被稱為業力之地。』就是這樣安住的。 《俱舍論釋》中說，在小洲的持拂洲有羅剎居住，其他地方沒有人居住。有些人說，在身洲和勝身洲有四足動物居住，在聲不悅耳洲有三足的古古鳥，在它的伴侶洲有四隻眼睛的覺拉，在持拂洲有長臉的羅剎，在另一個持拂洲有三隻眼睛的人，在有動搖洲有大耳朵的郭吉，在行善道洲有雙頭人居住。 關於贍部洲的詳細描述，首先是國家等方面的特點。《處所安立經》中說：『這裡有十六個大國。』《秘密不可思議經》中說：『有一千個小國，如托噶、漢地、圖那、布那、甘波支、斯巴、納芒東、外方東、斯努斯德、格瓦托格杰布、納美、布洛扎等。』《律藏小品》中說：『在印度有六個大城市，即舍衛城、僧伽施、廣嚴城、王舍城、波羅奈斯、瞻波。』有三座大山，即岡底斯山、毗伽山、曼陀羅山。有兩棵大樹，即舍摩利樹和薩拉王樹。沒有說閻浮樹是大樹。據說，在瑞莫拉山的頂端有鳥，腰部有蛇，根部有野豬居住，因此這個部洲比其他部洲的三毒更重。』《俱舍論釋》中說：『在它的中心，在黃金自性的土地上，菩提薩埵安住並生起金剛般的等持，這就是金剛座的顯現。』
【English Translation】 It is said that it is for this very reason that the great ocean gradually slopes down. In the realms of bliss, there are three: humans, Asuras (demigods), and Devas (gods). Among these, firstly, humans: in Jambudvipa (the southern continent) of the four continents, Buddhas appear; in Purvavideha (the eastern continent), there is beauty; in Aparagodaniya (the western continent), there is great wealth; and in Uttarakuru (the northern continent), there is longevity, little affliction, and no unwholesome beings reside. From the Smrtyupasthana Sutra: 'Fools who perform virtuous deeds are born in places with unpleasant sounds.' From the Nirvana Sutra: 'Those who are forced to uphold morality against their will are born in the other two continents.' From the Sri Cakrasamvara Tantra: 'The people of the three continents live righteously with great wealth, unable to distinguish between foolishness and wisdom, without thought, without discrimination. Those born well in Jambudvipa are renowned as the land of karma.' Such is their dwelling. The Abhidharmakosabhasya states that Rakshasas (demons) reside in the Chamara (fly-whisk) sub-continent, while humans do not reside in the others. Some say that four-legged creatures reside in Deha and Videha (body and surpassing body sub-continents); three-legged Kukkuta birds reside in Durshabda (unpleasant sound sub-continent), and four-eyed Chola reside in its companion sub-continent; long-faced Rakshasas reside in Chamara; three-eyed beings reside in another Chamara; large-eared Ko Chi reside in Yolidana (wavering sub-continent); and two-headed humans reside in Lamchok Dro (supreme path sub-continent). Regarding the specific details of Jambudvipa, firstly, the characteristics of countries and so on: The Sthananirnaya Sutra states: 'Here, there are sixteen great countries.' The Guhyasamaja Tantra states: 'There are a thousand small countries, such as Tho Gar, China, Tu Na, Bu Na, Kamboja, Sbalpa, Namdong, Outer Dong, Snuste Dro, Gshog Thogs Gcer Bu, Snamed, and Blo Bkra, and so on.' The Vinayaksudraka states: 'In India, there are six great cities: Shravasti, Saketa, Vaishali, Rajagriha, Varanasi, and Champaka.' There are three great mountains: Gangs Chan (Mount Kailash), Vibiksha, and Mandhara. There are two great trees: Shalmalika and the king of Sala trees, Rabbrtan. The Jambupriya tree is not described as a great tree. It is also said that because birds reside at the summit of Mount Rimala, snakes at its waist, and wild boars at its base, this continent has greater afflictions of the three poisons than other continents.' The Abhidharmakosabhasya states: 'In its center, on the golden-natured earth, where the Bodhisattva resides and cultivates the Vajra-like Samadhi, is the manifestation of the Vajrasana (Diamond Throne).'
ར་གྲུབ་སྟེ་དེ་ནི་ལུས་སམ་ས་ཕྱོགས་གཞན་གྱིས་བཟོད་པར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་གངས་རིའི་ཁྱད་པར་ནི། འདི་ནས་བྱང་དུ་རི་ནག་པོ། 1-1387 དགུ་འདས་གངས་རིའོ་དེ་ནས་ནི། །སྤོས་ངད་ལྡང་བའི་ཚུ་རོལ་ན། །ཆུ་ཞེང་ལྔ་བཅུ་ཡོད་པའི་མཚོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ལ་ཁ་ཅིག་ས་བོད་འདི་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྡོ་རྗེ་གདན་ནམ་ ཁ་ཆེའི་ཡུལ་ཡིན་ཞིང་གངས་རི་ཡང་ཏེ་སེ་མ་ཡིན་ལ་མ་དྲོས་པ་ཡང་མ་ཕམ་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་བྱང་ཕྱོགས་ཀྱི་བགྲོད་མི་ནུས་པ་ཞིག་ན་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་ དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ་ཚིག་དེ་ནི་གདགས་པ་ཇི་ལྟ་བ་ཡིན་ལ་དེ་ནི་གྲོང་ཁྱེར་མཉན་ཡོད་དུ་མཽའུ་འགལ་གྱི་བུས་གསུངས་པས་དེ་ནས་མཇལ་བ་ཡིན་ནོ། །མཉན་ཡོད་ནི་གངས་ཏི་སེ་ དང་ཐད་ཀར་རྒྱ་གར་ནུབ་ཕྱོགས་སུ་ཕྱིན་པའི་མི་རྣམས་ཀྱིས་ཚད་མས་གྲུབ་ལ་གངྒཱ་ཡང་མ་ཕམ་ནས་འབབ་པར་དེར་ཕྱིན་པའི་མི་རྣམས་ཀྱི་ཚད་མས་གྲུབ་ཅིང་གངྒཱ་མ་ཕམ་ནས་འབབ་བཞིན་ དུ་མ་དྲོས་པ་གཞན་དུ་འཚོལ་བ་ནི་བཟང་པོ་མ་ཡིན་ལ་ཡུལ་འདི་གངས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་དུ་ཡང་མི་རུང་ངོ་། །གང་ཡང་དེར་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་དང་མི་ལྡན་པའི་མིས་བགྲོད་པར་དཀའོ་ཞེས་ འབྱུང་བ་དེ་ནི་བགྲོད་དཀའ་བ་ཉིད་སྟོན་པ་ཡིན་གྱི་མི་ནུས་པ་ནི་སྟོན་པ་མ་ཡིན་ཏེ་འཛམ་བུ་གླིང་ན་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གླིང་ཕྲན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་བགྲོད་པར་ནུས་ན་དེར་བགྲོད་མི་ནུས་པའི་རྒྱུ་ཅི་ཞིག་ཡིན། 1-1388 འདི་ལྟར་གནོད་སྦྱིན་གཏུམ་པོ་དང་སྦྲུལ་གདུག་པ་ཅན་དང་གཅན་གཟན་ཁྲོ་བོས་ལམ་བཀག་པའམ་རི་མཐོན་པོ་དང་གཅོང་རོང་ཟབ་མོ་དང་ཆུ་ཆེན་པོས་ཆོད་པས་ཡིན་གྲང་ན། དེ་འདྲ་བས་བགྲོད་ པར་མི་ནུས་པའི་ཡུལ་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་གི་རྒྱ་མཚོའི་མཐར་ཐུག་པ་ན་ཡེ་མེད་དེ་གླིང་ཕྲན་མ་ལ་ཡ་དང་ཤམ་བྷ་ལ་ནི་མ་གཏོགས་སོ། །དེར་ནི་དུས་འཁོར་ལས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ ཀྱིས་སྤྲུལ་པའི་རྒྱལ་པོ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་འབྱུང་བར་ལུང་བསྟན་ཏེ་འདི་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་རྣམས་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་མཐོང་བའི་བསོད་ནམས་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཆ་ཤས་ ཀྱིས་ཆོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཏི་སེ་ནི་འཛམ་བུ་གླིང་གི་མཐོ་ཤོས་ཡིན་ལ་ཆུ་ཀླུང་རྣམས་ནི་མཐོ་ས་ནས་འབབ་པ་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བཞི་ཀ་ཡང་དེ་ཉིད་ནས་འབབ་པ་ཡིན་ ནོ། །གང་ཡང་དེ་ལ་ཕལ་པོ་ཆེ་དང་གདགས་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་དང་བསིལ་བའི་ཚལ་གྱི་དུར་ཁྲོད་དང་ཡངས་ པ་ཅན་དང་མཉན་ཡོད་ལ་སོགས་པའི་གྲོང་ཁྱེར་ཆེན་པོ་རྣམས་དང་ཁ་ཆེ་ལ་སོགས་པའི་ཡུལ་ཤིན་ཏུ་མང་པོ་ཞིག་ལའང་མཚུངས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ཀྱང་སྔོན་ཇི་ལྟར་མདོ་ལས་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་ད་ལྟ་མེད་པའི་ཕ
【現代漢語翻譯】 據說，成就者無法忍受身體或任何其他地方的痛苦。第二個是岡底斯山的特殊之處：從這裡向北，穿過九座黑山，就是岡底斯山，然後是散發著香味的地方，有一個寬五十由旬的湖泊。有些人說，這裡指的是從印度或克什米爾，岡底斯山不是岡仁波齊，湖也不是瑪旁雍錯，而是在北方無法到達的地方。但事實並非如此，這些話語是如實陳述的，是目犍連之子在舍衛城所說，因此在那裡見到。舍衛城與岡仁波齊直接相連，去過印度西部的人們可以證實，恒河也從瑪旁雍錯流出，去過那裡的人們也可以證實，在恒河從瑪旁雍錯流出時，尋找其他瑪旁雍錯是不好的，這片土地也不屬於岡底斯山脈的範圍。有人說，那裡很難被沒有神通的人到達，這表明它很難到達，而不是不可能到達，否則就會變成在贍部洲不存在的地方。即使是小島嶼的人也能到達贍部洲，為什麼不能到達那裡呢？ 例如，可能是因為兇猛的夜叉、惡毒的蛇、兇猛的野獸擋住了道路，或者是因為高山、深谷和大河阻隔。像這樣無法到達的地方在贍部洲的盡頭是不存在的，除了小島嶼馬拉雅和香巴拉。在那裡，《時輪經》預言世尊將化現三十二位國王，因為這裡的凡夫俗子沒有福報見到化身，而且被大洋的一部分所阻隔。此外，岡仁波齊是贍部洲最高的山，河流通常從高處流下，因此四條河都從那裡流出。有人說，它不具備《大品般若經》等經文中所描述的特徵，但這與鷲峰山、寒林尸陀林、廣嚴城和舍衛城等大城市以及克什米爾等許多地方的情況相同，因為它們現在都不像經文中所描述的那樣存在。
【English Translation】 It is said that accomplished ones cannot tolerate pain in the body or any other place. The second is the special feature of Mount Kailash: From here to the north, passing nine black mountains, is Mount Kailash, and then a place with rising incense, there is a lake fifty yojanas wide. Some say that 'from here' refers to India or Kashmir, and Mount Kailash is not Mount Tise (Gang Rinpoche), and the lake is not Mapham (Lake Manasarovar), but is in a place in the north that cannot be reached. But that is not the case, these words are stated as they are, and were spoken by Maudgalyayana's son in Shravasti, so it was seen from there. Shravasti is directly connected to Mount Tise, and people who have been to western India can confirm it, and the Ganges also flows from Mapham, which people who have been there can also confirm, and while the Ganges flows from Mapham, it is not good to look for other Mapham, and this land does not belong to the range of Gangchen (the Himalayas). Some say that it is difficult for people without magical powers to reach there, which shows that it is difficult to reach, but not impossible to reach, otherwise it would become a place that does not exist in Jambudvipa. If even people from small islands can reach Jambudvipa, why can't they reach there? For example, it may be because fierce yakshas, venomous snakes, fierce beasts block the road, or because high mountains, deep valleys, and large rivers are separated. Places that cannot be reached like this do not exist at the end of Jambudvipa, except for the small islands of Malaya and Shambhala. There, the Kalachakra Tantra prophesies that the Bhagavan will manifest thirty-two kings, because the ordinary people here do not have the merit to see the manifestations, and are separated by a part of the great ocean. In addition, Tise is the highest mountain in Jambudvipa, and rivers usually flow from high places, so all four rivers flow from there. Some say that it does not have the characteristics described in texts such as the Mahaprajnaparamita Sutra, but this is the same as the great cities such as Vulture Peak Mountain, Cool Grove Cremation Ground, Vaishali, and Shravasti, and many places such as Kashmir, because they do not exist now as described in the scriptures.
ྱིར་རོ། ། 1-1389 གཅིག་ནི་རང་བཞིན་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ་གཞན་ནི་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་ཅིའང་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་འདྲ་བའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གདགས་པ་ནས་བཤད་པའི་ དགུ་འདས་གངས་རི་ནི་ཏི་སེ་ཉིད་ཡིན་ལ་དུས་འཁོར་ལ་སོགས་པ་ནས་འབྱུང་བའི་གངས་ཅན་ནི་ཤམ་བྷ་ལའི་བྱང་ན་ཡོད་པར་བཤད་དེ། འདིས་ནི་དེ་གཉིས་རྣམ་པར་མ་ཕྱེད་པ་ཡིན་ ནོ། །སྤྱིར་ནི་གསུང་རབ་རྣམས་ལས་གངས་ཅན་མི་འདྲ་བ་ལྔ་བཤད་དོ། །ཕལ་ཆེན་ལས། གངས་ཅན་གྱི་རྩེ་མོ་ལ་སྨན་གྱི་རྒྱལ་པོ་རྩ་བ་མ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་སའི་གཏིང་དཔག་ཚད་ བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་དྲུག་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་ནས་སྐྱེས་པ་ཡོད་དེ་དེའི་འོད་ལས་གླིང་འདིའི་ཤིང་ཐམས་ཅད་སྐྱེས་པར་བཤད་དོ། ། དུས་འཁོར་ལས། ཆུ་བོ་སི་ཏ་ཤམ་བྷ་ལ་དང་མ་ཁའི་ཡུལ་གྱི་བར་ ནས་འབབ་པར་གསུངས་པ་དེས་ཀྱང་གནོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་ནི་ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་དང་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཀུན་འཁྲུལ་བར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ནས་ནི་རི་དང་གླིང་ཐམས་ ཅད་ཟླུམ་པོ་དང་མུ་ཁྱུད་རི་གངས་དང་། རྒྱ་ནག་བོད་ཀྱི་བྱང་ན་ཡོད་པ་དང་། སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་རྣམས་འོག་ན་ས་དང་ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་གནས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། 1-1390 དེ་བཞིན་དུ་རྟ་མགྲིན་གནམ་ས་བཀོད་པའི་རྒྱུད་ལས་ཀྱང་འོག་གི་ས་དང་ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་གི་རྔམས་ཆོས་མངོན་པ་དང་མི་མཐུན་པ་དང་དེ་དག་ལ་སེམས་ཅན་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ པ་གནས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་མངོན་པའི་རྣམ་གཞག་ཐམས་ཅད་འཁྲུལ་མོད། བདག་ལ་ཅི་ཆད་སྙམ་ན། དེའི་ཚེ་དུས་འཁོར་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་གཞག་རྣམས་ཀྱང་འཁྲུལ་བར་འགྱུར་ཏེ་ཆོས་མངོན་པ་ དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དུས་འཁོར་ནི་དྲང་སྲོང་ཉི་མའི་ཤིང་རྟ་ལ་སོགས་པ་གདུལ་བའི་དོན་དུ་མདོ་རྒྱུད་གཞན་ཐམས་ཅད་དང་མི་མཐུན་པར་གསུངས་སོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་མཁས་པ་ཨ་ བྷྱ་ཀ་ར་གསུང་ངོ་། །དོན་དེ་ལྟར་གནས་པ་དེ་ལ་འདི་ནས་ནི་རི་ནག་པོ་གསུམ་མོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཉན་ཡོད་ཀྱི་རི་ཡིན་ལ་དེ་དག་འདས་ནས་གསུམ་གསུམ་དྲུག་འབྱུང་བ་དེ་ ནི་མོན་དང་པུ་རངས་ཀྱི་རི་ཅི་རིགས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་གཉིས་ཀའི་རི་ཡང་དེ་ལྟར་འདུག་གོ་ཞེས་གྲག་གོ །དེས་ན་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་བྱའོ། །གསུམ་པ་རྒྱ་མཚོ་དང་ ཆུ་ཀླུང་གི་ཁྱད་པར་ལ་མཚོ་མ་དྲོས་པ་ནི། ཕལ་ཆེན་ལས། འོག་རིན་པོ་ཆེའི་བྱེ་མ་དང་ལོགས་རིན་པོ་ཆེའི་རྩིག་པ་ཅན། གངྒཱ་ལ་སོགས་པ་ཡང་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་ཚོགས་པའི་བྱེ་མ་འདྲེན་ཅིང་འབབ་པར་བཤད་དོ། ། 1-1391 གདགས་པ་ལས། དེའི་དཀྱིལ་ནས་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་མ་དྲོས་པའི་ཕོ་བྲང་རིན་པོ་ཆེ་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱོགས་བཞི་ནས་གླང་པོ་ཆེ་དང་རྨ་བྱ་དང་རྟ་དང་སེང་གེའི་ཁ་ནས་རིམ་པ་བཞིན
【現代漢語翻譯】 有人說，『一個是自性，一個是假立』，這是毫無道理的，因為沒有這樣的理由。因此，從《界分別論》中所說的『九峰雪山』就是指岡底斯山本身，而從《時輪金剛》等中所說的『雪域』則說是位於香巴拉的北方。這人沒有區分這兩者。 總的來說，經典中說了五種不同的雪域。在《大品般若經》中說：『雪域的頂端有一種名為「根本未生」的藥王，它從地下六十八百千由旬處生長出來，據說此洲的所有樹木都因它的光芒而生長。』《時輪金剛》中說：『斯陀河從香巴拉和瑪喀地區之間流過』，這也沒有什麼妨礙。如果那樣的話，那麼所有《阿毗達磨》的經和論的體系都會出錯，因為其中說山和洲都是圓形的，有鐵圍山環繞，中國和西藏位於北方，眾生地獄位於下方，安住在地、水、火、風的壇城中。 同樣，在馬頭明王開天闢地的續部中也說，下方的地、水、火、風的威力與《阿毗達磨》不一致，並且有無數眾生安住在其中。如果認為所有《阿毗達磨》的體系都是錯誤的，對我有什麼損害呢？那麼，《時輪金剛》等的體系也會出錯，因為它們與《阿毗達磨》相違背。因此，時輪金剛是爲了調伏持日車等的仙人，才說了與所有其他經續不一致的觀點，大學者阿瓦達底巴那（Avadhūtipāda）如是說。事情就是這樣，從這裡所說的『三座黑山』是指舍衛城的山，越過那些山之後，出現的三三得九座山，是指門隅和佈讓的山，據說那兩地的山也是那樣的。因此，應當遵循以量成立的觀點。 第三，關於大海和河流的區別，瑪卓色瑪（མཚོ་མ་དྲོས་པ་）是：在《大品般若經》中說：『下方有珍寶的沙子，四周有珍寶的墻壁，恒河等也攜帶著各種珍寶的沙子流淌。』在《界分別論》中說：『從它的中央，有龍王瑪卓色瑪的珍寶宮殿，從四個方向，分別有大象、孔雀、馬和獅子的口中依次流出水。』
【English Translation】 To say, 'One is self-nature, and the other is imputed,' is meaningless because there is no such reason. Therefore, the 'Nine-Peaked Snow Mountain' mentioned in the Abhidharmakośa is Mount Kailash itself, while the 'Snow Land' mentioned in the Kalachakra and others is said to be north of Shambhala. This person has not distinguished between the two. In general, the scriptures speak of five different Snow Lands. In the Mahāprajñāpāramitā Sūtra, it says: 'On the summit of the Snow Land, there is a medicinal king called 「Root Unborn,」 which grows from 68,600,000 yojanas below the earth, and it is said that all the trees of this continent grow from its light.' The Kalachakra says: 'The Sita River flows between Shambhala and the land of Makha,' which is also not contradictory. If that were the case, then all the systems of the Abhidharma sutras and treatises would be mistaken, because they say that the mountains and continents are round, surrounded by the Iron Mountain Range, that China and Tibet are located in the north, and that the hells of sentient beings are located below, dwelling in the mandala of earth, water, fire, and wind. Similarly, in the Hayagriva Tantra of the Creation of Heaven and Earth, it also says that the power of the earth, water, fire, and wind below is inconsistent with the Abhidharma, and that countless sentient beings dwell within them. If one thinks, 'What harm is there to me if all the systems of the Abhidharma are mistaken?' then the systems of the Kalachakra and others would also be mistaken because they contradict the Abhidharma. Therefore, the Kalachakra, in order to subdue the sages holding the sun chariot and others, speaks of views that are inconsistent with all other sutras and tantras, as said by the great scholar Avadhūtipāda. That is how things are. The 'three black mountains' mentioned here refer to the mountains of Shravasti. The three times three, or nine, mountains that appear after passing those mountains refer to the mountains of Mon and Purang, and it is said that the mountains of both places are like that. Therefore, one should follow the views established by valid cognition. Third, regarding the difference between the ocean and the rivers, Lake Anavatapta (མཚོ་མ་དྲོས་པ་) is: In the Mahāprajñāpāramitā Sūtra, it says: 'Below are jewels of sand, and around it are walls of jewels. The Ganges and others also flow carrying various jewels of sand.' In the Abhidharmakośa, it says: 'From its center, there is the jewel palace of the Dragon King Anavatapta, and from the four directions, water flows out from the mouths of elephants, peacocks, horses, and lions in order.'
་བཞི་ འབབ་པར་གསུངས་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ། ཆུ་ཀླུང་གངྒཱ་སིན་དྷུ་པཀྵུ་དང་། །སི་ཏ་རྦ་རླབས་ལྦུ་བའི་ཕྲེང་བ་ཅན། །འབབ་ཅིང་ཐམས་ཅད་གསལ་བའི་ཆུ་ཡིན་ཏེ། །ཕྱོགས་བཞི་ཁོ་ར་ཁོར་ཡུག་དག་ནས་ འབྱུང་། །གངྒཱ་ཤར་ཕྱོགས་རྒྱ་མཚོར་འགྲོ་བ་སྟེ། །སིན་དྷུ་ལྷོ་ཕྱོགས་རྒྱ་མཚོར་འགྲོ་བ་ཡིན། །པཀྵུ་ཡང་ནི་ནུབ་ཕྱོགས་རྒྱ་མཚོར་འགྲོ །དེ་ཡི་བྱང་ཕྱོགས་རྒྱ་མཚོར་སི་ཏ་འགྲོ །ཆུ་ཀླུང་རབ་མཆོག་བཞི་ པོ་འདི་དག་ནི། །མཆོག་ཏུ་བཟང་ཞིང་ཡིད་འོང་འབབ་པ་སྟེ། །རེ་རེའང་ལྔ་བརྒྱ་ལྔ་བརྒྱ་ཁྱེར་ནས་ནི། །ཆུ་ཡི་རྒྱུན་རྣམས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འགྲོ །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འཛམ་བུ་ གླིང་གི་ཆུ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་འབྱུང་ཁུངས་དེ་ཡིན་ལ་རྒྱ་མཚོའི་རིན་པོ་ཆེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་དེའི་མཐུས་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་ཡུམ་ལས། དཔེར་ན་མ་དྲོས་གནས་པའི་ཀླུ་དག་མེད་གྱུར་ན། །འཛམ་བུའི་ གླིང་འདིར་ཆུ་ཀླུང་འབབ་པར་ག་ལ་འགྱུར། །ཆུ་ཀླུང་མེད་ན་མེ་ཏོག་འབྲས་བུ་འབྱུང་མི་འགྱུར། །རྒྱ་མཚོ་ལའང་རིན་ཆེན་གཟུགས་མང་མེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་བྲག་དང་ལྗོན་ཤིང་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། 1-1392 མཚོ་མ་དྲོས་པ་དང་ཉེ་བ་ན་གསེར་གྱི་བྲག་བྱ་སྐྱིབས་སུ་འདུག་པ་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་ངོས་ཞེས་བྱ་བ་ཆུ་ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་གྱེན་དུ་ཕྱེད་དང་བཞིར་འཕགས་པ་དེར་ཡིད་ དུ་མི་འོང་བའི་ཤིང་དང་གསེག་མ་ལ་སོགས་པ་ལྷུང་ན་མི་མ་ཡིན་པའི་རླུང་གི་མཐུས་འདོར་བ་ཡོད་དོ། །ཡང་མ་དྲོས་པ་དང་ཉེ་བ་ན་ཤིང་ས་ལའི་རྒྱལ་པོ་རབ་བརྟན་ཞེས་ བྱ་བ་འདོམ་བཞི་བཅུ་ཐུར་དུ་ཟུག་པ་གྱེན་དུ་འཕགས་པའི་རིམ་པ་དང་པོ་ལ་དཔག་ཚད་བདུན་ནས་རིམ་པ་བདུན་པ་ལ་དཔག་ཚད་བཅུ་གསུམ་གྱི་བར་དུ་ཡལ་ག་རིམ་པ་བདུན་ཡོད་ པ་གནས་སོ། །ཡང་མ་དྲོས་པ་དང་ཉེ་བ་ན་རྫིང་བུ་དལ་གྱིས་འབབ་ཅེས་བྱ་བ་གྲུ་བཞི་པ་ངོས་རེ་ལ་དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་པ་ཆུ་སྦྲང་རྩི་ལྟ་བུ་དང་མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་ ཀྱིས་གང་བ་ཡོད་དེ་དེ་ན་བརྒྱ་བྱིན་གྱི་གཡུལ་ངོར་སྤྱོད་པའི་གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་འཁོར་གླང་པོ་ཆེ་བརྒྱ་སྟོང་དང་ལྡན་པ་དབྱར་ཟླ་བ་བཞིར་གནས་སོ། །དཔྱིད་ཟླ་བ་བཞི་ནི་ས་ ལའི་རྒྱལ་པོ་རབ་བརྟན་དང་། དགུན་ཟླ་བ་བཞི་གསེར་གྱི་བྲག་བྱ་སྐྱིབས་ཅན་དུ་གནས་ཏེ་རེས་འགའ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་ལུས་དང་། རེས་འགའ་ནི་ལྷའི་གཟུགས་སུ་སྤྲུལ་ཏེ་གླང་པོ་ཆེ་རྣམས་ལ་ཞོན་ནས་འགྲོའོ། ། 1-1393 གླང་པོ་ཆེ་རྣམས་ནི་པད་མ་རོ་སྦྲང་རྩི་མ་བསྐོལ་བ་འདྲ་བ་བཅད་ན་འོ་མ་འཛག་པ་རྣམས་ཟའོ། །ལྔ་པ་འཛམ་བུ་གླིང་གི་ངེས་ཚིག་གི་ཁྱད་པར་ནི། མཚོ་མ་དྲོས་པའི་འགྲམ་ ན་ཤིང་འཛམ་བུ་ཞེས་བྱ་བའི་འབྲས་བུ་མངར་པོ་རྫ་མ་ཙམ་དང་ལྡན་པ་སྨིན་པ་རྣམས་ཆུར་ལྷུང་བས་འཛམ་བུ་ཆུ་བོའི་གསེར་ཞེས་བ
【現代漢語翻譯】 據說有四條河流從那裡流出，正如所說：'恒河、印度河、博叉河和悉多河，/ 帶著波浪和泡沫的鏈條。/ 流淌並照亮一切的水，/ 從四個方向環繞而來。/ 恒河向東流入大海，/ 印度河向南流入大海。/ 博叉河也向西流入大海，/ 悉多河向北流入大海。/ 這四條最殊勝的河流，/ 非常美好且令人嚮往地流淌。/ 每一條都帶著五百條支流，/ 水流匯入大海。' 因此，贍部洲（Jambudvipa，地球）所有河流的源頭都在那裡，所有海洋的珍寶也都是由它的力量產生的。如經中所說：'例如，如果住在無熱惱池（Manasasarovar）的龍族消失，/ 贍部洲怎麼會有河流流淌？/ 沒有河流，就不會有花朵和果實。/ 海洋中也不會有各種珍寶。' 第四，巖石和樹木等的特點：靠近無熱惱池，有一座金色的巖石，名為鳥棲巖，是不屬於人類的區域，寬五十由旬（Yojana，長度單位），高二十五由旬。如果將令人不悅的樹木和瓦礫等扔在那裡，非人類的風會將其吹走。還有，靠近無熱惱池，有一棵名為堅固的娑羅樹王，向下紮根四十弓（Dhanu，長度單位），向上生長的第一層高七由旬，直到第七層高十三由旬，有七層樹枝。還有，靠近無熱惱池，有一個名為緩慢流淌的水池，是正方形的，每邊長五十由旬，水像蜂蜜一樣，充滿了各種鮮花。帝釋天（Indra）在戰場上使用的名為堅固的大象，帶著一百萬眷屬象，在那裡度過夏季的四個月。春季的四個月在娑羅樹王堅固處度過，冬季的四個月在金色的鳥棲巖處度過。有時以自然身，有時化為天神之身，騎著大象行走。 大象們吃的是蓮花的蜜，像未煮過的蜂蜜一樣，切開後會流出牛奶。第五，贍部洲（Jambudvipa，地球）名稱的特點：在無熱惱池（Manasasarovar）的岸邊，有一種名為贍部樹的樹，它的果實又甜又大，像陶罐一樣。成熟的果實掉入水中，因此被稱為贍部河的金子。
【English Translation】 It is said that four rivers flow from there, as it is said: 'Ganga, Sindhu, Pakshu, and Sita rivers, / With chains of waves and foam. / Flowing and illuminating all the water, / From the four directions around. / The Ganga flows east into the sea, / The Sindhu flows south into the sea. / The Pakshu also flows west into the sea, / The Sita flows north into the sea. / These four most excellent rivers, / Flow very beautifully and desirably. / Each carrying five hundred tributaries, / The streams flow into the great ocean.' Therefore, the source of all the rivers of Jambudvipa (Earth) is there, and all the treasures of the ocean are also produced by its power. As it is said in the scripture: 'For example, if the Nagas (serpent deities) living in Lake Manasarovar disappear, / How could rivers flow in Jambudvipa? / Without rivers, there would be no flowers and fruits. / There would also be no various treasures in the ocean.' Fourth, the characteristics of rocks and trees, etc.: Near Lake Manasarovar, there is a golden rock called Bird's Nest Rock, which is a non-human area, fifty yojanas (a unit of length) wide and twenty-five yojanas high. If unpleasant trees and rubble, etc., are thrown there, the wind of non-humans will blow them away. Also, near Lake Manasarovar, there is a tree called the Steadfast Sal King, which is rooted forty bows (a unit of length) downwards, and the first layer growing upwards is seven yojanas high, up to the seventh layer which is thirteen yojanas high, with seven layers of branches. Also, near Lake Manasarovar, there is a pond called Slowly Flowing, which is square, fifty yojanas on each side, with water like honey and full of various flowers. Indra (the king of gods)'s elephant named Steadfast, used in battle, with a hundred thousand attendant elephants, spends the four months of summer there. The four months of spring are spent at the Steadfast Sal King, and the four months of winter are spent at the golden Bird's Nest Rock. Sometimes in their natural bodies, and sometimes transformed into the bodies of gods, they ride the elephants and walk. The elephants eat the honey of lotuses, like uncooked honey, and when cut, milk flows out. Fifth, the characteristics of the name Jambudvipa (Earth): On the shore of Lake Manasarovar, there is a tree called the Jambu tree, whose fruits are sweet and large, like pottery jars. The ripe fruits fall into the water, hence it is called the gold of the Jambu River.
ྱ་བ་དྲི་མ་མེད་ཅིང་འོད་གསལ་བ་འབྱུང་བས་ འཛམ་བུའི་གླིང་ཞེས་གྲགས་སོ། །འཛམ་བུ་ཅུང་ཟད་ནི་སེར་སྐྱའི་གྲོང་ཁྱེར་ལ་སོགས་པ་ནའང་ཡོད་དེ་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པ་དང་ཡབ་སྲས་མཇལ་བ་ལས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཞིང་པའི་གྲོང་ན་འཛམ་ བུའི་ཤིང་གི་གྲིབ་མ་ལ་བསམ་གཏན་མཛད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུང་སྨན་གྱི་གཞི་ལས། མཚོ་མ་དྲོས་པར་སངས་རྒྱས་སྟོང་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་ལུང་སྟོན་པའི་ཆོས་གསུང་ བར་བཤད་ལ། རྫིང་བུ་དལ་གྱིས་འབབ་ཏུ་ཐུབ་པས་ཆོས་གསུངས་པས་རྒྱལ་ཆེན་བཞི་པོ་དེར་བདེན་པ་མཐོང་བར་བཤད་དོ། །དྲུག་པ་ས་གཡོ་བ་ལ་སོགས་པ་བཤད་པ་ལ་ས་གཡོས་ནི། མིག་ བཅུ་གཉིས་པ་ལས། རྒྱ་མཚོའི་ཉ་འགྱུར་བས་གཡོ་བ་དང་། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། རླུང་ས་འཛིན་གཡོས་པའམ། ནག་པོ་ལ་དགའ་བའི་ཀླུས་རྒྱ་མཚོའི་རླབས་བསྐྱེད་པས་གཡོ་བར་བཤད་དོ། །དབྱར་དགུན་གྱི་ཆུ་གྲང་དྲོར་འགྱུར་བ་ནི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོའི་ཆུ་འཁོར་བ་མ་ཡིན་གྱི་སའི་རླངས་གཏིང་དུ་ཐིམ་པ་དང་ཐོན་པ་ལས་ཡིན་ནོ། ། 1-1394 སྤྲིན་ནི་ཀླུས་སྤྲུལ་པའམ་དེའི་དབུགས་སུ་བཤད་དེ་གློག་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །འབྲུག་ཀྱང་ཀླུའི་སྐད་ཡིན་ཏེ་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས། གོ་གོའི་དཀྱིལ་འདྲ་རི་དྭགས་གོ་འཛིན་མ། །གོ་བཟང་རབ་ཏུ་འབབ་ པ་གོ་ཡི་རྩེ་མོ་ན། །དབང་པོ་གོ་སྟོང་ལྡན་པའི་བཀའ་ཉན་གསུང་ཐོས་ནས། གོ་རྣ་ཅན་མཐོང་ལུས་གཟར་དགའ་བས་གར་བྱེད་ལྟོས། །ཞེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །དཀར་པོ་ལ་དགའ་བའི་ཀླུས་མི་ ལ་ཆུ་དང་ལྷ་ལ། རིན་པོ་ཆེའི་ཆར་འབེབས་པར་ཕལ་ཆེན་ལས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ལྷ་མིན་གྱི་གནས་གཞན་ནི། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལས། རི་རབ་ཀྱི་ཆུ་མཚམས་ནས་དཔག་ཚད་སུམ་ཁྲི་གཞལ་ བའི་འོད་ལྡན་གྱི་གྲོང་ན་སྒྲ་གཅན་དང་། དེ་ནས་བཞི་སྟོང་ན་སྐར་ཕྲེང་གི་གྲོང་ན་མགུལ་ཕྲེང་དང་། དེ་ནས་བཞི་སྟོང་ན་བརྟན་པའི་གྲོང་ན་རབ་གནོན་དང་། དེ་ནས་བཞི་སྟོང་ན་ཟབ་ པའམ་གསེར་ལྡན་གྱི་གྲོང་ན་ཐག་བཟངས་རིས་གནས་པར་བཤད་དོ། །ཡང་ན་བར་ཐག་ཉིས་ཁྲི་ཆིག་སྟོང་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །དེ་རྣམས་ཀྱི་སྨ་ཤེས་བཟང་བས་ཐག་བཟངས་རིས་གསེར་གྱི་ས་གཞི་ལ་ སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་དང་འགྲན་པའི་གནས་གཞན་ཡོད་དེ་ལྟ་ན་སྡུག་གི་དོད་གསེར་ལྡན་དང་། རྣམ་རྒྱལ་གྱི་དོད་གཏམས་པ་ཅན་དང་། ཆོས་བཟང་གི་དོད་ནོར་བཟང་དང་། ས་བརྟོལ་གྱི་དོད་ཙི་ཏ་པ་ལ་དང་། 1-1395 ཟླ་བ་དཀར་པོའི་དོད་རྡོ་ལེབ་བཟང་པོའོ། །ཚལ་བཞི་ནི་ཤར་ནས་ལྷོར་རིམ་གྱིས་ཀུན་དགའ་དང་། རབ་དགའ་དང་། དགའ་བ་དང་། ཀུན་དགའ་ར་བའོ། །ས་གཞི་བཞི་ནི་ཀུན་དགའ་མ་དང་། རབ་དགའ་ མ་དང་། དགའ་བ་མ་དང་། ཀུན་དགའ་ར་བ་མའོ། །རབ་བརྟན་གྱི་དོད་ཏི་སེ་གར་བརྩེགས་དང་། ས་སྲུང་ཀྱི་བུའི་དོད་བཟོད་པར་དཀའ་བ་དང་། རྟ་
【現代漢語翻譯】 由於從無垢且光明的樹中產生，因此被稱為瞻部洲（Jambudvipa）。瞻部樹（Jambudvipa）的少許部分也存在於如黃色的城市等地，在廣闊的嬉戲之處和父子相見之處，菩薩（Bodhisattva）在農夫的村莊里，在瞻部樹（Jambudvipa）的樹蔭下進行禪定。正如《醫方根本論》中所說：『在瑪卓薩湖（Mapam Yumtso Lake）邊，所有千佛（Buddha）都會宣講業的因果之法』。又說：『在靜靜流淌的池塘邊說法，四大天王（Four Great Kings）在那裡證悟真諦』。 第六，關於地震等現象的描述：地震是由於《眼論》第十二章中說：『海里的魚翻動而引起的』。《念住經》中說：『風動地基，或喜好黑暗的龍攪動海水而引起的』。冬夏兩季水溫的變化，不是因為大海的水在循環，而是因為地下的蒸汽滲入和散發造成的。 云被認為是龍的化身或龍的呼吸，閃電也與此類似。雷聲也是龍的聲音，正如世親論師（Vasubandhu）所說：『形似圓圈的中央，如同抓住獵物的母鹿，美好的聲音不斷降臨，在聲音的頂端，擁有空靈力量的聽者聽到命令，聽到聲音的人看到身體傾斜，歡快地跳舞』。喜好白色的龍會降下雨水給人類，降下珍寶雨給天神，這在《大乘經》中多有記載。 第二，關於阿修羅（Asura）的住所：在《念住經》中說：『從須彌山（Mount Meru）的水位線向上測量三萬由旬（Yojana），在光明的城市裡住著羅睺（Rahu）；從那裡向上四千由旬（Yojana），在星鬘城裡住著頸鬘；從那裡向上四千由旬（Yojana），在堅固城裡住著極堅；從那裡向上四千由旬（Yojana），在深邃或金色的城市裡住著善結』。也有說相隔二萬一千由旬（Yojana）。因為他們比三十三天（Trayastrimsa）更擅長爭鬥，所以善結住在金色的土地上，那裡有與三十三天（Trayastrimsa）相媲美的住所，如悅意苑的替代是金園，善法堂的替代是充滿的，妙法的替代是財園，粗惡語的替代是枳多波羅，白月的替代是善石板。四個園林從東向南依次是：普喜園、極喜園、喜園、普喜林苑。四塊土地是：普喜母地、極喜母地、喜母地、普喜林苑母地。極堅的替代是疊層蒂斯山（Mount Kailash），護地之子的替代是難忍，馬……
【English Translation】 It is called Jambudvipa (འཛམ་བུའི་གླིང་, Jambudvipa, Jambudvipa, 瞻部洲) because it originates from a stainless and bright tree. A small part of the Jambudvipa (འཛམ་བུ་, Jambudvipa, Jambudvipa, 瞻部洲) tree also exists in places like the yellow city. In the vast playground and where father and son meet, the Bodhisattva (བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་, Bodhisattva, Bodhisattva, 菩薩) meditates under the shade of the Jambudvipa (འཛམ་བུ་, Jambudvipa, Jambudvipa, 瞻部洲) tree in the farmer's village. As it is said in the Root of Medicine Sutra: 'By the shores of Mapam Yumtso Lake (མཚོ་མ་དྲོས་པ་, Mapam Yumtso, Mapam Yumtso Lake, 瑪卓薩湖), all the thousand Buddhas (སངས་རྒྱས་སྟོང་པོ་, Buddha, Buddha, 佛) will preach the Dharma of the causes and effects of karma.' It is also said: 'By the quietly flowing pond, the Four Great Kings (རྒྱལ་ཆེན་བཞི་པོ་, Four Great Kings, Four Great Kings, 四大天王) there see the truth.' Sixth, regarding the description of earthquakes and other phenomena: Earthquakes are caused, as stated in the twelfth chapter of the Eye Sutra: 'by the turning of fish in the ocean.' In the Mindfulness Sutra, it is said: 'by the wind moving the earth's foundation, or by the Naga (ཀླུས་, Naga, Naga, 龍) who delights in darkness stirring up the ocean waves.' The change in water temperature between winter and summer is not because the water of the great ocean is circulating, but because of the underground steam seeping in and dissipating. Clouds are considered to be the transformation of Nagas (ཀླུས་, Naga, Naga, 龍) or their breath, and lightning is similar to this. Thunder is also the voice of the Naga (ཀླུས་, Naga, Naga, 龍), as Master Vasubandhu (དབྱིག་གཉེན་, Vasubandhu, Vasubandhu, 世親) said: 'The center resembling a circle, like a doe grasping its prey, beautiful sounds constantly descend, at the peak of the sound, the listener with ethereal power hears the command, the one who hears the sound sees the body tilting, dancing joyfully.' The Naga (ཀླུས་, Naga, Naga, 龍) who delights in white will shower rain on humans and jewels on the gods, as is often stated in the Mahayana Sutras. Second, regarding the abode of the Asuras (ལྷ་མིན་, Asura, Asura, 阿修羅): In the Mindfulness Sutra, it is said: 'Measuring thirty thousand yojanas (དཔག་ཚད་, Yojana, Yojana, 由旬) from the waterline of Mount Meru (རི་རབ་, Mount Meru, Mount Meru, 須彌山), Rahu (སྒྲ་གཅན་, Rahu, Rahu, 羅睺) dwells in the city of light; four thousand yojanas (དཔག་ཚད་, Yojana, Yojana, 由旬) above that, Neck-garland dwells in the city of Star-garland; four thousand yojanas (དཔག་ཚད་, Yojana, Yojana, 由旬) above that, Extremely Firm dwells in the city of Steadfast; four thousand yojanas (དཔག་ཚད་, Yojana, Yojana, 由旬) above that, Good Knot dwells in the city of Profound or Golden.' It is also said that they are separated by twenty-one thousand yojanas (དཔག་ཚད་, Yojana, Yojana, 由旬). Because they are better at fighting than the Thirty-three (སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་, Trayastrimsa, Trayastrimsa, 三十三), Good Knot dwells on the golden land, where there are abodes comparable to the Thirty-three (སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་, Trayastrimsa, Trayastrimsa, 三十三), such as the substitute for Delightful Garden is Golden Garden, the substitute for Good Dharma Hall is Filled, the substitute for Wonderful Dharma is Wealth Garden, the substitute for Harsh Speech is Citapala, and the substitute for White Moon is Good Stone Slab. The four gardens from east to south are: Universal Joy Garden, Extreme Joy Garden, Joy Garden, and Universal Joy Grove Garden. The four lands are: Universal Joy Mother Land, Extreme Joy Mother Land, Joy Mother Land, and Universal Joy Grove Garden Mother Land. The substitute for Extremely Firm is Layered Mount Tise (Mount Kailash), and the substitute for the son of the Earth Protector is Intolerable, Horse...
སྤྲིན་གྱི་ཤུགས་ཅན་གྱི་དོད་བྲག་འཇིང་ཡིན་ ནོ། །གསུམ་པ་ལྷའི་གནས་གཞན་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ས་ལ་གནས་པ་བཤད་པ་ལ་རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་ནི་ས་ལ་ས་བླ་བའི་ལྷ་དང་ནམ་མཁའ་ལ་བར་སྣང་གི་ལྷ་དང་། རྒྱ་ མཚོ་ལ་རྒྱ་མཚོའི་ལྷ་དང་། ལྗོན་ཤིང་ལ་ལྗོན་ཤིང་གི་ལྷ་དང་། ནགས་ཚལ་ལ་ནགས་ཚལ་གྱི་ལྷ་དང་། རི་རྣམས་ལ་རིའི་ལྷ་གནས་སོ། །རི་དགུ་ལ་གནས་པའི་ཚུལ་ནི་མཛོད་ལས། འདི་ལ་ བང་རིམ་བཞི་ཡོད་དེ། །བར་གྱི་ཐག་ནི་སྟོང་ཕྲག་བཅུ། །སྟོང་ཕྲག་དག་ནི་བཅུ་དྲུག་དང་། །བརྒྱད་དང་བཞི་དང་གཉིས་འཕགས་སོ། །དེ་ལ་ལག་ན་གཞོང་ཐོགས་དང་། །ཕྲེང་ཐོགས་དང་ནི་རྟག་མྱོས་དང་། ། རྒྱལ་ཆེན་བཞི་པའི་ལྷ་རྣམས་གནས། །རི་ནི་བདུན་པོ་དག་ལ་ཡང་། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ས་ལས། བང་རིམ་འོག་མ་ལ་ཡོལ་གོ་ཐོགས་པ་དང་། གཉིས་པ་ལ་ཁྲག་ཐོགས་པ་དང་། གསུམ་པ་ལ་རྟག་མྱོས་དང་། 1-1396 བཞི་པ་ལ་ཕྲེང་ཐོགས་དང་། རྒྱལ་པོ་བཞི་གཉའ་ཤིང་འཛིན་གྱི་རྩེ་མོ་ན་ཡོད་པར་བཤད་དོ། །དེ་ལ་ཤར་ན་དྲི་ཟའི་རྒྱལ་པོ་ཡུལ་འཁོར་སྲུང་གི་ཕོ་བྲང་ཡུལ་འཁོར་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་ དང་། ལྷོ་ན་གྲུལ་བུམ་གྱི་བདག་པོ་འཕགས་སྐྱེས་པོའི་ཕོ་བྲང་འཕགས་པར་སྐྱེས་དང་། ནུབ་ན་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་མིག་མི་བཟང་གི་ཕོ་བྲང་སྣ་ཚོགས་གཟུགས་དང་། བྱང་ན་གནོད་སྦྱིན་གྱི་བདག་པོ་རྣམ་ ཐོས་སྲས་ཀྱི་ཕོ་བྲང་ལྕང་ལོ་ཅན་ཏེ་འདི་ན་ནི་གསང་བདག་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའང་བཞུགས་པར་གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་མདོ་ལས་བཤད་དོ། །དེ་དག་གི་ཚད་ནི་ས་དང་གདགས་པ་ ལས། ཆུ་ཞེང་དུ་དཔག་ཚད་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་ཡོད་པ་འཁོར་ཡུག་ཏུ་དཔག་ཚད་སྟོང་གིས་འཁོར་བ། དབྱིབས་ཀུན་ནས་གྲུ་བཞི་པ། ལམ་སྲང་དང་སྐྱེད་མོས་ཚལ་དང་། དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་དང་རྫིང་ བུ་དང་། གསེར་གྱི་ར་བ་དང་ཟམ་པ་བརྒྱུད་མ་དང་གསེར་གྱི་བྱེ་མ་བརྡལ་བ་དང་ཙན་དན་གྱི་ཆུས་ཆག་ཆག་བཏབ་པ་དང་། ཚོན་སྣ་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་གིས་མིག་མང་རིས་སུ་བྲིས་པ་ ལ་སོགས་པ་ཁྱད་པར་དུ་མ་བཤད་དོ། །ལུང་ཕྲན་ཚེགས་ལས། ཁོར་ཡུག་གི་རི་ལའང་ལག་ན་རྡོ་རྗེ་གོས་སྔོན་ཅན་ཞེས་བྱ་བའི་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་པ་གནས་པར་བཤད་དོ། །མཛོད་འགྲེལ་ལས། 1-1397 རི་མུ་ཁྱུད་འཛིན་ལ་སོགས་པ་ནའང་དེ་དག་གི་གྲོང་དང་གྲོང་བརྡལ་དག་ཡོད་དེ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལྷའི་རིས་དེ་ནི་ཐམས་ཅད་བས་ཆེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཉི་ཟླ་དང་སྐར་ མ་རྣམས་ཀྱང་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞིའི་གནས་གཞན་ཡིན་པས་དེ་བཤད་དེ་སྐར་མ་ཆུང་བ་ལ་རྒྱང་གྲགས་གཅིག་དང་འབྲིང་ལ་བཅུ་དང་། ཆེན་པོ་ལ་བཅོ་བརྒྱད་དེ་སྐར་མ་ཀུན་སྡོམ་ན་དུང་ཕྱུར་ གཉིས་དང་བྱེ་བ་བརྒྱད་དང་ས་ཡ་ལྔ་ཡོད་དོ། །དེ་དག་ལ་སྨིན་དྲུག་དང་སྣར་མ་ལ་སོགས་པའི་ལྷ་དང་ལྷ་མོ་གནས་སོ། །ཉི་ཟླ་ལ་དང་པོ་དོན
【現代漢語翻譯】 『云力』（sprin gyi shugs can）的『多扎』（dod brag）是『堅』（jing）嗎？ 第三，關於諸天住所的其他方面，首先是關於住在地上的天眾的描述：四大天王所統領的眷屬，包括住在地上的地居天，住在空中的空居天，住在海里的海神，住在樹上的樹神，住在森林裡的森林之神，以及住在山上的山神。 關於住在九山上的方式，《俱舍論》中說：『此有四層階梯，中間的距離是十千由旬。十千由旬分別是十六、八、四和二倍增長。其上有持花鬘者、持念珠者、常醉者，以及四大天王的諸天眾居住。』七座山也是如此。 《地論》中說：『在最下層的階梯上，有持軛者；在第二層上，有持血者；在第三層上，有常醉者；在第四層上，有持念珠者。』四大天王位於『軛木』（gnya' shing）的頂端。 其中，東方是持國天王（Yul 'khor srung）的住所，名為持國；南方是增長天王（'Phags skyes po）的住所，名為增長；西方是廣目天王（Mig mi bzang）的住所，名為雜色；北方是多聞天王（Rnam thos sras）的住所，名為柳林。在柳林，秘密主金剛手（Gsang bdag phyag na rdo rje）也居住於此，《秘密不可思議經》中如是說。 關於這些天王住所的尺寸，《地》和《建立論》中說：『水面寬度為二百五十由旬，周圍環繞一千由旬。形狀四方，有道路、花園、如意樹、池塘、金柵欄、橋樑、金沙，以及用旃檀香水灑過的地面，並用一百零一種顏色繪製的各種圖案。』其中描述了許多不同的特徵。 《律藏零星事》中說：『在周圍的山上，也居住著名為金剛手青衣的第四類大天王。』 《俱舍論釋》中說：『在持軸山等處，也有他們的城市和村鎮。因此，這些天眾的眷屬比所有其他眷屬都要大。』 日月星辰也是四大天王所統領的眷屬的其他住所，所以接下來描述它們：小星星的直徑為一由旬，中等星星為十由旬，大星星為十八由旬。所有星星加起來共有兩千八百五十萬顆。 在這些星星上，居住著昴星團（smin drug）和室女座（snar ma）等神和女神。 關於日月，首先是意義。
【English Translation】 Is 'Clout Force' (sprin gyi shugs can) the 'Dodrak' (dod brag) of 'Jing' (jing)? Third, regarding other aspects of the abodes of the gods, the first is a description of the gods who dwell on the earth: the retinue of the Four Great Kings includes earth-dwelling gods who live on the earth, air-dwelling gods who live in the sky, sea gods who live in the sea, tree gods who live in trees, forest gods who live in forests, and mountain gods who live on mountains. Regarding the manner of dwelling on the nine mountains, the Abhidharmakośa says: 'This has four tiers, the distance in between is ten thousand yojanas. The ten thousand yojanas increase by sixteen, eight, four, and two respectively. On them dwell those holding garlands, those holding rosaries, the perpetually intoxicated, and the gods of the Four Great Kings.' It is also the same on the seven mountains. The Bhumisastra says: 'On the lowest tier are those holding yokes; on the second are those holding blood; on the third are the perpetually intoxicated; and on the fourth are those holding rosaries.' The Four Great Kings are located at the top of the 'yoke-wood' (gnya' shing). Among them, the east is the abode of the Gandharva King Dhṛtarāṣṭra (Yul 'khor srung), named Dhṛtarāṣṭra; the south is the abode of the Kumbhāṇḍa Lord Virūḍhaka ('Phags skyes po), named Virūḍha; the west is the abode of the Nāga King Virūpākṣa (Mig mi bzang), named Various Forms; and the north is the abode of the Yakṣa Lord Vaiśravaṇa (Rnam thos sras), named Willow Grove. In Willow Grove, the Secret Lord Vajrapāṇi (Gsang bdag phyag na rdo rje) also resides, as stated in the Inconceivable Secret Sutra. Regarding the dimensions of these abodes, the Bhumisastra and the Establishment Treatise say: 'The water surface is two hundred and fifty yojanas wide, surrounded by a thousand yojanas. The shape is square, with roads, gardens, wish-fulfilling trees, ponds, golden fences, bridges, golden sand, and ground sprinkled with sandalwood water, and various patterns painted with one hundred and one colors.' Many different features are described therein. The Vinaya Minor Matters says: 'On the surrounding mountains also dwell the fourth class of great kings, called Vajrapāṇi in blue garments.' The Abhidharmakośa Commentary says: 'In the Axis-Holding Mountain and so forth, there are also their cities and towns. Therefore, the retinue of these gods is larger than all other retinues.' The sun, moon, and stars are also other abodes of the retinue of the Four Great Kings, so they will be described next: small stars are one yojana in diameter, medium stars are ten yojanas, and large stars are eighteen yojanas. All the stars together total two billion eight hundred and fifty million. On these stars dwell gods and goddesses such as the Pleiades (smin drug) and Virgo (snar ma). Regarding the sun and moon, first is the meaning.
་དངོས་ནི་ཉི་ཟླ་ལྷུན་པོའི་ བུ་གླིང་གི་དགུན་གྱི་ཉི་མ་ལྡོག་པའི་ཚེ་ཉི་མ་ལྷོའི་ཁོར་ཡུག་གི་རྩར་ཕྱིན་ནས་བྱང་དུ་ལྡོག་སྟེ། དེའི་ཚེ་བྱང་གི་སྒྲ་མི་སྙན་གྱི་མུ་ཁྱུད་འཛིན་རིའི་སྟེང་ནས་རྒྱུ་ཞིང་ལྷོར་ ལྡོག་གོ །དེ་ལྟར་དེ་གཉིས་ཕན་ཚུན་གཅིག་གི་དགུན་ལྡོག་པའི་ཚེ་གཅིག་གི་དབྱར་ལྡོག་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་བཅུ་ལའང་ཐད་ཀ་ཐད་ཀར་སྦྱར་རོ། །དེ་ལ་ཉི་མའི་ཟླུམ་པོར་འགྲོ་ བ་ནི་མི་འཇིག་ཀྱང་རིང་བའི་ཚེ་སྟེང་དུ་དཔག་ཚད་བཅུ་གཅིག་གིས་མཐོར་འགྲོ་ལ། ཐུང་བའི་ཚེ་བཅུ་གཅིག་གིས་དམའ་བར་འབབ་བོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གྱེན་ལ་འགྲོ་བ་ནི་བུལ་བས་རིང་བ་ཡིན་ལ། 1-1398 ཐུར་ལ་འགྲོ་བ་ནི་མགྱོགས་པས་ཐུང་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཉི་མ་ལྡོག་དུས་ནི། ཟླ་བ་དྲུག་དྲུག་ན་ལྡོག་པ་ལས་དགུན་ཟླ་ར་བ་ལ་ལྡོག་ན་ཟླ་སྨད་དང་དགུན་ཟླ་འབྲིང་པོ་ ལ་ལྡོག་ན་ཟླ་སྟོད་ལ་ལྡོག་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་དབྱར་ལའང་སྦྱར་རོ། །ཚེས་འདི་དང་ཉིན་མཚན་འདི་དང་ཆུ་ཚོད་འདི་ལ་ལྡོག་པ་ནི་དུས་འཁོར་གྱི་རྩིས་ཉིད་ཀྱིས་གཏན་ལ་དབབ་པར་བྱ་ བ་ཡིན་གྱི་ཆོས་མངོན་པས་ནི་དེ་ཤེས་པར་མི་ནུས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མཛོད་ལས། དབྱར་གྱི་ཟླ་བ་གཉིས་པ་ཡི། །ཐ་མའི་ཚེས་དགུ་ནས་མཚན་རིང་། །དགུན་རྣམས་ཀྱི་ནི་བཞི་པ་ལ། ། ཐུང་ངུར་འགྱུར་རོ་ཉིན་མོ་ལྡོག །ཉིན་མཚན་རིང་བ་ཐང་གཅིག་གོ །ཉི་མ་ལྷོ་བྱང་འགྲོ་ཚེའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེས་ཀྱང་འོལ་ཙམ་གཅིག་ཤེས་པར་ནུས་ཀྱི་ཕྲ་མོ་རྣམས་ནི་མ་ཡིན་པས། ཟླ་ བ་བཅུ་གཉིས་ལ་ཉིན་མཚན་མཉམ་པ་དང་། །མི་མཉམ་པ་ལའང་ཟླ་བ་འདི་ལ་ཆུ་ཚོད་འདིའི་ཁྱད་ཡོད་པ་ནི་དུས་འཁོར་གྱི་ཉི་མའི་འཁོར་ལོ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཉི་ཟླ་རྣམས་ཀྱི་འགྲོ་ ཚུལ་རྒྱས་པར་ནི་ཁོ་བོས་བྱས་པའི་དུས་འཁོར་གྱི་གླིང་བཞི་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བལྟའོ། །ཟླ་ལྷག་ཀྱང་ལོ་གཅིག་ལ་ཉི་མས་རྒྱུ་སྐར་གྱི་འཁོར་ལོ་མ་འཁོར་བའི་ཆ་བསགས་པས་ཟླ་བ་སུམ་ཅུ་སོ་གཉིས་ན་རེ་རེ་འབྱུང་ལ་དེའང་ལོ་འདི་ཁོ་ན་ལ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བའི་ངེས་པ་ནི་མེད་པས། ། 1-1399 ཡན་ལག་ལྔ་བརྩིས་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་གནས་གཞན་ནི་ལྷུན་པོའི་རྩེ་ན་སུམ་ཅུ་གསུམ། དེ་ཡི་ངོས་ལ་བརྒྱད་ཁྲིའོ། །ཕྱོགས་མཚམས་བརྩེགས་པ་བཞི་ལ་ནི། །ལག་ན་རྡོ་རྗེ་ གནས་དབུས་ན། །གྲོང་ཁྱེར་ལྟ་ན་སྡུག་ཅེས་པ། །ངོས་ལ་ཉིས་སྟོང་ལྔ་བརྒྱ་པ། །དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་གཉིས་གསེར་གྱི། །རང་བཞིན་བཞི་བཀྲ་མཉེན་པ་ཡོད། །དེ་ན་རྣམ་པར་རྒྱལ་བྱེད་དེ། །ངོས་ན་ ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུའོ། །ཕྱི་རོལ་ཤིང་རྟ་སྣ་ཚོགས་དང་། །རྩུབ་འགྱུར་འདྲེས་ཚལ་དགའ་བས་རྒྱན། །འདི་དག་གི་ནི་ཕྱོགས་བཞི་ན། །ཉི་ཤུས་བཅད་ནས་ས་གཞི་བཟང་། །བྱང་ཤར་མཚམས་ན་ཡོངས་འདུ་སྟེ།
【現代漢語翻譯】 實際上，當太陽位於瞻部洲（Jambudvipa，四大部洲之一）的冬至點，即太陽到達南方軌道末端並向北返回時，北方不悅耳的聲音便在持山（持雙山）之上執行並向南返回。同樣，當兩者之一處於冬至點時，另一個則處於夏至點，其餘十種情況也應直接對應。太陽的圓形運動雖然不會消失，但在時間較長時，會向上升高十一逾繕那（Yojana，古印度長度單位），時間較短時，會向下降低十一逾繕那。因此，向上運動緩慢而時間長，向下運動迅速而時間短。 第三，關於太陽返回的時間：每六個月返回一次，如果在冬季的第一個月返回，則在月末返回；如果在冬季的第二個月返回，則在月初返回；夏季也同樣。至於在哪一天、哪一時辰、哪一時刻返回，則應由時輪歷（Kalachakra，佛教密宗的一種）來確定，而《阿毗達磨》（Abhidharma，佛教經論之一）無法得知。因此，《俱舍論》（Abhidharmakosha，佛教論著）中說：『夏季第二個月的最後第九天，夜晚最長。冬季第四個月，白晝變短，太陽返回。晝夜長短相同，太陽南北執行。』這隻能粗略地瞭解，無法得知細節。要知道十二個月中晝夜長短相同和不同的情況，以及每個月相差多少時辰，必須通過時輪歷的太陽輪來了解。關於日月執行的詳細情況，請參閱我所著的《時輪歷的四洲莊嚴之花》。 關於閏月，一年中太陽未繞星輪一週所積累的部分，大約每三十二個月出現一次，但並非一定在某一年出現。這需要通過五支歷演算法來確定。三十三種天界的位置：須彌山（Sumeru，佛教宇宙觀中的聖山）頂有三十三天，其側面有八萬由旬。四方和四隅的交匯處，由金剛手（Vajrapani，佛教護法神）居住在中央。城市名為善見城（Sudarsana，帝釋天所居住的城市），側面有二千五百由旬，一半和兩份黃金。四種自性光亮柔軟。那裡有殊勝的勝殿（Vaijayanta，帝釋天的宮殿），側面有二百五十由旬。外面裝飾著各種車乘，以及粗糙變化的混合園林。這些的四方，被分成二十份，土地肥沃。東北角是圓滿聚集處。
【English Translation】 Actually, when the sun is at the winter solstice point of Jambudvipa (one of the four continents), that is, when the sun reaches the end of the southern orbit and returns north, the unpleasant sound of the north runs above Mount Dhruva (Holder Mountain) and returns south. Similarly, when one of the two is at the winter solstice point, the other is at the summer solstice point, and the remaining ten situations should also correspond directly. The circular motion of the sun, although it does not disappear, rises eleven yojanas (an ancient Indian unit of length) upwards when the time is long, and lowers eleven yojanas downwards when the time is short. Therefore, upward movement is slow and time is long, and downward movement is fast and time is short. Third, regarding the time of the sun's return: it returns every six months. If it returns in the first month of winter, it returns at the end of the month; if it returns in the second month of winter, it returns at the beginning of the month; the same applies to summer. As for which day, which hour, and which moment it returns, it should be determined by the Kalachakra (a Buddhist tantra), and the Abhidharma (Buddhist scriptures) cannot know it. Therefore, the Abhidharmakosha (Buddhist treatise) says: 'On the last ninth day of the second month of summer, the night is the longest. In the fourth month of winter, the day becomes shorter and the sun returns. The length of day and night is the same, and the sun runs north and south.' This can only be roughly understood, and the details cannot be known. To know the situations where the length of day and night is the same and different in the twelve months, and how many hours each month differs, it must be understood through the solar wheel of the Kalachakra. For detailed information on the movement of the sun and moon, please refer to my book 'The Flower of Adornment of the Four Continents of the Kalachakra'. Regarding the intercalary month, the part accumulated in one year when the sun does not revolve around the wheel of stars, occurs approximately once every thirty-two months, but it is not necessarily in a certain year. This needs to be determined by the five-membered calendar calculation. The location of the thirty-three heavens: the top of Mount Sumeru (the sacred mountain in the Buddhist cosmology) has thirty-three heavens, and its sides are eighty thousand yojanas. At the intersection of the four directions and four corners, Vajrapani (a Buddhist protector deity) resides in the center. The city is named Sudarsana (the city where Indra resides), with sides of two thousand five hundred yojanas, half and two parts of gold. The four natures are bright and soft. There is the excellent Vaijayanta (Indra's palace), with sides of two hundred and fifty yojanas. The outside is decorated with various vehicles and rough, changing mixed gardens. The four directions of these are divided into twenty parts, and the land is fertile. The northeast corner is the place of perfect gathering.
།ལྷོ་ ནུབ་མཚམས་ན་ཆོས་བཟང་ངོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གྲོང་ཁྱེར་གྱི་དབུས་ན་ལྷའི་དབང་པོའི་ཁང་བཟངས་རྣམ་པར་རྒྱལ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ་རིན་པོ་ཆེ་དང་གནས་རྣམ་པ་དུ་མ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གནས་ གཞན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དཔལ་གྱི་ཆེ་བའི་བདག་ཉིད་ངོ་མཚར་བར་བྱེད་པ་ཡོད་དེ། ལྟ་ན་སྡུག་ལས་དཔག་ཚད་ཕྱེད་དང་ལྔས་གྱེན་དུ་འཕགས་པ་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་བཞི་ལས་བྱས་པའི་བ་གམ་ བརྒྱ་རྩ་གཅིག་ལ། བ་གམ་རེ་རེ་ལ་ཁང་པ་རྩེག་མ་བདུན་བདུན་དང་། ཁང་རྩེག་རེ་རེ་ལ་ཁང་མིག་བདུན་བདུན་དང་། ཁང་མིག་རེ་རེ་ལ་ལྷའི་བུ་བདུན་བདུན་དང་། ལྷའི་བུ་རེ་རེ་ལ་ལྷ་མོ་བདུན་བདུན་དང་། 1-1400 ལྷ་མོ་རེ་རེ་ལ་གཡོག་མོ་བདུན་བདུན་དང་། གཡོག་མོ་རེ་རེ་ལ་སིལ་སྙན་དཀྲོལ་བ་བདུན་བདུན་དང་། ཡོངས་འདུ་ས་བརྟོལ་ནི་རྩ་བ་དཔག་ཚད་ལྔ་ཟུག་པ། གནམ་འཕང་དུ་དཔག་ཚད་བརྒྱ་ འཕགས་པ། ཡལ་འདབ་ཀྱིས་དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་ཁྱབ་པ། མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པའི་དྲི་རྫི་ཕྱོགས་སུ་དཔག་ཚད་བརྒྱ་ལྡང་ལ། རྫི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པར་དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་ལྡང་བ་ཡོད་དོ། འོ་ན་ མདོ་ལས་མེ་ཏོག་དྲི་ནི་རྫི་ཕྱོགས་མིན་མི་འགྲོ། རྩ་བའམ་རྒྱ་སྤོས་ཙན་དན་ཡང་མ་ཡིན། །མཁས་རྣམས་དྲི་ནི་རྫི་ཕྱོགས་མི་འགྲོ་སྟེ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ། །ཞེས་འབྱུང་ བ་ཇི་ལྟར་དྲང་ཞེ་ན། དེ་ནི་མིའི་མེ་ཏོག་གི་དྲིའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་བཟང་གི་དྲུང་ན་ཟླ་བ་དཀར་པོ་ལྟ་བུའི་རྡོ་ལེབ་ཅེས་བྱ་བ་ངོས་རེ་ལ་ དཔག་ཚད་ལྔ་བཅུ་པ་ཚོན་སྣ་བརྒྱ་རྩ་གཅིག་གིས་བཀྲ་བ་རྔམས་སུ་དཔག་ཚད་དྲུག་དང་བཅོ་བརྒྱད་ཀྱི་ཆ་ཙམ་པ་དེའི་དབུས་ན་སེང་གེའི་ཁྲི་ལ་བརྒྱ་བྱིན་དང་ཉེ་འཁོར་ན་ཉེ་དབང་ རྣམས་ཀྱི་གདན་ཡོད་དེ་དེར་ལྷ་རྣམས་དབྱར་ཟླ་བ་བཞིར་འདོད་ཡོན་ལ་རྩེའོ། །གཞན་ཡང་རྫིང་བུ་དང་མེ་ཏོག་གི་ཤིང་དང་འབྲས་བུའི་ཤིང་དང་ཁང་པ་རྩེག་མ་དང་། ཟམ་པ་བརྒྱུད་མ་དང་བདུད་རྩི་རྣམ་པ་བཞི་དང་། 1-1401 རྟ་དང་གླང་པོ་དང་ཤིང་རྟ་དང་ཁྱོགས་ཀྱི་བཞོན་པ་བཞི་དང་། ས་གཞི་ཚོན་གྱིས་བྲིས་པ་དང་མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་པ་དང་བྱ་སྐད་སྙན་པ་འབྱིན་པ་སྣ་ཚོགས་པ་དང་། དུས་དུས་སུ་ བག་མེད་པ་ལས་སྐུལ་བར་བྱེད་པའི་རྔ་སྒྲ་དང་། པི་ཝང་དང་གླིང་བུ་དང་པི་ཝང་རྒྱུད་གསུམ་པ་དང་། གོས་དང་རྒྱན་དང་བཟའ་བཏུང་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བའི་དཔག་བསམ་གྱི་ཤིང་ལ་སོགས་པ་ གྲངས་མེད་པ་ཡོད་དེ་རྒྱས་པར་ནི་འཇིག་རྟེན་གཞག་པ་དང་། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་སོགས་པར་བལྟའོ། །གཉིས་པ་ནམ་མཁའ་ལ་གནས་པ་བཤད་པ་ནི་འཐབ་བྲལ་ནས་འོག་མིན་གྱི་བར་ནི་ནམ་ མཁའ་ལ་སྤྲིན་གྱི་ཕུང་པོ་བཞིན་གནས་སོ། །གཞལ་མེད་ཁང་གི་ཚད་ནི་ཁ་ཅིག་ན་རེ་འཐབ་བྲལ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་རི་རབ་ཀྱི་རྩེ་མོའི་ཚད་ཙམ་ཡིན་ཟེར་རོ། །གཞན་ད
【現代漢語翻譯】 在西南方，有一個叫做『善法』（Chös-bzang，吉祥的佛法）的地方。在城市的中心，有天帝釋（lha'i dbang-po，因陀羅）的宮殿，名為『殊勝宮』（rnam-par rgyal-byed），它富麗堂皇，擁有各種珍寶和場所，超越了所有其他地方的輝煌，令人驚歎。它比『悅意』（lta-na sdud）高出二又二分之一的 yojana（དཔག་ཚད།，一種長度單位），由四種珍寶製成，有一百零一個屋頂平臺（ba-gam）。每個屋頂平臺有七層樓房，每層樓房有七個房間，每個房間里有七個天子（lha'i bu），每個天子有七個天女（lha-mo），每個天女有七個侍女（g.yog-mo），每個侍女有七個演奏樂器的樂師。『圓滿聚集』（yongs-'du sa-brtol）樹的根深入地下五個yojana，高達天空一百個yojana，樹枝覆蓋五十個yojana。花等的香味飄向四面八方一百個yojana，非香味方向飄五十個yojana。 那麼，如果經中說『花的香味不會逆風飄散，根或旃檀香也不會。』『智者之香逆風飄，聖者之香遍十方。』（འོ་ན་མདོ་ལས་མེ་ཏོག་དྲི་ནི་རྫི་ཕྱོགས་མིན་མི་འགྲོ། རྩ་བའམ་རྒྱ་སྤོས་ཙན་དན་ཡང་མ་ཡིན། །མཁས་རྣམས་དྲི་ནི་རྫི་ཕྱོགས་མི་འགྲོ་སྟེ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ། །）這段話該如何理解呢？這是就人間的花香而言的。在『善法』（Chös-bzang）附近，有一塊像白色月亮一樣的石板，每面長五十個yojana，由一百零一種顏色裝飾，厚度約為六又十八分之一yojana。石板中央有獅子寶座，是帝釋天（brgya-byin，因陀羅）的座位，周圍是近臣們的座位。眾神在那裡享受四個月的夏日娛樂。此外，還有池塘、花樹、果樹、樓房、橋樑、四種甘露、四種坐騎——馬、象、車和轎子、彩繪的地面、各種鮮花、發出美妙聲音的各種鳥類，以及不斷提醒人們不要放逸的鼓聲，琵琶、笛子和三絃琴，以及能變出各種衣服、飾品和食物的如意樹等等，數量無數。詳細情況可以參考《世界安立》和《正念經》等。 第二，關於住在空中的眾生，從『無諍天』（'thab-bral）到『色究竟天』（og-min），都像空中的雲彩一樣存在。關於宮殿的尺寸，有些人說，『無諍天』等四天，相當於須彌山（ri-rab，Mount Meru）頂端的大小。還有人說……
【English Translation】 In the southwest, there is a place called 'Good Dharma' (Chös-bzang, Auspicious Dharma). In the center of the city, there is the palace of Indra (lha'i dbang-po), called 'Victorious' (rnam-par rgyal-byed), which is magnificent, rich in various treasures and places, surpassing the splendor of all other places, and amazing. It is two and a half yojanas (དཔག་ཚད།, a unit of length) higher than 'Delightful' (lta-na sdud), made of four kinds of jewels, with one hundred and one roof terraces (ba-gam). Each roof terrace has seven floors, each floor has seven rooms, each room has seven sons of gods (lha'i bu), each son of god has seven daughters of gods (lha-mo), each daughter of god has seven maids (g.yog-mo), and each maid has seven musicians playing instruments. The 'Perfect Gathering' (yongs-'du sa-brtol) tree has roots that go five yojanas deep into the ground, rises one hundred yojanas into the sky, and its branches cover fifty yojanas. The fragrance of flowers, etc., spreads one hundred yojanas in all directions, and fifty yojanas in non-fragrant directions. Then, if the sutra says, 'The fragrance of flowers does not travel against the wind, nor does the root or sandalwood.' 'The fragrance of the wise travels against the wind, and the fragrance of the holy travels in all directions.' (འོ་ན་མདོ་ལས་མེ་ཏོག་དྲི་ནི་རྫི་ཕྱོགས་མིན་མི་འགྲོ། རྩ་བའམ་རྒྱ་སྤོས་ཙན་དན་ཡང་མ་ཡིན། །མཁས་རྣམས་དྲི་ནི་རྫི་ཕྱོགས་མི་འགྲོ་སྟེ། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ཕྱོགས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ། །) How should this be understood? This is spoken in terms of the fragrance of human flowers. Near 'Good Dharma' (Chös-bzang), there is a stone slab like a white moon, each side fifty yojanas long, decorated with one hundred and one colors, and about six and eighteen-hundredths of a yojana thick. In the center of the stone slab is a lion throne, the seat of Indra (brgya-byin), surrounded by the seats of close ministers. The gods there enjoy four months of summer entertainment. In addition, there are ponds, flower trees, fruit trees, buildings, bridges, four kinds of nectar, four kinds of vehicles—horses, elephants, carts, and palanquins, painted ground, various flowers, various birds that make beautiful sounds, and the sound of drums that constantly remind people not to be careless, lutes, flutes, and three-stringed lutes, and wish-fulfilling trees that produce various clothes, ornaments, and food, etc., which are countless. For details, refer to 'World Establishment' and 'Mindfulness Sutra', etc. Second, regarding the beings who dwell in the sky, from 'No Strife' ('thab-bral) to 'Akanishtha' (og-min), they exist like clouds in the sky. Regarding the size of the palaces, some say that the four heavens, such as 'No Strife', are about the size of the top of Mount Meru (ri-rab). Others say...
ག་ན་རེ་ སྔ་མ་ཉིས་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ནི་གླིང་བཞི་པ་ཙམ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་སྟོང་ཆུང་ངུ་ཙམ་མོ། །གསུམ་པ་ནི་སྟོང་གཉིས་པ་ཙམ་མོ། །བཞི་ པ་ནི་སྟོང་གསུམ་ཙམ་མོ་ཟེར་རོ། །གཞན་དག་ན་རེ་དང་པོ་ལ་སོགས་གསུམ་ནི་སྟོང་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་དང་མཉམ་མོ། །བཞི་པ་ནི་ཚད་མེད་དོ་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་རྣམས་ཀྱི་བར་གྱི་ཐག་བཤད་པ་ནི། 1-1402 ས་ལས། ཤིན་ཏུ་མཐོང་མན་ཆད་དཔག་ཚད་བཞི་ཁྲི་བཞི་ཁྲི་དང་། དེ་ནས་འོག་མིན་ལ་འབུམ་དྲུག་ཁྲི་བཤད་དོ། །མཛོད་ལས། གནས་ནས་གནས་འོག་ཇི་སྲིད་པ། །དེ་ནས་དེ་ཡི་གོང་དེ་སྲིད། ། ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་ནས་འདི་དང་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གཉིས་ཀར་བཞི་ཁྲིའོ། །རྩ་གསུམ་ནས་འདི་དང་འཐབ་བྲལ་གཉིས་ཀར་བརྒྱད་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་འདི་དང་དགའ་ལྡན་གཉིས་ཀར་འབུམ་ དྲུག་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་འཕྲུལ་དགར་སུམ་འབུམ་ཉིས་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་གཞན་འཕྲུལ་དུ་དྲུག་འབུམ་བཞི་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་ཚངས་རིས་སུ་ས་ཡ་གཅིག་དང་འབུམ་ཚོ་གཉིས་དང་བརྒྱད་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་མདུན་ན་འདོན་དུ་ ས་ཡ་གཉིས་དང་འབུམ་ཚོ་ལྔ་དང་། ཁྲི་ཚོ་དྲུག་སྟེ་ཚངས་ཆེན་ནི་དེའི་བྱེ་བྲག་གོ །དེ་ནས་འོད་ཆུང་དུ་ས་ཡ་ལྔ་དང་འབུམ་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་ཚད་མེད་འོད་དུ་བྱེ་བ་གཅིག་དང་། འབུམ་ཕྲག་གཉིས། ཁྲི་ཚོ་བཞིའོ། །དེ་ནས་འོད་གསལ་དུ་བྱེ་བ་གཉིས་འབུམ་ཚོ་བཞི་ཁྲི་ཚོ་བརྒྱད་དོ། །དེ་ནས་དགེ་ཆུང་དུ་བྱེ་བ་བཞི་དགུ་འབུམ་དྲུག་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་ཚད་མེད་དགེར་བྱེ་བ་ བརྒྱད། ས་ཡ་གཅིག དགུ་འབུམ་ཉིས་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་དགེ་རྒྱས་སུ་དུང་ཕྱུར་གཅིག བྱེ་བ་དྲུག ས་ཡ་གསུམ་འབུམ་ཚོ་བརྒྱད། ཁྲི་ཚོ་ལྔའོ། །དེ་ནས་སྤྲིན་མེད་དུ་དུང་ཕྱུར་གསུམ། བྱེ་བ་གཉིས། ས་ཡ་བདུན། 1-1403 འབུམ་ཚོ་དྲུག །ཁྲི་ཚོ་བརྒྱད་དོ། །དེ་ནས་བསོད་ནམས་སྐྱེས་སུ། དུང་ཕྱུར་དྲུག བྱེ་བ་ལྔ། ས་ཡ་ལྔ། སུམ་འབུམ། དྲུག་ཁྲིའོ། ། དེ་ནས་འབྲས་བུ་ཆེར་ཐེར་འབུམ་གཅིག དུང་ཕྱུར་གསུམ། བྱེ་བ་གཅིག བདུན་འབུམ་ཉིས་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་མི་ཆེ་བར་ཐེར་འབུམ་གཉིས། དུང་ཕྱུར་དྲུག བྱེ་བ་གཉིས། ས་ཡ་གཅིག བཞི་འབུམ། བཞི་ཁྲིའོ། དེ་ནས་མི་གདུང་བར་ཐེར་འབུམ་ལྔ། དུང་ཕྱུར་གཉིས། བྱེ་བ་བཞི། ས་ ཡ་གཉིས། བརྒྱད་འབུམ། བརྒྱད་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་གྱ་ནོམ་སྣང་དུ་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་གཅིག དུང་ཕྱུར་བཞི། བྱེ་བ་བརྒྱད། ས་ཡ་ལྔ། བདུན་འབུམ་དྲུག་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་ཤིན་ཏུ་མཐོང་དུ་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་ གཉིས། དུང་ཕྱུར་དགུ བྱེ་བ་བདུན། ས་ཡ་གཅིག ལྔ་འབུམ། ཉིས་ཁྲིའོ། །དེ་ནས་འདི་དང་འོག་མིན་དུ་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་བཞི། ཐེར་འབུམ་གཅིག དུང་ཕྱུར་དགུ བྱེ་བ་བརྒྱད། ས་ཡ་གསུམ། ཁྲི་ཕྲག་ བཞིའོ། །ལྷའ
【現代漢語翻譯】 有人說，『是之前的兩倍。』有些人說，初禪（Dhyana）相當於四大部洲（Four Great Continents），二禪（Second Dhyana）相當於小千世界（Small Chiliocosm），三禪（Third Dhyana）相當於中千世界（Second Chiliocosm），四禪（Fourth Dhyana）相當於大千世界（Great Chiliocosm）。另一些人說，初禪等前三禪與小千世界等三個世界相同，而第四禪是無限的。 關於這三者之間的距離，經中記載：從極凈天（Śuddhavāsa）以下四萬四千由旬（Yojana），從那裡到色究竟天（Akaniṣṭha）有十六萬由旬。《俱舍論》（Abhidharmakośa）中說：『從一個地方到下一個地方有多遠，從那裡到上面的地方也有多遠。』 因此，從四大王眾天（Cāturmahārājakāyika-deva）到這裡（三十三天）和三十三天（Trāyastriṃśa）都是四萬由旬。從三十三天到這裡（三十三天）和夜摩天（Yāmadeva）都是八萬由旬。從那裡到這裡（夜摩天）和兜率天（Tuṣita）都是十六萬由旬。從那裡到樂變化天（Nirmāṇarati）是三十二萬由旬。從那裡到他化自在天（Paranirmita-vaśavartin）是六十四萬由旬。從那裡到梵眾天（Brahma-pāriṣadya）是一百二十八萬由旬。從那裡到梵輔天（Brahma-purohita）是二百五十六萬由旬，大梵天（Mahābrahmā）是其中的一個分支。 從那裡到少光天（Parīttābha）是五百一十萬由旬。從那裡到無量光天（Apramāṇābha）是一千二百四十萬由旬。從那裡到極光凈天（Ābhāsvara）是二千四百八十萬由旬。從那裡到少凈天（Parīttaśubha）是四千九百六十萬由旬。從那裡到無量凈天（Apramāṇaśubha）是八千一百九十二萬由旬。從那裡到遍凈天（Śubhakṛtsna）是一億六千三百八十五萬由旬。 從那裡到無雲天（Anabhraka）是三億二千七百六十六萬由旬。從那裡到福生天（Puṇyaprasava）是六億五千五百三十六萬由旬。從那裡到廣果天（Bṛhatphala）是十三億一千零七十二萬由旬。從那裡到無煩天（Avṛha）是二十六億二百一十四萬由旬。從那裡到無熱天（Atapa）是五十二億四千二百八十八萬由旬。從那裡到善現天（Sudṛśa）是一百四十八億五千七十六萬由旬。從那裡到極凈天（Śuddhavāsa）是二百九十七億一千五百五十二萬由旬。從那裡到色究竟天（Akaniṣṭha）是四百一十九億四千三萬四千由旬。神啊！
【English Translation】 Some say, 'It is twice as much as before.' Some say that the first Dhyana (meditative absorption) is equivalent to the Four Great Continents (Jambudvīpa), the second is equivalent to the Small Chiliocosm, the third is equivalent to the Second Chiliocosm, and the fourth is equivalent to the Great Chiliocosm. Others say that the first three, such as the first Dhyana, are the same as the three, such as the Small Chiliocosm, while the fourth is immeasurable. Regarding the distance between these three, it is said in the scriptures: From Śuddhavāsa (Pure Abode) downwards, it is forty-four thousand yojanas, and from there to Akaniṣṭha (Highest Heaven) it is one hundred sixty thousand yojanas. The Abhidharmakośa (Treasury of Knowledge) states: 'How far is it from one place to the next below? That is how far it is from there to the one above.' Therefore, from the Cāturmahārājakāyika-deva (Heaven of the Four Great Kings) to here (Trāyastriṃśa) and to Trāyastriṃśa (Heaven of the Thirty-three Gods) is forty thousand yojanas. From Trāyastriṃśa to here (Trāyastriṃśa) and to Yāmadeva (Heaven of Yama) is eighty thousand yojanas. From there to here (Yāmadeva) and to Tuṣita (Heaven of Contentment) is one hundred sixty thousand yojanas. From there to Nirmāṇarati (Heaven of Enjoying Creation) is three hundred twenty thousand yojanas. From there to Paranirmita-vaśavartin (Heaven of Controlling What is Created by Others) is six hundred forty thousand yojanas. From there to Brahma-pāriṣadya (Retinue of Brahma) is one million two hundred eighty thousand yojanas. From there to Brahma-purohita (Ministers of Brahma) is two million five hundred sixty thousand yojanas, and Mahābrahmā (Great Brahma) is a branch of it. From there to Parīttābha (Heaven of Limited Light) is five million one hundred thousand yojanas. From there to Apramāṇābha (Heaven of Immeasurable Light) is one hundred twenty-four million yojanas. From there to Ābhāsvara (Heaven of Radiant Light) is two hundred forty-eight million yojanas. From there to Parīttaśubha (Heaven of Limited Purity) is four hundred ninety-six million yojanas. From there to Apramāṇaśubha (Heaven of Immeasurable Purity) is eight hundred nineteen million two hundred thousand yojanas. From there to Śubhakṛtsna (Heaven of Universal Purity) is one billion six hundred thirty-eight million five hundred thousand yojanas. From there to Anabhraka (Cloudless Heaven) is three billion two hundred seventy-six million six hundred thousand yojanas. From there to Puṇyaprasava (Heaven of Merit-born) is six billion five hundred fifty-three million six hundred thousand yojanas. From there to Bṛhatphala (Great Fruit Heaven) is thirteen billion one hundred seven million two hundred thousand yojanas. From there to Avṛha (Non-affliction Heaven) is twenty-six billion two hundred fourteen million four hundred thousand yojanas. From there to Atapa (Heatless Heaven) is fifty-two billion four hundred twenty-eight million eight hundred thousand yojanas. From there to Sudṛśa (Beautiful Vision Heaven) is one hundred forty-eight billion five hundred seven million six thousand yojanas. From there to Śuddhavāsa (Pure Abode Heaven) is two hundred ninety-seven billion one hundred fifty-five million two thousand yojanas. From there to Akaniṣṭha (Highest Heaven) is four hundred nineteen billion four hundred three million four thousand yojanas. Gods!
ི་བུ་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོའི་གནས་སམ། འོག་མིན་ཆེན་པོ་ནི་འོག་མིན་གྱི་བྱེ་བྲག་གོ །འོག་མིན་ནི་ཐོག་མཐའ་འམ་གཟུགས་མཐའ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པས་དེའི་གོང་ན་གནས་མེད་དོ། །དེ་ ལ་གནས་འོག་ཐམས་ཅད་འཛམ་བུའི་གླིང་ཁོ་ན་ལ་བྱས་ནས་རྩ་གསུམ་ཡན་ཆད་ཉིས་འགྱུར་ཁོ་ནས་བརྩི་སྟེ། དེ་ལྟར་ན་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་གྱི་འོག་ནས་འོག་མིན་ལ་དཔག་ཚད་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་དགུར་མ་སླེབ་བོ། ། 1-1404 མཛོད་ཀྱི་གཞན་འཕྲུལ་དང་སའི་འོག་མིན་མཉམ་མོ། །དེ་ལ་རྫུ་འཕྲུལ་དང་ལྡན་པའམ། གོང་མའི་ལྷས་མ་ཁྲིད་པར་ནི་འོག་མས་གོང་མ་མི་མཐོང་སྟེ་རྫུ་འཕྲུལ་གཞན་བརྟེན་མ་གཏོགས་པ། དེ་དག་ གོང་མ་མཐོང་བ་མེད་ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་སྐྱེས་པའི་རབས་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཚངས་པར་སྐྱེས་པས་རྒྱལ་པོ་ཡན་ལག་བྱིན་ལ་ལུས་བསྟན་ཏེ་ཆོས་བཤད་ནས་ལོག་ལྟ་ལས་བཟློག་ པར་བཤད་པ་དེ་ནི་འདོད་པའི་ལུས་སུ་སྤྲུལ་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ། །གཟུགས་མེད་ལ་ནི་གནས་གཞན་མེད་དེ་མཛོད་ལས། གཟུགས་མེད་ཁམས་ན་གནས་མེད་དོ། །སྐྱེ་བ་ལས་ནི་རྣམ་པ་ བཞི། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། གཟུགས་མེད་གང་དུ་ཤི་བ་དེར། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེ་དག་ལ་ཡུལ་གྱིས་བྱས་པའི་བླ་འོག་ནི་མེད་དེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཐོབ་པ་རྣམས་ཡུལ་གང་དུ་འཆི་འཕོ་བ་ དེ་ཉིད་དུ་སྐྱེ་ལ། ཡང་དེ་ནས་འཆི་འཕོ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྲིད་པ་བར་མ་ཡང་དེ་ཉིད་དུ་འགྲུབ་བོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཆོས་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ལ་ནི་གནས་མེད་དེ་འདས་ པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་དང་། ཆོས་གཟུགས་ཅན་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ནི་ཡུལ་ན་མི་གནས་ཞེས་བྱ་བར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རིས་མཐུན་པ་དང་སྲོག་ལ་སེམས་བརྟེན་དགོས་པའང་མ་ཡིན་ཏེ་ཀུན་གཞིས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྟེན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1405 འདི་ལ་གཟུགས་ཡོད་པས་གནས་གཞན་ཐམས་ཅད་ཟད་ཡོད་པར་འདོད་པ་ཕལ་ཆེན་པ་དང་གོས་དམར་བའི་ལུགས་ནི་བསལ་ཟིན་ཏོ།། །། གཞུང་གི་དོན་ལ་བཞི་ཡོད་པའི་དང་པོ་འོག་གཞི་བཤད་པ་ནི་ སྐྱེ་བའི་གནས་གང་ཞེ་ན། ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ནི་གསེར་རོ། །གཉིས་པ་དེ་ལ་བརྟེན་པ་བཤད་པ་ནི། སའི་དཀྱིལ་འཁོར་ལ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་རི་དང་གླིང་དང་མཚོ་གསུམ་ དུ་གནས་སོ། །གསུམ་པ་གནས་གཞན་ལ་བདེ་འགྲོའི་གནས་གཞན་ནི། རྒྱལ་ཆེན་བཞིའི་རིས་དང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་རི་རབ་ཀྱི་བང་རིམ་དང་ཁོར་ཡུག་གི་རི་ནི་སྔར་གྱི་རིའི་ཟླ་ལ་བཤད་ དོ། །ནམ་མཁའ་ལ་གཞལ་མེད་ཁང་རྣམས་དང་ཞེས་བྱ་བས་ནི་མདོར་བསྟན་ནས་འཐབ་བྲལ་ལ་སོགས་པས་ནི་རྒྱས་པར་འཆད་དོ། །ངན་འགྲོའི་གནས་གཞན་ནི་སེམས་ཅན་དམྱལ་བ་ཞེས་བྱ་བས་བསྟན་པ་ ཚ་བ་ལ་སོགས་པས་རྒྱས་པར་འཆད་དེ་ཡི་དྭགས་དེ་དག་ལས་ཁ་ཅིག་གི་གནས་གཞན་རྣམས་ནི་གནས
【現代漢語翻譯】 是自在天（藏文：དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ，含義：大權能者）的住所嗎？色究竟天（藏文：འོག་མིན་ཆེན་པོ）是色究竟天（藏文：འོག་མིན་）的一個部分。色究竟天（藏文：འོག་མིན་）的意思是『頂端』或『色界之頂』，因此在它之上沒有住所。如果將所有下方的住所都算作僅在贍部洲（藏文：འཛམ་བུའི་གླིང་）之內，那麼從三根本（藏文：རྩ་གསུམ་）向上，僅以二倍遞增來計算。這樣，從風輪（藏文：རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་）之下到色究竟天（藏文：འོག་མིན་），不足九萬億俱盧舍（梵文：krośa，古印度長度單位）。 《俱舍論》（梵文：Abhidharmakośa）中說，他化自在天（梵文：paranirmita-vaśavartin）與地的色究竟天（藏文：སའི་འོག་མིན་）相同。對於那些具有神通（藏文：རྫུ་འཕྲུལ་）或者沒有被上界天神引導的人來說，地獄的天神看不到上界的天神，除非依靠神通。經文中說，這些人看不到上界的天神。在《本生傳》（梵文：Jātaka）中，菩薩（藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ）化生為梵天（藏文：ཚངས་པ），向蓮華王（梵文：Rājā Padmaka）顯現身體並宣說佛法，使其從邪見中解脫。這是因為菩薩化現為欲界之身來顯現，所以沒有過失。對於無色界（藏文：གཟུགས་མེད་）來說，沒有其他的住所。《俱舍論》中說：『無色界無處所，由生處分四種。』以及『無色於何處歿，即於此處生。』對於他們來說，沒有由處所造成的上下之分，因為獲得禪定（藏文：ཏིང་ངེ་འཛིན་）的人在何處死亡和轉生，就在那裡出生。同樣，從那裡死亡和轉生的人的中陰身（藏文：སྲིད་པ་བར་མ་）也就在那裡成就。對於非色法的法來說，沒有住所，因為過去、未來和非表色法（藏文：རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་）以及非色法的法不位於處所之中，這是確定的。 不必需同類相依或生命依賴於心，因為阿賴耶識（藏文：ཀུན་གཞི）是萬物的所依。 那些認為因為此地有色法，所以其他所有住所都會耗盡的觀點，大多數人的觀點以及穿紅衣者的觀點已經被駁斥了。 正文的意義有四點，第一點是解釋地獄的基礎，即『出生的住所是什麼？』，指的是地輪（藏文：སའི་དཀྱིལ་འཁོར་）是金色的。第二點是解釋依賴於它的事物，即『地輪依賴於』，指的是山、洲和海洋這三者。第三點是其他有情住所，即『四大天王眾』，指的是須彌山（藏文：རི་རབ）的山階和外圍的山脈，這與之前的山脈相似。『虛空中無量宮殿』是簡略的指示，而『離諍天』等則是詳細的解釋。惡趣的其他住所由『眾生地獄』來指示，而由熱等地獄來詳細解釋，一些餓鬼（藏文：ཡི་དྭགས་）的其他住所是...
【English Translation】 Is it the abode of Maheśvara (Tibetan: དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ, meaning: Great Powerful One)? Akanistha (Tibetan: འོག་མིན་ཆེན་པོ) is a part of Akanistha (Tibetan: འོག་མིན་). Akanistha (Tibetan: འོག་མིན་) means 'the top' or 'the peak of the Form Realm,' so there is no abode above it. If all the abodes below are considered to be only within Jambudvipa (Tibetan: འཛམ་བུའི་གླིང་), then from the Three Roots (Tibetan: རྩ་གསུམ་) upwards, it is calculated only by doubling. In this way, from below the Wind Mandala (Tibetan: རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་) to Akanistha (Tibetan: འོག་མིན་), it does not reach nine trillion krośas (Sanskrit: krośa, an ancient Indian unit of distance). The Abhidharmakośa states that Paranirmita-vaśavartin is the same as the Akanistha of the earth (Tibetan: སའི་འོག་མིན་). For those who possess magical powers (Tibetan: རྫུ་འཕྲུལ་) or are not guided by higher gods, the lower gods do not see the higher gods, unless relying on magical powers. The scriptures say that these do not see the higher gods. In the Jātaka, the Bodhisattva (Tibetan: བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ) manifested as Brahma (Tibetan: ཚངས་པ), showed his body to King Padmaka and preached the Dharma, liberating him from wrong views. This is because the Bodhisattva manifested in a desire realm body to appear, so there is no fault. For the Formless Realm (Tibetan: གཟུགས་མེད་), there is no other abode. The Abhidharmakośa states: 'In the Formless Realm, there is no place; it is divided into four by birth.' And 'Wherever one dies in the Formless Realm, one is born there.' For them, there is no up or down caused by place, because those who have attained Samadhi (Tibetan: ཏིང་ངེ་འཛིན་) are born where they die and transmigrate. Similarly, the Bardo (Tibetan: སྲིད་པ་བར་མ་) of those who die and transmigrate from there is also accomplished there. For non-form dharmas, there is no abode, because the past, future, and non-manifest dharmas (Tibetan: རྣམ་པར་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་) and non-form dharmas do not reside in a place; this is certain. It is not necessary for similar beings to depend on each other or for life to depend on mind, because the Alaya Consciousness (Tibetan: ཀུན་གཞི) is the basis of all things. The view that because this place has form, all other abodes will be exhausted, the view of most people, and the view of those who wear red robes have been refuted. There are four points to the meaning of the text. The first point is to explain the basis of the lower realm, which is 'What is the abode of birth?', referring to the Earth Mandala (Tibetan: སའི་དཀྱིལ་འཁོར་) being golden. The second point is to explain what depends on it, which is 'The Earth Mandala depends on,' referring to the three: mountains, continents, and oceans. The third point is the abodes of other sentient beings, which is 'The Four Great Kings,' referring to the mountain tiers of Mount Meru (Tibetan: རི་རབ) and the surrounding mountains, which are similar to the previous mountains. 'Immeasurable palaces in the sky' is a brief indication, while 'The Heaven of No Strife' and others are detailed explanations. The other abodes of the lower realms are indicated by 'Hell of Sentient Beings,' and detailed explanations are given by the hot hells and others. Some of the other abodes of the pretas (Tibetan: ཡི་དྭགས་) are...
་ན་གནས་པ་སྟེ་མཁའ་ལ་རྒྱུ་བ་ནི་མི་ཡུལ་བ་དག་ཡིན་པས་སོ། །བཞི་པ་ དེ་དག་སྟོང་གསུམ་དུ་བསྡུ་བ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི། ཉི་མ་རྣམ་པར་སྣང་བྱེད་མཁའ་ལ་ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་ཞིང་གླིང་བཞི་ལ་སོགས་པའི་ཕྱོགས་སྣང་བར་བྱེད་པ་གྲངས་ཇི་སྙེད་པ་དེ་སྙེད་ནི་སྟོང་སྟེ་གྲངས་སྟོང་ཚང་བའི་འཇིག་རྟེན་ན་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་སྤྱི་ཕུད་ནི་དང་པོའོ། ། 1-1406 དེ་གཅིག་ནས་གཉིས་སུ་བགྲངས་པ་སྟོང་ནི་སྟོང་གཉིས་བར་མ་སྟེ་གླིང་བཞི་པ་ས་ཡ་ཡོད་དོ། །དེ་གཅིག་ནས་གཉིས་སུ་བགྲངས་པ་སྟོང་ནི་སྟོང་གསུམ་པ་སྟེ་སྟོང་ཆུང་ངུ་ས་ཡ་དང་ གླིང་བཞི་པ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་ཡོད་དོ། །ཁོར་ཡུག་ཆེན་པོ་ནི་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དང་འཕང་མཉམ་མོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་སྟོང་སྔ་མ་གཉིས་ལའང་ཁོར་ཡུག་རེ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཉིས་ པ་ཡན་ཆད་ནི། ཁམས་གསུམ་ཡིན་ཀྱང་སྟོང་གསུམ་མ་ཡིན་ཏེ་འཇིག་ཆགས་དུས་མཉམ་དུ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྟོང་གསུམ་ལ་འདོད་ཁམས་དང་། གཟུགས་ཁམས་ཀྱི་བཞི་ཆ་ལས་མེད་དོ། དོན་དེ་དག་ མཛོད་ལས། གླིང་བཞི་པ་དང་ཉི་ཟླ་དང་། །རི་རབ་དང་ནི་འདོད་ལྷ་དང་། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྟོང་ལ་ནི། །སྟོང་ནི་སྤྱི་ཕུད་ཡིན་པར་འདོད། །དེ་སྟོང་ལ་ནི་སྟོང་གཉིས་པ། །བར་མའི་འཇིག་ རྟེན་ཁམས་ཡིན་ནོ། །དེ་སྟོང་ལ་ནི་སྟོང་གསུམ་མོ། །མཉམ་དུ་འཇིག་ཅིང་འབྱུང་བ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་དོ། །སྟོང་གསུམ་གཅིག་ནི་སྤྲུལ་པའི་སྐུའི་ཞིང་ཁམས་ཡིན་ལ། ཞིང་གཅིག་ཏུ་ནི་སངས་རྒྱས་གཅིག་ལས་ མི་འབྱུང་སྟེ་བདག་ཡོངས་སུ་འདྲེན་པ་མེད་པའི་ཡོངས་འདྲེན་དུ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྔོན་སྨོན་ལམ་བཏབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྟོང་གསུམ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་ལ་རབ་འབྱམས་ཀྱི་མཚམས་སྦྱོར་བའོ། །དེ་བྱེ་བ་བརྒྱ་ལ་རབ་འབྱམས་ཀྱི་རྒྱུད་གཅིག་གོ ། 1-1407 དེ་བྱེ་བ་བརྒྱ་ལ་རབ་འབྱམས་ཀྱི་རྒྱུད་བར་མ་གཅིག་གོ །དེ་བྱེ་བ་བརྒྱ་ལ་མེ་ཏོག་གི་གཞིའི་སྙིང་པོའི་རྒྱན་བཀོད་པ་གཅིག་སྟེ། འདི་ནི་ལོངས་སྐུ་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་ཀྱི་ རྣམ་པར་སྨིན་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་གང་ཆེན་མཚོའི་ཕྱག་མཐིལ་གྱི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་གཅིག་ལ་གནས་པར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ཞར་ལ་འཇིག་ཆགས་དུས་ མཉམ་པ་དང་མི་མཉམ་པའི་བྱེ་བྲག་བཤད་པ་ནི། སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་པོའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེས་ནི་དུས་མཉམ་པ་བཤད་ནས་འདི་ལྟ་སྟེ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་འཆགས་པའི་ཆར་རྒྱུན་ དཔེར་བྱས་ནས་ཕྱོགས་བཅུའི་འཇིག་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དུས་མི་མཉམ་པ་སྟོན་ཏོ། །ཞིག་ནས་འདུག་པ་ནི་སྟོངས་པའོ། །ཆགས་ནས་འདུག་པ་ནི་གནས་པའོ། །གསུམ་པ་ཉེ་བར་བསྡུ་བ་ནི། སེམས་ཅན་གྱི་ འཇིག་རྟེན་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་དེ་ཉིད་ནི་ལས་ཉོན་མོངས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་དང་། སྣོད་ན
【現代漢語翻譯】 第四，將這些歸納為三千大千世界，分為兩部分，第一部分是實際情況：如太陽，它照亮萬物，在空中執行，照亮包括四大部洲在內的各個方向，像這樣的世界有多少個呢？有無數個，即一千個，合起來稱為小千世界。這是最初的概括。 從一數到二，再數到一千，就是中千世界，包含百萬四大部洲。 再從一數到二，數到一千，就是大千世界，包含百萬小千世界和十億四大部洲。這個大千世界與色界的梵天世界範圍相同。有些人認為，前兩個千世界也各自有自己的範圍。 以上所述，雖然屬於三界，但並非三千大千世界，因為它們的成住壞空並非同時發生。三千大千世界只包含欲界和色界的四分之一。這些內容在《俱舍論》中提到：『四大洲與日月，須彌山及欲界天，梵天世界一千個，此為最初小千世界。此小千世界之一千倍，是為中千世界。此中千世界之一千倍，同時壞滅又同時生，是為大千世界。』 一個三千大千世界是化身的佛土，一個佛土中不會出現兩位佛陀，因為過去曾發願要度化所有眾生，要成為引導者。 一千個三千大千世界被稱為『俱胝』的邊界。一千個俱胝構成一個『阿庾多』。 一千個阿庾多構成一個『寧庾多』。一千個寧庾多構成一個『蓮花藏世界』的莊嚴，這是報身佛——毗盧遮那佛（梵文：Vairocana）的成熟佛土。據說，毗盧遮那佛安住于廣大海中手掌紋路中的一粒微塵中。 第二，順便解釋一下同時成住壞空與不同時成住壞空的區別：用『三千大千世界的千』來表示同時發生，用『例如』來表示以雨水為例，說明十方世界的成住壞空並非同時發生。壞滅后存在是『空』，形成后存在是『住』。 第三，簡要歸納：所謂的『有情世間』，是由業和煩惱所產生的，以及器世間。
【English Translation】 Fourth, to summarize these into a 'Three Thousand Great Thousand Worlds', there are two parts. The first part is the actual situation: Like the sun, which illuminates all things, travels in the sky, and illuminates various directions including the Four Great Continents, how many such worlds are there? There are countless, that is, a thousand, which together are called a 'Small Thousand World'. This is the initial summary. Counting from one to two, and then to a thousand, is the 'Middle Thousand World', containing a million Four Great Continents. Counting again from one to two, and then to a thousand, is the 'Great Thousand World', containing a million Small Thousand Worlds and a billion Four Great Continents. This Great Thousand World has the same extent as the Brahma world of the Form Realm. Some believe that the first two thousand worlds also each have their own extent. What is described above, although belonging to the Three Realms, is not the Three Thousand Great Thousand Worlds, because their formation, existence, destruction, and emptiness do not occur simultaneously. The Three Thousand Great Thousand Worlds only contain the Desire Realm and a quarter of the Form Realm. These contents are mentioned in the Abhidharmakośa: 'The Four Great Continents with the sun and moon, Mount Sumeru and the Desire Realm gods, a thousand Brahma worlds, this is considered the initial Small Thousand World. A thousand of these Small Thousand Worlds, is the Middle Thousand World. A thousand of these Middle Thousand Worlds, simultaneously destroyed and simultaneously arising, is the Great Thousand World.' One Three Thousand Great Thousand World is the Buddha-field of a Nirmāṇakāya (emanation body), and in one Buddha-field, two Buddhas will not appear, because in the past, vows were made to liberate all beings, to become a guide. A thousand Three Thousand Great Thousand Worlds are called the boundary of a 'Koṭi'. A thousand Koṭis constitute an 'Ayuta'. A thousand Ayutas constitute a 'Niyuta'. A thousand Niyutas constitute one 'Lotus Treasury World Adornment', which is the mature Buddha-field of the Sambhogakāya (enjoyment body) Buddha—Vairocana. It is said that Vairocana Buddha abides in a single dust mote in the palm lines of a vast ocean. Second, to explain incidentally the difference between simultaneous formation, existence, destruction, and emptiness, and non-simultaneous: the 'thousand' of the Three Thousand Great Thousand Worlds indicates simultaneous occurrence, and 'for example' indicates taking rainwater as an example to illustrate that the formation, existence, destruction, and emptiness of the ten directions do not occur simultaneously. Existing after destruction is 'emptiness', and existing after formation is 'existence'. Third, a brief summary: the so-called 'sentient being realm' is produced by karma and afflictions, as well as the vessel realm.
ི་དེ་གཉིས་ཀྱི་དབང་གིས་བྱུང་བ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །བཞི་པ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་འཇིག་རྟེན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་ པ་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་ནི། ཡོངས་སུ་དག་པའི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་བདེ་བ་ཅན་དང་མངོན་པར་དགའ་བ་དང་པདྨ་ཅན་ལ་སོགས་པའོ། །བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་དབང་གིས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་པས་ནི་རྒྱུའི་རྐྱེན་དང་བདག་རྐྱེན་གཉིས་འགོག་པར་བྱེད་དོ། ། 1-1408 སྨོན་ལམ་དང་དགེ་བའི་རྩ་བའི་དབང་གིས་བྱུང་བས་ནི་འདི་འགོག་བདེན་དུ་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་དེ་གཉིས་ནི་ལམ་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་འདི་མི་སློབ་པའི་ལམ་བདེན་ཡིན་ཏེ་སངས་ རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འདུས་མ་བྱས་དང་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་འགོག་པ་ལ་འདུས་ བྱས་འདུས་མ་བྱས་གཉིས་དང་། ལམ་ལའང་བེམ་རིག་གཉིས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འགོག་ལམ་གྱི་སྐབས་སུ་བཤད་པར་བྱའོ། ། གཉིས་པོ་དེ་ལས་བྱུང་བ་དེ་ལྟ་བས་ན་དེ་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་ གྱི་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་གྱིས་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ་དེའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ལས་གཞན་གྱིས་ནི་ཞིང་གི་བཀོད་པ་མ་གསུངས་སོ། །དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ན་བསམ་གཏན་པ་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ དང་འཕགས་པ་ཉན་རང་སྟེ་བསམ་གཏན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ནས་བལྟས་ཀྱང་མི་ཤེས་སོ། །རྟོག་གེ་བ་རྣམས་ཀྱིས་རང་དགར་དཔྱད་པས་མི་ཤེས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་ཤེས་པར་འདོད་ན་བདེ་བ་ ཅན་གྱི་བཀོད་པ་དང་མི་འཁྲུགས་པའི་བཀོད་པ་དང་། ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་དང་འཇམ་དཔལ་གྱི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་བཀོད་པ་ལ་སོགས་པ་བལྟ་བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་མཚན་ཉིད་ལ་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་གཉིས་ལས་དང་པོ་ལའང་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱད་བསྟན་པ་དང་། 1-1409 དེ་དག་བསྡུ་བ་གཉིས་ཀྱིས་དང་པོ་ལ་དབྱེ་བ་ནི། ཡང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོན་ཏེ་བརྒྱད་པོ་འདི་ནི་མདོའི་ཚིག་ཡིན་ནོ། །སོ་སོའི་དོན་ལ་དགེ་བའི་སྡུག་བསྔལ་ནི། མི་གཙང་ བ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་ལུས་ཀུན་ཏུ་བཙིར་བ་དང་། སྐྱེ་བའི་ཚེ་བྲག་བར་ནས་འཐོན་པ་འདྲ་བའི་སྡུག་བསྔལ་མྱོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ལས་གཞན་པའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནས་ཡིན་པ་ནི་སྐྱེས་ནས་ རྒ་བ་དང་ན་བ་དང་འཆི་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ན་ཚོད་འགྱུར་བ་ནི་ལུས་ཀྱི་མཐུ་ཉམས་པའོ། །ཁམས་འགྱུར་བ་ནི་འབྱུང་བཞི་ཆ་མ་སྙོམས་པའོ། །སྲོག་འགྱུར་བ་ནི་གནོད་ གཅོད་ཀྱི་ཚོར་བ་སྤུ་གྲིས་ཤ་བུ་བཅད་པ་ལྟ་བུ་མྱོང་བའོ། །ཕྲད་པ་ལས་ཡིད་མི་བདེ་འབྱུང་བ་ནི་ཕྲད་པ་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །བྲལ་བའང་དེ་བཞིན་ནོ། །རེ་བ་འབྲས་བུ་མེད་པ་ནི་ རེ་བ་མ་གྲུབ་པས་ཡིད་མི་བདེ་བྱུང་བའོ། །གནས་ངན་ལེན་ནི་དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་ཡོད་པས་རེ་ཤིག་བདེའང་སྡུག་བསྔལ་ལས་མི་ཐར་
【現代漢語翻譯】 將這兩個（指『生』和『有』）的勢力結合起來解釋。 第四，爲了說明完全清凈的世界不是苦諦，『完全清凈的』指的是極樂世界（梵文：Sukhavati，梵文羅馬擬音：Sukhavati，漢語字面意思：有幸福的）和現喜世界（梵文：Abhirati，梵文羅馬擬音：Abhirati，漢語字面意思：完全喜悅）以及蓮花世界等。 『非由生』和『非由勢力所生』，是爲了遮止因緣和增上緣這兩種緣起。 由願力和善根的勢力所生，是爲了說明這是滅諦，因為這二者是道諦。 或者，這是無學道諦，因為這是諸佛智慧的顯現。 如果認為這會變成非為所作和心及心所，那是因為沒有成立周遍關係，因為在滅諦中既有為所作也有非為所作，在道諦中既有色法也有心法，這將在講到滅道時進行闡述。 由於二者所生是如此，因此這些是佛的境界，不是佛以外的其他眾生所能思議的，因此佛以外的其他眾生沒有宣說剎土的功德。 在宣說這些時，禪定者指的是上二界（色界和無色界）以及聲聞和緣覺，即使他們安住于禪定中觀察也無法知曉。 思辨者們也無法通過自己的臆測來了解。 因此，如果想要了解這些，就應當觀察極樂世界的功德和不相違背的功德，以及金剛手（梵文：Vajrapani，梵文羅馬擬音：Vajrapani，漢語字面意思：持金剛者）和文殊（梵文：Manjusri，梵文羅馬擬音：Manjusri，漢語字面意思：妙吉祥）等佛的剎土的功德。 第二，從體相上來說，有自相和共相兩種，首先在自相中，宣說了八苦， 以及對這八苦的兩種歸納，首先是對八苦的區分，由『又』等詞語來表示，這八苦是經文中的詞語。 對於各自的含義，生的痛苦是：身體被各種不凈之物所壓迫，以及出生時感受到的痛苦，就像從巖石縫隙中出來一樣。 作為這些之外的其他痛苦之所，是因為會經歷生后的衰老、疾病和死亡等。 年齡的變化是身體的力量衰退。 界的變化是四大不調。 命的變化是感受到損害和斷絕的痛苦，就像用剃刀切割肉一樣。 與不悅意的事物相遇而產生不悅意，這就是相遇的痛苦。 分離也是如此。 希望沒有結果，是因為希望沒有實現而產生不悅意。 惡劣的處境是，因為在這種處境中存在產生痛苦的習氣，所以即使暫時快樂，也無法從中解脫。
【English Translation】 Combine the power of these two ('birth' and 'existence') to explain. Fourth, to show that the completely pure world is not the truth of suffering, 'completely pure' refers to Sukhavati (Tibetan: བདེ་བ་ཅན་, Sanskrit: सुखावती, Sukhāvatī, meaning 'having happiness') and Abhirati (Tibetan: མངོན་པར་དགའ་བ་, Sanskrit: अभिरति, Abhirati, meaning 'completely joyful') and the lotus world, etc. 'Not from birth' and 'not from the power of birth' are to prevent the two conditions of cause and condition and dominant condition. Born from the power of aspiration and the root of virtue is to show that this is the truth of cessation, because these two are the truth of the path. Or, this is the truth of the path of no more learning, because it is the appearance of the wisdom of the Buddhas. If it is thought that this will become unconditioned and mind and mental events, it is because the pervasion is not established, because in cessation there are both conditioned and unconditioned, and in the path there are both matter and mind, which will be explained when discussing cessation and path. Since what arises from the two is like that, therefore these are the realms of the Buddhas, and cannot be conceived by others than the Buddhas, therefore others than the Buddhas have not spoken of the qualities of the Buddha-field. When explaining these, the meditators refer to the upper two realms (form realm and formless realm) and the Hearers and Solitary Realizers, even if they remain in meditation and observe, they cannot know. The logicians cannot understand by their own speculation. Therefore, if you want to understand these, you should observe the qualities of Sukhavati and the qualities that do not contradict it, as well as the qualities of the Buddha-fields of Vajrapani (Tibetan: ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་, Sanskrit: वज्रपाणि, Vajrapāṇi, meaning 'Vajra in hand') and Manjusri (Tibetan: འཇམ་དཔལ་, Sanskrit: मञ्जुश्री, Mañjuśrī, meaning 'Gentle Glory'), etc. Second, in terms of characteristics, there are two types: self-characteristic and common characteristic. First, in the self-characteristic, the eight sufferings are explained, as well as the two summaries of these eight sufferings. First, the distinction of the eight sufferings is indicated by words such as 'again', and these eight sufferings are words from the sutra. Regarding the individual meanings, the suffering of birth is: the body is oppressed by various impurities, and the suffering experienced at the time of birth is like coming out of a crack in a rock. As a place of suffering other than these, it is because aging, sickness, and death, etc., occur after birth. The change of age is the decline of the power of the body. The change of elements is the imbalance of the four elements. The change of life is experiencing the feeling of harm and severance, like cutting flesh with a razor. Unpleasantness arising from encountering unpleasant things is the suffering of encounter. Separation is also the same. Hope without result is the unpleasantness arising from the failure of hope. The bad situation is that because there are habits that cause suffering in this situation, even if it is temporarily happy, it cannot be freed from suffering.
བ་ཡིན་ནོ། །བསྡུ་བ་ལ་གསུམ་གྱི་ བརྒྱད་དྲུག་ཏུ་བསྡུ་བ་ནི་དེ་དག་ནི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་བརྒྱད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ནི་དོགས་པ་ཡིན་ལ། རྒ་བ་དང་ན་བ་དང་འཆི་བ་གསུམ་ནི་ན་ཚོད་དང་ཁམས་དང་སྲོག་འགྱུར་བར་འདུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1410 བརྒྱད་གསུམ་དུ་བསྡུ་བ་ནི་གང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་གསུངས་པ་ནི་མདོ་ལས་སོ། །གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུས་པ་ནི་གསུམ་དང་བརྒྱད་ངོ་བོ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་བརྒྱད་པོ་ལ་གསུམ་གི་མཚན་ཉིད་སྔར་ བཤད་པ་དེ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བརྒྱད་གཉིས་སུ་བསྡུ་བ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་སྡུག་བསྔལ་དང་འཕགས་ པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡུལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ནི་དོན་དམ་བདེན་པའི་སྡུག་བསྔལ་ལོ། །སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་སྣོད་བཅུད་གཉི་ག་ལ་ཡོད་པ་སྟེ་རྣལ་འབྱོར་པས་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིར་དཔྱོད་པའོ། ། མི་རྟག་པ་ཉིད་འབྱུང་བ་རྒྱུས་འབྲེལ་བ་ནི་སྐྱེས་ཙམ་ཉིད་ན་མི་རྟག་པའི་རྒྱུ་དང་འབྲེལ་བར་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་བྱུང་བའོ། །རབ་ཏུ་བཟུང་བ་ནི་དམིགས་པ་ལའོ། །ཉེ་བར་མ་ཞི་བ་ནི་ ཉོན་མོངས་པ་དང་བཅས་པའོ། །ཉེ་བར་ཞི་བ་ནི་དེ་དང་བྲལ་བའོ། །མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་ནི་ཐ་མལ་དུ་གནས་པའོ། །སོགས་པ་ནི་བསྒོམས་པ་དང་མ་བསྒོམས་པ་དང་། གྲོལ་མ་གྲོལ་ལ་ སོགས་པ་སྟེ་མདོར་ན་སེམས་མི་མཐུན་པ་དང་གཉེན་པོ་སྣ་ཚོགས་སུ་འཕྲོ་བའོ། །འབྱོར་བའི་མཐའ་རྒྱུད་པའི་ཟླ་བོ་ལ་མཐོན་པོའི་མཐའ་དམའ་བ་དང་། གསོན་པོའི་མཐའ་འཆི་བ་དང་། འདུས་པའི་མཐའ་འབྲལ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་འབྲལ་བ་དང་ན་བ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1411 དེ་ལྟར་མི་རྟག་པའི་མཚན་ཉིད་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཐ་མ་སྣོད་འཇིག་ཆགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་དོན་ལ་འཆགས་པ་དང་། གནས་པ་དང་། འཇིག་པ་དང་། སྟོངས་པའི་བསྐལ་པ་བཤད་པ་ལ་སོགས་པ་ བཞི་ལས་དང་པོ་ནི་མཛོད་ལས། འཆགས་པ་དང་པོ་རླུང་ནས་ནི། །དམྱལ་བ་སྲིད་པའི་བར་དུའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སྔ་མ་མེས་ཞིག་ན་བསམ་གཏན་དང་པོ་དང་། ཆུས་ཞིག་ན་ གཉིས་པ་དང་། རླུང་གིས་ཞིག་གསུམ་པ་ནས་འཆགས་ཏེ་ནམ་མཁའ་སྟོང་པ་ལ་སྣོད་འཆགས་པའི་ལྟས་སུ་རླུང་འཇམ་པོ་དག་ལངས་པས་དང་པོ་ཚངས་པའི་གཞལ་མེད་ཁང་ནས་འཐབ་བྲལ་གྱི་གཞལ་མེད་ ཁང་གི་བར་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་འོག་ཏུ་སྔར་བཤད་པའི་རླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ནས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་གཞལ་མེད་ཁང་གི་བར་མས་ཞར་རིམ་གྱིས་འཆགས་སོ། །འདི་ནི་སྔ་མ་མེས་ཞིག་པ་ཡིན་ ཏེ་ཚངས་པའི་གཞལ་མེད་ཁང་ནས་ཆགས་པར་མདོ་བསྟན་བཅོས་ཀུན་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ནས་སེམས་ཅན་ཞིག་འོད་གསལ་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཚངས་པའི་གཞལ་མེད་ཁང་སྟོང་པར་སྐྱེས་པ་ནི་ལྷ་ ཤེད་བུ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཚངས་ཆེན་ཡིན་ནོ། །དེ་སྐྱོ་
【現代漢語翻譯】 是這樣的。歸納為三類中的八類歸納為六類，即『這些』，八類的產生是疑惑。衰老、疾病和死亡這三類包含在年齡、體質和生命的變化中。 八類歸納為三類，即『什麼』，這是經部所說的。一類包含另一類，因為三類和八類的本體相同，八類都具備之前所說的三類的特徵。八類歸納為兩類，即『世俗』，指凡夫俗子的意識所緣的痛苦是世俗諦的痛苦，聖者后得智所緣的痛苦是勝義諦的痛苦。共同的特徵是存在於有情和器世界中，瑜伽行者觀察無常等四種行相。 無常的自性，產生與因相關聯，是指剛產生就與無常的因相關聯，這是法性所致。『執取』是指對境。『未寂滅』是指與煩惱相伴。『寂滅』是指與煩惱分離。『未平等安住』是指處於普通狀態。『等等』是指修習和未修習，解脫和未解脫等等，總之是指心不調順，以及對治方法多種多樣。興盛的盡頭是衰敗，高處的盡頭是低處，生存的盡頭是死亡，聚集的盡頭是分離等等，是指分離和疾病等等。 這樣，無常的十二種特徵的最後是器世界壞滅和形成的特徵，總的來說，就是講述形成、安住、壞滅和空劫。首先，關於形成劫，《俱舍論》中說：『形成之初從風起，直至地獄存在。』意思是說，先前被火毀滅時，從初禪天開始形成；被水毀滅時，從二禪天開始形成；被風毀滅時，從三禪天開始形成。當虛空空曠時，作為器世界形成的徵兆，會生起柔和的風，首先從梵天宮殿到無熱天宮殿之間形成。之後，如前所述，從風輪到三十三天宮殿之間，由下往上逐漸形成。這是先前被火毀滅的情況，因為經論中都說從梵天宮殿開始形成。然後，有情從光音天死亡並轉移，投生到空曠的梵天宮殿，被稱為『施主天』，也就是大梵天。他感到孤獨
【English Translation】 It is so. Summarizing the eight categories into three, 'these' refers to the arising of the eight, which is doubt. The three of aging, sickness, and death are included in the changes of age, constitution, and life. Summarizing the eight into three is 'what', which is said in the Sutra. One includes the other because the essence of the three and eight are the same, and the eight possess all the characteristics of the three previously mentioned. Summarizing the eight into two is 'conventional', referring to the suffering experienced by ordinary beings' consciousness as the suffering of conventional truth, and the suffering experienced by noble ones' subsequent wisdom as the suffering of ultimate truth. The common characteristic is that it exists in both the container and its contents, and yogis contemplate the four aspects of impermanence, etc. The nature of impermanence, arising in connection with causes, means that as soon as it arises, it is connected with the cause of impermanence, which is due to the nature of phenomena. 'Grasping' refers to the object. 'Not pacified' refers to being accompanied by afflictions. 'Pacified' refers to being separated from them. 'Not equally abiding' refers to being in an ordinary state. 'Etc.' refers to practice and non-practice, liberation and non-liberation, etc. In short, it refers to the mind being discordant and the antidotes being diverse. The end of prosperity is decline, the end of height is lowliness, the end of life is death, the end of gathering is separation, etc., referring to separation and sickness, etc. Thus, the last of the twelve characteristics of impermanence is the characteristic of the destruction and formation of the container world. In general, it is about the kalpas of formation, abiding, destruction, and emptiness. First, regarding the kalpa of formation, the Abhidharmakosha says: 'At the beginning of formation, from wind, up to the existence of hell.' It means that when previously destroyed by fire, it forms from the first dhyana heaven; when destroyed by water, it forms from the second dhyana heaven; when destroyed by wind, it forms from the third dhyana heaven. When space is empty, as a sign of the formation of the container world, gentle winds arise, first forming from the Brahma palace to the Avihas palace. After that, as mentioned before, from the wind mandala to the Trayastrimsa palace, it gradually forms from the bottom up. This is the case when previously destroyed by fire, because all the sutras and treatises say that it forms from the Brahma palace. Then, a sentient being dies and transmigrates from the Abhasvara heaven, and is born in the empty Brahma palace, and is called 'Lord Shebu', which is Mahabrahma. He feels lonely
ནས་གྲོགས་ཤིག་ཡོད་ན་རུང་སྙམ་པ་དང་ཡང་དེ་ནས་ཤི་འཕོས་ནས་ཚངས་པ་མདུན་ན་འདོན་དུ་སྐྱེས་ཏེ་དེ་དག་ལ་ཤེད་ལ་གྲོགས་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-1412 དེ་དག་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་དང་དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་དང་མཆུ་ཞེང་ལ་སོགས་པ་ཐ་དད་ཀྱང་ཐམས་ཅད་ཚངས་པས་ཕྱུང་བར་འདུ་ཤེས་ཤིང་ཚངས་པའང་དེ་ལྟར་འདུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ལུས་ཐ་དད་ ལ་འདུ་ཤེས་གཅིག་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཚངས་པ་ནི་མི་མཇེད་ཀྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ངས་བྱས་སོ་སྙམ་སྟེ་ལོག་ལྟ་ལ་སྔ་བ་དེ་ཡིན་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་མེས་པོར་ཡང་གྲགས་སོ། །དེའི་འོག་ ཏུ་ཚངས་རིས་ནས་ཡས་རིམ་གྱིས་རྒྱལ་ཆེན་བཞི་དང་སྒྲ་མི་སྙན་དང་བ་ལང་སྤྱོད་དང་། ལུས་འཕགས་དང་། འཛམ་བུ་གླིང་དང་། ཡི་དྭགས་དང་དུད་འགྲོ་དང་དམྱལ་བ་འཆགས་ཏེ་མཛོད་ལས། མཇུག་ཏུ་ འཇིག་པ་དེ་དང་པོར་འཆགས་པ་འདི་ནི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་དོ། །དེ་ལྟར་འཆགས་པ་རྫོགས་པ་དང་། གནས་པ་རྩོམ་པ་དང་། འཛམ་བུ་གླིང་པའི་ཚེ་ལོ་བརྒྱད་ཁྲི་བར་བྲི་བ་དང་། མནར་མེད་དུ་སེམས་ཅན་གཅིག་སྐྱེས་པ་རྣམས་དུས་མཉམ་མོ། །གཉིས་པ་གནས་པ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི། བར་གྱི་བསྐལ་པ་དཔག་མེད་ནས། །ཚེ་ལོ་བཅུ་པའི་བར་དུའོ། །དེ་ནས་ ཡར་སྐྱེ་མར་འབྲི་བའི། །བསྐལ་པ་གཞན་ནི་བཅོ་བརྒྱད་དང་། །ཡར་སྐྱེ་བ་ནི་གཅིག་ཡིན་ཏེ། །དེ་དག་ཚེ་ནི་བརྒྱད་ཁྲིའི་བར། །དེ་ལྟར་འཇིག་རྟེན་ཆགས་པ་འདི། །བར་གྱི་བསྐལ་པ་ཉི་ཤུར་གནས། ། 1-1413 ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ཚངས་ཆེན་སྐྱེས་ནས་མིའི་ཚེ་ལོ་དཔག་ཏུ་མེད་པ་ལ་བརྒྱད་ཁྲི་པར་གྱུར་པའི་བར་གྱི་བསྐལ་པ་བཅུ་དགུ་འདའ་སྟེ་དེ་དང་སྣོད་འཆགས་པའི་བར་ བསྐལ་གཅིག་སྟེ་ཉི་ཤུ་ནི་འཆགས་པའི་བསྐལ་པ་ཡིན་ཏེ། དཔག་མེད་བྲི་སྟེ་བརྒྱད་ཁྲི་པ་ནས་ཚེ་ལོ་བཅུ་པའི་བར་ནི་གནས་པའི་བར་བསྐལ་དང་པོ་ཞེས་བྱའོ། །ད་ལྟ་ནི་བར་བསྐལ་དང་ པོ་ཡིན་ཏེ་མང་པོས་བཀུར་བའི་རྒྱུད་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སངས་རྒྱས་སྟོང་ལ་བཞི་ལས་མ་སོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནས་ཡར་བརྒྱད་ཁྲི་པར་སྐྱེ་ཞིང་། མར་བཅུ་པར་འབྲི་བའི་ཁུག་ པ་བཅོ་བརྒྱད་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་སླར་ཡང་བཅུ་པ་ནས་བརྒྱད་ཁྲི་པར་འགྲོ་བ་གཅིག་འབྱུང་སྟེ་དེ་ལ་ནི་གནས་པའི་བར་བསྐལ་ཐ་མ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལྟར་ཐོག་མཐའ་གཉིས་ཀྱིས་ཀྱང་རེ་དང་ བར་གྱི་ཁུག་པ་རེ་ཡུན་མཉམ་སྟེ་ཐོག་མཐའ་གཉིས་འཕེལ་འགྲིབ་བུལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་མི་བུལ་ན་མཉམ་པ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ཡ་ཐོག་མ་ཐོག་ལོ་ཉིས་བརྒྱ་ཞིང་འཕེལ་ འགྲིབ་བྱེད་པ་ལ་ཁུག་པ་བཅོ་བརྒྱད་ནི་ལོ་བརྒྱ་བརྒྱ་ན་རེ་རེ་འབྲི་བ་ལ་སོགས་པ་སྨྲ་བ་ལ་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ལུང་དང་རིགས་པ་མེད་དོ། །གཉིས་པ་དེ་ལ་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་ཚུལ་ནི། 1-14
【現代漢語翻譯】 心想如果有個朋友就好了。此人死後轉生到梵天（Tshangs pa，ब्रह्म，Brahma，宇宙之主）前，那些梵天就被稱為『勢力之友』。 那些大梵天（Tshangs pa chen po）在形狀、顏色和嘴的寬度等方面各不相同，但都認為一切都是梵天所創造，梵天也這樣認為，因此被稱為『身體各異，認知相同』。梵天認為『彌界（mi mjed，मनुष्यलोक，Manusyaloka，人界）的一切眾生都是我所創造』，這是最早的邪見，也被稱為『世界的創造者』。在其下依次形成梵天眷屬、四大天王（rgyal chen bzhi，चतुर्महाराज，Caturmahārāja，四大天王）、持鬘天（sgra mi snyan）、牛行洲（ba lang spyod，गोदान，Godāna，四大部洲之一）、勝身洲（lus 'phags，विदेह，Videha，四大部洲之一）、贍部洲（'dzam bu gling，जम्बुद्वीप，Jambudvīpa，四大部洲之一）、餓鬼（yi dwags）、旁生（dud 'gro）和地獄（dmyal ba）。如《俱舍論》所說：『最後毀滅的，就是最初形成的，這是規律。』 如此形成完畢，就開始安住。贍部洲人的壽命從八萬歲開始減少，以及無間地獄（mnar med）中一個眾生的誕生，這些都是同時發生的。 第二，關於安住，有三個方面，第一是實際情況：從中間的無數劫（bskal pa）到壽命十歲為止。之後是壽命增長和減少的十八個劫。增長的一個劫，那些壽命達到八萬歲。如此世界形成，安住於二十個中劫之中。 其含義是：從大梵天誕生到人的壽命從無數歲減少到八萬歲之間的十九個劫過去，這與器世界形成的劫合起來是二十個劫，即形成的劫。從無數歲減少到八萬歲，再到壽命十歲之間，被稱為第一個安住的中劫。現在是第一個中劫，因為是眾多人尊敬的種姓，是薄伽梵（bcom ldan 'das，भगवान्，Bhagavān，世尊），而且千佛（sangs rgyas stong）中只出現了四位。之後會出現十八個從八萬歲增長到十歲，再從十歲減少到八萬歲的循環。之後又會出現一個從十歲增長到八萬歲的循環，這被稱為最後一個安住的中劫。如此，最初和最後兩個劫的時間相同，中間的每個循環時間也相同，因為最初和最後兩個劫的增長和減少是緩慢的，如果不緩慢，時間就不可能相同。有些人說，最初的劫是二百年，增長和減少的十八個循環是每百年減少一次等等，對於這種說法，沒有經文和理證來支援。 第二，關於其中出現佛陀等的情況：
【English Translation】 Thinking that it would be good to have a friend. After this person dies and is reborn in front of Brahma (Tshangs pa, ब्रह्म, Brahma, Lord of the Universe), those Brahmas are called 'Friends of Power'. Those Great Brahmas (Tshangs pa chen po) are different in shape, color, and width of their mouths, but they all perceive that everything is created by Brahma, and Brahma also perceives it in this way, therefore it is called 'Different bodies, same perception'. Brahma thinks, 'All sentient beings in the World of Patience (mi mjed, मनुष्यलोक, Manusyaloka, Human Realm) are created by me', which is the earliest wrong view, and is also known as the 'Creator of the World'. Below it, the Brahma retinue, the Four Great Kings (rgyal chen bzhi, चतुर्महाराज, Caturmahārāja, Four Great Kings), Garland Bearer (sgra mi snyan), Cow-herding Continent (ba lang spyod, गोदान, Godāna, one of the four continents), Superior Body Continent (lus 'phags, विदेह, Videha, one of the four continents), Jambudvipa ( 'dzam bu gling, जम्बुद्वीप, Jambudvīpa, one of the four continents), hungry ghosts (yi dwags), animals (dud 'gro), and hells (dmyal ba) are formed in sequence. As stated in the Abhidharmakośa: 'That which is destroyed last is what is formed first, this is the law.' Once this formation is complete, it begins to abide. The lifespan of the people of Jambudvipa decreases from eighty thousand years, and the birth of one sentient being in Avīci Hell (mnar med), these occur simultaneously. Secondly, regarding abiding, there are three aspects, the first is the actual situation: From the immeasurable kalpas (bskal pa) in the middle to the lifespan of ten years. After that, there are eighteen kalpas of increasing and decreasing lifespan. One kalpa of increasing, those lifespans reach eighty thousand years. Thus the world is formed, abiding in twenty intermediate kalpas. Its meaning is: From the birth of the Great Brahma to the passing of nineteen kalpas when the human lifespan decreases from immeasurable years to eighty thousand years, this together with the kalpa of the formation of the vessel world is twenty kalpas, which is the kalpa of formation. From decreasing from immeasurable years to eighty thousand years, and then to a lifespan of ten years, is called the first abiding intermediate kalpa. Now is the first intermediate kalpa, because it is a lineage revered by many, it is the Bhagavan (bcom ldan 'das, भगवान्, Bhagavān, Blessed One), and only four out of a thousand Buddhas (sangs rgyas stong) have appeared. After that, there will be eighteen cycles of increasing from eighty thousand years to ten years, and then decreasing from ten years to eighty thousand years. After that, there will be another cycle of increasing from ten years to eighty thousand years, which is called the last abiding intermediate kalpa. Thus, the time of the first and last two kalpas is the same, and the time of each intermediate cycle is also the same, because the increase and decrease of the first and last two kalpas is slow, if it is not slow, the time cannot be the same. Some say that the first kalpa is two hundred years, and the eighteen cycles of increase and decrease are a decrease of one every hundred years, etc. There is no scripture or reasoning to support this statement. Secondly, regarding the circumstances of the appearance of Buddhas, etc. within it:
14 དེ་གྲངས་མེད་གསུམ་ལ་སངས་རྒྱས། །འབྱུང་ངོ་མར་ནི་འགྲིབ་པ་ཡི། །བརྒྱ་ཡི་བར་ལ་དེ་དག་འབྱུང་། །རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་གཉིས་ཀ་ལ། །བསེ་རུ་བསྐལ་པ་བརྒྱ་ཡི་རྒྱུས། །འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་འབྱུང་ བ་ནི། །སྟོང་ཕྲག་བརྒྱད་ཁྲི་ལས་མི་ཕྱི། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ཆོས་མངོན་པ་བའི་ལུགས་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་མར་འགྲིབ་དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་བརྒྱད་ཁྲི་པ་ཡན་ཆད་དང་། རང་ སངས་རྒྱས་འཕེལ་འགྲིབ་གཉིས་ཀ་ལ་འབྱུང་བར་འདོད་དོ། །ཡར་འཕེལ་ལ་སེམས་ཅན་རྣམས་སྐྱེ་བར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་དང་། བརྒྱ་པ་མན་ཆད་ལ་ཚེ་དང་དུས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ལྟ་བ་དང་སེམས་ ཅན་གྱི་སྙིགས་མ་ལྔ་དར་བས་བློ་དང་དྲན་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པ་ཉམས་པས་གདུལ་དཀའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ནས་ནི་གཞན་དུ་འབྱུང་སྟེ་སྙིང་རྗེ་པདྨ་དཀར་པོའི་མདོ་ལས། འཇིག་རྟེན་ གྱི་ཁམས་མཐེ་བོང་ཅན་ཞེས་བྱ་བར་མཐེ་བོང་གི་ཚད་ཙམ་གྱི་མི་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་ཚེ་ལོ་བཅུ་པའི་ཚེ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་སྐར་མ་ལ་དགའ་བ་སངས་རྒྱས་པ་དང་ཚེ་ལོ་སུམ་ ཅུ་པ་དང་ལྔ་བཅུ་པ་ལ་སོགས་པ་ལའང་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བར་གསུངས་ཤིང་བསྐལ་པ་འདིའི་མཇུག་ལ་འབྱུང་། བསྐལ་བཟང་གི་མདོ་ལས། མི་ཡི་འདྲེན་པ་སྣང་བར་མཛད་པ་ཡི། །མི་རྣམས་དག་གི་ཚེ་ཚད་དཔག་ཏུ་མེད། ། 1-1415 སངས་རྒྱས་དགུ་བརྒྱ་དགུ་བཅུ་རྩ་དགུ་ཡིས། །མཛད་པ་ཇི་སྙེད་པ་ཀུན་དེས་མཛད་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། འདི་ལ་ནི་སངས་རྒྱས་སྟོང་སྟེ་སྟོང་པོ་འདི་ནི་གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་ པའི་མདོ་ལས། སྔོན་བསྐལ་པ་མཛེས་པར་སྣང་བ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་རྣམ་པར་བརྒྱན་པར་སངས་རྒྱས་ཡོན་ཏན་མཐའ་ཡས་རིན་པོ་ཆེ་སྣ་ཚོགས་པའི་རྒྱལ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་བྱོན་ནོ། །དེའི་ཚེ་ སངས་རྒྱས་མར་མེ་མཛད་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་ཡུལ་འཁོར་སྲུང་ཅེས་བྱ་བར་འགྱུར་བ་ལ་སྲས་སྟོང་ཡོད་པ་སངས་རྒྱས་དེས་འཚང་རྒྱ་བར་ལུང་བསྟན་ནོ། །གང་སྔོན་ལ་འཚང་རྒྱ་བརྟག་པའི་ ཕྱིར་བུམ་པའི་ནང་དུ་མཚན་བྱང་རྣམས་བཅུག་ནས་ཆོ་ག་བྱས་སྟེ་བཏོན་པས་སྔོན་ལ་རྒྱལ་བུ་ཆེ་ཤོས་རྣམ་པར་དག་པའི་བློ་གྲོས་བྱུང་སྟེ་སངས་རྒྱས་འཁོར་བ་འཇིག་གོ །ཕྱི་མ་ལ་རྒྱལ་ བུ་ཆུང་ཤོས་བློ་མཐའ་ཡས་བྱུང་སྟེ་དེ་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་དོ། །བཙུན་མོ་དམ་པ་མ་སྨད་པའི་སྤང་དུ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེས་པའི་ཁྱེའུ་ཆོས་ཀྱི་སེམས་དཔའ་སངས་རྒྱས་སྟོང་གི་སྐུ་ དང་བསྟན་པ་བསྲུང་བར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་ནི་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བཙུན་མོ་དཔེ་མེད་མའི་པང་དུ་བརྫུས་ཏེ་སྐྱེས་པའི་ཁྱེའུ་ཆོས་ཀྱི་བློ་གྲོས་ཀྱིས་ནི་སངས་རྒྱས་སྟོང་ལ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བར་གསོལ་བ་འདེབས་པར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་ནི་ཚངས་པ་གཙུག་ཕུད་ཅན་ཡིན
【現代漢語翻譯】 在無數三劫中，佛陀會降臨。 在減劫時出現。 在一百年間，他們會顯現。 緣覺（Pratyekabuddha）在增劫和減劫都會出現。 持戒者在一百劫中修行。 轉輪聖王出現 不會超過八千。 這是經文里所說的。 其含義是，根據俱舍論的觀點，佛陀出現在減劫，轉輪聖王出現在壽命八萬歲以上的時候，緣覺則在增劫和減劫都會出現。 因為在增劫時，眾生難以出生，而在壽命低於一百歲時，由於五濁（壽命濁、時代濁、煩惱濁、見濁、眾生濁）興盛，智慧、記憶和精進等衰退，難以調伏。 從其他經典來看，情況有所不同。《悲華經》中說，在名為『拇指』的世界裡，在拇指大小的人們中，當壽命為十歲時，如來星宿王光佛會成佛，在壽命為三十歲、五十歲等時也會有佛陀出現，並且會在這個劫的末尾出現。《賢劫經》中說：『引導世間者顯現光明，人們的壽命不可估量，九百九十九位佛陀，所有事業都由他來完成。』 這裡有一千尊佛，這一千尊佛出自《秘密不可思議經》。經中記載，過去在莊嚴劫中，在名為『種種莊嚴』的世界裡，出現了佛陀功德無量寶王如來。當時，燃燈佛轉輪聖王名為護國，他有一千個兒子，燃燈佛預言他們將成佛。爲了確定誰先成佛，他們將名字放入瓶中，舉行儀式后取出，結果首先取出的是大兒子，名為『極凈慧』，他將成為佛陀拘留孫佛。之後取出的是小兒子，名為『無量慧』，他將成為佛陀毗盧遮那佛。一位貞潔的妃子在無過失的蓮花中化生出一個童子，他發願守護千佛的法體和教法，他就是金剛手菩薩。 一位貞潔的妃子在無過失的蓮花中化生出一個童子，他發願請千佛轉法輪，他就是梵天。
【English Translation】 In countless three kalpas, Buddhas will descend. They appear during the declining kalpa. They will appear within a hundred years. Pratyekabuddhas appear in both increasing and decreasing kalpas. Those who uphold vows practice for a hundred kalpas. The Wheel-Turning King appears It will not exceed eighty thousand. This is what the scripture says. Its meaning is that, according to the Abhidharma's view, Buddhas appear in the decreasing kalpa, Wheel-Turning Kings appear when the lifespan is above eighty thousand years, and Pratyekabuddhas appear in both increasing and decreasing kalpas. Because in the increasing kalpa, it is difficult for sentient beings to be born, and when the lifespan is below one hundred years, due to the flourishing of the five degenerations (degeneration of lifespan, time, afflictions, views, and sentient beings), wisdom, memory, and diligence decline, making it difficult to tame. From other scriptures, the situation is different. The Karuṇāpuṇḍarīka Sūtra says that in the world called 'Thumb,' among people the size of thumbs, when the lifespan is ten years, the Tathāgata Star King Light Buddha will attain Buddhahood, and Buddhas will also appear when the lifespan is thirty years, fifty years, etc., and will appear at the end of this kalpa. The Bhadrakalpika Sūtra says: 'The guide of the world reveals light, the lifespan of people is immeasurable, nine hundred and ninety-nine Buddhas, all activities will be completed by him.' Here there are a thousand Buddhas, and these thousand Buddhas come from the Secret Inconceivable Sutra. It is recorded in the sutra that in the past, in the Beautiful Manifestation Kalpa, in the world called 'Variously Adorned,' the Buddha Immeasurable Merit Jewel King Tathagata appeared. At that time, the Lamp Lighting Buddha Wheel-Turning King was named Protector of the Country, and he had a thousand sons, and the Lamp Lighting Buddha prophesied that they would attain Buddhahood. In order to determine who would attain Buddhahood first, they put their names in a vase, performed a ritual, and took them out. As a result, the eldest son, named 'Extremely Pure Wisdom,' was taken out first, and he will become the Buddha Krakucchanda. Later, the youngest son, named 'Immeasurable Wisdom,' was taken out, and he will become the Buddha Vairocana. A chaste queen gave birth to a boy in a flawless lotus, and he vowed to protect the body and teachings of the thousand Buddhas, and he is Vajrapani. A chaste queen gave birth to a boy in a flawless lotus, and he vowed to request the thousand Buddhas to turn the wheel of Dharma, and he is Brahmā Sikhin.
་ནོ། ། 1-1416 དེ་ཡང་སྙིང་རྗེ་པདྨ་དཀར་པོ་ལས། བར་བསྐལ་དང་པོ་འདིའི་ཚེ་ལོ་བཞི་ཁྲི་པ་ལ་སངས་རྒྱས་འཁོར་བ་འཇིག་དང་། དེ་ནས་རིམ་གྱིས་སུམ་ཁྲི་པ་ལ་སངས་རྒྱས་གསེར་ཐུབ་དང་། དེ་ནས་ ཉིས་ཁྲི་པ་ལ་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་བྱོན་པར་བཤད་དོ། །དེ་ནས་བརྒྱ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་བྱོན་ནོ། །སངས་རྒྱས་འདི་ནི་རྫ་མཁན་སྣང་བྱེད་དུ་གྱུར་པ་ན་སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་ པ་ཆེན་པོ་ལ་སེམས་བསྐྱེད་དེ་གྲངས་མེད་གཅིག་ཚོགས་བསགས་པས་ཚོང་དཔོན་ཤེས་རབ་བཟང་པོར་གྱུར་ཏེ། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དཀོན་མཆོག་ཡན་ལག་གི་སྤྱན་སྔར་ས་དང་པོ་ཐོབ་བོ། །དེ་ནས་གྲངས་ མེད་གཉིས་པས་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་གཞོན་ནུ་སྤྲིན་དུ་གྱུར་ཏེ་སངས་རྒྱས་མར་མེ་མཛད་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་ས་བརྒྱད་པ་ཐོབ་བོ། །དེ་ནས་གྲངས་མེད་གསུམ་པས་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུང་ཀྱི་སྤྱན་སྔར་བྲམ་ཟེའི་ ཁྱེའུ་བླ་མར་གྱུར་པའམ། འོག་མིན་དུ་སངས་རྒྱས་སོ། །དེ་དག་ནི་བསྐལ་བཟང་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལ་སོགས་པ་ནས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་གསང་ཆེན་ཐབས་མཁས་ཀྱི་མདོ་ལས། བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་ སྐར་མར་གྱུར་པ་ན་བྲམ་ཟེ་མོའི་ཁྱིམ་ཐབ་བྱས་པས་བསྐལ་པ་ཁྲི་འདུམས་པ་དང་། མི་ནག་པོ་བསད་པས་བསྐལ་པ་བཞི་ཁྲི་འདུམས་པ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་ངོ་། །སངས་རྒྱས་རེ་རེའང་དོན་བཅུ་གསུམ་གྱིས་བཤད་པ་ལས། 1-1417 སངས་རྒྱས་འདིའི་ཡུལ་ནི་སེར་སྐྱའོ། །རིགས་ནི་རྒྱལ་རིགས་སོ། །འོད་ནི་འདོམ་གང་ངོ་། །གསང་བ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུད་ལས། ཡབ་ཟས་གཙང་ནི་འཇམ་དཔལ་ཡེ་ཤེས་སེམས་དཔའོ། །ཡུམ་སྒྱུ་འཕྲུལ་ནི་ འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་དབྱངས་སོ། །སྲས་སྒྲ་གཅན་འཛིན་ནི་རྡོ་རྗེ་སེམས་དཔའོ། །རིམ་གྲོ་པ་ཀུན་དགའ་བོ་ནི་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའམ་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་སྒྲིབ་པ་རྣམ་སེལ་ལོ། །ཀུན་བཟང་ རྣམ་པར་རོལ་པ་ནི་མཽའུ་གལ་གྱི་བུའོ། །ཞེས་བཤད་དོ། །འཁོར་འདུས་པ་བརྒྱ་ཕྲག་ཕྱེད་དང་བཅུ་གསུམ་མོ། །སྐུ་ཚེ་ནི་བརྒྱད་བཅུ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་ལོ་སྟོང་ཕྲག་ལྔ་གནས་ཤིང་། སྐུ་གདུང་ནི་ རྒྱས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེང་སང་ནི་ཚེ་ལོ་དྲུག་ཅུ་ཁ་རལ་བ་ཡིན་ལ་རིམ་གྱིས་ཚེ་ལོ་བཅུ་པ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་དག་གིས་དགེ་བ་སྤྱད་པས་ཚེ་བརྒྱད་ཁྲི་པར་གྱུར་ནས་ སངས་རྒྱས་བྱམས་པ་འབྱོན་ཏེ་འཁོར་འདུས་པ་དང་པོ་ལ་དགྲ་བཅོམ་པ་ཁྲག་ཁྲིག་ཕྲག་དགུ་དང་ཐེར་འབུམ་ཆེན་པོ་ཕྲག་དྲུག་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་ཚེ་ཁྱིམ་བདག་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་ཁྱིམ་བདག་ནོར་བཟང་ ཅེས་བྱ་བར་གྱུར་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་སྟེ་དགྲ་བཅོམ་པ་འཐོབ་པར་ལུང་གཞི་ལས་བཤད་དོ། །དེའི་ཚེ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དུང་ཞེས་བྱ་བ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ནས་སངས་རྒྱས་སེང་གེ་དང་། 1-1418 རབ་གསལ་དང་། ཐུབ་པ
【現代漢語翻譯】 再者，《悲華經·白蓮花經》中記載，在此賢劫之初，人壽四萬歲時，有佛陀拘留孫佛（釋迦牟尼佛之前的賢劫三佛之一）出世。之後，人壽逐漸減少，三萬歲時，有佛陀金寂佛出世。再之後，人壽兩萬歲時，有佛陀迦葉佛出世。然後，人壽百歲時，釋迦牟尼佛出世。這位佛陀在轉生為陶匠光明時，對偉大的釋迦牟尼佛生起菩提心，積累了一個無數劫的資糧，因此轉生為商人慧賢。同樣，他在寶頂如來面前獲得了初地菩薩的果位。之後，在第二個無數劫中，他轉生為婆羅門之子青年云，在燃燈佛面前獲得了八地菩薩的果位。之後，在第三個無數劫中，他在迦葉佛面前轉生為婆羅門之子至尊，或者在色究竟天成佛。這些都出自《賢劫經》、《菩薩藏經》等經典。 此外，在《大密方便經》中記載，轉生為婆羅門之子星宿時，與婆羅門女成家，因此縮短了一萬劫的壽命。殺害黑人，因此縮短了四萬劫的壽命等等。每位佛陀都以十三種方式進行闡述。 這位佛陀的國土是迦毗羅衛國（釋迦族居住地），種姓是剎帝利（國王種姓），身光一尋（古代長度單位）。在不共密續中記載，父親凈飯王是文殊智慧勇識，母親摩耶夫人是觀世音自在妙音，兒子羅睺羅是金剛薩埵，侍者阿難是普賢或金剛手，舍利弗是除蓋障，普賢遊戲是目犍連之子。經典中是這樣描述的。集會眷屬有一百一十三百千之眾。壽命八十歲，正法住世五千年中，舍利廣為流傳。現在是人壽六十歲衰減之時，逐漸會到人壽十歲。那些行善之人，壽命會增長到八萬歲，那時彌勒佛出世，第一次集會時，會有九千六百萬阿羅漢。那時，房主給孤獨會轉世為房主善財，出家並證得阿羅漢果，這是在律藏根本說一切有部中記載的。那時，轉輪聖王名為海螺出現。之後，獅子佛、明燈佛和能仁佛也會相繼出世。
【English Translation】 Moreover, it is said in the 'Karuna Pundarika Sutra': In the beginning of this Bhadrakalpa (Fortunate Aeon), when the lifespan was 40,000 years, the Buddha Krakucchanda (one of the three Buddhas of the Fortunate Aeon before Shakyamuni) appeared. Then, gradually decreasing to 30,000 years, the Buddha Kanakamuni appeared. After that, when the lifespan was 20,000 years, the Buddha Kashyapa appeared. Then, when the lifespan was 100 years, the Buddha Shakyamuni appeared. This Buddha, when he became the potter Jyotipala, generated Bodhicitta (the mind of enlightenment) towards the great Buddha Shakyamuni and accumulated one asamkhya (incalculable) of merit, thus becoming the merchant Shesrab Zangpo (Wise Intelligence). Likewise, he attained the first Bhumi (level of realization) in the presence of the Tathagata Ratnavayu. Then, in the second asamkhya, he became the Brahmin youth Yuvakumara Megha, and attained the eighth Bhumi in the presence of the Buddha Dipamkara. Then, in the third asamkhya, he became the Brahmin youth Uttara in the presence of the Buddha Kashyapa, or he attained Buddhahood in Akanistha (highest pure abode). These are derived from the Bhadrakalpika Sutra, the Bodhisattva Pitaka, and so on. Furthermore, in the 'Great Secret Skillful Means Sutra', it is said that when he became the Brahmin youth Nakshatra, he established a household with a Brahmin woman, thus shortening his lifespan by one myriads of kalpas. By killing a black person, his lifespan was shortened by 40,000 kalpas, and so on. Each Buddha is explained in thirteen aspects. This Buddha's land is Kapilavastu (the place where Shakya live), his lineage is Kshatriya (royal caste), and his aura is one fathom. In the unique secret tantra, it is said that his father, King Suddhodana, is Manjushri Jñanasattva (Manjushri Wisdom Being), his mother, Maya, is Lokeshvara Sarasvati (Avalokiteshvara Melodious Voice), his son, Rahula, is Vajrasattva, his attendant Ananda is Samantabhadra or Vajrapani, Shariputra is Nivarana-Vishkambhin (Remover of Obstructions), and Kunsang Nampar Rolpa is Maudgalyayana's son. It is described in the scriptures like this. The assembled retinue is one hundred thirteen hundred thousand. His lifespan is eighty years, the holy Dharma will remain for five thousand years, and his relics will spread widely. Nowadays, the lifespan is decreasing to sixty years, and gradually it will reach ten years. Those who practice virtue will have their lifespan increased to eighty thousand years, at which time the Buddha Maitreya will appear, and in the first assembly, there will be nine hundred sixty million Arhats. At that time, the householder Anathapindika will be reborn as the householder Norzang (Excellent Wealth), take ordination, and attain Arhatship, as it is recorded in the Vinaya-vastu (Treatise on the Discipline). At that time, a Chakravartin king named Shankha will appear. After that, the Buddhas Simha, Pradeepana, and Muni will also appear in succession.
་དང་། མེ་ཏོག་དང་། མེ་ཏོག་གཉིས་པ་དང་། མཐར་མོས་པའམ་སྣང་མཛད་འབྱུང་སྟེ་འདི་ནི་སྔོན་གྱི་སྨོན་ལམ་གྱིས་སྐུ་ཚེ་དང་ཉན་ཐོས་དང་མཛད་པ་རྣམས་སངས་རྒྱས་སྟོང་ པོ་ཐམས་ཅད་དང་མཉམ་པར་བསྐལ་བཟང་ལས་བཤད་དོ། །བསྐལ་པ་བཟང་པོ་འདིའི་འོག་ཏུ་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་བའི་མུན་པའི་བསྐལ་པ་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་འབྱུང་བ་སྟེ་དེ་ལ་རང་སངས་རྒྱས་བྱེ་ བ་ཕྲག་འབུམ་འབྱུང་ངོ་། ། དེ་ནས་སངས་རྒྱས་བདུན་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལས་གསུངས་སོ། །དེའི་འོག་ཏུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་འདི་མངོན་པར་དང་བ་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་ཏེ་སློབ་ དཔོན་ཀླུ་སྒྲུབ་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་འབྱུང་གནས་འོད་ཅེས་བྱ་བར་འཚང་རྒྱ་བར་མདོ་སྡེ་སྤྲིན་ཆེན་པོ་ལས་བཤད་དོ། །བསྐལ་བཟང་ལས་འདིའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་དྲུག་ཅུར་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་། དེའི་འོག་ ཏུ་བསྐལ་པ་སྙན་པ་ཆེན་པོ་ལ་སངས་རྒྱས་ཁྲི་ཕྲག་གཅིག་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་བརྒྱད་སངས་རྒྱས་བཅུར་ཟེར་མི་འབྱུང་། དེའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་སྐར་མ་ལྟ་བུ་ལ་སངས་རྒྱས་བརྒྱད་ ཁྲི་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་འོག་ཏུ་བསྐལ་པ་སུམ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས་མི་འབྱུང་། དེ་ནས་བསྐལ་པ་ཡོན་ཏན་བཀོད་པ་ལ་སངས་རྒྱས་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གསུམ་པ་བསྐལ་པ་བར་མ་གསུམ་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བའི་ཚུལ་ནི། 1-1419 དེ་ནས་ལས་ཀྱི་ལམ་ལྷག་པས། ཚེ་ཐུང་ལོ་ནི་བཅུ་ཡིན་ནོ། །བསྐལ་པ་མཚོན་དང་ནད་དང་ནི། །མུ་གེ་དག་གིས་ཚར་ཕྱིན་ཏོ། །ཞག་རྣམས་དང་ནི་ཟླ་བ་དང་། །ལོ་བདུན་དག་སྟེ་གོ་ རིམ་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་དུས་བཞིའི་བསྐལ་པ་དང་པོ་དགེ་བཅུ་རྫོགས་པས་རྫོགས་ལྡན་དང་དེ་ནས་ལུས་ཀྱི་ལས་གསུམ་སྤོང་བ་དང་ལྡན་པས་གསུམ་ལྡན་དང་། དེ་ནས་ གསོད་རྐུ་གཉིས་སྤོང་བ་གཉིས་ལྡན་དང་། དེ་ནས་མི་དགེ་བ་བཅུ་ཆར་བྱུང་བ་རྩོད་ལྡན་ནོ། །མི་དགེ་བ་བཅུ་ལྷག་པར་སྤྱད་པས་ཚེ་རིང་མཐའ་ཡང་བཅུ་པར་གྱུར་ཏེ་ལུས་མཐོ་གང་བ་ དང་། ཟས་ཁྲེ་རྒོད་དང་། གོས་སྐྲའི་ལ་བ་དང་། རྒྱན་མཚོན་ཆ་དང་བུ་རམ་དང་སྦྲང་རྩི་དང་མར་དང་ཏིལ་མར་དང་རྩ་དང་ལྔ་ནུབ་ཅིང་སྙེ་མ་རེ་ལའང་ནས་འབྲུ་གསུམ་ལས་མི་འབྱུང་ ངོ་། །བུ་མོ་ཡང་ཟླ་བ་ལྔ་ལོན་ནས་ཁྱིམ་ལ་གཏོང་ངོ་། །མི་རྣམས་ཕན་ཚུན་རྔོན་པས་རི་དྭགས་མཐོང་བ་བཞིན་གྱུར་ཏེ་ཅི་བླངས་ཚད་མཚོན་ཆར་གྱུར་ནས་གསོད་རེས་བྱེད་དོ། །དེས་མི་མ་ ཡིན་རྣམས་འཁྲུགས་ཏེ་གསོར་མི་རུང་བའི་ནད་སྣ་ཚོགས་གཏོང་ངོ་། །ཡང་མི་དགེ་བའི་ཉེས་པས་ལྷས་ཆར་མི་འབེབས་ཏེ། དེས་ཕན་ཚུན་འདུས་ཏེ་འཆི་བ་དང་མ་འོངས་པའི་དོན་དུ་གབ་ཚེར་ས་བོན་འཇོག་པས་གབ་ཚེ་བ་དང་། 1-1420 ཤི་མ་ཐག་ཤ་མེད་པར་རུས་པར་འགྱུར་ཞིང་རུས་པ་བཀོལ་ནས་འཐུང་
【現代漢語翻譯】 花朵，第二朵花，以及最終的渴望或顯現者將會出現。這是因為過去的祈願，使得他們的壽命、聲聞和事業與所有千佛相同，正如《賢劫經》中所說。在這個賢劫之後，將會出現六十二個沒有佛陀出現的黑暗劫，在那時，將會出現十億個緣覺佛。然後，七尊佛陀將會出現，正如菩薩藏經中所說。在那之後，這個世界將會變得非常清凈，導師龍樹（Nāgārjuna，龍樹，古印度佛教哲學家）將會證悟成佛，名為智慧源光明佛（Buddha-jñānākara-rasmi，智慧之源，光芒），正如《大云經》中所說。在這個賢劫之後，六十劫中不會有佛陀出現。在那之後，在一個偉大的美妙劫中，將會出現一萬尊佛陀。在那之後，八劫中不會有十尊佛陀出現。在那之後，在一個星光般的劫中，將會出現八萬尊佛陀。在那之後，三百年中不會有佛陀出現。然後，在一個功德莊嚴劫中，將會出現八萬四千尊佛陀，據說如此。 第三，中間劫是如何出現的： 由於業力的增加，壽命會縮短到十年。劫難會被刀兵、疾病和饑荒所摧毀。日、月和七年依次出現。』 這段話的意思是：在四個時期的劫中，第一個時期是圓滿時期，因為具備了十善；然後是三具時期，因為具備了捨棄身之三業；然後是二具時期，因為捨棄了殺盜二業；然後是爭鬥時期，因為出現了所有十不善業。由於更加盛行十不善業，壽命最終縮短到十年，身高一拃，食物是粗糙的稗子，衣服是頭髮做的，裝飾是武器，糖蜜、蜂蜜、酥油、芝麻油和草藥都消失了，即使一株植物也只能長出三粒大麥。女兒五個月大就被送到婆家。人們像獵人看到獵物一樣互相殘殺，無論拿起什麼都變成武器互相殺戮。因此，非人（非人）們變得憤怒，散佈無法治癒的各種疾病。此外，由於不善業的過錯，天神不會降雨。因此，他們聚集在一起，爲了死亡和未來的利益，儲存種子，成為儲存種子的人。 剛死之人立刻變成骨頭而沒有肉，他們收集骨頭來飲用。
【English Translation】 Flowers, a second flower, and ultimately longing or manifestors will arise. This is because of past aspirations, so that their lifespan, śrāvakas, and deeds are equal to all the thousand Buddhas, as explained in the Bhadrakalpika Sutra. After this Bhadrakalpa, there will be sixty-two dark kalpas in which no Buddhas will appear, and at that time, a billion Pratyekabuddhas will arise. Then, seven Buddhas will appear, as stated in the Bodhisattva Pitaka. After that, this world will become exceedingly pure, and the teacher Nāgārjuna will attain enlightenment as the Buddha named Buddha-jñānākara-rasmi, as explained in the Mahāmegha Sutra. After this Bhadrakalpa, no Buddhas will appear for sixty kalpas. After that, in a great delightful kalpa, a hundred thousand Buddhas will appear. After that, no ten Buddhas will appear for eight kalpas. After that, in a star-like kalpa, eighty thousand Buddhas will appear. After that, no Buddhas will appear for three hundred kalpas. Then, in a kalpa adorned with qualities, eighty-four thousand Buddhas will appear, it is said. Third, how the three intermediate kalpas arise: Then, due to the excess of karma, the lifespan will be shortened to ten years. The kalpa will be destroyed by weapons, disease, and famine. Days, months, and seven years will occur in order.』 The meaning of this is: in the first of the four periods of a kalpa, the first period is the complete period because it is complete with the ten virtues; then the three-possessed period because it possesses the abandonment of the three actions of the body; then the two-possessed period because it abandons the two actions of killing and stealing; then the strife period because all ten non-virtuous actions arise. Because the ten non-virtuous actions are practiced excessively, the lifespan eventually shortens to ten years, the height of the body is a cubit, the food is coarse millet, the clothes are made of hair, the ornaments are weapons, molasses, honey, butter, sesame oil, and herbs disappear, and even a single plant will only produce three grains of barley. Daughters are sent to their husband's house after five months. People hunt each other like hunters seeing prey, and whatever they pick up becomes a weapon and they kill each other. Therefore, the non-humans become angry and spread various incurable diseases. Also, due to the fault of non-virtuous actions, the gods do not send rain. Therefore, they gather together and store seeds for the sake of death and future benefits, becoming seed-storers. Those who have just died immediately turn into bones without flesh, and they collect the bones to drink.
བས་རུས་གོང་དཀར་པོ་བ་དང་། འབྲུ་ལ་ཐུར་མ་བཙུགས་ཏེ་ཟ་རོས་དང་རྩིག་ཁུང་ནས་འབྲུ་ཐུར་མས་བྲུས་ཏེ་ཆུར་ བསྐོལ་ཏེ་འཐུང་བས་ཐུར་མས་འཚོ་བོ་སྟེ་མུ་གེ་གསུམ་འབྱུང་ངོ་། །མཚོན་ཞག་བདུན་དང་། ནད་ཟླ་བ་བདུན་དང་མུ་གེ་ལོ་བདུན་དང་ཟླ་བ་བདུན་དང་ཞག་བདུན་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་ཚེ་གླིང་གཉིས་ སུ་གནོད་སེམས་དང་མདོག་ངན་པ་དང་ཉམ་ཆུང་བ་དང་བཀྲེས་སྐོམ་ཙམ་འབྱུང་ཞིང་། སྒྲ་མི་སྙན་དུ་མི་འབྱུང་ངོ་། །ཉི་མ་འགའ་སྲོག་གཅོད་བསྲུངས་པ་དང་། དགེ་འདུན་ལ་ཨ་རུ་ར་དང་། བསོད་ སྙོམས་ཕུལ་ན་དེ་དག་ལས་ཐར་བར་མདོ་ལས་བཤད་དོ། །ས་ལས། མུ་གེ་སུམ་ཅུ་པ་དང་། ནད་ཉི་ཤུ་པ་དང་། མཚོན་བཅུ་པ་ལ་འབྱུང་བར་བཤད་དོ། །བཅུ་པ་རེ་ལ་རེ་རེ་ལས་ མི་འབྱུང་བར་སློབ་དཔོན་གྲགས་པ་བཤེས་གཉེན་འདོད་དོ། །སྙིང་རྗེ་པད་མ་དཀར་པོ་ལས། དེའི་ཚེ་བྱམས་པ་ཁྲུ་གང་བ་ཞིག་བྱོན་ནས་ལུས་ཆེ་བའི་རྒྱུ་མི་དགེ་བ་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ གསུངས་པས་ལུས་ཀྱིས་གསུམ་སྤངས་པས་ཉི་ཤུ་པ་དང་ལྔ་བཅུ་པ་དང་བརྒྱ་པ་དང་། ངག་གི་བཞི་སྤངས་པས་ཉིས་སྟོང་པ་དང་། ཡིད་ཀྱི་གསུམ་སྤངས་པས་བཞི་ཁྲི་པ་དང་། ཕ་དང་མར་བཟུང་པས་བརྒྱད་ཁྲི་པར་ཕྱིན་ཏེ་སྙེ་མ་རེ་ལ་བྲེ་བཞི་བཞི་དང་། 1-1421 བུ་མོ་ལོ་ལྔ་བརྒྱ་ལོན་ནས་བག་མར་གཏོང་བར་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པ་དུ་མ་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་འཇིག་པའི་བསྐལ་པའི་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི། མཛོད་ལས། འཇིག་པའི་བསྐལ་པ་དམྱལ་བ་ཡི། ། སྲིད་པ་མེད་ནས་སྣོད་ཟད་པ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་འཇིག་པ་ནི་སེམས་ཅན་འཇིག་པ་དང་སྣོད་འཇིག་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་གནས་པ་རྫོགས་པ་དང་། བར་བསྐལ་ཐ་ མའི་ཚེ་བརྒྱད་ཁྲི་པར་གྱུར་པ་དང་དམྱལ་བ་རྣམས་འཆི་འཕོ་ཞིང་སྐྱེ་བར་མི་འགྱུར་བ་དང་ཕྱི་མ་འཆགས་པ་དེ་སྔོན་དུ་འཇིག་པ་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ནོ། །འཇིག་པའི་མགོ་རྩོམ་པ་བཞི་དུས་ མཉམ་མོ། ། དེ་ལ་དམྱལ་བའི་ལས་མ་ཟད་པ་རྣམས་འཇིག་རྟེན་གཞན་གྱི་དམྱལ་བ་དང་ལས་ཟད་པ་རྣམས་འགྲོ་བ་གཞན་དུ་སྐྱེ་སྟེ། དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་ཀྱང་དེ་བཞིན་ནོ། །དེ་གཉིས་གནས་ ན་གནས་པ་ནི་སྔོན་ལ་འཇིག་ན་མི་ཡུལ་བ་དག་ནི་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་ཏུའོ། །འཛམ་བུ་གླིང་པའི་མི་གཅིག་ལ་སློབ་དཔོན་མེད་པར་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་བསམ་གཏན་དང་པོ་སྐྱེ་སྟེ་ དེ་ལས་ལངས་ནས་ཀྱེ་མ་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བ་དང་བདེ་བ་ནི་བདེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཞི་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཚིག་ཏུ་སྨྲ་ལ། དེ་ཐོས་ནས་སེམས་ཅན་གཞན་དག་ཀྱང་དེ་ལ་འཇུག་སྟེ་ཤི་ནས་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེའོ། ། 1-1422 ཤར་དང་ནུབ་ཀྱང་དེ་བཞིན་ཏེ་མཛོད་ལས་བྱང་གི་སྒྲ་མི་སྙན་པ་རྣམས་ནི་འདོད་པ་ན་སྤྱོད་པའི་ལྷ་དག་གི་ནང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ན་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ
【現代漢語翻譯】 當房屋的骨架變成白色，穀物被插上棍子食用，人們從墻縫和洞里用棍子挖出穀物，煮沸後飲用，靠棍子為生時，就會發生三種饑荒。會有七天的兵器劫、七個月的疾病、七年的饑荒、七個月的饑荒和七天的兵器劫。那時，在兩個大陸上，會出現有害的想法、醜陋的面容、虛弱的身體以及僅僅是飢餓和口渴，不會出現悅耳的聲音。如果有人守護幾天不殺生，並向僧團供養訶子（藏文：ཨ་རུ་ར་，梵文天城體：हरीतकी，梵文羅馬擬音：harītakī，漢語字面意思：訶梨勒果）和佈施，經典中說可以從中解脫。經書中說，會出現三十種饑荒、二十種疾病和十種兵器劫。導師扎巴協年認為，每十年才會發生一次災難。在《慈悲白蓮經》中說，那時會有一肘高的慈氏菩薩出現，他說身體高大是因為捨棄了不善業。因此，身體捨棄三種不善業，會有二十種、五十種和一百種果報；口語捨棄四種不善業，會有兩千種果報；意念捨棄三種不善業，會有四萬種果報；如果執著于父母，則會達到八萬種果報，每穗穀物能產出四 Bre（量詞），五百歲的女兒才會被嫁出去等等，經中講述了很多這樣的事情。 第三，關於壞劫之初的真實情況。《俱舍論》中說：『壞劫從地獄，有情盡無餘，爾時器世間，漸次而散壞。』意思是說，壞劫分為有情壞滅和器世間壞滅兩種。首先，住劫結束時，當衆生的壽命達到八萬歲時，地獄眾生死亡后不再轉生到地獄，壞劫之前是這種自然規律。壞劫開始的四個時期是同時發生的。那些地獄業未盡的眾生會轉生到其他世界的地獄，業盡的眾生會轉生到其他道，畜生和餓鬼也是如此。如果這兩個道還存在，那麼人類會和它們一起毀滅。贍部洲的人們無需導師就能自然而然地生起初禪，從禪定中出來後會說：『唉！遠離塵世所生的快樂和幸福才是真正的幸福，才是寂靜的。』聽到這些話后，其他眾生也會進入禪定，死後轉生到梵天世界。東方和西方也是如此。《俱舍論》中說，北俱盧洲那些不悅耳的聲音會轉生到樂變化自在天中，因為那裡沒有貪慾。
【English Translation】 When the frame of houses becomes white, and grains are stuck with sticks for consumption, people dig out grains from wall cracks and holes with sticks, boil them and drink, living on sticks, then three famines will occur. There will be seven days of weapon calamity, seven months of disease, seven years of famine, seven months of famine, and seven days of weapon calamity. At that time, in the two continents, there will be harmful thoughts, ugly faces, weak bodies, and merely hunger and thirst, and there will be no pleasant sounds. If one guards against killing for a few days, and offers Terminalia chebula (Tibetan: ཨ་རུ་ར་，Sanskrit Devanagari: हरीतकी，Sanskrit Romanization: harītakī，Chinese literal meaning: Haritaki fruit) and alms to the Sangha, the sutras say that one can be liberated from these. The sutras say that thirty kinds of famine, twenty kinds of disease, and ten kinds of weapon calamity will occur. The teacher Drakpa Shenyen believes that each calamity will occur only once every ten years. In the 'Compassionate White Lotus Sutra,' it is said that at that time, a Maitreya Bodhisattva of one cubit in height will appear, and he said that the large body is because of abandoning non-virtuous deeds. Therefore, abandoning three non-virtuous deeds of the body will have twenty, fifty, and one hundred kinds of results; abandoning four non-virtuous deeds of speech will have two thousand kinds of results; abandoning three non-virtuous deeds of mind will have forty thousand kinds of results; if one clings to parents, then it will reach eighty thousand kinds of results, each ear of grain can produce four Bre (a unit of measurement), and a daughter of five hundred years old will be married off, and so on, the sutra tells many such things. Third, regarding the actual situation at the beginning of the destruction kalpa. The 'Abhidharmakosha' says: 'The destruction kalpa, from hell, when sentient beings are all gone, then the container world will gradually disintegrate.' The meaning is that the destruction is divided into the destruction of sentient beings and the destruction of the container world. First, at the end of the abiding kalpa, when the lifespan of beings reaches eighty thousand years, the beings in hell will die and no longer be reborn in hell, and this is the natural law before the destruction kalpa. The four periods that start the destruction happen simultaneously. Those beings whose hell karma is not exhausted will be reborn in the hells of other worlds, and those whose karma is exhausted will be reborn in other realms, and the same is true for animals and hungry ghosts. If these two realms still exist, then humans will perish together with them. The people of Jambudvipa will naturally generate the first dhyana without a teacher, and after coming out of dhyana, they will say: 'Alas! The joy and happiness born from solitude are true happiness, and are peaceful.' After hearing these words, other beings will also enter dhyana, and after death, they will be reborn in the Brahma world. The same is true for the East and the West. The 'Abhidharmakosha' says that the unpleasant sounds of Uttarakuru will be reborn in the Paranirmitavasavartin gods, because there is no desire there.
་མེད་པའི་ ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་དོ། །འདོད་ལྷ་རིས་དྲུག་ལ་ནི་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་སྐྱེས་ནས་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེ་བར་བཤད་དོ། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་པ་ལ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱིས་ཐོབ་པའི་བསམ་གཏན་ གཉིས་པ་སྐྱེས་ནས་འོད་གསལ་དུ་སྐྱེའོ། །དེ་དག་ནི་མཛོད་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་ལ། སའི་དངོས་གཞི་ལས་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་དང་པོར་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཐོབ་ནས་འོད་གསལ་དུ་སྐྱེ་བར་བཤད་ དོ། །ཆུས་འཇིག་ན་གསུམ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། རླུང་གིས་འཇིག་ན་བཞི་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་སྐྱེས་ཏེ་དེ་དག་ཏུ་སྐྱེའོ། །གཉིས་པ་སྣོད་འཇིག་པ་ནི་མཛོད་ལས་དེའི་འོག་ཏུ་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ འཕེན་པའི་ལས་ཡོངས་སུ་ཟད་པ་དང་སྣོད་སྟོང་པ་འདི་ཉིད་ནས་ཀུན་ནས་ཉི་མ་བདུན་བྱུང་ནས་རིམ་གྱིས་ས་དང་རི་རབ་ཀྱི་བར་མ་ལུས་པ་སྲེག་པར་བྱེད་དོ། །རབ་ཏུ་འབར་བ་ དེ་ཉིད་ལས་མེ་ལྕེ་རླུང་གིས་ཁྱེར་ནས་ཚངས་པའི་གཞལ་མེད་ཁང་གི་བར་དུ་སྲེག་པར་འགྱུར་རོ། །མེ་ལྕེ་དེ་ཡང་དེའི་ས་པ་ཁོ་ནར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཡབ་སྲས་མཇལ་བ་ལས། 1-1423 ཉི་མ་བདུན་འཆར་བར་འདྲ་བ་ལ་ཉི་མ་དང་པོ་དེ་འདི་བས་བཞི་འགྱུར་གྱིས་ཚ་བ་དང་། གཉིས་པ་དེ་དེ་བས་ཀྱང་བཞི་འགྱུར་གྱིས་ཚ་བའི་དང་པོས་རྩི་ཤིང་སྐེམ་པ་དང་། གཉིས་ པས་ཆུ་བྲན་དང་། གསུམ་པས་ཆུ་ཀླུང་ཆེན་པོ་དང་། བཞི་པས་མ་དྲོས་པ་དང་ཆུ་བོ་བཞི་དང་། ལྔ་པས་རྒྱ་མཚོའི་གསུམ་གཉིས་ཡན་ཆད་དང་དྲུག་པ་མཚོ་ལྷག་མ་མེད་པར་སྐམ་པ་དང་། བདུན་པས་རི་རབ་ལ་སོགས་པ་མེར་འབར་བར་བཤད་དོ། །དེའི་ཚེ་འོད་གསལ་བའི་ལྷ་གཞོན་ནུ་སྲིད་པ་ཆགས་འཇིག་ལ་མི་མཁས་པ་རྣམས་འཇིགས་ཤིང་སྐྲག་པ་སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་ལོན་པ་ཆགས་ འཇིག་མཁས་པ་རྣམས་ནི་གྲོགས་པོ་དག་མ་འཇིགས་ཤིག་མ་འཇིགས་ཤིག་མེ་ལྕེ་འདི་ནི་སྔོན་ཡང་ཚངས་པའི་གཞལ་མེད་ཁང་སྟོང་པ་བསྲེགས་ནས་དེ་ཉིད་དུ་མེད་པར་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་དབུགས་འབྱིན་ཏོ། ། ལྷ་དེ་དག་ནི་ལུས་ཤིན་ཏུ་འདྲ་ཡང་དེ་ལྟར་འདུ་ཤེས་ཐ་དད་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་ལུས་གཅིག་ལ་འདུ་ཤེས་ཐ་དད་པ་ཞེས་མདོ་སྡེ་པ་འཆད་དོ། །དེ་ནས་མེ་ཞི་ནས་སྟོང་པ་ ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །དོན་དེ་ཉིད་མདོ་ལས། དུས་མཐའི་ཚེ་ན་འཚོ་བའི་འཇིག་རྟེན་འདིར། །སྤྲིན་ནི་ཅུང་ཟད་ཆུ་ནི་གཏོར་མི་བྱེད། །ཉི་མ་གཅིག་པུས་རྩ་དང་གེལ་བ་དང་། །སྨན་དང་ས་བོན་ཤིང་མང་ཟད་པར་བྱེད། ། 1-1424 ཅེས་བྱ་བ་དང་། གདགས་པའི་བསྟན་བཅོས་ལས། གང་ཚེ་ཉི་མ་བདུན་པ་ཤར་གྱུར་ཅིང་། །འདིར་ནི་འོད་ཟེར་དྲ་བ་རབ་གཏོང་བ། །དེའི་ཚེ་ན་ས་དང་རི་རྣམས་དང་། །ཐམས་ཅད་ཤིན་ཏུ་རབ་ ཏུ་འབར་བར་འགྱུར། །ཇི་སྐད་སྨྲས་བཞིན་མ་ལུས་ཀུན་བསྲེགས་ནས། །དུས་མཐའི་ཉི་མ་གཟི་བརྗིད་ཆེ་ལྡན་པ། །དེ་དག་ཉིད་ཀྱང་དབང་ནི་མེད་འགྱུར་ཞིང་།
【現代漢語翻譯】 因此說，沒有（解脫）的緣故。對於欲界六天的天神來說，如果生起禪定的心，就會轉生到梵天世界。對於梵天世界的天神來說，由於自然獲得的第二禪定，會轉生到光明天。這些是從《俱舍論》中出現的，而《攝類學》中說，他們全部首先獲得第二禪定，然後轉生到光明天。如果被水摧毀，就會生起第三禪定；如果被風摧毀，就會生起第四禪定，並轉生到那些地方。 第二種是容器世界的毀滅，如《俱舍論》中所說，在此之後，眾生的牽引業完全耗盡，這個空虛的容器世界，從這裡開始出現七個太陽，逐漸地，大地和須彌山之間的一切都被焚燒。從那猛烈燃燒的火焰中，火舌被風吹起，甚至焚燒到梵天的無量宮。那火焰也應當被理解為僅僅是那個地方的灰燼。 在《父子相會經》中，說到七個太陽出現的情景：第一個太陽比現在的太陽熱四倍，第二個太陽比第一個太陽熱四倍，第一個太陽使草木枯萎，第二個太陽使水泉乾涸，第三個太陽使大江干涸，第四個太陽使阿那婆達多池和四大河流乾涸，第五個太陽使三分之二以上的海洋乾涸，第六個太陽使剩餘的海洋完全乾涸，第七個太陽使須彌山等燃燒起來。 那時，光明天中的年輕天神，不精通世界形成和毀滅的人，會感到恐懼和害怕，而那些年長的、精通形成和毀滅的人會說：『朋友們，不要害怕，不要害怕，這火焰以前也曾焚燒過空虛的梵天無量宮，並使其消失。』他們會嘆息。那些天神雖然身體非常相似，但由於他們的認知不同，因此經部宗認為這是一個身體有不同認知的例子。 然後，火焰熄滅，變成巨大的空虛。經中也說了同樣的道理：『末劫之時，此有情世間，雲彩稀少，滴水不降。唯獨太陽，使草根、蔓草，藥物和種子，眾多樹木，全部耗盡。』 《設施論》中說：『當第七個太陽升起時，在此處放射出光網，那時，大地和山脈，一切都將猛烈燃燒。正如所說，全部焚燒殆盡后，末劫的太陽，擁有巨大的光輝，它們自身也將變得無力。』
【English Translation】 Therefore, it is said that there is no (liberation) because of that. For the gods of the six desire realms, if a mind of meditation arises, they are said to be born in the Brahma world. For those in the Brahma world, due to the second meditation naturally attained, they are born in the Clear Light realm. These are from the Treasury of Knowledge, while the Compendium of Topics states that all of them first attain the second meditation and then are born in the Clear Light realm. If destroyed by water, the third concentration arises; if destroyed by wind, the fourth concentration arises, and they are born in those realms. The second is the destruction of the container world, as stated in the Treasury of Knowledge, after which the karmic force that propels sentient beings is completely exhausted, and from this empty container world, seven suns appear, gradually burning everything between the earth and Mount Meru. From that fiercely burning flame, tongues of fire are carried by the wind, even burning up to the immeasurable palace of Brahma. That flame should also be understood as merely the ashes of that place. In the Sutra of the Meeting of Father and Son, the appearance of seven suns is described: the first sun is four times hotter than the current sun, the second sun is four times hotter than the first, the first sun dries up plants and trees, the second sun dries up springs, the third sun dries up great rivers, the fourth sun dries up Anavatapta Lake and the four great rivers, the fifth sun dries up more than two-thirds of the ocean, the sixth sun dries up the remaining ocean completely, and the seventh sun causes Mount Meru and others to burn. At that time, the young gods of the Clear Light realm, who are not skilled in the formation and destruction of the world, will feel fear and dread, while those who are older and skilled in formation and destruction will say, 'Friends, do not fear, do not fear, this flame has previously burned the empty immeasurable palace of Brahma and caused it to disappear.' They will sigh. Although those gods are very similar in body, because their perceptions differ, the Sautrantika school considers this an example of one body having different perceptions. Then, the flames subside, turning into a great emptiness. The sutra also states the same truth: 'At the end of time, in this world of living beings, clouds are scarce, and not a drop of water falls. The single sun alone exhausts the roots, vines, medicines, seeds, and many trees.' The Treatise on Establishments states: 'When the seventh sun rises, emitting a net of light here, then the earth and mountains, everything will burn fiercely. As it is said, after everything is burned completely, the suns of the end of time, possessing great splendor, will themselves become powerless.'
།མི་རྟག་ཉིད་ཀྱིས་བཅོམ་ནས་ཞིག་པར་འགྱུར། ། དེ་ལྟར་ལྷུན་པོ་རྒྱ་མཚོ་ཆེ་དང་ས། །དེ་བཞིན་མཐོ་རིས་ཟད་འགྱུར་ཤེས་ནས་ནི། །སྐྱེ་བོ་དམ་པ་དག་གིས་བསྟེན་པ་ཡི། །འཕགས་པའི་གནས་ལ་རྟག་ཏུ་བློ་ཞོག་ཅིག །ཅེས་གསུངས་སོ། །བསྐལ་ པ་འདི་ནི་མེས་འཇིག་པ་དང་། འདིའི་སྔ་མའང་མེས་ཞིག་པའི་བསྐལ་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་དང་ཆོས་མངོན་པའི་གཙུག་ལག་དེ་དག་ལས་དེ་དག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་འཇིག་བྱེད་ཀྱི་ངེས་ པ་བཤད་པ་ནི། མཛོད་ལས། མེ་དང་ཆུ་དང་རླུང་དག་གིས། །འཇིག་པ་དག་ནི་ཡང་གསུམ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། མེ་ཡིས་བདུན་ནོ་ཆུ་ཡིས་གཅིག །དེ་ལྟར་ཆུ་བདུན་ཐལ་ནས་ཡང་། །མེ་ཡིས་ བདུན་ནོ་དེ་ནས་ནི། མཇུག་ཏུ་རླུང་གིས་འཇིག་པ་ཡིན་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སྣོད་རྣམས་ནི་མེ་ཆུ་རླུང་གསུམ་གྱིས་འཇིག་གི་ས་ནི་འཇིག་བྱེད་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མེས་ལན་བདུན་ཞིག་པའི་རྗེས་སུ་ཆུས་ལན་རེ་འཇིག་གོ ། 1-1425 དེ་ལྟར་མེས་བདུན་བདུན་བཞི་བཅུ་རྩ་དགུ་ཞིག་ཙམ་ན་ཆུས་བདུན་འཇིག་སྟེ་ལྔ་བཅུ་རྩ་དྲུག་གོ །དེ་ནས་ཡང་མེས་བདུན་བཏུད་ནས་འཇིག་གོ །དེ་ནས་རླུང་གིས་གཅིག་འཇིག་སྟེ་དེ་ལྟར་འཇིག་ འཆགས་ཀྱི་བསྐལ་པ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་ལ་ནི་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་དྲུག་ཅུ་རྩ་བཞི་སྟེ་དེ་ནི་དགེ་རྒྱས་ཀྱི་ལྷའི་ཚེ་ཚད་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མེས་འཇིག་པའི་ཚེ་བསམ་གཏན་དང་པོ་མན་ ཆད་འཇིག་སྟེ་དེ་མན་ཆད་ན་རྟོག་དཔྱོད་མེ་དང་འདྲ་བས་སེམས་གདུང་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆུས་འཇིག་པའི་ཚེ་འོད་གསལ་དུ་སྤྲིན་ཆགས་ཏེ་ཆུ་བབ་ནས་ལན་ཚྭ་ཆུར་བཅུག་པ་བཞིན་གཉིས་ པ་མན་ཆད་འཇིག་སྟེ་དེ་ན་དགའ་བདེ་ཆུ་ལྟ་བུས་སེམས་རླན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རླུང་གིས་འཇིག་པའི་ཚེ་དགེ་རྒྱས་ནས་རླུང་ལངས་ནས་གཏོར་བའམ་སྐེམ་པའི་ཚུལ་གྱིས་འཇིག་སྟེ་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱི་སྐྱོན་དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་ཀྱི་རླུང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་གསུམ་གྱིས་འཇིག་ལ་སས་མི་འཇིག་པ་ནི་སྣོད་སའི་ཁམས་ཡིན་པས་གཞན་གསུམ་དང་མི་མཐུན་ལ་ས་ཉིད་ས་དང་མི་མཐུན་ པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་གཏན་བཞི་པ་ནི་ནང་ན་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྐྱོན་མེད་ཅིང་གནས་གཙང་མའི་འཆགས་པ་རྣམས་ཀྱི་མཐུས་གསུམ་པོ་དེས་མི་འཇིག་མོད་ཀྱི་འཆི་འཕོ་བའི་ཚེ་གཞལ་ཡས་ཁང་དང་བཅས་པ་ཡལ་འགྲོ་བས་རྟག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 1-1426 བཞི་པ་ན་མེད་མི་གཡོའི་ཕྱིར། མི་རྟག་དེ་ཡི་གཞལ་ཡས་ཁང་། །སེམས་ཅན་བཅས་ཏེ་འབྱུང་འཇིག་ཕྱིར། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་སྟོངས་པའི་བསྐལ་པ་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི། དེ་ལྟར་ ཞིག་ནས་བར་བསྐལ་ཉི་ཤུར་སྟོང་པར་གནས་པ་ཡིན་ཏེ་འཆགས་པ་དང་ནི་འཇིག་པ་དང་། ཞིག་ནས་འདུག་པ་དག་མཉམ་མོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བཞི་ལ་རེ་རེ་བཞིན་བར
【現代漢語翻譯】 為無常所摧壞，終將毀滅。 如是須彌山、大海及大地。 如是知曉天界亦有窮盡時， 賢善之人所應依止者， 當恒常于殊勝之境寄託心念。 如是說。此劫為火所毀，此劫之前亦為火所毀之劫，此乃經部與阿毗達磨之論藏中所說。 第二，解釋能毀壞之決定性。如《俱舍論》所說：『火、水、風所致，壞劫亦有三。』 又說：『火七水一，如是水七過，復火燒七次，最後風所毀。』 其義為：器世界為火、水、風三者所毀，地非能毀者。其中，火七次毀滅后，水毀滅一次。 如是，火四十九次毀滅后，水毀滅七次，共五十六次。之後，火又連續毀滅七次。然後，風毀滅一次。如是，經歷六十四個成住壞空劫，即為六十四個大劫，此乃德增天（梵文：Śubhakṛtsna）之壽命。 其中，火毀滅時，初禪以下皆被毀滅，因初禪以下之尋伺如火，能使心生苦惱。 水毀滅時，從光明天降下雲雨，如鹽水入海，二禪以下皆被毀滅，因二禪之喜樂如水，能使心濕潤。 風毀滅時，從德增天颳起狂風，以摧毀或吹乾之方式毀滅，因三禪有出入息之過患。 如是，火、水、風三者能毀滅世界，而地不能毀滅，因地為器世界之地界，與其餘三者不相順，且地與自身亦無相違之處。 四禪無內外之尋伺過患，且依于凈居天之威力，雖不為三者所毀，然于死歿之時，連同宮殿亦會消失，故非恒常。 四禪無動搖，彼處之宮殿，連同有情眾，皆有生滅故。 如是說。第四，空劫之初，實則如是毀滅后，於二十中劫中安住于空寂，成、住、壞、空四劫皆相等。
【English Translation】 Having been destroyed by impermanence, it will eventually perish. Likewise, Mount Sumeru, the great ocean, and the earth. Likewise, knowing that even the heavens will come to an end, The noble ones should always keep their minds on the sacred state that they rely upon. Thus it is said. This eon is destroyed by fire, and the eon before this was also destroyed by fire, as it appears in the scriptures and the Abhidharma. Secondly, explaining the certainty of destruction: As stated in the Treasury of Knowledge: 'Destruction is threefold, by fire, water, and wind.' And: 'Seven by fire, one by water. Thus, after seven waters have passed, again seven by fire, and finally destruction by wind.' The meaning is this: the containers are destroyed by the three: fire, water, and wind, but earth is not a destroyer. After seven times of destruction by fire, there is one destruction by water. Thus, after forty-nine destructions by fire, there are seven destructions by water, totaling fifty-six. Then, fire destroys seven times in succession. Then, wind destroys once. Thus, sixty-four eons of formation and destruction are sixty-four great eons, which is the lifespan of the gods of Abhasvara (Śubhakṛtsna). When fire destroys, everything below the first dhyana is destroyed, because conceptual thought is like fire, causing mental suffering. When water destroys, clouds form in Abhasvara, and water falls, like saltwater entering the sea, everything below the second dhyana is destroyed, because the joy and happiness of the second dhyana are like water, moistening the mind. When wind destroys, wind rises from Abhasvara and destroys or dries up, because there is the fault of breathing in the third dhyana. Thus, the three destroy, but earth does not destroy because earth is the element of the container world, which is not compatible with the other three, and there is no incompatibility between earth and itself. The fourth dhyana has no fault of conceptual thought within, and by the power of the pure abodes, it is not destroyed by the three, but at the time of death and transference, even the palaces disappear, so it is not permanent. Because the fourth is immovable, the palaces there, along with sentient beings, arise and perish. Thus it is said. Fourth, in the empty eon, first the reality is that after such destruction, it remains empty for twenty intermediate eons, formation, abiding, destruction, and emptiness are all equal.
་བསྐལ་ ཉི་ཤུའི་ཡུན་ཡོད་པས་བར་བསྐལ་བརྒྱད་ཅུ་ལ་བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་གཅིག་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་བརྒྱད་ཅུ་ལ་བསྐལ་ཆེན་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བསྐལ་པ་དེས་ཚེ་ཚད་འཇོག་པ་ལའང་ཚངས་ཆེན་གྱི་ ཚེ་ཚད་བར་བསྐལ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ལས་མེད་དེ་སྣོད་འཆགས་འཇིག་གི་བར་བསྐལ་རེ་རེ་དང་སྟོངས་པའི་བསྐལ་པ་དེའི་ཚེ་ཚད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོད་གསལ་ལའང་བསྐལ་ཆེན་བདུན་དང་ བར་བསྐལ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ལས་མེད་དེ་སྣོད་འཆགས་འཇིག་གི་བར་བསྐལ་གཉིས་དང་སྟོངས་པའི་བར་བསྐལ་ཉི་ཤུ་དེའི་ཚེ་ཚད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་རྒྱས་ལའང་བསྐལ་ཆེན་དྲུག་ཅུ་རྩ་ གསུམ་དང་བར་བསྐལ་ལྔ་བཅུ་རྩ་བརྒྱད་ལས་མེད་དེ་སྣོད་འཆགས་འཇིག་ནི་བསྐལ་པ་གཉིས་དང་སྟོངས་པའི་བར་བསྐལ་ཉི་ཤུ་དེའི་ཚེ་ཚད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཉེ་བ་ཙམ་ལ་དེ་དག་ཏུ་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1427 འཇིག་འཆགས་དེ་དག་ཀྱང་མདོ་ཁ་ཅིག་ལས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་མཐུ་ལས་བྱུང་བར་བཤད་དོ། །ཁ་ཅིག་ལས། སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྣམ་འཕྲུལ་དུ་བཤད་དེ། དྲི་མ་མེད་པར་ གྲགས་པས་བསྟན་པ་ལས། ཉི་མའམ་ཟླ་བར་དེ་འགྱུར་ཞིང་། །ཆུ་དང་མེར་ཡང་དེ་འགྱུར་ཏེ། །སེམས་ཅན་རྟག་པར་འདུ་ཤེས་ལ། །མི་རྟག་པར་ནི་རབ་སྟོན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། །གནས་དེར་ལ་ ལ་འདི་མཉམ་འདུ་ཤེས་ཏེ། །འཇིག་རྟེན་རིག་པའི་བསྟན་པ་འབར་བར་སྣང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །རྡོ་རྗེ་གདན་དང་བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་ནི་མི་འཇིག་ཅིང་དེ་ན་གནས་པ་ན་བར་ཆད་ ཀྱི་མི་ཚུགས་པར་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ལ་སོགས་པ་ནས་བཤད་དོ། །དངོས་པོ་རྣམས་སྐད་ཅིག་ཡིན་ཀྱང་རྒྱུན་ལ་རིགས་བཞི་ལས་རང་རྒྱུན་མེད་པ་ནི་འོད་དང་སྒྲ་ དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། །རྒྱུན་ཐུང་བ་ནི་མེ་ལྕེ་དང་སྤྲིན་ལ་སོགས་པའོ། །རྒྱུན་རིང་བ་ནི་རི་དང་རྒྱ་མཚོ་ལ་སོགས་པའོ། །རྒྱུན་མི་འཇིག་པ་ནི་རྡོ་རྗེ་རིན་པོ་ཆེའི་ཚོགས་དང་། རྡོ་རྗེ་ གདན་དང་། ལོངས་སྐུ་དང་དེའི་ཞིང་ངོ་། །གཉིས་པ་བསྐལ་པའི་ཚད་ནི་འདིར་དམྱལ་བའི་ཚེ་ཚད་དང་བསྟུན་ན་བར་བསྐལ་གཅིག་ལ་མི་ལོ་དཀྲིགས་ཕྲག་དགུའོ། །བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་ལ་མི་ལོ་འཁྲུགས་ཕྲག་བདུན་ནོ། ། 1-1428 དེའང་འཇིག་རྟེན་འདིའི་བསྐལ་པའི་ཚད་ཡིན་གྱི་གཞན་གྱི་མ་ངེས་ཏེ། ཕལ་ཆེན་ལས། སངས་རྒྱས་ཤཱཀ་ཐུབ་ཀྱི་མི་མཇེད་དང་། འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་བདེ་བ་ཅན་དང་། རྡོ་རྗེ་རབ་འཇོམས་ཀྱི་ངུར་སྨྲིག་ གི་རྒྱལ་མཚན་དང་། སྐུ་དམ་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་སྒྲོགས་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་གྱི་རྡུལ་དང་བྲལ་བ་དང་། སེང་གེའི་སྒྲོན་མ་བཟང་པོ་དང་། རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྙིང་ པོའི་འོད་བཟང་པོ་དང་། ཆོས་ཀྱི་འོད་ཟེར་པད་མ་རྒྱས
【現代漢語翻譯】 因為二十個小劫構成一個中劫，八十個中劫構成一個大劫，所以這八十個中劫被稱為大劫。大劫也用來衡量壽命，如梵天（藏文：ཚངས་ཆེན།，含義：大梵天）的壽命只有五十八個中劫，因為不能算作世界形成、持續、毀滅的每個中劫和空劫的壽命。光明的壽命也只有七個大劫和五十八個中劫，因為不能算作世界形成、持續、毀滅的兩個中劫和空劫的二十個中劫的壽命。善增的壽命也只有六十三個大劫和五十八個中劫，因為不能算作世界形成、毀滅的兩個中劫和空劫的二十個中劫的壽命。因此，只是近似地將它們歸為這些劫數。 關於世界的形成和毀滅，有些經中說是由眾生的業力所致。有些經中說是佛和菩薩的化現。《無垢稱經》（藏文：དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པས་བསྟན་པ་，梵文：Vimalakīrti-nirdeśa-sūtra，英文：Vimalakirti Sutra）中說：『太陽或月亮也會變化，水和火也會變化，對於眾生常執為常，而佛陀則開示無常。』又說：『在那個地方，有些人共同認為，世間的知識之光在閃耀。』正如經中所說。金剛座（藏文：རྡོ་རྗེ་གདན།，梵文：Vajrāsana，梵文羅馬擬音：Vajrāsana，漢語字面意思：金剛座）和鷲峰山（藏文：བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་，梵文：Gṛdhrakūṭa，梵文羅馬擬音：Gṛdhrakūṭa，漢語字面意思：鷲峰山）不會毀滅，在那裡居住，不會有障礙，如《勝者之母》（藏文：རྒྱལ་བའི་ཡུམ།，含義：般若波羅蜜多經）和菩薩藏等經典中所說。事物雖然是剎那生滅的，但在延續上分為四種：沒有自續的是光、聲音和心所。延續短的是火焰和云等。延續長的是山和海洋等。延續不滅的是金剛寶的集合、金剛座、報身和報土。 第二，劫的長度，如果按照地獄的壽命來計算，一個中劫是九萬億人年，一個大劫是七萬億人年。 這只是這個世界的劫的長度，其他世界則不一定。如《華嚴經》（藏文：ཕལ་ཆེན་，梵文：Avataṃsaka Sūtra，梵文羅馬擬音：Avataṃsaka Sūtra，漢語字面意思：華嚴經）中說：釋迦牟尼佛（藏文：ཤཱཀ་ཐུབ་，梵文：Śākyamuni，梵文羅馬擬音：Śākyamuni，漢語字面意思：釋迦牟尼）的娑婆世界（藏文：མི་མཇེད་，梵文：Sahā，梵文羅馬擬音：Sahā，漢語字面意思：娑婆），阿彌陀佛（藏文：འོད་དཔག་མེད་，梵文：Amitābha，梵文羅馬擬音：Amitābha，漢語字面意思：阿彌陀佛）的極樂世界（藏文：བདེ་བ་ཅན་，梵文：Sukhāvatī，梵文羅馬擬音：Sukhāvatī，漢語字面意思：極樂），金剛摧毀（藏文：རྡོ་རྗེ་རབ་འཇོམས་，梵文：Vajravidāraṇa，梵文羅馬擬音：Vajravidāraṇa，漢語字面意思：金剛摧毀）的紺青色勝幢（藏文：ངུར་སྨྲིག་གི་རྒྱལ་མཚན་，梵文：Indranīladhvaja，梵文羅馬擬音：Indranīladhvaja，漢語字面意思：紺青色勝幢），爲了聖潔之身而不退轉的法輪（藏文：སྐུ་དམ་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་སྒྲོགས་པ་，梵文：Śuddhakāyāvinivartanacakrapravartana，梵文羅馬擬音：Śuddhakāyāvinivartanacakrapravartana，漢語字面意思：爲了聖潔之身而不退轉的法輪），法幢的無塵世界（藏文：ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་གྱི་རྡུལ་དང་བྲལ་བ་，梵文：Dharmadhvajavimalaloka，梵文羅馬擬音：Dharmadhvajavimalaloka，漢語字面意思：法幢的無塵世界），獅子燈吉祥世界（藏文：སེང་གེའི་སྒྲོན་མ་བཟང་པོ་，梵文：Siṃhadīpamaṅgala，梵文羅馬擬音：Siṃhadīpamaṅgala，漢語字面意思：獅子燈吉祥），遍照光明藏世界（藏文：རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྙིང་པོའི་འོད་བཟང་པོ་，梵文：Vairocana-garbha-prabhābhāsa，梵文羅馬擬音：Vairocana-garbha-prabhābhāsa，漢語字面意思：遍照光明藏），法光蓮花增長世界（藏文：ཆོས་ཀྱི་འོད་ཟེར་པད་མ་རྒྱས，梵文：Dharma-raśmi-padma-vyūha，梵文羅馬擬音：Dharma-raśmi-padma-vyūha，漢語字面意思：法光蓮花增長）
【English Translation】 Because twenty intermediate kalpas constitute one small kalpa, and eighty intermediate kalpas constitute one great kalpa, these eighty intermediate kalpas are called great kalpas. The great kalpa is also used to measure lifespan, such as the lifespan of Brahmā (Tibetan: ཚངས་ཆེན།, meaning: Great Brahma) is only fifty-eight intermediate kalpas, because it cannot be counted as the lifespan of each intermediate kalpa of the formation, duration, and destruction of the world, and the empty kalpa. The lifespan of Light also has only seven great kalpas and fifty-eight intermediate kalpas, because it cannot be counted as the two intermediate kalpas of the formation, duration, and destruction of the world, and the twenty intermediate kalpas of the empty kalpa. The lifespan of Good Increase also has only sixty-three great kalpas and fifty-eight intermediate kalpas, because it cannot be counted as the two kalpas of the formation and destruction of the world, and the twenty intermediate kalpas of the empty kalpa. Therefore, they are only approximately classified into these kalpas. Regarding the formation and destruction of the world, some sutras say that it is caused by the power of the karma of sentient beings. Some sutras say that it is the manifestation of Buddhas and Bodhisattvas. The Vimalakirti Sutra (Tibetan: དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པས་བསྟན་པ་, Sanskrit: Vimalakīrti-nirdeśa-sūtra, English: Vimalakirti Sutra) says: 'The sun or moon will also change, water and fire will also change, for sentient beings who always cling to permanence, the Buddha reveals impermanence.' It also says: 'In that place, some people commonly think that the light of worldly knowledge is shining.' Just as the sutra says. Vajrasana (Tibetan: རྡོ་རྗེ་གདན།, Sanskrit: Vajrāsana, Romanized Sanskrit: Vajrāsana, literal meaning: Diamond Throne) and Vulture Peak Mountain (Tibetan: བྱ་རྒོད་ཕུང་པོའི་རི་, Sanskrit: Gṛdhrakūṭa, Romanized Sanskrit: Gṛdhrakūṭa, literal meaning: Vulture Peak Mountain) will not be destroyed, and residing there will not have obstacles, as mentioned in the Mother of the Conquerors (Tibetan: རྒྱལ་བའི་ཡུམ།, meaning: Prajñāpāramitā Sutra) and the Bodhisattva Pitaka and other scriptures. Although things are momentary, they are divided into four types in continuation: what has no self-continuity is light, sound, and mental events. What has short continuity is flame and clouds, etc. What has long continuity is mountains and oceans, etc. What has indestructible continuity is the collection of vajra jewels, Vajrasana, the Sambhogakaya, and its pure land. Second, the length of a kalpa, if calculated according to the lifespan of hell, one intermediate kalpa is nine trillion human years, and one great kalpa is seven trillion human years. This is only the length of the kalpa of this world, and it is not necessarily the same for other worlds. As the Avatamsaka Sutra (Tibetan: ཕལ་ཆེན་, Sanskrit: Avataṃsaka Sūtra, Romanized Sanskrit: Avataṃsaka Sūtra, literal meaning: Flower Garland Sutra) says: the Saha world (Tibetan: མི་མཇེད་, Sanskrit: Sahā, Romanized Sanskrit: Sahā, literal meaning: Saha) of Shakyamuni Buddha (Tibetan: ཤཱཀ་ཐུབ་, Sanskrit: Śākyamuni, Romanized Sanskrit: Śākyamuni, literal meaning: Shakyamuni), the Sukhavati (Tibetan: བདེ་བ་ཅན་, Sanskrit: Sukhāvatī, Romanized Sanskrit: Sukhāvatī, literal meaning: Blissful) of Amitabha Buddha (Tibetan: འོད་དཔག་མེད་, Sanskrit: Amitābha, Romanized Sanskrit: Amitābha, literal meaning: Amitabha), the Indranīladhvaja (Tibetan: ངུར་སྨྲིག་གི་རྒྱལ་མཚན་, Sanskrit: Indranīladhvaja, Romanized Sanskrit: Indranīladhvaja, literal meaning: Sapphire Banner) of Vajravidāraṇa (Tibetan: རྡོ་རྗེ་རབ་འཇོམས་, Sanskrit: Vajravidāraṇa, Romanized Sanskrit: Vajravidāraṇa, literal meaning: Vajravidarana), the Wheel of Non-Regression for the Holy Body (Tibetan: སྐུ་དམ་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་འཁོར་ལོ་རབ་ཏུ་སྒྲོགས་པ་, Sanskrit: Śuddhakāyāvinivartanacakrapravartana, Romanized Sanskrit: Śuddhakāyāvinivartanacakrapravartana, literal meaning: Wheel of Non-Regression for the Holy Body), the Dharmadhvajavimalaloka (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་མཚན་གྱི་རྡུལ་དང་བྲལ་བ་, Sanskrit: Dharmadhvajavimalaloka, Romanized Sanskrit: Dharmadhvajavimalaloka, literal meaning: Dust-Free World of the Dharma Banner), the Siṃhadīpamaṅgala (Tibetan: སེང་གེའི་སྒྲོན་མ་བཟང་པོ་, Sanskrit: Siṃhadīpamaṅgala, Romanized Sanskrit: Siṃhadīpamaṅgala, literal meaning: Auspicious Lion Lamp), the Vairocana-garbha-prabhābhāsa (Tibetan: རྣམ་པར་སྣང་བའི་སྙིང་པོའི་འོད་བཟང་པོ་, Sanskrit: Vairocana-garbha-prabhābhāsa, Romanized Sanskrit: Vairocana-garbha-prabhābhāsa, literal meaning: Good Light of the Essence of Vairochana), the Dharma-raśmi-padma-vyūha (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་འོད་ཟེར་པད་མ་རྒྱས, Sanskrit: Dharma-raśmi-padma-vyūha, Romanized Sanskrit: Dharma-raśmi-padma-vyūha, literal meaning: Dharma Light Lotus Growth)
་པའི་འདའ་བར་དཀའ་བ་དང་། མངོན་པར་མཁྱེན་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གཟི་བརྗིད་ཀྱི་རྒྱན་དམ་པ་དང་། ཐུགས་ཟླ་བའི་མེ་ལོང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་ མདོག་དང་། སངས་རྒྱས་དཔལ་བཟང་པོའི་པདྨའི་དཔལ་གྱི་ཞིང་རྣམས་སྔ་མ་སྔ་མའི་བསྐལ་པ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་ཞག་རེར་བཤད་དོ། །དེ་ནས་པད་མའི་དཔལ་གྱི་སྐད་ཅིག་ལ་འདིའི་འཇིག་འཆགས་དུ་མ་ བྱེད་དོ། །སངས་རྒྱས་འདི་དག་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཀུན་ཏུ་བཟང་པོའི་སྤྱོད་པ་ཅན་གྱིས་ཐོས་ཀྱི་གཞན་གྱིས་མི་ཐོས་པར་བཤད་དོ། །གཞུང་དོན་ལ་འཇིག་བྱེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་། འཇིག་པ་ན་ལྟུས་པའི་ དོན་དང་། འཇིག་ཆགས་ཀྱི་བསྐལ་པ་བཤད་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི་སྣོད་འཇིག་པ་དང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི་འཇིག་པ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གསུམ་པ་ལ་དོན་བཞིའི་བསྐལ་པ་བར་མ་ནི་བསྐལ་པ་བར་མ་གསུམ་སྟེ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། ། 1-1429 ཚར་ཕྱིན་པ་ནི་བར་བསྐལ་གཅིག་རྫོགས་པའོ། །བསྐལ་པ་ཆེན་པོ་ནི་མར་འབྲི་བ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །སེམས་ཅན་འཇིག་པ་ལ་བཅུ་དགུ་དང་སྣོད་འཇིག་པ་ལ་གཅིག་གོ །གསུམ་པ་དེས་མཚོན་ ནས་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་ཚེ་ཚད་བསྟན་པ་ནི་བསྐལ་པ་བགྲང་བའི་ཚུལ་དེས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་དེ་དང་འཆི་འཕོ་བའི་ཚུལ་བཤད་པ་ནི། གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་སེམས་ཅན་དེ་ དག་ཅེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་འཆི་བའི་དུས་ལ་བབ་པ་ནི་ཚངས་རིས་སུ་མི་གཡོ་བའི་ལས་ཀྱིས་བར་བསྐལ་ཉི་ཤུར་འཕངས་པ་དེ་རྫོགས་ནས་འཆི་བའོ། །སྙོམས་འཇུག་གི་རོ་མྱང་བས་ནི་དེར་ གནས་པའི་བསོད་ནམས་ཀྱི་བག་ཆགས་ཟད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཚེའི་ཚད་མ་རྫོགས་ཀྱང་འཆིའོ། །ལས་ཟད་ནས་འཆི་བ་ནི་གཉིས་པོ་དེར་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་དང་ལན་གྲངས་གཞན་ལ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ལ་ སྤྱད་ཟིན་པས་ཟད་པའི་ཕྱིར་དེར་རེ་ཤིག་མི་སྐྱེ་བའོ། །སྔ་མ་གཉིས་ནི་དེར་སྐྱེ་བའི་ལས་མ་ཟད་པས་ཡང་དེར་སྐྱེའོ། །ལས་ཟད་པ་ལ་ཚེ་ཟད་པས་ཁྱབ་སྟེ་ཚེ་ལས་ཀྱི་ནུས་པ་ ཡིན་པས་སོ། །ཚེ་ཟད་པ་ལ་ལས་ཟད་པ་མ་ཁྱབ་སྟེ་ཁྱད་པར་ནི་དེ་ཡིན་ནོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་མཚན་ཉིད་ལ་མདོར་བསྟན་པའི་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱད་ནི་དོག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་མི་རྟག་པ་སྡུག་བསྔལ་དུ་གསུངས་པ་དེ་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་དང་འབྲེལ་བའི་མི་རྟག་པ་ལ་དགོངས་པར་བསྟན་པ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ། 1-1430 མངལ་དུ་སྐྱེ་བ་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ཡིན་ལ། བདེ་བ་བྱུང་ནས་ཞིག་པ་ནི་འགྱུར་བའི་སྡུག་བསྔལ་ཡིན་ཞིང་སྐྱེ་འཇིག་གཉིས་ཀའི་མི་རྟག་པ་ནི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཉིད་ ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེ་ལ་ལུང་དགོད་པ་ནི། སྡུག་བསྔལ་གསུམ་དང་འབྲེལ་བའི་མི་རྟག་པ་དེ་ལ་དགོངས་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་གང་ཅི་ཚོར་བ་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་དུ་གསུངས་པ་དེ་ནི་
【現代漢語翻譯】 難以超越的殊勝之處，以及所有智慧的莊嚴，如同月亮般清澈的內心，以及吉祥善妙佛陀蓮花莊嚴的凈土，都將在前後劫數的每一天中被講述。然後，在蓮花莊嚴的剎那間，會形成無數的宇宙。這些佛陀的教法，只有具足普賢行愿的菩薩才能聽聞，其他人無法聽聞。關於經文的要義，即關於宇宙毀滅的原因、毀滅時的狀態，以及關於宇宙形成和毀滅的劫數，分為三個部分來講述。第一部分由『器世間的毀滅』來闡述。第二部分由『毀滅時』來闡述。第三部分包含四個要義，中間的劫數是三個中間劫，由『中間劫是三個』來闡述。 圓滿完成即為一個中間劫結束。大劫由『逐漸減少』來闡述。眾生毀滅有十九種，器世間毀滅有一種。第三部分通過象徵的方式，展示了上方二界的壽命，即通過計算劫數的方式來闡述。第四部分闡述了死亡和轉生的方式，即『上方二界的眾生』所闡述的內容，當死亡的時刻到來時，由於不動的業力，被拋向二十個中間劫，當這些劫數結束時便會死亡。享受禪定的滋味，會耗盡在那裡安住的福德資糧，即使壽命未盡也會死亡。業力耗盡而死，是指投生到那兩個地方后，已經用盡了將要體驗的果報，以及其他次數將要體驗的果報，因此暫時不會再投生到那裡。前兩種情況是因為投生到那裡的業力尚未耗盡，所以還會再次投生到那裡。業力耗盡必然壽命耗盡，因為壽命是業力的能量。壽命耗盡不一定業力耗盡，這就是區別所在。對於痛苦的特徵，簡要地介紹了八種痛苦，即恐懼等。詳細闡述時分為三個部分，首先，闡述了無常被認為是痛苦，這是指與三種痛苦相關的無常，即為什麼這樣說呢？ 胎生本身就是苦苦，快樂之後消逝是壞苦，生和滅兩種無常都是行苦。第二部分引用經文，即『考慮到與三種痛苦相關的無常』，也就是說，所有感受都被認為是痛苦。
【English Translation】 The difficulty of surpassing, and the adornment of the glory of all omniscience, the circle of the mind like a moon mirror, and the fields of the glorious lotus of the Buddha Palzangpo are explained in each day of the former and latter kalpas. Then, in an instant of the glory of the lotus, many formations of this world occur. These Buddhas are said to be heard by those with the conduct of Bodhisattva Kuntuzangpo, and not heard by others. Regarding the meaning of the text, the cause of destruction, the meaning of falling during destruction, and the explanation of the kalpas of formation and destruction, the first of the three is shown by 'the destruction of the vessel'. The second is shown by 'at the time of destruction'. The third has four meanings, and the intermediate kalpa is three intermediate kalpas, which is shown by 'the intermediate kalpa is three'. Completion is the completion of one intermediate kalpa. The great kalpa is shown by 'decreasing'. There are nineteen destructions of sentient beings and one destruction of the vessel. The third, by symbolizing, shows the lifespan of the two upper realms, which is the way of counting kalpas. The fourth explains the manner of death and transference, that is, 'those sentient beings of the two upper realms', when the time of death comes, due to the immovable karma, they are thrown into twenty intermediate kalpas, and when those kalpas are completed, they die. By tasting the taste of absorption, the accumulation of merit that remains there will be exhausted, and even if the measure of life is not completed, they will die. Dying from the exhaustion of karma means that after being born in those two places, the karma that will be experienced and the karma that will be experienced in other times have been used up, so they will not be born there for a while. The first two are born there again because the karma of being born there has not been exhausted. Exhaustion of karma necessarily implies exhaustion of life, because life is the energy of karma. Exhaustion of life does not necessarily imply exhaustion of karma, that is the difference. For the characteristics of suffering, the eight sufferings briefly shown are fear and so on. When explained in detail, it is divided into three parts, first, it is explained that impermanence is said to be suffering, which refers to impermanence related to the three sufferings, that is, why? Being born in the womb is the suffering of suffering itself, the destruction after happiness is the suffering of change, and the impermanence of both birth and destruction is the suffering of conditioning itself. The second quotes the scripture, that is, 'considering that impermanence is related to the three sufferings', that is, all feelings are said to be suffering.
གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པའི་མི་རྟག་པ་དང་འགྱུར་བ་ལ་བསམས་པ་ཡིན་ཏེ་གཞན་དུ་ན་ལམ་ཡང་སྡུག་བསྔལ་དུ་འགྱུར་ཏེ་མི་རྟག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །འདིས་ནི་བཙུན་པ་དཔལ་ ལེན་གྱི་འདོད་པའང་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་སྡུག་བསྔལ་བརྒྱད་དང་འབྲེལ་བའི་མི་རྟག་པ་ལ་དགོངས་པར་བསྟན་པ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ཉིད་ནི་དངོས་པོ་བརྗོད་པའི་རྐྱེན་ནོ། །འདུ་བྱེད་ ནི་ཟག་བཅས་སོ། །མངོན་པ་དེའི་ཕྱིར་བརྒྱད་དང་འབྲེལ་བ་དེའི་ཕྱིར་མི་རྟག་པ་དེ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །སྟོང་པའི་མཚན་ཉིད་ལ་སྟོང་པའི་དོན་ངོས་བཟུང་བ་དང་། དེའི་དབྱེ་བ་གཉིས་ ལས་དང་པོ་ལའང་གསུམ་གྱི་མདོར་བསྟན་པ་ནི། སྟོང་པའི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ཡང་དག་པ་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་མཐོང་བའོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི་གང་ན་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་རྣམ་གྲངས་སམ་སྔ་མའི་དོན་ཕྱི་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-1431 དེ་ལ་ལུང་དགོད་པ་ནི། དགག་བྱ་མེད་ལ་བཀག་པ་ཡོད་པ་འདི་ལ་དགོངས་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་སྟོང་པའི་དབྱེ་བ་ནི། ཡང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ཀུན་བཏགས་པ་ཇི་ལྟར་ བཏགས་པའི་ངོ་བོས་སྟོང་པ་དང་། གཞན་གྱིས་དབང་བཏགས་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་སྟོང་པ་དང་། ཡོངས་གྲུབ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་བདག་དང་བདག་གིར་སྟོང་པར་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ཤིང་། །དེ་བཞིན་ཡོད་པའི་སྟོང་ཉིད་དང་། །རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ན། །སྟོང་པ་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །བདག་མེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལ་དང་ པོ་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་བདག་མེད་ཀྱི་དོན་ངོས་བཟུང་བ་ནི། བདག་མེད་པའི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་བདག་ཏུ་བཏགས་པའི་མཚན་ཉིད་ནི་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་དང་། རྟག་མི་རྟག་གཉིས་ཀར་བརྗོད་དུ་ མེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་དེ་མེད་པའོ། །གཉིས་པ་ལུང་གི་དོན་བཤད་པ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དངོས་པོ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་ངའི་བ་མེད་པའོ། །ནང་རང་རྒྱུད་ཀྱི་དངོས་ པོ་འདི་ནི་ང་མ་ཡིན་པའོ། །ནང་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་དངོས་པོ་འདི་ནི་ངའི་བདག་མ་ཡིན་པ་སྟེ། ཕྱི་ནང་གི་དངོས་པོ་དེ་ནི་ང་དང་ངའི་བ་མེད་པ་འདི་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་རྣམ་པ་ནི་རང་བཞིན་ཏེ་དེ་བཀག་གོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། 1-1432 གསུམ་པ་དེ་གཉིས་ཀའི་ཁྱད་ཆོས་ལ་ཆོས་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྣམ་གཞག་དང་། སྡུག་བསྔལ་བསྲབས་མ་བསྲབས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་དང་། འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་དོན་བཤད་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལའང་གསུམ་ཡོད་པའི་ གཟུགས་ཅན་སྐད་ཅིག་མར་སྒྲུབ་པ་ནི། སྐད་ཅིག་གི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་གནས་མ་བུ་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་མི་རྟག་པར་གྲགས་ཀྱང་སྐད་ཅིག་ཏུ་མ་གྲགས་པས་དེ་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། ། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ནི་སྐད་ཅིག་ཏུ་གྲགས་པས་དེས་མ་
【現代漢語翻譯】 思考由三者組成的無常和變化，否則，道路也會變成痛苦，因為無常。這表達了這樣的意義。這駁斥了尊者Dharmapāla（護法）的觀點。第三，表明了與八苦相關的無常的觀點，『又』這個詞是表達事物的助詞。『行』指的是有漏法。因為顯現的緣故，因為與八苦相關的緣故，所以這樣組合詞語。在空性的特徵方面，識別空性的意義以及它的兩種分類。首先，在三句中概括地說明：『空性』這個詞意味著如實地、不顛倒地見到。詳細解釋是『何處』這個詞，常等四者是同義詞或前者的意義是後者。引用經文：『考慮到沒有要否定的，卻有否定的』。第二，空性的分類：『又』這個詞表示，遍計所執是按照如何執著的自性而空，以及不是由他力所設立的空，以及圓成實是自性上空無我與我所。如《經莊嚴論》所說：『知無之空性，如是知有之空性，知自性空性，是名知空者。』這是所說的。在無我的特徵方面，首先，識別經中所說的無我的意義：『無我』這個詞表示，執著為我的特徵是常、一、自在，以及不可說是常與無常兩者等等，沒有這些就是無我。第二，解釋經文的意義：世尊說：『這些外在的事物都不是我的。內在自續的事物不是我。內在其他相續的事物不是我的我所。』外在和內在的事物不是我和我的我所，就像這樣，相是自性，這是要否定的意義。 第三，關於這兩者的特點，有法色法的分類，痛苦減輕與未減輕的區別，以及死亡痛苦的意義的解釋。在第一個方面也有三個，證明色法是剎那生滅的：『剎那』這個詞表示，雖然住于母胎等被認為是無常，但沒有被稱為剎那生滅，所以要證明這一點。心和心所被稱為剎那生滅，所以沒有（必要證明）。
【English Translation】 Thinking about impermanence and change composed of three, otherwise, even the path becomes suffering because of impermanence. This expresses such a meaning. This refutes the view of Venerable Dharmapāla. Third, it shows the view of impermanence related to the eight sufferings, the word 'again' is a particle expressing things. 'Actions' refer to contaminated dharmas. Because of the manifestation, because of being related to the eight sufferings, the words are combined in this way. Regarding the characteristics of emptiness, identifying the meaning of emptiness and its two classifications. First, in the three sentences, it is summarized: the word 'emptiness' means seeing truthfully and without inversion. The detailed explanation is the word 'where', the four, such as permanence, are synonyms or the meaning of the former is the latter. Quoting the scriptures: 'Considering that there is nothing to be negated, but there is negation'. Second, the classification of emptiness: the word 'again' indicates that the imputed is empty of the nature of how it is imputed, and the emptiness that is not established by others, and the perfectly established is naturally empty of self and what belongs to self. As stated in the Ornament of the Sutras: 'Knowing the emptiness of non-existence, likewise knowing the emptiness of existence, knowing the emptiness of self-nature, it is called knowing emptiness.' This is what is said. Regarding the characteristics of selflessness, first, identifying the meaning of selflessness as stated in the sutras: the word 'selflessness' indicates that the characteristics of being clung to as self are permanence, oneness, independence, and that it cannot be said to be both permanent and impermanent, etc., the absence of these is selflessness. Second, explaining the meaning of the scriptures: The Blessed One said: 'These external things are not mine. The internal self-continuum things are not me. The internal other-continuum things are not my possession.' The external and internal things are not me and my possession, just like this, the aspect is the nature, this is the meaning to be negated. Third, regarding the characteristics of these two, there are the classification of form dharmas, the difference between alleviated and unalleviated suffering, and the explanation of the meaning of the suffering of death. In the first aspect, there are also three, proving that form is momentary: the word 'momentary' indicates that although dwelling in the womb, etc., is considered impermanent, it is not called momentary, so this is to be proven. Mind and mental factors are called momentary, so there is no (need to prove).
གྲགས་པའི་གཟུགས་སྒྲུབ་བོ། །སེམས་ཀྱིས་ཟིན་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གྲུབ་བདེ་གཅིག་པ་ནི་སེམས་ཡོད་ན་ལུས་མ་རུལ་བ་དང་། མེད་ན་ རུལ་བ་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་བའོ། །སེམས་འགྱུར་ན་དེ་འགྱུར་བ་ནི་སེམས་བདེ་སྡུག་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་ན་ལུས་འགྱུར་བའོ། །སེམས་ཀྱི་གནས་ཡིན་པ་ནི་དབང་པོ་དང་བཅས་པའི་ལུས་སོ། །སེམས་ཀྱི་ དབང་གིས་བྱུང་བ་ནི་ཕྱི་ནང་གཉིས་ཀའི་གཟུགས་སོ། །སེམས་དབང་སྒྱུར་བ་ནི་ས་དང་གསེར་ལ་སོགས་པར་རྣལ་འབྱོར་པས་སྒྱུར་བའོ། །རྟག་པ་ལ་ནི་སྐྱེ་འཇིག་མེད་པས་དེ་དག་མི་རུང་སྟེ་ ནམ་མཁའ་ལ་སོགས་པའང་སེམས་ཀྱིས་ཟིན་པ་ལ་སོགས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མཐར་འགྱུར་བར་སྣང་བ་ནི་སྐད་ཅིག་རེ་ལ་མ་འགྱུར་ན་མཐར་འགྱུར་བ་མི་འབྱུང་སྟེ་སྐད་ཅིག་ལ་འགྱུར་བ་འཕེལ་བས་མཐར་འགྱུར་བའི་རགས་པ་སྣང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1433 སྐྱེས་ནས་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐོ་བ་ལ་སོགས་པས་ཁོ་ནས་དེའི་འཇིག་པ་ནི་མི་བྱེད་དེ་དེ་དང་སྐྱེ་བ་དང་མི་རྟག་པ་དུས་གཅིག་རྫས་གཅིག་པས་རང་རྒྱུ་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ རོ། །གཞན་བཤིག་པས་ནི་དེ་བཤིག་པར་མི་འགྱུར་ལ། དེ་མེད་པའི་དགག་པ་ནི་དངོས་མེད་ཡིན་པས་དེས་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རྐྱེན་གྱིས་གང་ཞིག་སྒྲུབ་ནས་ལྟོས། དེས་ན་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ ཆོས་ཅན། འཇིག་པའི་ངོ་བོར་ཡོད་དེ། དེ་གཉིས་ཉེར་ལེན་གྱི་རྒྱུ་གཅིག་ལས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་ཐ་དད་ན་ངོ་བོའང་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་སྐད་ཅིག་ཏུ་གྲུབ་པ་ ཡིན་ནོ། །འདི་རྒྱས་པར་ནི་རྣམ་པར་ངེས་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བལྟའོ། །གཉིས་པ་འབྱུང་བ་དང་འབྱུང་གྱུར་གྱི་དོན་བཤད་པ་ནི་གཟུགས་གང་ཡིན་པ་ཅེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་སྲིད་པ་ལ་ དགོངས་པ་ནི་རྒྱུའི་གཟུགས་བཞི་ཀ་ཚང་བ་ལས་འབྲས་བུའི་གཟུགས་སྐྱེ་བ་ནི་སྲིད་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་འབྱུང་བཞིའི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་བརྟེན་པས་ནི་ཁྱབ་བོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་དག་དམིགས་པ་ ཡོད་ཀྱི་མི་དམིགས་པ་མེད་པ་ལ་འབྱུང་བ་གཅིག་པ་ནི་ས་རྡོག་སྐམ་པོ་ལྟ་བུའོ། གཉིས་པ་ནི་དེ་ཉིད་གཤེར་བའོ། །གསུམ་པ་ནི་དེ་ཉིད་དྲོས་པའོ། །ཐམས་ཅད་པ་ནི་དེ་ཉིད་འདྲིལ་བའོ། ། 1-1434 རྒྱུར་བྱས་པའི་གཟུགས་ལའང་གཅིག་པ་ནི་འོད་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི་སྒྲ་དང་དྲི་དང་བཅས་པའི་རླུང་ལྟ་བུའོ། གསུམ་པ་ནི་དུ་བ་ལྟ་བུ་སྟེ་འདི་ནི་གཟུགས་དྲི་རེག་བྱ་དང་གསུམ་སྟེ་ རེག་བྱ་ནི་ཡང་བའོ། །ཡང་ན་དྲི་མེད་པའི་ཆུ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་ནི་བུ་རམ་ལྟ་བུའོ། །ལྔ་པ་ནི་དེ་ཉིད་སྒྲ་དང་བཅས་པའོ། ། གསུམ་པ་རྡུལ་ཕྲ་རབ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ནི་རྡུལ་ ཕྲ་རབ་ཅེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། བརྗོད་པ་ནི་མདོ་ལས་སོ། །ཉན་ཐོས་སྡེ་པས་བཏགས་པ་ལྟ་བུའི་ལུས་མེད་ཀྱང་བློས་ཕྱེ་བའི་ཆུང་མཐའ་ལ་རྡུལ་གྱི་རྣམ་གཞག་བྱེད་པ་ན
【現代漢語翻譯】 關於顯現之色的修習：心所緣之色已述完畢。成就的簡易性在於，若有心識，則身體不腐爛；若無心識，則身體腐爛等。心若變化，則身體隨之變化，如心有苦樂等感受，身體亦隨之變化。心之所依是具足諸根的身體。由心力所生起的是內外二種色。心能自在轉變，如瑜伽士能將土變為金等。對於常法而言，由於沒有生滅，因此這些（轉變）是不可能的。因為若常法也能被心所緣，則虛空等也將成為心所緣之物。顯現為終將壞滅之法，若非每一剎那都在變化，則終將壞滅之事不會發生。因為剎那的變化不斷增長，最終顯現出粗大的壞滅之相。 『生已』之意是指，並非僅由錘子等工具就能使其壞滅，而是因為生、滅、無常同時存在於同一事物中，它們由自身的因緣所生。若由他者破壞，則不會壞滅。對不存在之物的否定，因為是非實有，所以不能起作用。因此，觀察由因緣所成就之物。所以，瓶子等事物，其自性中就具有壞滅的本性，因為二者都從同一個近取因中產生。若因不同，則自性也會變得不同，因此事物在剎那間生滅。關於此理的詳細闡述，可見於《釋量論·成量品》的莊嚴之花（即《釋量論》）。 第二，解釋『所生』與『能生』之義，即『凡是色』。此處所指的『存在』，是指具備四種因之色，由此產生果之色，這僅僅是『存在』。若依賴於四大中的某一方面，則不遍及。這些（四大）有可見與不可見之分。單一的『所生』，如干燥的土塊。第二個是濕潤的土塊。第三個是溫暖的土塊。全部具備的是凝聚的土塊。 作為因的色，單一的是光。第二個是具有聲音和氣味的空氣。第三個是煙，它具有色、氣味和觸感三種特性，觸感是輕盈的。或者像沒有氣味的水一樣。第四個是紅糖。第五個是具有聲音的紅糖。 第三，確定極微之理，即『極微』。此處的『說』引自經部。雖然如聲聞部所假設的那樣，沒有身體，但通過心識分析到最小的極限，從而建立微塵的概念。
【English Translation】 Practice on the Form of Manifestation: The form cognized by mind has been explained. The ease of accomplishment lies in that if there is consciousness, the body does not decay; if there is no consciousness, the body decays, and so on. If the mind changes, the body changes accordingly, such as if the mind has feelings of pleasure and pain, the body also changes accordingly. The basis of the mind is the body with all its faculties. What arises from the power of the mind is both internal and external form. The mind can freely transform, such as a yogi can turn earth into gold, and so on. For permanent phenomena, since there is no arising or ceasing, these (transformations) are impossible. Because if permanent phenomena could also be cognized by the mind, then space, etc., would also become objects cognized by the mind. Appearing as phenomena that will eventually perish, if it does not change in every moment, then the event of eventually perishing will not occur. Because the change of a moment increases continuously, eventually the coarse appearance of perishing manifests. The meaning of 'having arisen' is that it is not only by tools such as hammers that it can be destroyed, but because arising, ceasing, and impermanence exist simultaneously in the same thing, they are born from their own causes. If destroyed by another, it will not be destroyed. The negation of something that does not exist, because it is non-existent, cannot function. Therefore, observe what is accomplished by conditions. Therefore, things like pots inherently possess the nature of destruction, because both arise from the same proximate cause. If the causes are different, then the nature will also become different, therefore things arise and cease in an instant. A detailed explanation of this principle can be found in the 'Flower of Ornament' (i.e., Pramāṇavārttika) of the Pramāṇavārttika. Second, explaining the meaning of 'what is produced' and 'what can produce', that is, 'whatever is form'. The 'existence' referred to here means that the form with four causes is complete, and from this the form of the result arises, which is merely 'existence'. If it relies on one aspect of the four elements, it is not pervasive. These (four elements) are divided into visible and invisible. A single 'what is produced' is like a dry clod of earth. The second is a moist clod of earth. The third is a warm clod of earth. What possesses all is a cohesive clod of earth. As a form of cause, the single one is light. The second is air with sound and smell. The third is smoke, which has three characteristics: color, smell, and touch, and the touch is lightness. Or like water without smell. The fourth is brown sugar. The fifth is brown sugar with sound. Third, determining the principle of atoms, that is, 'atoms'. The 'saying' here is quoted from the sutras. Although, as hypothesized by the Śrāvakayāna school, there is no body, but by analyzing to the smallest limit through consciousness, the concept of atoms is established.
ི་གཅིག་ཏུ་འཛིན་ པའི་འདུ་ཤེས་བཤིག་ནས་གཟུགས་རང་བཞིན་མེད་པར་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྡུལ་ཕྲ་རབ་ནི་གྲུབ་མཐས་བཏགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །སྡུག་བསྔལ་བསྲབས་མ་བསྲབས་ལ་འདོད་ཁམས་ནི་སྡུག་ བསྔལ་ཐམས་ཅད་ཚང་བས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་། དགེ་བ་མ་བསགས་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གཉེན་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་མ་བསྲབས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དགེ་བའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་མི་དགེ་བའི་བག་ཆགས་བཅོམ་ ནས་སྡུག་བསྔལ་སྲབ་པར་བྱེད་དེ་བསྲབས་པའང་དེ་བཞིན་ནོ། །འཇིག་རྟེན་པའི་ཆགས་བྲལ་ཞི་རགས་ཀྱི་དགེ་བ་བསགས་པ་རྣམས་བསྲབས་པ་ཡིན་པ་ནི་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ། མ་བསྲབས་པ་ཡིན་པ་ནི་གཏན་དུ་དེ་ལས་མ་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1435 གཟུགས་ཁམས་པ་ནི་ཁམས་བར་མའང་ཡིན་ལ་ཐར་ཆ་མ་སྐྱེས་པས་མ་བསྲབས་པའང་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་མེད་པ་ནི་ཡུན་རིང་པོ་ཞིག་ཏུ་སྡུག་བསྔལ་མི་འབྱུང་ལ་རྩ་བ་མ་ཟད་པས་བསྲབས་ལ་ མ་བསྲབས་པའོ། །སློབ་པ་རྣམས་ཀྱི་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཕལ་ཆེར་ཟད་པ་དང་། མི་སློབ་པའི་སྲོག་གི་དབང་པོ་མ་འགགས་པའི་མིང་གཟུགས་ལ་སྡུག་བསྔལ་ཕྲ་མོ་ཙམ་ཡོད་པས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། ། བསྲབས་པ་ཆེན་པོ་ཉེ་བར་གནས་པ་ནི་སྲིད་པར་སྐྱེས་ནས་རང་གཞན་གཉིས་ཀའི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་སེམས་འགྲེལ་ལས། སེམས་ཅན་བསྐྱབ་པའི་བསམ་པས་འདི། །སྲིད་པའི་འདམ་དུ་སྐྱེ་མོད་ཀྱི། ། འོན་ཀྱང་འདམ་གྱིས་པདྨ་བཞིན། །སྲིད་པའི་སྐྱོན་གྱིས་གོས་པ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །འཆི་བའི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་དོན་གྱི་སྤྱི་དོན་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་མཚན་ཉིད་ནི། ཚེ་འགག་པ་སྟེ་འཆི་ བ་སླུ་བ་ལས། ཚེ་དང་དབང་པོ་རྣམས་དང་སེམས། །འགག་པ་འཆི་བའི་མཚན་ཉིད་དེ། །ཐབས་ཀྱིས་ཡུན་རིང་འཚོ་བ་ནི། །འཆི་བ་སླུ་བ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྒྱུ་ ལ་རང་གིས་འཆི་བ་ནི། ལྷ་རྩེད་མོས་མྱོས་པ་དང་ཡིད་ཀྱི་སྡང་བ་ཅན། གཉིས་དང་སངས་རྒྱས་རྣམས་སོ། །གཞན་གྱིས་འཆི་བ་ནི་མངལ་དང་སྒོ་ང་བླུག་པའོ། །གཉིས་ཀས་འཆི་བ་ནི་འདོད་ཁམས་པ་ཕལ་ཆེར་རོ། ། 1-1436 གཉིས་ཀས་མི་འཆི་བ་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་དང་། དམྱལ་བ་དང་། སྒྲ་མི་སྙན་པ་དང་། སྲིད་པ་ཐ་མ་པ་དང་སྐྱེ་བ་གཅིག་གིས་ཐོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་། རྒྱལ་བས་ལུང་བསྟན་ པ་དང་། རྒྱལ་བའི་ཐད་དུ་བཏང་བའི་ཕོ་ཉ་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རང་དང་ཡུམ་གཉིས་ཀ་དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་ལྷུམས་ན་ཡོད་པའི་ཡུམ་དང་། མཐོང་ལམ་སྒོམ་པ་ལ་ཞུགས་པའང་དེ་མ་ ཐོབ་ཀྱི་བར་དང་། སྙོམས་འཇུག་གསུམ་ལ་ཞུགས་པའང་དེ་ལས་མ་ལངས་བར་དུ་མི་འཆིའོ། །གསུམ་པ་རོ་ཡོད་མེད་ནི། གཟུགས་མེད་དང་བརྫུས་སྐྱེས་ཐམས་ཅད་ལ་རོ་མེད་ལ་གཞན་ལ་ཡོད་དོ། །ཀླུ་ བརྫུས་སྐྱེས་མཁའ་ལྡིང་གིས་ཟ་བར་བཤད་པ་ནི་གས
【現代漢語翻譯】 爲了破除將微塵執著為一體的觀念，從而認識到色法（Rupa，形態）的無自性。因此，極微（Paramanu，最小的物質單位）只是宗派所安立的名稱而已。至於痛苦是減輕還是未減輕，欲界（Kama-dhatu，慾望界）包含了所有的痛苦，因此非常廣闊；由於沒有積累善業，所以沒有對治痛苦的方法，因此稱為未減輕。通過善業的習氣摧毀不善業的習氣，從而減輕痛苦，減輕也是同樣的道理。世間的離欲者積累了寂靜和粗重的善業，他們的痛苦是減輕的，這與之前的情況相同；而未減輕是因為他們永遠沒有從中解脫。色界（Rupa-dhatu，色界）眾生既是中等狀態，也是因為沒有生起解脫分（Thar-cha，解脫的因素），所以也是未減輕的。 無色界（Arupa-dhatu，無色界）眾生在很長一段時間內不會產生痛苦，但由於根本未斷，所以是減輕但未完全減輕的。對於有學道者（Siksha，正在學習的人）來說，大多數痛苦已經止息；對於無學道者（Asiksha，已完成學習的人）來說，只要命根（Jivitendriya，生命力）未斷，名色（Nama-rupa，名稱和形態）就存在微小的痛苦，所以才這樣說。安住于大減輕狀態是爲了在輪迴中出生后，消除自己和他人的痛苦，如《心釋》（Sem-drel）中所說：『爲了救護眾生之意樂，縱然于有海中生起，然如蓮花出於泥，不為有海之過染。』死亡痛苦的意義總共有三個方面，首先是定義：壽命的終結就是死亡，如《死亡欺騙》（『Chi-wa Slu-wa）中所說：『壽命、諸根和心識的止息就是死亡的定義。以方便長久存活就是欺騙死亡。』 第二是原因，自己死亡的原因有：天神沉溺於嬉戲，心懷嗔恨者，以及兩位佛陀。他人導致死亡的原因有：胎兒和卵生生物。兩者共同導致死亡的原因是大多數欲界眾生。兩者都不會導致死亡的有：上兩界（色界和無色界）眾生，地獄眾生，聲音不悅耳者，最後有者（Srid-pa Tha-ma-pa，最後一生者），一生補處菩薩（Ekajatipratibaddha-bodhisattva，一生后即可成佛的菩薩），受到佛陀授記的人，被派往佛陀身邊的使者，菩薩的父母雙方，轉輪王在母胎中時，以及進入見道和修道者，在未獲得果位之前，還有進入三種等持（定）者，在未出定之前都不會死亡。 第三是有無遺體：無色界眾生和所有化生眾生沒有遺體，其他眾生則有遺體。關於龍族化生被迦樓羅（Khyung，一種神鳥）吞食的說法，在經典中有記載。
【English Translation】 In order to dismantle the perception of clinging to atoms as a single entity, thereby realizing the selflessness of form (Rupa). Therefore, the subtle particle (Paramanu) is merely a designation established by philosophical schools. As for whether suffering is alleviated or not, the desire realm (Kama-dhatu) encompasses all sufferings, thus it is extremely vast; since virtuous deeds have not been accumulated, there is no antidote to suffering, hence it is called unalleviated. By destroying the imprints of non-virtue with the imprints of virtue, suffering is alleviated, and alleviation is the same principle. Those in the world who are detached from desire and have accumulated virtuous deeds of peace and grossness, their suffering is alleviated, which is the same as before; and unalleviated is because they are never liberated from it. Beings in the form realm (Rupa-dhatu) are both in an intermediate state and unalleviated because they have not generated the element of liberation (Thar-cha). Beings in the formless realm (Arupa-dhatu) do not experience suffering for a long time, but since the root has not been exhausted, it is alleviated but not completely alleviated. For those who are in training (Siksha), most of the suffering has ceased; for those who are beyond training (Asiksha), as long as the life force (Jivitendriya) has not ceased, there is only subtle suffering in name and form (Nama-rupa), so it is said that way. Abiding in a state of great alleviation is for the sake of being born in samsara and eliminating the suffering of oneself and others, as it says in the 『Commentary on the Mind』 (Sem-drel): 『With the intention to protect sentient beings, although one is born in the swamp of existence, yet like a lotus from the mud, one is not stained by the faults of existence.』 The meaning of the suffering of death has three aspects in general. First, the definition: the cessation of life is death, as it says in 『Deceiving Death』 (『Chi-wa Slu-wa): 『The cessation of life, faculties, and consciousness is the definition of death. Prolonging life through skillful means is called deceiving death.』 Second, the causes: the causes of one's own death are: gods intoxicated with play, those with hateful minds, and the two Buddhas. The causes of death by others are: fetuses and egg-born beings. The causes of death by both are most beings in the desire realm. Those who do not die by either are: beings in the upper two realms (form and formless realms), beings in hell, those with unpleasant sounds, the last existence (Srid-pa Tha-ma-pa), bodhisattvas bound by one birth (Ekajatipratibaddha-bodhisattva), those who have been prophesied by the Buddha, messengers sent to the Buddha, both parents of the bodhisattva, the queen of a universal monarch while in the womb, and those who have entered the path of seeing and the path of meditation, until they have not attained the result, and those who have entered the three samadhis (meditative absorptions), they will not die until they have arisen from them. Third, the presence or absence of a corpse: beings in the formless realm and all spontaneously born beings do not have corpses, while others do. The statement that spontaneously born nagas are eaten by garudas (Khyung) is found in the scriptures.
ོན་གྱི་བར་ཁར་བཅུག་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཞུང་དོན་ལ་དོན་ལྔའི་དང་པོ་འཆི་བའི་སེམས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ནི། འཆི་བས་སྡུག་བསྔལ་ལོ་ ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་རང་གཞན་གྱི་མཐུས་དགེ་མི་དགེ་ལ་སེམས་གསལ་བ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱི་འཆི་བ་ཡིན་ལ་སེམས་གསལ་རུང་མི་གསལ་རུང་རང་གཞན་གྱི་རྐྱེན་མ་ཚང་བས་དགེ་མི་དགེ་ མངོན་དུ་བྱེད་མི་ནུས་པ་ནི་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་འཆི་བ་ཡིན་ནོ། །དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སེམས་གསུམ་པོ་འདི་ནི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་གསལ་བའི་ཚེ་འབྱུང་གི་འཆི་འཕོ་བ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་ནི་རྒྱུ་བ་མི་གསལ་བས་ལུང་མ་བསྟན་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་དོན་གསང་ལས་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ལས་ནི་འཆི་བའི་སེམས་ཐམས་ཅད་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་པར་བརྗོད་ན་ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1437 ཁམས་གསུམ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་རྣམས་ལ་འཆི་བའི་སྔོན་རོལ་དུ་ཁམས་དང་ས་གང་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་དེ་ལ་ཀུན་ནས་ཆགས་པ་འབྱུང་ངོ་། །གང་ཡང་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་ཉོན་ མོངས་པའི་སེམས་དེ་མེད་དེ་གཉེན་པོ་སྟོབས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ས་གང་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ས་དེ་སའི་དོན་དུ་གཉེར་བ་མི་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ ནོ། །གོང་མ་འོག་མར་སྐྱེ་བ་ལའང་དེ་ཉིད་ཡིན་ཏེ་དོན་གསང་ལས་ས་འོག་མ་ལ་རྒྱས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། གོང་མ་ལ་འོག་མའི་ཉོན་མོངས་པ་མངོན་དུ་མི་འགྱུར་ བར་བཤད་པ་ནི་དེ་ལས་མ་ཉམས་པ་ལ་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་ནི་དེ་ཉམས་ནས་གང་དུ་སྐྱེ་འགྱུར་གྱི་སེམས་སུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་དུ་ན་ཁམས་དང་ས་གཞན་གྱི་ཉོན་མོངས་ པས་གཞན་གྱི་སྐྱེ་བ་ལེན་པར་འགྱུར་བ་ནི་བཟློག་དཀའ་འོ། །འདིས་ནི་མདོ་སྡེ་པ་འོག་མ་གོང་མར་སྐྱེ་བའི་སྲིད་པ་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་སེམས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནི་འོག་ས་བ་ཉིད་ ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེའང་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཆི་བ་ན་དྲོད་ཡལ་ཚུལ་ནི། དགེ་བ་བྱེད་པའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དྲོད་གང་ནས་བསྡུས་པ་ནས་ཀུན་གཞི་བསྡུས་ནས་གང་ནས་ཡལ་བ་ནས་ཀུན་གཞི་འཕོ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1438 ཀུན་གཞི་སྨད་ནས་འཕོས་ན་ངན་འགྲོ་དང་། སྟོད་ནས་འཕོས་ན་མཐོ་རིས་སམ་སྲིད་པ་མི་ལེན་ཏོ། །མཛོད་ལས། འོག་མི་ལྷར་འགྲོ་མིར་སྐྱེ་རྣམས། །རིམ་གྱིས་འཆི་ན་རྐང་མཐིལ་དང་། །ལྟེ་བ་སྙིང་ ཀར་ཡིད་འཆི་འཕོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ཐེག་ཆུང་བའི་ལུགས་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་ཤི་ནས་བར་དོའི་སྲིད་པ་འགྲུབ་ཚུལ་གྱི་སྤྱི་དོན་ལ་དང་པོ་ངོ་བོ་ནི། མཛོད་ལས། འདིར་ གང་འཆི་དང་སྐྱེ་བ་ཡི། །སྲིད་པའི་བར་དུ་འབྱུང་བའོ། །བགྲོད་པའི་ཡུལ་དུ་མ་ཕྱིན་ཕྱིར། །སྲིད་པ་བར་མ་བྱུང་བ་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བས་སྐྱེ་འཆི་གཉིས་ཀྱི་བར་ན་གནས་པའི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ ནོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། རིགས་
【現代漢語翻譯】 這是指將心識置於死亡的間隙中。關於正文的意義，五種意義中的第一個是死亡心識的分類：'死亡是痛苦'，這表明通過自身和他者的力量，心識對善與非善清晰是這二者的死亡；無論心識是否清晰，由於自身和他者的條件不充分，無法顯現善與非善，這是未說明的死亡。意義是這樣的：這三種心識出現在心識的流動清晰之時，而在死亡和轉移之時，流動不清晰，因此僅僅是未說明的。正如《秘密意義》和《大乘經》中所說：'如果說所有的死亡心識都沒有被遮蔽且未被說明'。 對於那些沒有與三界分離慾望的人來說，在死亡之前，會對他們將要出生的界和地產生執著。任何不還者（梵文：Anāgāmin，不還果）都沒有煩惱的心識，因為對治的力量強大。'這表明，對於那些與某個地的慾望分離的人來說，不會爲了那個地的意義而努力。對於從上到下的出生也是如此，正如《秘密意義》中所說：'將在下地增長'。據說上地不會顯現下地的煩惱，這是指沒有從那裡退失的情況。這裡是指已經從那裡退失，變成了將要出生的心識。否則，如果其他界和地的煩惱導致了其他地方的出生，那將是難以阻止的。這駁斥了經部師的說法，他們說：'導致下地向上地出生的有煩惱的心識是下地的心識'。 第二個是死亡時熱量消散的方式：'行善'表明了這一點，即從哪裡收集熱量，從那裡收集阿賴耶識（梵文：Ālaya-vijñāna，藏文：ཀུན་གཞི་，kun gzhi，梵文天城體：आलयविज्ञान，ālayavijñāna，阿賴耶識，一切種子的意思），從哪裡消散，從那裡轉移阿賴耶識。 如果阿賴耶識從下部轉移，就會墮入惡趣；如果從上部轉移，就不會獲得善趣或存在。如《俱舍論》所說：'下者去天，人中生，次第死時，足底和，臍部心間，意死遷。'這表達的是小乘的觀點。第三個是死亡后中陰存在形成的方式的總義，首先是本體：如《俱舍論》所說：'此處何者死，生有間，于有之間生，未至行境故，非有中生。'這表明是在生死之間的存在。 第二個是分類：種類。
【English Translation】 This refers to placing the mind in the interval of death. Regarding the meaning of the text, the first of the five meanings is the classification of the mind of death: 'Death is suffering,' which indicates that through the power of oneself and others, the clarity of mind regarding good and non-good is the death of these two; whether the mind is clear or not, because the conditions of oneself and others are insufficient, the inability to manifest good and non-good is the unstated death. The meaning is this: these three minds arise when the flow of mind is clear, but at the time of death and transference, the flow is not clear, so it is only unstated. As it is said in 'Secret Meaning' and 'Mahayana Sutra': 'If it is said that all minds of death are not obscured and are unstated.' For those who have not separated from desire for the three realms, before death, attachment will arise to the realm and ground where they will be born. Any Anāgāmin (Non-Returner) does not have the mind of affliction because the power of the antidote is strong. 'This indicates that for those who have separated from desire for a certain ground, they will not strive for the meaning of that ground. The same is true for birth from above to below, as it is said in 'Secret Meaning': 'Will grow in the lower ground.' It is said that the afflictions of the lower ground will not manifest in the upper ground, which refers to the case where one has not fallen from there. Here it refers to having fallen from there and becoming the mind of where one will be born. Otherwise, if the afflictions of other realms and grounds lead to birth in other places, it would be difficult to prevent. This refutes the Sautrāntika's claim that 'The afflicted mind that causes birth from the lower ground to the upper ground is the mind of the lower ground.' The second is the way heat dissipates at death: 'Doing good' indicates this, that is, from where heat is collected, from there the Ālaya-vijñāna (Tibetan: ཀུན་གཞི་, kun gzhi, Sanskrit Devanagari: आलयविज्ञान, ālayavijñāna, Ālaya-vijñāna, meaning storehouse consciousness) is collected, and from where it dissipates, from there the Ālaya-vijñāna is transferred. If the Ālaya-vijñāna transfers from the lower part, one will fall into the lower realms; if it transfers from the upper part, one will not attain the higher realms or existence. As the Abhidharmakośa says: 'The lower go to heaven, are born as humans, die in sequence, the soles of the feet and, the navel, heart, mind die and transfer.' This expresses the view of the Hinayana. The third is the general meaning of how the intermediate state of existence is formed after death, first the essence: As the Abhidharmakośa says: 'Here whoever dies, between birth and existence, is born, because one has not reached the realm of travel, it is not born in existence.' This indicates that it is the birth that exists between birth and death. The second is the classification: types.
དྲུག་གི་བར་དོ་དྲུག་གམ། །འདོད་གཟུགས་ཀྱི་བར་དོ་གཉིས་སོ། །གསུམ་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ནི། ཕལ་ཆེན་སྡེ་པ་ལ་སོགས་པ་འཆི་སྲིད་འགགས་མ་ཐག་ཏུ་སྐྱེ་སྲིད་ འབྱུང་བས་བར་སྲིད་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་སྒྲུབ་པ་ལ་རིགས་པ་དང་ལུང་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། འབྲུའི་རྒྱུན་དང་ཆོས་མཐུན་ཕྱིར། །སྲིད་པ་ཆད་ལས་འབྱུང་བ་མིན། །རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་ཆོས་ རྣམས་ནི། རྒྱུན་མི་འཆད་པས་ཡུལ་གཞན་དུ་འབྱུང་བ་མཐོང་སྟེ། དཔེར་ན་འབྲུའི་རྒྱུན་ལྟ་བུའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྒྱུན་ཆད་ནས་འབྱུང་བ་གཟུགས་བརྙན་ལྟ་བུ་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། དེ་བློ་འཁྲུལ་པ་ལ་སྣང་བ་ཡིན་གྱི་གཟུགས་སུ་མ་གྲུབ་པས་གཟུགས་རྒྱུན་ཆད་ནས་འབྱུང་བའི་དཔེར་མི་རུང་སྟེ་མི་འདྲ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1439 ཞེས། གཟུགས་བརྙན་མ་གྲུབ་ཕྱིར་བ་དང་། །མི་འདྲའི་ཕྱིར་ན་དཔེ་མ་ཡིན། །ཞེས་སྒྲུབ་པར་མཛད་དོ། །འདི་ལ་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པ་ཐམས་ཅད་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་སྒྲུབ་མི་ནུས་ཏེ་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་ པའི་ཚེ་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུན་འཆད་པ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའང་རྒྱུན་མི་འཆད་པར་སྒྲུབ་མི་ནུས་ཏེ་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བའི་ཚེ་དེ་རྒྱུན་འཆད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ དེ་མདོ་ལས་འབྱུང་བ་ཆེན་པོ་བཞི་ནི་གཟུགས་མེད་དུ་འགག་གོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲུའི་རྒྱུན་ཡང་གཟུགས་རྒྱུན་མི་ཆད་པའི་དཔེར་མི་འགྲུབ་སྟེ་མེས་བསྲེགས་ནས་ཐལ་བ་རླུང་གིས་གཏོར་ནས་ རྒྱུན་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བས་ན་འདིས་དེ་གཉིས་ཀྱི་བར་ན་གནས་པའི་སྲིད་པ་ནི་སྒྲུབ་མི་ནུས་ལ། སྲིད་པ་གཉིས་བར་མེད་པར་འབྲེལ་བ་ནི་ཁོ་ཉིད་ཀྱང་འདོད་པས་གྲུབ་པ་ ལ་སྒྲུབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་འདི་ལུང་ཉིད་ཀྱིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་སྟེ། སྲིད་པ་བདུན་སྟོན་པའི་མདོ་ལས། སྲིད་པ་ནི་བདུན་སྟེ་འགྲོ་བ་ལྔའི་སྲིད་པ་ལྔ་དང་། ལས་ཀྱི་སྲིད་པ་དང་སྲིད་ པ་བར་མའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། གནས་གསུམ་མངོན་དུ་གྱུར་པས་མའི་མངལ་དུ་བུ་འཆགས་པ་འགྱུར་ཏེ། མ་རུང་ཞིང་ཟླ་མཚན་དང་ལྡན་པ་དང་། ཕ་མ་ཆགས་པར་གྱུར་ཅིང་ཕྲད་པ་དང་། དྲི་ཟ་ཡང་གནས་པར་གྱུར་ནའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1440 རྔ་ལེན་གྱི་བུའི་མདོ་ལས། ཁྱོད་ཀྱི་དྲི་ཟ་ཉེ་བར་གནས་པ་གང་ཡིན་པ། །འདི་རྒྱལ་རིགས་སམ། བྲམ་ཟེའམ། རྗེའུའི་རིགས་སམ་དམངས་རིགས་སམ། འོན་ཏེ་ཤར་ཕྱོགས་ནས་འོང་པ་ཞིག་གམ། འོན་ཏེ་ ལྷོ་དང་ནུབ་དང་བྱང་ནས་འོངས་པ་ཞིག་ཤེས་སམ། ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་བ་ནི་ལྔ་སྟེ་བར་མ་དོ་དང་། སྐྱེས་ནས་དང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་དང་། བྱེད་པ་དང་ བཅས་པར་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་དང་། གོང་དུ་འཕོ་བའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་འགྲོ་བ་བདུན་གྱི་མདོ་ལས་བར་མ་དོར་འདའ་བ་གསུམ་བཤད་པ་
【現代漢語翻譯】 六有中是否有六有？有欲有和色有的兩種中有。第三個是論證：大多數有部等宗派說，死有剛結束，生有立即產生，因此沒有中有。爲了論證這一點，有理證和教證兩種，首先是理證：因為與種子的延續相似，所以不是從有中斷中產生。以延續進入的法，因為延續不中斷，所以在其他地方產生，例如種子的延續。如果有人說，有從中斷中產生的，例如影像，那是因為錯覺所顯現，因為沒有形成實體，所以不能作為色蘊中斷後產生的例子，因為不相似。正如： 『影像未成故，不似故非例。』 這樣進行論證。對於這一點，不能論證所有以延續進入的事物都不會中斷，因為在深度睡眠時，意識的延續會中斷等情況是可見的。色蘊以延續進入，也不能論證其不會中斷，因為在轉生到無色界時，其延續會中斷，因為經中說：『四大在無色界中滅盡。』種子的延續也不能作為色蘊不中斷的例子，因為被火燒成灰燼后，被風吹散，延續會中斷。因此，這不能論證二者之間存在的有，而且他自己也承認兩個有之間沒有間隔，因此會變成論證已成立的事情。 因此，這應該用教證來論證，在宣說七有的經中說：『有七種，即五道的五有，以及業有和中有。』以及『三種顯現導致胎兒在母胎中形成：母親健康且有月經，父母交合且相遇，以及中有存在。』 在《鼓聲之子經》中說：『你的中有在哪裡？是剎帝利種姓、婆羅門種姓、吠舍種姓還是首陀羅種姓？或者來自東方、南方、西方還是北方？』 以及『不還者有五種，即中有、生后無勤作、有勤作而入涅槃、以及向上轉移。』 在《聖士七趣經》中，講述了三種在中有中入滅的情況。
【English Translation】 Are there six bardos within the six bardos? There are two bardos of desire realm and form realm. The third is the proof: Most Sarvastivadins and other schools say that as soon as the death bardo ceases, the birth bardo immediately arises, therefore there is no intermediate bardo. To prove this, there are two types of evidence: logical and scriptural. The first is logical: Because it is similar to the continuity of seeds, it does not arise from the cessation of existence. Dharmas that enter through continuity, because the continuity is not interrupted, arise in other places, like the continuity of seeds. If someone says that there are things that arise from interruption, like reflections, that is because of illusory appearances, because they have not formed a substance, so they cannot be used as an example of the cessation of the form aggregate, because they are dissimilar. As it says: 『Because reflections are not formed, and because they are dissimilar, they are not examples.』 This is how they argue. Regarding this, it cannot be argued that all things that enter through continuity are uninterrupted, because it is seen that the continuity of consciousness is interrupted during deep sleep. It also cannot be argued that the form aggregate enters through continuity without interruption, because its continuity ceases when being born into the formless realm, because the sutra says: 『The four great elements cease in the formless realm.』 The continuity of seeds also cannot be used as an example of the uninterrupted continuity of the form aggregate, because after being burned by fire and turned into ashes, they are scattered by the wind, and the continuity ceases. Therefore, this cannot prove the existence of an intermediate state between the two, and he himself admits that there is no interval between the two states, so it becomes an argument for what is already established. Therefore, this should be proven by scriptural evidence. In the sutra teaching the seven states of existence, it says: 『There are seven states of existence, namely the five states of existence of the five destinies, as well as the karmic existence and the intermediate existence.』 And 『Three conditions being present, a fetus is conceived in the mother's womb: the mother is healthy and has menstruation, the parents engage in intercourse and meet, and the intermediate being is also present.』 In the Sutra of the Son of the Drum Sound, it says: 『Where is your intermediate being located? Is it of the Kshatriya caste, the Brahmin caste, the Vaishya caste, or the Shudra caste? Or does it come from the east, south, west, or north?』 And 『There are five types of non-returners, namely those who pass away in the intermediate state, those who are born and do not strive, those who strive and attain nirvana, and those who ascend upwards.』 In the Sutra of the Seven Journeys of the Holy Person, it explains three cases of passing away in the intermediate state.
དེ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་འགལ་ བ་སྤང་བ་ནི། མདོ་ལས། བྲམ་ཟེ་ན་ཚོད་ཁྱེར་ཟིན་རྒ་བ་དང་། །ན་བ་ཡིན་ཏེ་གཤིན་རྗེའི་དྲུང་དུ་ཕྱིན། །བར་ན་ཁྱོད་ཀྱི་གནས་ཀྱང་ཡོད་མིན་ཞིང་། །ཁྱོད་ཀྱི་ལམ་རྒྱགས་ཀྱང་ནི་ཡོད་ མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་དྲང་ཞེ་ན། མིའི་ནང་དུ་གནས་སུ་མེད་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། ། མཚམས་མེད་ལྔ་བྱས་ན་ཤི་མ་ཐག་ཏུ་དམྱལ་བར་སྐྱེའོ་ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཇི་ ལྟར་དྲང་ཞེ་ན། འགྲོ་བ་གཞན་གྱིས་མ་ཆོད་པ་ལ་དགོངས་ཏེ། སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་རྟོག་ན་ལྔ་ཚོགས་པ་བྱ་དགོས་པ་དང་གསོན་པོའི་ཚེ་ཉིད་དམྱལ་བར་འགྲོ་བར་བཤད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1441 གང་ཡང་ལུང་འཁོར་ལོ་བྱེ་བའི་གཞི་ལས། ལྷས་བྱིན་ལུས་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དམྱལ་བར་སོང་བ་དང་། བདུད་སུན་འབྱིན་བྱེད་ཀྱང་དེ་ལྟར་སོང་བར་བཤད་པ་དེ་ནི་གསོན་པོའི་ལུས་མེས་བསྐོར་ཏེ་ཤི་ ནས་སྲིད་པ་བར་མ་ནས་སོང་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ་ལས་ཤིན་ཏུ་དྲག་པོའི་མཐོང་ཆོས་ནི་ཚེ་དེ་ཉིད་དང་། སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་ཕྱི་མར་སྨིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ས་གས་པའི་སེར་ག་ ནས་དམྱལ་བར་སོང་ངོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་སྤྲུལ་པ་ཡིན་ཏེ་བསྡུ་བ་ལས་འགྲོ་བ་གང་ཡང་རུང་བའི་ལུས་མ་སྤངས་པར་གཞན་གྱི་ཐོབ་པར་འགྱུར་བ་དེ་ནི་གནས་མེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་ བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་བཞི་ཡོད་པའི་དང་པོ་ཁ་དོག་ལ་སོགས་པ་བཤད་པ་ལ་དེ་ལ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ངན་འགྲོ་དང་མཐོ་རིས་ཀྱི་བར་དོའི་རང་གི་ལུས་དང་སེམས་ཀྱི་ སྣང་བའི་ཁ་དོག་གཉིས་ཚིག་གཉིས་ཀྱིས་རིམ་པ་བཞིན་སྟོན་ནོ། །བར་དོའི་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཁམས་གང་ན་ཡོད་པ་སྟོན་ཏེ་བར་དོ་ནི་གཟུགས་ཅན་ཡིན་པས་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་མེད་དེ་ དེར་སྐྱེ་བས་གཟུགས་འཕེན་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནས་ཤི་འཕོས་ཏེ་འོག་མ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བ་ལ་ཡོད་དེ་འོག་མ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བའི་ལས་ནི་གཟུགས་སྐྱེད་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་ཞེས་བྱ་བས་ནི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སྟོན་ཏེ་ཡིད་ལས་བྱུང་བ་ནི་ཁུ་ཁྲག་དང་དྲོད་གཤེར་ལ་སོགས་པ་ལས་མ་བྱུང་བར་སེམས་ཙམ་ལས་བྱུང་བ་རྫུས་སྐྱེས་སོ། ། 1-1442 དྲི་ཟ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དབང་ཆུང་བ་རྣམས་དྲི་མི་ཞིམ་པ་ཟ་ལ། དབང་ཆེ་བ་ནི་དྲི་ཞིམ་པ་ཟའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བའི་སྲིད་པ་ཚོལ་བས་ན་སྲིད་ཚོལ་དང་། དེ་མངོན་པར་ འགྲུབ་པར་བྱེད་པས་ན་མངོན་འགྲུབ་ཅེས་ཀྱང་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ས་ལས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ཚེ་ཚད་ལ་སོགས་པ་བཤད་པ་ལ་དེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཚེ་ཚད་སྟོན་ཏེ་ཚུན་ ཆད་ནི་དྲུག་ལ་སོགས་པའོ། །འདི་ནི་བཙུན་པ་དབྱིག་གཉེན་ཀྱང་འདོད་དོ། །གཞན་དག་ནི་བདུན་ཕྲག་བདུན་དང་། བཙུན་པ་དཔལ་ལེན་ནི་སྐྱེ་བ་མ་རྙེད་ཀྱི་བར་དུ་གནས་པར་འདོད་དོ། །བྱེ་བྲག་ ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་འདི་སྲིད་
【現代漢語翻譯】 如是。第四，駁斥矛盾之處。經中說：『婆羅門年邁體衰，步入死亡，你既無處容身，又無資糧。』如何理解這段話呢？這是指在人世間無處容身。如果做了五無間罪，死後立即墮入地獄，這又該如何理解呢？這是指沒有被其他業力中斷的情況。如果按照字面意思理解，那就必須同時犯下五種罪，並且必須在活著的時候就墮入地獄。 關於《律經》中說，提婆達多（梵文：Devadatta，天城體：देवदत्त，梵文羅馬擬音：Devadatta，天授）以其肉身墮入地獄，以及魔羅（梵文：Māra，天城體：मार，梵文羅馬擬音：Māra，魔）的破壞者也同樣墮入地獄，這是指他們活著時被火焚身而死，從中陰身墮入地獄。這是因為極重的業力會在今生顯現，或者在來世成熟。關於從地縫中墮入地獄的說法，這是一種化現，因為《攝事品》中說，任何眾生在未捨棄自身的情況下獲得他身，都是不可能的。 關於經文的意義，有四種解釋。首先，關於描述顏色等，『彼』字表示惡趣和善趣中，中陰身自身和心識顯現的顏色。這兩個詞依次表示這兩種顏色。『中陰』表示所處的界。因為中陰是有色身，所以不可能投生到無色界，因為在那裡無法產生色身。從那裡死亡並投生到下二界是可能的，因為投生到下二界的業力可以產生色身。『彼』字表示名稱的類別，即意生身，不是由精血和暖濕等產生，而是僅僅由心識產生的化生。 『乾闥婆』（梵文：Gandharva，天城體：गन्धर्व，梵文羅馬擬音：Gandharva，尋香）是指弱者食用不悅意的氣味，強者食用悅意的氣味。同樣，因為尋找投生之處，所以稱為『求生』，又因為能夠實現投生，所以也稱為『成就』，這是《瑜伽師地論》中所說的。第二，關於描述壽命等，『如是執持』表示壽命，即六等。這是世親（梵文：Vasubandhu，天城體：वसुबन्धु，梵文羅馬擬音：Vasubandhu）比丘也贊同的。其他人則認為是七個七天。功德光（梵文：Guṇaprabha，天城體：गुणप्रभ，梵文羅馬擬音：Guṇaprabha）比丘則認為是直到獲得投生為止。分別說部認為這是可能的。
【English Translation】 So it is. Fourth, refuting contradictions. The sutra says, 'The Brahmin is old and frail, approaching death, you have neither a place to stay nor provisions.' How should this be understood? This refers to having no place to stay in the human world. If one commits the five heinous crimes, one is immediately reborn in hell after death, how should this be understood? This refers to cases where it is not interrupted by other karmas. If one interprets it literally, then one must commit all five crimes simultaneously, and one must go to hell while still alive. Regarding the statement in the Vinaya Sutra that Devadatta (藏文：ལྷས་བྱིན་，梵文天城體：देवदत्त，梵文羅馬擬音：Devadatta，漢語字面意思：天授) went to hell with his physical body, and that the destroyer of Mara (藏文：བདུད་，梵文天城體：मार，梵文羅馬擬音：Māra，漢語字面意思：魔) also went there in the same way, this refers to them being burned alive and dying, and going from the intermediate state to hell. This is because extremely heavy karma manifests in this life, or matures in the next life. Regarding the statement that one goes to hell from a crack in the earth, this is a transformation, because the Samgrahavastu says that it is impossible for any being to obtain another body without abandoning its own. Regarding the meaning of the text, there are four explanations. First, regarding the description of colors, etc., 'that' indicates the colors of the self and mind appearing in the intermediate state between the evil realms and the good realms. These two words indicate these two colors in order. 'Intermediate state' indicates the realm in which it exists. Because the intermediate state has form, it is impossible to be born in the formless realm, because one cannot produce form there. It is possible to die from there and be born in the lower two realms, because the karma of being born in the lower two realms can produce form. 'That' indicates the category of names, that is, the mind-born body, which is not produced from semen, blood, warmth, moisture, etc., but is a transformation produced only from the mind. 'Gandharva' (藏文：དྲི་ཟ་，梵文天城體：गन्धर्व，梵文羅馬擬音：Gandharva，漢語字面意思：尋香) refers to the weak eating unpleasant smells, and the strong eating pleasant smells. Similarly, because it seeks a place to be born, it is called 'seeking birth', and because it can accomplish birth, it is also called 'accomplishment', as stated in the Yogacarabhumi-sastra. Second, regarding the description of lifespan, etc., 'thus holding' indicates lifespan, that is, six, etc. This is also agreed upon by the monk Vasubandhu (藏文：དབྱིག་གཉེན་，梵文天城體：वसुबन्धु，梵文羅馬擬音：Vasubandhu). Others think it is seven weeks. The monk Gunaprabha (藏文：དཔལ་ལེན་，梵文天城體：गुणप्रभ，梵文羅馬擬音：Guṇaprabha) thinks that it lasts until one obtains rebirth. The Vaibhashika school thinks this is possible.
པ་ཚོལ་བ་ཡིན་པས་དུས་ཐུང་ངུར་གནས་ཏེ་ཡུལ་དེར་སྐྱེ་མ་ནུས་ན་ཡུལ་གཞན་དུ་སྐྱེའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཞན་དག་ན་རེ་བ་ལང་ནི་དབྱར་འཁྲིག་པ་མང་ ལ། ཁྱི་ནི་སྟོན་དང་། དོམ་ནི་དགུན་དང་། རྟ་ནི་སོས་དང་། བ་མེན་དང་ལྕེ་སྤྱང་དང་། བོང་བུ་དང་དྲེད་མོ་རྣམས་ནི་དུས་མེད་པས་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་མ་ནུས་ནའང་དེ་དང་འདྲ་བ་གཞན་ དུ་སྐྱེ་སྟེ། བ་ལང་བ་མེན་དང་། ཁྱི་ལྕེ་སྤྱང་དང་། རྟ་བོང་བུ་དང་། དོམ་དྲེད་དུ་སྐྱེའོ་ཞེས་ཟེར་ཏེ་དེ་ནི་འཕེན་པ་གཅིག་པ་ལ་མི་རུང་ངོ་། །སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་ནི་ཞག་བདུན་གྱིས་སྐྱེ་བ་མ་རྙེད་ན་དེའི་ཚེ་ཤི་འཕོས་ཏེ་ཡང་བར་སྲིད་ཉིད་འགྲུབ་བོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-1443 དེ་ལྟར་ལན་བདུན་བྱས་ནས་ཇི་སྟེ་ན་ལྡོག་གོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་གཞན་གཞན་དུ་ལྡོག་པ་སྟོན་སྟེ་གསང་སྔགས་ཀྱི་ཆོ་ག་ཟབ་མོའམ། ལོག་ལྟ་ལ་སོགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཏེ་བསམ་གཏན་བཞི་ པའི་དཔེ་མཁྱུད་ཀྱི་མདོ་ལས་དགེ་སློང་གཅིག་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་སེམས་ཐོབ་པས་དགྲ་བཅོམ་དུ་རློམས་ཏེ་ཤི་ནས་བཞི་པའི་བར་དོ་གྲུབ་པ་ན་དགྲ་བཅོམ་མི་བདེན་ཞེས་ལོག་ལྟས་སྐུར་པ་བཏབ་ པས་དེ་དམྱལ་བའི་བར་དོར་ལོག་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །འོ་ན་ལོག་ལྟ་དེ་མི་དགེ་བའི་ལོག་ལྟ་ཡིན་ནམ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་གྱི་ལོག་ལྟ་ཡིན། དང་པོ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ གོང་མ་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཡང་མི་རུང་སྟེ་དེས་དམྱལ་བའི་བར་སྲིད་འགྲུབ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དོན་དེས་ན། རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ ན་རེ་དེ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་ཡིན་ལ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་དེས་དེར་སྐྱེ་བའི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་གསོས་བཏབ་པས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་རིགས་ པ་མ་ཡིན་ཏེ་ཐར་པ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པའི་ལོག་ལྟ་ལ་ལུང་མ་བསྟན་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ལོག་ལྟ་ནི་མི་དགེ་བ་ཡིན་མོད་ཀྱི་དེའི་ཚེ་བསམ་གཏན་གྱི་སེམས་ལས་ཉམས་པས་སྐྱོན་དེ་དག་མེད་དེ་ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་ལའང་ཉམས་པ་ལའང་ལོག་ལྟ་སྐྱེ་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-1444 གལ་ཏེ་ཡང་གོང་མ་གཉིས་མི་གཡོ་བའི་ལས་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ན་རེ་དེའི་རྒྱུད་ལ་དམྱལ་བའི་ནི་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཡོད་ལ། བཞི་པའི་ནི་ ལན་གྲངས་གཞན་ལ་མྱོང་འགྱུར་གྱི་ལས་ཡོད་པས་དེས་དེ་གཡོས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཟེར་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་དེ་མ་ཉམས་ན་མི་གཡོ་བ་ཡིན་མོད་ཀྱི་དེའི་ཚེ་ཉམས་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །གསུམ་ པ་ལས་གསོག་པ་ལ་སོགས་པ་བཤད་པ་ལ་དེ་ན་གནས་པ་ནའང་ལས་སོགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྔོན་གྱི་བག་ཆགས་སམ་བདུན་ཚིགས་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་གྱིས་དེར་ཡང་དགེ་སྡིག་གི་ལས་ བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །སྐལ་བ་མཉམ་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱང་མཐོང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་
【現代漢語翻譯】 有人說，因為尋找投生之處，如果不能在短時間內投生到那個地方，就會投生到其他地方。還有人說，公牛在夏天交配頻繁，狗在秋天，熊在冬天，馬在春天，而牦牛、豺狼、驢和母熊沒有固定的季節，即使不能投生到同類，也會投生到相似的種類，比如公牛投生為牦牛，狗投生為豺狼，馬投生為驢，熊投生為母熊。但這並不意味著它們是同一類。論師勝子說，如果在七天內找不到投生之處，那麼他就會死亡並轉移，然後中陰身就會實現。 如果像這樣做了七次仍然沒有成功，那麼就會轉向其他地方。這意味著會轉向其他地方，憑藉秘密真言的深刻儀式，或者由於邪見等的力量。正如《四禪譬喻經》中所說，一位比丘獲得了四禪的禪定，自認為證得了阿羅漢果，死後成就了第四禪的中陰身。由於他誹謗說阿羅漢不是真實的，因此他轉生到了地獄的中陰身。那麼，這種邪見是不善的邪見，還是被遮蔽但未被指明的邪見？前者不是，因為它在更高的境界中不存在。後者也不行，因為它不能成就地獄的中陰身。因此，進入辨析的你，請聽著。有些人說，這是被遮蔽但未被指明的邪見，但它本身並不能導致投生，而是通過滋養導致投生之業的習氣來導致投生。這種說法是不合理的，因為誹謗解脫的邪見不可能是未被指明的。因此，邪見是不善的，但在那個時候，由於從禪定之心退失，所以沒有那些過失，就像長壽天人也會產生退失的邪見一樣。 如果更高的兩種禪定不是不動的業，那會怎麼樣呢？有些人說，在他的相續中，有從地獄出生的、將要體驗的地獄之業，而對於第四禪，有將在其他次數中體驗的業，因此它並沒有動搖。然而，如果他沒有退失，那它就是不動的，但在那個時候，由於退失，所以沒有過失。在第三個關於積累業等的部分中，『即使在那裡，也有業等』，這意味著由於過去的習氣或七支等因緣，在那裡也會造作善惡之業。『也能看到具有共同命運的有情』，這意味著
【English Translation】 Some say that because they are searching for a place to be reborn, if they cannot be reborn in that place in a short time, they will be reborn in another place. Others say that bulls mate frequently in summer, dogs in autumn, bears in winter, and horses in spring, while yaks, jackals, donkeys, and she-bears have no fixed season. Even if they cannot be reborn into the same species, they will be reborn into similar species, such as bulls being reborn as yaks, dogs as jackals, horses as donkeys, and bears as she-bears. But this does not mean that they are the same kind. The teacher Son of the Victorious Ones says that if a rebirth is not found within seven days, then he will die and transfer, and then the intermediate state will be accomplished. If it is done seven times like this and it does not work, then it will turn to other places. This means that it will turn to other places, by the power of the profound rituals of secret mantras, or by the power of wrong views, etc. As it says in the Sutra of the Parable of the Four Dhyanas, a monk who had attained the mind of the Fourth Dhyana, thinking himself to be an Arhat, died and accomplished the intermediate state of the Fourth Dhyana. Because he slandered that the Arhat was not true, he was said to have turned to the intermediate state of hell. So, is that wrong view an unwholesome wrong view, or an obscured but unspecified wrong view? The former is not, because it does not exist in the higher realms. The latter is also not possible, because it cannot accomplish the intermediate state of hell. Therefore, you who have entered into analysis, listen. Some say that it is obscured but unspecified, but it is not the cause of rebirth itself, but it causes rebirth by nourishing the habitual tendencies of the karma that causes rebirth. This is not reasonable, because a wrong view that slanders liberation cannot be unspecified. Therefore, the wrong view is unwholesome, but at that time, because of falling away from the mind of meditation, there are no those faults, just as long-lived gods also give rise to wrong views of falling away. If the higher two dhyanas are not immovable karma, what will happen? Some say that in his continuum, there is the karma of hell that will be born and experienced, and for the Fourth Dhyana, there is the karma that will be experienced in other times, so it does not move it. However, if he does not fall away, then it is immovable, but at that time, because of falling away, there is no fault. In the third part about accumulating karma, etc., 'Even there, there is karma, etc.,' which means that due to past habitual tendencies or the seven limbs, etc., one also does good and bad karma there. 'Also sees sentient beings with shared karma,' which means
ནི་གང་དག་སྔོན་དགེ་མི་དགེ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་སྤྱད་པ་དེ་དག་རྨི་ལམ་གྱི་ཚོད་ཙམ་དུ་མཐོང་ངོ་། །ཁ་ ཅིག་ན་རེ་ལྷའི་སྲིད་པ་བར་མས་ནི་ཐམས་ཅད་མཐོང་ངོ་། །ངན་སོང་གསུམ་དང་མིའི་སྲིད་པ་བར་མས་ནི་གོང་མ་གོང་མ་མ་གཏོགས་པ་མཐོང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ཉིད་ནི་སྲིད་པ་ བར་མ་རིགས་མཐུན་དང་ལྷའི་མིག་གི་མངོན་ཤེས་ཀྱིས་མཐོང་གི་རྒྱལ་ཆེན་རིགས་བཞི་ལ་སོགས་པའི་སྐྱེ་ཐོབ་ཀྱི་ལྷའི་མིག་གིས་ནི་མི་མཐོང་སྟེ་རིགས་མཐུན་ལྷ་མིག་དག་པས་མཐོང་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1445 མོ་དང་རྨི་ལམ་མཁན་གྱིས་ཀྱང་རང་མཚན་མི་མཐོང་མོད་ཀྱི་ལྷའི་མིག་དང་རྗེས་མཐུན་ཐོབ་པས་རྣམ་པ་ཙམ་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་བྱད་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བཤད་པ་ལ་གང་དུ་སྐྱེ་ བར་འགྱུར་བ་དེའི་བྱད་གཟུགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལས་གང་གིས་འགྲོ་བ་གང་འཕེན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་འགྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དེའི་སྲིད་པ་བར་མ་ཡང་འཕེན་ཏེ་དེ་ནི་འཕེན་པ་ གཅིག་པའི་ཕྱིར། སྔོན་དུས་སྲིད་འབྱུང་ཤ་ཚུགས་ཅན་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྲིད་པ་ནི་སྐྱེ་བ་དང་འཆི་བ་དང་བར་དོ་དང་སྔོན་དུས་ཀྱི་སྲིད་པ་བཞི་ལས་སྔོན་དུས་ཀྱི་སྲིད་པ་ནི་ སྐྱེས་ནས་མ་ཤིའི་བར་རོ། །འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་སྔོན་དུས་ཀྱི་སྲིད་པའི་ཤ་ཚུགས་ཅན་ཞེས་ཚིག་སྦྱར་རོ། །འོ་ན་དམྱལ་བའི་བར་དོ་འགྲོ་བ་གཞན་གྱི་མངལ་དུ་གྲུབ་ན་མངལ་འཚིག་པར་འགྱུར་ རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་བལྟར་མི་རུང་བ་ལྟར་རེག་ཏུ་ཡང་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་བར་དོ་དུ་མ་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གནས་ཀྱང་མི་འཚིགས་ཏེ་མི་རེག་ཅིང་མི་འཚིགས་པའི་ ལས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བོང་ཚོད་ནི་མིའི་བར་དོ་ལོ་ལྔའམ་དྲུག་ལོན་པ་ཙམ་ཡིན་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་གཞོན་ནུ་ཐོར་བུ་ལྟ་བུ་མཚན་དཔེ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡུམ་གྱི་རྨི་ལམ་དུ་གླང་པོ་ཆེའི་ཕྲུ་གུ་དཀར་པོ་ཞུགས་པར་གཟིགས་པ་ནི་དཀར་པོའི་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་མ་སྟོན་པ་ཡིན་ཏེ། 1-1446 དཔེར་ན་རྒྱལ་པོ་ཀྲི་ཀིས་གླང་པོ་ཆེ་དང་ཁྲོན་པ་དང་ཕྱེ་དང་ཙན་དན་དང་ཚལ་དང་གླང་པོ་ཆེའི་ཕྲུ་གུ་དང་། སྤྲེའུ་གཉིས་དང་རས་ཡུག་དང་འཐབ་མོ་ཞེས་བྱ་བའི་རྨི་ལམ་བཅུ་ མཐོང་བར་མ་ག་དྷ་བཟང་མོའི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །ལྷའི་བར་སྲིད་ནི་བོང་ཚོད་རྫོགས་པ་དང་། ངོ་ཚ་ཤེས་པས་གོས་དང་བཅས་པར་འབྱུང་ངོ་། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་ གོས་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །དགེ་སློང་མ་དཀར་མོ་ཡང་གོས་དང་བཅས་པ་དང་། དེས་དཀྲིས་ནས་སྲེག་པའི་བར་དུ་ཡིན་ནོ། །འདོད་ཁམས་པ་གཞན་ནི་ངོ་ཚ་མེད་པས་གཅེར་བུ་ཡིན་ནོ། །འགྲོ་ བ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་འདི་སྟོན་ཏེ་སྐྱེ་གནས་དང་དཀོན་མཆོག་གི་རྟེན་དང་རྡོ་རྗེའི་གདན་མ་ཡིན་པ་ལ་ཡིད་ཀྱིས་
【現代漢語翻譯】 那些先前善與不善夾雜而行的人，（他們的經歷）就像在夢中一樣顯現。有些人說，色界的中陰身能夠看到一切。三惡道和人道的中陰身只能看到比自己高的（道），看不到更高的（道）。這就是說，中陰身只能被同類的中陰身和天眼通所見，而四大天王等生而具有的天眼是無法看到的，只有同類的清凈天眼才能看到。 算命師和解夢者雖然不能完全看到（中陰身的）自性，但由於獲得了與天眼相似的能力，所以只能看到一些表象。第四，關於身相等的解釋：『將要投生到哪一道，就具有哪一道的身相』，這是因為什麼樣的業力牽引到哪一道，爲了成就這一業力，（業力）也會牽引到那一道的中陰身，因為牽引的力量是相同的。經中說，『前有身』，『有』指的是生、死、中陰和前有四種狀態，其中前有指的是從出生到死亡之間的狀態。因此，經文將『將要出生的前有身』組合在一起。如果地獄的中陰身進入其他道的胎中，是否會燒燬那個胎呢？不會燒燬，因為就像不能看的東西一樣，也是不能觸控的。同樣，即使多箇中陰身同時存在，也不會互相燒燬，因為有不互相接觸、不互相燒燬的業力存在。身量方面，人道的中陰身大約是五六歲的孩童大小，而菩薩則像年輕的童子一樣，具有各種相好。母親夢見白象進入體內，這象徵著安住于白色之法的自性等吉祥的徵兆。 例如，如《摩伽陀善女傳》中所說，國王克利吉曾夢見大象、水井、麵粉、旃檀、菜園、小象、兩隻猴子、布匹和戰鬥等十種夢境。色界的中陰身具有完整的身量，並且因為有羞恥心，所以會穿著衣服。菩薩也穿著衣服。比丘尼嘎摩也是穿著衣服，並且（死後）被衣服包裹著火化。其他欲界眾生因為沒有羞恥心，所以是赤裸的。『對於眾生』等語句表明，除了生處、三寶所依之處和金剛座之外，（中陰身）會以意念...
【English Translation】 Those who previously practiced both virtuous and non-virtuous deeds together see (their experiences) as if in a dream. Some say that the intermediate state being of the Form Realm sees everything. The intermediate state beings of the three lower realms and the human realm see only the higher (realms), but not those higher than that. That is to say, the intermediate state being is seen only by intermediate state beings of the same kind and by clairvoyance, but not by the innate clairvoyance of the Four Great Kings and others; it is seen only by pure clairvoyance of the same kind. Diviners and dream interpreters, although they cannot fully see the self-nature (of the intermediate state being), see only some appearances because they have obtained abilities similar to clairvoyance. Fourth, regarding the explanation of the form, etc.: 'Whichever realm one is to be born into, one has the form of that realm,' because whatever karma draws one to whichever realm, in order to accomplish that karma, (the karma) also draws the intermediate state being of that realm, because the drawing force is the same. It is said in the scriptures, 'Former existence body,' 'existence' refers to the four states of birth, death, intermediate state, and former existence, of which former existence refers to the state from birth to death. Therefore, the text combines 'the former existence body that is to be born.' If the intermediate state being of hell enters the womb of another realm, will it burn that womb? It will not burn, because just like something that cannot be seen, it also cannot be touched. Similarly, even if multiple intermediate state beings exist simultaneously, they will not burn each other, because there is karma that does not touch or burn each other. In terms of size, the intermediate state being of the human realm is about the size of a five- or six-year-old child, while a Bodhisattva is like a young boy, possessing various marks and signs. The mother dreaming of a white elephant entering her body symbolizes auspicious signs such as abiding in the nature of white Dharma. For example, as stated in the 'Biography of the Virtuous Woman of Magadha,' King Kriki dreamed of ten dreams: an elephant, a well, flour, sandalwood, a garden, a baby elephant, two monkeys, cloth, and a battle. The intermediate state being of the Form Realm has a complete size, and because it has a sense of shame, it appears with clothes. A Bodhisattva also wears clothes. The Bhikshuni Karma also wears clothes, and (after death) is cremated wrapped in clothes. Other beings of the Desire Realm are naked because they have no shame. The phrases 'for beings,' etc., indicate that other than the place of birth, the refuge of the Three Jewels, and the Vajra Throne, (the intermediate state being) will with the mind...
བསམས་པ་ཙམ་གྱིས་ཕྱིན་ནོ། །དེ་ལ་ལྷའི་བར་སྲིད་ ནི་སྟན་ལས་ལྡང་བཞིན་དུ་གྱེན་དུ་འགྲོའོ། །མི་དང་དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་རྣམས་ཀྱི་ནི་དེ་དག་ཉིད་བཞིན་ནོ། །དམྱལ་བ་ནི་སྤྱི་ཚུགས་སུ་འགྲོ་སྟེ། ཡང་དག་སྡོམ་དང་དཀའ་ཐུབ་ཅན། །དྲང་ སྲོང་རྣམས་ལ་སྐུར་འདེབས་པ། །དེ་དག་སྤྱིའུ་ཚུགས་དག་ཏུ། །དམྱལ་བ་དག་ཏུ་ལྟུང་བར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྫུ་འཕྲུལ་ནི་ལས་དང་སྔགས་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་སྐྱེས་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཡིན་ལ། 1-1447 སངས་རྒྱས་རྣམས་དང་རྡོ་རྗེ་ལ་སོགས་པས་ཀྱང་མི་བཟློགས་པས་ལྕགས་ཀྱི་ཐུ་ལུམ་གྱི་བར་ནས་ཀྱང་སྲིན་བུ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་གྲག་སྟེ་མཛོད་ལས། ལས་ཀྱི་རྫུ་འཕྲུལ་ཤུགས་དང་ལྡན། །དབང་པོ་ཀུན་ ཚང་ཐོགས་མེད་ལྡན། །མི་ཟློག་དེ་ནི་དྲི་ཟའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། བཞི་པ་དེ་སྐྱེ་གནས་སུ་འཇུག་ཚུལ་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི། སྲང་མདོའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་བར་དོ་འཆི་འཕོ་ ཞིང་དགག་པ་དང་སྐྱེ་གནས་སུ་ཉིང་མཚམས་སྦྱོར་བ་དུས་མཉམ་པ་ལ་བརྗོད་དོ། །དེ་ཉིད་གསལ་བར་སྟོན་པ་ནི་བར་མ་དོའི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེ་གནས་ལ་འདོད་ཆགས་སྐྱེད་པ་ནི་ དེ་ལས་ཀྱི་མཐུ་ལས་བྱུང་བའི་མིག་གིས་རང་གི་སྐྱེ་བའི་ཡུལ་ཐག་རིང་པོ་ན་འདུག་པ་མཐོང་སྟེ་ཕ་མ་ཉལ་པོ་བྱེད་པ་ལ་ཕོ་ཞིག་ཡིན་ན་མ་ལ་ཕོའི་འདོད་ཆགས་སྐྱེའོ། །མོ་ ཡིན་ན་ཕ་ལ་མོའི་འདོད་ཆགས་སྐྱེའོ། །བཟློག་པ་ལ་ཁོང་ཁྲོ་སྐྱེ་སྟེ་གདགས་པ་ལས། དེའི་ཚེ་དྲི་ཟ་ལ་སེམས་གཉིས་ལས་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བ་དང་ལྡན་པའི་སེམས་གང་ཡང་ རུང་བ་ཞིག་མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་བློས་སྐྱེ་གནས་སུ་འགྲོ་སྟེ་མཛོད་ལས། བློ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གྱུར་ཏེ། །རྩེ་དགས་འགྲོ་བའི་ཡུལ་དུ་འགྲོ། ། 1-1448 ཞེས་བྱ་བ་དང་། བདག་མེད་ཕུང་པོ་ཙམ་ཉིད་དོ། །ཉོན་མོངས་ལས་ཀྱིས་མངོན་འདུས་བྱས། །སྲིད་པ་བར་མའི་རྒྱུན་གྱིས་ན། །མར་མེ་བཞིན་དུ་མངལ་དུ་འགྲོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་རེ་ ཤིག་མངལ་སྐྱེས་དང་སྒོང་སྐྱེས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེ་གནས་གཞན་ནི་དྲི་དང་གནས་ལ་མངོན་འདོད་གཞན་ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་དྲོད་གཤེར་ལས་སྐྱེ་ན་སྐྱེ་གནས་ སུ་དྲི་འདོད་པས་འགྲོའོ། །བརྫུས་ཏེ་སྐྱེ་ན་སྐྱེ་གནས་སུ་གནས་འདོད་པས་འགྲོའོ། །དམྱལ་བ་དག་ཇི་ལྟར་གནས་འདོད་ཅེ་ན། ཚ་དམྱལ་ནི་རླུང་དང་ཆར་པ་དྲག་པོས་ཉེན་ནས་མེ་འབར་བ་མཐོང་ སྟེ་དྲོ་བ་འདོད་པས་རྒྱུག་གོ །གྲང་དམྱལ་ནི་རླུང་ཚ་བ་དང་། ཉི་མ་དང་མེས་ཉེན་ནས་བསིལ་བ་མཐོང་སྟེ་དེ་འདོད་པས་རྒྱུག་གོ །སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་དག་ན་རེ་སྔོན་ལས་བསགས་པའི་ གསད་བྱ་དང་འདོད་པ་བསྟེ
【現代漢語翻譯】 僅憑意念即可前往。對於天人的中陰身來說，就像從座位上站起來一樣向上走。對於人、畜生和餓鬼來說，也和他們各自的情況一樣。地獄眾生則是以普遍的方式前往，因為經中說：『嚴守戒律和苦行者，誹謗正直的仙人，這些人將以普遍的方式墮入地獄。』 神通是業、咒語和禪定所生的三種神通中的第一種。即使是佛陀和金剛等也無法阻擋，甚至能從鐵籠中生出蟲子。如《俱舍論》中所說：『業的神通具有力量，具足一切根，無有阻礙，不可阻擋，那就是乾闥婆。』 第四，進入受生之處的方式，首先是實際情況，用『在十字路口』來表示，指的是中陰身死亡、轉移和連線受生之處是同時發生的。爲了更清楚地說明這一點，用『中陰』來表示。對受生之處產生貪戀，是因為由業力所生的眼睛看到自己的受生之處在遙遠的地方，看到父母交合，如果是男性，則對母親產生男性的貪戀；如果是女性，則對父親產生女性的貪戀。對相反的情況則會產生嗔恨。《品類足論》中說：『那時，中陰身的心要麼是隨順貪戀，要麼是隨順嗔恨，無論哪一種心顯現出來。』 然後，以完全被煩惱染污的心前往受生之處。《俱舍論》中說：『心顛倒錯亂，前往嬉戲之處。』以及『僅僅是無我的蘊，被煩惱和業所驅使，以中有的相續，如燈火般進入胎中。』 這只是暫時針對胎生和卵生的情況。其他的受生之處，經中說：『對氣味和處所產生強烈的慾望。』意思是說，如果是從濕熱中產生，則因為貪戀氣味而前往受生之處；如果是化生，則因為貪戀處所而前往受生之處。地獄眾生如何貪戀處所呢？熱地獄的眾生被狂風暴雨所逼迫，看到火焰燃燒，因為貪戀溫暖而奔跑；寒地獄的眾生被熱風、太陽和火焰所逼迫，看到涼爽，因為貪戀涼爽而奔跑。』以前的論師們說，這是因為宿業所積累的殺害對像和慾望所驅使。
【English Translation】 One goes by mere thought. For the intermediate state of the gods, it is like rising from a seat and going upwards. For humans, animals, and pretas, it is the same as their respective situations. Hell beings go in a general way, because it says, 'Those who keep vows and practice austerities, who slander upright sages, those will fall into hell in a general way.' Miraculous power is the first of the three kinds of miraculous power born from karma, mantras, and samadhi. Even Buddhas and Vajras cannot stop it, and worms are said to emerge even from iron cages. As it says in the Treasury of Knowledge: 'The miraculous power of karma is powerful, possessing all faculties, unobstructed, and unstoppable; that is a Gandharva.' Fourth, the way to enter the place of birth, first the actual situation, is indicated by 'at the crossroads,' which refers to the simultaneous occurrence of the death, transference, and connection of the intermediate state to the place of birth. To clarify this, it is indicated by 'intermediate state.' Generating attachment to the place of birth is because the eye born from the power of karma sees its place of birth far away, seeing the parents copulating, if it is a male, then a male attachment arises to the mother; if it is a female, then a female attachment arises to the father. Anger arises towards the opposite situation. It says in the Categories: 'At that time, the mind of the intermediate being is either in accordance with attachment or in accordance with anger, whichever mind manifests.' Then, one goes to the place of birth with a mind completely defiled by afflictions. It says in the Treasury of Knowledge: 'The mind is inverted and goes to the place of play.' And 'Merely aggregates without self, driven by afflictions and karma, with the continuum of the intermediate existence, enter the womb like a lamp.' This is only temporarily in the case of womb-born and egg-born beings. For other places of birth, it says, 'A strong desire for smell and place.' The meaning is that if one is born from heat and moisture, one goes to the place of birth because of attachment to smell; if one is born miraculously, one goes to the place of birth because of attachment to place. How do hell beings desire a place? The beings in the hot hells are threatened by strong winds and rain, seeing flames burning, and run because they desire warmth; the beings in the cold hells are threatened by hot winds, the sun, and fire, seeing coolness, and run because they desire coolness. Former teachers say that this is driven by the objects of killing and desires accumulated from past karma.
ན་བྱ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་ནས་རྒྱུག་གོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཉིས་པ་མངལ་དུ་འཇུག་པའི་དབྱེ་བ་ནི། མཛོད་ལས་བཞི་གསུངས་ཏེ་གཅིག་ནི་ཤེས་བཞིན་དུ་འཇུག་གོ །གཞན་ནི་ གནས་པ་ཡང་གཞན་ནི། །འབྱུང་བའང་གཞན་ནི་ཐམས་ཅད་རྨོངས། །སྒོ་ང་ལས་སྐྱེས་རྟག་ཏུའོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་དག་ནི་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་དང་། རང་སངས་རྒྱས་དང་། རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་དང་། དེ་དག་ལས་གཞན་པ་རྣམས་ཡིན་ཏེ་མངལ་དུ་འཇུག་པ་གསུམ་དག་སྟེ། 1-1449 འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་དང་རང་འབྱུང་ངོ་། །ལས་སམ་ཡེ་ཤེས་སམ་གཉིས་ཀ། །རྒྱ་ཆེའི་ཕྱིར་ན་གོ་རིམ་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ལས་ནི་བསོད་ནམས་རྒྱ་ཆེན་ནོ། །ཡེ་ཤེས་ནི་ཐོས་བསམ་མང་པོ་ བྱས་པའོ། །དེ་ལ་ཤེས་བཞིན་དུ་འཇུག་པ་ནི་མའི་མངལ་དུ་འཇུག་གོ །དེ་ཉིད་དུ་གནས་སོ། །དེ་ནས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་སོ། །ཤེས་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ལའང་དབང་ཐང་ཆུང་ བ་རྣམས་ནི་རླུང་ལངས་པའམ་ཆར་འབབ་པའམ། གྲང་བའམ་ཡུལ་ངན་ནམ་སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ཀུ་ཅོ་འདོན་པ་སྙམ་བྱེད་ནས་མངལ་རྩ་དང་ནགས་ཐིབ་པོའམ། རྩ་དང་ལོ་མའི་སྤྱིལ་པོའམ་ཤིང་ངམ་རྩིག་ པར་འདུ་ཤེས་ཏེ་དེ་དག་ཏུ་འགྲོའོ་གནས་སོ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་འདུ་ཤེས་སོ། །དབང་ཐང་ཆེ་བ་རྣམས་ནི་མངལ་ཀུན་དགའ་ར་བའམ་སྐྱེད་མོས་ཚལ་ལམ། ཁང་བཟངས་སམ། ཁང་རྩེག་གམ། ཁྲིར་འདུ་ ཤེས་ཏེ་དེ་དག་ཏུ་འགྲོའོ་གནས་སོ་འབྱུང་ངོ་སྙམ་དུ་འདུ་ཤེས་སོ། །གལ་ཏེ་ཤའི་ཕུང་པོ་རི་རབ་ཙམ་སྲིན་བུས་གང་ན་དེའི་བར་སྲིད་དེ་ན་གནས་པའམ་གཞན་ནས་འོངས་པ་ཡིན་ཞེ་ ན། འདི་ལ་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་ན་རེ་འདི་མདོ་འམ་བསྟན་བཅོས་ལས་མི་འབྱུང་མོད་ཀྱི་དྲི་རོ་ལ་ཆགས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཕྲ་མོ་ཚེ་ཐུང་ངུ་གྲངས་མེད་པས་དྲི་རོ་ཚོར་ནས་དྲི་རོ་ལ་ཆགས་ནས་འཆི་བ་ན་སྲིན་བུའི་ལས་སད་པར་བྱས་ཏེ་སྲེད་པ་དེས་སྲིན་བུར་སྐྱེའོ། ། 1-1450 རྐྱེན་ཡོད་པའི་ཚེ་ལས་ཀྱི་འཇུག་པ་རྙེད་ཀྱི་མེད་པའི་ཚེ་མ་ཡིན་ཏེ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་ལས་ཡོད་ཀྱང་ཚེ་ལོ་བརྒྱད་ཁྲི་པ་ཡན་ཆད་ལས་གཞན་གྱི་ཚེ་མི་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་བོ་ཞེས་གསུངས་སོ་ཞེས་གསུང་ངོ་། །དེ་ལས་གཞན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོ་ལ་ སོགས་པའོ། །རྐྱེན་དུ་འགྱུར་བ་ནི་བར་སྲིད་འགག་ཅིང་སྐྱེ་སྲིད་ལེན་པའི་འོ། ། སྐྱེ་གནས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་བཞིན་དུ་བར་མ་དོའི་སྲིད་པ་འོད་ལྟར་དྭངས་ཤིང་ཕྲ་བ་དེ་འགགས་ནས་ནུར་ ནུར་པོ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་ཤེས་དང་བཅས་པ་འབྱུང་སྟེ་མིང་གཟུགས་དེ་ནི་སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་ཕུང་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །ལྔ་པ་སྐྱེ་གནས་བཞི་པའི་དབང་ པོ་འགྲུབ
【現代漢語翻譯】 據說，看到鳥等（動物）後會跑過去。第二種是入胎的分類。《俱舍論》中說了四種，一種是清楚地入胎。另一種是『住胎亦異，出生亦異，完全無知。』常從卵生中產生。』這裡所說的，是轉輪王（cakravartin，擁有統治世界的輪寶的統治者），獨覺佛（pratyekabuddha，獨自證悟的覺者），圓滿正等覺佛（samyak-saṃbuddha，通過自身的努力達到覺悟的佛陀），以及其他眾生。入胎有三種： 轉輪王和獨覺佛是自生的。因為業或智慧或兩者兼具，所以有次第。』這裡所說的，業是指廣大的福德，智慧是指聽聞和思考很多佛法。清楚地入胎，是指進入母親的子宮，住在那裡，然後出生，如實地了知一切。對於不清楚入胎的眾生，那些福德較小的，會覺得是颳風、下雨、寒冷、惡劣的環境，或者很多人在喧譁，於是把子宮、茂密的森林、樹葉的茅屋、樹木或墻壁，當作自己入胎、住胎和出生的地方。那些福德較大的，會覺得是花園、遊樂園、宮殿、高樓或寶座，於是把那些地方當作自己入胎、住胎和出生的地方。如果有一個像須彌山（Sumeru，佛教宇宙觀中的聖山）一樣大的肉團，裡面充滿了蟲子，那麼它的中陰身（antarābhava，死亡和投生之間的過渡狀態）是住在那裡，還是從別處來的呢？ 對此，世親論師（Vasubandhu，公元4世紀或5世紀的印度佛教哲學家）說：『雖然這在經或論中沒有記載，但是那些貪戀臭味的微小眾生，壽命很短，數量無數，因為嗅到臭味而貪戀，在死亡時，會引發蟲子的業，因為貪愛而轉生為蟲子。』 在因緣具足時，才能獲得業的果報；沒有因緣時則不然。就像轉輪王的業雖然存在，但只有在壽命達到八萬歲以上時才會顯現。因此，世尊（Bhagavan，佛陀的尊稱）說：『眾生的業報是不可思議的。』 其他的煩惱，比如憤怒等，是（促成投生的）因緣。中陰身滅盡，取新的生有，是對生處有貪執。中陰身如光般清澈纖細，滅盡后，與阿賴耶識（ālayavijñāna，儲存所有經驗的根本識）一起產生模糊的狀態，這個名色（nāmarūpa，構成個體的精神和物質要素）是過去業的成熟之果。』這樣解釋了詞句的含義。第五，四種生處（胎生、卵生、濕生、化生）的根形成。
【English Translation】 It is said that they run away after seeing birds and so on. The second is the classification of entering the womb. The Abhidharmakośa says there are four types: one enters the womb consciously. The others are: 'The dwelling is also different, the birth is also different, all are ignorant. Always born from eggs.' These refer to the cakravartin (wheel-turning king, a ruler who possesses the wheel of power to rule the world), the pratyekabuddha (solitary buddha, one who attains enlightenment on their own), the samyak-saṃbuddha (perfectly enlightened buddha, a buddha who attains enlightenment through their own efforts), and others. There are three types of entering the womb: The cakravartin and pratyekabuddha are self-born. Because of karma, wisdom, or both, there is an order. 'Karma' refers to vast merit, and 'wisdom' refers to much hearing and contemplation. Entering the womb consciously means entering the mother's womb, staying there, and then being born, knowing everything as it is. For those who do not enter consciously, those with less power think it is wind, rain, cold, a bad place, or many people making noise, so they perceive the womb, a dense forest, a hut of leaves, a tree, or a wall as the place where they enter, stay, and are born. Those with more power perceive it as a garden, a pleasure garden, a palace, a tower, or a throne, and perceive those places as where they enter, stay, and are born. If there is a mass of flesh as big as Mount Sumeru (Sumeru, the sacred mountain in Buddhist cosmology) filled with worms, is the antarābhava (intermediate state between death and rebirth) staying there or coming from somewhere else? To this, Master Vasubandhu (Vasubandhu, an Indian Buddhist philosopher of the 4th or 5th century CE) says: 'Although this does not appear in the sutras or treatises, countless tiny beings who are attached to foul smells, with short lives, smell the foul odor and become attached to it. At the time of death, the karma of worms is awakened, and they are born as worms because of their craving.' When the conditions are present, the fruition of karma is obtained; when they are not, it is not. Just as the karma of a cakravartin exists, but it only manifests when the lifespan is eighty thousand years or more. Therefore, the Bhagavan (Blessed One, an epithet for the Buddha) said: 'The karmic ripening of sentient beings is inconceivable.' Other afflictions, such as anger, are the conditions (for rebirth). The antarābhava ceases, and taking a new existence, there is attachment to the place of birth. The antarābhava, which is clear and subtle like light, ceases, and a blurred state arises together with the ālayavijñāna (storehouse consciousness, the fundamental consciousness that stores all experiences). This nāmarūpa (name and form, the mental and physical elements that constitute an individual) is the aggregate that ripens from past karma.' Thus, the meaning of the words is explained. Fifth, the faculties of the four types of birth (womb-born, egg-born, moisture-born, and spontaneously born) are established.
་ཚུལ་ནི་རྣམ་སྨིན་གྲུབ་པ་དེའི་འོག་ཏུ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་ལས་འབྱུང་བའི་མིང་གཟུགས་འགྲུབ་པའི་རིམ་པ་ནི་དང་པོ་ནུར་ནུར་པོ་ཡིན་ནོ། །ནུར་ནུར་པོ་ལས་ མེར་མེར་སྐྱེ། །མེར་མེར་པོ་ལས་ནར་ནར་སྐྱེ། །ནར་ནར་པོ་ལས་མཁྲང་གྱུར་སྐྱེ། །མཁྲང་ལས་རྐང་ལག་རྒྱུས་པ་དང་། །སྐྲ་སྤུ་སེན་མོ་ལ་སོགས་དང་། །དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་རྣམས་དང་ནི། །མཚན་རྣམས་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བར་འགྱུར། ། 1-1451 ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྐང་ལག་རྒྱུས་པ་ཡན་ཆད་ནི་མངལ་གྱི་གནས་སྐབས་ལྔ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཞག་བདུན་ཕྲག་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱི་མངལ་གྱི་གནས་སྐབས་རྣམས་རིམ་གྱིས་སྒྲུབ་ལ། བདུན་ཕྲག་དང་པོ་ཀུན་གཞི་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ཁོ་ནར་གནས་ཤིང་གཉིས་པ་ལ་ཉོན་ཡིད་འབྱུང་སྟེ། དེ་ནས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་རྣམས་རིམ་གྱིས་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནས་ཡང་མངལ་གྱི་ གནས་སུ་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་རླུང་ལངས་ཏེ་རླུང་དེས་ཕོ་ཡིན་ན་མའི་ལྟོ་བ་གཡས་ཕྱོགས་སུ་ཙོག་པུར་བསྙེས་ནས་རྒྱབ་ཏུ་ཁ་བསྟན་ཏེ་འཇོག་གོ །མོ་ཡིན་ན་གཡོན་ཕྱོགས་སུ་བསྙེས་ ཏེ་མདུན་དུ་ཁ་བལྟས་ཏེ་འཇོག་གོ །མ་ནིང་ཡིན་ན་གང་གི་འདོད་ཆགས་ཡོད་པ་དེ་བཞིན་དུ་གནས་ཏེ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་གཙང་བའི་སྒོ་ཕྱོགས་སུ་མགོ་བསྟན་ནས་འཇོག་གོ །དེ་གལ་ཏེ་ ན་སྔོན་གྱི་ལས་དང་འཕྲལ་གྱི་རྐྱེན་གྱིས་དེ་ཉིད་དུ་ཤི་ན་དེ་འབྱིན་པ་ལ་མཁས་པས་སྲིན་བུའི་རིགས་སྟོང་ཕྲག་གནས་པ་ཁྲག་དང་ཆུ་སེར་གྱི་མྱགས་ཤིང་འགྲེད་པ་རུལ་བ་མཐོང་ན་ འཇིགས་སུ་རུང་བ་དེར་ལག་པ་ལ་མཚོན་རྣོན་པོ་སྲབ་མོ་བཏགས་ཏེ་ཡན་ལག་དང་ཉིང་ལག་བཅད་ནས་འབྱིན་ཏེ་དེ་ནི་ཡང་སྐྱེ་བ་གཞན་དུ་ལས་ཀྱིས་འཁྲིད་པར་བྱེད་དོ། །འོན་ཏེ་བདེ་བར་བཙས་ན་དེ་ནུ་ཞོ་དང་མར་གསར་གྱིས་བསྐྱེད་དེ་རིམ་གྱི་ཁ་ཟས་རགས་པ་ཟ་ཞིང་དབང་པོ་རྣམས་སྨིན་པ་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀུན་ཏུ་སྤྱོད་ཅིང་ལས་རྣམས་ཀྱང་གསོག་གོ ། 1-1452 དེ་ལ་མཚེ་མ་ནི་སྔར་སྐྱེས་པ་ནུ་བོ་དང་ཕྱིས་སྐྱེས་པ་ཕུ་བོ་ཡིན་ཏེ་སྲིད་པ་བར་མ་དོ་ལྟོ་བརྟོལ་ཏེ་མི་འཇུག་གི་སྐྱེ་གནས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཇུག་པས་སྔར་ཞུགས་པ་དེ་ ཕུགས་སུ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་པོ་མངོན་པར་འགྲུབ་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བརྫུས་སྐྱེས་ཀྱི་དབང་པོ་ཅིག་ཅར་དང་གཞན་གསུམ་གྱི་རིམ་གྱིས་འགྲུབ་པའོ། །དེ་ལྟར་སྐྱེ་འཆིའི་སྲིད་པའི་འཁོར་ལོ་ལ་ ཐོག་མ་མེད་ལ། ལམ་མི་སྒོམ་པ་རྣམས་ལ་ཐ་མའང་མེད་དེ་མཛོད་ལས། ཇི་ལྟར་འཕང་བཞིན་རིམ་གྱིས་རྒྱུན། །སྐྱེས་ནས་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཀྱིས། །འཇིག་རྟེན་ཕ་རོལ་དག་ཏུ་འགྲོ། །སྲིད་པའི་འཁོར་ ལོ་ཐོག་མ་མེད། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྟོག་པ་དང་ལྡན་པ་དག་གིས་འཁོར་བའི་རྒྱ་མཚོ་གཏིང་མཐའ་མེད་པ་ལས་ཐར་བར་བ
【現代漢語翻譯】 關於『方式是成熟的結果之後』，這是出自《緣起經》中名色（nāmarūpa）形成的次第，首先是『努努波』（nur nur po，模糊狀態）。從『努努波』生出『美美波』（mer mer skye，凝結狀態）。從『美美波』生出『納納波』（nar nar skye，增長狀態）。從『納納波』生出『康久』（mkhrang gyur skye，堅硬狀態）。從堅硬狀態生出四肢、筋脈，以及頭髮、體毛、指甲等等，還有有形的感官，各種特徵依次產生。 如上所述，四肢、筋脈之前是胎兒的五個階段。有些人說，在三十二個七天中，胎兒的各個階段依次形成，第一個七天只有阿賴耶識（kun gzhi，根本識）和舍受（tshor ba btang snyoms，中性的感受），第二個七天產生染污意（nyon yid，煩惱的意識），然後心和心所（sems dang sems byung，心理活動）依次產生。然後，在胎兒的階段，業的成熟之風升起，如果是男孩，這股風會使他朝向母親的右側腹部，背對著坐著；如果是女孩，則朝向左側，臉朝前坐著；如果是 hermaphrodite，就按其慾望所在的位置而住，所有這些都頭朝向不凈之門。如果因為前世的業和當下的因緣而死在那裡，那麼擅長處理這種情況的人，會看到無數的蟲類寄生在血和膿水中腐爛，令人恐懼，這時就要用鋒利的手術刀切斷肢體，然後取出，這樣他就會被業力引導到另一個來世。如果順利出生，就用乳汁和新鮮的酥油餵養，逐漸吃粗糙的食物，感官成熟，盡情享受煩惱，也積攢業力。 關於雙胞胎，先出生的那個是弟弟，后出生的是哥哥，因為中有（srid pa bar ma do，中陰身）不是通過腹部進入，而是通過出生的門戶進入，所以先進入的那個在裡面待得更久。『感官完全形成』是指化生（brdzus skyes，突然出生）的眾生感官同時形成，而其他三種出生方式的眾生感官是依次形成的。如此生死的輪迴沒有開始，不修道的人也沒有終結。《俱舍論》中說：『如紡車般次第轉，從生至死業與惑，流轉世間至他世，輪迴之輪無始端。』因此，有智慧的人應該從無邊無際的輪迴苦海中解脫出來。
【English Translation】 Regarding 'the way is after the maturation of the result', this is from the order of the formation of name and form (nāmarūpa) in the Sutra of Dependent Origination, first is 'Nur Nur Po' (blurred state). From 'Nur Nur Po' arises 'Mer Mer Po' (coagulation state). From 'Mer Mer Po' arises 'Nar Nar Po' (growth state). From 'Nar Nar Po' arises 'Khang Gyur' (hardening state). From the hardening state arise limbs, tendons, and veins, as well as hair, body hair, nails, etc., and the tangible senses, and various characteristics arise in sequence. As mentioned above, the stages before limbs and tendons are the five stages of the fetus. Some say that in thirty-two weeks, the various stages of the fetus are formed sequentially, the first week only has the alaya consciousness (kun gzhi, fundamental consciousness) and neutral feeling (tshor ba btang snyoms, neutral feeling), the second week produces afflicted mind (nyon yid, afflicted consciousness), and then the mind and mental factors (sems dang sems byung, mental activities) arise sequentially. Then, in the fetal stage, the wind of karmic maturation arises, and if it is a boy, this wind will cause him to face towards the right side of the mother's abdomen, sitting with his back facing outwards; if it is a girl, she will face towards the left side, sitting with her face forward; if it is a hermaphrodite, they will stay in the position of their desire, and all of them will have their heads facing towards the door of impurity. If they die there due to past karma and present conditions, then those skilled in dealing with this situation will see countless worms living in the rotting blood and pus, which is terrifying, then they must use a sharp, thin scalpel to cut off the limbs and then take them out, so that they will be guided by karma to another rebirth. If they are born smoothly, they are nourished with milk and fresh butter, gradually eating rough food, the senses mature, they fully enjoy afflictions, and they also accumulate karma. Regarding twins, the one born first is the younger brother, and the one born later is the older brother, because the intermediate state (srid pa bar ma do, bardo) does not enter through the abdomen, but through the door of birth, so the one who enters first stays inside longer. 'The senses are fully formed' means that the senses of spontaneously born (brdzus skyes, miraculously born) beings are formed simultaneously, while the senses of beings born in the other three ways are formed sequentially. Thus, the cycle of birth and death has no beginning, and those who do not practice the path have no end. The Abhidharmakosha says: 'Like a spinning wheel, it turns in sequence, from birth to death, karma and afflictions, flow through the world to other worlds, the wheel of samsara has no beginning.' Therefore, those with wisdom should liberate themselves from the boundless ocean of samsara.
ྱ་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བསྟན་པའི་ ལམ་སྒྲུབ་པ་ལ་ཇེ་འབད་པར་བྱའོ། ། ༈ ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ། དེ་ལྟར་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་བཤད་ནས་དེ་སྐྱེད་པ་ཀུན་འབྱུང་གི་བདེན་པ་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། དེ་ལ་གཙོ་བོའི་སྒོ་ནས་མདོར་བསྟན་པ་དང་། རང་ གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གཉིས་ལས་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཉེ་བར་བསྡུ་བ་གསུམ་ཡོད་པའི་དང་པོ་ནི་ཀུན་འབྱུང་བའི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་གང་ལས་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1453 ཉོན་མོངས་པའི་དབང་གིས་བྱུང་བའི་ལས་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་བཟུང་ནས་ཟག་མེད་དེ་ཡིན་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །གལ་ཏེ་ཉོན་མོངས་པ་དང་དེས་བསྐྱེད་པའི་ལས་ཐམས་ཅད་དེ་ ཡིན་ན་མདོ་ལས་སྲེད་པ་ཁོ་ན་དེར་བསྟན་པ་དེ་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། གཙོ་བོར་བསྟན་པ་ཞེས་སྨོས་ཏེ་དེ་ནི་དེའི་གཙོ་བོ་ཡིན་པས་དེ་སྐད་དུ་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཇི་ལྟར་བསྟན་པའི་ ཚུལ་ལ་ཡང་འབྱུང་བ་ཅན་ནི་དེ་ལས་སྐྱེ་བ་ཡང་དང་ཡང་འབྱུང་བའོ། །དགའ་བའི་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པ་ནི་ངོ་བོ་གཅིག་ཏུ་ལྡན་པའོ། །གང་ལ་དགའ་ཞེ་ན་སྐྱེ་གནས་དང་ཡུལ་སྡུག་ པ་དེ་དང་དེར་རོ། །བསྟན་པས་བསྟན་པ་ནི་གསུངས་པའོ། །གཙོ་བའི་དོན་ཉིད་སྟོན་པ་ན་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ནི་ཐོབ་པ་དང་མ་ཐོབ་པའི་ལུས་དང་ཡུལ་གྱི་དངོས་པོ་ཐམས་ ཅད་ལ་དེ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་བར་དོ་ལ་སོགས་པའི་གནས་སྐབས་སུ་ཡུལ་དང་ལུས་དམན་པ་ལའང་འདོད་ཆགས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ནི་ཚོར་བ་གསུམ་མམ་སྡུག་ བསྔལ་གསུམ་གྱིས་གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་ན་སྲེད་པ་འབྲང་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་པའི་ཚེ་ན་འབྲལ་བར་སྲེད་པ་དང་། བདེ་བ་དང་ལྡན་པའི་ཚེ་མི་འབྲལ་བར་སྲེད་པ་དང་། བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པའི་ཚེ་བདེ་བ་ཐོབ་པར་སྲེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1454 དུས་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ནི་འདས་པའི་དུས་ལ་དྲན་པ་དང་མ་འོངས་པ་ལ་དགའ་བ་དང་། ད་ལྟར་བ་ལ་ཆགས་པས་རྗེས་སུ་འགྲོའོ། །ཁམས་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ནི་དེས་ཁམས་གསུམ་ ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚོལ་བ་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ནི་འདོད་པ་དང་སྲིད་པ་དང་ལོག་པས་ཚངས་སྤྱོད་ཚོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བ་ནི་རྟག་ཆད་ཀྱི་རྣམ་པ་ ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་དེ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་དང་། ལས་གཉིས་ལས་དང་པོ་ལའང་མདོ་དང་རྒྱས་པ་གཉིས་ཀྱི་གཉིས་ཀ་ལའང་གྲངས་ནས་སྤོང་ བའི་བར་དུ་དོན་བཅུས་སྟོན་པའི་གྲངས་ནི་གསལ་ལོ། །མཚན་ཉིད་ལ་མ་ཞི་བ་ནི་དྲུག་སྟེ་གཡེང་བ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་རྒོད་པ་དང་རྨུགས་པ་དང་བག་མེད་པ་དང་འཛེམ་པ་མེད་ པས་མ་ཞི་བའོ། །འབྱུང་བའི་རྐྱེན་གསུམ་ནི་རིམ་པ་བཞིན་རྒྱུ་དང་དམིགས་པ་
【現代漢語翻譯】 爲了（獲得）利益，應該更加努力地修持世尊（梵文：Bhagavān， भगवन्，bhagavan，有福者）所教導的道路。 ༈ 集諦（梵文：Samudaya，समुदय，samudaya，原因）： 如是宣說了苦諦之後，爲了闡釋產生苦的原因——集諦，主要通過總的指示和通過自身的特徵詳細解釋兩種方式，以及通過總結共同特徵的三種方式。第一種是『集』，即一切痛苦從中產生。 『由煩惱所生的業』，是指有漏的業，從而排除無漏的業。如果一切煩惱及其所生的業都是集諦，那麼為何經中只說貪愛是集諦呢？因為這是主要的，所以這樣說。如何闡釋呢？『有生』是指從中反覆產生（痛苦）。『伴隨喜悅的貪執』是指本質上的一致。喜悅什麼呢？喜悅于出生之處和可愛的對象。『已宣說』是指已經說過。在闡釋主要意義時，『遍及一切事物』是因為它涉及到所有已獲得和未獲得的身體和對象，即使在中有等狀態下，也會對低劣的身體和對像產生貪執。『遍及一切狀態』是指在所有三種感受或三種痛苦的狀態下，貪愛都會跟隨，即在痛苦時貪求分離，在快樂時貪求不分離，在平靜時貪求獲得快樂等等。 『遍及一切時間』是指追隨過去的回憶、對未來的喜悅和對現在的執著。『遍及一切界』是指它遍及三界。『遍及一切尋求』是指通過慾望、存在和邪見來尋求梵行。『遍及一切形態』是指在一切常斷的形態中，它都會追隨。第二，詳細解釋分為煩惱和業兩種，每一種又分為經文和詳細解釋兩種，都通過從數量到斷除的十個方面來闡釋，數量是清楚的。『不寂靜』有六種，即散亂、顛倒的掉舉、昏沉、放逸和無慚無愧。『產生的緣』有三種，依次是因和所緣。
【English Translation】 For the sake of benefit, one should strive even harder to practice the path taught by the Blessed One (Bhagavān). ༈ The Truth of the Origin (Samudaya): Having explained the Truth of Suffering, we now elucidate the Truth of the Origin, which gives rise to suffering. This is done primarily through a general indication and a detailed explanation of its own characteristics, as well as through three ways of summarizing common characteristics. The first is 'origin,' which is that from which all suffering arises. 'Actions born of afflictions' refers to contaminated actions, thereby excluding uncontaminated ones. If all afflictions and the actions they produce are the origin, then why does the sutra only state that craving is the origin? Because it is the principal one, it is stated as such. How is it explained? 'Having birth' means that from it, birth repeatedly occurs (suffering). 'Possessing attachment to joy' means being united in essence. What is joyed in? Joyed in the place of birth and the lovely object. 'Has been taught' means has been spoken. In explaining the main meaning, 'pervading all things' is because it involves all objects of body and mind, whether obtained or not, since it engages in all of these. Even in intermediate states, attachment arises towards inferior objects and bodies. 'Pervading all states' means that in all three feelings or three sufferings, craving follows, i.e., craving to separate when in suffering, craving not to separate when in happiness, and craving to obtain happiness when in equanimity, and so on. 'Pervading all times' means following after memories of the past, joy in the future, and attachment to the present. 'Pervading all realms' means that it pervades the three realms. 'Pervading all seeking' means seeking pure conduct through desire, existence, and wrong views. 'Pervading all aspects' means that in all aspects of permanence and annihilation, it follows after. Secondly, the detailed explanation is divided into afflictions and actions, each of which is divided into sutra and detailed explanation, both of which are explained through ten aspects from number to abandonment, the number being clear. 'Not pacified' has six aspects, namely, distraction, inverted excitement, dullness, carelessness, and shamelessness. 'The causes of arising' are three, namely, the cause and the object in order.
དང་བདག་རྐྱེན་གསུམ་སྟེ་མཛོད་ལས། ཕྲ་རྒྱས་སྤངས་པར་མ་གྱུར་དང་། །ཡུལ་ནི་ཉེ་བར་གྱུར་པ་དང་། །ཚུལ་བཞིན་མ་ ཡིན་ཡིད་བྱེད་ལས། །ཉོན་མོངས་རྒྱུ་ནི་ཚང་བ་ཡིན་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཚུལ་མིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ཡུལ་དེ་ལ་སྡུག་བསྔལ་ལ་སོགས་པར་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ནི་འགགས་མ་ཐག་པའོ། ། 1-1455 བཞི་པ་དམིགས་པ་ལ་དང་པོ་ཉོན་མོངས་པ་དང་དེའི་ཡུལ་དམིགས་པར་བསྟན་པ་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དམིགས་པར་འགྱུར་བ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་དམིགས་ནས་འཁྲུག་ པ་སྐྱེ་བ་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱིས་ང་རྒྱལ་བ་དང་། ལྔ་ཀ་ལ་གཏི་མུག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །གཞི་ནི་ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ས་དགུ་དམིགས་པ་ དང་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པར་དབྱེ་བ་ནི་མ་རིག་པ་དང་ལྟ་བ་དང་ཐེ་ཚོམ་གསུམ་གྱིས་ས་གོང་མ་ལ་དམིགས་པ་ལ། ལྟ་བ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་མ་གཏོགས་པ་སྟེ་གཞན་ གྱི་ས་པ་ལ་བདག་དང་བདག་གིར་མི་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ས་གོང་མའི་ཉོན་མོངས་པ་ས་འོག་མ་ལ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་འདོད་ཆགས་དང་ང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་གི་ དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་གྱི་ཁྱབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མ་རིག་པ་དང་ཐེ་ཚོམ་ལ་སོགས་པས་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དེའི་རྒྱུ་མཚན་དུ་འགོད་པ་ནི་རིགས་པ་ མ་ཡིན་ཏེ་འཕགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་ཁམས་གསུམ་ཀ་དམིགས་མི་ནུས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་འགོག་ལམ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་ནི་འགོག་པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་དེས་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་ནི་བཏགས་པ་སྟེ་དེར་སྒྲོ་བཏགས་པ་དམིགས་པ་ཡིན་གྱི་རང་མཚན་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་རིག་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་སྙམ་དུ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1456 འདི་ནི་གཞན་གཉིས་ལའང་མཚུངས་ཏེ་རང་མཚན་རང་རིག་གི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཟག་མེད་ཟག་བཅས་ཀྱི་དམིགས་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་མཛོད་ལས། འདོད་ཆགས་མིན་ཏེ་སྤང་བྱའི་ ཕྱིར། །གནོད་མི་བྱེད་ཕྱིར་ཞེ་སྡང་མིན། །ཞི་དང་དག་དང་མཆོག་གྱུར་ཕྱིར། །ང་རྒྱལ་མ་ཡིན་མཆོག་འཛིན་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་གཞི་མེད་དང་གཞི་བཅས་ཀྱི་དམིགས་པ་བཤད་པ་ ནི་ལྟ་བའི་ཡུལ་གཞི་མེད་དེས་བརྟགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་ཡུལ་གཞི་བཅས་ཏེ་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་ལ་སོགས་པ་དོན་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེ་ཚོམ་དང་མ་རིག་ པའི་ཡུལ་ནི་བརྟགས་པར་དཀའ་བ་ཉིད་དོ། །ལྔ་པ་མཚུངས་ལྡན་ལ་དང་པོ་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་མཚུངས་ལྡན་ནི་འདོད་ཆགས་དང་ཁོང་ཁྲོ་ཐེ་ཚོམ་གསུམ་མཚུངས་ལྡན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་ མི་མཐུན་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་ཏེ་བློ་མི་གནས་ན་འདོད་ཆགས་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷག་མ་ནི་ང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པ་
【現代漢語翻譯】 以及三個俱生緣：如《俱舍論》中所說：『未離微細隨增故，處所鄰近及不如理作意，煩惱之因即具足。』不如理作意是指對境執著為痛苦等。緊隨其後的俱生緣是指無間緣。 第四，關於所緣境，首先，關於煩惱及其所緣境的闡述，一切煩惱都成為一切煩惱的所緣境，例如，以貪慾為所緣境而生起嗔恚，二者生起我慢，以及對五者都愚癡等等。基礎是指悅意或不悅意的對境等。 第二，區分有漏九地為所緣境與非所緣境：無明、見和疑三者以更高的地為所緣境。見是指除了壞聚見之外的其他見，因為它們不執著其他地的法為我和我所。更高地的煩惱不是更低地的所緣境，這取決於某些貪慾和我慢等，並非普遍情況，因為無明和疑等可以作為所緣境。在此，將離貪作為理由是不合理的，因為聖者的智慧也無法緣三界。 第三，闡述滅道不是所緣境：『滅』等詞所詮釋的只是假立，因為在那裡增益的只是所緣境，而自相是智慧所認識的。這是他們的想法。 這與另外兩者也相同，因為自相是自證的對境。因此，無漏不是有漏的所緣境的原因，如《俱舍論》中所說：『非是貪慾，是舍斷故，非嗔恚，不損害故，是寂靜、清凈、殊勝故，非我慢，非是勝執故。』 第四，解釋有基與無基的所緣境：見的所緣境是無基的，因為它是分別假立的。除此之外的其他所緣境是有基的，因為悅意或不悅意等在事物上是存在的。疑和無明的所緣境是難以分別的。 第五，關於相應法，首先，根本煩惱的相應法：貪慾、嗔恚和疑三者不是相應法，因為它們非常不相容，並且如果陷入懷疑，心識無法安住，貪慾也不會生起。其餘的我慢等是相應法。
【English Translation】 And the three co-emergent conditions: As stated in the Treasury of Knowledge: 'Not separated from subtle attachments, the place is nearby, and improper attention, the cause of afflictions is complete.' Improper attention refers to focusing on suffering, etc., in relation to the object. The immediately following co-emergent condition refers to the immediately preceding condition. Fourth, regarding the object of focus, first, concerning the explanation of afflictions and their objects of focus, all afflictions become the objects of focus for all afflictions. For example, anger arises with desire as the object of focus, and pride arises from both, as well as ignorance towards all five, and so on. The basis refers to pleasant or unpleasant objects, etc. Second, distinguishing the nine realms of existence with outflows as objects of focus and non-objects of focus: Ignorance, views, and doubt take higher realms as their objects of focus. View refers to views other than the view of the aggregates, because they do not grasp the dharmas of other realms as self or belonging to self. The afflictions of higher realms are not the objects of focus for lower realms, which depends on certain desires and pride, etc., and is not a universal case, because ignorance and doubt, etc., can be objects of focus. Here, presenting detachment from desire as a reason is unreasonable, because even the wisdom of the noble ones would not be able to focus on the three realms. Third, explaining that cessation and the path are not objects of focus: 'Cessation' and other terms only explain what is imputed, because what is superimposed there is only the object of focus, while the self-character is what is known by wisdom. This is their thought. This is the same for the other two, because self-character is the object of self-awareness. Therefore, the reason why the uncontaminated is not the object of focus for the contaminated is as stated in the Treasury of Knowledge: 'It is not desire, because it is abandoned; not hatred, because it does not harm; it is peaceful, pure, and supreme; not pride, not holding to superiority.' Fourth, explaining the objects of focus with and without a basis: The object of focus of views is without a basis, because it is conceptually constructed. Other objects of focus besides that have a basis, because pleasant or unpleasant things, etc., exist in reality. The objects of focus of doubt and ignorance are difficult to distinguish. Fifth, regarding concomitant factors, first, the concomitant factors of the root afflictions: desire, anger, and doubt are not concomitant factors, because they are very incompatible, and if one falls into doubt, the mind cannot abide, and desire will not arise. The remaining pride, etc., are concomitant factors.
སྟེ་དེ་དང་མི་མཐུན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཁོང་ཁྲོ་ ང་རྒྱལ་དང་ལྟ་བ་དང་མཚུངས་ལྡན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཞེ་འགྲས་པའི་ཡུལ་གྱིས་སེམས་མི་ཁེངས་ཤིང་དེ་ལ་མི་རྟོག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འགྲེལ་པ་མཛད་པ་འཆད་མོད་ཀྱི་བདག་གི་དགྲ་དེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པར་ནུས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1457 ཁོང་ཁྲོ་ཐེ་ཚོམ་དང་མཚུངས་ལྡན་མ་ཡིན་པ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །བདེན་པ་མི་ཤེས་པའི་མ་རིག་པ་ནི་དེ་ཤེས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་མ་འདྲེས་པ་སྟེ་དེས་ཉོན་མོངས་ པ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པ་ནི་དེས་བདེན་བཞི་མི་ཤེས་ན་མ་རིག་པ་དང་ཤེས་ན་ཡེ་ཤེས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ལྷན་སྐྱེས་ནི་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་གཞན་རྣམས་དང་ མཚུངས་ལྡན་ནོ། །ཀུན་བཏགས་ནི་ཐེ་ཚོམ་དང་ལོག་ལྟ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ལ་སོགས་པ་དང་མཚུངས་ལྡན་ཡིན་ནོ། །ལྟ་བ་ཁོང་ཁྲོ་དང་མཚུངས་ལྡན་མ་ཡིན་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ ལ། ཐེ་ཚོམ་དང་མ་ཡིན་པ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་འདོད་ཆགས་དང་མཚུངས་ལྡན་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པའང་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་མཚུངས་ ལྡན་ལ་ཁྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་ཕན་ཚུན་མཚུངས་ལྡན་མ་ཡིན་པ་ནི་གདགས་གཞི་མི་མཐུན་པ་རྣམས་ཏེ་འདོད་ཆགས་ལ་བཏགས་པ་རྣམས་ཞེ་སྡང་གི་ཆར་གཏོགས་དང་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །གདགས་ གཞི་མཐུན་པ་དག་ནི་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་བཞིན་དུ་བརྩི་བར་བྱའོ། །ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རང་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པ་མེད་པར་དེ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྨུགས་པ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལས་སུ་མི་རུང་བ་དང་རྨུགས་པ་ལ་སོགས་པ་མེད་པར་དེ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1458 དྲུག་པ་རྣམ་གྲངས་ལ་རྣམ་གྲངས་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞིས་མདོར་བསྟན་པ་ནི་རྣམ་གྲངས་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །སོ་སོའི་དོན་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་ཀུན་སྦྱོར་ནས་འགགས་ཀྱི་བར་ཉི་ ཤུ་རྩ་བཞི་ལས། ཀུན་སྦྱོར་ལའང་ཆགས་པ་ནས་སེར་སྣའི་བར་དགུའོ། །འདི་ཐམས་ཅད་ལ་གང་གིས་སྦྱོར་བ་དང་། ཇི་ལྟར་སྦྱོར་བ་དང་། གང་དུ་སྦྱོར་བ་གསུམ་གསུམ་གྱིས་བཤད་དོ། །དང་པོ་ནི་ ངོ་བོ་ངོས་འཛིན་པ་སྟེ་རྗེས་སུ་ཆགས་པའི་ཀུན་སྦྱོར་ནི་ཁམས་གསུམ་པའི་འདོད་ཆགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་ནི་དེ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །གསུམ་ པ་ནི་དེས་ཚེ་ཕྱི་མ་ལ་སོགས་པའི་མ་འོངས་པ་ན་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཕུང་པོ་ཞེས་སྦྱར་བ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པ་གཞན་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །ངའོ་སྙམ་པའི་ང་རྒྱལ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ ལྟ་བར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། སེམས་ཁེངས་མ་ཁེངས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གོང་མའི་ཁྱད་པར་ནི་རིག་པའི་གནས་དང་བསམ་གཏན་ལ་སོགས་པའོ། །ང་ཡིར་འཛིན་པ་ཡོངས་སུ་ མི་ཤེས་པ་ནི་རང་བཞིན་དང་ཉེས་དམིགས
【現代漢語翻譯】 因為與它不矛盾的緣故。嗔怒與我慢和見解不相應，是因為嗔恨的對象不能使內心滿足，並且不會對它進行思索。雖然註釋中說，因為嗔恨的對象不能使內心滿足，並且不會對它進行思索，所以不相應，但是對於『我的敵人』等，還是能夠進行思索的。 嗔怒與懷疑不相應，就像對貪慾的解釋一樣。不瞭解真相的無明，與瞭解真相的智慧不相混合，因為它遍及所有的煩惱。如果不知道四聖諦，就是無明；如果知道，就是智慧。其中，俱生的無明與根本煩惱和其他煩惱相應。遍計的無明與懷疑、邪見、戒禁取見等相應。見解與嗔怒不相應，前面已經說過。與懷疑不相應，就像對貪慾的解釋一樣。懷疑與貪慾不相應等等，也和前面一樣。 第二，近煩惱的相應情況。憤怒等彼此不相應，是因為所依的基礎不同。就像對貪慾的執著屬於嗔恨的範疇，或者不屬於嗔恨的範疇一樣。所依的基礎相同，就應該像根本煩惱一樣看待。『無慚』，是因為不依賴自己和他人，它就不會產生。『昏沉』，是因為沒有堪能性和昏沉等，它就不會產生。 第六，名相。用二十四種名相來簡要地說明，什麼是名相呢？ 詳細解釋各個含義，從『結』到『障礙』共有二十四種。『結』中，從『執著』到『慳吝』共有九種。對於所有這些，用『以什麼連線』、『如何連線』、『在哪裡連線』這三個方面來解釋。第一是識別本體，例如『隨後的執著之結，是三界的貪慾』等等。第二是『與它相應』等等。第三是『由此在來世等未來連線痛苦之蘊』，其他情況也同樣適用。 『我認為是我』的我慢，難道不是會變成壞聚見嗎？因為有內心滿足與不滿足的區別。更高的區別在於明處和禪定等等。『執著為我』是不完全瞭解自性和過患。
【English Translation】 Because it is not contradictory to it. Anger is not compatible with pride and views, because the object of anger does not satisfy the mind and is not contemplated upon. Although the commentary explains that it is incompatible because the object of anger does not satisfy the mind and is not contemplated upon, it is still possible to contemplate on 'my enemy' and so on. Anger is not compatible with doubt, just as it is explained for desire. Ignorance, which does not know the truth, is not mixed with the wisdom that knows it, because it pervades all afflictions. If one does not know the Four Noble Truths, it becomes ignorance; if one knows them, it becomes wisdom. Among them, innate ignorance is compatible with the root afflictions and others. Conceptual ignorance is compatible with doubt, wrong views, holding onto precepts and vows, and so on. Views are not compatible with anger, as has been explained. Not compatible with doubt, just as it is explained for desire. Doubt is not compatible with desire, and so on, is the same as before. Secondly, the compatibility of the near afflictions. Anger and so on are not compatible with each other because the bases of dependence are different. Just as attachments to desire belong to the category of hatred, or do not belong to the category of hatred. If the bases of dependence are the same, they should be regarded as the root afflictions. 'Shamelessness' is because it does not depend on oneself and others, it will not arise. 'Lethargy' is because without workability and lethargy, it will not arise. Sixth, the terms. The twenty-four terms are briefly explained by what terms? Explaining each meaning in detail, from 'bond' to 'obstacle' there are twenty-four. In 'bond', there are nine from 'attachment' to 'stinginess'. For all of these, it is explained by three aspects: 'with what it connects', 'how it connects', and 'where it connects'. The first is to identify the essence, such as 'the bond of subsequent attachment is the desire of the three realms' and so on. The second is 'compatible with it' and so on. The third is 'thereby connecting the aggregates of suffering in the future, such as in the next life', and the same applies to other situations. Is the pride of 'I think it is me' not going to turn into the view of the perishable collection? Because there is a difference between the mind being satisfied and not satisfied. The higher difference is in the place of knowledge and meditation and so on. 'Grasping as me' is not fully understanding the nature and faults.
་སོ། །སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་ལྷག་པར་ཆགས་པ་ནི་མ་རིག་པས་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཉེས་པ་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལོག་པར་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བས་བདག་གྲོལ་ནས་རྟག་པའམ་ཆད་པར་འགྱུར་ཏེ་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཐར་པ་མེད་དོ་སྙམ་པའོ། ། 1-1459 ལོག་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བའི་ཐབས་ནི་འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལྟ་བུ་བོར་ནས་མཆོག་འཛིན་གཉིས་ལ་ཞེན་པའོ། །དུག་གསུམ་གྱིས་སྡུག་བསྔལ་གསུམ་ལ་འཆིང་བ་ནི་དེས་དེ་འཐོབ་པའོ། །འདོད་པ་བཞིན་ དུ་བྱེད་པ་མི་འཐོབ་པ་ནི་ལྕགས་སྒྲོག་ལ་སོགས་པས་བཅིངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་ནི་འཆིང་བའི་རྒྱུ་མཚན་སྔ་མ་སྡུད་པའོ། །གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་འདོད་ཆགས་སྲིད་པའི་འདོད་ ཆགས་ཞེས་གཅིག་ཏུ་སྡུད་པ་ནི་མཛོད་ལས། ཁམས་གཉིས་ལས་སྐྱེས་སྲིད་འདོད་ཆགས། །ཁ་ནི་ནང་དུ་བལྟས་ཕྱིར་དེར། །ཐར་པའི་འདུ་ཤེས་བཟློག་ཕྱིར་བཤད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་བདུན་དུ་འཇོག་པའི་ རྒྱུ་མཚན་ནི་འཚོལ་བ་གསུམ་མ་སྤངས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་འདོད་པ་འཚོལ་བ་ནི་འདོད་ཁམས་སམ་འདོད་ཡོན་འཚོལ་བའོ། །སྲིད་པ་འཚོལ་བ་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཚོལ་བའོ། །ལོག་པས་ཚངས་ པར་སྤྱོད་པ་ནི་ལམ་ལོག་སྟེ་བག་ལ་ཉལ་ནི་ས་བོན་ནམ་མངོན་གྱུར་ཡང་རུང་ངོ་། །གཉེན་པོ་ཆུང་ངུ་ནི་ཅུང་ཟད་གནས་པ་དང་བདེ་བ་དང་འབོལ་བ་སྙམ་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། དེ་དག་གཉེན་པོར་འདུ་ཤེས་པ་ནི་བདེན་བཞི་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་གཉེན་པོར་མི་འདོད་པས་བདེན་པ་ལ་རྨོངས་ཏེ་དེས་ན་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པའི་བག་ཆགས་རྒྱས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1460 ལོག་པས་ཐར་པ་ནི་ཐར་པ་ལམ་ལོག་གི་འབྲས་བུར་འདོད་པའོ། ། ལོག་པས་ཐར་པའི་ཐབས་ནི་ལམ་ལོག་གོ །བསྟན་པ་ནི་བཤད་པའོ། །འདུལ་བ་ནི་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དང་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ལ་ སོགས་པ་སེམས་འདུལ་བ་རྣམས་སོ། །སོམ་ཉི་དང་ཐེ་ཚོམ་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །བཞི་པ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ལ་དང་པོ་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་གཉིས་ཀ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་སུ་བསྟན་ པ་ལ་རྩ་བའི་ཉོན་མོངས་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་ཀྱང་ཡིན་པ་ནི་དེས་སེམས་ཉེ་བར་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ནི་ཉི་ཤུ་རྩ་བཞིའོ། །གཉིས་ པ་དུག་གསུམ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ཉོན་མོངས་སུ་བཤད་པ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་གཞན་གཉིས་ལས་གྲོལ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ་སྒྲིབ་པ་གསུམ་པོ་དེ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་ལུང་ དགོད་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞི་གནས་ཀྱི་དུས་སུ་གཉིད་རྨུགས་ཀྱིས་ནང་དུ་བསྡུས་ནས་བར་ཆད་བྱེད་དོ། །སེམས་རབ་ཏུ་འཛིན་པའི་དུས་སུ་རྒོད་འགྱོད་ཀྱིས་གཡེངས་ནས་ བར་ཆད་བྱེད་དོ། །བྱིང་རྒོད་མེད་པའི་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་སྒོམ་པའི་དུས་ན་
【現代漢語翻譯】 因此，對於痛苦和痛苦的根源特別執著，是因為無明（藏文：མ་རིག་པ，梵文天城體：अविद्या，梵文羅馬擬音：avidyā，漢語字面意思：無明）不瞭解有漏的過患。錯誤地想要解脫，是因為以壞聚見（འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ）認為自我解脫後會變成常或斷，認為證悟者沒有解脫。 錯誤地想要解脫的方法是，捨棄八正道之類的正道，執著于兩種至高之見。三種毒（貪嗔癡）束縛於三種痛苦，是因為它們能獲得那些痛苦。無法如願以償，就像被鐵鏈等束縛一樣。因此，『又』這個詞是爲了總結之前束縛的原因。將前兩者（貪慾和有貪）歸結為『有之貪』，如《俱舍論》所說：『從二界所生，有貪。口向內看，因此處。爲了遣除解脫之想而說。』之所以將它們分為七種，是因為沒有捨棄三種尋求，即尋求慾望是尋求欲界或慾望的對象。尋求有是尋求上二界。錯誤地行梵行是錯誤的道路，隨眠是種子或顯現都可以。微小的對治是指稍微安住、感到快樂和舒適等。 認為這些是對治，是因為不認為區分四聖諦的智慧是對治，因此對真理感到迷惑，從而增長無明等習氣。 錯誤地認為解脫，是指將解脫視為邪道的果。錯誤地獲得解脫的方法是邪道。教法是講述。律是三藏和十二部等調伏心意的方法。猶豫和懷疑是同義詞。第四個，近煩惱，將最初的根本煩惱和近煩惱都稱為近煩惱，是因為根本煩惱也是近煩惱，因為它使心接近煩惱。行蘊的煩惱是二十四種。第二，詳細解釋三種毒，解釋為煩惱，『又』這個詞表示不會從其他兩種中解脫，將三種障礙與『那』結合。第三，引用經文，即『世尊』。在止觀的時候，昏沉睡眠會收攝內心，造成障礙。在專注內心的時候，掉舉後悔會散亂內心，造成障礙。在修習沒有沉掉的舍受原因時
【English Translation】 Therefore, being particularly attached to suffering and the origin of suffering is because ignorance (Skt. avidya) does not understand the faults of contaminated existence. Wrongly wanting to be liberated is because, with the view of the perishable aggregate (Skt. satkayadrishti), one thinks that after the self is liberated, it will become permanent or annihilated, and that there is no liberation for the enlightened ones. The method of wrongly wanting to be liberated is to abandon the Noble Eightfold Path and cling to the two supreme views. The three poisons (greed, hatred, and delusion) bind to the three sufferings because they obtain those sufferings. Not being able to get what one wants is like being bound by iron chains and so on. Therefore, the word 'also' is to summarize the previous reasons for bondage. Combining the former two (desire and existence) into 'desire for existence' is as stated in the Abhidharmakosha: 'Born from the two realms, desire for existence. The mouth looks inward, therefore there. It is said to reverse the notion of liberation.' The reason for dividing them into seven is based on not abandoning the three searches, i.e., searching for desire is searching for the desire realm or the objects of desire. Searching for existence is searching for the upper two realms. Wrongly practicing pure conduct is a wrong path, and latent tendencies can be either seeds or manifestations. A small antidote is thinking of dwelling a little, being happy, and being comfortable, and so on. Thinking that these are antidotes is because one does not consider the wisdom that distinguishes the Four Noble Truths as an antidote, and therefore one is confused about the truth, thus increasing the imprints of ignorance and so on. Wrongly thinking of liberation is thinking of liberation as the result of a wrong path. The method of wrongly obtaining liberation is the wrong path. The Dharma is the teaching. The Vinaya is the three pitakas and the twelve branches, etc., which tame the mind. Hesitation and doubt are synonyms. Fourth, the near afflictions, both the root afflictions and the near afflictions are shown as near afflictions, because the root afflictions are also near afflictions, because they make the mind close to affliction. The afflicted aggregate of formations is twenty-four. Second, explaining the three poisons in detail, explaining them as afflictions, the word 'also' means that one will not be liberated from the other two, combining the three obscurations with 'that'. Third, quoting the scriptures, i.e., 'the Blessed One'. During the time of shamatha, drowsiness and sleepiness gather inward and cause obstacles. During the time of focusing the mind, agitation and regret distract the mind and cause obstacles. When meditating on the reason for equanimity without sinking or agitation
ཕྲག་དོག་དང་སེར་སྣས་སེམས་གཡོས་ནས་བར་ཆད་བྱེད་དོ། །སྒོམ་པ་གསུམ་པོ་དེ་དག་གི་གཞི་དང་པོ་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་དག་གི་དུས་ན་ངོ་ཚ་མེད་པ་དང་ཁྲེལ་མེད་ཀྱིས་ལྟུང་བ་ལ་མི་འཛེམ་པར་བར་ཆད་བྱེད་དོ། ། 1-1461 གནས་པ་དང་གནས་འབྲེལ་བ་ནི་ལྟ་བ་གནས་པ་དང་མ་རིག་པ་གནས་སུ་འབྲེལ་བ་སྟེ་མི་ཤེས་པ་ལས་ལྟ་ངན་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲལ་བ་ནི་སྤང་བྱ་དང་འབྲལ་བའོ། ། ཇི་ལྟར་མཐུན་མཐུན་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཉེར་ལེན་ལ་དང་པོ་ངོ་བོ་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པ་ནི་ཞེས་བྱ་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི་རྩོད་ པའི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་འདོད་པ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་བཅིངས་པ་དམ་ལྷོད་ལ་སོགས་པས་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ལྟར་བཤད་དོ། །མུ་སྟེགས་བྱེད་བདག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལ་མི་རྩོད་པ་ ནི་བདག་བཅས་སུ་བློ་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩོད་པ་ནི་འགལ་བ་སྨྲ་བར་སེམས་པའམ་དེ་སྨྲ་བ་ཉིད་དོ། །དོན་བསྡུ་བ་ནི་དེ་ལྟར་དེ་དག་ཅེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཡིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ གྱི་ལུས་ཀྱིས་གཟུགས་ཀྱི་མདུད་པ་མ་ཡིན་གྱི་སེམས་ཀྱིས་ཡིན་པར་སྟོན་ཏོ། །མདུད་པ་བཞིར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྣབ་སེམས་ནི་ཟང་ཟིང་ཅུང་ཟད་ཙམ་དང་སྦྱར་རོ། །གནོད་སེམས་ནི་རྩོད་པའི་ རྒྱུ་དང་སྦྱར་ཏེ་ལེགས་པར་མི་སྒྲུབ་པ་ནི་ཟང་ཟིང་ལ་སོགས་པ་རྩོད་པའི་རྒྱུ་དེ་རང་དང་མི་མཐུན་པར་སྒྲུབ་པའི་རྒྱུ་གནོད་སེམས་འབྱུང་ངོ་། །ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ནི་ཤེས་བྱ་དང་མི་མཐུན་པ་ལ་འདི་བདེན་ནོ་ཞེས་རྟོག་པའོ། ། 1-1462 འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་འདུན་པས་ནི་དེ་སྤོང་བ་རང་འབྱུང་ལ་སྒྲིབ་བོ། །ལྟུང་བ་བཤགས་པ་དང་དགེ་བ་ལ་སྐུལ་བ་ན་གནོད་སེམས་ཀྱིས་དེ་ལེགས་པར་མི་སྒྲུབ་པས་སྒྲིབ་པའོ། །ཞི་གནས་ དང་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་བཤད་ཟིན་ཏོ།། །། ཐེ་ཚོམ་གྱིས་བཏང་སྙོམས་ལ་སྒྲིབ་པ་ནི་གཏན་ལ་མ་ཕབ་ན་བཏང་སྙོམས་སུ་གནས་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་བའི་ཕྱོགས་མི་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་ནི་སྒྲིབ་ པ་ཡིན་ཏེ་གཟུགས་མི་མཐོང་བའི་རྒྱུ་རྩིག་པ་སྒྲིབ་བྱེད་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །གཉེན་པོའི་གཤོལ་གྱིས་སློག་དཀའ་བས་ན་ཐ་བའོ། །དུག་གསུམ་དེའི་ངོ་བོའི་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་འཆལ་པའི་ཚུལ་ ཁྲིམས་ཞེས་བྱ་བ་དང་མི་དགེ་བས་ཚངས་ཤིང་དག་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ལྟུང་བའི་དྲི་མ་ཅན་ཡིན་པས་མི་གཙང་བ་དང་། གཞན་ལ་གནོད་པས་གྲོང་གི་ཚེར་ མ་དང་། མི་གཙང་བས་དྲི་མའོ། །སྐྱེ་འཆི་མང་པོ་མྱོང་ནས་གནོད་པ་བྱེད་པས་སྡིག་པ་དང་། ཟུག་རྔུ་སྐྱེད་པས་ཟུག་རྔུ་དང་། ཅིའང་འབྱུང་བས་ཅི་ཡང་དང་། ཉེས་སྤྱོད་འདྲེན་པས་ཉེས་སྤྱོད་དོ། ། ཡང་ཟང་ཟིང་ངན་པ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ལ་ཆགས་པའི་རྒྱུས་སེམས་ཅན་རྣམས་འདོད་ཆགས་ཀྱི་ཉེས་པར་སྤྱད་པ་
【現代漢語翻譯】 嫉妒和吝嗇擾亂內心，製造障礙。 三種禪定最初的基礎是清凈的戒律，但無慚無愧會毫不猶豫地犯下墮落，從而製造障礙。 安住和安住相關是指見解的安住和無明的相關安住，因為從無知中會產生各種邪見。 分離是指與應斷之法分離。 如何一致如前所述。 關於近取，首先，本體是指『近取』這個詞本身。 第二，詳細解釋在此處安立的原因，即『諍』這個詞，例如『欲』等，應根據束縛的鬆緊等情況進行解釋。 不與聲稱有我的外道爭論，因為在有我方面觀點一致。 爭論是指認為對方在說矛盾的話，或者就是說矛盾的話本身。 總結要點是指『如是彼等』。 顯示了意的自性之身不是色的結，而是心的結。 安立四結的原因是，貪心與少許財物相關聯。 害心與爭論的因相關聯，因為不善加修持，財物等爭論之因與自己不一致，從而產生害心。 不如理作意是指認為與所知不符的事物是真實的。 對欲妙的貪求會障礙自生之捨棄。 懺悔墮落和策勵善法時，害心會障礙善加修持。 止觀已經講完了。 懷疑會障礙舍，因為沒有確定就無法安住于舍。 不領悟善法是障礙，就像墻壁是阻礙視物的障礙一樣。 因為難以用對治的犁來翻轉，所以是下劣的。 三種毒的自性是殺生等，與邪淫的戒律相關聯，與不善一起，與清凈的戒律平等行持，因此是有墮落垢染的不凈之物； 因為危害他人，所以是村莊的荊棘；因為不凈，所以是垢染； 因為經歷多次生死而造成損害，所以是罪惡；因為產生痛苦，所以是痛苦；因為什麼都產生，所以是什麼都；因為引導惡行，所以是惡行。 此外，由於對少許惡劣財物的貪執，眾生會造作貪慾的過患。
【English Translation】 Jealousy and miserliness disturb the mind and create obstacles. The initial foundation of the three meditations is pure discipline, but shamelessness and a lack of embarrassment will not hesitate to commit downfalls, thereby creating obstacles. Abiding and related abiding refer to the abiding of views and the related abiding of ignorance, because various wrong views arise from ignorance. Separation refers to separating from what should be abandoned. How to be consistent is as before. Regarding appropriation, first, the essence refers to the word 'appropriation' itself. Second, the detailed explanation of the reason for establishing it here is the word 'dispute,' for example, 'desire,' etc., should be explained according to the tightness of the bonds, etc. Do not argue with those who claim to have a self, because they agree on the aspect of having a self. Dispute refers to thinking that the other person is saying contradictory things, or it is the very act of saying contradictory things. Summarizing the points refers to 'thus, those.' It shows that the body of the nature of mind is not a knot of form, but a knot of mind. The reason for establishing the four knots is that covetousness is associated with a small amount of wealth. Malice is associated with the cause of disputes, because not cultivating well, the cause of disputes such as wealth is inconsistent with oneself, thus malice arises. Inappropriate attention refers to thinking that something that is inconsistent with what is to be known is true. Attachment to the qualities of desire obscures the self-arising abandonment. When confessing downfalls and encouraging virtue, malice obscures the good practice. Calm abiding and special insight have already been explained. Doubt obscures equanimity, because without certainty, one cannot abide in equanimity. Not understanding the virtuous side is an obstacle, just as a wall is an obstacle to seeing forms. Because it is difficult to overturn with the plow of the antidote, it is inferior. The nature of the three poisons is killing, etc., associated with the immoral discipline, together with non-virtue, practicing equally with the pure discipline, therefore it is an impure thing with the stain of downfall; Because it harms others, it is the thorn of the village; because it is impure, it is a stain; Because it experiences many births and deaths and causes harm, it is sin; because it generates pain, it is pain; because everything arises, it is everything; because it leads to misconduct, it is misconduct. Furthermore, due to attachment to a small amount of bad wealth, sentient beings will engage in the faults of desire.
སྤྱོད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་སྦྱར་ཏེ་ཞེ་སྡང་གིས་གནོད་པའི་རྒྱུ་ལ་རྟོག་པ་དང་། 1-1463 གཏི་མུག་གིས་ཆོས་ལོག་འཚེ་བ་ཆོས་སུ་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཞེན་ནས་ཉེས་སྤྱད་སྤྱོད་དོ། །ཁམས་གསུམ་དུ་ཟག་པས་ན་ཟག་པ་དང་། ལུས་སེམས་ལ་གནོད་པས་ཕོངས་པ་དང་། མཚན་མ་ དང་མངོན་རྟགས་ནི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཆོས་མ་ཡིན་པ་ནི་སྡིག་པའོ། །མི་མཐུན་པ་ནི་ཆགས་པར་མི་འོས་པའོ། །འདུ་བྱེད་རྣམས་ལ་ཆགས་པ་ཉིད་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་རྩ་བ་སྟེ་འཁོར་བའི་ནགས་ ལ་སྦྱོར་བས་ན་ནག་སྦྱོར་རོ། །ལུས་ལོངས་སྤྱོད་ལ་ལྟ་བ་དང་བཅས་པ་ནི་དེ་གཉིས་ཉམས་ཀྱིས་དོགས་པའོ། །བློ་མ་བྱང་བ་ནི་དགེ་བ་ལའོ། །འདྲ་ཞིང་གནས་པ་ནི་འདུ་འཛི་དང་ངོ་། ། དགེ་བའི་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་དེ་དག་ནི་དགེ་བའི་གནས་སོ། །དུག་གསུམ་ལས་གཞན་པའི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་ཀྱང་དེ་དང་དེ་དག་ཏུ་འགྱུར་མོད་ཀྱི་གསུམ་པོ་ཁོ་ན་ སྨོས་པ་ནི་དེ་དང་དེ་དག་གི་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདུན་པ་ལོག་ཞུགས་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ཡུལ་ལ་སོགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ལ་འདོད་ཆགས་ནི་ཡུལ་ཡིད་དུ་འོང་བ་ དང་ལྟ་བ་གོང་མ་གསུམ་ལ་ཆགས་པ་སྟེ་སྔ་མ་སྒོམ་སྤང་དང་། ཕྱི་མ་མཐོང་སྤང་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཆད་དོ། །ཁོང་ཁྲོ་ནི་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་དང་རང་དང་མི་མཐུན་པའི་ལྟ་བ་ལའོ། ། 1-1464 ང་རྒྱལ་སེམས་ཅན་ལ་འཇུག་པ་ནི་ཆུང་ངུ་བས་བདག་ཆེ་སྙམ་པ་དང་། ལྟ་བ་ནི་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་སེམས་ཁེངས་པའོ། །འཇིག་ལྟ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ཤེས་བྱ་ལ་འཇུག་པ་ནི་སྒྲོ་འདོགས་ སྐུར་འདེབས་གཉིས་ཀྱིས་ཅི་རིགས་པར་འཇུག་སྟེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ནི་དེ་ཉིད་ལའང་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། ཐེ་ཚོམ་ནི་གཉེན་པོ་འམ། དེའི་ཡུལ་བདེན་བཞི་ལ་བློ་རྩེ་ གཉིས་སུ་འཇུག་པའོ། །མ་རིག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ལོག་པར་རྟོགས་པ་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་མེད་མ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་བདེན་བཞིའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་བཅུ་པོ་ཞེས་ བྱ་བ་སྟེ་གཉིས་པོ་ལ་བཅུ་པོ་དེའི་རྒྱུ་དང་གཞི་དང་གནས་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཛིན་པ་ཡིན་ནོ། །འགོག་ལམ་ལ་སྐྲག་པ་སྐྱེད་པས་འཇུག་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་འཁོར་བ་དག་ལ་དགའ་ ཞིང་རྣམ་བྱང་ལ་གཡེང་བར་འདུ་ཤེས་ཏེ་འཇུག་པའམ་ཡང་ན་མུ་སྟེགས་བྱེད་ལམ་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པ་སྒོམས་དང་། འགོག་པ་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་ན་གདུགས་དཀར་པོ་འདྲ་བ་ཡོད་པར་སྒྲོ་བཏགས་ ཏེ་སངས་རྒྱས་པའི་འགོག་ལམ་ལ་སྐྲག་པ་ལ་བརྗོད་དེ་ཇི་སྐད་དུ་ཉི་མ་ཟླ་བ་ས་ཆུ་མེ་རླུང་ཕྱོགས་དང་ནམ་མཁའི་ལུས་ཅན་ཏེ། ཞི་བའི་བདེ་དགའ་དམ་པ་འདོད་པ་རྣམས་ཀྱིས་དབང་ཕྱུག་རྟག་ཏུ་བསྒོམ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1465 ཁ་བ་རྒྱ་སྤོས་མེ་ཏོག་མདོག །བ་ཞོ་བ་མོ་མུ་ཏིག་མདོག །གདུགས་བཀན་བཟུང་བའི
【現代漢語翻譯】 將『行』等與嗔恚所害之因聯繫起來進行思考。 執著于愚癡所說的邪法為正法等，從而行惡行。因三界有漏故稱有漏，因損害身心故稱貧乏，相和顯相是不同的名稱。非法即是罪惡。不相宜即是不應貪著。對諸行的貪著本身就是輪迴產生的根源，因與輪迴的森林相連故稱黑連。對身體受用的執著是因為害怕失去二者。未成熟的智慧是指善。相似且存在的是喧囂和麵子。 將『以少許善行』聯繫起來，這些都是行善之處。三毒之外的其他煩惱也可能變成那樣，但只說三毒是因為它們是主要因素。第七，邪入，分為兩種，第一種是就境等而言，貪著是指對悅意的境和對三種上等見的貪著，前者是修所斷，後者是見所斷。嗔恚是指對不悅意的境和與自己不合的見解。 我慢是指眾生認為自己雖小卻很大，而見解是指前三種見解使內心充滿。對有身見等三種見解進入所知境，是通過增益和損減兩種方式進入的，這已經說過了。執持戒律和苦行也屬於這種情況。懷疑是指對對治或其境，即四諦猶豫不決。無明是指對一切的顛倒認知，因為不瞭解一切的無我。第二種是就四諦而言，即所謂的十種煩惱，認為這十種煩惱是二者的因、基礎和處所。因恐懼而進入滅道，是因為煩惱喜歡輪迴，並認為解脫是散亂，或者認為外道之路是自在天等，修習並增益說滅是梵天世界裡像白傘一樣的東西，從而對佛教的滅道產生恐懼，正如所說：『太陽、月亮、土地、水、火、風、方位和虛空之身，渴望寂靜安樂的人們應恒常修習自在天』。 雪、藏香、花朵的顏色，酥油、牛奶、珍珠的顏色，舉著傘……
【English Translation】 Connect 'action' and so on with the causes of harm from hatred and contemplate them. Clinging to the assertion that wrong teachings are Dharma due to ignorance, and engaging in misconduct. 'Leaking' because of the three realms, hence 'leaking'. 'Impoverished' because it harms body and mind. 'Sign' and 'manifestation' are different terms. Non-Dharma is sin. 'Incompatible' means not suitable for attachment. Attachment to conditioned phenomena is the root of birth in samsara, and because it connects to the forest of samsara, it is called 'black connector'. Having views about body and possessions is fearing the loss of both. 'Unmatured intellect' refers to virtue. 'Similar and abiding' refers to busyness and face. Connect 'with a little virtuous action', these are places of virtue. Other afflictions besides the three poisons may also transform into those, but only the three are mentioned because they are the main ones. Seventh, wrong entry, divided into two. The first is in terms of objects, etc. Attachment refers to attachment to pleasing objects and to the three higher views; the former is abandoned by cultivation, and the latter is abandoned by seeing. Anger refers to unpleasant objects and views that are incompatible with oneself. Conceit entering sentient beings is thinking oneself great despite being small, and views are being filled with the first three views. The three, such as the view of the perishable, entering the knowable is entering through the two, exaggeration and denigration, as appropriate, which has already been explained. Holding moral discipline and asceticism as supreme also falls into this category. Doubt is having two minds about the antidote or its object, the four truths. Ignorance is wrongly understanding everything because of not knowing the selflessness of everything. The second, in terms of the four truths, is the so-called ten afflictions, holding that these ten are the cause, basis, and place of the two. Entering by generating fear of cessation and the path is because afflictions like samsara and perceive liberation as distraction, or alternatively, meditate on the paths of non-Buddhists, such as Ishvara, and fabricate that cessation is like a white umbrella in the world of Brahma, thus expressing fear of the Buddhist path of cessation, as it is said: 'The bodies of the sun, moon, earth, water, fire, wind, directions, and space, those who desire the supreme joy of peace should constantly meditate on Ishvara'. The color of snow, saffron, flowers, the color of butter, milk, pearls, holding up an umbrella...
་དབྱིབས་འདྲ་བ། །ཐར་པ་ཡིན་པར་རྒྱལ་བས་བཤད། །ཅེས་སྨྲས་པ་ཡིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་ཁམས་ལ་བཞིའི་དང་པོ་ ཉོན་མོངས་པ་གང་ཞིག་ཁམས་གང་ན་ཡོད་མེད་ནི་ཁམས་ཀྱི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་གོང་མ་གཉིས་ན་ཁོང་ཁྲོ་མེད་པ་ནི་རྒྱུད་ཞི་གནས་ཀྱིས་ཆུས་རླན་པར་བྱས་པས་ཀུན་ནས་མནར་སེམས་ཀྱི་ གཞི་རྣམས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་དེ་དག་ནི། །གཟུགས་ཁམས་གཟུགས་མེད་དེ་དང་འདྲ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཁམས་གང་ན་ཚོར་བ་གང་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ ནི། འདོད་ཆགས་ནི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་སྡེ་པ་ཁ་ཅིག་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་བར་ལ་མིག་སོགས་ཀྱི་རྣམ་ཤེས་ཡོད་པས་དེ་དག་གི་འཁོར་དུ་སྐྱེས་པའི་བདེ་སྡུག་ཡོད་ལ། སྲིད་རྩེའི་ བར་ན་ཡིད་ཤེས་ཡོད་པས་ཡིད་བདེ་མི་བདེ་ཡོད་པར་འདོད་དོ། །ལུགས་དེ་ནི་སྙོམས་འཇུག་སྟོན་པའི་མདོ་དང་འགལ་ཞིང་དེ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་ལེགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བསམ་ གཏན་གཉིས་པ་མན་ཆད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་སྒོ་ལྔའི་འཁོར་དུ་བྱུང་བ་ནི་ལུས་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་བདེ་བ་དང་ལྡན་ནོ། །ཡིད་ཤེས་ཀྱི་འཁོར་དུ་བྱུང་བ་ནི་ཡིད་བདེ་དང་ལྡན་ནོ། །གསུམ་པ་ན་ནི་ཡིད་བདེ་མེད་པས་བདེ་བ་དང་ཞེས་གསུངས་སོ། ། 1-1466 བཞི་པ་ན་བདེ་བའང་མེད་པས་དེ་ཡན་ཆད་ཅེས་གསུངས་སོ། །ཁོང་ཁྲོ་སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་པ་ནི་སྒོ་ལྔའི་ཡིན་ནོ། །ཡིད་མི་བདེ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཀྱིའོ། བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་ དང་མ་ཡིན་ཏེ། མི་དགའ་བའི་རྣམ་པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ང་རྒྱལ་བདེ་བ་དང་མི་ལྡན་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཀྱི་ས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་གཏན་དང་པོ་གསུམ་ན་བདེ་བ་དང་ མཚུངས་ལྡན་དུ་བཤད་པའི་དོན་ནི་ང་རྒྱལ་ཤས་ཆེ་བའི་བསམ་གཏན་ལ་སྐྱོན་ཡིད་བདེ་འབྱུང་ལ་དེས་སྒོ་ལྔ་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་ཚོར་བ་བདེ་བ་དང་ལྡན་པར་བྱིན་གྱིས་རློབ་པས་བདེ་བ་ དང་མཚུངས་ལྡན་ཞེས་ཐ་སྙད་དུ་བྱས་སོ། །བཞི་པ་ལ་ནི་དེ་ལྟ་བུ་མེད་དེ་སྐྱོན་ཐམས་ཅད་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྟ་བ་བཞིན་དེ་དང་འདྲ་བ་ནི་ལྟ་བ་བཟང་པོའི་རློམ་པས་ ཡིད་བདེ་དང་དེས་ལུས་བདེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལོག་ལྟ་གཉིས་ཀ་དང་ལྡན་པ་ནི་དེ་བཟང་པོར་ཤེས་པ་ཡིད་བདེ་དང་། ངན་པར་ཤེས་པ་ཡིད་མི་བདེ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གོང་མ་ གཉིས་ཀྱི་ལོག་ལྟ་ནི་ལུས་ཐ་དད་ལ་འདུ་ཤེས་གཅིག་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ཕྱི་རོལ་བ་དེ་གཉིས་སུ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཡོད་དོ། །ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཡིན་པས་བདེ་སྡུག་དང་མི་ལྡན་ནོ། ། 1-1467 ཐེ་ཚོམ་འདོད་ཁམས་ན་ཡིད་བདེ་དང་མི་ལྡན་པ་ནི། སེམས་གཏན་ལ་མ་ཕབ་ན་དེ་མི་འབྱུང་ཞིང་ཡིད་མི་བདེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་ཁམས་ན་ཐེ་ཚོམ་ཤས་ཆེ་བའི་བསམ་གཏན་དགའ་ བདེ་དང་ལྡན་ཞིང་གཟུགས་མེད་ན་བཏང་
【現代漢語翻譯】 『形狀相似，解脫如佛說。』如是說。第八，關於界，四者之第一，何煩惱存在於何界，或不存在於何界？即所謂的『界』。于上方二界，無嗔恚，因相續寂靜，如水潤澤，故無一切惱害之基。如《俱舍論》云：『除嗔恚，彼等同，色界無色界。』如是說。第二，何界與何種感受相應？即以『貪慾』顯示。某些部派認為，直至第四禪，眼等識存在，故彼等之眷屬有苦樂。直至有頂，意識存在，故有意識之樂與不樂。然此理與宣說等持之經相違，且彼二者無因，故非善說。故二禪以下之貪慾，於五門之眷屬中生起者，與饒益身之樂相應。于意識之眷屬中生起者，與意識之樂相應。第三禪中，無意識之樂，故云『與樂』。第四禪中，亦無樂，故云『直至彼』。嗔恚與痛苦相應，乃五門之識。與不樂相應者，乃意識。非樂與意識之樂，因其以不悅意之相生起。我慢不與樂相應，因其為意識之行相。初禪、二禪、三禪中，說與樂相應之義，乃因我慢盛之禪定，有過患，意識之樂生起，彼以五門極調柔之感受，加持與樂相應，故名言為與樂相應。第四禪中，則無如是，因已解脫一切過患。見如同彼，因善見之驕慢，生起意識之樂，彼生起身之樂。邪見二者皆相應，因知彼為善，故與意識之樂相應；知彼為惡，故與意識之不樂相應。上方二界之邪見，于異身一想等，及外道生於彼二者等中存在。一切見皆為意識之行相，故不與苦樂相應。 于欲界，疑不與意識之樂相應，若心未得決定，則彼不生，且生起意識之不樂。於色界，疑盛之禪定，與喜樂相應，于無色界，舍受。
【English Translation】 'Shape is similar, liberation is as the Buddha said.' Thus it is said. Eighth, regarding the realms, the first of the four, which afflictions exist in which realm, or do not exist in which realm? That is, the so-called 'realm'. In the upper two realms, there is no anger, because the continuum is peaceful, like being moistened by water, therefore there is no basis for all torment. As the Abhidharmakośa says: 'Except for anger, they are the same, the form realm and the formless realm.' Thus it is said. Second, which realm corresponds to which feeling? This is shown by 'desire'. Some schools believe that until the fourth dhyāna, the consciousnesses of the eye, etc., exist, so their retinue has suffering and happiness. Until the peak of existence, consciousness exists, so there is mental pleasure and displeasure. However, this reasoning contradicts the sūtras that explain samādhi, and since these two have no cause, it is not a good explanation. Therefore, desire below the second dhyāna, arising in the retinue of the five gates, corresponds to the pleasure that benefits the body. Arising in the retinue of consciousness, it corresponds to mental pleasure. In the third dhyāna, there is no mental pleasure, so it is said 'with pleasure'. In the fourth dhyāna, there is also no pleasure, so it is said 'until then'. Anger corresponds to suffering, which is the consciousness of the five gates. What corresponds to displeasure is consciousness. It is not pleasure and the pleasure of consciousness, because it arises in the aspect of displeasure. Pride does not correspond to pleasure, because it is the aspect of consciousness. In the first, second, and third dhyānas, the meaning of saying that it corresponds to pleasure is because the dhyāna with strong pride has faults, and the pleasure of consciousness arises, which blesses the extremely subdued feeling of the five gates with corresponding pleasure, so it is nominally called corresponding to pleasure. In the fourth dhyāna, there is no such thing, because it is liberated from all faults. View is like that, because of the pride of good view, mental pleasure arises, which gives rise to physical pleasure. Both wrong views correspond, because knowing it to be good corresponds to the pleasure of consciousness; knowing it to be bad corresponds to the displeasure of consciousness. The wrong views of the upper two realms exist in the idea of different bodies and one thought, etc., and in the heretics born in those two, etc. All views are the aspect of consciousness, so they do not correspond to suffering and happiness. In the desire realm, doubt does not correspond to the pleasure of consciousness, because if the mind is not determined, it does not arise, and the displeasure of consciousness arises. In the form realm, the dhyāna with strong doubt corresponds to joy and pleasure, and in the formless realm, equanimity.
སྙོམས་དང་ལྡན་ནོ། །མ་རིག་པ་མ་འདྲེས་པ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཡིན་པས་བདེ་སྡུག་དང་མི་ལྡན་ལ་ཡིད་བདེ་གསལ་བ་དང་དེ་མི་གསལ་བ་ མཚུངས་ལྡན་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཚོར་བ་གང་ཡོད་པ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ས་པ་ཁོ་ནའོ། །ཐ་མལ་པར་འདུག་པ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་ཇེ་ཆུང་ལ་སོང་ནས་ རྒྱུན་ཆད་ཀར་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་སུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ཁམས་གང་ན་རྣམ་ཤེས་གང་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་བཤད་པ་ནི། འདོད་ཆགས་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་ཉོན་ཡིད་ཀྱི་འཁོར་ དུ་བྱུང་བའི་འདོད་ཆགས་རྩི་ན་བདུན་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་རོ། །ཁོང་ཁྲོ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཁམས་གང་ན་ཚོགས་དྲུག་གང་ཡོད་པ་དེ་དང་ལྡན་ཏེ་ང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཡིད་ཀྱི་ས་ པ་ཁོ་ནའོ། །བཞི་པ་ཁམས་གང་ན་ཕྱོགས་གཅིག་དང་མཐའ་དག་ལ་འཇུག་ཚུལ་ནི། འདོད་ཆགས་དང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ཡིད་དུ་འོང་མི་འོང་དང་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་ནི་སྐྱོན་གསུམ་སྟེ་གསུམ་པོ་དེ་ཡུལ་ངེས་སུ་ཐལ་བ་དང་། 1-1468 ཡུལ་ངེས་ལྔའི་གྲངས་ངེས་ཞིག་པ་དང་། མ་རིག་པ་མི་ཤེས་པ་དང་། ཐེ་ཚོམ་མ་ངེས་པ་ལ་སྐྱེ་བས་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་འཇུག་པར་ཐལ་བའོ། །ལྷག་མ་ནི་གསུམ་པོ་དེའོ། །དགུ་པ་རིས་ལ་ གཉིས་ཀྱི་མཐོང་སྤང་ལ་མཚན་ཉིད་ནི། སེམས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པ་གང་ཀུན་ཏུ་བཏགས་པའི་རིགས་སུ་གནས་པ་སྟེ་འཕྲལ་གྱི་ཐོས་བསམ་ལོག་པ་ལ་སོགས་ལས་བྱུང་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ ཡིན་གྱི་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཐེ་ཚོམ་དང་ལྟ་བ་ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་ཀུན་བཏགས་ཉིད་ཡིན་ལ་གཞན་དྲུག་ལ་ནི་གཉིས་ཀ་ཡོད་ པ་ལས་ཀུན་བཏགས་མཐོང་སྤང་དང་ལྷན་སྐྱེས་སྒོམ་སྤང་དུ་འགྱུར་རོ། །ཁ་ཅིག་ཐེ་ཚོམ་ལ་གཉིས་ཀ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མི་རིགས་ཏེ་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་སོགས་པ་ནས་དེ་ལ་ཀུན་ བཏགས་ཁོ་ན་ལས་མེད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ནི་དངོས་སུ་ལོག་ཞུགས་དང་། ལོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་དང་། དབང་གི་ལོག་ཞུགས་ཏེ་གསུམ་མོ། །དེ་ལ་འཇིག་ལྟས་བདེན་བཞི་ལ་ང་དང་ ང་ཡིར་འཛིན་ནོ། །མཐར་འཛིན་གྱིས་རྟག་ཆད་དུ་སྒྲོ་འདོགས་སོ། །ལོག་ལྟས་བདེན་བཞི་མེད་དོ་ཞེས་སྐུར་རོ། །མ་རིག་པས་གནས་ལུགས་མི་ཤེས་སོ། །ཐེ་ཚོམ་གྱིས་མཐའ་གཞན་དུ་དོགས་ཏེ་དེ་ལྟར་དངོས་སུ་ལོག་པར་འཇུག་གོ ། 1-1469 གཉིས་པ་ནི་ལྟ་བ་གསུམ་པོ་དེ་ལ་འདོད་ཆགས་ཀྱིས་སྲེད་ཅིང་ང་རྒྱལ་གྱིས་ཁེངས་ལ། ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན་གྱིས་མཆོག་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་གྱིས་དག་གྲོལ་གྱི་རྒྱུར་འཛིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོས་རང་དང་། ལྟ་བ་མི་མཐུན་པ་རྣམས་ལ་འཁྲུག་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལ་རྩོད་པ་གསུམ་སྤོང་བ་ལས་དང་པོ་ནི། ཁམས་གསུམ་གྱི་བདེན་པ་ལ་དམིགས་པ་དེ་མི་རུང་ སྟེ་འགོག་ལམ
【現代漢語翻譯】 具有平等性。不與無明混雜的是意之行境，因此不具有苦樂，並且意之明與不明不能同時存在。任何感受都是意的行境。處於平凡狀態是指所有煩惱都逐漸減弱，最終感受變得中舍。第三，解釋在哪個界中與哪個識相應：『貪慾』是指在煩惱意之眷屬中產生的貪慾，具有七種。嗔恚等與哪個界中的六識集合相應，我慢等只是意的行境。第四，解釋在哪個界中如何趨入片面和全部：『貪慾』是指趨入可愛、不可愛和圓滿。這有三個過失：一是三者都過於侷限於特定對像；二是特定對象的數量確定性被打破；三是由於無明不瞭解，以及懷疑不確定而產生，因此過於趨入片面。其餘的是那三者。第九，關於見道所斷的兩種分類的特徵：使心極度不安的是遍計所執的範疇，即從暫時的聽聞、思考邪見等產生的煩惱，而不是從無始輪迴以來俱生的煩惱。其中，懷疑和后兩種見是遍計所執，而其他六種則兩者都有，因此遍計所執成為見道所斷，俱生則成為修道所斷。有些人說懷疑兩者都有，這是不合理的，因為從五蘊等方面來說，它只有遍計所執。這些是直接的邪見，對邪見的邪見，以及由權力導致的邪見，共有三種。其中，有身見認為四諦中有我和我所。邊執見則執著于常斷二邊。邪見則否定四諦。無明則不瞭解實相。懷疑則懷疑其他方面，因此直接趨入邪見。 第二種是對三種見，貪慾會貪戀，我慢會傲慢，見取見會認為是殊勝的，戒禁取見會認為是清凈解脫的因。第三種是嗔恚會與自己和觀點不同的人爭鬥。因此，要捨棄三種爭論，首先是：緣於三界的真諦是不合理的，因為是滅道。
【English Translation】 It possesses equanimity. That which is not mixed with ignorance is the sphere of mind, therefore it does not possess happiness and suffering, and the clarity and non-clarity of mind cannot coexist. Whatever feeling there is, is solely the sphere of mind. Being in an ordinary state means that all afflictions gradually diminish, and eventually the feeling becomes neutral. Third, explaining in which realm it corresponds to which consciousness: 'Desire' refers to the desire that arises in the retinue of afflictive mind, possessing seven aspects. Anger and so on correspond to whichever aggregate of six consciousnesses is in which realm, while pride and so on are solely the sphere of mind. Fourth, explaining how to enter partially or completely in which realm: 'Desire' refers to entering into the desirable, undesirable, and perfect. There are three faults in this: first, the three are too limited to specific objects; second, the numerical certainty of specific objects is broken; third, because of ignorance not understanding, and doubt being uncertain, it is too inclined to be partial. The remainder are those three. Ninth, regarding the characteristics of the two categories of what is abandoned by seeing the path: that which makes the mind extremely uneasy is the category of what is imputed, that is, the afflictions arising from temporary hearing, thinking of wrong views, etc., and not the afflictions that are co-emergent from beginningless samsara. Among them, doubt and the latter two views are imputed, while the other six have both, therefore what is imputed becomes what is abandoned by seeing the path, and what is co-emergent becomes what is abandoned by cultivation. Some say that doubt has both, which is unreasonable, because from the aggregates and so on, it is explained that it only has what is imputed. These are directly wrong views, wrong views about wrong views, and wrong views caused by power, totaling three. Among them, the view of self holds onto 'I' and 'mine' in the four truths. The extreme view clings to the extremes of permanence and annihilation. The wrong view denies the four truths. Ignorance does not understand the true nature. Doubt doubts other aspects, therefore directly entering into wrong views. The second is towards the three views, desire craves, pride is arrogant, view of holding views as supreme considers them supreme, and view of holding vows and asceticism as supreme considers them as the cause of pure liberation. The third is that anger causes conflict with oneself and those who disagree with one's views. Therefore, to abandon the three disputes, the first is: focusing on the truth of the three realms is unreasonable, because it is cessation and path.
་ཁམས་གསུམ་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འདོད་ཁམས་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་ལ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལམ་ཞེས་བྱ་ལ་དེ་གཉིས་འགགས་པ་ལ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་འགོག་ པ་ཞེས་བརྗོད་དེ་གཞན་གཉིས་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །གཉིས་པ་ནི། གཟུགས་མེད་ན་ལུས་ངག་གི་སྤྱོད་པ་ལ་དག་གྲོལ་དུ་འཛིན་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་མེད་པས་མཐོང་སྤང་ བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་དེ་ན་ལྟ་བ་ལ་དེ་ལྟར་འཛིན་པ་ཡོད་ལ་ལྟ་བ་མཆོག་འཛིན་གྱིས་མཆོག་ཁོ་ནར་འཛིན་པས་ཐ་དད་ནི་དེ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི། ང་རྒྱལ་ ལ་མི་འབྱེད་པར་ལྟ་བ་ལ་འབྱེད་པ་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་ཉེས་པ་ཆེ་བས་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མ་རིག་པ་ལའང་ཐལ་བ་ཡིན་ནོ། །ང་རྒྱལ་ལ་སེམས་ཁེངས་པའི་བྱེད་པ་གཅིག་ལས་མེད་པས་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་ལྟ་བ་ལའང་སེམས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱེད་པའི་བྱེད་པ་གཅིག་ལས་མེད་པས་ཞེས་མཚུངས་སོ། ། 1-1470 འཛིན་སྟངས་ནི་གཉིས་ཀ་ལའང་ཐ་དད་ཡོད་དོ། །དེས་ན་འདིར་དབྱེ་བ་སྲིད་ཚད་ལ་འབྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་འདོད་ཆགས་དང་མ་རིག་པ་ལ་སོགས་པ་ལའང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འོན་ཀྱང་ མུ་སྟེགས་བྱེད་ལྟ་བ་དེ་དག་ལ་ཡང་དག་པར་རྟོག་སྟེ། དེ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་མཐོང་སྤང་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་མདོ་ལས་དེ་ལྟར་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་བསྡུ་བ་ལས་ དགུ་བཅུ་རྩ་བཞིར་བཤད་པ་དང་། མཛོད་ལས་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་བརྒྱད་དུ་བཤད་པ་དེ་ནི་གཞུང་ལུགས་དང་གྲུབ་མཐའ་ཐ་དད་ཀྱི་ལུགས་འཆད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ཉིད་ཡིན་ཡང་སྐྱོན་མེད་དོ། ། གཞུང་གི་དོན་ལ་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ན་དགུ་ཡོད་པ་ནི་ཁོང་ཁྲོ་མ་གཏོགས་པའོ། །གཞན་རྣམས་ནི་སླའོ། །གཉིས་པ་སྒོམ་སྤང་ལའང་མཚན་ཉིད་ནི། སེམས་རབ་ཏུ་མ་ཞི་བར་བྱེད་པ་གང་ལྷན་ ཅིག་སྐྱེས་པའི་རིགས་སུ་གནས་པ་སྟེ་བྱ་དང་རི་དྭགས་རྣམས་ལའང་ཡོད་པའི་ང་རྒྱལ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་བ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་བརྒྱུད་དེ་འོངས་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་ ལ་སོགས་པའི་འཕགས་པ་རྣམས་ལའང་ཡོད་དེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། བདེ་བར་གྱུར་པའམ་སྡུག་བསྔལ་བར། །མ་གྱུར་ཅིག་ཅེས་འདོད་པ་ན། །ངའོ་སྙམ་པའི་བློ་གང་དེ། །སེམས་ཅན་ལ་ལྟ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས། །ཅེས་བྱ་བ་དང་། 1-1471 མདོ་ལས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་བྲན་ཅན་ཁོ་བོས་ནི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཕུང་པོ་ལྔ་པོ་འདི་དག་བདག་གམ་བདག་གིར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་འདི་དག་ལ་ངའོ་སྙམ་པའི་ང་ རྒྱལ་དང་། ངའོ་སྙམ་པའི་འདུན་པ་དང་། ངའོ་སྙམ་པའི་བག་ལ་ཉལ་མ་སྤངས་སོ། །ཡོངས་སུ་མི་ཤེས་སོ། །མ་བཀག་གོ །མཐའ་མེད་པར་མ་བྱས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། གློ་བུར་དུ་ངའི་བདག་ གང་ཡིན་ཞེས་བདག་ཆད་ཀྱི་དོགས་པའི་འཇིགས་པ་འབྱུང་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་དྲུག་པོ་འདི་
【現代漢語翻譯】 問：爲了從三界中解脫？答：對於欲界的痛苦、集（藏文：ཀུན་འབྱུང་，梵文天城體：समुदय，梵文羅馬擬音：samudaya，漢語字面意思：集起）、生起，其對治法稱為欲界之道，這二者止息稱為欲界的滅（藏文：འགོག་པ་，梵文天城體：निरोध，梵文羅馬擬音：nirodha，漢語字面意思：滅除），其餘二界也同樣類推。第二，在無色界，沒有將身語的行為執為清凈解脫的戒律和苦行，因此見所斷會變成一百零八種嗎？答：在無色界，有對見解的這種執著，由於執著于殊勝的見解，僅僅執著于殊勝，所以差別就在於此。第三，如果不區分我慢，為什麼要區分見解呢？有些人說因為過失大，但這也會導致無明（也應區分）。如果說我慢只有一種使內心驕傲的作用，那麼見解也同樣只有一種使內心顛倒的作用，所以是相同的。執著的方式，二者也有差別。因此，這裡的區分並不是根據存在的程度來區分，因為貪慾和無明等也存在（於三界）。然而，爲了顯示外道見解並非正見，而是見所斷，所以經中如此宣說。從總集來說，分為九十四種，從《俱舍論》來說，分為八十八種，這是因為闡述了不同經論和宗派的觀點，即使存在矛盾也沒有過失。關於經文的意義，上二界有九種煩惱，除了嗔恚之外，其餘都很容易理解。第二，關於修所斷，其定義是：凡是使心不能完全寂靜，與生俱來的，存在於同類中的，比如鳥獸等也具有的我慢等，是從無始輪迴以來傳遞下來的。這些也存在於預流果等聖者身上，如《釋量論》中說：『安樂或痛苦，若不欲轉變，彼念我之智，視眾生俱生。』 經中說：『具壽，我僕人對這五種近取蘊，既不認為是『我』，也不認為是『我的』，然而，對於這些，『我是』的慢，『我是』的欲，『我是』的隨眠，尚未斷除，尚未完全知曉，尚未止息，尚未窮盡。』因為（聖者）會突然產生『什麼是我的我』的對斷見的疑惑恐懼。這十六種（修所斷）。
【English Translation】 Q: Is it for liberation from the three realms? A: For the suffering, origin (Tibetan: ཀུན་འབྱུང་, Sanskrit Devanagari: समुदय, Sanskrit Romanization: samudaya, Literal meaning: arising), and arising of the desire realm, its antidote is called the path of the desire realm, and the cessation of these two is called the cessation (Tibetan: འགོག་པ་, Sanskrit Devanagari: निरोध, Sanskrit Romanization: nirodha, Literal meaning: cessation) of the desire realm, and the other two realms are similarly applied. Second, in the formless realm, there are no precepts and ascetic practices that hold the actions of body and speech as pure liberation, so does that mean the seen-to-be-abandoned becomes one hundred and eight? A: In that realm, there is such an attachment to views, and because of attachment to superior views, it only clings to the superior, so the difference lies there. Third, if you don't distinguish self-conceit, why distinguish views? Some say it's because the fault is great, but that would also lead to ignorance (should also be distinguished). If it is said that self-conceit only has one function of making the mind arrogant, then views also have only one function of making the mind perverse, so they are the same. The way of clinging is also different for both. Therefore, the distinction here is not based on the degree of existence, because attachment and ignorance, etc., also exist (in the three realms). However, in order to show that the views of non-Buddhists are not correct views, but are seen-to-be-abandoned, the sutras say so. From the compilation, it is divided into ninety-four types, and from the Abhidharmakośa, it is divided into eighty-eight types, because it explains the views of different scriptures and schools, and even if there are contradictions, there is no fault. Regarding the meaning of the text, the two upper realms have nine afflictions, except for anger, the rest are easy to understand. Second, regarding the to-be-abandoned by meditation, its definition is: whatever does not completely pacify the mind, is born together, exists in the same category, such as the self-conceit that birds and animals also have, which has been passed down from beginningless samsara. These also exist in the noble ones such as Stream-enterers, as it says in the Pramāṇavārttika: 'Happiness or suffering, if one does not want to change, that thought of 'I', is born together with sentient beings.' The sutra says: 'Venerable one, my servant does not see these five aggregates of clinging as 'I' or 'mine', however, for these, the conceit of 'I am', the desire of 'I am', the latent tendencies of 'I am', have not been abandoned, have not been fully known, have not been stopped, have not been exhausted.' Because (the noble ones) suddenly have the fear of doubt about the annihilationist view of 'What is my self?' These sixteen (to-be-abandoned by meditation).
ལ་འདོད་ཁམས་ན་དགུ་དྲུག་ལྔ་བཅུ་རྩ་བཞི་དང་། ས་གཞན་བརྒྱད་ན་དགུ་ལྔ་བཞི་བཅུ་རྩ་ ལྔ་ལྔ་སྟེ་བསྡོམས་པས་བཞི་བརྒྱད་དང་བཅུ་བཞིར་འགྱུར་རོ། །གཞུང་ནི་གསལ་ལོ། །གཞུང་གཞན་ནས་ནི་གཞན་དུ་འབྱུང་སྟེ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་བརྒྱ་རྩ་བརྒྱད་ཀྱི་ཕྲ་རགས་གཉིས་ ལམ་གཉིས་ལས་སྤོང་བར་བཤད་དོ། །རྒྱུད་བླ་མ་ལས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གསུམ་སྤོང་བར་བཤད་དོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། མཐོང་བས་སྤང་བྱའི་ཉོན་མོངས་རྣམས། །ཐམས་ཅད་ཡང་དག་ཟད་བྱས་ནས། །ཤེས་ བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར། །བསྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ཉོན་སྒྲིབ་ནི་དེ་དག་ཉིད་ཡིན་ལ་ཤེས་སྒྲིབ་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་སོགས་པ་འདུ་བྱེད་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་རྣམས་ཡིན་ནོ། ། 1-1472 སྙོམ་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་ལ་སོགས་པའང་དེ་གཉིས་སུ་འདུས་པར་དབུས་མཐའ་ལས། ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་དང་། །ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ཉིད་དུ་བསྟན། །དེར་ནི་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་དེ། །དེ་ཟད་ནས་ནི་ གྲོལ་བར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བཅུས་སྤོང་བ་ལ་དང་པོ་ཇི་ལྟར་སྤོང་བ་ལ་ཉོན་མོངས་དེའི་གཞིའི་དངོས་པོ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ནི་ས་བོན་མ་ཟད་པར་འདུ་ཤེས་ན་དེ་སྤོང་ མི་ནུས་སོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་སྔར་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་དོ། །ཉེས་དམིགས་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་ཉོན་མོངས་པས་ནི་བདག་འཇོམས་གཞན་འཇོམས་སེམས་ཅན་འཇོམས་ཤིང་ཚུལ་ཁྲིམས་འཇོམས་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། གཞན་ཡང་དེ་སྐྱེས་པས་བག་ཆགས་བརྟན་པར་བྱས་ཏེ་སྡིག་སྡུག་དང་གཏམ་ངན་དང་འཁོར་ལོངས་སྤྱོད་ཉམས་པ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་བའི་ཉེས་པ་སྣ་ཚོགས་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་འཁོར་ནས་མཐོ་རིས་དང་ ཐར་པའི་བདེ་བ་མི་འཐོབ་པ་ཡིན་ནོ། །དང་དུ་མི་ལེན་པ་ནི་ཉེས་པར་ལྟ་བ་ཡིན་ནོ། །མ་སྐྱེས་པ་སྤང་བའི་ཕྱིར་ལམ་རྙེད་པ་ནི་མ་སྐྱེས་པ་མི་སྐྱེ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ ལམ་སྒོམ་པའོ། །གཉིས་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཅི་འདྲ་བས་སྤོང་བའི་འདྲེས་པ་ནི་བདག་མེད་དུ་འདྲེས་པའོ། །དེས་སྤོང་ན་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པས་ཅི་བྱ་ཞེ་ན་དེ་ལ་འཇུག་པའི་དོན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། 1-1473 འདུ་བྱེད་སྡུག་བསྔལ་དགོངས་ནས་ནི། །སྡུག་བསྔལ་སྒོམ་པར་གསུངས་པ་ཡིན། །ངེད་ཀྱི་དེ་ནི་རྐྱེན་ལས་སྐྱེས། དེ་ནི་བདག་མེད་ལྟ་རྟེན་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། བྱམས་སོགས་རྨོངས་དང་འགལ་མེད་ཕྱིར། །ཉེས་ པ་ཤིན་ཏུ་ཚར་ཆོད་མིན། །སྟོང་ཉིད་ལྟ་དང་དེ་འགལ་ཕྱིར། །ཉེས་པ་ཤིན་ཏུ་ཚར་ཆོད་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། །སྒོམ་པ་ལྷག་མ་དེ་དོན་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་བླ་ན་ མེད་པ་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་ཤེས་པ་བླ་ན་མེད་པ་ནི་བདག་མེད་ཤེས་པའོ། །ལམ་བླ་ན་མེད་པ་ནི་སླ་ལ་མངོན་ཤེས་མྱུར་བའོ། །རྣམ་གྲོལ་བླ་ན་མེད་པ་ནི་མི་འཁྲུགས་
【現代漢語翻譯】 在欲界有五十四，其他八地有四十五，總共九十九。經文很清楚。其他經文中有不同的說法，如《現觀莊嚴論》中說，一百零八種粗細能取所取的分別念要從二道上斷除。《寶性論》中說，要斷除三種一切煩惱。《經莊嚴論》中說：『以見斷除諸煩惱，一切皆已徹底滅盡，為斷所知障故，應精勤修習。』這裡所說的煩惱障就是那些，而所知障則是阿賴耶識等未被遮蔽的無記法。 入定之障等也包含在這二障中。《中邊分別論》中說：『顯示煩惱障，以及所知障，一切障即彼，彼盡即解脫。』這就是用十種方法斷除煩惱。首先，如何斷除呢？要完全瞭解煩惱的基礎事物，如果認為種子沒有滅盡，就無法斷除。自性就是之前所說的特徵。過患如《經莊嚴論》所說：『煩惱能摧毀自我，摧毀他人，摧毀眾生，摧毀戒律。』 此外，煩惱生起后，會使習氣穩固，從而與各種輪迴的過患相應，如罪惡、痛苦、惡名、受用衰損等，因此在輪迴中無法獲得天界和解脫的安樂。不接受就是視其為過患。爲了斷除未生起的煩惱而證得道，就是爲了使未生起的煩惱不生起而修道。第二，以何種作意來斷除呢？與無我相混合。如果用這種方法斷除，那麼無常等有什麼用呢？這是爲了進入無常等，如《釋量論》所說： 『思惟行苦故，說應修苦想，我等彼由緣所生，彼是無我見所依。』以及『慈等與癡無違故，不能極盡諸過失，空性見與彼相違，故能極盡諸過失。』還有『修余即彼義。』正如這些所說，因此，無上的三種智慧中，無上的是無我之智。無上的道是容易且能快速獲得現證的道。無上的解脫是不動搖的解脫。
【English Translation】 In the desire realm, there are fifty-four, and in the other eight grounds, there are forty-five, totaling ninety-nine. The text is clear. Other texts have different accounts, such as the Abhisamayalankara (Ornament of Clear Realization), which states that one hundred and eight coarse and subtle conceptualizations of grasping and being grasped are to be abandoned from the two paths. The Ratnagotravibhāga (Treatise on the Buddha-Nature) states that three types of all afflictions are to be abandoned. The Sūtrālaṃkāra (Ornament of the Sutras) states: 'Having completely exhausted all afflictions to be abandoned by seeing, one should diligently engage in meditation in order to abandon the obscurations of knowledge.' The afflictive obscurations are those mentioned, while the obscurations of knowledge are the unlabelled and unindicated phenomena, such as the ālaya-vijñāna (store consciousness) and so forth, which are not obscured. The obscurations of meditative absorption, etc., are also included in these two obscurations. The Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes) states: 'It shows the obscuration of afflictions and the obscuration of knowledge. All obscurations are there; liberation is desired after their exhaustion.' This is how to abandon them with ten methods. First, how to abandon them? To fully understand the basis of the affliction, one cannot abandon it if one perceives that the seed is not exhausted. The nature is the characteristic described earlier. The faults are as stated in the Sūtrālaṃkāra: 'Afflictions destroy the self, destroy others, destroy beings, and destroy morality.' Furthermore, when afflictions arise, they strengthen the habitual tendencies, thus being associated with various faults of saṃsāra (cyclic existence), such as sins, suffering, bad reputation, and the decline of resources, and thus one revolves in saṃsāra without attaining the bliss of higher realms and liberation. Not accepting them means viewing them as faults. To find the path to abandon what has not arisen is to meditate on the path so that what has not arisen does not arise. Second, with what kind of attention does one abandon them? By mixing with selflessness. If one abandons them in this way, then what is the use of impermanence, etc.? It is for the purpose of entering into them, as the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition) states: 'Because of contemplating the suffering of conditioned phenomena, it is said that one should meditate on suffering. We and they are born from causes; they are the basis for the view of selflessness.' And 'Because loving-kindness, etc., are not contrary to delusion, they do not completely eliminate faults. Because the view of emptiness is contrary to it, it completely eliminates faults.' Also, 'The remaining meditation is the meaning of that.' As these say, therefore, among the three kinds of unsurpassed wisdom, the unsurpassed is the wisdom of selflessness. The unsurpassed path is the easy path that quickly attains direct realization. The unsurpassed liberation is the unwavering liberation.
པའོ། ། དེ་ སྐད་དུ་ཡུམ་ལས་ཀྱང་རྣལ་འབྱོར་དུ་བྱ་བ་གང་ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནང་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ནི་རབ་ཅེས་བྱའོ། །མཆོག་ཅེས་བྱའོ། །ཞེས་བྱ་ བ་དང་། མདོ་གཞན་ལས་ཀྱང་གང་མི་རྟག་པ་དེ་སྡུག་བསྔལ་བའོ། །དེ་བདག་མེད་པའོ། །ཞེས་གསུམ་པོ་ལ་རིམ་གྱིས་འཇུག་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཞིག་གང་ལ་སྤོང་བ་ལ་མངོན་གྱུར་སྤང་ བྱར་མི་རུང་བ་ནི་མ་ཕྲད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འདས་མ་འོངས་སམ་གླིང་ཐ་དད་ཀྱི་སྣང་མུན་བཞིན་ནོ། །མཉམ་དུ་མི་འཇུག་པ་ནི་གཅིག་གིས་གཅིག་འགོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ས་བོན་སྤོང་བའི་ཚུལ་ལ་གང་གི་གཉེན་པོ་གང་བྱུང་བ་ནི་མཐོང་སྤང་གི་གཉེན་པོ་མཐོང་ལམ། 1-1474 སྒོམ་སྤང་དགུའི་གཉེན་པོ་སྒོམ་ལམ་དགུའོ། །སྤངས་པའི་དོན་ལ་གནས་ངན་ལེན་དང་བྲལ་བ་ནི་རྒྱུ་ཟད་པའོ། །དེ་དག་གི་དོན་ལ་དང་པོ་གཞན་ཕྱོགས་དགག་པ་ནི་ཁ་ཅིག་ཐེག་ཆུང་བ་ནི་ སྤང་བྱ་འགགས་ནས་གཉེན་པོ་སྐྱེ་བ་འགག་འགྱུར་གྱིས་སྤོང་བར་འདོད་ལ། ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བ་ནི་གཉེན་པོ་སྐྱེས་ནས་སྤང་བྱ་འགག་པ་སྐྱེ་འགྱུར་གྱིས་སྤོང་བར་འདོད་ཅིང་། ཐེག་ཆེན་ཐུན་མོང་ མ་ཡིན་པ་ནི་དོན་དམ་སྤྱོད་འཇུག་ལས། དེ་ལྟར་སྟོང་པའི་དངོས་རྣམས་ལས། །ཐོབ་པ་ཅི་ཡོད་ཤོར་ཅི་ཡོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་ཡིན་ལ། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་བརྟགས་ན་ཕྲད་པ་མེད་པས་སྤོང་བ་ མི་རུང་མོད་ཀྱི་མ་བརྟགས་ན་ཡེ་ཤེས་སྐྱེས་པ་ཉིད་ལ་སྤང་བྱ་སྤངས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་སྲང་མདའི་མཐོན་དམན་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར། འགག་པར་འགྱུར་བའི་ ལམ་གྱིས་ནི། །དེ་ཡི་སྒྲིབ་པ་རབ་ཏུ་སྤོང་། །ཞེས་བཤད་པ་དེ་ནི་འགག་པར་འགྱུར་བ་ད་ལྟར་གྱི་ལམ་གྱིས་སྤོང་བ་སྟེ་དེས་ན་སྐྱེ་འགྱུར་ནི་མ་འོངས་པའི་ལམ་ཡིན་ནོ། །ཡང་སྤང་ བྱ་སྤངས་པ་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ་བདེན་གཉིས་ལ་སྤངས་པ་ཁེགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡེ་ཤེས་སྒྲུབ་པ་དང་སྤངས་པ་ཁེགས་པའི་དགག་པ་ནི་དངོས་པོ་དངོས་མེད་གཅིག་ཏུ་མི་རུང་ངོ་། །ཡང་ཀུན་གཞི་མེད་པར་སྨྲ་བ་ཁ་ཅིག་ས་བོན་ནི་ཡེ་ཤེས་ལ་གནས་ནས་དེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། 1-1475 དེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ལ་གོམས་པར་བྱས་པས་དེ་འཕེལ་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་སྐྱེད་མི་ནུས་པར་སོང་བ་ལ་གཉེན་པོས་སྤང་བྱ་སྤངས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་དར་ལ་བབ་པ་རྒན་པོར་སྐྱེས་ པ་ན་རྒས་པས་ལང་ཚོ་བཅོམ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་སྤང་བྱ་སྔ་ལ་གཉེན་པོ་ཕྱི་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ལའང་ཀུན་གཞིའི་སྐབས་སུ་སྐྱོན་བཤད་ཟིན་ལ་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་ པའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་མི་ནུས་པར་ཐལ་བ་ལ་སོགས་པ་སྤང་དཀའོ། །གཉིས་པ་རང་ལུགས་ལ་མངོན་གྱུར་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་སྤང་བྱ་མ་ཡིན་པས་ས་བོན་སྤོང་བ་ཡིན་ ལ་དེའང་ཀུན་ག
【現代漢語翻譯】 如是，在所有比修習瑜伽更重要的方面，般若波羅蜜多的瑜伽是最殊勝的，是最卓越的。此外，其他經文中也說，無常即是苦，苦即是無我，這三者是依次深入的。 對於所要斷除之物，若無法現前斷除，是因為沒有相遇的緣故，如同過去和未來，或不同世界的明暗一般。無法同時並存，是因為彼此互相阻礙的緣故。斷除種子的方式是，生起對治道，如見道是對治見道所斷，九次第定是對治修道所斷。 斷除的意義是，脫離惡趣，這是因為業因已經窮盡。關於這些意義，首先是駁斥他宗觀點：一些小乘行者認為，斷除所斷之物后，對治道才會生起，這是以『斷滅生起』的方式來斷除。共同乘的行者認為，生起對治道后，所斷之物才會斷除，這是以『生起斷滅』的方式來斷除。而大乘不共的觀點，如《入菩薩行論》所說：『如是空性中，何得何所失？』 如果從世俗諦的角度觀察，因為沒有相遇，所以無法斷除；但如果不作觀察，那麼生起智慧本身就稱為斷除所斷之物，如同天平的高低一般。這種說法是不對的。因為經中說：『以斷滅之道，能斷除彼之障。』這裡所說的『斷滅』，是指現在的道才能斷除，因此『生起斷滅』是指未來的道。 此外，斷除所斷之物是不可能的，因為在二諦中，斷除是被否定的。證悟智慧和否定斷除是不能並存的，因為事物和非事物不能合為一體。還有一些主張阿賴耶識的人認為，種子存在於智慧中，然後從中產生顛倒的現象。通過習慣於不顛倒的狀態，智慧增長，從而無法產生顛倒的現象，這就被稱為以對治力斷除所斷之物，就像壯年變為老年，衰老摧毀了青春一樣。 因此，他們認為所斷之物在前，對治道在後。對於這種觀點，在討論阿賴耶識時已經駁斥過其過失，並且難以斷除五根識的煩惱等過患。其次，關於自宗觀點，現前是指以出世間道來斷除非所斷之物，這是斷除種子。而且，一切都是...
【English Translation】 Thus, among all the aspects that are more important than practicing yoga, the yoga of Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom) is the most excellent, the most supreme. Furthermore, in other sutras, it is said that impermanence is suffering, and suffering is selflessness, and these three are entered into sequentially. Regarding what is to be abandoned, if it cannot be abandoned manifestly, it is because there is no encounter, like the darkness and light of the past and future, or different realms. It cannot coexist simultaneously because they obstruct each other. The way to abandon the seeds is that the antidote arises, such as the path of seeing is the antidote to what is abandoned by the path of seeing, and the nine meditative stabilizations are the antidote to what is abandoned by the path of meditation. The meaning of abandonment is to be free from bad rebirths, because the cause has been exhausted. Regarding these meanings, first is to refute the views of others: Some practitioners of the Lesser Vehicle believe that after abandoning what is to be abandoned, the antidote arises, which is to abandon by 'cessation and arising'. Practitioners of the Common Vehicle believe that after the antidote arises, what is to be abandoned ceases, which is to abandon by 'arising and cessation'. The uncommon view of the Great Vehicle, as stated in the Bodhicaryāvatāra (Guide to the Bodhisattva's Way of Life): 'Thus, in emptiness, what is gained, what is lost?' If observed from the perspective of conventional truth, because there is no encounter, it is impossible to abandon; but if not observed, then the arising of wisdom itself is called abandoning what is to be abandoned, like the high and low of a scale. This statement is incorrect. Because it is said in the sutra: 'By the path of cessation, one can thoroughly abandon its obscurations.' The 'cessation' mentioned here refers to the present path that can abandon, therefore 'arising and cessation' refers to the future path. Furthermore, it is impossible to abandon what is to be abandoned, because abandonment is negated in the two truths. The realization of wisdom and the negation of abandonment cannot coexist, because things and non-things cannot be one. There are also some who assert the Ālaya-vijñāna (storehouse consciousness) believe that the seeds reside in wisdom, and then from it arise inverted phenomena. By becoming accustomed to the non-inverted state, wisdom increases, and thus it becomes impossible to generate inverted phenomena, which is called abandoning what is to be abandoned by the antidote, just as youth is destroyed by old age when a young person becomes old. Therefore, they believe that what is to be abandoned is first, and the antidote is later. Regarding this view, the faults have already been refuted in the discussion of Ālaya-vijñāna, and it is difficult to abandon the afflictions of the five sense consciousnesses, etc. Secondly, regarding the view of our own school, 'manifest' refers to abandoning what is not to be abandoned by the supramundane path, which is to abandon the seeds. Moreover, everything is...
ཞི་ལ་གནས་པ་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ལམ་བསྒོམས་ནས་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་འོད་ཀྱིས་གྲང་རེག་སྐེམ་པ་ལྟར་སྤོང་ངོ་། །ཡང་ན་ལམ་བསྒོམས་པས་ཀུན་གཞི་ལ་ཟག་ མེད་ཀྱི་ས་བོན་རྒྱས་ནས་ཟག་བཅས་ཀྱི་ས་བོན་འགྲིབ་པ་ཡིན་ཏེ་འོད་རྒྱས་ནས་མུན་པ་འགྲིབ་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་གཞན་གྱིས་ལམ་བསྒོམས་པས་ནི་གཞན་གྱི་སྒྲིབ་པ་མི་སྤོང་སྟེ་དེས་ དེའི་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་རྒྱས་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུད་གཅིག་གིས་ནི་ཚོགས་བདུན་ཀའི་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་ནུས་ཏེ་ཀུན་གཞི་ལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་བཅོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་མཐོང་ལམ་གྱིས་སྤོང་མ་ནུས་པ་ཀུན་གཞི་ལ་ཞེན་པ་རྣམས་སྒོམ་ལམ་གྱིས་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ་མ་མའི་གོས་ཀྱི་དྲི་མ་བུལ་དོག་ལ་སོགས་པས་དག་པར་བྱས་ཀྱང་དྲི་ངན་པའི་བག་ཞད་སྤོས་ལ་སོགས་པས་བསལ་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1476 དེས་ན་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་རྒྱུ་བཟློག་པའི་སྒོ་ནས་སྤོང་བ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས། རྒྱུ་མི་སྲིད་པར་གྱུར་པ་ན། །དངོས་པོ་མེད་པ་རྟོགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། །རྣམ་ འགྲེལ་ལས། དེ་རྒྱུ་གཞོམ་ཕྱིར་དེ་ཡི་ནི། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་བརྟག་པ་མཛད། །གང་ཕྱིར་འདི་ལྟར་རྒྱུ་གནས་ན། །འབྲས་ལོག་གཟིགས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་འཇིག་ཚོགས་ལ་ ལྟ་བ་སྤངས་པས་ཐམས་ཅད་སྤོང་བར་བཤད་པ་དེ་ལའང་སྤོང་བའི་ཚུལ་འདི་ཉིད་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གང་དག་གིས་སྤང་བྱ་ཁོལ་བཏོན་དང་། གནས་སྐབས་གྱུར་པ་དང་། འགལ་བའི་ རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་སྤོང་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་དུ་མ་བྱས་པ་དེ་དག་ནི་དོན་མེད་པས་དུས་འདའ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་རྩོད་པ་དང་པོ་ ནི་གལ་ཏེ་སྒོམ་སྤང་རྣམས་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་མི་སྤོང་ན་གོམས་པས་ཀྱང་མི་སྤོང་བར་འགྱུར་ཏེ་གཉིས་ཀས་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པར་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེས་མི་ སྤོང་ཀྱང་དེས་སྤོང་བ་ལ་འགལ་བ་མེད་དེ་ཆུ་ཐིགས་ཀྱིས་དྲི་མ་འཁྲུད་པ་དང་། མེ་ལྕེས་ལྕགས་སྲེག་པ་དང་། སྟ་རེས་ཤིང་གཅོད་པ་བཞིན་ནོ། །རྩོད་པ་གཉིས་པ་ནི་བདག་མེད་གོམས་པས་བདག་འཛིན་སྤོང་ན་ཡང་བདག་འཛིན་གོམས་པས་བདག་མེད་རྟོགས་པ་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 1-1477 འཁོར་བ་ན་གནས་པའི་ཚེ་དེ་ལྟར་ཡིན་ལ་མྱང་ངན་ལས་འདས་པ་ཐོབ་ནས་ནི་དེས་དེ་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ་བདག་ལྟའི་ས་བོན་ཟད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། བདག་ལྟའི་ས་བོན་སྤངས་ པའི་ཕྱིར། སླར་མི་ལྡོག་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །རྩོད་པ་གསུམ་པ་ནི་ཡིད་ཤེས་ཀྱིས་ལམ་བསྒོམས་པས་ཀུན་གཞིའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་ན་གཞན་གྱི་ལམ་བསྒོམས་པས་ཀྱང་གཞན་གྱི་སྒྲིབ་ པ་སྤོང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ་དེས་དེའི་ཀུན
【現代漢語翻譯】 通過安住于寂止（梵文：Śamatha，止觀），以意識修習道，從而斷除煩惱。這就像用智慧之光曬乾寒冷的感覺一樣。或者，通過修習道，使阿賴耶識（梵文：Ālaya-vijñāna）中無漏的種子增長，有漏的種子減少，就像光明增長而黑暗減少一樣。因此，他人修習道不能斷除他人的障礙，因為他無法增長他人的無漏種子。一個相續可以斷除七識聚的一切煩惱，因為摧毀了阿賴耶識中一切煩惱的因。對於見道（梵文：Darśana-mārga）未能斷除的對阿賴耶識的執著，則通過修道（梵文：Bhāvanā-mārga）來斷除，就像用堿等物洗凈母親衣服上的污垢后，還需要用香等物去除難聞的氣味一樣。 因此，一切相違品都是通過遮止其因的方式來斷除的。如《釋量論》中所說：『如果因不存在，則會證悟到事物不存在。』《集量論釋》中也說：『爲了摧毀那個因，他致力於觀察它的相違品。因為如果因存在，就不會看到果的止息。』凡是說斷除我見（梵文：Satkāya-dṛṣṭi）就能斷除一切，也是同樣的斷除方式。因此，那些通過掘出應斷之物、使其暫時改變狀態、或以相違的因果關係等多種方式進行斷除的人，都是在做無意義的事情，只是在浪費時間。 第三，駁斥辯論。第一個辯論是：如果修所斷（指修道所斷的煩惱）不能僅通過見道來斷除，那麼通過串習（指修道）也無法斷除，因為兩者在現量證悟無我方面沒有區別。答：雖然見道不能斷除修所斷，但這並不妨礙修道斷除它們，就像水滴可以洗凈污垢，火焰可以燒紅鐵，斧頭可以砍斷樹木一樣。第二個辯論是：如果通過串習無我能斷除我執，那麼通過串習我執也會斷除對無我的證悟。答：在輪迴中是這樣，但獲得涅槃（梵文：Nirvāṇa）后，我執就無法斷除無我了，因為我見（梵文，梵文天城體，Satkāya-dṛṣṭi，梵文羅馬擬音，satkaya-drshti，漢語字面意思：有身見）的種子已經耗盡。《釋量論》中說：『因為斷除了我見（梵文，梵文天城體，Satkāya-dṛṣṭi，梵文羅馬擬音，satkaya-drshti，漢語字面意思：有身見）的種子，所以不會再退轉。』第三個辯論是：如果通過意識修習道能斷除阿賴耶識的障礙，那麼他人修習道也能斷除他人的障礙。答：不會，因為他人的修習不能影響他人的阿賴耶識。
【English Translation】 By abiding in Śamatha (calm abiding) and cultivating the path with consciousness, one abandons afflictions. This is like drying the feeling of coldness with the light of wisdom. Alternatively, by cultivating the path, the seeds of non-contamination in the Ālaya-vijñāna (storehouse consciousness) increase, and the seeds of contamination decrease, just as light increases and darkness decreases. Therefore, another's cultivation of the path does not abandon another's obscurations, because they cannot increase the other's seeds of non-contamination. One continuum can abandon all the afflictions of the seven aggregates of consciousness, because it destroys the cause of all afflictions in the Ālaya-vijñāna. Those attachments to the Ālaya-vijñāna that the Darśana-mārga (path of seeing) could not abandon are abandoned by the Bhāvanā-mārga (path of cultivation), just as after washing away the stains on a mother's clothes with alkali and the like, one still needs to remove the unpleasant odor with incense and the like. Therefore, all opposing factors are abandoned by reversing their cause. As it is said in the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition): 'When the cause does not exist, one realizes that the object does not exist.' It is also said in the Pramāṇavārttikālaṅkāra (Ornament to the Commentary on Valid Cognition): 'To destroy that cause, he engages in examining its opposing factors. Because if the cause remains, there is no seeing the cessation of the result.' Whatever is said about abandoning all by abandoning the Satkāya-dṛṣṭi (view of self), that too is the same method of abandonment. Therefore, those who abandon by digging out what should be abandoned, temporarily changing its state, or by various methods such as opposing cause and effect, are merely wasting time with meaningless activities. Third, refuting arguments. The first argument is: If what is to be abandoned by cultivation cannot be abandoned by merely seeing, then it will not be abandoned by habituation either, because there is no difference between the two in directly realizing selflessness. Answer: Although seeing does not abandon it, there is no contradiction in cultivation abandoning it, just as a drop of water washes away dirt, a flame heats iron, and an axe cuts down a tree. The second argument is: If habituating selflessness abandons self-grasping, then habituating self-grasping will also abandon the realization of selflessness. Answer: This is so while dwelling in Saṃsāra (cyclic existence), but after attaining Nirvāṇa (liberation), it cannot abandon it, because the seed of the view of self is exhausted. As it is said in the Pramāṇavārttika: 'Because the seed of the Satkāya-dṛṣṭi (view of self) is abandoned, there is no turning back.' The third argument is: If cultivating the path with consciousness abandons the obscurations of the Ālaya-vijñāna, then another's cultivation of the path will also abandon another's obscurations. Answer: It will not, because another's cultivation does not affect another's Ālaya-vijñāna.
་གཞིའི་ས་བོན་ལ་མི་གནོད་པའི་ཕྱིར་དང་། འདིར་ནི་རྒྱུད་གཅིག་གིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྨན་གཞན་གྱིས་ནད་གཞན་སེལ་ཡང་གང་གི་ ཁོང་དུ་སོང་བ་དེ་ལས་གཞན་གྱིས་སེལ་མི་ནུས་པ་དང་། མར་མེས་མུན་པ་སེལ་ཡང་འོད་གང་ན་གནས་པ་དེ་ལས་གཞན་གྱིས་སེལ་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལས་ཀྱི་ཀུན་འབྱུང་ ལ་མདོར་བསྟན་པ་དང་། རྒྱས་པར་བཤད་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། ལས་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་མཛོད་ལས། ལས་ལས་འཇིག་རྟེན་སྣ་ཚོགས་ སྐྱེས། །དེ་ནེ་སེམས་པ་དང་དེས་བྱས། །སེམས་པ་ཡིད་ཀྱི་ལས་ཡིན་ནོ། །དེས་བསྐྱེད་ལུས་དང་ངག་གི་ལས། །ཞེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བསྡུ་བ་ནི་ལས་ཀྱི་ཀུན་འབྱུང་ཐམས་ཅད་གཉིས་པོ་དེར་འདུས་པའོ། ། 1-1478 ཤེས་བྱ་ནང་གི་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི་སེམས་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་ལས་ཀྱང་སེམས་པའི་ལས་གཅིག་ཁོ་ནར་འདོད་དེ་འདི་རྒྱས་པར་ནི་ལས་སྒྲུབ་པའི་རིགས་པ་ ལས་བལྟ་བར་བྱའོ། །ཚོགས་དྲུག་གིས་ཡུལ་དྲུག་ལ་དམིགས་པར་བྱེད་པ་ནི་དམིགས་པའི་ལས་སོ། །ས་ལ་སོགས་པས་རྟེན་པ་དང་སྡུད་པ་དང་སྨིན་པ་དང་བསྐྱོད་པར་བྱེད་པའམ་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་མཚོན་ བྱ་མཚོན་པར་བྱེད་པ་ནི་བྱེད་པའི་ལས་སོགས་བསམ་བཞིན་པའི་སྒོ་གསུམ་གྱི་བྱ་བ་ནི་རྩོལ་བའི་ལས་སོ། །གསེར་དང་ལྕགས་རྒྱན་དང་མཚོན་དུ་སྒྱུར་བ་ནི་སྒྱུར་བའི་ལས་སོ། །མཐོ་རིས་དང་ ཐར་པའི་ལམ་གྱིས་དེ་དག་འཐོབ་པ་ནི་འཐོབ་པའི་ལས་སོ། །ཕལ་ཆེར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་འཐོབ་པ་དང་བྱེད་པའི་ལས་ཀྱང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལའང་དང་པོ་སེམས་པའི་ལས་ནི། སེམས་ པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་སྔར་བཤད་པའི་འདུ་བྱེད་སེམས་པ་ཉིད་དོ། །གཉིས་པ་བསམས་པའི་ལས་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ནི། བསམས་པའི་ཞེས་བྱ་བའོ། །གཉིས་པ་ དགེ་མི་དགེ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ནི། མི་དགེ་བ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ལས་ཀྱང་ཡིན་ལ་ངན་འགྲོར་འགྲོ་བའི་ལམ་ཀྱང་ཡིན་པས་ལས་ཀྱི་ལམ་སྟེ་བཅུ་ནི་ལུས་ཀྱི་གསུམ་དང་། ངག་གི་བཞི་དང་། 1-1479 ཡིད་ཀྱི་གསུམ་སྟེ་དགེ་བ་བཅུ་ལའང་དེ་བཞིན་དུ་སྦྱར་རོ། །ངོ་བོ་ནི་མཛོད་ལས། སྲོག་གཅོད་པ་ནི་བསམས་བཞིན་དུ། །མ་ནོར་བར་ནི་གཞན་བསད་པའོ། །མ་བྱིན་ལེན་པ་གཞན་གྱི་ནོར། །མཐུ་ དང་འཇབ་བུས་བདག་གིར་བྱེད། །བགྲོད་མིན་འགྲོ་བར་འདོད་པ་ཡིས། །ལོག་པར་གཡེམ་པ་རྣམ་པ་བཞི། །བརྫུན་ཚིག་འདུ་ཤེས་གཞན་སྒྱུར་བའི། །ཚིག་དོན་མངོན་པར་གོ་བའོ། །ཕྲ་མ་ཕ་རོལ་དབྱེ་བའི་ཕྱིར། ། ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་སེམས་ཀྱི་ཚིག །ཚིག་རྩུབ་པོས་ནི་མི་སྙན་པ། །ཉོན་མོངས་ཅན་ཀུན་བཀྱལ་བ་ཉིད། །གཞན་ནི་དེ་ལས་གཞན་ཉོན་མོངས། །ཁ་གསག་གླུ་དང་ཟློས་གར་བཞིན། །བསྟན་བཅོས་ངན་པ
【現代漢語翻譯】 爲了不損害根本的種子，而且這裡是由一個相續所包含的緣故，如同其他的藥物能消除其他的疾病，但是進入誰的腹中，就不能被其他所消除一樣；如同燈能消除黑暗，但是光在哪裡存在，就不能被其他所消除一樣。第二，關於業的集起，有略說、廣說和極廣說三種，首先是：『什麼是業？』用這個問題來顯示，如《俱舍論》所說：『業產生各種各樣的世界，那是心和心所造作的，心是意的業，它產生身和語的業。』這是產生的原因。總而言之，所有的業的集起都包含在那兩者之中。 1-1478 那些說屬於所知之內的人，因為不承認心之外的其他法，所以認為業只是心的業，關於這方面的詳細解釋，應該從『業成就的道理』中去了解。六識對六境進行對境，這是對境的業。地等作為依靠、集合、成熟和移動，或者用體相來表示能表示和所表示，這是作用的業。如理作意的身語意三門的行為是勤奮的業。將黃金和鐵變成裝飾品和武器是轉變的業。通過天道和解脫道獲得它們是獲得的業。『大多數』的意思是，因為也有獲得和作用的業的緣故。第二部分中，首先是心的業：『什麼是心？』用這個問題來顯示，就是之前所說的行蘊中的心。第二，關於思所造業，有三個方面，首先是略說：『思所造』。第二，廣說善與不善：『不善』，既是業，也是前往惡趣的道路，所以是業道，即十不善業，包括身的三個、語的四個和意的三個，十善業也同樣類推。體性如《俱舍論》所說：『殺生是思慮后，不錯亂地殺死其他眾生。不予取是取走他人的財物，用武力或欺騙據爲己有。欲行不應行之事，邪淫有四種。妄語是改變想法的虛假之詞，使對方明顯理解其含義。離間語是爲了離間他人，具有煩惱之心的語言。惡語是不悅耳的，一切煩惱的胡言亂語。其他的則與此相反，是其他的煩惱，如諂媚、歌舞等。』 1-1479 邪惡的論典。
【English Translation】 In order not to harm the root seed, and here it is contained by one continuum, just as other medicines can eliminate other diseases, but what enters whose abdomen cannot be eliminated by others; just as a lamp can eliminate darkness, but where the light exists cannot be eliminated by others. Secondly, regarding the origination of karma, there are three types: brief explanation, detailed explanation, and extremely detailed explanation. The first is: 'What is karma?' This is shown by the question, as stated in the Abhidharmakośa: 'Karma produces various worlds, that is created by mind and mental factors, mind is the karma of the mind, it produces the karma of body and speech.' This is the cause of arising. In short, all the origination of karma is contained in those two. 1-1478 Those who say it belongs to the knowable, because they do not acknowledge other dharmas other than the mind, they think that karma is only the karma of the mind. For a detailed explanation of this, one should look at the 'reasoning of karma accomplishment'. The six consciousnesses take the six objects as their objects, this is the karma of object-taking. Earth etc. act as reliance, collection, maturation and movement, or use characteristics to represent the representable and the representing, this is the karma of action. The actions of the three doors of body, speech and mind with mindful attention are the karma of diligence. Transforming gold and iron into ornaments and weapons is the karma of transformation. Obtaining them through the path of gods and liberation is the karma of obtaining. 'Mostly' means that there are also karmas of obtaining and acting. In the second part, the first is the karma of the mind: 'What is the mind?' This is shown by this question, which is the mind in the previously mentioned aggregate of formations. Secondly, regarding karma created by thought, there are three aspects, the first is a brief explanation: 'Karma created by thought'. Secondly, a detailed explanation of virtue and non-virtue: 'Non-virtue' is both karma and the path to bad destinies, so it is the path of karma, which is the ten non-virtuous karmas, including three of the body, four of speech, and three of the mind, and the ten virtuous karmas are similar. The nature is as stated in the Abhidharmakośa: 'Killing is intentionally killing other beings without confusion. Taking what is not given is taking other people's property, taking it as one's own by force or deception. Wanting to do what should not be done, there are four types of sexual misconduct. Lying is a false word that changes the idea, so that the other person clearly understands its meaning. Divisive speech is for the purpose of dividing others, the language of a mind with afflictions. Harsh words are unpleasant, all the nonsensical words of afflictions. The others are the opposite of this, they are other afflictions, such as flattery, singing and dancing, etc.' 1-1479 Evil treatises.
་བརྣབ་ སེམས་ནི། །ལོག་པས་གཞན་གྱི་ནོར་ལ་ཆགས། །གནོད་སེམས་སེམས་ཅན་ལ་སྡང་བ། །དགེ་དང་མི་དགེ་མེད་ལྟ་བ། །ལོག་པར་ལྟ་བ་ཡིན་འདི་ལ། །གསུམ་ལམ་བདུན་ནི་ལས་ཀྱང་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ བཞིན་ནོ། །དགེ་བཅུ་ནི་དེ་དག་སྤོང་བ་སྟེ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ནི་ལས་འབྲས་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བོ། །དེ་དག་གི་ནང་ནས་ལོག་ལྟ་དང་ཡང་ དག་པའི་ལྟ་བ་གཉིས་ནི་ལས་མཐུ་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། རྒྱུ་དང་འབྲས་ལ་སྐུར་འདེབས་པའི། །མེད་པར་ལྟ་བས་རྩ་བ་གཅོད། །ཅེས་བྱ་བ་དང་གཞན་ལས། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་ལྟ། ། 1-1480 ཆེན་པོ་གང་ལ་ཡོད་གྱུར་པ། །དེ་ནི་བསྐལ་པ་སྟོང་དུ་ཡང་། །ངན་འགྲོར་འགྲོ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ལ་གཞན་གྱི་བྱ་བ་གཞན་གྱིས་འགྲུབ་པའང་ཡོད་དེ་ལུས་ ཀྱི་རྣམ་འགྱུར་གྱིས་བརྫུན་གཏོང་བ་དང་། ངག་གིས་གསོད་པར་སྒོ་བ་དང་དྲང་སྲོང་ཡིད་ཁྲོས་པས་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱ་ཆེར་ཤེས་པར་བྱའོ། །བཅུ་པོ་དེར་དགེ་མི་དགེ་མ་ལུས་པ་ འདུས་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་དགེ་མི་དགེ་དཔག་ཏུ་མེད་པའི་ནང་ནས་ཉེས་པ་དང་ཕན་ཡོན་ཆེ་བ་བཅུ་བཅུ་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། དེ་ལས་ཆེ་ལོང་བསྡུས་ནས་ནི། །དགེ་དང་མི་ དགེ་ཅི་རིགས་པར། །ལས་ཀྱི་ལམ་ནི་བཅུར་གསུངས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གང་དག་རྣམས་མ་བསྡུས་ཞེ་ན། སྲོག་ཆགས་བོང་པ་དབྱུག་སོགས་ཀྱིས་འཚེ་བ་དང་། །མི་བདེ་བའི་མིག་གིས་ལྟ་བ་ དང་། གཞན་གྱི་རྫས་བརླག་པར་བྱེད་པ་དང་། རང་གི་ཆུང་མ་ལ་འདོད་པ་སྟེན་པ་དང་། །དགེ་བ་ལ་དེ་དག་སྤོང་བ་ལ་སོགས་པ་མཐའ་ཡས་སོ། །ཁམས་དང་འགྲོ་བ་གང་ན་ཡོད་མེད་ ནི་མི་དགེ་བ་བཅུ་ནི་གོང་མ་གཉིས་ན་སྤངས་ནས་མེད་ལ་ལུས་ཐ་དད་ལ་འདུ་ཤེས་གཅིག་པའི་ལོག་ལྟ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་ཀྱང་མི་དགེ་བ་བཅུའི་ལོག་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ན་དགེ་བཅུ་རྫོགས་པར་ཡོད་དོ། ། 1-1481 འདོད་ཁམས་ན་དགེ་བཅུ་མི་དགེ་བཅུ་གཉིས་ཀ་ཡོད་དེ། མཛོད་ལས། དམྱལ་བ་ན་ནི་བཀྱལ་བ་དང་། ཚིག་ཙུབ་གནོད་སེམས་རྣམ་གཉིས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་བཀྱལ་པ་ནི་སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པའོ། །ལས་མ་ ཟད་ན་བསད་ཀྱང་མི་འཆི་བ་དང་རྫས་དང་བུད་མེད་བཟུང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ལུས་ཀྱི་ལས་གསུམ་མེད་དོ། །སྨྲས་པ་ལ་དོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་བྱེ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་བརྫུན་དང་ཕྲ་མ་ མེད་དོ། །ཡིད་དུ་འོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་ལས་ཀྱི་འབྲས་བུ་མངོན་དུ་གྱུར་པའི་ཕྱིར་བརྣབ་སེམས་དང་ལོག་ལྟ་མེད་དོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ཡོད་དེ་སྔ་མ་དྲན་ པའི་མངོན་ཤེས་དང་། གཤིན་རྗེའི་མིས་ཆོས་བཤད་པ་ཡོད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲ་མི་སྙན་པ་གླུ་ལེན་པས་ངག་ཁྱལ་ཡོད་ལ་གཞན་མེད་དེ་གསོད་སེམས་
【現代漢語翻譯】 貪心是：以邪念貪戀他人的財物。害心是憎恨眾生。無善無惡的觀點是邪見。這三種（意）業和七種（身語）業也是（惡）業。正如經中所說。 十善就是斷除這些（十不善），而正見則是對業果等如實了知的智慧。其中，邪見和正見兩種業力最大。《俱舍論》中說：『否定因果，以無有之見斷滅根本。』另有經文說：『無論誰擁有世間的正見，他即使經歷千劫，也不會墮入惡趣。』 因此，在這些（十不善業）中，存在著由他人之行為而成就的情況，例如通過身體的姿態說謊，通過語言恐嚇殺人，以及仙人因憤怒而殺生等等，這些都應廣爲了解。並非所有的善與不善都包含在這十種（不善業）中，而是從無數的善與不善中，選取了過患和利益最大的十種（善與不善業）。正如《俱舍論》中所說：『從這些（善與不善業）中概括地選取，根據各自的情況，宣說了十種業道。』 那麼，哪些沒有被包括在內呢？例如，用棍棒等傷害眾生，用不悅的目光注視他人，毀壞他人的財物，以及與自己的妻子行淫等，這些都是無量的。在哪個界和哪個道中存在或不存在（這些業）呢？十不善業在上兩界（色界和無色界）中已經斷除，所以不存在。但在身異想一的有邪見等，但並非十不善業中的邪見。因此，在那兩界中，圓滿地存在著十善業。 欲界中，十善業和十不善業都存在。《俱舍論》中說：『在地獄中，有叫喊和惡語，以及兩種害心。』叫喊是指發出哀嚎。由於業未盡，即使被殺也不會死，並且沒有財物和婦女可以掠奪，所以沒有三種身業。由於沒有懷疑的餘地，並且已經分離，所以沒有妄語和離間語。由於沒有令人愉悅的事物，並且業果已經顯現，所以沒有貪心和邪見。因此，存在著正見，因為有憶念前世的宿命通，並且閻羅王的使者會說法。雖然有歌唱等不悅耳的聲音，但沒有其他（不善業），因為沒有殺心。
【English Translation】 'Greed is: with perverse thoughts, attachment to the wealth of others. Harmful intent is hatred towards sentient beings. The view that there is no merit or demerit is a perverse view. These three (mental) actions and seven (physical and verbal) actions are also (evil) actions. As it is said in the scriptures.' 'The ten virtues are to abandon these (ten non-virtues), and right view is the wisdom that understands karma and its results without distortion. Among these, wrong view and right view are the most powerful karmas. The Treasury of Knowledge says: 'Denying cause and effect, cutting off the root with the view of non-existence.' Another scripture says: 'Whoever has the great worldly right view will not fall into evil destinies even for a thousand kalpas.' 'Therefore, among these (ten non-virtuous actions), there are cases where the actions of others are accomplished by others, such as lying through bodily gestures, threatening to kill with words, and sages killing out of anger, etc., which should be widely understood. Not all virtues and non-virtues are included in these ten (non-virtuous actions), but from countless virtues and non-virtues, the ten (virtues and non-virtues) with the greatest faults and benefits are selected. As it is said in the Treasury of Knowledge: 'Having summarized from these (virtuous and non-virtuous actions), according to their respective situations, the ten paths of action are taught.' 'So, what are not included? For example, harming sentient beings with sticks, etc., looking at others with unpleasant eyes, destroying the property of others, and engaging in desire with one's own wife, etc., are limitless. In which realm and which path do (these actions) exist or not exist? The ten non-virtuous actions have been abandoned in the upper two realms (form realm and formless realm), so they do not exist. But in the one with different bodies and one thought, there are wrong views, etc., but not the wrong view of the ten non-virtuous actions. Therefore, in those two realms, the ten virtuous actions exist completely.' 'In the desire realm, both the ten virtuous actions and the ten non-virtuous actions exist. The Treasury of Knowledge says: 'In hell, there are shouting and harsh words, and two kinds of harmful intent.' Shouting refers to uttering cries of agony. Since karma is not exhausted, even if killed, one will not die, and there are no possessions or women to plunder, so there are no three physical actions. Since there is no room for doubt and they have already been separated, there are no false speech and divisive speech. Since there are no pleasant things and the results of karma have manifested, there are no greed and wrong views. Therefore, right view exists, because there is the supernormal power of remembering past lives, and the messengers of Yama teach the Dharma. Although there are unpleasant sounds such as singing, there are no other (non-virtuous actions), because there is no intention to kill.'
མེད་པ་དང་། ཚེ་ངེས་པ་དང་རྫས་ དང་བུད་མེད་བཟུང་བ་མེད་པ་དང་སྨྲས་པ་ལ་དགོས་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ནི་བུད་མེད་བཟུང་སྟེ་ཤིང་གི་རྩར་ཁྲིད་པས་བསྟེན་བྱ་ཡིན་ན་ཤིང་ གིས་སྒྲིབ་ལ། མ་ཡིན་ན་མི་སྒྲིབ་པས་མི་བསྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ན་ཡིད་ཀྱི་གསུམ་ཡོད་པར་མཛོད་ལས་བཤད་པ་ནི། །ཉན་ཐོས་སྡེ་པའི་ལུགས་ཡིན་ནོ། །འདོད་པ་གཞན་ན་མི་དགེ་བཅུ། ། 1-1482 ཞེས་དེ་ལས་འབྱུང་བས་དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་དང་ལྷ་རྣམས་ལ་སྡོམ་མིན་མ་གཏོགས་པའི་མི་དགེ་བ་ཐམས་ཅད་ཡོད་དེ་ལྷས་ལྷ་མི་གསོད་ཀྱང་དེས་འགྲོ་བ་གཞན་གསོད་པས་སོ། །ཁ་ཅིག་ ན་རེ་ལྷ་ཡང་མགོ་དང་སྐེད་པ་བཅད་པ་འཆིའོ། །ཞེས་ཟེར་རོ། །འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བ་བྱུང་བའི་ཚེ་ན་མི་ལའང་མི་དགེ་བ་བཅུ་ཀ་མེད་དོ། །དེ་གླུ་ལེན་པའང་ངེས་འབྱུང་གིས་ལེན་གྱིས་ སྟེགས་སྔགས་ཀྱིས་མ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་དེའི་ཚེ་བག་མ་གཏོང་ལེན་ལ་སོགས་པའི་བརྗོད་པ་ཡོད་པས་ཚིག་བཀྱལ་ཡོད་མོད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་ལམ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །མདོར་ན་སྡོམ་ པ་དང་སྡོམ་མིན་གྱི་རྟེན་ལ་དེ་གཉིས་ཀྱི་དགེ་མི་དགེ་ཡོད་ལ། དེ་གཉིས་ཀྱི་རྟེན་དུ་མི་རུང་བའི་འགྲོ་བ་ལ་དེ་གཉིས་ལས་གཞན་པའི་དགེ་མི་དགེ་ཡོད་དོ། །གསུམ་པ་ཡན་ལག་ གི་སྒོ་ནས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལ་གཞི་ནི་ཡུལ་ཏེ་སྲོག་གཅོད་དང་འདོད་ལོག་དང་བརྫུན་དང་ཕྲ་མ་དང་ངག་རྩུབ་ དང་། གནོད་སེམས་ཏེ་དྲུག་ནི་ཡུལ་སེམས་ཅན་ཁོ་ན་ལ་འཇུག་གོ །མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་ངག་བཀྱལ་དང་བརྣབ་སེམས་དང་ལོག་ལྟ་བཞི་ནི་སེམས་ཅན་དང་དེ་མ་ཡིན་པ་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་སྟེ་ཇི་ལྟར་རིགས་རིགས་སུ་སྦྱར་རོ། ། 1-1483 བསམ་པ་ནི་དེ་ལ་དེར་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ་དང་ལས་དེ་བྱེད་འདོད་གཉིས་དང་ལྡན་ནོ། །སྦྱོར་བ་ནི་འདུ་ཤེས་དེ་དང་ལྡན་པས་རང་བྱེད་པའམ་གཞན་བྱེད་དུ་འཇུག་པའོ། །ཉོན་མོངས་པ་ ནི་དུག་གསུམ་འདུས་པའམ་སོ་སོ་སྟེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །ཟིན་པར་བྱས་པ་ནི་ལས་དེ་མཐར་ཐུག་པར་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་གྲུབ་པ་སྟེ་ཤི་བ་དང་། བདག་གིར་བྱས་པ་དང་། གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་ སྤྲད་པ་དང་། གོ་བར་བྱས་པ་དང་། ཕྱེ་བར་ཤེས་པ་དང་། ཚིག་རྩུབ་དང་ཕྲ་མ་གཉིས་ལ་སྨྲས་ཟིན་པ་དང་། རང་གི་ཡིན་ན་དགའ་བར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། གསོད་པ་ལ་སོགས་པར་སེམས་ པ་དང་། སྐུར་པ་བཏབ་ཟིན་པ་རྣམས་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡན་ལག་ལྔ་པོ་དེ་ལས་གཅིག་མ་ཚང་ཡང་ལས་ཀྱི་ལམ་རྫོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །གཞན་དོན་དུ་འགྱུར་ན་གནོད་ སེམས་དང་ལོག་ལྟ་མ་གཏོགས་པ་བརྒྱད་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་གནང་སྟེ་བདག་ཅག་གི་སྟོན་པ་དེད་དཔོན་དུ་གྱུར་པ་ན་མི་ནག་པོ་བསད་པ་དང་། བྲམ་ཟེའི་
【現代漢語翻譯】 因為沒有（不邪淫），沒有命終，沒有實物，沒有佔有婦女，以及沒有說話的必要等等。關於邪淫，如果佔有婦女並將她帶到樹下，應該依靠樹來遮蔽；如果不是這樣，就不依靠樹，因此不應行邪淫。那麼，《律藏》中所說的意三業，是聲聞部派的觀點。如果想要其他，則有十不善業。《律藏》中說，畜生、餓鬼和天人都有除了戒律之外的所有不善業，因為天人即使不殺天人，也會殺害其他眾生。有些人說，即使是天人，如果頭和腰被砍斷也會死亡。當轉輪王出現時，即使是人也沒有十不善業。他們唱歌也是爲了出離心而唱，而不是爲了咒語。有些人說，那時有訂婚等言語，所以有綺語，但不是業道。總之，對於有戒律和無戒律的所依，有這二者的善與不善；對於不能作為這二者所依的眾生，有這二者之外的善與不善。 第三，從支分方面進行安立，即以殺生等來顯示。其中，所依是境，即殺生、邪淫、妄語、離間語、粗惡語、害心，這六者只針對有情眾生。不予取、綺語、貪心和邪見這四者，則針對有情和非有情兩種，應根據情況進行組合。 意樂是對於該境，有不顛倒的認識和想要做該業的意願這二者。加行是具有該認識，自己做或教他人做。煩惱是三毒聚集或各自，這將在後面解釋。究竟是該業最終完成，即死亡、佔有、二者交合、使之明白、知道分開、說完粗惡語和離間語、如果是自己的則感到高興、想著殺害等等、說完誹謗等等，應依次對應。這樣，即使缺少五個支分中的一個，也不會圓滿業道。如果爲了他人，除了害心和邪見之外的八個，菩薩是被允許的，因為我們的導師成為商主時，殺死了黑人，並且殺死了婆羅門的
【English Translation】 Because there is no (non-sexual misconduct), no definite lifespan, no substance, no possession of women, and no need to speak, etc. Regarding sexual misconduct, if one possesses a woman and takes her to the base of a tree, one should rely on the tree for concealment; if not, one does not rely on the tree, therefore one should not engage in sexual misconduct. Now, the three mental actions mentioned in the Vinaya are the views of the Sravaka school. If one desires otherwise, there are ten non-virtuous actions. The Vinaya states that animals, hungry ghosts, and gods all have all non-virtuous actions except for vows, because even if gods do not kill gods, they kill other beings. Some say that even gods die if their heads and waists are severed. When a Chakravartin appears, even humans do not have the ten non-virtuous actions. They sing also for the sake of renunciation, not for mantras. Some say that at that time there are words of betrothal, etc., so there is frivolous talk, but it is not a path of action. In short, for the basis of vows and non-vows, there are the virtues and non-virtues of these two; for beings who cannot be the basis of these two, there are virtues and non-virtues other than these two. Third, the establishment from the aspect of limbs is shown by actions such as killing. Here, the basis is the object, namely killing, sexual misconduct, lying, divisive speech, harsh speech, and harmful intent; these six apply only to sentient beings. Taking what is not given, frivolous talk, covetousness, and wrong view apply to both sentient and non-sentient beings, and should be combined as appropriate. The intention is to have an undistorted recognition of the object and the desire to perform the action. The application is to engage in the action oneself or to cause others to do it, with that recognition. Afflictions are the accumulation of the three poisons or each separately, which will be explained later. The completion is the final accomplishment of the action, namely death, possession, the union of two, making it understood, knowing the separation, having finished speaking harsh words and divisive speech, feeling happy if it is one's own, thinking of killing, etc., having finished slandering, etc., should be applied in order. Thus, even if one of the five limbs is missing, the path of action will not be complete. If it is for the sake of others, the Bodhisattva is allowed eight except for harmful intent and wrong view, because when our teacher became a leader, he killed the black man and killed the Brahmin.
ཁྱེའུ་སྐར་མར་གྱུར་པ་ནི་ བྲམ་ཟེ་མོ་ལ་འདོད་པ་བསྟེན་པས་བསྐལ་པ་དུ་མའི་ཚོགས་རྫོགས་པར་གསང་ཆེན་ཐབས་མཁས་ལ་སོགས་པ་ནས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལས་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་མི་འབྱུང་བ་ནི་དགེ་མི་དགེར་བསམ་པའི་ཡན་ལག་ལས་འཇོག་པ་ན་བསམ་པ་ལ་དུག་གསུམ་མེད་ཅིང་གཏི་མུག་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 1-1484 བཞི་བརྒྱ་པ་ལས། བསམ་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ། །དགེའམ་གལ་ཏེ་མི་དགེའང་རུང་། །ཐམས་ཅད་དགེ་ལེགས་ཉིད་འགྱུར་ཏེ། །གང་ཕྱིར་ཡིད་དེའི་དབང་གྱུར་ཕྱིར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཤིན་ཏུ་ རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་སེམས་དང་མྱོང་བ་དང་འཕེན་པའི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ནས་ལས་བསམ་གྱིས་ཁྱབ་མི་ཁྱབ་ཀྱི་དོན་བཤད་པའི་བར་དུ་བཅུ་ཡོད་པ་ལས་དང་པོ་ལའང་དྲུག་ ཡོད་པའི་སེམས་པ་ལས་གྱུར་པའི་ལས་ལྔར་དབྱེ་བ་ནི་སེམས་པ་ལས་གྱུར་པའི་ཞེས་པ་སྟེ་གཞན་གྱིས་བསྒོ་བ་ནི་མི་འདོད་བཞིན་བྱེད་དུ་བཅུག་པའོ། །གསོལ་བ་བཏབ་པ་ནི་འདི་ནི་ཕན་ པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱེད་དུ་བཅུག་པའོ། །མི་ཤེས་པ་ནི་སྐྱོན་ཡིན་ནོ། །མི་དགེ་བའི་རྩ་བ་དུག་གསུམ་ལ་ཞེན་པ་ནི་དེ་དག་དྲག་པོས་ལས་གསོག་པའོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་འཚེ་བ་ཆོས་ སུ་འདུ་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་འབྲས་བུ་མྱོང་བར་ངེས་མ་ངེས་བཤད་པ་ནི། དེ་ལ་ཞེས་པ་སྟེ་ཕྱི་མ་གཉིས་བྱས་ལ་བསགས་པས་རྣམ་སྨིན་མྱོང་བར་འགྱུར་བ་དང་། སྔ་མ་ གསུམ་བྱས་ཀྱང་མ་བསགས་པས་མི་མྱོང་བར་སྟོན་ཏོ། །བག་ཆགས་འཕེལ་བ་ནི་མངོན་ཞེན་ནམ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་མཐུས་བག་ཆགས་གསོས་བཏབ་ནས་འབྲས་བུ་མྱོང་ངེས་སུ་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། 1-1485 བསམ་བཞིན་པ་དང་རྫོགས་པ་དང་། །མི་འགྱོད་གཉེན་པོ་མེད་པ་དང་། །འཁོར་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ལས། །བསགས་པའི་ལས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འབྱུང་བ་ནི་མདོ་ལས་སོ། །ལས་ བྱེད་པར་ངེས་པ་ནི་སྔོན་གྱི་ལས་སམ་སྨོན་ལམ་གྱི་མཐུས་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་བཟློག་མི་ནུས་པ་སྟེ་རྒྱལ་པོ་མ་སྐྱེས་དགྲ་དྲང་སྲོང་དུ་གྱུར་པ་ན་ཕ་གསོད་པས་སྨོན་ལམ་བཏབ་ པ་དང་སྡིག་ཅན་འཕགས་སྐྱེས་པོ་ཉར་གྱུར་པ་ན་ཤཱཀྱ་པ་རྣམས་གསོད་པར་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་དེ་དག་གསོད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་མ་བཟློགས་པ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་སྨིན་མྱོང་བར་ངེས་པ་ནི་ སྔར་བཤད་པའི་ཐ་མ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། ཉོན་མོངས་རབ་དང་དྲག་པོ་དང་། །ཡོན་ཏན་ཞིང་དང་རྒྱུན་ཆགས་སུ། །བྱས་པ་གང་ཞིག་ཡིན་པ་དང་། །ཕ་མ་གསོད་གང་དེ་ངེས་ སོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དུས་ངེས་པ་ནི་མཐོང་ཆོས་དང་སྐྱེས་ནས་དང་ལེན་གྲངས་གཞན་གྱི་དུས་ངེས་པའོ། གསུམ་པ་དགེ་མི་དགེའི་འབྲས་བུ་བསྟན་པ་ལ་ངན་སོང་རྣམས་སུ་ཞེས་བྱ་བ་ ནི། ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་གྱ
【現代漢語翻譯】 將孩童轉變為星星，正如經文中從婆羅門女子那裡獲得慾望，從而圓滿了無數劫的積累，並闡述了秘密大方便等法門。從中不會產生痛苦的果報，因為這是從善與非善的思慮之支中產生的，這種思慮沒有貪嗔癡三毒，也沒有愚癡等煩惱。 《四百論》中說：『菩薩以思慮，為善或不善，一切皆成善，因其心所主。』正如經文所說。第三，詳細闡述從心、體驗和牽引的角度來區分業，直到闡述業是否能被思慮所涵蓋的意義，共有十個方面。首先，也有六個方面，即由心所生的五種業：由心所生的，意思是他人強迫，即違背意願被強迫去做。請求，意思是認為這樣做會有益處而被強迫去做。無知，是一種過失。執著于不善之根三毒，是指以強烈的煩惱來積累業。顛倒，是指將傷害視為正法等。 第二，闡述果報是否一定會體驗。意思是，後兩者做了並積累了，一定會體驗異熟果；而前三者做了但沒有積累，就不會體驗。習氣增長，是指通過強烈的執著或顛倒的勢力，滋養習氣，從而使果報一定會體驗。如《俱舍論》所說：『有思慮、圓滿、不後悔、無對治、有伴和異熟，稱為已積累之業。』經文出自於《經藏》。 確定會造作業，是指憑藉前世的業或願力，即使是佛陀也無法阻止。例如，阿阇世王（Ajatasatru，未生怨王）轉變為苦行者時，殺父后發願；以及當罪人被聖者收養后，發願殺死所有釋迦族人，因此他們被殺，即使佛陀也無法阻止。一定會體驗異熟果，是指之前所說的後兩者等。如《俱舍論》所說：『煩惱強烈且猛烈，于功德田和持續不斷地造作，以及殺父母，這些都是確定的。』 確定時間，是指現法受、生受和后受的時間。
【English Translation】 The transformation of a child into a star is as explained in the scriptures, from obtaining desire from a Brahmin woman, thereby completing the accumulation of countless kalpas, and elucidating the secret great skillful means and other dharmas. From this, no suffering results will arise, because it arises from the branch of contemplating good and non-good, and this contemplation is without the three poisons of greed, hatred, and delusion, and without ignorance and other afflictions. The Four Hundred Verses states: 'Whether a Bodhisattva contemplates good or non-good, everything becomes good, because it is dominated by the mind.' Just as the scripture says. Third, elaborating in detail from the perspective of mind, experience, and attraction to distinguish karma, until elucidating the meaning of whether karma can be encompassed by contemplation, there are ten aspects. First, there are also six aspects, namely the five karmas arising from the mind: arising from the mind means being forced by others, that is, being forced to do something against one's will. Requesting means being forced to do something because it is believed to be beneficial. Ignorance is a fault. Attachment to the three poisons, the root of non-virtue, refers to accumulating karma with strong afflictions. Inversion refers to perceiving harm as Dharma, and so on. Second, elucidating whether the fruition is certain to be experienced. It means that the latter two, if done and accumulated, will certainly experience the Vipaka (異熟果); while the former three, if done but not accumulated, will not be experienced. The growth of habit refers to nourishing the habit through strong attachment or the power of inversion, thereby making the fruition certain to be experienced. As the Abhidharmakosa states: 'With contemplation, completion, no regret, no antidote, accompaniment, and Vipaka, it is called accumulated karma.' The scripture comes from the Sutra Pitaka. Determining to create karma refers to the fact that even Buddhas cannot prevent it due to the power of past karma or vows. For example, when King Ajatasatru (未生怨王) became an ascetic, he made a vow after killing his father; and when a sinner was adopted by a noble person, he made a vow to kill all the Shakya people, so they were killed, and even the Buddha could not prevent it. Certainly experiencing Vipaka refers to the latter two mentioned earlier, and so on. As the Abhidharmakosa states: 'Strong and intense afflictions, creating in fields of merit and continuously, and killing parents, these are certain.' Determining the time refers to the time of visible Dharma, subsequent birth, and other definite times.
ིས་དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་དང་དམྱལ་བ་གསུམ་དུའོ། །ཆུང་འབྲིང་ནི་སྟོབས་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་པ་དུ་མའི་སྒོ་ནས་འཇིག་སྟེ་བཤད་ཟིན་ཅིང་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་མཐུན་ལ་བྱེད་པ་རྒྱུ་མཐུན་ནི་དེ་ལྟ་བུ་བྱེད་སྙིང་འདོད་པའོ། ། 1-1486 མྱོང་བ་རྒྱུ་མཐུན་ལ་ཡོངས་སུ་བཟུང་བ་ནི་འཁོར་དང་ཁྱིམ་ཐབ་དང་། ནོར་ལ་སོགས་པ་སྟེ་རིན་པོ་ཆེ་ཕྲེང་བ་ལས། གསོད་པ་ཡིས་ནི་ཚེ་འཐུང་འགྱུར། །རྣམ་པར་འཚེ་བས་གནོད་པ་མང་། ། རྐུ་བ་ཡིས་ནི་ལོངས་སྤྱོད་ཕོངས། །གཞན་གྱི་ཁྱིམ་ཐབ་ཅན་དགྲར་བཅས། །བརྫུན་དུ་སྨྲ་བས་སྐུར་པ་སྟེ། །ཕྲ་མ་ཡིས་ནི་བཤེས་དང་འབྱེ། །རྩུབ་པོ་ཉིད་ཀྱིས་མི་སྙན་ཐོས། །མ་འབྲེལ་བ་ཡིས་ཚིག་ མི་བཙུན། །བརྣབ་སེམས་ཡིད་ལ་རེ་བ་འཇོམས། །གནོད་སེམས་འཇིགས་པ་སྦྱིན་པར་བཤད། །ལོག་པར་ལྟ་བས་ལྟ་ངན་ཉིད། །ཆང་འཐུང་བ་ཡིས་བློ་འཁྲུལ་ཏེ། །མ་བྱིན་པས་ནི་དབུལ་བ་ཉིད། །ལོག་པར་འཚོ་ བས་བསླུས་པ་སྟེ། །ཁེངས་པ་ཡིས་ནི་རིགས་ངན་ཉིད། །ཕྲག་དོག་གིས་ནི་གཟི་ཆུང་ཉིད། །ཁྲོ་བས་ཁ་དོག་ངན་པ་ཉིད། །མཁས་ལ་མི་འདྲི་བླུན་པ་ཉིད། །མི་ཉིད་ལ་ནི་འབྲས་བུ་འདི། །ཀུན་ གྱིས་དང་པོར་ངན་འགྲོའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། བདག་པོའམ་དབང་གི་འབྲས་བུ་ལ་སྲོག་གཅོད་པས་ནི་ཕྱིའི་དངོས་པོ་རྣམས་གཟི་ཆུང་བར་འགྱུར་རོ། །མ་བྱིན་པར་ལེན་པས་སད་སེར་དང་ཆར་ཆེས་ པ་དང་། འདོད་ལོག་གིས་རྡུལ་གྱིས་འཁྲིགས་པ་དང་། བརྫུན་གྱིས་དྲི་ང་བ་དང་། ཕྲ་མས་མཐོ་དམན་ཅན་དང་། ཚིག་ཙུབ་ཀྱིས་ཚ་སྒོ་ཅན་དང་། དགོན་དུང་ཅན་དང་ཐ་ཆད་དང་སྡིག་པ་ཅན་གྱི་སར་འགྱུར་རོ། ། 1-1487 ཚིག་བཀྱལ་གྱིས་དུས་ལོག་ཅན་དང་། བརྣབ་སེམས་ཀྱིས་འབྲས་བུ་ཕྲ་མོ་དང་། གནོད་སེམས་གྱིས་འབྲས་བུ་ཁ་བ་དང་། ལོག་ལྟས་འབྲས་བུ་ཆུང་བའམ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་ནི་གཉིས་ པོ་འདིར་འདུས་ཏེ་རྒྱུ་མཐུན་རང་རྒྱུད་ལ་སྨིན་པ་རྣམ་སྨིན་དང་། གཞན་ལ་སྨིན་པ་དབང་འབྲས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དགེ་བ་ཟག་མེད་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་གྱིས་བྱང་ ཆུབ་གསུམ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་ཟག་བཅས་ལ་གསུམ་ཡོད་པར་བསྟན་ནས་མི་དགེ་བ་ལའང་གསུམ་ཡོད་པར་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་མདོ་ནི་ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ལས་སོ། །དེ་དག་ཉིད་དུ་ ནི་ལྷ་མིའོ། །ཚེ་རིང་བ་དང་ཡུལ་ཡིད་དུ་མི་འོང་བ་ལ་སོགས་པ་སྔར་བཤད་པ་རྣམས་བཟློག་ནས་བརྩི་སྟེ་རིན་པོ་ཆེ་ཕྲེང་བ་ལས། མི་དགེ་ཅེས་བྱ་དེ་དག་གི །རྣམ་སྨིན་བསྒྲགས་ པ་གང་ཡིན་པ། །དགེ་བ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་ལ། །འབྲས་བུ་དེ་ནི་བཟློག་སྟེ་འབྱུང་། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། མི་དགེ་བ་ལས་སྡུག་བསྔལ་ཀུན། །དེ་བཞིན་ངན་འགྲོ་ཐམས་ཅད་དོ། །དགེ་ལས་བདེ་འགྲོ་ ཐམས་ཅད་དང་། །སྐྱེ་བ་ཀུན་ཏུ་བདེ་བ
【現代漢語翻譯】 即是畜生、餓鬼和地獄三處。小、中等的（果報），以力量大小等多種方式壞滅，已經講述完畢，並且將要講述。隨順因是指想要做同樣的事情。 感受隨順因是指完全執著于眷屬、家庭和財物等。《寶鬘論》中說：『殺生之人壽命短，惱害他人多災難，偷盜之人受用貧，染指他妻樹敵多，妄語之人遭誹謗，離間之人離好友，語粗之人聞惡聲，綺語之人言不信，貪心之人摧毀愿，害心之人布畏懼，邪見之人陷惡見，飲酒之人失心智，不予而取致貧窮，邪命之人受欺騙，驕慢之人種姓賤，嫉妒之人威勢小，嗔怒之人面色丑，不問智者成愚昧，此果報於人而言，皆令最初墮惡趣。』 主果或增上果方面，殺生會導致外在事物衰損。不予而取會導致冰雹、霜凍和暴雨。邪淫會導致塵土飛揚。妄語會導致惡臭。離間會導致地位高低之人不和。惡語會導致產生熱病、癘病、下賤和罪惡之地。 綺語會導致時運不濟。貪心會導致果實細小。害心會導致果實苦澀。邪見會導致果實微小或無果。隨順因的果報包含在這兩者之中，因為隨順因在自身成熟是異熟果，在他人身上成熟是增上果。『彼』是指以無漏的善業小、中、大三種來成就三種菩提，因此在有漏方面顯示有三種，從而也顯示不善業也有三種。此經出自《海龍王請問經》。 『彼等之中』是指天和人。壽命長短以及不悅意的境地等，與之前所說相反。《寶鬘論》中說：『所謂不善之異熟，於一切善法而言，其果報皆是相反。』又說：『不善生諸苦，以及一切惡趣。善生一切善趣，生生世世皆安樂。』
【English Translation】 That is, in the three realms of animals, hungry ghosts, and hells. The small and medium (results) perish through various means such as the size of the power, which has already been discussed and will be discussed. Acting in accordance with the cause means wanting to do the same thing. Experiencing acting in accordance with the cause means being completely attached to retinues, families, and wealth, etc. The 'Garland of Gems' says: 'Killing shortens life, harming others brings many disasters, stealing makes possessions poor, adultery makes enemies with others' families, lying brings slander, sowing discord separates friends, harsh words bring unpleasant sounds, idle talk makes words untrustworthy, greed destroys hopes in the mind, harmful thoughts are said to bestow fear, wrong views lead to wrong views, drinking intoxicates the mind, not giving leads to poverty, wrong livelihood leads to deception, arrogance leads to bad lineage, jealousy leads to small glory, anger leads to bad complexion, not asking the wise leads to foolishness, this fruit for humans, all leads to the first fall into bad destinies.' In terms of the dominant or empowering result, killing causes external things to diminish. Taking what is not given leads to hail, frost, and heavy rain. Adultery leads to dustiness. Lying leads to foul odors. Sowing discord leads to disharmony among those of high and low status. Harsh words lead to places of fever, leprosy, baseness, and sin. Idle talk leads to bad timing. Greed leads to small fruits. Harmful thoughts lead to bitter fruits. Wrong views lead to small or no fruits. The result of acting in accordance with the cause is included in these two, because the maturation of acting in accordance with the cause in oneself is the Vipaka result, and the maturation in others is the Adhipati result. 'That' refers to accomplishing the three Bodhis with the three kinds of uncontaminated virtuous deeds, small, medium, and large, thus showing that there are three in the contaminated, thereby also showing that there are three non-virtuous deeds. This sutra comes from the 'Sutra Requested by the Dragon King of the Sea'. 'Among these' refers to gods and humans. Longevity and unpleasant situations, etc., are considered in reverse to what was said before. The 'Garland of Gems' says: 'Whatever is proclaimed as the Vipaka of non-virtue, for all virtuous deeds, that result occurs in reverse.' It also says: 'Non-virtue produces all sufferings, as well as all bad destinies. Virtue produces all good destinies, and happiness in all lifetimes.'
་དག །ཅེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་འཕེན་རྫོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལ་རྣམ་སྨིན་འཕེན་པ་ནི། ཕུང་པོའི་ངོ་བོ་ཙམ་སྒྲུབ་པའོ། །སྐྱེ་བ་འདོད་མི་འདོད་ནི་ཚེ་རིང་ཐུང་དང་ལུས་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ངན་འགྲོ་དང་བདེ་འགྲོ་ན་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ། ། 1-1488 འཕེན་བྱེད་དང་རྫོགས་བྱེད་ཀྱི་ལས་ཀྱི་དབྱེ་བ་རྒྱས་པར་ནི་ལས་བརྒྱ་པ་དང་། གང་པོའི་རྟོགས་བརྗོད་དང་། ལས་རྣམ་འབྱེད་དང་མཛངས་བླུན་ལ་སོགས་པར་བལྟ་བར་བྱའོ། །ལྔ་པ་འཕེན་བྱེད་ཀྱི་ནུས་ པ་བཤད་པ་ལ་ལས་གཅིག་གིས་ལུས་གཅིག་འཕེན་པ་ནི། ལས་ཀྱི་བྱ་རྫོགས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ཀུན་གཞི་ལ་མཐོ་རིས་སམ་ངན་འགྲོའི་ཚེ་གཅིག་ཁོ་ནའི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ཕུང་པོ་འགྲུབ་པའི་ ས་བོན་གསོས་པ་སྟེ་བསྙེན་གནས་ལན་ཅིག་བསྲུངས་པས་ལྷར་སྐྱེས་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །གཅིག་གིས་དུ་མ་འཕེན་པ་ནི་དེས་ཚེ་རབས་དུ་མའི་ས་བོན་གསོས་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་དང་རང་སངས་ རྒྱས་ལ་བསོད་སྙོམས་ལན་ཅིག་ཕུལ་བས་ཚེ་རབས་དུ་མར་ལྷ་མིར་སྐྱེས་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དུ་མས་གཅིག་འཕེན་པ་ནི་དེས་ཚེ་གཅིག་གི་ས་བོན་གསོས་པ་སྟེ་མཆོད་སྦྱིན་བརྒྱ་བྱས་པས་ བརྒྱ་བྱིན་གྱི་སྐྱེ་བ་གཅིག་བཟུང་བར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དུ་མས་དུ་མ་འཕེན་པ་ནི་དེས་ཚེ་རབས་དུ་མའི་ས་བོན་གསོས་པ་སྟེ་ཚུལ་ཁྲིམས་དུ་མ་བསྲུངས་པས་ལྷ་མི་དུ་མར་སྐྱེས་ པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དྲུག་པ་རྣམ་སྨིན་གྱི་འགྲུབ་ཚུལ་བཤད་པ་ནི། འགྲོ་བ་རིས་དྲུག་འགྲུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་ལས་མང་པོ་དང་ལྡན་པའི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་གང་ཟག་དགག་པ་ལས། ལས་ཀྱིས་འཁོར་བར་ལྕི་གང་དང་། ། 1-1489 ཉེ་བ་གང་དང་གོམས་པ་གང་། །སྔོན་བྱས་གང་ཡིན་དེ་ལས་ནི། །སྔ་མ་སྔ་མ་རྣམ་སྨིན་འགྱུར། །ཞེས་བྲིས་པའི་ལུང་བཞིན་ནོ། །དེ་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་ཚུལ་ནི་ལས་ཞིག་པ་དང་མཇུག་ཐོགས་ གཉིས་ཀར་མི་འབྱུང་གི་ལས་ཀྱི་བག་ཆགས་དང་ལྡན་པའི་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་ལས་འབྱུང་སྟེ་ས་བོན་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ལ་འབྲས་བུ་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་སྨིན་ལས་རྣམ་སྨིན་གཉིས་པ་ མི་སྐྱེ་སྟེ་མ་དུ་ལུང་གའི་མེ་ཏོག་རྒྱ་སྐྱེགས་ཀྱི་ཁུ་བས་ཁ་དོག་བསྒྱུར་ན་གེ་སར་དམར་པོར་སྐྱེ་ལ། གེ་སར་དམར་པོ་དེ་བཏབ་ན་དམར་པོ་མི་སྐྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །མཛོད་ལས། མཐུ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་ལས་ཐ་དད་པའི་ལས་རྣམས་ཀྱིས་བསྒོས་པའི་རྒྱུད་རྣམས་གནས་སྐབས་འདིར་ཕྱིན་ན་འབྲས་བུ་འདི་ལྟ་བུ་མངོན་པར་འགྲུབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཁོ་ ནའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །ཡང་སྨྲས་པ། ལས་དང་དེས་བསྒོས་དེ་འཇུག་རྙེད། །དེ་ལས་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་ལས། །གཞན་གྱིས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ནི། །ངེས་པར་རབ་ཏུ་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་ བསོད་ནམས་དང་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་དང་མི་
【現代漢語翻譯】 如是說。第四，解釋引業和圓滿業的區別：引業是成就蘊的自性。是否願意受生，如壽命長短和身體大小等，應根據惡趣和善趣的情況進行調整。 關於引業和圓滿業的詳細區分，應參考《業百頌》、《賢愚經》、《業分別》和《賢愚因緣經》等。第五，解釋引業的能力：一業引一生，即業的完成時刻，在阿賴耶識中培育了高處或惡趣一生的異熟果蘊的種子，如一次受持齋戒便轉生為天人。一業引多生，即由此培育了多生的種子，如一次向佛和獨覺供養食物，便在多生中轉生為天人和人。多業引一生，即由此培育了一生的種子，如進行百種祭祀便獲得帝釋天的轉生。多業引多生，即由此培育了多生的種子，如守護多種戒律便轉生為多種天人和人。第六，解釋異熟的成就方式：具有成就六道等眾多業，即所謂的人否定，如《業論》中所寫：『業在輪迴中，何者為重，何者為近，何者為習，何者先做，從中，先前者先成熟。』如是經文所說。從中產生果的方式是，業滅和中斷都不會產生果，而是從具有業習氣的相續轉變中產生，如種子完全轉變后產生果實。異熟不會產生第二個異熟，如母杜隆嘎的花朵被嘉杰的汁液改變顏色，會產生紅色的花蕊，但種植紅色的花蕊不會再產生紅色。如《俱舍論》中說：『各種不同的力量，由不同的業所薰染的相續，在此刻到達，就會顯現出這樣的果實。』這是隻有佛才能瞭解的境界。又說：『業和由此薰染的相續，以及由此獲得的果，除了佛，沒有人能完全瞭解。』 第二，福德和非福德以及不動業。
【English Translation】 As it is said. Fourth, explaining the difference between projecting karma and completing karma: Projecting karma is merely establishing the nature of the aggregates. Whether one desires rebirth or not, such as the length of life and the size of the body, etc., should be adjusted according to the circumstances of the lower realms and the higher realms. For a detailed distinction between projecting karma and completing karma, one should refer to the Karmaśataka, the Avadāna of the Wise and the Foolish, the Karma-vibhaṅga, and the Bala-paṇḍita-avadāna, etc. Fifth, explaining the power of projecting karma: One karma projects one life, that is, at the moment of the completion of the karma, in the ālayavijñāna (store consciousness), the seed of the ripened aggregate of one lifetime in the higher realms or lower realms is cultivated, just as it is said that observing the upavāsa (fasting) once leads to being born as a god. One karma projects many lives, that is, it cultivates the seeds of many lifetimes, just as it is said that offering alms once to the Buddha and the pratyekabuddha (solitary realizer) leads to being born as gods and humans in many lifetimes. Many karmas project one life, that is, it cultivates the seed of one lifetime, just as it is said that performing a hundred sacrifices leads to obtaining the birth of Indra. Many karmas project many lives, that is, it cultivates the seeds of many lifetimes, just as it is said that keeping many precepts leads to being born as many gods and humans. Sixth, explaining how vipāka (karmic result) is accomplished: Having many karmas that accomplish the six realms of beings, etc., that is, the negation of a person, as it is written in the Karma: 'In saṃsāra (cyclic existence), which karma is heavy, which is near, which is habitual, and which is done first, from these, the earlier ones ripen earlier.' As the scripture says. The way the fruit arises from this is that the fruit does not arise from the destruction or interruption of karma, but from the transformation of the continuum that possesses the karmic imprints, just as the fruit arises from the complete transformation of the seed. Vipāka does not produce a second vipāka, just as if the flower of the mātṛluṅga (citron) is changed in color by the juice of gyaskegs, it will produce red stamens, but planting the red stamens will not produce red again. As it is said in the Abhidharmakośa: 'The various different powers, the continuums stained by different karmas, when they reach this moment, such a fruit will be manifestly accomplished.' This is the realm that only the Buddhas can understand. It is also said: 'Karma and the continuum stained by it, and the fruit obtained from it, no one can fully understand except the Buddha.' Second, merit and non-merit and unwavering karma.
གཡོ་བའི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ནི། བསོད་ནམས་ཀྱི་ལས་དང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་འདོད་པའི་དགེ་བ་སྨོས་པས་ནི་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་དགེ་བ་གཅོད་ཅིང་མི་གཡོ་བ་ལ་དགེ་བ་སྨོས་པས་ལུང་མ་བསྟན་གཅོད་པར་བྱེད་དེ་དེས་ནི་རྣམ་སྨིན་སྐྱེས་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1490 བསམ་གཏན་དང་པོ་གསུམ་གཡོ་བ་དང་བཅས་པའི་བསམ་གཏན་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོག་མའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་མི་གཡོ་བའི་ཕྱིར་དང་ས་གཞན་གྱི་ལས་ས་གཞན་དུ་ མི་གཡོ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། མཛོད་ལས། མི་གཡོ་གོང་མ་ལས་སྐྱེས་པའི། །གང་ཕྱིར་ས་ནི་དེ་དག་ཏུ། །ལས་རྣམས་སྨིན་ཕྱིར་མི་གཡོའི་ཕྱིར། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པ་ན་ལྷར་སྐྱེ་བའི་ལས་ འགའ་ཞིག་ནི་རྐྱེན་གཞན་གྱིས་མི་དང་དུད་འགྲོ་དང་ཡི་དྭགས་ཀྱི་ནང་དུ་སྨིན་པར་འགྱུར་རོ། །འདིའང་རྫོགས་བྱེད་གཡོ་བ་ཡིན་གྱི་འཕེན་བྱེད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དགེ་མི་དགེས་ནི་མཐོ་རིས་དང་ ངན་འགྲོར་འཕེན་པར་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྫོགས་བྱེད་གཡོ་མི་གཡོ་ལས་དེ་གཉིས་སུ་རྣམ་པར་གཞག་གོ །གཉིས་པ་དེ་དག་མ་རིག་པས་སྐྱེད་ཚུལ་ལ་གསུངས་པ་ནི། རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་ ལས་སོ། །ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་མི་ཤེས་ན་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་མེད་པས་བདེ་བ་ཕྲན་ཚེགས་ཀྱི་ཆེད་དུ་སྡིག་པ་སྤྱོད་དོ། །དེ་ཁོ་ན་ནི་བདེན་བཞི་སྟེ་དེ་མ་ཤེས་ན་ཁམས་གསུམ་ སྡུག་བསྔལ་དུ་མ་ཤེས་པས་འདོད་པའི་ལྷ་མིའི་བདེ་བའི་དོན་དུ་བསོད་ནམས་དང་། གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་བདེ་བའི་དོན་དུ་མི་གཡོ་བ་གསོག་གོ །བདེན་མཐོང་རྣམས་ནི་གཉིས་པོ་དེ་མི་གསོག་སྟེ་དེ་ཁོ་ནའི་དོན་ལ་མ་རྨོངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1491 གསུམ་པ་མི་དགེ་བ་བཅུ་དུག་གསུམ་གྱིས་བསྐྱེད་ཚུལ་བཤད་པ་ལ་དོན་བཞིའི་དང་པོ་ཞེ་སྡང་གིས་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལས་གསུམ་བཤད་པ་ལ། སྲོག་གཅོད་པ་ལ་ཆགས་པས་སྦྱོར་བ་ནི་ཤ་ལ་ སོགས་པ་ལའོ། །ཞེ་སྡང་ནི་མི་ཤ་རླན་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །མཐོ་རིས་སུ་འགྲོ་སྙམ་ནས་མཆོད་སྦྱིན་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་གཏི་མུག་གོ །ཞེ་སྡང་གིས་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ ནི་མཚོན་སྣུན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་དེ་མེད་ན་དེ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ངག་རྩུབ་ལའང་དེས་ནོར་དང་དབྲལ་སྙམ་པ་དང་། ལན་དུ་རྒོལ་བ་དང་། བརྒལ་ཡང་ཉེས་པ་མེད་སྙམ་པ་སྟེ་ དེ་བཞིན་དུ་གནོད་སེམས་ལའང་སྦྱར་རོ། །གཉིས་པ་ཆགས་པས་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལས་གསུམ་ནི་མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་ཞེས་པ་སྟེ་ཞེ་སྡང་ནི་གནོད་ལན་ཏེ་ལོག་གཡེམ་དང་བརྣབ་སེམས་ལའང་དེ་བཞིན་ དུ་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་གང་རུང་གིས་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལས་གསུམ་ནི། བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་ཞེས་པའོ། །བཞི་པ་གཏི་མུག་གིས་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལས་གཅིག་ནི་ལོག་པར་ལྟ་བ་ཅེས་པ་སྟེ་ཞེ་སྡང་
【現代漢語翻譯】 關於通過活動來區分業，有三個要點，首先是各自的定義：『功德之業』表明，提到欲界的善業，是爲了排除上兩界的善業；提到不動之業，是爲了排除無記業，因為它無法產生異熟果。 如果有人問：『初禪和二禪、三禪不是都屬於有動之禪嗎？』 答： 確實如此，但因為地獄的相異之處不會動搖上界，而且其他界的業不會動搖到其他界。如《俱舍論》所說：『不動由上界生，何處界彼諸有情，業于其中成熟故，是故說為不動業。』 欲界中，有些生為天人的業，會因為其他因緣而在人、畜生或餓鬼道中成熟。 這也只是圓滿作用的動搖，而不是牽引作用，因為善與不善必定會牽引到善趣和惡趣。 因此，圓滿作用的動與不動，是區分這兩種業的方式。 第二點是關於這些業如何由無明所生，如《緣起經》所說： 不瞭解業的異熟果，因為沒有正確的見解，爲了微小的快樂而造作惡業。 唯一的事實是四聖諦，如果不瞭解這一點，因為不瞭解三界皆苦，爲了欲界天人的快樂而積累功德，爲了上兩界的快樂而積累不動業。 證悟真諦者不會積累這兩種業，因為他們不會對唯一的事實感到迷惑。 第三點是關於十不善業如何由三毒所生，有四個要點，首先是關於由嗔恨圓滿的三種業： 殺生，貪慾與之結合是指對肉等的貪戀；嗔恨是指想要喝人血等；愚癡是指認為可以通過祭祀等昇天。 由嗔恨圓滿是指磨刀等行為，因為沒有嗔恨就不會有這些行為。 惡語也是如此，認為可以通過惡語奪取財物或進行反駁，或者即使反駁也沒有過錯。 同樣，可以將其應用於害人之心。 第二點是由貪慾圓滿的三種業： 不予而取，嗔恨是指報復，同樣可以將其應用於邪淫和貪婪。 第三點是由任何一種煩惱圓滿的三種業： 妄語。 第四點是由愚癡圓滿的一種業： 邪見，嗔恨也是如此。
【English Translation】 Regarding the classification of karma through activity, there are three points. First, the individual definitions: 'Meritorious karma' indicates that mentioning the virtue of the desire realm cuts off the virtue of the two higher realms; mentioning the immovable cuts off the indeterminate, because it cannot produce fruition. If one asks, 'Aren't the first three dhyanas (meditative absorptions) mobile dhyanas?' The answer is, 'Yes, but because the dissimilar aspects of the lower realms do not shake the upper realms, and the karma of other realms does not move to other realms.' As stated in the Abhidharmakosha: 'Immovable is born from the upper realms, wherever those beings are, karma matures in those realms, therefore it is said to be immovable karma.' In the desire realm, some karma that leads to rebirth as a god may mature in the realms of humans, animals, or hungry ghosts due to other conditions. This is only the completion of the mobile, not the propelling, because virtue and non-virtue are certain to propel to higher and lower realms. Therefore, the mobile and immovable of the completing action are the basis for distinguishing these two karmas. The second point is how these are generated by ignorance, as stated in the Pratītyasamutpāda Sūtra: Not knowing the fruition of karma, because of not having the right view, one engages in sinful actions for the sake of small pleasures. The only truth is the Four Noble Truths, and if one does not understand this, because one does not understand that the three realms are suffering, one accumulates merit for the sake of the pleasure of gods and humans in the desire realm, and accumulates immovable karma for the sake of the pleasure of the two higher realms. Those who have seen the truth do not accumulate these two, because they are not deluded about the only truth. The third point is about how the ten non-virtuous actions are generated by the three poisons, with four points. First, regarding the three actions perfected by hatred: Killing, attachment is combined with it in relation to meat, etc.; hatred is in relation to wanting to drink human blood, etc.; ignorance is in relation to thinking that one can go to higher realms through offerings, etc. Being perfected by hatred is in relation to sharpening weapons, etc., because without hatred, these actions would not occur. Harsh speech is also like this, thinking that one can take wealth or retaliate, or that there is no fault even if one retaliates. Similarly, this can be applied to harmful intent. The second point is the three actions perfected by attachment: Taking what is not given, hatred is retaliation, and similarly, this can be applied to sexual misconduct and covetousness. The third point is the three actions perfected by any of the afflictions: Lying. The fourth point is the one action perfected by ignorance: Wrong view, and hatred is also like this.
ནི་གཞན་གྱི་ལྟ་བ་ལ་ཁྲོས་ཏེ་དེ་འཛིན་པའོ། །གཏི་མུག་གིས་མཐར་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ནི་ཡང་དག་པའི་ཤེས་རབ་ཡོད་ན་དེ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། གསོད་དང་གནོད་སེམས་ཚིག་རྩུབ་བོ། ། 1-1492 ཞེ་སྡང་གིས་ནི་མཐར་ཕྱིན་བྱེད། །ལོག་གཡེམ་བརྣབ་སེམས་མ་བྱིན་ལེན། །ཆགས་པ་ཡིས་ནི་རྫོགས་པར་བྱེད། །ལོག་པར་ལྟ་བ་གཏི་མུག་གིས། །ལྷག་མ་གསུམ་གྱིས་རྫོགས་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་དང་སྟོབས་ཆེ་ཆུང་གི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་བཤད་པ་ནི། ལས་ཐུན་མོང་ཞེས་བྱ་བས་ སྟོན་ཏེ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ནི་སྒྲུབ་པ་སྟེ་ཐུན་མོང་དང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་བསྒྲུབ་པ་ལ་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། །ཡང་ལས་གང་གིས་ཞེས་བྱ་བས་ཀྱང་ཐུན་མོང་བའི་ལས་སྟོན་ཏེ་ བརྗོད་པ་ནི་མདོ་ལས་སོ། །དེ་བཤད་པ་ནི་འདི་ལྟར་སེམས་ཅན་གང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་སོགས་པས་ནི་རེག་པ་དང་ཐོས་པ་དང་ཁུར་བ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་ངོ་། །མོད་པ་མ་ཡིན་པ་ ནི་དཀོན་པ་སྟེ་འདིས་གཟུགས་མེད་པ་ལྟ་བུ་རེག་ཅིང་བལྟར་མི་རུང་བ་ཡོད་པར་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་དེ་དག་ནི་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་བ་ཡིན་ནོ། །ངག་གི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ལས་ ཀྱི་དབང་གིས་སེམས་ཅན་རྣམས་ཕན་ཚུན་ལྟ་བ་དང་རེག་པ་དང་ཁུར་བ་དང་ཐ་ནའང་ཕན་ཚུན་ཐོས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ནི་ཐུན་མོང་གཉིས་ཀའི་ལས་ལས་དེ་ལྟར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་རྒྱུ་མེད་པ་མ་ཡིན་ལ་རྒྱུ་གཞན་ཡང་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1493 ཕ་རོལ་སྨྲ་བ་བཅུ་དྲུག་གི་ལས་རྒྱུར་སྨྲ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ་དེ་ནི་གཅེར་བུ་པ་ལས་ཟད་པས་གྲོལ་བར་སྨྲ་བའི་ལུགས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། འདིར་ནི་ལས་ཀྱིས་མ་བྱས་པར་རྩོལ་ བ་ཁོ་ནས་བྱས་པའང་ཟས་གོས་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་བཤད་པ་ལ་ལྔ་ཡོད་པའི་དང་པོ་གང་ཟག་གི་སྒོ་ནས་སྟོབས་ལྡན་ སྟོན་པ་ན་གཉེན་པོ་སྟོབས་ཅན་གྱི་གང་ཟག་ནི་འཕགས་པའམ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོ་སྒོམ་བཟླས་ལ་མཁས་པ་རྣམས་སོ། །སེམས་པ་ལས་གྱུར་པ་ནི་དེས་བསྐྱེད་པའོ། །གཉེན་པོའི་སྟོབས་ བསྐྱེད་པ་ནི་སྒོམ་བཟླས་ལ་སོགས་པ་ལ་མངོན་པར་བརྩོན་པའོ། །མཐོང་ཆོས་ལ་མྱོང་བར་འགྱུར་བ་ནི་དེ་ནད་དང་སྡུག་བསྔལ་ཙམ་དུ་སྒྱུར་བའོ། །མྱོང་བར་མི་འགྱུར་བ་ནི་ཟད་པར་བྱེད་པའོ། ། དེ་ལྟར་ན་གང་ཟག་དེ་འདྲ་བའི་བསྒོམ་བཟླས་ལ་སོགས་པ་གཉེན་པོ་ལས་གྱུར་པའི་ལས་དང་། སེམས་པ་ལས་གྱུར་བའི་དགེ་བའི་ལས་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་དགེ་བས་སྟོབས་ ཆེ་བ་ཡིན་ནོ། །སྟོབས་ཆེན་གྱིས་སྟོབས་ཆུང་བསྒྱུར་ཞིང་སྤོང་བ་འདི་ལ་དགོངས་ནས་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་པ་ནི་བདག་མ
【現代漢語翻譯】 是因對其他觀點感到憤怒而堅持己見。愚癡達到極致，是因為如果存在正確的智慧，就不會產生愚癡。關於這些意義，《俱舍論》中說：『殺生、害心、惡語，』 嗔恨使之達到極致。邪淫、貪婪、不予而取，由貪慾使之圓滿。邪見由愚癡使之圓滿，其餘三種煩惱也同樣被認為能使惡業圓滿。』以上是相關內容。第三， 從共同與非共同以及力量大小的角度來區分業，分為三個方面，首先解釋共同與非共同。『業共同』這個詞 表明了區分，即爲了成就共同與非共同而這樣說。『又是哪種業』這句話也表明了共同的業， 這句話出自經部。解釋如下：『任何有情』等等，『等等』包括觸、聽、承擔等等。『不多的』 是稀少的，這表明存在著像無色界眾生那樣可以觸控但不能看見的事物，這些都是詞語的組合。語言的意義是： 由於業的力量，眾生之間互相看見、觸控、承擔，甚至互相聽見。這是共同的，因為雙方的業都是如此顯現，並非無因，也不可能是其他原因。 也不能說是其他外道十六派的業是其原因，因為他們是裸體外道，認為通過苦行可以解脫。而在這裡，我們認為即使不是業所為，僅僅通過努力也能獲得衣食等。 第二，解釋具有力量的業，共有五種，首先從補特伽羅（藏語：གང་ཟག，梵文：Pudgala，梵文羅馬擬音：Pudgala，漢語字面意思：人）的角度來顯示具有力量的業，具有強大對治力的補特伽羅是指聖者或凡夫中精通於修習對治遮蔽者的人。 由心而生是指由他們所產生的。產生對治力的意思是精進于修習等等。現法受報是指將惡業轉化為疾病和痛苦。不受報是指徹底消除惡業。 因此，像這樣由補特伽羅的修習等對治所產生的業，以及由心而生的善業和所有無漏的戒律，都比不善業的力量強大。結合『大力量能轉化和捨棄小力量』這句話，意思是說，如果非常精進地修習無我...
【English Translation】 It is holding onto one's own view out of anger towards other views. Ignorance reaches its culmination because if correct wisdom were present, it would not arise. Regarding these meanings, the Treasury of Knowledge states: 'Killing, harming intent, harsh words,' hatred brings it to completion. Sexual misconduct, covetousness, taking what is not given, are completed by attachment. Wrong views are completed by ignorance, and the remaining three afflictions are also considered to complete negative actions.' The above is the relevant content. Third, distinguishing karma from the perspective of common and uncommon, as well as the magnitude of power, is divided into three aspects. First, explaining common and uncommon. The term 'common karma' indicates the distinction, that is, it is said in order to accomplish common and uncommon. The phrase 'And what kind of karma' also indicates common karma, this phrase comes from the Sutra Pitaka. The explanation is as follows: 'Any sentient being' etc., 'etc.' includes touch, hearing, bearing, etc. 'Not many' is rare, which indicates that there are things that can be touched but not seen, such as beings in the formless realm; these are combinations of words. The meaning of the language is: due to the power of karma, sentient beings see each other, touch each other, bear each other, and even hear each other. This is common because the karma of both sides manifests in this way; it is not without cause, nor could it be any other cause. Nor can it be said that the karma of the sixteen other non-Buddhist schools is the cause, because they are naked ascetics who believe that liberation can be achieved through asceticism. Here, we believe that even if it is not done by karma, one can obtain food and clothing etc. merely through effort. Second, explaining karma with power, there are five types. First, from the perspective of the individual (Tibetan: གང་ཟག, Sanskrit: Pudgala, Romanized Sanskrit: Pudgala, literal meaning: person), showing karma with power, an individual with strong antidotal power refers to noble ones or ordinary beings who are skilled in practicing antidotes to obscurations. Arising from mind means arising from them. Generating antidotal power means diligently engaging in practice etc. Experiencing in this lifetime means transforming negative karma into mere illness and suffering. Not experiencing means completely eliminating negative karma. Therefore, karma arising from the practice etc. of such an individual, as well as virtuous karma arising from mind and all uncontaminated precepts, are more powerful than non-virtuous karma. Combining the phrase 'Great power can transform and abandon small power,' it means that if one diligently practices selflessness...
ེད་དང་ཚད་མེད་བཞི་ལ་སོགས་པ་ལའོ། །དེ་ནི་དགེ་བ་ཚད་མེད་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1494 ཚད་དུ་བྱས་པ་ནི་གཉེན་པོ་བས་སྟོབས་ཆུང་བའོ། །ཁྲིད་པར་མི་བྱེད་པ་ནི་འགྲོ་བ་ངན་པར་རོ། །གནས་པར་མི་བྱེད་པ་ནི་རྒྱུད་དེ་ལའོ། །བགྲང་བར་མི་འགྱུར་བ་ནི་དེ་གཉིས་གྲངས་ དང་ཆ་ཙམ་དུའང་མི་མཉམ་པའོ། །དེས་ན་དགེ་བ་སྟོབས་ཅན་བཤད་ནས་མི་དགེ་བ་སྟོབས་ཅན་སྟོན་པ་ན་གཉེན་པོ་ནི་དགེ་བ་སྟེ་དེ་མཐུ་ཆུང་བ་ནི་མི་དགེ་བ་ནི་དགེ་བས་ སྟོབས་ཆེ་སྟེ་དགེ་བས་འབྲས་བུ་འབྱིན་མི་ནུས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་སྨིན་པ་ངེས་པ་དགེ་མི་དགེའི་འབྲས་བུ་མྱོང་བར་ངེས་པའོ། །མ་སྤངས་པ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་གྱིས་སོ། །ཡོངས་ སུ་མ་ཤེས་པ་ནི་སྤང་བྱ་དེ་འདྲ་བ་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པར་མ་ཤེས་པའོ། །དེ་ནི་མྱོང་བར་མ་ངེས་པ་དང་སྤང་བྱར་མ་ཤེས་པ་བས་སྟོབས་ཆེ་བ་ཡིན་ཏེ་འབྲས་བུ་ངེས་པར་ འབྱིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་འདིར་དགོངས་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལུང་དེའི་དགོངས་པ་ནི་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ཁམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྟོབས་དང་ལྡན་པ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ སྟེ་རྩ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་འཁོར་མང་བས་ཕལ་ཆེར་འབྲས་བུ་འབྱིན་པའི་ཕྱིར་དེའི་རྒྱུད་ཀྱི་དགེ་བ་བས་སྟོབས་ཆེའོ། །གསུམ་པ་རང་གི་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་སྟོབས་ལྡན་བསྟན་པ་ལ་གོམས་པར་བྱས་པ་ནི། 1-1495 བག་ཆགས་མཐུག་པས་མ་གོམས་པས་སྟོབས་ཆེའོ། །གནས་ལ་གནས་པ་ནི་ནར་སོན་པ་སྟེ་མངོན་ཞེན་དྲག་པོས་བྱེད་པས་གཞོན་ནུ་དང་རྒན་པོས་བྱས་པ་བས་སྟོབས་ཆེའོ། །སྒྲུབ་ཏུ་མེད་པ་ནི་བྱང་ ཆུབ་གསུམ་སྟེ་གཉེན་པོས་སྤང་དུ་མེད་པས་རིགས་ལྡན་གྱི་མི་དགེ་བས་སྟོབས་ཆེའོ། །བཞི་པ་ཞིང་དང་བསམ་པའི་སྒོ་ནས་སྟོབས་ལྡན་ལ་ཞིང་ནི། སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཡོན་ཏན་ཅན་དང་ཕན་འདོགས་ཞིང་། ། སྡུག་བསྔལ་བ་ལས་དགེ་ཆེན་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བའམ་མཛོད་ལས། འཕགས་པ་མིན་ཡང་ཕ་མ་དང་། །ནད་པ་དང་ནི་ཆོས་སྨྲ་དང་། །སྐྱེ་མཐའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ། །ཡོན་ནི་གཞལ་དུ་མེད་པར་འདོད། ། ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །སེམས་ནི་སྙིང་རྗེ་དང་བྱང་ཆུབ་མཆོག་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་དགེ་མི་དགེའི་སེམས་དྲག་པོས་བྱས་པ་སྟེ་ཡུམ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གང་ཞིག་ཤེས་རབ་མཆོག་ བསྒོམས་ཏེ། །དེ་ལས་ལངས་ནས་གོས་པ་མེད་པའི་ཆོས་བརྗོད་ཅིང་། །དེ་ཡང་འགྲོ་བའི་དོན་དུ་བྱང་ཆུབ་རྒྱུར་བསྔོ་ན། །དགེ་བ་དེ་དང་མཉམ་པ་འཇིག་རྟེན་གསུམ་ན་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། ལྔ་པ་དེ་ལས་གཞན་གྱི་སྒོ་ནས་སྟོབས་ལྡན་སྟོན་པ་ན། དངོས་པོ་ནི་བཟང་ལ་མང་བ་ལ་སོགས་པའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་ནི་བསོད་ནམས་གསུམ་དང་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སོགས་པ་སྔ་མ་བས་ཕྱི་མ་སྟོབས་ཆེ་བའོ། ། 1-1496 གཞི་པོ་ནི་བྱེད
【現代漢語翻譯】 以及四無量心等等。那是無量的和廣大的善。 被限制住的是因為對治力弱小。不被引導是指墮入惡趣。不駐留是指在那個相續中。不可計數是指那兩者在數量和部分上都不相等。因此，在宣說強大的善之後，顯示強大的不善時，對治是不善，但它力量弱小，因為不善比善更強大，因為不善能使善無法產生結果。異熟果報是確定無疑的，即必定會體驗善與不善的果報。未斷除是指未被聖道斷除。未完全了知是指未了知相續中存在著那樣的應斷之法。那比未確定體驗果報和未了知應斷之法更強大，因為必定會產生果報。『這指的是這裡所說的』，意思是說，那部經的意圖就是那個意思。第二，從界的角度來說，具有力量是指根本煩惱和近煩惱的眷屬眾多，因此大多數會產生果報，所以比那個相續中的善更強大。第三，從自性的角度顯示具有力量，即串習，因為習氣深厚，所以比不串習更強大。安住于處是指成熟，即以強烈的現行而行事，所以比年輕人和老年人所做的更強大。不可修證是指三種菩提，即無法用對治來斷除，所以比具足種姓的不善更強大。第四，從田和意樂的角度來說，具有力量，田是指，如《入行論》中所說：『從具功德者和饒益田中，以及痛苦者處，能生廣大善。』或者如《俱舍論》中所說：『即使不是聖者，對於父母、病人、說法者以及最後有菩薩，其功德也是無法衡量的。』意樂是指慈悲和發起殊勝菩提心等等，即以強烈的善與不善之心來做，如《般若經》中所說：『若有菩薩以殊勝智慧，從彼起立，宣說無染之法，又為利益眾生而回向菩提，此善與彼相等者，三界之中亦無有。』 第五，從其他角度顯示具有力量，事物是指美好和眾多等等。自性是指三種福德和六度等等，後者比前者更強大。基礎是所作
【English Translation】 and the four immeasurables, etc. That is immeasurable and vast virtue. Being limited means that the antidote is weak. Not being led means falling into evil destinies. Not abiding means in that continuum. Being uncountable means that the two are not equal in number or part. Therefore, after explaining powerful virtue, when showing powerful non-virtue, the antidote is virtue, but it is weak because non-virtue is more powerful than virtue, because non-virtue can make virtue unable to produce results. The ripening is certain, that is, it is certain to experience the results of good and bad. Not abandoned means not abandoned by the noble path. Not fully understood means not understanding that there are such things to be abandoned in the continuum. That is more powerful than not being sure of experiencing the result and not knowing what to abandon, because it will definitely produce the result. 'This refers to what is said here,' which means that the intention of that sutra is that meaning. Second, from the perspective of the realm, having power means that the retinue of fundamental afflictions and near afflictions is numerous, so most of them will produce results, so it is more powerful than the virtue in that continuum. Third, showing power from the perspective of one's own nature, that is, habituation, because the habits are deep, so it is more powerful than not being habituated. Abiding in a place means being mature, that is, acting with strong manifestation, so it is more powerful than what is done by young and old people. Unattainable means the three bodhi, that is, it cannot be abandoned by the antidote, so it is more powerful than the non-virtue of those with lineage. Fourth, from the perspective of the field and intention, having power, the field refers to, as it is said in the 'Entering the Bodhisattva's Way': 'From those with qualities and fields of benefit, and from those who are suffering, great virtue arises.' Or as it is said in the 'Treasury of Knowledge': 'Even if they are not noble, for parents, the sick, those who speak the Dharma, and the last bodhisattva, the merit is immeasurable.' Intention refers to compassion and generating the supreme bodhicitta, etc., that is, doing it with strong good and bad intentions, as it is said in the 'Perfection of Wisdom Sutra': 'If a bodhisattva with supreme wisdom, rises from that, speaks of the undefiled Dharma, and dedicates it to the cause of enlightenment for the benefit of beings, there is nothing in the three realms equal to that virtue.' Fifth, showing power from other perspectives, things refer to being beautiful and numerous, etc. Nature refers to the three merits and the six perfections, etc., the latter being more powerful than the former. The basis is what is done
་མཁན་ཆགས་བྲལ་ལ་སོགས་པའོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་རབ་ཏུ་དང་བ་དང་ཉོན་མོངས་པ་དྲག་པོས་བྱས་པའོ། །བསམ་པ་ནི་ཐར་པ་གསུམ་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །གྲོགས་ནི་ སྦྱིན་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་གྲོགས་དང་ལྡན་པ་ལ་སོགས་པའོ། །སྐྱེ་བོ་མང་པོ་ནི་རང་གིས་ཀྱང་བྱས་ལ་གཞན་ཡང་བྱེད་དུ་བཅུག་པའོ། །ཁ་ཅིག་ནི་མང་པོ་འདུས་ནས་བྱས་པ་ལ་འཆད་དེ་ དེ་ནི་བཤད་པ་མེད་དོ། །དེ་དག་སྟོབས་ཆེ་བ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའི་ལས་གང་ཡིན་པ་དེ་བས་ཆེ་བ་སྟེ་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ། ། གསུམ་པ་སྟོབས་དང་མི་ལྡན་པ་བཤད་པ་ནི་ སྟོབས་ལྡན་ལྔ་པོ་འདི་ལས་བཟློག་པ་ནི་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ་གང་ཟག་གཉེན་པོའི་སྟོབས་མེད་པ་དང་། ཁམས་གཞན་ལ་སོགས་པ་སོ་སོ་རེ་རེ་ཞིང་བཟློག་པར་བྱ་སྟེ་སྟོབས་གང་བས་ཆེ་ བ་དང་གང་བས་ཆུང་བ་ནི་ཕན་ཚུན་བཟློག་ན་གསལ་ལོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། མཇུག་དང་ཞིང་དང་གཞི་དང་ནི། །སྦྱོར་དང་སེམས་པ་བསམ་པ་སྟེ། །དེ་དག་ཆུང་དང་ཆེ་བ་ལས། །ལས་ ཀྱང་ཆུང་དང་ཆེ་བ་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །བཞི་པ་ལས་གང་ལ་འབྲས་བུ་གང་གནས་པ་དང་བཀག་པའི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་དྲི་ལན་གཉིས་ཀྱི་དྲི་བ་ནི། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་སུ་ཞིག་ནི་གང་ཟག་གོ ། 1-1497 སྐྱེས་བུ་གང་ཟག་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དྲག་པོ་དང་ལྡན་པ་སྐྱོན་ཡོན་ཏན་ལ་བརྟགས་ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་བཅས་ཏེ་ སྲུང་བས་འབྲས་བུའང་དེ་ལྟར་མྱོང་ན་དེ་དེ་ལ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་རྣམས་འདོད་ཡོན་གྱིས་བདེ་བ་ལྟར་རྣམ་སྨིན་ཡང་དེ་བཞིན་མྱོང་ན་དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་སྤོང་ བ་ལ་མི་འཇུག་གོ །སྡུག་བསྔལ་ཟད་པ་དང་མཐར་དབྱུང་བ་ནི་རྣམ་གྲངས་ཏེ་སྐབས་མེད་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་མི་འཛད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སུ་ཞིག་ཅེས་བྱ་བ་ནི་ཉོན་ མོངས་པ་ཆུང་ཞིང་འདོད་ཡོན་ལ་མི་དགའ་བའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་དེ་རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་ཀའི་དུས་ན་བདེ་ཞིང་མཐར་སྡུག་བསྔལ་ལས་གྲོལ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལན་ལ་དང་པོ་བཀག་པའི་སྒོ་ ནས་བཤད་པ་ནི་འདིར་ནི་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་འདིས་ནི་ཞེས་བསྒྱུར་རོ། །འདི་སྐད་དུ་ལས་བདེ་བའི་འབྲས་བུ་བདེ་བ་དང་། ལས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་དང་། ལས་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་ པའི་འབྲས་བུ་ནི་བཏང་སྙོམས་སུ་ངེས་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀག་གོ་ཅེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་གནང་བའི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ། བདེ་བ་དང་ལྡན་པའི་ལས་ལ་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པ་ནི་ཡང་ཞེས་པ་སྟེ་བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་བས་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བ་ལྟ་བུའོ། ། 1-1498 བདེ་བ་མྱོང་བར་འགྱུར་བ་ནི་དགེ་བ་སྟེ་དེའི་རྣམ་སྨིན་བདེ་བ་གནང་བ་ནི
【現代漢語翻譯】 即是遠離貪慾等。作意是指極度渴望和被強烈煩惱所控制。思考是指想要三種解脫等。友伴是指具備佈施、持戒等功德的同伴。許多人是指自己做了也讓別人做。有些人是指許多人聚集在一起做，這沒有解釋的必要。那些力量強大的，是指與此相反的業，比它更強大，應根據情況進行調整。第三，解釋不具力量的情況，是指與上述五種力量相反的情況，即指補特伽羅（梵文：Pudgala，補特伽羅）沒有對治的力量，以及其他界等各自單獨對治，哪種力量更大，哪種力量更小，相互比較就很清楚了。這些意義在《俱舍論》中說：『結尾和處所，基礎和結合，心和思考，這些小和大，業也小和大。』第四，從業產生什麼果報以及通過遮止的方式來區分業，有問答兩個部分，提問是：世尊（梵文：Bhagavan，薄伽梵），誰是指什麼樣的人？ 所謂『這個人』，是指具有強烈煩惱，經過對缺點和優點的衡量后，守護戒律的人，因為他是帶著痛苦守護戒律，如果感受到的果報也是如此，那麼他將不會進入戒律。破戒的人如果像享受欲樂一樣感受異熟果，那麼他也不會進入舍棄破戒的行為。痛苦的止息和最終的解脫是同義詞，沒有機會是指即使守護戒律，痛苦也不會止息。再次，『誰』是指煩惱輕微，不喜歡欲樂的人，因為他在因果兩個階段都快樂，最終從痛苦中解脫。回答中，首先通過遮止的方式進行解釋，即『在此』，意思是『通過這個』。意思是說，世尊遮止了這種說法：快樂的業產生快樂的果報，痛苦的業產生痛苦的果報，以及舍受的業產生舍受的果報。第二，通過允許的方式進行解釋，分為三個方面，首先，與快樂的業結合進行解釋，即『又』，快樂是指煩惱輕微而守護戒律等行為。 將要感受快樂，是指善業，允許其異熟果是快樂。
【English Translation】 It refers to being free from attachment, etc. Attention means intense desire and being controlled by strong afflictions. Thinking refers to wanting the three liberations, etc. Companions refer to those who possess the virtues of generosity, discipline, etc. Many people refer to doing it oneself and also causing others to do it. Some people refer to many people gathering together to do it, which does not need explanation. Those with great power refer to the opposite of that karma, which is greater than it, and should be adjusted according to the situation. Third, explaining the lack of power refers to the opposite of the above five powers, which refers to the person (Pudgala) lacking the power of antidote, and other realms, etc., each individually counteracting, which power is greater and which is smaller is clear when compared with each other. These meanings are stated in the Abhidharmakosha: 'The end and the place, the basis and the combination, the mind and the thought, these small and large, the karma is also small and large.' Fourth, distinguishing karma from what results from it and through the means of prevention, there are two parts of questions and answers, the question is: Bhagavan, who refers to what kind of person? The so-called 'this person' refers to one who has strong afflictions, and after considering the faults and virtues, is in the power of guarding the precepts, because he guards the precepts with suffering, and if the result he experiences is also like that, then he will not enter the precepts. If those who break the precepts experience the ripening in the same way as enjoying sensual pleasures, then they will not enter into abandoning the breaking of the precepts. The cessation of suffering and the ultimate liberation are synonymous, and there is no opportunity because even if one guards the precepts, suffering will not cease. Again, 'who' refers to one who has slight afflictions and does not like sensual pleasures, because he is happy in both the cause and effect stages, and ultimately becomes liberated from suffering. In the answer, the first explanation is through the means of prevention, which is 'here', meaning 'through this'. It means that the Bhagavan prohibits the statement that happy karma produces happy results, painful karma produces painful results, and neutral karma produces neutral results. Second, the explanation is through the means of permission, divided into three aspects, first, combined with happy karma for explanation, which is 'again', happiness refers to the behavior of guarding the precepts with slight afflictions, etc. Will experience happiness, refers to virtuous deeds, allowing its ripening to be happiness.
་བདེ་བ་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་དགེ་བས་བྱས་པས་རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་བདེ་བ་ཐོབ་པ་གནང་ངོ་ཞེས་ སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །སྡུག་བསྔལ་མྱོང་འགྱུར་ནི་མི་དགེ་བའོ། །བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་ཡང་འདིར་ཡང་སྦྱར་ཏེ་འདོད་ལོག་བསྟེན་པ་ལ་སོགས་པ་བདེ་བ་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་མི་དགེ་བ་བྱས་པས་ སྡུག་བསྔལ་འཐོབ་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་སྟོན་ཏོ། །འབྲས་བུ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་མྱོང་འགྱུར་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཆད་ཀྱི་ལ་སོགས་བདེ་བ་དང་ལྡན་པ་ནི་འདིར་ཡང་སྦྱར་ཏེ་ལུས་སེམས་ བདེ་བཞིན་དུ་དེ་བསྒོམས་པས་འབྲས་བུའང་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་འཐོབ་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཉིས་པ་སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་པའི་ལས་ལ་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པ་ནི། སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་ ལ་ཞེས་པ་སྟེ་ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེ་བས་ཚུལ་ཁྲིམས་སྲུང་བ་ལྟ་བུའོ། །སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཕྱི་མ་གཉིས་ལའང་སྦྱར་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་སྲོག་གཅོད་པས་ངན་སོང་དུ་སྐྱེས་ པ་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་མི་གཡོ་བ་བསྒོམས་པས་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཆད་དུ་སྐྱེས་པའོ། །གསུམ་པ་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་པའི་ལས་ལ་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པ་ནི། སྡུག་བསྔལ་ཡང་མ་ཡིན་བདེ་བ་ཡང་མ་ཡིན་པ་དང་ལྡན་ལ་ཞེས་པ་སྟེ་འདི་ནི་ཕྱི་མ་གཉིས་ལའང་སྦྱར་ནས་བཏང་སྙོམས་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་དགེ་བ་བྱས་པས་མཐོ་རིས་ཀྱི་བདེ་བ་ཐོབ་པ་དང་། 1-1499 དེ་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་མི་དགེ་བ་བྱས་པས་ངན་སོང་གི་སྡུག་བསྔལ་ཐོབ་པ་དང་དེ་དང་ལྡན་བཞིན་དུ་མི་གཡོ་བའི་ལས་བྱས་པས་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཡན་ཆད་དུ་སྐྱེས་པ་གསུམ་དང་ རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་རྒྱུ་དུས་དང་འབྲས་བུའི་དུས་ཀྱི་ཚོར་བ་ནི་མཐུན་མི་མཐུན་གཉིས་ཀ་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་བསྟན་བཅོས་འདིར་དགོངས་པ་ཕྱེ་ནས་བསྟན་པ་ཡིན་ ནོ། །དེའི་ཕྱིར་བདེ་སྡུག་བཏང་སྙོམས་གསུམ་དང་ལྡན་པའི་ལས་རེ་རེ་ལ་འབྲས་བུ་གསུམ་གསུམ་སྟེ་ལས་གསུམ་ལ་འབྲས་བུ་ཚོར་བ་མ་ངེས་པ་དགུ་ཡོད་དོ། ། ལྔ་པ་སྡོམ་པ་དང་སྡོམ་མིན་ དང་བར་མས་བསྡུས་པའི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་སྤྱི་དོན་ལ་དེ་དག་གི་རྟེན་དང་། ངོ་བོ་དང་། གཏོང་ཐོབ་བཤད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། མཛོད་ལས། ཟ་མ་མ་ནིང་སྒྲ་མི་ སྙན། །མཚན་ཉིད་མ་གཏོགས་མི་རྣམས་ལ། །སྡོམ་མིན་སྡོམ་པའང་དེ་བཞིན་ལ། །ལྷ་ལའང་མི་རྣམས་ལ་གསུམ་མོ། །འདོད་དང་གཟུགས་སྐྱེས་ལྷ་རྣམས་ལ། །བསམ་གཏན་སྐྱེས་ཡོད་ཟག་མེད་ནི། །བསམ་གཏན་ཁྱད་པར་ འདུ་ཤེས་མེད། །སེམས་ཅན་མ་གཏོགས་གཟུགས་མེད་ནའང་། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་ཟ་མ་ལ་སོགས་པ་ལ་དེ་གཉིས་མེད་པ་ནི་ལུང་དང་རིགས་པ་ལས་ཏེ་ལུང་ནི། འདུལ་བ་ལས་ཟ་མ་ལ་སོགས་པ་བསལ་བར་བྱའོ་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། 1-1500 མིང་ཆེན་གྱི་མདོ་ལས། མིང་ཆེན་འདི་ལྟར་ཁྱིམ་པ་གོས་དཀར་པོ་ག
【現代漢語翻譯】 因此，它表明，當一個人快樂地行善時，他會獲得善業成熟的快樂果報。遭受痛苦是不善的。快樂也適用於這裡，例如，沉溺於邪淫等，雖然快樂，但由於做了不善之事，就會遭受痛苦。它表明存在獲得痛苦的可能性。體驗到既非兩者皆是的果報，是指第四禪及以上。快樂也適用於這裡，即身心快樂地禪修，因此可以獲得既非兩者皆是的果報。這是它的含義。第二，將其應用於伴隨痛苦的行為來解釋。'伴隨痛苦'是指煩惱較重，例如守護戒律。'伴隨痛苦'也適用於後兩者，即在伴隨痛苦的情況下殺生，導致投生於惡趣；在伴隨痛苦的情況下修習不動禪，導致投生於第四禪及以上。第三，將其應用於伴隨舍受的行為來解釋。'既非痛苦也非快樂'是指伴隨舍受。這也適用於後兩者，即在伴隨舍受的情況下行善，導致獲得天界的快樂； 在伴隨舍受的情況下作惡，導致獲得惡趣的痛苦；在伴隨舍受的情況下修習不動業，導致投生於第四禪及以上。這三者依次對應。因此，在因時和果時的感受既可以一致也可以不一致。這在本論中通過揭示其意圖來解釋。因此，對於伴隨快樂、痛苦和舍受的三種行為中的每一種，都有三種果報，因此三種行為有九種不確定的感受果報。第五，從包含律儀、非律儀和中間狀態的角度來分類業，關於這些的所依、體性和舍取，有三個方面，首先是：在《俱舍論》中說：'閹人、非男、聲音不悅耳，除了特徵，對於人們，非律儀和律儀也是如此，對於天人，也有三種。欲界和色界所生的天人，有禪定所生者，有無漏者，有特殊的禪定，無想。除了有情，在無色界也有。'因此，對於閹人等沒有這兩種情況，這是根據聖教和理證。聖教是：在《律藏》中說：'應該排除閹人等。'在《名大經》中說：'名大，例如居士穿著白衣。'
【English Translation】 Therefore, it shows that when one happily performs virtuous deeds, he will obtain the happy result of the maturation of virtue. Experiencing suffering is non-virtuous. Being with happiness also applies here, for example, indulging in sexual misconduct, etc., although happy, but because of doing non-virtuous deeds, one will suffer. It shows that there is a possibility of obtaining suffering. Experiencing a result that is neither of the two refers to the fourth dhyana and above. Happiness also applies here, that is, meditating happily in body and mind, so one can obtain a result that is neither of the two. This is its meaning. Second, apply it to actions accompanied by suffering to explain. 'Accompanied by suffering' means that afflictions are heavier, such as guarding precepts. 'Accompanied by suffering' also applies to the latter two, that is, killing in the state of being accompanied by suffering, leading to rebirth in the lower realms; practicing immovable meditation in the state of being accompanied by suffering, leading to rebirth in the fourth dhyana and above. Third, apply it to actions accompanied by equanimity to explain. 'Neither suffering nor happiness' refers to being accompanied by equanimity. This also applies to the latter two, that is, doing good deeds in the state of being accompanied by equanimity, leading to obtaining the happiness of the heavens; doing evil in the state of being accompanied by equanimity, leading to obtaining the suffering of the lower realms; practicing immovable karma in the state of being accompanied by equanimity, leading to rebirth in the fourth dhyana and above. These three correspond in order. Therefore, the feelings at the time of cause and the time of result can be both consistent and inconsistent. This is explained in this treatise by revealing its intention. Therefore, for each of the three actions accompanied by happiness, suffering, and equanimity, there are three results, so the three actions have nine uncertain feeling results. Fifth, from the perspective of including vows, non-vows, and intermediate states, to classify karma, regarding the basis, nature, and abandonment of these, there are three aspects, the first being: In the Abhidharmakośa it says: 'Eunuchs, hermaphrodites, unpleasant sounds, except for characteristics, for people, non-vows and vows are also the same, for gods, there are also three. Gods born in the desire realm and form realm, there are those born from meditation, there are those without outflows, there are special meditations, without thought. Except for sentient beings, there are also in the formless realm.' Therefore, for eunuchs, etc., there are no two cases, according to scripture and reasoning. The scripture is: In the Vinaya it says: 'Eunuchs, etc., should be excluded.' In the Mahānāma Sūtra it says: 'Mahānāma, for example, a householder wearing white clothes.'
ྱོན་པ་སྐྱེས་པ་ཕོའི་དབང་པོ་དང་ལྡན་པ་ཞིག་སངས་རྒྱས་ལ། སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ནས་བདག་ལ་དགེ་བསྙེན་དུ་གཟུང་དུ་ གསོལ་ཞེས་ཚིག་ཏུ་སྨྲ་བའི་བར་དུ་ཡང་བྱེད་ན་འདི་ཙམ་གྱི་དགེ་བསྙེན་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །རིགས་པ་ནི་རྟེན་གཉིས་ཀའི་ཉོན་མོངས་པ་ཤས་ཆེ་བའི་ཕྱིར་དང་། གཉེན་པོ་ བསྟེན་མི་བཟོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་ཡོད་ཆེན་པོ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲ་མི་སྙན་པ་ལ་ལེན་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ངན་སོང་པ་ལ་ངོ་ཚ་དང་ཁྲེལ་ མེད་པའི་ཕྱིར་སྡོམ་པ་མེད་དོ། །འོ་ན་མདོ་ལས། དགེ་སློང་དག་སྒོ་ང་ལས་སྐྱེས་པའི་ཀླུ་ནི་ཟླ་ཕྱེད་ཀྱི་ཚེས་བརྒྱད་ལ་གནས་ནས་བྱུང་ནས་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པའི་བསྙེན་གནས་ལ་ ཉེ་བར་གནས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ཇི་ལྟར་དྲང་ཞེ་ན། མཛོད་ལས་དེ་ནི་ལེགས་སྤྱད་ཙམ་ཡིན་གྱི་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་དེ་ལྟ་བས་ན་སྡོམ་པ་ནི་ལྷ་དང་ མི་རྣམས་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་དོ་ཞེས་བཤད་དོ། །སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་མེད་པ་ནི་དེ་དག་སྡིག་པ་ལ་བློ་མི་བརྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲ་མི་སྙན་པ་ལ་སྡིག་པ་བྱ་བའི་བསམ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། 1-1501 ངན་སོང་བ་ལ་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་ཞིག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གང་ལ་སྡོམ་པ་སྐྱེ་བ་དེ་ལ་སྡོམ་མིན་སྐྱེ་སྟེ། ཕན་ཚུན་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཟ་མ་དང་མ་ ནིང་དང་མཚན་གཉིས་པ་དང་ངན་སོང་བ་རྣམས་ནི་ཞིང་ཚ་སྒོ་ཅན་ལ་ཅི་ཡང་མི་སྐྱེ་བ་བཞིན་དུ་གཉིས་ཀའི་ཞིང་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་མིའི་འགྲོ་བ་ ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ཀྱི་གཞན་དག་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཛོད་ལས་བཤད་དོ། །བར་མ་དགེ་མི་དགེ་ནི་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་དོ། །བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི་སྔར་བཀག་པ་ལས་ གཞན་པའི་མི་དང་འདོད་པ་དང་གཟུགས་ན་སྤྱོད་པའི་ལྷ་དང་གཟུགས་མེད་ནའང་ཡོད་པར་རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་བསྡུ་བ་ལས་གསུངས་སོ། །གང་ཡང་གཟུགས་མེད་ན་བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་མེད་པར་ འཆད་པ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ལུགས་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་སྡོམ་པ་འབྱུང་བཞི་ལས་སྐྱེས་པའི་གཟུགས་སུ་འདོད་པས་དེ་ན་དེ་དག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིའི་གྲུབ་མཐས་ནི་དེ་ན་ཟག་མེད་ ཀྱི་སྡོམ་པའང་མེད་པར་རིགས་ཏེ་དེའང་གཟུགས་སུ་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་ཡིན་པས་དེ་གང་ལས་སྐྱེ་བ་དེ་ལ་སྐྱེ་སྟེ་ཕྱིས་བཤད་པར་བྱའོ། །གཉིས་པ་ངོ་བོ་ལ་གཞན་ལུགས་དགག 1-1502 རང་ལུགས་གཞག རྩོད་པ་སྤང་བ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་གསུམ་པོ་དེའི་ངོ་བོ་འབྱུང་བཞི་ལས་སྐྱེས་པའི་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་སུ་འདོད་དེ་མཛོད་ལས། རྣམ་ རིག་མིན་རྣམས་གསུམ་ཤེས་བྱ། །སྡོམ་དང་སྡོམ་པ་མིན་དང་གཞན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ལ
【現代漢語翻譯】 如果一個性功能正常的男性，皈依佛，並唸誦『請您納受我為優婆塞』，這樣是否就能成為優婆塞呢？』佛說：『不能。』因為兩類根（指男女雙性人）的煩惱都很重，不能忍受對治，沒有很大的羞恥心和慚愧心，喜歡不悅耳的聲音，沒有禪定，惡趣眾生沒有羞恥心和慚愧心，所以他們沒有戒律。 如果有人問：『那麼，經中說：『比丘們，卵生龍在半月的初八，從住處出來，安住于具有八支的近住戒』，這該如何解釋呢？』《俱舍論》中說：『那只是善行而已，不是戒律。』因此，戒律只有天人和人類才有。 沒有不持戒的情況，因為他們對罪惡不堅定，不認為不悅耳的聲音是罪惡，惡趣眾生沒有羞恥心和慚愧心，而且，對於生起戒律的人，也會生起非戒，因為它們是相互對治的。』此外，閹人、雙性人、二根人和惡趣眾生，就像貧瘠的土地無法生長任何東西一樣，他們也不是兩者的田地。 因此，《俱舍論》中說：『不持戒只存在於人類中，其他眾生沒有。』中間狀態（非戒非非戒）則存在於所有眾生中。禪定之戒，在《阿毗達磨集論》中說，除了先前遮止的（惡趣眾生等），在人和欲界、色界天人中存在，甚至在無色界也存在。有人說無色界沒有禪定之戒，這是分別說者的觀點，因為他們認為戒律是由四大產生的色法，而無色界沒有色法。 按照此宗的觀點，那麼無漏戒也不應存在於無色界，因為無漏戒也被認為是色法。無漏戒是聖道，它從哪裡產生，就在哪裡生起，這將在後面解釋。第二部分是關於自宗和他宗的觀點：首先，破斥他宗的觀點：分別說者認為這三種戒的自性是由四大產生的非表色，如《俱舍論》所說：『戒非戒及余，皆是無表色。』 （藏文：ས་བོན་，梵文天城體：बीज，梵文羅馬擬音：bīja，漢語字面意思：種子） （藏文：སྔགས་，梵文天城體：मन्त्र，梵文羅馬擬音：mantra，漢語字面意思：咒語）
【English Translation】 If a man with normal sexual function takes refuge in the Buddha and recites, 'Please accept me as a Upasaka,' does this alone make him a Upasaka?' The Buddha said, 'No.' Because the afflictions of both types of roots (referring to hermaphrodites) are heavy, they cannot endure antidotes, they do not have great shame and embarrassment, they like unpleasant sounds, they do not have Samadhi, and sentient beings in evil destinies do not have shame and embarrassment, so they do not have precepts. If someone asks, 'Then, how should it be explained that the Sutra says, 'Bhikkhus, the Naga born from an egg, on the eighth day of the half-month, comes out from his dwelling and abides in the Upavasatha with eight branches'?' The Abhidharmakosha says, 'That is only a virtuous act, not precepts.' Therefore, precepts only exist in gods and humans. There is no non-precept situation, because they are not firm in evil, they do not think that unpleasant sounds are evil, sentient beings in evil destinies do not have shame and embarrassment, and for those who generate precepts, non-precepts will also arise, because they are mutually antidotal.' Furthermore, eunuchs, hermaphrodites, those with two sets of organs, and sentient beings in evil destinies are like barren land that cannot grow anything, they are not fields for either. Therefore, the Abhidharmakosha says, 'Non-precepts only exist in humans, not in other beings.' The intermediate state (neither precepts nor non-precepts) exists in all beings. The precepts of Samadhi, the Abhidharmasamuccaya says, exist in humans and gods in the desire and form realms, and even in the formless realm, except for those previously excluded (sentient beings in evil destinies, etc.). Some say that there are no precepts of Samadhi in the formless realm, which is the view of the Vaibhashikas, because they consider precepts to be form produced by the four great elements, and there is no form in the formless realm. According to this school's view, then the undefiled precepts should also not exist in the formless realm, because the undefiled precepts are also considered to be form. The undefiled precepts are the noble path, and where they arise from, they arise in, which will be explained later. The second part is about the views of one's own school and other schools: First, refuting the views of other schools: The Vaibhashikas believe that the nature of these three precepts is non-revealing form produced by the four great elements, as the Abhidharmakosha says: 'Precepts, non-precepts, and others are all non-revealing form.'
ུང་མ་བསྟན་ནི་སེམས་སྟོབས་ཆུང་བས་དེ་སྐྱེད་མི་ནུས་ཀྱི་དེ་དགེ་མི་དགེའི་སེམས་ཁོ་ནས་སྐྱེད་པས་ དེའང་དགེ་མི་དགེ་ཁོ་ནར་ངེས་པར་འདོད་དེ། དེ་ཉིད་ལས། རྣམ་རིག་མིན་ལུང་བསྟན་མིན་མེད། ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །མཚན་ཉིད་གཞན་རྣམས་ནི་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་གཟུགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་བཤད་ ཟིན་ཏོ། །འདི་ནི་ཀུན་བཏགས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི་དོན་ལ་མེད་དེ་ཚད་མ་གསུམ་གྱིས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་མཛོད་ལས། རྣམ་གསུམ་དྲི་མེད་གཟུགས་གསུངས་དང་། །འཕེལ་དང་མ་བྱས་ལམ་ སོགས་ཕྱིར། །ཞེས་བཀོད་པ་དེ་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་གཟུགས་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་བསྟན་དུ་མེད་ལ་ཐོགས་པ་མེད་པ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཡུལ་གྱི་གཟུགས་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནོ། ། དྲི་མ་མེད་པའི་གཟུགས་ཀྱང་དེས་བསྐྱེད་པའི་གཟུགས་སམ་དགྲ་བཅོམ་གྱི་གཟུགས་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནོ། ། རྫས་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་འཕེལ་བ་ཡང་སེམས་ལ་བག་ཆགས་འཕེལ་བ་ཡང་སེམས་ལ་བག་ཆགས་འཕེལ་བ་ལ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1503 མ་བྱས་པའི་ལས་ཀྱང་གཞན་བྱེད་དུ་བཅུག་སྟེ་དེས་བྱས་པ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནོ། །མཉམ་པར་བཞག་པ་ལ་འཕགས་པའི་ལམ་ཡང་རུང་སྟེ་འདི་དག་རྒྱས་པར་ནི་མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ལས་བལྟའོ། ། ཅི་སྟེ་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པ་ཁོ་ནས་འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་སྤོང་ན་ཚུལ་ཁྲིམས་རལ་བ་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ་དྲན་ཤེས་བཞིན་ལ་སོགས་པ་ཉམས་པའི་ཚེ་ནའང་དེ་ཡོད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རང་ལུགས་ནི་དེ་གསུམ་ཀ་ཡང་འདུ་བྱེད་སེམས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་སྡོམ་པའི་ཆོ་ག་དང་སྡོམ་མིན་དང་བར་མ་ཁས་བླངས་ཤིང་དམ་བཅས་པས་ཀུན་གཞི་ལ་མ་འོངས་ པ་ན་དེ་ལྟ་བུ་འབྱུང་བའི་ས་བོན་འདེབས་སོ། །དེའི་འོག་ཏུ་གསུམ་པོ་དེ་བླང་དོར་གྱི་བྱ་བ་དང་ཕྲད་པའི་ཚེ་བདག་ནི་དེ་དང་དེ་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དང་དེ་ལ་འཇུག་ པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྔར་བླངས་པ་དེ་དྲན་པ་འབྱུང་ངོ་། །དེ་བྱུང་ན་གང་འཛོམ་པ་དེ་ནི་བསླབ་པ་མི་འདྲལ་ལ། མི་འཛེམ་པ་དེ་འདྲལ་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་ སྡོམ་པའང་དེ་གཉིས་ཀྱི་སེམས་ཐོབ་ནས་མི་དགེ་བ་སྤོང་ཞིང་དགེ་བ་ལ་བློ་གནས་པ་ལ་བརྗོད་དོ། །དོན་དེ་ཉིད་སློབ་དཔོན་བློ་གྲོས་བརྟན་པས་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས་དེ་དང་རིགས་གཅིག་པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཀུན་གཞི་ལ་ས་བོན་བཏབ་ནས་དེའི་འོག་ཏུ་བདག་ནི་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་སྤངས་པའོ་ཞེས་བླངས་པ་དེ་དྲན་པ་འབྱུང་སྟེ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1504 དེ་ལྟར་ན་ཡང་དག་པར་བླངས་པའི་སེམས་པ་རྒྱུན་ཆགས་པ་དང་བཅས་པ་ནི་སྡོམ་པ་ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། གནོད་པ་བྱ་བའི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པ་ནི་སྡོམ་པ་ མ་ཡིན་པའོ་ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་ས
【現代漢語翻譯】 未顯色是由於心力弱小，無法生起，只能由善或非善之心生起，因此必定被認為是善或非善。正如經中所說：『非識，非顯色，非有。』其他特徵已在對真實所取的色法進行描述時闡述完畢。這僅僅是假立的，實際上並不存在，因為它無法通過三種量（現量、比量、聖教量）來證實。此外，《俱舍論》中記載：『三種無垢色，增長與未作，道等故。』這種說法也不合理，因為其中所說的三種色法中，無表色是指禪定境界中的色法。無垢色是指由禪定所生的色法或阿羅漢的色身。由物質產生的福德增長，是指心識中習氣的增長。未作之業是指通過指使他人而完成的行為。『等持』是指聖道，這些內容在《俱舍論》的註釋中有詳細解釋。 如果僅僅通過非實物來捨棄邪淫等行為，那麼戒律就不可能破損，因為即使在正念和智慧等減弱時，戒律仍然存在。第二種觀點，即自宗觀點認為，這三者（律儀、非律儀、中間）都是作意。例如，通過受戒儀式，以及對非律儀和中間狀態的承諾和誓言，在阿賴耶識中種下未來產生這些狀態的種子。之後，當這三種狀態與取捨行為相遇時，就會憶起先前所受的誓言：『我將捨棄這個，我將進入那個。』如果憶起誓言，並且條件具足，那麼戒律就不會破損；如果條件不具足，戒律就會破損。同樣，禪定和無漏的律儀，是指在獲得這兩種禪定時，捨棄不善，並安住于善念之中。導師堅慧對此進行了詳細解釋，因為這與在阿賴耶識中種下同類種子有關，之後會憶起先前所受的誓言：『我已捨棄殺生等行為。』 因此，持續不斷的正確作意被稱為律儀，而懷有傷害意圖的作意則被稱為非律儀。菩提薩
【English Translation】 Unmanifested form is not produced because of weak mental strength; it can only be produced by virtuous or non-virtuous minds, so it must be considered virtuous or non-virtuous. As it says in the scriptures: 'Not consciousness, not manifested form, not existent.' Other characteristics have already been explained when describing truly apprehended form. This is merely imputed and does not exist in reality because it cannot be proven by the three valid cognitions (direct perception, inference, and scriptural authority). Furthermore, the Abhidharmakosha states: 'Three kinds of immaculate form, increase and unmade, because of the path, etc.' This statement is also unreasonable because, among the three kinds of form mentioned, unmanifested form refers to the form in the realm of meditative concentration. Immaculate form refers to the form produced by meditative concentration or the body of an Arhat. The increase of merit arising from matter refers to the increase of habitual tendencies in the mind. Unmade karma refers to actions accomplished by instructing others to act. 'Equanimity' refers to the noble path; these topics are explained in detail in the commentary on the Abhidharmakosha. If abandoning immoral conduct, etc., were solely due to non-materiality, then vows could never be broken, because they would still exist even when mindfulness and wisdom, etc., diminish. The second view, the self-view, is that all three (vows, non-vows, and intermediate states) are mental activities. For example, through the ceremony of taking vows, and the promises and pledges regarding non-vows and intermediate states, seeds are planted in the Alaya consciousness for such states to arise in the future. Afterward, when these three states encounter actions of acceptance and rejection, one remembers the vows previously taken: 'I will abandon this, I will engage in that.' If the vows are remembered and the conditions are complete, then the vows will not be broken; if the conditions are not complete, then the vows will be broken. Similarly, the vows of meditative concentration and non-defilement refer to abandoning non-virtue and abiding in virtuous thoughts after attaining these two meditative states. The teacher Lodrö Tänpa (blo gros brtan pa) explained this in detail because it involves planting seeds of the same kind in the Alaya consciousness, and afterward, one remembers the vows previously taken: 'I have abandoned killing, etc.' Therefore, continuous and correct mental activity is called vows, while mental activity with the intention to harm is called non-vows. Bodhisattva
ེམས་དཔའི་སྡོམ་པའང་ལུས་སྲོག་ལ་མི་ལྟ་བར་སྒོ་གསུམ་གྱིས་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་ པར་ཞུགས་པ་ཡིན་ལ། གསང་སྔགས་ཀྱི་སྡོམ་པའང་རྒྱུད་རྣམས་ལས་གསུངས་པའི་བླང་དོར་སྒྲུབ་པའི་སེམས་དཔའ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ནི་འདོད་ཁམས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་ལ་བསམ་ གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པའི་སྡོམ་པ་ཡིན་ནོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཛོད་ལས་འབྱུང་བས་འཁོར་བ་པའི་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་གྱི་ མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་སྡོམ་པ་ཡིན་ནོ། །མཛོད་ལས། སྡོམ་པ་སོ་སོ་ཐར་ཞེས་བྱ། །དེ་བཞིན་ཟག་མེད་བསམ་གཏན་སྐྱེས། །སོ་སོ་ཐར་ཞེས་བྱ་རྣམ་བརྒྱད། །རྫས་སུ་རྣམ་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། །མཚན་ ལས་མིང་ནི་འཕོ་བའི་ཕྱིར། །ཐ་དད་དེ་དག་འགལ་བ་མེད། །སྤང་བྱ་ལྔ་བརྒྱད་བཅུ་དང་ནི། །ཐམས་ཅད་སྤོང་བ་མནོས་པ་ལས། །དགེ་བསྙེན་དང་ནི་བསྙེན་གནས་དང་། །དགེ་ཚུལ་ཆེད་དང་དགེ་སློང་ཉིད། ། 1-1505 ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་དགེ་སློང་ཕ་མ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་མཚན་གྱུར་ན་མིང་ཙམ་འཕོ་བའི་སྡོམ་པ་ནི་མི་གཏོང་བས་རྫས་སུ་བཞི་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདོད་དོ། །འདི་ནི་ ལེགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་རྟེན་འགྱུར་བས་རིག་བྱེད་མ་ཡིན་པའི་གཟུགས་སམ། སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་སེམས་པའང་ཕོ་མོའི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་གཅིག་བཏང་བས་ཀུན་བཏང་བར་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་སྡོམ་པ་ཐམས་ཅད་ནི་ཐ་དད་དུ་ཡོད་པར་འདོད་དོ། །སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ནི་འདོད་པའི་ཁམས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་ཀྱི་གཉེན་པོ་ཡིན་པས་དེ་སྤོང་བ་ན་དགེ་བསྙེན་ནི་སྲོག་ གཅོད་པ་དང་མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་། ལོག་གཡེམ་དང་། བརྫུན་དང་ཆང་དང་ལྔ་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གཅིག་སྤོང་ན་སྣ་གཅིག་སྤྱོད་པ་དང་། གཉིས་སྤོང་ན་ཕྱོགས་གཅིག་སྤྱོད་པ་དང་། གསུམ་ མམ་བཞི་སྤོང་ན་ཕལ་ཆེར་སྤྱོད་པ་དང་། ལྔ་ཀ་སྤོང་ན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་དགེ་བསྙེན་ཡིན་ཏེ་མིང་ཆེན་གྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས་བཙུན་པ་ཇི་ཙམ་གྱིས་ན་སྣ་གཅིག་སྤྱོད་པའི་དགེ་བསྙེན་ དུ་འགྱུར་བ་ལགས་ཞེས་བྱ་བ་ནས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལགས་ཞེས་བྱ་བའི་བར་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །བསྙེན་གནས་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་རྒྱུན་དུ་སྲུང་ན་གོ་མི་དགེ་བསྙེན་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཕགས་པ་གནས་བརྟན་པའི་མན་ངག་བརྒྱུད་པ་ལས་འབྱུང་གི་ལུང་ལས་བཤད་པ་མེད་དོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱིས་བཤད་དོ། ། 1-1506 བསླབ་པ་སྣ་གཅིག་ཙམ་མི་སྤྱོད་ཀྱང་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་སོང་ན་སྐྱབས་གསུམ་འཛིན་པའི་དགེ་བསྙེན་ཞེས་འདུལ་བ་ལུང་ལས་འབྱུང་སྟེ་འདི་ནི་ཀླུ་རྣམས་ལའང་ཡོད་དོ། །བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། འཚེ་ དང་འཁྲིག་པ་ཆོམ་རྐུན་བརྫུན་དང་ནི། །ཆང་དང་དུས་མིན་ཟས་ལ་ཆག
【現代漢語翻譯】 菩薩的戒律是不顧身體和生命，通過身語意三門利益他人。密咒的戒律是按照續部中所說的，受持應行，斷除應斷，是發菩提心者。對於這些，別解脫戒是欲界的戒律，禪定的戒律是色界和無色界的戒律。無漏的戒律是無漏的戒律，如《俱舍論》所說，因此不是輪迴的戒律，而是涅槃的戒律。《俱舍論》中說：『戒律稱為別解脫，同樣生起無漏禪定。別解脫稱為八種，實體上有四種。』因為名稱會隨著條件而改變，所以這些不同並不矛盾。從受持斷除五、八、十種，以及斷除一切惡行之後，就成為近事男、近住、沙彌和比丘。 其含義是，比丘父母等，如果身份改變，只是名稱改變，戒律不會捨棄，所以認為是四種實體。這並不正確，因為所依改變，導致非表色，或者斷除的作意心，也會因為男女的不同而改變。而且，捨棄一種就會捨棄全部，因此認為所有的戒律都是不同的。別解脫戒是針對欲界惡行的對治，因此斷除惡行后，近事男需要斷除殺生、不予取、邪淫、妄語和飲酒這五種惡行。其中，斷除一種稱為『斷除一分』，斷除兩種稱為『斷除一部分』，斷除三種或四種稱為『斷除大部分』，五種全部斷除稱為『圓滿的近事男』，如《大名經》中所說：『尊者，以何等程度成為斷除一分的近事男？』直到『成為圓滿』。如果終身守護近住八齋戒，那麼就是『具分近事男』，這是《聖者住持教誡傳承》中所說，經典中沒有記載，世親論師如是說。 即使不守持任何學處，只要皈依三寶，就是『皈依三寶的近事男』，《律藏》中有記載，甚至龍族也有。在《親友書》中說：『不害與邪淫，不盜不妄語，莫飲酒及非時食。』
【English Translation】 The Bodhisattva's vows involve benefiting others through body, speech, and mind, without regard for one's own life. The Secret Mantra vows, as stated in the Tantras, involve a Bodhisattva who upholds what should be practiced and abandons what should be abandoned. Among these, the Pratimoksha vows are the vows of the desire realm, and the vows of meditative concentration are the vows of the form and formless realms. The uncontaminated vows are uncontaminated morality, as stated in the Treasury of Knowledge (Abhidharmakosha), and thus are not the vows of samsara but of nirvana. The Treasury of Knowledge states: 'Vows are called Pratimoksha, likewise arising from uncontaminated meditative concentration. Pratimoksha is called eightfold, with four aspects in substance.' Because names change with conditions, these differences are not contradictory. From undertaking to abandon five, eight, or ten, and abandoning all faults, one becomes a Upasaka (layman), Upavasatha (one-day observer), Shramanera (novice monk), and Bhikshu (fully ordained monk). Its meaning is this: if the status of a Bhikshu's parents, etc., changes, only the name changes, but the vows are not relinquished, so it is considered four in substance. This is not correct, because the basis changes, leading to non-informative form, or the mental activity of abandoning also changes due to the difference between male and female. Moreover, abandoning one means abandoning all, so it is believed that all vows are different. The Pratimoksha vows are the antidote to the misconduct of the desire realm, so upon abandoning that, a Upasaka must abandon the five: killing, stealing, sexual misconduct, lying, and intoxicants. Among these, abandoning one is called 'abandoning one part,' abandoning two is called 'abandoning a portion,' abandoning three or four is called 'abandoning mostly,' and abandoning all five is called 'fully complete Upasaka,' as stated in the Sutra Requested by Great Name: 'Venerable, to what extent does one become a Upasaka who abandons one part?' up to 'becoming fully complete.' If one continuously protects the eight precepts of Upavasatha for as long as one lives, then one is a 'complete Upasaka,' as stated in the Transmission of Instructions of the Venerable Ones, but it is not mentioned in the scriptures, so said Master Vasubandhu. Even if one does not practice any precepts, just by taking refuge in the Three Jewels, one is a 'Upasaka who holds the Three Refuges,' as stated in the Vinaya Sutra, which even the Nagas possess. In the 'Letter to a Friend' it says: 'Do not harm, do not commit adultery, do not steal, do not lie, do not drink alcohol, and do not eat at improper times.'
ས་པ་དང་། །མལ་སྟན་མཐོ་ལ་དགའ་དང་གླུ་དག་དང་། །གར་དང་ཕྲེང་བའི་ཁྱད་པར་རྣམ་སྤོང་ཞིང་། །དགྲ་བཅོམ་བརྟུལ་ཞུགས་རྗེས་ སུ་བྱེད་པ་ཡི། །ཡན་ལག་བརྒྱད་པོ་འདི་དག་དང་ལྡན་ན། །གསོ་སྦྱོང་འདོད་སྤྱོད་ལྷ་ལུས་ཡིད་འོང་བ། །སྐྱེས་པ་བུད་མེད་དག་ལ་གསོལ་བར་བགྱིད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ལ་སློབ་ན་བསྙེན་གནས་ཡིན་ ནོ། །དགེ་ཚུལ་དང་དགེ་སློང་ལ་ནི་གསོ་སྦྱོང་གཞན་ཡོད་ལ་འདི་ནི་དགེ་བསྙེན་གྱི་གསོ་སྦྱོང་ཡིན་ནོ། །ཅི་འདི་དགེ་བསྙེན་ལས་གཞན་པ་སྡོམ་པས་མ་བསྡམས་པ་རྣམས་ལ་ཡོད་དམ་ཞེ་ན། ཡོད་དེ་མཛོད་ལས། གཞན་ལའང་བསྙེན་གནས་ཡོད་མོད་ཀྱི། །སྐྱབས་སུ་མ་སོང་བ་ལ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོད་དང་ལྡན་པའི་རྩ་བ་ལས། །གང་ཞིག་སྲོག་གཅོད་གཞན་གྱི་ནོར་འཕྲོག་དང་། །མི་ ཚངས་སྤྱོད་བརྫུན་བཅོས་པའི་ཆང་ལ་སོགས། །གར་སོགས་ཕྲེང་སོགས་མལ་སྟན་མཐོ་བ་དང་། །ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་དངུལ་ཉིད་སྤོང་བ་དེ། །ཉོན་མོངས་དགྲ་གཡུལ་རྒྱལ་བྱེད་ཚུལ་ཁྲིམས་སྟེ། །དགེ་ཚུལ་བརྟུལ་ཞུགས་ཆུ་ལོན་བརྩིགས་པ་དང་། ། 1-1507 འཆི་བའི་མཆེ་བ་འབྱིན་པར་བྱེད་པའི་ཐབས། །རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དཔལ་ནོད་དབང་བསྐུར་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་བཅུ་དང་། གོས་དཀར་པོ་གྱོན་པ་ལ་སོགས་པ་ཁྱིམ་པའི་རྟགས་སྤོང་བ་ཉམས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་ དང་། གཅེར་བུ་ལ་སོགས་པར་རབ་བྱུང་གི་རྟགས་ཉམས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་དང་། བླ་མ་ལ་མ་གུས་པ་ལ་སོགས་པ་བླ་མར་གསོལ་བ་ཉམས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་མ་གུས་པ་ ལ་སོགས་པ་སྡོམ་པ་མཐའ་དག་ཉམས་པའི་ཕྱོགས་མཐུན་དེར། བཅུ་བཞི་སྤོང་བ་ལ་སློབ་ན་དགེ་ཚུལ་གྱི་སྡོམ་པ་ཡིན་ནོ། །བསྙེན་གནས་ལ་གར་སོགས་ཕྲེང་སོགས་ཡན་ལག་གཅིག་ཏུ་བྱས་ཏེ་གསེར་ དངུལ་ལེན་པ་དོར་བས་ཡན་ལག་བརྒྱད་ཡིན་ལ་དགེ་ཚུལ་ལ་དེ་ལས་བཟློག་པས་བཅུར་འགྱུར་རོ། །འདུལ་བ་མེ་ཏོག་གི་ཕྲེང་བརྒྱུད་ལས། གཅིག་པུ་ལམ་དུ་མི་འགྲོ་ཞིང་། །ཆུ་ཡི་ཕ་རོལ་རྐྱལ་ མི་བྱ། །སྐྱེས་པ་དག་ལ་རེག་པ་དང་། །དེ་དང་ལྷན་ཅིག་འདུག་མི་བྱ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་མི་བཅབ་ཅིང་། །སྨྱན་དུ་འགྱུར་བ་མི་བྱ་སྟེ། །འདི་དག་དགེ་སློབ་མ་རྣམས་ཀྱི། །ཆོས་དྲུག་ཅེས་ ནི་ཡོངས་སུ་བསྒྲགས། །ས་ལེ་སྦྲམ་ནི་ལེན་པ་དང་། །གསང་བའི་གནས་ཀྱི་སྤུ་འབྲེག་དང་། །ས་རྣམས་རྐོ་བར་བྱེད་པ་དང་། །རྩྭ་སྔོན་ལ་སོགས་གཅད་མི་བྱ། །བྱིན་ལེན་མ་བྱས་ཟས་ལེན་དང་། །གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟ་བ་ལས། ། 1-1508 རབ་བཟློག་ཅེས་བྱ་དེ་བཞིན་གཞན། །རྗེས་མཐུན་ཆོས་ནི་དྲུག་ཏུ་བརྗོད། །དགེ་བའི་མིང་ཅན་དགེ་སློབ་མའི། །གསུང་རབ་ལས་ནི་གསུངས་པ་ཡི། །དགེ་ཆོས་བཅུ་གཉིས་ལྡན་པ་ནི། །འཇིག་རྟེན་མགོན་པོའི་བསྟན་ ཞེས་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཆོས་དྲུག་ཚན་གཉིས་ལ་སློབ་ན་དགེ་སློབ་
【現代漢語翻譯】 遠離高床軟墊，避免歌舞伎樂和花鬘裝飾；效仿阿羅漢的苦行，若能具備這八支功德，我將為渴望受持齋戒的男女宣說，以期獲得天神般令人愉悅的身體。 如是學習，即為近住律儀。沙彌和比丘另有齋戒儀軌，而此乃居士之齋戒。 那麼，此齋戒是否僅限於居士，而其他未受戒者不得受持呢？ 並非如此。《俱舍論》中說：『他人亦有近住律儀，然未皈依者則無。』 《具光根本經》中說：『斷殺盜淫妄酒等，遠離歌舞伎樂花鬘飾，不臥高床，過午不食，不蓄金銀。』此乃戰勝煩惱之軍隊的戒律，是沙彌的苦行，是建造水渠，是拔除死亡之爪牙的方法，是圓滿菩提之光榮的灌頂。 以上為十種。捨棄穿著白衣等在家相，是違背出家之道的行為；裸體等是違背出家之道的行為；不敬上師等是違背依止上師之道的行為；不敬三寶等是違背一切戒律的行為。若能學習捨棄這十四種行為，即為沙彌戒。 近住律儀將歌舞伎樂花鬘等合為一支，並加上舍棄金銀，故為八支；而沙彌戒則與之相反，故為十支。 《毗奈耶花鬘傳承》中說：『不獨行於道路，不游泳渡河，不觸控男子，不與彼等同坐，不隱瞞過失，不做媒人。』此乃沙彌尼之六法。 『不接受沙雷布拉瑪，不剃秘密處之毛髮，不挖掘土地，不割青草等，未經允許不取食物，不食儲藏之食物。』如是遠離，以及其他六種隨順之法，合為十二種功德。具備此十二種功德的具善名之沙彌尼，乃世間怙主的教法。
【English Translation】 Abstaining from high beds and seats, refraining from songs, dances, and garlands; following the ascetic practices of an Arhat, if one possesses these eight qualities, I shall proclaim to men and women who desire to observe the Uposatha, in order to obtain a delightful body like that of a god. Studying thus is the Upavasa vow. Shramaneras and Bhikshus have other Uposatha observances, while this is the Uposatha of a Upasaka. Then, is this Uposatha limited to Upasakas, and can others who have not taken vows not observe it? It is not so. The Abhidharmakosha states: 'Others also have the Upavasa vow, but those who have not taken refuge do not.' The Root of Light states: 'Abstaining from killing, stealing others' possessions, unchaste conduct, false speech, and intoxicants, refraining from songs, dances, garlands, high beds, and not eating after noon, not hoarding gold and silver.' This is the discipline of the army that conquers the enemy of afflictions, it is the ascetic practice of a Shramanera, it is building a canal, it is the method of extracting the fangs of death, it is the empowerment of the glory of perfect Bodhi. The above are ten. Abandoning the signs of a householder, such as wearing white clothes, is an act that goes against renunciation; nudity and the like are acts that go against the monastic path; disrespecting the Guru and the like are acts that go against devotion to the Guru; disrespecting the Three Jewels and the like are acts that go against all vows. If one studies to abandon these fourteen actions, it is the Shramanera vow. The Upavasa combines songs, dances, garlands, etc., into one branch, and adds abandoning gold and silver, thus having eight branches; while the Shramanera vow is the opposite, thus having ten branches. The Vinaya Garland Tradition states: 'Do not walk alone on the road, do not swim across the river, do not touch men, do not sit with them, do not conceal faults, do not act as a matchmaker.' These are the six Dharmas of a Shramanerika. 'Do not accept Sale-sbram, do not shave the hair of the secret place, do not dig the earth, do not cut green grass, etc., do not take food without permission, do not eat stored food.' Thus, abstaining, and the other six conforming Dharmas, are said to be twelve qualities. A Shramanerika with a good name who possesses these twelve qualities is said to be the teaching of the Protector of the World.
མའི་སྡོམ་པ་ཡིན་ནོ། ཕམ་པ་བཞི་དང་། ལྷག་མ་བཅུ་གསུམ་དང་། སྤང་ལྟུང་སུམ་ཅུ་དང་། ལྟུང་བྱེད་དགུ་བཅུ་སྟེ་གཉིས་ལ་ ལྟུང་བའི་སྡེ་ཚན་བརྒྱ་ཉི་ཤུར་བྱས་པ་དང་། སོ་སོར་བཤགས་པ་བཞི་དང་། ཉེས་བྱས་ཀྱི་སྡེ་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་ཏེ་ལྟུང་བ་སྡེ་ལྔ་ལ་ཉིས་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་རྩ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་སྤོང་ བ་ནི་དགེ་སློང་གི་སྡོམ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་སེམས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཁོ་ནས་སྤྱོད་པའི་སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཡིན་ལ་དེ་སྤོང་བ་ ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ་དེས་མི་དགེ་བ་རྣམས་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱི་དྲོའི་ཁ་ཟས་ལ་སོགས་པ་ཁྱིམ་པ་དང་མཐུན་པ་རྣམས་སྤོང་བ་ནི་བརྟུལ་ཞུགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ་ ཁྱིམ་པའི་རྟགས་བརྟུལ་ནས་རབ་ཏུ་བྱུང་བའི་རྟགས་ལ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆང་ལ་སོགས་པ་བག་མེད་པའི་གནས་རྣམས་སྤོང་བ་ནི་བག་ཡོད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ་དེས་དྲན་པ་མི་ཉམས་པ་ཤེས་བཞིན་དུ་གནས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1509 སྔོན་གྱི་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཆང་འཐུང་བ་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་ཏེ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མ་གཏོགས་པས་ནད་པ་བསྐྱང་བར་གསུངས་ནས་ང་ སྟོན་པ་ཡིན་པར་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་རྩྭའི་རྩེ་མོས་ཀྱང་བཏུང་བར་མི་བྱའོ་ཞེས་ཤཱཀྱ་ནད་པ་རྣམས་ལའང་མ་གནང་བའི་ཕྱིར་དང་། སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་འཕགས་ པ་རྣམས་སྲོག་ལ་ཐུག་ཀྱང་མི་གསོལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ལུས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ལ་སོགས་པ་ཆོས་མངོན་པ་རྣམས་ནི་བཙུན་པ་ཇི་ལྟར་ བྲོ་གཡོག་བགྱི། །ཉེ་བ་འཁོར་རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་ཞེས་ནད་པ་རྣམས་ལ་བཅས་པ་སྤྱིར་གནང་ནས་ཆང་བཀག་པ་ནི་མྱོས་པ་འཐུང་བ་བཀག་པ་ཡིན་ནོ། ། འཕགས་པ་རྣམས་མི་གསོལ་བ་ནི་ངོ་ཚ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དང་། དུག་བཞིན་དུ་ཉུང་ངུས་ཀྱང་མྱོས་ནས་དྲན་པ་ཉམས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འཕགས་པ་ལེགས་འོངས་བཞིན་ནོ། །ལུས་ཀྱི་ཉེས་སྤྱོད་ དུ་གསུངས་པ་ནི་ཉེས་སྤྱོད་འབྱུང་བའི་གནས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་བག་མེད་པའི་གནས་ཞེས་བཤད་དོ། །ཧ་ཅང་འཐུངས་པས་ངན་འགྲོར་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་ནི་དེས་ངན་འགྲོའི་ལས་གསོག་པས་དེས་སྐྱེ་བ་ཡིན་གྱི་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཞེད་དེ་མཛོད་ལས། 1-1510 ཇི་ལྟར་ན་མྱོས་པར་འགྱུར་བ་འཐུངས་བ་བཅས་པའི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཡིན་པར་ཤེས་ཞེ་ན། རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་བཞིན་གྱི་ཁ་ན་ མ་ཐོ་བ་ནི་སེམས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཁོ་ནས་སྤྱོད་པ་ཡིན་ན། ཆང་ནི་ཇི་སྲིད་མྱོས་པར་མི་འགྱུར་བར་གཉེན་པོའི་བློ་ཁོ་ནས་བཏུང་བར་ནུས་སོ། །གང་མྱོས་
【現代漢語翻譯】 是比丘的戒律。四種他勝罪，十三種僧殘罪，三十種捨墮罪，九十種單墮罪，合二者為一百二十種墮罪，以及四種別悔罪，一百一十二種惡作罪，五類墮罪共二百五十三種，這些都是比丘所應捨棄的，是比丘的戒律。 其中，只有在煩惱心驅使下才會犯下的殺生等罪，是自性罪，捨棄這些是戒律的支分，因為它們能捨棄不善。捨棄下午的食物等與在家眾相同的行為，是頭陀行的支分，因為這是捨棄在家眾的標誌，進入出家眾的標誌。捨棄酒等放逸之處，是謹慎的支分，因為它能使人不失正念，安住于正知。 過去的一些持律者說，飲酒是自性罪，因為世尊說除了自性罪之外，可以照顧病人，那些自稱是導師的人說，即使是一根草尖上的酒，也不應該喝，因為釋迦族的病人也不允許喝。就像殺生等罪一樣，聖者們即使面臨生命危險也不會飲用，而且飲酒也被說成是身體的惡行。 世親論師等法相宗的人則認為，『比丘如何侍奉？』，『阿難，除了自性罪之外』，這是對病人普遍開許，而禁止飲酒，是禁止飲用會醉的酒。聖者們不飲酒是因為他們有羞恥心，而且像毒藥一樣，即使少量也會醉，導致失念，就像聖者善來一樣。說飲酒是身體的惡行，是因為它是產生惡行的地方，因此才被稱為放逸之處。說過度飲酒會導致墮入惡趣，是因為它會積累惡趣的業，因此會導致墮入惡趣，但並非飲酒本身導致墮入惡趣。』如《俱舍論》所說： 『如何知道飲用會導致醉酒的飲料是所制定的罪？』因為沒有自性罪的特徵。自性罪是隻有在煩惱心驅使下才會犯下的罪。而飲酒，只要不導致醉酒，就可以用對治的智慧來飲用。
【English Translation】 These are the vows of a bhikshu. Four parajikas (defeats), thirteen sanghavasesas (formal meetings), thirty nisyas payantikas (expiations involving forfeiture), ninety payantikas (expiations), totaling one hundred and twenty categories of offenses, along with four pradesikas pratidesanas (confessions), and one hundred and twelve duskrtas (wrongdoings), dividing the five categories of offenses into two hundred and fifty-three, abandoning these is the vow of a bhikshu. Among these, acts such as killing, which are committed solely due to afflicted minds, are natural transgressions, and abandoning them is a branch of morality, as it abandons non-virtue. Abandoning afternoon meals and other practices similar to those of householders is a branch of asceticism, as it abandons the signs of a householder and enters the signs of a renunciate. Abandoning intoxicants and other places of heedlessness is a branch of mindfulness, as it enables one to remain with unforgetting mindfulness and awareness. Some former Vinaya holders say that drinking alcohol is natural, because the Bhagavan (Blessed One) said that except for natural transgressions, one can care for the sick, and those who claim to be teachers say that even a drop of alcohol on a blade of grass should not be drunk, because it was not allowed even for the sick of the Shakya clan. Just like killing and other acts, the noble ones would not consume it even if their lives were at stake, and it is also described as a bodily misdeed. The masters Vasubandhu and others of the Abhidharma school say, 'How does a monk serve?', 'Ananda, except for natural transgressions,' this was a general permission for the sick, and the prohibition of alcohol is the prohibition of drinking to intoxication. The noble ones do not consume it because they are ashamed, and because even a small amount, like poison, can cause intoxication and loss of memory, like the noble Sugata. It is said to be a bodily misdeed because it is a place where misdeeds arise, and therefore it is called a place of heedlessness. It is said that drinking too much leads to rebirth in the lower realms because it accumulates the karma of the lower realms, thus leading to rebirth there, but not by itself. As stated in the Abhidharmakosa: 'How is it known that drinking what causes intoxication is a prescribed transgression?' Because it does not have the characteristics of a natural transgression. A natural transgression is committed only by an afflicted mind. Alcohol, as long as it does not cause intoxication, can be drunk with antidotal wisdom.
པར་འགྱུར་བ་ཡིན་པར་ ཤེས་ནས་འཐུང་བའི་སེམས་དེ་ཉིད་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །གང་མྱོས་པར་མི་འགྱུར་བའི་དྲོད་རིག་ནས་འཐུང་བ་དེ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ ཀྱི་ཕྱིར་བཅས་རང་གི་ཁྱད་པར་ནི་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་སེམས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་དང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པས་སྤྱོད་པའི་ལྟུང་བ་ལ་བཞེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ཡིན་ཏེ་ ཉོན་མོངས་པ་ཅན་མ་ཡིན་པས་བསྐྱེད་པའང་རང་བཞིན་གྱི་སྡིག་ཏུ་འགྱུར་ན་ལུང་མ་བསྟན་དང་དགེ་བའི་སེམས་ཀྱིས་བྱས་པའི་ལས་ཀྱང་དེར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཉོན་མོངས་པས་བསྐྱེད་པ་རྣམས་ནི་ སངས་རྒྱས་ཀྱིས་མ་བཅས་ཀྱང་སྡིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་སྤང་བྱ་དེ་དག་སྒོ་གསུམ་གྱིས་སྡོམ་པ་ནི་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་གྱི་སྡོམ་པ་གསུམ་ཡིན་ཏེ་སོ་སོ་ཐར་པ་ལས། ལུས་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེགས་པ་སྟེ། ། 1-1511 ངག་གི་སྡོམ་པ་ལེགས་པ་ཡིན། །ཡིད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལེགས་པ་ཡིན། །ཐམས་ཅད་དུ་ནི་སྡོམ་པ་ལེགས། །ཀུན་ཏུ་བསྡམས་པའི་དགེ་སློང་ནི། །སྡུག་བསྔལ་ཀུན་ལས་དེ་གྲོལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་ལྷའི་ བུ་བློ་གྲོས་རབ་གནས་ཀྱིས་ཞུས་པ་ལས་སྡོམ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལུས་སྡོམ་པ་དང་ངག་སྡོམ་པ་དང་ཡིད་སྡོམ་པ་སྟེ་དེ་ནི་སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་གང་གསུངས་ པ་ཡིན་ནོ། །དེ་འདྲ་བའི་བསླབ་པ་མང་པོ་འདི་ནི་ཤཱཀྱའི་བསྟན་པ་མ་ཡིན་ཏེ་འདི་ནི་སྙིགས་མ་ལྔ་བདོ་བས་བསླབ་པ་མང་པོས་བསྡམ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གཞན་ན་ ནི་བསླབ་པ་གཞན་ཡིན་ཏེ་མི་འཁྲུགས་པའི་ཞིང་གི་བཀོད་པ་ལས་ཞིང་དེའི་ཉན་ཐོས་ལ་སྐྱོན་མེད་པས་བསླབ་པ་མང་པོ་བཅའ་མི་དགོས་ཀྱི་རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་དྲན་པའི་བསླབ་པས་ཆོག་པར་ བཤད་པ་གཙུག་ན་རིན་པོ་ཆེས་ཞུས་པ་ལས་ལྷས་བལྟས་པའི་འཇིག་རྟེན་ན་དགེ་སློང་རྣམས་བསླབ་པ་ཉུང་ཞིང་རྒྱན་དང་བཅས་པ་གོས་དཀར་པོ་གྱོན་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །མིང་ གི་རྣམ་གྲངས་ནི། ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ནི་ལེགས་བཤད་དང་། །ལས་དང་སྡོམ་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་བླངས་པའི་དང་པོ་སྡིག་པ་ལས་སོ་སོར་ཐར་པས་སོ་སོར་ཐར་པ་ཞེས་བྱ་ལ། 1-1512 དུས་གཉིས་པ་ཕན་ཆད་སྡོམ་པ་ཡིན་གྱི་སོ་སོར་ཐར་པ་ཞེས་པ་ནི་མི་བྱའོ་ཞེས་མཛོད་ལས་བཤད་དོ། །བསམ་གཏན་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཅིང་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་ པ་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་མདོ་སྡེ་པའི་ལུགས་མཛོད་ལས། སྡིག་པ་བྱ་བའི་བསམ་པ་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་དང་བཅས་པ་དེ་ཉིད་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ཏེ་དེས་ན་སེམས་དགེ་བ་ ལ་ཡང་དེ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་དེ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་གང་བཤད་པ་དེ་ཡིན་ལ། དབྱེ་བ་ནི་གཞུང་ན་གསལ་ལོ། །སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཅན་གྱིས་བསླབ་པའི་གནས་འག
【現代漢語翻譯】 如果知道（飲料）會讓人醉而飲用，那麼這種心態就是一種煩惱。如果知道（飲料）不會讓人醉而飲用，那麼這種心態就不是煩惱。因此，關於戒律的差別，世親論師認為，是否以煩惱的心態來行事，決定了是否會犯下墮罪。確實如此，如果不是由煩惱所生起的行為也變成自性罪，那麼由無記或善心所造作的行為也會變成自性罪，這是不合理的。而由煩惱所生起的行為，即使佛陀沒有制定戒律，也已經是罪惡。 因此，以三種方式守護這些應斷之法，就是守護身、語、意三門。如《別解脫經》所說：『守護身體是好的，守護語言是好的，守護意念是好的，在一切時處守護是好的。完全守護的比丘，能從一切痛苦中解脫。』《梵天請問經》中說：『守護是指守護身體、守護語言和守護意念，這就是別解脫的守護。』 如此眾多的戒律並非釋迦牟尼佛的教法獨有，而是因為五濁惡世需要以眾多的戒律來約束。在其他的佛土，戒律是不同的。在不動佛的剎土的莊嚴中說，因為那裡的聲聞沒有過失，所以不需要制定眾多的戒律，只要以憶念三解脫門就足夠了。《寶積經》中說，在天人所見的世間，比丘們的戒律很少，而且裝飾華麗，穿著白衣等等。 名稱的同義詞有：『戒律、善說、業和守護』。如論中所說，最初受戒是爲了從罪惡中解脫，所以稱為別解脫。從第二次開始，就只是守護，不再稱為別解脫。《俱舍論》中如是說。禪定和無漏的守護，已經在前面講過，後面還會講到。 第二，非律儀，根據經部宗的觀點，《俱舍論》中說：『造作罪惡的想法以及與此相關的行為，就是非律儀。因此，即使是善心，只要沒有斷除這種想法，就仍然與非律儀相應。』其中的差別在論典中已經闡明。具有非律儀者，如果違犯學處……
【English Translation】 If one knows that (the drink) will cause intoxication and drinks it, then that very mind is an affliction. If one knows that (the drink) will not cause intoxication and drinks it, then that is not an affliction. Therefore, regarding the difference in precepts, Master Vasubandhu believes that whether one acts with an afflicted mind determines whether one commits a transgression. Indeed, if actions not arising from afflictions also become sins by nature, then actions done with non-virtuous or virtuous minds would also become sins, which is unreasonable. And actions arising from afflictions are sins even if the Buddha has not established precepts. Therefore, guarding against these things to be abandoned in three ways is guarding the three doors of body, speech, and mind. As the Pratimoksha Sutra says: 'Guarding the body is good, guarding speech is good, guarding the mind is good, guarding in all ways is good. A fully guarded Bhikshu is liberated from all suffering.' The Sutra Requested by the Son of Gods, Bhrutiratnaja says: 'Guarding means guarding the body, guarding speech, and guarding the mind, which is called the Pratimoksha guarding.' So many precepts are not unique to Shakyamuni Buddha's teachings, but because the five degenerations require restraint with many precepts. In other Buddha lands, the precepts are different. In the arrangement of the Akshobhya Buddha's land, it is said that because the Shravakas there have no faults, there is no need to establish many precepts, and it is enough to remember the three doors of liberation. The Sutra Requested by Ratnachuda says that in the world seen by the gods, the Bhikshus have few precepts, are adorned, and wear white clothes, etc. Synonyms for the name are: 'Discipline, good speech, action, and guarding.' As it says, the first taking of vows is to be liberated from sins, so it is called Pratimoksha. From the second time onwards, it is only guarding, and it is no longer called Pratimoksha, as stated in the Abhidharmakosha. Samadhi and undefiled guarding have already been discussed and will be explained later. Second, non-restraint, according to the Sautrantika school, the Abhidharmakosha says: 'The thought of committing sins and the actions associated with it are non-restraint. Therefore, even with a virtuous mind, as long as this thought is not abandoned, it is still associated with non-restraint.' The differences are clarified in the text. One with non-restraint, if violating the precepts...
འ་བསྲུངས་ན་ དེ་སྡོམ་ཅན་ཡིན་ནམ། སྡོམ་མིན་ཅན་ཡིན་ཞེ་ན། མདོ་སྡེ་པ་ན་རེ་གཉིས་ཀ་ཉི་ཚེ་བ་རྒྱུད་ལ་ཡོད་དེ་སྡོམ་པ་དེ་ནི་རིས་བརྒྱད་དུ་མ་གཏོགས་ཞེས་ཟེར་རོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་ སྨྲ་བ་ནི་སྡོམ་མིན་ཉི་ཚེ་བ་དང་ཉིན་ཞག་པ་མེད་པར་འདོད་དོ། ། དེས་བསྙེན་གནས་བསྲུངས་ན་ཇི་ལྟར་ཡིན་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་ན་རེ་དེའི་ཚེའང་སྡོམ་མིན་གཏན་དུ་སྤོང་བའི་བསམ་པ་ མེད་པའི་ཕྱིར་སྡོམ་མིན་ཅན་ཡིན་ཏེ་ལྕགས་ཀྱི་ཐུ་ལུམ་རེ་ཤིག་འབར་བ་ཡིན་ཀྱང་སྔོན་པོར་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་དེའི་ཚེ་སྡོམ་མིན་གྱི་སྦྱོར་བ་མི་བྱེད་ན་སྡོམ་པ་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-1513 མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི། སྡོམ་པ་མིན་དང་ཉེས་སྤྱད་དང་། །འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལས་དེའི་ལམ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། གསུམ་པ་དེ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ལ་བར་མ་དགེ་བ་དང་སྡོམ་པའི་ ཁྱད་པར་ནི་སྡོམ་པ་ནི་སྔར་བཤད་པའི་རྟེན་ངེས་པ་དང་། སྤང་བྱ་ངེས་པ་དང་། དུས་ངེས་པ་དང་། སྡོམ་མིན་དང་ལྡན་པ་ལ་མི་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། བར་མ་དགེ་བ་ནི་དེ་དག་ ལས་བཟློག་པ་ཡིན་ནོ། །བར་མ་མི་དགེ་བ་དང་སྡོམ་མིན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡང་བར་མ་མི་དགེ་བ་གསུམ་པོ་དེ་མ་ངེས་པ་དང་། སྡོམ་པ་ཅན་གྱི་རྒྱུད་ལའང་སྐྱེ་བ་ཡིན་ལ། སྡོམ་ མིན་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་དེ་གཉིས་ནི་རེས་འགའ་དགེ་བ་དང་རེས་འགའ་མི་དགེ་བ་བྱེད་པ་ལ་བརྗོད་དེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལས། ཕྱོགས་གཅིག་གིས་ཕན་འདོགས་པ་ དང་གནོད་པ་བྱེད་པར་འཇུག་པ་ནི་སྡོམ་པ་ཡང་མ་ཡིན་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི། བར་མས་བསྡུས་པ་འི་དགེ་མི་དགེ ། ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །སྤྱི་དོན་གསུམ་པ་དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་གསུམ་པོ་དེ་སེམས་པ་ཡིན་ན་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་སྡོམ་པ་དང་སྡོམ་མིན་གཏོང་བར་འགྱུར་ཏེ་སེམས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། 1-1514 མི་འགྱུར་ཏེ་དེའི་ཚེ་སེམས་པའི་ས་བོན་སྟོབས་ལྡན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། སད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚེ་སྡོམ་པ་དང་སྡོམ་མིན་གྱི་སེམས་པ་མངོན་གྱུར་མ་ལོག་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྗེས་ཐོབ་ ན་སྣང་བ་རྐྱང་པར་འཛིན་ཀྱང་བདག་མེད་མངོན་སུམ་མཐོང་བ་ལས་མ་ཉམས་པའམ་རེས་འགའ་བཀྲེས་ཀྱང་ཕྱུག་པོ་ལས་མ་ཉམས་པ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་གཏོང་ཐོབ་ལ་སྡོམ་པ་འཐོབ་ཚུལ་ནི། མཛོད་ ལས། བསམ་གཏན་ལས་སྐྱེས་བསམ་གཏན་གྱི། །ས་ཉིད་ཀྱིས་འཐོབ་ཟག་མེད་ནི། །འཕགས་དེས་སོ་སོ་ཐར་ཞེས་པ། །གཞན་གྱི་རྣམ་རིག་བྱེད་སོགས་ཀྱིས། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འདིས་ནི་འདི་སྟོན་ཏེ་བསམ་གཏན་གཟུགས་ མེད་ཀྱི་སེམས་བསྒོམས་པས་ཉེར་བསྡོགས་དང་དངོས་གཞིའི་སེམས་ཐོབ་པ་དེའི་ཚེ་བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་འཐོབ་སྟེ་སྒོ་
【現代漢語翻譯】 如果守護近住戒，那麼是持戒者還是非持戒者呢？有部宗說，兩者都有暫時的存在於相續中，但戒律只能是八關齋戒。分別說部則認為沒有暫時的或日夜的非戒律。如果他守護近住戒會怎麼樣呢？有些人說，即使在那時，因為沒有永遠放棄非戒律的想法，所以仍然是非持戒者，就像鐵匠的工具暫時燃燒，但仍然會變黑一樣。有些人說，在那時，如果不做非戒律的行為，就是持戒者。 名稱的類別是：非戒律、惡行和邪淫，以及由此產生的道路。第三種既非兩者都是，中間的善與戒律的區別在於，戒律具有前面所說的所依決定、所斷決定、時間決定，並且不生起非戒律。而中間的善則與此相反。中間的不善與非戒律的區別也在於，中間的不善這三者是不決定的，並且也會在持戒者的相續中產生。而非戒律則與此相反。就像這二者有時行善，有時作惡一樣。分別說部中說：『以一方利益或損害而行事，既非戒律，也非非戒律。』名稱的類別也可以說是『中間所攝的善與不善』。第三個總義是破除對此的爭論：如果這三者是心，那麼在沉睡等時候，戒律和非戒律就會喪失，因為沒有心。不會喪失，因為那時有強大的心之種子，並且在醒來等時候，戒律和非戒律的心識沒有停止顯現，就像后得位時，雖然只執著顯現，但並沒有失去現量見到無我，或者有時飢餓，但並沒有失去富有的狀態一樣。第三個關於獲得和失去，如何獲得戒律呢？《俱舍論》中說：『從禪定生，由禪定之，自性而得，無漏者，聖者以別解脫。』這表明，通過修習無色界的禪定，獲得近分定和根本定的心時，就能獲得禪定的戒律，因為門...
【English Translation】 If one observes the Upavasatha vow, are they considered a person with vows or without vows? The Sautrantikas say that both temporarily exist in the continuum, but the vow is limited to the eight-branch observance. The Vaibhashikas believe that there is no temporary or day-and-night non-vow. What happens if they observe the Upavasatha vow? Some say that even then, because there is no intention to permanently abandon non-vows, they are still considered without vows, just as a blacksmith's tool may burn for a while but still turns black. Others say that if they do not engage in non-vow activities at that time, they are considered to have vows. The categories of names are: non-vow, misconduct, and unchastity, and the path arising from them. The difference between the intermediate virtue and the vows, which is neither of the two, is that the vows have the definite basis, the definite to-be-abandoned, the definite time, and the non-arising of non-vows as mentioned earlier. The intermediate virtue is the opposite of these. The difference between the intermediate non-virtue and the non-vow is also that the three aspects of the intermediate non-virtue are indefinite and can arise even in the continuum of those with vows. The non-vow is the opposite of this. Thus, these two are referred to as sometimes doing good and sometimes doing evil. The Vaibhashikas say: 'Engaging in benefiting or harming in one direction is neither a vow nor a non-vow.' The category of names can also be called 'virtue and non-virtue included in the intermediate'. The third general meaning is to refute the dispute about this: If these three are mind, then at the time of deep sleep, etc., the vows and non-vows will be lost because there is no mind. They will not be lost because at that time there is a powerful seed of mind, and at the time of waking up, etc., the mind of vows and non-vows has not ceased to manifest, just as in the subsequent attainment, although one only grasps at appearance, one has not lost the direct seeing of selflessness, or sometimes one is hungry, but one has not lost the state of being rich. Third, regarding gaining and losing, how are vows obtained? The Abhidharmakosha says: 'Born from meditation, by the nature of meditation itself, the undefiled is obtained, the noble one with individual liberation.' This shows that by meditating on the formless realm of meditation, when one obtains the mind of the approaching and the actual basis, one obtains the vows of meditation because the door...
གསུམ་མི་དགེ་བ་ལས་བསྡམས་པའི་ཕྱིར། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་ བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་དེའི་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་འཐོབ་བོ། །སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ལ་སོགས་པ་གཞན་གྱི་ལུས་ངག་གི་རྣམ་རིག་ལས་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་འཐོབ་སྟེ་བསྙེན་གནས་ དང་དགེ་བསྙེན་དང་དགེ་ཚུལ་གསུམ་ནི་གང་ཟག་གཅིག་གམ་གཉིས་ལས་སོ། །དགེ་སློང་དང་དགེ་སློང་མ་དང་། དགེ་སློབ་མའི་སྡོམ་པ་ནི་དགེ་འདུན་ལས་སོ། །རྣམ་པ་བཅུས་བསྙེན་པར་རྫོགས་སོ་ཞེས་གང་འབྱུང་བ་དེ་ལ་རང་འབྱུང་གིས་སངས་རྒྱས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་སོ། ། 1-1515 ངེས་པར་འཇུག་པས་ནི་ཀོའུ་དི་ན་དང་། རྟ་ཐུལ་དང་། རླངས་པ་དང་། མིང་ཆེན་དང་བཟང་ལྡན་དང་ལྔ་སྡེ་རྣམས་སོ། །དགེ་སློང་ཚུར་ཤོག་ཅེས་བྱ་བས་ནི་གྲགས་པ་དང་ལག་བཟང་དང་བ་ ལང་བདག་དང་དྲི་མེད་དང་གང་པོ་སྟེ་ཉེ་བའི་ལྔ་སྡེ་རྣམས་སོ། །སྟོན་པར་ཁས་བླངས་པས་ནི་འོད་སྲུང་ཆེན་པོའོ། །དྲི་བ་མཉེས་པས་ནི་ལེགས་སྦྱིན་ནོ། །ལྕི་བའི་ཆོས་ཁས་བླངས་པས་ནི་ སྐྱེ་དགུའི་བདག་མོ་ཆེན་མོའོ། །ཕོ་ཉས་ནི་ཆོས་སྦྱིན་ནོ། །འདུལ་བ་འཛིན་པ་གཏོགས་པ་ལྔས་ནི་མཐའ་འཁོབ་ཀྱི་མི་རྣམས་སོ། །བཅུའི་ཚོགས་ཀྱིས་ནི་དབུས་ཀྱི་མི་རྣམས་སོ། །སྐྱབས་འགྲོ་ལན་གསུམ་གྱིས་ སྡེ་བཟང་དྲུག་ཅུའི་ཚོགས་བསྙེན་པར་རྫོགས་ཏེ་དེ་དག་ལ་ལ་ནི་རྣམ་པར་རིག་བྱེད་ལ་མི་ལྟོས་སོ། །དབུས་དང་མཐའ་འཁོབ་ཀྱི་རྡོ་རྗེ་གདན་ནས་དཔག་ཚད་དྲུག་ཅུ་དྲུག་ཅུ་མཚམས་ནི་ཤར་ དུ་ལི་ཁ་ར་ཤིང་འཕེལ་དང་། ལྷོར་འདམ་བུའི་ཆུ་ཀླུང་དང་། ནུབ་ཏུ་བྲམ་ཟེའི་གྲོང་ཀ་བ་དང་ཉེ་བའི་ཀ་བ་དང་། བྱང་དུ་ཨུ་ཤི་རའི་རི་མུན་པ་ཅན་གྱིས་བཅད་པའི་ནང་མཚམས་ དང་ཕྱི་མཚམས་སོ། །ངེས་པ་ལྔ་དང་བྲལ་ན་འཐོབ་སྟེ་སེམས་ཅན་དང་། ཡན་ལག་དང་། ཡུལ་དང་དུས་དང་ཚེ་ངེས་པ་མེད་པ་སྟེ་འཐབ་མོའི་ཚེ་མི་སྲུང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའོ། ། འོ་ན་ནི་བསྙེན་གནས་མི་འཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ་དུས་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། 1-1516 དེ་ནི་དེ་ལྟར་བླངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་གཞན་རྣམས་ནི་ཡུལ་དང་ཟླ་བ་ལ་སོགས་པའི་དུས་ངེས་པ་ཅན་དུ་ལེན་པ་ནི་མེད་དོ། །བསྙེན་གནས་ནི་ནམ་སྲུང་བའི་ཞོགས་པ་ལེན་པ་དང་། ཚེ་ གཅིག་གིས་དུས་ངེས་པ་ཅན་དུ་ལེན་པ་གཉིས་ཀ་གསུངས་ཏེ་མཛོད་ལས། དམའ་བར་འདུག་སྨྲས་བཟླས་པ་ཡིས། །མི་བརྒྱན་ནམ་ནི་ལངས་བར་དུ། །བསྙེན་གནས་ཡན་ལག་ཚང་བར་ནི། །ནང་པར་གཞན་ལས་ གནོད་པར་བྱ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། །ཡང་དེ་ཉིད་ལས་གང་གིས་ཚེས་བརྒྱད་ལ་རྟག་ཏུ་བསྙེན་གནས་ལ་གནས་པར་བྱའོ་ཞེས་སྔོན་ཡང་དག་པར་བླང་བར་བྱ་མེད་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཀུན་ཏུ་རྒྱུ་ སེམས་རིངས་ཀྱིས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས་དེས་དེ་ལྟ་བུའི་སྡོམ་པ་སངས་རྒྱས་ལ་བླངས་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞ
【現代漢語翻譯】 由於避免了三種不善業，依靠無色界的禪定之心，現證無我的證悟者能獲得無漏的律儀。皈依等其他行為，能從他人身語的表相中獲得別解脫戒，即近住、居士和沙彌三種，從一個人或兩個人處獲得。比丘、比丘尼和式叉摩那的律儀則從僧團處獲得。所謂以十種方式受具足戒，自生佛和獨覺佛是自生的。 以『善來比丘』的方式是憍陳如（Kaundinya， कौण्डिन्य，kauṇḍinya，最初領悟者）、馬勝（Aśvajit，अश्वजित，aśvajit，調馬者）、婆澀波（Vāṣpa，वाष्प，vāṣpa，蒸汽）、摩訶那摩（Mahānāman，महानमन，mahānāman，大名）、跋陀羅（Bhadrika，भद्रिक，bhadrika，賢善）這五比丘。以『來，比丘』的方式是名聞、賢臂、牛主、離垢和圓滿這近五比丘。以承諾為導師的方式是大迦葉（Mahākāśyapa，महाकाश्यप，mahākāśyapa，大迦葉波）。以問題使之滿意的方式是善施。以承諾重法的方式是大生主母（Mahāprajāpatī Gautamī，महाप्रजापती गौतमी，mahāprajāpatī gautamī，大 प्रजापती 瞿曇彌）。以使者的方式是法施。以持律者所屬的五眾是邊地之人。以十眾是中部之人。以皈依三次的方式，賢部六十眾受具足戒，其中一些不依賴於表相。 中部和邊地的金剛座起，六十由旬的界限是：東方至利卡拉辛樹生長處，南方至蘆葦河，西方至婆羅門村莊卡瓦附近的柱子，北方至烏希拉山昏暗處所劃定的內界限和外界限。如果缺少五種決定因素則無法獲得律儀，即眾生、肢體、處所、時間和壽命不確定，例如戰爭時不守護等。如果這樣，那麼近住戒就無法獲得，因為時間是確定的嗎？ 並非如此，因為是這樣領受的，其他則沒有在處所和月份等時間確定時領受的。近住戒有兩種，即守護夜晚的早晨領受，以及以一生為時間確定而領受的。如《俱舍論》中說：『低語重複說，不裝飾至黎明，近住戒圓滿，次日受損害。』又如其中說：『誰于初八日，常住近住戒，先前應正確受。』以及遍行心急者所問的經中說，因此他說從佛陀處領受了這樣的律儀。
【English Translation】 Because of abstaining from the three non-virtuous deeds, relying on the mind of formless meditation, the one who directly realizes selflessness obtains the uncontaminated vows. Taking refuge and other actions can obtain the vows of individual liberation from the physical and verbal expressions of others, namely the three of Upavāsa (近住), Upāsaka (居士), and Śrāmaṇera (沙彌), obtained from one or two individuals. The vows of Bhikṣu (比丘), Bhikṣuṇī (比丘尼), and Śikṣamāṇā (式叉摩那) are obtained from the Saṃgha (僧團). What is said to be fully ordained in ten ways, the self-born Buddhas and Pratyekabuddhas (獨覺佛) are self-born. By 'O come, Bhikṣu' are Kauṇḍinya (憍陳如， कौण्डिन्य，kauṇḍinya，the first to understand), Aśvajit (馬勝， अश्वजित，aśvajit，horse tamer), Vāṣpa (婆澀波， वाष्प，vāṣpa，steam), Mahānāman (摩訶那摩， महानमन，mahānāman，great name), and Bhadrika (跋陀羅， भद्रिक，bhadrika，auspicious) these five groups. By 'Come, Bhikṣu' are Kīrti (名聞), Subāhu (賢臂), Gavāmpati (牛主), Vimala (離垢), and Pūrṇa (圓滿) these near five groups. By promising to be a teacher is Mahākāśyapa (大迦葉， महाकाश्यप，mahākāśyapa，great Kāśyapa). By satisfying with questions is Sudatta (善施). By promising heavy Dharma is Mahāprajāpatī Gautamī (大生主母， महाप्रजापती गौतमी，mahāprajāpatī gautamī，great प्रजापती Gautami). By messenger is Dharma-dāna (法施). By the five belonging to the Vinaya holders are the people of the borderlands. By the group of ten are the people of the central region. By taking refuge three times, the virtuous group of sixty were fully ordained, some of whom did not depend on expression. From Vajrāsana (金剛座) in the central and border regions, the boundary of sixty yojanas (由旬) is: to the east, where the Likharaśiṃ tree grows; to the south, the reed river; to the west, the pillar near the Brahmin village Kava; to the north, the inner and outer boundaries demarcated by the dark mountain of Uśīra. If lacking the five certainties, it cannot be obtained, namely, beings, limbs, place, time, and life are uncertain, such as not protecting during war, etc. If so, then the Upavāsa (近住) vow cannot be obtained, because the time is certain? It is not so, because it is taken in that way, others are not taken with certainty of time such as place and month. There are two types of Upavāsa (近住) vows, namely, taking it in the morning to protect the night, and taking it with certainty of time for one lifetime. As it says in the Abhidharmakośa (俱舍論): 'Whispering and repeating, not adorning until dawn, the Upavāsa (近住) vow is complete, and is harmed the next day.' And as it says therein: 'Whoever on the eighth day, always dwells in the Upavāsa (近住) vow, should first take it correctly.' And in the Sutra (經) asked by the restless wanderer, therefore he said that he took such vows from the Buddha.
ན་ལས་ལེན་པ་ལ་མ་གུས་པ་དང་། ཐམས་ཅད་ལ་སྐྱབས་འགྲོ་མེད་ན་ནི་མི་ སྐྱེ་སྟེ་མཛོད་ལས། མ་གུས་པ་ལ་ནི་སྡོམ་པ་མི་སྐྱེའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྐྱབས་སུ་མ་སོང་བ་ལ་མེད་ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ངེས་པ་ཅན་ལའང་བསོད་ནམས་འཐོབ་སྟེ་མཛོད་ལས། དེ་ ལྟར་མ་ནོས་ན་ལེགས་པར་སྤྱད་པ་ཙམ་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེ་ལྟར་བྱས་ན་ཤན་པ་དང་བྱི་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་དག་གི་མཚན་མོ་དང་ཉིན་མོའི་བསྙེན་གནས་པ་དག་ཀྱང་འབྲས་བུ་ཡོད་པར་རུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1517 བྱང་ཆུབ་གཞུང་ལམ་ལས་ཀྱང་ཉིན་ཞག་ཕྱེད་པའི་ཆོ་ག་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཐོབ་ཚུལ་དེ་དག་ཀྱང་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་སེམས་པ་ལ་འདོད་པ་ལ་རུང་གི་གཟུགས་སུ་འདོད་པ་ལ་ནི་མི་ རུང་སྟེ་རྣམ་པ་དེ་དང་དེ་འདྲ་བའི་འཐོབ་ཚུལ་ལས་སྤོང་སེམས་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དག་གཟུགས་ཀྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དུས་དེ་སང་ནི་སྐྱབས་གསུམ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བའི་ ཡུལ་གང་ཡིན་པ་དེའི་མདུན་དུ་ཁས་བླངས་པ་ཙམ་ལས་འཐོབ་ལ་ལྷག་མས་ནི་སྡོམ་པ་ངོ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རང་རང་གི་བསླབ་པ་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། དགེ་བསྙེན་ཉིད་དུ་ ཁས་བླངས་པ། །སྡོམ་པ་བསྟན་པ་དགེ་སློང་བཞིན། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོ་ག་དང་བསླབ་པ་ཉན་པའི་སྒྲས་ཀུན་གཞི་ལ་བག་ཆགས་བཞག་ནས་དེའི་མཐུས་སྤོང་བའི་འདུ་བྱེད་སེམས་ པ་ཐོབ་པ་དེའི་ཚེ་སྡོམ་པ་ཐོབ་པ་ཡིན་ཏེ་སྤྱོད་འཇུག་ལས། སྤོང་བའི་སེམས་ནི་ཐོབ་པ་ལ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པར་བཤད། །དེ་ལྟས་དེ་ནི་སེམས་ཉིད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། ། གཉིས་པ་སྡོམ་མིན་འཐོབ་ཚུལ་ནི་སྡོམ་པ་མིན་པ་བྱ་བའམ། །ཁས་ལེན་པ་ལས་འཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་རང་རིགས་སུ་སྐྱེས་པ་བྱེད་པ་དང་། གཞན་གྱི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པ་རྣམས་བདག་ཅག་འདིས་འཚོ་བར་བྱའོ་ཞེས་རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པའི་དྲུང་དུ་ཁས་བླངས་པ་ལས་སོ། ། 1-1518 གསུམ་པ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པས་འཐོབ་ཚུལ་ནི་ལྷག་མའི་རྣམ་རིག་མིན་ཞིང་དང་། ལེན་དང་གུས་པར་བྱེད་ལས་འཐོབ་ཅེས་འབྱུང་སྟེ་ཞིང་ལས་འཐོབ་པ་ནི་དགེ་སློང་གི་དགེ་འདུན་ལ་ཀུན་དགའ་ ར་བ་ཕུལ་བ་ལ་སོགས་པ་རྫས་ལས་བྱུང་བའི་བསོད་ནམས་དག་ཡིན་ནོ། །ལེན་པ་དང་གུས་པར་བྱས་པས་ཐོབ་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ལ་ཕྱག་མ་བཙལ་གྱི་བར་དུ་ཟས་མི་བཟའོ། །དུས་འདི་ ལ་རྟག་ཏུ་ཟས་སྦྱིན་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཡི་དམ་བཅས་པ་ལས་སོ། །གཉིས་པ་གཏོང་ཚུལ་ལ་སྡོམ་པ་གཏོང་ཚུལ་ནི། བསམ་གཏན་གཏོགས་པའི་དགེ་བ་ནི། །ས་འཕོས་ཉམས་པ་དག་གིས་གཏོང་། ། དེ་བཞིན་གཟུགས་མེད་གཏོགས་འཕགས་པ། །འབྲས་བུ་ཐོབ་སྦྱངས་ཉམས་པ་ལས། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་དགེ་བ་གཏོང་ཚུལ་ནི་འདྲ་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ནི་འབྲས་བུ་
【現代漢語翻譯】 如果對接受（戒律）不恭敬，並且沒有皈依，就不會生起（戒律）。如《俱舍論》所說：『不恭敬者，不生戒律。』以及『未皈依者，則無（戒律）。』 對於有決心者，也能獲得福德。如《俱舍論》所說：『若不如此受持，則僅成善行。』如果這樣做，屠夫和清掃者等，在夜晚和白天的齋戒也能有果報。』 《菩提道次第論》中也講述了半日儀軌。獲得（福德）的方式，對於想要捨棄的意念是允許的，但對於想要色（身）是不允許的。因為從這種種獲得方式中，會生起捨棄之心。並且，這些不是色的因。 因此，在那個時候，僅僅在以三寶為皈依境的對境前發誓，就能獲得（福德）。其餘的，爲了認識戒律，需要念誦各自的學處。如《俱舍論》所說：『發誓成為居士，如比丘般示戒。』 因此，通過儀軌和聽聞學處的音聲，在阿賴耶識上留下習氣，憑藉這種力量，獲得想要捨棄的意念之時，就能獲得戒律。如《入行論》所說：『舍心生時即成辦，施戒忍辱精進禪，智慧亦是彼之果，故應勵力發此心。』 第二，獲得非戒律的方式是：『從行為或承諾中獲得非戒律。』即生於同一族群者從事（某種職業），以及其他族群的人在國王等面前承諾『我們將以此為生』。 第三，以非兩者的方式獲得（福德）是：『從其餘的非有分別智，以及接受和恭敬中獲得。』從田地中獲得，是指供養僧眾寺院等，從物質中產生的福德。 從接受和恭敬中獲得，是指發誓『在未向佛陀頂禮之前不進食』，或者『在這個時間要恒常佈施食物』等。第二，捨棄（戒律）的方式，捨棄戒律的方式是：『屬於禪定的善，因地轉移而退失。』 『同樣，屬於無色界的（善），以及聖者，從獲得果位和修習退失。』即上方二界的善，捨棄的方式相同，而無漏的戒律，從獲得果位和修習退失。
【English Translation】 If there is no reverence for receiving (the vows), and no refuge in all, then (the vows) will not arise. As the Treasury of Knowledge says: 'For the irreverent, vows do not arise.' And it is said that for those who have not taken refuge, there is none. Even for those who are determined, merit can be obtained. As the Treasury of Knowledge says: 'If it is not received in this way, it will only become a well-practiced act.' If it is done in this way, even the night and day retreats of butchers and sweepers can have results. The Stages of the Bodhi Path also explain the half-day ritual. The way to obtain (merit) is permissible for the intention to abandon, but not permissible for the intention to form. Because from such ways of obtaining, the mind of abandonment arises. And these are not the cause of form. Therefore, at that time, one obtains (merit) merely by vowing in front of whatever object is the object of taking refuge in the Three Jewels. The rest is to state one's own precepts in order to recognize the vows. As the Treasury of Knowledge says: 'Having vowed to be a layperson, showing the vows is like a monk.' Therefore, by the sound of the ritual and hearing the precepts, imprints are left on the alaya consciousness, and by the power of that, when the mind of abandoning arises, the vows are obtained. As it is said in the Guide to the Bodhisattva's Way of Life: 'When the mind of abandoning is obtained, it is said to be the perfection of morality. Therefore, it is the mind itself.' Second, the way to obtain what is not a vow is: 'What is not a vow is obtained from action or promise.' That is, those born into the same clan engage in (a certain profession), and those born into other clans promise in the presence of the king and others, 'We will live by this.' Third, the way to obtain (merit) by what is neither is: 'It is obtained from the remaining non-conceptual wisdom, and from receiving and respecting.' Obtaining from the field is the merit that arises from material things, such as offering a monastery to the sangha of monks. Obtaining from receiving and respecting is from vowing, 'I will not eat until I have prostrated to the Buddha,' or 'I will always give food at this time.' Second, the way to relinquish (vows), the way to relinquish vows is: 'The virtue belonging to meditation is relinquished by the transfer of ground.' 'Likewise, the virtue belonging to the formless realm, and the noble ones, is from obtaining the fruit and abandoning practice.' That is, the way to relinquish the virtue of the two upper realms is the same, while the uncontaminated vows are from obtaining the fruit and abandoning practice.
ཐོབ་པས་ལམ་ སྔ་མ་དང་། དབང་པོ་སྦྱངས་པས་དེ་རྟུལ་པོ་དང་། ཉམས་པས་ནི་ལམ་གོང་མ་གཏོང་ངོ་། །སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ནི། བསླབ་པ་ཕུལ་དང་ཤི་འཕོས་དང་། །མཚན་གཉིས་དག་ནི་བྱུང་བ་དང་། ། རྩ་བ་ཆད་དང་མཚན་འདས་ལས། །སོ་སོ་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་གཏོང་། །ཁ་ཅིག་ལྟུང་བར་གྱུར་ལས་སྨྲ། །གཞན་དག་དམ་ཆོས་ནུབ་པ་ལས། །ཁ་ཆེ་རྣམས་ནི་བྱུང་བ་ལས། །བུ་ལོན་ནོར་བཞིན་གཉིས་སུ་འདོད། ། 1-1519 ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་བསླབ་པ་ཕུལ་བ་དང་ཤི་འཕོས་པས་གཏོང་བའི་རྒྱུ་ནི་སེམས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་མཚམས་ཆད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་རྫ་མཁན་གྱི་འཁོར་ལོ་དང་མདའི་འགྲོས་བཞིན་ནོ། །མཚན་གཉིས་བྱུང་བ་ ནི་རྟེན་ཉམས་པ་ཡིན་ལ་དགེ་རྩ་ཆད་པ་ནི་གཞི་ཆད་པས་ཡིན་ནོ། ། བསྙེན་གནས་མཚན་མོ་འདས་པ་ན་གཏོང་བའང་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །མཛོད་ལས་དམ་པའི་ཆོས་ནུབ་ན་འདུལ་བའི་ལས་མེད་ པའི་ཕྱིར་སྔོན་མེད་པའི་སྡོམ་པ་འཐོབ་པ་ནི་མེད་ཀྱི་ཐོབ་ཟིན་པ་ནི་གཏོང་བ་མེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཁ་ཆེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ནི་རྩ་བའི་ལྟུང་བ་བྱུང་ན་སྡོམ་པ་ ཅན་ཡིན་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཅན་ཡང་ཡིན་ནོ། །ལྟུང་བ་དེ་བཤགས་ན་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཅན་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་བུ་ལོན་དང་ནོར་གཉི་ག་དང་ལྡན་པ་དེ་བཅལ་ན་ནོར་ཁོ་ན་ཡིན་ པ་བཞིན་ནོ། །དགེ་སློང་མ་ཡིན་དགེ་སྦྱོང་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་དེ་ནི་དོན་དམ་དགེ་སློང་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བས་དགེ་སློང་མ་ཡིན་ པར་འགྱུར་ན་བསླབ་པ་སྦྱིན་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་གཞན་ལས་ཀྱང་དེ་ལྟར་འབྱུང་སྟེ་ལྷའི་བུ་གསོ་སྦྱོང་ངམ་ལ་སོགས་པ་སྡོམ་པ་ཕྱོགས་གཅིག་ཉམས་ལ་ཕྱོགས་གཅིག་བསྲུངས་པའི་ཕན་ཡོན་དུ་མ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-1520 གཞུང་འདི་ལས་ཀྱང་ལྡན་པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཕྱོགས་གཅིག་བཏང་བས་ཐམས་ཅད་གཏོང་ན་ཕྱོགས་གཅིག་བླངས་པས་ཀུན་བླངས་པར་འགྱུར་ ཏེ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདུལ་བ་ལས་མིང་གི་དགེ་སློང་དང་། ཁས་འཆེ་བའི་དགེ་སློང་དང་། སློང་པས་དགེ་སློང་དང་། ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པའི་དགེ་སློང་ཞེས་བྱ་བ་བཞི་དང་ ཡང་། དགེ་སྦྱོང་བཞི་སྟེ་ལྔ་པ་མེད། །ལམ་གྱིས་རྒྱལ་དང་ལམ་སྟོན་དང་། །ལམ་ཕྱིར་འཚོ་དང་ལམ་སུན་འབྱིན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཁས་འཆེ་བའི་དགེ་སློང་དང་། ལམ་སུན་འབྱིན་པའི་དགེ་སྦྱོང་དུ་འགྱུར་བ་ ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ཀྱང་དགེ་སློང་དང་དགེ་སྦྱོང་དུ་འགྱུར་ཏེ་སྡོམ་པ་ཡེ་མེད་པའང་དེ་དག་ཏུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྡོམ་མིན་གཏོང་ཚུལ་ནི། སྡོམ་མིན་སྡོམ་ པ་ཐོབ་པ་དང་། །ཤི་དང་མཚན་གཉིས་བྱུང་བ་ལས་ཞེས་འབྱུང་སྟེ་སྔ་མ་བཞིན
【現代漢語翻譯】 獲得（功德）會失去之前的（功德），放縱（感官）會變得遲鈍，退步則會失去更高的（功德）。別解脫戒的捨棄方式是：還戒、死亡、出現兩性（指變成雙性人）、斷善根和夜晚過去。有些人說（犯）墮罪也會舍戒，另一些人說正法衰敗也會舍戒，迦濕彌羅人認為（犯墮罪）就像欠債和財產一樣有雙重性，如經中所說。因此，還戒和死亡會舍戒的原因是心念的停止，就像陶工的輪子和箭的飛行一樣。出現兩性是所依（身體）的衰敗，斷善根是基礎的斷絕。近住（齋戒）在夜晚過去時舍戒也和之前一樣。《俱舍論》中說，正法衰敗時，因為沒有調伏的行為，所以沒有未得戒的獲得，但已得戒不會捨棄。迦濕彌羅的說一切有部人認為，如果犯了根本墮罪，既是持戒者，也是破戒者。如果懺悔了墮罪，就只是持戒者，就像同時擁有債務和財產的人，償還債務后就只有財產一樣。經中說『不是比丘，不是沙門』等等，是指真實的（具功德的）比丘。如果因為破戒就不是比丘，那麼給予學處就沒有意義了。其他人也這樣認為，例如天子受持齋戒等，因為不能產生守護一分戒律、捨棄一分戒律的多種利益。這部論典中也說，既可以稱為『具有（戒律）』，也可以稱為『破戒』。如果捨棄一部分就捨棄全部，那麼接受一部分就應該接受全部，因為沒有差別。因此，《律藏》中說有四種比丘：名義比丘、自稱比丘、乞食比丘和降伏煩惱比丘。還有四種沙門，沒有第五種：以道勝者、示道者、為道而活者和破壞道者。會變成自稱比丘和破壞道的沙門。如果不是這樣，那麼一切都會變成比丘和沙門，因為即使沒有戒律的人也會變成那樣。第二，不持戒的捨棄方式是：捨棄不持戒是因為獲得戒律、死亡和出現兩性，和之前一樣。 Gaining (merit) will lose the previous (merit), indulging (the senses) will become dull, and regressing will lose the higher (merit). The ways to abandon Pratimoksha vows are: returning the vows, death, the appearance of two genders (referring to becoming hermaphrodite), severing the root of virtue, and the passing of the night. Some say that falling into transgression will also abandon the vows, others say that the decline of the true Dharma will also abandon the vows, and the Kashmiris believe that (committing transgression) is like having both debt and property, as stated in the scriptures. Therefore, returning the vows and death will abandon the vows because of the cessation of mental activity, just like a potter's wheel and the flight of an arrow. The appearance of two genders is the decay of the support (body), and severing the root of virtue is the severing of the foundation. Abandoning the Upavasatha (vows) when the night passes is the same as before. The Abhidharmakosha says that when the true Dharma declines, because there is no act of taming, there is no obtaining of unobtained vows, but the vows that have already been obtained will not be abandoned. The Sarvastivadins of Kashmir believe that if one commits a fundamental transgression, one is both a holder of vows and a violator of vows. If one confesses the transgression, then one is only a holder of vows, just like a person who has both debt and property, and after repaying the debt, only has property. The sutra says 'not a Bhikshu, not a Shramana,' etc., which refers to a true (virtuous) Bhikshu. If one is not a Bhikshu because of violating the vows, then giving the precepts would be meaningless. Others also think so, such as the sons of gods observing the Uposatha, etc., because it cannot produce the various benefits of guarding one part of the vows and abandoning one part of the vows. This treatise also says that one can be called 'having (vows)' and also 'violating the vows.' If abandoning one part abandons all, then accepting one part should accept all, because there is no difference. Therefore, the Vinaya says that there are four types of Bhikshus: nominal Bhikshu, self-proclaimed Bhikshu, mendicant Bhikshu, and Bhikshu who has subdued afflictions. There are also four types of Shramanas, there is no fifth: the one who conquers by the path, the one who shows the path, the one who lives for the path, and the one who destroys the path. One will become a self-proclaimed Bhikshu and a Shramana who destroys the path. If it is not so, then everything will become Bhikshus and Shramanas, because even those without vows will become like that. Second, the way to abandon non-vows is: abandoning non-vows is because of obtaining vows, death, and the appearance of two genders, just like before.
【English Translation】 Gaining (merit) will lose the previous (merit), indulging (the senses) will become dull, and regressing will lose the higher (merit). The ways to abandon Pratimoksha vows are: returning the vows, death, the appearance of two genders (referring to becoming hermaphrodite), severing the root of virtue, and the passing of the night. Some say that falling into transgression will also abandon the vows, others say that the decline of the true Dharma will also abandon the vows, and the Kashmiris believe that (committing transgression) is like having both debt and property, as stated in the scriptures. Therefore, returning the vows and death will abandon the vows because of the cessation of mental activity, just like a potter's wheel and the flight of an arrow. The appearance of two genders is the decay of the support (body), and severing the root of virtue is the severing of the foundation. Abandoning the Upavasatha (vows) when the night passes is the same as before. The Abhidharmakosha says that when the true Dharma declines, because there is no act of taming, there is no obtaining of unobtained vows, but the vows that have already been obtained will not be abandoned. The Sarvastivadins of Kashmir believe that if one commits a fundamental transgression, one is both a holder of vows and a violator of vows. If one confesses the transgression, then one is only a holder of vows, just like a person who has both debt and property, and after repaying the debt, only has property. The sutra says 'not a Bhikshu, not a Shramana,' etc., which refers to a true (virtuous) Bhikshu. If one is not a Bhikshu because of violating the vows, then giving the precepts would be meaningless. Others also think so, such as the sons of gods observing the Uposatha, etc., because it cannot produce the various benefits of guarding one part of the vows and abandoning one part of the vows. This treatise also says that one can be called 'having (vows)' and also 'violating the vows.' If abandoning one part abandons all, then accepting one part should accept all, because there is no difference. Therefore, the Vinaya says that there are four types of Bhikshus: nominal Bhikshu, self-proclaimed Bhikshu, mendicant Bhikshu, and Bhikshu who has subdued afflictions. There are also four types of Shramanas, there is no fifth: the one who conquers by the path, the one who shows the path, the one who lives for the path, and the one who destroys the path. One will become a self-proclaimed Bhikshu and a Shramana who destroys the path. If it is not so, then everything will become Bhikshus and Shramanas, because even those without vows will become like that. Second, the way to abandon non-vows is: abandoning non-vows is because of obtaining vows, death, and the appearance of two genders, just like before.
་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་བར་མ་གཏོང་ཚུལ་ནི། བར་མ་ཤུགས་བླངས་བྱ་བ་དང་། །དོན་ཚེ་རྩ་བ་ཆད་པ་ལས། ། ཞེས་འབྱུང་སྟེ་རབ་ཏུ་དང་བ་དང་ཉོན་མོངས་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་བླངས་པའི་ལས་ཀྱི་བྱ་བ་དེ་ཆད་ན་གཏོང་ལ། དོན་ཆད་པ་ནི་བར་མས་བྱས་པའི་དོན་ཏེ་མཆོད་རྟེན་དང་ཀུན་དགའ་ར་བ་དང་གཙུག་ལག་ཁང་དང་མལ་སྟན་དང་གོས་དང་རྒྱན་ལ་སོགས་པ་ཆད་པའོ། ། 1-1521 ཚེ་ཆད་པ་དང་དགེ་རྩ་ཆད་པ་ལས་ཀྱང་ངོ་། །གཞན་ཡང་། འདོད་གཏོགས་དགེ་བ་གཟུགས་མིན་ནི། །རྩ་ཆད་གོང་དུ་སྐྱེས་པ་ལས། །ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གཟུགས་མིན་ནི། །གཉེན་པོ་སྐྱེས་པས་རྣམ་ཉམས་ འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའང་ཤེས་པར་བྱའོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་སོ་སོར་ཐར་པའི་སྡོམ་པ་ལ་གང་ཟག་གང་གི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི། འདོད་པ་ལས་དབེན་པ་ནི་ཚངས་སྤྱོད་སྲུང་བའོ། ། དེ་མ་ཡིན་པ་ནི་འདོད་ལོག་ཙམ་སྤོང་བ་སྟེ་མཛོད་ལས། ལོག་གཡེམ་ཤིན་ཏུ་སྨད་ཕྱིར་དང་། །སླ་ཕྱིར་མི་བྱེད་ཐོབ་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བསྙེན་གནས་ནི་ཚེ་གཅིག་ཏུ་གཉིས་ཀ་ ལས་དབེན་པར་སྤྱོད་མི་ནུས་པ་སྟེ་གཉེན་པོའི་རིམ་པ་དང་བསྟུན་ནས་བཞག་གོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཉིས་པ་དགེ་བསྙེན་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ནི། དགེ་བསྙེན་བསླབ་པའི་ཞེས་བྱ་བའོ། །ཟ་ མ་དང་མ་ནིང་ལ་དགེ་བསྙེན་བཀག་པ་ནི་དེ་ཕ་མ་གཉིས་དགེ་སློང་དང་དགེ་སློང་མའི་བསྙེན་བཀུར་བ་ཡིན་པ་ལས་དེ་བུད་མེད་དང་སྐྱེས་པ་གཉིས་ཀའི་ཉོན་མོངས་པ་ཆེ་བས་རིམ་ པ་ལྟར་བུད་མེད་དང་སྐྱེས་པ་གཉིས་ཀའི་ཉོན་མོངས་པ་ཆེ་བས་རིམ་པ་ལྟར་བུད་མེད་དང་སྐྱེས་པ་བསྟེན་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ་སྙམ་དུ་དགོངས་པ་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་དེ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་ལ་སྔར་སྡོམ་པ་བཀག་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1522 བསྡུ་བ་ལས་དཀོན་མཆོག་གསུམ་ལ་སྐྱབས་སུ་འགྲོ་བ་ཙམ་གྱི་དགེ་བསྙེན་ནམ་དགེ་བསྙེན་མར་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་མ་ནིང་ཕྱེ་སྟེ་བསྟན་པ་ལ་སྐྱེས་ནས་མ་ནིང་དུ་གྱུར་པ་ནི་མཚན་གཉིས་ པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་འཆད་དོ། །ཕྲག་དོག་ཅན་ནི་རང་གིས་འདོད་པ་སྟོན་མི་ནུས་པར་གཞན་ལ་ཕྲག་དོག་བྱེད་པའོ། །ཟླ་བ་ཕྱེད་པ་ནི་དེ་ཕྱེད་ཕྱེད་ལ་ཕོ་ མོའི་སྤོབས་པ་འགྱུར་ནས་འགྲོ་བའོ། །རླུགས་པ་ནི་འབྲས་བུ་རླུང་གིས་རླུགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་འཆད་དོ། །གཞུང་གཞན་ནས་ནི་འདི་ལ་འཁྱུད་ནས་ལྡང་བ་ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ འཁྱུད་པའི་ཚེ་ལྡང་བ་ཡང་འདོད་པ་སྟོན་མི་ནུས་པའོ། ། ཉམས་པ་ནི་མཚོན་ལ་སོགས་པས་སོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་དང་པོ་ནི་ཟ་མ་དང་མ་ནིང་གཉིས་ཀ་ཡིན་ལ། ཕྱི་མ་བཞི་ནི་ མ་ནིང་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །བསམ་གཏན་གྱི་སྡོམ་པ་ལ་འཆལ་ཚུལ་སློང་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདོད་ཁམས་ཀྱིའོ། །ས་བོན་འཇོམས་པའི་ད
【現代漢語翻譯】 講述完畢。第三，關於捨棄中品：『中品由勢力所取，若其義、命、善根斷絕。』 意思是說，如果由強烈的貪慾和煩惱所引發的行為斷絕，就可以捨棄中品。所謂『義斷』，是指中品所做的事情，如佛塔、僧院、寺廟、床墊、衣服和裝飾品等斷絕。 『命斷』和『善根斷』也是如此。此外，還有：『欲界所攝之善非色法，若斷絕，則生於更高處。煩惱所攝之非色法，若生起對治，則完全變壞。』 等等，這些也應當瞭解。關於經文的意義，別解脫戒律是針對哪種人而說的呢？遠離慾望是指守護梵行。不是指這個，而是僅僅斷除邪淫。如《俱舍論》所說：『以邪淫極為可鄙，且易犯，故為獲得（梵行）而不為。』 近住是指一生中不能同時遠離兩者（指遠離慾望和不善行），所以要按照對治的次第來安排。這就是它的意思。第二，分別講述近事男（女）：『近事男（女）的學處』。 禁止黷女和不男受近事戒，是因為他們的父母是比丘和比丘尼的供養者，但他們（黷女和不男）對男女兩性的煩惱都很強烈，因此依次會發生供養女性和男性的過失。雖然這樣認為，但實際上之前已經禁止他們受戒了。 在《攝事品》中，僅僅皈依三寶就被稱為近事男或近事女。第三，詳細解釋不男：天生就是不男的人被稱為『二根』，法友論師如是說。嫉妒者是指自己無法表達慾望，而嫉妒他人的人。半月者是指他們的男女根在半個月內交替變化。風鼓者是指果實被風吹落，法友論師如是說。其他經文中說，這種人是『擁抱時勃起』，意思是說擁抱時勃起也無法表達慾望。 衰損是指被刀劍等所傷。有些人說，最初的是指黷女和不男兩種，後面四種僅僅指不男。關於禪定的戒律，引發邪淫的煩惱屬於欲界。破壞種子的煩惱
【English Translation】 That is explained. Third, regarding how to abandon the intermediate state: 'The intermediate state is taken by force, and if its meaning, life, and root of virtue are severed.' It means that if the actions taken by the force of intense desire and affliction are severed, then it can be abandoned. 'Severance of meaning' refers to the things done by the intermediate state, such as stupas, monasteries, temples, mattresses, clothes, and ornaments, being severed. 'Severance of life' and 'severance of the root of virtue' are also the same. Furthermore: 'Virtue belonging to the desire realm is not form; if it is severed, one is born in a higher realm. Non-form belonging to affliction, if an antidote arises, it completely changes.' Etc., these should also be understood. Regarding the meaning of the text, for whom is the Pratimoksha vow intended? Being separated from desire means guarding celibacy. If not that, it means merely abandoning wrong desire. As it says in the Treasury of Knowledge: 'Because wrong conduct is extremely despised and easy to commit, one does not do it in order to attain (celibacy).' Remaining in retreat means that one cannot practice separating from both (desire and non-virtue) in one lifetime, so it is arranged according to the order of antidotes. That is its meaning. Second, explaining the Upasaka (male or female) separately: 'The precepts of the Upasaka (male or female).' The prohibition of Zama (prostitute) and Maning (hermaphrodite) from becoming Upasaka is because their parents are the patrons of monks and nuns, but they (Zama and Maning) have strong afflictions for both men and women, so the fault of serving women and men will occur in sequence. Although this is the intention, in reality, they were previously prohibited from taking vows. In the Compendium, merely taking refuge in the Three Jewels is called Upasaka or Upasika. Third, explaining Maning in detail: Those who are born as Maning are called 'two-sexed,' so says the teacher Chokyi Shenyen (Dharmamitra). The jealous one is the one who cannot express their own desire and is jealous of others. The half-month one is the one whose male and female organs change alternately every half month. The wind-blown one is the one whose fruit is blown away by the wind, so says the teacher Chokyi Shenyen. Other texts say that this person 'erects when embracing,' meaning that even when erecting during an embrace, they cannot express desire. Decay means being injured by swords, etc. Some say that the first refers to both Zama and Maning, and the latter four refer only to Maning. Regarding the vows of meditation, the affliction that causes immoral behavior belongs to the desire realm. The affliction that destroys the seed
ུས་ནི་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཚེ་ན་ས་བོན་ ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྤོང་བ་ནི་འདོད་པའི་མི་དགེ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ལ་སྤངས་པ་ནི་འཆལ་ཚུལ་ཀུན་ནས་སློང་བའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་མི་དགེ་བའོ། ། 1-1523 གཉིས་པ་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཕག་གིས་འཚོ་བ་ནི་བསད་ནས་སོ། བོང་རྒྱས་འཆོར་བ་ནི་བོང་བུ་རི་བོང་རྒྱས་ཤོར་བའོ། །གཤེད་མ་ནི་རྒྱལ་ཁྲིམས་དང་འགལ་བ་གསོད་པའོ། །གླང་པོ་ ཆེ་ནི་ནགས་ནས་སོ། །སྦྲུལ་གྱིས་འཚེ་བ་ནི་བཙོངས་པའམ་རྩེ་བའི་རྔན་པས་སོ། །ཉན་རྣ་ནི་ཕྲ་མའོ། །གནོད་པ་བྱེད་པ་ནི་མདོར་བསྡུས་པ་སྟེ་མཛོད་ལས། རྒྱལ་པོ་དང་བློན་པོ་དང་ཤགས་ ཟིན་པོ་རྣམས་ཀྱང་སྡོམ་པ་མ་ཡིན་པ་ཅན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གང་ཡིན་པ་ནི་དེ་དག་གི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་མི་དགེ་བའོ། །དེ་ལ་ཤན་པ་ལ་སོགས་པ་བརྒྱད་ནི་སྲོག་ གཅོད་པའི་མི་དགེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཆོམ་རྐུན་པ་ནི་མ་བྱིན་པར་ལེན་པ་དང་གཉིས་ཀའོ། །གླང་པོ་ཆེ་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ནི་རྣམ་པར་འཚེ་བའི་མི་དགེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ གི་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འཐོབ་ཚུལ་སྟེ་རང་གཞན་གྱི་རིགས་དང་གོ་རིམ་བཞིན་ནོ། །ངེས་པར་བྱས་པ་ནི་སྦྱོར་དངོས་རྗེས་གསུམ་ཚང་བས་འབྲས་བུ་ངེས་པར་འབྱིན་པའོ། །གསུམ་པ་བར་མས་བསྡུས་པའི་ དགེ་མི་དགེ་ནི་སྡོམ་པའང་མ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པའི་སྦྱིན་པ་དང་ངག་སྙན་དང་། ཁུ་ཚུར་དང་ཐལ་ལྕག་རྡེག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དྲུག་པ་བདེ་བ་མྱོང་འགྱུར་ལ་སོགས་པ་དྲུག་གི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་དྲུག་ཡོད་པའི་བདེ་བ་མྱོང་བར་འགྱུར་ན་བདེ་བ་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་ཁམས་དང་ས་གང་ན་ཚོར་བ་པ་གང་ཡོད་པ་དེ་མྱོང་བར་བྱེད་པའི་ལས་ལ་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། ། 1-1524 མཐོང་ཆོས་ལ་མྱོང་བ་ནི་མཛོད་ལས། མཐོང་ཆོས་འབྲས་བུ་ཅན་གྱི་ལས། །ཞིང་དང་བསམ་པའི་ཁྱད་པར་ལས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་ཞིང་ལས་དེར་འགྱུར་བ་ནི་དགེ་སློང་གཅིག་གིས་དགེ་འདུན་ལ་ བུད་མེད་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲས་པས་མཚན་གྱུར་ཏོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཡུལ་གྱིས་དེར་འགྱུར་བ་ནི་མཛོད་ལས། གང་དག་འགོག་བྱམས་ཉོན་མོངས་མེད། །མཐོང་དང་དགྲ་བཅོམ་འབྲས་ལངས་པ། ། དེ་ལ་ཕན་གནོད་བྱས་པ་ནི། །འབྲས་བུ་འཕྲལ་དུ་མྱོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་ནི་སེམས་ཤིན་ཏུ་ཞི་བ་དང་ལྷག་པའི་བསམ་པ་དང་ལྡན་པ་དང་། གནས་གྱུར་གསར་པ་ ཐོབ་པ་དང་། ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པས་རྒྱུད་བགོས་པས་ཞིང་དམ་པ་ཡིན་ཏེ་སྒོམ་ལམ་པ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མཛོད་ལས་བཤད་དོ། །བསམ་པས་དེར་འགྱུར་བ་ལ་ ཤིན་ཏུ་དྲག་པོ་ནི་དད་པའམ་དུག་གསུམ་དྲག་པོ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ཉུག་རུམ་པ་ཞིག་གིས་གླང་རླིག་པ་འབྱིན
【現代漢語翻譯】 當處於平等狀態時，種子會受到損害。放棄是指對慾望的不善等。無漏的戒律中，放棄是指放蕩行為的所有煩惱和不善。 第二種非戒律包括：以豬為生，即宰殺為生；兔子逃脫，指兔子逃脫；劊子手，指違反法律而殺人；大象，指從森林中獲取；蛇的傷害，指出售或作為賭注；搬弄是非，指挑撥離間。損害是指簡而言之，如《俱舍論》所說：『國王、大臣和爭吵者也是非戒律者。』正如所說。所謂『存在』，是指存在於他們相續中的不善。其中，屠夫等八種是不善的殺生。盜賊是指不予取和兩者。像夫等四種是不善的惱害。『他們的』是指獲得的方式，即自己和他人的種類和順序。『確定』是指具備加行、正行和後行三者，必定產生結果。第三種由中間者所包含的善與非善，由『非戒律』來表示，指既非兩者，如佈施、甜言蜜語、拳打腳踢等。第六種從感受樂受等六個方面來區分業，有六種，如果感受樂受，則由『感受樂受』來表示，指在哪個界和地，哪個有情感受，那個業被稱為『感受樂受』。 關於現法受，如《俱舍論》所說：『現法有果之業，由田和意樂的差別。』意思是說，從田地轉變，如一個比丘對比丘僧團說：『她是女人。』結果就變了。又如從對境轉變，如《俱舍論》所說：『對於斷除貪愛、無煩惱者，見道和阿羅漢果位現前者，對其造成利益或損害，會立即感受果報。』意思是說，他們是心非常寂靜、具有殊勝意樂、獲得新的轉變、以非常清晰的無量福德劃分相續的殊勝田地，而修道位者則不是這樣，如《俱舍論》所說。從意樂轉變，指非常強烈，如強烈的信心或三毒等，如一個紐固瑪巴（Nyugrum pa）挖出公牛的睪丸。
【English Translation】 When in a state of equanimity, the seed is harmed. Abandoning refers to non-virtues such as desire. In the discipline of non-outflow, abandoning refers to all the afflictions and non-virtues that incite immoral behavior. The second non-discipline includes: living by pigs, which means living by slaughter; the rabbit escapes, referring to the rabbit escaping; the executioner, referring to killing in violation of the law; the elephant, referring to obtaining from the forest; the harm of the snake, referring to selling or as a bet; the slanderer, referring to sowing discord. Harming refers to, in short, as the Abhidharmakosha says: 'Kings, ministers, and quarrelers are also non-disciplined.' As it is said. 'Existing' refers to the non-virtues existing in their continuums. Among them, the butcher and the other eight are the non-virtues of killing. The thief refers to both not giving and taking. The elephant keeper and the other four are the non-virtues of harming. 'Theirs' refers to the way of obtaining, that is, the kind and order of oneself and others. 'Determined' refers to having all three of the preliminary, main, and subsequent actions, and it will definitely produce results. The third kind of virtue and non-virtue included by the intermediate is indicated by 'not discipline', referring to neither, such as giving, sweet words, punching, kicking, etc. The sixth kind distinguishes karma from the six aspects of experiencing pleasure, etc. There are six kinds. If experiencing pleasure, it is indicated by 'experiencing pleasure', referring to in which realm and land, which sentient being experiences, that karma is called 'experiencing pleasure'. Regarding experiencing in this life, as the Abhidharmakosha says: 'Karma with results in this life, due to the difference of field and intention.' It means that the transformation from the field, such as a monk saying to the monastic community: 'She is a woman.' The result changes. Also, as the transformation from the object, as the Abhidharmakosha says: 'For those who have cut off attachment, are without afflictions, and have manifested the path of seeing and the fruit of Arhat, causing benefit or harm to them will immediately experience the result.' It means that they are superior fields with very peaceful minds, possessing excellent intentions, obtaining new transformations, and dividing the continuum with very clear immeasurable merits, while those in the path of cultivation are not like this, as the Abhidharmakosha says. Transforming from intention refers to being very strong, such as strong faith or the three poisons, etc., such as a Nyugrum pa digging out the testicles of a bull.
་པ་ལ་སོགས་ཐར་བར་བྱས་པས་སྐྱེས་པར་སོང་བ་བཞིན་ནོ། །སྐྱེས་ནས་མྱོང་ འགྱུར་ལ་ཉིད་ནི་ངོས་གཟུང་ངོ་། །མཚམས་མེད་ལྔ་ནི་ཕ་དང་མ་དང་དགྲ་བཅོམ་གསོད་པ་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་ལ་ངན་སེམས་ཀྱིས་ཁྲག་འབྱིན་པ་དང་། དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་བྱེད་པའོ། །བར་པ་གཉིས་ནི་མཛོད་ལས། 1-1525 སངས་རྒྱས་རྡེག་པར་སེམས་ལ་མིན། །བསྣུན་འོག་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་མིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དབྱེན་ལ། ལས་དང་། འཁོར་ལོའི་དབྱེན་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། མཚམས་གཅིག་གིས་ནང་དུ་དགེ་འདུན་མི་མཐུན་པས་ལས་ བྱེད་པ་སྟེ་དེ་ནི་མཚམས་མེད་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལའང་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ། དགེ་འདུན་དབྱེན་ནི་མི་འཕྲོད་པའི། །རང་བཞིན་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཆོས། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་ལུང་བསྟན་མིན། །ཞེས་ མི་འཕྲོད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་མ་བསྒྲིབས་ལ་ལུང་མ་བསྟན་དུ་འདོད་པ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་སྔར་བཀག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དགེ་སློང་འགའ་ ཞིག་གིས་སྟོན་པ་འཁོར་དང་ཕྱེ་ནས་ཆོས་སྟོན་པའི་བར་ཆད་བྱས་པ་ལ་བརྗོད་དེ་ལུང་འཁོར་ལོ་དབྱེན་གྱི་གཞི་ལས། དགེ་སྦྱོང་ལྷས་བྱིན་དང་ཀོ་ཀ་ལི་ལ་སོགས་པས་ཕྱེ་བར་བཤད་པ་ བཞིན་ནོ། ། དེ་ནི་སྟོན་པ་བཞུགས་དུས་ཀྱི་དང་པོ་དང་ཐ་མ་དང་མཆོག་ཟུང་གཅིག་མེད་པའི་དུས་དང་། བཟང་སྦྱིན་ལ་སོགས་པས་བསྟན་པ་ལ་སྐྱོན་མ་ཕྱུང་བའི་བར་དང་མཚམས་ཐ་དད་དུ་ མི་འབྱུང་ལ་བྱེ་མ་ཐག་ཏུ་འདུམས་པར་འགྱུར་ཏེ། དང་པོ་མཐའ་སྐྱོན་ཟུང་གཅིག་གི །སྔ་རོལ་ཐུབ་པ་ནོངས་པ་དང་། མཚམས་མ་བཅད་པ་དག་ཏུ་ཡང་། །འཁོར་ལོའི་དབྱེན་ནི་མི་འབྱུང་ངོ་། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1526 དེ་ཉིད་ཀྱི་ནུབ་གཅིག་ཏུ་དེ་ནི་མི་གནས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། གདོན་མི་ཟ་བར་ནམ་མཁའ་མ་ལངས་པ་ཉིད་དུ་དགེ་འདུན་སླར་འདུམ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་སྐྱོན་ ཐམས་ཅད་ཟད་པའི་སངས་རྒྱས་ལའང་འདི་ལྟ་བུ་འབྱུང་བ་དེ་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་གཞན་གྱི་དོན་ཁོ་ནར་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་རང་གི་ལས་ ཀྱིས་བསྐྱེད་པ་ཡིན་པས་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ལ་ནི་འདི་མི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་དག་གང་ན་ཡོད་པ་ནི། མཚམས་མེད་གླིང་གསུམ་དག་ན་ཡོད། །ཟ་མ་ལ་སོགས་མི་འདོད་དོ། །ཕན་ དང་ངོ་ཚ་ཆུང་བའི་ཕྱིར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ན་རེ་བློ་གསལ་ན་རྟ་དང་གླང་པོ་ཅང་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་དུད་འགྲོ་ལའང་འདི་འབྱུང་ལ། མིའི་ཡང་ཕ་མ་མི་མ་ཡིན་ ན་བསད་ཀྱང་དེར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་དག་གིས་ནི་དམྱལ་བར་མཚམས་མེད་པས་འཕེན་པས་མཚམས་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་མཚམས་མེད་ལྔ་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་གཅིག་ཅར་སྨིན་ན་ཅིག་བྱས་པ་ དང་མང་པོ་བྱས་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་ལ་རིམ་གྱིས་སྨིན་ན་
【現代漢語翻譯】 如同通過解脫蓮花等而獲得新生一樣。出生后，所感受的果報即是其自身。五無間罪是殺父、殺母、殺阿羅漢（梵文：Arhat，阿羅漢），以及以惡意從如來（梵文：Tathāgata，如來）身上出血，還有分裂僧團。中間二罪出自《俱舍論》： 『擊打佛陀心無念，毆打羅漢亦不然。』 關於分裂僧團，有業分裂和法輪分裂兩種。第一種是指在同一戒律範圍內，僧團因意見不合而進行羯磨（梵文：Karma，業），但這並非無間罪。關於第二種，分別說部認為： 『僧團分裂非和合，自性具者非法事，非是煩惱非預言。』 認為『不和合』是指非相應的行蘊，非隱沒且非無記，但這並非如此，因為之前已經禁止了其實質存在。因此，這是指某些比丘（梵文：Bhikṣu，比丘）將導師（佛陀）與僧團分離，並阻止其說法，如《律本事》中法輪分裂的例子所說，提婆達多（梵文：Devadatta）和拘迦梨（梵文：Kokālika）等人所為。 這種情況發生在導師在世時的最初、最後和無雙時期，以及善施（梵文：Sudatta）等人未對教法提出異議之前，並且不會出現不同的戒律範圍，即使出現也會立即和解。如經文所說： 『最初終末無雙時，先時能仁有過失，未斷戒律等之中，法輪分裂不會生。』 以及『一夜之間便不復存在』，還有『在食鬼者未升空之前，僧團便會再次和解』。 如果說即使是所有過失都已斷盡的佛陀也會發生這種情況，那又是什麼原因呢？有些人說，這是爲了純粹利益他人。另一些人說，這是由自己的業力所致，因此並非所有佛陀都會發生這種情況。 這些罪業在哪裡受報呢？在贍部洲（梵文：Jambudvīpa，贍部洲）等三大洲。因為缺乏食物和羞恥心。如經文所說： 『無間罪在三洲中，食等不欲因羞恥。』 有些人說，如果聰明，這種情況也會發生在馬、象、迦旃延（梵文：Kātyāyana）等畜生身上，即使是人，如果殺害了非人的父母，也不會構成無間罪。 這些人認為，無間罪之所以稱為無間，是因為它會將人直接投入地獄。如果犯下五無間罪的果報同時成熟，那麼犯一次和多次就沒有區別了，如果逐漸成熟，那麼又會如何呢？
【English Translation】 It is like being born through liberation by lotuses and the like. After being born, the retribution that is experienced is what is perceived. The five heinous crimes are killing one's father, killing one's mother, killing an Arhat (梵文：Arhat，Arhat), and with malicious intent drawing blood from the body of a Tathāgata (梵文：Tathāgata，Tathagata), as well as causing dissension in the Sangha. The two intermediate ones are from the Abhidharmakośa: 'Striking the Buddha without malice in mind, nor striking an Arhat.' Regarding dissension, there are two types: dissension of action and dissension of the wheel of Dharma. The first is when the Sangha disagrees within the same boundary and performs Karma (梵文：Karma，Karma), but this is not a heinous crime. Regarding the second, the Vaibhāṣika school says: 'Dissension in the Sangha is not concordant, those with inherent nature are not Dharma matters, not afflicted, not prophetic.' They consider 'not concordant' to be non-associated compositional factors, not obscured and not unspecified, but this is not the case because its substantial existence has been previously prohibited. Therefore, it refers to some Bhikṣus (梵文：Bhikṣu，Bhikshu) separating the teacher (Buddha) from the Sangha and obstructing the teaching of Dharma, as stated in the basis of the wheel of Dharma dissension in the Vinaya, as done by Devadatta (梵文：Devadatta) and Kokālika and others. This occurs during the first, last, and unique times when the teacher is present, and before Sudatta (梵文：Sudatta) and others have raised objections to the teachings, and different boundaries of discipline do not arise, and even if they do, they are immediately reconciled. As the scripture says: 'In the first, last, and unique times, before the Sage erred, and in those where the boundaries are not cut, dissension of the wheel does not arise.' And, 'It does not remain for a single night,' and 'Before the flesh-eating demon rises into the sky, the Sangha will be reconciled again.' If it is said that even for a Buddha who has exhausted all faults, this kind of thing occurs, what is the reason? Some say that it is purely for the benefit of others. Others say that it is caused by one's own Karma, so this does not happen to all Buddhas. Where are these sins experienced? In the three continents such as Jambudvīpa (梵文：Jambudvīpa，Jambudvipa). Because of the lack of food and shame. As the scripture says: 'Heinous crimes are in the three continents, food and the like are not desired because of shame.' Some say that if one is intelligent, this also happens to animals such as horses, elephants, and Kātyāyana (梵文：Kātyāyana), and even if one is a human, if one kills non-human parents, it does not constitute a heinous crime. These people believe that the reason why heinous crimes are called 'without interval' is because they throw people directly into hell. If the results of committing the five heinous crimes ripen simultaneously, then there is no difference between committing one and committing many, and if they ripen gradually, then what will happen?
མཚམས་མེད་དང་སྐྱེས་ནས་མྱོང་འགྱུར་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་རྒྱལ་བའི་སྲས་ན་རེ་མི་འགྱུར་ཏེ་གཅིག་ཉིད་ལ་ལུས་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་ཚེ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་འགྱུར་ལ་སོགས་པར་སྨིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1527 ཡང་ན་སྐྱེས་ནས་མྱོང་བའི་མགོ་རྩོམ་པས་དེར་བརྗོད་ཀྱི་དེས་རྣམ་སྨིན་རྫོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མཐོང་ཆོས་ལ་མྱོང་འགྱུར་ཀྱང་དེ་ལྟར་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བྱས་ན་ཀྱི་ཧུད་སེམས་ ཀྱི་རྟོགས་པ་བརྗོད་པ་ལས། མཚམས་མེད་པའི་ལས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་སེམས་ཅན་དམྱལ་བར་ཡང་དང་ཡང་འཆི་འཕོ་ཞིང་སྐྱེའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཡང་ན་ཞེས་ བྱ་བ་ལ་དགེ་བ་གཞན་ནི་བསམ་པ་ཕུལ་དུ་ཕྱིན་པས་བསྐྱེད་པའོ། །མི་དགེ་བ་གཞན་ཡང་དེ་དང་འདྲ་བ་ཉེ་བ་ལྔ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་མཛོད་ལས། མ་དགྲ་བཅོམ་པ་སུན་བྱས་དང་། ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ངེས་གནས་དང་། །སློབ་པ་གསོད་དང་དགེ་འདུན་གྱི། །འདུ་བའི་སྒོ་ནི་འཕྲོག་པ་དག །མཚམས་མེད་པ་དང་ཆ་འདྲ་སྟེ། །ལྔ་པ་མཆོད་རྟེན་འཇིག་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་མཚམས་ མེད་པ་དང་ཆ་འདྲ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་གདོན་མི་ཟ་བར་དམྱལ་བར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དྲུག་པ་ལན་གྲངས་གཞན་ལ་མྱོང་འགྱུར་ནི། ལས་དྲག་པོ་མ་ཡིན་པའོ། །བདུན་ པ་གནག་ལ་རྣམ་སྨིན་གནག་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིའི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་དང་པོ། སྤང་བྱ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ནི། གནག་ལ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་རྒྱུ་འབྲས་གཉིས་ཀ་ངན་པའམ་བཟང་པོར་འདྲ་བས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། ། 1-1528 བསམ་པས་གནག་ལ་སྦྱོར་བས་དཀར་བ་ནི། གཞན་སླུ་བའི་ཕྱིར་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་སྤྱོད་པའོ། །སྦྱོར་བས་གནག་ལ་བསམ་པས་དཀར་བ་ནི། བུ་དང་སློབ་མ་ལ་སོགས་པ་ལ་ ཕན་པར་འདོད་པས་ལུས་ངག་དྲག་པོ་བྱེད་པའོ། །དེ་གཉིས་ནི་རྒྱུ་དུས་ནའང་བསམ་སྦྱོར་དཀར་ནག་འདྲེས་ལ་འབྲས་བུའང་འདོད་མི་འདོད་འདྲེས་པ་སྐྱེད་པས་དེ་སྐད་བརྗོད་དོ། །དཀར་ནག་ནི་བསམ་སྦྱོར་ ཐ་དད་ལ་རྩི་བས་འགལ་བ་མེད་དོ། །ལས་ཐམས་ཅད་བསམ་པའི་དབང་གིས་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པས་སྦྱོར་བ་ལ་དཀར་ནག་བརྩིར་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། སྦྱོར་བ་དཀར་ནག་གིས་ཀྱང་འབྲས་ བུ་ཅུང་ཟད་འབྱིན་པར་མདོ་ལས་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་སྦྱོར་ལམ་ལས་ལམ་གཉིས་ལ་བརྗོད་པ་ནི། ལས་དེ་གཉིས་ཁོ་ན་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྒྲིབ་ པ་དག་པས་མི་གནག་ཅིང་དཀར་བ་དང་། འཁོར་བར་མི་སྐྱེ་བས་རྣམ་པར་སྨིན་པར་མི་འགྱུར་བ་དང་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་འཛད་པས་ལས་ཟད་པར་འགྱུར་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཟག་པ་མེད་པའི་ལས་ ནི་ཉོན་མོངས་པས་མ་བསྐྱེད་པའི་ལས་སོ། ། དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། མི་དགེ་འདོད་དང་གཟུགས་གཏོགས་པའི། །དགེ་བ་ཉིད་ནི་
【現代漢語翻譯】 問：難道犯了五無間罪和生后受報的罪業不會轉變嗎？答：學誠法師說，不會轉變，因為在同一個生命體上，身體、痛苦、壽命等五種果報會成熟。 或者說，從開始體驗生后受報時就這麼說，但這並非意味著異熟果的圓滿，就像現法受報也是如此。如果這樣說，那麼符合《集異門論》中所說：『無間業的異熟果，使眾生在地獄中反覆死亡和轉生。』或者說，其他的善業是由殊勝的發心所產生的。其他的惡業也與此類似，如近五無間罪等。《俱舍論》中說：『殺母、殺阿羅漢、破僧、出佛身血、奪僧眾資具，此五近無間，第五為毀壞佛塔。』就像與五無間罪相似的罪業，也必定會導致墮入地獄。第六，在其他次數中受報，是指非強烈的業。第七，黑色業的異熟果，從黑色等四方面來區分業，首先，應斷除的有漏業，用『黑色』來表示，因為因果兩者都是惡或善，所以這麼說。 以染污心行持黑業，以清凈心行持白業：爲了欺騙他人而行佈施和持戒等。以染污心行持黑業，以清凈心行持白業：爲了利益子女和學生等，而進行嚴厲的身語行為。這兩種情況，在因地時，發心和行為都是黑白混雜，果報也是希望與不希望混雜，所以這麼說。黑白是指發心和行為不同，所以沒有矛盾。如果說，一切業都是由發心的力量產生果報，那麼行為的黑白就沒有意義了嗎？並非如此，經中說，行為的黑白也會產生少許果報。第二，對治無漏業，是指在加行道和修道上所說的兩種業，因為這兩種業是斷除煩惱的對治，所以是清凈的，不會產生黑白果報，也不會在輪迴中轉生，所以不會成熟，有漏業滅盡，所以稱為業盡。無漏業是指不是由煩惱所產生的業。這些意義在《俱舍論》中說：『不善業屬於欲界和色界，善業本身是……』
【English Translation】 Question: Do the karmas of the five heinous crimes and those that ripen after birth not change? Answer: Master Gyalwai Se says that they do not change, because on the same being, the five results such as body, suffering, and lifespan will ripen. Or, it is said there when starting to experience ripening after birth, but that does not mean the completion of the Vipaka (Sanskrit: 異熟果, yì shú guǒ, result of karma). It is the same as experiencing ripening in this life. If it is done like that, then it is in accordance with what is said in the Samgiti Sutra: 'The Vipaka of the uninterrupted karma causes beings to die and be reborn again and again in the hells.' Or, other virtuous deeds are generated by excellent intention. Other non-virtuous deeds are similar to that, such as the five near uninterrupted deeds. The Treasury of Knowledge says: 'Killing mother, killing Arhat, disrupting the Sangha, drawing blood from a Buddha, and robbing the Sangha's possessions are similar to the five uninterrupted deeds, the fifth being destroying stupas.' Just like the deeds similar to the uninterrupted deeds, they will definitely cause rebirth in hell. Sixth, experiencing ripening in other instances refers to karma that is not strong. Seventh, the ripening of black karma, from the four aspects of blackness, etc., to distinguish karma, first, the defiled karma to be abandoned is indicated by 'blackness', because both cause and effect are similar in being bad or good, so it is said that way. Applying blackness with intention and whiteness with application: practicing generosity and morality, etc., to deceive others. Applying blackness with application and whiteness with intention: doing fierce physical and verbal actions with the intention of benefiting children and students, etc. In these two cases, at the time of the cause, both intention and application are mixed with black and white, and the results are also mixed with desired and undesired, so it is said that way. Black and white are considered different in intention and application, so there is no contradiction. If all karmas generate results by the power of intention, then is there no meaning in considering application as black and white? It is not so, the sutras say that the black and white of application also produces some results. Second, the antidote, the undefiled karma, refers to the two paths of application and path, because those two karmas are the antidote for abandoning defilements, so they are pure, do not produce black and white results, and will not be reborn in Samsara, so they will not ripen, and the defiled karma is exhausted, so it is called karma exhaustion. Undefiled karma is karma that is not generated by afflictions. These meanings are in the Treasury of Knowledge: 'Non-virtuous deeds belong to the desire realm and the form realm, virtuous deeds themselves are...'
རིམ་བཞིན་དུ། །གནག་དང་དཀར་དང་གཉིས་ཀའི་ལས། །དེ་ཟད་བྱེད་པ་ཟག་མེད་ཡིན། ། 1-1529 ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བརྒྱད་པ་སྦྱིན་པ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ལས་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་སྦྱིན་པའི་ལས་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་སྦྱིན་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ངོ་བོ་ལ་ལུས་ངག་གི་ལས་སྨོས་ནས་ ཡིད་ཀྱི་མི་སྨོས་པ་ནི་ཀུན་སློང་དུ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྦྱིན་པ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པའི་ཚུལ་ལ་ཕྱིར་ཞིང་ནི་ཡང་ཡང་ངོ་། །འདོད་པ་ནི་གང་འདོད་པའོ། །མི་གནས་པ་ནི་རེ་ བ་མེད་པའམ་ཞེན་པའོ། །རྒྱ་ཆེར་ནི་ཡུལ་དང་དངོས་པོ་མང་བའོ། །སྣོད་ནི་ཡོན་ཏན་ཅན་ལ་སོགས་པའོ། །ལེགས་པར་བགོས་པ་ནི་ཉེ་རིང་མེད་པའོ། །གསུམ་པ་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་ པའི་ཚུལ་ལ་རུང་བ་ནི་དུག་མཚོན་ལ་སོགས་པ་མ་ཡིན་པའོ། །ཆོས་ཀྱིས་བསྒྲུབས་པ་ནི་སྒོ་གསུམ་དགེ་བས་བསྒྲུབས་པའོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། དེ་ཡི་ཁྱད་པར་སྦྱིན་བདག་དང་། །དངོས་དང་ཞིང་ གི་ཁྱད་པར་ལས། །སྦྱིན་བདག་ཁྱད་འཕགས་དད་སོགས་ཀྱིས། །གུས་ལ་སོགས་པས་སྦྱིན་པར་བྱེད། །དེ་ཕྱིར་བཀུར་བསྟི་རྒྱ་ཆེན་དང་། །དུས་དང་བར་ཆད་མེད་པར་རྙེད། །ཁ་དོག་ལ་སོགས་ཕུན་སུམ་དངོས། །དེ་ ལས་གཟུགས་བཟང་གྲགས་དང་ལྡན། །དགའ་དང་ཤིན་དུ་གཞོན་ཤ་ཅན། །དུས་སུ་རེག་ན་བདེ་ལུས་འགྱུར། །འགྲོ་དང་སྡུག་བསྔལ་ཕན་འདོགས་དང་། །ཡོན་ཏན་རྣམས་ཀྱིས་ཞིང་ཁྱད་འཕགས། །མཆོག་ནི་གྲོལ་བས་གྲོལ་བ་ལའམ། ། 1-1530 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡིས་བརྒྱད་པ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་མི་འཁྲུལ་ཕྱིར། །ངན་པའི་ཞིང་ལའང་འབྲས་ཡིད་འོང་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ལས་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་རང་བཞིན་ དང་། མདོ་ལས་གསུངས་པའི་དོན་བཤད་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ལ་རྗེས་སུ་སྲུང་བ་ནི་མ་ཉམས་པར་རོ། །ངེས་པར་འབྱིན་པ་ནི་འཁོར་བ་ལས་ཏེ་འཇིགས་སྐྱོབ་དང་ལེགས་སྨོན་སེལ་བར་བྱེད་དེ་ དེ་གཉིས་ཀྱིས་ཐར་པ་མི་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོ་ག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་སྤྱོད་ལམ་དམ་པས་མ་སྨད་པའོ། །སྤྱོད་ལམ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་དགེ་སློང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ས་ ལྔ་སྤོང་བ་སྟེ་གསོད་པའི་ས་དང་། སྨད་འཚོང་གི་གནས་དང་། ཆང་འཚོང་གི་ཁྱིམ་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཕོ་བྲང་དང་། །གདོལ་པའི་ཁྱིམ་མོ། །ཤིན་ཏུ་གུས་པ་ནི་བླང་དོར་ཕྲ་མོ་ལའང་སློབ་པའོ། །ཡོངས་ སུ་རྫོགས་པ་ནི་ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ལ་སློབ་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་ཤེས་བཞིན་ནི་བླང་དོར་ཤེས་ནས་དེ་སྒོ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་པས་ཟིན་པར་བྱེད་པ་སྟེ་སྤྱོད་འཇུག་ལས། ཐོས་ ལྡན་དད་པ་ཅན་དང་ནི། །བརྩོན་འགྲུས་ལྷུར་ལེན་དུ་མ་ཡང་། །ཤེས་བཞིན་མེད་པའི་སྐྱོན་ཆགས་པས། །ལྟུང་བའི་རྙོག་དང་བཅས་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །འགྱོད་པ་མེད་པ
【現代漢語翻譯】 次第是，黑業、白業和黑白二者的業，滅盡這些的是無漏業。 如是說。第八，以佈施和戒律之門來區分業，關於佈施之業，首先從佈施的自性本質上說，提到了身語之業，而沒有提到意業，是因為意業已在發心處說明。第二，佈施圓滿之理，外境是反覆的。慾望是想要的東西。不住是無希求或無執著。廣大是處所和事物眾多。器是具有功德者等。善巧分施是沒有親疏之別。第三，所佈施之物圓滿之理，堪能是並非毒藥刀劍等物。以法成就是以身語意三門善業所成就。這些意義在《俱舍論》中說：『它的差別在於施主和，事物與福田的差別。施主殊勝在於信心等，以恭敬等來行佈施。因此獲得恭敬供養廣大和，無時無間。色等圓滿之物，由此獲得美貌名聲。喜悅且非常年輕，時時接觸則身感安樂。以救濟行者和痛苦，以及功德等使福田殊勝。殊勝是解脫者或，菩薩以第八。』 以及『因不欺果，故於惡田中，亦生悅意果』。戒律之業，分為戒律的自性和，經中所說之義兩部分，第一部分中，隨護是不令其衰損。決定出離是脫離輪迴，即救脫怖畏和善愿，因為這二者不能獲得解脫。儀軌圓滿是沒有受到惡劣行為玷污。行儀圓滿是捨棄非比丘行境的五處，即殺生之地，賣淫之處，賣酒之家，國王的宮殿，以及旃陀羅之家。極其恭敬是對細微的取捨也進行學習。圓滿是對於一切支分都圓滿地學習。第二部分中，正知是了知取捨后，以身語意三門的行持來攝持，如《入行論》所說：『縱 बहुश्रुत 多聞具信 trọng tín 勤精進，由失正知 còn mất chánh tri 毀其 कार्य 善行。』 如是說。無悔是。
【English Translation】 In sequence, black karma, white karma, and the karma of both black and white; the exhaustion of these is uncontaminated karma. Thus it is said. Eighth, distinguishing karma through the gates of generosity and ethics; regarding the karma of generosity, firstly, concerning the nature of generosity itself, the actions of body and speech are mentioned, but not the action of mind, because the action of mind has already been explained in the context of motivation. Secondly, the manner of perfect generosity: the external field is repetitive. Desire is what is desired. Non-abiding is without expectation or attachment. Vast is the abundance of places and things. Vessel refers to those with qualities, etc. Skillful distribution is without partiality. Thirdly, the manner of perfect objects of generosity: suitable means not poison, weapons, etc. Accomplished by Dharma means accomplished by the virtuous actions of body, speech, and mind. These meanings are stated in the Treasury of Knowledge: 'Its distinction lies in the giver and, the distinction of object and field. The giver is superior due to faith, etc., giving with respect, etc. Therefore, one obtains great reverence and honor, and without time or interruption. Objects perfect in color, etc., from this one obtains good looks and fame. Joyful and very youthful, one's body becomes comfortable upon touching at the right time. The field is superior through aiding travelers and suffering, and through qualities, etc. Superior is the liberated one or, the Bodhisattva with the eighth.' And, 'Because cause does not deceive effect, even in a bad field, a pleasing result arises.' The karma of ethics is divided into the nature of ethics and, the meaning explained in the sutras; in the first part, guarding is not allowing it to deteriorate. Definite departure is liberation from samsara, i.e., saving from fear and good wishes, because these two do not attain liberation. Perfect conduct is not defiled by bad behavior. Perfect conduct is abandoning the five places that are not the sphere of activity for a monk, i.e., the place of killing, the place of prostitution, the house of selling alcohol, the king's palace, and the house of the outcaste. Utmost respect is learning even the subtle things to be adopted and abandoned. Complete is learning to completely perfect all aspects. In the second part, clear awareness is knowing what to adopt and abandon, and then holding it with the actions of body, speech, and mind, as it is said in the Way of the Bodhisattva: 'Even if one is learned, faithful, and diligently striving, if one is tainted by the fault of lacking clear awareness, one becomes entangled in downfalls.' Thus it is said. Without regret is.
འི་སོགས་པས་ནི་དེ་དག་ལས་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་དང་། 1-1531 མཆོག་ཏུ་དགའ་བ་འཐོབ་པ་ལ་སོགས་པ་གཟུང་ངོ་། །མ་འདྲེས་པ་ནི་དེ་གཉིས་དེས་མ་བསྐྱེད་པའོ། །སྨོན་ནས་ཚངས་སྤྱོད་ནི་ལེགས་སྨོན་ཏེ་གཅུང་པོ་དགའ་བོའི་ཚུལ་ཁྲིམས་བཞིན་ནོ། །མྱང་འདས་ཐོབ་ པ་དང་མཐུན་པ་ནི་དེ་གཉིས་དགེ་བའོ། །མི་སྤྱོམས་པ་ནི་མི་ངོམ་པ་སྟེ་མི་འཆབ་པ་ནི་མི་གསང་བའོ། །ཉེ་བར་སྡུད་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་ལྡན་པ་དེར་འོང་བའོ། །བླ་མ་དང་ འདྲ་བ་ནི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའོ། །མཐུན་པར་འཛིན་པ་ནི་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། །དཀའ་ཐུབ་དྲག་པོ་དང་ངན་ངོན་ནི་མེ་ལྔ་བརྟེན་པ་དང་བ་ལང་གི་བརྟུལ་ཞུགས་ལ་སོགས་པའོ། །ལོངས་སྤྱོད་ དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་ནི་ཁྱིམ་པའི་དུས་ཀྱི་བཟའ་བཏུང་དང་སོ་ནམ་ལ་སོགས་པའོ། །ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་བཟུང་བས་ཕྱིས་འགྱོད་པ་དེ་མེད་པར་སྟོན་པ་ནི་ཅུང་ ཟད་ཙམ་གྱིས་ཞེས་པས་སྟེ་མི་འཛིན་པས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། འཆལ་བའི་ཚུལ་ཁྲིམས་མི་དགེའི་གཟུགས། །དེ་སྤོང་ཚུལ་ཁྲིམས་རྣམ་གཉིས་སོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ནི་བཅད་པ་ཡང་། །རྣམ་དག་ ཡོན་ཏན་བཞི་ལྡན་ནོ། །འཆལ་ཁྲིམས་དེ་རྒྱུས་འཕེན་མ་ཕྱུང་། །དེའི་གཉེན་པོ་དང་ཞི་ལ་རྟེན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྒོམ་བྱུང་སྟོན་པ་ན། མཉམ་པར་བཞག་པའི་དགེ་བ་ནི། །སྒོམ་པའོ་སེམས་ལ་སྒོ་ཕྱིར་རོ། ། 1-1532 མཐོ་རིས་དོན་དུ་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། །འབྲལ་བའི་དོན་དུ་སྒོ་གཙོའི་ཕྱིར། །བསྐལ་པར་མཐོ་རིས་དགའ་གནས་ཕྱིར། །བཞི་ཡི་ཚངས་པའི་བསོད་ནམས་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་སོ། ། དགུ་པ་ལས་བདག་གིར་བྱ་བ་ལ་སོགས་ པའི་མདོའི་དོན་བཤད་པ་ལ་མདོ་དྲང་བ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཞེས་པ་སྟེ་གསུངས་པ་ནི་ལས་རྣམ་འབྱེད་ལ་སོགས་པ་ལས་སོ། །དེ་བཤད་པ་ལ་མྱོང་བ་ནི་ལས་བརྒྱ་པ་ལས། ལུས་ ཅན་རྣམས་ཀྱི་ལས་རྣམས་ནི། །བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཡང་ཆུད་མི་འཛའ། །ཚོགས་ཤིང་དུས་ལ་བབ་པ་ན། །འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་སྨིན་པར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །སོ་སོའི་བགོ་སྐལ་ནི་སོ་སོའི་འབྲས་ བུ་སྟེ་བདེ་སྡུག་གོ །སྤྱོད་པ་པོ་དེ་ལས་ལས་བྱུང་བར་སྟོན་པ་ནི་ཇི་ལྟར་ན་ཞེས་པའོ། །དེ་ལྟར་ལས་ཀྱིས་འཁོར་བར་འཇུག་པར་བསྟན་ནས་ལྡོག་པར་ཡང་སྟོན་པ་ན་གཉེན་པོའི་ལས་ རྟེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་ཀྱིས་བཅིངས་པ་ལས་ཐར་བར་བྱེད་པའི་རྟེན་ནམ་རྒྱུ་ནི་གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །སྐྱོན་དང་ཡོན་ ཏན་ནི་ཚེ་རིང་ཐུང་ལ་སོགས་པའོ། །བཅུ་པ་ལས་བསམ་གྱིས་ཁྱབ་མི་ཁྱབ་ཀྱི་དོན་བཤད་པ་ལ་བསམ་གྱིས་ཁྱབ་པའི་དོན་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་བློས་ཀྱང་ཤེས་ནུས་པ་ཡིན་ལ། ཕན་ཡོན་ནི་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་འདྲེན་པར་བྱེད་དོ། ། 1-1533 གཞུང་གི་འདོད་
【現代漢語翻譯】 因此，通過這些（行為），可以使心變得堪能，並獲得極大的喜悅等。未混合是指這二者不是由它所產生的。發願梵行是指善愿，如弟弟樂意的戒律一樣。與獲得涅槃相符是指這二者是善的。不諂媚是指不自誇，不隱瞞是指不保密。親近是指具有戒律的人來到這裡。如同上師是指具有功德。隨順受持是指修持。苦行是指嚴酷的苦行和惡劣的行為，如依靠五火和牛戒等。享受和業的邊際是指在家時的飲食和耕作等。通過聽聞等少許就滿足，從而顯示後來沒有後悔，這是通過『少許』來表示的，即不執著。這些意義在《俱舍論》中說：『邪淫的戒律是不善的形象，捨棄它是兩種戒律。佛陀所斷除的，是具有四種清凈功德的。邪淫的戒律沒有拔出根本，依靠它的對治和寂靜。』以及在宣說修所成時：『等持的善是禪修，是對心的門。爲了天界的緣故持戒，爲了分離的緣故是門的主因。爲了在劫中安住天界的喜悅，這是四種梵天的福德。』這樣說道。第九品中，解釋了關於應如何擁有等的經文意義，引用經文是指世尊所說的，即從《業分別》等中引用的。解釋它時，體驗是指如《百業經》中所說：『有情眾生的業，即使經過百劫也不會消失。當聚集且時機成熟時，會成熟為果報。』一樣。各自的份額是指各自的果報，即苦樂。從修行者那裡顯示業的產生，是指『如何』。這樣顯示了業使輪迴流轉，然後也顯示了止息，因為對治的業是所依。『因為對治的業是所依』是指從被有漏業束縛中解脫出來的所依或因是無漏的對治業。過失和功德是指壽命長短等。第十品中，解釋了關於可思議與不可思議的意義，可思議的意義是指即使是凡夫的智慧也能理解，利益是指引導正確的見解。 經典的意圖
【English Translation】 Therefore, through these (actions), the mind can be made workable, and supreme joy etc. can be obtained. Unmixed means that these two are not produced by it. Vow of celibacy means a good vow, like the discipline of the younger brother Delight. Being in accordance with obtaining Nirvana means that these two are good. Not being flattering means not boasting, and not concealing means not being secretive. Approaching means that those with discipline come here. Like a Lama means having merits. Following and upholding means practicing. Asceticism refers to severe asceticism and bad behavior, such as relying on five fires and cow vows, etc. The edge of enjoyment and karma refers to eating, drinking, and farming, etc. during household life. Being content with a little hearing etc., thereby showing that there is no regret later, this is indicated by 'a little', that is, not clinging. These meanings are stated in the Abhidharmakosha: 'Immoral discipline is an unwholesome image, abandoning it is two kinds of discipline. What the Buddha has cut off is endowed with four pure qualities. Immoral discipline has not uprooted the cause, rely on its antidote and peace.' And when explaining meditation-born: 'The merit of equanimity is meditation, it is the door to the mind. For the sake of heaven, keep discipline, for the sake of separation, it is the main cause of the door. For the sake of dwelling in the joy of heaven for a kalpa, this is the merit of the four Brahmalokas.' Thus it is said. In the ninth chapter, explaining the meaning of the sutra on how to possess etc., quoting the sutra refers to what the Bhagavan said, that is, quoted from Karma-vibhanga etc. When explaining it, experience refers to what is said in the Karmashataka: 'The karmas of sentient beings, even after hundreds of kalpas, will not disappear. When gathered and the time is ripe, they will ripen into fruition.' The respective share refers to the respective fruition, that is, suffering and happiness. Showing the arising of karma from the practitioner refers to 'how'. Thus, it is shown that karma causes the cycle of existence to flow, and then it also shows cessation, because the antidote karma is the support. 'Because the antidote karma is the support' means that the support or cause of liberation from being bound by contaminated karma is the uncontaminated antidote karma. Faults and merits refer to longevity, shortness of life, etc. In the tenth chapter, explaining the meaning of conceivable and inconceivable, the meaning of conceivable means that even the wisdom of ordinary people can understand, and the benefit is to lead to correct views. The intention of the text
མི་འདོད་ནི་བདེ་སྡུག་གི་འབྲས་བུ་མྱོང་བའོ། །གཉིས་པ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་དོན་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་པས་མི་ཤེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་བསམས་པའི་ཉེས་པ་ནི་ མགོ་འཁོར་བ་དང་ཁྲག་སྐྱུག་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་སྤང་བྱ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་དང་། གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་གཉིས་ལས་དང་ པོ་ལའང་སེམས་ཅན་གྱི་འཇིག་རྟེན་གྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་སྟོན་པ་ནི་ལས་འདིས་ཞེས་པ་སྟེ་སློབ་དཔོན་བསྟོད་པ་བྱེད་པས། རྨ་བྱའི་མདོངས་ནི་གཅིག་པུ་ལ། །རྒྱུ་ཡི་ དབྱེ་བ་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་མཁྱེན་པས་ན་ཀུན་མཁྱེན་ཏེ། །ཀུན་མཁྱེན་ཡེ་ཤེས་མིན་པས་མིན། །ཞེས་བསྟོད་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ ལ་གནས་ནི་ས་ཕྱོགས་ལ་སོགས་པ་འདིར་བྱས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དངོས་པོ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་བརྟེན་ནས་བྱས་པ་དང་། མཆོད་རྟེན་ལ་སོགས་པ་བེམ་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་བྱས་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། རྒྱུ་ནི་ཆགས་པ་དང་མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་ལུས་སྣ་ཚོགས་པའོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཀུན་ལ་སྦྱར་རོ། །ཕྱིའི་དངོས་པོ་སྣ་ཚོགས་ནི་ཚེར་མ་རྣོ་བ་དང་། 1-1534 སྲན་མ་ཟླུམ་པ་དང་། ཆུ་ཐུར་དུ་འགྲོ་བ་དང་། མེ་གྱེན་དུ་འབར་བ་ལ་སོགས་པའོ། །ནོར་བུ་ནི་ཆུ་ཤེལ་ལས་ཆུ་དང་། མེ་ཤེལ་ལས་མེ་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའོ། །སྔགས་ནི་མེས་མི་ འཚིག་པ་དང་ཆུ་ཟློག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །སྨན་ནི་མིག་སྨན་གྱིས་ས་འོག་གི་གཏེར་མཐོང་བ་དང་། རི་ལུ་ཟོས་ན་མི་སྣང་བར་འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པའོ། །འཁྱུད་སྤྱད་ནི་རྒྱུ་འབྲས་གཞི་ཐ་ དད་པ་སྟེ། ལུང་གསུམ་མདའ་ནས་སྡེ་གསུམ་བླངས། །ལ་ཀ་མཐོ་སར་ཕྱིན་ནས་ནི། །བདུན་པ་མན་ཆད་རིམས་ནད་རྣམས། །སོང་གཅིག་བྱ་བའི་སྒྲ་བརྗོད་དེ། །ལུང་པ་གསུམ་དུ་འཕངས་གྱུར་ན། །བདུན་པ་ མན་ཆད་རིམས་མི་འཇིགས། །གལ་ཏེ་ཁབ་ནི་སྟོར་གྱུར་ན། །ཕྱི་སྒོ་གཡག་ཤིང་ཁུང་བུ་རུ། །སོག་མ་བཅུག་ན་ངེས་པར་རྙེད། །ཁྱིའི་རྐན་ལ་རུས་ཟུག་ན། །མེན་མོ་བརྟབ་ཅིང་སྒོ་སྤྱིས་སྒུལ། །རུས་ པ་ཐོན་པར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །རྣ་བ་ལྦ་བ་ཅན་དག་ལ། །སྒྱུག་མོའི་ལྟག་པར་མེ་བཙའ་གདབ། །ལྦ་བ་འཚོ་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། སྒྱུག་མོའི་མིག་ནི་ཚག་གྱུར་ན། བག་མའི་སྤྱི་བོར་མེ་བཙའ་ གདབ། །མིག་ནི་འཚོ་བར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །ཕོ་རོག་མཆུ་ནི་བཅངས་གྱུར་ན། །བདུད་རྣམས་ལྡོག་པར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །སྟག་གི་སྡེར་མོ་བཅངས་གྱུར་ན། །བཙན་རྣམས་ལྡོག་པར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །ས་ལེ་སྦྲམ་ནི་བཅངས་གྱུར་ན། ། 1-1535 ཀླུ་རྣམས་ལྡོག་པར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །དུང་མཆོག་ལུས་ལ་བཅངས་གྱུར་ན། །ས་བདག་ལྡོག་པར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །རྐུན་མོའི་ལག་པ་བཅངས་གྱུར་ན། །ནོར་རྣམས་
【現代漢語翻譯】 不如意之事，是感受苦樂的果報。第二種不可思議之事，是因為不是一切遍知者，所以不瞭解。思議它的過患是頭暈和吐血等等。對此，應斷除有漏的業，對治無漏的業，在二者之中，首先是眾生世界形成的不可思議之業，即通過『此業』來闡述，也就是讚頌導師：『孔雀的彩羽雖唯一，構成原因卻有多種。了知此理故為一切知，若非一切知慧則不然。』就像這樣讚頌一樣。第二是器世界形成的不可思議之業，處所是指在某地所做之事等等。事物是指依賴眾生所做之事，以及依賴佛塔等無情物所做之事等等。原因是貪執和不貪執等等。果報是各種各樣的身體。詳細區分是將所有這些都聯繫起來。外在的各種事物是指尖銳的荊棘、圓潤的豆子、水向下流、火向上燃燒等等。寶物是指從水晶中取出水，從火鏡中取出火等等。咒語是指火不能燒，水可以阻擋等等。藥物是指用眼藥膏能看到地下的礦藏，吃了瑞香可以隱身等等。『相合而用』是指原因和結果的本體各不相同，例如：『從三谷箭中取出三部落，到達高處之後，七日以下的瘟疫，唸誦送一之聲，拋向三谷之中，七日以下的瘟疫不會肆虐。』如果針丟失了，在外門牦牛木的孔中，放入毛氈必定能找到。如果狗的喉嚨里卡了骨頭，母狗搖尾巴並用門樞摩擦，骨頭取出毫無疑問。對於耳朵長有贅生物的人，在後頸上進行艾灸，贅生物痊癒毫無疑問。如果啞女的眼睛失明，在啞女的頭頂進行艾灸，眼睛痊癒毫無疑問。如果拿著烏鴉的喙，邪魔退散毫無疑問。如果拿著老虎的爪子，兇猛之徒退散毫無疑問。如果拿著沙麗巴拉木，龍族退散毫無疑問。如果身上帶著最好的海螺，地神退散毫無疑問。如果拿著盜賊的手，財物...
【English Translation】 Experiencing the results of happiness and suffering is undesirable. The second inconceivable thing is not knowing because one is not omniscient. The fault of contemplating it is dizziness and vomiting, etc. In this regard, one should abandon defiled karma and counteract undefiled karma. Among the two, the first is the inconceivable karma that forms the sentient world, which is explained through 'this karma,' which is praising the teacher: 'The peacock's feathers are unique, but the causes are many. Knowing this, one is omniscient; if not, one is not omniscient wisdom.' It is like praising in this way. The second is the inconceivable karma that forms the vessel world. The place refers to doing things in a certain place, etc. Things refer to doing things dependent on sentient beings, and doing things dependent on inanimate objects such as stupas, etc. The cause is attachment and non-attachment, etc. The result is various bodies. Detailed distinction is to connect all of these. Various external things refer to sharp thorns, round beans, water flowing downwards, fire burning upwards, etc. Treasures refer to taking water from crystal and taking fire from a fire mirror, etc. Mantras refer to fire not burning and water being blocked, etc. Medicines refer to seeing underground treasures with eye ointment, and becoming invisible after eating Daphne, etc. 'Combining and using' means that the essence of cause and effect are different, for example: 'Take three tribes from the three valley arrows, after reaching a high place, plagues below seven days, recite the sound of sending one, throw it into the three valleys, plagues below seven days will not be rampant.' If the needle is lost, in the hole of the yak wood of the outer door, putting in felt will surely find it. If a bone is stuck in a dog's throat, the bitch wags its tail and rubs against the door pivot, there is no doubt that the bone will be taken out. For people with warts on their ears, moxibustion on the back of the neck, there is no doubt that the warts will heal. If the mute girl's eyes are blind, moxibustion on the top of the mute girl's head, there is no doubt that the eyes will heal. If you hold a crow's beak, there is no doubt that demons will retreat. If you hold a tiger's claw, there is no doubt that fierce people will retreat. If you hold a Salipram, there is no doubt that the Nagas will retreat. If you wear the best conch shell on your body, there is no doubt that the earth gods will retreat. If you hold a thief's hand, wealth...
འགྲུབ་པར་ཐེ་ཚོམ་མེད། །ཅེས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། ། གཉེན་པོ་ཟག་མེད་ཀྱི་ལས་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་མཐུའི་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ནི་དེ་དག་གི་སེམས་ཀྱི་མཐུས་ས་གཡོ་བ་དང་། ནམ་མཁའ་ལ་འགྲོ་བ་ལ་ སོགས་པའོ། །གཉིས་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་དབང་གི་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལ་ཚེ་ལ་དབང་བ་ནི་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་གནས་བྱིན་གྱིས་རློབས་ཞེས་པའོ། །སེམས་ལ་དབང་བ་ནི་ཇི་ ལྟར་འདོད་པར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པའོ། ། ཡོ་བྱད་ལ་དབང་བ་ནི་ཡོ་བྱད་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་ཆར་འབེབས་པའོ། །ལས་ལ་དབང་བ་ནི་ཁམས་དང་ས་དང་འགྲོ་བ་དང་སྐྱེ་ གནས་དང་གནས་སྐབས་གཞན་ན་མྱོང་བར་འགྱུར་བའི་ལས་རྣམས་གཞན་དུ་སྒྱུར་བའོ། །སྐྱེ་བ་ལ་དབང་བ་ནི་བསམ་གཏན་ལས་མ་ཉམས་བཞིན་དུ་འདོད་པར་སྐྱེ་བའོ། །མོས་པ་ལ་དབང་བ་ནི་ས་ དང་ཆུ་ལ་སོགས་པ་གང་དུ་མོས་པ་དེར་སྒྱུར་བའོ། །སྨོན་ལམ་ལ་དབང་བ་ནི་རང་གཞན་ལ་སྨོན་ལམ་ལ་ཇི་ལྟར་བཏབ་པ་ལྟར་འགྲུབ་པ་སྟེ་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ལས། གང་ཡང་དུས་གསུམ་དག་གི་ཞིང་བཀོད་པ། ། 1-1536 དེ་དག་རྡུལ་གཅིག་སྟེང་དུ་མངོན་པར་སྒྲུབ། །དེ་ལྟར་མ་ལུས་ཕྱོགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དུ། །རྒྱལ་བ་དག་གི་ཞིང་རྣམས་བཀོད་ལ་འཇུག །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །རྫུ་འཕྲུལ་ལ་དབང་བ་ནི་དེ་དཔག་ མེད་སྟོན་ནུས་པའོ། །ཡེ་ཤེས་ལ་དབང་བ་ནི་སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བཞི་ཐོབ་པའོ། །ཆོས་ལ་དབང་བ་ནི་མདོའི་སྡེ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་དཔག་མེད་སྟོན་ནུས་པའོ། །བཅུ་པོ་དེའི་ངོ་བོ་ནི་ ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་ཡིན་ལ། ས་འཆོས་ནི་འཕགས་པ་ལ་ཡོད་དེ་དེའང་ས་བརྒྱད་པ་ཡན་ཆད་ཤས་ཆེའོ། །གསུམ་ལ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱི་མཛད་པ་སྒྲུབ་པའི་ལས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ནི། དད་ པའི་སྟོབས་བསྐྱེད་པ་ལ་འཇུག་པ་ཕྱག་རྒྱའི་མདོ་ལས་མཚོ་དཔག་ཚད་འབུམ་ཕྲག་ལྔ་པ་པདྨས་ཁེབས་པ་གཅིག་ལ་ལྕགས་ཀྱི་ཤིང་རྟ་ནམ་མཁའ་ལྡིང་བས་ཀྱང་མགྱོགས་པའི་རྟས་དྲངས་ནས་པདྨའི་འདབ་མའང་ མ་བསྣད་པར་འགྲོ་བའི་སྐད་ཅིག་དེ་ལ་མཚོའི་ནང་ནས་སྦྲུལ་ཤིན་ཏུ་མགྱོགས་པ་གཅིག་བྱུང་སྟེ་ལན་བཅུ་སྐོར་བ་དེའི་ལན་གཅིག་ལ་ཀུན་དགའ་བོས་དོན་མི་འདྲ་བའི་ཆོས་བཅུ་གོ་ཞིང་འཆད་ ནུས་སོ། །དེའི་གཅིག་ཤད་ཀྱི་བར་ལ་ཤ་རིའི་བུས་ཆོས་དེ་འདྲ་བ་སྟོང་གོ་ཞིང་འཆད་ནུས་སོ། །དེའི་གཅིག་ཤད་ཀྱི་བར་ལ་མཽའུ་གལ་གྱི་བུས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བརྒྱད་ཁྲི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱིས་འདའ་ནུས་སོ། ། 1-1537 དེས་གཅིག་འདའི་བར་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་ནམ་མཁའ་དང་མཉམ་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གླིང་རེ་རེར་མཛད་པ་བཅུ་གཉིས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་དང་། དམ་པའི་ཆོས་གནས་པ་དང་། དེ་ནུབ་པ་ དང་། སྐྱེས་རབས་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ལྷུན་གྱི་གྲུབ་པ་སྟོན་ནུས་པར་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 '毫無疑問會實現。'正如所說的那樣。 對治無漏業有三種，第一種是瑜伽士們不可思議的神通業，即憑藉他們的心力使大地搖動，以及在空中行走等等。第二種是菩薩們不可思議的自在業，對壽命的自在是'隨欲而住，加持'。對心的自在是能夠隨欲入定。對受用物的自在是降下隨欲的受用物之雨。對業的自在是將眾生在其他界、地、趣、生處和狀態所要感受的業轉變到其他地方。對生的自在是在不退失禪定的情況下隨欲而生。對信解的自在是將地、水等轉變成為所信解之物。對愿的自在是如自己或他人所發之愿而成就，如《普賢行愿品》所說：'所有三世一切諸佛剎，一毛孔中悉能顯現之，如是盡於一切毛孔中，種種佛剎清凈皆嚴飾。'。對神變的自在是能夠示現無量神變。對智慧的自在是獲得四種各別正知。對法的自在是能夠示現無量經部等法。這十種自在的體性是止觀，地自在唯有聖者才有，而且主要在八地以上。第三種是諸佛成辦事業不可思議的業。如《信力出生入印經》所說，在一個五百萬由旬充滿蓮花的湖泊中，一輛鐵車由比飛鳥還快的駿馬牽引，甚至不觸碰蓮花的花瓣也能行進。在那一瞬間，湖中出現一條極其迅速的蛇，盤繞十圈，在那一圈的時間裡，具壽阿難陀能夠理解並講述十種不同的法。在那一圈的間隙里，舍利弗能夠理解並講述一千種同樣的法。在那一圈的間隙里，大目犍連能夠以神通穿越八萬個世界。在那一次穿越的間隙里，佛陀能夠在如虛空般無邊無際的世界中，在每一個洲展示十二種極其廣大的事業，以及聖法的住立、隱沒和所有本生故事的自然成就。
【English Translation】 'There is no doubt that it will be accomplished.' As it is said. There are three types of antidotes to uncontaminated karma. The first is the inconceivable karma of power of the yogis, such as causing the earth to shake with the power of their minds, and walking in the sky, etc. The second is the inconceivable karma of mastery of the Bodhisattvas. Mastery over life is 'to remain as long as desired, with blessings.' Mastery over the mind is the ability to enter into samadhi as desired. Mastery over resources is to rain down resources as desired. Mastery over karma is to transform the karma that beings are to experience in other realms, lands, realms of existence, birthplaces, and states to other places. Mastery over birth is to be born as desired without falling from meditation. Mastery over faith is to transform earth, water, etc., into what is believed. Mastery over aspiration is to accomplish according to the aspirations made by oneself or others, as it is said in the 'Samantabhadra's Conduct and Vows': 'In each pore, all Buddha-fields of the three times are manifestly displayed; likewise, in every single pore of hair, I engage in arranging and adorning pure Buddha-fields without exception.' Mastery over miraculous powers is the ability to display immeasurable miracles. Mastery over wisdom is to obtain the four individual perfect knowledges. Mastery over Dharma is the ability to display immeasurable Dharma such as the Sutra Pitaka. The essence of these ten masteries is shamatha and vipashyana. Earth mastery is only possessed by noble ones, and it is mostly found in the eighth bhumi and above. The third is the inconceivable karma of the Buddhas accomplishing deeds. As it is said in the 'Entering the Seal of the Power of Faith Sutra', in a lake of five hundred thousand yojanas filled with lotuses, an iron chariot pulled by a horse faster than a flying bird could travel without even touching the petals of the lotuses. In that instant, a very fast snake appeared from the lake and coiled ten times. In the time of one coil, the Venerable Ananda could understand and explain ten different Dharmas. In the interval of that one coil, Shariputra could understand and explain a thousand of the same Dharmas. In the interval of that one coil, Maudgalyayana could cross eighty thousand world systems with miraculous powers. In the interval of that one crossing, the Buddha could display twelve extremely vast deeds in each continent of all the worlds as vast as space, as well as the abiding and disappearance of the holy Dharma, and the spontaneous accomplishment of all Jataka tales.
ནོ། །སྤྱི་དོན་གསུམ་པ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཉེ་བར་བསྡུ་བ་ནི། ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དེ་ དག་མདོར་བསྡུ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ། ཡང་སྲིད་པ་ནི་ཡང་སྐྱེ་བའོ། །སོ་སོ་རང་རང་དུ་མ་འདྲེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། རྣམ་པ་ཐ་དད་དུ་འབྱུང་བ་དང་། མཆོག་དམན་དུ་ འབྱུང་བའི་བྱེད་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྔོན་མ་ཐོབ་པའི་ལུས་གཞན་དང་གཞན་འཐོབ་པ་དང་། སྔོན་ཐོབ་པའི་ལུས་ལས་འདའ་བའི་བྱེད་རྒྱུ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །བཞིར་སྟོན་པ་ ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་བཞི་ཁོ་ནར་སྒོམ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ འགོག་པའི་བདེན་པ། འགོག་པའི་བདེན་པའི་སྤྱི་དོན་ལ་སྤྱིར་འགོག་པའི་སྒྲས་བརྗོད་པ་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་པ་དང་བརྟགས་མིན་དང་། དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་གསུམ་ ལ་གཞུང་རྣམས་ལས་བརྗོད་དོ། །དེ་ལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་པའི་འགོག་པ་དགག་བྱ་དང་གྲངས་མཉམ་པའི་བཀག་པ་རྫས་སུ་གྲུབ་པ་ལ་འདོད་དེ། མཛོད་ལས། སོ་སོར་བརྟགས་པས་འགོག་པ་གང་། ། 1-1538 བྲལ་བའོ་སོ་སོ་སོ་སོ་ཡིན། །ལྡན་པའི་རྫས་རྣམས་ཇི་སྙེད་པ། །བྲལ་བའི་རྫས་ཀྱང་དེ་སྙེད་དོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་སྡུག་བསྔལ་མཐོང་བས་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཉོན་མོངས་པའི་འགོག་པ་མངོན་ དུ་བྱས་པས་ཉོན་མོངས་པ་ཐམས་ཅད་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་ན་ལྷག་མའི་གཉེན་པོ་སྒོམ་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །མདོ་སྡེ་ པ་རྣམས་ནི་གཉེན་པོ་བསྒོམ་པས་སྤང་བྱ་ནམ་མཁའ་ལ་འཇའ་ཡལ་བ་བཞིན་སོང་བའི་མེད་དགག་ལ་འདོད་དོ། །སེམས་ཙམ་པ་རྣམས་ནི་ལམ་བསྒོམས་པས་ཀུན་གཞི་ལ་སྤང་བྱ་འགགས་པ་ལ་འདོད་ དོ། །དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཉིད་འགོག་པར་འདོད་དེ་དཔལ་ཕྲེང་སེང་གེའི་ང་རོའི་མདོ་ལས་བཅོམ་ལྡན་འདས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་སྡུག་བསྔལ་ འགོག་པའི་བདེན་པ་ནི་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་སྟེ་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཤེས་པའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ལགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེ་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཤེས་ པའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡང་མ་ལགས་ཏེ་དེ་དག་གི་ཤེས་པ་ནི་མཐའ་གཉིས་ལ་ལྟ་བའི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། འགོག་པའི་བདེན་པ་འདུས་མ་བྱས་དང་གཞན་གསུམ་པོ་འདུས་བྱས་སུ་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1539 གཞུང་འདིར་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བའི་ལུགས་མ་གཏོགས་པ་གཞན་གསུམ་ཅི་རིགས་པར། འཆད་གཞུང་ཉིད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །བརྟགས་མིན་གྱི་འགོག་པ་ནི་འདིའི་བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན་ནོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་ དབྱེ་བའི་སྒོ་ནས་མདོར་བསྟན་པ། །སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་རྒྱས་པར་བཤད་པ། སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཉེ་བར་བསྡུ་བ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི་འགོག་པའི་བདེན
【現代漢語翻譯】 諾（No）。第三個總義，從共同相的角度進行歸納，即通過『業和煩惱，如果概括起來說』來指示。輪迴（yangsridpa）即是再次出生。『各自不混雜地產生，以不同方式產生，以高低貴賤的方式產生的原因』，以及『獲得先前未獲得的身體，超越先前已獲得的身體的原因』，這些詞語以各種方式組合。顯示為四種，是因為瑜伽士們只修習這四種。 （四）滅諦 滅諦的總義，一般而言，用『滅』這個詞來表達的是有分別的滅、無分別的滅以及真如這三種，經典中是這樣說的。其中，分別說部認為，有分別的滅是指與所斷之法數量相等的斷滅，是實有的。如《俱舍論》中說：『由各別觀察而得滅，是分離，即各別之滅。與事物相連有多少，分離的事物亦有多少。』如果不是這樣，那麼通過見苦所應斷的煩惱之滅，顯現出來之後，就會導致所有煩惱之滅都顯現出來。如果是這樣，那麼修習剩餘的對治法就沒有意義了。這是他們的觀點。經部師則認為，通過修習對治法，所斷之法就像天空中的彩虹一樣消失，這是一種無遮滅。唯識宗認為，通過修習道，阿賴耶識上所斷之法止息。中觀宗則認為，法界本身就是滅。如《寶鬘獅吼經》中說：『世尊，所有眾生的意識所不能及的，滅苦之諦是不可思議的，聲聞和緣覺都不能了知。』而且，也不是所有凡夫的意識所能及的，因為他們的意識是執著于兩邊的顛倒見。』正如經中所說，滅諦是無為法，而其他三種是無為法。 在此論中，除了分別說部的觀點外，其他三種觀點都應在解釋論本身中理解。無分別的滅不是本文的討論對象。從分類的角度簡要地揭示了本論的意義，從各自的體相的角度詳細地解釋，從共同體相的角度歸納為三點，第一點是滅諦。
【English Translation】 No. The third general meaning, summarized from the perspective of the common characteristic, is indicated by 'karma and afflictions, if summarized.' Samsara (yangsridpa) is rebirth. 'The reason for arising separately without mixing, arising in different ways, and arising in high and low ways,' and 'the reason for obtaining a body not previously obtained and transcending a body previously obtained,' these words are combined in various ways. Showing as four is because yogis only practice these four. (Four) Cessation of Suffering (Nirodha Satya) The general meaning of the Truth of Cessation, generally speaking, what is expressed by the word 'cessation' is the cessation with discrimination, the cessation without discrimination, and suchness, these three are mentioned in the scriptures. Among them, the Vaibhashika school believes that the cessation with discrimination refers to the cessation equal in number to the objects to be abandoned, which is real. As it is said in the Abhidharmakosha: 'The cessation obtained by individual observation is separation, that is, individual cessation. As many things as are connected with things, so many things are separated.' If this is not the case, then the cessation of afflictions to be abandoned by seeing suffering, after it appears, will lead to the appearance of the cessation of all afflictions. If this is the case, then practicing the remaining antidotes is meaningless. This is their view. The Sautrantika school believes that by practicing the antidote, the objects to be abandoned disappear like a rainbow in the sky, which is a non-affirming negation. The Chittamatra school believes that by practicing the path, the objects to be abandoned cease on the Alaya consciousness. The Madhyamika school believes that the Dharmadhatu itself is cessation. As it is said in the 'Garland Lion's Roar Sutra': 'Bhagavan, the Truth of the Cessation of Suffering, which is beyond the reach of the consciousness of all sentient beings, is inconceivable, and cannot be known by Shravakas and Pratyekabuddhas.' Moreover, it is not within the reach of the consciousness of all ordinary beings, because their consciousness is the inverted view of clinging to the two extremes.' As the sutra says, the Truth of Cessation is unconditioned, while the other three are conditioned. In this treatise, except for the view of the Vaibhashika school, the other three views should be understood in the explanatory treatise itself. The cessation without discrimination is not the subject of this text. The meaning of this treatise is briefly revealed from the perspective of classification, explained in detail from the perspective of their respective characteristics, and summarized into three points from the perspective of common characteristics. The first point is the Truth of Cessation.
་པ་གང་ཞེ་ན་ ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་མཚན་ཉིད་ནས་རྣམ་གྲངས་ཀྱི་བར་དོན་བཅུ་གཉིས་ཡོད་པའི་དང་པོ་ལ་མདོར་བསྟན་པ། དེ་ཉིད་ལུང་གིས་བཤད་པ། ཉེ་བར་བསྡུ་བ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ ལ་དེ་བཞིན་ཉིད་ནི་གང་དུ་འགོག་པའི་དགག་གཞི་ཡིན་ལ། ལམ་ནི་གང་གིས་འགོག་པའི་གཉེན་པོ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་མི་འབྱུང་བ་ནི་གང་འགོག་པའམ་གང་བཀག་པ་སྟེ་ཆོས་ཉིད་ལ་ལམ་ གྱིས་དྲི་མ་བཀག་པ་འགོག་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་བསྟན་ཏོ། །གཉིས་པ་ལ་དང་པོ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོ་དང་སྐྱེ་མཆེད་འགགས་པ་འགོག་པར་བསྟན་པ་ནི་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཞེས་པ་སྟེ་གང་ དུ་ནི་ཆོས་ཉིད་དུའོ། །མིག་ལ་སོགས་པ་ནི་ཟག་བཅས་སོ། །མིང་གཟུགས་ནི་ཕུང་པོ་ལྔའོ། །གཉིས་པ་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་འགགས་པ་འགོག་པར་བསྟན་པ་ནི་ཡང་གསུངས་པ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེ་ལྟར་ན་བཞི་པོ་དེས་མཚོན་ནས་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཁམས་བཅོ་བརྒྱད་འགགས་པ་འགོག་པར་སྟོན་ཏོ། ། 1-1540 གནས་ནི་ཡོན་ཏན་གྱི་གནས་ཏེ་ཟག་བཅས་འགགས་པ་ལས་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡོན་ཏན་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་རྣམ་གྲངས་ཅེས་པ་སྟེ་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་སོ། །དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པ་ ནི་དམིགས་པས་ཞེས་བསྒྱུར་ཏེ་ལམ་གྱིས་སོ། །གང་དུ་ནི་ཆོས་ཉིད་དམ་ཀུན་གཞིའོ། །གཉིས་པ་ཟབ་པ་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་འདུ་བྱེད་ནི་འདུས་བྱས་སོ། །འཇིག་པ་ནི་མི་རྟག་པའོ། །འགོག་ པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉེད་དེ། །དེ་དེ་ལ་མུ་བཞིར་གྲུབ་པ་འགོག་པའོ། །སྤྲོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་སྤྲོས་པའི་མཐའ་བརྒྱད་ལ་སོགས་པ་བཀག་པ་གཏན་ཚིགས་སུ་སྦྱོར་བ་སྟེ་དབུ་ མ་རྩ་བ་ལས། གང་གིས་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་། །འགག་པ་མེད་པར་སྐྱེ་མེད་པ། །ཆད་པ་མེད་པ་རྟག་མེད་པ། །འོང་བ་མེད་པ་འགྲོ་མེད་པ། །ཐ་དད་དོན་མིན་དོན་གཅིག་མིན། །སྤྲོས་ པ་ཉེར་ཞི་ཞི་བསྟན་པ། །རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སྨྲ་རྣམས་ཀྱི། །དམ་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །སྐབས་འདིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་འགོག་པར་འཆད་པའི་ སྐབས་འདིར་རོ། །ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་སེམས་པ་ལ་ཚུལ་ནི། ཤེས་བྱའི་གནས་ལུགས་སོ། །དེ་མ་ཡིན་པ་ལ་སེམས་པས་མཐའ་བརྒྱད་ལ་སོགས་པར་བསམས་ཤིང་ཀུན་བརྟགས་པ་དེ་སྤྲོས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1541 ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དོན་ནི་སྤྲོས་པ་མེད་པ་ལ་མུ་བཞི་མི་སྲིད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །སྤྲོས་པ་མེད་པ་ཉིད་རྒྱས་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་དབུ་མ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བལྟ་ བར་བྱའོ། །གཉིས་པ་དེ་ལུང་གིས་སྒྲུབ་པ་ལ་དབང་པོ་དྲུག་ལས་ནི་རེག་པ་འབྱུང་བས་ན་རེག་པའི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ཅེས་བྱའོ། །ཟད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་རྣམ་གྲངས་སམ། སྔ་མ་ཕྱི་མས་ བཤད་དོ། །ཟད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཉིད་དེ་ཆོས་ཅན་དེ་ལས་གཞན་དུ་ཡོད་ད
【現代漢語翻譯】 什麼是『如是』？ 被稱為『如是』。 第二部分，從體性到名稱，有十二個意義，第一部分是簡要說明。用教證來解釋它，以及概括這三者，首先，什麼是『如是』所遮止的對境？道是什麼？是能遮止的對治。煩惱不生起，什麼是被遮止的？或者什麼是被阻斷的？即是法性，道阻斷了垢染，顯示了遮止的體性。 第二部分，首先是顯示有漏蘊和處滅盡的遮止，即世尊所說，『於何處』即於法性。眼等是有漏。名色是五蘊。第二部分，顯示有漏的十八界滅盡的遮止，用『又說』來表示，這樣，用這四個例子來代表，顯示了有漏的十八界滅盡的遮止。 處所是功德的處所，因為從有漏滅盡中產生無漏的功德。第三部分是名稱，即法的名稱。以『如是』為對境，即用『以對境』來翻譯，即用道。『於何處』即法性或阿賴耶識。 第二部分，甚深之處，首先是實際意義，『行』是『有為』。『壞滅』是『無常』。『止息』是『如是』。這在它上面成立了四句，是遮止。『因為沒有戲論』，是將遮止八邊等的理由作為論證，如《中觀根本慧論》所說：『以是緣起故，不生亦不滅，不斷亦不斷，不來亦不去，不一亦不異，寂滅戲論相，佛為如是說，我稽首禮彼。』 這裡所說的，是在解釋遮止勝義諦的場合。不如理作意，『如理』是所知的事物的實相。不如理作意，即思念八邊等，並進行分別，這就是戲論。 這是所說的意義。意義是沒有戲論，四句是不可能的。關於沒有戲論的詳細論證，可以參考《中觀莊嚴論》。第二部分，用教證來論證它，從六根產生觸，所以稱為六觸處。『滅盡』等是名稱，或者前後的解釋。滅盡等的法性，這個法性與它不同嗎？
【English Translation】 What is 'Suchness'? It is called 'Suchness'. The second part, from characteristic to nomenclature, has twelve meanings. The first part is a brief explanation. Explaining it with scripture, and summarizing these three, first, what is the object of negation that 'Suchness' negates? What is the path? It is the antidote that can negate. Afflictions do not arise, what is negated? Or what is blocked? That is the nature of Dharma, the path blocks defilements, showing the characteristic of negation. The second part, first is to show the cessation of the aggregates and sense bases with outflows, as the Blessed One said, 'Where' is in the nature of Dharma. Eyes and so on are with outflows. Name and form are the five aggregates. The second part, showing the cessation of the eighteen realms with outflows, is indicated by 'Also said', so these four examples represent, showing the cessation of the eighteen realms with outflows. The place is the place of qualities, because from the cessation of outflows, qualities without outflows arise. The third part is the nomenclature, which is the nomenclature of Dharma. Focusing on 'Suchness' is translated as 'by focusing', that is, by the path. 'Where' is the nature of Dharma or the Alaya consciousness. The second part, the profound place, first is the actual meaning, 'Action' is 'conditioned'. 'Destruction' is 'impermanence'. 'Cessation' is 'Suchness'. This is established on it in four sentences, which is negation. 'Because there is no elaboration', is to use the reason for negating the eight extremes as an argument, as the Root Wisdom says: 'Because of dependent arising, there is no birth and no death, no cessation and no permanence, no coming and no going, no difference and no sameness, the peaceful cessation of elaboration, the Buddha said so, I bow to him.' What is said here is in the context of explaining the negation of ultimate truth. Not thinking properly, 'properly' is the reality of the knowable. Not thinking properly, that is, thinking about the eight extremes and so on, and making distinctions, that is elaboration. This is the meaning of what is said. The meaning is that without elaboration, the four sentences are impossible. For a detailed argument about the absence of elaboration, refer to the Ornament of Wisdom. The second part, using scripture to prove it, touch arises from the six faculties, so it is called the six places of touch. 'Cessation' and so on are nomenclature, or the previous and subsequent explanations. The nature of Dharma of cessation and so on, is this Dharma nature different from it?
ོ་ཞེ་ན། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་མུ་བཞི་འགོག་པར་བྱེད་དེ་སྤྲོས་པ་མེད་པ་སྤྲོས་པར་བྱེད་ པ་ནི་སྤྲོས་མེད་སྤྲོས་པར་སྒྲོ་འདོགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཇི་སྲིད་དུ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་སྤྲོས་པ་དེ་དུས་ཇི་སྲིད་ཀྱི་བར་དུ་ཡོད་པའི་དུས་སྟོན་ཏེ་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ནི་ཟག་ བཅས་སོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་གམ་རང་བཞིན་གྱི་མྱང་འདས་ཆོས་དབྱིངས་སོ། །བརྡ་ནི་བཏགས་པ་སྟེ་འགོག་པ་བཏགས་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཡང་ན་ཀུན་རྫོབ་བོ། དེ་བརྡ་ཙམ་གྱིས་འགོག་པ་ཡིན་པ་དེའི་ཕྱིར་དེ་འགོག་པ་དེའི་རྣམ་གྲངས་སུ་འགོག་པ་དེའི་ཡན་ལག་གི་མྱང་འདས་སུ་མདོ་ལས་གསུངས་སོ། །ཡོངས་སུ་རྫོགས་མ་རྫོགས་ནི་སྤངས་པའོ། །རྒྱན་ཡོད་མེད་ནི་ཡོན་ཏན་གྱི་རྒྱན་ཏེ་བསམ་གཏན་དངོས་གཞི་ཐོབ་མ་ཐོབ་ལས་ཡིན་ནོ། ། 1-1542 ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ནི་འདོད་གཟུགས་གཉིས་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་ཅར་དང་། གཟུགས་མེད་ན་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོ་རྣམ་སྨིན་དེས་བསྡུས་པ་ཟད་དུ་ཉེ་བ་ལ་ལྷག་མ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །འཇིག་རྟེན་ན་ཟད་ དུ་ཉེ་བ་ལ་ལྷག་མ་ཞེས་ཟེར་བ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་ཕུང་པོ་ཟད་མ་ཟད་ལ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟ་ན་ལྷག་མེད་ཀྱི་འཕགས་པ་དེ་དག་ལ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་ཡོད་ དམ་མེད་དང་པོ་ལྟར་ན་ལྷག་མེད་ཉིད་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་དེ་ནི་མིང་བཞིའི་ཕུང་པོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལྟར་ན་དེས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ནི་དེས་ སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་ཡོད་མེད་ལས་དེར་འཇོག་ན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཕྱིར་མི་འོང་ཡང་དེར་འགྱུར་ན་དེ་གཉིས་ནི་དགྲ་བཅོམ་གྱི་དབྱེ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པའང་མེད་པར་འདོད་དེ། ལུས་ཞིག་ཚོར་བ་བསིལ་བར་གྱུར། །འདུ་ཤེས་འགགས་ཤིང་འདུ་བྱེད་ཞི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནུབ་གྱུར་པ། །དེ་འདྲ་འདི་ནི་སྡུག་ བསྔལ་མཐའ། །ཞེས་བཤད་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་ཆེན་པ་ལྟར་ན་ཀུན་གཞི་ལ་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་ཟད་ནས་ཚེ་མ་འཕོས་པ་ནི་ལྷག་བཅས་ཡིན་ནོ། །སྔོན་གྱི་ལས་ཀྱིས་འཕངས་པའི་ཚེ་ནི་འགགས་ལ་ཀུན་གཞི་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པར་གནས་པ་ནི་ལྷག་མེད་ཡིན་ནོ། ། 1-1543 འོ་ན་ནི་རྣམ་ཤེས་ཡོད་པས། ལྷག་མེད་དུ་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་གཞན་རྣམས་ཟད་པས་ལྷག་མེད་ཅེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནུབ་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡང་ དེ་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་ཤེས་རྣམས་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ནི་སྲིད་ཞི་གཉིས་ལ་མི་གནས་པ་སྟེ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། ཤེས་པས་སྲིད་ལ་མི་གནས་ཤིང་། །སྙིང་རྗེས་ཞི་ ལ་མི་གནས་དང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཉེ་བར་གནས་པ་ནི་འདི་ཕྱིའི་ཕན་བདེ་སྒྲུ
【現代漢語翻譯】 那麼，'如是等'等是爲了遮止四句，將無所增益的增益，即是執著無所增益為有所增益之義。'盡所有'等是顯示增益存在的時間，即六處是具有煩惱的。涅槃是各個分析的斷滅，或是自性的涅槃，即法界。表詮是假立，即斷滅是假立之義。或者說是世俗諦。因為僅僅是表詮的斷滅，所以那個斷滅是那個斷滅的異名，是那個斷滅的支分，如經中所說。圓滿或不圓滿是指斷除。有莊嚴或無莊嚴是指功德的莊嚴，即是否獲得正定。 有餘或無餘是指在欲界和色界中有全部的五蘊，在無色界中有受、想、行、識四蘊，由異熟所攝持，接近窮盡稱為有餘。就像世間上接近窮盡稱為有餘一樣。因此，是對蘊是否窮盡而說的。如果是這樣，那麼無餘的聖者們是否有能取所取的分別念呢？如果像第一種情況那樣，就不成為無餘，因為那是四蘊的緣故。如果像第二種情況那樣，他們就會證悟法無我，因為那是他們所斷除的緣故。如果從色蘊的有無來安立，那麼無色界的阿羅漢也應該成為有餘，那麼這二者就是阿羅漢的差別嗎？對此，小乘部派認為甚至沒有能取所取的分別念，因為他們追隨經中所說：'身壞受已冷，想滅行亦止，識已入滅盡，如是此是苦邊'。大乘行者認為，阿賴耶識的三界煩惱滅盡，而壽命未轉移是有餘。由先前的業所拋棄的壽命已經停止，而阿賴耶識不取受生而安住是無餘。 那麼，因為有識，所以不能成為無餘嗎？就像其他蘊滅盡而稱為無餘一樣。'識已入滅盡'也是指其他的識。不住涅槃是指不住于輪迴和寂滅二者，如《現觀莊嚴論》所說：'以慧不住有，悲不住寂滅'。親近安住是指今生來世的利益安樂。
【English Translation】 So, 'such and so forth' are to prevent the four extremes, to increase what is not to be increased, that is, to cling to what is not to be increased as something to be increased. 'As long as' and so on, shows the time of existence of the increase, that is, the six sense bases are with defilements. Nirvana is the separate analysis of cessation, or the nature of Nirvana, that is, Dharmadhatu. Designation is a false establishment, that is, cessation is the meaning of false establishment. Or it is conventional truth. Because it is merely a designation of cessation, therefore that cessation is a different name of that cessation, a branch of that cessation, as stated in the sutras. Complete or incomplete refers to abandonment. With adornment or without adornment refers to the adornment of qualities, that is, whether or not one has attained the actual state of meditative concentration. With remainder or without remainder refers to the fact that in the desire realm and form realm there are all five aggregates, and in the formless realm there are the four aggregates of feeling, perception, volition, and consciousness, which are held by the ripening of karma, and approaching exhaustion is called with remainder. Just as in the world, approaching exhaustion is called with remainder. Therefore, it is said in terms of whether or not the aggregates are exhausted. If this is the case, then do the noble ones with no remainder have the conceptualization of grasping and being grasped? If it is like the first case, then it will not become without remainder, because that is the reason for the four aggregates. If it is like the second case, then they will realize the selflessness of phenomena, because that is what they abandon. If it is established from the presence or absence of the form aggregate, then the Arhats of the formless realm should also become with remainder, then are these two the differences of Arhats? To this, the Hinayana schools believe that there is not even the conceptualization of grasping and being grasped, because they follow the sutra which says: 'When the body is destroyed, feeling is cold, perception ceases, volition also stops, consciousness has entered into extinction, such is the end of suffering.' The Mahayana practitioners believe that the afflictions of the three realms of the Alaya consciousness are exhausted, and the life has not yet transferred is with remainder. The life thrown by previous karma has stopped, and the Alaya consciousness does not take rebirth and abides is without remainder. Then, because there is consciousness, it cannot become without remainder? Just as the other aggregates are exhausted and called without remainder. 'Consciousness has entered into extinction' also refers to the consciousness other than that. Non-abiding Nirvana is non-abiding in both samsara and peace, as stated in the Ornament of Clear Realization: 'With wisdom, one does not abide in existence, with compassion, one does not abide in peace.' Closely abiding is the benefit and happiness of this life and the next.
བ་པ་སྟེ་དེས་ན་འགོག་པ་གཞན་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཐ་མ་རྣམ་གྲངས་ལ་དང་ པོ་སྤང་བྱ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ལ་ཚིག་ལྷག་མ་རྣམས་ཀྱི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་དོན་ནི་འོག་མ་རྣམས་ཀྱི་སྟོན་ཏེ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་ཉིད་ སྟོན་པ་ན་ཀུན་ནས་དཀྲིས་པ་ནི་མངོན་དུ་རྒྱུའོ། །བག་ལ་ཉལ་ནི་ས་བོན་ནོ། །མཐར་ཕྱིན་པ་ནི་ཟད་པའོ། །མཐོང་སྒོམ་གྱིས་བྲལ་བ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱིས་སྤངས་པའོ། །དེའི་འབྲས་བུ་ནི་ཀུན་ འབྱུང་གི་འབྲས་བུའོ། །མཐོང་བའི་ཆོས་ནི་ཚེ་དེ་ཉིད་དོ། །ཕུང་པོ་ལྷག་མ་རྣམས་ནི་ཚེ་སྔ་མའི་ཀུན་འབྱུང་གིས་བསྐྱེད་པ་སྟེ། རྐྱེན་ཟད་ཙ་ན་དེ་ནི་རང་གི་ངང་གིས་འཇིག་པས་ནུས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་དེ་དག་གིས་མ་ལུས་པར་སྤངས་བ་བསྟན་ཏོ། ། 1-1544 གཉིས་པ་ཡོན་ཏན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ལ་མཚན་ཉིད་གསུམ་ནི་སྐྱེ་གནས་འཇིག་པའོ། །བལྟ་དཀའ་བ་ནི་འཕགས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྤྱན་གཅིག་པུའི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཕོ་བ་དང་བྲལ་བ་ ནི་སྐྱེ་བ་མི་ལེན་པའོ། །མི་འདུད་པ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་སྲེད་པ་དང་བྲལ་བས་དེར་མི་འདུད་པའོ། །ཕུང་པོའི་བདུད་དང་བྲལ་བ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་སྐྱེ་འཆི་མེད་པའོ། །ཉོན་མོངས་ པའི་བདུད་ནི་རྩ་ཉེའི་ཉོན་མོངས་པའོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ནི་སྐྱོན་ཏེ་དེ་མེད་པའི་དགའ་བ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་དགའ་བའོ། །ཁམས་གསུམ་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ཆད་པས་ན་གླིང་ངོ་། །གནོད་པ་ཐམས་ ཅད་ནི་སྐྱེ་རྒ་ན་འཆི་ལ་སོགས་པའོ། །བསམ་པ་ནི་དེ་ལས་སེམས་པ་དང་། སྦྱོར་བ་ནི་དེས་བསླངས་བའི་དེའི་ཕྱོགས་སུ་ལུས་ངག་གི་རྩོམ་པའོ། །གཞིའི་གནས་ནི་སྟོང་ཉིད་དམ་སྤང་བྱ་ཟད་ པའོ། །འདོད་པས་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པས་ཕོངས་པ་ཉིད་རིམས་ནད་ཡིན་ཏེ་ལུས་སེམས་གདུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །མྱ་ངན་ནི་སེམས་ཀྱི་གདུང་བའོ། །སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་ནི་ཀྱི་ཧུད་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། སྡུག་བསྔལ་ནི་ལུས་ཀྱིའོ། །འཇིགས་པ་མེད་པ་ནི་འཁོར་བའི་འོ། །ཕན་པའི་དངོས་པོ་བསྒྲུབས་ནས་སྡུག་བསྔལ་ཞི་བར་བྱེད་པས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། །དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་བདེ་བའོ། ། 1-1545 སྦྱོར་བ་བདེ་བ་སྟོང་ཉིད་ལ་བློ་གནས་པས་འཐོབ་པའོ། །སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ནི་རང་རང་གིའོ། །གཡེང་བ་ནི་ཡུལ་གྱི་སྤྲོས་པའོ། །མཚན་མར་འཛིན་པ་མེད་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་ཞི་ལ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་ པར་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པའི་མཚན་ཉིད་ལས་བཟློག་པའི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་མ་སྐྱེས་པ་ཞེས་བྱ་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དེའི་འོག་ཏུ་འབྱུང་བ་ནི་ ཉིང་མཚམས་སྦྱར་བ་དེ་ལུས་རྫོགས་པར་འཕེལ་བའོ། །འཕེན་པ་ནི་འཕངས་པའོ། །འདུ་མི་བྱེད་པ་ནི་འདུས་མ་བྱས་པའོ། །མ་འོངས་པའི་རྒྱུད་འབྱུང་བ་ནི་ཕྱི་མར་སྐྱ
【現代漢語翻譯】 因此，這種止滅比其他的止滅更為殊勝。其次，從功德的角度來解釋，首先從捨棄所應捨棄之物的角度來解釋，『爲了剩餘的詞句』意味著完全捨棄，其含義由下文『顯示』來表達。當它顯示自身時，『完全纏繞』是指顯現的因。『隨眠』是指種子。『達到終點』是指滅盡。『遠離見道和修道』是指通過這二者捨棄。它的果實是『集』的果實。『見法』是指當下的生命。『剩餘的蘊』是由前世的『集』所產生的，當因緣耗盡時，它會自然消亡，因此被稱為『能力』，這些都表明已經完全捨棄。 第二，從功德的角度解釋，三種相是生、住、滅。『難以看到』是因為它是聖者智慧之眼的唯一對境。『遠離變遷』是指不再受生。『不屈服』是指因為遠離三界的貪慾，所以不屈服於彼。『遠離蘊魔』是指沒有受污染的蘊的生滅。『煩惱魔』是指根本和近分的煩惱。『無罪』是指沒有過失，這種快樂是無漏的快樂。因為斷絕了三界的苦海，所以是洲渚。一切損害是指生老病死等等。『思』是指從那裡面思考，『作』是指由此引發的身語的造作。『基礎的處所』是指空性或者所應捨棄之物的滅盡。『慾望』是指對色聲等的匱乏，這本身就是瘟疫，因為會帶來身心的痛苦。『憂愁』是指內心的痛苦。『哀號』是指『哎喲』等等的聲音。『痛苦』是指身體的痛苦。『沒有恐懼』是指輪迴的恐懼。通過成就利益的事物來平息痛苦，所以這樣說。『勝義諦』是指無漏的快樂。 通過將心安住在作、樂、空性中而獲得。一切障礙都是各自的障礙。『散亂』是指對境的戲論。『不執著于相，且平息痛苦』，這些詞語是這樣組合的。第三，從與苦諦的相相反的角度來解釋，『為什麼不生』這句話表明了這一點，其下文出現的是連線相續，即身體圓滿增長。『拋』是指投擲。『不積聚』是指沒有積聚。『未來相續的產生』是指來世的生。
【English Translation】 Therefore, this cessation is more excellent than other cessations. Secondly, explaining from the aspect of qualities, firstly explaining from the aspect of abandoning what should be abandoned, 'for the remaining words' means complete abandonment, the meaning of which is expressed by the following 'shows'. When it shows itself, 'completely entwined' refers to the manifesting cause. 'Latent' refers to the seed. 'Reaching the end' refers to exhaustion. 'Separated from the path of seeing and the path of cultivation' refers to abandoning through these two. Its fruit is the fruit of 'accumulation'. 'Seeing the Dharma' refers to the present life. 'The remaining aggregates' are produced by the 'accumulation' of the previous life, and when the causes and conditions are exhausted, it will naturally disappear, hence it is called 'ability', these all indicate complete abandonment. Secondly, explaining from the aspect of qualities, the three characteristics are birth, abiding, and cessation. 'Difficult to see' is because it is the sole object of the eye of the wisdom of the noble ones. 'Separated from change' refers to no longer taking birth. 'Not yielding' refers to not yielding to it because of being separated from the desire of the three realms. 'Separated from the aggregate of demons' refers to the absence of the birth and death of the contaminated aggregates. 'Affliction demon' refers to the root and near afflictions. 'Without fault' refers to without defect, this happiness is unpolluted happiness. Because the ocean of the three realms is cut off, it is an island. All harms refer to birth, old age, sickness, death, and so on. 'Thought' refers to thinking from that, 'action' refers to the physical and verbal actions initiated by it. 'The basic place' refers to emptiness or the exhaustion of what should be abandoned. 'Desire' refers to the lack of form, sound, etc., which is itself a plague because it brings physical and mental suffering. 'Sorrow' refers to mental suffering. 'Lamentation' refers to sounds such as 'alas'. 'Suffering' refers to physical suffering. 'Without fear' refers to the fear of samsara. By accomplishing beneficial things, suffering is pacified, so it is said. 'Ultimate truth' refers to unpolluted happiness. It is obtained by placing the mind in action, bliss, and emptiness. All obscurations are their respective obscurations. 'Distraction' refers to the elaboration of objects. 'Not clinging to signs, and pacifying suffering', these words are combined in this way. Thirdly, explaining from the perspective opposite to the characteristics of the truth of suffering, the sentence 'why is it not born' indicates this, and what appears below is the connection of continuity, that is, the complete growth of the body. 'Throwing' refers to casting. 'Not accumulating' refers to not accumulating. 'The arising of the future continuum' refers to birth in the next life.
ེ་བའོ། །དེ་དག་ལས་བཟློག་པ་ ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་ལ་ཡོད་དོ། །གསུམ་པ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་བསྡུ་བ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དང་པོ་གཉིས་ནི་ཀུན་འབྱུང་དང་སྡུག་བསྔལ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ལ། གཙང་བ་ནི་སྒྲིབ་པས་གཙང་བ་སྟེ་བདེ་བ་ནི་ཟག་མེད་དོ། །རྟག་པ་ནི་དེ་ལས་མི་ཉམས་པ་དང་། ཕན་པ་ནི་གཞན་ལ་ཕན་པའི་གཞིའོ། །དེ་གཉིས་ནི་འགོག་པའི་ངོ་བོའི་དབང་དུ་ བྱས་པ་ཡིན་ནོ། ། ༈ ལམ་གྱི་བདེན་པ། ༈ ལམ་གང་ལ་སྐྱེ་བའི་རྟེན། འགོག་པ་སྐྱེད་པ་ལམ་གྱི་བདེན་པའི་སྤྱི་དོན་ལ་ལམ་གང་ལ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དང་། དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ལམ་དང་། བརྟེན་པ་ལམ་གྱི་སྒྲ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལའང་ལུས་དང་བསམ་པའི་རྟེན་གཉིས་ལས། 1-1546 ལུས་ཀྱི་རྟེན་ལ་གཉིས་ཡོད་པའི་དང་པོ་མ་སྐྱེས་པ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ལ་སྤྱིར་བཏང་བ་ནི་བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། མཐུན་པར་གྱུར་པའི་ཡུལ་ན་གནས་པ་དང་། །སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་ནི་ རྟེན་པ་དང་། །བདག་གིས་ལེགས་སྨོན་སྔོན་ཡང་བསོད་ནམས་བགྱིས། །འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་བཞི་ནི་ཁྱོད་ལ་མངའ། །ཞེས་འབྱུང་བའི་དལ་འབྱོར་འཁོར་ལོ་ཆེན་པོ་བཞི་དང་ལྡན་པ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་དང་ རྣམ་པར་སྨིན་པའི་སྒྲིབ་པ་གསུམ་དང་བྲལ་བ་ལྷ་མིའི་རྟེན་ལ་སྐྱེའོ། །སྒྲིབ་པ་གསུམ་ནི་མཛོད་ལས། མཚམས་མེད་པ་འི་ལས་རྣམས་དང་། ཉོན་མོངས་ཤས་ཆེན་ངན་འགྲོ་དང་། །འདུ་ཤེས་མེད་པའི་སེམས་ ཅན་དང་། །སྒྲ་མི་སྙན་སྒྲིབ་གསུམ་དུ་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མཚམས་མེད་པ་ནི་ལས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ལ། ཉོན་མོངས་པ་ནི་དྲག་པོ་དང་རྒྱུན་རིང་པོ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ ནི་ལན་རེ་ཙམ་དྲག་པོ་འབྱུང་ཡང་གཉེན་པོས་གཞོམ་ནུས་པས་ལམ་སྐྱེ་བ་ལ་མི་སྒྲིབ་ལ། རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བ་ནི་གཉེན་པོའི་སྐབས་མེད་པས་ཇེ་ཆེ་ལ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་སྒྲིབ་སྟེ་ཟ་མ་ དང་མ་ནིང་དང་མཚན་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ངན་སོང་གསུམ་དང་བདེ་འགྲོའི་ཕྱོགས་གཅིག་སྒྲ་མི་སྙན་པ་དང་། ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་རྣམས་ནི་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་སྒྲིབ་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1547 མཛོད་ལས། འདི་དག་གང་ལ་སྒྲིབ་ཅེ་ན། འཕགས་པའི་ལམ་དང་། འཕགས་པའི་ལམ་ལ་སྦྱོར་བར་བྱེད་པའི་དགེ་བའི་རྩ་བ་རྣམས་ལ་སྒྲིབ་བོ་ཞེས་བཤད་དོ། །དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་ནི་དུད་འགྲོ་ཀླུ་ ལ་ཚོགས་ལམ་སྐྱེ་སྟེ་རྒྱ་མཚོས་ཞུས་པ་ཆེན་པོ་ལས་ཀླུ་ཁྲི་ཉིས་སྟོང་སེམས་བསྐྱེད་ན་བསྐལ་པ་མངོན་པར་དགའ་བ་ལ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་དྲི་མེད་སྙིང་པོར་སངས་རྒྱས་ཡེ་ཤེས་བླ་མ་ ལ་སོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་ལུང་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། ནོར་བཟང་གི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས་ཀྱང་གྲོང་ཁྱེར་སྐྱིད་པའི་འབྱུང་གནས་སུ་འཇམ་དཔལ་གྱིས་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོ་ནས་འོངས་པའི་ཀླུ་རྣམས་ལ་ སེམས་
【現代漢語翻譯】 與此相反的是苦諦所具有的。 第三，通過共同特徵來概括，用『又』字來表示，前兩個（常、樂）是與集諦和苦諦分離的。 清凈是指從遮蔽中清凈，安樂是指無漏。 常是指不從那（狀態）退轉，利益是指作為利益他人的基礎。 這兩個（常、樂）是就滅諦的自性而言的。 關於道諦 什麼（作為）生起道的所依 生起滅諦，關於道諦的總義，什麼是生起道的所依，以及所依的道，和所依的道的詞義。在三者中的第一個方面，有身體和心意的所依兩種。 1-1546 在身體的所依中有兩種，第一種是未生起者生起的所依，一般而言，如《親友書》中所說：『安住于適宜之處，依止殊勝之人，我亦曾善愿先積福，汝具四大輪。』 其中所說的具足閑暇圓滿四大輪，遠離業、煩惱和異熟三種障礙，可以在天人的所依中生起。三種障礙如《俱舍論》中所說：『無間業及增煩惱，惡趣無想有情眾，聲不悅意名三種，是為三種障。』 其中，無間業是業的障礙，煩惱有猛烈和長久兩種，第一種是偶爾猛烈生起，但能被對治力摧毀，因此不障礙道的生起。而持續生起的，因為沒有對治的機會，所以會越來越嚴重，成為障礙，如閹人、無性人和兩性人等的煩惱。 三惡趣和善趣的一部分，聲音不悅耳者，以及長壽天等是異熟的障礙。 1-1547 《俱舍論》中說：『此等何所障？謂聖道及於聖道，加行善根。』 特別排除的是，畜生中的龍也能生起資糧道，如《海龍王請問經》中所說，兩萬條龍發菩提心，將在極樂世界無垢藏世界成佛，佛號為智慧上師等，因此有授記。在《財賢傳》中也說，在吉祥城，文殊菩薩對從大海來的龍眾 宣講了菩提心。
【English Translation】 The opposite of those are what the Truth of Suffering possesses. Third, summarizing through common characteristics is indicated by the word 'also,' the first two (permanence, bliss) are separate from the origin and suffering. Purity means pure from obscurations, bliss means without outflows. Permanence means not declining from that (state), benefit means serving as the basis for benefiting others. These two (permanence, bliss) are in terms of the nature of cessation. Concerning the Truth of the Path What (serves as) the support for the arising of the Path? Generating cessation, regarding the general meaning of the Truth of the Path, what is the support for the arising of the Path, and the Path that relies on it, and the meaning of the word Path that relies on it. In the first of the three aspects, there are two supports: the body and the mind. 1-1546 In the support of the body, there are two types. The first is the support for the arising of what has not yet arisen. Generally speaking, as stated in the 'Letter to a Friend': 'Residing in a suitable place, relying on a noble person, I have also made good wishes and accumulated merit in the past. You possess the four great wheels.' Among them, possessing the four great wheels of leisure and endowment, being free from the three obscurations of karma, afflictions, and maturation, one can arise in the support of gods and humans. The three obscurations are as stated in the Treasury of Knowledge: 'The deeds of immediate retribution, and greatly increased afflictions, sentient beings without perception, and unpleasant sounds are considered the three obscurations.' Among them, the deeds of immediate retribution are the obscuration of karma. Afflictions are of two types: intense and prolonged. The first type arises intensely only occasionally, but can be subdued by antidotes, so it does not obscure the arising of the path. The one that arises continuously, because there is no opportunity for antidotes, becomes increasingly severe and becomes an obscuration, like the afflictions of eunuchs, hermaphrodites, and those with two sets of genitals. The three lower realms and one side of the happy realms, unpleasant sounds, and long-lived gods are the obscuration of maturation. 1-1547 The Treasury of Knowledge states: 'What do these obscure? They obscure the noble path and the roots of virtue that lead to the noble path.' Specifically excluded are animals, such as nagas, who can generate the path of accumulation. As stated in the Great Sutra Requested by the Naga King, if two thousand nagas generate the mind of enlightenment, they will be prophesied to attain enlightenment in the Pure Land Abhirati in the world Stainless Essence, becoming Buddhas with names such as Wisdom Lama. In the biography of Norzang, it is also said that in the city of Kyidpe Jungne, Manjushri spoke to the nagas who came from the great ocean and explained the mind of enlightenment.
བསྐྱེད་བྱས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཟ་མ་ཏོག་བཀོད་པའི་མདོ་ལས་ཡུལ་འཁོར་མོ་འཇིག་ཏུ་འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག་གིས་ཡི་དྭགས་དང་སྲིན་བུའི་རིགས་མང་པོ་བདེན་པ་ ལ་བཀོད་པ་བཤད་ལ། དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་དང་། སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས་ཀྱང་། སྦྲང་བུ་ཤ་སྦྲང་བུང་བ་དང་། །དེ་བཞིན་སྲིན་བུར་གང་གྱུར་པ། །དེས་ཀྱང་བརྩོན་པའི་སྟོབས་བསྐྱེད་ན། །བྱང་ཆུབ་ འཐོབ་དཀའ་བླ་མེད་འཐོབ། ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ངན་སོང་གསུམ་ལ་མི་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་ནི་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ལ། སྐྱེས་བུ་དམ་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ནི་སྐྱེ་སྲིད་དོ། ། 1-1548 མི་ལའང་སྔོན་ཞི་གནས་སྤྱོད་པའི་དབང་པོ་རྟུལ་པོ་དང་། ལྐུགས་པ་དང་གླེན་པ་དང་ཀླ་ཀློ་བ་དང་ལོག་ལྟ་ཅན་རིགས་ཆད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། ལྷ་འདོད་ཡོན་གྱིས་མྱོས་པ་ལ་སོགས་ པ་འགའ་ཞིག་ལ་མི་སྐྱེ་མོད་ཀྱི་དེ་གཉིས་ལ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་ནི་མི་དལ་འབྱོར་དང་ལྡན་པ་དང་། ལྷའི་དྲང་སྲོང་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་ལ་ཡིན་ཏེ་རྭ་སེམས་ཅན་ལ་སྐྱེ་ཞེས་ བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །ལྷ་མ་ཡིན་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་ལ་མི་སྐྱེ་ལ་ལྷ་མ་ཡིན་གྱི་རྒྱལ་པོ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ལ་ཆོས་ཉན་དུ་འོངས་པ་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་ལ་སྐྱེ་སྲིད་དེ་མིའི་ཅིའི་ རྒྱལ་པོ་ལྗོན་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ལས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་བཟུང་བའི་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་ང་རྒྱལ་ཆེ་ཞིང་ལོག་ལྟས་གང་བས་མི་སྐྱེ་ལ། གནས་གཙང་མ་བ་དང་གཟུགས་མེད་པ་ལ་ཚོགས་ ལམ་མི་སྐྱེ་སྟེ་རིམ་པ་བཞིན་འཕགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྐྱེས་བུ་དམ་པ་ལ་རྟེན་ཅིང་སྒྲ་ལས་ཆོས་ཉན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ལ་མཐོང་ལམ་མི་སྐྱེ་སྟེ་ཡིད་ སྐྱོ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། གོང་ན་མཐོང་ལམ་མེད་མི་སྐྱེ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། གང་ལ་མཐོང་བའི་ལམ་མི་སྐྱེ་བ་དེ་ལ་སྦྱོར་ལམ་ཀྱང་མི་སྐྱེ་སྟེ། དེ་གཉིས་ནི་རྟེན་མཚུངས་པར་མངོན་པར་འདོད་དོ། ། 1-1549 གལ་ཏེ་སྦྱོར་ལམ་སྐྱེ་ན་ནི་མཐོང་ལམ་ཀྱང་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཏེ། སྦྱོར་ལམ་པས་འབད་ན་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་མདོ་ལས་གཟུགས་ཁམས་པའི་ལྷའི་བུས་མི་ སྐྱེ་བའི་བཟོད་པ་ཐོབ་པར་བཤད་པ་དེ་ནི་མཐོང་ལམ་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་ས་བརྒྱད་པ་ཉིད་ལ་སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་རྣམས་ཀྱིས་བཤད་དོ། །མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་ཉན་ཐོས་རྣམས་ནི་ཁམས་ གསུམ་གར་དགྲ་བཅོམ་འཐོབ་ལ། རང་སངས་རྒྱས་ནི་འདོད་ཁམས་པ་དང་། དེའང་འཛམ་བུ་གླིང་པའི་སྐྱེས་པའི་རྟེན་ཁོ་ན་དང་། སངས་རྒྱས་ནི་འོག་མིན་དུ་ས་བཅུ་པའི་རྟེན་ནམ། འདོད་ཁམས་སུ་འཛམ་ བུའི་གླིང་པའི་སྐྱེས་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་མདོ་ལས་བུད་མེད་སངས་རྒྱས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བར་འགྱུར་བ་ནི་
【現代漢語翻譯】 因為生起之故。同樣地，在《扎瑪托格佈德貝多》（ཟ་མ་ཏོག་བཀོད་པའི་མདོ།，梵文名：Kāraṇḍavyūha Sūtra，漢譯： 觀世音菩薩普門品）中說，在閻浮提（ཡུལ་འཁོར་མོ་འཇིག，梵文：Jambudvīpa，漢譯： 南贍部洲）聖者觀世音（འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་དབང་ཕྱུག，梵文：Āryāvalokiteśvara，漢譯： 聖觀自在）以真諦安置了許多餓鬼和昆蟲。在《寶積經》（དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ，梵文：Ratnakūṭa Sūtra，漢譯： 大寶積經）和《入行論》（སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ，梵文：Bodhicaryāvatāra，漢譯： 入菩薩行論）中也說：『蜜蜂、肉蠅、蚊子以及任何變成昆蟲的眾生，如果生起精進的力量，就能獲得難以獲得的無上菩提。』因此，說不生於三惡道，是指大多數情況而言，對於聖者加持等情況，則有可能生於三惡道。 對於人來說，以前修習止觀（ཞི་གནས，梵文：Śamatha-Vipaśyanā，漢譯： 奢摩他-毗缽舍那）的鈍根者、啞巴、愚笨者、野蠻人和持邪見者、斷種者等等，以及沉溺於天欲者等等，有些人不會轉生為人，但說轉生於那兩者（人與天），是指具有閑暇和圓滿的人，以及天上的仙人等等，就像說角轉生為有情一樣。阿修羅（ལྷ་མ་ཡིན，梵文：Asura，漢譯： 阿修羅）也大多不會轉生，但有些阿修羅王來世尊（བཅོམ་ལྡན་འདས，梵文：Bhagavan，漢譯： 世尊）處聽法等等，則有可能轉生，就像人的樹王等等一樣。以業力受生的梵天（ཚངས་པ，梵文：Brahmā，漢譯： 梵天）由於傲慢和充滿邪見而不會轉生，而凈居天（གནས་གཙང་མ，梵文：Śuddhāvāsa，漢譯： 凈居天）和無色界（གཟུགས་མེད་པ，梵文：Arūpadhātu，漢譯： 無色界）不會生起資糧道（ཚོགས་ལམ，梵文：Saṃbhāramārga，漢譯： 資糧道），因為他們依次是聖者，並且依靠聖者，沒有從聲音中聽聞佛法的情況。在上面的兩個界（無色界和凈居天）不會生起見道（མཐོང་ལམ，梵文：Darśanamārga，漢譯： 見道），因為心生厭離，如《俱舍論》（མཛོད，梵文：Abhidharmakośa，漢譯： 俱舍論）所說：『上面沒有見道，不生起。』 在何處不生起見道，在那裡也不會生起加行道（སྦྱོར་ལམ，梵文：Prayogamārga，漢譯： 加行道），因為這二者被認為是所依相同。如果生起加行道，那麼也會生起見道，因為加行道者如果努力，在當生有可能生起見道。經中說色界（གཟུགས་ཁམས，梵文：Rūpadhātu，漢譯： 色界）的天子獲得不生之忍，那不是見道，而是第八地，這是以前的論師們所說的。對於無學道（མི་སློབ་པའི་ལམ，梵文：Aśaikṣamārga，漢譯： 無學道），聲聞（ཉན་ཐོས，梵文：Śrāvaka，漢譯： 聲聞）在三界中都可獲得阿羅漢果（དགྲ་བཅོམ，梵文：Arhat，漢譯： 阿羅漢），獨覺（རང་སངས་རྒྱས，梵文：Pratyekabuddha，漢譯： 獨覺）只能在欲界（འདོད་ཁམས，梵文：Kāmadhātu，漢譯： 欲界）獲得，而且只能是南贍部洲的男子之身，而佛陀（སངས་རྒྱས，梵文：Buddha，漢譯： 佛陀）只能在色究竟天（འོག་མིན，梵文：Akaniṣṭha，漢譯： 色究竟天）獲得十地之身，或者在欲界南贍部洲的男子之身，因為經中說女人不會成為佛陀、獨覺和轉輪王（འཁོར་ལོས་བསྒྱུར，梵文：Cakravartin，漢譯： 轉輪王）。
【English Translation】 Because of arising. Similarly, in the Sūtra of the Arrangement of Zamatog (Kāraṇḍavyūha Sūtra), it is said that in Jambudvīpa, the noble Avalokiteśvara established many pretas and insects in truth. Also, in the Ratnakūṭa Sūtra and the Bodhicaryāvatāra, it is said: 'Bees, flesh flies, mosquitoes, and whatever becomes insects, if they generate the power of diligence, they can obtain the unsurpassed Bodhi which is difficult to obtain.' Therefore, saying that one is not born in the three lower realms refers to most cases, but for cases such as the blessings of noble beings, it is possible to be born in the three lower realms. For humans, some who previously practiced Śamatha-Vipaśyanā, such as dull-witted ones, mutes, fools, barbarians, those with wrong views, those who are cut off from their lineage, and those intoxicated by heavenly desires, will not be reborn as humans. But saying that one is born in those two (human and heaven) refers to those who have leisure and endowments, and heavenly sages, etc., just as it is said that a horn is born as a sentient being. Asuras also mostly do not get reborn, but some Asura kings who come to the Bhagavan to listen to the Dharma, etc., may be reborn, just like the tree king of humans, etc. The Brahma who takes birth by karma does not get reborn because of arrogance and being full of wrong views, and the Pure Abodes and the Formless Realm do not generate the Path of Accumulation, because they are successively noble beings, and because they rely on noble beings, there is no situation of hearing the Dharma from sound. The Path of Seeing does not arise in the two upper realms (Formless Realm and Pure Abodes) because of mental aversion, as the Abhidharmakośa says: 'Above, there is no Path of Seeing, it does not arise.' Where the Path of Seeing does not arise, there the Path of Application also does not arise, because these two are considered to have the same basis. If the Path of Application arises, then the Path of Seeing will also arise, because if the practitioner of the Path of Application strives, the Path of Seeing may arise in that very life. The Sūtra says that the son of a god in the Form Realm obtains the forbearance of non-arising, that is not the Path of Seeing, but rather the eighth bhūmi, as the previous teachers have said. For the Path of No More Learning, the Śrāvakas attain Arhatship in all three realms, the Pratyekabuddhas can only attain it in the Desire Realm, and only as a male body in Jambudvīpa, while the Buddhas can only attain the body of the tenth bhūmi in Akaniṣṭha, or as a male in Jambudvīpa in the Desire Realm, because the Sūtra says that women will not become Buddhas, Pratyekabuddhas, or Cakravartins.
གནས་མེད་ཅིང་གོ་སྐབས་མེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་ མེད་ཀྱི་རྟེན་ལ་ནི་འཚང་མི་རྒྱ་སྟེ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་སྐྱེས་ཟིན་གནས་པའི་རྟེན་ལ་སྤྱིར་བཏང་བ་ནི། ཁམས་གསུམ་གྱི་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་རྟེན་དུ་རུང་སྟེ་ སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་དོན་དུ་འགྱུར་ན་ཐམས་ཅད་དུ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དང་། གོང་མ་གཉིས་ན་ཉན་ཐོས་འཕགས་པའང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཇི་ལྟར་སྐྱེས་པའི་རབས་ལས། དུད་འགྲོར་གྱུར་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དུ་མ་འབྱུང་བ་བཞིན་དང་། 1-1550 མ་དྲོས་པས་ཞུས་པ་ལས། ཀླུའི་རྒྱལ་པོ་མ་དྲོས་པ་ས་བཅུ་པར་བཤད་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། དཀོན་མཆོག་ཏ་ལ་ལ་ལས། དེ་དག་ཀུན་ཏུ་འཚོ་བའི་ཆོས་འཛིན་ཅིང་། །བླ་ན་ཡོད་དང་ བླ་ན་མེད་རྣམས་དང་། །རལ་པ་རིང་དང་གཞོན་ནུའི་བརྟུལ་ཞུགས་ཅན། །དེ་དག་གི་ཡང་སློབ་དཔོན་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་ནི་སྔར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བཀག་ པ་རྣམས་དང་། གནས་གཙང་མ་བ་ལ་ཚོགས་སྦྱོར་མི་གནས་པ་དང་། གཟུགས་མེད་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་མི་རྟེན་པ་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་ལྟར་གཟུང་ངོ་། །གཉིས་པ་བསམ་པའི་རྟེན་ ནི། ཚོགས་ལམ་མཉམ་བཞག་ཕལ་ཆེར་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རྩེ་གཅིག་པ་དང་། ཐོས་བསམ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པ་སྤྲོས་པའི་སེམས་དང་། སྦྱོར་ལམ་ཡན་ཆད་ཀྱི་མཉམ་བཞག་ཕལ་ཆེར་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ སེམས་དང་སངས་རྒྱས་ནི་ཕལ་ཆེར་བསམ་གཏན་བཞི་པ་རྟེན་ནོ། །གང་ཡང་མཛོད་ལས། འདོད་པའི་ཁམས་དང་སྲིད་རྩེ་ན། །བྱང་ཆུབ་ལམ་གྱི་ཡན་ལག་སྤངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ཉན་ཐོས་དབང་པོ་ རྟུལ་པོའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ནི་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། ས་དགུ་ལ་ནི་ཆེན་པོ་ཡི། །ཆེན་པོ་ལ་སོགས་དྲི་མ་ཡི། །གཉེན་པོ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་ལས། །སོགས་པའི་ལམ་ནི་དག་པ་ཡིན། ། 1-1551 ཞེས་ས་དགུ་ལ་སྒོམ་ལམ་དགུ་རྟེན་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་མཐོང་ལམ་ནི་གཟུགས་མེད་ལ་གང་གིའང་མི་རྟེན་ལ་སྒོམ་ལམ་ནི་རྟེན་ཏེ། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཉིད་སྔར་ མ་མཐོང་བ་མཐོང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་པས་དེ་ལ་སེམས་གསལ་དགོས་པའི་ཕྱིར་དང་། མཐོང་ཟིན་གོམས་པར་ནི་སེམས་མི་གསལ་བས་ཀྱང་བྱེད་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་མཐོང་ལམ་བསམ་གཏན་ས་དྲུག་ པ་ལ་བརྟེན་ན་སྐྱེ་སླ་བ་དེ་བོར་ནས་དཀའ་བ་ལ་མི་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་དང་། གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཕྱིར་མི་འོང་དག་ཞི་གནས་འབའ་ཞིག་གིས་བསམ་གཏན་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའི་སེམས་མངོན་དུ་བྱེད་ མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་ལ་བརྟེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ་ལག་པ་གཡས་མེད་ན་གཡོན་པས་འབད་ནས་བྱེད་དགོས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་ལ་བརྟེན་པའང་སྣོད་ལ་ཆུ་ལྟར་མ་ཡིན་གྱི་ས་དགུའི་ སེམས་
【現代漢語翻譯】 因為經中說『沒有處所，沒有機會』。無色界的所依不能成佛，因為對眾生沒有利益。第二，對於已出生的眾生所依之處，一般而言，三界的一切眾生都可以作為所依，因為佛和菩薩爲了利益眾生可以在任何地方出生。在上面的兩界中，也有聲聞聖者，如《本生經》中所說，會出現許多轉生為旁生的菩薩。在《無熱惱請問經》中，龍王無熱惱被說成是十地菩薩等等。在《寶云經》中說：『他們守護著一切有情的法，是殊勝和無上的，具有長髮和年輕的苦行，他們也是導師的導師。』就像經文里說的那樣。特殊情況是，之前以各種方式禁止的情況，以及凈居天不適合修習加行道，無色界不能作為成佛之道的基礎等等，應根據具體情況理解。第二，意樂的所依：資糧道和加行道的等持大多是欲界的專注，聞思和戒律等是散亂的心，加行道以上的等持大多是禪定和無色界的意樂，而佛大多以第四禪為所依。正如《俱舍論》中所說：『欲界和有頂天，捨棄菩提道的支分。』這是指根器遲鈍的聲聞，而大乘則如《現觀莊嚴論》中所說：『在九地上，有大，大等垢染的，微小對治的微小等道是清凈的。』因為經中說九地是九種修道的基礎。其中，見道不依賴於無色界，而修道則依賴於它。原因是見道是證悟以前未曾見過的法性，因此需要清晰的意樂。而對於已經見過的，即使意樂不清晰也能做到。或者說，如果見道依賴於第六禪，會更容易產生，因此不依賴於困難的禪定。因為無色界的不再來者無法僅憑寂止來顯現禪定的雙運意樂，所以必須依賴於它，就像沒有右手的人必須努力用左手一樣。依賴於這些，不是像容器里的水一樣，而是九地的意樂
【English Translation】 Because it is said in the scriptures, 'There is no place, no opportunity.' The support of the formless realm cannot become a Buddha, because it is of no benefit to sentient beings. Secondly, regarding the support for beings who have already been born, in general, all sentient beings of the three realms can be taken as support, because Buddhas and Bodhisattvas can be born anywhere for the benefit of sentient beings. In the upper two realms, there are also Shravaka saints, as it is said in the Jataka tales that many Bodhisattvas who have been reborn as animals will appear. In the 'Questions of Anavatapta,' the Naga king Anavatapta is said to be a tenth-ground Bodhisattva, and so on. In the 'Ratnamegha Sutra,' it says: 'They uphold the Dharma of all beings, are supreme and unsurpassed, possess long hair and the conduct of youth, and they are also the teachers of teachers.' Just as it says in the scriptures. Special cases are those that were previously prohibited in various ways, as well as the Pure Abodes not being suitable for practicing the application path, and the formless realm not being able to serve as the basis for the path to Buddhahood, and so on, which should be understood according to the specific circumstances. Secondly, the support of intention: the accumulation path and the joining path of meditative concentration are mostly the one-pointedness of the desire realm, hearing, thinking, and discipline, etc., are distracted minds, the meditative concentration above the joining path is mostly the intention of the meditative absorption and the formless realm, and Buddhas mostly rely on the fourth meditative absorption. As it is said in the 'Abhidharmakosha': 'In the desire realm and the peak of existence, abandon the limbs of the path to enlightenment.' This refers to Shravakas with dull faculties, while the Mahayana, as it is said in the 'Ornament of Clear Realization': 'On the nine grounds, there are great, great, etc., defilements, the smallness of the small antidote, etc., the path is pure.' Because the scriptures say that the nine grounds are the basis of the nine paths of cultivation. Among them, the path of seeing does not rely on the formless realm at all, while the path of cultivation does rely on it. The reason is that the path of seeing is the realization of the Dharma nature that has not been seen before, so it requires a clear intention. And for what has already been seen, it can be done even if the intention is not clear. Or, if the path of seeing relies on the sixth meditative absorption, it will be easier to generate, so it does not rely on difficult meditative absorption. Because the non-returners of the formless realm cannot manifest the dual intention of meditative absorption and quiescence only through quiescence, they must rely on it, just as a person without a right hand must try to use the left hand. Relying on these is not like water in a container, but the intention of the nine grounds.
ཟག་མེད་དུ་སྐྱེས་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཞེས་བྱའོ། །ཟག་བཅས་ཟག་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་གྱི་གཞུང་གི་འགྲེལ་པ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སེམས་ནི་ ཁམས་གསུམ་ལས་འདས་པས་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ལའང་མ་ཡིན་གྱི་འོན་ཀྱང་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་མཚུངས་ལྡན་དུ་སྐྱེས་པ་ལ་བསམ་གཏན་བཞི་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པར་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། 1-1552 དེའི་ལྟར་ན་འཕགས་པའི་མཉམ་བཞག་གི་སེམས་ཐམས་ཅད་ཁམས་གསུམ་ལས་འདས་པས་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ཀྱི་སེམས་མ་ཡིན་གྱི་སེམས་དེ་གཉིས་དང་མཐུན་པར་སྐྱེས་པ་ལ་དེ་དག་ཏུ་བཏགས་པ་ཡིན་ ཏེ་དེ་ལྟར་མ་བསྟན་ན་དེ་དག་མཚོན་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ༈ དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ལམ། གཉིས་པ་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ལམ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། མཚན་གཞིའི་དབྱེ་བ་དང་། སོ་སོའི་དོན་བཤད་པ་དང་། དེ་ལ་ལོག་རྟོག་ དགག་པ་བཞི་ལས། དང་པོ་ལའང་ཐར་ལམ་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ཁ་ཅིག་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་བློ་མྱང་འདས་ཀྱི་གོ་སྐབས་འབྱེད་པ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བྱང་ཆུབ་འདོད་པས་ཀུན་ནས་ བསླངས་པའི་ལུས་ངག་གི་དགེ་བ་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་ཐར་པ་ལ་བརྩོན་པའི་དགེ་བ་དང་། ལས་ལ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་འཇུག་ངོགས་ཤེས་ཟེར་བ་དེ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ་མི་ སློབ་པའི་ལམ་ལ་མ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཐར་པ་དང་རྣམ་གྲོལ་ཐོབ་ཟིན་པ་ནི་དེ་ལ་བརྩོན་པ་དང་དེའི་འཇུག་ངོགས་སུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རང་རང་གི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ སེམས་བསྐྱེད་པའི་དགེ་བ་གང་ཞིག་ཐར་པའི་གྲོང་དུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་ནི་སེམས་མ་བསྐྱེད་པའི་བསོད་ནམས་ཆ་མཐུན་གྱི་དགེ་བ་དང་། མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་དང་། མཐོ་རིས་སྒྲུབ་པའི་ལས་དགེ་བ་རྣམས་སེལ་ལོ། ། 1-1553 ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ནི་གང་ཟག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བྱེད་པ་ནི་ནུས་པ་ཡིན་ལ་དེ་ནི་ལམ་ལ་ཡོད་དོ། །མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་མ་ཁྱབ་པའང་མེད་དེ་དེའང་རྒྱུན་སྔ་མ་སྔ་མ་ ཕྱི་མ་ཕྱི་མར་ཕྱིན་པར་བྱེད་ལ་རྒྱུན་ཆད་པ་ནི་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི་མཉམ་རྗེས་གཉིས་སམ་སློབ་མི་སློབ་གཉིས་སམ་འཇིག་རྟེན་དང་དེ་ལས་འདས་པ་གཉིས་སམ། བསླབ་པ་གསུམ་མམ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་ལམ་གསུམ་མམ། སྦྱོར་བ་ལ་སོགས་པ་བཞིའམ། །ཚོགས་ལམ་ལ་སོགས་པ་ལྔ་ཡིན་ལ། དབྱེ་བ་གཞན་ཡང་གཞུང་དུ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །མཉམ་རྗེས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ ནི་སྣང་མེད། སྣང་བཅས་སམ་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་མིན་ལ་སོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སེམས་མེད་དང་རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །དེས་ན་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་རྩེ་གཅིག་པ་དང་དེ་ལས་ལངས་པའི་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་རྣམས་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་རོ
【現代漢語翻譯】 被稱為『依賴於無漏而生』。如果問：『有漏能否生為無漏？』對此，世親論師的論著的註釋中說：『佛陀的心超越三界，因此不屬於第四禪，然而，無漏的心與舍受相應而生，這被假名為第四禪的等持等等。』 如此說來，聖者的等持之心都超越三界，因此不屬於無色界的禪定之心，而是與這兩種心相似而生，因此被假名為這些禪定，如果不這樣解釋，就無法表達這些禪定的含義。 基於此的道： 第二，依賴於此的道，包括體相、分類、各自的意義解釋以及對此的錯誤觀念的駁斥四個方面。首先，對於體相，有些人說：『通往解脫之道的總體體相是證悟無我的智慧，它開啟了涅槃的機會。』這種說法是不對的，因為它不包括菩提心所引發的身語善行。還有些人說：『努力獲得解脫的善行，以及瞭解業的解脫之門。』這種說法也是不對的，因為它不包括無學道，因為已經獲得解脫和解脫的人，不能再努力獲得解脫，也不能說是進入解脫之門。因此，各自發起菩提心的善行，能引導我們到達解脫之城。這排除了未發菩提心的順解脫分善，以及不善、無記，和追求善趣的善業。 如果問：『引導我們到達的是什麼？是人嗎？』答：『引導的是能力，而這能力存在於道中。』無學道也包括在內，因為它是前前引導後後，我們不希望道中斷。第二，分類包括：止觀二道，或有學道和無學道，或世間道和出世間道，或三學，或三乘道，或加行道等四道，或資糧道等五道。其他的分類將在論著中闡述。止觀的差別不在於是否顯現、是否具有顯現，或是否以法性為對境等等，因為這會導致無心以及后得位顯現真如等過失。因此，不分別的等持是專注一境，以及從等持中出定的行為。其他的將在後面闡述。
【English Translation】 It is called 'dependent on the unpolluted birth'. If asked, 'Can the polluted be born as unpolluted?' To this, the commentary on the works of Master Vasubandhu says, 'The mind of the Buddha transcends the three realms, therefore it does not belong to the fourth Dhyana, however, the unpolluted mind is born in accordance with the feeling of equanimity, which is nominally called the Samadhi of the fourth Dhyana, and so on.' Thus, all the Samadhi minds of the noble ones transcend the three realms, therefore they do not belong to the formless realm's Dhyana mind, but are born similarly to these two minds, therefore they are nominally called these Dhyanas. If they are not explained in this way, the meaning of these Dhyanas cannot be expressed. The path based on this: Secondly, the path based on this includes four aspects: characteristics, classification, explanation of individual meanings, and refutation of misconceptions about it. First, regarding the characteristics, some say, 'The general characteristic of the path to liberation is the wisdom that realizes selflessness, which opens the opportunity for Nirvana.' This statement is incorrect because it does not include the virtuous actions of body and speech motivated by Bodhicitta. Others say, 'The virtuous actions that strive for liberation, and understanding the gateway to the liberation of karma.' This statement is also incorrect because it does not include the path of no more learning, because those who have already attained liberation and freedom cannot strive for it, nor can it be said that they are entering the gateway to liberation. Therefore, the virtuous actions of generating Bodhicitta individually lead us to the city of liberation. This excludes the virtuous actions of the mundane path of accumulation without generating Bodhicitta, as well as non-virtuous, neutral, and virtuous actions that seek higher realms. If asked, 'What leads us to it? Is it a person?' The answer is, 'What leads is the ability, and that ability exists in the path.' The path of no more learning is also included, because it is the former leading the latter, and we do not want the path to be interrupted. Second, the classification includes: Shamatha and Vipassanā, or the path of learning and the path of no more learning, or the mundane and supramundane paths, or the three trainings, or the three vehicles, or the four paths such as the path of application, or the five paths such as the path of accumulation. Other classifications will be explained in the treatises. The difference between Shamatha and Vipassanā is not whether they appear, whether they have appearances, or whether they take the nature of reality as their object, because this would lead to faults such as no-mind and the appearance of Suchness in the post-meditation state. Therefore, non-conceptual Samadhi is single-pointed concentration and the activity of rising from Samadhi. The others will be explained later.
། །ལམ་འདི་དག་གི་ངོ་བོ་ནི་ཁ་ཅིག་ དྲི་མ་མེད་པའི་ཡིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་རྣམ་ཤེས་ཚོགས་བརྒྱད་ལས་གཞན་དུ་འདོད་ན་སྔར་ཀུན་གཞིའི་སྐབས་སུ་བཀག་པའི་ཕྱིར་དང་། སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དགེ་བར་སྐྱེས་པ་ཙམ་ལ་འདོད་ན་ལུས་ངག་གི་དགེ་བ་ལམ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1554 དེས་ན་བྱང་ཆུབ་འདོད་པས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་སྒོ་གསུམ་ཀའི་དགེ་བ་ལམ་ཡིན་ལ། གང་ཡང་གཞན་གྱི་དོན་དུ་མི་དགེ་བ་ལྟ་བུ་སྤྱོད་པ་དེ་ཡང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དགེ་བ་ཡིན་ པས་ལམ་ཡིན་ནོ། །ལམ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བྱེད་ལས་ནི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་ཤིང་གཉེན་པོ་བསྐྱེད་ནས་ཐར་པའི་གྲོང་དུ་ཕྱིན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །བསླབ་པ་གསུམ་མ་གཏོགས་པའི་ལམ་ཕལ་ཆེར་ནི་རྒྱུ་ འབྲས་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་ཐ་དད་ཡིན་ལ། ལམ་ལྔ་ཡང་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་ཚུལ་གྱིས་ཐ་དད་དོ། །འདི་དག་རྒྱུ་འབྲས་ཀྱི་རིམ་པ་ཇི་ལྟར་སྐྱེ་ཞེ་ན། སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ན་ རེ་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཀུན་གཞི་ལ་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ཡེ་ནས་མེད་ཀྱང་ཐོས་བསམ་ལ་སོགས་པས་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པའི་རྐྱེན་གསུམ་ལས་ལམ་རྣམས་རིམ་པ་བཞིན་སྐྱེ་སྟེ་ཆོས་མཆོག་བྱེད་པ་ པོ་ཡིན་པས་བདག་རྐྱེན་དང་། གོ་སྐབས་འབྱེད་པས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་གཉིས་ཀར་བྱས་ནས་དམིགས་རྐྱེན་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་གསུམ་ལས་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བ་བཞིན་ནོ། །ཟག་མེད་ཀྱི་དང་པོ་ལ་རྒྱུའི་རྐྱེན་ མེད་དེ་དེ་ལྟར་བྱས་ན་བསྡུ་བ་ལས་དེ་བཞིན་ཉིད་དམིགས་པའི་རྐྱེན་གྱི་ས་བོན་ཅན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུའི་རྐྱེན་མེད་པར་ཡང་སྐྱེ་ན་དགྲ་བཅོམ་ལའང་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1555 ཁ་ཅིག་ན་རེ་རྒྱུའི་རྐྱེན་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཐོས་བསམ་གྱིས་རྒྱུའི་རྐྱེན་བྱས་པ་ལས་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་སྐྱེའོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེའང་མ་ཡིན་ཏེ་ཟག་བཅས་ཀྱི་རྒྱུ་ལས་ ཟག་མེད་སྐྱེ་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་སྒོམ་པ་དོན་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། དེས་ན་དམ་པའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ཀུན་གཞི་ལ་རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི་ས་བོན་ཟག་མེད་ཡེ་ནས་གནས་ པ། དམིགས་རྐྱེན་ནང་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི་སྒྲ་དང་ཕྲད་པ་ལས་དང་པོར་རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཟག་མེད་དུ་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་གྱིས་རྒྱུ་དང་། རྣ་བའི་རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་ བདག་རྐྱེན་དང་གསུང་རབ་ཀྱི་ཚིག་དོན་གྱིས་དམིགས་རྐྱེན་བྱས་ནས་ཐོས་བྱུང་གི་ཤེས་རབ་སྐྱེའོ། །དེས་གསོས་པའི་བག་ཆགས་ནི་བསམ་བྱུང་གི་ས་བོན་ཡིན་ལ། ཐོས་བསམ་གཉིས་ཀྱིས་ནི་ཚོགས་ལམ་ཕལ་ ཆེར་བགྲོད་པར་བྱེད་དོ། །འདི་ལ་ཁ་ཅིག་ནི་ནང་པའི་གསུང་རབ་ལ་ཐོས་བསམ་བྱས་པ་ཙམ་གྱིས་ལམ་དུ་འགྱུར་ཏེ་ཐེག་བསྡུས་ལས་དེ་ཆོས་སྐུའི
【現代漢語翻譯】 關於這些道的體性，有些人說它們是無垢的意，這是不對的。如果認為它們不同於八識，那麼先前在阿賴耶識的章節中已經駁斥過了；如果僅僅認為生起善的心和心所是道，那麼身語的善行就不再是道了。 因此，凡是希求菩提者，由菩提心所引發的身語意三門之善行都是道。同樣，那些爲了利益他人而做的看似不善的行為，也是菩薩的善行，因此也是道。所有道的功用是斷除障礙，生起對治，最終到達解脫之城。除了三學之外，大多數道都是通過因果等方式來區分的，五道也是通過因果關係來區分的。那麼，這些因果的次第是如何產生的呢？ 有些先前的論師說，在阿賴耶識中，本來就沒有無漏的種子，但是通過聞思等方式，以緣于真如的三種緣，道次第產生，成為殊勝的法，作為增上緣，開啟機會，作為等無間緣，以真如作為所緣緣，從而產生見道。對於最初的無漏道來說，沒有因緣，如果那樣的話，就與《攝大乘論》中『真如是具有所緣緣種子的』相違背了。 這種說法是不對的，如果沒有因緣也能產生，那麼阿羅漢也會生起煩惱。 有些人說，不是沒有因緣，而是通過有漏的聞思作為因緣，從而產生無漏的道。這種說法也是不對的，如果從有漏的因產生無漏的道，那麼無漏的修道就變得沒有意義了。 因此，究竟的道理是這樣的：在阿賴耶識中，本來就存在著耳識的無漏種子，當它與內道的經文之聲音相遇時，最初產生無漏的耳識。然後，以無漏的種子作為因，以耳識作為增上緣，以經文的詞義作為所緣緣，從而產生聞所生慧。由它滋養的習氣是思所生慧的種子，通過聞思二者，可以行進于資糧道的大部分。 對此，有些人認為僅僅是對內道的經文進行聞思就能成為道，因為《攝大乘論》中說，那是法身（藏文：ཆོས་སྐུ，梵文天城體：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：dharmakāya，漢語字面意思：法身）的...
【English Translation】 Regarding the nature of these paths, some say that they are immaculate minds, but this is not correct. If they are considered different from the eight consciousnesses, then it has already been refuted in the section on the Ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識); if merely the arising of virtuous minds and mental factors is considered the path, then the virtuous actions of body and speech would no longer be the path. Therefore, for those who desire Bodhi (藏文：བྱང་ཆུབ，梵文天城體：बोधि，梵文羅馬擬音：bodhi，漢語字面意思：菩提), all virtuous actions of body, speech, and mind that are motivated by Bodhicitta (藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས，梵文天城體：बोधचित्त，梵文羅馬擬音：bodhicitta，漢語字面意思：菩提心) are the path. Similarly, those actions that appear to be non-virtuous but are performed for the benefit of others are also the virtuous actions of a Bodhisattva (藏文：བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ，梵文天城體：बोधिसत्त्व，梵文羅馬擬音：bodhisattva，漢語字面意思：菩薩), and therefore are the path. The function of all paths is to abandon obscurations, generate antidotes, and ultimately reach the city of liberation. Most paths, except for the three trainings, are differentiated through causes and effects, and the five paths are also differentiated by way of cause and effect. How do these causal sequences arise? Some previous teachers say that in the Ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), there are no immaculate seeds from the beginning, but through hearing, thinking, and so on, with the three conditions that focus on Suchness (藏文：དེ་བཞིན་ཉིད，梵文天城體：तथाता，梵文羅馬擬音：tathātā，漢語字面意思：真如), the paths arise sequentially, becoming supreme Dharma (藏文：ཆོས，梵文天城體：धर्म，梵文羅馬擬音：dharma，漢語字面意思：法), acting as the dominant condition, opening opportunities, acting as the immediately preceding condition, and with Suchness (藏文：དེ་བཞིན་ཉིད，梵文天城體：तथाता，梵文羅馬擬音：tathātā，漢語字面意思：真如) as the objective condition, the Path of Seeing (藏文：མཐོང་ལམ，梵文天城體：दर्शनमार्ग，梵文羅馬擬音：darśanamārga，漢語字面意思：見道) arises. For the first immaculate path, there is no causal condition; if that were the case, it would contradict the statement in the Compendium of Determinations (藏文：ཐེག་བསྡུས，梵文天城體：महायानसंग्रह，梵文羅馬擬音：Mahāyānasaṃgraha，漢語字面意思：攝大乘論) that 'Suchness (藏文：དེ་བཞིན་ཉིད，梵文天城體：तथाता，梵文羅馬擬音：tathātā，漢語字面意思：真如) is the possessor of the seeds of the objective condition'. This is not correct, because if it can arise without a causal condition, then afflictions would also arise in an Arhat (藏文：དགྲ་བཅོམ，梵文天城體：अर्हत्，梵文羅馬擬音：arhat，漢語字面意思：阿羅漢). Some say that it is not that there is no causal condition, but that the immaculate path arises from the hearing and thinking of contaminated things as the causal condition. This is also not correct, because if the immaculate path arises from a contaminated cause, then the immaculate meditation would become meaningless. Therefore, the ultimate meaning is this: in the Ālaya-vijñāna (藏文：ཀུན་གཞི，梵文天城體：आलयविज्ञान，梵文羅馬擬音：ālayavijñāna，漢語字面意思：阿賴耶識), there is inherently the immaculate seed of ear consciousness. When it encounters the sound of the inner Dharma scriptures as the objective condition, the immaculate ear consciousness arises first. Then, with the immaculate seed as the cause, the ear consciousness as the dominant condition, and the meaning of the words of the scriptures as the objective condition, the wisdom arising from hearing arises. The habit nourished by it is the seed of the wisdom arising from thinking, and through both hearing and thinking, one can traverse most of the Path of Accumulation (藏文：ཚོགས་ལམ，梵文天城體：सम्भारमार्ग，梵文羅馬擬音：saṃbhāramārga，漢語字面意思：資糧道). Regarding this, some believe that merely hearing and thinking about the inner Dharma scriptures becomes the path, because the Compendium of Determinations (藏文：ཐེག་བསྡུས，梵文天城體：महायानसंग्रह，梵文羅馬擬音：Mahāyānasaṃgraha，漢語字面意思：攝大乘論) says that it is the Dharmakāya (藏文：ཆོས་སྐུ，梵文天城體：धर्मकाय，梵文羅馬擬音：dharmakāya，漢語字面意思：法身) of...
་ས་བོན་དང་དེའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ཉོན་མོངས་ པ་སྤོང་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ལ་ལ་ནི་དེ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མ་བསྔོས་ན་ལམ་དུ་མི་འགྱུར་བས་བསྔོ་བ་ལ་ལྟོས་སོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཐོས་བསམ་གྱིས་བཞག་པའི་བག་ཆགས་ནི་དྲོད་ཀྱི་ས་བོན་ཡིན་ལ། 1-1556 དེའང་ཆོས་མཆོག་གི་བར་གྱི་ཡིན་ཞིང་། དེས་བཞག་པ་ནི་མཐོང་ལམ་གྱི་ཡིན་ཞིང་། དེས་བཞག་པ་སྒོམ་ལམ་དང་། དེས་བཞག་པ་སྒོམ་ལམ་ཆེན་པོའི་བར་དུ་ཡིན་ཞིང་། དེས་བཞག་པ་མི་སློབ་པའི་ ས་བོན་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སྔ་མ་སྔ་མས་གསོས་པའི་ས་བོན་ནི་ཕྱི་མ་ཕྱི་མའི་རྒྱུའི་རྐྱེན་ཡིན་ལ། སྔ་མ་མངོན་གྱུར་ནི་ཕྱི་མའི་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་དང་དེ་བཞིན་ཉིད་དམིགས་རྐྱེན་ དང་ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་ལ་སོགས་པས་བདག་རྐྱེན་བྱས་ནས་ལམ་ཕྱི་མ་རྣམས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་སོ་སོའི་དོན་ལ་ཚོགས་ལམ་ནས་མི་སློབ་པའི་ལམ་གྱི་བར་དུ་དོན་ལྔ་ལས། དང་ པོ་ཚོགས་ལམ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་དབྱེ་བ་དང་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་བཤད་པ་གསུམ་ལས། མཚན་ཉིད་ནི། ཐར་པའི་གྲོང་གི་འགྲོ་ས་དྲོད་ཆུང་ངུའི་དངོས་དང་བརྒྱུད་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་ བ་ལ། ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་སྒོམ་པ་སྦྱོར་ལམ་སྐྱེ་བའི་དུས་མ་ངེས་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི། ཡང་དག་སྤོང་བཞི་སྒོམ་པ་དེ་སྐྱེ་བའི་ དུས་ངེས་པ་ཅན་ནོ། གསུམ་པ་ནི། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་བཞི་སྒོམ་པ་ཚེ་འདི་ཉིད་ལ་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་སྐྱེ་བར་ངེས་པའོ། །གསུམ་པ་འདི་གང་ཟག་དབང་པོ་གསུམ་གྱི་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པ་ལ་འཇོག་པའི་ལུགས་ཀྱང་ཡོད་དོ། ། 1-1557 ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ལ་བཞི་ལས། དང་པོ་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། སྤང་བྱ་ལ་དགྲར་ལྟ་ཞིང་ཡིད་བྱུང་བར་བྱེད་པའམ། སྤང་བྱ་ཤིན་ཏུ་རགས་པ་སྡུག་བསྔལ་སྐྱེད་བྱེད་རྣམས་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། བདག་མེད་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་སྒོམ་བྱུང་མེད་དོ་ཞེས་སྨྲ་བ་དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ་བསྒོམས་པ་ལས་བྱུང་ བའི་ཤེས་རབ་ཀྱང་རུང་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་དང་། བདག་མེད་པ་ལ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ཟུང་འབྲེལ་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡོད་ཀྱང་དེ་མེད་ན་འཕགས་པ་རྣམས་ལའང་ སྒོམ་བྱུང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ས་ནའང་སྒོམ་བྱུང་གི་མཚན་ཉིད་ནི་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་མེད་ན་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་དང་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཀྱང་ མེད་པར་འགྱུར་བ་ལས་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེ་ཚེ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱུན་ལས་ནི། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ལས་ཞི་གནས་དང་། །ཡེ་ཤེས་ཡངས་པ་ཐོབ་བྱའི་ཕྱིར། །གདམས་ངག་རྒྱ་ཆེན་རྙེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ དང་འགལ་ལོ། །གང་ཡང་བརྒྱད་སྟོང
【現代漢語翻譯】 有人說，這是爲了說明通過種子（藏文：ས་བོན，梵文天城體：बीज，梵文羅馬擬音：bīja，漢語字面意思：種子）及其習氣可以捨棄煩惱。還有人說，如果不迴向菩提，它就不會成為道，所以需要回向。通過聽聞和思惟所產生的習氣是暖位的種子， 它存在於暖位到勝法位之間，由它產生的習氣是見道的種子，由見道產生的習氣是修道的種子，由修道產生的習氣存在於修道大位之間，由它產生的習氣是非學位的種子。因此，先前的種子滋養的種子是後者的因緣，先前的顯現是後者的近取因，以及等無間緣和所緣緣，通過聽聞、思惟、修三種方式作為增上緣，從而產生後續的道。 第三，關於各自的意義，從資糧道到無學道之間有五種意義。首先，關於資糧道，有三種解釋，即定義、分類和特點。定義是：它是通往解脫之城的道路，是小暖位的直接和間接原因。 分類有小、中、大三種。第一種是：修習四念住，產生加行道的時間不確定。第二種是：修習四正斷，產生加行道的時間是確定的。第三種是：修習四神足，確定此生就能產生加行道的暖位。也有觀點認為，這第三種可以安立在三種根器的眾生相續中。 特點有四種。第一，斷除的特點是：視所斷為仇敵，心生厭離，或者斷除非常粗大的、產生痛苦的煩惱。第二，證悟的特點是：通過三種無我智慧以普遍的方式證悟。有些人說沒有修所成慧，這種說法是不合理的，因為經中說『由修習而產生的智慧也可以』，這與經文相違背。而且，如果沒有止觀雙運，那麼聖者們也會沒有修所成慧，因為在他們的境界中，修所成慧的定義僅限於此。如果沒有修所成慧，那麼神通和法流三摩地也會不存在，因此，《經莊嚴論》中說：『彼時於法流中，從諸佛處得寂止，為得廣大智慧故，將獲廣大之教授。』這與經文相違背。還有，《八千頌般若經》中……
【English Translation】 Some say that it is said that afflictions can be abandoned by seeds (Tibetan: ས་བོན, Sanskrit Devanagari: बीज, Sanskrit Romanization: bīja, Chinese literal meaning: seed) and their latent tendencies. Others say that if it is not dedicated to Bodhi, it will not become the path, so it needs dedication. The latent tendencies established by hearing and thinking are the seeds of the heat stage, which exists between the heat stage and the supreme dharma stage, and the latent tendencies established by it are the seeds of the path of seeing, and the latent tendencies established by it are the seeds of the path of meditation, and the latent tendencies established by it exist between the great stage of meditation, and the latent tendencies established by it are the seeds of the non-learning stage. Therefore, the seeds nourished by the former are the causes and conditions of the latter, and the former manifestation is the immediate condition of the latter, as well as the equal and uninterrupted condition and the object-oriented condition, and the subsequent paths are generated through hearing, thinking, and meditating as the dominant condition. Third, regarding the meaning of each, there are five meanings from the accumulation path to the path of no more learning. First, regarding the accumulation path, there are three explanations, namely definition, classification, and characteristics. The definition is: it is the road to the city of liberation, and it is the direct and indirect cause of the small heat stage. The classifications are small, medium, and large. The first is: practicing the four mindfulnesses, the time of generating the path of application is uncertain. The second is: practicing the four right abandonments, the time of generating it is certain. The third is: practicing the four legs of magical power, it is certain that the heat stage of the path of application will be generated in this life. There is also a view that this third type can be established in the continuum of beings with three faculties. There are four characteristics. First, the characteristic of abandonment is: viewing what is to be abandoned as an enemy, generating aversion, or abandoning very coarse afflictions that generate suffering. Second, the characteristic of realization is: realizing in a general way through the three wisdoms of selflessness. Some say that there is no wisdom born of meditation, but this statement is unreasonable, because the sutra says 'wisdom arising from meditation is also acceptable', which contradicts the sutra. Moreover, if there is no union of calm abiding and insight, then even the noble ones will not have wisdom born of meditation, because in their realm, the definition of wisdom born of meditation is limited to this. If there is no wisdom born of meditation, then the legs of magical power and the samadhi of the stream of dharma will also not exist, therefore, the Ornament of Sutras says: 'At that time, in the stream of dharma, from the Buddhas, one obtains calm abiding, and for the sake of obtaining vast wisdom, one will obtain vast instructions.' This contradicts the sutra. Also, in the Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra...
་འགྲེལ་པ་ལས། ཐོས་པ་དང་བསམས་པའི་རང་བཞིན་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ཐོས་བསམ་ཤས་ཆེ་བ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། 1-1558 ཚོགས་ལམ་བཞི་གསུམ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་དང་། སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པ་ཅི་རིགས་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་གདམས་ངག་སྒོམ་པའི་ཁྱད་པར་ནི། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལས། ཚོགས་ ལམ་གྱི་ཆོས་བཅུ་གསུམ་གསུངས་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་སྡོམ་ལ། བདག་དང་གཞན་གྱི་འབྱོར་པ་དང་། །འདུན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དབང་པོ་དང་། །དེ་བཞིན་ཟས་དང་མི་ཉལ་དང་། །ཤེས་བཞིན་དུ་ནི་སྤྱོད་པ་དང་། ། བར་ཆད་མེད་དང་གཏོང་བ་དང་། །དེ་བཞིན་དགེ་བའི་བཤེས་གཉེན་དང་། །དམ་ཆོས་ཉན་དང་སེམས་པ་དང་། །དགེ་སྦྱོང་རྒྱན་ནི་ཐ་མ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། དགེ་སྦྱོང་གི་རྒྱན་བཅུ་བདུན་ནི་ ཡང་དེ་ཉིད་ལས། དད་ལྡན་གཡོ་མེད་ནད་ཉུང་དང་། །བརྩོན་འགྲུས་ཤེས་རབ་འདོད་ཆུང་དང་། །ཆོག་ཤེས་གསོ་སླ་དགང་སླ་དང་། །སྦྱངས་དང་མཛེས་དང་དྲོད་རིག་དང་། སྐྱེས་བུ་དམ་ཆོས་མཁས་བརྟགས་དང་། །བཟོད་ དང་དེས་དང་གྱ་ནོམ་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ཇི་སྐད་བཤད་པ་དང་ལྡན་པའི་ཚོགས་ལམ་པས་སེམས་ཀྱི་སྒྲིབ་པ་སྦྱང་བའི་ཕྱིར་སྲོད་དང་ཐོ་རངས་མི་ཉལ་བར་སྒོམ་པ་ ལ་མངོན་པར་བརྩོན་པར་བྱེད་དོ། །ཅི་ཞིག་སྒོམ་ཞེ་ན་ལུས་ངག་གི་འཇུག་ལྡོག་ལ་དམིགས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། གསུང་རབ་ཀྱི་ཚིག་དོན་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་རབ་དང་། དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་སྐྱོ་བ་དང་འཆི་བ་དང་དབུགས་ཕྱི་ནང་དུ་རྒྱུ་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པ་ལ་སོགས་པ་སྒོམ་མོ། ། 1-1559 ཕྱེད་པ་རྣམ་སྦྱོང་གི་གཉེན་པོ་སྒོམ་པ་ནི་དཔུང་བཟང་གིས་ཞུས་པ་ལས། འདོད་ཆགས་ཤས་ཆེ་མི་གཙང་ཤ་ཚིལ་དང་། །ལྤགས་པ་ཀེང་རུས་ལྟ་བས་རྣམ་པ་ལྡོག །བྱམས་དང་སྙིང་རྗེ་ཆུས་གདབ་ ཞེ་སྡང་ལ། །གཏི་མུག་ལ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་ལམ་གྱིས་ཞེས་འབྱུང་བའམ་མཛོད་ལས། །ཀེང་རུས་ཆགས་བཅས་ཐམས་ཅད་ལ། །རུས་པ་རྒྱ་མཚོའི་བར་དུ་ནི། །སྤྲོ་ཞིང་སྡུད་པ་ལས་དང་པོ། །རྐེང་རུས་ནས་ ནི་ཐོད་ཕྱེད་བར། །བཏང་བས་སྦྱང་བ་བྱས་པར་བཤད། །སྨིན་མའི་བར་དུ་སེམས་འཛིན་པ། །ཡིད་ལ་བྱེད་པ་རྫོགས་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ཡུམ་ལས་གསུངས་པའི་མི་གཙང་བའི་འདུ་ཤེས་ དགུ་ནི་རྣམ་པར་བམ་པ་དང་། རྣམ་པར་འབུས་གཞིགས་པ་དང་། རྣམ་པར་བསྣགས་པ་དང་། རྣམ་པར་དམར་བ་དང་། རྣམ་པར་རྔོས་པ་དང་། རྣམ་པར་ཟོས་པ་དང་། རྣམ་པར་འཐོར་བ་དང་། རྣམ་པར་ ཚིག་པ་དང་། རུས་པའི་འདུ་ཤེས་སོ། །སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བརྒྱད་སྒོམ་པ་ལ་ཐེག་ཆུང་བའི་ལུགས་ནི་ཉིས་ཁྲི་སྣང་བ་ལས་ཆོས་འདི་ནི་འདོད་པ་ཆུང་བ་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་ གྱི་ཆེ་བ་རྣམས་ཀྱི་མ་ཡིན་པ་དང་ཆོག་ཤེས་པ་དང་
【現代漢語翻譯】 在註釋中提到，『聽聞和思考的自性』指的是側重於聽聞和思考。第三個特點是功德的差別： 具備資糧道四種、加行道三種、見道十二種的功德，以及天眼和神通等各種功德。第四個特點是修持訣竅的差別：在聲聞的階位中，講述了資糧道的十三種法，總結如下：『自身和他人的財富，意願和戒律，根基，同樣還有食物和不睡眠，保持正念的行為，沒有障礙和佈施，同樣還有善知識，聽聞正法和思考，苦行是最後。』這是其中的內容。十七種苦行的莊嚴也在其中提到：『具有信心，不搖動，少病，精進，智慧，少欲，知足，易養，易滿，已訓練，美麗，知熱，大丈夫，精通正法，善於觀察，忍耐，堅定和富裕。』這是其中的內容。意思是說，具備上述所說功德的資糧道行者，爲了凈化心的障礙，在夜晚和黎明不睡覺而努力修行。 修什麼呢？修持以身語的進出為目標的戒律，以經文的詞句為目標的智慧，以及對三寶、厭離、死亡和呼吸在內外執行的隨念等。修持對治五種煩惱的對治法，如《善臂請問經》所說：『貪慾重者觀不凈，如尸、脂肪、面板、骨骼等。慈悲水灌注于嗔恚，以緣起之理對治愚癡。』或者如《俱舍論》所說：『對於執著于骷髏者，乃至骨海之間，歡喜並收攝是最初。從骷髏到半個頭蓋骨，通過放下而進行凈化。在眉間繫念，即是圓滿的作意。』就像其中所說的那樣。此外，如《般若經》所說的九種不凈觀：脹相、壞相、膿爛相、青瘀相、啖食相、散亂相、腐爛相、血涂相和骨想。小乘的宗義認為，修持八種大丈夫的分別念，如《二萬頌般若經》所說：『此法是為少欲者而設，非為多欲者而設，是為知足者而設。』
【English Translation】 It is mentioned in the commentary that 'the nature of hearing and thinking' refers to focusing on hearing and thinking. The third characteristic is the difference in merits: Possessing the merits of the four paths of accumulation, the three paths of preparation, and the twelve paths of seeing, as well as various merits such as the divine eye and supernormal powers. The fourth characteristic is the difference in practicing the essential instructions: In the stage of the Hearers, the thirteen dharmas of the path of accumulation are explained, summarized as follows: 'One's own and others' wealth, intention and discipline, faculties, likewise food and not sleeping, acting with mindfulness, without obstacles and generosity, likewise virtuous friends, hearing the true Dharma and thinking, asceticism is the last.' This is the content. The seventeen adornments of asceticism are also mentioned therein: 'Having faith, unwavering, few illnesses, diligence, wisdom, few desires, contentment, easy to nourish, easy to satisfy, trained, beautiful, knowing warmth, great person, proficient in the true Dharma, good at observing, patience, steadfastness, and wealth.' This is the content. It means that the practitioner of the path of accumulation who possesses the merits mentioned above strives to practice diligently without sleeping at night and dawn in order to purify the obscurations of the mind. What to practice? Practice the discipline that focuses on the coming and going of body and speech, the wisdom that focuses on the words and meanings of the scriptures, and the mindfulness of the Three Jewels, renunciation, death, and the movement of breath in and out. Practice the antidotes to counteract the five afflictions, as stated in the Sagaramati Sutra: 'For those with strong attachment, contemplate the impure, such as corpses, fat, skin, bones, etc. Pour loving-kindness and compassion on anger, and counteract ignorance with the path of dependent origination.' Or as stated in the Abhidharmakosha: 'For those attached to skeletons, up to the ocean of bones, rejoicing and gathering is the first. From the skeleton to half a skull, purification is done through letting go. Holding the mind between the eyebrows is the completion of mental engagement.' Just as it is said therein. Furthermore, the nine impure perceptions mentioned in the Prajnaparamita Sutra: the bloated, the festering, the suppurating, the bloody, the gnawed, the scattered, the putrid, the decaying, and the bone perception. The Lesser Vehicle tradition considers the practice of contemplating the eight thoughts of a great person, as stated in the Twenty Thousand Verse Prajnaparamita Sutra: 'This Dharma is intended for those with few desires, not for those with many desires, it is intended for those who are content.'
། རབ་ཏུ་དབེན་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པ་དང་། དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་དང་། མཉམ་པར་བཞག་པ་དང་། ཤེས་རབ་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཡིན་གྱི་ཤེས་རབ་འཆལ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་མ་ཡིན་པ་སྟེ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བདུན་པོ་འདི་དག་གིས་གནས་བརྟན་མཽའུ་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1560 བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཀྱང་མཽའུ་གལ་གྱི་བུ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ཀྱིས་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བརྒྱད་པོ་འདིའང་རྣམ་པར་རྟོག་རིགས་ཆོས་འདི་ནི་སྤྲོས་པ་མེད་པ་ལ་ཀུན་དགའ་བའི་སྦྱོར་ བ་ལ་བརྩོན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཐེག་ཆེན་གྱི་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོའི་རྣམ་རྟོག་བརྒྱད་ནི་འབུམ་ཏིག་ལས་ནམ་ཞིག་སེམས་ཅན་གྱི་སྡུག་བསྔལ་སེལ་ནུས་སྙམ་པ་དང་། ནམ་ཞིག་དབུལ་ བས་ཉེན་པའི་སེམས་ཅན་རྣམས་འབྱོར་བ་ཆེན་པོ་ལ་འཇོག་ནུས་སྙམ་པ་དང་། ནམ་ཞིག་ཤ་ཁྲག་དང་བཅས་པའི་ལུས་ཀྱིས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་ནུས་སྙམ་པ་དང་། ནམ་ཞིག་དམྱལ་བར་ཡུན་རིང་ དུ་གནས་ནས་ཀྱང་སེམས་ཅན་ལ་ཕན་འདོགས་ནུས་སྙམ་པ་དང་། ནམ་ཞིག་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་འབྱོར་བ་ཆེན་པོས་སེམས་ཅན་གྱི་རེ་བ་རྫོགས་པར་བྱེད་ནུས་སྙམ་པ་དང་། ནམ་ ཞིག་སངས་རྒྱས་སུ་གྱུར་ནས་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་ངེས་པར་བྱིན་ནུས་སྙམ་པ་དང་། སེམས་ཅན་ལ་མི་ཕན་པའི་སྐྱེ་བ་དང་། འབྱོར་བ་དང་། དོན་དམ་པའི་རོ་ལ་གཅིག་ཏུ་སྤྱོད་ པ་དང་། སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་སིམ་པར་མི་བྱེད་པའི་ཚིག་དང་། གཞན་ལ་མི་ཕན་པའི་འཚོ་བ་དང་ལུས་དང་ཤེས་རབ་དང་ནོར་དང་དབང་ཕྱུག་དང་ལྡན་པར་མ་གྱུར་ཅིག་གཞན་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཚེ་རབས་ཐམས་ཅད་དུ་མ་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པ་དང་། 1-1561 སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྡིག་པའི་འབྲས་བུ་བདག་ལ་སྨིན་ཅིང་དགེ་བའི་འབྲས་བུ་དེ་དག་ལ་སྨིན་པར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་དུ་སེམས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གཞན་ཡང་འདུས་བྱས་ཐམས་ ཅད་མི་རྟག་པ་དང་། ཟག་བཅས་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་ཡིད་ལ་བྱའོ། །སྤྱོད་ལམ་ཐམས་ཅད་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རྒྱལ་སྲས་སྤྱོད་ཚེ་ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟ་བུར། །དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་འཇུག་འགྱུར་བ། དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་རིགས་ཤིང་མཐུན་ཚིག་གིས་སེམས་ཅན་ཕན་ཕྱིར་དེ་མངོན་འདུ་བྱེད་དོ། ། ཞེས་གསུངས་པ་ལྟར་ བསླབ་པར་བྱ་སྟེ་རྒྱས་པར་ནི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པའི་མདོ་བཞིན་ནོ། །ནམ་གུང་ལ་སེང་གེའི་ཉལ་སྟབས་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པར་མོས་པས་ཉལ་ཏེ་ཡང་ལངས་ནས་སྔར་བཤད་པ་ རྣམས་རྗེས་སུ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞི་སྤང་བའི་གཏམ་ལས། སྐྱེས་བུ་ཟས་ཉུང་དག་གིས་རིད་གྱུར་ཟས་མང་དག་ལ་མངོན་དགའ་བས།
【現代漢語翻譯】 那些完全隱居、精進修行、保持正念、進入禪定、具有智慧的人才能理解，而不是那些智慧散亂的人。通過這七種大丈夫的尋思，牟伽略的兒子大迦葉才能安住。 世尊也說：『牟伽略的兒子，你所尋思的這八種大丈夫的尋思，這種法是樂於無戲論之行的。』正如經文所說。大乘大丈夫的八種尋思出自《寶積經》：『何時我能消除眾生的痛苦？何時我能使貧困的眾生獲得巨大的財富？何時我能以血肉之軀利益眾生？何時我能長久地待在地獄中利益眾生？何時我能以世間和出世間的巨大財富滿足眾生的願望？何時我能成佛，並確定能夠消除一切眾生的痛苦？』以及『愿我不要擁有不利於眾生的出生、財富和對勝義諦的享受；不要說出不能使一切眾生感到快樂的話語；不要擁有不利於他人的生活、身體、智慧、財富和權力；愿我生生世世都不要成為傷害他人的人。』 『愿一切眾生的罪業果報成熟於我，愿我的善業果報成熟於他們。』正如經文所說。此外，應當憶念一切有為法皆是無常，一切有漏法皆是痛苦，一切法皆是無我，一切涅槃皆是寂靜。關於一切行為，如《經莊嚴論》所說：『當菩薩行持時，無論如何，根的行境如何進入，他都應如此這般地以理性和悅耳的言辭，爲了利益眾生而顯現。』應當如此學習，詳細內容見於《行境清凈經》。中午時分，以獅子臥式，觀想一切法皆是無我而入睡，醒來後繼續實踐之前所說的內容。關於斷除四顛倒的教言：『當一個人因少食而變得瘦弱時，他對多食感到非常高興。』
【English Translation】 These are for those who are completely secluded, practice diligently, maintain mindfulness, enter into samadhi, and possess wisdom, not for those with scattered wisdom. Through these seven thoughts of a great person, the great son of Maudgalyayana can abide. The Bhagavan also said, 'Maudgalyayana's son, these eight thoughts of a great person that you contemplate, this Dharma is diligent in the joy of non-proliferation.' Just as it is said in the scriptures. The eight thoughts of a Mahayana great person come from the Ratnakuta Sutra: 'When will I be able to eliminate the suffering of sentient beings? When will I be able to place sentient beings afflicted by poverty in great wealth? When will I be able to benefit sentient beings with my flesh and blood? When will I be able to stay in hell for a long time to benefit sentient beings? When will I be able to fulfill the wishes of sentient beings with great worldly and transmundane wealth? When will I be able to become a Buddha and be certain to eliminate the suffering of all sentient beings?' And 'May I not have births, wealth, and enjoyment of the ultimate truth that are not beneficial to sentient beings; may I not speak words that do not please all sentient beings; may I not have a life, body, wisdom, wealth, and power that are not beneficial to others; may I never be someone who harms others in all my lifetimes.' 'May the karmic results of all sentient beings ripen upon me, and may my virtuous karmic results ripen upon them.' Just as it is said in the scriptures. Furthermore, one should contemplate that all conditioned phenomena are impermanent, all contaminated phenomena are suffering, all dharmas are without self, and all nirvanas are peaceful. Regarding all conduct, as the Ornament of the Sutras says: 'When a Bodhisattva acts, in whatever way the objects of the senses enter, he should manifest in such a way with reason and pleasing words, for the benefit of sentient beings.' One should learn in this way, and the details can be found in the Sutra on the Purification of Conduct. At noon, in the lion's posture, fall asleep contemplating that all dharmas are without self, and after waking up, continue to practice what was said before. Regarding the teachings on abandoning the four inversions: 'When a person becomes thin from eating little, he is very happy with eating a lot.'
།དབུགས་མི་ཐོན་ཅིང་སྡུག་བསྔལ་འགྱུར་ལ་མི་མཐུན་ཟས་ ཀྱིས་འཆི་བར་འགྱུར། །ཟས་མ་ཞུ་བས་ནད་སྐྱེད་འགྱུར་ཞིང་ཞུ་བས་བཀྲེས་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །ཀྱེ་མ་ཟས་ཟོས་གྱུར་ན་སྡུག་བསྔལ་མི་སྐྱེད་སྐབས་དེ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པས་ཐམས་ཅད་དུ་ཟས་ཀྱི་ཚོད་རིག་པར་བྱའོ། ། 1-1562 དུས་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་བ་རྗེས་སུ་དྲན་པས་དགེ་བ་ལ་བསྐུལ་བར་བྱ་སྟེ་དེ་ཉིད་ལས་གང་གིས། ས་འོག་འཛུལ་ཏེ་ཀླུ་ཡི་དབང་པོའང་པད་མའི་རྩ་བ་ལྟར་འབྱིན་བྱེད། །མཐོ་རིས་འཛེགས་ ཏེ་དབང་པོར་བཅས་པའི་ལྷ་ཚོགས་མིད་པར་བྱེད་པ་དང་། །ས་སྟེང་བསྐོར་བསྐོར་སྣྲི་ཀ་དང་ནི་ར་གུ་ན་ལ་བཏུས་གྱུར་པ། །འཆི་བདག་དེས་མི་ཚུགས་པ་གང་དུ་གནས་ནས་ཁྱེད་ནི་འཇིགས་ མེད་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གདམས་ངག་རྣམས་རྩ་བའི་སེམས་དྲུག་དང་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བཅུ་གཅིག་གིས་སྒོམ་པའི་ཚུལ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་དུ་བལྟའོ། །གཉིས་པ་སྦྱོར་ལམ་ལའང་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་ བ་དང་། ཁྱད་ཆོས་བཤད་པ་གསུམ་ལས་མཚན་ཉིད་ནི། ལམ་གང་ཞིག་ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོས་བསྐྱེད་ཅིང་མཐོང་ལམ་གྱི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་སྦྱོར་ལམ་གསུམ་མམ་ཆུང་ འབྲིང་ཆེ་གསུམ་དྲོད་ལ་སོགས་པ་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཆུང་འབྲིང་ནི་དྲོད་སྐྱེ་བར་མ་ངེས་པ་དང་ངེས་པ་དང་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །དྲོད་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེ་ནས་དེ་ འདྲར་གྱུར་པ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཉམ་བཞག་པས། །ཡིད་ཀྱི་རྗོད་པ་མ་གཏོགས་པ། །དོན་ཀུན་རབ་ཏུ་མི་མཐོང་ངོ་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །རྩེ་མོ་སྣང་བ་མཆེད་པ་ནི། །ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་བྱའི་ཕྱིར། ། 1-1563 བརྩོན་འགྲུས་བརྟན་པ་ཀུན་ཏུ་རྩོམ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཟོད་པ་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཞུགས་པ་ནི། ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་འཕེལ་ནས་ནི། །སེམས་ཙམ་ལ་ནི་གནས་པར་འགྱུར། །དེ་ནས་དོན་ ཀུན་སྣང་བ་ནི། །སེམས་སུ་རབ་ཏུ་སྣང་བར་འགྱུར། །དེ་ཚེ་དེ་ཡི་གཟུང་བ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་དེ་སྤོང་འགྱུར། །དེ་ནས་དེ་ལ་འཛིན་པ་ཡི། །རྣམ་པར་གཡེང་བ་འབའ་ཞིག་ལྟུས། །ཞེས་ གསུངས་སོ། །ཆོས་མཆོག་དེ་མ་ཐག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི། དེ་ཚེ་བར་ཆད་མེད་པ་ཡི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མྱུར་དུ་རེག །ཅེས་གསུངས་ཏེ་དེ་དག་ནི་ཐེག་ཆེན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ལུགས་ཆུ་ བོ་ཚ་སྒོ་ཅན་གྱི་མདོ་དང་མཐུན་པར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་ཆུང་བའི་སྦྱོར་ལམ་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱང་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་བཅུ་དྲུག་གི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་ཆོས་ལ་ དོན་ལྔ་ལས་དང་པོ་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་ནི་ས་བོན་ལ་ཅུང་ཟད་གནོད་པ་བྱས་ནས་སྤང་བྱའི་མགོ་གནོན་པ་ཡིན་ཏེ་དོན་གསང་ལས་དྲོ་བའི་གནས་སྐབས་ན་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་ མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སེ
【現代漢語翻譯】 當呼吸停止，痛苦轉變時，會因不適之食物而死亡。食物不消化會引發疾病，消化后則會感到飢餓。唉，如果吃了食物不會產生痛苦，那該有多好！'正如對生起的現象進行憶念一樣，在任何情況下都應瞭解食物的適量。 在任何時候，都應通過憶念死亡來激勵善行，正如以下所說：'鉆入地下，龍王也能像蓮花的根一樣被拔出。升入天堂，也能吞噬包括帝釋天在內的諸神。在地上徘徊，無論是斯里卡還是拉胡拉，都會被聚集起來。死亡之主無法阻擋，你身在何處才能變得無懼？'正如所說的那樣。關於如何通過六根本心和十一作意來修持竅訣，可以參考《經莊嚴論》。 第二，關於加行道，有定義、分類和特點三種說法。定義是：任何道路，由大資糧道所生起，併成為見道的因。分類是：三乘的三個加行道，或者小、中、大三種，以及暖位等四種。小、中是指不確定是否生起暖位，確定生起暖位，以及確定在當世生起暖位。暖位如《經莊嚴論》所說：'此後，成為如此之人，菩薩在等持中，除了意念的表達外，一切事物都無法完全見到。' 頂位，光明增長，是爲了增長法的光明，應恒常精進。'正如所說。忍位，進入真如之一面：'法的光明增長后，將安住于唯識。此後，一切事物的光明，將完全顯現為心。那時，他的所取之散亂將會捨棄。此後，僅僅觀察他的能取之散亂。'正如所說。 世第一法，是無間三摩地：'那時，將迅速觸及無間的三摩地。'正如所說，這些都是按照大乘菩薩的宗義，與《熱河經》相一致而作的。小乘的加行道，都是具有無常等十六行相的。關於特點，有五個方面，首先是斷除的特點，即稍微損害種子，從而壓制所斷除的開端，如《義隱》所說，在暖位時，與波羅蜜多的不順品相違背。
【English Translation】 When breath ceases and suffering transforms, one dies from unsuitable food. Undigested food causes illness, and digestion leads to hunger. Alas, if eating food did not cause suffering, how wonderful would that be!' Just as remembering arising phenomena, one should understand the moderation of food in all circumstances. At all times, one should encourage virtue by remembering death, as it is said: 'Having entered under the earth, even the lord of the nagas can be extracted like the root of a lotus. Having ascended to the heavens, one can devour the hosts of gods including Indra. Wandering on the earth, whether it be Srika or Rahula, they are gathered up. Wherever the lord of death cannot be resisted, where can you abide to become fearless?' Just as it is said. Regarding how to practice the key instructions through the six root minds and eleven mental activities, refer to the Ornament of the Sutras. Second, regarding the Path of Preparation (Sbyor Lam), there are three aspects: definition, classification, and characteristics. The definition is: 'Any path that is generated by the Great Path of Accumulation and becomes the cause of the Path of Seeing.' The classification is: 'The three Paths of Preparation of the three vehicles, or the three small, medium, and large, and the four such as heat.' Small and medium refer to whether or not heat arises with certainty, whether heat arises with certainty, and whether it is certain to arise in that very life. Heat is as stated in the Ornament of the Sutras: 'Thereafter, having become such, the Bodhisattva in equipoise, except for the expression of mind, does not fully see all things.' The peak, the increase of appearance, is 'For the sake of increasing the appearance of Dharma, one should always exert steadfast effort.' As it is said. Patience, entering one aspect of Suchness: 'After the appearance of Dharma increases, one will abide in mind-only. Thereafter, the appearance of all things will fully appear as mind. At that time, the distraction of his grasped-at will be abandoned. Thereafter, one will only observe the distraction of his grasper.' As it is said. Supreme Dharma, is the immediate samadhi: 'At that time, one will quickly touch the uninterrupted samadhi.' As it is said, these are made in accordance with the Great Vehicle Bodhisattva's tradition, in accordance with the Hot River Sutra. The Path of Preparation of the Small Vehicle is all in the nature of the sixteen aspects such as impermanence. Regarding the characteristics, there are five aspects, first, the characteristic of abandonment is to slightly harm the seed, thereby suppressing the beginning of what is to be abandoned, as it is said in the Hidden Meaning, at the stage of heat, it is contrary to the opposing factors of the pāramitās.
ར་སྣ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་གནོན་པའི་སྤོང་བས་ཀུན་ཏུ་མི་འབྱུང་བ་ཙམ་གྱི་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ཡིན་ཏེ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། 1-1564 རྣལ་འབྱོར་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་གདམས་པའི་མདོ་དང་ཐེག་བསྡུས་ལ་སོགས་པ་ནས་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་ལ་ཆོས་མཆོག་གིས་འཛིན་པ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པར་ བཤད་དོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་བཞི་ཀས་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པ་སེམས་ཙམ་གྱི་རྣལ་འབྱོར་དུ་མཉམ་ལ་འཛིན་རྟོག་ནི་མཐོང་ལམ་གྱིས་སྤོང་བར་བཞེད་དེ། དེ་ཡིས་བརྗོད་པ་ཙམ་དུ་ དོན་རིག་ནས། །དེར་སྣང་སེམས་ཙམ་ལ་ནི་ཡང་དག་གནས། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། འདི་ལྟར་དེ་ཡི་མཇུག་ཐོགས་སུ། །འཛིན་པའི་རྣམ་པར་གཡེང་བ་སྤོང་། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་མངོན་ པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས། རྣམ་རྟོག་བཞི་པོ་ལྡན་རྟེན་པ། །ཞེས་རྟོག་པ་མི་སྤོང་བར་ལྡན་པར་ཡང་བཤད་མོད་ཀྱི་དེ་དག་འགལ་བར་ནི་མི་བསམ་སྟེ་མདོ་ཐ་དད་ཀྱི་དགོངས་པ་འཆད་པ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་གི་མཚན་ཉིད་ཇི་ལྟར་གནས་པ་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱི་རང་རིག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོགས་པ་དེའང་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་ཡོན་ཏན་ གྱི་ཁྱད་པར་ནི། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་དང་རྣམ་ཐར་དང་སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་དང་ལྡན་ཞིང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ཕོངས་པ་དང་རྒུད་པ་ལས་གྲོལ་བར་འཕགས་པ་དཀོན་མཆོག་སྤྲིན་ལས་བཤད་དོ། ། 1-1565 བཞི་པ་ཚོགས་ལམ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། ཚོགས་ལམ་ཆེན་པོ་དང་སྒོམ་བྱུང་དུ་འདྲ་བའང་མཐོང་ལམ་དང་ཉེ་རིང་གི་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ་བརྒྱད་སྟོང་བའི་འགྲེལ་པ་ལས་བར་ཆད་མེད་ན་ མཐོང་བའི་ལམ་ཆེས་ཉེ་བར་འབྱུང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་ལས་འདིའི་ཁྱད་པར་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་བློ་རིགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི། མཉམ་བཞག་ལམ་དུ་འགྲོ་བའི་བློ་དེ་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དང་པོ་གཞན་ཕྱོགས་དགག་པ་ནི་སྟེགས་བྱང་པ་ཁ་ཅིག་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དང་ཡིད་ཀྱི་མངོན་སུམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ལྟ་ ན་ཆོས་ཉིད་ལ་རྟོག་བྲལ་མ་འཁྲུལ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ལྟར་འདོད་ན་གང་ཟག་དེ་འཕགས་པ་དང་སྤང་བྱའི་ས་བོན་རྩ་བ་ནས་སྤོང་ནུས་པར་འགྱུར་རོ། །ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་པའང་མ་ཡིན་ ཏེ་ས་ཐོབ་པའི་ཚེའང་གཉིས་པོ་དེར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་དེ་ཆོས་ཉིད་ལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་འགྱུར་ཏེ་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་དབུས་མཐའ་ལས། རྗེས་སུ་མཐུན་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཅེས་འབྱུང་བ་འགལ་ལོ། །འདིས་ནི་མཉམ་བཞག་རྟོག་བྲལ་དུ་འདོད་པའང་བསལ་ཏེ་རྟོག་པ་མེད་ན་ཆོས་དབྱིངས་ལ་འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་
【現代漢語翻譯】 就像『通過壓制感覺等來解脫，僅僅是不再產生』等等所說的那樣。第二，關於證悟的差別： 關於瑜伽的分類，《教授經》和《攝大乘論》等經典中說，最初的三種（瑜伽）所把握的（事物）被證悟為無自性，而殊勝法（chos mchog）所執著的（事物）也被證悟為無自性。在《經莊嚴論》中，認為四種（瑜伽）所把握的（事物）都被證悟為無自性，這與唯識宗的瑜伽相同，而對能取和所取的分別念則由見道來斷除。如其中所說：『通過它，僅僅在言說中理解意義，並在那裡如實安住于唯心。』以及，『如此，緊隨其後，斷除執著的散亂。』 同樣，在《現觀莊嚴論》中也說：『四種分別念，具有所依。』雖然也說了不捨棄分別念而是與之俱有，但不應認為這些是矛盾的，因為這是在解釋不同經典的意圖，並且事物的自性如何存在是瑜伽行者自證的境界。而且，這種證悟是世間道的修生慧。 第三，關於功德的差別：如《聖妙吉祥秘密雲經》中所說，具有三摩地、陀羅尼、解脫、佛眼和神通等眾多功德，並且從異生（so so skye bo）的貧困和衰敗中解脫。 第四，關於資糧道的差別：資糧道與大資糧道和修生道相似，但存在見道遠近的差別。如《八千頌般若經釋》中所說：『如果沒有障礙，則最接近見道。』應當理解這是與解脫分（thar pa'i cha）相應的差別。 第五，關於智慧種類的差別：什麼是進入等持道的智慧？首先，駁斥他宗：一些勝論派（stegs byang pa）說，瑜伽是現量和意識現量。如果這樣，法性（chos nyid）將成為無分別且無錯亂的。如果他們這樣認為，那麼這個人將成為聖者，並且能夠從根本上斷除所斷的種子。但這種遍（biāpti）並不成立，因為即使在獲得聖地時，也不會變成這兩種現量。此外，它將不會顛倒地證悟法性，因為它是一種現量。如果他們這樣認為，那麼《中邊分別論》中所說的『隨順而顛倒』就相違了。這同時也駁斥了認為等持是無分別的觀點，因為如果沒有分別念，就會成為在法界（chos dbyings）中產生錯亂的原因。
【English Translation】 It is just as it says, 'Liberation through suppressing the senses, etc., is merely the non-arising.' Second, regarding the differences in realization: Regarding the classification of yoga, the 'Upadesha Sutra' and the 'Compendium of Mahayana' and other scriptures state that the first three (yogas) grasp (things) that are realized as being without inherent existence, and the objects grasped by the supreme Dharma (chos mchog) are also realized as being without inherent existence. In the 'Ornament of the Sutras,' it is held that the four (yogas) grasp (things) that are realized as being without inherent existence, which is the same as the yoga of the Mind-Only school, and that the conceptualizations of the grasper and the grasped are abandoned by the path of seeing. As it says therein: 'Through it, one understands the meaning merely in expression, and there one truly abides in Mind-Only.' And, 'Thus, immediately following that, abandon the distraction of grasping.' Similarly, in the 'Ornament of Clear Realization,' it is also said: 'The four conceptualizations, having a basis.' Although it is also said that one does not abandon conceptualizations but rather possesses them, one should not think that these are contradictory, because this is explaining the intentions of different scriptures, and because how the self-nature of things exists is the domain of the yogi's self-awareness. Moreover, this realization is mundane meditative wisdom. Third, regarding the differences in qualities: As stated in the 'Cloud of Holy Auspicious Secrets Sutra,' one possesses many qualities such as samadhi, dharani, liberation, the eye of the Buddha, and clairvoyance, and is liberated from the poverty and decline of ordinary beings (so so skye bo). Fourth, regarding the differences in the path of accumulation: The path of accumulation is similar to the great path of accumulation and the path of cultivation, but there is a difference in the proximity to the path of seeing. As stated in the commentary on the 'Eight Thousand Verse Prajnaparamita Sutra': 'If there are no obstacles, then the path of seeing arises very closely.' One should understand that this is the difference corresponding to the part of liberation (thar pa'i cha). Fifth, regarding the differences in the types of wisdom: What is the wisdom that enters the path of equipoise? First, refuting other schools: Some Vaisheshikas (stegs byang pa) say that yoga is direct perception and mental direct perception. If so, the nature of reality (chos nyid) would become non-conceptual and non-erroneous. If they think so, then that person would become a noble being and would be able to eradicate the seeds of what is to be abandoned from the root. But this pervasion (biāpti) is not established, because even when attaining the bhumis, it would not become these two direct perceptions. Furthermore, it would not understand the nature of reality without inversion, because it is a direct perception. If they think so, then it contradicts what is said in the 'Madhyantavibhaga': 'Conforming and inverted.' This also refutes the view that equipoise is non-conceptual, because if there is no conceptualization, it would become the cause of confusion in the dharmadhatu (chos dbyings).
མཚན་གཞན་མེད་པས་མངོན་སུམ་དུ་འགྱུར་རོ། ། 1-1566 གང་ཡང་བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་ལས། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྣང་བ་གསལ་བར་བཤད་པ་དེ་ནི་ཡེ་ཤེས་རང་གི་ངོ་བོ་སྒྲིབ་པ་རགས་པས་དག་པས་གསལ་བར་བཤད་པ་ཡིན་གྱི་ཡུལ་བདག་མེད་ལ་ གསལ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་གསལ་ན་ནི་རྟོག་མེད་དུ་འགྱུར་ཏེ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས། རྣམ་རྟོག་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ལ། །དོན་གསལ་སྣང་བ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ ན་སྡུད་པའི་འགྲེལ་པ་པཎ་ཙི་ཀ་ལས། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་འདི་དག་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་ལོ། །དེ་བཞིན་དུ་འགྲེལ་ཆུང་ལས། རྣམ་པར་རྟོག་ པ་ཐམས་ཅད་མི་འཐད་པས་ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ཆོས་མཆོག་གི་ཡུལ་རྟོག་མེད་དུ་སྟོན་པའི་གཞུང་ཡིན་ནོ། །འདི་རྗེས་སུ་དཔག་པའང་རྔོག་མ་ཡིན་ཏེ་ཁྱབ་པ་མངོན་སུམ་ཚད་མས་མ་གྲུབ་ པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་པ་བཅད་ཤེས་གཡར་དང་ཡིད་པུར་དཔྱོད་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ་ཚོགས་ལམ་དུ་རྟོགས་པའི་འདུ་བྱེད་མ་ཉམས་པའི་ཕྱིར་དང་། མངོན་ཞེན་གྱིས་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་ལས་རྣམ་པ་མངོན་ཞེན་ ལ་སོགས་འགོག་ཅེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁ་ཅིག་གཡར་ཆོས་དབྱིངས་གཉལ་ཀྱི་སྤྱི་ལ་ཕྱི་རོལ་དུ་ཞེན་པས་ལོག་ཤེས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེའང་མ་ཡིན་ཏེ་མངོན་ཞེན་མི་འགོག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-1567 ལོག་ཤེས་ལམ་དུ་འགྲོ་ན་བློ་ཐམས་ཅད་ལམ་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་ལོག་ཤེས་ཀྱི་ཆ་ཡོད་པས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་ན་མ་རྟོགས་པ་དང་རང་རིག་ལ་སོགས་པའང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཁ་ཅིག་བོད་དང་ས་ལོ་ཤེས་རབ་གསུམ་གོམས་པར་བྱས་པའི་རང་རིག་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེའང་མ་ཡིན་ཏེ་དེས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་བློ་གང་ཡིན་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡེ་ཤེས་ རང་ལ་ནི་འཕགས་པའི་བློ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཤེས་རབ་གསུམ་གོམས་པའི་རང་རིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་རང་ལུགས་ནི། རྟོག་པ་དང་མི་རྟོག་པ་གཉིས་ལས་རྟོག་པ་དང་། ཤེས་རབ་གསུམ་གྱི་ འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་བྱུང་དང་། ཚད་མིན་གྱི་བློ་རྣམས་ལས་སྔར་འདྲིས་པའི་ཡུལ་བདག་མེད་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། གལ་ཏེ་དེ་ལོག་ཤེས་སུ་འགྱུར་ཏེ་ བཞི་བརྒྱ་པ་ལས། མཐོང་ཟིན་དངོས་པོ་མི་སྣང་ཞིང་། །སླར་ཡང་སེམས་སྐྱེ་མིན་དེས་ན། །དྲན་པ་ཞེས་བྱ་འདས་པ་ཡི། །དོན་ལ་ཁོག་པ་ཁོ་ན་འབྱུང་། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ ནི་འདས་པ་དང་ད་ལྟར་གཅིག་ཏུ་སྲེ་བའི་ལོག་ཤེས་དང་རང་དུས་ཇི་ལྟ་བར་དྲན་པའི་ཡང་དག་གཉིས་ལས་འདི་ཕྱི་མ་ཡིན་ཏེ་དྲན་པ་ཡང་དག་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་བཞིན་ནོ། ། 1-1568 རྗེས་སུ་མཐུན་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཅེས་བཤད་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་སྤྱི་ལ་དེ་དངོས་སུ་ཞེན་པའི་ཆ་ནས་བཤད་པ་ཡིན་ལ
【現代漢語翻譯】 因無其他名稱，故顯現。 1-1566 在《八千頌般若釋論》中說，智慧的顯現是由於智慧自身的本體清凈了粗重的遮蔽而顯現，而不是在無自性的對境上顯現。如果顯現，就會變成無分別，因為在確定之後，《釋量論》中說：『與分別念相連，不會有清晰的顯現。』如果這樣認為，那麼在《攝類學釋論》的《句義明燈論》中說：『這些與抉擇分相順的都是與分別念相關的。』這與上述說法相矛盾。同樣，在《釋量論略解》中說：『一切分別念都不合理。』這是在說明法勝的對境是無分別的。這種推理也不是正確的，因為周遍沒有被現量所證實。也不是分別念、斷識、借用和猶豫，因為在資糧道上，對所認識的行相沒有失去。並且，由於會陷入現執，所以與『遮止現執等』的說法相矛盾。有些人說，將借用的法界總相執著于外境是邪見，這也是不對的，因為這樣會無法遮止現執。 1-1567 如果邪見能成為道，那麼一切心識都會成為道。如果因為有邪見的成分而這樣說，那麼未證悟和自證等也同樣存在。有些人說，這是通過修習藏文和薩洛（地）智慧三者而獲得的自證，這也是不對的，因為這樣無法認識什麼是法界的智慧。並且，對於智慧本身來說，一切聖者的智慧也都是通過修習智慧三者而獲得的自證。第二，關於自宗的觀點：在分別念和無分別念兩者中，是分別念；在智慧三者的世間道和非量識中，是對先前熟悉的無自性對境沒有忘記的憶念。第三，駁斥辯論：如果它是邪見，因為《四百論》中說：『已見之事物不顯現，並且不再生起心識，因此，憶念只是對過去事物的空殼。』如果這樣問難，那麼這是在過去和現在之間混淆的邪見，以及如實憶念自己當時的正確見解兩者之間的後者，因為正確的憶念就像菩提的支分一樣。 1-1568 說隨順的是顛倒，這是從對法性的總相執著為實有的角度來說的。
【English Translation】 It manifests because there is no other name. 1-1566 In the commentary on the Eight Thousand Verse Prajnaparamita, it is said that the appearance of wisdom is explained as appearing because the very nature of wisdom itself is clear due to the purification of coarse obscurations, but it is not clear on an object that is without self-nature. If it were clear, it would become non-conceptual, because after ascertainment, the Pramanavarttika says: 'There is no clear appearance of meaning in relation to conceptual thought.' If one asserts that, then in the commentary on the Compendium, the Panjika, it says: 'These concordant factors of ascertainment are all associated with conceptual thought,' which contradicts the above statement. Similarly, in the short commentary, it says: 'Since all conceptual thoughts are unreasonable,' that is a treatise that shows that the object of Dharma Supreme is non-conceptual. This inference is also not valid because the pervasion has not been established by direct perception. It is also not conceptual thought, cutting off knowledge, borrowing, or hesitation, because on the path of accumulation, the formation of what is understood has not been lost. And, since one will engage in manifest clinging, it contradicts the statement 'Prevent manifest clinging, etc.' Some say that clinging to the general characteristic of the borrowed Dharmadhatu as external is a wrong view, but that is also not correct, because it would be impossible to prevent manifest clinging. 1-1567 If a wrong view becomes the path, then all minds will become the path. If it is said that because there is an element of wrong view, then non-realization and self-awareness, etc., also exist. Some say that it is the self-awareness gained through practicing the three wisdoms of Tibetan and Salo, but that is also not correct, because it does not understand what wisdom is in the Dharmadhatu. And, for wisdom itself, all the wisdom of the noble ones is also the self-awareness gained through practicing the three wisdoms. Second, regarding one's own system: among conceptual and non-conceptual thoughts, it is conceptual thought; among the mundane meditation-born wisdom of the three wisdoms and non-valid cognitions, it is the memory of not forgetting the previously familiar object of selflessness. Third, refuting disputes: If it becomes a wrong view, because the Four Hundred Verses says: 'An object that has been seen does not appear, and the mind does not arise again, therefore, memory is only the empty shell of a past object.' If that is questioned, then this is the latter of the two, the wrong view that mixes the past and the present, and the correct view that remembers one's own correct view as it was at that time, because correct memory is like a limb of enlightenment. 1-1568 Saying that what is in accordance is inverted is said from the perspective of clinging to the general characteristic of reality as real.
་ཆ་དེ་ནི་ལམ་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་ཆོས་དབྱིངས་ལ་ སྒྲོ་འདོགས་གཅོད་པའི་ཆ་དེ་ལམ་དུ་མངོན་པར་འདོད་དོ། །གཉིས་པ་མཐོང་ལམ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བ་དང་། ཁྱད་ཆོས་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལའང་ཁ་ཅིག་ཆོས་དབྱིངས་ལ་གསལ་སྣང་དང་ པོར་སྐྱེས་པ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སྐད་ཅིག་ཕྱི་མ་རྣམས་དེ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བདེན་པའི་དེ་ཉིད་སྔར་མ་མཐོང་བ་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བའི་ཡེ་ ཤེས་ཞེས་བྱ་བའམ་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་རྗེས་སུ་བྱུང་བའི་ཡེ་ཤེས་སྒོམ་ལམ་ཆུང་ངུའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་བའམ། ཡང་ན་གཞུང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི། ཡུལ་གྱིས་དབྱེ་ན་བདེན་ པ་དང་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བ་གཉིས་དང་། སྤང་བྱས་དབྱེ་ན་ཉོན་སྒྲིབ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་སྤོང་བ་གཉིས་སམ། ཡང་ན་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་སོ། །གང་ཟག་གིས་དབྱེ་ན་ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པའི་གསུམ་དང་། རྣམ་པས་དབྱེ་ན་བཟོད་ཤེས་ཀྱི་སྐད་ཅིག་བཞིའམ་བཅུ་དྲུག་གོ །ཁྱད་ཆོས་ལ་སྤངས་པ་ནི་མཐོང་སྤང་གི་ས་བོན་ཟད་པ་ཡིན་ལ། རྟོགས་པ་ནི་ཆོས་དབྱིངས་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1569 ཡོན་ཏན་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་འབྱུང་སྟེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །བཞི་པ་དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་དང་པོ་གཞན་ཕྱོགས་དགག་པ་ནི། སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ བ་འགའ་ཞིག་དང་། དགེ་འདུན་ཕལ་ཆེན་སྡེ་པའི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པར་སྨྲ་བ་དང་། ས་སྟོན་སྡེའི་དཔོན་སློབ་རྣམས་ནི་བདེན་པ་ཅིག་ཅར་མཐོང་བར་འདོད་དོ། །བོད་ཀྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ར་ རྒྱ་མི་གསུམ་ནི་མཉམ་བཞག་སྒོམ་ཐུན་གཅིག་དང་སེ་གོལ་གཏོགས་པའི་ཡུན་ཙམ་དུ་འདོད་དོ། །ལ་ལ་ཁྲོ་ནི་དབང་པོ་རྣོན་པོ་ལ་གཅིག་དང་། འབྲིང་པོ་ལ་བརྒྱད་དང་། རྟུལ་པོ་ལ་བཅུ་དྲུག་ ཏུ་སྐྱེ་བར་འདོད་དོ། །ཡང་ཐེག་ཆེན་པ་འགའ་ཞིག་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་སྐྱེ་བར་འདོད་ལ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་ནི་བཅོ་ལྔ་དང་། མང་པོས་བཀུར་བ་བཅུ་གཉིས་དང་། གཞན་དག་ནི་བརྒྱད་དང་། བཞི་དང་གཉིས་སུ་ཡང་སྐྱེ་བར་འདོད་དོ། །དེ་དག་ལས་བརྒྱད་དང་གཉིས་དང་དབང་པོའི་རིམ་པས་ཐ་དད་དུ་འབྱེད་པ་དེ་དག་ནི་རང་གི་བློས་བརྟགས་པ་ཡིན་གྱི་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་ལུང་ མེད་དོ། །ལུང་མེད་པའི་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་ཡང་ངེས་པར་མི་ནུས་ཏེ་ངེས་བྱེད་མེད་ཕྱིར་རོ། །བྱེ་བྲག་སྨྲ་བ་དང་མང་པོས་བཀུར་བའི་ལུགས་དེ་ཡང་མི་རིགས་ཏེ་བདེན་པ་མ་མཐོང་བ་མཐོང་བས་མཐོང་ལམ་དུ་འཇོག་ན་སྐད་ཅིག་བཅུ་གསུམ་དུ་འགྱུར་ཏེ་དེས་བདེན་བཞི་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1570 རྣམ་པ་སྔོན་མ་མཐོང་བ་མཐོང་ལམ་དུ་འཇོག་ན་བཅུ་དྲུག་པོ་ཐམས་ཅད་མཐོང་ལམ་དུ་འགྱུར་རོ། །ཅི་སྟེ་བདེན་པ་དང་རྣམ་པ་གཉིས་ཀ་སྔར་མ་མཐོང་བ་མཐོང་བས་དེར་འཇོག་ན་བཟོ
【現代漢語翻譯】 那不是道路。因此，將斷除對法界的增益損減視為顯現的道路。第二，關於見道，有三個方面：定義、分類和特點。首先，有些人說，法界中首次生起光明，但這是不對的，因為隨後的剎那會變成不是。因此，被稱為證悟先前未見的真諦之智慧，或者說是隨殊勝法之後生起的智慧，成為小資糧道之因。或者，如經文所說。分類：從所緣境上分，有見真諦和見智慧兩種；從所斷上分，有斷煩惱障和斷所知障兩種；或者有一百一十二種。從補特伽羅上分，有聲聞等三種；從行相上分，有忍和智的四個剎那或十六個剎那。特點：所斷是斷除見道所斷的種子，所證是證悟法界。 功德：菩薩會生起一百一十二種功德，這將在後面解釋。第四，關於時間的差別，首先是破斥他宗：以前的一些大乘論師，以及大眾部中說出世間法的，還有地論宗的師徒們，都認為是一次性見到真諦。一些藏族論師，如惹、嘉、彌三人，認為是在禪定一座和敲擊磬聲的短暫時間內。有些人認為，利根者生起一個剎那，中根者生起八個剎那，鈍根者生起十六個剎那。還有一些大乘論師認為生起十六個剎那。分別說部認為是十五個剎那，大眾部認為是十二個剎那，其他人認為是八個、四個或兩個剎那。其中，將八個、兩個剎那以及根器的不同作為區分，這些都是自己臆測的，沒有可以引用的經文。沒有經文依據的極隱蔽之處也無法確定，因為沒有能確定的依據。分別說部和大眾部的觀點也不合理，如果將未見真諦而見到真諦作為見道，那麼就會變成十三個剎那，因為他們見到了四諦。 如果將先前未見的行相作為見道，那麼所有十六個剎那都會變成見道。如果說是因為見到先前未見的真諦和行相才成為見道，那麼...
【English Translation】 That is not the path. Therefore, considering the cutting of superimpositions on Dharmadhatu as the manifested path. Secondly, regarding the Path of Seeing, there are three aspects: definition, classification, and characteristics. Firstly, some say that the first arising of clarity in Dharmadhatu is the Path of Seeing, but this is not correct, because the subsequent moments will become not that. Therefore, it is called the wisdom that directly sees the truth that was previously unseen, or the wisdom that arises after the supreme Dharma, becoming the cause of the small Path of Meditation. Or, as the scriptures say. Classification: From the perspective of the object, there are two types: seeing truth and seeing wisdom. From the perspective of what is abandoned, there are two types: abandoning afflictive obscurations and abandoning cognitive obscurations. Or there are one hundred and twelve. From the perspective of the individual, there are three types: Hearers, etc. From the perspective of aspects, there are four moments of forbearance and knowledge, or sixteen. Characteristics: What is abandoned is the exhaustion of the seeds of what is abandoned by the Path of Seeing, and what is realized is the direct realization of Dharmadhatu. Qualities: Bodhisattvas will generate one hundred and twelve qualities, which will be explained later. Fourthly, regarding the differences in time, firstly refuting other views: Some great vehicle masters of the past, and those of the Mahasanghika school who speak of the supramundane, and the teachers and students of the Earth School, all believe that the truth is seen all at once. Some Tibetan teachers, such as Ra, Gya, and Mi, believe that it is within the brief time of a single session of meditative equipoise and the striking of a bell. Some believe that one moment arises for those with sharp faculties, eight for those with medium faculties, and sixteen for those with dull faculties. Some Mahayanists believe that sixteen moments arise. The Sarvastivadins believe fifteen, the Mahasanghikas twelve, and others believe eight, four, or two moments arise. Among these, distinguishing between eight and two moments and the order of faculties are all speculations of one's own mind, without any scriptures to cite. Extremely obscure things without scriptural basis cannot be determined with certainty, because there is no basis for certainty. The views of the Sarvastivadins and the Mahasanghikas are also unreasonable, because if seeing the unseen truth is considered the Path of Seeing, then it would become thirteen moments, because they see the Four Truths. If the previously unseen aspects are considered the Path of Seeing, then all sixteen moments would become the Path of Seeing. If it is said that it becomes the Path of Seeing because of seeing the previously unseen truth and aspects, then...
ད་ པ་དང་པོ་བཞི་ཁོ་ན་མཐོང་ལམ་དུ་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་རང་ལུགས་ནི། དུས་རིང་པོར་སྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོ་ཐོབ་པའི་རྟེན་དེ་ལ་མཐོང་ལམ་བསྐྱེད་ནས་མཐོང་སྤང་གི་སྒྲིབ་ པ་མ་ཟད་ཀྱི་བར་སྒོམ་མོ། །དེའང་ཤེས་རབ་དང་བརྩོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་དུ་མར་འགྱུར་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱིས་ལོ་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མ་བསྒོམས་པ་བཞིན་ནོ། །འདིས་ལང་ཀར་གཤེགས་ པ་ལས། རབ་ཏུ་དགའ་བའི་ས་བསྒྲུབས་ཏེ། །བདེ་བ་ཅན་དུ་དེ་འགྲོའོ། །ཞེས་ས་གཉིས་པ་ནི་མ་ཐོབ་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ན་རེ་མཐོང་ལམ་ལ་སྦྱོར་དངོས་ རྗེས་ཀྱི་སེམས་གསུམ་ཡོད་ལ། བློ་རིགས་ཀྱང་གསུམ་སྟེ་སྣང་བཅས་དང་སྣང་མེད་དང་རྟོག་བཅས་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ནི་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་སྣང་བའམ་ཉན་རང་ལ་ཆོས་བཅུ་དྲུག་ཏུ་སྣང་བ་ ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་དོན་དམ་བདེན་པ་དང་མཐུན་པར་སྣང་མེད་དུ་འཇོག་པའམ། སྤང་བྱའི་བློ་ཟད་པའི་དགག་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་ཤེས་བྱ་སྣ་ཚོགས་ལ་དཔྱོད་པའི་རྟོག་པ་ཡིན་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-1571 སྔོན་གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ན་རེ་སྤང་བྱ་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་སྤང་པའི་དོན་དུ་ལན་བརྒྱ་རྩ་བཅུ་གཉིས་སུ་སྙོམས་པར་འཇུག་གོ་ཅེས་ཟེར་རོ། །དེས་ན་མཉམ་བཞག་གི་སྒོམ་ པ་ཐུན་གཅིག་ལ་སོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉན་རང་རྣམས་ཀྱི་ནི་སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་བྱེད་པ་མི་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་ལ་ སོགས་པ་མི་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་འདི་ཉིད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ལུང་ནི་འགྲེལ་ཆུང་ལས་དེ་ལ་དབང་དུ་བྱ་བའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་ཡང་དང་ཡང་དུ་སྒོམ་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ ནོ། །རིགས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་ཆོས་ཅན། རྒྱུན་ཆགས་སུ་སྒོམ་པ་ཡིན་ཏེ་མཐོང་སྤང་རིམ་གྱིས་སྤོང་བའི་ཕྱིར་སྒོམ་ལམ་བཞིན་ནོ། །དེ་སྐད་དུའང་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ཇི་ལྟར་མྱུག་སོགས་རིམ་སྐྱེས་པས། ས་བོན་ཤུན་པ་གཅོད་པ་ལྟར། །དེ་བཞིན་དེ་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིས། །མཐོང་སྤང་རྣམས་ནི་ལྡོག་པར་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གཉེན་པོ་ཅིག་ཅར་སྐྱེས་ནས་སྤང་བྱ་རིམ་གྱིས་སྤོང་བ་ནི་མི་ རུང་སྟེ། དེ་ལྟ་ན་སྤང་བྱ་ཕྱི་མ་རྣམས་མཐོང་སྤང་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་དེས་མི་སྤོང་བའི་ཕྱིར་སྒོམ་སྤང་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་དང་པོ་རིགས་པ་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི། 1-1572 མཐོང་ལམ་རིམ་གྱིས་སྒོམ་ན་ཆོས་ཉིད་ལ་དབྱེ་བ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ་ལ། དབྱེ་བ་མེད་ན་རིམ་གྱིས་རྟོགས་པ་མི་འཐད་དེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། དོན་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་དེ། །བདག་ཉིད་མངོན་ སུམ་ཡིན་པ་ལ། །ཚད་མ་རྣམས་ཀྱིས་བརྟག་བྱ་གང་། །མ་མཐོང་ཆ་གཞན་ཅི་ཞིག་ཡོད། །ཅེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཁྱབ་པ་
【現代漢語翻譯】 第一種是僅能見到最初的四諦。第二種是自宗觀點：需要長期修習，因為獲得殊勝正法的所依是，生起見道后，修習直至斷除見道所斷之障礙。這也會因為智慧和精進等方面的差異而有所不同，例如聖者龍樹（Nāgārjuna）尊者修習了數百年。因此，《楞伽經》（Laṅkāvatāra Sūtra）中說：『證得極喜地（pramuditā），便往生極樂世界（Sukhāvatī）。』這說明尚未獲得第二地（vimalā）。阿阇黎法友（Dharmamitra）說，見道有加行、正行、後行三種心，智慧也有三種，即有相、無相、有分別。第一種是如幻象般顯現，或者對於聲聞（Śrāvaka）和緣覺（Pratyekabuddha）來說，顯現為十六行相。第二種是與勝義諦（paramārtha-satya）相符的無相，或者是斷除所斷之心的遮遣。第三種是辨析各種所知境的分別。』 有些先前的論師說，爲了斷除一百一十二種所斷等，需要一百一十二次入定。因此，禪定的修習並非一次一坐，因為對於聲聞和緣覺來說，斷除所斷之業並不圓滿，對於菩薩（Bodhisattva）來說，一百一十二種功德等也不圓滿。爲了證實這個觀點，《釋論》中說：『爲了能夠掌控它，需要反覆修習。』理由是，見道是需要持續修習的，因為要像修道一樣，次第斷除見道所斷。正如《寶性論》（Ratnagotravibhāga）中所說：『如芽等次第生，斷除種子與外殼，如是見彼真實性，見斷諸惑得解脫。』如果同時生起對治，次第斷除所斷，那是不合理的，因為那樣的話，後面的所斷就不是見道所斷了，因為見道沒有斷除它們，就像修道所斷一樣。第三，駁斥爭論，首先是駁斥與理相違之處。 如果見道是次第修習的，那麼法性（dharmatā）就會有差別，如果沒有差別，那麼次第證悟是不合理的。如《釋量論》（Pramāṇavārttika）中所說：『事物自性即是現量，現量之中何須尋，未見之分復何有？』如果這樣說，那麼遍（khyab pa）
【English Translation】 The first is that only the first four truths are seen. The second is the view of our own school: it is necessary to meditate for a long time, because the basis for obtaining the supreme Dharma is to generate the path of seeing and meditate until not only the obscurations to be abandoned by seeing are removed. This also varies due to differences in wisdom and diligence, such as the venerable Nāgārjuna meditating for hundreds of years. Therefore, in the Laṅkāvatāra Sūtra, it says, 'Having cultivated the Joyful Ground (pramuditā), one goes to the Land of Bliss (Sukhāvatī).' This explains that the second ground (vimalā) has not yet been attained. The teacher Dharmamitra says that the path of seeing has three minds: preparatory, actual, and subsequent. There are also three types of wisdom: with appearance, without appearance, and with conceptualization. The first is that it appears like an illusion, or for Śrāvakas and Pratyekabuddhas, it appears as the sixteen aspects of the four noble truths. The second is that it is placed as without appearance, in accordance with the ultimate truth (paramārtha-satya), or it is the negation of the mind to be abandoned. The third is the conceptualization that examines various objects of knowledge.' Some previous teachers say that in order to abandon the one hundred and twelve things to be abandoned, one enters into samādhi one hundred and twelve times. Therefore, the meditation of samādhi is not just one session, because for Śrāvakas and Pratyekabuddhas, the act of abandoning what is to be abandoned is not complete, and for Bodhisattvas, the one hundred and twelve qualities are not complete. To establish this very point, the commentary says, 'In order to gain control over it, one meditates on it again and again.' The reason is that the path of seeing is to be meditated on continuously, because one abandons what is to be abandoned by seeing gradually, just like the path of meditation. As it is said in the Uttaratantra, 'Just as sprouts and so on grow gradually, cutting the seed and husk, so too, by seeing that very thing, the things to be abandoned by seeing are reversed.' It is not permissible for the antidote to arise all at once and abandon what is to be abandoned gradually, because if that were the case, the later things to be abandoned would not be what is to be abandoned by seeing, because it does not abandon them, just like what is to be abandoned by meditation. Third, refuting the dispute, first is refuting what contradicts reason. If the path of seeing is meditated on gradually, then there will be a difference in the nature of reality (dharmatā), and if there is no difference, then gradual realization is not reasonable. As it is said in the Pramāṇavārttika, 'The self-nature of a thing is directly perceived, what is there to examine with valid cognition in that which is directly perceived? What other unseen part is there?' If you say that, then the pervasion (khyab pa)
མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་སྒོམ་ལམ་རིམས་གྱིས་བསྒོམ་ཀྱང་ཆོས་ཉིད་ ལ་དབྱེ་བ་མེད་པ་དང་བྱས་མི་རྟག་ལ་སོགས་པའི་ངོ་བོ་གཅིག་ཚད་མས་རིམ་གྱིས་རྟོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ཆོས་ཉིད་རིམ་གྱིས་རྟོགས་ཀྱང་བྱིས་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་མངོན་ སུམ་གྱིས་རྟོགས་མ་རྟོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་ནི། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། སྐད་ཅིག་གཅིག་པའི་བཟོད་པ་ཡིས། །བསྡུས་པ་དེ་འདིར་མཐོང་བའི་ལམ། །ཞེས་ བྱ་བ་དང་། སྟོང་ཆེན་རབ་འཇོམས་ལས། ལྟ་བ་འདི་ལ་སྦྱར་མ་ཐག་ཏུ་ཡང་། །འཇིག་ཚོགས་ལྟ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བརྟུལ་ཞུགས་དང་། ཐེ་ཚོམ་དང་ནི་ཉོན་མོངས་གསུམ་པོ་དག ཅིག་ཅར་སྤངས་ཏེ་འཕགས་ པའི་བདེན་མཐོང་བ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་དེ་ཅིག་ཅར་སྤོང་བར་བཤད་པས་དེའང་ཅིག་ཅར་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཞུང་མང་པོ་ལས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་བཤད་དེ། དེས་ན་གཅིག་དང་བཅུ་དྲུག་ཏུ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། 1-1573 སྐད་ཅིག་གཅིག་ཏུ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་ནི་སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་བྱ་བ་རྫོགས་པའི་སྐད་ཅིག་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ལ། ཡང་ན་དེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བའི་ཚེ་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་ ལ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཚེ་ལམ་བསྒོམ་ཞིང་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱེད་ལ། དེ་བཞིན་དུ་ཀུན་འབྱུང་ལ་སོགས་པ་ལའང་ཡིན་པས་བདེན་བཞི་ཅིག་ཅར་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །བཅུ་དྲུག་ ཏུ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་ཐམས་ཅད་བདེན་བཞི་མཐོང་བ་དེ་ལྡོག་པ་བཅུ་དྲུག་གི་ཆར་ཕྱེ་ནས། སྒྲོ་འདོགས་བཅུ་དྲུག་དུས་གཅིག་ལ་གཅོད་པའམ། ཡང་ན་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ངེས་པ་བཅུ་དྲུག་ལ་དགོངས་ པ་ཡིན་ཏེ་བསྡུ་བ་ལས་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་མཐའ་ལས་བྱུང་བའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་ཡེ་ཤེས་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། འགྲེལ་པ་ལས་གང་མཐོང་བའི་ལམ་ལས་བརྩམས་ཏེ་རྒྱ་ ཆེར་རྣམ་པར་སྤྲོས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཙམ་དུ་རིག་པར་བྱ་སྟེ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་གནས་སྐབས་ནི་སོ་སོ་རང་གིས་རིག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ བཞིན་ནོ། ། དེ་བཞིན་དུ་བསྡུ་བ་ལས། དོན་དམ་རང་རིག་སྤྲོས་བྲལ་གཅིག་ཉིད་དང་། ཀུན་རྫོབ་བསྟན་པ་གནས་པ་སྤྲོས་པ་དང་བཅས་པའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་བཅུ་དྲུག་ཏུ་གསུངས་པ་དང་ཡང་མི་འགལ་ཏེ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ཕྲེང་བ་མི་རྟོག་པར་ལྡོག་པ་མཚུངས་པས་གཅིག་དང་། 1-1574 ཡེ་ཤེས་མང་པོ་སྤྲོ་ནས་ཞུགས་པས་བསྟན་པ་རྒྱས་པར་འགྱུར་བས་དུ་མར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཡང་རིགས་པ་དྲུག་ཅུ་པ་ལས། ཆོས་ཤེས་པ་དེའི་འོག་ཏུ་ནི། །འདི་ལ་བྱེ་བྲག་དབྱེ་ ཡོད་ན། །རྣམ་པར་མི་མཁས་དེ་ཡིས་ནི། །རྐྱེན་ལས་བྱུང་བའི་དོན་མ་མཐོང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ཆོས་མཐོང་ནས་ཐམས་ཅད་ཆོས་དབྱིངས་སུ་དབྱེ
【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，即使逐漸修習道，也不會與法性有所區別，就像通過量逐漸證悟無常等自性一樣。即使逐漸證悟法性，也不會與凡夫俗子沒有差別，因為有現量證悟與未證悟的區別。第二，斷除與經論相違之處。《現觀莊嚴論》中說：『一剎那的忍位，包含於此見道。』《摧破金剛》中說：『一旦與此見地相結合，立即斷除有身見、戒禁取見、懷疑和三種煩惱，證悟聖者的真諦。』這裡說的是立即斷除，所以也意味著立即生起。許多經論中都說是十六剎那。那麼，這與說一個或十六個生起相矛盾嗎？ 所有說一剎那生起的，都是指斷除所斷之事的行為圓滿的剎那。或者，當見到苦諦的法性時，就斷除了集諦，同時修習道諦，現證滅諦。同樣，對於集諦等也是如此，因此是指同時現證四諦。所有說十六個生起的，都是將見到四諦分為十六個行相，同時斷除十六種增益，或者是指后得位的十六種決定。因此，《攝類學》中說，從現觀的究竟來說，有十六個智慧剎那。註釋中說，從見道開始廣為闡述的一切，都應理解為只是分別安立，因為超世間之境是各自才能證知的。正如《攝類學》中所說：『從勝義自證、離戲唯一的角度，以及從世俗顯現、安住於戲論的角度，而說有十六種，這並不矛盾，因為智慧之流在不分別中是相同的，所以說是一個；許多智慧展開而進入，教法因此得以弘揚，所以說是多個。』 《六十正理論》中說：『如果對法的認識之後，還有差別分別，那麼不善巧者，就沒有看到緣起之義。』這是說，從見到法之後，一切都應分別到法界中。
【English Translation】 If it were not so, even if one gradually cultivates the path of meditation, there would be no difference from the nature of reality, just as one gradually realizes impermanence and other characteristics through valid cognition. Even if one gradually realizes the nature of reality, one would not become different from ordinary people, because there is a difference between direct realization and non-realization. Second, refuting contradictions with scriptures. The Abhisamayalankara states: 'A single moment of forbearance is included in this path of seeing.' The Vajracchedika states: 'As soon as one is conjoined with this view, one immediately abandons the view of the aggregates, adherence to vows and precepts, doubt, and the three afflictions, and realizes the truth of the noble ones.' Here it says that one immediately abandons them, so it also means that they immediately arise. Many scriptures say that there are sixteen moments. So, does this contradict saying that one or sixteen arise? All statements that one moment arises refer to the moment when the act of abandoning what is to be abandoned is complete. Or, when one sees the nature of suffering, one abandons the origin, and at the same time cultivates the path and realizes cessation. Similarly, it is the same for the origin and so on, so it refers to simultaneously realizing the four truths. All statements that sixteen arise divide the seeing of the four truths into sixteen aspects, simultaneously cutting off sixteen imputations, or refer to the sixteen certainties of the subsequent attainment. Therefore, the Compendium of Topics says that from the ultimate perspective of realization, there are sixteen moments of wisdom. The commentary says that everything that is extensively elaborated starting from the path of seeing should be understood as merely conceptual designations, because the state beyond the world is to be realized individually. As the Compendium of Topics says: 'From the perspective of ultimate self-awareness, free from elaboration and unique, and from the perspective of conventional appearance, abiding in elaboration, it is said that there are sixteen, which is not contradictory, because the stream of wisdom is the same in non-discrimination, so it is said to be one; many wisdoms unfold and enter, so the teachings become widespread, so it is said to be many.' The Sixty Stanzas on Reasoning states: 'If after the knowledge of the Dharma, there is still differentiation, then the unskillful one has not seen the meaning of dependent arising.' This means that after seeing the Dharma, everything should be differentiated into the realm of Dharma.
་བ་མེད་པར་རྟོགས་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི་ མཐོང་ལམ་རྒྱུན་ཆགས་སུ་སྒོམ་པ་འགོག་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་སྒོམ་པའི་ལམ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བ་དང་། ཁྱད་ཆོས་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། ཁ་ཅིག་ཆོས་ཉིད་མཐོང་ཟིན་གོམས་པར་ བྱེད་པ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་ཡིན་ཏེ་དབུས་མཐའ་ལས། དེ་ལ་སྒོམ་པ་ཡོད་པར་རྗེས་སུ་འབྲེལ་མེད་སྒོམ་པའོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ ས་ལ་ཐོས་བསམ་མེད་པས་དེ་མེད་ན་ཤེས་རབ་ཐམས་ཅད་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཆོས་ཉིད་མཐོང་ཟིན་གོམས་བྱེད་ཀྱི་བློ་སྒོམ་སྤང་གི་གཉེན་པོར་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ ནི། གོམས་ཚུལ་གྱིས་དབྱེ་ན་མཉམ་རྗེས་གཉིས་སམ། གང་ཟག་གིས་དབྱེ་ན། ཉན་ཐོས་ལ་སོགས་པ་གསུམ་མམ། ངོ་བོས་དབྱེ་ན་སྦྱོར་བ་ལ་སོགས་པ་བཞིའམ། སས་དབྱེ་ན། ས་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པ་དགུའམ། 1-1575 སྤང་བྱས་དབྱེ་ན། ཆུང་འབྲིང་དགུའམ་བཞི་བརྒྱ་དང་བཅུ་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པར་སྒོམ་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་སྒོམ་ལམ་ནི་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པས་སྒོམ་ན་མི་གཡོ་བའི་ལས་དང་། ཚོགས་ ལམ་དུ་སྒོམ་ན་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་། སྦྱོར་ལམ་དུ་སྒོམ་ན་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་དང་། འཕགས་པས་སྒོམ་ན་མཐོང་སྒོམ་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཐ་དད་དུ་མི་གཞག་གོ །ཁྱད་ཆོས་ལ་སྤངས་པ་ ནི། སྒོམ་སྤང་རྣམས་སྤངས་པ་ཡིན་ལ། རྟོགས་པ་ནི། མཐོང་ལམ་དང་མཐུན་ཏེ་འགྲེལ་ཆུང་ལས། མཐོང་བ་དང་སྒོམ་པ་དག་ཐ་དད་དུ་གྱུར་པ་མེད་པས་སྒོམ་པའི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་རྣམ་པར་ གཞག་པ་ནི་མེད་ཀྱི་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་ནི། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་པོ་སྟོང་འགྱུར་ལ་སོགས་པ་ཡོད་དེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །ལྔ་པ་མི་སློབ་པའི་ལམ་ ལ་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བ་དང་། ཁྱད་ཆོས་གསུམ་ལས་དང་པོ་ནི། ལམ་གང་ཞིག་སློབ་པ་མཐར་ཕྱིན་པ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི། མཉམ་རྗེས་གཉིས་སམ། ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་མི་སློབ་པ་གསུམ་མམ། མི་སློབ་པའི་ཆོས་བཅུ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་ཆོས་ལ་སྤངས་པ་ནི། རང་རང་གི་སྤང་བྱའི་ས་བོན་ཟད་པ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ནི་གནས་ངན་ལེན་དྲི་ཆགས་པ་ལྟ་བུ་སྤང་བྱའི་བག་ཞད་རྣམས་ཀྱང་བཅོམ་པ་ཡིན་ལ། 1-1576 ཉན་རང་གཉིས་ལ་ནི་དེ་ཡོད་དོ། །རྟོགས་པ་ནི། ས་བོན་ཟད་པའི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་ནི། སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་དང་ཟད་པར་ཟིལ་གནོན་ལ་སོགས་པ་སློབ་ པ་བས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པ་ཡོད་དེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །བཞི་པ་དེ་ལ་ལོག་རྟོག་དགག་པ་ནི། ཁ་ཅིག་ན་རེ་ཚོགས་སྦྱོར་གཉིས་ནི་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་རྟོག་བཅས་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། བདེན་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་དང་ཟག་བཅས་སྤང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་
【現代漢語翻譯】 是指無有障礙地證悟，而不是阻止在見道之後持續不斷地修習。第四，關於修道，有體性、分類和特點三個方面。首先，有些人說『習慣於已經證悟的法性』，這對於無學道來說太過分了，因為《中邊分別論》中說：『對於它，修習是無有關聯的修習。』而且，佛的境界沒有聽聞和思維，如果沒有聽聞和思維，那麼一切智慧都會消失。因此，習慣於已經證悟的法性的心，是修道所斷除的對治品。分類方面：按照習慣的方式來分，有等持和后得兩種；按照補特伽羅來分，有聲聞等三種；按照本體來分，有加行等四種；按照地來分，有二地等九種； 按照所斷來分，有小、中、大九品或者四百一十四種。以寂靜和粗猛的方式來修習，世間道的修道因為沒有進入道，所以修習會成為不動業；在資糧道修習會成為解脫分；在加行道修習會成為抉擇分；聖者修習會成為見道和修道，因此不單獨設立。特點方面，所斷是斷除修道所斷，證悟是與見道相符，如《釋論》中說：『因為見道和修道沒有成為不同的，所以修道的體性沒有分別設立。』功德方面，菩薩有百千十二種，以及十萬倍等，將在後面講解。第五，關於無學道，有體性、分類和特點三個方面。首先，什麼是已經達到究竟的學道？分類方面：有等持和后得兩種；或者有三乘的無學道三種；或者有無學法的十種。特點方面，所斷是各自所斷的種子已經窮盡，而諸佛是連同煩惱障的習氣，如垢染等也已斷除； 而聲聞和獨覺則還有。證悟是現量見到種子窮盡的無我。功德方面，有比學道更為殊勝的眼、神通和盡智等，將在後面講解。第四，駁斥對此的錯誤觀點：有些人說，資糧道和加行道不是道的體性，因為它們是有分別的顛倒，而且被前兩個真諦所包含，並且是有漏的所斷。
【English Translation】 It refers to realizing without obstruction, not preventing continuous practice after the path of seeing. Fourth, regarding the path of meditation, there are three aspects: nature, classification, and characteristics. First, some say 'becoming accustomed to the already realized Dharma-nature,' which is too extreme for the path of no-more-learning, because the Madhyāntavibhāga states: 'For it, meditation is unrelated meditation.' Moreover, the state of Buddhahood lacks hearing and thinking; if there is no hearing and thinking, then all wisdom will disappear. Therefore, the mind that becomes accustomed to the already realized Dharma-nature is the antidote to what is to be abandoned by the path of meditation. In terms of classification: according to the way of habituation, there are two types: equipoise and subsequent attainment; according to the individual, there are three types: Śrāvakas, etc.; according to the essence, there are four types: application, etc.; according to the ground, there are nine types: the second ground, etc.; according to what is to be abandoned, there are nine types: small, medium, and large, or four hundred and fourteen types. Meditating in the form of tranquility and roughness, the worldly path of meditation, because it has not entered the path, meditation will become immovable karma; meditating on the path of accumulation will become a component of liberation; meditating on the path of preparation will become a component of ascertainment; meditating as an Arya will become the path of seeing and the path of meditation, therefore they are not established separately. In terms of characteristics, what is abandoned is the abandonment of what is to be abandoned by the path of meditation, and realization is in accordance with the path of seeing, as the Commentary states: 'Because the path of seeing and the path of meditation have not become different, the nature of the path of meditation is not established separately.' In terms of qualities, Bodhisattvas have twelve hundred thousands, and hundreds of thousands of times more, which will be explained later. Fifth, regarding the path of no-more-learning, there are three aspects: nature, classification, and characteristics. First, what is the path of learning that has reached its end? In terms of classification: there are two types: equipoise and subsequent attainment; or there are three types of no-more-learning of the three vehicles; or there are ten types of no-more-learning Dharmas. In terms of characteristics, what is abandoned is the exhaustion of the seeds of what is to be abandoned by each, while the Buddhas have also destroyed the habitual imprints of what is to be abandoned, such as the defilements of afflictive obscurations; while the Śrāvakas and Pratyekabuddhas still have them. Realization is the direct perception of selflessness with the exhaustion of seeds. In terms of qualities, there are eyes, supernormal powers, and the exhaustion of afflictions, which are superior to the path of learning, and will be explained later. Fourth, refuting the wrong views on this: Some say that the paths of accumulation and preparation are not the nature of the path, because they are conceptual and inverted, and are included in the first two truths, and are contaminated and to be abandoned.
། རྒྱུད་བླ་མ་ལས། དག་གསལ་གཉེན་པོའི་ཕྱོགས་ཉིད་ཀྱི། ཞེས་ལམ་བདེན་ལ་ཆོས་ གསུམ་བཤད་པ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ལམ་གྱི་ལྡོག་པ་དེ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་། བདེན་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པའི་གཏན་ཚིགས་མ་གྲུབ་སྟེ་དེ་ ནི་ཆོས་ཉིད་ལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་དང་ལམ་བདེན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་གཉིས་ཀྱི་རྫས་ཡིན་པ་ཙམ་གྱིས་ལམ་མ་ཡིན་པར་རྟོག་ན་རྗེས་དཔག་ཀྱང་ཚད་མིན་དུ་འགྱུར་ཏེ་ལོག་ཤེས་ ཀྱི་རྫས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཕགས་པའི་མཉམ་བཞག་ཀྱང་ལམ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་རང་རིག་གི་རྫས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རང་རིག་ལམ་ཡིན་ན་བྱིས་པའི་སྐྱེ་བོ་ཐམས་ཅད་ལ་ལམ་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1577 ཟག་བཅས་སྤང་བྱར་བཤད་པའི་དགོངས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། ལམ་གྱི་བདེན་པའི་ཆོས་གསུམ་ནི་མེད་པར་མ་གྲུབ་སྟེ་སྒྲིབ་པས་དག་པ་དང་ཤེས་བྱ་ལ་གསལ་བ་དང་། བདག་མེད་མཐོང་བའི་གེགས་ ཀྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པ་གསུམ་འཕགས་པ་རྣམས་དང་རྗེས་མཐུན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ས་བོན་ཁོ་ནའི་གཉེན་པོ་བྱེད་པ་དགོས་ན་མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཀྱི་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་མ་གཏོགས་པ་གསུམ་ཀྱང་ ལམ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་ས་བོན་ནི་དེ་ཁོ་ནས་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འཕགས་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ལས་དེར་འཇོག་སྟེ་གཟུགས་དང་ལང་ཚོ་མ་རྫོགས་པའི་བྱིས་ པ་རྣམས་ཀྱང་མི་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །གཞན་ཡང་དེ་གཉིས་བདེན་བཞིར་མ་འདུས་པའི་འདུས་བྱས་སུ་འགྱུར་ཏེ་བདེན་པ་བཞི་ཀ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཅི་སྟེ་དང་པོ་གཉིས་ཡིན་ན་ ཀུན་འབྱུང་གི་འབྲས་བུ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་རྒྱུར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་འདོད་ན་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པ་ལས་དེ་གཉིས་སྐྱེ་བ་དང་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པར་འགྱུར་བས་བདེན་བཞིའི་རྣམ་གཞག་སློབ་ དཔོན་གྱིས་མཛད་པ་ཐམས་ཅད་འཁྲུགས་པར་འགྱུར་རོ། །འགོག་བདེན་ཡིན་ན་སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་ཞི་བར་འགྱུར་རོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས་བདེན་བཞི་ལས་ལམ་བདེན་གྱི་ནང་དུ་བཤད་པ་དེའང་མི་རིགས་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1578 ཡང་ཁ་ཅིག་གཉལ་མི་སློབ་པའི་ལམ་ཀྱང་ལམ་མཚན་ཉིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ལམ་ཆད་པ་འཇུག་པ་ཆད་པ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེའང་མི་རིགས་ཏེ། འདི་ལྟར་དེའི་ལམ་མཚན་ ཉིད་པར་འགྱུར་ཏེ་ལམ་བདེན་གྱི་ཆོས་བཞི་ཡོད་པའི་ཕྱིར་སློབ་པའི་ལམ་བཞིན་ནོ། །ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་པའང་མ་ཡིན་ཏེ་སློབ་ལམ་རྣམས་ཀྱང་ལམ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལམ་ནི་ཐར་ པའི་གྲོང་དུ་ཕྱིན་བྱེད་ཡིན་ལ་དེ་ནི་ཕྱིན་ཟིན་པས་ལམ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་རྒྱུན་ཆད་པ་མི་འདོད་དོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གང་ཡང་ལུང་དེ་ནི་ལས་ཀྱི་ལམ་དང་སློབ་ པའི་ལམ་དང་འཁོར་བར་འཇུག་པ་ཆད་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་གཞན་དུ་སྔོན་གྱིས
【現代漢語翻譯】 《寶性論》中說：『清凈光明是其特性。』有人說，因為正道中沒有闡述這三種法（指清凈、光明、對治）。這不對，因為道的對治面，被顛倒和真實二者所涵蓋，所以理由不成立。因為自性是不顛倒的，並且是正道。如果僅僅因為是這兩者的本體就認為不是道，那麼比量（推理）也會變成非量，因為它也是錯覺的本體。同樣，聖者的等持也會變成非道，因為它是自證的本體。如果自證是道，那麼所有凡夫都有道了。 關於說有漏法是應斷除的，其意已闡述完畢。正道的這三種法並非不存在，因為它們具有清凈遮障、明瞭所知，以及對治見無我之障礙這三種功德，並且與聖者們相符。如果需要僅僅對治種子，那麼除了見道和修道之間的無間道之外，其餘三種道（加行道、資糧道、勝解道）也不是道的體性，因為僅僅通過它們才能斷除種子。因此，從與聖者們相符的角度來安立道，就像不具備完整相貌和青春的孩童不是人的體性一樣。此外，如果這兩者不包含在四聖諦中，就會變成非四聖諦的造作法，因為它們不是四聖諦中的任何一個。如果它們是前兩者（苦諦和集諦），那麼就會成為集諦的果和苦諦的因。如果承認這一點，那麼它們就會從業和煩惱中產生，並且會變成業和煩惱，這樣一來，導師所作的四聖諦的分類就會全部混亂。如果是滅諦，那麼痛苦及其因就會寂滅。導師在四聖諦中闡述道諦也是不合理的。 還有一些人說，無學道的涅槃也不是道的體性，因為經中說『道已斷除，入已斷除』。這種說法也是不合理的。因為，如此一來，它會成為道的體性，因為它具有正道的四種法，就像有學道一樣。『周遍不成立』的說法也是不對的，因為有學會導致所有有學道都不是道。道是通往解脫之城的途徑，而涅槃已經到達解脫之城，所以不是道。對此，已經闡述過不承認相續斷絕。而且，那部經是指業道、有學道以及斷除輪迴等其他方面，以前已經...
【English Translation】 From the Uttaratantra: 'Purity and clarity are its characteristics.' Some say that because the true path does not explain these three qualities (referring to purity, clarity, and antidote). This is incorrect because the reversal aspect of the path is encompassed by the two, the inverted and the true, so the reason is not established. This is because the nature is not inverted and is the true path. If one thinks that it is not the path merely because it is the essence of these two, then inference would also become non-valid, because it is also the essence of delusion. Even the samadhi of the noble ones would become non-path, because it is the essence of self-awareness. If self-awareness is the path, then all ordinary people would have the path. The intention of explaining contaminated things as what should be abandoned has been explained. The three qualities of the truth of the path are not unestablished, because they have the three qualities of purifying obscurations, clarifying objects of knowledge, and acting as an antidote to the obstacle of seeing selflessness, and they are in accordance with the noble ones. If it is necessary to only counteract the seeds, then the three paths other than the uninterrupted path between the path of seeing and the path of meditation would also not be the characteristics of the path, because the seeds are abandoned only by them. Therefore, it is established there from being in accordance with the noble ones, just as children who do not have complete form and beauty are not the characteristics of a person. Furthermore, if these two are not included in the Four Truths, they would become conditioned phenomena that are not the Four Truths, because they are not any of the Four Truths. If they are the first two, then they would be the result of the origin and the cause of suffering. If this is accepted, then they would arise from karma and afflictions and would become karma and afflictions, so all the classifications of the Four Truths made by the teacher would be confused. If it is the Truth of Cessation, then suffering and its cause would be pacified. It would also be unreasonable for the teacher to explain the Truth of the Path within the Four Truths. Also, some say that the nirvana of the non-learning path is not the characteristic of the path, because it is said, 'The path is cut off, the entering is cut off.' This statement is also unreasonable. Because, in this way, it would become the characteristic of the path, because it has the four qualities of the true path, just like the learning path. The statement that 'pervasion is not established' is also incorrect, because the learning would entail that all learning paths are not paths. The path is what leads to the city of liberation, and nirvana has already reached the city of liberation, so it is not the path. To this, it has already been explained that the cessation of continuity is not accepted. Moreover, that sutra refers to the path of karma, the learning path, and the cutting off of entering into samsara, etc., in other ways, previously...
་སློབ་དཔོན་དག་གིས་བཤད་དོ། །འདོད་པ་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་ས་དེ་དང་དེ་ན་ཕར་ཕྱིན་དྲུག་མེད་ པར་འགྱུར་ལ། དེ་ཡོད་ནའང་ལམ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཡུམ་ལས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག་ནི་ལམ་མོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རི་བོང་དང་སྤྲེའུ་ལ་ སོགས་པས་ལུས་བྱིན་པ་དང་། ཤི་པི་བའི་རྒྱལ་པོས་མྱོས་བྱེད་མ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས་པ་དང་། མ་ཧེས་བཟོད་པ་བསྒོམས་པ་དང་། རྐང་བཀྲས་བཟུང་བའི་རྒྱལ་བུས་བྲམ་ཟེ་ལ་ཐོས་པ་བྱས་ནས་ཤེས་རབ་བསྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེས་རབས་ལས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ལ། 1-1579 སྡུད་པ་ལས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་ཅེས་བྱར་དྲུག་པོ་འདི་ཀུན་རོ་གཅིག་འགྱུར། ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། ། ༈ བརྟེན་པ་ལམ་གྱི་སྒྲ་དོན། གསུམ་པ་བརྟེན་པ་ལམ་གྱི་སྒྲ་དོན་ལ་ཚོགས་ལམ་ལ་སམ་བྷ་ར་མཱརྒ་ཅེས་ འབྱུང་བའི་སན་ཏ་ན་རྒྱུད་ལ། བྷ་བ་ན་སྒོམ་པ་ར་ཊྀ་ནི་ཡང་ནས་ཡང་སྟེ། རྒྱུད་ལ་ཡང་ནས་ཡང་དུ་སྒོམ་པ་ཞེས་བྱ་ལ། མཱརྒ་ནི་ལམ་སྟེ་ཐར་པའི་གྲོང་གི་འགྲོ་ས་ ཡིན་པས་སོ། །ཡང་ན་འདིར་ཚོགས་གཉིས་མང་པོ་གསོག་པས་ཚོགས་ལམ་དང་། ཐར་པ་མྱང་འདས་ཀྱི་ཆ་ཤས་དང་མཐུན་པར་སྒོམ་པས་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་ཆོས་དབྱིངས་ལ་དད་པས་གནས་པས་དད་ པའི་ས་དང་། ལམ་ལ་འཇུག་པའི་ལས་དང་པོ་བ་ཡིན་པས་ལས་དང་པོ་བ་དང་། ཡུན་རིང་མོ་ཞིག་ན་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་པས་ཚེགས་ཆེན་ཡུན་རིང་རྟོགས་པའི་སྦྱོར་བ་དང་། སྤང་བྱ་ལ་ཉེས་ པར་ལྟ་བས་སུན་འབྱིན་པའི་གཉེན་པོ་ཞེས་བྱའོ། །སྦྱོར་ལམ་ལ་པྲ་ཡོ་ག་མཱརྒ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ར་དཀྱུས་སུ་བཅུག་ན་ས་ར་མ་ཐ་ཨར་ཐ་དམ་པའི་དོན་དང་ཡོ་ག་སྦྱོར་བ་སྟེ་ དམ་པའི་དོན་མཐོང་ལམ་ལ་སྦྱོར་བས་སྦྱོར་ལམ་དང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་འགྲོ་ས་ཡིན་པས་ལམ་མོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་མཐོང་སྤང་མགོ་གནོན་པ་ཡིན་པས་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་དང་། ངེས་པར་འབྱེད་པ་མཐོང་ལམ་གྱི་ཆ་དང་མཐུན་པས་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་དང་། 1-1580 ཆོས་དབྱིངས་ལ་མོས་པས་སྤྱོད་པས་མོས་སྤྱོད་ཅེས་ཀྱང་བྱའོ། །མཐོང་ལམ་ལ་དར་ཤན་མཱརྒ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཆོས་ཉིད་གསར་དུ་མཐོང་བས་མཐོང་བ་སྟེ་ལམ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་ཟག་ མེད་ཀྱི་དགེ་བ་དང་གཉེན་པོ་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་དང་པོ་བསྐྱེད་པ་དང་། ས་བོན་སྤོང་བས་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་དང་། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ངེས་པར་འབྱེད་པས་ངེས་འབྱེད་དང་། མཐོང་སྤང་གི་སྐྱོན་ མེད་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐྱོན་མེད་པར་ཞུགས་པ་ཅེས་བྱའོ། །སྒོམ་ལམ་ལ་བྷཱ་བ་ན་མཱརྒ་ཞེས་འབྱུང་བའི་མཐོང་ཟིན་གོམས་པར་བྱེད་པས་སྒོམ་ལམ་དང་། ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་བ་དང་གཉེན་པོ་ དང་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་ཥིཀྵ་ཨནྟ་གཾ་མཱརྒ་ཞེས་འབྱུང་བའི་སློབ་
【現代漢語翻譯】 阿阇黎（Acharya，教師）們如是說。如果想要那兩者都具備，那麼那個地方就不會有六度波羅蜜（Paramita，到彼岸），即使有，那也是道，因為經中說，從佛母（Yum，般若波羅蜜多）中生出的六度波羅蜜就是道。如果承認那樣，那麼菩薩（Bodhisattva）如兔和猴等佈施身體，希毗王（Shibi，尸毗王）守護戒律不飲酒，水牛修安忍，斷足王的王子向婆羅門求學以生智慧等，就與本生傳（Jataka，佛本生故事）中所說的相違背。 而且也與《攝頌》（Compendium of Wisdom Sutra）中所說『所謂的菩提（Bodhi，覺悟），這六者皆為同一味道』相違背。 關於所依為道的詞義： 第三，關於所依為道的詞義，資糧道（Sambharamarga，積累資糧之道）被稱為『桑巴拉瑪爾嘎』（Sambharamarga），其中『桑塔那』（Santana）意為相續，『巴瓦那』（Bhavana）意為修習，『拉提』（Rati）意為反覆，即在相續中反覆修習。『瑪爾嘎』（Marga）意為道，是通往解脫之城的道路。或者說，因為在此積聚眾多二資糧（Two Accumulations，福德資糧和智慧資糧），所以是資糧道；因為修習與解脫涅槃（Nirvana，寂滅）的部分相符，所以是解脫分；因為安住于對法界的信仰，所以是信地；因為是進入道的第一步，所以是初業者；因為經過漫長的時間才能獲得菩提，所以是艱難漫長的證悟之加行；因為視所斷為過患，所以被稱為厭離之對治。 加行道（Prayogamarga，趨入之道）被稱為『扎約嘎瑪爾嘎』（Prayogamarga），如果將『拉』（Ra）融入其中，則為『薩拉瑪塔阿塔』（Saramata Artha），意為殊勝義，『約嘎』（Yoga）意為結合，即殊勝義與見道（Darshanamarga，見真諦之道）相結合，所以是加行道，是通往解脫的道路，所以是道。其異名是，因為壓制見所斷（Dharmas，通過見道所斷的煩惱）的開端，所以是對治；因為決定性的辨別與見道的部分相符，所以是抉擇分； 因為以對法界的信奉而行事，所以也稱為信行。 見道被稱為『達爾善瑪爾嘎』（Darshanamarga），因為新見到法性，所以是見，道如前述。其異名是，無漏之善和對治，以及首次生起無漏之心，因為斷除種子，所以是對治；因為決定性地辨別法界，所以是抉擇；因為沒有見所斷的過患，所以是菩薩無過失之入。 修道（Bhavanamarga，修習之道）被稱為『巴瓦那瑪爾嘎』（Bhavanamarga），因為使已見之法串習，所以是修道，也稱為無漏之善和對治，以及斷除之對治。 無學道（Asaiksamarga，無修之道）被稱為『阿色迦安塔嘎瑪爾嘎』（Asaiksamarga），是無需再學的...
【English Translation】 The Acharyas (teachers) have said so. If one wants to have both of those, then that place will not have the six Paramitas (perfections), and even if it does, that is the path, because it is said in the sutra that the six Paramitas born from the Yum (Mother, Prajnaparamita) are the path. If one admits that, then the Bodhisattvas (enlightenment beings) such as the rabbit and the monkey giving their bodies as alms, King Shibi (Sibi) guarding the precepts by not drinking alcohol, the buffalo practicing patience, and the prince with severed feet studying with the Brahmin to generate wisdom, etc., would contradict what is said in the Jataka (birth stories). Moreover, it would also contradict what is said in the Compendium of Wisdom Sutra: 'The so-called Bodhi (enlightenment), these six all become the same taste.' Regarding the meaning of the word 'reliance' as the path: Third, regarding the meaning of the word 'reliance' as the path, the Accumulation Path (Sambharamarga) is called 'Sambharamarga', where 'Santana' means continuum, 'Bhavana' means practice, 'Rati' means repeatedly, that is, practicing repeatedly in the continuum. 'Marga' means path, which is the road to the city of liberation. Alternatively, because one accumulates many two accumulations (merit and wisdom) here, it is the Accumulation Path; because practicing in accordance with the parts of liberation Nirvana, it is the part of liberation; because abiding in faith in the Dharmadhatu (realm of reality), it is the ground of faith; because it is the first step into the path, it is the first practitioner; because one attains Bodhi after a long time, it is the application of arduous and lengthy realization; because one sees the faults in what is to be abandoned, it is called the antidote of aversion. The Application Path (Prayogamarga) is called 'Prayogamarga', if 'Ra' is incorporated into it, it becomes 'Saramata Artha', meaning supreme meaning, 'Yoga' means union, that is, the supreme meaning is united with the Seeing Path (Darshanamarga), so it is the Application Path, which is the road to liberation, so it is the path. Its synonyms are, because it suppresses the beginning of what is to be abandoned by seeing (the afflictions to be abandoned through the Seeing Path), it is the antidote; because the decisive discrimination is in accordance with the parts of the Seeing Path, it is the decisive part; Because one acts with faith in the Dharmadhatu, it is also called faithful conduct. The Seeing Path is called 'Darshanamarga', because one newly sees the nature of reality, it is seeing, the path is as before. Its synonyms are, undefiled virtue and antidote, and the first generation of undefiled mind, because one abandons the seeds, it is the antidote; because one decisively discriminates the Dharmadhatu, it is the decisive; because there are no faults of what is to be abandoned by seeing, it is the faultless entry of the Bodhisattva. The Path of Cultivation (Bhavanamarga) is called 'Bhavanamarga', because one habituates what has been seen, it is the Path of Cultivation, it is also called undefiled virtue and antidote, and the antidote of abandonment. The Path of No More Learning (Asaiksamarga) is called 'Asaiksamarga', it is no longer necessary to learn...
པ་མཐར་ཕྱིན་པས་ན་མི་སློབ་པའམ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་དང་ཟག་མེད་ཀྱི་དགེ་བ་དང་ གཉེན་པོ་དང་སྤང་བྱ་ཡེ་མི་འབྱུང་བས་ཐག་སྲིང་བའི་གཉེན་པོ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །གཞུང་དོན་ལ་མདོ་དང་རྒྱས་པ་དང་ཉེ་བར་བསྡུ་བ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི། ལམ་གྱི་བདེན་པ་གང་ཞེ་ ན། ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་ཐར་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་གང་གི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་ཤེས་པར་བྱེད་པ་དང་ལམ་སྒོམ་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་དུ་བཞི་ཀ་ལ་བྱེད་པ་སྦྱར་ནས་བྱེད་ལས་ཀྱི་སྒོ་ནས་མཚན་ཉིད་སྟོན་པར་བཤད་དོ། ། 1-1581 གཉིས་པ་ལ་དབྱེ་བ་དང་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི། ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ལ་ལྔ་ལས་དང་པོ་ཚོགས་ལམ་ལ་ངོ་བོ་དང་། བྱེད་ལས་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ ལ་གཉིས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ལྔ་ལམ་དུ་བསྟན་པ་ལ་ཚུལ་ཁྲིམས་ནི་དྲོད་མ་སྐྱེས་པའི་ཚུལ་ཁྲིམས་སོ། དབང་པོའི་སྒོ་བསྡམས་པ་ནི་ཞི་དུལ་དང་ལྡན་པའམ། མི་དགེ་བ་བསྡམས་ པའོ། །ཟས་ཀྱི་ཚོད་ཤེས་པ་ནི་ཟས་ཧ་ཅང་མང་ཉུང་དུ་སོང་བའམ། ཟས་ཚ་ཞིང་རྩུབ་པ་དང་ཤིན་ཏུ་ལྕི་བ་ལ་སོགས་པ་རྣལ་འབྱོར་དང་མི་མཐུན་པའི་ཟས་ལ་སོགས་པ་སྤོང་བའོ། ། རྣལ་འབྱོར་ལ་བརྩོན་པ་ནི་བདག་མེད་དང་སྙིང་རྗེ་ལ་སོགས་པ་སྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་པའོ། །ཤེས་བཞིན་དུ་གནས་པར་མངོན་པར་དགའ་བ་ནི་བླང་དོར་གྱི་དམིགས་པ་མ་བརྗེད་བཞིན་དུ་རྟག་ཏུ་ གནས་པ་ལ་དགའ་བའོ། །གཉིས་པ་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་གཞན་བཤད་པ་ནི། ཡང་གང་ཞེས་པ་སྟེ་ཐར་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པའི་དགེ་བ་གཞན་ནི་སྔོན་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ལ་མི་འགྱོད་པ་དང་། དགེ་བ་ལ་སྤྲོ་བའི་བརྩོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པའོ། །ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉིས་པ་བྱེད་ལས་ནི་སྔར་བཤད་པ་དེ་བསྒོམས་པས་ཞེས་པ་སྟེ། བདག་མེད་པ་མངོན་པར་རྟོགས་པ་དང་། 1-1582 སྒྲིབ་པ་ལས་རྣམ་པར་ཐར་བར་འགྱུར་བའི་གནས་ཀྱི་སྣོད་སེམས་ལས་སུ་རུང་བ་ཐོབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དོན་ནི་འདི་བསྒོམས་པས་སྤངས་རྟོགས་ཀྱི་སྣོད་དུ་འགྱུར་ལ་མ་བསྒོམས་ན་སྤངས་ རྟོགས་སྐྱེ་བའི་སྐབས་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཉིས་པ་སྦྱོར་ལམ་ལ་དང་པོ་མདོར་བསྟན་པ་ལ་ཚོགས་གང་ཡིན་པ་སྦྱོར་བའང་དེ་ཡིན་པ་ནི་བརྒྱུད་ནས་མཐོང་ལམ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་ རོ། །ཚོགས་བསགས་པ་ནི་ཚོགས་ལམ་གྱི་རྗེས་སུ་བྱུང་བའི་སྦྱོར་ལམ་སྟེ་དེ་ནི་ཚོགས་ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་ཚོགས་མ་ཡིན་པའོ། །དགེ་བའི་རྩ་བས་ནི་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་ ལམ་ཡིན་པ་སེལ་ལོ། །དྲོ་བར་གྱུར་པ་ནི་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པས་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་མེའི་ལྟས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩེ་མོ་ནི་དེ་འཕེལ་བས་དེའི་གོང་ན་གནས་ པའི་ཕྱིར་དང་དགེ་བའི་རྩ་བ་གཡོ་བའི་རྩེ་མོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛ
【現代漢語翻譯】 因為已經達到彼岸，所以不再需要學習，或者說，因為已經達到彼岸的道路和無漏的善以及對治和所斷都不會再生起，所以也稱為斷除相續的對治。關於正文的內容，分為經、廣說和略攝三種，首先是：『什麼是道的真諦？』這句話表明，通往解脫的道路，以及如何認識苦諦和修習道諦，這四者都要結合起來，從作用的角度來闡釋其體性。 第二部分分為分類和各自的體性兩種，首先由『又』字來表示。第二部分分為五種，首先是資糧道，關於其自性和作用，首先是關於二者的，如戒律等五種法被視為道路，其中戒律是指未生起暖相的戒律。守護根門是指具有寂靜調柔，或者守護不善。知量而食是指避免食物過多或過少，或者避免食物過熱、粗糙、過於沉重等與瑜伽不相符的食物。勤修瑜伽是指精勤修習無我和慈悲等。樂於安住于正知是指樂於恒常安住于不忘取捨之目標的境界。 第二，闡述作為因的其他善法，即『又，什麼是』，意思是說，作為解脫之因的其他善法，是指先前出家而不後悔，以及對善法充滿歡喜的精進等。聽聞等已經闡述過了。第二，關於作用，即『先前所說的，通過修習』，意思是說，通過現證無我，以及從障礙中解脫出來，從而獲得堪能成為解脫之所依的心，要這樣結合起來理解。意思是說，修習這些，就能成為斷證的法器，如果不修習，就沒有生起斷證的機會。 第二，關於加行道，首先是簡要地說明，『什麼是資糧，什麼是加行』，意思是說，加行道也是資糧道，因為它通過資糧道而與見道相連線。積累資糧是指在資糧道之後產生的加行道，它是資糧道的果，因此不是資糧道。以善根來排除不善和無記。變得溫暖是指證悟所取無自性，因此是不分別智慧之火的徵兆。頂位是指因為它增長，位於其之上，並且是善根動搖的頂端，即...
【English Translation】 Because the other shore has been reached, there is no need to learn further, or rather, because the path of reaching the other shore and the uncontaminated virtue, as well as the antidotes and what is to be abandoned, will not arise again, it is also called the antidote to severing the continuum. Regarding the content of the text, it is divided into three types: sutra, extensive explanation, and concise summary. First, 'What is the truth of the path?' This sentence indicates the path to liberation, and how to understand the truth of suffering and practice the truth of the path. These four must be combined to explain their nature from the perspective of function. The second part is divided into classification and the nature of each. The first is indicated by the word 'also'. The second part is divided into five. First is the accumulation path, regarding its nature and function. First, regarding the two, such as the five dharmas of discipline, etc., are regarded as the path, where discipline refers to the discipline where the warmth sign has not arisen. Guarding the sense gates means having tranquility and gentleness, or guarding against non-virtue. Knowing the measure of food means avoiding too much or too little food, or avoiding food that is too hot, rough, or too heavy, etc., which is incompatible with yoga. Diligently practicing yoga means diligently practicing non-self and compassion, etc. Rejoicing in abiding in mindfulness means rejoicing in constantly abiding in the state of not forgetting the object of what to take and what to abandon. Second, elaborating on other virtuous dharmas that are the cause, that is, 'also, what is', meaning that other virtuous dharmas that are the cause of liberation refer to not regretting having previously renounced the world, and diligence in rejoicing in virtuous dharmas, etc. Hearing, etc., has already been explained. Second, regarding the function, that is, 'what was said earlier, through practice', meaning that through directly realizing non-self, and being liberated from obstacles, thereby obtaining a mind capable of becoming the basis of liberation, this should be understood in combination. It means that by practicing these, one can become a vessel for cutting off and realizing, and if one does not practice, there is no opportunity to generate cutting off and realizing. Second, regarding the path of joining, first is a brief explanation, 'What is accumulation, what is joining', meaning that the path of joining is also the path of accumulation, because it is connected to the path of seeing through the path of accumulation. Accumulating merit refers to the path of joining that arises after the path of accumulation, which is the result of the path of accumulation, so it is not the path of accumulation. Using virtuous roots to eliminate non-virtue and the unspecified. Becoming warm means realizing that what is grasped has no self-nature, therefore it is a sign of the fire of non-discriminating wisdom. The peak means that because it increases, it is located above it, and it is the peak of the movement of virtuous roots, that is...
ོད་ལས། རྩེ་མོར་ཕྱིན་པ་རྩ་མི་འཆད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བདེན་པ་རྟོགས་པ་མཐོང་ལམ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ བཟོད་པ་ནི་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་མི་སྐྲག་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཡོན་ཏན་ནི་མཛོད་ལས། བཟོད་ཐོབ་ངན་སོང་ཡོང་མི་ལྟུང་། །ཞེས་བཤད་དོ། །འཇིག་རྟེན་པའི་ཆོས་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་ལམ་མོ། ། 1-1583 འདི་ནི་དེའི་མཆོག་སྟེ་རྣམས་ནི་རྒྱུད་ཐ་དད་ལ་ཡོད་པའམ་ཆུང་འབྲིང་ལ་སོགས་པ་མང་པོ་བརྗོད་པའོ། །གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་སོ་སོ་རང་གིས་ནི་གང་ཟག་གསུམ་སོ་སོས་སོ། ། སྣང་བ་ཐོབ་པ་ནི་གཟུང་བ་སྟོང་པ་ལའོ། །མཚུངས་ལྡན་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དགེ་བ་གཞན་ནོ། །མཆེད་པ་ནི་རྟོགས་པ་དེ་འཕེལ་བའོ། །ཕྱོགས་གཅིག་ནི་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པའོ། །རྗེས་སུ་ སོང་བ་ནི་འཛིན་པ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པ་དང་མཐུན་པའོ། །དེ་མ་ཐག་པ་ནི་དེའི་མཇུག་ཐོགས་སུ་མཐོང་ལམ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། གསུམ་པ་མཐོང་ལམ་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། མཚན་གཞི་དང་། ལུང་གི་དོན་བཤད་པ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ་མི་དམིགས་པ་ནི་བདག་གཉིས་སུ་སྟེ་ཉན་རང་ལ་གང་ཟག་གི་བདག་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མི་དམིགས་པའོ། །དམིགས་བྱ་དམིགས་ བྱེད་མཉམ་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་མེད་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་པའོ། །བརྡ་བསལ་བ་གསུམ་ནི་རང་རྒྱུད་ལ་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་དང་དེ་གཉིས་ཀར་མི་རྟོག་པའོ། །ཆོས་ཤེས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ ཉིད་ཤེས་པའོ། །བར་པ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བའོ། །གཉིས་པ་ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་མཚན་ཉིད་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་བདེན་པ་དང་པོའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཡེ་ཤེས་བཞིའི་དོན་ནི་སྡུག་བསྔལ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་ཆོས་བསྟན་པ་རྣམས་ནི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་ནས་བཤད་པའི་མཚན་གཞི་དང་མཚན་ཉིད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཏེ་དབང་དུ་བྱས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་ཀྱང་དེ་ཉིད་དོ། ། 1-1584 སྔར་ནི་སྦྱོར་ལམ་མོ། །དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་མཐུས་སོ། །སོ་སོ་རང་ནི་རང་རྒྱུད་དམ། རྣལ་འབྱོར་པ་སོ་སོ་རང་གིས་སོ། །མངོན་དུ་གྱུར་པ་ཙམ་ནི་འཁོར་བ་པ་རྣམས་ལའང་ཡོད་པས་ ཟག་མེད་ཀྱི་ཤེས་རབ་སྨོས་སོ། །གང་གིས་ནི་ཤེས་རབ་བོ། །ཉོན་མོངས་པ་ནི་འདོད་པ་ན་བཅུ་དང་གོང་མ་གཉིས་ན་དགུ་དགུ་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་བརྒྱད་དོ། །བཟོད་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་ལ་ མི་སྐྲག་པའམ་སྤང་བྱ་སྤོང་བར་བཟོད་པའོ། །རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་སྤང་བྱ་ཉེར་བརྒྱད་ལས་སོ། །འཕགས་པའི་ཆོས་ནི་སྤངས་རྟོགས་སོ། །རྒྱུའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་མངོན་སུམ་གྱིས་ཤེས་པའོ། ། ངེས་པར་འཛིན་པ་ནི་སྔ་མ་གཉིས་རིག་པར་འཛིན་པའོ། །འདི་གཉིས་མངོན་སུམ་ཡིན་པ་ནི་འདས་མ་འོངས་མཁྱེན་པའི་རྣལ་འབྱོར་བཞིན་མངོན་སུམ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་བདེན་པ་ལྷག་མ་གས
【現代漢語翻譯】 如《寶藏論》所說：『到達頂峰不會中斷。』 證悟真諦的見道與隨順見道的忍位，因為不畏懼所取無自性，所以具有功德。《寶藏論》中說：『獲得忍位不會墮入惡趣。』 世間法是凡夫的道。 這是其中的殊勝之處，這些都是指在不同相續中存在，或者指小、中等多種情況。 第二，廣說，各自是指三類補特伽羅各自。 獲得顯現是指所取空性。 相應是指心和心所等其他善法。 增長是指證悟的增長。 一方面是指所取無自性。 隨順是指與證悟能取無自性相符。 緊隨其後是因為在其之後立即產生見道。 第三，關於見道，分為定義、例子和經文意義的解釋三部分。第一部分，無所緣是指二種我，即聲聞緣覺的補特伽羅我和菩薩的法我。 所緣與能緣平等是指證悟無能取所取的真如。 遣除三種增益是指在自相續中不執著補特伽羅我和法我，以及對二者的執著。 了知法是指了知真如。 中間部分的四種分類，第一種是分為十六剎那，即『又』字所指。 第二，分析各自的定義，分為兩種，第一種是具有第一個真諦之境的四種智慧的意義，用『什麼是苦』來表示，所說的法是指從苦諦開始所說的定義和例子等，也是指由自在而產生的法。 之前是加行道。 自在是指威力。 各自是指自相續或者各自的瑜伽士。 僅僅是現前對於輪迴中的眾生也有，所以才說是無漏的智慧。 以何者是指智慧。 煩惱是指欲界有十種，上二界各有九種，共二十八種。 忍是指不畏懼法性或者能夠忍受捨棄所應捨棄之物。 解脫是指從二十八種所應捨棄之物中解脫。 聖法是指斷證。 『因』是指以現量了知是因。 確定執著是指執著前兩者為真實。 這二者是現量是指像了知過去未來的瑜伽士一樣，是現量。 第二，關於剩餘的三個真諦。
【English Translation】 As it says in the Treasury, 'Reaching the peak will not cease.' The kṣānti (patience) that realizes truth and accords with the darśanamārga (path of seeing) is because it is not afraid of the apprehended being without inherent existence, hence it has qualities. As stated in the Treasury, 'Obtaining kṣānti will not fall into bad migrations.' Mundane dharma is the path of ordinary beings. This is the best of these, referring to many things that exist in different continuums, or small, medium, etc. Secondly, the detailed explanation refers to the three types of individuals separately. Obtaining appearance refers to the emptiness of what is apprehended. Corresponding refers to mind and mental factors, other virtuous things. Increasing refers to the increase of that realization. One aspect refers to the apprehended being without inherent existence. Following refers to being in accordance with realizing the apprehended as without inherent existence. Immediately after is because the darśanamārga arises immediately after that. Thirdly, regarding the darśanamārga, there are three explanations: definition, example, and meaning of the scripture. In the first, non-apprehension refers to the two selves, the pudgala (person) self for śrāvakas (hearers) and pratyekabuddhas (solitary realizers), and the dharma (phenomena) self for bodhisattvas. Object of apprehension and apprehender being equal refers to realizing the tathatā (suchness) without apprehended and apprehender. Eliminating the three elaborations refers to not conceiving of a pudgala self and a dharma self in one's own continuum, and not conceiving of both. Knowing dharma refers to knowing tathatā. The four divisions of the middle part, the first is dividing into sixteen moments, which is referred to by 'also'. Secondly, analyzing the individual definitions, divided into two. The first is the meaning of the four jñānas (knowledges) that have the object of the first truth, which is shown by 'What is suffering?', the dharmas taught are the definitions and examples, etc., taught from the truth of suffering, and the dharmas arising from empowerment are also the same. Before is the prayogamārga (path of application). Empowerment refers to power. Each refers to one's own continuum or each of the yogis. Merely being manifest is also present for sentient beings in saṃsāra (cyclic existence), so it is said to be uncontaminated wisdom. By what refers to wisdom. The kleśas (afflictions) are ten in the desire realm and nine each in the two upper realms, totaling twenty-eight. Kṣānti (patience) refers to not being afraid of the nature of reality or being able to tolerate abandoning what should be abandoned. Vimokṣa (liberation) refers to liberation from the twenty-eight things to be abandoned. Noble dharma refers to abandonment and realization. 'Cause' refers to manifestly knowing as the cause itself. Definitely grasping refers to grasping the first two as real. These two being manifest are manifest like a yogi who knows the past and future. Secondly, regarding the remaining three truths.
ུམ་གྱི་དོན་ བསྟན་པ་ནི། དེ་བཞིན་དུ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ཅི་རིགས་པ་ནི་བདེན་པ་སོ་སོ་དང་སྦྱར་ཏེ་ཤེས་པར་བྱའོ། །གསུམ་པ་དེས་ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟར་ཤེས་པའི་ཚུལ་ནི། དེ་ལ་ཞེས་བྱ་བ་ སྟེ་གཟུང་བ་ནི་བདེན་བཞིའི་ཆོས་ཉིད་དོ། །འཛིན་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གནས་ཚུལ་ཏེ་འགྲེལ་པ་ལས། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གྱི་ཡུལ་ནི་གཉིས་ཏེ་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་ཡེ་ཤེས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། 1-1585 མཚན་མ་མེད་པ་ནི་བདག་མེད་གཉིས་སོ། །བཞི་པ་སྐད་ཅིག་གི་ཚད་བསྟན་པ་ལ་ཤེས་བྱ་ལ་ཤེས་པ་འབྱུང་རྫོགས་པ་ནི། སྤང་བྱ་སྤོང་བ་དང་། རྟོགས་བྱ་རྟོགས་པའི་བྱེད་པ་རྫོགས་པ་ ཡིན་གྱི་དུས་མཐའི་སྐད་ཅིག་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གསུམ་པ་ལུང་གི་དོན་བཤད་པའི་ལུང་གི་དོན་དང་པོ་བཤད་པ་ལ་ཆོས་རྣམས་ནི་བདེན་བཞིའོ། །ཆོས་ཀྱི་མིག་ནི་དེ་ ལ་ལྟ་བའི་ཤེས་རབ་བོ། །རྡུལ་མེད་པ་ནི་སྤང་བྱའི་རྡུལ་སྤངས་པའོ། །ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་དང་སྤོང་པས་དག་པ་ནི་བཟོད་ཤེས་གཉིས་རིམ་པ་བཞིན་སྤོང་བ་དང་སྤངས་པས་དག་པའོ། །ལུང་གི་ དོན་གཉིས་པ་བཤད་པ་ལ་ཆོས་ནི་བདག་མེད་པ་ཤེས་བྱའི་གནས་ལུགས་སོ། །མཐོང་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སོ། །ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་རང་གི་ཐོབ་པ་ནི་སྤངས་རྟོགས་སོ། ། གཞན་གྱིས་ཐོབ་པ་ནི་རྣལ་འབྱོར་པ་གཞན་གྱིས་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་ལའང་ཐེ་ཚོམ་མེད་པའོ། །དྲིང་ལ་མི་འཇོག་པ་ནི་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པར་རང་གིས་ཤེས་པའོ། །མི་འཕྲོག་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་བསྟན་པ་ལ་དད་པ་མི་འཕྲོག་པའོ། །འདྲི་བ་དང་ལུང་བསྟན་པ་ནི་མཐོང་ལམ་ལ་སོགས་པ་ལས་བརྩམས་པ་ལས་བརྩམས་པའི་དྲིས་ལན་ཐམས་ཅད་མ་ཞུམ་པར་བྱེད་ནུས་པའོ། །སྒོམ་ལམ་ལ་ལམ་དགུར་དབྱེ་བ་དང་། 1-1586 སོ་སོའི་དོན་བཤད་པ་དང་། ལམ་སྒོམ་ཚུལ་བཤད་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ་གོང་དུ་གྱུར་པ་ནི་རྗེས་ལ་བྱུང་བའམ་ཡོན་ཏན་གོང་དུ་གྱུར་པའོ། །གཉིས་པ་ལ་དོན་དགུའི་དང་པོ་འཇིག་རྟེན་ པའི་ལམ་གྱི་སྤྱི་དོན་ལ་རྒྱུ་དང་། ངོ་བོ་དང་། འབྲས་བུ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ལའང་ལུས་ཀྱི་རྟེན་ནི་གླིང་གསུམ་གྱི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ལྷ་རིས་དྲུག་ཁམས་གོང་མའི་འདུ་ ཤེས་མེད་པ་དང་སྲིད་རྩེ་བ་མ་གཏོགས་པ་རྣམས་ལ་སྐྱེ་སྟེ་གཞན་ལ་མི་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་ངན་སོང་གསུམ་དང་སྒྲ་མི་སྙན་པ་དང་ཟ་མ་དང་མ་ནིང་དང་འདུ་ཤེས་མེད་ པ་རྣམས་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པས་བསྒྲིབས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྲིད་རྩེ་བ་ལ་གོང་མ་ལ་ཞི་བར་བལྟས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འོན་ཀྱང་དེ་གཉིས་སྐྱེས་ཟིན་གནས་པའི་རྟེན་དུ་ནི་རུང་ངོ་། ། གཉིས་པ་བསམ་པའི་རྟེན་ནི། སེམས་གནས་པའི་ཐབས་དགུའམ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བདུན་ཡིན་ཏེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ངོ་བོ་ལ་བཞི་ཡོད་པའི་དང་པོ
【現代漢語翻譯】 關於『如』（梵文：Tathatā，英語：Suchness）的意義的教導是：『如是』（梵文：Tathā，英語：Thus），應將『如是』與各種真理結合起來理解。第三，關於如何通過『如是』來了解所知之法，即『彼』（梵文：Tatra，英語：There），所執持的是四聖諦的法性。能執持的是智慧的狀態，如釋論中所說：『超世間道的對境有兩種，即真如和智慧。』 無相指的是二無我（人無我和法無我）。第四，關於剎那的衡量標準的教導是，對於所知之法生起和證悟的智慧，是指斷除應斷之物和證悟應證之物的行為的完成，而不是指時間的最終剎那。 第三，解釋聖言的意義。首先解釋聖言的意義，諸法即是四聖諦。法眼是觀察四聖諦的智慧。無塵垢是指斷除了應斷的塵垢。完全了知和斷除是指忍位智和智位，依次通過斷除和已斷除而清凈。解釋聖言的第二個意義，法是無我，是所知之法的實相。見等是名稱的不同說法。一切智慧各自的獲得是指斷除和證悟。他人之獲得是指其他瑜伽行者獲得見道時也沒有疑惑。不依賴他人是指自己了知，不依賴他人。不奪取是指不奪取對佛陀教法的信心。提問和預言是指能夠毫不畏懼地回答所有基於見道等提出的問題。 將修道分為九個階段，解釋每個階段的意義，以及修習道的方法。首先，關於更高階段，是指隨之而來或功德更高的階段。第二，關於九個意義，首先是世間道的共同意義，包括因、體性和果。首先，關於因，身體的所依是三洲的男女，欲界六慾天，以及除了無想天和有頂天之外的上界。不生於其他處的原因是，三惡道、邊地、啞巴、閹人和無想天，都被異熟果的障礙所遮蔽。而有頂天則沒有對上界的寂靜的觀察。然而，這兩者都可以作為已生之物的所依。第二，心的所依是九住心或七作意，這將在後面解釋。第二，體性有四種。
【English Translation】 The teaching on the meaning of 'Thusness' (Sanskrit: Tathatā) is: 'Thus' (Sanskrit: Tathā), which should be understood by combining 'Thus' with various truths. Third, regarding how to understand the knowable through 'Thusness', it is 'There' (Sanskrit: Tatra), what is held is the Dharma nature of the Four Noble Truths. What can be held is the state of wisdom, as stated in the commentary: 'There are two objects of the supramundane path, namely Suchness and Wisdom.' Absence of characteristics refers to the two selflessnesses (selflessness of person and selflessness of phenomena). Fourth, the teaching on the measure of a moment is that the wisdom that arises and realizes the knowable is the completion of the act of abandoning what should be abandoned and realizing what should be realized, not the final moment of time. Third, explain the meaning of the scripture. First explain the meaning of the scripture, the dharmas are the Four Noble Truths. The Dharma eye is the wisdom that observes the Four Noble Truths. Absence of dust is the abandonment of the dust to be abandoned. Complete knowledge and abandonment means the forbearance-wisdom and the wisdom, which are purified by abandoning and having abandoned respectively. Explaining the second meaning of the scripture, Dharma is selflessness, the reality of the knowable. Seeing and so on are different names. The attainment of all wisdom by oneself is abandonment and realization. The attainment by others means that there is no doubt even when other yogis attain the path of seeing. Not relying on others means knowing by oneself, not relying on others. Not stealing means not stealing faith in the Buddha's teachings. Questioning and prophecy means being able to answer all questions based on the path of seeing without fear. Dividing the path of meditation into nine stages, explaining the meaning of each stage, and how to practice the path. First, regarding the higher stage, it refers to the stage that follows or has higher merits. Second, regarding the nine meanings, the first is the common meaning of the mundane path, including cause, nature, and result. First, regarding the cause, the support of the body is the men and women of the three continents, the six desire realms of the desire realm, and the upper realms except for the formless realm and the peak of existence. The reason for not being born in other places is that the three lower realms, border areas, mutes, eunuchs, and the unconscious realm are all obscured by the obscuration of the ripening fruit. And the peak of existence does not have the observation of the tranquility of the upper realms. However, these two can be used as the support for what has already been born. Second, the support of the mind is the nine abidings of the mind or the seven attentions, which will be explained later. Second, there are four natures.
་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་ ཉེར་བསྡོགས་ལ་བརྟེན་ནས་ཁམས་གོང་མའི་སེམས་ལ་གོམས་པར་བྱེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི། སྤང་བྱས་ཕྱེ་ན་སྲིད་རྩེ་མ་གཏོགས་པ་ས་བརྒྱད་ཀྱི་དགུ་བརྒྱད་བདུན་བཅུ་རྩ་གཉིས་ཀྱི་གཉེན་པོ་དེ་སྙེད་ཡིན་ནོ། ། 1-1587 རྒྱུ་འབྲས་ཀྱིས་ཕྱེ་ན་རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་དང་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་གཉིས་ཡིན་ལ། གོང་སའི་རྟེན་ལ་འོག་མ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་སྲིད་རྩེའི་ཕྱིར་མི་འོང་མ་གཏོགས་པ་ལ་མེད་དེ། མཛོད་ལས། བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་རང་དང་ནི། །འོག་སའི་རྟེན་ཅན་འོག་དགོས་མེད། །སྲིད་རྩེའི་འཕགས་པ་ཅིའང་མེད། །མངོན་སུམ་བྱས་ནས་ཟག་པ་ཟད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ངོ་བོས་དབྱེ་ན་དག་པའི་བསམ་གཏན་ གཟུགས་མེད་ལ་ཉམས་པ་དང་གནས་པ་དང་ཁྱད་པར་དང་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་བཞི་ཡིན་ལ་སྲིད་རྩེ་ལ་ཕྱི་མ་གཉིས་མེད་དེ་མཛོད་ལས། དག་པ་ཉམས་པའི་ཆ་མཐུན་སོགས། །རྣམ་བཞི་དེ་ནི་ གོ་རིམ་བཞིན། །ཉོན་མོངས་སྐྱེ་དང་རང་ས་དང་། །གོང་དང་ཟག་མེད་རྗེས་མཐུན་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ཕྱེ་ན་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་རྟོག་པ་དང་བཅས་ཤིང་དཔྱོད་པ་དང་ བཅས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། རྟོག་པ་མེད་ལ་དཔྱོད་པ་ཙམ་གྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། རྟོག་པའང་མེད་དཔྱོད་པའང་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གསུམ་གསུངས་པ་དེ་ཡིན་ཏེ། བསམ་གཏན་དང་པོའི་སྦྱོར་བ་ དང་དངོས་གཞི་གཉིས་དང་། དངོས་གཞི་ཁྱད་པར་ཅན་དང་། གཉིས་པ་ནས་སྲིད་རྩེའི་བར་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་རྟགས་ནི་བསམ་གཏན་ཐོབ་པའི་རྟགས་ནི་སྙོམས་པར་འཇུག་ན་རང་གི་ལུས་ས་འོག་ཏུ་འབྱིང་བ་ལྟར་སྣང་བ་འབྱུང་ལ། 1-1588 གཟུགས་མེད་བཞི་ཐོབ་པའི་རྟགས་ནི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ན་རང་གི་ལུས་ནམ་མཁའ་ལ་འཕར་བ་ལྟར་སྣང་བ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལས་བཤད་དོ། །བཞི་པ་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ནི་ གནས་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཞི་གནས་དང་རྩེ་གཅིག་པ་དང་བསམ་གཏན་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །གསུམ་པ་འབྲས་བུ་ལ་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ནི་ས་གོང་མ་གོང་མའི་སེམས་ཐོབ་ན་འོག་མ་འོག་ མའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འགག་པར་འགྱུར་རོ། །དེའང་འདོད་ཁམས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོས་སྤོང་ངོ་། །དེ་བཞིན་དུ་བསམ་གཏན་རྣམས་ནི་ཡན་ལག་ལས་འདས་ནས་སེམས་ སྔ་མ་སྔ་མ་སྤོང་ལ། གཟུགས་མེད་རྣམས་ནི་དམིགས་པ་ལས་འདས་ན་སྔ་མ་སྔ་མ་སྤོང་ངོ་། །སྲིད་རྩེ་ནི་ཞི་རགས་ཀྱིས་སྤང་བར་མི་ནུས་ཀྱི་འོན་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཁོ་ ནས་སྤོང་ཏེ་མཛོད་ལས། འཇིག་རྟེན་འདས་ཀྱིས་སྲིད་རྩེ་ལས། །ཆགས་བྲལ་གཞན་ལས་རྣམ་པ་གཉིས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཐོབ་པའི་འབྲས་བུ་ནི་ཚད་མེད་དང་སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་
【現代漢語翻譯】 無色禪定總的特徵是：是依靠近取（ཉེར་བསྡོགས།）對上界之心進行串習的等持。 第二，從分類上來說：如果從所斷的角度劃分，除了有頂之外，它是下八地中九十八、七十二的對治品。 如果從因果的角度劃分，因是等持，果是生。以地獄的所依來顯現上界，除了有頂之外，其他地方都沒有。如《俱舍論》中所說： 『無色自及與，下地為所依，下地非需彼，有頂聖者無，現證已盡漏。』 從體性的角度劃分，清凈的禪定有退、住、勝、抉擇分四種，而有頂沒有後兩種。如《俱舍論》中所說：『清凈退分等，四種次第為，煩惱生自地，上及無漏隨。』 如果從等持的角度劃分，經中說有三種等持：有尋有伺的等持、無尋唯伺的等持、無尋無伺的等持。這三種等持分別對應于初禪的加行和正行，以及正行中的殊勝部分，還有從二禪到有頂的三個階段。 第三，從證相上來說，獲得禪定的證相是：入定時，感覺自己的身體好像沉入地下。獲得四無色定的證相是：入定時，感覺自己的身體好像飛向天空。這是從小乘的論典中說的。 第四，名稱：也叫做住、等持、止觀、一心、禪定。 第三，從果上來說，離系的果是：如果獲得了上界的心，那麼地獄的煩惱和分別念就會止息。也就是說，欲界的煩惱由初禪來斷除。同樣，禪定是通過超越支分來斷除之前的心的，而無色定是通過超越所緣來斷除之前的心的。有頂既不能通過寂靜和粗重來斷除，只能通過出世間道來斷除。如《俱舍論》中所說：『出世間于有頂，離貪余有二。』 獲得的果是：無量、眼、神通等等。
【English Translation】 The general characteristic of the formless samadhi is: it is the samadhi that cultivates the mind of the higher realms by relying on approximation. Secondly, from the perspective of classification: if divided from the perspective of what is to be abandoned, it is the antidote to ninety-eight, seventy-two of the eight grounds below, except for the peak of existence. If divided from the perspective of cause and effect, the cause is equanimity and the effect is birth. Manifesting the upper realm with the support of the lower realm does not exist except for the peak of existence. As it says in the Treasury of Knowledge: 'Formless self and with, lower ground as support, lower ground not needed, peak of existence noble ones have none, having directly realized, exhaustion of outflows.' From the perspective of nature, pure meditation has four aspects: decline, abiding, distinction, and definitive discrimination. The peak of existence lacks the latter two. As it says in the Treasury of Knowledge: 'Pure decline's concordant, etc., four kinds in that, order respectively, affliction arises self-ground, above and outflow-free subsequent concordant.' If divided by samadhi, the sutra speaks of three samadhis: samadhi with investigation and analysis, samadhi without investigation but only analysis, and samadhi without investigation and without analysis. These three samadhis are applied respectively to the preliminary and main practices of the first dhyana, the special part of the main practice, and the three stages from the second dhyana to the peak of existence. Thirdly, the sign of attainment is that when one attains dhyana, one feels as if one's body is sinking into the ground. The sign of attaining the four formless realms is that when one enters into samadhi, one feels as if one's body is flying into the sky. This is explained in the Hearer's Ground. Fourthly, names: it is also called abiding, samadhi, tranquility, one-pointedness, and dhyana. Thirdly, from the perspective of results, the result of separation is: if one obtains the mind of the higher realm, then the afflictions and discriminations of the lower realm will cease. That is, the afflictions of the desire realm are abandoned by the first dhyana. Similarly, dhyanas abandon the previous mind by transcending the limbs, and formless realms abandon the previous mind by transcending the object of focus. The peak of existence cannot be abandoned by tranquility and coarseness, but only by transcendence of the world. As it says in the Treasury of Knowledge: 'By transcendence of the world, from the peak of existence, detachment from desire, others have two aspects.' The result of attainment is: immeasurable, eye, clairvoyance, and so on.
པ་འཆད་ པར་འགྱུར་བའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ནས་རིག་པར་བྱའོའི་བར་ཏེ་གསལ་ལོ། །རྒྱས་པ་ལ་བཞི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་བསམ་གཏན་དང་། 1-1589 རྣམ་བྱང་གི་བསམ་གཏན་དང་། དེ་དག་རྣམ་པར་གཞག་པ་དང་། རྣམ་པར་དག་པའི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་བཤད་པའོ། །དང་པོ་ལ་སྲེད་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་རྩ་བར་འཇོག་པ་ནི་ཁམས་གོང་མ་ གཉིས་ཀྱི་ཉོན་མོངས་ཐམས་ཅད་འདི་ལས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སྲེད་པ་ཤས་ཆེ་བའི་བསམ་གཏན་ནི་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པའི་བདེ་བའི་རོ་ལ་སྲེད་པས་སེམས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་བྱེད་དོ། ། ལྟ་བས་ནི་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལ་སོགས་པས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ང་རྒྱལ་གྱིས་སེམས་ཁེངས་ནས་སོ། །མ་རིག་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་འདི་ཐར་པ་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན་སྙམ་དུ་ཐེ་ཚོམ་བསྐྱེད་ནས་ སོ། །གཉིས་པ་ནི་དྲི་མ་བཞི་པོ་དེ་མངོན་གྱུར་གྱིས་དག་པས་གཉིས་པོ་དེ་དགེ་བར་གྱུར་པའོ། ། གསུམ་པ་ལ་ཡན་ལག་དང་། སྙོམས་འཇུག་དང་། ཚད་དང་། མིང་དུ་གདགས་པས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ བཞིའི་དང་པོ་ལའང་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཡན་ལག་སོ་སོ་སོ་སོའི་དོན་ལ་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་རྟོག་དཔྱོད་གཉིས་ནི་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་སྟེ་དེ་གཉིས་ཀྱིས་བརྟག་དཔྱད་བྱས་ནས་འདོད་པ་དང་ འཚེ་བ་དང་གནོད་སེམས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་ལ་སོགས་པ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དགའ་བདེ་ནི་ཕན་ཡོན་གྱི་ཡན་ལག་ཏེ་དབེན་པ་ལས་སྐྱེས་པའི་དགའ་བདེས་ལུས་སེམས་ལ་ཕན་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩེ་གཅིག་པ་ནི་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ་དེ་ལ་དེ་དག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1590 འདི་ལྟར་རྩེ་གཅིག་པ་མེད་ན་བཞི་པོ་དེ་མི་འབྱུང་སྟེ་རྟོག་དཔྱོད་ཡོད་ཀྱང་གཉེན་པོར་མི་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ནག་ལ་ནང་རབ་ཏུ་དང་བ་ནི་གཉེན་པོས་ཏེ་དེས་རྟོག་དཔྱོད་འགག་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གཞན་གསུམ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །གསུམ་པ་ལ་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་ནི་གཉེན་པོ་སྟེ་དགའ་བ་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གཉིས་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པའི་བཏང་སྙོམས་ དང་དྲན་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་ནི་བདེ་བའི་གཉེན་པོའོ། །ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ནི་སྐྱོན་མི་འབྱུང་བས་ཕན་ཡོན་ནོ། །རྩེ་གཅིག་པ་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཡན་ལག་བཅོ་བརྒྱད་པོ་དེ་དག་ལས་ རྫས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་བཅུ་གཅིག་སྟེ་དང་པོ་ལ་ལྔ་དང་། གཉིས་པ་ལ་རབ་ཏུ་དང་བ། གསུམ་པ་ལ་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་ཤེས་བཞིན་དང་བདེ་བ་དང་། བཞི་པ་ལ་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་ ཏེ་བཏང་སྙོམས་གཞན་གཉིས་ནི་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པའོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། དང་པོ་ལ་ལྔ་རྟོག་དཔྱོད་དང་། །དགའ་དང་བདེ་དང་ཏིང་འཛིན་རྣམས། །གཉིས་པ་ལ་ནི་ཡན་ལག་བཞི། །རབ་དང་དང་ནི་ དགའ་ལ་སོགས། །གསུམ་པ་ལ་ལྔ་བཏང་སྙོམས་དང་། །དྲན་དང་
【現代漢語翻譯】 能成辦所有聽聞佛法的功德。總的來說，經文的要義，從『什麼是世俗的道』到『應當了知』之間，已經很清楚了。詳細解釋分為四部分：遍計煩惱的禪定、 清凈解脫的禪定、對這些禪定的分類，以及對清凈禪定中無色界的闡述。第一部分，將貪慾等四種煩惱作為根本，因為上面兩個界的煩惱都由此產生。其中，貪慾心重的禪定，是因為貪戀極度調柔的安樂，使心完全被煩惱所染。 以邪見來說，就像六十二見等一樣，與前面相同。以我慢來說，心生驕傲。以無明來說，對這個禪定是否是解脫產生懷疑。 第二部分，這四種垢染通過顯現而得以清凈，因此這兩種禪定轉為善。第三部分，通過支分、等持、量和命名來進行分類。 在四種分類的第一個中，又分為三個，首先是每個支分各自的含義。初禪的覺和觀是斷除煩惱的支分，因為通過覺和觀的觀察，可以斷除對慾望、嗔恚和損害心的分別念等。喜和樂是利益的支分，因為由遠離而生的喜和樂能利益身心。一心是安住的支分，因為在它裡面沒有其他。 像這樣，如果沒有一心，那四者就不會產生，即使有覺和觀，也不會成為對治。第二禪的內凈是斷除煩惱的支分，因為它能止息覺和觀。其他三個與前面相同。第三禪的舍、念和正知是對治，因為能捨棄喜。其他兩個與前面相同。第四禪的舍和清凈的念是對治樂的。 感受上的舍，因為不會產生過失，所以是利益。一心與前面相同。在這十八個支分中，真實存在的有十一個：初禪有五個，二禪有內凈，三禪有舍、念、正知和樂，四禪有感受上的舍。另外兩個舍是自然成就的。這些意義在《俱舍論》中說：『初禪有五支，覺、觀、喜、樂和定。二禪有四支，內凈和喜等。三禪有五支，舍、念和』
【English Translation】 Accomplishes all the merits of hearing the Dharma. In summary, the main point of the text, from 'What is the worldly path?' to 'should be understood,' is already clear. The detailed explanation is divided into four parts: meditation of pervasive affliction, meditation of complete purification, classification of these meditations, and the explanation of the formless realm in pure meditation. In the first part, the four afflictions such as craving are taken as the root, because all the afflictions of the upper two realms arise from this. Among them, the meditation with strong craving is because of craving for the bliss of extreme pliancy, which makes the mind completely afflicted. In terms of wrong views, it is the same as before, like the sixty-two views, etc. In terms of pride, the mind becomes arrogant. In terms of ignorance, doubt arises as to whether this samadhi is liberation or not. In the second part, these four stains are purified through manifestation, so these two meditations turn into virtue. In the third part, classification is done through limbs, samapatti, measure, and naming. In the first of the four classifications, there are three parts. First, the meaning of each limb individually. The vitarka (覺，梵文：vitarka，羅馬轉寫：vitarka，漢語：尋) and vicara (觀，梵文：vicāra，羅馬轉寫：vicāra，漢語：伺) of the first dhyana are the limbs for abandoning afflictions, because through the observation of vitarka and vicara, one can abandon the conceptual thoughts of desire, hatred, and harmfulness, etc. Joy and happiness are the limbs of benefit, because the joy and happiness born from solitude can benefit the body and mind. One-pointedness is the limb of abiding, because there is nothing else in it. Like this, if there is no one-pointedness, then the four will not arise, and even if there are vitarka and vicara, they will not become antidotes. The inner clarity of the second dhyana is the antidote, because it stops vitarka and vicara. The other three are the same as before. The equanimity, mindfulness, and clear comprehension of the third dhyana are antidotes, because they can abandon joy. The other two are the same as before. The equanimity and completely pure mindfulness of the fourth dhyana are the antidotes to happiness. The equanimity of feeling is a benefit because no faults arise. One-pointedness is the same as before. Among these eighteen limbs, eleven are truly existent: the first dhyana has five, the second dhyana has inner clarity, the third dhyana has equanimity, mindfulness, clear comprehension, and happiness, and the fourth dhyana has equanimity of feeling. The other two equanimities are naturally accomplished. These meanings are stated in the Abhidharmakośa: 'The first dhyana has five limbs: vitarka, vicara, joy, happiness, and samadhi. The second dhyana has four limbs: inner clarity and joy, etc. The third dhyana has five limbs: equanimity, mindfulness, and'
ཤེས་བཞིན་བདེ་དང་གནས། །མཐའ་ན་བཞི་དྲན་བཏང་སྙོམས་དང་། །བདེ་མིན་སྡུག་མིན་ཏིང་འཛིན་རྣམས། །རྫས་སུ་བཅུ་གཅིག་དང་པོ་ན། །ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་བདེ་བ་ཡིན། ། 1-1591 རབ་ཏུ་དང་བ་དད་པ་ཡིན། །ལུང་རྣམ་གཉིས་ཕྱིར་དགའ་ཡིད་བདེ། །ཉོན་མོངས་ཅན་ལ་དགའ་བདེ་དང་། །རབ་དང་ཤེས་བཞིན་དྲན་པ་དང་། །བཏང་སྙོམས་དྲན་པ་དག་པ་མེད། །ཁ་ཅིག་ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་ བཏང་སྙོམས། །སྐྱོན་བརྒྱད་ལས་ནི་གྲོལ་བའི་ཕྱིར། །བཞི་པ་གཡོ་བ་མེད་པ་ཡིན། །རྟོག་དང་དཔྱོད་དང་དབུགས་དག་དང་། །བདེ་བ་ལ་སོགས་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་གི་གྲངས་ངེས་ ནི་དེ་དག་ན་སེམས་བྱུང་གཞན་ཡང་ཡོད་བཞིན་དུ་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་དག་ཁོ་ན་ཡན་ལག་ཏུ་གཞག་ཅེ་ན། དེ་ཙམ་གྱིས་གཉེན་པོ་དང་ཕན་ཡོན་དང་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་གསུམ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་སྟོན་པ་ནི་གཉེན་པོའི་ཡན་ལག་དང་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གསུམ་པ་གཟུགས་མེད་ན་ཡན་ལག་མེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་གཟུགས་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ནམ་མཁའ་ མཐའ་ཡས་སོ། །རྣམ་ཤེས་མཐའ་ཡས་སོ། །ཅིའང་མེད་དོ། །འདུ་ཤེས་གསལ་བ་ནི་མེད་མི་གསལ་བ་མེད་པ་མིན་པས་འདུ་ཤེས་ནི་ནད་དང་འབྲས་དང་ཟུག་རྔུའོ། །འདུ་ཤེས་མེད་པ་ནི་རྨོངས་པའོ། ། ཡོད་མིན་མེད་མིན་ནི་ཞི་བ་དང་གྱ་ནོམ་པའོ། །ཞེས་ལྟ་བས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དོ། །འཕགས་པ་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་སྡེས་ནི་བཏང་སྙོམས་དང་རྩེ་གཅིག་པའི་ཡན་ལག་གཉིས་དང་ལྡན་ཞིང་སྣལ་མ་ཕྲ་སྦོམ་ལས་བྱས་པའི་རས་ལྟར་སེམས་ཞི་མ་ཞིའི་ཁྱད་གོང་ནས་གོང་དུ་ཡོད་དོ་ཞེས་བཤད་དོ། ། 1-1592 སེམས་ཙམ་དང་ཕྱག་རྒྱ་ཆེན་པོ་དང་དབུ་མ་ལ་སོགས་པའི་སྒོམ་གོལ་བ་ལས་འདི་དག་ཏུ་སྐྱེ་བ་སྲིད་དེ། དེས་ན་ཐབས་མཁས་དང་མ་བྲལ་བར་བསྒོམ་མོ། །གཉིས་པ་སྙོམས་འཇུག་ལ་མཚན་ ཉིད་རབ་ཏུ་རིག་པ་ནི་འོག་མ་འོག་མ་ལ་ཚེ་ཐུང་ཞིང་སྡུག་བསྔལ་ཆེ་བའི་སྐྱོན་ཅན་དང་གོང་མ་གོང་མ་ལ་དེ་ལས་བཟློག་པའི་ཡོན་ཏན་ཅན་དུ་ལྟ་བའི་ཞི་རགས་སུ་ཡིད་ ལ་བྱེད་པ་ཐོས་བསམ་དང་འདྲེས་པ་ཡིན་ནོ། །མོས་པ་ལས་བྱུང་བ་ནི་ཐོས་བསམ་ལས་འདས་ཏེ་ཞི་རགས་ཀྱི་མཚན་མ་ལ་མོས་པས་གནས་སྟེའོ། །རབ་ཏུ་དབེན་པ་ནི་དེ་གོམས་པས་འདོད་ པའི་ཉོན་མོངས་པ་ཆེན་པོ་སྤོང་བའོ། །དགའ་བ་སྡུད་པ་ནི་ཆེན་པོས་དབེན་པ་ལ་དགའ་བས་རྒྱས་ཤིང་སྤོང་བ་ལ་བརྩོན་པས་འབྲིང་སྤངས་པའོ། ། དཔྱོད་པ་ནི་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་མངོན་དུ་ རྒྱུ་དང་བྲལ་བས་དེ་ཟད་མ་ཟད་བརྟག་པའི་ཕྱིར་དེ་སྐྱེ་བའི་མཚན་མ་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །སྦྱོར་བའི་མཐའ་ནི་དེ་ལྟར་དཔྱོད་ཅིང་བསྒོམས་པས་བསམ་གཏན་དངོས་གཞིའི་དངོས་རྒྱུར་གྱུར་པའོ། །དེ་ལྟར་ དྲུག་ནི་འདོད་ཁམས་ལས་འདས་ཤིང་བསམ་གཏན་གྱི་དངོས་གཞི་ལ་མ་རེག་པ་སྦྱོར་བའི་སེམས་ཏ
【現代漢語翻譯】 安住于正念的喜樂之中，最終達到四禪的舍念清凈，以及非樂非苦的禪定。作為實體的十一種禪定，首先是： 極度調柔是喜樂。 完全的信服是信仰。由於兩種教義，產生歡喜和心樂。對於煩惱者來說，有歡喜和快樂，以及完全的信服、正念和憶念，但沒有舍念和憶念的清凈。有些人認為極度調柔是舍念，因為它能從八種過失中解脫出來。第四禪是不動搖的，包括尋、伺、呼吸和喜樂等四種。 以上所述。關於第二點，即禪支的數量確定：既然在這些禪定中還有其他的隨心所行，為什麼只將這些設定為禪支呢？因為僅憑這些就能圓滿對治、利益和安住的三種禪支。'示現對治的禪支'，如上所述。關於第三點，即無色界中沒有禪支的原因：所謂的無色界，指的是空無邊處、識無邊處、無所有處和非想非非想處。明晰的覺受是既非存在也非不存在的，覺受是疾病、腫瘤和痛苦。無覺受是愚癡。非有非無是寂靜和殊勝。這是他們的觀點。 聖解脫部認為，舍念和一心二者兼具，如同用細線和粗線織成的布一樣，心的寂靜程度越來越高。 僅僅是唯識、大手印和中觀等宗派的禪修錯誤，也可能導致墮入這些境界。因此，禪修時不可脫離方便法門。第二，徹底瞭解入定的特徵：觀察下層境界壽命短暫且充滿痛苦的過患，以及上層境界與之相反的功德，這種將寂靜和粗猛視為一體的作意，是與聞思相結合的。由信解產生的入定，超越了聞思，通過信解寂靜和粗猛的特徵而安住。完全的寂靜，是通過習慣這種狀態來捨棄強烈的慾望煩惱。收集喜樂，是通過對寂靜的極大歡喜而增長，並通過努力捨棄而減少。觀察，是因為慾望煩惱沒有顯現的因，爲了檢驗它是否已經止息，而作意於它產生的徵兆。修行的終點，是像這樣觀察和禪修，成為真正禪定的直接原因。像這樣，六種禪定超越了欲界，尚未觸及真正禪定的基礎，是屬於加行道的心。
【English Translation】 Abiding in mindfulness and bliss, ultimately reaching the equanimity of the fourth dhyana (禪那，dhyāna，ध्यान，meditation) and the non-pleasure, non-pain samadhi (三摩地，samādhi，समाधि，concentration). As eleven dhyanas in substance, the first is: Extreme pliancy is bliss. Complete conviction is faith. Due to the two doctrines, joy and mental happiness arise. For those with afflictions, there are joy and happiness, as well as complete conviction, mindfulness, and recollection, but there is no equanimity and purity of recollection. Some consider extreme pliancy to be equanimity because it liberates from the eight faults. The fourth dhyana is unwavering, including four things such as seeking, examining, breathing, and bliss. As mentioned above. Regarding the second point, the determination of the number of dhyana limbs: Since there are other mental events in these dhyanas, why are only these designated as dhyana limbs? Because these alone can perfect the three limbs of antidote, benefit, and abiding. 'Showing the limb of antidote,' as mentioned above. Regarding the third point, the reason why there are no limbs in the formless realms: The so-called formless realms refer to the infinity of space, the infinity of consciousness, nothingness, and neither perception nor non-perception. Clear sensation is neither existence nor non-existence; sensation is disease, tumors, and pain. Non-sensation is ignorance. Neither existence nor non-existence is peace and excellence. This is their view. The noble liberated group believes that equanimity and one-pointedness are both present, and like cloth woven with fine and coarse threads, the degree of tranquility of the mind increases more and more. Merely errors in meditation from schools such as Cittamatra (唯識，Cittamātra，चित्तमात्र，Mind-Only), Mahamudra (大手印，Mahāmudrā，महामुद्रा，Great Seal), and Madhyamaka (中觀，Madhyamaka，माध्यमक，Middle Way) can also lead to falling into these states. Therefore, one should meditate without separating from skillful means. Second, thoroughly understanding the characteristics of entering into absorption: Observing the faults of the lower realms as having short lifespans and being full of suffering, and the virtues of the upper realms as being the opposite, this contemplation of peace and coarseness is combined with hearing and thinking. Absorption arising from faith transcends hearing and thinking, abiding through faith in the characteristics of peace and coarseness. Complete solitude is abandoning strong desires and afflictions through habituating to this state. Collecting joy is increasing through great joy in solitude and decreasing through diligence in abandoning. Observation is because the cause of the manifestation of desires and afflictions is absent, and in order to examine whether it has ceased, contemplating the signs of its arising. The end of practice is observing and meditating in this way, becoming the direct cause of actual dhyana. In this way, the six dhyanas transcend the desire realm and have not yet touched the foundation of actual dhyana, belonging to the mind of the path of application.
ེ་ཆོས་མངོན་པ་ནི་ཡན་ལག་མེད་པར་འཆད་ལ། སྒོམ་པའི་རིམ་པ་ལས་ཚོར་བ་བཏང་སྙོམས་དང་རྟོག་དཔྱོད་དང་རྩེ་གཅིག་པའི་ཡན་ལག་བཞི་དང་ལྡན་པར་བཤད་དོ། ། 1-1593 སྦྱོར་བ་མཐའི་འབྲས་བུ་ནི་དངོས་གཞི་ཉིད་ཐོབ་པའོ། །དེ་ལ་དང་པོ་གཉིས་སྦྱོར་ལམ། གསུམ་པ་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ། དཔྱོད་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ལམ། སྦྱོར་བའི་མཐའི་འབྲས་བུ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ ལམ་མོ། །དེ་དག་ལ་ཡང་སྤང་བྱ་གསུམ་གྱི་གཉེན་པོ་བྱེད་པའི་ཆ་ནས་ལམ་གསུམ་དུ་གཞག་གོ །གསུམ་པ་ཚད་ལ་དང་པོ་རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་བསམ་གཏན་ལ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ནི་གུས་ པར་སྒོམ་པ་དང་རྒྱུན་དུ་སྒོམ་པའི་བརྩོན་འགྲུས་གཉིས་ཀ་དང་མི་ལྡན་པ་དང་། གཅིག་དང་ལྡན་པ་དང་། གཉིས་དང་ལྡན་པའོ། །འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་བསམ་གཏན་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོ་ལ་ཞེས་བྱ་ བས་སྟོན་ཏེ་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཟག་མེད་བདེན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གཉིས་ཀྱི་དབུས་སུ་ཟག་བཅས་ཞི་རགས་ཀྱི་རྣམ་པ་ཅན་གཅིག་འཇུག་པ་ཆུང་ངུ་གསུམ་སྤེལ་ནས་བཅོ་ལྔ་སྤེལ་གྱི་བར་དུ་ བསྒོམས་པས་གནས་གཙང་མར་སྐྱེས་ཏེ་སྤེལ་ལུགས་རྒྱས་པར་ནི་མཛོད་ཀྱི་འགྲེལ་པ་ལ་སོགས་པར་བལྟའོ། །གཟུགས་མེད་ལ་སྐྱེ་བ་མཐོ་དམན་ནི་ཚེ་རིང་ཐུང་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་མཐུ་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་ པའོ། །ངན་པ་དང་བཟང་པོ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་པའོ། །བཞི་པ་མིང་དུ་གདགས་པས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི་བསམ་གཏན་དང་པོ་ཉིད་ཤེལ་ཚོན་དང་མེ་ལོང་གཟུགས་ཀྱིས་འགྱུར་བ་བཞིན་སྒོམ་པའི་རྐྱེན་ཅུང་ཟད་ཀྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་མར་འགྱུར་ཏེ་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པའང་དེ་བཞིན་ནོ། ། 1-1594 མིང་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་གྲངས་དང་དོན་མི་ཤེས་པ་སྡུད་དེ་ཡུམ་ལ་སོགས་པ་ལས་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་མ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ནི་བསམ་གཏན་གྱི་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པ་ཡོད་མེད་ལས་ ཏེ་སྤེལ་མར་བསྟོད་པ་ལས། །བསེ་རུ་ལྟ་བུ་རྣམས་ལ་ནི། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་དྲུག་མིང་ཡང་མེད། །བཅོམ་ལྡན་ཉག་གཅིག་ཕ་རོལ་ཕྱིན། །དྲུག་གི་ཕྱི་ལ་བཞུགས་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བཞི་ པ་རྣམ་པར་དག་པའི་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་ལ་རབ་ཀྱི་མཐའི་ཆ་ལས་བྱུང་བ་ནི་རང་བཞིན་བརྗོད་པ་སྟེ་ཁྱད་པར་གྱི་ཆ་མཐུན་ནམ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པ་རྣམས་ཡིན་ལ་རྣམ་བྱང་གི་བསམ་གཏན་ནི་ཉོན་མོངས་པ་བཞི་དང་བྲལ་བའི་བསམ་གཏན་ཙམ་ཡིན་ཏེ་ཁྱད་པར་ནི་དེ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཇིག་རྟེན་པ་འཇིག་ རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་བདེན་བཞི་བདག་མེད་པར་ཤེས་པ་ལ་བཟོད་པ་བརྒྱད་མི་སྨོས་པ་ནི་དེ་སྔར་མ་རྟོགས་པའི་དོན་ལ་འཇུག་པའི་མཐོང་ལམ་ཁོ་ནར་ངེས་ ལ། ཤེས་པ་བརྒྱད་ནི་རྟོགས་ཟིན་གྱི་དོན་ལ་འཇུག་པས་སྒོམ་ལམ་དུའང་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་རྣམས་ཞེ
【現代漢語翻譯】 關於阿毗達磨（Abhidharma，論藏），它被解釋為沒有分支，而禪定的次第則被描述為具有四種分支，即感受舍（upeksha，不苦不樂感受）、尋伺（vitarka-vicara，粗細分別的心理活動）和一心（ekagrata，專注）。 修習之道的最終果實是獲得正行本身。其中，前兩者是加行道（prayoga-marga）。第三個是無間道（anantarya-marga）。具有特殊辨識力的道。修習之道的最終果實是解脫道（vimukti-marga）。這些道，從它們作為對治三種應斷之物的角度來看，又被分為三種道。第三個是程度，首先是因等持（samapatti，入定）的禪定，分為小、中、大三種，分別對應于不具備恭敬修習和持續修習兩種精進，具備其中一種，以及具備兩種。產生果實的禪定，被稱為初禪（prathama-dhyana），它表明在四禪（dhyana，靜慮）的中間，即無漏（anasrava，無煩惱）的真諦（satya，真實）的兩種狀態之間，存在著有漏（sasrava，有煩惱）的寂靜和粗糙的狀態。通過重複三種小的狀態，直到重複十五種狀態，從而在凈居天（shuddhavasa，色界天）中獲得轉生。關於重複的方法的詳細解釋，可以在《俱舍論》（Abhidharmakosha）的註釋等處找到。在無色界（arupa-dhatu，無色界）中，轉生的高低取決於壽命的長短和禪定的力量大小等。好壞則取決於煩惱的大小等。第四個是命名，即安立（sthapan，建立），就像初禪本身，如同水晶或鏡子因顏色而改變一樣，通過修習的少許因緣，禪定會轉變為多種，第二禪等也是如此。 『名亦』一詞涵蓋了不瞭解數量和意義的事物，就像在《般若經》（Prajnaparamita）等經典中沒有解釋多種禪定一樣。這取決於是否存在禪定的波羅蜜多（paramita，到彼岸），如在讚頌重複的偈頌中所說：『如同犀牛角者，六度之名亦無有，世尊乃是唯一度，安住於六度之外。』正如所說。第四個是清凈的禪定，從無色界最高的層次產生，是自性宣說，即成就與特殊部分相符或與抉擇分相符的特殊功德，如眼（cakshus，視覺）和神通（abhijna，超能力）等。而解脫的禪定僅僅是與四種煩惱分離的禪定，這就是區別。第二個是世間道（laukika-marga）和出世間道（lokottara-marga），首先是實際內容，即了知四諦（arya-satya，四聖諦）和無我（anatman，非我）的八忍（kshanti，忍）。沒有提及八忍，是因為它們只確定為進入先前未證悟之義的見道（darshana-marga），而八智（jnana，智）則進入已證悟之義，因此與修道（bhavana-marga）也不矛盾。各方面等
【English Translation】 As for the Abhidharma (Higher Knowledge), it is explained as having no branches, while the stages of meditation are described as having four branches: feeling of equanimity (upeksha), investigation (vitarka-vicara), and one-pointedness (ekagrata). The ultimate result of the path of practice is the attainment of the actual state itself. Among these, the first two are the path of application (prayoga-marga). The third is the path of immediate proximity (anantarya-marga). The path of special discernment. The ultimate result of the path of practice is the path of liberation (vimukti-marga). These paths, from the perspective of their function as antidotes to the three things to be abandoned, are also divided into three paths. The third is the degree, first the meditation of causal equipoise (samapatti), divided into small, medium, and large, corresponding to not possessing both respectful practice and continuous practice, possessing one, and possessing both. The meditation that produces results, called the first dhyana (prathama-dhyana), indicates that in the middle of the four dhyanas, between the two states of undefiled (anasrava) truth (satya), there is one defiled (sasrava) state of tranquility and coarseness. By repeating the three small states, up to repeating fifteen states, one is born in the Pure Abodes (shuddhavasa). A detailed explanation of the method of repetition can be found in the commentary on the Abhidharmakosha and elsewhere. In the Formless Realm (arupa-dhatu), the height and lowness of rebirth depend on the length of life and the power of concentration, etc. Good and bad depend on the size of the afflictions, etc. The fourth is naming, i.e., establishment (sthapan), just as the first dhyana itself, like crystal or a mirror changing with color, through a slight cause of practice, the concentration transforms into many, and so on for the second dhyana. The term 'name also' includes things that do not understand number and meaning, just as many concentrations are not explained in the Prajnaparamita Sutra and other scriptures. This depends on whether the perfection (paramita) of meditation exists, as stated in the verse praising repetition: 'Like the rhinoceros horn, there is not even the name of the six perfections, the Blessed One is the only perfection, dwelling outside the six perfections.' As it is said. The fourth is pure meditation, arising from the highest level of the Formless Realm, which is the declaration of self-nature, i.e., the accomplishment of special qualities that correspond to the special part or the decisive part, such as the eye (cakshus) and supernormal powers (abhijna). And the meditation of liberation is merely the meditation that is separated from the four afflictions, that is the difference. The second is the mundane path (laukika-marga) and the supramundane path (lokottara-marga), first the actual content, i.e., knowing the Four Noble Truths (arya-satya) and non-self (anatman) with the eight forbearances (kshanti). The eight forbearances are not mentioned because they are only determined as the path of seeing (darshana-marga) entering into the meaning not previously realized, while the eight knowledges (jnana) enter into the meaning already realized, so there is no contradiction with the path of cultivation (bhavana-marga). Aspects, etc.
ས་བྱ་བ་ནི་མཐོང་ལས་གྱི་བརྒྱད་པོ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་དེ་དང་ཕྱོགས་འདྲ་བ་རྣམས་སོ། ། 1-1595 དེ་དག་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཉེར་བསྡོགས་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལའང་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་སྲིད་རྩེ་ལམ་གྱི་རྟེན་དུ་མི་རུང་བར་བསྟན་པ་ནི་དེ་སྒོམ་ལམ་ལ་མི་ སྨོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་འདུ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་མི་གསལ་བས་འཇིག་རྟེན་པ་ཁོ་ནར་ངེས་ཀྱི་དེ་ལས་འདས་པ་ཟག་མེད་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བའི་གཞིར་མི་རུང་ ངོ་། །མི་གསལ་བ་དེའི་ཕྱིར་གསལ་བའི་མཚན་མ་མེད་པ་ཞེས་བྱའོ། །དེ་ལ་ལམ་མི་རྟེན་པ་ལ་ལུང་དགོད་པ་ན་འདུ་ཤེས་ཀྱི་རྒྱུ་བ་གསལ་བས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་ དེ་ཙམ་དུ་གཞི་ཀུན་བདག་མེད་པར་ཤེས་པ་རྟོགས་ཤིང་ཁོང་དུ་ཆུད་དོ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་འགོག་པའི་རྟེན་དུ་བསྟན་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་རྟེན་དུ་མི་རུང་ ན་འགོག་པའི་རྟེན་དུའང་མི་རུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཀུན་གཞི་མི་འདོད་པའི་ལུགས་ལ་འདོད་པར་སྟོན་པ་ན་དེ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ཡིན་པ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་གྱི་རྗེས་ལས་འཐོབ་ ཅིང་འཕགས་པ་མིན་པས་འཇུག་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཟུགས་ཀྱི་ཁམས་སུ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་སྟེ། དེས་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཐོབ་ན་དེར་སྐྱེ་བར་འགལ་ལ། མ་ཐོབ་ནས་འགོག་པ་ལ་འཇུག་མི་ནུས་སོ་ཞེ་ན་དཔྱོད་པ་ལ་ཞུགས་པ་ཁྱོད་ཉོན་ཅིག་འདི་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་འདོད་པའི་མིག་རྟེན་ལ་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ལ་བརྟེན་ནས་འགོག་པ་མངོན་དུ་བྱས་པ་གཟུགས་མེད་ལས་ཉམས་ཏེ་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེས་ནས་ཡང་གཟུགས་མེད་ལ་འཇུག་པས་ཡིན་ནོ། ། 1-1596 ཡང་ན་འདིར་འགྲེལ་པ་ལས། མུ་བཞི་གསུངས་ཏེ་གཟུགས་ལ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་གཟུགས་མེད་ལ་སྙོམས་པར་མི་འཇུག་པ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ལོ། །གཟུགས་ལ་མ་བྲལ་བར་གཟུགས་མེད་ ལ་འཇུག་པ་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པ་ཐོབ་པའི་འཕགས་པ་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བར་མི་འདོད་ཀྱང་སྙོམས་འཇུག་སྦྱང་བའི་དོན་དུ་སྤོང་བའི་ལམ་ཞི་རགས་སུ་མི་སྒོམ་པར་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ལམ་ ནམ་མཁའ་དང་རྣམ་ཤེས་ཙམ་ལ་སོགས་པར་བསྒོམས་པས་སྲིད་རྩེའི་སེམས་ཐོབ་པའོ། །གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་སྲིད་རྩེར་སྐྱེས་པའི་གང་ཟག་གོ །གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ནི་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་སེམས་མ་ ཐོབ་པའི་བྱིས་པ་རྣམས་སོ། །དེ་ལ་མུ་གཉིས་པ་དེ་འཇུག་པས་སྐྱོན་མེད་དོ། །དེས་ན་འགོག་པ་ལ་འཇུག་པ་ལ་ཅི་ཡང་མན་ཆད་ལས་ངེས་པར་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་དགོས་པའི་ངེས་པ་ མེད་དོ། །ཞི་བའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ནི་རྒྱུ་སྙོམས་འཇུག་གི་གཟུགས་མེད་དོ། །རྣམ་པར་སྨིན་པ་ནི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་གཟུགས་མེད་དེ་འདི་ནི་སེམས་ཤིན་ཏུ་ཞི་བའི་དོན་དུ་འཇུག་པ་ཡིན་ ན་ཞི་བ་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱང་ཞི་བའི་ད
【現代漢語翻譯】 所謂的『地』，並非指『見道』的八種功德，而是指與它們相似的那些功德。 1-1595 與這些功德相應的等持（梵文：samādhi，心專注一境），也被稱為『不退轉』。第二，關於『有頂』（梵文：Bhavāgra，三界最高處）不能作為道的所依，原因在於，它（有頂）的『意識之流』（指心識的連續性）不清晰，因此只能被認為是世俗的，不能超越世俗，不能作為無漏智慧（梵文：anāsrava-jñāna，沒有煩惱的智慧）清晰顯現的基礎。 因為不清晰，所以被稱為『沒有清晰的特徵』。引用經文說明它不能作為道的所依：『因為意識之流清晰，所以進入等持，僅此就能理解和證悟一切法無自性』。這裡對詞語進行了調整。 第三，關於作為『滅定』（梵文：nirodha-samāpatti，一種高級禪定狀態）的所依：如果它不能作為超越世間的所依，那麼它也不能作為滅定的所依嗎？對於不承認『阿賴耶識』（梵文：ālayavijñāna，一切種子識）的宗派，可以這樣解釋：它是超越世間的，因為它是通過聖道獲得的，非聖者無法進入。在色界顯現，是指不還者（梵文：anāgāmin，不再返回欲界的人）：如果他獲得了有頂的心，那麼在那裡出生就矛盾了；如果沒有獲得，就無法進入滅定。聽著，你這個喜歡尋根究底的人！這是因為不還者依靠欲界的眼根，憑藉有頂的心而顯現滅定，從無色界退失后，出生在色界，然後再次進入無色界。 1-1596 此外，這裡的註釋中說了四種情況：對色界沒有貪慾，也沒有進入無色界等持，這是從智慧方面解脫。沒有斷除對色界的貪慾，卻進入無色界，這是指獲得了第四禪的聖者，雖然不希望出生在無色界，但爲了修習等持，不修習粗細的舍道，而是修習特殊之道，如虛空和識等，從而獲得了有頂的心。兩者都是，是指出生在有頂的人。兩者都不是，是指沒有獲得上述兩種心識的凡夫。對於第二種情況，進入滅定沒有過失。因此，進入滅定並不一定需要斷除一切貪慾。寂靜的解脫之門是指作為因的等持的無色界。成熟是指作為果的無色界，這是爲了使心極度寂靜而進入的，因此安住于寂靜者也應進入寂靜的...
【English Translation】 The so-called 'ground' is not the eight merits of 'seeing the path', but those that are similar to them. 1-1595 The samādhi (梵文，concentration) that corresponds to these merits is also called 'non-regression'. Second, regarding the 'Summit of Existence' (Bhavāgra, 梵文，the highest point of the three realms) not being suitable as a basis for the path, the reason is that its 'stream of consciousness' (referring to the continuity of mind) is not clear, so it can only be considered worldly, and cannot transcend the worldly, and cannot be the basis for the clear manifestation of uncontaminated wisdom (anāsrava-jñāna, 梵文，wisdom without afflictions). Because it is not clear, it is called 'without clear characteristics'. Quoting scripture to illustrate that it cannot be relied upon as a path: 'Because the stream of consciousness is clear, entering samādhi, one can understand and realize that all dharmas are without self-nature'. Here the words have been adjusted. Third, regarding being shown as the basis for 'cessation' (nirodha-samāpatti, 梵文，an advanced state of meditation): If it cannot be used as a basis for transcending the world, then it cannot be used as a basis for cessation either? For schools that do not recognize 'Ālayavijñāna' (ālayavijñāna, 梵文，storehouse consciousness), it can be explained that it transcends the world because it is obtained through the noble path, and non-nobles cannot enter. Manifesting in the form realm refers to the Non-Returner (anāgāmin, 梵文，one who does not return to the desire realm): If he obtains the mind of the Summit of Existence, then being born there is contradictory; if he does not obtain it, he cannot enter cessation. Listen, you who like to get to the bottom of things! This is because the Non-Returner relies on the eye faculty of the desire realm, and manifests cessation with the mind of the Summit of Existence, and after falling from the formless realm, is born in the form realm, and then enters the formless realm again. 1-1596 Furthermore, the commentary here speaks of four situations: not being attached to the form realm and not entering samādhi in the formless realm is liberation from the aspect of wisdom. Not having abandoned attachment to the form realm but entering the formless realm refers to the noble one who has attained the fourth dhyana (梵文，meditative state), although he does not wish to be born in the formless realm, but in order to practice samādhi, he does not cultivate the path of abandonment of coarse and subtle, but cultivates special paths, such as space and consciousness, thereby obtaining the mind of the Summit of Existence. Both are, refers to a person born in the Summit of Existence. Neither is, refers to ordinary people who have not obtained the above two minds. For the second case, there is no fault in entering cessation. Therefore, it is not necessary to abandon all desires in order to enter cessation. The gate of liberation of peace refers to the formless realm of samādhi as the cause. Maturation refers to the formless realm as the result, which is entered in order to make the mind extremely peaceful, so those who abide in peace should also enter peace...
ོན་དུ་ཇི་ལྟར་འབད་སྙམ་དུ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ལམ་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ལ་གསུམ་གསུམ་དགུར་འབྱེད་པ་ནི་སྒོམ་སྤང་རིམ་གྱིས་སྤོང་བར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1597 སྤང་བྱ་དང་གཉེན་པོ་དོད་མི་མཉམ་པ་མི་རིགས་སོ་ཞེ་ན། སྤང་བྱ་ཆེན་པོ་ནི་ངོ་ཚ་ཁྲེལ་ཡོད་དང་བྲལ་ཞིང་འཛེམ་པ་མེད་པའི་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བས་རྟོགས་སླ་ཞིང་སྤང་སླ་བའི་ ཕྱིར་ཏེ་དྲི་མ་ཆེ་ལོང་འབད་པ་ཆུང་ངུས་སེལ་བ་བཞིན་ནོ། །སྤང་བྱ་ཆུང་ངུ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པས་དེ་ལྟར་རིགས་ཏེ་མུན་པ་ཆུང་ངུ་སྣང་བ་ཆེན་པོས་སེལ་བ་བཞིན་ནོ། །སྦྱོར་ བའི་ལམ་གྱིས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བ་ནི་ཆ་ཤས་རེ་རེ་ཙམ་སྤོང་བའོ། །བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་ནི་དེའི་འོག་ཏུ་གཞན་གྱིས་བར་ཆད་མེད་པར་ཉོན་མོངས་པ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ལྟ་བུ་ དེའི་རྣམ་པ་མ་ལུས་པ་སྤོང་བའོ། །ཉོན་མོངས་པ་སྤངས་ནས་གང་གིས་རྣམ་གྲོལ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དགུ་པ་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ལ་སྤངས་པའི་སྒོ་ནས་བཞག་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་དེ་ ལས་གཞན་པ་སྤོང་བ་ལ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་འབྲིང་གི་གསུམ་སྤོང་བའི་ལམ་གསུམ་ནི་ཆེན་པོའི་གསུམ་སྤོང་བའི་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་ཡིན་པ་བཞིན་དུ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །རྟོགས་ པའི་སྒོ་ནས་གཞག་པ་ལ་ཡང་ནི་རྣམ་པ་གཞན་གྱི་སྒོ་ནས་འཆད་པའོ། །ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བར་སྦྱོར་བ་བསལ་བ་ནི་སྤང་བྱ་སྤོང་བའི་སྒོམ་པ་རེ་ཤིག་བཞག་པའོ། །མདོ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ལ་སེམས་པའམ། 1-1598 སྔར་ཞུགས་པའི་ཆོས་ལ་རྟོག་དཔྱོད་ཀྱིས་གནས་པའམ། སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཞུགས་པའོ། །ཡོན་ཏན་གྱི་སྒོ་ནས་བཞག་པ་ལ་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པ་མ་གྲུབ་པ་ སྒྲུབ་པའམ་གྲུབ་ཟིན་མངོན་དུ་བྱས་ནས་གནས་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གསུམ་པ་ལམ་སྒོམ་པ་བཤད་པ་ལ་ལམ་སྒོམ་པ་བཞི་བསྟན་པ་དང་། ལམ་སྒོམ་པ་བཅུ་གཅིག་བསྟན་པ་དང་། ས་གོང་མའི་ལམ་ སྒོམ་པ་ན་འོག་མ་ལ་དབང་ཐོབ་པའི་སྒོམ་པ་ཡོད་པར་བསྟན་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཡང་དག་སྤོང་བ་བཞི་དང་སྦྱར་བ་ལ་བསྐྱེད་པ་ནི་ཐོབ་པའོ། །གནས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་སྔ་ མའི་དོན་ཕྱི་མ་ལ་སོགས་པ་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་ཚུལ་གྱིས་བཤད་པ་ལ་མ་འོངས་པ་ན་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་དང་། བག་ཆགས་དེ་ཉིད་ཅེས་སྦྱར་ རོ། །མི་སྐྱེ་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་བྱེད་པ་ནི་སླར་ཡང་ནན་ཏན་གྱིས་སྒོམ་པའོ། །གཉེན་པོ་བཞི་བསྟེན་པ་ལ་ཉེས་དམིགས་ནི་ནད་དང་འབྲས་ལ་སོགས་པའོ། །རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་ལ་གནས་གྱུར་རྟེན་ པས་ན་རྟེན་གཉེན་པོའོ། །དེའི་གོང་མ་ནི་རྣམ་གྲོལ་དེ་སྤང་བྱ་ལས་རྒྱང་རིང་དུ་སོང་བའོ། །གཉིས་པ་བཅུ་གཅིག་བསྟན་པ་ལ་མདོར་བསྟན་པའི་དངོས་པོ་ནི་ལུས་ལ་སོགས་པའོ། །རྩོལ་བ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་སོ། ། 1-1599
【現代漢語翻譯】 那麼，（菩薩）會如何努力呢？將小路等分為小、中、大三種，每種又分為三種，總共九種，這是爲了表明逐漸斷除修道所應斷除之物。 如果有人認為所斷之物與對治力不相稱，這是不合理的。那麼，大的所斷之物出現在無慚無愧、毫無顧忌之人的相續中，因此容易證悟且容易斷除，就像用小的努力就能去除大的污垢一樣。小的所斷之物則與此相反，因此這樣做是合理的，就像用大的光明驅散小的黑暗一樣。通過加行道斷除煩惱，是斷除一部分一部分。無間道是指在其之後，沒有其他事物阻礙，徹底斷除大的煩惱，比如最大的煩惱，斷除其所有形態。斷除煩惱后，通過什麼獲得解脫呢？將這些連線起來。第九，從斷除的角度安立殊勝道，是指斷除煩惱的其他形態，將這些連線起來。比如，斷除中等的三個道，就像斷除大的三個的殊勝道一樣，同樣地，也適用於其他形態。從證悟的角度安立，也是從其他形態的角度進行解釋。去除斷除煩惱的加行，是指暫時停止斷除所斷之物的禪修。或者，思考經部等法，或者，以尋伺安住于先前進入的法中，或者，進入九次第定等。從功德的角度安立，是指尚未成就殊勝功德，比如神通等，去成就它，或者，已經成就，顯現並安住其中，將這些連線起來。第三，解釋修道，包括：宣說四種修道，宣說十一種修道，以及說明上地修道時，下地具有自在的修道。首先，與四正斷結合，生起是指獲得。安住等，是將前者的意義與後者等相應地連線起來。以其他方式解釋，是指爲了未來獲得，以及與習氣本身連線。使之成為不生之法，是指再次努力禪修。依止四對治力，過患是指疾病和果報等。安住于解脫道，因為轉變所依，所以所依即是對治力。其上位是指解脫遠離所斷之物。 第二，宣說十一種修道，總說之物是指身體等。精勤是指努力。
【English Translation】 So, how would (a Bodhisattva) strive? Dividing the small path etc. into three types: small, medium, and large, and each of these into three, making a total of nine, is to show the gradual abandonment of what is to be abandoned on the path of cultivation. If one thinks that it is unreasonable for what is to be abandoned and the antidotes to be disproportionate, then the great object to be abandoned arises in the continuum of those who are without shame or embarrassment and without hesitation, and is therefore easy to realize and easy to abandon, just as a large stain can be removed with little effort. The small object to be abandoned is the opposite of this, so it is reasonable to do so, just as a small darkness is dispelled by a great light. Abandoning afflictions through the path of application is to abandon only a portion at a time. The uninterrupted path is that after which there is no other interruption, completely abandoning great afflictions, such as the greatest of afflictions, abandoning all its aspects. After abandoning afflictions, by what is liberation attained? Connect these. Ninth, establishing the path of distinction from the perspective of abandonment refers to abandoning other forms of affliction; connect these. For example, abandoning the three of the medium is like the path of distinction of abandoning the three of the great; similarly, apply it to other forms as well. Establishing from the perspective of realization is also explaining from the perspective of other forms. Removing the application of abandoning afflictions means temporarily stopping the meditation on abandoning what is to be abandoned. Or, contemplating the Dharma of the Sutras, etc., or abiding with investigation in the Dharma previously entered, or entering the nine successive abidings, etc. Establishing from the perspective of qualities means either accomplishing extraordinary qualities such as clairvoyance that have not yet been accomplished, or manifesting and abiding in those that have already been accomplished; connect these. Third, explaining the cultivation of the path includes: explaining the four cultivations of the path, explaining the eleven cultivations of the path, and showing that when cultivating the path of the higher ground, the lower ground has the cultivation of having power. First, in conjunction with the four right abandonments, generation means attainment. Abiding, etc., is to connect the meaning of the former with the latter, etc., as appropriate. Explaining in another way means for the sake of attaining in the future, and connecting with the habitual tendencies themselves. Making it a non-arising Dharma means meditating diligently again. Relying on the four antidotes, faults refer to diseases and results, etc. Abiding on the path of liberation, because the basis is transformed, the basis is the antidote. Its superior is that liberation is far away from what is to be abandoned. Second, explaining the eleven cultivations, the object of the summary is the body, etc. Effort is diligence.
མངོན་པར་རྟོགས་པ་ནི་བདེན་པ་མཐོང་བ་སྟེ་དེ་ལ་སྦྱོར་བའོ། །སྒོམ་སྤང་གིས་རྣམ་པར་དག་པར་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་སུམ་ཅུ་རྩ་བདུན་གྱི་ ལམ་ནས་དབང་པོ་གསུམ་བཤད་པའི་བར་ལྔ་ལས། དང་པོ་ལའང་སྤྱིར་བསྟན་ནས། སོ་སོར་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་ནི་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་གི་དམིགས་པ་དངོས་ལ་ཆོས་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ དང་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་སོ། །བཞིར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་བྱིས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་བློ་ཅན་རྣམས་ལུས་ལ་བདག་གི་གནས་ཀྱི་དངོས་པོར་འཛིན་ཅིང་། ཚོར་བ་ལ་བདག་གི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་གཞི་ དང་། །སེམས་ལ་བདག་གི་དངོས་པོ་དང་། །ཆོས་ལ་བདག་རྣམ་པར་བྱང་བར་བྱེད་པའི་དངོས་པོར་འཛིན་པ་བཞི་དགག་པའི་དོན་དུའོ། །ཤེས་རབ་ནི་དེ་དག་ཇི་ལྟ་བར་རྟོགས་པའོ། །དྲན་པ་ནི་རྟོགས་ པ་དེ་མ་བརྗེད་པའོ། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ནི་དགེ་བ་རྣམས་སོ། །སྒོམ་པ་ལ་དང་པོ་དམིགས་པ་གང་ལ་རྣམ་པ་གང་གིས་སྒོམ་པའི་ནང་གི་སྐྱེ་མཆེད་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིའི་སྐྱེ་མཆེད་དང་ དབང་པོའི་གནས་རྣམས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མིག་ལ་སོགས་པ་ལ་ཡོད་པའི་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་དེ་དང་གཞན་རྒྱུད་ཀྱི་མིག་ལ་སོགས་པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་རྒྱུད་དང་ཕྱིའི་སྐྱེད་མཆེད་ཀྱིས་བསྡུས་པས་ནང་དང་ཕྱིའི་ལུས་ཞེས་བྱའོ། ། 1-1600 གཟུགས་བརྙན་གྱི་ལུས་ནི་རྟོག་པ་ལ་ཀེང་རུས་དང་རྣག་ཁྲག་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའོ། །རང་བཞིན་གྱི་གཟུགས་ནི་ལུས་ཉིད་དེ་དེ་གཉིས་མཉམ་པར་ལྟ་བ་ནི་ལུས་འདི་ཡང་ཀེང་རུས་དང་རྣག་ ཁྲག་ལ་སོགས་པ་འདི་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཅན་འདི་འདྲ་བའི་རང་བཞིན་ལས་མ་འདས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཚོར་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཅི་རིགས་པར་རིག་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཚོར་བ་ཐམས་ ཅད་སྡུག་བསྔལ་དང་། སེམས་མི་རྟག་པ་དང་། ཆོས་བདག་མེད་པ་རྣམས་གཟུགས་བརྙན་དང་དངོས་པོ་མཚུངས་པར་སྒོམ་པ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ཡན་ལག་གང་གིས་སྒོམ་པ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཡིད་ལ་མི་བྱེད་པ་ནི་སྒོམ་པའོ། །འདུན་པ་ནི་སྒོམ་འདོད་པའོ། །རྩོལ་བ་ནི་བྱིང་རྒོད་ཞི་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རྩོལ་བའོ། །སྤྲོ་བ་ནི་བདག་གིས་ཀྱང་ཅིའི་ཕྱིར་འདི་མི་འགྲུབ་སྙམ་དུ་མ་ ཞུམ་པ་སྒོམ་པའོ། །གནོད་པ་ནི་སྡུག་བསྔལ་ཏེ་མ་ཐན་པ་ནི་མི་སྐྲག་པའོ། །ཆོག་པར་འཛིན་པ་ནི་དགེ་བ་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་སོ། །ཕྱིར་ནུར་བ་མེད་པ་ནི་ཕྱི་བཤོལ་ལམ་ཆོག་འཛིན་ མེད་པའོ། །དྲན་པ་ནི་དམིགས་རྣམ་མོ། །ལྟུང་བ་ནི་སྔར་བྱུང་བ་སྟེ་དེ་ནི་ཐོག་མ་ནས་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཟིན་པར་བྱས་ནས་སྤོང་ངོ་། །བརྩོན་པ་ནི་བག་མེད་པས་འདོར་ཏེ་བག་ཡོད་ཀྱིས་དགེ་བ་མཐར་འབྱིན་པར་བྱེད་དོ། ། 1-1601 ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་གཙང་བ་དང་། བདེ་བ་དང་། རྟག་པ་དང་། བདག་ཏུ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་སྟེ་མི་གཙང་བ་ན
【現代漢語翻譯】 顯現（mngon par rtogs pa）：即是見證真諦，並與之結合。通過斷除修習所斷，可以達到完全清凈的狀態。廣釋部分，從三十七道品（byang chub kyi phyogs kyi chos sum cu rtsa bdun）的道路，到闡述三增上學（dbang po gsum bshad pa）之間的五個部分。首先是總的展示，然後是分別的解釋。首先，正念（dran pa nyer bzhag）的對境實際上是遍染污（kun nas nyon mongs pa）和凈化的法（rnam byang gi chos）。設立四種正念的原因是，對於心顛倒的凡夫來說，他們執著于身體是自我的住所，感受是自我享受的基礎，心是自我的實體，法是使自我完全凈化的事物，爲了否定這四種顛倒的執著。智慧（shes rab）是如實地了知這些。正念（dran pa）是不忘記這種了知。心和心所（sems dang sems byung）是善良的。在禪修方面，首先是所緣境，以及以何種方式禪修。內部的生處（skye mched）與相關的外部生處和根（dbang po）的位置，指的是存在於眼等之上的色、聲等。而其他相續的眼等，被包含在有情相續和外部生處中，因此被稱為內部和外部的身體。 影像之身（gzugs brnyan gyi lus）是指在觀想中，身體顯現為骨骼、膿血等。自性之身（rang bzhin gyi gzugs）是指身體本身。平等地看待這兩者，意味著這個身體也具有骨骼、膿血等這樣的性質，並沒有超出這種自性。對於感受等，也應如理如實地認知，即觀修所有感受都是痛苦的，心是無常的，法是無我的，如同之前觀修影像和實物一樣。第二，以何種肢分來禪修，即是『又』（yang）的意思。不作意（yid la mi byed pa）是禪修。欲（'dun pa）是想要禪修。精進（rtsol ba）是爲了平息掉舉和沉沒而努力。喜悅（spro ba）是不灰心，心想：『我為何不能成就這個？』。損害（gnod pa）是痛苦，不畏懼（ma than pa）是不害怕。知足（chog par 'dzin pa）是對少許善行感到滿足。沒有向後退縮（phyir nur ba med pa）是沒有推延或知足。正念（dran pa）是所緣和行相。墮落（ltung ba）是之前已經發生的，從一開始就要以正知（shes bzhin）攝持並斷除。精進（brtson pa）是以放逸（bag med pa）捨棄，以不放逸（bag yod）使善行達到究竟。顛倒（phyin ci log）是指將不凈執為清凈，將痛苦執為快樂，將無常執為常，將無我執為我。不凈...
【English Translation】 Manifest Realization (mngon par rtogs pa): It is seeing the truth and uniting with it. Through purifying what is to be abandoned by meditation, one can achieve a state of complete purity. In the extensive explanation, from the path of the thirty-seven factors of enlightenment (byang chub kyi phyogs kyi chos sum cu rtsa bdun) to the five parts between explaining the three higher trainings (dbang po gsum bshad pa). First, there is a general presentation, and then a separate explanation. First, the object of mindfulness (dran pa nyer bzhag) is actually the defiled (kun nas nyon mongs pa) and purifying dharmas (rnam byang gi chos). The reason for establishing the four mindfulnesses is that, for ordinary people with inverted minds, they cling to the body as the abode of the self, feelings as the basis for the self's enjoyment, the mind as the entity of the self, and dharmas as the things that completely purify the self, in order to negate these four inverted clingings. Wisdom (shes rab) is to know these as they are. Mindfulness (dran pa) is not forgetting this knowledge. Mind and mental factors (sems dang sems byung) are virtuous. In terms of meditation, first, the object of meditation, and in what way to meditate. The internal sources (skye mched) related to the external sources and the positions of the faculties (dbang po), refer to the forms, sounds, etc. that exist on the eye, etc. And the eyes, etc. of other continuums, are included in the sentient being's continuum and the external sources, so they are called the internal and external body. The body of the image (gzugs brnyan gyi lus) refers to the body appearing as skeletons, pus and blood, etc. in visualization. The body of nature (rang bzhin gyi gzugs) refers to the body itself. To view these two equally means that this body also has the nature of skeletons, pus and blood, etc., and has not gone beyond this nature. For feelings, etc., one should also know them appropriately and truthfully, that is, to meditate that all feelings are suffering, the mind is impermanent, and dharmas are without self, just like meditating on images and objects before. Second, with what limb to meditate, that is, the meaning of 'also' (yang). Non-attention (yid la mi byed pa) is meditation. Desire ('dun pa) is wanting to meditate. Effort (rtsol ba) is striving to calm agitation and sinking. Joy (spro ba) is not being discouraged, thinking, 'Why can't I accomplish this?'. Harm (gnod pa) is suffering, not being afraid (ma than pa) is not being scared. Contentment (chog par 'dzin pa) is being satisfied with a little virtue. Not retreating (phyir nur ba med pa) is not procrastinating or being content. Mindfulness (dran pa) is the object and aspect. Falling (ltung ba) is what has happened before, and from the beginning, it must be taken with awareness (shes bzhin) and abandoned. Diligence (brtson pa) is abandoning with carelessness (bag med pa), and with carefulness (bag yod), bringing virtue to the ultimate. Inversion (phyin ci log) refers to inverting impurity as purity, inverting suffering as happiness, inverting impermanence as permanence, and inverting no-self as self. Impurity...
ས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ཙམ་དུ་ཟད་ཀྱི་བྱེད་པ་ པོ་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེན་པ་ལ་འཇུག་པ་ནི་ལུས་ལ་བརྟགས་པས་དེ་འདུ་བྱེད་ཀྱི་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གནས་ངན་ལེན་དུ་རིག་ནས་སྡུག་བསྔལ་གྱི་བདེན་པ་ལ་འཇུག་གོ །ཚོར་བ་ སྲེད་པའི་རྒྱུར་རིག་ནས་ཀུན་འབྱུང་དང་། སེམས་བདག་ཏུ་ཞེན་པའི་གཞིར་ཤེས་ནས་བདག་ཆད་ཀྱི་དོགས་ཏེ་མྱང་འདས་ལ་མི་སྐྲག་པས་འགོག་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པ་དང་རྣམ་བྱང་གི་ཆོས་ལ་མ་ རྨོངས་པས་ལམ་བདེན་ལ་འཇུག་སྟེ་དབུས་མཐའ་ལས། གནས་ངན་ལེན་རྒྱུ་སྲེད་རྒྱུའི་ཕྱིར། །གཞི་ཡི་ཕྱིར་དང་མ་རྨོངས་ཕྱིར། །བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་བྱ་བས། །དྲན་པ་ཉེ་བར་བཞག་པ་སྒོམ། །ཞེས་འབྱུང་ བ་ཡིན་ནོ། །ལུས་ལ་སོགས་པ་དང་འབྲལ་བ་ནི་དེ་དག་གི་བག་ཆགས་ཟད་པར་བྱེད་པའམ། མངོན་ཞེན་དང་འབྲལ་བའོ། །ཡང་དག་པར་སྤོང་བ་ནི་དབུས་མཐའ་ལས། དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི་རྣམས་ ཀྱིས། མི་མཐུན་ཕྱོགས་དང་གཉེན་པོ་རྣམས། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྤོང་ཤེས་ན། །དེ་དག་སྤང་ཕྱིར་བརྩོན་འགྲུས་ནི། །རྣམ་པ་བཞི་དག་རབ་ཏུ་འབྱུང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་སྐྱེས་པ་དང་མ་སྐྱེས་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ལ་སྦྱར་རོ། ། 1-1602 སྒོམ་པ་མདོར་བསྟན་པ་ལ་མི་དགེ་བ་སྐྱེས་པ་སྤང་བ་དང་། མ་སྐྱེས་པ་མི་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དགེ་བ་སྐྱེས་པ་འཕེལ་བ་དང་མ་སྐྱེས་པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་འདུན་པ་སྐྱེད་དོ་ཞེས་ བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་སྦྱར་རོ། །དེ་ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་འདུན་པ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱི་གནས་སོ། །དེ་གང་ལ་རྩོམ་ན་ཞི་གནས་དང་སེམས་རབ་ཏུ་འཛིན་པ་དང་། བཏང་སྙོམས་གྱི་མཚན་ མ་གློད་ནས་འཇོག་པ་ལའོ། །བྱིང་རྒོད་ཀྱང་དེས་བསལ་ནས་དེ་ནས་སེམས་འཛིན་ཅིང་འཇོག་པས་བྱིང་བ་དང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། ། ཉམས་པ་ནི་སྤོང་བ་སྟེ་མི་དགེ་བའི་ཡང་ དག་སྤོང་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ལ། གཉེན་པོ་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པ་དང་། ཐོབ་པ་འཕེལ་བ་གཉིས་ནི་དགེ་བའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །ཡང་དག་སྤོང་བ་ནི་དང་པོའི་མིང་གིས་གསུམ་ལ་བཏགས་པའོ། ། རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྒྱུ་སྟེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་གྲུབ་པའི་བྱ་བ་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་དེ་ལ་དམིགས་ཏེ་འདི་སྒོམ་པས་སོ། །སེམས་ནི་སྔོན་སེམས་ཀྱིས་ཏིང་ ངེ་འཛིན་བསྒོམས་པའམ། ད་ལྟ་སེམས་འཇོག་པའོ། །གུས་པ་ནི་འདུན་པ་དྲག་པོའོ། །སྔོན་ཏིང་ངེ་འཛིན་བསྒོམས་པས་ནི་མ་འབད་ཀྱང་རང་གི་ངང་གིས་འབྱུང་ངོ་། །ཆོས་ནི་བདག་མེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1603 ཚུལ་གཉིས་པ་ལ་འདུན་པ་སྐྱེད་པ་ནི་སྒོམ་པར་འདོད་པའོ། །སེམས་རབ་ཏུ་འཇོག་པ་ནི་ནང་དུ་སྡུད་པའོ། །རབ་ཏུ་འཛིན་པ་ནི་ལྷག་མཐོང་གིས་འབྱེད་པའོ། །འདི་གཉིས་གོ་རིམ་སྔ་མ་དང་ མི་མཐུན་པ་ནི་བརྗོད་འདོད་ཙམ་ཡ
【現代漢語翻譯】 因為要了悟一切處唯是煩惱和清凈之法，而沒有作者。進入真諦，是通過觀察身體，認識到它是積聚苦難的惡趣，從而進入苦諦。認識到感受是貪愛的根源，從而進入集諦。認識到心是執著自我的基礎，從而不懼怕斷滅的疑惑，進入滅諦。不迷惑于煩惱和清凈之法，從而進入道諦。如《中邊分別論》所說：『惡趣因於積聚，貪愛因於根源，執著因於基礎，不迷惑故。應入四諦，修習正念。』與身體等分離，就是使它們的習氣滅盡，或者與顯現的執著分離。正確的斷除，如《中邊分別論》所說：『以四念住，知曉不順品與對治品，斷除一切相，爲了斷除它們，精進是四種相。』這裡，生起和未生起，都適用於兩者。簡要地說明修習，是爲了斷除已生起的惡業，不生起未生起的惡業，以及增長已生起的善業，生起未生起的善業，而生起希求等。 詳細解釋，希求是精進的基礎。它致力於止觀、專注和放下舍受的相。通過這種方式消除沉沒和掉舉，然後專注和安住於心，如經中所說：『通過專注和安住於心來消除沉沒。』衰退是斷除，是正確斷除惡業的結果。獲得未獲得的對治品，以及增長已獲得的對治品，是善業的結果。正確的斷除，是以最初的名稱來命名三種。神足是神通的原因，由三摩地成就的事業是神通等，專注於此而修習。心是先前以心修習三摩地，或者現在安住於心。恭敬是強烈的希求。先前修習三摩地，即使不努力，也會自然而然地生起。法是無我等。 第二種方式，生起希求是想要修習。專注心是向內收攝。勝觀是智慧的辨別。這兩種順序與之前的不同，只是表達的意願而已。
【English Translation】 It is to realize that all places are merely phenomena of affliction and purification, without an agent. Entering the truth is through contemplating the body, recognizing it as the unfortunate place of accumulating suffering, thus entering the truth of suffering. Recognizing that feeling is the cause of craving, thus entering the truth of origin. Knowing that the mind is the basis for clinging to self, thus not fearing the doubt of annihilation, entering the truth of cessation. Not being deluded about the phenomena of affliction and purification, thus entering the truth of the path. As it says in the Madhyāntavibhāga: 'Because of the unfortunate place of accumulation, because of the cause of craving, because of the basis, and because of not being deluded, one should enter the four truths and meditate on mindfulness.' Separating from the body and so on is to exhaust their imprints or to separate from manifest clinging. Correct abandonment, as it says in the Madhyāntavibhāga: 'With the four mindfulnesses, knowing all aspects of the unfavorable and the antidotes, in order to abandon them, diligence arises in four aspects.' Here, arising and not arising apply to both. Briefly explaining meditation is to generate aspiration in order to abandon arisen non-virtue and not generate unarisen non-virtue, and to increase arisen virtue and generate unarisen virtue. Explaining in detail, aspiration is the basis of diligence. It engages in śamatha (calm abiding) and vipaśyanā (insight), and in releasing and settling the sign of equanimity. By this, dullness and excitement are eliminated, and then the mind is held and settled, as it is said: 'By holding and settling the mind, dullness is eliminated.' Decline is abandonment, which is the result of correctly abandoning non-virtue. Obtaining the unattained antidote and increasing the attained antidote are the results of virtue. Correct abandonment is naming the three with the first name. The feet of miraculous power are the cause of miraculous power, and the activities accomplished by samādhi (concentration) are miraculous powers and so on, meditating on this. The mind is either having previously meditated on samādhi with the mind, or now settling the mind. Respect is strong aspiration. Having previously meditated on samādhi, it will arise naturally without effort. The Dharma is selflessness and so on. In the second way, generating aspiration is wanting to meditate. Settling the mind is gathering inward. Insight is discriminating with higher vision. The order of these two is different from the previous one, it is just the intention of expression.
ིན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་གཞན་མེད་དོ། །སྒོམ་པ་ལ་དང་པོ་ཉེས་པ་ལྔ་སྤང་བའི་ཕྱིར་འདུ་བྱེད་བརྒྱད་སྒོམ་པ་ནི་དབུས་མཐའ་ལས། ལེ་ལོ་དང་ནི་གདམས་ངག་ དག །བརྗེད་དང་བྱིང་དང་རྒོད་པ་དང་། །འདུ་མི་བྱེད་དང་འདུ་བྱེད་དེ། །འདི་དག་ཉེས་པ་ལྔར་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་ལེ་ལོ་ནི་དང་པོ་བཞིས་སྤོང་ངོ་། །བྱིང་རྒོད་གཉིས་གཅིག་ཏུ་ བྱས་པའི་བཞི་ནི་ཕྱི་མ་བཞིས་སྤོང་ཏེ་དེ་ཉིད་ལས། དམིགས་པ་བརྗེད་པར་མ་གྱུར་དང་། །བྱིང་དང་རྒོད་པ་རྟོགས་པ་དང་། །དེ་སྤོང་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་དང་། ཞི་ཚེ་རྣལ་དུ་འཇུག་པའོ། །ཞེས་ འབྱུང་ངོ་། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་དྲན་པས་གདམས་ངག་མ་བརྗེད་པར་བྱས་ཤེས་བཞིན་གྱི་བྱིང་རྒོད་ལ་བྱ་ར་བྱེད་ཅིང་། དེས་སྤོང་བར་མི་སེམས་ན་སེམས་པས་སྤོང་ལ། སེམས་རབ་ཏུ་ཞི་ བའི་ཚེ་ནི་མི་རྩོལ་བར་བཏང་སྙོམས་སུ་གཞག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །འདུ་བྱེད་བརྒྱད་བཞིར་འགྱུར་ཚུལ་ལ་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་འབད་དེ་བཞི་པས་ལུས་སེམས་ལ་ཕན་བཏགས་ནས་དྲན་ཤེས་བཞིན་གྱིས་ཉེ་བར་འདོགས་ཏེ་བརྒྱུད་ནས་ཕན་འདོགས་ཤིང་། 1-1604 སེམས་པ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱིས་སྔར་བཤད་པའི་ཚུལ་གྱིས་དངོས་སུ་སྐྱོན་སྤོང་བའི་གཉེན་པོ་བྱེད་དོ། གཉིས་པ་ཉེས་པ་བཞི་སྤང་བའི་ཕྱིར་འདུ་བྱེད་གསུམ་སྒོམ་པ་ལ་གཉིད་རྨུགས་ཀྱིས་ནང་དུ་སྡུད་ པའི་གཞི་ནི་ལྷག་མཐོང་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ལ་དེའི་གཉེན་པོར་ཞུམ་པ་མེད་པ་དང་མཐུན་པ་སྒོམ་པ་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཤེས་བྱ་ལ་ལྟ་བའོ། །ཕྱིར་འཕྲོ་བ་གཡེང་བའི་ གཞི་ནི་མི་སྡུག་པ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ལ་དེའི་གཉེན་པོར་གཡེང་བ་མེད་པ་དང་མཐུན་པ་སྒོམ་པ་ནི་མི་གཙང་བའི་རྫས་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །དེ་གཉི་ག་དང་མཐུན་པ་ནི་སྣང་བའི་ འདུ་ཤེས་ཏེ་ཧ་ཅང་བསྡུས་ཤིང་གཡེངས་པ་མ་ཡིན་སེམས་ཤིན་ཏུ་གསལ་བ་ཉོན་མོངས་རྣམ་རྟོག་དང་བྲལ་བར་འཇོག་པའོ། །ཆོས་ནི་རྫུ་འཕྲུལ་དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའོ། །གནས་ཀྱི་ཆོས་མངོན་དུ་ འགྱུར་བ་ནི་ཡོན་ཏན་གང་འདོད་པ་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་ནུས་པའོ། །དབང་པོ་ལ་མངོན་པར་ཡིད་ཆེས་པ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་སམ་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་གམ་བདག་མེད་པར་རོ། །མངོན་པར་ནི་མངོན་སུམ་ དུའོ། །སྤྲོ་བ་ནི་བདེན་བཞི་སྒོམ་པ་ལའོ། །ཉེ་བར་གནས་པ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་ལ་སོགས་པ་ལ་བློ་གནས་པའོ། །དྲན་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཅེས་བྱ་བ་དང་། སེམས་མཉམ་པར་བཞག་པ་དང་ལྡན་པའི་ཤེས་རབ་ནི་བདག་མེད་པ་རབ་ཏུ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1605 དེའི་ཚེ་དྲོད་རྩེ་འཐོབ་པ་དང་བཟོད་མཆོག་མ་འོངས་པ་ན་སྒྲུབ་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །སེམས་རྣམ་པར་བྱང་བ་ལ་དབང་བྱེད་པས་ན་དབང་པོའོ། །སྟོབས་ཀྱི་གཞན་རྣམ་དག་པོ་དང་འདྲ་བ་ལས་ འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་སྟོན
【現代漢語翻譯】 沒有其他的理由。關於禪修，首先爲了避免五種過失，修習八種作意，如《中邊分別論》所說：『懈怠與教授，忘失與沉掉，不作與作意，此等為五失。』 其中，懈怠可以通過最初的四種方法來克服。沉掉二者合為一體，之後的四種方法可以克服它們。如經中所說：『不忘失對境，了知沉與掉，努力斷除彼，寂止如實住。』 其含義是：以正念不忘失教授，以正知覺察沉掉。如果認為這樣可以斷除，就以作意來斷除。當心完全寂靜時，就無需努力，保持舍的狀態。』 八種作意轉化為四種的方式是：最初的三種通過精勤於三摩地，第四種通過利益身心，以正念和正知來繫縛，通過這種方式來利益。心和舍通過之前所說的方式，實際上成為斷除過失的對治。 第二，爲了避免四種過失，修習三種作意。睡眠昏沉是向內收攝的基礎，它與缺乏勝觀有關。爲了對治它，修習與不退縮相應的作意，即以分別智觀察所知。 向外散亂是掉舉的基礎，它與缺乏不凈觀有關。爲了對治它，修習與不散亂相應的作意，即作意不凈之物。 與二者都相應的，是明相作意，即不要過於收攝或散亂，保持心非常清晰，遠離煩惱和分別念。法是指神通和神識等。 安住之法顯現，是指能夠顯現任何想要的功德。對根深信不疑，是指對因果、十六行相或無我深信不疑。顯現是指親身經歷。 喜悅是指修習四諦。安住是指心安住在因果等之上。具有安住的正念的三摩地，以及具有等持之心的智慧，是指徹底的無我。 那時，獲得暖位和頂位，忍位和勝妙位將在未來證得。心清凈而有自在，因此稱為根。力量的差別在於，雖然與完全清凈相似，但顯示了果的差別。
【English Translation】 There is no other reason. Regarding meditation, first, in order to avoid the five faults, one cultivates the eight applications of mind, as stated in the Madhyāntavibhāga (Distinguishing the Middle from the Extremes): 'Laziness and instruction, forgetfulness and sinking and excitement, non-application and application, these are considered the five faults.' Among these, laziness is overcome by the first four methods. Sinking and excitement, taken as one, are overcome by the latter four, as stated in the same text: 'Not forgetting the object, recognizing sinking and excitement, diligently abandoning them, and abiding in tranquility as it is.' The meaning of this is: with mindfulness, not forgetting the instruction; with awareness, watching for sinking and excitement. If one thinks that this can be abandoned, then one abandons it with application of mind. When the mind is completely tranquil, one does not strive but remains in a state of equanimity. The way the eight applications of mind transform into four is: the first three strive for samadhi, and the fourth benefits the body and mind, binding them with mindfulness and awareness, thus benefiting them indirectly. Mind and equanimity, in the manner previously described, directly act as the antidote to actually abandoning faults. Second, in order to avoid the four faults, one cultivates the three applications of mind. Sleepiness and drowsiness are the basis for inward contraction, which is related to the lack of vipassanā (insight). To counteract this, one cultivates an application of mind that corresponds to non-discouragement, which is to observe the knowable with discriminating wisdom. Outward scattering, or distraction, is the basis for excitement, which is related to the lack of unattractiveness. To counteract this, one cultivates an application of mind that corresponds to non-distraction, which is to contemplate impure objects. Corresponding to both of these is the application of mind of clarity, which is to not be too contracted or distracted, to keep the mind very clear, and to abide free from afflictions and conceptual thoughts. Dharma refers to siddhis (magical powers) and clairvoyance, and so on. The manifestation of the dharma of abiding is the ability to manifest any desired quality. Having complete faith in the faculties refers to having complete faith in cause and effect, the sixteen aspects, or selflessness. Manifest means directly experiencing. Joy refers to cultivating the Four Noble Truths. Abiding refers to the mind abiding on cause and effect, and so on. The samadhi that possesses abiding mindfulness, and the wisdom that possesses equanimous mind, refers to thorough selflessness. At that time, one obtains the heat and peak stages, and the patience and supreme stages will be attained in the future. Because one has power over the purification of the mind, it is called faculty. The difference in power lies in the fact that, although it is similar to complete purity, it shows the difference in the result.
་པ་ན་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ནི་མ་དད་པ་ནས་ཤེས་རབ་འཆལ་པའི་བར་རོ། །བསྲབས་པ་ནི་མཐུ་མེད་པར་བྱས་པ་སྟེ་དེས་ན་དེས་མི་རྫི་བས་སྟོབས་ཞེས་བྱང་ ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་སྔ་མ་ལས་གཞན་དུ་བྱས་སོ། །དབུས་མཐའ་ལས། དབང་པོ་རྣམས་དང་སྟོབས་རྣམས་ལ། །ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གཉིས་གཉིས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ཡང་དག་པ་ ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་ནི་ཆོས་ཉིད་མཐོང་སྤང་གིས་དག་པའོ། །བདེན་པ་བཞི་བདག་མེད་པར་དྲན་པ་ནི་གཞན་དྲུག་གི་གནས་ཀྱི་ཡན་ལག་སྟེ་དེ་ལས་དྲུག་པོ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་བདག་མེད་ འབྱེད་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་གང་དུ་འདོད་པ་དེར་བགྲོད་པས་ངེས་པར་འབྱུང་བའོ། ། ཟག་མེད་ཀྱི་དགའ་བས་ནི་སེམས་སིམ་པར་བྱེད་པས་ཕན་ཡོན་ ནོ། །ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་ནི་གང་གིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བ་སྟེ་དེས་གནས་ངན་ལེན་འཇིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་གང་དུའང་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པར་མི་འགྱུར་བ་སྟེ་དེས་གནས་གྱུར་འཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1606 བཏང་སྙོམས་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་གང་ཡང་མེད་པ་སྟེ་ཉོན་མོངས་པ་དང་བྲལ་ནས་སེམས་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབུས་མཐའ་ལས། རང་བཞིན་ཡན་ལག་གནས་ཡན་ལག །གསུམ་པ་ ངེས་འབྱུང་ཡན་ལག་སྟེ། །བཞི་པ་ཕན་ཡོན་ཡན་ལག་ཡིན། །རྣམ་གསུམ་ཉོན་མོངས་མེད་ཡན་ལག །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །སྡུག་བསྔལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དུ་དམིགས་པ་ནི་དབེན་པ་ལ་གནས་པ་སྟེ་དེས་སྡུག་བསྔལ་ སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་འབྱུང་ལ་ཀུན་འབྱུང་དུ་དམིགས་པ་ནི་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ལ་གནས་པ་སྟེ་དེས་ཀུན་འབྱུང་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འགོག་པ་ལ་འགོག་པར་ཤེས་པ་ནི་དེ་མངོན་དུ་ བྱེད་པས་འགོག་པ་ལ་གནས་པའོ། །སྡུག་བསྔལ་རྒྱུ་དང་བཅས་པ་རྣམ་པར་སྤོང་བས་གནས་ཡོངས་སུ་སྒྱུར་བ་ནི་ལམ་ཏེ་སྒོམ་པ་ནི་དེ་ལ་དམིགས་པའོ། །མདོའི་ཚིག་འདིས་ནི་ཞེས་སྦྱར་རོ། །མཐོང་ སྤང་སྤངས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་ལ་དེའི་འོག་ཏུ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་སྒོམ་ལམ་དུ་སྟོན་ཏོ། །རྗེས་ཐོབ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ནི་མཉམ་ བཞག་གི་རྟོགས་པ་ཡོངས་སུ་གཅོད་པའི་ཡན་ལག་སྟེ་དེས་འདི་ལྟར་རྟོགས་སོ་ཞེས་འཛིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་ནི་གཞན་གྱིས་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་སྟེ་དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་ནས་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1607 ངག་ནི་བདེན་ཞིང་སྙན་པའོ། །ལས་ཀྱི་མཐའ་ནི་སྒོ་གསུམ་གྱི་ལས་དགེ་བའོ། །འཚོ་བ་ནི་ཚུལ་འཆོས་དང་གཞོགས་སློང་དང་ཐོབ་ཀྱིས་འཇལ་བ་དང་ཁ་གསག་དང་རྙེད་པས་རྙེད་པ་འཚོལ་བའི་ལོག་ འཚོ་ལྔ་དང་བྲལ་བའི་འཚོ་བ་སྟེ་ངག་གིས་རང་གིས་ལྟ་བ་དང་གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་པོ་ལ་ཡིད་ཆེས་པར་བྱ
【現代漢語翻譯】 與不一致的方面是，從不信任到邪慧（ཤེས་རབ་འཆལ་པའི་，corrupted wisdom）。削弱是指變得無力，因此，通過不放縱，力量（སྟོབས་，power）被稱為覺悟支（བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་，limb of enlightenment），與之前的不同。《中邊分別論》中說：『諸根與諸力，決定分相應，各二者。』因此，覺悟支的真實性在於通過見道所斷而清凈。憶念四諦無我（བདེན་པ་བཞི་བདག་མེད་པར་དྲན་པ་，remembering the four truths as selfless）是其他六支的基礎，因為從它產生六支。辨別法無我（ཆོས་བདག་མེད་འབྱེད་པ་，discerning the selflessness of phenomena）是覺悟支的自性。通過精進（བརྩོན་འགྲུས་，diligence），無論想去哪裡都能到達，這是必然的結果。無漏的喜悅（ཟག་མེད་ཀྱི་དགའ་བ་，undefiled joy）使心平靜，這是利益。完全的輕安（ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་，perfect pliancy）是指不會被煩惱所染污，因為它摧毀了惡趣。禪定（ཏིང་ངེ་འཛིན་，samadhi）是指在任何情況下都不會被煩惱所染污，因為它獲得了轉依。舍（བཏང་སྙོམས་，equanimity）是指沒有任何煩惱，因為從煩惱中解脫后，心自然安住。 《中邊分別論》中說：『自性支、住支，第三決定生支，第四利益支，三種無煩惱支。』 在痛苦中看到痛苦（སྡུག་བསྔལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དུ་དམིགས་པ་，focusing on suffering as suffering）是安住于寂靜，因為它捨棄了痛苦。在集起中看到集起（ཀུན་འབྱུང་ལ་ཀུན་འབྱུང་དུ་དམིགས་པ་，focusing on arising as arising）是安住于離欲，因為它捨棄了集起。了知滅諦為滅諦（འགོག་པ་ལ་འགོག་པར་ཤེས་པ་，knowing cessation as cessation）是安住于滅諦，因為它實現了滅諦。通過捨棄痛苦及其原因，轉變所依是道，而修習是專注於此。用經文的這句話來連線。捨棄見道所斷（མཐོང་སྤང་སྤངས་པ་，abandoning what is to be abandoned by seeing）是見道的自性。八正道（འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་，the eightfold noble path）之後被稱為修道。后得位的正見（རྗེས་ཐོབ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་，right view in the subsequent attainment）是完全斷除等持的支分，因為它如此執持。正思維（ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་，right thought）是使他人理解的支分，因為它發起並解釋。語言是真實而悅耳的。業邊（ལས་ཀྱི་མཐའ་，end of action）是身語意三門的善業。生活（འཚོ་བ་，livelihood）是遠離五種邪命，即虛偽、誘導、以利求利、諂媚和以所得求所得的生活，通過語言使自己和他人的觀點都得到信任。
【English Translation】 The opposing aspects range from disbelief to corrupted wisdom (ཤེས་རབ་འཆལ་པའི་). Weakening means being rendered powerless, hence, by not indulging, strength (སྟོབས་, power) is called a limb of enlightenment (བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་, limb of enlightenment), different from the previous one. From the Madhyāntavibhāga: 'The faculties and the powers, two by two, are in accordance with the decisive factors.' Therefore, the very correctness of the limb of enlightenment is purity through abandoning what is to be abandoned by seeing. Remembering the four truths as selfless (བདེན་པ་བཞི་བདག་མེད་པར་དྲན་པ་, remembering the four truths as selfless) is the basis for the other six limbs, because the six arise from it. Discerning the selflessness of phenomena (ཆོས་བདག་མེད་འབྱེད་པ་, discerning the selflessness of phenomena) is the very nature of the limb of enlightenment. By diligence (བརྩོན་འགྲུས་, diligence), one necessarily emerges by going wherever one desires. Undefiled joy (ཟག་མེད་ཀྱི་དགའ་བ་, undefiled joy) benefits by pacifying the mind. Perfect pliancy (ཤིན་ཏུ་སྦྱངས་པ་, perfect pliancy) is that by which one does not become completely afflicted, because it destroys bad rebirths. Samadhi (ཏིང་ངེ་འཛིན་, samadhi) is that by which one does not become completely afflicted in any way, because it obtains the transformation of the basis. Equanimity (བཏང་སྙོམས་, equanimity) is the absence of any complete affliction, because after being separated from afflictions, the mind spontaneously abides. From the Madhyāntavibhāga: 'The nature limb, the abiding limb, the third is the limb of definite emergence, the fourth is the benefit limb, the three are the limbs without affliction.' Focusing on suffering as suffering (སྡུག་བསྔལ་ལ་སྡུག་བསྔལ་དུ་དམིགས་པ་, focusing on suffering as suffering) is abiding in solitude, because it abandons suffering. Focusing on arising as arising (ཀུན་འབྱུང་ལ་ཀུན་འབྱུང་དུ་དམིགས་པ་, focusing on arising as arising) is abiding in detachment, because it abandons arising. Knowing cessation as cessation (འགོག་པ་ལ་འགོག་པར་ཤེས་པ་, knowing cessation as cessation) is abiding in cessation, because it actualizes it. Transforming the basis by completely abandoning suffering together with its cause is the path, and meditation is focusing on that. Connect with this statement from the sutra. Abandoning what is to be abandoned by seeing (མཐོང་སྤང་སྤངས་པ་, abandoning what is to be abandoned by seeing) is the nature of the path of seeing. The eightfold noble path (འཕགས་ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་, the eightfold noble path) is shown as the path of meditation by the term 'below that'. Right view in the subsequent attainment (རྗེས་ཐོབ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་, right view in the subsequent attainment) is the limb that completely cuts off the realization of equipoise, because it holds that one has realized in this way. Right thought (ཡང་དག་པའི་རྟོག་པ་, right thought) is the limb that makes others understand, because it initiates and explains. Speech is truthful and pleasant. The end of action (ལས་ཀྱི་མཐའ་, end of action) is virtuous action of the three doors. Livelihood (འཚོ་བ་, livelihood) is a livelihood that is free from the five wrong livelihoods of hypocrisy, inducement, measuring by gain, flattery, and seeking gain with gain, making both oneself and others trust one's own view through speech.
ེད་དོ། །རྩོལ་བ་ནི་སྒོམ་སྤང་གི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དྲན་པ་ ནི་བརྗེད་རྨུགས་ལ་སོགས་པ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །དབུས་མཐའ་ལས། ཡོངས་སུ་གཅོད་དང་གོ་ བྱེད་དང་། །རྣམ་གསུམ་གཞན་ཡིད་ཆེས་པར་བྱེད། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་གཉེན་པོར་ནི། །ལམ་གྱི་ཡན་ལག་དེ་བརྒྱད་དོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །གཉིས་པ་གནས་དང་དབང་པོ་ཐ་དད་པའི་ལམ་བཞི་ལ་དབང་པོ་ ལྔ་རྟུལ་པོས་ཉེར་བསྡོགས་དང་གཟུགས་མེད་ལ་བརྟེན་ནས་ཡན་ལག་གིས་མ་ཟིན་པས་མངོན་ཤེས་བུལ་ལ་ལམ་བསྐྱེད་དཀའ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་དབང་པོ་རྣོ་བས་ནི་མངོན་ཤེས་མྱུར་ལ། དངོས་ གཞི་མ་ཐོབ་པར་ལམ་བསྐྱེད་པར་དཀའ་བ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་དང་། སྔ་མ་ལས་བཟློག་པར་སྦྱར་ཏེ་མཛོད་ལས། བསམ་གཏན་དག་གི་ལམ་རྣམས་སླ། །ས་གཞན་དག་ནི་དཀའ་བ་ཡིན། །བློ་རྟུལ་མངོན་ཤེས་བུལ་བ་སྟེ། ། 1-1608 གཅིག་ཤོས་ཀྱི་ནི་མངོན་ཤེས་མྱུར། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་དག་ཉེར་བསྡོགས་དང་གཟུགས་མེད་ཡན་ལག་གིས་ཟིན་པར་འདོད་པའི་ལུགས་ལ་ནི་འདི་མི་རུང་ངོ་། །གསུམ་པ་བསླབ་པ་གསུམ་སྦྱོང་ བ་ཆོས་ཀྱི་གནས་བཞིའི་ལམ་ལ་དྲན་པ་ལས་དྲན་པའི་དོན་སྒོམ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་འབྱུང་ལ། ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མཉམ་པར་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ཤེས་པ་འབྱུང་བའི་ ཕྱིར་རོ། །བཞི་པ་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་སྒྲུབ་པའི་ལམ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཞི་གནས་ནི་སེམས་གནས་པའི་ཐབས་དགུ་སྟེ་ནང་ཉིད་ལ་སེམས་འཇོག་པ་ནི་ཕྱིའི་དམིགས་ པ་ལས་གླན་ནས་དང་པོར་ནང་དུ་འཇོག་པའོ། །རྒྱུན་དུ་འཇོག་པ་ནི་དེ་ལ་ཡུན་རིང་དུ་འཛིན་པའོ། །གླན་ཏེ་འཇོག་པ་ནི་འཕྲོས་ན་ཡང་གླན་ནས་འཇོག་པའོ། །ཉེ་བར་འཇོག་པ་ནི་མི་ འཕྲོ་བར་བྱ་བའི་དོན་དུ་དྲན་པ་འཇོག་པའོ། །དུལ་བར་བྱེད་པ་ནི་གཟུགས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཉེས་པར་བལྟས་ནས་འཕྲོར་མི་སྟེར་བའོ། །ཞི་བར་བྱེད་པ་ནི་སེམས་འཁྲུགས་པའི་རྒྱུ་ཉོན་མོངས་ དང་རྣམ་རྟོག་ལ་ཉེས་པར་བལྟས་སྟེ་འཕྲོར་མི་སྟེར་བའོ། །རྣམ་པར་ཞི་བར་བྱེད་པ་ནི་བརྗེད་ནས་དེ་དག་བྱུང་ནའང་དང་དུ་མི་ལེན་པའོ། །རྩེ་གཅིག་ཏུ་བྱེད་པ་ནི་བྱིང་རྒོད་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་མེད་པར་རྒྱུན་དུ་སྒོམ་པའོ། ། 1-1609 མཉམ་པར་འཇོག་པ་ནི་དེ་ལྟར་ཤིན་ཏུ་གོམས་པས་ལྷུན་གྲུབ་ཏུ་རྩེ་གཅིག་ཏུ་རྒྱུན་དུ་འབྱུང་བའོ། །དེ་ལྟར་བསྒོམས་པས་འདོད་པའི་སེམས་འདི་དངོས་གཞིར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེ་ ལྟར་དེ་ནི་འཕེལ་བྱས་པས། །འཕེལ་བ་རིང་དུ་འགྲོ་བ་ཡིས། །དངོས་གཞིའི་གནས་པ་དེས་འཐོབ་བོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལྷག་མཐོང་ལ་ཆོས་ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ་རྣམ་པར་འབྱ
【現代漢語翻譯】 努力是指斷除修道上的煩惱，正念是指遺忘昏沉等近分的煩惱，三摩地是指神通等功德，這些詞語是這樣組合的。《中邊分別論》中說：『完全斷除和理解，以及三種不同的信念，都是與不調和的對治，是道的八個支分。』這裡這樣說。第二，根器和官能不同的四種道，五種遲鈍的官能接近，依靠無色界，沒有被支分所掌握，所以神通遲緩，難以生起道。同樣，敏銳的官能神通迅速，但在沒有獲得真實基礎之前，難以生起道。反之亦然，與前者相反。如《俱舍論》所說：『禪定的道路容易，其他地方則困難。遲鈍的智慧神通遲緩，另一種則神通迅速。』這裡所說的是這些。那些認為接近和無色界被支分所掌握的觀點是不允許的。第三，修習三種學處是四法處之道，從正念中產生修習正念之義的三摩地，安住於三摩地中，就能如實地瞭解事物。第四，成就一切功德之道，即止觀，其中有三個要點。首先，止是指九種安住心的方法，即內心安住，這是從外在的目標中轉移，最初安住于內心。持續安住是指長時間地保持這種狀態。轉移安住是指即使散亂也要轉移回來。近安住是指爲了不散亂而保持正念。調伏是指對色聲等視為過患，不放任散亂。寂靜是指對擾亂心緒的煩惱和分別念視為過患，不放任散亂。最極寂靜是指即使忘記了這些，也不接受它們。專注是指沒有昏沉和掉舉等情況，持續地修習。平等安住是指像這樣非常熟悉之後，自然而然地持續專注。像這樣修習，貪慾之心就會成為真實的基礎。《經莊嚴論》中說：『像這樣增長，通過長時間的增長，就能獲得真實的基礎。』這裡是這樣說的。第二，觀是指法，也就是所知，要詳細地解釋。
【English Translation】 Effort refers to abandoning the afflictions of the path of cultivation, mindfulness refers to the near afflictions such as forgetfulness and dullness, and samadhi refers to the qualities such as supernormal powers. These words are combined in this way. The Madhyāntavibhāga states: 'Completely cutting off and understanding, and three different beliefs, are the antidotes to disharmony, and are the eight limbs of the path.' It is said here. Second, the four paths with different faculties and senses, the five dull faculties approach, relying on the formless realm, not being grasped by the limbs, so the supernormal powers are slow, and it is difficult to generate the path. Similarly, the sharp faculties have rapid supernormal powers, but it is difficult to generate the path without obtaining a real foundation. The opposite is also true, the opposite of the former. As the Abhidharmakośa says: 'The paths of meditation are easy, other places are difficult. Dull wisdom has slow supernormal powers, the other has rapid supernormal powers.' What is said here is this. Those who think that approach and the formless realm are grasped by the limbs are not allowed. Third, practicing the three trainings is the path of the four dharma places, from mindfulness arises the samadhi of meditating on the meaning of mindfulness, and abiding in samadhi, one can know things as they really are. Fourth, the path of accomplishing all qualities, namely śamatha (calm abiding) and vipaśyanā (insight), has three key points. First, śamatha refers to the nine methods of abiding in the mind, namely abiding in the mind itself, which is shifting from external objects and initially abiding in the mind. Continuous abiding refers to maintaining this state for a long time. Shifting abiding refers to shifting back even if scattered. Near abiding refers to maintaining mindfulness in order not to be scattered. Taming refers to regarding forms, sounds, etc. as faults and not allowing scattering. Pacifying refers to regarding the afflictions and conceptual thoughts that disturb the mind as faults and not allowing scattering. Most extremely pacifying refers to not accepting them even if they are forgotten. Focusing refers to continuously practicing without dullness and agitation, etc. Equal abiding refers to the natural and continuous focus that arises after being very familiar with it in this way. Practicing like this, the mind of desire will become the real foundation. The Sūtrālaṃkāra says: 'Growing like this, through long-term growth, one can obtain the real foundation.' It is said here. Second, vipaśyanā refers to dharma, that is, what is to be known, to be explained in detail.
ེད་པ་ནི་ ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ལ་དམིགས་པའོ། །རབ་ཏུ་རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ནི་བདག་མེད་ཀྱི་དོན་ཇི་ལྟ་བ་ཤེས་པའོ། །ཡོངས་སུ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་ངོ་བོ་ལའོ། །ཡོངས་སུ་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་ནི་ ཁྱད་པར་ལའོ། །བྱེད་ལས་ནི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་དང་། བདག་གཉིས་སུ་ཞེན་པའི་མཚན་འཛིན་གྱི་གཉེན་པོ་དང་། རྟག་འཛིན་ལ་སོགས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་འབྱིན་པ་དང་། ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་ པ་བདེན་གཉིས་ཀྱི་གནས་ལུགས་ལ་སེམས་འཇོག་པར་བྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་དེ་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་ལམ་བཞིར་འགྱུར་ཚུལ་ལ་ལམ་སྒོམ་ཚུལ་བཞིར་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ཞི་གནས་ལ་བརྟེན་ནས་སྔར་བཞིན་ དཔྱོད་པ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པའི་ཚུལ་གྱིས་སོ། །ཆོས་ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ་རྒོད་པ་ནི་གཉིས་པོའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམ་གཡེང་དང་འཆལ་བའི་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པའོ། །ཚར་གཅད་པ་ནི་སྤོང་བའོ། །དེའང་སྔོན་མ་ཐོས་པས་ལྷག་མཐོང་སྐྱེད་དེ་དེ་ནས་ཞི་གནས་སྒོམ་མོ། ། 1-1610 ཟུང་དུ་འཇུག་པ་ནི་དེ་གཉིས་དུས་མཉམ་དུ་སྒོམ་ཤེས་པའོ། །ལྔ་པ་ལམ་སྡུད་པའི་ལམ་དབང་པོ་གསུམ་བཤད་པ་ལ་དབང་བྱེད་པ་ནི་དབང་པོ་བཅུ་སྟེ་ཡིད་ཀྱི་དབང་པོ་དང་དད་པ་ ལ་སོགས་པ་ལྔ་དང་བདེ་བ་དང་ཡིད་བདེ་དང་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་དབང་པོ་བཞི་ནི་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་བསམ་གཏན་དང་མཐུན་པར་ཡོད་དེ་དེ་ལྟར་བཅུའོ། །ཡིད་མི་བདེ་ནི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་རྗེས་ ཐོབ་ན་བདག་གིས་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་བམ་མི་འཐོབ་སྙམ་དུ་སེམས་པ་སྟེ་འདི་དག་ནི་སྲིད་ལྡན་ཡིན་གྱི་ངེས་ལྡན་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་གཉིས་ནི་སྔོན་མ་ཤེས་པ་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཞུགས་ པས་མི་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་དབང་པོ་ཞེས་བྱའོ། །བཅུ་པོ་དེ་བཅུ་དྲུག་པ་ནས་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་བར་ནི་སྔོན་མ་ཤེས་པ་ཤེས་པར་བྱར་མེད་པས་ཀུན་ཤེས་པའི་དབང་པོ་ ཞེས་བྱའོ། །མྱང་འདས་ཐོབ་ནས་ཡིད་མི་བདེ་མེད་པས་དགུ་པོ་དེ་མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་ནི་ཀུན་ཤེས་པ་དང་ལྡན་པས་དེའི་དབང་པོ་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་གོང་མའི་ལམ་སྒོམ་པ་ན་འོག་ མ་ལ་དབང་ཐོབ་པའི་སྒོམ་པ་ཡོད་པར་བསྟན་པའི་དང་པོའི་ས་པ་ལ་འདོད་པའི་མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པ་མངོན་དུ་མ་གྱུར་ཀྱང་དབང་འབྱོར་བའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སྒོམ་པ་ཡིན་པ་ནི་འོག་མ་དེ་བཟང་པོར་སྦྱངས་པས་གོང་མའི་དགེ་བ་འབྱུང་བས་གོང་མའི་ནང་དུ་འོག་མ་འདུས་ནས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1611 དེ་བཞིན་དུ་སྲིད་རྩེ་བར་དུའོ། །ལྔ་པ་མཐར་ཕྱིན་པའི་ལམ་ལ་མདོ་དང་རྒྱས་པ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ལ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུས་སྤངས་རྟོགས་མཐར་ཕྱིན་པ་ཐོབ་པ་མི་སློབ་པའི་ལམ་དུ་བརྟན་ པ་ནི་མཐར་ཕྱིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནས་མི་སྐྱེ་བ་ཤེས་པའི་བར་རོ། །མི་སློབ་པའི་ཆོས་བཅུ་དེར་བསྟན་པ་ནི་མི་སློབ་པའི་ནས་ཡང་དག་པའི་ཤེས་པའི་བར་རོ། །འཕགས་ལམ་བརྒྱད་ནི་ བཤད
【現代漢語翻譯】 專注是指專注于所有存在的事物。完全區分是指了解無我的真實含義。完全理解是指事物的本質。完全分析是指事物的特性。作用是作為兩種障礙的惡劣基礎的解藥，作為執著於二元自我的解藥，扭轉諸如常執等的顛倒觀念，並將心安住在非顛倒的真諦二諦的實相上。第三，基於這二者，如何轉變為四道，即結合四種修行方式，基於止觀，如前所述進行觀修，並以相反的方式進行。法是所知，散亂是二者的不利因素，如散亂和邪慧等。降伏是指斷除。這也是指首先通過聞思生起勝觀，然後修習止觀。 雙運是指能夠同時修習這二者。第五，在總結道的三個根力時，主宰是指十力，即意根、信等五根，以及樂根、意樂根和舍根四根，這些都與相續中的禪定相符，總共十種。不樂是指在加行道之後，心想『我能獲得菩提嗎，還是不能獲得？』，這些都是有系屬的，而不是確定的。這二者是爲了使先前未知的被知曉而進入，因此被稱為使一切未知被知曉的根力。從第十六剎那到金剛喻定之間，由於先前未知的無法被知曉，因此被稱為知一切的根力。獲得涅槃后，由於沒有不樂，因此這九種在無學道中被稱為具有一切知的根力。第三，在修習上道時，表明能夠獲得對下道的自在的修習存在，即使第一地的不貪等沒有顯現，由於能夠自在的原因，也是修習，這是因為下道被很好地修習，從而產生上道的功德，因此下道包含在上道之中。 同樣直到有頂。第五，在究竟道中，經部和廣說二者中，首先以金剛喻定獲得斷證究竟，並在無學道中穩固，這被稱為究竟，直到了知不生。在那裡所說的無學法的十法是無學……直到正見。八聖道是已經解釋過的。
【English Translation】 Focusing is to focus on all things that exist. Complete differentiation is to know the true meaning of selflessness. Complete understanding is about the essence of things. Complete analysis is about the characteristics of things. The function is as an antidote to the bad foundation of the two obscurations, as an antidote to the clinging to the dualistic self, to reverse inverted notions such as the clinging to permanence, and to settle the mind on the reality of the two truths, which are not inverted. Third, based on these two, how it transforms into the four paths, that is, combining the four ways of practice, based on calm abiding, to practice insight as before, and to do it in the opposite way. Dharma is what is to be known, and distraction is the unfavorable aspect of the two, such as distraction and corrupt wisdom. Subduing is to abandon. This also means first generating insight through hearing and thinking, and then practicing calm abiding. Union is to be able to practice these two simultaneously. Fifth, when summarizing the three powers of the path, mastery refers to the ten powers, namely the faculty of mind, the five faculties such as faith, and the four faculties of pleasure, mental pleasure, and equanimity, which are in accordance with the samadhi in the continuum, thus there are ten in total. Displeasure refers to thinking 'Will I attain enlightenment or not?' after the stage of application, these are contingent and not definite. These two are entered in order to make the previously unknown known, therefore they are called the power that makes all the unknown known. From the sixteenth moment to the vajra-like samadhi, since the previously unknown cannot be known, it is called the power of knowing everything. After attaining nirvana, since there is no displeasure, these nine in the path of no more learning are called the power of having all knowledge. Third, when practicing the higher path, it shows that there is a practice of gaining mastery over the lower path, even if the non-attachment etc. of the first ground do not manifest, it is still practice because of the reason of being able to be free, this is because the lower path is well practiced, thus the merit of the higher path arises, therefore the lower path is included in the higher path. Similarly, up to the peak of existence. Fifth, in the ultimate path, in both the Sutra and the extensive explanation, first, the ultimate attainment of abandonment and realization is attained with the vajra-like samadhi, and it is stabilized in the path of no more learning, this is called ultimate, until knowing the unborn. The ten dharmas of no more learning that are taught there are no more learning... until right knowledge. The eight noble paths have been explained.
་ཟིན་ལ་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་སྒྲིབ་པ་ལས་གྲོལ་བ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །ཡང་དག་པའི་ཤེས་པ་ནི་རྗེས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཏེ་ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་ནི་མཉམ་བཞག་གཅོད་པའི་ ལྡོག་པའི་ཆ་བཟུང་ནས་བཤད་དོ། །རྒྱས་བཤད་ལ་དྲུག་གི་དང་པོ་གནས་ངན་ལེན་བཤད་པ་ལ་མངོན་བརྗོད་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ནི་སྤྲོས་པའི་བག་ཆགས་ཏེ་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བ་ནི་ཁམས་ཐམས་ཅད་ དུའོ། །ཚོར་བའི་གནས་ངན་ལེན་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཚོར་བའི་བག་ཆགས་སོ། །ཉོན་མོངས་དང་ལས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ཡང་དེ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་སྨིན་གྱི་གནས་ངན་ལེན་ནི་རྣམ་སྨིན་གྱི་ལུས་ལས་སུ་ མི་རུང་བའི་ས་བོན་ནོ། །ཉོན་སྒྲིབ་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ནི་དེ་ཤས་ཆེ་ཞིང་རྒྱུན་རིང་བའོ། །ལས་སྒྲིབ་ནི་མཚམས་མེད་ལྔ་ལ་སོགས་པའོ། །རྣམ་སྨིན་གྱི་སྒྲིབ་པ་ནི་བདེན་པ་རྟོགས་པའི་རྟེན་དུ་མི་རུང་བ་ངན་སོང་གསུམ་དང་ལྷ་ཚེ་རིང་པོ་དང་སྒྲ་མི་སྙན་པའོ། ། 1-1612 སྒྲིབ་པ་ནི་ལྔ་པོའོ། །རྟོག་པ་ནི་འདོད་པ་ལ་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཟས་ཀྱི་གནས་ངན་ལེན་ནི་བཟང་ངན་དང་མང་ཉུང་ལ་སོགས་པའོ། །འཁྲིག་པ་ནི་འདོད་ཆགས་སོ། །རྨི་ལམ་ནི་གཉིད་ དུས་ཀྱིའོ། །ནད་ལ་སོགས་པ་ནི་གསལ་ལོ། །གནས་ངན་ལེན་བརྟན་པ་ནི་རིགས་ཆད་དོ། ། ཆེ་འབྲིང་ཆུང་གསུམ་ནི་འདོད་ཁམས་ལ་སོགས་པ་གསུམ་དང་སྦྱར་རོ། །ཉོན་སྒྲིབ་ནི་ཉན་རང་གི་སྒྲིབ་པའོ། ། སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་ནི་མཐར་གྱིས་གནས་པའི་སྙོམས་འཇུག་དགུ་ལ་སྒྲིབ་པའོ། །ཤེས་སྒྲིབ་ནི་ཀུན་མཁྱེན་ལ་སྒྲིབ་པའོ། །དེ་དག་གི་གནས་ངན་ལེན་ནི་ས་བོན་དེ་སྤངས་པས་དེས་བསྐྱེད་པའི་མངོན་ དུ་རྒྱུའང་སྤངས་པའོ། །དེ་ལ་དགྲ་བཅོམ་འགའ་ཞིག་ལ་མངོན་བརྗོད་དང་ལས་དང་ནད་ལ་སོགས་པའི་གནས་ངན་ལེན་ཡོད་དེ་དགྲ་བཅོམ་སེམས་གཡེངས་པ་དང་། གཞན་གྱི་བརྡུངས་པ་དང་ན་བ་ལ་སོགས་ པ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཆ་ལས་རྣམ་གྲོལ་ལ་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་ཡོད་མོད་ཀྱི་མི་སློབ་པ་ཕལ་ཆེ་བ་ལ་འདི་དག་མེད་པས་རྒྱུན་བཅད་པ་ཞེས་གསུངས་སོ། །མདོ་ལས་ འདི་དག་སྤངས་པས་སྒོ་གསུམ་ཤིན་ཏུ་དུལ་བ་དང་ཤིན་ཏུ་སྦས་པ་དང་ཤིན་ཏུ་བསྲུངས་པ་དང་ཤིན་ཏུ་བསྡམས་པ་ལ་སོགས་པར་བཤད་དོ། །གཉིས་པ་ཕྲད་བྲལ་གྱི་ཐོབ་པ་ལ་གནས་ངན་ལེན་བསགས་པ་དང་ཟད་པ་ལ་བཏགས་པ་ནི་འདི་གཉིས་བཏགས་ཡོད་དུ་བསྟན་ཏོ། ། 1-1613 གསུམ་པ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་སྒོམ་ལམ་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་སྤོང་བའི་ལམ་གྱི་གནས་སྐབས་ཏེ་ཉན་རང་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་ངུའི་ཆུང་ངུ་མགོ་གནོན་པ་སྦྱོར་ལམ་དང་ས་ བོན་སྤོང་བ་བར་ཆད་མེད་པའི་ལམ་མོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤོང་བ་ལ་སྔ་མ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ནི་རང་རང་གིའོ། །བར་ཆད་མེད་པ་ནི་མི་སློབ་ པ་ལས་སྒྲིབ་པས་ཟློག་མ
【現代漢語翻譯】 解脫是指從障礙中解脫，即無分別智。正確的知識是后得智，正確的見解是指在止觀雙運中，從遮遣的角度進行闡述。 在詳細解釋的六個部分中，首先是關於惡趣的解釋。關於名言的惡趣是指戲論的習氣，即普遍存在於一切界。感受的惡趣是指有漏感受的習氣。煩惱和業的惡趣也是如此。異熟的惡趣是指異熟身中無法使用的種子。煩惱障的惡趣是指煩惱占主導地位且持續時間長。業障是指五無間罪等。異熟障是指無法作為證悟真理所依的，即三惡趣、長壽天和聲音不悅耳之處。 障礙有五種。分別是對慾望等的分別。食物的惡趣是指食物的好壞、多少等。性行為是指貪慾。夢是指睡眠時的。疾病等是顯而易見的。惡趣穩固是指斷絕了種姓。大、中、小三種與欲界等三界相對應。煩惱障是指聲聞和緣覺的障礙。等持的障礙是指障礙九次第定。所知障是指障礙一切智。這些惡趣是指斷除了種子，從而也斷除了由其產生的顯現。 其中，一些阿羅漢有名言、業和疾病等的惡趣，因為經典中記載了阿羅漢心散亂、被他人毆打和生病等情況。從智慧的角度來說，解脫中有等持的障礙，但大多數無學道者沒有這些障礙，因此被稱為斷絕了相續。經典中說，斷除了這些，身語意三門會變得非常調柔、非常隱秘、非常守護和非常約束等。第二，關於相離的獲得，積聚和耗盡惡趣被認為是這二者是假立存在的。 第三，金剛喻定是指大瑜伽士道中，對治道的階段，即聲聞和緣覺對微小煩惱進行壓制是加行道，斷除種子是無間道。菩薩斷除二障也如前所述。一切障礙都是各自的。無間道是指無學道不再被障礙所阻擋。
【English Translation】 Liberation is to be freed from obscurations, which is non-conceptual wisdom. Correct knowledge is subsequent wisdom, and correct view is explained from the perspective of negation in the union of quiescence and insight. In the six parts of the detailed explanation, the first is the explanation of bad states. The bad state of manifestation is the habit of elaboration, which is pervasive in all realms. The bad state of feeling is the habit of contaminated feeling. The bad states of affliction and karma are also the same. The bad state of fruition is the seed of the fruition body that cannot be used. The bad state of afflictive obscuration is when affliction is dominant and lasts for a long time. Karmic obscuration refers to the five inexpiable sins, etc. The obscuration of fruition is that which cannot serve as a basis for realizing the truth, such as the three lower realms, long-lived gods, and unpleasant sounds. There are five obscurations. Discrimination refers to discrimination of desire, etc. The bad state of food refers to good or bad, much or little, etc. Sexual intercourse refers to desire. Dreams refer to the time of sleep. Sickness, etc., are clear. The stability of the bad state is the extinction of lineage. The three, great, medium, and small, are associated with the three realms, such as the desire realm. Afflictive obscuration refers to the obscuration of Hearers and Solitary Realizers. The obscuration of meditative absorption refers to the obscuration of the nine successive abidings of meditative absorption. Cognitive obscuration refers to the obscuration of omniscience. The bad states of these are that by abandoning the seed, the manifestation produced by it is also abandoned. Among them, some Arhats have bad states of manifestation, karma, and sickness, etc., because it is said that Arhats are distracted, beaten by others, and sick, etc. From the aspect of wisdom, there is the obscuration of meditative absorption in liberation, but most non-learners do not have these, so it is said that the continuum is cut off. The sutra says that by abandoning these, the three doors of body, speech, and mind become very subdued, very hidden, very guarded, and very restrained, etc. Second, regarding the attainment of separation, the accumulation and exhaustion of bad states are said to be imputed. Third, the Vajra-like Samadhi is the stage of the path of abandonment in the great path of great yogis, where Hearers and Solitary Realizers suppress the smallest of afflictions in the path of preparation, and abandoning the seed is the uninterrupted path. Bodhisattvas abandoning the two obscurations is applied as before. All obscurations are their own. The uninterrupted path is that the non-learner is no longer obstructed by obscurations.
ི་ནུས་པའོ། །བརྟན་པ་ནི་སྒྲིབ་པས་བསྐྱེད་མི་ནུས་པའོ། །སྲ་བ་ནི་དེས་སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་འཇོམས་པའོ། །རོ་གཅིག་པ་ནི་མི་རྟོག་པར་རོ། །ཁྱབ་པ་ནི་ཐམས་ཅད་ ལ་ཁྱབ་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་ལ་དམིགས་པས་སོ། །དེ་ལ་མཚོན་བྱེད་ཀྱི་དཔེ་ལ་ཁྱད་པར་ལྔ་པོ་འདི་ལ་དགོངས་ནས་ཞེས་པ་སྟེ་མ་གྲུབ་པ་ནས་འཁྲེགས་པའི་བར་ལྔ་ནི་སྔ་མ་སྔ་ མ་དང་སྦྱར་རོ། །གལ་ཏེ་འདི་ལ་སྤང་བྱ་ཡོད་ན་དེ་གཉིས་ལྷན་ཅིག་མི་གནས་པའི་འགལ་བར་མི་འགྱུར་ལ། སྤང་བྱ་མེད་པའི་ལམ་ཡིན་ན་མི་སློབ་པར་འགྱུར་ཞིང་། ཡོད་ཀྱང་སངས་རྒྱས་ ཀྱི་སས་སྤོང་ན་ཡང་དེ་སློབ་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། ཡོད་ཀྱང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནུས་པ་མེད་དུ་བྱས་ཏེ་ནུས་མེད་དེ་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་དང་དུས་མཉམ་དུ་འགགས་པའི་རྗེས་སུ་མི་སློབ་པའི་ལམ་སྐྱེ་ལ་གནོད་མེད་དུ་ལྷན་ཅིག་ནས་མི་སྲིད་པས་འགལ་བར་ཡང་འཐད་དོ། ། 1-1614 བཞི་པ་གནས་གྱུར་ལ་སེམས་ཀྱི་གནས་གྱུར་ནི་སེམས་རང་བཞིན་གྱིས་འོད་གསལ་བ་གློ་བུར་གྱི་དྲི་མ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའོ། །ལམ་གྱི་གནས་གྱུར་ནི་སློབ་ལམ་མི་སློབ་པའི་ལམ་དུ་གྱུར་ པའོ། །གནས་ངན་ལེན་གནས་གྱུར་པ་ནི་ཀུན་གཞི་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་དང་བྲལ་བའོ། །ལྔ་པ་ཟད་མི་སྐྱེ་ཤེས་པ་ལ་རྒྱུ་ཀུན་འབྱུང་ཟད་ནས་ཤེས་པ་སྐྱེས་པའམ་ཀུན་འབྱུང་ཟད་པའི་འགོག་པ་ ལ་དམིགས་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་འབྲས་བུ་སྡུག་བསྔལ་སྤངས་ནས་ཤེས་པ་སྐྱེས་པའམ་དེ་མི་སྐྱེ་བའི་འགོག་པ་ལ་དམིགས་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ་ཞེས་སྦྱར་ན་ཐེག་པ་ཐུན་མོང་གི་ལུགས་ཡིན་ནོ། །ཐེག་ ཆུང་བའི་ལུགས་ནི་མཛོད་ལས། ཟད་པ་ཤེས་པ་བདེན་རྣམས་ལ། ཡོངས་ཤེས་ལ་སོགས་ངེས་པའོ། །ཡོངས་ཤེས་བྱར་མེད་ཅེས་ལ་སོགས། །མི་སྐྱེ་བའི་བློར་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་ཆེན་པ་ ནི་དོན་དམ་པར་ཟད་མི་སྐྱེ་མེད་པར་ཤེས་པ་ལ་འདོད་དེ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། དྲི་མ་ཟད་དང་མི་སྐྱེ་བའི། །ཡེ་ཤེས་བྱང་ཆུབ་ཅེས་བརྗོད་དེ། །ཟད་མེད་སྐྱེ་མེད་ཕྱིར་དེ་དག །གོ་ རིམ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་མི་སློབ་པའི་ཆོས་བཅུ་བཤད་པ་ལ་མི་སློབ་པའི་ངག་དང་ལས་ཀྱི་མཐའ་དང་འཚོ་བ་གསུམ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱི་ཕུང་པོའོ། །ཡང་དག་པའི་དྲན་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ཕུང་པོའོ། ། 1-1615 ཡང་དག་པའི་ལྟ་བ་དང་རྟོག་པ་དང་རྩོལ་བ་གསུམ་ནི་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕུང་པོའོ། །དེ་ལྟར་ན་ཟག་མེད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལྔའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ཉེ་བར་བསྡུ་བ་ལ་ དེ་ཁོ་ནའི་དོན་ནི་བདེན་བཞིའི་བདག་མེད་དོ། །ཉོན་མོངས་པ་ནི་རིགས་པ་དང་བྲལ་བའོ། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ནི་མི་རྟག་པ་དང་བདག་མེད་པ་ལ་སོགས་པར་རྟོགས་པའོ། །ཞི་བདེ་ལ་ རྟག་པ་ནི་མྱང་འདས་ཏེ་དེར་འགྲོ་བར་བྱེད་པའོ། ། གསུམ་པ་བདེན་
【現代漢語翻譯】 的能力。堅固是指煩惱無法產生。堅硬是指它能摧毀一切煩惱。味道唯一是指無分別。遍及是指緣于遍及一切的真如。其中，作為象徵的例子，考慮到這五個特點，即從『未成立』到『堅硬』這五個方面，要與前一個前一個相聯繫。如果這有需要斷除的，那麼兩者不會同時存在，不會構成矛盾。如果沒有需要斷除的道，那麼就不會有修學。即使有需要斷除的，但由佛地斷除，也仍然需要修學。即使有需要斷除的，但它本身已經失去了作用，就像金剛一樣，與金剛同時滅盡之後，不修學的道產生，並且沒有損害，同時存在是不可能的，因此也符合矛盾的說法。 第四，轉變處，心的轉變處是指心自性光明，遠離一切突發的垢染。道的轉變處是指有學道轉變為無學道。所取蘊轉變處是指阿賴耶識遠離了染污的種子。第五，了知盡與不生，是指了知了生起之因的集盡，而生起了智慧，或者緣于集盡的滅諦的智慧，以及果，斷除了痛苦而生起了智慧，或者緣于不生的滅諦的智慧。如果這樣聯繫，則是共同乘的觀點。《俱舍論》中說：『盡智于諸諦，遍知等決定，于無遍知等，許為無生智。』這是小乘的觀點。大乘則認為，在勝義諦中了知無盡無生，如《現觀莊嚴論》所說：『垢盡及不生，智慧說為覺，由無盡無生，故當次第知。』這是大乘的觀點。第六，宣說無學十法，無學的語、業邊際和活命三種是戒蘊。正念和等持是定蘊。 正見、正思和正勤三種是慧蘊。這樣，就是從無漏五蘊的角度來說的。第三，簡要歸納，其唯一的意義是四諦的無我。煩惱是與理性相違背的。不顛倒是指了知無常和無我等。寂靜安樂的常是指涅槃，是趨向涅槃的。
【English Translation】 The ability to do so. Steadfastness means that afflictions cannot arise. Hardness means that it destroys all afflictions. The single taste means non-discrimination. Pervasive means focusing on suchness that pervades everything. Among them, as an example of symbolism, considering these five characteristics, that is, from 'unestablished' to 'hardness,' these five aspects should be related to the previous one. If there is something to be abandoned in this, then the two will not coexist and will not constitute a contradiction. If there is no path to be abandoned, then there will be no learning. Even if there is something to be abandoned, but it is abandoned by the Buddha-ground, it still needs to be learned. Even if there is something to be abandoned, but it itself has lost its function, like a vajra, after it is extinguished at the same time as the vajra, the path of non-learning arises, and there is no harm, and it is impossible to coexist, so it also conforms to the statement of contradiction. Fourth, the transformation of the place, the transformation of the mind is that the mind is naturally clear and free from all sudden defilements. The transformation of the path is the transformation of the learning path into the non-learning path. The transformation of the place of suffering is that the alaya consciousness is free from the seeds of defilement. Fifth, knowing the exhaustion and non-arising means knowing that the cause of arising is exhausted, and wisdom arises, or wisdom that is related to the cessation of the truth of suffering, and as a result, wisdom arises after suffering is eliminated, or wisdom that is related to the cessation of non-arising. If this is connected, it is the view of the common vehicle. The Abhidharmakosha says: 'Exhaustion-knowledge of the truths, complete knowledge, etc., are definite, and non-complete knowledge, etc., are considered non-arising wisdom.' This is the view of the Hinayana. The Mahayana believes that in the ultimate truth, knowing that there is no exhaustion and no arising, as the Ornament of Clear Realization says: 'Exhaustion of defilements and non-arising, wisdom is said to be enlightenment, because there is no exhaustion and no arising, so one should know in order.' This is the view of the Mahayana. Sixth, explaining the ten non-learning dharmas, the three of non-learning speech, the boundary of action, and livelihood are the aggregate of discipline. Right mindfulness and samadhi are the aggregate of samadhi. The three of right view, right thought, and right effort are the aggregate of wisdom. In this way, it is from the perspective of the five aggregates of non-outflow. Third, brief summary, its only meaning is the selflessness of the four truths. Afflictions are contrary to reason. Non-perversion means knowing impermanence and selflessness, etc. The permanence of peace and happiness refers to nirvana, which is to go to nirvana.
བཞིའི་རྣམ་པ་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྒོ་ནས་བཞག་པ་ལ་དང་པོ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དངོས་ནི་བདེན་ པ་རྣམས་ལ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པ་ན་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མ་རྟོགས་པས་ཤེས་བྱ་ལ་ལེགས་པར་མ་ཞུགས་པ་ཡིན་ལ། སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་ཡོད་པས་སྒྲིབ་ པ་དང་བཅས་པའོ། །སྒྲ་དོན་སྦྱར་ནས་འཛིན་པས་རྟོག་པ་དང་བཅས་པའོ། །འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ལ་དེ་ལས་བཟློག་པ་གསུམ་མོ། །གཉིས་པ་རྟོག་མེད་ཀྱི་དོན་བཤད་པ་ལ་རྟོག་པ་དང་བྲལ་ ན་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་བྱ་ལ་ལེགས་པར་ཞུགས་པ་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན་འདི་ལྟར་ཞེས་གསུངས་ཏེ་རྣམ་པ་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །མི་རྟག་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་སྒྲ་དོན་སྦྱར་ནས་མི་མཐོང་བའོ། ། 1-1616 ཇི་ལྟར་མཐུན་མཐུན་ནི་ངེས་འབྱིན་གྱི་དོན་མཐོང་གི་ངེས་འབྱིན་ཉིད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་དུ་སྦྱོར་བའོ། །ཆོས་མངོན་པའི་བཤད་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ལས་བདེན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་ བ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་གཉིས་པའི་རྣམ་པར་བཤད་པའོ། ། ༈ ཆོས་རྣམ་པར་ངེས་པ། དེ་ལྟར་བདེན་པ་བཞི་རྟོགས་པའི་སྔོན་དུ་གསུང་རབ་འགྲོ་བས་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་བཤད་པ་ཆོས་རྣམ་པར་ངེས་པའི་སྤྱི་དོན་ལ་གསུང་རབ་ ཀྱི་ངོ་བོ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་སྒྲ་སྤྱིའི་ཕྲེང་བ་གཞུང་གི་ཚད་དང་མཉམ་པ་མི་ལྡན་པའི་འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོས་བསྡུས་པ་ལ་འདོད་ལ། མདོ་སྡེ་པ་སྒྲ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ གཞུང་གི་ཚད་དང་མཉམ་པ་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོས་བསྡུས་པ་ལ་འདོད་དེ་མཛོད་ལས། ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་དག །གང་རྣམས་ཐུབ་པས་གསུངས་དེ་དག །ཚིག་གམ་མིང་ཡིན་དེ་དག་ནི། །གཟུགས་སམ་ འདུ་བྱེད་དག་ཏུ་འདུས། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཙམ་པ་རྣམས་ནི་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མེད་པས་ཡིད་ཤེས་སྒྲའི་རྣམ་པར་སྐྱེས་པ་གཞུང་གི་ཚད་དང་མཉམ་པ་ལ་འདོད་ ཅིང་། དབུ་མ་པ་རྣམས་ནི་དེ་དག་དང་ཅི་རིགས་སུ་མཐུན་པར་སྨྲའོ། །གསུང་རབ་ཀྱི་ཚད་ནི་སྟོན་པ་འདིའི་གསུང་རབ་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་བརྒྱད་ཁྲི་བཞི་སྟོང་ཡིན་ལ་དེ་རེ་རེའི་ཚད་ནི་ཐེག་ཆུང་བ་ཤ་རིའི་བུས་བྱས་པའི་བསྟན་བཅོས་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོའི་ཚད་ལ་འདོད་དེ་དེ་ལ་ནི་ཤླཽ་ཀ་དྲུག་སྟོང་ཡོད་དོ། ། 1-1617 ཡང་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་དང་བདེན་པ་དང་རྟེན་འབྲེལ་དང་གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་སྣ་རེ་རེ་ཙམ་འཆད་པ་ལ་འདོད་དེ། མཛོད་ལས། ཁ་ཅིག་བསྟན་བཅོས་ ཚད་ཅེས་ཟེར། །ཕུང་པོ་ལ་སོགས་གཏམ་རེ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་པ་ཐུན་མོང་བ་ནི་དེ་གཅིག་གི་ཚད་ཤླཽ་ཀ་སྟོང་ཡིན་ལ་ཀུན་བསྡོམས་པ་ལ་ནི་ཤླཽ་ཀ་བྱེ་བ་ཕྲག་ བརྒྱད་དང་འབུམ་ཕྲག་བཞི་བཅུར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འདོད་དོ། །ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ
【現代漢語翻譯】 將四種相從世間和出世間的角度進行劃分，首先，這兩者的區別在於，世間法是指那些沒有如實證悟真如，沒有完全進入所知境，具有煩惱的種子，因此是有染污的，執著于名言和意義的結合，因此是有分別的。而出世間法，則與此相反，具備無染污、無分別的特點。其次，解釋無分別的含義，如果遠離分別，就不能完全進入無常等所知境，對此，經中說『像這樣』，相是指無常等，『僅僅是無常』，是指不執著于名言和意義的結合。『如何一致』，是指證悟的意義，連線到『證悟本身』之間。這是《俱舍論》的註釋《教法顯現莊嚴》中，關於四諦的決定的第二品解釋。 教法之決定 如是，在證悟四諦之前，需要學習經藏，因此，解釋經藏的意義，關於教法之決定的總義，經藏的體性，小乘有部宗認為，是與經文的量相等的名言的集合，由不相應的行蘊所攝。經部宗認為，是名言自體的特徵，與經文的量相等，由色蘊所攝。如《俱舍論》所說：『八萬四千法蘊，如來所說彼一切，或是名句之自體，攝為色或不相應。』 唯識宗認為，由於色等外境不存在，因此是意識生起為名言的相狀，與經文的量相等。中觀宗則認為，與上述觀點在不同程度上相符。經藏的量，本師的經藏是八萬四千法蘊，每一法的量，小乘法中，以舍利子所著的論典《法蘊》的量為準，其中有六千頌。 此外，對於蘊、界、處、諦、緣起、處、非處等，僅僅解釋其中一個意義，如《俱舍論》所說：『有說經量者，謂蘊等一事。』共同乘的量，每一法的量是一千頌，總共有八十四俱胝頌。大乘不共乘
【English Translation】 The four aspects are classified from the perspective of the mundane and the supramundane. Firstly, the difference between these two is that the mundane refers to those who have not directly realized Suchness, have not fully entered the knowable realm, possess the seeds of defilements, and are therefore defiled. They cling to the combination of names and meanings, and are therefore conceptual. The supramundane, on the other hand, has three characteristics opposite to these. Secondly, explaining the meaning of non-conceptualization, if one is separated from conceptualization, one cannot fully enter the knowable realm of impermanence, etc. In response to this, the sutra says 'like this,' the aspect refers to impermanence, etc., 'merely impermanence,' refers to not clinging to the combination of names and meanings. 'How consistent,' refers to the meaning of realization, connecting to 'realization itself.' This is the explanation of the second chapter on the determination of the four truths in the commentary on the Abhidharma-kosa, 'The Ornament of Manifestation of the Doctrine.' Determination of the Doctrine Thus, before realizing the four truths, one needs to study the sutras. Therefore, explaining the meaning of the sutras, regarding the general meaning of the determination of the doctrine, the nature of the sutras, the Sarvastivada school believes that it is a collection of names equal to the volume of the scriptures, gathered by non-corresponding compositional aggregates. The Sautrantika school believes that it is the characteristic of the names themselves, equal to the volume of the scriptures, gathered by the form aggregate. As the Abhidharma-kosa says: 'Eighty-four thousand aggregates of Dharma, all spoken by the Buddha, are either the self-nature of names and sentences, gathered as form or non-corresponding.' The Mind-Only school believes that since external objects such as form do not exist, it is the appearance of consciousness arising as names, equal to the volume of the scriptures. The Madhyamaka school believes that it is consistent with the above views to varying degrees. The volume of the sutras, the sutras of this teacher are eighty-four thousand aggregates of Dharma, the volume of each Dharma, in the Small Vehicle, is based on the volume of the treatise 'Dharma Aggregate' written by Sariputra, which contains six thousand verses. In addition, for aggregates, realms, sources, truths, dependent origination, places, non-places, etc., only one meaning is explained, as the Abhidharma-kosa says: 'Some say the volume of the scriptures is one thing such as aggregates.' The volume of the common vehicle is one thousand verses for each Dharma, and the total is eighty-four hundred million verses. The Uncommon Great Vehicle
་ནི་ལྷའི་དབང་པོའི་གླང་པོ་ཆེ་རབ་བརྟན་གྱིས་ཐེག་པའི་སྣག་ཚས་ནི་ཆོས་ཀྱི་ཕུང་པོ་གཅིག་ འབྲི་ནུས་སོ། །འདིས་ནི་མདོ་སྡེ་དྲིན་ལན་བབས་པ་ལས་ལྷ་སྦྱིན་གྱིས་སྤོས་ཀྱི་གླང་པོ་ཆེ་ལྔ་སྟོང་གིས་ཐེག་པའི་མདོ་སྡེ་རྣམས་ཁ་འདོན་དུ་རྗོད་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡང་ལེགས་ པར་བཤད་པར་འགྱུར་རོ། །འཛམ་བུའི་གླིང་ན་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ཙམ་ཞིག་མི་སྣང་ཞེ་ན་ཕལ་ཆེར་ཀླུ་རྣམས་ཀྱི་ཡུལ་ན་བཞུགས་ཏེ་ཙན་ཏྲ་གོ་མིའི་སློབ་མ་ལ་སྤྲིངས་བ་ལས། བསྟན་པ་རིན་ ཆེན་མཆོག་ལྟར་བཟང་ལ་འཕན་མེད་པ། །རྣམ་པར་དག་ཚུལ་གང་ཡིན་ཀླུ་མགོ་གདེངས་ཀ་ཅན། །ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་གཙུག་གི་རྒྱན་བཞིན་གུས་མནོས་ནས། །ས་ཡི་གཏིང་ན་གནས་པའི་རབ་རིབ་སེལ་བར་མཛད། ། 1-1618 ཅེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །ངེས་ཚིག་ནི་འཕོ་བ་དང་གཅོད་པ་དང་སྔོན་དུ་འགྲོ་བར་འཁོར་ལོ་རིན་པོ་ཆེ་དང་འདྲ་བས་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོའམ་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་ཆོས་དུ་མ་སྤུངས་པ་ལ་ཆོས་ ཀྱི་ཕུང་པོའམ་གསུང་རབ་ཀྱི་ཚོགས་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་མདོ་སྡེ་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དོན་བཤད་པ་ནས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་མདོ་སྡེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པའི་བར་བརྒྱད་ ལས་དང་པོ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཆོས་རྣམ་པར་ངེས་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་སོ་སོའི་དོན་ལ་མདོ་སྡེའི་སྨོས་པ་ནི་མདོར་བསྡུས་པའོ། །རྐྱང་ པ་ནི་ལྷུག་པའོ། །བསྡུས་ནས་གསུངས་པའི་དགོས་པ་ལ་དོན་མང་པོ་ཚིག་ཉུང་ངུས་བརྗོད་ན་གོ་སླ་བ་ནི་རྣམ་པར་གཞག་སླ་བ་དང་བཤད་སླ་བའོ། །ཚིག་ཉུང་ངུས་དོན་མང་པོ་སྟོན་ན་ ཆོས་ལ་གུས་པ་སྐྱེའོ། །གུས་ནས་ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་ཞུགས་ན་ནི་མྱུར་དུ་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་རྟོགས་ན་གསུམ་གྱི་ཡོན་ཏན་ཤེས་པའི་དད་པ་འཐོབ་སྟེ་འདི་ལྟ་བུ་རྟོགས་པ་ འདི་ལྟ་བུ་སྟོན་པ་འདི་ལྟ་བུ་སྒྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་ཤེས་ནས་སོ། །རྟོགས་སླ་བ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་རྟོགས་པས་ནི་མཐོང་བའི་ཆོས་ཏེ་ཚེ་ལ་བདེ་བ་སེམས་དགའ་བས་རྒྱས་པའོ། ། 1-1619 རྟོགས་པ་ལས་འབེལ་གཏམ་འབྱུང་བས་འབེལ་བའི་ཞེས་གསུངས་ཏེ་གཏན་ལ་འབེབས་པ་ནི་དོན་ངེས་པར་བྱེད་པའོ། །དམ་པ་ནི་ཕྲག་དོག་ལ་སོགས་པའི་དྲི་མ་མེད་པའོ། །གྲངས་སུ་འགྲོ་བ་ནི་མཁས་ པའི་གྲགས་པ་འབྱུང་བའོ། །མདོའི་སྡེ་དེ་ཉིད་དུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ལ་གླེགས་བམ་ཐ་དད་དུ་ངེས་པ་ནི་མེད་ཀྱི་ལྷུག་པར་གསུངས་པའི་གླེགས་བམ་དེ་ཉིད་དུ་ཞེས་སྦྱར་ ཏེ་དཀོན་མཆོག་བརྩེགས་པ་ལ་སོགས་པའི་མདོ་སྡེ་འགའ་ཞིག་བཞིན་ནོ། ། དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའི་སྒྲ་གཞན་དུ་བསྙད་པའམ་དྲང་བ་ལ་བྱས་པའི་ཚེ་ཕ་དང་མ་ནི་གསད་བྱ་ཞིང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ སོགས་པའི་དྲང་དོན་རྟོགས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་སྟོན་པ་ནི་ཡང་ཞ
【現代漢語翻譯】 如果用天界帝釋天的坐騎，名叫『極堅』的大象所能承載的墨水，可以書寫一部佛法典籍。 這也能很好地解釋《報恩經》中所說，天授用五千頭香象承載的經典進行誦讀。 如果有人問，為什麼在南贍部洲沒有這麼多（經典）顯現呢？那是因為它們大多在龍族居住的地方，正如旃扎果彌（Candragomin，印度佛教論師）的弟子所說：『珍貴佛法至善且無害，何為清凈之理具龍威，如 महान्त 頂上之莊嚴，恭敬受持于地之深處，遣除 अंधकार。』 正如上面所說。詞源解釋是，像輪寶一樣，具有轉移、斷除和先導的作用，因此稱為法輪，或者說是堆積了眾多表達法的法，所以也稱為法蘊或聖教之集合。 關於經文的內容，從解釋十二部經的含義，到詳細解釋非常廣大的經典，共有八個方面，首先，以『什麼是對法的正確理解』來闡述對三個方面的區分。 第二，關於各個方面的含義，『經』指的是簡略的，『單』指的是散文體。 簡略講述的必要性在於，用少量文字表達大量含義，更容易理解，也更容易闡述。用少量文字表達大量含義，會讓人對佛法產生敬意。如果帶著敬意，通過聞、思、修三慧來修習，就能迅速證悟法性。如果證悟了法性，就能獲得對三者的功德的信心，從而瞭解什麼是證悟，什麼是教導，什麼是修行等等。 容易證悟，即在今生就能證悟，因此是現見之法，今生就能獲得快樂，內心充滿喜悅。 從證悟中產生對話，因此說是『對話』，確定下來就是明確含義。『聖』指的是沒有嫉妒等污垢。『被計數』指的是獲得智者的名聲。『在經部本身中』指的是十二部經沒有必要分別存在於不同的書本中，而是結合在散文體的書本中，例如《寶積經》等一些經典。 當以其他方式表達或引導讚頌之聲時，例如『父母是該殺的』等等，這表明能夠理解隱義，這就是所要闡述的內容。
【English Translation】 If the ink carried by Rab-brtan (steadfast), the elephant of the lord of the gods, could write a single collection of teachings. This also well explains what is said in the Sutra of Gratitude, that Lha-sbyin (given by the gods) recites the sutras carried by five thousand incense elephants. If one asks why there are not so many visible in Jambudvipa (the world), it is because they mostly reside in the land of the nagas (serpent beings), as sent to the student of Tsan-tra Go-mi (Candragomin): 'The precious doctrine is as good as it is harmless, what is the way to be completely pure, the naga with a proud head, like the ornament on the crown of the great ones, respectfully received in the depths of the earth, dispelling the darkness.' As stated above. The etymology is that, like a precious wheel, it has the function of moving, cutting, and going forward, so it is called the wheel of dharma, or it is a collection of many expressions of dharma, so it is also called a collection of dharma or a collection of scriptures. Regarding the meaning of the text, from explaining the meaning of the twelve branches of scripture to specifically explaining the very extensive scripture, there are eight aspects. First, the distinction of the three aspects is shown by 'What is the correct determination of dharma?' Second, regarding the meaning of each, 'sutra' refers to the abbreviated. 'Single' refers to prose. The need for brevity is that expressing many meanings with few words is easier to understand and easier to explain. Expressing many meanings with few words gives rise to respect for the dharma. If one enters with respect through the three wisdoms, one will quickly realize the nature of dharma. If one realizes that, one will gain faith in knowing the qualities of the three, knowing what is realization, what is teaching, what is practice, and so on. Easy to realize, that is, realizing in that very life, so it is the dharma of seeing, happiness in life increases with joy in the mind. Since conversation arises from realization, it is said to be 'conversation', and settling it is to make the meaning definite. 'Holy' means without the defilement of jealousy and so on. 'To be counted' means that the fame of the wise arises. 'In the sutra itself' means that there is no need for the twelve branches to be definitely in different volumes, but rather to be combined in the prose volume itself, like some sutras such as the Heap of Jewels. When the sound of praise is expressed or guided in another way, such as 'father and mother are to be killed' and so on, this shows that one can understand the implied meaning, which is what is to be explained.
ེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གསུང་རབ་གང་ལས་ཉན་ཐོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་ཏེ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུངས་ཀྱི་དུས་ཀྱི་ཉན་ ཐོས་ཤི་བ་དང་། ཉེ་བའི་སོགས་པ་རྒྱལ་པོ་མྱ་ངན་མེད་ཀྱི་ཚེ་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པའོ། །འདི་ནི་མཚོན་པ་སྟེ་རྒྱལ་པོ་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་སོགས་པ་ལུང་བསྟན་པའང་འདིར་གཟུང་ ངོ་། །ངེས་དོན་ལུང་བསྟན་པར་འཆད་པ་ནི་དགོངས་པ་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་ལུང་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དྲང་དོན་ནི་ལུང་དེའི་དོན་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པར་དོན་གཞན་དུ་དྲང་དགོས་པ་ཡིན་ལ། 1-1620 ངེས་དོན་ནི་སྒྲས་བཤད་པ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །བདེན་གཉིས་སྟོན་པ་ལ་དེ་གཉིས་སུ་བྱས་པའང་ཡོད་མོད་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཉིད་ལའང་བདེན་བརྫུན་གྱིས་གཉིས་སུ་དབྱེའོ། །ཚིགས་ནི་དུམ་ བུ་སྟེ་སྦྱར་བ་ནི་བཅད་པའོ། །རྩ་བ་ནི་རྐང་པའོ། །དེ་ལྟ་ན་རྐང་པ་བཞི་པ་ཁོ་ན་གྲགས་སོ། །ཚིགས་སུ་བཅད་པའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བའི་ལུགས་གཞན་ནི་སྡེབ་སྦྱོར་གྱི་བསྟན་བཅོས་སུ་ བལྟའོ། །ཡིད་རང་བ་ནི་སྟོན་པ་ཉིད་དེ་མ་ཞུས་པར་དགེ་སློང་དག་གིས་འདི་ལྟར་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །མ་འོངས་པ་ན་འདི་དང་འདི་ལྟ་བུ་འབྱུང་ངོ་ཞེས་ཆེད་དུ་གསུངས་པའོ། །གང་གི་ཆེད་ དུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དགེ་འདུན་གྱི་ཆེད་དུ་འཁྲིག་པ་སྤོང་བའི་བསླབ་པ་གསུངས་པ་དང་། བཟང་སྦྱིན་ལ་ལྟུང་བ་བྱུང་བ་དང་བཅས་པའི་ད་ཕྱིན་ཆད་མི་བྱའོ་ཞེས་བསླབ་པ་བཅས་པ་གསུངས་ པའོ། །དཔེས་ནི་དོན་གསལ་བར་རྟོགས་པར་བྱེད་པས་རྟོགས་པ་བརྗོད་པའོ། །སྔོན་གྱི་སྦྱོར་བ་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། ང་ནི་དེ་ཚེ་རྒྱལ་པོ་དཔའ་བས་བྱིན། །མེ་ཏོག་ཟླ་མཛེས་པདྨའི་བླ་ མ་ཡིན། །དགའ་བྱེད་དེ་ནི་ཞི་བའི་རྒྱལ་བར་གྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་སྔོན་གྱི་གཏམ་རྒྱུད་དོ། །སྐྱེས་རབས་ནི་ཐམས་ཅད་སྒྲོལ་དང་ལེགས་པར་ཕ་རོལ་སེམས་དང་རྒྱལ་པོ་གསེར་མདོག་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1621 བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྡེ་སྣོད་ནི་དེའི་ལམ་འབྲས་བུ་དང་བཅས་པ་སྟོན་པ་སྟེ་འདིའི་ཕན་པ་དང་ཕྱི་མའི་བདེ་བ་འབྱུང་བ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྒྱས་པ་དང་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་ པ་འཆད་པས་རྒྱ་ཆེ་བ་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་སྟོན་པས་ཟབ་པའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའོ། །སྒྲིབ་པ་ཐམས་ཅད་ནི་གཉིས་ཀའོ། །མཚུངས་པ་ནི་གཞི་ལམ་འབྲས་བུ་གསུམ་འདྲ་བའོ། །འདི་ལ་ནི་ ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པས་ཐེག་ཆེན་ཞེས་བརྗོད་དེ་དམིགས་པ་ཆེན་པོ་ནི་སྟོང་ཕྲག་བརྒྱ་པ་ལ་སོགས་པ་གཞན་དོན་སྟོན་པའི་མདོ་སྡེ་ལ་དམིགས་པའོ། །སྒྲུབ་པ་ཆེན་པོ་ནི་རང་གཞན་གཉིས་ ཀའི་དོན་སྒྲུབ་པའོ། །ཡེ་ཤེས་ཆེན་པོ་ནི་བདག་མེད་གཉིས་ཀ་ཤེས་པའོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཆེ་བ་ནི་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་དཀའ་བ་བརྒྱ་སྟོང་ལ་སྦྱོར་བའོ། །ཐབས་མཁས་ཆེ་བ་ནི་སྲིད་ཞི་
【現代漢語翻譯】 被稱為『應知』。從哪部經中可以得知『聲聞已入涅槃』呢？例如，佛陀迦葉佛時期聲聞的示寂，以及近期的阿育王時期等等。這只是一個例子，國王和菩薩等人的授記也包括在這裡。 解釋『真實義授記』是因為要區分意圖而進行授記。因此，『不了義』是指授記的意義並非字面意思，而必須轉向其他意義；『了義』是指字面解釋即是確定的意義。 雖然在宣說二諦時也有將二者分開的情況，但在世俗諦中也可以通過真假來區分。『句』是部分，『連線』是切斷。『根本』是章節。這樣一來，只有四句偈才廣為人知。關於詩偈分類的其他體系可以在韻律學著作中找到。 『信解』是指佛陀自己宣說，無需請求，比丘們也應如此修行。『未來將出現如此這般』是指特意宣說未來會發生的事情。『爲了誰』是指爲了僧團而宣說捨棄淫慾的戒律，以及善施（名字）犯戒后，告誡以後不再犯同樣的錯誤。 『譬喻』是通過比喻使意義清晰易懂，因此是表達理解的方式。『過去的事蹟』例如《三昧王經》中所說：『我那時是勇施國王，是蓮花月美的上師，歡喜者成爲了寂靜的國王。』等等，都是過去的故事。『本生』包括《一切施》、《善生》、《月亮童子》、《金光國王》等等。 菩薩藏是指宣說菩薩道的道路和果實，包括帶來今生和來世的利益，增長菩薩行，以及闡述所有應知的事物，因此是廣大的；由於宣說了法無我，因此是甚深的，所以是極其廣大的。所有的障礙都是指二障（煩惱障和所知障）。『相似』是指基礎、道路和果實三者相似。因此，由於具備七種偉大，所以被稱為『大乘』。偉大的目標是指以《般若十萬頌》等為代表的，指向宣說利他之道的經藏。偉大的修行是指成就自他二利。偉大的智慧是指了知二無我（人無我和法無我）。偉大的精進是指在三大阿僧祇劫中勤修百千苦行。偉大的方便是指在輪迴和寂靜中...
【English Translation】 It is called 'to be known'. From which scripture can it be known that 'the Shravakas have entered Nirvana'? For example, the passing away of the Shravakas during the time of Buddha Kashyapa, and the events during the time of King Ashoka, etc. This is just an example; the prophecies of kings and Bodhisattvas are also included here. Explaining 'definitive meaning prophecy' is because the prophecy is made after distinguishing the intention. Therefore, 'provisional meaning' means that the meaning of the prophecy is not literal, but must be turned to another meaning; 'definitive meaning' means that the literal explanation is the definite meaning. Although there are cases where the two truths are separated when explaining the two truths, even in the relative truth, they can be distinguished by true and false. 'Verse' is a part, 'connection' is cutting off. 'Root' is a chapter. In this way, only the four-line verse is well known. Other systems of classifying verses can be found in works on metrics. 'Faith and understanding' means that the Buddha himself proclaims it, and the Bhikshus should practice in this way without being asked. 'Such and such will happen in the future' means specifically proclaiming what will happen in the future. 'For whom' means that for the sake of the Sangha, the precepts of abandoning sexual desire are proclaimed, and after Sudāna (name) breaks the precepts, he is warned not to make the same mistakes in the future. 'Metaphor' is to make the meaning clear and easy to understand through metaphor, so it is a way of expressing understanding. 'Past deeds' such as what is said in the Samadhiraja Sutra: 'I was then the King Brave Giver, the teacher of Lotus Moon Beauty, the joyful one became the King of Peace.' etc., are all past stories. 'Jataka' includes 'All Giving', 'Vessantara', 'Chandra Kumara', 'Golden Light King', etc. The Bodhisattva Pitaka refers to the path and fruit of the Bodhisattva path, including bringing benefits in this life and the next, increasing Bodhisattva conduct, and explaining all that should be known, so it is vast; because it proclaims the selflessness of phenomena, it is profound, so it is extremely vast. All obscurations refer to the two obscurations (afflictive obscurations and cognitive obscurations). 'Similar' means that the basis, path, and fruit are similar. Therefore, because it possesses seven greatnesses, it is called 'Mahayana'. The great object refers to the sutras that proclaim the benefit of others, represented by the Hundred Thousand Prajnaparamita Sutra. Great practice refers to accomplishing the benefit of oneself and others. Great wisdom refers to knowing the two selflessnesses (selflessness of person and selflessness of phenomena). Great diligence refers to diligently practicing hundreds of thousands of difficult practices in three great incalculable eons. Great skillful means refers to being in samsara and peace...
ལ་མི་ གནས་པའོ། །ཐོབ་པ་ཆེ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ཐོབ་པའོ། །འཕྲིན་ལས་ཆེ་བ་ནི་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པའོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ནི་ཤྭ་རིའི་ བུའི་ཤེས་རབ་དང་མཽའུ་གལ་གྱི་རྫུ་འཕྲུལ་དང་། རྟ་ཐུལ་གྱི་སྤྱོད་པ་ཞི་བ་དང་། མ་འགགས་པའི་ལྷའི་མིག་དང་། ལམ་ཕྲན་པའི་གཞན་དོན་ལ་སོགས་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ནི་འཇམ་དཔལ་གྱི་ཤེས་རབ་དང་སྤྱན་རས་གཟིགས་ཀྱི་སྙིང་རྗེ་དང་ཕྱག་ན་རྡོ་རྗེའི་མཐུ་སྟོབས་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1622 སངས་རྒྱས་ཀྱི་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ནི། བདག་ཅག་གི་སྟོན་པའི་ཐུགས་རྗེ་དང་འོད་དཔག་མེད་ཀྱི་སྐུ་ཚེ་དང་སྨན་གྱི་བླའི་མཚན་གྱི་ཡོན་ཏན་དང་། མེ་ཏོག་ཀུན་ཏུ་རྒྱས་པའི་ཞིང་ཁམས་ལ་ སོགས་པའོ། །ཆོས་ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ་མཚན་ཉིད་ནི་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ། །གསུམ་པ་སྣོད་གསུམ་དུ་བསྡུ་བ་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ནི་མདོའི་སྡེ་ལ་སོགས་པ་ཞེས་པ་སྟེ་འདི་ལ་ནི་ སྔར་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་དོན་དང་འགལ་བ་དུ་མ་འོང་བར་སྣང་སྟེ་མདོ་སྡེ་དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པ་དང་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཐེག་ཆེན་གྱི་མདོ་སྡེ་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། རྟོགས་ པ་བརྗོད་པ་ལ་སོགས་པ་གཞན་གཉིས་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རྨད་དུ་བྱུང་བ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་དུ་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་ཀ་ནི་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་ངོ་། །ཡང་ན་ གཙོ་འཁོར་དུ་ཕྱེ་སྟེ་བཤད་དོ། ། གཉིས་པ་སྡེ་སྣོད་གསུམ་དུ་བཞག་པའི་དགོས་པ་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཉེ་བའི་ཉོན་མོངས་གསུམ་སྤང་བའི་ཆེད་དུ་བཞག་པ་ནི་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་སྟེ་ མདོ་སྡེས་ནི་ལས་འབྲས་ལ་སོགས་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །འདུལ་བའི་གསོག་འཇོག་སྤོང་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་འདོད་ཡོན་ལ་ཆགས་པ་འདོད་པ་བསོད་ཉམས་ཀྱི་མཐའ་སྤོང་ལ། བརྒྱ་སྟོང་རི་བའི་གོས་དང་ཁང་བཟངས་དང་འོ་ཐུག་ལ་སོགས་པ་གནང་བས་ནི་དོན་མེད་པའི་དཀའ་ཐུབ་བདག་ཉིད་ཐུབ་པའི་མཐའ་སྤོང་ངོ་། ། 1-1623 བདག་ལྟ་དང་ལོག་ལྟ་ལ་སོགས་པ་ལ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པས་ནི་ཆོས་མངོན་པས་ལྟ་བ་བཟང་ངན་དུ་མ་བཤད་ནས་སྤོང་བའོ། །གཉིས་པ་བསླབ་པ་གསུམ་བསྟན་པའི་ཆེད་དུ་བཞག་པ་ལ་མདོ་ སྡེའི་སྡེ་སྣོད་ཀྱིས་བསླབ་པ་གསུམ་ཀ་སྟོན་ལ། འདུལ་བས་སེམས་ཀྱི་བསླབ་པ་སྟོན་པ་ནི། དེས་ཚུལ་ཁྲིམས་བསྒྲུབས་ནས་དེ་དང་ལྡན་ན་འགྱོད་པ་མེད་པར་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ མངོན་པས་ནི་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པ་འབྱེད་པའོ། །གསུམ་པ་ཆོས་དང་དོན་གྱི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ་བཞག་པ་ལ་ཆོས་ནི་རྗོད་བྱེད་སྒྲའི་ཆོས་སོ། །དོན་ནི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ནོ། །རྗོད་པ་ནི་བྱང་ བར་བྱེད་པའོ། །གཞིའི་གནས་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཏེ་བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། ཁྲིམས་ནི་རྒྱུ་དང་མི་རྒྱུའི
【現代漢語翻譯】 喇嘛（lama，上師）的境界。獲得大的利益是獲得佛陀的功德。大的事業是輪迴未空之際利益眾生。聲聞（nyanthö，梵文：Śrāvaka， слушатель）的奇特之處是舍利子（Shwari'i bu，梵文：Śāriputra，舍利弗）的智慧、目犍連（Mö'u gal，梵文：Maudgalyāyana，目犍連）的神通、迦葉（Ta thul，梵文：Kāśyapa，迦葉）的寂靜行為、阿那律（Ma 'gag pa'i lha'i mig，梵文：Aniruddha，阿那律）的天眼、以及小乘的利他等等。菩薩（changchub sempa，梵文：Bodhisattva，菩提薩埵）的奇特之處是文殊（Jampal，梵文：Mañjuśrī，文殊）的智慧、觀音（Chenrezik，梵文：Avalokiteśvara，觀世音）的慈悲、金剛手（Chakna Dorje，梵文：Vajrapāṇi，金剛手）的力量等等。 佛陀的奇特之處是：我等導師的慈悲、無量光（Ödpakme，梵文：Amitābha，阿彌陀佛）的壽命、藥師佛（Men Gyi Bla，梵文：Bhaiṣajyaguru，藥師琉璃光如來）名號的功德、以及妙華莊嚴世界（Metok Küntu Gyepai Zhingkham）等等。法是所知，體相是自相和共相。第三，歸納為三藏，首先，實際內容是經藏等等，這似乎與之前的十二部經的意義有很多矛盾之處，因為經藏、應頌、諷誦等等有大乘經典，譬喻等等有其他二者，聲聞的奇特之處在於屬於聲聞的律藏。二者是大乘和小乘。或者可以分為主和眷屬來解釋。第二，安立三藏的必要性，分為三點，首先，爲了斷除三種近分的煩惱而安立，為什麼呢？經藏可以消除對業果等等的疑惑。律藏通過積累和捨棄等等來斷除對欲妙的貪執，斷除耽著慾望的邊，通過允許百千離婆多的衣服、宮殿和乳粥等等來斷除無意義的苦行，斷除自我折磨的邊。 執著於我見和邪見等等，法相論通過不分別好壞來斷除見解。第二，爲了展示三種學處而安立，經藏展示了三種學處，律藏展示了心的學處，因為通過持戒，具備戒律就不會後悔，從而可以平等地安住於心。法相論可以辨別所有的所知。第三，從法和意義的角度安立，法是能詮說的聲音之法。意義是所詮說的意義。詮說是使之清凈。基礎是戒律，如《親友書》所說：『戒是因和非因的』
【English Translation】 The state of a Lama (teacher). Obtaining great benefit is obtaining the qualities of the Buddha. Great activity is fulfilling the welfare of sentient beings as long as samsara exists. The wondrous aspects of the Shravakas (listeners) are the wisdom of Shariputra (Śāriputra), the miraculous powers of Maudgalyayana, the peaceful conduct of Kashyapa (Kāśyapa), the divine eye of Aniruddha, and the altruism of the Lesser Vehicle, etc. The wondrous aspects of the Bodhisattvas are the wisdom of Manjushri (Mañjuśrī), the compassion of Avalokiteshvara, the power of Vajrapani (Vajrapāṇi), etc. The wondrous aspects of the Buddhas are: the compassion of our Teacher, the lifespan of Amitabha (Amitābha), the qualities of the name of Bhaisajyaguru (Bhaiṣajyaguru), and the pure land of the Flower Adornment, etc. Dharma is the knowable, its characteristics are its own characteristics and common characteristics. Third, to gather into the three baskets, first the actual thing is the Sutra Pitaka and so on, which seems to have many contradictions with the meaning of the previous twelve parts, because the Sutra Pitaka, the verses, the verses, etc. have the Mahayana Sutra Pitaka, and the Jataka and so on have the other two, and the wondrous things of the Shravakas are reasonable in the Vinaya Pitaka of the Shravakas. The two are the Greater and Lesser Vehicles. Or it can be divided into main and entourage to explain. Second, the need to establish the three baskets, divided into three points, first, to establish for the sake of abandoning the three near afflictions, why? The Sutra Pitaka can eliminate doubts about karma and so on. The Vinaya Pitaka abandons attachment to sensual pleasures by accumulating and abandoning, etc., abandoning the edge of attachment to desires, and abandoning meaningless asceticism by allowing hundreds of thousands of Rivada's clothes, palaces, and milk porridge, etc., abandoning the edge of self-mortification. Clinging to self-view and wrong views, etc., the Abhidharma abandons views by not distinguishing between good and bad. Second, to show the three trainings, the Sutra Pitaka shows all three trainings, and the Vinaya shows the training of the mind, because by keeping the precepts, having the precepts, there will be no regrets, so that the mind can be placed equally. The Abhidharma distinguishes all that is knowable. Third, established from the point of view of Dharma and meaning, Dharma is the Dharma of the expressive sound. Meaning is the meaning of what is expressed. Explanation is to purify it. The basis is morality, as it says in the Letter to a Friend: 'Morality is the cause and the non-cause.'
་ས་བཞིན་ཏེ། །ཡོན་ཏན་ཀུན་གྱི་གཞི་རྟེན་ལགས་པར་གསུངས། །ཁྱོད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་མ་ཉམས་མོད་མི་ དམའ། །མ་འདྲེས་མ་སྦགས་པ་དག་བསྟེན་པར་མཛོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གནས་དེ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཆོས་མངོན་པས་ནི་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པའི་འབེལ་གཏམ་ཤེས་ལ་ཆོས་ནི་ཤེས་བྱའོ། ། གཉིས་པ་ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་ཤེས་པ་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ལ་ཆོས་འདི་དག་ནི་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་སོ། །ཤེས་པ་གང་གིས་ཞེས་བྱ་བ་དང་དེ་དག་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། 1-1624 དམིགས་པ་དང་བཅས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་དེ་དག་གི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་སོ། །གཉིས་པ་དམིགས་རྣམ་གྱི་དོན་བསྟན་པ་ལ་ཆོས་དེ་དག་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ངོ་། །དམིགས་པ་དེ་དག་ལ་ དམིགས་ནས་རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་སྣང་སྙམ་ན་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་དོན་གྱི་རྣམ་པར་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཉིད་སྣང་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་གྱི་གསུང་རབ་བཤད་པའི་སྒྲ་ལས་ ནི་རང་ལ་གསུང་རབ་ཏུ་སྣང་བའི་རྣམ་རིག་འབྱུང་ལ། དེ་ལས་དེ་མ་བརྗེད་པའི་དྲན་པ་དང་། དེས་བཞག་པའི་བག་ཆགས་སོ། །དེ་དག་ལས་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་འབྱུང་བས་དེ་དག་དེའི་གནས་ སོ། །སེམས་དང་སེམས་བྱུང་གཉིས་གཅིག་གི་ཞེས་བྱ་བ་དང་ཕུང་སོགས་ཀྱི་དོན་སྣང་བའི་རྣམ་པས་གསུང་རབ་ཚིག་གི་དམིགས་པ་ཡང་དག་པ་སྟེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་པའོ། །ཞེས་སྦྱར་རོ། ། གསུམ་པ་ཆོས་ལ་དམིགས་པའི་དབྱེ་བ་ལ་མདོར་བསྟན་ནས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་ཁྱབ་པའི་དམིགས་པ་ལ་ཆོས་ཉིད་མོས་པ་ཙམ་གྱིས་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ནི་ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་ དེའི་རྣམ་རྟོག་གི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་ལ་བདག་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ནམ་རྣམ་པ་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དམིགས་པ་ནི་དེ་གཉིས་ཡིད་ལ་བྱེད་པའོ། །ཆོས་ཉིད་དེ་ཁོ་ན་སྟེ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མཐོང་ལམ་ཡན་ཆད་དེ་སྔ་མ་བཞིན་ཅི་རིགས་པར་སྦྱར་རོ། ། 1-1625 ཇི་སྙེད་ཡོད་པ་ནི་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་འདི་ཙམ་དུ་ཟད་པའོ། །ཇི་ལྟ་བ་ནི་དེ་དག་གི་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་དམ་པའི་གནས་ལུགས་ཇི་ལྟར་ཡིན་པའོ། །ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཡོད་པ་ལ་ བདེན་པའི་སྒོ་ནས་ནི་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་གི་རང་བཞིན་ཇི་ལྟ་བ་བདེན་བཞིར་གནས་པས་སོ། །རྣམ་པའི་སྒོ་ནས་བཅུ་དྲུག་དང་། བྱེ་བྲག་མེད་པར་ཐམས་ཅད་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་། སྡོམ་བཞི་ལས་འདུ་བྱེད་ནི་འདུས་བྱས་ཏེ་ཐམས་ཅད་ནི་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱིས་བསྡུས་པའོ། །ཟག་བཅས་ཀྱི་འདུ་བྱེད་ཐམས་ཅད་སྡུག་བསྔལ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེ་གཉིས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་གཉིས་ མེད་པ་དང་། ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ཀྱི་མྱང་འདས་ཐམས་ཅད་ནི་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་ཞི་བ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འཁོར་བ་ལས་རྣམ་པར་ཐར་བར་བྱེད་པའི་སྐབས་གྱི་སྒོ་ག
【現代漢語翻譯】 如大地一般，被稱為一切功德的基礎。你的戒律雖然沒有衰退，但不要變得卑劣。應當依止那些未被混雜和污染的事物。』正如經文所說。爲了指示那個處所，所以這樣連線。 論藏通過對所有應知事物的充分講述來使人瞭解，法即是應知事物。 第二，關於以法為對境的知識，首先，就實際事物而言，這些法是十二支。『通過何種知識』，應連線『以及與這些法相應的意識和心所』。 1-1624 『具有對境』等等是這些法的名稱。第二，爲了指示對境和行相的意義，這些法是意識和心所。如果思考『以這些對境為對境，行相如何顯現』，那麼意識和心所本身會顯現為具有蘊和界等意義的行相。從講述其他宗派經文的聲音中，會生起顯現為自己宗派經文的行相的覺知。由此產生對它的不忘失的憶念，以及由它所安立的習氣。從這些產生意識和心所，因此這些是它的處所。『意識和心所二者之一』，應連線『以顯現蘊等意義的行相，正確地以經文詞句為對境，即如實地理解』。 第三，關於以法為對境的分類，從簡略指示到詳細解釋，四種中的第一種，關於周遍的對境，僅僅通過對法性的信解而作意，是法勝以下，因為具有對它的分別唸的自性之止觀，會顯現無我的影像或行相。對境是對這二者的作意。法性本身，即如實地作意，是見道以上，應如前者一樣適當地連線。 1-1625 『有多少』是指所有應知事物都僅限於此。『如何』是指這些事物的世俗和勝義的實相如何。『如實存在』，從真實的角度來說，蘊等事物的自性如實地存在於四諦中。從行相的角度來說，有十六種行相。無差別地，一切都是真如。從四種總攝來說，行是造作，即一切都是由有漏和無漏所包含的。所有有漏的行都是苦，這二者的所有法都是無我。有餘和無餘涅槃的一切都是苦和集寂滅。』應連線『從輪迴中解脫出來的場合之門』。
【English Translation】 Like the earth, it is said to be the foundation of all virtues. Although your discipline has not declined, do not become inferior. You should rely on those things that have not been mixed and contaminated.' As the scripture says. To indicate that place, it is connected in this way. The Abhidharma (論藏) makes one understand through the full exposition of all knowable things, and dharma is the knowable thing. Second, regarding the knowledge that takes dharma as its object, first, in terms of actual things, these dharmas are the twelve branches. 'Through what knowledge,' should be connected with 'and the consciousness and mental factors that correspond to these dharmas'. 1-1624 'Having an object' etc. are the names of these dharmas. Second, to indicate the meaning of the object and aspect, these dharmas are consciousness and mental factors. If one thinks, 'Taking these objects as objects, how do the aspects appear?', then consciousness and mental factors themselves will appear as aspects of having the meaning of aggregates and realms etc. From the sound of explaining the scriptures of other schools, there will arise an awareness of the aspect that appears as one's own school's scriptures. From this arises the unforgetting memory of it, and the habitual tendencies established by it. From these arise consciousness and mental factors, therefore these are its place. 'One of the two, consciousness and mental factors,' should be connected with 'with the aspect of appearing the meaning of aggregates etc., correctly taking the words of the scriptures as the object, that is, understanding without perversion'. Third, regarding the classification of taking dharma as the object, from brief indication to detailed explanation, the first of the four, regarding the pervasive object, merely by making effort with faith in the nature of dharma, is below Dharma Supreme, because the nature of the cessation and insight that has the nature of discriminating thoughts about it, will appear as an image or aspect of selflessness. The object is the effort of these two. The nature of dharma itself, that is, making effort as it is, is above the Path of Seeing, and should be connected appropriately as before. 1-1625 'How many' means that all knowable things are limited to this much. 'How' means how the conventional and ultimate reality of these things are. 'Existing as it is', from the perspective of truth, the nature of aggregates etc. exists as it is in the Four Noble Truths. From the perspective of aspects, there are sixteen aspects. Without difference, everything is Suchness. From the four summaries, action is fabrication, that is, everything is included by defiled and undefiled. All defiled actions are called suffering, and all the dharmas of these two are without two selves. All Nirvana with remainder and without remainder are the cessation of suffering and origin.' Should be connected with 'the door of the occasion of liberation from samsara'.
སུམ་སྟེ་འདི་དང་རྣམ་ པ་བཅུ་དྲུག་གཅིག་གིས་གཅིག་བསྡུས་པའི་ཚུལ་ལ་སྟོང་པ་དང་བདག་མེད་གཉིས་ནི་སྟོང་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པའོ། །མི་རྟག་སྡུག་བསྔལ་དང་ཀུན་འབྱུང་གི་བཞི་སྟེ་དྲུག་ནི་སྨོན་པ་མེད་དེ་དེས་ཁམས་ གསུམ་ལ་སྨོན་པ་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འགོག་ལམ་གྱི་བརྒྱད་ནི་མཚན་མེད་དེ་དེ་གཉིས་ནི་མཚན་མ་ཞི་བའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགོས་པ་ནི་འབྲས་བུའོ། གནས་གྱུར་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། 1-1626 གཉིས་པ་སྤྱོད་པ་རྣམ་སྦྱོང་གི་དམིགས་པ་ལ་སྤྱོད་པ་ནི་ཤས་ཆེ་ཞིང་རྒྱུན་རིང་བའོ། །མི་སྡུག་པ་ནི་མི་གཙང་བ་སྟེ་མཛོད་ལས། མི་སྡུག་མ་ཆགས་ས་བཅུ་དང་། །དམིགས་པ་འདོད་སྣང་ མི་སྐྱེད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །རྐྱེན་འདི་ནི་ཚད་མས་གྲུབ་པ་སྟེ་དབང་ཕྱུག་ལ་སོགས་པའི་རྐྱེན་ཀུན་བཏགས་པ་རྣམས་སེལ་ལོ། །རྟེན་འབྲེལ་དུ་ཤེས་པས་ནི་རྟེན་འབྲེལ་མི་ཤེས་པའི་མ་ རིག་པ་ལྡོག་གོ །ལུས་ལ་སོགས་པ་ལ་ང་རྒྱལ་བ་ལ་ནི་ལུས་ལ་སོགས་པའི་ཁམས་དྲུག་དང་བཅོ་བརྒྱད་དུ་ཕྱེ་ནས་སའི་ཁམས་ཀྱི་ང་རྒྱལ་ལམ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པར་རྟོག་པའོ། ། དབུགས་འབྱུང་རྔུབ་ལ་སེམས་བཟུང་སྟེ་བགྲངས་པས་དེ་ལ་བློ་གནས་ཙམ་ན་རྣམ་རྟོག་ཐམས་ཅད་ཞི་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་པ་མཁས་པའི་དམིགས་པ་ལ་དང་པོ་སྤྱིར་བསྟན་པའི་མཁས་པ་ནི་གོང་དུ་ དོན་བཅུ་གཉིས་ལ་སོགས་པས་གཏན་ལ་ཕབ་པ་བཞིན་དུ་མཁས་པའོ། །གཉིས་པ་གནས་དང་གནས་མིན་ལ་མཁས་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ལ་མཁས་པ་ལས་བལྟ་བ་ནི་རྟེན་འབྲེལ་ གྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་པས་སོ། །གསུམ་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་ཆོས་རྣམས་ནི་མ་རིག་པ་དང་འདུ་བྱེད་ལ་སོགས་པའོ། །སྤངས་པ་ནི་འབྱུང་མི་སྲིད་པའོ། །རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་ནི་སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་ཀྱིས་མཐོ་རིས་དང་བཟོད་པས་གཟུགས་བཟང་བ་དང་བརྩོན་པས་བརྗིད་པ་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་གནས་ཡོད་པ་དང་། 1-1627 སེར་སྣ་ལ་སོགས་པ་ལས་དེ་དག་འབྱུང་བ་གནས་མེད་པ་དང་སྒྲ་མི་སྙན་པ་ངན་སོང་དུ་སྐྱེ་བ་གནས་མེད་ཅིང་གོ་སྐབས་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཤེས་པའོ། །ཡོངས་སུ་གཟུང་ བ་ནི་ཤེས་པའོ། བཞི་པ་ཉོན་མོངས་རྣམ་སྦྱོང་གི་དམིགས་པ་ལ་ཞི་རགས་ཀྱིས་ནི་མངོན་དུ་རྒྱུ་སྤོང་ལ། བསྡུས་ན་བདག་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་དེ་བཞིན་ཉིད་དང་སྤྲོས་ན་བདེན་བཞིས་ནི་ས་ བོན་འཇོམས་པར་བྱེད་དོ། །བཞི་པ་ཆོས་ལ་དཔྱོད་པའི་རིགས་པ་ལ་ཆོས་ནི་གསུང་རབ་བོ། །རྐྱེན་མེད་པར་འབྱུང་བ་རྒྱང་འཕེན་པའི་ལྟ་བ་ནི་མི་རིགས་ཏེ་རྐྱེན་ལ་ལྟོས་པ་ནི་རིགས་པའོ། ། རང་རང་གི་བྱ་བ་ནི་མིག་ལ་སོགས་པས་གནས་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པས་དམིགས་པ་དང་ཤེས་པ་སྔ་མས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པ་སྟེ་བྱ་བ་འཆོལ་བར་བྱེད་ན་མི་ རིགས་པ་དང་མ
【現代漢語翻譯】 三事（三種事物）與十六相（十六種狀態）以一種方式結合，其中空性和無我（無自性）是空性的狀態。無常、痛苦和集（苦的根源）這四種，總共六種，是無愿，因為它們能使人不再希求三界（欲界、色界、無色界）。滅（寂滅）和道（解脫之道）的八種是無相，因為這兩種的本質是寂滅諸相。必要之處在於結果。轉變已經講述完畢。 第二，關於調伏行為的所緣境，行為是主要且持續的。不凈觀是不凈之物，如《俱舍論》所說：『不凈觀能斷除十種貪慾，所緣境不會產生慾望之念。』這個因緣是由量（ प्रमाण ）所證實的，能消除自在天等所有虛構的因緣。通過了解緣起，能斷除不瞭解緣起的無明。對於身體等產生我慢，可以將身體等分為六界十八處，並分別執著于地界等，產生『這是地界的我慢嗎？』之類的想法。 通過專注于呼吸的出入並計數，當心專注於此，所有的分別念都會平息。第三，關於智者的所緣境，首先，普遍地指出，智者就像前面通過十二種意義等確立的那樣。第二，關於詳細解釋智者對處與非處的瞭解，從瞭解緣起中產生的觀點是緣起的差別。第三，關於這兩者的區別，諸法是指無明和行等。斷除是指不可能產生。同類因的果是指佈施產生財富，持戒產生善趣，忍辱產生美貌，精進產生威嚴等，這些是存在的處所； 吝嗇等產生這些果報是不存在的處所，聽到不悅耳的聲音會墮入惡趣，這是不存在的處所，也沒有機會，等等。完全理解是指知曉。第四，關於調伏煩惱的所緣境，通過寂靜和粗猛，可以捨棄顯現的因。總而言之，以二無我（人無我、法無我）的空性真如，或者詳細來說，以四諦（苦、集、滅、道）來摧毀種子。第四，關於以理智分析法，法是指經文。無因而生是順世外道的觀點，這是不合理的，因為依賴因緣才是合理的。 各自的作用是指眼等以處為作用，色等以所緣境為作用，以及先前的識以其直接的因緣等為作用，如果作用混亂，那是不合理的。
【English Translation】 The three items and the sixteen aspects are combined in one way, where emptiness and selflessness (no self-nature) are aspects of emptiness. The four of impermanence, suffering, and accumulation (the origin of suffering), totaling six, are without aspiration, because they reverse the aspiration for the three realms (desire realm, form realm, formless realm). The eight of cessation (nirvana) and the path (the path to liberation) are without characteristics, because the essence of these two is the pacification of characteristics. The necessity lies in the result. Transformation has already been discussed. Second, regarding the object of focus for taming behavior, behavior is the main and continuous one. The unattractive is the impure, as stated in the Abhidharmakośa: 'The unattractive view eliminates ten kinds of attachment, and the object of focus does not generate thoughts of desire.' This cause is proven by valid cognition (pramana), which eliminates all fabricated causes such as Ishvara. By understanding dependent origination, ignorance that does not understand dependent origination is reversed. For those who are arrogant about the body, etc., the body, etc., can be divided into six elements and eighteen realms, and one can conceive of 'Is this arrogance of the earth element?' and so on. By focusing on the exhalation and inhalation of breath and counting, when the mind is focused on this, all conceptual thoughts will be pacified. Third, regarding the object of focus for the wise, first, it is generally pointed out that the wise are wise in the same way as established above through the twelve meanings, etc. Second, regarding the detailed explanation of the wise person's understanding of places and non-places, the view arising from understanding dependent origination is a distinction of dependent origination. Third, regarding the difference between these two, phenomena refer to ignorance and action, etc. Abandonment means that it is impossible to arise. The result of a similar cause refers to generosity producing wealth, ethical conduct producing higher realms, patience producing beauty, diligence producing majesty, etc., which are existing places; stinginess, etc., producing these results are non-existing places, and hearing unpleasant sounds leads to rebirth in lower realms, which is a non-existing place and there is no opportunity, etc., is knowing. Complete grasping means knowing. Fourth, regarding the object of focus for taming afflictions, through quiescence and coarseness, one abandons the cause of manifestation. In short, with the emptiness suchness of the two selflessnesses (selflessness of person, selflessness of phenomena), or in detail, with the Four Noble Truths (suffering, origin, cessation, path), one destroys the seeds. Fourth, regarding the reasoning for analyzing phenomena, phenomena refer to the scriptures. Arising without a cause is the view of the materialists, which is unreasonable, because relying on causes and conditions is reasonable. The respective functions refer to the eyes, etc., functioning as places, forms, etc., functioning as objects of focus, and the previous consciousness functioning as its immediate cause, etc. If the functions are confused, it is unreasonable.
་འཆོལ་བ་རིགས་པའོ། །སྒྲུབ་པའི་དོན་ཚད་མ་དང་འགལ་བ་ནི་གྲངས་ཅན་གྱིས་འདུས་པའི་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་བདག་སྒྲུབ་པ་དང་རྒྱང་འཕེན་པ་གཉིས་བཅས་ཀྱི་སྦྱོར་བས་ཚེ་སྔ་མ་ མེད་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་དང་ཚེ་སྔ་མ་རྟོགས་པའི་ཚད་མ་དང་འགལ་བས་མི་རིགས་པའོ། །བྱས་ཡོད་ལས་མི་རྟག་པ་དང་དུ་བ་ལས་མེ་རྟོགས་པ་ལ་སོགས་པས་ནི་སྒྲུབ་པའི་དོན་ཚད་མ་གཉིས་དང་མི་འགལ་བས་རིགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1628 ཆོས་ཉིད་དུ་གྲགས་པ་ནི་ས་སྲ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་འདུས་བྱས་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་དག་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་རིགས་ལ་དེ་དག་ནི་རིགས་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ དག་ལ་དེ་ལྟར་དུ་ཤེས་པ་ནི་རིགས་པའི་ཤེས་པའོ། །དེ་ལ་གསུམ་པོ་ནི་ཆོས་ཉིད་ཀྱི་མཐར་ཐུག་པས་རིགས་པའི་མཆོག་ནི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ཏེ་དེ་དག་དེ་ལྟར་འོང་བའི་རྒྱུ་མཚན་གང་ ཡིན་ཞེས་དྲིས་ན་དེ་ནི་དེའི་ཆོས་ཉིད་དོ་ཞེས་ལན་གདབ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བསྟོད་པ་མཛད་པས། རིགས་པའི་ནང་ན་ཆོས་ཉིད་ལྟར། །རྣམ་གྲོལ་ནང་ན་མི་གཡོ་ལྟར། །ཤེས་རབ་ནང་ ན་ཀུན་མཁྱེན་ལྟར། །ཁྱོད་ནི་ལུས་ཅན་ཀུན་གྱི་མཆོག །ཅེས་བཤད་དོ། །ལྔ་པ་དཔྱད་པ་ལས་བྱུང་བའི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་ཚོལ་བ་བཞི་ལ་ཡོངས་སུ་གྲུབ་པ་ནི་བདག་གཉིས་སུའོ། །དངོས་པོ་ནི་དོན་ ནོ། །རྟོག་པ་ལ་བརྗོད་བྱ་རྗོད་བྱེད་འབྲེལ་བར་སྣང་བ་ནི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་དུ་འདོགས་པའི་ཐ་སྙད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་གྱི་དེ་གཉིས་དོན་ལ་གྲུབ་པ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་འཛིན་པ་ནི་ གཉིས་པོའི་དོན་ནོ། །སྔ་མ་ནི་རྗོད་བྱེད་དང་ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་བརྗོད་བྱ་ཡིན་ལ་དེའང་སྤྱི་དང་བྱེ་བྲག་ཡིན་ནོ། །ཤེས་པ་བཞི་ནི་དེ་ལྟར་རྟོག་ཅིང་བཙལ་བས་དེ་དག་མི་དམིགས་པར་ཤེས་པ་སྟེ་རྫས་ནི་དངོས་པོའོ། ། 1-1629 དྲུག་པ་ཆོས་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་པའི་རྣལ་འབྱོར་ལ་རྣལ་འབྱོར་ནི་ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བའོ། །དེའི་ས་ནི་རྟེན་ནོ། །བདེན་བཞི་མང་དུ་ཐོས་པའི་གཞི་ལས་རྣལ་འབྱོར་འབྱུང་གི་བདག་ དང་གཙོ་བོ་ལ་སོགས་པ་ཐོས་པ་ལས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་ནི་བདེན་བཞིའོ། །ཚུལ་བཞིན་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་གནས་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བའོ། །དེས་ནི་རྣལ་འབྱོར་དངོས་སུ་སྐྱེད་དོ། ། མཚན་མ་ནི་བདག་མེད་པའི་དོན་སྤྱིའོ། །དེ་དང་བཅས་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ནི་བདག་མེད་པའི་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བས་མེ་ལོང་སྟེ་སྦྱོར་ལམ་མོ། །གཉིས་པོ་མི་དམིགས་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་ཤེས་པ་ནི་ མཐོང་ལམ་སྟེ་བདག་མེད་སྣང་བའོ། །འདི་ལ་ནི་མེ་ལོང་ལྟ་བུ་སྣང་བའོ། །ཡིད་ཀྱི་གཟུགས་བརྙན་ནི་མེ་ལོང་ལྟ་བུའོ། །དོན་ནི་གཟུང་བ་སྟེ་བྱེད་ལས་སོ། །རང་གི་འདུ་ཤེས་ནི་འཛིན་པའི་ སེམས་དེ་ཉིད་དོ། །འཛིན་པ་མེད་པ་ནི་སྣང་བའོ། །ལེགས་པར་གསུངས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྣལ་འབྱོར་དབྱེ་
【現代漢語翻譯】 如果與正量相悖，那就不合理。例如，數論派通過『聚合』這一理由來證明『我』的存在，以及順世外道派通過結合來證明沒有前世，這與證悟無我和證悟前世的正量相悖，因此是不合理的。然而，通過『有為』推知『無常』，通過『煙』推知『火』等，並不與兩種正量相悖，因此是合理的。 所謂『法性』，是指地堅硬等性質，以及有為法無常等性質。如果這些不是這樣，那就不合理，而它們本身就是理。認識到這些就是『理智』。在這三者中，法性是最終的，因此，理的極致就是法性。如果有人問，『為什麼這些會這樣發生？』，那麼必須回答說：『這是它的法性』。因此，讚頌者說：『在理智之中，如法性一般；在解脫之中，如不動一般；在智慧之中，如全知一般；您是所有有情眾生中最殊勝的！』。第五，通過分析而產生的現觀，在四種尋覓中完全成立，即二我。事物是意義。對於概念，顯現能指、所指和關聯，這是施加本體和差別的術語的原因，但這兩者在意義上並不成立。持有這種觀點是二者的意義。前者是能指，后三者是所指，也就是共相和別相。四種智慧是這樣思考和尋覓的，因此認識到這些是不可得的，即『事物』是『實有』。 第六，對於法的禪定瑜伽，瑜伽是指止觀雙運。它的『地』是所依。從多聞四諦的基礎中產生瑜伽，而不是從聽聞『我』和『神我』等產生。對於它來說，就是四諦。『如理』是指如實地瞭解無常等狀態。通過它，真實地生起瑜伽。『相』是指無我的一般意義。與此相關的禪定，由於顯現無我的影像，就像鏡子一樣，是加行道。通過現量了知二者不可得，是見道，即顯現無我。對於這個，就像鏡子一樣顯現。意的影像就像鏡子。意義是所取，即作用。自己的意識就是能取的『心』本身。沒有能取就是顯現。『善說』是指瑜伽的分類。
【English Translation】 If it contradicts valid cognition, it is unreasonable. For example, the Samkhya school proving the existence of 'self' through the reason of 'aggregation,' and the Lokayata school proving the non-existence of previous lives through combination, contradict the valid cognition of realizing selflessness and realizing previous lives, therefore it is unreasonable. However, inferring 'impermanence' from 'being made,' inferring 'fire' from 'smoke,' etc., do not contradict the two valid cognitions, therefore it is reasonable. What is known as 'nature of phenomena' refers to the hardness of earth, etc., and the impermanence of conditioned things, etc. If these are not so, it is unreasonable, but they themselves are reason. Knowing them in this way is 'knowledge of reason.' Among these three, the ultimate nature of phenomena is that the supreme reason is the nature of phenomena, for if one asks, 'What is the reason why these come to be in this way?', then one must answer, 'It is its nature of phenomena.' Therefore, the praiser said: 'Among reasons, like the nature of phenomena; among liberations, like immovability; among wisdoms, like omniscience; you are the supreme of all embodied beings!' Fifth, the manifestation arising from analysis is fully established in the four searches, namely the two selves. Things are meanings. For concepts, the appearance of signifier, signified, and relation is the cause of terms that impute essence and difference, but these two are not established in meaning. Holding this view is the meaning of the two. The former is the signifier, and the latter three are the signified, which are the general and the particular. The four knowledges are thus thinking and searching, therefore knowing that these are unobservable, that is, 'thing' is 'real'. Sixth, for the yoga of meditating on the Dharma, yoga is the union of shamatha and vipashyana. Its 'ground' is the basis. Yoga arises from the basis of much hearing of the Four Noble Truths, not from hearing of 'self' and 'primal matter,' etc. For it, it is the Four Noble Truths. 'Properly' refers to understanding the state of impermanence, etc., as it is. Through it, yoga is actually generated. 'Sign' refers to the general meaning of selflessness. The samadhi associated with it, because the image of selflessness appears, like a mirror, is the path of joining. Knowing that the two are unobservable through direct perception is the path of seeing, that is, the appearance of selflessness. For this, it appears like a mirror. The image of mind is like a mirror. Meaning is the object, that is, the function. One's own consciousness is the very 'mind' that grasps. Absence of grasping is appearance. 'Well spoken' refers to the classification of yoga.
བ་ལ་གདམས་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་པ་སྟེ། བརྒྱད་སྟོང་འགྲེལ་པ་ལས །ངོ་མཚར་དང་ནི་རྩོད་ པ་དང་། །ཁྲོ་དང་ཞུམ་དང་ངེས་བཟུང་དང་། །དད་དང་དགའ་བ་དག་ལ་ནི། །ཚིག་གཅིག་ལན་གཉིས་བརྗོད་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནམ་ཡང་ན་ཚིག་དོན་གཉིས་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །གནས་གྱུར་པ་ནི་སེམས་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་གྱིས་དག་པའོ། ། 1-1630 འདི་ས་དང་པོ་ནས་འབྱུང་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེ་འདིའི་གནས་ཡོངས་གྱུར་པ་སྟེ། ས་ནི་དང་པོ་ཡིན་པར་འདོད་ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །དེ་ལ་དང་པོ་བཞི་པ་ནི་ཚོགས་ལམ་ནས་མཐོང་ལམ་ གྱི་བར་དུ་རྒྱུ་སྟོན་ལ། ཐ་མས་བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་སྟོན་ཏོ། །བདུན་པ་ཆོས་ལ་མཁས་པ་དང་གནས་པའི་བྱེ་བྲག་ལ་གཉིས་ཀྱི་ཆོས་ལ་མཁས་པ་བཤད་པ་ལ་མདོ་སྡེ་ལ་སོགས་པ་ ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རྗོད་བྱེད་སྒྲའི་ཆོས་ལ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་མང་དུ་ཐོས་པས་ནི་རྗོད་བྱེད་ཀྱི་ཚིག་ཐམས་ཅད་འབྱེད་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་མངོན་པ་ལ་སོགས་པའི་བརྗོད་བྱའི་མཚན་ཉིད་ནི་བསླབ་པ་ གསུམ་མོ། ངེས་པའི་ཚིག་བཟང་པོ་ནི་དབང་བྱེད་པས་ན་དབང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །ཡུལ་མི་ངེས་པའི་ཚིག་ནི་རང་ཉིད་ལ་བདག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་སོ་སོའི་ སྐད་དེ་དེ་ལ་མ་ཞེན་པར་ཀུན་ལ་གྲགས་པའམ་ཡུལ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ཤེས་པའོ། །སྔོན་གྱི་མཐའ་བཟུང་བ་ནི་འཁོར་བ་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་ནི་མྱང་འདས་སོ། །འདིས་ནི་མདོ་ལས། ཀུན་ དགའ་བོས་ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤྭ་རིའི་བུ་ཆོས་ལྔ་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་མྱུར་དུ་འཛིན་ཏོ་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ལེགས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ལ་གནས་པ་ལ་གནས་པའི་ངོ་བོ་ངོས་གཟུང་བ་ནི་ཇི་ལྟར་ན་ཞེས་པ་སྟེ་བཙུན་པ་ཆོས་ལ་གནས་པའི་མདོ་ལས་གསུངས་སོ། ། 1-1631 གཉིས་ཀ་ནི་ཐོས་བསམ་གཉིས་གཅིག་ཏུ་བྱས་པའི་སྒོམ་པ་དང་གཉིས་སོ། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་ཀྱང་། གལ་ཏེ་ཐོས་པ་ཙམ་གྱིས་དོན་མཐོང་འགྱུར་ན་སྒོམ་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་མ་ཐོས་པར་ ཡང་སྒོམ་འཇུག་འགྱུར་ན་བསྟན་པ་དོན་མེད་འགྱུར། །ཞེས་བཤད་དོ། །ཐོས་བསམ་སྒོམ་གསུམ་གྱི་བྱེ་བྲག་དབྱེ་བ་ནི་འཛིན་པ་དང་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་དག་ནི་སྒོམ་པ་མ་ཡིན་ཏེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་ མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུན་དུ་ཆུད་པ་ནི་རྒྱུན་ཆགས་པའོ། །ནུས་པ་ནི་སྒོམ་པ་དྲག་པའོ། །མ་ལོག་པ་ནི་ཞི་རགས་ལ་སོགས་པ་མ་ནོར་བའོ། །རོ་མི་མྱང་བ་ནི་བདེ་བ་དང་ཤིན་ ཏུ་སྦྱངས་པ་ལ་སོགས་པའི་རོ་ལ་མ་ཆགས་པའོ། །གོང་དུ་ནི་ཉེར་བསྡོགས་ལས་དངོས་གཞི་དང་དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་ལ་སོགས་པའོ། །འདིས་ནི་མདོ་དེ་ཉིད་ལས། འདི་ལ་དགེ་སློང་མདོའི་སྡེ་ དང་དབྱངས་ཀྱིས་བསྙད་པའི་སྡེ་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་ཀུན་ཆུབ་པར་བྱས་ཏེ་དེའི་འོག་ཏུ་རྣལ་འབྱོར་མི་འདོར་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མི་འདོར་སེམས་ཞི་གནས་སུ་བྱེད་པ་མི་
【現代漢語翻譯】 如《調伏論》中所說，在《八千頌釋》中提到：『對於驚奇、爭論、憤怒、沮喪、執著、信仰和喜悅，要重複說兩次。』或者按照詞義和順序來結合。轉變是指心被煩惱的種子所凈化。 這從第一地開始出現，如《經莊嚴論》中所說：『這是它的完全轉變之處，地被認為是第一地。』其中，第一地到第四地是指從資糧道到見道之間的因，最後是指無離之果。第七地是關於精通法和安住的差別，在解釋精通法時，要將經部等法的能詮之聲法結合起來，因為多聞能夠了解所有的能詮之詞。法句等所詮的體性是三學。確定的善語是指因為能自在而稱為自在等。不確定的語是指稱自己為所有者等，不執著于各個地方的語言，而是普遍為人所知，或者瞭解各種地方的術語。執著于先前之邊是指輪迴，而執著於後來之邊是指涅槃。這很好地解釋了經中所說：『阿難陀，具足五法的比丘能迅速證得。』安住於法，安住的體性被確定為如何，如《安住於法經》中所說。 兩者是將聞思二者合一的修和二者。如《經莊嚴論》中所說：『如果僅僅通過聽聞就能見到意義，那麼禪修就沒有意義了。如果未經聽聞也能進入禪修，那麼教法就沒有意義了。』聞思修三者的差別在於執著，因為它們不是禪修，因為沒有三摩地。持續不斷是指持續不斷。能力是指強大的禪修。不顛倒是指不混淆寂靜和粗猛等。不品嚐滋味是指不執著于安樂和極度調柔等滋味。向上是指從加行道到正行，以及從正行到殊勝等。這如經中所說：『在此，比丘通達經部和諷誦部等一切法，之後不捨瑜伽，不捨作意，使心安住于寂止。』
【English Translation】 As stated in the 'Sutra on Taming,' in the 'Commentary on the Eight Thousand Verses': 'For wonder and dispute, anger and dejection, attachment and faith, and joy, one should speak twice.' Or combine according to the meaning of the words and the order. Transformation refers to the mind being purified by the seeds of defilements. This arises from the first ground, as stated in the 'Ornament of the Sutras': 'This is its place of complete transformation, the ground is considered the first.' Among them, the first to the fourth ground indicates the cause from the path of accumulation to the path of seeing, and the last indicates the fruit of separation. The seventh is the difference between being skilled in the Dharma and abiding, in explaining being skilled in the Dharma, one should combine the expressive sound Dharma of the Sutra Pitaka and other Dharmas, because extensive hearing enables one to understand all the expressive words. The nature of the expressed characteristics of the Abhidharma and others is the three trainings. A definite good word refers to being called 'powerful' because of being able to control, and so on. An indefinite word refers to calling oneself the owner, and so on, without being attached to the languages of various places, but being universally known, or knowing the terminology of various places. Holding onto the previous extreme is samsara, and holding onto the later extreme is nirvana. This well explains what is said in the sutra: 'Ananda, a monk endowed with five qualities will quickly attain.' Abiding in the Dharma, the nature of abiding is determined as how, as stated in the 'Sutra on Abiding in the Dharma'. Both are the meditation that combines hearing and thinking into one, and the two. As stated in the 'Ornament of the Sutras': 'If one could see the meaning merely through hearing, then meditation would be meaningless. If one could enter meditation without hearing, then the teachings would be meaningless.' The difference between hearing, thinking, and meditating is grasping, because they are not meditation, because there is no samadhi. Continuous means continuous. Ability means powerful meditation. Non-reversed means not confusing calmness and roughness, and so on. Not tasting the flavor means not being attached to the flavor of bliss and extreme pliancy, and so on. Above refers to the actual state from the preparatory stage, and from that to the distinguished, and so on. This is as stated in the sutra itself: 'Here, a monk masters all the Dharmas of the Sutra Pitaka and the Section Recited in Verse, and so on, and thereafter does not abandon yoga, does not abandon mindfulness, and makes the mind abide in peace.'
འདོར་ཞེས་གསུངས་པ་དེ་ བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་མདོ་སྡེ་བྱེ་བྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་སྡེ་སྣོད་དུ་བཞག་པའི་རྒྱུ་ནས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་ཆོས་ལ་མཆོད་པར་འོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱི་བར་བདུན་གྱི་དང་པོ་ལ་ཕ་རོལ་དུ་ཕྱིན་པའི་གྲངས་དང་། 1-1632 གྲངས་ངེས་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི་དྲུག་གོ །གལ་ཏེ་དབུས་མཐའ་ལས། དེ་ཕྱིར་དམ་པའི་དོན་གྱིས་ན། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་བཅུར་འདོད་དོ། །སྦྱིན་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་བཟོད་བརྩོན་འགྲུས། །བསམ་གཏན་དང་ནི་ཤེས་ རབ་ཐབས། །སྨོན་ལམ་སྟོབས་དང་ཡེ་ཤེས་དང་། །འདི་དག་ཕ་རོལ་ཕྱིན་བཅུའོ། །ཞེས་བཤད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཕྱི་མ་བཞིན་ཤེར་ཕྱིན་དུ་འདུས་ཏེ་འདི་ལྟར་ཐབས་མཁས་པ་ནི་དགེ་བ་མི་ ཟད་པར་བྱེད་པའི་བསྔོ་བའོ། །སྨོན་ལམ་ནི་སངས་རྒྱས་མཉེས་པར་བྱེད་པའི་སྐྱེ་བ་འཛིན་པའི་སྨོན་ལམ་མོ། །སྟོབས་ནི་སོ་སོར་རྟོག་པ་དང་སྒོམ་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྤང་བྱ་འཇོམས་པའོ། ། ཡེ་ཤེས་ནི་ ཕར་ཕྱིན་དྲུག་ལ་སྤྱོད་ཅིང་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ་དེ་དག་ཀུན་ཀྱང་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གྲངས་ངེས་ནི་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་སྒྲུབ་པ་ལ་ དྲུག་ཏུ་ངེས་ཏེ་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་མཐོ་རིས་དང་ཕྱི་མ་གསུམ་གྱིས་ཐར་པའོ། །འདི་ལྟར་སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད་དང་། ཁྲིམས་ཀྱིས་སྐྱེ་བ་བཟང་པོ་དང་། བཟོད་པས་གཟུགས་དང་འཁོར་ལ་སོགས་པ་འཐོབ་ པའི་ཕྱིར་དང་། བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་དཀར་པོའི་ཆོས་སྒྲུབ་པ་དང་། བསམ་གཏན་གྱིས་འདོད་ཡོན་སྤོང་བ་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཁམས་གསུམ་ལས་འགྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུའང་ཡུམ་ལས། སྦྱིན་པས་སྡུག་བསྔལ་གྱུར་པའི་སེམས་ཅན་ཡོངས་སྨིན་བྱེད། ། 1-1633 ཁྲིམས་ཀྱིས་དུད་འགྲོ་འགྲོ་བ་དུ་མའི་ངོ་བོ་དང་། །མི་ཁོམ་བརྒྱད་སྤོང་དེ་ཡིས་དལ་བ་རྟག་ཏུ་རྙེད། །བཟོད་པས་གཟུགས་བཟང་དམ་པ་རྒྱ་ཆེན་འཐོབ་འགྱུར་ཏེ། །གསེར་མདོག་སྡུག་ཅིང་འགྲོ་བས་ལྟ་ བའི་འོས་སུ་འགྱུར། །བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་ནི་དཀར་པོའི་ཡོན་ཏན་འགྲིབ་མི་འགྱུར། །ཡེ་ཤེས་མཐའ་ཡས་རྒྱལ་བའི་བང་མཛོད་རྙེད་པར་འགྱུར། །བསམ་གཏན་གྱིས་ནི་འདོད་པའི་ཡོན་ཏན་རྨད་པར་འགྱུར། །རིག་དང་མངོན་ པར་ཤེས་དང་ཏིང་འཛིན་མངོན་པར་སྒྲུབ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་ནི་ཆོས་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡོངས་ཤེས་ནས། །ཁམས་གསུམ་མ་ལུས་པ་ལས་ཡང་དག་འདའ་བར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །མཚན་ཉིད་ནི་མདོ་ལས། སྦྱིན་པ་ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་དང་། ཚུལ་ཁྲིམས་གདུང་བ་མེད་པ་དང་། བཟོད་པ་འཁྲུག་པ་མེད་པ་དང་། བརྩོན་འགྲུས་དགེ་བ་སྡུད་པ་དང་། བསམ་གཏན་སེམས་རྩེ་གཅིག་པ་དང་། ཤེས་རབ་རབ་ཏུ་འབྱེད་ པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་དུ་བཤད་མོད་ཀྱི་འདིར་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར
【現代漢語翻譯】 所謂的『捨棄』，就是指上面所說的內容。第八部分是對《甚深廣大經》的分別解說，從將甚深廣大安置於波羅蜜多藏的原因，到甚深廣大之法值得供養的原因，這七個方面中的第一個是波羅蜜多的數量。 1-1632 數量確定的兩種情況中的第一種是六種。如果有人問：在《中邊分別論》中不是說：『因此，就勝義而言，波羅蜜多被認為是十種，即佈施、持戒、忍辱、精進、禪定、智慧、方便、愿、力、智，這些是十波羅蜜多。』嗎？答：如同後面所說，它們都包含在般若波羅蜜多中，比如方便是使善根不盡的迴向；愿是使諸佛歡喜的受生之愿；力是以個別觀察和修習的力量來摧毀應斷之法；智慧是行持六波羅蜜多併成熟有情，而這一切都是由般若波羅蜜多所作的緣故。 數量確定是指爲了成就增上生（高處生）和解脫的圓滿，確定為六種，即前三種成就增上生，后三種成就解脫。比如，佈施獲得受用，持戒獲得善妙的轉生，忍辱獲得色身和眷屬等，精進成辦白法，禪定捨棄欲妙，智慧從三界中解脫。如《母經》中也說：『佈施能令受苦有情得成熟，持戒能斷畜生諸惡趣，不閑八處恒常得暇滿，忍辱能獲殊妙勝妙好色身，金色悅意眾生樂瞻視，精進能使白凈功德不退減，無邊智慧能得勝者之寶藏，禪定能使欲妙極稀奇，神通與及現證三摩地，智慧能使了知諸法自性已，三界之中無餘得解脫。』 1-1633 體性方面，經中說：佈施的體性是完全施捨，持戒的體性是沒有熱惱，忍辱的體性是沒有忿怒，精進的體性是積累善法，禪定的體性是心一境性，智慧的體性是善於分別。但在這裡是爲了大菩提。
【English Translation】 The so-called 'abandoning' refers to what was said above. The eighth part is a separate explanation of the 'Extremely Extensive Sutra,' from the reason for placing the Extremely Extensive in the Paramita Treasury, to the reason why the Extremely Extensive Dharma is worthy of offering, the first of these seven aspects is the number of Paramitas. 1-1632 The first of the two cases of definite numbers is six. If someone asks: Isn't it said in the 'Madhyantavibhāga': 'Therefore, in terms of ultimate meaning, the Paramitas are considered to be ten, namely generosity, discipline, patience, diligence, meditation, wisdom, skillful means, aspiration, strength, and knowledge; these are the ten Paramitas.'? Answer: As mentioned later, they are all included in the Prajñāpāramitā, such as skillful means being the dedication that makes the roots of virtue inexhaustible; aspiration being the aspiration to take birth that pleases the Buddhas; strength being the power to destroy what should be abandoned through individual observation and practice; wisdom being the practice of the six Paramitas and the maturation of sentient beings, and all of this is done by the Prajñāpāramitā. The definite number refers to the fact that in order to achieve the perfection of higher realms and liberation, it is determined to be six, namely the first three achieve higher realms, and the last three achieve liberation. For example, generosity obtains enjoyment, discipline obtains good rebirth, patience obtains form and retinue, etc., diligence accomplishes white Dharma, meditation abandons sensual pleasures, and wisdom liberates from the three realms. As it is also said in the 'Mother Sutra': 'Generosity matures all sentient beings who suffer, discipline cuts off animals and many evil destinies, avoids the eight unfree states and always obtains leisure, patience obtains excellent and vast good form, golden and pleasing, pleasing to the eyes of beings, diligence makes white virtues not diminish, endless wisdom obtains the treasury of the Victorious Ones, meditation makes sensual pleasures extremely wonderful, supernatural powers and direct realization of Samadhi, wisdom makes one fully know the nature of all Dharmas, and completely transcends the three realms without remainder.' 1-1633 In terms of characteristics, the Sutra says: The characteristic of generosity is complete giving, the characteristic of discipline is no torment, the characteristic of patience is no anger, the characteristic of diligence is accumulating good Dharma, the characteristic of meditation is one-pointedness of mind, and the characteristic of wisdom is skillful distinction. But here it is for great Bodhi.
་བསྔོས་པའི་དེ་དག་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ཡིན་ལ་མ་བསྔོས་ན་སྦྱིན་པ་ཙམ་ལགས་པར་འགྱུར་རོ། །གོ་རིམ་ནི་མདོ་སྡེ་ རྒྱན་ལས། སྔ་མ་ལ་བརྟེན་ཕྱི་མ་སྐྱེ། །དམན་དང་མཆོག་ཏུ་གནས་ཕྱིར་དང་། །རགས་པ་དང་ནི་ཕྲ་བའི་ཕྱིར། །དེ་དག་རིམ་པར་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་བཞིན་ནོ། །ངེས་ཚིག་ནི་སྦྱིན་པ་ལ་སཾ་སྐྲི་ཏ་ལ་དཱ་ནའི་ད་རི་ཏྲམ་དབུལ་བ་ན་སེ་སེལ་བ་སྟེ་དབུལ་སེལ་ལོ། ། 1-1634 ཚུལ་ཁྲིམས་ཤི་ལའི་ཤི་ཏ་བསིལ་བ་ལ་བྷ་ཐོབ་པ་སྟེ་བསིལ་ཐོབ་བོ། །བཟོད་ལ་ཀྵན་ཏིའི་ཀྵོ་བྷ་འཁྲུགས་པ་དང་ཤཱནྟི་ཞི་བ་སྟེ་འཁྲུགས་ཞིའོ། །བརྩོན་འགྲུས་ལ་བཱིཪྻའི་བཱི་བ་ར་མཆོག་དང་ ཡ་ཏི་སྦྱོར་བ་སྟེ་མཆོག་ལ་སྦྱོར་བའོ། །བསམ་གཏན་ལ་དྷ་ནའི་དྷ་ར་འཛིན་པ་དང་མ་ན་ཡིད་དེ་ཡིད་འཛིན་ནོ། །ཤེས་རབ་ལ་པྲཛྙཱའི་པ་ར་མ་ཨརྠ་དམ་པའི་དོན་དང་ཛྙཱ་ན་ ཤེས་པ་སྟེ་དོན་དམ་ཤེས་པའོ། །དོན་དེ་ཉིད་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དབུལ་བ་སེལ་བར་བྱེད་པ་དང་། །བསིལ་བ་ཐོབ་དང་ཁྲོ་བཟོད་དང་། །མཆོག་ལ་སྦྱོར་དང་ཡིད་འཛིན་དང་། །དོན་དམ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ བཤད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །སྒོམ་པ་ནི་སྒྲུབ་ཚུལ་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རེ་བ་མེད་པའི་སྦྱིན་པ་དང་། །ཡང་སྲིད་མི་འདོད་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། །ཐམས་ཅད་ལ་ནི་བཟོད་པ་དང་། །ཡོན་ཏན་ཀུན་སྡུད་ བརྩོན་འགྲུས་དང་། །དེ་བཞིན་བསམ་གཏན་གཟུགས་མེད་མིན། །ཤེས་རབ་ཐབས་དང་བཅས་པ་ཡི། །ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དྲུག་པོ་ལ། །བརྟན་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཡང་དག་སྦྱོར། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ་སྒོམ་མོ། །ཡང་ན་ དབུས་མཐའ་ལས་དམ་པ་བཅུ་གཉིས་དང་ལྡན་པར་བཤད་དེ། དམ་པ་བཅུ་གཉིས་བདག་ཉིད་དེ། །རྒྱ་ཆེ་བ་དང་ཡུན་རིང་དང་། །ཆེད་དུ་བྱ་དང་མི་ཟད་དང་། །རྒྱུན་མི་འཆད་དང་ཚེགས་མེད་དང་། ། 1-1635 དབང་འབྱོར་བ་དང་ཡོངས་བཟུང་དང་། །རྩོམ་དང་འཐོབ་དང་རྒྱུ་མཐུན་དང་། །འགྲུབ་པ་དམ་པར་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཡང་ན་ཐེག་བསྡུས་ལས། དམ་པ་དྲུག་ལྡན་དུ་བཤད་དེ་བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་ལ་བརྟེན་པས་རྟེན་དམ་པ་དང་། དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་སྤྱོད་པས་དངོས་པོ་དམ་པ་དང་སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དོན་དུ་སྤྱོད་པས་ཆེད་དུ་བྱ་བ་དམ་པ་དང་། འཁོར་གསུམ་དུ་མི་ རྟོག་པས་ཟིན་པས་ཐབས་ལ་མཁས་པ་དམ་པ་དང་། བྱང་ཆུབ་ཏུ་བསྔོས་པས་བསྔོ་བ་དམ་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་གཉིས་དག་པར་བྱེད་པས་རྣམ་པར་དག་པ་དམ་པ་སྟེ་དྲུག་གོ །གཞན་ཡང་ཆོས་ ཀྱི་སྦྱིན་པ་ནི་འོད་སྲུང་གིས་ཞུས་པ་ལས། ཡོངས་སྨིན་མ་བྱས་རྣམས་ལ་ཡིད་མི་བརྟན། །སྣོད་མིན་རྣམས་ལ་རྒྱ་ཆེན་ཆོས་མི་བཤད། །རྒྱ་ཆེན་སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་ཐེག་པ་དམན། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་མཆོག་གིས་བཤད་མི་བྱ། ། ཞེས་གསུངས་པ་དང་མཛོད་ལས། །ཆོས་སྦྱིན་ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་པས། །མདོ་སོགས
【現代漢語翻譯】 如果迴向，它們就是波羅蜜多，如果不迴向，就只是佈施。次第如《經莊嚴論》所說：『依於前者生起後者，因為處於下劣與殊勝，因為粗大與微細，所以這些是依次宣說的。』 定義：佈施，梵語為Dāna，Dā的含義是貧窮（daridram），Na是去除（nas），即去除貧窮。 持戒，梵語為Śīla，Śīta是清涼（śīta），la是獲得（labha），即獲得清涼。 安忍，梵語為Kṣānti，Kṣobha是擾動（kṣobha），Śānti是寂靜（śānti），即擾動寂靜。 精進，梵語為Vīrya，Vī是殊勝（vī），Ya是結合（yati），即與殊勝結合。 禪定，梵語為Dhyāna，Dhā是執持（dhāra），Mana是心（mana），即執持心。 智慧，梵語為Prajñā，Para是殊勝（parama），Artha是意義（artha），Jñāna是知識（jñāna），即殊勝意義的知識。 《經莊嚴論》中說：『能除貧窮，獲得清涼，忍耐憤怒，結合殊勝，執持心意，以及瞭解殊勝意義，因此而宣說。』 修習的方法，如《經莊嚴論》所說：『無有希求的佈施，不欲後有的持戒，對一切眾生的安忍，聚集一切功德的精進，如是禪定非無色界，具有方便的智慧，對於這六種波羅蜜多，穩固者應如實修習。』 或者，在《中邊分別論》中說具有十二種殊勝，即：『具有十二種殊勝，即廣大、長時、為利他而作、無盡、相續不斷、無有艱難、具足自在、完全攝持、發起、獲得、順緣、成就，是為殊勝。』 或者，在《攝大乘論》中說具有六種殊勝，即依靠菩提心，是為所依殊勝；享用一切事物，是為事物殊勝；為一切眾生的利益而行，是為所為殊勝；不分別三輪，是為善巧方便殊勝；迴向菩提，是為迴向殊勝；能清凈二障，是為清凈殊勝，共有六種。 此外，關於法佈施，《寶積經·迦葉品》中說：『對於尚未成熟者，不應給予信心；對於非器者，不應宣說廣大的法；不應為廣大心量的眾生宣說小乘法；不應為殊勝的菩薩宣說。』《俱舍論》中說：法佈施不是煩惱，如經等。
【English Translation】 If dedicated, they are pāramitās; if not dedicated, they are merely dāna. The order is as stated in the Sūtrālaṃkāra: 'Relying on the former, the latter arises, because of being in inferior and superior states, because of being coarse and subtle, therefore these are taught in order.' Definition: Dāna in Sanskrit, dari means poverty, and na means to eliminate, thus eliminating poverty. Śīla in Sanskrit, śīta means coolness, and la means to obtain, thus obtaining coolness. Kṣānti in Sanskrit, kṣobha means disturbance, and śānti means peace, thus pacifying disturbance. Vīrya in Sanskrit, vī means supreme, and ya means to combine, thus combining with the supreme. Dhyāna in Sanskrit, dhā means to hold, and mana means mind, thus holding the mind. Prajñā in Sanskrit, para means supreme, artha means meaning, and jñāna means knowledge, thus knowledge of the supreme meaning. The Sūtrālaṃkāra states: 'It is explained for eliminating poverty, obtaining coolness, enduring anger, combining with the supreme, holding the mind, and knowing the supreme meaning.' The method of practice, as stated in the Sūtrālaṃkāra: 'Giving without expectation, morality without desire for rebirth, patience towards all beings, diligence gathering all qualities, likewise, meditation is not formless, wisdom with skillful means, to these six pāramitās, the steadfast should truly apply themselves.' Or, the Madhyāntavibhāga explains that it possesses twelve excellences: 'Possessing twelve excellences, namely, vastness, long duration, acting for the benefit of others, inexhaustibility, continuous, without difficulty, possessing power, completely holding, initiating, obtaining, conducive causes, and accomplishment are considered excellent.' Or, the Mahāyānasaṃgraha explains that it possesses six excellences: relying on the bodhicitta is the excellent basis; enjoying all things is the excellent thing; acting for the benefit of all sentient beings is the excellent purpose; not conceptualizing the three spheres is the excellent skillful means; dedicating to enlightenment is the excellent dedication; purifying the two obscurations is the excellent purification, these are six. Furthermore, regarding the giving of Dharma, the Kāśyapaparivarta states: 'For those who are not yet mature, one should not give confidence; to those who are not vessels, one should not teach the vast Dharma; one should not teach the lesser vehicle to beings with vast minds; one should not teach to the supreme bodhisattvas.' The Abhidharmakośa states: The giving of Dharma is not afflicted, such as sūtras, etc.
་ཡང་དག་ཇི་བཞིན་སྟོན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་དེའི་འགྲེལ་པ་ལས། དེའི་ཕྱིར་གང་དག་ཆོས་ལོག་ པར་འཆད་པར་བྱེད་པའམ་སེམས་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་རྙེད་པ་དང་བཀུར་སྟི་དང་གྲགས་པ་འདོད་པས་འཆད་པ་དེ་དག་ནི་བདག་ཉིད་ཀྱི་བསོད་ནམས་ཆེན་པོ་ལས་ཉམས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་བྱའོ། ། 1-1636 ཟང་ཟིང་གི་སྦྱིན་པ་ནི་དྲང་སྲོང་རྒྱས་པས་ཞུས་པའི་མདོ་ལས། མ་དག་པའི་སྦྱིན་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་བཤད་པ་དེ་སྤངས་ནས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ནི་འདིར་ཚིགས་སུ་བཅད་དེ་སྨྲས་པ། མ་དད་སྦྱིན་སྟེར་ཕན་བཏགས་ལན་དུ་སྟེར། །མེ་དང་ཆུ་དང་རྒྱལ་པོ་མགུ་ཕྱིར་སྟེར། །འཇིགས་ནས་སྟེར་དང་དུག་མཚོན་བཤད་ཤ་སྟེ། །བག་མེད་པ་ལ་ཆང་སྟེར་འཁོར་བསྡུའི་ཕྱིར། །རང་ལ་བསྟོད་ཕྱིར་ གཟའ་སྐར་མཁན་ལ་སྟེར། །རོལ་མོ་མཁན་སྟེར་གཞན་ནོར་མཛའ་ལ་སྟེར། །གཞན་གྱི་འབྲུ་ནི་བྱ་ལ་སྟེར་བ་དང་། །བཟོ་བོ་ལ་སྟེར་ནད་ཕྱིར་སྨན་པ་དང་། །སྤྱོས་ནས་སྟེར་དང་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ ལ། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་བཞིན་སྟེར་དང་བྱིན་རྗེས་འགྱོད། །འདི་ཡིས་ཕྱི་ནས་སྟེར་འགྱུར་སྙམ་ནས་སྟེར། །རྣམ་སྨིན་རང་ཉིད་ཁོ་ནས་སྤྱད་སྙམ་སྟེར། །ལང་ཚོའི་ཚེ་དང་རྒས་ཚེ་ན་བའི་ཚེ། །འཆི་བའི་ཚེ་ ན་སྟེར་བར་བྱེད་པ་དང་། །དད་པ་མེད་བཞིན་གཞན་གྱིས་བསྐུལ་ནས་སྟེར། །ཡུལ་གཞན་གྲགས་ཕྱིར་གཏོང་ཕོད་བསྟན་ཕྱིར་སྟེར། །བུད་མེད་ཕྱིར་དང་བུ་ནི་མེད་ཟེར་སྟེར། །སྐྱེ་བ་ཕྱི་མར་རྙེད་ཕྱིར་སྟེར་ བ་དང་། །དམན་པ་བོར་ནས་ཕྱུག་པོ་རྣམས་ལ་སྟེར། །མ་དག་སྦྱིན་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་ཡིན། །ཡང་དེ་ཉིད་ལས། འདི་སྐད་དུ་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོ་དེ་དག་ནི་འབྲས་བུ་མེད་པ་མ་ཡིན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་བསམ་པ་དང་སྦྱོར་བ་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་གྱུར་པས་ཞིང་ཚ་སྒོ་ཅན་ལ་ས་བོན་ངན་པ་བཏབ་པ་བཞིན་རྣམ་པར་སྨིན་པ་གྲུང་པོར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1637 སངས་རྒྱས་དང་དགེ་འདུན་དང་ཆོས་སྨྲ་བ་དང་ནད་པ་དང་ཕ་མ་ལ་སྟེར་བ་ནི་སྦྱིན་པ་བླ་ན་མེད་པ་ལྔ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། མགྲོན་པོ་དང་ནད་པ་དང་ནད་གཡོག་ དང་ཆོས་སྨྲ་བ་དང་ཡུལ་གཞན་དུ་འགྲོ་བ་དང་ཕ་མ་དང་རྒྱལ་པོ་རྒྱལ་སྲིད་ལས་ཉམས་པ་དང་རྒྱལ་པོས་མནར་བ་དང་མགོན་མེད་པ་རྣམས་ཞིང་དག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །རབ་ ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་སྦྱིན་པ་ལ་ཟང་ཟིང་དང་མི་འཇིགས་པ་དང་ཆོས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་དང་གསུམ་མོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་སྡོམ་པ་དང་དགེ་བ་ཆོས་སྡུད་དང་། སེམས་ཅན་དོན་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་གསུམ་ མོ། །བཟོད་པ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པ་ལ་ཇི་མི་སྙམ་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་དང་དུ་ལེན་པ་དང་། ཆོས་ལ་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་གསུམ་མོ། །བརྩོན་འགྲུས་ལ་གོ་ཆ་དང་། སྦྱོར་བ་དང་། ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་གསུམ་མོ། །བསམ་གཏན་ལ་མཐ
【現代漢語翻譯】 應如實宣說。（出自）《如實宣說》及其釋論。因此，對於那些以邪說講法，或因貪圖名利而宣講佛法的人，應當效仿經中所說：『他們會失去自身巨大的福德。』 關於財物佈施，《正直者請問經》中提到：應避免三十二種不清凈的佈施，以下用偈頌來說明： 不信而施，圖報而施，為報恩而施；為火、水、國王歡喜而施；因恐懼而施，施毒藥、兵器、血肉；向放逸者施酒，為聚集眷屬而施；為讚揚自己而施，施給星相師；施給樂師，將他人之財施與朋友；將他人的糧食施與鳥類；施給工匠，為治病而施給醫生；謾罵后施捨，以及對異熟果報；猶豫不決地施捨，施捨后又後悔；心想以此在未來獲得回報而施捨；心想異熟果報只供自己享用而施捨；在青春、壯年、老年、生病、臨終時施捨；不具信心，受他人勸請而施捨；為在異地揚名，為炫耀慷慨而施捨；為女人而施，或謊稱無子而施；為來世獲得利益而施捨；捨棄卑劣者，而施給富人。以上就是三十二種不清凈的佈施。 同樣在經中說：『正直的大修行者們，雖然這些佈施並非沒有果報，但由於動機和行為受到煩惱染污，就像在鹽堿地裡播下壞種子一樣，果報不會豐碩。』 對佛、僧、說法者、病人、父母的佈施是五種無上佈施。客人、病人、侍疾者、說法者、遠行者、父母、失去王位的國王、受國王迫害的人以及無依無靠的人，都是清凈的福田。 從分類上講，佈施有財物佈施、無畏佈施和佛法佈施三種。戒律有律儀戒、攝善法戒和饒益有情戒三種。忍辱有于損害不生嗔、安受痛苦、於法決定信解三種。精進有披甲精進、加行精進、不退精進三種。禪定有...
【English Translation】 Show the right way as it is. From the 'Showing the Right Way' and its commentary. Therefore, those who preach false teachings, or preach with a mind of affliction, seeking gain, respect, and fame, should follow what is said, 'They will lose their great merit.' Regarding the giving of material things, from the Sutra Requested by the Honest One: Having explained the thirty-two impure givings, one should give by abandoning them. Here, it is spoken in verses: Giving without faith, giving with conditions, giving in return; giving to please fire, water, and the king; giving out of fear, giving poison, weapons, flesh; giving alcohol to the reckless, for the sake of gathering a retinue; giving to astrologers to praise oneself; giving to musicians, giving others' wealth to friends; giving others' grain to birds; giving to craftsmen, giving medicine for illness; giving after scolding, and to the ripening; giving while doubting, and regretting after giving; giving thinking that one will receive in the future; giving thinking that one will only enjoy the ripening oneself; giving in youth, old age, sickness, and at the time of death; giving without faith, urged by others; giving to be famous in other lands, giving to show generosity; giving for women, or giving saying there are no sons; giving to gain in future lives; giving up the inferior and giving to the rich. These are the thirty-two impure givings. Also in the same text: 'Great honest practitioners, although these are not without fruit, nevertheless, because the intention and action are afflicted, like planting bad seeds in a salty field, the ripening will not be abundant.' Giving to the Buddha, the Sangha, the Dharma speaker, the sick, and parents are the five unsurpassed givings. Guests, the sick, attendants, Dharma speakers, those going to other lands, parents, kings who have fallen from their kingdoms, those tormented by kings, and the helpless are pure fields. In terms of classification, giving has three types: material giving, fearlessness giving, and Dharma giving. Ethics has three types: the ethics of vows, the ethics of gathering virtue, and the ethics of benefiting sentient beings. Patience has three types: not being upset by harm, accepting suffering, and having definite faith in the Dharma. Diligence has three types: armor-like diligence, application diligence, and non-returning diligence. Samadhi has...
ོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པ་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་སྒྲུབ་པ་དང་། སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་གསུམ་མོ། །ཤེས་རབ་ལ་ཀུན་རྫོབ་དང་དོན་ དམ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལ་དམིགས་པ་གསུམ་མོ། །བསྡུས་པ་ནི་དང་པོ་ལྔ་བསོད་ནམས་དང་ཤེས་རབ་དང་ཡེ་ཤེས་ཏེ་ཚོགས་གཉིས་སམ། ཡང་ན་དང་པོ་ལྔ་ཐབས་མཁས་པ་དང་ཕྱི་མ་ཤེས་རབ་སྟེ་ཐབས་ཤེས་རབ་གཉིས་སམ། 1-1638 ཡང་ན་བསླབ་པ་གསུམ་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བསླབ་གསུམ་དབང་དུ་མཛད་ནས་ནི། །རྒྱལ་བས་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དྲུག །རབ་ཏུ་བཤད་དེ་དང་པོ་གསུམ། །ཐ་མ་གཉིས་ཀྱིས་རྣམ་པ་གཉིས། །གཅིག་ ནི་གསུམ་ཆར་ལ་ཡང་གཏོགས། །ཞེས་གསུངས་སོ། །དེའི་དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་སྦྱིན་པ་བཏང་ནས་ཚུལ་ཁྲིམས་བླངས་ཏེ་བཟོད་པས་སྲུང་བས་བསླབ་པ་དང་པོ་ནི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གསུམ་ཡིན་ནོ། ། ཐ་མ་གཉིས་ནི་བསླབ་པ་རེ་རེ་ཡིན་ལ་བརྩོན་འགྲུས་ཀྱིས་གསུམ་ཀ་སྒྲུབ་པས་ཤེས་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་སེར་སྣ་ནས་ཤེས་རབ་འཆལ་བའི་བར་དྲུག་གམ། ཡང་ན་སྒྲིབ་པ་ གཉིས་ཀ་ཡིན་ཏེ་འདིས་སྤོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། སེར་སྣ་ལ་སོགས་རྣམ་རྟོག་གང་། །དེ་ནི་ཉོན་མོངས་སྒྲིབ་པར་འདོད། །འཁོར་གསུམ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གང་། །དེ་ནི་ཤེས་ བྱའི་སྒྲིབ་པར་འདོད། །ཤེས་རབ་ལས་གཞན་འདི་དག་ནི། །སྤོང་རྒྱུ་གཞན་མེད་དེ་ཡི་ཕྱིར། ཤེས་རབ་མཆོག་ཡིན་དེ་གཞི་ནི། །ཐོས་པ་དེ་ཕྱིར་ཐོས་པ་མཆོག །ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། ཡོན་ཏན་གྱི་ བསྔགས་པ་ནི་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་གཉིས་སྒྲུབ་པར་སྔར་བཤད་ཟིན་ལ་གཞན་ཡང་རིན་པོ་ཆེ་ཕྲེང་བ་ལས། སྦྱིན་པས་ལོངས་སྤྱོད་ཁྲིམས་ཀྱིས་བདེ། །བཟོད་པས་གཟུགས་བཟང་བརྩོན་པས་བརྗིད། །བསམ་གཏན་གྱིས་ཞི་བློ་ཡིས་གྲོལ། ། 1-1639 སྙིང་བརྩེ་བས་ནི་དོན་ཀུན་འགྲུབ། །བདུན་པོ་འདི་དག་མ་ལུས་པ། །ཅིག་ཅར་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་ཡིས། །ཡེ་ཤེས་བསམ་མི་ཁྱབ་པའི་ཡུལ། །རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་ཉིད་འཐོབ། །ཅེས་བཤད་དོ། །གལ་ཏེ་ སྦྱིན་པ་བཏང་བ་ཙམ་གྱིས་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་བསོད་ནམས་འབྱུང་ངམ་ཞེ་ན་མུ་བཞི་ལས་སྦྱིན་པ་ཡིན་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་བསོད་ནམས་མི་འབྱུང་བ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་ པོར་མ་བསྔོས་པའི་སྦྱིན་པའོ། །སྦྱིན་པ་མ་ཡིན་ལ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པའི་བསོད་ནམས་འབྱུང་བ་ནི་སྦྱིན་པའི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་གཏོང་དུ་འཇུག་པ་དང་། བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་དང་། ཡིད་རང་ བའོ། །གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོར་བསྔོས་པའི་སྦྱིན་པའོ། །གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་བར་ལ་སྦྱར་རོ། ། གཅིག་ལ་གཅིག་ངེས་པ་ནི་རེ་རེ་ལ་དྲུག་ཀ་ཚང་བ་སྟེ་སྦྱིན་པ་གཏོང་བ་ན་སྒོ་གསུམ་གྱི་ཉེས་སྤྱོད་སྤོང་བ་ཚ
【現代漢語翻譯】 安住于佈施之法，成就神通，利益眾生，此為三者。智慧有世俗諦、勝義諦和以利益眾生為目標三種。總而言之，最初五者是福德和智慧，即二資糧；或者最初五者是方便善巧，後者是智慧，即方便與智慧二者； 或者三學，如《經莊嚴論》所說：『掌握三學已，勝者說六度，初三與后二，二者各別相，一則皆攝三。』其含義是：佈施之後持戒，以忍守護，故最初之學為三波羅蜜多。 最後二者各自為一學，精進可成辦三者，故應知此密意。相違品為慳吝乃至智慧邪見等六者，或者二障，因此而斷除。如《寶性論》所說：『慳等諸分別，是名煩惱障，三輪之分別，是名所知障。除慧無餘者，能斷此等故，是故慧為勝，彼之基為聞，故聞為最勝。』此乃讚歎功德，即成就二種圓滿，如前已述。另如《寶鬘論》所說：『佈施得富足，持戒得安樂，忍辱得妙色，精進得威嚴，禪定得寂靜，智慧得解脫，慈愛能成辦，一切諸事業。此等七全部，一時以度成，智慧不可測，獲一切智智。』 如是宣說。若僅是行佈施，就能生起佈施波羅蜜多的福德嗎？有四句，即是佈施，但不能生起波羅蜜多的福德，是指未迴向大菩提的佈施。不是佈施，但能生起波羅蜜多的福德，是指勸人行佈施波羅蜜多，讚歎和隨喜。二者都是，是指回向大菩提的佈施。二者都不是，是指非善業和無記等。如是類推至智慧。 一一定於一者，是指每一者都具足六度，即行佈施時，捨棄身語意的惡行等。
【English Translation】 To abide in the Dharma of generosity, to accomplish clairvoyance, and to benefit sentient beings, these are the three. Wisdom has three aspects: conventional truth, ultimate truth, and focusing on the benefit of sentient beings. In summary, the first five are merit and wisdom, the two accumulations; or the first five are skillful means, and the latter is wisdom, the two being means and wisdom; Or the three trainings, as stated in the 'Ornament of the Sutras': 'Having mastered the three trainings, the Victorious Ones taught the six perfections. The first three and the last two, each are distinct, one includes all three.' Its meaning is: having given charity, taken vows of morality, and protected with patience, the first training is the three perfections. The last two are each a single training, and diligence can accomplish all three, so this intention should be understood. The opposing factors are the six from miserliness to corrupted wisdom, or the two obscurations, which are abandoned by this. As stated in the 'Uttaratantra': 'Whatever thoughts there are, such as miserliness, are considered the obscuration of affliction. Whatever thoughts there are of the three spheres, are considered the obscuration of knowledge. Other than wisdom, there is nothing else to abandon these, therefore wisdom is supreme, and its basis is hearing, therefore hearing is supreme.' This is praise of the qualities, that is, accomplishing the two perfections, as previously explained. Also, as stated in the 'Precious Garland': 'By generosity, wealth; by morality, happiness; by patience, good form; by diligence, majesty; by meditation, peace; by wisdom, liberation; by loving-kindness, all purposes are accomplished. These seven, all at once, are accomplished by the perfections. Wisdom, an inconceivable realm, obtains omniscience.' Thus it is explained. If merely giving charity, does that generate the merit of the perfection of generosity? There are four possibilities: it is charity, but does not generate the merit of the perfection, which refers to charity not dedicated to great enlightenment. It is not charity, but generates the merit of the perfection, which refers to encouraging others to practice the perfection of generosity, praising and rejoicing. Both are true, which refers to charity dedicated to great enlightenment. Neither is true, which refers to non-virtuous actions and neutral actions, and so on. Apply this similarly up to wisdom. One being definite for one, means that each one is complete with the six perfections, that is, when giving charity, abandoning the misdeeds of body, speech, and mind, etc.
ུལ་ཁྲིམས་དང་སྡུག་བསྔལ་ལ་མི་སྐྲག་པའི་བཟོད་པ་དང་། དེ་ལ་ སྤྲོ་བ་བརྩོན་འགྲུས་དང་། དེ་ལ་རྩེ་གཅིག་པ་བསམ་གཏན་དང་། འཁོར་གསུམ་དུ་མི་རྟོག་པར་བསྔོ་བ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་རབ་ཀྱི་བར་ལ་སྦྱར་རོ། ། 1-1640 གཅིག་ལ་གཅིག་ངེས་པ་ནི་རེ་རེ་ལ་དྲུག་ཀ་ཚང་བ་སྟེ། གཞན་ཡང་འཚེ་བ་དང་བཅས་པའི་གཏོང་བ་ལ་སོགས་པ་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་རེ་རེ་བ་དང་གཉིས་གཉིས་པ་དང་གསུམ་ གསུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཅི་རིགས་སུ་འགྱུར་རོ། །གཉིས་པ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པར་ཟབ་ཅིང་རྒྱ་ཆེ་བ་སྟོན་པའི་རྒྱུ་ལ་རྒྱ་ཆེ་བ་ནི་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་མ་ལུས་པ་སྟོན་པའོ། །ཟབ་པ་ ནི་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དང་ཀུན་གཞི་ལ་སོགས་པ་གཏིང་དཔག་དཀའ་བ་རྣམས་སོ། །དེའི་འབྲས་བུ་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་དེ་གཉིས་མཁྱེན་པའམ་རྣམ་མཁྱེན་ཉིད་དེ་ལྟར་གནས་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་དང་མཐུན་པར་ རྒྱུ་བསྟན་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གསུམ་པ་དེ་ལ་མི་མོས་པའི་རྒྱུ་ནི་ཁ་ཅིག་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ཟབ་པ་དང་རྒྱ་ཆེ་བ་ལ་མི་མོས་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །ཆོས་ཉིད་ནི་ ཐེག་ཆེན་གྱི་རིགས་སོ། །དགེ་བའི་རྩ་བ་ནི་ཐེག་ཆེན་ལ་མོས་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་དེ་ལ་བཀུར་སྟི་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །སྡིག་གྲོགས་ནི་ཐེག་ཆེན་ལ་སྡང་བའོ། །དོན་འདི་ཉིད་རྒྱུད་བླ་ མ་ལས། རིགས་མེད་གྲོགས་ངན་སྔོན་དགེ་མ་བསགས་བློ་མ་སྦྱངས། །ཆོས་འདིས་སྐྲག་འགྱུར་འདི་ན་དོན་ཆེན་འདི་ལས་ལྟུང་། །ཞེས་བཤད་དོ། །བཞི་པ་མོས་ཀྱང་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བའི་རྒྱུའི་དང་པོ་རྒྱུ་དངོས་ལ་ངེས་པར་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་བ་ནི་དེས་ཐེག་ཆེན་ལ་ཞུགས་ཀྱང་འཁོར་བ་ལས་མི་ཐར་བའོ། ། 1-1641 བདག་ཉིད་ལྟ་བ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་ནི་མདོའི་དགོངས་པ་མི་ཤེས་པར་རང་གི་ལྟ་ངན་ལ་བཟང་པོ་རློམ་པའོ། །དོན་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་ཞེན་པ་ནི་རང་བཞིན་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་ ལ་སྟོང་པ་ཕྱང་ཕྱད་ལ་སོགས་པར་འདུ་ཤེས་ཏེ་ཐམས་ཅད་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པའོ། །མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པའང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ་ཐེག་ཆེན་ནི་དགོངས་པ་སྣ་ཚོགས་ཅན་དུ་གསུངས་པ་ཡིན་ ནོ། །གཉིས་པ་དེ་ལ་དགོངས་ཏེ་གསུངས་པའི་ལུང་ནི་དོན་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལྟ་བའི་ངོ་བོ་ནི་མོས་ཀྱང་རྒྱུ་གཉིས་ཀྱིས་ངེས་པར་མི་འབྱུང་བ་འདི་ལ་དགོངས་ནས་ཞེས་པ་སྟེ་མེ་ ལོང་ཆེན་པོ་ནི་དེ་ལས་ཤེས་བྱ་མང་པོ་གསལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་དད་པ་ཆེར་འབྱུང་གི་མདོའོ། །སྒྲ་ཇི་བཞིན་དུ་འབྱེད་པ་ནི་འཁྲུལ་པ་ཡིན་པས་ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའོ། །མཚན་མར་ལྟ་བ་ ནི་རང་བཞིན་མེད་པ་དང་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པར་གསུངས་པའི་དགོངས་པ་མི་ཤེས་པར་ནམ་མཁའ་ལྟར་མེད་དགག་གི་མཚན་མར་ལྟ་བའོ། །དེ་མེད་པ་ལ་ཞེན་ནས་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་ སྐུར་པ་འདེབས་པ་ནི་བཏགས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་དང་སྦྱར་རོ།
【現代漢語翻譯】 不畏懼刑罰和痛苦的忍辱，以及 對此歡喜的精進，以及 對此一心一意的禪定，以及 不執著三輪的佈施是般若波羅蜜多，同樣地，在般若之間也這樣運用。 1-1640 一個決定一個，即每一個都具備六度。此外，伴隨損害的佈施等波羅蜜多，會各自、兩個、三個等隨意變化。第二，極其廣大地顯示甚深和廣大的原因，廣大是指顯示輪迴和涅槃的所有法。甚深是指法的無我和阿賴耶識等難以測度的法。其果是遍智，以遍智了知這兩者，或者遍智本身如此安住，因此與果相符地顯示因，這就是所說的意義。第三，對此不信的原因是，有些人不相信極其廣大的甚深和廣大，這是詞語的組合方式。法性是指大乘的種姓。善根是指對大乘生起信心的原因，即對此進行恭敬等。惡友是指憎恨大乘者。這個意義在《寶性論》中也說：『無種姓、惡友、未積 पूर्व善、未修心，此法令其 भय，此乃大義墮。』第四，即使相信也未必產生的因，第一個因在事物上未必產生，即雖然進入大乘，也無法從輪迴中解脫。 1-1641 執持我見為殊勝，即不瞭解經的密意，而自認為自己的惡見是好的。對意義執著于字面，即認為無自性等是空無一物，從而誹謗一切。未生等也與此相同，因為大乘被說成具有多種密意。第二，對此而說的經文，在意義上有三點，第一是觀點的體性，即考慮到即使相信，也會因為兩個原因而未必產生，所以說是『考慮到』，因為大圓鏡可以從中清楚地瞭解許多所知，所以會生起很大的信心。按字面解釋是錯誤的，因此是不如理的。執著于相是指不瞭解所說的無自性和未生等的密意，而執著于如同虛空般無遮止的相。執著于不存在，從而誹謗三自性，即與遍計所執等三者結合。
【English Translation】 Patience that does not fear punishment and suffering, and Diligence that rejoices in it, and Samadhi that is single-minded about it, and Giving without clinging to the three spheres is Prajnaparamita, and similarly, apply it between Prajnas. 1-1640 One determines one, that is, each one is complete with the six perfections. Furthermore, giving with harm, etc., the perfections will change variously, each one, two, three, etc. Second, the cause of showing the extremely vast, profound, and extensive is that the extensive shows all the dharmas of samsara and nirvana. The profound is that the dharmas of selflessness of phenomena and alaya, etc., are difficult to fathom. The fruit of that is omniscience, knowing those two with omniscience, or omniscience itself abiding in that way, therefore, showing the cause in accordance with the fruit, which is the meaning of what is said. Third, the reason for not believing in this is that some do not believe in the extremely vast, profound, and extensive, which is the way the words are combined. Dharmata is the lineage of the Mahayana. The root of virtue is what becomes the cause of faith in the Mahayana, that is, showing respect for it, etc. A bad friend is one who hates the Mahayana. This meaning is also stated in the Uttaratantra: 'Without lineage, bad friends, not accumulating पूर्वmerit, not training the mind, this dharma makes them भय, this is a great meaning of downfall.' Fourth, the cause of not necessarily arising even if one believes, the first cause does not necessarily arise in things, that is, even if one enters the Mahayana, one cannot be liberated from samsara. 1-1641 Holding self-view as supreme is not understanding the intention of the sutras and boasting that one's own evil view is good. Clinging to the words as they are in meaning is perceiving selflessness, etc., as utter emptiness, thereby slandering everything. Unborn, etc., are also similar to this, because the Mahayana is said to have various intentions. Second, the scriptures spoken with that intention, in meaning, there are three points, the first is the nature of the view, that is, considering that even if one believes, it will not necessarily arise due to two causes, therefore it is said 'considering', because the great mirror can clearly understand many knowable things from it, so great faith will arise. Interpreting the words as they are is wrong, therefore it is improper. Looking at the characteristics is not understanding the intention of what is said about selflessness and unborn, etc., and looking at the characteristics of negation like the sky. Clinging to the non-existence and slandering the three natures is combining with the three, such as imputation, etc.
།དེ་མེད་པའི་ལྟ་བ་དེ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རིགས་པ་འགའ་ཞིག་འཛིན་པ་དང་མདོ་སྡེ་མང་པོ་མེད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ལོག་པར་བཤད་ནས་བསྒྱུར་བ་ནི་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་དང་སྒྱུར་བའོ། ། 1-1642 ཆོས་ཐམས་ཅད་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དགེ་མི་དགེ་གང་བྱེད་ཀྱང་སྐྱོན་མེད་ལ་དེས་སྔོན་བསགས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་ཀྱང་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འཛིན་པ་ནི་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་ དང་ངེས་འབྱུང་གི་ལྟ་བའོ། ། མེད་པ་ལ་ཞེན་ནས་ཡོད་པར་སྟོན་པ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ཁྱད་དུ་གསོད་པ་དང་། ཡོད་པར་སྨྲ་བ་ལ་ཞེ་སྡང་བ་ནི་དབང་ཟ་བ་དང་འཁྲུག་པའི་ ལྟ་བའོ། །རྣམ་ཐར་སྒོ་གསུམ་གྱི་དོན་ནི་མེད་དགག་ཁོ་ནར་ཞེན་པ་དང་། དེ་ལ་ཞུགས་ན་བསོད་ནམས་མང་པོ་འཕེལ་ལོ་སྙམ་པ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་འཕེལ་བའི་ལྟ་བའོ། །མེད་པའི་ལྟ་ བ་ལ་དྲིས་པའི་ཚེ་བདག་ནི་ཅིའང་ཁས་མི་ལེན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བ་དང་ངན་གཡོས་ཚུལ་ལ་ཚིག་དོར་དང་ལྟག་ཆོད་མང་པོ་བྱེད་པ་ནི་ཁས་མི་ལེན་པ་དང་ངན་གཡོའི་ལྟ་བའོ། །མེད་ པར་ལྟ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་རྣམས་ལ་མཆོད་པ་དང་བཀུར་སྟིར་འགྱུར་རོ་སྙམ་དུ་རློམ་པ་ནི་བཀུར་སྟིའི་ལྟ་བའོ། །མཁས་པ་དག་གིས་ལྟ་བ་དེ་རིགས་པས་སུན་ཕྱུང་བ་ན་འདི་ཉིད་བདེན་ གྱི་གཞན་ནི་ལོག་པའོ་སྙམ་ནས་མི་འདོར་བ་ནི་རྨོངས་པ་བརྟན་པའི་ལྟ་བའོ། །ལྟ་བ་དེ་དག་གི་བག་ཆགས་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པ་ནི་རྩ་བའི་ལྟ་བའོ། །གཉིས་པ་དེ་སྐྱོན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་ལ་མཚན་མར་ལྟ་བ་ནི་ལྟ་བ་ལ་ལྟ་བ་མ་ཡིན་པར་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་མེད་པའི་མཚན་མ་ལ་ཞེན་ཀྱང་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་ལ་མ་ཞེན་པར་འདུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1643 ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་ལ་སྦྱོར་བ་སེལ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ཐམས་ཅད་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་ན་དགེ་བའི་འབད་པའི་སྦྱོར་བ་ལ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ དང་སྒྱུར་བ་ནི་ཐར་པའི་ཐབས་མ་ཡིན་པས་ངེས་འབྱིན་མ་ཡིན་པའི་ལྟ་བའོ། །ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་དང་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་སླར་ཡང་སྒྲིབ་པ་གསོག་པས་སྒྲིབ་པ་སོགས་པའི་ ལྟ་བའོ། །དབང་ཟ་བ་དང་རབ་ཏུ་འཁྲུག་པ་ནི་ཆོས་དང་གང་ཟག་ལ་ལོག་པར་སྒྲུབ་པས་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པ་འཕེལ་བའི་ལྟ་བའོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་འཕེལ་བའི་ལྟ་བ་ནི་མེད་པ་ འབའ་ཞིག་ཏུ་བལྟས་པ་ལས་འབྲས་བུ་མི་འབྱུང་བས་འབྲས་བུ་མེད་པའི་ལྟ་བའོ། །ཁས་མི་ལེན་དང་ངན་གཡོ་གཉིས་ནི་རིགས་པ་མེད་པར་ཕམ་པ་ཁོ་ནས་འཐོབ་པས་ཆད་པས་བཅད་པའོ། །བཀུར་ སྟི་ནི་སྐུར་འདེབས་ཀྱི་ལྟ་བ་སྟེ་དེ་སྐད་མི་གསུང་བ་ལ་གསུང་བར་སྒྲོ་འདོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྨོངས་པ་བརྟན་པ་ནི་བསྙད་པ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་དགག་པ་བྱས་ཀྱང་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །རྩ་བའི་ལྟ་བ་ནི་ལྟ་བ་ཆེན་པོ་སྟེ་དེ་ལས་ལྟ་ངན་ཐམས་ཅད་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀ
【現代漢語翻譯】 爲了確立這種『無』的觀點，抓住一些理證，並將許多經部歪曲解釋為『無』的論據，這就是完全執著和歪曲的觀點。 1-1642 認為一切法皆空，因此無論行善作惡都沒有過失，並且由此也能從先前積累的障礙中解脫，這就是無罪和出離的觀點。執著于『無』，卻宣稱『有』，輕視聲聞乘的教藏；對宣說『有』者心生嗔恨，這就是專橫和爭鬥的觀點。認為解脫三門（空性門，無相門，無愿門）的意義僅僅在於否定，並認為進入其中能增長許多福德，這就是顛倒和增長的觀點。當被問及『無』的觀點時，聲稱自己什麼都不承認，並且以惡劣的手段進行推諉和狡辯，這就是不承認和狡詐的觀點。自以為執著于『無』的觀點，就能變成對諸佛的供養和恭敬，這就是恭敬的觀點。當智者以理證駁斥這種觀點時，仍然認為『唯有此是真，其他皆是假』而不捨棄，這就是愚癡堅固的觀點。所有這些觀點的習氣存在於阿賴耶識中，這就是根本的觀點。 1-1643 從過失的角度來解釋這些觀點：執著于相，就是將非觀點視為觀點，因為執著于『無』的相，卻認為自己沒有執著於一切相。誹謗三自性（遍計所執性，依他起性，圓成實性），就是斷絕努力，因為如果誹謗一切，那麼行善的努力就沒有意義了。完全執著和歪曲，是因為這不是解脫的方法，所以不是出離的觀點。無罪和出離，是因為這會再次積累障礙，所以是增長障礙的觀點。專橫和爭鬥，是因為這會錯誤地論證法和補特伽羅，所以是增長非福德的觀點。顛倒和增長的觀點，是因為僅僅看到『無』並不能產生結果，所以是無果的觀點。不承認和狡詐，是因為只能通過無理的失敗來獲得，所以是被斷滅所斬斷的。恭敬，是誹謗的觀點，因為將未說的話強加於他人。愚癡堅固，是無意義的辯解，因為即使駁斥也沒有用。根本的觀點，是最大的觀點，因為一切邪見都由此產生。第三，所有這些觀
【English Translation】 To establish this view of 'nothingness,' grasping at some reasoning and distorting many Sutra Pitaka as arguments for 'nothingness,' this is the view of complete attachment and distortion. 1-1642 Believing that all dharmas are empty, therefore there is no fault in doing good or evil, and that one can even be liberated from previously accumulated obscurations, this is the view of being without fault and of renunciation. Clinging to 'nothingness' but proclaiming 'existence,' disparaging the Shravaka Vehicle's teachings; harboring hatred towards those who speak of 'existence,' this is the view of being domineering and contentious. Believing that the meaning of the three doors of liberation (emptiness, signlessness, wishlessness) lies solely in negation, and thinking that entering into them will increase much merit, this is the view of being inverted and increasing. When asked about the view of 'nothingness,' claiming that one does not acknowledge anything, and using vile means of evasion and sophistry, this is the view of non-acknowledgment and deceit. Presuming that clinging to the view of 'nothingness' will transform into offerings and reverence to the Buddhas, this is the view of reverence. When wise individuals refute that view with reasoning, still thinking 'only this is true, others are false' and not abandoning it, this is the view of steadfast ignorance. All the habitual tendencies of these views existing in the Alaya-vijnana (storehouse consciousness), this is the fundamental view. 1-1643 Explaining these views from the perspective of faults: clinging to characteristics is called viewing what is not a view as a view, because even though one clings to the characteristic of 'nothingness,' one perceives that one is not clinging to all characteristics. Slandering the three natures (imputed nature, dependent nature, perfected nature) is called severing effort, because if one slanders everything, then the effort of doing good is meaningless. Complete attachment and distortion is because this is not a method of liberation, so it is not a view of renunciation. Being without fault and renunciation is because this will again accumulate obscurations, so it is a view of increasing obscurations. Being domineering and contentious is because this will wrongly argue about the Dharma and the individual, so it is a view of increasing non-merit. The view of being inverted and increasing is because merely seeing 'nothingness' does not produce results, so it is a view of no result. Non-acknowledgment and deceit is because it can only be obtained through unreasonable defeat, so it is cut off by annihilation. Reverence is the view of slander, because it imposes unspoken words on others. Steadfast ignorance is a meaningless excuse, because even if refuted, it is useless. The fundamental view is the greatest view, because all wrong views arise from it. Third, all these vie
ྱི་སྡུད་བྱེད་བཤད་པ་ནི་མངོན་པའི་ང་རྒྱལ་གྱི་ལྟ་བ་སྟེ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་པོ་ཐམས་ཅད་དེས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1644 དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མདོ་སྡེ་དེ་ཉིད་ལས་དེའི་འོག་ཏུ་དེ་དག་ནི་བཅུ་བདུན་ཡིན་ཀྱང་བཅུར་འགྱུར་རོ། །བཅུ་ཡིན་ཀྱང་བཅུ་བདུན་དུ་འགྱུར་རོ། །ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་ཡིན་ཀྱང་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། ། གཅིག་ཡིན་ཀྱང་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་སོ། །ལྔ་པ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ལས་གསུངས་པའི་དགོངས་པ་བཤད་པ་ལ་བཞིའི་དང་པོ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའི་དགོངས་པའི་ཚུལ་གཉིས་བཤད་ པ་ལ་དང་པོའི་དགོངས་པ་ནི་བསམ་པའོ། །བདག་ཉིད་ཀྱིས་མི་འབྱུང་བ་ནི་གྲངས་ཅན་ལྟར་རང་ལས་རང་སྐྱེ་བ་བཀག་གི་རྐྱེན་གཞན་ལས་འབྱུང་བ་ནི་མ་བཀག་གོ །རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་ མེད་པ་ནི་སྔར་བྱུང་བ་དེ་ཉིད་ཡང་བསྐྱར་ནས་མི་འབྱུང་བའོ། །རང་གི་ངོ་བོ་ལ་མི་གནས་པ་ནི་སྐད་ཅིག་གཉིས་ཕན་ཆད་མི་སྡོད་པའོ། །བྱིས་པས་བཟུང་བ་ནི་བདེན་པར་ཏེ་ཡུམ་ ལས། ཆོས་འདི་དག་ནི་བྱིས་པ་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོ་ཐོས་པ་དང་མི་ལྡན་པས་ཇི་ལྟར་ཞེན་པ་དེ་བཞིན་དུ་མེད་དེ་ཞེས་གང་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལ་མཚན་ཉིད་ངོ་བོ་ཉིད་ མེད་པ་ནི་རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་ཇི་ལྟར་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའོ། །སྐྱེ་བ་ནི་རང་ལས་སྐྱེ་བའོ། །དོན་དམ་པའང་ཡིན་ལ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའང་ཡིན་པས་དོན་དམ་པ་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པའོ། ། 1-1645 དོན་འདི་ཉིད་སུམ་ཅུ་པ་ལས། ངོ་བོ་ཉིད་ནི་རྣམ་གསུམ་གྱི། །ངོ་བོ་ཉིད་མེད་རྣམ་གསུམ་ལ། །དགོངས་ནས་ཆོས་རྣམས་ཐམས་ཅད་ནི། །ངོ་བོ་ཉིད་མེད་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་དོ། །ངོ་བོ་ ཉིད་མེད་པར་གསུངས་པའི་དོན་ནི་དེ་ལྟར་བལྟའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པའི་དགོངས་པ་བཤད་པ་ལ་ ཇི་ལྟར་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དེ་ལྟར་མ་སྐྱེས་པ་ནི་ཀུན་བརྟགས་ལ་ཇི་ལྟར་བརྟགས་པའི་སྐྱེ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྔར་བཞིན་ནོ། ། དེ་བཞིན་དུ་བརྟགས་པ་བཞིན་མི་འགག་པ་དང་། བརྟགས་པ་བཞིན་གཟོད་མ་ནས་ཞི་སྟེ་གདོད་ནས་མ་གྲུབ་པ་དང་། བརྟགས་པ་བཞིན་མྱ་ངན་ལས་འདས་ཏེ་སྤྲོས་པ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་གྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པ་ ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་དགོངས་པ་བཞི་བཤད་པ་ལ་གང་དག་ནི་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པ་ལ་དད་པའི་གང་ཟག་གོ །དགོངས་པ་དཔག་མེད་ཡོད་ཀྱང་བསྡུ་ན་བཞི་སྟེ་མཉམ་པ་ཉིད་ལ་དགོངས་ པ་ནི་ཐུབ་པས་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་གཟིགས་ཀྱི་བསྔགས་པ་བརྗོད་པ་ན་འགའ་ཞིག་སྟོན་པ་ལ་བརྙས་པ་སྐྱེས་ཏེ་སྒྲིབ་པ་དེའི་གཉེན་པོར་ང་ཉིད་དེའི་ཚེ་སངས་རྒྱས་རྣམ་པར་གཟིགས་སུ་གྱུར་ཏོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། 1-1646 སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཚོགས་
【現代漢語翻譯】 解釋集合的方法是，顯現的傲慢觀點，即所有二十七種，都是由它產生的。 1-1644 因此，在那個經部中，在那之後，它們雖然是十七種，但會變成十種。即使是十種，也會變成十七種。即使是二十七種，也會變成一種。 即使是一種，也會變成二十七種，這樣說。第五，解釋從《極廣經》中所說的意圖，分為四部分，第一部分是解釋無自性的意圖的兩種方式。 第一種意圖是思考。自己不產生，是遮止像數論一樣從自己產生自己，但沒有遮止從其他因緣產生。沒有自己的自性，是指先前已經產生的不再重新產生。不住于自己的體性，是指連兩剎那都不停留。凡夫所執著的，是真實地，如《母經》所說：『這些法，不具備聽聞的凡夫，如何執著，實際上並非如此。』 第二種，相無自性，是指常、一、自在等，無論如何觀察都沒有自性。產生是指從自己產生。既是勝義諦，又是無自性，所以是勝義諦無自性。 1-1645 這個意義在《三十頌》中說：『自性有三種，於三種無自性，考慮到一切法，顯示無自性。』 解釋說無自性的意義，並不是說在所有觀察的方式中都沒有相。第二，解釋未生等的意圖，就像如何無自性一樣，未生是指在遍計所執中，如何觀察沒有生等，如前所述。 同樣，不像所觀察的那樣不滅，不像所觀察的那樣從一開始就寂靜，即從一開始就沒有成立，不像所觀察的那樣涅槃，即遠離戲論，但並非在所有方式中都是未生等。 第三，解釋四種意圖，哪些是對《極廣經》有信的人。雖然有無數的意圖，但歸納起來有四種，即平等性的意圖，當能仁讚歎燃燈佛時，有些人對導師生起輕蔑，爲了對治那個障礙，我那時變成了燃燈佛，如《俱舍論》所說： 1-1646 一切佛陀的集合
【English Translation】 The explanation of the means of collection is that the view of manifest pride, that all twenty-seven, are generated by it. 1-1644 Therefore, in that very Sutra Pitaka, after that, although they are seventeen, they become ten. Even if they are ten, they become seventeen. Even if they are twenty-seven, they become one. Even if it is one, it becomes twenty-seven, it is said. Fifth, explaining the intention spoken from the Extensive Sutra, divided into four parts, the first part is explaining the two ways of the intention of no-self-nature. The first intention is thinking. Not arising by oneself is to prevent arising from oneself like the Samkhyas, but it does not prevent arising from other causes and conditions. Not having one's own self-nature means that what has already arisen before does not arise again. Not abiding in one's own essence means not staying even for two moments. What is grasped by children is truly, as the Mother Sutra says: 'These dharmas, how do ordinary people who do not have learning grasp them, in reality, it is not like that.' The second, characteristic no-self-nature, refers to permanence, oneness, independence, etc., no matter how one examines them, there is no self-nature. Birth means arising from oneself. Since it is both ultimate truth and no-self-nature, it is ultimate truth no-self-nature. 1-1645 This meaning is stated in the Thirty Verses: 'Self-nature has three, in the three no-self-nature, considering all dharmas, it is shown to be no-self-nature.' The meaning of explaining no-self-nature is not that there is no characteristic in all ways of looking at it. Second, explaining the intention of unborn etc., just like how there is no self-nature, unborn refers to in the completely imputed, how there is no birth etc. as observed, as before. Similarly, not ceasing as observed, being peaceful from the beginning as observed, that is, not established from the beginning, nirvana as observed, that is, being free from elaboration, but it is not unborn etc. in all ways. Third, explaining the four intentions, who are those who have faith in the Extensive Sutra. Although there are countless intentions, they are summarized into four, that is, the intention of equality, when the Thubpa praised Dipamkara Buddha, some people developed contempt for the teacher, in order to counteract that obscuration, I myself became Dipamkara Buddha at that time, as the Treasury of Knowledge says: 1-1646 The collection of all Buddhas
དང་ནི། །ཆོས་སྐུ་འགྲོ་བའི་དོན་སྤྱོད་པས། །མཉམ་པ་ཉིད་དེ་སྐུ་ཚེ་དང་། །རིགས་དང་སྐུ་བོང་ཚོད་ཀྱིས་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་མཉམ་པ་ཉིད་གསུམ་ལ་དགོངས་པའོ། །དུས་གཞན་ ལ་དགོངས་པ་ནི་ལེ་ལོ་ཅན་དགེ་བ་མི་བྱེད་པའི་གཉེན་པོར་དགེ་བ་བྱས་ཏེ་བདེ་བ་ཅན་དུ་སྨོན་ལམ་བཏབ་ན་དེར་སྐྱེའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་དྲི་མེད་ཟླ་འོད་ཀྱི་མཚན་ བཟུང་བ་ཙམ་གྱིས་སངས་རྒྱས་འཐོབ་པོ་ཞེས་གསུངས་པ་སྟེ། དེས་དུས་གཞན་ན་དེ་ལྟར་འགྱུར་བ་ལ་དགོངས་པའོ། །དོན་གཞན་ལ་དགོངས་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་ པ་སྟེ་ཇི་ལྟར་ཀུན་བརྟགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་གཞན་ལ་དགོངས་པའོ། །ཡང་ན་ཆོས་ལ་སྙན་པའི་སྒྲིབ་པའི་གཉེན་པོར་འདིའི་ཚིག་ཙམ་རྣ་ལམ་དུ་གྲགས་པ་ལའང་ སངས་རྒྱས་གངྒཱའི་བྱེ་མའི་གྲངས་སྙེད་ལ་བསོད་ནམས་བསྐྲུན་དགོས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་ལྟ་བུ་སྟེ་དེའི་དོན་མཐོང་སྒོམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེ་བ་ལ་དགོངས་སོ། །གང་ཟག་གི་བསམ་པ་ལ་དགོངས་པ་ནི་སྦྱིན་ པ་ལ་བསྔགས་པས་དེ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་པའི་གཉེན་པོར་དེ་ལ་སྨད་དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་ལ་བསྔགས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །བཞི་པ་ལྡེམ་དགོངས་བཞི་བཤད་པ་ལ་ལྡེམ་དགོངས་དུ་མ་ཡོད་ཀྱང་བཞིར་འདུས་པ་ལས་གཞུག་པ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི་མུ་སྟེགས་དང་ཉན་ཐོས་ཀྱི་རིགས་ཅན་བསྟན་པ་ལ་གཞུག་པའི་དོན་དུ་བདག་དང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པར་གསུངས་པའོ། ། 1-1647 མཚན་ཉིད་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ལ་དགོངས་ནས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པ་དང་མ་སྐྱེས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པའོ། །གཉེན་པོ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི། སངས་རྒྱས་དང་ ནི་ཆོས་ལ་བརྙས་པ་དང་། །ལེ་ལོ་དང་ནི་ཅུང་ཟད་ཆོག་པར་འཛིན། །འདོད་ཆགས་དང་ནི་ང་རྒྱལ་སྤྱོད་པ་དང་། །འགྱོད་པ་དང་ནི་མ་ངེས་འབྱེད་པ་རྣམས། །སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་སྒྲིབ་པར་འགྱུར་ བ་སྟེ། །དེ་ཡི་གཉེན་པོར་ཐེག་པ་མཆོག་བསྟན་པ། །དེ་ཡིས་བར་དུ་གཅོད་པ་དེ་དག་གི །ཉེས་པ་ཐམས་ཅད་རབ་ཏུ་སྤོང་བར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་སྟེ་དང་པོ་བཞིའི་དཔེ་ནི་དགོངས་པ་ བཞིར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །འཁོར་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་སོགས་པ་ལ་ཤིན་ཏུ་ཆགས་ཤིང་ང་རྒྱལ་བའི་གཉེན་པོར་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གི་བཀོད་པ་གསུངས་སོ། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ གནོད་པ་བྱས་ཏེ་འགྱོད་པས་བསྒྲིབས་པ་ནི་དེ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པའང་མཐོ་རིས་སུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་བཟོད་གསོལ་དང་རེག་པ་དང་གཏམ་བྱས་པ་ལ་སོགས་པས་འགྲོ་བ་ལ་ དགོངས་པའོ། །རིགས་མ་ངེས་པ་ཉན་ཐོས་ལས་དབྱེ་བའི་ཕྱིར་དགྲ་བཅོམ་རྣམས་ཀྱང་སངས་རྒྱས་སུ་ལུང་སྟོན་ཅིང་ཐེག་པ་གཅིག་ཁོ་ནར་གསུངས་པ་ལྟ་བུའོ། །བསྒྱུར་བ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི་བརྗོད་བྱ་ཟབ་མོའི
【現代漢語翻譯】 此外，法身（chos sku）通過利益眾生的行為來體現平等性，這與壽命、種姓和身量無關。這裡指的是前面提到的三種平等性。考慮到其他時間的情況，例如，對於那些懶惰而不行善的人，爲了對治他們的懶惰，鼓勵他們行善，併發愿往生極樂世界，這樣他們就能往生到那裡。或者，僅僅憶念無垢月光佛（sangs rgyas dri med zla 'od）的名號就能成佛。這些都是考慮到在其他時間會發生這樣的轉變。考慮到其他意義，例如，無自性（ngo bo nyid med pa）和無生（ma skyes pa）等，指的是在遍計所執（kun brtags pa）的層面不存在自性等其他意義。或者，爲了對治對佛法的誹謗，即使僅僅聽到這些詞語，也能積累如恒河沙數般的佛的功德，這指的是通過見道和修道在相續中生起功德。考慮到眾生的想法，例如，讚歎佈施是爲了對治僅僅滿足於佈施的想法，因此貶低佈施而讚歎持戒等。第四，解釋四種隱義（ldem dgongs）。雖然隱義有很多種，但可以歸納為四種。引導他人進入佛法時所使用的隱義，是爲了引導外道（mu stegs）和聲聞（nyan thos）種性的人進入佛法，而宣說有我（bdag）和色（gzugs）等。 針對體性的隱義，指的是考慮到三種自性（ngo bo nyid gsum），而宣說無自性（ngo bo nyid med pa）和無生（ma skyes pa）等。針對對治的隱義，如經文所說：『輕蔑佛和佛法，懶惰和少分滿足，貪慾和傲慢的行為，後悔和不確定，這些都會成為眾生的障礙，爲了對治這些，宣說殊勝的乘（theg pa），通過它能斷除所有這些過患。』前四者的例子如前面解釋四種意趣一樣。對於那些非常執著于眷屬和受用，並且傲慢的人，爲了對治他們的執著和傲慢，宣說佛土的莊嚴。對於那些傷害佛和菩薩，並被後悔所矇蔽的人，宣說傷害他們也能往生天界，這指的是通過懺悔、觸控和交談等方式也能往生。爲了區分不確定的種性與聲聞，預言阿羅漢（dgra bcom）也能成佛，並宣說只有一乘（theg pa gcig）。針對翻譯的隱義，指的是爲了讓那些無法理解甚深意義的人能夠理解。
【English Translation】 Furthermore, the Dharmakaya (chos sku) embodies equality through actions that benefit beings, irrespective of lifespan, lineage, or physical stature. This refers to the three types of equality mentioned earlier. Considering other times, for example, to counteract laziness in those who do not perform virtuous deeds, they are encouraged to do good and make aspirations to be reborn in Sukhavati (bde ba can), so that they may be reborn there. Or, merely reciting the name of Stainless Moon Buddha (sangs rgyas dri med zla 'od) can lead to Buddhahood. These consider the transformations that will occur at other times. Considering other meanings, such as emptiness of inherent existence (ngo bo nyid med pa) and non-origination (ma skyes pa), refers to other meanings such as the absence of inherent existence at the level of the completely imputed (kun brtags pa). Alternatively, to counteract the obscuration of delighting in the Dharma, even merely hearing these words can accumulate merit equal to the number of grains of sand in the Ganges River, which refers to the arising of merit in the continuum through the paths of seeing and cultivation. Considering the thoughts of beings, for example, praising generosity is to counteract the idea of being content with just generosity, therefore disparaging generosity and praising morality, etc. Fourth, explaining the four hidden meanings (ldem dgongs). Although there are many types of hidden meanings, they can be summarized into four. The hidden meaning used when guiding others into the Dharma is to declare the existence of a self (bdag) and form (gzugs) etc., for the purpose of guiding those of non-Buddhist (mu stegs) and Hearer (nyan thos) lineage into the Dharma. The hidden meaning concerning characteristics refers to declaring emptiness of inherent existence (ngo bo nyid med pa) and non-origination (ma skyes pa) etc., considering the three natures (ngo bo nyid gsum). The hidden meaning concerning antidotes, as the scripture says: 'Disparaging the Buddha and the Dharma, laziness and contentment with little, actions of desire and pride, regret and uncertainty, these become obstacles for beings; to counteract these, the supreme vehicle (theg pa) is taught, through which all these faults are completely abandoned.' The examples of the first four are as explained in the four intentions. For those who are very attached to retinues and possessions, and are arrogant, to counteract their attachment and arrogance, the splendor of the Buddha-field is declared. For those who harm the Buddha and Bodhisattvas, and are obscured by regret, it is declared that harming them can also lead to rebirth in higher realms, which refers to rebirth through confession, touching, and conversing, etc. To distinguish uncertain lineage from Hearers, it is prophesied that Arhats (dgra bcom) can also attain Buddhahood, and it is declared that there is only one vehicle (theg pa gcig). The hidden meaning concerning translation refers to enabling those who cannot understand the profound meaning to understand.
་སྒྲ་གཞན་དུ་བརྗོད་པ་གཞན་དུ་བསྒྱུར་ནས་སྟོན་པ་སྟེ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1648 དོན་དེ་ཉིད་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཉན་ཐོས་དང་ནི་ངོ་བོ་ཉིད། །དེ་བཞིན་ཉེས་པ་འདུལ་བ་དང་། །བརྗོད་པ་ཟབ་པ་ཉིད་ལ་ནི། །ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་འདི་རྣམ་བཞི། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དགོངས་པ་ དང་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གང་ཡིན་ཞེ་ན། གང་དག་དོན་ཇི་ལྟ་བ་དང་སྒྲ་ཇི་ལྟ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཆད་པ་དེ་དག་གིས་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་པས་འདིར་ དགོངས་པ་བཞི་ནི་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ཏེ་གཉེན་པོ་ལྡེམ་དགོངས་སུ་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྡེམ་དགོངས་བཞི་དྲང་དོན་ཡིན་ནམ་ངེས་དོན་ཡིན་ཞེ་ན། ཁ་ཅིག་རྔོག་ངེས་དོན་ཁོ་ན་ཡིན་ ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། ལ་ལ་འབྲོ་དྲང་དོན་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་པས། འདིར་དྲང་དོན་ནི་སྒྲ་དེའི་དགོངས་པ་གཞན་དུ་བཙལ་དགོས་པ་ཡིན་ལ། ངེས་དོན་ ནི་སྒྲ་དེའི་དགོངས་པ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་བཟུང་བས་ཆོག་པ་ལ་ཟེར་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སེམས་ཙམ་པ་ལྟར་བཤད་ན་གཞུག་པ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་དྲང་དོན་ཡིན་ལ་མཚན་ཉིད་ལ་ ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི་ངེས་དོན་ཡིན་ནོ། །གཉེན་པོ་ལ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ཕལ་ཆེ་བ་དྲང་དོན་ཡིན་ཞིང་། ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་པའི་གཉེན་པོ་དང་འདོད་ཆགས་དང་ང་རྒྱལ་གྱི་གཉེན་པོ་ལ་ངེས་དོན་ཀྱང་ཡོད་དོ། ། 1-1649 ཐེག་པ་གཅིག་ཏུ་གསུངས་པ་ནི་དབུ་མ་པ་ལྟར་ན་ངེས་དོན་དང་། སེམས་ཙམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལྟར་ན་དྲང་དོན་ནོ། །སྒྱུར་བ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་ནི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་དྲང་དོན་ཁོ་ ན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་དོན་མ་ཤེས་ན་གསུང་རབ་ཀྱི་དོན་ལོག་པར་བཟུང་ནས་ངན་སོང་དུ་ལྟུང་བར་འགྱུར་ལ། ཤེས་ན་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ་ལས་མི་ཉམས་པ་ཡིན་ནོ། ། དྲུག་པ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་ཆོས་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་མཁས་པའི་ཕན་ཡོན་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དུ་མཁས་པ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཞི་གནས་ལྷག་མཐོང་བསྒོམས་པའི་ཕན་ཡོན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ལྔ་ ཆར་གཉིས་ཀའི་ཕན་ཡོན་དུ་སྦྱར་ན་ལེགས་ཀྱི་འགྲེལ་པས་སོ་སོར་སྦྱར་བ་ནི་མི་ལེགས་སོ། །གནས་ངན་ལེན་ཀྱང་ཡིན་ལ་དེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་གནས་ཀྱང་ཡིན་པས་གནས་ངན་ལེན་གྱི་ གནས་སོ། །སྣ་ཚོགས་ནི་སྤྲོས་པ་སྟེ་ཆོས་ནི་ལམ་མོ། །ཀུན་དགའ་བ་ནི་ལམ་གྱི་དགའ་བདེའོ། །ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་ནི་མདོ་ལ་སོགས་པས་བསྟན་པའི་ཤེས་བྱ་སྟེ་ཡོངས་སུ་མ་ཆད་པ་ནི་ བློ་ཡུལ་དུའོ། །མཉམ་བརྗེ་ཐམས་ཅད་དུ་ཤེས་བྱ་ཚད་མེད་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ལམ་སྒོམ་པ་པོ་དེ་ལ་སེམས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་མཚན་མ་ནི་རྟགས་ཏེ་ས་དང་པོའི་ལྟས་སམ། 1-1650 ཡང་ན་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པ་ཆུང་ངུའི་མདོ་ལས། མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བའི་རྟགས་རྨི་ལམ་ན་སངས་རྒྱས་དགེ་འདུན་གྱིས་བསྐ
【現代漢語翻譯】 將聲音以其他方式表達，以其他方式轉換並展示，即解釋。 關於這個意義，《經莊嚴論》中說：『聲聞和自性，同樣調伏過患，言說甚深性，此四種隱密意。』 什麼是隱密意和隱語意之間的區別呢？有些人對事物的本來面目和聲音的本來面目等一無所知，因此這裡的四種意是隱語意的分支，因為對治是隱語意顯現的。那麼，四種隱語意是直義還是不了義呢？有些人說『惹巴』是不了義，有些人說『卓』是直義，這不合理。這裡，直義是指需要尋找該聲音的其他含義，不了義是指可以按照該聲音的含義來理解。因此，按照唯識宗的說法，對於隱藏的意義來說，隱語意是直義，而對於特徵來說，隱語意是不了義。對於對治來說，大多數隱語意是直義，而對於那些可以通過少量對治來滿足的對治，以及對治貪慾和傲慢的對治來說，也有不了義。 如果按照一個乘來宣說，對於中觀宗來說是不了義，而對於唯識宗等來說是直義。轉換的隱語意是指聲音的字面意義是直義。如果不知道隱語意的含義，就會錯誤地理解佛經的含義，從而墮入惡道；如果知道，就不會失去善趣和解脫。 第六，對於極其廣大的法，精通三摩地（梵文：samādhi，專注，禪定）的利益，精通三摩地是大乘寂止（梵文：śamatha，止）勝觀（梵文：vipaśyanā，觀）修習的利益。如果將這五個都與兩者的利益結合起來，那就更好了，但是註釋分別結合是不好的。惡趣也是，而且那也是所有煩惱的處所，所以是惡趣的處所。多樣是戲論，法是道路。喜悅是道路的喜樂。法的顯現是經部等所顯示的知識對象，完全不間斷的是在智慧的範圍內的。所有平等交換都與無量知識對像結合。修習道路的人，被稱為心清凈的人，相是徵兆，是初地的徵兆嗎？ 或者在《小般若經》中說：產生見道的徵兆是在夢中看到佛陀和僧眾。
【English Translation】 To express the sound in another way, to transform and show it in another way, that is, to explain. Regarding this meaning, it is said in the Ornament of the Sutras: 'The Hearers and the Essence, likewise subduing faults, the profoundness of speech, these four are hidden intentions.' What is the difference between hidden intention and veiled intention? Some people do not understand the original appearance of things and the original appearance of sounds, etc., so the four intentions here are branches of veiled intention, because the antidote appears as veiled intention. Then, are the four veiled intentions literal or definitive? Some say that 'Ngo' is definitive, and some say that 'Dro' is literal, which is unreasonable. Here, literal means that it is necessary to look for other meanings of that sound, and definitive means that it is enough to understand according to the meaning of that sound. Therefore, according to the Mind-Only school, for hidden meanings, veiled intention is literal, and for characteristics, veiled intention is definitive. For antidotes, most veiled intentions are literal, and for those antidotes that can be satisfied with a small amount of antidote, and for antidotes to desire and pride, there are also definitive meanings. If it is said according to one vehicle, it is definitive for the Madhyamaka school, and literal for the Mind-Only school, etc. The veiled intention of transformation means that the literal meaning of the sound is literal. If one does not know the meaning of veiled intention, one will misunderstand the meaning of the scriptures and fall into evil destinies; if one knows, one will not lose the good destinies and liberation. Sixth, regarding the benefits of being skilled in samadhi (梵文：samādhi，專注，禪定) for the extremely vast Dharma, being skilled in samadhi is the benefit of practicing śamatha (梵文：śamatha，止) and vipaśyanā (梵文：vipaśyanā，觀) of the Mahayana. It would be better to combine these five with the benefits of both, but it is not good to combine the commentaries separately. Evil destinies are also, and that is also the place of all afflictions, so it is the place of evil destinies. Diversity is elaboration, and Dharma is the path. Joy is the joy and happiness of the path. The appearance of Dharma is the object of knowledge shown by the sutras, etc., and what is completely uninterrupted is within the scope of wisdom. All equal exchanges are combined with immeasurable objects of knowledge. The person who practices the path is called the one whose mind is purified, and the sign is a mark, is it a sign of the first ground? Or, as it is said in the Smaller Perfection of Wisdom Sutra: The sign of the arising of the path of seeing is seeing the Buddha and the Sangha in a dream.
ོར་བ་དང་། རང་ཉིད་ནམ་མཁའ་ནས་དགེ་འདུན་ལ་ཆོས་སྟོན་པ་དང་། བུ་ མོ་གཞོན་ནུ་མས་གདུགས་ཕུབ་པ་དང་། སྨིན་མཚམས་ནས་འོ་རྒྱུན་བབ་པ་དང་། ལུས་ཀྱི་སྲིན་བུ་ཕྱིར་ཐོན་པ་དང་། ཆུ་ཆེན་པོ་ལ་ཟམ་པ་བཙུགས་པ་དང་སེང་གེ་དང་སྟག་དང་ཁྱུ་མཆོག་ ལ་ཞོན་པ་དང་། འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་བྱེད་པ་རྨི་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་རྣམས་སོ། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་སྒྲིབ་པ་མཐའ་དག་གིས་དག་པ་སྟེ་ དེ་ནི་རིམ་གྱིས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་བ་སྟེ་བྱེད་དོ། །གོང་མ་བས་ཀྱང་གོང་མ་ནི་ས་གོང་མ་རྣམས་ཏེ་དེའི་རྒྱུ་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་སྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་འཛིན་ཞེས་སྦྱར་རོ། ། བདུན་པ་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་ཆོས་ལ་མཆོད་པར་འོས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བདུག་པ་ནི་སྤོས་སོ། །ཕྱེ་མ་ནི་སྨན་གྱི་ཕྱེ་མའོ། །སོགས་པས་ནི་མར་མེ་དང་མེ་ཏོག་ལ་སོགས་པ་གཟུང་ངོ་། ། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཆོས་ནི་ལུང་སྡེ་བཞི་ལ་སོགས་པ་སྟེ་དེ་ལ་ནི་མཆོད་པ་མ་གསུངས་སོ། །སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཚེ་འདི་ལ་ཕན་པ་དང་ཕྱི་མ་ལ་བདེ་བར་བྱེད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཏེ་དེའི་རྒྱུ་ནི་གཞིའོ། ། 1-1651 འདི་ལས་དེ་འབྱུང་བ་གཞན་ལས་ནི་མི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །ཆོས་མངོན་པའི་བཤད་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ལས་ཆོས་བསྟན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་པའི་བཤད་པ་སྟེ་གསུམ་པའོ།། །། ༈ ཐོབ་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ། དེ་ལྟ་ བུའི་ཆོས་ཉམས་སུ་བླངས་པ་ལས་ཐོབ་པ་འབྱུང་བས་གང་གིས་ཐོབ་པའི་གང་ཟག་དང་གང་ཐོབ་པའི་མངོན་རྟོགས་གཉིས་ཀྱི་དེ་འཆད་པ་ན་དོན་གཉིས་ཀྱིས་མདོར་བསྟན་པ་ནི་ཐོབ་པ་རྣམ་པར་ ངེས་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་གང་ཟག་དང་མངོན་རྟོགས་གཉིས་ལས་དང་པོའི་སྤྱི་དོན་ལ་གང་ཟག་གི་ངོ་བོ་ངོས་བཟུང་བ་ནི་དེ་ཕུང་ པོ་ལྔ་ལ་མི་བྱ་སྟེ་ཁ་ཡར་བ་དེ་ཡིན་ན་བུམ་པ་ལ་སོགས་པའང་གང་ཟག་ཏུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་ཚོགས་པ་ཡིན་ན་གཟུགས་མེད་ན་གང་ཟག་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ ན་ས་བོན་དུ་མ་ཅན་གྱི་ཤེས་རིག་ནི་གང་ཟག་ཡིན་ལ་དེ་གཅིག་ནི་གང་ཟག་གཅིག་དང་དེ་དུ་མ་ནི་གང་ཟག་དུ་མ་ཡིན་ཞིང་མི་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱང་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་ བོན་དུ་མ་ཅན་ཡིན་ནོ། །དེ་སྐད་དུའང་རྒྱུད་གསུམ་གྱི་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལས། ཁ་ཡར་བ་དང་ཚོགས་པ་ཞེས། །བརྟགས་ན་ཕུང་པོ་ལྔ་ཡི་རྒྱུན། །གང་ཟག་མ་ཡིན་དེ་ཡི་ཕྱིར། །ས་བོན་ཀུན་གྱི་རྣམ་ཤེས་ཀྱི། ། 1-1652 རྒྱུན་ནི་གང་ཟག་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཟག་དེའང་མུ་སྟེགས་ཅན་རྣམས་ནི་རྟག་པ་དང་གཅིག་པུ་དང་རང་དབང་ཅན་དུ་འདོད་ལ། སངས་རྒྱས་པའི་ཡང་གནས་མ་བུ་པ་ རྣམས་ནི་རྟག་མི་རྟག་གཉིས་ཀར་བརྗོད་དུ་མེད་པར་འདོད་དོ། །འདི་གཉིས་དགག་པ་
【現代漢語翻譯】 夢見嘔吐，從天空向僧眾說法，年輕女子撐傘，眉間流出乳汁，身體里的蟲子爬出來，在大河上架橋，騎在獅子、老虎和牛王身上，成為轉輪王等等。法身（Dharmakaya）是無漏的心和心所，以及所有煩惱的清凈狀態，這需要逐步圓滿。更高的境界是指更高的菩薩地，爲了利益眾生而保持。 第七，以極大的供養來供養應供養的對境，涂香是香，粉末是藥粉，'等等'包括燈和花等。聲聞乘的法是《四阿含經》等，其中沒有提到供養。能使一切眾生在此生受益，來世安樂的是佛和菩薩，其根本是基礎。 意思是'從此產生，不從其他產生'。出自《阿毗達磨論·莊嚴花》，是關於法義的彙集解釋，即第三品。 獲得之決斷 從修習這樣的法中產生獲得，因此，爲了解釋獲得者的人和所獲得的證悟，以兩個要點來概括說明，即'什麼是獲得之決斷'。 詳細解釋分為人和證悟兩部分，首先，在人的總義方面，確定人的自性，不能將人視為五蘊，因為如果是五蘊，那麼瓶子等也成了人，如果是集合，那麼無色界就沒有人了。因此，具有多種種子的知識是人，一個是單個人，多個是多個人，無學者也具有多種無漏種子。如《三續決斷》所說：'若計為異體與積聚，則五蘊之流，非為補特伽羅故。一切種子之識流，許為補特伽羅也。' 這些人，外道認為是常、一、自在的，而佛教中的正量部則認為不可說是常或無常。這裡要駁斥這兩種觀點。
【English Translation】 Dreaming of vomiting, teaching Dharma to the Sangha from the sky, young women holding umbrellas, milk flowing from between the eyebrows, worms crawling out of the body, building a bridge over a great river, riding on lions, tigers, and the king of cows, becoming a Chakravartin (wheel-turning king), and so on. The Dharmakaya (Body of Truth) is the stainless mind and mental factors, purified of all obscurations, which is to be gradually perfected. Higher states refer to the higher Bodhisattva grounds, maintained for the purpose of accomplishing the benefit of sentient beings. Seventh, offering to the objects worthy of offering with great abundance, 'bdhug pa' (incense) is incense, 'phye ma' (powder) is medicinal powder, 'etc.' includes lamps and flowers, and so on. The Dharma of the Shravakas (listeners) is the Four Agamas, etc., in which offerings are not mentioned. Those who benefit all sentient beings in this life and bring happiness in the next are the Buddhas and Bodhisattvas, the basis of which is the foundation. Meaning 'this arises from that, and does not arise from other'. From the 'Abhidharma Commentary: Ornament of Flowers', it is the collected explanation of the teachings, the third chapter. The Determination of Attainment Attainment arises from practicing such Dharma, therefore, in order to explain the person who attains and the realization that is attained, it is summarized with two points, which are shown by 'What is the determination of attainment?' The detailed explanation is divided into the person and the realization. First, in the general meaning of the person, identifying the nature of the person, it should not be considered the five skandhas (aggregates), because if it were the five skandhas, then pots, etc., would also become persons, and if it were a collection, then there would be no person in the formless realm. Therefore, the knowledge with various seeds is the person, one is a single person, and many are many persons, and the non-learners also have various stainless seeds. As it says in the 'Determination of the Three Continuums': 'If analyzed as different entities and aggregates, then the stream of the five skandhas is not a person. The stream of consciousness of all seeds is considered to be a person.' These persons, the Tirthikas (non-Buddhists) consider to be permanent, singular, and independent, while the Sammatīya (personalist) school within Buddhism considers them to be inexpressible as either permanent or impermanent. Here, these two views are to be refuted.
རྒྱས་པར་ནི་ཁོ་བོས་བྱས་པའི་གྲུབ་པའི་མཐར་ལྟའོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་སངས་རྒྱས་པ་རྣམས་ནི་མི་རྟག་པ་ དུ་མ་གཞན་དབང་ཅན་དུ་འདོད་དེ་ཀུན་གཞིའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཚོགས་བདུན་ཅི་རིགས་པའི་འཁོར་དང་བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི་རྒྱས་པར་དབྱེ་ན་དྲུག་ཅུ་ཡིན་ལ། མདོར་བསྡུས་ ན་སྤྱོད་པས་དབྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་བདུན་ནམ་ཤིན་ཏུ་བསྡུས་ན་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་འཁོར་བ་པའི་གང་ཟག་དང་རྣམ་པར་བྱང་བ་མྱང་འདས་དང་ཐུན་མོང་བ་སྟེ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །འཁོར་ བ་པ་ནི་ཐར་པའི་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པ་འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་ཡིན་ལ་དབྱེ་ན་རིགས་ཆད་དང་རིགས་ལྡན་གཉིས་སམ། ཁམས་གསུམ་གྱི་དབྱེ་བས་གསུམ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ སྤྱོད་པས་དབྱེ་བ་ཐེག་པ་གསུམ་དང་ལམ་ཚོགས་སྦྱོར་གྱིས་བསྡུས་པར་འཆད་དེ་དེའི་ལྟར་ན་འཁོར་བ་པའི་གང་ཟག་མི་སྲིད་པར་འགྱུར་ཏེ་ཐམས་ཅད་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་རིགས་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1653 མྱང་འདས་ནི་ཐར་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་གཉེན་པོ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ལ་དབྱེ་ན་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་གང་ཟག་གཉིས་སམ། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་ སེམས་དཔའ་དང་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཏེ་བཞི་ཡིན་ནོ། །ཐུན་མོང་བ་ནི་གང་ཟག་གཅིག་ཉིད་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་རིགས་ལ་དེ་གཉིས་ཀ་ཡོད་པ་ལ་བརྗོད་ དོ། །གང་ཡང་ཚོགས་སྦྱོར་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱང་མྱང་འདས་ཀྱི་རྒྱུ་ལ་གནས་པས་དེར་བསྡུ་སྟེ་ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་མ་མཐོང་བས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའམ་ཐུན་མོང་བའི་གང་ཟག་ཏུ་རྟོག་ ན་འཕགས་པ་སློབ་པ་དང་ཉན་རང་མི་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱང་དེ་གཉིས་ཀྱི་གང་ཟག་ཏུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་སྡུག་བསྔལ་དང་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཅི་རིགས་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ ཀྱང་རྣམ་བྱང་གི་གང་ཟག་ཏུ་བཞག་སྟེ་རྣམ་བྱང་སྒྲུབ་པ་ལ་མངོན་པར་བརྩོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ངེས་པ་ནི་གལ་ཏེ་གང་ཟག་དྲུག་ཅུ་པོ་འདི་དག་ལ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་ ནི་དུ། རྣམ་པར་བྱང་བ་ནི་དུ་ཐུན་མོང་བ་ནི་དུ་ཡིན་ཞེ་ན། སྤྱོད་པས་དབྱེ་བ་དྲུག་ནི་དང་པོ་ཡིན་ལ། གཞན་ལྔ་བཅུ་ནི་གཉིས་པ་ཡིན་ཞིང་། ཁམས་གསུམ་གྱི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་གསུམ་ནི་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ལ་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་བའང་སྔོན་ལམ་གཉིས་གོམས་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ནོ། ། 1-1654 རྣམ་བྱང་ལའང་ཉན་རང་གཉིས་ནི་ཐེག་ཆུང་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཉིས་ནི་ཐེག་ཆེན་ཡིན་ནོ། །ཁམས་གསུམ་ལ་འདོད་ཁམས་པ་ཁོ་ནར་ངེས་པ་ནི་ཞེ་སྡང་ལ་སྤྱོད་པ་ དང་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་དང་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་དང་རང་སངས་རྒྱས་དེ་བཞི་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། འདོད་གཟུགས་གཉིས་ཁོ་ནར་ངེས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཉིས་ཡིན་ཏེ་གཟུགས་
【現代漢語翻譯】 關於詳細的宗義，我將參考已完成的宗義書。與此不同的是，其他佛教徒認為無常的事物是受他支配的，因此，阿賴耶識（kun gzhi'i rnam par shes pa，梵文：ālayavijñāna，梵文羅馬轉寫：ālayavijñāna，漢語字面意思：一切之識）與相應的七識聚在一起。第二，分類，如果詳細分類，有六十種；如果簡要概括，根據行為分類等有七種；如果非常簡要，則有三種：完全煩惱的輪迴眾生、完全清凈的涅槃以及共同的眾生。 輪迴眾生是指未進入解脫道、行於貪慾等六種行為的眾生，分為斷種姓和具種姓兩種，或按三界分為三種。有些人認為，根據行為分類，可以概括為三乘道和資糧道，按照這種觀點，輪迴眾生是不存在的，因為一切眾生都安住於三乘的種姓中。 涅槃是指進入解脫道、具有貪慾等對治法的眾生，分為小乘和大乘兩種，或分為聲聞、獨覺、菩薩和圓滿正等覺四種。共同的眾生不是指同一個眾生既是輪迴眾生又是涅槃眾生，而是指凡夫的種姓中既有輪迴眾生又有涅槃眾生。 任何安住于資糧道的眾生，也安住于涅槃的因中，因此可以歸入涅槃眾生。如果認為沒有現見法性，就是煩惱眾生或共同眾生，那麼聖者有學和聲聞獨覺無學也會成為這兩種眾生，因為他們各自具有痛苦和障礙。因此，這兩種眾生也被歸為清凈眾生，因為他們精進于成就清凈。第三，確定，如果問這六十種眾生中，有多少是煩惱眾生，有多少是清凈眾生，有多少是共同眾生？根據行為分類的六種眾生是第一種，其餘五十種是第二種，三界中的凡夫三種是共同眾生，煩惱較少的眾生也是由於先前修習二道的差別而成為共同眾生。 在清凈眾生中，聲聞和獨覺是小乘，佛和菩薩是大乘。只有欲界眾生才是確定的，即行於嗔恚、入流果、一來果和獨覺這四種眾生。只有欲界和色界兩種眾生才是確定的，即佛和菩薩，因為色界
【English Translation】 Regarding the detailed tenets, I will refer to the completed book of tenets. Different from this, other Buddhists consider impermanent things to be under the control of others, therefore, the ālayavijñāna (kun gzhi'i rnam par shes pa, Sanskrit: ālayavijñāna, Romanized Sanskrit: ālayavijñāna, Chinese literal meaning: all-basis consciousness) is together with the corresponding seven consciousnesses. Second, classification, if classified in detail, there are sixty types; if summarized briefly, there are seven types according to the classification of behavior, etc.; if very briefly, there are three types: completely afflicted samsaric beings, completely purified nirvanic beings, and common beings. Samsaric beings refer to beings who have not entered the path of liberation and engage in six types of behavior such as attachment. They are divided into two types: those with severed lineage and those with lineage, or three types according to the three realms. Some people believe that according to the classification of behavior, it can be summarized as the three vehicles and the accumulation path. According to this view, samsaric beings do not exist, because all beings abide in the lineage of the three vehicles. Nirvana refers to beings who have entered the path of liberation and possess antidotes to attachment, etc. They are divided into two types: Hinayana and Mahayana, or four types: Śrāvaka, Pratyekabuddha, Bodhisattva, and Samyaksaṃbuddha. Common beings do not refer to the same being being both a samsaric being and a nirvanic being, but rather to the fact that in the lineage of ordinary beings, there are both samsaric beings and nirvanic beings. Any beings who abide in the accumulation path also abide in the cause of nirvana, so they can be classified as nirvanic beings. If it is thought that they have not directly seen the nature of reality, and are therefore afflicted beings or common beings, then the noble learners and the Śrāvaka and Pratyekabuddha non-learners would also become these two types of beings, because they each have suffering and obscurations. Therefore, these two types of beings are also classified as purified beings, because they strive to achieve purification. Third, determination, if asked, among these sixty types of beings, how many are afflicted beings, how many are purified beings, and how many are common beings? The six types of beings classified according to behavior are the first type, the remaining fifty types are the second type, and the three types of ordinary beings in the three realms are common beings. Beings with less affliction are also common beings due to the difference in previously practicing the two paths. Among the purified beings, Śrāvakas and Pratyekabuddhas are Hinayana, and Buddhas and Bodhisattvas are Mahayana. Only beings in the desire realm are definite, namely the four types of beings who engage in anger, stream-enterers, once-returners, and Pratyekabuddhas. Only beings in the desire realm and the form realm are definite, namely Buddhas and Bodhisattvas, because the form realm
མེད་དུ་གཞན་དོན་མེད་པས་མི་འབྱུང་ངོ་། ། གང་ཡང་རྒྱལ་བའི་ཡུམ་ལས། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གཟུགས་མེད་དུ་སྐྱེ་བར་བཤད་པ་དེ་ནི་དེའི་སེམས་ཐོབ་པས་སྐྱེ་ནུས་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི། སྐྱེ་བ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སྡུད་པ་ལས། བྱང་ཆུབ་ཡོན་ཏན་ཕ་རོལ་ཕྱིན་ཉམས་འགྱུར་འོང་ཞེས། །གཟུགས་མེད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་དོན་གཉེར་མི་བྱེད། །ཅེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་རྣམས་ནི་ཁམས་ གསུམ་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་ལ་གཟུགས་མེད་པ་ཁོ་ནར་ངེས་པ་ནི་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་སྤྱོད་པས་དབྱེ་བ་བདུན་ནི་འདོད་ཁམས་པ་ཁོ་ནར་རིགས་ལ་ཕྱིར་མི་འོང་ཡང་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ནམ་ ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་ནའང་གོང་མའི་འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཕྱིར་མི་འོང་དང་པོ་འདོད་ཁམས་སུ་ཐོབ་ཀྱང་དེའི་རྒྱུན་གོང་མ་གཉིས་སུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1655 ལམ་ལྔ་ལས་གང་ཟག་གང་ལམ་གང་ལ་གནས་པ་ཡིན་པ་ནི་ཐད་ཀར་བཤད་ན་རྟོགས་སླ་བས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་གང་ཟག་གི་དབྱེ་བ་མདོ་ཙམ་དུ་བསྟན་པ་ནས་ རྒྱུན་ཞུགས་རིམ་གྱིས་པ་དང་ཅིག་ཆར་བའི་དོན་བསྟན་པའི་བར་བཞི་ལས་དང་པོ་ནི་གང་ཟག་རྣམ་པར་གཞག་པ་གང་ཞེ་ན། ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་སྤྱོད་པ་ནི་དེ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པའོ། ། ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་ཁམས་གསུམ་ལས་སོ། །ཉེ་བར་བརྟན་པ་ནི་ཐར་ལམ་ལ་ཞུགས་པའོ། །སྦྱོར་བ་ནི་ལམ་སྒོམ་པ་ལ་སྦྱོར་བའོ། །འབྲས་བུ་ནི་སེམས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའོ། །ཁམས་ནི་འདོད་པ་ ལ་སོགས་པའོ། །སྤྱད་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་སྤྱད་པ་སྤྱོད་པའོ། །གཉིས་པ་དེ་གྲངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་བ་ནི་སྤྱོད་པས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། ཞེས་བྱ་བ་ནས་མངོན་པར་ འདུ་བྱེད་པ་མེད་པར་སྤྱོད་པ་ཅན་གྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་གང་ཟག་གོ་ཞེས་བྱ་བའི་བར་གྱིས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་འཆད་པར་འགྱུར་བས་རྣམ་པར་མ་ཕྱེའོ། །གསུམ་པ་ཕྱེ་བ་སོ་སོའི་མཚན་ ཉིད་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་སྤྱོད་པས་དབྱེ་བ་བདུན་ནས་སྤྱད་པས་དབྱེ་བ་ལྔ་བསྟན་པའི་བར་དུ་བདུན་ལས་དང་པོ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སྤྱོད་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ། ཤས་ཆེ་བ་ནི་དྲག་པ་སྟེ་ཡུལ་དམན་པ་ལའང་སྐྱེ་ཞིང་སྐྱེས་ནས་ཀྱང་རྒྱུན་རིང་དུ་འཇུག་པའོ། ། 1-1656 རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་སེམས་གཡེངས་པ་སྟེ་གཡེང་བའི་མཚན་མ་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །རང་བཞིན་དུ་གནས་པ་ནི་ཆེ་ཆུང་དང་བྲལ་ནས་འབྲིང་དུ་གནས་པ་ སྟེ་ཡུལ་དང་མཐུན་པར་འབྱུང་བའོ། །ཤིན་ཏུ་སྲབ་པ་ནི་སྔོན་ལམ་གཉིས་ཀྱི་གཉེན་པོ་གོམས་པའི་མཐུས་འབྲིང་གིས་ཀྱང་དག་པ་ཡུལ་ཆེན་པོ་ལའང་ཉོན་མོངས་པ་ཆུང་ངུ་འབྱུང་བ་སྟེ་འདི་ལ་ ནི་ལམ་ལ་ཞུགས་པའང་ཡོད་དོ། །གཉིས་པ་ངེས་པར་འབྱུང་བས་དབྱེ་བ་གསུམ་གྱི་ཉན་ཐོས་ནི་ཤྲ་བ་ཀ་ཞེས
【現代漢語翻譯】 因為沒有其他目的，所以不會產生。至於經文中說菩薩會以無色身出生的說法，是指他們能夠通過獲得這種心境而出生。但並非指實際的出生。如《攝頌》所說：『菩提功德波羅蜜，變異將生。無色界中，不應尋求出生。』因此，其他眾生是三界共有的，但並非一定只在無色界。如果說通過行為區分的七種是欲界獨有的，即使是不還者也不應該是這樣嗎？並非如此，因為在更高的兩個界中，也存在對更高界慾望的行為等等。而且，第一個不還者雖然在欲界獲得，但其相續會進入更高的兩個界。 直接說明五道中的眾生處於哪一道更容易理解，所以會進行講解。關於經文的意義，從略微展示眾生的分類，到展示入流果次第和同時的意義，共有四個部分。第一個部分由『什麼是眾生的分類？』來展示，行為是指對它的享受。出離是指從三界中出離。安住是指進入解脫道。結合是指與修道相結合。果實是指心解脫。界是指慾望等等。行持是指行持菩提之行。第二個部分，從數量上區分，由『通過行為如何區分？』到『具有不顯現行為的菩薩』來展示，因為會進行講解，所以沒有詳細區分。第三個部分，詳細解釋各個區分的特徵，從通過行為區分的七種到展示通過行持區分的五種，共有七種。第一個部分由『什麼是對慾望的行為？』來展示。程度較大是指強烈，即使在較差的對境中也會產生，而且產生后也會持續很長時間。 分別念是指心散亂，根據情況，將散亂的微小徵兆等等與之結合。安住自性是指脫離大小，處於中等狀態，與對境相符而產生。非常微弱是指通過先前兩種道的對治，憑藉串習的力量，即使通過中等也能清凈，即使在大的對境中，煩惱也很小，對於這種人，也有進入道的。
【English Translation】 Because there is no other purpose, it does not arise. As for the statement in the scriptures that Bodhisattvas are born in formless realms, it refers to their ability to be born by attaining that state of mind. However, it does not refer to actual birth. As the 'Compendium' states: 'Bodhi qualities, Paramitas, transformation will occur. In the formless realm, one should not seek birth.' Therefore, other beings are common to the three realms, but they are not necessarily only in the formless realm. If it is said that the seven distinctions through conduct are unique to the desire realm, shouldn't even the non-returners be like that? It is not so, because in the higher two realms, there are also actions of desire for the higher realms, and so on. Moreover, although the first non-returner is attained in the desire realm, their continuum goes into the higher two realms. It is easier to understand by directly explaining which path the beings in the five paths are on, so it will be explained. Regarding the meaning of the text, from briefly showing the classification of beings to showing the meaning of the stream-enterer sequence and simultaneity, there are four parts. The first part is shown by 'What is the classification of beings?', conduct refers to enjoying it. Renunciation refers to renouncing from the three realms. Abiding refers to entering the path of liberation. Combination refers to combining with the path of meditation. Fruit refers to the liberation of the mind. Realm refers to desires, and so on. Practice refers to practicing the practice of Bodhi. The second part, distinguishing from the number, is shown from 'How to distinguish through conduct?' to 'Bodhisattvas with non-manifesting conduct', because it will be explained, so it is not distinguished in detail. The third part, explaining in detail the characteristics of each distinction, from the seven distinctions through conduct to showing the five distinctions through practice, there are seven. The first part is shown by 'What is the conduct towards desire?'. Greater degree means strong, it will arise even in inferior objects, and it will continue for a long time after it arises. Discrimination is a distracted mind, and according to the situation, combine it with small signs of distraction, and so on. Abiding in nature means being free from large and small, being in a medium state, and arising in accordance with the object. Very subtle means that through the antidote of the previous two paths, by the power of habituation, even through the medium one can be purified, even in large objects, afflictions are small, and for this person, there is also entering the path.
་པ་ཐོས་སྒྲོགས་པར་འགྱུར་ཏེ་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ཐོས་པ་ཙམ་དུ་སྒྲོགས་པའམ་ རྟག་ཏུ་གཞན་ལ་ཐོས་པ་ལ་ལྟོས་ཤིང་སྒྲ་སྒྲོགས་པས་ཆོས་སྟོན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐེག་པ་ནི་འདིས་འགྲོ་བའི་ལམ་མོ། །ཐེག་པ་བ་ནི་ལམ་དང་ལྡན་པའི་གང་ཟག་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་རྣམ་ པ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །འདི་ལ་རིགས་ནས་འབྲས་བུའི་བར་དྲུག་ལས་ཆོས་ཉིད་ནི་རིགས་ཏེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ངེས་མ་ངེས་ནི་རྐྱེན་གྱིས་ཐེག་པ་གཞན་དུ་བསྒྱུར་དུ་རུང་མི་རུང་སྟེ་རུང་ཡང་ མ་བསྒྱུར་གྱི་བར་དུ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་བ་སྟེ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལའང་སྦྱར་རོ། །དབང་པོ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པའི་དབང་པོ་རྟུལ་བ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་རང་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ལྟོས་ནས་ཡིན་གྱི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་དང་མཐོང་ཐོབ་དང་མི་འཁྲུགས་པའི་ཆོས་ཅན་ལ་སོགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། ། 1-1657 སྨོན་ལམ་ནི་བདག་འཁོར་བའི་འཆིང་བ་ལས་ཐར་བར་ཞེས་པའོ། །བསམ་པ་ནི་འཁོར་བ་ལས་ཡིད་བྱུང་བ་དང་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དམིགས་པའམ་སྒྲུབ་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ཀྱི་ཚིག་དོན་ལ་ ཤེས་རབ་གསུམ་གྱིས་དམིགས་ནས་ཆོས་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་ལམ་སྒྲུབ་པའོ། །འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ནི་སྡུག་བསྔལ་མཐར་ཕྱིན་ཞིང་ཟད་པའི་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ཐོབ་པའོ། །འདི་ རྒྱས་པར་ནི་འབྲས་བུའི་དབྱེ་བའི་སྐབས་ནས་འཆད་དོ། །རང་སངས་རྒྱས་ནི་རང་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་རང་ཉིད་སངས་རྒྱས་པས་རང་སངས་རྒྱས་ཏེ་ཉན་ཐོས་ནི་སྲིད་པ་ཐ་མའི་ཚེའང་སློབ་དཔོན་ལས་བྱང་ ཆུབ་པ་ཡིན་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་རང་གིས་བྱང་ཆུབ་ཀྱང་གཞན་གྱི་དོན་དུ་སངས་རྒྱས་པས་གཉིས་པོ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ། ། དབང་པོ་འབྲིང་ནི་གཞན་གཉིས་ལ་ལྟོས་པ་ཡིན་གྱི་ རྣོ་རྟུལ་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་བསེ་རུ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པའི་རིགས་ཐ་དད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྡུག་བསྔལ་ལས་ཡིད་བྱུང་བ་དང་ཀུན་འབྱུང་ལས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དང་འགོག་ལམ་ གྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བར་དང་། སྲིད་པ་ཐ་མའི་དུས་ན་འདྲེན་པ་གཞན་མེད་པར་བདག་ཉིད་ཀྱིས་སྤངས་རྟོགས་མངོན་པར་ཏེ་མངོན་སུམ་དུ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་སྡེ་སྣོད་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་འདི་ལ་གསུང་རབ་ལོགས་པ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། 1-1658 དྲུག་པ་འབྲས་བུ་ལ་དབང་པོ་རབ་ནི་བསྐལ་པ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མཉེས་པར་བྱས། ཚོགས་བསགས་རྒྱུད་སྨིན་པར་བྱས་ཚོགས་ལམ་ཉན་ཐོས་དང་འདྲ་བར་སློབ་དཔོན་ལས་བསྐྱེད་དེ་ངེས་འབྱེད་ཆ་ མཐུན་མ་བསྐྱེད་པའི་བར་དེར་གནས་དྲུག་ལ་མཁས་པར་བྱས་ནས་སངས་རྒྱས་མེད་པའི་ཞིང་དུ་སློབ་དཔོན་མེད་པར་རང་གིས་བྱང་ཆུབ་མངོན་དུ་བྱེད་པར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པས་དེ་ལྟར་ དུ་གྱུར་ཏེ་བསེ་རུ་ལྟར་གཅ
【現代漢語翻譯】 將聽到『宣說』，僅僅是聽到『大乘』，或者總是依賴於他人聽到，通過宣說聲音來教導佛法。所謂『乘』，是指以此作為行進的道路。『乘者』，是指具有道路的人，同樣適用於其他情況。在此，從種姓到果位有六種，其中法性是種姓，已經闡述完畢。關於『決定』和『不決定』，是指是否可以通過因緣轉化為其他乘，即使可以轉化，在未轉化之前仍然是聲聞乘者，同樣適用於其他情況。關於『根器』，是指自性上智慧等根器遲鈍，這是相對於緣覺和菩薩而言的，如果不是這樣，那麼隨法行、見得以及不與動搖法者等就不會存在。關於『發願』，是指愿我從輪迴的束縛中解脫。關於『意樂』，是指與『從輪迴中生起厭離心』結合。關於『所緣或修習』，是指以三種智慧緣于聲聞藏的詞義，修習與寂滅涅槃相應的法道。關於『果位的差別』，是指獲得究竟且滅盡痛苦的有餘涅槃和無餘涅槃。關於此的詳細闡述，將在果位的分類時進行。 所謂『緣覺』，是指僅僅爲了自己而獨自證悟成佛，因此稱為緣覺。聲聞即使在最後一生也需要從導師處獲得覺悟，而菩薩雖然自己覺悟，但爲了他人的利益而證悟成佛，因此這二者不是這樣。中等根器是相對於其他二者而言的，並非沒有利鈍之分，因為存在如犀牛角等不同的種姓。從痛苦中生起厭離心，對集起離欲，通過滅道獲得解脫。在最後一生中，沒有其他引導者，自己斷除、證悟、現證，即現前。所謂『僅僅是聲聞藏』，意思是說，對此沒有單獨的聖典。
【English Translation】 It will be heard as 'proclaiming,' merely hearing 'Mahayana,' or always relying on others to hear, teaching the Dharma by proclaiming the sound. 'Vehicle' (Thépa) means that which serves as a path for beings to travel. 'Vehicle-possessor' (Thépa-ba) refers to a person who possesses the path, and this applies to other situations as well. Here, there are six from lineage to fruition, of which the nature of Dharma is the lineage, which has already been explained. 'Definite' and 'indefinite' refer to whether or not one can be transformed into another vehicle through conditions; even if transformation is possible, until it is transformed, one remains a Hearer vehicle-possessor, and this applies to others as well. 'Faculties' (Wangpo) refers to the dullness of faculties such as wisdom by nature, which is in relation to Solitary Buddhas and Bodhisattvas; if it were not so, then followers of the Dharma, those who have attained vision, and those who do not waver would not exist. 'Aspiration' (Mönlam) means 'may I be liberated from the bonds of samsara.' 'Intention' (Sampa) is combined with 'arising of revulsion from samsara.' 'Object of focus or practice' (Dmigs pa/Sgrub pa) refers to focusing on the words and meanings of the Hearer's Pitaka with the three wisdoms, and practicing the Dharma path that is in accordance with Nirvana. 'Distinction of fruition' refers to obtaining the remaindered and non-remaindered Nirvana, where suffering is exhausted and brought to an end. A detailed explanation of this will be given in the section on the classification of fruition. A Solitary Buddha (Rang-sangye) is one who attains Buddhahood solely for oneself, hence the name Solitary Buddha. A Hearer (Nyen-thö) attains enlightenment from a teacher even in their final existence, while a Bodhisattva attains enlightenment themselves but becomes a Buddha for the benefit of others, so the two are not the same. The intermediate faculty is in relation to the other two; it is not without sharpness or dullness, because there are different lineages such as the rhinoceros horn. Arising of revulsion from suffering, detachment from attachment to the origin, and liberation through cessation and path. In the final existence, without another guide, one abandons, realizes, and manifests oneself, that is, directly. 'Merely the Hearer's Pitaka' means that there is no separate scripture for this.
ིག་པུར་གནས་པའི་རང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ། །དབང་པོ་འབྲིང་ནི་བསྐལ་པ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས་མཉེས་པར་བྱེད་ཅིང་སྔོན་བསྐྱེད་པ་ནི་བཟོད་པ་འབྲིང་མན་ཆད་སློབ་དཔོན་ ལས་བསྐྱེད་དེ་དེ་ནས་གནས་དྲུག་ལ་མཁས་པ་ལ་སོགས་པ་སྔ་མ་བཞིན་བྱས་པས་ཚོགས་ན་སྤྱོད་པ་ཆེན་པོར་འགྱུར་རོ། །དབང་པོ་རྟུལ་པོ་ནི་སངས་རྒྱས་མཉེས་པར་བྱེད་པ་ནས་སྔོན་འབྲས་ བུ་མ་ཐོབ་པ་ཆོས་མཆོག་གམ་ཐོབ་པ་མཐོང་ལམ་མན་ཆད་སློབ་དཔོན་ལས་སྐྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྔ་མ་བཞིན་བྱས་པས་ཚོགས་ན་སྤྱོད་པའི་རང་རྒྱལ་བ་ཆུང་བར་འགྱུར་རོ། །གསུམ་ཆར་གྱིས་ ཀྱང་གཟུང་བ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་ཤིང་འཛིན་པ་མ་རྟོགས་ལ་རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་མོའི་ཆོས་ཉིད་ལ་གནས་ཤིང་སྒྲ་མེད་དུ་ཆོས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །དོན་དེ་ཉིད་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས། 1-1659 རང་འབྱུང་བདག་ཉིད་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། །གཞན་གྱིས་བསྟན་ཡང་མི་དགོས་ལ། །བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ཟབ་པ་ཉིད་དུ་མངོན་པར་བརྗོད། །གང་གང་དོན་ནི་གང་གང་ལ། །ཇི་ལྟ་ཇི་ལྟར་ཉན་ འདོད་པ། །དེ་དེ་ལ་དོན་དེ་དང་དེ། །སྒྲ་མེད་ཀྱང་དེ་དེ་ལྟར་སྣང་། །གཟུང་དོན་རྟོག་པ་སྤོང་ཕྱིར་དང་། །འཛིན་པ་མི་སྤོང་ཕྱིར་དང་ནི། །རྟེན་གྱིས་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་ལམ། །ཡང་དག་བསྡུས་ པར་ཤེས་པར་བྱ། ཞེས་གསུངས་སོ། །སྣོད་ལ་སོགས་པའི་གཟུང་བ་རྣམས་ནི་འཇིག་པའི་ཕྱིར་དང་། འཛིན་པ་ནི་རྒྱུན་མ་ཆད་ཅིང་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་གཉིས་ཚད་མ་གཅིག་གིས་སྒྲོ་འདོགས་བཅད་ བྱ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་རྟོགས་ཀྱང་དེ་མ་རྟོགས་པ་ལ་འགལ་བ་མེད་དོ། །དོན་དེ་དག་སློབ་དཔོན་སྐལ་ལྡན་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱི་དབུ་མ་སྙིང་པོ་ལས། དེས་ན་དེ་ནི་འདུ་འཛི་དང་། ། སེམས་ཅན་དོན་གྱི་བྱ་བ་ལ། །ཡིད་མི་འཇུག་སྟེ་དེ་ཕྱིར་འདི། །སློབ་དཔོན་མེད་པར་འདོད་པ་ཡིན། །དང་པོ་གཅིག་པུར་གནས་པ་སྟེ། །ཟབ་མོ་ལ་ནི་རྟོག་པ་ཡི། །མོས་པ་དང་ལྡན་ལྷག་ མ་གཉིས། །ཚོགས་དང་ལྷན་ཅིག་གནས་པ་ཡིན། །ལུས་ལ་སོགས་པ་ལེགས་བསྡམས་ནས། །དེ་ནི་བསོད་སྙོམས་དག་ལ་འཇུག །དམན་པ་རྗེས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར། །དེ་ནི་གཅིག་ཏུ་རབ་ཞིར་ལྡན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། 1-1660 ཐེག་པ་ཆེན་པོ་ནི་ཆེན་པོ་བདུན་དང་ལྡན་པ་སྟེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཡུམ་ལས། གཏོང་བ་ཆེ་དང་བློ་ཆེ་བ་དང་མཐུ་ཆེ་དང་། །རྒྱལ་བ་རྣམས་ཀྱི་ཐེག་ཆེན་མཆོག་ ལ་ཞུགས་པ་དང་། །གོ་ཆ་ཆེན་པོ་བགོས་ཤིང་བདུད་ཀྱི་རྒྱུ་འདུལ་བ། དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་སེམས་པ་ཆེ་ཞེས་རབ་ཏུ་བརྗོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོ་རྣོ་བ་ནི་གཉིས་པོ་ལ་ལྟོས་ པ་སྟེ་གཞན་དུ་ན་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ལས་དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་དང་དད་མོས་མཐོང་ཐོབ་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བཤད་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་
【現代漢語翻譯】 具有敏銳根器者將成為獨覺佛，安住于寂靜之處。中等根器者將在一百個劫中令諸佛歡喜，並且先前所生起的（菩提心）是中等忍以下，從上師處生起，然後像之前一樣精通六處等，在僧團中將成為偉大的行者。遲鈍根器者從令諸佛歡喜開始，先前未獲得果位者，是殊勝法以下，或已獲得果位者，是見道以下，從上師處生起等等，像之前一樣，在僧團中將成為弱小的行者。所有這三種人都會證悟所取為空性，而能取則不證悟，安住于甚深緣起的法性中，並且無言地宣說佛法。 關於此義，《現觀莊嚴論》中說： 『爲了證悟自生之體性，即使他人指示也不需要。如犀牛角般的智慧，顯現為甚深。對於任何事物，想要聽聞任何內容，無論如何想要聽聞，對於他們來說，那事物和那內容，即使無言也會那樣顯現。爲了捨棄所取之念，以及不捨棄能取之故，應知犀牛角般的道，是依靠的真實總結。』 意思是說，因為容器等所取之法會壞滅，而能取之念則不會中斷和止息，並且這兩者不能用同一個量來斷除增益，因此證悟此者與不證悟彼者之間沒有矛盾。 關於這些意義，導師吉祥賢的《中觀心要》中說： 『因此，他不參與喧囂，以及利益眾生的事業。因此，他被認為是無師自通。最初獨自居住，對於甚深之法，具有思擇的意樂，其餘二者，與僧團一同居住。善於約束身等，他進入乞食之中。爲了接引下劣者，他獨自一人，具有極度的寂靜。』 大乘具有七種偉大，已經講完。菩薩（bodhisattva，覺有情）如《般若經》所說：『大布施、大智慧、大威力，進入諸佛之殊勝大乘，披上偉大的盔甲，調伏魔軍，因此被稱為大心者。』 敏銳的根器依賴於兩者，否則將與《現觀莊嚴論》中所說的敏銳和遲鈍根器，以及具有信心的見道菩薩相矛盾。
【English Translation】 Those with sharp faculties will become Pratyekabuddhas (self-enlightened Buddhas), abiding in solitary places. Those with middling faculties will please the Buddhas for a hundred kalpas (aeons), and the arising of (bodhicitta, mind of enlightenment) previously is of middling patience or less, arising from a teacher, and then, like before, being skilled in the six places, etc., in the sangha (community) they will become great practitioners. Those with dull faculties, starting from pleasing the Buddhas, those who have not previously attained the fruit, are of the supreme Dharma or less, or those who have attained the fruit, are of the path of seeing or less, arising from a teacher, etc., like before, in the sangha they will become small practitioners. All three of these will realize that the apprehended is emptiness, while the apprehender is not realized, abiding in the nature of the profound dependent origination, and teaching the Dharma without words. Regarding this meaning, the Ornament for Clear Realization states: 'For the sake of realizing the nature of self-arising, even if others instruct, it is not needed. The wisdom like a rhinoceros horn, is manifested as profound. For whatever things, wanting to hear whatever content, however wanting to hear, for them, that thing and that content, even without words, will appear that way. For the sake of abandoning the thought of the apprehended, and because of not abandoning the apprehender, one should know that the path like a rhinoceros horn, is the true summary of reliance.' It means that because the apprehended phenomena such as containers will perish, while the thought of the apprehender will not be interrupted and cease, and these two cannot be cut off by the same valid cognition, therefore there is no contradiction between realizing this and not realizing that. Regarding these meanings, the Acharya (teacher) Kalden Lekden's Madhyamika Essence states: 'Therefore, he does not engage in clamor, and the activities of benefiting sentient beings. Therefore, he is considered to be without a teacher. Initially dwelling alone, for the profound Dharma, having the intention of contemplation, the remaining two, dwell together with the sangha. Well restraining the body, etc., he enters into alms gathering. For the sake of guiding the inferior, he is alone, possessing extreme tranquility.' The Mahayana (Great Vehicle) possesses seven greatnesses, which have been explained. The Bodhisattva (bodhisattva, enlightenment being) as the Mother Sutra states: 'Great generosity, great wisdom, great power, entering the supreme Great Vehicle of the Buddhas, donning the great armor, subduing the armies of Mara (demon), therefore he is called the great-minded one.' Sharp faculties depend on both, otherwise it will contradict the sharp and dull faculties mentioned in the Ornament for Clear Realization, and the Bodhisattvas of the path of seeing who have faith.
རོ། །འཁོར་བ་ལས་རྣམ་པར་ཐར་བར་ཞེས་ བྱ་བ་དང་སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་ཞེས་སྦྱར་རོ། །སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པས་ནི་འབྲས་བུ་སྟོན་སྟེ་སྤང་བྱ་སྤང་རུང་དང་གཉེན་པོ་སྐྱེར་ རུང་དུ་བྱེད་པའོ། །དེ་སྐད་དུའང་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཇི་ལྟར་རྨ་དང་ཟས་ལ་དེ་དག་གི །གཟག་དང་སྤྱད་དུ་རུང་བ་སྨིན་འདོད་ལྟར། །དེ་བཞིན་རྟེན་འདིར་ཕྱོགས་གཉིས་ཞི་བ་དང་། །དེ་བཞིན་ སྤྱད་པ་ཉིད་དུ་སྨིན་པ་བསྟན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྙིང་རྗེའི་བྱེ་བྲག་གིས་དག་པའམ་མ་དག་པ་གང་འདོད་པ་སྒྲུབ་པ་སྟེ་དགེ་སློང་མི་འཁྲུགས་པ་དང་བྲམ་ཟེ་རྒྱ་མཚོའི་རྡུལ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1661 དེ་ཡང་ཚོགས་གཉིས་ཀྱིས་རང་གི་སེམས་སྦྱངས་ཤིང་སྨོན་ལམ་འདེབས་པ་ཡིན་ཏེ་དྲི་མ་མེད་པར་གྲགས་པས་ཞུས་པ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བར་འདོད་པས་རང་གི་སེམས་སྦྱང་བར་བྱའོ་ཞེས་ གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལུང་བསྟན་པ་ཐོབ་པ་འགྲེལ་པས་ས་བརྒྱད་པ་ལ་འཆད་པ་ནི་མི་ལེགས་པས་དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལས་རིགས་ལ་གནས་པ་དབང་པོ་རྣོན་པོ་སེམས་མ་བསྐྱེད་ པར་ལུང་སྟོན་པ་དང་། དབང་པོ་རྣོན་པོ་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཐག་ཏུ་ལུང་སྟོན་པ་དང་། ལེ་ལོ་ཅན་གསང་སྟེ་ལུང་སྟོན་པ་དང་། ཆོས་ལ་བཟོད་པ་ཐོབ་པ་མངོན་སུམ་དུ་ལུང་སྟོན་པ་བཞི་ བཤད་པའི་གང་རུང་གཅིག་དང་ལྡན་པའོ། །བླ་ན་སྟེ་གོང་ན་མེད་པ་སྤངས་རྟོགས་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་ཏེ་མངོན་སུམ་དུ་རྫོགས་པ་སྟེ་མ་ལུས་པ་ འཚང་རྒྱ་བ་སྟེ་ཐུགས་སུ་ཆུད་པའོ། །གསུམ་པ་ཉེ་བར་བརྟན་པས་དབྱེ་བ་གསུམ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཚོགས་བསགས་མ་བསགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཚོགས་ལམ་པ་དང་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པ་ནི་ཚོགས་ མ་བསགས་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་གང་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གང་ཟག་གོ །བདེན་པ་ནི་བདེན་བཞིའོ། །དབང་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་ནི་བརྗོད་བྱ་བཞི་པོ་དེ་སྟོན་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི་ཆོས་སོ། ། 1-1662 མོས་པ་དང་དད་པ་ནི་སེམས་བྱུང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཐར་པ་ནི་མཛོད་ལས། ཐར་པ་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་ཞེས་བཤད་པ་དེ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ཏེ་སྤང་བྱ་མངོན་ དུ་རྒྱུ་རགས་པ་ལས་ཐར་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཉི་ཁྲི་སྣང་བ་ལས། ཐར་པ་ནི་བྲལ་བའི་ཁྱད་པར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཆ་ནི་དྲོད་ལ་སོགས་པ་རེ་རེ་ཡིན་ལ་དེ་དང་ མཐུན་པ་ནི་ཚོགས་ལམ་སྟེ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། སངས་རྒྱས་སོགས་དམིགས་དད་པ་དང་། །སྦྱིན་སོགས་སྤྱོད་ཡུལ་བརྩོན་འགྲུས་དང་། །བསམ་པ་ཕུན་ཚོགས་དྲན་པ་དང་། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ཏིང་འཛིན་དང་། །ཆོས་རྣམས་ རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ། །ཤེས་པའི་ཤེས་རབ་དང་རྣམ་ལྔ། །
【現代漢語翻譯】 རོ། (Ro)連線詞，表示順接上文。'從輪迴中解脫'，指的是獲得不住于生死涅槃的寂滅。 '使眾產生熟'等，是指示果，即令應斷者可斷，令對治生起。如《經莊嚴論》所說：'如瘡與食，彼等之，搔與受用，如欲成熟。如是於此所依，二邊寂滅，如是受用，即示成熟。'意思是說，就像對待瘡和食物一樣，搔癢和享用都是爲了使其成熟。同樣，在此所依（指菩提心）上，二邊（指輪迴和涅槃）寂滅，如此受用，即是示現成熟。 佛土的清凈，是菩薩以慈悲心的差別，隨欲成就清凈或不清凈，如比丘不動和婆羅門海塵等。這也是通過二資糧清凈自心並立下誓願，如《無垢稱經》所說：'欲凈佛土者，當凈其心。' 關於獲得授記，《釋論》在解釋第八地時認為不妥，因為從'勇猛行三摩地'來看，安住于種姓、根器敏銳者，有未發心即授記，根器敏銳者發心即授記，懈怠者秘密授記，以及獲得法忍后公開授記四種情況之一。 '無上'，即無有能勝者，指斷證圓滿的正等覺菩提，對一切所知顯現，即現證一切，無餘證悟。 第三，以親近穩固的差別分為三類，首先結合資糧道來解釋積聚與未積聚資糧的差別，即'未積聚資糧者為何？'，以此來指示。'何'，指的是補特伽羅（人）。'諦'，指的是四聖諦。'所自在之法'，指的是指示上述四者的經教之法。 '信'和'欲'，已在心所中解釋完畢。'解脫'，並非如《俱舍論》所說'解脫是無上的'，而是指抉擇分，即從應斷的粗大顯現之因中解脫，如《二萬頌光明釋》所說：'解脫是分離的差別'。 它的分位，是指暖位等各自，與其相應的，是資糧道，如《現觀莊嚴論》所說：'佛等為境信，佈施等為行境勤，勝解圓滿爲念，不分別為等持，諸法一切相，知之慧與五。'
【English Translation】 རོ། (Ro) is a conjunction indicating a continuation from the previous text. 'Liberation from samsara' refers to attaining nirvana that does not abide in either existence or peace. 'Maturing sentient beings' and so on, indicates the result, that is, making what should be abandoned able to be abandoned, and making the antidote arise. As stated in the Ornament of the Sutras: 'Like a sore and food, their, scratching and enjoyment, as desired to mature. Likewise, in this support, the two sides are pacified, likewise, enjoyment itself, shows maturity.' This means that just as with a sore and food, scratching and enjoying are for the purpose of maturing them. Similarly, on this support (referring to Bodhicitta), the two sides (referring to samsara and nirvana) are pacified, and thus enjoying it shows maturity. The purification of the Buddha-field is the bodhisattva's accomplishment of purity or impurity as desired, through the differentiation of compassion, such as the immovable bhikshu and the Brahmin Ocean Dust. This is also through purifying one's own mind with the two accumulations and making vows, as stated in the Vimalakirti Sutra: 'Those who wish to purify the Buddha-field should purify their minds.' Regarding obtaining prophecy, the commentary considers it inappropriate to explain it in terms of the eighth bhumi, because from the perspective of the 'Samadhi of Heroic Progress,' those who abide in lineage and have sharp faculties are prophesied without generating the mind of enlightenment, those with sharp faculties are prophesied immediately upon generating the mind of enlightenment, the lazy are secretly prophesied, and those who have obtained forbearance in the Dharma are openly prophesied, possessing one of these four conditions. 'Unsurpassed' means there is nothing above it, referring to the perfectly complete enlightenment of abandoning and realizing, manifesting all knowable objects, that is, directly realizing everything, without remainder. Third, the division into three categories based on close stability, first combining the path of accumulation to explain the difference between accumulating and not accumulating merit, that is, 'What is it that has not accumulated merit?', to indicate this. 'What' refers to the individual (person). 'Truth' refers to the Four Noble Truths. 'The Dharma that is mastered' refers to the scriptural Dharma that indicates the above four. 'Faith' and 'desire' have already been explained in the mental factors. 'Liberation' is not as stated in the Abhidharmakosha, 'Liberation is unsurpassed,' but refers to the decisive part, that is, liberation from the coarse manifestation of the cause to be abandoned, as stated in the Twenty Thousand Verse Light Commentary: 'Liberation is the distinction of separation.' Its divisions refer to each of the heat stages, etc., and what is in accordance with it is the path of accumulation, as stated in the Ornament of Clear Realization: 'Buddha etc. are the object of faith, generosity etc. are the field of action diligence, excellent thought is mindfulness, non-discrimination is samadhi, all aspects of dharmas, knowing wisdom and five.'
རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་རྣོན་པོ་ཡིས། །རྟོགས་སླ་རྟུལ་པོས་རྟོགས་དཀར་བཞེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཆུང་བ་ནི་ལྔ་པོ་དེ་ཆུང་བའོ། །ཚེ་ རབས་ཀྱི་དུས་ངེས་པ་མེད་པ་ནི་སྦྱོར་ལམ་ཚེ་འདི་ཙམ་ན་སྐྱེའོ་ཞེས་མ་ངེས་པའོ། །འདི་ནི་མོས་པ་དང་དད་པ་ཆུང་བ་དང་ལྡན་པས་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་ཏེ་མ་ཞུགས་པ་ ལ་དེ་ལ་དམིགས་པའི་མོས་དད་ཙམ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྔ་མ་ལ་ལྟོས་ནས་བསགས་པའང་ཡིན་ལ་ཕྱི་མ་ལ་ལྟོས་ནས་མ་བསགས་པའང་ཡིན་པ་སྟེ་བར་མ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དུས་ངེས་པ་ནི་ཚེ་རབས་འདི་ཙམ་ན་སྦྱོར་ལམ་སྐྱེ་བར་རང་གིས་ངེས་པའོ། ། 1-1663 དད་པ་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ནི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཆུང་ངུས་ཀྱང་ཉམས་འགྲོ་བ་དང་ཆེན་པོས་ཉམས་འགྲོ་བ་དང་གང་གིས་ཀྱང་ཉམས་མི་འགྲོ་བའོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་དུས་ཅན་ནི་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་ ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྐྱེ་བའོ། །ཐར་པ་ཆ་མཐུན་ལ་ཆུང་འབྲིང་གསུམ་ཡོད་པར་གང་གིས་ཤེས་ཞེ་ན། མདོ་ལས། ཐར་པའི་ཆ་དང་མཐུན་པ་བཞི་སྟེ་སྐབས་སུ་གཏོགས་པ་དང་། མོས་པ་ལས་གྱུར་ པ་དང་། ལྷག་པར་འདོད་པ་ལས་གྱུར་པ་དང་ཐོབ་པ་ལས་གྱུར་པ་བཞི་བཤད་དེ་ཐ་མ་ནི་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ཚེ་དེ་ཉིད་ལ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ངེས་པར་སྐྱེ་བའོ། །ཐར་པ་ཆ་ མཐུན་གྱི་དབང་དུ་མཛད་ནས་མདོ་ལས། འཇིག་རྟེན་པའི་ཡང་དག་ལྟ། །ཆེན་པོ་གང་ལ་ཡོད་གྱུར་པ། །དེ་ནི་ཚེ་རབས་སྟོང་དུ་ཡང་། །ངན་འགྲོར་འགྲོ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་ཏེ། ཡང་དག་ པའི་ལྟ་བ་ནི་རྒྱུ་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་པའི་དད་པ་དང་། དེ་རྟོགས་པའི་ཤེས་རབ་བོ། །དེ་ཆེན་པོ་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། འདུན་དང་ཞེ་སྡང་འཇིགས་པ་དང་། །རྨོངས་པས་མི་གང་ ཆོས་མི་འདའ། །དེ་ནི་དད་ཅན་ཤེས་པར་བྱ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་འདུན་པ་ནི་འདོད་ཡོན་ལ་འདུན་པའོ། །རྨོངས་པ་ནི་བླང་དོར་མི་ཤེས་པའོ། །གཉིས་པ་སྦྱོར་ལམ་པ་དང་སྦྱར་ཏེ་བཤད་པ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་བདེན་པ་རྣམས་ལ་ཆོས་ངེས་པར་སེམས་པའི་བཟོད་པ་ནི་བདེན་བཞི་བདག་མེད་པར་འབྱེད་པའི་ཤེས་རབ་སྟེ་དུས་ངེས་མ་ངེས་ནི་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བའི་དུས་སོ། ། 1-1664 ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ནི་དྲོད་རྩེ་མོ་བཟོད་པ་གསུམ་མོ། ། ཆོས་མཆོག་མ་གཏོགས་པ་ནི་མཛོད་ལས། ཇི་ལྟར་བཟོད་ཆེན་སྐད་ཅིག་མ། །གཅིག་ཡིན་དེ་བཞིན་ཆོས་ཀྱི་མཆོག །ཅེས་འབྱུང་བ་ལྟར་ཆོས་མངོན་ པ་ཐམས་ཅད་ནས་སྐད་ཅིག་ཁོ་ནར་འཆད་པས་དུས་གཉིས་པ་ལ་མཐོང་ལམ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་དུས་ངེས་མ་ངེས་དཔྱད་མི་དགོས་སོ་སྙམ་དུ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་ལ་དེ་ལྟར་ དུ་མ་ཡོད་པར་ཅིས་ཤེས་ཞེ་ན། མདོ་ལས། དེའི་དབང་དུ་བྱས་ནས་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་དང་། ཁྱད་པར་དང་། རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་དང་གཞན་དུ་ཡོངས་སུ་བསྒྱུར་བ་དང་། སྐྱེ་བ་གཅིག་པ་དང་། སྟན་ག
【現代漢語翻譯】 正如經文所說：'以圓滿菩提之利器，易悟者速悟，鈍根者難悟。' 所謂'小'，即指上述五種情況皆為'小'。所謂'生世時劫不決定'，即指不能確定在今生此世證得加行道。這是因為此人所具足的信解和信心較小，故而入道；未入道者，則對其所緣境不具足信解和信心。相對於前者而言，可說是已積聚（資糧），相對於後者而言，可說是未積聚（資糧），此乃'中等'之義。所謂'時劫決定'，即指自己確定在某一生世證得加行道。 信小、中、大三種，是指被微小違緣所動搖、被巨大違緣所動搖以及任何違緣都無法動搖的情況。所謂'彼時分'，即指在那一生中生起抉擇分。如果有人問：'如何得知解脫分有小、中、大三種？' 經中說：'有四種與解脫分相應，即屬於時節因緣、由信解所生、由殊勝欲樂所生以及由獲得所生。' 其中最後一種是'大中之大'，即在那一生中必定生起抉擇分。經典中以解脫分為例證說：'若有世間正見者，此大士夫縱歷千百世，亦不墮惡趣。' 所謂'正見'，即是對因果深信不疑的信心，以及證悟此理的智慧。所謂'大'，如《寶鬘論》所說：'貪慾嗔恚與怖畏，愚昧之人不違越（正法），當知此乃具信心者。' 貪慾是指對欲妙的貪求。愚昧是指不辨取捨。'又'字表明將第二種（時劫決定與否）與加行道修行者聯繫起來進行解釋，即對諸法真實不虛深信不疑的忍位，以及辨別四諦皆無自性的智慧。所謂時劫決定與否，是指證得見道的時間。 小、中、大三種，是指暖位、頂位和忍位三種。除了世第一法之外，如《俱舍論》所說：'如大忍位唯剎那，世第一法亦如是。' 意思是說，一切俱舍論都只講剎那，因此在第二個時間證得見道，所以認為無需考察時劫是否決定。如果有人問：'如何得知抉擇分並非如此？' 經中說：'以其為因，隨順、差別、勝解、轉變、一生以及座...'。
【English Translation】 As it is said in the scriptures: 'With the sharp weapon of perfect enlightenment, the quick-witted quickly realize, while the dull-witted find it difficult to realize.' 'Small' refers to the five situations mentioned above being 'small.' 'Uncertainty of the time of rebirth' means that it is not certain that the path of joining (sbyor lam) will be attained in this lifetime. This is because the person has little faith and belief, and therefore enters the path; those who have not entered the path do not have the faith and belief focused on that object. Compared to the former, it can be said that they have accumulated (merit), and compared to the latter, it can be said that they have not accumulated (merit), which is the meaning of 'intermediate.' 'Certainty of time' means that one is certain that the path of joining will be attained in a certain lifetime. The three types of faith—small, medium, and large—refer to situations where one is shaken by minor adverse conditions, shaken by major adverse conditions, and unshaken by any adverse conditions. 'That very time' means that the decisive part (nges 'byed cha mthun) arises in that very lifetime. If someone asks, 'How do we know that there are three types of liberation part—small, medium, and large?' The sutra says, 'There are four things that are in accordance with the part of liberation: belonging to the occasion, arising from faith, arising from superior desire, and arising from attainment.' The last of these is the 'greatest of the great,' meaning that the decisive part will definitely arise in that very lifetime. Taking the liberation part as an example, the sutra says, 'If there is a worldly right view, that great being will not fall into the lower realms even in thousands of lifetimes.' 'Right view' is the faith of believing in cause and effect, and the wisdom of realizing it. 'Great' is as stated in the Ratnavali (rin po che'i phreng ba): 'Desire, hatred, fear, and ignorance—whoever does not transgress (the Dharma) because of these, know that they have faith.' Desire is the desire for desirable objects. Ignorance is not knowing what to accept and reject. The word 'also' indicates that the second (whether the time is definite or not) is explained in relation to the practitioner of the path of joining, namely, the forbearance of believing in the truth of things, and the wisdom of distinguishing the four truths as selfless. Whether the time is definite or not refers to the time of attaining the path of seeing. The three types—small, medium, and large—refer to the heat stage, the peak stage, and the forbearance stage. Except for the Worldly Supreme Dharma, as stated in the Abhidharmakosha (mDzod): 'Just as the great forbearance is only a moment, so is the Worldly Supreme Dharma.' This means that all Abhidharma only speaks of a moment, so the path of seeing is attained in the second time, so it is thought that there is no need to examine whether the time is definite or not. If someone asks, 'How do we know that the decisive part is not like that?' The sutra says, 'Because of that, according to, difference, superior understanding, transformation, one birth, and seat...'
ཅིག་པའོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དང་པོ་ལྔ་ནི་དྲོད་རྩེ་གཉིས་དང་བཟོད་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བ་དང་སྦྱར་ལ། ཐ་མ་ནི་ཆོས་མཆོག་གོ །གསུམ་པ་དེ་གཉིས་ཀྱི་ཉམས་ཚུལ་ བཤད་པ་ལ་དེ་གཉིས་ཆེན་པོ་ལས་མི་ཉམས་པ་ནི་གོམས་པ་མཐར་ཐུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྦྱོར་ལམ་ཆུང་འབྲིང་ལས་ཉམས་པས་ཐར་ཆ་ཆེན་པོ་ལས་ཀྱང་ཉམས་པར་ཐལ་བར་ མི་འགྱུར་ཏེ་ཆིག་སྡུད་མ་གོམས་པ་ལས་ཉམས་པས་སྦྱོར་ཀློག་གོམས་པ་ལས་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །བག་ཆགས་མ་ཉམས་པ་ནི་དེ་གཉིས་མངོན་དུ་རྒྱུར་སྐྱེད་པ་ས་བོན་གསོས་པས་ཆོག་གི་བག་ཆགས་ཡེ་མེད་གསར་དུ་གཞག་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1665 བཞི་པ་སྦྱོར་བས་དབྱེ་བ་ལ་དད་པ་ཙམ་གྱིས་ལམ་སྒོམ་ཞིང་གཞན་གྱི་སྒྲའི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ནི་དད་པས་རྗེས་སུ་འབྲང་བའོ། །ཚོགས་བསགས་པ་ནི་ལམ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེར་རུང་བར་བྱས་པའོ། ། དབང་པོ་ནི་ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པའོ། །ཕ་རོལ་ནི་དགེ་བཤེས་སོ། །བདེན་པ་རྟོགས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་མོ། །དེའི་ཕྱིར་སྦྱོར་བ་ནི་ལམ་དང་པོ་གཉིས་སྒོམ་པའོ། །ཆོས་ནི་ཤེས་བྱ་སྟེ་ཤེས་བྱའི་ མཚན་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བའོ། །བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞན་གྱི་སྒྲ་ཁོ་ནའི་རྗེས་སུ་མི་འབྲང་བར་རང་གི་དཔྱོད་པའོ། །ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ནི་གསུང་རབ་ཀྱི་རྗེས་སུ་ འབྲང་བའོ། །འདི་གཉིས་མཛོད་ལས། དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་དེ་དག་ཏུ། །དད་དང་ཆོས་ཀྱི་རྗེས་འབྲང་བ། །ཞེས་སོ་སོ་སྐྱེ་བོའི་དུས་ན་དབང་པོ་རྣོ་རྟུལ་གཉིས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཚེ་དད་པ་དང་ཆོས་ ཀྱི་རྗེས་འབྲང་དུ་བཤད་པ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་སྒོམ་པ་ལ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཉེ་བར་བརྟན་པ་དང་སྦྱོར་བས་དབྱེ་བ་གཉིས་ནི་ཐེག་ པ་ཆེ་ཆུང་གཉིས་ཀའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ལྔ་པ་འབྲས་བུས་དབྱེ་བ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་གྱི་སྤྱི་དོན་ལ་ལམ་གང་ལ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དང་། དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ལམ་དང་། ལམ་དེས་དུས་ཇི་སྲིད་ན་ངེས་པར་འབྱུང་ཚུལ་བཤད་པ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ནི་མཛོད་ལས། 1-1666 འདོད་པར་གསུམ་ཐོབ་ཐ་མ་ནི། །གསུམ་དུ་གོང་ན་མཐོང་ལམ་མེད། །མི་སྐྱོ་ལུང་ལས་འདིར་རྩོམ་ཞིང་། །དེར་མཐར་ཕྱིན་ཅེས་འབྱུང་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དོན་ནི་འདོད་པར་ནི་དང་པོ་གསུམ་འཐོབ་ ཅིང་དགྲ་བཅོམ་ནི་གསུམ་ཀར་འཐོབ་བོ། །གལ་ཏེ་དང་པོ་གཉིས་ནི་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བས་འཐོབ་པས་གོང་མར་མི་འཐོབ་པར་རིགས་ན། གསུམ་པ་གོང་དུ་མི་འཐོབ་པའི་རྒྱུ་མཚན་གང་ཡིན་ ཞེ་ན། དེའི་རྒྱུ་མཐོང་ལམ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་གཟུགས་མེད་ན་ཉན་པ་མེད་ཅིང་འོག་མ་ལ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་དང་གཟུགས་ཁམས་ན་ལམ་སྒོམ་པའི་རྒྱུ་སྐྱོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་ལས་ ཀྱང་འདིར་རྩོམ་ཞིང་ད
【現代漢語翻譯】 因為經中說：『唯一』。關於這一點，最初的五個（階段），即暖位、頂位分為二，加上忍位三個階段結合起來。最後一個是世第一法。第三部分是關於這二者的修持方式的描述，這二者不會從『大』（指大乘道）中退轉，因為這是習慣的最終結果。因此，即使從資糧道的小、中品退轉，也不會導致從『大』退轉，就像不習慣單音節（藏文：ཆིག་སྡུད།）會導致退轉，但習慣於拼讀不會導致退轉一樣。不會失去習氣，是因為這二者能顯現增長的因，就像滋養種子一樣，只需滋養即可，不需要全新地種下習氣。 第四，以加行來區分，僅僅通過信仰來修持道路，並追隨他人的言語，這是隨信仰而行。積累資糧，是爲了使道路能夠在相續中生起。根（藏文：དབང་པོ།）是指智慧等。『彼』（藏文：ཕ་རོལ།）是指善知識。證悟真諦是指見道。因此，加行是修持最初的兩個道。法（藏文：ཆོས་）是指所知，即追隨所知的相狀。『自己』（藏文：བདག་ཉིད་ཀྱིས།）的意思是不只追隨他人的言語，而是自己的思辨。隨法而行，是追隨經藏。這兩點在《俱舍論》中說：『利根鈍根在那時，隨信與隨法。』說在異生位時，利根和鈍根兩種在見道時是隨信和隨法，這不是指見道時，而是指爲了獲得見道而修持時所說的。這樣，以親近和加行來區分的兩種情況，都是大小乘共同適用的。 第五，以果來區分二十七種（有學）的總義，包括在哪個道上生起的所依，以及依賴於此的道，以及此道在多長時間內必定解脫的方式這三個方面。首先，《俱舍論》中說：『欲界得三，最後是三，以上無見道。』彌勒的論典中說：『在此造作，在那裡達到究竟。』意思是說，在欲界能獲得最初的三種（有學），阿羅漢則三種都能獲得。如果說最初的兩種因為沒有脫離貪慾而獲得，所以不應在上界獲得，那麼為什麼第三種不能在上界獲得呢？原因是那裡沒有見道，因為在無色界沒有聽聞，也不緣于地獄，並且在色界沒有修道的因——厭離。經文中也說，『在此造作，在那裡達到究竟。』
【English Translation】 Because it is said, 'One.' Regarding this, the first five (stages), namely the heat and peak stages divided into two, plus the three stages of forbearance, are combined. The last is the World's Supreme Dharma. The third part is a description of the practice of these two, which will not regress from the 'Great' (referring to the Mahayana path), because this is the ultimate result of habituation. Therefore, even if one regresses from the small and medium stages of the path of accumulation, it will not lead to regression from the 'Great,' just as not being accustomed to single syllables (Tibetan: ཆིག་སྡུད།) will lead to regression, but being accustomed to spelling will not lead to regression. The imprints will not be lost, because these two can manifest and increase the cause, just like nourishing seeds, it is enough to nourish them, and there is no need to plant new imprints. Fourth, distinguishing by application, merely cultivating the path through faith and following the words of others is following by faith. Accumulating merit is to make the path able to arise in the continuum. The faculties (Tibetan: དབང་པོ།) refer to wisdom, etc. 'The other' (Tibetan: ཕ་རོལ།) refers to the spiritual friend. Realizing the truth refers to the path of seeing. Therefore, application is cultivating the first two paths. Dharma (Tibetan: ཆོས་) refers to the knowable, that is, following the characteristics of the knowable. 'Oneself' (Tibetan: བདག་ཉིད་ཀྱིས།) means not only following the words of others, but one's own speculation. Following the Dharma is following the scriptures. These two points are stated in the Abhidharmakosha: 'Sharp and dull faculties at that time, following faith and following Dharma.' It says that in the state of ordinary beings, the two types of sharp and dull faculties are following faith and following Dharma at the time of the path of seeing, which does not refer to the time of the path of seeing, but to what is said when cultivating to attain the path of seeing. Thus, the two distinctions by closeness and application are both applicable to both the Great and Small Vehicles. Fifth, distinguishing by results, the general meaning of the twenty-seven (learners) includes the basis on which they arise on which path, the path that depends on it, and how long it will take for this path to definitely liberate. First, the Abhidharmakosha says: 'Desire realm obtains three, the last is three, above there is no path of seeing.' Maitreya's treatise says: 'Here it is made, there it reaches the ultimate.' It means that in the desire realm, one can obtain the first three (learners), and the Arhat can obtain all three. If it is said that the first two are obtained because they have not separated from desire, so they should not be obtained in the upper realms, then why can't the third one be obtained in the upper realms? The reason is that there is no path of seeing there, because there is no hearing in the formless realm, and it does not depend on the lower realm, and in the form realm there is no cause for cultivating the path—renunciation. The scriptures also say, 'Here it is made, there it reaches the ultimate.'
ེར་མཐར་ཕྱིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཀྱི་རྟེན་ནི་འབྲས་བུ་དང་པོ་གཉིས་ཉེར་བསྡོགས་དང་ཐ་མ་གཉིས་གོང་མ་གཉིས་ཀྱི་སེམས་ ཏེ་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་ཉེར་བསྡོགས་སོ། །ལམ་རྣམས་འགྲོ་བའི་བྱེ་བྲག་གང་ལ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་ནི་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ལ་སོགས་ པ་བཞི་ཡིན་ཏེ་འདིའང་མཛོད་ལས། ཚུལ་གནས་ཐོས་དང་བསམ་ལྡན་པ། །སྒོམ་པ་ལ་ནི་རབ་ཏུ་སྦྱོར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟར་ཤེས་རབ་གསུམ་རིམ་པ་བཞིན་སྐྱེད་དེ། ཚོགས་ལམ་དུ་ཞི་གནས་གྲུབ་པར་བྱས་ནས་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་ལ་སོགས་པ་བསྒོམས་ཏེ་དྲོད་ནས་བདེན་བཞིའི་རྣམ་པ་ལ་སྒོམ་པར་བྱེད་དོ། ། 1-1667 དེ་སྐད་དུའང་མཛོད་ལས། དེ་ལས་དྲོ་བར་གྱུར་པ་འབྱུང་། །དེ་ནི་བདེན་བཞིའི་སྤྱོད་ཡུལ་ཅན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལ་གཞན་རྣམས་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ཏེ་ཁྱད་པར་ནི་མཐོང་ལམ་ལ་འཕགས་ ལམ་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་སྒོམ་ལམ་བྱང་ཆུབ་ཉེ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཡན་ལག་བདུན་སྒོམ་པར་བྱེད་དེ་མཛོད་ལས། སྡེ་ཚན་དྲུག་ནི་གོ་རིམ་བཞིན། །ལས་ནི་དང་པོ་པ་དག་དང་། ། ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་རྣམས་དང་ནི། །སྒོམ་དང་མཐོང་ལ་རབ་ཏུ་ཕྱེ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་མཐོང་ལམ་ལ་ནི་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ཀྱི་ ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་དང་པོའི་རྒྱུན་ལ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ཁམས་སུ་ལན་གཅིག་སྐྱེ་ན་ལན་གཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་ཞེས་བྱའོ། །ལན་གཅིག་ཀྱང་མི་སྐྱེ་ན་ཕྱིར་མི་འོང་བ་ཞེས་བྱའོ། །ཁམས་ གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་དགྲ་དང་འདྲ་བ་མ་ལུས་པ་བཅོམ་ན་དགྲ་བཅོམ་ཞེས་བྱའོ། །གལ་ཏེ་མཐོང་ལམ་ལ་བར་ཆད་མེད་པ་དང་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་བརྒྱད་བརྒྱད་དང་། སྒོམ་ལམ་ལ་ས་དགུ་ ལ་སྤང་བྱ་དགུ་དགུ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་གཅིག་སྤངས་པའི་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ལམ་བརྒྱད་ཅུ་རྩ་དགུ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་དག་བསྡུས་ནས་བཞིར་འཇོག་སྟེ་རྒྱུ་མཚན་ནི་བཞི་པོ་རེ་རེ་ལའང་ལམ་སྔ་མ་བཏང་བ་དང་མི་འདྲ་བའི་ལམ་ཕྱི་མ་ཐོབ་པ་དང་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་ཟད་པ་ཐོབ་པ་དང་། 1-1668 ཆོས་ཤེས་པ་དང་རྗེས་སུ་ཤེས་པ་བརྒྱད་ཚང་བར་ཐོབ་པ་དང་། མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཐོབ་པ་སྟེ་ལྔ་ལྔ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། འབྲས་བུ་བཞི་རྣམ་གཞག་ པ་ནི། །རྒྱུ་ལྔ་དག་ནི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། །འབྲས་ལ་སྔོན་ལམ་བཏང་བ་དང་། །གཞན་ཐོབ་པ་དང་ཟད་བསྡོམས་དང་། །ཤེས་པ་བརྒྱད་ཚང་ཐོབ་པ་དང་། །རྣམ་པ་བཅུ་དྲུག་ཐོབ་པའོ། །ཞེས་གང་གསུངས་པ་ ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བཞི་ལས་རྣམ་པར་ཕྱེ་ན་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་ལ་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་མཐོང་ལམ་པར་ངེས་པ་ནི་བཞིའོ། །ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བ་གསུམ་དང་། ཕྱིར་མ
【現代漢語翻譯】 因此，經文中說，『將成為圓滿的彼岸』。心的所依是最初的兩個果位（預流果和一來果）是『近取』，最後的兩個果位（不還果和阿羅漢果）是上面兩個果位的『心』，即以智慧獲得解脫，在一切時都是『近取』。各種道產生時所依的差別，前面已經說過了。 第二是預流等四果，這也如《俱舍論》所說：『具戒、聞、思者，應勤修于禪定。』意思是說，應次第生起三種智慧（聞、思、修所生慧）。在資糧道時，成就止觀后，修習念住等，從暖位開始，修習四諦的行相。 如《俱舍論》所說：『由此生起暖位，此乃四諦之行境。』意思是說，其他的和前面一樣，不同之處在於見道時修習八支聖道，修道時修習七覺支，因為它是近取菩提之因。《俱舍論》中說：『六組次第分，業與最初者，抉擇分順解脫，修與見道別。』 因此，聲聞的見道稱為預流果，因為他已進入具有餘依和無餘依的第一個無漏道流。如果他在欲界只投生一次，則稱為一來果。如果一次也不投生，則稱為不還果。如果斷盡三界的所有煩惱，如同摧毀敵人一般，則稱為阿羅漢果。如果見道有八個無間道和八個解脫道，修道有九地，需要斷除八十一個（九地乘以九品煩惱）所斷除的八十一個煩惱，那麼應該有八十九個解脫道，不是嗎？ 實際上，它們被歸納為四個，原因是每個果位都有五個原因：捨棄前一個道，獲得后一個道，獲得自證的滅盡，獲得八種圓滿的智慧，獲得十六種行相（四諦的十六種行相），因此每個果位都有五個原因。《俱舍論》中說：『四果之安立，由五種因緣，謂舍前得后，及得盡與集，八智皆圓滿，並得十六相。』 如上所述，如果從四果中進行區分，則有二十七種。確定預流果是見道位有四種。一來果有三種。不還果...
【English Translation】 Therefore, it is said in the scriptures, 'Will become the perfect other shore.' The support of the mind is that the first two fruits (Sotapanna and Sakadagami) are 'Nyer-bsdogs (near attainment)', and the last two fruits (Anagami and Arhat) are the 'mind' of the above two fruits, that is, obtaining liberation through wisdom, which is 'Nyer-bsdogs (near attainment)' at all times. The differences in the support of where the various paths arise have been said before. The second is the four fruits such as Sotapanna, which is also as stated in the 'Abhidharmakosa': 'Those who have precepts, hearing, and thought, should diligently cultivate meditation.' It means that the three wisdoms (wisdom arising from hearing, thinking, and meditation) should be generated in sequence. In the accumulation path, after achieving Samatha-vipassana, practice mindfulness and so on, and from the heat position, practice the aspects of the four truths. As stated in the 'Abhidharmakosa': 'From this, the heat position arises, which is the realm of the four truths.' It means that the others are the same as before, except that in the seeing path, the eightfold noble path is practiced, and in the cultivation path, the seven factors of enlightenment are practiced because it is the cause of near attainment of Bodhi. The 'Abhidharmakosa' says: 'The six groups are divided in order, karma and the first, the parts of determination are in accordance with liberation, cultivation and seeing paths are different.' Therefore, the seeing path of the Sravakas is called Sotapanna, because he has entered the first stream of the unpolluted path with remainder and without remainder. If he is only born once in the desire realm, he is called Sakadagami. If he is not born even once, he is called Anagami. If all the afflictions of the three realms are completely destroyed, like destroying enemies, he is called Arhat. If the seeing path has eight uninterrupted paths and eight liberation paths, and the cultivation path has nine grounds, and eighty-one afflictions to be abandoned (nine grounds multiplied by nine grades of afflictions), then there should be eighty-nine liberation paths, shouldn't there? In fact, they are summarized into four, because each fruit has five reasons: abandoning the previous path, obtaining the next path, obtaining the self-realized cessation, obtaining eight complete wisdoms, and obtaining sixteen aspects (the sixteen aspects of the four truths), so each fruit has five reasons. The 'Abhidharmakosa' says: 'The establishment of the four fruits is due to five causes, namely abandoning the previous and obtaining the latter, and obtaining cessation and accumulation, eight wisdoms are complete, and sixteen aspects are obtained.' As mentioned above, if we distinguish from the four fruits, there are twenty-seven kinds. It is certain that the Sotapanna is in the seeing path with four kinds. The Sakadagami has three kinds. The Anagami...
ི་འོང་བ་ནི་དགུ་སྟེ་ སྒོམ་ལམ་པ་ནི་བཅུ་གཉིས་སོ། །མཐོང་སྒོམ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་གཉིས་སོ། །དགྲ་བཅོམ་མི་སློབ་པའི་ལམ་པ་ནི་དགུའོ། །གསུམ་པ་ནི་མཛོད་ལས། མྱུར་བ་སྲིད་པ་གསུམ་གྱིས་ཐར། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་ དཔེར་ན་ས་བོན་འདེབས་པ་དང་། མྱུ་གུ་སྐྱེ་བ་དང་། འབྲས་བུ་སྨིན་པ་དུས་གསུམ་དུ་འབྱུང་བ་བཞིན་ཚེ་དང་པོ་ལ་ཐར་པ་ཆ་མཐུན་དང་། གཉིས་པ་ལ་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་དང་། གསུམ་ པ་ལ་འཕགས་ལམ་སྐྱེད་དོ། །བརྩོན་འགྲུས་ཆུང་བ་ལ་ནི་ངེས་པ་མེད་དེ་མགོན་མེད་ཟས་སྦྱིན་གྱི་བུ་མོ་མ་ག་དྷ་བཟང་མོ་སངས་རྒྱས་འོད་སྲུངས་ཀྱི་དུས་སུ་རྒྱལ་པོ་ཀྲི་ཀིའི་བུ་མོ་གསེར་ཕྲེང་ཅན་ཞེས་བྱ་བར་གྱུར་ཏེ་ཐར་ཆ་བསྐྱེད་ནས་ཤཱ་ཀྱའི་བསྟན་པ་ལ་བདེན་པ་མཐོང་བར་མ་ག་དྷ་བཟང་མོའི་རྟོགས་པ་རྗོད་པ་ལས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1669 གཞུང་གི་དོན་ལ་དད་པས་མོས་པ་ནས་མི་འཁྲུགས་པའི་ཆོས་ཅན་གྱི་བར་འབྲས་བུ་བཞིས་བསྡུས་ཀྱང་ཤིན་ཏུ་འཁྲུགས་ནས་སྣང་བས་གཞུང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་བཤད་དོ། །དེ་ལ་དད་མོས་མཐོང་ཐོབ་ གཉིས་ནི་སློབ་པ་གསུམ་ཅར་ལ་དབང་པོའི་བྱེ་བྲག་གིས་བཏགས་པ་སྟེ་མཛོད་ལས་འདི་གཉིས་སྒོམ་ལམ་པ་ཁོ་ནར་འཆད་པ་དང་ནི་མི་མཐུན་པར་སྣང་ངོ་། །ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་ གཟུགས་ཅན་གཟུགས་ལ་ལྟ་བའི་རྣམ་ཐར་ལ་སོགས་པ་བརྒྱད་ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་ནུས་པ་སྟེ་མཛོད་ལས། འགོག་པ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་མི་འོང་། །ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ ནོ། །ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་ཉེར་བསྡོགས་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་ཡང་དངོས་གཞིའི་སེམས་མ་ཐོབ་པས་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ལ་ བསམ་གཏན་བྱེད་མི་ནུས་པ་སྟེ་འདི་ལ་ནི་སྤྱན་དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་རྒྱན་མེད་པའི་དགྲ་བཅོམ་ཞེས་ཀྱང་བྱའོ། །དེ་ཉིད་མཛོད་ལས། ཟག་མེད་མི་ལྕོགས་མེད་པ་ཡིས། །ཐམས་ཅད་ལས་ནི་ འདོད་ཆགས་འབྲལ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། སློབ་དཔོན་མ་ཏི་ཙི་ཏྲས། ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་པའི་རྗེས་འབྲང་བ། །བསམ་གཏན་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་ཀྱང་། །བདུད་ཀྱི་མིག་རས་བཙའ་བཞིན་དུ། །སྲིད་པ་དག་ནི་ཟློག་པར་བགྱིད། ། 1-1670 ཅེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཉོན་མོངས་དང་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀའི་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་དེ་སྤངས་པས་ན་རྣམ་ཐར་བརྒྱད་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་ནུས་པའོ། ། གལ་ཏེ་དེ་ཉོན་སྒྲིབ་ཡིན་ན་དེ་མ་ ཟད་པའི་དགྲ་བཅོམ་སྲིད་པར་གྱུར་ལ་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་ན་ཡང་དེ་སྤངས་པའི་དགྲ་བཅོམ་སྲིད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཤེས་སྒྲིབ་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཡིན་ལ་དེ་ཅུང་ཟད་སྤངས་པ་ནི་ཡོད་ དེ་ཉེར་བསྡོགས་ལ་འཇུག་མི་ཤེས་པ་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་ཀྱང་དེ་སྤངས་པ་བཞིན་ནོ། །དྲུག་པ་དང་བདུན་པ་རྒྱུན་དུ་ཞུ
【現代漢語翻譯】 趨入見道者有九種，修道者有十二種，既是見道者又是修道者有兩種。阿羅漢（Arhat，斷盡煩惱，值得供養的聖者）中屬於無學道（Asekha-marga，不再需要學習的道）的有九種。第三種是，如《俱舍論》（Abhidharmakośa，佛教論書，主要闡述小乘佛教的教義）所說：『迅速者以三有解脫。』 例如，播種、發芽、結果這三個階段，同樣，第一世獲得解脫分（moksha-bhaga，解脫的因素），第二世獲得抉擇分（nirvedha-bhagiya，通往解脫的智慧），第三世生起聖道（arya-marga，超越世俗的道路）。對於精進力弱的人來說，這並不確定。如無依施食女之女瑪嘎達善女（Magadha-bhadra，古代印度瑪嘎達國的美麗女子），在佛陀光明護（Kashyapa，過去七佛之一）時期，轉世為國王克里吉（Kriki）之女金鬘女（Suvarnamala），生起解脫分，在釋迦（Shakya，釋迦牟尼佛的種族名）教法中證悟真諦，正如瑪嘎達善女的證悟中所說的那樣。 從對經文意義的信仰和喜愛，到不退轉法性（avaivartika-dharma，不會退轉的性質），雖然可以用四種果來概括，但由於非常複雜，所以按照經文的本來面目來解釋。其中，信仰和喜愛（adhimoksha，勝解）以及見道和獲得（darshana-praptah，證得見道）這兩種，是根據根器的不同而安立在三種有學道（trai-vidya，三種需要學習的道）上的，這似乎與《俱舍論》中將這兩種僅僅解釋為修道者相矛盾。以身體證得（kaya-sakshi，以身體證悟）是指能夠以身體證得八種解脫，如觀不凈相等。正如《俱舍論》所說：『爲了獲得滅盡定（nirodha-samapatti，一種高級禪定），不再來。想要以身體證得。』 以智慧解脫（prajna-vimukta，以智慧獲得解脫）是指依靠近分定（upacara-samadhi，接近根本定的禪定）和無礙解（pratisamvida，四無礙解，即義、法、詞、辯四種無礙解），雖然以智慧摧毀了三界（trayo-dhatu，欲界、色界、無色界）的煩惱，但由於沒有獲得根本定（mula-samadhi，根本禪定），所以不能修持八解脫。對於這種人，也稱為沒有神通（abhijna，超自然能力）和神變的阿羅漢。正如《俱舍論》所說：『以無漏無礙解，從一切中離貪。』 大學者瑪底吉扎（Matichitra）說：『您的教法的追隨者，即使沒有獲得根本定，也能像鐵銹一樣腐蝕魔鬼的眼罩，從而擊退輪迴。』應將煩惱障（kleshavarana，由煩惱引起的障礙）和等持障（samapatti-avarana，由禪定引起的障礙）兩者結合起來理解，因為斷除了這些障礙，所以能夠入定於八解脫。如果說，如果是煩惱障，那麼沒有斷除煩惱障的阿羅漢就會存在於輪迴中；如果是所知障（jneyavarana，對所知事物的障礙），那麼斷除了所知障的阿羅漢也會存在。那麼，這是所知障的一種，斷除了一部分，比如不善於進入近分定也是所知障，但就像斷除了它一樣。第六和第七種是常時趣入。
【English Translation】 There are nine types of those who enter the path of seeing, and twelve types of those on the path of meditation. There are two types who are both on the path of seeing and the path of meditation. Among the Arhats (those who have eradicated afflictions and are worthy of offerings), there are nine who are on the path of no more learning (Asekha-marga, the path where no further learning is needed). The third type is as stated in the Abhidharmakośa (a Buddhist text mainly explaining the doctrines of Hinayana Buddhism): 'The swift one is liberated by the three existences.' For example, just as planting a seed, sprouting, and ripening into fruit occur in three stages, similarly, in the first life, one obtains the share of liberation (moksha-bhaga, the factor of liberation), in the second, one obtains the share of ascertainment (nirvedha-bhagiya, the wisdom leading to liberation), and in the third, the noble path (arya-marga, the path that transcends the mundane) arises. For those with little diligence, this is not certain. For example, the daughter of the helpless food-giver, Magadha-bhadra (a beautiful woman from the ancient kingdom of Magadha), in the time of the Buddha Kashyapa (one of the past seven Buddhas), was reborn as Suvarnamala, the daughter of King Kriki, and having generated the share of liberation, she saw the truth in the Shakya's (the clan name of Shakyamuni Buddha) teachings, as stated in the realization of Magadha-bhadra. From faith and fondness for the meaning of the scriptures to the nature of non-retrogression (avaivartika-dharma, the nature of not turning back), although it can be summarized by the four fruits, it is explained as it is in the scriptures because it is very complex. Among them, faith and fondness (adhimoksha, conviction) and seeing and attainment (darshana-praptah, attainment of seeing) are established on the three paths of learners (trai-vidya, three paths that require learning) according to the difference in faculties, which seems to contradict the Abhidharmakośa, which explains these two only as meditators. Bodily witness (kaya-sakshi, bodily realization) refers to the ability to realize the eight liberations with the body, such as contemplating impurity, etc. As the Abhidharmakośa says: 'In order to attain cessation, one does not come back. One wants to realize it with the body.' Liberation by wisdom (prajna-vimukta, liberation through wisdom) refers to relying on the proximity concentration (upacara-samadhi, concentration close to the fundamental concentration) and unimpeded knowledge (pratisamvida, four unimpeded knowledges, namely meaning, dharma, words, and eloquence), although one has destroyed the afflictions of the three realms (trayo-dhatu, the desire realm, the form realm, and the formless realm) with wisdom, one cannot practice the eight liberations because one has not obtained the fundamental concentration (mula-samadhi, fundamental concentration). For this person, one is also called an Arhat without supernormal powers (abhijna, supernatural abilities) and miracles. As the Abhidharmakośa says: 'With undefiled unimpeded knowledge, one is separated from desire in everything.' The great scholar Matichitra said: 'The followers of your teachings, even if they have not obtained the fundamental concentration, can erode the devil's eye mask like rust, thereby repelling samsara.' The two, the affliction obscuration (kleshavarana, the obscuration caused by afflictions) and the meditative absorption obscuration (samapatti-avarana, the obscuration caused by meditative absorption), should be understood together, because by abandoning these obscurations, one is able to enter into the eight liberations. If it is said that if it is the affliction obscuration, then an Arhat who has not abandoned the affliction obscuration will exist in samsara; if it is the knowledge obscuration (jneyavarana, the obscuration to knowable things), then an Arhat who has abandoned the knowledge obscuration will also exist. Then, this is a kind of knowledge obscuration, and a part of it is abandoned, such as not being good at entering the proximity concentration is also a knowledge obscuration, but it is like abandoning it. The sixth and seventh are constantly entering.
གས་པ་ལ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ཞུགས་འབྲས་རིམ་གྱིས་ས་ལ་འཇུག་པ་ ནི་ཞུགས་པའོ། །གང་ཟག་གང་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་སྟན་གཅིག་པ་ལ་བརྟེན་ནས་མཐོང་ལམ་གྱི་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ལམ་ལ་སྒྲུབ་པའི་རྣམ་པ་ཅན་མན་ཆད་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། བསྒོམས་པས་སྤང་ བྱ་མ་སྤངས་ན། །འབྲས་བུ་དང་པོ་ལ་ཞུགས་པ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་ནི་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་སྟེ་བཅུ་དྲུག་པ་ནི་ངེས་འབྱིན་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་ནོ། །འདི་ལ་ བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ནི་མཛོད་ལས། བཟོད་དང་ཤེས་པ་གོ་རིམ་བཞིན། །བར་ཆད་མེད་དང་རྣམ་གྲོལ་ལམ། །དེ་ལ་སྐད་ཅིག་བཅོ་ལྔ་ནི། །མ་མཐོང་མཐོང་ཕྱིར་མཐོང་བའི་ལམ། །ཞེས་འདོད་མོད་ཀྱི་དེ་ནི་སྔར་བཀག་ཟིན་པས་བཅུ་དྲུག་པོ་ཐམས་ཅད་མཐོང་ལམ་ཡིན་ནོ། ། 1-1671 འདིའི་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ནི་དབང་པོའི་སྒོ་ནས་བཞག་ན་དད་མོས་མཐོང་ཐོབ་གཉིས་ཡིན་ལ། མྱང་འདས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྲིད་པ་བདུན་པ་དང་། རིགས་ནས་རིགས་སུ་སྐྱེ་བ་གཉིས་ཡིན་ནོ། །འབྲས་བུ་ དང་པོ་གཉིས་དང་ཤེས་རབ་ཀྱིས་རྣམ་གྲོལ་ལ་ཡོན་ཏན་གྱི་སྒོ་ནས་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་དེ་དེའི་རྟེན་བསམ་གཏན་དངོས་གཞི་མ་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་དག་པ་ཉིད་ དུ་ངེས་པར་གྱུར་པ་ནི་བདག་མེད་པར་མངོན་སུམ་གྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་པའོ། །ཤེས་བྱའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་རྟོགས་པས་ན་ཆོས་མངོན་པར་རྟོགས་པ་སྟེ་ཡང་ནི་ངེས་པར་གྱུར་པ་ལ་ཞུགས་པར་ མ་ཟད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གཉིས་པ་ཅིག་ཅར་བ་ལ་འདོད་པ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བ་ནི་ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་དུ་ཞི་རགས་སུ་མ་བསྒོམས་པའོ། །གཉིས་པོར་མི་འགྱུར་བ་ནི་ དེའི་སྤང་བྱ་མ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕལ་ཆེར་ནི་དྲུག་པའོ། །ཕྱིར་མི་འོང་དུ་འགྱུར་བ་ནི་དེའི་སྤང་བྱ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་མཆོག་མན་ཆད་དུ་ཞི་རགས་ཀྱིས་འདོད་པ་ལས་འདོད་ཆགས་ དང་བྲལ་བ་ནི་དགུ་ཀ་སྤངས་པའོ། །ཕྱིར་མི་འོང་དུ་འགྱུར་བ་ནི་དེའི་སྤང་བྱ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་འདི་ཉིད་མཛོད་ལས། རྣམ་ལྔའི་བར་བཅོམ་གཉིས་པ་ལ། །དགུ་པ་ཚུན་ཆད་ཟད་པ་ཡིན། ། 1-1672 འདོད་པའམ་ཡང་ན་གོང་མ་ལས། །ཆགས་བྲལ་གསུམ་པ་ལ་ཞུགས་པ། །གང་ཞིག་གང་ལ་ཞུགས་པ་ནི། །བཅུ་དྲུག་པ་ལ་དེ་འབྲས་གནས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བས་ཀུན་བཏགས་ པ་ཉིད་དེ་དེ་འདྲ་བའི་སྤངས་པའི་རིམ་པ་ནི་རྣལ་མ་རིམ་གྱིས་པ་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགྲ་བཅོམ་ནི་རྒྱུན་ཞུགས་དང་ཅིག་ཅར་མི་འཐོབ་སྟེ་དེ་ལ་སྲིད་རྩེའི་ཉོན་མོངས་ཀུན་ སྤང་དགོས་པ་ལས་མཐོང་ལམ་གྱི་ཚེ་དེ་མི་སྲིད་དོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་ཞི་རགས་ཀྱིས་ནི་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ་མཛོད་ལས། འཇིག་རྟེན་འདས་ཀྱིས་སྲིད་རྩེ་ལས། །ཆགས་བྲལ་གཞན་ལས་རྣམ་པ་ གཉིས། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ།
【現代漢語翻譯】 關於『入流』(梵文：Srota-āpanna，須陀洹，入流果)有三個方面，首先是逐漸地進入『地』(Bhumi，菩薩的階位)的『入』(Srota-āpanna，須陀洹，入流果)。所謂『入』，是指某人依靠能明確區分的、具有共同基礎的『一座』(同一個禪修座位或修行環境)，在『見道』(Darshana-marga，通達真理的道路)的十五個剎那中，以修行『道』(Marga，道路)的方式，成為低於『見道』者。如《俱舍論》所說：『若修習而未斷除應斷之物，則為入初果。』 『入流』是指安住于『果』(Phala，修行所證得的境界)的狀態，即第十六個剎那，具有『抉擇』(Nirveda，對真理的決斷)的性質。對此，『分別說者』(Vibhajyavadin，佛教部派之一)在《俱舍論》中說：『忍與智依次第，無間與解脫道。於此十五剎那，未見為見故，見道。』然而，這種觀點之前已被駁斥，因此所有十六個剎那皆為『見道』。 此『果』的差別，若從『根』(Indriya，感覺器官)的角度來說，則有『信勝解』(Adhimukti，通過信仰而獲得的解脫)和『見至』(Drishti-prapta，通過見解而獲得的解脫)兩種。若從『涅槃』(Nirvana，寂滅)的角度來說，則有『七有』(Saptabhavagatika，經歷七次生死)和『于諸有中生』(Kula-kula，于各個種姓中轉生)兩種。前兩個『果』和『慧解脫』(Prajna-vimukti，通過智慧獲得的解脫)在『功德』(Guna，功用和性質)方面沒有其他『果』的差別可言，因為它們的所依尚未獲得『正定』(Samadhi，專注)的根本。 『如實』(Yathābhūta，真實不虛)地確定，是指通過現量(Pratyaksha，直接感知)確定『無我』(Anatta，非我)。由於通達『所知』(Jñeya，認識的對象)的『真如』(Tathata，事物的本性)，因此稱為『現觀』(Abhisamaya，如實知見)。或者說，『入』不僅僅是『確定』，而是具有這樣的含義。 第二，關於『頓悟者』(Ekabijin，一來果)的觀點：對『欲』(Kama，慾望)未生起『離貪』(Viraga，沒有貪慾)是因為沒有在『世第一法』(Laukikāgradharma，世間最高的善法)以下修習『寂靜』(Shamatha，止)和『勝觀』(Vipashyana，觀)。不會變成兩個，是因為尚未斷除其應斷之物。大多數是第六個。會變成『不還』(Anagamin，不來果)，是因為已斷除其應斷之物。在『世第一法』以下，通過『寂靜』和『勝觀』對『欲』生起『離貪』，是因為已斷除所有九個。會變成『不還』，是因為已斷除其應斷之物。此意義在《俱舍論》中說：『於五種中間，斷二為第二。乃至第九盡，于欲或有頂，離貪入第三。何者入何者，於十六得果。』 這只是『分別說者』的『假立』(Prajñapti，假設安立)，因為這種斷除的次第與真實的『漸悟者』(Kramika，次第修行者)不符。『阿羅漢』(Arhat，斷盡煩惱者)不會同時獲得『入流』和『頓悟』，因為他必須斷除『有頂』(Bhavagra，三有之頂)的所有煩惱，而在『見道』時這是不可能的。為什麼呢？因為不能通過『寂靜』和『勝觀』來斷除，如《俱舍論》所說：『以出世間道，離有頂貪慾，餘者有二種。』
【English Translation】 Regarding 『Stream-enterer』 (Srota-āpanna), there are three aspects. The first is the 『entering』 (Srota-āpanna) of gradually entering the 『ground』 (Bhumi). 『Entering』 refers to someone who, relying on a 『single seat』 (a common foundation) that clearly distinguishes and is in harmony, practices the 『path』 (Marga) in the fifteen moments of 『seeing the path』 (Darshana-marga), becoming lower than the one who has 『seen the path』. As the Abhidharmakosha states: 『If one cultivates but does not abandon what should be abandoned, then one has entered the first fruit.』 『Stream-enterer』 refers to abiding in the state of 『fruit』 (Phala), which is the sixteenth moment, having the nature of 『determination』 (Nirveda). Regarding this, the 『Vibhajyavadin』 (a Buddhist school) says in the Abhidharmakosha: 『Patience and wisdom in order, uninterrupted and liberation path. In these fifteen moments, not seeing is seeing, hence seeing the path.』 However, this view has been refuted before, so all sixteen moments are 『seeing the path』. The difference in this 『fruit』, if viewed from the perspective of 『faculty』 (Indriya), is twofold: 『faith-liberation』 (Adhimukti) and 『sight-attainment』 (Drishti-prapta). If viewed from the perspective of 『Nirvana』, there are 『seven existences』 (Saptabhavagatika) and 『birth in various lineages』 (Kula-kula). There is no other difference in the 『fruit』 in terms of 『qualities』 (Guna) for the first two 『fruits』 and 『wisdom-liberation』 (Prajna-vimukti), because their basis has not yet attained the fundamental 『correct concentration』 (Samadhi). 『Truly』 (Yathābhūta) determining is to ascertain 『selflessness』 (Anatta) through direct perception (Pratyaksha). Because of realizing the 『suchness』 (Tathata) of 『knowable objects』 (Jñeya), it is called 『Abhisamaya』 (direct realization). Or rather, 『entering』 not only means 『determining』, but has such a meaning. Secondly, regarding the view of the 『Once-returner』 (Ekabijin): not generating 『dispassion』 (Viraga) towards 『desire』 (Kama) is because one has not cultivated 『tranquility』 (Shamatha) and 『insight』 (Vipashyana) below the 『highest mundane dharma』 (Laukikāgradharma). It will not become two, because what should be abandoned has not yet been abandoned. Mostly it is the sixth. It will become a 『Non-returner』 (Anagamin), because what should be abandoned has been abandoned. Generating 『dispassion』 from 『desire』 through 『tranquility』 and 『insight』 below the 『highest mundane dharma』 is because all nine have been abandoned. It will become a 『Non-returner』, because what should be abandoned has been abandoned. This meaning is stated in the Abhidharmakosha: 『In the middle of five kinds, cutting two is the second. Up to the ninth is exhausted, in desire or the peak of existence, dispassion enters the third. Who enters what, in the sixteenth obtains the fruit.』 This is merely a 『conceptual construction』 (Prajñapti) of the 『Vibhajyavadin』, because this order of abandonment does not accord with the true 『gradual learner』 (Kramika). An 『Arhat』 (one who has exhausted afflictions) will not simultaneously attain 『stream-entry』 and 『once-returning』, because he must abandon all the afflictions of the 『peak of existence』 (Bhavagra), which is impossible at the time of 『seeing the path』. Why? Because it cannot be abandoned through 『tranquility』 and 『insight』, as the Abhidharmakosha states: 『With the supramundane path, dispassion from the peak of existence, the others have two kinds.』
།འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པ་ལའང་མཐོང་ལམ་ཐོབ་ཀྱང་དེས་སྒོམ་སྤང་མི་སྤོང་བའི་ཕྱིར་དང་། སྒོམ་ལམ་ནི་དེའི་ཚེ་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྔ་མ་གཉིས་སུ་ནི་ས་ བོན་ཉམས་སྨད་པ་དང་མཐོང་ལམ་ཐོབ་པ་ལས་འགྱུར་ཏེ་ཉོན་མོངས་མངོན་གྱུར་སྐྱེ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ས་བོན་གཏན་ཟད་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ་ལའང་མེད་དེ་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། དེ་དག་ ཉོན་མོངས་བག་ཆགས་འབྲེལ། །ཀུན་ནས་ལྡང་དང་ལྡན་མ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འཇིག་རྟེན་པས་གོང་མའི་སེམས་ཐོབ་པ་ལ་དེ་གཉིས་ཚོགས་པ་མེད་པས། ཕྱིས་ཀུན་ནས་ལྡང་བ་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་དེ་ལ་འགལ་བ་སྤང་བ་ལ་གསུམ་སྤངས་པས་རྒྱུན་ཞུགས་སུ་འགྱུར་བར་ནི་ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་དང་སྟོང་ཆེན་རབ་འཇོམས་ལ་སོགས་པ་ལས་གསུངས་སོ། ། 1-1673 མི་འགལ་བ་ནི་དེར་སྤང་བྱའི་གཙོ་བོ་བསྡུས་ནས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་འཇིག་ཚོགས་ལ་ལྟ་བ་ནི་འཁོར་བ་ལས་མི་འཕགས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། ཇི་སྲིད་བདག་ལ་འདོད་ ཆགས་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ནི་འཁོར་བར་འགྱུར། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་གྱིས་ཅི་སྟེ་འཕགས་ཀྱང་ལོག་པར་ངེས་པར་འབྱུང་ངོ་། ། ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ལམ་ཡང་དག་པས་ ངེས་པར་མི་འབྱུང་སྟེ་ཇི་སྐད་དུ། འགྲོ་མི་འདོད་དང་ལམ་ནོར་དང་། །ལམ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཞུགས་པ་ནི། །ཐར་པ་བགྲོད་ལ་གེགས་བྱེད་པ། །དེ་ཡི་ཕྱིར་ན་གསུམ་བསྟན་ཏོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ ནོ། །ཤེས་བྱ་ནི་ཕུང་པོ་ལྔའོ། །རྒྱུ་ནི་རང་བཞིན་ནོ། །ཐེ་ཚོམ་ལོག་རྟོག་ཡིན་པ་ནི་གཉེན་པོ་ཡིན་ནམ་མ་ཡིན་སྙམ་དུ་གཉི་གའི་ཆ་ལ་དམིགས་ཤིང་གཉི་ག་གཅིག་ལ་ཤེས་བྱ་ལ་ མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྒྱད་པ་དང་དགུ་པ་ཕྱིར་འོང་ནི་གསལ་སྟེ་མཛོད་ལས། རྣམ་པ་ལྔ་ཡི་བར་བཅོམ་པ། །གཉིས་པ་ལ་ནི་ཞུགས་པའང་ཡིན། །རྣམ་པ་དྲུག་པ་ཟད་གྱུར་པ། དེ་ནི་ ལན་ཅིག་ཕྱིར་འོང་བ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ལ་དབང་པོའི་སྒོ་ནས་བཞག་པ་སྔ་མ་དང་འདྲ་ལ་མྱང་འདས་ཀྱི་སྒོ་ནས། བཞག་པ་ནི་བར་ཆད་གཅིག་པའོ། །བཅུ་པ་དང་བཅུ་གཅིག་པ་ཕྱིར་མི་འོང་ལ་དང་པོ་ཞུགས་འབྲས་ངོས་བཟུང་བ་ནི་གསལ་ཏེ་མཛོད་ལས། 1-1674 ཉེས་ཆ་བདུན་དང་བརྒྱད་ཟད་པ། །ཚེ་གཅིག་བར་ཆད་གཅིག་པ་དང་། །གསུམ་པ་ལ་ནི་ཞུགས་པའང་ཡིན། །དེ་དགུ་ཟད་པ་ཕྱིར་མི་འོང་། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ལ་དབང་པོའི་སྒོ་ནས་ གཞག་པ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །ཡོན་ཏན་གྱི་སྒོ་ནས་ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །མྱང་འདས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཚེ་འདི་ལ་འདའ་བ་དང་། གཟུགས་སུ་འགྲོ་བ་ལྔ་དང་། གཟུགས་མེད་དུ་འགྲོ་བ་བཞིའོ། ། གཉིས་པ་དེ་ལ་འགལ་བ་སྤང་བ་ལ་ཀུན་སྦྱོར་ལྔ་ནི་འཇིག་ཚོགས་པ་ལ་ལྟ་བ་དང་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་བརྟུལ་ཞུགས་མཆོག་འཛིན་ད
【現代漢語翻譯】 即使對於超越世間者，獲得見道也並不意味著放棄修道所要斷除的煩惱，因為修道在那個時候還沒有生起。對於前兩者來說，種子因為衰損和獲得見道而發生變化，不可能再生起現行的煩惱。種子完全斷絕的情況，即使是阿羅漢也沒有，如《楞伽經》所說：『彼等煩惱習氣相連，不具有一切生起。』對於世間人獲得上層禪定，這兩種情況不會同時發生，所以之後會生起一切生起。對於第三種情況，爲了消除矛盾，經由斷除三種煩惱而成為入流果，這在《法蘊經》和《大空經》等經典中都有記載。 不矛盾的原因是，那裡總結了所要斷除的主要內容。其中，有身見是不超出輪迴的原因，如《釋量論》所說：『只要對自我有貪執，那麼他就會在輪迴中流轉。』即使通過持戒和苦行而獲得超勝，也必定會墮入邪道。懷疑不會經由正確的道路而獲得解脫，正如所說：『不想去、道路錯誤、對道路懷疑，這些都是解脫道路上的障礙，因此宣說了這三種。』所知是五蘊。原因是自性。懷疑是邪見，因為會執著於是否是解脫的對治法，執著于兩者，而兩者不可能存在於一個所知上。第八和第九是返回者，這在《俱舍論》中很清楚地說明：『斷除五種煩惱，對於第二者來說也是入流果，斷除六種煩惱，那就是一來果。』根據果位的差別，從根基的角度來安立與前者相同，從涅槃的角度來安立，就是隻有一個中陰身。第十和第十一是不還果，首先確定入流果的體相是很清楚的，如《俱舍論》所說： 『斷除七種和八種煩惱，只有一個中陰身，對於第三者來說也是入流果，斷除九種煩惱就是不還果。』根據果位的差別，從根基的角度來安立與之前相同。從功德的角度來說，就是身體可以證得。從涅槃的角度來說，有在此生中入滅，有前往色界五處，有前往無色界四處。對於第二種情況，爲了消除矛盾，五種下分結是有身見、戒禁取見和疑。
【English Translation】 Even for those who transcend the world, attaining the path of seeing does not mean abandoning the afflictions to be abandoned by the path of meditation, because the path of meditation has not yet arisen at that time. For the former two, the seed changes due to deterioration and the attainment of the path of seeing, and it is impossible for manifest afflictions to arise again. The complete exhaustion of the seed is not even present in an Arhat, as it says in the Laṅkāvatāra Sūtra: 'Those are connected with the habitual tendencies of afflictions, and do not possess all arising.' For a worldly person who attains higher meditative states, these two do not occur simultaneously, so later all arising will occur. For the third case, in order to eliminate contradictions, becoming a Stream-enterer by abandoning three afflictions is recorded in the Dharma Treasury Sūtra and the Great Emptiness Sūtra, etc. The reason it is not contradictory is that it summarizes the main content to be abandoned there. Among them, the view of the aggregates as self is the reason for not transcending saṃsāra, as the Pramāṇavārttika says: 'As long as there is attachment to self, then he will revolve in saṃsāra.' Even if one attains superiority through moral discipline and asceticism, one will definitely fall into wrong paths. Doubt will not lead to liberation through the correct path, as it is said: 'Not wanting to go, the wrong path, and doubt about the path, these are obstacles on the path to liberation, therefore these three are taught.' The knowable is the five aggregates. The reason is self-nature. Doubt is a wrong view, because it clings to whether it is an antidote to liberation or not, clinging to both, and both cannot exist on one knowable. The eighth and ninth are Returners, which is clearly explained in the Abhidharmakośa: 'Having destroyed five kinds of afflictions, for the second one is also a Stream-enterer, having destroyed six kinds of afflictions, that is a Once-returner.' According to the difference in results, establishing from the perspective of the faculties is the same as the former, and establishing from the perspective of nirvāṇa is that there is only one intermediate state. The tenth and eleventh are Non-returners, first determining the nature of the Stream-entry result is very clear, as the Abhidharmakośa says: 'Having destroyed seven and eight kinds of afflictions, there is only one intermediate state, for the third one is also a Stream-enterer, having destroyed nine kinds of afflictions is a Non-returner.' According to the difference in results, establishing from the perspective of the faculties is the same as before. From the perspective of qualities, it is that the body can manifest. From the perspective of nirvāṇa, there is passing away in this life, going to the five realms of the form realm, and going to the four realms of the formless realm. For the second case, in order to eliminate contradictions, the five lower fetters are the view of the aggregates as self, clinging to moral discipline and asceticism, and doubt.
ང་ཐེ་ཚོམ་དང་འདོད་པ་ལ་འདུན་པ་དང་གནོད་སེམས་ཏེ་ ཆོས་མངོན་པའི་མདོ་ལས་སོ། །འགྲོ་བ་ཐ་མ་ནི་ངན་སོང་གསུམ་སྟེ་དང་པོ་གསུམ་གྱིས་དེ་ལས་མི་འདའ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁམས་ཐ་མ་ནི་འདོད་ཁམས་ཏེ་ཕྱི་མ་གཉིས་ཀྱིས་དེ་ལས་མི་ འདའ་འོ། །བཅུ་གཉིས་པ་དང་བཅུ་གསུམ་པ་དགྲ་བཅོམ་ལའང་དེ་ལྟར་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་ནི་གསལ་ཏེ་མཛོད་ལས། སྲིད་རྩིའི་བར་ཆ་བརྒྱད་ཟད་པ། །དགྲ་བཅོམ་ཉིད་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན། །དགུ་པའི་བར་ ཆད་མེད་ལམ་ཡང་། །དེ་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་ཡིན། །དེ་ཟད་ཐོབ་དང་ཟད་པ་ཤེས། །དེ་ཚེ་དེ་མི་སློབ་དགྲ་བཅོམ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་ལ་དབང་པོའི་སྒོ་ནས་དྲུག་གོ །ཡོན་ཏན་གྱི་སྒོ་ནས་རྒྱན་ཅན་གཉི་གའི་རྣམ་གྲོལ་དང་། 1-1675 རྒྱན་མེད་ཤེས་རབ་ཀྱི་རྣམ་གྲོལ་གཉིས་སོ། །མྱང་འདས་ནི་ཐམས་ཅད་མཚུངས་སོ། །གོང་མའི་ཆ་མཐུན་ལྔ་ནི་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་གཉིས་དང་རྒོད་པ་དང་ང་རྒྱལ་དང་མ་རིག་པའོ། ། དེ་ལ་གོང་མའི་འདོད་ཆགས་གཉིས་ཀྱིས་ནི་འདི་ནས་གོང་མ་ཉེ་བར་ལེན་ལ། ཐ་མ་གསུམ་གྱིས་ནི་མི་གཏོང་སྟེ་སྲེད་པ་དང་ང་རྒྱལ་དང་ཐེ་ཚོམ་ཤས་ཆེ་བས་ཉོན་མོངས་པར་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་རོ། །བཅུ་བཞི་པ་དེ་ལྟར་ཐོགས་པ་ནི་ཤིན་ཏུ་ཐོགས་པ་སྟེ་ལྷ་ནི་འདོད་ལྷའོ། །མི་ནི་གླིང་གསུམ་མོ། །ཡན་མན་ནི་དེ་གཉིས་སུའོ། །སྲིད་པ་འཁོར་བ་ནི་སྐྱེ་བ་ལེན་པའོ། ། འདི་ལ་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་བདུན་བཞི་ཉི་ཤུ་རྩ་བརྒྱད་ལེན་ཀྱང་བདུན་ཚན་དུ་ཆོས་མཐུན་པས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་དེ་ཤིང་འདབ་མ་བདུན་པ་དང་གནས་བདུན་ལ་མཁས་པའི་དགེ་སློང་བཞིན་ནོ། ། གནས་བདུན་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་དང་། གཟུགས་ཀྱི་རོ་མྱང་བ་དང་། ཉེས་དམིགས་དང་། ངེས་པར་འབྱུང་བ་དང་། ཀུན་འབྱུང་བ་དང་། འགོག་པ་དང་། གཟུགས་འགོག་པར་འགྲོ་བའི་ལམ་ཤེས་ པའོ། །ཞེས་ཟེར་མོད་ཀྱི། དེ་ནི་མདོ་ལས་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་སྲིད་པ་ལན་བརྒྱད་ལེན་པ་དེ་ནི་གནས་མེད་ཅིང་གོ་སྐབས་མེད་དོ་ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་གཉི་ག་བསྡོམས་པས་ལན་བདུན་ཉིད་དུ་རིགས་སོ། ། 1-1676 འདི་ནི་ཁམས་གཞན་དུ་མི་འགྲོ་སྟེ་མཛོད་ལས། འདོད་པར་ཚེ་ཡོངས་གྱུར་པའི་འཕགས། །ཁམས་གཞན་དུ་ནི་འགྲོ་བ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་བརྒྱ་བྱིན་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཀྱང་འོག་མིན་ དུ་སྐྱེ་བར་གྱུར་ཅིག་ཅེས་སྨོན་ལམ་བཏབ་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེས་ནི་ཆོས་མངོན་པ་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་ཀུན་ནས་དགའ་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་ཀྱང་དགག་པ་མ་མཛད་ དོ་ཞེས་སྡེ་པ་དག་ཟེར་རོ། །འདི་ནི་དབང་པོ་ཤིན་ཏུ་རྟུལ་པོ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། འབྲས་གནས་སྒོམ་སྤང་བྱ་མ་ཟད། །དེ་ལྟར་ཐོགས་ན་ལན་བདུན་པ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །བཅོ་ལྔ་པ་རིགས་ ནས་རིགས་སུ་སྐྱེ་བ་
【現代漢語翻譯】 疑惑、慾望、貪求和害人之心，這些都出自《阿毗達磨論》。最下等的眾生是三惡道，因為最初的三者（疑惑、慾望、貪求）不會超越這些惡道。最下等的界是欲界，因為後面的兩個（色界和無色界）不會超越它。 第十二和第十三種情況也適用於阿羅漢，其中兩種情況的第一種是明確的，如《俱舍論》所說：『斷盡有頂的八種障礙，即入于阿羅漢之位。』第九種無間道，就像金剛一樣。斷盡煩惱，獲得解脫，證得滅盡。那時，他就是無學阿羅漢。』 從果位的差別來說，通過根門有六種。從功德的角度來說，有兩種：具有莊嚴的兩種解脫，以及不具莊嚴的智慧解脫。涅槃對所有人都一樣。 五種與上界相應的分是：色界和無色界的兩種貪慾、掉舉、我慢和無明。 其中，對上界（色界和無色界）的兩種貪慾會從這裡（欲界）取向上界，而最後三種（掉舉、我慢和無明）則不會捨棄，因為貪愛、我慢和疑惑占主導地位，所以會變成煩惱。 第十四種情況是如此的障礙重重，天是指欲界天，人是指三大洲，閻摩是指那兩者（天和人）之間。輪迴是指受生。 關於這一點，聲聞部派接受七部、四部和二十八部，但因為七部在教義上一致，所以這樣說，就像七葉樹和精通七處的比丘一樣。 七處是指：如實知色，體驗色的滋味，過患，出離，集起，滅盡，以及知曉通往色滅盡的道路。 雖然他們這樣說，但這與經中所說『入流者最多受生八次』相矛盾，因為沒有停留之處和機會，所以兩者加起來，受生七次才是合理的。 這不會去往其他界，如《俱舍論》所說：『在欲界圓滿壽命的聖者，不會去往其他界。』 如果有人問，即使帝釋天是這樣，難道沒有發願往生色究竟天嗎？答：這是因為他不瞭解阿毗達磨，爲了讓所有人都高興，所以佛陀也沒有反對，一些部派這樣說。 這是根器非常遲鈍的人，如《俱舍論》所說：『住在果位，尚未斷盡修所斷的煩惱，如果這樣障礙重重，那就是第七次受生者。』 第十五種情況是從一種姓氏投生到另一種姓氏。
【English Translation】 Doubt, desire, longing, and malice—these are from the Abhidharma Sutra. The lowest beings are the three lower realms, because the first three (doubt, desire, longing) do not transcend them. The lowest realm is the desire realm, because the latter two (form realm and formless realm) do not transcend it. The twelfth and thirteenth cases also apply to Arhats, where the first of the two cases is clear, as stated in the Abhidharma-kosa: 'Having exhausted the eight obstacles of the peak of existence, one enters the state of Arhat.' The ninth uninterrupted path is like a vajra. Exhausting afflictions, attaining liberation, realizing cessation. At that time, he is a non-learning Arhat.' In terms of the difference in fruits, there are six through the sense faculties. In terms of qualities, there are two: the two liberations with adornment, and the wisdom liberation without adornment. Nirvana is the same for all. The five shares corresponding to the upper realms are: the two desires of the form and formless realms, agitation, pride, and ignorance. Among them, the two desires for the upper realms (form and formless realms) take from here (desire realm) to the upper realms, while the last three (agitation, pride, and ignorance) are not abandoned, because attachment, pride, and doubt are dominant, so they become afflictions. The fourteenth case is so obstructed, the gods refer to the desire realm gods, humans refer to the three continents, and Yama refers to between the two (gods and humans). Samsara refers to taking birth. Regarding this, the Sravaka schools accept seven, four, and twenty-eight parts, but because the seven parts are consistent in doctrine, it is said that way, like the seven-leaved tree and the monk skilled in the seven abodes. The seven abodes refer to: knowing form as it truly is, experiencing the taste of form, faults, renunciation, arising, cessation, and knowing the path that leads to the cessation of form. Although they say so, this contradicts the sutra which says 'Stream-enterers take birth at most eight times,' because there is no place to stay and no opportunity, so adding the two together, it is reasonable to take birth seven times. This does not go to other realms, as stated in the Abhidharma-kosa: 'A noble one who has completed his life in the desire realm does not go to other realms.' If someone asks, even if Indra is like that, didn't he make a vow to be born in Akanistha? Answer: This is because he does not understand Abhidharma, and in order to make everyone happy, the Buddha did not object either, some schools say. This is a person with very dull faculties, as stated in the Abhidharma-kosa: 'Staying in the fruit, not yet abandoning what is to be abandoned by cultivation, if it is so obstructed, then it is the seventh birth.' The fifteenth case is being born from one lineage to another.
ནི་གསལ་ཏེ་མཛོད་ལས། རྣམ་གསུམ་རྣམ་བཞི་ལས་གྲོལ་བ། །ཚེ་གཉིས་གསུམ་དུ་རིགས་ནས་རིགས། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། བཅུ་དྲུག་པ་བར་ཆད་གཅིག་པ་ནི་སྔར་བཤད་ཟིན་ཏེ་འདོད་ ལྷའི་ནང་དུ་སྐྱེ་བ་གཅིག་བླངས་ནས་དགྲ་བཅོམ་འཐོབ་པའོ། །འདི་མཛོད་ལས་གསུམ་པ་ལ་ཞུགས་པར་བཤད་པ་ནི་དེ་དང་གཉིས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བར་མ་དོ་ལ་སོགས་ པ་ལྔ་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་ཏེ་སྐྱེ་བའི་ཀུན་སྦྱོར་ནི་གཟུགས་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བའི་ཉོན་མོངས་སོ། །མངོན་པར་འགྲུབ་པ་ནི་བར་དོ་ལེན་བྱེད་དེ་འདི་གསུམ་ནི་ལྕགས་ཀྱི་ཚ་ཚ་གནམ་དུ་ཡར་བའི་དཔེ་གསུམ་དང་སྦྱར་རོ། ། 1-1677 གྲུབ་པ་ནི་གྲུབ་མ་ཐག་གོ །མི་སེམས་པ་ནི་བླང་འདོད་མེད་པའོ། །མངོན་པར་བསམས་པ་ནི་དེ་ཡོད་པ་ནའོ། །གཉི་ག་ནི་སྐྱེ་སྲིད་བར་སྲིད་གཉི་གའོ། །སྐྱེས་པ་ཙམ་ནི་སྐྱེས་མ་ཐག་ གོ །འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་ནི་འབད་རྩོལ་དྲག་པོ་མེད་པའོ། །འདུ་བྱེད་པ་ནི་དེ་དྲག་པོའོ། །གཟུགས་སུ་ཚེ་ཡོངས་སུ་གྱུར་པ་ནི་ཁམས་གཞན་དུ་འགྲོའོ། དེ་ལ་གོང་དུ་འཕོ་བ་སྟོན་པ་ ན་དང་པོ་འོག་མིན་དུ་འགྲོ་བ་ལ་ས་ནས་ས་ནི་གནས་རིས་བཅུ་བདུན་ཏེ་འདི་བསམ་གཏན་གྱི་རོ་མྱང་བ་ལ་རྩི་བས་གནས་གཞན་ཐམས་ཅད་དུ་སྐྱེ་སྟེ་གནས་ཐམས་ཅད་དུ་འཆི་ འཕོ་བ་ཞེས་བྱའོ། །འཕར་བ་དང་ཕྱེད་དུ་འཕར་བ་ནི་འདིར་མ་སྨོས་ཏེ་འདི་ནས་དང་པོ་དང་དེ་ནས་འོག་མིན་དུ་འཇུག་པ་ནི་འཕར་བའོ། །ཕྱེད་དུ་འཕར་བ་ནི་ས་དང་པོ་ནས་ གནས་གཙང་མའི་འོག་མ་ཞིག་དང་དེ་ནས་འོག་མིན་དུའོ། །དེ་ལ་བར་མ་དོའི་གསུམ་སྐྱེས་ནས་སའི་གསུམ་གོང་དུ་འཕོ་བ་མ་ཕྱེད་ན་སྐྱེས་བུ་དམ་པའི་འགྲོ་བ་བདུན་ཞེས་ཟེར་ལ། གོང་ དུ་འཕོ་བ་ལ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་ན་གཟུགས་སུ་ཉེར་འགྲོ་དགུ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཉིས་པ་སྲིད་རྩེའི་མཐར་ཐུག་པར་འགྲོ་བ་ནི་འགྲེལ་པས་འབྲས་བུ་ཆེའི་བར་དུ་ཕྱིན་ནས་གནས་གཙང་མ་ཁོ་ན་བཀོལ་ནས་འགྲོ་བར་འཆད་དེ་དེའི་རྒྱུ་ནི་དེ་འཕགས་གནས་ཡིན་པས་དེ་ནས་གཟུགས་མེད་བྱིས་པའི་གནས་སུ་འགྲོ་བར་མི་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1678 ཡང་ན་གཟུགས་དང་གཟུགས་མེད་པར་འགྲོ་བ་གཉི་ག་འདོད་ཁམས་ཉིད་ནས་འགྲོ་བ་ཡིན་ཏེ་ལྷག་མཐོང་སྤྱོད་པ་ནི་གཟུགས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན་ལ་ཞི་གནས་སྤྱོད་པ་ནི་གཟུགས་མེད་དུ་འགྲོའོ། །གཟུགས་ མེད་དུ་འགྲོ་བ་ལ་བར་དོ་མེད་པས་བར་མ་དོ་ལས་གཞན་བཞི་ཡིན་ལ། སྲིད་རྩེ་ལ་གོང་དུ་འཕོ་བ་མེད་དོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། དེ་ནི་བར་སྐྱེས་འདུ་བྱེད་དང་། །འདུ་བྱེད་ མེད་ཡོངས་མྱ་ངན་འདའ། །གོང་དུ་འཕོ་བ་རྣམས་དེ་ནི། །བསམ་གཏན་སྤེལ་ནས་འོག་མིན་འགྲོ། །དེ་འཕར་ཕྱེད་འཕར་ཐམས་ཅད་དུ། །འཆི་འཕོ་གཞན་སྲིད་རྩེ་མོར་འགྲོ། །གཞན་ནི་གཟུགས་མེད་འགྲོ་རྣམ་བཞི། ། གཞན་ནི་འདི་ལ་མྱ་ངན་འདའ། །ཞེས་འབྱུ
【現代漢語翻譯】 在《俱舍論》中明確指出：『從三種四種中解脫，在兩三世中從一族到另一族。』 第十六種，障礙唯一者，之前已經解釋過，即在欲界天中受生一次後證得阿羅漢果。論中說這是進入第三果位，因為它與第二果位之間存在一種特殊的差別。 中有等五種是不還果，因為有結生之煩惱，即於色界受生的煩惱。現證是指取中有，這三種可以與鐵球昇天的三個比喻相對應。 成就指的是剛剛成就。不思念指的是沒有想要取受的意願。現思念指的是當它存在的時候。二者指的是生有和中有二者。僅僅出生指的是剛剛出生。 無作用指的是沒有強烈的努力。有作用指的是強烈的努力。在色界中壽命圓滿指的是前往其他界。在其中顯示向上轉移時，首先前往色究竟天，從地到地指的是十七個禪定次第，因為這是品嚐禪定的滋味，所以會出生在所有其他地方，稱為在所有地方死亡和轉移。 跳躍和半跳躍在這裡沒有提及，因為從這裡首先進入，然後進入色究竟天是跳躍。半跳躍是從第一個地開始，到凈居天之下的一個地方，然後到色究竟天。 因此，如果中有的三種從出生開始，地的三種向上轉移而不分開，則稱為聖者的七種去處。如果向上轉移分為三種，則稱為色界近行九種。 第二種，前往有頂的盡頭，註釋解釋說，到達大果天之後，只使用凈居天而前往，因為那是聖者的住所，所以不希望從那裡前往無色界的住所。 或者，前往色界和無色界二者都是從欲界本身前往，勝觀行者是前往色界，而止觀行者是前往無色界。前往無色界沒有中有，所以是除了中有之外的四種。有頂沒有向上轉移。 這些意義在《俱舍論》中說：『彼中有生及有作用，無作用及般涅槃。向上轉移者，由禪定增上往色究竟。彼跳躍半跳躍，一切處死歿，余往有頂。余往無色四，余於此般涅槃。』
【English Translation】 It is clearly stated in the 'Abhidharmakosha': 'Liberated from three or four types, from one lineage to another in two or three lives.' The sixteenth, the one with a single obstacle, has been explained before, which is to attain Arhatship after taking one birth in the desire realm. The 'Kosha' says that this is entering the third stage because there is a special difference between it and the second stage. The five such as the intermediate state are non-returners because there is the affliction of rebirth, which is the affliction of being born in the form realm. Manifest realization refers to taking the intermediate state, and these three can be correlated with the three analogies of an iron ball rising into the sky. Accomplishment refers to just having accomplished. Non-thinking refers to not having the intention to take. Manifest thinking refers to when it exists. The two refer to both the birth state and the intermediate state. Just born refers to just having been born. Without effort refers to not having strong effort. With effort refers to strong effort. Completing life in the form realm refers to going to another realm. When showing the upward transfer in it, first going to Akanishta, from ground to ground refers to the seventeen meditative stages, because this is tasting the flavor of meditation, so one will be born in all other places, called dying and transferring in all places. Jumping and half-jumping are not mentioned here, because from here first entering, and then entering Akanishta is jumping. Half-jumping is from the first ground to a place below the Pure Abodes, and then to Akanishta. Therefore, if the three of the intermediate state start from birth, and the three of the ground transfer upwards without separating, it is called the seven abodes of the noble ones. If the upward transfer is divided into three, it is called the nine near-going to the form realm. The second, going to the end of the peak of existence, the commentary explains that after reaching Great Fruit, one only uses the Pure Abodes to go, because that is the abode of the noble ones, so one does not want to go from there to the abode of formless infants. Or, going to both the form and formless realms is from the desire realm itself, the practitioner of insight is going to the form realm, and the practitioner of tranquility is going to the formless realm. There is no intermediate state for going to the formless realm, so it is the four other than the intermediate state. There is no upward transfer at the peak of existence. Those meanings are stated in the 'Kosha': 'That is intermediate birth and with effort, without effort and Nirvana. Those who transfer upwards, by increasing meditation go to Akanishta. That jumping, half-jumping, in all places death transfers, others go to the peak of existence. Others go to the four formless realms, others attain Nirvana here.'
ང་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བ་ནི་ཕྱིར་མི་འོང་དབང་པོ་རྣོན་པོ་འདོད་ཁམས་ཀྱི་རྟེན་དེ་ཉིད་ལ་དགྲ་བཅོམ་གྱི་འབྲས་བུ་མངོན་ དུ་བྱེད་པའོ། །དེ་དག་དེ་ལྟར་ཐ་དད་པ་ནི་ཁམས་གོང་མ་གཉིས་སུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པའི་ལས་དང་ཉོན་མོངས་ཐ་དད་དུ་མ་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དང་། མྱུར་བ་དང་རིང་མོ་ཞིག་ ན་དགྲ་བཅོམ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་དབང་པོ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་སྤེལ་མར་སྒོམ་པའི་སྐྱེ་བ་བཤད་པ་ནི་འདི་གཟུགས་སུ་ཉེར་འགྲོས་སྒོམ་པ་སྟེ་སྤེལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་དབང་པོ་རྣོན་པོ་གནས་གཙང་དུ་སྐྱེ་བ་དང་མཐོང་བའི་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་། 1-1679 དབང་པོ་རྟུལ་པོ་རྣམས་ཉོན་མོངས་པས་འཇིགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་མཛོད་ལས། དང་པོར་བཞི་པ་སྤེལ་བར་བྱེད། །སྐད་ཅིག་མ་ནི་བསྲེས་པས་འགྲུབ། །སྐྱེ་དང་གནས་པར་བྱ་ཕྱིར་དང་། །ཉོན་མོངས་པས་ནི་འཇིགས་ ཕྱིར་ཡང་། །དེ་ནི་རྣམ་པའི་ལྔ་ཡི་ཕྱིར། །གནས་གཙང་སྐྱེ་བ་ལྔ་ཁོ་ན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཉི་ཤུ་རྩ་གཉིས་པ་དགྲ་བཅོམ་གྱི་དབྱེ་བ་ལ་མྱོས་མ་མྱོས་ནི་དྲན་ཤེས་བཞིན་གཉིས་དང་ལྡན་ མི་ལྡན་ནོ། །གསོད་མི་གསོད་ནི་རང་གིས་རང་ངོ་། །མཐོང་ཆོས་ལ་བདེ་བར་གནས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་བསམ་གཏན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་ཉམས་ཀྱིས་དོགས་ནས་གསོད་པའོ། །གསུམ་པ་ནི་ཉམས་ཀྱིས་དོགས་ ནས་རང་གིས་རང་སྲུང་བའོ། །བཞི་པ་ནི་འབད་རྩོལ་གྱིས་དབང་པོ་མི་སྦྱོང་བའོ། །ལྔ་པ་ནི་འབད་རྩོལ་གྱིས་དབང་པོ་རྣོར་གཏོང་བའོ། །དྲུག་པ་ལ་རང་བཞིན་གྱིས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེའི་ཚེ་ སྦྱངས་པས་རྣོན་པོར་སོང་བ་གཅོད་དོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། དགྲ་བཅོམ་དྲུག་འདོད་དེ་དག་ལས། །ལྔ་ནི་དད་པས་མོས་ལས་སྐྱེས། །དེ་དག་རྣམ་གྲོལ་དུས་དང་སྦྱོར། །མི་གཡོའི་ཆོས་ཅན་མི་གཡོ་ བ། །དེ་ཕྱིར་དེ་དུས་མི་སྦྱོར་གྲོལ། །དེ་ནི་མཐོང་ཐོབ་རྒྱུ་ལས་བྱུང་། ། ཞེས་བཤད་དོ། །དྲུག་པ་ཁམས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ལ་དང་པོ་ཁམས་གསུམ་ཀས་བསྡུས་པའི་གང་ཟག་དགུ་བཤད་པ་ནི་འདོད་པ་ན་ཞེས་པ་སྟེ་སོ་སོ་རང་རང་གི་ལས་ཀྱིས་ཐ་དད་དུ་སྐྱེས་པས་ན་སོ་སོའི་སྐྱེ་བོའོ། ། 1-1680 འཕགས་པའི་ཆོས་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་ལམ་གསུམ་མོ། །གཞན་རྣམས་ནི་གོ་སླའོ། །གཉིས་པ་འདོད་གཟུགས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་བཞི་བཤད་པ་ལ་གཟུགས་མེད་སྤངས་པ་ནི་དེར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་སྤངས་པའོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་ དཔའ་ནི་གཟུགས་མེད་དུ་མི་སྐྱེ་ལ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱང་ཁམས་གོང་མ་བ་བཤད་པ་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་རྟོགས་པ་སྟེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། གཤེགས་པ་རྟོགས་པའི་དོན་ཕྱིར་ ཏེ། །ཞེས་བཤད་དོ། །བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ནི་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པའི་ཚེ་ན་ཉན་ཐོས་སྡེ་པ་འདོད་པ་ལྟར་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཉིད་ཡིན་ནམ། ཐེག་པ་ཐུན་མོང
【現代漢語翻譯】 也就是說，這裡的涅槃是指不還者，以敏銳的根器，在欲界的身體上證得阿羅漢果。他們之間如此不同，是因為他們在上兩界（色界和無色界）受生的業和煩惱不同，以及迅速或緩慢地證得阿羅漢的根器不同。第三，解釋交替修習的受生，即指修習趨入色界，之所以交替，是因為爲了使敏銳的根器受生於凈居天，並安住于現法樂住； 而遲鈍的根器則因煩惱而恐懼。如《俱舍論》所說：『最初是第四禪，然後交替修習，剎那間與四禪混合而成。爲了受生和安住，也爲了因煩惱而恐懼。』這是五種不同的原因，只有五種受生於凈居天。』第二十二，阿羅漢的分類，如醉與不醉，是指具有或不具有正念和正知。殺與不殺，是指自己殺死自己。安住于現法樂住，是指世間的禪定。第二種是因害怕退失而殺。第三種是因害怕退失而自衛。第四種是不努力調伏根器。第五種是努力使根器敏銳。第六種稱為自性，是指在那時，通過修習而變得敏銳的根器被斷除。這些意義在《俱舍論》中說：『有六種阿羅漢，其中五種是因信解而生。他們與解脫的時間和結合有關。具有不動之法，不會動搖。因此，那時不會結合而解脫。那是從見道獲得的。』 第六，關於界的分類，首先解釋了包含三界（欲界、色界、無色界）的九種補特伽羅，即『在欲界』等，因為各自因自己的業而不同受生，所以是各自的異生。聖者的法是指三種無漏道。其他的都容易理解。第二，解釋了包含欲界和色界的四種補特伽羅，其中捨棄無色界，是指捨棄了在那裡受生的因。菩薩不會受生於無色界，也沒有關於獨覺是上界者的說法。如來是指證悟了真如，如《釋量論》所說：『如來是證悟真如之義。』不可思議是指在成就一切義時，小乘部派認為是否仍然是異生？大乘共同。
【English Translation】 That is to say, Nirvana here refers to the Anagami, who, with keen faculties, manifests the fruit of Arhat on the basis of the desire realm. They are so different because of the different karma and afflictions they take birth in the upper two realms (form realm and formless realm), and the different faculties with which they quickly or slowly manifest Arhatship. Third, explaining the birth of alternating meditation, that is, referring to the meditation of approaching the form realm, the reason for alternating is because in order to make the keen faculties be born in the Pure Abodes and abide in the happiness of the present Dharma; While the dull faculties are afraid of afflictions. As the Abhidharmakosha says: 'Initially, it is the fourth dhyana, and then alternating practice, in an instant, it is accomplished by mixing with the four dhyanas. For the sake of birth and abiding, and also for fear of afflictions.' These are five different reasons, and only five are born in the Pure Abodes.' Twenty-second, the classification of Arhats, such as drunk and not drunk, refers to having or not having mindfulness and awareness. Killing or not killing refers to killing oneself. Abiding in the happiness of the present Dharma refers to worldly samadhi. The second is killing out of fear of falling. The third is self-defense out of fear of falling. The fourth is not diligently taming the faculties. The fifth is diligently sharpening the faculties. The sixth is called self-nature, which means that at that time, the faculties that have become sharp through practice are cut off. These meanings are stated in the Abhidharmakosha: 'There are six kinds of Arhats, five of whom are born from faith and understanding. They are related to the time and combination of liberation. Having the Dharma of immovability, they will not waver. Therefore, at that time, they will not combine and be liberated. That is obtained from the path of seeing.' Sixth, regarding the classification of realms, first, the nine kinds of individuals included in the three realms (desire realm, form realm, and formless realm) are explained, that is, 'in the desire realm', etc., because they are born differently according to their own karma, so they are each ordinary beings. The Dharma of the noble ones refers to the three kinds of undefiled paths. The others are easy to understand. Second, explaining the four kinds of individuals included in the desire realm and the form realm, where abandoning the formless realm means abandoning the cause of being born there. Bodhisattvas will not be born in the formless realm, and there is no statement about Pratyekabuddhas being from the upper realm. Tathagata refers to realizing Suchness, as the Pramanavarttika says: 'Tathagata means realizing Suchness.' Inconceivable means that when all meanings are accomplished, do the Hinayana schools think that they are still ordinary beings? Common Mahayana.
་བ་འདོད་པ་ལྟར་ས་ བཅུ་པ་ཉིད་ཡིན་ནམ། ཐེག་ཆེན་པ་འདོད་པ་ལྟར་འོག་མིན་ནས་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུས་སྤྲུལ་པ་ཡིན་སྙམ་དུ་བསམས་ཀྱང་མི་ཤེས་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྐུ་གསུང་ཐུགས་གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ ཁྱབ་པ་ལ་སོགས་པའང་སྦྱར་རོ། །གང་དགའ་ལྡན་གྱི་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོས་འཇིག་རྟེན་མཁྱེན། །འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ་གཟིགས་ནས་ནི། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལས་མ་གཡོས་པར། ། སྤྲུལ་པའི་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས། །སྐྱེ་བ་མངོན་པར་སྐྱེ་བ་དང་། །དགའ་ལྡན་གནས་ནས་འཕོ་བ་དང་། །ལྷུམས་སུ་ཞུགས་དང་བལྟམས་པ་དང་། །བཟོ་ཡི་གནས་ལ་མཁས་པ་དང་། །བཙུན་མོའི་འཁོར་གྱིས་རོལ་བ་དང་། ། 1-1681 ངེས་འབྱུང་དཀའ་བ་སྤྱོད་པ་དང་། །བྱང་ཆུབ་སྙིང་པོར་གཤེགས་པ་དང་། །བདུད་སྡེ་བཅོམ་དང་རྫོགས་པར་ནི། །བྱང་ཆུབ་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར། །མྱ་ངན་འདས་པར་གཤེགས་མཛད་རྣམས། །ཞེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ལ་དགའ་ལྡན་ན་གནས་པ་ནས་བདུད་བཅོམ་པའི་བར་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མཛད་པའོ། །བྱང་ཆུབ་པ་ནས་མྱ་ངན་འདས་ཀྱི་བར་གསུམ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྤྱོད་པའོ། །དང་པོ་ལའང་དང་ པོ་ལྔ་ནི་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་མ་ཡིན་པའི་མཛད་པའོ། །ངེས་འབྱུང་ནས་བཞི་ནི་རབ་བྱུང་གི་མཛད་པའོ། །འདི་དག་རྒྱས་པར་ནི་རྒྱ་ཆེ་རོལ་པའམ་མངོན་པར་འབྱུང་བའི་མདོ་ལས་བལྟ་བར་བྱའོ། ། ཡང་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་བརྒྱད་དེ་སེར་སྐྱར་བལྟམས་པའི་མཛད་པ་དང་། རྡོ་རྗེའི་གདན་དུ་བྱང་ཆུབ་པའི་མཛད་པ་དང་། ཝ་ར་ན་སིར་ཆོས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་བསྐོར་བ་དང་། མཉན་ཡོད་དུ་ ཆོ་འཕྲུལ་ཆེན་པོ་བསྟན་པ་དང་། གྲོང་ཁྱེར་གསལ་ལྡན་དུ་ལྷ་ལས་བབས་པ་དང་། རྒྱལ་པོའི་ཁབ་ཏུ་དགེ་འདུན་གྱི་དབྱེན་འདུམས་པ་དང་། ཡངས་པ་ཅན་དུ་སྐུ་ཚེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དང་། རྩ་ མཆོག་ཏུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་མཛད་པ་སྟེ་མཆོད་རྟེན་བརྒྱད་ཅེས་ཀྱང་བྱའོ། །བདུན་པ་སྤྱད་པས་དབྱེ་བ་ལྔ་བསྟན་པའི་སྤྱི་དོན་ལ་ས་གང་ལ་སྐྱེ་བའི་རྟེན་དང་། བརྟེན་པ་སའི་རང་བཞིན་དང་། 1-1682 སྒྲ་དོན་གསུམ་གྱི་དང་པོ་ལ་ལུས་ཀྱི་རྟེན་ནི་གླིང་གསུམ་གྱི་སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་འདོད་གཟུགས་ཀྱི་ལྷའི་བུ་རྣམས་ལ་ཅི་རིགས་པར་སྐྱེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ནི་གཟུགས་མེད་པ་ལའང་ སྐྱེའོ། །སེམས་ཀྱི་རྟེན་ནི་བསམ་གཏན་ས་དགུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་རང་བཞིན་ལ་མཚན་ཉིད་དང་། དབྱེ་བ་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་བཤད་པ་གསུམ་ལས། དང་པོ་ནི་ཁ་ཅིག་བུ་ཡོན་ ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་རྟེན་བྱེད་པ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ས་ཐོབ་པའི་གཟུགས་ཀྱི་ཕུང་པོ་སར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། རྟེན་དང་བརྟེན་པ་རྒྱུ་འབྲས་མཚན་ཉིད་པ་ཡིན་པས་དེར་ ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ས་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་ནི་བདག
【現代漢語翻譯】 那麼，這是否就是如大乘行者所愿的十地菩薩？或者，是否可以理解為，如大乘行者所愿，是從色究竟天以圓滿報身化現而來？對此我並不清楚。 同樣，佛的不可思議的身、語、意秘密等也應作如是理解。至於『兜率天』的說法，如《寶性論》所說：『大悲憫者知世間，觀照一切諸世間，不離法身之本性，以種種化身之自性，示現降生與住胎，從兜率天而降臨，入胎誕生與工巧，眷屬圍繞受用樂，出離苦行證菩提，降伏魔軍證圓滿，菩提轉法輪涅槃。』 其中，從安住于兜率天到降伏魔軍之間，是菩薩的行持。從證得菩提到入涅槃之間，是佛陀的行持。在前者中，最初的五項（降生、住胎、降臨、入胎、誕生）是非出家者的行持。從出離到最後四項是出家者的行持。關於這些的詳細內容，可以參考《廣大嬉戲經》或《現觀莊嚴論》。 或者，也可以說是佛陀的八大事業：在鹿野苑誕生，在金剛座證悟菩提，在瓦拉納西轉法輪，在舍衛城示現大神變，在桑迦尸國從天降臨，在王舍城調解僧團紛爭，在毗舍離延長壽命，在拘尸那迦入涅槃。這也被稱為八大佛塔。 第七，關於通過修行來區分五種地道的總義，包括：在何處受生的所依，所依之地的自性，以及名相、意義。在三者中的第一個方面，身體的所依是三洲的男子和女子，以及欲界和色界的天人，各自適宜地受生。聲聞的地道也可以在無色界受生。心的所依是九次第定的禪定。 第二個方面，關於自性，包括：體相、分類和功德。在三者中的第一個方面，有些人說，『這是作為特殊功德的所依』，但事實並非如此。因為獲得地道后的色蘊會歸於地道，而且所依和能依、因和果必須符合體相的定義，所以不能這樣說。因此，地道總的體相是『我』。
【English Translation】 Is this the tenth Bhumi (stage of a Bodhisattva) as desired by the Mahayana practitioners? Or, is it to be understood that, as desired by the Mahayana practitioners, it is an emanation from Akanishta (highest pure abode) in the Sambhogakaya (enjoyment body)? I do not know about this. Similarly, apply this understanding to the inconceivable secrets of body, speech, and mind, etc. As for the term 'Tushita Heaven', it is as stated in the Uttaratantra (Ratnagotravibhāga): 'The Great Compassionate One knows the world, observes all the worlds, without moving from the Dharmakaya (body of truth), with various natures of emanation, manifests birth and entering the womb, descending from Tushita Heaven, entering the womb and being born, being skilled in crafts, enjoying the company of consorts, renouncing, practicing austerities, going to the Bodhi tree, subduing the Maras (demons), attaining perfect enlightenment, turning the wheel of Dharma, and passing into Nirvana.' Among these, from residing in Tushita to subduing the Maras are the deeds of a Bodhisattva. From attaining enlightenment to passing into Nirvana are the actions of a Buddha. In the former, the first five (birth, entering the womb, descending, entering the womb, birth) are the deeds of a non-ordained person. From renunciation to the last four are the deeds of an ordained person. For detailed information on these, refer to the Lalitavistara Sutra or the Abhisamayalankara. Alternatively, these can be described as the eight great deeds of the Buddha: being born in Lumbini, attaining enlightenment at Bodh Gaya, turning the wheel of Dharma in Varanasi, displaying great miracles in Shravasti, descending from the heavens in Sankashya, reconciling the Sangha (community) in Rajagriha, prolonging life in Vaishali, and passing into Nirvana in Kushinagar. These are also known as the eight great stupas. Seventh, regarding the general meaning of differentiating the five paths through practice, it includes: the basis of where one is born, the nature of the basis, and the name and meaning. In the first aspect, the basis of the body is the men and women of the three continents, and the gods of the desire and form realms, each being born appropriately. The path of the Shravakas (hearers) can also be born in the formless realm. The basis of the mind is the Samadhi (meditative absorption) of the nine levels of meditative concentration. The second aspect, regarding the nature, includes: the characteristics, the divisions, and the explanation of the distinguishing qualities. In the first of these, some say, 'This is the basis for special qualities,' but this is not the case. Because the form aggregate that has attained the Bhumi will merge into the Bhumi, and because the basis and the based, the cause and the effect, must conform to the definition of characteristics, it cannot be said that way. Therefore, the general characteristic of the Bhumi is 'self'.
་མེད་རྟོགས་པའི་བློ་སེམས་ཅན་འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཉན་རང་གི་སའི་མཚན་ཉིད་ནི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་བློ་རང་ཉིད་ འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སའི་མཚན་ཉིད་ནི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་སློབ་པའི་བློས་སེམས་ཅན་གཞན་འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འཕགས་པའི་ སའི་མཚན་ཉིད་ནི་བདག་མེད་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་སློབ་པའི་བློ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་མཚན་ཉིད་ནི་བདག་མེད་རྟོགས་པའི་མི་སློབ་པའི་བློ་གྲོས་སེམས་ཅན་དཔག་ཏུ་མེད་པ་འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1683 གལ་ཏེ་ལམ་ཡང་སར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེའང་འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པའི་ཆ་ནས་ས་ཉིད་ཡིན་ལ། ཐར་པའི་གྲོང་དུ་ཕྱིན་བྱེད་ཀྱི་ཆ་ནས་ལམ་དང་། བདག་མེད་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་མངོན་ རྟོགས་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི་ཐེག་པ་ཆེ་ཆུང་གི་ས་གཉིས་ཏེ་རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། ཇི་ལྟར་ཉན་ཐོས་ཐེག་པ་ལས། ཉན་ཐོས་ས་ནི་བརྒྱད་བཤད་པ། །དེ་བཞིན་ཐེག་པ་ ཆེན་པོ་ལས། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ས་བཅུའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དང་པོ་ནི་དཀར་པོ་རྣམ་པར་མཐོང་བ་དང་། རིགས་དང་། བརྒྱད་པ་དང་། མཐོང་བ་དང་། བསྲབས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ དང་། བྱས་པ་རྟོགས་པ་དང་། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་དང་། བརྒྱད་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་དག་ཐ་དད་དུ་ནི་སྤངས་པ་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་པ་ དང་ཡོན་ཏན་ཐ་དད་པ་ལས་འཇོག་ལ། གཅིག་དང་ཐ་དད་ནི་རྒྱུ་འབྲས་ཡིན་པས་གཅིག་པ་བཀག་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་རྒྱུད་གཅིག་ལ་དངོས་པོ་ཐ་དད་དུ་འདོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ ཡོད་མེད་དངོས་པོ་ཐ་དད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ཁྱད་ཆོས་ལ་དོན་བདུན་གྱི་དང་པོ་ལུས་འཛིན་པའི་ཁྱད་པར་ནི་ས་བཅུ་ལ་རིམ་པ་བཞིན་འཛམ་བུའི་གླིང་གི་རྒྱལ་པོ་དང་། 1-1684 འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་དང་། བརྒྱ་བྱིན་དང་། འཐབ་བྲལ་དང་། དགའ་ལྡན་དང་། འཕྲུལ་དགའ་དང་། གཞན་འཕྲུལ་དབང་བྱེད་ཀྱི་བདག་པོ་རྣམས་དང་། སྟོང་གི་བདག་པོ་ཚངས་པ་དང་། སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་ པོའི་བདག་པོ་ཚངས་པ་ཆེན་པོ་དང་། འོག་མིན་དུ་ལྷའི་བུ་དབང་ཕྱུག་ཆེན་པོ་རྣམས་སུ་འགྱུར་ཏོ། །གཉིས་པ་རྟགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་ས་དང་པོ་ལ་རྨི་ལམ་དུ་སྟོང་གསུམ་གྱི་སྟོང་ཆེན་ པོའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་གཏེར་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་གིས་གང་བར་མཐོང་ངོ་། །ས་གཉིས་པ་ལ་སྟོང་གསུམ་ལག་མཐིལ་ལྟར་མཉམ་པ་ལ་རིན་པོ་ཆེ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མས་ བརྒྱན་པར་མཐོང་ངོ་། །ས་གསུམ་པ་ལ་བདག་ཉིད་དཔའ་ཞིང་ལག་ཆ་དང་གོ་ཆ་སྲ་བ་ཐོགས་ནས་ཕས་ཀྱི་རྒོལ་བ་ཐམས་ཅད་འདུལ་བར་མཐོང་ངོ་། །ས་བཞི་པ་ལ་ཕྱོགས་བཞི་ན་ར
【現代漢語翻譯】 證悟無我的智慧能使眾生無所畏懼。聲聞和緣覺地的特徵是，證悟無我的智慧能使自己無所畏懼。菩薩地的特徵是，以證悟無我的學習智慧使其他眾生無所畏懼。證悟無我的聖菩薩地的特徵是，將證悟無我的學習智慧相結合。佛地的特徵是，證悟無我的無學智慧能使無量眾生無所畏懼。 如果說道路也轉變成地，那麼，從使人無所畏懼的方面來說，它本身就是地；從通往解脫之城的方面來說，它是道路；從證悟無我的方面來說，它是現觀。 第二，分類為大乘和小乘二地，如《寶鬘論》所說：『如聲聞乘中，宣說聲聞地有八，同樣大乘中，菩薩地有十。』 初地是白凈現見地、種姓地、第八地、見地、薄地、離欲地、作證地、聲聞地這八地，二地是極喜地等。這些地的不同之處在於斷除、后得的證悟和功德各不相同而安立。一與異，是因果關係，因此遮止了一體性。因此，認為一個相續中有不同的事物是不對的，因為這樣會導致有無事物成為不同的事物。 第三，特徵方面，七義中的第一個，身體的差別是，十地依次轉生為贍部洲的國王、轉輪王、帝釋天、善戰天、兜率天、樂變化天、他化自在天的自在主，以及千世界之主的大梵天、三千大千世界之主的大梵天，和色究竟天的大自在天之子。 第二個，表相的差別是，初地在夢中見到三千大千世界的世間充滿了一百俱胝那由他寶藏。二地見到三千世界平如掌心，以俱胝那由他珍寶莊嚴。三地見到自己英勇，手持堅固的武器和盔甲，降伏一切外敵。四地見到四方有...
【English Translation】 The wisdom of realizing selflessness makes beings fearless. The characteristic of the Hearer and Solitary Realizer grounds is that the wisdom of realizing selflessness makes oneself fearless. The characteristic of the Bodhisattva ground is that the learning wisdom of realizing selflessness makes other beings fearless. The characteristic of the Noble Bodhisattva ground of realizing selflessness is to combine the learning wisdom of realizing selflessness. The characteristic of the Buddha ground is that the non-learning wisdom of realizing selflessness makes immeasurable beings fearless. If the path also transforms into a ground, then from the aspect of making one fearless, it is the ground itself; from the aspect of leading to the city of liberation, it is the path; from the aspect of realizing selflessness, it is direct perception. Second, the classification is into the two grounds of the Great and Small Vehicles, as stated in the 'Garland of Jewels': 'As in the Hearer Vehicle, eight Hearer grounds are taught, similarly in the Great Vehicle, there are ten Bodhisattva grounds.' The first is the eight grounds of White Clear Vision Ground, Lineage Ground, Eighth Ground, Seeing Ground, Thin Ground, Detachment Ground, Witnessing Ground, and Hearer Ground, and the second is the Joyful Ground and so on. These are established as different based on the different abandonments, subsequent attainments of realization, and qualities. One and different are cause and effect, thus precluding oneness. Therefore, it is not correct to assume that different things exist in one continuum, because this would lead to existent and non-existent things becoming different things. Third, regarding the characteristics, the first of the seven meanings, the difference in bodies, is that the ten grounds sequentially transform into the king of Jambudvipa, the Universal Monarch, Indra, Ashoka, Tushita, Nirmāṇarati, the lords of Paranirmita-vaśavartin, as well as the Brahma, the lord of a thousand worlds, the Great Brahma, the lord of the three thousand great thousand worlds, and the sons of the gods of Akanishta, the Great Powerful One. The second, the difference in signs, is that in the first ground, one sees in a dream that the world of the three thousand great thousand worlds is filled with a hundred crore nayuta treasures. In the second ground, one sees the three thousand worlds as smooth as the palm of one's hand, adorned with crore nayuta jewels. In the third ground, one sees oneself as brave, holding firm weapons and armor, subduing all external enemies. In the fourth ground, one sees in the four directions...
ླུང་གི་ དཀྱིལ་འཁོར་བཞིས་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་ལ་མེ་ཏོག་སྣ་ཚོགས་འཐོར་བ་མཐོང་ངོ་། །ས་ལྔ་པ་ལ་རྒྱན་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་བརྒྱན་པའི་བུད་མེད་ཀྱི་མགོ་ལ་མེ་ཏོག་ཙམ་པ་ ཀའི་ཕྲེང་བ་འདོགས་པ་མཐོང་ངོ་། །ས་དྲུག་པ་ལ་ཐེམ་སྐས་བཞི་དང་ལྡན་པའི་རྫིང་གསེར་གྱི་བྱེ་མ་བརྡལ་བ་དང་ཞིང་རྙོག་པ་མེད་པའི་ཆུ་ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པས་ཡོངས་སུ་གང་བ་མེ་ཏོག་ཨུཏྤལ་དང་། 1-1685 ཀུ་མུ་ད་དང་། པདྨ་དཀར་པོས་བརྒྱན་པ་མཐོང་ནས་དེ་ལ་བདག་ཉིད་རྩེ་དགས་ཡོངས་སུ་ལོངས་སྤྱོད་པ་མཐོང་ངོ་། །ས་བདུན་པ་ལ་ངོས་གཡས་གཡོན་གཉིས་ནས་སེམས་ཅན་དམྱལ་བའི་གཡང་ས་མཐོང་ སྟེ་བདག་ཉིད་མ་སྨས་མ་ཉམས་པར་དེ་ནས་སླར་ལྡོག་པ་མཐོང་ངོ་། །ས་བརྒྱད་པ་ལ་ཕྲག་པ་གཉིས་ན་རི་དྭགས་ཀྱི་རྒྱལ་པོ་སེང་གེ་རལ་པ་ཅན་ཅོད་པན་ཐོགས་པ་གཅན་ཟན་ཕྲ་ མོ་སྐྲག་པར་བྱེད་ཅིང་གནས་པ་མཐོང་ངོ་། །ས་དགུ་པ་ལ་འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་མཐོང་སྟེ། སྐྱེ་བོ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་ཅིང་མདུན་གྱིས་བལྟས་ཏེ་མགོ་ བོའི་སྟེང་ན་རིན་པོ་ཆེ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་པས་སྤྲས་པའི་གདུགས་དཀར་པོ་འཛིན་པ་མཐོང་ངོ་། །ས་བཅུ་པ་ལ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་མཐོང་སྟེ། སྐུ་མདོག་གསེར་ལྟ་བུ་འོད་འདོམ་གང་བ་ ཚངས་པ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དུ་མས་ཡོངས་སུ་བསྐོར་ཞིང་མདུན་གྱིས་བལྟས་ནས་ཆོས་སྟོན་པ་མཐོང་ངོ་ཞེས་བློ་གྲོས་མི་བཟད་པས་ཞུས་པ་ལས་གསུངས་སོ། །གལ་ཏེ་དྲོད་ཐོབ་ནས་གཉིད་ ལ་སོགས་པའི་སྒྲིབ་པ་ལྔ་ཟད་པས། ས་ཐོབ་ནས་རྨི་ལམ་གྱི་རྟགས་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་ན་རེ་གཉིད་ལ་ནི་རང་དབང་མེད་པ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་གཉིད་དང་། 1-1686 བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལུས་རྒྱས་པ་བྱེད་པའི་གཉིད་གཉིས་ལས་དང་པོ་བཅོམ་ཡང་གཉིས་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཞན་དག་ན་རེ་གློ་བུར་བའི་ཤེས་པའི་སྣང་བ་རྨི་ལམ་ལྟ་བུ་བྱུང་བ་ ལ་རྨི་ལམ་གྱི་སྒྲས་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ་ས་དེ་དག་ཏུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྨི་ལམ་ལྟ་བུར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གང་གིས་གནས་སྐབས་མ་ཡིན་པར་མཚན་མ་འདི་དག་མཐོང་ན་ ནི་སྔགས་ཀྱི་མཐུའམ་བདུད་ཀྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་རིག་པར་བྱའོ། ། གསུམ་པ་སྤངས་པའི་ཁྱད་པར་ནི། དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལས། བདག་གཉིས་ལ་ཞེན་པའི་ཤིན་ཏུ་རྨོངས་པ་ནས་གསང་བ་ཕྲ་ མོ་ལ་འཇུག་པའི་རྨོངས་པའི་བར་ས་རེ་རེ་ལ་རྨོངས་པ་གཉིས་གཉིས་དང་གནས་ངན་ལེན་རེ་རེ་སྟེ་གསུམ་གསུམ་སྤོང་བར་བཤད་དོ། །སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཆུ་བོ་ཆེན་པོ་བཞི་ཡང་སྤངས་པ་ཡིན་ ཏེ་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། འཕགས་པ་འཆི་དང་ན་བ་དང་། །རྒ་བའི་སྡུག་བསྔལ་རྩ་ནས་སྤངས། །ལས་དང་ཉོན་མོངས་དབང་གིས་སྐྱེ། །དེ་ལ་དེ་མེད
【現代漢語翻譯】 我看到風輪（藏文：ླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་，含義：構成世界的基礎）散佈著各種各樣的花朵，遍佈整個大壇城（藏文：དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་，含義：宇宙的象徵）。 在第五地上，我看到一個裝飾著各種飾品的女人頭上戴著瞻波迦花（藏文：ཙམ་པ་ཀ་，梵文天城體：campaka，梵文羅馬擬音：campaka，漢語字面意思：金色之花）的花環。 在第六地上，我看到一個有四級臺階的池塘，池底鋪著金沙，清澈無污染的八功德水（藏文：ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པ，含義：具有八種功德的水）注滿其中，並裝飾著烏 উৎপল花（藏文：ཨུཏྤལ་，梵文天城體：utpala，梵文羅馬擬音：utpala，漢語字面意思：藍色蓮花），睡蓮（藏文：ཀུ་མུ་ད་，梵文天城體：kumuda，梵文羅馬擬音：kumuda，漢語字面意思：白色睡蓮）和白蓮花，我看到自己沉浸其中，盡情享受。 在第七地上，我看到左右兩側是地獄的深淵，但我毫髮無損地從那裡返回。 在第八地上，我看到雙肩上站立著獅子，它們是野獸之王，長著鬃毛，頭戴髮髻，令弱小的食肉動物感到恐懼。 在第九地上，我看到轉輪王（藏文：འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་，含義：統治世界的君主），周圍環繞著成百上千的民眾，他們都注視著他，他的頭頂撐著一把裝飾著各種珍寶的白傘。 在第十地上，我看到如來（藏文：དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་，含義：佛陀的身體），他的身體像黃金一樣閃耀，光芒四射，周圍環繞著成百上千的梵天（藏文：ཚངས་པ་，梵文天城體：brahman，梵文羅馬擬音：brahman，漢語字面意思：清凈的），他們都注視著他，聽他講法。這是無盡慧（藏文：བློ་གྲོས་མི་བཟད་པ་，含義：智慧無量）請教后，佛陀所說的。 如果通過暖位（藏文：དྲོད་ཐོབ་，含義：修行中的一個階段）的修習，睡眠等五種障礙（藏文：སྒྲིབ་པ་ལྔ་，含義：貪、嗔、癡、慢、疑）得以消除，獲得了菩薩地，那麼夢境的徵兆是否就不靈驗了呢？ 導師法友（藏文：ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་，含義：精神導師）說：『睡眠分為兩種：一種是無自主的、受煩惱控制的睡眠，另一種是受到加持、能使身體增長的睡眠。即使第一種睡眠被克服，第二種睡眠仍然存在。』 另一些人說：『突然出現的意識顯現，類似於夢境，因此用「夢」來表示。因為在那些地上，一切法都被理解為如夢一般。』 如果有人在非禪定狀態下看到這些景象，那麼應該知道這是咒語的力量或惡魔的加持所致。 第三，關於斷除的差別：《解深密經》（藏文：དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་，梵文天城體：Saṃdhinirmocana Sūtra，梵文羅馬擬音：Saṃdhinirmocana Sūtra，漢語字面意思：解釋甚深意趣的經典）中說，從執著於二我（藏文：བདག་གཉིས་，含義：人我和法我）的極度愚癡，到進入微細秘密的愚癡，每一地都要斷除兩種愚癡和一個惡趣處（藏文：གནས་ངན་ལེན་，含義：三惡道），總共三種。 此外，還要斷除四種巨大的痛苦之河，如《寶性論》（藏文：རྒྱུད་བླ་མ་，梵文天城體：Uttaratantra，梵文羅馬擬音：Uttaratantra，漢語字面意思：無上續）所說：『聖者徹底斷除了死亡、疾病和衰老的痛苦。由業和煩惱所生的痛苦，對他們來說已經不存在。』
【English Translation】 I saw the wind mandala (Tibetan: ླུང་གི་དཀྱིལ་འཁོར་, meaning: the basis of the world) scattering various kinds of flowers all over the great mandala (Tibetan: དཀྱིལ་འཁོར་ཆེན་པོ་, meaning: symbol of the universe). On the fifth bhumi, I saw a woman adorned with all kinds of ornaments wearing a garland of champaka flowers (Tibetan: ཙམ་པ་ཀ་, Sanskrit Devanagari: campaka, Sanskrit Romanization: campaka, Chinese literal meaning: golden flower) on her head. On the sixth bhumi, I saw a pond with four steps, the bottom of which was covered with golden sand, filled with clear and unpolluted water possessing eight qualities (Tibetan: ཡན་ལག་བརྒྱད་དང་ལྡན་པ, meaning: water with eight virtues), and decorated with utpala flowers (Tibetan: ཨུཏྤལ་, Sanskrit Devanagari: utpala, Sanskrit Romanization: utpala, Chinese literal meaning: blue lotus), kumuda lilies (Tibetan: ཀུ་མུ་ད་, Sanskrit Devanagari: kumuda, Sanskrit Romanization: kumuda, Chinese literal meaning: white water lily), and white lotuses, and I saw myself immersed in it, enjoying it to the fullest. On the seventh bhumi, I saw the abyss of hell on both the left and right sides, but I returned from there unscathed. On the eighth bhumi, I saw lions standing on both shoulders, they are the kings of beasts, with manes, wearing crests, and frightening the small carnivores. On the ninth bhumi, I saw a Chakravartin king (Tibetan: འཁོར་ལོས་བསྒྱུར་བའི་རྒྱལ་པོ་, meaning: a world-ruling monarch), surrounded by hundreds of thousands of people, all of whom were gazing at him, and a white umbrella decorated with various jewels was held above his head. On the tenth bhumi, I saw the body of the Tathagata (Tibetan: དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྐུ་, meaning: the body of the Buddha), his body shining like gold, radiating light, surrounded by hundreds of thousands of Brahmans (Tibetan: ཚངས་པ་, Sanskrit Devanagari: brahman, Sanskrit Romanization: brahman, Chinese literal meaning: pure), all of whom were gazing at him, listening to him teach the Dharma. This was said by the Buddha after being asked by Inexhaustible Intelligence (Tibetan: བློ་གྲོས་མི་བཟད་པ་, meaning: immeasurable wisdom). If, through the practice of the Warmth Stage (Tibetan: དྲོད་ཐོབ་, meaning: a stage in practice), the five obscurations (Tibetan: སྒྲིབ་པ་ལྔ་, meaning: greed, hatred, delusion, pride, and doubt) such as sleep are eliminated, and the Bodhisattva bhumis are attained, then are the signs in dreams no longer valid? The teacher Dharmamitra (Tibetan: ཆོས་ཀྱི་བཤེས་གཉེན་, meaning: spiritual mentor) said: 'There are two types of sleep: one is involuntary sleep controlled by afflictions, and the other is blessed sleep that causes the body to grow. Even if the first type of sleep is overcome, the second type still exists.' Others say: 'The sudden appearance of consciousness is like a dream, so it is indicated by the word 'dream'. Because on those bhumis, all dharmas are understood to be like dreams.' If someone sees these signs in a non-meditative state, then it should be known that this is due to the power of mantras or the blessing of demons. Third, regarding the differences in abandonment: The Saṃdhinirmocana Sūtra (Tibetan: དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་, Sanskrit Devanagari: Saṃdhinirmocana Sūtra, Sanskrit Romanization: Saṃdhinirmocana Sūtra, Chinese literal meaning: Sutra Explaining the Profound Meaning) says that from the extreme ignorance of clinging to the two selves (Tibetan: བདག་གཉིས་, meaning: the self of person and the self of phenomena) to the ignorance of entering subtle secrets, on each bhumi, two types of ignorance and one bad destination (Tibetan: གནས་ངན་ལེན་, meaning: the three lower realms) are abandoned, totaling three. Furthermore, the four great rivers of suffering are also abandoned, as the Uttaratantra (Tibetan: རྒྱུད་བླ་མ་, Sanskrit Devanagari: Uttaratantra, Sanskrit Romanization: Uttaratantra, Chinese literal meaning: Supreme Continuum) says: 'The noble ones have completely abandoned the suffering of death, disease, and old age. The suffering born from karma and afflictions does not exist for them.'
་ཕྱིར་དེ་མེད། །ཅེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་ འཕགས་པ་དག་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུར་ཀུན་ཏུ་སྟོན་པ་དེ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ཁོ་ནར་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་སོགས་པའི་མཐུས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་ལས། ཇི་བཞིན་ཡང་དག་མཐོང་བའི་ཕྱིར། ། 1-1687 སྐྱེས་སོགས་རྣམས་ལས་འདས་གྱུར་ཀྱང་། །སྙིང་རྗེའི་བདག་ཉིད་སྐྱེ་བ་དང་། །འཆི་དང་ན་དང་རྒ་བར་སྟོན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བློ་ལྡན་རྣམས་ནི་ལས་དང་ནི། །གཞན་ཡང་སྨོན་ལམ་ དག་དང་ནི། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་དབང་འབྱོར་བའི། །དབང་གིས་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་མོས་པ་སྤྱོད་པའི་ས་ནི་ང་རྒྱལ་ཆེ་བ་ཡིན་ལ། མ་དག་པའི་ས་བདུན་ ང་རྒྱལ་ཕྲ་བ་དང་། དག་པའི་ས་གསུམ་ང་རྒྱལ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེའི་རྒྱན་ལས། ང་རྒྱལ་མང་བ་དང་ང་རྒྱལ་ཕྲ་བ་དང་ང་རྒྱལ་མེད་པར་འདོད་ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ བཞིན་དུ་འཇིགས་པ་ལྔ་སྤངས་པ་ནི་ས་བཅུ་པ་ལས། ས་ཐོབ་གྱུར་མ་ཐག་ཏུ་འཇིགས་པ་ལྔ་དང་བྲལ། །འཚོ་བ་ཆད་དང་འཆི་དང་མི་བསྔགས་ངན་འགྲོ་དང་། །འཁོར་གྱིས་འཇིགས་བྲལ་དེ་ལ་ བག་ཚའི་རྣམ་པ་མེད། །ཅི་ཕྱིར་ཞེ་ན་དེ་ལ་བདག་གི་གནས་མེད་དོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པ་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་ནི་ས་བཅུ་པ་ལས། ས་དང་པོ་ལ་སྐད་ཅིག་གཅིག་ ལ་སྐྱེ་བའི་ཡོན་ཏན་བརྒྱ་ཕྲག་བཅུ་གཉིས་གསུངས་ཏེ། འདི་ལྟར་སྐད་ཅིག་གཅིག་ལ་ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་བརྒྱས་བྱིན་གྱིས་རློབ་ཤེས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་བརྒྱ་མཐོང་བ་དང་། 1-1688 འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བརྒྱ་བསྐྱོད་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་བརྒྱར་འགྲོ་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བརྒྱ་སྣང་བར་བྱེད་པ་དང་། སེམས་ཅན་བརྒྱ་སྨིན་པར་བྱེད་པ་དང་། བསྐལ་པ་བརྒྱར་གནས་པ་དང་། སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐའ་བསྐལ་པ་བརྒྱ་ལ་འཇུག་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་སྒོ་བརྒྱ་འབྱེད་པ་དང་། ལུས་བརྒྱ་སྟོན་པ་དང་། ལུས་རེ་རེ་ལའང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འཁོར་བརྒྱ་བརྒྱ་སྟོན་པ་སྟེ་བཅུ་གཉིས་ སོ། །དེ་དག་ས་གཉིས་པ་ལ་སྟོང་འགྱུར་དང་། ས་གསུམ་པ་ལ་བརྒྱ་སྟོང་འགྱུར་དང་། བཞི་པ་ལ་ཁྲག་ཁྲིག་དང་། ལྔ་པ་ལ་ཁྲག་ཁྲིག་ཕྲག་སྟོང་དང་། དྲུག་པ་ལ་ཁྲག་ཁྲིག་ཕྲག་བརྒྱ་སྟོང་ དང་། བདུན་པ་ལ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་དང་། བརྒྱད་པ་ལ་སྟོང་གསུམ་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་ཤིན་ཏུ་ཕྲ་བ་སྙེད་དང་། དགུ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་གྲངས་མེད་པ་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་ བཅུའི་རྡུལ་སྙེད་དང་། བཅུ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་བརྗོད་དུ་མེད་པ་བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་བརྒྱ་སྟོང་ཕྲག་བཅུའི་རྡུལ་སྙེད་དུ་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་ས་བཅུ་པ་ལ་མི་རྟོག་བཞིན་དུ་སྐད་ཅིག་ གཅིག་ལ་བ་སྤུའི་བུ་ག་རེ་རེ་ནས་སངས་རྒྱས་གྲངས་མེད་པ་ར
【現代漢語翻譯】 因此，情況並非如此。如是說。任何聖者顯現的生、老等相，都是爲了利益他人，憑藉禪定等力量所化現。正如經中所說：『爲了如實地證見，超越了生等諸相，以大悲為懷，示現生、老、病、死。』《經莊嚴論》中也說：『智者認為，業、愿、禪定和自在力的作用，導致了（菩薩的）化生。』因此，信行地（指資糧道和加行道）我慢心較重，不清凈的七地我慢心較輕微，清凈的三地則沒有我慢心。《經莊嚴論》中說：『有我慢重、我慢輕和我慢全無。』 同樣，斷除五種怖畏是在十地菩薩時。《十地經》中說：『一旦證得聖地，立即遠離五種怖畏，即：生活睏乏的怖畏、死亡的怖畏、惡名的怖畏、墮惡趣的怖畏和大眾場合的怖畏。』因為菩薩沒有『我』的執著，所以沒有上述的怖畏。 第四，功德的差別。《十地經》中說，初地菩薩在一剎那間能獲得十二種百千功德，即：一剎那間能進入一百種禪定，能通過一百種禪定獲得加持，能見到一百尊佛，能震動一百個世界，能前往一百個佛土，能照亮一百個世界，能成熟一百個眾生，能住世一百劫，能證入前後際各一百劫，能開啟一百種法門，能示現一百種身相，每個身相都能示現一百位菩薩眷屬。以上是十二種百千功德。這些功德在二地時增長一千倍，三地時增長一百萬倍，四地時增長千億倍，五地時增長千億萬倍，六地時增長千億百億倍，七地時增長百億千億百億倍，八地時增長到相當於三千大千世界百億十萬極微塵數，九地時增長到相當於無量佛土百億十萬極微塵數，十地時增長到相當於不可說百億千億百億極微塵數。此外，十地菩薩在不作意的情況下，一剎那間每個毛孔都能顯現無量諸佛。
【English Translation】 Therefore, it is not the case. Thus it is said. Any manifestation of birth, etc., by noble beings is solely for the benefit of others, arising from the power of samadhi and so forth. As it says in the text itself: 'For the sake of seeing things as they truly are, although having transcended birth and other such states, they show birth, death, sickness, and aging out of compassion.' And in the Ornament of the Sutras, it says: 'The wise believe that birth occurs due to the power of karma, vows, samadhi, and mastery.' Therefore, those on the stage of aspiration (referring to the paths of accumulation and preparation) have great pride, those on the seven impure stages have subtle pride, and those on the three pure stages have no pride. As it says in the Ornament of the Sutras: 'It is considered that there is much pride, little pride, and no pride.' Similarly, abandoning the five fears occurs on the tenth bhumi. The Sutra of the Ten Bhumis says: 'As soon as one attains the bhumi, one is free from the five fears: the fear of lack of livelihood, the fear of death, the fear of ill-repute, the fear of bad rebirths, and the fear of the assembly.' Because they have no abiding sense of self, they have no such fears. Fourth, the distinction of qualities. The Sutra of the Ten Bhumis states that on the first bhumi, one acquires twelve hundred thousand qualities in a single moment: entering a hundred samadhis in a single moment, being able to bless through a hundred samadhis, seeing a hundred Buddhas, shaking a hundred world-systems, going to a hundred Buddha-fields, illuminating a hundred world-systems, maturing a hundred sentient beings, abiding for a hundred kalpas, entering into the past and future ends of a hundred kalpas, opening a hundred doors of Dharma, manifesting a hundred bodies, and each body manifesting a hundred bodhisattva retinues. These are the twelve. These increase a thousandfold on the second bhumi, a hundred thousandfold on the third bhumi, a trillionfold on the fourth bhumi, a trillion ten-thousandfold on the fifth bhumi, a trillion hundred-thousandfold on the sixth bhumi, a hundred million trillion hundred-thousandfold on the seventh bhumi, a number equal to the extremely fine particles of ten hundred-thousandfold three-thousand great thousands of worlds on the eighth bhumi, a number equal to the particles of ten hundred-thousandfold countless Buddha-fields on the ninth bhumi, and a number equal to the particles of ten hundred-thousandfold inexpressible millions of trillions on the tenth bhumi. Furthermore, on the tenth bhumi, without any effort, countless Buddhas appear from each pore in a single moment.
ེ་རེ་བཞིན་འཁོར་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་སྙེད་ཀྱིས་བསྐོར་བ་དང་། བ་སྤུའི་བུ་ག་རེ་རེ་ནས་བརྒྱ་བྱིན་དང་ཚངས་པ་དང་འཇིག་རྟེན་སྐྱོང་བ་དང་འགྲོ་བ་རིས་ལྔ་ཅར་སྟོན་པ་ལ་སོགས་པ་བཤད་དོ། ། 1-1689 ལྔ་པ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་སྲུང་བའི་ཁྱད་པར་ནི་ས་དང་པོ་རིན་ཆེན་ཡེ་ཤེས་ཡང་དག་འཕགས་ཞེས་བྱ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་ཁྱད་པར་གྱི་བྱིན་བརླབས་ཞེས་བྱ་བའི་གཟུངས་ཀྱིས་ སྲུང་ངོ་། །ས་གཉིས་པ་ནི་གནས་མེད་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་གཞན་གྱིས་མི་ཐུབ་པའི་གཟུགས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། །ས་གསུམ་པ་ནི་རབ་ཏུ་མི་གཡོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་རབ་ ཏུ་གནས་པའི་གཟུངས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། །ས་བཞི་པ་ནི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་གདུལ་དཀའ་བའི་གཟུངས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། །ས་ལྔ་པ་ནི་རིན་པོ་ཆེའི་མེ་ཏོག་གི་ཏིང་ངེ་ འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་ཡོན་ཏན་སྣ་ཚོགས་བཀོད་པའི་གཟུངས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། །ས་དྲུག་པ་ནི་ཉི་མའི་འོད་ཀྱི་གཟི་བརྗིད་ཀྱི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་འཁོར་ལོ་སྒྲོན་མའི་གཟུངས་ཀྱིས་ སྲུང་ངོ་། ། ས་བདུན་པ་ནི་དོན་ཐམས་ཅད་གྲུབ་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་གཟུངས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། །ས་བརྒྱད་པ་ནི་ད་ལྟར་གྱི་སངས་རྒྱས་མངོན་སུམ་དུ་གཟིགས་པའི་ ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་རྙོག་པ་མེད་པའི་ཏོག་གི་གཟུངས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། །ས་དགུ་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་སྒྲོན་མེའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་སྒོ་མཐའ་ཡས་པའི་རྒྱུན་གྱི་གཟུངས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། ། 1-1690 ས་བཅུ་པ་ནི་དཔའ་བར་འགྲོ་བའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་འཐོབ་ཅིང་ཟད་མི་ཤེས་པའི་ཟ་མ་ཏོག་གི་གཟུངས་ཀྱིས་སྲུང་ངོ་། །གཟུངས་འདི་དག་གི་ངོ་བོ་གང་ཡིན་པ་ནི་གསེར་འོད་དམ་པ་ ལས་བལྟ་བར་བྱའོ། །དྲུག་པ་ས་འཕོ་ཚུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི་ཆོས་མཆོག་ཆེན་པོའི་རྗེས་ཐོགས་སུ་བདག་མེད་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པ་ས་དང་པོའི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་ནས་ཇི་སྲིད་དུ་ལྟུང་བའི་ འཁྲུལ་པ་ཆ་ཕྲ་བ་རྣམས་ལ་ཤེས་བཞིན་དུ་གནས་པར་བྱེད་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་དང་པོའོ། །གང་གི་ཚེ་ནུས་པ་དེའི་ཚེ་ཡན་ལག་དེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་ས་གཉིས་པ་ཡིན་ ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཇི་སྲིད་དུ་འཇིག་རྟེན་པའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་མཐའ་དག་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་། ཐོས་པའི་དོན་ཀུན་འཛིན་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་གཉིས་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་ གསུམ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཇི་སྲིད་དུ་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ཀྱིས་ལན་མང་དུ་གནས་པར་བྱེད་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་གསུམ་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་བཞི་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ཇི་སྲིད་དུ་བདེན་པ་བཞི་སྒོམ་པ་ན་འཁོར་བ་ལ་མི་ཕྱོགས་པ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་ཕྱོགས་པའི་སེམས་བཟློ
【現代漢語翻譯】 正如所愿，被眾多菩薩眷顧，每個毛孔都顯現帝釋天（Śakra，佛教的護法神）、梵天（Brahmā，印度教的創造之神，在佛教中也被認為是護法神）、世間守護者以及五道輪迴的眾生等等。 第一地（初地）的禪定（Dhyāna）和守護（Dhāraṇī）的差別是，通過名為『珍寶智慧真實殊勝』的禪定獲得，並通過名為『殊勝加持』的總持（陀羅尼）守護。第二地（二地）通過名為『無住』的禪定獲得，並通過他人無法摧毀的形象守護。第三地（三地）通過名為『不動』的禪定獲得，並通過『穩固安住』的總持守護。第四地（四地）通過名為『不退轉』的禪定獲得，並通過『難以調伏』的總持守護。第五地（五地）通過名為『珍寶蓮花』的禪定獲得，並通過『各種功德莊嚴』的總持守護。第六地（六地）通過名為『日光威光』的禪定獲得，並通過『智慧法輪明燈』的總持守護。第七地（七地）通過名為『一切義成』的禪定獲得，並通過『殊勝超凡』的總持守護。第八地（八地）通過『現見現在佛』的禪定獲得，並通過『無垢寶冠』的總持守護。第九地（九地）通過『智慧明燈』的禪定獲得，並通過『無邊門常流』的總持守護。 第十地（十地）通過『勇猛行』的禪定獲得，並通過『無盡寶藏』的總持守護。這些總持的體性是什麼，應當從《金光明經》中瞭解。 第六，地的轉變方式的差別是，在殊勝大法之後，現證無我，獲得第一地（初地）的智慧后，只要不能有意識地安住于細微的墮落錯覺中，就仍然是第一地。當能夠安住時，因為那個支分已經圓滿，就是第二地。同樣，只要不能平等進入所有世間的禪定，並且不能憶持所聽聞的一切意義，就仍然是第二地，能夠憶持時就是第三地。同樣，只要不能多次安住于菩提分的法中，就仍然是第三地，能夠安住時就是第四地。 同樣，當修習四諦時，如果不能阻止心傾向於輪迴，並且傾向於寂滅（涅槃），
【English Translation】 As desired, surrounded by as many Bodhisattvas as possible, from each pore of hair showing Śakra (lord of gods), Brahmā (creator god), world protectors, and beings of the five realms, and so on. The difference between the Samādhi (meditative absorption) and Dhāraṇī (retention) of the first Bhūmi (stage) is that it is attained through the Samādhi called 'Precious Wisdom True Excellence,' and protected by the Dhāraṇī called 'Extraordinary Blessing.' The second Bhūmi is attained through the Samādhi called 'Non-Abiding,' and protected by an image that cannot be overcome by others. The third Bhūmi is attained through the Samādhi called 'Immovable,' and protected by the Dhāraṇī of 'Perfect Abiding.' The fourth Bhūmi is attained through the Samādhi called 'Non-Returning,' and protected by the Dhāraṇī of 'Difficult to Tame.' The fifth Bhūmi is attained through the Samādhi called 'Precious Flower,' and protected by the Dhāraṇī adorned with various qualities. The sixth Bhūmi is attained through the Samādhi of the 'Radiance of the Sun's Light,' and protected by the Dhāraṇī of the 'Wheel of Wisdom Lamp.' The seventh Bhūmi is attained through the Samādhi of 'Accomplishing All Purposes,' and protected by the Dhāraṇī of 'Extraordinary Excellence.' The eighth Bhūmi is attained through the Samādhi of 'Directly Seeing the Present Buddha,' and protected by the Dhāraṇī of the 'Immaculate Crown.' The ninth Bhūmi is attained through the Samādhi of the 'Lamp of Wisdom,' and protected by the Dhāraṇī of the 'Continuous Stream of Limitless Gates.' The tenth Bhūmi is attained through the Samādhi of 'Heroic Progress,' and protected by the Dhāraṇī of the 'Inexhaustible Treasure Trove.' What is the nature of these Dhāraṇīs should be understood from the Golden Light Sutra. Sixth, the difference in the way of transitioning between the Bhūmis is that after the supreme Dharma, directly realizing selflessness, after obtaining the wisdom of the first Bhūmi, as long as one cannot consciously abide in the subtle illusions of falling, it is still the first Bhūmi. When one is able to abide, because that limb is perfected, it is the second Bhūmi. Similarly, as long as one cannot equally enter into all worldly Samādhis and cannot retain all the meanings of what is heard, it is still the second Bhūmi, and when one is able to, it is the third Bhūmi. Similarly, as long as one cannot repeatedly abide in the Dharmas of the aspects of enlightenment, it is still the third Bhūmi, and when one is able to abide, it is the fourth Bhūmi. Similarly, when meditating on the Four Noble Truths, if one cannot prevent the mind from inclining towards Saṃsāra (cyclic existence) and inclining towards Nirvāṇa (liberation),
ག་སྟེ་ཐབས་ཀྱིས་ཟིན་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་སྒོམ་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་བཞི་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་ལྔ་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1691 དེ་ཇི་སྲིད་དུ་འཁོར་བས་སྐྱོ་བའི་སེམས་ཀྱིས་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་ལྔ་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་དྲུག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཇི་སྲིད་དུ་ གནས་སྐབས་ཐམས་ཅད་དུ་མཚན་མ་མེད་པ་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་དྲུག་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་བདུན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཇི་སྲིད་དུ་ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་པས་མཚན་ མ་མེད་པ་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་བདུན་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་བརྒྱད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཇི་སྲིད་དུ་སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞིས་ཆོས་སྟོན་པ་ ལ་དབང་དུ་མ་གྱུར་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་བརྒྱད་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་དགུ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཇི་སྲིད་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་དང་འཁོར་དང་སྤྲུལ་པ་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པ་དང་ ཆོས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པ་དང་སེམས་ཅན་སྨིན་པར་བྱེད་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་དགུ་པ་དང་ནུས་པ་ན་ས་བཅུ་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་སྤྲུལ་པ་ལ་སོགས་པའི་དབང་ཐོབ་ ཀྱང་ཇི་སྲིད་དུ་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཆགས་ཐོགས་མེད་པའི་ཡེ་ཤེས་སྐྱེད་པར་བྱེད་མི་ནུས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་བཅུ་པའོ། །གང་གི་ཚེ་ནུས་པ་དེའི་ཚེ་ཡན་ལག་དེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་རྣམ་པར་གཞག་གོ ། 1-1692 དེ་ལྟ་བུའི་སའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་འདི་ནི་འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་ལས་བསྟན་ཏོ། །ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་ལྟར་ན་ནི་རང་རང་གི་ཡོངས་སྦྱོང་རྣམས་མ་རྫོགས་ པ་དེ་སྲིད་དུ་ས་དེ་དང་དེ་ཡིན་ལ། རྫོགས་ནས་ནི་ས་གཞན་དུ་འཕོ་བ་ཡིན་ཏེ་མདོ་ཉིད་དམ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་དུ་བལྟའོ། །བདུན་པ་རྟོགས་པའི་ཁྱད་པར་ལ་གཞན་ཕྱོགས་དགག ། རང་ཕྱོགས་སྒྲུབ། རྩོད་པ་སྤང་བ་གསུམ་ལས་དང་པོ་ལའང་དམ་བཅའ་བཞིར་སྨྲ་བ་དགག་པ་ནི་ཁ་ཅིག་འབྲོ་ཤེ་ན་རེ་ས་དང་པོ་ནས་བཅུ་པའི་བར་དུ་ཆོས་དབྱིངས་ཙམ་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཅིང་ཆོས་སྐུ་རྟོགས་པ་དང་། ཆོས་ཅན་སོ་སོ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་པ་དང་། རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཀུན་རྫོབ་རྟོགས་པ་སྟེ་གསུམ་ལ་ནི་ཁྱད་པར་ ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་མ་ཡིན་ལས་ལྡོག་པ་ཙམ་ཞིག་རྟོགས་པ་ལ་ནི་བཞི་ཀ་ཁྱད་པར་མེད་ཅིང་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་སྤང་གི་སྒྲིབ་པ་སོ་སོ་དང་བྲལ་ བའི་དེ་དང་དེ་རྟོགས་པ་ལ་བཞི་ཀ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ལུགས་འདིས་ཆོས་ཅན་གྱིས་ཁྱད་པར་དུ་མ་བྱས་པའི་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པར་འདོད་དེ། དེ་ལྟ་ན་དེ་ལོག་ཤེས་སུ་འགྱུར་ཏེ་ཡུམ་ལས། 1-1693 འདུས་བྱས་ཀྱི་དབྱིངས་མེད་པར་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་དབྱིངས་གདགས་པར་མི་ནུས་ཞེས་
【現代漢語翻譯】 如果不能通過方便法門修持菩提分法，那麼就是第四地，有能力時則是第五地。 如果不能以厭離輪迴之心安住于無相，那麼就是第五地，有能力時則是第六地。如果不能在一切時處安住于無相，那麼就是第六地，有能力時則是第七地。如果不能以任運成就安住于無相，那麼就是第七地，有能力時則是第八地。如果不能以四種無礙解（梵文：pratisaṃvidā，藏文：སོ་སོ་ཡང་དག་པར་རིག་པ་བཞི，so so yang dag par rig pa bzhi）說法，那麼就是第八地，有能力時則是第九地。如果不能示現佛土、眷屬和化身等，不能圓滿受用佛法，不能成熟眾生，那麼就是第九地，有能力時則是第十地。即使獲得了化身等的自在，但如果不能生起對一切所知法無有任何障礙的智慧，那麼就是第十地。當有能力時，當支分圓滿時，就安立於佛地。 如此這般的地的安立，是在《聖解深密經》（梵文：Ārya Saṃdhinirmocana Sūtra，藏文：འཕགས་པ་དགོངས་པ་ངེས་པར་འགྲེལ་པ་）中宣說的。按照《般若波羅蜜多》（梵文：Prajñāpāramitā，藏文：ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་）的觀點，在各自的清凈還未圓滿之前，就是那個地，圓滿之後就轉到其他地，這可以在經中或《現觀莊嚴論》（梵文：Abhisamayālaṃkāra，藏文：མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་）中看到。第七，關於證悟的差別，駁斥他方觀點，成立自方觀點，以及消除諍論。首先，對於主張四種立宗的觀點進行駁斥，有些人，如འབྲོ་ཤེ་ན་認為，從第一地到第十地，僅僅是現量證悟法界（梵文：dharmadhātu，藏文：ཆོས་དབྱིངས་）沒有差別，而證悟法身（梵文：dharmakāya，藏文：ཆོས་སྐུ་），證悟與各個法相關的法界，以及后得智證悟世俗諦（梵文：saṃvṛti-satya，藏文：ཀུན་རྫོབ་）這三者是有差別的。 這種觀點是不對的，因為僅僅是證悟與此不相違背的部分，這四者都沒有差別；而證悟與各自斷除見道所斷和修道所斷的障礙，這四者都有差別。此外，這個宗派認為證悟了沒有被法所區分的法性，如果是這樣，那麼這將變成顛倒識，如《母經》（指般若波羅蜜多經）中說： 『如果不依靠有為法的界限，就不能安立無為法的界限』。
【English Translation】 If one cannot cultivate the limbs of enlightenment through skillful means, then it is the fourth bhūmi (ground), and when capable, it is the fifth bhūmi. If one cannot abide in the signless with a mind weary of saṃsāra (cyclic existence), then it is the fifth bhūmi, and when capable, it is the sixth bhūmi. If one cannot abide in the signless at all times, then it is the sixth bhūmi, and when capable, it is the seventh bhūmi. If one cannot abide in the signless through spontaneous accomplishment, then it is the seventh bhūmi, and when capable, it is the eighth bhūmi. If one does not have mastery over teaching the Dharma with the fourfold perfect knowledge (pratisaṃvidā), then it is the eighth bhūmi, and when capable, it is the ninth bhūmi. If one cannot demonstrate Buddha-fields, retinues, and emanations, etc., cannot fully enjoy the Dharma, and cannot ripen sentient beings, then it is the ninth bhūmi, and when capable, it is the tenth bhūmi. Even if one has obtained mastery over emanations, etc., if one cannot generate unobstructed wisdom in all aspects towards all knowable objects, then it is the tenth bhūmi. When one is capable, when the limbs are complete, one is established in the Buddhahood. Such an establishment of the bhūmis is taught in the Ārya Saṃdhinirmocana Sūtra (The Holy Sūtra Unraveling of Intent). According to the Prajñāpāramitā (Perfection of Wisdom), as long as the respective purifications are not complete, it is that bhūmi, and after completion, one transitions to another bhūmi, as can be seen in the sūtra itself or in the Abhisamayālaṃkāra (Ornament of Clear Realization). Seventh, regarding the distinctions of realization, refuting the views of others, establishing one's own views, and eliminating disputes. First, refuting the assertion of four commitments, some, such as 'bro shes na, say that from the first to the tenth bhūmi, there is no difference in directly realizing only the dharmadhātu (the realm of phenomena), but there are differences in realizing the dharmakāya (the body of Dharma), realizing the dharmadhātu in relation to each phenomenon, and realizing conventional truth (saṃvṛti-satya) with subsequent wisdom. This is not correct, because there is no difference in all four in realizing only what is the opposite of not being that, and there is a difference in all four in realizing that which is separated from the obscurations to be abandoned by seeing and the obscurations to be abandoned by meditation. Furthermore, this system holds that the nature of phenomena, which is not distinguished by phenomena, is realized; if that is the case, then it will become a distorted consciousness, as it says in the Mother Sutra (referring to the Prajñāpāramitā Sutra): 'Without relying on the realm of conditioned phenomena, one cannot posit the realm of unconditioned phenomena.'
འབྱུང་བས་དེ་ནི་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ཡུལ་གཅིག་ལ་བློ་རྣམ་པ་མི་མཐུན་པར་སྨྲ་བ་དགག་པ་ ནི་ཁ་ཅིག་རྔོག་ཡུལ་ཆོས་ཉིད་གཅིག་ལ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྣམ་པ་མི་མཐུན་པར་ཡིན་ཏེ་སྐྱེས་བུ་གཅིག་ལ་དགྲ་གཉེན་གྱི་བློ་མི་མཐུན་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་ ཆོས་ཉིད་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། བློ་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུང་འཛིན་མི་མཐུན་པར་སྣང་བ་ནི་འཁོར་བ་པའི་བློ་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། གཟུང་དང་ འཛིན་པའི་བསླད་པ་ནི། །མེད་པར་དེ་ནི་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་མ་ཆོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་དགག་པ་ནི་ཡང་ཁ་ཅིག་རྔོག་ཁྱུ་ས་དང་པོས་ཀུན་ ཏུ་འགྲོ་བར་རྟོགས་ནས་ཀུན་འགྲོ་མ་ཡིན་པར་འཛིན་པའི་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་མ་ཆོད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲོ་ འདོགས་ནི་བདག་གཉིས་སུ་འཛིན་པ་ལས་མི་འདའ་བས་བདག་མེད་མངོན་སུམ་གྱིས་མ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན་ལ་སོགས་པ་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་རྟོགས་ཚུལ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འགྲེལ་པ་ལས། 1-1694 དེས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་མཐུན་པ་ཐོས་པ་མཆོག་ཏུ་རིག་ནས་ཐོས་པ་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ས་བརྒྱད་པས་དབང་བཞི་ལས་ རང་ཉིད་མི་རྟོགས་པ་དང་ཞིང་དག་པ་ལ་དབང་བར་རྟོགས་ལ། ས་དགུ་པ་དང་བཅུ་པས་རང་ཉིད་ཡེ་ཤེས་དང་འཕྲིན་ལས་ལ་དབང་བར་རྟོགས་པར་བཤད་པས་ཐོས་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་འགྱུར་ཏེ་མཉམ་བཞག་རིགས་ཤེས་ཀྱི་ཡུལ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཉམ་བཞག་ཀྱང་སྤྲོས་བཅས་སུ་འགྱུར་ཏེ་ཐོས་པ་ལ་མཆོག་ཏུ་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ནི་ ས་དེ་དག་ཏུ་རྗེས་ཐོབ་ན་ཆོས་ཅན་དང་། མཉམ་བཞག་ན་ཆོས་སྐུ་དང་། དེ་གཉིས་ཀ་ན་ཆོས་ཅན་སོ་སོ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་ཉིད་གསུམ་གྱི་གཞན་ལས་ལྡོག་པའི་སྤྱི་མངོན་སུམ་གྱིས་རྟོགས་ པ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཅིང་། གསུམ་པོ་དེའི་བྱེ་བྲག་གསལ་མི་གསལ་ལ་སོགས་པར་རྟོགས་པ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་ལ། ཆོས་ཅན་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་ནི་རྟོགས་པ་ཡེ་མེད་དོ། །དེ་ལ་དང་ པོ་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཁམས་བརྒྱ་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉིས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་བཞི་རང་རང་གིས་ཤེས་པ་ཡིན་གྱི་ཐོས་བསམ་ལ་སོགས་པས་ཤེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། 1-1695 ཡེ་ཤེས་ལུས་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ནི། །བསམ་མི་ཁྱབ་པར་རྟོགས་པར་བྱ། །ཕྲ་ཕྱིར་ཐོས་པའི་ཡུལ་མིན་ཏེ། །དོན་དམ་ཡིན་ཕྱིར་བསམ་མི་ཁྱབ། །ཆོས་ཉིད་ཟབ་ཕྱིར་འཇིག་རྟེན་པའི། །བསྒོམས་པ་ལ་སོགས་ཡུལ་ མ་ཡིན། །གང་ཕྱིར་གཟུགས་ལ་དམུས
【現代漢語翻譯】 因為這不可能由『生』（འབྱུང་བས་）產生。第二，駁斥關於在同一境上存在不同心識的說法： 有些人說，在『རྔོག་』地方，對於同一『ཆོས་ཉིད་』（法性），存在不同的『ཡེ་ཤེས་』（智慧）顯現，就像同一個人對敵人和朋友持有不同的心識一樣。這種說法是不對的，因為『ཆོས་ཉིད་』（法性）會變成既是一又不是一，並且心識會變成能取和所取的分別念。能取和所取顯現為不同是輪迴眾生的心識，正如《釋量論》中所說：『能取和所取的錯亂，不存在，因為沒有它，它就不存在。』 第三，駁斥關於斷除與未斷除增益的差別：有些人說，『རྔོག་ཁྱུ་ས་』（Rngog Khyu-sa）第一地菩薩通過認識到『ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བར་』（普遍存在）而斷除了執著于『ཀུན་འགྲོ་མ་ཡིན་པར་』（非普遍存在）的增益，因此在斷除與未斷除增益方面存在差別。這種說法是不對的，因為增益不超出對二我的執著，因此無法通過現量證悟無我。『ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན་』（普遍存在）等等是后得位的證悟方式，正如《因緣釋》中所說：『因此，通過聽到與法界之因相符的教法，他認識到聽聞是殊勝的，並努力聽聞。』 此外，第八地菩薩認識到自己有能力從四灌頂中獲得利益，並有能力凈化佛土；第九地和第十地菩薩認識到自己有能力獲得智慧和事業。因此，聽聞等等會變成勝義諦，因為它們是等持和理智的對境。等持也會變成有戲論，因為執著于聽聞為殊勝等等。第二種觀點是，在這些地上，如果在後得位，則對『ཆོས་ཅན་』（有法）和『མཉམ་བཞག་』（等持）而言是『ཆོས་སྐུ་』（法身），兩者都與各自的『ཆོས་ཅན་』（有法）相關的三種『ཆོས་ཉིད་』（法性）的自相，通過現量證悟沒有差別，只是在對這三者的顯現程度等方面的認識上存在差別。而與『ཆོས་ཅན་』（有法）分離的『ཆོས་ཉིད་』（法性）則根本無法證悟。 其中，第一種是知道一百個世界等等，這已經解釋過了。第二種是四種智慧各自認識自己，而不是通過聽聞和思考等等來認識，正如《寶性論》中所說：『具有智慧之身者，不可思議地證悟。因為精微，不是聽聞的對境；因為是勝義，不可思議。因為法性深奧，不是世間禪修等的對境。因為對色法是盲目的。』
【English Translation】 Because it is impossible for that to arise from 『arising』 (འབྱུང་བས་). Second, refuting the assertion that there are different minds in the same object: Some say that in the 『Rngog』 area, for the same 『chos nyid』 (ཆོས་ཉིད་, Dharma-nature), there are different manifestations of 『ye shes』 (ཡེ་ཤེས་, wisdom), just as one person has different minds towards enemies and friends. This is not correct, because 『chos nyid』 (ཆོས་ཉིད་, Dharma-nature) would become both one and not one, and the mind would become the conceptualization of grasper and grasped. The appearance of grasper and grasped as different is the mind of sentient beings in samsara, as stated in the Pramāṇavārttika: 『The delusion of grasper and grasped, does not exist, because without it, it does not exist.』 Third, refuting the difference between cutting off and not cutting off superimpositions: Some say that 『Rngog Khyu-sa』 (རྔོག་ཁྱུ་ས་) the first bhūmi Bodhisattva, having realized that 『kun tu 『gro bar』 (ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བར་, universally present), cuts off the superimposition of grasping 『kun 『gro ma yin par』 (ཀུན་འགྲོ་མ་ཡིན་པར་, not universally present), so there is a difference between cutting off and not cutting off superimpositions. This is not correct, because superimposition does not go beyond grasping at the two selves, so one would not realize selflessness directly. 『Kun tu 『gro don』 (ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན་, universally present) etc. are the ways of realization in the post-meditation state, as stated in the Hetu-tulyatā-vyākhyā: 『Therefore, having heard the teachings that are in accordance with the cause of the dharmadhātu, he recognizes hearing as supreme and strives to hear.』 Furthermore, the eighth bhūmi Bodhisattva realizes that he has power over the four empowerments and the purification of the Buddha-field; the ninth and tenth bhūmi Bodhisattvas realize that they have power over wisdom and activity. Therefore, hearing etc. would become ultimate truth, because they are the objects of samāhita and reasoning consciousness. Samāhita would also become with elaboration, because of grasping at hearing as supreme etc. The second view is that on those bhūmis, in the post-meditation state, for 『chos can』 (ཆོས་ཅན་, the subject) and in samāhita, it is 『chos sku』 (ཆོས་སྐུ་, Dharmakāya), and both are the svabhāva of the three 『chos nyid』 (ཆོས་ཉིད་, Dharma-natures) related to each 『chos can』 (ཆོས་ཅན་, the subject), there is no difference in realizing directly, but there is a difference in the degree of clarity etc. in the understanding of the distinctions of these three. And the 『chos nyid』 (ཆོས་ཉིད་, Dharma-nature) that is separate from 『chos can』 (ཆོས་ཅན་, the subject) is not realized at all. Among these, the first is knowing a hundred worlds etc., which has already been explained. The second is that the four wisdoms each know themselves, not through hearing and thinking etc., as stated in the Uttaratantra: 『Those with bodies of wisdom, realize the inconceivable. Because it is subtle, it is not the object of hearing; because it is ultimate, it is inconceivable. Because the Dharma-nature is profound, it is not the object of worldly meditation etc. Because it is blind to form.』
་ལོང་བཞིན། །བྱིས་པས་དེ་སྔོན་མཐོང་མ་མྱོང་། །བཙས་པའི་ཁྱིམ་གནས་བུ་ཆུང་གིས། །ཉི་མའི་གཟུགས་བཞིན་འཕགས་པས་ཀྱང་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་སྒྲིབ་པ་མཐའ་ དག་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་སྐུ་ཡོངས་རྫོགས་རྟོགས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཁོ་ན་ལ་ཡོད་ལ། གཞན་རྣམས་ནི་སྒྲིབ་པ་རེ་རེ་ཙམ་གྱིས་དག་པའི་ཕྱོགས་གཅིག་རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་དུ། སྤྲིན་མཐོང་མཁའ་ལ་ཉི་བཞིན་འདིར་ཁྱོད་ཕྱོགས་གཅིག་བློ་གྲོས་ཅན། །བློ་མིག་དག་པའི་འཕགས་རྣམས་ཀྱིས་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཐོང་མ་ལགས། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཁྱོད་ཆོས་སྐུ་གང་དག་བློ་གྲོས་མཐའ་ཡས་པ། །ཤེས་ བྱ་མཐའ་མེད་མཁའ་དབྱིངས་ཁྱབ་པ་དེ་དག་གིས་ཀུན་མཐོང་། །ཞེས་དྲངས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་ནི་བདག་གཉིས་ཀྱིས་སྟོང་པའི་ཆོས་ཉིད་གང་ལ་དམིགས་ན་སྒྲིབ་པ་ཀུན་འཛད་པ་དེ་མངོན་སུམ་གྱིས་ རྟོགས་པ་ཡིན་ལ་དེའི་དབྱེ་བ་ནི་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་གཉིས་སམ། དོན་དམ་དང་ཀུན་རྫོབ་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་ཆོས་ཉིད་གཉིས་སམ། ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་གྱི་ཆོས་ཉིད་གསུམ་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། 1-1696 མེད་པའི་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ཤིང་། །དེ་བཞིན་ཡོད་པའི་སྟོང་ཉིད་དང་། །རང་བཞིན་སྟོང་པ་ཉིད་ཤེས་ནས། །སྟོང་པ་ཤེས་པ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། དེ་རྟོགས་པའི་ཚུལ་ལ་ཁ་ཅིག་ སྒྱུ་མ་ལྟ་བུའི་སྣང་བ་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་རྗེས་ཐོབ་དང་། སྟོང་པ་རྟོགས་པའི་ཆ་ནས་མཉམ་བཞག་ཏུ་སྨྲ་བ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མཉམ་བཞག་གཟུང་འཛིན་གྱི་རྟོག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། དུས་མཉམ་ན་རྗེས་ཐོབ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་པར་ནི་མི་ནུས་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེ་ནས་དེས་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས། །འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་བླ་མེད་པ། །རྣམ་པར་མི་རྟོག་ དྲི་མ་མེད། །འཛིན་པ་གཉིས་དང་བྲལ་བ་འཐོབ། །ཅེས་བྱ་བ་དང་། རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས་མཉམ་པར་བཞག་པས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནམ་མཁའི་དཀྱིལ་ལྟ་བུར་མཐོང་ངོ་། །དེའི་རྗེས་ ལ་ཐོབ་པས་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་སྤྲུལ་པ་ལ་སོགས་པའི་བར་དུ་མཐོང་ངོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་དེ་ནི་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་གྱུར་ལ་བྱིས་པའི་བློས་མུན་སྤྲུལ་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། ། དེས་ན་མཐོང་བ་ལ་སོགས་པའི་ལམ་གཉིས་ལ་ཤིན་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པའི་ཚེ་ན་གཟུང་འཛིན་གྱི་སྣང་བ་ནུབ་པའི་ནམ་མཁའ་ལྟ་བུ་ལ་གནས་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བློ་དང་ལྡན་པས་གཉིས་པོ་མེད་རིག་ནས། ། 1-1697 དེ་མི་ལྡན་པ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་གནས། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་སྣང་བ་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པས་ནི་སྣང་སྟོང་ཟུང་འཇུག་ཏུ་རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་ལས། འཆགས་དང་འཇིག་བཅས་སེམས་ཅན་བཅས་པ་ཡི། །འཇིག་རྟེན་ཁམས་ཀུན་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུར་མཐོང་། །ཞེས་
【現代漢語翻譯】 就像一個孩子以前從未見過太陽一樣。正如一個出生在家的年幼孩子，也會說『像太陽一樣顯赫』。因此， 斷除一切障礙，圓滿證悟法身，唯有在佛的境界才能實現。而其他人只是證悟了清除部分障礙的一個方面。正如經文所說： 『如同在雲中見到太陽，您只是在某一方面有智慧。即使是擁有清凈智慧的聖者，也無法完全看到。世尊，您那具有無邊智慧的法身， 遍佈無邊知識的虛空，才能完全看到。』這是引用的經文。第三，如果專注于空性，即遠離二元對立，那麼所有的障礙都會被消除，並且能夠親身證悟。其分類包括人無我和法無我兩種，或者勝義諦和世俗諦兩種，如同幻象一般的法性兩種，或者三種自性。如《經莊嚴論》所說： 『瞭解無的空性，同樣也瞭解有的空性，以及自性空性，這被稱爲了解空性。』這是經文的來源。關於證悟的方式，有些人認為，從證悟如幻顯現的角度來說是后得位，從證悟空性的角度來說是入定。但這種說法是不對的，因為入定會陷入能取所取的分別念， 並且如果同時發生，就會陷入不是后得位的境地。這是不可能的，因為《經莊嚴論》中說：『此後，他將獲得超越世間的無上智慧， 無分別，無垢染，遠離二取。』並且，從進入無分別的狀態來看，通過入定，一切法都像虛空一樣被看到。在其後得位中，一切法都被看作是幻化等等。』 因此，這個道理非常深奧，被孩童的智慧所矇蔽。因此，在見道等二道中，當處於非常專注的入定狀態時，能取所取的顯現消失，安住在如虛空般的狀態中。正如《經莊嚴論》所說：『有智慧的人在認識到二取不存在之後， 不具備二取，安住在法界中。』這是經文的來源。在後得位中，清凈的顯現如實顯現，世間人將其理解為顯空雙運。正如經文所說： 『具有生滅的，具有眾生的，一切世間都如幻象般被看到。』
【English Translation】 It is like a child who has never seen the sun before. Just as a young child born at home would say, 'As glorious as the sun.' Therefore, the complete realization of Dharmakaya (法身，Dharmakāya, dharmakāya, Body of Dharma) , free from all obscurations, exists only in the state of Buddhahood. Others realize only one aspect of purifying individual obscurations. As it says: 'Like seeing the sun in the clouds, you are wise in one aspect. Even the noble ones with pure wisdom do not see everything. Bhagavan (世尊，Bhagavān, bhagavān, The Blessed One), your Dharmakaya (法身，Dharmakāya, dharmakāya, Body of Dharma) with boundless wisdom, pervading the sky of limitless knowledge, sees all.' This is a quoted passage. Third, if one focuses on emptiness, which is devoid of the two selves, all obscurations will be exhausted, and one will directly realize it. Its distinctions are the two types of selflessness: the selflessness of the person and the selflessness of phenomena; or the two types of Dharma nature: ultimate truth and conventional truth, like illusion; or the three natures of essence. As stated in the Ornament of the Sutras: 'Knowing the emptiness of non-existence, likewise knowing the emptiness of existence, and knowing the emptiness of self-nature, it is said to know emptiness.' This is the source of the scripture. Regarding the manner of realization, some say that from the aspect of realizing illusory appearances, it is subsequent attainment, and from the aspect of realizing emptiness, it is meditative equipoise. But this is not correct, because meditative equipoise would entail the conceptualization of grasper and grasped, and if it occurs simultaneously, it would entail not being subsequent attainment. This is impossible, because the Ornament of the Sutras says: 'Thereafter, he will attain the unsurpassed wisdom that transcends the world, non-conceptual, stainless, free from the two graspers.' And, from the perspective of entering non-conceptualization, through meditative equipoise, all phenomena are seen as being like the expanse of the sky. In its subsequent attainment, all phenomena are seen as being like illusion and so forth.' Therefore, this meaning is extremely obscure and has been obscured by the minds of children. Therefore, in the two paths of seeing and so forth, when in a state of very focused meditative equipoise, the appearance of grasper and grasped vanishes, and one abides in a state like the sky. As the Ornament of the Sutras says: 'The wise, having realized the absence of the two, not possessing the two, abide in the realm of Dharma.' This is the source of the scripture. In subsequent attainment, the pure appearance of suchness appears, and worldly people understand it as the union of appearance and emptiness. As the scripture says: 'All realms of the world, with arising and ceasing, with sentient beings, are seen as being like illusions.'
བྱ་བ་དང་། དབུས་མཐའ་ལས། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་དོན་མཆོག་གི་དོན། །རྒྱུ་མཐུན་དོན་གྱི་མཆོག་ཉིད་དང་། །ཡོངས་ སུ་འཛིན་པ་མེད་དོན་དང་། །རྒྱུད་རྣམས་ཐ་དད་མེད་པ་དང་། །ཉོན་མོངས་རྣམ་དག་མིན་དོན་དང་། །ཐ་དད་མེད་པའི་དོན་ཉིད་དང་། །བྲི་མེད་འཕེལ་བ་མེད་དོན་དང་། །དབང་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ཡི་ གནས། །ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་མ་རིག་པ། །ཉོན་མོངས་ཅན་མིན་སྒྲིབ་པ་བཅུ། །ས་བཅུའི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་རྣམས་ཀྱི། །གཉེན་པོ་དག་ནི་ས་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་ཐོབ་དེ་བཞིན་ཉིད་དུ་ རྟོགས་པ་དང་བྲལ་བ་འགའ་ཞིག་ནི་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་འདི་ལ་ནི་ཉོན་མོངས་པ་དང་རྟོག་པ་འབྱུང་བར་ཡང་ཐེག་བསྡུས་ལ་སོགས་པ་ནས་བཤད་དོ། །དེ་ཐམས་ཅད་ཡུལ་ དང་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཀའི་སྐད་ཅིག་ལ་ཚད་མ་ཡིན་ཏེ་འཕགས་པ་རྣམས་བློ་གསལ་བས་སྐད་ཅིག་ལ་སྒྲོ་འདོགས་སེལ་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤིན་ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ནི་ཆོས་ཉིད་སྣང་མེད་ལ་ཚད་མ་ཡིན་པར་བརྟག་པར་མི་ནུས་ཏེ་བློ་གྲོས་མི་ཟད་པས་ཞུས་པ་ལས། 1-1698 དོན་དམ་པ་ལ་སེམས་རྒྱུ་བ་མེད་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉན་རང་གཉིས་ཀྱི་མཉམ་བཞག་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་སུ་སྣང་བ་ཡིན་ལ་རྗེས་ཐོབ་ནི་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་ དུ་སྣང་བ་དང་། སྣང་བ་རྐྱང་པར་འཛིན་པ་གཉིས་ཀར་འགྱུར་རོ། །འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་མི་རྟོག་པའི་ཚུལ་ནི་བཤད་ཟིན་ཅིང་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་མཉམ་བཞག་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནི་ཉེས་པའི་ ཚོགས་སྤོང་བར་བྱེད་ལ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་ནི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཚོགས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་དབང་དུ་བྱས་ཏེ། བློ་དང་ལྡན་པ་མི་རྟོག་ཡེ་ཤེས་སྟོབས། །རྟག་ཏུ་ ཀུན་ནས་མཉམ་པར་སོང་བ་ཡིས། །དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཉེས་ཚོགས་ཚང་ཚིང་དག །དུག་སྨན་ཆེན་པོས་དུག་བཞིན་སེལ་བར་བྱེད། །ཐུབ་པས་གསུངས་པའི་དམ་ཆོས་ལེགས་བཞག་པ། །རྩ་བ་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་ བློ་གྲོས་གཞག །དྲན་རྒྱུ་རྟོགས་པ་ཙམ་རིག་བརྟན་པ་དག །མྱུར་དུ་ཡོན་ཏན་རྒྱ་མཚོའི་ཕ་རོལ་འགྲོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་གསུམ་པོ་དེ་མཐོང་སྒོམ་གྱི་སྒྲིབ་པས་དག་མ་དག་ དང་གསལ་མི་གསལ་དང་རྒྱ་ཆེ་ཆུང་དང་མྱུར་མི་མྱུར་དུ་རྟོགས་པ་ལས་ཁྱད་པར་ཡོད་དེ། མཐོང་ལམ་གྱིས་མཐོང་སྤང་གི་སྒྲིབ་པས་དག་པའི་གསུམ་པོ་དེ་རྟོགས་ཀྱང་སྒོམ་སྤང་གི་སྒྲིབ་པས་དག་པ་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་སྒོམ་ལམ་དགུ་ལའང་སྦྱར་རོ། ། 1-1699 ཡང་ཡེ་ཤེས་དེ་དག་གསུམ་པོ་དེ་ལ་གསལ་མི་གསལ་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་ཏེ་དོན་འདི་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་ལུང་ནི་དབུས་མཐའི་ཊཱི་ཀ་ལས། ཆོས་མཆོག་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་བར་ལ་དར་ ལས་ཆོད་པ་ཙམ་རེ་རེ་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཕྱ
【現代漢語翻譯】 關於『作為』和『中邊』，爲了普遍利益眾生的最高目的：具有共同原因的最高意義；完全不執著的意義；諸續部沒有差別的意義；煩惱完全清凈的意義；沒有差別的意義；沒有減少也沒有增加的意義；四種權力的處所；法界中的無明；非煩惱性的十種障礙；十地的相違品之對治即是地。』——以上經文如是說。后得位與如實證悟分離的一些情況，僅僅是能取所取二相顯現，對此，在《攝大乘論》等中也闡述了會產生煩惱和分別念。所有這些對於聖者來說，在境和智慧的剎那間都是量，因為聖者們智慧明晰，能夠在剎那間消除增益和損減。極度平等安住的狀態，因為法性不顯現，所以不能被視為量，因為《不思議慧經》中說：『心不在勝義諦中執行。』聲聞和緣覺二者的等持，是將無常等法顯現為法，而後得位則顯現為補特伽羅無我，並且會變成僅僅執著顯現。關於聖者們不分別的行相，已經說過，並且將要解說。因此，所有的等持都能捨棄罪過的集合，而後得位則能成辦功德的集合，如《經莊嚴論》中針對菩薩所說：『具慧者以不分別智之力，恒時完全平等執行，依此能將罪惡的叢林，如以大毒藥消除毒素般消除。善於安立能仁所說的正法，將智慧的根本安立於法界，憶念、通達僅僅是覺知堅定，迅速到達功德大海的彼岸。』——以上經文如是說。第二點是，這三種智慧，由於見道和修道的障礙，有清凈與不清凈、清晰與不清晰、廣大與狹小、快速與不快速的證悟上的差別，因為見道證悟了由見道所斷的障礙而清凈的三種智慧，但沒有證悟由修道所斷的障礙而清凈的三種智慧，同樣的道理也適用於九個修道。 此外，這三種智慧也會變得清晰與不清晰等等，闡述此意義的教證是《中邊分別論》的註釋中說：『從勝法位到佛地之間，如同用細線分割一樣，一一進行闡述』，以及《寶性論》中說：『異生位時……』
【English Translation】 Regarding 'action' and 'Madhyāntavibhāga (中邊, Differentiation of the Middle and Extremes)', for the supreme purpose of universally benefiting beings: the supreme meaning of having a common cause; the meaning of completely non-attachment; the meaning of no difference among all the tantras; the meaning of completely purifying afflictions; the meaning of no difference; the meaning of neither decreasing nor increasing; the place of the four powers; ignorance in the Dharmadhatu (法界); the ten non-afflictive obscurations; the antidotes to the opposing factors of the ten bhumis (地) are the bhumis.' - The above scriptures say so. Some situations where the post-meditation state is separated from the realization of suchness are merely the appearance of dualistic grasping, and it is explained in texts such as the Mahāyānasaṃgraha (攝大乘論) that afflictions and conceptualizations arise from this. All of these are valid for the noble ones in the moment of both object and wisdom, because the noble ones have clear wisdom and can eliminate superimposition and depreciation in a moment. The state of extreme equanimity cannot be regarded as valid because the nature of reality is not manifest, as stated in the Inexhaustible Intellect Sutra (不思議慧經): 'The mind does not operate in the ultimate truth.' The samadhi (等持) of the Hearers (聲聞) and Solitary Realizers (緣覺) is the appearance of impermanence and other dharmas as dharmas, while the post-meditation state appears as the selflessness of the individual and can become merely grasping at appearances. The non-conceptual mode of the noble ones has been explained and will be explained. Therefore, all samadhis abandon the accumulation of faults, while the post-meditation state accomplishes the accumulation of qualities, as stated in the Ornament of the Sutras (經莊嚴論), addressing Bodhisattvas: 'The wise, with the power of non-conceptual wisdom, constantly and completely operate equally, thereby eliminating the jungle of faults, just as a great poison eliminates poison. Skillfully establishing the sacred Dharma spoken by the Able One, establishing the root of wisdom in the Dharmadhatu, remembrance and understanding are merely firm awareness, quickly reaching the other shore of the ocean of qualities.' - The above scriptures say so. The second point is that these three wisdoms have differences in the purity and impurity, clarity and unclarity, vastness and smallness, and speed and slowness of realization due to the obscurations of the path of seeing and the path of cultivation, because the path of seeing realizes the three wisdoms purified by the obscurations to be abandoned by the path of seeing, but does not realize the three wisdoms purified by the obscurations to be abandoned by the path of cultivation, and the same applies to the nine paths of cultivation. Furthermore, these three wisdoms also become clear and unclear, etc. The scriptural authority that explains this meaning is found in the commentary on the Madhyāntavibhāga (中邊分別論), which states: 'From the position of the Supreme Dharma to the Buddha-ground, each is explained as if separated by a fine thread,' and in the Ratnagotravibhāga (寶性論), it states: 'At the stage of ordinary beings...'
ིན་ཅི་ལོག །བདེན་པ་མཐོང་བ་བཟློག་པ་སྟེ། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པས་ཇི་ལྟ་བཞིན། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་སྤྲོས་ མེད་ཉིད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། འདིས་ནི་འཕགས་པ་སློབ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་རྟོགས་ཀྱང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མ་རྟོགས་པར་བཤད་དོ། །གསལ་བར་རྟོགས་ན་ནི་ཇི་ ལྟ་བར་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་གསལ་བར་རྟོགས་པ་ལ་ཇི་ལྟ་བར་མ་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ན་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་ཏེ་ བཞི་བརྒྱ་པ་ལས། ཐུབ་པ་མ་གཏོགས་ཇི་ལྟའི་དངོས། །དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ལ་གཤེགས་པ་རྟོགས་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་གསལ་མི་གསལ་ནི་ཆོས་སྐུ་ལ་བཤད་ པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་དེས་ནི་ཆོས་ཉིད་ལའང་འགྲུབ་སྟེ་རྒྱུ་གཅིག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་མདོ་སྡེ་པ་རྣམས་ནི་སྒྲིབ་པའི་ས་བོན་ཉམས་མ་ཉམས་ལས་སྤྲིན་ཡོད་མེད་ཀྱི་གཟུགས་བཞིན་དུ་ཆོས་ཉིད་མཐོང་བར་འདོད་ལ། 1-1700 སློབ་དཔོན་དབྱིག་གཉེན་ཞབས་ལ་སོགས་པ་ཕྱིའི་མུན་པ་དང་ཆོས་མཚུངས་པས་ས་བོན་གྱིས་མི་སྒྲིབ་ཀྱི་དེ་ཉམས་མ་ཉམས་ཀྱིས་ནི་རང་གི་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་དང་མི་སྐྱེ་བར་བྱེད་དོ། །དེས་ ན་མ་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐལ་མཉམ་གྱི་རྒྱུ་རྒྱས་མ་རྒྱས་ལས་གསལ་མི་གསལ་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་བར་འདོད་དོ། །གསལ་མི་གསལ་ལས་ནི་གཞན་རྣམས་རྗེས་སུ་དཔག་ཏུ་རུང་ སྟེ་དེ་ནི་དེ་དག་ལ་མི་འཁྲུལ་བར་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ལ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་ཆོས་ཅན་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། མཉམ་བཞག་ནི་རང་རིག་ཏུ་གསལ་ ཡང་གཟུང་འཛིན་ཞི་བ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་ལས། གང་ཚེ་ཤེས་དང་ཤེས་བྱ་དག །བློ་ཡི་མདུན་ན་མི་གནས་པ། །དེ་ཚེ་རྣམ་པ་གཞན་མེད་པས། །དམིགས་པ་མེད་ པར་རབ་ཏུ་ཞི། །ཞེས་བྱ་བ་དང་སུམ་ཅུ་པ་ལས། འདི་དག་རྣམ་རིག་ཙམ་ཉིད་ཅེས། །དེ་སྙམ་དུ་ནི་བསམས་ནས་སུ། །ཅིའང་རུང་སྟེ་མདུན་འཇོག་ན། །དེ་ནི་ཙམ་ལ་མི་གནས་སོ། །ནམ་ ཞིག་ཤེས་པས་དམིགས་པ་རྣམས། །མི་དམིགས་དེ་ཡི་ཚེ་ན་ནི། །རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ལ་གནས། །གཟུང་བ་མེད་པས་དེ་འཛིན་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བློ་དེ་ནི་གསལ་ལ་མི་རྟོག་པར་གནས་པ་ཙམ་ཡིན་གྱི་ཆོས་ཅན་དང་ལྡན་པའམ་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་ལ་དཔྱོད་པ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱའོ། ། 1-1701 གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ་རྩོད་པ་དང་པོ་ནི་ས་དེ་དག་ཏུ་གཉིས་མེད་དང་གཉིས་སྣང་དུ་འགྱུར་བར་མི་འཐད་དེ་རྐྱེན་བཞིའི་རྒྱུ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཡིད་ ལ་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ལས་ཏེ་མཉམ་བཞག་གི་སེམས་སྔ་མ་ནི་སྡུད་པར་འདོད་ལ་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་སེམས་སྔ་མ་ནི་སྤྲོ་བར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ག
【現代漢語翻譯】 'What is inverted?' It is the inversion of seeing the truth. As the Tathagata (如來) said, 'Non-inversion is without elaboration.' This is what is stated. This explains that even noble disciples do not realize the Dharma-nature (法性) as it is, even though they realize it without inversion. If they realize it clearly, then they will realize it as it is, because there is no reason why they would not realize it as it is when they clearly realize non-inversion. If one asserts that, then one would become a Tathagata (如來) oneself. As it is stated in the Catuhsataka (四百論): 'Except for the Thubpa (能仁，釋迦牟尼佛), there is no such thing as reality. There is no Tathagata (如來).' 'Gshegs pa' (逝者) implies realization. If one says that clarity and non-clarity are explained in relation to the Dharmakaya (法身), then it also applies to the Dharma-nature (法性), because the cause is the same. For them, the Sautrantikas (經量部) believe that seeing the Dharma-nature (法性) is like the presence or absence of clouds depending on whether the seeds of obscuration are diminished or not. Acarya Vasubandhu (世親) and others say that external darkness is similar to the Dharma, so it is not obscured by seeds, but whether they are diminished or not causes the arising or non-arising of their own fruit. Therefore, they believe that clarity and non-clarity depend on whether the co-operative cause of wisdom, such as non-attachment, is developed or not. From clarity and non-clarity, others can be inferred, because they are seen by ordinary beings without confusion. The third is because the Dharma-nature (法性) that is separate from the subject does not exist, and Samahita (三摩地) is clear in self-awareness, but it is only the pacification of grasping and apprehending. As it is stated in the Engaging in Activity: 'When knowledge and the object of knowledge do not remain before the mind, then there is no other aspect, and it is completely pacified without an object.' And as it is stated in the Trimsika (三十頌): 'These are only representations of consciousness. Thinking thus, whatever is placed before it, does not remain in 'only'. When knowledge does not perceive objects, then at that time, it remains in representation-only. Because there is no grasping, there is no apprehension.' It should be understood that the mind is only clear and non-conceptual, and there is no investigation of the Dharma-nature (法性) that is with or without a subject. The third is to refute the argument. The first argument is that it is not reasonable for it to become non-dual and dualistic in those grounds, because there is no difference in the cause of the four conditions. The difference is in the attention, because the previous mind of Samahita (三摩地) is intended to gather, while the previous mind of post-meditation is intended to expand.
【English Translation】 'What is inverted?' It is the inversion of seeing the truth. As the Tathagata said, 'Non-inversion is without elaboration.' This is what is stated. This explains that even noble disciples do not realize the Dharma-nature as it is, even though they realize it without inversion. If they realize it clearly, then they will realize it as it is, because there is no reason why they would not realize it as it is when they clearly realize non-inversion. If one asserts that, then one would become a Tathagata oneself. As it is stated in the Catuhsataka: 'Except for the Thubpa, there is no such thing as reality. There is no Tathagata.' 'Gshegs pa' implies realization. If one says that clarity and non-clarity are explained in relation to the Dharmakaya, then it also applies to the Dharma-nature, because the cause is the same. For them, the Sautrantikas believe that seeing the Dharma-nature is like the presence or absence of clouds depending on whether the seeds of obscuration are diminished or not. Acarya Vasubandhu and others say that external darkness is similar to the Dharma, so it is not obscured by seeds, but whether they are diminished or not causes the arising or non-arising of their own fruit. Therefore, they believe that clarity and non-clarity depend on whether the co-operative cause of wisdom, such as non-attachment, is developed or not. From clarity and non-clarity, others can be inferred, because they are seen by ordinary beings without confusion. The third is because the Dharma-nature that is separate from the subject does not exist, and Samahita is clear in self-awareness, but it is only the pacification of grasping and apprehending. As it is stated in the Engaging in Activity: 'When knowledge and the object of knowledge do not remain before the mind, then there is no other aspect, and it is completely pacified without an object.' And as it is stated in the Trimsika: 'These are only representations of consciousness. Thinking thus, whatever is placed before it, does not remain in 'only'. When knowledge does not perceive objects, then at that time, it remains in representation-only. Because there is no grasping, there is no apprehension.' It should be understood that the mind is only clear and non-conceptual, and there is no investigation of the Dharma-nature that is with or without a subject. The third is to refute the argument. The first argument is that it is not reasonable for it to become non-dual and dualistic in those grounds, because there is no difference in the cause of the four conditions. The difference is in the attention, because the previous mind of Samahita is intended to gather, while the previous mind of post-meditation is intended to expand.
ཉིས་པ་ནི་མཐོང་ལམ་དུ་མར་འགྱུར་ཏེ་ ཐམས་ཅད་ཀྱིས་སྐད་ཅིག་ལ་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པས་ཆོས་ཉིད་ཀྱང་སྔར་མ་རྟོགས་པ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་སྟེ་དེ་ཡིན་པ་ལ་མཐོང་སྤང་གི་གཉེན་པོ་བྱེད་པ་དགོས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ནི་འཕགས་པའི་བློ་ཐམས་ཅད་ཡུལ་ཐམས་ཅད་ལ་གསལ་བར་འགྱུར་ཏེ་གྲངས་ཅན་གྱི་གཞུང་ལས། ཧ་ཅང་ཉེ་ཕྱིར་རིང་ཕྱིར་དང་། །ཆ་ཕྲའི་ཕྱིར་དང་བསྒྲིབས་ཕྱིར་དང་། །ཟིལ་མནན་ ཕྱིར་དང་འདྲེས་ཕྱིར་དང་། །དབང་པོ་ཉམས་དང་ཡིད་མེད་ཕྱིར། །ཞེས་མི་གསལ་བའི་རྒྱུ་བརྒྱད་བཤད་པ་དེ་མེད་ན་དེ་དག་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཡུལ་ཆ་ཕྲ་ཞིང་བློ་སྒྲིབ་པས་ཟིལ་གྱིས་ མནན་པ་ཡོད་དོ། །བཞི་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་དེ་དག་མངོན་སུམ་ཚད་མ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ་མི་གསལ་བའི་ཕྱིར་རྟོག་པ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། སྒྲ་དོན་འཛིན་པའི་མི་གསལ་བར་མ་གྲུབ་ལ། 1-1702 རྟོག་མེད་ཀྱི་མི་གསལ་བ་མ་ངེས་ཏེ། ངེས་ན་ནི་བདེ་སྡུག་ཕྲ་མོ་འཛིན་པའི་རང་རིག་དང་རྒྱང་རིང་པོའི་དོན་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པའི་གཞན་རིག་མངོན་སུམ་ཚད་མ་མིན་པར་འགྱུར་ཏེ་ མི་གསལ་བར་བཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྔ་པ་ནི་ཆོས་ཅན་སོ་སོ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་ཉིད་འཇལ་ན་ཆོས་ཉིད་ལ་དབྱེ་བ་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་ལས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས་ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་དབྱེར་ མེད་ཕྱིར། ཞེས་འབྱུང་བ་དང་འགལ་ལོ། །ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་ཆོས་དབྱིངས་ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བར་མ་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ་སོ་སོ་དང་འབྲེལ་བས་ཀུན་ལ་ཁྱབ་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། སྒྱུ་ མ་ལྟ་བུའི་ཆོས་དབྱིངས་ལ་དབྱེ་བ་ཡོད་པར་ཐལ་བ་འདོད་ལ་མེད་པར་བཤད་པ་ནི་དོན་དམ་པ་ཡིན་ནོ། །སོ་སོ་དང་འབྲེལ་བའི་ཆོས་དབྱིངས་ཀྱང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། ། ཀུན་ཏུ་འགྲོ་བར་རྟོགས་པའི་དོན་ནི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱིས་དེ་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱབ་པར་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ་དབུས་མཐའ་ལས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་པ། །གང་ཕྱིར་ཆོས་ཡོད་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་ སྤྱི་ཡི་མཚན་ཉིད་དུ། །དེ་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །རྩོད་པ་དྲུག་པ་ནི་མཉམ་བཞག་ཆོས་ཉིད་ལ་ཚད་མ་མ་ཡིན་ན་མཉམ་པར་བཞག་པས་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་ཤེས་སོ་ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། 1-1703 དེ་ནི་མཐོང་བ་མེད་པ་ལ་མཐོང་བར་བཏགས་པ་ཡིན་ཏེ་བདེན་གཉིས་ལས། མ་མཐོང་བ་ཉིད་དེ་མཐོང་བར། །ཤིན་ཏུ་ཟབ་པའི་མདོ་ལས་གསུངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་གྱིས་ རྟོགས་པར་བཤད་པ་ནི་མཉམ་བཞག་ན་རང་རིག་གིས་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་དང་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་གཞན་རིག་གིས་གཞན་དབང་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རྟོགས་པ་ལ་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ་དོན་དམ་པའི་ ཆོས་ཉིད་ནི་ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ་རྡོ་རྗེ་གཅོད་པ་ལས། ཆོས་
【現代漢語翻譯】 第二，如果見道時轉變為智慧，因為一切眾生都能在一瞬間斷除煩惱障，並且也能證悟先前未曾證悟的法性，是這樣嗎？並非完全如此，因為必須對治見道所斷之品。 第三，所有聖者的智慧都會清楚地照見一切事物嗎？數論中說：『因為太近或太遠，因為細微或被遮蔽，因為被壓制或混雜，因為感官衰弱或心不在焉。』如果不存在這八種不清楚的原因，那麼聖者的智慧就能清楚地照見一切事物，是這樣嗎？並非如此，因為事物有細微之處，而智慧會被煩惱障所遮蔽，從而被壓制。 第四，那些智慧會變成非現量嗎？因為不清楚，就像分別念一樣，是這樣嗎？並非完全成立，因為執持聲音和意義的智慧並非不清楚。而且，無分別唸的不清楚也不確定，如果確定，那麼執持細微苦樂的自證以及執持遙遠事物的他證等，都會變成非現量，因為它們被認為是不清楚的。 第五，如果衡量與各個法相關的法性，那麼法性就會有差別，這與《現觀莊嚴論》中『法界無差別』的說法相違背。智慧也無法證悟法界周遍一切，因為與各個法相關聯，所以無法周遍一切，是這樣嗎？承認如幻的法界有差別，而說無差別是就勝義諦而言。與各個法相關的法界也僅僅是如幻的。證悟周遍一切的含義是指后得位以智慧執持一切法周遍，如《中邊分別論》所說：『因為在法界之外，任何法都不存在，因此它是普遍的特徵，這是如實不顛倒的。』 第六個辯論是，如果等持不是法性的量，那麼與經中所說的通過等持如實了知一切相違背，是這樣嗎？ 這是將未見視為見，如《二諦論》所說：『未見即是見，甚深經中說。』 宣說以現量證悟法性，是指在等持中以自證智證悟如幻的智慧，以及在後得位以他證智證悟如幻的依他起。因為勝義諦的法性不是所知境。如《金剛經》所說：『法……』
【English Translation】 Secondly, if at the path of seeing, it transforms into wisdom, because all beings can cut off the afflictive obscurations in an instant, and also realize the Dharma-nature that was not previously realized, is that so? It is not entirely so, because it is necessary to counteract what is to be abandoned by the path of seeing. Thirdly, will all the wisdom of the noble ones clearly see all things? The Samkhya school says: 'Because it is too close or too far, because it is subtle or obscured, because it is suppressed or mixed, because the senses are weak or the mind is absent.' If these eight reasons for not being clear do not exist, then the wisdom of the noble ones can clearly see all things, is that so? It is not so, because things have subtle aspects, and wisdom is obscured by afflictive obscurations, thus being suppressed. Fourthly, will those wisdoms become non-valid cognitions? Because they are unclear, like conceptual thoughts, is that so? It is not entirely established, because the wisdom that grasps sounds and meanings is not unclear. Moreover, the unclearness of non-conceptual thought is also uncertain. If it is certain, then the self-awareness that grasps subtle pleasure and pain, as well as the other-awareness that grasps distant things, etc., will become non-valid cognitions, because they are considered unclear. Fifthly, if measuring the Dharma-nature related to each phenomenon, then the Dharma-nature will have differences, which contradicts the statement in the 'Ornament for Clear Realization' that 'the Dharma-realm is without difference.' Also, wisdom cannot realize that the Dharma-realm pervades everything, because it is related to each phenomenon, so it cannot pervade everything, is that so? It is admitted that the illusory Dharma-realm has differences, but saying it is without difference refers to the ultimate truth. The Dharma-realm related to each phenomenon is also merely illusory. The meaning of realizing pervading everything refers to the subsequent attainment in which wisdom grasps all phenomena as pervasive, as the 'Distinguishing the Middle from the Extremes' says: 'Because outside the Dharma-realm, no phenomenon exists, therefore it is a universal characteristic, this is truly non-inverted.' The sixth debate is, if meditative equipoise is not a valid cognition of Dharma-nature, then it contradicts the statement in the scriptures that through meditative equipoise, one knows everything as it is, is that so? This is considering the unseen as seen, as the 'Two Truths' says: 'The unseen is seen, said in the profound sutras.' To explain that Dharma-nature is realized by direct perception, it means that in meditative equipoise, self-awareness realizes illusory wisdom, and in subsequent attainment, other-awareness realizes illusory other-powered phenomena. Because the Dharma-nature of ultimate truth is not an object of knowledge. As the 'Diamond Sutra' says: 'Dharma...'
ཉིད་ཤེས་པར་བྱ་མིན་པས། །དེ་ནི་རྣམ་པར་ཤེས་མི་ནུས། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། གསུང་རབ་གཞན་དུ་ མ་ལས་ཀྱང་དེ་སྐད་དུ་འབྱུང་ངོ་། །གསུམ་པ་སྒྲ་དོན་ལ་སོ་སོའི་སྒྲ་དོན་ནི་འཆད་པར་འགྱུར་ལ། ཐུན་མོང་གི་སྒྲ་དོན་ནི་བྷུ་མིའི་བྷུ་ཏ་འབྱུང་པོ་དང་ཨ་མི་ཏ་དཔག་མེད་ དང་། བྷུ་ཨ་བྷྱ་འཇིགས་མེད་དང་། ཡང་ཨ་མི་ཏ་དཔག་མེད་དང་། བྷུ་ཡ་ན་ཕྱི་བཞིན་དང་། མི་གྷ་མ་ན་གོང་དུ་འགྲོ་ལྡན་ཏེ་འབྱུང་པོ་དཔག་མེད་འཇིགས་པ་མེད་པར་བྱེད་པའམ། དཔག་ ཏུ་མེད་པ་གོང་ནས་གོང་དུ་འགྲོ་བ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། འབྱུང་པོ་དཔག་མེད་འཇིགས་མེད་ཕྱིར། །དཔག་ཏུ་མེད་པ་དེ་དག་ལ། །ཕྱི་ཕྱིར་གོང་དུ་འགྲོ་ལྡན་ཕྱིར། །དེ་དག་ཉིད་ནི་སར་འདོད་དོ། ། 1-1704 ཞེས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གཞུང་དོན་ལ་མོས་པས་སྤྱོད་པ་ཅན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ཆོས་ཉིད་ལ་མོས་པ་ཙམ་གྱིས་སྤྱོད་པས་ན་མོས་པས་སྤྱོད་པའོ། །དེའི་ས་ནི་ཚོགས་སྦྱོར་གཉིས་ཏེ་ཚོགས་ལམ་ གྱི་དང་པོ་ནི་ཐེག་བསྡུས་ལས། བཟང་དང་སྨོན་པའི་སྟོབས་ཅན་དག །སེམས་བརྟན་ཁྱད་པར་འགྲོ་བ་ཡི། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་གྲངས་མེད་གསུམ། །ཀུན་ཏུ་རྩོམ་པར་མཛད་ཅེས་བརྗོད། །ཅེས་འབྱུང་བའི་སེམས་གཉིས་ པོ་བསྐྱེད་པ་ནས་ཡིན་ནོ། །བདག་མེད་པ་ལ་བཟོད་པ་ཆུང་ངུ་ནི་ཚོགས་དང་དྲོད་དོ། །འབྲིང་ནི་རྩེ་མོ་དང་བཟོད་པའོ། །ཆེན་པོ་ནི་བཟོད་མཆོག་གོ །གང་ལ་བྱང་ཆུབ་ལ་དམིགས་པའི་སེམས་ ཡོད་པ་དེ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའོ། །སྔ་མ་གཉིས་པོ་བས་ལྷག་པའི་བསམ་པ་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་ས་བོན་གྱིས་དག་པའོ། །མཚན་མ་དང་བཅས་པ་ནི་ས་དང་པོ་དྲུག་ལ་མི་འདོད་བཞིན་ དུ་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་འབྱུང་བས་སོ། །རབ་ཏུ་དགའ་བ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བྱང་ཆུབ་དང་ནི་ཉེ་བ་དང་། །སེམས་ཅན་དོན་སྒྲུབ་མཐོང་བ་ལ། །རབ་ཏུ་དགའ་བ་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ཕྱིར་ རབ་དགའ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དྲི་མ་མེད་པ་ནི་འཆལ་ཚུལ་རྩོམ་པའི་དྲི་བྲལ་ཕྱིར། །དྲི་མ་མེད་པའི་སར་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འོད་བྱེད་པ་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྣང་བ་ཆེན་པོ་ནི། ། 1-1705 བྱེད་ཕྱིར་དེ་ནི་འོད་བྱེད་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །འོད་འཕྲོ་བ་ཅན་ནི། འདི་ལྟར་བྱང་ཆུབ་ཕྱོགས་མཐུན་ཆོས། །གཉིས་པོ་སྲེག་བྱེད་ས་དེ་ནི། འོད་འཕྲོ་བ་ཞེས་ངེས་པར་བརྗོད། །ཅེས་འབྱུང་ངོ་། །སྦྱང་ དཀའ་བ་ནི། སེམས་ཅན་རྣམས་ཡོངས་སྨིན་བྱེད་ཅིང་། །རང་གི་སེམས་ཀྱང་སྲུང་བའི་ཕྱིར། །བློ་ལྡན་རྣམས་ཀྱིས་སྦྱང་དཀའ་བ། །དེ་ཕྱིར་སྦྱང་དཀའ་ཞེས་བྱའོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཡང་ན་དྷུར་ཛ་ཐུབ་དཀའ་ལ་ འཇུག་སྟེ་བདུད་དང་མུ་སྟེགས་ཀྱིས་ཐུབ་པར་དཀའ་བས་སོ། །མངོན་དུ་གྱུར་པ་ནི། འཁོར་བ་དང་ནི་མྱ་ངན་འདས། །གཉིས་འདིར་མངོན་དུ་གྱུར་
【現代漢語翻譯】 難道你不應該知道嗎？那是不可能完全知道的。』其他經典中也這樣說。第三，關於聲音和意義，每個詞的聲音和意義將被解釋，而共同的聲音和意義是：bhūmi（藏文，भूमि，bhūmi，土地）的bhūta（藏文，भूत，bhūta，要素）是『要素』，amita（藏文，अमित，amita，無量）是『無量』，bhū（藏文，भू，bhū，存在）和abhya（藏文，अभय，abhaya，無畏）是『無畏』，再次，amita（藏文，अमित，amita，無量）是『無量』，bhūyana（藏文，भूयन，bhūyana，更多）是『如后』，mīghā（藏文，मीघा，mīghā，云）和mana（藏文，मन，mana，心）是『具有向上行進』，因此，『要素』意味著使『無量』變為『無畏』，或者『無量』意味著從一個更高的狀態行進到另一個更高的狀態。正如《經莊嚴論》中所說：『因為要素是無量的，且是無畏的，對於那些無量者，因為他們具有從後到前向上行進的能力，所以他們被認為是土地。』 關於文字的意義，『那些通過奉獻而行動的人』意味著僅僅通過對法性的奉獻而行動，因此他們是通過奉獻而行動的人。那塊土地是積累和準備的兩個階段，積累道路的第一個階段來自《攝大乘論》：『那些具有善良和願望力量的人，那些心堅定且具有特殊進步的人，無數的菩薩們，據說他們總是努力。』這是從產生這兩個心開始的。對於無我，小的忍耐是積累和溫暖的階段，中等的忍耐是頂峰和忍耐的階段，大的忍耐是至高忍耐的階段。任何具有以菩提心為目標的思想的人，都是菩薩。前兩者比以前的更高，因為它們清除了兩種障礙的種子。有相的是前六個階段，因為即使他們不願意，也會出現概念的顯現。極喜來自《經莊嚴論》：『因為接近菩提，並且看到實現眾生利益，所以會產生極喜，因此被稱為極喜。』 無垢是因為它擺脫了不道德行為的污垢，所以它被認為是無垢的階段。發光是因為它是偉大的法之顯現，所以它是發光的。發焰是因為：『因此，菩提的相應法，這兩個燃燒的階段，肯定被稱為發焰。』難勝是因為：『它使眾產生熟，並保護自己的心，因此，有智慧的人難以征服它，因此被稱為難勝。』或者，dhūrja（藏文，धूर्ज，dhūrja，難以征服）意味著難以征服，因為它難以被魔和外道征服。現前是因為：『輪迴和涅槃，兩者都在這裡變得明顯。』
【English Translation】 Should you not know that? It is not possible to know completely.』 It is also said so in other scriptures. Third, regarding sound and meaning, the individual sound and meaning of each word will be explained, while the common sound and meaning are: bhūta (element) of bhūmi (earth), amita (immeasurable), bhū (being) and abhya (fearless) is 『fearless,』 again, amita (immeasurable), bhūyana (more) is 『as after,』 mīghā (cloud) and mana (mind) is 『having upward going,』 thus, 『element』 means making 『immeasurable』 into 『fearless,』 or 『immeasurable』 means going from one higher state to another higher state. As it is said in the Ornament of the Sutras: 『Because the elements are immeasurable and fearless, for those immeasurable ones, because they have the ability to go upward from after to before, they are considered to be the earth.』 Regarding the meaning of the text, 『those who act through devotion』 means acting merely through devotion to the dharma nature, therefore they are those who act through devotion. That land is the two stages of accumulation and preparation, the first stage of the path of accumulation comes from the Summary of the Great Vehicle: 『Those who have the power of goodness and aspiration, those whose minds are steadfast and have special progress, countless Bodhisattvas, it is said that they always strive.』 This is from the generation of these two minds. For no-self, small patience is the stage of accumulation and warmth, medium patience is the stage of peak and patience, and great patience is the stage of supreme patience. Anyone who has a mind that aims at enlightenment is a Bodhisattva. The former two are higher than the previous ones because they have cleared the seeds of the two obscurations. Having characteristics is the first six stages, because even though they are unwilling, manifestations of concepts arise. Extreme joy comes from the Ornament of the Sutras: 『Because of being close to enlightenment, and seeing the accomplishment of the benefit of sentient beings, extreme joy will arise, therefore it is called extreme joy.』 Immaculate is because it is free from the defilement of immoral conduct, therefore it is considered to be the immaculate stage. Luminous is because it is the great manifestation of the dharma, therefore it is luminous. Radiant is because: 『Thus, the corresponding dharmas of enlightenment, these two burning stages, are definitely called radiant.』 Difficult to train is because: 『It ripens sentient beings and protects one's own mind, therefore, it is difficult for the wise to conquer it, therefore it is called difficult to train.』 Or, dhūrja means difficult to conquer, because it is difficult to be conquered by demons and heretics. Manifest is because: 『Samsara and nirvana, both become manifest here.』
པའི་ཕྱིར། །མངོན་དུ་གྱུར་པའི་སར་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་ ངོ་། །མཚན་མ་མེད་པ་ནི་ས་བདུན་པ་ལ་བསྒྲིམས་ན་ཇི་ཙམ་འདོད་པར་སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རིང་དུ་སོང་བ་ནི། བགྲོད་གཅིག་ལམ་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། །རིང་དུ་སོང་ བའི་སར་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པ་ནི་སྤྲོས་པའི་འདུ་བྱེད་ཡེ་མི་འབྱུང་བའོ། །མི་གཡོ་བ་ནི། འདུ་ཤེས་གཉིས་ཀྱིས་མི་གཡོའི་ཕྱིར། །མི་གཡོ་བ་ཡི་སར་འདོད་ དོ། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་ནི། སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བློ་བཟང་། །ས་དེ་ལེགས་པའི་བློ་གྲོས་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན་ནི། སྤྲིན་བཞིན་གཉིས་ཀྱིས་ནམ་མཁའི་ཆོས། །ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ན་ཆོས་ཀྱི་སྤྲིན། ། 1-1706 ཞེས་འབྱུང་ངོ་། ། དེ་ལ་མོས་པས་སྤྱོད་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པ་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ལ། ས་དང་པོ་ཡན་ཆད་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་ས་བདུན་ནི་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ ལ་བརྒྱད་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ས་རྣམས་ཐམས་ཅད་མ་གྲུབ་དང་། གྲུབ་པ་དག་ཏུ་ཤེས་པར་བྱ། །གྲུབ་པ་དག་ཀྱང་མ་གྲུབ་དང་། །གྲུབ་པ་དག་ཏུ་ ཡང་འདོད་དོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ས་བཅུ་པ་ལས། ས་བརྒྱད་པ་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ངང་ལ་གནས་པ་དེ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བསྐུལ་ནས་སྐུ་དང་ཞིང་ཁམས་དང་ འཕྲིན་ལས་སོགས་པ་སྒྲུབ་པར་བཤད་དོ། །བཞི་པ་རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་རིམ་གྱིས་པ་དང་ཅིག་ཅར་བ་ལ་རིམ་གྱིས་པ་བཤད་ཟིན་དྲན་པ་ལ་སྦྱར་བ་ལ་གསུངས་པ་ནི་མདོ་ལས་སོ། །ཇི་ སྐད་བསྟན་པ་ནི་སྔར་བཤད་པའོ། །ཅིག་ཅར་བ་ལ་མི་ལྕོགས་པ་མེད་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་བདེན་པ་རྣམས་མངོན་པར་རྟོགས་པར་བྱས་ནས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་ནི་སྒོམ་ལམ་ མོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པར་བྱ་བ་ནི་ཁམས་གསུམ་གྱི་ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་ལམ་གྱིས་མཐོང་སྤང་སྤོང་བ་བཞིན་ཅིག་ཅར་སྤོང་གི་འཇིག་རྟེན་པའི་ལམ་གྱིས་ས་དགུའི་སྤང་བྱ་རིམ་གྱིས་སྤོང་བ་བཞིན་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། ། 1-1707 གདགས་པ་ནི་ཡིན་པ་སྟེ་དེ་གཉིས་ཁོ་ནར་འགྱུར་གྱི་བར་པ་གཉིས་སུ་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀྱི་སྤངས་པའི་རིམ་པ་ཁམས་གསུམ་གྱི་མཐོང་སྤང་དང་སྒོམ་སྤང་ མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་ལམ་གཉིས་པོ་ཐོབ་པའི་ཚེ་ཚང་བའི་ཕྱིར་དང་། བར་པ་གཉིས་ཀྱིས་སྤངས་པའི་རིམ་པ་འདོད་ཁམས་ཁོ་ནས་ཕྱེ་བ་དེ་འདི་ལ་བརྩིར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པོ་ དེ་འདི་ལ་མེད་པས་འདི་སྒོམ་ལམ་མི་སྒོམ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་སྒོམ་ལམ་མི་སྒོམ་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དེ་རང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་ཚུལ་ལ་ཀུན་ ཤེས་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ
【現代漢語翻譯】 因此，（這些功德）被認為存在於顯現之地。』經中如是說。 『無相』是指，如果努力在第七地修行，就不會出現任何需要去除的相。『長遠』是指，與唯一道路相連。因此，（這些功德）被認為存在於長遠之地。』經中如是說。 『無所造作』是指，完全不會產生任何造作。『不動』是指，不會被兩種概念所動搖。因此，（這些功德）被認為存在於不動之地。』經中如是說。 『善慧』是指，各自正確的智慧是良好的智慧。那個地就是善慧。』經中如是說。 『法雲』是指，如雲般以兩種方式遍佈虛空之法。因此稱為法雲。』經中如是說。 對於此，以信行道者尚未證得無分別智，而初地及以上者則已證得。 其中，七地尚未證得，而第八地及以上者則已證得。《經莊嚴論》中說：『所有地都應知為未證得和已證得。已證得也應被認為是未證得和已證得。』 因此，在第十地中說，第八地安住于無分別智之中的菩薩，受到諸佛的勸請，從而成就佛身、佛土和事業等。 關於四種入流果的漸次和頓悟，漸次者已解釋完畢，與憶念相結合，這是經中所說的。所展示的如前所述。 對於頓悟者，依靠無所不能，證悟諸真諦。』應如是連線。 出世間道是指修道。應知，如以見道斷除三界的大中之大等見所斷法一樣，頓然斷除；不像以世間道漸次斷除九地的修所斷法。 安立是存在的，只會變成那兩種情況，不會變成中間的兩種情況。 為什麼呢？因為前後兩種斷除的次第，在獲得兩種道時，三界見所斷和修所斷全部斷除圓滿。而中間兩種以欲界區分的斷除次第，不被認為適用於此。 因為這兩種情況在此不存在，所以這不是修道或非修道，否則菩薩也將變成非修道者。 第三，關於如何成佛，一切智是指摧毀一切煩惱障的阿羅漢。
【English Translation】 Therefore, (these merits) are considered to exist in the place of manifestation.' Thus it appears. 'Without characteristics' means that if one diligently practices on the seventh ground, no characteristics that need to be removed will arise. 'Far away' means that it is connected to the one and only path. Therefore, (these merits) are considered to exist in the place of being far away.' Thus it appears. 'Without manifestation' means that no manifestation whatsoever arises. 'Immovable' means that it is not moved by two concepts. Therefore, (these merits) are considered to exist in the place of being immovable.' Thus it appears. 'Excellent wisdom' means that individually correct wisdom is good wisdom. That ground is excellent wisdom.' Thus it appears. 'Cloud of Dharma' means that like a cloud, it pervades the Dharma of the sky in two ways. Therefore, it is called the Cloud of Dharma.' Thus it appears. For this, those who practice by faith have not yet attained non-conceptual wisdom, while those on the first ground and above have attained it. Among them, the seventh ground has not been attained, while the eighth ground and above have been attained. The Ornament of the Sutras says: 'All grounds should be known as unattained and attained. The attained should also be considered as unattained and attained.' Therefore, in the tenth ground, it is said that the Bodhisattva who abides in the state of non-conceptual wisdom on the eighth ground, upon being urged by the Buddhas, accomplishes the Buddha's body, Buddha-field, and activities, etc. Regarding the gradual and sudden paths of the four types of Stream-enterers, the gradual path has been explained, and it is connected with mindfulness, as spoken in the sutras. What has been shown is as previously stated. For the sudden path, relying on the unimpeded, one realizes the truths.' It should be connected in this way. The transcendental path refers to the path of meditation. It should be known that, just as the afflictions to be abandoned by seeing in the three realms are abandoned all at once by the path of seeing, it is not like the afflictions to be abandoned by meditation on the nine grounds being abandoned gradually by the worldly path. Establishment is existence, and it will only become those two situations, not the two intermediate situations. Why is that? Because the order of abandonment of the former and latter, when the two paths are obtained, all the afflictions to be abandoned by seeing and meditation in the three realms are completely abandoned. And the order of abandonment distinguished only by the desire realm in the two intermediate situations is not considered applicable here. Because these two situations do not exist here, this is not the path of meditation or non-meditation, otherwise the Bodhisattva would also become a non-meditator. Third, regarding how one becomes a Buddha, all-knowing refers to the Arhat who has destroyed all obscurations of afflictions.
་མོ། །སྟོབས་ཅན་ནི་དེ་གྲུབ་པའོ། །དབང་གིས་ནི་དེ་བཏབ་པའི་མཐུས་སོ། །འདོད་ཁམས་སུ་སྐྱེ་བ་ནི་སྤང་བྱ་ལྷག་མ་རྣམས་རྒྱུད་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉིད་ནི་ངོས་ བཟུང་སྟེ་འོག་མ་ལ་འདོད་ཆགས་དང་མ་བྲལ་བས་གོང་མར་སྐྱེ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མེད་པ་ན་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཡོད་ན་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་དུ་འགྱུར་བ་སྟོན་ ཏོ། །ཡང་ན་སྨོན་ལམ་གྱི་དབང་གིས་རང་རྒྱལ་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་རྣམ་པ་གཞན་དུ་སྦྱར་རོ། །དོན་འདི་ཉིད་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་ལུང་ནི་སོར་མོའི་རྩེ་མོའི་མདོ་ལས། ཁམས་གསུམ་གྱི་ཕུང་པོ་ཐམས་ཅད་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ཏེ་འདི་ལྟར་སློབ་སྟེ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་མི་རྟག་པ་འདི་དག་ཐམས་ཅད་ནི་སྡུག་བསྔལ་བ་ཞེས་བྱ་བས་སྒོམ་ཚུལ་གསུངས་ལ། 1-1708 ལུང་རྣམ་འབྱེད་ལས། རྒྱུན་དུ་ཞུགས་པ་དང་དགྲ་བཅོམ་པ་ཞེས་བྱ་བའི་རིམ་པ་གསུངས་ཤིང་། དཔལ་ཕྲེང་སེང་གེའི་ང་རོའི་མདོ་ལས་ཀྱང་། མེའི་དཔེས་ཉན་ཐོས་སུ་གྱུར་ནས་རང་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་ རོ་ཕྱིས་ནི་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་སུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེའི་དོན་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དོན་བྱས་མ་ཡིན་དེ་སངས་རྒྱས། །མེད་པར་སྐྱེས་ནས་སྤྲུལ་དོན་གཉེར། །བསམ་གཏན་དོན་བརྩོན་དེ་བསྟེན་ ནས། །བྱང་ཆུབ་དམ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་ཕྱི་དོན་ལ་དང་པོ་མཚན་ཉིད་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དགེ་བ་ལམ་ལ་གནས་པའི་རྒྱུད་དང་འབྲེལ་ བར་བྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་རིམ་པ་བཞིན་བེམ་པོ་དང་དངོས་མེད་དང་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་དང་ལམ་ལ་མ་ཞུགས་པའི་ལས་དགེ་བ་རྣམས་སེལ་ལོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ནི་བཅུ་པོ་ ཉིད་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་པ་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པའམ། སློབ་མི་སློབ་གཉིས་དང་ཐེག་པ་གཉིས་དང་གསུམ་མོ། །དེ་ལ་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ནི་དང་པོ་གཉིས་སོ། །འཕགས་ པ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གསུམ་གྱིས་བསྡུས་པ་གསུམ་མོ། །དེ་གཉིས་ཐུན་མོང་བས་བསྡུས་པ་ཀུན་ཏུ་མི་འབྱུང་བ་དང་ཐ་མ་གསུམ་སྟེ་བཟོད་ཐོབ་ངན་སོང་ཡོང་མི་ལྟུང་ཞེས་འབྱུང་བས་སོ། ། 1-1709 སློབ་པ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ནི་དང་པོ་དྲུག་གོ །མི་སློབ་པ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ནི་མཐར་ཐུག་པའོ། །ཐེག་ཆུང་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ཉན་རང་དང་ཐེག་ཆེན་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་སངས་རྒྱས་དང་ བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའོ། །ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ཉན་ཐོས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་རང་སངས་རྒྱས་སོ། །ཐེག་ཆེན་པ་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ནི་སྔ་མ་ གཉིས་སོ། ། ཐེག་པ་གསུམ་ཐུན་མོང་བས་བསྡུས་པ་ནི་སྔ་མ་བདུན་ནོ། །གསུམ་པ་ངེས་ཚིག་ནི་ལམ་ལྔ་ལ་སོགས་པའི་བློ་འདིས་མངོན་པར་རྟོགས་པས་ན་མངོན་རྟོགས་དང་། བདེན་བཞ
【現代漢語翻譯】 『力量』是指成就，『權威』是指建立的力量。投生於欲界是因為相續中存在著尚未斷除的殘餘煩惱。『自身』是指確定，因為沒有與地獄的貪慾分離，所以不可能投生到上界。『沒有佛陀出現時』這句話表明，如果佛陀出現，他會成為聲聞阿羅漢。或者，通過願力的力量，他會成為獨覺佛。這是另一種解釋。表達這個意義的聖典是《指端經》，其中說：『將三界的所有蘊聚集在一起，這樣教導：所有這些都是無常的，所有這些都是痛苦的。』這裡講述了禪修的方法。 《辨別經》中講述了入流者和阿羅漢的次第。《吉祥鬘獅子吼經》中也說：『以火為例，成為聲聞，然後成為獨覺佛，最終成為圓滿正等覺佛。』《經莊嚴論》中也表達了同樣的意義：『沒有完成利益，他成爲了佛陀。無師自通地出生，尋求化身利益。通過精勤禪定，他將獲得殊勝的菩提。』這些都是相關的例子。 第二，關於現觀的外在意義，首先是定義：它是與善心和心所相關的，存在於道上的相續中。這樣，就排除了色法、非物質、不善、無記，以及未進入道的善業。第二，分類：這十者可以被凡夫和聖者兩種人所包含，或者被有學和無學兩種人，或者被二乘和三乘所包含。其中，只有凡夫才能包含的是前兩者。只有聖者才能包含的是被三種出世間道所包含的三者。兩者共同包含的是不會完全出現的，以及最後三者，即獲得忍位、不會墮入惡趣、不會退轉。 只有有學者才能包含的是前六者。只有無學者才能包含的是最終的果位。只有小乘才能包含的是聲聞和獨覺佛，只有大乘才能包含的是佛陀和菩薩。只有聲聞乘才能包含的是聲聞，只有獨覺佛乘才能包含的是獨覺佛。只有大乘才能包含的是前兩者。三乘共同包含的是前七者。第三，詞源：因為通過五道等智慧而證悟，所以稱為現觀。因為證悟了四諦，所以稱為證悟。
【English Translation】 'Strength' means accomplishment, and 'authority' means the power of establishing it. Being born in the desire realm is because there are remaining defilements in the continuum that have not been abandoned. 'Oneself' means to ascertain, because one has not separated from attachment to the lower realms, it is impossible to be born in the higher realms. The phrase 'when a Buddha does not appear' indicates that if a Buddha were to appear, he would become a Shravaka Arhat. Alternatively, through the power of aspiration, he would become a Pratyekabuddha. This is another explanation. The scripture that expresses this meaning is the 'Finger Tip Sutra,' which says: 'Gather all the aggregates of the three realms together, and teach like this: all these are impermanent, all these are suffering.' Here, the method of meditation is taught. The 'Discrimination Sutra' describes the order of Stream-enterers and Arhats. The 'Glorious Garland Lion's Roar Sutra' also says: 'Taking fire as an example, one becomes a Shravaka, then becomes a Pratyekabuddha, and finally becomes a Fully Enlightened Buddha.' The 'Ornament of the Sutras' also expresses the same meaning: 'Without accomplishing benefit, he becomes a Buddha. Born without a teacher, he seeks emanation benefits. Through diligent meditation, he will attain supreme Bodhi.' These are relevant examples. Second, regarding the external meaning of Abhisamaya (Realization), first is the definition: it is related to wholesome mind and mental factors, existing in the continuum that is on the path. Thus, it excludes matter, non-material, unwholesome, neutral, and wholesome actions that have not entered the path. Second, the classification: these ten can be included by both ordinary beings and noble ones, or by learners and non-learners, or by the two vehicles and the three vehicles. Among them, only ordinary beings can include the first two. Only noble ones can include the three that are included by the three supramundane paths. What both have in common is what does not fully occur, and the last three, which are obtaining forbearance, not falling into the lower realms, and not regressing. Only learners can include the first six. Only non-learners can include the ultimate fruition. Only the Small Vehicle can include Shravakas and Pratyekabuddhas, and only the Great Vehicle can include Buddhas and Bodhisattvas. Only the Shravaka Vehicle can include Shravakas, and only the Pratyekabuddha Vehicle can include Pratyekabuddhas. Only the Great Vehicle can include the first two. The three vehicles together include the first seven. Third, the etymology: because of realizing through the wisdom of the five paths, it is called Abhisamaya (Realization). Because of realizing the Four Noble Truths, it is called Realization.
ི་ལ་སོགས་པ་ འདི་མངོན་པར་རྟོགས་པས་ན་མངོན་རྟོགས་སོ། །གཞུང་གི་དོན་ལ་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་དོན་དངོས་དང་། དེས་བསྡུས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་། གང་ཟག་དང་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་བཤད་པ་གསུམ་ལས་ དང་པོ་ལའང་དོན་གསུམ་གྱི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་གང་ཞེ་ན་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །གཉིས་པ་སོ་སོའི་དོན་ལ་ཆོས་མངོན་རྟོགས་ནི་གཞན་གྱི་ སྒྲ་ལ་བརྟེན་ནས་བདེན་པའི་དབང་དུ་བྱས་པའི་གསུང་རབ་ཀྱི་ཆོས་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གནས་སྐབས་ན་ཞེས་བྱ་བ་དང་། བདེན་པའི་ཆོས་ནི་མི་རྟག་པ་དང་སྟོང་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྟེ་ཆེན་པོ་ནི་ཚོགས་ལམ་གྱི་བཟོད་པ་ལ་ལྟོས་ནས་སོ། ། 1-1710 ཆེན་པོའི་ཆུང་ངུ་ནི་དྲོད་དོ། །ཆེན་པོའི་འབྲིང་ནི་རྩེ་མོ་དང་བཟོད་པའོ། །ཆེན་པོའི་ཆེན་པོ་ནི་ཆོས་མཆོག་གོ །རབ་ཏུ་ཕྱེ་བ་ནི་བསྡུས་པའོ། །དེ་ཁོ་ན་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་ པ་བདེན་བཞིའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དོ། །བདེན་པ་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་བློས་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་དེ་ཉིད་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་མཐའ་ལས་བྱུང་བའི་རྗེས་ཐོབ་ཀུན་ རྫོབ་ཤེས་པ་ནི་གཞན་དབང་འཛིན་པ་དག་འཇིག་རྟེན་པ་སྟེ་དེས་ཐོབ་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཡེ་ཤེས་དེས་དག་པ་འཇིག་རྟེན་པའི་ས་བོན་གསོས་བཏབ་པས་སོ། །མཉམ་བཞག་ཏུ་རྗེས་ ཤེས་དེ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་སྐད་ཅིག་བཅུ་དྲུག་བར་མ་ཆད་དུ་འབྱུང་བས་འཇིག་རྟེན་པའི་སེམས་ཀྱི་སྐབས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དག་པ་འཇིག་རྟེན་པ་དེ་དག་གི་སྒོམ་པའི་ ལམ་གྱི་རྗེས་ཐོབ་ལ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །སྒོམ་ལམ་ཐམས་ཅད་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་དང་དེ་ལས་འདས་པ་གཉིས་ཏེ་མཐོང་ལམ་གྱི་རྗེས་ལ་བྱུང་བས་སོ། །ཤེས་པ་ནི་སྤངས་རྟོགས་དང་མཛད་པ་ལ་ སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཤེས་པ་སྟེ་དད་པ་མི་ལྡོག་པའི་རྒྱུའོ། །རང་བཞིན་དང་བཅས་པ་མི་བྱ་བ་སྟེ་མི་བྱེད་པའི་ཟག་མེད་ཀྱི་སྡོམ་པ་ཐོབ་པས་འཕགས་པ་སློབ་པ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ཟད་པ་ནི་རྒྱུ་ཟད་པའོ། ། 1-1711 གནས་ངན་པར་སོང་བ་དང་། འགྲོ་བ་ངན་པར་འགྲོ་བ་དང་། ལོག་པ་སྟེ་སྡུག་བསྔལ་གྱི་གཡང་སར་ལྟུང་བ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །བདུན་པོ་དེ་ཉིད་གཞན་གྱི་སྒྲ་ལ་བརྟེན་ནས་རྟོགས་ན་ཉན་ཐོས་ ཀྱི་མངོན་རྟོགས་དང་མ་བརྟེན་པར་རང་གིས་རྟོགས་ན་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱིའོ། །ཡང་དག་པར་འགྲུབ་པའི་བཟོད་པ་ནི་ཉན་རང་གི་རིགས་ཅན་ལ་བསྟན་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བདུན་པོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ ཤེས་པ་སྟེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། བརྩེ་ལྡན་སྡུག་བསྔལ་གཞོམ་པའི་ཕྱིར། །ཐབས་རྣམས་ལ་ནི་མངོན་སྦྱོར་མཛད། །ཐབས་བྱུང་དེ་རྒྱུ་ལྐོག་གྱུར་པ། །དེ་འཆད་པ་ནི་དཀའ་བ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །མངོན་ དུ་མི་བྱེད་པ་ནི་ཉན་རང་གི་མངོན་རྟོགས་མངོན་དུ་བྱས་ན་ཞི་བར་ལྟུང་
【現代漢語翻譯】 等。由於對此的證悟，故稱為現觀（mngon par rtogs pa）。關於論著的意義，有對現觀意義的真實理解、由此包含的功德、補特伽羅（gang zag，人）以及現觀的差別法三種解釋。 首先，在第一種解釋中，現觀的三種分類通過『什麼是現觀的分類』來闡述。其次，關於各個意義，法現觀是指依賴於他人的言語，以真諦（bden pa）為依據的經文之法。連線『在狀態時』一詞，真諦之法是指無常（mi rtag pa）和空性（stong nyid）等。『大』是指相對於資糧道（tshogs lam）的忍位（bzod pa）而言。 大的小是指暖位（drod do）。大的中是指頂位（rtse mo）和忍位。大的大是指世第一法（chos mchog）。完全分開是指包含。『僅僅是那個』是指無常等四聖諦（bden bzhi）的真如（de kho na nyid）。安立真諦是指以智慧安立無常等。那個真如是從現觀的邊際產生的后得（rjes thob）世俗（kun rdzob）智慧，是執著於他者的世間人所獲得的。通過它而清凈的，是通過滋養世間的種子而獲得的。在等持（mnyam bzhag）中，后得智慧不會顯現，因為在十六剎那（skad cig bcu drug）之間不間斷地產生，沒有世間心識的間隙。清凈的世間人是指在修道（sgom pa'i lam）的后得位。所有的修道都是世間和出世間兩種，因為它們是在見道（mthong lam）之後產生的。智慧是指對斷證（spangs rtogs）和事業等的功德的瞭解，是信心不退轉的原因。具有自性是指不造作，即獲得不作（mi bya ba）的無漏（zag med）律儀（sdom pa），因此被稱為聖者學道位（'phags pa slob pa）。窮盡是指原因的窮盡。 墮入惡趣（gnas ngan par song ba）和前往惡道（'gro ba ngan par 'gro ba），以及邪道，是指墮入痛苦的懸崖。如果通過依賴他人的言語來證悟這七種，則是聲聞（nyan thos）的現觀；如果不依賴他人而自己證悟，則是獨覺（rang sangs rgyas）的現觀。爲了向具有聲聞和獨覺種性的人展示，如實地瞭解這七種。如《釋量論》（rnam 'grel）所說：『慈悲者爲了摧毀痛苦，對各種方便進行顯現。產生方便的原因是隱蔽的，因此解釋它是困難的。』正如所說的那樣。如果不顯現，如果顯現聲聞和獨覺的現觀，就會墮入寂滅。
【English Translation】 etc. Because of realizing this, it is called Abhisamaya (mngon par rtogs pa). Regarding the meaning of the treatise, there are three explanations: the actual understanding of the meaning of Abhisamaya, the qualities included by it, the Pudgala (gang zag, person), and the distinguishing Dharmas of Abhisamaya. First, in the first explanation, the three divisions of Abhisamaya are explained by 'What is the classification of Abhisamaya?' Secondly, regarding each meaning, Dharma Abhisamaya refers to the Dharma of the scriptures that relies on the speech of others and is based on the truth (bden pa). Connecting the term 'in the state of,' the Dharma of truth refers to impermanence (mi rtag pa) and emptiness (stong nyid), etc. 'Great' refers to being relative to the forbearance (bzod pa) of the path of accumulation (tshogs lam). The small of the great refers to the heat stage (drod do). The middle of the great refers to the peak stage (rtse mo) and forbearance. The great of the great refers to the supreme Dharma of the world (chos mchog). Completely separated means included. 'Only that' refers to the suchness (de kho na nyid) of the four noble truths (bden bzhi) such as impermanence. Establishing truth refers to establishing impermanence, etc., with wisdom. That suchness is the subsequent wisdom (rjes thob) of the mundane (kun rdzob) that arises from the edge of Abhisamaya, which is obtained by worldly people who are attached to others. Being purified through it is obtained by nourishing the seeds of the mundane. In Samadhi (mnyam bzhag), subsequent wisdom does not manifest because it arises uninterruptedly between sixteen moments (skad cig bcu drug), without the gap of worldly consciousness. The pure worldly people refer to the subsequent attainment of the path of meditation (sgom pa'i lam). All paths of meditation are both mundane and supramundane, because they arise after the path of seeing (mthong lam). Wisdom refers to the knowledge of the qualities of abandonment and realization (spangs rtogs) and activities, etc., and is the cause of unwavering faith. Having nature refers to non-fabrication, that is, obtaining the uncontaminated (zag med) vows (sdom pa) of non-action (mi bya ba), hence it is called the noble path of learning ('phags pa slob pa). Exhaustion refers to the exhaustion of the cause. Falling into bad states (gnas ngan par song ba) and going to bad realms ('gro ba ngan par 'gro ba), and wrong paths, refer to falling into the abyss of suffering. If these seven are realized by relying on the speech of others, it is the Abhisamaya of the Shravakas (nyan thos); if one realizes it oneself without relying on others, it is the Abhisamaya of the Pratyekabuddhas (rang sangs rgyas). In order to show those with the lineage of Shravakas and Pratyekabuddhas, knowing these seven as they are. As the Pramāṇavārttika (rnam 'grel) says: 'The compassionate one manifests various means in order to destroy suffering. The cause of arising means is hidden, therefore it is difficult to explain it.' Just as it is said. If it does not manifest, if the Abhisamaya of the Shravakas and Pratyekabuddhas is manifested, one will fall into quiescence.
ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ལས་ཉམས་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་ཤེས་པའི་མངོན་རྟོགས་བསྟན་ནས་ཡང་ཞེས་ བྱ་བས་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་མངོན་རྟོགས་སྟོན་ཏོ། །ས་རབ་ཏུ་དགའ་བ་ནི་མཚོན་པ་སྟེ་ས་ཐམས་ཅད་དོ། །སྐྱོན་ནི་རང་རང་གི་སྤང་བྱ་སྟེ་མེད་པ་ནི་དག་པའོ། །གསུམ་པ་ཐེག་པ་ ཆེ་ཆུང་གི་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་བཤད་པ་ལ་དང་པོ་ཁྱད་པར་གྱི་དབྱེ་བ་ལ་དམིགས་པའི་ཁྱད་པར་ནི་འདིས་ཤིན་ཏུ་རྒྱས་པའི་སྡེ་སྣོད་ལ་དམིགས་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱིས་རང་དོན་ཙམ་སྟོན་པའི་མདོ་སྡེ་ལ་དམིགས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1712 ཉེ་བར་སྟོན་པ་ནི་གྲངས་མེད་གསུམ་དུ་ཚོགས་གསོག་པའོ། །རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་ནི་བདག་མེད་གཉིས་ཀ་རྟོགས་པའོ། །ཁས་ལེན་པ་ནི་རང་གཞན་མཉམ་པར་འདོད་པའོ། །ངེས་པར་འབྱུང་བ་ནི་ས་བཅུས་ སོ། །ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ནི་ཐབས་ཤེས་རབ་ཟུང་དུ་འབྲེལ་བ་སྟོན་པའི་དགེ་བཤེས་སམ་ཡང་ན་རང་ཉིད་སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པའི་མྱང་འདས་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། བདག་སྲེད་ མ་ལུས་ཤེས་རབ་ཀྱིས་བཅད་དེ། །སེམས་ཅན་སྲེད་ཕྱིར་བརྩེ་ལྡན་ཞི་ཐོབ་མིན། །དེ་ལྟར་བློ་བརྩེ་བྱང་ཆུབ་ཐབས་བསྟེན་ནས། །འཕགས་པ་འཁོར་བའམ་མྱ་ངན་འདས་མི་འགྱུར། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གནས་ ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བའོ། །འཁོར་གཡོག་ནི་གདུལ་བྱ་མང་པོ་སྡུད་པའོ། །བཙུན་པར་སྐྱེ་བ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གདུང་འཚོབ་ནུས་པའམ་རྒྱལ་པོ་ལ་སོགས་པའི་རིགས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་སྐྱེ་བའོ། ། སྐྱེ་བའི་ཁྱད་པར་ནི་ལོངས་སྐུའི་འཁོར་དུ་སྐྱེ་བའམ་རང་ཉིད་འཁོར་མང་པོ་ཅན་དུ་སྐྱེ་བའོ། །གཉིས་པ་འབྲས་བུའི་ཁྱད་པར་ཕྱེ་སྟེ་བཤད་པ་ལ་གནས་གྱུར་ནི་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀ་ཟད་པས་ སྟོབས་བཅུ་ལ་སོགས་པ་ཡོན་ཏན་བླ་ན་མེད་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གནས་སུ་གྱུར་པའོ། །ཡོན་ཏན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་ལ་སོགས་པ་དཔག་མེད་ཐོབ་པའོ། །རྣམ་པ་ལྔའི་ཁྱད་པར་ནི་འགྲེལ་པ་ལས། 1-1713 རྣམ་པར་དག་དང་ཡོངས་དག་དང་། །ལུས་དང་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པ་དང་། །ལས་ཀྱི་སངས་རྒྱས་ཆོས་རྣམས་ཀྱི། །ཁྱད་པར་ཡོངས་སུ་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་དེ་ལ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཁྱད་པར་ནི་ ཉོན་མོངས་པ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་ཟད་པའོ། །ཡོངས་སུ་དག་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཞིང་སྦྱོང་བའོ། །ལུས་ནི་ཆོས་སྐུའི་ལུས་རྫོགས་པའོ། །ལོངས་སྤྱོད་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་སྣ་ཚོགས་ལ་ལོངས་སྤྱོད་ པའོ། །ལས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་སྤྲུལ་པ་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་ནམ་མཁའི་མཐའ་དང་མཉམ་པར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་མཛད་པ་འགྲོ་བ་ལམ་གྱི་རྟེན་ལ་འགོད་པ་དང་། ལམ་ལ་འགོད་པ་དང་། ལམ་གྱི་འབྲས་བུ་ ལ་འགོད་པའོ། །སྐུ་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་སྐུ་དང་པོ་ཆོས་སྐུའི་དོན་དངོས་ནི་ཟག་མེད་ཀྱི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་ཡེ་ཤེས
【現代漢語翻譯】 因為這樣會喪失利益眾生的機會。在展示瞭如此全面的理解之後，又通過『又』這個詞來揭示顯現的證悟。極喜地（梵文：Pramudita，含義：第一地）象徵著一切的土地。過失是各自需要斷除的，而沒有過失就是清凈。第三部分是關於大小乘證悟差異的解釋，首先，關於差異的區分，所緣的差異是：菩薩以極其廣大的論藏為所緣，而聲聞則以僅展示自身利益的經藏為所緣。 臨近展示是指在三個無數劫中積累資糧。完全證悟是指證悟二種無我。承諾是指認為自他平等。決定生起是指通過十地。完全受持是指展示方便與智慧相結合的善知識，或者自己不滯留于輪迴和寂滅的涅槃。如《寶性論》所說：『以智慧斷除所有我執，因貪戀眾生而不證得寂滅。如是依止智慧與慈悲的菩提方便，聖者不墮輪迴或涅槃。』安住是指清凈佛土。眷屬是指聚集眾多所化眾生。尊貴地出生是指能夠繼承佛陀的血統，或者出生於國王等特殊種姓。 出生的差異是指出生於報身的眷屬中，或者自己出生為擁有眾多眷屬的人。第二，區分並解釋果的差異，轉變是指兩種障礙都已斷盡，成為十力等一切無上功德的處所。功德圓滿是指獲得佛陀的不共法等無量功德。《釋論》中說：『完全清凈和徹底清凈，身體和受用圓滿，事業的佛法，是功德的差異的完整表達。』其中，完全清凈的差異是指煩惱及其習氣都已斷盡。徹底清凈是指清凈佛土。身體是指法身的圓滿。受用是指受用各種大乘佛法。事業的差異是指以各種化身與虛空界相等，佛陀的事業是將眾生安置於道路的所依，安置於道路，以及安置於道路的果實。 三身的差異中，第一身，法身的真實含義是無漏的意和心所，是智慧。
【English Translation】 Because it would lose the opportunity to benefit sentient beings. After demonstrating such a comprehensive understanding, the word 'again' reveals the manifest realization. The Joyful Land (Skt: Pramudita, meaning: the first bhumi) symbolizes all lands. Faults are what each individual needs to abandon, and the absence of faults is purity. The third part is about explaining the differences in realization between the Great and Small Vehicles. First, regarding the distinction of differences, the difference in object is: Bodhisattvas take the extremely vast collections of teachings as their object, while Shravakas take the Sutras that only demonstrate their own benefit as their object. Closely showing means accumulating merit in three countless eons. Fully realizing means realizing the two types of selflessness. Committing means considering self and others as equal. Definitely arising means through the ten bhumis. Fully upholding means showing the virtuous friend who combines skillful means and wisdom, or oneself holding the nirvana that does not dwell in samsara and peace. As stated in the Ratnagotravibhāga: 'Having cut off all self-grasping with wisdom, one does not attain peace due to attachment to sentient beings. Thus, relying on the means of wisdom and compassion for enlightenment, the noble one does not fall into samsara or nirvana.' Abiding means purifying the Buddha-field. Retinue means gathering many disciples. Being born as a noble one means being able to inherit the Buddha's lineage, or being born into a special caste such as a king. The difference in birth means being born into the retinue of the Sambhogakaya, or oneself being born as someone with many retinues. Second, distinguishing and explaining the difference in result, transformation means that both obscurations have been exhausted, becoming the place of all unsurpassed qualities such as the ten powers. The perfection of qualities means obtaining immeasurable qualities such as the Buddha's unshared dharmas. The commentary says: 'Complete purity and thorough purity, the body and enjoyment being complete, the Buddha's dharmas of activity, are the complete expression of the differences.' Among them, the difference of complete purity means that afflictions and their habitual tendencies have been exhausted. Thorough purity means purifying the Buddha-field. The body refers to the completion of the Dharmakaya. Enjoyment refers to enjoying various Mahayana dharmas. The difference in activity means that with various emanations equal to the extent of space, the Buddha's activity is to place beings on the support of the path, to place them on the path, and to place them on the fruit of the path. Among the differences of the three kayas, the first kaya, the actual meaning of the Dharmakaya, is the uncontaminated mind and mental factors, which is wisdom.
་བཞིས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། མེ་ལོང་ཡེ་ཤེས་མི་ གཡོ་སྟེ། །ཡེ་ཤེས་གསུམ་ནི་དེ་ལ་བརྟེན། །མཉམ་པ་ཉིད་དང་སོ་སོར་རྟོག །བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་ཁོ་ནའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ནི་དེ་ཉིད་ལས། མེ་ལོང་ཡེ་ ཤེས་ང་ཡི་མེད། །ཡོངས་སུ་མ་ཆད་རྟག་ཏུ་ལྡན། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་མ་རྨོངས་པ། །རྟག་ཏུ་དེ་ལ་མངོན་ཕྱོགས་མིན། །ཞེས་གང་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་འདི་ནི་ཀུན་གཞི་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1714 དེ་ལ་སྤྲུལ་སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་གཞན་རྣམས་གཟུགས་བརྙན་བཞིན་འབྱུང་བས་ན་མེ་ལོང་ལྟ་བུ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །ཡེ་ཤེས་གཉིས་པ་ནི་དེ་ཉིད་ལས། སྒོམ་པ་དག་པས་སེམས་ཅན་ལ། །མཉམ་པ་ཉིད་ ཀྱི་ཡེ་ཤེས་འདོད། །མི་གནས་ཞི་བར་ཞུགས་པ་ནི། །མཉམ་ཉིད་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་སྟེ་དེའི་མཛད་པ་ནི། དུས་རྣམས་ཀུན་ཏུ་བྱམས་པ་དང་། །ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དག་དང་ལྡན། །སེམས་ ཅན་རྣམས་ལ་མོས་པ་བཞིན། །སངས་རྒྱས་སྐུ་ནི་ངེས་པར་སྟོན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ཉོན་ཡིད་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ཡེ་ཤེས་གསུམ་པ་ནི་དེ་ཉིད་ལས། སོ་སོར་རྟོག་པའི་ཡེ་ ཤེས་ནི། །ཤེས་བྱ་ཀུན་ལ་རྟག་མི་ཐོགས། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་གཟུངས་རྣམས་ཀྱི། །གཏེར་དང་འདྲ་བ་ཁོ་ན་ཡིན། །འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམས་སུ་ནི། །འབྱོར་པ་ཐམས་ཅད་སྟོན་མཛད་པ། །ཐེ་ཚོམ་ཐམས་ ཅད་གཅོད་པ་ཡི། །ཆོས་ཆེན་ཆར་ནི་རབ་ཏུ་འབེབས། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་ནི་ཡིད་ཤེས་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །ཡེ་ཤེས་བཞི་པ་ནི། བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ནི། །ཁམས་གསུམ་ཀུན་ ཏུ་སྣ་ཚོགས་ཤིང་། །དཔག་མེད་བསམ་ཡས་སྲུང་བ་ཡིས། །སེམས་ཅན་ཀུན་དོན་སྒྲུབ་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་སྟེ་འདི་ནི་སྒོ་ལྔའི་ཤེས་པ་གནས་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ། །བཞི་པོ་དེ་ནི་སྔོན་ཐོས་པའི་ཆོས་འཛིན་པ་དང་མཉམ་ཉིད་དུ་གནས་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཉིད་ལས། 1-1715 འཛིན་པའི་ཕྱིར་དང་སེམས་མཉམ་ཕྱིར། །ཡང་དག་ཆོས་རབ་སྟོན་ཕྱིར་དང་། །བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། །ཡེ་ཤེས་བཞི་པོ་ཡང་དག་འབྱུང་། །ཞེས་གསུངས་སོ། །ཁ་ཅིག་ནི་ཡེ་ཤེས་འདི་དག་མཉམ་བཞག་ འབའ་ཞིག་ཡིན་གྱི་རྗེས་ཐོབ་ནི་མེད་དེ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དང་ཁྱད་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། འདུལ་བ་ལུང་ལས། གླང་ཆེན་བཞེངས་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག །གླང་ཆེན་བཞུགས་ཀྱང་མཉམ་པར་བཞག །རྟག་ ཏུ་མཉམ་པར་བཞག་པ་ཡིན། ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །གཞན་དག་ནི་རྒྱུད་བླ་མ་ལས། ཤེས་རབ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་གྲོལ་རྣམས། །གསལ་དང་འཕྲོ་དང་དག་ཕྱིར་དང་། །ཐ་དད་མེད་ཕྱིར་འོད་ དང་ཟེར། །ཉི་མའི་དཀྱིལ་འཁོར་རྣམས་དང་མཚུངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་དེ་ན་དེར་མཉམ་བཞག་དང་རྗེས་ཐོབ་ཕྱེ་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར་གཉིས་སུ་ཡོད་ལ་མཉམ
【現代漢語翻譯】 四智以四事概括，如《經莊嚴論》所說：『如鏡智無動搖，三智依之而生。平等性智與妙觀察，唯成辦諸事業。』如是說。如鏡之智，即彼論所云：『如鏡智無我所，恒常具足無斷絕，于諸所知皆無昧，恒常不向彼顯現。』此乃阿賴耶識轉依。因此，化身及其他智慧如影像般顯現，故說如鏡。 第二智慧，即彼論所云：『由修習清凈，于有情生平等性智。安住寂滅，是為平等性智。』如是說。其作用為：『於一切時中，具足慈愛與大悲。隨諸有情之意樂，定能示現佛身。』如是說。此乃煩惱意轉依。 第三智慧，即彼論所云：『妙觀察智，于諸所知恒常無礙。如三摩地與總持之寶藏。于諸輪圍中，示現一切圓滿。斷除一切疑惑，普降大法之雨。』如是說。此乃意識轉依。 第四智慧，即『成所作智，於三界中種種，以無量無邊之守護，成辦一切有情之利益。』如是說。此乃五根識轉依。此四者，乃是執持先前所聞之法，安住于平等性等等，即彼論所云： 『為執持故，為心平等故，為善說正法故，為成辦事業故，四智如實生。』如是說。某些人認為，此等智慧唯是等持，無有後得，因與菩薩無別故。且《律藏》中雲：『象雖起立亦等住，像雖安坐亦等住，恒常安住于平等。』故如是說。另一些人則認為，《寶性論》中雲：『智慧、智、解脫，為明、為照、為凈故，及無異故，如光與芒，如日之輪。』如是說，其中已分說等持與后得，故二者皆有，且等
【English Translation】 The four wisdoms are summarized by four aspects, as stated in the 'Ornament of the Sutras': 'Like mirror wisdom, unmoving, the three wisdoms rely on it. Equality wisdom and discriminating wisdom, only accomplish all activities.' This is what it says. The wisdom like a mirror, as it says in the same text: 'Mirror wisdom has no 'I', it is always complete and never ceases, it is not ignorant of all knowable things, and it never appears towards them.' This is the transformation of the Alaya consciousness. Therefore, the Nirmanakaya (incarnation body) and other wisdoms appear like reflections, hence it is said to be like a mirror. The second wisdom, as it says in the same text: 'Through pure meditation, one desires the wisdom of equality for sentient beings. Abiding in peace, it is considered the wisdom of equality.' This is what it says. Its function is: 'At all times, it is endowed with love and great compassion. According to the inclinations of sentient beings, it will surely show the Buddha's body.' This is what it says. This is the transformation of the afflicted mind. The third wisdom, as it says in the same text: 'Discriminating wisdom, is always unobstructed to all knowable things. Like a treasure of Samadhi and Dharani. In all mandalas, it shows all perfections. Cutting off all doubts, it pours down the great rain of Dharma.' This is what it says. This is the transformation of the mind consciousness. The fourth wisdom is: 'Accomplishing wisdom, in the three realms in various ways, with immeasurable and countless protections, it accomplishes the benefit of all sentient beings.' This is what it says. This is the transformation of the five sense consciousnesses. These four are holding onto the Dharma previously heard, abiding in equality, etc., as it says in the same text: 'Because of holding, because of the mind's equality, because of well-speaking the true Dharma, because of accomplishing activities, the four wisdoms truly arise.' This is what it says. Some people think that these wisdoms are only Samadhi (equanimity), and there is no post-meditation attainment, because there is no difference from Bodhisattvas. And in the 'Vinaya Sutra' it says: 'Even when the elephant stands, it remains in equanimity, even when the elephant sits, it remains in equanimity, it always remains in equanimity.' Therefore, it is said so. Others think that in the 'Ratnagotravibhāga' it says: 'Wisdom, knowledge, liberation, for clarity, for radiance, for purity, and because there is no difference, like light and rays, like the circles of the sun.' This is what it says, where it distinguishes between Samadhi and post-meditation attainment, so there are both, and equa-
་བཞག་ནི་སྣང་མེད་དང་རྗེས་ཐོབ་ནི་གཟུང་འཛིན་ གཉིས་སྣང་དུ་འདོད་དེ་ཇི་ལྟར་བརྒྱད་སྟོང་པའི་འགྲེལ་པ་ལས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་སྣང་གི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དབུ་མའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ལ་འཇུག་པ་ལས། སེམས་ཅན་རྣམས་ཀྱི་དོན་མཛད་ ཐབས། །རྣམ་རྟོག་ཡེ་ཤེས་མངའ་བས་ན། །དེ་ཡི་ཀུན་མཁྱེན་རྩོམ་པ་ཉིད། །དེ་དོན་ཡིན་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད། །ཅེས་བཤད་དོ། ། ཡང་ཁ་ཅིག་ནི་སྒྲིབ་པ་མ་ཟད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་གཟུང་འཛིན་གྱི་སྣང་བ་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-1716 གཞན་དག་ནི་ཇི་སྙེད་པ་མི་མཁྱེན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་སྣང་བ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ་ཕྱི་རོལ་དོན་གྲུབ་ལས། རིང་དང་ཕྲ་སོགས་ཤེས་པ་ལས། །རྣལ་འབྱོར་ཅན་ཞེས་བྱེ་བྲག་དབྱེའི། །ཐམས་ཅད་ མཁྱེན་མིན་ཐལ་འགྱུར་ཕྱིར། །གཉིས་ཀྱི་རྣམ་པ་ལས་གྲོལ་མིན། །གཉིས་རྣམ་གྲོལ་བའི་ཤེས་པ་ལ། །རྣམ་པ་ཀུན་ཏུ་ཀུན་རིག་ཅེས། །བྱ་བ་འདི་ནི་ཡ་མཚན་ཆེ། །དེ་ཕྱིར་འཛིན་པའི་ངོ་བོར་ཡོད། ། ཅེས་བཤད་པ་ལྟར་འདོད་དོ། །འོན་ཀྱང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ནི་སེམས་ཀྱི་སེམས་ལ་དབང་སྒྱུར་བས་ཇི་ལྟར་ཡང་མཁྱེན་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེས་ཤེས་བྱ་ཇི་ལྟར་མཁྱེན་ཚུལ་ལ་གཞན་ཕྱོགས་དགག་པ་ ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་རྣམས་མཛོད་ལས། རྒྱུན་གྱིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ན་དཔེར། །མེ་ཡིས་ཐམས་ཅད་སྲེག་འདོད་བཞིན། །དེ་བཞིན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་འདོད་བྱའི། །ཐམས་ཅད་ཅིག་ཅར་རིག་ཕྱིར་མིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ བཞིན་རིམ་གྱིས་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་སྟོན་པའི་མདོ་ལས་དུས་གསུམ་ལ་མ་ཆགས་མ་ཐོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་པ་འཇུག་གོ་ ཞེས་གསུངས་པ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ་རིམ་གྱིས་ཤེས་པ་ནི་ཆགས་ཐོགས་དང་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་ཅིག་ཅར་མི་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ནི་སྒྲིབ་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ་རྒྱུ་གཞན་དང་རྒྱུ་མེད་དུ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1717 སྒྲིབ་པ་དང་བཅས་ན་ནི་སྤངས་རྟོགས་མཐར་མ་ཕྱིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །གང་ཡང་ཁ་ཅིག་དབུ་མ་ནག་ན་རེ། སྐུ་དང་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ནི་གཞན་སྣང་ཡིན་གྱི་རང་རྒྱུད་ལ་ནི་ མེད་དེ་ལམ་བསྒོམས་པས་ཡེ་ཤེས་ནམ་མཁའ་ལ་སྤྲིན་དེངས་པ་བཞིན་ཟད་པ་ཡིན་ནོ། །སེམས་ཀྱི་རྒྱུ་དང་རང་བཞིན་ནི་མ་རིག་པ་ཡིན་ཏེ་དེ་ཟད་ན་སེམས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ་ ཞི་བའི་ལྷས། ཡིད་བཞིན་ནོར་བུ་དཔག་བསམ་ཤིང་། །ཇི་ལྟར་རེ་བ་ཡོངས་སྐོང་བ། །དེ་བཞིན་གདུལ་བྱའི་སྨོན་ལམ་གྱི། །དབང་གིས་རྒྱལ་བའི་སྐུར་སྣང་ངོ་། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །ཤིན་ ཏུ་མི་བཟད་པའི་ཆད་པར་ལྟ་བ་འདི་དགག་པར་བྱ་སྟེ་ལུང་གིས་ནི་ཡུམ་ལས། ཡེ་ཤེས་མེད་ན་ཡོན་ཏན་འཕེལ་མེད་བྱང་ཆུབ་མེད། །རྒྱ་མཚོ་འདྲ་བའི་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཀྱང་མེད་པར་འགྱུར། ། ཞ
【現代漢語翻譯】 將安立（bzhag）視為無分別智，后得智（rjes thob）視為二取（gzung 'dzin）的顯現，正如八千頌的註釋中所說的那樣。通過二取顯現的力量，進入中觀的真如，利益眾生。 如經中所說：『以具足分別智慧故，能成辦眾生之利益，彼之遍知即是事業，是故無有任何過失。』 又有一些人說，因為遮障未完全消除，所以沒有能取所取的顯現。 另一些人則認為，因為不能了知一切，所以是有顯現的。如《外義成就》中所說：『由知遠及微細等，而區分瑜伽士，若非一切智，則成相違，未脫離二相故。于解脫二相之智，名為一切時中知一切，此乃稀有之事，故存在能取之自性中。』 然而，薄伽梵（bcom ldan 'das，世尊）能自在地掌控自心，因此能了知一切。第二，關於他是如何了知所知境的，以下是駁斥其他宗派的觀點： 分別說部（bye brag tu smra ba）在《俱舍論》中說：『以恒常趣入之故，譬如火欲焚燒一切，如是欲知一切，然非一時能知一切。』 他們認為能逐漸了知一切，但這是不對的，因為這與佛陀不共法（sangs rgyas kyi chos ma 'dres pa）的經典相違背。經中說，三世無染無礙的智慧之眼會起作用，因為逐漸了知是有染著和障礙的。 此外，不能同時了知的唯一原因是遮障，因為不能有其他原因或無因。如果存在遮障，那麼就意味著斷證（spangs rtogs）沒有達到究竟。 還有一些自稱是中觀派的人說：一切的色身（sku）和智慧都是他顯（gzhan snang），而不是自性所具有的。通過修道，智慧就像天空中的雲霧消散一樣而消失。心識的因和自性是無明，如果無明消失了，心識又如何產生呢？ 寂天（zhi ba'i lhas）說：『如意寶珠如意樹，如何滿足一切愿，如是調伏眾生之願力，依此顯現勝者之身。』他們就是這麼說的。這種極其可怕的斷見應該被駁斥，因為經典中說：『若無智慧則無功德增長，無菩提，亦無如海之佛法。』
【English Translation】 Establishing (bzhag) is considered non-conceptual wisdom, and subsequent attainment (rjes thob) is considered the appearance of dualistic grasping (gzung 'dzin), as it appears in the commentary of the Eight Thousand Verses. Through the power of dualistic appearance, one enters the suchness of Madhyamaka, benefiting sentient beings. As stated in the scripture: 'Because of possessing discriminating wisdom, one can accomplish the benefit of sentient beings, his omniscience is the activity, therefore there is no fault.' And some say that because the obscurations are not completely eliminated, there is no appearance of the grasper and the grasped. Others think that because one cannot know everything, it is with appearance. As stated in 'Accomplishing External Meaning': 'By knowing the distant and subtle, etc., one distinguishes the yogi, if not omniscient, then it becomes contradictory, not liberated from the two aspects. To the wisdom that liberates the two aspects, it is called knowing everything at all times, this is a rare thing, therefore it exists in the nature of grasping.' However, the Bhagavan (bcom ldan 'das, Blessed One) knows everything because he has power over his own mind. Second, regarding how he knows the knowable, here is a refutation of the views of other schools: The Vaibhashikas (bye brag tu smra ba) say in the Abhidharmakosha: 'Because of constantly entering, like fire wanting to burn everything, so wanting to know everything, but not knowing everything at once.' They think that one can gradually know everything, but this is not right, because it contradicts the scriptures that show the Buddha's unmixed dharmas (sangs rgyas kyi chos ma 'dres pa). The scripture says that the wisdom eye of the three times, without attachment and obstruction, will function, because gradual knowing is with attachment and obstruction. Furthermore, the only reason for not knowing everything at once is obscuration, because there cannot be other reasons or no reason. If there is obscuration, then it means that abandonment and realization (spangs rtogs) have not reached the ultimate. There are also some who call themselves Madhyamikas who say: all the form bodies (sku) and wisdom are other-appearance (gzhan snang), not possessed by self-nature. By practicing the path, wisdom disappears like clouds dissipating in the sky. The cause and nature of mind is ignorance, if ignorance disappears, how can mind arise? Shantideva (zhi ba'i lhas) said: 'Like the wish-fulfilling jewel and the wish-fulfilling tree, how they fulfill all wishes, so the power of the wishes of those to be tamed, accordingly the body of the Victor appears.' That's what they say. This extremely terrible nihilistic view should be refuted, because the scriptures say: 'If there is no wisdom, there is no increase of qualities, no Bodhi, and no Buddha dharma like the ocean.'
ེས་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ནོ། །རིགས་པས་ཀྱང་མི་འཐད་དེ་ལམ་བསྒོམས་པས་སེམས་འཛད་ན་ས་མཐོར་སོང་བ་ན་སེམས་མི་གསལ་དུ་འགྲོ་བར་འགྱུར་ན་དེའང་ལུང་དང་རིགས་པ་མང་པོ་ དང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སྐུ་དང་གསུང་གི་སྣང་བ་དེ་དག་སློབ་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་སྨོན་ལམ་ལས་བྱུང་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་འཕྲིན་ལས་སུ་འགྱུར་ལ། གདུལ་བྱའི་སྨོན་ལས་བྱུང་ན་སངས་རྒྱས་འཇིག་རྟེན་དུ་བྱོན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པར་འགྱུར་ཞིང་། 1-1718 སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ལས་བྱུང་ན་དེ་མེད་པ་ཉམས་སོ། །རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་མན་ཆད་ནི་ལམ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མས་སེམས་སྔ་མ་སྔ་མ་ཟད་པར་བྱེད་ན་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུ་གོ་གང་ གིས་འཇོམས་པར་བྱེད། གཉེན་པོ་མེད་ན་ནི་དེས་སེམས་ཕྱི་མ་སྐྱེད་པར་འགྱུར་ལ། ཡོད་ན་ནི་བརྗོད་དགོས་སོ། །དེས་ན་དེའི་ཚེ་རྐྱེན་བཞི་ཚང་བར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་རིག་པ་ འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་མ་རིག་པར་འདོད་པ་ནི་དཔྱོད་པ་བ་དྲི་མ་སེམས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་འདོད་པའི་ལུགས་ཡིན་ཏེ་གཞན་དུ་བསལ་ཟིན་ཏོ། །སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་ རྗེས་སུ་འབྲང་བ་རྣམས་ནི་རྣམ་འགྲེལ་ལས་སེམས་འདིའི་རང་བཞིན་འོད་གསལ་སྟེ། །དྲི་མ་རྣམས་ནི་གློ་བུར་བ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་འདོད་དོ། །གང་ཡང་ལུང་དེ་དང་དེ་ལས་ཡེ་ཤེས་མེད་པར་ གསུངས་པ་དེ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་རིགས་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་དངོས་མེད་ཡིན་པ་དང་། དོན་དམ་དུ་ཅིར་ཡང་མ་གྲུབ་པ་ལ་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ་ལང་ཀར་གཤེགས་པ་ལས། ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ནི་ ཐམས་ཅད་ཡོད། །དམ་པའི་དོན་དུ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཆོས་རྣམས་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་ལ། །དམ་པའི་དོན་དུ་ཉེ་བར་བསྟན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་བཙུན་པ་ཞི་བའི་ལྷ་ལ་སོགས་པའང་ཡེ་ཤེས་བཞེད་དེ། 1-1719 སངས་རྒྱས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དག །ཀུན་ཏུ་ཐོགས་མེད་གཟིགས་པར་ལྡན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེའི་ཕྱིར་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ་འདོད་པའི་མཁས་པ་དག་གིས་འདི་ལྟ་བུའི་སྨྲ་བ་པོ་དང་ལྷན་ ཅིག་གནས་པར་ཡང་མི་བྱ་སྟེ་ལྷ་དང་བཅས་པའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་སྟོན་པ་ལ་སྐུར་པ་བཏབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་ཡེ་ཤེས་སྒྱུ་མ་ལྟ་བུ་རང་རྒྱུད་ཀྱིས་བསྡུས་ པ་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ཡོད་པ་ཁས་བླང་བར་བྱ་སྟེ་དེ་ཁས་མི་ལེན་པ་ནི་མེད་པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་ངན་འགྲོར་ལྟུང་བར་འཕགས་པ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ལ་སོགས་པས་ལུང་བསྟན་ ཏོ། །གཉིས་པ་རང་གི་ལུགས་ནི་ཡེ་ཤེས་དེ་ཁྱད་པར་ཐམས་ཅད་དང་ལྡན་པའི་ད་ལྟར་བ་དངོས་སུ་ཤེས་པས་འདས་མ་འོངས་ཤུགས་ལ་ཤེས་པ་ཡིན་ཏེ། ས་ཕྱག་པ་དངོས་སུ་ཤེས་ན་ བུམ་པ་མེད་པར་ཤུགས་ལ་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལྟར་ད་ལྟར་བའི་དངོས་པོ་འདི་འདས་པའམ་རྒྱུ་སྣ་ཚོགས་ལས་སྐྱེས་པའ
【現代漢語翻譯】 等等。從理證上來說，也是不合理的，如果修習道能耗盡心，那麼去到高地時，心會變得不清晰，這與許多經文和理證相違背。任何佛陀的身和語的顯現，如果從學者的智慧和願力中產生，就會變成菩薩的事業；如果從所化眾生的願力中產生，就會變成不依賴於佛陀降臨世間； 如果從佛陀的智慧中產生，那麼沒有智慧就會衰退。金剛喻定以下，如果後面的道能耗盡前面的心，那麼金剛喻定會被什麼摧毀呢？如果沒有對治，那麼它會產生後面的心；如果有對治，那麼就需要說明。因此，那時四種因緣具足，所以在佛地會產生智慧。認為識是無明，是認為垢染是心性的自宗，已經在其他地方駁斥過了。追隨佛陀薄伽梵的人，如《釋量論》所說：『此心自性光明，諸垢是客塵。』一樣認為。 任何經文中說沒有智慧，那是指在世俗諦中，是隨順理智的無實有，在勝義諦中，是指什麼也沒有成立。《楞伽經》中說：『世俗諦中一切有，勝義諦中皆非有，諸法無自性，勝義諦中說。』因此，尊者寂護等也認為有智慧， 因為經中說：『佛陀菩薩，具足無礙觀。』因此，希求人天福報和解脫的智者，也不應與這樣的人同住，因為他們誹謗了天人世間的導師。因此，在佛地，應當承認有如幻的、自續所攝的、真實的世俗諦智慧，如果不承認，就會墮入惡趣，這是聖者龍樹等所預言的。第二，自己的宗派是，智慧是具足一切差別的現在時，真實地了知，就能間接了知過去和未來。例如，真實地了知手掌，就能間接了知沒有瓶子。
【English Translation】 etc. From the perspective of reasoning, it is also unreasonable. If practicing the path exhausts the mind, then when going to a high altitude, the mind will become unclear, which contradicts many scriptures and reasonings. Any manifestation of the Buddha's body and speech, if it arises from the wisdom and aspiration of scholars, will become the activity of Bodhisattvas; if it arises from the aspiration of those to be tamed, it will become independent of the Buddha's descent into the world; If it arises from the Buddha's wisdom, then the absence of wisdom will decline. Below the Vajra-like Samadhi, if the later path exhausts the earlier mind, then what will destroy the Vajra-like Samadhi? If there is no antidote, then it will generate the later mind; if there is an antidote, then it needs to be explained. Therefore, at that time, the four conditions are complete, so wisdom arises in the Buddha-ground. To consider consciousness as ignorance is the doctrine that considers defilements as the nature of the mind, which has been refuted elsewhere. Those who follow the Buddha Bhagavan, as stated in the Pramanavarttika: 'The nature of this mind is luminosity, and all defilements are adventitious.' Any sutras that say there is no wisdom refer to the unreal that follows reasoning in conventional truth, and in ultimate truth, they refer to what is not established at all. As the Lankavatara Sutra says: 'In conventional truth, everything exists; in ultimate truth, nothing exists; all dharmas are without self-nature; in ultimate truth, it is taught.' Therefore, venerable Shantarakshita and others also believe in wisdom, Because the sutras say: 'Buddhas and Bodhisattvas are endowed with unobstructed vision.' Therefore, wise people who desire heavenly bliss and liberation should not live with such speakers, because they slander the teacher of the world with gods. Therefore, in the Buddha-ground, one should acknowledge the illusory-like, self-contained, and true conventional wisdom, and not acknowledging it will lead to falling into the lower realms due to clinging to non-existence, as predicted by the noble Nagarjuna and others. Second, one's own doctrine is that wisdom is the present time with all differences, and knowing it truly allows one to indirectly know the past and future. For example, truly knowing the palm of the hand allows one to indirectly know that there is no vase.
ི་འབྲས་བུར་དངོས་སུ་ཤེས་ཙམ་ན་རྒྱུ་འདས་པ་སྣ་ཚོགས་ཤུགས་ལས་ ཤེས་སོ། །མ་འོང་པ་སྣ་ཚོགས་སྐྱེད་པའི་རྒྱུར་དངོས་སུ་ཤེས་ཙམ་ན་འབྲས་བུ་མ་འོངས་པ་སྣ་ཚོགས་ཤུགས་ལ་ཤེས་སོ། །འདས་མ་འོངས་དངོས་སུ་ཤེས་ན་ནི་འཁྲུལ་པར་འགྱུར་ཏེ་མེད་པ་དངོས་སུ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཟླ་བ་གཉིས་འཛིན་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1720 རྒྱུ་འབྲས་ལས་དཔོག་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་རྟོག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། རྟགས་དང་བསྒྲུབ་བྱ་རིམ་ཅན་དུ་ཤེས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཡེ་ཤེས་རྣམ་པ་མེད་པས་ཡུལ་གཅོད་ན་ནི་ ད་ལྟར་བ་དངོས་སུ་འཛིན་པ་ཡིན་ལ། རྣམ་པ་དང་བཅས་པས་ཡུལ་གཅོད་ན་ནི་ཡེ་ཤེས་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཅན་དུ་སྐྱེས་པ་དངོས་སུ་མྱོང་བས་དོན་ལ་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པ་ཡིན་ནོ། ། ཡེ་ཤེས་ནི་བཞི་ཀས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པ་མཁྱེན་ཏེ་མདོ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་བ་སྤུའི་བུ་གས་ཀྱང་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པ་མཁྱེན་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། བདེན་གཉིས་ལས་ཀྱང་། མཁྱེན་པའི་ སྐད་ཅིག་གཅིག་གིས་ནི། །ཤེས་བྱའི་དཀྱིལ་འཁོར་ཀུན་ཁྱབ་ཅན། །ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཉན་རང་རྣམས་ཀྱིས་ནི་སྔོན་སློབ་པའི་ཚེ་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པ་ལ་མ་སྦྱངས་པས་མི་སློབ་པའི་ ཚེའང་ཤེས་བྱ་མ་ལུས་པ་མི་ཤེས་པ་ཡིན་ལ་སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པ་ལྟར་ཡིན་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། རྣམ་པ་དུ་མར་ཐབས་མང་པོ། །ཡུན་རིང་དུས་སུ་གོམས་པ་ལས། །དེ་ ལ་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་དག །རབ་ཏུ་གསལ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར། །དེས་ན་ཐུགས་ཀྱང་གསལ་བའི་ཕྱིར། །རྒྱུ་ཡི་བག་ཆགས་སྤངས་པ་ཡིན། །ཐུབ་ཆེན་གཞན་དོན་འཇུག་ཅན་གྱི། །བསེ་རུ་ལ་སོགས་ཁྱད་འདི་ཡིན། ། 1-1721 དེ་དོན་ཕྱིར་ན་ཐབས་གོམས་པ། །དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ཡིན་པར་འདོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི་ཡེ་ཤེས་དེ་རྟོག་པ་ཡིན་ན་དེ་མ་སྤངས་པར་འགྱུར་ལ་རྟོག་ མེད་ཡིན་ན་ཆོས་སྟོན་པ་ལ་སོགས་པ་མི་རུང་ངོ་ཞེ་ན། སྔོན་ལེགས་པར་སྦྱངས་པ་དང་སེམས་ཅན་གྱི་བསོད་ནམས་ཀྱིས་འབྱུང་སྟེ་གསང་བ་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ལས། འཁྲུལ་འཁོར་ལས་བྱུང་ སིལ་སྙན་ནི། །རླུང་གིས་བསྐུལ་ནས་སྒྲ་འབྱུང་བ། །དེ་ལ་འཁྲོལ་བྱེད་མེད་མོད་ཀྱི། །འོན་ཀྱང་སྒྲ་དག་འབྱུང་འགྱུར་བ། །དེ་བཞིན་ལེགས་པར་སྔར་སྦྱངས་ཕྱིར། །སེམས་ཅན་བསམ་པས་བསྐུལ་བས་ན། །སངས་རྒྱས་ གསུང་དག་འབྱུང་མོད་ཀྱི། །འདི་ལ་རྟོག་པ་སྤོང་མི་མངའ། ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་སྤྲུལ་པ་བྱེ་བ་ཕྲག་བརྒྱ་ལ་ཡེ་ཤེས་དེ་སྙེད་ཡོད་ན་རྒྱུད་དུ་མར་འགྱུར་ལ། མེད་ན་སངས་རྒྱས་ མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། སྤྲུལ་སྐུ་ནི་སྒྱུ་མས་སྤྲུལ་པའི་རྟ་གླང་བཞིན་སངས་རྒྱས་མཚན་ཉིད་པར་མི་འདོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་ཆོས་སྐུ་ཉིད་སངས་རྒྱས་སུ་འདོད་དེ་ཡུམ་ལས། དགེ་སློང་དག་ ང
【現代漢語翻譯】 如果僅僅是直接認識到果，那麼自然就能知道各種各樣的已逝因。如果僅僅是直接認識到產生各種各樣未來的因，那麼自然就能知道各種各樣的未來果。如果直接認識到已逝和未來，那就會陷入錯覺，因為是將不存在的事物視為真實，就像執著於二月一樣。 不能通過因果來推斷，因為那樣會變成分別念，並且會變成按順序瞭解標誌和所要證明的事物。如果智慧沒有形象而斷定對象，那就是直接執著于現在的事物。如果智慧具有形象而斷定對象，那就是直接體驗到智慧生起為所知事物的形象，從而斷定對事物的增益。 四種智慧都能無遺地了知一切所知事物，因為經中說，佛陀的每個毛孔都能了知一切所知事物。並且在二諦中也說：『以一剎那的智慧，遍及一切所知的壇城。』因此，聲聞和緣覺們在先前學習時，沒有遍學一切所知事物，所以在不學習時，也不能了知一切所知事物。而諸佛則與此相反，如《釋量論》中說：『以多種方式和眾多方便，在漫長的時間裡串習，才能清楚地顯現其中的過失和功德。因此，心也能變得明晰，從而捨棄了因的習氣。這是大雄（釋迦牟尼佛）爲了利益他人而具有的特殊之處，如貓眼石等。』 因此，爲了那個目的，串習方便，被認為是能證悟那個真理。』這是因為這樣說的緣故。第三，駁斥爭論：如果那個智慧是分別念，那麼就不能捨棄它；如果是無分別念，那麼說法等等就不行。答：這是因為先前已經很好地學習過，並且是由於眾生的福德而產生的，如《秘密不可思議經》中說：『從幻輪中產生的樂器，被風吹動而發出聲音，雖然沒有演奏者，但仍然會發出聲音。同樣，因為先前已經很好地學習過，所以被眾生的意念所推動，佛陀的語言就會發出，但這裡沒有捨棄分別念。』 又問：如果成百上千俱胝的化身都具有相應的智慧，那麼就會變成多個心續；如果沒有，那就不是佛了。答：化身就像幻術所變的馬和牛一樣，不被認為是具有佛陀的特徵，但仍然認為法身本身就是佛陀，如《般若波羅蜜多經》中說：『諸比丘們……』
【English Translation】 If one directly recognizes the fruit, one naturally knows the various past causes. If one directly recognizes the cause that produces various futures, one naturally knows the various future fruits. If one directly knows the past and the future, one will fall into delusion, because it is to regard non-existent things as real, like clinging to the perception of two moons. One cannot infer through cause and effect, because that would become conceptual thought, and it would become knowing the sign and the object to be proven in sequence. If wisdom determines the object without an image, then it is directly clinging to the present thing. If wisdom determines the object with an image, then it is directly experiencing the wisdom arising as the image of the object to be known, thereby cutting off the superimposition on things. All four wisdoms can know all knowable things without exception, because the sutras say that even the pores of the Buddha can know all knowable things. And in the Two Truths it is also said: 'With one instant of wisdom, one pervades the entire mandala of knowable things.' Therefore, the Hearers and Solitary Realizers did not study all knowable things when they studied before, so when they do not study, they cannot know all knowable things. But the Buddhas are the opposite of this, as it says in the Pramanavarttika: 'Through many methods and many means, through habituation over a long period of time, the faults and merits in it become clearly manifest. Therefore, the mind can also become clear, thereby abandoning the predispositions of the cause. This is the special feature of the Great Hero (Shakyamuni Buddha) for the benefit of others, such as cat's eye stones.' Therefore, for that purpose, habituating to the means is considered to be what demonstrates that very truth.' This is because it is said that way. Third, refuting the argument: If that wisdom is conceptual thought, then it cannot be abandoned; if it is non-conceptual thought, then teaching the Dharma and so on will not work. Answer: This is because one has already studied well in the past, and it arises due to the merit of sentient beings, as it says in the Secret Inconceivable Sutra: 'The musical instrument that arises from the illusion wheel, when moved by the wind, produces sound, although there is no player, it still produces sound. Similarly, because one has already studied well in the past, when motivated by the thoughts of sentient beings, the Buddha's words will be uttered, but there is no abandonment of conceptual thought here.' Again, if hundreds of thousands of billions of emanations all have corresponding wisdom, then there will be multiple mindstreams; if not, then it will not be a Buddha. Answer: The emanation body, like the horse and ox transformed by illusion, is not considered to have the characteristics of a Buddha, but the Dharmakaya itself is still considered to be the Buddha, as it says in the Perfection of Wisdom Sutra: 'Monks...'
་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུས་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་ལྟོས་ཤིག་ཅེས་བྱ་བ་དང་། རྡོ་རྗེ་གཅོད་པ་ལས། གང་གིས་ང་ལ་གཟུགས་སུ་མཐོང་། །གང་དག་ང་ལ་སྒྲར་ཤེས་པ། །ལོག་པར་སྤོང་ལ་ཞུགས་པ་སྟེ། ། 1-1722 སྐྱེ་བོ་དེ་ཡིས་ང་མི་མཐོང་། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ནི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ། །འདྲེན་པ་རྣམས་ནི་ཆོས་ཉིད་བལྟ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་པའི་སྐུ་ནི་མེ་ལོང་ལྟ་བུའི་ཡེ་ཤེས་ ཉིད་ཟག་མེད་ཀྱི་ས་བོན་ལས་མཚན་དང་དཔེ་བྱད་འབར་བའི་སྐུར་སྣང་བ་ཡིན་ཏེ་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། མཚན་ནི་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་དང་། །དཔེ་བྱད་བརྒྱད་ཅུའི་བདག་ཉིད་ནི། །ཐེག་ཆེན་ཉེ་བར་ ལོངས་སྤྱོད་ཕྱིར། །ཐུབ་པའི་ལོངས་སྤྱོད་རྫོགས་སྐུར་བཞེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། ། གསུམ་པ་སྤྲུལ་པའི་སྐུ་ནི་དེ་གཉིས་ལས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ལ་སོགས་པའི་སྤྲུལ་པ་རྣམ་པ་སྣ་ཚོགས་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་ དེ་ཉིད་ལས། གང་གིས་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར། །འགྲོ་ལ་ཕན་པ་སྣ་ཚོགས་དག །མཉམ་དུ་མཛད་པའི་སྐུ་དེ་ནི། །ཐུབ་པའི་སྤྲུལ་སྐུ་རྒྱུན་མི་ཆད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་དབྱེ་བ་ནི་ སེམས་ཅན་དུ་སྣང་བ་རྣམ་པར་སྨིན་པའི་སྤྲུལ་སྐུ་དང་། སེམས་ཅན་མ་ཡིན་པར་སྣང་བ་རྣམ་སྨིན་མ་ཡིན་པའི་སྤྲུལ་སྐུ་གཉིས་སམ། ཡང་ན་བཟོ་དང་སྐྱེ་བ་དང་བྱང་ཆུབ་ཆེན་པོའི་སྤྲུལ་ པ་སྟེ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །འདིར་མུ་བཞི་ལས་ལོངས་སྐུ་དང་། སྤྲུལ་སྐུ་གཉིས་ཀ་ཡིན་པའི་མུ་ནི་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་པར་གསེར་འོད་དམ་པ་ལས་བཤད་དོ། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ནི་བུམ་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1723 ལོངས་སྐུ་ཡིན་ལ་སྤྲུལ་སྐུ་མ་ཡིན་པ་ནི་འོག་མིན་ན་ངེས་པ་ལྔ་ལྡན་དུ་བཞུགས་པའི་རྣམ་པར་སྣང་མཛད་དོ། །སྤྲུལ་སྐུ་ཡིན་ལ་ལོངས་སྐུ་མ་ཡིན་པ་ནི་བརྒྱ་བྱིན་དང་འཁོར་ལོས་ སྒྱུར་བ་དང་དུད་འགྲོ་དང་བེམ་པོ་ལ་སོགས་པར་སྤྲུལ་ནས་དོན་མཛད་པ་རྣམས་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་སྐུ་གསུམ་ཡིན་ལ། སྐུ་དེ་དག་བརྟགས་ན་སྤྲོས་བྲལ་དུ་གནས་པ་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱ་སྟེ་དེ་ལྟར་བཞིའོ། །འདི་ནི་དོན་དམ་པའི་སྐུ་དང་། གསུམ་པོ་ལ་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྐུ་ཞེས་བྱ་སྟེ་དེ་ལྟར་གཉིས་སོ། །སྐུ་ལྔ་ནི་སྤྲུལ་པས་སྤྲུལ་པ་བྱས་པ་དང་ ལྔ་ཡིན་ཏེ་བདེན་གཉིས་ལས། ཁྱབ་བདག་ཤུགས་ཀྱི་མཐུ་ཡིས་ནི། །སྤྲུལ་པ་ཡིས་ཀྱང་སྤྲུལ་པ་ནི། །ཇི་ལྟར་བཞེད་བཞིན་མཛད་ཉིད་དེ། །མཛད་པ་ཀུན་ལ་འཇུག་པ་བཞིན། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྔོན་ གྱི་སློབ་དཔོན་ཁ་ཅིག་ནི་སྐུ་ནི་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་སྐུ་གཅིག་ཡིན་ལ་དེ་ལ་གདུལ་བྱའི་དབང་གིས་དུ་མར་སྣང་སྟེ་འཕགས་པ་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལེའུ་ལས། རྒྱལ་བས་ཆོས་ ཉིད་ལུས་མེད་རབ་ཞི་བ། །གཉིས་མེད་རང་བཞིན་མེད་པ་ཐུགས་ཆུད་ནས། །གཟུགས་སྐུ་བཟང
【現代漢語翻譯】 應視其為法身圓滿。（《金剛經》云：『若以色見我，以音聲求我，是人行邪道，不能見如來。』正如經中所說：『凡以形相見我，以音聲求我者，是人行於邪道，不能見到我。諸佛是法身，引導者應觀法性。』 第二，報身是如鏡之智，從無漏之種子中顯現為具有相好之身。《現觀莊嚴論》云：『三十二相與八十隨形好，為令大乘得受用，是為佛之報身。』 第三，化身是從前二者所出，顯現釋迦牟尼佛等各種化身。《現觀莊嚴論》云：『于輪迴未盡之際，恒常利益眾生，示現種種方便之身，是為佛之化身，永不斷絕。』此化身之分類有二：顯現為有情眾生之應化身，以及顯現為非有情眾生之非應化身。或分為工藝化身、降生化身、大菩提化身等三種。 此處四句中，既是報身又是化身者，如釋迦牟尼佛，此于《金光明經》中有述。非二者者，如瓶等物。 是報身而非化身者，如於色究竟天安住於五種決定之毗盧遮那佛。 是化身而非報身者，如帝釋天、轉輪王、旁生、無情物等，化現為各種形象利益眾生。 以上是三身，若細究之，安住于離戲之境者，是為法性身，如是則為四身。此是勝義諦之身，前三者是世俗諦之身，如是則為二身。五身是指化身所化現之化身等五種，如《二諦論》云：『遍主以威力，化身復化身，如其所願行，如入一切行。』 有些先前的論師認為，身是無分別智之身，唯一無二，然因應所化眾生之根器而顯現為多種形象。《聖超越世間品》云：『諸佛證悟法性，無身寂滅，無二自性，故能善巧示現色身。』
【English Translation】 One should regard it as the complete Dharmakāya (chos kyi sku, body of dharma). The Diamond Cutter Sutra (Vajracchedikā Prajñāpāramitā Sūtra) states: 'Those who see me in form, and seek me in sound, those people have entered onto a false path, and cannot see the Tathāgata.' As it says, 'Whoever sees me by form, whoever seeks me by sound, that person is on the wrong path, and will not see me. The Buddhas are the Dharmakāya, and the guides should view the nature of reality.' Second, the Sambhogakāya (longs spyod rdzogs pa'i sku, body of enjoyment) is like mirror-like wisdom, appearing from stainless seeds as a body blazing with marks and signs. The Ornament of Clear Realization (Abhisamayalankara) states: 'Thirty-two marks and eighty minor signs, for the sake of enjoying the Great Vehicle, are considered the Sambhogakāya of the Buddha.' Third, the Nirmāṇakāya (sprul pa'i sku, emanation body) arises from the previous two, manifesting various emanations such as Shakyamuni Buddha. The same text states: 'As long as samsara exists, constantly benefiting beings, manifesting various expedient bodies, is the Nirmāṇakāya of the Buddha, never ceasing.' The classification of this Nirmāṇakāya is twofold: the Nirmāṇakāya that appears as sentient beings, and the Nirmāṇakāya that appears as non-sentient beings. Or it can be divided into three types: the craft emanation, the birth emanation, and the great enlightenment emanation. Here, among the four possibilities, the one that is both Sambhogakāya and Nirmāṇakāya is like Shakyamuni Buddha, as mentioned in the Golden Light Sutra. The one that is neither is like a vase or other objects. The one that is Sambhogakāya but not Nirmāṇakāya is like Vairochana Buddha residing in Akanishta with five certainties. The one that is Nirmāṇakāya but not Sambhogakāya is like Indra, a Chakravartin, animals, inanimate objects, etc., who emanate in various forms to benefit beings. These are the three bodies, and if examined closely, the one that abides in the state of non-proliferation is called the Svabhavikakāya (ngo bo nyid kyi sku, the body of essence), thus making it four bodies. This is the body of ultimate truth, and the previous three are the bodies of conventional truth, thus making it two bodies. The five bodies refer to the emanations created by the emanations, as stated in the Two Truths: 'The all-pervading lord, by the power of force, emanates emanations, acting as he wishes, like entering into all actions.' Some previous teachers believed that the body is the body of non-conceptual wisdom, unique and indivisible, but appears in various forms according to the capacity of the beings to be tamed. The Chapter on the Transcendent of the World states: 'The Buddhas realize the nature of reality, without body, peaceful, without duality, without self-nature, therefore they skillfully manifest form bodies.'
་པོ་མཚན་གྱིས་བརྒྱན་པ་ཡིས། །འགྲོ་བ་མ་ལུས་བཀང་ཞིང་སྟོན་པར་མཛད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། ། 1-1724 དེ་ལྟར་ན་སྐུ་གཅིག་ནས་ལྔའི་བར་དུ་གསུང་རབ་རྣམས་ལས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་དག་རྒྱས་པར་ནི་མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཏུ་བལྟའོ། །མྱ་ངན་ལས་འདས་པའི་ཁྱད་པར་ནི་ ལྷག་མེད་དུ་མྱ་ངན་ལས་འདས་ནས་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་རྒྱུན་མི་གཅོད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ནི་སློབ་དཔོན་ཀླུའི་བཤེས་གཉེན་གྱི་སྐུ་གསུམ་གྲུབ་པ་ལས། ཕུང་པོར་བཅས་པའི་མྱ་ ངན་འདས། །ཐུབ་སྐུ་གཉིས་ལ་བཞག་པ་ཡིན། །ཕུང་པོ་ཀུན་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར། །ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ལ་ཕུང་པོ་མེད། །ཅེས་གང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འདྲེས་ཤིང་ཉེ་བར་འདྲེས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ནུས་པ་ ཐོབ་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཆོས་དབྱིངས་དང་ཤིན་ཏུ་འདྲེས་པས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་ལ་མངའ་བསྒྱུར་བའི་ནུས་པ་ཐོབ་པའོ། །སྒྲིབ་པ་ནི་ཐམས་ཅད་རྩ་བ་ནས་ཟད་པའོ། །འདྲེས་པ་དང་ཉེ་བར་འདྲེས་ པའི་ལས་བྱེད་པ་ནི་མངའ་བསྒྱུར་བའི་ནུས་པ་ཐོབ་ནས་རི་རབ་ཡུངས་འབྲུར་འཇུག་པ་དང་། བསྐལ་པ་སྐད་ཅིག་ཏུ་འཇུག་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་པ་སྟེ་བཟང་པོ་སྤྱོད་པ་ལས། གང་ཡང་དུས་ གསུམ་དག་གི་ཞིང་བཀོད་པ། །དེ་དག་རྡུལ་གཅིག་སྟེང་དུ་མངོན་པར་སྒྲུབ། །དེ་ལྟར་མ་ལུས་ཕྱོགས་རྣམས་ཐམས་ཅད་དུ། །རྒྱལ་བ་དག་གི་ཞིང་རྣམ་བཀོད་ལ་འཇུག །ཅེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །མངོན་པར་རྫོགས་པར་བྱང་ཆུབ་པ་དང་མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་སྟོན་པའི་ཐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་ནམ་མཁའི་མཐའ་དང་མཉམ་པར་འཁོར་བ་མ་སྟོངས་ཀྱི་བར་དུ་དེ་འདྲ་བར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའོ། ། 1-1725 ཡོངས་སུ་སྐྱོབ་པ་ལྔ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། འཚེ་བ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་དང་། །ཐབས་མ་ཡིན་དང་ངན་སོང་དང་། །འཇིག་ཚོགས་ཐེག་པ་དམན་པ་ལས། །དེ་ཕྱིར་སྐྱབས་ཀྱི་དམ་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་དེས་བསྡུས་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་མངོན་རྟོགས་གང་གིས་བསྡུས་པ་ནས་བྱེད་པའི་ལས་བཤད་པའི་བར་དྲུག་གི་དང་པོ་རྗེས་དང་མཐར་ཐུག་གཉིས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་ནི་ཉན་ཐོས་རྣམས་ཀྱི་ སྒོམ་ལམ་དང་མི་སློབ་པའི་ལམ་ལ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ཡོན་ཏན་གྱི་དབྱེ་བ་ན་དེ་དག་ཀྱང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ། །གསུམ་པ་སོ་སོའི་དོན་ལ་ཚད་མེད་ནས་རྣམ་ མཁྱེན་གྱི་བར་བཅུ་དགུ་ཡོད་པའི་ཚད་མེད་བཞི་དང་མངོན་ཤེས་དང་པོ་ལྔ་ནི་ཕྱི་རོལ་བ་དང་ནང་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་པའི་གང་ཟག་བཞི་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐུན་མོང་གི་ ཡོན་ཏན་ནོ། ། རྣམ་ཐར་ནས་ཟག་ཟད་ཀྱི་མངོན་ཤེས་ཀྱི་བར་གྱི་ཡོན་ཏན་འཕགས་པ་ཁོ་ནའི་ཡིན་གྱི་བྱིས་པ་ལ་མེད་དོ། །མཚན་དཔེ་མན་ཆད་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཁོ་ནའི་ ཡིན་ནོ། །དེའང་མཚན་དཔེ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཡོན
【現代漢語翻譯】 正如經文所說：'以蓮花之名莊嚴，充滿一切眾生並示現。' 因此，經典中出現了一到五身。這些詳見《現觀莊嚴論》之花。 涅槃（梵文：Nirvana，指從輪迴中解脫出來的狀態）的差別在於，無餘涅槃（梵文：Parinirvana，指佛陀或阿羅漢去世后的涅槃）后，利益眾生的事業不會中斷。關於有餘涅槃（梵文：Sopadhisesa-nirvana，指證得涅槃但仍有色身存在的狀態）和無餘涅槃，阿阇梨（梵文：Acarya，意為導師）龍樹（梵文：Nagarjuna）的《三身成就論》中說：'具有蘊的涅槃，安立於二佛身。因已遠離一切蘊，法身無蘊。' 獲得混合且緊密混合的智慧力量，是指智慧與法界（梵文：Dharmadhatu，一切法的本性）完全融合，從而獲得掌控一切所知事物的力量。遮障（梵文：Avarana）是指一切從根本上斷盡。混合且緊密混合的作用是指獲得掌控力量后，能將須彌山放入芥子中，將劫（梵文：Kalpa，佛教的時間單位）放入剎那（梵文：Ksana，極短的時間單位）中等等。正如《普賢行愿品》所說：'所有三世的一切佛土莊嚴，都能在一個微塵上顯現。如是，在一切無餘的方所，進入諸佛的佛土莊嚴。' 示現圓滿正等覺（梵文：Samyak-sambuddha，指完全覺悟的佛陀）和涅槃的方便差別在於，如同虛空無邊，直至輪迴未空之際，如是利益眾生。 五種完全救護在《經莊嚴論》中提到：'從一切傷害，從非方便和惡趣，從有身見和下劣乘，因此是殊勝的救護者。' 第二，以其所攝之功德，從以何現觀所攝，到宣說作用之間，六者中的前二者（隨順和究竟）所攝，是爲了現證聲聞（梵文：Sravaka，指聽聞佛法而修行的人）的修道和無學道（梵文：Asaiksa-marga，指阿羅漢果位）。 第二，功德的差別，以'彼等亦'來表示。 第三，就各自的意義而言，在從無量到一切種智（梵文：Sarvakarajnata，指佛陀的智慧）的十九種功德中，四無量心（梵文：Apramanas，慈、悲、喜、舍）和前五種神通（梵文：Abhijnas，天眼通、天耳通、他心通、宿命通、神足通）是外道（指佛教以外的宗教或哲學派別）、內道（指佛教）的凡夫和四種聖者（指須陀洹、斯陀含、阿那含、阿羅漢）的一切共同功德。 從解脫到漏盡神通（梵文：Asravaksaya-abhijna，斷盡煩惱的神通）的功德唯有聖者才有，凡夫沒有。三十二相（梵文：Lakshana，佛陀所具有的三十二種殊勝的身體特徵）等只有佛陀和菩薩（梵文：Bodhisattva，指發菩提心，為利益眾生而修行成佛的人）才有。其中，三十二相和八十隨形好（梵文：Anuvyanjana，佛陀所具有的八十種較小的身體特徵）是色身的功德。
【English Translation】 As it is said in the scriptures: 'Adorned with the name of lotus, filling all beings and demonstrating.' Therefore, from one to five bodies appear in the scriptures. These are detailed in the flower of 'Ornament for Clear Realization'. The difference in Nirvana is that after Parinirvana, the work of benefiting sentient beings is not interrupted. Regarding Sopadhisesa-nirvana and Parinirvana, Acharya Nagarjuna's 'Treatise on the Accomplishment of the Three Bodies' says: 'Nirvana with aggregates is established in the two Buddha bodies. Because it is separated from all aggregates, the Dharmakaya has no aggregates.' Obtaining the power of mixed and closely mixed wisdom means that wisdom is completely integrated with the Dharmadhatu, thereby obtaining the power to control all knowable things. Obscurations mean that everything is completely exhausted from the root. The function of mixing and closely mixing is to obtain the power of control, and then to put Mount Sumeru into a mustard seed, to put a kalpa into a kshana, and so on. As the 'Samantabhadra's Conduct and Vows' says: 'All the Buddha land arrangements of the three times can be manifested on one dust particle. Thus, in all the remaining directions, enter the Buddha land arrangements of the Buddhas.' The difference in the means of demonstrating complete perfect enlightenment and Nirvana is that, like the infinity of space, until the end of samsara, one benefits sentient beings in this way. The five complete protections are mentioned in the 'Ornament of the Sutras': 'From all harm, from non-means and evil destinies, from the view of the aggregates and the inferior vehicle, therefore, they are the supreme protectors.' Secondly, with the qualities gathered by it, from what Abhisamaya gathers, to the explanation of the function, the first two of the six (compliance and ultimate) are gathered, in order to manifest the path of cultivation and the path of no more learning of the Sravakas. Secondly, the difference in qualities is indicated by 'they also'. Thirdly, in terms of their respective meanings, among the nineteen qualities from the immeasurable to the Sarvakarajnata, the four immeasurables and the first five Abhijna are all common qualities of the outsiders, the ordinary beings of the insiders, and the four noble beings. The qualities from liberation to the Asravaksaya-abhijna are only for the noble ones, not for ordinary beings. The thirty-two Lakshanas, etc., are only for Buddhas and Bodhisattvas. Among them, the thirty-two Lakshanas and the eighty Anuvyanjanas are the qualities of the Rupakaya.
་ཏན་དང་གཞན་རྣམས་ནི་སེམས་ཀྱི་ཡོན་ཏན་ནོ། །ཡོན་ཏན་འདི་དག་ཕལ་ཆེར་ནི་གནས་དང་དམིགས་པ་དང་རྣམ་པ་དང་རང་བཞིན་དང་གྲོགས་ཏེ་རྣམ་པ་ལྔས་རིག་པར་བྱའོ། ། 1-1726 དེ་ལ་བྱམས་པའི་གནས་ནི་བསམ་གཏན་ནོ། །དམིགས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ནོ། །རྣམ་པ་ནི་ཕན་བདེ་དང་ཕྲད་པར་ཤོག་གཅིག་པ་ལ་བསམ་པ་གནས་པ་ཡང་དག་པར་འབྱོར་བའོ། །རང་བཞིན་ནི་ཏིང་ ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་སྟེ་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་ངོ་། །འགོག་པ་མ་གཏོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་གྲོགས་ནི་སེམས་དང་སེམས་བྱུང་དགེ་བ་རྣམས་སོ། །ཕན་པར་བསམ་པའི་གནས་པ་ནི་ཉོན་ མོངས་པ་ལས་གྲོལ་བར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པ་སྟེ་བཏང་སྙོམས་ཀྱི་རྣམ་པའོ། །མཛོད་ལྟར་ན་ངོ་བོ་ནི་གནོད་སེམས་དང་རྣམ་འཚེ་དང་མི་དགའ་བ་དང་ཆགས་སྡང་གི་གཉེན་པོ་བྱེད་པ། དང་པོ་ གཉིས་ཞེ་སྡང་མེད་པ་གསུམ་པ་ཡིད་བདེ་བ། བཞི་པ་མ་ཆགས་པ་ཡིན་ཏེ། ཚད་མེད་པ་ནི་བཞི་ཡིན་ནོ། །གནོད་སེམས་ལ་སོགས་གཉེན་པོའི་ཕྱིར། །ཞེ་སྡང་མེད་བྱམས་སྙིང་རྗེ་ཡང་། །ཡིད་བདེ་ བ་ནི་དགའ་བ་ཡིན། །བཏང་སྙོམས་མ་ཆགས་རྣམ་པ་ནི། །ཀྱེ་མ་བདེར་གྱུར་སྡུག་བསྔལ་དང་། །དགར་གྱུར་སེམས་ཅན་རྣམས་མཉམ་པ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དབྱེ་བ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་དང་། ཆོས་ལ་དམིགས་པ་དང་། དམིགས་པ་མེད་པ་སྟེ་གསུམ་ཡིན་ནོ། །དང་པོ་ནི་བྱིས་པ་ལའང་ཡོད་པ་བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་ཙམ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་ཉན་རང་ལ་ཡོད་པ་བྱམས་སྙིང་རྗེ་ཆེན་པོ་མ་ཡིན་པའོ། ། 1-1727 གསུམ་པ་ནི་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་ཡོད་པའི་ཆེན་པོ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་གཅིག་དང་ལྡན་པ་ནི་ངེས་པར་གསུམ་དང་ལྡན་ཏེ་གསུམ་པ་ཡན་ཆད་ན་དགའ་བ་མེད་པས་སོ། ། ཡུལ་ལ་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཡུལ་ནི་སྲིད་ཞི་གཉིས་ཀ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དེ་ནི་དེར་བཞུགས་ནས། །རི་དབང་མཐོ་སྟེང་བཞུགས་བཞིན་འགྲོ་ལ་གཟིགས། །ཞི་ བར་མངོན་དགའི་འགྲོ་ལའང་ཐུགས་རྗེ་ན། །སྲིད་ལ་མངོན་དགའི་སྐྱེ་བོ་གཞན་ཅི་སྨོས། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། །བཀྲེན་ལ་བརྩེ་དང་མ་རུངས་པ་ལ་བརྩེ། །ཀུན་འཁྲུག་ལ་བརྩེ་བག་མེད་རྣམས་ལ་བརྩེ། །ཡུལ་ གྱི་གཞན་དབང་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེ་དང་། །ལོག་པར་མངོན་ཞེན་ཅན་ལ་སྙིང་རྗེའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྒོམ་ཚུལ་ནི་ཇི་ལྟར་འཕགས་པ་རྣམས་བདེ་བར་ཐོབ་པ་དེ་བཞིན་དུ་སེམས་ཅན་རྣམས་བདེ་ བར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པ་དང་། སྡུག་བསྔལ་ལོ་སྙམ་པ་དང་། །དགའ་བར་གྱུར་ཅིག་སྙམ་པ་དང་། །ཉེ་རིང་མེད་པར་བྱའོ་སྙམ་པ་ཡིན་ཏེ་བཏང་སྙོམས་ནི་བཤེས་པའི་སྤྲིང་ཡིག་ལས། འཇིག་རྟེན་མཁྱེན་པ་ རྙེད་དང་མ་རྙེད་དང་། །བདེ་དང་མི་བདེ་སྙན་དང་མི་སྙན་དང་། །བསྟོད་སྨད་ཅེས་བྱའི་འཇིག་རྟེན་ཆོས་བརྒྱད་པོ། །བདག་གི་ཡིད་ཡུལ་མིན་པར་མག
【現代漢語翻譯】 慈愛和其餘的（慈、悲、喜、舍）是心的功德。這些功德大多通過處所、所緣、行相、自性和助伴這五種方式來理解。 其中，慈愛的處所是禪定，所緣是眾生，行相是希望眾生獲得利益和安樂，並安住于這種想法中。自性是三摩地和智慧，即止和觀。除了滅盡定之外，所有功德的助伴都是善的心和心所。希望眾生獲得利益的想法是希望他們從煩惱中解脫，這是舍的行相。按照《俱舍論》的說法，其體性是作為害心、惱害、不悅和貪嗔的對治。前兩者（害心和惱害）是對治嗔恨，第三者（不悅）是帶來喜悅，第四者（貪嗔）是對治不執著。無量心有四種。爲了對治害心等，有不嗔的慈愛和悲憫，帶來喜悅的是喜，舍是不執著的行相。如經中所說：『可憐啊，愿眾生獲得安樂，脫離痛苦，愿眾生平等。』分類有緣眾生的、緣法和無所緣三種。第一種是連孩童也具有的慈愛等，第二種是聲聞和獨覺具有的，但不是大慈大悲。第三種是佛和菩薩具有的大慈大悲。 其中，具備一種（慈、悲、喜、舍）必定具備三種，因為在第三種（喜）以上就沒有喜了。佛和菩薩的境界是輪迴和涅槃兩者。如《經莊嚴論》中所說：『如來安住于彼處，如山王之頂，俯視眾生。對安住于寂滅的眾生也懷有慈悲，更何況是對安住于輪迴的眾生呢？』又說：『對吝嗇者慈愛，對粗暴者慈愛，對混亂者慈愛，對放逸者慈愛，對受他人支配者悲憫，對邪見者悲憫。』修習的方法是，如諸佛菩薩獲得安樂一樣，愿眾生也獲得安樂，愿眾生脫離痛苦，愿眾生獲得喜悅，愿眾生沒有親疏之分。關於舍，在《親友書》中說：『世間智者對於得與不得，樂與不樂，悅耳與不悅耳，讚揚與誹謗這世間八法，都不會擾亂我的心。』
【English Translation】 Loving-kindness and the others (loving-kindness, compassion, joy, equanimity) are qualities of the mind. These qualities are mostly understood through five aspects: the basis, the object, the aspect, the nature, and the companion. Among these, the basis of loving-kindness is meditative concentration. The object is sentient beings. The aspect is the thought of wishing sentient beings to have benefit and happiness, and abiding in that thought. The nature is samadhi and wisdom, that is, shamatha and vipassana. The companion of all qualities except cessation is virtuous mind and mental factors. The thought of wishing benefit is the thought of wishing them to be liberated from afflictions, which is the aspect of equanimity. According to the Treasury of Knowledge, its essence is to act as an antidote to harmful intent, malice, displeasure, and attachment and aversion. The first two (harmful intent and malice) are the antidote to hatred, the third (displeasure) brings joy, and the fourth (attachment and aversion) is non-attachment. There are four immeasurables. For the sake of counteracting harmful intent and so on, there is loving-kindness and compassion without hatred. Joy is what brings joy. Equanimity is the aspect of non-attachment. As it says in the scriptures: 'Alas, may beings be happy, may they be free from suffering, may beings be equal.' The divisions are three: focusing on sentient beings, focusing on phenomena, and without focus. The first is just loving-kindness and so on, which even children have. The second is what shravakas and pratyekabuddhas have, but not great loving-kindness and great compassion. The third is the great one that Buddhas and Bodhisattvas have. Among these, possessing one (loving-kindness, compassion, joy, equanimity) necessarily possesses three, because there is no joy above the third (joy). The realm of Buddhas and Bodhisattvas is both samsara and nirvana. As it says in the Ornament of the Sutras: 'The Tathagata dwells there, like being on the high peak of a mountain, looking down on beings. He has compassion even for beings who are manifestly delighted in peace, let alone those who are manifestly delighted in samsara.' It also says: 'Loving-kindness for the stingy, loving-kindness for the unruly, loving-kindness for the confused, loving-kindness for the negligent, compassion for those who are under the control of others, and compassion for those who are manifestly attached to wrong views.' The method of cultivation is to think, 'Just as the noble ones have attained happiness, may sentient beings also attain happiness, may they be free from suffering, may they attain joy, may they be without near and far.' Regarding equanimity, it says in the Letter to a Friend: 'The wise ones of the world, regarding gain and loss, pleasure and pain, pleasant and unpleasant, praise and blame, these eight worldly dharmas, may they not disturb my mind.'
ོ་སྙོམས་མཛོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་དེ་ཡིན་ནོ། །ཕན་ཡོན་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་རྒྱལ་པོ་ལས། 1-1728 བྱེ་བ་ཁྲག་ཁྲིག་གཏམས་པའི་ཞིང་རྣམས་ན། །མཆོད་པ་རྣམ་མང་དཔག་མེད་ཅི་ཡོད་པ། སྐྱེས་བུ་མཆོག་ལ་ཉིན་རེ་རྟག་མཆོད་པས། །བྱམས་པའི་སེམས་ལ་གྲངས་དང་ཆར་མི་ཕོད། །ཅེས་བྱ་བ་དང་། མ་དྲོས་པས་ཞུས་པ་ལས། སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་བྱམས་པའི་སེམས་མཉམ་པ། །རྟག་ཏུ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སེམས་འཛིན་ཅིང་། །སྙིང་རྗེས་སེམས་ཅན་རྣམས་ནི་མི་གཏོང་ཞིང་། །དགའ་བས་འཁོར་བ་ན་ནི་སྐྱོ་ བ་མེད། །བཏང་སྙོམས་ཆེན་པོས་སྐྱོན་རྣམས་སྤངས་པ་སྟེ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། རིན་པོ་ཆེའི་ཕྲེང་བ་ལས། ལྷ་མི་བྱམས་པར་འགྱུར་བ་དང་། །དེ་དག་ཀྱང་ནི་སྲུང་བ་དང་། །ཡིད་བདེ་བ་དང་བདེ་ མང་དང་། །དུག་དང་མཚོན་གྱིས་གནོད་མེད་དང་། །འབད་པ་མེད་པར་དོན་ཐོབ་དང་། །ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། །གལ་ཏེ་གྲོལ་བར་མ་གྱུར་ཀྱང་། །བྱམས་ཆོས་ཡོན་ཏན་བརྒྱད་འཐོབ་བོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ ཡིན་ནོ། །སྒྲ་དོན་ནི་ཡུལ་ཚད་མེད་པ་དམིགས་པའམ་འབྲས་བུ་བསོད་ནམས་ཚད་མེད་པ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། འདིས་ཚངས་པའི་འཇིག་རྟེན་དུ་སྐྱེ་བའམ། ཚངས་པ་ཆེན་པོས་སྒོམ་པས་ན་ཚངས་པའི་གནས་ པ་ཞེས་བྱའོ། ། གཉིས་པ་རྣམ་ཐར་ལ་གསུམ་གྱི་དང་པོ་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྣམ་ཐར་གསུམ་གྱི་གཟུགས་ཅན་གཟུགས་ལ་ལྟ་བའི་རྣམ་ཐར་ལ་སྤྲུལ་པའི་སྒྲིབ་པ་ལས་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ངེས་ཚིག་སྟེ་མེད་པ་སྤྲུལ་བ་དང་ཡོད་པ་སྒྱུར་མི་ནུས་པའི་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་ལས་འདིས་གྲོལ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1729 མ་བྲལ་བ་ནི་དེའི་འདུ་ཤེས་འཇོག་པའོ། །ཡང་ན་གཟུགས་ལ་བརྟེན་ནས་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཞག་ཀྱང་རུང་ཞེས་བྱ་བ་དང་སྣང་བའི་གཟུགས་རྣམས་ལ་མཛེས་མི་མཛེས་སུ་སྤྲུལ་ནས་ལྟ་བའི་གནས་ པ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །གཟུགས་མེད་གཟུགས་ལ་ལྟ་བའི་རྣམ་ཐར་གྱི་གཟུགས་སུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་བྲལ་བ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་མེད་པ་ཙམ་མོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱི་འདུ་ཤེས་བཞག་པ་ ནི་རང་ལ་མིང་བཞིའི་འདུ་ཤེས་འཇོག་པའོ། །གཞན་རྣམས་ནི་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །སྡུག་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལ་ལུས་ནི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་ལུས་ཀྱིས་སོ། །རྫོགས་པ་ནི་གྲུབ་པའོ། །དེའི་ཅིའི་དོན་ དུ་སྒོམ་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ་ཞེས་གསུངས་ཏེ་སྡུག་མི་སྡུག་ནི་མཛེས་མི་མཛེས་སོ། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ནི་ཆགས་སྡང་སྟེ་སྤྲུལ་པའི་ཡུལ་དེ་ལ་དེ་འདྲ་བའི་ཉོན་སྒྲིབ་འབྱུང་བ་སྤང་བའི་ ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །རང་གིས་སྤྲུལ་པའི་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ལྟོས་པའི་འདུ་ཤེས་ནི་འདི་སྡུག་པ་ལ་ལྟོས་ནས་མི་སྡུག་པ་དང་མི་སྡུག་པ་ལ་ལྟོས་ནས་སྡུག་པ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་ གྱི་མ་ལྟོས་པར་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་མཉམ་པོ་མཐོང་ན་སྡུག་མི་སྡུག་གི་བློ་མི་འབྱ
【現代漢語翻譯】 平等對待。（藏文：ོ་སྙོམས་མཛོད།）這就是它的出處。它的利益在《三摩地王經》（梵文：Samādhirāja-sūtra）中提到： 『在充滿無數百千俱胝佛土中，/ 有著無量無邊的各種供養，/ 若有人每日以至上的供養，/ 慈愛之心無法計數和衡量。』 以及《無垢經》（梵文：Vimalakīrti-nirdeśa-sūtra）中說：『對眾生懷有平等的慈愛之心，/ 恒常持有遍知一切的心，/ 以悲憫之心永不捨棄眾生，/ 以喜悅之心在輪迴中不感厭倦，/ 以大舍之心捨棄一切過失。』 以及《寶鬘論》（梵文：Ratnāvalī）中說：『天人皆會喜愛你，/ 他們也會守護你，/ 你會感到心滿意足和極大的快樂，/ 不會被毒藥和武器所傷害，/ 不費吹灰之力就能達成目標，/ 並能轉生到梵天世界，/ 即使未能解脫，/ 也能獲得慈愛的八種功德。』 這就是（經文）所說的。詞義是，因為緣著無量之境，或者產生無量之果，即功德，所以稱為『無量』。以此能轉生到梵天世界，或者因為大梵天修習它，所以稱為『梵住』。 第二，解脫有三種，第一種是色界的解脫。三種色界解脫中的『色界觀色解脫』，其『從變礙解脫』是定義，即由此能從無有變礙和不能轉變有者的所知障中解脫。 『不離』是指安立其想。或者說，也可以安立依於色的色想，意思是對於顯現的色，通過變化為美與不美來觀察的住處，這就是詞語的組合方式。 『無色觀色解脫』的『於色作想已離』，僅僅是指沒有色想。『安立無色想』是指在自己心中安立四無色處的想。其餘的都和前面一樣。 對於『不凈解脫』，身體是指三摩地的身體。『圓滿』是指成就。為什麼要修習它呢？經中說『例如』，不凈與非不凈是指美與非美。『一切煩惱』是指貪嗔，意思是說，爲了斷除在變化之境中產生的此類煩惱障。 加上『自己變化的』，所觀待的想是指，『這是相對於不凈而言的凈，相對於凈而言的不凈』，如果不是相對而言，而是平等看待，就不會產生凈與不凈的念頭。
【English Translation】 Practice equanimity. (Tibetan: ོ་སྙོམས་མཛོད།) This is where it comes from. The benefits are mentioned in the Samadhiraja-sutra: 'In the fields filled with billions of trillions of beings, / With immeasurable offerings of various kinds, / If one constantly makes offerings to the supreme being every day, / The mind of loving-kindness cannot be counted or measured.' And in the Vimalakirti-nirdesa-sutra, it says: 'Having an equal mind of loving-kindness towards all sentient beings, / Constantly holding the mind that knows all, / Never abandoning sentient beings with compassion, / Not being weary in samsara with joy, / Abandoning all faults with great equanimity.' And in the Ratnavali, it says: 'Gods and humans will love you, / And they will also protect you, / You will feel content and great joy, / You will not be harmed by poison or weapons, / You will achieve your goals without effort, / And you will be reborn in the Brahma world, / Even if you do not attain liberation, / You will obtain eight qualities of loving-kindness.' That is what (the scripture) says. The meaning of the words is that because it focuses on limitless realms, or generates limitless results, which is merit, it is called 'limitless.' By this, one can be reborn in the Brahma world, or because the Great Brahma practices it, it is called 'Brahma Abode.' Second, there are three kinds of liberation, the first being the liberation of the form realm. Among the three form realm liberations, 'the liberation of viewing form in the form realm,' its 'liberation from the veil of transformation' is the definition, meaning that by this, one can be liberated from the obscurations of knowledge that cannot transform the absence of transformation and the existence of beings. 'Not separated' refers to establishing its thought. Or, it can also be said that it is okay to establish the thought of form based on form, meaning that for the manifested forms, the place of dwelling is to observe by transforming them into beautiful and non-beautiful, which is the way the words are combined. The 'having separated from the thought of form' in 'the liberation of viewing form in the formless realm' simply means that there is no thought of form. 'Establishing the thought of the formless realm' means establishing the thought of the four formless realms in oneself. The rest is the same as before. For 'the impure liberation,' the body refers to the body of samadhi. 'Complete' means accomplished. Why is it practiced? The sutra says 'for example,' impure and non-impure refer to beautiful and non-beautiful. 'All afflictions' refers to greed and hatred, meaning that in order to eliminate such afflictive obscurations that arise in the realm of transformation. Adding 'one's own transformation,' the thought that is relied upon means, 'This is pure relative to impure, and impure relative to pure.' If it is not relative, but viewed equally, the thought of pure and impure will not arise.
ུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ནི་ཕན་ཚུན་ལྟོས་ནས་སྡུག་པའང་མི་སྡུག་པར་འགྱུར་ལ་མི་སྡུག་པའང་སྡུག་པར་འགྱུར་བའོ། ། 1-1730 འགྲེལ་པ་ལས། སྡུག་པར་གྲགས་པ་ནི་ལྤགས་པ་ཙམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་དེ་གཞན་རྣམས་ནི་མི་གཙང་བ་འབའ་ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་གཟུགས་ཐམས་ཅད་ཕན་ཚུན་ བསྲེས་ཏེ་སྡུག་པར་རོ་གཅིག་ཏུ་མོས་པར་བྱེད་དོ་ཞེས་འགྲེལ་པས་འཆད་དོ། །ཡང་ན་སྡུག་མི་སྡུག་ཏུ་གྲུབ་པ་མེད་པར་རོ་གཅིག་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་དེ་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཉིས་སེལ་ནུས་ པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྣམ་ཐར་བཞིའི་ཐར་པའི་རྗེས་སུ་མཐུན་པ་ནི་ཉམས་པའི་ཆ་མཐུན་ལ་སོགས་པ་བཞི་ཡོད་པའི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གྱི་གཟུགས་མེད་བཞིའོ། །ཞི་བའི་རྣམ་པར་ ཐར་པ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་འདུ་ཤེས་ཞི་བ་སྟེ་དེ་དག་ལ་ཆགས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་ནི་འདི་ཟག་མེད་ཡིན་པས་ཟག་བཅས་སྔ་མ་གསུམ་གྱི་རོ་མྱང་བ་ལས་མཐར་གྲོལ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །འགོག་པ་ལ་སྒྲིབ་པ་ནི་སྙོམས་འཇུག་གི་སྒྲིབ་པའོ། །གནས་ནི་སྲིད་རྩེའོ་ཐར་པ་མྱང་འདས་དང་མཐུན་པ་ནི་གནས་གྱུར་ཐོབ་ཅིང་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་ཡིད་མེད་པར་འདྲ་བས་སོ། །རིག་ པ་མེད་པས་དམིགས་རྣམ་དང་གྲོགས་ནི་མེད་དོ། །འཕགས་པ་རྣམས་ནི་འདི་དག་གིས་གནས་པའི་ཕྱིར་འདི་དག་ལ་འཕགས་པ་གནས་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་ཅེས་བྱའོ། །དེ་ལ་གསུམ་པ་དང་བརྒྱད་པ་མཆོག་ཡིན་པས་མང་དུ་གནས་ཏེ་དེའི་ཕྱིར་དེ་གཉིས་ལ་ལུས་ཀྱིས་མངོན་དུ་བྱས་ཏེ་རྫོགས་པར་བྱས་ནས་གནས་ཞེས་གསུངས་ཀྱི་གཞན་རྣམས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 1-1731 མཆོག་ཡིན་པ་ནི་གནས་གྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། གསུམ་པས་གཟུགས་ཅན་གྱི་རྣམ་ཐར་ལ་སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་པ་སྤངས་ཤིང་། བརྒྱད་པས་གཟུགས་མེད་ཀྱི་རྣམ་ཐར་ལ་སྒྲིབ་པ་མ་ལུས་ པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ཟིལ་གནོན་གྱི་དང་པོ་ངོ་བོ་ལ་སྐྱེ་མཆེད་བཞི་ནི་ནང་གཟུགས་ཅན་དུ་འདུ་ཤེས་པས་ཕྱི་རོལ་གྱི་གཟུགས་ལ་ཆུང་ངུ་དང་ཆེན་པོའམ། བཟང་ངན་དུ་ལྟ་ ཞིང་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ཞི་གནས་ཀྱིས་ཤེས་པ་ལ་ཟིལ་གནོན་གཉིས་སོ། །གཟུགས་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པས་དེ་ལྟར་ལྟ་བ་ལ་གཉིས་ཏེ་བཞི་ནི་རྣམ་ཐར་དང་པོ་གཉིས་ལས་བྱུང་སྟེ་དབྱིབས་ཀྱིའོ། ། ཁ་དོག་གི་ཟིལ་གནོན་ནི་སྔོན་པོ་ཁ་དོག་སྔོན་པོ་སྔོན་པོ་ལྟ་བུར་སྟོན་པ་འོད་སྔོན་པོ་འབྱུང་བ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་སྔོན་པོ་ཟར་མའི་མེ་ཏོག་གམ། སྦྱར་བ་ལས་བྱུང་བ་ཝ་ ར་ན་སིའི་རས་ལྟ་བུ་དང་། སེར་པོ་དོང་ཀའི་མེ་ཏོག་དང་། དམར་པོ་བན་དུ་ཛི་བ་ཀའི་མེ་ཏོག་དང་། དཀར་པོ་སྐར་མ་པ་བ་སངས་དང་། སྦྱར་བ་ནི་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ལ་ ཡུལ་ཝ་ར་ན་སིའི་རས་ལྟ་བུ་དག་ཟིལ་གྱིས་མནན་ནས་ལྷག་མཐོང་གིས་མཐོང་སྟེ་འ
【現代漢語翻譯】 因為互相依賴，醜陋的也會變得美麗，美麗的也會變得醜陋。 註釋中說：『所謂的美麗只是面板而已』，意思是說其他的都是不凈之物。因此，一切色法互相混合，被認為是一種美麗。註釋中解釋說：『或者說，沒有美與不美的分別，而是一種味道』，因為這能消除一切煩惱。第二種解脫是與四種無色解脫相符順的，即與四種退分等相應順的，是抉擇分相應的四種無色。寂止的解脫是色想的寂止，斷除對它們的貪著之障，這是無漏的，因此從品嚐前三種有漏的味道中最終解脫。對滅盡的障礙是等持的障礙。處所是有頂天，與解脫涅槃相符順，是因為獲得轉依，並且與無有染污的意相類似。因為沒有覺知，所以沒有所緣境和助伴。聖者們因為安住于這些，所以稱這些為八勝處。其中第三和第八種是殊勝的，因此多安住於此，所以說『以身現證而圓滿安住』，而其他的則不是。 殊勝是因為能夠現證轉依。第三種通過降伏，斷除了對色法的全部障礙；第八種通過降伏，斷除了對無色法的全部障礙。第三種降伏的第一個本體，有四種生處，即內心觀想有色，觀察外面的色法是小是大，是好是壞，然後降伏，以止觀來認識，這就是兩種降伏。觀想無色，像這樣觀察有兩種，這四種是從前兩種解脫中產生的，是形狀的降伏。顏色的降伏是藍色，顯示藍色、像藍色一樣，出現藍色的光芒，與生俱來的藍色，如青蓮花，或者混合而成的，如瓦拉納西的布；黃色如棟嘎花；紅色如班度吉瓦卡花；白色如星辰帕巴桑，混合的如上述所有，如瓦拉納西的布，降伏后以毗缽舍那觀照。
【English Translation】 Because of mutual dependence, what is ugly becomes beautiful, and what is beautiful becomes ugly. The commentary says, 'What is known as beautiful is only the skin,' meaning that the rest is purely impure. Thus, all forms are mixed together and considered as one flavor of beauty. The commentary explains, 'Or there is no establishment of beauty or ugliness, but one flavor,' because it can eliminate all afflictions. The second liberation is in accordance with the four formless liberations, which are the four formless states that are in accordance with the declining aspect, etc., and are in accordance with the decisive aspect. The liberation of peace is the pacification of the perception of form, which abandons the obscurations of attachment to them. This is uncontaminated, so from tasting the flavors of the previous three contaminated states, one is ultimately liberated. The obscuration for cessation is the obscuration of meditative absorption. The place is the peak of existence, in accordance with liberation and nirvana, because it has attained transformation of the basis and is similar to the absence of a mind with afflictions. Because there is no awareness, there are no objects or companions. Because noble beings abide in these, these are called the eight liberations in which noble beings abide. Among them, the third and eighth are supreme, so they abide in them more often, and therefore it is said, 'Having realized it with the body, they abide completely,' but not for the others. It is supreme because it is able to realize the transformation of the basis. The third, through subjugation, abandons all obscurations to the liberation of form; the eighth, through subjugation, abandons all obscurations to the liberation of formlessness. The first essence of the third subjugation, with four bases of arising, is perceiving form internally, observing external forms as small or large, good or bad, and then subjugating them, knowing with calm abiding, these are the two subjugations. Perceiving formlessness, observing in this way, there are two, these four arise from the first two liberations, it is the subjugation of shape. The subjugation of color is blue, showing blue, like blue, a blue light appears, the blue that arises together, like a blue lotus flower, or mixed, like the cloth of Varanasi; yellow like the dongka flower; red like the bandhujivaka flower; white like the star pabasa, mixed like all of the above, like the cloth of Varanasi, having subjugated, seeing with vipashyana.
དི་བཞི་ནི་སྡུག་པའི་རྣམ་ཐར་ལས་བྱུང་ངོ་། །ཟིལ་གྱིས་གནོན་པ་ནི་དམིགས་པ་ལ་དབང་སྒྱུར་བ་སྟེ་ཆེ་ཆུང་དང་བཟང་ངན་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་ལྟར་ཤེས་པའོ། ། 1-1732 ཟིལ་གནོན་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ལས་གཞན་ལ་མི་བྱེད་པ་ནི་དེ་དག་དེ་ལྟར་དུ་མིག་ལ་སྣང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ་དེ་ནི་ལས་གཞན་ལ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དབྱིབས་དང་ཁ་དོག་ གི་ཁྱད་པར་གཞན་མ་སྨོས་པ་ནི་དྲུག་པོ་དེར་ཐམས་ཅད་འདུས་པར་དགོངས་ཤིང་དབྱིབས་ཁ་དོག་གཉིས་ལ་བློ་འཛིན་སྟངས་ཐ་དད་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་རྣམ་ཐར་དང་ཟིལ་གནོན་གྱི་ཁྱད་ པར་ནི་རྣམ་པར་ཐར་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་དམིགས་པའི་ཡུལ་དེ་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པར་མོས་པ་ཙམ་དང་ཆེ་ཆུང་ལ་སོགས་པ་ཇི་ལྟར་འདོད་པ་བཞིན་དབང་སྒྱུར་བར་ བྱེད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །གསུམ་པ་ཆུང་ངུ་ལ་སོགས་པའི་དོན་བཤད་པ་ནི་སེམས་ཅན་རྣམས་གཟུགས་ཆུང་ལ་སྣོད་ནི་ཆེ་ཞིང་། ལྷ་མི་ནི་འགྲོ་བ་བཟང་ངན་དུ་གནས་པས་སོ། །ལྷག་མ་ ནི་ཞེས་བྱ་བ་ནི་གཞུང་འདིར་མ་བྲིས་པ་སྔར་རྣམ་ཐར་དུ་བཤད་པ་རྣམས་ཏེ་ནང་གཟུགས་ཅན་དང་གཟུགས་མེད་པར་འདུ་ཤེས་པ་དང་སྣང་བའི་གཟུགས་རྣམས་ལ་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ སོགས་པའོ། །བཞི་པ་ཟད་པར་གྱི་དང་པོ་ངོ་བོ་ལ་ཟིལ་གྱིས་མནན་པ་ནི་དབང་བསྒྱུར་བའོ། །ཟད་པ་ནི་མ་ལུས་པ་སྟེ་རྒྱས་པར་བྱེད་པ་ནི་ཡུན་རིང་དུ་གནས་པ་སྟེ་བདེ་བ་ཅན་གྱི་གསེར་གྱི་ས་གཞི་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1733 དེ་ནི་བཅུ་སྟེ་ཟད་པར་ས་དང་ཆུ་དང་མེ་དང་རླུང་དང་སྔོན་པོ་དང་སེར་པོ་དང་དམར་པོ་དང་དཀར་པོ་དང་ནམ་མཁའ་དང་རྣམ་ཤེས་སོ། །འདི་ལ་དང་པོ་རང་བཞིན་ནི་མཛོད་ ལས། ཟད་པར་བཅུའོ་བརྒྱད་མ་ཆགས། །བསམ་གཏན་མཐའ་ན་སྤྱོད་ཡུལ་ནི། །འདོད་པ་གཉིས་ནི་གཟུགས་མེད་དག །སྤྱོད་ཡུལ་རང་གི་ཕུང་པོ་བཞི་ཞེས་འབྱུང་ངོ་། །དོན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ཟད་པར་ལ་གཟུགས་ ཅན་དང་དེ་མ་ཡིན་པ་གཉིས་ལས་དང་པོ་བརྒྱད་ནི་མ་ཆགས་པ་ཡིན་ལ་ས་ནི་བསམ་གཏན་བཞི་པས་བསྡུས་ཤིང་ཡུལ་ནི་འདོད་པའི་གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དོ། །ཁ་ཅིག་ནི་ཟད་པར་རླུང་ རེག་བྱའི་སྐྱེ་མཆེད་དུ་འདོད་དོ། །ཕྱི་མ་གཉིས་ནི་གཟུགས་མེད་ཡིན་ལ་སྤྱོད་ཡུལ་རང་གི་ཕུང་པོ་བཞི་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་ནི་བཅུ་པོ་དེས་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་ཁྱབ་པར་བྱེད་པའོ། །བྱེད་ལས་ ནི་ཐམས་ཅད་སར་སྤྲུལ་ནས་སྟེང་ནས་འགྲོའོ། །ཆུས་ཆུར་སྤྲུལ་ནས་ས་ལ་བྱེ་འཛུལ་དང་སྟེང་དུ་འབྱུང་བ་དང་། ཆུའི་ཆར་འབེབས་པ་དང་། །ཐམས་ཅད་རྒྱ་མཚོར་སྤྲུལ་ལོ། །མེས་དུ་བར་འཐུལ་ཞིང་མེར་ འབར་བ་དང་། །མེའི་ཆར་འབེབས་པ་དང་། །གང་འདོད་པ་སྲེག་པ་དང་། །ལྷའི་མིག་གིས་ཡུལ་སྣང་བ་དང་། །འདའ་བའི་ཚེ་ལུས་སྲེག་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་དོ། །རླུང་གིས་རླུང་ལྟར་མགྱོགས་
【現代漢語翻譯】 這四種是出自於解脫之相。以威力壓伏是指能主宰所緣境，對於大小、好壞等，能如所愿地了知。 1-1732 以威力壓伏不施於色蘊等其他事物，是因為它們以那種方式顯現在眼中，並且那是不可能施於其他事物上的。沒有提到形狀和顏色的差別，是因為認為六者都包含在其中，並且對於形狀和顏色，心識的執取方式是不同的。第二，解脫和威力壓伏的差別，是由『以解脫之相』來表示的，意思是說，僅僅是對於所緣境，隨其意樂地認為是微小的等等，並且能如所愿地主宰大小等等。第三，解釋微小等等的意義是，眾生所見之形小而容器大，天人則處於好壞的境地。『其餘的』是指這部論中沒有寫到的，之前在解脫中已經解釋過的，例如觀想內在有色和無色，以及觀看顯現的色等等。第四，在完全滅盡的第一個本體上，以威力壓伏是指能主宰。滅盡是指完全沒有，擴充套件是指長久存在，就像極樂世界的黃金地面等等。 1-1733 那有十種，即滅盡地、水、火、風、青、黃、紅、白、虛空和識。關於這，首先是自性，在《俱舍論》中說：『滅盡有十種，八種不退轉，禪定之邊際，行境是欲界，二者是無色，行境自之蘊。』意思是說，滅盡分為有色和非有色兩種，其中前八種是不退轉的，地包含在第四禪中，行境是欲界的色蘊。有些人認為滅盡風是觸覺的行境。后兩種是無色，行境是各自的四蘊。相是這十種能如所愿地周遍。作用是將一切都變成土地，然後從上面行走。用水變成水后，能滲入土中，也能在上面出現，還能降下水雨，並且能將一切都變成大海。用火能冒出煙霧，能燃燒，能降下火雨，能焚燒任何想要焚燒的東西，能用天眼看到景象，以及在死亡時焚燒屍體等等。用風能像風一樣迅速。
【English Translation】 These four arise from the aspects of liberation. Overpowering means having control over the object of focus, being able to know as desired regarding size, goodness, and so on. 1-1732 Overpowering is not applied to form aggregates or other things because they appear in that way to the eye, and it is impossible to apply it to other things. The difference between shape and color is not mentioned because it is thought that all six are included in it, and the mind's grasping of shape and color is different. Second, the difference between liberation and overpowering is indicated by 'with the aspects of liberation,' which means merely desiring the object of focus to be small, etc., according to one's inclination, and being able to control size, etc., as desired. Third, explaining the meaning of small, etc., is that sentient beings see small forms and large containers, while gods and humans are in good and bad states. 'The rest' refers to what is not written in this text but has been explained in liberation before, such as visualizing inner forms with and without form, and viewing the appearing forms, etc. Fourth, in the first essence of complete cessation, overpowering means being able to control. Cessation means complete absence, and expansion means lasting for a long time, like the golden ground of Sukhavati, etc. 1-1733 There are ten, namely, cessation of earth, water, fire, wind, blue, yellow, red, white, space, and consciousness. Regarding this, first is the nature, in the Abhidharmakosha it says: 'There are ten cessations, eight are irreversible, the boundary of meditation, the realm of experience is desire, two are formless, the realm of experience is one's own four aggregates.' The meaning is that cessation is divided into two types, with form and without form, of which the first eight are irreversible, earth is included in the fourth dhyana, and the realm of experience is the form aggregate of the desire realm. Some think that the cessation of wind is the realm of experience of touch. The latter two are formless, and the realm of experience is one's own four aggregates. The aspect is that these ten can pervade as desired. The function is to transform everything into earth and then walk on it. After transforming water into water, it can seep into the ground, appear on top, rain water, and transform everything into the ocean. With fire, it can emit smoke, burn, rain fire, burn anything one wants to burn, see sights with the divine eye, and burn corpses at the time of death, etc. With wind, it can be as fast as the wind.
པ་དང་། རླུང་གི་ཆར་འབེབས་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་དོ། 1-1734 སྔོན་པོས་བཻ་ཌཱུཪྻའི་ས་གཞི་དང་གཟུགས་སྔོན་པོ་དང་མུན་པ་ལ་སོགས་པ་བྱེད་དོ། །སེར་པོས་གསེར་དུ་སྒྱུར་བ་དང་། དམར་པོས་མུ་ཏིག་དམར་པོའི་ས་གཞི་དང་། དཀར་པོས་ཤེལ་གྱི་ས་གཞི་ དང་། རྨུགས་པ་དང་གཉིད་རིང་དུ་བྱེད་པ་དང་མུན་པ་འཇིག་པ་དང་ལྷའི་མིག་གིས་ཡུལ་སྣང་བར་བྱེད་དོ། །ནམ་མཁས་བསྒྲིབས་པ་རྣམས་འབྱེད་པ་དང་། ས་དང་རི་ལ་སོགས་པ་དེར་སྤྲུལ་ནས་ མ་ཐོགས་པར་འགྲོའོ། །རྣམ་ཤེས་ཀྱིས་གཟུགས་གསལ་བ་དང་། གཉིད་རྨུགས་རྒྱང་སྲིང་བ་དང་། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་སྣང་བར་བྱེད་དོ། །ཁ་ཅིག་འབྲེ་ཉན་རང་གིས་རང་ལ་དེ་ལྟར་སྟོན་ནུས་ལ་ཐེག་ཆེན་ པས་གཞན་ལ་དེ་ལྟར་སྟོན་ནུས་པ་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་ནི་ཉན་རང་གིས་གཞན་ལ་དེ་ལྟར་བསྟན་པའང་ལུང་ལས་འབྱུང་བས་ལེགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སྒྲུབ་ཚུལ་ནི་བསམ་གཏན་ ལ་བརྟེན་ཏེ་སའོ་ཞེས་ཡིད་ལ་བྱས་པས་སར་སྣང་བ་འགྲུབ་བོ། །སྣོད་གཙང་མར་ཆུ་བཞག་སྟེ་ཆུའོ་ཞེས་ཡིད་ལ་བྱས་པས་ཆུར་སྣང་བ་འགྲུབ་བོ། དེ་བཞིན་དུ་རང་རང་དང་མཐུན་པའི་རྫས་ མདུན་དུ་བཞག་ཅིང་དེ་ལྟར་ཡིད་ལ་བྱས་པས་དེ་དང་དེ་འགྲུབ་སྟེ་རླུང་ལ་རྩིག་ཕུག་ནས་རླུང་འབྱུང་བ་དང་། ནམ་མཁའ་ལ་བུ་ག་ནམ་མཁའ་དང་། རྣམ་ཤེས་འོད་ལ་སེམས་གཏོད་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1735 གཉིས་པ་འབྱུང་བཞི་ལ་ཟད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ལ་ས་ལ་སོགས་པ་ནི་གཟུགས་ཅན་བརྒྱད་དོ། །གནས་ནི་འབྱུང་བཞིའོ། །དེ་དང་བཅས་པའི་གཟུགས་ནི་འབྲས་བུའི་གཟུགས་ཏེ་དེས་མ་ཁྱབ་ན་དེས་ཁྱབ་ མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། ། ལྷག་མ་ནི་གཟུགས་མེད་ཀྱི་ཟད་པར་གཉིས་ཏེ་མཐུན་མཐུན་ནི་རྣམ་ཐར་དུ་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །སྐྱེ་མཆེད་བཅུ་གཉིས་ལས་འབྱུང་བཞི་རེག་བྱ་དང་། ཁ་དོག་བཞི་གཟུགས་དང་། ནམ་མཁའ་ཆོས་དང་། རྣམ་ཤེས་ཡིད་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱིས་བསྡུས་སོ། །སྐྱེ་མཆེད་ལྷག་མ་བརྒྱད་ལ་ཟད་པར་མི་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ནི་དེའི་དོན་གསར་དུ་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ པ་ལས། དབང་པོ་ལྔ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ལས་ཀྱིས་གྲུབ་ཅིང་སྒྲ་ལ་རྒྱུན་མེད་པས་ཁྱབ་པར་བྱེད་མི་ནུས་ལ། དྲི་རོ་གཉིས་གཟུགས་ན་མེད་པས་ཁྱབ་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ ཀྱི་ངོ་བོར་སྒྱུར་མི་ནུས་ཀྱང་དམིགས་ནས་ཁྱབ་པར་བྱེད་ལ། དབང་པོ་གཟུགས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་མེད་པས་མི་མཚུངས་སོ། །རྣམ་པར་ཐར་པ་རྣམས་འགྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་རྣམ་ཐར་གྱིས་མགོ་བརྩམས་ པ་དེ་མཐར་ཐུག་པར་གྲུབ་པར་བྱེད་པ་སྟེ་རྣམ་ཐར་ལ་སོགས་པ་གསུམ་པོ་འདི་ནི་རྫ་འཇིམ་པར་གནས་པ་དང་དེ་བསྐམས་པ་དང་དེ་སོ་བཏང་བ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁ་ཅིག་ནི་དེ་སྐད་དུ་འཆད་དོ། ། 1-1736 ལྔ་པ་ཉོན་མོངས་པ་མེད་པ་ལ་ཉན་རང་གཉིས་ནི་རང་ལ་དམིགས་ཏེ་ག
【現代漢語翻譯】 以及降下風雨等。 青色能使土地呈現青琉璃色，併產生青色的形相和黑暗等。黃色能將事物轉化為黃金。紅色能使土地呈現紅珍珠色。白色能使土地呈現水晶色，並能使人昏睡、長眠、驅散黑暗，以及通過天眼看到景象。天空能打開被遮蔽的事物，並能化現為土地和山等，從而無礙地行走。意識能使形色顯現，延長睡眠和昏沉，並使形色等顯現。有些人說，聲聞和獨覺能對自己展現這些能力，而大乘行者能對他人展現這些能力，這是他們的特別之處。但事實上，經典中也記載了聲聞和獨覺能對他人展現這些能力，所以這種說法並不正確。修持的方法是，依靠禪定，心中想著『地』，就能使事物顯現為地。將水放在乾淨的容器中，心中想著『水』，就能使事物顯現為水。同樣地，將與自身相應的物品放在面前，心中想著它，就能使它顯現為相應的物品。例如，在墻壁的縫隙中產生風，在天空中產生孔隙，以及將心專注于意識之光等。 第二，對四大進行遍盡的因是地等八種有色法。處所是四大。與此相關的色法是果色，因為如果它不遍及，就無法遍及，這就是它的含義。剩餘的是兩種無色遍盡，即同類相順，如在解脫中所說。在十二處中，四大是所觸，四種顏色是色，天空是法，意識是意處所攝。其餘八處不能作為遍盡之因，因為它們的意義是新近遍及的。五根由不共業所成，聲音無常，因此無法遍及。香和味不在色法中，因此無法遍及。雖然無法將意轉化為其自性，但可以通過緣取而遍及。根識沒有緣取有色法，因此不同。 能使解脫成就，即以解脫為開端，最終成就。這三種解脫等同於泥土存在於陶器中，然後乾燥，最後燒製。有些人是這樣解釋的。 第五，對於沒有煩惱，聲聞和獨覺專注于自身，獲得解脫。
【English Translation】 and causing rain and wind to fall, etc. Blue makes the ground appear like lapis lazuli, and produces blue forms and darkness, etc. Yellow transforms things into gold. Red makes the ground appear like red pearls. White makes the ground appear like crystal, and causes drowsiness, prolonged sleep, dispels darkness, and allows one to see sights with the divine eye. The sky opens up obscured things, and can transform into land and mountains, etc., thus traveling without obstruction. Consciousness makes forms appear clearly, prolongs sleepiness and drowsiness, and makes forms, etc., appear. Some say that Hearers and Solitary Realizers can show these abilities to themselves, while Mahayana practitioners can show these abilities to others, which is their special characteristic. However, the scriptures also mention that Hearers and Solitary Realizers can show these abilities to others, so this statement is not correct. The method of practice is to rely on meditation, thinking of 'earth', it will appear as earth. Placing water in a clean container, thinking of 'water', it will appear as water. Similarly, placing an object that corresponds to oneself in front and thinking of it, it will appear as that object. For example, wind arises from cracks in the wall, holes appear in the sky, and focusing the mind on the light of consciousness, etc. Second, the cause for exhausting the four elements is the eight forms of matter, such as earth. The location is the four elements. The form associated with this is the form of the result, because if it does not pervade, it cannot pervade, that is the meaning. The remainder are the two formless exhaustions, which are harmonious, as explained in liberation. In the twelve sources, the four elements are touchable, the four colors are form, the sky is dharma, and consciousness is included in the mind source. The remaining eight sources cannot be the cause of exhaustion, because their meaning is newly pervading. The five senses are formed by uncommon actions, and sound is impermanent, so it cannot pervade. Smell and taste are not in form, so they cannot pervade. Although it cannot transform the mind into its own nature, it can pervade by focusing on it. The sense consciousness does not focus on form, so it is not the same. That which makes liberation accomplished is that which, beginning with liberation, is ultimately accomplished. These three liberations are like clay existing in pottery, then drying, and finally being fired. Some explain it in this way. Fifth, for those without afflictions, Hearers and Solitary Realizers focus on themselves and attain liberation.
ཞན་གྱི་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་བ་ཙམ་སྲུང་སྟེ་འཕགས་པ་རབ་འབྱོར་གྱི་གཏམ་རྒྱུད་བཞིན་བཤད་དོ། །སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ནི་རང་ལ་དམིགས་ནས་ཉོན་མོངས་པ་སྐྱེ་བ་དེ་ལ་ལྷག་པར་བརྩེ་བས་གཏན་ཟད་པར་བྱེད་དེ་སོར་ཕྲེང་ཅན་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། སེམས་ཅན་དག་ ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི། །ཉོན་མོངས་མ་ལུས་ཐམས་ཅད་འདུལ། །ཉོན་མོངས་འཇོམས་མཛད་ཉོན་མོངས་ལ། །ཐུགས་རྗེར་བཅས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་བསམ་ན་ཤེས་པ་ནི་སྨོན་ནས་མཁྱེན་ པ་ཞེས་ཀྱང་བྱ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ནི་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། སངས་རྒྱས་སྨོན་ནས་མཁྱེན་པ་ནི། །ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ཅིང་ཆགས་སྤངས་དང་། །ཐོགས་པ་མེད་དང་རྟག་གནས་དང་། །འདྲི་བ་ཀུན་ལན་འདེབས་པར་ བཞེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ཡིན་ལ། ཉན་རང་གི་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པར་འགྱུར་རོ། །བདུན་པ་སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་བཞི་ལ་ཆོས་ནི་རྗོད་བྱེད་སྒྲའི་ཆོས་སོ། །རྣམ་གྲངས་ནི་མིང་གི་རྣམ་གྲངས་ སོ། །དོན་ནི་བརྗོད་བྱའི་དོན་ནོ། །མཚན་ཉིད་ནི་རང་དང་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དོ། །དགོངས་པ་ནི་དོན་གཞན་ལ་དགོངས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ངེས་པའི་ཚིག་ནི་ཚིག་ངེས་པ་སྟེ་ཡུལ་མིའི་སྐད་ཡུལ་སྐད་སོ་སོའོ། ། 1-1737 ཆོས་ཀྱི་ངེས་ཚིག་ནི་ཆོས་སྐད་སོ་སོའོ། །རྒྱལ་ཆེན་རིས་བཞི་ལ་བདེན་བཞི་ལ་ཨེ་ནེ་དང་། མེ་ནེ་དང་། དམ་པོ་དང་། ད་དམ་པོ་ཅེས་བྱ་བ་བཞི་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། སྤོབས་པ་ནི་རིགས་པ་དང་གྲོལ་བར་སྨྲ་བ་སྟེ་ཆོས་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་ཤེས་བྱའི་ཆོས་ཀྱི་མཚན་གཞིའི་དབྱེ་བ། གཟུགས་རྣམ་གཉིས་དང་རྣམ་ཉི་ཤུ། །སྒྲ་ནི་རྣམ་པ་བརྒྱད་ཡོད་དེ། །ཞེས་ པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་ལ་མཚན་གཞི་དང་མཚན་ཉིད་ནི་རྟེན་དང་བརྟེན་པ་བཤད་བྱ་ཡིན་ལ། གཞན་གཉིས་པོ་འཆད་བྱེད་ཡིན་པས་འདིས་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་སྟོན་པར་བྱེད་དེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རྟེན་དང་བརྟེན་པ་བཤད་བྱ་དང་། །གསུང་དང་མཁྱེན་པ་འཆད་བྱེད་ལ། །བློ་གྲོས་རྟག་ཐོགས་མི་མངའ་བས། །ལེགས་སྟོན་ཁྱེད་ལ་ཕྱག་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བརྒྱད་པ་མངོན་ཤེས་དྲུག་ ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དགུ་པ་མཚན་དཔེ་ལ་སྐྱེས་བུ་ཆེན་པོར་མཚོན་པས་མཚན་ཏེ་ཕྱག་དང་ཞབས་འཁོར་ལོས་མཚན་པ་ལ་སོགས་པ་སུམ་ཅུ་རྩ་གཉིས་སོ། །དཔེ་བྱད་ནི་མཛེས་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་ པ་སྟེ་སེན་མོ་ཟངས་མདོག་ལ་སོགས་པ་བརྒྱད་ཅུའོ། །དེ་ལྟར་མཚན་དཔེ་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་ཏུ་བསྟན་ནས་དེ་དག་ལས་བྱུང་བའི་རྣམ་པར་སྨིན་པ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་གཟུགས་སུ་སྟོན་ཏེ། 1-1738 དེ་གཉིས་ལས་བྱུང་བའང་ཡིན་ལ་ཚོགས་གཉིས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་ཀྱང་ཡིན་པས་སོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་དེ་ལྟར་འབྱུང་བའང་དེ་གཉིས་ཀྱི་རང་བཞིན་ནོ། །མཚན་དང་དཔེ་
【現代漢語翻譯】 僅僅守護微細煩惱的生起，就像講述聖者善現（Subhuti）的故事一樣。諸佛和菩薩們特別珍愛那些針對自身而生起的煩惱，從而徹底斷除它們，就像鴦掘摩羅（Angulimala）等一樣。《經莊嚴論》中說：『一切有情的所有煩惱，全部調伏。調伏煩惱者，對於煩惱，您懷有慈悲，向您頂禮。』就是這個意思。第六，如果思考，智慧也被稱為從願望中產生的智慧，因為在佛的《現觀莊嚴論》中說：『佛陀從願望中產生的智慧，是自然成就、遠離貪著、無礙、常住，並且樂於回答一切問題。』就像所說的那樣。而聲聞和獨覺則與此相反。第七，四無礙解中，法是指能表達的語言之法。名句是名稱的名句。義是指所表達的意義。自性是指自相和共相。意趣是指意指其他意義等。決定詞是指確定的詞語，即不同地區的方言。法義決定詞是指不同的佛法術語。 對於四大天王，就像四諦，有『艾內』、『梅內』、『丹波』和『達丹波』等四種說法。辯才無礙是指能合乎邏輯且無礙地宣說。法極善分別是指對所知法的體性進行分類，如『色有兩種，相有二十種，聲音有八種』等等。其中，體性和自性是所依和能依，是所說之義，而另外兩個是能說之義，因此通過這些可以顯示一切所知。《經莊嚴論》中說：『所依和能依是所說之義，言語和智慧是能說之義，因為智慧恒常無礙，所以向善于教導的您頂禮。』就是這個意思。第八，六神通已經講完了。第九，三十二相是指以大丈夫相來象徵，如手足有輪相等三十二種妙相。八十隨好是指能產生美觀，如指甲呈紅色等八十種隨好。如此，相好在禪定和智慧中顯現，從這些禪定和智慧中產生的異熟果則以色身來顯示。因為它們是從禪定和智慧中產生的，也是二資糧的異熟果。菩薩身上出現這些也是禪定和智慧的自性。相和好
【English Translation】 Just guarding against the arising of subtle afflictions, like telling the story of the venerable Subhuti. Buddhas and Bodhisattvas especially cherish those afflictions that arise in relation to themselves, thereby completely eliminating them, like Angulimala and others. In the Ornament of the Sutras, it says: 'All beings, all their afflictions, are completely subdued. Subduer of afflictions, towards afflictions, you have compassion, I prostrate to you.' This is the meaning. Sixth, if one thinks, wisdom is also called wisdom arising from aspiration, because in the Buddha's Ornament for Clear Realization, it says: 'The wisdom arising from the Buddha's aspiration is spontaneously accomplished, free from attachment, unobstructed, permanent, and willing to answer all questions.' It is as it is said. For Hearers and Solitary Realizers, it is the opposite. Seventh, in the Fourfold Perfect Knowledge, Dharma is the Dharma of language that can express. Nomenclature is the nomenclature of names. Meaning is the meaning to be expressed. Characteristics are the characteristics of self and generality. Intention is the intention towards other meanings, and so on. Definitive word is the definitive word, that is, the dialects of different regions. Dharma definitive word is the different Dharma terminologies. For the Four Great Kings, like the Four Truths, there are four terms such as 'Ene,' 'Mene,' 'Dampo,' and 'Dadampo.' Eloquence is speaking logically and without obstruction. The excellent differentiation of Dharma is the classification of the nature of knowable Dharmas, such as 'Form has two aspects, characteristics have twenty aspects, sound has eight aspects,' and so on. Among them, the basis and the dependent are the support and the supported, which are the meanings to be spoken, while the other two are the means of speaking, so through these, all knowable things can be shown. In the Ornament of the Sutras, it says: 'The support and the dependent are the meanings to be spoken, speech and wisdom are the means of speaking, because wisdom is constant and unobstructed, so I prostrate to you who teach well.' This is the meaning. Eighth, the six superknowledges have already been explained. Ninth, the thirty-two marks are symbolized by the marks of a great person, such as the wheel marks on the hands and feet, and so on, totaling thirty-two. The eighty minor marks are those that produce beauty, such as fingernails being copper-colored, and so on, totaling eighty. Thus, the marks and signs are shown in concentration and wisdom, and the fully ripened result arising from these is shown in the form body. Because they arise from concentration and wisdom, they are also the fully ripened result of the two accumulations. The appearance of these in Bodhisattvas is also the nature of concentration and wisdom. Marks and signs
བྱད་རྒྱས་པར་ནི་མངོན་རྟོགས་ རྒྱན་དང་རྒྱུད་བླ་མར་བལྟའོ། །བཅུ་པ་ཡོངས་སུ་དག་པ་བཞི་ལ་གནས་ལེན་པ་ནི་གང་དུ་འདོད་པར་སྐྱེ་བ་ལེན་པའོ། །བཞུགས་པ་ནི་སྐུ་ཚེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ཇི་སྲིད་འདོད་པར་བཞུགས་ པའོ། །ཡོངས་སུ་གཏོང་བ་ནི་བཞེད་པའི་ཚེ་འདུ་བྱེད་གཏོང་བའོ། །མེད་པ་སྤྲུལ་བ་དང་ཡོད་པ་སྒྱུར་བ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱི་སྒོ་ནི་བརྒྱ་ཉི་ཤུ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་གང་བཞེད་ པ་ལ་སྐད་ཅིག་ལ་འཇུག་པའོ། ། གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་ནི་ཨ་དང་ར་དང་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡི་གེ་བཞི་བཅུ་རྩ་གཉིས་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་ཡིད་ལ་བྱས་པས་གསུང་རབ་ཡན་ལག་བཅུ་གཉིས་ ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་རྣམ་གྲངས་ཐམས་ཅད་བརྗོད་ནུས་པ་ཐོབ་པའོ། །མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ལེན་དང་གནས་དང་གཏོང་བ་དང་། །སྤྲུལ་དང་ཡོངས་སུ་སྒྱུར་བ་དང་། །ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་ཡེ་ཤེས་ལ། མངའ་བརྙེས་ཁྱེད་ ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཅུ་གཅིག་པ་སྟོབས་བཅུ་ལ་གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ནི་རྒྱུ་དང་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་སྟེ་འདི་ལས་འདི་འབྱུང་བ་གནས་ཡོད་ཅིང་འདི་འབྱུང་བ་གནས་མེད་པ་ཀུན་མཁྱེན་པའོ། ། 1-1739 ལས་བདག་གིར་བྱ་བ་ནི་ལས་ཀྱི་རྣམ་སྨིན་གཞན་གྱིས་མི་ཤེས་པ་རྣམས་མཁྱེན་པ་སྟེ་ལས་བརྒྱ་པ་ལས་ཆུ་སྲིན་ཉ་མིད་ཆེན་པོའི་གཏམ་རྒྱུད་དང་། ལུང་ལས་ཨུ་ཏྲ་ཡ་ནའི་གཏམ་རྒྱུད་ འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བསམ་གཏན་དང་རྣམ་པར་ཐར་པ་དང་ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་སྙོམས་འཇུག་མཁྱེན་པ་ནི་དེ་དག་ཉིད་མཁྱེན་པའོ། །དབང་པོ་མཆོག་དང་མཆོག་མིན་ནི་དབང་པོ་ལྔའི་མཆོག་དམན་ཤེས་པའོ། ། མོས་པ་སྣ་ཚོགས་མཁྱེན་པ་ནི་ཉན་ཐོས་ལ་མོས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཁམས་སྣ་ཚོགས་ནི་ཀུན་གཞིའི་ས་བོན་སྣ་ཚོགས་སོ། །ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བའི་ལམ་ནི་འཁོར་འདས་གཉིས་སུ་འགྲོ་བའི་ལམ་ དང་དེ་ལའང་བདེ་འགྲོ་ངན་འགྲོ་དང་ཐེག་པ་གསུམ་དུ་འགྲོ་བའི་ལམ་ལ་སོགས་པའོ། །སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་དང་འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་མཁྱེན་པ་དང་ཟག་པ་ཟད་པ་མཁྱེན་པའི་ སྟོབས་གསུམ་ནི་དེ་དག་གི་མངོན་ཤེས་སོ། །ཇི་ལྟར་མཐུན་མཐུན་ནི་རང་རང་གི་ཡུལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ལ་སོགས་ལ་སྦྱོར་བའོ། །འདི་དག་གིས་ནི་ཐབས་ལ་སླུ་བ་ལ་སོགས་པའི་བདུད་བཞི་ འཇོམས་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཐབས་དང་སྐྱབས་དང་དག་པ་དང་། །ཐེག་ཆེན་ངེས་པར་འབྱུང་བ་ལ། །སེམས་ཅན་རྣམས་ལ་རབ་སླུ་བའི། །བདུད་འཇོམས་ཁྱེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བཅུ་གཉིས་པ་མི་འཇིགས་པ་བཞི་ལ་ཤེས་བྱའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མངོན་པར་བྱང་ཆུབ་པ་ནི་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའོ། ། 1-1740 དེ་ལ་འདི་མ་རྟོགས་སོ་ཞེས་དགེ་སྦྱོང་ངམ་བྲམ་ཟེའམ་ལྷའམ་བདུད་དམ་ཚངས་པའམ་སུས་ཀྱང་ཆོས་དང་མཐུན་པར་རྒོལ་བ་མ་མཐོང་བས་བདེ་བ་དང་མི་འཇིགས་པ་དང
【現代漢語翻譯】 對於增長的理解，應參考《現觀莊嚴論》和《寶性論》。第十一個圓滿清凈是安住於四處，隨欲受生。安住是指以加持力住世，隨心所欲。完全捨棄是指在想要的時候捨棄有為法。將『無』與『化現』，『有』與『轉變』結合起來。三摩地的門是指一百二十種等等，隨所欲求，剎那間進入。陀羅尼的門是指憶念阿、ra、pa等四十二個字母中的任何一個，就能獲得能夠講述十二部經所有法類名稱的能力。《經莊嚴論》中說：『于受生、安住、捨棄，化現、完全轉變，三摩地與智慧，獲得自在者，我向您頂禮。』 第十一個力量是安住於十力，知是處非處智力是指知道原因和非原因，即從此產生，安住于存在，以及此產生，安住于不存在，完全知曉一切。業為己有是指知曉他人無法知曉的業果，如《業百頌》中水族大魚吞噬的故事，以及經文中鄔陀衍那的故事。知禪定、解脫、三摩地和等持是指知曉它們本身。根勝劣是指知曉五根的勝劣。知種種意樂是指知曉對聲聞等的意樂。知種種界是指知曉阿賴耶識的種種種子。知一切行道是指知曉輪迴和涅槃二者的行道，以及其中善趣、惡趣和三乘的行道等等。知宿命隨念、知死生和知漏盡力三種是指對它們的現觀。如其相應是指與各自的對境完全知曉等等結合起來。 這些能摧毀以方便為欺騙等的四魔，如《經莊嚴論》中說：『于方便、救護、清凈和，大乘決定出離中，對於眾生極欺騙的，摧毀魔者我頂禮。』第十二個無畏是完全現證一切所知相，即現量證悟。因此，無論是沙門、婆羅門、天、魔、梵天或任何人，都沒有見過有人能以符合佛法的方式反駁『他沒有證悟』，因此感到安樂和無畏。
【English Translation】 For the understanding of growth, one should refer to the 'Ornament of Clear Realization' and the 'Uttaratantra'. The eleventh complete purification is to abide in the four places, taking birth as desired. Abiding refers to dwelling in the world with blessings, according to one's wish. Complete abandonment refers to abandoning conditioned phenomena when desired. Combine 'non-existence' with 'manifestation' and 'existence' with 'transformation'. The gate of Samadhi refers to one hundred and twenty kinds, etc., entering in an instant as desired. The gate of Dharani refers to remembering any one of the forty-two letters such as A, ra, pa, etc., and thereby gaining the ability to speak all the categories of the twelve divisions of scripture. In the 'Sutra Ornament' it is said: 'To the taking of birth, abiding, abandoning, manifestation, complete transformation, Samadhi and wisdom, to the one who has attained mastery, I prostrate.' The eleventh power is abiding in the ten powers, the power of knowing what is possible and impossible refers to knowing the cause and non-cause, that is, arising from this, abiding in existence, and this arising, abiding in non-existence, completely knowing everything. Taking karma as one's own refers to knowing the karmic results that others cannot know, such as the story of the great aquatic monster swallowing in the 'Karma Shataka', and the story of Utrayana in the scriptures. Knowing meditation, liberation, Samadhi, and equanimity refers to knowing them themselves. Superior and inferior faculties refers to knowing the superior and inferior of the five faculties. Knowing various inclinations refers to knowing the inclinations towards the Shravakas, etc. Knowing various realms refers to knowing the various seeds of the Alaya consciousness. Knowing all paths refers to knowing the paths of both Samsara and Nirvana, as well as the paths of good and bad destinies and the three vehicles, etc. Knowing the recollection of past lives, knowing death and birth, and the three powers of knowing the exhaustion of defilements refers to the direct perception of them. As it is appropriate refers to combining with completely knowing all of their respective objects, etc. These can destroy the four Maras, such as deception with skillful means, as it is said in the 'Sutra Ornament': 'In skillful means, protection, purification, and, in the Great Vehicle's definite departure, for beings who are extremely deceptive, to the destroyer of Maras I prostrate.' The twelfth fearlessness is the complete direct realization of all knowable aspects, that is, direct realization. Therefore, whether it is a Shramana, Brahmin, Deva, Mara, Brahma, or anyone, no one has seen anyone who can refute 'he has not realized' in a way that is in accordance with the Dharma, therefore feeling happiness and fearlessness.
་བག་མི་ཚ་བ་ཐོབ་ སྟེ་ཁྱུ་མཆོག་རླབས་པོ་ཆེའི་གནས་སུ་དམ་འཆའ་འོ། །ཚངས་པའི་འཁོར་ལོ་སྐོར་རོ། །འཁོར་གྱི་ནང་དུ་སེང་གེའི་སྒྲ་སྒྲོག་གོ །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ཏེ་གཞན་ལའང་དེ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །ཟག་པ་ནི་ སྒྲིབ་པ་གཉིས་སོ། །བར་དུ་གཅོད་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པས་ཐར་པའི་བར་དུ་གཅོད་པར་དམ་བཅས་པ་ལ་སྔ་མ་བཞིན་ཏེ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བསྟོད་པ་ལས། སེར་སྐྱ་ཡུལ་རྣམས་ལ་སྤྱོད་ བཞིན། །ཡེ་ཤེས་འགྱུར་མཆི་སྡིག་བྲལ་བ། །ཁྱོད་ཀྱིས་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་ལ། །ཐར་པ་ག་ལ་ཡོད་ཅེས་གསུངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །ངེས་པར་འབྱིན་པའི་ལམ་ནི་བདག་མེད་པར་ཤེས་པའི་ལམ་གྱིས་ འཁོར་བ་ལས་ངེས་པར་འབྱིན་པ་དམ་འཆའ་བའོ། །སྔ་མ་གཉིས་ནི་རང་དོན་དང་། ཕྱི་མ་གཉིས་ནི་གཞན་དོན་གྱི་མི་འཇིགས་པ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། རང་གཞན་དོན་དུ་ཡེ་ཤེས་དང་། ། སྤངས་དང་ངེ་འབྱུང་གེགས་བྱེད་དང་། །སྟོན་མཛད་མུ་སྟེགས་གཞན་དག་གིས། མི་རྫི་ཁྱེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བཅུ་གསུམ་པ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་རྣམ་གསུམ་ལ་ཚོགས་ནི་འཁོར་རོ། ། 1-1741 ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་ནི་གསུམ་སྟེ་གུས་པར་ཉན་པ་ལ་ཐུགས་དགའ་བ་ཡལ་ཡལ་པོ་དང་། མི་གུས་པར་ཉན་པ་ལ་མི་མཉེས་པ་དང་། གཉིས་ཀ་བྱེད་པ་ལ་གཉིས་ ཀར་མི་འགྱུར་བར་བཏང་སྙོམས་དང་དྲན་པ་དང་ཤེས་བཞིན་དང་ལྡན་པར་གནས་པའོ། །བཅུ་བཞི་པ་བསྲུང་བ་མེད་པ་གསུམ་ནི་རང་ལ་སྒོ་གསུམ་གྱི་སྤྱོད་པ་ངན་པ་གཞན་གྱིས་ཤེས་ཀྱི་དོགས་ ནས་བསྲུང་དགོས་པ་མེད་པར་རང་ཇི་ལྟར་བཞེད་པ་བཞིན་གདམས་པ་དང་རྗེས་བསྟན་གསུང་པ་སྟེ་གདམས་པ་ནི་སྤངས་རྟོགས་མ་ཐོབ་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་སོ། །རྗེས་བསྟན་ནི་ཐོབ་པ་མི་ ཉམས་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་སོ། །དེ་གཉིས་ཀ་ལའང་ལུང་དང་རྟོགས་པའི་གདམས་པ་དང་རྗེས་བསྟན་གཉིས་གཉིས་སུ་འགྱུར་བ་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ནི་རྟོགས་པ་ཁོ་ནའི་ཡིན་ནོ། །བཅོ་ལྔ་པ་བསྙེལ་བ་ མེད་པ་ལ་ཆོས་ཉིད་ནི་རང་བཞིན་ནོ། ། གདུལ་བྱའི་བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་སྐུའི་མཛད་པ་དང་། ངག་གི་གསུང་བའི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མ་བརྗེད་པར་མངོན་པར་བརྗོད་པ་སྟེ་བྱེད་པ་ ཞེས་སྦྱར་ཏེ་ཀ་ཕི་ན་འདུལ་བའི་ཚེ་རྒྱལ་པོར་སྤྲུལ་པ་དང་། དེ་ལ་ཉན་ཐོས་ཀྱི་ཆོས་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་ལྟར་གསུམ་པོ་དེ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། བསྲུང་མེད་བསྙེལ་བ་མི་མངའ་བས། ། 1-1742 འཁོར་གྱི་ནང་ན་བག་བརྐྱང་གསུང་། །ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་གཉིས་སྤངས་པས། །འཁོར་སྡུད་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཅུ་དྲུག་པ་བག་ཆགས་བཅོམ་པ་ལ་གཡོ་བ་ནི་སྒྲིབ་པའི་ལྷག་མ་ཡོད་ པའི་ཀུན་སྤྱོད་དེ་མ་འདྲེས་པར་འཆད་དོ། །བཅུ་བདུན་པ་ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། འཇིག་རྟེན་ཀུན་ལ
【現代漢語翻譯】 獲得無畏，並在殊勝的群體中立下誓言。轉動梵天之輪！在僧團中發出獅子吼！如是等等，其他的也一樣。 煩惱障和所知障是兩種障礙。 阻礙是指以煩惱障來阻礙解脫，如前所述。在殊勝的讚頌中說：『在荒涼的國土上游行，擁有不變的智慧，遠離罪惡。你對一切煩惱，怎麼會有解脫呢？』如是等等。 決定出離之道是指以了知無我的道路，立誓從輪迴中決定出離。 前兩個是自利的不畏，后兩個是利他的不畏。如《經莊嚴論》所說：『爲了自他利益的智慧，斷除和出離，以及阻礙。示導者，向你頂禮！』 如是等等。 第十三，三種正念的建立，僧團是眷屬。 一切煩惱的行相有三種：恭敬聽聞時心生歡喜，不恭敬聽聞時不悅，兩者兼有時則不喜不憂，安住于舍、正念和正知。 第十四，三種無守護是指，因為害怕他人知道自己身語意的惡行，所以不需要守護，可以隨心所欲地宣說教誨和隨教。教誨是指使尚未獲得斷證者獲得的方法。隨教是指使已獲得者不退失的方法。 這兩者都有經教和證悟的教誨和隨教兩種，而佛陀的則是證悟的。 第十五，不忘失的自性是指，如實憶持調伏對象的意樂，以及身之事業和語之宣說的所有行相，並加以表達。例如，迦毗羅調伏時化現為國王，併爲他宣說聲聞乘的教法等等。 如是這三者，《經莊嚴論》中說：『無守護，無忘失，在僧團中坦然宣說。斷除一切煩惱，攝受僧團，向你頂禮！』 如是宣說。 第十六，摧毀習氣是指，存在煩惱殘餘的業，不混雜地闡述。 第十七，大悲心，《經莊嚴論》中說：『對於一切世間』
【English Translation】 Gaining fearlessness and vowing to be in the excellent assembly. Turning the wheel of Brahma! Roaring the lion's roar in the assembly! As it appears, and similarly apply to others. The outflows are the two obscurations. The obstruction is vowing to obstruct liberation with afflictions, as before. In the excellent praise, it says: 'Wandering in desolate lands, possessing unchanging wisdom, free from sin. How can you have liberation from all afflictions?' As it appears. The path of definite emergence is vowing to definitely emerge from samsara through the path of knowing selflessness. The first two are the fearlessness of self-benefit, and the latter two are the fearlessness of benefiting others. As it appears in the Ornament of the Sutras: 'Wisdom for the benefit of self and others, abandonment and emergence, and obstructing. The guide, I prostrate to you!' As it appears. Thirteenth, the three establishments of mindfulness, the assembly is the retinue. All aspects of affliction are threefold: delighting in respectful listening, displeasing in disrespectful listening, and remaining neutral without changing in both, abiding in equanimity, mindfulness, and awareness. Fourteenth, the three unguarded ones are that there is no need to guard against others knowing one's own bad deeds of body, speech, and mind, so one can freely speak the instructions and follow-up instructions as one pleases. Instructions are the means to attain what has not yet been attained in terms of abandonment and realization. Follow-up instructions are the means to prevent what has been attained from being lost. Both of these have two types of instructions and follow-up instructions, those of scripture and those of realization, while the Buddha's are only of realization. Fifteenth, the nature of non-forgetfulness is to express without forgetting all aspects of the conduct of the body and the speech of the teacher, according to the thoughts of the trainees. For example, when Kaphina was subdued, he manifested as a king and taught him the Dharma of the Hearers, and so on. Thus, these three are said in the Ornament of the Sutras: 'Without guarding, without forgetting, speaking freely in the assembly. Abandoning all afflictions, gathering the assembly, I prostrate to you!' Thus it is said. Sixteenth, destroying the imprints is the conduct of having residual obscurations, explaining without mixing. Seventeenth, great compassion, as it says in the Ornament of the Sutras: 'To all the worlds'
་ཉིན་མཚན་དུ། །ལན་དྲུག་ཏུ་ནི་སོ་སོར་གཟིགས། །ཐུགས་རྗེ་ཆེན་པོ་དང་ ལྡན་པ། །ཕན་དགོངས་ཁྱོད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བཅོ་བརྒྱད་པ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་མ་འདྲེས་པ་ལ་སྐུ་ལ་འཁྲུལ་པ་དང་གསུང་ལ་ཅ་ཅོ་དང་ཐུགས་ལ་བསྙེལ་བ་དང་ ཐ་དད་པའི་འདུ་ཤེས་དང་། མཉམ་པར་མ་བཞག་པ་དང་། སོ་སོར་མ་བརྟགས་པའི་བཏང་སྙོམས་མི་མངའ་བ་དྲུག་ནི་སྤྱོད་པས་བསྡུས་པ་དྲུག་གོ །འདུན་པ་དང་བརྩོན་འགྲུས་དང་དྲན་པ་དང་ཏིང་ ངེ་འཛིན་དང་ཤེས་རབ་དང་རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ལ་ཉམས་པ་མི་མངའ་བ་དྲུག་ནི་རྟོགས་པས་བསྡུས་པ་དྲུག་སྟེ་དབང་པོ་ནི་བརྩོན་འགྲུས་ལ་སོགས་པ་བཞིའོ། །དེའི་གནས་ནི་འདུན་པའོ། །དེ་དག་ གི་འབྲས་བུ་ནི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའོ། །དེ་དག་མ་ཐོབ་པའི་ཡོངས་སུ་ཉམས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མཛོད་ལས། ཐོབ་དང་མ་ཐོབ་ཉེར་སྤྱད་ལས། །ཡོངས་ཉམས་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འདོད། །སྟོན་ལ་ཐ་མ་མི་གཡོ་ལ། ། 1-1743 བར་མའང་གཞན་ལ་རྣམ་པ་གསུམ། །ཞེས་ཉམས་པ་གསུམ་བཤད་པའི་དགྲ་བཅོམ་པ་ལ་ཤེས་བྱའི་སྒྲིབ་པ་སྤོང་བའི་འདུན་པ་ལ་སོགས་པ་དྲུག་མ་ཐོབ་པའི་ཉམས་པ་ཡོད་ལ་སངས་རྒྱས་ལ་མེད་ དོ། །འཕྲིན་ལས་ནི་སྒོ་གསུམ་གྱི་འཕྲིན་ལས་ཐམས་ཅད་ཡེ་ཤེས་སྔོན་དུ་འགྲོ་ཞིང་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བས་མི་དགེ་བ་དང་ལུང་མ་བསྟན་ཡེ་མེད་པའོ། །བྱེ་བྲག་ཏུ་སྨྲ་བ་ལུང་ མ་བསྟན་ཡོད་པར་འདོད་པ་ལྟར་ན་ནི་མ་འདྲེས་པ་བཅོ་ལྔ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །ཡེ་ཤེས་ལ་གནས་པ་ནི་དུས་གསུམ་ལ་མ་ཆགས་མ་ཐོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་འཇུག་པའོ། །དེ་དག་ཐུན་མོང་ མ་ཡིན་པའམ་མ་འདྲེས་པ་ཡིན་པ་ནི་ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་རྣམས་ལ་བཟློག་ཕྱོགས་བཅོ་བརྒྱད་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དེ་ལ་ཐ་དད་པའི་འདུ་ཤེས་ནི་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ལ་མི་མཐུན་པ་དང་ ཞི་བའི་འདུ་ཤེས་སོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྙོམས་པར་ཞུགས་ན་བཞག་ལ་ལངས་ན་མ་བཞག་པ་དང་། མ་བརྟགས་པར་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་ཡལ་བར་འདོར་ལ་སངས་རྒྱས་ལ་དེ་མེད་དེ་ལས་བརྒྱ་པ་ ལས། རྒྱ་མཚོ་ཆུ་སྲིན་རྣམས་ཀྱི་གནས། །དུས་རླབས་ཡོལ་བར་འགྱུར་སྲིད་ཀྱི། །གདུལ་བར་བྱ་བའི་སྲས་རྣམས་ལ། སངས་རྒྱས་དུས་ལས་ཡོལ་མི་མངའ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །བཟློག་ཕྱོགས་གཞན་རྣམས་ནི་བཤད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཤེས་པས་མ་བྲིས་སོ། ། 1-1744 དེས་ན་དེ་དག་གིས་ཉན་རང་ལས་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པས་དེ་དག་གིའང་བླ་མ་ཡིན་ཏེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། སྤྱོད་པ་དང་ནི་རྟོགས་པ་དང་། །ཡེ་ཤེས་དང་ནི་འཕྲིན་ལས་ཀྱིས། །ཉན་ཐོས་ རང་སངས་རྒྱས་ཀུན་གྱི། །བླ་མ་ཁྱེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་གསུངས་སོ། །བཅུ་དགུ་པ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ནི་ཟག་བཅས་ཟག་མེད་ཀྱི་ཆོས་གསུམ་གྱི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ སྟེ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བ་ནི་སྔར་བསྟན་པ་རྣམས་དང་གཞན་ཡང་རྒྱུ་ཐུག་མེད་
【現代漢語翻譯】 日夜之中，於六時各自觀照。（觀世音菩薩）具大悲心，心懷利益，我向您敬禮！』經中如是說。第十八，佛之不共法，于身無錯亂，于語無雜語，于意無遺忘，亦無種種異想，無不定，無不審思之舍，此六者為行持所攝之六法。于欲、精進、念、定、慧、解脫，無退失之六者，為證悟所攝之六法，謂根為精進等四者。彼之所依為欲。彼等之果為解脫。未得彼等之退失，如《俱舍論》云：『得與未得及受用，說為三種退失性，下從見道至無學，中有亦有三種退。』如是所說之三種退失，謂阿羅漢于斷除所知障之慾等六者，有未得之退失，然于佛則無有。事業者，謂三門之一切事業，皆以智慧為先導，亦隨逐于智慧，故無不善與無記。然如分別說部，謂有無記者，則不共法唯有十五。住于智慧者，謂於三時無執無礙之智慧行境。彼等為不共或不雜者，謂聲聞、緣覺、阿羅漢等，有十八種相違品之故，謂于彼有種種異想，謂于有餘、無餘涅槃，有不合意及寂滅之想。如是，入定時則安住，出定時則不安住，不審思而捨棄有情之義利，然于佛則無有，如《百業經》云：『大海乃是水族居，時有波浪可止息，然于應調伏之子，佛陀絕無過時事。』如是宣說。其餘相違品，以已說即可知，故未書寫。 是故，以彼等勝於聲聞、緣覺，故亦為彼等之上師，如《經莊嚴論》云：『以行持及證悟，以及智慧與事業，聲聞緣覺一切之，上師于汝我敬禮！』如是宣說。第十九，一切種智者，謂知盡所有、如所有一切法之體性，謂體性之差別，為前所說及其他無始之因。
【English Translation】 During the day and night, he gazes upon each individually at six times. (Avalokiteśvara) is endowed with great compassion and thinks of benefiting (others). I prostrate to you!』 Thus it is said in the scriptures. Eighteenth, the unshared qualities of the Buddha: in body, there is no confusion; in speech, there is no idle chatter; in mind, there is no forgetfulness; also, there are no diverse thoughts, no lack of samadhi, and no indifference without discernment. These six are the six qualities encompassed by conduct. The six qualities of not declining in aspiration, diligence, mindfulness, concentration, wisdom, and liberation are the six qualities encompassed by realization, namely, the faculties are the four, beginning with diligence. The basis for these is aspiration. The result of these is liberation. The decline of not having attained these, as the Abhidharmakośa says: 『Having attained, not attained, and utilization, are said to be three kinds of decline. The lower (decline) is from the path of seeing to the no-more-learning; the intermediate also has three kinds.』 As such, the three kinds of decline that are spoken of are that an Arhat has the decline of not having attained the six qualities such as aspiration for eliminating the obscurations to knowledge, but this does not exist in the Buddha. 『Activity』 refers to all activities of the three doors (body, speech, and mind), which are always preceded by wisdom and follow after wisdom, so there is no unwholesome or neutral (action). However, according to the Sarvastivadins, who assert that there are neutral (actions), then the unshared qualities would only be fifteen. 『Abiding in wisdom』 refers to the sphere of wisdom that is unattached and unobstructed in the three times. These are unshared or unmixed because the Shravakas, Pratyekabuddhas, and Arhats have eighteen opposing factors; that is, they have diverse thoughts, such as disagreeable and peaceful thoughts about the nirvana with remainder and without remainder. Likewise, when in meditative equipoise, they abide, and when not in meditative equipoise, they do not abide, and without discernment, they abandon the benefit of sentient beings, but this does not exist in the Buddha, as the Hundred Deeds Sutra says: 『The great ocean is the abode of aquatic creatures; there may be times when the waves cease, but for those sons who are to be tamed, the Buddha never misses the time.』 Thus it is spoken. The other opposing factors can be understood by what has already been said, so they are not written down. Therefore, because they are superior to the Shravakas and Pratyekabuddhas, they are also the teachers of those, as the Ornament of the Sutras says: 『With conduct and realization, and with wisdom and activity, to you, the teacher of all the Shravakas and Pratyekabuddhas, I prostrate!』 Thus it is spoken. Nineteenth, the all-knowingness is knowing all aspects of all phenomena, both contaminated and uncontaminated, and the distinctions of aspects are those previously shown and also the beginningless cause.
ཀྱི་འབྲས་བུ་དང་འབྲས་བུ་ཐུག་མེད་ཀྱི་རྒྱུ་དང་ཤར་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ནུབ་ན་ཡོད་པ་དང་འོག་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ སྟེང་ན་ཡོད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡིན་ཏེ་བསྟོད་པ་མཛད་པས། རྨ་བྱའི་མདོངས་ནི་གཅིག་པུ་ལ། །རྒྱུ་ཡི་དབྱེ་བ་ཇི་སྙེད་པ། །དེ་མཁྱེན་པས་ན་ཀུན་མཁྱེན་ཏེ། །ཀུན་མཁྱེན་ཡེ་ཤེས་མིན་པས་ མིན། །ཞེས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་ཡོན་ཏན་རྣམས་གང་ཟག་གང་གིས་ཚུལ་ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་པ་ལ་ཆོས་འདི་ལས་ཕྱི་རོལ་བ་ནི་མུ་སྟེགས་ཀྱི་དྲང་སྲོང་རྣམས་སོ། །དག་པའི་བསམ་གཏན་ནི་ རང་རང་གི་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱིས་དག་པ་དགེ་བའི་བསམ་གཏན་ནོ། །རབ་ཀྱི་མཐར་ཕྱིན་པ་ནི་དང་པོ་གསུམ་ལས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ནི་ཇི་ལྟར་རོ། །ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་གཞག་པ་བཞིན་ནི་སྔར་བསྟན་པའི་དམིགས་རྣམ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་ཡང་དང་ཡང་དུ་སྒོམ་པའོ། ། 1-1745 ལྔ་པ་ཡོན་ཏན་རྣམས་མཉམ་རྗེས་གཉིས་སུ་བསྡུ་བ་ལ་རང་གི་བྱ་བ་ལ་ཉེ་བར་གནས་པ་ནི་སྤྲུལ་པ་ལ་སོགས་པ་སྣ་ཚོགས་བྱེད་པའི་རྗེས་ཐོབ་སྟེ་ཀུན་རྫོབ་ནི་གཞན་དབང་ངོ་། ། རྗེས་ཐོབ་ལས་མཉམ་བཞག་འབྱུང་བས་དེ་ནི་གནས་པ་ལས་གྱུར་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་སྒོམ་པ་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཚད་མེད་ལ་སོགས་པའོ། །དྲུག་པ་བྱེད་ལས་ལ་བཅུ་ དགུ་ལས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ནི་གནོད་སེམས་ལ་སོགས་པའོ། །འདི་དང་བསོད་ནམས་ཀྱི་ཚོགས་རྫོགས་པ་གཉིས་ནི་སངས་རྒྱས་མ་གཏོགས་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ལ་ནི་གཉིས་པོ་མི་མངའ་འོ། ། སྤྲུལ་པའི་ལས་ནི་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་སྒྲུབ་བོ། །གསུམ་པས་ནི་དགེ་བ་སྟ་སྡུག་པ་སྤྲུལ་བ་ལ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གཟུགས་མེད་ཀྱིས་ནི་ཞི་བའི་ཞེས་བྱ་བ་དང་། ཐ་མས་འཕགས་པའི་ཞེས་སྦྱར་ ཏེ། མཆོག་ཏུ་རབ་ཏུ་ཞི་བ་ནི་ཉོན་ཡིད་དང་ཚོར་བ་དང་འདུ་ཤེས་ཐམས་ཅད་ཞི་བའི་ཕྱིར་རོ། །མོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ལྟ་དེ་ལྟར་མོས་པ་ནི་རྣམ་ཐར་གྱི་དོན་ ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །རྣམ་ཐར་དང་པོ་གསུམ་པོ་དག་གི་དམིགས་པ་ལ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །གཟུང་བའི་ཚིག་ཏུ་འགྱུར་བ་ནི་དེས་མ་དད་ཀྱིས་དོགས་ནས་མཐུན་པའི་ཚིག་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1746 ལུང་སྟོན་པ་ནི་འཆད་པའོ། །མང་པོས་བཀུར་བ་ནི་ཐམས་ཅད་ཤེས་སོ་ཞེས་སྨྲ་བའོ། །བཤད་པ་ནི་ཆོས་སོ། །ཚིམ་པ་ནི་ཐེ་ཚོམ་ཆོད་པའོ། །ལུས་ཀྱི་ལས་ནི་གཅིག་ཏུ་གྱུར་ནས་མང་པོར་ འགྱུར་བ་ལ་སོགས་པའོ། །བསྟན་པ་ནི་དམ་པའི་ཆོས་སོ། །ངག་གི་ལས་ནི་སྒྲ་ཐམས་ཅད་ཐོས་པའོ། །ཀུན་ཏུ་བརྗོད་པ་ནི་ཤེས་པའོ། །སྤྱོད་པ་ནི་སྔོན་གྱི་སྤྱོད་པའོ། །འགྲོ་འོང་ནི་འཆི་འཕོ་ དང་སྐྱེ་བའོ། །ཟག་ཟད་ཀྱིས་ནི་ངེས་འབྱུང་གི་ལམ་སྟོན་ཏེ་དེ་ལྟར་མངོན་ཤེས་དྲུག་དང་སྦྱར་རོ། །ཆེན་པོ་ནི་མཆོག་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ལུས་ཅན་ཀུན་གྱིས་ཁྱོད་མཐོང་ན། །ས
【現代漢語翻譯】 如『果實』（指佛陀的智慧）和『無盡果之因』（指菩提心），以及『一切之上』和『一切之下』等等的讚頌。正如所說：『孔雀羽毛雖一，其因緣差別無數。知此者乃一切智，非僅是知識。』 第四，以何種方式，何人能夠成就這些功德？ 那些外道，即是持邪見的苦行者。 『清凈的禪定』是指通過各自不相容的方面而清凈的善的禪定。 『達到極致』是指從前三者（戒、定、慧）而來。 『為何』是指『如何』。 『如其所安立』是指如前所述的觀想目標等，反覆修習。 第五，將功德歸納為『止』和『觀』二者。 『安住于自身事業』是指化現等，是進行各種活動的后得智，世俗諦是依他起性。 從后得智生起止觀，因此稱為『從安住中轉變』，即以無分別智修習，觀想無相的無量等。 第六，在十九種作用中，『不相容之方面』是指嗔恨等。 『此』（指智慧）和『圓滿福德資糧』二者，是就佛陀以外的眾生而言，因為佛陀不具備這兩者。 『化現之業』由前二者（智慧和福德）成就。 通過第三者（慈悲），將『善』與『痛苦的化現』相連。 通過『無色』，與『寂靜』相連。 最後，與『聖者』相連。 『極度寂靜』是因為平息了煩惱、意念、感受和念頭。 『因為信解』的意思是，如此信解是解脫的意義。 前三種解脫與觀想目標相連。 『轉變為可執之語』是因為害怕他人不信，所以說隨順之語。 『預言』是指講解。 『被眾人尊敬』是指說『他知道一切』。 『講述』是指佛法。 『滿足』是指斷除疑惑。 『身體之業』是指從一化為多等。 『教導』是指神聖的佛法。 『語言之業』是指聽聞一切聲音。 『普遍宣說』是指知曉。 『行為』是指過去的行為。 『來去』是指死亡和轉生。 『以漏盡』是指展示出離之道，並與六種神通相連。 『偉大』是指殊勝，如《經莊嚴論》所說：『眾生若見汝，』
【English Translation】 Such as praises like 'Fruit' (referring to Buddha's wisdom) and 'Cause of Endless Fruit' (referring to Bodhicitta), and 'Above all' and 'Below all,' etc. As it is said: 'The peacock's plumage is singular, yet its causes are manifold. Knowing this is omniscience, not mere knowledge.' Fourth, in what way and by whom are these qualities accomplished? Those outside this Dharma are the Tirthikas (non-Buddhist ascetics) holding wrong views. 'Pure Samadhi' refers to virtuous Samadhi purified by its respective incompatible aspects. 'Reaching the ultimate' comes from the first three (discipline, concentration, wisdom). 'Why' means 'how.' 'As it is established' means repeatedly meditating on the objects of contemplation, etc., as previously shown. Fifth, qualities are summarized into two: 'Shamatha' (calm abiding) and 'Vipassana' (insight). 'Abiding near one's own activity' refers to the subsequent attainment of making various emanations, etc.; conventional truth is other-dependent nature. Since Shamatha arises from Vipassana, it is called 'transformed from abiding,' which is to meditate with non-conceptual wisdom, contemplating the immeasurable, etc., without an object. Sixth, among the nineteen activities, 'incompatible aspects' refer to hatred, etc. 'This' (referring to wisdom) and 'perfecting the accumulation of merit' are in the context of beings other than the Buddha, because the Buddha does not possess these two. 'The activity of emanation' is accomplished by the first two (wisdom and merit). Through the third (compassion), connect 'goodness' with 'the emanation of suffering.' Through 'formlessness,' connect with 'peace.' Finally, connect with 'the noble.' 'Utterly pacified' is because of pacifying afflictions, thoughts, feelings, and all notions. 'Because of aspiration' means that aspiring in this way is the meaning of liberation. The first three liberations are connected with the object of contemplation. 'Transforming into graspable words' is because of speaking agreeable words for fear that others may not believe. 'Prophecy' means explaining. 'Revered by many' means saying 'he knows everything.' 'Explanation' refers to the Dharma. 'Contentment' means cutting off doubt. 'The activity of the body' refers to transforming from one into many, etc. 'Teaching' refers to the sacred Dharma. 'The activity of speech' refers to hearing all sounds. 'Universally proclaiming' refers to knowing. 'Conduct' refers to past conduct. 'Coming and going' refers to death and rebirth. 'By exhaustion of defilements' means showing the path of renunciation and connecting with the six superknowledges. 'Great' means supreme, as stated in the Ornament of the Sutras: 'When beings see you,'
ྐྱེས་བུ་དམ་ པ་ལགས་པར་འཚལ། །མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་རབ་དང་བར། །མཛད་པ་ཁྱེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །གནས་དག་པས་ནི་གང་འདོད་པའི་སྐྱེ་བ་འཛིན་པ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་བྱེད་དོ། ། དམིགས་པ་དག་པས་ཆོས་ཤེས་བྱ་ལ་དབང་སྒྱུར་ལ། སེམས་དག་པས་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལའོ། །ཡེ་ཤེས་དག་པས་དམ་པའི་ཆོས་གཟུངས་ཀྱི་སྒོ་ནས་འཛིན་ཏོ། །གནས་དང་གནས་མིན་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་ རྒྱུ་མེད་པ་དང་མི་མཐུན་པ་རྒྱུར་སྨྲ་བ་སེལ་ཏོ། །ལས་བདག་གིར་བྱ་བ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ནི་རང་གིས་ལས་མ་བྱས་ཀྱང་རྣམ་སྨིན་འབྱུང་ངོ་ཞེས་མ་བྱས་པ་དང་ཕྲད་པར་སྨྲ་བ་སེལ་ཏེ་འདི་གཉིས་ཀྱིས་མངོན་མཐོའི་ལམ་སྟོན་ཏོ། ། 1-1747 བསམ་གཏན་ལ་སོགས་པ་མཁྱེན་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་སེམས་ཀྱི་སྤྱོད་པ་རྟོགས་སོ། །དབང་པོ་མཆོག་དང་མཆོག་མིན་མཁྱེན་པས་ཆོས་བཤད་པའི་སྣོད་དད་པ་ལ་སོགས་པ་རྟོགས་པར་བྱེད་དོ། །མོས་པ་སྣ་ཚོགས་ མཁྱེན་པས་བསམ་པ་དང་། ཁམས་སྣ་ཚོགས་མཁྱེན་པས་བག་ལ་ཉལ་དང་། ཐམས་ཅད་དུ་འགྲོ་བའི་ལམ་མཁྱེན་པས་ཐེག་པ་གསུམ་གྱི་དམིགས་པའི་ཆོས་དང་། སྔོན་གྱི་གནས་རྗེས་སུ་དྲན་པ་མཁྱེན་པས་སྔོན་ ཚོགས་ཇི་ཙམ་བསགས་ཤིང་འཕགས་པ་གང་གི་རྒྱུ་ཡིན་པ་དང་། འཆི་འཕོ་དང་སྐྱེ་བ་མཁྱེན་པས་ཕྱི་མ་ལ་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ་གང་གི་འོས་སུ་འགྱུར་བ་དང་། ཟག་པ་ཟད་པ་མཁྱེན་ པས་ངེས་འབྱུང་གི་ལམ་རྟོགས་ཏེ་བརྒྱད་པོ་འདིས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཏེ་མ་ནོར་བར་ངེས་ལེགས་ཀྱི་ལམ་སྟོན་ཏོ། །ཐུན་མོང་གི་བྱེད་ལས་ནི་བདུད་བཞི་ཚར་གཅོད་ཅིང་དྲིས་པ་ཐམས་ཅད་ལུང་ སྟོན་པའོ། །མི་འཇིགས་པ་ནི་རང་དོན་དང་གཞན་དོན་གྱི་མི་འཇིགས་པ་གཉིས་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ནི་རང་ལ་སྐྱོན་མཐོང་བའི་བར་ཆད་མེད་པ་སྟེ་གདམས་པ་དང་ རྗེས་བསྟན་གཉིས་དང་སྦྱར་རོ། །མཛད་པ་མི་འདོར་བ་ནི་མི་བརྗེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཐོབ་པ་ནི་རྟོགས་པས་བསྡུས་པ་དྲུག་གོ །གཤེགས་པ་ནི་འཕྲིན་ལས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་གསུམ་མོ། །བཞུགས་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་བསྡུས་པ་གསུམ་མོ། ། 1-1748 ཐེ་ཚོམ་གཅོད་པ་ནི་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། སྐུ་གསུམ་དག་གིས་བྱང་ཆུབ་ཆེ། །རྣམ་པ་ཀུན་བརྙེས་ཐམས་ཅད་དུ། །སེམས་ཅན་ཀུན་གྱི་ཐེ་ཚོམ་དག །གཅོད་པ་ཁྱེད་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ ཡིན་ནོ། །ཡུན་རིང་དུ་འཇོག་པ་ནི་དང་པོ་གསུངས་ནས་སྡུད་པ་པོས་བསྡུས་ཏེ་རྣམ་མཁྱེན་གྱིས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་འཇོག་པའོ། །བཞག་པ་དེས་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་སྨིན་པ་ནི་སྤངས་རྟོགས་སྐྱེར་རུང་བ་ དང་། གྲོལ་བ་ནི་སྒྲིབ་པ་ལས་སོ། ། གསུམ་པ་གང་ཟག་དང་མངོན་རྟོགས་ཀྱི་ཁྱད་ཆོས་ལ་དོན་ལྔ་ཡོད་པའི་མངོན་རྟོགས་མཆོག་ཐོབ་ནས་དམན་པ་འདོར་ཞིང་སྤངས་པ་མངོན་དུ་བྱེད་ཚུལ་ནི་མངོན་ པར་རྟོགས་པ་འདི་དག
【現代漢語翻譯】 '您是高尚的人。' 僅僅見到您就能帶來喜悅和增長。向您致敬！' 這是（經文）中出現的（讚頌）。通過清凈的處所，可以實現隨心所欲的轉生等三種（功德）。 通過清凈的專注，可以掌控法（dharma）和所知（jñeya）。通過清凈的心，可以獲得禪定（ting nge 'dzin）。通過清凈的智慧（ye shes），可以通過陀羅尼（gzungs）之門掌握神聖的法。 了知處與非處的力量，可以消除無因論和將非因視為因的觀點。了知業果的力量，可以消除不造業也會產生異熟的觀點，以及未造之業也會相遇的觀點。這兩種力量揭示了增上生的道路。 了知禪定等的力量，可以理解心的行為。了知上等和非上等根器，可以理解說法之器，即信心等。了知各種意樂，可以理解想法。了知各種界，可以理解習氣。了知遍行道，可以理解三乘的所緣之法。了知宿命通，可以理解過去積累了多少資糧，以及是哪位聖者的因。了知生死，可以理解來世將獲得天界（mtho ris）或解脫（thar pa）的資格。了知漏盡通，可以理解出離之道。這八種力量如實地、毫不錯誤地揭示了決定性的利益之路。共同的事業是降伏四魔，並回答所有問題。無畏是指自利和利他的無畏，應依次對應。相續不斷是指在自身看到過失時沒有障礙，應與教誨和後續指示相對應。不捨棄事業是因為不忘失。獲得是指以證悟所包含的六種（功德）。逝去是指以事業所包含的三種（功德）。安住是指以智慧所包含的三種（功德）。 斷除疑惑出自《經莊嚴論》：'以三身為大菩提，圓滿一切相，於一切時，斷除一切眾生之疑惑，向您致敬！' 這是（經文）中出現的（讚頌）。 長久住世是指最初宣說后，由結集者結集，並通過一切智（rnam mkhyen）加持而住世。將'住世'與'成熟'相聯繫，即能夠生起斷證（spangs rtogs），以及'解脫'，即從煩惱障中解脫。第三，關於補特伽羅（gang zag，人）和現觀（mngon rtogs）的特徵，在獲得具有五種意義的殊勝現觀后，捨棄低劣的，並使斷證顯現的方式，即這些現觀是清凈的。
【English Translation】 'You are a noble being.' Just seeing you brings joy and increase. Homage to you!' This is what appears (in the scriptures). Through a pure place, one can achieve the three (merits) such as taking birth as desired. Through pure focus, one can control the dharma and the knowable (jñeya). Through a pure mind, one can attain samadhi (ting nge 'dzin). Through pure wisdom (ye shes), one can grasp the sacred dharma through the gate of dharani (gzungs). The power of knowing what is and is not the case eliminates the theory of causelessness and the view of taking non-causes as causes. The power of knowing the consequences of actions eliminates the view that results arise even without actions, and that uncreated actions will be encountered. These two powers reveal the path of higher rebirth. The power of knowing meditation and so on understands the behavior of the mind. Knowing superior and inferior faculties understands the vessel for teaching the dharma, namely faith and so on. Knowing various inclinations understands thoughts. Knowing various realms understands latent tendencies. Knowing the path that goes everywhere understands the objects of the three vehicles. Knowing the recollection of past lives understands how much accumulation of merit has been gathered in the past, and which noble being is the cause. Knowing death and rebirth understands which realm of higher realms (mtho ris) or liberation (thar pa) one will be eligible for in the future. Knowing the exhaustion of defilements understands the path of renunciation. These eight powers reveal the path of definitive goodness as it is, without error. The common activity is to subdue the four maras and answer all questions. Fearlessness refers to the fearlessness for oneself and others, which should be applied sequentially. Uninterrupted continuity refers to the absence of obstacles when seeing faults in oneself, which should be applied to teachings and subsequent instructions. Not abandoning activities is because of not forgetting. Attainment refers to the six (qualities) included in realization. Departure refers to the three (qualities) included in activity. Abiding refers to the three (qualities) included in wisdom. Cutting doubts comes from the Ornament of the Sutras: 'With the three bodies as great enlightenment, perfecting all aspects, at all times, cutting the doubts of all sentient beings, homage to you!' This is what appears (in the scriptures). Long abiding refers to the fact that after the initial pronouncement, it was compiled by the compilers and blessed by omniscience (rnam mkhyen) to abide. Connect 'abiding' with 'maturation', which is the ability to generate cessation and realization (spangs rtogs), and 'liberation', which is liberation from the obscurations. Third, regarding the characteristics of the individual (gang zag, person) and the realization (mngon rtogs), after obtaining the supreme realization with five meanings, the way of abandoning the inferior and manifesting the cessation and realization, namely these realizations are pure.
་ལ་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་ཐོབ་ན་ཞུགས་པ་འདོར་བ་ལ་སོགས་པ་སྟེ་དམན་པ་དེ་མངོན་དུ་མི་བྱེད་ཅེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །བསྡོམས་ཏེ་ སྤོང་བ་མངོན་དུ་བྱེད་པ་ནི་འབྲས་བུ་གང་དང་གང་ཐོབ་པ་དེའི་སྤང་བྱ་སྤངས་པའི་གནས་གྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །ཕུང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་ལམ་རྒྱུན་གཅོད་པ་སྟོན་ཏེ་ འདི་ནི་ཉན་ཐོས་སྡེ་པའི་ལུང་ལས། ལུས་ཞིག་ཚོར་བ་བསིལ་བར་གྱུར། །འདུ་ཤེས་འགགས་ཤིང་འདུ་བྱེད་ཞི། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ནུབ་གྱུར་པ། །འདི་འདྲ་འདི་ནི་སྡུག་བསྔལ་མཐའ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། 1-1749 མར་མེ་ཤི་བར་གྱུར་པ་བཞིན། །དེ་ཡི་སེམས་ནི་རྣམ་པར་ཐར། །ཞེས་འབྱུང་བ་དང་མཐུན་པར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ཐེག་ཆེན་པ་ནི་འདི་རིག་པ་རྒྱུན་གཅོད་པར་མི་འདོད་དེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། ཚད་མས་མ་གྲུབ་དོན་ཅན་གྱི། །གྲུབ་མཐའི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངམ་ཅི། །ཐ་མའི་སེམས་ནི་སེམས་གཞན་དང་། །མཚམས་སྦྱོར་བ་ལ་འགལ་ཅི་ཡོད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྒྱུན་མི་གཅོད་ པ་ནི་སེམས་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་གཅོད་པ་དེའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་དང་། རྒྱུའི་དུས་ན་དགེ་བ་མི་ཟད་པ་དང་འབྲས་བུའི་དུས་ན་ཡོན་ཏན་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་བློ་གྲོས་མི་ ཟད་པ་ལས་མི་ཟད་པ་བརྒྱད་ཅུ་བསྟན་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ལུང་དུ་མི་སྟོན་པར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་ལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཐེ་ཚོམ་གཅོད་ན་དེ་འཇིག་པ་ཅིའི་ཕྱིར་སྙམ་པའོ། །དེ་དག་བདག་ དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་པ་གཅིག་པུ་ལ་བརྩམས་ནས་དྲིས་པས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་དེ་ལ་ནི་དེ་དག་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་དོན་དང་བཅས་པ་འཕགས་པའི་བདེན་བཞི་ལ་ བརྩམས་ནས་མ་དྲིས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྒྱུན་ཞུགས་ལ་སོགས་པར་མི་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་ལ་སྐྱོན་ནི་མཐོང་སྤང་གི་སྐྱོན་ནོ། །དེས་སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པའི་ལམ་ཐོབ་པས་ལྷག་བཅས་ལྷག་མེད་ཀྱི་ལམ་གྱི་རྒྱུན་ལ་འཇུག་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་བསམས་བཞིན་དུ་མི་འདོད་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་ལེན་པ་གཅོད་དེ་སྲིད་པ་ནི་འདོད་ཁམས་སུའོ། ། 1-1750 ཕྱིར་མི་འོང་དུ་མི་འགྱུར་བ་ནི་ཡུམ་ལས། བསམ་གཏན་བདེ་ལྡན་བསམ་གཏན་ཏིང་འཛིན་ཐོབ་བཏང་སྟེ། །ཕྱིར་ཡང་འདོད་པའི་ཁམས་སུ་གནས་ཏེ་ཆགས་པ་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །བཞི་པ་དེས་ གཉེན་པོ་སྒོམ་ཚུལ་ལ་སྒྲིབ་པ་གཉིས་ཀྱི་གཉེན་པོ་ནི་རིམ་པ་ལྟར་བདག་མེད་གཉིས་སོ། །ཅིག་ཅར་སྤོང་བ་ནི་རྡོ་རྗེ་ལྟ་བུའི་ཏིང་ངེ་འཛིན་གྱིས་ཏེ་བསྟོད་པ་བརྒྱ་ལྔ་བཅུ་པ་ལས། ཁྱོད་ཀྱིས་དང་པོར་ལྷ་ཡི་བུའི། །བདུད་ཀྱི་མེ་ཏོག་རྒྱལ་མཚན་བསྐམ། །དེ་ནས་ཉོན་མོངས་བདུད་ཀྱི་ནི། །ང་རྒྱལ་རྒྱལ་མཚན་མཐོན་པོ་གཏིབ། །ཁྱོད་ཀྱིས་བྱང་ཆུབ་མ་བརྙེས་བར། །འདོད་ཁམས་དབང་ཕྱ
【現代漢語翻譯】 「名為『拉』（藏文：ལ་，漢語字面意思：la）」顯示，如果獲得了安住于果位，就會捨棄進入等較低的境界，意思是不會顯現低劣之處。總而言之，顯現捨棄是指顯現所獲得的任何果位的捨棄對治和轉變之處。『蘊』等顯示斷絕道路的延續，這出自聲聞部派的教證：『身體壞滅，感受寂靜，意識止息，行蘊寂滅，識蘊消逝，如此這般，即是痛苦的終結。』以及『如燈火熄滅，其心獲得解脫』，這與上述說法相符。大乘行者不認為這是斷絕覺知的延續，如《釋量論》所說：『對於未被量成立的有意義的，追隨已成立的宗派嗎？最後的意識與其他意識，連線起來有什麼矛盾呢？』菩薩不會斷絕延續，因為他們要利益眾生。『不會斷絕，因此』，在因位時善根不會窮盡，在果位時功德，結合起來，就像從不盡的智慧中顯示八十種不盡一樣。第二，對於不以教證顯示而安立的原因，如果能斷除一切疑惑，為何還會壞滅呢？這些都是基於對『我』和『世界』的常一執著而提出的問題，所以結合『因』和『果』來說，因為那些對這些是不適用的。就像這樣，因為沒有基於具有意義的聖者四諦來提問。第三，菩薩不會變成入流果等的原因，過患是見道所斷的過患。因為他們獲得了不住于輪迴和寂滅的道路，所以進入有餘和無餘道路的延續，以及有意識地和無意識地受生，從而斷絕了輪迴，輪迴是指欲界。不會變成不還果，如《母經》所說：『獲得並捨棄具有禪定安樂的禪定三摩地，仍然安住在欲界，卻沒有貪執。』第四，關於以對治來修習的方法，兩種障礙的對治依次是兩種無我。頓然捨棄是通過金剛喻定來實現的，如《一百五十頌》所說：『您首先摧毀了天子魔的花箭，然後摧毀了煩惱魔的高傲旗幟，在您未獲得菩提之前，您以自在力控制著欲界。』 The phrase 'called 'La' (藏文：ལ་，梵文天城體：ला，梵文羅馬擬音：lā，漢語字面意思：la)' shows that if one attains abiding in the fruit, one abandons entering lower realms, meaning one does not manifest inferiority. In short, manifesting abandonment means manifesting the abandonment of the antidote and the transformation of whatever fruit is attained. 'Skandhas' etc. show the cutting off of the continuation of the path, which comes from the teachings of the Śrāvakayāna: 'When the body is destroyed, feelings become cool, perceptions cease, formations are pacified, consciousness vanishes, this is the end of suffering.' And 'Like a lamp that has been extinguished, his mind is completely liberated,' which is in accordance with the above statement. Mahāyāna practitioners do not consider this to be the cutting off of the continuation of awareness, as the Pramāṇavārttika says: 'For something that is not established by valid cognition, why follow an established tenet? What contradiction is there in connecting the final mind with another mind?' Bodhisattvas do not cut off the continuation because they are to benefit sentient beings. 'They do not cut off, therefore,' at the time of the cause, merit is inexhaustible, and at the time of the result, qualities, combined, are like showing eighty inexhaustibles from inexhaustible wisdom. Second, regarding the reason for establishing something without showing it in the scriptures, if it can cut off all doubts, why does it perish? These are all questions based on the permanent oneness of 'self' and 'world,' so combining 'cause' and 'effect,' because those are not applicable to these. Like this, because they have not asked based on the meaningful Four Noble Truths of the Noble Ones. Third, the reason why Bodhisattvas do not become Stream-enterers etc. is that the fault is the fault of what is to be abandoned by seeing. Because they have attained the path of not abiding in saṃsāra and nirvāṇa, they enter the continuation of the path with remainder and without remainder, and consciously and unconsciously take birth, thereby cutting off saṃsāra, which refers to the desire realm. They do not become Non-returners, as the Mother Sutra says: 'Having attained and abandoned the samādhi of meditation with bliss, they still abide in the desire realm, but without attachment.' Fourth, regarding the method of cultivating the antidote, the antidotes to the two obscurations are, in order, the two non-selves. Sudden abandonment is achieved through the vajra-like samādhi, as the Hundred and Fifty Praises says: 'You first destroyed the flower arrows of the son of the gods, then you destroyed the high banner of pride of the afflictive emotions, until you have not attained enlightenment, you control the desire realm with your power.'
【English Translation】 『Called 『La』』 shows that if one attains abiding in the fruit, one abandons entering lower realms, meaning one does not manifest inferiority. In short, manifesting abandonment means manifesting the abandonment of the antidote and the transformation of whatever fruit is attained. 『Skandhas』 etc. show the cutting off of the continuation of the path, which comes from the teachings of the Śrāvakayāna: 『When the body is destroyed, feelings become cool, perceptions cease, formations are pacified, consciousness vanishes, this is the end of suffering.』 And 『Like a lamp that has been extinguished, his mind is completely liberated,』 which is in accordance with the above statement. Mahāyāna practitioners do not consider this to be the cutting off of the continuation of awareness, as the Pramāṇavārttika says: 『For something that is not established by valid cognition, why follow an established tenet? What contradiction is there in connecting the final mind with another mind?』 Bodhisattvas do not cut off the continuation because they are to benefit sentient beings. 『They do not cut off, therefore,』 at the time of the cause, merit is inexhaustible, and at the time of the result, qualities, combined, are like showing eighty inexhaustibles from inexhaustible wisdom. Second, regarding the reason for establishing something without showing it in the scriptures, if it can cut off all doubts, why does it perish? These are all questions based on the permanent oneness of 『self』 and 『world,』 so combining 『cause』 and 『effect,』 because those are not applicable to these. Like this, because they have not asked based on the meaningful Four Noble Truths of the Noble Ones. Third, the reason why Bodhisattvas do not become Stream-enterers etc. is that the fault is the fault of what is to be abandoned by seeing. Because they have attained the path of not abiding in saṃsāra and nirvāṇa, they enter the continuation of the path with remainder and without remainder, and consciously and unconsciously take birth, thereby cutting off saṃsāra, which refers to the desire realm. They do not become Non-returners, as the Mother Sutra says: 『Having attained and abandoned the samādhi of meditation with bliss, they still abide in the desire realm, but without attachment.』 Fourth, regarding the method of cultivating the antidote, the antidotes to the two obscurations are, in order, the two non-selves. Sudden abandonment is achieved through the vajra-like samādhi, as the Hundred and Fifty Praises says: 『You first destroyed the flower arrows of the son of the gods, then you destroyed the high banner of pride of the afflictive emotions, until you have not attained enlightenment, you control the desire realm with your power.』
ུག་ལས་ རྒྱལ་ཏེ། །བྱང་ཆུབ་བར་ཆད་མེད་ལམ་ལ། །སྲིད་གསུམ་དབང་ཕྱུག་ལས་རྒྱལ་ལོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྒྲིབ་པ་གཉིས་སྤངས་པས་ནི་རིམ་པ་བཞིན་ཅིག་ཅར་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཉེས་པ་ནི་བདག་ལ་ གནོད་པ་ལ་སོགས་པའོ། །མི་སྐྱེད་པ་ནི་སྒོམ་ལམ་ལ་སྟེ་མཐུ་བཅོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་དུ་ཐེག་བསྡུས་ལས། ཉོན་མོངས་ཐུལ་ལ་སྤངས་པ་མེད། །སྔགས་ཀྱིས་བསད་པའི་དུག་དང་འདྲ། །ཞེས་འབྱུང་ བ་བཞིན་ནོ། །ལྔ་པ་དེས་མཁས་པ་དང་དབང་པོ་སྦྱོང་ཚུལ་ནི་ཡང་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏོ། །དེ་ལའང་དོན་ལྔའི་དང་པོ་ཤེས་བྱ་ལ་མཁས་པའི་འཁྲུལ་པ་ནི་གཟུང་འཛིན་དུ་ཞེན་པའོ། །འཁྲུལ་པའི་གནས་ནི་ཞེན་པ་སྟེ་འཇུག་པའི་གཞི་གཉིས་སྣང་ངོ་། ། 1-1751 མ་འཁྲུལ་བའི་གནས་ནི་དེ་བཞིན་ཉིད་དོ། །གཉིས་ཀ་ཡིན་པ་ནི་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་དང་མཐུན་པའི་ཐོས་བསམ་སྟེ་རྟོག་པ་དང་བཅས་ཤིང་མི་རྟོག་པའི་རྒྱུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་འཁྲུལ་ བ་ནི་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་སོ། །མ་འཁྲུལ་བའི་རྒྱུ་མཐུན་ནི་འཕགས་པའི་རྗེས་ཐོབ་ཀྱི་དགེ་བའོ། །གཉིས་པ་ཐབས་ལ་མཁས་པ་ལ་སེམས་ཅན་སྨིན་པ་ལ་མཁས་པ་ནི་བསྡུ་བ་བཞིས་བསྡུས་ ནས་དགེ་བ་ལ་འགོད་པའོ། །སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྫོགས་པ་ལ་མཁས་པ་ནི་རྣམ་པར་མི་རྟོག་པའི་ཡུམ་ལ་མཁས་པ་ཏེ་ཡུམ་ལས། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པར་བྱ་བར་ འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། མངོན་པར་ཤེས་པ་མྱུར་བ་ལ་མཁས་པ་ནི་ཉིན་མཚན་དུས་དྲུག་ཏུ་ཕུང་པོ་གསུམ་པའམ། ཡན་ལག་བདུན་པ་ལ་བརྩོན་པར་བྱེད་པ་ སྟེ་དེས་མངོན་ཤེས་མྱུར་དུ་འཐོབ་པར་མདོ་ལས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལམ་རྒྱུན་མི་ཆད་པ་ལ་མཁས་པ་ནི་སྲིད་ཞི་ལ་མི་གནས་པའི་ལམ་ལ་ཞུགས་ནས་སངས་རྒྱས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ སྤྱོད་པ་བྱེད་ཅིང་གཞན་ལ་ལམ་བསྟན་པས་ལམ་རྒྱུན་མི་ཆད་པའོ། །གསུམ་པ་རྣམ་རྟོག་ལ་མཁས་པ་ལ་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་སྤྱིར་བསྟན་པ་ལ་རྩ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་ཀུན་གཞི་ལ་ཡོད་པའི་རྟོག་པའི་ས་བོན་ནོ། ། 1-1752 མཚན་མའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ལུས་དང་གནས་དང་ལོངས་སྤྱོད་ལ་རྟོག་པའོ། །མཚན་མར་སྣང་བའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ཚོགས་དྲུག་དང་ཡིད་དོ། །མཚན་མར་གྱུར་པའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ལུས་ལ་སོགས་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་ བ་ལ་རྟོག་པའོ། །མཚན་མར་སྣང་བ་འགྱུར་བའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ཚོགས་བདུན་བདེ་སྡུག་སྣ་ཚོགས་སུ་འགྱུར་བའོ། །གཞན་གྱིས་བསྟན་པའི་རྣམ་རྟོག་ནི་གཞན་གྱི་ངག་གིས་དགེ་མི་དགེའི་རྟོག་པ་བྱུང་བའོ། ། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་དང་ཡིན་པའི་རྟོག་པ་ནི་ཉེས་བཤད་དང་ལེགས་བཤད་ཀྱི་ཆོས་ལ་རྟོག་པའོ། །མངོན་ཞེན་གྱིས་རྟོག་པ་ནི་ལྟ་ངན་དྲུག་ཅུ་རྩ་གཉིས་ལ་སོགས་པའི་རྟོག་པའོ། །གཉིས་པ་ རྣམ་གཡེང་གི་རྟོག་པ་བཅུ་བྱེ་བ
【現代漢語翻譯】 勝過有：『勝過三有自在。』因此說，『勝過三有自在』。斷除二障，應次第或同時理解。過患是指對自身有害等。不生起是指在修道上，因為力量已被摧毀。如《攝大乘論》所說：『煩惱雖調伏，然未斷除，如以咒殺之毒。』 第五，以『又』字顯示如何調伏智者和根器。其中，關於五種意義的第一點，即對所知生起迷惑，是指執著于能取和所取。迷惑之處是指執著，即趣入之基，是二取顯現。不迷惑之處是真如。既是又不是，是指與無分別智相應的聞思，因為它是有分別且是無分別之因。不迷惑是指無分別智。不迷惑的同類因是指聖者后得位的善。 第二，于方便善巧中，調伏有情善巧是指以四攝攝受后，安置於善法中。于圓滿佛法善巧是指善巧于無分別之母，因為經中說：『欲圓滿一切佛法者，應學般若。』于迅速獲得神通善巧是指晝夜六時勤修三蘊或七支，因為經中說，由此能迅速獲得神通。于不中斷道之相續善巧是指不滯于輪迴和寂滅之道，行持佛和菩薩之行，併爲他人指示道路，從而使道之相續不中斷。 第三，于分別善巧中，首先總的解釋，根本分別是指存在於阿賴耶識中的分別種子。相狀分別是指對身體、處所和受用生起分別。顯現相狀分別是指六識和意。成為相狀分別是指對身體等轉變為其他狀態生起分別。顯現相狀轉變分別是指七識轉變為各種苦樂。由他指示分別是指由他人的言語產生善與非善的分別。如理作意和不如理作意分別是指對正說和邪說的法生起分別。以現行執著分別是指對六十二種邪見等生起分別。第二，散亂分別有十萬種。
【English Translation】 Victorious over: 'Victorious over the lord of the three realms.' Thus it is said, 'Victorious over the lord of the three realms.' Eliminating the two obscurations should be understood either sequentially or simultaneously. Faults refer to things that harm oneself, etc. Not arising refers to the path of cultivation, because the power has been destroyed. As it says in the Compendium of The Great Vehicle: 'Afflictions are subdued but not abandoned, like poison killed by a mantra.' Fifth, the word 'also' shows how to tame the wise and the faculties. Among these, the first point about being skilled in what is to be known is clinging to the apprehended and the apprehender. The place of delusion is clinging, which is the basis of entering, the appearance of duality. The place of non-delusion is suchness. Being both is hearing and thinking in accordance with non-conceptual wisdom, because it is conceptual and the cause of non-conceptuality. Non-delusion is non-conceptual wisdom. The similar cause of non-delusion is the virtue of the post-attainment of the noble ones. Second, in being skilled in means, being skilled in maturing sentient beings is to gather them with the four means of gathering and place them in virtue. Being skilled in perfecting the Buddha's teachings is being skilled in the non-conceptual mother, because the sutra says: 'Those who wish to perfect all the Buddha's teachings should study the mother.' Being skilled in quickly attaining clairvoyance is to diligently practice the three aggregates or the seven limbs six times day and night, because the sutra says that one quickly attains clairvoyance through this. Being skilled in the uninterrupted continuation of the path is to enter the path that does not abide in samsara or nirvana, to practice the conduct of Buddhas and Bodhisattvas, and to show the path to others, so that the continuation of the path is uninterrupted. Third, in being skilled in discrimination, first, the general explanation: the root discrimination is the seed of discrimination that exists in the alaya consciousness. The discrimination of characteristics is the discrimination of body, place, and enjoyment. The discrimination of appearing characteristics is the six consciousnesses and the mind. The discrimination of becoming characteristics is the discrimination of the body, etc., changing into other states. The discrimination of changing appearing characteristics is the seven consciousnesses changing into various kinds of happiness and suffering. The discrimination of being shown by others is the discrimination of good and non-good arising from the words of others. The discrimination of proper and improper ways is the discrimination of teachings of right and wrong. The discrimination of manifest clinging is the discrimination of the sixty-two wrong views, etc. Second, there are hundreds of thousands of distracted discriminations.
ྲག་ཏུ་བཤད་པ་ལ་དངོས་པོ་མེད་པའི་རྣམ་རྟོག་ནི་མེད་པ་ལ་ཞེན་པའོ། །དངོས་པོའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ཡོད་པ་ལ་ཞེན་པའོ། །སྒྲོ་འདོགས་པའི་རྣམ་རྟོག་ནི་ མིང་དོན་ལ་གྲུབ་པར་སྒྲོ་འདོགས་པའོ། །སྐུར་འདེབས་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་ནི་མིང་དང་བྲལ་བའི་ཆོས་ཉིད་ཀྱང་མེད་ཅེས་ཟེར་བའོ། །གཅིག་དང་ཐ་དད་ཀྱི་རྣམ་རྟོག་ནི་ཆོས་ཅན་དང་ཆོས་ཉིད་གཅིག་དང་ ཐ་དད་དུ་རྟོག་པའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་དུ་རྟོག་པ་ནི་བརྗོད་བྱའི་དོན་རྣམས་རང་མཚན་དུ་གྲུབ་པར་རྟོག་པའོ། །ཁྱད་པར་དུ་རྟོག་པ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་བདེན་པར་རྟོག་པའོ། །མིང་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་དོན་དུ་རྟོག་པ་ནི་མིང་གིས་ཇི་ལྟར་བསྟན་པ་བཞིན་དོན་ལ་གྲུབ་པར་རྟོག་པའོ། ། 1-1753 དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མིང་དུ་རྟོག་པ་ནི་དོན་དེ་ཉིད་མིང་དང་གཅིག་ཏུ་ཞེན་པའོ། །དེ་དག་གི་གཉེན་པོར་ནི་ཡུམ་ལས་མི་རྟོག་པའི་ཡེ་ཤེས་བཅུ་གསུམ་གསུངས་ཏེ་ཇི་སྐད་དུ་ཤྭ་ རིའི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཉིད་ཡོད་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་མིང་དང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ ཕྱིན་པ་དང་། སྤྱོད་ཅེས་བྱ་བ་དང་། མི་སྤྱོད་ཅེས་བྱ་བར་ཡང་དག་པར་རྗེས་སུ་མི་མཐོང་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ་འདི་དག་རྒྱས་པར་ནི་བརྒྱད་སྟོང་པའི་དོན་བསྡུར་ བལྟའོ། །བཞི་པ་མི་རྟོག་པ་ལ་མཁས་པ་ལ་དང་པོ་མི་རྟོག་པ་སྤྱིར་བསྟན་པའི་ཆོག་པར་འཛིན་པའི་མི་རྟོག་པ་ནི་བྱིས་པས་མི་རྟག་པ་རྟོགས་ན་འདི་ཙམ་གྱིས་ཆོག་གི་གཞན་ནི་ མི་དགོས་སོ་ཞེས་བདག་མེད་པ་ལ་མི་རྟོག་པའོ། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་མི་རྟོག་པ་ནི་ཉན་ཐོས་རྣམས་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པར་བརྟགས་པས་རྟག་འཛིན་གྱི་རྟོག་པ་མེད་པའོ། །སྤྲོས་མེད་ ཀྱི་མི་རྟོག་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་གོམས་པས་སྤྲོས་བྲལ་རྟོགས་ནས་སྤྲོས་པའི་རྟོག་པ་ཞི་བའོ། །གཉིས་པ་སྤྲོས་མེད་ཀྱི་མི་རྟོག་པ་ངོས་གཟུང་བ་ལ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པས་དེར་མི་འགྱུར་བ་ནི་གཉིད་མཐུག་པོ་ལོག་པ་དང་བརྒྱལ་བ་ལ་སོགས་པའང་དེར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-1754 རྟོག་དཔྱོད་ལས་འདས་པས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ་བསམ་གཏན་གཉིས་པ་ཡན་ཆད་ཀྱང་དེར་འགྱུར་བས་སོ། །རྟོག་དཔྱོད་ཞི་བས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ་འགོག་པའི་སྙོམས་འཇུག་ཀྱང་དེར་འགྱུར་བས་སེམས་མེད་མི་རྟོག་ པར་འགྱུར་རོ། །རྟོག་མེད་ཀྱི་ངོ་བོ་ཡིན་པས་ཀྱང་དེར་མི་འགྱུར་ཏེ་གཟུགས་ལ་སོགས་པའང་དེར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་ནི་བརྟག་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་དམིགས་པ་ལ་སེམས་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་ པས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་རྟོག་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་དམིགས་པ་ལ་འདུ་བྱེད་པ་མེད་པའི་དོན་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་མི་རྟོག་པའི་ཡ
【現代漢語翻譯】 關於詳細解釋，無實體的分別念是執著于無。實體的分別念是執著于有。增益的分別念是對名言和意義的成立進行增益。誹謗的分別念是說沒有與名言分離的法性。一和異的分別念是將有法和法性執著為一或異。自性分別念是將所詮釋的意義執著為自相成立。差別分別念是將差別執著為真實。如名而取義的分別念是如名言所顯示的那樣，執著意義成立。意義如其所是地執著為名言，是將意義本身執著為與名言一體。 爲了對治這些，佛母宣說了十三個無分別的智慧，如《舍利弗》中所說：『菩薩雖然存在，但並不真正見到菩薩；菩薩之名、般若波羅蜜多、行與不行，也不真正見到。』等等。這些在《八千頌》的義集中有詳細解釋。第四，精通於無分別，首先，將對無分別的一般解釋執著為滿足的無分別，是指孩童理解無常后，認為僅此就足夠，不需要其他的對無我的無分別。非顛倒的無分別是指聲聞緣覺們通過對無常等進行觀察，從而沒有常執的分別念。無戲論的無分別是指菩薩們通過串習法無我，證悟離戲論，從而平息戲論的分別念。第二，識別無戲論的無分別，不是因為沒有作意就不變，因為深沉的睡眠和昏厥等也會變成那樣。也不是超越了尋思和伺察，因為二禪以上也會變成那樣。也不是因為尋思和伺察止息，因為滅盡定也會變成那樣，從而變成無心無分別。也不是因為是無分別的自性，因為色等也會變成那樣。不是通過對所緣境作意而使心明顯專注，因為那本身就是分別念。然而，對所緣境不作意的意思是菩薩的無分別智。
【English Translation】 Regarding detailed explanations, the non-substantial conceptualization is attachment to non-existence. The substantial conceptualization is attachment to existence. The superimposing conceptualization is superimposing establishment on names and meanings. The denigrating conceptualization is saying that there is no such thing as the nature of reality that is separate from names. The one and different conceptualization is conceiving of a subject and its qualities as either one or different. The conceptualization of essence is conceiving of the objects of expression as being established by their own characteristics. The conceptualization of distinction is conceiving of particulars as being true. The conceptualization of meaning as it is in name is conceiving of the meaning as being established in accordance with how it is indicated by the name. The conceptualization of name as it is in meaning is clinging to the meaning itself as being one with the name. As an antidote to these, the Mother (Prajnaparamita) speaks of thirteen non-conceptual wisdoms, as it is said in the Shariputra: 'A Bodhisattva, while being a Bodhisattva, does not truly see a Bodhisattva; the name of a Bodhisattva, the Perfection of Wisdom, action and non-action, are also not truly seen.' and so forth. These are explained in detail in the condensed meaning of the Eight Thousand Verses. Fourth, being skilled in non-conceptualization, first, taking the general explanation of non-conceptualization as sufficient, the non-conceptualization of contentment is when a child understands impermanence and thinks that this alone is enough, and that no other non-conceptualization of selflessness is needed. Non-perverted non-conceptualization is when the Shravakas, having contemplated impermanence and so forth, have no conceptualization of clinging to permanence. Non-elaborate non-conceptualization is when Bodhisattvas, having become accustomed to the selflessness of phenomena, realize freedom from elaboration, and thus pacify the conceptualization of elaboration. Second, identifying non-elaborate non-conceptualization, it is not because there is no attention that it does not change, because deep sleep and fainting, etc., also become like that. Nor is it because it transcends investigation and analysis, because the second dhyana and above also become like that. Nor is it because investigation and analysis have ceased, because the cessation attainment also becomes like that, and thus it becomes mindless and non-conceptual. Nor is it because it is the nature of non-conceptualization, because form and so forth also become like that. It is not by focusing the mind on an object of focus, thinking, 'This should not be examined,' because that itself is conceptualization. However, the meaning of not focusing on an object of focus is the non-conceptual wisdom of a Bodhisattva.
ེ་ཤེས་སྐྱེ་བའི་གདམས་ངག་ལ་ བརྟེན་ནས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མེད་པར་བརྟགས་ཤིང་བསྒོམས་པས་སྒོམ་པའི་མཐུ་གྲུབ་པ་ན་སྤྲོས་མེད་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་པ་སོ་སོར་རང་གིས་རིག་པ་སྐྱེ་བ་ལ་བརྗོད་དེ་ ས་བཅུ་པ་ལས། ཕྲ་ལ་ཤེས་དཀའ་དྲང་སྲོང་ཆེན་པོའི་ལམ། །མི་རྟོག་རྟོག་ཡུལ་མ་ཡིན་བལྟ་བར་དཀའ། །རང་བཞིན་ཞི་ཞིང་འགག་མེད་འབྱུང་བ་མེད། ། མཁས་གསལ་ཤེས་པས་ཁོང་དུ་ཆུད་བྱ་ཡིན། ། ཇི་ལྟར་བར་སྣང་གནས་ཀྱི་བྱ་ཡི་རྗེས། །ཤིན་ཏུ་སྨྲ་དཀའ་བསྟན་པར་མི་ནུས་པ། །དེ་ལྟར་བདེ་གཤེགས་སྲས་ཀྱི་ས་རྣམས་ཀྱང་། །ཡིད་དང་སེམས་ཀྱི་ཡུལ་གྱིས་ཤེས་མི་ནུས། །ཅེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། 1-1755 ལྔ་པ་དེས་མཁས་པ་དང་དབང་པོའི་སྦྱོང་ཚུལ་ལ་རྣོ་བར་སྔར་བཤད་པ་མིན་ན་དུས་དུས་སུ་ཇི་ལྟར་ཞེས་སྦྱར་རོ། །དབང་པོ་རྣོན་པོ་ཆུང་ངུ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་ནི་འདི་ སྟོན་ཏེ་རྣོན་པོ་ཉིད་ལའང་ཆུང་འབྲིང་ཆེ་གསུམ་ཡོད་དེ་གཞན་དུ་ན་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལ་དབང་པོའི་རྣམ་དབྱེ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ལས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། དབང་པོ་རྟུལ་དང་རྣོན་པོ་དག ། དད་དང་མཐོང་ཐོབ་རིགས་ནས་རིགས། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བ་དང་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣོན་པོ་ཉིད་གོང་ནས་གོང་དུ་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གནས་སོ། །ཆོས་མངོན་པའི་བཤད་ པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ལས་ཐོབ་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཀུན་ལས་བཏུས་པ་བཞི་པའི་བཤད་པའོ།། །། ༈ འབེལ་གཏམ་རྣམ་པར་ངེས་པ། དེ་ལྟར་སྔར་བཤད་པའི་ཆོས་དེ་དག་འབེལ་གཏམ་གྱིས་གཞན་ལ་སྟོན་པར་བྱེད་པས་ འབེལ་གཏམ་རྣམ་པར་ངེས་པ་འཆད་པ་ན་དེའི་ངོ་བོ་ནི་ཐར་པ་ཐོབ་པར་བྱེད་པའི་གཏམ་ཕན་ཚུན་བགྲོ་བའོ། །དབྱེ་བ་ལ་མདོར་བསྟན་པ་ནི་འབེལ་པའི་གཏམ་གྱིས་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་ པ་སྟོན་ཏོ། །རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་དོན་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནས་ལྡེམ་དགོངས་ཀྱི་བར་ལ་རྣམ་པ་བདུན་གྱིས་སྟོན་པ་ལས་རྣམ་པར་ངེས་པ་ནི་གཏན་ལ་འབེབས་པའོ། །ངོ་བོ་ཉིད་གསུམ་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། 1-1756 སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ནི་རྐྱེན་བཞིའོ། །འབྱུང་བའི་རྒྱུ་ནི་མ་རིག་པ་ལས་འདུ་བྱེད་འབྱུང་བ་དང་ཐར་ཆ་ལས་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་འཁོར་འདས་ཀྱི་རྒྱུའོ། །འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ནི་ལྐོག་ གྱུར་འགྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྟགས་སོ། །རྣམ་སྨིན་གྱི་འབྲས་བུ་ནི་མཛོད་ལས། རྣམ་སྨིན་ལུང་དུ་མ་བསྟན་ཆོས། །སེམས་ཅན་བརྗོད་ལུང་བསྟན་ཕྱིས་འབྱུང་། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མཐུན་གྱི་འབྲས་བུ་ནི་ རྒྱུ་མཐུན་རྒྱུ་དང་འདྲ་བའོ་ཞེས་བྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བདག་པོའི་འབྲས་བུ་ནི། སྔོན་འབྱུང་མ་ཡིན་འདུས་བྱས་རྣམས། །འདུས་བྱས་ཁོ་ནའི་བདག་པོའི་འབྲས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་འབྲས་ བུ་ནི། །གང
【現代漢語翻譯】 通過依止生起智慧的竅訣，考察並修習一切法無自性，當修習的力量圓滿時，將心平等安住于無戲論的法界中，這被稱為各自由自己生起的覺悟。 如《十地經》所說：『甚深難知聖者道，非思非想難可見，自性寂滅無生滅，智者明辨能證悟。』 『如空中鳥跡難尋覓，甚深難言難顯示，如是善逝之子地，意識分別不能知。』 以上是經文的引述。 第五點，對於智者和根器的訓練方式，如果之前沒有詳細闡述，那麼就隨時補充說明。所謂『根器敏銳、微小』等等，就說明了這一點，因為即使是敏銳的根器，也有小、中、大三種差別，否則菩薩的根器就沒有差別了，這與《現觀莊嚴論》所說：『根鈍與根利，信解與見得，種姓複種姓。』等內容相違背。因此，敏銳的根器是需要不斷提升的。以上是關於此問題的解答。從《法蘊論》的解釋——《莊嚴妙花》中獲得的『抉擇』，是《攝類學》第四品的解釋。 殊勝談論之抉擇 如前所述的法，通過殊勝的談論向他人展示，因此在講解殊勝談論之抉擇時，其自性是相互探討獲得解脫的言談。分類方面，簡略的說明是『通過殊勝的談論』等等。 詳細的解釋，從『意義之抉擇』到『隱義』之間，通過七種方式來展示，其中『抉擇』是確定。三種自性已經解釋過了。 產生的因是四種緣。發生的因是從無明產生行，以及從解脫分產生決定勝分等，是輪迴和涅槃的因。成就的因是能成就隱蔽事物的徵象。異熟果在《俱舍論》中說：『異熟非記無表法，有情語表後生起。』。等流果是『與因同類』。增上果是：『非先有為諸法，唯是有為增上果。』。士用果是：『何』
【English Translation】 Through relying on the essential instructions for generating wisdom, contemplate and meditate on the absence of inherent existence of all phenomena. When the power of meditation is perfected, equally place the mind in the expanse of non-proliferation, which is referred to as the arising of individual self-awareness. As stated in the Dashabhumika Sutra (Skt. Daśabhūmika Sūtra) [The Ten Bhumi Sutra]: 'The path of the great sage is subtle and difficult to understand. It is beyond thought and non-thought, and difficult to see. Its nature is peaceful, without cessation or arising. The wise, with clear knowledge, should comprehend it.' 'Just as the tracks of birds in the sky are difficult to find, extremely difficult to speak of, and impossible to show, so too are the bhumis (stages) of the Sugata's (Buddha's) sons (bodhisattvas) beyond the comprehension of mind and consciousness.' The above is a quote from the sutra. Fifthly, regarding the training methods for the wise and those with sharp faculties, if not previously explained in detail, then supplement them as needed. The terms 'sharp faculties, small,' etc., indicate this, as even among sharp faculties, there are small, medium, and large distinctions. Otherwise, there would be no differentiation in the faculties of bodhisattvas, which contradicts statements in the Abhisamayalankara (Skt. Abhisamayālaṅkāra) [The Ornament of Clear Realization]: 'Dull and sharp faculties, faith and attainment of vision, lineage after lineage.' Therefore, the sharpness of faculties needs to be continuously improved. This concludes the answer to this question. The 'determination' obtained from the explanation of the Abhidharma-kosha (Skt. Abhidharmakośa) [Treasury of Higher Knowledge]—Ornament of Beautiful Flowers—is the explanation of the fourth chapter of the Compendium of Topics. Discriminating Eloquent Speech As the previously explained Dharma is shown to others through eloquent speech, when explaining the discrimination of eloquent speech, its nature is the mutual discussion of speech that leads to liberation. Regarding the classification, the brief explanation is 'through eloquent speech,' etc. The detailed explanation, from 'determination of meaning' to 'hidden meaning,' is shown through seven aspects, where 'determination' is to ascertain. The three natures have already been explained. The cause of arising is the four conditions. The cause of occurring is the arising of action from ignorance, and the arising of the definitive part in accordance with the liberation part, etc., which are the causes of samsara and nirvana. The cause of accomplishment is the sign that accomplishes hidden things. The Vipaka (Skt. Vipāka) [Result of maturation] fruit is stated in the Abhidharmakosha: 'Vipaka is unindicated, non-revealing dharma, sentient beings' verbal expression arises later.' The fruit of cause-similarity is 'similar to the cause.' The Adhipati (Skt. Adhipati) [Dominating] fruit is: 'Non-preexisting conditioned phenomena, only conditioned phenomena are the dominating fruit.' The Purushakara (Skt. Puruṣakāra) [Human effort] fruit is: 'What'
་གི་སྟོབས་ཀྱིས་གང་སྐྱེད་པའི། །འབྲས་དེ་སྐྱེས་བུའི་བྱེད་ལས་སྐྱེས། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །བྲལ་བའི་འབྲས་བུ་ནི་བྲལ་བ་བློ་ཡིས་ཟད་པའོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་བདག་ པོའི་འབྲས་བུ་དང་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ནི་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པ་སེམས་ཅན་ཁོ་ནས་བྱས་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ལ་བདག་པོའི་འབྲས་བུ་ནི་སྣོད་ཀྱི་འཇིག་རྟེན་ལ་སོགས་པ་བེམ་པོ་ལའང་ ཡོད་ཅིང་། བཟོ་གྲུབ་པ་ནི་གཉིས་ཀའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་འབྲས་བུ་གང་ཡིན་པ་ནི་མཛོད་ལས། རྣམ་སྨིན་འབྲས་བུ་ཐ་མའི་ཡིན། །བདག་པོའི་འབྲས་བུ་དང་པོའི་ཡིན། །རྒྱུ་མཐུན་སྐལ་མཉམ་ཀུན་འགྲོ་ཡི། 1-1757 སྐྱེས་བུ་པ་ནི་གཉིས་ཀྱི་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་ཏེ་དོན་དམ་ནི་རྣམ་སྨིན་འབྲས་བུ་དེ་རྒྱུའི་ཡིན་ལ། བདག་འབྲས་ནི་བྱེད་རྒྱུའི་ཡིན་ཞིང་སྐྱེས་བུ་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བ་དང་ མཚུངས་ལྡན་གཉིས་ཀྱི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའོ། །འབྲས་བུ་དེ་དག་ཀྱང་འདུས་བྱས་དང་འདུས་མ་བྱས་ཀྱི་ཕྱོགས་གཅིག་སོ་སོར་བརྟགས་འགོག་ཁོ་ནས་བསྡུས་པ་ཡིན་ཏེ་མཛོད་ལས། འདུས་བྱས་བྲལ་ བཅས་འབྲས་བུ་ཡིན། །འདུས་མ་བྱས་ལ་དེ་དག་མེད། །ཅེས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །ལས་ཀྱི་དོན་ལ་འབད་པའི་ལས་ནི་རྩོལ་བ་ལས་ཏེ་གཞན་རྣམས་ནི་ལས་ཀྱི་ཀུན་འབྱུང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མང་ པོ་ལས་གྱུར་པའི་ལྡན་པ་ནི་ཤིང་དང་ཕ་གུ་ལ་སོགས་པ་ལས་ཁང་པ་གྲུབ་པའོ། །རྗེས་སུ་འཆིང་བ་ལས་གྱུར་པ་ནི་ཉོན་མོངས་པའི་ས་བོན་ཡོད་ན་མངོན་གྱུར་མེད་ཀྱང་དེ་དང་ ལྡན་པའོ། །འབྲེལ་བ་ལས་གྱུར་པ་ནི་གཉེན་ཉེ་དུ་འབྲེལ་བ་རྣམས་སོ། །གནས་སྐབས་ལས་གྱུར་པ་ནི་རྐྱེན་གྱིས་བདེ་སྡུག་གི་གནས་སྐབས་སུ་གྱུར་པའོ། །འགྱུར་བ་ལས་གྱུར་པའི་ལྡན་པ་ནི་སེམས་ རྒྱུད་གློ་བུར་དུ་གྱུར་ནས་དད་ལྡན་ལ་སོགས་པར་གྱུར་པའོ། །མཚན་ཉིད་ཀྱིས་འཇུག་པ་ནི་སྐྱེ་བ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་རྣམས་སོ། །རྟེན་ལ་འཇུག་པ་ནི་ས་ལ་སེམས་ཅན་བརྟེན་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1758 ཕྱིན་ཅི་ལོག་འཇུག་པ་ནི་ཀུན་ནས་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་སོ། །ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པའི་འཇུག་པ་ནི་འཕགས་པའི་ལམ་མོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་འཇུག་པ་ནི་འདུས་བྱས་རྣམས་ཀྱི་དབྱེ་བ་དུས་གསུམ་ དང་ཕྱི་ནང་ལ་སོགས་པར་འཇུག་པ་རྣམས་སོ། །གཉིས་པ་རྣམ་པར་བཤད་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་དོན་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་དྲུག་གི་ཤེས་བྱའི་དངོས་པོ་ནི་ཕུང་པོ་ ལ་སོགས་པའོ། །ཤེས་བྱའི་དོན་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཤེས་པར་བྱ་རྒྱུ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། དབང་པོའི་སྒོ་བསྡམས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཤེས་པ་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་སོ། ། ཤེས་པའི་འབྲས་བུ་ནི་སེམས་ཅན་རྣམ་པར་གྲོལ་བའོ། །དེ་རབ་ཏུ་ཤེས་པ་ནི་རྣམ་པར་གྲོལ་བའ
【現代漢語翻譯】 『由…的力量所產生的果，是士夫作用所生。』這是經文里所說的。分離的果，是指通過智慧而耗盡分離。』這也是經文里所說的。關於所有者的果和士夫作用的區別在於，士夫作用僅僅是眾生所為的果，而所有者的果也存在於器世間等無情物上。而工藝的完成是兩者的果。哪一個是哪個的果呢？如《俱舍論》中所說：『異熟果是最後的，所有者的果是最初的，等流、士用、遍行果是二者的。』所說的意思是，究竟而言，異熟果是因的果，而所有果是作者的果，士夫作用的果是俱生和等起二者的果。這些果也僅僅是通過對有為法和無為法各自的分析和遮止來歸納的，如《俱舍論》中所說：『有為法具有分離的果，無為法沒有這些。』關於業的意義，努力的業是勤奮，其他的已經在業的生起中闡述過了。由眾多事物轉化而來的具有，比如從木頭和竹子等建造房屋。由隨之束縛轉化而來的具有，是指如果存在煩惱的種子，即使沒有顯現，也與之相應。由關係轉化而來的具有，是指親戚朋友等關係。由狀態轉化而來的具有，是指因緣而轉變為安樂或痛苦的狀態。由變化轉化而來的具有，是指心相續突然變化，轉變為具有信心等。由自性而進入，是指生等自性。由所依而進入，是指眾生依賴於土地等。顛倒的進入，是指一切煩惱。不顛倒的進入，是指聖道。徹底區分的進入，是指對有為法的區分，進入過去、現在、未來三時和內外等。第二，關於分別解釋的決斷，在兩個意義中，第一個是分別解釋的六門，所知的對境是蘊等，所知的意義是無常等，應該了知的是戒律和守護根門等，了知是菩提分的法，了知的果是眾生的解脫，完全了知是完全的解脫。
【English Translation】 'The fruit produced by the power of... is born from the action of a person.' This is what is said in the scriptures. The fruit of separation is the exhaustion of separation through wisdom.' This is also what is said in the scriptures. The difference between the fruit of the owner and the action of a person is that the action of a person is only the fruit of what sentient beings do, while the fruit of the owner also exists in inanimate objects such as the container world. The completion of craftsmanship is the fruit of both. Which is the fruit of which? As it is said in the Abhidharmakośa: 'The Vipāka-fruit is the last, the fruit of the owner is the first, the nisyanda-fruit, the adhipati-fruit, and the sarvatraga-fruit are of both.' What is said means that, ultimately, the Vipāka-fruit is the fruit of the cause, while the owner's fruit is the fruit of the agent, and the fruit of the action of a person is the fruit of both co-emergence and correspondence. These fruits are also summarized only through the analysis and negation of conditioned and unconditioned phenomena respectively, as it is said in the Abhidharmakośa: 'Conditioned phenomena have the fruit of separation, unconditioned phenomena do not have these.' Regarding the meaning of karma, the karma of effort is diligence, and the others have already been explained in the arising of karma. The possession that is transformed from many things is like building a house from wood and bamboo. The possession that is transformed from subsequent bondage means that if the seed of affliction exists, even if it is not manifest, it is in accordance with it. The possession that is transformed from relationship refers to relationships such as relatives and friends. The possession that is transformed from state refers to the state of being transformed into happiness or suffering due to conditions. The possession that is transformed from change refers to the mindstream suddenly changing and transforming into having faith, etc. Entering through characteristics refers to characteristics such as birth. Entering through reliance refers to sentient beings relying on the earth, etc. The inverted entry refers to all afflictions. The non-inverted entry refers to the noble path. The entry of thorough differentiation refers to the differentiation of conditioned phenomena, entering the three times of past, present, and future, and inside and outside, etc. Secondly, regarding the ascertainment of analytical explanation, in the two meanings, the first is the six doors of analytical explanation, the object of knowledge is the aggregates, etc., the meaning of knowledge is impermanence, etc., what should be known is discipline and guarding the sense doors, etc., knowing is the dharmas of the wings of enlightenment, the fruit of knowing is the liberation of sentient beings, and fully knowing is complete liberation.
ི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའོ། །གཉིས་པ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་སྒོ་བཅུ་བཞིའི་བསྡུ་བའི་སྒོ་ནི་མདོའི་དོན་ མཐའ་དག་སྡུད་པ་དགོས་པའི་དོན་ལ་སོགས་པ་ལྔའོ། ། དངོས་པོ་བསྡུ་བ་ནི་བསླབ་པ་གསུམ་དང་བདེན་བཞི་ལ་སོགས་པ་སྟོན་པ་སྟེ། སྡིག་པ་ཐམས་ཅད་མི་བྱའོ། །དགེ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པར་ བྱ། །རང་གི་སེམས་ནི་ཡོངས་སུ་གདུལ། །འདི་ནི་སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བས་བསླབ་པ་གསུམ་རིམ་པ་བཞིན་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡན་ལག་དང་ཉེ་བའི་ཡན་ལག་ནི་བསྟན་བཤད་དུ་བྱུང་བ་སྟེ་དཔེར་ན་དལ་བ་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་བཅུ་གཉིས་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། 1-1759 བདག་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་དང་གཞན་ཕུན་སུམ་ཚོགས་པ་ཞེས་བྱ་བས་བསྟན་ནས་དེ་ཉིད་མི་ཉིད་དང་། འཕགས་པའི་ཡུལ་དུ་སྐྱེས་པ་དང་། དབང་པོ་ཚང་བ་དང་། ལས་ཀྱི་མཐའ་མ་ལོག་པ་དང་། གནས་ལ་དད་པ་དང་སངས་རྒྱས་བྱོན་པ་དང་། དེས་ཆོས་གསུངས་པ་དང་། བསྟན་པའི་ཆོས་གནས་པ་དང་། གཞན་ཡང་དེ་ལ་སྤྱོད་པ་དང་། ཆོས་བྱེད་པ་ལ་གཞན་བརྩེ་བ་ཞེས་བྱ་བ་བཅུའི་བར་ ལྔ་ལྔས་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །གོང་ནས་གོང་དུ་མངོན་པར་སྒྲུབ་པ་ནི་སྔ་མས་ཕྱི་མ་སྒྲུབ་པ་སྟེ་དཔེར་ན་དད་ན་བརྩོན་འགྲུས་རྩོམ་མོ། །དེ་བརྩམས་ན་དྲན་པ་ཉེ་བར་ གནས་སོ། །དེ་གནས་ན་སེམས་མཉམ་པར་འཇོག་གོ །དེ་བཞག་ན་ཡང་དག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་ཤེས་སོ་ཞེས་འབྱུང་བ་ལྟ་བུའོ། །སྤོང་བའི་སྒོ་ནི་མདོ་སྡེ་འགའ་ཞིག་ཏུ་གང་ཟག་འགའ་ཞིག་ སྤངས་པ་སྟེ་སྟེའུ་ལྟ་བུའི་མདོ་ལས་ཕྱི་རོལ་བ་དང་། ཆོས་འདི་པ་ལའང་ཐོས་བསམ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པར་འཛིན་པ་དང་། སྒོམ་པ་ཅུང་ཟད་ཙམ་གྱིས་གྲོལ་བར་འདོད་པ་དང་། ཚོགས་མ་རྫོགས་པར་ གྲོལ་བར་འདོད་པ་བཞིས་ནི་ཟག་པ་ཟད་པ་སྤོང་བར། དགེ་སློང་དག་ང་ནི་ཤེས་བཞིན་དུ་ཟད་པ་ཟད་པར་སྨྲའོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྒོམ་པ་ལ་བརྩོན་པ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྟེའུ་ལྟ་བུའི་རྩེ་དང་། 1-1760 གྲུའི་དཔེས་ཏེ་བཞིས་བཤད་པའམ། ཡུམ་ལས། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་སྤོང་བའི་གང་ཟག་སྤངས་པ་དང་། གསང་བ་འདུས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུད་རྣམས་ནས། བླ་མ་ལ་སྨད་ན་གསང་སྔགས་འགྲུབ་པ་སྤོང་བས་ དེ་སྤངས་པར་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །ཡི་གེ་སྒྱུར་བ་ནི་ཡིད་མི་ཆེས་པ་དང་ཞེས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །ཆུད་ཟ་མི་ཟ་ནི་ལེགས་པར་སྐྱེས་ཀྱི་མདོ་ལས་ཆུད་ཟ་བ་ནི་ཕྱི་ནང་གི་ རྫས་ལ་ཆགས་པའོ། །ཆུད་མི་ཟ་བ་ནི་དེ་གཉིས་ལ་ཆགས་པ་མེད་པའོ། །ཕྱི་ནང་གི་རྫས་ནི་ལོངས་སྤྱོད་རྣམས་དང་ཕུང་པོ་ལྔའོ། །ཆུད་ཟ་བའི་ཐབས་ནི་རབ་ཏུ་མི་འབྱུང་བ་དང་། བྱུང་ ནས་ཀྱང་ཟག་པ་ཟད་པའི་དོན་དུ་མི་སློབ་པའོ། །དེ་ལས་བཟློག་པ་ནི་ཆུད་མི་ཟ་བའི་ཐབས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེ་བཞིན་དུ་རབ་ཏུ་བྱུང་བ་ནས་ཟག་པ་ཟད་པའི་བར་དུ་ ཆུད་མི་ཟ་བའི་དབྱེ་བ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་ཆུད་ཟད
【現代漢語翻譯】 是智慧的顯現。（藏文：ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའོ།） 第二，十四種解釋的集合之門，是總結經文所有意義的必要性等五個方面。 事物之集合，是教導三學（藏文：བསླབ་པ་གསུམ་），四諦（藏文：བདེན་བཞི་）等，即：不做一切惡事，圓滿一切善事，調伏自心，這是佛陀的教法。以此依次教導三學。 支分和近支分是指在教法闡釋中出現的，例如在《具足閑暇之十二功德經》中，通過『自圓滿』和『他圓滿』來教導，並依次解釋了人身、生於聖地、根 पूर्ण、未顛倒業際、對處所具信、佛陀出世、佛陀說法、教法住世、以及對法行者的慈愛這十個方面，各以五個一組進行解釋。 從高到高的顯現，是指前者成就後者，例如：若有信心，則精進；若精進，則憶念現前；若憶念現前，則心入等持；若入等持，則如實知。諸如此類。 捨棄之門是指在某些經藏中捨棄某些人，例如在《木杖經》中，對於外道，以及那些認為僅憑聽聞和思維就足夠的人，那些認為稍微禪修就能解脫的人，以及那些認為未圓滿資糧就能解脫的人，通過這四種方式來捨棄煩惱的止息。比丘們，我說我是有知地止息煩惱者，以及精勤于禪修者，並通過木杖的頂端和船的比喻來解釋。或者，在《般若經》中，捨棄了捨棄大乘之人。在《密集金剛》等續部中，如果誹謗上師，則捨棄成就密咒，像這樣解釋了捨棄。 文字的轉變是指解釋為『不相信』。 浪費與不浪費，在《善生經》中說，浪費是指執著于內外之物，不浪費是指不執著于內外之物。內外之物是指受用和五蘊。浪費的方法是不出家，即使出家了也不為煩惱止息而修學。與此相反則是不浪費的方法。同樣，從出家到煩惱止息之間有不浪費的差別，反之則是浪費。 。
【English Translation】 It is the manifestation of wisdom. (Tibetan: ི་ཡེ་ཤེས་མཐོང་བའོ།) Second, the gate of collecting the fourteen kinds of explanations is the necessity of summarizing all the meanings of the sutra, etc., in five aspects. The collection of things is to teach the three trainings (Tibetan: བསླབ་པ་གསུམ་), the four truths (Tibetan: བདེན་བཞི་), etc., that is: do not do all evil deeds, perfect all good deeds, subdue your own mind, this is the teaching of the Buddha. In this way, the three learnings are taught in sequence. The limbs and near limbs refer to what appears in the explanation of the Dharma, for example, in the 'Sutra of Twelve Perfections of Leisure,' it is taught through 'self-perfection' and 'other-perfection,' and it explains in sequence the human body, being born in a sacred place, having complete faculties, not reversing karma, having faith in the place, the appearance of the Buddha, the Buddha speaking the Dharma, the Dharma abiding, and love for those who practice the Dharma, each in groups of five. The manifestation from high to high means that the former accomplishes the latter, for example: if there is faith, then diligence; if diligent, then mindfulness is present; if mindfulness is present, then the mind enters samadhi; if in samadhi, then know as it is. And so on. The gate of abandonment refers to abandoning certain people in some sutras, for example, in the 'Staff Sutra,' for outsiders, and those who think that hearing and thinking alone are enough, those who think that a little meditation can liberate them, and those who think that they can be liberated without perfecting the accumulation of merit, these four ways are used to abandon the cessation of defilements. Monks, I say that I am knowingly ceasing defilements, and diligent in meditation, and explain it through the tip of the staff and the metaphor of the boat. Or, in the 'Prajna Sutra,' those who abandon the Great Vehicle are abandoned. In the tantras such as the 'Guhyasamaja,' if you slander the guru, then abandoning the accomplishment of secret mantras, it is explained like this. The transformation of letters refers to the explanation as 'not believing'. Waste and non-waste, in the 'Good Birth Sutra,' it is said that waste refers to attachment to inner and outer things, and non-waste refers to non-attachment to inner and outer things. Inner and outer things refer to enjoyments and the five aggregates. The method of waste is not to renounce, and even if you do, you do not study for the sake of the cessation of defilements. The opposite of this is the method of non-waste. Similarly, there is a difference between non-waste from renunciation to the cessation of defilements, and the opposite is waste. .
་པའི་དབྱེ་བ་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །གང་ཟག་གཞག་པ་ནི་ཆུ་ལས་གྱུར་པ་ལྟ་བུའི་མདོ་ལས་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་འཕགས་པ་ གཉིས་དང་། དང་པོ་ལའང་དཀར་པོ་མ་ཡིན་པ་དང་། ཅུང་ཟད་དཀར་བ་དང་། ཆེར་དཀར་བ་གསུམ་དང་། འཕགས་པ་ལའང་འབྲས་བུ་ལ་གནས་པ་བཞིར་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །རབ་ཏུ་དབྱེ་བའི་སྒོ་ནི་མུ་བཞི་སྟོན་པ་སྟེ་མི་རྟག་པའི་མདོ་ལས་མི་རྟག་པ་མཐོང་ལ་གཟུགས་མ་མཐོང་བའི་མུ་མིང་བཞི་མི་རྟག་པར་ལྟ་བ་དང་། 1-1761 དེ་ལས་བཟློག་པ་གཟུགས་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞིར་ལྟ་བ་དང་། གཉིས་ཀ་མཐོང་བ་གཟུགས་ལ་མི་རྟག་པར་ལྟ་བ་དང་། གཉིས་ཀ་མ་མཐོང་བའི་མུ་མིང་བཞི་ལ་རྟག་པར་འཛིན་པ་ལ་སོགས་ པ་དང་། ཡང་ཚེ་འདི་ལ་བྱ་བ་བྱས་ལ་ཚེ་ཕྱི་མ་ཡོད་པར་ཤེས་པའི་མུ་ཕྱི་མའི་དོན་དུ་དགེ་བ་སྤྱོད་པའི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། དེ་ལས་བཟློག་པ་འཇིག་རྟེན་རྒྱང་འཕེན་པ་ དང་། བྱ་བ་བྱས་ལ་ཕྱི་མ་མེད་པར་ཤེས་པ་དགྲ་བཅོམ་པ་དང་། གཉིས་ཀ་མ་ཡིན་པ་ནི་གསུམ་པོ་དེ་མ་གཏོགས་པར་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །ཚུལ་གྱི་སྒོ་ནི་རོ་མྱང་བའི་མདོ་ལས་ དེ་ཁོ་ནའི་དོན་གྱི་ཚུལ་དང་། འཐོབ་པའི་ཚུལ་དང་། བཤད་པའི་ཚུལ་གསུམ་མཐའ་གཉིས་སྤངས་པའི་ཚུལ་དང་། བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཚུལ་དང་། དགོངས་པའི་ཚུལ་གསུམ་གྱིས་རིམ་པ་བཞིན་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། ། ཡོངས་སུ་ཤེས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནི་གང་དུ་བདེན་བཞི་ལས་བརྩམས་ཏེ་ཤེས་བྱ་དང་སྤང་བྱ་དང་མངོན་དུ་བྱ་བ་དང་། བསྒོམ་བྱའི་མཚན་ཉིད་བཞི་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། ། སྟོབས་ དང་སྟོབས་མ་ཡིན་པའི་སྒོ་ནི་ཚིག་ཚང་ན་དོན་གོ་བའི་སྟོབས་ཡོད་ལ་མ་ཚང་ན་མེད་པ་སྟེ་རྟེན་འབྲེལ་གྱི་མདོ་ལས། མ་རིག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་འདུ་བྱེད་ཅེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་གཅིག་མ་ཚང་ནའང་བཅུ་གཉིས་རྫོགས་པར་སྟོན་མི་ནུས་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1762 བཟླས་ཏེ་བརྗོད་པ་ནི་རྒྱས་པ་འབུམ་ལྟ་བུའམ་ཡང་ན་གཅིག་གིས་མདོར་བསྟན་ནས་རྒྱས་པར་འཆད་པ་སྟེ། དཔེར་ན་ཆོས་དྲུག་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་ནི་ཁའི་དབུགས་ཀྱིས་རིའི་རྒྱལ་པོ་གང་རི་ ཡང་འཐོར་ན་རོ་ལྟ་བུའི་མ་རིག་པ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཞེས་བསྟན་ནས། དྲུག་པོ་གང་ཞེ་ན་སེམས་བསྐྱེད་པ་དང་། གནས་པ་དང་། ལྡང་བ་དང་། འཕེལ་བ་དང་། འབྲི་བ་དང་། ཐབས་ལ་ མཁས་པ་ཞེས་དང་པོ་གསུམ་བསམ་གཏན་དང་། དེ་ནས་གཉིས་ཡང་དག་སྤོང་བ་དང་། ཐ་མ་རྫུ་འཕྲུལ་གྱི་རྐང་པ་སྒོམ་པ་དང་སྦྱར་ཏེ་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །མངོན་པར་སྒྲུབ་པའི་སྒོ་ནི་དོན་ གཅིག་ཆོས་བཞིས་སྟོན་ཅིང་དེའང་མུ་བཞི་ལ་སོགས་པས་ཡང་སྟོན་པ་སྟེ་ཡུམ་ལས། རྒྱུ་རྣམ་བཞི་ཡིས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་མཁས་སྟོབས་ལྡན། །བདུད་བཞིས་ཐུབ་པར་དཀའ་ཞིང་བསྐྱོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། །སྡོད་ པར་གནས་དང་སེམས་ཅན་ཡོངས་སུ་མི་གཏོང་དང་། །ཇི་ས
【現代漢語翻譯】 正如經文中關於分類的描述。關於補特伽羅（梵文：Pudgala，指個體、人）的安立，如『從水中產生』的經文中所說，分為凡夫和聖者兩種。首先，凡夫又分為不善、稍善和極善三種。聖者又分為安住於四果的四種。關於詳細分類的方法，即展示四句，如『無常經』中所說，見到無常而未見到色蘊的四句，即以無常的觀點來看待； 反之，以顛倒的四種觀點來看待色蘊；兩者都見到，即以無常的觀點來看待色蘊；兩者都未見到，即執著于常等。又如，今生行善，知曉來世存在的凡夫，爲了來世的利益而行善；反之，是順世外道；行善卻知曉沒有來世的是阿羅漢；既非兩者都是，即除了這三種之外的情況。關於方法，如『品嚐味道經』中所說， 僅僅是意義的方法、獲得的方法、講述的方法，以及遠離二邊的方法、不可思議的方法和意圖的方法，依次進行講述。關於完全瞭解等的方法，即從四聖諦出發，講述所知、所斷、所證和所修的四種特徵等。關於力量和非力量的方法，即詞句完整則理解意義，不完整則不理解意義，如『緣起經』中所說，如果無明這一條件不完整，則無法完整地展示十二緣起。 重複講述，如廣大的《十萬頌》那樣，或者以一個偈頌概括，然後詳細解釋。例如，具有六種功德的比丘，如同口中的氣息能吹散須彌山王一樣，更何況像屍體一樣的無明呢？這六種功德是什麼呢？即發心、安住、增長、發展、減少和善巧方便。最初三種與禪定相關，接著兩種與正斷相關，最後一種與修習神足相關。 關於現證的方法，即以四法來展示一個意義，並且通過四句等方式再次展示，如《般若經》中所說：『以四種因，菩薩具足智慧和力量，難以被四魔所勝，無法動搖，安住于安忍，不捨棄眾生，』
【English Translation】 As described in the scriptures regarding classification. Regarding the establishment of Pudgala (Sanskrit: Pudgala, referring to individual, person), as mentioned in the scripture 'arising from water,' it is divided into two types: ordinary beings and noble ones. Firstly, ordinary beings are further divided into three types: non-virtuous, slightly virtuous, and extremely virtuous. Noble ones are further divided into four types who abide in the four fruits. Regarding the method of detailed classification, it is to show the four sentences, as mentioned in the 'Impermanence Sutra,' seeing impermanence but not seeing form, the four sentences, that is, to regard it from the perspective of impermanence; Conversely, to regard form with four inverted views; seeing both, that is, to regard form from the perspective of impermanence; not seeing both, that is, clinging to permanence, etc. Also, like an ordinary person who does good deeds in this life and knows that there is a future life, doing good deeds for the benefit of the future life; conversely, it is the materialist; doing good deeds but knowing that there is no future life is an Arhat; neither being both, that is, the situation other than these three. Regarding the method, as mentioned in the 'Tasting Flavor Sutra,' merely the method of meaning, the method of attainment, the method of explanation, as well as the method of abandoning the two extremes, the method of inconceivability, and the method of intention, are explained in sequence. Regarding the method of complete understanding, etc., starting from the Four Noble Truths, the four characteristics of what is to be known, what is to be abandoned, what is to be realized, and what is to be cultivated are explained. Regarding the method of power and non-power, that is, if the words are complete, the meaning is understood, and if they are incomplete, the meaning is not understood, as mentioned in the 'Dependent Origination Sutra,' if the condition of ignorance is incomplete, the twelve links of dependent origination cannot be fully demonstrated. Repeating the explanation, like the vast 'Hundred Thousand Verses,' or summarizing with one verse and then explaining in detail. For example, a monk with six qualities, just as the breath from the mouth can scatter Mount Sumeru, let alone ignorance like a corpse? What are these six qualities? That is, generating the mind, abiding, increasing, developing, decreasing, and skillful means. The first three are related to meditation, the next two are related to right exertion, and the last one is related to cultivating the foundations of miraculous powers. Regarding the method of direct realization, that is, to demonstrate one meaning with four dharmas, and to demonstrate it again through four sentences, etc., as mentioned in the 'Perfection of Wisdom Sutra': 'With four causes, the Bodhisattva is endowed with wisdom and power, difficult to be overcome by the four maras, unable to be shaken, abiding in patience, not abandoning sentient beings,'
ྐད་སྨྲས་བཞིན་བྱེད་དང་བདེ་གཤེགས་བྱིན་བརླབས་ཅན། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། སངས་རྒྱས་རྩོམ་པའི་མདོ་ལས་བཞི་པོ་འདི་དག་ནི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ རྣམས་ཀྱི་བྱང་ཆུབ་སྒྲུབ་པའི་ཆོས་ཏེ་སྟོང་པ་ཉིད་སྒོམ་པ་དང་། སེམས་ཅན་ཐམས་ཅད་ལ་ཞེ་འགྲས་པ་མེད་པའི་སེམས་དང་། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་རྣམས་ལ་རྟག་ཏུ་ཕན་པ་སྒྲུབ་པ་དང་། ཟང་ཟིང་མེད་པའི་སེམས་ཀྱིས་ཆོས་སྟོན་པའོ་ཞེས་གསུངས་ནས་ཡང་དེ་བཞི་ཚན་གྱི་སྒོ་ནས་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། ། 1-1763 གསུམ་པ་རབ་ཏུ་ཕྱེ་ནས་ཀུན་ཏུ་བསྟན་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་ཇི་སྐད་དུ་བསྟན་པའི་ཆོས་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་ལ་གཅིག་ནས་རྟོག་པ་ལ་སོགས་པ་ཅི་རིགས་སུ་སྦྱོར་བ་སྟེ་ གཅིག་ནས་རྟོག་པ་ནི་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདག་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་སྨྲ་བའོ། །ཚིག་གོང་མ་དང་སྦྱོར་བ་ནི་གཉིས་དྲིས་ན་སྔ་མ་བཞིན་ཡིན་པར་སྨྲ་བའོ། །འོག་མ་དང་སྦྱོར་ བ་ནི་ཕྱི་མ་བཞིན་ཡིན་པར་སྨྲ་བའོ། །མུ་གཉིས་ལ་སོགས་པའང་ཡི་གེའི་དོན་བཞིན་དུ་བཤད་པར་བྱ་སྟེ་སྤོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྨྲ་བའོ། །དོན་དེ་དག་མཛོད་ལས། མགོ་གཅིག་དང་ ནི་རྣམ་ཕྱེ་དང་། །དྲི་དང་གཞག་པར་ལུང་བསྟན་པ། །འཆི་དང་སྐྱེ་དང་ཁྱད་པར་འཕགས། །བདག་གཞན་ལ་སོགས་ལྟ་བུ་ཡིན། །ཞེས་གང་བཤད་པ་ཡི་ནོ། །བཞི་པ་འདྲི་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་ དང་པོ་ཅི་ཞེས་བྱ་བ་ལས་བརྩམས་པ་བརྒྱད་ནི་ཡུམ་ལས། མི་དམིགས་ཞེས་གསུངས་པ་ལ། སུས་མི་དམིགས་ན་ཤེར་ཕྱིན་ཐོབ་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔས་སོ། །ཅི་མི་དམིགས་ཞེ་ན་གཟུང་འཛིན་གཉིས་ སོ། །བློ་གང་གིས་མི་དམིགས་ན་ཤེར་ཕྱིན་གྱིས་སོ། །དགོས་པ་ཅིའི་དོན་དུ་མི་དམིགས་ན་སེམས་ཅན་བསྐྱབ་པ་དང་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པའི་དོན་དུའོ། །རྒྱུ་ཅི་ལ་མི་དམིགས་ན་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མཉེས་པར་བྱ་བ་དང་། 1-1764 དམ་པའི་ཆོས་མཉན་པ་དང་། ཚུལ་བཞིན་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་། ཆོས་ཀྱི་རྗེས་སུ་མཐུན་པའི་ཆོས་སྒྲུབ་པའི་རྒྱུ་ལས་སོ། །ཅི་མི་དམིགས་ན་ཆོས་ཐམས་ཅད་དོ། །གང་གི་ཚེ་མི་དམིགས་ན་མོས་ པ་སྤྱོད་པ་ནས་ས་བཅུ་པའི་བར་དུའོ། །རྣམ་པ་དུ་ཞིག་མི་དམིགས་ན་དུས་གསུམ་དང་ཕྱི་ནང་དང་ཕྲ་རགས་དང་བཟང་ངན་དང་ཉེ་རིང་ལ་སོགས་པ་མི་དམིགས་པའོ། །གཉིས་པ་གང་ཞེས་ བྱ་བ་ལས་བརྩམས་པ་བརྒྱད་ནི་གང་ཟག་གང་གིས་མི་དམིགས་པ་ནས་རྣམ་པ་དུ་ཞིག་གི་བར་སྔར་བསྟན་པ་བཞིན་ཏེ་དེ་གཉིས་ནི་དོན་གཅིག་ལ་འཇུག་པའི་ཚིག་ཕྲད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ སྙམ་དུ་དགོངས་པ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་རྣམ་པར་ངེས་པའི་ལམ་བཞི་བསྟན་པ་ལ་སུན་འབྱིན་པ་ནི་ཚིག་གང་གིས་གྲུབ་མཐའི་སྐྱོན་རྣམས་སྒྲོག་པར་བྱེད་པའོ། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་རང་གི་གྲུབ་ མཐའ་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་སྒྲུབ་པའོ། །གཅོད་པ་ནི་ཐེ་ཚོམ་སེལ་བའོ། །ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱེད་པ་ནི་མི་ཤེས
【現代漢語翻譯】 '以言說而行持，以及如來加持者。' 所謂此四者，出自《佛造經》，乃是菩薩們成就菩提之法：修習空性，對一切眾生懷有無嗔之心，恒常利益菩薩們，以及以無雜染之心宣說佛法。如是宣說，亦如前述以四法為一組的方式闡釋。 第三，詳細區分並普遍揭示確定之理，即如所揭示之法蘊等，以一而推及種種。所謂'一而推及'，即是說一切法皆無我，此為片面之詞。與前句相連，若問及二，則答如前者。與后句相連，則答如後者。至於'二者'等，亦應如字面意義解釋，謂非捨棄。這些意義在《俱舍論》中有所闡述：'一與種種，問與立宗，死與生，及殊勝，我與他等，即如是說。' 第四，確定提問之理，首先從'何者'開始的八種提問，出自《般若經》。經中雲'無所緣'，意為誰無所緣？乃是獲得般若波羅蜜多的菩薩。無所緣何者？乃是能取與所取二者。以何智慧無所緣？乃是以般若波羅蜜多。為何目的無所緣？乃是爲了救度眾生和獲得菩提。以何因無所緣？乃是爲了令諸佛歡喜，聽聞正法，如理作意，以及修習與法相應的法之因。無所緣何者？乃是一切法。何時無所緣？乃是從勝解行地至十地之間。以多少種方式無所緣？乃是不緣三時、內外、粗細、好壞、遠近等等。 第二，從'何人'開始的八種提問，直至'多少種方式'，皆如前述。因二者（何者、何人）是意義相同而詞不同的緣故。如是思量。 第三，揭示四種確定之道的途徑：所謂'破斥'，即是以言辭宣說宗派的過失。所謂'立宗'，即是以理證成立自己的宗派。所謂'斷除'，即是消除疑惑。所謂'領悟'，即是使不瞭解者...
【English Translation】 'Acting in accordance with speech, and the Blessed One's blessings.' These four, from the Sutra of Buddha's Deeds, are the Dharma for Bodhisattvas to achieve Bodhi: meditating on emptiness, having a mind without hatred towards all sentient beings, constantly benefiting Bodhisattvas, and teaching the Dharma with a mind free from defilement. As stated, it is also explained in the same way, in sets of four. Third, to thoroughly distinguish and universally reveal the ascertainment, that is, to apply one to various aspects of the Dharma aggregates, etc., as revealed. 'Applying one' means to assert unilaterally that all phenomena are without self. Connecting with the previous sentence, if asked about two, the answer is the same as the former. Connecting with the following sentence, the answer is the same as the latter. As for 'two' etc., they should also be explained according to the literal meaning, meaning not abandoning. These meanings are explained in the Abhidharmakośa: 'One and various, question and establishment, death and birth, and distinction, self and other, etc., are as stated.' Fourth, to ascertain the way of questioning, first, the eight questions starting with 'what' are from the Prajñāpāramitā Sutra. The Sutra says 'without object,' meaning who is without object? It is the Bodhisattva who has attained Prajñāpāramitā. What is without object? It is the grasper and the grasped. With what wisdom is it without object? It is with Prajñāpāramitā. For what purpose is it without object? It is for the purpose of saving sentient beings and attaining Bodhi. With what cause is it without object? It is from the cause of pleasing the Buddhas, hearing the Dharma, properly attending to it, and practicing the Dharma in accordance with the Dharma. What is without object? It is all phenomena. When is it without object? It is from the stage of aspiration to the tenth Bhumi. In how many ways is it without object? It is without object in terms of the three times, inner and outer, coarse and subtle, good and bad, near and far, etc. Second, the eight questions starting with 'who,' up to 'how many ways,' are as stated before. Because the two (what, who) are different words with the same meaning. Thus, it is thought. Third, revealing the four ways of ascertaining: 'Refuting' means to proclaim the faults of philosophical tenets with words. 'Establishing' means to establish one's own philosophical tenets with reasons. 'Cutting off' means to eliminate doubts. 'Comprehending' means to make the one who does not understand...
་པ་ལ་དོན་སྟོན་པའོ། །ལྔ་པ་བསྡུ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་བསྡུས་པར་འགྱུར་བ་ ནི་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཐམས་ཅད་དོ། །བྱ་བ་སྒྲུབ་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་འཚོ་ཐབས་རྣམས་ངེས་པའོ། །འཇུག་པ་ནི་ཐེག་པ་གསུམ་གང་ལ་འཇུག་དཔྱོད་པའོ། །མོས་པ་དང་རིགས་པ་ནི་ཐོས་བསམ་གཉིས་ཀྱིས་ཡུལ་ངེས་པའོ། ། 1-1765 འབེལ་གཏམ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱིས་གཏན་ལ་ཕབ་པའི་དོན་གླེང་བའོ། ། རབ་ཏུ་རྟོགས་པ་ལ་སོགས་པ་གསུམ་ནི་མཐོང་སྒོམ་དང་ཁྱད་པར་གྱི་ལམ་གསུམ་གྱིས་བདེན་པ་རྟོགས་པ་དང་། སྒྲིབ་པ་སྤོང་བ་ དང་མངོན་ཤེས་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པ་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །ཚིག་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་རྣམ་དབྱེ་བརྒྱད་དམ་ཡང་ན་མུ་གཉིས་ལ་སོགས་པའོ། །ལྷུན་གྱིས་གྲུབ་ པ་ནི་འབད་པ་མེད་པའོ། །རྩོལ་བ་ཙམ་ནི་བཞེད་པ་ཙམ་མོ། །དོན་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པ་ནི་ཤེས་བྱ་ཐམས་ཅད་བློའི་ཡུལ་དུ་འགྲོ་བའམ། ཡང་ན་རང་གཞན་གྱི་དགོས་པ་ཐམས་ཅད་འགྲུབ་པ་ སྟེ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གྲུབ་པར་བསྟོད་པ་ལས། དགེ་མཐར་ཕྱིན་པ་ཁྱོད་ལ་ནི། །སྦྱོར་བྱུང་དགེ་བ་འགའ་མི་མངའ། །ཁྱོད་ནི་གང་ཞིག་བཞེད་ན་ཡང་། །བཞེད་པ་ཙམ་ལ་རག་ལས་སོ། །ཞེས་འབྱུང་ བ་བཞིན་ནོ། །དྲུག་པ་སྨྲ་བ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ལ་དབྱེ་བ་དང་སོ་སོའི་དོན་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་སྨྲ་བ་ལའང་དེ་ལྟར་གཉིས་ཀྱི་སོ་སོའི་དོན་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་བདག་མེད་པ་མཐོང་ བ་སྒྲིབ་པས་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་མཉམ་པར་བཞག་པ་དང་རྣམ་པར་ཐར་པ་གཉིས་ནི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གི་དོན་དུ་གདམས་པ་སྨྲ་བའོ། །གཉིས་པ་སྨྲ་བའི་ཞལ་ཆེ་བ་ནི་དཔང་པོ་སྟེ་བསྐོས་པ་འདུ་བའི་ས་ནི་རྒྱལ་པོས་ལེགས་ཉེས་འབྱེད་པར་བསྐོས་པའི་མི་རྣམས་འདུ་བའི་སའོ། ། 1-1766 འདུས་པ་ནི་ཚོང་པ་འདུས་པ་ལ་སོགས་པའོ། །ཚད་མར་རུང་བའི་ཟླ་གྲོགས་ནི་ཚིག་བཟློག་ཏུ་མེད་པ་ཡིད་ཆེས་པའི་མིའོ། །དགེ་སྦྱོང་ནི་ཤཱཀྱ་པའོ། །བྲམ་ཟེ་ནི་ཕྱི་རོལ་བ་སྟེ་ཆོས་དང་ དོན་ནི་ཚིག་དོན་ནོ། །གསུམ་པ་སྨྲ་བའི་གཞི་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་དང་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་འདི་གཉིས་ལ་བརྟེན་ནས་སྨྲ་བས་སོ། །གང་ཟག་གི་བདག་དང་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ། ཆོས་ཀྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ ནི་ཡོད་པའམ་མེད་པའོ། །བདག་གི་ཁྱད་པར་ནི་བཞི་བརྒྱ་པ་ལས། ལ་ལས་ཀུན་ཏུ་སོང་བར་མཐོང་། །ལ་ལས་སྐྱེས་བུའི་ལུས་ཙམ་ཞིག །ལ་ལས་རྡུལ་ཙམ་ཞིག་མཐོང་སྟེ། ཤེས་རབ་ཅན་གྱིས་མེད་ ཅེས་མཐོང་། །ཞེས་འབྱུང་བ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ནི་གཟུགས་དང་དེ་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པའི་དབྱེ་བར་བསྟན་པ་རྣམས་སོ། །བདག་འདོད་པ་བསྒྲུབ་བྱའི་དོན་ཞེས་སྦྱར་ ཏེ་བདག་འདོད་པས་གཞན་འདོད་པ་སེལ་ལ། བསྒྲུབ་བྱས་གྲུབ་ཟིན་པ་སེལ་ལོ། །གཞན་ལ་སྟོན་པས་ནི་གཅིག་པུས་དམ་བཅས་པ་སེལ་ལ། ཚིག་གིས་གོ་བར་ས
【現代漢語翻譯】 第五，確定集合，即所有確定的事物都會被集合。行事，即確定世俗的謀生手段。進入，即考慮進入哪個三乘。信仰和理性，即通過聞思確定對象。 交談，即討論通過聞思確定的意義。徹底領悟等三種，即通過見道、修道和殊勝道這三條道路領悟真諦，遣除障礙，以及成就神通等殊勝功德，依次對應。徹底區分詞語，即八種 विभक्ति，或者兩種方式等。自然成就，即無需努力。僅僅努力，即僅僅意願。成就一切意義，即所有所知都成為智慧的對象，或者成就自他的所有需求，即讚歎成就一切智者。如《贊戒經》所說：『功德圓滿的您，沒有由勤奮產生的功德。無論您意願什麼，都僅僅依賴於意願。』 第六，確定言說，分為差別和各自的意義兩種，首先是言說，也分為兩種，各自的意義是將智慧的無我見與障礙完全清凈相結合，禪定和解脫二者是為寂止和勝觀的意義而說的教誨。第二，言說的承諾，即證人，即指定的聚集地，是國王指定區分善惡的人們聚集的地方。 聚集，即商人聚集等。可以作為標準的同伴，即言語不可違背、值得信任的人。沙門，即釋迦派。婆羅門，即外道，法和意義，即詞語和意義。第三，言說的基礎，即所立和能立，依靠這兩者才能言說。人我的自性和蘊等，法的事物自性，即存在或不存在。我的差別，如《四百論》所說：『有些人看到普遍存在，有些人只看到人的身體，有些人只看到微塵，有智慧的人則認為不存在。』等等。法的差別，即色和非色等所顯示的各種差別。將『想要我』與『所立的意義』相結合，想要我，就能消除他人所想，所立的就能消除已成立的。向他人展示，就能消除獨自立誓，用詞語來理解。
【English Translation】 Fifth, determining the collection, that is, all determined things will be collected. Acting, that is, determining the worldly means of livelihood. Entering, that is, considering which of the three vehicles to enter. Faith and reason, that is, determining the object through hearing and thinking. Conversation, that is, discussing the meaning determined through hearing and thinking. Thoroughly comprehending and the other three, that is, realizing the truth through the three paths of seeing, meditating, and the supreme path, eliminating obstacles, and accomplishing special merits such as supernatural powers, corresponding in order. Thoroughly distinguishing words, that is, the eight vibhaktis, or two ways, etc. Naturally accomplished, that is, without effort. Merely striving, that is, merely willing. Accomplishing all meanings, that is, all knowable things become the object of wisdom, or accomplishing all the needs of oneself and others, that is, praising the accomplishment of all-knowing ones. As it is said in the 'Praise of Discipline Sutra': 'You who have perfected merit, have no merit arising from effort. Whatever you wish, depends only on your wish.' Sixth, determining speech, divided into differences and their respective meanings. First, speech is also divided into two, and their respective meanings are to combine the wisdom of no-self with the complete purification of obstacles. Samadhi and liberation are teachings spoken for the meaning of tranquility and insight. Second, the promise of speech, that is, the witness, that is, the designated gathering place, is the place where people designated by the king to distinguish between good and evil gather. Gathering, that is, merchants gathering, etc. A companion who can be a standard, that is, a trustworthy person whose words cannot be violated. Shramana, that is, the Shakya school. Brahmin, that is, the heretics, dharma and meaning, that is, words and meaning. Third, the basis of speech, that is, the proposition and the proof, speaking based on these two. The self-nature of the person and the aggregates, etc., the self-nature of things, that is, existence or non-existence. The difference of self, as it is said in the 'Four Hundred Verses': 'Some see universal existence, some see only the body of a person, some see only dust, the wise see that it does not exist.' and so on. The difference of things, that is, the various differences shown in form and non-form, etc. Combine 'wanting self' with 'the meaning of the proposition', wanting self can eliminate what others think, and the proposition can eliminate what has been established. Showing it to others can eliminate making vows alone, understanding with words.
ྟོན་པས་ནི་ལུས་ཀྱིས་བརྡ་སྤྲད་པ་ སེལ་ལོ། །སྟོན་པས་ནི་དོན་དེ་མ་ཤེས་པ་དམ་བཅའ་ཡིན་པ་སེལ་ལོ་ཞེས་འགྲེལ་པས་བཤད་དོ། །བསྒྲུབ་པ་ནི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཡུལ་ལོ། །མ་གྲགས་པའི་དོན་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་གཉིས་ཀ་ལ་འཇུག་གོ ། 1-1767 དམིགས་པ་ནི་དུ་བ་ལ་སོགས་པའོ། །མི་དམིགས་པ་ནི་གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་པའོ། །མཐའ་མཐོང་མ་མཐོང་ནི་དེ་ལྟར་གྲགས་མ་གྲགས་ཏེ་དེ་གཉིས་འདྲ་བར་སྟོན་པ་ནི་དཔེའོ། །དེའི་རིགས་ ཀྱི་ཆོས་ལྷག་མ་ནི་དཔེ་དེ་དང་འདྲ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ལ་དཔེ་དེའི་ཆོས་གཏན་ཚིགས་སྦྱར་བའི་ཕྱིར་ཚུལ་མཐུན་པ་སྟེ་འདྲ་བར་བསྙད་པ་ཞེས་སྦྱར་རོ། །མཐར་ཕྱིན་པར་བསྙད་པ་ནི་རིགས་ པ་དེ་དག་གི་ཕྱིར་ན་འདི་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བའོ། །དེ་ཡང་དཔེར་ན་སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར་བུམ་པ་བཞིན། བུམ་པ་བྱས་པ་དེ་བཞིན་དུ་སྒྲའང་བྱས། །དེའི་ཕྱིར་ སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །སློབ་དཔོན་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཡན་ལག་ལྔ་ལྡན་འདི་བསལ་ནས་གཉིས་ལྡན་དུ་འགོད་པར་བྱེད་དོ། །རང་གི་དོན་ནི་ཡུལ་ལོ། ། ཡོད་པས་ནི་མེད་པ་སེལ་ཏེ་རྣམ་འགྲེལ་ལས། མེད་ལ་དབང་སྐྱེས་བློ་མིན་ཏེ། །དོན་གྱི་ནུས་ལ་ལྟོས་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །སྣང་བས་ནི་མི་སྣང་བ་ཡུལ་ཡིན་པ་སེལ་ལོ། ། མ་ནོར་བས་ནི་ཟླ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་སེལ་ཏེ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་པའོ། །མངོན་སུམ་གྱི་ལྷག་མ་ནི་ལྐོག་གྱུར་ཏེ་དེ་ལ་ཡིད་ཆེས་པ་ནི་སྒྲོ་འདོགས་ཆོད་པའོ། །དེ་གཉིས་ཀ་དང་མི་འགལ་བ་ནི་མངོན་གྱུར་སྟོན་ན་མངོན་སུམ་དང་མི་འགལ་ཞིང་ལྐོག་གྱུར་སྟོན་ན་རྗེས་དཔག་དང་མི་འགལ་བའོ། ། 1-1768 བཞི་པ་སྨྲ་བའི་རྒྱན་ནི་མཛེས་པར་བྱེད་པ་སྟེ་བདག་དང་གཞན་གྱི་གཞུང་ལུགས་ནི་རྒོལ་ཕྱིར་རྒོལ་ལམ། རང་གཞན་གྱི་གྲུབ་མཐའོ། །བརྟན་པ་ནི་སྣ་ཚོགས་སུ་མི་འགྱུར་བའོ། །མཐུན་པར་བྱེད་པ་ ནི་རིགས་པ་དང་ལྡན་པའོ། །ལྔ་པ་སྨྲ་བ་ཆད་པས་གཅོད་པའི་སྐྱོན་ཡོན་ཁས་བླང་བ་ནི་ཁས་ལེན་པའོ། །གཞན་གཞན་དུ་བརྒྱུད་པ་དང་གཏམ་གཞན་སྨྲ་བ་ནི་སྐབས་དོན་གྱི་ཚིག་འཕྲོ་བཅད་ ནས་གཏམ་བརྒྱུད་པ་སྣ་ཚོགས་དང་གཏམ་གཞན་སྨྲ་བའོ། ། མདོ་སྡེ་ལས་འབྱུང་བ་ནི་ཁྲོ་བ་སྟོན་པ་དང་ཡུད་ཡུད་པོར་གྱུར་པ་ལ་སོགས་པའོ། །སྐབས་དོན་མ་ཡིན་པའི་བབ་ཅོལ་དང་། སེམས་འཁྲུགས་ པ་དང་། བརྡ་འཕྲོད་དུ་མི་རུང་བ་ཡུལ་གཞན་གྱི་སྐད་ཀྱིས་སྨྲ་བ་དང་། མང་ཉུང་རན་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། དོན་དང་མི་ལྡན་ཏེ་དོན་མེད་པ་དང་། དུས་ཚིགས་མ་ཡིན་པ་སྔར་སྨྲ་ བྱ་དེ་ཕྱིས་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པ་དང་། མི་བརྟན་པ་དམ་བཅས་ནས་འདོར་ཞིང་དོར་ནས་ཡང་དམ་འཆའ་བ་དང་། མི་གསལ་བ་རྟབ་རྟབ་པོ་དང་། ཚིག་རྒྱུན་ཆགས་མ་ཡིན་པ་ཐོགས་ཤིང་འཕྲོ་ ཆད་པའོ
【現代漢語翻譯】 論師以身勢示意，是爲了消除（對方）不瞭解論師所立宗的誓言。論釋中說：『論師以身勢示意，是爲了消除（對方）不瞭解論師所立宗的誓言。』 所證是所證之境。 未知的意義包括所證和能證兩者。 所緣是煙等。 非所緣是無一、無煙等。 見到邊際和未見到邊際，是指如此出名和不出名，顯示這兩者相似的是比喻。 彼類之餘法，是指與該比喻相似的法，將該比喻的法作為理由與法性結合，即以相似的方式陳述。 最終陳述是指因為那些理路，所以這是如此這般。 例如，聲無常，因為是所作，如瓶。瓶是所作，同樣聲也是所作。因此，聲無常。 論師釋量論師等捨棄五支論式，而安立二支論式。 自義是境。 以『有』來排除『無』，如《釋量論》所說：『于無生起力，非是心識，以待義之功能故。』 以『顯現』來排除不顯現之境。 以『無錯亂』來排除二月等，即以彼為境之識。 現量之餘是隱蔽，對其信任是斷除增益。 與二者皆不相違，是指宣說現量時不與現量相違，宣說隱蔽時不與比量相違。 第四，語莊嚴是美化，即自他之論典，是為辯論而駁斥，或自他之宗派。 穩固是指不變化。 隨順是指具有理路。 第五，以言語中斷來承認斷除之過失與功德，即承認。 傳遞給其他人和說其他話，是指切斷當下的語流，而傳遞各種話語和說其他話。 經部中出現的是顯示憤怒和變得猶豫不定等。 不合時宜的閑聊，以及心緒煩亂，以及無法理解的用其他地方的語言說話，以及多少不適中，以及不合道理即無意義，以及時機不對，先前該說的放在後面說等等，以及不穩固，立誓之後又放棄，放棄之後又立誓，以及不清晰，含糊不清，以及語流不連貫，停頓和中斷。
【English Translation】 The teacher indicates with body language to eliminate the vow that the other person does not understand the teacher's established tenet. The commentary says: 'The teacher indicates with body language to eliminate the vow that the other person does not understand the teacher's established tenet.' What is to be proven is the object of what is to be proven. The unknown meaning includes both what is to be proven and what can prove. The object of focus is smoke, etc. The non-object of focus is without one, without smoke, etc. Seeing the edge and not seeing the edge refers to being so famous and not being famous, showing that these two are similar is a metaphor. The remaining dharmas of that kind refers to the dharma similar to that metaphor, combining the dharma of that metaphor as a reason with the dharma nature, that is, stating in a similar way. The final statement means that because of those reasons, this is so and so. For example, sound is impermanent because it is made, like a pot. The pot is made, and so is the sound. Therefore, sound is impermanent. The teacher, such as Dharmakirti, abandons the five-membered syllogism and establishes the two-membered syllogism. Self-meaning is the object. Using 'existence' to exclude 'non-existence', as stated in the Pramāṇavārttika: 'The power to arise in non-existence is not consciousness, because it depends on the function of meaning.' Using 'appearance' to exclude the object of non-appearance. Using 'non-erroneous' to exclude double moons, etc., that is, the consciousness with that as its object. The remainder of direct perception is hidden, and trusting it is cutting off superimposition. Not contradicting both means that when explaining direct perception, it does not contradict direct perception, and when explaining the hidden, it does not contradict inference. Fourth, the adornment of speech is beautification, that is, one's own and others' treatises, which are refuted for the sake of debate, or one's own and others' tenets. Stability means not changing. Conformity means having reason. Fifth, acknowledging the faults and merits of cutting off with interrupted speech means acknowledging. Passing on to others and saying other things means cutting off the current flow of speech and passing on various words and saying other things. What appears in the Sutra Pitaka is showing anger and becoming hesitant, etc. Inappropriate idle talk, as well as mental confusion, as well as speaking in the language of another place that cannot be understood, as well as being inappropriate in quantity, as well as being unreasonable, that is, meaningless, as well as being out of time, saying what should have been said earlier later, etc., as well as being unstable, abandoning after making a vow, and making a vow after abandoning, as well as being unclear, vague, as well as the flow of speech being incoherent, pausing and interrupting.
། །དྲུག་པ་སྨྲ་བ་ལ་འབྱུང་བ་ནི་སྨྲ་མི་སྨྲའི་ཚོད་ཤེས་པ་སྟེ་ཕྱིར་རྒོལ་བ་སྣོད་མ་ཡིན་པ་ནི་ཉེས་བཤད་ལས་བཟློག་ནས་ལེགས་བཤད་ལ་གཟུད་མི་ནུས་པའོ། །འཁོར་ཡོན་ཏན་མེད་པ་ནི་འཁོར་གྱི་དཀྱིལ་འཁོར་དེ་གཟུ་བོར་མི་གནས་པ་ལ་སོགས་པའོ། ། 1-1769 བདག་ཀྱང་མི་མཁས་པ་ནི་སྨྲ་བའི་རྒྱན་ལ་སོགས་པ་དང་མི་ལྡན་པའོ། །ཕྱི་མ་གསུམ་ནི་དེ་ལས་བཟློག་པའོ། །བདུན་པ་སྨྲ་བ་ལ་གཅེས་སྤྲས་བྱེད་པའི་ཆོས་ལ་དང་པོ་དོན་དངོས་ཀྱི་ ཐམས་ཅད་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་དུའི་སྒྲ་ནི་འགྲེལ་པ་ལ་མེད་དོ། །འཁོར་ཐམས་ཅད་ནི་རྣམ་པ་བཞི་ལ་སོགས་པའོ། །སྤོབས་པ་ནི་རིགས་པ་དང་གྲོལ་བར་སྨྲ་བ་སྟེ་ཐམས་ཅད་ནི་ དྲིས་པའོ། །གཉིས་པ་བརྩད་ཅིང་མི་སྨྲ་བར་གདམས་པའི་མདོར་བསྟན་པ་ནི་ཡང་ཞེས་གཅེས་སྤྲས་ལ་བརྩམས་ནས་ཟློས་པའི་སྒྲ་སྦྱར་བའོ། །ལེགས་པ་ནི་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པའོ། །སྨྲ་བའི་ཚུལ་ནི་གཞན་ དང་མི་རྩོད་པའི་འབེལ་གཏམ་མོ། །མཐོང་བ་ནི་ཤེས་པའོ། །དགེ་བའི་ཕྱོགས་ལ་བརྩོན་པ་དེ་ཡང་རྙེད་བཀུར་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ནན་ཏན་སྙིང་པོར་བྱེད་པ་ཞེས་གསུངས་ ཏེ། བསམ་པ་དག་པས་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་བརྩོན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །སེམས་ཅན་སྡུད་པ་ནི་ཉན་རང་ལས་དབྱེ་བའི་ཕྱིར་ཏེ་གཞན་ལ་ཕན་པ་ལྷུར་ལེན་པའོ། །དེ་འདྲ་བ་དེ་ ནི་འཚང་རྒྱ་ཞེས་ཚིག་རྣམ་པར་སྦྱར་རོ། །དཀོན་པའི་ཆོས་བཅུ་གཉིས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ་དོན་གྱི་མཆོག་ནི་བརྗོད་བྱའི་དོན་བཟང་པོ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་དང་། ཀུན་གཞི་ལ་སོགས་པའམ། ཡང་ན་འབྲས་བུ་སྐུ་གསུམ་མོ། ། 1-1770 དེ་དང་ལྡན་པ་ནི་ཐེག་ཆེན་གྱི་ཆོས་ཏེ་དེའི་བཤད་པ་ཀུན་ཤེས་པ་དཀོན་པ་ནི། དེ་མ་བརྩད་པར་བསྟན་ཀྱང་མི་ཤེས་ན་བརྩད་པས་ལྟ་ག་ལ་ཤེས་ཏེ། རྩོད་པ་ནི་ཀུན་ཤེས་ པའི་བསམ་པས་སྨྲ་བ་མ་ཡིན་གྱི་སྐྱོན་གདགས་པའི་བསམ་པས་སྨྲ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེ་ཉིད་སྟོན་པ་ནི་མ་ཤེས་པ་ཀུན་ཤེས་པར་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ཚོགས་པ་ནི་དེར་ འདུས་པའོ། །མཁས་པ་དང་རྟོག་ལྡན་གཉིས་ནི་ཚིག་གི་དོན་གཉིས་དང་སྦྱར་རོ། །ཕྱོགས་ངན་པ་ནི་གྲུབ་མཐའ་ངན་པ་སྟེ་དེ་འཛིན་ཅིང་བཟུང་ནས་ཀྱང་ཞེན་ཞེས་སྦྱར་རོ། །ངན་གཡོ་ནི་ཚིག་དོར་ དང་ལྟག་ཆོད་ལ་སོགས་པའོ། །དུས་མ་ཡིན་པ་ནི་ལན་མ་རྫོགས་པར་སྨྲ་བའོ། །ཁྱད་དུ་གསོད་པ་ནི་ལེགས་པར་སྨྲས་ཀྱང་སྨོད་པའོ། །ཚིག་བརླང་པོ་ནི་མི་སྙན་པའོ། །རང་ཡང་ཡིད་འཁྲུག་པ་ སྟེ་དེ་དག་ནི་ཉེས་པ་དྲུག་གོ །འཁྲུག་པ་མེད་པ་ནི་སེམས་ཞི་བའོ། །སེམས་སྲུང་བ་ནི་གཞན་དད་པའོ། །ཏིང་ངེ་འཛིན་སྲུང་བ་ནི་རང་གི་ཏིང་ངེ་འཛིན་ལ་མི་གནོད་པའོ། །རང་རྒྱལ་ བ་དང་གཞན་ཕམ་པའི་ཞེས་བྱ་བ་དང་། གཞན་རྒྱལ་བ་དང་རང་ཕམ་པར་ཞེས་སྦྱར་ཏེ་རེག་
【現代漢語翻譯】 第六，關於說話方面，要知道何時該說，何時不該說。對於不適合的辯論者，要避免錯誤的言論，引導他們走向正確的言論。沒有功德的眷屬，指的是眷屬的圈子不公正等等。 自己也不聰明，指的是不具備說話的技巧等等。後面的三種情況與此相反。第七，關於珍視的法，首先是實際的一切，即所要證明的和能證明的。『དེ་དུའི་』（藏文）這個詞在註釋中沒有。 一切眷屬，指的是四種類型等等。勇敢指的是能合乎邏輯地說話，一切都是被提問的。第二，勸誡不要爭論和說話的要點是，『ཡང་』（藏文，梵文天城體，梵文羅馬擬音，漢語字面意思：又）這個詞是爲了強調而重複使用的。善良指的是天界和解脫。說話的方式是不與他人爭論的善談。 看見指的是知道。努力行善，不是爲了名利等等，而是爲了表明要認真努力，全心全意。這意味著爲了菩提而努力。攝受眾生是爲了區分聲聞和獨覺，全心全意地利益他人。像這樣的人才能成佛，這是詞語的組合。 詳細解釋十二種稀有之法，其中意義的殊勝之處在於所表達的意義美好，如法的無我和阿賴耶識等等，或者說是果位的法身、報身、化身三身。具備這些的是大乘佛法，全面瞭解其解釋是稀有的。如果不經辯論就無法理解，那麼辯論后又怎麼能理解呢？爭論不是爲了讓大家都明白，而是爲了挑毛病。 這意味著要讓不明白的人都明白。集會指的是在那裡聚集。聰明和有見識這兩個詞與詞語的兩個含義相對應。邪惡的一方指的是錯誤的宗派，執持並抓住它，然後執著。邪惡的欺騙指的是歪曲言辭和背後誹謗等等。不合時宜指的是沒有說完就說話。貶低指的是即使說得好也進行辱罵。粗魯的言辭指的是不悅耳的話。自己也心煩意亂，這些是六種過失。不混亂指的是內心平靜。守護內心指的是他人信任。守護三摩地指的是不損害自己的三摩地。自己勝利和他人失敗，以及他人勝利和自己失敗，這些詞語要對應起來。
【English Translation】 Sixth, regarding speech, one should know when to speak and when not to speak. For unsuitable debaters, one should avoid wrong statements and guide them towards correct statements. Retinue without merit refers to the retinue's circle being unjust, etc. One is also not wise, referring to not possessing the skills of speech, etc. The latter three situations are the opposite of this. Seventh, regarding the Dharma that is cherished, the first is the actual everything, which is what is to be proven and what can prove it. The word 'དེ་དུའི་' (Tibetan) is not in the commentary. All retinue refers to the four types, etc. Courage refers to being able to speak logically, everything is being questioned. Second, the main point of advising not to argue and speak is that the word 'ཡང་' (Tibetan, Sanskrit Devanagari, Sanskrit Romanization, Chinese literal meaning: also) is used repeatedly to emphasize. Goodness refers to the heavenly realm and liberation. The way of speaking is good conversation without arguing with others. Seeing refers to knowing. Striving for virtue is not for fame and gain, etc., but to show that one should strive diligently and wholeheartedly. This means striving for Bodhi. Gathering sentient beings is to distinguish between Sravakas and Pratyekabuddhas, wholeheartedly benefiting others. Such a person can attain Buddhahood, this is the combination of words. Detailed explanation of the twelve rare Dharmas, the most excellent meaning lies in the beauty of the meaning expressed, such as the selflessness of Dharma and Alaya Consciousness, etc., or the three bodies of the fruit: Dharmakaya, Sambhogakaya, and Nirmanakaya. Possessing these is Mahayana Buddhism, and it is rare to fully understand its explanation. If one cannot understand without debate, how can one understand after debate? Arguing is not to make everyone understand, but to find fault. This means to make everyone who does not understand understand. Assembly refers to gathering there. The two words 'wise' and 'knowledgeable' correspond to the two meanings of the words. The evil side refers to the wrong sect, holding and grasping it, and then clinging to it. Evil deception refers to distorting words and slandering behind one's back, etc. Inopportune time refers to speaking before finishing. Degrading refers to insulting even when speaking well. Rude words refer to unpleasant words. One is also upset, these are the six faults. Not being confused refers to inner peace. Guarding the mind refers to others' trust. Guarding Samadhi refers to not harming one's own Samadhi. One's own victory and others' defeat, and others' victory and one's own defeat, these words should correspond.
པ་ནི་བདེ་བའོ། །རེག་པར་མི་གནས་པས་ནི་དགེ་བ་རྒྱུན་དུ་སྒོམ་པ་མེད་དེ་ངན་སོང་བ་རྣམས་བཞིན་ནོ། ། 1-1771 རྣམ་པར་གྲོལ་བ་ནི་སྒྲིབ་པ་ལས་སོ། །འདི་སྐད་དུ་བརྩད་ཅིང་སྨྲས་པས་ནི་མཐོ་རིས་དང་ཐར་པ་ལས་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །བདུན་པ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པ་རྣམ་པར་ ངེས་པ་ལ་དོན་གཉིས་ཀྱི་དང་པོ་སྒྱུར་བ་ལྡེམ་པོར་དགོངས་པའི་མཚན་ཉིད་ལ་སྒྲ་དེས་དོན་གཞན་དུ་བརྗོད་པ་དོན་གཞན་དུ་སྒྱུར་ནས་འཆད་པའོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་བ་ལ་ལྔ་ལས་དང་པོ་ མ་དག་པ་དག་པར་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་ཕ་མ་ནི་སོ་སོར་ངེས་པའི་སྐྱེ་བོ་བླ་མའོ། །གཞན་དང་ཐུན་མོང་བའི་བླ་མ་ལ་རྒྱལ་པོ་ནི་སྐྱོང་བར་བྱེད་པའི་བླ་མའོ། །བྲམ་ཟེ་ གཙང་སྦྲ་ཅན་ནི་སྦྱིན་གནས་ཀྱི་བླ་མ་སྟེ་དེ་དག་ནི་སྐྱེ་བོ་བླ་མའོ། །སྐྱེ་བོ་ཆེན་པོ་ནི་ཡུལ་འཁོར་ཞེས་བྱ་བས་སྟོན་ཏེ་མ་ག་དྷ་ལ་སོགས་པའོ། །འཁོར་ནི་བ་ལང་དང་ རྟ་དང་མ་ཧེ་ལ་སོགས་པའོ། །དེ་དག་བཅོམ་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་སྡིག་ཤིན་ཏུ་ཆེ་བར་གྲགས་སོ། ། དེ་རྣམས་དག་པར་སྒྱུར་བ་ན་ཕ་མ་གསོད་པ་ནི་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་རྒྱུ་ལས་ དང་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་བའོ། །རྒྱལ་པོ་ནི་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཀུན་གཞིའོ། །གཙང་སྦྲ་ཅན་གཉིས་ནི་མཆོག་འཛིན་གཉིས་སོ། །ཡུལ་འཁོར་འཁོར་དང་བཅས་པ་ནི་སྐྱེ་མཆེད་དྲུག་ཡུལ་དང་བཅས་པའོ། །དགོངས་པ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ་ལས་དང་ཉོན་མོངས་པའི་བག་ཆགས་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་འཁོར་བར་འཁྱམ་པའི་ཚེ་ཐར་པ་འདོད་དུ་ཟིན་ཀྱང་མཆོག་འཛིན་གཉིས་ཀྱིས་ཐར་པ་ཐོབ་པའི་གེགས་བྱེད་ཅིང་ཡུལ་དྲུག་ལ་མངོན་པར་ཞེན་ནས་སླར་ཡང་འཁོར་བར་ཡོངས་སུ་འཁྱམ་མོ། ། 1-1772 དེས་ན་སེམས་རྣམ་པར་དག་པའི་ཐར་པ་འདོད་པས་ནི་དེ་དག་གཞོམ་པར་བྱའོ་ཞེས་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་མཆོག་མ་ཡིན་པ་མཆོག་ཏུ་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་ཡིད་མི་ཆེས་ནི་འཇིག་ རྟེན་ཕ་རོལ་ལ་སོགས་ལ་ལ་ཡིད་མི་ཆེས་པར་དགེ་བ་མི་བྱེད་པའོ། །བྱས་མི་བཟོ་ནི་སྔོན་ཕན་བཏགས་པའི་དགེ་བ་ལ་མི་སེམས་པར་མི་དགེ་བ་སེམས་པ་སྟེ་འདི་གཉིས་ནི་ཡིད་ ཀྱི་ལས་ངན་པ་ཡིན་ནོ། །ཁྱིམ་འབིགས་བྱེད་པ་ནི་རྐུ་བ་སྟེ་ལུས་ཀྱི་ལས་ངན་པའོ། །གོ་སྐབས་བཅོམ་པ་ནི་བརྫུན་དུ་སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པ་ལྷུར་ལེན་པ་སྟེ་ཚོགས་པའི་ནང་དུ་འཇུག་ པའི་གོ་སྐབས་བཅོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་ངག་གི་ལས་ངན་པའོ། །སྐྱུགས་པ་ནི་ཁྱི་དང་ཡི་དྭགས་ལ་སོགས་པའི་ཟས་ཏེ་འདི་ནི་ལོངས་སྤྱོད་ངན་པའོ། །འདི་དག་མཆོག་ཏུ་སྒྱུར་བ་ནི་ཡིད་ མི་ཆེས་པ་ནི་དགྲ་བཅོམ་རྣམ་གྲོལ་གྱི་ཡེ་ཤེས་ཐོབ་ནས་དེ་ལ་ཡིད་ཆེས་ཀྱི་འཁོར་བ་པ་ལ་ཡིད་མི་ཆེས་པའོ། །བྱས་མི་བཟོ་ནི་འདུས་མ་བྱས་ཤེས་པས་འདུས་བྱས་ལ་བྱས་པ་ མི་བཟོ་བའོ། །ཁྱིམ་འབིགས་བྱེད་པ་ནི་ཡེ་ཤེས་ཀ
【現代漢語翻譯】 བདེ་བའོ། (dewao)是快樂。不執著于觸，因此不會持續修習善法，就像墮入惡道者一樣。 解脫是從障礙中產生的。如果有人這樣爭論和說話，就會從天界和解脫中退失。第七個深奧的意圖是完全確定的，其中有兩個含義，第一個是轉變的深奧意圖的特徵，即用這個詞表達其他含義，轉變含義並解釋它。第二個是分類，分為五類，第一類是將不純凈轉變為純凈的深奧意圖，父母是各自確定的眾生之上的上師。其他和共同的上師是國王，他是統治的上師。婆羅門是純潔者，是佈施處的上師，這些是眾生之上的人。偉大的眾生是指被稱為國土的地方，如摩揭陀等。眷屬是指牛、馬和水牛等。摧毀它們被稱為世間極大的罪惡。將它們轉變為純凈是指殺死父母，就是捨棄輪迴的因，即業和煩惱。國王是有漏的阿賴耶識。兩個純潔者是兩種執著。國土及其眷屬是指六處及其對境。意圖是這樣的：具有業和煩惱習氣的阿賴耶識在輪迴中漂泊時，即使想要解脫，兩種執著也會阻礙獲得解脫，並且執著於六境，再次在輪迴中漂泊。 因此，表明想要獲得清凈心靈的解脫，就應該摧毀它們。第二類是將非殊勝轉變為殊勝的深奧意圖，不相信是指不相信來世等，不做善事。忘恩負義是指不思念先前施予的恩惠，而思念不善，這兩種是意的不善業。破壞房屋是指偷盜，是身體的不善業。破壞機會是指沉迷於說謊等，因為破壞了進入集體的機會。這是語言的不善業。嘔吐物是指狗和餓鬼等的食物，這是不好的享受。將這些轉變為殊勝是指不相信，是指獲得阿羅漢解脫的智慧后，不相信輪迴者。忘恩負義是指通過了解無為法，不思念有為法。破壞房屋是指智慧的...
【English Translation】 'dewao' is happiness. Not clinging to touch, therefore not continuously practicing virtue, like those who fall into evil realms. Liberation arises from obscurations. If someone argues and speaks like this, they will fall away from the heavens and liberation. The seventh profound intention is completely certain, which has two meanings, the first is the characteristic of the profound intention of transformation, which is to express other meanings with this word, transform the meaning and explain it. The second is the classification, divided into five categories, the first category is the profound intention of transforming the impure into the pure, parents are the masters above the beings who are determined separately. Other and common masters are the king, who is the ruling master. Brahmins are the pure ones, the masters of the place of giving, these are the people above the beings. Great beings refer to places called countries, such as Magadha, etc. Retinue refers to cows, horses, and buffaloes, etc. Destroying them is known as a very great sin in the world. Transforming them into pure means killing parents, which is abandoning the cause of samsara, namely karma and afflictions. The king is the defiled Alaya consciousness. The two pure ones are the two kinds of clinging. The country and its retinue refer to the six sense bases and their objects. The intention is this: the Alaya consciousness with the habits of karma and afflictions, when wandering in samsara, even if it wants liberation, the two kinds of clinging will hinder the attainment of liberation, and clinging to the six objects, it will wander in samsara again. Therefore, it shows that those who want to attain liberation with a pure mind should destroy them. The second category is the profound intention of transforming the non-supreme into the supreme, disbelief refers to not believing in the afterlife, etc., and not doing good deeds. Ingratitude refers to not thinking about the previous favors given, but thinking about evil, these two are the evil deeds of the mind. Destroying the house refers to stealing, which is the evil deed of the body. Destroying the opportunity refers to indulging in lying, etc., because it destroys the opportunity to enter the assembly. This is the evil deed of speech. Vomit refers to the food of dogs and hungry ghosts, etc., this is bad enjoyment. Transforming these into the supreme means disbelief, which refers to not believing in the samsaric beings after obtaining the wisdom of Arhat liberation. Ingratitude refers to not thinking about conditioned phenomena by knowing the unconditioned. Destroying the house refers to the wisdom of...
ྱིས་ཟག་བཅས་ཀྱི་ཀུན་གཞིའི་ཁྱིམ་ཕུག་ནས་ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པའོ། །གོ་སྐབས་བཅོམ་པ་ནི་ཕྱི་མར་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་གོ་སྐབས་བཅོམ་པའོ། །སྐྱུགས་པ་ཟ་བ་ནི་ལུས་གནས་པའི་དོན་དུ་ཟ་ཡང་ཟས་ལ་མི་མཐུན་པའི་འདུ་ཤེས་ཐོབ་པའོ། ། 1-1773 དེ་དག་དང་ལྡན་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་མཆོག་དགྲ་བཅོམ་ཡིན་ནོ། །གསུམ་པ་འཁོར་བའི་རྒྱུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ནི་འཁོར་བ་མི་ཆགས་པའི་རྣམ་གཡེང་དང་། ཕྱིན་ ཅི་ལོག་བཞི་ལ་གནས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པས་རྒྱུད་བཅིངས་པ་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །དེ་དོན་གཞན་དུ་སྒྱུར་བ་ན་སྙིང་པོ་མེད་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས་པ་ནི་བདག་མེད་གཉིས་སམ་ རྣམ་པར་མི་གཡེང་བ་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས་པའོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་ཤིན་ཏུ་གནས་པ་ནི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ལ་བློ་གནས་པའོ། ། ཉོན་མོངས་ཀུན་ནས་རབ་ཉོན་མོངས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་དཀའ་བ་སྤྱོད་པས་ཉོན་མོངས་པར་གྱུར་པ་སྟེ་དེ་འདྲ་བས་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་བོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །བཞི་པ་སེར་སྣ་ལ་ སོགས་པ་སྦྱིན་པར་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ནི་གོ་སླའོ། །དོན་གཞན་དུ་སྒྱུར་བ་ན་སེར་སྣའི་ཆོས་ཉིད་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་ནི་སེར་སྣ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་ གནས་གྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །སྦྱིན་པས་ཡོངས་སུ་སྐྱོ་བ་ནི་བུ་དང་རྒྱལ་སྲིད་ལ་སོགས་པ་བཏང་བས་གཞན་ལ་སྐྱོ་སྐྱོ་ལྟར་སྣང་བའོ། །སློང་བ་ལ་འཚིག་པ་ཟ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་གཞན་ལ་བསྔོས་པས་མ་བླངས་པར་ཁྱེར་ན་དགའ་བའོ། ། 1-1774 རེས་འགའ་ཅི་ཡང་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་པ་ནི་རེས་འགའ་ཙམ་གཏོང་བ་མ་ཡིན་པར་རྟག་ཏུ་གཏོང་བའོ། །སྦྱིན་པ་ལས་རིང་དུ་གྱུར་པ་ནི་ཉེ་དུ་ལ་སྦྱིན་པ་དང་ཁ་ལན་དུ་སྦྱིན་ པ་ལ་སོགས་པ་སྤངས་ནས་ཕྱོགས་མེད་དུ་སྟེར་བའོ། །ལྔ་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན་ལ། དེས་ཆོག་ནི་ཐར་པའི་ལམ་ མོ། །འཁྲིག་པ་ལས་གཞན་དུ་འཁྲིག་པ་ལས་ངེས་འབྱུང་མི་ཚོལ་བས་ནི་དེ་རྟག་ཏུ་བསྟེན་ཅིང་གཉེན་པོ་མི་འཚོལ་བའོ། །གཡེལ་བ་ནི་མི་འབད་པའོ། །དང་དུ་ལེན་པ་ནི་དགའ་བཞིན་དུ་འཇུག་ པའོ། །སྐྲག་པ་ནི་མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇིགས་པའོ། །གཉིས་ཀྱི་གཉིས་སྦྱོར་བ་ནི་དེ་བསྟེན་པ་ནི་དེ་དག་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའོ། །དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་སྒྱུར་བ་ན་གཞན་དུ་མི་ ཚོལ་བ་ནི་དེའི་ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་ནས་སྤོང་བ་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་པ། །གང་ཕྱིར་ཆོས་མེད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཆགས་སོགས་ལས། །ངེས་འབྱུང་ཆགས་སོགས་ ཡིན་པར་དགོངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། ། གཡེལ་བ་ནི་དེ་སྤོང་བའི
【現代漢語翻譯】 從有漏的輪迴之家中摧毀煩惱。（藏文：ཟག་བཅས་ཀྱི་ཀུན་གཞིའི་ཁྱིམ་ཕུག་ནས་ཉོན་མོངས་པ་བཅོམ་པའོ། །）摧毀機會是指摧毀未來輪迴轉世的機會。（藏文：གོ་སྐབས་བཅོམ་པ་ནི་ཕྱི་མར་འཁོར་བར་སྐྱེ་བའི་གོ་སྐབས་བཅོམ་པའོ། །）吃嘔吐物是指爲了維持身體而吃，但對食物產生厭惡感。（藏文：སྐྱུགས་པ་ཟ་བ་ནི་ལུས་གནས་པའི་དོན་དུ་ཟ་ཡང་ཟས་ལ་མི་མཐུན་པའི་འདུ་ཤེས་ཐོབ་པའོ། །） 具備這些品質的人是殊勝的補特伽羅（藏文：སྐྱེས་བུ་，梵文天城體：पुरुष，梵文羅馬擬音：puruṣa，漢語字面意思：人），阿羅漢。（藏文：དགྲ་བཅོམ་，梵文天城體：अर्हत्，梵文羅馬擬音：arhat，漢語字面意思：應供）。（藏文：དེ་དག་དང་ལྡན་པ་ནི་སྐྱེས་བུ་མཆོག་དགྲ་བཅོམ་ཡིན་ནོ། །）第三，將輪迴的因轉化為菩提的隱義，如字面意義是：不執著輪迴的散亂，安住於四顛倒，以及被煩惱束縛這三者，依次對應。（藏文：གསུམ་པ་འཁོར་བའི་རྒྱུ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ནི་འཁོར་བ་མི་ཆགས་པའི་རྣམ་གཡེང་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་བཞི་ལ་གནས་པ་དང་། ཉོན་མོངས་པས་རྒྱུད་བཅིངས་པ་གསུམ་དང་རིམ་པ་བཞིན་སྦྱར་རོ། །）將其意義轉化為其他：將無意義視為有意義，即視二無我或不散亂為有意義。（藏文：དེ་དོན་གཞན་དུ་སྒྱུར་བ་ན་སྙིང་པོ་མེད་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས་པ་ནི་བདག་མེད་གཉིས་སམ་རྣམ་པར་མི་གཡེང་བ་ལ་སྙིང་པོར་ཤེས་པའོ། །）極度安住于顛倒，即對常等四法，思維不常等四顛倒。（藏文：ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་ཤིན་ཏུ་གནས་པ་ནི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་བཞི་ལ་བློ་གནས་པའོ། །） 煩惱完全擾亂是指爲了菩提而修苦行，反而成為煩惱，認為這樣就能獲得菩提。（藏文：ཉོན་མོངས་ཀུན་ནས་རབ་ཉོན་མོངས་ནི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་དོན་དུ་དཀའ་བ་སྤྱོད་པས་ཉོན་མོངས་པར་གྱུར་པ་སྟེ་དེ་འདྲ་བས་བྱང་ཆུབ་འཐོབ་བོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །）第四，將吝嗇等轉化為佈施的隱義，如字面意義很容易理解。（藏文：བཞི་པ་སེར་སྣ་ལ་སོགས་པ་སྦྱིན་པར་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ནི་གོ་སླའོ། །）將其意義轉化為其他：增長吝嗇的自性，是指將吝嗇及其習氣完全斷除，顯現轉依。（藏文：དོན་གཞན་དུ་སྒྱུར་བ་ན་སེར་སྣའི་ཆོས་ཉིད་འཕེལ་བར་བྱེད་པ་ནི་སེར་སྣ་བག་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྤངས་པའི་གནས་གྱུར་མངོན་དུ་བྱེད་པའོ། །）因佈施而感到厭倦，是指因捨棄兒女和王位等，表面上看起來對他人感到厭倦。（藏文：སྦྱིན་པས་ཡོངས་སུ་སྐྱོ་བ་ནི་བུ་དང་རྒྱལ་སྲིད་ལ་སོགས་པ་བཏང་བས་གཞན་ལ་སྐྱོ་སྐྱོ་ལྟར་སྣང་བའོ། །）對乞討者發怒，是指將一切都佈施給他人後，如果未經允許就拿走，反而會感到高興。（藏文：སློང་བ་ལ་འཚིག་པ་ཟ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་གཞན་ལ་བསྔོས་པས་མ་བླངས་པར་ཁྱེར་ན་དགའ་བའོ། །） 有時什麼也不佈施，是指不是偶爾佈施，而是經常佈施。（藏文：རེས་འགའ་ཅི་ཡང་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་པ་ནི་རེས་འགའ་ཙམ་གཏོང་བ་མ་ཡིན་པར་རྟག་ཏུ་གཏོང་བའོ། །）遠離佈施，是指捨棄對親友的佈施和報答性佈施等，而無偏袒地給予。（藏文：སྦྱིན་པ་ལས་རིང་དུ་གྱུར་པ་ནི་ཉེ་དུ་ལ་སྦྱིན་པ་དང་ཁ་ལན་དུ་སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པ་སྤངས་ནས་ཕྱོགས་མེད་དུ་སྟེར་བའོ། །）第五，將破戒轉化為持戒的隱義，梵行即是戒律，以此為滿足即是解脫之道。（藏文：ལྔ་པ་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བ་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་སྒྱུར་བའི་ལྡེམ་དགོངས་ལ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་ཡིན་ལ། དེས་ཆོག་ནི་ཐར་པའི་ལམ་མོ། །）不從性行為之外尋求出離，即是恒常依止它，而不尋求對治。（藏文：འཁྲིག་པ་ལས་གཞན་དུ་འཁྲིག་པ་ལས་ངེས་འབྱུང་མི་ཚོལ་བས་ནི་དེ་རྟག་ཏུ་བསྟེན་ཅིང་གཉེན་པོ་མི་འཚོལ་བའོ། །）懈怠是指不努力。（藏文：གཡེལ་བ་ནི་མི་འབད་པའོ། །）欣然接受是指高興地進入。（藏文：དང་དུ་ལེན་པ་ནི་དགའ་བཞིན་དུ་འཇུག་པའོ། །）恐懼是指對不凈等感到害怕。（藏文：སྐྲག་པ་ནི་མི་སྡུག་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་འཇིགས་པའོ། །）二者的結合是指依止它們，這些都是破戒。（藏文：གཉིས་ཀྱི་གཉིས་སྦྱོར་བ་ནི་དེ་བསྟེན་པ་ནི་དེ་དག་ནི་ཚུལ་ཁྲིམས་འཆལ་བའོ། །）將其轉化為戒律，即是不從其他地方尋求，而是證悟其法界后捨棄，如《經莊嚴論》所說：『除了法界之外，因為沒有其他法，因此，諸佛認為從貪等中，出離即是貪等。』（藏文：དེ་ཚུལ་ཁྲིམས་སུ་སྒྱུར་བ་ན་གཞན་དུ་མི་ཚོལ་བ་ནི་དེའི་ཆོས་དབྱིངས་རྟོགས་ནས་སྤོང་བ་སྟེ་མདོ་སྡེ་རྒྱན་ལས། ཆོས་ཀྱི་དབྱིངས་ལས་མ་གཏོགས་པ། །གང་ཕྱིར་ཆོས་མེད་དེ་ཡི་ཕྱིར། །སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཆགས་སོགས་ལས། །ངེས་འབྱུང་ཆགས་སོགས་ཡིན་པར་དགོངས། །ཞེས་འབྱུང་བ་བཞིན་ནོ། །）懈怠是指捨棄它。（藏文：གཡེལ་བ་ནི་དེ་སྤོང་བའི）
【English Translation】 Destroying afflictions from the leaky foundation of samsara. Destroying opportunity means destroying the opportunity to be born into samsara in the future. Eating vomit means eating to sustain the body, but having a sense of aversion to food. The one who possesses these qualities is the supreme person, the Arhat. Third, transforming the cause of samsara into the hidden meaning of Bodhi, the literal meaning is: non-attachment to the distraction of samsara, dwelling in the four inversions, and being bound by afflictions, these three correspond in order. Transforming its meaning into something else: considering the meaningless as meaningful, that is, considering the two selflessnesses or non-distraction as meaningful. Extremely dwelling in inversion means that from the four permanences, the mind dwells on the four inversions of impermanence and so on. Afflictions completely disturbing means practicing austerities for the sake of Bodhi, but instead becoming afflicted, thinking that one can attain Bodhi in this way. Fourth, transforming stinginess and so on into the hidden meaning of generosity, the literal meaning is easy to understand. Transforming its meaning into something else: increasing the nature of stinginess means completely abandoning stinginess and its habits, manifesting the transformation of the basis. Being weary of generosity means that by giving up children and royal power, etc., one appears to be weary of others. Being angry at beggars means that after dedicating everything to others, one is happy if they take it without permission. Sometimes not giving anything at all means not giving occasionally, but giving constantly. Being far from generosity means abandoning giving to relatives and reciprocal giving, etc., and giving impartially. Fifth, transforming breaking the precepts into the hidden meaning of keeping the precepts, celibacy is the discipline, and being content with it is the path to liberation. Not seeking liberation from sexual activity means constantly relying on it and not seeking an antidote. Negligence means not making effort. Gladly accepting means entering with joy. Fear means being afraid of impurity and so on. The combination of the two means relying on them, these are breaking the precepts. Transforming it into discipline means not seeking from elsewhere, but abandoning it after realizing its Dharmadhatu, as stated in the Ornament of the Sutras: 'Apart from the Dharmadhatu, because there is no other Dharma, therefore, the Buddhas consider that liberation from attachment and so on is attachment and so on.' Negligence means abandoning it.
་ཐབས་ལ་རྒྱུན་དུ་རྟོག་པའོ། །དང་དུ་ལེན་པ་ནི་སྐྱེས་ཙམ་ཉིད་ན་འཇོམས་པའོ། །སྐྲག་པ་ནི་དེ་ལས་གྲོལ་བའི་དོན་དུ་འབད་པའོ། ། 1-1775 གཉིས་ཀྱིས་གཉིས་སྦྱོར་བ་ནི་ཞི་གནས་དང་ལྷག་མཐོང་གཉིས་ཀྱིས་འཇིག་རྟེན་དང་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ལམ་གཉིས་ལ་སྙོམས་པར་འཇུག་པའོ།། །། ༄། །དོན་དང་ལྡན་པའི་མཚན་བཤད་པ་ནི། དེ་ལྟར་བཤད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ངོས་བཟུང་བ་དང་དེ་ ཇི་ལྟར་འཆད་པའི་ཚུལ་གཉིས་བཤད་ནས། ད་ནི་སྤྱི་དོན་གསུམ་པ་དོན་དང་ལྡན་པའི་མཚན་བཤད་པའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་འདི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་སོ། །དེ་ལ་རྟོགས་ནས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ ཞེས་བྱ་བ་ནི་སློབ་དཔོན་གྱི་རྟོགས་པ་ལམ་གྱི་མངོན་པ་དེས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏེ་འདིས་ནི་མངོན་པས་མདོར་བསྡུས་པས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་སུ་བསྟན་ཏོ། །ཀུན་ལས་བཏུས་ པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བས་ནི་བརྡར་བཏགས་ཀྱི་མངོན་པའི་གསུང་རབ་ཀུན་ལས་བཏུས་པར་སྟོན་ནོ། །ཡང་དག་པའང་ཡིན་ལ་མཐོ་བའང་ཡིན་པས་ན་ཡང་དག་པར་མཐོ་བ་སྟེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའོ། །དེའི་ གནས་ནི་འབྱུང་ཁུངས་ཏེ་འདི་ལ་ཤེས་རབ་གསུམ་གོམས་པར་བྱས་པས་དེ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྒྱུ་འདི་འབྲས་བུ་མངོན་པའི་ཆེད་དུ་བཏུས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །འཁོར་བའི་ རྒྱ་མཚོ་གཏིང་མཐའ་མེད་པ་ཀུན་འབྱུང་ཆུ་སྲིན་འཇིགས་རུང་གནས། །སྡུག་བསྔལ་རླབས་ཆེན་སྲིད་རྩེའི་བར་གཡོ་རྣམ་སྨིན་ལྦུ་བའི་ཕྲེང་བ་འཁྲིགས། །མཐའ་ཡས་འགྲོ་བ་དེ་ལས་བསྒྲལ་ཕྱིར་ཐུབ་པས་གསུང་དབྱངས་བཅུ་གཉིས་ནི། ། 1-1776 སྡུག་བསྔལ་ཞི་ལམ་ཞི་བའི་འབྲས་བུ་ཡོན་ཏན་མེ་ཏོག་ཚོགས་ལྡན་གསུངས། །དེ་དོན་ས་བཅུའི་དབང་ཕྱུག་བྱམས་པ་ལས། །ས་གསུམ་གཟིགས་པ་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ཀྱིས། །ལྷ་ཡུལ་དགའ་ལྡན་གནས་སུ་ལེགས་ གསན་ཏེ། །འཛམ་གླིང་སྐལ་ལྡན་རྣམས་ལ་སྣང་བར་མཛད། །གླིང་ཆེན་འདིར་ནི་ཆོས་མངོན་གསུང་རབ་ལ། །སྙན་ཅིང་རྗོད་བདེ་རྫོགས་ཤིང་རྣམ་གསལ་བ། །ཅུང་ཟད་ཚིག་གིས་རབ་འབྱམས་དོན་སྟོན་པའི། །རྣམ་བཤད་ འདི་འདྲ་མ་བྱུང་འབྱུང་མི་འགྱུར། །འདི་ན་སངས་རྒྱས་བསྟན་པ་སྡུག་བསྔལ་ཀུན་སེལ་བདེ་བ་འབྱུང་ལ་ཞུགས་བཞིན་དུ། །ཁ་ཅིག་ཐར་ལ་བློ་མ་ཕྱོགས་ཤིང་ལ་ལ་སྲིད་ལ་ཆགས་པའི་ཡིད་འཆང་ གཞན། །སྡིག་པའི་གྲོགས་ལ་མངོན་དགའ་འགའ་ཞིག་ལོག་པའི་ལམ་ཞུགས་གཞན་ནི་བརྩོན་པ་མེད། །ཕལ་ཆེར་དོན་མིན་བྱ་བས་དོན་ཆེན་མི་སྒྲུབ་ཀྱེ་མ་བདག་ནི་ངོ་མཚར་སྐྱེས། །ཀཱ་ཡི་ཐར་པ་འདོད་ པའི་སྐྱེས་བུ་ཀུན། །ཉིན་མཚན་ཀུན་ཏུ་མ་གཡེངས་སེམས་དགེ་བས། །དོན་གཉིས་འབྱུང་བ་ཤཱཀྱའི་བསྟན་པ་ལ། །ཐོས་བསམ་སྒོམ་པས་སྒྲུབ་ལ་བརྩོན་པར་བྱ། །ཆོས་མངོན་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་རབ་མཛེས་པ། །ཤཱཀྱའི་ བསྟན་པའི་བཀའ་དང་བསྟན་བཅོས་ན
【現代漢語翻譯】 恒常作意于方法。接受是指在剛出生時就摧毀。恐懼是指努力從那之中解脫。 二者結合是指以止和觀二者平等地進入世間和出世間的二道。 具有意義的名稱解釋： 在解釋了應當解釋的法之體相，以及如何解釋之方式后，現在爲了解釋第三個總義，即具有意義的名稱，所以宣說了『此論』等。其中，『由於證悟而攝集』之意思是說，由於阿阇梨的證悟，即道的現觀，而攝集之意。這表明以現觀而簡略概括，故名為《現觀莊嚴論》。『從一切攝集』之意是指從詮釋名相概念的現觀經典中攝集。由於是真實且殊勝的，所以是『真實殊勝』，即佛地。其處是生源，因為在此修習三種智慧，所以它由此而生。因此，此因是爲了果，即現觀而攝集之意。輪迴的無底深海，是產生一切的恐怖海怪之所。痛苦的巨浪直至有頂，搖動著異熟的泡沫之鏈。爲了從那之中解脫無邊眾生，能仁發出了十二種聲音： 宣說了寂滅痛苦之道，寂滅之果，以及具足功德之花的集合。爲了那個意義，十地自在的慈氏，以三地之眼觀照的聖者無著，在天界兜率天處善聽，使贍部洲有緣者得見。在此贍部洲，對於法現觀經典，既悅耳又易於表達，既圓滿又清晰，以少許詞句顯示廣大意義的，這樣的論釋未曾出現，將來也不會出現。在此，佛陀的教法，平息一切痛苦，趨向安樂的生起，然而有些人不傾向於解脫，有些人則執著于輪迴，心懷他念。有些人明顯喜歡罪惡之友，有些人則步入邪道，有些人則沒有精進。大多數人因無意義之事而不成辦大事，唉，我感到驚奇。所有 желающие 解脫的士夫，日夜不放逸，以善心，對於產生二利的釋迦教法，應精勤修習聽聞、思維、修習。法現觀的莊嚴之花，極其美麗，釋迦教法的教言和論著中
【English Translation】 Constantly contemplating the method. Accepting means destroying it at the moment of birth. Fear means striving to be liberated from it. The combination of the two means equally engaging in the two paths of mundane and supramundane with the two, shamatha and vipassana. Explanation of the meaningful name: After explaining the object of the Dharma to be explained and how to explain it, now, in order to explain the third general meaning, the meaningful name, the 'Treatise' and so on are spoken. Among them, 'because it is condensed from realization' means that it is condensed by the teacher's realization, the manifestation of the path. This shows that it is abbreviated by manifestation, so it is called 'Abhisamayalankara'. 'Because it is collected from all' means that it is collected from all the Abhidharma scriptures that interpret conceptual terms. Because it is both true and high, it is 'truly high', that is, the Buddha's ground. Its place is the source, because by practicing the three wisdoms here, it arises from it. Therefore, this cause is collected for the sake of the fruit, that is, manifestation. The bottomless ocean of samsara is the abode of the terrible sea monsters that produce everything. The great waves of suffering move up to the peak of existence, forming a chain of ripening bubbles. In order to liberate limitless beings from that, the Thubpa (Buddha) uttered twelve voices: He proclaimed the path of pacifying suffering, the fruit of pacification, and the collection of qualities and flowers. For that meaning, the lord of the ten bhumis, Maitreya, the noble Asanga, who sees the three realms, listened well in the Tushita heaven and made it visible to the fortunate ones of Jambudvipa. In this great continent, for the Abhidharma scriptures, which are pleasant and easy to express, complete and clear, and show vast meanings with few words, such a commentary has not appeared and will not appear. Here, the Buddha's teachings, which pacify all suffering and lead to the arising of happiness, but some do not incline towards liberation, some are attached to samsara, and others hold different thoughts. Some clearly like sinful friends, some enter the wrong path, and others have no diligence. Most people do not accomplish great things because of meaningless things, alas, I am amazed. All those who desire liberation should not be distracted day and night, and with a good heart, should diligently practice hearing, thinking, and meditating on the Shakya's teachings, which produce the two benefits. The beautiful flowers of the Abhidharma's adornment, in the Shakya's teachings, the words and treatises...
ི། །འབུམ་ཕྲག་བཅུ་ལ་བློ་ཡི་ཟེར་འཕྲོ་བ། །བཅོམ་ལྡན་ཉི་མའི་འོད་ཀྱིས་ཕྱེ་བ་ཡིན། །འདི་བྱས་དགེ་བ་ཤིན་ཏུ་དྲི་མེད་པ། །ཀུན་གཞིའི་གནས་ལ་གང་གནས་བཟང་པོ་དེས། ། 1-1777 བྱམས་མགོན་ཞབས་དྲུང་ངེས་པར་སྐྱེས་ནས་ཀྱང་། །མྱུར་དུ་བླ་མེད་བྱང་ཆུབ་ཐོབ་པར་ཤོག །ཆོས་མངོན་པ་ཀུན་ལས་བཏུས་ཀྱི་རྣམ་པར་བཤད་པ་རྒྱན་གྱི་མེ་ཏོག་ཅེས་བྱ་བ་མང་དུ་ཐོས་པ་ ཤཱཀྱའི་དགེ་སློང་བཅོམ་ལྡན་རལ་གྲིས་སྦྱར་བ་འདི་ལེགས་པར་རྫོགས་སོ།། །།དགེའོ། ། ཕུ་ཐང་རྡོར་གཞོན་གྱིས་དག་པར་བྲིས་པའོ། །ཆོས་མངོན་པ་འདིའི་བརྒྱུད་པ་ནི་སངས་རྒྱས་ཤཱཀྱ་ཐུབ་པ། བྱམས་པ། ཐོགས་མེད། དབྱིག་གཉེན། བློ་བརྟན། གངས་སྤེལ། ཁ་ཆེ་ཛི་ན་མི་ཏྲ། ཀ་ཅོག་ཞང་གསུམ། དེས་ནམ་ནད་ཟླ་བའི་རྡོ་རྗེ། ཁུ་ལུང་དཔལ་གྱི་རྡོ་རྗེ། དཔས་རྒྱལ་བ་ཡེ་ཤེས་གསུམ་ལ་བཤད། དང་པོ་གཉིས་ ཀྱིས་བསྒོམས་པས་གྲུབ་པ་ཐོབ། དཔས་དབུས་སུ་འཁྲུག་པ་བྱུང་ནས་ཁམས་སུ་གཤེགས། དེ་ལ་གླུ་རྒྱལ་བའི་ཡེ་ཤེས། གླུ་མཆོག་གི་ཡེ་ཤེས། སེ་བཙུན་གཞོན་ནུ། གར་མི་ཡོན་ཏན་གཡུང་དྲུང་། ཁུ་སྟོན་ བརྩོན་འགྲུས་གཡུང་དྲུང་། དེ་ལ་ར་རྒྱ་ལི་གསུམ་བྲང་ཀོ། །བྲང་ཀོ་ལ་རོག་ཆོས་ཀྱི་བརྩོན་འགྲུས། རི་ལུང་སེ་འབར། བྱ་སྡེར་བ་བྱེ་སྐྱིད་པ། སྐྱི་སྟོན། དེས་བཅོམ་ལྡན་རལ་གྲི་བདག་དང་གཞན་ གྱི་གྲུབ་པའི་མཐའ་རྒྱ་མཚོ་ཐམས་ཅད་ལེགས་པར་ཐུགས་སུ་ཆུད་ནས་འགྲོ་བ་ཐམས་ཅད་མངོན་མཐོ་དང་ངེས་ལེགས་ལ་འགོད་པར་མཛད་པོ་ལ་གསུངས། དེས་སྡེ་སྣོད་འཛིན་པ་སྡོམ་བརྩོན་དམ་པ་གཞོན་ནུ་དཀོན་མཆོག་ལའོ།། །།
【現代漢語翻譯】 十萬俱胝智慧光芒照， 世尊日輪光輝所啟迪。 此善純凈無瑕極， 存於一切根基之善者。 慈尊足下必降生， 速證無上菩提愿成就。 《阿毗達磨集論》釋疏，名為《莊嚴之花》，乃多聞 釋迦比丘薄伽梵戒所著，至此圓滿。 善哉！ 普塘多吉雍仲校正。 此《阿毗達磨》之傳承為：釋迦牟尼佛、彌勒、無著、 世親、智穩、崗貝、克什米爾吉那彌扎、噶覺祥三。 彼傳南那月金剛、庫隆貝吉多吉，貝傳嘉瓦耶謝三。 前二修習得成就，貝于衛藏生亂后赴康區。 彼傳魯嘉瓦耶謝、魯秋吉耶謝、色尊云努、噶米云丹雍仲、庫敦 策哲雍仲，彼傳拉嘉裡三佈讓果。 讓果傳若秋吉策哲、日隆色巴、嘉德瓦杰吉巴、吉敦。 彼傳薄伽梵戒，我與他人之諸成就海皆善爲了解，能安立一切眾生於增上生與決定勝者。 彼傳持律沙彌戒勤持戒者云努袞卻。
【English Translation】 The rays of wisdom shining upon ten million kotis, Are revealed by the light of the Bhagavan Sun. This virtue is utterly pure and immaculate, May the good that abides in the ground of all, Ensure that the Protector Maitreya is born at your feet, And swiftly attains the unsurpassed Bodhi. The commentary on the Abhidharmasamuccaya, called 'The Ornament of Flowers,' composed by the greatly learned Shakya Bhikshu Bhagavanarakshita, is thus completed. Virtuous! Puthang Dorje Yonten corrected it. The lineage of this Abhidharma is: Buddha Shakyamuni, Maitreya, Asanga, Vasubandhu, Matisthira, Gangpel, Kashmir Jinamitra, Kaqog Zhang Sum. He transmitted to Namne Zlawe Dorje, Khulung Pelgyi Dorje, who transmitted to Dpe Gyalwa Yeshe three. The first two attained accomplishment through meditation. Dpe went to Kham after disturbances arose in U-Tsang. He transmitted to Lu Gyalwai Yeshe, Lu Chokyi Yeshe, Se Tsün Zhonnu, Garmi Yonten Yungdrung, Khuton Tseundru Yungdrung, who transmitted to Ra Gya Li Sum Brangko. Brangko transmitted to Rok Chokyi Tseundru, Rilung Sebar, Jya Derwa Jyekyipa, Kyiton. He transmitted to Bhagavanarakshita, who, having perfectly comprehended all the oceans of accomplishments of myself and others, is said to be the one who establishes all beings in higher realms and definite goodness. He transmitted to the Vinaya holder, the diligent novice Zhonnu Konchok.