ludru0209_能立語解釋開啟甘露函盒.g2.0f
如竹嘉措教言集LG21སྒྲུབ་ངག་གི་རྣམ་བཤད་བདུད་རྩིའི་ཟ་མ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་བ། 2-400 ༄༅། །སྒྲུབ་ངག་གི་རྣམ་བཤད་བདུད་རྩིའི་ཟ་མ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་བ། ༄། །གཞུང་སྔ་མ་ལས་འཕྲོས་པའི་འབྲེལ། ༄༅། །ལེགས་བཤད་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ལས་སྒྲུབ་ངག་གི་རྣམ་བཤད་བདུད་རྩིའི་ཟ་མ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་བ་བཞུགས་སོ།། བྱམས་པའི་འཁྲི་ཤིང་སྙིང་རྗེའི་འདབ་མ་འབུམ། །བློ་གྲོས་པད་དཀར་ལེགས་བཤད་ཟེའུ་འབྲུའི་ གཏེར། །རྣམ་མང་སྦྲང་རྩིའི་དགའ་སྟོན་སྩོལ་བའི་བཤེས། །རྒྱལ་བ་མཉེས་བྱེད་སྐྱིད་གཤོངས་བ་དེར་འདུད། །འདིར་ནི་མཁས་པའི་རྣམ་དཔྱོད་དུ། །ངོམ་པ་མེད་ཀྱང་བློ་གསལ་བའི། །ཤེས་ལྡན་བློ་གྲོས་མིག་འབྱེད་མཁན། ། གཏམ་འདི་རྣ་བའི་དཔལ་དུ་བྱོས། །དེ་སྤང་ཕྱིར་བདག་མཐོང་བའི་ཚིག །ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ། གསུམ་ལས་དང་པོ་ལ། གཞུང་སྔ་མ་ལས་འཕྲོས་པའི་འབྲེལ། བཤད་བྱ་ཚད་མ་མདོ་དང་སྦྱར་བའི་འབྲེལ། བསྡུས་དོན་གྱི་བཅད་པའི་འབྲེལ། ཚིག་དོན་གྱི་འབྲུ་གཉེར་བའི་འབྲེལ། འཆད་བྱེད་རིགས་པའི་གཏེར་དང་སྦྱར་བའི་འབྲེལ་དང་ལྔ། དང་པོ་འཕྲོས་པའི་ཚུལ་ནི། རྣམ་འགྲེལ་རང་རྐང་གི་ལེའུ་གསུམ་ལས་འཕྲོས་པའི་ ཚུལ་དང་། བཤད་བྱ་ཚད་མ་མདོ་ལས་འཕྲོས་པའི་ཚུལ་གཉིས་ཡོད་པ་ལས། དང་པོ་ནི། འོག་བསྒྲུབ་བྱའི་སྐབས་སུ་འབྱུང་བ་དེ་འདིར་བླང་ངོ་། །གཉིས་པ་ནི། གཞུང་འདི་ཚད་མ་མདོར། གཞན་དོན་རྗེས་ སུ་དཔག་པ་ནི། །རང་གི་མཐོང་དོན་རབ་གསལ་བྱེད། །ཅེས་པའི་གཞུང་འདི་ལས་འཕྲོས་པ་ཡིན་ཏེ། གཞུང་དེའི་སྐབས་སུ། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་དེ། མཚན་ཉིད་ཟུར་གསུམ་ལྡན་ནམ། གཉིས་ལྡན་དུ་བསྟན་པའི་ཟུར་དང་པོ་མཐོང་བ་སྨོས་པའི་དགོས་པ་དེ་རྒྱས་པར་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། 2-401 དེ་སྤང་ཕྱིར་བདག་ཞེས་སོགས་ཀྱི་གཞུང་འདི་ནི་བྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞུང་དེ་ནི་ཚད་མ་མདོར། རང་དོན་ནི་ཚུལ་གསུམ་རྟགས་ལས་དོན་མཐོང་ཡིན་ཞེས་པ་ལས་འཕྲོས་པ་ཡིན་ཏེ། །གཞུང་སྔ་ མ་དེའི་སྐབས་སུ། རྗེས་དཔག་དེ་ལ་མིང་ཙམ་གྱི་སྒོ་ནས་དབྱེ་ན་གཉིས་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་པ་རང་དོན་རྗེས་དཔག་དེ་ངོས་བཟུང་ནས། བཏགས་པ་བ་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་དེ་ངོས་འཛིན་པ་ ལ། གཞན་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི། ཞེས་སོགས་གཞུང་འདི་བྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞུང་དེ་ནི། མངོན་སུམ་དང་ནི་རྗེས་དཔག་ཚད་མའོ་ཞེས་པ་དེ་ལས་འཕྲོས་པ་ཡིན་དེ། སྔ་མ་དེའི་སྐབས་ སུ་ཚད་མ་ལ་མངོན་རྗེས་གཉིས་སུ་གྲངས་ངེས་སོ་ཞེས་བསྟན་ནས། ཚད་མ་གཉིས་པ་རྗེས་དཔག་དེ་ངོས་འཛིན་པར་བྱེད་པ་ལ། རང་དོན་ནི། ཚུལ་གསུམ་རྟགས་ལས་དོན་མཐོང་ཡིན། །ཞེས་སོགས་བྱུང་ བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར།། །། ༄། །བཤད་བྱ་ཚད་མ་མདོ་དང་སྦྱར་བའི་འབྲེལ། གཉིས་པ་བཤད་བྱ་ཚད་མ་མདོ་དང་སྦྱར་བའི་འབྲེལ་འཆད་པ་ལ། ཚད་མ་མདོ་ལས། གཞན་དོན་རྗེས
【現代漢語翻譯】 如竹嘉措教言集LG21《實修口訣釋·甘露食開啟》 2-400 ༄༅། །實修口訣釋·甘露食開啟 ༄། །前論所引之關聯 ༄༅། །吉祥賢妙日光中，實修口訣釋·甘露食開啟。 慈愛藤蔓，悲心花瓣數以千計； 智慧白蓮，善說精華寶藏； 賜予無量甘露盛宴之友； 頂禮令諸佛歡喜之吉祥賢。 於此，雖無炫耀博學之意， 然為開啟智者明眸， 愿此語成為悅耳之飾。 為遣除彼，『我見』之語。 如是等等之語境中，分三，首先：前論所引之關聯。所釋與量論根本頌之關聯； 總義之分段關聯；詞義之探究關聯；能釋與理智寶藏之關聯，共五種。首先，所引之方式為：從《釋量論》自釋之三品中所引之方式；以及所釋從量論根本頌中所引之方式兩種。第一種：下文于所立宗之語境中出現者，於此處亦可取之。第二種：此論從量論根本頌中：『為他立宗之比量，能明自宗所見義。』此頌所引。于彼論中，為他立宗之比量，是否具足三種特徵，或兩種特徵？於此闡釋第一種特徵『所見』之必要，故而廣為闡釋。 2-401 為遣除彼，『我』等等之論述由此而來。彼論出自量論根本頌：『自利者，由具三相之理，而見義。』。前論中，若從名相之角度區分比量，則可分為二種，即于彼論中，首先確定自利比量之體性，然後認知為他比量，故而有『為他立宗之比量』等等之論述。彼論出自『現量與比量為二量』，於前論中，已明確指出量唯有現量與比量二者，並於確定第二種量——比量時，有『自利者，由具三相之理，而見義』等等之論述。 ༄། །所釋與量論根本頌之關聯 第二，闡釋所釋與量論根本頌之關聯。量論根本頌云：『為他立宗之比量，能明自宗所見義。』
【English Translation】 LG21 Teachings of Ruzhu Jiacuo: Opening the Nectar Food of the Explanation of Practical Instructions 2-400 ༄༅། །Opening the Nectar Food of the Explanation of Practical Instructions ༄། །The connection derived from the previous treatise. ༄༅། །Opening the Nectar Food of the Explanation of Practical Instructions from the Rays of the Auspicious Eloquence Sun. Tendrils of loving-kindness, hundreds of petals of compassion; White lotus of wisdom, treasure of well-spoken essence; Friend who bestows the feast of manifold nectar; I prostrate to the Joyful Valley one who pleases the Victorious Ones. Here, although there is no boasting of scholarly intellect, For those who open the eyes of the wise, May this speech be an adornment to the ears. To dispel that, the words of 'self-view'. In the context of such statements, there are three parts, the first being: the connection derived from the previous treatise. The connection between the subject to be explained and the root text of Pramana (Epistemology); The connection of the summarized meaning's divisions; the connection of investigating the meaning of words; the connection between the explainer and the treasury of reasoning, totaling five. First, the manner of derivation is: the manner of derivation from the three chapters of the self-commentary of the Commentary on Valid Cognition; and the manner of derivation of the subject to be explained from the root text of Pramana. The first: that which occurs in the context of what is to be proven below, may also be taken here. The second: this treatise is derived from the Pramana root text: 'The inference for others makes clear the meaning seen by oneself.' In that treatise, does the inference for others possess three characteristics, or two? Here, the necessity of the first characteristic, 'seen,' is explained extensively. 2-401 To dispel that, the statements of 'I' and so on arise from this. That treatise comes from the Pramana root text: 'For oneself, seeing the meaning comes from a sign with three aspects.' In the previous treatise, if inference is distinguished from the perspective of mere names, there are two types: in that treatise, first, the nature of the inference for oneself is determined, and then the inference for others is recognized, hence the statement 'the inference for others' and so on. That treatise comes from 'Direct perception and inference are the two valid cognitions,' in the previous treatise, it was clearly stated that there are only two valid cognitions, direct perception and inference, and in determining the second valid cognition, inference, there are statements such as 'For oneself, seeing the meaning comes from a sign with three aspects.' ༄། །The connection between the subject to be explained and the root text of Pramana Second, explaining the connection between the subject to be explained and the root text of Pramana. The Pramana root text states: 'The inference for others makes clear the meaning seen by oneself.'
་སུ་དཔག་པ་ནི། རང་གི་མཐོང་དོན་རབ་གསལ་བྱེད། ཅེས་དང་། རང་འགྲེལ་ ལས། ཅི་ལྟར་རང་ཉིད་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་ལས་རྟགས་ཅན་ལ་ཤེས་པ་སྐྱེས་པ་དེ་ཁོ་ན་ལྟར་གཞན་ལ་ཡང་རྟགས་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་སྐྱེ་བར་འདོད་པས། ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ། 2-402 རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུར་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་འདིས། མཚོན་བྱ་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་དང་། དེའི་མཚན་ཉིད་ཟུར་གསུམ་ལྡན་ནམ་གཉིས་ལྡན་དུ་བསྟན་པའི་དོན། རྣམ་འགྲེལ་འདིར་གཏན་ལ་འབེབས་པར་བྱེད་པ་ ལ། གཞན་ལ་བསྟན་པར་བྱ་ཉིད་ཕྱིར་ཞེས་པ་ནས། མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཞེས་པའི་བར་བྱུང་བ་ཡིན་ལ། དེའི་དོན་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། གཞན་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི་ཞེས་པ་ དེས་མཚོན་བྱ་ཙམ་ཞིག་བསྟན་ནས། རང་གི་མཐོང་དོན་རབ་གསལ་བྱེད། །ཞེས་པ་དེས་ཚིག་ཟིན་ལ་མཚན་ཉིད་ཟུར་གཉིས་ལྡན་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། རང་འགྲེལ་ལས། ཇི་ལྟ་རང་ཉིད་ཚུལ་གསུམ་པའི་ རྟགས་ལས་ཞེས་སོགས་ཀྱིས་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ཏུ་འགྱུར་བ་ལ། རང་གི་བསྟན་བྱ་ཚུལ་གསུམ་པོ་དེ། རང་འགོད་མཁན་གྱི་སྔ་རྒོལ་གྱི་བློས་མཐོང་བ་ཞིག་དགོས་ཞེས་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཟུར་དང་པོ་ བསྟན་ནས། ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ནི་ཞེས་པ་དེས། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་དུ་འགྱུར་བ་ལ་རང་གི་བསྟན་བྱ་ཚུལ་གསུམ་ཚང་བར་སྟོན་པ་གཅིག་དགོས་ཞེས་ཟུར་གཉིས་པ་དངོས་སུ་ བསྟན་པ་ཡིན་གྱི་ཟུར་གསུམ་པའི་རྣམ་གཅོད་ཡོངས་གཅོད་གང་ཡང་ཚིག་ཟིན་ལ་མ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞུང་དེ་ལ་འབྲུའི་དབང་དུ་བྱས་ན། བློ་དོན་གྱི་སྐྱོན་གཉིས་དང་བྲལ་བའི་གཏན་ཚིག་འདི་ཆོས་ཅན། 2-403 གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་འཇོག་བྱེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་སྟེ། དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་སྒྲ་ཡང་བྱས་སོ་ཞེས་པའི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་དོན་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་རང་འགོད་མཁན་གྱི་སྔ་རྒོལ་རྣམ་དག་གིས་རང་གི་བསྟན་བྱ་ཚུལ་གསུམ་ཚད་མས་མཐོང་ནས་བཀོད་པའི་སྒྲུབ་ངག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་དོན་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་རང་གི་བསྟན་བྱ་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་པོ་ཚང་བར་སྟོན་པའི་སྒྲུབ་ངག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ཞེས་པའི་ཚིག་ ཟུར་གྱི་གཞན་དོན་ཞེས་པའི་མིང་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ་ཤེས་བྱེད་ཅི་ལྟར་ན། ཁྱོད་འགོད་མཁན་ཀྱིས་བྱས་པའི་རྟགས་ཀྱི་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་སྔ་རྒོལ་དེ་རང་ཉིད་ལ་དེ་སྐོར་གྱི་རྟགས་ ཡང་དག་བཀོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་རྟགས་ཅན་ལ་སྟེ། དེ་སྐོར་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་རྟོགས་པའི་རྗེས་དཔག་སྐྱེས་པ་དེ་བཞིན་དུ་གཞན་དེ་སྐོར་གྱི་ཕྱི་རྒོལ་རྣམ་དག་ལ
【現代漢語翻譯】 『如何衡量？在於清晰地闡明自己的觀點。』 自釋中說：『正如自己從具備三種特徵的理由中，對所證對像產生認識一樣，也希望他人也能對所證對像產生認識。因此，闡述具備三種特徵的理由，就是爲了他人的推論。』 2-402 『因為將因視為果。』這句話表明，所指是他人的推論，以及其特徵是具備三個方面還是兩個方面。在《釋量論》中，對此進行了最終的確定。 『爲了向他人展示』到『不是』之間已經闡述完畢。下面稍微解釋一下其含義：『他人的推論』只是表明了所指對象。 『清晰地闡明自己的觀點』這句話表明，從字面上看，具備兩個方面的特徵。自釋中說：『正如自己從具備三種特徵的理由中』等等，說明成為他人推論的原因在於，自己所闡述的三種特徵，需要立論者和辯論對方的智慧所能理解，這是第一個特徵。 『闡述具備三種特徵的理由』這句話表明，成為他人推論的原因在於，需要完整地展示自己所闡述的三種特徵，這是第二個特徵。因為從字面上看，沒有展示第三個特徵的排除和完全排除。 如果從文字的角度來看，這個遠離兩種智慧過失的理由，作為法， 2-403 是他人的推論的特徵，因為它是其成立的原因。也就是說，如果做了，就普遍具有無常的屬性，例如瓶子一樣，聲音也是被製造出來的。』這個正確的論證，作為法， 是遠離自身過失的，因為你自己，也就是立論者和辯論對方，已經通過正確的認知，理解了自己所要闡述的三種特徵，並進行了論證。因此，它也是法。 是遠離自身過失的，因為它是一個完整地展示自己所要闡述的三種特徵的論證。這個法，你被稱為『他人的推論』，其中『他人』這個詞的命名是有原因的，這是為什麼呢？因為你，也就是立論者，通過對所作之聲無常的辯論，依賴於自己對相關理由的正確論證，從而對所證對象，也就是對聲音無常的理解，產生了推論。同樣，對於其他相關的正確的辯論者來說
【English Translation】 'How to measure it? It lies in clearly elucidating one's own viewpoint.' The self-commentary says: 'Just as one's own understanding arises from a reason with three characteristics regarding the object to be proven, it is also desired that others can also have an understanding of the object to be proven. Therefore, explaining the reason with three characteristics is inference for others.' 2-402 'Because the cause is attributed to the effect.' This sentence indicates that what is signified is the inference for others, and whether its characteristic is having three aspects or two aspects. In the Pramanavarttika (Commentary on Valid Cognition), this is definitively established. From 'in order to show to others' to 'is not' has already been explained. Now, let's briefly explain its meaning: 'Inference for others' only indicates the object to be signified. 'Clearly elucidating one's own viewpoint' this sentence indicates that, literally, it has two aspects of characteristics. The self-commentary says: 'Just as one's own from a reason with three characteristics' etc., explaining that the reason for becoming an inference for others is that the three characteristics that one elucidates need to be understood by the wisdom of the proponent and the opponent, this is the first characteristic. 'Explaining the reason with three characteristics' this sentence indicates that the reason for becoming an inference for others is that it needs to completely demonstrate the three characteristics that one elucidates, this is the second characteristic. Because, literally, it does not demonstrate the exclusion and complete exclusion of the third characteristic. If viewed from the perspective of the text, this reason that is free from the two faults of wisdom, as a dharma, 2-403 is the characteristic of inference for others, because it is the reason for its establishment. That is to say, if it is made, it universally has the attribute of impermanence, like a pot, sound is also produced.' This correct argument, as a dharma, is free from its own faults, because you yourself, that is, the proponent and the opponent, have understood the three characteristics that you want to elucidate through correct cognition and have argued. Therefore, it is also a dharma. is free from its own faults, because it is an argument that completely demonstrates the three characteristics that you want to elucidate. This dharma, you are called 'inference for others', there is a reason for naming the word 'others' in it, why is that? Because you, that is, the proponent, through the debate of the impermanence of the sound that is made, rely on your own correct argument of the relevant reason, thereby producing inference for the object to be proven, that is, the understanding of the impermanence of sound. Similarly, for other related correct debaters
་ཡང་སྒྲ་ མི་རྟག་པ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དུ་བཀོད་པའི་སྒྲུབ་ངག་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས་ན་དེ་ལྟར་མིང་བཏགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རྗེས་དཔག་ཞེས་པའི་མིང་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། 2-404 ཁྱོད་རང་འབྲས་བྱས་པའི་རྟགས་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྟག་ཅན་རྗེས་དཔག་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡིན་པས་ན་འབྲས་བུའི་མིང་རྒྱུ་ལ་བཏགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། ཅི་ལྟར་རང་ཉིད་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་ལས། ཞེས་པ་ནས་རྒྱུ་ལ་འབྲས་བུར་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པའི་བར་བྱུང་། འོ་ན་འདིར། རབ་གསལ་བྱེད་སྨོས་པའི་རྣམ་བཅད་ཟུར་དུ་མི་འཆད་པའི་རྒྱུ་ མཚན་ཅི་ཡིན་སྙམ་ན། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོ་ནི་གསུམ་ལྡན་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་བཞེད་ལ། ངག་ཅུང་ཟད་ལྷག་པས་སྒྲུབ་ངག་གི་སྐྱོན་དུ་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟར་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་ཡན་ལག་གསུམ་ལྡན་བཞེད་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། མདོ་རྩ་བར། ཕྱོགས་ཆོས་དང་ནི་འབྲེལ་བ་དང་། །བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་བྱ་གཞན་རྣམས་སྤངས་ཞེས་དང་། རང་འགྲེལ་ལས། འདི་ལྟར་ཕྱོགས་ ཆོས་ཉིད་པའི་དོན་དུ་ནི་རྟགས་ཀྱི་ཚིག་ཡིན་ནོ། །དེ་རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཉིད་དུ་བསྟན་པའི་དོན་དུ་ནི་དཔེའི་ཚིག་ཡིན་ནོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་བསྟན་ པའི་དོན་དུ་ནི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག་བརྗོད་དོ། །དེས་ན་གཞན་གྱིས་ཤེས་པར་འདོད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་དུ་ཉེ་བར་སྦྱར་བ་དང་། མཇུག་བསྡུ་བ་དག་ནི་འདིར་བསལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཡན་ལག་ལྔའི་ནང་ནས། 2-405 ཉེ་སྦྱོར་དང་མཇུག་སྡུད་གཉིས་སྒྲུབ་རྟགས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་སྤངས་ནས། ཡན་ལག་གསུམ་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་འཇོག་དགོས་པར་གསལ་བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་དཔལ་ལྡན་ས་སྐྱ་པཎྜི་ ཏས། མཁས་པ་འཇུག་སྒོ་ལས། སྔ་མ་དབྱིག་གཉེན་ལེགས་ལྡན་སོགས། དོན་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་མོད་ཀྱིས། །གྲངས་དང་དབྱེ་བསྡུའི་བྱེ་བྲག་དང་། །བརྗོད་པའི་ཚུལ་ལ་ཁྱད་པར་ཡོད་ཅེས་དང་། ཕྱི་མ་ཕྱོགས་གླང་ ཆོས་གྲགས་སོགས། །དབྱེ་བསྡུའི་བྱེ་བྲག་འགའ་ཞིག་དང་། །བརྗོད་པའི་ཚུལ་ལ་ཉུང་རྒྱས་སོགས། །སྔ་མའི་ཚུལ་ལས་ཁྱད་པར་འཕགས། །ཞེས་དབྱིག་གཉེན་དང་ལེགས་ལྡན་འབྱེད་སོགས་ཡན་ལག་ལྔ་ལྡན་དང་གསུམ་ལྡན་གྱི་ སྒྲུབ་ངག་བཞེད་པ་དང་། ཕྱོགས་གླང་ཆོས་གྲགས་སོགས་དེ་ལྟར་མི་བཞེད་དོ་ཞེས་བཤད་པ་དང་། རིགས་གཏེར་ལས་ཀྱང་། གསུམ་པ་དེའི་སྐྱེས་བུ་ཡིས། །སྡུ་བ་ཡིན་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད། ཞེས་ཕྱོགས་གླང་གི་ གཞུང་དེས། ཕྱོགས་ཚིགས་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་བསྟན་པ་མིན་ནོ་ཞེས་གསལ་བར་བཤད་པ་ནི། ཕྱོགས་གླང་ཆོས་གྲགས་གཉིས་དགོངས་པ་གཅིག་ཏུ་སྒྲུབ་པའི་དགོངས་པ་ཅན་ཡིན་གྱི་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་
【現代漢語翻譯】 又，因為這是爲了理解無常而設立的論證語，所以這樣命名。又，這個法，你有被稱為『比量』的理由，因為你是從作為結果的『有法』之相中，產生理解聲音無常的常有比量的原因，所以這是將結果的名字賦予原因。 如果有人這樣解釋，從『如何從自身具有三種特徵的相』到『因為將結果的名字賦予原因』。那麼，這裡為什麼不單獨解釋『詳細闡明』的區分呢？ 這是有原因的。因為論師陳那是認可具有三種特徵的正確論證語的，並且不認為稍微多餘的語句是論證語的過失。 因此，論師陳那也認可具有三種支分的論證語。根本經中說：『宗法與關聯，以及所立，應捨棄其他所說。』自釋中說：『因此，作為宗法之義，是相的語句。爲了顯示隨之推斷和無則不生之義，是譬喻的語句。爲了顯示應推斷之義，是宗的語句。』因此，對於想要讓別人知道的人來說，附加的支分和結論等，在這裡是被排除的。』從五個支分中， 捨棄了近取和結論這兩個作為論證相的支分，明確說明了必須將三個支分作為論證語的支分。然而，薩迦班智達說：『《智者入門》中說：前期的世親和善護等，雖然在意義上沒有錯誤，但在數量和分類的差別上，以及表達方式上有所不同。後期的陳那和法稱等，在分類的差別上有一些，以及表達方式上的簡繁等，比前期的表達方式更為殊勝。』意思是世親和善護等認可具有五個支分和三個支分的論證語，而陳那和法稱等不這樣認為。在《理藏》中也說：『第三者（陳那）的後學者，因為是總結，所以沒有矛盾。』意思是陳那的論著中，並沒有將宗作為論證語的支分來顯示。這明確說明了陳那和法稱二人的觀點是一致的，而不是按照字面意思理解。
【English Translation】 Also, it is named so because it is a statement of proof established for the purpose of realizing impermanence. Moreover, that dharma (chos can), you have the reason for being named 'inference' (rjes dpag), because you are the cause of generating the constant inference that understands the impermanence of sound from the sign that is the result, so it is because the name of the result is attributed to the cause. If one explains it this way, from 'How from the sign with three characteristics...' to 'because the name of the result is attributed to the cause.' Then, why is the distinction of 'clearly explaining' not explained separately here? There is a reason for that. Because Master Dignāga considers the correct statement of proof to be one with three characteristics, and he does not consider a slightly excessive statement to be a fault of the statement of proof. Therefore, Master Dignāga also considers the three-membered syllogism to be valid. In the root text, it says, 'The property of the subject, the connection, and what is to be proven, abandon other things to be stated.' In the self-commentary, it says, 'Thus, the word of the sign is for the meaning of the property of the subject itself. The word of the example is for the meaning of showing what follows from it and what does not arise without it. The word of the subject is stated for the meaning of what is to be inferred. Therefore, the additional members such as wanting others to know, and the conclusion, are excluded here.' From the five members, Having abandoned the application and conclusion as members of the proof, it is clearly stated that the three members must be placed as members of the statement of proof. However, the glorious Sakya Paṇḍita said, 'In 'Entrance for the Wise,' it says: The former Vasubandhu and Guṇaprabha, etc., although there is no confusion in meaning, there are differences in number and classification, and differences in the way of expression. The latter Dignāga and Dharmakīrti, etc., have some differences in classification, and differences in the brevity and elaboration of expression, which are superior to the former's way.' This means that Vasubandhu and Guṇaprabha, etc., accept the statement of proof with five members and three members, while Dignāga and Dharmakīrti, etc., do not think so. In the 'Compendium of Reasoning,' it also says, 'The third one's (Dignāga's) followers, because it is a summary, there is no contradiction.' This means that Dignāga's treatise does not show the subject as a member of the statement of proof. This clearly explains that Dignāga and Dharmakīrti have the same intention, and it is not to be understood literally.
མིན་ཏེ། དེ་གཉིས་དགོངས་པ་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་ངེས་ཏེ། དེ་གཉིས་དགོངས་པ་ཅུང་ཟད་མི་གཅིག་པའི་སྐབས་གནང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཚུལ་ནི་འོག་ཏུ་འཆད་དོ།། །། ༄། །བསྡུས་དོན་གྱི་ས་བཅད་པ་དང་ཚིག་དོན་གྱི་འབྲུ་གཉིས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ནས་བཤད་པ་ལ། མཐོང་བ་སྨོས་པའི་དགོས་པ་མདོར་བསྟན་པ། གཉིས་པ་བསྡུས་དོན་གྱི་ས་བཅད་པ་དང་ཚིག་དོན་གྱི་འབྲུ་གཉིས་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་བསྡོམས་ནས་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། 2-406 གང་འཆད་པ་སྐབས་སུ་བབ་ན། དཔལ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས་མཛད་པའི་ཚད་མ་སྡེ་བདུན་གྱི་ནང་ཚན། རྒྱས་པ་རྣམ་འགྲེལ་འདི་ལ་ལེའུ་བཞི་ཡོད་པའི་ནང་ནས་ལེའུ་བཞི་པ་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ གི་ལེའུ་འདི་འཆད་པ་སྐབས་སུ་བབ། འདི་འཆད་པ་ལ། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། ནུས་ཡུལ་བསྒྲུབ་བྱའི་མཚན་ཉིད་བཤད་པ། བསྟན་བྱ་རྟགས་ཀྱི་རབ་དབྱེ་བཤད་པ་དང་གསུམ། དང་ པོ་ལ། མདོ་རྩ་འགྲེལ། རྣམ་འགྲེལ། འགྲེལ་པ་འགྲེལ་བཤད་དང་བཅས་པའི་ཚིག་ཟིན་ལ་ཟུར་གཉིས་ལས་མ་བཤད་ཀྱང་། བོད་ཀྱི་མཁས་པ་སྔ་ཕྱི་མང་པོ་དག་གི་རྗེས་སུ་འབྲངས་ནས། མཐོང་བ་སྨོས་ པའི་དགོས་པ་བཤད་པ། དོན་སྨོས་པའི་དགོས་པ་བཤད་པ། རབ་གསལ་བྱེད་སྨོས་པའི་དགོས་པ་བཤད་པ་གསུམ། དང་པོ་འདིར་བཤད་པ་ལ། མདོར་བསྟན་རྒྱས་བཤད་གཉིས་ཡོད་པའི་དང་པོ་ལ། གཞན་ལ་ བསྟན་པར་བྱ་ཉིད་ཕྱིར། །ཞེས་སོགས་ཤོ་ལོ་ཀ་གཅིག་བྱུང་། དེ་འབྲུ་དང་སྦྱར་ན། བདག་མཐོང་བའི་ཚིག་ཞེས་པ་དེ་ཆོས་ཅན་དང་། དེ་སྤང་ཕྱིར་ཞེས་པ་དེ་རྟགས་དང་། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་ པོས་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་མཚན་ཉིད་འཆད་པའི་ཚིག་ཟུར་དུ། སྔ་རྒོལ་རང་ཉིད་ཀྱིས་མཐོང་བ་ཞེས་པའི་ཚིག་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། རྣམ་བཅད་ཀྱི་དགོས་པ་ཡོད་དེ། སྔ་རྒོལ་གྲངས་ཅན་པས་ཕྱི་རྒོལ་སངས་རྒྱས་པའི་ངོར་བཀོད་པའི་བློ་བདེ་སེམས་མེད་ཡིན་ཏེ། 2-407 སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་གཟུགས་སོགས་དེ་ཙམ་ལྔ་བཞིན། གཟུགས་སོགས་དེ་ཙམ་ལྔ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་པ་དེ་བཞིན་དུ་བློ་དང་བདེ་བ་ཡང་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་བློ་བདེ་ སེམས་མེད་ཡིན་ནོ་ཞེས་པའི་སྒྲུབ་ངག་དེ། སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཡིན་པ་སྤང་བར་བྱ་བའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོངས་གཅོད་ཀྱི་དགོས་པ་ཡོད་དེ། གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་ཡིན་ན་རང་གི་བསྟན་ བྱར་གྱུར་པའི་ཕྱོགས་ཆོས་རང་འགོད་མཁན་གྱི་སྔ་རྒོལ་གྱིས་བློས་མཐོང་བ་གཅིག་དགོས་སོ་ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཤད་པ་ལ། དེ་སྤང་ཕྱིར་བདག་མཐོང་བའི་ཚིག །ཞེས་སོགས་ སོ། །འོ་ན་དེ་ལྟར་ཆོས་སྔ་སྨྲ་བ་པོའི་གང་ཟག་དང་ཚུལ་ཇི་ལྟར་སྙམ་ན། དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་སྔ་སྨྲ་བ་པོའི་གང་ཟག་ངོས་འཛིན་པའི་ཚུལ་ཡོད་དེ། དྲང་སྲོང་སེར་སྐྱའི་རྗེས་སུ་ འ
【現代漢語翻譯】 不是的，這兩種觀點並非完全一致，因為在某些情況下，這兩種觀點存在細微差別。具體情況將在下文闡述。 總而言之，將歸納要點和詞義解釋結合起來闡述，首先簡要說明提及『見』的必要性。 其次，將歸納要點和詞義解釋結合起來進行闡述。 當講解時機成熟時，將講解由法稱（Dharmakirti）所著的《量理七論》中的廣釋《釋量論》。《釋量論》共有四品，現在要講解的是第四品，即為他義現量品。 在講解這一品時，將闡述為他義現量的定義、能立和所立的定義，以及作為教義的相的分類。首先，關於第一點，雖然經文原文，即《釋量論》及其註釋，並未詳細闡述，但遵循眾多藏族先賢的觀點，將闡述提及『見』的必要性、提及『義』的必要性，以及提及『極明』的必要性。首先，在此闡述第一點，分為簡述和詳述兩個部分。首先是簡述，即出現了一句頌詞：『爲了向他人展示』等等。將其與詞義結合起來，『我見之詞』是法，『爲了遣除』是因。法稱論師在闡述為他義現量的定義時，在詞句中提及『先前論敵自己所見』，這是法，具有遮遣的必要性。因為先前論敵數論派在後來的論敵佛教徒面前提出的論點是：『覺是無意識的，因為它是生滅法。例如色等五蘊。』色等五蘊是生滅法，因此覺和樂也是生滅法。因此，覺是無意識的。這個論證是爲了遣除正確的論證。具有簡別的必要性，即如果為他義現量，則必須是提出自己所立宗的先前論敵通過意識所見，才能被理解。正如所說：『爲了遣除我見之詞』等等。 那麼，這種先說法的補特伽羅（pudgala，人）和方式是怎樣的呢？識別這種先說法的補特伽羅的方式是，遵循仙人迦毗羅（Kapila）的足跡。
【English Translation】 No, these two views are not entirely the same, because there are instances where these two views have slight differences. The details will be explained below. In summary, combining the summarized points and the explanation of word meanings, first briefly explain the necessity of mentioning 'seeing'. Secondly, to explain by combining the summarized points and the explanation of word meanings. When the time is right for explanation, the extensive commentary Pramanavarttika from Dharmakirti's Seven Treatises on Valid Cognition will be explained. Pramanavarttika has four chapters, and now the fourth chapter, the chapter on inference for others, will be explained. In explaining this chapter, the definition of inference for others, the definition of the means of proof and the object to be proven, and the classification of the sign as doctrine will be explained. First, regarding the first point, although the original text, i.e., Pramanavarttika and its commentaries, does not elaborate, following the views of many early Tibetan scholars, the necessity of mentioning 'seeing', the necessity of mentioning 'meaning', and the necessity of mentioning 'clarity' will be explained. First, this first point will be explained, divided into two parts: brief explanation and detailed explanation. First is the brief explanation, that is, a verse appears: 'In order to show to others' etc. Combining it with the meaning of the words, 'the word of my seeing' is the subject, 'in order to eliminate' is the reason. When Acharya Dignāga explains the definition of inference for others, the phrase 'seen by the previous opponent himself' is mentioned in the words, which is the subject, and there is a need for exclusion. Because the previous opponent, the Samkhya school, put forward the argument in front of the later opponent, the Buddhist: 'Cognition is unconscious, because it is subject to arising and ceasing. For example, the five aggregates such as form.' The five aggregates such as form are subject to arising and ceasing, therefore cognition and pleasure are also subject to arising and ceasing. Therefore, cognition is unconscious. This argument is to eliminate the correct argument. There is a need for distinction, that is, if it is inference for others, it must be that the previous opponent who proposes his own thesis has seen it through consciousness in order to be understood. As it is said: 'In order to eliminate the word of my seeing' etc. So, what is the nature of the person and the way of this previous speaker of the Dharma? There is a way to identify this previous speaker of the Dharma, which is to follow in the footsteps of the sage Kapila.
བྲང་བའི་གྲངས་ཅན་ཁ་ཅིག་གིས་དེ་སྐད་དུ་སྨྲ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་སྔ་རྒོལ་གྲངས་ཅན་པས་སངས་རྒྱས་པའི་ངོར་བློ་བདེ་ཆོས་ཅན། སེམས་མེད་ཡིན་ཏེ། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སྒྲུབ་བྱེད་འགོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དུ་གྲངས་ཅན་བདག་གིས་མཐོང་བ་མིན་ཡང་། གཞན་སངས་རྒྱས་པ་དག་གིས་ལུང་ལས། ཀྱེ་མ་འདུ་བྱེད་རྣམས་མི་རྟག །སྐྱེ་ཞིང་འཇིག་པའི་ཆོས་ཅན་ཡིན། ། 2-408 ཞེས། བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དུ་བཤད་པར་མཐོང་བ་གང་ཞིག སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དེ་ཡང་སངས་རྒྱས་པ་གཞན་ལ། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་བསྟན་པ་སྟེ་སྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་ཅེས་དེ་སྐད་སྨྲ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ་གཞན་ལ་བསྟན་པར་བྱ་ཉིད་ཕྱིར། །བདག་མཐོང་མིན་ཡང་གཞན་དག་གིས། །མཐོང་བ་སྒྲུབ་བྱེད་ཅེས་ཁ་ཅིག །ཅེས་སོ། །དེ་ཡང་ཞིབ་ པར་ན། གྲངས་ཅན་པ་དེས་ཤེས་བྱ་ཉེར་ལྔའི་ནང་ནས་བློ་བདེ་ཆོས་ཅན་དང་། གཟུགས་སོགས་དེ་ཙམ་ལྔ་མཐུན་དཔེ་དང་། སེམས་མེད་སྒྲུབ་ཆོས་དང་། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་རྟགས་སུ་འགོད་པའི་ཀུན་སློང་གི་ བསམ་པ་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། སྔ་རྒོལ་ལ་གྲངས་ཅན་པ་དེས་སངས་རྒྱས་པའི་ངོར། ཤེས་བྱ་ཉེར་གསུམ་པ་མྱོང་བ་བློའམ་ཆེན་པོའམ་བློ་བདེ་ཆོས་ཅན་དུ་འཛིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། གྲངས་ ཅན་པ་དེས་ཉེར་ལྔ་པ་བདག་ཤེས་རིག་གི་སྐྱེས་བུ་ཤེས་པ་དང་། ལྷག་མ་ཉེར་བཞི་པོ་བེམ་པོར་སྒྲུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེའི་བློ་བདེ་ཙམ་ཞིག རྒོལ་ཕྱི་རྒོལ་གཉིས་ཀྱི་མཐུན་ སྣང་དུ་གྲུབ་ཅིང་། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ་ན་གཞན་རྣམས་ཀྱང་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ་པོ་སྙམ་དུ་བསམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་སོགས་དེ་ཙམ་ལྔ་མཐུན་དཔེར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ཡོད་དེ། 2-409 རྒོལ་ཕྱི་རྒོལ་གཉིས་ཀས་དེ་ལྔ་སེམས་མེད་དུ་ཁས་ལེན་ནོ་སྙམ་དུ་བསམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སེམས་མེད་སྒྲུབ་ཆོས་སུ་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། ཉེར་བཞི་པོ་དེ་བེམ་པོར་སྒྲུབ་པར་འདོད་ ཅིང་དེ་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ་ན་བེམ་པོར་ཡང་གྲུབ་བོ་ཞེས་བསམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེ་འཇིག་ཅན་རྟགས་སུ་བཀོད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། གྲངས་ཅན་པ་དེས་བློ་བདེ་སོགས་རང་བཞིན་གྱིས་ སྐྱེ་འཇིག་བྱེད་པར་མི་འདོད་ཀྱང་གནས་སྐབས་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དུ་འདོད་ཅིང་། གནས་སྐབས་སྐྱེ་འཇིག་བྱེད་པ་ལ་སེམས་མེད་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་ཁོ་རང་ཁས་ལེན་པས་སངས་རྒྱས་པས་རྟགས་མ་གྲུབ་ཀྱི་ ལན་མི་ཐེབས་ཤིང་། ཁོ་རང་ལ་ཡང་ཁྱབ་པ་ཡོང་བ་གཞིར་བཞག་ཏུ་བསམས་ནས་དེ་ལྟར་བཀོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །མཐོང་བ་སྨོས་པའི་དགོས་པ་དངོས་རྒྱས་པར་བཤད་པ། གཉིས་པ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་ལ། དངོས་དང་ཐལ་བའི་ངག་ལ་མཚུངས་པ་ སྤང་བ་གཉིས། དང་པ
【現代漢語翻譯】 因為有些數論派（Samkhya）這樣說。也就是說，前派數論者在佛教徒面前主張，『智慧安樂（Buddhi）是法，是無心識的，因為它是有生滅的。』 之所以提出這個論證，是因為雖然數論派的『我』（Atman）並不認為智慧安樂是有生滅的，但其他佛教徒從經典中看到：『唉！諸行無常，是生滅之法。』 既然看到了智慧安樂是有生滅的，那麼對於其他佛教徒來說，智慧安樂就被認為是無心識的，這是爲了要論證的目的而提出的。 因此，之所以這樣說，是因為要向他人展示。有些人說：『即使自己沒有看到，但他人看到了，這就是論證。』 更詳細地說，數論派將智慧安樂作為二十五諦（Tattvas）之一的法，以及色等五唯（Tanmatras）作為共同的例子，將無心識作為要論證的性質，將有生滅作為理由，那麼，提出這些的動機是什麼呢？ 對於前派數論者來說，在佛教徒面前，將第二十三諦，即經驗、覺或大或智慧安樂，視為法是有原因的。因為數論派想要論證第二十五諦，即『我』，是具有知識的補盧沙（Purusha），而其餘二十四諦是物質（Prakriti）。 在這種情況下，只要智慧安樂這一點，就能在論敵和對手之間達成共識。如果智慧安樂被認為是無心識的，那麼其他的也都會被認為是無心識的。這就是他們的想法。 將色等五唯作為共同例子的原因也是因為，論敵和對手都認為這五者是無心識的。將無心識作為要論證的性質的原因是，他們想要論證這二十四諦是物質，如果這被認為是無心識的，那麼也就會被認為是物質的。 之所以提出有生滅作為理由，是因為數論派並不認為智慧安樂等本質上是有生滅的，但他們認為在現象上是有生滅的。既然現象上有生滅，那麼就普遍認為它是無心識的。因此，佛教徒不會反駁說理由不成立，而且他們自己也承認這種普遍性，基於這種考慮，他們才這樣提出論證。
【English Translation】 Because some Samkhyas say so. That is, the former Samkhya argues before the Buddhists, 'Buddhi (intelligence and bliss) is a dharma, is non-mental, because it is subject to arising and ceasing.' The reason for presenting this argument is that although the Samkhya 'self' (Atman) does not consider Buddhi to be subject to arising and ceasing, other Buddhists see from the scriptures: 'Alas! All conditioned things are impermanent, are of the nature of arising and ceasing.' Since Buddhi is seen as subject to arising and ceasing, then for other Buddhists, Buddhi is shown to be non-mental, which is presented for the purpose of argumentation. Therefore, the reason for saying this is to show it to others. Some say, 'Even if one does not see it oneself, but others see it, that is the argument.' In more detail, what is the motivation for the Samkhya to present Buddhi as a dharma among the twenty-five Tattvas (realities), and the five Tanmatras (subtle elements) such as form as common examples, non-mental as the property to be proven, and arising and ceasing as the reason? For the former Samkhya, there is a reason to consider the twenty-third Tattva, namely experience, awareness, or great or Buddhi, as a dharma before the Buddhists. Because the Samkhya wants to prove that the twenty-fifth Tattva, namely 'self', is the Purusha (spirit) with knowledge, and the remaining twenty-four Tattvas are Prakriti (matter). In this case, as long as just Buddhi is established as a common ground between the opponent and the respondent. If Buddhi is considered non-mental, then others will also be considered non-mental. That is their thought. The reason for using the five Tanmatras such as form as common examples is also because both the opponent and the respondent consider these five to be non-mental. The reason for using non-mental as the property to be proven is that they want to prove that these twenty-four are matter, and if this is considered non-mental, then it will also be considered matter. The reason for presenting arising and ceasing as the reason is that the Samkhya does not consider Buddhi, etc., to be inherently subject to arising and ceasing, but they consider it to be subject to arising and ceasing in appearance. Since there is arising and ceasing in appearance, it is generally considered to be non-mental. Therefore, the Buddhists will not refute that the reason is not established, and they themselves also acknowledge this generality, based on this consideration, they present the argument in this way.
ོ་ལ། ཕྱོགས་སྔ་བརྗོད་པའི་ཚེ། གཞན་ལ་བསྟན་པར་བྱ་ཉིད་ཕྱིར། ཞེས་དང་། བདག་མཐོང་མིན་ཡང་། ཞེས་དང་། སྒྲུབ་བྱེད་ཅེས་ཁ་ཅིག་ཟུར་གསུམ་ཡོད་པ་ལས། ས་བཅད་ཀྱང་ཟུར་ གསུམ་ཐོབ་དེ། ༈ གཞན་གྱིས་མཐོང་བ་རིགས་པས་དགག་པ། གཞན་གྱིས་མཐོང་བ་རིགས་པས་དགག བདག་མཐོང་མིན་པ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་ཁོ་ནས་དགག སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པ་ཁས་བླངས་དང་རིགས་པ་གཉིས་ཀྱིས་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ། རང་རྒྱུད་ཀྱིས་དགག་པ། 2-410 ཐལ་འགྱུར་གྱིས་དགག་པ། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཡོངས་རྟགས། ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག དེ་འབྲུ་དང་སྦྱར་ན། ཡོངས་རྟགས་ཡོངས་སུ་ལེན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་རྟགས། རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་ཚིག་ཅེས་པ་དེ་ཆོས་ཅན། ཚད་མ་ཉིད་དུ་འདོད་མ་ཡིན། ཞེས་པས་གསལ་བར་བྱས་ནས་འདི་ལྟར་འགོད་དེ། གཞལ་བྱའི་གནས་གསུམ་གྱི་ནང་ནས་གནས་གཉིས་པ་དངོས་ སྟོབས་རྗེས་དཔག་གི་ཡུལ་ཏེ་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་བསྒྲུབ་བྱ་བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཆོས་ཅན། །ཁྱོད་ལ་ལུང་ཚིག་རྣམ་དག་སྒྲུབ་བྱེད་ཚད་མ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་དེ་འཐད་པ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་གཞལ་བྱའི་ གནས་གསུམ་གྱི་ནང་ནས་གཞལ་བྱའི་གཉིས་པ་ཡིན་པ་གང་ཞིག ལུང་རྣམ་དག་གིས་ནི་གཞལ་བྱའི་གནས་དང་པོ་གཉིས་ལ་དཔྱད་པས་ཡོངས་སུ་རྟགས་ནས། གཞལ་བྱའི་གནས་གསུམ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་ཡོངས་ སུ་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ་ཡོངས་རྟགས་ཡོངས་སུ་ལེན་པའི་ཕྱིར། རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་ཚིག ཚད་མ་ཉིད་དུ་འདོད་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །དེས་ན་གཞུང་འདི་དང་། རྗེས་དཔག་རང་ གི་སྤྱོད་ཡུལ་ལ། །ལུང་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་བཤད། །ཅེས་པ་འདི་དང་། དེ་ལྟར་ཡུལ་གཉིས་རྣམ་དག་ན། །དེ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཡོངས་འཛིན་པར། །འདོད་པའི་དུས་ཡིན་དེ་ཡི་ཚེ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་ནི་གནོད་པར་འགྱུར། ། 2-411 ཞེས་པ་དང་། གནས་གསུམ་པར་ནི་འཕོ་བ་ན། །བསྟན་བཅོས་ལེན་པར་རིགས་ལྡན་ཡིན། །ཞེས་པ་འདི་རྣམས་གནད་ཀྱི་གཙོ་བོ་གཅིག་ཤེས་ཀུན་གྲོལ་ཡིན་པས། འཕྲོས་ཏེ་ཅུང་ཟད་བཤད་པར་བྱ་ཡི་རྣ་ བ་བླགས་ཏེ་ཉོན་ཅིག དེ་ཡང་། ཚུར་མཐོང་མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་སྒྲུབ་གང་རུང་འཇུག་པའི་གཞི་རྣམས་ནི། ལུང་རྣམ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མིན་ཏེ། དེས་གནོད་ན་སྒྲུབ་མི་ནུས་ཤིང་། གྲུབ་ན་སྒྲུབ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་དངོས་པོ་སྟོབས་ཤུགས་ཀྱི་རིགས་པས་གནོད་སྒྲུབ་གང་རུང་འཇུག་པའི་གཞི་རྣམས་ཀྱང་ལུང་རྣམ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མིན་ཏེ། དེས་ གནོད་ན་སྒྲུབ་མི་ནུས་ཤིང་གྲུབ་ན་སྒྲུབ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཚུར་མཐོང་མངོན་སུམ་དང་དངོས་སྟོབས་རིགས་པས་གནོད་སྒྲུབ་གང་རུང་གི་ཡུལ་དུ་མ་གྱུར་པའི་གཞལ་བྱའི་གནས་དེ་ནི། ལུང་རྣམ་དག་ལ་བརྟེན་
【現代漢語翻譯】 哦！在先前陳述時，爲了向他人展示，以及『我見非有』，還有一些人認為有三個部分，因此章節也分為三個部分。 正文： 駁斥他人所見 用理智駁斥他人所見，用自相矛盾駁斥『我見非有』的承諾，用承諾和理智兩者駁斥作為論據。 首先，用自續論證駁斥，用歸謬論證駁斥，用展示承諾中的矛盾來駁斥。 首先，對於普遍標記，等等，一頌。將其與意義結合，『普遍標記，爲了完全接受』，這是標記。 『推理的對象是詞』，這是主題。『不認為是量』，通過這樣闡明，如下記錄：在可量度的三個領域中，第二個領域是事物力量推理的對象，即事物力量的論證對象，易於產生和消亡的智慧，這是主題。你不應該認為純粹的語言詞是論證的有效量，因為你屬於可量度的三個領域中的第二個可量度的領域。因為純粹的語言通過研究可量度的前兩個領域來完全標記，並完全承諾作為可量度第三個領域的論證，所以解釋為『普遍標記，爲了完全接受。推理的對象是詞。不認為是量。』 因此，這部論著和『推理在自己的行為領域中，不需要依賴語言』，以及『如果兩個領域都是純粹的，那麼這就是完全掌握教義的時候，教義會造成損害。』 以及『當轉移到第三個領域時，接受教義是合理的』，這些都是理解一個關鍵點就能解決所有問題的關鍵。因此，稍微詳細地解釋一下，請豎起耳朵仔細聽。也就是說，對於那些通過現見來接受損害或論證的基礎，不應該依賴純粹的語言來論證，因為如果它造成損害，就無法論證，如果已經成立，則不需要論證。同樣，對於那些通過事物力量的推理來接受損害或論證的基礎，也不應該依賴純粹的語言來論證，因為如果它造成損害，就無法論證，如果已經成立，則不需要論證。因此，對於那些不是現見和事物力量推理的損害或論證對象的領域，應該依賴純粹的語言。
【English Translation】 O! When stating earlier, in order to show to others, and 'not seeing self', and some consider there are three parts, therefore the chapter is also divided into three parts. Text: Refuting what others see Refute what others see with reason, refute the promise of 'not seeing self' with self-contradiction, and refute being an argument with both promise and reason. First, refute with Svātantrika argument, refute with Prasanga argument, and refute by showing the contradiction in the promise. First, for the universal mark, etc., one verse. Combining it with the meaning, 'universal mark, for fully accepting', this is the mark. 'The object of inference is the word', this is the subject. 'Not considered as valid cognition', by clarifying in this way, record as follows: Among the three domains of what can be measured, the second domain is the object of inference of the power of things, that is, the object of argument of the power of things, the wisdom that is easy to arise and perish, this is the subject. It is not appropriate to consider pure language words as valid cognition of argument, because you belong to the second measurable domain among the three measurable domains. Because pure language fully marks by studying the first two measurable domains, and fully promises as the argument of the third measurable domain, so it is explained as 'universal mark, for fully accepting. The object of inference is the word. Not considered as valid cognition.' Therefore, this treatise and 'inference in its own field of action, does not need to rely on language', and 'if the two domains are pure, then this is the time to fully grasp the doctrine, the doctrine will cause harm.' And 'when transferring to the third domain, it is reasonable to accept the doctrine', these are the keys to solving all problems by understanding one key point. Therefore, explain in a little more detail, please prick up your ears and listen carefully. That is, for those bases that accept harm or argument through direct perception, it should not be argued based on pure language, because if it causes harm, it cannot be argued, and if it is already established, there is no need to argue. Similarly, for those bases that accept harm or argument through the reasoning of the power of things, it should not be argued based on pure language, because if it causes harm, it cannot be argued, and if it is already established, there is no need to argue. Therefore, for those domains that are not the object of harm or argument of direct perception and the reasoning of the power of things, one should rely on pure language.
ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་གཅིག་ཡོད། དཔྱད་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་དེ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་སྙིང་པོ་དྲིལ་ན། སྦྱིན་པ་ སྤྱད་པ་ལས་ལོངས་སྤྱོད་འབྱུང་བ་དེ་ནི་ལུང་རྣམ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཚུར་མཐོང་མངོན་སུམ་གྱི་གནོད་སྒྲུབ་ཀྱི་གཞིར་མ་གྱུར་པས། མངོན་གྱུར་རྟོགས་བྱེད་མངོན་སུམ་གྱི་དཔྱད་པས་ཀྱང་དག་པས་ན་དངོས་སྟོབས་རིགས་པས་གནོད་སྒྲུབ་ཀྱི་གཞིར་མ་གྱུར་པས། 2-412 ཅུང་ཟད་ལྐོག་གྱུར་རྟོགས་བྱེད་རྗེས་དཔག་གི་དཔྱད་པས་ཀྱང་དག་པས་ན། ལུང་རྣམ་དག་གི་གནོད་སྒྲུབ་འཇུག་པའི་གཞིར་གྱུར་པའི་གཞལ་བྱའི་གནས་གསུམ་པ་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་པ་ནི། དེ་ལྟར་ཡུལ་གཉིས་རྣམ་དག་ནི། །དེ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཡོངས་འཛིན་པ། །འདོད་པའི་དུས་ཡིན་དེ་ཡི་ཚེ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་ནི་གནོད་པར་འགྱུར །ཞེས་པའི་སྙིང་པོའོ། །ཡང་བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་པ་ དེ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལུང་རྣམ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མིན་ཏེ། ཁྱོད་སྒྲུབ་པ་ལུང་ལ་ལྟོས་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་བྱས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལྟ་བུ་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་ རིགས་པ་ཡང་དག་ལ་བརྟེན་ནས་གྲུབ་ཟིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཤད་པ་ནི། རྗེས་དཔག་རང་གི་དཔྱོད་ཡུལ་ལ། །ལུང་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་བཤད། །ཅེས་དང་། དེ་གྲུབ་དེ་ནི་ལེགས་པར་གྲུབ། །དེ་ཚེ་ བསྟན་བཅོས་ལྟོས་མ་ཡིན། །ཞེས་པའི་སྙིང་པོ་སྨར་འདོན་དུ་བྱས་པའོ། །དེ་ལ་དཔྱོད་ལྡན་ཁ་ཅིག་འདི་སྙམ་དུ་དོགས་ན། འོ་ན། བྱས་པའི་རྟགས་ལས་བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དུ་གྲུབ་ཟིན་པའི་ རྒོལ་བ་ཞིག་ལ། ལུང་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲུབ་མི་དགོས་མོད། དེ་ལྟར་མ་གྲུབ་པའི་རྒོལ་བ་ཞིག་ལ། བློ་བདེ་ཆོས་ཅན། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་ཏེ། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་པར་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ལས་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བཀོད་པའི་ཚེ་ན། 2-413 དེ་དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཅི་ཡིན་སྙམ་ན། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡོད་དེ། བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དེ་ལ་དཔྱད་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་མ་བརྟགས་པར་ ལུང་ལས། དེར་འཛིན་གྱི་བློ་བདེ་ནི་བག་ལ་ཉལ་གྱི་ཐེ་ཚོམ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དཔྱད་པ་དང་པོ་གཉིས་ཀྱིས་བརྟགས་ཤིང་དཔྱད་པ་ན། བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཡིན་པ་དེ་ནི་དངོས་ སྟོབས་རིགས་པ་ཡང་དག་གི་གནོད་སྒྲུབ་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ་ཡིན་པས། དེ་ལ་ལུང་ཚིག་རྣམ་དག་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཏུ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་གཞལ་བྱའི་གནས་གཉིས་པ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ གྱིས་ཀྱང་། དེ་ལ་ལུང་ཚིག་རྣམ་དག་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཏུ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡུལ་གཞལ་བྱའི་གནས་གསུམ་པོ་དེ་ལ་ཡུལ་ཅན་དཔྱད་པ་གསུམ་པོ་སོ་སོར་འཇུག་པ་
【現代漢語翻譯】 因此，需要通過經論來證實。這是因為有一種衡量標準可以證實它，而前兩種分析方法無法證實它。簡而言之，通過佈施和修行獲得受用，這需要依賴清凈的經論來證實。因為它沒有成為現量（pratyakṣa，感官認知）的妨害的基礎，所以通過現量的分析也是清凈的，因為它沒有成為實事道理（dngos stobs rigs pa）妨害的基礎。 因為它沒有成為稍微隱蔽的推理（rjes dpag）分析的妨害的基礎，所以它是第三種可衡量的對象，清凈的經論的妨害可以應用於它。正如所說： 『如此二者皆清凈，此乃教典之守護，欲求之時即彼時，教典即能為妨害。』這是其要點。此外，認為意識是生滅法（skye 'jig can）的觀點，不應依賴清凈的經論來證實，因為不需要依賴經論來證實它，因為它是有為法（byas pa）。正如通過正確的實事道理已經證實的那樣，正如所說： 『推理不需依經論，于自境中如是說。』以及『彼已成立善成立，此時無需依教典。』這是對其要點的簡要概括。然而，一些有智慧的人可能會懷疑：如果通過有為法的理由已經證實了意識是生滅法，那麼對於這樣的論敵來說，不需要依賴經論來證實。但是，對於尚未證實的論敵來說，如果這樣陳述：『意識，作為所立（chos can），是生滅法，因為佛經中說它是生滅法。』 那麼，為什麼這不會成為證實它的正確論證呢？原因是存在的。因為在沒有通過前兩種分析方法檢驗意識是生滅法的情況下，從經論中，對它的執著僅僅是潛在的懷疑。如果通過前兩種分析方法進行檢驗和分析，那麼意識是生滅法這一事實就成爲了正確的實事道理妨害的基礎。因此，清凈的經論之語不能作為正確的論證應用於它。而且，由於它是第二種可衡量的對象，因此清凈的經論之語也不能作為正確的論證應用於它。這是因為三種可衡量的對象分別對應於三種分析方法。
【English Translation】 Therefore, it needs to be proven through the scriptures. This is because there is one valid means of proof (pramāṇa) to prove it, and the first two analyses do not prove it. In essence, the arising of enjoyment from generosity and practice needs to be proven based on pure scriptures. Because it has not become the basis for the harm of direct perception (pratyakṣa), it is also pure through the analysis of direct perception, and because it has not become the basis for the harm of factual reasoning (dngos stobs rigs pa). Because it has not become the basis for the harm of the analysis of inference (rjes dpag) that cognizes what is slightly obscure, it is the third measurable object where the harm of pure scriptures can be applied. As it is said: 'Thus, both places are pure, this is the protector of the teachings, when the desired time is, the teachings will become harmful.' This is the essence. Furthermore, the view that consciousness is subject to arising and ceasing (skye 'jig can), that is the subject (chos can), should not be proven based on pure scriptures, because it is not necessary to rely on scriptures to prove it, because it is something made (byas pa). As it has already been proven through correct factual reasoning, as it is said: 'Inference does not need to rely on scriptures, it is said in its own domain.' And, 'That is proven, it is well proven, at that time there is no need to rely on the teachings.' This is a brief summary of its essence. However, some intelligent people may doubt: If it has already been proven from the sign of being made that consciousness is subject to arising and ceasing, then for such an opponent, it is not necessary to rely on scriptures to prove it. But, for an opponent who has not proven it, if it is stated: 'Consciousness, as the subject (chos can), is subject to arising and ceasing, because it is said in the Buddha's scriptures to be subject to arising and ceasing.' Then, why would that not become a valid proof to prove it? There is a reason for that. Because without examining whether consciousness is subject to arising and ceasing through the first two analyses, from the scriptures, the grasping onto it is merely a latent doubt. And if it is examined and analyzed through the first two analyses, then the fact that consciousness is subject to arising and ceasing becomes the basis for the harm of correct factual reasoning. Therefore, the words of pure scriptures cannot be applied to it as a valid proof. And also, because it is the second measurable object, the words of pure scriptures cannot be applied to it as a valid proof. This is because the three measurable objects each correspond to the three analyses.
ནི། རྟོག་གེའི་གསང་ ཚིག་བླ་ན་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཉིས་པ་ཐལ་འགྱུར་གྱིས་དགག་པ་ནི། དེར་ནི་རྗེས་དཔག་འཇུག་མི་འགྱུར། །ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་དེར་ནི་ཞེས་པ་དེ་ཆོས་ཅན་དང་། རྗེས་དཔག་འཇུག་ མི་འགྱུར་ཞེས་པ་ཚད་བསལ་དང་། ཁས་བླངས་རྟགས་བཀོད་ཟུར་ནས་ཁ་བསྐང་བ་ནི། བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་རྗེས་དཔག་རྟགས་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་རྟགས་གཅིག་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་ཏུ་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། 2-414 ཁྱོད་ལུང་རྣམ་དག་ལ་བརྟེན་ནས་ངེས་པར་སྒྲུབ་དགོས་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། དེར་ནི་རྗེས་དཔག་འཇུག་མི་འགྱུར་ཞེས་སོ། ། གསུམ་པ་ཁས་བླངས་འགལ་བས་དགག་པ་ ལ། ཁས་བླངས་འགལ་བ་དངོས་དང་། དེའི་ཉེས་སྤོང་དགག་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། ལུང་ལ་གནོད་ཕྱིར་གཞན་ལ་ནི། །སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་ཕྱིར་དེ་ཡི་ཚེ། །དེ་ནི་ཚད་མིན་ཞེས་པ་སྟེ། །དེ་ཡང་དེ་ ནི་ཞེས་པ་ཆོས་ཅན་དང་། །ལུང་ལ་གནོད་ཕྱིར་གཞན་ལ་ནི། །སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་ཕྱིར་ཞེས་པ་རྟགས་སུ་བཏང་སྟེ། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལུང་ཚད་མ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་ ལུང་དོན་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་དུ་ཁྱོད་ཀྱི་ལུང་དོན་ལས་གཞན་བློ་བདེ་སེམས་མེད་ལ་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་བརྗོད་པ་དེའི་ཚེའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། ལུང་ལ་གནོད་ཕྱིར་གཞན་ལ་ནི། །སྒྲུབ་ བྱེད་བརྗོད་ཕྱིར་དེའི་ཚེ། །དེ་ནི་ཚད་མིན་ཞེས་པ་འདི་བྱུང་། དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། དེ་ལ་འདོད་དེ། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཚད་མར་ཁས་མི་ལེན་ནོ་ཞེ་ན། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་དངོས་སུ་ སྟོན་པ་ནི། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དེའི་བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དུ་གྲུབ། བློ་བདེ་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ལས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ་པའི་སྒོ་ནས་གྲངས་ཅན་ཁྱོད་ཀྱི་འདོད་པ་མ་ལུས་པར་གྲུབ་པ་དེ་མིན་པར་ཐལ། 2-415 སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཚད་མ་ཡིན་པ་དེ་བས་ནའི་ཕྱིར། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་གྱི་འཁོར་གསུམ་དངོས་ཡིན་ནོ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེ་བས་ན། དེས་གྲུབ་མ་ལུས་གྲུབ་མ་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་ དེའི་ཉེས་སྤོང་དགག་པ་ལ། ཕྱོགས་སྔ་དངོས་དང་དེ་དགག་པ་གཉིས། དང་པོ་ལ། གལ་ཏེ་ཁོ་ན་རེ། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དེ་སྤྱིར་ལུང་ཚད་མ་མིན་ཡང་། སངས་རྒྱས་པ་ཁྱོད་རང་ལ་ལུང་ ཚད་མར་གྲུབ་སྟེ། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དེ་སངས་རྒྱས་པ་ཁྱོད་རང་ལ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ལྡན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཕྱོགས་སྔ་འཆད་པ་ལ། གལ་ཏེ་ལུང་དེ་ལྡན་ལ་གྲུབ། ཅེ་ ན། གཉིས་པ་དེ་དགག་པ་ལ། རྟགས་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་རིགས་པས་དགག་པ་དང་། བསལ་བ་ལ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ནི། གང་གི་ལུང་གང་ཡིན། ཞེས་པ་སྟེ། གང་གི་ལུང་ཞེས་ པ་ཆོས་ཅན་དང་། གང་ཡིན་ཞེས་པ་བསལ་བ་དང་། རྟགས
【現代漢語翻譯】 因為這是最高的秘密語。 第二，用歸謬法進行反駁：『在那裡，後來的推論不會發生。』 也就是說，『在那裡』是作為有法，『後來的推論不會發生』是作為排除。 補充說明已承諾的理由：具有意識的生滅之物是有法，對你來說，後來的推論，即真實力量的理由，不會成為正確的證明，因為你必須依靠純凈的經文來證明。 這就是『在那裡，後來的推論不會發生』的解釋。 第三，用違背承諾來反駁：違背承諾的真實情況，以及對其錯誤的駁斥，分為兩部分。 第一部分是：『因為經文受到損害，所以對他人來說，當陳述證明時，那不是衡量標準。』 也就是說，『那』是有法，『因為經文受到損害，所以對他人來說，當陳述證明時』是作為理由。 佛教的經文是有法，你的經文不是衡量標準，因為爲了損害你的經文的意義，當你對你的經文之外的無意識的生滅之物陳述正確的證明時。 這就是『因為經文受到損害，所以對他人來說，當陳述證明時，那不是衡量標準』的由來。 有人會說：『我同意，我不承認佛教的經文是衡量標準。』 直接展示承諾中的矛盾：所知是有法，佛教經文的意識是生滅之物，從意識的生滅之物到無意識之物，你所有的數論觀點都已成立，這不是因為佛教的經文是衡量標準。 因此，承諾中存在真實的自相矛盾的三種情況。 這就是『因此，它所成立的一切都沒有成立』的解釋。 第二部分是駁斥其錯誤：分為前方的觀點和對其的駁斥兩部分。 第一部分是：『如果有人說，佛教的經文通常不是衡量標準，但對你佛教徒來說是衡量標準，因為佛教的經文從無始以來就存在於你佛教徒之中。』 這就是對前方觀點的解釋，『如果經文存在併成立。』 第二部分是駁斥它：用真實力量的推理來駁斥，並指出排除中的承諾矛盾。 第一部分是：『誰的經文是什麼？』，『誰的經文』是有法，『是什麼』是排除，理由是
【English Translation】 Because it is the supreme secret word. Second, refutation by reductio ad absurdum: 'There, subsequent inference does not occur.' That is to say, 'there' is the subject (chos can), and 'subsequent inference does not occur' is the exclusion. Supplementing the promised reason: The conscious, arising and ceasing thing is the subject. For you, subsequent inference, the reason of real power, will not become a correct proof, because you must rely on pure scriptures to prove. This is the explanation of 'There, subsequent inference does not occur.' Third, refutation by contradicting the promise: The true situation of contradicting the promise, and the refutation of its error, are divided into two parts. The first part is: 'Because the scriptures are harmed, so to others, when stating proof, that is not a measure.' That is to say, 'that' is the subject, and 'because the scriptures are harmed, so to others, when stating proof' is taken as the reason. The Buddhist scriptures are the subject. Your scriptures are not a measure, because in order to harm the meaning of your scriptures, when you state a correct proof to the unconscious, arising and ceasing thing other than your scriptures. This is the origin of 'Because the scriptures are harmed, so to others, when stating proof, that is not a measure.' Someone might say: 'I agree, I do not acknowledge the Buddhist scriptures as a measure.' Directly showing the contradiction in the promise: What is knowable is the subject. The consciousness of the Buddhist scriptures is an arising and ceasing thing. From the conscious, arising and ceasing thing to the unconscious thing, all your Samkhya views have been established. This is not because the Buddhist scriptures are a measure. Therefore, there are three real cases of self-contradiction in the promise. This is the explanation of 'Therefore, everything that is established by it is not established.' The second part is to refute its error: Divided into the forward view and the refutation of it. The first part is: 'If someone says, the Buddhist scriptures are generally not a measure, but for you Buddhists they are a measure, because the Buddhist scriptures have existed among you Buddhists from beginningless time.' This is the explanation of the forward view, 'If the scriptures exist and are established.' The second part is to refute it: Refuting with the reasoning of real power, and pointing out the contradiction of the promise in the exclusion. The first part is: 'Whose scriptures are what?', 'Whose scriptures' is the subject, 'what' is the exclusion, the reason is
་ཁ་བསྐང་བ་ཡིན་པས། སངས་རྒྱས་པ་ལ་སོགས་པ་གང་དང་གང་གི་ལུང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ལ་སོགས་པ་གང་དང་གང་ ཡིན་པ་ལ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ལྡན་པ་གང་ལས་ཡིན་དེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་སངས་རྒྱས་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་འབྲེལ་པ་རྣམ་གཉིས་གང་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-416 དེ་གཉིས་ལ་ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་བདག་གཅིག་གི་འབྲེལ་བ་གྲུབ་ན། སངས་རྒྱས་པའི་སྐྱེས་བུ་གཅིག་གྲུབ་ཙམ་ནས་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཡང་གྲུབ་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། དེ་གཉིས་ལ་ཐོག་མ་ མེད་པ་ནས་དེ་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་གྲུབ་ན། སངས་རྒྱས་པའི་སྐྱེས་བུ་གཅིག་གྲུབ་ཙམ་ནས། དེའི་འབྲས་བུ་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དེ་ཡང་དེའི་ཕྱི་ལོགས་དེ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་དགོས་པར་ཐལ་པའི་ སྐྱོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། གང་གི་ལུང་གང་ཡིན། ཞེས་སོ། །འདིའི་གནད་མ་རྟོགས་པར་འབྲུ་ལོག་སྣ་ཚོགས་སྣང་བ་ནི་མི་འཐད་དེ། གཞུང་འདི་ནི། སྐྱེས་བུ་གང་ལ་ལུང་དེ་ ཐོག་མ་མེད་པ་ནས་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁས་ལེན་པ་ཕྱོགས་སྔར་བྱས་ནས། རིགས་པ་འཕངས་པ་ཡིན་པས་འོག་ནས་འབྱུང་བའི། སྐྱེ་བོ་རང་པོར་སྐྱེས་འགྱུར་ཞིང་། །ཡོན་ཏན་ཉེས་པ་མ་མཐོང་ ལ། །གྲུབ་མཐའ་མི་ཟད་གདོན་འདི་ནི། །ཀྱེ་མ་སུ་ཡི་དགོས་པ་ཡིན། །ཞེས་པའི་གཞུང་དེ་ཡང་འདིར་དྲན་པས་ཆོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཚད་མ་མིན་པར་ཡང་། སངས་རྒྱས་ པ་རང་ལ་ལུང་ཚད་མར་གྲུབ་ཅེས་པའི་དམ་བཅའ་དེ་འགོག་པ་ལ། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་གྱི་འཁོར་གསུམ་གྱི་རིགས་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་དང་པོ་ནི། ཚད་མས་གནོད་པར་གྱུར་པ་ཡིས། །ལུང་དེ་ཇི་ལྟར་གྲུབ་པ་ཡིན། ། 2-417 ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་། ཚད་མས་གནོད་པར་གྱུར་པ་ཡིས། །ཞེས་པ་རྟགས་དང་། ལུང་དེ་ཞེས་པ་ཆོས་ཅན་དང་། ཇི་ལྟར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཞེས་པ་བསལ་བར་བཏང་སྟེ། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དེ་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ལུང་ཚད་མ་ཇི་ལྟར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་དོན་ལ་ཚད་མས་གནོད་པར་གྱུར་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་ཁས། ཁྱབ་པ་ཡོངས་ཁྱབ་ ཡིན་པས་འཁོར་གསུམ། གཉིས་པ་ནི། དེ་དང་འགལ་བ་ཁས་ལེན་པ། དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་འགྱུར། ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ཆོས་ཅན་ཁ་བསྐང་། ཇི་ལྟར་འགྱུར་བ་བསལ་བ་དང་། ལྷག་མ་རྟགས་ སུ་བཏང་བ་སྟེ། སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཡང་ལུང་ཚད་མར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ་མི་འགྱུར་བར་ཐལ། སངས་རྒྱས་པས་ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་དོན་དང་འགལ་བ་བློ་བདེ་སེམས་ མེད་དུ་ཁས་ལེན་པར་རིགས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་ཁས། ཁྱབ་པ་ཡོངས་ཁྱབ་ཡིན་པས་འཁོར་གསུམ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེ་དང་བསལ་བ་ཁས་ལེན་པ། །དེ་ཉིད་ཕྱིར་ནི་ཇི་ལྟར་ འགྱུར། ཞེས་སོ། །གསུམ་པ་ནི། དེ་ལས་གཞན་པ་ཁས་ལེན་
【現代漢語翻譯】 那麼，哪個宗派的經典（藏文：ལུང་，lũng，經典）具有法相（藏文：ཆོས་ཅན，chös can，具有性質的事物）？你作為佛教徒等宗派，從無始以來就具備的經典是從何而來？不應是那樣，因為你和佛教徒等宗派之間，從無始以來就沒有建立起任何兩種關係。 如果這兩者之間從無始以來就建立了同一本體的關係，那麼僅僅成立一個佛教徒的個體，就應該成立佛教的經典。如果這兩者之間從無始以來就建立了因果關係，那麼僅僅成立一個佛教徒的個體，其果——佛教的經典，也應該緊隨其後立即產生，這樣就會有過失。 對於這種說法，應該問：『哪個宗派的經典是什麼？』如果不理解這裡的要點，而出現各種錯誤的解釋是不恰當的。因為這部論典是先假設『哪個個體從無始以來就具備那個經典』，然後才提出理證的。因此，下面將要出現的：『眾生自性本具生滅變，不見功德過失之差別，無盡宗派如邪魔附體，唉呀，這究竟是誰的需要？』這句論典也足以在此處提醒。 第二，爲了駁斥『佛教的經典不是量（藏文：ཚད་མ，tshad ma， प्रमाण pramana，有效認知）』，但『佛教徒自己卻認為經典是量』的立宗（藏文：དམ་བཅའ，dam bca，誓言，承諾），有三種自相矛盾的三相輪（藏文：འཁོར་གསུམ，'khor gsum，三相輪）理證，第一個是：『被量所損害，經典如何成立？』 也就是說，『被量所損害』是宗（藏文：རྟགས，rtags，因），『經典』是法相，『如何成立』是遮遣（藏文：བསལ，bsal，否定）。即：佛教的經典具有法相，你作為佛教徒，經典如何成立為量？不應成立，因為你的教義被量所損害。宗是遮遣的肯定，周遍是普遍周遍，因此是三相輪。第二個是：『承認與此相違，如何因此而改變？』 也就是說，補充法相，遮遣『如何改變』，剩餘的是宗。即：佛教的經典具有法相，你作為佛教徒，經典如何轉變為量？不應轉變，因為佛教徒心安理得、毫無顧忌地承認你的教義是矛盾的。宗是遮遣的肯定，周遍是普遍周遍，因此是三相輪。有人解釋為：『承認與此遮遣，如何因此而改變？』 第三個是：『承認與此不同』
【English Translation】 Therefore, which school's scriptures (Tibetan: ལུང་, lũng, scriptures) have the property (Tibetan: ཆོས་ཅན, chös can, a thing with properties)? From what do you, as a Buddhist or other school, possess scriptures from beginningless time? It should not be so, because no two relationships have been established between you and Buddhists or other schools from beginningless time. If these two have established a relationship of the same entity from beginningless time, then the scriptures of Buddhism should be established as soon as a single Buddhist individual is established. If these two have established a causal relationship from beginningless time, then the result of that—the scriptures of Buddhism—should also arise immediately after that, which would be a fault. Regarding this statement, one should ask: 'Which school's scriptures are what?' It is inappropriate to see various erroneous interpretations without understanding the key point here. Because this treatise first assumes 'which individual possesses that scripture from beginningless time,' and then presents the reasoning. Therefore, the following that will appear below: 'Beings by nature are subject to birth and change, not seeing the difference between merit and fault, endless schools like a possessed demon, alas, whose need is this?' This verse is enough to remind us here. Second, in order to refute the proposition that 'the scriptures of Buddhism are not valid cognitions (Tibetan: ཚད་མ, tshad ma, प्रमाण pramana, valid cognition),' but 'Buddhists themselves consider the scriptures to be valid cognitions,' there are three self-contradictory three-phased reasonings (Tibetan: འཁོར་གསུམ, 'khor gsum, three-phased wheel). The first is: 'Being harmed by valid cognition, how is the scripture established?' That is, 'being harmed by valid cognition' is the sign (Tibetan: རྟགས, rtags, reason), 'scripture' is the subject, and 'how is it established' is the negation (Tibetan: བསལ, bsal, negation). That is: the scriptures of Buddhism have the property, how is the scripture established as valid cognition for you as a Buddhist? It should not be established, because your doctrine is harmed by valid cognition. The sign is the affirmation of negation, the pervasion is universal pervasion, therefore it is a three-phased reasoning. The second is: 'Admitting contradiction to this, how does it change because of that?' That is, supplement the subject, negate 'how it changes,' and the remainder is the sign. That is: the scriptures of Buddhism have the property, how does the scripture change into valid cognition for you as a Buddhist? It should not change, because Buddhists readily and carelessly admit that your doctrine is contradictory. The sign is the affirmation of negation, the pervasion is universal pervasion, therefore it is a three-phased reasoning. Some explain it as: 'Admitting negation to this, how does it change because of that?' The third is: 'Admitting something different from this'
ན། །དེ་དོར་ཡན་ལག་ཚད་མ་མིན། །ཞེས་པ་ཡིན་པ་དེ་ཡང་། ཚད་མ་མིན་ཞེས་པ་བསལ་བ་དང་། ཆོས་ཅན་ཁ་བསྐང་། ལྷག་མ་རྟགས་སུ་བཏང་སྟེ། 2-418 སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ལུང་ཚད་མ་མིན་པར་ཐལ། སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཁྱོད་ཀྱི་བསྟན་དོན་ལས་གཞན་པ་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་ཁས་ལེན་རིགས་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ ཀྱིས་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་དོན་ལས་གཞན་པ་ཁས་ལེན་པ་དེ་ནི། ཁྱོད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་པའི་ལུང་ཚད་མར་ཁས་ལེན་པ་དོར་བའི་ཡན་ལག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོ་དང་གསལ་བ་ཁས། གཉིས་ པ་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་འཁོར་གསུམ་མོ།། །། ༈ བདག་མཐོང་མིན་པ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་གྱིས་དགག་པ། རྩ་བའི་ས་བཅད་གཉིས་པ། བདག་མཐོང་མིན་པ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་གྱིས་དགག་པ་ལ། རིགས་པ་དངོས་དང་། ཉེས་སྤོང་དགག་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། རང་རྟོགས་ གང་ལས་བྱུང་གྱུར་པའི། །སྒྲུབ་བྱེད་དེ་ནི་ཅིས་མ་བརྗོད། །ཅེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་། གཞུང་དེ་བསལ་བ་དང་། ཆོས་ཅན་དང་རྟགས་ཁ་བསྐང་བ་སྟེ། གྲངས་ཅན་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ཁྱོད་རང་ ལ། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་རྟོགས་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་གང་ལས་བྱུང་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་ནི། ཕྱི་རྒོལ་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཅིས་མ་བརྗོད་དེ་བརྗོད་རིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པའི་ ངོར་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་སྔ་རྒོལ་རྣམ་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། ཁྱབ་པ་ཚད་མས་གྲུབ། འདོད་ལན་ཁྱོད་ཀྱིས་མ་ཐེབས་པས་འཁོར་གསུམ་མོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། རང་རྟོགས་གང་ལས་བྱུང་གྱུར་པའི། ། 2-419 སྒྲུབ་བྱེད་དེ་ནི་ཅིས་མ་བརྗོད། །ཅེས་སོ། །གཉིས་པ་ཉེས་སྤོང་དགག་པ་ལ་གསུམ། ལུང་གིས་གྲུབ་པའི་ལན་དགག་པ། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་ལན་དགག འདོད་པས་གྲུབ་པའི་ལན་དགག་པའོ། ། དང་པོ་ནི། ཁོ་ན་རེ། རྩ་བ་ལ་མ་ཁྱབ་སྟེ། གྲངས་ཅན་པས་གྲངས་ཅན་གྱི་ལུང་གིས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ལ། སངས་རྒྱས་པས་གྲངས་ཅན་པའི་ལུང་དེ་ཚད་མར་མི་ འཛིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ཟེར་ན། དེའི་ལན་འགོག་པ་ལ། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་གྱི་འཁོར་གསུམ་འཕེན་པ་ནི། རིགས་པ་གང་གིས་ལུང་འཛིན་པ། །དེ་ནི་འདིས་ཀྱང་ཅིས་མི་འཛིན། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ ཡང་། དེ་ནི་ཞེས་པ་དེ་ཆོས་ཅན་དང་། འདིས་ཀྱང་ཅིས་མི་འཛིན་ཞེས་པ་དེ་བསལ་བ་དང་། རིགས་པ་གང་གིས་ལུང་འཛིན་པ་ཞེས་པ་དེ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་སྟེ། འོ་ན། གྲངས་ཅན་ཁྱོད་ ཀྱི་ལུང་དེ། རང་གི་བསྟན་དོན་རིགས་པས་གྲུབ་པའི་ལུང་རྣམ་དག་ཡིན་ནམ་མ་གྲུབ་པའི་ལུང་ལྟར་སྣང་ཡིན། དང་པོ་ལས་འོས་མེད་དོ་ཟེར་ན་ཉོན་ཅིག གྲངས་ཅན་གྱི་ལུང་དེ་ནི་ཆོས་ ཅན། ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པ་འདིས་ཀྱང་ལུང་ཚད་མར་ཅིས་མི་འཛིན་ཏེ་འཛིན་རིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་རང་གི་བརྗོད་དོན་རིགས་པ་ག
【現代漢語翻譯】 那，『彼捨棄支分非量』，即是說，遮遣『非量』，補充有法，剩餘作為理由。 佛教徒的聖言（chos can，擁有某種性質的事物），你對於佛教徒而言，為何不是量？因為對於佛教徒而言，你有什麼理由認為除了你的教義之外，還有其他令人信服且無偏頗的觀點？你所承認的佛教徒聖言之外的其他觀點，是因為你捨棄了佛教徒聖言作為量的支分。第一個理由和顯明是承認的，第二個是量成立的三相圓滿。 駁斥承認『不見我』的自相矛盾 根本科判第二，駁斥承認『不見我』的自相矛盾，分為正理和遮遣過失兩種。第一是：『自證從何而生起，為何不述彼能立？』意思是：遮遣該論點，補充有法和理由，即數論派（grangs can pa，古印度哲學流派，認為世界由自性（原質）和神我（精神）構成）是有法，你對於你自己，令人信服且無偏頗地證悟的證悟，從何而生的能立，為何不向外道佛教徒陳述？因為你是向佛教徒令人信服且無偏頗地成立觀點的清凈論者。理由真實，周遍是量成立的。因為你沒有駁倒對方的觀點，所以是三相圓滿。解釋為：『自證從何而生起，為何不述彼能立？』 第二，遮遣過失有三種：遮遣以聖言成立的回答，遮遣以瑜伽現量成立的回答，遮遣以承許成立的回答。 第一種是：有人說，『根本不周遍，因為數論派以數論派的聖言令人信服且無偏頗地成立觀點，而佛教徒不承認數論派的聖言是量。』如果這樣說，那麼駁斥其回答：以承認自相矛盾的方式提出三相圓滿，即『以何理持聖言，此亦為何不持之？』意思是：『彼』是有法，『此亦為何不持之』是遮遣，『以何理持聖言』作為理由，那麼，數論派你的聖言，是自己教義以理成立的清凈聖言，還是未成立的如聖言般顯現？如果說沒有第一種可能，那麼聽著，數論派的聖言是有法，你佛教徒為何不持為量？因為你自己的陳述以理成
【English Translation】 That, 'that abandoning limb is not valid cognition,' means that negating 'not valid cognition,' supplementing the subject, and leaving the remainder as the reason. The Buddhist scripture (chos can, a thing possessing a certain quality), why is it not a valid cognition for Buddhists? Because for Buddhists, what reason do you have to believe that there are other convincing and unbiased views besides your doctrine? The other views you admit besides the Buddhist scripture are because you abandon the Buddhist scripture as a limb of valid cognition. The first reason and clarification are admitted, and the second is the three perfect aspects established by valid cognition. Refuting the self-contradiction of admitting 'not seeing the self' The second fundamental division, refuting the self-contradiction of admitting 'not seeing the self,' is divided into direct reasoning and refuting faults. The first is: 'From what does self-awareness arise, why not state that proof?' The meaning is: negating that argument, supplementing the subject and reason, that is, the Samkhya school (grangs can pa, an ancient Indian philosophical school that believes the world is composed of nature (original substance) and spirit (self)) is the subject, and for you yourself, the proof of the awareness that is convincingly and impartially realized, from what does the proof arise, why not state it to the non-Buddhist? Because you are a pure arguer who convincingly and impartially establishes the view to the Buddhist. The reason is real, and the pervasion is established by valid cognition. Because you have not refuted the other party's view, it is the three perfect aspects. The explanation is: 'From what does self-awareness arise, why not state that proof?' Second, there are three types of refuting faults: refuting the answer established by scripture, refuting the answer established by yogic direct perception, and refuting the answer established by acceptance. The first is: someone says, 'The root is not pervasive, because the Samkhya school convincingly and impartially establishes the view with the Samkhya school's scripture, and the Buddhist does not recognize the Samkhya school's scripture as valid cognition.' If you say so, then refute the answer: present the three perfect aspects by admitting self-contradiction, that is, 'With what reason do you hold the scripture, why does this also not hold it?' The meaning is: 'that' is the subject, 'why does this also not hold it' is the negation, 'with what reason do you hold the scripture' is the reason, then, the scripture of your Samkhya school, is it a pure scripture established by reason of your own doctrine, or does it appear like a scripture that is not established? If you say there is no first possibility, then listen, the scripture of the Samkhya school is the subject, why does your Buddhist not hold it as valid cognition? Because your own statement is established by reason
ང་གིས་འཛིན་པ་དེ་གྲུབ་པའི་ལུང་རྣམ་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་ཁས། 2-420 ཁྱབ་པ་ཡོངས་ཁྱབ་ཡིན་པས་འཁོར་གསུམ། ཕྱི་མ་ལྟར་ན། གྲངས་ཅན་པའི་ལུང་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་གྲངས་ཅན་རང་གིས་ཀྱང་ལུང་ཚད་མར་འཛིན་མི་རིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་རང་གི་བརྗོད་དོན་རིགས་པས་མ་ གྲུབ་པའི་ལུང་ལྟར་སྣང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་འཁོར་གསུམ་ཨེ་དྲན། །གཉིས་པ་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པའི་ལན་དགག་པ་ལ། ཡང་ཁོ་ན་རེ། རྩ་བ་ལ་མ་ཁྱབ་སྟེ། གྲངས་ཅན་གྱི་སྒོམ་ བྱུང་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱིས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ། སངས་རྒྱས་པ་ལ་གྲངས་ཅན་གྱི་སྒོམ་བྱུང་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་ན། དེ་འགོག་པ་ལ། སྔར་ནི་སྒྲུབ་བྱེད་གང་ དག་གིས། །ཐ་མལ་པར་གྱུར་རྟོགས་པ་དང་། །དབང་པོ་འབྱུང་བའི་སྒྲུབ་དེ་དག །དེ་དོན་ནུས་ཤེས་ལ་ནུས་ཡིན། །ཞེས་པ་སྟེ། སྙིང་པོ་དྲིལ་ན་གྲངས་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་དེ་སངས་རྒྱས་པ་ལ་སྟོན་རིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་ལ་བརྟེན་ནས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་སྒྲུབ་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་སངས་རྒྱས་པའི་ངོ་བོར་བློ་བདེ་སེམས་ མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་སྔ་རྒོལ་མཁས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་མ་ཁྱབ་སྟེ། གྲངས་ཅན་གྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་སྒྲུབ་པའི་ཐབས་དེ། སངས་རྒྱས་པ་ལ་བསྟན་ཀྱང་ཤེས་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟོལ་འགྲོས་བྱེད་ན། 2-421 ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ནང་པ་སངས་རྒྱས་པ་དེ་གྲངས་ཅན་ལུགས་ཀྱི། རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱི་ཐབས་ལ་ནུས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། གྲངས་ཅན་ཁྱོད་རང་ལ་ཡང་སྔར་ནི་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ ཐ་མལ་པར་གྱུར་པ་ཡིན་པ་ལ། ཕྱིས་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་གང་དག་གིས་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱི་རྟོགས་པ་ཐོབ་པ་དང་། ཁྱོད་རང་གི་ལུགས་ཀྱི་དྲི་མེད་དབང་པོ་བརྒྱད་ཀྱི་བསྡུས་པའི་རྣལ་ འབྱོར་མངོན་སུམ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་དེ་དག་གིས་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དེ་ཡི་དོན་ཕྱི་རྒོལ་སངས་རྒྱས་པ་ལ་ཡང་སྒྲུབ་ནུས་པའི་ཕྱིར། རྟགས་བསལ་གང་ལ་ལན་འདེབས་སོམས་ཤིག གལ་ཏེ་ཁོ་ན་ རེ། རྟགས་དེ་རྣམས་མ་གྲུབ་སྟེ། གྲངས་ཅན་ལུགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་གང་དང་ཡང་འབྲེལ་པ་རྣམ་པར་ཆད་ཅིང་། ཚད་མས་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་ཀྱང་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེའི་ལན་ལ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་གྱི་འཁོར་གསུམ་འཕེན་པ་ནི། གང་ཡང་འབྲེལ་པ་རྣམ་བཅད་ཅན། །སྤྱིས་ཀྱང་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི། །དོན་དག་དེ་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་། །སྒྲུབ་བྱེད་ དཔྱོད་པ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་པ་དེ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་། དོན་དེ་དག་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་། །སྒྲུབ་བྱེད་དཔྱོད་པ་ཅུང་ཟད་མེད། །ཅེས་པ་དེ་བསལ་བ་དང་། ཆོས་ཅན་ཁ་བ
【現代漢語翻譯】 因為我所認定的（量）是正確的量，所以不承認這個理由。 周遍是普遍周遍，故有三相。如果按照后一種說法，數論者的（聖）言是所立宗。你不應該認為數論者自己的（聖）言是量，因為你的陳述似乎是不合邏輯的（量似非量）。還記得三相嗎？第二，駁斥瑜伽現量成立的答覆。又有人說：『因為根本不遍及，數論者的禪定所生的瑜伽現量成立為樂與無心。因為佛教徒沒有數論者的禪定所生的瑜伽現量。』爲了駁斥這一點，（經文說）『以前是哪些能成立（瑜伽現量）的，成為凡夫的證悟和根源的那些能成立（瑜伽現量）的，對於能知其意義者是有用的。』總而言之，數論者是所立宗。你的瑜伽現量成立的手段應該向佛教徒展示，因為你依靠瑜伽現量成立樂與無心，你是向佛教徒的自性成立樂與無心的先驅智者。』如果詭辯說：『不遍及，因為數論者的瑜伽現量成立的手段，即使向佛教徒展示，他們也不能理解。』 所知是所立宗。內道佛教徒具有數論派的瑜伽現量的能力，因為你數論者以前也是凡夫俗子，後來通過哪些能成立（瑜伽現量）的手段獲得了瑜伽現量的證悟，以及你的宗派的八種無垢根源所包含的瑜伽現量成立的手段，也能使外道佛教徒成立瑜伽現量。想想如何回答這個理由。如果有人說：『這些理由不成立，因為數論派的瑜伽現量與任何成立的手段都沒有關係，也不是量的一般對象。』對此，提出自相矛盾的三相：（經文說）『對於任何沒有關係的，也不是一般對象的事物，沒有成立者和能成立者的分析。』也就是說，『對於那些事物，沒有成立者和能成立者的分析。』這是要排除的。所立宗是...
【English Translation】 Because what I consider (as valid cognition) is a correct valid cognition, I do not accept this reason. The pervasion is universal pervasion, hence it has three aspects. According to the latter statement, the statement of the Samkhyas (Enumerators) is the subject of proof. You should not consider the Samkhyas' own (statement) as valid cognition, because your statement seems to be illogical (semblance of valid cognition). Do you remember the three aspects? Second, refuting the answer that Yoga direct perception is established. Again, someone says: 'Because it does not pervade the root, the Yoga direct perception arising from the meditation of the Samkhyas is established as pleasure and mindlessness. Because Buddhists do not have the Yoga direct perception arising from the meditation of the Samkhyas.' To refute this, (the text says) 'Those that previously establish (Yoga direct perception), the realization of becoming an ordinary person and those that establish the origin of the senses, are useful to those who can know its meaning.' In short, the Samkhyas are the subject of proof. Your means of establishing Yoga direct perception should be shown to the Buddhists, because you rely on Yoga direct perception to establish pleasure and mindlessness, and you are a pioneer scholar in establishing pleasure and mindlessness in the nature of Buddhists.' If one quibbles, 'It does not pervade, because the means of establishing the Yoga direct perception of the Samkhyas, even if shown to the Buddhists, they cannot understand.' The object of knowledge is the subject of proof. The inner Buddhist is capable of the Yoga direct perception of the Samkhya system, because you Samkhyas were also ordinary people before, and later through which means of establishing (Yoga direct perception) you obtained the realization of Yoga direct perception, and the means of establishing Yoga direct perception contained in the eight stainless sources of your system, can also enable the outer Buddhist to establish Yoga direct perception. Think about how to answer this reason. If someone says: 'These reasons are not established, because the Yoga direct perception of the Samkhya system has no relationship with any means of establishing, nor is it the object of general objects of valid cognition.' In response to this, the self-contradictory three aspects are presented: (the text says) 'For anything that has no relationship, nor is it a general object, there is no analysis of the establisher and the established.' That is, 'For those things, there is no analysis of the establisher and the established.' This is to be excluded. The subject of proof is...
སྐང་། ལྷག་མ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་སྟེ། 2-422 ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དང་། གྲངས་ཅན་ལུགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱི་དོན་དག་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་དཔྱོད་པ་སྟེ། ཐབས་དང་ཐབས་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་ པར་ཐལ། གྲངས་ཅན་ལུགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དེ། སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་གང་དང་ཡང་འབྲེལ་པ་རྣམ་པར་ཆད་ཅིང་། ཚད་མས་མངོན་སུམ་དུ་མ་མཐོང་བར་མ་ཟད་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་ཀྱང་སྤྱོད་ ཡུལ་མིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་ཁས། ཁྱབ་པ་ཚད་གྲུབ་ཡིན་པས་འཁོར་གསུམ། །གསུམ་པ་འདོད་པས་གྲུབ་པའི་ལན་དགག་པ་ལ། ཡང་ཁོ་ན་རེ། རྩ་བར་མ་ཁྱབ་སྟེ། གྲངས་ཅན་གྱི་འདོད་པའམ་གྲུབ་ མཐའི་དབང་གིས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་རིགས་པ་འཕེན་པ་ནི། སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ནི། །དེ་ཉིད་དེ་ཉིད་མི་འཇོག་ན། །གཏན་ཚིགས་དེར་སྣང་ མེད་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ནི་དངོས་བསྟན་མིན་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་། གཏན་ཚིགས་དེ་སྣང་མེད་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་པ་བསལ་པ་དང་། ཆོས་ཅན་ཁ་བསྐང་ལྷག་མ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་སྟེ། ཤེས་ བྱ་ཆོས་ཅན། གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་དང་། དེར་སྣང་བ་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་གི་རྣམ་གཞག་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ནི། དེ་ཉིད་རྟགས་དང་། དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་རྟགས་ལྟར་སྣང་གི་རྣམ་གཞག་འཇོག་པ་ནི་གང་ཟག་གི་སྐྱེས་བུའི་བསམ་པ་དེ་ནི། 2-423 དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ལ་བརྟེན་པ་དེ་མཐུན་པར་འཇུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལ། སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ནི། །ཞེས་སོགས་སོ།། །། ༈ སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པ་ཁས་བླངས་དང་རིགས་པས་དགག་པ། རྩ་བའི་གསུམ་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པ་ཁས་བླངས་དང་རིགས་ པས་དགག་པ་ལ་ཚུལ་གསུམ་མ་ཚང་བས་དགག་པ་དང་། རྟགས་གསུམ་དུ་མ་འདུས་པས་དགག་པ་གཉིས། དང་པོ་ལ་དངོས་དང་། འཕྲོས་པའི་རིགས་པའོ། །དང་པོ་ནི། དོན་ཡོད་ཤེས་ལ་ལྟོས་བཅས་ཡིན། ། མེད་པ་ཤེས་པས་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་ཞེས་པ་བསལ་བ་དང་། མེད་པ་ཤེས་པས་ཞེས་པ་རྟགས་དང་། དོན་ཡོད་ཤེས་ལ་ལྟོས་བཅས་ཡིན། ཞེས་པ་ཁྱབ་སྒྲུབ་ ཏུ་བྱེད་པའི་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་རིགས་པ་ཤིན་ཏུ་བཟང་བ་སྟེ། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱིས་བློ་བདེ་སེམས་ མེད་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་གསུམ་གསུམ་མེད་པ་གང་ཞིག ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱི་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱི་སྔ་རྒོལ་གྱི་བློས་མ་ཤེས་པ་ཡིན་པས་སོ། །ཁྱབ་སྟེ། ཁྱོད་ཀྱི་ རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ན། ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱི་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་དོན་ཡུལ་སྟ
【現代漢語翻譯】 སྐང་། ལྷག་མ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་སྟེ། (此句為補述，將剩餘部分作為理由) 2-422 ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། (有法，所知) བློ་བདེ་སེམས་མེད་དང་། (無意識的快樂) གྲངས་ཅན་ལུགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་གྱི་དོན་དག་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་དཔྱོད་པ་སྟེ། (數論派瑜伽現量之義，以能立所立而觀察) ཐབས་དང་ཐབས་བྱུང་གི་འབྲེལ་པ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པར་ཐལ། (因為絲毫沒有方便和方便生的關係) གྲངས་ཅན་ལུགས་ཀྱི་རྣལ་འབྱོར་མངོན་སུམ་དེ། (那個數論派瑜伽現量) སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཐབས་གང་དང་ཡང་འབྲེལ་པ་རྣམ་པར་ཆད་ཅིང་། (與任何能立的方便都完全斷絕關係) ཚད་མས་མངོན་སུམ་དུ་མ་མཐོང་བར་མ་ཟད་དོན་སྤྱིའི་ཚུལ་གྱིས་ཀྱང་སྤྱོད་ཡུལ་མིན་པའི་ཕྱིར། (不僅未被量現量所見，而且也不是以總義的方式作為行境) རྟགས་གསལ་ཁས། (理由成立) ཁྱབ་པ་ཚད་གྲུབ་ཡིན་པས་འཁོར་གསུམ། (因為周遍是量成立的，所以有三轉) གསུམ་པ་འདོད་པས་གྲུབ་པའི་ལན་དགག་པ་ལ། (第三，駁斥以承許成立的回答) ཡང་ཁོ་ན་རེ། (又有人說) རྩ་བར་མ་ཁྱབ་སྟེ། (根本不周遍) གྲངས་ཅན་གྱི་འདོད་པའམ་གྲུབ་མཐའི་དབང་གིས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། (因為憑藉數論的承許或宗派，成立為無意識的快樂) ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་རིགས་པ་འཕེན་པ་ནི། (施設太過分的理路是) སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ནི། །དེ་ཉིད་དེ་ཉིད་མི་འཇོག་ན། །(如果憑藉士夫的想法，不成立彼和非彼) གཏན་ཚིགས་དེར་སྣང་མེད་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ནི་དངོས་བསྟན་མིན་ཕྱིར་རོ། །(則那個因變成無，因為那不是真實指示) ཞེས་པ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་། (這是說) གཏན་ཚིགས་དེ་སྣང་མེད་འགྱུར་ཏེ་ཞེས་པ་བསལ་པ་དང་། (遮破了『那個因變成無』) ཆོས་ཅན་ཁ་བསྐང་ལྷག་མ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་སྟེ། (補足有法，將剩餘部分作為理由) ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། (有法，所知) གཏན་ཚིགས་ཡང་དག་དང་། (正因) དེར་སྣང་བ་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་གི་རྣམ་གཞག་མཐའ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། (和似因的體性，將不會絕對確定) སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ནི། (因為憑藉士夫的想法) དེ་ཉིད་རྟགས་དང་། (彼是因) དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་རྟགས་ལྟར་སྣང་གི་རྣམ་གཞག་འཇོག་པ་ནི་གང་ཟག་གི་སྐྱེས་བུའི་བསམ་པ་དེ་ནི། (成立彼非因的體性，因為個體的士夫的想法) 2-423 དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ལ་བརྟེན་པ་དེ་མཐུན་པར་འཇུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། (因為依賴於事物的實情，所以一致) ཞེས་པ་ལ། (如是說) སྐྱེས་བུའི་བསམ་པའི་དབང་གིས་ནི། །ཞེས་སོགས་སོ།། །།(憑藉士夫的想法，等等) ༈ སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པ་ཁས་བླངས་དང་རིགས་པས་དགག་པ། (承認是能立，並以理路駁斥) རྩ་བའི་གསུམ་པ་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན་པ་ཁས་བླངས་དང་རིགས་པས་དགག་པ་ལ་ཚུལ་གསུམ་མ་ཚང་བས་དགག་པ་དང་། (根本之三，承認是能立，並以理路駁斥，以三相不全而駁斥) རྟགས་གསུམ་དུ་མ་འདུས་པས་དགག་པ་གཉིས། (以及不包含三種理由而駁斥，共有兩種) དང་པོ་ལ་དངོས་དང་། (第一種有正文) འཕྲོས་པའི་རིགས་པའོ། །(以及旁述的理路) དང་པོ་ནི། (第一種是) དོན་ཡོད་ཤེས་ལ་ལྟོས་བཅས་ཡིན། །མེད་པ་ཤེས་པས་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །(有義識依賴於，無識不能成立) ཞེས་པ་ཡིན་ལ། (這是說) དེ་ཡང་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་ཞེས་པ་བསལ་པ་དང་། (遮破了『不能成立』) མེད་པ་ཤེས་པས་ཞེས་པ་རྟགས་དང་། (『無識』是理由) དོན་ཡོད་ཤེས་ལ་ལྟོས་བཅས་ཡིན། ཞེས་པ་ཁྱབ་སྒྲུབ་ཏུ་བྱེད་པའི་དངོས་སྟོབས་ཀྱི་རིགས་པ་ཤིན་ཏུ་བཟང་བ་སྟེ། (『有義識依賴於』是成立周遍的自性力理路，非常殊勝) སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཆོས་ཅན། (有法，生滅者) ཁྱོད་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། (你不能成立為無意識的快樂) ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱིས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་གསུམ་གསུམ་མེད་པ་གང་ཞིག (你的理由成立無意識的快樂的三相不全) ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱི་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱི་སྔ་རྒོལ་གྱི་བློས་མ་ཤེས་པ་ཡིན་པས་སོ། །(因為你的理由的關於此的三相，你的理由的前敵沒有了知) ཁྱབ་སྟེ། (周遍是) ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ཡིན་ན། (如果你的理由是正確的) ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ཀྱི་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་དོན་ཡུལ་སྟ
【English Translation】 skang. lhag ma rtags su bkod pa ste. (This sentence is a supplement, taking the remaining part as the reason) 2-422 shes bya chos can. (Subject, knowable) blo bde sems med dang. (Unconscious pleasure) grangs can lugs kyi rnal 'byor mngon sum gyi don dag la bsgrub bya sgrub byed du dpyod pa ste. (The meaning of Samkhya Yoga direct perception, examining as the object to be proven and the means of proof) thabs dang thabs byung gi 'brel pa cung zad kyang med par thal. (Because there is not even a little bit of relationship between means and what arises from means) grangs can lugs kyi rnal 'byor mngon sum de. (That Samkhya Yoga direct perception) sgrub byed kyi thabs gang dang yang 'brel pa rnam par chad cing. (Is completely cut off from any means of proof) tshad mas mngon sum du ma mthong bar ma zad don spyi'i tshul gyis kyang spyod yul min pa'i phyir. (Not only is it not seen by valid direct perception, but it is also not an object of experience in the manner of a general meaning) rtags gsal khas. (The reason is established) khyab pa tshad grub yin pas 'khor gsum. (Because the pervasion is established by valid cognition, there are three turns) gsum pa 'dod pas grub pa'i lan dgag pa la. (Third, refuting the answer established by acceptance) yang kho na re. (Again, someone says) rtsa bar ma khyab ste. (It is not pervasive in the root) grangs can gyi 'dod pa'am grub mtha'i dbang gis blo bde sems med du grub pa'i phyir zhe na. (Because by the power of Samkhya's acceptance or tenet, it is established as unconscious pleasure) ha cang thal ba'i rigs pa 'phen pa ni. (Applying the reason of being too extreme is) skyes bu'i bsam pa'i dbang gis ni. de nyid de nyid mi 'jog na. (If, by the power of the individual's thought, that and not that are not established) gtan tshigs der snang med 'gyur te. de ni dngos bstan min phyir ro. (Then that reason becomes non-existent, because that is not a real indication) zhes pa yin la de yang. (This is saying) gtan tshigs de snang med 'gyur te zhes pa bsal pa dang. (Negating 'that reason becomes non-existent') chos can kha bskang lhag ma rtags su bkod pa ste. (Completing the subject, taking the remaining part as the reason) shes bya chos can. (Subject, knowable) gtan tshigs yang dag dang. (Valid reason) der snang ba gtan tshigs ltar snang gi rnam gzhag mtha' gcig tu nges pa med par 'gyur te. (And the nature of seeming reason, will not be absolutely certain) skyes bu'i bsam pa'i dbang gis ni. (Because by the power of the individual's thought) de nyid rtags dang. (That is the reason) de nyid ma yin pa rtags ltar snang gi rnam gzhag 'jog pa ni gang zag gi skyes bu'i bsam pa de ni. (Establishing the nature of that which is not the reason as a seeming reason, because that individual's thought) 2-423 dngos po'i gnas tshul la brten pa de mthun par 'jug pa yin pa'i phyir. (Because relying on the reality of things, it is consistent) zhes pa la. (As it is said) skyes bu'i bsam pa'i dbang gis ni. zhes sogs so. (By the power of the individual's thought, etc.) bsgrub byed yin pa khas blangs dang rigs pas dgag pa. (Admitting it is a means of proof and refuting it with reason) rtsa ba'i gsum pa bsgrub byed yin pa khas blangs dang rigs pas dgag pa la tshul gsum ma tshang bas dgag pa dang. (The third of the root, admitting it is a means of proof and refuting it with reason, refuting it because the three aspects are incomplete) rtags gsum du ma 'dus pas dgag pa gnyis. (And refuting it because it does not include the three reasons, there are two types) dang po la dngos dang. (The first has the main text) 'phros pa'i rigs pa'o. (And the incidental reason) dang po ni. (The first is) don yod shes la ltos bcas yin. med pa shes pas sgrub byed min. (Meaningful consciousness depends on, unconsciousness cannot establish) zhes pa yin la. (This is saying) de yang sgrub byed min zhes pa bsal pa dang. (Negating 'cannot establish') med pa shes pas zhes pa rtags dang. ('Unconsciousness' is the reason) don yod shes la ltos bcas yin. zhes pa khyab sgrub tu byed pa'i dngos stobs kyi rigs pa shin tu bzang ba ste. ('Meaningful consciousness depends on' is the self-powered reason that establishes pervasion, it is very excellent) skye 'jig can chos can. (Subject, arising and ceasing) khyod blo bde sems med du sgrub pa'i sgrub byed yang dag min par thal. (You cannot establish unconscious pleasure) khyod kyi rtags kyis blo bde sems med du sgrub par byed pa'i tshul gsum gsum med pa gang zhig (Your reason does not have the three aspects that establish unconscious pleasure) khyod kyi rtags kyi de skor gyi tshul gsum khyod kyi rtags kyi snga rgol gyi blos ma shes pa yin pas so. (Because the three aspects of your reason regarding this, the mind of the opponent of your reason does not know) khyab ste. (The pervasion is) khyod kyi rtags yang dag yin na. (If your reason is correct) khyod kyi rtags kyi de skor gyi tshul gsum don yul st
ེང་ནས་ཡོད་པ་འགོད་མཁན་གྱི་རྒོལ་བའི་བློས་ཤེས་པ་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར། བསལ་བ་ཁས། 2-424 རྟགས་ཚད་མས་གྲུབ་ཅིང་ཁས་བླངས་དངོས་འགལ། ཁྱབ་པ་རིགས་ལམ་ལ་ཞུགས་པ་ཡིན་པས་ཁས་བླངས་འཁོར་གསུམ་ལས་ཀྱང་ཆེས་ལྷག་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་འཕྲོས་པའི་རིགས་པ་ནི། ཡོད་ཀྱང་དངོས་དང་ འབྲེལ་མེད་པའི། །རྟོགས་པ་རྟོགས་པ་མེད་དང་མཚུངས། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་རྟོགས་པ་རྟོགས་པ་མེད་དང་མཚུངས་ཞེས་པ་བསལ་པ་དང་། དངོས་དང་འབྲེལ་མེད་པའི་ཞེས་པ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་སྟེ། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཆོས་ཅན། བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་རྟོགས་པའི་རྟོགས་པ་རྣམ་དག་གཅིག་མེད་མོད། དེ་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་ཁྱོད་ཀྱིས་རྟགས་ལས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་རྟོགས་པར་རློམ་པ་དེ་ནི་རྟོགས་ པ་མེད་པ་དང་མཚུངས་ཏེ། ཁྱོད་སེམས་མེད་ཀྱི་དངོས་པོ་དང་འབྲེལ་བ་མེད་པའི་གཏམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལ། ཡོད་ཀྱང་དངོས་དང་། ཞེས་སོགས་བྱུང་། གཉིས་པ་རྟགས་གསུམ་དུ་མ་འདུས་པས་དགག་ པ་ལ། དངོས་དང་འཕྲོས་པའི་རིགས་པ་གཉིས། དང་པོ་ནི། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཡང་དག་མིན་པར་ཐལ། དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་ཡང་ དག་དང་ནི། དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་འབྲས་བུའི་རྟགས་ཡང་དག་གམ། དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པའི་སྣང་བ་མཐོང་བ་མེད་པ་རེ་མ་དམིགས་པའི་རྟགས་ཡང་དག་གསུམ་པོ་གང་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། 2-425 རང་བཞིན་དང་ནི་འབྲས་བུའམ། །སྣང་བ་མཐོང་བ་མེད་ཉིད་རྟགས། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་འཕྲོས་པའི་རིགས་པ་ལ། འོ་ན་སྐྱེ་འཇིག་ཅན་དེ་དང་སེམས་མེད་གཉིས་ལ་འབྲེལ་པ་གྲུབ་བམ་མ་གྲུབ། གལ་ ཏེ་གྲུབ་པོ་ཞེ་ན། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཆོས་ཅན། གྲངས་ཅན་རང་ལ་ཡང་། བློ་བདེ་སྐྱེས་འཇིག་ཅན་དུ་ཅིས་མ་གྲུབ་སྟེ་གྲུབ་པར་ཐལ། ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ལས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ ཆོས་གཉིས་ཀྱི་འབྲེལ་པ་དེ་ཆོས་ཅན་བློ་བདེའི་སྟེང་དུ་དངོས་པོའི་གནས་ཚུལ་ལ་གྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་དེ་གཉིས་ལ་འབྲེལ་པ་མ་གྲུབ་ན། སྐྱེ་འཇིག་ཅན་ཆོས་ཅན། ནང་པ་སངས་ རྒྱས་པ་གཞན་གྱིས་ཁྱོད་ཀྱི་རྟགས་ལས་བློ་བདེ་སེམས་མེད་དུ་རྟོགས་པ་མི་རིགས་པར་ཐལ། ཁྱོད་དང་སེམས་མེད་གཉིས་ལ་འབྲེལ་པ་རྣམ་གཉིས་གང་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་རིགས་པ་བཟང་ པོ་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། འབྲེལ་དེ་དངོས་ལ་གྲུབ་ཡིན་ན། །རང་ལ་ཅི་ཡི་ཕྱིར་མ་གྲུབ། །གཞན་གྱིས་ཀྱང་གཞན་ལ་རྟོགས་པ། །མི་རིགས་ཞེས་པ་འདི་བྱུང་།། །། ༄། །ཐལ་བའི་ངག་ལ་མཚུངས་པ་སྤང་བ། གཉིས་པ་ཐལ་བའི་ངག་ལ་མཚུངས་ པ་སྤང་བ་ལ། རྩོད་པ་དང་ལན་བཤད་པ་གཉིས། དང་པོ་ལ། གང་ལ། གང་གིས། ཚུལ་ཇི་ལྟར་རྩོད་པ་དང་གསུམ། དང་པོ་ནི། དེ་སྤང་ཕྱིར་བད
【現代漢語翻譯】 因為從對方的角度出發，必須依賴於駁斥者的智慧來理解，所以必須排除這種可能性。 2-424 以正確的理式成立，並且與所承認的相違背。因為它已經進入了理路，所以比所承認的三相還要更加重要。第二種是附帶的理路： 『存在卻與事物無關，』 『認識等同於不認識。』 這就是說，『認識等同於不認識』是被排除的，而『與事物無關』則被用作理由。 有生滅之法，作為所立宗。雖然沒有一個完全正確的認識能夠將智慧理解為無心，但即使有，你自認為從理由中將智慧理解為無心，那也等同於不認識，因為你說的是與無心之物無關的話。 這就是『存在卻與事物』等等的由來。第二種是用不包含三種理由來反駁：事物和附帶的理路兩種。第一種是：有生滅之法，作為所立宗。你用來證明智慧是無心的理由是不正確的，因為既不是用來證明它的自性因，也不是用來證明它的結果因，也不是用來證明它的非現見因，這三種正確的理由都不是。 2-425 『自性以及結果，』 『或者非現見即是理由。』 這就是說。第二種是附帶的理路：那麼，生滅之法和無心兩者之間，關係是成立還是不成立？如果說成立，那麼，有生滅之法，作為所立宗。為什麼在數論者那裡，智慧不也成立為生滅之法呢？因為你的理由中，用來證明智慧是無心的理由，這兩個法之間的關係，在作為所立宗的智慧之上，在事物的狀態上是成立的。如果說兩者之間關係不成立，那麼，有生滅之法，作為所立宗。其他佛教徒就不應該從你的理由中將智慧理解為無心，因為你和無心兩者之間的關係，兩種情況都不成立。』這就是要闡述的好的理路。 『關係在事物上成立，』 『為什麼不在自己身上成立？』 『其他人也對其他人認識，』 『不應該』，這就是它的由來。 ༄། །避免在推論的陳述中使用相似之處。 第二是避免在推論的陳述中使用相似之處，包括辯論和回答兩種。第一種包括：在哪裡，用什麼，如何辯論這三個方面。第一是：爲了避免它，
【English Translation】 Because from the opponent's perspective, it must rely on the wisdom of the refuter to understand, so this possibility must be excluded. 2-424 Established with correct reasoning and contradicting what is admitted. Because it has entered the path of reasoning, it is even more important than the three aspects that are admitted. The second is the incidental reasoning: 'Existing but unrelated to things,' 'Recognition is the same as non-recognition.' That is to say, 'recognition is the same as non-recognition' is excluded, and 'unrelated to things' is used as the reason. Phenomena with arising and ceasing, as the subject to be proven. Although there is not a completely correct recognition that can understand wisdom as mindless, even if there is, your self-proclaimed understanding of wisdom as mindless from the reason is the same as non-recognition, because you are saying things that are unrelated to mindless things. This is the origin of 'existing but unrelated to things' and so on. The second is to refute by not including the three reasons: things and incidental reasoning. The first is: Phenomena with arising and ceasing, as the subject to be proven. The reason you use to prove that wisdom is mindless is incorrect, because it is neither the self-nature reason to prove it, nor the result reason to prove it, nor the non-apprehension reason of not seeing the appearance to prove it, none of these three correct reasons. 2-425 'Self-nature and result,' 'Or non-apprehension is the reason.' That is to say. The second is incidental reasoning: Then, between phenomena with arising and ceasing and mindless, is the relationship established or not established? If it is said to be established, then, phenomena with arising and ceasing, as the subject to be proven. Why is wisdom not also established as phenomena with arising and ceasing in the Samkhya school? Because in your reason, the relationship between the two dharmas used to prove that wisdom is mindless is established on the wisdom as the subject to be proven, in the state of things. If it is said that the relationship between the two is not established, then, phenomena with arising and ceasing, as the subject to be proven. Other Buddhists should not understand wisdom as mindless from your reason, because the relationship between you and mindless, neither of the two situations is established.' This is the good reasoning to be explained. 'The relationship is established on things,' 'Why is it not established on oneself?' 'Others also recognize others,' 'Should not', this is its origin. ༄། །Avoiding similarities in the statement of inference. The second is to avoid similarities in the statement of inference, including debate and response. The first includes: where, with what, how to debate these three aspects. The first is: In order to avoid it,
ག་མཐོང་བའི་ཚིག་ཅེས་པའི་སྐབས་སུ། རྟགས་སྔ་རྒོལ་གྱིས་ཚད་མས་མ་གྲུབ་པའི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་མེད་པར་བསྟན་པ་དེ་ལ་རྩོད། 2-426 གཉིས་པ་ནི་གྲངས་ཅན་ཁ་ཅིག་གིས་རྩོད། གསུམ་པ་ནི། འོ་ན་རྟགས་སྔ་རྒོལ་གྱི་ཚད་མས་མ་གྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་འཕེན་པའི་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་མེད་པར་ཐལ། རྟགས་སྔ་རྒོལ་གྱི་ ཚད་མས་མ་གྲུབ་པའི་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་མེད་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྩོད། གཉིས་པ་ལན་ལ། རྩ་བ་ལ་མ་ཁྱབ་སྟེ། སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ནི་རང་གི་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲུབ་ པའི་ཕྱིར་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ལ། སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་འཕེན་པའི་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་ནི། གཙོ་བོར་གཞན་གྱི་ལོག་རྟོག་ཟློག་པའི་ཕྱིར་དུ་འཕངས་པ་ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་ལན་འདེབས་པ་ནི། གཞན་ གྱིས་བཏགས་པ་ཡི། །ཐལ་བ་སྒྲུབ་པ་གཉིས་འབྲེལ་ཕྱིར། །གཉིས་མེད་ན་གཞན་དགག་ཕྱིར་ཡིན་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་། གཞན་གྱིས་བཏགས་པ་ཡི་ཐལ་བ་སྒྲུབ་པ་ཞེས་པ་ཆོས་ཅན་དང་། གཉིས་འབྲེལ་ཕྱིར་ ཞེས་པ་རྟགས་དང་། ཅིག་མེད་ན་གཞན་དགག་ཕྱིར་ཡིན་ཞེས་པ་བསལ་བ་འཕངས་པ་ཡིན་པས། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས། བྱེ་བྲག་པའི་ངོར་བྱེ་བྲག་པ་གཞན་གྱིས་བཏགས་པ་ཡི། བ་གླང་གི་ སྤྱི་ཆོས་ཅན་རང་གི་གསལ་བ་དུ་མ་ལ་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བར་ཐལ། ཆ་མེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་ཐལ་འགྱུར་ཡང་དག་སྒྲུབ་པ་སྟེ་འཕངས་པ་ཆོས་ཅན། གཅིག་ཆ་བཅས་སུ་མེད་ན་གཞན་རང་གི་གསལ་བ་དུ་མ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དེ་དགག་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དུ་འཕངས་པ་ཡིན་ཞིང་། 2-427 དེ་ལྟར་འཕངས་པས་དེ་འགོག་ནུས་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། ཆ་བཅས་དང་རང་གི་གསལ་བ་དུ་མ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གཉིས་ལ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ འཆད་པ་ལ། གཞན་གྱིས་བཏགས་པ་ཡི་སོགས་སོ། །འདིར་ཐལ་འགྱུར་ལ་གཞུང་ཚིག་རྐང་པ་ཕྱེད་དང་གསུམ་པོ་དེ་ལས་མེད་པས། རྒྱ་འགྲེལ་དང་རིགས་པའི་གཏེར་ཀྱི་ཁ་བསྐང་བའི་བཤད་པ་དགོས་པ་ ནི་ཟུར་དུ་གསལ་ལོ། །དེས་ནི་རང་གི་མཐོང་བ་སྨོས་པའི་དགོས་པ་བཤད་པ་དེ་སོང་བ་ཡིན་ལ། དེར་སྐབས་ཀྱི་རང་དེ་ངོས་འཛིན་པར་བྱེད་པ་ལ། རྒོལ་ཕྱི་རྒོལ་ཅི་རིགས་ལ་ངོས་ འཛིན་པའི་བཤད་པ་ཆོལ་ཆོལ་མང་པོ་སྨྲ་བ་ནི་གནད་ངོས་མ་ཟིན་པ་སྟེ། སྐབས་དེའི་སྔར་རྒོལ་གྱིས་སྐབས་དེའི་ཕྱི་རྒོལ་ལ་རང་རྒྱུད་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་འགོད་པའི་སྐབས་ཡིན་པས། སྐབས་དེའི་སྔ་ རྒོལ་རྣམ་དག་ལས་འོས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །དོན་སྨོས་པའི་དགོས་པ་བཤད་པ། གཉིས་པ་དོན་སྨོས་པའི་དགོས་པ་འཆད་པ་ལ། དངོས་དང་། དེ་སྒྲུབ་བྱེད་བཤད་པ་གཉིས། དང་པོ་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། དོན་སྨོས་དེ་ནི་ཞེས་སོགས་ ཚིགས་སུ་བཅད་པ་གཅིག་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་གཞན་དོན་
【現代漢語翻譯】 在『所見之語』的語境中，辯論在於反駁方通過論證，指出先前的論證者沒有建立起有效的自續論證。 第二種辯論是一些數論者提出的。第三種辯論是：如果先前論證者的論證沒有建立起有效的論證，那麼由此推出的有效反駁也就不存在了。因為先前論證者的論證沒有建立起有效的自續論證。這種辯論方式是存在的。對於第二種辯論的回答是：前提不成立。因為有效的論證是爲了建立自己的論題，而推出有效反駁僅僅是爲了駁斥他人的錯誤觀念。 因此，回答是：『他人所立之反駁，與論證二者相關聯。若無其一，則為駁斥他者。』也就是說，『他人所立之反駁與論證』是作為所立宗（主題），『二者相關聯』是作為理由，『若無其一，則為駁斥他者』是作為排除。正如陳那論師所說：在勝論師看來，其他勝論師所提出的，牛的共相（普遍性質）作為所立宗，不隨順於自身眾多的顯現，因為它是無分（沒有部分）的。因此，有效的反駁是爲了駁斥一個部分，如果不是一個整體，那麼它就會隨順於自身眾多的顯現。這樣提出的反駁，也能夠阻止對方的觀點，因為如果不是一個整體，並且不隨順於自身眾多的顯現，那麼這種關聯性就無法成立。 對於『他人所立之』等等的解釋，這裡反駁只有半句和三句偈頌，因此需要參考印度註釋和《正理寶藏論》的補充說明，這些在其他地方有詳細說明。因此，說明了陳述自己觀點的必要性。爲了識別當時的『自己』，很多人隨意地將『自己』解釋為論敵或辯論者，這是沒有抓住要點。因為當時是先前論證者向當時的辯論者提出自續論證的時候，所以這裡的『自己』只能是先前的論證者。 接下來解釋陳述意義的必要性。 第二，解釋陳述意義的必要性，包括正文和解釋其論證兩部分。首先解釋正文，即一頌：『陳述意義在於……』陳那論師爲了利益他人……
【English Translation】 In the context of 'words of seeing,' the debate revolves around the refutation that the previous proponent has not established a valid Svatantra (autonomous) argument because their evidence is not proven by valid cognition. The second debate is proposed by some Samkhyas (enumerators). The third debate is: If the previous proponent's argument does not establish a valid proof, then the valid consequence drawn from it also does not exist. Because the previous proponent's argument does not establish a valid Svatantra argument. This kind of debate exists. The answer to the second debate is: the premise is not pervasive. Because a valid argument is posited to establish one's own thesis, while drawing a valid consequence is merely for the sake of refuting others' wrong conceptions. Therefore, the answer is: 'The consequence posited by others is related to the argument. If one is absent, it is for refuting others.' That is to say, 'the consequence and argument posited by others' is the subject (thesis), 'the two are related' is the reason, and 'if one is absent, it is for refuting others' is the exclusion. As stated by Acharya Dignāga: In the view of a Vaiśeṣika (particularist), the universal of a cow, posited by another Vaiśeṣika, as the subject, does not follow its own many manifestations because it is partless. Therefore, the valid consequence is posited to refute a part, if it is not a whole, then it will follow its own many manifestations. The consequence thus posited can also prevent the opponent's view, because if it is not a whole and does not follow its own many manifestations, then this relationship cannot be established. Regarding the explanation of 'posited by others,' etc., here the refutation only has half a verse and three lines, so it is necessary to refer to the Indian commentaries and the supplementary explanations of the Tshad ma rigs gter (Treasury of Logic), which are detailed elsewhere. Therefore, it explains the necessity of stating one's own view. In order to identify the 'self' at that time, many people arbitrarily interpret 'self' as the opponent or debater, which is not grasping the key point. Because at that time, it was when the previous proponent was presenting a Svatantra argument to the debater at that time, so the 'self' here can only be the previous proponent. Next, explaining the necessity of stating the meaning. Second, explaining the necessity of stating the meaning, including the main text and the explanation of its reasoning. First, explaining the main text, which is one verse: 'Stating the meaning is for...' Acharya Dignāga, for the benefit of others...
རྗེས་དཔག་གི་མཚན་ཉིད་འཆད་པའི་ཚིག་ཟུར་དུ། རང་གིས་མཐོང་བ་ལས་ལོགས་སུ། དོན་ཞེས་པའི་ཚིག་སྨོས་པ་དེ་ནི་ཆོས་ཅན། 2-428 ཁྱོད་ལ་རྣམ་བཅད་ཀྱི་དགོས་པ་ཡོད་དེ། སྒྲ་རྟག་སྟོན་གྱི་ལུང་ལས་རྟག་པར་བཤད་པ་དག་དང་། རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་པའི་བདག་ཉིད་ཅན་སྒྲ་རྟག་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱོགས་བཏགས་པ་བ་དང་། མཐུན་ ཕྱོགས་གང་རུང་གི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཉིད་བརྗོད་བྱར་སྟོན་པའི་སྒྲུབ་ངག་རྣམས། སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཡིན་པར་གཅད་པར་བྱ་བའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དེ་ཆོས་ཅན། ཡོངས་གཅོད་ ཀྱི་དགོས་པ་ཡོད་དེ། སྒྲུབ་བྱེད་ཚུལ་གསུམ་གྱི་དོན་ལས་བསྒྲུབ་བྱའི་དོན་སྒྲུབ་པ་ཡིན་པས། སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཡིན་ན་རང་གི་བརྗོད་བྱ་ཚུལ་གསུམ་པོ་དོན་ཡུལ་སྟེང་ནས་གྲུབ་པ་གཅིག་དགོས་ ཞེས་ཤེས་པར་བྱ་བའི་ཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། དོན་སྨོས་དེ་ནི་སྒྲ་དག་དང་། །རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་བདག་ཉིད་ཅན། །རྟགས་ཉིད་མིན་པར་སྒྲུབ་དོན་རེ། །དོན་ལས་དོན་ནི་གྲུབ་ཕྱིར་ རོ་ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དེའི་སྒྲུབ་བྱེད་འཆད་པ་ལ། སྒྲ་རྟག་དོན་གྱི་ལུང་ལས་རྟག་པར་བཤད་ན་རྟག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ། ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་དང་། སྒྲ་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་ཕྱོགས་བཏགས་པ་ བ་དང་། མཐུན་ཕྱོགས་གང་རུང་ཡིན་ན་རྟག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་རྣམས་ནི། སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་མིན་ཏེ། སྒྲ་རྟག་སྟོན་གྱི་ལུང་ལས་རྟག་པར་བཤད་པ་དང་། སྒྲ་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་ཕྱོགས་བཏགས་པ་བ་དང་མཐུན་ཕྱོགས་གང་རུང་གི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་རྟག་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཁྱབ་པ་འཁྲུལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-429 དེ་གཉིས་སྒྲ་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་མཐུན་ཕྱོགས་ཀྱི་དངོས་པོ་ལས་གཞན་དུ་འཇུག་སྲིད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྟོག་པ་རང་ཡུལ་ལ་དངོས་དབང་གིས་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་དག་ཀྱང་བྱེད་པ་པོའི་འདོད་ པ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། རྟོག་དང་ལུང་དག་བྱེད་པ་པོའི། །འདོད་པ་ཙམ་དང་རྗེས་འབྲེལ་དང་། །དངོས་ལས་གཞན་དུ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། །བཏགས་པ་དག་ནི་འཁྲུལ་ པ་ཡིན། །ཞེས་སོ།། །། ༄། །རབ་གསལ་བྱེད་སྨོས་པའི་དགོས་པ་བཤད་པ། གསུམ་པ་རབ་གསལ་བྱེད་སྨོས་པའི་དགོས་པ་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་འགོག་པའི་རང་ལུགས་ཀྱི་རིགས་པ་བཤད་པ་དང་། གཞན་ ལུགས་ཀྱི་རིགས་པ་དགག་པ་གཉིས། ༈ ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་འགོག་པའི་རང་ལུགས་ཀྱི་རིགས་པ་དངོས་བཤད་པ། དང་པོ་ལ། དངོས་དང་རྩོད་པ་སྤང་བ་གཉིས། དང་པོ་ལ་རྒྱས་བཤད་དང་དོན་བསྡུ་གཉིས། དང་པོ་ལ། རིགས་པ་དངོས་དང་། ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བ། གཞན་ གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་དགག་པའོ། །དང་པོ་ནི། སློབ་དཔོ
【現代漢語翻譯】 在解釋后驗的特徵時，在詞語的字裡行間，『與自己所見不同』，提到『事物』這個詞，這是有法。 2-428 因為你需要區分，對於那些從『聲音是常』的聖教中說為常的事物，以及通過分別念假立的自性，建立『聲音是常』的宗派，以及任何隨同方的因，用以證明『聲音是常』的因本身，爲了要確定這些作為陳述，是正確的陳述。還有，那是有法，你需要完全斷除，因為能立三相的意義在於成立所立的意義，如果陳述是正確的陳述，那麼它自己的陳述，這三相必須在事物的基礎上成立，爲了要知道這一點。』在解釋時說：『提到事物是爲了聲音清凈，以及分別念假立的自性，不是因本身而是成立之義，從事物中事物得以成立。』 第二，解釋它的能立：如果從『聲音是常』的事物之聖教中說為常，那麼就是常，這是周遍。等等的陳述，以及建立『聲音是常』的宗派，以及任何隨同方，如果是隨同方，那麼就是常，這是周遍。等等的陳述，這些不是正確的陳述，因為從『聲音是常』的聖教中說為常，以及用任何隨同方的因來成立『聲音是常』，其周遍是錯誤的。 2-429 因為這兩者可能進入到不同於成立『聲音是常』的隨同方的事物中，因為分別念不會以實權進入到自己的對境中，而且聖教也僅僅與作者的意願相關聯。』在解釋時說：『分別念和聖教僅僅與作者的意願相關聯，並且可能進入到不同於事物的事物中，因此假立是錯誤的。』 解釋『極明顯』所說的必要。 第三，將要解釋說『極明顯』的必要，分為：遮破宗派詞是正確陳述之支分的自宗理路，以及破斥他宗理路。 遮破宗派詞是正確陳述之支分的自宗理路之真實解釋。 第一，分為真實和避免爭論兩部分。第一部分分為廣說和意義總結兩部分。第一部分分為真實理路，避免與聖教相違，以及破斥其他的能立。 第一是，導師……
【English Translation】 In explaining the characteristics of inference, in the wording, 'different from what one sees oneself,' mentioning the word 'thing,' this is the subject. 2-428 Because you need to differentiate, for those things that are said to be permanent from the scriptures of 'sound is permanent,' and the nature that is falsely established by conceptualization, establishing the tenet of 'sound is permanent,' and any reason of the concordant side, to determine that these statements, which show the reason itself for proving 'sound is permanent,' are correct statements. Also, that is the subject, you need to completely eliminate, because the meaning of the three aspects of the proof is to establish the meaning to be established, if the statement is a correct statement, then its own statement, these three aspects must be established on the basis of things, in order to know this.' In explaining, it says: 'Mentioning things is for the purity of sound, and the nature falsely established by conceptualization, not the reason itself but the meaning of establishment, from things, things are established.' Second, explaining its proof: If it is said to be permanent from the scriptures of the thing 'sound is permanent,' then it is invariably permanent. Such statements, and establishing the tenet of 'sound is permanent,' and any concordant side, if it is a concordant side, then it is invariably permanent. Such statements are not correct statements, because it is said to be permanent from the scriptures of 'sound is permanent,' and the pervasion of establishing 'sound is permanent' by any reason of the concordant side is wrong. 2-429 Because these two may enter into things different from the object of the concordant side of establishing 'sound is permanent,' because conceptualization does not enter its own object with real power, and the scriptures are also only related to the intention of the author.' In explaining, it says: 'Conceptualization and scriptures are only related to the intention of the author, and may enter into things different from things, therefore the imputation is wrong.' Explaining the necessity of mentioning 'very clear.' Third, the necessity of saying 'very clear' will be explained, divided into: the self-doctrine reasoning that refutes the subject word as a branch of the correct statement, and refuting the reasoning of other doctrines. The real explanation of the self-doctrine reasoning that refutes the subject word as a branch of the correct statement. First, divided into two parts: reality and avoiding controversy. The first part is divided into two parts: detailed explanation and summary of meaning. The first part is divided into real reasoning, avoiding contradiction with the scriptures, and refuting other proofs. The first is, the teacher...
ན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་གཞན་དོན་རྗེས་དཔག་གི་མཚན་ཉིད་འཆད་པའི་ཚིག་ཟུར་དུ། མཐོང་དོན་ལོགས་སུ་རབ་གསལ་བྱེད་ཅེས་ཚིག་སྨོས་པ་ཆོས་ཅན། དགོས་ པ་ཡོད་དེ། རྣམ་བཅད་ལ་ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་བཅད་ནས། ཡོངས་གཅོད་ལ་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཡིན་ན་ལྷག་ཆད་ནོར་གསུམ་གྱི་སྐྱོན་དང་བྲལ་བ་གཅིག་དགོས་སོ་ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-430 རབ་གསལ་བྱེད་ཀྱི་རྣམ་བཅད་ངོས་འཛིན་འདི་ནི་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོའི་དགོངས་པར་ཅུང་མ་སོང་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པའི་དགོངས་པ་དང་ཤིན་ཏུ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་གླང་ཡན་ཆད། ཕྱི་ནང་གི་ རྟོག་གེ་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་མཛད་པ་དག་སྣང་ཡང་། ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས། དེ་དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་མི་དགོས་ཤིང་། ཡན་ལག་ཏུ་བྱས་ན་ལྷག་པའི་སྐྱོན་ དུ་གཟིགས་ནས། ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་བྱེད་པ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་རྩལ་འདོན་དུ་མཛད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་ མི་རུང་བའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཅི་སྙམ་ན། བཤད་པར་བྱ་སྟེ་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཕྱོགས་ཚིག་རྣམ་དག་དེ། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་པའི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་མི་རུང་ སྟེ། དེ་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། དེ་མདོར་བསྟན་གྱི་ཚུལ་གྱིས་འཆད་པ་ ལ། དོན་གྱིས་དོན་རྟོགས་ཕྱིར་དོན་ལ། །ཕྱོགས་དང་རྟགས་ཀྱི་བརྗོད་ནུས་མེད། །དེས་ན་དེ་དག་རང་ཉིད་ལས། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གནས་མ་ཡིན། །ཞེས་ཤློ་ཀ་གཅིག་སྟེ། དེ་ཡང་དོན་གྱིས་དོན་རྟོགས་སྤྱད་ཕྱིར་ཞེས་པ་རྟགས་དང་། 2-431 དོན་ཞེས་པ་ཆོས་ཅན་དང་། ལ། ཕྱོགས་དང་རྟགས་ཀྱི་བརྗོད་ནུས་མེད་ཅེས་བསལ་བར་བཏང་སྟེ། དོན་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཕྱོགས་ཚིག་རྣམ་དག་དང་། བྱས་ན་མི་རྟག་ པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་ཀྱི་རྟགས་ཀྱི་བརྗོད་པའི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་དག་གཉིས་པོ་དེ་ལ་ཁྱོད་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་དེ། སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཚང་བའི་དོན་གྱིས་ཁྱོད་ཀྱིས་ དོན་དངོས་སུ་རྟོགས་པ་དེ་སྒྲུབ་དགོས་པ་གང་ཞིག ཚིག་དེ་གཉིས་ཀྱི་རྟགས་ལས་ཁྱོད་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་མ་ཚང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། དོན་གྱིས་དོན་རྟོགས་ཞེས་སོགས་ཚིག་རྐང་གཉིས་ སོ། །ཡང་། དེས་ན་ཞེས་པ་རྟགས་དང་། དེ་དག་ཅེས་པ་ཆོས་ཅན་དང་། རང་ཉིད་ལས། སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གནས་མ་ཡིན་ཞེས་པ་གསལ་བར་བཏང་སྟེ། གོང་གི་ཕྱོགས་ཚིག་དང་རྟགས་ཚིག་དེ་དག་ ཆོས་ཅན། གཞན་ལ་མ་ལྟོས་པར་རང་ཉིད་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱོད་
【現代漢語翻譯】 在北方學派的陳那（Dignāga）解釋為他人利益進行推論的特徵時，在詞語的邊角處，『能使所見之義清晰顯現』這句話是有其必要性的。因為，將『宗』從論證的組成部分中分離出來后，爲了使『遍』成為正確的論證，必須具備一個沒有『過剩、不足、錯誤』這三種過失的條件。這是爲了表明這一點。 雖然對『能使清晰顯現』的『遍』的這種認知與陳那的觀點不太一致，但與法稱（Dharmakīrti）的觀點非常吻合。因為，在陳那之前，內外道的論師們似乎都將『宗』作為正確論證的組成部分。然而，法稱認為，『宗』並非必須是論證的組成部分，如果將其作為組成部分，反而會產生『過剩』的過失。因此，他運用推理來阻止將『宗』作為正確論證的組成部分。那麼，什麼樣的論證不能成為正確論證的組成部分呢？將要解釋的是，『聲音是無常的』這個清凈的『宗』，不能成為『凡是所作皆是無常』這個正確論證的組成部分，因為它不具備證明聲音是無常的能力。那麼，它如何不具備證明聲音是無常的能力呢？以概括的方式解釋如下： 『爲了通過意義理解意義，對於意義，宗和因沒有表達能力。因此，它們不能從自身證明。』這是一句偈頌。其中，『爲了通過意義理解意義』是『因』，『意義』是『有法』，『對於意義，宗和因沒有表達能力』是被排除的部分。意思是說，『聲音是無常的』這個『有法』，對於『聲音是無常的』這個清凈的『宗』，以及『凡是所作皆是無常』等等的清凈的『因』，你們兩個實際上沒有證明的能力。因為，通過意義以三種方式理解你，還需要證明什麼呢？這兩個詞語不能以三種方式從『因』來證明你。解釋到這裡，『爲了通過意義理解意義』等等是兩句詞。 此外，『因此』是『因』，『它們』是『有法』，『不能從自身證明』是被闡明的部分。意思是說，上述的『宗』和『因』，不依賴於其他，自身不具備證明聲音是無常的能力。因為你...
【English Translation】 In the context of Dignāga (陳那), of the Northern school, explaining the characteristics of inference for the benefit of others, the phrase 'clearly illuminates the meaning of what is seen' is necessary. This is because, after separating 'thesis (宗)' from the components of a valid argument, it is necessary to have one condition free from the three faults of 'excess, deficiency, and error' in order for 'pervasion (遍)' to be a correct argument. This is to show that. Although this recognition of 'pervasion (遍)' as 'clearly illuminates' is not entirely in line with Dignāga's (陳那) view, it is very much in accordance with Dharmakīrti's (法稱) view. Because, before Dignāga, logicians (論師) of both internal and external schools seemed to consider 'thesis (宗)' as a component of a correct argument. However, Dharmakīrti considered that 'thesis (宗)' is not necessarily a component of it, and if it is made a component, it would result in the fault of 'excess'. Therefore, he used reasoning to prevent 'thesis (宗)' from being a component of a correct argument. So, what kind of argument cannot be a component of a correct argument? It will be explained that the pure 'thesis (宗)' 'sound is impermanent' cannot be a component of the correct argument 'whatever is produced is impermanent', because it does not have the ability to prove that sound is impermanent. So, how does it not have the ability to prove that sound is impermanent? It is explained in a summarized way: 'To understand meaning through meaning, for meaning, thesis and reason have no expressive power. Therefore, they cannot prove from themselves.' This is a verse. Among them, 'to understand meaning through meaning' is the 'reason (因)', 'meaning' is the 'subject (有法)', and 'for meaning, thesis and reason have no expressive power' is the part that is excluded. It means that, for the 'subject (有法)' 'sound is impermanent', for the pure 'thesis (宗)' 'sound is impermanent', and for the pure 'reason (因)' 'whatever is produced is impermanent' and so on, you two actually have no ability to prove. Because, what needs to be proved when you are understood in three ways through meaning? These two words cannot prove you from 'reason (因)' in three ways. Explaining up to here, 'to understand meaning through meaning' etc. are two phrases. Also, 'therefore' is the 'reason (因)', 'they' is the 'subject (有法)', and 'cannot prove from themselves' is the part that is clarified. It means that the above 'thesis (宗)' and 'reason (因)', without relying on others, do not have the ability to prove that sound is impermanent from themselves. Because you...
ཀྱི་རྟགས་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་གསུམ་མ་ ཚང་བ་དེས་ནའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། དེས་ན་དེ་དག་རང་ཉིད་ལས། །ཞེས་སོགས་རྐང་པ་གཉིས་སོ། ། དེ་ལས་འཕྲོས་ཏེ་ཅུང་ཟད་དོགས་པ་སྤོང་བ་ལ། ཁོ་ན་རེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས། 2-432 སྒྲ་བྱུང་ཚད་མའི་རྟེན་རྟགས་བཤད་པ་མི་འཐད་པར་ཐལ། ཕྱོགས་ཚིག་རྣམ་དག་རྣམས་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་ན། དེ་ནི་གནད་མ་རྟོགས་པ་སྟེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་ནི། ཕྱོགས་ཚིག་རྣམ་དག་དེ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་རྣམ་དག་རང་སྨྲ་བ་པོའི་ཀུན་སློང་གི་བསམ་པ་སྔོན་སོང་དུ་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཚད་མར་བཞེད་པ་ ཡིན་གྱི་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་དེ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཚད་མར་མི་བཞེད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག་དེ་སྨྲ་བ་པོའི། །བསམ་པ་ སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ། །ཚད་ཡིན་ཞེས་སོ། །དེ་ལས་འཕྲོས་ཏེ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་དེ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རྟགས་ཡང་དག་ནི་མིན་ཏེ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ ཚིག་དེ་ལས་ཕ་རོལ་པོའི་རྒྱུད་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པར་མཐའ་གཅིག་ཏུ་འཛིན་པའི་བག་ལ་ཉལ་གྱི་ཐེ་ཚོམ་དག་སྐྱེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལ། དེ་ལས་ཐེ་ཚོམ་དག སྐྱེ་ཕྱིར་དངོས་ སུ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །ཞེས་སོ། །འོ་ན་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་དེ་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་མོད། དེ་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཙམ་ཞིག་ཡོད་དམ་སྙམ་ན། 2-433 བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པ་ཡི། །ཞེས་པ་རྟགས་དང་། བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །ཅེས་པ་བསལ་བ་དང་། ཆོས་ཅན་ཁ་བསྐང་དེ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་རྣམ་དག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་ སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་པ་མ་ཟད། བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་དེ། ཁྱོད་ཀྱི་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཙམ་ཞིག་ བརྗོད་ཀྱི་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ཡིན་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་གང་ཡང་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་པ་ལ། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པ་ཡི། །བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །ཅེས་སོ། །དེ་ལས་འཕྲོས་ཏེ། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་དེ་ལའང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་པར་ཐལ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་རྣམ་དག་དེ་ལ་དེ་བརྒྱུད་ ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མ་ཁྱབ་བོ་ཞེས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ། རྟགས་ཀྱི་བརྗོད་པ་རང་ཉིད་ལ། །ནུས་པ་མེད་ཀྱང་ནུས་སྟོན་བྱེད། །ཅེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་། རྟགས་ ཀྱི་བརྗོད་པ་ཞེས་པ་ཆོས་ཅན་དང་། རང་ཉིད་ལ་ནུས་པ་མེད་ཀྱང་ཞེས་པ་བས
【現代漢語翻譯】 因為從『ཀྱི་』（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，的）的標誌中，無法完整地建立聲音是無常的三種方式。因此，』དེས་ནའི་ཕྱིར།（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，因此）』這樣解釋。因此，『དེ་དག་རང་ཉིད་ལས།（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，從它們自身）』等等是兩句詩。從這裡引申出一些疑問的消除。有人說，陳那論師（Dignāga）： 『聲是所量，說依據的標誌是不合理的，因為所有純粹的宗依詞都不是正確論證的組成部分。』如果這樣說，那是不瞭解要點。 陳那論師認為，純粹的宗依詞『聲是無常』，是爲了表明說話者先前意圖的動機，是作為一種有效的證明方式，但他並不認為『聲是無常』這句話本身是證明聲音無常的有效證明方式。』這樣解釋道：『ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག་དེ་སྨྲ་བ་པོའི། །བསམ་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ། །ཚད་ཡིན་ཞེས་སོ། །（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，宗依詞是說話者的，在表達意圖時，是量。）』從這裡引申出，『聲是無常』這句話本身並不是直接證明聲音無常的正確標誌，因為『聲是無常』這句話會在其他人心中產生一種猶豫不決的潛在傾向，即聲音是否真的是無常的。』 『དེ་ལས་ཐེ་ཚོམ་དག སྐྱེ་ཕྱིར་དངོས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，因此猶豫產生，不是直接的證明。）』那麼，對於『聲是無常』這句話，雖然它本身沒有直接證明聲音無常的能力，但它是否具有通過間接方式來證明聲音無常的能力呢？ 『བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པ་ཡི། །（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，僅僅表達了要證明的東西。）』這句話是標誌，『བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，通過間接方式也沒有能力。）』這句話是排除，以及補充主詞，『聲是無常』這句話，作為主詞，你不僅沒有直接證明聲音無常的能力，而且通過間接方式也沒有證明聲音無常的能力，因為你只是表達了要證明聲音無常這件事，而沒有表達任何證明聲音無常的理由。』 『བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པ་ཡི། །བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，僅僅表達了要證明的東西，通過間接方式也沒有能力。）』從這裡引申出，如果說『凡是所作都是無常』等等的正確論證，也沒有通過間接方式來證明聲音無常的能力，因為『聲是無常』這句話沒有通過間接方式來證明的能力，那麼，這是不周遍的。』 『རྟགས་ཀྱི་བརྗོད་པ་རང་ཉིད་ལ། །ནུས་པ་མེད་ཀྱང་ནུས་སྟོན་བྱེད། །（藏文，無對應梵文，無對應羅馬擬音，標誌的表達自身，即使沒有能力也能顯示能力。）』這就是說，『標誌的表達』是主詞，『自身沒有能力』是排除。
【English Translation】 Because from the sign of 'ཀྱི་' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, of), it is not possible to fully establish the three modes of sound being impermanent. Therefore, it is explained as 'དེས་ནའི་ཕྱིར།' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, therefore). Therefore, 'དེ་དག་རང་ཉིད་ལས།' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, from themselves) etc. are two lines of verse. Deriving from this, some doubts are dispelled. Someone says, Dignāga: 'Sound is the object of valid cognition, it is unreasonable to state the sign of the basis, because all pure subject-terms are not components of a correct argument.' If you say so, that is not understanding the point. Dignāga considers the pure subject-term 'sound is impermanent' to be a valid means of proof that serves to show the prior intention of the speaker's motivation, but he does not consider the statement 'sound is impermanent' itself to be a valid means of proof that proves sound is impermanent.' It is explained thus: 'ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག་དེ་སྨྲ་བ་པོའི། །བསམ་པ་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ལ། །ཚད་ཡིན་ཞེས་སོ། །' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, the subject-term is the speaker's, in expressing intention, it is valid cognition.) Deriving from this, the statement 'sound is impermanent' itself is not a correct sign that directly proves sound is impermanent, because the statement 'sound is impermanent' gives rise to a latent tendency of hesitation in the minds of others as to whether sound is truly impermanent. 'དེ་ལས་ཐེ་ཚོམ་དག སྐྱེ་ཕྱིར་དངོས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, therefore hesitation arises, it is not a direct proof.) So, for the statement 'sound is impermanent,' although it does not itself have the ability to directly prove sound is impermanent, does it have some ability to prove sound is impermanent through indirect means? 'བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པ་ཡི། །' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, it merely expresses what is to be proven.) This statement is the sign, 'བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, it has no ability even through indirect means.) This statement is the exclusion, and supplementing the subject, 'the statement sound is impermanent,' as the subject, not only do you not have the ability to directly prove sound is impermanent, but you also do not have the ability to prove sound is impermanent through indirect means, because you only express the fact that sound is to be proven impermanent, and do not express any reason to prove that sound is impermanent. 'བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པ་ཡི། །བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, it merely expresses what is to be proven, it has no ability even through indirect means.) Deriving from this, if the correct argument 'whatever is made is impermanent' etc. also does not have the ability to prove sound is impermanent through indirect means, because the statement 'sound is impermanent' does not have the ability to prove it through indirect means, then this is not pervasive. 'རྟགས་ཀྱི་བརྗོད་པ་རང་ཉིད་ལ། །ནུས་པ་མེད་ཀྱང་ནུས་སྟོན་བྱེད། །' (Tibetan, no corresponding Sanskrit, no corresponding Roman transliteration, the expression of the sign itself, even if it has no ability, shows ability.) That is to say, 'the expression of the sign' is the subject, 'itself has no ability' is the exclusion.
ལ་བ་དང་། ནུས་སྟོན་བྱེད་ཅེས་པ་རྟགས་སུ་བཀོད་པ་སྟེ། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཆོས་ཅན། 2-434 ཁྱོད་རང་ཉིད་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་ཀྱང་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་དེ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་ནུས་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་དེ་སྐོར་ གྱི་རྟགས་རྣམ་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལ། རྟགས་ཀྱི་བརྗོད་པ། ཞེས་སོགས་སོ།། །། ༈ ལུང་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་དང་། གཞན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་དགག་པ། གཉིས་པ་ལུང་འགལ་སྤང་བ་ནི། ཁོ་ན་རེ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཕྱོགས་ཚིག་དེ་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་ཀྱི་གླང་པོས་མདོ་རྩ་འགྲེལ་དང་། རིགས་པ་འཇུག་སྒོ་ལས། ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་བརྗོད་དགོས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། སྐྱོན་མེད་དེ། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་དེས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དེ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡང་དག་འཇུག་པའི་གཞི་ཡིན་པའི་ཆ་ནས་དེ་སྒྲུབ་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་བརྗོད་ དགོས་པར་བཤད་པ་ཡིན་གྱི། དེ་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པའི་ཆ་ནས་དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་བཤད་པ་མིན་པའི་ཕྱིར། ཕྱོགས་གླང་གིས། དེ་ལ་དཔག་བྱ་བསྟན་པ་ནི། །རྟགས་ ཀྱི་དོན་གྱི་ཡུལ་དུ་འདོད། །ཅེས་དང་། མདོ་རང་འགྲེལ་ལས། ཡན་ལག་རྣམས་ལས་གང་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་བསྟན་པ་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་གི་སྒྲུབ་བྱེད་ཉིད་དུ་མི་འདོད་དེ། དེ་ཉིད་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-435 འོན་ཀྱང་རྟགས་ཀྱི་དོན་གྱི་ཡུལ་དུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ནི་དེས་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ་ཞེས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དེ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ནུས་པ་འཇུག་པའི་དོན་ གྱི་ཡུལ་ཙམ་དུ་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། རྟགས་ཀྱི་དོན་གྱི་ཡུལ་ཉིད་ཀྱིས། །ནུས་མེད་དེ་ནི་བརྗོད་པར་བཤད། །ཅེས་གསུངས་སོ།། །། གསུམ་པ་གཞན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་དགག་པ་ལ། གལ་ཏེ་གྲངས་ཅན་ན་རེ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་དེ་ལའང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་དེ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་དེ་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པར་ བྱེད་པའི་རྟགས་ཀྱི་འགོད་པའི་ཚིག་འཇུག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་རྩོད་པ་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། གལ་ཏེ་དེ་ལའང་ནུས་ཡོད་དེ། །རྟགས་ཀྱི་ཚིག་ནི་འཇུག་ཅེ་ན། །ཞེས་སོ། །དེའི་ལན་འཆད་ པར་བྱེད་པ་ལ། རྩ་བ་ལ་མ་ཁྱབ་སྟེ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཀྱི་འགོད་པའི་ཚིག་འཇུག་པ་དེ་ནི། ཕྱི་རྒོལ་གྱི་སྒྲ་རྟག་མི་རྟག་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་སྒོ་ ནས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ཤེས་པར་འདོད་པས། སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཅི་ཡིན་ཞེས
【現代漢語翻譯】 將『具有作用』和『能夠顯示』作為標誌來表示，即，如果這樣做，它將普遍地具有無常性等等，這是正確的論證陳述。 2-434 即使你自己沒有直接證明聲音是無常的能力，你也有通過間接方式證明它的能力，因為你是一個能夠顯示聲音無常的三個方面的有效標誌。』對於這一點，有『標誌的陳述』等等。 關於駁斥與經文相悖之處和駁斥他人的論證： 第二，駁斥與經文相悖之處：有人說：『聲音是無常的』這個命題詞具有證明聲音是無常的能力，因為陳那論師在《正理門論》和《理門論》中說，命題詞必須被陳述為正確論證陳述的一部分。』 沒有過失，因為陳那論師說，聲音是無常的，這必須被陳述為論證陳述的一部分，因為它是一個正確的論證的基礎，而不是因為它具有證明聲音是無常的能力。陳那論師說：『指示所量是想要成為標誌的意義的領域。』並且在《釋量論自釋》中說：『我們不認為在各部分中，指示可以被推斷的事物是論證本身，因為它會引起懷疑。』 2-435 『然而，它被指示為標誌的意義的領域，因為它是通過它來證明的。』因此，聲音是無常的，這僅僅被指示為聲音是無常的論證的力量所應用的意義的領域。』他說：『標誌的意義的領域本身被說成是沒有力量的。』 第三，駁斥他人的論證： 如果數論者說：『「聲音是無常的」這個詞也具有證明聲音是無常的能力，因為依賴於「聲音是無常的」這個詞，用於證明聲音是無常的標誌的陳述就會出現。』對於這個論點，有『如果它也具有能力，那麼標誌的詞就會出現。』 對於這個的回答是：根本沒有普遍性，因為用於證明聲音是無常的標誌的陳述的出現是由於外道爭論者對聲音是常還是無常存在懷疑，並且想要通過懷疑的門來了解聲音是無常的，所以他會問：『什麼是證明聲音是無常的論證？』
【English Translation】 To indicate 'having function' and 'being able to show' as a sign, that is, if done, it will universally have impermanence, etc., which is a correct statement of proof. 2-434 Even if you yourself do not have the ability to directly prove that sound is impermanent, you have the ability to prove it indirectly, because you are a valid sign that can show the three aspects of sound being impermanent.' To this, there is 'the statement of the sign,' etc. Regarding refuting what contradicts scripture and refuting others' arguments: Second, refuting scriptural contradiction: Someone says: 'The proposition word 'sound is impermanent' has the ability to prove that sound is impermanent, because Master Dignāga said in the Compendium on Valid Cognition and the Entrance to Reasoning that the proposition word must be stated as part of a correct argument statement.' There is no fault, because Master Dignāga said that sound being impermanent must be stated as part of the argument statement because it is the basis for a correct argument, not because it has the ability to prove that sound is impermanent. Dignāga said: 'Indicating the object to be measured is considered the domain of the meaning of the sign.' And in the Auto-commentary on the Compendium it says: 'We do not consider that in the parts, indicating what is to be inferred is the argument itself, because it causes doubt.' 2-435 'However, it is indicated as the domain of the meaning of the sign, because it is proven through it.' Therefore, sound being impermanent is merely indicated as the domain of meaning to which the power of the argument that sound is impermanent applies.' He said: 'The domain of the meaning of the sign itself is said to be without power.' Third, refuting others' arguments: If a Sāṃkhya says: 'The word 'sound is impermanent' also has the ability to prove that sound is impermanent, because relying on the word 'sound is impermanent,' the statement of the sign used to prove that sound is impermanent will occur.' To this argument, there is 'If it also has the ability, then the word of the sign will occur.' The answer to this is: There is no pervasion at all, because the occurrence of the statement of the sign used to prove that sound is impermanent is because the opponent has doubts about whether sound is permanent or impermanent, and wants to know that sound is impermanent through the door of doubt, so he will ask: 'What is the argument that proves that sound is impermanent?'
། སྒྲུབ་བྱེད་དྲི་བའི་སྐབས་ལ་ཡང་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲ་རྟག་མི་རྟག་རྩོད་པ་བྱེད་པའི་ཚེ་སྔ་རྒོལ་གྱིས་མི་མཐུན་ཕྱོགས་སྒྲ་རྟག་ཅེས་ཁས་ལེན་པའི་ཚེ་ན་ཡང་སྒྲ་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། 2-436 ཁྱོད་ལ་ཡང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཚིག་ཁྱོད་ལ་བརྟེན་ནས། སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ཀྱི་འགོད་པའི་ཚིག་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་དེ་ནི་མཚུངས་པའི་ ཕྱིར། འདོད་ན། སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པ་དེ་ནི་ཐུག་མེད་དུ་འགྱུར་བར་ཐལ། སྒྲ་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་དེ་ལའང་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ ཡོད་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་ལས་ཀྱང་རིགས་པ་ཆེས་བཟང་ངོ་ཞེས་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། དེ་ནི་ཐེ་ཚོམ་གྱིས་ཤེས་པར། །འདོད་པའི་སྐབས་ལ་བསྟན་པ་ཡིན། །མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁས་ལེན་ན་ཡང་། །དེ་ མཚུངས་ཕྱིར་ན་ཐུག་མེད་འགྱུར་ཞེས་སོ། །དེས་ན་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པའི་དོན། སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་གི་བརྒྱུད་རྒྱུ་ཡིན་པའམ། སྒྲ་མི་རྟག་ པ་སྒྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་དག་འཇུག་པའི་བརྒྱུད་རྒྱུ་ཡིན་པ་ལྟ་བུ་ལ་བསམ་ན། ཕྱོགས་སྔའི་རིགས་པ་ལ་ལན་གྱིས་ལྡོག་པར་མི་ནུས་ཤིང་། རང་ལ་ཡང་དཀའ་བའི་གནས་རྒྱུན་མི་འཆད་པ་ འབྱུང་སྟེ། མི་འབྱུང་ན་སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་གི་བརྒྱུད་རྒྱུར་གྱུར་པའི་སྒྲ་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། 2-437 ཁྱོད་དེའི་བརྒྱུད་རྒྱུར་གྱུར་པའི་ཚིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་ཁས། འདོད་ན། དེ་མཚུངས་ཕྱིར་ན་ཐུག་མེད་འགྱུར་གྱི་སྐྱོན་གནས། རྟགས་ནི། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ཁས་ལེན་ན་ཡང་། །ཞེས་པའི་སྐབས་སུ་ཁས་བླངས་ ཏེ། སྒྲ་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་ལ་བརྟེན་ནས། སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་གཏན་ཚིག་རྣམ་དག་འཇུག་པ་ཞིག་ཁས་བླངས་ཤིང་། དེ་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་གཅིག་ངེས་ པར་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་གི་དངོས་རྒྱུ་ལ་གནས་པའི་དེ་སྐོར་གྱི་ཕྱི་རྒོལ་རྣམ་དག་གི་ངོར་བཀོད་པའི་དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཀྱང་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་གི་བརྒྱུད་རྒྱུར་ཐལ། ཁྱོད་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཁྱོད་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་ ནུས་ཀྱིས་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་སྟོན་པའི་དེ་སྐོར་གྱི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་ཁོ་བོ་ཅག་ནི། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་མེད། ཁོ་བོའི་རྟགས་ ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པ
【現代漢語翻譯】 此外，在論證推理的情況下也需要說明。當辯論聲音是常還是無常時，如果立宗者承認異品（即聲音是常），那麼『聲音是常』這個詞就成了有法。 你也有能力通過聲音無常來證明聲音是常，因為這個詞依賴於你。因為用於確立聲音無常的理由的詞語是相同的。 如果承認，那麼通過聲音無常來證明聲音是常的能力將變得無窮無盡，因為『聲音是常』這個詞也具有通過聲音無常來證明的能力。 有人解釋說，這三種輪轉（指因明中的三種推理方式）中，這種推理方式最為精妙。這是在想要表達觀點時所做的說明。即使承認異品，也會因為相同的原因而導致無窮無盡。 因此，通過聲音無常來證明聲音是常的能力，可以理解為是具有聲音無常認知之相的后驗推理的媒介，或者是用於確立聲音無常的正確論證的媒介。如果這樣理解，則無法反駁前者的推理，並且自身也會不斷面臨困難。如果不這樣理解，那麼作為具有聲音無常認知之相的后驗推理的媒介，『聲音是常』這個詞就成了有法。 你有能力通過聲音無常來證明聲音是常，因為你是那個媒介。普遍有效性是被承認的。如果承認，那麼就會出現因為相同的原因而導致無窮無盡的過失。理由是，即使承認異品，也承認了依賴於『聲音是常』這個詞，從而確立了聲音無常的正確論證，並且由此必然產生一個具有聲音無常認知之相的后驗推理。 此外，對於安立在具有聲音無常認知之相的后驗推理的直接原因上的，由正確的反駁者所提出的關於此事的正確論證，也是有法。 你是具有聲音無常認知之相的后驗推理的媒介，因為你有能力通過聲音無常來證明聲音是常，因為你能夠直接證明聲音無常，並且是關於此事的，能夠展示三相的正確論證。 因此，我們討論的是，是否具有直接證明聲音無常的能力，以及我的理由是否能夠證明聲音無常。
【English Translation】 Furthermore, it needs to be explained in the case of establishing reasoning. When debating whether sound is permanent or impermanent, if the proponent admits the opposite side (i.e., sound is permanent), then the term 'sound is permanent' becomes the subject. You also have the ability to prove that sound is permanent through sound's impermanence, because this term relies on you. Because the term used to establish the reason for sound's impermanence is the same. If admitted, then the ability to prove that sound is permanent through sound's impermanence will become endless, because the term 'sound is permanent' also has the ability to prove through sound's impermanence. Some explain that among the three cycles (referring to the three modes of reasoning in logic), this reasoning method is the most exquisite. This is an explanation made when wanting to express a view. Even if the opposite side is admitted, it will lead to endlessness due to the same reason. Therefore, the ability to prove that sound is permanent through sound's impermanence can be understood as being a medium for a posteriori inference with the aspect of cognition of sound's impermanence, or as a medium for establishing a correct argument for sound's impermanence. If understood in this way, then it is impossible to refute the former reasoning, and one will constantly face difficulties. If not understood in this way, then as a medium for a posteriori inference with the aspect of cognition of sound's impermanence, the term 'sound is permanent' becomes the subject. You have the ability to prove that sound is permanent through sound's impermanence, because you are that medium. Universal validity is admitted. If admitted, then the fault of endlessness will occur due to the same reason. The reason is that even if the opposite side is admitted, it is admitted that relying on the term 'sound is permanent' establishes the correct argument for sound's impermanence, and from this, a posteriori inference with the aspect of cognition of sound's impermanence necessarily arises. Furthermore, for the correct argument about this matter, presented by the correct refuter, which is established on the direct cause of the a posteriori inference with the aspect of cognition of sound's impermanence, is also the subject. You are a medium for a posteriori inference with the aspect of cognition of sound's impermanence, because you have the ability to prove that sound is permanent through sound's impermanence, because you are able to directly prove sound's impermanence and are the correct argument about this matter, which demonstrates the three aspects. Therefore, we are discussing whether there is the ability to directly prove sound's impermanence, and whether my reason is able to prove sound's impermanence.
་སྒྲུབ་པའི་ཚུལ་གསུམ་ཚང་མ་ཚང་དང་། སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་མེད། ཁོ་དེ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཚུལ་གསུམ་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་དེ་སྐོར་གྱི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་དག་ཡིན་མིན་ལ་རག་ལས་པ་ཡིན་གྱི། 2-438 དེའི་དངོས་རྒྱུ་དང་བརྒྱུད་རྒྱུ་ཡིན་མིན་ལ་བློ་རྩེ་གཏད་པ་མ་ཡིན་པའི་གནད་ཤེས་ན། ཕ་རོལ་གྱི་རྩོད་པ་དང་རང་ལ་དཀའ་བའི་འཕྲང་ཐམས་ཅད་རང་གྲོལ་དུ་སོང་བ་ཡིན་ནོ། །འདི་ ནི་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པའི་བྱིན་རླབས་སྙིང་ལ་ཞུགས་པའི་བདུད་རྩི་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། གནད་ཤེས་ན་དོན་གྱིས་དོན་རྟོགས་ཕྱིར་དོན་ལ། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་རིགས་པའི་ཕུལ་དང་། རིགས་པའི་ནུས་པ་མ་ཉམས་ པར་སོ་ན་གནས་པར་འགྱུར་གྱི། གཞན་དུ་ན་འདིའི་རིགས་པ་ཐམས་ཅད་རི་བོང་གི་ཅལ་དུ་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེང་སང་འགའ་ཞིག་དཔལ་ལྡན་ཆོས་གྲགས་ལྟ་བུ་ལ། སྒྲ་མི་ རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་ཅེས་ཁས་ལེན་པ་དང་། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པ་དང་། སྒྲ་རྟག་པ་འགོག་པའི་ནུས་པ་གཉིས་ཚང་ཟེར་བ་ནི་ཐད་སོའི་ གོ་བ་མ་ཆགས་པའི་སྐྱོན་ཡིན་ལ། ཕལ་ཆེར་དག་བྱས་པའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་རྟགས་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་ཅེས་སྨྲ་བ་ཡང་རང་ལྡོག་ དང་གཞི་ལྡོག་གི་ཤན་མ་ཕྱེད་པའི་སྐྱོན་ཡིན་པས། བློ་གྲོས་རྩིང་ཤོབ་ཏུ་མ་ཤོར་བར་ཞིབ་མོའི་བློས་རྣམ་པར་དཔྱོད་ཅིག་ཅེས་བློ་གསལ་རྣམས་ལ་ཁོ་བོས་གདམས་སོ། །དེས་རྒྱས་པར་བཤད་པ་སོང་།། །། 2-439 ༈ དོན་བསྡུ་བ། གཉིས་པ་བསྡུ་བ་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཕྱོགས་ཚིག་རྣམ་དག་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་བརྒྱུད་ཀྱི་སྒོ་ནས་ཀྱང་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་ཅིང་། དེ་སྐོར་གྱི་གཏན་ཚིག་རྣམ་དག་ལ་སྒྲ་ མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་ཀྱང་། བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་བཤད་པའི་སྙིང་པོ་བསྡུས་ན་དེ་སྐོར་གྱི་ཕྱི་རྒོལ་རྣམ་དག་བླུན་པོའི་ངོར་བཀོད་པའི་བྱས་ན་ མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་མེད་ཀྱང་། དེ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་དེ། ཁྱོད་སྒྲ་མི་རྟག་ པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་ནུས་ཀྱི་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་དྲན་ལམ་དུ་སྟོན་བྱེད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་དག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་ཚིག་ཟིན་གྱི་འབྲས་བུའི་དབང་དུ་བྱས་ན། དེ་ཉིད་ཚིག་ཅེས་པ་ དེ་ཆོས་ཅན་དང་། བསལ་བ་ཟུར་ནས་ཁ་བསྐང་། ལྷག་མ་རྟགས་སུ་བཀོད་དེ། བྱས་པའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་གཏན་ཚིགས་དེ་ཉིད་འགོད་པར་བྱེད་པའི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་དག་ ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་བརྒྱུད་ནས་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ཡོད་
【現代漢語翻譯】 如果三種論證方式都完備，那麼通過聲音是無常的來論證，是否具有論證的能力？這取決於它是否真實地展示了論證的三種方式，以及關於它的邏輯是否純正。 如果理解了不專注于直接原因和間接原因的關鍵，那麼對方的辯論和自己的困難都會自然解除。這完全是法稱（Dharmakirti）的加持融入內心的甘露，因為理解了關鍵，就能通過意義理解意義。這種推理的卓越和推理的能力不會減弱，而是會保持完好。否則，所有的這些推理都會變成兔子的角一樣毫無用處。現在有些人像法稱一樣，承認聲音具有論證無常的能力，並且說'聲音是無常的'這句話同時具有論證聲音無常和否定聲音常有的能力，這是因為沒有真正理解其含義。大多數人認為，用已成立的理由來論證聲音是無常的，就說它具有直接論證聲音無常的能力，這是因為沒有區分自相和共相的錯誤。因此，我勸告聰慧之人，不要變得粗心大意，而要用細緻的智慧來辨別。以上是詳細的解釋。 總結要點： 第二部分是總結。對於'聲音是無常的'這個純正的宗（paksha），它既不具有直接也不具有間接論證聲音無常的能力。對於關於它的純正邏輯，它不具有直接論證聲音無常的能力，但是具有間接論證的能力。如果總結所說的要點，那麼對於那些愚蠢的外道辯論者來說，所提出的論證，例如'凡是所作皆是無常'等等，這個正確的有法（dharmin），你雖然不具有直接論證聲音無常的能力，但是你具有間接論證的能力，因為你是能夠讓人想起直接論證聲音無常的三種方式的純正邏輯。也就是說，如果從詞句的結果來看，那麼這個詞本身就是有法，省略部分可以補充完整，剩餘部分可以作為理由。因此，用所作的理由來論證聲音是無常的邏輯，這個純正的邏輯，你具有間接論證聲音無常的能力。
【English Translation】 If all three aspects of proof are complete, does it have the ability to prove through sound being impermanent? It depends on whether it truly demonstrates the three aspects of proof and whether the logic concerning it is pure. If you understand the key of not focusing on direct and indirect causes, then the opponent's arguments and your own difficulties will naturally dissolve. This is entirely the nectar of Dharmakirti's blessing entering the heart, because understanding the key allows you to understand meaning through meaning. The excellence of this reasoning and the power of reasoning will not diminish, but will remain intact. Otherwise, all of these reasonings will become like rabbit's horns, useless. Nowadays, some people, like the esteemed Dharmakirti, admit that sound has the ability to prove impermanence, and say that the phrase 'sound is impermanent' simultaneously has the ability to prove sound is impermanent and negate sound being permanent. This is a mistake due to not truly understanding its meaning. Most people think that using an established reason to prove that sound is impermanent means that it has the ability to directly prove sound is impermanent, which is a mistake due to not distinguishing between self-characterization and common-characterization. Therefore, I advise intelligent people not to become careless, but to use careful wisdom to discern. The above is a detailed explanation. Summarizing the main points: The second part is the summary. For the pure thesis (paksha) 'sound is impermanent,' it has neither the direct nor the indirect ability to prove sound is impermanent. For the pure logic concerning it, it does not have the ability to directly prove sound is impermanent, but it does have the ability to prove indirectly. If we summarize the points that have been said, then for those foolish non-Buddhist debaters, the presented arguments, such as 'whatever is made is impermanent,' etc., this correct subject (dharmin), although you do not have the ability to directly prove sound is impermanent, you do have the ability to prove indirectly, because you are the pure logic that can remind one of the three aspects of directly proving sound is impermanent. That is to say, if we consider the result of the words, then the word itself is the subject, the omitted part can be supplemented, and the remaining part can be taken as the reason. Therefore, the logic of proving sound is impermanent with the reason of being made, this pure logic, you have the ability to indirectly prove sound is impermanent.
དེ། ནང་གི་ཡན་ལག་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་ནི། དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་ཚང་བའི་རྟགས་ནི་བྱས་པ་ལྟ་བུ་ལ་ཡང་དག་པར་གནས་པ་ཡིན་ལ། 2-440 ཚུལ་གསུམ་པོ་དེ་ལ་དྲན་པ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ནི། ཁྱོད་ལ་ཡང་དག་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། རང་གི་ཡན་ལག་ནུས་པ་ནི། །ཚུལ་གསུམ་རྟགས་ལ་ཡང་དག་གནས། །དེ་ ལ་དྲན་པ་སྐྱེད་པ་ནི། །དེ་ཉིད་ཚིག་ལ་ཡང་དག་གནས། །ཞེས་སོ། །འདིར་ནང་གི་ཡན་ལག་ངོས་འཛིན་པ་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་དེ། ནང་ཤེས་པས་བསྡུས་པས་ནང་ ཡིན་ལ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དེའི་ཡན་ལག་ཡིན་པས་ན་ནང་གི་ཡན་ལག་ཅེས་སོ་སོར་འཆད་མོད། ཁོ་བོ་ཅག་ནི་འདི་ལྟར་འདོད་དེ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱོགས་རྣམས་སམ་སྒྲ་ མི་རྟག་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པ་ཕྱོགས་ཚིག་རྣམས་ནི། རྒོལ་ཕྱི་རྒོལ་གཉིས་རྩོད་པ་བྱེད་པའི་ནང་གི་ཡན་ལག་གམ། ཡན་ལག་ནང་མའམ། ཡན་ལག་སྔ་མ་ཞེས་བྱ་སྟེ། རྒོལ་ཕྱི་རྒོལ་རྩོད་པ་ བྱེད་པའི་ཚེ་ན། སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པའི་དམ་བཅའ་འཇོག་པ་དེ་ཐོག་མར་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དམ་བཅའ་དེ་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་དང་ཁྱབ་པའི་ཚུལ་གཉིས་སམ། ཕྱོགས་ཆོས་ བརྗོད་པའི་ཡན་ལག་དང་ཁྱབ་པ་བརྗོད་པའི་ཡན་ལག་རྣམ་གཉིས་རྒོལ་ཕྱི་རྒོལ་རྩོད་པ་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ཞེས་བྱ་སྟེ། དམ་བཅའ་བཞག་ནས་སྒྲུབ་བྱེད་དེ་དག་ཕྱིས་བརྗོད་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-441 འདི་ནི་ཁོ་བོ་ཅག་གིས་རང་བཟོ་མིན་ཏེ། འདི་དེ་དག་གི་སྐྱོན་མིན་ནམ། །ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ལ་ལྟོས་པ། །ཞེས་རྟགས་དཔེ་དང་། རྟགས་དཔེ་བརྗོད་པའི་ཡན་ལག་རྣམས་ཡན་ལག་ཕྱི་མར་བཤད་ པའི་ཤུགས་ལས། བསྒྲུབ་བྱ་དང་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པའི་ཚིག་རྣམས་ཡན་ལག་ནང་མར་འབད་མེད་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། ནང་གི་ཡན་ལག་ནུས་པ་ནི་ཞེས་པའི་གཞུང་དེས། བསྒྲུབ་བྱ་དང་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པའི་ ཚིག་རྣམས་ཡན་ལག་ནང་མར་དངོས་སུ་བཤད་པའི་ཤུགས་ལས། ཕྱོགས་ཆོས་དང་ཁྱབ་པ་བརྗོད་པའི་ཡན་ལག་རྣམས་ཡན་ལག་ཕྱི་མར་འབད་མེད་དུ་གྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༈ རྩོད་པ་སྤང་བ་ལ། རིགས་པ་དང་འགལ་བ་སྤང་བ། གཉིས་པ་རྩོད་པ་སྤང་ བ་ལ། རིགས་པ་དང་འགལ་བ་སྤང་བ་དང་། ཁས་བླངས་དང་འགལ་བ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ། རྩོད་པ་དང་ལན་གཉིས། དང་པོ་ལ། གལ་ཏེ་ཡུལ་བསྟན་མེད་པར་ནི། །ཞེས་སོགས་ཚིག་གཅིག་སྟེ། དེ་འབྲུ་དང་སྦྱར་ན། གལ་ཏེ་གྲངས་ཅན་ན་རེ། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་བརྗོད་དགོས་དེ། དེ་མ་བརྗོད་ན་ སྐྱོན་གསུམ་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། སྐྱོན་གསུམ་ཇི་ལྟར་སྙམ་ན། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ། ནུས་ཡུལ་སྒྲ་མི་རྟག་
【現代漢語翻譯】 那麼，關於內部組成部分，直接證明聲音是無常的能力，就像具備三相的理由（因）一樣，正確地存在於所作的事物上。 2-440 爲了喚起對這三相的回憶，因為它正確地存在於你身上。』這樣解釋道：自己的組成部分的能力是：三相正確地存在於理由（因）上。喚起對它的回憶是：它本身正確地存在於詞語上。』這裡，在識別內部組成部分時，通過具有『聲音是無常』的特徵的后推論，由於它被內部意識所包含，所以是內部的。並且由於它是『聲音是無常』的組成部分，所以分別解釋為內部的組成部分。但我們這樣認為：『聲音是無常』等宗（ पक्ष，pakṣa，有法）或者『聲音是無常』等宗詞，是辯論雙方爭論時的內部組成部分，或者說是內部組成部分，或者說是先前的組成部分。因為在辯論雙方爭論時，首先出現的是提出『聲音是無常』等主張。這個主張是能立的宗法（ पक्षधर्म，pakṣadharma，有法之法）和周遍（ व्याप्ति，vyāpti，關係）兩種方式，或者說是陳述宗法的組成部分和陳述周遍的組成部分，是辯論雙方爭論時的後續組成部分。因為在提出主張后，必須隨後陳述這些能立。 2-441 這並非我們自己杜撰，這不是他們的過失嗎？依賴於後續組成部分。』通過對理由（因）、例子（喻）以及陳述理由（因）、例子（喻）的組成部分都解釋為後續組成部分的暗示，能立和陳述能立的詞語自然而然地成為內部組成部分。並且，通過『內部組成部分的能力是』的論述，能立和陳述能立的詞語直接被解釋為內部組成部分的暗示，宗法和陳述周遍的組成部分自然而然地成為後續組成部分。 駁斥辯論：駁斥與理相違 第二部分是駁斥辯論，包括駁斥與理相違和駁斥與承諾相違。第一部分包括辯論和回答兩方面。第一方面是：『如果未指出所指，』等一句。將其與意義結合：如果數論派說：『凡所作皆為無常所遍』等，必須在正確論證的組成部分中直接陳述『聲音是無常』，如果不這樣陳述，就會出現三個過失。如果問這三個過失是什麼，那麼在『凡所作皆為無常所遍』等正確論證的組成部分中，能指對像『聲音是無常』
【English Translation】 So, regarding the inner components, the ability to directly prove that sound is impermanent, like a reason (hetu) possessing the three aspects, correctly exists on what is made. 2-440 To evoke the memory of these three aspects, because it correctly exists in you.』 Thus it is explained: 『The ability of one's own components is: the three aspects correctly exist on the reason (hetu). To evoke the memory of it is: it itself correctly exists on the words.』 Here, in identifying the inner components, through the subsequent inference characterized by 『sound is impermanent,』 because it is included by inner consciousness, it is inner. And because it is a component of 『sound is impermanent,』 it is separately explained as an inner component. But we think like this: 『sound is impermanent』 etc. the subject (पक्ष，pakṣa, the property to be proven) or 『sound is impermanent』 etc. the subject words, are the inner components in the debate between the proponent and opponent, or they are inner components, or they are previous components. Because when the proponent and opponent debate, the proposition of 『sound is impermanent』 etc. occurs first. This proposition is the two aspects of the probans (पक्षधर्म，pakṣadharma, property of the subject) and pervasion (व्याप्ति，vyāpti, relation), or the component of stating the probans and the component of stating the pervasion, are the subsequent components in the debate between the proponent and opponent. Because after making the proposition, these probans must be stated later. 2-441 This is not our own fabrication, isn't this their fault? Relying on the subsequent components.』 Through the implication that the reason (hetu), example (dṛṣṭānta), and the components of stating the reason (hetu) and example (dṛṣṭānta) are all explained as subsequent components, the probandum and the words stating the probandum naturally become inner components. And, through the statement 『the ability of the inner components is,』 the implication that the probandum and the words stating the probandum are directly explained as inner components, the components of stating the probans and pervasion naturally become subsequent components. Refuting Debate: Refuting Contradictions to Reason The second part is refuting debate, including refuting contradictions to reason and refuting contradictions to commitment. The first part includes debate and answer. The first aspect is: 『If the object is not indicated,』 etc. one sentence. Combining it with the meaning: If the Sāṃkhya school says: 『Whatever is made is pervaded by impermanence』 etc., it is necessary to directly state 『sound is impermanent』 in the components of a correct argument, if it is not stated, three faults will occur. If asked what these three faults are, then in the components of a correct argument such as 『whatever is made is pervaded by impermanence,』 the designatable object 『sound is impermanent』
པ་དངོས་སུ་བསྟན་པ་ཉིད་ལས་ནི། 2-442 སྒྲུབ་ངག་དེ་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ནུས་པ་གྲུབ་པར་འདོད་དེ། གལ་ཏེ་སྒྲུབ་ངག་དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་ནུས་ཡུལ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་བསྟན་པ་མེད་པར་ནི། དེ་སྐོར་ཀྱི་ རྟགས་འགོད་པའི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་དག་གི་བྱེད་ལས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་རྟོགས་པའི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་འཇུག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲུབ་ངག་དེ་ལས་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་ སྒྲུབ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། སྒྲུབ་ངག་དེ་ཡན་ལག་མ་ཚང་བའི་སྐྱོན་གསུམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་རྩོད་པ་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། གལ་ཏེ་ཡུལ་བསྟན་མེད་པར་ནི། །གཏན་ཚིགས་འཇུག་པ་མེད་ པའི་ཕྱིར། །ཡུལ་བསྟན་པ་དག་ཉིད་ལས་ནི། །ནུས་པ་གྲུབ་པར་འདོད་ཅེ་ན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་པ་དེའི་ལན་འཆད་པ་ལ། རིམ་པ་བཞིན་དུ་ལན་གསུམ་ཡོད་པའི་དང་པོ་ནི། ཁྱབ་སྔོན་ཅན་ལ་ དེ་མེད་ཀྱང་། །ཞེས་སོགས་ཤློ་ཀ་གཅིག་སྟེ། སྒྲ་ནི་བྱས་ཡིན་འདི་འདྲ་ཀུན། །ཞེས་པའི་མཐའི་གསལ་བྱེད་དེ། ཁྱབ་སྔོན་ཅན་ལ་དེ་མེད་ཀྱང་། །ཞེས་པའི་ཚིག་རྐང་དང་པོ་ལ་སྦྱར་ན། ཁྱབ་སྔོན་ ཅན་ལ་དེ་མེད་ཀྱང་། །ཞེས་པའི་ཐོག་མའི་གསལ་བྱེད་འདི། སྒྲ་ནི་བྱས་ཡིན་འདི་འདྲ་ཀུན། །ཞེས་ཚིག་རྐང་འོང་མ་ལ་སྦྱར་ཏེ་འཆད་པ་ནི། ཁོ་བོའི་མན་ངག་ཡིན་པས་འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ། 2-443 བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་ཁྱབ་པ་སྔོན་འགྲོ་ཅན་གྱི་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་དགོས་ཏེ། དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་ བརྗོད་པ་དེ་མེད་ཀྱང་དེ་བཀོད་པ་ལ་བརྟེན་ནས། དེ་འགོད་ཡུལ་གྱི་རྒོལ་བ་བླུན་པོའི་རྒྱུད་ལ། དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་དྲན་ལམ་དུ་འཕངས་པས་དོན་གྱིས་རྒོལ་བ་དེའི་རྒྱུད་ལ། སྒྲ་འཇིག་ པར་རྟོགས་པའི་རྟགས་ཅན་རྗེས་དཔག་གི་བློ་ངང་གི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། ཁྱབ་སྔོན་ཅན་ལ་དེ་མེད་ཀྱང་། །བྱས་པ་གང་ཡིན་མི་རྟག་པ། །སྒྲ་ཡང་བྱས་ཞེས་བརྗོད་པས་ ཀྱང་། །དོན་གྱིས་དེ་ནི་འཇིག་བློར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་ནི་ཚིག་རྐང་འོག་མའི་གསལ་བྱེད་གོང་མ་ལ་སྦྱར་བའོ། །ཡང་དེ་སྐོར་གྱི་ཕྱོགས་ཆོས་སྔོན་འགྲོ་ཅན་གྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ ཏུ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་བརྗོད་མི་དགོས་ཏེ། དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་བརྗོད་པ་དེ་མེད་ཀྱང་། སྒྲ་ནི་བྱས་པ་ཡིན། བྱས་པ་འདི་འདྲ་ཀུན་མི་རྟག་པ་ཡིན། དཔེར་ན་བུམ་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་ནི་བརྗོད་པས་ཀྱང་། འགོད་ཡུལ་གྱི་རྒོལ་བ་དེའི་རྒྱུད་ལ་ཚུལ་གསུམ་དྲན་ལམ་དུ་གསལ་བར་བྱས་པའི་དོན་གྱིས་ཏེ་ངང་གིས་སྒྲ་འཇིག་པར་རྟོགས་པའི་བློ་སྐྱེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་འཆད་པ་ལ། 2-444 ཕྱོགས་སྔོན་ཅན་ལ་དེ་མེད་ཀྱང་། སྒྲ་མིན་བྱས་ཡིན་
【現代漢語翻譯】 從實際展示事物本身來說： 2-442 對於論證陳述，人們認為它具有證明聲音無常的能力。如果論證陳述的組成部分中沒有實際展示作為能力對象的『聲音無常』，那麼關於它的 確立理由的正確邏輯的功能，即產生能讓人理解聲音無常的具有特徵的后驗推理的能力，就不會起作用。並且，論證陳述也無法證明所要證明的聲音無常。 因為論證陳述存在組成部分不完整的三個缺陷。對於這種辯論，有人會提出：如果未展示對象，那麼，邏輯就不會起作用。只有在展示了對象之後，才能認為具有能力。』 第二，解釋對此的回答。有三個依次進行的回答，第一個是：即使在具有先前遍及的情況下，沒有它也可以。』等一頌，『聲音是所作，一切如此。』 這是最後的澄清。將其與『即使在具有先前遍及的情況下，沒有它也可以。』的第一句結合起來。這個『即使在具有先前遍及的情況下，沒有它也可以。』的最初澄清， 與即將到來的『聲音是所作，一切如此。』一句結合起來解釋。這是我的口訣，所以要這樣做： 2-443 如果已作，則遍及無常等等，對於具有先前遍及的論證陳述的組成部分，不需要實際陳述聲音無常。即使它的組成部分中沒有實際陳述聲音無常， 但依靠確立它，在確立對象的愚蠢論敵的心相續中，關於它的三種方式被拋入記憶中，因此實際上在論敵的心相續中， 會自然產生理解聲音是壞滅的具有特徵的后驗推理的智慧。解釋如下：即使在具有先前遍及的情況下，沒有它也可以。凡是所作都是無常的。 即使說聲音也是所作，實際上也會轉變為壞滅的智慧。』 這是將下一句的澄清與上一句結合起來。此外，對於關於它的具有前提的同品方論證陳述的組成部分， 不需要實際陳述聲音無常。即使它的組成部分中沒有實際陳述聲音無常，即使說聲音是所作，一切所作都是無常的， 例如像瓶子一樣，通過在確立對象的論敵的心相續中清晰地呈現三種方式，實際上，即自然地，會產生理解聲音是壞滅的智慧。解釋如下： 2-444 即使在具有同品方前提的情況下，沒有它也可以。聲音不是所作
【English Translation】 From the actual demonstration of the thing itself: 2-442 For the argumentative statement, it is believed that it has the ability to prove the impermanence of sound. If the component part of the argumentative statement does not actually demonstrate 'sound impermanence' as the object of ability, then regarding it, the function of the correct logic of establishing the reason, that is, the ability to generate a posteriori reasoning with the characteristic of understanding the impermanence of sound, will not work. Moreover, the argumentative statement cannot prove the sound impermanence to be proven. Because the argumentative statement has three defects of incomplete components. For this debate, someone might propose: 'If the object is not shown, then logic will not work. Only after the object is shown can it be considered to have ability.' Second, explain the answer to this. There are three answers in sequence, the first is: 'Even in the case of having prior pervasion, it can be without it.' etc., one verse, 'Sound is made, everything is like this.' This is the final clarification. Combine it with the first sentence of 'Even in the case of having prior pervasion, it can be without it.' This initial clarification of 'Even in the case of having prior pervasion, it can be without it,' is combined with the upcoming sentence 'Sound is made, everything is like this.' to explain. This is my mantra, so do it like this: 2-443 If it is made, then it pervades impermanence, etc., for the component part of the argumentative statement with prior pervasion, it is not necessary to actually state sound impermanence. Even if its component part does not actually state sound impermanence, but relying on establishing it, in the mind-continuum of the foolish opponent of the established object, the three modes regarding it are thrown into memory, therefore, in reality, in the mind-continuum of the opponent, the wisdom of a posteriori reasoning with the characteristic of understanding that sound is destructible will naturally arise. The explanation is as follows: 'Even in the case of having prior pervasion, it can be without it. Whatever is made is impermanent. Even saying that sound is also made, it will actually turn into the wisdom of destruction.' This is combining the clarification of the next sentence with the previous sentence. Furthermore, for the component part of the argumentative statement of the homogeneous side argument with the premise regarding it, it is not necessary to actually state sound impermanence. Even if its component part does not actually state sound impermanence, even if it is said that sound is made, everything made is impermanent, for example, like a vase, by clearly presenting the three modes in the mind-continuum of the opponent of the established object, in reality, that is, naturally, the wisdom of understanding that sound is destructible will arise. The explanation is as follows: 2-444 Even in the case of having the premise of the homogeneous side, it can be without it. Sound is not made
འདི་འདྲ་ཀུན། །མི་རྟག་ཅེས་ནི་བརྗོད་པས་ཀྱང་། །དོན་གྱིས་དེ་ནི་འཇིག་བློ་འགྱུར། །ཞེས་སོ། །དེ་ནི་ཁྱབ་སྔོན་ཅན་ལ་དེ་མེད་ཀྱང་། །ཞེས་ ཐོག་མའི་གསལ་བྱེད་འདི་ལ་སྦྱར་བའོ། །འདིར་མཁས་པ་ཆེན་པོ་འགའ་ཞིག ཕྱོགས་ཆོས་དང་ཁྱབ་པ་ཚད་མས་ཤེས་པ་སྔོན་དུ་སོང་བ་ཅན་གྱི་རྒོལ་བ་ལ། བསྒྲུབ་བྱ་དངོས་སུ་བརྗོད་པ་དེ་ མེད་ཀྱང་ཞེས་འབྲུ་ནོན་མཛད་པ་དེ་མི་འཐད་དེ། མཐའ་ཐོག་གི་གསལ་བྱེད་ཀྱི་གནད་མ་དགོངས་པའི་རྣམ་འགྱུར་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཐའ་ཐོག་གི་གསལ་བྱེད་དེ་ཡང་ངེས་པར་གོ་དགོས་ཏེ། དེ་མ་ ཤེས་ན། གཞུང་དངོས་བསྟན་ལ། ཁྱབ་པ་སྔོན་འགྲོ་ཅན་གྱིས་ཡན་ལག་ཏུ་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་མི་དགོས་ཏེ། ཕྱོགས་ཆོས་སྔོན་འགྲོ་ཅན་གྱི་ཡན་ལག་ཏུ་དེ་བརྗོད་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་གཅིག་ལས་ མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གོང་གི་རྩོད་པ་གཉིས་པའི་ལན་འཆད་པ་ནི། ཕྱོགས་བསྟན་པ་ནི་མེད་ན་ཡང་། །འགྲུབ་པ་ལ་ནི་གེགས་མེད་ཕྱིར། །ཞེས་པ་ཚིག་རྐང་གཉིས་ཏེ། འབྲུ་དང་སྦྱར་ན། བྱས་ ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པས། སྒྲུབ་ངག་དེས་བསྒྲུབ་བྱ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་མི་འགྲུབ་པའི་སྐྱོན་མེད་དེ། 2-445 སྒྲུབ་ངག་དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་ཕྱོགས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་བསྟན་པ་ནི་མེད་ན་ཡང་། སྒྲུབ་ངག་དེས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་འགྲུབ་པ་ལ་ནི། འགལ་རྐྱེན་གྱི་གེགས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་ ཏེ། སྒྲུབ་ངག་དེས་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་གསལ་བར་སྟོན་ནུས། དེ་བསྟན་པས་སྒྲ་མི་རྟག་རྟོགས་ཀྱི་རྗེས་དཔག་བདེ་བླག་ཏུ་སྐྱེའོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་འཆད་པ་ལ། ཕྱོགས་བསྟན་པ་ནི་ མེད་ན་ཡང་། །ཞེས་སོགས་བྱུང་། ། རྩོད་པ་གསུམ་པའི་ལན་ནི། གསུམ་ལས་ཚུལ་གསུམ་གང་རུང་ཉིད། །མ་བསྟན་མ་ཚང་ཡིན་པར་བརྗོད། །ཅེས་པ་སྟེ། འབྲུ་དང་སྦྱར་ན། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་ སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཏུ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པས། སྒྲུབ་ངག་དེ་ཡན་ལག་མ་ཚང་བར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་མེད་དེ། སྒྲུབ་ངག་དེས་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་ ལས་ཚུལ་གང་ཡང་རུང་བ་གཅིག་དངོས་ཤུགས་གང་རུང་ལ་མ་བསྟན་ན། སྒྲུབ་ངག་དེ་ཡན་ལག་མ་ཚང་བ་ཡིན་པར་བརྗོད་ཀྱི། དེའི་ཡན་ལག་ཏུ་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་མ་བསྟན་ན། སྒྲུབ་ངག་དེ་ཡན་ལག་མ་ཚང་བའི་སྐྱོན་དུ་མི་འགྱུར་གྱི། ཡན་ལག་ལྷག་པའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་དོན་ཡང་དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ལ་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་གང་རུང་གཅིག་དངོས་ཤུགས་གང་རུང་ལ་བསྟན་པས་ཆོག་ཅེས་པ་མ་ཡིན་གྱི། 2-446 དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་ཀ་དངོས་ཤུགས་གང་རུང་ལ་བསྟན་པ་ཅིག་དགོས་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་ཏེ། དེ་སྐོར་
【現代漢語翻譯】 像這些一切，即使口中說著『無常』，實際上心中也會轉為『壞滅』之想。』 即使對於具有遍知者來說，情況並非如此。』這是與最初的闡明相結合的。 在此，一些大學者認為，對於那些事先通過量（pramana）瞭解了同品遍在和周遍性的論敵，即使不直接陳述所要證明的事物，也不應該施加壓力。這種觀點是不合理的，因為這是一種沒有理解終極闡明的表現。終極闡明也必須理解，如果不知道這一點，就會導致『在直接展示論證時，具有周遍性的前提不需要陳述所要證明的事物，因為具有同品遍在的前提不需要陳述它』這樣的結論。 下面解釋對第二個爭論的回答：『即使沒有指出宗（paksha），也不會妨礙成立。』這兩句詩的意思是：即使在正確的論證的組成部分中，沒有直接陳述『聲是無常』，也不會因此導致該論證無法證明『聲是無常』。因為即使該論證的組成部分中沒有直接指出宗——『聲是無常』，也不會對該論證證明『聲是無常』造成任何阻礙，因為該論證能夠清楚地展示關於它的三種方式，並且已經說過，通過展示這些，可以輕鬆地產生對『聲是無常』的後知（anumana）。 上面已經解釋了『即使沒有指出宗』等內容。 對第三個爭論的回答是：『如果三種方式中任何一種沒有被指出，就被認為是缺失。』意思是說，即使在正確的論證的組成部分中，沒有直接陳述『聲是無常』，也不會因此導致該論證的組成部分不完整。因為如果該論證沒有以直接或間接的方式指出關於它的三種方式中的任何一種，那麼該論證才會被認為是不完整的。如果論證的組成部分中沒有直接指出『聲是無常』，那麼該論證不會因此變得不完整，反而會變得多餘。其含義是，對於關於它的正確論證來說，指出關於它的三種方式中的任何一種（直接或間接）就足夠了，但並非說只需要指出關於它的三種方式中的任何一種，而是說需要指出關於它的所有三種方式（直接或間接）。 因為關於它...
【English Translation】 Like all these, even if one says 'impermanent,' the mind will turn to the thought of 'destruction.' 'Even for those with omniscience, it is not like that.' This is combined with the initial clarification. Here, some great scholars argue that for opponents who have prior knowledge of co-presence and pervasiveness through valid cognition (pramana), one should not insist on directly stating what is to be proven. This is unreasonable because it is a manifestation of not understanding the ultimate clarification. The ultimate clarification must also be understood, for if this is not known, it leads to conclusions such as, 'In directly presenting the argument, the premise with pervasiveness does not need to state what is to be proven, because the premise with co-presence does not need to state it.' The following explains the answer to the second argument: 'Even if the subject (paksha) is not indicated, it does not hinder the accomplishment.' These two lines of verse mean that even if 'sound is impermanent' is not directly stated as part of a valid argument, it does not mean that the argument cannot prove 'sound is impermanent.' Because even if the subject—'sound is impermanent'—is not directly indicated in the parts of the argument, it does not cause any obstacle to the argument proving 'sound is impermanent,' because the argument can clearly show the three modes concerning it, and it has been said that by showing these, the subsequent inference (anumana) of 'sound is impermanent' arises easily. The above has explained 'even if the subject is not indicated,' etc. The answer to the third argument is: 'If any one of the three modes is not indicated, it is said to be incomplete.' This means that even if 'sound is impermanent' is not directly stated as part of a valid argument, it does not mean that the parts of the argument are incomplete. Because if the argument does not indicate any one of the three modes concerning it, either directly or indirectly, then the argument is said to be incomplete. If 'sound is impermanent' is not directly indicated in the parts of the argument, then the argument does not become incomplete, but rather becomes redundant. Its meaning is that for a valid argument concerning it, it is sufficient to indicate any one of the three modes concerning it (directly or indirectly), but it is not that it is only necessary to indicate any one of the three modes concerning it, but rather that it is necessary to indicate all three modes concerning it (directly or indirectly). Because concerning it...
གྱི་ཆོས་མཐུན་སྦྱོར་རྣམས་ཀྱིས་དེ་སྐོར་གྱི་ཕྱོགས་དང་རྗེས་ཚུལ་དངོས་སུ་བསྟན་ནས་ལྡོག་ ཚུལ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་སྐོར་གྱི་མི་མཐུན་སྦྱོར་རྣམས་ཀྱིས་དེ་སྐོར་གྱི་ཕྱོགས་ཆོས་དང་ལྡོག་ཚུལ་དངོས་སུ་བསྟན་ནས། རྗེས་ཚུལ་ཤུགས་ལ་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ལ་གསུམ་ ལས་ཞེས་སོགས་སོ། །ཡང་། རང་རེའི་ལེགས་བཤད་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་གྱི་དངོས་བསྟན་ལ། དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཡིན་ན་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་དངོས་སུ་བརྗོད་པས་ཁྱབ་ཞེས་གསུང་གིན་འདུག་ པ་ལྟར་ན། འབྲུ་ནོན་འདི་ལྟར་བྱ་སྟེ། བྱས་ན་མི་རྟག་པས་ཁྱབ་ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཏུ། སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་སུ་མ་བརྗོད་པས་དེ་ཡན་ལག་མ་ཚང་བར་ཐལ་ བའི་སྐྱོན་མེད་དེ། སྒྲུབ་ངག་དེས་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་ལས་ཚུལ་གང་ཡང་རུང་བ་གཅིག་དངོས་སུ་མ་བསྟན་ན་དེ་ཡན་ལག་མ་ཚང་བ་ཡིན་པར་བརྗོད་ཀྱི། དེས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་དངོས་ སུ་མ་བརྗོད་ན་ཡན་ལག་མ་ཚང་བར་མི་འགྱུར་ཞིང་། བརྗོད་ན་ལྷག་པའི་སྐྱོན་དང་བཅས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་དོན་ཡང་། དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ལ། དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་གང་རུང་ཞིག་དངོས་སུ་བརྗོད་པས་ཆོག་ཅེས་པ་མིན་གྱི། 2-447 དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་ཀ་དངོས་སུ་བརྗོད་པ་ཅིག་དགོས་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་ཏེ། དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་ཡིན་ན་ནི། བྱས་པ་དེ་སྐོར་གྱི་ཚུལ་གསུམ་དུ་དངོས་སུ་བརྗོད་པ་གཅིག་ དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་འཆད་པ་ལ། གསུམ་ལས་ཞེས་སོགས་སོ། །དཔལ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པ་དགྱེས་པར་བྱེད་པའི་ལེགས་བཤད་དོ།། ༈ །། ༈ ཁས་བླངས་དང་འགལ་བའི་རྩོད་པ་སྤང་བ། གཉིས་པ་ཁས་བླངས་དང་འགལ་བའི་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། རྩོད་པ་ དང་ལན་གཉིས། དང་པོ་ལ། གང་ལ་གང་གིས། ཚུལ་གསུམ་ཇི་ལྟར་རྩོད་པ་གསུམ། དང་པོ་ནི། དོན་གྱིས་དོན་རྟོགས་ཞེས་པའི་སྐབས་སུ། ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་ངག་ཡང་དག་གི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་དགག་ ནས། དམ་བཅའ་ཡང་དག་ཏུ་ཁས་བླངས་པ་དེ་ལ་རྩོད། གཉིས་པ་ནི་རིགས་པ་ཅན་ཁ་ཅིག་གིས་རྩོད། གསུམ་པ་ནི། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས། རིགས་པ་ཅན་པ་རྣམས་ན་རེ། །བསྒྲུབ་བྱ་སྟོན་ ཞེས་པ་འདི་ལ། །གྲུབ་པ་མེད་པར་དོན་གྱི་བྱས། །དེ་ལྟ་ན་ནི་རྟགས་དང་དཔེ། །མ་གྲུབ་གཞན་ཡང་དམ་བཅར་འགྱུར། །ཞེས་རིགས་པ་ཅན་པས་སྐྱོན་འཕངས་པའི་རིགས་པ་རྣམས་ཁྱོད་རང་ལ་ཡང་ མཚུངས་ཞེས་པའི་ཚུལ་གྱིས་རྩོད། འོ་ན་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ནི་ཇི་ལྟ་བུ། དེའི་སྐྱོན་རང་ལ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ཇི་ལྟར་སྙམ་ན། སྒྲ་དེ་ཆོས་ཅན། སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-448 དཔེར་ན་བློ་བཞིན། ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྒྲུབ་ངག་བཀོད་པ་ན། སྒྲ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་
【現代漢語翻譯】 因為相符的法，以實際的方式展示了關於它的方面和隨同的方式，並以隱含的方式展示了相反的方式；因為不相符的法，以實際的方式展示了關於它的方面和相反的方式，並以隱含的方式展示了隨同的方式。這被稱為『三者』等等。此外，在我們自己的《善說·太陽的光芒》的直接陳述中，如果關於它的論證是正確的，那麼它必然會直接陳述關於它的三種方式。按照這種說法，應該這樣理解其含義：如果這樣做，它必然是不恒常的。等等。在論證的組成部分中，聲音的不恒常性並沒有被直接陳述，因此沒有缺少組成部分的錯誤。如果論證沒有直接展示關於它的三種方式中的任何一種，那麼它就被認為是缺少組成部分；但是，如果它沒有直接陳述聲音的不恒常性，那麼它就不會缺少組成部分，如果陳述了，就會有贅述的錯誤。它的意思是，對於關於它的正確論證來說，直接陳述關於它的三種方式中的任何一種就足夠了，而不是說需要直接陳述關於它的所有三種方式。它的意思是，如果關於它的論證是正確的，那麼就必須直接陳述關於它的三種方式中的一種。這被稱為『三者』等等。這是令人愉悅的《十萬頌》的善說。 第二，駁斥與承諾相違背的辯論。 第二部分是駁斥與承諾相違背的辯論，包括辯論和回答兩部分。第一部分包括：誰用什麼，以及如何辯論三種方式這三個方面。第一方面是，在『通過意義理解意義』的情況下，駁斥了作為論證組成部分的論題，並辯論了已承諾的正確誓言。第二方面是一些理智者進行辯論。第三方面是，陳那論師說：『理智者說，應該展示所要證明的事物。』對於這一點，通過意義來完成而沒有成立。如果是這樣，那麼理由和例子也會變成不成立，並且還會變成其他的承諾。』以這種方式，理智者提出的過失也同樣適用於你自己。』那麼，例子和理由的不成立是什麼樣的呢？以及過失如何適用於你自己呢？如果陳述『聲音是所知，聲音是不恒常的，因為它是現見眼識的對象，例如意識。』等等的論證，那麼聲音是現見眼識的對象。
【English Translation】 Because the corresponding dharmas directly demonstrate the aspects and following ways concerning it, and implicitly demonstrate the opposite ways; because the non-corresponding dharmas directly demonstrate the aspects and opposite ways concerning it, and implicitly demonstrate the following ways. This is called 'the three' etc. Furthermore, in the direct statement of our own 'Good Explanation: Rays of the Sun,' if the argument concerning it is correct, then it must directly state the three ways concerning it. According to this statement, the meaning should be understood as follows: If it does so, it must be impermanent. etc. In the components of the argument, the impermanence of sound is not directly stated, so there is no fault of missing components. If the argument does not directly demonstrate any one of the three ways concerning it, then it is considered to be missing components; but if it does not directly state the impermanence of sound, then it will not be missing components, and if it is stated, there will be the fault of redundancy. Its meaning is that for a correct argument concerning it, it is sufficient to directly state any one of the three ways concerning it, rather than saying that all three ways concerning it need to be directly stated. Its meaning is that if the argument concerning it is correct, then one of the three ways concerning it must be directly stated. This is called 'the three' etc. This is the pleasing 'Good Explanation of the Hundred Thousand Verses.' Second, refuting arguments that contradict the commitment. The second part is refuting arguments that contradict the commitment, including two parts: argument and answer. The first part includes: who uses what, and how to argue the three ways, these three aspects. The first aspect is that in the case of 'understanding meaning through meaning,' refuting the proposition as a component of the argument, and arguing the committed correct vow. The second aspect is that some intellectuals argue. The third aspect is that Acharya Dignāga said: 'Intellectuals say that what is to be proven should be shown. For this, it is accomplished through meaning without being established. If so, then the reason and example will also become unestablished, and will also become other commitments.' In this way, the faults raised by the intellectuals also apply to yourself.' So, what is the unestablishment of the example and reason like? And how does the fault apply to yourself? If the statement 'Sound is the subject, sound is impermanent because it is the object of direct visual consciousness, like consciousness.' etc. is made, then sound is the object of direct visual consciousness.
ཡིན་ཞེས་པའི་ཚིག་དང་། བློ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ཞེས་པའི་ཚིག་གཉིས་པོ་དེ་ ནི། དེ་སྐོར་གྱི་དཔེ་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པའི་ཚིག་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་པ་དེ་དེ་སྐོར་གྱི་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་དང་། བློ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ ཡིན་པ་དེ་དེ་སྐོར་གྱི་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་རིགས་པ་ཅན་པས་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དང་། བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པའི་དོན་ཡང་། མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལ་བློ་རྩེ་གཏད་པ་ཕྱོགས་སྔར་བྱས་ནས། སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས་སྒྲ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ཞེས་པའི་ཚིག་འདི་ཆོས་ཅན། ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་ བྱའི་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་སྐོར་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་སྐོར་གྱི་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་སྐྱོན་འཕངས་པ་ཡིན་ལ། རིགས་པ་ཅན་པ་ན་རེ། ཁྱོད་རང་གིས་ཀྱང་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པའི་ཚིག་དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དང་། ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་མིན་པར་ཁས་བླངས་པ་ལ་སྐྱོན་འདི་འཇུག་སྟེ། འོ་ན་སྒྲ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ཞེས་པའི་ཚིག་འདི་ནི་ཆོས་ཅན། 2-449 ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པའི་དམ་བཅར་ཐལ། དེ་སྐོར་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཕྱོགས་ཚིག་རྣམ་དག་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་མིན་ པར་ཁས་བླངས་པ་དང་། ཁས་བླངས་ནང་འགལ་ཞེས་པ་འདི་ཕྱོགས་སྔ་མའི་ནམ་གསལ་བར་ལངས་པའོ། ། གཉིས་པ་དེའི་ལན་འཆད་པ་ལ། ལན་དངོས་དང་། ཉེས་སྤོངས་རིམ་པར་དགག་པའོ། །དང་པོ་ལ། བསྒྲུབ་ བྱ་བརྗོད་པར་དམ་བཅས་ནའང་། །སྨྲར་རེ་ལ་སྐྱོན་འཐད་མིན་དེ། །སྒྲུབ་བྱེད་དབང་དུ་བྱས་ཉིད་ཀྱིས། །རྟགས་ཀྱི་ལྟར་སྣང་ཐལ་མིན་ཕྱིར། །ཞེས་པ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་འཐད་མིན་དེ་ཞེས་པ་ཡན་ཆད་ བསལ་བ་དང་། དེ་མན་ཆད་རྟགས་དང་། ཆོས་ཅན་ཟུར་ནས་ཁ་བསྐངས་ཏེ། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཆོས་གྲགས་ལུགས་ལ། བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པའི་ཚིག དམ་བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁས་བླངས་ནའང་། དེ་ལྟར་སྨྲ་བ་ དེ་ལ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་སྟེ་སྒྲ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ཞེས་བརྗོད་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་དམ་བཅའ་ཡིན་ པར་ཐལ། དེ་སྐོར་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་འཇུག་པ་དེ་འཐད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པའི་དབང་དུ་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟགས་ཀྱི་ལྟར་སྣང་བ་སྟེ། 2-450 དེ་སྐོར་གྱི་དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་རྣམས་ནི། ཐལ་བ་དེའི་བསྒྲུབ་
【現代漢語翻譯】 對於『是』這個詞，以及『意識是眼識所取之境』這個詞，這兩者都是在陳述關於它的例子沒有成立。因為聲音是眼識所取之境，這關於它的理由沒有成立；而意識是眼識所取之境，這關於它的例子和理由都沒有成立。因此，邏輯學家認為，陳述所要證明的事物是宗（pakṣa，立論）的定義，而陳述所要證明的事物的意義，也是在陳述沒有成立的事物。因此，將注意力集中於此，作為反駁的一方，陳那論師（Dignāga）提出質疑：『聲音是眼識所取之境』這句話，作為有法（dharmin，論題），可以推出它是以眼識所取之境來證明聲音是無常的宗嗎？因為這是在陳述關於它的所要證明的事物，也就是在陳述關於它的沒有成立的事物。這是一個反駁。邏輯學家回答說：『即使你承認陳述所要證明的事物是宗的定義，並且承認作為論題的詞不是能立（sādhana，論證）的組成部分，這個錯誤也會發生。』那麼，『聲音是眼識所取之境』這句話，作為有法，可以推出它是以眼識所取之境的理由來證明聲音是無常的宗嗎？因為這是在陳述關於它的所要證明的事物。如果你這樣認為，那麼就與你承認論題的詞不是純粹的能立的組成部分，以及你所承認的自相矛盾。』這就是反駁方最初提出的論點。 第二部分是解釋對該論點的迴應，包括直接回答和逐步反駁指責。首先：『即使宗成立，也不一定有錯誤，因為能立是自主的，所以不會出現似是而非的理由。』也就是說，『不一定有錯誤』之前的部分是反駁，之後的部分補充了理由和有法。例如，對於智者來說，即使承認陳述所要證明的事物是宗的定義，陳述這件事本身，也就是陳述『聲音是眼識所取之境』這句話，作為有法，可以推出它是以眼識所取之境的理由來證明聲音是無常的宗嗎？因為這是在陳述關於它的所要證明的事物。即使承認會犯這樣的錯誤，這也是合理的。因為這是在能立的自主性的前提下，所以不會出現似是而非的理由，也就是陳述關於它的例子和理由沒有成立，也不會導致那個推論的成立。
【English Translation】 The words 'it is' and 'consciousness is the object of visual perception' are both statements that the example regarding it is not established. Because sound is the object of visual perception, the reason regarding it is not established; and consciousness is the object of visual perception, the example and reason regarding it are not established. Therefore, logicians believe that stating what is to be proven is the definition of the pakṣa (thesis), and the meaning of stating what is to be proven is also stating what is not established. Therefore, focusing on this, as the opposing party, Master Dignāga raised the question: 'The statement 'sound is the object of visual perception,' as the dharmin (subject), can it be inferred that it is the pakṣa proving that sound is impermanent by means of the object of visual perception? Because it is stating what is to be proven regarding it, which is stating what is not established regarding it.' This is a refutation. The logician replied: 'Even if you admit that stating what is to be proven is the definition of the pakṣa, and admit that the term as the subject is not a component of the sādhana (means of proof), this error will occur.' Then, 'the statement 'sound is the object of visual perception,' as the dharmin, can it be inferred that it is the pakṣa proving that sound is impermanent by means of the reason of the object of visual perception? Because it is stating what is to be proven regarding it. If you think so, then it contradicts your admission that the term as the subject is not a pure component of the sādhana, and what you have admitted is self-contradictory.' This is the initial argument raised by the opposing party. The second part is explaining the response to that argument, including a direct answer and a step-by-step refutation of the accusation. First: 'Even if the pakṣa is established, there is not necessarily an error, because the sādhana is autonomous, so there will be no fallacious reason.' That is, the part before 'there is not necessarily an error' is the refutation, and the part after that supplements the reason and the dharmin. For example, for the wise, even if admitting that stating what is to be proven is the definition of the pakṣa, the act of stating itself, which is stating 'the statement 'sound is the object of visual perception,' as the dharmin, can it be inferred that it is the pakṣa proving that sound is impermanent by means of the reason of the object of visual perception? Because it is stating what is to be proven regarding it.' Even if admitting that such an error will be committed, this is reasonable. Because this is under the premise of the autonomy of the sādhana, so there will be no fallacious reason, which is stating that the example and reason regarding it are not established, and it will not lead to the establishment of that inference.
བྱ་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པ་ལ། བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པར་དམ་བཅས་ནའང་། །ཞེས་སོགས་སོ། །གཉིས་པ་དེའི་ཉེས་སྤོང་ དགག་པ་ལ། ཉེས་སྤོང་གི་ལན་དང་པོ་ལ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བསྟན་པ་དང་། གཉིས་པ་ལ་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་བསྟན་པའོ། །དང་པོ་ལ། ཁོ་ན་རེ། ངེད་ལ་ཡང་སློབ་དཔོན་ཕྱོགས་གླང་གིས་ བརྗོད་པའི་སྐྱོན་དེ་མི་འཇུག་སྟེ། དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ཆོས་ཅན། དེ་སྐོར་གྱི་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་པའི་སྐྱོན་སྤོང་ གི་ལན་ཁྱད་པར་མེད་པར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་སྐྱོན་སྤོང་ཁྱད་པར་མེད་པར་བརྗོད་ན་ཡང་། རིགས་པ་ཅན་པ་ཁྱོད་རང་ལ། དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་ ཡིན་ནམ་སྙམ་པའི་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་སྟེ། དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་མིན་པའི་དོགས་པ་ཆོད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཁྱོད་རང་གིས་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་དང་སྒྲུབ་ བྱེད་བརྗོད་པ་རིགས་གཅིག་པ་སྟེ། དེ་གཉིས་ཀྱི་གཞི་མཐུན་ཁས་བླངས་པའི་གནད་ཀྱི་ཁས་བླངས་ནང་འགལ་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་འབྱུང་ན། རིགས་པ་ཅན་པས་སྒྲ་ཆོས་ཅན། མི་རྟག་སྟེ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་བློ་བཞིན་ཞེས་བཀོད་པའི་ཚེ་སྒྲ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ཞེས་པའི་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་དང་། 2-451 བློ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ཡིན་ཞེས་པའི་དཔེ་མ་གྲུབ་པའི་བརྗོད་པའི་ཚིག་གཉིས་ཆོས་ཅན། ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་གཟུང་བྱའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར། དེ་བསྒྲུབ་བྱ་ བརྗོད་པ་མིན་པར་ཐལ། དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་ན། ཁྱོད་རང་ལ་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པའི་ཚིག་ཆོས་ཅན། ཐལ་ཕྱིར་འཁོར་གསུམ་ཡིན་ནོ་ཞེས་པ་དེ་འཆད་པ་ ལ། ཁྱད་པར་མེད་པར་བརྗོད་ན་ཡང་། །རིགས་གཅིག་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་འགྱུར་ཏེ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ཁོ་ན་རེ། སྐྱོན་མེད་དེ། སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པ་ལས་གཞན་པའི་བཞིན་དུ་སྟེ་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པའི་ཚིག་དམ་ བཅའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། མི་འཐད་དེ། ཁྱོད་རང་གིས་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པའི་ཚིག་ཀུན་དམ་བཅར་ཁས་བླངས་པས། རྩ་བའི་དམ་བཅའ་ཉམས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་སྐྱོན་ཡོད་པའི་ ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཆད་པ་ལ། གཞན་དུ་བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་ཀུན། །དམ་བཅའ་བར་ནི་ཐལ་བར་འགྱུར། །ཞེས་སོ། ། རྩ་བའི་ཉེས་སྤོང་གཉིས་པ་དགག་པ་ལ། ཁོ་ན་རེ། རིགས་པ་ཅན་པ་གཞན་དག་ ལ་ཡང་། དཔེ་རྟགས་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་སྟེ། སྒྲ་ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་བཟུང་བྱ་ཡིན་ཞེས་པའི་ངག་དེ། ཚུར་མཐོང་མིག་ཤེས་ཀྱི་བཟུང་བྱའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟ
【現代漢語翻譯】 對於『因為是所說之物』，即使承諾要說出所要證明的東西，也是如此。第二，駁斥對該過失的辯護：對辯護過失的第一個回答是指出承諾內部的矛盾，第二個回答是指出承諾內部的矛盾。第一：有人說，我們也不會犯陳那論師所說的過失，即說出未成立的例子和理由是陳述，因為說出關於它的所要證明的東西不是陳述，因為說出關於它的論證是陳述。如果說這是爲了毫無差別地說出消除過失的回答，那麼即使你毫無差別地說出消除過失的回答，你，一個理性主義者，也會對說出未成立的例子和理由是否是說出所要證明的東西產生懷疑，因為對說出未成立的例子和理由不是說出所要證明的東西的疑慮不會消除，因為你自己認為說出所要證明的東西和說出論證是同一型別的，因為承認這兩者的共同基礎會導致承諾內部的矛盾。如何產生矛盾呢？當理性主義者說聲音是無常的，因為它是可見的眼識的對象，例如意識。當說出聲音是可見的眼識的對象這一未成立的理由，以及說出意識是可見的眼識的對象這一未成立的例子時，這兩個陳述，因為用可見的眼識的對象的理由來證明聲音是無常的，所以說出它不是說出所要證明的東西，因為說出關於它的論證是陳述。如果你說，你，聲音是無常的這個陳述，當解釋『三界』時，即使毫無差別地說出，也會產生對同一型別的懷疑。有人又說，沒有過失，因為除了說出論證之外，還承認說出所要證明的東西是承諾的定義。這不合理，因為你承認所有說出所要證明的東西都是承諾，所以會有根本的承諾被破壞的過失。第二，駁斥根本的過失辯護：有人說，對於其他理性主義者來說，說出未成立的例子和理由，即說出聲音是可見的眼識的對象這個陳述，因為用可見的眼識的對象的理由來證明聲音是無常的。
【English Translation】 Regarding 'because it is what is said', even if one promises to state what is to be proven, it is so. Second, refuting the defense against that fault: The first answer to the defense against the fault is to point out the internal contradiction of the commitment, and the second answer is to point out the internal contradiction of the commitment. First: Someone says, we will not incur the fault stated by Master Dignāga either, that stating an unestablished example and reason is a statement, because stating what is to be proven about it is not a statement, because stating the argument about it is a statement. If you say that this is to state the answer to eliminate the fault without distinction, then even if you state the answer to eliminate the fault without distinction, you, a rationalist, will have doubts about whether stating an unestablished example and reason is stating what is to be proven, because the doubt that stating an unestablished example and reason is not stating what is to be proven will not be eliminated, because you yourself consider stating what is to be proven and stating the argument to be of the same type, because admitting the common basis of these two will lead to an internal contradiction of the commitment. How does the contradiction arise? When a rationalist says that sound is impermanent because it is the object of visible eye consciousness, like the mind. When stating the unestablished reason that sound is the object of visible eye consciousness, and stating the unestablished example that the mind is the object of visible eye consciousness, these two statements, because using the reason of the object of visible eye consciousness to prove that sound is impermanent, stating it is not stating what is to be proven, because stating the argument about it is a statement. If you say that you, the statement that sound is impermanent, when explaining 'three realms', even if stated without distinction, will give rise to doubt about the same type. Someone also says, there is no fault, because in addition to stating the argument, it is also admitted that stating what is to be proven is the definition of a commitment. This is not reasonable, because you admit that all statements of what is to be proven are commitments, so there will be a fault of the fundamental commitment being broken. Second, refuting the fundamental fault defense: Someone says, for other rationalists as well, stating an unestablished example and reason, that is, stating that sound is the object of visible eye consciousness, because using the reason of the object of visible eye consciousness to prove that sound is impermanent.
ག་པ་སྒྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་སྐྱོན་མེད་དེ། 2-452 དེ་སྐོར་གྱི་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། དེ་སྐོར་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པ་ཡིན་ན་དེ་སྐོར་གྱི་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ཡིན་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་ན། ཁྱོད་རང་ལ་ཁས་ བླངས་ནང་འགལ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་མིན་པ་ད་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་བསྟན་པ་སྒྲ་མི་རྟག་ཅེས་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚིག་དག་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཇི་ལྟར་ན་བྱས་པའི་རྟགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་ པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ་དེ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དེ་སྐོར་གྱི་མ་གྲུབ་པ་བརྗོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་ཞེས་འཆད་པར་བྱེད་པ་ལ། གལ་ཏེ་གྲུབ་བརྗོད་སྒྲུབ་བྱེད་ཕྱིར། །གཞན་ དག་ལ་ཡང་སྐྱོན་མེད་ན། །དེ་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་བསྟན་པ་དག །ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་བྱེད་ཡན་ལག་ཡིན། །ཞེས་སོ།། །། ༈ གཞན་ལུགས་ཀྱི་རིགས་པ་དགག་པ། གཉིས་པ་ཕྱོགས་ཚིག་སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་ཡན་ལག་ཡིན་པ་འགོག་པའི་གཞན་ལུགས་ཀྱི་རིགས་པ་ དགག་པ་ལ། གཞོན་ནུ་མ་ལེན་གྱི་བུ་ན་རེ། རིགས་པ་ཅན་པས་ཕྱོགས་ཚིག་ཆོས་ཅན། སྒྲུབ་ངག་གི་ཡན་ལག་ཡིན་ཏེ། ལྟར་སྣང་བ་དང་བཅས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དུས་སུ་བརྗོད་པ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཟེར་ན། མངོན་སུམ་གྱིས་མ་ངེས། ཚིག་གང་གི་སྣོན་ན། སུན་འབྱིན་གྱིས་མ་ངེས། ཞེས་སོགས། ལྟར་སྣང་བ་དང་བཅས་སོགས་ཀྱིས་སྒྲུབ་བྱེད་བཀོད་པ་དང་དེའི་ལན་རྣམས་ནི་མཁས་པ་བཞད་གད་ཀྱི་གནས་ཡིན་ནོ། ། 2-453 རྩོད་པ་དེ་ཡང་མི་འཐད་དེ། རྒྱུ་མཚན་འདི་ལྟར་དེ་ནི་རིགས་པ་ཉིད་མིན་ནོ་ཞེས་རིག་བྱེད་འགོག་པའི་སྐབས་སུ་བཤད་ཟིན་ཏོ་ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལན་ནི་འབྲེལ་མེད་བཞད་གད་ དེ། །འདི་ལྟར་དེ་ནི་རིགས་པ་ཉིད། །མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཞེས་པ་འདི་བྱུང་། དེ་ལྟར་སྒྲུབ་ངག་གི་ནི་ལེགས་བཤད་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་བདུད་རྩིའི་ཟ་མ་ཏོག་ཁ་ཕྱེ་བ་ཞེས་ བྱ་བ་འདི་ནི་ཡི་དམ་གྱི་ལྷ་འཕགས་པ་འཇམ་དཔལ་དང་དབྱངས་ཅན་ལྷ་མོའི་མཁྱེན་བརྩེའི་ཟེར་གྱིས་བློ་གྲོས་ཀྱི་པདྨ་ཅུང་ཟད་ཁ་ཕྱེ་ཞིང་། འཇམ་མགོན་བླ་མ་སྐྱི་གཤོངས་པ་ཆེན་པོའི་གསུང་ ལས་སྐྱེས་པ་ཤཱཀྱའི་དགེ་སློང་རིགས་པ་སྨྲ་བ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཅེས་བྱ་བས། དཔལ་མཉན་ཡོད་བྱ་རྒོད་གཤོངས་དང་འདབ་འབྱོར་བ། ལྕགས་ཁ་བཀྲ་ཤིས་རྩེའི་ཆུ་ཀླུང་ཆེན་པོའི་འགྲམ། རང་བྱུང་ཚ་བའི་ཆབ་ ཀྱི་སྐྱེད་ཚལ་ཡངས་པར་ཆུ་མོ་ལུག་གི་ལོ་ཟླ་བ་དྲུག་པའི་ཚེས་ཉེར་ལྔ་ལ་སྦྱར་བ་འདིས་ཀྱང་རྒྱལ་བ་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་བསྟན་པ་དར་ཞིང་རྒྱས་པ་དང་བློ་གསལ་མང་པོ་ལ་ ཕན་ཐོགས་པར་གྱུར་ཅིག འདི་དག་ཀྱང་བློ་རབ་ཏུ་གྱུར་པ་དག་གིས་གཞུང་རྟགས་བསལ་དུ་སོ་སོར་ཕྱེ་བ་འདི་དག་བློ་ལ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་ཟུངས་ཤིག །དེ་ཙམ་ཟིང་ཟིང་པོར་འགྱུར་བའི་འབྲིང་ཐ་
【現代漢語翻譯】 如果說，指出成立的理由沒有過失，因為這是在陳述關於它的未成立。遍：如果陳述關於它的成立理由，就必須陳述關於它的成立。如果這樣說，你自身就存在承諾上的矛盾。如果不是這樣，那麼現在所要證明的，例如『聲音是無常』等詞語，作為有法，你如何能成為以『所作性』作為理由來證明聲音無常的成立理由的支分呢？因為這是在陳述關於它的未成立。對於解釋『三輪』，如果陳述成立是爲了成立理由，那麼對於其他人也沒有過失。那麼，這所要證明的，如何能成為成立理由的支分呢？ 駁斥他宗的理路：第二，駁斥對方關於『宗』是成立理由的支分的理路。年輕的取女者之子說：有理論者認為，『宗』作為有法，是論式的支分，因為在陳述包括似是而非的情況時，會進行陳述。如果這樣說，那麼這並非現量所能確定，如果增加任何詞語，也並非能被破斥所確定等等。通過包括似是而非的情況等來安排成立理由及其回答，是智者們嘲笑的對象。 這個辯論也不合理，因為正如在遮破知識的場合所說，這個理由本身就不是理路。回答是無關緊要的嘲笑，就像這樣，這本身就不是理路，已經說過了。如此，論式的善說，就像開啟了甘露寶匣的太陽光芒。愿以此，依止本尊文殊菩薩和妙音天女的智慧光芒，稍微開啟智慧的蓮花，從蔣袞喇嘛吉雄巴大師的教言中誕生，名為釋迦比丘理路論者的龍樹，在吉祥的年友鷲峰和蓮花盛開之地，鐵卡扎西孜的大河之畔，自生熱泉的廣闊花園中，水羊年六月二十五日所著，也能使千百萬佛陀的教法興盛，利益眾多聰慧之人。這些也請非常聰慧的人們，將經文和論式分開，各自銘記於心。不要變得過於混亂。
【English Translation】 If it is said that there is no fault in stating the reason for establishment, because it is stating the non-establishment about it. Pervasion: If stating the reason for establishment about it, it must state the establishment about it. If you say so, you have a contradiction in your own commitment. If it is not so, then what is to be proven now, such as 'sound is impermanent,' etc., as the subject, how can you be a part of the reason for establishing that sound is impermanent with the sign of 'being made'? Because it is stating the non-establishment about it. Regarding explaining 'three wheels,' if stating establishment is for the sake of the reason for establishment, then there is no fault for others. Then, how can this to be proven be a part of the reason for establishment? Refuting the logic of others: Second, refuting the logic of others regarding refuting that 'thesis' is a part of the reason for establishment. The son of the young woman taker says: The logician thinks that 'thesis,' as the subject, is a part of the syllogism, because it is stated when stating including seeming appearances. If you say so, it is not determined by direct perception. If you add any words, it is not determined by refutation, etc. Arranging the reason for establishment and its answers by including seeming appearances, etc., is a place of laughter for the wise. This debate is also unreasonable, because, as said in the occasion of refuting knowledge, this reason itself is not logic. The answer is irrelevant laughter, just like this, this itself is not logic, it has been said. Thus, the good saying of the syllogism is like the sun's rays opening the nectar treasure box. May this, relying on the wisdom rays of the deity Manjushri and Saraswati, slightly open the lotus of wisdom, born from the teachings of Jamyang Khyentse Wangpo, the great Lama Kyishongpa, named Shakya Bhikshu Logician Nagarjuna, at the auspicious Nyen Yod Vulture Peak and the place where lotuses bloom, on the bank of the great river of Trakha Tashi Tse, in the vast garden of self-born hot springs, written on the twenty-fifth day of the sixth month of the Water Sheep year, also make the teachings of hundreds of millions of Buddhas flourish and benefit many intelligent people. These also, please very intelligent people, separate the scriptures and arguments, and keep them in mind separately. Do not become too confused.
དག་གིས་གཞུང་གི་ཚིག་འབྲུ་འབའ་ཞིག་བཟུང་བས་ཀྱང་དོན་བདེ་བླག་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡིན་པས་དེ་བཞིན་དུ་ཤེས་དགོས་སོ།། །།
【現代漢語翻譯】 僅僅把握住經文的字句，也能輕易地領悟其意義，應當如是理解。
【English Translation】 By merely grasping the words of the scriptures, one can easily realize the meaning; thus, it should be understood.