ludru0109毗奈耶四藥輔料.g2.0f

如竹嘉措教言集LG9འདུལ་བ་སྨན་བཞིའི་ཟུར་བཀོལ། 1-380 ༄༅། །འདུལ་བ་སྨན་བཞིའི་ཟུར་བཀོལ། ༄། །ཟས་ལ་བརྟེན་པའི་སྨན་གྱི་ལྟུང་བ་བསྲུང་བའི་ཚུལ། ༄༅། །ལེགས་བཤད་ཉི་མའི་འོད་ཟེར་ལས་འདུལ་བ་སྨན་བཞིའི་ཟུར་བཀོལ་གཞན་ཕན་སྙིང་པོ་མཁས་པའི་གཏམ་བྱ་རིན་ཆེན་ཕྲེང་བ་བཞུགས་སོ།། སོ་ཐར་གསེར་གྱི་ཤིང་རྟ་ལ་ཆིབས་གནང་བཀག་འོད་དཀར་ དྲ་བ་འགྱེད། །མཁྱེན་དང་བརྩེ་བའི་དཀྱིལ་འཁོར་རབ་རྒྱས་སྲིད་ཞི་ལྕགས་རིའི་འཁོར་ཡུག་བསྐོར། །གཏི་མུག་རབ་རིབ་བདུད་སྡེའི་ཚོགས་འཇོམས་སྐལ་བཟང་འགྲོ་ལ་ལམ་ཡང་སྟོན། །ཁོ་བོའི་འདྲེན་མཆོག་ཤཱཀྱའི་རྒྱལ་པོ་ ཨེ་མ་ཧོ་གནས་འདིར་ད་ལྟ་བྱོན། །ཆོས་འདུལ་གསེར་གྱི་བང་མཛོད་ཁ་ཕྱེ་ནས། །གནང་བཀག་ཟབ་མོའི་སྦྱིན་གཏོང་ཨུ་པ་ལི། །ཡོན་ཤག་ཆོས་བཤེས་ལ་སོགས་འཕགས་ཡུལ་གྱི། །འགྲེལ་མཛད་བརྒྱུད་པའི་བཤེས་ ཀུན་ཕྱག་གི་གནས། །འབུམ་ཕྲག་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་འབྱེད་འབུམ་ཕྲག་གསུམ། །བསྟན་པའི་ཁུར་ཆེན་བསྟན་འཛིན་ལྕགས་ཐང་པ། །བྱམས་པའི་བཤེས་མཆོག་མ་ཏི་རྣམ་རྒྱལ་སོགས། །མཉན་ཡོད་འདུལ་འཛིན་མཁས་རྣམས་གཙུག་ན་དགེ ། འདིར་ནི་ཆོས་འདུལ་སྦྲང་རྩིའི་བཅུད། །སྨན་བཞིའི་རྣམ་གཞག་ཉེར་མཁོའི་གནད། །བློ་གསལ་བུང་བའི་སྙིང་ལམ་དུ། །དགའ་བས་སྦྱིན་ནོ་སྤྲོ་བས་ལོང་། །ཞེས་བརྗོད་ནས། སྨན་བསྟེན་པར་བྱའོ། །ཞེས་སོགས་སྐབས་སུ་གསུམ་ ལས། དང་པོ་གཞན་དུ་འཆད། གཉིས་པ་ནི། འདིར་སྐབས་ཀྱི་སྨན་ནོ། །ཁྱོད་ལ་དབྱེ་ན་བཞི་ཡོད་དེ། དུས་རུང་གི་སྨན་སོགས་བཞི་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་ལ། འདིར་སྐབས་ཀྱི་སྨན་ལ་མཚན་ཉིད། 1-381 དབྱེ་བ། ཁྱད་ཆོས་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ནི། དྲི་རོ་རེག་བྱ་གསུམ་གང་རུང་གིས་བསྡུས་པའི་ཁམ་ཟས་དེ། སྨན་ཙམ་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ཅིང་། དེ་དང་ཟས་བཞིའི་ཟླས་ཕྱེ་བའི་ཁམ་ཟས་དོན་ གཅིག་སྟེ། མཛོད་ལས། ཁམ་གྱི་ཟས་ནི་འདོད་པ་ན། །སྐྱེ་མཆེད་གསུམ་གྱི་བདག་ཉིད་དོ། །གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་མ་ཡིན་དེས། །རང་དབང་གྲོལ་ལ་མི་ཕན་ཕྱིར། །ཞེས་སོ། །ཁམ་ཟས་གང་ཞིག བཅས་ལྡན་ དགེ་སློང་ལ་རུང་བའི་རིགས་སུ་གནས་པ་དེ། སྐབས་འདིར་བསྟན་སྨན་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ནོ་བྱས་པ་ལ་ཁོ་ན་རེ། བུ་རམ་ཆོས་ཅན། དྲི་རོ་རེག་བྱ་གསུམ་པོ་གང་རུང་ཐལ། འདིར་སྐབས་ ཀྱི་སྨན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཞག་བདུན་པའི་སྨན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འདོད་མི་ནུས་ཏེ། གཟུགས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་བཞིན་དུ་བཟའ་བ་ལྔ་དང་བཅའ་བ་ལྔ་སོགས་མང་པོ་ཞིག་སྐྱོན་ལ་ གནས་སོ་ཟེར་ན། སྐྱོན་མེད་དེ། གཞུང་གི་དངོས་བསྟན་བུ་རམ་ཞག་བདུན་པའི་སྨན་གྱི་མཚན་གཞིར་བཟུང་བ་ནི། དངོས་བཏགས་མ་ཕྱེ་བའི་རྣམ་གཞག་ཡིན་གྱི། ཕྱེ་ན་བུ་རམ་གྱི་ཚོགས་པ་ན་ ཡོད་པའི་ཁམ་ཟས་དེ། ཞག་བདུན་པའི་སྨན་གཞི་ཡིན་ཞེ

【現代漢語翻譯】 如竹嘉措教言集LG9《毗奈耶四藥輔料》 《毗奈耶四藥輔料》 依靠食物的藥物，守護墮罪之法。 《善說日光》中《毗奈耶四藥輔料·利他精髓·智者之語·珍寶鬘》。 駕馭別解脫之金車，散佈潔白光網。 智慧與慈悲之壇城廣闊無垠，環繞有寂之鐵圍山。 摧毀愚癡之障、魔眾之軍，為具緣眾生指示正道。 我的導師，釋迦王啊，祈請您降臨於此。 開啟律藏之金庫，廣施深奧之禁行。 優波離，以及講經說法之善知識等，印度諸論師傳承之善知識，我皆頂禮。 開啟百萬法門，肩負弘法重任之鐵棒尊者。 慈愛之善知識，瑪智南嘉等，以及持律諸賢，我皆頂禮。 此處乃律藏甘露之精華，四藥之分類，必要之關鍵。 為令聰慧蜜蜂之心歡喜，我將歡喜佈施，歡喜享用。 如是說后，應服用藥物。如是等分為三部分。 第一部分在其他地方講解。第二部分是：此處所說的藥物。若對你進行分類，則有四種，即有時藥等四種。 第三部分，此處所說的藥物，有定義、分類、特點三種。 第一，以氣味、味道、觸感三者中任何一者所概括的食物，僅僅是藥物的本體。它與四食區分開來的食物是同一意思。《俱舍論》中說：『口的食物如果想要，是三界（三蘊）的自性。不是色蘊，因為它不能幫助從自立中解脫。』 任何適合持戒比丘的食物，都是這裡所說的藥物的本體。有人說：『紅糖，具有氣味、味道、觸感三者。』因為是這裡所說的藥物，因為是七日藥。不能這樣認為，因為是色蘊。』 同樣，五種食物和五種嚼物等很多都存在過失。』如果這樣說，則沒有過失。因為經文直接指出紅糖是七日藥的例子，這是沒有區分直接和間接的分類。如果區分，那麼紅糖的集合中存在的食物，就是七日藥的基礎。

【English Translation】 LG9 Collection of Instructions by Rutuk Gyamtso: Supplement to the Fourfold Vinaya Medicine Supplement to the Fourfold Vinaya Medicine How to Protect Against Transgressions Related to Medicine Based on Food From 'A Good Explanation, Rays of the Sun': Supplement to the Fourfold Vinaya Medicine, 'Essence of Benefiting Others, Words of the Wise, Precious Garland'. Riding the Golden Chariot of Individual Liberation, Spreading a Net of White Light. The Mandala of Wisdom and Compassion Expands Vastly, Enclosing the Cycle of Existence and Peace with a Wall of Iron. Destroying the Darkness of Ignorance, the Hosts of Demons, Showing the Auspicious Beings the Easy Path. My Supreme Guide, King of the Shakyas, Emaho, Please Come Here Now. Opening the Golden Treasury of Dharma and Vinaya, Generously Bestowing the Profound Prohibitions. Upali, and the Spiritual Friends Who Teach the Dharma, and All the Lineage Masters of India, I Bow Down to Them. Opening Millions of Doors to the Dharma, Bearing the Great Burden of the Teachings, the Iron Staff Holder. The Loving Spiritual Friend, Mati Namgyal, and All the Wise Holders of the Vinaya, I Bow Down to Them. Here is the Essence of the Nectar of the Vinaya, the Classification of the Four Medicines, the Essential Points. For the Delight of the Hearts of the Clear-Minded Bees, I Will Joyfully Give and Joyfully Receive. Having Said This, One Should Take the Medicine. And So On, in Three Sections. The First Section is Explained Elsewhere. The Second Section is: The Medicine in Question Here. If You Divide It, There Are Four, Namely, Medicine for Use at Any Time, and So On. The Third Section: The Medicine in Question Here Has Three Aspects: Definition, Classification, and Characteristics. First, the Food That is Summarized by Any of the Three: Smell, Taste, and Touch, is Merely the Essence of Medicine. It and the Food That is Separated from the Four Foods Are the Same in Meaning. The Treasury Says: 'The Food of the Mouth, If Desired, is the Nature of the Three Realms (Three Aggregates). It is Not the Aggregate of Form, Because It Does Not Help to Liberate from Independence.' Any Food That is Suitable for a Disciplined Monk is the Essence of the Medicine Mentioned Here. Someone Says: 'Brown Sugar Has All Three: Smell, Taste, and Touch.' Because It is the Medicine in Question Here, Because It is a Seven-Day Medicine. One Cannot Think That Way, Because It is the Aggregate of Form.' Similarly, Many Things Such as the Five Foods and the Five Chews Are in a State of Fault.' If One Says That, There is No Fault. Because the Text Directly Points Out That Brown Sugar is an Example of a Seven-Day Medicine, This is a Classification That Does Not Distinguish Between Direct and Indirect. If One Distinguishes, Then the Food That Exists in the Collection of Brown Sugar is the Basis of the Seven-Day Medicine.

---

ས་སོགས་གོང་འོག་ཀུན་ལ་སྦྱར་བས་དཀའ་བའི་འཕྲང་ལས་གྲོལ་ལོ། །གནད་འདི་མ་རྟོགས་པར་ཆུ་བྱང་པ་ན་རེ། འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་གྲགས་པ་དང་བསྟུན་པ་འདྲ་སྟེ། 1-382 ཨ་རུ་ར་དང་བུ་རམ་སོགས་སྨན་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་ཞིབ་ཆ་མ་ཕྱེད་པའོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་ན། དུས་རུང་གི་སྨན། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན། ཞག་བདུན་པའི་སྨན། ཇི་ སྲིད་འཚོ་བཅང་གི་སྨན་ནོ། །དང་པོ་ལ་མཚན་ཉིད། དབྱེ་བ། སྒྲ་བཤད། བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་ནི། སྨན་བཞི་གང་རུང་གང་ཞིག རབ་ཏུ་བྱུང་བས་སྔ་དྲོ་ཁོ་ན་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་བའི་ རིགས་གནས་དེའོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་ན། ཚིག་ལེར། སྣ་ཚོགས་འབྲས་ཆན་ཟན་དང་ཤ། །ཕྱེ་དང་འཁུར་བ་བཟའ་བ་ལྔ། །ཞེས་པ་ལྟར་འབྲས་ཆེན། ཟན། ཕྱེ། འཁུར་བ་ལྔའི་ཚོགས་པ་ན་ཡོད་པའི་ཁམ་ཟས་ སོ། །ཡང་ན་སུམ་བརྒྱ་པར། ནས་ཆན་སྣུམ་འཁུར་འབྲས་ཆན་ཉ་དང་ཤ། །འདི་དག་སྲོག་གནས་བྱ་ཕྱིར་བཟའ་བར་བྱ། །ཞེས་པ་ལྟར་ལྔའམ། ཡང་ན། རྣམ་འབྱེད་དང་། འགྲེལ་ཆེན་སོགས་སུ། འབྲས་ཆན། ཟན་ དྲོན། ཤ་དང་། སྣུམ་འཁུར། ལྡེ་གུ་དང་ལྔ་ལ་བཤད་པ་ལྟར་རོ། །དེ་དག་ཏུ་མ་འདུས་པ་ཐུད་དང་། ཕྱེ་མར། འོ་འཛར། ཞོ་དང་། དར་བ། ཐུག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱང་དུས་རུང་ཡིན་ ལ། འདིར་ལྡེ་གུ་ཞེས་པ་སྐྱོ་མ་དང་གནད་གཅིག་ཅིང་། སྐྱོ་མ་ཐུག་པ་ཟན་དྲོན་གསུམ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། བཟར་བུ་གྱེན་དུ་བསྒྲེངས་མི་ནུས་པ་ཐུག་པ་དང་། ནུས་པ་སྐྱོ་མ་ཡིན་ཞིང་། 1-383 དེ་ལ་ཡང་སོར་མོ་ལྔའི་རྗེས་དོད་པ་ཟན་དྲོན་དང་། མི་དོད་པ་སྐྱོ་མ་ཙམ་དུ་བཞག་གོ །ཁ་ཅིག་མར་གསར་འདི་དུས་རུང་དུ་བཞེད་ཀྱང་ཚིག་ལེ་ལྟར་ན་ཞག་བདུན་པ་སྟེ། འབྲུ་ མར་སྦྲང་རྩི་བུ་རམ་དང་། མར་ཡང་ཞག་བདུན་པར་བཤད་དེ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །དེས་ན་བུ་རམ་བསྒར་མ་ནི་ཅིས་ཀྱང་ཞག་བདུན་པ་ཡིན་པས། རབ་བྱུང་དག་གིས་ཀྱང་དགོང་དུས་སྤྲོ་བཞིན་ ལོངས་སྤྱོད་པས་ཆོག་པ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་པ་བཅའ་བ་ལྔ་ནི། ཚིག་ལེར། རྩ་བ་སྡོང་བུ་མེ་ཏོག་འབྲས། །ལོ་མ་ཡང་ནི་བཅའ་བ་ལྔ། །ཞེས་པ་ལྟར་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་རྩ་བ་ནི་ཐུ་ ལུ། ལ་ཕུག གྲོ་མ་སོགས་སོ། །སྡོང་བུ་ནི་བུ་རམ་ཤིང་སོགས་སོ། །མེ་ཏོག་ནི་ཨུཏྤལ་པདྨ་སོགས་བཅའ་བར་ངོས་འཛིན་དུ་རུང་བ་རྣམས་སོ། །འབྲས་བུ་ནི་དགུན་འབྲུ་ཁམ་བུ་ཏར་ཁ་སོགས་ ཀྱི་ཁམ་ཟས་སོ། །ལོ་མ་ནི་ཐུ་ལུ་དང་ལ་ཕུག་སོགས་ཀྱི་ལོ་མའོ། །གསུམ་པ་སྒྲ་བཤད་པ་ནི། རབ་བྱུང་དག་གིས་སྔ་དྲོའི་ཆ་ལ་ལོངས་སྤྱད་དུ་རུང་ཞིང་ཕྱི་དྲོ་བཟར་མི་རུང་ བས་དུས་རུང་ཞེས་བྱའོ། །གསུམ་པ་བྱེད་ལས་ནི། གཙོ་བོར་བཀྲེས་པའི་ནད་སེལ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ།། །། གཉིས་པ་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་ལ། མཚན་ཉིད། དབྱེ་བ། སྒྲ་བཤད། བྱེད་ལས་སོ། །དང་པོ་ནི། 1-384 སྨན་བཞི་གང

【現代漢語翻譯】 將土地等上下一切結合起來，便能從艱難險阻中解脫。《四部醫典》的北方註疏者卻不明白這個要點，說：『這似乎是迎合世間的名聲。』 說阿如拉（藏文：ཨ་རུ་ར།，梵文天城體：हरीतकी，梵文羅馬擬音：harītakī，漢語字面意思：訶梨勒）和紅糖等是藥物，這是沒有仔細區分的緣故。第二種分類是：時食藥、隨時藥、七日藥、盡壽藥。 首先是時食藥，有定義、分類、詞源解釋和作用。第一，定義是：四種藥物中的任何一種，比丘在早上才能享用的食物。 第二，分類是：如《根本醫典》所說：『米飯、雜糧、肉羹和肉，麵粉和油炸麵食共五種。』像這樣，米飯、雜糧、麵粉、油炸麵食五種食物混合在一起的食物。 或者如《三百頌》所說：『青稞粥、油炸麵食、米飯、魚和肉，爲了維持生命而食用。』像這樣有五種。或者，在《辨別論》和《大疏》等中，有米飯、熱粥、肉、油炸麵食、奶渣五種說法。 不包括在這些之中的糌粑、炒麵、奶酪、酸奶、奶油、麵條等也是時食。這裡說的奶渣與酸粥意義相同。酸粥、麵條、熱粥三者的區別是：不能用筷子夾起來的是麵條，能夾起來的是酸粥。 而且，能留下五個手指印的是熱粥，不能留下的是酸粥。有些人認為新奶油是時食，但按照《根本醫典》的說法，是七日藥，因為：『穀物、奶油、蜂蜜和紅糖，奶油也是七日藥。』 因此，紅糖塊肯定是七日藥，所以比丘們在晚上也可以隨意享用。第二，五種佐料是：如《根本醫典》所說：『根、莖、花、果、葉，這五種是佐料。』 也就是說，根是蘿蔔、蔓菁、蕎麥等。莖是紅糖樹等。花是蓮花、睡蓮等可以識別為佐料的各種花。果實是冬季的果實，如杏子、李子等的食物。葉子是蔓菁和蘿蔔等的葉子。 第三，詞源解釋是：比丘們只能在早上享用，下午不能食用，所以稱為時食。第三，作用是：主要用於消除飢餓。 第二種是隨時藥，有定義、分類、詞源解釋和作用。第一，定義是：四種藥物中的任何一種，

【English Translation】 By combining earth and everything above and below, one is liberated from difficult straits. The northern commentator of the 'Four Medical Tantras' did not understand this key point, saying: 'This seems to be in line with worldly fame.' Saying that arura (Tibetan: ཨ་རུ་ར།, Sanskrit Devanagari: हरीतकी, Sanskrit Romanization: harītakī, Chinese literal meaning: Terminalia chebula) and brown sugar etc. are medicines is because they have not been carefully distinguished. The second classification is: timely medicine, occasional medicine, seven-day medicine, and lifetime medicine. First is timely medicine, which has a definition, classification, etymological explanation, and function. First, the definition is: any of the four medicines that a monk can enjoy only in the morning. Second, the classification is: as stated in the 'Root Tantra': 'Rice, mixed grains, meat broth and meat, flour and fried dough, a total of five.' Like this, food mixed with five kinds of food: rice, mixed grains, flour, and fried dough. Or as stated in the 'Three Hundred Verses': 'Barley porridge, fried dough, rice, fish, and meat, are eaten to sustain life.' Like this, there are five kinds. Or, in the 'Differentiation Treatise' and 'Great Commentary' etc., there are five kinds of sayings: rice, hot porridge, meat, fried dough, and curd. Zamba, fried flour, cheese, yogurt, cream, noodles, etc., which are not included in these, are also timely foods. The curd mentioned here has the same meaning as sour porridge. The difference between sour porridge, noodles, and hot porridge is: noodles cannot be picked up with chopsticks, while sour porridge can be picked up. Moreover, hot porridge can leave five finger marks, while sour porridge cannot. Some people think that fresh butter is a timely food, but according to the 'Root Tantra', it is a seven-day medicine, because: 'Grains, butter, honey, and brown sugar, butter is also a seven-day medicine.' Therefore, brown sugar cubes are definitely seven-day medicine, so monks can enjoy them freely in the evening as well. Second, the five condiments are: as stated in the 'Root Tantra': 'Root, stem, flower, fruit, leaf, these five are condiments.' That is, the root is radish, turnip, buckwheat, etc. The stem is brown sugar tree, etc. The flower is lotus, water lily, etc., all kinds of flowers that can be identified as condiments. The fruit is winter fruit, such as apricots, plums, etc. The leaf is the leaf of turnip and radish, etc. Third, the etymological explanation is: monks can only enjoy it in the morning and cannot eat it in the afternoon, so it is called timely food. Third, the function is: mainly used to eliminate hunger. The second type is occasional medicine, which has a definition, classification, etymological explanation, and function. First, the definition is: any of the four medicines,

---

་རུང་གང་ཞིག ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཅན་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་ཏུ་རུང་བའི་རིགས་གནས་ཀྱི་བཏུང་བ་དེའོ། །གཉིས་པ་དབྱེ་ན། དུས་རུང་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་ རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ། ཞག་བདུན་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ། འཚོ་བཅང་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་དང་བཞིའོ། །དང་པོ་ནི། ཚགས་ཀྱིས་བཙགས་པའི་རྩམ་ཐང་ཤིན་ཏུ་སླ་བ་དང་། རུས་ཐང་ཤིན་ཏུ་སླ་བ་བཞིན་གྱི་གཟུགས་བརྙན་སྣང་བ་ལྟ་བུའོ། །གཉིས་པ་ནི། དར་སིང་ཆུར་ཁུ་སོགས་ཆུ་དང་འདྲེས་པའི་དངས་མ་ཚགས་ལ་བཙགས་པ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ནི། སྦྲང་བུར་གྱི་ དངས་མ་ཤིན་ཏུ་སླ་བ་ལྟ་བུའོ། །བཞི་པ་ནི། ཨ་བར་སྐྱུར་གསུམ་སོགས་ཀྱི་ཁུ་བ་ཤིན་ཏུ་སླ་བ་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་སྒྲ་བཤད་ནི། དགེ་སློང་རྣམས་ཀྱིས་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཅན་དུ་ བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་རུང་བས་དེ་སྐད་ཅེས་བྱའོ། །བཞི་པ་བྱེད་ལས་ནི་གཙོ་བོར་སྐོམ་པའི་ནད་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །གསུམ་པ་ཞག་བདུན་པའི་སྨན་ལ་མཚན་ཉིད་སོགས་བཞི་ལས། དང་པོ་ ནི། སྨན་རྣམ་བཞི་གང་རུང་གང་ཞིག ཞག་བདུན་གྱི་མཐའ་ཅན་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་ཏུ་རུང་བའི་རིགས་གནས་དེའོ། །འདི་ལ་པཎ་ཤག་པ་གོང་བུའི་རྫས་ཡིན་པ་ཞིག་དགོས་གསུངས་པ་ནི་མ་ངེས་ཏེ། 1-385 ཞུན་མར་འབྲུ་མར་བུ་རམ་ཁུ་བ་སླ་བ་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱང་ཞག་བདུན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གསུམ་པ་དེའི་དབྱེ་བའམ་མཚན་གཞི་ནི། འབྲུ་མར། ཞུན་མར། བུ་རམ། སྦྲང་རྩི། མར་གསར། ཧྭགས་རྣམས་སོ། །ཧྭགས་དེ་ནི་བུ་རམ་སྐོལ་བའི་རླངས་པའི་ཟིལ་པ་བསགས་པའི་ཁནྡྷའོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གསུམ་པ་སྒྲ་བཤད་ནི། ཞག་བདུན་གྱི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་ནས་ལོངས་སྤྱོད་རུང་བས་ན་དེ་ སྐད་ཅེས་བྱའོ། །བཞི་པ་བྱེད་ལས་ནི་གཙོ་བོར་རླུང་ནད་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །བཞི་པ་འཚོ་བཅང་གི་སྨན་ལ་མཚན་ཉིད་སོགས་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། སྨན་བཞི་གང་རུང་གང་ཞིག ཇི་སྲིད་འཚོའི་ བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་ཏུ་རུང་བའི་རིགས་གནས་དེའོ། །སྤྱིར་ཞག་བདུན་གྱི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརློབས་པའི་སྨན་ལ་ཞག་བདུན་པ་སོགས་ཀྱིས་མ་ཁྱབ་སྟེ། ཞག་བདུན་པ་དང་ཇི་སྲིད་འཚོ་བཅང་གི་ རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་བཏུང་བ་རྣམས། ཞག་བདུན་དང་ཇི་སྲིད་འཚོ་བཅང་གི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ཀྱང་ཆོག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞུང་ཉིད་ལས། དེ་དུས་སུ་རུང་བ་ཉིད་ཡིན་ན་ཐུན་ ཚོད་ཀྱི་མཐའི་མཐའ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཉིད་ཡིན་ན། དེའི་གང་ཡིན་པའོ་ཞེས་དུས་རུང་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཅན་དང་། ཞག་བདུན་པ་དང་འཚོ་བཅང་གི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་རང་རང་གི་མཐའ་ཅན་དུ་བྱིན་རླབས་བྱས་པས་ཆོག་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-386 གཉིས་པ་དབྱེ་ན། འཇིག་རྟེན་ན་སྨན་དུ་གྲགས་པའི་རྩ་བ། ས

【現代漢語翻譯】 那麼，什麼是適合在規定時間內加持的飲料呢？第二種分類是：由時食之因產生的飲料，適合在規定時間內飲用；由七日之因產生的藥物；由終身持有之因產生的適合在規定時間內飲用的藥物，共有四種。第一種是：用細網過濾的非常稀薄的糌粑湯，以及非常稀薄的骨頭湯，就像顯現的影像一般。第二種是：將與水混合的達新曲等液體用細網過濾后的清澈液體。第三種是：非常稀薄的蜂蜜糖漿。第四種是：非常稀薄的訶梨勒、毗醯勒、庵摩勒等三種酸味藥材的汁液。第三，解釋詞義：由於比丘們在規定時間內加持后可以享用，所以稱為『適合在規定時間內飲用』。第四，作用主要是解除口渴。 第三，關於七日藥的特徵等四點。第一點是：任何一種四種藥物，是可以加持七日之久的類別。關於這一點，班禪釋迦巴說必須是丸狀的物質，這是不確定的，因為融化的酥油、油、紅糖等不稀薄的物質也是七日藥。第三，它的分類或例子是：油、融化的酥油、紅糖、蜂蜜、新酥油、凝乳等。凝乳是指熬製紅糖時收集的蒸汽凝結而成的糖稀。第三，解釋詞義：由於可以加持七日後享用，所以稱為『七日藥』。第四，作用主要是解除隆病。 第四，關於終身持有的藥物，有特徵等四點。第一點是：任何一種四種藥物，是可以加持直至生命終結的類別。一般來說，加持七日之久的藥物不能完全涵蓋七日藥等，因為由七日之因和終身持有之因產生的適合在規定時間內飲用的飲料，即使加持七日或終身持有也是可以的。正如經文中所說：『如果是適合那個時間的東西，那就是時間的終結。如果是其他的東西，那就是它所屬的時間。』因此，由時食之因產生的飲料，加持至規定時間的終結；七日藥和終身持有的藥物，加持至各自時間的終結就可以了。 第二，分類是：世間被稱為藥物的根、莖、葉、花、果實等。

【English Translation】 So, what is a drink that can be blessed within a specified time? The second classification is: drinks arising from the cause of timely food, suitable for drinking within a specified time; medicines arising from the cause of seven days; medicines arising from the cause of lifelong possession that are suitable for drinking within a specified time, there are four types in total. The first is: very thin zanba soup filtered with a fine mesh, and very thin bone soup, like a manifested image. The second is: clear liquid filtered with a fine mesh, such as darsing chu and other liquids mixed with water. The third is: very thin honey syrup. The fourth is: very thin juice of three sour medicinal materials such as haritaki, bibhitaki, and amalaki. Third, explaining the meaning of the words: Because monks can enjoy it after blessing it within a specified time, it is called 'suitable for drinking within a specified time.' Fourth, the main function is to relieve thirst. Third, regarding the characteristics of seven-day medicine, there are four points. The first point is: any of the four types of medicine, which can be blessed for seven days. Regarding this, Panchen Shakya Pa said that it must be a pill-shaped substance, which is uncertain, because melted ghee, oil, brown sugar, etc., which are not thin, are also seven-day medicines. Third, its classification or examples are: oil, melted ghee, brown sugar, honey, fresh ghee, curd, etc. Curd refers to the sugar syrup formed by collecting the steam condensed when boiling brown sugar. Third, explaining the meaning of the words: Because it can be blessed and enjoyed after seven days, it is called 'seven-day medicine.' Fourth, the main function is to relieve lung disease. Fourth, regarding lifelong possession medicines, there are four points such as characteristics. The first point is: any of the four types of medicine, which can be blessed until the end of life. Generally speaking, medicines blessed for seven days cannot completely cover seven-day medicines, etc., because drinks suitable for drinking within a specified time arising from the cause of seven days and lifelong possession can be blessed for seven days or lifelong possession. As the scripture says: 'If it is something suitable for that time, then that is the end of the time. If it is something else, then that is the time to which it belongs.' Therefore, drinks arising from the cause of timely food should be blessed until the end of the specified time; seven-day medicines and lifelong possession medicines should be blessed until the end of their respective times. Second, the classification is: roots, stems, leaves, flowers, fruits, etc., which are known as medicines in the world.

---

ྡོང་བུ། ལོ་མ། མེ་ཏོག འབྲས་བུ་དང་ལྔའོ། །དང་པོ་ནི། གླ་སྒང་དང་། ཤུ་དག་དང་། བོང་བ་དཀར་པོ་ལྟ་བུ། གཉིས་པ་ ནི། ཙན་དན་དང་། ཤུག་པ་དང་། སླེ་ཏྲེས་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་ནི། བ་ཤ་ཁ་དང་། ནིམ་པའི་ལོ་མ་ལྟ་བུའོ། །བཞི་པ་ནི། ནིམ་པ་དང་། བ་ཤ་ཀ་དང་། ཀླུ་ཤིང་གི་མེ་ཏོག་ལྟ་ བུའོ། །ལྔ་པ་ནི། ཨ་བར་སྐྱུར་གསུམ་དང་། ན་ལེ་ཤམ་སོགས་ལྟ་བུའོ། །གསུམ་པ་སྒྲ་བཤད་ནི། ཇི་སྲིད་མ་ཤིའི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་ཏུ་རུང་བས་དེ་སྐད་ཅེས་བྱའོ། །བཞི་པ་བྱེད་ལས་ ནི་གཙོ་བོར་འདུས་པའི་ནད་སེལ་བར་བྱེད་པའོ། །སྨན་བཞི་པོ་དེ་དག་ཀྱང་། དུས་རུང་ལ་ནི་བྱིན་བརླབས་མེད་ལ། བྱིན་ལེན་བྱས་ན་སྔ་དྲོའི་དུས་ཁོ་ན་ལོངས་སྤྱོད། ཕྱི་མ་གསུམ་ནི། དུས་ དང་དུས་མིན་ཐམས་ཅད་དུ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་བ་ཡིན་མོད། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ན། སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་དེ་གུང་ཚིགས་ཚུན་ལ་ལོངས་སྤྱོད། དེ་ལས་འདས་ན་ གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར། ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱ་བ་དེ་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་ལོངས་སྤྱོད། དེ་ལས་འདས་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར། བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་བྱིན་བརླབས་ཀྱི་དུས་སྔ་དྲོ་ཡིན་པས། 1-387 སྔ་དྲོ་དུས་དེ་ནས་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་ལོངས་སྤྱད་པས་ཆོག དེ་ལས་འདས་ན་གསོག་འཇོག་དང་སྤང་ལྟུང་གཉིས་ཆར་འབྱུང་། ཞག་བདུན་པའི་སྨན་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ན། སྔ་དྲོ་བྱིན་ ལེན་བྱས་པ་གུང་ཚིགས་ཚུན་དང་། ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་ལོངས་སྤྱོད། མཐའ་དེ་གཉིས་ལས་འདས་ན་གསོག་འཇོག་སྟེ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན། བྱིན་རླབས་བྱས་པའི་སྔ་ དྲོ་ནས་བཟུང་ཞག་བདུན་དུ་ལོངས་སྤྱད་པས་ཆོག བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་ན་གསོག་འཇོག་དང་། གསོག་འཇོག་བྱས་པའི་སྤང་ལྟུང་གཉིས་ཀ་འབྱུང་། ཇི་སྲིད་འཚོ་བཅང་ལ་ཡང་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་སྔ་ དྲོ་དང་ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་ན། གུང་ཚིགས་དང་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པའི་ཚེ་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་ལ། འཚོ་བཅང་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་ཇི་སྲིད་མ་ཤིའི་བར་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ལོངས་སྤྱད་ དུ་རུང་བས་འདི་ལ་གསོག་འཇོག་དང་། གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་གཉིས་ཀ་མི་འབྱུང་བ་འདྲའོ། །ཁ་ཅིག ནད་ལས་གྲོལ་ནས་བཅངས་ན་གསོག་འཇོག་འབྱུང་ཞེས་པ་དང་། ཁ་ཅིག་ནད་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་ དུ་བྱིན་གྱིས་རློབས་ཞེས་གསུངས་ཏེ། འདི་ལ་ལུང་གིས་ཟིན་ཟོ་མེད་པ་འདྲའོ། །རྣམ་དབྱེ་འདི་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་དག་ལ་མིག་ཁ་ཕྱེ་བ་ལྟ་བུའི་ཕན་ཡོན་འབྱུང་བར་སེམས་སོ། ། 1-388 དེས་ན་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་གནང་བའི་དུས་ཀྱི་དམིགས་བསལ་མེད་པར་མཐའ་དེ་དག་ལས་འདས་པར་འཆང་ན་གསོག་འཇོག་དང་། དེ་ཟོས་ན་གསོག་འཇོག་ཅན་ཟོས་པའི་ལ

【現代漢語翻譯】 樹幹、樹葉、花朵、果實這五種。第一種如：甘草、小豆蔻、白茯苓等。第二種如：檀香、杉樹、杜鵑等。第三種如：拔夏迦樹葉、印度楝樹葉等。第四種如：印度楝樹花、拔夏迦樹花、龍樹花等。第五種如：三種酸味訶子、長柄訶子等。第三，詞義解釋：直至未死之前都可以加持，故名。第四，作用：主要能消除聚集性疾病。這四種藥物，在適當的時候沒有加持，如果接受加持，只能在早晨享用。其餘三種，無論何時都可以享用，但如果未在規定的時間內加持，早上接受加持的，只能用到中午。超過這個時間，就變成儲藏。下午接受加持的，只能用到規定的時間結束。超過這個時間，就變成儲藏。如果加持了，加持的時間是早上，所以從早上到規定的時間結束都可以享用。超過這個時間，就會產生儲藏和墮落兩種過失。七日藥如果沒有加持，早上接受加持的，可以用到中午；下午接受加持的，可以用到規定的時間結束。超過這兩個時間，就是儲藏。如果加持了，從加持的早上開始，七天內都可以享用。第八天黎明出現時，就會產生儲藏，以及儲藏導致的墮落兩種過失。終身藥如果沒有加持，早晚接受加持，超過中午和規定的時間，就會變成儲藏。如果終身藥加持了，直至未死之前，任何時候都可以享用，因此這不會產生儲藏，以及儲藏導致的墮落兩種過失。有些人說，病癒后持有就會產生儲藏，有些人說，疾病直至終身都可以加持。這似乎沒有經典依據。僅僅通過這些區分，對於持戒的比丘來說，也能產生如睜開眼睛般的利益。因此，持戒的比丘如果沒有給予規定的時間限制，超過這些時間限制持有，就會變成儲藏，吃了這些東西，就犯了吃儲藏物的罪過。

【English Translation】 Trunk, leaves, flowers, and fruits, these five. The first is like: licorice, cardamom, white Poria cocos, etc. The second is like: sandalwood, fir, rhododendron, etc. The third is like: Vasa (拔夏迦) leaves, neem leaves, etc. The fourth is like: neem flowers, Vasa flowers, Naga tree flowers, etc. The fifth is like: three sour Haritaki (訶子), long-stalked Haritaki, etc. Third, the explanation of the term: it can be blessed until death, hence the name. Fourth, the function: mainly to eliminate aggregated diseases. These four medicines, if not blessed at the appropriate time, can only be consumed in the morning if blessed. The other three can be consumed at any time, but if not blessed within the prescribed time, those blessed in the morning can only be used until noon. Beyond this time, it becomes storage. Those blessed in the afternoon can only be used until the end of the prescribed time. Beyond this time, it becomes storage. If blessed, the time for blessing is in the morning, so it is sufficient to consume from morning until the end of the prescribed time. Beyond this time, both storage and downfall occur. If the seven-day medicine is not blessed, those blessed in the morning can be used until noon, and those blessed in the afternoon can be used until the end of the prescribed time. Beyond these two times, it is storage. If blessed, it is sufficient to consume for seven days from the morning of the blessing. When the dawn of the eighth day appears, both storage and the downfall caused by storage occur. If the lifetime medicine is not blessed, and blessed in the morning and evening, it becomes storage when it exceeds noon and the prescribed time. If the lifetime medicine is blessed, it can be consumed at any time until death, so this does not produce storage, nor the downfall caused by storage. Some say that storage occurs if held after recovery from illness, and some say that the disease can be blessed until the end of life. This seems to have no scriptural basis. Even with these distinctions, it is thought that benefits like opening the eyes will arise for monks who uphold the precepts. Therefore, if a monk who upholds the precepts holds beyond these limits without specifying the time limit, it becomes storage, and eating these things is a transgression of eating stored items.

---

ྟུང་བྱེད་འཕོག་པས་དེ་དག་ ལས་མ་འདས་པར་ལོངས་སྤྱོད་པའམ། ཡང་ན་གཞན་ལ་སྦྱིན་པའམ། ཡང་ན་བྱིན་ལེན་དང་བྱིན་བརླབས་ཞིག་པར་བྱས་ཏེ། གསོག་འཇོག་བསྲུང་བའི་ཐབས་བླ་ན་མ་མཆིས་པའོ། ། གསུམ་པ་སྨན་གྱི་ཁྱད་ཆོས་ ལ། ཟས་ལ་བརྟེན་པའི་སྨན་གྱི་ལྟུང་བ་བསྲུང་བའི་ཚུལ་དང་། ཟས་དེ་བསྟེན་པའི་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ལ་ཐུན་མོང་བ་རུང་ཆུའི་རྣམ་གཞག ཐུན་མོང་མིན་པ་བསྲུང་ཚུལ་སོ་སོར་བཤད་པའོ། །དང་ པོ་ལ། གང་ལ་རུང་ཆུ་འཐོར་བའི་གཞི། གང་འཐོར། གང་གིས་འཐོར་བ། ཚུལ་ཇི་ལྟར། ནམ་གྱི་ཚེ་འཐོར། དེ་ལྟར་སྟོར་བའི་དགོས་པའོ། །དང་པོ་ནི། སྨན་གྱི་མ་གསུམ་རུང་བ་ཚད་ལྡན་ཏེ། སློབ་དཔོན་སྦྲང་མའི་རྐང་པ་ཅན་གྱིས་སོ་ཐར་ཊཱིཀར། མི་རུང་བ་དང་དུས་རུང་དང་། །ཁོལ་བའི་གནས་སྐབས་རྣམས་ལ་ནི། །རུང་ཆུ་གདབ་པར་མི་བཞེད་དོ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །གཉིས་པ་ནི། ཟན་ དང་མ་འདྲེས་པའི་ཆུ་གཙང་མ་སྐོལ་གྲང་མིན་པའི་རང་བཞིན་གྱིས་གྲང་བའོ། །གསུམ་པ་ནི། རང་ལ་ལྟོས་པའི་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པས་འཐོར་ཏེ། འོན་ཀྱང་རྫོགས་པས་གོ་ནི་ཆོད་དོ། །བཞི་པ་ནི། 1-389 ཀུ་ཤ་ལ་སོགས་པས་ཆུ་འཐོར་བའི་ཐ་སྙད་བྱས་པ་ཙམ་མོ། །ལྔ་པ་ནི། སྨན་བྱིན་རླབས་བྱེད་ན། ཚ་བའི་གོང་དུ་སྟེ། བྱིན་བརླབས་ཚ་བའི་གོང་དུ་བྱེད་དགོས་ཤིང་། དེའི་སྔོན་དུ་བྱིན་ ལེན་དང་། བྱིན་ལེན་གྱི་སྔོན་དུ་རུང་ཆུ་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱིན་གྱིས་མི་རློབ་ན་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་གྱི་བར་དུའོ། །བྱ་བ་ཇི་ཙམ་བྱེད་ན། བྱིན་གྱིས་བརླབས་ན་ བྱིན་རླབས་མ་ཞིག་བར་དང་། མ་བརླབས་ན་ཉིན་ཞག་གཅིག་ཏུ་བྱ་བ་བྱེད་ཅེས་འཆད་མོད། ཁོ་བོ་ནི། བྱིན་ལེན་མི་བྱེད་ན་རུང་ཆུའི་དགོས་པ་ཡང་མེད་ལ། ཕྱི་དྲོ་རུང་ཆུ་དང་བྱིན་ ལེན་བྱས་ནས་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་བྱ་བ་བྱེད་དེ། དེ་ལས་འདས་པར་འཆང་བ་ལ་གསོག་འཇོག་འབྱུང་བས་རུང་ཆུའི་བྱ་བ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་སྙམ་མོ། །ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ནི། འགའ་ཞིག་ཞག་གཅིག་ཅེས་དང་། ཁ་ཅིག མཚམས་ཀྱི་དམར་འོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག སྲོད་ཐུན་གྱི་མཐའ་ཚུན་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་ཉིན་མོའི་ཐུན་ཚོད་གྱི་མཐའ་ཉིན་མོའི་ཐུན་གསུམ་པ་དང་། མཚན་མོའི་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་མཚན་མོའི་ཐུན་གསུམ་པ་སྐྱ་རེངས་འཆར་ཁ་ཚུན་ཞེས་སོགས་བཞེད་པ་མི་འདྲ་བ་མང་ཡང་། འདིར་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་དགོངས་པ་སྲོད་ཐུན་གྱི་མཐའ་འདས་མ་འདས་ལ་བཞེད་ཅིང་། 1-390 ཁ་ཅིག་མཚམས་ཀྱི་འོད་དམར་བསྲུང་བའི་ལག་ལེན་བྱེད་ཀྱང་། དེ་ལ་བཤད་ཁུངས་གསལ་པོ་མེད་དོ་ཅེས་པཎ་ཆེན་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གསུང་ངོ་། །འོ་ན་ནད་པ་ལ་མཚན་གུང་སྐོམ་ནད་བྱུང་ན་ ཇི་ལྟར་བྱེད་སྙམ་ན། དེའི་ཚེ་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་སྨན་ལོངས་སྤྱད་པས་ཆོག་

【現代漢語翻譯】 如果因為墮罪而無法避免地享用或佈施，或者破壞了加持和接受，那麼就沒有比儲存和保護更好的方法了。第三個是藥物的特性：依靠食物來保護藥物的墮罪的方式，以及食用這些食物的方式。第一部分包括共同的凈化水的分類，以及分別解釋非共同的保護方式。第一部分包括：什麼東西灑凈化水？灑什麼？用什麼灑？如何灑？何時灑？如此灑的必要性是什麼？第一，藥物的三種成分必須是合格的。索達替卡（Sotartika）的老師斯朗瑪坎巴堅（Srangma Kampa Ken）說：『對於不合格、不合時宜和沸騰的情況，不允許使用凈化水。』第二，未與食物混合的純凈水，其性質是冷的，而不是煮沸的。第三，相對於自己而言，未受比丘戒的人可以灑水，但受戒的人也可以。第四，庫沙拉（Kushala）等人只是使用了灑水的術語。第五，如果加持藥物，必須在熱之前進行，因為加持必須在熱之前進行，並且在此之前需要接受，接受之前需要凈化水。如果不加持，則從中午到黎明之間。至於要做多少，據說如果加持了，直到加持消失為止；如果未加持，則一天一夜都可以做。但我認為，如果不接受，則不需要凈化水。下午使用凈化水並接受后，直到時間結束都可以做，如果超過這個時間，就會發生儲存，因此不進行凈化水的行為。時間的結束是：有些人說是一天，有些人說是直到紅光消失，有些人說是直到黃昏結束，有些人說白天的結束是白天第三個時辰，夜晚的結束是夜晚第三個時辰，直到黎明。雖然有許多不同的觀點，但這裡第三個百千頌的觀點是黃昏是否結束。有些人 практикуют 保護紅光，但班禪一切智者說，這沒有明確的解釋來源。如果病人半夜口渴怎麼辦？那時，接受加持后，享用時辰內的藥物就可以了。 如果因墮罪而無法避免地享用或佈施，或者破壞了加持和接受，那麼就沒有比儲存和保護更好的方法了。第三個是藥物的特性：依靠食物來保護藥物的墮罪的方式，以及食用這些食物的方式。第一部分包括共同的凈化水的分類，以及分別解釋非共同的保護方式。第一部分包括：什麼東西灑凈化水？灑什麼？用什麼灑？如何灑？何時灑？如此灑的必要性是什麼？第一，藥物的三種成分必須是合格的。索達替卡（Sotartika）的老師斯朗瑪坎巴堅（Srangma Kampa Ken）說：『對於不合格、不合時宜和沸騰的情況，不允許使用凈化水。』第二，未與食物混合的純凈水，其性質是冷的，而不是煮沸的。第三，相對於自己而言，未受比丘戒的人可以灑水，但受戒的人也可以。第四，庫沙拉（Kushala）等人只是使用了灑水的術語。第五，如果加持藥物，必須在熱之前進行，因為加持必須在熱之前進行，並且在此之前需要接受，接受之前需要凈化水。如果不加持，則從中午到黎明之間。至於要做多少，據說如果加持了，直到加持消失為止；如果未加持，則一天一夜都可以做。但我認為，如果不接受，則不需要凈化水。下午使用凈化水並接受后，直到時間結束都可以做，如果超過這個時間，就會發生儲存，因此不進行凈化水的行為。時間的結束是：有些人說是一天，有些人說是直到紅光消失，有些人說是直到黃昏結束，有些人說白天的結束是白天第三個時辰，夜晚的結束是夜晚第三個時辰，直到黎明。雖然有許多不同的觀點，但這裡第三個百千頌的觀點是黃昏是否結束。有些人 практикуют 保護紅光，但班禪一切智者說，這沒有明確的解釋來源。如果病人半夜口渴怎麼辦？那時，接受加持后，享用時辰內的藥物就可以了。

【English Translation】 If, due to a transgression, one unavoidably enjoys or gives alms, or destroys the blessing and acceptance, then there is no better method than storing and protecting. The third is the characteristics of medicine: the way to protect the transgression of medicine by relying on food, and the way to consume that food. The first part includes the common classification of purifying water, and separately explains the uncommon methods of protection. The first part includes: What is sprinkled with purifying water? What is sprinkled? With what is it sprinkled? How is it sprinkled? When is it sprinkled? What is the necessity of sprinkling in this way? First, the three ingredients of medicine must be qualified. The teacher of Sotartika, Srangma Kampa Ken, said: 'For unqualified, untimely, and boiling situations, it is not permissible to use purifying water.' Second, pure water that is not mixed with food, its nature is cold, not boiled. Third, relative to oneself, those who have not taken the Bhikshu vows can sprinkle water, but those who have taken the vows can also do so. Fourth, Kushala and others merely used the term sprinkling water. Fifth, if blessing medicine, it must be done before it is hot, because blessing must be done before it is hot, and before that, acceptance is needed, and before acceptance, purifying water is needed. If not blessed, then from noon until dawn. As for how much to do, it is said that if blessed, until the blessing disappears; if not blessed, then it can be done for one day and one night. But I think that if one does not accept, then purifying water is not needed. After using purifying water and accepting in the afternoon, it can be done until the end of the time, and if it exceeds this time, storage will occur, so the act of purifying water is not done. The end of the time is: some say it is one day, some say it is until the red light disappears, some say it is until dusk ends, some say the end of the daytime is the third hour of the day, and the end of the nighttime is the third hour of the night, until dawn. Although there are many different views, here the view of the third hundred thousand verses is whether dusk has ended. Some practice protecting the red light, but Panchen Omniscient said that there is no clear source of explanation for this. What if a patient is thirsty in the middle of the night? At that time, after accepting the blessing, it is enough to enjoy the medicine within the time. If, due to a transgression, one unavoidably enjoys or gives alms, or destroys the blessing and acceptance, then there is no better method than storing and protecting. The third is the characteristics of medicine: the way to protect the transgression of medicine by relying on food, and the way to consume that food. The first part includes the common classification of purifying water, and separately explains the uncommon methods of protection. The first part includes: What is sprinkled with purifying water? What is sprinkled? With what is it sprinkled? How is it sprinkled? When is it sprinkled? What is the necessity of sprinkling in this way? First, the three ingredients of medicine must be qualified. The teacher of Sotartika, Srangma Kampa Ken, said: 'For unqualified, untimely, and boiling situations, it is not permissible to use purifying water.' Second, pure water that is not mixed with food, its nature is cold, not boiled. Third, relative to oneself, those who have not taken the Bhikshu vows can sprinkle water, but those who have taken the vows can also do so. Fourth, Kushala and others merely used the term sprinkling water. Fifth, if blessing medicine, it must be done before it is hot, because blessing must be done before it is hot, and before that, acceptance is needed, and before acceptance, purifying water is needed. If not blessed, then from noon until dawn. As for how much to do, it is said that if blessed, until the blessing disappears; if not blessed, then it can be done for one day and one night. But I think that if one does not accept, then purifying water is not needed. After using purifying water and accepting in the afternoon, it can be done until the end of the time, and if it exceeds this time, storage will occur, so the act of purifying water is not done. The end of the time is: some say it is one day, some say it is until the red light disappears, some say it is until dusk ends, some say the end of the daytime is the third hour of the day, and the end of the nighttime is the third hour of the night, until dawn. Although there are many different views, here the view of the third hundred thousand verses is whether dusk has ended. Some practice protecting the red light, but Panchen Omniscient said that there is no clear source of explanation for this. What if a patient is thirsty in the middle of the night? At that time, after accepting the blessing, it is enough to enjoy the medicine within the time.

---

གོ་ཞེས་རོང་སྟོན་གྱི་ཚིག་ལེའི་ཊིཀྐར་བཤད་དོ། །དེས་ན་རབ་བྱུང་རྣམས་ཀྱིས་སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་རུང་ བ་ཚད་ལྡན། ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཚེ་སྔོན་ལ་རུང་ཆུ་དང་དེ་ནས་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པར་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །དྲུག་པ་དགོས་པ་ནི། སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་ ཕྱི་དྲོ་རུང་ཆུ་མ་བཏབ་པར་ལོངས་སྤྱད་ན། བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་དང་། མ་རྫོགས་པ་ལ་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་འབྱུང་བས་དེ་ཁེགས་པ་ཡིན་ཞིང་། ངེས་ཚིག་ནི། དུས་མིན་ དུ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་བ་ལ་རུང་བར་ངེས་པའི་ཆུ་ཡིན་པས་རུང་ཆུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་ཡིན་ནོ། །མདོར་ན་དངོས་ཀྱི་དགོས་པ་ཉེས་པ་དེ་ཁེགས་པ་དང་། བརྒྱུད་པའི་དགོས་པ་ཕྱི་དྲོ་ དང་མཚན་མོ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་མི་རུང་གི་བཅས་པའི་མཚམས་ཟིན་པའི་ཆེད་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་སྨན་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། དུས་རུང་གི་སྨན་ལ་ནི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་མེད་ལ། 1-391 ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་ཚེ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཞིག་གི་དྲུང་དུ་རང་ལས་བསླབ་པ་རྒན་ན་ཕྱག་བྱས་ནས། སྨན་བྱིན་བརླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལ་ཐུགས་གཏད་པར་ཞུ། ཡུལ་དེས་ཆོས་བཞིན་འདུལ་ བ་བཞིན་མཛད་པར་ཞུ་ཞེས་བརྗོད། དེ་ནས་མཁན་པོའམ་སློབ་དཔོན་ནམ་བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། །བདག་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བའི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའམ། ཞག་བདུན་པའམ། འཚོ་བཅང་གི་སྨན་འདི་བདག་དང་ ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའམ། ཞག་བདུན་པར་རུང་བའམ། ཇི་སྲིད་འཚོ་བཅང་དུ་རུང་བར་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །ལན་གསུམ་དང་། ཐབས་ལེགས་བྱ། ཞུ་མཁན་དེས། སྨན་བྱིན་ རླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལ་ཐུགས་གཏད་པ་བཀའ་དྲིན་ཆེ། ཡུལ་དེས་ཆོས་བཞིན་འདུལ་བ་བཞིན་མཛད་པ་ངོ་མཚར་ཆེ་ཞེས་བརྗོད། སྤྱོད་ལམ། ཡུལ་དེའི་མདུན་དུ་ཙོག་པུར་འདུག་སྟེ། སྨན་དེ་གཉིས་ཆར་ལག་ པ་གཡོན་པའི་མཐིལ་དུ་བཞག གཡས་པས་སྟེང་ནས་བཀབ་སྟེ་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་དགོས་པ་ནི། གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བའི་ཉེས་པ་ཁེགས་པ་དང་། དགེ་སློང་ནད་པས་ཡང་ ཡང་བྱིན་ལེན་བྱ་མི་དགོས་པར་ཚེགས་ཆུང་ངུས་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གནས་པ་དང་། བཅས་པའི་འཚམས་ཟིན་པའི་ཆེད་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་སྨན་བྱིན་རླབས་ནི་གཙོ་ཆེར་ནད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། 1-392 འཚོ་བཅང་ལ། ཚིག་ལེ་ལས། ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་བསྒྲུབ་ན་ནི། །བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་མི་འཆང་ངོ་། །ཞེས་ངེས་པར་བྱིན་རླབས་དགོས་པ་ལྟར་བཤད་འདུག་ནའང་། མདོ་རྩ་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་སོགས་ལྟར་ན་དེ་ ལྟར་མ་ངེས་ཏེ། འཚོ་བཅང་གི་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ནི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་ལ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་བྱིན་ལེན་མེད་པར་སྤྱད་ན་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ ལྟུང

【現代漢語翻譯】 གོ་ཞེས་རོང་སྟོན་གྱི་ཚིག་ལེའི་ཊིཀྐར་བཤད་དོ། །（'Go zhes rong ston gyi tshig lei Tikkar bshad do'）據'Go zhes rong ston'的詞典註釋中所說。 དེས་ན་རབ་བྱུང་རྣམས་ཀྱིས་སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་རུང་བ་ཚད་ལྡན། （Des na rab byung rnams kyis sman phyi ma gsum rung ba tshad ldan.）因此，出家人可以服用三種后藥，這是符合標準的。 ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པའི་ཚེ་སྔོན་ལ་རུང་ཆུ་དང་དེ་ནས་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ལོངས་སྤྱོད་པར་བྱེད་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །（Nyi ma phyed yol nas longs spyod pa'i tshe sngon la rung chu dang de nas byin len byas nas longs spyod par byed dgos pa yin no.）當太陽過午後要服用時，首先要加持'Rung chu'（如法水），然後接受加持，之後才能服用。 དྲུག་པ་དགོས་པ་ནི། སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་ཕྱི་དྲོ་རུང་ཆུ་མ་བཏབ་པར་ལོངས་སྤྱད་ན། བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ལ་བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་དང་། མ་རྫོགས་པ་ལ་བསྡམ་བྱའི་ཉེས་བྱས་འབྱུང་བས་དེ་ཁེགས་པ་ཡིན་ཞིང་། （Drug pa dgos pa ni, sman phyi ma gsum phyi dro rung chu ma btab par longs spyad na, bsnyen par rdzogs pa la bshags bya'i nyes byas dang, ma rdzogs pa la bsdam bya'i nyes byas 'byung bas de khegs pa yin zhing.）第六個必要之處是，如果下午服用三種后藥而沒有加持'Rung chu'（如法水），那麼對於受具足戒者來說，會犯下需要懺悔的罪過；對於未受具足戒者來說，會犯下需要約束的罪過，因此可以避免這些過失。 ངེས་ཚིག་ནི། དུས་མིན་དུ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་བ་ལ་རུང་བར་ངེས་པའི་ཆུ་ཡིན་པས་རུང་ཆུ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་ཡིན་ནོ། །（Nges tshig ni, dus min du longs spyod du rung ba la rung bar nges pa'i chu yin pas rung chu zhes bya ba yang yin no.）定義是：因為是確定在非時可以享用的水，所以叫做'Rung chu'（如法水）。 མདོར་ན་དངོས་ཀྱི་དགོས་པ་ཉེས་པ་དེ་ཁེགས་པ་དང་། བརྒྱུད་པའི་དགོས་པ་ཕྱི་དྲོ་དང་མཚན་མོ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་མི་རུང་གི་བཅས་པའི་མཚམས་ཟིན་པའི་ཆེད་ཡིན་ནོ། །（Mdor na dngos kyi dgos pa nyes pa de khegs pa dang, brgyud pa'i dgos pa phyi dro dang mtshan mo longs spyod du rung mi rung gi bcas pa'i mtshams zin pa'i ched yin no.）簡而言之，直接的必要性是避免那些過失，間接的必要性是爲了確定下午和晚上是否可以享用的界限。 འོ་ན་སྨན་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། དུས་རུང་གི་སྨན་ལ་ནི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་མེད་ལ། （'O na sman byin rlabs kyi cho ga ji lta bu snyam na, dus rung gi sman la ni byin rlabs kyi cho ga med la.）那麼，藥物加持的儀軌是怎樣的呢？對於時藥來說，沒有加持的儀軌。 ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་རློབ་པའི་ཚེ། ཡུལ་དགེ་སློང་ཞིག་གི་དྲུང་དུ་རང་ལས་བསླབ་པ་རྒན་ན་ཕྱག་བྱས་ནས། སྨན་བྱིན་བརླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལ་ཐུགས་གཏད་པར་ཞུ། ཡུལ་དེས་ཆོས་བཞིན་འདུལ་བ་བཞིན་མཛད་པར་ཞུ་ཞེས་བརྗོད། （Phyi ma gsum byin gyis rlob pa'i tshe, yul dge slong zhig gi drung du rang las bslab pa rgan na phyag byas nas, sman byin brlabs kyi cho ga la thugs gtad par zhu. Yul des chos bzhin 'dul ba bzhin mdzad par zhu zhes brjod.）當加持三種后藥時，向一位比自己戒臘高的比丘頂禮，然後請求：'請您主持藥物加持的儀軌，請您如法如律地進行。' དེ་ནས་མཁན་པོའམ་སློབ་དཔོན་ནམ་བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། །བདག་མིང་འདི་ཞེས་བྱ་བའི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའམ། ཞག་བདུན་པའམ། འཚོ་བཅང་གི་སྨན་འདི་བདག་དང་ཚངས་པ་མཚུངས་པར་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཀྱི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའམ། ཞག་བདུན་པར་རུང་བའམ། ཇི་སྲིད་འཚོ་བཅང་དུ་རུང་བར་བྱིན་གྱིས་བརླབ་བོ། །（De nas mkhan po'am slob dpon nam btsun pa dgongs su gsol. Bdag ming 'di zhes bya ba'i thun tshod du rung ba'am, zhag bdun pa'am, 'tsho bchang gi sman 'di bdag dang tshangs pa mtshungs par spyod pa rnams kyi thun tshod du rung ba'am, zhag bdun par rung ba'am, ji srid 'tsho bchang du rung bar byin gyis brlab bo.）然後，請堪布或阿阇黎或僧人注意：'請您加持這個名為……的藥物，使其可以作為我的時藥、七日藥或盡形壽藥，以及與我同梵行者的時藥、七日藥或盡形壽藥。' ལན་གསུམ་དང་། ཐབས་ལེགས་བྱ། ཞུ་མཁན་དེས། སྨན་བྱིན་རླབས་ཀྱི་ཆོ་ག་ལ་ཐུགས་གཏད་པ་བཀའ་དྲིན་ཆེ། ཡུལ་དེས་ཆོས་བཞིན་འདུལ་བ་བཞིན་མཛད་པ་ངོ་མཚར་ཆེ་ཞེས་བརྗོད། （Lan gsum dang, thabs legs bya. Zhu mkhan des: sman byin rlabs kyi cho ga la thugs gtad pa bka' drin che. Yul des chos bzhin 'dul ba bzhin mdzad pa ngo mtshar che zhes brjod.）重複三次，並善巧方便。請求者說：'非常感謝您主持藥物加持的儀軌，您如法如律地進行，真是太神奇了！' སྤྱོད་ལམ། ཡུལ་དེའི་མདུན་དུ་ཙོག་པུར་འདུག་སྟེ། སྨན་དེ་གཉིས་ཆར་ལག་པ་གཡོན་པའི་མཐིལ་དུ་བཞག གཡས་པས་སྟེང་ནས་བཀབ་སྟེ་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །（Spyod lam: yul de'i mdun du tsog pur 'dug ste, sman de gnyis char lag pa g.yon pa'i mthil du bzhag gyas pas steng nas bkab ste bya ba yin no.）行為：在那位面前蹲下，將兩種藥物都放在左手掌心，用右手從上面蓋住。 དེ་ལྟར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་དགོས་པ་ནི། གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བའི་ཉེས་པ་ཁེགས་པ་དང་། དགེ་སློང་ནད་པས་ཡང་ཡང་བྱིན་ལེན་བྱ་མི་དགོས་པར་ཚེགས་ཆུང་ངུས་བདེ་བ་ལ་རེག་པར་གནས་པ་དང་། བཅས་པའི་འཚམས་ཟིན་པའི་ཆེད་ཡིན་ནོ། །（De ltar byin gyis brlabs pa'i dgos pa ni, gsog 'jog tu song ba'i nyes pa khegs pa dang, dge slong nad pas yang yang byin len bya mi dgos par tshegs chung ngus bde ba la reg par gnas pa dang, bcas pa'i mtshams zin pa'i ched yin no.）這樣加持的必要性是：避免了儲存的過失，生病的比丘不需要反覆接受加持，可以輕鬆地安住在安樂之中，並且是爲了確定戒律的界限。 དེས་ན་སྨན་བྱིན་རླབས་ནི་གཙོ་ཆེར་ནད་པའི་དབང་དུ་བྱས་ལ། （Des na sman byin rlabs ni gtso cher nad pa'i dbang du byas la.）因此，藥物加持主要是爲了生病的人。 འཚོ་བཅང་ལ། ཚིག་ལེ་ལས། ཇི་སྲིད་འཚོ་བར་བསྒྲུབ་ན་ནི། །བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་མི་འཆང་ངོ་། །ཞེས་ངེས་པར་བྱིན་རླབས་དགོས་པ་ལྟར་བཤད་འདུག་ནའང་། མདོ་རྩ་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་སོགས་ལྟར་ན་དེ་ལྟར་མ་ངེས་ཏེ། （'Tsho bchang la, tshig le las: ji srid 'tsho bar bsgrub na ni byin gyis ma brlabs mi 'chang ngo zhes nges par byin rlabs dgos pa ltar bshad 'dug na'ang, mdo rtsa rgya cher 'grel sogs ltar na de ltar ma nges te.）關於盡形壽藥，詞典中說：'如果想要維持生命，沒有加持就不能持有。'雖然這樣說了，似乎必須加持，但根據《根本律經廣釋》等，並非如此。 འཚོ་བཅང་གི་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ནི་དུས་ཐམས་ཅད་དུ་ལོངས་སྤྱོད་དུ་རུང་ལ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་བྱིན་ལེན་མེད་པར་སྤྱད་ན་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་། （'Tsho bchang gi sman byin gyis brlabs pa ni dus thams cad du longs spyod du rung la byin gyis ma brlabs pa byin len med par spyad na byin len ma byas par za ba'i ltung.）加持過的盡形壽藥可以在任何時候享用，沒有加持過的，如果沒有接受加持就服用，會犯下未受食的墮罪。

【English Translation】 According to the commentary of 'Go zhes rong ston's dictionary. Therefore, it is acceptable for monks to take the three later medicines, which is up to standard. When taking it after noon, one must first bless 'Rung chu' (permissible water), then receive the blessing, and then take it. The sixth necessity is that if one takes the three later medicines in the afternoon without blessing 'Rung chu' (permissible water), then for those who have taken full ordination, there will be a transgression that needs to be confessed; for those who have not taken full ordination, there will be a transgression that needs to be restrained, so this can avoid these faults. The definition is: because it is the water that is determined to be permissible to enjoy at an improper time, it is also called 'Rung chu' (permissible water). In short, the direct necessity is to avoid those faults, and the indirect necessity is to determine the boundary of whether it is permissible to enjoy in the afternoon and at night. Then, what is the ritual of medicine blessing? For timely medicine, there is no ritual of blessing. When blessing the three later medicines, bow to a monk who is older than you in ordination, and then request: 'Please preside over the ritual of medicine blessing, please do it according to the Dharma and the Vinaya.' Then, please pay attention to the Khenpo or Acharya or monk: 'Please bless this medicine named... so that it can be used as my timely medicine, seven-day medicine, or lifetime medicine, and as the timely medicine, seven-day medicine, or lifetime medicine of those who practice the same Brahmacharya as me.' Repeat three times, and be skillful. The requester says: 'Thank you very much for presiding over the ritual of medicine blessing, it is amazing that you do it according to the Dharma and the Vinaya!' Behavior: Squat in front of that person, put both medicines in the palm of your left hand, and cover them from above with your right hand. The necessity of blessing in this way is: to avoid the fault of hoarding, the sick monk does not need to receive blessings repeatedly, can easily abide in comfort, and it is to determine the boundaries of the precepts. Therefore, medicine blessing is mainly for the sick. Regarding lifetime medicine, the dictionary says: 'If you want to maintain life, you cannot hold it without blessing.' Although it is said that blessing is necessary, according to the Extensive Explanation of the Root Sutra, it is not so certain. Blessed lifetime medicine can be enjoyed at any time, and if unblessed medicine is used without receiving a blessing, it will be a transgression of eating without receiving.

---

་བྱེད་སྐྱེད་ལ། བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ཡིན་ན་སྔ་དྲོ་དང་གུང་ཚིག་ཚུན་དང་། ཕྱི་དྲོ་ནས་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཚུན་ཆད་དུ་ལོངས་སྤྱད་དུ་རུང་ལ། དེ་ལས་འདས་ན་གསོག་འཇོག་སྐྱེས་པས་ འཆང་དུ་མི་རུང་ཞིང་ཟོས་ན། གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་སྐྱེད་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནད་འདི་སྨན་གཞན་གཉིས་ལ་ཡང་དྲན་དགོས་སོ།། །། ༄། །གཉིས་པ་སྨན་ལ་བརྟེན་པའི་ལྟུང་བ་བསྲུང་ཚུལ། གཉིས་པ་སྨན་ལ་བརྟེན་པའི་ལྟུང་བ་ བསྲུང་ཚུལ་ལ། གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་བསྲུང་ཚུལ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ། དུས་མིན་དུ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ། སྤངས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ། གསོག་འཇོག་ བྱས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ། དེ་ལས་གཞན་ཡང་བསྲུང་ཚུལ་ལོ། །དང་པོ་ནི། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་གསོག་འཇོག་བྱས་ན་སྤང་ལྟུང་འབྱུང་བས་དེ་བསྲུང་དགོས་ལ། འོ་ན་གསོག་འཇོག་སྤངས་ལྟུང་གི་ཚད་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། 1-393 འདི་ལ་གཞི་བསམ་པ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གི་ཡན་ལག་དང་བཞི། དང་པོ་གཞི་ནི་སྨན་རྣམ་བཞི་གང་རུང་། རུང་བ་ཚད་དང་ལྡན་པ། ངོ་བོ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ། རང་ཉིད་དབང་ཞིང་གནས་ སྐབས་དབང་བྱར་ཡོད་པ། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བས་བྱིན་ལེན་བྱས་ལ་མ་ཞིག་པ། ལྷའི་བདུད་རྩིའི་མིན་པའོ། །འདིར་རུང་བ་ཞེས་པ་ནི་རང་གི་ལག་ཉར་སོང་བ་ནི་མི་རུང་བའི་ཟས་ ཡིན་ལ། དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་མིན་པའོ། །ཚད་དང་ལྡན་པ་ནི་མགུལ་དུ་མིད་རིན་ཆོག་པའོ། །ངོ་བོ་རྫོགས་པ་ནི། ཚ་ཆུ། འགྱུར་བྱེད་ཀྱི་ཆུ། རྙོག་ཆུ་སོགས་ནི་ཟས་ཀྱི་ཆེད་ཡིན་ པས་མ་རྫོགས་པའོ། །རང་དང་འདྲ་བ་འོག་ཏུ་འཆད། ལྷའི་བདུད་རྩི་གནང་བ་ཡིན་ཞིང་། དེ་དང་འདྲ་བའི་དཀོན་ཟས་འགའ་ཞིག་ལ་ཡང་མཚུངས་སམ་སྙམ་ན། སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་ལ་ནི། བྱིན་གྱིས་ བརླབས་པའམ་མ་བརླབས་ཀྱང་། ཤན་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་དགོས་ཏེ། དེ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་རང་དུས་ལས་འདས་ཏེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བ་ལ་ནི། ཉེས་བྱས་ཙམ་ཞིག་འབྱུང་ གི སྤང་ལྟུང་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་དང་། སྨན་བཞིའི་བྱིན་བརླབས་མ་བྱས་པར་འཆང་བ་ཙམ་ལ་ཉེས་པ་མ་བཅས་པ་འདྲ་ནའང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བ་ལ་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-394 གནད་འདི་ཡང་དྲན་དགོས་སོ། །བདག་ཉིད་ནི་དགེ་སློང་ཕ་མ་དང་དགེ་སློབ་མ་གསུམ་གང་རུང་ཡིན་པ་སྟེ། དགེ་སློབ་མ་ལ་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་མ་བཅས་ཀྱང་གསོག་འཇོག་གི་ལྟུང་བ་ བཅས་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམ་པ་ལ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ཞིང་ཟ་བའི་ཆེད་དུ་རང་དུས་འདས་ནས་ཀྱང་འཆང་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པའོ། །སྦྱོར་བ་དེ་ལྟར་འཇོག་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ ཐུག་རང་རང་གི་དུས་ལས་འདས་པ་ན་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་

【現代漢語翻譯】 如果進行了給予和接受，那麼在早晨和中午之間，以及下午到日落之間都可以享用。如果超過這個時間，就會產生儲存的罪過，因此不能持有或食用。因為食用儲存的食物會產生墮落的罪過。這個要點對於其他兩種藥物也需要記住。 第二，守護依賴藥物的墮落之法。 第二，守護依賴藥物的墮落之法包括：守護儲存的捨墮之法，守護未經給予而食用的墮落之法，守護非時而食用的墮落之法，守護捨棄之物而食用的墮落之法，守護儲存之物而食用的墮落之法，以及其他守護之法。第一種是：具足戒律的比丘如果儲存藥物，就會產生捨墮，因此必須守護。那麼，儲存的捨墮的標準是什麼呢？ 對此有四個基礎、意樂、加行和究竟的支分。第一，基礎是四種藥物中的任何一種，是可用的、符合標準的、本質上是完整的、自己有權支配且暫時可以支配的、自己或與自己相似的人給予和接受且未損壞的、非天界的甘露。這裡所說的『可用』是指不能是自己拿在手上卻不能食用的食物。符合標準是指可以吞嚥的大小。本質完整是指熱水、改變性質的水、渾濁的水等，因為它們是爲了食物的目的，所以不完整。與自己相似的人將在下文解釋。天界的甘露是被允許的。有人認為，某些與之相似的珍貴食物也一樣，但對於后三種藥物，無論是加持過還是未加持過，都需要有傳承關係。如果這三種藥物未經加持，經過給予和接受后，超過了自己的時間而變成儲存，只會產生輕微的罪過，不會產生捨墮。即使對於未經加持的四種藥物，僅僅持有似乎也沒有罪過，但未經給予而食用就會產生墮落。這個要點也需要記住。自己是指比丘、父母或弟子三者中的任何一個。即使沒有對比丘尼規定儲存的捨墮，但對比丘尼規定了儲存的墮落。 意樂是指不迷惑，並且爲了食用，即使超過了自己的時間，也持續不斷地想要持有的意樂。加行是指開始那樣做。究竟是指超過各自的時間，就會產生儲存的捨墮。

【English Translation】 If giving and receiving have been done, then it can be enjoyed from morning until noon, and from afternoon until sunset. If it exceeds this time, it will generate the sin of storage, so it cannot be held or eaten. Because eating stored food generates the sin of falling. This point also needs to be remembered for the other two medicines. Second, the method of guarding against the fallacies based on medicine. Second, the method of guarding against the fallacies based on medicine includes: guarding the abandonment of storage, guarding the fallacies of eating without being given, guarding the fallacies of eating at the wrong time, guarding the fallacies of eating abandoned things, guarding the fallacies of eating stored things, and other guarding methods. The first is: If a fully ordained bhikshu stores medicine, it will produce abandonment, so it must be guarded. So, what is the standard for the abandonment of storage? There are four branches to this: basis, intention, application, and ultimate. First, the basis is any of the four medicines, which are available, meet the standards, are complete in essence, are under one's own control and temporarily available, have been given and received by oneself or someone similar to oneself and are not damaged, and are not celestial nectar. Here, 'available' means that it cannot be food that one holds in one's hand but cannot eat. Meeting the standards means that it is the size that can be swallowed. Complete in essence means that hot water, water that changes nature, turbid water, etc., are not complete because they are for the purpose of food. Someone similar to oneself will be explained below. Celestial nectar is allowed. Some think that some precious foods similar to it are also the same, but for the latter three medicines, whether blessed or not, there needs to be a lineage connection. If these three medicines are not blessed, after giving and receiving, exceeding their own time and becoming storage, only a slight sin will be produced, and abandonment will not occur. Even for the four medicines that have not been blessed, it seems that there is no sin in merely holding them, but eating without being given will produce a fall. This point also needs to be remembered. Oneself refers to any of the three: bhikshu, parents, or disciple. Even though the abandonment of storage is not prescribed for bhikshunis, the fall of storage is prescribed for bhikshunis. Intention means not being confused, and for the purpose of eating, even if one exceeds one's own time, the intention to continue holding it is constant. Application means starting to do so. Ultimate means that exceeding their respective times will produce the abandonment of storage.

---

གི་དངོས་གཞི་གྲུབ་པོ། །འོ་ན་རང་དུས་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། དུས་རུང་གི་སྨན་ལ་བྱིན་རླབས་མི་དགོས་པས། སྔ་དྲོ་བྱིན་ ལེན་བྱས་ཏེ་མ་ཞིག་པར་གུང་ཚིག་ལས་འདས་པའི་ཚེ་ན་སྨན་དེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བ་ཡིན་ཞིང་། གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་ཡང་སྐྱེད་དོ། །ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་ དང་བྱིན་རླབས་བྱས་ཏེ་མ་ཞིག་པར་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པའི་ཚེ་དང་། ཞག་བདུན་པའི་སྨན་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་དང་བྱིན་རླབས་བྱས་ཏེ་མ་ཞིག་པར་ཞག་བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ་གསོག་ འཇོག་ཏུ་སོང་བས་སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་ཅིང་། འཚོ་བཅང་གི་སྨན་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་ཏེ་ནད་ལས་གྲོལ་བའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་ཞེས་འཆད་པ་དག་སྣང་ཡང་། ཁོ་བོ་ཅག་ནི་མི་བཞེད་དེ། 1-395 དེའི་ཚེ་རང་དུས་ལས་འདས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་འཚོ་བཅང་གི་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེས་སྤང་ལྟུང་མི་སྐྱེད་དེ། མ་ཤི་བར་དུ་རང་དག་ལས་འདས་པ་མིན་ལ། ཤི་ནས་ རྟེན་བོར་བས་སྤང་ལྟུང་མི་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་སྨན་ཕྱི་མ་གཉིས་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པས་སྤང་ལྟུང་གཏན་ནས་མི་བསྐྱེད་དམ་སྙམ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཚེས་གཅིག་ལ་བུ་རམ་གྱི་སྨན་ གཅིག་རྙེད་ནས་བྱིན་གྱིས་རླབས། དེའི་ཉིན་ནམ་ཚེས་གཉིས་ནས་བདུན་གྱི་བར་ལ་བུ་རམ་གྱི་སྨན་གཞན་རྙེད་པ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ཀྱང་ཞག་བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ། དེ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་རང་སྟོབས་དང་། །མ་བརླབས་པ་རྣམས་ལ་ཤན་དེ་འདྲེས་པའི་སྐྱོན་གྱི། ཤན་སྟོབས་ཀྱི་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་ཤན་འདྲེས་པའི་སྐྱོན་ནོ། ། མཁས་མཆོག་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་གྱི་འདུལ་སྤྱི་ལས། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེ་ལྟར་ཡིན་ཡང་མ་བརླབས་པའི་ཚེ་སྨན་བཞི་པོ་གང་ཡིན་ཡང་། སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་གུང་ཚིགས་ལས་འདས་པ་དང་། ཕྱི་ དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་འོད་དཀར་གྱི་མཐའ་ལས་འདས་པ་དང་། དེར་བྱིན་རླབས་བྱས་པ་སྲོད་ཐུན་ལས་འདས་པ་དང་། དེར་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ཐུན་ཐ་མ་ལས་འདས་པའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་ཅེས་གསུངས་པ་ནི། 1-396 བརྟག་དགོས་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་ནི། ཞག་བདུན་ལས་འདས་པར་འཆང་དུ་ཟིན་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་དེ། རུང་བའི་ཕྱིར་གསེར་ལ་སོགས་པ་དང་འདྲའོ་ཞེས་སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་ བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ན། བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་རང་དུས་འདས་ཀྱང་རང་སྟོབས་ཀྱིས་སྤང་ལྟུང་མི་བསྐྱེད་པར་བཤད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གཞན་ཡང་། ཚེས་གཅིག་ལ་བུ་རམ་གྱི་སྨན་གཉིས་རྙེད་པ་གཅིག་བྱིན་ གྱིས་བརླབས། གཅིག་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་པ་དེ། ཞག་བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ། སྔ་མས་ར

【現代漢語翻譯】 那麼，實際情況是怎樣的呢？如果認為何時是『過期』呢？對於應時藥來說，不需要加持。如果在早上接受並加持后，在中午之前沒有用完，那麼這種藥就被視為積蓄，也會產生積蓄的墮罪。如果在早上接受並加持了適合一個時段的藥，但在這個時段結束時還沒有用完；或者早上接受並加持了七日藥，但在第八天黎明升起時還沒有用完，那麼就會被視為積蓄，從而產生墮罪。如果有人說，接受並持有的藥在疾病痊癒時就被視為積蓄，這似乎是合理的，但我們並不這樣認為， 因為那時並沒有超過其應有的時間。因此，加持過的持有藥不會產生墮罪，因為在死亡之前，它並沒有超過其應有的時間；而死亡后，由於身體已經遺棄，也不會產生墮罪。那麼，如果后兩種藥沒有被加持，是否就完全不會產生墮罪呢？並非如此。如果在初一得到一種紅糖藥並加持了，然後在當天或初二到初七之間得到另一種紅糖藥，即使沒有加持，但在第八天黎明升起時，所有這些藥都會產生墮罪。這是因為加持過的藥具有自身的力量，而未加持的藥則會受到其影響，從而產生影響力的墮罪。這就是受到影響的過失。 大學者釋迦勝賢的《律總》中說：『即使加持過，如果沒有加持，無論四種藥中的哪一種，如果在早上接受的藥超過中午，下午接受的藥超過日落，在那裡加持的藥超過黃昏，在那裡接受的藥超過最後一個時段，就會產生積蓄的墮罪。』這需要考察，因為《廣大釋》中說：『未加持的藥，即使持有超過七天也沒有過錯，因為它像黃金一樣是允許的。』因此，如果后三種藥沒有被加持，即使接受后超過了應有的時間，也不會因為自身的力量而產生墮罪。此外，如果在初一得到兩種紅糖藥，一種加持了，一種沒有加持，只是爲了食用而接受，那麼在第八天黎明升起時，前者會...

【English Translation】 So, what is the actual situation? If one considers when is 'expired'? For timely medicine, there is no need for blessing. If one receives and blesses it in the morning, and it is not used up before noon, then this medicine is considered hoarding, and it will also generate the sin of hoarding. If one receives and blesses medicine suitable for a period in the morning, but it is not used up by the end of that period; or if one receives and blesses seven-day medicine in the morning, but it is not used up by the dawn of the eighth day, then it will be considered hoarding, thus generating the sin. If someone says that medicine received and held is considered hoarding when the disease is cured, this seems reasonable, but we do not think so, because at that time it has not exceeded its due time. Therefore, blessed holding medicine does not generate sin, because before death, it has not exceeded its due time; and after death, because the body has been abandoned, it does not generate sin. So, if the latter two medicines are not blessed, will they not generate sin at all? Not so. If on the first day one obtains a kind of brown sugar medicine and blesses it, and then on that day or between the second and seventh days one obtains another brown sugar medicine, even if it is not blessed, but at the dawn of the eighth day, all these medicines will generate sin. This is because the blessed medicine has its own power, and the unblessed medicine will be affected by it, thus generating the sin of influence. This is the fault of being influenced. The great scholar Shakya Chokden's 'General Vinaya' says: 'Even if blessed, if not blessed, whichever of the four medicines, if the medicine received in the morning exceeds noon, the medicine received in the afternoon exceeds sunset, the medicine blessed there exceeds dusk, the medicine received there exceeds the last period, it will generate the sin of hoarding.' This needs to be examined, because the 'Extensive Commentary' says: 'Unblessed medicine, even if held for more than seven days, there is no fault, because it is permissible like gold.' Therefore, if the latter three medicines are not blessed, even if they are received and exceed the due time, they will not generate sin by their own power. Furthermore, if on the first day one obtains two kinds of brown sugar medicine, one blessed and one not blessed, and only receives it for consumption, then at the dawn of the eighth day, the former will...

---

ང་སྟོབས་དང་ཕྱི་མས་ཤན་སྟོབས་ཀྱི་སྤང་ལྟུང་དུ་སྐྱེད་པར་ བཤད་པ་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་བྱིན་ལེན་ཅན་དེ་གུང་ཚིགས་ཡོལ་ནས་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་ཁྱབ་པ་ཁོ་བོས་མཁས་པའི་མདུན་སར་བཅས། འདོད་ མི་ནུས་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། དགེ་སློང་གི་ཚེས་གཅིག་ལ་སྨན་ཞིག་བྱུང་ལ། ཚེས་གཉིས་ལ་ཡང་སྨན་ཕྱི་མ་ཞིག་བྱུང་སྟེ། དགེ་སློང་དེས་ཉི་མ་བདུན་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་ནང་དུ་སྔ་ མ་ཤོས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བྱ་ཞིང་ཕྱི་མ་ཤོས་གཏང་བར་བྱའམ། གཞན་ལ་སྦྱིན་པར་བྱའོ། །ཡང་ན་ཕྱི་མ་ཤོས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་བྱ་ཞིང་། སྔ་མ་ཤོས་གཏང་བར་བྱའམ་གཞན་ལ་སྦྱིན་པར་བྱའོ། ། 1-397 བྱིན་གྱིས་བརླབས་པར་མི་བྱའམ། གཏོང་བར་མི་བྱེད་དམ། གཞན་ལ་སྦྱིན་པར་མི་བྱེད་ན་ཉི་མ་བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་ནས་སྤངས་པའི་ལྟུང་བྱེད་དོ། །ཞེས་ཚེས་གཅིག་ལ་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ དེས་ཚེས་གཉིས་ལ་རྙེད་པའི་སྨན་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་དེ་ལ་ཤན་འདྲེས་ནས་ཚེས་བརྒྱད་ལ་སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་པར་བཤད་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ལུང་དེའི་དོན། ཚེས་གཅིག་ལ་རྙེད་པའི་སྨན་བྱིན་ གྱིས་བརླབས་པ་དེས། ཚེས་གཉིས་ལ་རྙེད་པའི་སྨན་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་དེ་ལ་ཤན་རྡེག་པའི་དོན་ནོ་སྙམ་ན། ཁྱེད་རང་ལ་ནང་འགལ་ཏེ། སྨན་ལ་ཤན་བརྡེག་བྱ་རྡེག་བྱེད་གཉིས་ཀ་བྱིན་ གྱིས་བརླབས་པ་ཞིག་དགོས་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གཞན་ཡང་ཁྱེད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ཚེས་གཅིག་ལ་བུ་རམ་གྱི་སྨན་གཉིས་རྙེད། ནས་སྔ་དྲོ་གཅིག་བྱིན་གྱིས་བརླབས། གཅིག་ཟ་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ཙམ་ བྱས་ནས། གུང་ཚིགས་ཡོལ་བའི་ཚེ་ན་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་པ་དེས་རང་སྟོབས་དང་། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེས་ཤན་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་རིགས་པར་ཐལ། དེའི་ ཚེ་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་པ་དེས་སོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས། འདོད་པར་ག་ལ་ནུས་ཏེ། གོས་ཀྱི་ཤན་རྡེག་བྱེད་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་ཁོ་ན་དང་། སྨན་གྱི་ཤན་རྡེག་བྱེད་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཁོ་ན་དགོས་ཞེས་འདུལ་བའི་གླེགས་བམ་ཀུན་ན་རི་མོར་གསལ་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-398 དེས་ན་སྨན་ལ་ཤན་རྡེག་བྱེད་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཞིག་དགོས་པའི་གནད་རྟོགས་ན་དཀའ་བའི་གནད་ལས་རང་གྲོལ་ཏེ། རང་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པ་ལ། སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ ཞིག་དགོས་པའི་གནད་ཀྱི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནད་འདི་རྟོགས་པ་ཁོ་བོ་ཙམ་མོ། །འོ་ན་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ཇི་ལྟར་སྙམ་ན། ཁ་ཅིག་ཉིན་ཞག་གཅིག་ཚུན་དང་། ཁ་ཅིག་ཉིན་མོའི་ཐུན་ཚོད་ ཀྱི་མཐའ་འོད་དམར་ཚུན་དང་། མཚན་མོའི་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་སྐྱ་རེངས་ཤར་ཚུན་ལ་བྱེད་

【現代漢語翻譯】 如果說，因為『自力』和『攙雜力』而產生『捨墮』，那是不合理的。因為未經加持的接受物，在過午之後會產生積蓄的『捨墮』。我會在智者面前確立這一論證的真實性和周遍性。 不能這樣認為，因為《廣大釋》中說：『比丘在初一得到一種藥，初二又得到另一種藥，那麼這位比丘應當在第七天之內，要麼加持最早得到的，捨棄最晚得到的，或者佈施給他人。要麼加持最晚得到的，捨棄最早得到的，或者佈施給他人。』 『如果不加持，不捨棄，也不佈施給他人，那麼第八天黎明到來時，就會犯捨墮。』這裡說，初一加持的藥，與初二得到的藥混合后，到初八會產生捨墮。 如果認為這段經文的意思是：初一得到的藥加持后，與初二得到的未經加持的藥混合，那麼你就自相矛盾了，因為你已經承認，藥物混合需要加持和未加持兩種。 此外，按照你的觀點，如果在初一得到兩種紅糖藥，早上加持了一種，只接受另一種用於食用，那麼過午時，未經加持的接受物，會因為『自力』，而加持過的會因為『攙雜力』，產生積蓄的捨墮。因為那時，僅僅接受的那個會產生積蓄的捨墮。 怎麼能這樣認為呢？因為所有的律典都清楚地表明，衣服的混合物必須是未經加持的，而藥物的混合物必須是加持過的。 因此，如果理解了藥物混合需要加持過的這個關鍵，就能從困難中解脫，因為自力產生積蓄的捨墮，關鍵在於藥物是否經過加持。只有我才明白這個關鍵！' 那麼，『時限』的界限是什麼呢？有些人認為是一天一夜，有些人認為白天的時限是到紅光出現，夜晚的時限是到黎明到來。

【English Translation】 It is unreasonable to say that 'self-power' and 'mixed-power' cause the arising of 'Nissaggiya Pacittiya' (forfeiture and expiation). Because an unblessed object of acceptance will cause the Nissaggiya Pacittiya of accumulation after noon. I will establish the reality and pervasiveness of this argument before the wise. This cannot be accepted, because the 《Mahavibhasa》 says: 'If a Bhiksu obtains one medicine on the first day, and another medicine on the second day, then that Bhiksu should, within the seventh day, either bless the earliest obtained and discard the latest obtained, or give it to others. Or bless the latest obtained and discard the earliest obtained, or give it to others.' 'If he does not bless it, does not discard it, and does not give it to others, then at the dawn of the eighth day, he commits a Nissaggiya Pacittiya.' Here it says that the medicine blessed on the first day, when mixed with the medicine obtained on the second day, will cause a Nissaggiya Pacittiya on the eighth day. If you think that the meaning of this passage is: the medicine obtained on the first day is blessed, and then mixed with the unblessed medicine obtained on the second day, then you are contradicting yourself, because you have already admitted that the mixing of medicines requires both blessed and unblessed ones. Furthermore, according to your view, if two brown sugar medicines are obtained on the first day, one is blessed in the morning, and the other is only accepted for consumption, then at noon, the unblessed object of acceptance will cause the Nissaggiya Pacittiya of accumulation due to 'self-power', and the blessed one will cause it due to 'mixed-power'. Because at that time, the one that is merely accepted will cause the Nissaggiya Pacittiya of accumulation. How can this be accepted? Because all the Vinaya texts clearly state that the mixture of clothes must be unblessed, while the mixture of medicines must be blessed. Therefore, if you understand the key that the mixture of medicines requires a blessed one, you will be freed from difficulties, because the key to self-power causing the Nissaggiya Pacittiya of accumulation is whether the medicine has been blessed. Only I understand this key!' So, what is the boundary of 'time limit'? Some say it is one day and one night, some say the daytime limit is until the appearance of red light, and the nighttime limit is until the arrival of dawn.

---

པ་སོགས་སྣང་ཡང་། རང་རེའི་འབུམ་ཕྲག་གསུམ་པའི་དགོངས་པ་སྲོད་ཐུན་ཚུལ་ལ་མཛད་པ་ལུང་གིས་གྲུབ་སྟེ། སྨན་གཞིར། བཅོམ་ལྡན་འདས་ཀྱིས་དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཀའ་རྩལ་པ། དགེ་སློང་དག་བཏུང་བ་བརྒྱད་པོ་འདི་དག་ནི། དུས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས། དུས་སུ་མཉེས། དུས་སུ་བཙགས། དུས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནས་ དུས་སུ་ལོངས་སྤྱད་པར་བྱ་ཞིང་། དུས་མ་ཡིན་པར་ཡང་ལོངས་སྤྱད་པར་བྱ་སྟེ། ནམ་གྱི་ཐུན་དང་པོ་ཐལ་ནས་ནི་ལོངས་སྤྱད་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ནད་པ་ལ་ མཚན་མོའི་ཐུན་ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་སྐོམ་པའི་ནད་བྱུང་ན་ཇི་ལྟར་བྱ་སྙམ་ན། དེའི་ཚེ་སྲོད་ཐུན་འདས་ནས་ཀྱང་བྱིན་བརླབས་བྱས་ཏེ་ལོངས་སྤྱད་པས་རུང་ངོ་ཞེས་རོང་སྟོན་གྱི་ཚིག་ལེའི་ཊིཀྐར་བཤད་པ་ལྟར་ལེགས་སོ། ། 1-399 འོ་ན་རང་དང་འདྲའོ་ཞེས་པ་དེ་གང་ལ་ངོས་བཟུང་སྙམ་ན། འདི་ལ་ལྔ་སྟེ། ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་འདྲ་མི་འདྲ། དེ་བཞིན་དུ་སྡོམ་པ། ལྟ་བ། མཚན། མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པའི་སྒོ་ ནས་འདྲ་མི་འདྲའི་ཐ་སྙད་བཞག་པའོ། །དང་པོ་ནི། འདུལ་བའི་ལག་ལེན་ཚུལ་བཞིན་བྱེད་པ་རྣམས་འདྲ། དེ་བྱེད་པ་དང་མི་བྱེད་པ་རྣམས་མི་འདྲ་བའོ། །གཉིས་པ་ནི། བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་རྣམས་ ནང་ཕན་ཚུན་འདྲ། རྫོགས་པ་དང་མ་རྫོགས་པ་མི་འདྲ་བའོ། གསུམ་པ་དང་བཞི་པ་ནི། མཚན་དང་ལྟ་བ་མཐུན་པ་རྣམས་འདྲ། མཐུན་པ་དང་མི་མཐུན་པ་རྣམས་མི་འདྲ་བའོ། །ལྔ་པ་ནི། དགེ་སློང་ཕམ་པས་མ་གོས་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་འདྲ། གོས་མ་གོས་མི་འདྲ་བའོ། །དེ་ལྟ་བུའི་འདྲ་བ་ལྔ་ཆར་ཚང་ན་འདྲ་བའི་ཐ་སྙད་ཐོབ་ལ། མི་འདྲ་བ་ལ་གང་རུང་གཅིག་མི་ འདྲ་བས་ཆོག་གོ་ཞེས་འདུལ་འཛིན་སྔ་མ་དག་བཞེད་དོ། །འོན་ཀྱང་འདྲ་བ་ལ་འདྲ་བ་ལྔ་ཆར་ཚང་དགོས་པའི་ངེས་པ་ནི་མེད་དེ། དམིགས་བསལ་འོག་ནས་འཆད་དོ། །གཞུང་དུ་མཆོག་དང་མཆོག་ མ་ཡིན་པར་རོ། །ཞེས་པའི་མཆོག་དང་མཆོག་མིན་གྱི་ངོས་འཛིན་དང་། འདིར་སྐབས་ཀྱི་མཆོག་དང་མཆོག་མིན་ནི་ངོས་འཛིན་མི་འདྲ་སྟེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་གྱི་དགོངས་པ་འོག་ནས་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །གསུམ་པ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ། (གསུམ་པ་)བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ་ལ། 1-400 བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་རང་བཟའ་བའི་ཆེད་དུ་གཞན་གྱིས་བྱིན་ལེན་བྱེད་མཁན་མེད་པར་རང་ཉིད་ཀྱིས་སྨན་རྣམ་བཞི་ཟོས་ན། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བས་དེ་བསྲུང་དགོས་ ལ། དེ་བསྲུང་བ་ལ། ལྟུང་བའི་རྣམ་གཞག་དང་། བྱིན་ལེན་གྱི་རྣམ་གཞག་གཉིས། དང་པོ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གོ །དང་པོ་ནི། སྨན་རྣམ་བཞི་རུང་བ་ཚད་དང་ལྡན་པ། རང་ངམ་རང་ དང་འདྲ་བས་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་མ་ཞིག་པ་མིན་པ་སྟེ། བྱིན་ལེན་བྱས་ལ་མ་ཞིག་པ་

【現代漢語翻譯】 雖然有種種顯現，但根據經文證實，我們《三字經》的旨意在於夜晚的修行。正如醫方明中所說：'世尊告誡眾比丘，比丘們，這八種飲料，應當時時加持，時時享用，時時飲用，加持后應當時時享用，非時亦可享用，但過了初夜則不應享用。'如果病人後半夜感到口渴怎麼辦呢？榮敦的《詞句釋》中說：'那時，即使過了夜晚，也可以加持后享用。'這樣說是很好的。 那麼，'與自己相似'是指什麼呢？這有五個方面：從儀軌上是否相同，以及戒律、見解、名號、殊勝與不殊勝等方面來區分是否相同。第一，如法行持戒律者相同，行持與不行持者不同。第二，受具足戒者彼此相同，受具足戒與未受具足戒者不同。第三和第四，名號和見解相同者相同，相同與不同者不同。第五，未犯根本戒的比丘彼此相同，犯與未犯者不同。如果這五種相同都具備，才能獲得'相同'的稱謂，而不同之處，只要有一點不同就足夠了，這是早期持律者的觀點。然而，'相同'並不一定需要五種相同都具備，特殊情況將在後面解釋。經文中說：'殊勝與不殊勝'，這裡的殊勝與不殊勝的定義，與這裡的殊勝與不殊勝的定義不同，因為《廣大釋》的觀點將在後面闡述。 第三，守護未經允許而食用的墮罪之法。 （第三）守護未經允許而食用的墮罪之法。 持戒的比丘爲了自己食用，在沒有他人允許的情況下，自己食用了四種藥物，就會犯下未經允許而食用的墮罪，因此必須守護。守護的方法有：墮罪的分類和允許的分類兩種。首先是基礎、意樂、行為和究竟。首先，四種藥物是如法的、符合標準的，自己或與自己相似的人允許后沒有損壞，即允許后沒有損壞。

【English Translation】 Although various appearances arise, it is established by scripture that the intention of our 'Essence of Wisdom Sutra' is to practice during the night. As stated in the medical text: 'The Blessed One instructed the monks, 'Monks, these eight drinks should be blessed at the proper time, enjoyed at the proper time, consumed at the proper time, and after being blessed, should be enjoyed at the proper time. They may also be enjoyed at improper times, but after the first watch of the night, they should not be enjoyed.' What should be done if a patient becomes thirsty in the later two watches of the night? Rongton's 'Commentary on Words' states: 'At that time, even after the night has passed, it is permissible to bless and enjoy them.' This is well said. Then, what is meant by 'similar to oneself'? There are five aspects to this: whether they are the same or different in terms of ritual, as well as in terms of vows, views, names, excellence, and non-excellence. First, those who practice the Vinaya properly are the same, while those who do and do not practice it are different. Second, those who have taken full ordination are the same among themselves, while those who have and have not taken full ordination are different. Third and fourth, those who share the same name and view are the same, while those who are the same and different are different. Fifth, monks who have not committed a defeat are the same among themselves, while those who have and have not committed one are different. If all five of these similarities are present, one can obtain the title of 'same,' and for differences, one difference is sufficient, according to the earlier Vinaya holders. However, it is not necessary for all five similarities to be present for 'same,' as exceptions will be explained later. The text states: 'Excellence and non-excellence.' The definition of excellence and non-excellence here differs from the definition of excellence and non-excellence in this context, because the view of the 'Extensive Commentary' will be explained later. Third, how to protect against the transgression of eating without permission. （Third）How to protect against the transgression of eating without permission. If a monk who upholds the precepts eats the four medicines for his own consumption without anyone else giving permission, he will commit the transgression of eating without permission, so he must protect against it. There are two ways to protect against it: the classification of transgressions and the classification of permission. First, there are the basis, intention, action, and ultimate result. First, the four medicines are lawful, meet the standards, and have not been damaged after being permitted by oneself or someone similar to oneself, that is, they have not been damaged after being permitted.

---

ལ་བྱིན་ལེན་བསྐྱར་མ་མི་རུང་བ་མ་ཡིན་ཡང་བྱ་མི་དགོས་པས་སོ། །བདག་ཉིད་དགེ་སློང་ ཕ་མ་གང་རུང་ཡིན་པ་སྟེ། དགེ་སློང་མ་ལའང་བྱིན་ལེན་དགོས་ཀྱང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ཉེས་བྱས་ལས་ལྟུང་བྱེད་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གནང་བའི་དུས་ཅན་མིན་པ་སྟེ་ལམ་ རྒྱགས་ལྟ་བུ་བྱིན་ལེན་བྱེད་མཁན་མེད་པའི་སྐབས་སུ་དེ་མ་བྱས་ཀྱང་ལྟུང་བ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་སྒྲ་མི་སྙན་མིན་པ་སྟེ་དགེ་སློང་མ་ལའང་བྱིན་ལེན་དགོས་ཀྱང་། བྱིན་ལེན་མ་ བྱས་པར་ཟ་བའི་ཉེས་བྱས་ལས་ལྟུང་བྱེད་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེར་ཡང་བྱིན་ལེན་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་བྱིན་ལེན་མཁན་མེད་པར་སྦྱིན་བདག་གིས་བསམ་པ་དག་པས་བཏང་བ་རང་གིས་ཟ་བ་དང་། 1-401 ཟན་གཅོད་ཀྱི་ཆོ་ག་བྱས་པ་དང་། ན་བ་དང་མུ་གེའི་དུས་སུའང་བྱིན་ལེན་མི་དགོས་ཏེ། དེ་ལྟར་བྱས་ཆོག་པ་གནང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཟན་གཅོད་ཀྱི་ཆོ་ག་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ ན། བྱིན་ལེན་སྟོབ་མཁན་གཏན་ནས་མ་རྙེད་པའི་ཚེ་ཉི་མ་གཅིག་ཟན་བཅད་པར་བྱའོ། །དེ་ནས་ཉི་མ་དང་པོ་ལ་སྤར་བ་གང་བཟའོ། །ཉི་མ་གཉིས་པ་ལའང་སྤར་བ་གང་བཟའོ། །གསུམ་པ་ ཕན་ཆད་ཇི་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་བཟའ་བ་ལ་བྱིན་ལེན་བྱེད་མི་དགོས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟ་བུའི་ཟན་གཅོད་ཀྱི་ཆོ་ག་ནི། དགེ་སློང་མཚམས་དམ་པོ་ལ་ཐུགས་དམ་བཞུགས་པ་འདུལ་བ་ལ་ གཅེས་སྤྲས་བྱེད་པ་དག་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་ཤིང་ཆོ་ག་འདི་བྱས་ནས་ཤིན་ཏུ་བཀྲེས་པའི་ཚེ། ཤིང་ཐོག་རུང་བ་མ་ཡིན་པ་དང་། དུས་མིན་ཟ་བ་སོགས་ཀྱང་གནང་བ་ཡིན་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་ འགྲེལ་ལས། དགེ་སློང་ཟན་བཅད་པ་བྱས་པས་དགུན་འབྲུམ་ལ་སོགས་པའི་ཤིང་ཏོག་རུང་བ་མ་བྱས་པ་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་དང་། ལག་ཉར་བླངས་པ་དག་ཀྱང་དུས་མ་ཡིན་པར་ཡང་བཟའ་ བར་བྱ་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །གཉིས་པ་བྱིན་ལེན་གྱི་རྣམ་གཞག་ལ། བྱིན་ལེན་དངོས། བྱིན་ལེན་གྱི་དབྱེ་བ། བྱིན་ལེན་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ངོས་བཟུང་བ་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ། 1-402 སྤྱིར་བཏང་བ་དང་། དམིགས་ཀྱི་བསལ་བའོ། །དང་པོ་ལ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གོ །དང་པོ་ལ་ཡང་བྱིན་ལེན་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ནི། ཆུ་དང་སོ་ཤིང་མ་གཏོགས་པའི་སྨན་རྣམ་བཞི་རུང་ བ་ཚད་ལྡན་ནོ། །དེ་ཡང་ཁ་བཤལ་བའི་ཆུ་ལྟ་བུ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་དགོས་ཀྱི། སྐོམ་པས་བཏུང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ན་ནི་བྱིན་ལེན་དགོས་པར་སྣང་སྟེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། དེ་ཡང་ཁ་ སྦྱང་བའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་སྨྲས་པ་ཡིན་གྱི། མགུལ་དུ་མིད་པའི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །མགུལ་དུ་མིད་པ་ལ་ནི་ལྟུང་བྱེད་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་ བ། ཙོང་སྒོག ཤ་རྗེན་པ། རྟ་ཤ། བོང་ཤ། གླང་པོ་ཆེའི་ཤ་སོགས་དང་། ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བ། ལག་ཉ་ཅན།

【現代漢語翻譯】 即使不應該重複給予和接受，但因為沒有必要這樣做。自己是比丘（dge slong，僧侶）或比丘尼（dge slong ma，女僧侶）中的任何一個。即使對於比丘尼也需要給予和接受，但因為不給予和接受就吃東西不會產生墮罪。不是給予的時間，例如在沒有給予者的情況下，像路上的乾糧一樣，即使不這樣做也不會有墮罪。不是令人不悅的聲音，即使對於比丘尼也需要給予和接受，但因為不給予和接受就吃東西不會產生墮罪。在那裡也不需要給予和接受。此外，在沒有給予者的情況下，施主以清凈的心給予，自己吃， 1-401 進行斷食儀式，以及在生病和饑荒的時候也不需要給予和接受，因為允許這樣做。那麼，什麼是斷食儀式呢？如果在任何時候都找不到給予者，就應該斷食一天。然後，第一天吃一份食物。第二天也吃一份食物。從第三天開始，只要足夠就可以吃，不需要給予和接受。像這樣的斷食儀式，對於那些住在封閉的住所里，珍視戒律的比丘來說是非常必要的，做了這個儀式后，在非常飢餓的時候，也允許吃不可食用的水果和非時食等，如《廣大釋》中說：『比丘做了斷食后，冬天可以吃未加工的痘瘡等水果，以及未經給予和接受的食物，也可以在非時食用。』 1-402 第二，關於給予和接受的分類，分為給予和接受的實際、給予和接受的分類、以及識別給予和接受的破壞因素三部分。第一部分分為一般情況和特殊情況。一般情況又分為基礎、意樂、行為和究竟。首先，給予和接受的物品是：除了水和牙木之外的四種藥物，必須是可用的且符合標準的。例如，漱口水不需要給予和接受，但如果是爲了解渴而飲用，則需要給予和接受，如《廣大釋》中說：『這是爲了漱口而說的，不是爲了吞嚥。吞嚥的話，只會導致墮罪。』從本質上來說，不可接受的是：蔥、蒜、生肉、馬肉、驢肉、象肉等。從儀軌上來說，不可接受的是：手持魚。

【English Translation】 Even though giving and receiving should not be repeated, it is not necessary to do so because it is not required. One is either a Bhikshu (dge slong, monk) or a Bhikshuni (dge slong ma, nun). Even for Bhikshunis, giving and receiving are necessary, but because eating without giving and receiving does not result in a transgression. It is not a time for giving, such as when there is no giver, like provisions for the road, even if it is not done, there will be no transgression. It is not an unpleasant sound, even for Bhikshunis, giving and receiving are necessary, but because eating without giving and receiving does not result in a transgression. Giving and receiving are not required there either. Furthermore, in the absence of a giver, the patron gives with a pure intention, and one eats it oneself, 1-401 performs the fasting ritual, and giving and receiving are also not required during times of sickness and famine, because it is permitted to do so. So, what is the fasting ritual like? If a giver cannot be found at any time, one should fast for one day. Then, on the first day, one eats one serving of food. On the second day, one also eats one serving of food. From the third day onwards, one can eat as much as is sufficient, without the need for giving and receiving. Such a fasting ritual is very necessary for those Bhikshus who live in secluded dwellings and cherish the Vinaya, and after performing this ritual, when one is very hungry, it is also permitted to eat inedible fruits and non-timely food, etc., as stated in the 'Extensive Commentary': 'A Bhikshu who has performed fasting can eat unprocessed fruits such as winter boils, and food that has not been given and received, and can also eat at non-timely hours.' 1-402 Secondly, regarding the classification of giving and receiving, it is divided into the actual giving and receiving, the classification of giving and receiving, and the identification of the factors that destroy giving and receiving. The first part is divided into general and specific situations. The general situation is further divided into basis, intention, action, and ultimate. First, the objects of giving and receiving are: the four medicines, excluding water and toothpicks, must be available and meet the standards. For example, mouthwash does not require giving and receiving, but if it is to be drunk to quench thirst, then giving and receiving seems necessary, as stated in the 'Extensive Commentary': 'This is said for the purpose of rinsing the mouth, not for swallowing. Swallowing would only lead to transgression.' In essence, what is unacceptable is: onions, garlic, raw meat, horse meat, donkey meat, elephant meat, etc. In terms of ritual, what is unacceptable is: holding fish.

---

མཚམས་གཙོས། ཞག་ལོན། རྗེན་བཙོས། གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བའི་ཟས་སོགས་ལ་ བྱིན་ལེན་མི་དགོས་ཏེ། བྱས་ཀྱང་མི་ཆགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆུ་བྱང་པ། མི་རུང་བའི་ཟས་ལ་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་ཀྱང་། ཟ་བར་འདོད་ན་བྱ་དགོས་ཏེ། བསྟན་པ་རྣམ་དག་བསྲུང་དགོས་པའི་ཕྱིར་ གསུང་མོད། ཁོ་བོ་ནི་མི་འཐད་དེ། བྱིན་ལེན་ཆགས་པ་ལ་བྱེད། མི་ཆགས་པ་ལ་མི་བྱེད་པ་དེ་བསྟན་པ་དང་མཐུན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཁས་པ་པཎ་ཤཱཀ་པས་སྨན་ངོ་བོ་དང་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བ་ཞིག་ལ་བྱིན་ལེན་ཆགས་ཀྱང་། 1-403 དེ་ལ་བྱིན་ལེན་བྱས་པའི་ཚེ་ཉེས་པ་གཅིག་ཁེགས་ཀྱང་གཅིག་ཤོས་བསྐྱེད་པས། བྱིན་ལེན་བྱ་རྒྱུ་དེ་ལ་རུང་བ་ཅིག་དགོས་པར་བཤད་པ་ཡིན་ཞེས་འཆད་མོད། འཐད་པར་མི་སེམས་ཏེ། སྨན་དེ་ ལ་བཟའ་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་ཀྱང་བཟར་མི་རུང་བ་སྟེ་དེ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་པའི་གནད་ཀྱི་གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཚིག་ལེ་ལས་ཀྱང་། རེག་ནས་བྱིན་ལེན་མི་བྱ་སྟེ། ཉམ་ ང་བ་ན་མ་གཏོགས་སོ། །ཞེས་རང་གི་ལག་ཉར་སོང་བའི་ཟས་དེ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་བྱེད་པར་བཤད་འདུག་པའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་དུ་ན་བྱིན་ལེན་ཆགས་པ་དང་མི་ཆགས་པའི་རྣམ་དབྱེ་མེད་ པར་ཐལ་བའི་སྐྱོན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱིན་ལེན་སྟོབ་པ་པོའི་ངོས་འཛིན་ནི། སྤྱིར་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ། བྱིན་ལེན་སྟོབ་པར་འོས་པ། ཞེ་ཐག་པ་ནས་བྱིན་ལེན་སྟོབ་པར་འདོད་པ། ཟས་དེ་ གྱེན་དུ་འདེགས་ནུས་པ། བྱིན་ལེན་ནོད་པ་པོའི་གློ་གཡས་གཡོན་རྒྱབ་དང་། དེ་ལས་མཐོ་བར་བསྡད་པ་མིན་པ། ལག་པ་གཉིས་གྱེན་དུ་བཀན་པ་དང་བཅས་པའོ། །བྱིན་ལེན་ནོད་པ་པོ་ནི། དགེ་ སློང་ཕ་མ་དགེ་སློབ་མ་དང་གསུམ་གང་རུང་ཡིན་པ་ལངས་པ་མིན་པར་ས་ལ་འདུག་བཞིན་པ། ལག་པ་གཉིས་གྱེན་དུ་བཀན་པས་ལེན་པ། དེ་གཉིས་ཀྱི་བར་དུ་རགས་པ་མཚམས་གཞན་གྱི་བར་མ་ཆོད་པར་མཚམས་གཅིག་གི་ནང་དུ་ཆུད་པའོ། ། 1-404 བྱིན་ལེན་སྟོབ་པ་པོ་ས་ལ་བསྡད་པས་ཀྱང་བྱིན་ལེན་ཆགས་མོད། མ་གུས་པ་སྤང་པའི་ཕྱིར་ལངས་པ་དགོས་ཞེས་བསྡམས་སོ། །བསམ་པ་ལ། འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ཞིང་རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བ་ ཟ་བའི་ཕྱིར་དུ་སྟོབ་འདོད་དང་ལེན་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་ལག་པ་གཉིས་གྱེན་དུ་བཀན་པས་སྟོབ་པའམ་ལེན་པར་བརྩམ་པ། མཐར་ཐུག་ལེན་པ་པོའི་ལག་པའམ་ལག་པ་ དང་འབྲེལ་བའི་སྣོད་དུ་ཐོབ་ཅིང་། སྟོབ་པ་པོའི་ལག་པ་སོགས་དང་འབྲེལ་བ་ཆད་པའི་ཚེ་བྱིན་ལེན་ཆགས་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་བྱིན་ལེན་སྟོབ་པར་འོས་པ་ལ་ཇི་ལྟ་བུ་དགོས་སྙམ་ན། མི་མཉམ་པ་རྣམས་ཀྱིས་མཉམ་པ་ལ་འོས་ཤིང་། མཉམ་པས་མཉམ་པ་དང་མི་མཉམ་པ་ལ་མི་འོས་ཞེས་སྔ་མ་དག་འཆད་དོ། །འོ་ན་རགས་པ་མཚམས་གཞན་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། རྡོ་བ། དབྱུག་པ། རྩིག་པ། བར་མཚམས་ཀྱི་བུ་ག་ནམ་མཁའ། སྲོག

【現代漢語翻譯】 通常情況下，隔夜食物、生食、儲存的食物等，不需要給予和接受（藏文：བྱིན་ལེན།，梵文天城體：आदान प्रदान，梵文羅馬擬音：ādāna pradāna，漢語字面意思：給予和接受），因為即使做了也不會成立。水北派（Chu Byangpa）說：『對於不合適的食物，即使給予和接受不成立，如果想吃也必須做，因為必須守護純凈的教法。』但我不同意，給予和接受應該對成立的情況做，不成立的情況不做，這才是符合教法的。學者班·夏迦（Pan Shakyapa）解釋說，即使通過藥物的性質和儀軌，給予和接受對於不合適的東西也成立， 1-403 但在給予和接受時，雖然能消除一個過失，卻會產生另一個過失，所以必須給予和接受合適的東西。』但我認為不合理，即使爲了食用而給予和接受藥物，也不能食用，這是給予和接受不成立的關鍵原因。而且，《詞彙》（Tsik Le）中也說：『接觸后不要給予和接受，除非是虛弱的時候。』這說明對於自己已經持有的食物，不應該給予和接受。否則，給予和接受成立與不成立就沒有區別了。給予和接受的施予者認定：一般來說，未受比丘戒者，適合施予給予和接受，真心實意地想要施予給予和接受，能夠舉起食物，給予和接受的接受者的左右和後面，以及不是坐在比他高的地方，雙手向上舉起。 給予和接受的接受者是：比丘、比丘尼、弟子三者中的任何一個，不是站立而是坐在地上，雙手向上舉起接受，兩者之間沒有粗大的其他障礙物隔斷，而是在同一個界限內。 1-404 即使給予和接受的施予者坐在地上，給予和接受也能成立，但爲了避免不恭敬，所以規定需要站立。想法上：意識不混亂，爲了自己或與自己相似的人食用，給予的意願和接受的意願持續不斷。行為上：雙手向上舉起開始施予或接受。最終，當接受者的手中或與手相連的容器中獲得，並且施予者的手等連線斷開時，給予和接受就成立了。那麼，適合施予給予和接受的人需要具備什麼條件呢？ 前輩們解釋說：不平等的人適合對平等的人施予，平等的人對平等和不平等的人都不適合施予。那麼，粗大的其他障礙物是什麼樣的呢？石頭、棍棒、墻壁、間隔的孔隙、天空、生命。

【English Translation】 Generally, overnight food, raw food, stored food, etc., do not require giving and receiving (Tibetan: བྱིན་ལེན།, Sanskrit Devanagari: आदान प्रदान, Sanskrit Roman transliteration: ādāna pradāna, Chinese literal meaning: giving and receiving), because even if done, it will not be established. The Chu Byangpa school says: 'For unsuitable food, even if giving and receiving is not established, if you want to eat it, you must do it, because you must protect the pure Dharma.' But I disagree, giving and receiving should be done for situations where it is established, and not done for situations where it is not established, because that is in accordance with the Dharma. The scholar Pan Shakyapa explained that even through the nature of medicine and rituals, giving and receiving is established for unsuitable things, 1-403 but when giving and receiving is done, although one fault can be eliminated, another fault will be generated, so it is said that something suitable must be given and received.' But I don't think it's reasonable, even if medicine is given and received for the purpose of eating, it cannot be eaten, which is the key reason why giving and receiving is not established. Moreover, the 'Vocabulary' (Tsik Le) also says: 'Do not give and receive after touching, unless you are weak.' This shows that for food that you already have, you should not give and receive. Otherwise, there would be no distinction between giving and receiving being established and not being established. The identification of the giver of giving and receiving: Generally, someone who has not received the Bhikshu vows is suitable for giving giving and receiving, sincerely wanting to give giving and receiving, able to lift the food, and not sitting to the left, right, or behind the receiver of giving and receiving, and not sitting higher than him, with both hands raised upwards. The receiver of giving and receiving is: any of the three, Bhikshu, Bhikshuni, or disciple, not standing but sitting on the ground, receiving with both hands raised upwards, and there are no large other obstacles between the two, but within the same boundary. 1-404 Even if the giver of giving and receiving sits on the ground, giving and receiving can be established, but in order to avoid disrespect, it is stipulated that standing is necessary. In thought: the consciousness is not confused, and for the purpose of eating by oneself or someone similar to oneself, the intention to give and the intention to receive are continuous. In action: starting to give or receive with both hands raised upwards. Finally, when it is obtained in the hands of the receiver or in a container connected to the hands, and the connection with the hands of the giver is broken, giving and receiving is established. So, what conditions are required for someone suitable for giving giving and receiving? The predecessors explained that unequal people are suitable for giving to equal people, and equal people are not suitable for giving to equal and unequal people. So, what are the large other obstacles like? Stone, stick, wall, gaps in the interval, sky, life.

---

་ཆགས། གོས་ལ་སོགས་པ། ཞེང་དང་དཔངས་སོར་བཞི་ཡན་དང་། དཀྱུས་ཁྲུ་གང་ཡན་གྱིས་བར་ཆོད་ན་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་པའོ། །འོ་ན་ཅོག་ རྩེ་སོགས་ཀྱི་སྟེང་དུ་ཡང་མི་ཆགས་སམ་ཞེ་ན། བྱིན་ལེན་ནོད་པའི་གཞི་ཡིན་ན་བྱིན་ལེན་ཆགས་ཏེ། ཁྲི་དང་ཁྲིའུ་སོགས་ཀྱི་སྟེང་དུ་བྱིན་ལེན་ཆགས་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་རགས་པ་མཚམས་གཞན། 1-405 མེ། ཆུ། ནམ་མཁའ། བདག་པོ་མཚམས་གཞན་དང་བཞི་ཡོད་ཅེས་པཎ་ཤཱཀ་པས་གསུངས་སོ། ། གཉིས་པ་དམིགས་བསལ་ནི། འོ་ན་བྱིན་ལེན་སྟོབ་པ་པོ་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ཞིག་ངེས་པར་དགོས་སམ་སྙམ་ ན། མི་དགོས་ཏེ། བསླབ་བྱིན་དགེ་སློང་གིས་དགེ་སློང་རྣམ་དག་ལ་བྱིན་ལེན་ཆགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསླབ་པ་སྦྱིན་པ་ནི་འདྲ་བ་ཉིད་དོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན་དགེ་སློང་རྣམ་དག་ནང་ ཕན་ཚུན་དུ་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་སམ་སྙམ་ན། དེ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་སློང་ཕ་མ་རྣམ་དག་ཕན་ཚུན་བྱིན་ལེན་ཆགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མདོར། སྐྱེས་པ་དང་བུད་མེད་དག་ནི་ཕན་ཚུན་ཁྱིམ་ པ་དང་འདྲའོ་ཞེས། དགེ་སློང་ཕ་མ་གཉིས་པོ་དེ་ཕན་ཚུན་གཅིག་ལ་གཅིག་ལྟོས་ཏེ་བསྙེན་པར་རྫོགས་པ་ཁྱིམ་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན་དགེ་སློང་ཕ་མ་རྣམ་དག་ནང་ ཕན་ཚུན་དུ་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་སམ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་མ་ངེས་ཏེ། ཕ་མ་རྣམ་དག་བསླབ་པ་གཡེལ་བས་མི་གཡེལ་བ་ལ་ཆགས་པ་དང་། ལྟ་བ་ཐ་དད་པས་ཆགས་པ་དང་། མཆོག་མིན་ པས་མཆོག་ལ་ཆགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཡེལ་བས་ལག་ཉར་བླངས་པ་དང་། བྱིན་ལེན་བླངས་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །སྡོམ་པས་མཉམ་པ་ལྟ་བ་ཐ་མི་དད་པ་དག་གིས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་དང་། 1-406 བྱིན་ལེན་བྱས་པ་དང་། ལག་ཉར་བླངས་པ་ནི་གཅིག་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར་རོ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །འོ་ན་ལུང་དེས་དོན་དེ་སྟོན་པར་མི་ནུས་སམ་སྙམ་ན། ཚིག་ ཟིན་ལ་མ་བསྟན་ཡང་། དོན་གྱི་སྙིང་པོར་བསྟན་ཏེ། བསླབ་པ་གཡེལ་བས་ལག་ཉར་བླངས་པའི་ཟས་དང་། དེ་ལ་བྱིན་ལེན་བྱས་པའི་ཟས་ཏེ། བསླབ་པ་མི་གཡེལ་བ་ལ་ལག་ཉ་དང་བྱིན་ལེན་ བྱས་པར་མི་འགྱུར་ཞེས་དངོས་སུ་བསྟན་པའི་ཤུགས་ལ། བསླབ་པ་གཡེལ་བ་དེ་མི་གཡེལ་བ་ལ་ལྟོས་ཏེ་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ཡིན་པས་དེས་དེ་ལ་བྱིན་ལེན་སྟབས་ན་ཐོབ། རེག་ན་འཇིག་ ཅིང་། གཡེལ་བ་ལ་ལག་ཉར་སོང་བའི་ཟས་ཏེ། མི་གཡེལ་བ་ལ་ལག་ཉར་སོང་བ་ཡང་མིན་པས་དེ་ལ་རུང་བའི་ཟས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན། མི་གཡེལ་བས་དེ་བྱིན་ལེན་བྱས། ཟོས་ཀྱང་རུང་ ངོ་ཞེས་བསྟན་འདུག་པའི་ཕྱིར་དང་། སྡོམ་པས་མཉམ་པའི་དགེ་སློང་ཕ་རྣམ་དག་ལྟ་བ་ཐ་མི་དད་པ་རྣམས། ཕན་ཚུན་གཅིག་གིས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་དང་། ལག་ཉ་བྱས་པ་དེ་གཞན་ལ་ཡང་ དེར་སོང་བས་བཟར་མི་རུང་བ། གཅིག་ལ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་དེ་གཞན་ལ་ཡང་བྱིན་ལེན་བྱས་པར་སོང་བས་བཟ

【現代漢語翻譯】 如果衣服等物品，長寬超過四指，長度超過一肘，則不構成給予和接受的障礙。那麼，在桌子等上面也不構成障礙嗎？如果它是接受給予和接受的基礎，則構成給予和接受，因為據說在床和椅子等上面構成給予和接受。這方面有其他粗略的界限。 關於火、水、天空、所有者有其他四種界限，班智達釋迦（Paṇḍita Śākya）這樣說。 第二，關於特殊情況：那麼，是否必須有一個未受具足戒者來施予給予和接受呢？不一定，因為學戒比丘（Bslab-byin dge-slong）可以對清凈比丘（dge-slong rnam-dag）構成給予和接受，因為據說『給予學處是相同的』。那麼，清凈比丘之間不構成給予和接受嗎？也不是這樣，因為清凈的父母比丘（dge-slong pha-ma rnam-dag）之間構成給予和接受，經中說：『男人和女人之間就像在家之人一樣。』這兩個父母比丘互相依賴而受具足戒，就像在家之人一樣。那麼，清凈的父母比丘之間不構成給予和接受嗎？這也不一定，因為父母清凈者，如果一方疏忽學戒，則對不疏忽者構成給予和接受；如果見解不同，則構成給予和接受；如果不是殊勝者，則對殊勝者構成給予和接受。疏忽者拿取手持物，以及接受給予和接受本身都不是。以戒律平等，見解不相異者，共同儲蓄、給予和接受，以及拿取手持物都是一樣的。殊勝者和非殊勝者也是如此。』 那麼，這段經文不能說明這個意思嗎？雖然字面上沒有顯示，但它顯示了意義的精髓：疏忽學戒者拿取的手持食物，以及對此進行給予和接受的食物，對於不疏忽學戒者來說，不會變成手持物和給予接受，因為直接顯示了這一點。由此暗示，疏忽學戒者相對於不疏忽學戒者來說，就像未受具足戒者一樣，因此他給予和接受是可以的。如果接觸就毀壞，疏忽者拿取的手持食物，對於不疏忽者來說也不是手持物，因此對於他來說是允許的食物。因此，不疏忽者可以給予和接受，食用也是允許的。戒律平等的清凈父母比丘，見解不相異者，互相之間，一人儲蓄和拿取的手持物，對於另一人來說也是如此，因此不能食用。一人給予和接受的，對於另一人來說也是給予和接受，因此不能食用。

【English Translation】 If items such as clothing have a width and height exceeding four fingers and a length exceeding one cubit, it does not obstruct the act of giving and receiving. Then, does it not obstruct even on top of tables, etc.? If it is a basis for accepting giving and receiving, then giving and receiving is constituted, because it is said that giving and receiving is constituted on top of beds and chairs, etc. There are other rough boundaries for this. Regarding fire, water, sky, and owner, there are four other boundaries, so said Paṇḍita Śākya. Second, regarding special cases: Then, is it necessary for someone who is not fully ordained to bestow giving and receiving? It is not necessary, because a novice monk (Bslab-byin dge-slong) can constitute giving and receiving to a pure monk (dge-slong rnam-dag), because it is said that 'giving training is the same.' Then, do pure monks not constitute giving and receiving among themselves? That is also not the case, because pure parent monks (dge-slong pha-ma rnam-dag) constitute giving and receiving to each other, as the sutra says: 'Men and women are like householders to each other.' These two parent monks rely on each other to be fully ordained, just like householders. Then, do pure parent monks not constitute giving and receiving among themselves? That is also not certain, because if parents are pure, if one neglects the training, then it constitutes giving and receiving to the one who does not neglect; if their views differ, then it constitutes giving and receiving; if one is not superior, then it constitutes giving and receiving to the superior. Taking the hand-held items by the negligent one, and the giving and receiving itself, are not. With equality in discipline, those who do not differ in view, what is stored, given and received, and taken as hand-held items are the same. It is the same for the superior and the non-superior.' Then, does that scripture not show that meaning? Although it is not shown in the wording, it shows the essence of the meaning: the food taken as hand-held by the one who neglects the training, and the food that is given and received for that, does not become hand-held and given and received for the one who does not neglect the training, because it is directly shown. From this it is implied that the one who neglects the training is like one who is not fully ordained relative to the one who does not neglect the training, therefore it is permissible for him to give and receive. If it is destroyed by contact, the food taken as hand-held by the negligent one is not hand-held for the one who does not neglect, therefore it is permissible food for him. Therefore, the one who does not neglect can give and receive, and it is permissible to eat. The pure parent monks who are equal in discipline and do not differ in view, what is stored and taken as hand-held by one of them is also the same for the other, therefore it is not permissible to eat. What is given and received by one is also given and received for the other, therefore it is not permissible to eat.

---

ར་རུང་ཞིང་། སྡོམ་པས་མཉམ་ཡང་ལྟ་བས་ཐ་དད་པ་ལ་དེ་ལས་ལྡོག་སྟེ་བསྟན་པའི་ཤུགས་ཀྱིས། 1-407 ཕ་རྣམ་དག་ལྟ་བ་ཐ་དད་ན་ཕན་ཚུན་བྱིན་ལེན་ཆགས་པས་བསྟན་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར་རོ་ཞེས་པའི་དོན་ཡང་། ཕམ་པ་བྱུང་མ་བྱུང་ལ་མཆོག་མིན་ པ་དང་། མཆོག་ཏུ་བཞག་པ་མ་ཡིན་གྱི། སྡོམ་པ་མཆོག་དམན་ཡིན་པས་སྡོམ་པ་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་མ་རྣམ་དག་དང་། སླབ་སྦྱིན་དགེ་སློང་མས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ནི། སྡོམ་པ་མཆོག་ མ་ཡིན་པ་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་མས་གསོག་འཇོག་བྱས་པར་འགྱུར་ལ། དགེ་སློབ་མས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ནི། དགེ་སློང་མ་རྣམ་དག་དང་བསླབ་སྦྱིན་དགེ་སློང་མས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་མ་ཡིན་ ཞེས་བསྟན་པའི་ཤུགས་ཀྱིས། དགེ་སློང་མ་རྣམ་དག་གཅིག་གིས་དགེ་སློང་མ་རྣམ་དག་དང་། བསླབ་སྦྱིན་དགེ་སློང་མ་ལ་བྱིན་ལེན་ཆགས་ལ། དེ་གཉིས་ཀྱིས་དེ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་ཞེས་བསྟན་པ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐལ་པ་ཡོད་ན་སྙིང་ལམ་དུ་བཅང་བར་བྱོས་ཤིག དེ་ལྟར་ཡིན་པར་ཅིས་ཤེས་ན། ལུང་ལས་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། འདི་སྐད་བསྟན་ཏེ། སྡོམ་པ་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་དགེ་ སློང་མ་དང་བསླབ་པ་བྱིན་པ་མོ་དང་། སྡོམ་པ་མཆོག་མ་ཡིན་པ་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློབ་མར་ནི་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ལ་སོགས་པ་གཅིག་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། སྡོམ་པ་མཆོག་མ་ཡིན་པ་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློབ་མ་དང་། 1-408 སྡོམ་པ་མཆོག་དང་ལྡན་པའི་དགེ་སློང་མ་དང་། བསླབ་པ་བྱིན་པ་མོར་ནི། གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ལ་སོགས་པ་གཅིག་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །འདིར་གཞུང་ནི། དགེ་སློང་མ་དང་བསླབ་པ་བྱིན་པ་ མོས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ནི། དགེ་སློབ་མས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཉིད་ཡིན་ལ། དགེ་སློབ་མས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ནི་དེ་གཉིས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་བཤད་པས་སོ། །དེས་ན་འདིར་སྐབས་ཀྱི་མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ་ནི་དགེ་སློང་མ་དང་དགེ་སློབ་མ་ལ་སྡོམ་པ་མཆོག་དམན་ཡོད་པས་དེ་གཉིས་ལ་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། དགེ་སློང་ཕ་ དང་དགེ་ཚུལ་ཕ་ལྟ་བུ་ལ་སྡོམ་པ་མཆོག་དམན་ཡོད་ཀྱང་། འདིར་ངོས་བཟུང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་ཚུལ་ལ་གསོག་འཇོག་མ་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགེ་ལྡན་ཊཱིཀ་ཆེན་ལས། དགེ་སློང་ཕམ་པ་བྱུང་ མ་བྱུང་གཉིས་ལ་ངོས་བཟུང་བ་ནི་མི་རིགས་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་མ་གཟིགས་པའི་སྐྱོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བྱིན་ལེན་སྟོབ་པ་པོས། མཐོ་ས་ནས་སྟོབ་ཀྱང་ཐོབ་པའི་དམིགས་བསལ་ཡོད་དེ། སྤྲེའུ་ དང་གླང་པོ་ཆེ་ཅང་ཤེས་ལྟ་བུས་མཐོ་ས་ནས་སྟབས་ཀྱང་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་བྱིན་ལེན་སྟོབ་པ་པོས་ནོད་པ་པོ་རང་གི་མདུན་ན་ཡོད་ན། རྒྱབ་དང་གློ་གཡས་གཡོན་དང་། ལག་པ་གཉིས་ཀས་མི་བདེ་ན་གཅིག་གིས་སྟབས་ཀྱང་ཆོག་པ་ད

【現代漢語翻譯】 因此，即使戒律相同，見解不同，或者相反，也通過暗示來表明。 1-407 如果比丘尼（Phan Nam Dag）的見解不同，那麼相互給予和接受就會發生，因為這已經表明了。此外，關於' श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)'的含義是，是否犯了墮罪（Pham Pa）來區分 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)，而不是 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)的設立。由於戒律有 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)之分，因此，擁有 श्रेष्ठ (藏文：མཆོག，梵文天城體：श्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ)戒律的比丘尼（Dge Slong Ma Rnam Dag）和求學比丘尼（Slab Sbyin Dge Slong Ma）所積聚的，會變成擁有 अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：aśreṣṭha，漢語字面意思：अश्रेष्ठ)戒律的比丘尼所積聚的。求學比丘尼所積聚的，不是比丘尼（Dge Slong Ma Rnam Dag）和求學比丘尼所積聚的。 通過暗示表明，一位清凈比丘尼可以與清凈比丘尼和求學比丘尼進行給予和接受，但她們兩個不能與她進行給予和接受。如果具有善緣，請將此銘記於心。如何知道是這樣呢？根據經文，在《廣大釋論》中，這樣說：擁有 श्रेष्ठ (藏文：མཆོག，梵文天城體：श्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ)戒律的比丘尼和已給予學戒者，以及擁有 अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：aśreṣṭha，漢語字面意思：अश्रेष्ठ)戒律的求學比丘尼，在積聚等方面是相同的。擁有 अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：aśreṣṭha，漢語字面意思：अश्रेष्ठ)戒律的求學比丘尼， 1-408 以及擁有 श्रेष्ठ (藏文：མཆོག，梵文天城體：श्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ)戒律的比丘尼和已給予學戒者，在積聚等方面是不相同的。這裡的經文是：比丘尼和已給予學戒者所積聚的，就是求學比丘尼所積聚的；求學比丘尼所積聚的，不是她們兩個所積聚的。』這樣說的。 因此，這裡所說的 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)是指比丘尼和求學比丘尼，因為她們的戒律有 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)之分，所以是針對她們兩個的。雖然比丘（Dge Slong Pha）和小沙彌（Dge Tshul Pha）的戒律也有 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)之分，但這裡並沒有認定，因為小沙彌沒有積聚的規定。在《格魯派大疏》中說：認定比丘是否犯了墮罪是不合理的，因為這是沒有看到《廣大釋論》的過失。此外，給予者（Byin Len Stob Pa Pos）說：即使從高處給予，也有獲得的特例，例如猴子和大象等有情眾生，即使從高處給予也能獲得。此外，給予者在接受者面前時，如果背部、左右兩側和雙手都不方便，那麼用一隻手給予也是可以的。 因此，這裡所說的 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)是指比丘尼和求學比丘尼，因為她們的戒律有 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)之分，所以是針對她們兩個的。雖然比丘（Dge Slong Pha）和小沙彌（Dge Tshul Pha）的戒律也有 श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)之分，但這裡並沒有認定，因為小沙彌沒有積聚的規定。在《格魯派大疏》中說：認定比丘是否犯了墮罪是不合理的，因為這是沒有看到《廣大釋論》的過失。此外，給予者（Byin Len Stob Pa Pos）說：即使從高處給予，也有獲得的特例，例如猴子和大象等有情眾生，即使從高處給予也能獲得。此外，給予者在接受者面前時，如果背部、左右兩側和雙手都不方便，那麼用一隻手給予也是可以的。

【English Translation】 Therefore, even if the precepts are the same but the views are different, or vice versa, it is indicated by implication. 1-407 If the views of the fully ordained nun (Phan Nam Dag) are different, then giving and receiving will occur, because this has been shown. Furthermore, regarding the meaning of ' श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ)', it is whether or not a defeat (Pham Pa) has been committed that distinguishes श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ), rather than the establishment of श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ). Since there is a distinction of श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པར།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ) in precepts, the accumulation of a fully ordained nun (Dge Slong Ma Rnam Dag) who possesses श्रेष्ठ (藏文：མཆོག，梵文天城體：श्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ) precepts and a probationary nun (Slab Sbyin Dge Slong Ma) will become the accumulation of a probationary nun who possesses अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：aśreṣṭha，漢語字面意思：अश्रेष्ठ) precepts. The accumulation of a probationary nun is not the accumulation of a fully ordained nun (Dge Slong Ma Rnam Dag) and a probationary nun. It is indicated by implication that a single pure fully ordained nun can give and receive with a pure fully ordained nun and a probationary nun, but the two of them cannot give and receive with her. If you have good fortune, keep this in mind. How do you know this is the case? According to the scriptures, in the 'Extensive Commentary', it says: 'The fully ordained nun who possesses श्रेष्ठ (藏文：མཆོག，梵文天城體：श्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ) precepts and the one who has been given training, and the probationary nun who possesses अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：aśreṣṭha，漢語字面意思：अश्रेष्ठ) precepts, are the same in terms of accumulation, etc. The probationary nun who possesses अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：aśreṣṭha，漢語字面意思：अश्रेष्ठ) precepts, 1-408 and the fully ordained nun who possesses श्रेष्ठ (藏文：མཆོག，梵文天城體：श्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ) precepts and the one who has been given training, are not the same in terms of accumulation, etc. Here, the text is: 'The accumulation of the fully ordained nun and the one who has been given training is the accumulation of the probationary nun; the accumulation of the probationary nun is not the accumulation of those two.' That is what is said. Therefore, here, श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ) in this context refers to the fully ordained nun and the probationary nun, because their precepts have a distinction of श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ), so it is directed towards those two. Although the precepts of a monk (Dge Slong Pha) and a novice monk (Dge Tshul Pha) also have a distinction of श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ (藏文：མཆོག་དང་མཆོག་མ་ཡིན་པ།，梵文天城體：श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ，梵文羅馬擬音：śreṣṭha aur aśreṣṭha，漢語字面意思： श्रेष्ठ और अश्रेष्ठ), it is not identified here, because there is no accumulation prescribed for a novice monk. In the 'Great Commentary of the Gelug School', it says: 'It is unreasonable to identify whether a monk has committed a defeat or not, because it is a fault of not seeing the 'Extensive Commentary'.' Furthermore, the giver (Byin Len Stob Pa Pos) says: 'Even if giving from a high place, there is an exception to obtaining, such as sentient beings like monkeys and elephants, who can obtain even if giving from a high place.' Furthermore, if the giver is in front of the receiver, and the back, left and right sides, and both hands are inconvenient, then giving with one hand is permissible.

---

ང་། 1-409 ཐག་ཉེ་བ་ནས་མི་བདེ་ན་རིང་བ་ནས་སྟབས་ཀྱང་ཆོག་པའི་དམིགས་བསལ་ཡང་འདོད་དགོས་ཏེ། ཚིག་ལེ་ལས། བྱིན་ལེན་བྱའོ། །མི་བདེ་ན་རྒྱང་རིང་ནས་ཀྱང་རུང་བ་ཉིད་ཅེས་དང་། འདི་ལ་ ཅང་ཤེས་གླང་པོ་རྟ། །སྤྲེའུ་ཡིས་ཀྱང་རུང་བ་ཉིད། །ཅེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་མདོར། མངོན་སུམ་དུ་ཐོབ་པའི་ཕྱོགས་ན་གནས་པས་ལག་པ་བཀན་པས་ལུས་སམ་དེ་དང་འབྲེལ་བས། གྱེན་དུ་ འདེགས་ནུས་པ། རྫོགས་པར་མ་བསྙེན་པ། མི་མ་ཡིན་པ་ལས་སྦྱིན་པར་འདོད་པས་ཡན་ལག་གིས་སམ། དེ་དང་འབྲེལ་བས་བྱིན་པ་ནོས་པ་ནི་བྱིན་ལེན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དང་། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། མངོན་སུམ་དུ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། བྲང་ཐད་ནས་བླངས་ན་བྱིན་ལེན་ཡིན་གྱི། གློའམ་རྒྱབ་ནས་བླངས་པ་ནི་བྱིན་ལེན་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གསལ་བར་བཤད་པ་དང་འགལ་བ་མ་ཡིན་ནམ་སྙམ་ན། འདི་ནི་སྤྱིར་བཏང་བ་སྟེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་རྩ་བར་རྫོགས་པར་མ་བསྙེན་པ། ཞེས་དང་། དེའི་འགྲེལ་པར། རྫོགས་པར་མ་བསྙེན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། རྫོགས་པར་མ་བསྙེན་པ་ལས་ནོས་ན་ བྱིན་ལེན་ཡིན་གྱི་དགེ་སློང་ལས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པ་དེ་ཡང་ངེས་པ་ཅན་དུ་ཁས་བླང་དགོས་པ་ལས། དགེ་སློང་ནང་ཕན་ཚུན་དུ་བྱིན་ལེན་ཆགས་པའི་དམིགས་བསལ་གོང་དུ་ཇི་སྙེད་བཤད་ཟིན་པ་དེས་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-410 ཕྱོགས་གཅིག་ལ་ཨ་མཐས་མ་ཡིན་པར་རྒྱ་འབག་ལྟར་འཕྲུལ་ཆགས་པ་གཅིག་སྙིང་ལ་གཅེས་སོ། ། ཡང་དགེ་འདུན་ལ་ཟན་སྟོབ་པའི་ལག་བདེ་བ་དགེ་སློང་གིས་བྱེད་ཆོག་པའི་དམིགས་བསལ་ཡང་ཡོད་དེ། དགེ་སློང་དེ་ལ་ཟས་རྣམས་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་ཞིག་གིས་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས། དགེ་སློང་དེས་དགེ་འདུན་ལ་ཟས་རྣམས་འབྲིམ་པར་བཤད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྩ་བར་དགེ་སློང་བྱིན་ལེན་བྱས་པས་བྲིམ་ པ་ཉིད་ནི་རུང་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །དེས་ན་དེང་སང་གི་མཁན་སློབ་ཆེན་པོར་གྱུར་པ་དག་ལ་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་གསོལ་བྱ་བའི་འོས་མེད་ན། དགེ་སློང་ཞིག་གིས་ བྱེད་ཆོག་པའི་ལག་ལེན་བཤད་པར་བྱ་སྟེ། གསོལ་གྱི་བཟའ་བཅའ་བཞེས་རུང་གི་འོས་རྣམས། མ་རྫོགས་པ་གཞན་ཞིག་གིས་དགེ་སློང་གསོལ་དཔོན་དེ་ལ་བྱིན་ལེན་སྟབས་ནས། དགེ་སློང་དེས་མཁན་སློབ་དེ་ ལ་བྱིན་ལེན་སྟོབ་པའི་ཚུལ་ལམ། ཡང་ན་མདུན་དེར་བསྒྲིགས་པ་ཙམ་གྱིས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། རང་དང་འདྲ་བ་བྱིན་ལེན་བྱས་ལ་མ་ཞིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེང་སང་སྡེར་ནོན་དུ་གྲགས་ པའི་ཤ་དམར་རྗེན་པ་རྣམས་ནི། བྱིན་ལེན་བྱ་ཡང་མི་དགོས་ཏེ། དེ་དག་ཟས་མི་རུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཁན་སློབ་རང་གི་ལྷག་མ་དེ་དག་སྤངས་ཟིན་ནས་རང་གི་གནས་མལ་དུ་རང་གིས་བཟའ་བར་བྱེད་ན་ནི། 1-411 ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག་དགོས་པར་སྣང་སྟེ། དེ་མ་བྱས་ན་སྤངས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་དམ། ཉེས་བྱས་གང་

【現代漢語翻譯】 1-409 如果從近處感到不適，那麼也需要允許從遠處獲得方便的特例。如《律經》所說：『應作授受。』意思是說，如果感到不適，那麼從遠處接受也是可以的。對此，有人說：『無論是象、馬，還是猴子，都可以。』因此，總而言之，對於那些能夠親眼看到並站在一方，能夠通過手的姿勢舉起身體或與身體相關之物的人，以及未受具足戒者，或者想要從非人處接受佈施的人，通過肢體或與肢體相關之物接受佈施，這便是授受。』《廣釋》中說：『所謂親眼看到，是指從胸前接受才是授受，從喉嚨或背後接受則不是授受。』這難道沒有矛盾嗎？ 這是一種普遍情況。如果不是這樣，那麼在根本律中說：『未受具足戒者。』以及在註釋中說：『所謂未受具足戒者，是指從未受具足戒者處接受才是授受，從比丘處則不是。』這也必須被認為是確定的，因為這與之前對比丘之間可以進行授受的特殊情況的諸多論述相悖。 1-410 對於某一方來說，一個像印度綢緞一樣巧妙形成的幻象，比母親更珍貴。此外，還有一種特例，即比丘可以方便地為僧團分配食物，因為據說未受具足戒者通過授受將食物給予比丘，然後由比丘將食物分配給僧團。根本律中說：『比丘通過授受來分配食物是可以的。』因此，對於如今成為大堪布和阿阇黎的人來說，如果沒有資格接受未受具足戒者的供養，那麼應該說明比丘可以進行的操作：讓其他未受具足戒者通過授受將可以食用的食物給予負責供養的比丘，然後由比丘以授受的方式供養堪布和阿阇黎，或者僅僅是擺放在他們面前即可，因為這樣做與自己接受授受沒有區別。如今被稱為『生肉』的紅色生肉，甚至不需要授受，因為這些都是不能食用的食物。如果堪布和阿阇黎自己已經捨棄了剩餘的食物，然後在自己的住所食用，那麼，似乎需要進行捨棄的儀式，否則，可能會犯下食用已捨棄食物的墮罪或惡作罪。 1-411 無論是墮罪還是惡作罪？

【English Translation】 1-409 If one feels discomfort from nearby, then one must also desire the exception of being able to conveniently do it from afar. As the Vinaya says: 'One should do giving and receiving.' It means that if one feels discomfort, then receiving from afar is also acceptable. To this, it is said: 'Whether it is an elephant, a horse, or even a monkey, it is acceptable.' Therefore, in short, for those who can see directly and stand on one side, who can lift the body or something related to it with a hand gesture, and for those who have not taken full ordination, or who want to receive offerings from non-humans, receiving offerings through limbs or something related to them is giving and receiving. The 'Extensive Commentary' says: 'What is meant by seeing directly is that receiving from the chest is giving and receiving, but receiving from the throat or back is not giving and receiving.' Does this not contradict? This is a general case. If it were not so, then in the root text it says: 'Those who have not taken full ordination.' And in its commentary it says: 'What is meant by those who have not taken full ordination is that receiving from those who have not taken full ordination is giving and receiving, but not from monks.' This must also be considered certain, because it contradicts the many previous discussions about the special circumstances in which giving and receiving can occur between monks. 1-410 For one side, an illusion cleverly formed like Indian silk is more precious than a mother. Furthermore, there is also an exception that a monk can conveniently distribute food to the Sangha, because it is said that someone who has not taken full ordination gives food to the monk through giving and receiving, and then the monk distributes the food to the Sangha. The root text says: 'It is acceptable for a monk to distribute food through giving and receiving.' Therefore, for those who have become great Khenpos and Acharyas these days, if they are not qualified to receive offerings from those who have not taken full ordination, then one should explain the practice that a monk can do: let another who has not taken full ordination give the edible food to the monk in charge of offerings through giving and receiving, and then the monk offers it to the Khenpo and Acharya through giving and receiving, or simply placing it in front of them is sufficient, because doing so is no different from receiving giving and receiving oneself. Raw red meat, which is now known as 'fresh meat,' does not even need giving and receiving, because these are inedible foods. If the Khenpo and Acharya themselves have already discarded the remaining food and then eat it in their own residence, then it seems that a ritual of abandonment is necessary, otherwise, one may commit a downfall of eating abandoned food or a misdeed. 1-411 Whether it is a downfall or a misdeed?

---

རུང་གིས་རེག་པར་འགྱུར་བས་སོ། །གཉིས་པ་བྱིན་ལེན་འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི། ལུང་བར་ སྡོམ་ལས། འཕྲོགས་དང་འབྲེལ་དང་རེག་པ་དང་། །བསྔོས་དང་དགེ་སློང་མིན་གྱུར་དང་། །དངོས་པོ་གྱུར་དང་སྐྱེ་བར་གྱུར། །དོར་བར་ཀྱང་ནི་བྱིན་ལེན་འཇོག ཅེས་པ་ལྟར། བྱིན་ལེན་བྱས་པའི་ཟས་དེ་ཕན་ ཚུན་ཀྱལ་ཀ་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་འཕྲོགས་མཐེན་བྱས་པ་དང་། སྟན་ལས་མ་ལངས་པར་ལག་པས་མི་སྙོགས་པའི་སར་འབྲིལ་བ་དང་། རང་གིས་རེག་བཞིན་པ་མ་ཡིན་པར་བསྙེན་པར་མ་རྫོགས་པ་གཞན་ལ་ སྦྱིན་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་མ་རྫོགས་པ་ལ་བསྔོས་པ་དང་། རང་ཉིད་མཚན་གཉིས་པ་ལ་སོགས་པའི་སྒོ་ནས་དགེ་སློང་མ་ཡིན་པར་གྱུར་པ་དང་། དངོས་པོ་དེ་རོ་དང་སླ་བ་གཞན་ དུ་གྱུར་པ་དང་། བྱིན་ལེན་ནོད་པ་པོ་རང་ཉིད་སྐྱེ་བ་གྱུར་པ་སྟེ་ཤི་འཕོས་པ་དང་། ཟས་དེ་སོར་བཞི་ཙམ་གྱི་ནམ་མཁའ་ལ་དོར་བས་འཇིག་པ་སྟེ་བརྒྱད་ཡོད་ལ། ལུང་གཞན་ལས་ སྤང་ལྟུང་ཕྱིར་བཅོས་ཀྱི་ཚེ་ཟས་དེ་སྤངས་པ་དང་། མེ་ཆུ་ལ་སོགས་པས་ཟས་དེ་བརླགས་པས་ཀྱང་འཇིག་པར་བཤད་དེ། བསྡོམས་པས་འཇིག་རྒྱུ་བཅུ་ཡོད་དོ། །གསུམ་པ་བྱིན་ལེན་གྱི་དབྱེ་བ་ལ། 1-412 ལུང་ལས། བྱིན་ལེན་ནི་ལྔ་སྟེ། ལུས་ཀྱིས་ལུས་ལ་བྱ་བ་ལུས་དང་འབྲེལ་བས་ལུས་ལ་བྱ་བ། ལུས་དང་འབྲེལ་བས་ལུས་དང་འབྲེལ་བ་ལ་བྱ་བ། གཞན་པའི་བྱིན་ལེན་ནོ། །ཞེས་ལྔ་འབྱུང་ བའི་དང་པོ་ནི། སྟོབ་པ་པོའི་ལག་པས་ནོད་པ་པོའི་ལག་པར་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ལྟ་བུ། གཉིས་པ་ནི། སྟོབ་པ་པོའི་ལྷུང་བཟེད་ལ་སོགས་པའི་སྣོད་ཀྱི་ནང་ནས། ནོད་པ་པོའི་ལག་པར་ བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ལྟ་བུ། གསུམ་པ་ནི། སྟོབ་པ་པོའི་ལག་པས་ནོད་པ་པོའི་ལག་པར་བཟུང་བའི་ལྷུང་བཟེད་དང་། ཅོག་རྩེ་སོགས་སུ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ལྟ་བུ། བཞི་པ་ནི། སྟོབ་པ་པོའི་ ལག་པས་བཟུང་བའི་སྣོད་ཀྱི་ནང་ནས་ནོད་པ་པོའི་ལག་པར་བཟུང་བའི་སྣོད་ཀྱི་ནང་དུ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ལྟ་བུ། ལྔ་པ་ནི། རིགས་ངན་ཤན་པ་ལྟ་བུའི་བཟའ་བཅའ་སོགས་དྲངས་པ་ན། དཀྱིལ་འཁོར་རམ་རྒྱུག་རིས་སོགས་བཞག་པའི་གཞི་བསྟན་ཏེ་འདིར་ཞོག་ཅེས་སྨྲ་སྟེ། དེ་ནས་རང་གིས་བླངས་ནས་ཟོས་པ་ལྟ་བུ་ལ་བྱེད། ཡང་། མཁས་གྲུབ་དཔལ་ལྡན་སངས་རྒྱས་དང་། པཎ་ཆེན་ཤཱཀྱ་མཆོག་ ལྡན་སོགས། བྱིན་ལེན་འདི་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་དང་། བཟའ་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་གཉིས་ཡོད་ཅིང་། དང་པོ་ནི། དགེ་འདུན་ནམ། མཁན་སློབ་སོགས་ཀྱི་དོན་དུ་སྦྱིན་བདག་གིས་ཕུལ་བའི་ནས་ཀྱི་བང་བ་དང་། 1-413 ཙམ་ཚུགས། ཇ་གསིག མར་དང་བུ་རམ་གྱི་ཏང་རྩེ། སྨན་ཛཱ་ཏི་དང་གུར་གུམ་གྱི་རྐྱལ་པ་སོགས་ལ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། གཉིས་པ་ནི་རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བ་ཟ་ བའི་ཆེད་དུ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ལྟ་བུའོ། །དེས་ན་དུས་རུང་གི་ཁ་ཟས་སྔ་དྲོ་ལ

【現代漢語翻譯】 因為接觸的緣故。第二，供施和接受消逝的原因是：在《律本事》中說：『搶奪、接觸、觸碰，獻祭、非比丘、變質、轉生，丟棄亦使供施消逝。』就像那樣，已經供施和接受的食物，即使只是互相開玩笑地搶奪，或者在未起身的情況下，用手碰到不能觸碰的地方，或者自己沒有觸碰，卻獻給其他未受具足戒的人，或者獻給未受具足戒的人（例如自己變成雙性人），或者食物本身變質（例如變成腐爛或液體），或者供施和接受者本身轉生（即死亡），或者將食物丟棄到四指高的空中，都會導致供施消逝，總共有八種情況。另外，在其他律典中說，在懺悔墮罪時丟棄食物，或者食物被水火等毀壞，也會導致供施消逝。總而言之，導致供施消逝的原因有十種。第三，關於供施和接受的分類： 在律典中說：『供施和接受有五種：身體對身體的施與受，與身體相關的對身體的施與受，與身體相關的對與身體相關的施與受，其他的施與受。』這五種情況的第一種是：施與者的手直接給予接受者的手。第二種是：從施與者的缽等容器中，給予接受者的手。第三種是：施與者的手將食物放在接受者手中拿著的缽或桌子上。第四種是：從施與者手中拿著的容器中，給予接受者手中拿著的容器中。第五種是：對於種姓低劣的屠夫等所提供的食物，指著地上畫出的壇城或線條等，說『放在這裡』，然後自己拿起來吃。此外，克珠·班欽·桑結（Khedrup Palden Sangye）和班禪·釋迦·喬丹（Panchen Shakya Chokden）等認為，供施和接受有兩種：一是阻止手觸控的供施和接受，二是為食用而進行的供施和接受。第一種是指施主爲了僧團或堪布、阿阇黎等而供養的青稞倉庫、茶磚、酥油和紅糖的糖尖、以及藥物肉豆蔻和藏紅花的袋子等。第二種是爲了自己或與自己相似的人食用而進行的供施和接受。因此，早上食用符合時宜的食物。

【English Translation】 Because of contact. Secondly, the causes of the perishing of giving and receiving are: In the Vinaya Sutra, it says: 'Seizing, contact, touching, offering, non-bhikshu, transformation, rebirth, discarding also causes giving and receiving to perish.' Like that, the food that has been given and received, even if it is just jokingly snatched from each other, or if one touches a place that should not be touched with the hand without getting up from the seat, or if one does not touch it oneself but offers it to another who has not taken full ordination, or if one offers it to someone who is not a bhikshu (such as oneself becoming a hermaphrodite), or if the food itself transforms (such as becoming rotten or liquid), or if the giver and receiver themselves are reborn (i.e., die), or if the food is discarded into the air about four fingers high, it will cause the giving to perish, there are eight situations in total. In addition, in other Vinaya texts, it is said that discarding the food during the confession of offenses, or if the food is destroyed by water, fire, etc., will also cause the giving to perish. In summary, there are ten causes for the perishing of giving. Thirdly, regarding the classification of giving and receiving: In the Vinaya Sutra, it says: 'Giving and receiving are of five kinds: body giving to body, related to body giving to body, related to body giving to related to body, other giving.' The first of these five situations is: the giver's hand directly gives to the receiver's hand. The second is: from the giver's bowl or other container, giving to the receiver's hand. The third is: the giver's hand places the food on the bowl or table held by the receiver's hand. The fourth is: from the container held by the giver's hand, giving to the container held by the receiver's hand. The fifth is: for food offered by butchers of low caste, pointing to a mandala or lines drawn on the ground, saying 'Put it here,' and then taking it and eating it oneself. Furthermore, Khedrup Palden Sangye and Panchen Shakya Chokden, etc., believe that there are two kinds of giving and receiving: one is the giving and receiving that prevents the hand from touching, and the other is the giving and receiving for the purpose of eating. The first refers to the storehouse of barley, tea bricks, sugar tips of butter and brown sugar, and bags of medicine nutmeg and saffron, etc., offered by the patron for the sake of the Sangha or Khenpo, Acharya, etc. The second is the giving and receiving for the purpose of eating by oneself or someone similar to oneself. Therefore, eating timely food in the morning.

---

ག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་དེ། གུང་ཚིགས་འདས་ནས་བཅངས་ཀྱང་གསོག་འཇོག་ཏུ་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་བཟའ་ཆེད་དུ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་མིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་ཤིང་། ཨ་ཏི་ཤ་ཆེན་པོའི་ཕྱག་ལེན་ལ་ཡང་དེ་ལྟར་ཡོད་ཅེས་གྲགས་སོ། །འདི་ནི་བརྟག་པ་བྱ་བའི་གནས་ཏེ། འདི་ལ་ལུང་ རིགས་ཀྱིས་དཔྱད་བཟོད་པ་ཡོད་ན། དགེ་སློང་རྣམས་ལ་བཟའ་བཅའ་རྣམས་ལ་ཐོག་མར་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས། དེ་མ་ཞིག་བར་ལ་རང་གིས་རེག་ཀྱང་ལག་ཉར་མི་འགྱུར་ཞིང་། ཕྱིས་ ཟ་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ལོངས་སྤྱད་པས་ཆོག་པར་སྣང་བས། དགེ་སློང་རྣམས་ལ་ཤིན་ཏུ་གུ་ཡངས་ཀྱི་ཕན་ཡོན་ཆེ་བར་འདུག་གོ །འོན་ཀྱང་དེ་ལྟར་བདེན་ན། དགེ་སློང་རྣམས་ལམ་ལ་ ཉི་མ་སྦྲེལ་ནས་འགྲོ་བའི་ལམ་རྒྱགས་ལ་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་པས་ཆོག་པར་སྣང་བ་ལ། ལམ་རྒྱགས་དུས་རུང་གི་སྨན་ལ་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས། གུང་ཚིགས་ཡོལ་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྲོ་བར་དགོངས་ནས། 1-414 ལམ་རྒྱགས་ལ་ལག་ཉ་ཉེས་མེད་དུ་གནང་བ་འདི་ཇི་ལྟར་རིགས་ཏེ། ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་གྱིས་ཆོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ཡང་ཡིན་ཏེ་ཆུ་ཀླུང་སྒལ་བའི་ཕྱིར་རམ། ཁུར་རྩ་ བ་རྙག་པའི་ཕྱིར། ལག་ཉར་བླངས་པའི་ལམ་རྒྱགས་རུང་སྟེ། ཆོ་ག་མ་འབྱོར་རམ། ལམ་རྒྱགས་གཞན་མེད་ནའོ། །ཞེས་དགེ་སློང་རང་གིས་ཁུར་བའི་ལམ་རྒྱགས་ཏེ། བཏུབ་ན་གཞན་དང་བརྗེ་པོ་བྱེད་ཅིང་ བཟའ། མ་བཏུབ་ན་དེ་ཉིད་ཟས་པས་ཆོག་གོ་ཞེས་གནང་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་མཁས་པ་ཆེན་པོ་ན་རེ། ལམ་རྒྱགས་ལ་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་མི་བྱེད་དེ། དེ་ལམ་དུ་ བཟའ་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་སོ། ། འོ་ན་དགེ་འདུན་རྣམས་དུས་ཉེ་བར་བཟའ་རྒྱུའི་ཞིབ་ཀྱལ་ཇ་གསིག་ལ་སོགས་པ་ཡང་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་མི་རིགས་པར་ཐལ། དེ་དག་དགེ་ འདུན་རྣམས་ཉེ་བར་བཟའ་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་མཚུངས་སོ། །མཁས་པ་ཆེན་པོ་ལམ་རྒྱགས་ལ་ལན་དེ་མིན་ཡོད་ན་གསུངས་ཤིག ཁོ་བོ་ཅག་ཀྱང་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །གཞན་ཡང་། ཚིག་ལེ་ལས། ཁ་རུ་མིད་པ་མ་ཡིན་ལ། །བྱིན་ལེན་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཞེས་བཤད་པ་འདིས་ཀྱང་ཟ་ཆེད་མ་ཡིན་པ་བྱིན་ལེན་མི་བྱེད་པར་བསྟན་པ་མ་ལགས་སམ། འདི་ལ་རོང་སྟོན་ཆེན་པོས། 1-415 ཁར་མིད་པ་མ་ཡིན་པ་ཁ་གཤལ་བའི་ཆུ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་བྱེད་ཅེས་འབྲུ་སྣོན་གནང་འདུག་ཀྱང་། འོ་ན། ཆུ་དང་སོ་ཤིང་མ་གཏོགས་སོ། །ཞེས་སྤྱིར་ཆུ་ཙམ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་དགོས་པར་ བཤད་པ་དེ་འཐད་དམ་མི་འཐད། འཐད་ན། ཁ་གཤལ་བའི་ཆུ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་དགོས་ཞེས་དམིགས་བསལ་ཅི་དགོས། ཅི་སྟེ་ཁར་འཐུང་རྒྱུ་ཡིན་ན་ཆུ་ལ་ཡང་བྱིན་ལེན་དགོས་སྙམ་ན། བཟའ་བཏུང་ གི་ཆེད་ཡིན་ན་བྱིན་ལེན་དགོས་པ་དང་། དེ་མ་ཡིན་

【現代漢語翻譯】 據說，如果爲了防止手觸而接受了食物，即使過了中午再食用，也不會構成儲存，因為這並非爲了食用而接受。阿底峽（Atisha，印度佛教大師）尊者的實踐也是如此。這是一個值得考察的地方。如果能用教理和邏輯來分析，那麼對於比丘（bhikshu，佛教僧侶）們來說，首先爲了防止手觸而接受食物，在未損壞之前，即使自己觸控也不會構成手觸。之後，爲了食用而接受並享用，似乎就可以了。這對比丘們來說，似乎是一個非常寬鬆的利益。然而，如果真是這樣，那麼比丘們在路上連續幾天行走時，似乎只要爲了防止手觸而接受路上的食物就可以了。但如果認為路上的食物要作為時藥（yamakaalika，指可以隨時服用的藥物）來接受，過了中午就會構成儲存，因此允許攜帶沒有手觸的路上的食物，這又怎麼說呢？因為爲了防止手觸而接受就足夠了。即使這樣，也是因為要背水過河，或者因為攜帶的物品太多太雜亂，所以允許攜帶已經構成手觸的路上的食物，或者是因為沒有舉行儀式，或者是因為沒有其他的路上的食物。因此，允許比丘自己攜帶的路上的食物，如果可以，就和其他人交換食用；如果不可以，就直接食用。對此，一位大學者說：『路上的食物不需要爲了防止手觸而接受，因為那是在路上要食用的。』那麼，對於僧團（sangha，佛教僧團）來說，即將食用的稀粥、茶等，也不應該爲了防止手觸而接受，因為那些是僧團即將食用的，這不就一樣了嗎？大學者，如果對路上的食物有其他的解釋，請說出來，我們也會跟隨的。此外，《詞彙》（Tshig Le）中說：『不是爲了入口，也不需要接受。』這難道不是表明不是爲了食用就不需要接受嗎？對此，榮敦大師（Rongton，藏傳佛教大師）補充說：『不是爲了入口，就不需要爲了漱口水而接受。』那麼，僅僅是水就不需要接受，這種說法是否合理？如果合理，為什麼還要特別說漱口水不需要接受呢？如果認為只要是入口的東西，水也需要接受，那麼，如果是爲了飲食，就需要接受；如果不是，就不需要接受。 It is said that if food is accepted to prevent hand contact, it will not constitute storage even if it is eaten after noon, because it is not accepted for the purpose of eating. It is also said that the practice of the great Atisha (Indian Buddhist master) is the same. This is a place worth investigating. If it can be analyzed with doctrine and logic, then for the bhikshus (Buddhist monks), first accept food to prevent hand contact, and before it is damaged, even if you touch it yourself, it will not constitute hand contact. Later, it seems that it is enough to accept and enjoy it for the purpose of eating. This seems to be a very lenient benefit for the bhikshus. However, if this is the case, it seems that the bhikshus only need to accept the food on the road to prevent hand contact when traveling on the road for several consecutive days. But if it is considered that the food on the road should be accepted as a yamakaalika (medicine that can be taken at any time), it will constitute storage after noon, so how can it be said that it is allowed to carry food on the road without hand contact? Because it is enough to accept it to prevent hand contact. Even so, it is because of carrying water across the river, or because the items carried are too many and too messy, so it is allowed to carry food on the road that has already constituted hand contact, or because the ceremony has not been held, or because there is no other food on the road. Therefore, it is allowed for the bhikshu to carry the food on the road himself, and if possible, exchange it with others for food; if not, eat it directly. In this regard, a great scholar said: 'Food on the road does not need to be accepted to prevent hand contact, because it is to be eaten on the road.' Then, for the sangha (Buddhist monastic community), the thin porridge, tea, etc. that are about to be eaten should not be accepted to prevent hand contact, because those are about to be eaten by the sangha, isn't it the same? Great scholar, if there are other explanations for the food on the road, please tell us, and we will follow. In addition, the Tshig Le says: 'It is not for the mouth, nor does it need to be accepted.' Doesn't this show that if it is not for eating, it does not need to be accepted? In this regard, Rongton (Tibetan Buddhist master) added: 'It is not for the mouth, so there is no need to accept it for mouthwash.' Then, is it reasonable to say that water alone does not need to be accepted? If it is reasonable, why is it necessary to specifically say that mouthwash does not need to be accepted? If you think that as long as it is something to be put in the mouth, water also needs to be accepted, then if it is for food and drink, it needs to be accepted; if not, it does not need to be accepted.

【English Translation】 It is said that if food is accepted to prevent hand contact, it will not constitute storage even if it is eaten after noon, because it is not accepted for the purpose of eating. It is also said that the practice of the great Atisha (Indian Buddhist master) is the same. This is a place worth investigating. If it can be analyzed with doctrine and logic, then for the bhikshus (Buddhist monks), first accept food to prevent hand contact, and before it is damaged, even if you touch it yourself, it will not constitute hand contact. Later, it seems that it is enough to accept and enjoy it for the purpose of eating. This seems to be a very lenient benefit for the bhikshus. However, if this is the case, it seems that the bhikshus only need to accept the food on the road to prevent hand contact when traveling on the road for several consecutive days. But if it is considered that the food on the road should be accepted as a yamakaalika (medicine that can be taken at any time), it will constitute storage after noon, so how can it be said that it is allowed to carry food on the road without hand contact? Because it is enough to accept it to prevent hand contact. Even so, it is because of carrying water across the river, or because the items carried are too many and too messy, so it is allowed to carry food on the road that has already constituted hand contact, or because the ceremony has not been held, or because there is no other food on the road. Therefore, it is allowed for the bhikshu to carry the food on the road himself, and if possible, exchange it with others for food; if not, eat it directly. In this regard, a great scholar said: 'Food on the road does not need to be accepted to prevent hand contact, because it is to be eaten on the road.' Then, for the sangha (Buddhist monastic community), the thin porridge, tea, etc. that are about to be eaten should not be accepted to prevent hand contact, because those are about to be eaten by the sangha, isn't it the same? Great scholar, if there are other explanations for the food on the road, please tell us, and we will follow. In addition, the Tshig Le says: 'It is not for the mouth, nor does it need to be accepted.' Doesn't this show that if it is not for eating, it does not need to be accepted? In this regard, Rongton (Tibetan Buddhist master) added: 'It is not for the mouth, so there is no need to accept it for mouthwash.' Then, is it reasonable to say that water alone does not need to be accepted? If it is reasonable, why is it necessary to specifically say that mouthwash does not need to be accepted? If you think that as long as it is something to be put in the mouth, water also needs to be accepted, then if it is for food and drink, it needs to be accepted; if not, it does not need to be accepted.

---

ན་བྱིན་ལེན་མི་དགོས་པར་དངོས་ཤུགས་ལ་གྲུབ་པ་མ་ལགས་སམ། མཁས་པ་ཆེན་པོ་དགོངས་ཤིག ཁོ་བོ་ཅག་ནི། ལམ་ཐག་རིང་བགྲོད་ པ་དང་། མཚམས་དམ་པོ་སྤྱོད་པ་དང་། བྱིན་ལེན་སྟོབ་མཁན་མེད་པའི་ཚེ། ཟན་གཅོད་ཀྱི་ཆོ་ག་འདི་མངགས་པར་གོ་སྟེ། དེ་བྱས་ན་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་། ལག་ཉ། གསོག་འཇོག་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་ རྣམས་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་རྣམས་མི་འབྱུང་ངོ་ཞེས་འདུལ་འཛིན་སྔ་མ་ཁ་ཅིག་གསུང་བ་ལྟར་ལེགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ཞིག་ཡོད་ པར་བཤད་པ་དེ་ཡང་འདི་ཉིད་ཡིན་པར་སེམས་ཏེ། ཆོ་ག་མ་འབྱོར་ཏམ་ཞེས་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཆོ་ག་དེས་རང་གི་ལུས་སམ། རང་གི་ལུས་དང་འབྲེལ་བའི་ཐག་པ་ལ་སོགས་པ་ནས་འཛིན་པར་བྱེད་པའི་རུང་བར་བྱེད་པས་རེག་ན་ལག་ཉར་བླངས་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་བ། 1-416 དེ་ལྟ་བུའི་ཆོ་ག་མ་འབྱོར་ན་དགེ་སློང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཆུ་ཀླུང་བརྒལ་བར་བྱ་བ་དང་། གནས་གང་ན་ཁུར་རྩ་བ་འདུག་པ་དེར། དགེ་སློང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བཀུར་བར་བྱའོ་ཞེས། ལག་ཉེར་ མི་འགྱུར་བའི་ཆོ་ག་བྱེད་སྐབས་མ་བྱུང་ན། དགེ་སློང་རང་གིས་ལམ་རྒྱགས་ཁུར་ནས་རུང་བ་གཞན་དང་བརྗེ་བོ་བྱེད་པའམ། དེ་ཡང་མ་འབྱོར་ན། རང་གིས་ཁུར་བ་དེ་ནས་བཟའ་བར་བྱ་ ཞེས་བཤད་འདུག་པའི་ཕྱིར་དང་། ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ཡོད་ན། དེ་ལྟ་བུའི་དཀའ་གནས་བྱ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་ན་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ནི། ཟན་གཅོད་ཀྱི་ ཆོ་ག་འདི་ཡིན་པར་ངེས་ཏེ། ཚིག་ལེ་ལས། ལམ་དུ་སོང་ཚེ་ལམ་རྒྱགས་དག །ཁུར་འཁྱེར་སུ་ཡང་མེད་པ་ན། །བརྗེ་བ་ཡི་ནི་འདུ་ཤེས་ཀྱི། །རང་ཉིད་ཀྱིས་ནི་འཁུར་བར་བྱ། །བརྗེ་བ་ གཞན་དག་མེད་པ་ན། །ཉི་མ་དང་པོ་ཟན་བཅད་བྱས། །གཉིས་པ་ལ་ནི་སྤར་གང་ཙམ། །བཟའ་ཡི་དེ་ལས་ལྷག་པ་མིན། །ཉི་མ་གསུམ་པ་སྤར་བ་གཉིས། །དེ་ལས་ཕར་ནི་ཅི་བདེར་བྱ། ། ཞེས་གསལ་བར་བཤད་པས་སོ། །ཡང་ཟན་གཅོད་ཀྱི་ཆོ་ག་མ་བྱས་ཀྱང་། སྦྱིན་བདག་གིས་བསམ་པ་དག་པ་ནས་བཏང་བའི་བཟའ་བཅའ་རྣམས་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་དུས་མིན་དུ་ཡང་། སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དུས་དྲན་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་བཟར་རུང་བ་ཡིན་ཏེ། 1-417 ཚིག་ལེ་ལས། དགེ་སློང་རྣམས་ལ་སྦྱིན་བདག་གིས། །གལ་ཏེ་བཟའ་བཅའ་བོར་ན་ནི། །སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དབང་བྱས་ཏེ། །དུས་ཡོལ་ནས་ཀྱང་བཟའ་བར་བྱ། །ཞེས་དང་། མདོ་རྩ་བར། དེ་སྦྱིན་བདག་གིས་ བསམ་པ་དག་པས་བཏང་བ་ཡིན་ན་རང་གིས་བླངས་ཏེ་བཟའ་བར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། འགྲེལ་ཆེན་ལས། བྱིན་ལེན་མ་སྟབས་པར་ཟ་བ་ཐམས་ཅད་ལ། སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དུས་སུ་བྱིན་གྱིས་བརླབ་པར་ བྱའོ་ཞེས་ཐམས་ཅད་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །ཞེས་དང་། བྱིན་ལེན་བྱས་པའི་ཟས་གཞན་མེད་དམ། བྱིན་ལ

【現代漢語翻譯】 難道不是不需要接受給予，而是通過事物本身的力量而成立的嗎？請各位大學者深思！我們這些修行者，在長途跋涉、嚴守戒律、沒有施予者的情況下，才會被告知使用斷食之法。這樣做是爲了避免儲藏食物的墮落、手觸（lak nya，梵文：hasta-sparśa，字面意思：手觸碰）、食用儲藏食物的墮落，以及未經施予而食用的墮落。正如一些早期的持律者所說，這樣做是很好的。據說有一種防止手觸的儀式，我認為就是這個。在《廣大釋論》中，對於『儀式沒有到來嗎？』的提問，回答說：『通過加持的儀式，使自己的身體或與自己身體相關的繩索等物可以被觸控，這樣觸控就不會變成手觸。』 如果這樣的儀式沒有到來，那麼比丘應該渡過河流，或者在有貨物根源的地方，比丘應該受到尊敬。』也就是說，如果在進行防止手觸的儀式時沒有成功，比丘自己攜帶路上的食物，並與其他允許的人交換，或者如果這也沒有成功，那麼就應該吃自己攜帶的食物。因為據說如果存在防止手觸的施予，就不需要進行這樣的困難。因此，可以確定防止手觸的儀式就是斷食之法。在《詞類》中明確地說：『如果走在路上，需要路上的食物，又沒有任何人攜帶，那麼就以交換的觀念，自己攜帶。如果沒有其他的交換，第一天就斷食，第二天吃一把左右，不要超過這個量。第三天吃兩把，從那以後就隨意了。』 此外，即使沒有進行斷食之法，如果施主以純凈的心意給予食物，那麼即使未經施予，也可以在非時食用，通過憶念不悅耳的聲音的方式。因為在《詞類》中說：『如果施主給比丘們食物，如果因為不悅耳的聲音，即使過了時間也可以食用。』在《根本律》中說：『如果是施主以純凈的心意給予的，那麼自己拿來食用。』在《大疏》中說：『對於所有未經施予而食用的情況，都要在不悅耳的聲音時進行加持，應該在所有情況下都知道。』如果沒有其他施予的食物，或者已經施予了

【English Translation】 Isn't it established not by needing to receive giving, but by the power of the thing itself? Please, great scholars, consider this! We practitioners, when traveling long distances, strictly observing vows, and without anyone to give, are told to use the method of cutting off food. This is done to avoid the downfall of hoarding food, lak nya (藏文，梵文天城體：हस्त-स्पर्श，梵文羅馬擬音：hasta-sparśa，English: hand-touch), the downfall of eating hoarded food, and the downfall of eating without being given. As some early Vinaya holders have said, doing so is good. It is said that there is a ritual to prevent lak nya, and I think this is it. In the Extensive Commentary, to the question 'Has the ritual not arrived?', the answer is: 'Through the ritual of blessing, one's own body or things related to one's own body, such as ropes, can be touched, so that touching does not become lak nya.' If such a ritual has not arrived, then the bhikṣu should cross the river, or in the place where the root of the goods is, the bhikṣu should be respected.' That is, if the ritual to prevent lak nya has not succeeded, the bhikṣu himself carries food for the road and exchanges it with another permissible person, or if that has not succeeded either, then he should eat from what he carries himself. Because it is said that if there is a giving that prevents lak nya, there is no need to do such a difficulty. Therefore, it can be determined that the ritual to prevent lak nya is the method of cutting off food. In the Lexicon, it is clearly said: 'If you are on the road and need food for the road, and no one is carrying it, then with the idea of exchanging, carry it yourself. If there is no other exchange, fast on the first day, eat about a handful on the second day, and do not exceed that amount. On the third day, eat two handfuls, and from then on, do as you please.' Furthermore, even if the method of cutting off food has not been performed, if the donor gives food with a pure intention, then even if it has not been given, it can be eaten at the wrong time, by remembering the unpleasant sound. Because in the Lexicon it says: 'If the donor gives food to the bhikṣus, if because of an unpleasant sound, it can be eaten even after the time has passed.' In the Root Sutra it says: 'If it is given by the donor with a pure intention, then take it yourself and eat it.' In the Great Commentary it says: 'For all cases of eating without being given, it should be blessed at the time of the unpleasant sound, and it should be known in all cases.' If there is no other food that has been given, or if it has already been given

---

ེན་སྟོབས་པའི་མི་ལ་སོགས་པ་མེད་ན་ཞེས་སོགས་དང་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་ཡོད་ན་ནི། ཉེས་ པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །གཞན་ཡང་མུ་གེ་ལ་སོགས་པའི་དུས་དང་། ཤིན་ཏུ་བཀྲེས་པའི་དུས་སུ་ཡང་ལག་ཉ་སོགས་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བའི་ཟས་དང་། བྱིན་ལེན་མ་ བྱས་པའི་ཟས་དང་། དུས་རུང་གི་ཟས་དུས་མིན་དུ་བཟའ་བ་སོགས་ཀྱང་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དུས་དྲན་བྱས་པའི་སྒོ་ནས་བཟའ་རུང་བ་འདྲ་སྟེ། མདོ་རྩར། བྱིན་ལེན་མ་སྟབས་པ་དང་། རུང་བ་ མ་བྱས་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་བ་ལ་སོགས་པ་རུང་བར་བྱ་བ་དག་ལ་རྩོམ་འདོད་པ་ན། བྱང་གི་སྒྲ་མི་སྙན་ན་གྲགས་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བྱའོ་ཞེས་དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། 1-418 དགེ་སློང་ཟན་མེད་པ་ཤིན་ཏུ་བཀྲེས་པ་ཉིད་ན་བྱིན་ལེན་མ་སྟབས་པ་དང་། རུང་བ་མ་བྱས་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་བ་ལ་སོགས་པ་རུང་བར་བྱ་བ་དག་ལ་རྩོམ་འདོད་ པ་ན་བྱང་གི་སྒྲ་མི་སྙན་ན་གྲགས་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་བྱའོ་ཞེས་དང་། འགྲེལ་ཆེན་དུ། དགེ་སློང་ཟན་མེད་པ་ཤིན་ཏུ་བཀྲེས་པ་ཉིད་ན་བྱིན་ལེན་མ་སྟབས་པ་དང་། རུང་བ་མ་ བྱས་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་བ་ལ་སོགས་པ་རུང་བར་བྱ་བ་དག་ལ་རྩོམ་པའི་མདུན་རོལ་དུ་རྩོམ་འདོད་པའི་ཚེ་ན། དགེ་སློང་དེས་བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་ན་གྲགས་པའི་ཡིད་ལ་ བྱེད་པ་བྱ་སྟེ་ཞེས་སོགས་བཤད་པས་སོ། །མཁས་གྲུབ་དཔལ་ལྡན་སངས་རྒྱས་པའི་གསུང་ལས། བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་ཡིད་བྱེད་དེས་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ཉེས་པ་ཁེགས་པ་ཡིན་གྱི། དུས་ མ་ཡིན་པར་ཟ་བའི་ཉེས་པ་ཁེགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྟོན་པ་འཁོར་བཅས་གླིང་འདིར་གཤེགས་དུས་གང་དུ་ཡང་། ཕྱི་དྲོ་དུས་རུང་ཉེས་མེད་དུ་གསོལ་བ་མ་ཚོར་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བཤད་པ་ནི། མཁས་པའི་གཏམ་མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དབང་བྱས་ཏེ། །དུས་ཡོལ་ནས་ཀྱང་བཟའ་བར་བྱ། །ཞེས་དང་། མདོར། བྱིན་ལེན་མ་སྟབས་པ་དང་། རུང་བ་མ་བྱས་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་ཟ་བ་དག་ལ། 1-419 ཞེས་སོགས་དེ་དག་གི་དུས་རུང་དུས་མིན་དུ་ཟ་ཆོག་པ་ཞིག་ཡོད་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དང་། ལུང་དེ་དག་གི་དོན་ཡང་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་ཡིད་བྱེད་བྱས་ཙམ་གྱིས་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ ཟ་བའི་ཉེས་པ་དང་། ཕྱི་དྲོ་ཟ་བའི་ཉེས་པ་ཁེགས་ཞེས་པ་མ་ཡིན་གྱི། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བ་དང་། དུས་རུང་དུས་མིན་དུ་ཟ་བའི་སྐབས་ཡོད་པ་དེ་དག་ཏུ་ཡང་སྒྲ་ མི་སྙན་པའི་དུས་དྲན་བྱེད་དགོས་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐུགས་རྣམ་དཔྱོད་ཞིབ་དགོས་སོ། །འོ་ན་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དུས་དྲན་ཇི་ལྟར་བྱེད་སྙམ་ན། བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་ན་བདག་གཞན་ གྱི་དབྱེ་བ་མེད་པ་ལྟར། བདག་གིས་ཀྱང་བྱའོ་སྙམ་པའི་སྒོ་ནས་སྒྲ་མི་སྙན་གྱི་དུས་སམ་གནས་སྐབས་ཡིད་ལ་དྲན་པར་བྱེད་པ་སྟེ། འགྲེལ་པར། བསམ་པ་དྲང་ཞིང་དགེ་བ་ཡ

【現代漢語翻譯】 如果沒有任何有權勢的人等等，那麼無論發生什麼，都只會變成過錯。此外，在饑荒等時期，以及非常飢餓的時候，即使是儀式上不允許食用的食物，未經給予的食物，以及在不適當的時間食用適當的食物，也可以通過回憶起『不悅耳之聲』來食用。正如《根本經》所說：『對於那些想要允許未經給予、未經準備和在不適當時間食用等行為的人，應該憶念北方的不悅耳之聲。』《大疏》中說： 『如果比丘沒有食物，非常飢餓，想要允許未經給予、未經準備和在不適當時間食用等行為，應該憶念北方的不悅耳之聲。』《大疏》中說：『如果比丘沒有食物，非常飢餓，想要允許未經給予、未經準備和在不適當時間食用等行為，在開始之前，這位比丘應該憶念北方的不悅耳之聲。』等等。賢哲成就者吉祥佛（Khedrup Palden Sangye，人名）說，通過憶念北方的不悅耳之聲，可以避免食用未經給予之物的過錯，但不能避免在不適當時間食用的過錯，因為當導師及其眷屬來到這個世界時，他們從未在下午食用適當的食物而沒有感到過錯。』這種說法並非智者之言，因為經中說：『考慮到不悅耳之聲，即使過了時間也可以食用。』並且在《經》中說：『對於未經給予、未經準備和在不適當時間食用等行為……』 等等，這些都表明在適當或不適當的時間食用是可以允許的。這些經文的含義也不是說僅僅通過憶念不悅耳之聲就可以避免食用未經給予之物的過錯和下午食用的過錯，而是說在那些可以食用未經給予之物和在適當或不適當時間食用的時候，也應該憶念不悅耳之聲。需要仔細思考。那麼，如何憶念不悅耳之聲呢？就像北方的不悅耳之聲沒有自他的區分一樣，我也應該這樣做，通過這種方式憶念不悅耳之聲的時間或情況。《釋論》中說：『以正直和善良的心……』

【English Translation】 If there is no one with power, etc., then whatever happens will only become a fault. Furthermore, during times of famine, etc., and times of great hunger, even food that is not allowed by ritual, food that has not been given, and eating appropriate food at inappropriate times can be eaten by remembering the 'unpleasant sound'. As the Root Sutra says: 'For those who want to allow actions such as not giving, not preparing, and eating at inappropriate times, they should remember the unpleasant sound of the north.' The Great Commentary says: 'If a monk has no food and is very hungry, wanting to allow actions such as not giving, not preparing, and eating at inappropriate times, he should remember the unpleasant sound of the north.' The Great Commentary says: 'If a monk has no food and is very hungry, wanting to allow actions such as not giving, not preparing, and eating at inappropriate times, before starting, this monk should remember the unpleasant sound of the north.' etc. Khedrup Palden Sangye (name of a person) said that by remembering the unpleasant sound of the north, one can avoid the fault of eating what has not been given, but one cannot avoid the fault of eating at an inappropriate time, because when the teacher and his retinue came to this world, they never ate appropriate food in the afternoon without feeling at fault.' This statement is not the word of a wise person, because the sutra says: 'Considering the unpleasant sound, even after the time has passed, it can be eaten.' And in the Sutra it says: 'For actions such as not giving, not preparing, and eating at inappropriate times...' etc., these all show that it is permissible to eat at appropriate or inappropriate times. The meaning of these scriptures is not that merely by remembering the unpleasant sound, one can avoid the fault of eating what has not been given and the fault of eating in the afternoon, but that in those situations where it is possible to eat what has not been given and to eat at appropriate or inappropriate times, one should also remember the unpleasant sound. Careful consideration is needed. So, how does one remember the unpleasant sound? Just as the unpleasant sound of the north has no distinction between self and other, I should also do this, remembering the time or situation of the unpleasant sound in this way. The Commentary says: 'With an upright and virtuous mind...'

---

ིན་པའི་ཕྱིར་ བདག་གི་ཞེའམ་གཞན་གྱི་ཞེའམ། །གཞན་ལ་བསླང་བར་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་ཏུ་རྟོག་པ་དེ་ན་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་དགེ་སློང་དེས་ཀྱང་དེའི་ཚེ། བྱིན་ལེན་མ་ སྟབས་པ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་བསམ་པས་རང་གིས་བྱའོ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། ། གཞན་ཡང་། ནད་པ་ལ་ནི་མཁས་པའི་ལུང་ཉིད་དུས། ཕོངས་པ་ལ་ནི་དུས་མིན་མེད་པ་ཉིད། 1-420 ཅེས་པ་འདིས་ཀྱང་། ནད་པ་ལ་སྨན་པའི་ངག་བཞིན་ཕྱི་དྲོ་བཟར་རུང་བ་དང་། ཕོངས་པའི་ཚེ་སྔ་དྲོ་དང་ཕྱི་དྲོ་སོགས་ནམ་རྙེད་པའི་ཚེ་དུས་རུང་དུས་མིན་དུ་ཡང་ལོངས་སྤྱད་པས་ཆོག་ པར་ཤེས་པར་གྱིས་ཤིག །གསུམ་པ་དུས་མིན་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ་ལ། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་དུས་རུང་གི་ཁ་ཟས་རང་གླིང་གི་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་ཟས་པ་ལ་ལྟུང་བྱེད། མ་ རྫོགས་པའི་རབ་བྱུང་གསུམ་ལ་བཤགས་བྱའི་ཉེས་བྱས་རེ་འབྱུང་བས་དེ་བསྲུང་དགོས་ལ། འོ་ན་དུས་མིན་དུ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། འདི་ལ་ལྟུང་བ་རྣམ་གཞག ལྟུང་བྱེད། བསླབ་ བྱ་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། སྨན་རྣམ་བཞི་ལས། དུས་རུང་གི་ཁ་ཟས་རུང་བ་ཚད་ལྡན། མིད་པ་གཉིས་པའི་སྦྲེགས་པ་བཞི་པ་ཚུན་ ཆད་མ་ཡིན་པ། དུས་རུང་གི་ཉི་མ་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་སྐྱ་རེངས་མ་ཤར་གྱི་བར་ཡིན་ལ། མུ་གེ་དང་མུ་གེ་དང་འདྲ་བའི་དུས་མིན་པ། བདག་ཉིད་དེས་ཕན་པའི་ནད་ཅན་མིན་པའོ། ། བསམ་པ་ལ། འདུ་ཤེས་གཙོ་བོར་གྱུར་ཅིང་། ཀུན་སློང་ཟ་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་བཟའ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མེད་པ་ན་མཐར་ཐུག་གྲུབ་ཅིང་། དེ་ཡང་ཁམ་མིད་ཐེངས་རེ་ལ་ལྕགས་ཀྱི་གོང་བུ་རེ་ཟ་བའི་ཉེས་པ་དང་བཅས་པ་སྟེ། 1-421 རང་གླིང་སྐྱ་རེངས་དང་པོ་སོགས་བཟུང་ནས། ཉི་མ་ཕྱེད་དང་དུས་རུང་ཟས་ཡིན་ཏེ། །དེ་ཡོལ་གང་ཞིག་དུས་མིན་ཟ་བྱེད་པ། །ཉེས་བྱས་ལྕགས་ཀྱི་གོང་བུའི་ཟས་རྣམས་ཟ། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། ། འདི་ལ་འདུ་ཤེས་གཙོ་ཆེ་བའི་གནད་ཀྱིས་འདུ་ཤེས་མུ་དྲུག་འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། དུས་མ་ཡིན་པ་ལ་མ་ཡིན་པར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། དེ་ལ་ཡིད་གཉིས་ཟ་བས་ཟོས་ན་དངོས་གཞིའི་མུ་ གཉིས། དུས་ཡིན་པ་ལ་མ་ཡིན་པར་འདུ་ཤེས་པ་དང་། དེ་ལ་ཡིད་གཉིས་ཟ་བས་ཟོས་ན་ཉེས་བྱས་ཀྱི་མུ་གཉིས། དུས་ལ་དུས་སུ་འདུ་ཤེས་པ་དང་། དུས་མ་ཡིན་པ་ལ་དུས་སུ་ འདུ་ཤེས་པས་ཟོས་ན་ཉེས་མེད་ཀྱི་མུ་གཉིས་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། འོ་ན་འདི་སྐབས་ཀྱི་རང་གླིང་ཞེས་པ་དེ་རང་སྐྱེས་པའི་གླིང་དང་གནས་པའི་གླིང་གང་ལ་ངོས་བཟུང་སྙམ་ན། འདི་ ལ་ཕལ་ཆེར་རང་གནས་པའི་གླིང་ཁོ་ན་དང་། འགའ་ཞིག་རང་སྐྱེས་པའི་གླིང་ཁོ་ན་དང་། གཞན་དག་དེ་གཉིས་ཀ་མིན་གྱི་རང་ཚེ་འབྱིད་པའི་གླིང་ཡིན་ཟེར་

【現代漢語翻譯】 因此，無論是『我的』還是『他人的』，或者需要向他人索取等等的分別念都不存在。因此，比丘在那個時候，對於給予和接受等一切行為，都應該以這樣的心態自己去做。』正如所說的那樣。 此外，『對於病人來說，智者的言語就是良藥；對於貧困者來說，沒有不是時候的。』 這句話也說明，就像醫生對病人說的話一樣，下午可以進食；對於貧困的人來說，無論早晚，只要能得到食物，什麼時候都可以食用，不必區分是否是時候。 第三，關於如何守護不非時食的墮罪：具足戒律的比丘，在自己所在地區的太陽過午之後進食，會犯墮罪。未受具足戒的沙彌，會犯下需要懺悔的惡作，因此需要守護。那麼，什麼是不非時食的墮罪呢？ 對此，有墮罪的分類、墮罪和應學三方面。第一方面，從四個基礎——所依、意樂、行為、究竟來說。首先，所依是四種藥物，即允許在非時食用的食物，必須是符合標準的、可以食用的食物，而不是從咽喉到第四個連線處（指食物的形態）。時間是從太陽過午之後到黎明之前。地點不是饑荒時期或類似饑荒的時期。對像不是對自己有益的病人。 意樂方面，主要是作意，並且持續不斷地具有想吃的意念。行為方面，開始食用。究竟方面，食物沒有到達喉嚨就不算究竟。而且，每吞嚥一口食物，都像吞下一塊鐵丸一樣有罪過。 正如所說：『抓住自己所在地區的第一個黎明等，中午和允許的時間的食物是可以的。過了那個時間還吃東西，就是非時食，就像吃鐵丸一樣。』 這裡，由於作意是關鍵，因此會產生六種作意：對非時作非時想，並且猶豫是否要吃，如果吃了，就是真實的兩種根本罪。對是時作非時想，並且猶豫是否要吃，如果吃了，就是兩種惡作罪。對是時作是時想，以及對非時作是時想而吃，就是兩種無罪的情況。 那麼，這裡所說的『自己所在地區』，是指自己出生的地區還是居住的地區呢？對此，大多數人認為是自己居住的地區，有些人認為是自己出生的地區，還有人認為兩者都不是，而是指自己度過一生的地區。

【English Translation】 Therefore, whether it is 'mine' or 'another's,' or the distinctions of needing to ask from others, etc., do not exist there. Therefore, the Bhikshu at that time should do all those things like giving and receiving with such a mindset himself.' As it is said. Furthermore, 'For the sick, the words of the wise are medicine; for the poor, there is no time that is not right.' This also explains that, just as a doctor's words to a patient, it is permissible to eat in the afternoon; for the poor, whether it is morning or evening, whenever food is obtained, it is permissible to consume it without distinguishing whether it is the right time or not. Third, regarding how to protect against the downfall of eating at the wrong time: A Bhikshu who possesses vows will commit a downfall if he eats after noon in his own region. A novice who has not fully taken vows will commit an act of wrongdoing that requires confession, so it must be protected. So, what is the downfall of eating at the wrong time? Regarding this, there are three aspects: the classification of downfalls, the downfall itself, and what should be learned. The first aspect, from the four bases—basis, intention, action, and completion. First, the basis is the four medicines, that is, food that is allowed to be eaten at the wrong time, must be standard, edible food, and not from the throat to the fourth connection (referring to the form of the food). The time is from noon after the sun until before dawn. The place is not a time of famine or similar to famine. The object is not a sick person who benefits himself. In terms of intention, the main thing is attention, and there is a constant intention to eat. In terms of action, starting to eat. In terms of completion, it is not considered complete until the food reaches the throat. Moreover, with each swallow, it is like swallowing an iron ball, which is sinful. As it is said: 'Grasping the first dawn of one's own region, etc., noon and food at the right time are permissible. Whoever eats after that time is eating at the wrong time, like eating iron balls.' Here, because attention is key, six types of attention arise: thinking that it is not the right time when it is not the right time, and hesitating whether to eat it, if you eat it, there are two real root sins. Thinking that it is not the right time when it is the right time, and hesitating whether to eat it, if you eat it, there are two sins of wrongdoing. Thinking that it is the right time when it is the right time, and thinking that it is the right time when it is not the right time and eating it, there are two cases of no sin. So, does 'one's own region' in this case refer to the region where one was born or the region where one lives? In response, most people think it refers only to the region where one lives, some think it refers only to the region where one was born, and others think it is neither of the two, but the region where one spends one's life.

---

བའི་ལུགས་གསུམ་སྣང་བ་ལས། ལུགས་ དང་པོ་དེར་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་ངེས་ཏེ། སུམ་བརྒྱ་པའི་འགྲེལ་པ་སློབ་ཕན་དུ། གང་ཞིག་འཛམ་བུ་གླིང་དུ་སྐྱེས་པ་དེ་གླིང་གཞན་དུ་འགྲོ་ན་ཡང་། རང་གི་གླིང་གི་དུས་ཀྱི་དབང་གིས། 1-422 མཚན་ཕྱེད་དང་ཉི་མ་ནུབ་པའི་དུས་སུ་ཡང་བཟའ་བར་བྱ་སྟེ། འདི་ལ་འགྱོད་པར་མི་བྱའོ། །ཞེས་དང་། དྲི་བའི་ཚིག་ལེར། ཁ་ཟས་བཅའ་བར་བྱ་བ་སོགས། རུང་བ་དུས་མིན་ཟ་བྱེད་པ། ། ཇི་ལྟར་དག་པ་ཞེས་གསུངས་པ། །ཐེ་ཚོམ་གཏན་ལ་འབེབ་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་པའི་འགྲེལ་པར། འདི་ལ་ཐེ་ཚོམ་བཅད་པ་ནི་འདི་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་གླིང་གཞན་དུ་སོང་བ་དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་ བའི་རྒྱུ་མཚན་ལ་བརྟེན་ནས་གསུངས་པ་ཡིན་ཏེ། བཙུན་པ་དགེ་སློང་གིས་དུས་མ་ལགས་པར་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་འཚལ་ཞིང་འཆའ་ན། ལྟུང་བར་མི་འགྱུར་བ་ལྟ་མཆིས་སམ། ཉེ་བ་འཁོར་ཡོད་ དེ། འཛམ་བུ་གླིང་པའི་དུས་ཀྱི་དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་ནའོ། །ཞེས་པའི་ཞུ་བའི་ལུང་དེ་དྲངས་ནས་བཤད་ཅིང་། དེའི་དོན་ཡང་འཛམ་བུ་གླིང་དུ་སྐྱེས་པའི་དགེ་སློང་གིས་གླིང་གཞན་གསུམ་གང་རུང་ དུ་ཕྱིན་ནས་གླིང་དེའི་དུས་མིན་དུ་ཟོས་ཀྱང་། འཛམ་བུ་གླིང་པའི་གུང་ཚིགས་མ་ཡོལ་བའི་དུས་ཡིན་ན། ཉེས་པ་མི་སྐྱེད་ཅེས་རང་གང་སྐྱེས་ཀྱི་གླིང་གཙོ་ཆེ་བར་བཤད་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ལུགས་གཉིས་པ་དེ་ཡང་མཐའ་གཅིག་ཏུ་མ་ངེས་ཏེ། གཏམ་གྱི་གཞི་ལས། བཙུན་པ་རེ་ཤིག་དགེ་སློང་གིས། ཤར་གྱི་ལུས་འཕགས་གླིང་དུ་འཚལ་ན། དེ་དུས་གང་གིས་འཚལ་བར་བགྱི། དེ་རྣམས་ཀྱི་དུས་གང་ཡིན་པའོ། ། 1-423 ཞེས་བཤད་ཅིང་། དེ་གླིང་གཞན་གཉིས་ལ་ཡང་སྦྱར་བས། སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དགེ་སློང་དེས་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དུས་མ་ཡོལ་བར་བཟའ་དགོས་པར་སོང་ལ། དེའི་ཚེ་སྒྲ་མི་སྙན་པའི་རྟེན་ལ་སྡོམ་ པ་སྐྱེ་བ་མེད་པས། གླིང་གཞན་དུ་སྐྱེས་པའི་དགེ་སློང་སྒྲ་མི་སྙན་དུ་གནས་པ་ཞིག་ལས་མ་འདས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ལུང་ཞུ་བ་དང་གཏམ་གཞིའི་ལུང་གཉིས་ཀྱང་འགལ་བ་ལྟར་སྣང་ བས་དེ་ཇི་ལྟར་བྱ་སྙམ་ན། ཉོན་ཅིག ཁོ་བོ་ཅག་ནི། སྤྱིར་བཏང་དམིགས་བསལ་དུ་འཆད་དེ། རང་སྐྱེས་པ་གཙོ་ཆེ་བར་བྱས་པ་ཞུ་བའི་ལུང་དེ་ནི་སྤྱིར་བཏང་བ་ཡིན་ལ། འོན་ཀྱང་ འཛམ་བུ་གླིང་དུ་སྐྱེས་ཀྱང་སྒྲ་མི་སྙན་སོགས་གསུམ་དུ་གཞི་ཆགས་པའི་དགེ་སློང་ཞིག་ཡིན་ན། སྒྲ་མི་སྙན་པའི་དུས་སོགས་དང་བསྟུན་དགོས་སོ་ཞེས་པ་གཏམ་གཞིའི་ལུང་དེ་ནི་དམིགས་བསལ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །ལེགས་པར་བཤད་པའི་དགའ་སྟོན་མིན་ནམ་སོམས་ཤིག གཉིས་པ་ལྟུང་མེད་ནི། སྨན་གཞན་གསུམ་ཕྱི་དྲོ་ཟོས་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་ལ་མུ་གེའི་དུས་དང་། ནད་པ་ལ་དུས་རུང་དུས་མིན་ དུ་ཟོས་པ་ལ་ཉེས་པ་མེད་དེ། གནང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ནད་པ་ལ་ཡང་དེས་ཕན་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ཉེས་པ་མེད་ལ། དེ་ལྟ

【現代漢語翻譯】 關於三種顯現方式，第一種並不完全確定。在《三百頌釋》的輔助學習中提到：『如果有人出生在贍部洲（Jambudvipa，意為「閻浮提」，指我們所居住的南贍部洲）並前往其他洲，由於自己洲的時間影響，即使在半夜和日落時分進食，也不應後悔。』此外，在提問的詞句中：『準備食物等，允許在非時進食，如何才能清凈？』這說明是爲了消除疑惑。在解釋中：『消除對此的疑惑是這樣的，這是基於前往其他洲並在非時進食的原因而說的。如果比丘（bhiksu，佛教出家男眾）在非時進食和準備食物，是否不會墮落？』近侍（upatthaka，服侍出家人的在家信徒）回答：『是的，如果他吃的是贍部洲的非時。』引用這個請求的論據進行解釋，其含義是，出生在贍部洲的比丘，如果去了其他三洲中的任何一洲，並在該洲的非時進食，但只要贍部洲的午餐時間尚未過去，就不會產生罪過。因此，強調了他所出生的洲的重要性。 第二種方式也不完全確定。在《故事之本》中說：『如果一位比丘在東勝身洲（Purvavideha，東方勝身洲）乞食，那麼他應該在什麼時候乞食？那裡的時間是什麼時候？』這也適用於其他兩洲。因此，不悅耳洲（Aparagodaniya，西方牛貨洲）的比丘必須在不悅耳洲的時間過去之前進食。那時，不悅耳洲的戒律基礎尚未產生，因此，這僅僅適用於出生在其他洲並居住在不悅耳洲的比丘。那麼，如果請求的論據和《故事之本》的論據似乎矛盾，該怎麼辦呢？聽著，我們通常會解釋一般和特殊的情況。請求的論據強調了出生地的主要性，這是一種普遍情況。然而，如果在贍部洲出生，但居住在不悅耳洲等三洲的比丘，則必須遵守不悅耳洲的時間等，這就是《故事之本》的論據，這是一種特殊情況。難道這不是一個很好的解釋嗎？仔細想想。第二，沒有墮落的情況是：除了三種藥物之外的其他東西，即使在下午食用也沒有罪過。在饑荒時期和病人，無論在何時進食都沒有罪過，因為這是允許的。對於病人來說，如果這樣做有益，也沒有罪過。如果那樣...

【English Translation】 Regarding the three ways of appearance, the first is not entirely certain. In the commentary on the 'Three Hundred Verses' for the benefit of students, it is said: 'If someone is born in Jambudvipa (meaning 'Rose-apple Continent,' referring to the southern continent where we live) and goes to another continent, due to the influence of the time of his own continent, even if he eats at midnight and sunset, he should not regret it.' Furthermore, in the question: 'Preparing food, etc., being allowed to eat at an improper time, how can it be purified?' This explains the resolution of doubts. In the explanation: 'Resolving the doubt about this is like this, it is said based on the reason of going to another continent and eating at an improper time. If a bhiksu (Buddhist monk) eats and prepares food at an improper time, will he not fall?' The attendant (upatthaka, a lay devotee who serves monks) replied: 'Yes, if he eats the improper time of Jambudvipa.' Quoting this argument of request for explanation, its meaning is that a bhiksu born in Jambudvipa, if he goes to any of the other three continents and eats at the improper time of that continent, but as long as the lunch time of Jambudvipa has not passed, he will not incur sin. Therefore, it emphasizes the importance of the continent where he was born. The second way is also not entirely certain. In the 'Basis of Stories,' it is said: 'If a monk begs for food in Purvavideha (Eastern Continent of Superior Body), when should he beg for food? What is the time there?' This also applies to the other two continents. Therefore, a monk of Aparagodaniya (Western Continent of Cowrie Usage) must eat before the time of Aparagodaniya has passed. At that time, the basis of vows in Aparagodaniya has not yet arisen, so this only applies to a monk born in another continent and residing in Aparagodaniya. Then, if the argument of the request and the argument of the 'Basis of Stories' seem contradictory, what should be done? Listen, we usually explain general and specific situations. The argument of the request emphasizes the importance of the place of birth, which is a general situation. However, if one is born in Jambudvipa but resides in the three continents such as Aparagodaniya, he must follow the time of Aparagodaniya, etc., which is the argument of the 'Basis of Stories,' which is a special situation. Isn't this a good explanation? Think about it. Secondly, the situations where there is no transgression are: other than the three medicines, even if eaten in the afternoon, there is no fault. During times of famine and for the sick, there is no fault in eating at any time, because it is allowed. For the sick, if it is beneficial, there is no fault. If so...

---

་མིན་ན། ཆོ་ག་བཙན་པོ་ལ་བརྟེན་དུ་ཡོད་བཞིན་དུ་བག་ཡངས་ལ་བརྟེན་པའི་ཉེས་པར་འགྱུར་སྲིད་དོ་ཞེས་འདུལ་འཛིན་སྔ་མ་དག་འཆད་དེ། 1-424 ཆོ་ག་བཙན་པོ་ནི་སྤྱིར་བཏང་ཡིན་ལ། བག་ཡངས་ནི་དམིགས་བསལ་ཡིན་པས། དམིགས་བསལ་ལ་བརྟེན་དགོས་པའི་དགག་དགོས་ཁྱད་པར་ཅན་བྱུང་ན་མ་གཏོགས། སྤྱིར་བཏང་ནས་བསླབ་པ་བཅས་པ་བཞིན་བསྲུང་ དགོས་ཞེས་གདམས་པར་མཛད་པ་ནི་མེད་པར་སྣང་སྟེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཧ་ཅང་བག་ཡངས་སུ་ཤོར་བའི་སྐྱོན་འབྱུང་སྲིད་པས་སོ། །གསུམ་པ་བསླབ་བྱ་ནི། གནས་བརྟན་བ་ལང་བདག་ལྟར་མིད་ པ་གཉིས་པ་ཡིན་ན། བསྒྲིགས་པ་གསུམ་པ་མན་ཆད་བོར་ནས་ཁ་བཤལ། དེ་ནས་ཅི་དགར་མིད་པར་བྱའོ། །དེའི་དོན་ཡང་མིད་པ་གཉིས་པ་ཅན་མིད་པ་གཅིག་ནས་སྐྱུག་པ་ཡང་ཡང་ཟ་བ་ གཅིག་ཡིན་ན། སྐྱུག་པ་གསུམ་པ་མན་ཆད་ཕྱི་དྲོ་བཟར་མི་རུང་ལ། དེ་ཕན་ཆད་ཕྱི་དྲོ་གནང་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་པར་སེམས་སོ། །དེས་ན་དུས་རུང་དུས་མིན་དུ་ཟོས་ཆོག་པའི་དམིགས་བསལ་ འགའ་ཞིག་ཡོད་ཀྱང་། ཕལ་ཆེར་གོང་དུ་སོང་ཟིན་ལ། འདུལ་ལུང་ལས། དགེ་སློང་རྣམས་མཆོད་རྟེན་གྱི་ལས་བྱེད་ཚེ་གུང་ཚིགས་ཡོལ་བ་ན། ལས་དེ་ལྟ་བུའི་ཚེ་ཕྱི་དྲོ་གནང་བ་ཡང་ཡོད་དོ།། །། ༄། །བཞི་པ་སྤངས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ། བཞི་པ་སྤངས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་བསྲུང་ཚུལ་ལ། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་སྟན་ཐོག་གཅིག་ཏུ་ཟས་ཆོག་པར་བཟོས་ཏེ། ངག་གི་སྒོ་ནས་དེ་ཉིད་ཟས་གཞན་མི་ཟ་བའི་ཚིག་སྨྲ་ཤིང་། སྟན་ལས་ལངས་ཏེ། 1-425 ལུས་ངག་གཉིས་ཆར་གྱིས་སྤངས་པ་ཞིག་གིས་ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག་མ་བྱས་པར། དེ་ཉིན་དུས་རུང་གི་ཟས་གཞན་ཟོས་ན་སྤངས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བས་དེ་བསྲུང་དགོས་སོ། །འདི་བསྲུང་ བ་ལ་སྤངས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད། དགོས་སྤངས་པའི་ཚད། ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག ཞར་བྱུང་རྩོམ་ཙམ་ལྡང་ངོས་བཟུང་བ་དང་བཞིའོ། །དང་པོ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གོ །དང་པོ་ལ། བཟའ་ བྱའི་དངོས་པོ་སྨན་རྣམ་བཞི་ལས། དུས་རུང་གི་བཟའ་བཅའ་རུང་བ་ཚད་ལྡན་ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག་བྱས་པ་མིན་པ། སྐྱོ་མ་དང་ཐུག་པའམ། དེ་དང་འདྲ་བ་གཞན་ཡང་མིན་པ། དཀོན་ཟས་ ཀྱང་མིན་པའོ། །བདག་ཉིད་ནི་སྤངས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་ནད་པ་མིན་པའོ། །དུས་ནི་སྤངས་པའི་ཉིན་མཚན་གཅིག་པོ་དེ་ཉིད་ཡིན་པ། མུ་གེ་དང་མུ་གེ་དང་འདྲ་བའི་དུས་མ་ཡིན་པའོ། ། བསམ་པ་ལ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ཤིང་། ཀུན་སློང་ཟ་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་ཟ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའི་ཚེ་ན་སྤངས་བའི་ལྟུང་བྱེད་དངོས་གཞི་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། ། གཉིས་པ་ནི། འོ་ན་སྤངས་ཟའི་ཁ་ཟས་སྤངས་པའི་ཚད་ཇི་ལྟ་བུ་ཞེ་ན། འདི་ལའང་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་ནི། དཀོན་ཟས་སམ་སྐྱོ་ཐུག་ལས་གཞན་པའི་དུས

【現代漢語翻譯】 如果不是這樣，即使依賴於嚴格的儀式，也可能會因為放縱而導致過失，這是之前的持律者們所解釋的。 嚴格的儀式是普遍的，而放縱是特殊的。除非出現必須依賴特殊情況的特殊情況，否則必須像遵守所有戒律一樣遵守普遍情況，這似乎是沒有教導的。如果不是這樣，可能會導致過度放縱的過失。第三個是教導：如果像持律者瓦朗達一樣是第二個食道，那麼就丟棄第三個及以後的食物殘渣，然後漱口，之後就可以隨意吞嚥了。它的意思是，如果第二個食道的人反覆吃從一個食道里吐出來的東西，那麼第三個及以後的嘔吐物在下午是不允許吃的，在那之前下午是可以吃的，我是這麼認為的。因此，雖然有一些在非時可以吃的特殊情況，但大部分已經在前面說過了。在《律藏》中說：『比丘們在建造佛塔時，如果錯過了午餐時間，在這種情況下，下午也是允許的。』 第四，守護不食殘食的墮罪的方法。 第四，守護不食殘食的墮罪的方法是：具有戒律的比丘在一個座位上做好可以吃的食物，口中說著不吃其他食物的話語，然後從座位上站起來， 沒有通過身語兩種方式放棄殘食的剩餘部分，如果在當天吃了其他允許的食物，就會犯下不食殘食的墮罪，所以必須守護它。守護這個需要不食殘食的墮罪、殘食的量、剩餘部分的儀式、以及順便提及的開始食用等四個方面。第一是基礎、意樂、行為和究竟。第一，可食用的物品是四種藥物，允許在允許的時間食用，符合標準，沒有做剩餘部分的儀式，不是酸粥或麵湯，也不是其他類似的東西，也不是供養三寶的食物。自身是完全放棄殘食且不是病人。時間是放棄殘食的當天，不是饑荒或類似饑荒的時期。 意樂是沒有錯誤的認知，動機是持續不斷的想吃，行為是開始吃，究竟是在吞嚥的時候，就完成了不食殘食的墮罪的實際行為。 第二，那麼，不食殘食的食物的量是多少呢？這也有基礎、意樂、行為和究竟四個方面。第一是，不是供養三寶的食物或酸粥麵湯，而是允許的食物

【English Translation】 Otherwise, even while relying on strict rituals, one might fall into the fault of relying on indulgence, as explained by previous Vinaya holders. Strict rituals are general, while indulgence is specific. Unless there is a special circumstance that requires relying on the specific, one must adhere to the general, like observing all precepts, which does not seem to be taught. If it were not so, there might be a fault of becoming too indulgent. The third is the teaching: If one is like the Vinaya holder Valangada, who has a second esophagus, then discard the third and subsequent food remnants, then rinse the mouth, and then one may swallow as one pleases. Its meaning is that if someone with a second esophagus repeatedly eats what is vomited from one esophagus, then the third and subsequent vomitus are not allowed to be eaten in the afternoon, but before that, it is allowed in the afternoon, I think. Therefore, although there are some special circumstances where it is permissible to eat at inappropriate times, most of them have already been mentioned above. In the Vinaya Pitaka, it says: 'When monks are working on building stupas, if they miss the midday meal, it is also allowed in the afternoon at such times.' Fourth, how to guard against the downfall of eating leftovers. Fourth, the way to guard against the downfall of eating leftovers is that a monk with vows prepares food that can be eaten in one sitting, speaks words that he will not eat other food, and then rises from the seat, Without abandoning the remainder of the leftovers through both body and speech, if he eats other permissible food on that day, he will commit the downfall of eating leftovers, so he must guard against it. Guarding this requires the downfall of eating leftovers, the amount of leftovers, the ritual of the remainder, and the incidental beginning of eating, etc. The first is the basis, intention, action, and ultimate. First, the edible object is one of the four medicines, permissible to eat at the permissible time, meets the standard, has not performed the ritual of the remainder, is not sour porridge or noodle soup, or anything else similar, and is not food offered to the Three Jewels. Oneself is completely abandoning leftovers and is not sick. The time is the same day of abandoning leftovers, not a time of famine or similar famine. The intention is to have no mistaken cognition, the motivation is the continuous desire to eat, the action is to begin eating, and the ultimate is that when swallowing, the actual act of the downfall of abandoning leftovers is completed. Second, then, what is the amount of food that is abandoned? This also has four aspects: basis, intention, action, and ultimate. The first is that it is not food offered to the Three Jewels or sour porridge noodle soup, but permissible food

---

་རུང་གི་ཁ་ཟས་རུང་བ་ཚད་ལྡན། 1-426 བྱིན་ལེན་སྟོབ་པར་འོས་པས། ལུས་སམ་དེ་དང་འབྲེལ་བ་གང་རུང་གིས་བྱིན་ལེན་སྟོབ་བཞིན་པའི་ཁ་ཟས་བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་གང་རུང་ངོ་། །གང་ལ་སྤོང་བའི་ཡུལ་ནི། བྱིན་ལེན་སྟོབ་བཞིན་ པའི་གང་ཟག་དེ་ལའོ། །དུས་ནི་མུ་གེ་དང་མུ་གེ་དང་འདྲ་བའི་དུས་མ་ཡིན་ཞིང་། ཉིན་ཞག་གཅིག་པོ་དེ་ལའོ། །བདག་ཉིད་ནི་ཟས་ཟ་བའི་མུ་ཡིན་པ་ལས་སྟན་དེ་ལས་མ་ལངས་ པའོ། །བསམ་པ་ལ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ཞིང་། ཀུན་སློང་མི་ཟའོ་སྙམ་པའི་སྒོ་ནས་སྤོང་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པའོ། །སྦྱོར་བ་ཚིག་ལྷག་མ་མེད་པ་ལྔ་གང་རུང་སྨྲ་བར་རྩོམ་ཞིང་། སྟན་ལས་ལྡང་ བར་བརྩམ་པའོ། །མཐར་ཐུག་ལངས་པ་སོགས་ཟ་བའི་གནས་བཏང་ཞིང་། ཚིག་ལྷག་མ་མེད་པ་ལྔ་གང་རུང་སྨྲས་ན། དགེ་སློང་དེས་ཉིན་ཞག་དེ་ལ་ཟས་སྤངས་པ་ཞེས་པའི་མཐར་ཐུག་གྲུབ་པ་ཡིན་ ནོ། །ཚིག་ལྷག་མ་མེད་པ་གཉིས་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། གསོལ་ཅིག སོང་ཞིག འཚལ་ལགས་སོ། །ཆོག་གོ །མི་ཟའོ་ཞེས་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ཁྱེད་རང་གསོལ་ཅིག་བདག་མི་ཟའོ་ཞེས་དང་། ཟས་དེ་ཕར་ སོང་ཅིག་ཁོ་བོ་རག་མི་ཟ་ཞེས་སོགས་ཀྱི་དོན་ཡིན་ནོ། །རེ་ཤིག་གསོལ་ཅིག་ཅེས་སོགས་སྦྱར་ན་ཚིག་ལྷག་མ་མེད་པར་མ་སོང་བས། ངག་གི་སྒོ་ནས་སྤངས་པར་མ་སོང་ཤིང་། ལུས་ངག་གཉིས་ཆར་གྱི་སྤངས་པ་མ་ཚང་ན། 1-427 སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་སུ་མ་སོང་བས་ལྷག་བོར་མ་བྱས་པར་ཟོས་ཀྱང་། སྤངས་ཟའི་ལྟུང་བྱེད་མི་འབྱུང་བར་སེམས་སོ། །དེ་ཡང་བཟའ་བ་ལྔ་གང་རུང་ཅིག་སྤངས་ན་བཟའ་བཅའ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པར་ འགྱུར་ཏེ། གཙོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བཅའ་བ་ལྔ་གང་རུང་ཅིག་སྤངས་ན་བཅའ་བ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པར་སོང་གི་བཟའ་བ་གང་ཡང་སྤངས་པར་མ་སོང་སྟེ། གཙོ་བོ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། མཁས་པ་ཁ་ཅིག བཟའ་བ་གང་ཡང་མི་འདོད་ཅེས་སྨྲས་ན་བཟའ་བ་ཐམས་ཅད་སྤངས་པར་འགྱུར་ལ། བཟའ་བ་ལྔ་ལས་འདི་མི་འདོད་ཅེས་སྨྲས་ན་ངེས་བཟུང་གི་ཚིག་ཡིན་པས། བཟའ་བ་གཞན་ རྣམས་ཀྱང་སྤངས་པར་མི་འགྱུར་ཞིང་། བཅའ་བ་ལ་ཡང་དེ་བཞིན་ཞེས་འཆད་དོ། །སྐྱོ་ཐུག་ལ་སོགས་པ་ལ་འདི་མི་འཚལ་ལོ་ཞེས་སོགས་སྨྲས་པས་ནི་ཁོ་རང་ཡང་སྤངས་པར་མ་སོང་སྟེ། ཁོ་ ལ་སྤངས་ཟའི་ལྟུང་བ་མ་བཅས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རེ་ཤིག་མི་ཟའོ་ཞེས་སོགས་ཚིག་ལྷག་མ་དང་བཅས་ནས་སྨྲ་ཞིང་། བཟའ་བཅའ་ཕྱིས་བྱུང་བ་རྣམས་ཀྱང་བཟའ་བར་བྱའོ་སྙམ་པའི་བསམ་པ་ སྔོན་དུ་བཏང་ན་སྤངས་པ་བསྲུང་བའི་ཐབས་སུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཟས་ཀྱི་གྲལ་དུ་འཁོད་ནས་ཟས་དེ་མ་བླངས་པར་མི་ཟའོ་ཞེས་སྟན་ལས་ལངས་པ་ཞིག་གིས། སླར་ཉིན་ཞག་དེའི་གུང་ཚིགས་མ་ཡོལ་བ་ལ་ཟས་གཞན་ཞིག་ཟོས་ན་ཇི་ལྟར་འགྱུར་སྙམ་ན། 1-428 སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་མ་ཡིན་པས། སྤངས་ཟའི་ལྟུང་བྱེད་མི་སྐྱེད་ཅིང་། གཞན་ཡང་ཟ

【現代漢語翻譯】 食物的種類是適當且合格的。 1-426 因為適合給予和接受，所以通過身體或任何與之相關的行為來給予和接受食物。所放棄的對象是正在給予和接受食物的人。時間不是饑荒或類似饑荒的時期，而僅僅是一天中的一段時間。自身必須是正在吃東西的狀態，並且沒有離開座位。在思想上，不要有錯誤的認知，並且要持續不斷地想要通過『我不吃』的想法來放棄。行為上，開始說出任何一個沒有多餘詞語的五種表達方式，並且開始離開座位。最終，放棄座位等吃東西的地方，並且說出任何一個沒有多餘詞語的五種表達方式，那麼，這位比丘就完成了在那一天放棄食物的最終行為。沒有多餘詞語的兩種表達方式是什麼呢？請用！走開！我知道了！可以了！我不吃！也就是說，您請用吧，我不吃；食物走開吧，我不吃等等。如果加上『請稍等』等詞語，那就不是沒有多餘詞語了，因此，沒有通過語言來放棄，並且如果身體和語言兩方面的放棄都不完整， 1-427 由於沒有完全放棄，即使吃了也沒有犯下『放棄后食用』的墮罪，我是這麼認為的。也就是說，如果放棄了五種食物中的任何一種，那就等於放棄了所有的食物，因為它是主要的。如果放棄了五種佐料中的任何一種，那就等於放棄了所有的佐料，但沒有放棄任何食物，因為它不是主要的。有些智者說，如果說不想要任何食物，那就等於放棄了所有的食物；如果說不想要五種食物中的這一種，那就是限定性的說法，因此，也不會放棄其他的食物，佐料也是如此解釋。對於粥等食物，如果說『我不想要這個』等等，那也沒有放棄它，因為沒有為他制定『放棄后食用』的墮罪。因此，如果說『請稍等，我不吃』等等帶有額外詞語的話，並且如果事先想到以後出現的食物也要吃，那麼這就會成為守護放棄的一種方法。那麼，如果在食物的行列中坐下，在沒有拿起食物的情況下，說『我不吃』就離開了座位，如果在那一天的午餐時間沒有過去之前，又吃了其他的食物，那會怎麼樣呢？ 1-428 由於沒有完全放棄，因此不會產生『放棄后食用』的墮罪。此外，如果...

【English Translation】 The type of food is appropriate and qualified. 1-426 Because it is appropriate to give and receive, eating or preparing food while giving and receiving through the body or anything related to it. The object of abandonment is the person who is giving and receiving. The time is not a famine or a time similar to a famine, but only a period of one day. The self must be in the state of eating and not have risen from the seat. In thought, do not have a mistaken perception, and constantly want to abandon through the thought of 'I will not eat.' In action, begin to speak any of the five expressions without extra words, and begin to rise from the seat. Finally, abandon the seat and other places of eating, and if any of the five expressions without extra words are spoken, then that monk has completed the final act of abandoning food for that day. What are the two expressions without extra words? Please use! Go away! I know! Okay! I will not eat! That is, you please use, I will not eat; food go away, I will not eat, and so on. If words such as 'Please wait' are added, then it is not without extra words, therefore, there is no abandonment through speech, and if the abandonment of both body and speech is not complete, 1-427 Since it is not a complete abandonment, even if eaten, there is no offense of 'eating after abandonment,' I think. That is, if any of the five foods are abandoned, then all foods are abandoned, because it is the main one. If any of the five condiments are abandoned, then all condiments are abandoned, but no food is abandoned, because it is not the main one. Some scholars say that if one says that one does not want any food, then it is equivalent to abandoning all food; if one says that one does not want this one of the five foods, then it is a limiting statement, therefore, other foods will not be abandoned, and the same is explained for condiments. For porridge and other foods, if one says 'I do not want this,' etc., then it is not abandoned, because the offense of 'eating after abandonment' has not been established for him. Therefore, if one speaks with extra words such as 'Please wait, I will not eat,' etc., and if one thinks in advance that one will eat the foods that appear later, then this will become a method of guarding the abandonment. So, if one sits in the row of food, and without taking the food, says 'I will not eat' and leaves the seat, if one eats other food before the lunch time of that day has passed, what will happen? 1-428 Since it is not a complete abandonment, it will not generate the offense of 'eating after abandonment.' Furthermore, if...

---

ས་སྔ་མ་ཆོག་པར་ཟོས་ནས་ཡིད་ཀྱིས་མི་ཟའོ་ཞེས་དམ་བཅས་པ་ལ་ཡང་སྤངས་ཟའི་ལྟུང་བྱེད་མི་འབྱུང་ཡང་ ཉེས་བྱས་ཙམ་ཞིག་འབྱུང་ཞེས་གསུངས་ཏེ་དེ་ཡང་དཔྱད་པར་རིགས་སོ།། །། གསུམ་པ་ལྷག་བོར་ནི། དེ་ལྟར་སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་ཀྱི་དགེ་སློང་ཞིག་གིས་དེ་ཉིན་བཟའ་བཅའ་ཟ་བར་འདོད་ན། ཟས་དེ་ ལ་ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག་བྱེད་དགོས་ཏེ། མ་བྱས་པར་ཟོས་ན་སྤངས་ཟའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ལྷག་པོར་ཇི་ལྟར་བྱ་སྙམ་ན། བདག་ཉིད་སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་ཡིན་པ་ཞིག་ ངེས་པར་དགོས་ཤིང་། མིན་ནའང་ཟས་དེ་ཉིན་མི་ཟ་བར་ཡིད་དམ་བཅས་པ་ཞིག་གིས་ཀྱང་ལྷག་བོར་བྱས་པ་ལ་འགལ་བ་མེད་དམ་བསམ། བདག་ཉིད་ན་བའི་དུས་དང་། མུ་གེའི་དུས་སོགས་ནི་ མ་ཡིན་པའོ། །དངོས་པོ་དཀོན་ཟས་དང་། སྐྱོ་ཐུག་ལས་གཞན་པའི་དུས་རུང་གི་བཟའ་བཅའ་རུང་བ་ཚད་ལྡན་ནོ། །བསམ་པ་ཞེ་དག་པ་ནས་ལྷག་པོར་བྱེད་འདོད་པ། སྦྱོར་བ་དང་པོར་བྱིན་ལེན་ བྱས། ཡུལ་དེ་རྒན་ན་ཕྱག་བྱ། ཙོག་པུར་འདུག་སྟེ། གཉིས་ཀའི་ལག་པ་གཡོན་གྱི་མཐིལ་དུ་བཞག གཡས་པས་སྟེང་ནས་བཀབ་སྟེ། ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག་ལ་ཐུགས་གཏད་པར་ཞུ་ཞེས་བརྗོད། ཡུལ་དེས་ཆོས་བཞིན་འདུལ་བ་བཞིན་མཛད་པར་ཞུ་ཞེས་སྨྲས། 1-429 དངོས་གཞི་བཙུན་པ་དགོངས་སུ་གསོལ། །བདག་དགེ་སློང་མིང་འདི་ཞེས་བགྱི་བ། འཚལ་མ་འཚལ་ལགས་ཤིང་སྤངས་ཏེ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་ཤིང་མཐར་ཐུག་པར་བགྱིས་པ་ལས། བཟའ་བ་དང་བཅའ་བ་རྙེད་ཅིང་འཚལ་ བར་འཚལ་ན། ལྷག་བོར་བགྱིས་ཏེ་བདག་ལ་སྩལ་དུ་གསོལ། །ཐབས་ལེགས་བརྗོད། ཡུལ་དེས་ཟས་ཁམ་གཉིས་གསུམ་ཟོས་ནས། ཁྱོད་ཀྱིས་འགྱུར་གྱི་བཞུད་ཅིག་ཅེས་བརྗོད། ཟས་དེ་ཡིད་ཀྱིས་སྤངས་པ་ཞིག་ཡིན་ན་ ཟ་མི་དགོས། ཚིག་དེ་བརྗོད་དེ། ལྷག་མ་གཏད་དོ། །ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག་ལ་ཐུགས་གཏད་པ་བཀའ་དྲིན་ཆེ་ཞེས་རང་གིས་བརྗོད། ཡུལ་དེས་ཆོས་བཞིན་འདུལ་བ་བཞིན་མཛད་པ་ངོ་མཚར་ཆེ་ཞེས་ བརྗོད་དོ། །དེས་ན་ལུས་ངག་གཉིས་ཆར་གྱི་སྤངས་པ་མ་ཚང་ཤིང་། གང་རུང་ཞིག་ཚང་བ་དང་། གང་རུང་གི་སྤངས་པ་མ་ཚངས་ཡང་ཡིད་ཀྱི་མི་ཟ་བར་དམ་བཅས་པ་ཙམ་ལ། ཉེས་བཅས་ ཅི་འབྱུང་ཞེས་སྔ་མ་དག་གསུངས་པས། དེ་དག་གིས་ལྷག་བོར་བྱས་ཀྱང་ཆོག་ལ། མ་བྱས་ཀྱང་འགལ་བ་ཆེར་མེད་དམ་བསམ་མོ། །ལྷག་བོར་བྱ་བའི་ཡུལ་དེ་ལ་དགེ་སློང་ཆོས་དྲུག་ལྡན་ཞིག་ དགོས་ཞེས་སྤམ་མེ་བཞག་པ་ནི། ཐུགས་གཞིག་མ་ཆུད་པ་སྟེ། དེའི་ཡུལ་དེ་ལ་ཟས་ཟ་བའི་མུ་དང་བཅས་ཤིང་སྟན་དེ་ལས་མ་ལངས་པ། སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་སུ་མ་སོང་བའི་དགེ་སློང་ཞིག་ངེས་པར་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 1-430 མདོ་རྩ་བར། གནས་མ་བཏང་བས་བྱ་བ་ཉིད་དོ། །ཞེས་དང་། ཚིག་ལེ་ལས། འདུག་པ་མ་དོར་དགེ་སློང་གིས། །གང་ཟོས་དེ་ནི་ལྷག་བོར་ཡིན། ཞེས་ཟས་ཟ་བའི་འདུག་ས་མ་བཏང་བ

【現代漢語翻譯】 此外，如果先前已經吃飽，併發誓不再吃東西，即使沒有犯下墮罪，也會有輕微的過失，這一點也值得研究。 第三，關於剩餘食物：如果一位完全放棄食物的比丘想要在那天吃東西，他必須對食物進行剩餘食物的儀式。如果他不這樣做就吃東西，他就會犯下墮罪。那麼，如何進行剩餘食物的儀式呢？必須確定自己是完全放棄食物的人。或者，如果有人發誓那天不吃食物，也可以進行剩餘食物的儀式，這沒有衝突嗎？自己生病的時候和饑荒的時候就不是這樣了。除了稀粥之外，其他符合時宜的食物都是可以接受的。從純潔的意願出發，想要進行剩餘食物的儀式。首先進行給予和接受。如果那個人年長，就向他致敬。蹲下，將雙手放在左手掌心，右手蓋在上面，說：『請您關注剩餘食物的儀式。』那個人說：『請您按照佛法和戒律行事。』 正式儀式：請僧眾注意。我，比丘，名叫某某，已經完全放棄食物，並且已經達到了最終的階段。如果我找到食物並想要吃，請您進行剩餘食物的儀式，並賜予我。』說出合適的方法。那個人吃兩三口食物，然後說：『請您享用。』如果食物是被意念放棄的，就不需要吃。說出那句話，然後交出剩餘的食物。自己說：『非常感謝您關注剩餘食物的儀式。』那個人說：『您按照佛法和戒律行事，真是太棒了。』 因此，如果身體和語言都沒有完全放棄食物，或者只有其中之一完全放棄，或者即使沒有完全放棄，只是發誓不吃，那麼先前所說的會有什麼過失呢？即使他們進行了剩餘食物的儀式，也沒有太大的衝突嗎？有人說，進行剩餘食物儀式的人必須是具有六種功德的比丘，這並沒有理解其含義。因為進行儀式的人必須是正在吃東西，並且沒有離開座位，也沒有完全放棄食物的比丘。 在根本經中說：『沒有放棄座位，就是行為本身。』在詞類中說：『沒有放棄座位，比丘所吃的，就是剩餘食物。』也就是說，沒有放棄吃東西的座位。

【English Translation】 Furthermore, even if one has previously eaten one's fill and vowed not to eat, there is no downfall of abandoning food, but there is a slight transgression, which is also worthy of investigation. Third, regarding leftovers: If a fully abstaining bhikshu wants to eat food that day, he must perform the ritual of leftovers for the food. If he eats without doing so, he will incur a downfall of abandoning food. So, how should the ritual of leftovers be performed? It must be certain that one is a complete abstainer. Or, if someone vows not to eat food that day, is there no conflict in performing the ritual of leftovers? This is not the case during times of illness or famine. Other than thin porridge, any suitable food that is appropriate is acceptable. From a pure intention, wanting to perform the ritual of leftovers. First, give and take. If the person is elderly, pay homage to him. Squat down, placing both hands in the palm of the left hand, covering it with the right hand, and say: 'Please attend to the ritual of leftovers.' The person says: 'Please act according to the Dharma and the Vinaya.' Formal ceremony: Please be mindful, Sangha. I, the bhikshu named so-and-so, have completely abandoned food and have reached the final stage. If I find food and want to eat, please perform the ritual of leftovers and grant it to me.' Speak the appropriate method. The person eats two or three mouthfuls of food and says: 'Please enjoy.' If the food has been abandoned by the mind, there is no need to eat it. Say that word and hand over the remaining food. One says: 'Thank you very much for attending to the ritual of leftovers.' The person says: 'It is wonderful that you act according to the Dharma and the Vinaya.' Therefore, if neither the body nor the speech has completely abandoned food, or if only one of them has completely abandoned it, or even if it has not been completely abandoned, but only vowed not to eat, then what faults would arise as previously stated? Even if they perform the ritual of leftovers, is there not much conflict? It is said that the person performing the ritual of leftovers must be a bhikshu with six qualities, which does not understand the meaning. Because the person performing the ritual must be a bhikshu who is eating, has not left the seat, and has not completely abandoned food. In the root sutra, it says: 'Not abandoning the seat is the action itself.' In the lexicon, it says: 'Not abandoning the seat, what the bhikshu eats is leftovers.' That is to say, not abandoning the seat of eating.

---

་ཅིག་ དྲུང་དུ་ལྷག་བོར་བྱ་བར་བཤད་འདུག་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་ཚིག་ལེ་ལས། འདུག་ས་མང་བོར་དགེ་སློང་གིས། །གང་ཟོས་དེ་ནི་ལྷག་བོར་མིན། །ཞེས་འདུག་ས་ཡང་ཡང་སྤོས་ནས་ཟོས་པའི་དགེ་སློང་ དེའི་དྲུང་དུ་ལྷག་བོར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དགེ་སློང་དེ་ནི་ཟས་ཟ་བའི་སྤྱོད་ལམ་ལས་ཉམས་པས་སོ། །ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེས་ན་སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་དེ་ནི་ལྷག་བོར་ཆོ་ གའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པར་བསྟན་པ་ཡིན་ཞིང་། དེས་ན་ལྷག་བོར་ཆོ་གའི་ཡུལ་དེས་ཟས་གཏན་སྤངས་པ་མི་སྲིད་ཀྱང་། ཡིད་ཀྱིས་མི་ཟ་བར་དམ་བཅས་པ་ཞིག་སྲིད་པས། དེས་ཟས་དེ་ནས་ཟ་ མི་དགོས་པར། ཁྱོད་ཀྱིས་འགྱུར་གྱི་ཞེས་སོགས་བརྗོད་པས་ཆོག་པ་ཡིན་ཏེ། མདོ་རྩ་ན། མི་ཟ་བར་བརྟགས་པ་བྱས་པས་ཀྱང་ངོ་། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར། ངེས་ཚིག་ནི། ལྷག་བོར་བྱ་བའི་ཡུལ་དེས་ ལྷག་མར་བྱས་ཤིང་བོར་བས་ལྷག་བོར་ཞེས་སྒྲ་བཤད་པ་ཡིན་མོད། དེས་ཟོས་པའི་འཕྲོ་ལྟ་བུ་ངེས་པར་ཡིན་མི་དགོས་ཏེ། ཟས་གསར་པ་གཞན་ལ་ཡང་ཆོ་ག་དེ་བྱས་པས་ཆོག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-431 བཞི་པ་རྩོམ་ལྡང་ནི། དགེ་སློང་གིས་ཟས་ཟ་བའི་འཕྲོ་ལས་ལངས་ན། རྩོམ་ལྡང་གི་ཉེས་བྱས་འབྱུང་བས་དེ་བསྲུང་དགོས་ལ། དེ་ལ་ཡང་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གོ །དང་པོ་ནི། སྨན་ རྣམ་བཞི་གང་རུང་ཟ་བའི་འཕྲོ་དང་བཅས་པའོ། །བདག་ཉིད་ནད་པ་མིན་པ། ཆོག་པར་ཟོས་པ་མིན་པ། དགག་བྱ་ཟིལ་ནོན་དུ་འགྲོ་བའི་དགག་དགོས་གཞན་མེད་པ། བསམ་པ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ ཞིང་། ཟ་བའི་འཕྲོ་ལ་ལྡང་འདོད་ཀྱི་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་ལྡང་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་ལངས་པའོ། །དགེ་ཚུལ་ལ་རྩོམ་ལྡང་གི་ཉེས་པ་མི་འབྱུང་སྟེ། རྩོམ་ལྡང་འབྱུང་བའི་ཟས་ དེ་ལ་བྱིན་ལེན་སྔོན་དུ་འགྲོ་དགོས། དགེ་ཚུལ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཁས་པ་ཁ་ཅིག བྱིན་ལེན་བྱས་ནས། ཟོས་མ་ཟིན་བར་ལ་ལངས་ན་རྩོམ་ལྡང་འབྱུང་ཞེས་དང་། ཁ་ཅིག་ ཟས་ཀྱི་གྲལ་དུ་འཁོད་ནས་ཟས་མ་ཟིན་གྱི་བར་ལ་རྩོམ་ལྡང་འབྱུང་ཞེས་པའང་མི་འཐད་དེ། སྦྱིན་བདག་གི་སྒོར་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་རང་ཁྱིམ་དུ་ཟ་བ་དང་། ཟས་གྲལ་དུ་བྱིན་ལེན་བྱས་ ནས་གནས་གཞན་དུ་ཟ་བ་ལ་ཉེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་སྤངས་ཟའི་ལྟུང་བ་འདི་ལ་སྟན་གཅིག་པའི་ལྟུང་བྱེད་ཅེས་བྱ་ཞིང་། དེ་ལྟར་མིང་འདོགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ཡོད་དེ། སྟན་ཐོག་གཅིག་ཏུ་ཟས་ཟོས་ནས་སྤངས་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཚེ། 1-432 ལྷག་བོར་མ་བྱས་པར་ཉིན་གང་དེ་ལ་དུས་རང་གི་ཟས་གཞན་བཟར་མེད་པས་ན་དེ་ལྟར་བཞག་པའི་ཕྱིར། འདི་སྦྱངས་པའི་ཡོན་ཏན་བཅུ་གཉིས་ཀྱི་སྟན་གཅིག་པ་དང་འཁྲུལ་བར་མི་བྱ་སྟེ། སྦྱངས་ཡོན་གྱི་སྟན་ཅིག་པ་དེས་ལྷག་བོར་བྱས་ཀྱང་། སྟན་ཐོག་གཅིག་གི་ཟས་དེ་ལས་ལྷག་པ་བཟར་མི་རུང་ལ། འདིས་

【現代漢語翻譯】 因為經典中說，應該做遺留食物的儀式。此外，在《詞句》中說：『在多個地方，比丘所食之物，不是遺留物。』意思是說，如果比丘不斷更換進食地點，那麼在他面前的食物就不是遺留物，因為這位比丘已經失去了進食的威儀。因此，這表明完全放棄的食物不是遺留食物儀式的對象。因此，雖然遺留食物儀式的對象不可能完全放棄食物，但可能會發誓不吃它。因此，你不必再吃那食物，說『你來改變』等等就可以了，因為在根本律經中說：『通過決定不吃也可以。』定義的詞義是：遺留食物儀式的對象，因為已經遺留和放棄，所以稱為遺留。但這不一定意味著像吃剩的東西，因為對新的食物也可以做這個儀式。 第四，起身：如果比丘在吃東西時起身，就會犯起身的罪過，所以必須避免。這也有基礎、行為和究竟。首先是：正在吃四種藥物中的任何一種。自己不是病人，不是允許吃的，沒有其他需要阻止的壓倒性因素，想法沒有錯亂，並且持續不斷地想要起身離開正在吃的食物，行為是開始起身，究竟是已經起身。比丘不會犯起身的罪過，因為要犯起身的罪過，必須先給予和接受食物。比丘不需要給予和接受。有些學者說，給予和接受后，在吃完之前起身就會犯起身的罪過。還有些人說，在食物的行列中坐下到吃完之前起身就會犯起身的罪過，這些說法都不合理，因為在施主家給予和接受后，在自己家吃，或者在食物的行列中給予和接受后，在其他地方吃，都沒有罪過。因此，這種放棄食物的墮落被稱為『一張座位的墮落』，這樣命名的原因是因為在同一張座位上吃完食物后， 如果沒有做遺留食物的儀式，那麼在那一天就不能再吃其他食物了，所以這樣命名。不要將此與十二功德中的一張座位混淆，因為即使做了遺留食物的儀式，一張座位的功德也不能吃超過那張座位上的食物，而這個

【English Translation】 Because it is said in the scriptures that the ritual of leftover food should be performed. Furthermore, it says in the 『Words and Sentences』: 『In many places, what a monk eats is not leftover.』 This means that if a monk keeps changing his eating place, then the food in front of him is not leftover, because this monk has lost the dignity of eating. Therefore, it shows that completely abandoned food is not the object of the leftover food ritual. Therefore, although it is impossible for the object of the leftover food ritual to completely abandon food, it may vow not to eat it. Therefore, you don't have to eat that food anymore, saying 『You change』 etc. is enough, because it says in the Root Sutra: 『It can also be done by deciding not to eat.』 The definition of the word is: the object of the leftover food ritual, because it has been left and abandoned, so it is called leftover. But this does not necessarily mean something like leftovers, because this ritual can also be done on new food. Fourth, Rising: If a monk rises from eating, he will commit the sin of rising, so it must be avoided. This also has a basis, action, and ultimate. The first is: eating any of the four medicines. One is not a patient, it is not allowed to eat, there is no other overwhelming factor that needs to be prevented, the thought is not confused, and there is a constant desire to get up and leave the food being eaten, the action is to start getting up, and the ultimate is to have already gotten up. A novice monk will not commit the sin of rising, because to commit the sin of rising, food must first be given and received. A novice monk does not need to give and receive. Some scholars say that after giving and receiving, rising before finishing eating will commit the sin of rising. Others say that sitting in the row of food until finishing eating will commit the sin of rising, these statements are not reasonable, because there is no sin in giving and receiving at the benefactor's house and eating at one's own house, or giving and receiving in the row of food and eating elsewhere. Therefore, this fall of abandoning food is called 『the fall of one seat』, the reason for naming it this way is because after eating food on the same seat, If the ritual of leftover food is not performed, then no other food can be eaten on that day, so it is named this way. Do not confuse this with one seat of the twelve virtues, because even if the ritual of leftover food is performed, the virtue of one seat cannot eat more than the food on that seat, and this

---

ལྷག་བོར་བྱས་ནས་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །ལྔ་པ་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་སྲུང་ཚུལ། ལྔ་པ་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟ་ བའི་ལྟུང་བྱེད་སྲུང་ཚུལ་ལ། ལྟུང་བ་རྣམ་གཞག ལྟུང་མེད། བསླབ་བྱ་དང་གསུམ་མོ། །དང་པོ་ལ། ཆ་ཅན་དང་། དེའི་ཆར་གཏོགས་ཀྱི་ལྟུང་བ་གཉིས། དང་པོ་ནི། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་རང་ངམ་ རང་དང་འདྲ་བས་སོགས་འཇོག་བྱས་པའི་ཟས་ཟོས་ན། ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བས་དེ་བསྲུང་བ་ལ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གོ །དང་པོ་ནི། སྨན་རྣམ་བཞི་གང་རུང་རུང་བ་ཚད་ལྡན་པ། རང་ ངམ་རང་དང་འདྲ་བས་གསོག་འཇོག་བྱས་ལ་མ་ཞིག་པ། ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་རུང་ཞིང་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བ། ལྷའི་བདུད་རྩི་མིན་པའོ། །དུས་མུ་གེ་དང་མུ་གེ་དང་འདྲ་བའི་དུས་ མ་ཡིན་པ། བདག་ཉིད་གནང་བ་མ་ཡིན་པ། བསམ་པ་ལ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ཞིང་། ཀུན་སློང་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟ་བར་འདོད་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་ཟ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའི་ཚེ་ན་དངོས་གཞི་གྲུབ་པོ། ། 1-433 འོ་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་ནམ་སོང་ཞེ་ན། ཆུ་བྱང་པ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པའི་ཚེ། སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་མ་ཞིག་པར་གུང་ཚིགས་ལས་འདས་པ་དང་། དྲོའི་རྗེས་སུ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ མ་ཞིག་པར་སྲོད་ཐུན་ལས་འདས་པ་དང་། དེར་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་མ་ཞིག་པར་མཚན་མོའི་ཐུན་ཐ་མ་ལས་འདས་པའི་ཚེ་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་ལ། སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ ཚེ་ན་རང་རང་གི་དུས་ཀྱི་མཐའ། ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་དང་། ཞག་བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་དང་། ནད་ལས་གྲོལ་བའི་ཚེའོ་ཞེས་འཆད་དོ། །བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་ལ་གསོག་འཇོག་འབྱུང་བའི་རང་ དུས་གསུམ་དུ་མཛད་པ་ནི། ཅིས་ཀྱང་མི་འཐད་དེ། ཚིག་ལེ་ལས། སྔ་ཕྱི་གཉིས་སུ་སྤྱོད་པ་ཡི། །དེ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་གསུངས། །སྔར་སྤྱོད་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ནི། ཕྱི་དྲོ་སྤྱོད་པ་བཀག་ པ་ཡིན། །ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ནི། ཐུན་ཚོད་འདས་པ་རུང་མ་ཡིན། །ཞེས་སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་ན་གུང་ཚིགས་ཡོལ་བ་དང་། ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་ན་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ལས་འདས་ པའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་བའི་དུས་གཉིས་བཤད་ཀྱི་གསུམ་པ་དེ་འདྲ་མ་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཚོ་བཅང་གི་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ནད་ལས་གྲོལ་བའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བ་ཡང་མི་འཐད་དེ། 1-434 ནད་ལས་གྲོལ་བ་དེ། སྨན་དེ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་དུས་མཐའ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ནི་རང་མ་ཤིའི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཨེ་དགོངས། མཁས་པ་པཎ་ཤཱཀ་པའི་ དཀའ་འགྲེལ་ལས། དུས་རུང་གི་སྨན་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་པ། ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ལས་འདས་པའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱི་དེ་ཉིན་

【現代漢語翻譯】 因此，這樣做是可以接受的。 第五，關於守護儲存食物的墮罪之方法。 第五，關於守護儲存食物的墮罪之方法，分為墮罪之分類、無墮罪情況和應學之處三個方面。 首先，分為有支分和屬於支分的墮罪兩種。第一種是：具足戒律的比丘，自己或與自己相似的人儲存的食物，如果食用了，就會產生墮罪。因此，守護墮罪需要基礎、正行和究竟三個方面。 首先，基礎是：四種藥物中的任何一種，是可接受且合格的；自己或與自己相似的人儲存的，且未變質；從本質上來說是可以接受的，但從儀軌上來說是不允許的；不是天界的甘露。 時間上，不是饑荒時期或與饑荒相似的時期；不是自己允許的；意念上，認知沒有錯亂；動機上，想要吃儲存的食物的想法沒有中斷；正行是開始食用；究竟是在吞嚥到喉嚨時，正行完成。 那麼，什麼時候會變成儲存的食物呢？對於水，在沒有加持的時候；對於早上接受的食物，在沒有變質的情況下，過了中午；對於下午接受的食物，在沒有變質的情況下，過了黃昏；在那裡接受的食物，在沒有變質的情況下，過了最後一個夜晚時，就會變成儲存的食物。對於後面的三種藥物，在加持之後，各自的時間結束時，或者時辰結束時，或者第八天的黎明到來時，或者從疾病中痊癒時，就會變成儲存的食物。 對於沒有加持的食物，認為有三種變成儲存食物的時間，這無論如何都是不合理的。因為在《戒律經》中說：『早晚兩次食用，分為兩種情況說。早上接受的食物，禁止下午食用。下午接受的食物，過了時辰是不允許的。』意思是早上接受的食物，過了中午；下午接受的食物，過了時辰的結尾，就會變成儲存的食物，只說了兩種情況，沒有說第三種情況。 認為依靠維持生命的藥物，在加持后，從疾病中痊癒時就變成了儲存的食物，這也是不合理的。因為從疾病中痊癒，並不是藥物加持的最後期限，因為加持會持續到自己死亡為止。您明白了嗎？在智者班夏嘎的《難解釋》中說：『對於在合適的時間接受的藥物，如果爲了下午食用而接受，那麼過了時辰的結尾，不會變成儲存的食物，因為在那天的下午。』

【English Translation】 Therefore, it is acceptable to do so. Fifth, regarding the method of guarding against the transgression of eating stored food. Fifth, regarding the method of guarding against the transgression of eating stored food, it is divided into three aspects: the classification of transgressions, situations without transgression, and what should be learned. First, it is divided into transgressions with components and transgressions belonging to the components. The first is: If a fully ordained monk with vows eats food stored by himself or someone similar to himself, a transgression will occur. Therefore, guarding against this transgression requires a basis, practice, and ultimate completion. First, the basis is: any of the four medicines that is acceptable and qualified; stored by oneself or someone similar to oneself, and not spoiled; acceptable in essence but not allowed by ritual; not the nectar of the gods. In terms of time, it is not a time of famine or similar to famine; it is not allowed by oneself; in terms of thought, the cognition is not confused; in terms of motivation, the desire to eat stored food is continuous; the practice is to start eating; the ultimate completion is when swallowing into the throat, the practice is completed. So, when does it become stored food? For water, when it is not blessed; for food received in the morning, if it has not spoiled, it becomes stored food after noon; for food received in the afternoon, if it has not spoiled, it becomes stored food after dusk; for food received there, if it has not spoiled, it becomes stored food after the last night. For the latter three medicines, after blessing, at the end of their respective times, or at the end of the hour, or when the dawn of the eighth day arrives, or when recovering from illness, it becomes stored food. It is unreasonable to think that there are three times when unblessed food becomes stored food. Because in the Vinaya Sutra it says: 'Eating twice in the morning and evening is said to be divided into two situations. Food received in the morning is forbidden to be eaten in the afternoon. Food received in the afternoon is not allowed to pass the hour.' It means that food received in the morning becomes stored food after noon; food received in the afternoon becomes stored food after the end of the hour. Only two situations are mentioned, and the third situation is not mentioned. It is also unreasonable to think that medicine used to sustain life, after being blessed, becomes stored food when recovering from illness. Because recovering from illness is not the deadline for blessing the medicine, because the blessing continues until one's death. Do you understand? In the Difficult Explanation by the wise Pan Shaka, it says: 'For medicine received at the appropriate time, if it is received for eating in the afternoon, it will not become stored food after the end of the hour, because it is that afternoon.'

---

བར་གྱི་གུང་ཚིགས་ ཡོལ་བའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཞེས་དང་། འདུལ་འཛིན་ཕལ་ཆེར། སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ཀྱང་། རང་རང་གི་དུས་ཀྱི་མཐའ་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པ་དང་། ཞག་བརྒྱད་ པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བ་དང་། ཇི་སྲིད་འཚོ་བ་ལས་འདས་པའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་ཞེས་འཆད་དོ། །དུས་རུང་གི་སྨན་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་ཞག དེའི་ཐུན་ཚོད་ཡོལ་བའམ། ཕྱི་མའི་གུང་ཚིགས་ཡོལ་བའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བ་ནི་བརྟག་དགོས་ཏེ། དུས་རུང་གི་སྨན་ཕྱི་དྲོ་ཟ་རྒྱུ་མིན་པས། དེ་ལ་ཕྱི་དྲོ་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱེད་མི་རིགས་ཀྱང་བྱས་ ཀྱང་མ་ཆགས་པའི་ཕྱིར། གལ་ཏེ་ཕྱི་དྲོ་མི་ཟ་ཡང་། ཕྱི་དེ་ཉིན་བར་གྱི་སྔ་དྲོ་ཟ་བའི་ཕྱིར་བྱིན་ལེན་ཆགས་སོ་སྙམ་ན། འོ་ན་ཚེས་གཅིག་གི་ཉིན་ཚེས་གཉིས་དང་གསུམ་སོགས་སྔ་དྲོ་ཟ་རྒྱུ་ལ་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་རིགས་པར་ཐལ་ལོ། ། 1-435 འདོད་ན། ཞག་མང་པོ་སྦྲེལ་ནས་འགྲོ་བའི་ལམ་རྒྱགས་ལ་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ཉིན་གཅིག་ལ་བྱེད་རིགས་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན། ཧ་ཅང་ཐལ་ཞིང་། དེ་ལ་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་ཆོ་ག་ དང་། དེ་མ་གྲུབ་ན་ལག་ཉ་གནང་བ་སོགས་མཛད་མི་རིགས་པར་ཐལ་ལོ། །འདོད་ན་གཞུང་དང་འགལ་ལོ། །ཨེ་དྲན། ལུགས་ཕྱི་མ་དེ་ཡང་མི་རིགས་ཏེ། སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་མ་ བརླབས་ལ་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྲོ་བ་མྱུར་བུལ་གྱི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ། ཁས་བླངས་པ་དེའི་ཕྱིར། འདོད་ན། ནད་པ་ལ་སྨན་བྱིན་བརླབས་བྱས་པའི་དགོས་པ་ཅི་ཡིན་སོམས་ཤིག ཡང་ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ དེ་མི་འཐད་དེ། སྨན་གསུམ་པོ་དེ་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་པ་ཡིན་ན་ནི། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ཀྱང་གུང་ཚིགས་ཡོལ་བའམ། ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པའི་མཐའ་གཉིས་པོ་གང་རུང་ལ་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར། བྱིན་ལེན་ཙམ་ཡང་མ་བྱས་པ་ཡིན་ན་ནི་མཐའ་དེ་དག་འདས་ཀྱང་རང་སྟོབས་ཀྱི་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་མི་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་ནི། ཞག་བདུན་འདས་པར་འཆང་དུ་ ཟིན་ཀྱང་། ཞེས་སོགས་སྔར་དྲངས་པའི་ལུང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷག་པར་ཇི་སྲིད་འཚོར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ། ཇི་སྲིད་འཚོའི་མཐའ་འདས་ནས་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྲོ་བ་ནི་མི་སྲིད་དེ། དེའི་ཚེ་ལུས་རྟེན་འཕོས་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-436 འོ་ན་ཁྱོད་རང་ཇི་ལྟར་ཁས་བླངས་སྙམ་ན། མདོ་རྩ་བར། སྔ་དྲོའི་ཟས་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་ཕྱི་དྲོའི་ཟས་སུ་དང་། དེ་ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་པ་ལྟ་བུ་ནི་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་དང་། ས་ག་ལས་ཚིག་ལེར། སྔ་ཕྱི་གཉིས་སུ་སྤྱོད་པ་ཡི། །དེ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་གསུངས། །ཞེས་པ་ལྟར། དུས་རུང་ནི་སྔ་དྲོ་ཟ་ཆེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་དེ་མ་ཞིག་པར་ གུང་ཚིགས་ལས་འདས་པར་བ

【現代漢語翻譯】 中間的午餐時間 因為過了時間就變成了儲存。』而且，大多數持律者都說：『即使沒有加持三種剩餘的藥物，超過了各自的時間限制，或者第八天的黎明升起，或者超過了生命的時間，就變成了儲存。』如果做了在合適的時間吃藥的加持，過了那天的時限，或者過了下午的午餐時間，是否變成儲存需要檢查。因為合適時間的藥物不是下午吃的，所以不應該做下午吃的加持，即使做了也不算。如果認為即使下午不吃，爲了第二天早上吃，加持也成立，那麼第一天早上爲了第二天和第三天等早上吃，做加持也應該可以。如果這樣認為，那麼將多天連線起來的乾糧，一天做加持也應該可以。如果這樣認為，那就太過分了，而且不應該做阻止偷盜的儀式，如果儀式不成功，允許偷盜等也不應該做。如果這樣認為，就與經文相悖。還記得嗎？后一種觀點也不對，因為無論是否加持三種剩餘的藥物，變成儲存的速度沒有區別。因為你已經承認了這一點。如果這樣認為，那麼給病人加持藥物有什麼必要呢？而且你的觀點也不合理，如果僅僅是做了這三種藥物的加持，那麼即使沒有加持，過了午餐時間或者超過了時限，無論哪種情況都會變成儲存。如果連加持都沒有做，那麼即使超過了這些時間，也不會因為儲存而產生墮落，因為沒有加持，即使持有超過七天，正如之前引用的經文所說。特別是加持到生命結束，生命結束之後變成儲存是不可能的，因為那時身體已經轉移了。 那麼你認為應該如何承認呢？在《根本經》中說：『早上吃的食物做了加持，變成了下午的食物，或者超過了時限，就像儲存了一樣。』 正如《薩迦論》中所說：『用於早晚兩種用途的，說了有兩種形式。』因此，合適的時間是早上爲了吃而做的加持，在沒有消失之前，超過了午餐時間。

【English Translation】 The midday meal time 'Because passing the time becomes storage.' Moreover, most Vinaya holders say, 'Even if the three remaining medicines are not blessed, exceeding their respective time limits, or the dawn of the eighth day rising, or exceeding the time of life, becomes storage.' If the blessing of taking medicine at the appropriate time is done, and that day's time limit passes, or the afternoon lunch time passes, it needs to be examined whether it becomes storage. Because medicine at the appropriate time is not eaten in the afternoon, one should not do the blessing for eating in the afternoon, even if it is done, it does not count. If one thinks that even if one does not eat in the afternoon, the blessing is valid for eating in the morning of the next day, then it should be permissible to do the blessing on the first day for eating on the second and third days, etc., in the morning. If one thinks so, then it should be permissible to do the blessing for food that is connected for many days in one day. If one thinks so, it is too extreme, and one should not do the ritual to prevent theft, and if the ritual is not successful, allowing theft, etc., should not be done. If one thinks so, it contradicts the scriptures. Remember? The latter view is also not right, because whether or not the three remaining medicines are blessed, there is no difference in the speed of becoming storage. Because you have already admitted this. If one thinks so, then what is the need for blessing medicine for a patient? Moreover, your view is also unreasonable, if one has only done the blessing of these three medicines, then even if they are not blessed, passing the lunch time or exceeding the time limit, either case will become storage. If one has not even done the blessing, then even if those times have passed, one will not generate a downfall of storage on one's own, because what is not blessed, even if held for more than seven days, as shown by the scripture quoted earlier. In particular, it is impossible to bless until the end of life, and then become storage after the end of life, because at that time the body has already been transferred. Then how do you think one should admit it? In the Root Sutra, it says, 'Food eaten in the morning that has been blessed becomes food for the afternoon, or exceeding the time limit is like storing it.' As the Sagala says, 'That which is used for both morning and evening is said to be of two forms.' Therefore, the appropriate time is the blessing done in the morning for eating, before it disappears, exceeding the lunch time.

---

ཅངས་ན་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་ལ། སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་ན། སྔ་དྲོ་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་མ་ཞིག་བར་གུང་ཚིགས་ཡོལ་བའི་ཚེ་དང་། ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་ བྱས་པ་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐར་གྲགས་པའི་སྲོད་ཐུན་ལས་འདས་པའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་ལ། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཚེ་ཇི་སྲིད་འཚོ་བཅང་ལ་གསོག་འཇོག་མི་འབྱུང་ལ། སྨན་གཞན་གཉིས་སྤྱིར་བཏང་ལ་ ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་དང་། ཞག་བརྒྱད་པའི་སྐྱ་རེངས་ཤར་བའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་ལ། དམིགས་བསལ་ཞག་བདུན་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བའི་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་ཞིག་ཡིན་ན། ཐུན་ཚོད་ལས་འདས་ པ་ཙམ་གྱིས་གསོག་འཇོག་ཏུ་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཡི་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་མཐའ་ཞག་བདུན་དུ་གནས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འཚོ་བཅང་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་པའི་ཚེ། གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བའི་དུས་གཉིས་དང་། 1-437 བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལ་གསོག་འཇོག་མི་འབྱུང་བ་ནི་ལུང་གིས་ཀྱང་ཤེས་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་བར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་རྣམས་ལ་ནི་ཆོ་ག་འདི་མེད་དེ། དེ་དག་ ལ་དུས་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་མེད་པས། དུས་ཐམས་ཅད་དུ་བཟའ་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་བ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་རྣམས་ནི་དུས་ཀྱི་ཕྱིར་བསྡུས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་གསལ་ བར་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟར་ན་དཔལ་ཤཱཀ་མཆོག་འཚོ་བཅང་སྨན་གྱི་བྱིན་རླབས་ཀྱི་མཐའ་དང་། ལོངས་སྤྱོད་པའི་མཐའ་ཚེ་ཇི་སྲིད་འཚོ་ཡིན་མོད། དེ་ནད་ཇི་སྲིད་འཚོའི་བར་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ ན་ཡང་བྱིན་རླབས་ཆགས་པས། ནད་ལས་གྲོལ་བའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་ཏུ་འགྱུར་གསུངས་པ་ནི། རྣ་བར་སྙན་པའི་གཏམ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་དེར་བྱིན་རླབས་ཆགས་པའི་ལུང་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ལྟར་ ཆགས་ན་ཞག་བདུན་པའི་སྨན་ཞིག་ཁ་ཅིག་དྲུག་ཏུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ནའང་ཆགས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། ཇི་སྲིད་འཚོ་བའི་སྡོམ་པ་ཞིག་ཞག་དང་ཟླ་བའི་མཐའ་ཅན་དུ་ཁས་བླངས་ན་ཡང་ཆགས་ པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དགོངས་འཚལ་ལམ། དེས་ན་གསོག་འཇོག་ཙམ་དང་། གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་གི་ཁྱད་པར་ཡང་འབྱེད་དགོས་ཏེ། དུས་རུང་ལ་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་། སྨན་ཕྱི་མ་གཉིས་ལ་བརྟེན་པའི་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་འབྱུང་བ་ལ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའམ། 1-438 ཤན་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་གང་རུང་དགོས། གསོག་འཇོག་ཙམ་ལ་དེ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྨན་བཞི་ཆར་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་རང་དུས་འདས་ཙམ་གྱི་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་ རུང་བ་ཚད་ལྡན་ལ་གསོག་འཇོག་ཡོངས་རྫོགས་མི་བསྐྱེད་ཀྱང་ཉེས་བྱས་ཕྲ་མོ་སྐྱེད་གསུངས་པ་དག་སྣང་ཡང་བརྟག་དགོས་ཏེ། དེ་ལ་བྱིན་ལེན་མཚན་ཉིད་པ་མི་ཆགས་པ་གང་ཞིག བྱིན་ལེན་མ་ བྱས་པ་ནི་རུང་བ་ཚད་ལྡན་གྱིས

【現代漢語翻譯】 如果食物被儲存起來，並且沒有加持后三種藥物，那麼早上接受的食物，在中午用餐時間過去之前，或者晚上接受的食物，在日落時分過去之後，就會被儲存起來。如果加持過，只要還活著，就不會發生儲存。另外兩種藥物，通常在日落時分，或者第八天黎明時分，就會被儲存起來。特殊情況下，如果是第七天產生的藥物，並且適合在日落時分服用，那麼僅僅超過日落時分也不會被儲存，因為它的使用期限仍然是七天。因此，如果只是接受了食物，而沒有加持，那麼就有兩種情況會發生儲存。 加持過的食物不會發生儲存，這一點也可以從經文中得知。《廣大釋論》中說：『對於那些加持過的食物，可以儲存到生命結束，沒有這種儀軌，因為它們沒有時間限制，可以隨時食用。』沒有加持過的食物，可以儲存到生命結束，但這是有時間限制的。』因此，很明顯，吉祥的釋迦牟尼佛的食物加持的期限和食用期限，都是到生命結束。但是，如果加持到疾病痊癒為止，那麼疾病痊癒后就會被儲存起來，這種說法是不悅耳的，因為沒有經文說加持會失效。如果這樣失效，那麼某些七天藥物，如果加持了六天，也會失效。如果承諾了終身戒律，但又承認有時間和月份的限制，那麼也會失效。明白了嗎？因此，必須區分儲存本身和儲存的墮罪之間的區別。雖然時間上沒有區別，但是，依賴於后兩種藥物的儲存墮罪的產生，需要加持或者相關的聯繫。僅僅是儲存本身不需要這些，因為四種藥物在接受后，只要超過了規定的時間，就會被儲存起來。此外，據說即使是合格的容器，也不會產生完全的儲存，但會產生輕微的罪過，這些說法也需要仔細檢查。因為，如果沒有接受加持，那麼合格的容器又有什麼用呢？沒有接受加持，合格的容器又有什麼用呢？

【English Translation】 If food is stored, and the latter three medicines are not blessed, then the food received in the morning will be stored if the midday mealtime has passed, or the food received in the evening will be stored after sunset. If it is blessed, as long as one is alive, storage will not occur. The other two medicines, generally at sunset, or at dawn on the eighth day, will be stored. In special cases, if it is a medicine produced on the seventh day and suitable for taking at sunset, then merely exceeding sunset will not cause storage, because its consumption limit remains seven days. Therefore, if one merely accepts food without blessing it, there are two times when storage will occur. It is also known from scripture that blessed food does not incur storage. The 'Extensive Commentary' states: 'For those blessed to be kept until life's end, there is no such ritual, for they have no time limit, and are to be eaten at all times. Those not blessed to be kept until life's end are collected for a time.' Therefore, it is clear that the blessing limit and consumption limit of the Blessed Shakyamuni's food are until life's end. However, the statement that if it is blessed until the disease is cured, it will be stored after the disease is cured is not pleasing to the ear, because there is no scriptural basis for the blessing to expire. If it expires in this way, then some seven-day medicines, if blessed for six days, would also expire. If one vows a lifelong commitment but acknowledges a limit of days and months, it would also expire. Do you understand? Therefore, one must also distinguish between mere storage and the difference in the transgression of storage. Although there is no difference in time, the transgression of storage that depends on the latter two medicines requires blessing or some related connection. Mere storage does not require this, because all four medicines, once accepted, are stored as soon as their time has passed. Furthermore, it is said that even a qualified container does not generate complete storage, but generates a minor offense, which also needs to be examined carefully. For what is the use of a qualified container if the blessing is not established? What is the use of a qualified container if it has not been blessed?

---

་ཀྱང་རང་སྟོབས་ཀྱི་ཉེས་པ་དེ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་སྙམ་དུ་ཁོ་བོ་སེམས་སོ། །དེ་སྐད་སྨྲས་པ་ལ་དཔྱོད་ལྡན་གྱི་དོགས་པ་འདི་དཔྱད་དགོས་ཏེ། འོ་ན་ སྨན་ཕྱི་མ་གསུམ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་སྔ་དྲོ་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་དེ་མ་ཞིག་པར་གུང་ཚིགས་འདས་ནས་འཆང་བའི་དགེ་སློང་དེ་ལ་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་རིགས་པར་ ཐལ། དགེ་སློང་དེས་དེ་ཟོས་པའི་ཚེ་ན་དགེ་སློང་དེ་ལ་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་གསལ་ཁས་ཤིང་། ཁྱབ་པ་གྲུབ་སྟེ། མདོ་རྩ་བར། བཟའ་བར་བྱ་བ་རུང་ བ་མ་ཡིན་པ་ཉིན་མཚན་འདས་པ་ནི་འདིར་ཟོས་པ་དང་འདྲ་བར་རྣམ་པར་བཞག་གོ །ཞེས་པའི་རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། ཟོས་ན་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་ཇི་འདྲ་བ་དེ་བཞིན་དུ། འཆང་བ་ལ་ཡང་དེ་དང་འདྲ་སྟེ། 1-439 གལ་ཏེ་ཟོས་ན་ལྟུང་བྱེད་དུ་འགྱུར་བ་ནི། འཆང་ན་ཡང་སྤང་བར་འགྱུར་བ་དང་། འོན་ཏེ་ཟོས་ན་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བ་ནི། འཆང་ན་ཡང་ཉེས་བྱས་སུ་འགྱུར་བའོ། །འདི་སྐད་བསྟན་ཏེ། དུས་སུ་རུང་བ་དང་། ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བ་དང་། ཞག་བདུན་པ་དང་། འཚོ་བའི་བར་དུ་བཅང་བ་ལ་སོགས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་དེ་དག་ཐམས་ཅད་ནི། ཇི་ལྟར་ཟོས་ན་ལྟུང་བྱེད་དུ་འགྱུར་ བ་དེ་བཞིན་དུ་འཆང་ན་ཡང་སྤངས་པའི་ལྟུང་བྱེད་དུ་འགྱུར་ཏེ། ཉིན་མཚན་འདས་པ་ལ་ནི་སྤངས་པའི་ལྟུང་བྱེད་དང་། ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་པ་དག་འདྲ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་གསུངས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་ ཟེར་ན། མཁས་པ་ཆེན་པོ་ཁྱོད་ལ་འཁྲུལ་གཞི་དེས་བྱས་པར་སྣང་ཞིང་། ཐུགས་བརྩེ་གཏད་མཚམས་ཀྱང་རེ་བཟང་སྣང་མོད། དཔྱད་ན་ཡང་དག་པར་མི་སེམས་ཏེ། སྨན་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་བྱིན་ལེན་ ཙམ་བྱས་པས། རང་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་འཐད་ན། སྨན་གྱི་ཤན་རྡེག་བྱེད་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཁོ་ན་དང་། གོས་ཀྱི་ཤན་རྡེག་བྱེད་བྱིན་གྱིས་མ་ བརླབས་པ་ཁོ་ན་དགོས་ཞེས་འདུལ་འཛིན་ཀུན་ལ་གྲགས་པའི་གཏམ་འདིའི་སྙིང་པོ་བསྐལ་པར་བཙལ་ཡང་རྙེད་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། འོ་ན་དེའི་སྙིང་པོ་ཇི་ལྟར་བླང་སྙམ་ན། སྐལ་པ་ཡོད་ན་རྣ་བ་བླགས་ཏེ་ཉོན་ཅིག 1-440 གོས་ཀྱི་ཤན་རྡེག་བྱེད་ལ་གོས་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་ཁོ་ན་དགོས་ཏེ། གོས་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པས་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ཞག་བཅུ་འཆང་སྤང་དང་ཟླ་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད། གོས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་ ན་ཤན་སྟོབས་མ་གཏོགས་པ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་ལྟུང་བ་དེ་གཉིས་མི་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། ཨེ་དགོངས། ཡང་སྨན་གྱི་ཤན་རྡེག་བྱེད་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཁོ་ན་དགོས་ཏེ། སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་རང་སྟོབས་ ཀྱིས་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་ནུས། སྨན་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པས། ཤན་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་གི་སྤ

【現代漢語翻譯】 我認為，這也導致了依靠自身力量而產生的過失。說了這些之後，有見識的人需要考察這個疑問：那麼，如果未經加持的三種藥物在早上接受了施捨，並且沒有損壞，那麼過了中午還持有這些藥物的比丘，是否應該產生儲存的墮落？因為當比丘吃這些藥物時，他會產生吃了儲存食物的墮落。這個論證是成立的，普遍性也成立。根本律中說：『不適合食用的食物，如果過了夜晚，就像吃了一樣。』在廣釋中說：『如果吃了會犯的過錯是什麼，那麼持有也會犯同樣的過錯。』如果吃了會犯墮落，那麼持有也會犯捨墮；如果吃了會犯惡作，那麼持有也會犯惡作。』這裡說明了，在適當的時候，在規定的時間內，七日藥，終生藥等等，所有這些儲存的東西，就像吃了會犯墮落一樣，持有也會犯捨墮，因為過了夜晚，就會犯捨墮和單墮。』如果這樣說，那麼，大智者啊，你似乎被這個錯誤所迷惑了，雖然你的慈悲心值得信賴，但經過考察，我認為這並不正確。僅僅接受了未經加持的藥物的施捨，不應該依靠自身的力量而產生儲存的捨墮，如果這樣說成立，那麼，『藥物的區分必須僅僅通過加持，衣服的區分必須僅僅通過不加持』，這個在所有持律者中廣為人知的話的精髓，即使尋找一劫也找不到。那麼，應該如何理解它的精髓呢？如果還有緣分，請豎起耳朵聽著： 衣服的區分必須僅僅通過不加持，因為未經加持的衣服會依靠自身的力量而產生持有十日捨墮和儲藏一月捨墮。如果衣服經過加持，除了區分的力量之外，不會依靠自身的力量而產生這兩種墮落。明白了嗎？同樣，藥物的區分必須僅僅通過加持，因為經過加持的藥物能夠依靠自身的力量而產生儲存的捨墮。未經加持的藥物，依靠區分的力量，不會產生儲存的捨墮。

【English Translation】 I think that this also leads to the fault of relying on one's own power. After saying this, the wise need to examine this question: Then, if the three unblessed medicines are received as alms in the morning, and are not damaged, should the bhikshu who holds these medicines after noon incur the downfall of hoarding? Because when the bhikshu eats these medicines, he incurs the downfall of eating hoarded food. This argument is valid, and the generality is also valid. The root sutra says: 'Food that is not suitable for eating, if it passes the night, is regarded as the same as eating.' In the extensive commentary, it says: 'If eating incurs a fault, then holding also incurs the same fault.' If eating incurs a downfall, then holding also incurs a relinquishment downfall; if eating incurs a misdeed, then holding also incurs a misdeed.' Here it is explained that at the appropriate time, within the prescribed time, seven-day medicine, lifetime medicine, etc., all these stored things, just as eating incurs a downfall, holding also incurs a relinquishment downfall, because after the night has passed, one incurs a relinquishment downfall and a single downfall.' If you say this, then, great wise one, you seem to be misled by this error, and although your compassion is trustworthy, after examination, I do not think this is correct. Merely receiving the alms of unblessed medicine should not rely on one's own power to generate the relinquishment downfall of hoarding, if this is valid, then, 'The distinction of medicine must be made only through blessing, and the distinction of clothing must be made only through not blessing,' the essence of this well-known saying among all Vinaya holders, even if searched for a kalpa, cannot be found. Then, how should its essence be understood? If there is still affinity, please prick up your ears and listen: The distinction of clothing must be made only through not blessing, because unblessed clothing will rely on its own power to generate the relinquishment downfall of holding for ten days and the relinquishment downfall of storing for a month. If the clothing is blessed, apart from the power of distinction, it will not rely on its own power to generate these two downfalls. Do you understand? Similarly, the distinction of medicine must be made only through blessing, because blessed medicine is able to rely on its own power to generate the relinquishment downfall of hoarding. Unblessed medicine, relying on the power of distinction, will not generate the relinquishment downfall of hoarding.

---

ང་ལྟུང་སྐྱེད་ཀྱི། རང་སྟོབས་ཀྱིས་དེ་བསྐྱེད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། སྙིང་ལ་ཨེ་སིམ། ཁྱེད་ལ་ ཚིག་དེའི་ནུས་པ་ཉམས་ཏེ། སྨན་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པས་རང་སྟོབས་ཀྱིས་སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་པ་ཞིག་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་བོ་འབའ་ཞིག་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ལོ། །ཁྱོད་ཀྱི་ལུགས་ལ་ནི། སྨན་བྱིན་ གྱིས་མ་བརླབས་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལ་ཤན་རྡེག་པར་ཐལ་ཏེ། ཚེ་གཅིག་ལ་ཞག་བདུན་པའི་སྨན་གཉིས་རྙེད་པ། གཅིག་བྱིན་གྱིས་བརླབས། གཅིག་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པར་གུང་ཚིགས་ཡོལ་བའི་ཚེ་ན། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་དེས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེ་ལ་ཤན་རྡེག་པར་རིགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབ་པ་བྱིན་ལེན་ཅན་དེས་དེའི་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པ་གང་ཞིག བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེས་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པའི་དུས་སུ་མ་སླེབས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-441 ཤན་འདིའི་རྣམ་གཞག་གཞན་དུ་འཆད་དོ། །འོ་ན་ལུང་དེའི་དོན་ཇི་ལྟར་འཆད་སྙམ་ན། ཁོ་བོ་ནི་འདི་ལྟར་འཆད་དེ། གཞུང་རྩ་བའི་དངོས་བསྟན། ཞག་བདུན་པའི་སྨན་འབའ་ཞིག་ལ་གསོག་འཇོག་སྤང་ ལྟུང་སྦྱར་བའི་དངོས་བསྟན་ཁས་བླངས་ནས། གསོག་འཇོག་ཅན་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་སྨན་བཞི་ཆར་ལ་ཁས་ལེན་པའི་རྒྱ་གར་འཕགས་ཡུལ་གྱི་འདུལ་འཛིན་འགའ་ཞིག་འབྱུང་བ་དེ་ལ་ཟུར་ཟ་བའི་དབང་དུ་ བྱས་ནས། སྨན་རྣམ་པ་བཞི་ཆར་ལ་རང་དུས་འདས་པར་འཆང་ན་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་འབྱུང་བ་ཅིག་ཁས་བླངས་དགོས་ཏེ། དེ་བཞི་ཆར་ལ་རང་དུས་འདས་པར་ཟོས་ན་གསོག་འཇོག་ཅན་ཟོས་ པའི་ལྟུང་བྱེད་དུ་འབྱུང་བ་ཞིག་ཁས་བླངས་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པའི་དོན་ཡིན་གྱི། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པར་ཚིག་ཟིན་ལྟར་ཁྱབ་པ་ཁས་བླངས་པ་ཡིན་ན། གཞུང་ཉིད་དང་ཁྱོད་རང་ལ་ཡང་ནང་ འགལ་ཡོད་པར་སོང་སྟེ། ཇི་ལྟར་ན། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་ཚེས་གཅིག་ལ་བུ་རམ་གྱི་སྨན་རྡོག་པོ་རྙེད་ནས་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་ཏེ་ཉིན་ཕྱེད་ཡོལ་ནས་འཆང་བ་ལ་གསོག་ འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་འབྱུང་བར་ཐལ། དེས་དེ་ཟོས་པ་ལ་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། ཁྱབ་པ་དང་རྟགས་ཁས། འདོད་པར་མི་ནུས་ཏེ། དེའི་ཚེ་འཆང་བ་ལ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་མི་འབྱུང་བ་གང་ཞིག 1-442 ཤན་སྟོབས་ཀྱིས་ཀྱང་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར། རྟགས་དང་པོ་གྲུབ་སྟེ། ཞག་བདུན་པའི་སྨན་བྱིན་ལེན་བྱས་ཀྱང་བྱིན་བརླབས་མ་བྱས་ན། རང་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་མི་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱ་ཆེར་ འགྲེལ་ལས། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་ནི་ཞག་བདུན་ལས་འདས་པར་འཆང་དུ་ཟིན་ཀྱང་ཉེས་པ་མེད་དེ། རུང་བའི་ཕྱིར་གསེར་ལ་སོགས་པ་དང་འདྲའོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། ། གཞུང་དེའི་དོན་དེ་མིན་པ་ ཞིག་སྨྲ་རྒྱུ་ཡོད་ན། མཁས་པའི་མདུན་སར

【現代漢語翻譯】 我造作墮罪，因為我不能以自力造作它。這是否讓你感到滿意？因為你削弱了那句話的力量，由於沒有以加持物來加持，所以承認了以自力造作捨棄墮罪。這僅僅是我個人的行為範圍。按照你的觀點，沒有以加持物加持，這將會與加持物相違背，因為在一個生命中獲得兩種七日藥，一種加持過，一種沒有加持過，當午後過去時，沒有加持過的那個應該會與加持過的那個相違背，因為沒有加持過的、具有加持接受能力的那一個，會造作它的儲蓄捨棄墮罪，而加持過的那個，還沒有到造作儲蓄捨棄墮罪的時候。 這種區分的類別將在其他地方解釋。那麼，應該如何解釋那部經的意義呢？我是這樣解釋的：根本正文的直接含義是，僅僅對七日藥施加儲蓄捨棄墮罪的直接含義，然後，爲了諷刺那些承認吃了儲蓄物而犯墮罪的印度聖地的持律者，他們認為四種藥物都會發生這種情況，所以必須承認，如果四種藥物都超過了自身的時間，就會產生儲蓄的捨棄墮罪，因為如果吃了超過自身時間的四種藥物，就會承認犯了吃儲蓄物的墮罪。如果不是這樣，而是按照字面意思來普遍承認，那麼經典本身和你自己也會產生矛盾。例如，一個具戒的比丘在初一得到一塊紅糖藥，僅僅做了可以吃的接受加持，然後過了中午還持有它，就會產生儲蓄的捨棄墮罪。因為他吃了那個，就會犯了吃儲蓄物的墮罪。這個普遍性和理由都被承認了。這是不可能接受的，因為在這種情況下，持有它不會以自力產生儲蓄的捨棄墮罪。 因為也不會以他力產生。第一個理由成立，即使接受了七日藥的加持，如果沒有加持，也不會以自力產生儲蓄捨棄墮罪。在《廣大解說》中說：『沒有加持的，即使持有超過七日，也沒有罪過，因為它是允許的，就像黃金等一樣。』如果對那部經的意義有其他說法，請在智者面前陳述。

【English Translation】 I incur a downfall, because I cannot generate it by my own power. Does that please you? Because you weaken the power of that statement, since it was not blessed by an empowerment, you have admitted to generating a relinquishment downfall by your own power. That is solely within my sphere of activity. According to your system, not being blessed by an empowerment would entail contradicting the empowerment, since obtaining two seven-day medicines in one lifetime, one blessed and one not blessed, when the afternoon passes, the one not blessed should contradict the one blessed, since the one not blessed, capable of receiving blessings, generates its accumulation relinquishment downfall, while the one blessed has not yet reached the time to generate an accumulation relinquishment downfall. The categories of this distinction will be explained elsewhere. So, how should the meaning of that scripture be explained? I explain it as follows: The direct meaning of the root text is that the direct meaning of applying the accumulation relinquishment downfall solely to seven-day medicine, and then, to satirize some Vinaya holders in the sacred land of India who admit that eating accumulated items incurs a downfall, they assume that all four medicines are subject to this, so it must be admitted that if all four medicines exceed their time, an accumulation relinquishment downfall occurs, because if one eats the four medicines that have exceeded their time, one must admit that one incurs the downfall of eating accumulated items. If it is not so, but one universally admits it according to the literal words, then the scripture itself and you yourself will have internal contradictions. How so? If a monk with vows obtains a lump of brown sugar medicine on the first day and only performs the act of acceptance for eating, and then holds it after noon, he will incur the accumulation relinquishment downfall. Because by eating that, he will incur the downfall of eating accumulated items. The pervasiveness and the reason are admitted. It is not possible to accept this, because in that case, holding it will not generate the accumulation relinquishment downfall by its own power. Because it will not generate it by another's power either. The first reason is established, even if one has accepted the empowerment of seven-day medicine, if it has not been blessed, it will not generate the accumulation relinquishment downfall by its own power. In the Extensive Commentary, it says: 'That which has not been blessed, even if one holds it for more than seven days, there is no fault, because it is permissible, like gold and so forth.' If there is another way to explain the meaning of that scripture, please state it in the presence of the wise.

---

་མགྲིན་པར་སྲིངས་ཤིག རྟགས་ཕྱི་མ་ཡང་གྲུབ་སྟེ། དེ་ལ་ཤན་རྡེག་བྱེད་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པའི་སྨན་གང་ཞིག སྨན་གྱི་ཤན་ ལ་བརྡེག་བྱ་དང་རྡེག་བྱེད་གཉིས་ཆར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཞིག་དགོས་ཞེས་དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་ཁྱོད་ཀྱི་ཞལ་གྱི་པདྨོ་གཟེངས་བསྟོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་འགྲེལ་པ་སྔ་མ་དེས་སྨན་བཞི་ཆར་ལ་ ཟོས་ན་གསོག་འཇོག་ཅན་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བ་བཞིན་དུ། འཆང་ན་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་འབྱུང་ཞེས་བཤད་པ་ནི་ཅུང་ཐལ་ཞིང་། འགྲེལ་པ་ཉིད་ལའང་ནང་འགལ་ཏེ། འཚོ་བཅང་གི་སྨན་བྱིན་ གྱིས་བརླབས་པ་ལ་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་མི་འབྱུང་ཞིང་། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་པ་རང་དུས་ལས་འདས་པའི་ཚེ་གསོག་འཇོག་འབྱུང་ཡང་སྤང་ལྟུང་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གནད་འདི་ཡང་སྙིང་ལ་དྲན་པར་གྱིས་ཤིག་གོ ། 1-443 སྐབས་འདིར་ཞིབ་ཆ་འདི་དག་ཀྱང་བློ་དམན་ལ་ཕན་ཕྱིར་ཅུང་ཟད་བཤད་ན། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་སྨན་ཞིག་དགེ་སློང་རང་ཉིད་ལ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་ན། དེ་ལ་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་སྐྱེད་ པའི་མ་ཁྱབ་སྟེ། རང་དང་འདྲ་བའི་དགེ་སློང་གཞན་གྱིས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་དེ། དགེ་སློང་དེ་ལ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཡང་དགེ་སློང་གིས་དུས་རུང་གི་སྨན་སྔ་དྲོ་ བྱིན་ལེན་བྱས་ནས། གུང་ཚིགས་ཡོལ་ནས་འཆང་བ་ལ་དགེ་སློང་དེ་ལ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བས་མ་ཁྱབ་སྟེ། དེ་གོང་དུ་བྱིན་ལེན་ཞིག་ནས་དེ་ལྟར་འཆང་བ་ལ་གསོག་འཇོག་མི་འབྱུང་བའི་ ཕྱིར་རོ། །ཡང་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟོས་པ་ཙམ་གྱིས་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བས་མ་ཁྱབ་ཅིང་། དེས་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟོས་པ་ཙམ་གྱིས་བྱིན་ ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བས་ཀྱང་མ་ཁྱབ་སྟེ། མུ་གེའི་ཚེ་དེ་ལྟར་ཟོས་པ་ལ་ལྟུང་བ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱང་སྒྲ་མི་སྙན་དང་། ཟན་བཅད་བྱས་པའི་དགེ་སློང་ གིས་ཀྱང་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་བཟའ་ཆོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཚེས་གཅིག་གི་སྔ་དྲོ་བུ་རམ་གྱི་སྨན་རྡོག་པོ་རྙེད་ནས་བྱིན་བརླབས་མ་བྱས་པར་ཟ་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས་ནས་གུང་ཚིགས་ཡོལ་ནས་འཆང་བའི་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་དེས། 1-444 དེ་གསོག་འཇོག་བྱས་པར་སོང་བར་ཐལ། རྒྱ་ཆེར་འགྲེལ་ལས། དེ་ཞེས་བྱ་བ་ཕྱི་དྲོ་ཟས་དེ་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་ཟས་སོ། །ཞེས་སོགས་དང་། སྔ་དྲོ་ཟས་བྱིན་ལེན་བྱས་པ་བྱིན་ལེན་དེ་ ཉིད་མ་ཞིག་པར་ཕྱི་དྲོ་པའི་ཟས་ཀྱི་དུས་སུ་གུང་ཚིགས་ལས་ཡོལ་བར་ཐལ་བ་ནི་གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བཤད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ན། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་ནི་ཞག་བདུན་ ལས་འདས་པར་འཆང་དུ་ཟིན་ཀྱང་། ཞེས་སོགས་དང་འགལ་ལོ་སྙམ་ན

【現代漢語翻譯】 請伸出你的脖頸。后一個標誌也成立，因為沒有對它進行敲擊測試。哪種未經加持的藥物需要被加持，藥物的敲擊測試需要敲擊者和被敲擊者都被加持，這是爲了讚美尊貴的釋迦勝賢您的蓮花之口。然而，之前的註釋說，如果四種藥物都被食用，就像食用儲存物一樣會犯墮罪，如果持有，也會犯儲存的捨墮，這有點過分。註釋本身也有矛盾，因為加持過的維持生命的藥物不會犯儲存的捨墮，而未經加持的藥物，僅僅接受后超過時限，會犯儲存罪，但不會犯捨墮。這個要點要銘記於心。 在此，爲了幫助智慧低下者，稍微詳細地解釋一下。如果加持過的藥物被比丘自己儲存，這並不意味著一定會犯儲存的捨墮，因為其他與他一樣的比丘儲存的藥物，也算是那個比丘的儲存。此外，如果比丘在早上接受了合時宜的藥物，並在午後持有，這並不意味著他犯了儲存罪，因為之前接受過，這樣持有不會犯儲存罪。此外，僅僅食用持戒比丘儲存的食物，並不意味著會犯食用儲存食物的墮罪，僅僅食用未經接受的食物，也不意味著會犯食用未經接受食物的墮罪，因為在饑荒時期，那樣食用沒有墮罪，並且對於發出難聽聲音的比丘和斷食的比丘，也可以食用未經接受的食物。此外，如果持戒比丘在初一的早上找到一塊紅糖，未經加持，僅僅爲了食用而接受，並在午後持有， 那麼，他就是儲存了食物。廣釋中說：『那』指的是下午可以食用的食物。早上接受的食物，如果接受的行為沒有失效，到了下午的食物時間，超過了午餐時間，那就是儲存了食物。如果同意這種說法，那麼就與『即使未經加持的食物持有超過七天』等說法相矛盾了。

【English Translation】 Please extend your neck. The latter sign is also established, because there is no percussion test on it. Which unblessed medicine needs to be blessed, and the percussion test of medicine requires both the percussionist and the percussed to be blessed, this is to praise the lotus mouth of the venerable Shakya Chokden. However, the previous commentary said that if all four medicines are consumed, just like consuming stored items, it will incur a downfall, and if held, it will also incur a Nissaggiya Pacittiya of storage, which is a bit excessive. The commentary itself also has contradictions, because blessed life-sustaining medicines do not incur a Nissaggiya Pacittiya of storage, while unblessed medicines, merely accepted and exceeding the time limit, will incur storage, but not a Nissaggiya Pacittiya. This point should be kept in mind. Here, to help those of lesser intelligence, let me explain in a little more detail. If a blessed medicine is stored by a Bhikshu himself, it does not necessarily mean that he will incur a Nissaggiya Pacittiya of storage, because the medicine stored by another Bhikshu like him is also considered storage for that Bhikshu. Furthermore, if a Bhikshu accepts a timely medicine in the morning and holds it in the afternoon, it does not necessarily mean that he has committed storage, because if he had accepted it before, holding it like that would not incur storage. Furthermore, merely eating the stored food of a Vinaya-abiding Bhikshu does not necessarily mean that he will incur the downfall of eating stored food, and merely eating unaccepted food does not necessarily mean that he will incur the downfall of eating unaccepted food, because there is no downfall for eating like that during a famine, and Bhikshus who make unpleasant sounds and Bhikshus who are fasting are also allowed to eat unaccepted food. Furthermore, if a Vinaya-abiding Bhikshu finds a piece of brown sugar on the morning of the first day, and accepts it merely for consumption without blessing it, and holds it in the afternoon, Then, he has stored food. The Extensive Commentary says: 'That' refers to food that can be eaten in the afternoon. If the food accepted in the morning, and the act of acceptance has not expired, and it is past lunchtime at the time of the afternoon meal, then it is considered stored food. If you agree with this statement, then it contradicts statements such as 'even if unblessed food is held for more than seven days'.

---

། ཁོ་བོ་ཅག་ནི། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པའི་སྨན་གྱིས་རང་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་སྤང་ལྟུང་མི་བསྐྱེད་ཅེས་པའི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ འཆད་ཤེས་ན་དཀའ་བའི་གནད་ལས་རང་གྲོལ་ལོ། །ཡང་དགེ་སློང་གིས་བུ་རམ་གྱི་སྨན་གཉིས་རྙེད་ནས་གཅིག་བྱིན་གྱིས་རླབས། གཅིག་ལ་བྱིན་ལེན་ཙམ་བྱས། གུང་ཚིགས་ཡོལ་བའི་ཚེ་ན་བྱིན་གྱིས་མ་ བརླབ་པས་རང་སྟོབས་དང་། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེས་ཤན་སྟོབས་ཀྱིས་སྤངས་ལྟུང་བསྐྱེད་རིགས་པར་ཐལ། བྱིན་གྱིས་མ་བརླབས་པ་དེས་དེའི་ཚེ་རང་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་འཇོག་གི་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར། ཁོ་བོ་ ནི་རྟགས་མ་གྲུབ། ཁྱོད་ལ་ནི་དངོས་སོ། །དེས་ན་སྨན་གྱི་ཤན་རྡེག་བྱེད་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཁོ་ན་དགོས་པའི་གནད། སྨན་བྱིན་གྱིས་མ་བརླབ་པས་རང་སྟོབས་ཀྱིས་སྤང་ལྟུང་མི་བསྐྱེད་པ་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྙིང་ལ་དྲན་པར་བྱོས་ཤིག་གོ ། 1-445 ཡང་དཔལ་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་སྨན་གྱི་ཤན་བརྡེག་བྱ་རྡེག་བྱེད་གཉིས་ཆར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དགོས་གསུངས་པ་ནི། ཞུ་བའི་ལུང་དང་འགལ་ཏེ། སྔར་དྲངས་པའི་ལུང་དེས། བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་མ་བརླབས་པ་ ལ་རྡེག་པ་ཅིག་དངོས་སུ་བཤད་འདུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཁ་ཅིག་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལ་ཤན་རྡེག་པ་གཅིག་ཁས་ལེན་པ་ནི་མཁས་པའི་བཞད་ གད་དེ། སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་དུས་ནི་སྔ་དྲོ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། དེའི་ཚེ་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་རྣམས་ཀྱིས་ཐུན་ཚོད་ཀྱི་མཐའ་ལས་འདས་ནས་རང་སྟོབས་ཀྱིས་གསོག་ འཇོག་སྤང་ལྟུང་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་ཐུན་ཚོད་དུ་རུང་བའི་སྨན་ཞག་བདུན་པའི་རྒྱུ་ལས་བྱུང་བ་ཅིག་ཡིན་ན། ཞག་བདུན་གྱི་མཐའ་ཅན་དུ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ལོངས་སྤྱོད་ཀྱི་མཐའ་གནས་ པར་ཁས་ལེན་པ་དེ་ལྟར་ན། དེ་ལྟ་བུ་ཚེ་གཅིག་ལ་རྙེད་པ་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་དེས། ཚེས་གཉིས་མན་ཆད་ལ་རྙེད་པའི་བྱིན་རླབས་ཅན་དེ་ལ་ཤན་རྡེག་པ་ཞིག་སྲིད་དམ་ཞེས་ཁོ་ བོའི་རྣམ་དཔྱོད་ཀྱི་མེ་ལོང་ན་གསལ་ལོ། །གཉིས་པ་དེའི་ཆར་གཏོགས་ལ། ལག་ཉ། མཚམས་བཙོས། ཞག་ལོན། རྗེན་བཙོས་དང་བཞི། དང་པོ་ནི། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གི་ཟ་ཆེད་མ་ཡིན་པར་རང་དབང་གི་སྨན་རྣམ་བཞི་གང་ཡང་རུང་བ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་ལ་རང་གི་ལག་པའམ། 1-446 ལག་པ་དང་འབྲེལ་བས་རེག་ན་ལག་ཉ་འབྱུང་ཞིང་། དེ་བཟར་མི་རུང་བས་དེ་བསྲུང་དགོས་ལ། དེ་ལ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག དེ་འཇིག་རྒྱུ་ངོས་བཟུང་བ་དང་ལྔའོ། །དང་པོ་ལ། རེག་ བྱེད་ནི་རང་གི་ལུས་དངོས་སམ། ལུས་དང་འབྲེལ་བའི་དབྱུག་པ་ལ་སོགས་པའོ། །གང་ལ་རེག་པར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་ནི། སྨན་རྣམ་བཞི། ངོ་བོ་རྫོགས་པ། རུང་བ་ཚད་ལྡན། ཟས་དངོས་སམ་དེའི་ ཉེ་བའི་

【現代漢語翻譯】 如果我們能夠解釋說，'未經加持的藥物不會因自身力量而產生儲存和墮落'，那麼我們就能從困難的關鍵中解脫出來。此外，如果一位比丘獲得了兩種糖蜜藥物，一種經過加持，另一種只是接受，那麼在過了中午時分，未經加持的藥物應該因自身力量，而經過加持的藥物應該因影響的力量而導致墮落。因為未經加持的藥物在那時會因自身力量而產生儲存的墮落。對我來說，這個論證是不成立的，但對你來說是真實的。因此，藥物的影響力只能通過加持來實現，未經加持的藥物不會因自身力量而產生墮落，這一點要銘記於心。 此外，吉祥釋迦勝者（Dpal Shakya Chokden）說，藥物的影響力需要加持和影響兩者，這與經文相悖。因為之前引用的經文明確指出，加持會影響未經加持的藥物。此外，有些人認為，在適當的時間，加持過的藥物會影響加持過的藥物，這簡直是智者的笑話。因為加持藥物的時間只有早上，那時所有在適當時間加持過的藥物都會超過適當的時間限制，並因自身力量而產生儲存的墮落。然而，如果在適當時間使用的藥物來自七日之物，那麼他們會認為，在七日結束時加持過的藥物會持續到享用的結束。如果是這樣，那麼我智慧的鏡子清楚地顯示，如果一個人一生中獲得一次加持，那麼它是否會影響在第二天或更早獲得的加持？ 第二部分包括：手觸、界限污染、過期和生煮四種。第一種是：如果一位擁有戒律的比丘，爲了自己食用以外的目的，未經接受任何四種藥物，用自己的手或與手接觸的東西觸控，就會產生手觸。這不能食用，所以必須避免。這包括五個方面：基礎、意圖、行為、最終結果和識別破壞因素。首先，觸控的媒介是自己的身體或與身體接觸的棍子等。被觸控的物體是：四種藥物，本質完整，可用且數量充足，食物本身或其附近之物。

【English Translation】 If we can explain that 'unblessed medicine does not generate storage and downfall by its own power,' then we can be liberated from the difficult key point. Furthermore, if a Bhikshu obtains two molasses medicines, one blessed and the other merely received, then after noon, the unblessed medicine should cause downfall by its own power, and the blessed one by the power of influence. Because the unblessed medicine at that time generates the downfall of storage by its own power. For me, this argument is not established, but for you, it is true. Therefore, the key point is that the influence of medicine must be achieved only through blessing, and unblessed medicine does not generate downfall by its own power; keep this in mind. Furthermore, Dpal Shakya Chokden said that the influence of medicine requires both blessing and influence, which contradicts the scriptures. Because the previously cited scripture explicitly states that blessing influences unblessed medicine. Moreover, some people think that at the appropriate time, blessed medicine influences blessed medicine, which is a joke for the wise. Because the time for blessing medicine is only in the morning, and at that time, all the medicines blessed at the appropriate time exceed the time limit and generate the downfall of storage by their own power. However, if the medicine used at the appropriate time comes from a seven-day item, then they would consider that the medicine blessed at the end of seven days lasts until the end of enjoyment. If so, then my mirror of wisdom clearly shows whether a blessing obtained once in a lifetime can influence a blessing obtained on the second day or earlier? The second part includes: hand touch, boundary defilement, expiration, and raw cooking. The first is: if a Bhikshu with precepts, for purposes other than his own consumption, without accepting any of the four medicines, touches with his own hand or something in contact with his hand, hand touch occurs. This cannot be eaten, so it must be avoided. This includes five aspects: basis, intention, action, final result, and identifying the destructive factors. First, the medium of touch is one's own body or a stick, etc., in contact with the body. The object to be touched is: the four medicines, complete in essence, usable and sufficient in quantity, the food itself or something near it.

---

སྟ་གོན་དུ་གནས་པ། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བ་ལ་དབང་ཞིང་གནས་སྐབས་དབང་བྱར་ཡོད་པ། བྱིན་ལེན་སྟོབས་པར་འོས་པ་དང་མ་འབྲེལ་བ། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བས་བྱིན་ལེན་ ཆགས་ལ་མ་ཞིག་པ་མིན་པ། ཆུད་འཛའ་བའི་རྐྱེན་མེད་པ། གཞི་བརྟན་པོ་དང་མ་འབྲེལ་བའོ། །གནས་སྒྲ་མི་སྙན་མིན་པ། བདག་ཉིད་ནད་པ་མིན་ཞིང་། གནང་བའི་དུས་ཅན་མིན་པ་སྟེ། མུ་ གེ་དང་མུ་གེ་དང་འདྲ་བའི་དུས་དང་། དོན་ཁྱད་པར་ཅན་སྒྲུབ་པ་དང་། རང་དབང་མེད་པར་རེག་དགོས་པ་སོགས་ཀྱི་སྐབས་དེར་ལྟུང་བ་དེ་མེད་པའོ། ། ཟས་དངོས་སམ་དེའི་ཉེ་བའི་སྟ་གོན་ དུ་གནས་པ་ཞེས་པ་ནི། ནས་ཀྱི་འབྲུ་འམ། དེའི་བང་བའམ། རྩམ་རྐྱལ་སོགས་སོ། །དགོས་ཆེད་ནི། ཟ་བྱེད་མིན་པར་རེག་པ་སྟེ། ཟ་ཆེད་དུ་རེག་པ་ལ་ལག་ཉ་འབྱུང་ན། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 1-447 བསམ་པ་ལ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ཞིང་། ཀུན་སློང་ཟ་བྱེད་མ་ཡིན་ཡང་རེག་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་དེ་ལྟར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་རང་གི་ལུས་དངོས་སམ། ལུས་དང་འབྲེལ་བའི་དབྱུག་པ་ ལ་སོགས་པས་རེག་ན་ལག་ཉར་སོང་བ་ཞེས་བྱ་སྟེ། ལག་ཉ་ཅན་དེ་ནི་དགེ་སློང་ལ་མི་རུང་བའི་ཟས་ཡིན་ཞིང་། ཟོས་ན་ཉེས་བྱས་འབྱུང་བ་ཡིན་ནོ། །འདིར་དོགས་པའི་གནས་ཁག་ཆེ་ བ་གཅད་པ་ལ། མཁས་པའི་འདུལ་འཛིན་ཕལ་མོ་ཆེ་དག ལག་ཉ་ལ་རེག་པ་ཙམ་གྱིས་ལག་ཉར་སོང་བའི་བཤད་པ་ཁོ་ན་མཛད་པ་དག་སྣང་ཡང་། མཁས་གྲུབ་དཔལ་ལྡན་སངས་རྒྱས་དང་། མཁས་ མཆོག་ཤཱཀྱ་མཆོག་ལྡན་འདི་སྐད་ཅེས། ལག་ཉ་འདི་ལ་ཟ་བྱེད་མིན་པར་རེག་པ་ཞིག་དགོས་ཏེ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་གསུངས་པ་ནི་མཁས་པའི་ གཏམ་ཡིན་ཏེ། ལག་ཉར་སོང་བ་དེ་མི་རུང་བའི་ཟས་ཡིན་པས། མི་རུང་བའི་ཟས་ཟོས་པ་ལ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་དངོས་གཞི་མི་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། མ་རེག་པར་ ཟོས་པ་ཡང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་ཟ་བའི་ཆེད་དུ་ཟས་ལ་རེག་པ་དེ་ནི། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་སྦྱོར་བ་ཡིན་གྱི། ལག་ཉ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡིན་ན་དགེ་སློང་གིས་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟས་རང་གི་ལག་གིས་བླངས་ཏེ་ཟ་བ་འདི་ལ། 1-448 ལག་ཉ་ཅན་ཟོས་པའི་ཉེས་བྱས་གཅིག་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་གཅིག་གཉིས་ཅིག་ཆར་འབྱུང་རིགས་པ་ལས་དེ་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དགེ་སློང་དེ་ལ་ལག་ཉ་ཅན་དང་ བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བ་ཐ་དད་པ་གཉིས་ཀྱི་ཀུན་སློང་ཐ་དད་པ་གཉིས་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བྱེད་དུ་རེག་པ་ཟ་བ་ལ་ལྟུང་བྱེད་ འབྱུང་བར་བཅས་བཞིན་དུ། དེ་བས་ཡང་བ་དེ་ཟ་བའི་ཉེས་བྱས་བཅས་པ་ལ་དགོས་པ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། བྱིན་ལེན་བྱས་ན་ཆགས་པའི་ཟས་ཞིག་བྱིན་ལ

【現代漢語翻譯】 處於準備狀態：自己或與自己相似者擁有支配權，並且暫時可以支配；適合給予和接受，並且不相關聯；自己或與自己相似者給予和接受，不會損壞；沒有被耗盡的原因；與基礎穩固無關。 聲音不悅耳；自己不是病人；不是給予的時間，即饑荒和類似饑荒的時期；完成特殊事務；以及不得不無助地觸控等情況下，沒有墮落。 所謂的食物本身或接近食物的準備狀態，例如大麥粒或其穀倉或糌粑袋等。目的不是爲了吃而觸控，如果爲了吃而觸控導致手持，那麼因為沒有給予和接受就吃東西的墮落就不會發生。 1-447 思想上沒有錯誤的理解，動機不是爲了吃，但觸控的慾望沒有中斷，行為如此進行，最終用自己的身體或與身體相關的棍子等觸控，被稱為手持已完成。手持之物對於比丘是不允許的食物，如果吃了，就會產生惡作劇。在這裡，爲了消除主要的疑惑之處，大多數博學的持律者都認為，僅僅觸控手持之物就意味著手持已經完成，但博學的成就者Palden Sangye和博學的大師釋迦勝賢這樣說：對於這個手持之物，必須有一個不是爲了吃的觸控，因為沒有給予和接受就吃東西會導致墮落。這是智者之言，因為手持已完成之物是不允許的食物，所以吃了不允許的食物不會產生沒有給予和接受就吃東西的實際墮落，而且不觸控就吃東西也是不可能的。此外，爲了吃而觸控食物，是沒有給予和接受就吃東西的行為，而不是手持，如果是這樣，那麼比丘沒有給予和接受就用自己的手拿起食物來吃。 1-448 就會同時產生一個吃了手持之物的惡作劇和一個沒有給予和接受就吃東西的墮落，但這種情況不會發生，因為這位比丘沒有吃手持之物和沒有給予和接受就吃東西的兩種不同的動機，並且在已經規定了沒有給予和接受就吃東西會導致墮落的情況下，也沒有必要規定吃更輕微的食物會導致惡作劇，如果給予和接受了，就會損壞給予的食物。

【English Translation】 Being in a state of preparation: oneself or someone similar has dominion, and temporarily has the power to control; suitable for giving and receiving, and not related; oneself or someone similar gives and receives, and it will not be damaged; there is no cause for being exhausted; unrelated to a stable foundation. The sound is not unpleasant; oneself is not a patient; it is not a time for giving, i.e., a time of famine and similar famines; accomplishing special affairs; and in situations such as having to touch helplessly, there is no downfall. The so-called food itself or the state of preparation close to food, such as barley grains or their granary or tsampa bags, etc. The purpose is not to touch in order to eat, if touching in order to eat causes hand-holding, then because there is no giving and receiving, the downfall of eating will not occur. 1-447 In thought, there is no mistaken understanding, the motivation is not to eat, but the desire to touch is not interrupted, the action is performed in this way, and finally touching with one's own body or a stick related to the body, etc., is called hand-holding completed. The hand-held object is not allowed food for a bhikshu, and if eaten, a misdemeanor will occur. Here, in order to eliminate the main points of doubt, most learned Vinaya holders believe that merely touching the hand-held object means that hand-holding has been completed, but the learned accomplished Palden Sangye and the learned master Shakya Chokden said: For this hand-held object, there must be a touch that is not for eating, because eating without giving and receiving will lead to downfall. This is the word of the wise, because the hand-holding completed object is not allowed food, so eating not allowed food will not cause the actual downfall of eating without giving and receiving, and it is also impossible to eat without touching. Furthermore, touching food in order to eat is the action of eating without giving and receiving, not hand-holding, if so, then when a bhikshu takes food with his own hand and eats it without giving and receiving. 1-448 There would simultaneously occur one misdemeanor of eating a hand-held object and one downfall of eating without giving and receiving, but this situation will not occur, because this bhikshu does not have two different motivations for eating a hand-held object and eating without giving and receiving, and since it has been stipulated that eating without giving and receiving will lead to downfall, there is also no need to stipulate that eating a lighter food will lead to a misdemeanor, if giving and receiving has been done, the food that has been given will be damaged.

---

ེན་མ་བྱས་པར་ཟོས་ན་ལྟུང་ བྱེད་དེ་འབྱུང་བར་རིགས་ན་ཡང་། ལག་ཉ་ཅན་དེ་ལ་བྱིན་ལེན་མི་ཆགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལ་ཆགས་ན་ལག་ཉར་སོང་བ་དེ་ལ་སླར་བྱིན་ལེན་བྱས་ཏེ་ཟ་བར་གནང་རིགས་པ་ལས་ དེ་མ་གནང་བའི་ཕྱིར་དང་། ཚིག་ལེ་ལས་ཀྱང་། རེག་ནས་བྱིན་ལེན་མི་བྱ་སྟེ། ཞེས་བཤད་འདུག་པའི་ཡང་ཕྱིར་དང་། དེ་གཉིས་ཅིག་ཅར་དུ་འབྱུང་ན་དེ་ལ་ཉེས་བྱས་འབྱུང་བས་ཟ་མི་རུང་ ཞེས་གསུངས་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཁོ་ན་རེ། ལུང་ལས། དགེ་སློང་གིས་འཚལ་སྔ་མ་གཅིག་འཚལ་བ་ལས་ལྟུང་བ་བཞིར་འགྱུར་བ་མཆིས་སམ། ཡོད་དེ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པ་དང་། རུང་བ་མ་བྱས་པ་དང་། 1-449 གསོག་འཇོག་བྱས་པ། དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་ནའོ། ཞེས་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་བའི་དུས་རུང་གི་ཁ་ཟས་ཞིག་ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བ་ལ་གསོག་འཇོག་ཅན་ ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད། དུས་མ་ཡིན་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་རྣམས་ཅིག་ཅར་དུ་འབྱུང་བར་བཤད་པ་དེ་མི་འཐད་པར་ཐལ། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་ལ། ལག་ ཉ་ཅན་ཟོས་པའི་ཉེས་བྱས་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟོས་པའི་ལྟུང་བྱེད་གཉིས་ཅིག་ཆར་འབྱུང་བ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྟགས་དངོས་ཟེར་ན། འདིའི་ལན་ལ། པཎ་ཤཱཀ་པའི་འདུལ་སྤྱི་ལས། སྐྱོན་མེད་ དེ། རང་ངམ་གཞན་གྱིས་ལག་ཉར་སོང་ཟིན་པ་དང་། སྒོག་པ་ལྟ་བུ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་རུང་བ་མ་ཡིན་པ་ཞིག་ལ། དེར་འདུ་ཤེས་པའི་སྒོ་ནས་ཕྱི་དྲོ་བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟོས་ པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ལ། སྨན་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་རུང་བ་ཅིག་ལག་ཉར་བླངས་ཏེ་ཟོས་པ་ལ་ནི། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་གོ་ཞེས་ལན་འདེབས་སོ། །དེ་ནི་མི་ རིགས་ཏེ། སྒོག་པ་ལྟ་བུ་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བ་ཕྱི་དྲོ་ཟོས་པ་ལ་དུས་མིན་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་སོགས་འབྱུང་ན། ལྟུང་བ་དེ་དག་འབྱུང་བའི་ཟས་དེ་ལ། 1-450 རུང་བ་ཚད་ལྡན་དགོས་ཞེས་རང་གིས་ཀྱང་ཁས་བླངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་སྨན་ངོ་བོའི་སྒོ་ནས་རུང་བ་ཅིག་ལག་ཉར་བླངས་ཏེ་ཟོས་པ་ལ། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ ལྟུང་བྱེད་འབའ་ཞིག་འབྱུང་ཞེས་པ་ཡང་། ཁྱོད་རང་ལ་འགལ་ཏེ། ལག་ཉ་འབྱུང་བ་ལ་ཟ་བྱེད་མ་ཡིན་པར་རེག་པ་དགོས་པ་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བ་ལ་ ཟ་ཆེད་དུ་རེག་ནས་ཟོས་པ་དགོས་ཞེས་ཁས་བླངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་མཁས་གྲུབ་དཔལ་ལྡན་སངས་རྒྱས་ལུང་དེའི་དོན། ལྟུང་བ་དེ་དག་གི་ཆར་གཏོགས་ཙམ་འབྱུང་བ་ལ་དགོངས་ སོ་གསུངས་པ་འདི་འཐད་པར་མངོན་ཏེ། གསོག་འཇོག་བྱས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བའི་སྨན་དེ་ལ་གསོག་འཇོག་ཏུ་སོང་ཟིན་པ་ཞིག་དགོས་པས། ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་

【現代漢語翻譯】 如果未經給予而食用，則會犯墮罪，即使有這種可能性。因為對於持有物的人來說，不會產生給予和接受的行為。如果對此執著，那麼對於已經成為持有物的東西，允許再次給予和接受后食用，但實際上並沒有允許這樣做。而且，在《詞彙》中也說：『接觸后不要給予和接受』。此外，如果這兩者同時發生，那麼就會產生惡作劇，因此不能食用，因為不應該這樣說。對此有人說：經文中說：『比丘一次乞食，會產生四種墮罪嗎？』回答說：『是的，有。未經給予，未經允許，儲藏，非時而食。』因此，具有戒律的比丘，對於已經成為儲藏物的、允許時間內的食物，在下午未經給予而食用，就會同時產生食用儲藏物的墮罪，非時而食的墮罪，未經給予而食用的墮罪，這不合理。因為對於具有戒律的比丘來說，食用持有物的惡作劇和未經給予而食用的墮罪不可能同時發生。如果說這是真實的理由，那麼對此的回答是：班禪釋迦的《律總》中說：『沒有過失。對於自己或他人已經成為持有物的東西，或者像大蒜一樣本質上不允許的東西，如果意識到這一點，在下午未經給予而食用，就是這種情況。』而對於本質上允許的藥物，如果拿在手中食用，那麼僅僅是未經給予而食用的墮罪。』這樣回答。但這並不合理，因為如果像大蒜一樣本質上不允許的東西在下午食用，就會產生非時而食的墮罪和未經給予而食用的墮罪等，那麼對於產生這些墮罪的食物，必須是符合標準的允許物，這與你自己的承諾相矛盾。而且，對於本質上允許的藥物，如果拿在手中食用，那麼僅僅會產生未經給予而食用的墮罪，這也與你相矛盾，因為產生持有物需要觸控而非食用，而產生未經給予而食用的墮罪需要爲了食用而觸控后食用，這與你所承諾的相矛盾。因此，克珠·班丹桑杰說，那部經的含義是指僅僅是墮罪的一部分，這似乎是合理的。因為食用儲藏物的墮罪產生的藥物必須是已經成為儲藏物的東西，所以需要通過儀軌的方式。 If one eats without being given, it is a downfall, even if it is likely to occur. Because for the one who has possession, there is no giving and receiving. If one is attached to it, then for something that has become a possession, it would be permissible to give and receive again and then eat it, but it is not permitted. Moreover, in the 'Lexicon,' it says, 'Do not give and receive after touching.' Furthermore, if these two occur simultaneously, then a misdeed occurs, so it is not permissible to eat, because it should not be said. To this, someone says: In the scriptures, it says, 'Does a bhikshu incur four downfalls from one early meal?' The answer is: 'Yes, there are. Without being given, without being allowed, hoarding, and eating at the wrong time.' Therefore, a bhikshu with vows, for food that has become hoarded and is permissible at the right time, if he eats it in the afternoon without being given, then the downfall of eating hoarded food, the downfall of eating at the wrong time, and the downfall of eating without being given occur simultaneously, which is unreasonable. Because for a bhikshu with vows, the misdeed of eating something held and the downfall of eating without being given cannot occur simultaneously. If one says this is the real reason, then the answer to this is: In Panchen Shakya's 'General Vinaya,' it says, 'There is no fault. For something that has already become a possession by oneself or another, or something that is not permissible by nature, such as garlic, if one is aware of this and eats it in the afternoon without being given, that is the case.' But for a medicine that is permissible by nature, if one takes it in hand and eats it, then it is only the downfall of eating without being given.' This is the answer. But this is not reasonable, because if something that is not permissible by nature, such as garlic, is eaten in the afternoon, then the downfall of eating at the wrong time and the downfall of eating without being given occur, etc., then for the food that causes these downfalls, it must be a permissible item that meets the standards, which contradicts your own promise. Moreover, saying that only the downfall of eating without being given occurs when one takes a medicine that is permissible by nature in hand and eats it also contradicts you, because the occurrence of possession requires touching rather than eating, and the downfall of eating without being given requires touching and eating for the purpose of eating, which contradicts what you have promised. Therefore, the meaning of that scripture, as stated by Khedrup Palden Sangye, is that it refers only to a part of the downfalls, which seems reasonable. Because the medicine that causes the downfall of eating hoarded food must be something that has already become hoarded, so it requires a ritual method.

【English Translation】 If one eats without being given, it is a downfall, even if it is likely to occur. Because for the one who has possession, there is no giving and receiving. If one is attached to it, then for something that has become a possession, it would be permissible to give and receive again and then eat it, but it is not permitted. Moreover, in the 'Lexicon,' it says, 'Do not give and receive after touching.' Furthermore, if these two occur simultaneously, then a misdeed occurs, so it is not permissible to eat, because it should not be said. To this, someone says: In the scriptures, it says, 'Does a bhikshu incur four downfalls from one early meal?' The answer is: 'Yes, there are. Without being given, without being allowed, hoarding, and eating at the wrong time.' Therefore, a bhikshu with vows, for food that has become hoarded and is permissible at the right time, if he eats it in the afternoon without being given, then the downfall of eating hoarded food, the downfall of eating at the wrong time, and the downfall of eating without being given occur simultaneously, which is unreasonable. Because for a bhikshu with vows, the misdeed of eating something held and the downfall of eating without being given cannot occur simultaneously. If one says this is the real reason, then the answer to this is: In Panchen Shakya's 'General Vinaya,' it says, 'There is no fault. For something that has already become a possession by oneself or another, or something that is not permissible by nature, such as garlic, if one is aware of this and eats it in the afternoon without being given, that is the case.' But for a medicine that is permissible by nature, if one takes it in hand and eats it, then it is only the downfall of eating without being given.' This is the answer. But this is not reasonable, because if something that is not permissible by nature, such as garlic, is eaten in the afternoon, then the downfall of eating at the wrong time and the downfall of eating without being given occur, etc., then for the food that causes these downfalls, it must be a permissible item that meets the standards, which contradicts your own promise. Moreover, saying that only the downfall of eating without being given occurs when one takes a medicine that is permissible by nature in hand and eats it also contradicts you, because the occurrence of possession requires touching rather than eating, and the downfall of eating without being given requires touching and eating for the purpose of eating, which contradicts what you have promised. Therefore, the meaning of that scripture, as stated by Khedrup Palden Sangye, is that it refers only to a part of the downfalls, which seems reasonable. Because the medicine that causes the downfall of eating hoarded food must be something that has already become hoarded, so it requires a ritual method.

---

མི་རུང་བ་ཡིན་ལ། དུས་ མིན་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་དང་། བྱིན་ལེན་མ་བྱས་པར་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བའི་སྨན་དེ་ལ་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་རུང་བ་ཅིག་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ འདི་འཐད་ན། ལམ་རྒྱགས་ལ་དེ་ལྟ་བུའི་བྱིན་ལེན་བྱས་པས་ཆོག་པ་ལ། ལམ་རྒྱགས་ཁུར་ནས་རུང་བ་གཞན་དང་བརྗེ་པོ་བྱེད་པ་དང་། བརྗེ་པོའི་སྐབས་མ་རྙེད་ན། ལག་ཉར་མི་འགྱུར་བའི་ཐབས་ཟན་གཅོད་ཀྱི་ཆོ་ག་བྱེད་པ་དང་། 1-451 དེ་ཡང་སྟབས་མ་བདེ་ན་ལག་ཉ་གནང་བ་སོགས་ཀྱི་རྣམ་གཞག་ཡོང་དོན་མེད་པའི་རིགས་པ་ནི་བཟང་པོར་སྣང་ལ། འོན་ཀྱང་བམ་ལྔ་ལས། གལ་ཏེ་དུས་མ་ཡིན་པར་རུང་བའི་རྫས་ལས་ སྦྱོར་ན་ནི། བསྙེན་པར་རྫོགས་པས་ཀྱང་རྫས་དེ་ཉིད་བྱིན་ལེན་བྱས་ནས་སྦྱར་ཏེ་བརྩགས་ལ། གང་གི་ཚེ་འཐུང་བའི་ཚེ་ན་ཆུ་གྲང་མོས་བཏབ་པའི་བརྟག་པ་དང་། བྱིན་ལེན་སྟོབ་ཏུ་བཅུག་ནས་ བཏུང་དུ་རུང་ཞེས་བྱིན་ལེན་ལན་གཉིས་བཤད་པའི་སྔ་མ་དེ་ལག་ཉ་འགོག་བྱེད་ཀྱི་བྱིན་ལེན་ཡིན་ཞེས་སོགས་དང་། ལུང་གཞན་འགའ་ལས་ཀྱང་བྱིན་ལེན་ལན་གཉིས་བཤད་པ་ཁ་རེ་སྣང་བ་ནི། འཁྲུལ་གཞིར་གྱུར་པས་སླད་ནས་ཀྱང་བརྟག་པར་བྱའོ། །གོང་དུ་གཞི་བརྟན་པོ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དགོས་པའི་དོན་ནི། ས་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤིང་འབྲུ་ལྟ་བུ་ལ་རེག་ཀྱང་ལག་ཉ་མེད་པའོ། །ཆུད་འཛའ་ བའི་རྐྱེན་མེད་པའི་དོན་ནི། ཟས་དེ་ལ་རེག་ནས་མ་བཙོས་ན་མེ་ཆུ་དང་ཆོམ་རྐུན་སོགས་ཀྱིས་བརླག་པར་འགྱུར་བའི་ཉེས་པ་ཡོད་ན་རེག་ཀྱང་ལག་ཉར་མི་འགྱུར་བའོ། །ནོར་བ་དང་བརྗེད་ པས་རེག་ཀྱང་ལག་ཉར་མི་འགྱུར་ཏེ། འདུ་ཤེས་འཁྲུལ་བའི་ཕྱིར། དེ་ལྟར་ཡང་ནོར་བ་དང་བརྗེད་པས་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པས་སོ། །གནད་དེས་ན་རང་དབང་བའི་བཟའ་བཅའ་སྣ་ཚོགས་ཀྱིས་བཀང་བའི་སྣོད་ལ་རེག་པ་དང་། 1-452 དེ་བཀལ་བའི་རྟ་གླང་སོགས་གཞོན་པ་ལ་རེག་པ་དང་། དེའི་མཐུར་ནས་འཁྲིད་པ་སོགས་ལའང་ལག་ཉར་སོང་དོགས་ཡོད་པས་བསྲུང་དགོས་སོ།། །། རྩ་བའི་གཉིས་པ་མཚམས་བཙོས་ལ་ཡང་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་ མཐར་ཐུག་གོ །དང་པོ་ནི། གང་དུ་འཚོད་པའི་གནས། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བ་དབང་བའི་མཚམས་ཀྱི་ནང་ཉེ་འཁོར་དང་བཅས་པ་རུང་ཁང་མ་བཅད་པའོ། །གང་འཚོད་པའི་ཟས་ནི། སྨན་རྣམ་བཞི་ རུང་བ་ཚད་ལྡན། རང་ངམ་རང་དང་འདྲ་བ་དབང་བ། ཆུད་འཛའ་བའི་སྐྱོན་མེད་པ། རྗེན་པ་དང་མ་བྲལ་བ། ཟས་དངོས་སམ། དེའི་ཉེ་བའི་སྟ་གོན་དུ་གནས་པའོ། །བདག་ཉིད་གནང་བའི་དུས་ ཅན་མིན་པ། བསམ་པ་ལ་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་ཞིང་། ཀུན་སློང་མེའམ་རླངས་པ་སོགས་ལ་རེག་འདོད་རྒྱུན་མ་ཆད་པ། སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་དེ་ལ་རེག་པར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་དེས་རེག་ པའོ། །རྗེན་པ་དང་མ་བྲལ་བ་ནི། ཤ་སྐམ་པོ་དང་འབྲས་སོགས་མི་སྙི་བ་རྣམས་ཀྱི་སུམ་ཆ་བངས

【現代漢語翻譯】 不行。因為需要通過儀軌使非時食的墮罪和未經給予而食用的墮罪得以避免的藥物成為允許之物。因此，如果這種防止手觸的給予是合理的，那麼在路糧上進行這樣的給予就足夠了。如果攜帶路糧與他人交換，交換時沒有找到，就要進行不變成手觸的斷食儀軌。 1-451 如果不方便，允許手觸等規定就沒有意義，這種說法似乎是好的。然而，在《五分律》中說：『如果用非時允許的物品來製作，即使是比丘，也要給予並接受該物品，然後混合並堆積。在飲用時，要用冷水浸泡並給予接受，然後才能飲用。』這裡說了兩次給予接受，第一次是防止手觸的給予接受等等。其他一些律典中也出現了兩次給予接受的情況，這會成為錯誤的根源，以後還需要進一步考察。上面所說的需要與穩固的基礎無關，意思是即使接觸了從土地生長的樹木果實等，也不會構成手觸。沒有浪費的原因是，如果接觸了食物，不煮熟就會因為火、水、盜賊等原因而毀壞，有這樣的過失，那麼接觸了也不會構成手觸。因為錯誤和遺忘而接觸也不會構成手觸，因為意識混亂。正如經文所說：『也不是因為錯誤和遺忘。』關鍵在於，接觸裝滿各種自由享用的食物的容器， 1-452 以及接觸裝載食物的馬、牛等牲畜，以及牽著它們行走等，都有可能構成手觸，所以需要謹慎。根本的第二條是烹飪結界，也要具備基礎、意樂、加行和究竟。首先，烹飪的地點是自己或與自己相似的人所管轄的結界內，包括附近，但沒有隔開的房間。所烹飪的食物是：四種藥物符合標準，自己或與自己相似的人所管轄，沒有浪費的過失，沒有分開生的狀態，是食物本身或接近食物的準備狀態。自己不是允許的時間，意樂是沒有意識錯亂，動機是想要持續接觸火或蒸汽等，加行是自己或指定的人開始接觸它，究竟是實際接觸到它。沒有分開生的狀態是指：乾肉和不柔軟的米等的三分之一。

【English Translation】 It is not permissible. Because it is necessary to have a ritual to make the medicine that causes the transgression of eating at the wrong time and the transgression of eating without being given, permissible. Therefore, if this giving and receiving to prevent hand touch is reasonable, then it is sufficient to do such giving and receiving for road rations. If carrying road rations to exchange with others, and not finding it at the time of exchange, then one must perform the ritual of fasting to prevent it from becoming hand touch. 1-451 If it is inconvenient, the rules of allowing hand touch etc. are meaningless, this seems good. However, in the 《Mahāvastu》 it says: 'If one makes something from a substance that is permissible at the wrong time, even a fully ordained monk must give and receive that substance, then mix and pile it up. When drinking it, one must soak it in cold water and give and receive it, then it is permissible to drink.' Here, giving and receiving is mentioned twice, the first time is the giving and receiving to prevent hand touch, etc. In some other Vinaya texts, there are also cases where giving and receiving is mentioned twice, which can be a source of error and needs to be further investigated later. The above-mentioned need to be unrelated to a solid foundation means that even touching tree fruits etc. that grow from the land does not constitute hand touch. The reason for not wasting is that if one touches food, if it is not cooked, it will be destroyed by fire, water, thieves etc., if there is such a fault, then touching it will not constitute hand touch. Touching due to error and forgetfulness will also not constitute hand touch, because the consciousness is confused. As the sutra says: 'It is not because of error and forgetfulness.' The key is to touch containers filled with various freely available foods, 1-452 and to touch horses, cattle etc. that carry the food, and to lead them etc., there is a risk of hand touch, so one must be careful. The second fundamental is the cooking boundary, which must also have a basis, intention, effort and completion. First, the place of cooking is within the boundary governed by oneself or someone similar to oneself, including the vicinity, but without a separated room. The food to be cooked is: the four medicines meet the standards, governed by oneself or someone similar to oneself, without the fault of waste, not separated from the raw state, is the food itself or the preparation state close to the food. One is not the time of permission, the intention is without confusion of consciousness, the motivation is to continuously want to touch fire or steam etc., the effort is that oneself or the designated person begins to touch it, the completion is actually touching it. Not separated from the raw state means: one third of dried meat and non-soft rice etc.

---

་ན་རྗེན་པ་དང་བྲལ། དེའི་སྔ་རོལ་དུ་མ་བྲལ་བའོ། །ཤ་རློན་ལྟ་བུ་སྙི་བ་ རྣམས་ཀྱི་ཁ་དོག་འགྱུར་ན་རྗེན་པ་དང་བྲལ། མ་འགྱུར་ན་རྗེན་པ་དང་མ་བྲལ་བའོ། །ཐུག་པ་དང་འོ་མ་ལ་སོགས་པ་ཁུ་བ་རྣམས་ནི་ལན་གསུམ་ཁོལ་ན་རྗེན་པ་དང་བྲལ། དེ་མ་ཁོལ་བ་རྗེན་པའོ། ། 1-453 གསུམ་པ་ཞག་ལོན་ལ་ཡང་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་གོ །དང་པོ་ལ། གང་དུ་འཚོད་པའི་གནས་དང་། གང་འཚོད་པའི་སྨན་གོང་བཞིན་ལ། རྗེན་པ་དང་བྲལ་མ་བྲལ་ཁྱད་པར་མེད་དོ། །བདག་ ཉིད་དང་འདུ་ཤེས་སྔར་བཞིན་ལ། ཀུན་སློང་མཚམས་ནང་དེར་ཞག་ལོན་པར་འདོད་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་པའོ། །སྦྱོར་བ་རང་ངམ་བསྐོས་པས་དེ་ལྟར་རྩོམ་པའོ། །མཐར་ཐུག་མཚམས་ནང་དེར་སང་གི་སྐྱ་རེངས་ ཤར་བའོ། །བཞི་པ་རྗེན་བཙོས་ལ་ཡང་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག དང་པོ་གཞི་སོགས་མཚམས་བཅོས་དང་འདྲ་ལ། འོན་ཀྱང་འདི་ལ་གནས་གང་དུ་སླེབས་ཀྱང་འདྲའོ། །རྗེན་བཙོས་འདི་དང་དགེ་སློང་གིས་ བཙོས་པ་གཉིས་གཅིག་ཡིན་ལ། ལག་ཉ། མཚམས་བཙོས། ཞག་ལོན། རྗེས་བཙོས་རྣམས་དགེ་སློང་གིས་ཟ་བར་མི་བྱ་སྟེ། དེ་དག་ཆོ་གའི་སྒོ་ནས་མི་རུང་བར་སོང་བས་ཟོས་ན་ཉེས་བྱས་རེ་བསྐྱེད་ པའི་ཕྱིར་རོ།། །། ༄། །དྲུག་པ་དེ་ལས་གཞན་པ་གཞན་ཡང་བསྲུང་ཚུལ། དྲུག་པ་དེ་ལས་གཞན་པ་གཞན་ཡང་བསྲུང་ཚུལ་ལ། བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་གིས། གནང་བའི་དུས་མ་གཏོགས་པར་དུས་ཉིན་གཅིག་ལ་རང་དང་ནོར་ཁ་མི་གཅིག་ཅིང་། སྦྱིན་བདག་ཀྱང་ནོར་ ཁ་མི་གཅིག་པ་ཐ་དད་པ་གཉིས་ལ་ལན་གཉིས་སུ་བཟའ་བ་ལྔའི་ཟས་བླངས་ནས་ཟོས་ན། བླངས་པ་ཚད་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར་ན་ཡང་ཡང་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བས་དེ་བསྲུང་དགོས་སོ། ། 1-454 དེ་ཡང་ཇི་ལྟ་བུ་སྙམ་ན། འདི་ལ་དངོས་དང་། སེལ་བ་གཉིས། དང་པོ་ལ་གཞི་བསམ་སྦྱོར་བ་མཐར་ཐུག་བཞི་ལས། དང་པོ་ལ། སྦྱིན་པ་པོ་སྔ་ཕྱི་གཉིས་ཀ་ཁྱིམ་པ་ཐ་སྙད་ལྔ་ ལྡན་ནོར་རྫས་ཐ་དད་པ། ཟས་གཉིས་ཀ་བཟའ་བ་ལྔ་གང་རུང་ཡིན་པ། མགྲོན་གྱི་ཚད་དུ་ལོངས་པ། ཕྱི་མ་དེ་ལ་གོས་རྙེད་མེད་པ། བདག་ཉིད་བཅས་ལྡན་དགེ་སློང་ལམ་དུ་ཞུགས་པ་ དང་། སྲ་བརྐྱང་བཏིང་བ་སོགས་གནང་བའི་དམིགས་བསལ་དེ་རྣམས་དང་མི་ལྡན་པ། དུས་མུ་གེའི་དུས་མ་ཡིན་ཞིང་ཉི་མ་གཅིག་ཡིན་པའོ། །ཀུན་སློང་ཟས་སྔ་མ་དེ་ཟོས་ནས་སྦྱིན་བདག་ཕྱི་མ་ དེའི་ཟས་ཀྱང་བཟའ་བར་འདོད་པའི་ཀུན་སློང་བསམ་པ་རྒྱུན་མ་ཆད་ཅིང་འདུ་ཤེས་མ་འཁྲུལ་བ། སྦྱོར་བ་ཟས་ཕྱི་མ་དེ་བཟའ་བར་རྩོམ་པ། མཐར་ཐུག་མགུལ་དུ་མིད་པའི་ཚེ་ན་ལྟུང་བའི་ དངོས་གཞི་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཚིག་ལེ་ལས། ནད་དང་ཆོས་གོས་ལས་དང་ལམ། །དུས་མ་གཏོགས་པར་སྡོམ་བརྩོན་ནི། །ཟས་ནི་གཞན་དུ་འདོད་པ་ཡིས། །ཡང་ཡང་ཟ་ན་ལྟུང་བྱེད་ཡིན། །ཞེས་སོ། །གཉིས་ པ་སེལ་བ་ནི། འོ་ན་ནད་པ་དང་། ལམ་དུ་འགྲོ་བ་དང་།

【現代漢語翻譯】 如果（食物）沒有完全煮熟，就會與生食分離。如果之前沒有分離，就像生肉一樣，如果柔軟食物的顏色改變，就與生食分離；如果顏色沒有改變，就沒有與生食分離。湯和牛奶等液體，煮沸三次就與生食分離；沒有煮沸的就是生的。 1-453 第三，對於陳腐的酥油，也有基礎、意圖、行為和究竟。首先，在哪裡熬製的地方和熬製的藥物，都和之前一樣，與生食分離與否沒有區別。本體和認知與之前一樣，發心是在結界內想要酥油陳腐，並且持續不斷。行為是自己或指定的人那樣做。究竟是在結界內，第二天早晨的曙光升起。 第四，對於生煮，也有基礎、意圖、行為和究竟。首先，基礎等同於結界的處理，但對於這個，無論到達哪裡都可以。生煮和比丘煮的是一樣的，手巾、結界煮、陳腐酥油、後續煮都不能讓比丘吃，因為那些通過儀軌變得不合適，吃了會產生墮罪。 ༄། །第六，除此之外的其他守護方式。 第六，除此之外的其他守護方式。持戒的比丘，除了允許的時間外，在一天之內，對於自己和施主不是同一類財產，施主也不是同一類財產，對於兩個不同的施主，兩次接受五種食物並食用，因為接受的量超過了限度，所以會產生反覆吃的墮罪，所以必須守護。 1-454 那麼，這是怎樣的呢？這裡有實質和排除兩種。首先，對於第一種，有基礎、意圖、行為和究竟四種。首先，佈施者前後都是具備五種名稱的在家居士，財物不同，食物都是五種食物中的任何一種，達到了客人的量，後面的那個沒有得到衣服，本體是持戒的比丘，進入道路，不具備硬鋪、軟鋪等允許的特殊情況，不是饑荒時期，並且是同一天。 發心是吃了之前的食物后，想要吃後面那個施主的食物，這種發心持續不斷，並且認知沒有錯亂。行為是開始吃後面的食物。究竟是在吞嚥的時候，墮罪的實質就成立了。如《律經》所說：『疾病和法衣，工作和道路，除了時間外，精進持戒者，因為想要其他的食物，反覆吃就會產生墮罪。』 第二是排除：那麼，病人、在路上行走的人、

【English Translation】 If (the food) is not completely cooked, it is separated from raw food. If it was not separated before, like raw meat, if the color of soft food changes, it is separated from raw food; if the color does not change, it is not separated from raw food. Soups and milk, etc., liquids, if boiled three times, are separated from raw food; what is not boiled is raw. 1-453 Third, for aged ghee, there are also basis, intention, action, and ultimate. First, the place where it is boiled and the medicine for boiling are the same as before, and there is no difference whether it is separated from raw food or not. The entity and cognition are the same as before, and the intention is to want the ghee to be aged within the boundary, and it is continuous. The action is to do it that way by oneself or by an appointed person. The ultimate is within the boundary, and the dawn of the next morning rises. Fourth, for raw cooking, there are also basis, intention, action, and ultimate. First, the basis is the same as the treatment of the boundary, but for this, it doesn't matter where it arrives. Raw cooking and what the bhikshu cooks are the same, and the hand towel, boundary cooking, aged ghee, and subsequent cooking should not be eaten by the bhikshu, because those become unsuitable through rituals, and eating them will generate a downfall. ༄། །Sixth, other ways to protect other than that. Sixth, other ways to protect other than that. A bhikshu who observes the precepts, except for the permitted time, in one day, for himself and the donor who are not the same type of property, and the donor is not the same type of property, if he takes and eats five kinds of food twice from two different donors, because the amount taken exceeds the limit, he will generate the downfall of eating repeatedly, so he must protect it. 1-454 So, what is this like? Here there are two types: substance and exclusion. First, for the first type, there are four types: basis, intention, action, and ultimate. First, the donors before and after are both householders with five names, the properties are different, the food is any of the five kinds of food, it has reached the amount of a guest, the latter one has not received clothes, the entity is a bhikshu who observes the precepts, has entered the road, does not have the special circumstances of hard bedding, soft bedding, etc. that are allowed, it is not a time of famine, and it is the same day. The intention is that after eating the previous food, he wants to eat the food of the latter donor, this intention is continuous, and the cognition is not confused. The action is to start eating the latter food. The ultimate is that when swallowing, the substance of the downfall is established. As the Vinaya Sutra says: 'Illness and Dharma robes, work and road, except for the time, the diligent practitioner of vows, because he wants other food, eating repeatedly will generate a downfall.' The second is exclusion: So, the sick person, the person traveling on the road,

---

ལས་བྱེད་པ་དང་། སྦྱིན་བདག་ཕྱི་མ་དེ་ལ་ཆོས་གོས་ཀྱི་རྙེད་པ་འབུལ་རྒྱུ་ཡོད་ན། ཡང་ཡང་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་མི་འབྱུང་ཞེས་བསྟན་པའི་ནད་པ་སོགས་ཀྱི་ཚད་ཇི་ལྟ་བ་སྙམ་ན། 1-455 ཉིན་གཅིག་ལ་ཟས་ལན་གཅིག་གིས་མི་འཚོ་བའི་ནད་པ་དེ་ལ་ལྟུང་བ་དེ་མི་འབྱུང་སྟེ། ལན་གཅིག་ཟོས་པས་མི་འཚོ་བ་དེ་ནི་ནད་པ་ཞེས་བྱའོ་ཞེས་སོ། །ཡང་ན་དཔག་ཚད་ཕྱེད་ དུ་སོང་ནས་ལོག་པའམ། དཔག་ཚད་གཅིག་ཙམ་དུ་འགྲུལ་པ་ཕྱིན་པ་དེ་ལ་ཡང་ལྟུང་བ་དེ་མེད་དེ། དཔག་ཚད་ཕྱེད་དུ་སོང་ནས་ནི། །སྡོམ་བརྩོན་སླར་ཡང་ལོག་པ་ན། །དེ་ནི་ལམ་དུ་ ཤེས་བྱ་སྟེ། །ཡང་ཡང་ཟ་ན་ཉེས་པ་མེད། །ཅེས་སོ། །ཡང་གཙུག་ལག་ཁང་ངམ་མཆོད་རྟེན་སོགས་ཀྱི་ཆེད་དུ། ཁྲུ་གང་ངམ་རེ་ལྡེ་ཙམ་གྱི་འཇིམ་པའི་རྐྱང་ནུལ་བྱེད་པའམ། ས་སྙོམས་པ་ལ་ སོགས་ལས་བྱེད་པ་དེ་ལའང་ལྟུང་བ་དེ་མེད་དེ། གཙུག་ལག་ཁང་ངམ་མཆོད་རྟེན་ལ། ཐ་ན་རེ་ལྡེ་ཙམ་ཡང་རུང་། བྱུག་གམ་ཀུན་ནས་སྙོམས་བྱེད་ན། །ལས་བྱེད་དུས་སུ་བརྗོད་པ་ཡིན། །ཞེས་ སོ། །ཡང་སྦྱིན་བདག་ཕྱི་མ་དེ་ལ་ཐ་ནའང་ཁྲུ་གང་ཙམ་ཡན་གྱི་གོས་སམ། དེའི་རྒྱུའི་རྙེད་པ་འབུལ་བ་ཡོད་ན། མགྲོན་ཕྱི་མ་དེ་ཟོས་པ་ལ་ཡང་ཡང་ཟ་བའི་ལྟུང་བ་དེ་མི་ འབྱུང་སྟེ། ཡུལ་བཞིར་ཁྲུ་ཁང་ཙམ་གྱིས་ཀྱང་། །ཆོས་གོས་ཀྱི་ནི་དུས་སུ་འདོད། །ཅེས་བཤད་པས་སོ། །གོས་རྙེད་ཡོད་ན་མགྲོན་པོས་ཕྱི་མ་བཟར་གནང་། མེད་ན་མི་གནང་བ་ཅི་ཡིན་སྙམ་ན། ཟས་ནི་རྙེད་པར་སླ་ལ། 1-456 གོས་ནི་རྙེད་པར་དཀའ་བས་སློབ་མ་ལ་བརྩེ་བར་དགོངས་པ་ཡིན་ཏེ། ཀུན་ཏུ་གོས་ནི་མི་རྙེད་ཕྱིར། །ཀུན་མཁྱེན་ཐུགས་རྗེ་ཅན་གྱིས་གནང་། །ཞེས་སོ། །གནད་དེས་ན་རང་གི་ཉེ་དུ་ཡིན་ན་ ཉིན་གཅིག་ལ་དུས་མ་ཡོལ་བར་བཟའ་བ་ལན་མང་དུ་བླངས་ནས་ཟོས་ཀྱང་ལྟུང་བ་དེ་མེད་ན། རང་གི་ཟས་ལ་ལྟ་སྨོས་ཀྱང་ཅི་དགོས་ཏེ། ཕྱིར་ན་རྗེ་བོས་གསུངས་པ་ནི། །ཉེ་དུ་ འབྲེལ་པ་ཁོ་ན་ལ། །ལན་བརྒྱར་བཟའ་བ་ཟོས་ཀྱང་ནི། །ལྟུང་བའི་དྲི་མ་ཡོད་མ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་པས་སོ། །ཡང་ཡང་ཟ་ཆོག་པའི་དམིགས་བསལ་དེ་དག་ལ་ཡང་སྤངས་པ་ཡོངས་རྫོགས་ཀྱི་དགེ་ སློང་ཡིན་ན་ཕྱི་མ་དེ་བཟའ་བ་ལ་ལྷག་བོར་གྱི་ཆོ་ག་དགོས་པ་འདྲ་སྟེ། མ་བྱས་ན་སྤངས་པ་ཟ་བའི་ལྟུང་བྱེད་འབྱུང་བས་སོ། །འདུལ་བ་སྨན་བཞིའི་ཟུར་བཀོལ་བློ་གསལ་ལ་ཉེ་ བར་མཁོ་བ་སྨན་གྱི་ཟེ་འབྲུ་རོ་ལྡན་དབང་པོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་ཤཱཀྱའི་དགེ་སློང་འདུལ་བ་འཛིན་པ་ནཱ་གཱརྫུ་ནས་མཉན་ཡོད་བྱ་གཤོངས་བཀྲ་ཤིས་གསེར་ཁང་གི་ཆོས་གྲྭ་འཆི་མེད་ཡོངས་ འདུའི་སྐྱེད་ཚལ་དུ་སྦྱར་བའི་ཡི་གེ་པ་ནི་གཉོས་བན་དགེར་བུ་བ་འཇམ་པའི་རྡོ་རྗེས་འདར་སྟོད་རྣམ་རྒྱལ་སྟག་རྩེས་ལེགས་པར་བྲིས་པ་དགེ་ལེགས་འཕེལ། །བཀྲ་ཤིས། ཕྱག་རིས་ངོ་མ་ལས་གཅིག་ཞུས་དག། །།

【現代漢語翻譯】 如果工作人員和後來的施主有供養僧衣的財物，那麼對於病人等，如何理解所說的不會犯下屢次進食的墮罪呢？ 1-455 對於一天吃一頓飯無法維持生命的病人來說，不會犯下這種墮罪。一次進食無法維持生命的人，就被稱為病人。或者，如果有人走到半由旬（梵文：yojana，古印度長度單位，約合7-15公里）的距離后返回，或者旅行到大約一由旬的距離，也不會犯下這種墮罪。因為：『如果苦行者走到半由旬，然後又返回，這在路上是可以理解的，可以多次進食而沒有過錯。』此外，爲了寺廟或佛塔等，即使是做一個手掌大小的泥磚，或者平整土地等工作的人，也不會犯下這種墮罪。因為：『爲了寺廟或佛塔，即使是塗抹或完全平整一個手掌大小的地方，在工作的時候也是允許的。』此外，如果後來的施主有供養哪怕是一手掌大小以上的布料，或者類似財物，那麼後來的客人進食也不會犯下屢次進食的墮罪。因為：『在四個地方，即使是一手掌大小的布料，也被認為是僧衣的合適時機。』如果有了布料的供養，客人就可以接受後來的食物，如果沒有，就不接受，這是為什麼呢？食物容易獲得， 1-456 而布料難以獲得，這是爲了體恤弟子。因為：『因為到處都難以獲得布料，所以一切智者慈悲地允許。』因此，如果是因為親屬關係，即使在一天之內多次、在非時段進食，也不會犯下墮罪。更何況是吃自己的食物呢？所以，至尊者（藏文：rje bo）說：『僅僅因為親屬關係，即使吃一百次食物，也不會有墮罪的污點。』對於那些允許屢次進食的特殊情況，如果是完全放棄（一切所有）的比丘，那麼接受後來的食物似乎需要進行『剩餘物』（藏文：lhag bor）的儀式，否則會犯下進食放棄物的墮罪。這部《律藏·四藥釋難·明鑑易解·甘露藥藏》（'dul ba sman bzhi'i zur bkol blo gsal la nye bar mkho ba sman gyi ze 'bru ro ldan dbang po）是由釋迦比丘、持律者龍樹（梵文：Nāgārjuna）在舍衛城（梵文：Śrāvastī）祇園精舍吉祥金殿的不死圓滿苑（mnyan yod bya gshongs bkra shis gser khang gi chos grwa 'chi med yongs 'du'i skyed tshal）中撰寫，由聶溫·格爾布瓦·蔣貝多吉（gnyos ban dger bu ba 'jam pa'i rdo rjes）書寫，達托·南嘉塔孜（'dar stod rnam rgyal stag rtse）潤色。愿吉祥增長！吉祥！從原始手稿中校對了一處錯誤。 。

【English Translation】 If the workers and the later patrons have offerings of robes, then how should we understand the statement that there is no offense of repeatedly eating for patients, etc.? 1-455 For a patient who cannot survive on one meal a day, there is no such offense. One who cannot survive on one meal is called a patient. Or, if someone goes half a yojana (Sanskrit: yojana, an ancient Indian unit of length, approximately 7-15 kilometers) and returns, or travels about one yojana, there is also no such offense. Because: 'If an ascetic goes half a yojana and then returns, this is understood to be on the road, and there is no fault in eating repeatedly.' Furthermore, for the sake of a temple or stupa, even making a mud brick the size of a hand span, or leveling the ground, etc., there is no such offense. Because: 'For a temple or stupa, even if it is only smearing or completely leveling a hand span, it is permissible during work.' Furthermore, if the later patron has an offering of cloth even just a hand span or more in size, or similar wealth, then the later guest eating will not incur the offense of repeatedly eating. Because: 'In four places, even a cloth the size of a hand span is considered an appropriate time for robes.' If there is an offering of cloth, the guest may accept the later food, but if not, they may not. Why is this? Food is easy to obtain, 1-456 while cloth is difficult to obtain. This is out of compassion for the disciples. Because: 'Because cloth is difficult to obtain everywhere, the all-knowing compassionate one allows it.' Therefore, if it is because of kinship, even if one eats many times a day, outside of the proper time, there is no offense. How much more so when eating one's own food? Therefore, the Lord (Tibetan: rje bo) said: 'Merely because of kinship, even if one eats a hundred times, there is no stain of offense.' For those special cases where repeated eating is allowed, if one is a fully renunciate bhikshu, then it seems necessary to perform the 'remainder' (Tibetan: lhag bor) ritual when accepting the later food, otherwise one will incur the offense of eating what has been renounced. This Commentary on the Vinaya: Four Medicines, Nectar Essence of Medicine, Beneficial to the Clear-Minded ('dul ba sman bzhi'i zur bkol blo gsal la nye bar mkho ba sman gyi ze 'bru ro ldan dbang po) was written by the Shakya bhikshu, Vinaya holder Nāgārjuna, in the Undying Perfect Garden (mnyan yod bya gshongs bkra shis gser khang gi chos grwa 'chi med yongs 'du'i skyed tshal) of the Jeta Grove Monastery (Śrāvastī). It was written by Nyewo Gelbuwa Jampel Dorje (gnyos ban dger bu ba 'jam pa'i rdo rjes) and proofread by Darto Namgyal Taktse ('dar stod rnam rgyal stag rtse). May auspiciousness increase! Auspicious! One error was corrected from the original manuscript. .

---