shakyachogden0405_二諦要義入門了義甘露滴等中觀法類.g2.0f
大班智達釋迦確丹教言集skc10བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་གནད་ལ་འཇུག་པ་ངེས་དོན་བདུད་རྩིའི་ཐིགས་པ་སོགས་དབུ་མའི་ཆོས་སྐོར་འགའ་ཞིག་བཞུགས་སོ། ། 4-6-1a ༄༅། །བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་གནད་ལ་འཇུག་པ་ངེས་དོན་བདུད་རྩིའི་ཐིགས་པ་སོགས་དབུ་མའི་ཆོས་སྐོར་འགའ་ཞིག་བཞུགས་སོ། ། ༄། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཁས་བླངས་ནས་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པའི་སྒོ། ༄༅། །བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་གནད་ལ་འཇུག་པ་ངེས་དོན་བདུད་རྩིའི་ཐིགས་པ་སོགས་དབུ་མའི་ཆོས་སྐོར་འགའ་ཞིག་བཞུགས་སོ། ། 4-6-1b སྭསྟི་པྲ་ཛཱ་བྷྱ། སྙེངས་བྲལ་ཟླ་བའི་འོད་རིས་གཞོན་ནུ་ནི། །ཉེ་བར་སིམ་པའི་སྙིང་གི་ཆུ་གཏེར་དུ། །གསལ་བར་འཁྲུངས་པའི་ཀུ་མུད་ཕྲེང་བ་ནི། །མཆོད་པར་ཕུལ་ནས་གུས་པས་ཕྱག་བགྱིའོ། །ཞེས་ཕྱག་འཚལ་བ་སྔོན་དུ་བཏང་སྟེ། ཟླ་བའི་ཞབས་ཀྱི་གཞུང་བཟུང་ནས་ངེས་དོན་གྱི་ཁང་བཟངས་ཆེན་པོར་འཇུག་པའི་སྒོ་ཆེན་པོ་གཉིས་དབྱེ་བར་བྱའོ། །གཉིས་གང་ཞེ་ན། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཁས་བླངས་ནས་སྤྱོད་པ་ལ་འཇུག་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཁས་བླངས་ནས་ལྟ་བ་ལ་འཇུག་པའི་སྒོ་གཉིས་སོ། །དང་པོ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་ཇི་ལྟར་གྲགས་པ་བཞིན་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ལ། འཇིག་རྟེན་པ་དེ་ཡང་སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་ཁོ་ན་ལ་ཟེར་བ་མ་ཡིན་གྱི། ཇི་སྲིད་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་མ་ཕྱུང་བ་དེ་སྲིད་དུ་དེའི་མཐུ་ལས་བྱུང་བའི་མཚན་མར་འཛིན་པའི་བློ་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པ་རྣམས་སོ། །བདེན་པ་དང་པོ་ཁས་ལེན་པའི་བློ་འདི་ཉིད་དབང་བཙན་པར་བྱས་ནས་བཤད་པར་བྱ་བ་ལ། འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ནི་བློ་ 4-6-2a ངོར་སྣང་བ་ནི་གཉིས་ཏེ། ལོག་པར་སྣང་བ་དང་། ཡང་དག་པར་སྣང་བའོ། །དང་པོ་ནི་འཕྲལ་གྱི་འཁྲུལ་རྒྱུས་བསླད་པའི་ཤེས་པ་ལ་སྣང་བ་རྣམས་ཏེ། དབང་ཤེས་འཁྲུལ་པ་ལ་སྣང་བ་སྐྲ་ཤད་དང་ཟླ་གཉིས་ལྟ་བུ་དང་། གྲུབ་མཐའ་ངན་པས་བསླད་པའི་ཡིད་ཤེས་འཁྲུལ་པས་སྒྲོ་བཏགས་གང་ཞིག །བདག་དང་མཐའ་བཞིའི་སྐྱེ་བ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི། འཁྲུལ་རྒྱུས་བསླད་པ་ལ་མ་ལྟོས་པར་མ་རིག་པའི་དབང་གིས་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པ་ལ་སྣང་བ་རྣམས་ཏེ། དེ་ཡང་དབང་ཤེས་ལ་སྣང་བ་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ལྔ་དང་། ཡིད་ཤེས་ལ་སྣང་བ་བདག་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུང་བྱར་གྱུར་པའི་ང་ཙམ་དང་། མྱུ་གུ་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པ་དང་། རང་བཞིན་གྱིས་སྐྱེ་བ་ལྟ་བུའོ། །ཡང་ལོག་འདི་གཉིས་ནི་གོ་རིམ་བཞིན་དུ་འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལ་ལྟོས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་ལ། དེ་གཉིས་ལས་དང་པོ་ནི་འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལས་ཀྱང་ཡོད་པར་ཁས་མི་ལེན་ཏེ། མེད་བཞིན་དུ་འཁྲུལ་པའི་དབང་གིས་ལོག་པར་སྣང་བའི་ཕྱིར། གཉིས་པ་ནི། ལུགས་འདི་ལ་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་ཏེ། དེ་དང་དེ་དག་ལུགས་དེའི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡི
【現代漢語翻譯】 大班智達釋迦確丹教言集skc10，其中包含《趣入二諦要義甘露滴》等中觀法類。 趣入世俗諦而行持之門 吉祥！ 遠離怯懦，如新月般的光輝， 在心間清涼的甘露之海中， 明亮綻放的睡蓮花鬘， 我以虔誠供養並頂禮。 如是先行頂禮，依循月稱論師的論著，開啟趣入勝義之殿堂的兩扇大門。二者為何？即趣入世俗諦而行持之門，以及趣入勝義諦而見之門。初者，即如世間所稱許般地承認。然此世間之人，並非僅指凡夫俗子，而是指凡未斷除無明習氣者，由無明力所生起，執著顯現之心識。此承認第一諦之心識，應作為主要立足點而宣說。世間之人，於心識 前所顯現者有二：錯謬之顯現與真實之顯現。前者，乃為暫時之錯亂因緣所染污之識所顯現者，如眼識錯亂所見之毛髮、雙月等；又如為惡劣宗派所染污之意識錯亂，妄加臆測之我與四邊生等。後者，乃不依賴錯亂因緣染污，而由無明力所生起之俱生識所顯現者，即眼識所見之外境五根，以及意識所見之俱生我執所執持之『我』，以及苗芽自性成立、自性生等。此二者，次第對應於世間所依之世俗諦與勝義諦。然二者中，前者世間亦不許其存在，因其本不存在，乃由錯亂之力而錯謬顯現故。後者，於此論中許其存在，因彼等乃彼論之勝義諦故。
【English Translation】 Collection of Instructions by the Great Scholar Shakya Chokden skc10, including 'Entering the Essence of the Two Truths: Nectar Drops' and other Madhyamaka teachings. The Gate of Engaging in Conduct by Acknowledging the Conventional Truth Svasti praja bhyah! The youthful radiance of the unyielding moon, In the heart's cool ocean of nectar, The garland of lotuses that brightly blooms, I offer with reverence and prostrate. Having thus begun with prostration, following the treatises of Chandrakirti, let us open the two great gates to enter the great mansion of definitive meaning. What are the two? They are the gate of engaging in conduct by acknowledging the conventional truth, and the gate of engaging in view by acknowledging the ultimate truth. The first is to acknowledge as it is known in the world. However, 'people of the world' does not only refer to ordinary individuals, but to all those who have not yet removed the imprints of ignorance, and whose minds, born together with the force of ignorance, grasp at appearances. This mind that acknowledges the first truth should be taken as the main basis for explanation. For worldly people, what appears in the mind is twofold: false appearances and correct appearances. The first are those that appear to consciousnesses tainted by temporary causes of delusion, such as the hairs and double moons that appear to deluded sense consciousnesses, and the fabrications of deluded mental consciousnesses tainted by bad philosophies, such as the self and the four extremes of birth. The second are those that appear to consciousnesses born together due to the power of ignorance, without relying on being tainted by causes of delusion, such as the five external objects that appear to sense consciousnesses, and the 'I' that is the object grasped by the co-emergent self-grasping of mental consciousness, as well as the sprout being established by its own nature and being born by its own nature. These two types of falsehood are, in order, called the conventional truth and the ultimate truth in relation to the world. However, of these two, the first is not even acknowledged as existing by the world itself, because it does not exist but appears falsely due to the power of delusion. The second is acknowledged as existing in this system, because those things are the ultimate truth of that system.
ན་པའི་ཕྱིར། བདེན་གཉིས་ཀྱི་རང་འགྲེལ་དུ་མདོ་དྲངས་པ་ལས། གཞན་གྱི་དོན་དམ་བྱས་གང་ཡིན། །དེ་ནི་གཞན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་འདོད། །གཞན་གྱི་མར་བྱས་གང་ཡིན་པ། །དེ་ནི་གཞན་གྱི་ཆུང་མར་འདོད། །ཅེས་གསུངས་པའང་ 4-6-2b དོན་དེ་ཉིད་ལ་དགོངས་པའོ། །དེ་ལྟར་བཤད་པ་ན་གྲུབ་མཐས་བཏགས་པའི་བདག་གཉིས་ནི་འཇིག་རྟེན་དུ་ཡང་ཡོད་པར་མི་གཞག་སྟེ། འཇིག་རྟེན་པས་ཀྱང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་མ་རིག་པས་བཏགས་པའི་བདག་གཉིས་ནི་འཇིག་རྟེན་ཉིད་ལ་ལྟོས་ཏེ་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ། དེ་དག་འཇིག་རྟེན་པས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་བཤད་པས་གྲུབ་པའི་དོན་ནི་འཇིག་རྟེན་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་འཇོག་བྱེད་ནི། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་མ་རིག་པའོ། །འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་འཇོག་བྱེད་ནི་རིག་པ་ཡེ་ཤེས་སོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དེ་དང་དེའི་ལུགས་ཀྱིས་བདེན་པར་བཞག་པ་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་ཡང་འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ཐ་སྙད་དུ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་སྟེ། བློ་དེ་དང་དེའི་ངོར་ནི་གཉིས་ཀ་བདེན་པར་མཚུངས་ལ། རིག་པ་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོར་ནི་གཉིས་ཀ་མི་བདེན་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་བས་ན་དེ་གཉིས་ཀ་ལ་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་མེད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མདོར་ན། འཕགས་པའི་ཐ་སྙད་དུ་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་མིང་གིས་བཏགས་ཤིང་འཇིག་རྟེན་པས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པ་དེ་ཡིན་ན་འཇིག་རྟེན་དུ་ཡོད་པས་ཁྱབ། དཔེར་ན་ཤིང་རྟ་བཞིན། བདག་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་བཟུང་བྱར་གྱུར་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱང་། དེ་དང་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རིགས་པའོ། །འོ་ན་ཤིང་རྟ་ཡོད་ལ་བདག་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་གྲུབ་པའི་མཐའ་འདི་སུ་ཞིག་ལ་གྲགས་པ་ཡིན་ཞེ་ན། རང་སྡེ་དངོས་པོར་སྨྲ་བ་རྣམས་ལའོ། །དབུ་མ་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ལུགས་དེ་ལ་གཉིས་ཀ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ལུགས་ལས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གྲུབ་པའི་མཐའ་སྨྲ་བ་དེ་དག་བདག་དང་ཤིང་རྟ་ 4-6-3a སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་འཇོག་ཚུལ་གོང་ནས་གོང་དུ་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་ཚུལ་དེ་ལྟ་བུ་མི་ཤེས་པའི་གངས་ཅན་པ་དག་གིས་སྨྲས་པ་ནི། འཇིག་རྟེན་པས་གང་ཁས་བླངས་པ་དེ་ཉིད་དབུ་མའི་ལུགས་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་བདེན་པ་འཇོག་པ་ན། བདག་ནི་ཡོད་ལ་བདེན་པ་ནི་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། ལས་འབྲས་ཀྱི་རྟེན་དུ་གྱུར་པའི་བདག་ནི་ཡོད་ལ། གང་ཟག་གི་བདག་ནི་མེད་དོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་དག་གིས་ནི་ཟླ་བའི་ཞབས་ཀྱིས་ལེགས་པར་བཤད་པའི་འོད་ཟེར་དཀར་པོའི་ཕྲེང་བ་ལ། བློ་གྲོས་ཀྱི་མིག་གིས་བལྟ་བའི་ངལ་བ་ཅུང་ཟད་
【現代漢語翻譯】 因此，在《二諦自釋》中引用了一段經文：『他人所作勝義諦，即是他人的世俗諦。他人所作的酥油，即是他人的妻子。』 這段話也正是爲了說明這個道理。這樣解釋之後，宗派所安立的二我，在世間也不成立，因為世間人也承認世俗諦。俱生無明所安立的二我，必須依賴於世間而存在，因為世間人承認它們是勝義諦。這樣解釋所成立的道理是：世間人安立勝義諦的是俱生無明，聖者安立勝義諦的是智慧。世間的勝義諦，以及以各自方式安立為真實的這二者，在聖者的名言中，都稱為世間的世俗諦，因為在各自的認知層面，二者都是真實的，而在智慧的層面，二者都不真實。因此，對於這二者來說，名言上存在與不存在並沒有區別。 總而言之，在聖者的名言中，以『如實世俗』之名安立，並且被世間人承認為勝義諦的事物，一定存在於世間，例如車。同樣，作為俱生我執的執持對象的『我』，也可以說是『就是那個』，這是合乎邏輯的。那麼，『車存在，而我不存在』的宗義，是誰所承認的呢？是自宗的實事師。而不是中觀宗自己的觀點，因為在中觀宗看來，二者都不存在。 那些不瞭解世間法則與佛陀宗義之間，在安立我和車等事物的方式上，存在著越來越殊勝的差別，卻自詡為雪域智者的人說：『世間人所承認的，就是中觀宗的觀點。』或者說：『在安立世間名言諦時，我說我存在，但真實不存在。』或者說：『作為業果之所依的我存在，而補特伽羅我不存在。』這些人稍微用智慧之眼，去看一下月稱論師所善說的白色光芒吧，不要那麼費力了。
【English Translation】 Therefore, in the 'Self-Commentary on the Two Truths', a sutra is quoted: 'Whatever is done as the ultimate truth by others, is considered the conventional truth by others. Whatever is made into butter by others, is considered the wife of others.' This statement is also intended to illustrate this very principle. After explaining it this way, the two selves posited by philosophical tenets are not even established in the world, because worldly people also acknowledge conventional truth. The two selves posited by innate ignorance must be acknowledged as existing in dependence on the world itself, because worldly people acknowledge them as ultimate truth. The point established by explaining it this way is that what worldly people establish as ultimate truth is innate ignorance, and what noble ones establish as ultimate truth is wisdom. Both the ultimate truth of the world and that which is established as true in its own way are called the conventional truth of the world in the language of the noble ones, because in their respective cognitive levels, both are equally true, and in the level of wisdom, both are equally untrue. Therefore, there is no difference in terms of existence or non-existence in name for these two. In short, if something is named as 'accurate conventional truth' in the language of the noble ones and is acknowledged as ultimate truth by worldly people, then it must exist in the world, like a chariot. Similarly, the 'self' that is the object of grasping by the innate self-grasping can also be said to be 'that very one', which is logical. So, who acknowledges the tenet that 'a chariot exists, but a self does not'? It is the substantialists of our own school, not the view of the Madhyamaka school itself, because in the Madhyamaka view, both are equally non-existent. Those who do not understand the increasingly superior differences between worldly customs and the tenets of the Buddha in the way of establishing things like self and chariot, but claim to be wise men of the snowy land, say: 'What worldly people acknowledge is the view of the Madhyamaka school.' Or they say: 'When establishing worldly conventional truth, I say that the self exists, but it is not truly existent.' Or they say: 'The self that serves as the basis for karma and its results exists, but the self of the person does not exist.' These people should take a little effort to look with the eyes of wisdom at the white rays of light well explained by Chandrakirti, and not be so laborious.
ཀྱང་མ་བྱས་པའམ། ཡང་ན་ནི་ངན་རྟོག་གིས་དཀྲུགས་པའི་ཚོན་རྩི་ནག་པོ་དེ་ཉིད་རྣམ་དཔྱོད་འཁྱོག་པོའི་པིར་གྱིས་བླངས་ནས། ཟླ་བའི་ཞལ་མདངས་ནག་པོར་བྱས་པ་དེ་ཉིད་འཇིག་རྟེན་ལ་གསལ་བར་བསྟན་པའོ། ། ༄། །དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཁས་བླངས་ནས་ལྟ་བ་ལ་འཇུག་པའི་སྒོ། གཉིས་པ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཁས་བླངས་ནས། ངེས་དོན་གྱི་ཁང་བཟངས་སུ་འཇུག་པའི་ཚུལ་ནི་འདི་ལྟར། ལྟ་བས་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་། འཕགས་པའི་ཤེས་བརྗོད་ཀྱིས་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་ཁས་ལེན་པའོ། །དང་པོ་ལ་ཡང་གཉིས་ལས། ཐོག་མར་བདེན་འཛིན་གྱི་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་ཚེ། སྤྲོས་པ་ཕྱོགས་རེ་བཀག་ནས་མཐུན་པའི་དོན་དམ་ཉམས་སུ་ལེན་པ་དང་། དེའི་འོག་ཏུ་བདེན་མེད་ཀྱི་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་ཚེ། སྤྲོས་པའི་ཚོགས་མཐའ་དག་བཀག་ནས་མཐར་ཐུག་པའི་ངེས་དོན་ཉམས་སུ་ལེན་པའོ། །གཉིས་པ་ཐ་སྙད་འདོགས་ཚུལ་ལ་ཡང་གཉིས་ཏེ། འཇིག་རྟེན་གྱི་བློས་བཏགས་པ་འགོག་པའི་རིགས་པ་དབང་བཙན་པར་བྱས་པ་དང་། རྣལ་འབྱོར་པའི་བློས་བཏགས་པ་འགོག་པའི་རིགས་པ་དབང་བཙན་པར་བྱས་པའོ། །དང་པོ་དེའི་སྐབས་སུ་ནི་གོང་དུ་བཤད་མ་ཐག་པའི་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་གང་ཡིན་ཐམས་ཅད་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་ 4-6-3b བཞག་སྟེ། ཡོད་པ་མ་ཡིན་བཞིན་དུ་མ་རིག་པའི་མཐུ་ལས་སྣང་བའི་ཕྱིར། ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་ཅི་ཞེ་ན་འཕགས་པའི་རིགས་པས་བརྟགས་ན་མི་རྙེད་པའི་ཕྱིར་དང་། མ་རིག་པ་ཁོ་ནའི་མཐུ་ལས་སྣང་བའི་ཕྱིར། དེ་ལས་གཞན་པའི་ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ནི་འདིར་ཁས་མི་ལེན་པས། དེ་ཉིད་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་འཇོག་ལ། དེའི་མིང་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཞེས་བྱའོ། །སྐབས་འདིའི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་མྱུ་གུ་བདེན་པས་སྟོང་པ་དང་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པ་སོགས་ཡིན་ལ། དེ་དག་ནི་འཕགས་པའི་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ཏེ། འཕགས་པ་ལ་གྲགས་པའི་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིགས་པ་གཉིས་པ་དེའི་སྐབས་སུ་ནི་བཤད་མ་ཐག་པའི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་གང་བཤད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་འཆད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་དང་རྟོག་པའི་ཡུལ་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དུ་ནི་ཁས་མི་ལེན་ཏེ། མ་རིག་པའི་དབང་གིས་གཞག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་མིང་རྣལ་འབྱོར་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། ཡང་དག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཅེས་བྱ་ལ། ཇི་སྐད་དུ། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱིས། ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་རྣམས་ཀྱི་སྐས། །མེད་པར་ཡང་དག་ཁང་ཆེན་གྱི། །སྟེང་དུ་འཛེག་པར་བྱེད་པ་ནི། །མཁས་ལ་རུང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། ཟླ་བའི་ཞབས་ཀྱིས་དོན་དམ་པ་ཡང་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་དེ་བཞིན་ཏེ། ཞེས་གསུང་བ་ཡང་དོན་དེ་ལ་བསམས་པའོ། །
【現代漢語翻譯】 或者，用邪惡念頭攪動的黑色顏料，用扭曲的智慧之筆蘸取，將月亮的容顏塗黑，並將其昭示於世。 接受勝義諦並進入見地的門徑 第二，接受勝義諦，進入究竟意義的殿堂的方式如下：在斷除戲論時如何修持？在聖者的智慧言語中安立名言時如何接受？首先分為兩部分：首先，在斷除實執的戲論時，通過遮止片面的戲論來修持相應的勝義；然後，在斷除無實有的戲論時，通過遮止一切戲論的邊際來修持究竟的真實意義。 第二，安立名言的方式也分為兩種：使破除世間分別唸的理證佔據主導地位；使破除瑜伽士分別唸的理證佔據主導地位。 第一種情況是，將前面所說的所有正確的世俗諦都視為錯誤的世俗諦，因為它們並非真實存在，而是由於無明的力量而顯現。什麼不是真實存在呢？因為用聖者的智慧去觀察時無法找到，僅僅是由於無明的力量而顯現。因此，不接受除此之外的正確的世俗諦，而僅僅將此安立為世俗諦，並稱之為世間的世俗諦。 此時的勝義諦是指苗芽空無自性，以及自性空等。這些在聖者的名言中是存在的，因為它們是通過聖者所認可的量成立的。第二種理證的情況是，必須將前面所說的所有勝義諦都解釋為世俗諦，因為它們是聲音和分別唸的對象。雖然如此，但並不認為是錯誤的世俗諦，因為它們不是由無明的力量所安立的。因此，稱之為瑜伽士的世俗諦，也稱為正確的世俗諦。正如善顯（梵文：Sumati，梵文天城體：सुमति，梵文羅馬擬音：sumati，漢語字面意思：善慧）所說：『不通過正確的世俗諦的階梯，想要登上正確的殿堂之上，對於智者來說是不合適的。』 月稱（梵文：Candrakīrti，梵文天城體：चन्द्रकीर्ति，梵文羅馬擬音：candrakīrti，漢語字面意思：月稱）尊者也說：『勝義諦也是世俗諦嗎？』回答是：『正是如此。』他的話語也是基於這個道理。
【English Translation】 Or, taking the black paint stirred by evil thoughts, dipping it with the crooked pen of discernment, blackening the face of the moon, and revealing it clearly to the world. Accepting the ultimate truth and entering the gate of view Second, the way to accept the ultimate truth and enter the palace of definitive meaning is as follows: How to practice when cutting off elaboration? How to accept when establishing terms with the words of the noble ones? First, it is divided into two parts: First, when cutting off the elaboration of clinging to reality, practice the corresponding ultimate truth by blocking one-sided elaboration; then, when cutting off the elaboration of non-reality, practice the ultimate true meaning by blocking all the boundaries of elaboration. Second, there are also two ways to establish terms: to make the reasoning that breaks the worldly discriminations dominate; to make the reasoning that breaks the yogi's discriminations dominate. The first case is to regard all the correct conventional truths mentioned above as wrong conventional truths, because they are not really existent, but appear due to the power of ignorance. What is not really existent? Because it cannot be found when examined with the wisdom of the noble ones, it only appears due to the power of ignorance. Therefore, the correct conventional truth other than this is not accepted here, but only this is established as the conventional truth, and it is called the worldly conventional truth. At this time, the ultimate truth refers to the sprout being empty of its own nature, and emptiness of self-nature, etc. These are accepted as existing in the terms of the noble ones, because they are established by the valid means recognized by the noble ones. The second case of reasoning is that all the ultimate truths mentioned above must be explained as conventional truths, because they are the objects of sound and discrimination. However, it is not considered a wrong conventional truth, because it is not established by the power of ignorance. Therefore, it is called the conventional truth of yogis, also called the correct conventional truth. As Sumati said: 'Without the ladder of correct conventional truths, wanting to ascend to the top of the correct palace is not suitable for the wise.' Candrakīrti also said: 'Is the ultimate truth also a conventional truth?' The answer is: 'That is so.' His words are also based on this principle.
འོ་ན་འདིར་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་དེ་ལྟ་ན་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གང་ཞེ་ན། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་བརྗོད་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཐ་སྙད་དུ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། དོན་དམ་བདེན་པའི་མཚན་གཞི་ནི་འདི་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཚིག་ཏུ་བརྗོད་པ་མི་བྱའོ། །དེའི་ཚེ་ངེས་ 4-6-4a དོན་གྱི་ཁང་བཟངས་ཆེན་པོ་གང་ཡིན་པ་དེར་བདེ་བར་ཕྱིན་ཟིན་པ་ཡིན་ནོ། །དབུ་མ་ཆེན་པོའི་ཁང་བཟངས་སུ། །འཇུག་པར་བྱེད་པའི་ལམ་བདེ་བ། །བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་སྒོ་ཆེན་པོ། །མགྱོགས་པར་ཕྱེ་བ་འདི་ཡིན་ནོ། །བདེན་པ་གཉིས་ཀྱི་གནད་ལ་འཇུག་པ་ངེས་དོན་བདུད་རྩིའི་ཐིགས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། དབུས་འགྱུར་ཚལ་གྱི་ཡུལ་ལྗོངས་སུ་སྐྱེས་ནས་དབུ་མའི་གཞུང་ལུགས་ལ་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱིས་ཉེ་བར་སྤྱོད་པའི་བློ་མིག་ཅན། འཇམ་དཔལ་དགའ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་གཙང་གཡས་རུའི་སའི་ཐིག་ལེར་གྲུབ་པའོ།། །།མངྒ་ལཾ།། ༈ །དབུ་མ་འཇུག་པའི་ཚིག་རྐང་གཉིས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ་བཞུགས་སོ།། ༄། །སྭསྟི་པྲ་ཛཱ་བྷྱ། དབུ་མའི་རྒྱ་མཚོར་བཞུགས་ལ་ཀླུ་དབང་བཞིན། །ཕ་རོལ་རྒོལ་བ་གནོན་ལ་སྲིད་གྲུབ་ལྟར། །རྟག་ཆད་ལྟ་བ་རིང་དུ་འདོར་མཁས་པའི། །བསྟན་བཅོས་མཛད་པ་དེ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །ཞེས་མཆོད་པར་བརྗོད་ནས། དབུ་མ་ལ་འཇུག་པའི་ཚིག་རྐང་པ་གཉིས་ཀྱི་དོན་དགྲོལ་བར་བྱས་ཏེ། གཉིས་པོ་གང་ཞེ་ན། གཟུགས་ནས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ལ་ཐུག་པའི་བར་གྱི་ཆོས་རྣམས། ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་དང་། དོན་དམ་པར་མེད་ཅེས་བྱ་བ་གཉིས་སོ། །འདིའི་དོན་རྣམ་པར་བཤད་པ་ལ། རང་གི་འདོད་པ་གཞག་པ་དང་། གཞན་གྱིས་བཏགས་པའི་མཐའ་དགག་པ་དང་། དེ་ལ་རྩོད་པ་སྤང་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཉིས་པོ་དེ་ལས་དབུ་མའི་ལུགས་གང་ཡིན་བཙལ་བ་དང་། དེ་རྙེད་པ་ན་རྟག་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བ་འདོར་མཁས་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི་འདི་ལྟར། ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རང་གི་ལུགས་མ་ཡིན་ཏེ། དེར་ཡོད་པས་ཡོད་པའི་གོ་ཆོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ཐ་སྙད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་མཚན་མར་འཛིན་ 4-6-4b པའི་རྟོག་པ་དང་། དེས་ཀུན་ནས་སླང་བའི་སྒྲ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེའི་ངོར་ཡོད་ན་དབུ་མ་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་དགོས་ཏེ། དཔེར་ན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་མ་རིག་པས་བཟུང་བའི་གང་ཟག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་བཞིན་ནོ། །དེ་ལས་གཞན་དུ་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་རྣམས་རང་ལུགས་ལ་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་ན། འཇིག་རྟེན་གྱི་མཐོང་བ་ཚད་མ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་པར་འགྱུར་བ་དང་། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་བདེན་པ་རྣམས་དབུ་མའི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ཚད་མས་གཞག་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་དབུ་མ་པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པ་དེ་ཡིན་ན། དབུ་མ་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་ཁྱབ། དཔེར་ན་འཇིག་རྟེན་
【現代漢語翻譯】 那麼，既然如此，世俗諦（kun rdzob kyi bden pa，相對真理，conventional truth）是這樣，那麼勝義諦（don dam pa'i bden pa，究竟真理，ultimate truth）是什麼呢？勝義諦是遠離一切言說的，這只是名言安立（tha snyad du bya ba），不能用語言來描述『勝義諦的體性就是這個』。那時，就已經安樂地到達了究竟意義的巍峨殿堂（nges don gyi khang bzangs chen po）。 進入大中觀殿堂的安樂之道，開啟二諦（bden pa gnyis）之門，迅速開啟。這名為『入二諦要義之究竟甘露滴』（bden pa gnyis kyi gnad la 'jug pa nges don bdud rtsi'i thigs pa），是誕生於衛藏（dbus 'gyur tshal）地區，以智慧之眼善於運用中觀宗義的嘉瓦友（'jam dpal dga' ba'i bshes gnyen）在藏地葉茹（gtsang g.yas ru）所著。 吉祥圓滿！ 《入中觀》二偈廣釋。 吉祥！ 如龍王般安住于中觀之海，如 सिद्ध（siddha，成就者）般壓制他宗，善於遠離常斷之見，我向造論者頂禮。 如是讚頌之後，解釋《入中觀》二偈之義。哪二者呢？即從色（gzugs）乃至一切種智（rnam pa thams cad mkhyen pa nyid）之間的諸法，名言中存在，勝義中不存在。對此進行解釋，包括：確立自宗觀點、破斥他宗觀點、以及遣除對此的諍論。首先，在這二者中，尋找哪一個是中觀的宗義，找到之後，如何善於遠離常斷之見。 首先是這樣：『名言中存在』並非自宗觀點，因為僅僅存在並不能成立存在。其理由是，『名言』是指執著名相（mtshan mar 'dzin pa'i rtog pa）的分別念，以及由此引發的言語。如果僅僅在名言中存在，那麼就不能說是中觀自宗所承認的存在，例如俱生無明（lhan cig skyes pa'i ma rig pa）所執著的我和法一樣。如果除此之外，承認世間世俗諦（'jig rten gyi kun rdzob bden pa）在自宗存在，那麼就必須承認世間的現量（mthong ba tshad ma）為量，並且世間的名言諦（tha snyad bden pa）要通過中觀理證（rigs pa）所成立的量來安立。因此，凡是中觀派所承認的世俗諦，一定不是中觀自宗所承認的存在，例如世間。
【English Translation】 Then, if the conventional truth (kun rdzob kyi bden pa) is like that, what is the ultimate truth (don dam pa'i bden pa)? The ultimate truth is that which is free from all expressions; it is merely a designation (tha snyad du bya ba). One should not express in words, 'The characteristic of the ultimate truth is this.' At that time, one has already happily reached the great mansion of definitive meaning (nges don gyi khang bzangs chen po). The path of ease for entering the great Madhyamaka mansion, the great door of the two truths (bden pa gnyis), is quickly opened. This, called 'The Drop of Nectar of Definitive Meaning Entering the Essential Points of the Two Truths' (bden pa gnyis kyi gnad la 'jug pa nges don bdud rtsi'i thigs pa), was composed by Jampal Gawa'i Shenyen ('jam dpal dga' ba'i bshes gnyen), who was born in the region of Utsang (dbus 'gyur tshal) and whose wisdom-eye skillfully employs the tenets of Madhyamaka, in Tsang Yeru (gtsang g.yas ru). May there be auspiciousness! Extensive Explanation of Two Verses from 'Entering Madhyamaka'. Svasti Prajābhyaḥ (梵文天城體：स्वस्ति प्रजाभ्यः，梵文羅馬擬音：svasti prajābhyaḥ，吉祥眾生) Like a Naga king dwelling in the ocean of Madhyamaka, like a siddha (siddha) suppressing opposing factions, skilled at abandoning views of permanence and annihilation, I prostrate to the author of the treatise. Having offered praise in this way, I will explain the meaning of the two verses from 'Entering Madhyamaka'. What are the two? They are that all phenomena from form (gzugs) up to omniscient wisdom (rnam pa thams cad mkhyen pa nyid) exist conventionally and do not exist ultimately. The explanation of this includes: establishing one's own view, refuting the views of others, and dispelling disputes about it. First, among these two, one seeks which is the tenet of Madhyamaka, and upon finding it, how one is skilled at abandoning views of permanence and annihilation. First, it is like this: 'Existing conventionally' is not one's own tenet, because merely existing does not establish existence. The reason for this is that 'convention' refers to the conceptual thought that grasps at characteristics (mtshan mar 'dzin pa'i rtog pa), and the speech that arises from it. If it exists merely in convention, then it must not be said to exist according to the Madhyamaka's own tenet, just like the self and phenomena grasped by co-emergent ignorance (lhan cig skyes pa'i ma rig pa). If, other than that, one accepts that worldly conventional truths ('jig rten gyi kun rdzob bden pa) exist in one's own tenet, then one must accept worldly perception (mthong ba tshad ma) as valid cognition, and worldly conventional truths (tha snyad bden pa) must be established by valid cognition based on Madhyamaka reasoning (rigs pa). Therefore, whatever is accepted as conventional truth by the Madhyamikas is necessarily not an existence accepted by the Madhyamaka's own tenet, like the world.
པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པ་དེ་ཡིན་ན་དེའི་རང་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་དགོས་པ་བཞིན་འཇིག་རྟེན་པས་དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཆོས་རྣམས་མཐའ་དག་དབུ་མ་པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པར་ཁས་བླངས་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་པ་རིགས་པའི་རྣམ་གྲངས་དང་པོའོ། །ཡང་དབུ་མ་པ་ལ་གྲགས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ན་རང་ལུགས་ལ་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་མི་སྦྱོར་བས་ཁྱབ། དཔེར་ན་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ན་དེའི་ལུགས་ལ་དེ་མི་སྦྱོར་བ་བཞིན། རྟེན་འབྲེལ་སྣ་ཚོགས་སུ་སྣང་བ་འདི་ལ་དབུ་མ་པས་ཀུན་རྫོབ་ཙམ་པོ་ཞེས་བྱ་ཡི། བདེན་པ་ཞེས་ནི་མི་བྱའོ་ཞེས་པ་ནི་ལུང་ལ་བརྟེན་པའི་རིགས་པ་གཉིས་པའོ། །ཡང་འཇིག་རྟེན་དང་འཕགས་པ་གང་རུང་ལ་གྲགས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ན། དེ་ལ་དབུ་མ་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་སྒྲ་སྦྱོར་བས་ཁྱབ། དཔེར་ན། ཟླ་བ་གཉིས་སྣང་གི་དབང་ཤེས་ཀ་ངོར་ཟླ་གཉིས་བདེན་པར་འཇོག་པ་བཞིན། མི་ཤེས་ 4-6-5a གཉིད་ཀྱིས་རབ་བསྐྱོད་ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་འཇིག་རྟེན་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གྲགས་པ་དེ་དང་། བཅོས་མར་གྱུར་པའི་དངོས་ནི་ཀུན་རྫོབ་ཏུའོ་ཞེས་པའི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་འཕགས་པ་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་གྲགས་དེ་གཉིས་ཀ་ལ། དབུ་མ་པས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་བཏགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རིགས་པ་གསུམ་པའོ། །ཡང་དབུ་མའི་རང་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་ན་རང་བཞིན་གྱིས་ཡོད་པས་ཁྱབ་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡིན་ན་དབུ་མའི་རིགས་པས་རྣམ་པར་དཔྱད་ནས་གཞག་དགོས་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་དངོས་པོར་སྨྲ་བའི་རིགས་པས་དཔྱད་ནས་གཞག་པ་བཞིན་གྲུབ་ན་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་དགོས་པ་བཞིན། དེའི་ཕྱིར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ཀུན་རྫོབ་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཆོས་ཅན། དབུ་མའི་ལུགས་ཀྱིས་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ལུགས་ཀྱི་ཚད་མ་གང་གིས་ཀྱང་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རིགས་པ་བཞི་པའོ། །ཡང་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཡིན་ན་ཡོད་པས་མ་ཁྱབ་སྟེ། གང་ཟག་དང་ཆོས་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པར་ཞེན་པའི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་རིགས་པ་རྣམ་པ་ལྔ་ལ་བརྟེན་ནས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ནི་དབུ་མ་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ངེས་སོ། །འོ་ན་རང་གི་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་ནི་གང་། བདེན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་ནི་གང་ལ་སྦྱོར་ཞེ་ན། རང་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཆོས་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཁས་མི་ལེན་ཏེ། མཚན་མའི་ཚོགས་མ་ལུས་པ་འགོག་པའི་ཕྱིར། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཚད་མས་གྲུབ་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། འཕགས་པའི་ཤེས་བརྗོད་ཀྱི་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཚེ་དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་ནོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ནི་དེའི་ཚེ་ཡང་ཚད་མས་ག
【現代漢語翻譯】 如果世俗諦被承認為存在於勝義諦中，那麼所有世間人所承認的勝義諦之法，也應如中觀宗所承認的世俗諦一樣。這是第一種理證方式。此外，如果某個事物在中觀宗中被認為是世俗諦，那麼它就不應被稱為'真實'。例如，如果某個事物在世間被認為是世俗諦，那麼在中觀宗中就不會這樣稱呼它。對於顯現為各種緣起的事物，中觀宗只會稱其為'僅僅是世俗諦'，而不會稱其為'真實'。這是基於聖教的第二種理證方式。此外，如果某個事物被世間或聖者認為是世俗諦，那麼中觀宗就會稱其為'世間的世俗諦真實'。例如，就像二月顯現的錯覺，在有眼翳的人面前，二月被認為是真實的一樣。在'不知睡眠所擾'等情況下所說的世間所公認的世俗諦，以及在'虛假的現象是世俗諦'等情況下所說的聖者所公認的世俗諦，中觀宗都會給它們貼上'世間的世俗諦真實'的標籤。這是第三種理證方式。此外，如果某個事物存在於中觀宗的自宗中，那麼它必須是自性存在的，因為如果是這樣，它就必須通過中觀宗的理證來確立。例如，就像實事宗通過理證來確立事物一樣，如果成立，就必須是自性成立的。因此，所有世俗諦的法，如色等，都不是中觀宗所承認存在的，因為中觀宗的任何量都無法證明它們的存在。這是第四種理證方式。此外，如果某個事物是世間的世俗諦真實，那麼它不一定存在，就像執著於人我和法我自性存在的執著對象的顯現一樣。基於這五種理證方式，可以確定世俗諦真實並不存在於中觀宗的自宗中。 那麼，自宗所承認存在的法是什麼？'真實'這個術語又適用於什麼呢？我們不承認任何自宗存在的法，因為我們要破除所有的相。那麼，難道不應該承認勝義諦是通過量成立的嗎？當使用聖者的智慧語言時，我們是這樣承認的。世俗諦在那時也不是通過量成立的。
【English Translation】 If conventional truth is accepted as existing in the ultimate truth, then all phenomena accepted by worldly people as ultimate truth should be like conventional truths accepted by the Madhyamikas. This is the first type of reasoning. Furthermore, if something is known as conventional truth to the Madhyamikas, then the term 'true' should not be applied to it in their system. For example, if something is known as conventional truth to the world, then that term is not applied to it in their system. To the appearance of various interdependent phenomena, the Madhyamikas only apply the term 'mere conventional truth,' but not 'true.' This is the second type of reasoning based on scripture. Furthermore, if something is known as conventional truth to either the world or the noble ones, then the Madhyamikas apply the term 'worldly conventional truth.' For example, just as the two moons appearing to someone with an eye ailment are considered true in their perception. Both the conventional truths known to the world as described in contexts such as 'disturbed by sleep,' and the conventional truths known to the noble ones as described in contexts such as 'artificial things are conventional,' are labeled by the Madhyamikas as 'worldly conventional truth.' This is the third type of reasoning. Furthermore, if something exists in the Madhyamika's own system, then it must exist inherently, because if it does, it must be established through the Madhyamika's reasoning. For example, just as things established through the reasoning of those who assert entities must be inherently established. Therefore, all conventional phenomena such as form do not exist according to the Madhyamika system, because no valid cognition in that system can establish them. This is the fourth type of reasoning. Furthermore, if something is a worldly conventional truth, it does not necessarily exist, just like the object grasped by the clinging to the inherent existence of persons and phenomena. Based on these five types of reasoning, it is certain that conventional truth does not exist in the Madhyamika's own system. So, what phenomena are accepted as existing in one's own system? And to what is the term 'true' applied? We do not accept any phenomena as existing in our own system, because we refute all characteristics. Then, shouldn't we accept that ultimate truth is established through valid cognition? When using the language of noble wisdom, we do accept it in that way. Conventional truth is also not established through valid cognition at that time.
ྲུབ་པར་ཁས་མི་ལེན་པ་ནི་ 4-6-5b འདིར་ཁྱད་པར་ཡིན་ནོ། །བདེན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་གཅིག་པོ་ལ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ཏེ། མི་སླུ་བའི་ཆོས་ནི་དེ་ལས་གཞན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡིན་ན་ཡོད་དགོས་སོ་སྙམ་དུ་སེམས་པར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་ཡིན་ན་སྤྲོས་པའི་ཚོགས་མཐའ་དག་དང་བྲལ་དགོས་པའི་ཕྱིར། ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ན་ཡོད་མི་དགོས་པ་དེའི་ཕྱིར། ཆོས་ཐམས་ཅད་དོན་དམ་པར་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཁོ་ན་དབུ་མའི་རང་ལུགས་སུ་ངེས་སོ། །དེ་ཡང་ཡོད་པ་བཀག་པ་ཙམ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། མེད་པར་བསྒྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེར་བསྒྲུབས་ན་སྤྲོས་པའི་མཚན་མར་སོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཉིས་པ་ལ་རྟག་ཆད་ཀྱི་ལྟ་བ་ངོས་བཟུང་བ་དང་། གོང་གི་རིགས་པ་དེ་ཤེས་ན་དེ་དག་རང་གི་ངང་གིས་འདོར་ནུས་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། འཇིག་རྟེན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་འགའ་ཞིག་དབུ་མ་པ་རང་གི་ལུགས་ལ་ཡོད་ན། དེ་རྟག་པར་ཁས་ལེན་དགོས་ཏེ། དེའི་ལུགས་ན་ཡོད་ན་དེ་མེད་པར་སོང་བའི་དུས་གཅིག་ནམ་ཡང་མི་སྲིད་དགོས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལས་གཞན་དུ་མྱུ་གུ་ལྟ་བུ་དབུ་མའི་ལུགས་ལ་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་ནས། དེ་གཅིག་དང་དུ་མ་གང་དུ་གྲུབ་རིགས་པས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་ཚེ། ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཁས་ལེན་ན་ནི་སྟོང་ཉིད་དངོས་པོའི་འཇིག་རྒྱུར་ཁས་བླངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་ཡོད་པར་ཞེན་པའི་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཅན་དེ་ལ་རྟག་པའི་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ཆོས་འགའ་ཞིག་གྲུབ་མཐའ་ལ་གྲགས་པའི་རིགས་པས་དཔྱད་ནས་ཡོད་པར་ཞེན་པའི་ཤེས་རབ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་བདེན་སྟོང་ཡོད་པར་ཞེན་པའི་བློ་བཞིན་ནོ། །འཇིག་རྟེན་གྱི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་བློས་ཡོད་པར་ཞེན་པ་ནི་རྟག་པའི་ལྟ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། མ་བརྟགས་གཅིག་པུར་ཉམས་དགའ་བའི་རྟོག་པས་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་གྱི། གྲུབ་མཐའ་ལ་གྲགས་པའི་ཚད་མས་ 4-6-6a གྲུབ་པ་རྒྱུ་མཚན་དུ་བྱས་ནས་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཐ་སྙད་ཀྱི་བདེན་པ་གྲུབ་མཐའ་ལ་གྲགས་པའི་ཚད་མས་གྲུབ་པར་ཁས་ལེན་ན། ཐ་སྙད་བདེན་པ་རིགས་པས་དཔྱད་བཟོད་དུ་གྲུབ་པར་ཁས་ལེན་པས་ཁྱབ། དཔེར་ན་དངོས་པོར་སྨྲ་བ་དག་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་རིགས་པའོ། །དེ་ལྟར་རྟག་པའི་ལྟ་བ་ངོས་བཟུང་ནས། གཉིས་པ་ཆད་པའི་ལྟ་བ་ནི། གང་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཞིག་རིགས་པས་དཔྱད་པའི་ཚེ་མེད་པར་སོང་བ་ཡིན་ན་ཆད་པས་ཁྱབ་སྟེ། སྔར་ཡོད་པ་ཞིག་ཕྱིས་མེད་པར་སོང་བའི་ཕྱིར། དཔེར་ན་ཆུ་བོའི་རྒྱུན་ཆད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ལྟ་བའི་ཤེར་འཆལ་དེ་ལ་ཆད་པའི་ལྟ་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། སྔོན་ཡོད་པ་ཞིག་ཕྱིས་མེད་པར་ཞེན་པའི་ཤེས་རབ་ཉོན་མོངས་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དབུ་མ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་མ་ཡིན་པར་བལྟ་བ་ནི། ཆད་པའི་ལྟ
【現代漢語翻譯】 不承認存在，這是一種區別。'真理'這個詞只適用於究竟真理，因為沒有其他不欺騙的法。不要認為如果它是究竟真理，就必須存在，因為它必須與所有的戲論集合分離。因此，如果它在名言中存在，則不必存在。因此，'一切法在究竟上都不存在'，這本身就是中觀的自性。這僅僅是否定存在，而不是證明不存在，因為如果證明不存在，就會陷入戲論的相。第二部分是識別常斷的觀點，以及如果理解了上述的推理，就能自然放棄這些觀點的方式。第一部分是：如果中觀自宗存在一些世俗諦，那麼必須承認它是常有的，因為按照他們的觀點，如果存在，那麼它消失的時候永遠不可能存在。否則，如果像苗芽一樣的事物被中觀宗承認存在，並且在用理智分析它是一個還是多個時，如果承認它不存在，那就是承認空性是事物的毀滅者。因此，執著于這些事物存在的有染污的智慧被稱為常有的觀點，因為它是通過宗派中著名的推理來分析法，並執著於它存在的智慧。例如，就像執著于勝義空存在的智慧一樣。與世俱生的心識執著于存在不是常有的觀點，因為它是通過未經分析的、令人愉悅的分別念來承認的，而不是通過宗派中著名的量來建立的，並以其為理由來承認存在。如果承認名言諦是通過宗派中著名的量來建立的，那麼就必然承認名言諦是通過理智分析可以成立的。例如，就像有實宗一樣。這樣識別了常有的觀點之後，第二部分是斷見：如果通過量成立的法在用理智分析時消失了，那麼它必然是斷見，因為先前存在的事物後來消失了。例如，就像河流的延續中斷一樣。因此，這種邪慧被稱為斷見，因為它是一種執著于先前存在的事物後來消失的有染污的智慧。中觀宗認為一切法都不存在，這不是斷見。
【English Translation】 Not admitting existence is a distinction here. The term 'truth' is only applied to the ultimate truth, because there is no other non-deceptive dharma. One should not think that if it is the ultimate truth, it must exist, because it must be separated from all collections of elaboration. Therefore, if it exists in name, it does not have to exist. Therefore, 'all dharmas do not exist ultimately,' this alone is ascertained as the self-nature of Madhyamaka. This is merely negating existence, not proving non-existence, because if it is proven, it goes into the characteristics of elaboration. The second part is identifying the views of permanence and annihilation, and how if one understands the above reasoning, one can naturally abandon those views. The first part is: If some conventional truths exist in the Madhyamaka's own system, then it must be admitted that it is permanent, because according to their view, if it exists, then the time when it ceases to exist can never occur. Otherwise, if something like a sprout is admitted to exist in the Madhyamaka's system, and when analyzing with reason whether it is one or many, if one admits that it does not exist, then that is admitting that emptiness is the destroyer of things. Therefore, the contaminated wisdom that clings to the existence of those things is called the view of permanence, because it is the wisdom that analyzes dharmas through reasoning famous in philosophical systems and clings to their existence. For example, like the mind that clings to the existence of true emptiness. The innate mind that clings to existence is not the view of permanence, because it is admitted by a pleasing thought that is not analyzed, but it is not admitted to exist based on the reason that it is established by a valid cognition famous in philosophical systems. If one admits that a conventional truth is established by a valid cognition famous in philosophical systems, then it necessarily follows that one admits that the conventional truth can be established by rational analysis. For example, like those who assert substance. Having thus identified the view of permanence, the second part is the view of annihilation: If a dharma established by valid cognition disappears when analyzed by reason, then it necessarily follows that it is annihilation, because something that previously existed later disappeared. For example, like the stream of a river being cut off. Therefore, that kind of wrong view is called the view of annihilation, because it is a contaminated wisdom that clings to the fact that something that previously existed later disappeared. The Madhyamaka's view that all dharmas do not exist is not the view of annihilation.
་བ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་ཡོད་པའི་ཆོས་ཞིག་ཕྱིས་མེད་པར་ཁས་བླངས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གང་མེད་པར་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཆད་ལྟར་ཁས་ལེན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རི་བོང་གི་རྭ་མེད་པར་ཁས་བླངས་པ་བཞིན་ནོ། །གཉིས་པ་ནི་གོང་དུ་རྒྱས་པར་བཤད་པ་དེ་ལྟར་ཤེས་ན་རྟག་ཆད་ཀྱི་མཐའ་གཉིས་པོ་རང་གི་ངང་གིས་སེལ་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ལུགས་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཁས་མ་བླངས་པས། རྟག་པའི་ལྟ་བ་སེལ་ཞིང་། སྔོན་ཡོད་པ་ཞིག་ཕྱིས་མེད་པར་སོང་བ་ཁས་མ་བླངས་པས་ཆད་པའི་ལྟ་བ་རང་གི་ངང་གིས་སེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཅི་ལྟ་བས་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་ཚེ་དེ་ལྟར་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་། ཤེས་བརྗོད་ཀྱི་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཚེ་དོན་དམ་བདེན་པ་སོགས་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་དགོས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཡིན་མོད། ཤེས་བརྗོད་ཀྱི་ཐ་སྙད་དེ་ཡང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ལ་འཇུག་པའི་ཐབས་ཡིན་གྱི། 4-6-6b དབུ་མའི་ལུགས་དངོས་མ་ཡིན་ཏེ། མཚན་འཛིན་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར། དེའི་ཐུན་མོངས་མ་ཡིན་པའི་རང་ལུགས་ནི་ལྟ་བས་སྤྲོས་པ་གཅོད་པ་ཁོ་ནའོ། །ཐབས་ཀྱི་ཚོགས་རྒྱ་ཆེན་པོ་དག་ནི་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པ་དག་གིས་ཁས་བླངས་པ་ལས་ལྷག་པ་གཞན་འདི་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ན་ལྟ་བས་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་ཚེ། སྤྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། འཕགས་པའི་ཤེས་བརྗོད་ཀྱི་ཐ་སྙད་འདོགས་པའི་ཚེ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡོད་ལ། ཐ་སྙད་ཀྱི་བདེན་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རང་གི་ལུགས་གཞག་ནས། གཞན་གྱིས་བརྟགས་པའི་མཐའ་དགག་པ་ལ། བོད་ཕྱི་མ་དག་གིས་སྨྲས་པ་ནི། ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ན་ཡོད་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པའི་དོན་ནི་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་དོན་ལ་འཆད་དགོས་པའི་ཕྱིར། གཞན་དུ་ན་མོ་ཤམ་གྱི་བུ་ཡང་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །འདི་ནི་ཤིན་ཏུ་མ་གོ་བ་ཡིན་ཏེ། དབུ་མ་པ་དག་གིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པའི་དོན་ཡང་ཚད་མས་གྲུབ་པ་ལ་མི་འཆད། འཕགས་པའི་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པའི་དོན་ཡང་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་དོན་ལ་མི་འཆད་པའི་ཕྱིར། གཏན་ཚིགས་དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། དེར་ཡོད་པའི་དོན་ནི་འཇིག་རྟེན་པའི་བློ་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་ངོར་ཡོད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་བློ་ལྷན་སྐྱེས་དང་ཚད་མའི་གཞི་མཐུན་ཡོད་པ་ནི་དབུ་མའི་ལུགས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གཉིས་པ་གྲུབ་སྟེ། འཕགས་པའི་ཐ་སྙད་ནི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ངེས་པའི་རྟོག་པ་དང་། དེས་ཀུན་ནས་སླང་བའི་ངག་ལྟ་བུ་ལ་བྱ་བ་ཡིན་ལ། ཐ་སྙད་དེའི་ངོར་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ཡོད་པ་ཡིན་མོད། དེར་དེ་ཡོད་པར་ཚད་མ་གང་གིས་ཀྱང་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེར་དེ་ཡོད་པར་འཛིན་པའི་ཆ་ནས་མཚན་འཛིན་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར། གཞན་དུ་ན་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་བློ་ལྷན་སྐྱེས་ 4-6-7a གཉིས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུ
【現代漢語翻譯】 並非斷見，因為並非承認先前存在的法後來消失。並非所有認為不存在的觀點都承認為斷見，如同承認兔子沒有角一樣。第二點是，如果像前面詳細解釋的那樣理解，就能自然消除常斷二邊，因為自己的宗派沒有承認任何法，所以消除了常見；因為沒有承認先前存在的法後來消失，所以自然消除了斷見。那麼，在斷除戲論時可以這樣，但在施設知說的名言時，難道不需要承認勝義諦等存在嗎？雖然如此，但知說的名言也是進入勝義諦的方法， 並非中觀的真實宗派，因為沒有超出名相執著。其不共的自宗僅僅是斷除戲論。廣大的方便之聚，並沒有比瑜伽行派大乘行者所承認的更多。這樣，在斷除戲論時，一般而言，並非一切法都存在；在施設聖者的知說名言時，勝義諦存在，但世俗諦不存在。這樣建立自己的宗派，駁斥他人所考察的邊見。後期的藏人說：如果在名言中存在，就必須存在，因為名言中存在的意義必須解釋為名言量的成立之義。否則，無生子也應該存在。這非常不理解，因為中觀行者並不將世間名言中存在的意義解釋為量所成立，也不將聖者名言中存在的意義解釋為量所成立。第一個論證成立，因為在那裡存在的意義是世間人俱生智面前存在的，而世間人的俱生智與量同基，並非中觀的宗派。第二個論證成立，因為聖者的名言是指證悟勝義諦的分別念，以及由此引發的語言等，雖然在那個名言面前勝義諦存在，但沒有任何量能成立它在那裡存在，因為從執著它在那裡存在的角度來看，沒有超出名相執著。否則，我執的俱生智 二者的執著方式的形象
【English Translation】 It is not nihilism, because it is not admitting that a previously existing dharma later disappears. Not all views that consider something non-existent are admitted as nihilism, just as admitting that a rabbit has no horns. The second point is that if understood as explained in detail above, one can naturally eliminate the two extremes of permanence and annihilation, because one's own school does not admit any dharma, thus eliminating the view of permanence; because it does not admit that a previously existing dharma later disappears, it naturally eliminates the view of annihilation. So, when cutting off conceptual elaborations, it can be like this, but when applying the terminology of knowledge and expression, is it not necessary to admit that ultimate truth and so on exist? Although this is so, the terminology of knowledge and expression is also a method of entering into ultimate truth, It is not the real Madhyamaka school, because it does not go beyond conceptual grasping. Its unique self-school is only to cut off conceptual elaborations. The vast collection of methods is no more than what is admitted by the great vehicle practitioners of Yogacara. In this way, when cutting off conceptual elaborations, in general, it is not that all dharmas exist; when applying the terminology of knowledge and expression of the noble ones, ultimate truth exists, but conventional truth does not exist. Thus, establishing one's own school and refuting the extremes examined by others. Later Tibetans say: If it exists in convention, it must exist, because the meaning of existing in convention must be explained as the meaning established by conventional valid cognition. Otherwise, the son of a barren woman would also exist. This is very misunderstanding, because Madhyamikas do not explain the meaning of existing in worldly convention as established by valid cognition, nor do they explain the meaning of existing in the convention of the noble ones as established by valid cognition. The first argument is established, because the meaning of existing there is existing in the face of the innate wisdom of worldly people, and the common basis of that innate wisdom and valid cognition is not the Madhyamaka school. The second argument is established, because the convention of the noble ones refers to the conceptual thought that ascertains ultimate truth, and the speech and so on that arise from it. Although ultimate truth exists in the face of that convention, no valid cognition can establish that it exists there, because from the perspective of grasping that it exists there, it does not go beyond conceptual grasping. Otherwise, the innate wisdom of self-grasping The image of the way of grasping of the two
ང་བྱ་ཚད་མས་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཐ་སྙད་དུ་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། མུ་སྟེགས་བྱེད་ཀྱིས་བཏགས་པའི་བདག་དང་གཙོ་བོ་སོགས་ཀྱང་ཚད་མས་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཐ་སྙད་ཀྱི་བདེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་བདེན་པ་ལ་ཡང་ལོག་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་དེ་དག་མི་མཁས་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །ཡང་གང་དག་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མར་སྨྲ་བ་དེ་དག་གིས་ནི་ལེགས་པར་མ་སྨྲས་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཇི་སྙེད་པ་མཐོང་བ་ཡང་དག་པའི་རྙེད་དོན་དུ་འགྱུར་རོ། །མདོར་བསྡུ་ན། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཚད་མས་གྲུབ་བོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི། ཟླ་བའི་ཞབས་དང་། ཡེ་ཤེས་སྙིང་པོའི་ཞབས་གཉིས་ཀས་གསལ་བར་བཀག་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། འཇུག་པ་ལས། རབ་རིབ་མཐུ་ཡིས་སྐྲ་ཤད་ལ་སོགས་པའི། །ངོ་བོ་ལོག་པ་གང་ཞིག་རྣམ་བརྟགས་པ། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། རབ་རིབ་ཅན་གྱིས་སྐྲ་ཤད་ཡོད་པར་མཐོང་བ་དང་། རབ་རིབ་མེད་པས་དེ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་མཐོང་བ་དཔེར་བྱས་ནས། མ་རིག་པའི་སླད་པ་དང་མ་བྲལ་བ་རྣམས་ཀྱིས་ཕུང་ཁམས་སྐྱེ་མཆེད་སོགས་ཡོད་པར་མཐོང་ལ། དེ་དང་བྲལ་བའི་སངས་རྒྱས་བཅོམ་ལྡན་འདས་རྣམས་ཀྱིས་དེ་དག་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་གཟིགས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་དང་། བདེན་གཉིས་ལས་ཀུན་རྫོབ་ནི་ཇི་ལྟར་སྣང་བཞིན་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གལ་ཏེ་ཁས་མི་ལེན་ན་མངོན་སུམ་ལ་སོགས་པ་དང་འགལ་བར་ཐལ་བར་འགྱུར་བ་སེམས་ན། མངོན་སུམ་ལ་སོགས་པ་དང་འགལ་བ་དེ་ཅི་ཞེས་དང་། མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལ་གནོད་ན་མཚན་ཉིད་སུན་ཕྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་ 4-6-7b ཀྱང་དགག་པར་མི་ནུས་པ་ཁོ་ནའོ་སྙམ་དུ་སེམས་ན་ཞེས་དོགས་པ་བསུ་ནས། དེའི་ལན་དུ། གང་ཞིག་ཡང་དག་དངོས་མི་འདོད། །དེ་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཅི་ཞིག་སྨོས། །ཞེས་སོགས་རྒྱས་པར་གསུངས་སོ། །གསུམ་པ་རྩོད་པ་སྤང་བ་ནི། དབུ་མ་པའི་རང་ལུགས་ཀྱི་ཐ་སྙད་ལ་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡོད་པར་མི་འདོད་ན། དཀོན་མཆོག་གསུམ་དང་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་པོ་རྣམས་མེད་པར་ཁས་བླངས་པས་ཆད་པའི་མཐར་ལྷུང་ངོ་ཞེ་ན། དེའི་ལན་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། ཆད་པའི་མཐར་ལྟུང་བའི་ཉེས་པ་དེ་ཁྱེད་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་གྱི། ཁོ་བོ་ཅག་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་སྔར་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་ནས་ཕྱིས་རིགས་པས་དཔྱད་པ་བྱས་པའི་འོག་ཏུ་མེད་པར་ཁས་ལེན་པ་དེ་དག་ནི་ཆད་པའི་མཐར་ལྷུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཁོ་བོ་ཅག་ནི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་བདེན་པ་ལ་གནས་ནས་འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། རང་ལུགས་ལ་དེ་ཡོད་པར་ཁས་མི་ལེན་ན་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་གནས་ཤེ་ན། ཇི་སྲིད་མ་རིག་པའི་བག་ཆགས་མ་སྤངས་པ་དེ་སྲིད་དུ། ཀུ
【現代漢語翻譯】 如果我通過量成立，因為這是名言諦，那麼外道所安立的『我』和『自在天』等也應通過量成立，因為這是名言諦。如果不是這樣，那麼將世間的名言諦分為真假兩類，那些人就成了不智者。還有，那些認為佛陀的盡所有智是成立世俗諦之量的說法是不正確的，因為那樣的話，盡所有智所見也成了真實的證得之義。總而言之，『世間的世俗諦通過量成立』這種說法，被月稱論師和靜命論師都明確遮破了。如《入中論》中說：『眼翳力故見發等，體性顛倒所分別。』在註釋中，以有眼翳者見毛髮，無眼翳者不見毛髮為例，說明未離無明障蔽者見蘊、界、處等存在，而遠離無明障蔽的佛陀世尊則見彼等不存在。並且，在二諦中，世俗諦是如其所顯現般存在的。如果對此不承認，就會陷入與現量等相違的過失。如果認為與現量等相違會損害自相，那就是破斥自相。因此，如果認為世俗也無法否認，從而提出疑問，那麼對此回答說：『若於真實無所欲，彼於世俗何所言？』等等，廣為宣說。 第三，遣除諍論：如果中觀宗的自宗名言中不承認有世俗諦，那麼就等於承認了三寶和四聖諦不存在，從而墮入斷滅邊。對此回答是：墮入斷滅邊的過失是在你們那裡，而不是在我們這裡。因為先承認有世俗諦，然後在經過理智分析之後又否認其存在，這才是墮入斷滅邊。而我們是安住於世間的名言諦，從而進入四聖諦的。如果自宗不承認有世俗諦，那麼如何安住于其中呢？只要沒有斷除無明的習氣，就會一直有世俗顯現。
【English Translation】 If I am established by valid cognition, because it is a conventional truth, then the 'self' and 'Īśvara (自在天)' etc. postulated by the Tirthikas (外道) would also be established by valid cognition, because it is a conventional truth. If it were not so, then those who divide the worldly conventional truth into two types, true and false, would become unwise. Furthermore, those who say that the omniscient wisdom of the Buddha is a valid cognition for establishing conventional truth have not spoken well, because then seeing all that is conventional would become a true attainment. In short, the statement 'worldly conventional truth is established by valid cognition' is clearly refuted by both Candrakīrti (月稱論師) and Jñānaśrīmitra (靜命論師). As it is said in the Madhyamakāvatāra (《入中論》): 'Whatever is imagined as having a false nature, such as hair etc., due to the power of cataracts.' In the commentary, using the example of someone with cataracts seeing hair and someone without cataracts not seeing it, it is explained that those who have not separated from the veil of ignorance see the aggregates, elements, and sense bases as existing, while the Buddhas, the Bhagavat, who have separated from it, see that they do not exist. Moreover, in the two truths, conventional truth is as it appears. If this is not admitted, it would entail the fault of contradicting direct perception etc. If it is thought that contradicting direct perception etc. would harm the defining characteristic, then that would be refuting the defining characteristic. Therefore, after raising the doubt that even the conventional cannot be refuted, the answer is given: 'If one has no desire for the real, what can one say about the conventional?' etc., explained extensively. Third, refuting the objection: If the Svātantrika-Madhyamikas (中觀宗) do not accept the existence of conventional truth in their own system of conventions, then it would be equivalent to admitting that the Three Jewels and the Four Noble Truths do not exist, thereby falling into the extreme of nihilism. The answer to this is: The fault of falling into the extreme of nihilism lies with you, not with us. Because those who first admit the existence of conventional truth and then, after intellectual analysis, deny its existence, are the ones who fall into the extreme of nihilism. We, on the other hand, abide in the worldly conventional truth and thereby enter into the Four Noble Truths. If one's own system does not admit the existence of conventional truth, then how can one abide in it? As long as the imprints of ignorance have not been abandoned, there will always be conventional appearances.
ན་རྫོབ་ཀྱི་ཆ་མཐའ་དག་འཇོག་བྱེད་ཀྱི་ཚད་མ་ལ་མ་ལྟོས་པར་མ་བརྟགས་གཅིག་པུར་ཉམས་དགའ་བ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་དགོས་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ། དགེ་མི་དགེ་མེད་བློ་ཅན་མཐར་འགྱུར་ཏེ། །ལས་འབྲས་རྣམས་ལ་སེམས་པའང་དགག་པ་མཛད། །ཅེས་གསུངས་པ་བཞིན་ནོ། །ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་མཐའ་དག་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་ཁས་ལེན་ཀྱང་། བོང་བུའི་རྭ་བཞིན་དུ་མེད་པར་ཁས་ལེན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་ན་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་བལྟ་ཉེས་པ། །ཞེས་བྱ་བ་དེར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་བྱས་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ཚད་མས་མི་ཤེས་ཀྱང་། རྣལ་འབྱོར་ཀུན་རྫོབ་འགའ་ཞིག་དང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་ནི་ཚད་མས་ཤེས་སོ། ། 4-6-8a དེ་ལྟར་ཤེས་པའི་དོན་དེ་དང་དེ་ཡང་འཕགས་པའི་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་མོད། དེ་ཡོད་པ་དབུ་མའི་ལུགས་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡོད་པར་ཚད་མ་གང་གིས་ཀྱང་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཀུན་རྫོབ་འཕགས་པའི་ཐ་སྙད་དུ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་དོན་ནི། དེར་ཚད་མས་མ་གྲུབ་པའི་དོན་ཏོ། །དེའི་ཡང་དོན་ནི། དེ་ལ་འཕགས་པའི་རིགས་པས་མི་དཔྱོད་པའི་དོན་ཏོ། །དེའི་དོན་ཡང་མ་བརྟགས་གཅིག་པུར་ཉམས་དགའ་བའི་དོན་ཏོ། །དེའི་དོན་ཡང་རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་དོན་ནོ། །གང་རྟན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་བཤད་དེ། འཕགས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཚད་མས་བརྟགས་པའི་ཚེ་གང་དུ་ཡང་མ་གཟིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ཅིང་། དོན་དམ་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདིས་ནི་དབུ་མའི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་འཇུག་པའི་ལམ་གྱི་རིམ་པ་གཉིས་ཕྱེ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་རིམ་པ་དང་པོ་སྟེ། དེས་དང་པོར་བསོད་ནམས་མ་ཡིན་པའི་ལས་བཟློག་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ནས་དོན་དམ་པར་མེད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་རིམ་པ་གཉིས་པ་སྟེ། དེས་ནི་མཚན་མར་འཛིན་པའི་ལྟ་བ་ཐམས་ཅད་ཟློག་པར་བྱེད་དོ། །དེའི་འོག་ཏུ་སྤྲོས་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བའི་ངེས་དོན་གྱི་རྒྱ་མཚོ་ཆེན་པོར་རོ་གཅིག་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །འདིར་སྨྲས་པ། ཐ་སྙད་བདེན་པ་འཇོག་པའི་ཚེ། །ཐ་སྙད་དུ་ནི་ཡོད་ཅེས་སྨྲོས། །བདེན་པར་མེད་ཅེས་མ་སྨྲ་ཤིག །སྨྲས་ན་ཐ་སྙད་བདེན་ལས་ཉམས། །ངེས་པའི་བདེན་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཚེ། །དམ་པའི་དོན་དུ་མེད་ཅེས་སྨྲོས། །དེ་ཚེ་ཡོད་པར་མ་སྨྲ་ཞིག །སྨྲས་ན་ངེས་པའི་དོན་ལས་ཉམས། །ཐ་སྙད་དང་ནི་དམ་པའི་དོན། །འཇོག་ཚུལ་གཉིས་ཀ་འཕགས་པ་ཡི། །ཚད་མས་གྲུབ་ན་འགལ་བ་ལ། །མི་འཁྲུལ་ཚད་མ་ཡོད་པར་ 4-7-1a འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་ཐོག་མར་མཚན་འཛིན་གྱི། །བློ་ཡིས་ཀུན་རྫོབ་ཁས་བླངས་ནས། །དེ་ནས་དབུ་མ་བསམ་པར་བྱ། །སྤྲོས་པའི་ཚོགས་རྣམས་མཐའ་དག་ལས། །རྣམ་གྲོལ་གྲུབ་པའི་མཐའ་བསམས་ན། །དེ་ནས་
{ "translations": [ "因此，對於捨棄所有世俗方面，必須承認僅僅未經分析就令人愉悅，而不依賴於任何量（pramana， प्रमाण， ಪ್ರಮಾಣ, 有效認知的工具）。正如所說：『沒有善與非善的智慧，最終會改變，並且否定了對業果的思考。』雖然承認所有的世俗諦（saṃvṛti-satya，संवृतिसत्य， സംവृतिസത്യ， 遮蔽的真理）並非存在，但並非像驢角一樣承認其不存在，因為如果那樣承認，就會變成對空性（śūnyatā，शून्यता， ശൂന്യതാ， 空虛）的錯誤見解。因此，即使世間的世俗諦不能被量所知，一些瑜伽士的世俗諦和勝義諦（paramārtha-satya， परमार्थसत्य， പരമാర్థസത്യ， 最高的真理）是可以被量所知的。", "4-6-8a", "雖然如此理解的意義在聖者的名言中存在，但那樣的存在並非中觀宗（Madhyamaka，माध्यमक， ಮಾಧ್ಯಮಕ， 中道）的觀點，因為任何量都不能證明它的存在。因此，世俗在聖者的名言中也不存在的意義是，它不能被量所證明。而這又意味著，它不能被聖者的理智所分析。這又意味著，它僅僅未經分析就令人愉悅。這又意味著，它是緣起（pratītyasamutpāda， प्रतीत्यसमुत्पाद， ಪ್ರತೀತ್ಯಸಮುತ್ಪಾದ， 相互依存的產生）。凡是緣起，都被稱為空性，因為聖者們用量分析時，什麼也看不到。因此，『一切法（dharma，धर्म， ಧರ್ಮ， 法）在名言中存在，但在勝義中不存在』，這句話區分了進入中觀大海的兩條道路的次第。『在名言中存在』是第一步，它首先阻止了非福德的行為。然後，『在勝義中不存在』是第二步，它阻止了所有執著于相的觀點。之後，它將變成與所有戲論（prapañca， प्रपञ्च， ಪ್ರಪಂಚ， 概念的散佈）分離的、具有單一味道的勝義大海。", "在此說道：當確立名言的真理時，說『在名言中存在』，不要說『在真理中不存在』，如果說了，就會從名言的真理中墮落。當確立決定的真理時，說『在勝義中不存在』，那時不要說『存在』，如果說了，就會從決定的意義中墮落。如果聖者的量證明了名言和勝義這兩種確立方式，就會有不欺騙的量存在於矛盾之中。因此，首先通過執著于相的智慧來承認世俗，然後思考中觀，如果思考從所有戲論的集合中解脫的終點，那麼……", "4-7-1a" ], "english_translations": [ "Therefore, regarding abandoning all aspects of the conventional, one must accept being pleasing to experience merely without analysis, without relying on any pramana (means of valid cognition). As it is said, 'The mind without virtue or non-virtue ultimately changes, and it negates even thinking about the results of actions.' Although admitting that all conventional truths are not existent, one does not admit that they are non-existent like a donkey's horn, because if one admits that, it would become a wrong view of emptiness. Therefore, although the conventional truths of the world are not known by pramana, some conventional truths of yogis and the ultimate truth are known by pramana.", "4-6-8a", "Although the meaning of understanding in that way exists in the speech of the noble ones, that existence is not the view of the Madhyamaka, because its existence is not established by any pramana. Therefore, the meaning that the conventional does not exist even in the speech of the noble ones is that it is not established by pramana there. And its meaning is that it is not analyzed by the reasoning of the noble ones. Its meaning is also that it is pleasing to experience merely without analysis. Its meaning is also that it is dependent arising. Whatever is dependent arising is said to be emptiness, because when the noble ones analyze with pramana, they do not see anything anywhere. Therefore, this statement, 'All phenomena exist conventionally, but do not exist ultimately,' distinguishes the two stages of the path to enter the great ocean of Madhyamaka. 'Existing conventionally' is the first stage, which initially reverses non-meritorious actions. Then, 'not existing ultimately' is the second stage, which reverses all views of clinging to characteristics. After that, it will become of one taste with the great ocean of definitive meaning, separated from all proliferation.", "Here it is said: When establishing conventional truth, say 'exists conventionally,' do not say 'does not exist in truth,' for if you say so, you will fall from conventional truth. When establishing definitive truth, say 'does not exist ultimately,' at that time do not say 'exists,' for if you say so, you will fall from definitive meaning. If the two ways of establishing conventional and ultimate are proven by the pramana of the noble ones, then there will be a non-deceptive pramana in contradiction. Therefore, first, having accepted the conventional with the mind of clinging to characteristics, then contemplate the Madhyamaka. If you contemplate the end of liberation accomplished from all the collections of proliferation, then..." "4-7-1a" ] }
བརྗོད་པ་ཐམས་ཅད་དང་། །བྲལ་བའི་རྒྱ་མཚོ་མཐོང་བར་འགྱུར། །ཅེས་དབུ་མ་ལ་འཇུག་པའི་ཚིག་རྐང་པ་གཉིས་ཀྱི་རྒྱ་ཆེར་བཤད་པ། ངེས་དོན་གྱི་སྙིམ་པའི་མེ་ཏོག་ཅེས་བྱ་བ་འདི་ནི། ཡུལ་དབུས་ཀྱི་ལྗོངས་སུ་སྐྱེས་ནས་དབུ་མའི་གཞུང་ལ་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱིས་ཉེ་བར་དཔྱོད་པ། འཇམ་དཔལ་དགའ་བའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་གཙང་གཡས་རུའི་སའི་ཐིག་ལེར་གྲུབ་པའོ།། །།མངྒ་ལཾ།། །
【現代漢語翻譯】 『所有言說皆寂滅，將見深廣如海義。』 這兩句《入中論》的廣釋，名為《勝義之掌中花》。 由誕生於中土，以智慧辨析中觀論典的妙吉祥喜友，於後藏雅魯地區的吉祥之地著成。 吉祥圓滿！
【English Translation】 'All expressions cease, and the ocean of profound meaning will be seen.' This extensive explanation of these two verses from the Madhyamakavatara (Introduction to the Middle Way), is entitled Nges Don gyi Nyim Pa'i Me Tog (The Flower in the Palm of Definitive Meaning). It was composed by Jampal Gawa'i Shenyen (Manjushri, Joyful Friend), who was born in the central region and closely examined the Madhyamaka treatises with discernment, in the auspicious region of Tsang Yeru. Mangalam (Auspiciousness)!