masters0303_三聖智理.g2.0f
古代薩迦學者教言集KH13འཕགས་གསུམ་རྟོགས་རིགས། 3-661 ༄༅། །འཕགས་གསུམ་རྟོགས་རིགས། ༄། །མཁས་པར་རློམ་པ་འགའ་ཞིག བྱམས་ཆོས་ཀྱི་ལུགས་ལ། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད། ཨོཾ་སྭསྟི། ཤེས་བྱའི་དེ་ཉིད་ཇི་བཞིན་ལེགས་བསྟན་ནས། །ཡང་དག་ལྟ་བའི་པད་ཚལ་རྒྱས་བྱས་ཏེ། །ངེས་དོན་ཟེའུ་འབྲུའི་བཅུད་ཀྱིས་ཚིམ་མཛད་པའི། །འདྲེན་མཆོག་གང་གི་ཞབས་རྡུལ་སྤྱི་བོས་ལེན། །འདིར་མཁས་ པར་རློམ་པ་འགའ་ཞིག བྱམས་ཆོས་ཀྱི་ལུགས་ལ། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་ཅིང་། ཉན་རང་ལ་ཉོན་མོངས་པ་དང་ཤེས་སྒྲིབ་གཟུང་རྟོག་མ་ལུས་པ་སྤངས་པ་ཡོད་ཅེས་ནང་ འགལ་སྨྲ་ལ། ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། བྱམས་ཆོས་ཀྱི་ལུགས་ལ། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་ལ། ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཡོད་ཅེས་སྨྲ་མོད། དེ་དག་གི་ལོག་པར་རྟོག་པ་ བསལ་བའི་ཕྱིར། ལུང་དང་རིགས་པའི་སྣང་བ་སྤྲོས་ཏེ་འཆད་པ་ནི། བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་པ་ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་ཉིད་རྟོགས་པའི་བློ་སྟོབས་ཀྱིས། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པ་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ནུས་ པར་ཐལ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པ་དེ་འཕགས་པ་གང་ཞིག ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པར་མ་རྟོགས། ཁྱོད་ཀྱིས་ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པར་མངོན་སུམ་དུ་ རྟོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། རྒྱལ་པོའི་བུ་སྐྱེས་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་རྒྱལ་པོའི་མཚན་དང་ལྡན་པ་དེས། རང་གི་ཁྲིམས་ཤེས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་བློན་པོའི་ཚོགས་རྒན་པོ་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ནུས་པར་ཐལ། 3-662 འདོད་པ་དེའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེས་དེ་གཉིས་དཔེ་དོན་དུ་སྦྱར་ནས་གསུངས་པའི་ཆ་ནས་མི་རིགས་པར་ཐལ། དཔེ་དེ་བཞིན་དུ་དོན་དེ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ས་བཅུ་པ་ལས། ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག འདི་ལྟ་སྟེ། དཔེར་ན་རྒྱལ་པོའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པའི་རྒྱལ་པོའི་བུ་རྒྱལ་པོའི་མཚན་དང་ལྡན་པ་ནི་སྐྱེས་པ་ ཙམ་གྱིས་རྒྱལ་པོའི་བྱིན་གྱིས་བློན་པོའི་ཚོགས་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་གྱི། རང་གི་བློའི་སྟོབས་ཀྱི་རྣམ་པར་དཔྱོད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ནམ་དེ་ནར་སོན་པ་དེའི་ཚེ། རང་གི་བློའི་སྟོབས་བསྐྱེད་ པས་བློན་པོའི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་པ་ཡིན་ནོ། །ཀྱེ་རྒྱལ་བའི་སྲས་དག དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཡང་སེམས་བསྐྱེད་མ་ཐག་ཏུ་ལྷག་པའི་བསམ་པ་ཆེ་བ་ཉིད་ཀྱིས་ ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཐམས་ཅད་ཟིལ་གྱིས་གནོན་གྱི། རང་གི་བློའི་སྟོབས་ཀྱི་རྣམ་པར་དཔྱད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ས་བདུན་པ་འདི་ལ་གནས་པའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ ནི་རང་གི་ཡུལ་ཤེས་པའི་ཆེ་བ་ལ་གནས་པས་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་
【現代漢語翻譯】 古代薩迦學者教言集KH13《三聖證悟差別》 3-661 《三聖證悟差別》 某些自詡為智者的人認為，按照慈氏（Byams chos）的觀點，聲聞（nyan）和獨覺（rang）沒有證悟法無我（chos kyi bdag med）。 唵 斯瓦斯諦（藏文：ཨོཾ་སྭསྟི།，梵文天城體：ओं स्वस्ति，梵文羅馬擬音：oṃ svasti，漢語字面意思：愿吉祥）：善巧地闡釋了知識的實相，使正見（yang dag lta ba）的蓮花盛開，以確定意義（nges don）的花蕊精華使人滿足，我以頭頂禮敬引導者的足塵。 在此，某些自詡為智者的人認為，按照慈氏的觀點，聲聞和獨覺沒有證悟法無我，並且聲聞和獨覺沒有斷除所有的煩惱障（nyon mongs pa）和所知障（shes sgrib）的執著分別念（gzung rtog），這是自相矛盾的說法。 還有些人說，按照慈氏的觀點，聲聞和獨覺沒有證悟法無我，但按照龍樹（Klu sgrub）的觀點，他們證悟了法無我。爲了消除這些人的錯誤觀念，我將以經文和理證的光芒來闡述：菩薩（byang sems）見道位（mthong lam pa）者，你以證悟法性的智慧力量，能夠勝過聲聞和獨覺的阿羅漢（dgra bcom pa）。 因為聲聞和獨覺的阿羅漢沒有證悟一切法無自性（rang bzhin ma dmigs pa），而你卻現量證悟了一切法無自性。如果承認這一點，那麼知識（shes bya）就像王子（rgyal po'i bu）出生后不久就具備了國王的名號，他能夠憑藉自己對法律的瞭解，勝過以年長的官員（blon po'i tshogs rgan po）為主的臣子們。 3-662 如果承認這一點，那麼知識就像世尊（bcom ldan 'das）將這兩個比喻和意義結合起來講述，這不合理，因為比喻和意義不相符。 不能承認這一點，因為世尊在《十地經》（sa bcu pa）中說：『諸位佛子（rgyal ba'i sras dag），例如，出生于王族的王子，具備國王的名號，僅僅因為出生就憑藉國王的威嚴勝過所有的大臣，而不是憑藉自己智慧的力量進行辨別。當他長大成人時，通過發展自己的智慧力量，遠遠超越了大臣們所做的一切。諸位佛子，同樣，菩薩在剛剛發起菩提心（byang chub sems）時，憑藉其卓越的意樂（lhag pa'i bsam pa），就能勝過所有的聲聞和獨覺，而不是憑藉自己智慧的力量進行辨別。安住在第七地的菩薩，由於安住在自己所知領域的偉大之中，勝過聲聞和獨覺。』
【English Translation】 Collection of Teachings from Ancient Sakya Scholars KH13 'Distinguishing the Realizations of the Three Holy Ones' 3-661 'Distinguishing the Realizations of the Three Holy Ones' Some who consider themselves wise claim that, according to the tradition of Maitreya (Byams chos), Hearers (nyan) and Solitary Realizers (rang) do not realize the absence of inherent existence of phenomena (chos kyi bdag med). Oṃ Svasti (藏文：ཨོཾ་སྭསྟི།，梵文天城體：ओं स्वस्ति，梵文羅馬擬音：oṃ svasti，漢語字面意思：May there be well-being): Having skillfully taught the reality of knowledge as it is, causing the lotus garden of correct view (yang dag lta ba) to flourish, and satisfying with the essence of the nectar of definitive meaning (nges don), I take upon my head the dust of the feet of the supreme guide. Here, some who consider themselves wise claim that, according to the tradition of Maitreya, Hearers and Solitary Realizers do not realize the absence of inherent existence of phenomena, and that Hearers and Solitary Realizers have not abandoned all clinging thoughts (gzung rtog) of afflictive obscurations (nyon mongs pa) and cognitive obscurations (shes sgrib), which is a contradictory statement. And some say that, according to the tradition of Maitreya, Hearers and Solitary Realizers do not realize the absence of inherent existence of phenomena, but according to the tradition of Nagarjuna (Klu sgrub), they do. To dispel these people's wrong conceptions, I will elaborate by spreading the light of scripture and reasoning: Bodhisattva (byang sems) on the Path of Seeing (mthong lam pa), you, with the power of the wisdom that realizes the nature of reality, are able to overpower the Arhats (dgra bcom pa) of Hearers and Solitary Realizers. Because the Arhats of Hearers and Solitary Realizers have not realized that all phenomena are without inherent existence (rang bzhin ma dmigs pa), while you directly realize that all phenomena are without inherent existence. If you accept this, then knowledge is like a prince (rgyal po'i bu) who, not long after being born, possesses the title of king, and he is able to overpower the ministers (blon po'i tshogs rgan po), mainly the elder ones, by virtue of his knowledge of the law. 3-662 If you accept that, then knowledge is like the Blessed One (bcom ldan 'das) combining these two metaphors and meanings in his teaching, which is unreasonable because the metaphor and the meaning do not correspond. You cannot accept that, because the Blessed One said in the Tenth Ground Sutra (sa bcu pa): 'O sons of the Victorious Ones (rgyal ba'i sras dag), for example, a prince born into a royal family, possessing the title of king, merely by being born overpowers all the ministers by the power of the king, but not by discriminating with the power of his own intelligence. When he grows up, by developing the power of his own intelligence, he far surpasses all the deeds of the ministers. O sons of the Victorious Ones, likewise, a Bodhisattva, as soon as they generate Bodhicitta (byang chub sems), by their great superior intention (lhag pa'i bsam pa), overpower all the Hearers and Solitary Realizers, but not by discriminating with the power of their own intelligence. A Bodhisattva abiding on the seventh ground, by abiding in the greatness of their own field of knowledge, surpasses the Hearers and Solitary Realizers.'
རྒྱས་ཀྱི་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ལས་ཤིན་ཏུ་འདས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། བྱམས་པའི་རྣམ་པར་ཐར་པ་ལས། རིགས་ཀྱི་བུ་འདི་ལྟ་སྟེ། 3-663 དཔེ་ན་རྒྱལ་པོའི་བུ་སྐྱེས་ནས་རིང་པོར་མ་ལོན་པར་རྒྱལ་པོའི་མཚན་དང་ལྡན་པ་ནི། བློན་པོའི་ཚོགས་རྒན་པོ་གཙོ་བོར་གྱུར་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱང་རིགས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ཆེ་བའི་དབང་གིས་ཟིལ་ གྱིས་གནོན་ཏོ། །དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ལས་དང་པོ་པ་བྱང་ཆུབ་ཏུ་སེམས་བསྐྱེད་ནས་རིང་པོ་མ་ལོན་པ་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་ཆོས་ཀྱི་རྒྱལ་པོའི་རིགས་སུ་སྐྱེས་པས་ཀྱང་། བྱང་ཆུབ་ ཀྱི་སེམས་དང་སྙིང་རྗེའི་དབང་གིས། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཡུན་རིང་དུ་ཚངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཟིལ་གྱིས་གནོན་ཏོ། །ཞེས་སོ། །ཡང་ཉས་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། ཕྱི་རོལ་པ་ལྟར་རང་ རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་མ་ལུས་པ་མ་སྤངས་པར་ཐལ། གཞི་ཕུང་ཁམས་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པར་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། རྣམ་འགྲེལ་ལས། འདི་ཡུལ་སུན་ཕྱུང་མེད་པར་ནི། །དེ་སྤོང་བར་ནི་ ནུས་མ་ཡིན། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན། གང་ཟག་གི་བདག་མེད་མ་རྟོགས་པར་ཐལ། གང་ཟག་གི་བདག་ཏུ་བཏགས་པའི་གཞི་ཕུང་པོ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན། ཁྱོད་ཀྱི་ རྒྱུད་ལ་ཕུང་པོ་ལྔ་ལ་དམིགས་པའི་ངར་འཛིན་འབྱུང་བར་ཐལ། ཁྱོད་ཕུང་པོ་ལྔ་བདེན་པར་འཛིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཅན། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་ཉོན་མོངས་པ་དང་། དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ལས་རྣམས་ཁྱོད་ཀྱི་རྒྱུད་ལ་འབྱུང་བར་ཐལ་ལོ། ། 3-664 འདོད་ན། ཆོས་ཅན། ལས་ཉོན་གྱི་དབང་གིས་འཁོར་བར་སྐྱེ་བར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན། ཕུང་པོ་ལྔ་སྐྱེ་འགག་དུས་གསུམ་དང་བྲལ་བར་མཐོང་བའི་སྒོ་ནས། ཕུང་པོ་ལྔ་མི་དམིགས་པར་འཛིན་ པ་དང་། དེས་ཀུན་ནས་བསླངས་པའི་ལས་ཉོན་དང་། དེའི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་ཡང་ཟད་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཕུང་པོ་ལྔ་སྐྱེ་འགག་དུས་གསུམ་དང་བྲལ་བར་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། སྔ་ཕྱི་རྣམས་ལ་ ཁྱབ་པ་ཡོད་ཅིང་འདོད་མི་ནུས་ཏེ། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་ལས། ཇི་སྲིད་ཕུང་པོར་འཛིན་ཡོད་པ། །དེ་སྲིད་དེ་ལ་ངར་འཛིན་ཡོད། །ངར་འཛིན་ཡོད་ན་ཡང་ལས་ཏེ། །དེ་ལས་ཡང་ནི་སྐྱེ་བར་ འགྱུར། །ལམ་གསུམ་ཐོག་མཐའ་དབུས་མེད་པ། །འཁོར་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་འགལ་མེ་ཡི། །དཀྱིལ་འཁོར་ལྟ་བུ་ཕན་ཚུན་གྱིས། །རྒྱུ་ཅན་འདི་ནི་འཁོར་བར་འགྱུར། །དེ་ནི་རང་གཞན་གཉིས་ཀ་དང་། །དུས་གསུམ་ཉིད་དུ་ མ་མཐོང་ཕྱིར། །ངར་འཛིན་པ་ནི་ཟད་པར་འགྱུར། །དེ་ནས་ལས་དང་སྐྱེ་བ་ཡང་། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཆོས་ཅན། ཕུང་པོ་ལྔ་དབུ་བ་བརྡོས་པ་སོགས་དང་འདྲ་བར་རྟོགས་པར་ཐལ། རང་ རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་ཕྱིར། ཁྱབ་སྟེ། ཉན་ཐོས་ལ་བསྟན་པའི་མདོ་ལས། ཉན་ཐོས
【現代漢語翻譯】 『超越了一切增長之行。』此外，《慈氏解脫經》中說：『善男子，譬如國王之子出生后不久，便具有國王之名，所有以年長者為主的大臣們，也因其高貴的血統而被壓制。同樣，初發心的菩薩，在發起菩提心后不久，因其生於如來法王之家，憑藉菩提心和慈悲的力量，也能壓制長期修持梵行的聲聞和獨覺。』 此外，聲聞阿羅漢，就其本身而言，應尚未斷除自相續中的所有煩惱，因為他們沒有證悟到基、蘊、界之自性本空。這是周遍的。如《釋量論》中所說：『若不摧毀此所緣，則不能斷除彼煩惱。』 此外，就其本身而言，應尚未證悟人無我，因為他們執著于作為人我所依之基的五蘊為實有。就其本身而言，你相續中應生起緣於五蘊的『我』執，因為你執著五蘊為實有。若承認，則就其本身而言，貪等煩惱以及由其所引發之業應在你相續中生起。 若承認，則就其本身而言，應因業和煩惱的力量而於輪迴中受生。此外，就其本身而言，通過見到五蘊與生滅三時分離，從而執著五蘊為非實有，以及由此引發之業和煩惱，以及因其力量而產生的生，也應尚未窮盡，因為你沒有證悟到五蘊與生滅三時分離。前後二者皆有周遍關係，且無法否認。如《寶鬘論》中所說：『只要有對蘊的執著，就有對我的執著。只要有我執，就有業。由業又生。三道無始無終，輪迴之輪如火輪，互相為因，於此輪迴中流轉。』又說：『因未見自他二者及三時，故我執滅盡，由此業和生亦滅盡。』 此外，就其本身而言，應已證悟到五蘊如水泡等。因為已斷除自相續中的所有煩惱。這是周遍的。如《聲聞經》中所說：『聲聞…』
【English Translation】 '[They are] exceedingly beyond all acts of increase.' Furthermore, the Liberation of Maitreya states: 'Son of good family, just as when a king's son is born and not long after possesses the name of king, all the ministers, with the elders as their chief, are subdued by the power of his great lineage. Similarly, a Bodhisattva who is a beginner, not long after generating the mind of enlightenment, because he is born into the lineage of the Tathagata, the king of Dharma, through the power of the mind of enlightenment and compassion, subdues those Shravakas and Pratyekabuddhas who have long practiced celibacy.' Furthermore, a Shravaka Arhat, in and of himself, should not have abandoned all the afflictions in his own continuum, because he has not realized that the essence of the bases, aggregates, and elements is empty. This is pervasive. As stated in the Pramanavarttika: 'Without refuting this object, one cannot abandon it.' Furthermore, in and of himself, he should not have realized the selflessness of persons, because he clings to the aggregates, which are the basis for the imputation of a self, as truly existent. In and of himself, an ego-grasping that focuses on the five aggregates should arise in your continuum, because you cling to the five aggregates as truly existent. If you accept this, then in and of himself, afflictions such as attachment and the actions motivated by them should arise in your continuum. If you accept this, then in and of himself, you should be born in samsara due to the power of karma and afflictions. Furthermore, in and of himself, through seeing that the five aggregates are separate from the three times of arising and ceasing, the grasping of the five aggregates as non-existent, and the karma and afflictions motivated by this, and the birth arising from their power, should also not be exhausted, because you have not realized that the five aggregates are separate from the three times of arising and ceasing. The former and latter are pervasive, and it is impossible to deny. As stated in the Precious Garland: 'As long as there is grasping of the aggregates, there is grasping of self. As long as there is grasping of self, there is karma. From karma, there is birth again. The three paths are without beginning, end, or middle. The wheel of samsara is like a wheel of fire, mutually causing each other, revolving in this samsara.' It also says: 'Because one does not see self or others or the three times, ego-grasping is exhausted, and from this, karma and birth are also exhausted.' Furthermore, in and of himself, he should have realized that the five aggregates are like bubbles and so forth, because he has abandoned all the afflictions in his own continuum. This is pervasive. As stated in the Shravaka Sutra: 'Shravakas...'
་རྣམས་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར། གཟུགས་ནི་དབུ་བ་བརྡོས་པ་འདྲ། །ཚོར་བ་ཆུ་ཡི་ཆུ་བུར་བཞིན། ། 3-665 འདུ་ཤེས་སྨིག་རྒྱུ་ལྟ་བུ་སྟེ། །འདུ་བྱེད་རྣམས་ནི་ཆུ་ཤིང་བཞིན། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྒྱུ་མ་ལྟར། །ཉི་མའི་གཉེན་གྱིས་བཀའ་སྩལ་ཏོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན། ཆོས་ཀྱི་བདག་ མེད་རྟོགས་པར་ཐལ། ཕུང་པོ་རྣམས་སྤྲོས་བྲལ་དུ་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས། སྐྱེ་རྒ་ན་འཆིའི་དུཿཁ་ལས་བརྒལ་ཏེ། འཁོར་བ་ལས་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་གྲུབ་སྟེ། རྩ་ཤེས་ལས། བཅོམ་ལྡན་དངོས་དང་དངོས་ མེད་པ། །མཁྱེན་པ་ཀ་ཏ་ཡ་ན་ཡི། །གདམས་ངག་ལས་ནི་ཡོད་པ་དང་། །མེད་པ་གཉིས་ཀ་དགག་པ་མཛད། །ཅེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པས་ཆོས་ ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པར་ཐལ། གཟུགས་ནས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་བར་ལ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྤྱོད་ནས། ཉན་རང་གི་བྱང་ཆུབ་མངོན་དུ་བྱེད་པའི་སྐལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་ སྟེ། ཡུམ་བར་མ་ལས། གཟུགས་ཞེས་བྱ་བ་ནས་དེ་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་གནས་པ་དང་། ལྷག་པར་མོས་པ་དང་། ཀུན་ཤེས་པས་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་ལ་མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་ལ་ སྤྱོད་པ་ཡིན་ཏེ། མངོན་པར་འདུ་བྱེད་པ་སྤྱོད་པ་སྐྱེ་བ་དང་། རྒ་བ་དང་། ན་བ་དང་། འཆི་བ་དང་། མྱ་ངན་དང་། སྨྲེ་སྔགས་འདོན་པ་དང་། དུཿཁ་དང་། ཡིད་མི་བདེ་བ་ལས་ཡོངས་སུ་མི་གྲོལ་བར་དུཿཁ་ཆེན་པོ་ལས་ཡོངས་སུ་མི་གྲོལ་བར་བརྗོད་དོ། ། 3-666 ཚེ་དང་ལྡན་པ་ཤཱ་རིའི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་དེ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་བྱ་བའི་སྐལ་བ་མེད་ན། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་ པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བ་ལྟ་ཅི་སྨོས་ཏེ། དེ་ནི་གནས་མེད་དོ། །ཞེས་བཟོད་ཆེན་གྱི་དམིགས་རྣམ་གྱི་སྐབས་སུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན། ཉན་རང་ གི་རྒྱུད་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་ཐལ། ཉོན་ཐོས་ཀྱི་ཐེག་པ་བ་རྣམས་བདག་ཉིད་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཕྱིར་དུ། རྣམ་པར་ཐར་པའི་སྒོ་གསུམ་དང་། བདེན་བཞིའི་གནས་ལུགས་སྒོམ་ པའི་ཕྱིར། རྟགས་གྲུབ་སྟེ། ཡུམ་བར་མ་ལས། ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ཐེག་པ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྦྱིན་པ་ལས་བྱུང་བ་དང་། ཞེས་པ་ནས། སྟོང་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་ མེད་པ་དང་། འཕགས་པའི་བདེན་པ་བཞི་དང་། ཚད་མེད་པ་དང་། བསམ་གཏན་དང་། གཟུགས་མེད་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དང་། རྣམ་པར་ཐར་པ་བརྒྱད་དང་། མཐར་གྱི་གནས་པའི་སྙོམས་པར་འཇུག་པ་དགུ་དང་། སོ་སོ་ཡང་དག་རིག་པ་བཞི་དང་། མངོན་པར་ཤེས་པ་དྲུག་ཀྱང་། བདག་འདུལ་བ་དང་། བདག་ཞི་བར་བྱ་བ་དང་། བདག་ཡོངས
【現代漢語翻譯】 爲了斷除煩惱的障礙，色如水泡，受如水上的水泡， 想如陽焰，行如芭蕉樹，識如幻術。這是日之親（釋迦牟尼佛）所說的。 此外，有法者，應通達法無我，因為通過通達蘊的離戲，超越生老病死的痛苦，從而從輪迴中解脫。 理由成立，如《中論》所說：『世尊對有和無，知者迦旃延，教誨中遮遣，有無這二者。』 此外，所知法，聲聞阿羅漢應通達法無我，因為從色蘊到佛法，以現觀的方式行持，沒有證得聲聞、緣覺菩提的份。 理由成立，如《中觀根本慧論》所說：『所謂色等，乃至安住于諸佛法，並特別希求和完全了知諸佛法，即是對諸佛法進行現觀的行持，現觀的行持會產生生、老、病、死、憂愁、悲嘆、痛苦和不悅，無法從中完全解脫，因此被稱為大苦。』 具壽舍利子，大菩薩，沒有證得聲聞地或緣覺地的份，更何況是證得無上正等覺的菩提，這是不可能的！這是在安忍的所緣行相的章節中所說的。 此外，有法者，聲聞、緣覺的相續中存在通達法無我，因為聲聞乘的行者爲了自身從輪迴中解脫，修持三解脫門和四諦的實相。 理由成立，如《中觀根本慧論》所說：『聲聞和緣覺乘的行者，從佈施所生，乃至空性、無相、無愿、四聖諦、四無量、禪定、無色定、八解脫、九次第定、四無礙解，以及六神通，都是爲了調伏自我，寂靜自我，完全…』
【English Translation】 In order to eliminate the obscuration of afflictions, form is like a bubble, feeling is like a water bubble, perception is like a mirage, formations are like a plantain tree, and consciousness is like an illusion. This was taught by the Kinsman of the Sun (Shakyamuni Buddha). Furthermore, the subject of debate, should realize the selflessness of phenomena, because by realizing the freedom from elaboration of the aggregates, one transcends the suffering of birth, aging, sickness, and death, and thus is liberated from samsara. The reason is established, as it is said in the Root Wisdom: 'The Blessed One, regarding existence and non-existence, the knower Katyayana, in his instruction, refuted both existence and non-existence.' Furthermore, the object of knowledge, the Shravaka Arhat should realize the selflessness of phenomena, because from form to the Dharma of the Buddha, they practice in the manner of direct perception, without the fortune to attain the Bodhi of Shravakas and Pratyekabuddhas. The reason is established, as it is said in the Intermediate Mother: 'What is called form, and so on, abiding in the Dharmas of the Buddha, and especially desiring and fully knowing the Dharmas of the Buddha, is the practice of directly perceiving the Dharmas of the Buddha. The practice of direct perception gives rise to birth, aging, sickness, death, sorrow, lamentation, suffering, and displeasure, and without being completely liberated from them, it is said to be not completely liberated from great suffering.' The venerable Shariputra, the great Bodhisattva, does not have the fortune to directly realize the Shravaka ground or the Pratyekabuddha ground, let alone directly realize the unsurpassed perfect and complete Bodhi, that is impossible! This is what is said in the chapter on the aspects of the object of great forbearance. Furthermore, the subject of debate, the continuum of Shravakas and Pratyekabuddhas possesses the realization of the selflessness of phenomena, because the practitioners of the Shravaka vehicle, in order to liberate themselves from samsara, cultivate the three doors of liberation and the reality of the Four Noble Truths. The reason is established, as it is said in the Intermediate Mother: 'The practitioners of the Shravaka and Pratyekabuddha vehicles, arising from generosity, and so on, emptiness, signlessness, wishlessness, the Four Noble Truths, the four immeasurables, meditation, the formless absorptions, the eight liberations, the nine successive abidings, the four individual perfect knowledges, and the six superknowledges, are all for taming the self, pacifying the self, and completely…'
་སུ་མྱ་ངན་ལས་འདའ་བའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་གནས་ཞེས། དེའི་བྱེད་པ་མཆོག་ཡིན་ནོ། ། 3-667 ཞེས་པའི་མདོར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པས། མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་གཟུགས་མི་རྟག་པར་ཡིད་ལ་བྱའོ། །ཞེས་པའི་མདོའི་ཚིག་ ཟུར་དུ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་ཞེས་སྨོས་པ་རྣམ་བཅད་ཡོངས་གཅོད་ཀྱི་དགོས་པ་མེད་པར་ཐལ། ཉན་རང་ལ་གཟུགས་མི་རྟག་པར་མི་དམིགས་པའི་ཚུལ་ གྱིས་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་ཉན་ཐོས་དགྲ་བཅོམ་པ་ཆོས་ཅན། གཞི་ཕུང་པོ་རང་བཞིན་མི་དམིགས་པར་རྟོགས་པར་ཐལ། རང་རྒྱུད་ཀྱི་ཉོན་མོངས་པ་མ་ལུས་པར་སྤངས་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ ན་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། ལུས་ངག་གི་བྱ་བ་ངན་པ་ལ་ཉེ་བར་ཞེན་པའི་སྲེད་པའི་གཉེན་པོར་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་བདེན་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པར་རྟོགས་མི་དགོས་པར་ཐལ། དུས་ཅུང་ཟད་ལ་རིང་པོར་རློམས་ནས་སྐྱེ་བའི་གཉེན་པོར་གཟུགས་ནས་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཀྱི་བར་རློམ་བྱའི་ཡུལ་དུ་མ་གྲུབ་པར་རྟོགས་མི་དགོས་པར་ཐལ། བདག་ཉིད་ལ་ཞུམ་པའི་ལེ་ལོའི་གཉེན་ པོར། ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པར་རྟོགས་མི་དགོས་པར་ཐལ། ཉོན་མོངས་པའི་གཉེན་པོར་ཕུང་པོ་རང་བཞིན་གྱིས་མ་གྲུབ་པར་རྟོགས་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་དོན་ལ་ནན་ཏན་བྱེད་པ་ལ་ལུས་ལ་སོགས་པའི་བསོད་ཉམས་ཉིད་ཀྱིས་ལུས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པར་འགྱུར་བས་ཞེས་པ་ནས། 3-668 ཆོས་རྣམས་རང་བཞིན་གྱིས་མ་སྐྱེས་པ་ཉིད་དུ་སློབ་པའི་གདམ་ངག་དང་ཞེས་པ་དང་འགལ། གཞན་ཡང་། ཆོས་ཅན། ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱིས་དག་པའི་རྒྱུར། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་ གྱི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པར་མ་ཡིན་པར་རྟོགས་མི་དགོས་པར་ཐལ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པས་ལུས་ངག་ཡིད་གསུམ། སྲོག་གཅོད་པ་ལ་སོགས་པ་མི་དགེ་བའི་ལས་ཀྱིས་དག་ཀྱང་དེས་ཆོས་ཐམས་ཅད་ རང་བཞིན་གྱིས་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པ་མིན་པར་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཁོ་ནས་ལུས་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་དག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ ནོ་ཞེས་པ་དང་འགལ། གཞན་ཡང་ཆོས་ཅན། གཟུགས་སོགས་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པའི་མཐོང་སྤང་ཉོན་མོངས་པའི་སྒྲིབ་པ་སྤང་བ་ལ་གཟུགས་སོགས་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པ་མིན་པར་རྟོགས་མི་དགོས་པར་ཐལ། ཉན་རང་དགྲ་བཅོམ་པས་གཟུགས་སོགས་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པ་མིན་པར་མ་རྟོགས་ཀྱང་མཐོང་སྤང་ཉོན་མོངས་པ་རྣམས་སྤངས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ངོ་བོ་ཉིད་མེད་པར་སྒོམ་པ་ཁོ་ནས་གཟུགས་ལ་སོགས་ པ་དང་། མྱ་ངན་ལས་འདས་པ་ལ་མངོན་པར་ཞེན་པ་ཞི་བ་ཞེས་པ་དང་འགལ། གཞན་ཡང་བསེ་རུ་ལྟ་བུའི་རང་སངས་རྒྱས་ཆོས་ཅན།
【現代漢語翻譯】 『爲了涅槃而安住』，因為那是最好的行為。 如經中所說。此外，有法，以具足一切種智的作意，以不緣取的方式作意色無常。經文的字面意思中，說『具足一切種智的作意』，沒有必要進行能斷所斷的區分，因為聲聞緣覺沒有以不緣取的方式證悟色無常。 此外，聲聞阿羅漢有法，證悟蘊自性不可得，因為已經斷除了自相續中的所有煩惱。如果不遍及，所知有法，不需要爲了對治對身語的惡行執著的貪愛，而證悟身語意三者不是真實的自性。 不需要爲了對治以少為多而生起的（我慢），而證悟從色蘊到圓滿菩提之間，沒有可執為我慢的對境。 不需要爲了對治自身的懈怠，而證悟諸法本性不生。 不需要爲了對治煩惱，而證悟蘊本性不成立。如果承認，那麼從『僅僅發起精進，對如是所說之義精勤，以身體等衰損而對身體執著』到『修習諸法本性不生的教言』相違背。 此外，有法，爲了清凈身語意三門的不善業，不需要證悟一切法不是自性的本體，因為聲聞緣覺阿羅漢雖然清凈了身語意三門，斷除了殺生等不善業，但他們並沒有證悟一切法不是自性的本體。如果承認，那麼與『僅僅證悟一切法無自性，才能清凈身體等』相違背。 此外，有法，爲了斷除對色等執著的見斷煩惱的障礙，不需要證悟色等不是自性的本體，因為聲聞緣覺阿羅漢雖然沒有證悟色等不是自性的本體，但也斷除了見斷煩惱。如果承認，那麼與『僅僅通過修習無自性，才能平息對色等和涅槃的執著』相違背。 此外，如犀牛角般的獨覺有法，
【English Translation】 'Abiding for the sake of Nirvana', because that is the best action. As stated in the sutra. Furthermore, the subject, with the mind possessing all aspects of knowledge, contemplates impermanence of form in a non-apprehending manner. In the literal meaning of the sutra, stating 'the mind possessing all aspects of knowledge' is unnecessary for distinguishing what is to be refuted and what is to be refuted, because Shravakas and Pratyekabuddhas do not realize the impermanence of form in a non-apprehending manner. Furthermore, the Shravaka Arhat, the subject, realizes that the aggregates are without inherent existence, because they have abandoned all defilements in their own continuum. If it does not pervade, the knowable, the subject, it is not necessary to realize that the nature of body, speech, and mind is not truly existent as an antidote to the craving that clings to evil deeds of body and speech. It is not necessary to realize that there is no object to be conceived as pride from form to complete enlightenment as an antidote to being proud of a short time as long. It is not necessary to realize that phenomena are not inherently born as an antidote to one's own laziness. It is not necessary to realize that the aggregates are not inherently established as an antidote to defilements. If accepted, then it contradicts from 'merely initiating diligence, being diligent in the meaning as stated, clinging to the body due to the deterioration of the body, etc.' to 'the advice to train in the inherent unborn nature of phenomena'. Furthermore, the subject, in order to purify the non-virtuous actions of body, speech, and mind, it is not necessary to realize that all phenomena are not of the nature of inherent existence, because although Shravaka and Pratyekabuddha Arhats purify the non-virtuous actions of body, speech, and mind, such as killing, they do not realize that all phenomena are not of the nature of inherent existence. If accepted, then it contradicts 'only by realizing that all phenomena are without inherent existence can the body, etc., be purified'. Furthermore, the subject, in order to abandon the obscurations of afflictions to be abandoned by seeing, which cling to form, etc., it is not necessary to realize that form, etc., are not of the nature of inherent existence, because although Shravaka and Pratyekabuddha Arhats do not realize that form, etc., are not of the nature of inherent existence, they have abandoned the afflictions to be abandoned by seeing. If accepted, then it contradicts 'only by meditating on the absence of inherent existence can the clinging to form, etc., and Nirvana be pacified'. Furthermore, the Pratyekabuddha like a rhinoceros horn, the subject,
ཁྱོད་བསྐལ་པ་བརྒྱར་ཕུང་པོ་དང་། ཁམས་དང་། བདེན་པ་དང་། 3-669 རྟེན་འབྲེལ་དང་། གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པར་བྱས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་ཡོད་པ་མིན་པར་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སའི་དངོས་གཞི་ལས། འདི་ལྟར་ འདི་ན་ལ་ལ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་རིགས་ལ་གནས་པ་བསྐལ་བ་བརྒྱར་སངས་རྒྱས་འབྱུང་བ་མཉེས་པར་བྱེད་དེ། དེར་ཡང་འདི་ལྟ་སྟེ། རང་བྱང་ཆུབ་ཏུ་རྒྱུད་ཡོངས་སུ་སྨིན་པར་བྱེད་ཅིང་། འདི་ ལྟར་ཕྱིས་བྱང་ཆུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར། ཕུང་པོ་ལ་མཁས་པ་དང་། སྐྱེ་མཆེད་ལ་མཁས་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ལ་མཁས་པ་དང་། གནས་དང་གནས་མ་ཡིན་པ་ལ་མཁས་པ་དང་། བདེན་པ་ལ་མཁས་པར་བྱེད་དེ། དེ་ནི་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ལམ་དང་པོའོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ། ཡང་ཆོས་ཅན། རྟེན་འབྲེལ་ཟབ་མོའི་དོན་ལ་སོ་སོར་རྟོག་པ་ལྷུར་ལེན་པ་དང་། རྣམ་ཐར་སྒོ་ གསུམ་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་གནས་པ་མིན་པར་ཐལ། ཆོས་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་ཡོད་པ་མིན་པར་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སའི་དངོས་གཞི་ལས། དེ་ལ་ཡང་གནས་པ་ནི། བསེ་རུ་ལྟར་སྤྱོད་པའི་ རང་སངས་རྒྱས་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི། གཅིག་པུ་འདུག་པ་དགའ་ཞིང་། གཅིག་པུ་གནས་ལ་ཟབ་མོ་ལ་མོས་པ་དང་། རྟེན་ཅིང་འབྲེལ་བར་འབྱུང་བ་ཟབ་མོ་སོ་སོར་རྟོག་པ་ལྷུར་ལེན་པ་དང་། 3-670 སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་ཅིང་གནས་པར་འགྱུར་ཞེས་པ་དང་འགལ། དེ་ནི་ཚོགས་ན་སྤྱོད་པའི་རང་སངས་རྒྱས་གཉིས་ལའང་འདྲའོ། །གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ ཆོས་ཅན། ཉན་རང་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ལ་མདོ་ལས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་གཞི་ཤེས་ཀྱི་དོན་རྣམ་ཉི་ཤུ་རྩ་བདུན་རྟོགས་པའི་ཤེས་རྣམ་ཉེར་བདུན་མེད་པར་ཐལ། ཉན་རང་འཕགས་པའི་རྒྱུད་ལ་ཆོས་ཐམས་ ཅད་རང་བཞིན་ཡོད་པ་མིན་པར་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ནི། ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་བྱེ་བྲག་གིས་ཟག་པ་མེད་པ་དང་། ཟག་པ་དང་ བཅས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཉི་ཁྲི་སྣང་བ་དང་། རྣམ་འགྲེལ་འགྲེལ་ཆེན་འགྲེལ་ཆུང་སོགས་ནས་བཤད་པ་དང་འགལ། ༄། །ཁ་ཅིག་སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་ཡང་། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད། ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་དེ། དེ་ནི་མཚན་ མར་དམིགས་པའི་སྒོ་ནས། ཞེས་སོགས་རྩ་འགྲེལ་དང་། དུས་གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་ཤེས་ཕྱིར། །ཞེས་པའི་ཤུགས་བསྟན། ཉན་རང་ལ་སྦྱར་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར། སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་ཡང་། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་ བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་མཚན་མར་དམིགས་སྒོ་ནས་ཞེས་པའི་དོན་གྱིས་གཙོ་བོ་ཉན་རང་འཕགས་པས་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་མ་རྟོགས་པ་ལ་སྦྱོར་བ་མ་ཡིན་གྱི། ཐེག་ཆེན་ལས་དང་པོ་པ་ཐབས་མི་མཁས་པས་མིང་དང་
【現代漢語翻譯】 你不可能在百千劫中精通蘊、界、諦、緣起以及處與非處，因為你沒有證悟一切法無自性。若你承認，則與《事處根本論》相違，其中說：『在此，有些人安住于獨覺種姓，在百千劫中令諸佛歡喜。於此，他們使自菩提之相續完全成熟，爲了將來證得菩提，他們精通蘊、處、緣起、處與非處以及諦。』這是獨覺道的開端。』 又，有法者，你不可能專注于緣起甚深之義，並專注於三解脫門。因為你沒有證悟一切法無自性。若你承認，則與《事處根本論》相違，其中說：『安住於此者，如犀牛般行持的獨覺，喜好獨處，樂於安住于寂靜處，專注于甚深之義，專注于緣起甚深之義，並安住于空性、無相、無愿。』這對於在僧團中行持的兩位獨覺也是一樣的。 此外，所知法，在聲聞、獨覺聖者的相續中，不可能有經中所說的二十七種基智之義的二十七種智，因為在聲聞、獨覺聖者的相續中，沒有證悟一切法無自性。若你承認，則與《二萬頌光明釋》以及《釋量論大疏》、《釋量論小疏》等中所說的『一切智性，依聲聞和菩薩的差別，有有漏和無漏之分』相違。 有些論師的觀點也認為，聲聞、獨覺沒有證悟法無我。 有些人說：聲聞、獨覺沒有證悟法無我，因為他們執著于相。』等等，這是在根本論和註釋中以及『爲了知曉三時平等性』的暗示中，結合聲聞、獨覺來解釋的。有些論師的觀點也認為，聲聞、獨覺沒有證悟法無我。如果有人說：『這是因為他們執著于相』，那麼這句話的主要意思並不是說聲聞、獨覺聖者沒有證悟法無我，而是指初學大乘者由於不善巧方便，執著于名相。
【English Translation】 It is impossible that you have mastered the aggregates, elements, truths, dependent origination, and what is and is not appropriate in hundreds of kalpas, because you have not realized that all phenomena lack inherent existence. If you assert this, it contradicts the Ground of Object which states: 'Here, some who abide in the lineage of Pratyekabuddhas please the Buddhas for hundreds of kalpas. There, they fully ripen the continuum for their own enlightenment, and in order to become enlightened later, they master the aggregates, sense bases, dependent origination, what is and is not appropriate, and the truths. This is the beginning of the path of the Pratyekabuddhas.' Furthermore, the subject, it is impossible that you diligently engage in individually analyzing the profound meaning of dependent origination and abide contemplating the three doors to liberation, because you have not realized that all phenomena lack inherent existence. If you assert this, it contradicts the Ground of Object which states: 'Those who abide in this way, the Pratyekabuddhas who act like rhinoceroses, delight in being alone, are fond of abiding in solitude, contemplate the profound meaning, diligently engage in individually analyzing the profound meaning of dependent origination, and abide contemplating emptiness, signlessness, and wishlessness.' This is the same for the two Pratyekabuddhas who act in a sangha. Moreover, knowable objects, in the continuums of the Hearers and Solitary Realizers, it is impossible that there are the twenty-seven knowledges that realize the twenty-seven meanings of the basis of knowledge explicitly taught in the sutras, because in the continuums of the Hearers and Solitary Realizers, there is no realization that all phenomena lack inherent existence. If you assert this, it contradicts what is explained in the Twenty Thousand Verse Illumination, the great commentary on the Commentary on Valid Cognition, the small commentary, and so forth: 'Omniscience, according to the distinction between Hearers and Bodhisattvas, is with or without defilements.' Some teachers also hold the view that Hearers and Solitary Realizers do not realize the selflessness of phenomena. Some say: 'Hearers and Solitary Realizers do not realize the selflessness of phenomena, because they focus on signs.' and so forth, this is explained in the root text and commentary, and in the implication of 'in order to know the equality of the three times,' in connection with Hearers and Solitary Realizers. Some teachers also hold the view that Hearers and Solitary Realizers do not realize the selflessness of phenomena. If someone says: 'This is because they focus on signs,' then the main meaning of this statement is not that Hearers and Solitary Realizers do not realize the selflessness of phenomena, but rather that beginners in the Great Vehicle, due to their lack of skillful means, cling to names and signs.
གཟུགས་ལ་ཆགས་ནས་སྤྱད་ན། 3-671 འབྲས་ཡུམ་ལས་རིང་བར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཐད་ཀའི་མདོ་ལས། རབ་འབྱོར་གྱིས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་འདི་ལྟ་སྟེ། ཐེག་པ་ཆེན་པོ་པའི་རིགས་ཀྱི་བུའམ། རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་ཐབས་ མི་མཁས་པས་ཡུམ་ལ་དམིགས་པའི་ཚུལ་གྱིས་འདུ་ཤེས་པར་བགྱིད་ན། ཡུམ་འདི་འདོར་བར་འགྱུར། རིང་དུ་བགྱིད་པར་འགྱུར་རོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རབ་འབྱོར་ལེགས་སོ་ལེགས་སོ། དེ་དེ་ བཞིན་ཏེ། རབ་འབྱོར་མིང་ལ་ཆགས་སོ། །མཚན་མ་ལས་ཀྱང་ཆགས་སོ། །དེ་ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། རབ་འབྱོར་ཆོས་ཐམས་ཅད་ནི། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། མིང་མེད་པའོ། །རབ་འབྱོར་གྱིས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་ འདས་ཇི་ལྟར་ན། མིང་ལས་ཀྱང་ཆགས། མཚན་མ་ལས་ཀྱང་ཆགས་པ་ལགས། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། རབ་འབྱོར་འདི་ལ་ཐེག་པ་ཆེན་པོའི་རིགས་ཀྱི་བུའམ། རིགས་ཀྱི་བུ་མོ་ཡུམ་མིང་དང་ མཚན་མ་ལས་ཀྱང་འཛིན་པར་འགྱུར་ཞིང་། མིང་དང་མཚན་མར་འཛིན་པས་ཡུམ་འདོར་བར་འགྱུར། རིང་དུ་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེས་ཡུམ་གྱི་རློམ་སེམས་སུ་བྱེད་པས་ཡུམ་འདོར་བར་འགྱུར་རོ། །རིང་དུ་བྱེད་ པར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་གསུངས་པའི་དོན་ལ་གཟིགས། འོ་ན་སློབ་དཔོན་དེའི་དགོངས་འགྲེལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དགོངས་འགྲེལ་ཡིན་ཡང་མི་འགལ་ཏེ། སློབ་དཔོན་གྱིས་ཉན་རང་ལ་རྐྱེཾན་ནམཾ་སྤྱིཾ་དངཾ་ལྡཾན་པས་དུས་གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་མེད་པ་དང་། 3-672 སྲིད་ཞི་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པ་མ་སྤངས་པ་ལ་དགོངས་ནས། ཉན་རང་གི་ཡུམ་སྲིད་ཞི་ལ་གནས་པ་དང་། དུས་གསུམ་མཉམ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་མེད་པར་གསུངས་པའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་མིན་པར་སློབ་ དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་ཉན་རང་གི་ཡུམ་དེས་དུས་གསུམ་མཉམ་པ་ཉིད་དུ་ཤེས་པ་མེད་ཅིང་། འཁོར་འདས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་ན། ཉན་རང་གི་ཡུམ་གཞི་ཤེས་ཆོས་ཅན། གཞི་ཐམས་ཅད་རང་བཞིན་གྱིས་ མ་སྐྱེས་པར་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་པར་ཐལ། དུས་གསུམ་རང་བཞིན་མ་དམིགས་པར་མཉམ་ཉིད་དུ་མ་ཤེས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། གཞི་ཐམས་ཅད་སྐྱེ་བ་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་སོགས་ ཀྱི་གཞུང་དང་འགལ། གཞན་ཡང་ཤེས་བྱ་ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་གྱི་འགྲེལ་ཆུང་འགྲེལ་ཆེན་གཉིས་ཀྱི་སྦྱོར་ལམ་གྱི་རྣམ་པའི་སྐབས་སུ་ཆོས་སུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་ ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་ཞུགས་པ་དང་། ཞེས་པའི་ཟུར་དུ་ཆོས་སུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་སྨོས་པ་ལ་རྣམ་བཅད་ཡོངས་གཅོད་ཀྱི་དགོས་པ་མེད་པར་ཐལ། ཉན་རང་འཕགས་པ་རྣམས་ལ་ བདེན་བཞིའི་ཆོས་མི་རྟག་ལ་སོགས་བཅུ་དྲུག མངོན་པར་ཞེན་པ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོགས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། དེའི་རྣམ་བཅད་ཀྱི་དགོས་པ་གང་ཡིན། གཞན་ཡང་། 3-673
【現代漢語翻譯】 如果執著於色蘊而修持， 3-671 那就表示遠離了般若母。正如《現觀莊嚴論》的直接經文中說：『善現請問，世尊，如果大乘種姓的男子或女子，因為不善巧方便，以執著于般若母的方式來理解，就會捨棄般若母，遠離般若母。』世尊回答說：『善現，很好，很好。正是這樣，善現，執著于名相，甚至執著于相狀。』為什麼呢？善現，一切法都是無相無名的。善現請問：『世尊，如何是執著于名相，甚至執著于相狀呢？』世尊回答說：『善現，如果大乘種姓的男子或女子，執著于般若母的名相，因為執著于名相，就會捨棄般若母，遠離般若母。因為他會生起對般若母的傲慢，所以會捨棄般若母，遠離般若母。』請參考這些經文的含義。 那麼，這位論師的解釋是否完全沒有錯誤呢？解釋雖然沒有錯誤，但並不矛盾。論師考慮到聲聞和獨覺（阿羅漢）沒有具備緣（藏文：རྐྱེཾན，梵文天城體：हेतु，梵文羅馬擬音：hetu，漢語字面意思：因），相（藏文：ནམཾ，梵文天城體： निमित्त，梵文羅馬擬音：nimitta，漢語字面意思：相），總（藏文：སྤྱིཾ，梵文天城體：सामान्य，梵文羅馬擬音：sāmānya，漢語字面意思：總），別（藏文：དངཾ，梵文天城體：विशेष，梵文羅馬擬音：viśeṣa，漢語字面意思：別）四種條件，無法了知三時平等性， 3-672 並且沒有捨棄對輪迴和寂滅的執著，所以說聲聞和獨覺的般若母安住在輪迴和寂滅中，並且無法了知三時平等性。如果不是這樣，按照論師的觀點，如果聲聞和獨覺的般若母無法了知三時平等性，並且執著于輪迴和涅槃的相狀，那麼聲聞和獨覺的般若母的基礎識（ālaya-vijñāna）所知法，就不是證悟了一切法自性本空的。因為他們沒有證悟三時無自性，沒有了知平等性。如果承認，那就與『一切法證悟無生之自性』等論典相違背。此外，所知法，在論師的《小釋》和《大釋》中，在結合道的階段，提到以對治法執著的方式，不會有明顯的執著等等。在提到『以對治法執著的方式』時，沒有必要進行限定和決斷。因為聲聞和獨覺的聖者們，對於四聖諦的十六種行相，如無常等等，並沒有證悟沒有明顯執著等等的行相。如果不周遍，那麼這種限定的必要性是什麼呢？此外， 3-673
【English Translation】 If one clings to form and practices, 3-671 It indicates being far from the Prajñāpāramitā Mother. As stated in the direct sutra of the same: 'Subhuti asked, 'Venerable One, if a son or daughter of a great vehicle, due to unskilled means, perceives the Prajñāpāramitā Mother with attachment, they will abandon the Prajñāpāramitā Mother and distance themselves from her.' The Venerable One replied, 'Subhuti, well said, well said. That is indeed so. Subhuti, they are attached to names and even more so to characteristics.' Why is that? Subhuti, all dharmas are without characteristics and without names.' Subhuti asked, 'Venerable One, how is it that they are attached to names and even more so to characteristics?' The Venerable One replied, 'Subhuti, if a son or daughter of a great vehicle clings to the name and characteristics of the Prajñāpāramitā Mother, they will abandon the Prajñāpāramitā Mother and distance themselves from her. Because they will have arrogance towards the Prajñāpāramitā Mother, they will abandon her and distance themselves from her.' Consider the meaning of these words. Then, is the explanation of that teacher completely without error? Although the explanation is not erroneous, it is not contradictory. The teacher considered that the Śrāvakas and Pratyekabuddhas (Arhats) do not possess the four conditions of cause (藏文：རྐྱེཾན，梵文天城體：हेतु，梵文羅馬擬音：hetu，漢語字面意思：因), sign (藏文：ནམཾ，梵文天城體： निमित्त，梵文羅馬擬音：nimitta，漢語字面意思：相), generality (藏文：སྤྱིཾ，梵文天城體：सामान्य，梵文羅馬擬音：sāmānya，漢語字面意思：總), and particularity (藏文：དངཾ，梵文天城體：विशेष，梵文羅馬擬音：viśeṣa，漢語字面意思：別), and cannot know the equality of the three times, 3-672 and have not abandoned attachment to samsara and nirvana, so it is said that the Prajñāpāramitā Mother of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas abides in samsara and nirvana, and they cannot know the equality of the three times. If it is not so, according to the teacher's view, if the Prajñāpāramitā Mother of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas cannot know the equality of the three times and clings to the characteristics of samsara and nirvana, then the alaya-vijñāna (base consciousness) of the Śrāvakas and Pratyekabuddhas is not the realization that all dharmas are inherently empty. Because they have not realized the three times as without inherent existence and have not known equality. If you assert that, it contradicts the scriptures such as 'all dharmas realize the nature of non-arising.' Furthermore, the knowable object, in the teacher's 'Small Commentary' and 'Great Commentary,' in the context of the stage of joining the path, it is mentioned that by the antidote to clinging to dharma, there will be no manifest clinging, etc. When mentioning 'by the antidote to clinging to dharma,' there is no need for limitation and determination. Because the noble Śrāvakas and Pratyekabuddhas do not realize the sixteen aspects of the four noble truths, such as impermanence, etc., as having no manifest clinging, etc. If it is not pervasive, then what is the necessity of this limitation? Furthermore, 3-673
ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ། འཕགས་པ་ཉན་ཐོས་ལམ་ལ་ནི། །ཞེས་སོགས་དང་། བརྟགས་པའི་ཆོས་ཉིད་མི་འགལ་བར། །ཞེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་བསྟན་པའི་སྦྱོར་ལམ་དྲོད་རྩེ་བཟོད་མཆོག་རྣམས་ཐེག་ཆེན་ གྱི་སྦྱོར་ལམ་ཡིན་པར་ཐལ། སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་སྐབས་གཉིས་པ་འདིར་ཐེག་ཆེན་མཐོང་ལམ་གྱི་རྒྱུར་ གྱུར་པའི་ངེས་འབྱེད་ཆ་མཐུན་གཅིག་དངོས་སུ་བསྟན་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན། འགྲེལ་ཆེན་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་དང་སངས་རྒྱས་དག །ཅེས་སོགས་ཀྱི་སྐབས་སུ་མཐོང་ལམ་འདིའི་ངེས་པར་འབྱེད་པ་ཆ་དང་མཐུན་ པ་ནི། སྐབས་དང་པོར་བསྟན་པ་ལས་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ། ཡང་ཆོས་ཅན། ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པས་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཀྱིས་བསམ་ གྱིས་མི་ཁྱབ་པ་ཉིད་ཅེས་པའི་ཟུར་དུ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ལ་སོགས་པས་ལེགས་པར་ཡོངས་སུ་བཟུང་བའི་ཤེས་རབ་ཀྱི་སྟོབས་ཞེས་སྨོས་པ་ལ་རྣམ་བཅད་ཀྱི་དགོས་པ་མེད་པར་ ཐལ། ཉན་རང་གི་མཐོང་ལམ་ལ་དུཿཁའི་བདེན་པའི་ཆོས་ཉིད་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པར་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་ཁྱབ་ན། དེའི་རྣམ་བཅད་གང་ཡིན། འདོད་ན། སློབ་དཔོན་གྱིས་ཚིག་དེ་སྨོས་པའི་ཆ་ནས་མི་མཁས་པར་ཐལ་ལོ། ། 3-674 ཡང་ཆོས་ཅན། སློབ་དཔོན་གྱི་ལུགས་ལ་ཉན་རང་གི་གཞི་ཤེས་ཀྱིས་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་དོན་རྣམ་ཉེར་བདུན་མ་རྟོགས་པར་ཐལ། ཉན་རང་གི་གཞི་ཤེས་དེས་འཁོར་འདས་ལ་མཚན་མར་འཛིན་པའི་ ཕྱིར། འདོད་ན། དེ་ལ་ཐམས་ཅད་ཤེས་པ་ཉིད་ནི། ཉན་ཐོས་དང་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་ཞེས་སོགས་དང་འགལ། གཞན་ཡང་། ཉན་རང་གི་རྒྱུད་ལ་དྲན་པ་ཉེར་བཞག་བཞི། ཡང་དག་སྤོང་བ་བཞི། རྫུ་ འཕྲུལ་རྐང་པ་བཞི་དང་། བྱང་ཆུབ་ཡན་ལག་མེད་པར་ཐལ། ཉན་རང་གི་རྒྱུད་ལ་བདེན་བཞིའི་གནས་ལུགས་ཤེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། མ་གྲུབ་ན། ཉན་རང་གི་ཡུམ་གཞི་ཤེས་དེ་འཁོར་འདས་ལ་མཚན་ འཛིན་ཡིན་པ་བུད། ༄། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་རང་བཞིན་ཡོད་པ་མིན་པར་ཤེས་པ་ཡོད། ཁ་ཅིག་ན་རེ། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཐམས་ཅད་ལ་རང་བཞིན་ཡོད་པ་མིན་པར་ཤེས་པ་ཡོད་ན། རང་བྱུང་རྣམས་ཀྱི་དོན་དམ་དེ། །དད་པ་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་བྱ་ཡིན། །ཉི་ མའི་དཀྱིལ་འཁོར་འོད་འབར་བ། །མིག་མེད་པས་ནི་མཐོང་བ་མེད། །ཅེས་པའི་འགྲེལ་པར། གང་ཟག་བཞི་པོ་འདི་དག་ནི་དེ་བཞིན་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་མཐོང་བ་ལ་མིག་དང་མི་ལྡན་པར་རྣམ་པར་ བཞག་སྟེ། བཞི་གང་ཞེ་ན། འདི་ལྟ་སྟེ། སོ་སོ་སྐྱེ་བོ་དང་། ཉན་ཐོས་དང་། རང་སངས་རྒྱས་དང་། ཐེ་པ་ལ་གསར་དུ་ཞུགས་པའི་བྱང་ཆུབ་དཔའ་འོ། །ཞེས་པ་དང་འགལ་ཞེ་ན། དེའི་དོན་བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་
【現代漢語翻譯】 論者：按照論師的觀點，在『聖聲聞道』等等，以及『與觀察的法性不相違背』等等的情況下所說的加行道暖位、頂位、忍位、勝位，應是屬於大乘的加行道，因為按照論師的觀點，聲聞、獨覺沒有證悟法無我。如果承認，那麼按照論師的觀點，在此第二種情況下，應直接顯示一個成為大乘見道之因的抉擇分順品。如果承認，則與《釋論》中『如是之體性和諸佛』等等的情況下，此見道的抉擇分順品，應從第一種情況中所說而知相違背。又，論者：以正等覺等善妙攝持的智慧力所思不可及之性，在『以正等覺等善妙攝持的智慧力』的語境中，說『以正等覺等善妙攝持的智慧力』，應沒有簡別之必要，因為聲聞、獨覺的見道沒有證悟苦諦的法性為思不可及。如果不遍及，那麼它的簡別是什麼？如果承認，那麼論師說此詞從某種意義上來說是不明智的。 又，論者：按照論師的觀點，聲聞、獨覺的阿賴耶識沒有證悟無有等等的二十七種意義，因為聲聞、獨覺的阿賴耶識執著輪迴、涅槃為相。如果承認，那麼與『彼一切智性，乃是聲聞與菩薩』等等相違背。此外，聲聞、獨覺的相續中應沒有四念住、四正斷、四神足和菩提分，因為聲聞、獨覺的相續中沒有了知四諦的實相。如果不成立，那麼聲聞、獨覺的根本阿賴耶識是執著輪迴、涅槃為相是成立的。 有些人說：聲聞、獨覺了知一切法沒有自性。 有些人說：如果聲聞、獨覺了知一切法沒有自性，那麼『自生者之勝義諦，當以信心而證得，如日之輪光焰焰，盲者不能得見之』的解釋中，將這四種人安立為不具見如來藏之眼，這四種人是：異生、聲聞、獨覺和新入大乘道的菩薩，這與此相違背。如果有人這樣說，那麼它的意思是，善逝的心髓
【English Translation】 Debater: According to the teacher's view, the stages of heat, peak, forbearance, and supreme worldly qualities of the path of joining, as taught in the context of 'noble Hearer's path,' etc., and 'not contradicting the observed nature of reality,' etc., should be the path of joining of the Great Vehicle, because according to the teacher's view, Hearers and Solitary Realizers do not realize the selflessness of phenomena. If you accept this, then according to the teacher's view, in this second instance, a single definitive discriminating factor that serves as the cause of the path of seeing of the Great Vehicle should be explicitly taught. If you accept this, it contradicts the Great Commentary, which states, 'The suchness and the Buddhas,' etc., where it says that the definitive discriminating factor of this path of seeing should be understood from what is taught in the first instance. Furthermore, Debater: In the phrase 'the inconceivable nature of the power of wisdom that is well-grasped by the Perfectly Complete Buddha, etc.,' the mention of 'the power of wisdom that is well-grasped by the Perfectly Complete Buddha, etc.,' should not require any distinction, because the path of seeing of Hearers and Solitary Realizers does not realize the nature of the truth of suffering as inconceivable. If it does not pervade, then what is its distinction? If you accept this, then the teacher is unwise in terms of the statement of that phrase. Furthermore, Debater: According to the teacher's view, the Hearers' and Solitary Realizers' foundational consciousness does not realize the twenty-seven meanings of non-existence, etc., because the Hearers' and Solitary Realizers' foundational consciousness grasps samsara and nirvana as signs. If you accept this, then it contradicts 'That all-knowingness is of Hearers and Bodhisattvas,' etc. Furthermore, Hearers and Solitary Realizers should not have the four mindfulnesses, the four correct abandonments, the four legs of miraculous power, and the limbs of enlightenment in their continuums, because Hearers and Solitary Realizers do not know the reality of the four truths in their continuums. If it is not established, then it is established that the Hearers' and Solitary Realizers' mother foundational consciousness is grasping samsara and nirvana as signs. Some say: Hearers and Solitary Realizers know that all phenomena do not have inherent existence. Some say: If Hearers and Solitary Realizers know that all phenomena do not have inherent existence, then in the explanation of 'The ultimate truth of the self-born is to be realized by faith, like the blazing orb of the sun, which the blind cannot see,' these four types of individuals are established as not having the eye to see the essence of the Thus-Gone One, these four are: ordinary beings, Hearers, Solitary Realizers, and Bodhisattvas newly entering the Great Vehicle, this contradicts that. If someone says this, then its meaning is that the heart essence of the Sugata
ལ། 3-675 ཆོས་སྐུའི་སྙིང་པོ་ཡིན་པ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན་པ། རྣམ་པར་དག་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན་པ་གསུམ་ཡོད་པའི་ནང་ནས་འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན་པ་མངོན་སུམ་དུ་ མཐོང་བའི་མིག་དང་མི་ལྡན་པར་དགོངས་པ་ཡིན་གྱི། བདེ་བར་གཤེགས་པའི་སྙིང་པོ་ཐམས་ཅད་མཐོང་བ་ལ་མིག་དང་མི་ལྡན་པར་གསུངས་པ་མིན་ཏེ། རྒྱུད་བླའི་འགྲེལ་པར། ཇི་ལྟར་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་སྙིང་པོ་ཡིན་པ་དེ་ལྟར་ནི། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བརྗོད་དེ། འཇིག་རྟེན་ལས་འདས་པའི་ཆོས་ཀྱི་སྐུ་ནི་མི་ རྟག་པ་ལ་སོགས་པ་འཇིག་རྟེན་པ་ཆོས་ཀྱི་གཉེན་པོར་བསྟན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར། ༄། །ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱི་བདག་མེད་པ་རྟོགས་པས་ཉོན་མོངས་སྤོང་། ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱི་བདག་མེད་པ་རྟོགས་པས་ཉོན་མོངས་སྤོང་གི ཉོན་ མོངས་མ་ལུས་པ་སྤང་པ་ལ་ཕུང་པོ་རང་བཞིན་མེད་པ་རྟོགས་མི་དགོས་ཟེར་ན། གང་དག་དུད་འགྲོའི་བསྐལ་མང་བསྐྱལ་གྱུར་པ། །དེས་ཀྱང་མ་སྐྱེས་རྟག་འདི་མ་མཐོང་ལ། །ཞེས་འཇུག་པ་ལས་ གསུངས་པས། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱི་བདག་ཙམ་མེད་པར་རྟོགས་པས་ཉོན་མོངས་པ་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ། བསྐལ་པ་མང་པོར་དུད་འགྲོར་སྐྱེས་པ་རྣམས་ལ། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱི་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་མེད་ཀྱང་། 3-676 ཉོན་མོངས་པ་སྟུག་པོ་ཡོད་པའི་ཕྱིར། རྟག་གཅིག་རང་དབང་ཅན་གྱི་བདག་མེད་ཙམ་རྟོགས་པས་ཉོན་མོངས་པ་མ་ལུས་པ་སྤོང་མི་ནུས་ཏེ། ཉོན་མོངས་ཀྱི་རྒྱུ་འཇིག་ལྟ་ལྷན་སྐྱེས་ལ་མི་གནོད་ པའི་ཕྱིར། ཞིབ་པར་འཇུག་པ་ལ་གཟིགས། ཡང་ཁ་ཅིག རང་སངས་རྒྱས་ཀྱིས་འཛིན་པ་རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་ན་འཛིན་རྟོག་སྤོང་ནུས་དགོས་ལ། དེ་སྤོང་མི་ནུས་པར། འཛིན་པ་མི་སྤོང་ཕྱིར་དང་ ནི། །ཞེས་པས་སོ་ཞེ་ན། འོ་ན་བྱང་སེམས་མཐོང་ལམ་སྡུག་བསྔལ་ཆོས་བཟོད་ཆོས་ཅན། ཀུན་འབྱུང་དང་། ལམ་དང་། འགོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་ཀྱི་མཐོང་སྤངས་སྤོང་ནུས་པར་ཐལ། ཀུན་འབྱུང་འགོག་པ་ལམ་ རང་བཞིན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ཀུན་འབྱུང་དང་ལམ་དང་འགོག་པ་ལ་ལོག་ཞུགས་ཀྱི་མཐོང་སྤང་གི་གཉེན་པོ་བསྒོམ་མི་དགོས་པར་ཐལ་ལོ། །གཞན་ཡང་། གང་དང་གང་རང་བཞིན་མེད་པར་ རྟོགས་པས་དེའི་རྟོག་པ་སྤོང་ནུས་ན། མཐོང་ལམ་ཉིད་ནས་ནུས་པས། སྒོམ་ལམ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །ཆོས་ཀྱི་བདག་ཏུ་ལྟ་བའི་གཉེན་པོ་ཉིད་ཀྱིས་ཞེས་པ་དང་། རྐྱེཾན་སྤྱིཾ་དེ་དང་ལྡན་པས་ ཞེས་པའི་ཚིག་གིས་ཉན་རང་གཅོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུམ་བར་མ་ལས། དེ་བཞིན་ཉིད་མི་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་སུ། ཤཱ་རིའི་བུ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམས་ཀྱི་
【現代漢語翻譯】 關於法身（chos sku，Dharmakāya）的體性，有三種：出世間體性、清凈體性。這裡所說的『不具眼』，是指不具眼識能直接證悟出世間體性。並非說不具眼識去證悟一切如來藏（bde bar gshegs pa'i snying po，Tathāgatagarbha）。如《寶性論釋》（gyud bla'i 'grel pa）中所說：『如法身是出世間的體性，因此，對於顛倒執著的人來說，不是他們的行境。』因為出世間的法身是爲了對治無常等世間法而宣說的。 有些人說：『通過證悟無我（bdag med，anātman），即無常、無獨立性、無自主的「我」，就能斷除煩惱。』 另一些人說：『通過證悟無常、無獨立性、無自主的「我」，就能斷除煩惱，但不必爲了斷除所有煩惱而去證悟蘊（phung po，skandha）的自性空（rang bzhin med pa，niḥsvabhāva）。』如果這樣說，那麼《入中論》（'jug pa）中說：『那些在輪迴中經歷了無數劫的旁生，也未曾見過這種未生的常我。』因此，僅僅證悟無常、無獨立性、無自主的『我』，並不能斷除煩惱。因為即使轉生為旁生無數劫，他們雖然沒有常、一、自主的『我』的執著， 但仍然有強烈的煩惱。僅僅證悟無常、無獨立性、無自主的『我』，並不能斷除所有煩惱，因為這並不能損害與生俱來的俱生我執（lhan skyes kyi 'jig lta）。詳情請參考《入中論》。還有人說，如果聲聞緣覺（rang sangs rgyas，Pratyekabuddha）證悟了所執境的自性空，就應該能夠斷除能執的分別念（'dzin rtog），但他們卻不能斷除，如經中所說：『因為不能斷除執著。』如果這樣說，那麼證得見道（mthong lam，Darśanamārga）的菩薩，在苦法智忍（sdug bsngal chos bzod）位，應該能夠斷除對苦、集、滅、道四諦的邪見所斷（mthong spangs），因為他們已經證悟了苦、集、滅、道四諦的自性空。如果承認這一點，那麼就意味著不需要修習對治苦、集、滅、道四諦邪見所斷的對治法了。此外，如果證悟任何法的自性空就能斷除對該法的執著，那麼在見道位就應該能夠斷除一切執著，修道（sgom lam，Bhāvanāmārga）就沒有意義了。『以對治法我見本身』和『因為具有總的因』這些詞語是爲了遮破聲聞緣覺的觀點。《中品般若經》（yum bar ma）中，在講到『如實不緣的自性』時說：『舍利子，大菩薩們的……』
【English Translation】 Regarding the essence of Dharmakāya (chos sku), there are three: the essence of transcendence, the essence of purity. The statement 'without eyes' refers to not having the eye consciousness to directly realize the essence of transcendence. It does not mean not having the eye consciousness to realize all Tathāgatagarbha (bde bar gshegs pa'i snying po). As stated in the commentary on the Uttaratantra (gyud bla'i 'grel pa): 'As the Dharmakāya is the essence of transcendence, it is not the realm of those who delight in inversion.' Because the transcendent Dharmakāya is taught to counteract impermanence and other worldly phenomena. Some say: 'By realizing the absence of a self (bdag med, anātman) that is permanent, singular, and independent, one can abandon afflictions.' Others say: 'By realizing the absence of a self that is permanent, singular, and independent, one can abandon afflictions, but it is not necessary to realize the selflessness (rang bzhin med pa, niḥsvabhāva) of the aggregates (phung po, skandha) in order to abandon all afflictions.' If this is the case, then as stated in the Madhyamakāvatāra ('jug pa): 'Those sentient beings who have spent countless eons in animal realms have not seen this unborn, permanent self.' Therefore, merely realizing the absence of a self that is permanent, singular, and independent cannot abandon afflictions. Because even those who have been born as animals for countless eons, although they do not have the clinging to a self that is permanent, singular, and independent, still have strong afflictions. Merely realizing the absence of a self that is permanent, singular, and independent cannot abandon all afflictions, because it does not harm the innate clinging to self (lhan skyes kyi 'jig lta). See the Madhyamakāvatāra for details. Others say that if Pratyekabuddhas (rang sangs rgyas) realize the selflessness of what is grasped, they should be able to abandon the grasping thoughts ('dzin rtog), but they cannot abandon them, as it says: 'Because they do not abandon grasping.' If this is the case, then bodhisattvas who have attained the path of seeing (mthong lam, Darśanamārga), in the moment of suffering dharma forbearance (sdug bsngal chos bzod), should be able to abandon the afflictions to be abandoned by seeing (mthong spangs) regarding wrong views on suffering, origin, cessation, and path, because they have realized the selflessness of suffering, origin, cessation, and path. If this is admitted, then it would mean that there is no need to cultivate the antidotes to the afflictions to be abandoned by seeing regarding wrong views on suffering, origin, cessation, and path. Furthermore, if realizing the selflessness of any phenomenon can abandon the clinging to that phenomenon, then it should be possible to abandon all clinging on the path of seeing, and the path of meditation (sgom lam, Bhāvanāmārga) would be meaningless. The words 'by the antidote to the view of self of phenomena itself' and 'because it possesses the general cause' are to refute the views of the Hearers and Solitary Realizers. In the Middle Length Prajñāpāramitā Sūtra (yum bar ma), when discussing 'the nature of reality that is unapprehended,' it says: 'Shariputra, the great bodhisattvas...'
ལམ་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། 3-677 མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པ་ཡོད་མོད་ཀྱི་དེ་དག་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ཞིང་། ཐབས་མཁས་པས་ཡོངས་སུ་མ་གཟུང་ན། ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་བྱས་ ནས་ཉན་ཐོས་སུ་འགྱུར་རོ། །ཤཱ་རིའི་བུས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཅིའི་སླད་དུ། སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མ་མཆིས་པ་དང་། སྨོན་པ་མ་མཆིས་པའི་ཆོས་དེ་དག་ཉིད་ལ་བསྒོམ་དུ་འདྲ་ ཡང་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་བྲལ་ཞིང་། ཐབས་མཁས་པ་དང་བྲལ་བ་རྣམས་ནི། ཡང་དག་པའི་མཐའ་མངོན་དུ་བགྱིས་ཤིང་། ཉན་ཐོས་སུ་ཡང་འགྱུར་ལ། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཤེས་རབ་ ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། ཐབས་མཁས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མ་མཆིས་པ་དང་། སྨོན་པ་མ་མཆིས་པ་དེ་དག་ཉིད་བསྒོམ་པས་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་ རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བར་འགྱུར། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་ཁ་ཅིག་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པའི་སེམས་དང་བྲལ་བ་སྟོང་པ་ཉིད་ དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པའི་ཆོས་འགའ་ཞིག་བསྒོམ་པ་ནི། ཐབས་མི་མཁས་པ་ལ་བརྟེན་ནས་ཉན་ཐོས་སུ་འགྱུར་རོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་འདི་ལ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ཆེན་པོ་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་སེམས་དང་མ་བྲལ་བ་རྣམས་ནི། 3-678 སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པའི་ཆོས་རྣམས་ལ་བསྒོམ་ཞིང་། ཐབས་མཁས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའི་སྐྱོན་མེད་པར་འཇུག་ཅིང་། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱའོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དཔེར་ན། འདབ་ཆགས་བྱ་ཞིག་ལ་ལུས་དཔག་ཚད་བརྒྱའམ། དཔག་ཚད་ཉིས་བརྒྱའམ། དཔག་ཚད་སུམ་བརྒྱའམ། དཔག་ཚད་བཞི་བརྒྱའམ། དཔག་ཚད་ལྔ་བརྒྱ་པ་ཞིག་ ཡོད་ལ། དེ་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་ལྷའི་རིས་ནས་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་འགྲོ་བར་བྱ་བར་སེམས་པར་འགྱུར་ལ། འདབ་ཆགས་དེ་ཡང་འདབ་མ་མེད་པ་ཞིག་སྟེ། དེ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་འགྲོ་བར་ བྱའོ་སྙམ་ནས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་པའི་ལྷའི་རིས་ནས་འདིར་མཆོངས་ཏེ། གལ་ཏེ་འདབ་ཆགས་དེས་ལམ་བར་དུ་ཀྱེ་མ་མ་ལ་བདག་གིས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་ལྷའི་རིས་སུ་གནས་པར་བྱའོ་སྙམ་ དུ་བསམས་ན་ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་ལ་ཇི་སྙམ་དུ་སེམས། འདབ་ཆགས་བྱ་དེ་ཕྱིས་སུམ་ཅུ་རྩ་གསུམ་གྱི་ལྷའི་རིས་སུ་གནས་པར་ནུས་སམ། ཤཱ་རིའི་བུས་གསོལ་པ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ནི་མ་ ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། གལ་ཏེ་ལམ་བར་ན་འདི་སྙམ་དུ་ཀྱེ་མ་མ་ལ་བདག་གིས་ཅི་ནས་ཀྱང་མ་རྨས་མ་སྣད་པར་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་འདུག་པར་བྱའོ་སྙམ་ན། 3-679 ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་ལ་ཇི་སྙམ་དུ་སེམས། འདབ་ཆགས་བྱ་དེ་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་མ་རྨས་མ་སྣད་པར་འགྱུར་རམ། ཤ
【現代漢語翻譯】 雖然有空性（Śūnyatā，शून्यता，shunyata，空性），無相（Animitta，अनिमित्त，animitta，無相），無愿（Apraṇihita，अप्रणिहित，apranihita，無愿），但如果它們與般若波羅蜜多（Prajñāpāramitā，प्रज्ञापारमिता，prajnaparamita，智慧到彼岸）分離，並且沒有被善巧方便所掌握，那麼就會顯現真實的邊際，成為聲聞（Śrāvaka，श्रावक，shravaka，聲聞）。 舍利子（Śāriputra，शारिपुत्र，shariputra，舍利子）請問：世尊，為什麼同樣是修習空性、無相、無愿之法，但與般若波羅蜜多分離，與善巧方便分離的人，會顯現真實的邊際，成為聲聞；而菩薩（Bodhisattva，बोधिसत्त्व，bodhisattva，菩薩）依靠般若波羅蜜多和善巧方便，修習空性、無相、無愿之法，就能證得無上正等正覺（Anuttarā-samyak-saṃbodhi，अनुत्तरा-सम्यक्-संबोधि，anuttara-samyak-sambodhi，無上正等正覺），圓滿成佛呢？ 世尊回答說：舍利子，有些人以與一切種智（Sarvākārajñatā，सर्वाकारज्ञता，sarvakarajnata，一切種智）之心分離的狀態，修習空性、無相、無愿之法，由於依賴不善巧方便，就會成為聲聞。舍利子，那些與一切種智之心不分離的大菩薩們，修習空性、無相、無愿之法，以善巧方便進入菩薩的無過失之道，就能證得無上正等正覺，圓滿成佛。 舍利子，譬如有一隻鳥，它的身體有一百由旬（Yojana，योजन，yojana，由旬），或二百由旬，或三百由旬，或四百由旬，或五百由旬。它想要從三十三天（Trāyastriṃśa，त्रायस्त्रिंश，trayastrimsha，三十三天）來到閻浮提（Jambudvīpa，जम्बुद्वीप，jambudvipa，閻浮提）。這隻鳥沒有翅膀，它想：『我要來到閻浮提』，於是從三十三天跳下來。如果在途中，它想：『哎呀，我還是應該留在三十三天』。 舍利子，你怎麼看？這隻鳥還能回到三十三天嗎？舍利子回答說：世尊，不能了。世尊說：如果在途中，它想：『哎呀，我無論如何也要毫髮無損地到達閻浮提』。 舍利子，你怎麼看？這隻鳥能毫髮無損地到達閻浮提嗎？
【English Translation】 Although there are emptiness (Śūnyatā), signlessness (Animitta), and wishlessness (Apraṇihita), if they are separated from the Perfection of Wisdom (Prajñāpāramitā) and not grasped by skillful means, then the true limit will be manifested, and one will become a Hearer (Śrāvaka). Śāriputra inquired: 'Venerable One, for what reason is it that those who cultivate emptiness, signlessness, and wishlessness, but are separated from the Perfection of Wisdom and lack skillful means, manifest the true limit and become Hearers; while Bodhisattvas, relying on the Perfection of Wisdom and skillful means, cultivate emptiness, signlessness, and wishlessness, and thereby manifestly awaken to unsurpassed, perfect, and complete enlightenment (Anuttarā-samyak-saṃbodhi)?' The Venerable One replied: 'Śāriputra, some here, separated from the mind of all-knowingness (Sarvākārajñatā), cultivate certain dharmas of emptiness, signlessness, and wishlessness, and relying on unskillful means, become Hearers. Śāriputra, those great Bodhisattvas who are not separated from the mind of all-knowingness cultivate the dharmas of emptiness, signlessness, and wishlessness, and through skillful means, enter the faultless path of Bodhisattvas, manifestly awakening to unsurpassed, perfect, and complete enlightenment.' Śāriputra, for example, a bird might have a body of one hundred yojanas, or two hundred yojanas, or three hundred yojanas, or four hundred yojanas, or five hundred yojanas. It thinks of going from the heaven of the Thirty-three (Trāyastriṃśa) to Jambudvīpa. That bird has no wings. Thinking, 'I shall go to Jambudvīpa,' it jumps down from the heaven of the Thirty-three. If, on the way, that bird thinks, 'Alas, I should remain in the heaven of the Thirty-three,' Śāriputra, what do you think? Is that bird able to remain in the heaven of the Thirty-three later?' Śāriputra replied, 'Venerable One, it is not.' The Venerable One said, 'If, on the way, it thinks, 'Alas, I must somehow remain unharmed and undamaged in Jambudvīpa,' Śāriputra, what do you think? Will that bird remain unharmed and undamaged in Jambudvīpa?'
ཱ་རིའི་བུས་གསོལ་བ། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ནི་མ་ལགས་སོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ དེ་ནི་འཛམ་བུའི་གླིང་དུ་ལྷུང་ན་རྨས་པའི་སྣད་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མཆིས་སོ། །དེ་ཅིའི་སླད་དུ་ཞེ་ན། བཅོམ་ལྡན་འདས་དེ་ལྟ་ལུས་ཆེ་ལ་འདབ་མ་མ་སྐྱེས་པ་དང་། ཐག་རིང་པོ་ ནས་མཆོངས་པས། དེ་ནི་འདི་ལྟར་འགྱུར་དུ་གདོན་མ་འཚལ་ལོ། །བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་བཀའ་སྩལ་པ། ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་བཞིན་དུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་བསྐལ་པ་གངྒཱའི་ཀླུང་གི་བྱེ་མ་སྙེད་དུ་སྦྱིན་ པ་གཏོང་ཞིང་། ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུང་། བཟོད་པ་བསྒོམ། བརྩོན་འགྲུས་བརྩམ། བསམ་གཏན་ལ་མཉམ་པར་འཇོག་ཅིང་། བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་མངོན་པར་རྫོགས་པར་འཚང་རྒྱ་བའི་ཕྱིར། དེའི་ འཇུག་པ་ཡང་ཆེ། ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་ཆེ་རུ་ཟིན་ཀྱང་། དེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཕྱིན་པ་དང་། ཐབས་མཁས་པ་དང་བྲལ་ན། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ལྷུང་ངོ་། །དེ་ཅིའི་ ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ནི་འདི་ལྟར། བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཉིད་ཀྱི་སེམས་དང་མི་ལྡན་པར་སྦྱིན་པ་བྱིན། ཚུལ་ཁྲིམས་བསྲུངས། བཟོད་པ་བསྒོམས། བརྩོན་འགྲུས་བརྩམས། བསམ་གཏན་བསྒྲུབས་པས་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་དེ་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། 3-680 ཐབས་མཁས་པ་དང་བྲལ་བར་གྱུར་པས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ་རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ལྷུང་ངོ་། །ཤཱ་རིའི་བུ་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་འདས་པ་དང་། མ་འོངས་པ་དང་། ད་ལྟར་བྱུང་བའི་དེ་བཞིན་གཤེགས་ པ་རྣམས་ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་དང་། ཏིང་ངེ་འཛིན་དང་། ཤེས་རབ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བ་དང་། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ་དེ་སེམས་ཤིང་འཛིན་ལ། མཚན་མར་བྱེད་ཀྱང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་རྣམས་ ཀྱི་ཚུལ་ཁྲིམས་མི་ཤེས། ཏིང་ངེ་འཛིན་མི་ཤེས། ཤེས་རབ་མི་ཤེས། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་མི་ཤེས། རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཡེ་ཤེས་གཟིགས་པ་དེ་མི་ཤེས་ན། ཡེ་ཤེས་ཁོང་དུ་མ་ཆུད་ པས་སྟོང་པ་ཉིད་དང་། མཚན་མ་མེད་པ་དང་། སྨོན་པ་མེད་པར་ཞི་བར་ཐོབ་ནས། དེ་ནི་དེ་དག་ལ་ཞི་བར་མཚན་མར་འཛིན་ཏེ། དེ་དག་ལ་མཚན་མར་བཟུང་ཞིང་། བླ་ན་མེད་པ་ ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོའོ། །དེ་ལྟར་ཡོངས་སུ་བསྔོ་བའི་བྱང་ཆུབ་སེམས་དཔའ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་གནས་པར་འགྱུར་རོ། །ཤཱ་རིའི་བུ་དེ་ ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ཤེས་རབ་ཀྱི་ཕ་རོལ་ཏུ་ཕྱིན་པ་དང་། ཐབས་མཁས་པ་དང་བྲལ་བས། དགེ་བའི་རྩ་བ་བླ་ན་མེད་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་བྱང་ཆུབ་ཏུ་ཡོངས་སུ་བསྔོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 3-681 དེ་ནི་ཉན་ཐོས་ཀྱི་སའམ། རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་སར་ལྷུང་ངོ་། །ཞེས་སོ། ། ཡང་ཁ་ཅིག བྱམས་ཆོས་ཀྱི་ལུགས་ལ། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་མེད་ལ།
【現代漢語翻譯】 舍利子問道：『世尊，情況並非如此！』世尊，如果它掉到閻浮提（Jambudvipa，人世間）上，也會造成受傷的痕跡。這是什麼原因呢？世尊，因為它的身體如此巨大，卻沒有翅膀，而且從如此遙遠的地方跳下來，所以必然會變成這樣。世尊不應該這樣認為！』 世尊開示說：『舍利子，正如菩薩在恒河沙數般的劫中佈施，持戒，修忍辱，精進，禪定，爲了證得無上正等正覺，他們的發心也很大，攝取也很大。但是，如果他們缺乏般若波羅蜜多（Prajnaparamita，智慧到彼岸）和善巧方便，就會墮落到聲聞（Sravaka，小乘）地或獨覺（Pratyekabuddha，緣覺）地。』 『這是什麼原因呢？因為菩薩沒有以遍知一切的智慧之心來佈施，持戒，修忍辱，精進，禪定。因此，菩薩缺乏般若波羅蜜多和善巧方便，就會墮落到聲聞地或獨覺地。舍利子，對於過去、未來和現在諸佛的戒律、禪定、智慧、解脫和解脫知見，即使菩薩憶念、受持並視為特徵，但他們並不真正瞭解諸佛的戒律，不瞭解禪定，不瞭解智慧，不瞭解解脫知見。』 『由於不瞭解智慧的內涵，他們證得空性（Sunyata，空）、無相（Animitta，無相）和無愿（Apranihita，無愿）的寂靜涅槃（Nirvana，寂滅）。他們將這些寂靜視為特徵，執著于這些特徵，並將功德迴向于無上正等正覺。然而，這樣迴向的菩薩會安住于聲聞地或獨覺地。舍利子，這是什麼原因呢？因為他們缺乏般若波羅蜜多和善巧方便，沒有將善根迴向于無上正等正覺。因此，他們會墮落到聲聞地或獨覺地。』 還有一些人，根據慈氏（Maitreya，彌勒）的教法，認為聲聞和緣覺沒有證悟法無我（Dharmanairatmya，諸法無自性）。
【English Translation】 Sariputra asked: 'Bhagavan, it is not so! Bhagavan, if it were to fall into Jambudvipa (the human world), it would also cause a mark of injury. What is the reason for this? Bhagavan, because its body is so large, yet it has no wings, and it jumps from such a distant place, it is bound to become like this. Bhagavan should not think like this!' The Bhagavan replied: 'Sariputra, just as Bodhisattvas give alms, uphold the precepts, practice patience, exert diligence, and engage in meditation for kalpas (aeons) as numerous as the sands of the Ganges River, with the intention of attaining unsurpassed perfect enlightenment, their aspiration is also great, and their accumulation is also great. However, if they lack Prajnaparamita (Perfection of Wisdom) and skillful means, they will fall into the Sravaka (Hearer) ground or the Pratyekabuddha (Solitary Realizer) ground.' 'What is the reason for this? Because the Bodhisattva does not give alms, uphold the precepts, practice patience, exert diligence, or engage in meditation with the mind of knowing all things. Therefore, the Bodhisattva, lacking Prajnaparamita and skillful means, will fall into the Sravaka ground or the Pratyekabuddha ground. Sariputra, regarding the precepts, samadhi (concentration), wisdom, liberation, and the knowledge and vision of liberation of the Buddhas of the past, future, and present, even if the Bodhisattva remembers, upholds, and regards them as characteristics, they do not truly understand the precepts of the Buddhas, do not understand samadhi, do not understand wisdom, do not understand the knowledge of liberation.' 'Because they do not understand the inner meaning of wisdom, they attain the tranquility of emptiness (Sunyata), signlessness (Animitta), and wishlessness (Apranihita) Nirvana. They regard these tranquil states as characteristics, cling to these characteristics, and dedicate the merit to unsurpassed perfect enlightenment. However, the Bodhisattva who dedicates in this way will abide in the Sravaka ground or the Pratyekabuddha ground. Sariputra, what is the reason for this? Because they lack Prajnaparamita and skillful means, they do not dedicate the roots of virtue to unsurpassed perfect enlightenment. Therefore, they will fall into the Sravaka ground or the Pratyekabuddha ground.' Furthermore, some people, according to the teachings of Maitreya, believe that Sravakas and Pratyekabuddhas do not realize the absence of self of phenomena (Dharmanairatmya).
ཀླུ་སྒྲུབ་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཡོད་ ཅེས་ཟེར་བ་མི་འཐད་དེ། ཡུམ་རྒྱས་འབྲིང་བསྡུས་གསུམ་ནས་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་བསྟན་ཅིང་། མངོན་པར་རྟོགས་པའི་རྒྱན་ཡུམ་གསུམ་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ ཡིན་ལ། དབུ་མ་རྩ་ཤེས། རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་རྣམས་ཀྱང་། ཡུམ་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཀླུ་སྒྲུབ་དང་བྱམས་པ་གཉིས་ཀས་མདོའི་དགོངས་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པར་ ཐུགས་སུ་ཆུད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུམ་གསུམ་ལས། ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡོད་པར་བཤད་དེ། སྔར་གྱི་ལུང་རྣམས་དང་། འདི་ལྟ་སྟེ། དེར་ནི་དགྲ་བཅོམ་པ་ཟག་པ་ཟད་པ་གནས་ ལ་ཡིད་ཆེས་པས་མི་འགྲོ་ཞིང་། ཆོས་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པས་བདུད་སྡིག་ཏོ་ཅན་གྱིས་མི་འཕྲོགས་པ་དེ་བཞིན་དུ་ཞེས་སོགས་བཟོད་པའི་ཕྱིར་མི་ལྡོག་གི་སྐབས་སུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། རབ་ འབྱོར་ཐམས་ཅད་ནི་ཕྱི་དང་ནང་གི་ཆོས་ཇི་སྙེད་པ་འདི་ཙམ་ཡིན་ལ། དེ་དག་ཀྱང་ཉན་ཐོས་དང་རང་སངས་རྒྱས་རྣམས་ཀྱིས་ཤེས་ཀྱི་ཞེས་སོགས། ཡུམ་གསུམ་ལས་གསལ་བར་མང་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 3-682 ༄། །ཁ་ཅིག་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཡུམ་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་པ་རྟགས་མ་གྲུབ། ཁ་ཅིག་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཡུམ་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་པ་རྟགས་མ་གྲུབ་སྟེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་སོགས་སེམས་ཙམ་པའི་གཞུང་ཡིམན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་ཤིན་ཏུ་རིགས་པ་ མ་ཡིན་ཏེ། བྱམས་པ་མགོན་པོས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་དུ་ཡུམ་གྱི་དགོངས་པ་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་ཇི་ལྟར་གསུངས་པ་བཞིན་དུ་བཀྲལ་བའི་ཕྱིར་དང་། མདོ་སྡེ་རྒྱན། དབུས་མཐའ་རྣམ་འབྱེད། ཆོས་ཉིད་རྣམ་འབྱེད། རྒྱུད་བླ་མ་རྣམས་སུའང་བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱི་མདོའི་དགོངས་པ་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་བཞིན་བཀྲལ་བའི་ཕྱིར། དེ་སྐད་དུ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ལས། སེམས་བསྐྱེད་པའི་སྐབས་སུ། དེ་དང་དེ་ནི་མདོ་བཞིན་དུ། །བསྡུས་ དང་རྒྱས་པའི་སྒོ་ནས་བརྗོད། །ཅེས་དང་རྒྱུད་བླ་མར་བྱམས་ཆོས་ལྔ་ཇི་ལྟར་བརྩམས་པའི་ཚུལ་གྱིས་ཚིགས་སུ་བཅད་པ། གང་ཕྱིར་རྒྱལ་ལས་ཆེས་མཁས་འཇིག་རྟེན་འདི་ན་ཡོད་མིན་ཏེ། །མ་ལུས་དེ་ ཉིད་མཆོག་ནི་ཚུལ་བཞིན་ཀུན་མཁྱེན་གྱིས་མཁྱེན་གཞན་མིན་པས། །དེ་ཕྱིར་དྲང་སྲོང་རང་ཉིད་ཀྱིས་བཞག་མདོ་སྡེ་གང་ཡིན་དེ་མི་དཀྲུག །དེ་ཡང་ཐུབ་ཚུལ་བཤིག་ཕྱིར་དམ་ཆོས་ལ་ནི་གནོད་པ་བྱེད་ པར་འགྱུར། །ཞེས་གསུངས་པ་སྒྲ་ཇི་བཞིན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། བྱམས་ཆོས་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཉན་རང་ལ་ཆོས་ཀྱི་བདག་མེད་རྟོགས་པ་ཡོད་དེ། ཡུམ་ལས། ཉན་ཐོས་ཀྱི་ས་ལ་སློབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ། ། 3-683 རང་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་དང་དེ་བཞིན་གཤེགས་པ་དགྲ་བ
【現代漢語翻譯】 說克主杰宗喀巴的追隨者說，稱『中觀宗不承認聲聞和獨覺證悟法無我』是不合理的。因為《廣大般若經》、《中品般若經》、《略品般若經》三部般若經已經闡明聲聞和獨覺證悟法無我。《現觀莊嚴論》是對三部般若經的如實解釋，沒有顛倒。而且，《中觀根本慧論》和《寶鬘論》也是對般若經的如實解釋，沒有顛倒。龍樹（Nāgārjuna）和彌勒（Maitreya）二者都如實領會了佛經的意旨，沒有顛倒。三部般若經中說，聲聞和獨覺證悟法無我。例如，以前的經文中說：『在那裡，阿羅漢因為斷盡煩惱，對自己的境界有信心，並且因為現證法性，不會被魔王波旬所奪走。』等等，這是在安忍不退轉的章節中說的。而且，『善現，所有內外之法，只有這麼多，這些聲聞和獨覺都知道。』等等，三部般若經中對此有許多明確的闡述。 有些人說，《現觀莊嚴論》是對般若經的如實解釋，這個論證不成立。《現觀莊嚴論》是對般若經的如實解釋，這個論證不成立，因為《現觀莊嚴論》等是唯識宗的論典。這種說法非常不合理。因為彌勒菩薩在《現觀莊嚴論》中，按照世尊所說的那樣解釋了般若經的意旨。而且，《經莊嚴論》、《辨中邊論》、《辨法法性論》、《寶性論》中也如實解釋了世尊的經義。正如《現觀莊嚴論》中，在發心品中說：『此與彼即如經說，以攝略與廣之方式說。』以及《寶性論》中，用偈頌描述了彌勒五論的寫作方式：『何人勝王最智者，此世間中實無有，無餘彼之勝妙理，一切智者如實知，非由其他故智者，自立經部不攪動，亦不毀壞能仁規，是故不損於正法。』這些話都是字面意義上的。此外，彌勒宗也承認聲聞和獨覺證悟法無我。般若經中說：『想要在聲聞地學習的人，也應當學習般若經。』 獨覺地和如來地也是如此。
【English Translation】 It is unreasonable to say that 'the followers of Khedrup Je (mkhas grub rje) Tsongkhapa (tsong kha pa) do not acknowledge that Śrāvakas (聲聞) and Pratyekabuddhas (獨覺) realize the absence of inherent existence of phenomena (chos kyi bdag med)' because the three Prajñāpāramitā Sūtras (般若經), the Large, Medium, and Small, have already explained that Śrāvakas and Pratyekabuddhas realize the absence of inherent existence of phenomena. The Abhisamayālaṃkāra (現觀莊嚴論) is a non-inverted commentary on the three Prajñāpāramitā Sūtras. Moreover, the Mūlamadhyamakakārikā (中觀根本慧論) and the Ratnāvalī (寶鬘論) are also non-inverted commentaries on the Prajñāpāramitā Sūtras. Both Nāgārjuna (龍樹) and Maitreya (彌勒) have comprehended the meaning of the Sūtras without inversion. In the three Prajñāpāramitā Sūtras, it is said that Śrāvakas and Pratyekabuddhas realize the absence of inherent existence of phenomena. For example, the previous scriptures say: 'There, an Arhat (阿羅漢) who has exhausted defilements does not go because of faith in his own state, and because of the direct realization of the nature of phenomena, he is not robbed by the demon Māra.' etc., which is said in the chapter on non-regression due to forbearance. Moreover, 'Subhūti (善現), all internal and external phenomena are only this much, and these are known by the Śrāvakas and Pratyekabuddhas.' etc. The three Prajñāpāramitā Sūtras have many clear explanations on this. Some say that the proof that the Abhisamayālaṃkāra is a non-inverted commentary on the Prajñāpāramitā Sūtras is not established. The proof that the Abhisamayālaṃkāra is a non-inverted commentary on the Prajñāpāramitā Sūtras is not established because the Abhisamayālaṃkāra etc. are texts of the Cittamātra (唯識宗) school. This is very unreasonable because Maitreya Bodhisattva (彌勒菩薩) in the Abhisamayālaṃkāra explained the meaning of the Prajñāpāramitā Sūtras as the Bhagavan (世尊) had said. Moreover, the Mahāyānasūtrālaṃkāra (經莊嚴論), the Madhyāntavibhāga (辨中邊論), the Dharmadharmatāvibhāga (辨法法性論), and the Uttaratantraśāstra (寶性論) also explained the meaning of the Bhagavan's Sūtras as they were. As it is said in the Abhisamayālaṃkāra, in the chapter on generating Bodhicitta (發心品): 'This and that are as the Sūtras say, expressed in brief and extensive ways.' And in the Uttaratantraśāstra, the verses describe how the five treatises of Maitreya were composed: 'Since there is no one in this world who is more learned than the Victorious One, the All-Knowing One knows all the excellent principles without exception, not by others. Therefore, the wise one establishes the Sūtras himself without disturbing them, and does not destroy the conduct of the Sage, therefore it does not harm the Dharma.' These words are literal. Furthermore, the Maitreya school also acknowledges that Śrāvakas and Pratyekabuddhas realize the absence of inherent existence of phenomena. The Prajñāpāramitā Sūtra says: 'Those who wish to study in the Śrāvakabhūmi (聲聞地) should also study the Prajñāpāramitā Sūtra.' The same is true for the Pratyekabuddhabhūmi (獨覺地) and the Tathāgatabhūmi (如來地).
ཅོམ་པ་ཡང་དག་པར་རྫོགས་པའི་སངས་རྒྱས་ཀྱི་ས་ལ་སློབ་པར་འདོད་པས་ཡུམ་ལ་བསླབ་པར་བྱའོ་ཞེས་གསུངས་ལ། དེའི་དགོངས་འགྲེལ་དུ། ཐེག་ པ་གསུམ་ཆར་ཐོབ་པའི་རྒྱུ། །ཞེས་སོགས་གསུངས་པ་ཡང་དག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་ན་རེ། མངོན་རྟོགས་རྒྱན་སེམས་ཙམ་ཡིན་ཏེ། བྱམས་མགོན་གྱིས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་གྱི་དགོངས་པ་ཇི་ལྟར་ ཡིན་པ་བཞིན། འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ལ་བཤད་ལ། དེས་དབྱིག་གཉེན་ལ་བཤད། དེས་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་གྱི་དགོངས་པ་སེམས་ཙམ་དུ་བཀྲལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ཟེར་རོ། །འོ་ན་ཡུམ་གསུམ་ཡང་སེམས་ཙམ་དུ་ཐལ། བྱམས་མགོན་གྱིས་ཡུམ་གསུམ་གྱི་དགོངས་པ་ཇི་ལྟར་ཡིན་པ་ལྟར་འཕགས་པ་ཐོགས་མེད་ལ་བཤད་ལ། དེས་དབྱིག་གཉེན་ལ་བཤད། དེས་ཡུམ་གསུམ་གྱི་དགོངས་པ་སེམས་ཙམ་དུ་བཀྲལ་བའི་ཕྱིར། འཁོར་གསུམ་མོ། ། དེས་ན་མངོན་རྟོགས་རྒྱན་ཡུམ་གསུམ་གྱི་དགོངས་འགྲེལ་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བདེན་ཞེན་གྱིས་དམ་བཅས་པའི་ཆོས་སྤོང་གི་ལས་འདི་ཤིན་ཏུ་རྒྱང་རིང་བར་སྤོངས་ཤིག ཉན་རང་འཕགས་ པའི་གནས་ལུགས་རྟོགས་པའི་ཚུལ། །ལུང་རིགས་གནས་ཚུལ་བཞིན་བཀོད་པ་འདི། །བསྟན་པའི་ཁུར་འཛིན་བློ་གྲོས་རྒྱལ་མཚན་སོགས། །བློ་གསལ་དོན་གཉེར་འགའ་ཡིས་བསྐུལ་བའི་ངོར། །གཡག་གི་མིང་ཅན་སངས་རྒྱས་དཔལ་གྱིས་སྦྱར། ། 3-684 འདི་སྦྱར་དགེ་བས་མཐའ་ཡས་འགྲོ་བ་རྣམས། །དེ་ཉིད་རྟོགས་ནས་སངས་རྒྱས་མྱུར་ཐོབ་ཤོག །བསྟན་པ་དང་སེམས་ཅན་མང་པོ་ལ་ཕན་པ་རྒྱ་ཆེན་པོར་གྱུར་ཅིག །མངྒ་ལཾ་བྷ་ཝ་ཏུ།། །།
【現代漢語翻譯】 經中說，『想要在圓滿正等覺的佛陀果位上修學，就應當修學般若波羅蜜多。』 對此的解釋是：這是獲得三乘果位的因。因此，這是正確的。又有人說：《現觀莊嚴論》是唯識宗的論典，因為慈氏菩薩（བྱམས་མགོན།，Maitreya，彌勒）向聖者無著（འཕགས་པ་ཐོགས་མེད།，Asanga）講述了《現觀莊嚴論》的旨意，無著又向世親（དབྱིག་གཉེན།，Vasubandhu）講述，世親將《現觀莊嚴論》的旨意解釋為唯識宗的觀點。如果這樣，那麼三部般若經也成了唯識宗的論典了。因為慈氏菩薩向聖者無著講述了三部般若經的旨意，無著又向世親講述，世親將三部般若經的旨意解釋為唯識宗的觀點。這是三轉法輪。因此，如果認為《現觀莊嚴論》不是對三部般若經的正確解釋，那麼這種以實執而立下的誓言，是捨棄佛法的行為，應當遠離！ 聽聞聲聞和緣覺聖者證悟實相的方式，以及如實闡述經文和理證的情況，是應持教大德如妙慧幢（བློ་གྲོས་རྒྱལ་མཚན།，Lozang Gyaltsen）等一些聰慧求法者的請求，由名為野牦牛（གཡག་གི་མིང་ཅན།）的桑結華（སངས་རྒྱས་དཔལ།，Sangye Pel）所著。 以此著作的功德，愿無邊眾生， 迅速證悟實相，成就佛果！ 愿對佛法和眾多有情帶來廣大利益！吉祥如意！
【English Translation】 It is said in the scriptures, 'Those who wish to train on the ground of a fully enlightened Buddha should train in the Prajñāpāramitā.' The explanation for this is: This is the cause for attaining the fruits of the three vehicles. Therefore, this is correct. Some say that the Abhisamayalankara (現觀莊嚴論) is a Mind-Only (唯識宗) text, because Maitreya (慈氏菩薩) explained the meaning of the Abhisamayalankara to the noble Asanga (聖者無著), who in turn explained it to Vasubandhu (世親), who explained the meaning of the Abhisamayalankara as a Mind-Only view. If so, then the three Prajñāpāramitā sutras also become Mind-Only texts. Because Maitreya explained the meaning of the three Prajñāpāramitā sutras to the noble Asanga, who in turn explained it to Vasubandhu, who explained the meaning of the three Prajñāpāramitā sutras as a Mind-Only view. This is the third turning of the wheel of Dharma. Therefore, if one thinks that the Abhisamayalankara is not a correct explanation of the three Prajñāpāramitā sutras, then this vow made with clinging to reality is an act of abandoning the Dharma, and should be avoided! The way in which the Hearers and Solitary Realizers realize the state of the noble ones, and the situation of explaining the scriptures and reasoning as they are, is at the request of some wise Dharma seekers such as Lozang Gyaltsen (妙慧幢), who hold the burden of the teachings, written by Sangye Pel (桑結華), named Yak (野牦牛). By the merit of writing this, May all limitless beings, Quickly realize that very state and attain Buddhahood! May it bring great benefit to the Dharma and many sentient beings! May there be auspiciousness!