shakyachogden0408_他宗中觀理論過失一百零八條辨識明解.g2.0f
大班智達釋迦確丹教言集skc13གཞན་ལུགས་ཀྱི་ནི་དབུ་མ་ལ། །རྟོག་གེས་བརྟགས་པའི་ནོར་པའི་ཕྲེང་། །བརྒྱ་དང་རྩ་བརྒྱད་ཡོད་པ་ཡི། །ངོས་འཛིན་གསལ་པོ་འདི་ན་བཞུགས། 4-9-1a ༄༅། །གཞན་ལུགས་ཀྱི་ནི་དབུ་མ་ལ། །རྟོག་གེས་བརྟགས་པའི་ནོར་པའི་ཕྲེང་། །བརྒྱ་དང་རྩ་བརྒྱད་ཡོད་པ་ཡི། །ངོས་འཛིན་གསལ་པོ་འདི་ན་བཞུགས། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་དང་པོ། ༄༅། །གཞན་ལུགས་ཀྱི་ནི་དབུ་མ་ལ། །རྟོག་གེས་བརྟགས་པའི་ནོར་པའི་ཕྲེང་། །བརྒྱ་དང་རྩ་བརྒྱད་ཡོད་པ་ཡི། །ངོས་འཛིན་གསལ་པོ་འདི་ན་བཞུགས།། ༄། །ལྷ་གཞོན་ཡིད་འཕྲོག་གྲགས་པའི་ལང་ཚོ་ཅན། །ལྷ་མིན་གྱིས་སྦྱར་ལོག་པའི་གཞུང་ལུགས་ཀུན། །ལྷ་དང་བྲལ་བ་བཞིན་དུ་མཐར་མཛད་པའི། །ལྷ་མཆོག་ཡོངས་ཀྱི་མགོན་དེར་ཕྱག་བྱས་ནས། །ཕྱི་རབས་བྱོན་པའི་གྲགས་པ་གསལ་ལྡན་དག །བསྙེངས་བྲལ་ཟླ་བའི་དགོངས་པ་ལྟར་ 4-9-1b བཅོས་ནས། །རྟོག་གེས་བཏགས་པའི་ནོར་པའི་ཕྲང་ཆེན་ནི། །བརྒྱ་དང་རྩ་བརྒྱད་འཛིན་པ་འདིར་བགྲང་བྱ། །དེ་ཡང་འདི་ལྟར། དབུ་མ་ཐལ་རང་གི་ཁྱད་པར། སྤྱིར་རང་རྒྱུད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཁས་ལེན་མི་ལེན་ལ་འཆད་པ་འཁྲུལ། རང་རྒྱུད་དུ་འཇོག་པ་ལ་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པ་ཞིག་དགོས་པར་འདོད་པ་ནོར། ཐལ་འགྱུར་བ་དང་དངོས་སྨྲ་བ་རྩོད་པའི་ཚེ་ཆོས་ཅན་འཐུན་སྣང་དུ་གྲུབ་པ་མེད་པར་འདོད་པ་འཁྲུལ། རང་རྒྱུད་དང་གཞན་གྲགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཤེས་འདོད་ཆོས་ཅན་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡོད་མེད་ཀྱིས་འབྱེད་པ་ནོར། དོན་དམ་ལ་དཔྱོད་པའི་སྐབས་སུ་ཚུལ་གསུམ་རང་ལུགས་ཀྱི་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་ཁས་ལེན་པ་འཁྲུལ། གཞན་ལ་གྲགས་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཚུལ་གསུམ་རྒོལ་བ་གཉིས་ཀའི་ཚད་མས་གྲུབ་པར་ཁས་ལེན་པ་ནོར། མྱུ་གུ་དཔྱད་གཞིར་བཟུང་ནས་གང་དུ་གྲུབ་དཔྱོད་པའི་རིགས་ངོར། མྱུ་གུ་དང་བདེན་མེད་ཀྱི་ཚོགས་དོན་བསྒྲུབ་བྱར་འདོད་པ་འཁྲུལ། དེའི་ཚེ་རྟགས་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཁས་ལེན་པ་ནོར། དཔེ་གཟུགས་བརྙན་དེ་དེ་དུས་ཀྱི་འཐུན་དཔེ་ཡང་དག་མ་ཡིན་པར་འདོད་པ་འཁྲུལ། ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཆོས་གཅིག་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་ན། དེའི་རིགས་པ་རྐྱང་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་བདེན་མེད་དུ་རྟོགས་ནུས་པ་དང་། དེ་རྟོགས་ན་དབུ་མའི་ལྟ་བ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པས་ཁྱབ་པ་དང་། གཅིག་དང་དུ་བྲལ་ལ་སོགས་པའི་གཏན་ཚིགས་རྣམས་ཀྱི་ཕྱོགས་ཆོས་ཚད་མས་ངེས་པའི་དུས་སུ། དབུ་མའི་ལྟ་བ་མ་སྐྱེས་བར་འདོད་པ་རྣམས་ནི་བཅུ་ཚན་དང་པོའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་གཉིས་པ། རྟགས་ཀྱི་དགག་བྱ་ངོས་མ་ཟིན་པར་བདེན་མེད་ངོས་འཛིན་པར་འདོད་པ་དང་། བདེན་མེད་ཀྱི་དོན་སྤྱི་འཆར་བ་བདེན་གྲུབ་ཀྱི་དོན་སྤྱི་འཆར་བ་ལས་ཟེར་བ་ག
【現代漢語翻譯】 大班智達釋迦確丹（Śākya Chokden）教言集skc13： 於他宗之中觀學說，以理智推敲之謬誤串聯，一百零八之辨識，清晰明瞭於此呈現。 於他宗之中觀學說，以理智推敲之謬誤串聯，一百零八之辨識，清晰明瞭於此呈現。 謬誤之洪流，詳盡闡釋之首個十則。 於他宗之中觀學說，以理智推敲之謬誤串聯，一百零八之辨識，清晰明瞭於此呈現。 如妙齡天女般，心醉神迷名聲揚， 如邪魔所惑般，謬誤邪說四處揚， 如天人遠離般，終結一切邪謬論， 如諸天之怙主，至尊之前敬頂禮。 後世賢哲名聲顯， 如皓月般皎潔無瑕疵， 依循月稱（Chandrakīrti）之深邃思想， 於此詳述理智所構築之謬誤洪流， 此乃貫穿一百零八謬誤之辨識。 具體如下：中觀應成派（Prāsaṅgika）與自續派（Svātantrika）之區別。 普遍認為，是否承認自續推理是錯誤的。 認為建立自續宗，需要以自性成立之法作為有法是錯誤的。 認為應成派與實在論者辯論時，不存在雙方共許的有法是錯誤的。 認為以有法自性成立與否來區分自續與他許是錯誤的。 在分析勝義諦（paramārtha-satya）時，承認以三相（trairūpya）圓滿的自宗量成立的推理是錯誤的。 認為他宗所許之推理，其三相需由雙方之量成立是錯誤的。 以苗芽為分析對象，在成立的理路上，認為苗芽與無諦實（asatya）之集合是所立宗是錯誤的。 此時，認為能立與所立之法具有隨同關係是錯誤的。 認為鏡中影像並非彼時之正確範例是錯誤的。 若以量成立一法為無諦實，則僅憑此理便能通達一切法皆為無諦實，並且通達此點便意味著已生起中觀見，以及在以一異等推理之支分，以量確定周遍時，認為尚未生起中觀見，以上為首個十則。 謬誤之洪流，詳盡闡釋之第二個十則。 在未辨識出遮破之對境（pratiṣedhya）的情況下，便認為已辨識出無諦實，以及認為顯現無諦實之總相，與顯現諦實成立之總相相同。
【English Translation】 Collection of Instructions by the Great Scholar Śākya Chokden skc13: In the Madhyamaka system of others, a string of errors examined by logic, the clear identification of one hundred and eight is present here. In the Madhyamaka system of others, a string of errors examined by logic, the clear identification of one hundred and eight is present here. The first ten of the great stream of errors, explained in detail. In the Madhyamaka system of others, a string of errors examined by logic, the clear identification of one hundred and eight is present here. Like a youthful goddess, captivating and renowned, Like a demon's influence, doctrines spread astray, Like separation from gods, ending all wrong views, Like the protector of all gods, homage to the supreme. Future generations will have clear fame, Like the moon's stainless thought, According to the thought of Chandrakīrti, Here enumerate the great strand of errors imputed by logic, This is to count the holders of one hundred and eight. That is also like this: The difference between Prāsaṅgika and Svātantrika. Generally, it is wrong to explain whether or not to accept the reason of one's own system. It is wrong to think that in order to establish one's own system, one must have a subject of knowledge that is established by its own characteristics. It is wrong to think that when Prāsaṅgikas and realists argue, there is no subject of knowledge that is established as a common appearance. It is wrong to distinguish between one's own system and what is known to others by whether or not the subject of knowledge is established by its own nature. It is wrong to accept a reason that is established by one's own valid cognition of the three aspects when examining ultimate truth. It is wrong to accept that the three aspects of a reason known to others are established by the valid cognition of both opponents. Taking a sprout as the basis for analysis, it is wrong to consider the collection of sprout and untruth as the object to be proven in the face of the logic of where it is established. At that time, it is wrong to accept that the sign follows the dharma of the object to be proven. It is wrong to think that the example of an image is not a correct example of agreement at that time. If one realizes that one dharma established by valid cognition is untrue, then one can realize that all dharmas are untrue by that mere reasoning, and if one realizes that, then the Madhyamaka view is born in one's mind, and at the time when the pervasion of reasons such as oneness and otherness is determined by valid cognition, it is the first ten to think that the Madhyamaka view has not yet arisen. The second ten of the great stream of errors, explained in detail. It is wrong to think that one has identified untruth without identifying the object to be negated, and that the general meaning of untruth appears to be the same as the general meaning of truth.
ཉིས་ཀ་འཁྲུལ། བློ་གནོད་ 4-9-2a མེད་ལ་སྣང་བའི་དབང་གིས་བདེན་པར་བཞག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡོད་པ་དེ་རང་རྒྱུད་པའི་ལུགས་ཀྱི་བདེན་ཚད་ཡིན་ཟེར་བ་དང་། དེའི་ཤེས་བྱེད་དུ་དབུ་མ་སྣང་བའི་ལུང་དྲངས་པ་གཉིས་ཀ་ནོར། རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་མིན་པར་འདོད་པ་དེ་ཐལ་འགྱུར་བའི་བདེན་ཚད་དུ་འཇོག་པ་དང་། དེའི་ཤེས་བྱེད་ཀྱི་ཁུངས་སུ་བཞག་པ་ཐམས་ཅད་མ་འབྲེལ། སྤྱིར་ཆོས་ཐམས་ཅད་རྟོག་པས་སྒྲོ་བཏགས་པ་དང་། བྱེ་བྲག་དུ་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་དེས་བཏགས་པར་འདོད་པ་གཉིས་ཀ་འཁྲུལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་བློ་གནོད་མེད་ལ་སྣང་བའི་དབང་གིས་བཞག་པ་ཡིན་པ་དབུ་མ་སྣང་བའི་ལུང་དེའི་དོན་དུ་འཆད་པ་ཡིན་པ་དང་། སྤྱིར་ཡང་། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཐམས་ཅད་བློ་གནོད་མེད་ལ་སྣང་བའི་དབང་གིས་བདེན་པར་གཞག་པ་ཙམ་ཡིན་པ་དབུ་མ་རང་རྒྱུད་པའི་འདོད་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ་ལོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་དག་ནི་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་གཉིས་པའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་གསུམ་པ། ལེགས་ལྡན་འབྱེད་ཀྱིས་སངས་རྒྱས་བསྐྱངས་བཀག་པའི་རིགས་པ་རྣམས་ཀྱི་དགོངས་པ་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། ཟླ་བས་དེ་ལ་སྐྱོན་སྤོང་མཛད་པའི་དགོངས་པ་འཆད་ལུགས་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ། ཀུན་རྫོབ་བདེན་པའི་འཇོག་བྱེད་སྤྱིར་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མ་དང་། བྱེ་བྲག་ཇི་སྙེད་པ་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་འཆད་པ་འཁྲུལ། འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དབུ་མ་རང་ལུགས་ལ་གྲགས་པའི་ཚད་མས་གྲུབ་པར་འཆད་པ་ནོར། སྤྱིར་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་དང་། བྱེ་བྲག་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཡིན་ནའང་ཡོད་པས་ཁྱབ་པར་འདོད་པ་འཁྲུལ། ཐལ་འགྱུར་བའི་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་ལ་ཡང་གཉིས་སུ་མི་འབྱེད་ཟེར་བ་ནོར། ཐལ་འགྱུར་བ་རང་ལུགས་ལ་འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཇི་སྙེད་པ་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་ 4-9-2b བདེན་པ་ཡིན་པར་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་དང་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་སོགས་ཐ་སྙད་དུ་བྱ་བ་ཇི་སྙེད་པ་དབུ་མའི་རང་ལུགས་ལ་སྤྱིར་ཀུན་རྫོབ་དང་། བྱེ་བྲག་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་དུ་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། འཇིག་རྟེན་པ་ཉིད་ལ་གྲགས་པའི་དོན་དམ་དང་། ཀུན་རྫོབ་གཉིས་སུ་འབྱེད་མ་ཤེས་པས་ནོར། འཇིག་རྟེན་གྲགས་པའི་དོན་དམ་ཐམས་ཅད་དབུ་མའི་ཐ་སྙད་ཁོ་ན་ཡིན་པ་དང་། དབུ་མའི་ཐ་སྙད་མངོན་སུམ་དུ་གྲགས་པ་ཐམས་ཅད་ལྟ་བས་སྤྲོས་པ་གཅོད་པའི་དུས་ཀྱི་ཀུན་རྫོབ་ཏུ་འཇོག་དགོས་པའི་རྣམ་གཞག་མ་ཤེས་པས་འཁྲུལ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་གསུམ་པའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་བཞི་པ། དོན་དམ་པའི་བདེན་པར་དཔྱད་གཞིར་བཟུང་ནས་དཔྱོད་པའི་རིགས་པས་དོན་དམ་བདེན་པ་ར
【現代漢語翻譯】 二者皆錯謬，心識有害。 4-9-2a 聲稱由於無害心識顯現之故，而安立為真實的『有』，是自續派的真實量，並引用中觀顯現的教證作為其認知依據，這兩者都是錯誤的。認為非由分別念增益而成立，是應成派的真實量，並將其作為認知依據的來源，這一切都毫不相關。普遍而言，認為一切法皆由分別念增益，以及特別認為勝義諦也是由分別念增益，這二者都是錯誤的。中觀顯現的教證意在闡釋一切法皆由無害心識顯現之故而安立，普遍而言，將一切世俗諦僅僅安立為由無害心識顯現之故而成立，並將其闡釋為中觀自續派的觀點，這是錯誤的。以上這些是對重大錯謬歧途的第二組辨析。 ༄། །重大錯謬歧途辨析之第三組 認為善護論師未能理解佛護論師遮破的理路而犯錯。對於月稱論師如何駁斥其過失的闡釋方式極其錯誤。將世俗諦的成立方式普遍地解釋為世間名言量，特別是解釋為盡所有智的智慧，這是錯誤的。認為世間的世俗諦是由中觀自宗所承認的量所成立，這是錯誤的。普遍而言，認為世俗諦，甚至是顛倒的世俗諦，都必然存在，這是錯誤的。聲稱應成派的世間世俗諦也不作二元區分，這是錯誤的。未能理解應成派自宗的世間所承認的世俗諦，與顛倒的世俗諦 4-9-2b 相同，這是錯誤的。未能理解涅槃和勝義諦等諸多名言，在中觀自宗中普遍被認為是世俗諦，特別是被認為是真實世俗諦，這是錯誤的。未能區分僅僅在世間中被認為是勝義諦和世俗諦的二者，這是錯誤的。未能理解世間所承認的一切勝義諦僅僅是中觀的名言，以及所有中觀名言在斷除見解戲論時，都必須安立為世俗諦的體系，這是錯誤的。以上這些也是對重大錯謬歧途的第三組辨析。 ༄། །重大錯謬歧途辨析之第四組 以勝義諦作為考察的基礎，通過考察的理路來衡量勝義諦是否真實。
【English Translation】 Both are mistaken, and harmful to the mind. 4-9-2a Claiming that 'existence' established as true due to the appearance to a non-afflicted mind is the valid cognition (pramāṇa) of truth according to the Svātantrika school, and citing the scripture of Madhyamaka-aloka (中觀顯現) as its cognitive basis, both are incorrect. Considering something not imputed by conceptual thought as the truth for the Prāsaṅgika school, and taking everything as the source of its cognitive basis is irrelevant. Generally, considering all phenomena as imputed by conceptual thought, and specifically considering the ultimate truth as also imputed by it, both are mistaken. The scripture of Madhyamaka-aloka explains that all phenomena are established due to appearing to a non-afflicted mind, and generally, it is mistaken to explain that all conventional truths are merely established as true due to appearing to a non-afflicted mind, and to explain this as the view of the Madhyamaka Svātantrika school. These are the second set of analyses of great mistaken paths. ༄། །The Third Set of Analyses of Great Mistaken Paths It is mistaken to think that Bhāviveka (善護論師) erred because he did not understand the reasoning by which Buddhapālita (佛護論師) refuted. The way Candrakīrti (月稱論師) explained how to refute his faults is extremely wrong. It is wrong to explain the establishment of conventional truth in general as the valid cognition of worldly convention, and in particular as the wisdom of knowing all that exists. It is wrong to explain that the worldly conventional truth is established by the valid cognition recognized in the Madhyamaka system itself. Generally, it is wrong to think that conventional truth, even if it is a false conventional truth, is necessarily existent. It is wrong to say that even the worldly conventional truth of the Prāsaṅgika school does not distinguish between the two. It is wrong to fail to understand that all the conventional truths recognized in the world by the Prāsaṅgika school are false conventional 4-9-2b truths. It is wrong to fail to understand that many terms such as nirvāṇa and ultimate truth are generally considered conventional truths in the Madhyamaka system itself, and specifically as correct conventional truths. It is wrong to fail to distinguish between the ultimate and conventional truths that are recognized only in the world. It is wrong to fail to understand the system that all ultimate truths recognized in the world are merely terms of the Madhyamaka, and that all explicitly known terms of the Madhyamaka must be established as conventional truths at the time of cutting off the proliferation of views. These are also the third set of analyses of great mistaken paths. ༄། །The Fourth Set of Analyses of Great Mistaken Paths Taking the ultimate truth as the basis for investigation, using the reasoning of investigation to measure whether the ultimate truth is real.
ྙེད་པར་འཆད་པ་དང་། དོན་དམ་བདེན་པ་རྟོགས་པའི་རྟོག་པ་ཡོད་པར་འདོད་པ་དང་། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་བརྗོད་བྲལ་དུ་འཆད་མ་ཤེས་པ་གསུམ་ཀ་ནོར། སྤྲོས་པའི་མཚན་མ་ཐམས་ཅད་འགོག་པའི་དུས་སུ་དངོས་འགལ་དུ་ཁས་ལེན་པ་དང་། དགག་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་མར་གོ་བར་འདོད་པ་དང་། དུས་དེར་སྤྱིར་ཚད་མས་གྲུབ་པའི་ཆོས་གཅིག་ཁས་ལེན་པ་གསུམ་ཀ་ནོར། གཟུགས་ནས་རྣམ་ཀུན་མཁྱེན་པའི་བར་གྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ཅིང་། དོན་དམ་པར་མེད་པ་དེ་དབུ་མའི་ལུགས་སུ་འཆད་པ་དང་། དོན་དམ་ལ་དཔྱོད་པའི་སྐབས་སུ་ཅི་ཡང་ཡོད་པ་མིན་པར་ཁས་བླངས་ན་ཆད་པའི་ལྟ་བར་སོང་ཞེས་ཟེར་བ་དང་། ཐ་སྙད་བདེན་པ་ལ་རིགས་པས་མི་དཔྱོད་ཟེར་བ་བཞིན་དུ། ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡོད་པར་ཐལ་འགྱུར་བའི་རང་ལུགས་ཀྱི་རིགས་པས་གྲུབ་པ་ནོར། བརྟགས་དོན་བཙལ་བས་རྙེད་པའི་ཆོས་མེད་ཟེར་བཞིན་དུ་མྱུ་གུ་གཅིག་དང་དུ་མར་མ་གྲུབ་པའི་རིགས་པས་དཔྱད་པའི་ཚེ་ 4-9-3a ཡོད་པར་ཁས་ལེན་པ་འཁྲུལ་ལོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་བཞི་པའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་ལྔ་པ། དབུ་མ་པས་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཁས་བླངས་ནས། ཐབས་ཀྱིས་རྒྱ་ཆེན་པོ་ལ་འཇུག་པ་དེའི་ཚེ། འཇིག་རྟེན་ལ་གྲགས་པའི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པའི་བདེན་པ་དེ་ཉིད་ཁས་ལེན་གྱི། དངོས་སྨྲ་བ་ལ་གྲགས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ནི་ཐ་སྙད་དུ་ཡང་ཁས་མི་ལེན་པའི་རྣམ་བཞག་མ་ཤེས་པས་ནོར། གང་ཟག་གི་བདག་དང་ཆོས་ཀྱི་བདག་གཉིས་ལ་དོན་དམ་དང་ཐ་སྙད་གཉིས་གཉིས་སུ་བཏགས་པ་ལས། དོན་དམ་གྱི་ཆ་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་དང་། ཐ་སྙད་ཀྱི་ཆ་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དུ་འཇོག་པའི་རྣམ་བཞག་མ་ཤེས་པས་ནོར། དེ་དུས་ཀྱི་ཡང་དག་ཀུན་རྫོབ་དེ་འཇིག་རྟེན་གྱི་དོན་དམ་བདེན་པ་དང་། དབུ་མའི་རང་ལུགས་ཀྱི་ལོག་པའི་ཀུན་རྫོབ་དུ་ཡང་མེད་པ་དང་། ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་མ་རིག་པས་བཏགས་པའི་བདག་གཉིས་འཇིག་རྟེན་གྱི་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པར་བཤད་པའི་རྣམ་དབྱེ་མ་ཕྱེད་པར། ཆོས་བདག་ཐ་སྙད་དུ་ཡང་མེད་པ་དང་། འཇིག་ལྟའི་དམིགས་པར་གྱུར་པའི་བདག་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་པས་ནོར། ཕུང་པོ་ལ་བརྟེན་ནས་བཏགས་པའི་ང་ཙམ་དང་། གང་ཟག་གི་བདག་གཉིས་ལ་ཡོད་མེད་ཁྱད་པར་ཕྱེ་བས་ནོར། བདག་དང་ཤིང་རྟ་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་མཉམ་དུ་སྟོན་པ་དང་། རང་ལུགས་ལ་མེད་མཉམ་དུ་བསྟན་པའི་ཁྱད་པར་མ་ཕྱེད་པས་ནོར། གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་འཛིན་པའི་རྟོག་པས་བདག་གི་ཐ་སྙད་འདོགས་ཚུལ་དང་། ཤིང་རྟ་འཛིན་པའི་རྟོག་པས་ཤིང་རྟའི་ཐ་སྙད་འདོགས་ཚུལ་མཚུངས་པར་བཤད་མ་ཤེས་པས་ནོར། འདུ་བྱེད་ཀྱི་ཕུང་པོའི་བདག་ཞིག་བདག་གི་མཚན་གཞིར་ཁས་བླངས་པས་ནོར། གང་བདག་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་ཡེ་ཤེས་ཀྱི་གཟིགས་པ
【現代漢語翻譯】 認為解釋涅槃和具有證悟勝義諦的分別念，以及不善於解釋勝義諦不可言說，這三者都是錯誤的。 在止息一切戲論相時，承認是實相違背，認為是對兩種否定的真實理解，以及在那時承認普遍由量成立的法，這三者都是錯誤的。 將從色蘊到一切種智之間的一切法解釋為名言中存在，而在勝義中不存在，這是中觀宗的觀點。如果在勝義諦進行觀察時，承認什麼都不存在，就被稱為墮入斷見。如同說不以理智觀察世俗諦一樣，認為自續派以理智成立世俗諦存在是錯誤的。 如同說尋找所觀察的對象卻找不到法一樣，當以理智觀察一個苗芽是否由一或多組成時，如果承認存在，那就是錯誤的。這些都是對錯誤險境的重大闡述之第四個十條。 中觀宗承認世俗諦，從而以方便進入廣大的境界。在那個時候，他們承認世間所稱的勝義諦的真實性，卻不理解不承認實有宗所稱的世俗諦，甚至在名言中也不承認的這種區分，這是錯誤的。 對於人我和法我，分別安立勝義和世俗兩種，卻不理解將勝義的部分安立為正確的世俗，將世俗的部分安立為錯誤的世俗的這種區分，這是錯誤的。 不理解那時正確的世俗是世間的勝義諦，也是中觀宗自宗的錯誤的世俗，以及俱生無明所安立的二我存在於世間名言中的這種區分。錯誤地承認法我在名言中也不存在，而作為世間所緣境的我存在於名言中。 沒有區分依蘊假立的『我』和人我之間的有無差別，這是錯誤的。 沒有區分在名言中我和車同時存在，以及在自宗中我和車同時不存在的差別，這是錯誤的。 不善於解釋執著人我的分別念如何安立我的名言，以及執著車的分別念如何安立車的名言是相似的，這是錯誤的。 如果承認行蘊的某個我是我的體性，那就是錯誤的。 如果凡是我，都是一切智智的所見
【English Translation】 It is wrong to think that explaining Nirvana and having the conceptual thought of realizing the ultimate truth, and not being good at explaining the ultimate truth as inexpressible, all three are wrong. It is wrong to acknowledge as a real contradiction when stopping all the characteristics of elaboration, to think that it is a real understanding of the two negations, and to acknowledge that there is one Dharma established by valid cognition at that time. Explaining all Dharmas from form to omniscience as existing in name only and not existing in ultimate reality is the view of the Madhyamaka school. If one acknowledges that nothing exists when examining ultimate reality, it is said to fall into nihilistic views. Just as it is said that one does not examine conventional truth with reason, it is wrong to think that the Svātantrika school establishes the existence of conventional truth with its own reasoning. Just as it is said that one does not find Dharma by searching for the object of investigation, it is wrong to acknowledge existence when examining with reason whether a sprout is composed of one or many. These are the fourth set of ten of the great explanations of the dangerous paths of error. When the Madhyamaka school acknowledges conventional truth and thereby enters the vast realm through skillful means, at that time, they acknowledge the truth of the ultimate truth that is renowned in the world, but they do not understand the distinction of not even acknowledging in name the conventional truth that is renowned to the proponents of inherent existence, which is wrong. It is wrong not to understand the distinction of establishing two truths, ultimate and conventional, for both the self of persons and the self of phenomena, and then establishing the ultimate aspect as correct conventional truth and the conventional aspect as false conventional truth. It is wrong not to distinguish that the correct conventional truth at that time is the ultimate truth of the world, and also the false conventional truth of the Madhyamaka's own system, and that the two selves established by co-emergent ignorance exist in the world's conventional terms. It is wrong to acknowledge that the self of phenomena does not exist even in conventional terms, while the self that is the object of the world's view exists in conventional terms. It is wrong not to distinguish the difference between the existence and non-existence of the mere 'I' imputed in dependence on the aggregates and the self of persons. It is wrong not to distinguish the difference between showing that the self and the chariot exist together in conventional terms, and showing that they do not exist together in one's own system. It is wrong not to be able to explain that the way the conceptual thought that grasps at the self of persons imputes the term 'self' and the way the conceptual thought that grasps at the chariot imputes the term 'chariot' are similar. It is wrong to acknowledge a certain self of the aggregate of formations as the basis of the designation of 'self'. If whatever is self is seen by the omniscient wisdom
་ལོག་པ་ཁྱབ་པར་བཤད་པ་མ་ཤེས་པས་ 4-9-3b ནོར། ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་ལྔ་པའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་དྲུག་པ། བདག་གཉིས་ཀྱི་འཇོག་མཚམས་ལས་མ་གཏོགས་པའི་བདག་ཕུང་གསུམ་པའི་རྣམ་བཞག་ཁས་བླངས་པས་ནོར། ང་དང་བདག་ཡིན་ན་བདག་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་བཟུང་བྱ་མ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འཆད་པ་དང་། ཕུང་པོ་ལ་བཏགས་པའི་ང་ཙམ་མེད་པར་མ་རྟོགས་ཀྱང་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་པར་མ་རྟོགས་པར་འཆད་པ་དང་། དེར་འདོགས་མཁན་དེ་ངར་འཛིན་ལྷན་སྐྱེས་ཡིན་པར་འཆད་མ་ཤེས་པ་གསུམ་ཀ་ནོར། ཤིང་རྟ་དང་བདག་གཉིས་མེད་མཚུངས་སུ་འདོད་པ་དབུ་མའི་ལུགས་དང་། གཉིས་ཀ་ཡོད་མཚུངས་སུ་འདོད་པ་མུ་སྟེགས་རྟག་སྨྲ་བའི་ལུགས་དང་། བདག་མེད་ལ་ཤིང་རྟ་ཡོད་པར་རང་སྡེ་དོན་སྨྲ་བའི་ལུགས་ཡིན་པར་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། གནས་ཚུལ་ལ་སེམས་པའི་ཤེས་རབ་ཀྱིས་ཤིང་རྟ་མེད་པར་མ་རྟོགས་བཞིན་དུ་ཤིང་རྟ་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བློ་སྤོང་ནུས་པར་འཆད་པ་ནོར། བདག་གི་མཚན་གཞིར་ཁས་ལེན་པ་དེ་མེད་པར་མ་རྟོགས་བཞིན་དུ་བདག་མེད་རྟོགས་པར་ཁས་ལེན་པ་ལ། སྦྲུལ་དང་གླང་ཆེན་གྱི་དཔེས་གནོད་པ་བསྟན་པ་དེ་འཇུག་པར་མ་ཤེས་པས་ནོར། བདག་དངོས་པོར་ཁས་བླངས་ན་རིགས་པས་དཔྱད་བཟོད་དུ་ཐལ་བར་གཞུང་ལས་བཤད་པ་དེ་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། བདག་དང་འཇིག་རྟེན་རྟག་མི་རྟག་དུ་ཡང་ལུང་བསྟན་དུ་མེད་པ་དེ་དབུ་མའི་རང་ལུགས་ཡིན་པར་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། མ་བརྟགས་གྲགས་པར་ཁས་ལེན་པ་དེའི་ཚེ། རྟག་མི་རྟག་སོགས་ཀྱི་དཔྱད་པ་མི་འཇུག་པར་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། བྱེད་པའི་སྐྱེས་བུ་བཅུ་གཉིས་ཞེས་བྱ་བ་རིག་བྱེད་ཀྱི་བསྟན་བཅོས་ལས་འབྱུང་བ་གཞན་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་དེ་ཉིད་སངས་རྒྱས་ཀྱི་གསུང་རབ་ལས་ཐ་སྙད་བྱས་པ་དེ་ཉིད་རང་ལུགས་ 4-9-4a ཡིན་པར་ཁས་བླངས་པས་ནོར། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་བདག་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་པས་ནོར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདིས་ནི་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་དྲུག་པའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་བདུན་པ། བདག་མེད་གཉིས་ཀྱི་འཇོག་མཚམས་ཆོས་ཅན་རྐྱང་བའི་སྒོ་ནས་འབྱེད་པ་མ་གཏོགས་དེར་འཛིན་གྱི་བློ་ལྷན་སྐྱེས་གཉིས་ཀྱི་འཛིན་སྟངས་ཀྱི་གཟུང་བྱ་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པ་འཁྲུལ། ང་ཡི་བ་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པར་ཞེན་པའི་བློ་གང་ཟག་གི་བདག་འཛིན་དང་། ཆོས་ཀྱི་བདག་འཛིན་གང་དུ་ཡང་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། མིག་སྣ་སོགས་ང་ཡི་བའི་མཚན་གཞིར་ཁས་བླངས་པས་འཁྲུལ། ཆོས་ཀྱི་བདག་འཛིན་མཐའ་དག་ཉོན་སྒྲིབ་དུ་ཁས་བླངས་པས་ནོར། ཐེག་དམན་དགྲ་བཅོམ་པས་ཉོན་སྒྲིབ་མ་ལུས་པ་སྤངས་སོ་ཤེས་འཆད་པས་འཁྲུལ། ཉན་རང་འཕགས་པས་ཆོས་ཀྱི་བདག
【現代漢語翻譯】 由於不理解對錯誤觀點普遍性的解釋，這是錯誤的。 『錯誤』，這也被稱為第五個十論，詳細闡述了巨大的錯誤陷阱。 第六個十論，詳細闡述了巨大的錯誤陷阱。 由於承認了自我（藏文：བདག，梵文天城體：आत्म，梵文羅馬擬音：ātma，漢語字面意思：自我）和二元對立的界限之外的第三種自我的範疇，這是錯誤的。如果『我』和『自我』是相同的話，那麼對自我的俱生執著就不是執著的對象，對此進行普遍解釋是錯誤的；不理解僅僅是施加於蘊（藏文：ཕུང་པོ，梵文天城體：स्कन्ध，梵文羅馬擬音：skandha，漢語字面意思：蘊）上的『我』，卻解釋說沒有理解人無我（藏文：གང་ཟག་གི་བདག་མེད，梵文天城體：पुद्गलात्म，梵文羅馬擬音：pudgalātma，漢語字面意思：人無我）；不理解施加者是俱生的我執，這三者都是錯誤的。將車（藏文：ཤིང་རྟ，梵文天城體：रथ，梵文羅馬擬音：ratha，漢語字面意思：車）和自我視為等同於不存在，這是中觀宗的觀點；將兩者視為等同於存在，這是外道常論者的觀點；不理解在無我的基礎上，車是存在的，這是自宗有部宗的觀點，這是錯誤的。在不理解通過智慧思考事物真相的情況下，在不理解車不存在的情況下，卻解釋說能夠消除對車真實存在的執著，這是錯誤的。在不理解所承認的自我的基礎不存在的情況下，卻承認理解了無我，並用蛇和大象的例子來證明其危害，這是錯誤的。如果承認自我是一種實體，那麼經論中說這會導致經不起理性的分析，不理解這一點是錯誤的。不理解自我和世界是常還是無常，都無法預言，這是中觀宗的自宗觀點，這是錯誤的。如果不加考察地接受名聲，那麼常與無常等的分析就不適用，不理解這一點是錯誤的。吠陀經中出現的『十二作者』這個說法，在其他世間廣為人知，卻聲稱佛教經典中使用的術語是自宗的觀點，這是錯誤的。承認佛陀的境界中存在自我，這是錯誤的。』錯誤『，這被稱為第六個十論，詳細闡述了巨大的錯誤陷阱。 第七個十論，詳細闡述了巨大的錯誤陷阱。 僅僅通過法（藏文：ཆོས，梵文天城體：धर्म，梵文羅馬擬音：dharma，漢語字面意思：法）的共相來區分兩種無我，卻錯誤地認為對它們的執著，兩種俱生執著的執著對像沒有區別。不理解將眼、耳等視為『我』的基礎是錯誤的。錯誤地認為所有的法執都是煩惱障（藏文：ཉོན་སྒྲིབ，梵文天城體：क्लेश，梵文羅馬擬音：kleśa，漢語字面意思：煩惱障），這是錯誤的。錯誤地解釋說小乘阿羅漢已經斷除了所有的煩惱障。聲聞緣覺聖者對法的執著
【English Translation】 It is wrong because it does not understand the explanation of the pervasiveness of wrong views. 'Error,' this is also called the fifth tenet, which elaborates on the great pitfalls of error. The sixth tenet, which elaborates on the great pitfalls of error. It is wrong because it acknowledges the category of a third self apart from the demarcation of self and other. If 'I' and 'self' are the same, then it is wrong to explain universally that the innate clinging to self is not the object of clinging; it is also wrong to explain that one does not understand the lack of self of a person without understanding that it is merely 'I' imputed on the aggregates; it is also wrong to not understand that the imputor is the innate clinging to self. It is wrong to not understand that considering a chariot and self as equally non-existent is the view of the Madhyamaka school; considering both as equally existent is the view of the eternalist heretics; and considering that a chariot exists in the absence of self is the view of the self-school of the Vaibhashika. It is wrong to explain that one can abandon the mind that clings to the truth of a chariot without understanding that the chariot does not exist by the wisdom that contemplates the state of affairs. It is wrong to not understand that the example of the snake and the elephant harms the acceptance of understanding selflessness without understanding that what is accepted as the basis of self does not exist. It is wrong to not understand that if self is accepted as a real entity, then the scriptures say that it would be subject to logical analysis. It is wrong to not understand that it is the self-nature of the Madhyamaka school that self and the world are neither permanent nor impermanent and cannot be predicted. It is wrong to not understand that if one accepts what is famous without investigation, then the analysis of permanence and impermanence does not apply. It is wrong to accept that the saying 'twelve makers' which appears in the Vedas and is known in other worlds, is the same term used in the Buddha's teachings as one's own system. It is wrong to accept that there is self in the state of Buddhahood. 'Error,' this is called the sixth tenet, which elaborates on the great pitfalls of error. The seventh tenet, which elaborates on the great pitfalls of error. It is wrong to differentiate the two selflessnesses only through the commonality of dharmas, but to mistakenly think that there is no difference in the objects of clinging of the two innate clingings to them. It is wrong to not explain where the mind that clings to the inherent existence of the eye, etc., is the clinging to the self of a person and the clinging to the self of phenomena. It is wrong to mistakenly accept the eye, nose, etc., as the basis of 'I'. It is wrong to accept all clinging to the self of phenomena as afflictive obscurations. It is wrong to explain that the Hinayana Arhat has abandoned all afflictive obscurations. The Shravaka and Pratyekabuddha noble ones' clinging to the self of phenomena
་མེད་རྒྱས་པ་མི་སྒོམ་པའི་དོན། སྒྲུབ་བྱེད་ཀྱི་རིགས་པ་རྒྱས་བསྡུས་ལ་འཆད་པ་ནོར། བདེན་འཛིན་ཡིན་ན་རྟེན་འབྲེལ་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་ཐོག་མའི་མ་རིག་པ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ། བདེན་འཛིན་གྱི་ས་བོན་དྲུངས་ཕྱུངས་ནས་ཤེས་སྒྲིབ་མ་སྤངས་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ། ཐེག་དམན་དགྲ་བཅོམ་པས་ས་དང་པོ་ནས་ཉོན་མོངས་ཅན་གྱི་མ་རིག་པ་སྤངས་པར་བཤད་པའི་དགོངས་པ། ཡང་སྲིད་འཕེན་འགྲུབ་ཀྱི་ལས་ཀུན་སློང་གི་མ་རིག་པ་དང་སྲེད་པ་སོགས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པའི་བདེན་འཛིན་སྤངས་པ་ལ་འཆད་མ་ཤེས་པར་ས་དང་པོ་ནས་བདུན་པའི་བར་དུ་ཉོན་མོངས་པ་ཅན་གྱི་མ་རིག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་འཇོག་བྱེད་དེ་ཡོད་པར་ཁས་བླངས་པས་འཁྲུལ། འཇུག་འགྲེལ་དུ་ཆགས་སོགས་ཉོན་མོངས་དང་མཚུངས་པའི་བདེན་འཛིན་དེ་རང་གི་ངོ་བོ་ཤེས་སྒྲིབ་ཡིན་ཀྱང་། ཡང་སྲིད་འཕེན་འགྲུབ་ཀྱི་ 4-9-4b ཉོན་མོངས་དང་མཚུངས་པར་ལྡན་པ་ཙམ་ལ་ཉོན་མོངས་ཅན་དུ་བཏགས་པའི་དགོངས་པ་འཆད་མ་ཤེས་པས་འཁྲུལ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་དག་ནི་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་རྣམ་པར་བཤད་པའི་བཅུ་ཚན་བདུན་པའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་ངོས་འཛིན་པའི་བཅུ་ཚན་བརྒྱད་པ་དང་། དགུ་པ། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ན་དངོས་ཀུན་ཡང་དག་བརྫུན་པ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་ནས་བསྟན་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་བདེན་པ་ཡོད་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ། སངས་རྒྱས་རང་སྣང་ལ་སྐབས་དེ་ནས་བསྟན་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཀྱི་སྣང་བ་འཆར་བར་འདོད་པ་ནོར། སངས་རྒྱས་ལ་གཟུང་འཛིན་གཉིས་སྣང་གི་ཤེས་པ་ཡོད་པར་འདོད་པ་འཁྲུལ། གཉིས་སྣང་གི་ཤེས་པ་ལ་འཁྲུལ་མ་འཁྲུལ་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་ལ་ཁུངས་མེད་པས་ནོར། དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་སྨྲ་བསམ་བརྗོད་མེད་དང་། རྟོག་པའི་ཡུལ་ལས་འདས་པ་དང་། རྟགས་དང་དཔེ་ལ་བརྟེན་ནས་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མི་རྟོགས་པར་འཆད་པ་གསུམ་ཀ་ནོར། ཡུལ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། དེའི་ཡུལ་ཅན་ཡེ་ཤེས་གཉིས་ཐ་དད་དུ་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་གཟིགས་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ། དེ་གཉིས་ངོ་བོ་གཅིག་ཅིང་ལྡོག་པ་ཐ་དད་དུ་གནས་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཡེ་ཤེས་ཀྱིས་ཀྱང་དེ་ལྟར་དུ་གཟིགས་པར་འཆད་པ་གཉིས་ཀ་ནོར། བདེན་པ་གཉིས་ཕན་ཚུན་དུ་འགལ་བར་འདོད་པ་ཡང་འཁྲུལ་ལོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་ངོས་འཛིན་པའི་བཅུ་ཚན་བརྒྱད་པའོ།། །།ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་ན་ཡོད་པས་ཁྱབ་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ། དོན་དམ་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་ཡོད་པ་ཡིན་པའི་གོ་མི་ཆོད་པར་འདོད་པ་འཁྲུལ། ཚད་མས་གྲུབ་པའི་དོན་ཞིག་རིགས་པས་དཔྱད་པའི་ཚེ་མེད་པར་ཁས་བླངས་ན་ཆད་པའི་མཐར་འགྲོ་བའི་ཚུལ་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། དབུ་མའི་རང་ལུགས་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་ཞིག་ཁས་བླངས་ན་རྟག་པའི་མཐར་ 4-9-5a འགྲོ་བའི་ཚུལ་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། དབུ་མའི་རང་ལུགས་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་ན་འཕགས་པའི་མངོན་ས
【現代漢語翻譯】 不修習無有增廣之義。解釋修行之理的廣略有誤。如果執著于真實，則遍及十二緣起的最初無明之說有誤。在未斷除煩惱障的情況下，根除真實執著的種子之說有誤。小乘阿羅漢從初地開始斷除有漏無明的觀點。未能理解與能引後有的業、煩惱的無明和貪愛等相應的真實執著的斷除，錯誤地認為從初地到七地存在作為世俗諦的安立者的有漏無明。在《入行論釋》中，與貪等煩惱相應的真實執著，其自性雖是煩惱障，但僅因與能引後有的煩惱相應，就被假立為有漏，未能理解此意，故有誤。以上是辨識錯誤險道的第七個十條。 在佛地，宣說一切事物皆是虛假的世俗諦存在之說有誤。認為佛陀的自顯現中會出現彼時所說的世俗顯現是錯誤的。認為佛陀具有二取顯現的意識是錯誤的。將二取顯現的意識分為錯與不錯沒有依據，是錯誤的。關於勝義諦，說它是不可言說、不可思議、超出分別的範疇，以及不能依靠理證和比喻如實證悟，這三種說法都是錯誤的。將作為對境的空性和作為有境的智慧二者，說成是佛陀所見的不同之物是錯誤的。說二者本體相同、作用各異，以及佛陀的智慧也如此見是錯誤的。認為二諦相互矛盾也是錯誤的。以上是辨識錯誤險道的第八個十條。 如果名言中存在，就遍及存在之說有誤。認為並非勝義中存在，因此不能得出存在的結論是錯誤的。未能理解如果以量成立的事物，在以理分析時被否定，就會墮入斷滅邊的道理，是錯誤的。未能理解如果中觀自續派承認存在的事物，就會墮入常邊的道理，是錯誤的。如果中觀自續派存在，那麼聖者的現量...
【English Translation】 It is wrong to not meditate on the meaning of 'without increase'. It is wrong to explain the reasoning of practice in terms of expansion and contraction. It is wrong to explain that if there is clinging to truth, it pervades the initial ignorance of the twelve links of dependent origination. It is wrong to explain that the seeds of clinging to truth are uprooted without abandoning the obscurations of knowledge. The intention that the Hearers' Arhats abandon afflicted ignorance from the first ground. It is wrong to not understand that the clinging to truth, which is associated with the karma of projecting rebirth, afflicted ignorance, and craving, etc., is abandoned. It is wrong to assert that afflicted ignorance, which is the basis for establishing conventional truth, exists from the first to the seventh ground. In the commentary on the 'Entering the Middle Way', the clinging to truth that is associated with afflictions such as attachment, although its nature is the obscuration of knowledge, is merely labeled as afflicted because it is associated with afflictions that project rebirth. It is wrong to not understand this intention. These are the seventh set of ten that explain the great dangerous paths of error. The eighth and ninth sets of ten that identify the great dangerous paths of error. It is wrong to explain that there is conventional truth in the Buddha's land, as taught in the context of 'all things are false'. It is wrong to think that the conventional appearance taught at that time appears in the Buddha's self-appearance. It is wrong to think that the Buddha has consciousness with dualistic appearance. It is wrong to divide dualistic appearance into correct and incorrect, as there is no basis for this. It is wrong to explain the ultimate truth as being inexpressible, unthinkable, beyond the realm of thought, and not understood as it is through signs and examples. It is wrong to explain that the Buddha sees emptiness as an object and wisdom as a subject as two different things. It is wrong to explain that the two are of the same essence but different aspects, and that the Buddha's wisdom also sees them in this way. It is also wrong to think that the two truths contradict each other. These are the eighth set of ten that identify the great dangerous paths of error. It is wrong to explain that if something exists conventionally, it pervades existence. It is wrong to think that because it does not exist ultimately, it does not imply existence. It is wrong to not understand that if something is established by valid cognition, and is then denied when analyzed by reasoning, it leads to the extreme of nihilism. It is wrong to not understand that if something exists in the Svātantrika-Madhyamaka system, it leads to the extreme of eternalism. If something exists in the Svātantrika-Madhyamaka system, then the direct perception of the noble ones...
ུམ་མམ། འཕགས་པའི་རིགས་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ཚད་མ་གང་རུང་གིས་འགྲུབ་དགོས་པའི་རྣམ་བཞག་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། ཚད་མས་གྲུབ་ན་ཡོད་དགོས་སོ་ཞེས་འཆད་པ་འཁྲུལ། རིགས་ངོར་མེད་པ་དང་སྤྲོས་པའི་མཐའ་བཞི་པོ་གང་རུང་གི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་མེད་པ་གཉིས་པོའི་ཁྱད་པར་འབྱེད་མ་ཤེས་པས་ནོར། བདེན་པ་གཉིས་པོ་གང་རུང་ཡིན་ན་སྤྲོས་པའི་མཐའ་དང་བྲལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་འཆད་མ་ཤེས་པར་དེ་ཡིན་ན་ཡོད་དགོས་སོ་ཞེས་འཆད་པས་འཁྲུལ། ཡེ་ཤེས་ཀྱི་ངོ་བོར་མེད་པ་དང་། མ་རིག་པའི་ངོར་མེད་པ་གཉིས་གཅིག་དུ་འཁྲུལ་ནས་དབུ་མའི་རང་ལུགས་མཐར་ཐུག་ལ་ཅི་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ན། ལས་འབྲས་ལ་བསྐུར་པ་བཏབ་པར་སོང་ཞེས་འཆད་པ་འཁྲུལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་སྟོང་པ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པ་དང་། རྟེན་འབྲེལ་དུ་ཁས་ལེན་པ་མི་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཚིག་ཏུ་འདོན་བཞིན་དུ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཐ་སྙད་དུ་ཡོད་པ་དང་། རང་ལུགས་ལ་ཅི་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་གཉིས་ཁས་ལེན་པ་མིན་པར་འཁྲུལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་ངོས་བཟུང་བའི་བཅུ་ཚན་དགུ་པའོ།། །། ༄། །ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་ངོས་བཟུང་བའི་བཅུ་ཚན་བཅུ་པ། ཀུན་གཞིའི་སྟེང་དུ་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་བོན་བཞག་ནས། ནམ་ཞིག་དེ་ཡོངས་སུ་སྨིན་པ་ལས་འཁོར་འདས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་མངོན་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྣལ་འབྱོར་སྤྱོད་པའི་གཞུང་ལས་འབྱུང་བ་དེ་དེ་ལྟར་དུ་ཁས་མི་ལེན་པ་དང་། སྤྱིར་ཀུན་གཞི་ཁས་མི་ལེན་པ་གཉིས་གཅིག་དུ་འདྲེས་པས་ནོར། དབུ་སེམས་གཉིས་ཀ་ཡང་ཀུན་གཞི་ངོས་འཛིན་ལུགས་གཅིག་ཡིན་པ་ལ། དེ་ཉིད་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ས་བོན་ཅན་དང་། དེའི་རྣམ་སྨིན་ 4-9-5b དུ་འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པ་དབུ་སེམས་ཀྱི་ཁྱད་ཡིན་པ་དེ་མ་ཤེས་པས་ནོར། དོན་དམ་བདེན་པ་མངོན་སུམ་དུ་རྟོགས་པའི་ཡེ་ཤེས་ཐམས་ཅད་རང་རིག་པའི་ཡེ་ཤེས་ཡིན་པ་དང་། སངས་རྒྱས་ཀྱི་སའི་འགོག་ལམ་གཉིས་རང་སྤྱི་གང་གི་སྒོ་ནས་ཀྱང་ཐ་དད་མ་ཡིན་པའི་ཚུལ་འཆད་མ་ཤེས་པར་ལུགས་འདི་ལ་རང་རིག་ཁས་མི་ལེན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་བ་འཁྲུལ། ཤེས་པ་རང་བཞིན་གྱིས་གྲུབ་པའི་ཕྱོགས་ལ་མྱོང་དྲན་གཉིས་ཀ་མི་འཐད་ཅིང་། དེ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱོགས་ལ་དེ་གཉིས་ཀ་འཐད་ཅེས་པ་གཞུང་གི་དགོངས་པ་ཡིན་པ་ལ་དེར་འཆད་མ་ཤེས་པས་ནོར། ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ལ། ཀུན་རྫོབ་པའི་མཚན་ཉིད་དང་། དོན་དམ་པའི་མཚན་ཉིད་གཉིས་གཉིས་སུ་འབྱེད་པ་དེ་མ་ཤེས་པར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་ན་དོན་དམ་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པས་ཁྱབ་བོ་ཞེས་ཟེར་བ་འཁྲུལ། ཚུར་མཐོང་གི་མིག་ཤེས་ལ་མེ་དང་ཆུ་ལ་སོགས་པ་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུབ་པར་སྣང་ངོ་ཞེས་ཟེར་བ་འཁྲུལ། སྣང་བ་ལྟར་དོན་བྱེད་ནུས་པ་ཁས་བླངས་ན། རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་གྲུ
【現代漢語翻譯】 唉呀呀！由於不瞭解如何解釋必須通過任何一種基於聖理的量（pramana）來成立的論斷，所以錯了。如果通過量成立，就必須存在，這樣解釋是錯誤的。由於不瞭解在名言中不存在的事物與通過四句戲論（catuṣkoṭi）來區分的兩種不存在之間的差別，所以錯了。如果屬於兩種真諦（satya-dvaya）中的任何一種，就必定是遠離四句戲論的。由於不瞭解如何解釋這一點，反而解釋說如果是那樣就必須存在，所以錯了。將智慧（jñana）的自性中不存在的事物與無明（avidya）的自性中不存在的事物混為一談，認為如果中觀（madhyamaka）的究竟自性中什麼都不存在，那就是對業果（karma-phala）的否定，這樣解釋是錯誤的。雖然口頭上說著承認一切法（dharma）皆是空性（sunyata），並且承認緣起（pratītyasamutpāda）並不矛盾，但實際上卻錯誤地認為不承認一切法在名言中存在，並且不承認自性中什麼都不存在。這被稱為第九個被認定的重大錯誤歧途。 ༄། །第十個被認定的重大錯誤歧途： 在阿賴耶識（ālayavijñāna）上安立一切輪迴（samsara）和涅槃（nirvana）之法的種子（bīja），認為當這些種子完全成熟時，輪迴和涅槃之法才會顯現，不承認瑜伽行派（yogacara）的論典中所說的這一點，並且將不普遍承認阿賴耶識這兩者混為一談，這是錯誤的。中觀和唯識（cittamatra）都以相同的方式來識別阿賴耶識，但由於不瞭解阿賴耶識是具有一切有漏法（sasrava-dharma）的種子，以及是否將此視為其異熟果（vipāka）是中觀和唯識的差別，所以錯了。將所有現量證悟（pratyakṣa-jñana）勝義諦（paramārtha-satya）的智慧都認為是自證智（sva-saṃvedana-jñana），並且不瞭解佛地的止（samatha）和觀（vipassanā）在自體（svalakṣaṇa）和共相（sāmānyalakṣaṇa）方面都不是不同的，反而說這個宗派不承認自證智，這是錯誤的。如果說知識（jñana）是自性成立（svabhāva-siddha）的，那麼憶念（smṛti）和回憶（anusmṛti）兩者都不合理，如果說它不是自性成立的，那麼這兩者都是合理的，這是論典的觀點，但由於不瞭解如何解釋這一點，所以錯了。對於所謂的『諸法的自相（svalakṣaṇa）』，不瞭解區分世俗諦（saṃvṛti-satya）的自相和勝義諦的自相這兩種，反而說如果通過自相成立，那就必定是通過勝義諦的自相成立，這是錯誤的。說對於向外看的眼識（cakṣur-vijñana），火和水等顯現為通過自相成立，這是錯誤的。如果承認顯現的事物能夠發揮作用，那麼就承認是通過自相成立。
【English Translation】 Alas! It is wrong because one does not know how to explain the assertion that must be established by any valid cognition (pramana) based on noble reasoning. It is wrong to explain that if it is established by valid cognition, it must exist. It is wrong because one does not understand the difference between what does not exist in name and the two non-existences distinguished by the four extremes of elaboration (catuṣkoṭi). If it belongs to either of the two truths (satya-dvaya), it must be free from the extremes of elaboration. It is wrong because one does not know how to explain this, but instead explains that if it is so, it must exist. Confusing what does not exist in the nature of wisdom (jñana) with what does not exist in the nature of ignorance (avidya), and thinking that if nothing exists in the ultimate nature of Madhyamaka, then it is a denial of karma and its results, this explanation is wrong. Although verbally stating that acknowledging all phenomena (dharma) as emptiness (sunyata) and acknowledging dependent origination (pratītyasamutpāda) are not contradictory, one mistakenly thinks that one does not acknowledge that all phenomena exist conventionally and that nothing exists in its own nature. This is called the ninth major wrong path that has been identified. ༄། །The tenth major wrong path that has been identified: Establishing the seeds (bīja) of all samsaric and nirvanic phenomena on the basis of the ālaya-vijñāna, and thinking that when these seeds are fully ripened, the samsaric and nirvanic phenomena will manifest, not acknowledging this point as it appears in the Yogācāra treatises, and confusing this with not universally acknowledging the ālaya-vijñāna, this is wrong. Both Madhyamaka and Cittamātra identify the ālaya-vijñāna in the same way, but it is wrong because one does not understand that the difference between Madhyamaka and Cittamātra is that the ālaya-vijñāna has the seeds of all contaminated phenomena (sasrava-dharma), and whether or not this is considered its vipāka. Considering all direct perception (pratyakṣa-jñana) of wisdom that realizes the ultimate truth (paramārtha-satya) to be self-awareness (sva-saṃvedana-jñana), and not understanding that the śamatha and vipaśyanā of the Buddha-bhūmi are not different in terms of their own characteristics (svalakṣaṇa) and general characteristics (sāmānyalakṣaṇa), but instead saying that this school does not acknowledge self-awareness, this is wrong. If it is said that knowledge (jñana) is established by its own nature (svabhāva-siddha), then both memory (smṛti) and recollection (anusmṛti) are unreasonable, and if it is said that it is not established by its own nature, then both are reasonable, this is the view of the treatises, but it is wrong because one does not understand how to explain this. Regarding the so-called 'own characteristics (svalakṣaṇa) of phenomena,' not understanding the distinction between the own characteristics of the conventional truth (saṃvṛti-satya) and the own characteristics of the ultimate truth, but instead saying that if it is established by its own characteristics, then it must be established by the own characteristics of the ultimate truth, this is wrong. It is wrong to say that for the outward-looking eye consciousness (cakṣur-vijñana), fire and water, etc., appear to be established by their own characteristics. If one acknowledges that what appears can function, then one acknowledges that it is established by its own characteristics.
བ་པར་ཁས་བླངས་པས་ཁྱབ་ཅེས་ཟེར་བ་ཤིན་ཏུ་ནོར། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་དང་དོན་སྣང་གི་ཤེས་པ་དེ་གཉིས་ཀ་རང་ལུགས་ལ་མེད་མཚུངས་སུ་བཤད་པ་དེ་མ་གོ་བར། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡོད་པ་ཐལ་འགྱུར་བའི་རང་ལུགས་ཡིན་ཟེར་བ་འཁྲུལ། གཞི་གཅིག་གི་སྟེང་དུ་རིགས་དྲུག་གི་འགྲོ་བ་ལ་མཐོང་སྣང་དྲུག་བྱུང་བ་དེའི་ཚེ། དྲུག་ཀ་གཞི་དེའི་སྟེང་དུ་མེད་མཚུངས་སུ་བཤད་པ་མ་གོ་བར་ཆ་ཅན་བརླན་ཞིང་གཤེར་པ་ཕོར་གང་གི་སྟེང་ན་བདུད་རྩི་དང་ཆུ་དང་རྣག་ཁྲག་གསུམ་ཀ་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་པ་འཁྲུལ། དངོས་པོ་ཞིག་པ་དངོས་མེད་དུ་ལན་གྲངས་བརྒྱ་ཕྲག་དུ་མར་བཤད་ནས། རྒྱུ་རྐྱེན་གྱིས་བྱས་པར་བཤད་པའི་ཤན་མ་ཕྱེད་པ་ཞིག་པ་དངོས་ 4-9-6a པོར་འཆད་པ་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ནོར་པའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་ངོས་བཟུང་བའི་བཅུ་ཚན་བཅུ་པའོ།། །། ༄། །ནོར་བའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་པ། ཉན་རང་འཕགས་པས་བདེན་མེད་རྟོགས་པ་དང་། སྤྲོས་བྲལ་རྟོགས་པའི་རྩིང་ཞིབ་མ་ཕྱེད་པར། འཕགས་པ་ཡིན་ན་དབུ་མའི་ལྟ་བ་རྒྱུད་ལ་སྐྱེས་པས་ཁྱབ་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ། བདེན་མེད་མ་རྟོགས་པར་གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མི་རྟོགས་པ་དང་། དེ་མ་རྟོགས་པར་འཁོར་བར་འཆིང་བྱེད་ཀྱི་ཉོན་སྒྲིབ་སྤོང་མི་ནུས་པའི་རྒྱུ་མཚན་གྱིས། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་ཡོད་པར་བཤད་པ་མ་གོ་བར་ཇི་སྲིད་བདེན་འཛིན་མ་སྤངས་པ་དེ་སྲིད་དུ་ངར་འཛིན་གྱི་དབང་གིས་ལས་བསགས་ནས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བ་ལེན་དགོས་པ་ཤེས་བྱེད་དུ་བཀོད་ནས་དེ་ལ་དེ་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་འཆད་པ་འཁྲུལ། ཇི་སྲིད་མཐའ་བྲལ་མ་རྟོགས་པ་དེ་སྲིད་དུ་བདེན་འཛིན་གྱི་ས་བོན་སྤོང་མི་ནུས་པའི་རྣམ་བཞག་མ་གོ་བར། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པས་རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཕུང་པོ་ལ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་བདེན་འཛིན་གྱི་ས་བོན་སྤངས་བར་འཆད་པ་འཁྲུལ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཡབ་སྲས་ཀྱི་གཞུང་དུ་དྲང་ངེས་ཀྱི་རིམ་པ་གསུམ་གསུངས་པ་དེ་མ་གོ་བར། བདེན་པ་གཉིས་གཙོ་བོར་བྱས་ནས་སོ་སོར་སྟོན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཁོ་ནས་དྲང་ངེས་འབྱེད་པ་འཁྲུལ། གསུམ་པོ་དེ་གང་ཞེ་ན། བདག་གོ་ཞེས་ཀྱང་བསྟན་གྱུར་ཅིང་། །ཞེས་དང་། བསོད་ནམས་མ་ཡིན་དང་པོར་བཟློག །ཅེས་དང་། གང་ཞིག་གང་གང་ལ་དགའ་བ། །དེ་ལ་དེ་དེ་སྔར་བཤད་བྱ། །ཞེས་བཤད་པ་ལས་ནི་ལྷན་ཅིག་སྐྱེས་པའི་མ་རིག་པས་ཇི་ལྟར་བཟུང་བ་དང་འཐུན་པའི་བདག་གཉིས་དང་། ཤིང་རྟ་ལ་སོགས་པའི་ཀུན་རྫོབ་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་ཁས་ལེན་ཏོ། །འདི་ཡང་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་དྲང་དོན་ཡིན་པ་ལ་ཁྱེད་ཀྱིས་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པར་ཁས་བླངས་པས་འཁྲུལ། 4-9-6b ཡང་ཇི་སྐད་དུ། བདག་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན་གྱུར་ཞིང་། །ཅེས་དང་། བར་དུ་བདག་ནི་བཟློག་པ་དང་། །ཅེས་ལས་འབྲས་ལ་ཡིད་ཆེས་རྙེད་པའི་འོག་ཏུ་བདག་མེད་གཉིས་བསྟན་དགོས་ཤིང
【現代漢語翻譯】 說『普遍承認自性』是完全錯誤的。不理解外境和境相的知識在自宗中被說成是等同於不存在，就說『外境存在』是應成派的自宗，這是錯誤的。在同一個基礎上，六道眾生出現六種不同的景象時，不理解這六種景象都被說成是在那個基礎上等同於不存在，就錯誤地認為在一個裝滿潮濕液體的容器里，同時存在甘露、水和膿血。某事物被數百次地說成是從有到無，卻不區分由因緣所生的事物，而將其解釋為存在，這是非常錯誤的。這被稱為認識到錯誤巨大歧途的第十個十。 不理解聲聞、緣覺聖者證悟無自性和證悟離戲的粗細差別，就說凡是聖者都必然生起中觀見，這是錯誤的。不理解不證悟無自性就不能證悟人無我，不證悟人無我就不能斷除束縛輪迴的煩惱障，因為聲聞、緣覺證悟了法無我。不理解只要沒有斷除實執，就會因為我執而造業，從而必須在輪迴中受生，就將此作為他們證悟了法無我的證據，這是錯誤的。不理解只要沒有證悟離邊，就不能斷除實執的種子，就說聲聞、緣覺阿羅漢斷除了相續中執著蘊為真實的實執種子，這是錯誤的。不理解龍樹父子的論著中宣說的三種權實次第，僅僅因為以二諦為主分別宣說，就以此區分權實，這是錯誤的。這三種次第是什麼呢？如《中觀根本慧論》中說：『亦曾說有我。』和『初則遮止罪。』以及『於何所樂處，彼即先演說。』從這些經文來看，隨順俱生無明所執著的二我和承認車等一切世俗存在。你們承認這些是字面意思，但這些並非字面意思，而是不了義，因此是錯誤的。 又如經中所說：『亦曾說無我。』和『中則離有我。』因此，在獲得對業果的信任之後，必須宣說二無我。
【English Translation】 It is completely wrong to say that 'universally acknowledging self-nature' is absolutely correct. Without understanding that both external objects and the knowledge of appearances are said to be equivalent to non-existence in our own system, it is wrong to say that 'external objects exist' is the tenet of the Prasangikas. When six different appearances arise for the six types of beings on the same basis, without understanding that all six are said to be equivalent to non-existence on that basis, it is wrong to mistakenly believe that nectar, water, and pus-blood all exist simultaneously in a container filled with moist liquid. After something has been said hundreds of times to go from existence to non-existence, without distinguishing the influence of what is produced by causes and conditions, it is very wrong to explain it as existing. This is called recognizing the tenth set of ten of the great pitfalls of error. Without distinguishing the coarse and subtle differences between the realization of no-self by Hearers and Solitary Realizers and the realization of non-proliferation, it is wrong to say that all Aryas necessarily have the view of Madhyamaka born in their minds. Without understanding that one cannot realize the absence of self of persons without realizing the absence of inherent existence, and that without realizing that, one cannot abandon the afflictive obscurations that bind one to samsara, because Hearers and Solitary Realizers realize the absence of self of phenomena. Without understanding that as long as one has not abandoned the clinging to reality, one must accumulate karma due to ego-grasping and thus take birth in samsara, it is wrong to present this as evidence that they have realized the absence of self of phenomena. Without understanding that as long as one has not realized freedom from extremes, one cannot abandon the seed of clinging to reality, it is wrong to say that Hearer and Solitary Realizer Arhats have abandoned the seed of clinging to reality, which clings to the aggregates as real in their own minds. Without understanding the three levels of provisional and definitive teachings spoken of in the treatises of Nagarjuna and his sons, it is wrong to distinguish provisional and definitive teachings solely on the grounds that they are mainly taught separately with the two truths. What are these three levels? As it says in the Root Wisdom, 'It was also said to have a self.' and 'First, prevent demerit.' and 'To what one is pleased with, that is first explained.' From these teachings, the two selves that accord with the co-emergent ignorance and the acceptance that all conventions such as chariots exist. You mistakenly accept these as literal meanings, but they are not literal meanings, but rather interpretable meanings, therefore it is wrong. Furthermore, as it is said in the scriptures: 'It was also said to have no self.' and 'In the middle, abandon the self.' Therefore, after gaining confidence in the law of cause and effect, it is necessary to teach the two no-selves.
་། འདི་ཡང་གནས་སྐབས་ཀྱི་དོན་དམ་པའི་བདེན་པ་སྟོན་པའི་ཆ་ནས་གནས་སྐབས་ཀྱི་ངེས་དོན་ཡིན་ཀྱང་། མཐར་ཐུག་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པའི་དྲང་དོན་དུ་འཆད་དགོས་ཤིང་། མཐར་ཐུག་ལ་ལྟོས་པའི་ཀུན་རྫོབ་བདེན་པ་གཙོ་བོར་བསྟན་པས་དྲང་དོན་དུ་འཆད་དགོས་པ་ལས་ཁྱེད་ཀྱིས་མཐའ་གཅིག་དུ་ངེས་དོན་ཁོ་ནར་བཤད་པས་འཁྲུལ། ཡང་ཇི་སྐད་དུ། སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་བདག་དང་ནི། །བདག་མེད་འགའ་མེད་ཅེས་ཀྱང་བསྟན། །ཞེས་དང་། ཐ་མར་ལྟ་ཞིང་ཀུན་བཟློག་པ། །ཞེས་འཐུན་པའི་དོན་དམ་ལ་ངེས་པ་རྙེད་པ་དེའི་འོག་དུ་བརྗོད་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་ཞིང་། རྟོག་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་ལས་འདས་པའི་ངེས་དོན་མཐར་ཐུག་དེ་ཉིད་སྟོན་པར་གསུངས་པ་ལས། ཁྱེད་ཀྱིས་ནི། དོན་འདི་ལ་རྒྱ་ནག་མཁན་པོའི་ལུགས་དང་། ཅི་ཡང་མེད་པའི་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་སྒོམ་དང་། རྫོགས་པ་ཆེན་པོའི་བསྒོམ་ཞེས་དྲི་མ་ཅན་དུ་བྱས་ཏེ་བོར་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ལྟ་བའི་དུག་ཅེས་པ་དང་། རྗེ་བཙུན་མ་ཕམ་པས་བཏགས་འཛིན་རྟོག་པ་ཞེས་པའི་མིང་དང་། མགོན་པོ་ཀླུ་སྒྲུབ་ཞབས་ཀྱིས། སྟོང་པ་ཉིད་ལ་ལྟ་ཉེས་པའི། ལྟ་བ་ཞེས་པའི་མིང་གིས་བཏགས་པའི་ཤེས་རབ་འཆལ་བ་དེ་དག་ལ་དབུ་མའི་ལྟ་བ་མཐར་ཐུག་དུ་ཁས་བླངས་པའི་རྣམ་པར་འཁྱམས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་སྙེངས་བྲལ་ཟླ་བ་གྲགས་པའི་ཞབས་ཀྱི་ལུགས་འཆད་པ་ལ་ནོར་བའི་འཕྲང་ཆེན་པོ་བརྒྱ་དང་བརྒྱད་སྣང་བ་དེ་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་མིག་དང་ལྡན་པ་རྣམས་ལ་གསལ་བར་བརྡ་སྤྲད་པ་ཡིན་ནོ།། །།དེ་སྐད་འདི་ནི་རང་དང་གཞན་གྱི་སྡེ་གཉིས་སོ་སོར་ཕྱེ་ནས་ཆགས་ 4-10-1a དང་སྡང་བའི་ལམ་དུ་དྲངས་ཕྱིར་མིན། །གཞན་ཟེར་མ་གཏོགས་རང་བློའི་གོམས་སྟོབས་འདོར་བའི་མཐུ་མེད་དེ་དག་རིགས་པའི་ལམ་ལ་དྲང་ཕྱིར་ཡིན། །ལུང་དང་རིགས་པའི་ཤེས་བྱེད་མེད་པའི་དམ་འཆའ་ཇི་བཞིན་ཞེན་པས་ཞུགས་ཏེ་ཁྲེལ་ཉམས་སྤངས་ནས་གཅམ་བུར་སྨྲས་པ་མིན། །དོན་གྱི་མདོ་ཆེན་འདི་ཀུན་བཟུང་ནས་ལུང་དང་རིགས་པའི་ཤེས་བྱེད་ཚོལ་བའི་ཤེས་ལྡན་ཡོད་ན་དྲི་བའི་གོ་སྐབས་ཡངས་པར་ཕྱེ་བ་ཡིན། །ཞེས་ཡུལ་དབུས་ཀྱི་སློབ་དཔོན་འཇམ་དཔལ་དགེས་པའི་བཤེས་གཉེན་གྱིས་གསང་ནེའུ་ཐོག་དུ་ཉེ་བར་སྦྱར་བ་ཡིན།། །།མངྒ་ལཾ།།
【現代漢語翻譯】 此外，從展示暫時勝義諦的角度來看，這雖然是暫時的究竟意義，但最終必須解釋為非字面意義的不了義。因為它主要展示了相對於究竟的世俗諦，所以必須解釋為不了義。你卻完全只解釋為究竟意義，這是錯誤的。正如所說：『諸佛曾說我與非我，實無有。』以及『最終觀察並完全遣除。』在獲得與此相符的勝義諦的定解之後，所說的一切都遠離言說，並宣說了超越一切分別念境地的究竟意義。而你卻將此義與漢地禪師的宗派，以及無所有的生處禪定，還有大圓滿的禪修等混為一談，並拋棄了它，稱之為『觀空性的毒藥』，以及至尊彌旁所說的『執著分別念』之名，還有龍樹菩薩所說的『觀空性之過失』之名的邪慧，並將這些承認為中觀的究竟見解，實在是大錯特錯。這就像在闡釋無畏月稱論師的宗派時，出現了百八種巨大的錯誤歧途，對於那些具有辨別慧眼的人來說，這是非常清楚的警示。 這段話並非爲了區分自宗和他宗，並引導至貪嗔之路。而是爲了引導那些除了堅持己見之外，沒有能力放棄自己固有思維習慣的人們走上理性的道路。並非因為沒有經論和理證的依據，卻仍然固執己見，拋棄羞恥之心而妄加斷言。如果有人能夠理解這部重要的經論，並尋找經論和理證的依據，那麼我們將敞開提問的大門。這是由衛藏的堪布蔣貝格貝西寧波（འཇམ་དཔལ་དགེས་པའི་བཤེས་གཉེན་）在桑內鄔托（གསང་ནེའུ་ཐོག་）所著。吉祥！
【English Translation】 Furthermore, while this is a provisional definitive meaning from the perspective of showing the provisional ultimate truth, it must ultimately be explained as a provisional indirect meaning that is not literal. Since it mainly shows the conventional truth in relation to the ultimate, it must be explained as indirect meaning. However, you mistakenly explain it solely as definitive meaning. As it is said: 'The Buddhas have taught that there is no self and no non-self.' and 'Finally, observing and completely reversing.' After gaining certainty about the ultimate meaning that is in accordance with this, everything that is said is free from words, and it is said that it shows the ultimate definitive meaning that is beyond the realm of all conceptualizations. But you have mixed this meaning with the school of the Chinese master, the meditation of the sphere of nothingness, and the meditation of Dzogchen, and abandoned it, calling it 'the poison of viewing emptiness,' and the name 'attachment to conceptualization' said by Jetsun Mipam, and the name 'the fault of viewing emptiness' said by the protector Nagarjuna, and you have wandered around in the form of accepting these perverted wisdoms as the ultimate view of Madhyamaka. This is like a hundred and eight great wrong paths appearing in the explanation of the system of Chandrakirti, the fearless one, which is a clear warning to those who have the eye of discernment. This statement is not made to separate one's own and others' camps and lead to the path of attachment and aversion. Rather, it is to lead those who have no power to abandon their habitual ways of thinking other than to insist on their own views onto the path of reason. It is not that one enters into a vow without scriptural and logical evidence, clinging to it as it is, abandoning shame and speaking presumptuously. If there are those who can grasp this great essential sutra and seek scriptural and logical evidence, then the opportunity to ask questions is widely opened. This was composed by Jampel Gepe Shenyen (འཇམ་དཔལ་དགེས་པའི་བཤེས་གཉེན་) of U-Tsang at Sangneu Tok (གསང་ནེའུ་ཐོག་). Mangalam!