greatsixsutras0217_量決定論.g2.0f

六大冊之根本教言Ztsa32ཚད་མ་རྣམ་པ་ངེས་པ་བཞུགས་སོ།། 2-898 ༄༅། །ཚད་མ་རྣམ་པ་ངེས་པ་བཞུགས་སོ།། ༄། །མངོན་སུམ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལ་འཇུག་པ་སྟེ་ལེའུ་དང་པོ། ༄༅། །ཚད་མ་རྣམ་པ་ངེས་པ་བཞུགས་སོ། །རྒྱ་གར་སྐད་དུ། པྲ་མཱ་ཎ་བི་ནི་ཤྩ་ཨ། བོད་སྐད་དུ། ཚད་མ་རྣམ་པར་ངེས་པ། འཇམ་དཔལ་གཞོན་ནུར་གྱུར་པ་ལ་ཕྱག་འཚལ་ལོ། །གང་ ལ་འཕགས་པ་ཉིད་བྱོན་རྗེས་གཟུང་དེ་ནི་དཔལ་ལྡན་དྲི་མེད་བློ་མངའ་སྟེ། །འཇིག་རྟེན་བློ་གྲོས་བླུན་པོ་འདིས་ནི་དེ་ཚིག་བརླིང་བ་གསལ་བར་མི་ཤེས་པས། །ཉེར་བརྟེན་འཇིག་རྟེན་རྒྱལ་མཛད་དེ་ ལ་རྨོངས་པས་ཅུང་ཟད་སྨད་བྱས་ནའང་། །དོན་མིན་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་པས་བརྩེ་བས་དེ་ཡི་ལུགས་ནི་གསལ་བར་བྱ། །ཕན་པ་དང་མི་ཕན་པ་ཐོབ་པ་དང་སྤོང་བ་ནི་ངེས་པར་ཡང་ དག་པའི་ཤེས་པ་མངོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་པས་ན་དེ་མི་མཁས་པ་རྣམས་ལ་བསྟན་པའི་དོན་དུ་འདི་བརྩམ་མོ། །ཡང་དག་པའི་ཤེས་པ་དེ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། མངོན་སུམ་དང་ནི་ རྗེས་སུ་དཔག །ཅེས་བྱ་བའོ། །འདི་དག་གིས་དོན་ཡོངས་སུ་བཅད་ནས་འཇུག་པ་ན་དོན་བྱ་བ་ལ་བསླུ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྒྲ་ལས་བྱུང་བ་དང་ཉེ་བར་འཇལ་བ་ལ་སོགས་ པ་ཚད་མ་གཞན་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཚད་མ་ཡིན་ན་ནི་འདི་གཉིས་ཁོ་ནར་འདུས་པའི་ཕྱིར། ཚད་མ་རྣམ་གཉིས་ཁོ་ན་སྟེ། འབྲེལ་བ་ནི། གཞན་ལས་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པ། ། 2-899 འདྲ་བའི་བདག་ཏུ་རྟོགས་ཕྱིར་རོ། །དོན་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཉིད་དེ་མངོན་སུམ་དང་། ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའོ། །དེ་ལ་གང་ཞིག་ཤེས་པའི་སྣང་བ་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པའི་རྗེས་ སུ་མཐུན་པར་བྱེད་པ་དེ་ནི་མངོན་སུམ་སྟེ། དེ་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཏེ་རང་གི་མཚན་ཉིད་དོ། །གཞན་ནི་བློ་ལ་དངོས་སུ་རང་གི་ངོ་བོ་འཇོག་པའི་ནུས་ པས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་པར་མི་འཐད་པ་ཉིད་དོ། །གཞན་མཐོང་བ་ན་གཞན་རྟོགས་པ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཉིད་ ཡིན་ན་ནི་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་ཇི་ལྟ་བུའི་རྣམ་པ་དང་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་གྲུབ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་རྣམ་པ་ཉེ་བ་ཉིད་དུ་གོ་བར་བྱེད་ལ་འབྲེལ་པ་ལས་སྤྱིའི་ཚུལ་དུ་རྟོགས་པ་ ཡང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཚད་མ་གཉིས་ཁོ་ན་སྟེ། གཞན་དུ་ན་རྟོགས་པར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་འབྲེལ་པ་ཁོ་ན་ནི་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་གཟུང་ བའི་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཅན་ལ་མཐོང་བ་ཡང་ཡིན་ལ། དེ་ནི་སྒྲ་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་ཚད་མ་གཞན་མ་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་དག་དེ་ལ་མཐོང་ན་འོ་ན་དོན་ཅི་ཞིག་སྒྲུབ་པའམ་འགོག་པར་བྱེད། 2-900 གང་སྔར་མཐོང་བ་དེ་ལ་དྲན་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། སྒྲ་དང་རྟགས་མེད་པ

【現代漢語翻譯】六大冊之根本教言 Ztsa32 《量決定論》《量決定論》入現量之建立，第一品。《量決定論》。印度語：Pramāṇaviniścaya。藏語：《量決定論》。敬禮妙吉祥童子！于彼處，殊勝者親臨，隨後攝受，彼乃具足光榮、無垢智慧者。世間愚鈍之輩，不明其言辭之精妙。若因無明而稍有誹謗，亦將徒勞無益。故以慈悲之心，闡明其理。利益與無益，獲得與捨棄，皆因正確之知識而顯現。故為不智者，撰寫此論。正確之知識有二：現量與比量。以此二者，斷定一切事物，行事方不致迷惑。若謂另有聲、近取等量，則不然。若為量，則已包含於此二者之中。量唯有二：現量與比量。關聯是：非由他者，非現量。因能覺知相似之自性。事物唯有二：現前與隱蔽。其中，隨知識之顯現而行，隨其生滅而相應者，是為現量。此乃不共之事物自性，即其自相。他者，因無直接於心識中建立自體之能力，故不應被認知。見一物而知他物，不合邏輯，因有太過之嫌。若無彼則不生，則可成立。如是，以何種方式與自性建立關聯，則以何種方式理解其鄰近性。由關聯而普遍認知，亦是比量，故量唯有二。否則，不應被認知。僅其關聯，非為相之定義。然于具法之有法上，亦可見之。然此于聲上不具，云何非為他量？若於彼見之，則成何事？或立或破？若憶起先前所見，則聲與無相無別。

【English Translation】 The Root Teachings in Six Great Volumes Ztsa32, Certainty of Validity Certainty of Validity Entering into the Establishment of Direct Perception, Chapter One. Certainty of Validity. In Sanskrit: Pramāṇaviniścaya. In Tibetan: Certainty of Validity. Homage to youthful Mañjuśrī! In that place, the noble one himself came and then took hold; he is the glorious one, possessing immaculate wisdom. The foolish people of the world do not understand the profundity of his words. Even if they slightly criticize him out of ignorance, it will be in vain. Therefore, with compassion, I will clarify his system. Benefit and non-benefit, obtaining and abandoning, are necessarily accompanied by the manifestation of correct knowledge. Therefore, for the sake of instructing the unwise, this treatise is composed. Correct knowledge is of two kinds: direct perception and inference. Through these, all things are determined, and one will not be deceived in one's actions. If it is said that there are other valid cognitions such as sound and approximation, it is not so. If they are valid cognitions, then they are included within these two. There are only two valid cognitions: direct perception and inference. The connection is: not from another, not direct perception. Because it cognizes the nature of similarity. Things are only of two kinds: manifest and hidden. Among them, that which follows the appearance of knowledge and corresponds to its arising and ceasing is direct perception. This is the unique nature of things, their own characteristic. The other, because it lacks the power to directly establish its own essence in the mind, should not be cognized. To know another by seeing one is not logical, because it would be too extreme. If it does not arise without that, then it can be established. In what way is the connection established with the nature, and in what way does it understand its proximity? Understanding in a general way from the connection is also inference, so there are only two valid cognitions. Otherwise, it should not be cognized. Only its connection is not the definition of a sign. However, it can also be seen on the subject that possesses the quality. But this is not present in sound, so how is it not another valid cognition? If it is seen in that, then what does it accomplish? What does it establish or refute? If it remembers what was seen before, then sound is no different from the signless.

ར་དེ་རང་ཉིད་ཇི་ཞིག་ལྟར་ཡང་དྲན་པར་མི་འགྱུར་རམ་ཅི། གནས་སྐབས་དེ་ཉིད་ལ་བྱེ་བྲག་ཀྱང་ཡོད་དམ། དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་འགའ་ཞིག་ཏུ་མ་གྲུབ་པ་འགའ་ཞིག་ཏུ་སྒྲུབ་པའམ་འགོག་པར་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་འགའ་ཞིག་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན། དེ་དག་ལས་དོན་འགྲུབ་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་དེར་འབྲེལ་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྨྲ་བ་པོའི་མངོན་པར་འདོད་པའི་དོན་གོ་བར་རུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་གཞི་ནི་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་དེ་ཡོད་ ན་ཡོད་པ་དང་། མི་དམིགས་པ་ལས་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་དང་མེད་པ་སྒྲུབ་པ་ལ་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལ་དཔེ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ ཏེ། སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ཉིད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་ཡང་ཐུག་པ་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡུལ་བསྟན་པས་ཞུགས་ པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་འབྲེལ་པ་དྲན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དག་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པ་དག་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་དམིགས་པར་རིགས་པ་མི་དམིགས་ན་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་བརྗོད་དེ། 2-901 དེའི་ཕྱིར་མི་དམིགས་ན་མེད་དོ་ཞེས་རྒྱུ་མཚན་ཉེ་བར་བསྟན་པས་རྨོངས་པ་ལ་ཐ་སྙད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་བརྗོད་པ་ལ་ཕ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །མི་སྣང་བ་མི་དམིགས་པ་ ཡང་རྒྱུ་མཚན་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་འགོག་པ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པར་བརྗོད་པ་ལ་ཕ་ཉིད་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་གི་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ པ་ཐམས་ཅད་ནི་བདག་ཉིད་དང་འབྲེལ་བའི་གྲུབ་པར་བྱེད་པ་མི་འཁྲུལ་པ་གཞན་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པའི་ཚད་མ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་གཞན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། གཞན་དག་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པའི་ཚད་མ་ནི་མེད་དོ། །ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གིས་ཕྱིར། ཚད་དང་ཅིག་ཤོས་སྤྱི་གཞག་དང་། །གཞན་བློ་རྟོགས་པར་བྱེད་ཕྱིར་དང་། །འགའ་ ཞིག་འགོག་པར་བྱེད་ཕྱིར་ཡང་། །ཚད་མ་གཞན་ནི་སྲིད་པ་ཉིད། །དེ་ཤེས་པའི་གསལ་བ་འགའ་ཞིག་གི་འཇུག་པ་ལ་སླུ་བ་དང་མི་སླུ་བ་དག་དམིགས་ནས་ཇི་ལྟར་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ལ་ འཇུག་པ་མི་འཁྲུལ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་ཁོ་ན་ཚད་མ་ཡིན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་དེའི་མཚན་ཉིད་ལ་ཁྱད་པར་སྨྲ་བ་ན་ཆོས་མཐོང་བ་ལས་ཇི་ལྟ་བ་དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བསྒྲུབས་པ་དེ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་ལས་མ་འདས་སོ། ། 2-902 དེ་ཡང་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཡུལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་བསྟན་དུ་མེད་པའི་ཤེས་པའི་གསལ་བ་རྣམས་ལས་མ་གཏོགས་པར་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ཚད་མའམ་ཚད་མ་མ་ཡིན་པར་མི་འགྱུར་ལ། རང་གི་རྒྱུད་ ལ་ཡོད་པ་མཚོན་པར་བྱ་བ་མ་

【現代漢語翻譯】難道它自己不會記得是什麼樣子嗎？難道那個狀態本身也有區別嗎？因此，爲了不否定某些事物，也不肯定某些事物，或者在某些事物中不成立，那麼如何肯定某些事物呢？因為那些事物也不能完成任務，因為那些事物在那裡沒有建立聯繫。爲了使說話者的意圖能夠被理解，理解的基礎就在於此。那麼，如果它存在，那麼從存在到不存在，或者從不可見的事物中產生，或者否定不存在，就不是推論，因為沒有隨後的行動。這裡沒有例子，因為沒有其他可以證明的東西，即使它自己證明，也會導致無窮無盡。如果不是這樣，那是因為通過指示對象，可以回憶起與對象的聯繫，因為原因和結果的本質無非是隨後的行動和逆轉。同樣，即使不可見，也可以說不存在，如果不可見。因此，如果不可見，就說不存在，通過展示理由，可以確立對無知的稱謂。就像說生父一樣。不可見的事物，如果不可見，也否定存在的稱謂，因為沒有其他理由，就像說不是生父一樣。因此，所有不成立的事物，都是與自身相關的成立的事物，因為依賴於其他不錯誤的顯現，所以非顯現的量度不是推論之外的其他。有些人說，沒有非顯現的量度。這是不合邏輯的。為什麼呢？因為量度和另一者，一般概念，以及爲了理解他人的思想，以及爲了否定某些事物，其他的量度是可能存在的。通過專注于某些知識的清晰顯現中的欺騙和不欺騙，爲了不錯誤地進入所展示的事物，只有顯現才是量度，而不是推論。當對它的特徵進行區分時，從看到法（Dharma，佛法）中，如實地建立起來的，並沒有超出推論的範圍。此外，由於沒有成立，除了無法展示體驗對象的知識的清晰顯現之外，任何事物都不會成為量度或非量度，並且要表達存在於自身相續中的事物。

【English Translation】 Does it not remember what it is like? Is there also a distinction in that state itself? Therefore, in order not to deny some things, nor to affirm some things, or not to establish in some things, how does one affirm some things? For those things also do not accomplish the task, Because those things do not establish a connection there. In order for the speaker's intended meaning to be understood, the basis for understanding is that itself. So, if it exists, Then from existence to non-existence, or from the arising of invisible things, or negating non-existence, it is not inference, because there is no subsequent action. There is no example here, Because there is nothing else to prove, and even if it proves itself, it would lead to infinite regress. If not, it is because by indicating the object, the connection with the object can be remembered, because the nature of cause and effect is none other than subsequent action and reversal. Similarly, even if invisible, it can be said that it does not exist, if it is invisible. Therefore, if it is invisible, it is said that it does not exist, and by showing the reason, the term for ignorance is established. Just like saying 'father'. Invisible things, if invisible, Also negate the term of existence, because there is no other reason, just like saying 'not father'. Therefore, all things that are not established are established in relation to oneself, because depending on other non-erroneous manifestations, the non-manifest measure is none other than inference. Some say that there is no non-manifest measure. This is illogical. Why? Because measure and another, general concept, and in order to understand the thoughts of others, And in order to negate some things, other measures are possible. By focusing on the deception and non-deception in the clear manifestation of certain knowledge, in order not to mistakenly enter into what is shown, only manifestation is the measure, not inference. When distinguishing its characteristics, what is truly established from seeing the Dharma (佛法) does not go beyond the scope of inference. Moreover, since it is not established, nothing can become a measure or non-measure except for the clear manifestation of knowledge that cannot demonstrate the experience of the object, and to express what exists in one's own continuum.

ཡིན་པ་དེ་དག་གིས་ཀྱང་འདི་གཞན་ལ་ཐ་སྙད་དུ་བྱེད་པར་མི་དབང་བའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ། །བྱེད་ན་ཡང་རང་གི་ འཇུག་པ་ལ་རང་གི་ཚིག་གིས་ཅོ་འདྲི་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཁོང་དུ་ཆུད་པར་བྱ་བའི་དོན་དུ་བསྟན་བཅོས་ཀྱང་བྱེད་ལ། རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཡང་འདོར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་མི་ རིགས་ཏེ། རྗེས་སུ་དཔག་པ་དེ་སྤངས་ན་འཇུག་པ་འབྲས་བུ་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ཉིད་ནི་བློ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་གྲུབ་ཀྱང་བློའི་རྣམ་པར་བརྟགས་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་ རོ། །དེ་གཞན་དང་འབྲེལ་བ་ནི་སྐྱེས་བུ་ཙམ་གྱིས་མངོན་སུམ་དུ་མི་རྟོགས་སོ། །འདི་འགའ་ཞིག་ཏུ་དགག་པ་བྱེད་པ་ཡང་མངོན་སུམ་གྱིས་ནི་བྱ་བར་འོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་གྱིས་ནུས་ པ་ལྟོས་པ་མེད་པས་དེའི་ཡུལ་ཉིད་དུ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མི་ལྟོས་ན་ནི་ཆོད་པ་ལ་སོགས་པའི་དངོས་པོ་ལ་ཡང་སྐྱེ་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལོག་པ་ལས་མངོན་སུམ་ཉིད་ཀྱིས་དངོས་པོ་མེད་པར་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 2-903 དེ་མེད་པ་ཡང་ཡིན་ལ་དེས་རྟོགས་སོ། །ཞེས་ཀྱང་བྱ་བ་འདི་ནི་ཉམས་སོ། །དེ་ལོག་ན་ནི་གང་ལས་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་ཏེ། ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡོད་ན་ཡང་དེ་ ནི་མི་འཁྲུལ་བའི་དམིགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་ནི་དེས་དངོས་པོ་མེད་པའི་རྟགས་ཉིད་དོ། །འགའ་ཞིག་མི་སླུ་ཡང་དེའི་རང་བཞིན་ཅན་ལ་འཁྲུལ་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཡིད་བརྟན་དུ་མེད་དོ་ཞེ་ ན་མ་ཡིན་ཏེ་དེའི་རང་བཞིན་མ་མཚོན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་ནི་རྟགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་ལ་ནི་འཁྲུལ་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་ན་རང་གི་ངོ་བོ་ མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར། མངོན་སུམ་ཡང་ནི་དོན་མེད་ན། །མི་འབྱུང་བ་ལས་ཚད་མ་ཉིད། །འབྲེལ་བ་ཡི་ནི་རང་བཞིན་དེའི། །རྒྱུ་ཡིན་པས་ན་གཉིས་ཀ་མཚུངས། །མངོན་སུམ་ཡང་དོན་ ལ་མི་སླུ་བ་ཉིད་ལས་ཚད་མ་ཡིན་ནོ། །མི་སླུ་བ་ཡང་དེ་ལས་བདག་ཉིད་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་ལས་བྱུང་བའམ་བྱུང་བའི་ཡོད་པ་དེ་ནི་དེ་ལ་ངེས་པར་མི་སླུ་བ་མི་ རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མངོན་སུམ་གྱི་དོན་ལ་མི་སླུ་བ་ནི་དོན་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ལས་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་དོན་མཐོང་བ་ལས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དོན་མཐོང་བ་དེ་ཡང་དོན་ཡིན་ནམ་ཤེས་པ་ཡིན། 2-904 དོན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དོན་ཐམས་ཅད་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཀྱིས་མཐོང་བར་འགྱུར་རོ། །ཤེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་ཇི་ལྟར་གཞན་ཡོད་ན་འབྲེལ་པ་མེད་པ་གཞན་ངེས་པར་ཡོད་པར་ འགྱུར་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཡོད་པར་འགྲུབ་བོ་ཞེ་ན། མཐོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག་ཅེས་དེ་ཉིད་བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནམ། དེའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་ཡོད་པ་ལས་དོན་ཡོད་ པར་འདོད་པས་ཤེས་པ་དེ་དང་འབྲེལ་བར་བརྗ

【現代漢語翻譯】因此，那些人也不能用它來給別人命名，所以它本身就不是一部論著。即使他們這樣做，他們也會用自己的話來質疑自己的行為。如果爲了讓別人理解而創作論著，卻又拋棄了推理，那是不合理的，因為如果拋棄了推理，行為就會變得沒有結果。身體本身不是智慧，即使身體存在，人們也會懷疑智慧的各種表現形式。身體與他者的關係，不是僅僅通過個人就能直接理解的。在某些情況下，對它的駁斥也不應該直接進行，因為從本質上講，能力是不依賴於任何事物的，因此它本身就與對像相矛盾。如果不依賴於任何事物，那麼諸如決心之類的實體也會被認為會產生。如果有人認為，通過直接認知就能確定事物不存在，那麼，事物不存在，也是通過直接認知來理解的。如果這樣說，那就錯了。如果事物不存在，那麼它又從何而來呢？因為沒有確定性。即使存在，那也是一個不會出錯的目標。因此，它本身就是事物不存在的標誌。如果有人說，雖然有些事物不會欺騙人，但因為在具有相同性質的事物中看到了欺騙，所以不能信任它們，那是不對的，因為它們沒有代表相同的性質。本質關係是標誌的特徵，而本質關係中沒有欺騙，因為如果本質關係不存在，那麼事物的自身本質也會不存在。例如：如果直接認知沒有意義，那麼，從不產生中，它本身就是量。關係的本質，是它的原因，因此兩者是相同的。直接認知之所以是量，是因為它在事物上不會欺騙人。不欺騙人，也是因為它從中獲得了自身本質。因為從他者產生或存在的存在，不一定不會欺騙它。如果直接認知在事物上不欺騙人，不是因為不產生，而是因為看到了事物，那麼，看到事物本身是事物還是知識？如果是事物，那麼因為所有的事物都是直接認知，所以所有事物都會被看到。如果是知識，那麼如果他者存在，又如何能確定與他者沒有關係的另一個事物必然存在，從而證明它的存在呢？難道不應該質疑和考察『看到』這個詞本身嗎？因此，那些認為知識的存在導致事物存在的人，應該說明知識與事物之間的關係。

【English Translation】 Therefore, those people cannot use it to name others, so it is not a treatise in itself. Even if they do, they will use their own words to question their own actions. If a treatise is created to make others understand, but reasoning is abandoned, it is unreasonable, because if reasoning is abandoned, the action will become fruitless. The body itself is not wisdom, and even if the body exists, people will doubt the various manifestations of wisdom. The relationship between the body and the other is not something that can be directly understood by an individual alone. In some cases, refuting it should not be done directly, because in essence, the ability does not depend on anything, so it itself contradicts the object. If it does not depend on anything, then entities such as determination will also be considered to arise. If someone believes that the non-existence of things can be determined through direct cognition, then the non-existence of things is also understood through direct cognition. If you say that, then it is wrong. If things do not exist, then where does it come from? Because there is no certainty. Even if it exists, it is a goal that will not deceive. Therefore, it itself is a sign that things do not exist. If someone says that although some things do not deceive people, they cannot be trusted because deception is seen in things with the same nature, that is not right, because they do not represent the same nature. The essential relationship is the characteristic of the sign, and there is no deception in the essential relationship, because if the essential relationship does not exist, then the very nature of things will not exist. For example: If direct cognition has no meaning, then, from not arising, it itself is a measure. The essence of the relationship is its cause, so the two are the same. Direct cognition is a measure because it does not deceive people in things. Not deceiving people is also because it obtains its own essence from it. Because existence that arises or exists from others does not necessarily not deceive it. If direct cognition does not deceive people in things, not because it does not arise, but because it sees things, then is seeing things itself a thing or knowledge? If it is a thing, then because all things are direct cognition, all things will be seen. If it is knowledge, then if the other exists, how can it be determined that another thing that has no relationship with the other must exist, thereby proving its existence? Shouldn't the word 'seeing' itself be questioned and examined? Therefore, those who believe that the existence of knowledge leads to the existence of things should explain the relationship between knowledge and things.

ོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ནི་འབྲས་བུ་དང་རང་བཞིན་གྱི་རྟགས་དག་ལས་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཚད་ མའི་མཚན་ཉིད་དང་མི་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མངོན་སུམ་རྟོག་བྲལ་མ་འཁྲུལ་བ། རབ་རིབ་དང་མྱུར་དུ་བསྐོར་བ་དང་། གྲུར་ཞུགས་པའི་འཁྲུག་པ་ལ་སོགས་པས་འཁྲུལ་པ་མ་བསྐྱེད་ཅིང་ རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཤེས་པ་ནི་མངོན་སུམ་མོ། །རྟོག་པ་དེ་ཡང་གང་ཞེ་ན། རྟོག་པ་མངོན་པར་བརྗོད་ཅན་གྱི། ཤེས་པ་རྟོག་པ་ནི་བརྗོད་པ་དང་འདྲེར་རུང་བ་སྣང་བའི་ཤེས་ པ་སྟེ། དེ་དང་བྲལ་བའོ། །དབང་པོའི་ཤེས་པ་ལ་ནི་དེ་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་གྱི་མཐུ་ཡིས་ནི། ཡང་དག་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་དེ་དོན་གྱི་ནུས་པ་ལས་སྐྱེས་པ་ན་དེའི་རང་བཞིན་ཁོ་ནའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-905 གང་གིས་དེ་སྣང་བ་ན་དེ་ཡང་སྣང་བར་འགྱུར་བ་དོན་ལ་སྒྲ་ཡོད་པའམ། དེའི་བདག་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རིག་པའི་ཆོས་འདི་ནི་དོན་ལ་རིག་པ་དང་མི་ལྡན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ ཏེ། དེ་དོན་རྟག་ཏུ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ལས་ཀྱང་དོན་རྣམས་མི་རྟོགས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ཉེ་བར་གྱུར་བས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པ་ན་བདག་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ནི་མདུན་དུ་བྱེད་པར་རིག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རོ་ལ་སོགས་པ་ཕན་ཚུན་བཞིན་ནོ། །དེའི་སྟོབས་ཀྱིས་སྐྱེས་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡང་དོན་གཞན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བ་ མ་ཡིན་ཏེ། རོ་ལ་སོགས་པའི་ཤེས་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་དུ་ཆུག་ཀྱང་དབང་པོ་གཞན་གྱི་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། ། རྣམ་པར་རྟོག་པ་ཅན་ནི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྟེ། དོན་གྱི་ནུས་པ་ཉེ་བ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་བག་ཆགས་ཀྱིས་ཀུན་ནས་བསླངས་པ་ལས། དབང་པོའི་དོན་མ་ ངེས་པར་འཛིན་པ་ཅན། ཉམས་སུ་མྱོང་བ་འགའ་ཞིག་དང་འབྲེལ་བ་ལས་ལྷན་ཅིག་གམ། སོ་སོར་འཛིན་པར་བྱེད་དོ། །གཞན་ཡང་། དོན་ནི་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་ནའང་། །གཞན་ཡང་སྒྲ་སྦྱོར་དྲན་པ་ལ། ། 2-906 གལ་ཏེ་དབང་པོའི་བློ་ལྟོས་ན། །དོན་དེ་ཆོད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །གང་གི་ཕྱིར་བརྡའི་དུས་ན་གོམས་པའི་བརྗོད་པའི་སྤྱི་མ་དྲན་པ་ནི་དེ་སྦྱོར་བ་མི་སྲིད་དེ་སྒྲ་གཞན་བཞིན་ནོ། །དོན་ གྱི་ཉེ་བར་སྦྱོར་བས་བྱས་པའི་ནང་གི་འདུ་བྱེད་སད་པ་མེད་པར་ཡང་སྒྲའི་ཁྱད་པར་དྲན་པར་མི་རིགས་ཏེ། དེ་དེས་མ་བྱས་ན་དེའི་མིང་མི་འཛིན་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ དྲན་པས་བར་དུ་ཆོད་པའི་ཕྱིར་དོན་གྱི་ཉེ་བར་སྦྱོར་བའི་དེ་མ་ཐག་པའི་བྱེད་པའི་འབྲས་བུར་མི་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་སྔོན་བློ་ཡི་སྐྱེད་བྱེད་མིན། །ཉེར་སྦྱོར་ཁྱད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། དེ་

【現代漢語翻譯】因此，它也類似於從結果和自性的真實徵象中進行推論，因此，推論並非不具備量（藏文：ཚད་མའི་，梵文天城體：प्रमाण，梵文羅馬擬音：pramāṇa，漢語字面意思：量）的特徵。其中，現量（藏文：མངོན་སུམ་，梵文天城體：प्रत्यक्ष，梵文羅馬擬音：pratyakṣa，漢語字面意思：現量）是離分別、無錯亂的。不產生由眼花、快速旋轉或乘船引起的錯亂等，並且沒有分別唸的意識就是現量。那麼，什麼是分別念呢？分別念是具有表達的意識，即與表達相混合而顯現的意識，是與此分離的。感官的意識中不存在分別念，因為它是憑藉對境的力量而真實產生的。因為它是由對境的力量所生，所以僅僅隨順於對境的自性。當它顯現時，對境中是否存在聲音或聲音的自性呢？並非如此。這種意識的法並非與對境不相應，因為它總是與對境相連，並且如果那樣，將會導致無法理解對境。因此，當它接近併產生意識時，如果不是自性，則不會產生，這不是將其作為前方之物來理解，就像味道等彼此之間一樣。由其力量所生的意識也不會追隨其他對境，就像味道等的意識一樣。即使它是其自性，也不能產生其他感官的意識，並且會導致過於極端。有分別唸的是意識的分別識，它不依賴於對境力量的接近，而是由分別唸的習氣所引發，具有不確定地執持感官對境的特點，與某些體驗相關聯，從而一起或分別執持。此外，即使對境接近，或者與聲音的結合和記憶有關，如果感官的智慧依賴於此，那麼對境就會被確定。因為如果在表示的時間裡，沒有憶起習慣性的表達的共相，那麼就不可能結合，就像其他聲音一樣。如果沒有喚醒由對境的接近所產生的內在作用，也不應該憶起聲音的差別，因為如果不是由它所產生，將會導致不執持其名稱。因此，由於記憶的阻隔，對境的接近不會立即成為作用的結果。因此，凡是先前不是智慧的生起者，爲了區分接近的差別，那...

【English Translation】 Therefore, it is also similar to inferring from the true signs of results and self-nature, so inference is not without the characteristics of valid cognition (Tibetan: ཚད་མའི་, Sanskrit Devanagari: प्रमाण, Sanskrit Romanization: pramāṇa, Chinese literal meaning: measure). Among them, direct perception (Tibetan: མངོན་སུམ་, Sanskrit Devanagari: प्रत्यक्ष, Sanskrit Romanization: pratyakṣa, Chinese literal meaning: direct perception) is free from conceptualization and non-erroneous. It does not generate errors caused by dizziness, rapid rotation, or being on a boat, and the consciousness without conceptual thought is direct perception. So, what is conceptualization? Conceptualization is the consciousness with expression, that is, the consciousness that appears to be mixed with expression, and is separate from it. Conceptualization does not exist in the consciousness of the senses, because it is truly produced by the power of the object. Because it is born from the power of the object, it only follows the nature of the object. When it appears, does the object have sound or the nature of sound? It is not so. This dharma of consciousness is not incompatible with the object, because it is always connected with the object, and if so, it will lead to the failure to understand the object. Therefore, when it approaches and generates consciousness, if it is not self-nature, it will not be produced, and this is not to understand it as something in front, just like tastes and so on are to each other. The consciousness born from its power does not follow other objects, just like the consciousness of tastes and so on. Even if it is its self-nature, it cannot generate the consciousness of other senses, and it will lead to being too extreme. The one with conceptualization is the discriminating consciousness of the mind, which does not depend on the proximity of the power of the object, but is aroused by the habits of conceptualization, and has the characteristic of uncertainly holding the objects of the senses, associated with some experiences, so that it holds together or separately. Furthermore, even if the object is close, or related to the combination of sound and memory, if the wisdom of the senses depends on this, then the object will be determined. Because if the general characteristic of the habitual expression is not remembered at the time of indication, then it is impossible to combine, just like other sounds. If the inner activity produced by the proximity of the object is not awakened, the difference of sound should not be remembered, because if it is not produced by it, it will lead to not holding its name. Therefore, due to the obstruction of memory, the proximity of the object will not immediately become the result of the action. Therefore, whatever was not previously the generator of wisdom, in order to distinguish the difference of proximity, that...

ནི་ཕྱིས་ཀྱང་འགྱུར། བདག་ཉིད་ཐ་དད་པ་མེད་པས། །ནུས་པ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། །གཅིག་ཉིད་གཅིག་ལ་བྱེད་པ་དང་། །མི་བྱེད་པར་ནི་མི་འགྱུར་རོ། །དེས་ན། དོན་མེད་ན་ཡང་མིག་ བློར་འགྱུར། །དོན་བློ་ལ་དངོས་སུ་མི་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་དང་། དྲན་པས་སད་པར་བྱེད་པ་ལ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་བློ་ནི་ཕན་པ་མེད་པ་དེ་ཡོད་པ་ལ་མི་ལྟོས་པ་ཉིད་དོ། །དོན་གྱི་ཉེ་ བར་སྦྱོར་བས་བློ་སྐྱེད་པར་བྱེད་ན་ནི་བརྗོད་པ་དྲན་པའི་བར་ཆད་མེད་པའི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་རྟོགས་པ་མེད་པར་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། ཁྱད་པར་དང་ནི་ཁྱད་པར་ཅན། །འབྲེལ་དང་འཇིག་རྟེན་ཆོས་ལུགས་ནི། ། 2-907 གཟུང་སྟེ་དེ་ལྟར་བསྡོམས་བྱས་ན། །དེ་ལྟར་རྟོགས་ཀྱིས་གཞན་དུ་མིན། །ཁྱད་པར་དང་ཁྱད་པར་ཅན་དང་དེའི་འབྲེལ་པ་དང་འཇིག་རྟེན་པའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཤེས་ན་ནི་དེ་བསྡོམས་ནས་འཛིན་པས་ འགའ་ཞིག་གིས་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འཛིན་པ་ཡིན་ཏེ། དབྱིག་པ་ཅན་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དོན་དང་འབྲེལ་བ་དང་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་གཙུག་ལག་རྣམས་མི་ཤེས་ན་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་གཞན་དུ་ ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རིགས་དང་ཡོན་ཏན་དང་བྱ་བ་དང་ལྡན་པ་དག་ནི་འདི་ལ་མི་སྲིད་པ་ཉིད་ནི། རང་བཞིན་ཐ་དད་པ་དང་འབྲེལ་པ་དག་མི་སྣང་བས་སྦྱོར་བ་མི་རིགས་པའི་ ཕྱིར་དང་། དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཆུ་དང་འོ་མ་དག་བཞིན་ནོ། །གང་ལ་ཐ་དད་པར་རྟོགས་པ་ཡོད་པ་དེ་ལ་ཡང་འཛིན་པ་ནི། བརྡ་དྲན་པ་ཡི་རྒྱུ་ཅན་གྱི། །མཐོང་བ་ སྡུད་པའི་བདག་ཅན་དེ། །སྔ་ཕྱིར་འཛིན་པས་སྟོང་པ་ཡི། །མིག་ཤེས་ལ་ནི་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །གང་གི་ཕྱིར་འདི་ལ་འདི་ཙམ་བྱེད་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་གྱི་དོན་ཉེ་བའི་ སྟོབས་ལས་སྐྱེས་པས་དཔྱོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔྱོད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་ཡིད་ཀྱི་ཤེས་པ་དང་དབང་པོའི་ཤེས་པ་དག་ཐ་དད་པ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཐ་དད་པ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་འདས་པ་དང་མ་འོངས་པ་དང་དངོས་པོའི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་འཛིན་པ་དང་མི་འཛིན་པ་དང་དཔོག་པ་དང་མི་དཔོག་པ་དང་དོན་ཡོད་པ་ལ་ལྟོས་པ་དང་མི་ལྟོས་པ་ལ་སོགས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། ། 2-908 ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པས་མངོན་པར་འདུས་བྱས་པ་ལ་དབང་པོའི་ཤེས་པར་འཛིན་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་བཤད་པ་མི་འཛིན་པས་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་ རོ། ཡུལ་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རིགས་ལ་སོགས་པ་དང་། འབྲེལ་པ་དང་། འདས་པ་དང་། སྒྲའི་ཐ་སྙད་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་དབང་པོའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེའི་ཕྱིར་དབང་པོའི་ཤེས་པ་ནི་དོན་སྦྱོར་བར་བྱེད་པའི་རྟོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་ནང་དུ་གཏོགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་རྟོགས་པས་བླངས་ན་ཡང་། །འདོད་པས་ལྡོག་དང་ཉེ་བ་ཡི། །དོ

【現代漢語翻譯】即使後來也會改變。因為自性沒有差別，因為能力沒有差別。所以，一個自體對於一個自體，做與不做都不會改變。因此，即使沒有意義，也會變成眼識。因為意義實際上並沒有與意識相連，並且因為與記憶喚醒相連，所以意識並不依賴於無益的存在。如果通過與意義的緊密聯繫來產生意識，那麼因為言說沒有記憶的阻礙，所以就成立了沒有現量證知的說法。此外，差別和有差別者，關係和世間法，如果理解並如此歸納，就能如此理解，否則就不能。如果知道差別和有差別者及其關係和世間的施設，那麼通過歸納並執持，有些人會執持為有差別者，就像具有杖者等。如果不瞭解意義和關係以及言說的論典，就不會改變，因此就不是其他的。種姓、功德和作用等，對於此是不可能的，因為自性不同且關係不可見，所以結合是不合理的，並且因為沒有如此的理解，就像水和牛奶一樣。對於誰有不同的理解，對於他也有執持，即由名言記憶所引起的，具有收集所見之自性的，對於前後執持是空性的，對於眼識來說怎麼會改變呢？因為對於此，沒有做這麼多事的能力，因為是從境的意義的鄰近力量所生，所以沒有思擇。如果本身是思擇，那麼就會導致意識和根識沒有差別。如果確實沒有差別，那麼就會導致執持和不執持過去和未來以及事物的差別，推測和不推測，依賴和不依賴有意義的事物等等。如果意識執持由意識所顯現的事物，那是不對的，因為如前所說，不執持，所以如此理解是不合理的。因為不進入非境，即種姓等，以及關係，過去，聲音的名言等，都不是根識的境。因此，根識不屬於連線意義的證知之中。即使被證知所取，也會因為慾望而退轉和接近意義。

【English Translation】 Even later it will change. Because self-nature has no difference, because ability has no difference. Therefore, one self for one self, doing and not doing will not change. Therefore, even if there is no meaning, it will become eye consciousness. Because meaning is not actually connected to consciousness, and because it is connected to memory arousal, consciousness does not depend on the existence of the useless. If consciousness is generated by close connection with meaning, then because speech has no obstruction of memory, it is established that there is no direct perception. Furthermore, difference and the differentiated, relationship and worldly dharma, if understood and summarized in this way, can be understood in this way, otherwise they cannot. If one knows the difference and the differentiated and their relationship and the worldly establishment, then by summarizing and holding, some will hold as the differentiated, like those with sticks, etc. If one does not understand the meaning and relationship and the scriptures of speech, it will not change, so it is not other. Lineage, qualities, and actions, etc., are impossible for this, because the self-nature is different and the relationship is invisible, so combination is unreasonable, and because there is no such understanding, like water and milk. For whom there is a different understanding, for him there is also holding, that is, caused by the memory of names, possessing the self-nature of collecting what is seen, for holding before and after is emptiness, how will it change for eye consciousness? Because for this, there is no ability to do so much, because it is born from the neighboring power of the meaning of the object, so there is no deliberation. If it is deliberation itself, then it will lead to the absence of difference between consciousness and root consciousness. If there is indeed no difference, then it will lead to holding and not holding the differences of the past and future and things, speculating and not speculating, relying and not relying on meaningful things, and so on. If consciousness holds the things manifested by consciousness, that is not right, because as said before, it does not hold, so it is unreasonable to understand in this way. Because it does not enter non-objects, that is, lineage, etc., and relationships, the past, the names of sounds, etc., are not the objects of root consciousness. Therefore, root consciousness does not belong to the cognitions that connect meaning. Even if taken by cognition, it will retreat and approach meaning because of desire.

ན་ལ་བློ་ ནི་ལྟོས་མེད་འགྱུར། །གཞན་ཡང་འདི་ཁྱད་པར་ལ་སོགས་པའི་རྟོགས་པས་བསླང་བ་ཡིན་ན་ཚོགས་པ་ཚང་བ་ཅན་གྱི་འཇུག་པ་ཡང་འདོད་པས་ལྡོག་པར་གྱུར་ཏེ། དེ་ལས་གཞན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་ པ་བཞིན་ནོ། ། རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམས་ནི་སོ་སོར་བརྟགས་པས་བཟློག་པར་ནུས་པ་ཡིན་གྱི། དབང་པོའི་བློ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཚོགས་པ་ཚང་བ་ལ་བ་ལང་གི་བློ་བཟློག་ཅིང་རྟར་རྣམ་པར་ བརྟགས་ཀྱང་བ་ལང་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་དོན་ཉེ་བ་ལས་མི་ལྟོས་པར་ཡང་འགྱུར་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་བ་ལང་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་དོན་ཉེ་བ་ཉིད་ལས་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-909 འདི་ཉིད་ཀྱིས་གཞན་མིན་ཞེ་ན། གང་གི་ཕྱིར་འདི་བ་ལང་ངོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཉེ་བ་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་འགྱུར་ལ། ཁོ་བོ་ཅག་གི་མངོན་སུམ་ཡང་འདི་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དོན་ཉེ་ བར་ངེས་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་གང་གི་ཕྱིར། དེ་དབང་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་ཕྱིར། །མེད་དང་ཐ་དད་མེད་པ་ལའང་། །རིག་པ་ལས་ཀྱང་ བློ་དེར་འགྱུར། །དབང་པོའི་སྤྱོད་ཡུལ་མ་ཡིན་པའི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་དབང་པོའི་ཤེས་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ལ་མེད་པ་ལས་ཐ་དད་པ་ཅི་ཡོད། དེའི་ནུས་པ་ནི་དེ་ལས་དངོས་སུ་ ཐམས་ཅད་དུ་ལོགས་པ་ཡིན་ལ། བརྒྱུད་པ་ཉེ་བར་སྦྱོར་ན་ནི་འདས་པ་ལས་ཀྱང་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡུལ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱིས་མེད་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པ་ལ་ཡང་རེག་ པ་ལས་འདི་བུམ་པ་ཞེས་རྟོགས་པས་ནི་འདི་མངོན་སུམ་དང་ལྡན་པར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རེག་དེ་རྫས་ཡིན་ན། དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རྫས་ནི་རེག་པ་ཡང་ཡིན་པས་རེག་ ནས་འཛིན་ཏོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་འདི་ནི་བུམ་པ་ཞེས། །ཤེས་ལ་ཁ་དོག་སྣང་ཕྱིར་རོ། །འདི་བུམ་པའོ་སྙམ་པའི་ཤེས་པ་ནི་རེག་པའི་དབང་པོ་ལས་སྐྱེས་པར་མི་རིགས་ཏེ། དེ་ལྟར་སེམས་པ་ན་ཁ་དོག་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-910 དེས་ན་དྲན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འདི་ནི་གཟུགས་དང་རེག་པའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་དག་གི་རྒྱུ་ཅན་གྱི་ཡིད་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། གང་ཞིག་ཡོད་ལ་གང་མཐོང་བ། །དེ་མཐོང་བ་ལས་དེ་ ཡི་སྒྲ། །དྲན་རིགས་དེ་རྟོགས་མེད་ན་ནི། །སྒྲ་ཡི་ཁྱད་པར་ཇི་ལྟར་དྲན། །དེ་མ་དྲན་ན་དེ་དང་དོན། །བསྲེས་ནས་རིག་པ་དེ་ཇི་ལྟར། །གལ་ཏེ་རང་གི་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་ཁྱད་པར་ ལ་བལྟོས་པའི་དོན་ཉིད་ཤེས་པས་ངེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟར་ངེས་པ་ཡིན་ན། ད་ནི་དབང་པོའི་ཤེས་པའི་བརྗོད་པ་ཡང་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། རྗོད་པར་བྱེད་པས་ཁྱད་ པར་དྲན་པར་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་དོན་མཐོང་བ་ཡོད་ན་ནི་དེ་ལས་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་ཉེ་བ་ལ། མཐོང་བའི་སྒྲ་དྲན་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ་མེ་དང་དུ་བ་བཞིན་ ནོ། །འདིས་སྒྲ་མེད་པར་དོན་མི་མཐོང་ཞ

【現代漢語翻譯】如果心識是無待的，那麼它就是變化的。此外，如果這是由諸如特殊性等認知所引發的，那麼由於也承認具有完整集合的進入，它就會變成相反的，就像其他的分別念一樣。分別念可以通過分別分析來逆轉，但感官的意識則不然，因為即使在完整集合中逆轉了牛的意識並分別分析為馬，它仍然被視為牛。由於意義接近，這也會變成無待的，因為對牛等的分別念不是從意義接近本身轉變而來的。如果說這本身不是其他，那麼，因為『這是牛』這樣的說法不會變成不接近的，而且我們的現量也是這本身，因為它是確定意義接近的特徵，那麼，這並不存在，因為什麼？因為那不是感官的對境。對於不存在和無差別的事物，以及從意識中，那個意識也會改變。因為那不是感官的對境，那麼在產生感官意識方面，與不存在有什麼區別？它的能力在所有方面都與它完全不同，如果通過傳遞來接近，那麼也會從過去看到。因此，即使由於不是對境而與不存在沒有區別，通過接觸而認識到『這是瓶子』，也不合理地認為這具有現量。如果那個接觸是實體，那麼，不是的，因為實體也是接觸，所以從接觸中抓住，那麼，不是的，這知道『這是瓶子』，因為顯現顏色。認為『這是瓶子』的意識不應該從接觸的感官中產生，因為如果這樣想，就會顯現顏色。因此，這種記憶的分別念是具有色和觸的識之因的意。此外，如果存在看到的東西，那麼從看到的東西中，那個聲音。如果無法回憶起，那麼如何回憶起聲音的特徵？如果不回憶起那個，那麼那個和意義。混合后如何認識？如果必須通過知道依賴於表達的特徵的意義來確定，如果這樣確定，那麼現在感官意識的表達也會被認知，因為無法回憶起表達的特徵。如果存在看到的東西，那麼從那個意義的特徵接近的地方，就會回憶起看到的聲音，就像火和煙一樣。通過這個，如果沒有聲音，就不會看到意義。

【English Translation】 If the mind is independent, then it is changeable. Moreover, if this is caused by cognitions such as particularity, then since the entry of having a complete collection is also accepted, it becomes the opposite, just like other conceptual thoughts. Conceptual thoughts can be reversed by separate analysis, but sensory consciousness is not, because even in a complete collection, reversing the consciousness of a cow and separately analyzing it as a horse, it is still seen as a cow. Because the meaning is close, this also becomes independent, because the conceptual thoughts of cows, etc., do not change from the meaning being close itself. If it is said that this itself is not other, then, because saying 'this is a cow' does not become unclose, and our direct perception is also this itself, because it is the characteristic of determining the meaning to be close, then, that does not exist, because what? Because that is not the object of the senses. For non-existence and non-difference, and from consciousness, that consciousness also changes. Because that is not the object of the senses, then in terms of generating sensory consciousness, what difference is there from non-existence? Its ability is completely different from it in all aspects, and if approaching through transmission, then it will also be seen from the past. Therefore, even if there is no difference from non-existence because it is not an object, recognizing 'this is a vase' through contact, it is not reasonable to think that this has direct perception. If that contact is a substance, then, no, because the substance is also contact, so grasping from contact, then, no, this knows 'this is a vase', because color appears. The consciousness that thinks 'this is a vase' should not arise from the sense of touch, because if thinking like that, color will appear. Therefore, this conceptual thought of memory is the mind that has the cause of the consciousnesses of form and touch. Moreover, if there exists what is seen, then from what is seen, that sound. If it cannot be recalled, then how to recall the characteristics of the sound? If that is not recalled, then that and the meaning. How to know after mixing? If it must be determined by knowing the meaning that depends on the characteristics of expression, if it is determined like that, then now the expression of sensory consciousness will also be cognized, because the characteristics of expression cannot be recalled. If there exists what is seen, then from the place where the characteristics of that meaning are close, the sound of seeing will be recalled, just like fire and smoke. Through this, if there is no sound, the meaning will not be seen.

ིང་། མ་མཐོང་ན་ཡང་སྒྲའི་ཁྱད་པར་མི་དྲན་ལ། མ་དྲན་ན་སྦྱོར་བར་མི་བྱེད་དོ། །མ་སྦྱར་ན་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་འགྲོ་བ་མ་ལུས་ པ་ལོང་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །དོན་ཉེ་བ་ཉིད་ཀྱི་ནང་གི་འདུ་བྱེད་སད་པར་བྱས་པ་དེས་དྲན་པར་འགྱུར་གྱི་དོན་མཐོང་བས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། བརྡ་མ་མཐོང་བ་ལ་མེད་པས་དེའི་འབྲེལ་པ་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར། 2-911 སྐྱེས་བུའི་འདོད་པས་ནི་དོན་རྣམས་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བརྡའི་དུས་སུ་སྐྱེས་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཡོངས་སུ་འགྱུར་ན་ནི་དེ་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་གཞན་བརྡ་མ་མཐོང་བ་རྣམས་ལ་ཡང་འགྱུར་རོ། །སྐྱེས་བུ་སོ་སོ་ལ་དོན་རྣམས་བདག་ཉིད་ཐ་དད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་ཉིད་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཏེ། བདག་ཉིད་ གནས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་མཐོང་བས་ན་འདི་སྒྲ་མ་སྦྱར་བའི་དོན་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་དབང་པོའི་བློ་རྟོག་པ་དང་བྲལ་བར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་མངོན་སུམ་ཉིད་ དོ། །གང་གི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་ལས་ནི་སེམས་བསྡུས་ནས། །ནང་གི་བདག་ཉིད་གཡོ་མེད་པར། །གནས་ནའང་མིག་གིས་གཟུགས་དག་ནི། །མཐོང་བའི་བློ་དེ་དབང་སྐྱེས་ཡིན། །བརྗོད་པའི་སྣང་བ་མེད་པའི་སྣང་བ་ ནི་སྲོག་ཆགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་མངོན་སུམ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འདི་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གཞན་གྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། གང་གིས་ཡོད་ཀྱང་མི་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འདི་དག་གི་སྐྱེ་ བ་དང་འགག་པར་རིག་པར་མི་འགྱུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར། སླར་ཡང་ཅུང་ཟད་རྣམ་རྟོག་ན། །ཁོ་བོའི་རྣམ་རྟོག་འདི་འདྲར་འགྱུར། །ཞེས་རིག་སྔར་བཤད་རང་བཞིན་གྱིས། །དབང་པོ་ལས་རྟོགས་ལ་མིན་ནོ། ། 2-912 ཡང་དེ་བསྡུས་པ་ལས་སེམས་ལངས་ཏེ། ཅུང་ཟད་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ན། ཁོ་བོའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འདི་དང་འདི་འདྲ་བར་གྱུར་ཏོ་ཞེས་རང་གི་སེམས་ཀྱི་རྒྱུན་སྡོམ་པར་བྱེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ རྣམ་པར་རྟོག་པ་འདི་དག་མངོན་སུམ་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བསྡུས་པའི་མཐོང་བ་ལ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཞེས་བྱ། དེས་ན་མཐོང་བའི་བདག་ཉིད་རྟོག་པ་དང་མ་འདྲེས་པ་ནི་ མངོན་སུམ་ཡིན་པའམ། མཐོང་བ་ལ་སྣང་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མི་སྣང་བས་ནི་དབང་པོའི་ཤེས་པ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །གང་གིས་དབང་པོའི་ཤེས་པ་རྣམ་ པར་རྟོག་པར་ཁས་བླངས་པ་ལ་གནོད་པར་འགྱུར་བའི་བློ་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ན་རེ་ཞིག་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པར་རིག་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འདི་ དོན་ནམ། བློ་གང་གི་ནང་དུ་འདུ། དོན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ནང་དུ་ཡོངས་སུ་གསལ་བའི་ཕྱིར་དང་། འདོད་པའི་དབང་གིས་སྐྱེ་བ་དང་འགག་པར་རིགས་པ་མ

【現代漢語翻譯】即使沒有親眼看到，也不會忘記聲音的差別；如果不能記住，就不會去運用它；如果不去運用，就不會產生理解。因此，所有的眾生都會變成盲人。如果通過喚醒內在的細微活動來接近事物的意義，就能產生記憶，而不是通過看到事物本身。如果說不是這樣，因為沒有看到符號就沒有關聯，那麼這種關聯就失去了自身的本質。因為個體的意願並不能完全改變事物的本質。在符號出現的時候，個體自身的本質並不存在。如果事物完全改變，那麼因為它們具有相同的本質，那些沒有看到其他符號的人也會發生改變。對於每個個體來說，事物的本質並不是不同的，因為那樣會導致事物失去本質，因為本質沒有固定的存在。因此，通過觀看，就能看到這個沒有與聲音結合的意義本身。或者說，證明感官的意識是與概念分離的，這本身就是現量（pratyakṣa，直接認知）。為什麼呢？因為：『從一切事物中收攝心，內在的自性不動搖，即使眼睛看到各種形象，那個見到的意識也是感官所生。』因為沒有語言表達的顯現是所有生物的現量，所以還需要用其他什麼來證明呢？如果說，這些概念的生起和滅去無法被認識，因為它們存在卻無法被理解，那麼也不是這樣的。例如：『再次稍微產生概念時，我的概念就會變成這樣。』正如之前所說，通過自性來認識，而不是通過感官來認識。此外，當從專注中升起心，稍微產生概念時，他會總結自己的心流說：『我的概念變成了這樣和那樣。』因此，如果這些概念是現量，那麼怎麼會不理解收攝概念的見解呢？因此，見性的本質與概念不混合就是現量，或者說，由於見性中顯現的本質的概念不顯現，所以感官的意識就擺脫了概念。如果有人認為感官的意識是概念，那麼就會產生妨礙的意識，這不是現量。如果是這樣，那麼暫時認識到生起和滅去的這些概念，存在於哪個事物或意識之中呢？不是事物，因為它們在內部完全顯現，並且根據意願來推斷生起和滅去是合理的。

【English Translation】 Even if not seen, the difference in sound is not forgotten; if not remembered, it is not applied; if not applied, understanding does not arise. Therefore, all beings become blind. If memory arises from awakening the subtle activities within the proximity of meaning, rather than from seeing the meaning itself, then it is not so, because without seeing the symbol, there is no connection, and that connection loses its own essence. Because the desires of individuals do not completely change the nature of things. At the time of the symbol's appearance, the individual's own essence does not exist. If things were completely changed, then because they have the same essence, those who have not seen other symbols would also change. For each individual, the essence of things is not different, because that would lead to things losing their essence, as essence has no fixed existence. Therefore, by seeing, one sees the meaning itself that is not combined with sound. Or, proving that the consciousness of the senses is separate from concepts is itself direct perception (pratyakṣa). Why? Because: 'Having gathered the mind from all things, the inner self is unwavering, even if the eyes see various forms, that consciousness of seeing is born from the senses.' Because the appearance without verbal expression is the direct perception of all beings, what else needs to be proven? If it is said that the arising and ceasing of these concepts cannot be recognized because they exist but cannot be understood, it is not so. For example: 'When a concept arises slightly again, my concept becomes like this.' As said before, recognize through self-nature, not through the senses. Furthermore, when the mind rises from concentration and slightly generates concepts, he summarizes his own mental stream, saying, 'My concepts have become like this and that.' Therefore, if these concepts are direct perception, how can one not understand the view of gathering concepts? Therefore, the nature of seeing that is unmixed with concepts is direct perception, or because the concepts of the nature appearing in seeing do not appear, the consciousness of the senses is free from concepts. If someone asserts that the consciousness of the senses is conceptual, then a hindering consciousness arises, which is not direct perception. If so, then where do these concepts that are temporarily recognized as arising and ceasing reside, in what thing or consciousness? Not in a thing, because they are fully manifest internally, and it is reasonable to infer arising and ceasing according to desire.

་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བློ་ནི་འདིར་ འགྱུར་བ་ཡིན་ན་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་ལ་དེ་ནི་འཇུག་ཏུ་ཟིན་ཀྱང་གསལ་བ་མ་ཡིན་ལ། གསལ་བའི་དོན་ཡང་དེ་ལྟར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། འདི་གཞན་འགའ་ཞིག་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོན་དང་བརྗོད་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་མེད་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-913 བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བ་ཡང་བློ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་ལྐོག་ཏུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ཕན་པ་དང་གནོད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། སྐྱེས་བུ་གཞན་གྱི་མྱོང་བ་བཞིན་ནོ། །འདི་དག་མངོན་སུམ་ གྱིས་ཤེས་པ་མ་ཡིན་ན་བདག་ཉིད་ལ་རྟོགས་པར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར། དོན་མ་ཤེས་པར་བློ་མི་འགྲུབ་པས་ན་དེ་ཤེས་པ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་ཁོང་དུ་ཆུད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ ན། གང་གིས་འདི་སྐད་སྨྲ་བའི་ཚིག་ལ་ཡང་འཇིག་རྟེན་ན་རྣ་གཏོད་པར་བྱེད་པ་ནི་རྒྱལ་བའི་སྒྲ་བསྒྲགས་པར་བླུན་པོ་རྒྱལ་བ་ཡིན་ནོ། །དོན་ཤེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་བློའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ པ་ནི་རྟོགས་པ་ཡིན་ལ་བློ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཟེར་བ་ནི་བསྔགས་པར་འོས་པའི་ཤེས་རབ་ཅན་ལྷ་རྣམས་དགའ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ཤེས་པ་ནི་བློའི་རྟགས་མ་ཡིན་གྱི་ འོན་ཀྱང་དབང་པོ་དང་དོན་དག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མི་འཁྲུལ་ན་གཏན་ཚིག་ཡིན་ནོ། །ཡིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་བར་དུ་མ་ཆོད་པའི་ཤེས་པའི་རྒྱུར་གྱུར་པ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྔ་ མ་ཉིད་ཡིན་པར་རིག་སྟེ། དེ་ཡུལ་གཞན་ལ་སེམས་གཏད་ཅིང་ནུས་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་ན་གཞན་ལ་ཤེས་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་མ་གྲུབ་བོ། །ཡུལ་གསལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 2-914 གསལ་བ་དེ་ཉིད་བློ་མ་ཡིན་ནམ། དེའི་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་ཡང་མ་གྲུབ་བོ། །གསལ་བ་ནི་བློ་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་གྱི་བདག་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བློས་མ་སྐྱེད་ན་ཇི་ལྟར་བློའི་གོ་ བར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་གྱིས་བདག་ཉིད་ཀྱང་ཐུན་མོང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་གྱི་བློ་ཡང་རྗེས་སུ་དཔག་པར་ཐལ་ལོ། ། རྟགས་གྲུབ་ཀྱང་མ་གྲུབ་པས་ནི་བློ་ དང་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འདིའི་བརྗོད་པ་མེད་པ་ཡང་མངོན་སུམ་དུ་སྣང་བ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོའི་བྱ་བ་མེད་པ་ལ། །སྒྲ་ཡིས་དོན་ནི་མཐོང་ བ་བཞིན། །བློ་ལ་སྣང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ནི་བརྗོད་མེད་རྟོགས་བྱེད་ཡིན། །ཡང་མངོན་སུམ་དེ་ནི་རྗོད་དུ་མེད་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དབང་པོའི་བྱ་བ་མེད་ལ་མཐོང་བ་བཞིན་དུ་སྒྲས་ བློ་ལ་སྣང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་པ་ལ་མི་སྣང་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་སྒྲའི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །སྒྲའི་ཡུལ་ཉིད་ནི་དངོས་པོ་མ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་བ་ལ་རྣམ་པ་གཞན་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པའི་རྒྱ

【現代漢語翻譯】因為如此。如果心識在此發生改變，那就不是現量，即使已經進入，也不會清晰。清晰的意義也不會那樣改變。因為這與其他任何事物都沒有關聯，所以體驗意義和表達的自性之分別念就會消失。體驗快樂等也是心識。但由於那是隱蔽的，所以不會從中產生利益或損害，就像其他人的體驗一樣。如果這些不是通過現量來了解，又怎麼能自己領悟呢？如果說不了解意義就無法成立心識，那麼瞭解意義是從比量中獲得的，那麼，誰會傾聽說出這種話的人呢？愚蠢的人才會宣揚勝利的號角。如果說了解意義是心識的成立，那就是智慧，而不是心識，那麼這就是值得讚歎的智慧，能讓諸天歡喜。如果說了解意義不是心識的標誌，而是根和境，那麼，如果不迷惑，那就是理由。如果說是意，那麼，要知道，那也是無間斷的知識之因，是先前的識。如果它專注于其他對象，力量減弱，就不會產生對其他事物的瞭解。那也沒有成立。如果說是境清晰，那麼，清晰本身不是心識嗎？它的特殊性也沒有成立。如果說清晰不是心識，而是意義的自性，那麼，如果不是心識所生，又怎麼能成為心識的對境呢？因為沒有關聯。因為意義的自性也是共同的，所以也會推及到其他人的心識。即使標誌成立，但由於沒有成立，所以因為與心識沒有關聯，所以不是比量。因此，這沒有表達也是現量顯現的。沒有根的作用，就像聲音看到意義一樣。因為心識上沒有顯現，所以那是無言的證悟。而且，現量是不可言說的對境，就像沒有根的作用而看到一樣，因為聲音在心識上沒有顯現。因為從聲音產生的知識中沒有顯現的，就不是聲音的意義。聲音的對境本身不是事物，因為在看到時會顯現其他形象。那不是它的原因。

【English Translation】 Because of this. If the mind changes here, then it is not direct perception, and even if it has entered, it is not clear. The meaning of clarity also does not change in that way. Because this is not related to anything else, the conceptual thought of experiencing the nature of meaning and expression disappears. Experiencing happiness and so on is also mind. But since that is hidden, it does not become beneficial or harmful from it, just like the experience of other people. If these are not known by direct perception, how can one realize them oneself? If it is said that the mind cannot be established without understanding the meaning, then understanding the meaning is obtained from inference, then who will listen to the words of someone who says this? Only a fool proclaims the victory horn. If it is said that understanding the meaning is the establishment of mind, then that is wisdom, not mind, then that is praiseworthy wisdom, which makes the gods happy. If it is said that understanding the meaning is not a sign of mind, but rather the senses and objects, then if there is no confusion, that is the reason. If it is said to be mind, then know that it is also the cause of uninterrupted knowledge, the previous consciousness itself. If it focuses on other objects and its power weakens, then knowledge of other things will not arise. That is also not established. If it is said that the object is clear, then is clarity itself not mind? Its particularity is also not established. If it is said that clarity is not mind, but the nature of meaning, then if it is not produced by mind, how can it be the object of mind? Because there is no connection. Because the nature of meaning is also common, it will also extend to the minds of others. Even if the sign is established, it is not established, so because it is not related to mind, it is not inference. Therefore, this lack of expression is also a direct appearance. Without the function of the senses, just as sound sees meaning. Because there is no appearance on the mind, it is a wordless realization. Moreover, direct perception is an inexpressible object, just as seeing without the function of the senses, because sound does not appear on the mind. Because what does not appear in the knowledge arising from sound is not the meaning of sound. The object of sound itself is not a thing, because other images appear when seeing. That is not its cause.

ུ་མཚན་འདི་ཙམ་དུ་མ་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོ་མེད་ཀྱང་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་སྣང་བ་མི་ཉམས་པས་མེད་པའི་དོན་སྣང་བ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར། 2-915 ཡོད་ཀྱང་ཤེས་པ་དེ་ནི་དེའི་བདག་ཉིད་འཛིན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་རྗེས་སུ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར། དྲི་ལ་རོའི་བློ་བཞིན་དང་། །གཟུགས་ལ་མིག་གི་བློ་བཞིན་ནོ། །རྣམ་ པར་གཏོད་པར་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པའི་ཡུལ་ནི་རྒྱུ་ཡིན་ན་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པའི་རྗེས་སུ་མི་བྱེད་པ་ནི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ ཕྱིར་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་དངོས་པོའི་ཡུལ་ཅན་མ་ཡིན་ནོ། །སྒྲ་སྦྱར་བ་ཡང་དོན་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ན། གང་ལ་སྒྲ་དང་འབྲེལ་པར་མཐོང་བ་ཐ་སྙད་ཀྱི་ ཚེ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་དབང་པོའི་དོན་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་གཅིག་ཏུ་མཐོང་བའི་ཁྱད་པར་ནི། གཞན་འགའ་ཞིག་ཏུ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། གང་གིས་ཕྱིར་ གསལ་བའི་བདག་ཉིད་རྣམས་ནི་ཕན་ཚུན་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ནུས་པ་དང་སྣང་བ་ལ་སོགས་པ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་སྤྱི་གཞན་ཐ་དད་ནི། །ཡོད་མིན་ཐ་དད་བློ་ མེད་ཕྱིར། །གང་ལས་སྒྲ་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་གསལ་བའི་བདག་ཉིད་རྣམས་ལས་ཐ་དད་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་དོན་ནི་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ཐ་དད་པ་ཉིད་ལ་ནི་བློ་ཐ་དད་པ་མཐོང་སྟེ། 2-916 འབྱུང་པོ་དང་མགུལ་ཆིངས་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་ཐ་དད་པ་མེད་ཀྱང་དོན་ཐ་དད་པར་རྟོགས་ན་ནི་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་ཉིད་ལ་གཅིག་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཐ་ དད་པ་མ་རྟོགས་པས་འགྲོ་བ་གཅིག་དང་དུ་མར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་མོད་ཀྱི་སྤྱི་སྣང་དུ་ཟིན་ཀྱང་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཐ་དད་པར་ངེས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་མི་ རིགས་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར། དེ་ལ་གཞན་ལ་བློ་དང་ནི། །སྒྲ་འཇུག་ཕྱིར་ན་མི་རྟོགས་མིན། །བློ་དང་སྒྲ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་མི་རྟེན་པའི་ཁྱད་པར་འདི་སྤྱི་མཐོང་བའི་སྟོབས་ཀྱིས་རྗེས་སུ་འགྲོ་ བ་ནི་ཅི་ལྟར་མི་རྟོགས་ཞེས་བྱ། གང་ལས་གང་ལ་སྒྲ་དང་བློ་འཇུག་པ་དེ་མ་རྟོགས་པར་ནི་དེ་དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དབྱུག་པ་ཅན་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ཕྱིར་ དབང་པོ་ལས་སྐྱེ་བློ། །ཐམས་ཅད་ཁྱད་པར་ཡུལ་ཅན་ཉིད། །དེ་ལ་སྤྱི་མི་སྣང་བའི་ཕྱིར་དང་། གསལ་བ་རྣམས་ཀྱང་རྗེས་སུ་མི་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་དབང་པའི་བློ་ནི་བརྗོད་དུ་མེད་པའི་དངོས་པོ་ རང་བཞིན་ཁྱད་པར་ཅན་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ད་ནི་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་མ་ངེས་པའི་བདག་ཉིད་ལས་ཇི་ལྟར་ཐ་སྙད་དུ་འགྱུར། འདིའོ་ཞེས་བྱ་བར་ངེས་ན་ནི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དག་ཐོབ་པ

【現代漢語翻譯】不僅如此，即使事物不存在，由聲音產生的顯現也不會消失，因為不存在的事物與顯現之間沒有區別。即使存在，那個意識也不會執著於它的自性，因為它不會跟隨它的存在與不存在。如同對氣味產生味覺的認知，對形狀產生視覺的認知一樣。因為能夠進行區分，如果意識的對境是因，那麼不隨之而來或離去的就不是因。不是因就不是對境。因此，由聲音產生的分別念不是以事物為對境的。如果結合聲音是爲了理解意義，那麼在何處看到與聲音相關聯，在名言的場合中能夠理解的感官對象，也不是隨之而來或離去的。例如，看到一個事物的特殊性，在其他事物中卻看不到。因為顯明自性的事物之間不會相互跟隨，因為能力和顯現等各不相同。因此，一般與個別是不同的，存在與不存在是不同的，因為沒有意識。從何處聲音得以應用，從顯明自性的事物中，沒有看到跟隨個別事物的意義。對於個別的事物，可以看到個別的意識，如同元素和項鍊一樣。如果即使沒有差別，也認為事物是不同的，那麼就會過於極端，因為對於一切事物的自性，沒有確定的統一性，因此不理解差別，就不會變成一個或多個。即使如此，即使一般顯現已經確定，但因為不理解，也不會確定為不同。這不是理智的，因為什麼原因呢？因為對於其他事物有意識和聲音的應用，所以不是不理解。憑藉意識和聲音跟隨的力量，如何不理解這種看到一般的力量所跟隨的事物呢？從何處聲音和意識得以應用，如果不理解它，就不會那樣理解它，如同有棍子的人等等。因此，從感官產生的意識，一切都是具有特殊對境的。因為一般不顯現，並且顯明的事物也不會跟隨，所以感官的意識是無法言說的，事物自性的特殊性得以顯現。那麼，如果不是現量，也不是不確定的自性，如何進行名言呢？如果確定這是『這個』，那麼獲得快樂和痛苦的工具...

【English Translation】 Not only that, even if things do not exist, the appearance arising from sound will not disappear, because there is no difference between non-existence and appearance. Even if it exists, that consciousness does not cling to its own nature, because it does not follow its existence or non-existence. Like the perception of taste from smell, and the perception of shape from sight. Because it is able to distinguish, if the object of consciousness is a cause, then what does not follow or depart is not a cause. What is not a cause is not an object. Therefore, the conceptual thought arising from sound is not an object with things as its object. If combining sound is for the purpose of understanding meaning, then where one sees a connection with sound, in the context of terminology, what can be understood, the object of the senses, does not follow or depart either. For example, seeing the particularity of one thing, but not seeing it in other things. Because the natures of clarity do not follow each other, because abilities and appearances, etc., are different. Therefore, the general and the particular are different, existence and non-existence are different, because there is no consciousness. From where sound is applied, from the natures of clarity, the meaning of following the individual things is not seen. For individual things, individual consciousness can be seen, like elements and necklaces. If even without difference, one thinks things are different, then it would be too extreme, because for the nature of all things, there is no definite unity, therefore not understanding the difference, it will not become one or many. Even so, even if the general appearance has been determined, but because it is not understood, it will not be determined as different. This is not reasonable, because of what reason? Because for other things there is consciousness and the application of sound, so it is not not understanding. By the power of consciousness and sound following, how can one not understand what the power of seeing the general follows? From where sound and consciousness are applied, if one does not understand it, one will not understand it that way, like those with sticks, etc. Therefore, the consciousness arising from the senses, everything is with a special object. Because the general does not appear, and the clear things do not follow, so the consciousness of the senses is unspeakable, the particularity of the nature of things is manifested. Then, if it is not direct perception, nor an uncertain nature, how can terminology be applied? If it is determined that this is 'this', then the means of obtaining happiness and suffering...

་དང་སྤོང་བའི་དོན་དུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། 2-917 སྐྱོན་ནི་མེད་དེ། གང་གི་ཕྱིར། དོན་མཐོང་བ་ཉིད་མཐོང་རྣམས་ལ། །མྱོང་བའི་མཐུ་ལས་བྱུང་བ་ཡི། །དྲན་པས་མངོན་པར་འདོད་པ་ཡིས། །ཐ་སྙད་རབ་ཏུ་འཇུག་པ་ཡིན། །མངོན་སུམ་དོན་ལ་ལྟ་ བ་ཙམ་ཡིན་ཡང་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་མཐུ་ལས་བྱུང་བ་མྱོང་བ་མཚམས་སྦྱོར་བའི་དྲན་པ་ལས། དེ་མཐོང་བ་ཉིད་ན་མཐོང་བ་རྣམས་ལ་མངོན་པར་འདོད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་དག་གིས་ཐ་སྙད་ དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །གསལ་བར་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལས་དྲན་པའི་ས་བོན་འཇོག་པ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་དངོས་པོའི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ལ། དེ་དང་འདྲ་བ་མཐོང་བ་ལས་འདི་སད་པས་མངོན་ པར་འདོད་པའི་བག་ཆགས་འཇུག་ཅིང་དེ་ལས་ཀྱང་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །དབང་ཤེས་དེ་མ་ཐག་རྐྱེན་ལས། །བྱུང་ཞིང་དེ་དོན་དེ་མ་ཐག །འཛིན་པར་བྱེད་པས་ཡིད་ཀྱང་ངོ་། །མངོན་སུམ་ཞེས་བྱ་བར་ སྦྱར་རོ། །རང་གི་ཡུལ་གྱི་དེ་མ་ཐག་པའི་སྐད་ཅིག་མ་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ཙམ་གྱི་དབང་པོའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་མཚུངས་པ་དེ་མ་ཐག་པའི་རྐྱེན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་ཡིད་ཀྱང་མངོན་སུམ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དབང་པོ་མེད་པར་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། ཡུལ་གཞན་པ་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ། །རང་གི་ཤེས་པའི་དུས་ན་ཡོད་པ་དེ་དང་བྱེད་པའི་དུས་མཚུངས་པ་ཡིན་པའི་དོན་ནི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། 2-918 གཉིས་ཀ་ཡང་དུས་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མེད་པས་སྔར་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ནུས་པའི་དུས་ན་ཡང་འབྲས་བུ་རྫོགས་ཟིན་པས་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཡུལ་ནི་ལྷན་ ཅིག་འབྱུང་བར་འགལ་ལོ། །དུས་ཐ་དད་པ་ཇི་ལྟར་གཟུང་། །ཞེ་ན་ཤེས་ལ་རྣམ་པ་ནི། །འཇོག་པར་ནུས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་ལ། །གཟུང་བར་འཐད་པ་ཤེས་པས་རིག །ཅེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ ཚིག་སུ་བཅད་པའོ།། །། འདི་ཚད་མ་སྔ་མའི་ཡུལ་འཛིན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཚད་མ་ནི་མ་རྟོགས་པའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མཐོང་ བའི་འདུ་བྱེད་མ་ཉམས་པའི་གཟུང་བ་འཛིན་པ་ནི་དྲན་པ་ལས་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱ་བ་རྫོགས་པའི་ལས་ལ་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། ཞེས་བྱ་བ་ཡང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཚུལ་ལས་འདས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་དེ་རྒྱུར་གྱུར་པ་ཅན་གྱི་བློ་རྣམས་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བ་འགལ་བ་ཡང་ཡིན་ནོ། །གཞན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བ་མེད་ པ་ནི་ལྟོས་པར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། མི་ལྟོས་ན་ཡང་རིམ་གྱིས་སྐྱེ་བ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་པར་དུ་བྱ་བ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་གཞན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དོན་རྣམས་སྐད་ཅིག་མ་ཉིད་ཀྱིས་འདས་པའི་ཕྱིར་མེད་པ་ནི་འཛིན་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-919 དེའི་ཕྱིར་རྐྱེན་གྱིས་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་དོན་

【現代漢語翻譯】如果有人問：『因為『捨棄』和『斷除』也包含『見』的含義，對嗎？』回答：『沒有過失。』為什麼呢？因為：『對於那些真正見到事物的人來說，通過體驗的力量所產生的，以記憶來顯現慾望，從而恰當地運用術語。』即使只是直接觀察事物，也是通過體驗的力量，以及連線體驗的記憶，對於那些真正見到事物的人來說，顯現慾望和其他事物，從而轉化為術語。清晰地從體驗中產生記憶的種子，這是事物的自然規律。與此類似，從『見』中喚醒這種子，從而產生顯現慾望的習氣，並由此進一步發展。『感官意識緊隨其後，由因緣產生，並立即把握其對象，因此意也是顯現。』也就是說，它被稱為『現量』（Pratyaksha）。與自己的對象緊密相連的感官的意識，以及由緊隨其後的因緣所產生的意，也是現量。因此，沒有感官就無法『見』，也不是其他的對象。如果有人問：『在自己的意識存在時，與行為的時間相同，這意味著不是同時發生嗎？』回答：『不是的。』因為兩者是同時發生的。因為不存在，所以之前沒有能力；即使在有能力的時候，果已經完成，所以沒有進一步結合的必要。因此，意識的因，即對象，不可能同時產生。如果有人問：『如何把握不同的時間呢？』回答：『對於意識來說，能夠安立形象的因，被意識所把握是合理的。』這是一段過渡性的偈頌。這也不是前一個量（Pramana， प्रमाण，pramāṇa，有效認知）所把握的對象，因為量本身就是以未被認知的事物為對象的。否則，就會出現過於寬泛的推論。把握未消失的『見』的造作，與記憶沒有區別。『完成行為的業不是區分，而是成就。』這句話也超越了成就的方式。那些以對像為因的智慧，依次產生也是矛盾的。沒有其他的區分，因為不值得依賴；即使不依賴，依次產生也是不合理的。如果存在區分，那就是其他的了。由於事物是剎那生滅的，所以不存在，因此無法把握。因此，由因緣所產生的對象

【English Translation】 If someone asks, 'Because 'abandoning' and 'renouncing' also include the meaning of 'seeing,' right?' The answer is, 'There is no fault.' Why? Because: 'For those who truly see things, through the power of experience, with memory manifesting desire, thereby appropriately using terminology.' Even if it is just directly observing things, it is through the power of experience, and the memory that connects experiences, that for those who truly see things, desire and other things manifest, thereby transforming into terminology. Clearly, the seed of memory arises from experience, and this is the natural law of things. Similarly, awakening this seed from 'seeing' generates the habit of manifesting desire, and from this, it further develops. 'Sense consciousness immediately follows, arising from conditions, and immediately grasps its object, therefore mind is also manifest.' That is to say, it is called 'Pratyaksha' (Direct Perception). The consciousness of the senses that is closely connected to its own object, and the mind that is produced by the immediately following conditions, is also Pratyaksha. Therefore, without the senses, one cannot 'see,' nor is it another object. If someone asks, 'When one's own consciousness exists, is it simultaneous with the time of action, meaning it does not happen at the same time?' The answer is, 'No.' Because both happen simultaneously. Because it does not exist, there was no ability before; even when there is ability, the result is already complete, so there is no need for further combination. Therefore, the cause of consciousness, which is the object, cannot arise simultaneously. If someone asks, 'How to grasp different times?' The answer is, 'For consciousness, it is reasonable that the cause capable of establishing an image is grasped by consciousness.' This is a transitional verse. This is also not the object grasped by the previous Pramana (Valid Cognition), because Pramana itself takes the unapprehended as its object. Otherwise, there would be an overly broad inference. Grasping the fabrication of 'seeing' that has not disappeared is no different from memory. 'The karma of completing the action is not distinction, but accomplishment.' This statement also transcends the way of accomplishment. Those wisdoms that take the object as their cause, arising sequentially, are also contradictory. There is no other distinction, because it is not worth relying on; even if not relying, arising sequentially is unreasonable. If there is a distinction, then it is something else. Since things are momentary and cease, they do not exist, therefore they cannot be grasped. Therefore, the object produced by conditions

གཞན་ཉིད་ཡིད་ཀྱིས་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །བདེ་བ་ལ་སོགས་རང་རིག་རྣམས། །བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རང་རིག་པ་རྣམས་ཀྱང་མངོན་སུམ་མོ། །བདེ་བ་ལ་སོགས་ པ་སྨོས་པ་ནི་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་གསལ་བ་བསྟན་པའི་དོན་ཏེ། ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་ཉིད་རིག་པ་ནི་མངོན་སུམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་རིག་ པ་ལ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར། གཞན་ལ་བརྟེན་མིན་བདག་ཉིད་ཕྱིར། །བདེ་སོགས་རྣམས་ལ་བརྡ་ནུས་མིན། །བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་སོ་སོར་ངེས་པའི་བདག་ཉིད་མ་ སྐྱེས་པ་རྣམས་ནི་རིག་པས་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་དེའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་དག་ལ་འདི་རྗོད་པར་བྱེད་པ་སྦྱོར་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་ ཉིད་ལ་དེ་ལྟར་འཇུག་པ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་རང་བཞིན་སྔོན་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་། བརྗོད་པར་གཟོ་བ་ན་ཡུལ་དང་དེ་ཐ་དད་པ་མེད་པས་ན་རིག་པ་ཡང་འགགས་པའི་ཕྱིར་གཟུང་ བ་དང་འཛིན་པ་མེད་པའི་བརྡ་མེད་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གྱིས་ཀྱང་འདས་པའི་རང་བཞིན་རིག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་བརྡ་མེད་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཕྱིར་དེ་དག་རང་རིག་ནི། ། 2-920 བརྗོད་དང་རྗེས་འབྲེལ་ཅན་མ་ཡིན། །བརྡ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ན་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་བདག་ཉིད་རིག་པ་བརྗོད་པ་དང་མ་འབྲེལ་བ་དེ་ནི་མངོན་སུམ་གྱི་ཚད་མ་ཡིན་ནོ། །ཁ་ ཅིག་ན་རེ། བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ནི་རིག་པའི་རང་བཞིན་ཉིད་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་དོན་གཅིག་ལ་འདུ་བ་ཅན་གྱི་ཤེས་པས་རིག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་བ་དེ་དག་ གི་ཡང་། དེ་དང་དེ་མིན་རང་བཞིན་ཅན། །དེ་དེ་མིན་དངོས་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས། །དེས་ཤེས་ཐ་དད་མེད་རྒྱུས་བསྐྱེད། །བདེ་སོགས་ཅི་ཕྱིར་ཤེས་མ་ཡིན། །དེ་དག་ཀྱང་དེ་དང་དེ་མ་ཡིན་པའི་རང་ གི་ངོ་བོ་ཅན་གྱི་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་དེའི་རང་བཞིན་ཅན་ལ་བརྒལ་ཞིང་བརྟགས་པ་ན། དེའི་རང་བཞིན་གྱི་རྒྱུ་ལས་སྐྱེས་པ་ནི་དེའི་རང་བཞིན་དང་། དེའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་ལས་ སྐྱེས་པ་ནི་དེའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཞེས་རྒྱུའི་རང་བཞིན་ལ་བརྟེན་ཏེ། དཔེར་ན་སཱ་ལུའི་ས་བོན་ལ་སོགས་པ་དག་ལས་ནི་དེ་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་གཞན་པ་དག་ལས་ནི་ གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུའོ། །གློ་བུར་བ་ཉིད་ལ་ནི་ཡུལ་དང་དུས་དང་རང་བཞིན་ངེས་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡུལ་མེད་པར་ནི་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། 2-921 བདག་ཉིད་ཇི་ལྟར་བའི་ཡུལ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དེ་ཚོགས་པ་མེད་པར་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་པོ་མེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་དང་ རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ཅན་རྣམས་དེའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་དབང་པོ་

【現代漢語翻譯】他人通過心來領悟。快樂等等的自知也是現量。提到快樂等等，是爲了表明體驗是清晰的，因為一切知識的本質——覺知，是現量。對於快樂等等的本質——覺知，不可能有分別念，因為：不依賴於他者，是其自性。快樂等等不能被表達。快樂等等各自確定的自性，不是覺知所能作為對象的，因為那是其自性的本性。對於這些，表達它們的結合是不可能的，因為那樣作用於自身是矛盾的。因為沒有見過其先前的本性，並且在試圖表達時，由於對像和它沒有差別，覺知也會停止，因此，沒有能取和所取，也沒有表達。他人也不能覺知過去之本性。未來之本性也不能被表達。因此，這些自知與言說和後續無關。因為不能表達，所以快樂等等的本質——覺知，與言說無關，那是現量之量。有些人說：快樂等等不是覺知的本性，而是通過專注于同一對象的知識來覺知的。對於那些人：非彼亦非此，具自性。彼彼非實，因緣生。彼知異無，因緣起。何故樂等非所知？對於那些事物，當考察和分析那些非此非彼的自性之事物時，從彼之自性的因所生者是彼之自性，從非彼之自性的因所生者是非彼之自性，依賴於因的自性。例如，從稻種等等產生稻，從其他產生其他。對於突發的事物，確定其境、時、自性是不合理的。快樂等等不能在沒有境的情況下產生，因為與自性如何的境相關的快樂等等，沒有那些集合就不會產生。也不是沒有根，因為與色等等相關的那些，是具有那些境的根。

【English Translation】 Others realize through the mind. Happiness and so on, self-awareness, are also direct perception. Mentioning happiness and so on is to show that the experience is clear, because the essence of all knowledge—awareness—is direct perception. For the essence of happiness and so on—awareness—there can be no conceptual thought, because: It does not depend on others; it is its own nature. Happiness and so on cannot be expressed. The individually determined nature of happiness and so on is not what awareness can take as an object, because that is the nature of its own essence. For these, the combination of expressing them is impossible, because acting on oneself in that way is contradictory. Because one has not seen its previous nature, and when trying to express it, because there is no difference between the object and it, awareness also ceases; therefore, there is no grasper and grasped, and there is no expression. Others also cannot perceive the past nature. The future nature also cannot be expressed. Therefore, these self-awarenesses Are not related to speech and subsequent events. Because it cannot be expressed, the essence of happiness and so on—awareness—is unrelated to speech; that is the measure of direct perception. Some say: Happiness and so on are not the nature of awareness itself, but are to be known by knowledge that focuses on the same object. For those: Neither this nor that, possessing its own nature. Those are not real, born from causes and conditions. That knowledge is not different, arising from causes and conditions. Why are happiness and so on not known? For those things, when examining and analyzing the nature of things that are neither this nor that, what is born from the cause of that nature is that nature, and what is born from the cause of not that nature is not that nature, relying on the nature of the cause. For example, from rice seeds and so on, rice is produced, and from others, others are produced. For sudden events, it is unreasonable to determine their object, time, and nature. Happiness and so on cannot arise without an object, Because happiness and so on related to the object of how the nature is, will not arise without those collections. Nor is it without sense faculties, because those related to form and so on are sense faculties with those objects.

དང་བྲལ་བ་ལ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ལ། དབང་པོ་ཉམས་པ་མེད་པ་ཉེ་བར་གནས་པ་ན་ཡང་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ལ་བྱེད་ པ་མེད་པར་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། གཉིས་ཀ་ཚོགས་ཀྱང་གཉིད་ལ་སོགས་པས་བསླད་པའི་བློ་ཅན་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྐྱེ་བ་ལ་ཡང་རྒྱུའི་ཚོགས་པ་འདི་དག་ཙམ་ཁོ་ནར་ ཟད་དོ། །དེས་ན་རང་གི་ངོ་བོས་དེའི་འབྲས་བུའི་རང་གི་ངོ་བོ་ངེས་པ་ན་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་དམིགས་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །འདུས་བྱས་པ་ལ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ནུས་པ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཙམ་ལས་བྱུང་བ་ལ་གཞན་རྒྱུར་བརྟགས་ན་ནི་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །འདུས་བྱས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་རྣམ་པར་ཤེས་ པའི་རྒྱུར་རུང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་སྔ་མ་ཉིད་ཡིན་པར་ཁོ་བོས་རྟོགས་ཏེ། ནང་གི་བྱས་པ་ཉིད་ལས་བྱུང་བའི་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་གོམས་པར་གཡེར་བ་དང་གཞན་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་རྗེས་སུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-922 རྒྱུ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་བདེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ནང་གི་ཁྱད་པར་གྱིས་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་དང་ གཏན་ལ་ཕེབས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །གཞན་དག་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་ནང་མ་ཡིན་ལ། སེམས་པ་ཅན་ཡང་མ་ཡིན་གྱི། དེའི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་ཉམས་སུ་ མྱོང་བ་ལས་དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ཟེར་བ་དེའི་ལྟར་ན་ཡང་། ཕྱི་རོལ་ཁྱད་པར་མེད་ན་ཡང་། །དགའ་དང་ཡོངས་སུ་གདུང་བ་དང་། །གོམས་པས་ཁྱད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། ། བདེ་སོགས་དོན་གྱི་རང་བཞིན་མིན། །གང་གི་ཕྱིར་གལ་ཏེ་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་སྒྲ་ལ་སོགས་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ན་ཁྱད་པར་མེད་པ་ལ་གོམས་པའི་ཁྱད་པར་ལས་དགའ་བ་དང་། ཡོངས་སུ་ གདུང་བའི་ཁྱད་པར་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པའི་སྣང་བའི་ཁྱད་པར་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཁྱད་པར་ལ་མི་ལྟོས་པར་གོམས་པའི་ཁྱད་པར་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་དེ་དག་ནི་བློ་ཉིད་ ཡིན་ཏེ། ཤེས་རབ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །མྱོང་ཕྱིར་སེམས་པ་དེའི་རང་བཞིན། །མ་ཡིན་མྱོང་བ་ཡིན་ཕྱིར་རོ། །བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་འདི་དག་ནི་སེམས་པ་ཅན་ཡང་ཡིན་ཏེ། མྱོང་བར་བྱ་བ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-923 གང་གི་ཕྱིར་གང་ཞིག་ཡུལ་གང་གི་རྣམ་པར་མྱོང་བ་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེའི་མྱོང་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕན་ཚུན་རང་བཞིན་མེད་པའི་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བ་མེད་པ་ བཞིན་ནོ། །འདི་འདིའི་མྱོང་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་འབྲེལ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་མངོན་པར་གསལ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡང་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་དེ་མྱོང་བའི་མཚན་ ཉིད་ནི་འདྲ་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །སྔར་དེའི་བདག་ཉིད

【現代漢語翻譯】因為沒有見到分離的緣故，即使在根（དབང་པོ་，senses）沒有損壞、臨近存在的情況下也會發生。也不是沒有作意（ཡིད་ལ་བྱེད་པ་，attention），因為即使二者聚合，對於被睡眠等擾亂心智的人來說也是沒有的。對於意識（རྣམ་པར་ཤེས་པ་，consciousness）的產生，也僅僅是這些因的集合而已。因此，當自性（རང་གི་ངོ་བོ་，own nature）確定了其果的自性時，就不是沒有樂等對境的自性。如果說對於有為法（འདུས་བྱས་པ་，conditioned phenomena）來說是確定的，那也不是，因為沒有見到它的能力。如果認為僅僅從這些產生，而依賴於其他的因，那就太過分了。所謂有為法，我認為是能夠作為意識之因的前一剎那的意識，因為從內在所生的樂等，會隨著意識的串習、差異等而變化。如果說因為因相同，會導致樂等沒有差別，那也不是，因為其集合內部的差別本身就會導致，就像猶豫和確定等一樣。其他人說，樂等不是內在的，也不是有心識的，而是從體驗到成為其自性的聲音等，從而認識到體驗到它。按照他們所說，即使外在沒有差別，喜和極度的痛苦，以及串習所造成的差別，樂等也不是事物的自性。因為如果樂等是聲音等的自性，那麼在沒有差別的情況下，也不會因為串習的差別而產生喜和極度痛苦的差別，就像藍色等顯現的差別一樣。不依賴於它的差別，而與串習的差別相關的那些，就是智慧本身，就像智慧等一樣。因為體驗，心識是它的自性，不是因為體驗而是體驗者。這些樂等也是有心識的，因為也是被體驗的。因為凡是沒有體驗到某個對境的形象，那就不是它的體驗者，就像相互沒有自性的樂等沒有體驗一樣。』這是此的體驗者『，這種關係的理由是顯而易見的。根等也會太過分，所以體驗的特徵是相似的。之前是它的自性。

【English Translation】 Because separation is not seen, it occurs even when the senses (དབང་པོ་, dvang po, senses) are not impaired and are in close proximity. It is also not without attention (ཡིད་ལ་བྱེད་པ་, yid la byed pa, attention), because even when both are present, it is absent for those whose minds are disturbed by sleep and the like. For the arising of consciousness (རྣམ་པར་ཤེས་པ་, rnam par shes pa, consciousness), it is merely the collection of these causes. Therefore, when the own nature (རང་གི་ངོ་བོ་, rang gi ngo bo, own nature) determines the own nature of its result, it is not the nature of being without an object such as pleasure. If it is said that it is determined for conditioned phenomena (འདུས་བྱས་པ་, 'dus byas pa, conditioned phenomena), it is not so, because its power is not seen. If it is assumed that it arises merely from these and relies on other causes, it would be too extreme. What is called conditioned phenomena, I understand to be the preceding moment of consciousness that can serve as the cause of consciousness, because pleasure and the like that arise from within follow the distinctions of the habituation and differences of consciousness. If it is said that because the cause is the same, there would be no difference in pleasure and the like, it is not so, because the difference within the collection itself causes it, just like doubt and certainty, and so on. Others say that pleasure and the like are not internal, nor are they sentient, but from experiencing sounds and the like that have become its nature, one realizes that one is experiencing it. According to them, even if there is no external difference, joy and extreme suffering, and the difference caused by habituation, pleasure and the like are not the nature of things. Because if pleasure and the like were the nature of sounds and the like, then in the absence of difference, the difference of joy and extreme suffering would not change due to the difference of habituation, just like the difference in the appearance of blue and the like. Those that are related to the difference of habituation without depending on its difference are wisdom itself, like wisdom and the like. Because of experience, the mind is its nature, not because of experience but because of the experiencer. These pleasures and the like are also sentient, because they are also to be experienced. Because whatever does not experience the form of an object is not its experiencer, just as pleasure and the like that do not have a mutual nature do not have experience. The reason for the relationship 'this is the experiencer of this' is obvious. The senses and the like would also be too extreme, so the characteristic of experience is the same. Previously it was its nature.

་མ་ཡིན་ན་ནི་དེ་ཕྱིས་ཀྱང་དེའི་བདག་ཉིད་ཉམས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་དང་འདྲ་བ་ཡང་སེམས་ལ་ཅི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། འདི་ནི་ འདིའི་ཉེས་པ་གཞན་ཡིན་ཏེ། འདྲ་བ་མེད་པར་ནི་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ཕྱིར་རིག་པ་ཡིན་པ་ཉིད་ནི་དེའི་མྱོང་བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པས་ ན་ཐམས་ཅད་རིག་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་འདྲ་བ་ཡོད་ན་ནི་འདྲ་བར་བྱེད་པ་ལ་སྦྱོར་བ་ཡིན་ནོ། །སིམ་པར་མྱོང་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ཉིད་ཀྱང་ཁོ་བོ་ཅག་ གི་བདེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་སེམས་པ་ཅན་ཡིན་པར་གྲུབ་བོ། ། ཡུལ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མྱོང་བ་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ན་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། 2-924 མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱེད་ཀྱི་ཕྱོགས་ལ་ཡང་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བ་ནི་ཡོད་པ་དེ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་དོན་དུ་བཀོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་དགའ་བ་དང་ཡོངས་སུ་གདུང་བར་ གཅིག་ཏུ་ནང་ན་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཉིད་དུ་མཐོང་ངོ་། །འདིའི་བདག་ཉིད་འདི་འཇོག་པར་བྱེད་པ་གཞན་ཡིན་པར་ནི་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་རང་བཞིན་དང་གོམས་པའི་ཁྱད་ པར་ལས་དེའི་བདག་ཉིད་ཁྱད་པར་དུ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པ་ནི་བློ་ཡིན་གྱི་མྱོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བློ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག ཞེན་པའོ། །མྱོང་བ་ ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག ཉམས་སུ་མྱོང་བའོ། །འདི་གཉིས་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད། ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་དོན་ནི་མྱོང་བ་མེད་པ་ཡིན་ལ། གཞན་ནི་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ། །མྱོང་བ་ མེད་པའི་འདྲ་བ་བློའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་འདྲ་བ་གཞན་ཡང་དེར་འགྱུར་རོ། །ཁྱད་པར་ཡོད་ན་ཡང་བརྗོད་དགོས་སོ། །ནང་གི་བྱེད་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ཡང་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ཡིན་པའམ། རྟོགས་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བསྒྲགས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ཤིན་ཏུ་དྭང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ཡང་མྱོང་བར་མཐར་ཐུག་པའི་ཕྱིར་སེམས་པ་མེད་པ་དེས་དོན་རྣམ་པར་འཇོག་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། 2-925 ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲ་ལ་སོགས་པའི་བདེ་བ་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་། བློའི་བདེ་བ་ཁྱད་པར་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་ཚིག་ཙམ་ཡིན་ཏེ། འདི་དག་གཅིག་ལ་ཅིག་ཅར་ འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སེམས་པ་ཡོད་པ་ལས་གཞན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་བློ་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡི་རང་བཞིན་ལས་ལྡོག་པའི་བློ་ནི་རྟོགས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །འདི་ནི་དགའ་ བ་དང་ཞུམ་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་འགྱུར། རྣམ་པ་དུ་མར་གཅིག་ཏུ་མྱོང་བ་ཉིད་ཡིན་པར་མཐོང་སྟེ། དེ་ལ་མིང་ནི་ཇི་ལྟར་འདོད་པར་བྱེད་ལ་རག་གོ །མྱོང་བ་ནི་མངོན་སུམ་ མ་ཡིན་ལ་བློའི་རྣམ་པར་འགྱུ

【現代漢語翻譯】如果不是這樣，那麼即使之後，它的自性也不會消失，那麼在心中怎麼會產生與之相似的東西呢？這是這是其他的過失，如果沒有相似之處，就不會有體驗。因為如果是知識本身，就不可能是體驗，因為如果沒有差別，那麼一切都會變成知識。如果其中有相似之處，那麼就是與相似之處相結合。這種寂靜的體驗，因為是我們自己的快樂，所以快樂等被認為是具有心識的。如果與對境相似，那麼體驗就是它的自性，那麼快樂等就不會是體驗了嗎？不是的，在您的觀點中，快樂等體驗也是存在的，這是爲了表明這個意思而安排的。其中，喜悅和完全的痛苦，在內心深處體驗到的是相同的。認為這個自性是其他的，是不合理的，即使沒有差別，但由於自性和習慣的差別，它的自性也會變得不同。如果具有差別，那就是智慧，而不是體驗。智慧是什麼？是執著。體驗是什麼？是體驗。這兩者有什麼區別？具有對境形象的意義是沒有體驗的，而其他的則是體驗。如果沒有體驗的相似之處是智慧的特徵，那麼其他的相似之處也會變成那樣。如果有差別，也需要說明。內部的活動等也是它的原因，或者不是理解的組成部分，所以不應該宣揚，因為其他的差別，比如非常純凈等，是存在的。對境的分別也是以體驗為最終目的，所以沒有心識的人怎麼能分別對境呢？因為會變得非常極端。即使聲音等快樂沒有差別，但智慧的快樂是特殊的，這只是一種說法，因為這些是同時相互矛盾的。因此，除了有心識之外，沒有其他的特殊智慧。與它的自性相反的智慧是沒有理解的。這就像喜悅和沮喪等會發生變化。在多種形式中，體驗到的是相同的，至於名稱，則取決於個人的意願。體驗不是顯現的，而是智慧的變化。

【English Translation】 If it is not so, then even afterwards, its own nature will not disappear, so how can something similar to it arise in the mind? This is This is another fault, for without similarity, there is no experience. Because if it is knowledge itself, it is not reasonable to be experience, for if there is no difference, then everything will become knowledge. If there is similarity in it, then it is combined with similarity. This very experience of tranquility, because it is our own happiness, happiness and so on are considered to be with consciousness. If it is similar to the object, then the experience is its own nature, then happiness and so on will not be experience? No, in your view, there is also the experience of happiness and so on, this is arranged to show this meaning. Among them, joy and complete suffering, what is experienced deeply within is the same. It is not reasonable to consider this self-nature to be other, even if there is no difference, but due to the difference of self-nature and habit, its self-nature will become different. If there is a difference, then it is wisdom, not experience. What is wisdom? It is attachment. What is experience? It is experience. What is the difference between these two? The meaning with the image of the object is without experience, while the other is experience. If the similarity without experience is the characteristic of wisdom, then other similarities will also become like that. If there is a difference, it also needs to be explained. Internal activities and so on are also its cause, or not a component of understanding, so it should not be proclaimed, because other differences, such as being very pure, exist. The distinction of objects is also ultimately for experience, so how can someone without consciousness distinguish objects? Because it will become very extreme. Even if the happiness of sound and so on has no difference, but the happiness of wisdom is special, this is just a saying, because these are contradictory to each other at the same time. Therefore, apart from having consciousness, there is no other special wisdom. Wisdom contrary to its own nature is without understanding. This is like joy and depression and so on will change. In various forms, what is experienced is the same, as for the name, it depends on personal preference. Experience is not manifest, but a transformation of wisdom.

ར་བ་ནི་མངོན་སུམ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པ་ནི་མངོན་སུམ་ཡིན་ཏེ། དེ་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་ན་གཞན་གྱི་མངོན་སུམ་བཞིན་དུ་ཐམས་ཅད་མངོན་ སུམ་ཡིན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །ཡུལ་ཡོད་པ་ལས་ཡུལ་ལ་ལོངས་སྤྱོད་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེའི་ལོངས་སྤྱོད་པ་ནི་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པས་ཁྱད་པར་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཡོད་ཀྱང་མེད་པ་དང་ ཁྱད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་ཅན་གྱི་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པ་ཡང་ཉེ་བར་ལོངས་སྤྱོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་གྱིས་ལོངས་སྤྱོད་པ་བཞིན་ནོ། །རྟགས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ཀྱང་མི་འགྲུབ་པ་ཉིད་དོ། ། 2-926 སྔར་ཇི་སྐད་བཤད་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཡུལ་དམིགས་པ་མངོན་སུམ་ཡིན་པ་ན་ཐ་སྙད་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་པ་ཡོད་པ་གཞན་ནི་དོན་མེད་དོ། །དེ་ཡང་རང་བཞིན་གཅིག་ཉིད་དུ་ མཐོང་བའི་ཕྱིར་བློ་གཞན་ལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡང་གཞན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ལྕགས་གོང་དང་ནི་མེ་བཞིན་དུ། །འདྲེས་པས་རྣམ་དབྱེར་མེད་ཅེ་ན། །སེམས་པ་དང་ནི་ཞེན་པ་དག་ཐ་དད་ ཀྱང་འདྲེས་པས་རྣམ་པར་བསླད་པ་ལ་བྱེ་བྲག་ཏུ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། ལྕགས་ཀྱི་གོང་བུ་དང་མེ་བཞིན་ཏེ། དེའི་གཟུགས་དང་རེག་པ་ནི་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་ཡིན་ན་ དངོས་ཀུན་ལ། །ཐ་དད་ཐ་དད་མེད་གཞག་ཉམས། །དོན་དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་འདྲེས་པར་དོགས་པར་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། བདེ་བ་དང་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ཐ་དད་ པར་དམིགས་པ་དག་ཀྱང་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཨེ་མའོ་ཐ་དད་པ་དང་ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་པ་དེ་དག་རྒྱུ་ཅི་ལ་བརྟེན་ནས་རྣམ་པར་འཇོག ཐ་དད་མེད་རིག་གཅིག་ཡིན་ ན། །དེ་ལྟར་གང་ཡིན་དེ་ཐ་དད། །འགྲུབ་པར་འགྱུར་དེ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །ཐ་དད་སྒྲུབ་བྱེད་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །དཀར་སྡུག་ལ་སོགས་ཐ་དད་སྣང་། །ཐ་དད་མ་ཡིན་བློ་མྱོང་ནི། །ཐ་དད་མེད་སྣང་ཐ་དད་ན། ། 2-927 ཐ་དད་ཐ་དད་མེད་རྟེན་ཅིང་། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ །ལྕགས་ཀྱི་གོང་བུ་ལ་ཡང་མེ་དང་འབྲེལ་བ་ལས་དེ་ལྟར་སྐྱེས་པའི་དོན་གཅིག་ཉིད་མཐོང་བ་ཡིན་ གྱི། རང་བཞིན་ཐ་དད་པའི་རྫས་དག་འདྲེས་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་མ་ཕྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཡང་རྫས་དེའི་རྒྱུན་རྣམ་པར་གནས་པའི་རྒྱུ་རྒྱུན་ཆད་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྡོག་ཅིང་དེའི་ཉེ་བར་ལེན་ པ་ལ་ལྟོས་པ་ཅན་གྱི་གྲང་བའི་རེག་པ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ལས་ཀྱང་རྫས་གཞན་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ནང་ཡིན་ཞིང་མྱོང་བ་ཡང་ཡིན་ནོ། །འཇིགས་སོགས་བཞིན་ དུ་བསྒོམས་པ་ཡི། །སྟོབས་ཀྱིས་གསལ་བར་སྣང་གྱུར་པའི། །ཤེས་གང་སླུ་བ་ཅན་མིན་པ། །རྟོགས་མེད་དེ་ནི་མངོན་སུམ་མོ། །ཐོས་པ་ལས་བྱུང་བའི་ཤེས་པས་གཟུང་བ་ངེས་པའི་དོན་རིགས་པ་སེམས་ ལས་བྱུང་བས་རྣམ་

【現代漢語翻譯】如果有人問：『顯現是現量嗎？』答：『對境的受用是現量。』如果它不是現量，那麼就像其他人的現量一樣，一切都將成為現量。從境的存在也會轉變為對境的受用。因為它的受用不是現量，所以差別沒有成立。即使存在，也與不存在沒有區別。有法（指具有某種性質的事物）的鄰近受用也不是受用，就像其他人受用一樣。因為有法沒有成立，所以從那一點上也無法成立。正如之前所說的那樣。即使如此，如果對境的專注是現量，那麼『因為名言圓滿』這句話之外的其他說法就沒有意義了。因為見到自性為一，所以在其他心識上體驗到的也並非不同。如果有人問：『就像鐵塊和火一樣，混合在一起難以區分嗎？』答：『心和執著雖然不同，但因為混合在一起而被擾亂，所以無法清楚地辨別，就像鐵塊和火一樣，因為它們的形狀和觸感是確定的。』如果這樣，那麼對於一切事物，有差別和無差別都難以確定。對於所有專注的事物，因為懷疑混合在一起，所以無法確定為一。並且，對於安樂和藍色等不同顯現的事物，也不是不同的。那麼，依賴於什麼來區分差別和無差別呢？如果無差別是唯一的覺知，那麼凡是存在的都是不同的，這無法成立，因為這不是能成立的理由。能成立差別的理由也無法成立。白色和醜陋等顯現為不同，而體驗無差別的覺知，如果無差別顯現為差別，那麼差別和無差別相互依賴。』這些是總結性的偈頌。即使是鐵塊，也是因為與火接觸而看到產生的相同結果，而不是因為自性不同的事物混合在一起而無法區分。此外，因為事物相續存在的因中斷，所以它會消失，並且從依賴於它的寒冷觸感等事物中也會產生其他事物。因此，安樂等是內在的，也是被體驗的。就像恐懼等一樣，通過修習的力量而清晰顯現的，不是欺騙性的覺知，而是無分別的，那是現量。從聽聞產生的覺知所把握的確定意義，以及從理性和心識產生的各種區分。 2-926 2-927

【English Translation】 If someone asks, 'Is manifestation a direct perception?' The answer is, 'The enjoyment of an object is a direct perception.' If it is not a direct perception, then like the direct perception of others, everything would become a direct perception. From the existence of an object, there would also be a transformation into the enjoyment of the object. Because its enjoyment is not a direct perception, the distinction is not established. Even if it exists, it is no different from non-existence. The adjacent enjoyment of a qualified entity (an entity possessing a certain quality) is also not enjoyment, just like the enjoyment of others. Because the qualified entity is not established, it cannot be established from that point either, as stated before. Even so, if focusing on an object is a direct perception, then anything beyond the statement 'because the expression is complete' is meaningless. Because seeing the nature as one, what is experienced in other minds is also not different. If someone asks, 'Like an iron ball and fire, are they mixed together and difficult to distinguish?' The answer is, 'Although mind and attachment are different, they are disturbed because they are mixed together, so they cannot be clearly distinguished, just like an iron ball and fire, because their shape and touch are certain.' If so, then for all things, it is difficult to determine what is different and what is not. For all focused objects, because of the suspicion of being mixed together, it is impossible to determine them as one. And, for things that appear differently, such as happiness and blue, they are also not different. So, upon what does one rely to distinguish between difference and non-difference? If non-difference is the only awareness, then whatever exists is different, which cannot be established because it is not a reason that can establish it. The reason that can establish difference also cannot be established. White and ugliness, etc., appear as different, while experiencing non-different awareness, if non-difference appears as difference, then difference and non-difference are mutually dependent.' These are summarizing verses. Even an iron ball, it is because of contact with fire that one sees the same result being produced, not because substances of different natures are mixed together and cannot be distinguished. Furthermore, because the cause of the continuous existence of a thing is interrupted, it disappears, and from things such as the cold touch that depend on it, other things are also produced. Therefore, happiness, etc., are internal and are also experienced. Like fear, etc., the awareness that appears clearly through the power of meditation, which is not deceptive, but is non-conceptual, that is direct perception. The definite meaning grasped by the awareness arising from hearing, and the various distinctions arising from reason and mind. 2-926 2-927

པར་གཞག་ནས་སྒོམ་པར་བྱེད་པའི་རྣལ་འབྱོར་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་རྫོགས་པ་ན། འཇིགས་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་དུ་གསལ་བར་སྣང་ཞིང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པ་ཕྱིན་ཅི་མ་ ལོག་པའི་ཡུལ་ཅན་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་མངོན་སུམ་གྱི་ཚད་མ་ཡིན་ནོ། །འཕགས་པའི་བདེན་པ་མཐོང་བ་བཞིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་ཁོ་བོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ་གཏན་ལ་ཕབ་པ་བཞིན་ནོ། །འདོད་འཇིགས་མྱ་ངན་གྱིས་བརླམས་དང་། ། 2-928 ཆོམ་རྐུན་རྨི་སོགས་ཀྱིས་བསླད་པས། །ཡང་དག་མིན་པའང་མདུན་ན་ནི། །གནས་པ་བཞིན་དུ་མཐོང་འགྱུར་ཏེ། །བསླད་པ་ཇི་བཞིན་གུས་པ་ནི། །སྒྲུབ་པ་རབ་ཏུ་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །ལྐོག་གྱུར་རྟོགས་པའི་འདུ་ ཤེས་ལ། །དེ་ལྟའི་འཇུག་པ་མ་མཐོང་ཕྱིར། །དེ་ཕྱིར་ཡང་དག་ཡང་དག་མིན། །གང་གང་ཤིན་ཏུ་བསྒོམས་གྱུར་པ། །སྒོམ་པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ན། །དེ་གསལ་མི་རྟོགས་བློ་འབྲས་བུ། །ཞེས་བྱ་བ་ ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། འདི་ལྟར་མི་སྡུག་པ་དང་ཟད་པར་ས་ལ་སོགས་པ་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡུལ་ཅན་ལ་ཡང་བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གསལ་བར་སྣང་བ་དང་རྣམ་ པར་རྟོག་པ་མེད་པར་གྲུབ་པར་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །བསྒོམས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་གསལ་བར་སྣང་བ་ཡིན་དུ་ཟིན་ཀྱང་རྟོག་པ་མེད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། གང་གི་ཕྱིར། རྣམ་རྟོག་རྗེས་སུ་འབྲེལ་ པ་ལ། །དོན་གསལ་སྣང་བ་ཡོད་མ་ཡིན། །རྣམ་པར་བསླད་པའི་བློ་ཡང་རུང་སྟེ་བརྗོད་པ་དང་འདྲེས་པའི་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་ནི་དོན་གསལ་བ་ཉིད་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་རྣམ་པར་ རྟོག་པ་ཅན་འདི་ནི་གསལ་བར་སྣང་བར་འོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར། རྨི་ལམ་ན་ཡང་དྲན་པ་སྟེ། །དེ་འདྲའི་དོན་ལྡན་མི་དྲན་པར། །གཉིད་ཀྱིས་བསླད་པ་རྣམས་ལ་ཡང་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དྲན་པའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་འབྱུང་ལ། 2-929 དེ་དག་དེ་ལྟར་སྣང་བ་ཅན་དུ་ནི་དྲན་པ་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་བསླད་པའམ་གཞན་གྱིས་ཀྱང་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་གསལ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་གྱི། གསལ་བར་སྣང་བ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་ པ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་གསལ་བར་སྣང་བའི་རྨི་ལམ་གྱི་ཤེས་པ་མངོན་སུམ་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། མ་འཁྲུལ་པ་ཞེས་བསྟན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། རྣམ་རྟོག་དངོས་མི་སྣང་ཕྱིར་དང་། །ཉེ་བར་བསླད་པ་སླུ་བའི་ཕྱིར། །མངོན་སུམ་ལྟར་སྣང་། རྣམ་པ་གཉིས་སུ་བརྗོད་དོ། །གང་གི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་ནི་དངོས་པོ་སྣང་ བ་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་ན་དེའི་སྣང་བ་ཉམས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་སྣང་བ་དངོས་པོ་དང་མཐུན་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །དེའི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་ལྟར་སྣང་བའོ། །ཉེ་བར་བསླད་པ་ཡང་སྟེ། དབང་སྐྱེས་ཀྱང་གཞན་ལས་དེས་

【現代漢語翻譯】那些通過專注姿勢進行冥想的瑜伽士，當他們的冥想達到圓滿時，會像恐懼等一樣清晰地顯現，並且那不具有分別念、不顛倒的對境，也是現量。如同見到聖諦一樣。正如我在《釋量論》中所確立的那樣：『貪慾恐懼與憂傷所擾，盜賊夢魘等所欺騙，不真之境亦現前，如實恭敬彼欺騙，為見證成就之故。于隱蔽之覺知，未見如是之行故，是故真實與不真，無論如何勤修習，修習圓滿成就時，彼明不分別，乃智之果。』這段話是中間的偈頌。就像不凈觀和四界分別觀等，即使是對不真實的對境，也能通過修習的力量而清晰顯現，並且可以成立為無分別念。如果通過修習的力量而清晰顯現，那麼如何能成為無分別念呢？因為：『分別念隨逐時，義之顯現即不有。』無論是被分別念所染污的心識，還是與言語混合的任何意識，都會失去對境的清晰顯現。因此，具有分別唸的心識不應是清晰顯現的。例如：『夢中亦有憶念，如是義者不憶念，睡眠所染污者亦然，體驗憶念之分別念生起，彼等如是顯現者，則無憶念。』因此，染污或其他任何事物都不能使分別念清晰顯現，清晰顯現的只能是無分別念。那麼，因為無分別念，夢中的清晰顯現的意識會變成現量嗎？不是的，因為已經說明了『不欺惑』。因此：『分別念非顯現故，近為染污欺騙故，說為似現量，有兩種。』因為現量是事物顯現，如果事物不存在，那麼它的顯現就會消失。這也已經說過了。分別念則不是這樣，因為它的顯現與事物不一致。因此，它是似現量。近為染污也是如此，即使是根識，也會被其他事物所染污。

【English Translation】 Those yogis who meditate through postural practice, when it is perfected, it appears clearly like fear and so on, and that which is non-conceptual and non-erroneous object is also direct perception. Just like seeing the noble truths. As I have established in the Pramanavarttika: 'Afflicted by desire, fear, and sorrow, deceived by thieves, nightmares, etc., even untrue realms appear before one, revering that deception as it is, for the sake of witnessing accomplishment. Because such an engagement is not seen in the awareness of the hidden, therefore, whether true or untrue, whatever is diligently meditated upon, when meditation is fully accomplished, that clear, non-conceptual, is the fruit of wisdom.' This is an intermediate verse. Just like the contemplation of unattractiveness and the analysis of the elements, even for objects that are not real, they can appear clearly through the power of meditation, and it can be established as non-conceptual. If it appears clearly through the power of meditation, then how can it become non-conceptual? Because: 'When conceptual thought follows, the clear appearance of the object does not exist.' Whether it is a mind contaminated by conceptual thought, or any consciousness mixed with speech, the clear appearance of the object is reversed. Therefore, this conceptual thought should not be clearly apparent. For example: 'Even in dreams there is memory, such objects are not remembered, even those contaminated by sleep, the conceptual thought of experiencing memory arises, those that appear as such, there is no memory.' Therefore, contamination or anything else does not make conceptual thought clear, but clear appearance is only non-conceptual. Then, because it is non-conceptual, does the clearly appearing consciousness in a dream become direct perception? No, because it has been shown to be 'non-deceptive'. Therefore: 'Because conceptual thought does not appear, and because it is nearly contaminated and deceptive, it is said to be like direct perception, there are two kinds.' Because direct perception is the appearance of a thing, if it does not exist, then its appearance will disappear. This has also been said. Conceptual thought is not like that, because its appearance does not correspond to the thing. Therefore, it is like direct perception. It is also nearly contaminated, even sense consciousness is contaminated by other things.

ཁྱད་མེད་ཕྱིར་རོ། །ཉེ་བར་བསླད་པ་གང་ཡིན་པ་འགའ་ཞིག་ནི་དབང་པོ་ལས་སྐྱེས་པ་ཡང་ ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་གཞན་པའི་དབང་པོ་ལས་སྐྱེས་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ཡང་སླུ་བའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་དང་མཐུན་པར་སྣང་བ་མ་ཡིན་པས་མངོན་སུམ་ལྟར་སྣང་བའོ། །འདིས་ནི་ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་བསླད་པ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-930 ཁ་ཅིག་ཟླ་བ་གཉིས་ལ་སོགས་པར་འཁྲུལ་པ་ནི་དབང་པོ་ལས་སྐྱེས་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དབང་པོ་ལས་བྱུང་བ་ནི་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་ རྗེས་སུ་བྱེད་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་ལ། དེ་ནི་འདི་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དང་། དབང་པོ་གྱུར་ན་འགྱུར་པའི་ཡང་ཕྱིར་ཏེ། རྟེན་དུ་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མཚན་ནི་འདི་ ཙམ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ལས་སྐྱེས་པའི་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ན་སྦྲུལ་ལ་སོགས་པའི་འཁྲུལ་པ་ལྟར་དབང་པོའི་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་ཡོད་ཀྱང་ལྡོག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་དང་། དེ་བཞིན་དུ་དབང་པོའི་རྣམ་ པར་འགྱུར་བ་ཡོད་ཀྱང་ལྡོག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འཁྲུལ་པ་འདི་ནི་དབང་པོ་ལས་སྐྱེས་ཀྱང་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དམིགས་ཀྱིས་བསལ་བ་དང་བཅས་པར་བསྟན་པའི་ དོན་དུའོ་ཞེས་བྱ་བས་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྡེ་ཚན་ལས་ལོགས་ཤིག་ཏུ་རྣམ་པར་བཅད་དེ། རབ་རིབ་ཀྱིས་མཚོན་པའི་བསླད་པ་མངོན་སུམ་ལྟར་སྣང་བར་གསུངས་སོ། །གཞན་དུ་ཡང་མིག་ལ་སོགས་པའི་ རྡུལ་ཕྲ་རབ་རྣམས་ཟླ་བ་གཉིས་དང་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པར་སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ཚད་མ་འདིའི་འབྲས་བུ་གང་ཡིན། གཞལ་བྱ་རྟོགས་པའོ། །དེ་ནི་ཤེས་པ་ཡིན་པ་དེ་ཡང་འབྲས་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། 2-931 ད་ནི་ཚད་མ་གང་ཞིག་ཡིན། གང་ལས་བར་ཆད་མེད་པར་གཞལ་བྱ་རྟོགས་པ་འདིའི་དེ་ཉིད་འགྲུབ་པའོ། །དེ་ལ། འདི་ཡི་དོན་དང་འབྲེལ་བྱེད་པ། །དོན་གྱི་རང་བཞིན་མིན་པ་མེད། །དེ་ཕྱིར་ གཞལ་བྱ་རྟོགས་པ་ཡིས། །ཚད་མ་གཞལ་བྱའི་རང་བཞིན་ཉིད། །གང་གི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་བྱ་བ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ གྱི། འོན་ཀྱང་གང་ལས་གང་འགྲུབ་བའོ། །དེ་ལ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཙམ་དུ་ལས་ཐམས་ཅད་ལས་འདྲ་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་པ་ནི་གང་གིས་འདི་ནི་འདིའོ་ཞེས་ལས་སོ་སོ་ལས་རྣམ་པར་ འབྱེད་པའི་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་འགྱུར་བར་བྱ་དགོས་སོ། །དེའི་བདག་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ཡང་དབང་པོ་དང་དོན་དང་ཕྲད་པ་ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་རྣམས་ལ་བྱེ་བྲག་ཡོད་དུ་ཟིན་ཀྱང་ལས་ཀྱི་བྱེ་ བྲག་ལ་བདག་ཉིད་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ཤེས་པ་བྱེ་བྲག་ཏུ་ངེས་པར་བྱེད་པ་པོ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བྱེད་པའི་དེ་ཉིད་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ

【現代漢語翻譯】因為沒有差別。有些被矇蔽的事物是從感官產生的，因為它們與從其他感官產生的沒有差別。這也因為具有欺騙性，看起來與事物相符，所以是如實的顯現。這也就解釋了意念被矇蔽的情況。有些人說，將一個月亮誤認為兩個月亮等情況，並非是從感官產生的。但事實並非如此，因為從感官產生的事物，其特徵在於跟隨存在與不存在而變化。而這種情況也同樣適用。如果感官發生變化，那麼（顯現）也會隨之變化，因為這僅僅是作為依據的原因。如果是由意念產生的錯覺，那麼就像蛇等錯覺一樣，即使感官的形態發生變化，也會導致相反的結果。同樣，即使感官的形態發生變化，也會導致相反的結果。因此，這種錯覺即使是從感官產生的，也不是真實的顯現。正因為如此，爲了表明這是有特定指向的，所以將其從分別唸的範疇中分離出來，並將以眼花為代表的矇蔽現象稱為如實的顯現。此外，（經文中）還說，眼睛等微塵是顯現兩個月亮和藍色等現象的意識的起因。那麼，這種量（pramana）的結果是什麼呢？是了知所量（prameya）。因為這種了知也是結果。那麼，什麼是量呢？就是從它那裡無間斷地實現對所量的了知。對此，『此之意義相聯結，非是意義之自性，因此了知所量者，量即所量之自性。』因為凡是需要證明的事物，都是通過證明者來證明的，所以並非所有的行為都是所有事物的證明者，而是通過它來實現的。僅僅是體驗，在所有行為中，具有相同性質的意識，必須通過它來區分『這是這個』，從而使其具有區分不同行為的性質。即使感官與對像相接觸等原因存在差異，但對於沒有行為差異性質的意識，也不能確定其差異，因為行為本身就是需要證明的原因。

【English Translation】 Because there is no difference. Some of the obscured things arise from the senses, because they are no different from those arising from other senses. This also appears to be real because it is deceptive and appears to be in accordance with things. This also explains the obscuration of the mind. Some say that mistaking one moon for two, etc., is not produced by the senses. But that is not the case, because what arises from the senses is characterized by following existence and non-existence. And this is also the same in this case. If the senses change, then (the appearance) will also change, because this is only the reason for establishing the basis. If the illusion arises from the mind, then like the illusion of snakes, etc., even if the form of the senses changes, it will lead to the opposite result. Similarly, even if the form of the senses changes, it will lead to the opposite result. Therefore, this illusion, even if it arises from the senses, is not a real appearance. For this very reason, in order to show that this is specifically directed, it is separated from the category of conceptual thought, and the obscuration represented by cataracts is called a real appearance. Furthermore, it is said (in the scriptures) that the subtle particles of the eyes, etc., are the cause of the consciousness that manifests two moons and blue, etc. So, what is the result of this pramana? It is the understanding of the object to be measured (prameya). Because this understanding is also a result. So, what is pramana? It is that from which the understanding of the object to be measured is realized without interruption. Regarding this, 'That which connects with the meaning, is not the nature of the meaning, therefore, the measurer of the object to be measured, the pramana is the nature of the object to be measured.' Because whatever needs to be proven is proven by the prover, therefore not all actions are the provers of all things, but it is through it that it is realized. Merely experiencing, in all actions, the consciousness of the same nature, must be distinguished by it as 'this is this,' so that it becomes the nature of distinguishing different actions. Even if there are differences in the causes such as the contact of the senses with the object, the difference of consciousness that does not have the nature of the difference of actions cannot be determined, because the action itself is the reason that needs to be proven.

་ ཁྱད་པར་མེད་ན་ཡང་དེའི་ཁྱད་པར་ཡང་མི་འགྲུབ་བོ། །ཡོད་ཀྱང་དེའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པས་དེའི་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདིའི་བདག་ཉིད་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གང་ལས་འདིའི་རྟོགས་པ་ནི་འདི་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདིའི་ལས་ལ་ངེས་པ་འདིར་འགྱུར་བ་དེ་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-932 ཤེས་པའི་དོན་དང་འབྲེལ་པ་འདི་དོན་དང་འདྲ་བ་ལས་གཞན་ལ་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་གསལ་བ་དང་མི་གསལ་བ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་རང་གི་བྱེ་བྲག་གིས་ བྱེ་བྲག་ཏུ་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་ཡང་དེ་ལྟར་དོན་དང་འབྲེལ་བར་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལ་ཉེ་བའི་རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་གྱིས་བྱས་པའི་ཉམས་སུ་མྱོང་བའི་བྱེ་ བྲག་གང་ལས་རྟོགས་པ་འདིར་འགྱུར་བ་ཡིན་གྱི། དོན་དང་འདྲ་བ་ལས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ད་ནི་ཡོད་པའི་རང་བཞིན་ཇི་ལྟར་མི་སྟོན། དེ་ནི་འདིའོ་ཞེས་བསྟན་པར་ནུས་པ་མ་ ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདིའི་བདག་ཉིད་ངེས་པར་རྟོགས་པ་མེད་པས་འདི་ནི་འདིའི་ཡིན་གྱིས་འདིའི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དངོས་པོ་རྣམ་པར་འཇོག་པར་བྱེད་པ་ནི་ལེགས་པར་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡིན་ནོ། ། དེའི་ཕྱིར་གཞལ་བྱ་རྟོགས་པ་ཡི། །སྒྲུབ་བྱེད་གཞལ་བྱའི་རང་བཞིན་ཉིད། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གཞན་ཡིན་ན། །དེ་ཡི་ལས་དང་འབྲེལ་མི་འགྲུབ། །དེ་ཡང་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་ཡིན། །དེས་ན་འབྲས་བུ་དོན་ གཞས་མིན། །དེ་ཡི་བདག་ཉིད་འཛིན་དེ་ནི། །དོན་རྟོགས་པ་ཡི་བདག་ཉིད་ཀྱི། །བྱེད་པས་རང་གི་ལས་ལ་ནི། །བྱེད་དང་བཅས་པ་ལྟ་བུར་སྣང་། །རང་ཉིད་བྱེད་པོ་མིན་ན་ཡང་། །དེ་ཡི་དབང་གིས་དེར་གཞག་ཕྱིར། ། 2-933 ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། འདིས་ནི་དབང་པོ་དང་ཕྲད་པ་དང་། དོན་ལ་ལྟ་བ་དང་། ཁྱད་པར་གྱི་ཤེས་པ་ཡང་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་ལས་དང་འབྲེལ་བ་ མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །བར་དུ་མ་ཆོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བྱེད་པ་པོ་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །བྱེད་པ་པོ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་ཉེ་བར་སྦྱོར་ཡང་ ཐ་མའི་བྱེ་བྲག་ཏུ་བྱེད་པ་པོ་འདི་ཉིད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དམ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་ཡོད་ཀྱང་ཡུལ་སོ་སོ་ལ་བྱེ་བྲག་མེད་པ་ན་འདིའི་བྱེ་བྲག་ཏུ་ བྱེད་པ་པོ་ནི་བྱེད་པ་པོ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ལ་ལྟ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ རང་བཞིན་མ་ཡིན་ཏེ་དེའི་དོན་ལ་ལྟ་དེ་ཉིད་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཁྱད་པར་གྱི་ཤེས་པ་ཡང་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་མ་བྱས་ན་ཁྱད་པར་གྱི་ཤེས་པ་དང་ཁྱད་ པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་གཞག་པ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་དང་། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དག་ཡུ

【現代漢語翻譯】如果沒有差別，那麼它的差別也不會成立。即使存在，也不是它的分支，因此不是它的作用。因此，從這個自性的差別中，『這個的證悟就是這個』，對於這個事業的確定，在這裡轉變，這就是要成立的。與知識的意義相關聯的這個，除了與意義相似之外，是不可能存在的。即使感官等是能以顯明與不顯明等各自的差別來區分事物的區分者，但它們並不能與意義相關聯，因為它們沒有接近意義的因。如果說，從意義所產生的體驗的差別中，證悟會在這裡轉變，而不是從與意義相似中轉變，那麼，現在如何不顯示存在的自性呢？如果說，不能指著說『那就是這個』，那麼，因為沒有確定地證悟這個自性，所以『這個是這個的』，『這個不是這個的』，這樣來區分事物，就是很好地進行區分。因此，可量是證悟的，能立是可量的自性。如果能立是其他的，那麼它與那個事業的關聯就不會成立。那也是它的自性，因此結果不是意義。執持它的自性，那就是意義證悟的自性。以作用而看似具有自己的事業。即使自己不是作者，也因它的力量而安立在那裡。這是中間的偈頌。通過這個，也捨棄了與感官相遇、觀察意義和差別的知識。因為從中事業的關聯不會成立。因為不是沒有間隔的，因為作者沒有成立為具有差別。即使所有的作者都接近於所要成立的事物，但最終的區分者，這個本身才是殊勝的成立者。即使感官等存在，但在對境沒有差別時，這個的區分者就是作者。感官是區分者，因為是所有識的因。觀察意義也不是，因為不是它的自性，因為觀察意義本身沒有成立。同樣，如果差別的知識沒有對境的差別，那麼因為沒有差別的知識和差別，區分就不會成立，並且所要成立的事物和能成立的事物是...

【English Translation】 If there is no difference, then its difference will not be established. Even if it exists, it is not its branch, therefore it is not its function. Therefore, from this self-nature's difference, 'this realization is this', the determination of this action, transforming here, that is what is to be established. This, which is related to the meaning of knowledge, cannot exist except in similarity to the meaning. Even if the senses, etc., are differentiators that distinguish things by their own differences, such as clarity and non-clarity, they do not relate to the meaning, because they do not have a cause close to the meaning. If it is said that from the difference of experience produced by the meaning, realization will transform here, and not from similarity to the meaning, then how does it not show the nature of existence now? If it is said that it cannot be pointed out as 'that is this', then, because there is no definite realization of this self-nature, 'this is this's', 'this is not this's', thus distinguishing things, is to distinguish them well. Therefore, the measurable is the enlightened, the establisher is the nature of the measurable. If the establisher is other, then its connection with that action will not be established. That is also its nature, therefore the result is not meaning. Holding its nature, that is the nature of meaning enlightenment. It appears as if it has its own action through action. Even if oneself is not the doer, it is established there by its power. This is an intermediate verse. Through this, the encounter with the senses, the observation of meaning, and the knowledge of difference are also abandoned. Because the connection of action will not be established from it. Because it is not without interval, because the author has not been established as having difference. Even if all the authors approach the thing to be established, this very final differentiator is the supreme establisher. Even if the senses, etc., exist, but when there is no difference in the object, this differentiator is the author. The senses are the differentiators, because they are the cause of all consciousnesses. Observing meaning is also not, because it is not its nature, because observing meaning itself has not been established. Similarly, if the knowledge of difference does not have the difference of the object, then because there is no knowledge of difference and difference, distinction will not be established, and the things to be established and the things to be established are...

ལ་ཐ་དད་པ་འགལ་བའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་ཐ་དད་པ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་གཉིས་དག་དོན་མེད་དོ། ། 2-934 རྒྱུ་ཐ་དད་པ་མེད་པ་དག་ནི་རིམ་གྱིས་འབྱུང་བ་བཀག་པ་ཡང་ཡིན་ནོ། །ཅིག་ཅར་འབྱུང་བ་ལ་ནི། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཤེས་པའི་ ཆ་དག་ནི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་ནོ། །དངོས་པོ་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ པ་དག་གཅིག་པས་འགལ་ལོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་ཆོས་ཐ་དད་པ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐ་སྙད་འདི་དངོས་པོ་ལ་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་ཐ་དད་པ་མེད་ཀྱང་ནུས་པའི་ བྱེ་བྲག་གིས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཐ་དད་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྲད་པ་ཡང་ཚད་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཕྲད་ཀྱང་ཆོས་འགའ་ཞིག་ཁོ་ན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཁྱད་པར་མེད་ ན་ཡང་ཁྱད་པར་འདི་ནི་བློའི་སྣང་བས་བྱས་པའི་ཕྱིར་དེ་ཁོ་ན་ཚད་མར་རིགས་སོ། །དེ་ནས་གང་ཚད་མའི་འབྲས་བུ་དོན་རིག་པ་འདི་གང་ཞིག མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་པའི་རིག་པ་གང་ ཡིན་པ་འདི་ཉིད་དོ། །མྱོང་བ་ཡོད་པ་འདིའི་དོན་དེ་རིག་པ་ཡིན་པར་གང་གིས་སྐྱེས་པ་དང་འདྲ་བ་དག་གིས་སོ། །འོ་ན་ནི་ཡུལ་མཚུངས་པའི་ཤེས་པ་དེ་མ་ཐག་ཡུལ་དུ་འགྱུར་རོ། ། 2-935 འོ་ན་ད་འདིས་གང་ཞིག་ཉམས་སུ་མྱོང་། ཁོ་བོ་ཅག་ཀྱང་ཚུལ་འདི་ཉིད་རྗེས་སུ་རྟོགས་པར་འདོད་པ་ཡིན་ནམ། འདི་བལྟས་པའམ་མཉན་ནོ་ཞེས་མཐོང་བའམ་ཐོས་པ་དག་ལས་གང་ལ་ངེས་པའི་ ཤེས་པར་འགྱུར་པ་དེ་དག་ནི་དེའི་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་དེ་དེའི་མཐོང་བ་ཡིན་ཞེས་དེ་དག་གི་ཉེ་བ་དེ་ཉིད་དཔྱོད་པ་མ་ཡིན་ནམ། ལྟ་བ་པོའི་ངེས་ པ་འདི་ནི་དེ་དག་གི་འབྲེལ་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་ན་ནི་དེར་མི་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཡུལ་དང་འདྲ་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་སྣང་བ་རགས་ པའི་རྣམ་པ་ནི་རྡུལ་ཕྲ་རབ་སོ་སོ་བ་རྣམས་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་པ་ལ་གནས་པ་འདི་ཡང་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་བཞིན་མང་པོའི་ཚོགས་པ་རྣམས་ལ་ཡང་དེ་ལྟར་སྣང་བ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བར་ཡང་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་བཞིན་གཅིག་ནི་དུ་མ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མང་པོ་རྣམས་ལ་ཡང་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ འདྲ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཡུལ་རགས་པ་གཅིག་དེ་ལྟར་སྣང་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ལག་པ་ལ་སོགས་པ་གཅིག་གཡོ་ན་ཐམས་ཅད་གཡོ་བར་འགྱུར་རོ། །མི་གཡོ་ན་ཡང་གཡོ་བ་དང་མི་གཡོ་བ་དག་སོ་སོར་གྲུབ་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། 2-936 རས་དང་ཆུ་བཞིན་ནོ། །གཅིག་བསྒྲིབས་ན་ཡང་ཐམས་ཅད་བསྒྲིབས་པར་ཐལ་ཏེ། ཐ་དད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་ནི་འགའ་ཡང་མ་བསྒྲིབས་པའི་ཕྱིར་མ་ཚང་བ་མེད་པར་མཐོང་བར་འ

【現代漢語翻譯】因為不同的原因互相矛盾。如果不存在不同的地方，那麼二者都是沒有意義的。如果不存在不同的原因，那麼依次發生的事情也會被阻止。對於同時發生的事情來說，存在需要證明的和進行證明的本身是不存在的。知識的部分依賴於區分，因此是需要證明的和進行證明的事物。如果因為事物沒有差別，需要證明的和進行證明的是同一件事而互相矛盾，那麼並非如此，因為承認了不同的法。這個術語並非存在於事物本身，即使事物沒有差別，也能看到因為能力的不同而產生的區分。相遇也是一種衡量標準，因為即使是所有自我的相遇，也只能理解某些法。即使沒有區別，這種區別也是由智慧的顯現所造成的，因此這本身就是一種衡量標準。那麼，衡量標準的果實，即理解意義的這種智慧是什麼呢？就是顯現出來的這種智慧。擁有體驗的意義，就是那些像產生智慧一樣的人。那麼，如果知識與對像相同，它會立即變成對象嗎？那麼，現在通過這個來體驗什麼呢？我們是否也想遵循這個方法來理解呢？從看到或聽到中，哪些會變成確定的知識，那些就是它的體驗。那麼，如何成為它的見證，難道不是在考察那些接近它的事物嗎？觀察者的確定性依賴於它們之間的關係而變化，如果沒有這種關係，就不會發生變化。意識也與對像不同，因為粗大的顯現形式在每個微塵中都不存在。存在於意識中的這個也是唯一的，因此，對於許多自性的集合來說，也同樣顯現，這種說法也是不合理的，因為唯一的自性與眾多自性相矛盾。因為在眾多自性中也不存在那樣的形式，所以它們是不相似的。粗大的對象也不會那樣顯現，如果一隻手等移動，那麼所有的都會移動。如果不移動，那麼移動和不移動就會被認為是分別成立的，就像布和水一樣。如果遮蔽了一個，那麼所有的都會被遮蔽，因為沒有差別。或者，因為沒有遮蔽任何東西，所以會看到沒有不完整的。

【English Translation】 Because different causes contradict each other. If there is no difference in places, then both are meaningless. If there is no difference in causes, then the sequential occurrence is also prevented. For simultaneous occurrences, the existence of what needs to be proven and what is proving is non-existent. The parts of knowledge rely on distinctions, therefore they are the objects of what needs to be proven and what is proving. If it is contradictory because what needs to be proven and what is proving are the same because there is no difference in things, then it is not so, because different dharmas are acknowledged. This term does not reside in the thing itself, even if things are not different, one can see the distinctions arising from the differences in abilities. Encounter is also a measure, because even the encounter of all selves only understands some dharmas. Even if there is no difference, this difference is caused by the appearance of wisdom, therefore this itself is a valid measure. Then, what is the fruit of the measure, this wisdom that understands meaning? It is this very knowledge that has become manifest. The meaning of having experience is like those who give rise to knowledge. So, if knowledge is the same as the object, will it immediately become the object? Then, what is experienced through this now? Do we also want to follow this method to understand? From seeing or hearing, whichever becomes definite knowledge, those are its experiences. So, how is it that it is its seeing, isn't it examining those things that are close to it? The certainty of the observer changes depending on the relationship between them, and if there is no such relationship, it will not change. Consciousness is also different from the object, because the coarse appearance does not exist in each individual atom. This which exists in consciousness is also one, therefore, it is not reasonable to say that it appears the same for a collection of many natures, because one nature contradicts many. Because such a form does not exist in the many, they are not similar. The coarse object does not appear that way either, if one hand etc. moves, then all will move. If it does not move, then moving and not moving would be considered separately established, like cloth and water. If one is obscured, then all will be obscured, because there is no difference. Or, because nothing is obscured, it will be seen without incompleteness.

གྱུར་རོ། །ཡན་ ལག་བསྒྲིབས་ཀྱི་ཡན་ལག་ཅན་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཕྱེད་བསྒྲིབས་ཀྱང་མ་བསྒྲིབས་པའི་ཕྱིར་འདི་སྔ་མ་ཁོ་ན་བཞིན་དུ་མཐོང་བར་ཐལ་ལོ། །ཡན་ལག་གི་སྒོ་ནས་དེ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཡན་ ལག་མ་མཐོང་བ་ལ་དེ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཐ་དད་པ་མེད་པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་མི་རྟོགས་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡན་ལག་ཐམས་ཅད་ཀྱང་ཅིག་ཅར་ མཐོང་བར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་འདིའི་མི་མཐོང་བར་ཐལ་ལོ། །ཡན་ལག་ཅུང་ཟད་གཅིག་མཐོང་བ་ཡིན་ན་ནི་ཡན་ལག་ཅུང་ཟད་གཅིག་མཐོང་བ་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་རངས་པ་མཐོང་ བར་འགྱུར་རོ། །གཅིག་ཁ་བསྒྱུར་ཡང་ཐམས་ཅད་ཁ་བསྒྱུར་བའམ་མ་བསྒྱུར་བར་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཡན་ལག་ཁ་བསྒྱུར་ན་ཡང་ཡན་ལག་ཅན་ཁ་མ་བསྒྱུར་བའི་ཕྱིར། བསྒྱུར་བ་དང་མ་བསྒྱུར་བར་སྣང་ བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་ཞིག་ཤེས་པ་ལ་འདྲ་བར་བྱེད་པའི་དོན་གཅིག་པུ་ནི་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། བློ་ཡིས་ཉམས་མྱོང་བྱ་གཞན་མེད། །དེ་ཡི་མྱོང་བ་གཞན་ཡོད་མིན། ། 2-937 གཟུང་དང་འཛིན་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ནི་དེ་ལྟར་རང་ཉིད་བསལ། །ཡུལ་གྱི་མཚན་ཉིད་བཀག་པའི་ཕྱིར། །འགའ་ཞིག་ཀྱང་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་མ་ཡིན་ལ། འདིའི་ཡང་འགའ་ཞིག་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ ཡང་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ནི་བློའི་བདག་ཉིད་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་གཞན་འགའ་ཞིག་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་མངོན་སུམ་དུ་སོ་ སོར་རིག་པར་བྱ་བ་ཉིད་ཀྱང་དེའི་བདག་ཉིད་ཁོ་ནའོ། །དེ་ནི་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་ཉིད་རབ་ཏུ་གསལ་བ་ཡིན་པ་དེས་ན་བདག་ཉིད་གསལ་བར་བྱེད་པ་ཞེས་ཀྱང་བརྗོད་དེ། གསལ་བ་བཞིན་ནོ། །སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །རིག་བྱ་རིག་བྱེད་རྣམ་པ་མེད། །སྐྲ་སོགས་ཤེས་ པའི་ཐ་དད་བཞིན། །གང་ཚེ་གཟུང་འཛིན་རྣམ་ཕྱེ་བའི། །མཚན་ཉིད་རྣམ་པར་བསླད་པ་ཅན། །ཇི་ལྟར་འཁྲུལ་པས་མཐོང་གྱུར་པ། །དེ་ལྟར་འདི་ནི་གཞག་བྱས་པ། །དེ་ཚེ་གཟུང་དང་འཛིན་པ་ཡི། །མཚན་ ཉིད་ཅན་ལ་བརྩད་བྱ་མིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། དེ་ཚེ་གཞན་རིག་མེད་པའི་ཕྱིར། །རང་ཉིད་རིག་པ་འབྲས་བུར་འདོད། །གང་དག་གི་བློ་ཉིད་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་ཉེ་བར་སྟོན་པར་སྐྱེ་བ་དེ་དག་ལ་ནི་རིག་པར་བྱ་བ་གཞན་མེད་པའི་ཕྱིར། 2-938 རང་རིག་པ་འབྲས་བུ་ཡིན་ཏེ། དེའི་རྟོགས་པ་ནི་དེའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་གལ་ཏེ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་དེ་འདོད་པའི་རྣམ་པའམ་མི་འདོད་པའི་རྣམ་པར་གྱུར་ན། འདོད་ པ་དང་མི་འདོད་པའི་ཡུལ་སོ་སོར་རིག་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ།

【現代漢語翻譯】如果肢體被遮蔽，那麼具有肢體的就不是（被遮蔽的）嗎？如果（肢體）部分被遮蔽，由於沒有完全被遮蔽，那麼這是否會像之前一樣被看到呢？如果通過肢體看到它，那麼當肢體沒有被看到時，就不會理解它嗎？不是的，因為沒有差別，所以會導致在所有方面都無法理解。由於所有的肢體都不能同時被看到，所以會導致在所有時候都看不到它。如果稍微看到一個肢體，那麼稍微看到一個肢體也會像看到完整的一樣。即使改變一個（肢體），也會理解為所有（肢體）都改變或沒有改變。即使改變肢體，由於具有肢體的沒有改變，所以會顯現出改變和沒有改變。因此，對於知道什麼，做類似的事情的唯一目的，什麼也沒有。因此，意識沒有其他的體驗對象，也沒有其他的體驗。由於沒有能被掌握的和掌握者，所以它就是這樣自己消除自己。由於阻斷了對象的特徵，所以什麼也沒有體驗到，而這也不是什麼，因為它也沒有能被掌握的和掌握者的特徵。因此，體驗僅僅是意識的本質，而且也不是其他的什麼。這顯而易見的各自的認知也是它的本質。因為它就是它的本質，所以它自己完全顯現，因此也被稱為使自己顯現，就像顯現一樣。體驗藍色等等也被認為是體驗它自己的本性。能被認知的和認知的方式沒有區別，就像頭髮等知識的差別一樣。當能被掌握的和掌握者的特徵被區分開來時，具有被擾亂的特徵。就像由於迷惑而看到的那樣，這就像被放置的那樣。那時，對於能被掌握的和掌握者的特徵，不應該爭論。這被稱為中間的偈頌。那時，由於沒有其他的認知，所以自知被認為是結果。對於那些意識顯現出能被掌握的和掌握者的樣子的那些人來說，由於沒有其他的認知對象，所以自知就是結果，因為它的理解就是它的本質。因為如果體驗變成想要的樣子或不想要的樣子，那麼就會分別認知想要和不想要的對象。

【English Translation】 If a limb is obscured, is that which possesses the limb not (obscured)? If (the limb) is partially obscured, since it is not completely obscured, wouldn't this be seen in the same way as before? If it is seen through the limb, then when the limb is not seen, will it not be understood? No, because there is no difference, it would lead to not being understood in all aspects. Since all the limbs cannot be seen at once, it would lead to not seeing it at all times. If one limb is seen slightly, then seeing one limb slightly would also be like seeing the whole. Even if one (limb) is changed, it will be understood that all (limbs) are changed or not changed. Even if a limb is changed, since that which possesses the limb is not changed, it will appear as changed and not changed. Therefore, for knowing something, the sole purpose of doing something similar is nothing. Therefore, consciousness has no other object of experience, nor is there another experience. Since there is no graspable and grasper, it thus eliminates itself. Since the characteristic of the object is blocked, nothing is experienced, and this is also nothing, because it also has no characteristic of graspable and grasper. Therefore, experience is solely the essence of consciousness, and it is also not something else. This manifest individual cognition is also its essence. Because it is its essence, it itself is fully manifest, therefore it is also called making itself manifest, just like manifestation. Experiencing blue etc. is also considered experiencing its own nature. There is no difference between what can be known and the way of knowing, just like the difference in the knowledge of hair etc. When the characteristics of the graspable and grasper are distinguished, it has a disturbed characteristic. Just as it is seen due to delusion, this is like being placed. At that time, for the characteristics of the graspable and grasper, there should be no argument. This is called the intermediate verse. At that time, since there is no other cognition, self-knowing is considered the result. For those whose consciousness arises showing the appearance of graspable and grasper, since there is no other object of cognition, self-knowing is the result, because its understanding is its essence. Because if experience becomes the form of wanting or not wanting, then the objects of wanting and not wanting will be individually cognized.

།ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡོད་ཀྱང་རང་རིག་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དོན་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་འབྲས་བུར་རིགས་སོ། །དོན་གྱི་ངོ་ བོ་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་ནི་དུ་མར་རྣམ་པར་རིག་པ་སྟེ། གང་གི་ཕྱིར་ རང་བཞིན་གཅིག་ཉིད་གཅིག་གི་ཡིད་དུ་འོང་ལ་གཞན་གྱི་ནི་ཡིད་དུ་མི་འོང་བར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པར་སྣང་བ་ནི་རྟོག་པ་ཡིན་གྱི་དབང་པོའི་བློ་ནི་མ་ ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་འཆི་ལྟས་ལ་སོགས་ཚེ་མཚམས་སྦྱོར་བ་མེད་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་། གཞན་ལ་ཡང་ཐ་དད་པ་མེད་པའི་སྒྲ་དང་དྲི་དང་རོ་ལ་སོགས་པའི་ ཁྱད་པར་གྱིས་སྲོག་ཆགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་རྣམས་ཀྱིས་དབང་པོ་ཉིད་ཀྱི་བདེ་བ་དང་མི་བདེ་བ་སྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་རྟོགས་པ་ནི་རང་རིག་པ་ཁོ་ནའི་རང་བཞིན་ནོ། །འདིའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། 2-939 རྣམ་པ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འདི་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་གནས་པ་ནི་རང་རིག་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རང་རིག་པ་ཡིན་ཡང་འབྲས་བུ་ལས་འདི་ནི་དོན་རིག་པ་ཡིན་ པར་བལྟའོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཚད་མ་དང་འབྲས་བུ་དང་། ཡུལ་ཐ་དད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །རང་བཞིན་སེམས་པ་ཡིན་ན་ནི། །དོན་རིག་དེ་ཡི་བདག་ཉིད་ཕྱིར། །རང་ཉིད་རིག་པ་འབྲས་བུར་ བཤད། །དེ་དང་འདྲ་བའམ་གཞན་འདྲའང་རུང་། །ཤེས་པ་དེ་ལྟར་སྣང་བ་ཡི། །རྒྱུ་ནི་དོན་ཡང་ཡིན་པས་ན། །དོན་ནི་གཞལ་བྱ་ཉིད་དུ་འདོད། །ཇི་ལྟར་རྣམ་པ་འགའ་ཞིག་ལྟར། །དོན་དངོས་མེད་པར་ སྣང་ཅན་དེ། །ཇི་ལྟར་དོན་འཛིན་ཞེ་ན་བདེན། །ངས་ཀྱང་དེ་འདྲ་མི་ཤེས་སོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་མེད་ན་འོ་ན་ཇི་ལྟར་ཚད་མ་ དང་གཞལ་བྱ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་གནས་ཤེ་ན། འདི་ལ་རྣམ་པར་གཞག་པ་འདི་ནི་ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་ཡིན་གྱི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཡུལ་གྱི་རྣམ་པ་འགའ་ཞིག་དང་ནང་དུ་ཡོངས་སུ་གཅོད་པ་ནི་རང་རིག་པའི་རང་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་ན་མཚོན་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་ཚད་མ་དང་གཞལ་བྱ་དང་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་གཞག་པ་འདི་ནི་ཇི་ལྟར་མཚོན་པ་ཁོ་ན་ལྟར་ཡིན་ནོ། ། 2-940 བློ་བདག་རྣམ་པར་དབྱེར་མེད་ཀྱང་། །མཐོང་བ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་རྣམས་ཀྱིས། །གཟུང་བ་འཛིན་པ་རིག་པ་རྣམས། །ཐ་དད་བཅས་བཞིན་རྟོགས་འགྱུར་ཏེ། །དཔེར་ན་དབང་པོ་སྔགས་སོགས་ཀྱིས། །བསླད་པ་རྣམས་ལ་འཇིམ་ བུམ་སོགས། །དེ་ཡི་གཟུངས་དང་བྲལ་ན་ཡང་། །རྣམ་པ་གཞན་དུ་སྣང་བ་བཞིན། །མིག་མ་བསླད་པ་རྣམས་ཀྱིས་ནི། །དེ་དག་དེ་ལྟར་མ་མཐོང་ཕྱིར། །ཇི་ལྟར་ཐག་རིང་མྱ་ངམ་ན།

【現代漢語翻譯】即使外境存在，爲了使自證智如實成就，也應將外境視為果。並非如實安立外境的體性，因為一切識將成為一體。相是多種多樣的，因為自性同一的事物，對某些人來說是可喜的，而對另一些人來說則不可喜。如果說顯現為喜愛與不喜愛是分別念，而不是根識，那是不對的。因為對於根識來說，也能在沒有臨終徵兆等連線的情況下見到死亡，並且對於其他眾生來說，也能通過聲音、氣味、味道等差別，由根識本身產生快樂與不快樂。因此，了知外境只是自證智的自性。對此的證明是外境的相，因為此相如實顯現。外境存在是自證智的自性，因此即使是自證智，也應從果的角度來看待它為境之智。因此，量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）與果和境並非不同。如果自性是心，那麼因為境之智是它的本體，自證智就被稱為果。無論是與它相同還是與它不同，只要識如此顯現，境也是它的原因，因此境被認為是所量。就像某些相一樣，如果無實事顯現，如何執持境呢？這是真的，我也不明白。這些是中間的偈頌。如果外境不存在，那麼量、所量和果如何安立呢？對此的安立就像顯現的那樣，而不是如實的那樣。如前所述。當境的某些相在內部完全斷除，並在自證智的自性中產生時，就會顯現出來。對於量、所量和果的安立，也只是像顯現的那樣。雖然智慧的主體沒有分別，但由於顛倒的見解，所取、能取和識，會像具有差別一樣被理解。例如，對於被咒語等迷惑的根識來說，即使陶罐等事物沒有了陶罐的形象，也會顯現為其他形象。而沒有被迷惑的眼睛，不會那樣看到它們。就像在遙遠的曠野中一樣。

【English Translation】 Even if external objects exist, in order to accomplish self-awareness as it is, that itself should be regarded as the result. It is not to establish the nature of the object as it is, because all consciousness would become one. Aspects are diverse, because the same nature is seen as pleasing to some and displeasing to others. If it is said that appearing as liking and disliking is conceptual thought, not sense consciousness, that is not correct. Because even for that, one sees the signs of death and so on without connecting to the end of life, and for others also, the various kinds of beings generate happiness and unhappiness by the differences of sound, smell, taste, and so on, by the senses themselves. Therefore, understanding objects is only the nature of self-awareness. The proof of this is the aspect of the object itself, because this appears as it is. The existence of the object is the nature of self-awareness, therefore, even though it is self-awareness, it is regarded as object-awareness from the perspective of the result. Therefore, the valid cognition (pramana) and the result, and the object are not different. If the nature is mind, then because the object-awareness is its essence, self-awareness is explained as the result. Whether it is the same as that or different, as long as consciousness appears in that way, the object is also the cause, therefore, the object is considered to be the measurable. Like some aspects, if unreal things appear, how does one grasp the object? That's true, I don't know either. These are the verses in between. If external objects do not exist, then how do valid cognition, the measurable, and the result exist? The establishment of this is as it appears, not as it truly is. As has already been said. When some aspects of the object are completely cut off internally and arise in the nature of self-awareness, they will be manifested. The establishment of valid cognition, the measurable, and the result is only as it is manifested. Although the subject of wisdom is without distinction, due to inverted views, the apprehended, the apprehender, and consciousness are understood as if they have differences. For example, for those whose senses are deluded by mantras and so on, even if clay pots and so on are without their form, they appear in other forms. Those whose eyes are not deluded do not see them in that way. Just like in a distant wilderness.

།ཆུང་ངུ་ཆེན་ པོར་སྣང་བ་བཞིན། །གཟུང་བ་འཛིན་པ་རིག་པ་རྣམས། །ཡོད་པ་མིན་ཡང་གཞལ་བྱ་དང་། །འཇལ་བྱེད་འབྲས་བུར་གནས་པ་འདི། །ཇི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་དུ་བྱས། །གཞན་དུ་གཅིག་གི་ངོ་བོ་ལ། །རང་ བཞིན་དུ་མར་སྣང་བ་ཡི། །རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་བདེན་འགྱུར་ཏེ། །གཅིག་པ་ཉིད་དེ་ཉམས་ཕྱིར་དང་། །གཞན་གྱིས་གཞན་ཉིད་ཉམས་ཕྱིར་རོ། །དངོས་མཐོང་མེད་ཕྱིར་གཅིག་མ་ཡིན། །བློ་དངོས་ཐ་དད་མི་མཐོང་ བས། །ཐ་དད་མེད་པར་ངེས་པར་འགྱུར། །གང་གིས་དངོས་པོ་རྣམ་དཔྱད་ན། །དེ་ཉིད་དུ་ནི་དེ་དངོས་མེད། །གང་གི་ཕྱིར་ན་དེ་དག་ལ། །གཅིག་དང་དུ་མའི་རང་བཞིན་མེད། །ཆོས་མཐུན་པ་ནི་ མཐོང་བ་ལས། །དེ་བདག་མིན་ལ་དེ་བདག་ཏུ། །ཞེན་པ་ཡིས་ནི་འཇིག་རྟེན་ན། །འཁྲུལ་སྐྱེ་འདིར་ནི་དེ་མེད་དེ། །འགྲོ་བ་འདི་ལ་དེའི་བདག་ཉིད། །གཅིག་ཀྱང་མཐོང་བ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཡོད་ན་གང་གིས་ནི། ། 2-941 བསླད་པ་ལས་བྱུང་གང་ཡིན་དེ། །ཉེས་པས་བསྐྱེད་ཕྱིར་རང་བཞིན་གྱིས། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྣང་འགྱུར་ཏེ། །ཆོས་མཐུན་མཐོང་སོགས་ཅན་ཉིད་ལ། །ལྟོས་མེད་རབ་རིབ་ལ་སོགས་བཞིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་ སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། འདི་རྣམ་པར་རིག་པ་ཙམ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་ཚད་མ་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཅི་ལྟར་སྣང་བ་བཞིན་དུ་འགྱུར་ན་དེ་ཉིད་ཅི་ལྟར་གྲུབ་ཅེ་ན། འདི་ལ་གཟུང་བ་དང་འཛིན་པའི་མཚན་ཉིད་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཞན་ཡང་། ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་ངེས་པའི་ཕྱིར། །སྔོ་དང་དེ་བློ་གཞན་མ་ཡིན། །གང་གི་ཕྱིར་ཐ་དད་ པར་སྣང་བ་ཉིད་ཡིན་ཡང་སྔོན་པོ་ནི་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལས་དོན་གཞན་པའི་རང་བཞིན་ཉིད་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་ངེས་པའི་ཕྱིར། ཟླ་བ་གཉིས་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། ། འདི་དག་ལས་རྣམ་པ་གཅིག་མ་དམིགས་ན་གཞན་དམིགས་པ་མེད་དོ། །རང་བཞིན་ཐ་དད་པ་ལ་ནི་འདི་འཐད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འབྲེལ་པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཟུགས་དང་སྣང་བ་དག་ ལ་ནི་དེའི་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པར་རུང་བའི་མཚན་ཉིད་དམ། དབང་པོ་རུང་བར་བསྐྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་འབྲེལ་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་སྣང་བ་མེད་པར་གཟུགས་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། འབྲས་བུ་རྒྱུ་ལས་འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-942 སྣང་བ་བར་ཆད་མེད་པའི་གཟུགས་དང་ལྷན་ཅིག་གཟུང་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཟུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཡང་ན་སྣང་བ་འགའ་ཞིག་ཀྱང་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དང་། སྣང་བ་མེད་པའི་གཟུགས་ཀྱང་སྲོག་ཆགས་ ཀྱི་བྱེ་བྲག་འགའ་ཞིག་གིས་མཐོང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ལ་ནི་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་ངེས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་གྱི་སྔོན་པོའི་རྣམ་པ་དང་རིག་པ་དག་ངེས་པ་ཉིད་དོ། །ཐ་དད་ པ་ལ་ནི་དེ་རིག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་པོ་དང་སེར་པོ་བཞིན་ནོ། །ཡུལ་ནི་རྣམ་

【現代漢語翻譯】如小事顯現為大事一般，所取、能取、覺知等，雖非實有，然衡量者與被衡量者，以及果存在於其中，此乃如幻象般顯現。否則，在唯一的本體上，顯現為自性的愚昧，其形態怎能真實？唯一性因迷失而消失，他者也因迷失而失去其自身。因不見實物，故非唯一；因不見心識與實物之差別，故可確定無有差別。若以何物分析事物，則彼處無有實物。因此，彼等不具一與多的自性。從所見之相似性中，于非我執著為我，世間因此而生迷惑，此處並無此物，於此眾生中，亦不見其自性。若其存在，則由何物所生之垢染？因過失而生，故自性顛倒顯現，如具相似性之物，無須依賴如眩暈等。此為中間的偈頌。若此僅為識，則量等之安立如何如所顯現般成立？又如何成立彼識耶？已說此不具能取與所取之相。又，因同時認知之故，青色與彼識並非他者。雖顯現為差別，然青色並非由體驗而來的他物自性，因彼等同時認知之故，如二月等。若不觀此等之一相，則不觀其他。于自性相異者，此不合理，因無關聯之故。於色與顯現等，具有能生彼識之相，或具有能生根之相的關聯，故無顯現則不觀色，因果不虛妄之故。因顯現無間斷之色，與所取之相同時存在，故成為所取。或因見某些顯現，且某些眾生能見無顯現之色，故彼等無同時認知之確定性，唯青色之相與識是確定的。于相異者，彼非識，如青色與黃色。境即是識。

【English Translation】 Like a small thing appearing as a large thing, the grasped, the grasper, and consciousness, though not truly existent, the measurer and the measured, and the result reside within it, this appears as an illusion. Otherwise, on the sole essence, the ignorance that appears as self-nature, how can its form be true? Oneness disappears due to delusion, and the other loses its own self due to delusion. Because no real object is seen, it is not one; because the difference between consciousness and real objects is not seen, it can be determined that there is no difference. If one analyzes things with something, then there is no real object there. Therefore, they do not possess the nature of one or many. From seeing similarities, clinging to what is not self as self, the world is born from this delusion, and there is nothing here, and its self-nature is not seen in these beings. If it exists, then what is the defilement that arises from it? Because it is born from faults, its self-nature appears inverted, like things with similarities, without relying on dizziness, etc. This is an intermediate verse. If this is only consciousness, then how can the establishment of valid cognition, etc., be established as it appears? And how is that consciousness established? It has already been said that this does not possess the characteristics of the grasper and the grasped. Moreover, because of simultaneous cognition, blue and that consciousness are not other. Although it appears as a difference, blue is not the nature of another object from experience, because they are cognized simultaneously, like two moons, etc. If one aspect of these is not seen, then the other is not seen. This is not reasonable for those with different self-natures, because there is no connection. For form and appearance, etc., there is a connection of having the characteristic of being able to generate that consciousness, or having the characteristic of being able to generate the senses, so without appearance, form is not seen, because the cause and effect are not false. Because the uninterrupted appearance of form and the characteristic of being grasped exist simultaneously, it becomes the grasped. Or because some appearances are seen, and some beings can see form without appearance, there is no certainty of simultaneous cognition for them, only the appearance of blue and consciousness are certain. For those that are different, that is not consciousness, like blue and yellow. The object is consciousness.

པར་ཤེས་པའི་རྒྱུར་ཉེ་བར་གནས་པའི་ཕྱིར། སྔར་དམིགས་ལ་རིག་པ་ནི་ཕྱིས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དམིགས་ པ་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་ན། །དེ་མཐོང་རབ་ཏུ་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །ཡུལ་ཡོད་པས་ནི་ཡུལ་དམིགས་པ་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་དེའི་དམིགས་པ་ཡོད་པས་སོ། །དེ་ཡང་ཚད་མ་དང་མི་ལྡན་པས་ཡོད་ པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་ཐ་སྙད་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་རབ་ཏུ་མ་གྲུབ་ན་དོན་རབ་ཏུ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཐམས་ཅད་ནུབ་པར་འགྱུར་རོ། །ཡོད་ཀྱང་མ་འགྲུབ་པ་ལ་ཡོད་པའི་ཐ་ སྙད་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རིག་པ་འགའ་ཡང་མི་དམིགས་ན་རིག་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཅུང་ཟད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །རིག་པ་གཞན་གྱི་དམིགས་སོ་ཞེ་ན། རེ་ཞིག་ཡུལ་དེ་རང་དམིགས་པའི་ཚེ་ན་ནི་སྒྲུབ་པར་མ་འགྲུབ་པས་མ་གྲུབ་ལ། 2-943 གཞན་དམིགས་པའི་དུས་སུ་ནི་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དམིགས་ཀྱང་དེའི་ཚེ་ནི་མ་གྲུབ་ལ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གཞན་གྱི་ཚེ་ན་ནི་གྲུབ་བོ་ཞེས་ལེགས་པར་ཐ་སྙད་དུ་བྱས་སོ། །རིག་པ་ཡང་གཞན་ གྱིས་དམིགས་པ་ལ་དེ་ཡང་མ་གྲུབ་ན་ནི་རིག་པའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དམིགས་པ་གཞན་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་ངོ་། །དེའི་ཕྱིར་རེ་ཞིག་དམིགས་པ་མཐར་ཐུག་པ་ལ་སྡོད་པ་ ནི་སྐྱེས་བུ་འདིས་དོན་འགའ་ཡང་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། གཅིག་མ་གྲུབ་ན་ཐམས་ཅད་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དམིགས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱེ་བ་ལ་ཡང་མཐར་ཐུག་མེད་པའི་ཕྱིར་འགྲོ་བ་ལོང་ བ་དང་ལྐུགས་པར་འགྱུར་རོ། །འགའ་ཞིག་ཏུ་མཐར་ཐུག་པ་ཡིན་ན་ནི་དེ་རང་གི་བདག་ཉིད་དང་ཡུལ་གྱི་རྣམ་པར་ཅིག་ཅར་དམིགས་པའི་ཕྱིར་གཞན་ཡང་དེ་བཞིན་དུ་འགྱུར་ཏེ། བྱེ་བྲག་གི་ རྒྱུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་ངེས་པར་འགྲུབ་སྟེ། གཅིག་གི་བྱ་བ་ལ་རིག་པ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ནི་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རིག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ ཡང་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་གསལ་བའོ། །དེ་གཞན་འགའ་ཞིག་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་ཉིད་རིག་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་དེ་ནི་དོན་གཞན་དུ་རིག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བ་ལས་དོན་གཞན་མ་ཡིན་ན་ནི་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དེ་ལྟར་གསལ་བའི་ཕྱིར་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་མྱོང་བར་འགྱུར་རོ། ། 2-944 དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་སྣང་བ་ན་ཡང་རང་དང་གཞན་གསལ་བར་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། གསལ་བ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འཛིན་པའི་རྣམ་པ་རང་རིག་པའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་འདོད་དེ། དེ་ལས་དེའི་དངོས་པོ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་འདོད་ཆགས་སོགས་ཚོར་བཞིན། །དེར་བདག་ཡུལ་དུ་བཞག་པ་ན། །གཞལ་བྱ་འཇལ་བྱེད་འབྲས་གནས་པ། །འདི་ནི་ཀུན་ལ་སྦྱར་བར་བྱ། །དེ་ ལའང་ཉམས་མྱོང་བདག་ཉིད་ཕྱིར། །དེ་དག་རང་བདག་མྱ

【現代漢語翻譯】因為是認識的近因。如果說先前所緣的認識是後來的，那麼，如果所緣不是現量，那麼，見彼就不會實現。因為有境，所以不是境，然而因為有它的所緣。而且，因為它不具備量，所以不會使用具有存在的理由的名稱。如果它沒有實現，那麼事物就不會實現。一切都會消失。即使存在，也不會使用存在的名稱，因為沒有見到。因此，如果任何認識都不可見，那麼就不會有任何稱為認識者的東西。如果說其他認識是所緣，那麼，當那個境本身是所緣時，因為沒有實現，所以沒有實現；當其他是所緣時，因為實現了，所以是所緣，但在那時沒有實現。顛倒過來，在其他的時候實現了，所以很好地使用了名稱。如果其他認識是所緣，而它沒有實現，那麼它就不是認識的實現者，所以它跟隨其他所緣。因此，如果停留在最終的所緣上，那麼這個人就不會理解任何事物，因為如果一個沒有實現，那麼一切都不會實現。而且，因為所有所緣的產生都沒有終點，所以會變成盲人和啞巴。如果在某個地方有終點，那麼它會同時緣取自身和境的相，因此其他也會變成那樣，因為沒有差別的理由。因此，同時緣取必定會實現，因為一個行為不適合認識，因為沒有差別。稱為認識的東西也是它的自性，所以那樣顯現。它不是其他任何東西，就像自性認識一樣。因此，它不是其他事物中的認識，如果從體驗藍色等事物中沒有其他事物，那麼它會體驗到藍色等事物，因為它已經變成了它的自性，所以那樣顯現。因為它自性是那樣顯現，所以也會使自己和他人顯現，就像顯現一樣。因此，想要以執取的相作為自證的實現者，因為從中可以區分它的事物。例如，就像貪慾等感受一樣。在那裡，如果將自我置於境中，那麼能衡量者、所衡量者和結果都會存在。這應該應用於一切。而且，因為它是體驗的自性，所以那些是自我的體驗。

【English Translation】 Because it is the proximate cause of knowing. If it is said that the cognition of the previous object is later, then, if the object is not manifest, then seeing it will not be accomplished. Because there is an object, it is not the object, but because there is its object. Moreover, because it does not possess validity, it will not use the name of having a reason for existence. If it is not accomplished, then things will not be accomplished. Everything will disappear. Even if it exists, the name of existence will not be used, because it is not seen. Therefore, if any cognition is not visible, then there will be nothing called a knower. If it is said that other cognitions are the object, then, when that object itself is the object, because it is not accomplished, it is not accomplished; when others are the object, because it is accomplished, it is the object, but at that time it is not accomplished. Conversely, at other times it is accomplished, so the name is well used. If other cognition is the object, and it is not accomplished, then it is not the accomplisher of cognition, so it follows other objects. Therefore, if one stays on the ultimate object, then this person will not understand anything, because if one is not accomplished, then everything will not be accomplished. Moreover, because there is no end to the arising of all objects, one will become blind and mute. If there is an end somewhere, then it will simultaneously apprehend itself and the aspect of the object, so others will also become like that, because there is no reason for difference. Therefore, simultaneous apprehension must be accomplished, because one action is not suitable for cognition, because there is no difference. That which is called cognition is also its nature, so it appears that way. It is not something else, like self-cognition. Therefore, it is not cognition in other things, if there is nothing else from experiencing blue and so on, then it will experience blue and so on, because it has become its nature, so it appears that way. Because its nature appears that way, it will also make itself and others appear, like appearance. Therefore, one wants the aspect of grasping to be the accomplisher of self-awareness, because from it one can distinguish its things. For example, like feelings such as desire. There, if the self is placed in the object, then the measurer, the measured, and the result will exist. This should be applied to everything. Moreover, because it is the nature of experience, those are the experiences of the self.

ོང་བར་རུང་། །དེ་ཕྱིར་རུང་ཉིད་དེ་ཚད་བདག །གཞལ་བྱ་རང་རིག་འབྲས་བུ་ཡིན། །འཛིན་པ་ཡི་ནི་རྣམ་པ་དང་། །བདག་ལ་རུང་བར་བརྗོད་པ་ ཡིས། །ཡོངས་སུ་གཅོད་པའི་བདག་ཉིད་དེ། །ཚད་མ་རང་བདག་རིག་པར་བརྗོད། །ཅེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། དེ་ཕྱིར་སྣང་དོན་བློ་དེ་དག །ཕྱི་དོན་ཡོད་ཀྱང་ཐ་དད་མིན། ། ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་དང་རིག་པ་དག་གིས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡོད་ཀྱང་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་སྣང་བ་དང་དེ་རིག་པ་དག་ཐ་དད་མེད་པར་གྲུབ་བོ། །དེས་ན་བློ་ནི་ཚུལ་གཉིས་པ། དེའི་ཕྱིར་ཡུལ་དང་ཤེས་པའི་རང་བཞིན་དག་གིས་བློ་ཚུལ་གཉིས་སུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་སྣང་བའི་ཡུལ་གྱིས་རྣམ་པ་བློ་ལ་ཐ་མི་དད་ན། དེ་ལས་ཐ་དད་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་གང་ལས་ཤེས་ཤེ་ན། 2-945 ཕྱི་རོལ་སྡོག་པ་ལས་གྲུབ་འགྱུར། །ནུས་པའི་རྒྱུ་གཞན་ཡོད་ཀྱང་འབྲས་བུ་ཤེས་པ་མི་སྐྱེ་ན་རྒྱུ་གཞན་མ་ཚང་བར་སྟོན་པ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་ཕྱིའི་དོན་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་འདིར་འགའ་ཞིག་ ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཁྱད་པར་མེད་པས་འབྲས་བུ་ལྡོག་པར་མི་སྨྲ་ན་ནི་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་བཟློག་པ་ན་བསླད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་སུ་ཇི་ལྟར་སྨྲ་སྟེ། ཁྱད་ པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཉེ་བར་བསླད་པའི་བག་ཆགས་མཚམས་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་སྐྱོན་གྱིས་མི་མཁས་པས་ཀྱང་ཐ་སྙད་ལ་ཡིད་བརྟན་དུ་མེད་པར་མཐོང་བས་གཅིག་ནི་ཚད་མ་མ་ཡིན་ པར་བརྗོད་ལ། གཞན་ནི་བག་ཆགས་བརྟན་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་མི་འབྲལ་བར་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ནི་ཐ་སྙད་ལ་མི་སླུ་བ་ལ་བལྟོས་ནས་འདིར་ཚད་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ཀུན་ ཏུ་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མའི་རང་བཞིན་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་ཡང་ཕ་རོལ་རྨོངས་པས་འཇིག་རྟེན་སླུ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསམས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་རབ་གོམས་པར་བྱས་པས་ རྣམ་པར་འཁྲུལ་པས་དབེན་ཞིང་དྲི་མ་མེད་ལ་ལྡོག་པ་མེད་པའི་དོན་དམ་པའི་ཚད་མ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་དོ། །དེ་ཡང་ཆ་ཙམ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །མངོན་སུམ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལ་འཇུག་པ་སྟེ་ལེའུ་དང་པོའོ།། 2-946 ༈ །། ༄། །རང་གི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་སྟེ་ལེའུ་གཉིས་པ། རྗེས་དཔག་རྣམ་གཉིས་ཏེ། རང་གི་དོན་དང་གཞན་གྱི་དོན་ནོ། །ཤེས་པ་དང་བརྗོད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་མ་ཡིན་པའི་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་ ལོགས་ཤིག་ཏུ་མི་བརྗོད་དོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་འཇུག་པ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ནི་རྟགས་ཅན་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་རྟགས་འདི་སྒྲས་ཡིན་ནོ། །མ་ཡིན་ཏེ་མཚན་ཉིད་གཞན་ བརྗོད་པར་བྱར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་འགའ་ཞིག་ཏུ་མཐོང་བ་དེ་གང་དང་འབྲེལ་བ་དེ་ཤེས་པ་ལ་དེ་དེས་དེ་ཉིད་དུ་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ།

【現代漢語翻譯】 འོང་བར་རུང་། །དེ་ཕྱིར་རུང་ཉིད་དེ་ཚད་བདག །གཞལ་བྱ་རང་རིག་འབྲས་བུ་ཡིན། །འཛིན་པ་ཡི་ནི་རྣམ་པ་དང་། །བདག་ལ་རུང་བར་བརྗོད་པ་ཡིས། །ཡོངས་སུ་གཅོད་པའི་བདག་ཉིད་དེ། །ཚད་མ་རང་བདག་རིག་པར་བརྗོད། །（可以接受。因此，可接受性是度量的主體，可度量的是自證的果。通過執著的相和稱之為與我相符，完全斷除的自性，稱為量，自性，覺知。） ཅེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། （這被稱為中間的偈頌。） དེ་ཕྱིར་སྣང་དོན་བློ་དེ་དག །ཕྱི་དོན་ཡོད་ཀྱང་ཐ་དད་མིན། །（因此，顯現的意義和心識，即使外境存在，也不是不同的。） ལྷན་ཅིག་དམིགས་པ་དང་རིག་པ་དག་གིས་ཕྱི་རོལ་གྱི་དོན་ཡོད་ཀྱང་སྔོན་པོ་ལ་སོགས་པ་སྣང་བ་དང་དེ་རིག་པ་དག་ཐ་དད་མེད་པར་གྲུབ་བོ། །（通過共同的目標和覺知，即使外境存在，顯現的藍色等和那個覺知也被證實為沒有差別。） དེས་ན་བློ་ནི་ཚུལ་གཉིས་པ།（因此，心識是二相的。） དེའི་ཕྱིར་ཡུལ་དང་ཤེས་པའི་རང་བཞིན་དག་གིས་བློ་ཚུལ་གཉིས་སུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །（因此，通過境和覺知的自性，心識被證實為二相。） གལ་ཏེ་སྣང་བའི་ཡུལ་གྱིས་རྣམ་པ་བློ་ལ་ཐ་མི་དད་ན། དེ་ལས་ཐ་དད་པ་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་གང་ལས་ཤེས་ཤེ་ན།（如果顯現的境和相與心識沒有差別，那麼如何知道有和它不同的東西呢？） ཕྱི་རོལ་སྡོག་པ་ལས་གྲུབ་འགྱུར། །（從外境的集合中產生。） ནུས་པའི་རྒྱུ་གཞན་ཡོད་ཀྱང་འབྲས་བུ་ཤེས་པ་མི་སྐྱེ་ན་རྒྱུ་གཞན་མ་ཚང་བར་སྟོན་པ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་ཕྱིའི་དོན་ཡིན་ནོ། །（即使有能力的其他因，如果果，即覺知，不產生，那表明其他因不完整，那也是外境。） གལ་ཏེ་འདིར་འགའ་ཞིག་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཁྱད་པར་མེད་པས་འབྲས་བུ་ལྡོག་པར་མི་སྨྲ་ན་ནི་འགྱུར་རོ། །（如果在這裡，因為沒有特別的接受方式，所以不說果是相反的，那就會改變。） དེ་ཡང་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཡུལ་བཟློག་པ་ན་བསླད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་སུ་ཇི་ལྟར་སྨྲ་སྟེ། ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན།（那麼，當所有覺知的境都被顛倒時，如何說一個是錯誤的，另一個是對的呢？因為沒有差別。） ཉེ་བར་བསླད་པའི་བག་ཆགས་མཚམས་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་སྐྱོན་གྱིས་མི་མཁས་པས་ཀྱང་ཐ་སྙད་ལ་ཡིད་བརྟན་དུ་མེད་པར་མཐོང་བས་གཅིག་ནི་ཚད་མ་མ་ཡིན་པར་བརྗོད་ལ། གཞན་ནི་བག་ཆགས་བརྟན་པའི་ཕྱིར་འཁོར་བ་ཇི་སྲིད་པར་མི་འབྲལ་བར་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ནི་ཐ་སྙད་ལ་མི་སླུ་བ་ལ་བལྟོས་ནས་འདིར་ཚད་མ་ཡིན་ནོ། །（由於錯誤地顛倒的習氣沒有連線的過失，即使是不智者也看到名言是不可靠的，因此說一個是量非量，另一個是因為習氣穩固，在輪迴中不分離地相連，依賴於不欺騙名言，因此在這裡是量。） འདི་ནི་ཀུན་ཏུ་ཐ་སྙད་པའི་ཚད་མའི་རང་བཞིན་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །（這普遍地宣說了名言量的自性。） འདི་ལ་ཡང་ཕ་རོལ་རྨོངས་པས་འཇིག་རྟེན་སླུ་བར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །（對於這個，也是因為他人愚昧而欺騙世間。） བསམས་པ་ལས་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་རབ་གོམས་པར་བྱས་པས་རྣམ་པར་འཁྲུལ་པས་དབེན་ཞིང་དྲི་མ་མེད་ལ་ལྡོག་པ་མེད་པའི་དོན་དམ་པའི་ཚད་མ་མངོན་སུམ་དུ་བྱེད་དོ། །（通過習慣於從思考中產生的智慧，現證遠離錯亂、無垢且無顛倒的勝義量。） དེ་ཡང་ཆ་ཙམ་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །（那也只是顯示了一部分。） མངོན་སུམ་གཏན་ལ་དབབ་པ་ལ་འཇུག་པ་སྟེ་ལེའུ་དང་པོའོ།། །།（進入現量決定的第一品。） རང་གི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་སྟེ་ལེའུ་གཉིས་པ།（為自利的隨行比量而作的詳細解釋，第二品。） རྗེས་དཔག་རྣམ་གཉིས་ཏེ། རང་གི་དོན་དང་གཞན་གྱི་དོན་ནོ། །（比量有兩種：自利和利他。） ཤེས་པ་དང་བརྗོད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་མ་ཡིན་པའི་རྟོགས་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ། །（因為是覺知和表達的自性，所以不是其他證悟的因。） ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་ལོགས་ཤིག་ཏུ་མི་བརྗོད་དོ་ཞེ་ན།（如果因為沒有差別而不單獨說聲音，） མ་ཡིན་ཏེ་འཇུག་པ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །（不是的，因為作用不同。） དོན་ནི་རྟགས་ཅན་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། དེའི་རྟགས་འདི་སྒྲས་ཡིན་ནོ། །（意義是使有法被理解，而那個標記就是聲音。） མ་ཡིན་ཏེ་མཚན་ཉིད་གཞན་བརྗོད་པར་བྱར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གང་འགའ་ཞིག་ཏུ་མཐོང་བ་དེ་གང་དང་འབྲེལ་བ་དེ་ཤེས་པ་ལ་དེ་དེས་དེ་ཉིད་དུ་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ།（不是的，因為沒有其他可以表達的定義，在某處看到的東西，它與什麼相關，覺知到它，它就理解了它。）

【English Translation】 Acceptable. Therefore, acceptability is the subject of measurement, and what is measured is the self-aware result. Through the aspect of clinging and what is called being in accordance with me, the nature of complete severance is called measure, self-nature, awareness. This is called the intermediate verse. Therefore, the meaning of appearance and consciousness, even if the external object exists, are not different. Through the common object and awareness, even if the external object exists, the appearance of blue, etc., and that awareness are proven to be without difference. Therefore, consciousness is two-fold. Therefore, through the nature of object and knowledge, consciousness is proven to be two-fold. If the appearance of the object and the aspect are not different from consciousness, then how is it known that there is something different from it? It arises from the collection of external objects. Even if there are other causes of ability, if the result, i.e., awareness, does not arise, it indicates that the other causes are incomplete, and that is also the external object. If here, because there is no special way of accepting, it is not said that the result is the opposite, then it will change. Then, when the objects of all awareness are reversed, how can one say that one is wrong and the other is right? Because there is no difference. Due to the fault of not connecting the habits of wrongly reversing, even the unwise see that words are unreliable, therefore one is said to be non-valid cognition, and the other, because the habits are stable, is connected without separation as long as samsara exists, relying on not deceiving words, therefore here it is valid cognition. This universally proclaims the nature of conventional valid cognition. For this, it is also because others are ignorant and deceive the world. By habituating the wisdom that arises from thought, the ultimate valid cognition, which is devoid of confusion, stainless, and without reversal, is directly realized. That is only showing a part. Entering the first chapter, which is the determination of direct perception. The detailed explanation of inference following for one's own benefit, the second chapter. There are two types of inference: for oneself and for others. Because it is the nature of knowledge and expression, it is not the cause of other realizations. If, because there is no difference, sound is not spoken separately, No, because the functions are different. Meaning is what makes the subject understood, and that mark is sound. No, because there is no other definition that can be expressed, what is seen in something, what it is related to, knowing it, it understands it.

།ཞེས་དངོས་པོ་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལྟར་གོ་བར་བྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་པས་རྟོགས་པར་འདོད་པའི་ངག་གི་ཚུལ་བསྟན་པར་བྱས་པ་ཉིད་དེ། གཞན་དུ་བརྗོད་ན་གོ་བར་བྱེད་པའི་ཆོས་མ་བསྟན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ གང་ཇི་ལྟར་ཤེས་པའི་ཚིག་ཤེས་པ་དེ་དག་ནི་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡང་ཉེ་བར་བསྟན་པ་གཞན་ལ་བལྟོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་བདེན་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་འདི་ནི་ བྱིས་པས་རྟོགས་པའི་རྒྱུར་བརྩམས་པ་ཡིན་ནོ། །དངོས་པོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་ཀྱང་ཆོས་མ་ཁྱབ་པ་དང་ལྡོག་པ་དག་གིས་སྨྲ་བ་མཐོང་སྟེ། མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་མི་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དང་། 2-947 ཉེ་བར་རྟོགས་པ་དང་། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་། དེ་ཟློས་པའི་ཚིག་དག་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ། རང་དོན་ནི། ཚུལ་གསུམ་རྟགས་ལས་དོན་མཐོང་ཡིན། །མཚན་ཉིད་གསུམ་པའི་རྟགས་ལས་རྗེས་སུ་དཔག་ པར་བྱ་བ་རྟོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རང་གི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་འབྲས་བུའི་རྣམ་པར་རྟོགས་པ་ནི་མངོན་སུམ་བཞིན་དུ་ཤེས་པར་བྱའོ། །དེ་ནི། དེ་མ་ཡིན་ ལ་དེར་འཛིན་ཕྱིར། །འཁྲུལ་ཀྱང་འབྲེལ་ཕྱིར་ཚད་མ་ཉིད། །རང་གི་སྣང་བ་དོན་མེད་པ་ལ་དོན་དུ་མངོན་པར་ཞེན་ནས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ཡང་དོན་དང་འབྲེལ་པ་དེ་ལ་མི་འཁྲུལ་ པའི་ཕྱིར་ཚད་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལྟར་རང་བཞིན་ནམ་འབྲས་བུ་ནི་ངོ་བོ་རྒྱུ་མེད་ན་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཐ་མི་དད་པའི་ཕྱིར་དང་། བདག་ཉིད་གྲུབ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ དེ་དག་མེད་ན་དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཤེས་པའམ། དེ་ལས་བྱུང་བའི་ངོ་བོ་དང་རྒྱུ་རྟོགས་པ་མེད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྣང་བའི་དངོས་པོ་ཡོད་ན། དེ་ལས་གཞན་པའི་རྒྱུ་མ་ཚང་བ་མེད་ པ་ཅན་གྱི་མཐོང་བ་ལྡོག་པ་མི་སྲིད་དོ། །སྣང་བ་དེ་ཉིད་ནི་དོན་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་མངོན་སུམ་གྱིས་གཞན་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་དངོས་གང་ཇི་ལྟ་བ། ། 2-948 དེ་ནི་དེ་འདྲའི་རྟགས་སེམས་ཀྱིས། །རྒྱུ་ཡིན་དེ་ལས་དེ་ལྟ་ཡི། །དངོས་ལས་ངེས་བསྐྱེད་རྟགས་ཅན་བློ། །དེ་ལྟར་རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་བློ། །བརྒྱུད་པ་ཡིས་ནི་དངོས་པོ་དང་། །འབྲེལ་ཕྱིར་དེར་སྣང་བ་ ཡིས་ནི། །སྟོང་ཡང་སླུ་བྱེད་ཉིད་མ་ཡིན། །དེ་དངོས་སླུ་བྱེད་ཉིད་མིན་ཡང་། །དེ་ཡི་ངོ་བོས་སྟོང་དེ་ལ། །དེ་ཡི་ངོ་བོར་ཞེན་པའི་ཕྱིར། །འཁྲུལ་པར་རྣམ་གཞག་བྱས་པ་ཡིན། །ནོར་བུ་སྒྲོན་ མེའི་འོད་དག་ལ། །ནོར་བུ་བློ་ཡིས་མངོན་རྒྱུག་པ། །ལོག་པའི་ཤེས་པར་ཁྱད་མེད་ཀྱང་། །ཇི་ལྟར་དོན་བྱེད་ལ་ཁྱད་ཡོད། །དེ་བཞིན་རྗེས་དཔག་དེར་སྣང་དག །ཇི་བཞིན་དོན་ཅན་མ་ཡིན་ཡང་། །དོན་ བྱེད་པ་དང་རྗེས་འབྲེལ་པས། །ཚད་མ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་གཞག །ཅེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་

【現代漢語翻譯】如是，即是了悟事物之理。如是，爲了使人理解，通過陳述定義來揭示想要理解的言語方式。否則，如果另作陳述，就會變成沒有揭示使人理解的法。事物如何被瞭解的詞語，爲了能夠被理解，也需要被清楚地揭示，而不是依賴於其他。如果有人問：『確實如此，但這個是爲了讓孩童能夠理解而作的。』即使如實地理解事物，也會看到由於法不遍及和顛倒而產生的言說，因為不說『無則不生』，以及爲了接近理解、爲了要證成，以及爲了組合重複的詞語。其中，自利是：三相推理能見事物。從具有三種特徵的推理中，理解到應該推斷的事物，那就是爲了自身利益的推斷。對此，其結果的理解方式應該像現量一樣去理解。即：『非彼執彼故，雖謬亦系故，是為量。』因為對自己的顯現，執著于無意義的事物而進入，所以即使是錯謬，也因為與事物相關聯，所以對於那不謬誤之處，即是量。如此，自性或結果，其本體若無因則無，因為不相異，並且因為自性已成立。同樣，若無彼等，則無從彼所生的知識，或無從彼所生的本體和因的理解。同樣，如果顯現的事物存在，那麼缺少其他原因的、不具足的見解是不可能的。顯現本身並非具有意義，因為現量已經看到了其他的。如此，事物如何：『如是如是相，彼相心由之，是因彼生彼，物定生具相。如是相及具相心，由傳承與物，系故於彼現，雖空非欺惑。彼物雖非真欺惑，然以彼性空彼，以彼性執著故，立為錯謬想。如寶珠燈光，以寶珠之心而顯現，與邪見無異，然于作用有別。如是比量彼顯現，雖非如實具義，然以作用及相系，立為正量。』此為中間的偈頌。

【English Translation】 Thus, it is the understanding of the nature of things. In this way, to make it understandable, the manner of speech that intends to understand by stating the definition is shown. Otherwise, if stated differently, it would become not showing the Dharma that makes it understandable. The words of how things are known, in order to be understood, also need to be clearly revealed, not relying on others. If someone asks, 'Indeed, but this is composed for children to understand.' Even if one understands things as they are, one sees speech arising from the non-pervasiveness and reversal of the Dharma, because one does not say 'without this, it does not arise,' and in order to approach understanding, to prove, and to combine repetitive words. Among these, self-interest is: seeing things from the three aspects of reasoning. From the reasoning with three characteristics, understanding what should be inferred, that is the inference for one's own benefit. Regarding this, the manner of understanding its result should be understood as if it were direct perception. That is: 'Because it is not that, yet grasps it as that, although mistaken, it is still valid because of the connection.' Because one enters by clinging to meaningless things in one's own appearance, even though it is mistaken, it is still valid because it is related to the thing and not mistaken about it. Thus, the nature or result, its essence is non-existent without a cause, because it is not different, and because the self-nature is established. Similarly, without those, there is no knowledge born from that, or no understanding of the essence and cause arising from that. Similarly, if the appearing thing exists, then the incomplete view lacking other causes is impossible to reverse. The appearance itself is not meaningful, because direct perception has already seen others. Thus, how things are: 'Such is such a sign, the mind knows it, it is the cause, from it is born that, things certainly give rise to signs. Such a sign and a mind with signs, through tradition and things, are connected, therefore they appear there, although empty, they are not deceptive. Although that thing is not truly deceptive, yet because it is empty of that nature, and because it clings to that nature, it is established as a mistaken thought. Like the light of a jewel lamp, appearing with the mind of a jewel, it is no different from a wrong view, but there is a difference in function. Likewise, the appearance of inference, although not truly meaningful, yet because of its function and connection, it is established as valid.' This is an intermediate verse.

སུ་བཅད་པའོ།། །། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར། མངོན་སུམ་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པའི། ཚད་མ་གཉི་ག་དངོས་ པོ་ཡི། །ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དཔྱོད་པ་ནི་དོན་བྱེད་པར་རུང་བའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་པ་སྔོན་དུ་གཏོང་བ་ཅུང་ཟད་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་ནི་བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པ་ཤེས་ནས་ཇི་ལྟར་འོས་པ་སྒྲུབ་པར་འདོད་པས་ཡིན་གྱི་ཞེན་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པའི་སྣང་བ་དེ་ཉིད་ནི་དོན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དོན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་འགགས་ཀྱང་དེ་མ་འགགས་པའི་ཕྱིར་དང་། 2-949 དེ་ལས་ཀྱང་དོན་ཅུང་ཟད་འགྲུབ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཡོད་ཀྱང་སྤྱི་ནི་དོན་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལས་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ལ་མི་སླུ་བ་ཉིད་ནི་འདིའི་ཡང་ཚད་མ་ ཡིན་ནོ། །དེ་དང་འབྲེལ་བའི་དངོས་པོའི་རྟགས་ལ་བལྟོས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །སློབ་དཔོན་གྱི་ནི་སྣང་བ་ཐ་དད་པས། །གཅིག་ལ་དེ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར། །དོན་གྱི་དབྱེ་བ་བཤད་པ་ཡིན། །ཕན་ཚུན་ རྣམ་པ་མི་མཐུན་པ་དེ་དག་ནི་གཅིག་པར་འཐད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དམིགས་པའི་ཡུལ་ཐ་དད་པར་ཚད་མའི་ཡུལ་ཐ་དད་དུ་བཤད་ཀྱི་ཚད་མའི་བྱ་བའི་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ལས་ནི་ མ་ཡིན་ནོ། །ཐ་དད་ཅེས་བྱ་བ་ཡང་འདིར་ཐ་མི་དད་པ་ཡིན་པ་བཀག་པ་ཉིད་དུ་བལྟའི། ཡུལ་དུ་མ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་བཞིན་དུ་དེའི་སྣང་བ་རང་གི་ཡུལ་དུ་ འདོད་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པའི་རྗེས་སུ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྤྱི་ཡང་དངོས་པོ་ལས་གཞན་དུ་བརྗོད་དུ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ནི་ཡུལ་ མེད་པ་ཅན་གྱི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་གཉིས་ཀའི་ཚད་མའི་ཡུལ་དངོས་པོ་ཡིན་ན། ད་ནི་ཇི་ལྟར་རྟགས་ལས་སྤྱི་རྟོགས་ལ། གཞན་ལས་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ཞེ་ན། བཤད་པ། 2-950 དེ་བཞིན་རང་བཞིན་ལ་ལྡོག་པའི། །དངོས་པོ་ཙམ་ཞིག་རབ་སྒྲུབ་ཕྱིར། །རྟགས་སྤྱིའི་ཡུལ་ཅན་དུ་བཤད་དེ། །ཁྱད་པར་གནས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དགོས་པ་གང་དང་ལྡན་པའི་དོན་ཤེས་པར་འདོད་པས་དེ་ ལས་ལྡོག་པ་ལས་ཐ་དད་པའི་དོན་ཙམ་རྟགས་ཀྱིས་ཉེ་བར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་སྤྱིའི་ཡུལ་ཅན་དུ་བཤད་དེ། དེ་ལས་ཐ་དད་པ་གནས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡིན་གྱི། དངོས་པོ་ཡོད་པའི་བསྐལ་པའི་ ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྟགས་རྟོགས་པ་ཡང་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅིག་ཤོས་ནི་ཁྱད་པར་གཞན་འཛིན་པས་དབེན་པས་ན་སོ་སོར་གནས་པའི་ རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ཏེ། རང་ལས་དོན་རྟོགས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡན་ལག་གཞན་ལ་རྟོགས་པ་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ ལ་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ལ་མི་སླུ

【現代漢語翻譯】被切斷。因此，現量和比量兩種量，都是實物的對境。因為思擇是具有能起作用的對境。稍微引發分別，是因為知曉苦樂的成辦，想要成辦適宜之事，而不是因為執著。比量的顯現本身，並非成辦事情。因為成辦事情的實物已滅，而它並未滅， 2-949 並且從中也無法成辦任何事情。因此，即使存在，總相也不是實物。從中，對於實物自性的不欺騙性，就是此處的量。因為也依賴於與它相關的實物之相。對於教師來說，由於顯現不同，因此對於一個來說，這並不合理。實物的差別已被闡述。彼此形態不一致的那些，對於一個來說是合理的。因此，由於所緣境不同，量的對境也被闡述為不同，而不是由於量的作用的對境不同。所謂的『不同』，在此處也被視為是對不不同的遮止，而不是對境的眾多性。因為如同現量一樣，它的顯現隨順自己的對境，並且不隨順退還，並且總相也因為無法從實物中說出其他，因此比量的分別是有境的。如果二者的量的對境都是實物，那麼現在如何從相上證悟總相，又如何從其他證悟自己的體性呢？回答： 2-950 同樣，對於自性具有退還的，僅僅是爲了成辦實物，相才被說成是總相的對境，因為沒有安住的差別。因為想要了知具有何種必要的意義，因此相僅僅是爲了從與它退還的事物中安立差別的意義，才被說成是總相的對境，因為沒有安住於它的差別。不是因為實物存在的緣故。證悟相也是如此，並且依賴於隨順。另一方面，由於遠離了執持其他差別，因此是具有各自安住的自性之相，因此是自己體性的對境，因為是從自己那裡證悟意義。對於其他支分來說，證悟不是這樣，因為它沒有能力。對於意義不欺騙

【English Translation】 is cut off. Therefore, both perception and inference are objects of reality. Because deliberation is an object that can function. Slightly initiating conceptualization is because knowing the accomplishment of happiness and suffering, one wants to accomplish what is appropriate, not because of attachment. The appearance of inference itself does not accomplish things. Because the reality that accomplishes things has ceased, but it has not ceased, 2-949 and nothing can be accomplished from it. Therefore, even if it exists, the general is not a real thing. From this, the non-deceptive nature of the nature of reality is the measure here. Because it also depends on the characteristics of the reality related to it. For the teacher, because the appearances are different, it is not reasonable for one. The differences of things have been explained. Those whose forms are inconsistent with each other are reasonable for one. Therefore, because the objects of focus are different, the objects of measurement are also explained as different, but not because the objects of the function of measurement are different. The so-called 'difference' is also regarded here as the negation of non-difference, not the multiplicity of objects. Because, like perception, its appearance follows its own object and does not follow the return, and because the general cannot be said to be other than the real thing, the conceptualization of inference is an object. If the objects of measurement of both are real things, then how does one realize the general from the characteristics, and how does one realize one's own nature from others? Answer: 2-950 Similarly, for the nature that has reversion, it is only for the purpose of accomplishing the real thing that the characteristic is said to be the object of the general, because there is no difference in dwelling. Because one wants to know what kind of necessary meaning it has, the characteristic is only said to be the object of the general in order to establish the meaning of difference from the things that revert from it, because there is no difference in dwelling in it. It is not because of the existence of reality. The realization of characteristics is also the same, and it depends on following. On the other hand, because it is devoid of grasping other differences, it is the aspect of the nature of dwelling separately, so it is the object of its own nature, because it is from itself that meaning is realized. For other limbs, realization is not like this, because it has no ability. Not deceiving in meaning

་བར་ནི་གཉི་ག་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ཚད་མ་ནི་དངོས་པོའི་ཡུལ་ཅན་ཉིད་དོ། །ཚུལ་གསུམ་པ་ནི། རྗེས་དཔག་བྱ་དང་དེ་མཚུངས་པ། །ཡོད་ དང་མེད་ལ་མེད་པར་ནི། །ངེས་པ། རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་ནི་འདི་ཤེས་པར་འདོད་པའི་བྱེ་བྲག་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཅན་ཏེ། དེ་ལ་མངོན་སུམ་མམ་རྗེས་སུ་དཔག་པས་མཐོང་བའོ། །དེ་བཞིན་དུ་དེ་དང་མཐུན་པ་ཉིད་ལ་ཡང་ངོ་། ། 2-951 ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པ་གཞན་ན་ཡོད་པར་འགལ་ལ། ཁྱད་པར་དུ་མི་བྱེད་ན་ཡང་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བའི་ཆོས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་མི་ལྡན་པ་རྣམ་ པར་གཅོད་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཀྱི་ཚིག་ཕྲད་ཐ་དད་པར། །བྱེད་པས་མི་ལྡན་པ་དང་ནི། །གཞན་པ་དག་དང་ལྡན་པ་དང་། །གཏམ་མི་ལྡན་ཉིད་རྣམ་གཅོད་བྱེད། །ཁྱད་པར་ ཁྱད་པར་ཅན་དག་དང་། །བྱ་བ་དང་ནི་ལྷན་ཅིག་བརྗོད། །དེ་སྦྱར་མེད་ཀྱང་བརྗོད་འདོད་ལས། །དེ་ཡི་དོན་ནི་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གང་ཕྱིར་ངག་འབྲས་རྣམ་གཅོད་ཕྱིར། །དཔེར་ན་ནག་པ་འཕོང་སྐྱེན་པའམ། ། སྲིད་སྒྲུབ་འཕོང་སྐྱེན་ཞེས་བྱ་འམ། །སྔོན་པོ་མཚོ་སྐྱེས་འགྱུར་ཉིད་བཞིན། །དེར་ཡང་ཟླ་བོ་རྣམ་གཅོད་པའི། །དོན་རྣམས་ལ་མི་རྟོགས་འགྱུར་ཏེ། །དེ་ལྟར་གྲགས་དང་ནུས་པ་དང་། །སྒྲ་ནི་བརྗོད་འདོད་རྗེས་ འབྲང་ཕྱིར། །དེས་ན་མི་ལྡན་རྣམ་གཅོད་པ། །ཆོས་ཅན་ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཡིན། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཆོས། །རྗེས་འགྲོ་མེད་པའི་སྐྱོན་རྟེན་མིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་ པ་དག་གོ། །། གཞན་ཡང་ལྡན་པ་རྣམ་པ་གཅོད་པས་ཁྱད་པར་ཡིན་ན་གཅིག་དེར་འགྱུར་ན། གཞན་དེ་ཉིད་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ལ། ཁྱད་པར་དང་ཁྱད་པར་ཅན་དང་འབྲེལ་བའི་ཚིག་ཕྲད་དང་ཡང་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-952 འདིས་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ལ་ཡང་ཁྱད་པར་དང་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དངོས་པོ་ངེས་པར་བྱའོ། །དེས་ན་ཁྱད་པར་ཡོད་ཀྱང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྤྱི་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཡང་གྲུབ་པ་ལ་སྒྲུབ་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དང་མི་ལྡན་པ་རྣམ་པར་བཅད་པ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དང་མཚུངས་པ་ཉིད་ལ་ཞེས་ངེས་གཟུང་བའི་ཕྱིར་ ཆོས་ཅན་ལ་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དགག་པའི་དོན་གྱི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཡོད་པར་གྲུབ་པ་སྡུད་པའི་ངེས་པར་གཟུང་བས་ནི་གཞན་རྣམ་པར་གཅོད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ ན། དང་པོ་རང་ལ་བུ་གཉིས་སྐྱེས་འགྱུར་ཏེ། ན་ར་དང་ནི་སྲེད་མེད་བུ་ཉིད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་རིགས་མཐུན་པ་ལ་ཡོད་པའི་གཏན་ཚིགས་དེའི་མེད་པ་ ལ་མེད་པ་ཉིད་ནི་ཚུལ་གསུམ་པ་སྟེ། དེ་ཡང་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །ཐ་མར་སྨོས་པའི་ངེས་པ་ཉིད་ནི་ཚུལ་གསུམ་ག་ལ་བལྟའོ། །དོན་གཞན་དང་རང་བཞིན་དག་རབ་ཏ

【現代漢語翻譯】因為兩者相同，所以量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，有效認知）是事物（artha， अर्थ， artha，目標）的領域。第三個條件是：『可推論者及其同類，存在時存在，不存在時不存在，是確定的。』可推論者（paksha， पक्ष， pakṣa，有法）是指具有我們想要了解的特定屬性的主題（dharmin， धर्मिन्， dharmin，有法）。這可以通過現量（pratyaksha， प्रत्यक्ष， pratyakṣa，現量）或比量（anumana， अनुमान， anumāna，比量）來觀察。同樣，對於與其相似的事物也是如此。如果對主題進行區分，那麼在其他地方存在是矛盾的。如果不進行區分，那麼它就不是可推論的屬性。』不是的，因為通過排除不具備該屬性的事物來進行區分。屬性的詞語不同，通過排除不具備該屬性的事物，以及具備其他屬性的事物，來排除不具備該屬性的事物。屬性與具有屬性的事物，以及行為一起表達。即使沒有組合，也可以根據表達的意願來理解它的含義。因為語言的結果是爲了排除。例如，『黑色的，行動迅速的』，或者說『具有力量的，行動迅速的』，或者像『藍色的，水中生長的』一樣。在那裡，對於排除其他事物的含義，可能會不理解。因此，名稱、能力和聲音都遵循表達的意願。因此，排除不具備該屬性的事物，是主題的屬性的特徵。它的屬性不是沒有隨同性的缺陷的基礎。』這些是中間的詩句。此外，如果通過排除具備該屬性的事物來進行區分，那麼一個事物就會變成那樣，而另一個事物就不是那樣了。屬性與具有屬性的事物之間的關係，以及詞語之間也沒有區別。通過這個，也必須確定要證明的屬性的屬性和具有屬性的事物。因此，即使有區別，也不是沒有隨同性。同樣，即使普遍存在是要證明的，但對於已成立的事物來說，證明本身不是，因為排除了不具備該屬性的事物。爲了確定『與其相似』，對於主題來說，就會變成不存在。』不是的，因為是爲了否定其他事物。通過確定存在於其中的事物，來排除其他事物。例如，『最初，他生了兩個兒子，分別是那拉（Nara， नर， nara，人）和無慾（Sredmed， स्रेड्मेड्，sreḍmed，無慾）。』在與要證明的事物相似的事物中存在，而在不相似的事物中不存在，這就是第三個條件，這也是確定的。最後提到的『確定』適用於所有三個條件。意義、其他事物和自性都非常……

【English Translation】 Because both are the same, valid cognition (pramana) is the domain of objects (artha). The third condition is: 'The inferable and its similar, when present, are present; when absent, are absent; it is certain.' The inferable (paksha) refers to the subject (dharmin) that possesses the specific attribute we wish to know. This can be observed through direct perception (pratyaksha) or inference (anumana). Similarly, it applies to things that are similar to it. 'If the subject is distinguished, then it is contradictory to exist elsewhere. If it is not distinguished, then it is not an inferable attribute.' No, because it is distinguished by excluding things that do not possess that attribute. The words of the attribute are different, and by excluding things that do not possess that attribute, as well as things that possess other attributes, it excludes things that do not possess that attribute. The attribute is expressed together with the thing that possesses the attribute, as well as actions. Even if there is no combination, its meaning can be understood according to the intention of expression. Because the result of language is for exclusion. For example, 'black, quick-moving,' or 'powerful, quick-moving,' or like 'blue, water-grown.' There, for the meaning of excluding other things, there may be a lack of understanding. Therefore, names, abilities, and sounds all follow the intention of expression. Therefore, excluding things that do not possess that attribute is a characteristic of the attribute of the subject. Its attribute is not the basis of the defect of non-concomitance.' These are the intermediate verses. Furthermore, if it is distinguished by excluding things that possess that attribute, then one thing will become that, and the other thing will not be that. There is also no difference between the relationship between the attribute and the thing that possesses the attribute, and between the words. Through this, it is also necessary to determine the attribute and the thing that possesses the attribute of the attribute to be proven. Therefore, even if there is a difference, it is not without concomitance. Similarly, even if the universal is to be proven, for things that have been established, the proof itself is not, because it excludes things that do not possess that attribute. In order to determine 'similar to it,' it will become non-existent for the subject.' No, because it is for negating other things. By determining the things that exist in it, it excludes other things. For example, 'Initially, he had two sons, Nara and Sredmed.' Existing in things similar to the thing to be proven, and not existing in things that are not similar, this is the third condition, and this is also certain. The 'certainty' mentioned at the end applies to all three conditions. Meaning, other things, and self-nature are all very...

ུ་སྐྱེ་བ་དང་དེ་ ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་གྲུབ་ན་བལྟར་རུང་བའི་ཡུལ་ཅན་རྒྱུ་དང་ཁྱབ་པར་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་མི་དམིགས་པས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་གྱི། གཞན་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ནོ། །མི་དམིགས་པ་ཡང་བཟློག་པ་ལ་མངོན་སུམ་འཇུག་པ་ལྡོག་པ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-953 དེ་དང་མཐུན་པ་ཉིད་ལ་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བས་ལྡོག་པ་འགྲུབ་མོད་ཀྱི། མེད་པ་ལ་མེད་པ་ཉིད་བརྗོད་པ་ནི་མེད་པ་ཁོ་ན་ལ་མེད་པ་ཉིད་ཡིན་གྱི། གཞན་པ་ལ་ཡང་མ་ ཡིན་ལ། འགལ་བ་ལ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ངེས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་ལ་མི་སྲིད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཆོས་གཞན་ལ་ཡོད་པ་འགོག་པར་དོགས་པ་ནི་མེད་དོ། ། འགལ་བ་ལ་འགོག་པ་ཡང་དེ་ཁོ་ན་ལ་འགོག་ན་ནི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་ན། གང་གིས་དེ་ཁོ་ན་ལས་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་མེས་དྲོ་བ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་བ་དེ་དང་མཐུན་པ་ཁོ་ན་ ལ་ཡོད་པ་ཞེས་བྱ་བས་འགལ་བ་ཁོ་ན་དེ་དང་མཐུན་པ་མ་ཡིན་པར་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ། འོན་ཀྱང་དེ་དང་མཐུན་པ་ལས་ལྡོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་འདི་ལ་སྐྱོན་མེད་པའི་ཕྱིར་ ཚུལ་གསུམ་པ་འདི་མི་བརྗོད་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་རོ། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པ་དག་ལས་ཁྱབ་པ་ངེས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཚུལ་གྱིས་སྦྱར་བས་ཀྱང་དོན་གྱིས་གོ་བ་གཉིས་པ་རྟོགས་པར་ བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྦྱོར་བ་བསྟན་པའི་དོན་དུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་སྐྱོན་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་གཅིག་ཀྱང་སྦྱོར་བར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་མཉན་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ལྡོག་པ་ཡིན་ཡང་གོ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། 2-954 མ་ཡིན་ཏེ་ལྡོག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཉན་པར་བྱ་བ་ཉིད་ནི་འགའ་ལས་ཀྱང་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐེ་ཚོམ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྡོག་པ་དང་ལྡན་པ་ལ་ནི་ཐེ་ཚོམ་ མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བྱས་པ་ཉིད་ལས་བརྟག་པ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །དངོས་པོའི་ཆོས་དང་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལས་ལྡོག་པ་ན་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཡོད་པར་དོགས་པར་ཉིད་ཀྱིས་ཐེ་ཚོམ་དུ་ འགྱུར་རོ། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ལྡོག་པ་དང་ལྡན་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ལྡོག་པའི་རྣམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་ནི་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གོ་བར་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་ དེ་ནི་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ཡང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་བསྟན་པར་མི་ནུས་ཏེ། དེའི་ངོ་བོ་དང་རྒྱུའི་དངོས་པོ་མཐོང་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་རྟགས་ཚུལ་གཉིས་ པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པ་དག་ཚུལ་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ནི་ངག་གཅིག་གིས་ཀྱང་བསྟན་པར་ནུས་པའི་ཕྱིར་སྦྱོར་བ་བསྡུས་ཏེ་བརྗོད་ཀྱི། ཚུལ་བསྡུས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་སྐད་དུ། ཡང་ན་དོན་གྱིས་གོ་བས་གང་ཡང་རུང་བས་གཉིས་ཀ་རབ་ཏུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་དོ། །གཞ

【現代漢語翻譯】如果生起和它（指『有』）同時以及隨後關聯成立，那麼由於具有可觀察對象的自性，作為原因和遍及者的體性不明顯，因此才能成立。否則，就不能成立。這就是它的意思。不明顯也意味著對遣除的顯現介入是確定的遣除。通過『存在於與之相符的事物上』可以成立遣除，但是說『不存在的事物上不存在』，這僅僅是在不存在的事物上不存在，而不是在其他事物上，也不是在相違的事物上，爲了確定這一點，所以這樣說。因此，因為不可能，所以沒有必要阻止存在於其他法上的疑慮。如果在相違的事物上阻止，那麼僅僅在它自身上阻止就會成為過失。因為通過什麼從它自身上遣除呢？就像通過火來理解溫暖不會改變，僅僅存在於與之相符的事物上，這不會改變僅僅相違的事物不與之相符，然而，它是從與之相符的事物上遣除的。因此，因為這沒有過失，所以第三種方式就變成了不表達。通過以具有確定周遍的後行和遣除的方式結合，也能通過意義理解來認知第二種方式，因為這是爲了顯示結合的意義，所以沒有過失。因此，即使只有一個也能成為結合。如果說僅僅是聽聞是遣除，但不是理解呢？不是的，因為沒有遣除。僅僅是聽聞並不能從任何事物上遣除，因為它是爲了建立疑惑。因為對於具有遣除的事物沒有疑惑，就像從所作性中進行觀察一樣。從實有之法和一切實有事物上遣除，因為是相違的。因此，通過存在疑惑本身就會變成疑惑。因為見到後行，所以說是具有遣除。像這樣的遣除方式不是理解，因為什麼是理解已經被說過了。那也不能顯示沒有後行，因為見到它的自性和原因的事物是爲了建立。那麼，這會變成第二種理由嗎？不是的，因為後行和遣除是不同的方式。因為它們可以通過一個詞來顯示，所以結合被簡略地表達，但方式並沒有被簡略。因此說：『或者通過意義理解，無論哪一個都能很好地顯示兩者。』

【English Translation】 If arising and its (referring to 'existence') simultaneous and subsequent association are established, then because of having the nature of observable objects, the nature of being the cause and pervader is not obvious, therefore it can be established. Otherwise, it cannot be established. That is what it means. Non-obvious also means that the manifestation intervention for removal is a definite removal. Through 'existing on things that are consistent with it' removal can be established, but saying 'non-existence does not exist on non-existent things', this is only non-existence on non-existent things, not on other things, nor on contradictory things, in order to determine this, so it is said. Therefore, because it is impossible, there is no need to prevent doubts about existence on other dharmas. If preventing on contradictory things, then preventing only on itself will become a fault. Because through what is it removed from itself? Just like understanding warmth through fire will not change, existing only on things that are consistent with it, this will not change that only contradictory things are not consistent with it, however, it is removed from things that are consistent with it. Therefore, because there is no fault in this, the third way becomes not expressing. By combining in a way that has definite pervasion of subsequent occurrence and removal, the second way can also be recognized through meaning understanding, because this is to show the meaning of combination, so there is no fault. Therefore, even if there is only one, it can become a combination. If it is said that only hearing is removal, but not understanding? No, because there is no removal. Merely hearing cannot remove from anything, because it is to establish doubt. Because there is no doubt for things that have removal, just like observing from the nature of being made. Removing from real dharmas and all real things, because it is contradictory. Therefore, by the existence of doubt itself, it will become doubt. Because seeing the subsequent occurrence, it is said to have removal. This kind of removal method is not understanding, because what is understanding has already been said. That also cannot show that there is no subsequent occurrence, because seeing its nature and the things of the cause is to establish. Then, will this become the second reason? No, because subsequent occurrence and removal are different ways. Because they can be shown by one word, the combination is briefly expressed, but the way is not abbreviated. Therefore it is said: 'Or through meaning understanding, whichever can well show both.'

ན་དག་མེད་པ་ལ་མེད་པ་ཉིད་ནི་མི་འགྲུབ་སྟེ། 2-955 མེད་པ་ནི་གཞི་ལ་སོགས་པར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེའོ། །རེ་ཞིག་ཕྱུགས་དག་ཀྱང་གང་མི་རིག་པ་མཐོང་བ་དེའི་ཚེ་དེ་ལ་མི་སྤྱོད་ན་འདི་ནི་ཕྱུགས་པས་ཀྱང་ཕྱུགས་ཡིན་ནོ། །ཆེན་ པོའི་ཆེན་པོ་ལ་སྨོད་པའི་ཕྱིར་ན་བདག་ཉིད་མི་ཤེས་པ་གཞན་ཅི་ཡོད། འདི་ལྡོག་པའི་དོན་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་ཚིག་འདི་ཉིད་ཀྱིས་མེད་པ་ལ་ཐ་སྙད་མི་འཐད་པར་སྟོན་ཅིང་གཞན་དག་ འགོག་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འདི་ནི་གསལ་བར་རྒྱལ་པོའི་ཆོས་ལུགས་ཡིན་ནོ། །བདག་ཉིད་མི་སྨྲ་ན་ནི་གཞན་རྟོགས་པར་མི་ནུས་ལ། སྨྲ་ན་ཡང་སྐྱོན་འདི་སྤང་བར་མི་ནུས་སོ། །མེད་པ་ལ་ གཏན་ཚིགས་མི་འགོག་ན་སྒྲུབ་པ་ཐོབ་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་མཚན་ཉིད་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་མེད་དོ་ཞེས་ལྡོག་པ་དེ་ཉིད་རེ་ ཞིག་ཇི་ལྟར་འདོད། དངོས་ཡོད་མེད་ལའང་ཡོད་ཡིན་ལ། །དངོས་པོ་མེད་པ་ཡོད་ཡིན་ཞེས། །བླུན་པོ་ཡི་ནི་སྤྱོད་ལ་ལྟོས། །གལ་ཏེ་དེ་ལས་ལྡོག་མེད་ན། །གཏན་ཚིགས་འཇུག་པར་འདོད་དམ་ཅི། །དེ་ ཡང་མིན་ན་འདི་ཉིད་ནི། །དགག་ཡིན་ལྡོག་པ་ཅི་སྟེ་འགོག །སྒྲུབ་དང་དགག་པ་མ་གཏོགས་པ། །སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ཐ་སྙད་གཞན། །ཡོད་མིན་དེ་ཡང་མེད་པ་ལ། །མེད་ཕྱིར་འདི་ལ་མི་སྨྲ་འཐོབ། ། 2-956 ཡོད་པ་རྣམས་ལ་དགག་པ་མེད། །དེ་ནི་མེད་པའང་ཡོད་པ་མིན། །རིགས་པ་འདི་ཡིས་འགྲོ་བ་ལ། །དགག་པའི་དོན་ནི་མེད་པར་འགྱུར། །གལ་ཏེ་ཡུལ་དུས་འགོག་ཅེ་ན། །ཇི་ལྟར་དེ་ཡོད་དེ་ ལྟར་ནི། །མི་འགོག་ཇི་ལྟར་དེ་མེད་པ། །དེ་ལྟར་ཡང་ནི་འགོག་མི་འགྱུར། །དེ་ཕྱིར་དངོས་དངོས་མེད་བརྟེན་པ། །ཕྱི་རོལ་རྟེན་མིན་སྒྲ་དོན་ལ། །བརྟེན་ནས་འདིར་ནི་སྒྲུབ་པ་དང་། དགག་པ་ཐམས་ ཅད་འདོད་པ་ཡིན། །དེ་འདྲ་མེད་ཀྱང་ཆོས་ཅན་དེ། །དེ་དག་དང་ནི་འབྲེལ་པར་སྣང་། །དེ་ཡང་སྒྲ་འཇུག་པ་ཉིད་ཕྱིར། །ཡོད་ཅེས་ཐ་སྙད་བརྟེན་པར་འདོད། །དེ་ལྟ་མིན་ན་དོན་རྣམས་ཀྱིས། །ཆོས་ གཅིག་སྒྲུབ་དང་འགོག་པ་ན། །བདག་ཉིད་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབས་པ་དང་། །བཀག་འགྱུར་བདག་ཐ་དད་མེད་ཕྱིར། །ཐ་དད་མིན་ན་གཞན་དང་གཞན། །བཀག་པ་དང་ནི་བསྒྲུབས་པ་བཞིན། །བསྒྲུབས་པ་དང་ནི་བཀག་པ་ དག །ཆོས་ཅན་གཅིག་ལ་འདུ་མི་འགྱུར། །སྣ་ཚོགས་ཆོས་ཀྱི་གཞིར་གྱུར་པ། །ཆོས་ཅན་གཅིག་གིས་དབང་བྱས་ཏེ། །གཅིག་བསྒྲུབ་པ་ན་དེ་རྟེན་དང་། །གཞན་རྣམས་བཏང་སྙོམས་ལྟ་བུ་དང་། །འགོག་ན་དེ་ཡིད་ བདེན་པ་དང་། །དེ་ལས་གཞན་ལ་བལྟོས་ལྟ་བུར། །མེད་པ་ཡི་ནི་དོན་ཅན་གྱི། །ཐ་སྙད་ཇི་ལྟར་བློས་བསྟན་པ། །དེ་བཞིན་ཉིད་དེ་མ་བརྟགས་པར། །ཐ་དད་དོན་རྟེན་ཁས་ལེན་པས། །ཐོག་མེད་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བ། ། 2-957 འཇིག་རྟེན་དོན་ལ་གནོད་པ་མེད།

【現代漢語翻譯】 2-955：因為無的自性不存在，所以無不能成立。因為無與基等不相符。如是說。暫時，當看到牛等任何無知之物時，如果不對其加以利用，那麼這頭牛也比不上畜生。因為誹謗偉大的大人物，還有什麼比不了解自己更糟糕的呢？這個顯示相反意義的詞語本身就表明了對無的命名是不恰當的，並且因為它阻止了其他事物，所以這顯然是國王的教法。如果不說自己，就無法理解他人；即使說了，也無法避免這個過失。如果不阻止對無的論證，那麼就能獲得成立，因為它的特徵就是與事物相反。如果說沒有與無相反的事物，那麼暫且如何看待這個相反的事物呢？對於不存在的事物也認為是存在，認為不存在的事物是存在，看看愚人的行為吧！如果不存在與此相反的事物，那麼還想進行論證嗎？如果不是這樣，那麼這本身就是否定，為什麼要阻止相反的事物呢？除了肯定和否定之外，由聲音產生的其他名稱，因為不存在，所以不應該對它進行討論。 2-956：對於存在的事物沒有否定，那無也不是存在。通過這個道理，對於行者來說，否定的意義就變得不存在了。如果說要阻止處所和時間，那麼它如何存在，又如何不阻止它呢？它如何不存在，又如何不阻止它呢？因此，事物和非事物相互依賴，外在的非依賴於聲音的意義。依賴於此，這裡想要所有的肯定和否定。即使沒有這樣的法，它也與那些法相關聯。那也是因為聲音的運用，所以認為存在是依賴於命名的。如果不是這樣，那麼通過事物，在一個法上肯定和否定，因為自性沒有差別，所以自性全部被肯定和否定。如果沒有差別，就像其他事物被否定和肯定一樣，肯定和否定不會在一個法上彙集。作為各種法的基礎，一個法控制著，當肯定一個時，它就像是所依，其他的就像是中立的；當否定時，它就像是真理，相對於其他的。對於具有無意義的事物，如何通過智慧來指示名稱呢？就像那樣，在沒有考察的情況下，承認不同的意義依賴於此，從無始以來的習氣中產生。 2-957：對世間的事物沒有損害。

【English Translation】 2-955: Because the self-nature of non-existence does not exist, non-existence cannot be established. Because non-existence is not compatible with the base, etc. Thus it is said. For the time being, when seeing any ignorant things such as cattle, if they are not used, then this cattle is not as good as a beast. Because of slandering the great great person, what else is worse than not understanding oneself? This word that shows the opposite meaning itself shows that the naming of non-existence is inappropriate, and because it prevents other things, this is clearly the king's Dharma. If you don't speak for yourself, you can't understand others; even if you speak, you can't avoid this fault. If the argument against non-existence is not prevented, then establishment can be obtained, because its characteristic is the opposite of things. If it is said that there is nothing opposite to non-existence, then how do you regard this opposite thing for the time being? For things that do not exist, it is also considered to exist, and things that do not exist are considered to exist. Look at the behavior of fools! If there is nothing opposite to this, then do you want to argue? If not, then this itself is negation, why prevent the opposite thing? Apart from affirmation and negation, other names produced by sound, because they do not exist, should not be discussed. 2-956: There is no negation for existing things, and that non-existence is not existence. Through this reasoning, for the practitioner, the meaning of negation becomes non-existent. If you say to prevent the place and time, then how does it exist, and how does it not prevent it? How does it not exist, and how does it not prevent it? Therefore, things and non-things depend on each other, and the external does not depend on the meaning of sound. Depending on this, here we want all affirmation and negation. Even if there is no such Dharma, it is related to those Dharmas. That is also because of the use of sound, so it is believed that existence depends on naming. If not, then through things, affirming and negating on one Dharma, because self-nature has no difference, so self-nature is all affirmed and negated. If there is no difference, just as other things are negated and affirmed, affirmation and negation will not converge on one Dharma. As the basis of various Dharmas, one Dharma controls, and when one is affirmed, it is like the dependent, and the others are like neutral; when negated, it is like the truth, relative to the others. For things with meaningless meanings, how can names be indicated through wisdom? Just like that, without investigation, admitting that different meanings depend on this, arising from habits since the beginning. 2-957: There is no harm to worldly things.

།དེ་འབྲས་ཅན་དང་དེ་འབྲས་མེད། །དེ་དེ་ལས་ཐ་དད་དོན་གཅིག །ཐ་དད་རྟེན་ཅན་འཕེལ་བ་དང་། །འགྲིབ་པ་ལྟ་བུར་བྱེད་པ་ཡི། །བསླད་པ་དེ་དང་དེ་ དག་གི །འབྲེལ་པ་འགའ་ལས་དེ་ལྡན་ཉིད། །མིན་ཡང་མཐོང་བར་སྦྱོར་དེས་ན། །དེ་དག་བསླད་པའང་ཤེས་མ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། མཚན་ཉིད་དེ་དང་ ལྡན་པ་པའི། །གཏན་ཚིགས་དེ་ནི་མི་དམིགས་དང་། །བདག་དང་འབྲས་བུ་ཞེས་བྱ་གསུམ། །ཁོ་ནའོ། །རྟགས་ནི་གསུམ་སྟེ། མི་དམིགས་པ་དང་རང་བཞིན་དང་འབྲས་བུའོ། །དཔེར་ན། ཕྱོགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ ན་བུམ་པ་མེད་དེ། དམིགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་གྱུར་པ་མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཡོད་ན་དམིགས་པའི་ཡོད་པ་ཅན་ཉིད་དུ་འགྱུར་གྱིས་གཞན་དུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཤིང་ཤ་པ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་འདི་ནི་ཤིང་ངོ་། །དུ་བ་ལས་ནི་འདི་ན་མེ་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལ་གཉིས་ནི་དངོས་པོ་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ལ་གཅིག་ནི་དགག་པའི་གཏན་ཚིགས་སོ། །རང་བཞིན་འབྲེལ་ པ་ཡོད་ན་ནི་དོན་གྱི་འཁྲུལ་པ་མེད་དེ། དེ་ནི་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་། སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཁྱད་པར་མེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། 2-958 ཆོས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་ཀུན་བརྟགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་ཡང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་། རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་འདི་ཐམས་ཅད་ནི་བློ་ལ་ཡོད་པའི་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་བྱེ་ བྲག་ཁོ་ནས་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་དོ། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་ཉིད་དུ་ཐ་དད་པ་བློས་ཀུན་བརྟགས་པ་ཡིན་གྱི་དོན་ཀྱང་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། བློའི་བྱེ་བྲག་རང་དགའ་བ་རྣམས་ནི་དོན་གྱི་རྟེན་ མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གིས་བརྟགས་པའི་ཡུལ་གྱི་དོན་གོ་ན་ནི་མི་འཐོབ་པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །གང་ཕྱིར་དངོས་ཀུན་རང་བཞིན་གྱིས། །རང་རང་ངོ་བོ་ལ་གནས་ཕྱིར། །མཐུན་ཕྱོགས་གཞན་ གྱི་དངོས་དག་ལས། །ལྡོག་པ་ལ་ནི་བརྟེན་པ་ཅན། །དེ་ཕྱིར་གང་དང་གང་ལས་དོན། །ལྡོག་པ་དེ་ཡི་རྒྱུ་ཅན་གྱི། །རིགས་དབྱེ་དེ་ཡི་ཁྱད་པར་ནི། །རྟོགས་གྱུར་པ་དག་རབ་ཏུ་དབྱེ། །དེས་ ན་ཁྱད་པར་གང་ཞིག་ཆོས། །གང་གིས་གོ་བར་གྱུར་པ་དེ། །དེ་ལས་གཞན་གྱིས་ནུས་མ་ཡིན། །དེས་ན་ཐ་དད་རྣམ་པར་གནས། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། འབྲས་བུ་ཡང་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་བཞིན་དེ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་ཤེས་པ་འདི་གཉིས་ནི་དངོས་ལས་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་དེར་སྣང་བ་ཉིད་མ་ཡིན་ཡང་དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་དེར་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་དག་ཡིན་ཏེ། 2-959 དེས་ན་ཚད་མ་ཡིན་ཏེ་མངོན་སུམ་བཞིན་ནོ། །མེད་པར་ངེས་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་མ་དམིགས་མེད་པའི་ཐ་སྙད་འཇུག་པའི

【現代漢語翻譯】『彼具有結果，彼不具有結果。彼與彼相異而意義相同。如相異之依處增長和減少一般，彼與彼之關聯中，具有彼之欺騙性。雖非真實，然因可見，故彼等之欺騙性亦不可知。』這些是過渡性的偈頌。具有彼特徵的理由有三種：不可見、自性、結果。征相有三種：不可見、自性、結果。例如，在某些特定方位沒有瓶子，因為不可見的特徵已經改變。如果存在，則必然是可見的存在，否則就不是。因為是希沙巴樹，所以這是樹。就像從煙霧中得知這裡有火一樣。其中兩種是證實事物存在的，一種是否定性的理由。如果存在自性關聯，則不會有意義上的混淆，因為那是它的自性。如果那是它的自性，那麼要證明的和證明的就沒有區別了嗎？不是的，因為要詳細考察法的差別。正如所說，所有這些關於推論和被推論的術語，都僅僅是存在於心識中的法和有法之間的差別。在法和有法上的差異是心識所設定的，而不是事物本身，因為心識的自作主張不是事物的依據。如果理解了它們所設定的對象，那將是完全不可能的。因為一切事物都以自性安住于各自的自性之中，依賴於從其他相似事物中的分離。因此，從任何事物中分離出來的意義，都是該事物原因的種類劃分，理解了該事物的特徵，就能很好地區分。因此，任何特徵，通過它所理解的事物，都不能被其他事物所影響，因此，存在著差異。』這些是過渡性的偈頌。結果也與自性相關聯，因為它的自性是從那產生的。這兩種對被推論事物的認知，雖然不是從事物本身產生的，因此看起來不像那樣，但因為是從那產生的，所以沒有混淆，因此是量，就像現量一樣。具有確定不存在的結果，是不可見之不存在的術語所適用的。

【English Translation】 'That has results, and that does not have results. That is different from that, but the meaning is the same. Like the basis of difference increasing and decreasing, in the connection between that and that, there is the deception of that. Although not real, because it is visible, the deception of those is also unknowable.' These are transitional verses. The reason that possesses that characteristic is threefold: non-apprehension, nature, and result. Signs are threefold: non-apprehension, nature, and result. For example, in some particular direction, there is no pot, because the characteristic of apprehension has changed to non-apprehension. If it existed, it would necessarily be a visible existence, otherwise it would not be. Because it is a shishapa tree, this is a tree. Like saying 'from smoke, there is fire here.' Two of these are to prove the existence of a thing, and one is a negative reason. If there is a relationship of nature, then there is no confusion of meaning, because that is its nature. If that is its nature, then will there be no difference between what is to be proven and what proves it? No, because the differences of dharmas are to be examined in detail. As it is said, all these terms of inference and what is to be inferred are only from the differences of dharma and the possessor of dharma that exist in the mind. The difference in dharma and the possessor of dharma is mentally constructed, but not the thing itself, because the self-assertion of the mind is not the basis of the thing. If one understands the object that they have conceived, then it will become completely unattainable. Because all things abide in their own nature by their own nature, relying on separation from other similar things. Therefore, the meaning that is separated from anything is the classification of the cause of that thing, and understanding the characteristics of that thing, one can distinguish well. Therefore, any characteristic, through which the thing is understood, cannot be influenced by other things, therefore, there exists difference.' These are transitional verses. The result is also related to nature, because its nature arises from that. These two cognitions of what is to be inferred, although they do not arise from the thing itself, therefore they do not appear as such, but because they arise from that, there is no confusion, therefore they are valid cognitions, just like direct perception. Having a result that is definitely non-existent is what the term 'non-apprehension of non-existence' applies to.

་འབྲས་བུ་ཅན་གྱི་མི་དམིགས་པ་ནི་དེ་ལ་མི་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ཏེ། ཐ་སྙད་གྲུབ་པ་ལ་ཡུལ་ཡོད་པ་འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་དམིགས་པའི་རྟགས་ཀྱིས་མེད་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན། དམིགས་པ་མེད་པ་ཡང་མི་དམིགས་པ་གཞན་གྱིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་ དགོས་པས་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། མི་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཅི་སྟེ་དམིགས་པ་མེད་པ་མི་དམིགས་པ་མེད་པར་འགྱུར་ན་ནི། དེ་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་མེད་པར་ཡང་འགྱུར་བས་མི་དམིགས་ པ་དོན་མེད་དོ། །ཅི་སྟེ་གཞན་དམིགས་པས་མི་དམིགས་པ་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་གྱིས་མི་དམིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ཡོད་པས་མེད་པ་ཅི་སྟེ་ མི་འགྲུབ། གང་གི་ཚེ་རྣམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་མི་དམིགས་པ་ཉིད་མེད་པ་རྣམས་ཀྱི་མེད་པ་ཡིན་པ་དེའི་ཚེ་ཡུལ་གྲུབ་པས་ཡུལ་ཅན་ཤེས་པ་དང་། སྒྲ་དང་ཐ་སྙད་དག་རྟོགས་པའམ་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་རབ་ཏུ་བསྟན་པས་བརྡ་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་འདི་ནི་བ་ལང་ཡིན་ཏེ། ལྐོག་ཤལ་ལ་སོགས་པ་འདུས་པའི་བདག་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། ། 2-960 དེ་ལྟ་ཡིན་དང་དཔེ་མ་གྲུབ་པར་རྒོལ་བ་ཡང་བསལ་བ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་རྟོགས་ཀྱང་ཡུལ་ཅན་མ་རྟོགས་པ་དག་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དངོས་པོ་ལོག་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ་ཡིན་ ལ། མི་དམིགས་པ་ནི་དམིགས་པ་ལོག་པ་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་དངོས་པོ་མེད་པ་ཡིན་དམིགས་པ་ལོག་པས་དངོས་པོ་མེད་པར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། འབྲས་བུ་ལོག་ཀྱང་རྒྱུ་མེད་པར་མི་འགྲུབ་ པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་འདྲ་བའི་ཡོད་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི་དམིགས་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ཡིན་པ་དང་། རྒྱུ་གཞན་ཚང་བ་ན་དམིགས་པར་རུང་བའི་རང་བཞིན་ཡོད་པ་ནི་དེ་ལ་མི་ འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་དམིགས་པ་ནི་ཡོད་པ་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །ཚོགས་པ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་འཁྲུལ་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། འབྲས་བུའི་དུས་ན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གཞན་དམིགས་པ་ན་དེ་མི་དམིགས་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐུ་དང་ལྡན་པས་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པའི་ཕྱིར་ཡོད་ཀྱང་དམིགས་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་དང་དབང་པོ་དག་ལས་གང་ ཡང་རུང་བ་ཞིག་གམ། གཉི་ག་གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་པར་བྱིན་གྱིས་བརླབས་པ་ཉིད་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདུས་བྱས་ན་ནི་མི་དམིགས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ཚེ་ཡང་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་དབང་པོས་གཟུང་བར་བྱ་བའི་མེད་པ་ནི་ཡོད་པ་ཉིད་དོ། ། 2-961 དེའི་ཕྱིར་ཤེས་པ་དང་འདྲེར་རུང་བ་ཉིད་ནི་འདིའི་ཡོད་པ་ཡིན་ལ། དེ་ལས་བཟློག་པའི་མི་དམིགས་པ་ནི་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་ཀྱང་ཡུལ་ཅན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །འདིས་ནི་འདིར་རྒྱུ་འབྲས་ བུ་ལ་འཁྲུལ་པ་ཡང་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་ཐ་སྙད་དེའ

【現代漢語翻譯】如果具有結果的事物不可見，那是因為沒有對其產生錯覺，因為在建立名言時，對境的存在沒有錯覺。如果應該用不可見的標誌來證明不存在，那麼不可見也應該由其他不可見來證明，因為這將導致無窮無盡，並且會導致無法理解。如果不可見變成可見，那麼同樣，存在也會變成不存在，因此不可見就沒有意義了。如果通過看到其他事物來建立不可見，那麼它是通過現量建立的，而不是通過不可見建立的。同樣，為什麼不能通過其他事物的存在來建立不存在呢？當這種不可見性是那些不存在的事物的不存在時，通過建立對境，就能理解有境的意識、聲音和名言，或者說能夠建立它們，因為通過充分地展示對境，才能進入表達。例如，『這是一頭牛，因為它具有包括喉垂在內的特徵。』如果這樣，那麼反駁者也會被排除，因為他沒有建立一個例子，因為即使對境被理解，有境也不會顯現。如果事物的顛倒是事物的不存在，而不可見是可見的顛倒，那麼事物如何不存在？可見的顛倒又如何導致事物的不存在呢？即使結果顛倒了，也不能建立原因的不存在。這種存在的建立是因為它具有可見的原因，並且當其他原因都具備時，它具有可見的自性，因此沒有對它產生錯覺，所以說可見是存在的。如果因為依賴於集合的完全變化而產生錯覺，那不是的，因為在結果的時刻，它被理解為不存在，因為當看到其他事物時，它被建立為不可見。如果因為具有力量而被加持，即使存在也不會變得可見，那不是的，因為在對境和根識中，任何一個或者兩者都沒有改變的情況下，加持本身是不合理的。如果它們被組合在一起，那麼它將變得不可見，因為那時，那種根識所能把握的不存在就是存在本身。因此，能夠被意識所接受就是此處的存在，而與此相反的不可見就是不存在，它也能建立有境。通過這個，也排除了對因果的錯覺。並且，對於它，也有一個名稱。

【English Translation】 If the non-perception of something with a result is because there is no delusion about it, because in establishing terminology, there is no delusion about the existence of an object. If non-perception should prove non-existence by a sign of non-perception, then non-perception should also be proven by another non-perception, because it would become endless and lead to incomprehension. If non-perception becomes perception, then likewise, existence would also become non-existence, so non-perception would be meaningless. If non-perception is established by perceiving something else, then it is established by direct perception, not by non-perception. Similarly, why can't non-existence be established by the existence of something else? When such a non-perception is the non-existence of those that do not exist, then by establishing the object, one can understand the consciousness of the subject, sound, and terminology, or establish them, because by fully showing the object, one enters into expression. For example, 'This is a cow, because it has the nature of including a dewlap and so forth.' If so, then the opponent is also refuted because he has not established an example, because even if the object is understood, the subject does not appear. If the reversal of a thing is the non-existence of a thing, and non-perception is the reversal of perception, then how does a thing not exist? How does the reversal of perception also lead to the non-existence of a thing? Even if the result is reversed, the non-existence of the cause cannot be established. The establishment of such existence is because it has a reason for perception, and when other causes are complete, it has a nature that can be perceived, so there is no delusion about it, so it is said that perception is existence. If delusion arises because it depends on the complete transformation of the assembly, it is not so, because it is understood as non-existent at the time of the result, because when something else is seen, it is established as non-perceived. If it does not become perceptible even if it exists because it is blessed by power, it is not so, because the blessing itself is unreasonable without either the object or the senses, or both, being transformed. If they are combined, then it will become non-perceived, because at that time, the non-existence that can be grasped by such senses is existence itself. Therefore, being able to be accepted by consciousness is the existence here, and the non-perception that is the opposite of that is non-existence, and it also establishes the subject. By this, the delusion about cause and effect is also eliminated. And for it, there is also a name.

ི་མཚན་ཅན་ཡིན་པར་གྲུབ་ཀྱང་དེའི་རྒྱུ་ཡོད་པའི་སྒོ་ནས་ཀྱང་མི་དམིགས་པས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་མཚན་ཅན་ གཞན་བཞིན་ནོ། །རེ་ཞིག་མི་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ཇི་ལྟར་འགྲུབ་ཅེ་ན། འདི་ནི་འོག་ཏུ་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །མི་དམིགས་པ་དེ་ཡང་། འཇུག་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་རྣམ་བཞི་དགག་པ་དང་གང་ཇི་ སྙེད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་མི་དམིགས་པ་ལ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་དེ་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱིས་བྱེད་དེ། འགའ་ཞིག་བསྒྲུབ་པས་སམ་འགག་པས་སོ། །སྒྲུབ་ན་ཡང་འགལ་བའམ་མི་འགལ་བ་ཞིག་སྒྲུབ་ གྲང་ན། མི་འགལ་བ་ནི་ལྷན་ཅིག་ཡོད་པར་འགལ་བ་མེད་པས་འགོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འགལ་བ་ཡང་མི་དམིགས་པ་མེད་པར་འགལ་བ་མི་རྟོགས་ཏེ། འདི་ལྟར་རྒྱུ་མ་གཏུགས་པ་ཅན་འབྱུང་ བ་ལ་གཞན་ཡོད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་འགལ་བར་རྟོགས་ལ། དེ་ཡང་མི་དམིགས་པ་ལས་ཡིན་ནོ། །ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱང་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པ་ཉིད་བཞིན་ནོ། ། 2-962 དེ་ལ་ཡང་གཅིག་དམིགས་པས་གཞན་མི་དམིགས་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་དམིགས་པ་མ་བཀག་པ་ཅན་མེད་པར་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཅིག་བཀག་པས་གཞན་མེད་པར་བསྒྲུབ་པ་ལ་ མི་དམིགས་པ་གྲུབ་ཉིད་དེ་དགག་པ་ནི་མི་དམིགས་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་གཞན་དགག་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དེ་ལ་ཡང་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དག་གམ། གཉི་ག་མ་ཡིན་པ་ བཀག་པ་གཏན་ཚིགས་ཡིན་གྲང་ན། དེ་ལ་གཉི་ག་མ་ཡིན་པ་ནི་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་མེད་པས་གཞན་མེད་པར་མི་རིགས་སོ། །འབྲས་བུ་མི་དམིགས་ཀྱང་རྒྱུ་ནི་གདོན་ མི་ཟ་བར་དེ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་མེད་པར་ག་ལ་འགྱུར། ནུས་པ་རྒྱུ་ཡིན་གྱི་མི་ནུས་པ་ནི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ། །ནུས་པ་ལས་ནི་གེགས་བྱ་བར་ཡང་མི་གནས་ཏེ། ཐ་མའི་གནས་སྐབས་ན་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྐད་ཅིག་ལ་ཆ་ཤས་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་དང་མི་མཐུན་པ་བསྐྱེད་པ་ནི་གེགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཅུང་ཟད་མི་བྱེད་པ་ནི་གེགས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདྲ་བའི་རྒྱུ་ནི་འབྲས་བུ་མེད་པ་ལས་མེད་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་ཉིད་དེ། དཔེར་ན་འདི་ན་དུ་བའི་རྒྱུ་ནུས་པ་ཐོགས་པ་མེད་པ་དག་མེད་དེ། 2-963 དུ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །འབྲས་བུ་དེ་ནི་རྒྱུ་ལས་ཁྱབ་པ་དང་ལྡོག་པ་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེའི་རང་བཞིན་གྱི་ངོ་བོ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པས་དེ་མི་ དམིགས་པ་ནི་རང་བཞིན་མི་དམིགས་པར་བཤད་དོ། །དེ་བཞིན་དུ་དེ་དང་འགལ་བ་དམིགས་པ་ནི་དཔེར་ན་འདི་ན་གྲང་བའི་རྒྱུ་ནུས་པ་ཐོགས་པ་མེད་པ་དག་མེད་དེ། མེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །རྒྱུའི་རྫས་སྤྱི་ལ་བསམས་ནས་འབྲས་བུ་མི་དམིགས་

【現代漢語翻譯】即使成立了具有理由的（事物），由於其原因也不可見，所以需要通過（不可見）來證明，就像其他的理由一樣。那麼，如何成立這個不可見呢？這將在下文解釋。這個不可見，也因為進入方式的不同而有四種否定，所有這些都屬於不可見。因此，它通過兩種方式起作用：通過確立或通過阻斷。如果確立，那麼是確立相違的還是不相違的呢？如果不相違，那麼由於沒有同時存在的矛盾，所以不是阻斷。即使是相違，如果不可見，也無法理解相違，例如，如果產生沒有接觸的原因，因為有其他（原因）則沒有（該原因），所以理解為相違，而這又是基於不可見。相互排斥存在的性質也是相違，就像常與無常一樣。對於此，當一個可見時，就說另一個不可見，如果不是這樣，那麼沒有阻斷可見就無法成立。通過阻斷一個來確立另一個不存在，這本身就成立了不可見，因為否定是不可見的本質。如果想要確立否定其他事物，那麼原因和結果，或者兩者都不是，可以作為論證嗎？對於此，如果兩者都不是，那麼因為沒有關聯，因為沒有它，所以不能因為沒有它而推斷其他不存在。即使結果不可見，原因也必然與其相關聯，怎麼會沒有它呢？能力是原因，無能力不是原因。從能力中，障礙也不存在，因為在最終狀態下沒有完全的改變，因為剎那沒有部分。產生與結果不一致的事物是障礙的性質。如果不是這樣，那麼稍微不作為就不是障礙。這樣的原因只能從沒有結果中理解為不存在，例如，這裡沒有煙的原因，沒有能力阻礙，因為沒有煙。因為結果與原因沒有周遍和逆轉，所以它的自性本質和差別沒有不同，所以它的不可見被稱為自性不可見。同樣，可見與其相違的事物，例如，這裡沒有冷的原因，沒有能力阻礙，因為有火。考慮到原因的總體，結果不可見。

【English Translation】 Even if it is established that there is a reason, it is necessary to prove it by means of its cause being invisible, just like other reasons. How is this invisibility established? This will be explained below. This invisibility also has four types of negation due to the difference in the way of entering, and all of these belong to invisibility. Therefore, it acts in two ways: by establishing or by obstructing. If it establishes, then is it establishing something contradictory or non-contradictory? If it is non-contradictory, then since there is no contradiction in being together, it is not obstruction. Even if it is contradictory, contradiction is not understood without invisibility. For example, if another exists for the arising of something without a cause, it is understood as contradictory because it does not exist, and this is also from invisibility. The characteristic of existing by mutually abandoning each other is also contradictory, just like permanence and impermanence. Regarding this, when one is visible, it is said that the other is invisible. If it is not so, then it cannot be established without obstructing the visible. Establishing the non-existence of the other by obstructing one itself establishes invisibility, because negation is the essence of invisibility. If one wants to establish the negation of another thing, can the cause and effect, or neither of them, be the reason? Regarding this, if it is neither, then because there is no connection, it is not reasonable to infer the non-existence of the other because of its absence. Even if the effect is invisible, the cause is inevitably associated with it, so how can it be without it? Ability is the cause, and inability is not the cause. From ability, obstacles also do not exist, because there is no complete change in the final state, because the moment has no parts. Producing something that is inconsistent with the result is the nature of an obstacle. If it is not so, then not doing a little is not an obstacle. Such a cause can only be understood as non-existent from the absence of the result, for example, there is no cause of smoke here, no ability to obstruct, because there is no smoke. Because the result has no pervasion and reversal from the cause, its own nature and difference are not different, so its invisibility is called self-nature invisibility. Similarly, the visibility is contrary to it, for example, there is no cause of cold here, no ability to obstruct, because there is fire. Considering the general substance of the cause, the result is invisible.

པ་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པར་བརྗོད་དེ། དཔེར་ན་འདི་ན་མེ་མེད་དེ། དུ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་ བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །རྒྱུ་མི་དམིགས་པ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། རང་བཞིན་མི་དམིགས་པ་ནི་རང་ཉིད་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ནི་ཡུལ་ཅན་སྒྲུབ་པ་ འབའ་ཞིག་ཏུ་ཟད་དོ། །དེའི་ངོ་བོ་ཁྱབ་པའི་འབྲས་བུ་མེད་པས་ནི་མེད་པར་ཡང་ཡིན་ནོ། །གང་གིས་ཚེ་ཁྱབ་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་མི་དམིགས་པས་ཁྱབ་པར་བྱ་བའི་མེད་པར་སྨྲ་བ་དེའི་ ཚེ་ཡང་དངོས་པོ་མེད་པར་ཡང་ཡིན་པ་ཉིད་དོ། །དེས་ན་དེ་ལྟར་སྒྲུབ་པ་དང་དགག་པའི་སྒོ་ནས་འགའ་ཞིག་འགོག་པ་ལ་ནི་གོ་བར་བྱེད་པ་ཐམས་ཅད་མི་དམིགས་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་གྱི། 2-964 དགག་པའི་གཏན་ཚིགས་གཞན་ནི་མེད་དོ། །དགག་པའི་ཡུལ་ཅན་གྱི་མི་དམིགས་པ་དེ་ནི་སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་གི་རྣམ་པ་བཞིར་འགྱུར་ཏེ། འགལ་བ་གྲུབ་པ་ནི་དཔེར་ན་འདི་ན་གྲང་བའི་རེག་ པ་མེད་དེ། མེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །འདིས་ནི་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་འགལ་བ་གྲུབ་པ་ཡང་བཤད་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། དཔེར་ན་འདི་ན་བ་མོའི་རེག་པ་མེད་དེ་ མེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །འགལ་བའི་འབྲས་བུ་གྲུབ་པ་ནི། དཔེར་ན་འདི་ན་གྲང་བའི་རེག་པ་མེད་དེ། དུ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །རྒྱུ་མ་ གྲུབ་པ་ནི། དཔེར་ན་འདི་ན་དུ་བ་མེད་དེ། མེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པ་ནི། དཔེར་ན་འདི་ན་དུ་བ་མེད་དེ། དམིགས་པའི་རིག་བྱར་གྱུར་ པ་ལས་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །འདིས་ནི་ཁྱབ་པར་བྱེད་པའི་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་པར་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་འདི་ན་ཤིང་ཤ་པ་མེད་དེ་ཤིང་མེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །མེད་པ་དང་ཐ་སྙད་སྒྲུབ་པའི་མ་དམིགས་པ་འདི་ཐམས་ཅད་ལ་ཡང་བལྟར་རུང་བའི་བདག་ཉིད་ཁོ་ནའི་དེ་དག་དང་དེ་འགལ་བ་དག་དམིགས་པའི་རྒྱུ་གཞན་ཉེ་བ་ལས་མ་གྲུབ་པ་དང་གྲུབ་པ་ཡིན་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། 2-965 གཞན་དག་ལ་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་འགལ་བ་དག་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྣང་བ་མཐོང་བ་མེད་པ་དང་། །དངོས་པོ་མི་དམིགས་པ་ལ་ནི། །རྒྱུ་མི་སྲིད་པར་ གྱུར་པ་ན། །དངོས་པོ་མེད་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། གལ་ཏེ་འགལ་བའི་འབྲས་བུ་དམིགས་པས་ཀྱང་མེད་པར་གྲུབ་ན། དེའི་རྒྱུ་དམིགས་པས་ཅི་སྟེ་མི་ འགྲུབ་ཅེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་ཏེ་དཔེར་ན་འདི་ན་གྲང་བའི་རེག་པ་མེད་དེ། ཤིང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །གང་ལས་དེ་མེད་པར་གོ་བས་བཟུང་ བ་རྒྱུ་རྣམས་ནི་འབྲས་བུ་རྩོམ་པར་མ་ངེས་པས་ན་གྲང་བ་བཟློག་པའི་མེ་གདོན་མི་ཟ་བར་འ

【現代漢語翻譯】它不是用來理解存在的，例如，『這裡沒有火，因為沒有煙』。非顯現的原因是用來理解事物的不存在，而非顯現的自性僅僅是不存在本身。對於這種情況，僅僅是確立有境（指非顯現的自性作為論證的主題）。由於它的本質是普遍存在的，所以沒有結果也意味著不存在。當通過非顯現的普遍存在之法來斷言普遍存在的事物不存在時，這也意味著事物本身的不存在。因此，通過肯定和否定的方式來否定某些事物，所有用來理解的方式都是非顯現的自性，沒有其他的否定論證。這種否定的有境非顯現可以轉化為四種結合方式的變體：確立矛盾，例如，『這裡沒有寒冷的觸感，因為有火』。通過這個例子，也應該理解為確立普遍存在的矛盾，例如，『這裡沒有冰雹的觸感，因為有火』。確立矛盾的結果，例如，『這裡沒有寒冷的觸感，因為有煙』。未確立的原因，例如，『這裡沒有煙，因為沒有火』。未確立的自性，例如，『這裡沒有煙，因為從可觀察的認知對像中沒有被觀察到』。通過這個例子，也說明了未確立的普遍存在之自性，例如，『這裡沒有森林，因為沒有樹』。對於所有這些不存在和術語確立的非顯現，只有當它們本身以及與它們相矛盾的事物，由於接近其他觀察的原因而未被確立或已被確立時，才是可以接受的。對於其他情況，原因和結果的存在與否以及矛盾都無法成立。偈頌總結道：『當沒有看見顯現，並且事物沒有顯現時，如果原因不可能存在，那麼就會理解到事物的不存在。』如果通過觀察到矛盾的結果也能確立不存在，那麼為什麼觀察到它的原因不能確立不存在呢？不是這樣的，因為這會產生混淆，例如，『這裡沒有寒冷的觸感，因為有樹』。那些被理解為不存在的原因，並不一定總是產生結果，因此，阻止寒冷的火併不一定消耗木材。

【English Translation】 It is not used to understand existence, for example, 'There is no fire here, because there is no smoke.' Non-apprehension of the cause is used to understand the non-existence of a thing, and non-apprehension of the nature is merely non-existence itself. For this case, it is merely the establishment of the subject (referring to the non-apprehended nature as the subject of the argument). Because its essence is pervasive, the absence of a result also implies non-existence. When asserting the non-existence of what is pervaded by the non-apprehension of the pervading property, it also implies the non-existence of the thing itself. Therefore, by negating something through affirmation and negation, all means of understanding are the nature of non-apprehension, and there is no other negative reason. This negative subject's non-apprehension can be transformed into four variations of combination: establishing contradiction, for example, 'There is no cold touch here, because there is fire.' Through this example, it should also be understood as establishing the contradiction of what is pervasive, for example, 'There is no touch of hail here, because there is fire.' Establishing the result of contradiction, for example, 'There is no cold touch here, because there is smoke.' Unestablished cause, for example, 'There is no smoke here, because there is no fire.' Unestablished nature, for example, 'There is no smoke here, because it is not observed from observable objects of cognition.' Through this example, it also illustrates the unestablished nature of what is pervasive, for example, 'There is no forest here, because there are no trees.' For all these non-apprehensions of non-existence and term establishment, they are acceptable only when they themselves and things contradictory to them are either unestablished or established due to the proximity of other observable causes. For other cases, the existence or non-existence of cause and result, as well as contradictions, cannot be established. The verse summarizes: 'When there is no seeing of appearance, and things are not apprehended, if the cause cannot exist, then the non-existence of the thing will be understood.' If the non-existence can be established by observing the contradictory result, then why can't the observation of its cause establish non-existence? It is not so, because it would be confusing, for example, 'There is no cold touch here, because there are trees.' Those causes that are understood as non-existent do not always necessarily produce results, therefore, the fire that prevents cold does not necessarily consume wood.

གྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །མཐའ་མའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་དོ་ཞེ་ ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་ནི། གདོད་མ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐའི་སྐད་ཅིག་གི་བར་དུ་ནི་སྐྱེ་བ་ལ་གེགས་སྲིད་ཀྱི། མཐའི་སྐད་ཅིག་ལ་གེགས་མེད་པས་རྟགས་དེ་མཐོང་ བ་ལས་འབྲས་བུ་དྲན་པ་ལ་བལྟོས་ཏེ། རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་རྟོགས་པ་ན་མཐའི་སྐད་ཅིག་བར་ཆད་མེད་པའི་ཕྱིར། དེའི་སྔོན་རོལ་དུ་འབྲས་བུ་སྐྱེས་པ་ཉིད་མངོན་སུམ་དུ་འགྱུར་རོ། ། 2-966 གང་གིས་རྒྱུ་ལམ་དེ་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་འབྲས་བུ་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པ་ལ་ནི་རྒྱུའི་དངོས་པོ་རྟོགས་པ་མེད་དེ། དེའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་མི་འགྲུབ་བོ། །རྒྱུ་མཚན་དག་འགལ་ན་ནི་ གོ་བར་བྱེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་འདི་ན་སྤུ་ལོང་ཞེས་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་མེད་དེ། གདུང་བར་བྱེད་པའི་བྱེ་བྲག་ཉེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །སྤུ་ ལོང་ཞེས་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་དང་འགལ་བ་ཡོངས་སུ་གདུང་བའི་རྒྱུ་མེ་ནི་གྲང་བ་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་གྲང་བ་རྒྱུན་ཆད་ན་དེའི་འབྲས་བུ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་ དེའི་འབྲས་བུ་ལས་ཀྱང་དེ་དང་འགལ་བའི་འབྲས་བུ་མེད་པར་རྟོགས་པར་བཤད་པར་རིག་པར་བྱ་སྟེ། དཔེར་ན་ཕྱོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་འདི་ནི་སྤུ་ལོང་ཞེས་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་དང་ ལྡན་པའི་མེ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དུ་བ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་དང་འགལ་བ་གྲུབ་པ་འདི་ཡང་སྔར་བསྟན་པའི་རྒྱུ་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ ན་མི་དམིགས་པ་འདི་ནི་སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་གིས་རྣམ་པ་བཅུ་ཡིན་ནོ། །འགལ་འབྲས་ལ་ཡང་ཡུལ་དང་ནི། །དུས་ལ་སོགས་པ་ལྟོས་པར་འདོད། །གཞན་དུ་འཁྲུལ་འགྱུར་མི་གྲང་བ། །སྒྲུབ་པ་ལ་ནི་ཐལ་བ་བཞིན། ། 2-967 ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། བསྐལ་པ་རྣམས་ལ་ནི། མེད་པར་ངེས་པར་ཡོད་མ་ཡིན། ཡུལ་དང་དུས་རང་བཞིན་གྱིས་བསྐལ་པས་ན་བསྐལ་པ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་སྟེ། དེ་ དག་ལ་ནི་མི་དམིགས་པའི་གོ་བར་བྱེད་པར་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཡོད་པ་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་འགའ་ཞིག་གིས་དམིགས་པའམ། འདས་པའམ་འོངས་པ་ནི་དམིགས་པ་ཡིན་ན། དེ་ཇི་ལྟར་མ་ དམིགས་པའི་ཕྱིར་མེད་པ་ལ་མ་ཡིན་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཀྱི་དམིགས་པ་ལོག་པ་ནི་འདི་རྟགས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བདག་དང་གཞན་ལ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ དག་ཉིད་ཀྱི་དམིགས་པ་ལོག་པ་ཉིད་ཚད་མར་བྱེད་པ་ན་སྤོང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་བསྐལ་པ་བདག་ལས་ཀྱང་ཡོད་ན་དེ་དག་མེད་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་ཡོད་ན་ནི་ མངོན་སུམ་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་ལུང་རྣམས་ལས་གཅིག་ཏུ་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། འགའ་ཞིག་ལ་བསྟན་བཅ

【現代漢語翻譯】如果說，最終狀態的差別沒有錯謬，那是不對的，因為從那（最終狀態）產生結果是不可能的，因為它沒有初始狀態。在最終狀態的瞬間，產生的過程可能會有障礙，但在最終狀態的瞬間沒有障礙，因此，從看到那個徵兆到回憶起結果，需要依靠推測來理解，因為最終狀態的瞬間沒有阻礙。在那之前產生的結果本身就會變得顯而易見。通過什麼途徑能夠理解那個因的道路呢？對於結果不明顯的情況，無法理解因的實體，因此，從因無法實現結果。如果原因相互矛盾，那麼它們僅僅是用來理解的，例如，這裡沒有『絨毛』等等的區別，因為感受痛苦的區別很接近。就像這樣。與『絨毛』等等的區別相矛盾，完全燃燒的原因——火，與寒冷相矛盾，因此，如果寒冷停止，那麼它的結果也不會存在。通過這個，應該理解到，從它的結果中，也不會有與它相矛盾的結果。例如，這個方向的區別不是與具有『絨毛』等等區別的火相伴隨的，因為它有煙。這個與它相矛盾的成立，也與之前所說的原因不成立是一樣的。這樣看來，這種非顯現是由於結合的區別而有十種形式。對於矛盾的結果，也需要依賴於處所和時間等等。否則，就會產生錯謬，無法阻止。對於論證來說，就像灰燼一樣。以上是中間的偈頌。對於劫（kalpa，梵文，kalpa，時間單位），確定沒有存在是不可能的。由於處所、時間和自性是劫，所以劫有三種形式。對於這些，不能用非顯現來理解。如果存在是不可避免的，那麼一定會有人看到，或者過去或未來是可見的。如果這樣，為什麼說非顯現不是不存在呢？不對，因為所有人的見解都是錯誤的，這不是一個標誌，因為它對自和他人都無法成立。因此，如果將這些本身的錯誤見解作為衡量標準，那就是放棄。如果劫存在於自身，那麼它們本身就不是不存在的。如果它們存在，那麼它們會從現量、比量和聖言量中選擇一種進入。不對，因為對於某些人來說，教義

【English Translation】 If it is said that there is no error in the difference of the final state, that is not correct, because it is impossible for a result to arise from that (final state), as it has no initial state. In the instant of the final state, there may be obstacles to the process of arising, but there are no obstacles in the instant of the final state, therefore, from seeing that sign to recalling the result, it is necessary to rely on inference to understand, because there is no obstruction in the instant of the final state. The result that arises before that will itself become obvious. Through what means can one understand that path of the cause? For situations where the result is not obvious, there is no understanding of the entity of the cause, therefore, the result cannot be achieved from the cause. If the reasons are contradictory, then they are merely for understanding, for example, there is no distinction of 'fluff' etc. here, because the distinction of feeling pain is close. Like that. Contradictory to the distinction of 'fluff' etc., the cause of complete burning—fire—is contradictory to cold, therefore, if cold ceases, then its result will also not exist. Through this, it should be understood that from its result, there will also be no result that contradicts it. For example, this distinction of direction is not accompanied by fire that has the distinction of 'fluff' etc., because it has smoke. This establishment of contradiction with it is also the same as the previously stated non-establishment of the cause. Thus, this non-manifestation has ten forms due to the distinction of combination. For contradictory results, it is also necessary to rely on place and time etc. Otherwise, there will be errors, and it cannot be prevented. For proof, it is like ashes. The above is an intermediate verse. For kalpas (kalpa, Sanskrit, kalpa, unit of time), it is impossible to determine that there is no existence. Because place, time, and nature are kalpas, there are three forms of kalpas. For these, non-manifestation cannot be used for understanding. If existence is inevitable, then someone will definitely see it, or the past or future is visible. If so, why is it said that non-manifestation is not non-existence? No, because everyone's views are wrong, this is not a sign, because it cannot be established for both self and others. Therefore, if these very wrong views are taken as a measure, that is abandonment. If kalpas exist from themselves, then they themselves are not non-existent. If they exist, then they will enter into one of perception, inference, and scripture. No, because for some, the doctrine

ོས་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསྟན་བཅོས་འཇུག་པ་ ནི་སྐྱེས་བུའི་དོན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཐབས་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་ནས་འཇུག་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་འབྲེལ་པ་མེད་པ་བརྗོད་པ་ནི་ཚད་མར་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྐབས་དེར་ཡང་དོན་མང་པོ་དག་གདོན་མི་ཟ་བར་བསྟན་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། 2-968 དཔེར་ན་བདག་ཉིད་སོ་སོ་ལ་ངེས་པ་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ཀྱིས་སེམས་ཀྱི་འཇུག་པ་རྒྱུ་མཚན་ངེས་པ་ལས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་ཅན་འགའ་ཞིག་གམ། ཡུལ་དང་དུས་ཀྱིས་ཆོད་པ་སྐབས་སུ་ཉེ་བར་ མཁོ་བ་མེད་པའི་རྫས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལྟ་བུ་སྟེ། དེ་དག་ནི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ཡུལ་དུ་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་བསྐལ་པ་དག་ལ་ནི་རང་གི་མཐུས་ཉེ་བར་གནས་པའི་ཤེས་པ་ བསྐྱེད་པའི་ནུས་པ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། གང་གིས་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བར་འགྱུར་བ་དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་གདོན་མི་ཟ་བར་དམིགས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ནི་ཚད་མ་ གསུམ་ལོག་ཏུ་ཟིན་ཀྱང་མེད་དོ་ཞེས་ངེས་པར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་ཤེས་པར་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དབང་པོ་ལས་འདས་པའི་དོན་ནམ། རང་བཞིན་ཁྱད་པར་དག་སྤོང་བར་བྱེད་པ་ དཔེར་ན་སེམས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའམ། ལྷའི་ཁྱད་པར་དག་མེད་པའམ། སྦྱིན་པ་དང་འཚེ་བ་ལ་སོགས་པ་སྤོང་བའི་སེམས་ནི་མངོན་པར་མཐོ་བའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །མངོན་ སུམ་གྱི་དོན་ལ་ཡང་འབྲས་བུ་དེ་མ་ཐག་པ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་དེ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ་དང་ཆོས་མཚུངས་པས་ན་དེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་ཆོད་པ་དག་ཀྱང་སྐྱེ་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-969 བྱི་བ་དང་ཁྱི་སྨྱོན་པའི་དུག་གི་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །དེ་འབྱུང་བ་ལ་འགལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་འདི་ལ་མི་དམིགས་པ་ཙམ་ནི་ཚད་མ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་འབྱུང་བ་ལ་ཚད་མ་ཅི་ ཡོད་ཅེ་ན། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་འགྱུར་བའམ། ཡང་ན་ཚད་མ་སྲིད་པས་མི་སྤོང་ངོ་། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ལ་རང་བཞིན་ནམ་དོན་འགའ་ཞིག་མཐོང་བ་གསལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུ་རྣམས་ནི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པའི་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཤེས་པར་བྱེད་པ་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཡང་དེ་ཙམ་གྱིས་དེ་མེད་པར་ངེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཡང་རིམ་གྱིས་འགའ་ཞིག་གསལ་བར་ འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་དེ་དག་ལས་དོན་གྱི་རང་བཞིན་ངེས་པར་འགྱུར་བ་སྒྲ་རྣམས་དངོས་པོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འཇུག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ནི་སྨྲ་བ་པོའི་བརྗོད་ པར་འདོད་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་པས་དེ་ཉིད་ཀྱི་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེས་བུའི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་ནི་དངོས་པོ་ཇི་ལྟ་བ་ཉིད་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་དང་མ་ འབྲེལ་བའི་རང་བཞིན་གྱི་དངོས་པོས་ནི་གཞན་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དོན་ཇི་ལྟ་

【現代漢語翻譯】因為沒有被慾望所支配。《入行論》是通過一些能夠成辦眾生利益的方法而進入的。如果不是這樣，那麼沒有關聯的言論就不能成為 प्रमाण (pramāṇa，量， प्रमाण)。即使在那種情況下，也不能不加選擇地展示許多事情。例如，對於那些各自確信的眾生來說，心靈的進入並非源於確定的理由，或者像那些被時間和地點所限制，在特定情況下並不需要的物質的特性一樣。這些都不是論著的主題。同樣，在劫 (kalpa，梵文，कल्प，kalpa，時劫) 中，它們也沒有能力通過自身的力量來產生近處的知識。那些應該被推斷的事物，其結果也不是必然可見的。即使它們已經掌握了三種 प्रमाण (pramāṇa，量， प्रमाण)，也不能確定它們不存在。因為沒有什麼是可以被認識的，所以對於超越感官的對象，或者放棄特殊性質，例如心靈沒有貪慾，或者沒有神的特殊性，或者放棄佈施和傷害等行為的心靈不是增上的原因等等。即使對於 प्रत्यक्ष (pratyakṣa，現量， प्रत्यक्ष) 的事物來說，由於沒有直接的結果，因此與不具備該結果的事物具有相同的性質，所以它是顛倒的。因為可以看到從因中分離的結果產生，就像老鼠和瘋狗的毒藥變化一樣。因為它的出現沒有矛盾，所以僅僅是不觀察到它並不能成為 प्रमाण (pramāṇa，量， प्रमाण)。如果它的出現有什麼 प्रमाण (pramāṇa，量， प्रमाण) 呢？正因為如此，它會導致懷疑，或者 प्रमाण (pramāṇa，量， प्रमाण) 的存在不會否定它。因此，由於沒有清楚地看到它的自性或某些意義，並且因並非必然產生果，即使認識到它沒有成立，也不能僅僅因此就確定它不存在，因為有些東西會逐漸變得清晰。因為從那些事物中，事物的自性必然會變得確定，聲音也不會像事物本身那樣進入，因為它們是根據說話者的意願而進入的，所以沒有錯誤，因此它們能夠理解。眾生的所有意願並非事物本身。與此無關的自性事物也不能使他人理解。如果事物是...

【English Translation】 Because it is not dominated by desire. The 'Entering the Path' (Bstan bcos 'jug pa) enters through some methods that accomplish the benefit of beings. If it were not so, then unrelated statements would not become प्रमाण (pramāṇa, measure, प्रमाण). Even in that case, many things should not be shown indiscriminately. For example, for those beings who are certain in themselves, the entry of the mind does not arise from definite reasons, or like the characteristics of substances that are limited by time and place and are not needed in particular situations. These are not the subject of treatises. Likewise, in kalpas (kalpa, aeon, कल्प, kalpa), they also do not have the power to generate knowledge that is near by their own power. The results of those that should be inferred are also not necessarily visible. Even if they have grasped the three प्रमाण (pramāṇa, measure, प्रमाण) in reverse, it is not possible to be certain that they do not exist. Because there is nothing to be known, either the object beyond the senses, or abandoning special characteristics, such as the mind being without attachment, or the absence of divine characteristics, or the mind that abandons giving and harming, etc., is not the cause of higher realms. Even for प्रत्यक्ष (pratyakṣa, direct perception, प्रत्यक्ष) objects, because there is no immediate result, it is the opposite because it has the same nature as not having that result. Because one sees the birth of results separated from causes, like the changes of poison from mice and mad dogs. Because there is no contradiction in its occurrence, merely not observing it is not प्रमाण (pramāṇa, measure, प्रमाण). If there is any प्रमाण (pramāṇa, measure, प्रमाण) for its occurrence, then for that very reason, it will lead to doubt, or the existence of प्रमाण (pramāṇa, measure, प्रमाण) will not negate it. Therefore, because there is no clear seeing of its nature or some meaning in this, and because causes are not certain to produce results, even if it is recognized that knowledge is not established, it is not certain that it does not exist merely because of that, because some things will gradually become clear. Because from those things, the nature of things will necessarily become certain, sounds also do not enter as things are, because they enter according to the speaker's intention, so there is no error, therefore they are able to understand. All the desires of beings are not things themselves. Things of nature that are unrelated to this also do not make others understand. If things are...

བ་བཞིན་དུ་མཐོང་བ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་དང་ལྡན་པའི་སྐྱེས་བུ་ནི་ཡིད་འཆེས་པ་ཡིན་ལ། 2-970 དེས་བསྟན་པའི་ལུང་ནི་མི་སླུ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་ཁྱད་པར་ཅན་དེ་ཉིད། །ཤེས་པར་ནུས་ན་དོན་འདི་འདོད། །རྟོག་པ་སྔོན་དུ་གཏོང་བ་ཅན་ལུང་ངམ་ལུང་མ་ཡིན་པ་འཚོལ་ བ་ཐམས་ཅད་ནི་འཇུག་པར་འདོད་པས་ཡིན་གྱི་ཞེན་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་སྐྱེས་བུ་བརྟགས་ནས་འཇུག་ན་ནི་འཇུག་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟ་བུ་ནི་ཤེས་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར། མི་ འདོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་འདྲ་བ་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཉིད་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་གཞན་གྱི་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་ངེས་པའི་རྟགས་ནི་མེད་དེ། དེ་དག་ནི་སེམས་ཀྱི་ཆོས་ ཡིན་པས་དབང་པོ་ལས་འདས་པའི་ཕྱིར། རང་ལས་སྐྱེས་པའི་ལུས་དང་ངག་གི་ཐ་སྙད་ལས་རྗེས་སུ་དཔོག་གྲང་ན། ཐ་སྙད་ཀྱང་ཕལ་ཆེར་བློ་སྔོན་དུ་བཏང་ནས་གཞན་དུ་བྱ་བར་ནུས་ཏེ། སྐྱེས་བུའི་འདོད་པས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་དག་ཀྱང་བསམ་པས་སྣ་ཚོགས་པ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་རྟགས་འཚོལ་བའི་ཇི་ལྟར་ངེས་པ་མེད་པར་རྟོགས་པར་བྱེད། གལ་ཏེ་བྱེད་པ་ པོ་ཤེས་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་སྐྱེས་བུ་ལ་བརྟེན་པའི་ཚིག་ནི་ལུང་མ་ཡིན་གྱི། སྐྱེས་བུ་མ་བྱས་པ་ནི་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། 2-971 དོན་བརྗོད་པ་ནི་སྐྱེས་བུའི་ཉེ་བར་བསྟན་པ་ལ་བལྟོས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །དམིགས་པར་རུང་བ་དང་མི་རུང་བའི་བདག་ཉིད་ཐོབ་པ་དང་གཏོང་བ་དག་ནི་རང་བཞིན་སྐྱེ་བ་དང་ཉམས་པ་ མེད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟག་ཏུ་དེའི་བདག་ཡིན་ནི་རེས་འགའ་དམིགས་པ་དང་མི་དམིགས་པ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ལ་བལྟོས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་དེ་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ མ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་བྱེད་ན་ནི་དེའི་ཞེས་འབྲེལ་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕན་པ་དེ་དང་འབྲེལ་པ་ཡིན་ན་ཕན་གདགས་བྱ་འདོགས་བྱེད་མ་ཡིན་པ་དག་ཅི་ཞིག་འབྲེལ། གལ་ཏེ་ རྟེན་དང་བརྟེན་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཕན་པ་མེད་ན་དེ་ཡང་མི་འགྲུབ་བོ། །བདག་ཉིད་གཞན་ཡིན་ན་ནི་བརྒལ་ཞིང་བརྟགས་པ་མཚུངས་པ་དང་ཐུག་པ་མེད་པར་ ཡང་འགྱུར་རོ། །བསྐྱེད་བྱ་སྐྱེད་བྱེད་ཀྱི་དངོས་པོ་ཡིན་ན་ནི་ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་རྟག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །བལྟོས་ན་ནི་ཐལ་སྔ་མར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྲ་དང་དམིགས་སུ་རུང་བའི་བདག་ ཉིད་རེས་འགའ་བ་སྐྱེས་བུའི་བྱེད་པའི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ཅན་དེ་ནི་སྐྱེས་བུས་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་དོན་གཞན་རྟོགས་པར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། ། 2-972 སྒྲའི་ཡོད་པ་ཉིད་ནི་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་རང་འབྲེལ་པ་མ་

【現代漢語翻譯】如果有人認為，如同親眼所見一樣，具備各種功德的人是值得信賴的，那麼他所宣說的教言就是真實不虛的。如果能夠認識到這位具有特殊功德的人，就能達到目的。所有那些先入為主地探尋教言是否真實的人，都是因為想要進入佛法，而不是因為執著於此。如果通過考察人來進入佛法，那將無法進入，因為人是無法完全瞭解的。但這並非不可取，因為這樣做是爲了如實地陳述事實。就像這樣，沒有確定的標誌可以判斷他人的缺點和優點，因為這些都是心的法，超越了感官的範圍。如果僅僅通過他自己所產生的身語表達來推斷，那麼這些表達也大多是先入為主，可以被改變，因為人們會根據自己的意願來表達，而且這些表達也因想法的不同而各異。因此，這表明探尋標誌並不能確定真理。如果因為難以瞭解作者，就認為依賴於人的言辭不是真實的教言，而沒有經過人加工的就是真實不虛的，那是不對的，因為這是不合理的，而且陳述意義也依賴於人的指示。獲得或捨棄可觀察和不可觀察的自性，如果沒有自性生滅，那就不存在。如果永遠是它的自性，那麼有時可觀察到，有時不可觀察到，這是不可能的。也不依賴於其他，因為它沒有對它做任何事情。如果做了，那麼『它的』這種關聯就不合理。如果與利益相關聯，那麼什麼與非施益者和施益對像相關聯呢？如果說是所依和能依的關係，那麼如果它的自性沒有利益，那也是不成立的。如果自性是其他的，那麼就會陷入無休止的辯論和考察。如果說是能生和所生的關係，那麼因為不依賴，它將永遠存在。如果依賴，那麼就會陷入之前的過失。因此，聲音和可觀察的自性有時會隨著人的行為而變化，這就是人所造作的。如果不是這樣，如果沒有，就不會產生，那麼也無法理解其他的意義。聲音的存在本身與意義的差別沒有必然的聯繫。

【English Translation】 If one thinks that a person with qualities such as seeing as it is, is trustworthy, then the teachings he expounds are infallible. If one can know that special person, this is the desired goal. All those who seek whether a teaching is valid or not with preconceived notions do so because they wish to enter, not because of attachment. If one enters after examining the person, one will not enter, because such a person cannot be known. This is not undesirable, because it speaks of what is not inverted. Like this, there is no definite sign to determine the faults and qualities of others, because these are qualities of the mind and beyond the senses. If one infers from the body and speech that arise from oneself, then speech can mostly be altered with preconceived notions, because one enters with the desire of the person, and these are also diverse in thought. Therefore, this makes one realize that there is no certainty in seeking signs. If one says that because the maker is difficult to know, the words that rely on a person are not valid, but what is not made by a person is not inverted, it is not so, because it is unreasonable, and stating the meaning also depends on the indication of the person. Obtaining and relinquishing the nature of what can and cannot be observed, if there is no nature of arising and ceasing, then it does not exist. If it is always its nature, then it would be impossible for it to sometimes be observed and sometimes not. It also does not depend on others, because it has not done anything to it. If it does, then the connection of 'its' is unreasonable. If it is related to benefit, then what is related to what is not a benefactor and what is to be benefited? If it is said to be the object of support and the object supported, then if its nature has no benefit, then that is also not established. If the nature is other, then there will be endless debate and examination. If it is the object to be produced and the object that produces, then because it does not depend, it will always be. If it depends, then it will fall into the previous fault. Therefore, sound and the nature of what can be observed sometimes follow the actions of a person, and that is what is made by a person. If it is not so, if it does not exist, it will not arise, and then it will not be possible to understand other meanings. The very existence of sound is not necessarily related to the difference in meaning.

ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དབང་དང་ཡུལ་བཞིན་དུ་ཕན་ཚུན་རུང་བ་ཉིད་ངེས་པར་ བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་ཡང་གཅིག་ལ་སོ་སོར་ངེས་པ་ནི་དེས་བསྐྱེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེས་ཕན་བཏགས་པའི་དབང་པོས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཕན་མི་འདོགས་པ་ནི་བལྟོས་པར་བྱ་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། ཡུལ་གཞན་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ཁོ་ནས་ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་ཅེ་ན། དེ་ལ་གང་དེ་ ལྟ་བུར་གྱུར་པའི་དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཉིད་ལན་འདེབས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། འདི་ལྟར་སཱ་ལུའི་ས་བོན་ལས་ནི་ནས་ཀྱི་མྱུ་གུ་མི་འབྱུང་གི འོན་ཀྱང་ནས་ས་བོན་ལ་ཡིན་ནོ། །དེ་ བཞིན་དུ་གལ་ཏེ་སྒྲ་རྣམས་ཀྱང་དོན་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ན་ནི་རུང་བ་ངེས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་མེད་ན་འདིའོ་ཞེས་བྱ་བའི་འབྲེལ་པ་མི་འགྲུབ་བོ། །དོན་དང་ལྡན་པར་ཡང་མི་ འགྱུར་ཏེ། དོན་ལས་ནི་ཤེས་པར་འདོད་པ་ཡིན་ལ། དེས་ནི་དོན་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རབ་ཏུ་སྦྱར་བས་ན་དེས་དེ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ལུས་ཀྱི་རིག་བྱེད་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། ། 2-973 དེ་ལས་བྱུང་བ་ཡིན་པས་ནི་དེ་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ནམ་མཁས་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་གང་གི་ཕྱིར་དེ་ལས་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་སྒྲའི་རང་བཞིན་ནི་དོན་ རྣམས་ལ་ངེས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ནི་འདི་ཁོ་ན་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤེས་བྱེད་ནུས་པའི་ངེས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དག་གིས་དེར་ འབྲེལ་པ་ཡང་འབྲས་བུ་ཉིད་ལས་མ་འདས་ཏེ། གཞན་དག་ལ་ཡང་དེའི་མཚན་ཉིད་ནི་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་འདས་ནས་ནི་ངེས་པ་ཉིད་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནུས་པ་ ཡང་དོན་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་རང་གི་ངོ་བོས་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །དོན་གཞན་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་དེ་ལས་དོན་རྣམས་ལ་ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་སྒྲ་ནི་རྗོད་པར་བྱེད་པ་མ་ ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ཞེས་འབྲེལ་པ་ཡང་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་འགའ་ཞིག་ཏུ་ངེས་པའི་རང་བཞིན་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་རང་གི་རྒྱུའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལས་བྱུང་ བ་ཡིན་པས་ངེས་པར་བྱེད་པ་བསྐྱེད་པ་ཉིད་དུ་གསལ་བར་བྱེད་དོ། །གལ་ཏེ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་སྒྲ་ལས་དོན་རྟོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་སྒྲོན་མས་གཟུགས་བཞིན་དུ་རུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ། 2-974 དེས་ན་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བྱ་བའི་སྐྱོན་འདི་མེད་དོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ལ་སྒྲོན་མ་བཞིན་དུ་རང་གི་ངོ་བོ་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲ་དང་རྟགས་དག་ནི་དེ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ལ་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བ་དྲན་པ་ལ་བ

【現代漢語翻譯】確實如此，因為一切事物之間沒有差別。如果認為感官和對境之間必然存在相互適應性，那麼並非如此，因為對於其中之一的單獨確定性，是由其所產生的特性決定的，因為它通過施加影響，使感官產生了認知。如果不是這樣，那麼不施加影響的事物就不會成為被依賴的對象，就像其他對境一樣。如果問為什麼只有它才能施加影響，那麼對於這個問題，事物本身的性質就是答案。例如，從稻穀的種子中不會長出大麥的幼苗，但從大麥的種子中就可以。同樣，如果聲音也是從意義中產生的，那麼適應性就必然是確定的。如果沒有這種確定性，那麼『這是那個』的關係就無法成立，也不會具有意義，因為人們希望通過意義來了解事物，並且通過將意義與認知結合起來，它就與意義相關聯，就像身體的動作等等一樣。如果事物並非源於意義，那麼它就不能使人理解意義，就像天空不能容納瓶子等事物一樣。如果問為什麼聲音的性質必然是從意義中產生的，那麼對境的確定性就不是必然的。然而，如果認為『這個只能理解這個』，並且具有能夠認知的確定性，那麼存在與不存在之間的關係也離不開結果本身，因為對於其他事物來說，其特性也僅限於此。如果超出這個範圍，那麼確定性本身就不合理。能力也並非與意義不同，因此它本身就具有確定性。如果能力本身與意義不同，那麼聲音就不能表達意義，因為從聲音中會產生對意義的認知，因此『它的』這種關係也無法成立。因此，在任何情況下，某種事物所具有的確定性，都是從其自身原因的本質中產生的，因此能夠清晰地產生確定性。如果認為聲音對意義的理解並非源於不存在就不會產生，而是像燈照亮物體一樣，僅僅是由於適應性，因此不會因為沒有關聯而無法理解，那麼這種說法是不對的，因為燈光並不能像理解物體一樣理解自身的本質。聲音和標誌的存在與不存在，會導致看到與看不到，記住與不記住。

【English Translation】 Indeed, it is because there is no difference among all things. If it is asserted that there must be a mutual suitability between the sense faculty and the object, then it is not so, because the individual determination of one of them is due to the characteristic produced by it, since it generates consciousness through the influence exerted by the sense faculty. If it were not so, then that which does not exert influence would not become something to be relied upon, just like other objects. If one asks why only that exerts influence, then the very nature of the thing that has become such is what answers. For example, from the seed of a sālu (rice), the sprout of barley does not arise, but it does from the seed of barley. Similarly, if sounds also arise from meanings, then suitability would necessarily become definite. Without that, the connection of 'this is that' would not be established, nor would it be meaningful, because one wishes to understand things through meaning, and by combining it with cognition, it becomes associated with it, like the actions of the body and so forth. Since it does not arise from that, it does not cause one to realize it, like the sky with a pot and so forth. If one asks why the nature of sound, which arises from that, is not definite for objects, but rather, 'this only makes one realize this,' and there is a certainty of being able to know, then the connection there by existence and non-existence does not go beyond the result itself, because for others also, its characteristic is exhausted in just that much. Since it goes beyond that, the very certainty is not reasonable. Since the ability is also not different from the object, it is definite by its own nature. If it were different from the object, then sound would not be expressive, because knowledge of objects arises from it, and therefore the connection of 'its' would not be established. Therefore, in every way, the nature of being definite in something is that all of it arises from the essence of its own cause, and thus clearly produces the generation of certainty. If it were not the case that it does not arise from non-existence, then the understanding of objects from sound would not be due to that, but rather due to suitability, like a lamp illuminating a form. Therefore, if the fault that it would not be understood due to the lack of connection is not present, then it is not so, because, like a lamp to a form, it does not cause one to realize its own essence. The presence and absence of sound and signs cause seeing and not seeing, remembering and not remembering.

ལྟོས་ནས་རང་གི་ཡུལ་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། མ་མཐོང་བ་དང་བརྗེད་ པ་དག་གིས་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དང་མང་པོ་དག་ལ་མཐོང་བ་ལ་ནི་ཐེ་ཚོམ་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། གཅིག་ལ་མཐོང་བ་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། ཡང་མཐོང་ ན་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་པར་གཞན་ལ་མཐོང་ན་རྣམ་པ་གཞན་དུ་སྦྱར་ཡང་ལོག་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དང་། མཐོང་བ་གཞན་དུ་གྱུར་ན་དོན་གཞན་ཡོངས་སུ་འཛིན་པའི་ཕྱིར་ན་མཐོང་བ་ཇི་ ལྟ་བ་བཞིན་དུ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཀ་ལི་དང་མ་རི་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲ་དག་ལ་འགྲོ་ལྡིང་པ་དང་། ཡུལ་དབུས་པ་དག་གིས་བསྙོ་བ་དང་། དུས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དང་། ཆར་ འབབ་པ་དང་། གསོད་པ་ལ་སོགས་དག་ཏུ་རྟོགས་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བ་ལ་བལྟོས་པ་ན། རྟགས་བཞིན་དུ་དེའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཅན་མི་འཁྲུལ་པ་ཉིད་རྟོགས་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-975 ཉེ་བར་བསྟན་པ་མེད་ན་ནི་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཉེ་བར་བསྟན་ན་ནི་སྒྲ་རྣམས་དོན་ལ་བཀག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་སྐྱེས་བུའི་འདོད་པའི་རང་དབང་ཉིད་ཀྱིས་རྣམ་ པར་གནས་པ་སེལ་བ་ཡིན་ནོ། །རྩོད་པ་འདི་རྒྱས་པར་ནི་ཁོ་བོས་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ་བཀག་པའི་ཕྱིར་འདིར་མི་སྤྲོའོ། །བདག་ཉིད་ཆགས་སོགས་ལྡན་པའམ། །གཞན་ལས་རིག་བྱེད་དོན་རིག་མིན། །རིག་ བྱེད་རིག་པར་བྱེད་མིན་ན། །རིག་བྱེད་དོན་ནི་གང་ལས་རྟོགས། །དེས་ན་མཐོ་རིས་འདོད་མེ་ལ། །སྦྱིན་སྲེག་སྦྱིན་ཞེས་ཐོས་པ་ན། །ཁྱི་ཤ་ཟོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི། །དོན་མིན་ཞེས་འདིར་ཚད་མ་ གང་། །འཇིག་རྟེན་ཚིག་གྲགས་ཞེ་ན་འདིར། །དབང་པོ་ལས་འདས་དོན་མཐོང་གང་། །སྣ་ཚོགས་དོན་ཅན་སྒྲ་རྣམས་ལ། །གང་གིས་དོན་འདི་རྣམ་འབྱེད་ནུས། །མཐོ་རིས་ལྷ་མོ་ལ་སོགས་སྒྲ། །གྲགས་པ་མ་ཡིན་ དོན་བརྗོད་མཐོང་། །དེ་འདྲའི་སྒྲ་གཞན་དག་ལ་ནི། །དེ་འདྲའི་རྣམ་རྟོག་ཉིད་དུ་འགྱུར། །དོན་དང་ལྡན་པར་མ་གྲུབ་པ། །དེ་རབ་འགྲུབ་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ལ། །རང་དོན་མ་གྲུབ་ནུས་མེད་དེ། །བརྒལ་ཞིང་ བརྟགས་པ་མཚུངས་ཕྱིར་རོ། །གྲགས་པའང་མི་ཡི་བརྗོད་པ་ཡིན། །དེ་ནི་ཚད་མར་མི་འདོད་དང་། །དེ་ལས་དོན་ཡང་རྟོགས་བྱེད་པའི། །སྡང་འདོད་འདི་ནི་ཅི་ཞིག་ཡིན། །གལ་ཏེ་གྲགས་པ་ལས་བརྒལ་བ། ། 2-976 རྟོག་ལ་རྒྱུ་ཅི་ཡོད་ཅེ་ན། །རབ་གྲགས་ཚད་མ་ཉིད་མིན་ཕྱིར། །དེར་འཛིན་པ་ལ་རྒྱུ་ཅི་ཡོད། །གྲགས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་དོན་ནི། །དེས་ལ་དོགས་སྐྱེད་བྱེད་པ་དེ། །གང་ཕྱིར་དེ་ལ་སྣ་ ཚོགས་ཀྱི། །དོན་ལ་སྒྲ་འཇུག་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འཇིག་རྟེན་པ་གང་ལ། །རིགས་པས་གནོད་མེད་དེ་བཟུང་ན། །རིགས་ལས་གནོད་པ་ཡོད་མིན་པའི། །རླུང་གི་བུ་དེ་ཅིས་མི་འཛིན། །དབང་པོ་འདས་ ལ་ལུང

【現代漢語翻譯】觀察才能認識自己的地方，因為不看見和遺忘就無法認識；對於疑惑不決和看見很多事物的人來說，會產生疑惑；對於只看見一個事物的人來說，則不存在（認識）；如果再次看見，就會發生變化。如果觀察到其他差異，即使以其他方式組合，也會出錯；如果觀察到的事物發生變化，就會完全執著于其他意義，因此，觀察必須如實才能認識。例如，對於『卡利』和『瑪麗』等聲音，行路者和中央地區的人會進行比擬，並根據時間差異、下雨和殺戮等情況進行理解。因此，當這些依賴於看見和不看見時，就像標誌一樣，能夠無誤地證明這一點，依賴於認識。如果沒有明確的指示，就無法認識；如果有明確的指示，聲音就不會被限制在意義上。因此，通過這種方式，可以消除個人慾望的自由支配。這場辯論的詳細內容，我已經阻止在《量釋論》中，所以這裡不再贅述。自身具有貪慾等，或者不是通過其他方式來理解語言的意義。如果語言不能使人理解，那麼語言的意義又從何處理解呢？因此，當聽到『渴望昇天，在火中焚燒供品』時，如果聽到『吃狗肉』，那麼這裡有什麼量可以證明這不是意義呢？如果說是世俗的說法，那麼這裡有什麼超越感官的意義可見呢？對於具有各種意義的聲音，誰能區分這個意義呢？對於『昇天』、『天女』等聲音，如果不是普遍的說法，而是表達意義的所見，那麼對於其他類似的聲音，也會產生類似的分別。如果不能證明與意義相符，那麼對於能夠充分證明它的證明者來說，如果自身的目的沒有實現，就沒有能力，因為駁斥和考察是相似的。普遍的說法也是人們的言語，這不被認為是量，那麼從那裡面理解意義的憎恨和慾望又是什麼呢？如果說超越了普遍的說法，那麼對於認識有什麼原因呢？因為普遍的說法本身不是量，那麼在那裡執著又有什麼原因呢？普遍的說法本身的聲音意義，會讓人產生懷疑，因為在各種意義上都可以看到聲音的運用。如果對於任何世俗之人，沒有道理的妨礙而被接受，那麼對於沒有道理妨礙的風之子，為什麼不接受呢？對於超越感官的經文……

【English Translation】 One recognizes one's own place by observing, because one cannot recognize without seeing and forgetting; for those who are doubtful and see many things, doubt arises; for those who see only one thing, there is no (recognition); if one sees again, it changes. If other differences are observed, even if combined in other ways, it will be wrong; if the observed things change, one will be completely attached to other meanings, therefore, observation must be as it is in order to recognize. For example, for sounds such as 'Kali' and 'Mari,' travelers and people in the central region make comparisons, and understand according to differences in time, rain, and killing. Therefore, when these depend on seeing and not seeing, like a sign, it can prove this without error, depending on recognition. Without a clear indication, one cannot recognize; with a clear indication, sounds are not limited to meaning. Therefore, in this way, one can eliminate the free will of personal desire. The details of this debate, I have prevented in the 'Commentary on Pramana,' so I will not elaborate here. Having desires and so on, or not understanding the meaning of language through other means. If language cannot make one understand, then from where does one understand the meaning of language? Therefore, when hearing 'desiring to ascend to heaven, burning offerings in the fire,' if one hears 'eating dog meat,' then what is the pramana here to prove that this is not the meaning? If it is said to be a worldly saying, then what meaning beyond the senses is visible here? For sounds with various meanings, who can distinguish this meaning? For sounds such as 'ascending to heaven,' 'goddess,' etc., if it is not a common saying, but a seen expression of meaning, then for other similar sounds, similar distinctions will arise. If it cannot be proven to be consistent with meaning, then for the prover who can fully prove it, if one's own purpose is not achieved, there is no ability, because refutation and examination are similar. Common sayings are also the words of people, which are not considered pramana, then what is the hatred and desire to understand meaning from that? If it is said to be beyond common sayings, then what is the reason for recognition? Because the sound meaning of the common saying itself causes doubt, because the application of sound can be seen in various meanings. If for any worldly person, it is accepted without the hindrance of reason, then why not accept the son of the wind without the hindrance of reason? For scriptures beyond the senses...

་དོན་གྱི། །རྟེན་ཅན་ལས་གཞན་རིགས་པ་མེད། །དེ་ཡི་དོན་ཡང་གནས་མེད་ཕྱིར། །འདི་ལ་རིགས་པ་སྲིད་མ་ཡིན། །རྣམ་གཞན་མི་སྲིད་མེད་པའི་ཕྱིར། །རང་ཉིད་སྣ་ཚོགས་ནུས་ཅན་སྒྲས། །ངེས་ བྱེད་མཐོང་བ་མེད་པ་རྣམས། །གདོན་མི་ཟ་བར་ཐེ་ཚོམ་འགྱུར། །འགའ་ཞིག་ལམ་ནི་འདི་ཡིན་ཞེས། །སྡོམ་དུམ་འདི་སྨྲ་ཞེས་ཟེར་དང་། །གཞན་དག་བདག་ཉིད་སྨྲ་དེ་ལྟར། །དེ་གཉིས་བྱེ་བྲག་བརྟག་པར་ གྱིས། །ཐམས་ཅད་ལ་རུང་དོན་གཅིག་གི །གསལ་བྱེད་ངེས་པ་གང་ལ་ཡིན། །བརྗོད་འདོད་རྗོད་བྱེད་མ་གཏོགས་པས། །གང་གིས་དབང་པོ་ལས་འདས་ཤེས། །བརྗོད་འདོད་ངེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཞིང་། །བརྡ་ནི་དེ་ཡི་ གསལ་བྱེད་ཡིན། །དེ་ནི་སྐྱེ་མིན་ལ་མེད་ན། །དེ་དོན་གཅིག་ཅན་དེ་གང་ལས། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ངེས་ན་དེས། །གཞན་དུ་སྦྱོར་བའང་མེད་འགྱུར་ཞིང་། །བརྡ་ཡང་དོན་མེད་འགྱུར་བ་ཡིན། །གསལ་ནའང་ངེས་པ་གང་ལས་ཡིན། ། 2-977 གང་ལ་འདོད་པས་རང་རྒྱུད་པ། །དེ་ལས་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་གང་། །དེས་ན་འདི་ལ་མི་འདོད་པའི། །རུང་བ་ཉིད་ཀྱང་གསལ་བྱེད་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་ གོ། །། ཕྱོགས་གཅིག་ལ་མི་སླུ་བས་ཀྱང་ལུང་གི་མཚན་ཉིད་སྨྲའོ། །མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་མི་འཁྲུལ་པ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེའི་དོན་ནི་མ་ངེས་པ་ཉིད་དོ། །གལ་ཏེ་ སྦྱོང་བའི་ཤུགས་ཉིད་སྒྲ་ཐམས་ཅད་ནི་དོན་དང་འབྲེལ་བར་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་མེད་ན་མི་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་རིགས་མོད་ཀྱི་འོན་ཀྱང་དེ་ལྟ་བུ་ཉིད་རབ་ཏུ་འགྲུབ་ ཀྱང་འདོད་པ་འདོགས་པ་མེད་པས་འཇིག་རྟེན་ན་གཞན་དུ་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ལུང་ལོག་ཀྱང་དོན་མེད་པར་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མངོན་སུམ་ ལོག་པའི་མི་དམིགས་པ་ཉིད་དངོས་པོ་མེད་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དོན་ཡོད་ན་རྒྱུ་མ་ཚང་བ་མེད་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཚུ་རོལ་མཐོང་བ་བདག་ཉིད་ཀྱི་མངོན་ སུམ་ལོག་པ་ཚད་མར་བྱེད་པ་ནི། དེས་གཟུང་བར་འོས་པ་ཉིད་དགག་པར་རིགས་ཀྱི་ཐམས་ཅད་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་འགོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འཇུག་པ་བློ་སྔོན་ཅན་ཉིད་ཕྱིར། ། 2-978 དེ་ནི་མི་འཇུག་འབྲས་ཅན་འདོད། །བསྐལ་པའི་ཡུལ་ལ་མངོན་སུམ་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མེད་པ་དེ་ནི་ཡོད་པའི་ཤེས་པ་དང་། སྒྲ་དང་། ཐ་སྙད་འགོག་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ ནི་དམིགས་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ནི་འཇུག་པའི་འབྲས་ཅན་ཏེ། །དེ་ནི་རྒྱུ་མཚན་མཐོང་ཕྱིར་རོ། །མི་དམིགས་པ་སྔ་མ་ནི་མེད་པའི་ཤེས་པ་དང་སྒྲ་དང་ཐ་ སྙད་འཇུག་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་ཡང་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་རབ་ཏུ་བསྟན་པས་རབ་ཏུ་གྲུབ་པའི་ཐ་སྙད་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ

【現代漢語翻譯】就意義而言，除了有依據之外，沒有其他道理。因為它的意義也是無處可尋的，所以這方面不可能有道理。因為不存在其他可能性，所以憑藉自身多樣的能力之聲，那些無法見到確定事物的人，無疑會猶豫不決。有些人說，『這條路就是這樣』，或者說『就這樣說』，而另一些人則說『自性就是這樣』。應該考察這兩者之間的區別。對於一切都適用的同一個意義，在哪一方面是明確的呢？除了想要表達的言語之外，憑藉什麼能夠了解超越感官的事物呢？想要表達的是確定的原因，而符號是它的顯現。如果這在非生滅的事物中不存在，那麼那同一個意義又從何而來呢？如果通過自性來確定，那麼它也不會與其他事物結合，符號也會變得沒有意義。即使顯現，又從何處確定呢？對於想要通過自身體系來理解的人來說，從中產生的確定性又是什麼呢？因此，對於不想要理解這一點的人來說，適合性本身也會變得明顯。這些是中間的偈頌。僅僅因為不欺騙一方，就說這是聖言的特徵。因為僅僅沒有看到與不一致的一方，並不能證明不欺騙，所以它的意義是不確定的。如果通過凈化的力量，所有的聲音都與意義相關聯，因為如果沒有對象，就不會結合。如果是這樣，那也是有道理的，但即使如此，即使完全成立，因為沒有附加的意願，所以在世間看到有其他的說法，所以會猶豫不決。因此，即使是錯誤的聖言，也不會被理解為沒有意義。錯誤的現量（Pratyakṣa， प्रत्यक्ष，pratyakṣa，現量）的不顯現本身，可以證明事物不存在，因為如果存在意義，就不可能沒有完整的因緣。對於那些將此岸的所見作為自身現量（Pratyakṣa， प्रत्यक्ष，pratyakṣa，現量）的衡量標準的人來說，否定那些應該被把握的事物是有道理的，但並非一切都是如此，所以並非否定一切。因為進入是具有先前智慧的，所以這被認為是無進入的結果。對於劫（Kalpa，कल्प，kalpa，劫）的境域，沒有現量（Pratyakṣa， प्रत्यक्ष，pratyakṣa，現量）和比量（Anumāṇa，अनुमान，anumāṇa，比量），這是存在的知識以及聲音和術語的否定結果，因為這些都是以目標為先導的。另一種是進入的結果，因為看到了原因。先前的非顯現也是沒有的知識以及聲音和術語進入的結果，因為通過充分展示對象，可以確立充分成立的術語。

【English Translation】 In terms of meaning, there is no other reason than having a basis. Because its meaning is also nowhere to be found, there cannot be reason in this regard. Because there is no other possibility, those who cannot see definite things through the sound of their own diverse abilities will undoubtedly hesitate. Some say, 'This is the way,' or 'Say it like this,' while others say, 'The self-nature is like this.' The difference between these two should be examined. For the same meaning that applies to everything, in what aspect is it clear? Besides the words one wants to express, by what can one understand things beyond the senses? What one wants to express is the cause of certainty, and the symbol is its manifestation. If this does not exist in non-arising and non-ceasing things, then from where does that same meaning come? If it is determined by self-nature, then it will not combine with other things, and the symbol will become meaningless. Even if it manifests, from where is it determined? For those who want to understand through their own system, what is the certainty that arises from it? Therefore, for those who do not want to understand this, suitability itself will become clear. These are the intermediate verses. Merely because it does not deceive one party, it is said to be the characteristic of scripture. Because merely not seeing the opposing party does not prove non-deception, its meaning is uncertain. If through the power of purification, all sounds are related to meaning, because if there is no object, it will not combine. If that is the case, it is reasonable, but even so, even if it is fully established, because there is no attached intention, seeing other expressions in the world causes hesitation. Therefore, even a false scripture is not understood as meaningless. The non-appearance of a false perception itself proves that things do not exist, because if there is meaning, it is impossible not to have complete causes and conditions. For those who take the seeing of this shore as the measure of their own perception, it is reasonable to negate those things that should be grasped, but not everything is like that, so it does not negate everything. Because entering is with prior wisdom, Therefore, this is considered a result of non-entering. For the realm of Kalpa (कल्प, kalpa, aeon), there is no perception and inference, which is the result of the negation of existing knowledge, sound, and terms, because these are all preceded by the object. The other is the result of entering, because the cause is seen. The previous non-appearance is also the result of the entry of non-existent knowledge, sound, and terms, because by fully demonstrating the object, the fully established term can be established.

། །མི་དམིགས་པ་འདི་གཉིས་ནི། རང་ལྡོག་པའི་རྒྱུ་མེད་པ་དང་། ཡོད་པ་དག་ གིས་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་དགག་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་ཉིད་དུ་ནི་འདྲ་སྟེ། གཅིག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་ལ། གཞན་ན་ནི་ལོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་གཉིས་པ་ནི་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་དགག་ པ་ལ་ཉེ་བར་མཁོ་བའི་ཕྱིར་ཚད་མར་བཤད་ཀྱི། ལྡོག་པ་མཐོང་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་མ་ ངེས་པ་ལས་ནི་མ་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དང་པོ་ནི་དེ་ལ་ཚད་མ་ཡིན་ཏེ། ངེས་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡོད་ཙམ་དང་རྗེས་འབྲེལ་ཅན། །བདག་ཉིད་གཏན་ཚིགས་རང་བཞིན་ཡིན། ། 2-979 འདི་ལྟར་དོན་གྱི་དེའི་བདག་ཉིད་ནི་དེ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་ཅན་ཁོ་ན་ཡིན་གྱི། གཞན་ལ་རག་ལས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡོད་ན་ཡོད་པར་མ་གྱུར་པ་ཕྱིས་འབྱུང་བ་ ནི་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་རྣམས་ཀྱང་འབྲས་བུ་ལ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ཡོད་པ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་ཉིད་ཀྱི་རང་བཞིན་ནི་དྲོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ ནོ། །དེ་ཡང་གཏན་ཚིགས་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་འགོད་པ་ན། ཁྱད་པར་ལྟོས་དང་དག་པ་སྟེ། །འཇིག་ལ་འབྲས་དང་ཡོད་ཉིད་བཞིན། །ཉེ་བར་འགོད་པ་ཡིན་ནོ། །རང་གི་ངོ་བོ་གྲུབ་པར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་གཞན་གྱི་བྱེད་པ་ལ་ཉེ་བར་བལྟོས་པའི་དངོས་པོ་ནི་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བྱས་པའི་སྒྲ་འདི་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་བརྗོད་པ་ཡིན་ཡང་ཁྱད་པར་གཞན་དེ་དག་འཕེན་པར་བྱེད་ པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་རྐྱེན་གྱི་བྱེ་བྲག་གིས་ཐ་དད་པ་ཉིད་ཅན་ལ་སོགས་པ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་ཁྱད་པར་ལ་བལྟོས་ནས་རང་བཞིན་གྱི་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་ ལ། ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་མ་བལྟོས་པར་ཏེ། དཔེར་ན་མི་རྟག་པ་ཉིད་ལ་ཡོད་པ་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པའི་ཆོས་ཡོངས་སུ་བཟུང་ནས་ཏེ། དཔེར་ན་དེ་ཉིད་ལས་སྐྱེས་པ་བཞིན་ནོ། ། 2-980 ཕྱོགས་འདིས་གཞན་དུ་ཡང་རང་བཞིན་གྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་དབྱེ་བ་བལྟ་བར་བྱའོ། །རང་བཞིན་དེ་ཡང་གལ་ཏེ་རང་གི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཀྱིས་ཁྱབ་པ་ཚད་མས་ངེས་པ་ནི་དེའི་ཚེ་གོ་ བར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། ཁྱབ་པའམ་ཆོས་ཅན་ལ་བརྟེན་པ་མ་ངེས་པ་ན་དེའི་རང་བཞིན་གྱིས་གོ་བར་བྱ་བ། གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། གསལ་བ་ཉིད་ཀྱིས་གསལ་བར་བྱེད་ པའི་སྒྲོན་མ་ནི་དེའི་རང་བཞིན་མ་རྟོགས་ན་རང་གི་དོན་བྱ་བ་མི་བྱེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ངེས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཁྱབ་པར་བྱ་བ་ནི་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་ནི་ གོ་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཁྱབ་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་དེ་ནི་རང་ལོག་པ་ན་ཁྱབ་པར་བྱ་བ་དེ་ལྡོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་འདི་མེད་ན་བྱེད་པ་ཡིན་ན་དེ་ལྟ་ན་ འདི་

【現代漢語翻譯】這兩種『無所緣』（藏文：མི་དམིགས་པ་，含義：不觀察對境）的相同之處在於，它們都具有『否定自身』的無因性，並且都具有『否定存在』這一概念的結果。不同之處在於，一個會產生懷疑，而另一個則會導致謬誤。其中，第二種『無所緣』被認為是衡量『否定存在』概念的標準，但並不適用於觀察『否定』等方面，因為它會產生懷疑，並且由於不確定認知因素而無法理解。第一種『無所緣』是衡量標準，因為它具有確定的結果。『僅僅存在』與其相關聯，是自性推理的本質。因此，事物的本質僅僅與其自身相關聯，而不依賴於其他事物。如果存在的事物後來發生了變化，那麼它就與其本質相矛盾。各種原因也會對結果產生誤導。因此，僅僅存在並與之相關聯的本質就是溫暖的本質。當將此作為理由陳述時，需要考慮特殊性、依賴性和純潔性，例如『所作』、『結果』和『存在』。爲了實現自身的本質，需要依賴於其他事物的行為，這就是『所作』。因此，雖然『所作』這個詞表達的是自身的本質，但它也暗示了其他的特殊性。這也解釋了因緣的差異性等等。因此，在某些情況下，需要考慮特殊性來陳述自性推理，而在某些情況下則不需要，例如『無常』的存在。在某些情況下，需要完全接受已成為自性的法，例如從它自身產生。通過這種方式，也可以觀察自性推理的其他分類。如果自性被衡量標準確定為完全包含其要證明的法，那麼它就是可以理解的。如果包含關係或所依不確定，那麼通過自性來理解的事物就無法被理解。例如，如果燈不理解其自性，那麼它就無法照亮事物。因此，確定性是包含關係的基礎，而包含關係是可以理解的基礎。包含關係的法在自身被否定時，也會否定被包含的法。如果缺少這個否定作用，那麼它就...

【English Translation】 These two 'non-apprehensions' (Tibetan: མི་དམིགས་པ་, meaning: not observing the object) are similar in that they both have the causelessness of 'negating themselves' and have the result of negating the concept of 'existence'. The difference is that one causes doubt, while the other leads to error. Among them, the second 'non-apprehension' is considered the standard for measuring the concept of 'negating existence', but it is not applicable to observing 'negation' and so on, because it causes doubt and cannot be understood due to uncertain cognitive factors. The first 'non-apprehension' is the standard because it has a definite result. 'Mere existence' is associated with it and is the essence of the nature of reasoning. Therefore, the essence of things is only related to itself and does not depend on other things. If something that exists changes later, then it contradicts its essence. Various causes also mislead the result. Therefore, the essence of merely existing and being related to it is the essence of warmth. When stating this as a reason, it is necessary to consider specificity, dependence, and purity, such as 'made', 'result', and 'existence'. In order to realize one's own essence, it is necessary to rely on the actions of other things, which is 'made'. Therefore, although the word 'made' expresses one's own essence, it also implies other specificities. This also explains the differences in conditions and so on. Therefore, in some cases, it is necessary to consider specificity to state the nature of reasoning, while in some cases it is not necessary, such as the existence of 'impermanence'. In some cases, it is necessary to fully accept the dharma that has become the nature, such as being born from itself. In this way, other classifications of the nature of reasoning can also be observed. If the nature is determined by the measure to completely contain the dharma to be proven, then it is understandable. If the containment relationship or the basis is uncertain, then the things understood through the nature cannot be understood. For example, if a lamp does not understand its nature, then it cannot illuminate things. Therefore, certainty is the basis of the containment relationship, and the containment relationship is the basis of what can be understood. The dharma of the containment relationship, when it is negated, also negates the dharma that is contained. If this negation is missing, then it...

དེའི་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འདིས་ནི་གཏན་ཚིགས་རྣམ་པ་གཉིས་ཀྱིས་གོ་བར་བྱ་བ་དང་། གོ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་མཚན་ཉིད་ཀྱང་བཤད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །སྦྱོར་ བའི་དབང་གིས་གཏན་ཚིགས་ནི་རྣམ་པ་གཉིས་ཏེ། ཆོས་མཐུན་པ་ཉིད་ཅན་དང་། ཆོས་མི་མཐུན་པ་ཉིད་ཅན་ནོ། །སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་མ་གཏོགས་པར་འདི་གཉིས་དོན་དུ་ནི་བྱེ་བྲག་ཅི་ཡང་མེད་དོ། ། 2-981 དེ་མཐོང་བ་ལས་རང་ཉིད་རྟོགས་པ་ན་ཡང་དེ་ལྟར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། རང་གི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལ་ཡང་དབྱེ་བ་བསྟན་ཏོ། ཆོས་མཐུན་པ་ཉིད་ཅན་གྱི་སྦྱོར་བ་ལ་ཡང་དོན་ གྱིས་ཆོས་མི་མཐུན་པ་ཉིད་རྟོགས་ཏེ། དེ་མེད་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བས་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཆོས་མི་མཐུན་པ་ལ་ཡང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་རྟོགས་ ཏེ། དེ་མེད་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མེད་པ་ལ་གཏན་ཚིགས་མེད་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཆད་པར་འགྱུར་རོ། །གཏན་ཚིགས་དེ་དག་ཀྱང་གང་ཅུང་ཟད་བྱས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་ མི་རྟག་པ་སྟེ། དཔེར་ན་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །སྒྲ་ཡང་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཅན་ནོ། །འདིར་ཤུགས་ཀྱིས་སྒྲ་མི་རྟག་པའོ་ཞེས་འགྱུར་བ་ཡིན་ ཏེ། དེས་ན་ཕྱོགས་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་བསྟན་པར་མི་བྱའོ། །ལྡོག་པ་ཅན་ཡང་མི་རྟག་པ་ཉིད་མེད་ན་བྱས་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ན་སྒྲ་ནི་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱའོ། །དེའི་ ངོ་བོར་འགྱུར་བ་ཉིད་ཀྱིས་ན་བྱས་པ་དེ་མེད་ན་མེད་པ་ཉིད་དང་། སྒྲ་ལ་ཡང་ཡོད་པར་བསྟན་པ་ན་དངོས་པོ་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཤུགས་ཀྱིས་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་མ་བརྗོད་དོ། ། 2-982 རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཡང་དོན་གྱིས་གོ་བས་གྲུབ་སྟེ། འདི་ལྟར་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་མ་ངེས་པ་ནི་དེ་ལོག་པས་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་ངེས་པ་རབ་ཏུ་བསྒྲུབས་ནས་ལྡོག་པ་བརྗོད་ པར་བྱའོ། །ད་ནི་གང་གིས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་པར་འགྱུར་བ་བྱས་པ་གདོན་མི་ཟ་བར་མི་རྟག་པའོ་ཞེས་ཇི་ལྟར་བཤད་པར་བྱ་ཞེ་ན། འདི་ལྟར་རྒྱུ་མེད་ཕྱིར་ན་འཇིག་པ་ནི། རང་ གི་ངོ་བོས་རྗེས་དངོས་པོ་འཇིག་པ་དེའི་ངོ་བོ་རྒྱུ་ལས་བལྟོས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་རྒྱུ་ཁོ་ན་ལས་འཇིག་པའི་ངང་ཅན་དུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་གང་ཅུང་ཟད་བྱས་ པ་དེ་ནི་རང་བཞིན་གྱིས་འཇིག་པའི་ངང་ཅན་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར། ལྟོས་དང་བཅས་པའི་ཆོས་རྣམས་ནི། །ངེས་པར་འགྱུར་བ་མེད་པར་མཐོང་། །དངོས་པོ་འཇིག་པ་ནི་ལྟོས་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། ལྟོས་ པ་དང་བཅས་པ་ཉིད་ཡིན་ན་བུམ་ལ་སོགས་པ་འགའ་ཞིག་རྟག་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་འཇིག་པ་རྒྱུ་མང་པོ་ཡོད་ཀྱང་དེ་དག་ཀྱང་རང་གི་རྐྱེན་ལ་རག་ལས་ནས་ཉེ་བ་ཡིན་ པའི་ཕྱིར། ག

【現代漢語翻譯】因此，應當通過兩種推理方式來理解它，並且要知道通過理解本身也解釋了它的定義。由於組合的原因，推理有兩種形式：具有一致屬性和具有不一致屬性。除了組合的差異之外，這二者在本質上沒有任何區別。由於從看到它也能自我理解，因此也顯示了自我目的的推論的區分。對於具有一致屬性的組合，實際上也理解了不一致屬性，因為如果沒有它，要證明的事物就不會跟隨推理。同樣，對於不一致的事物，也理解了跟隨，因為如果沒有它，對於沒有要證明的事物，就會懷疑是否存在推理。這些推理，無論做了什麼，都是無常的，例如瓶子等等。聲音也是被製造出來的，這是跟隨的例子。在這裡，暗示著聲音是無常的，因此不必明確指出宗（ पक्ष ，pakṣa，陳述/論題）。如果缺乏無常，那麼製造出來的東西就會變成常，聲音就是被製造出來的。由於它的本質會改變，如果製造出來的東西不存在，那麼它就不存在；當聲音存在時，就表明它存在於該事物的本質中，因此無需說明要推論的內容，因為它已經隱含地成立了。跟隨也是通過理解本質而成立的，例如，如果不確定它的本質，那麼它的消失就不會導致消失。因此，必須徹底確定，然後才能說明消失。現在，如何說明「凡是被製造出來的東西必然是無常的」呢？就像這樣：無因故毀滅，事物毀滅的本質並非依賴於原因，而是僅僅從自身的原因中產生毀滅的性質。因此，凡是被製造出來的東西，其本質就是毀滅的性質。例如：依賴性的事物，必然被視為無常。事物的毀滅是不依賴的，如果依賴，那麼一些瓶子等也會變成常。即使毀滅有許多原因，但它們也依賴於自身的條件而接近。

【English Translation】 Therefore, it should be understood through two types of reasoning, and it should be known that the definition is also explained through understanding itself. Due to combination, there are two forms of reasoning: those with consistent properties and those with inconsistent properties. Apart from the difference in combination, there is no difference in essence between these two. Since self-understanding also arises from seeing it, the distinction of inference for self-purpose is also shown. For a combination with consistent properties, the inconsistent property is also understood in essence, because without it, the thing to be proven would not follow the reasoning. Similarly, for inconsistent things, following is also understood, because without it, one would doubt the existence of reasoning for something without a thing to be proven. These reasonings, whatever is made, is impermanent, like a pot and so on. Sound is also made, which is an example of following. Here, it is implied that sound is impermanent, so the subject (पक्ष ，pakṣa, statement/thesis) need not be explicitly stated. If impermanence is lacking, then what is made would become permanent, and sound is made. Since its essence changes, if what is made does not exist, then it does not exist; when sound exists, it is shown to exist in the essence of that thing, so what is to be inferred need not be stated, as it is implicitly established. Following is also established by understanding the essence, for example, if its essence is not certain, then its cessation would not cause cessation. Therefore, it must be thoroughly determined before stating the cessation. Now, how can it be stated that 'whatever is made is necessarily impermanent'? It is like this: destruction without a cause, the essence of the destruction of a thing does not depend on a cause, but arises from its own cause alone as having the nature of destruction. Therefore, whatever is made has the nature of destruction by its very nature. For example: things with dependence, are necessarily seen as impermanent. The destruction of things is independent, for if it were dependent, then some pots and so on would also become permanent. Even if destruction has many causes, they are also close because they depend on their own conditions.

དོན་མི་ཟ་བར་ཉེ་བ་མ་ཡིན་པས་འགའ་ཞིག་མི་འཇིག་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་རྣམས་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྲས་བུ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མ་ཚང་བ་དང་གེགས་བྱེད་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-983 དེས་ན་འབྲས་བུ་གནས་མེད་ཕྱིར། །འཇིག་པ་རྒྱུ་ལྡན་སྨྲ་རྣམས་ཀྱི། །འཇིག་པའི་རྒྱུ་ནི་ཐམས་ཅད་དག །འཁྲུལ་པ་ཉིད་དུ་བཤད་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། དེའི་ ཕྱིར་དངོས་པོ་དེའི་ངོ་བོར་འགྱུར་བ་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་དེ་ནི་དེའི་ངོ་བོར་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུ་ཚོགས་པ་མཐའ་མས་རང་གི་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་ལ་གེགས་བྱེད་པ་མི་སྲིད་ པ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་འགའ་ཞིག་འགའ་ཞིག་ཏུ་འགྱུར་བ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་དུ་ཟིན་ཀྱང་། དེའི་ངོ་བོར་མ་ངེས་པ་མ་ཡིན་ནམ། ས་དང་ས་བོན་དང་ཆུའི་ཚོགས་པ་དག་ཀྱང་རེས་འགའ་ མྱུ་གུ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེར་ཡང་རྒྱུ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བ་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟར་དངོས་པོ་ནི་འགའ་ལ་ཡང་བལྟོས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་རྒྱུ་ ཚོགས་པ་མཐའ་མས་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པ་ལ་བར་དུ་ཆོད་པ་མེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་འབྲས་བུ་དང་ལྡན་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ལ་མྱུ་གུའི་རྒྱུ་ནི་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། ཡོངས་སུ་འགྱུར་ བ་སྔ་མ་དག་ནི་དེའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ། །དེར་ནི་དེ་ལ་གེགས་བྱེད་པར་ནུས་པ་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་མང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གལ་ཏེ་ནས་ཀྱི་ས་བོན་ལ་སོགས་པ་ཡང་སཱ་ལུའི་མྱུ་གུ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནམ། 2-984 དེ་སྐྱེད་པའི་རྐྱེན་དག་ནི་རེས་འགའ་དེ་ལ་ཡང་ཉེ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་ལྟོས་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཕྱིར་དེ་དག་ལ་ནི་སཱ་ལུའི་ས་བོན་གྱི་དེ་སྐྱེད་པར་ བྱེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་མེད་པས་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་བལྟོས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ན་ནི་འོ་ན་བྱས་པའམ་ཡོད་པ་འགའ་ཞིག་ལ་ཡང་འཇིག་པའི་རང་གི་ ངོ་བོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་མེད་པས་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་ན། འཇིག་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། སཱ་ལུའི་ས་བོན་ལ་སོགས་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཡང་རང་རང་ གི་རྒྱུ་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། གང་ཞིག་དེའི་རྒྱུ་ཅན་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེའི་རང་བཞིན་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །རྒྱུའི་ནུས་པ་ངེས་པ་དེ་ཡང་རང་གི་ངོ་བོས་རྟོག་པ་ཉིད་དོ། །དོན་རྣམས་ ཀྱི་རང་བཞིན་ངེས་པ་ཡང་གློ་བུར་བར་ནི་མི་རིགས་ཏེ། བལྟོས་པ་མེད་པ་ནི་ཡུལ་དང་དུས་དང་རྫས་ངེས་པར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་འདི་ལ་ཡང་གང་གིས་འདི་དག་ འགའ་ཞིག་འཇིག་པའི་བདག་ཉིད་དུ་སྐྱེ་བར་འགྱུར་བ་ངེས་པའི་རྒྱུ་འགའ་ཞིག་བརྗོད་དགོས་སོ། །འདིར་ངེས་པར་བྱེད་པའི་རང་བཞིན་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །སྐྱེ་བ་ཅན་ཐམས་ཅད་ནི་འཇིག་པ་དང་ལྡན་པར་གྲུབ་པའ

【現代漢語翻譯】因此，如果某些事物並非必然被消耗，那麼它們也不會必然消亡。各種原因並非必然產生結果，因為不完整和障礙是可能存在的。 2-983 因此，由於結果沒有固定的存在，那些聲稱毀滅具有原因的人所說的所有毀滅的原因都被認為是錯誤的。』這是中間的偈頌。因此，不依賴於其他事物而成為該事物本質的東西，就是該事物的本質，就像最終的原因集合在產生其結果時不會有障礙一樣。如果某些事物不依賴於變成其他事物，那麼它不一定是該事物的本質嗎？土地、種子和水的集合有時會產生幼苗，如果這樣問，答案是否定的，因為在那裡也依賴於原因的完全轉變。因此，事物不依賴於任何事物。對於它來說，最終的原因集合在產生結果時沒有阻礙，那就是必然具有結果。對於它來說，幼苗的原因就是它本身，而先前的完全轉變是爲了它的目的。在那裡，沒有任何東西能夠阻礙它。』已經說了很多了。如果大麥種子等也不依賴於產生稻米的幼苗，那又如何呢？ 2-984 因為產生它的條件有時也接近它。』如果這樣問，怎麼會不依賴呢？因為對於它們來說，稻米的種子所具有的產生它的自身本質並不存在，所以它依賴於自身的本質。如果是這樣，那麼如果某些存在或不存在的事物不具有毀滅的自身本質，因此依賴於它的自身本質，那麼它就不會毀滅嗎？因為稻米的種子等的自身本質也來自它們各自的原因。不是它的原因的東西，就不會變成它的本性。原因的確定能力也是通過自身的本質來理解的。事物的本性確定也不是偶然的，因為不依賴於地點、時間和物質的確定是不合理的。同樣，對於這個，也必須說明某些原因，通過這些原因，這些事物必然會產生毀滅的本性。在這裡，沒有任何確定的本性。所有有生之物都被證實是具有毀滅性的。

【English Translation】 Therefore, if some things are not necessarily consumed, then they will not necessarily perish either. Various causes are not necessarily endowed with results, because incompleteness and obstacles are possible. 2-983 Therefore, since results have no fixed existence, all the causes of destruction spoken of by those who claim that destruction has a cause are said to be mistaken.』 This is an intermediate verse. Therefore, that which does not depend on something else to become the essence of that thing is the essence of that thing, just as the final collection of causes does not have obstacles in producing its result. If some things do not depend on becoming other things, then is it not necessarily the essence of that thing? The collection of earth, seeds, and water sometimes produces sprouts, if asked, the answer is no, because there too it depends on the complete transformation of the cause. Therefore, things do not depend on anything. For it, that which has no obstruction in the final collection of causes producing the result is necessarily endowed with the result. For it, the cause of the sprout is itself, and the previous complete transformations are for its purpose. There, nothing can obstruct it.』 Much has been said. If barley seeds and so on also do not depend on producing rice sprouts, how is that? 2-984 Because the conditions that produce it are sometimes also close to it.』 If asked, how is it not dependent? Because for them, the rice seed does not have the very essence of producing it, so it depends on its own essence. If that is the case, then if some existing or non-existing thing does not have the very essence of destruction, therefore depending on its own essence, then it will not perish? Because the very essence of rice seeds and so on also comes from their respective causes. That which is not its cause will not become its nature. The definite power of the cause is also understood by its own essence. The determination of the nature of things is also not accidental, because not depending on the determination of place, time, and substance is unreasonable. Likewise, for this too, it is necessary to state some cause by which these things will necessarily arise as the nature of destruction. Here, there is no determining nature. All beings are proven to be endowed with destruction.

ི་ཕྱིར་རོ། ། 2-985 གལ་ཏེ་སྐྱེ་བ་ཅན་གྱི་རང་བཞིན་འཇིག་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེའི་སྐྱེ་བ་ནི་འཇིག་པ་དང་ལྡན་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ལ། རྒྱུ་མེད་པ་ལ་ཡང་རང་བཞིན་ ངེས་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ལ་རྒྱུའི་རང་བཞིན་གྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་འགའ་ཡང་མེད་ལ་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ལ་ཡང་མེད་པས་མི་མཚུངས་སོ། །གལ་ཏེ་ཚོགས་པ་ ལས་སྐྱེ་བ་ཐམས་ཅད་ནི་འཇིག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཡང་ངེས་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ལ་ནི་མ་ལུས་པར་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་ ཚོགས་པ་ནི་ནུས་པ་སྣ་ཚོགས་པར་མཐོང་སྟེ། དེ་ལ་འགའ་ཞིག་མི་འཇིག་པའི་བདག་ཉིད་དུ་བསྐྱེད་པ་གང་ཡིན་པར་ཡང་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོའི་མཚན་ཉིད་ནི་དོན་བྱེད་ ནུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ནུས་པ་བརྗོད་པ་ཐམས་ཅད་དང་བྲལ་བ་ནི་ཉེ་བར་བརྗོད་པ་མེད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ནི་མཐའི་སྐད་ཅིག་ཉེ་བར་བརྗོད་པ་མེད་པར་ཐལ་ལོ་ ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་ཅན་དུ་བགྲང་བའི་སྐད་ཅིག་གཞན་ཉེ་བར་ལེན་པ་མེད་པ་ནི་མཐའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ཐ་ན་ཤེས་བྱ་ལ་ཁྱབ་པའི་ཡེ་ཤེས་ལ་ནི་གཟུགས་མེད་པའི་ཁམས་སུ་ཡང་ནུས་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། 2-986 ཁམས་གཞན་དུ་ནི་དུ་མ་ལ་ཕན་འདོགས་པར་འགྱུར་རོ། །སྒྲིམ་པ་མེད་པ་ན་མི་ནུས་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲིམ་པ་མེད་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་གཅིག་ཡོངས་སུ་ མ་ཤེས་ན་གཞན་གྱི་དོན་ལ་འཇུག་པ་ན་བྱ་བ་དང་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་མི་རྟོགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཐམས་ཅད་དུ་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། འགའ་ཞིག་ཏུ་ཇི་ཞིག་ལྟར་ ཉེ་བར་མཁོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་མ་ཤེས་ན་དེའི་ཡན་ལག་མ་ཚང་བས་ན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཚང་བ་མེད་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐ་མ་ནུས་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱང་མ་ ཡིན་ཏེ། འགའ་ཞིག་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་བྱེད་ཀྱང་རྐྱེན་དང་བྲལ་བས་ཡིན་གྱི། མ་བྲལ་ན་ནི་བྱེད་པ་ཉིད་དོ། །སྐད་ཅིག་མ་མ་ཡིན་པ་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པ་ཐམས་ ཅད་དུ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐད་ཅིག་མ་མ་ཡིན་པ་དེ་ནི་དོན་བྱེད་པར་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རིམ་དང་ཅིག་ཅར་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རིམ་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ལྟོས་པ་མེད་ པར་རང་ཡོད་ཙམ་གྱིས་བྱེད་པ་པོར་གྱུར་པ་ནི་སྡོད་པར་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྔར་བྱེད་པ་པོ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཕྱིས་ཀྱང་མི་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་འགྱུར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-987 བལྟོས་པ་ཡིན་ན་ཡང་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཅིག་ཅར་བྱེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ནི་ཕྱིས་ཀྱང་མི་བྱེད་པར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ནུས་པ་ཐམས་ཅད་ལྡོག་པ་ དེ་ནི་ཡོད་པའི་མཚན་ཉིད་ལས་འདས་པ་ཡིན་ནོ། །ད

【現代漢語翻譯】如果說有生之物的自性是具有壞滅性的，那麼它的生就是具有壞滅性的自性的因。沒有因，自性也必然不存在。因此，對於此（生）來說，沒有任何因的自性差別，因為沒有因，果也就不存在，所以是不相似的。如果說一切從集合中產生的都是壞滅性的，這也是不確定的，因為對於它們來說，沒有全部被看見的緣故。如此，事物的集合被看作是具有各種能力的，如果其中有些產生不壞滅的自性，那也是不可能的，因為事物的特徵是具有作用的能力。一切脫離了能力描述的，就是沒有描述的特徵。那麼，最終的剎那（時刻）就成了無法描述的了嗎？不是的，因為將眾生計數的其他剎那沒有接受，才是最終的特徵。即使是遍及所知之境的智慧，在無色界也仍然具有能力。在其他界中，它會利益許多眾生。如果不存在專注，就會變得無能為力嗎？不是的，因為不存在沒有專注的情況。如果不完全瞭解一種法，在進入利益他眾的事務時，就會無法分辨該做什麼和不該做什麼。因為在一切事物中都會產生疑惑，在某些情況下，需要如何接近呢？如果不瞭解這些，那麼它的組成部分就不完整，因此，不完整地完成是不合理的。最終，即使是沒有能力也是不可能的，因為有些事情是可以做的。即使不做，也是因為缺乏因緣，如果不缺乏因緣，那麼就是可以做的。非剎那性不是這樣的，因為在任何情況下都是不可能的。非剎那性不可能具有作用，因為次第和同時是相違背的。不是次第的，因為在沒有依賴的情況下，僅僅是自身存在就成為作者，這是不合理的。先前不是作者的，之後也不會改變，因為自身的體性沒有改變。如果是依賴的，那麼也已經說過了。也不是同時進行的，因為它的自性之後不作為是不合理的。因此，一切能力的退卻，都超越了存在的特徵。

【English Translation】 If it is said that the nature of beings is endowed with destruction, then its birth is the cause of the nature endowed with destruction. Without a cause, there is no certainty of nature. Therefore, for this (birth), there is no distinction of the nature of the cause, and because there is no cause, there is no fruit, so it is dissimilar. If it is said that all that arises from assembly is destructive, this is also uncertain, because for them, not all are seen. Thus, the assembly of things is seen as having various powers, and if some of them generate a nature that is not destructive, it is not possible, because the characteristic of things is the ability to perform actions. Everything that is devoid of the description of ability is a characteristic that cannot be described. Then, would the final moment be indescribable? No, because the characteristic of the end is that other moments counted as sentient beings are not accepted. Even the wisdom that pervades the knowable realm has power even in the formless realm. In other realms, it will benefit many beings. If there is no focus, will it become powerless? No, because it is impossible to have no focus. If one does not fully understand one dharma, when engaging in the affairs of benefiting others, one will not be able to discern what should and should not be done. Because doubt arises in everything, how should one approach in some cases? If one does not understand these, then its components are incomplete, therefore, it is unreasonable to complete it incompletely. Ultimately, even being powerless is not possible, because some things can be done. Even if one does not do it, it is because of the lack of conditions, but if one does not lack conditions, then one can do it. Non-momentariness is not like that, because it is impossible in every way. Non-momentariness cannot possibly perform actions, because sequence and simultaneity are contradictory. It is not sequential, because without dependence, merely existing becomes the agent, which is unreasonable to remain. One who was not an agent before will not change later, because one's own essence does not change. If it is dependent, then it has already been said. It is also not done simultaneously, because it is unreasonable for its own nature not to act later. Therefore, the reversal of all abilities transcends the characteristic of existence.

ོན་བྱེད་ནུས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་འདིར་དོན་དམ་ཡོད་པ་ཡིན། དེ་ལ་རིམ་དང་རིམ་མ་ཡིན། །འགལ་ཕྱིར་སྐད་ཅིག་མ་ཡིན་མེད། །ཅེས་ བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། ཡང་ན་ཕུང་པོ་དང་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་བྱས་པ་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ། །དེའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་ པ་ལ་ནི་ཚད་མ་མེད་པས་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་སྒྲུབ་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁོ་བོ་ཅག་གིས་བྱས་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ་ཆོས་མངོན་པ་ལས་ འདུས་བྱས་གང་ཞེ་ན། ཕུང་པོ་ལྔའོ་ཞེས་གསུངས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་དབང་པོ་ལྔ་ནི་འཕོ་བའི་རང་བཞིན་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེའི་འབྲས་བུ་རྣམ་པར་ཤེས་པ་རྣམ་པར་ཆད་པ་དང་རྣམ་པར་ འགྱུར་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གི་རང་བཞིན་དེ་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་དེ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། ལྟོས་པ་ཡང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཡུལ་དང་། བདེ་བ་དང་སྡུག་བསྔལ་བ་དང་། 2-988 མཚན་མ་ཉེ་བར་རྟོགས་པ་དང་། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་། ཡུལ་ལ་ཉེ་བར་དམིགས་པ་ནི། སྐྱེ་བ་དང་འགག་པར་སོ་སོར་རིག་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མི་རྟག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ བུའི་རང་བཞིན་ཅན་དེ་དག་ནི་རང་གི་རྒྱུའི་རང་བཞིན་དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་སྐྱེ་བ་ཅན་གཞན་དག་ཀྱང་རང་གི་ངོ་བོ་དེ་ལ་ སྦྱོར་བ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་ཁམས་དང་སྐྱེ་མཆེད་ཀྱང་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཀྱི་སྐྱེ་མཆེད་དང་། ཁམས་ཀྱང་ཕུང་པོ་གསུམ་གྱི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་མེད་དོ། །འདིས་ནི་ཡོད་ པ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ད་ནི་འཇིག་པ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ལ་ནུས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། གང་གི་ཕྱིར་ཕུང་པོ་ལ་སོགས་པ་དག་ནི་གཏན་ཚིགས་པ་གཞན་ཁོ་ནས་མི་ རྟག་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འགའ་ཞིག་མི་རྟག་པར་གྲུབ་ཀྱང་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུ་དག་དེས་ཁྱབ་པ་ནི་ལྟོས་པ་མེད་པ་ལས་ཡིན་ནོ། །འཇིག་པ་ལ་རྒྱུ་ཡོད་པ་ཉིད་ཡིན་ ན་ནི་འགའ་ཞིག་དེ་ལྟར་ཡིན་ཡང་གཞན་ལ་རྒྱུ་མ་ཚང་བས་མི་འཇིག་པར་ཡང་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་མི་ཁྱབ་པར་འགྱུར་རོ། །རྒྱུ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ཉིད་ནི་འདིས་ནི་འཇིག་པ་འགའ་ཞིག་ལ་འགའ་ཞིག་གི་ཚེ་འགྱུར་བ་འགལ་བས་ན་དེ་མེད་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། ། 2-989 ལྟོས་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་གལ་ཏེ་རེས་འགའ་འམ་འགའ་ཞིག་ལ་འགྱུར་ན་ནི་དུས་དང་རྫས་དེ་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་ལྟོས་པ་མེད་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །འོ་ ན་ནི་འཇིག་པའི་རང་གི་ངོ་བོ་དེ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་མེད་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། རྒྱུ་མེད་པ་ཅན་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །ཡོད་པའི་རྒྱུའི་དངོས་པོ་ཉིད་ལས་དེ་ལྟར་ སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡོད་པ་འབྱུང

【現代漢語翻譯】那麼，具有何種作用的無常才是這裡所說的真實存在的無常呢？它具有次第和無次第之分。『因為相違，所以不是剎那生滅。』這句偈頌是總結性的。此外，爲了證實蘊、界、處（的特性）是所作性、無常性，所以沒有過失。對於不是其自性的事物，因為沒有量，所以不能成立，因此建立隨同不合理。我們所說的所作性就是它本身，如《阿毗達磨》中所說：『什麼是所作？即是五蘊。』其中，五根具有變異的自性，因為能夠見到其果——識的斷滅和變異。如果它們的自性相同，那就不合理，而且所依賴的事物也相互矛盾。同樣，境、樂受、苦受、相的現觀、貪慾等，以及境的現前，都是生滅各自顯現的，所以是無常的。具有這種自性的事物，能夠證實其因也具有同樣的自性。同樣，其他具有這種生起方式的事物，也與自己的本體相連。這也就解釋了界和處，因為法處和界也具有三蘊的自性，所以沒有矛盾。這也解釋了存在。那麼，對於不觀待的壞滅，有什麼作用呢？為什麼蘊等僅僅通過其他理證就能成立為無常呢？雖然有些事物可以通過其他理證成立為無常，但是這種普遍性是由不觀待性決定的。如果壞滅具有因，那麼有些事物會這樣，但因為其他事物不具備因，所以不會壞滅，因此不具有普遍性。不觀待因本身就證明了壞滅在某些情況下會發生變化，因為變化是相違的，所以它證明了壞滅是無自性的。如果無觀待的自性有時或在某些事物上發生變化，那麼因為它依賴於時間和事物，所以就不是無觀待的了。那麼，壞滅的自性因為不觀待，所以會變成無因的嗎？不會變成無因的，因為它從存在的因的事物本身產生，存在產生。

【English Translation】 So, what kind of impermanence with what function is truly present here? It has order and non-order. 'Because of contradiction, it is not momentary.' This verse is a summary. Furthermore, to prove that the characteristics of the skandhas (aggregates), dhatus (elements), and ayatanas (sense bases) are 'made' and impermanent, there is no fault. For things that are not its nature, because there is no valid cognition, it cannot be established, therefore establishing concomitance is unreasonable. What we say is 'made' is that itself, as it is said in the Abhidharma: 'What is made? It is the five skandhas.' Among them, the five faculties are of the nature of change, because one can see the cessation and change of their result, consciousness. If their nature is the same, then it is unreasonable, and the dependencies are also contradictory. Similarly, objects, pleasure, pain, the apprehension of signs, desire, etc., and the focus on objects, are impermanent because arising and ceasing are separately cognized. Things with such a nature prove that their cause also has the same nature. Similarly, other things with such arising also connect to their own essence. This also explains the dhatus and ayatanas, because the dharma-ayatanas and dhatus also have the nature of the three skandhas, so there is no contradiction. This also explains existence. So, what is the function of unconditioned destruction? Why are the skandhas, etc., proven to be impermanent only by other reasons? Although some things can be proven to be impermanent by other reasons, such universality is due to unconditionality. If destruction has a cause, then some things will be like that, but because other things do not have the complete cause, they will not be destroyed, so it will not be universal. The absence of dependence on a cause itself proves that destruction changes in some cases, because change is contradictory, so it proves that destruction is without self-nature. If the unconditioned nature sometimes or in some things changes, then because it depends on time and things, it will not be unconditioned. So, will the nature of destruction become causeless because it is unconditioned? It will not become causeless, because it arises from the very substance of the existing cause, existence arises.

་ན་ནི་དེ་འདྲ་བ་ཉིད་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཡོད་པ་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་འགའ་ཞིག་ལས་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འོ་ན་ནི་ ཡོད་པ་དང་གློ་བུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འདི་འགའ་ཞིག་གི་ཚེ་ལྡོག་པར་མི་འགྱུར་རོ། །གང་འགའ་ཞིག་ལ་ཉེ་བར་བརྟེན་པའམ་མ་ཡིན་པ་དེ་གང་ལ་ཅུང་ཟད་འབྲེལ་པའམ་མ་ཡིན་ཏེ། གལ་ཏེ་ཡོད་པའི་འདི་འབྲེལ་པ་མ་ཡིན་ན་ནི། ངེས་པ་དང་ལྡན་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ནི་འགའ་ཡང་གློ་བུར་བ་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་དེ་ནི་འཇིག་པ་རྒྱུ་མེད་པར་ ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། སྐྱེས་པ་དེའི་ངོ་བོ་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་འཇིག་པ་ཞེས་བྱ་བ་དངོས་པོ་ལས་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་ཀྱི། དངོས་པོ་ཉིད་འཇིག་པ་ཡིན་ཏེ། 2-990 དེ་ཉིད་སྐད་ཅིག་མར་གནས་པར་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་པ་རྣམས་ཀྱིས་འདིའི་རང་བཞིན་དེ་ཕྱིས་ངེས་པར་འགྱུར་གྱི་སྔར་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མཐོང་ཡང་གསལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཕྱིས་ དེའི་དབང་གིས་རྣམ་པར་འཇོག་སྟེ། མི་ཤེས་པ་རྣམ་པར་འགྱུར་བ་མཐོང་བས་དུག་ཏུ་རྣམ་པར་འཇོག་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་བས་ན་འཇིག་པ་འདི་ནི་ཡོད་པ་མ་གཏོགས་པར་གཞན་འགའ་ཞིག་ལ་ ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་ཁྱབ་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཇི་ལྟར་ན་འཇིག་པ་ལྟོས་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་རྟོགས་པར་བྱ་ཞེ་ན། དེ་རྒྱུ་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡང་། ཡང་གི་ སྒྲས་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ་བྱས་པའི་བྱ་བ་བཀག་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བའོ། །ཇི་ལྟར་ནུས་པ་མེད་ཅེ་ན། དངོས་པོ་གྲུབ་ན་ནི་དེ་རྒྱུས་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཞན་བྱེད་ན་ དེ་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་བྱས་པ་མེད་དོ། །དེས་ན་འཇིག་པར་བྱེད་པས་གཞན་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ན་འདི་དེ་དང་དེ་མ་ཡིན་པའི་རང་བཞིན་མི་བྱེད་པས་ན་ཅུང་ཟད་ཀྱང་ མི་བྱེད་པ་ནི་བལྟོས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་བྱ་བ་འགོག་ཅེ་ན། འདི་ལྟར་འཇིག་པ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དངོས་པོ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་པར་སེམས་ཏེ། དེས་ན་འཇིག་པའི་རྒྱུ་འདི་ནི་མེད་པར་བྱེད་དོ། ། 2-991 ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་གལ་ཏེ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ངོ་བོ་འགའ་ཞིག་འབྲས་བུར་འགྱུར་ན་ནི་དེ་ཉིད་དངོས་པོ་མེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་མེད་པ་བྱེད་དོ་ཞེས་ པ་ནི་དངོས་པོ་མི་བྱེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་པས་བྱ་བ་དགག་པར་བྱས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཅུང་ཟད་མི་བྱེད་པ་འདི་བལྟོས་པར་བྱ་བར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། དེས་ན་ དངོས་པོ་འཇིག་པ་ནི་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་གྲུབ་བོ། །དེའི་ཕྱིར། གང་ལ་འགྱུར་བ་གྲུབ་པ་དེ། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འགྱུར་དེ་ལས། །གཞན་ལའང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འགྱུར། །འགའ་ཞིག་ལ་འགྱུར་ བ་མཐོང་བ་འདི་ནི་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ད

【現代漢語翻譯】因為存在本身就會變成那樣。如果存在不是由某種東西產生，那麼，由於存在是偶然的，它就不會在某個時候發生改變。無論依靠或不依靠某種東西，都與某種東西有或沒有關聯。如果存在沒有關聯，那麼它就不會是確定的。因此，任何存在都不是偶然的。那麼，它如何會無緣無故地消逝呢？因為那個存在的本質不依賴於其他事物。此外，所謂的『消逝』並不是指事物變成了其他東西，而是事物本身就是消逝，因為它在瞬間產生並存在。其他人後來才會確定它的本質，而不是之前，因為即使看到了也不清楚。因此，後來才根據它來命名，就像看到不認識的東西變化後命名為毒藥一樣。因此，這種消逝是普遍存在的，因為它不依賴於存在之外的任何事物。那麼，如何理解『消逝是不依賴的』呢？因為它沒有產生作用的能力。『又』字表示否定了事物不存在的行為，也就是『又因為』的意思。為什麼沒有能力呢？如果事物已經存在，那麼它就不是由原因產生的。如果它產生了其他事物，那麼它就沒有做任何事情。因此，消逝的製造者並沒有製造其他事物。那麼，它既不做這個也不做那個，因此不做任何事情，所以不需要依賴。如何阻止行為呢？例如，人們認為所謂的『消逝』就是事物變得不存在。因此，消逝的原因就是使事物不存在。如果『不存在』的本質變成了某種結果，那麼它就不是不存在。因此，『使不存在』的意思就是『不製造事物』，所以行為就被否定了。即使這樣，不做任何事情又如何需要依賴呢？因此，事物的消逝被證明是不依賴於其他事物的。因此：任何變化已經確立的事物，其本質會從自身發生變化，也會對其他事物產生本質上的變化。所見到的某種事物的變化，是其本質上的變化，因為它是不依賴的。

【English Translation】 Because existence itself will become like that. If existence does not arise from something, then, because existence is accidental, it will not change at some time. Whether relying on or not relying on something, it is related to or not related to something. If existence is not related, then it will not be certain. Therefore, no existence is accidental. Then, how will it disappear without a cause? Because the essence of that being does not depend on other things. Furthermore, the so-called 'disappearance' does not mean that things have become something else, but that the thing itself is disappearance, because it is born and exists in an instant. Others will later determine its nature, but not before, because even if they see it, it is not clear. Therefore, it is named later according to it, just as seeing something unknown change and naming it poison. Therefore, this disappearance is universal, because it does not depend on anything other than existence. Then, how to understand 'disappearance is independent'? Because it has no ability to produce an effect. The word 'also' indicates the negation of the action of making something non-existent, which means 'also because'. How is it that it has no ability? If something exists, then it is not caused by a cause. If it produces other things, then it has not done anything. Therefore, the maker of disappearance does not make other things. Then, it does neither this nor that, so it does nothing, so it does not need to depend. How to prevent action? For example, people think that the so-called 'disappearance' is that things become non-existent. Therefore, the cause of disappearance is to make things non-existent. If the essence of 'non-existence' becomes some result, then it is not non-existence. Therefore, 'making non-existent' means 'not making things', so the action is negated. Even so, how can doing nothing require dependence? Therefore, the disappearance of things is proved to be independent of other things. Therefore: Whatever has been established as changing, its essence will change from itself, and it will also produce essential changes in other things. The change of something that is seen is its essential change, because it is independent.

ེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལ་ཡང་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ བཞིན་དུ་རང་བཞིན་གྱི་གཏན་ཚིགས་གཞན་དག་ཀྱང་བདག་ཉིད་ཇི་ལྟ་བའི་ཚད་མ་དག་གིས་དེ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་གྲུབ་པ་ཁོ་ནའི་བསྒྲུབ་བྱ་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་པར་རིག་པར་ བྱའོ། །དངོས་པོའི་དེ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་རང་བཞིན་གང་ཡིན་པ་ནི་དེ་ཉིད་ལ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་རང་བཞིན་ཞེས་བྱ་བ་ནི་དེ་ཉིད་རང་གི་དངོས་སུ་ཡོད་པ་ཡིན་ན། 2-992 དེས་ཡང་བདག་ཉིད་བོར་ནས་ཇི་ལྟར་ཡོད་པར་འགྱུར། དོན་གཞན་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ལ་ནི་འབྲས་བུ་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ཏེ། འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་སྐྱེས་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་ འཁྲུལ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རག་མ་ལས་པའི་ངོ་བོ་རྣམས་ནི་ལྷན་ཅིག་འབྱུང་བར་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དོན་གཞན་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ན་འོ་ན་དེ་དེའི་ཆོས་སུ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ ཞེ་ན། དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་ལྟར་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་ཡིན་ཞེ་ན། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་རྟེན་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དུ་བའི་རྟེན་ ནི་ས་ཕྱོགས་ཡིན་ལ། རྒྱུ་ནི་མེ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ཡང་དུ་བའམ། དེའི་རྒྱུ་རྣམས་ཀྱི་གཞི་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ཉིད་དོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་གོ་བར་བྱེད་ པ་ཡིན་ན་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་གོ་བར་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་དང་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ མེད་པར་འབྱུང་བ་ནི་དེ་ལས་སྐྱེ་བར་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར། རྒྱུ་ལ་རང་བཞིན་ཇི་སྙེད་ཅིག །མེད་ན་མི་འབྱུང་འབྲས་བུ་ནི། །དེ་དག་ནི། གཏན་ཚིགས་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-993 གང་དག་དེ་དག་མེད་ན་མི་འབྱུང་བའི་ཆོས་དེ་དག་ཁོ་ནས་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཆ་ཤས་ཀྱིས་བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་དང་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་དང་རྟགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྤྱི་རྣམས་བཟུང་ན་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྤྱི་ཁྱད་པར་དུ་མ་བྱས་པ་རྗོད་པར་འདོད་ན་ནི་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་ མི་འདོད་དོ། །གལ་ཏེ་དུ་བ་མེ་ལ་མི་འཁྲུལ་ལོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཇི་ལྟར་རྟོགས་པར་བྱ་ཞེ་ན། དེ་ལ་འཁྲུལ་ན་འདི། རྒྱུ་དང་ལྡན་པ་ལས་འདས་འགྱུར། །དེའི་མཚན་ཉིད་དུ་གྱུར་ པའི་མི་དམིགས་པ་ལས་གང་ཞིག་གང་དག་དམིགས་ན་དམིགས་ལ། དེ་ལས་གཅིག་མ་ཚང་ན་མི་དམིགས་པ་དེ་ནི་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཡང་དུ་བ་ལ་ཡོད་དོ། །ལན་ཅིག་དེ་ལྟར་ མཐོང་བ་ལས་ཀྱང་དེའི་འབྲས་བུར་འགྲུབ་སྟེ། འ

【現代漢語翻譯】同樣，對於其他事物來說，其自性也會發生變化，因為它們之間沒有差別。同樣，對於自性推理的其他情況，也應理解為，只有那些與自性完全相同的量，以及與自性相關的量，才能被理解為需要證明的對象。任何與事物完全相關或相關的自性，都是必然依賴於該事物而存在的。所謂與事物相關的自性，是指該事物本身所固有的。如果事物本身都消失了，那麼它又如何存在呢？對於需要理解的其他事物來說，結果是有效的理由，因為它是無誤的。如果不是由它所產生的，那就不是無誤的，因為不依賴於它的事物，其同時出現是不確定的。如果其他事物是有效的理由，那麼它又如何成為該事物的屬性呢？因為它依賴於它。那麼，它如何成為原因和結果的事物呢？因為它本身就是原因和結果。如果不是這樣，依賴關係就無法成立。如果煙的依賴是地面，而原因是火，那又該如何解釋呢？那也是煙，或者說是其原因的基礎，因此它本身就是原因。如果因為是由它所產生的，所以結果是可以理解的，那麼它就是可以理解一切事物的存在，因為一切事物都有產生和被產生的可能性嗎？不是的，因為沒有它也能產生的事物，不一定是由它所產生的。因此，原因有多少自性，沒有它們就不會產生結果，這些就是有效的理由，因為它們必然是結果。只有那些沒有它們就不會產生的屬性，才是原因的屬性。如果說部分地產生和被產生是錯誤的，那也不是的，因為如果它把握了被產生的特殊性和特徵的差異，那就是我們所希望的。如果不希望表達沒有區分的普遍性，那就是錯誤的，因此我們不希望那樣。如果說『煙不會與火相混淆』，這又該如何理解呢？如果與它相混淆，那麼它就會超越其原因。如果它的特徵無法被觀察到，那麼如果能夠觀察到什麼，就能夠觀察到什麼。如果其中一個不完整，那麼無法觀察到的就是它的結果，而煙就具有這種結果。僅僅一次看到這種情況，也能證明它是其結果，因為... རྒྱུ་ལ་རང་བཞིན་ཇི་སྙེད་ཅིག །མེད་ན་མི་འབྱུང་འབྲས་བུ་ནི། །དེ་དག་ནི། གཏན་ཚིགས་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་ཕྱིར། །(因有多少自性，沒有它們就不會產生結果，這些就是有效的理由，因為它們必然是結果。)

【English Translation】 Similarly, for other things, their own nature will also change, because there is no difference between them. Likewise, for other cases of self-nature reasoning, it should be understood that only those quantities that are exactly the same as self-nature, and those related to self-nature, can be understood as the objects to be proven. Any self-nature that is completely related or related to a thing is necessarily dependent on that thing to exist. The so-called self-nature related to a thing refers to what is inherent in the thing itself. If the thing itself disappears, then how can it exist? For other things that need to be understood, the result is a valid reason, because it is infallible. If it is not produced by it, then it is not infallible, because for things that do not depend on it, their simultaneous appearance is uncertain. If other things are valid reasons, then how can it become the attribute of that thing? Because it depends on it. Then, how does it become the thing of cause and effect? Because it itself is the cause and effect. If it is not like this, the dependency cannot be established. If the dependency of smoke is the ground, and the cause is fire, then how should it be explained? That is also smoke, or the basis of its causes, so it itself is the cause. If because it is produced by it, the result can be understood, then it is the existence that can understand all things, because all things have the possibility of being produced and being produced? No, because things that can be produced without it are not necessarily produced by it. Therefore, how many self-natures does the cause have, without which the result will not be produced, these are valid reasons, because they are necessarily the result. Only those attributes without which they will not be produced are the attributes of the cause. If it is wrong to say that partially producing and being produced is wrong, then it is not, because if it grasps the particularity of the produced and the difference of characteristics, then that is what we want. If we do not want to express the generality without distinction, then it is wrong, so we do not want that. If it is said that 'smoke will not be confused with fire', how should this be understood? If it is confused with it, then it will transcend its cause. If its characteristics cannot be observed, then if something can be observed, something can be observed. If one of them is incomplete, then what cannot be observed is its result, and smoke has this result. Seeing this situation only once can also prove that it is its result, because... རྒྱུ་ལ་རང་བཞིན་ཇི་སྙེད་ཅིག །མེད་ན་མི་འབྱུང་འབྲས་བུ་ནི། །དེ་དག་ནི། གཏན་ཚིགས་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་ངེས་པའི་ཕྱིར། །(How many self-natures does the cause have, without which the result will not be produced, these are valid reasons, because they are necessarily the result.)

བྲས་བུ་མ་ཡིན་པ་ནི་རྒྱུ་མ་ཡིན་པ་ལས་ལན་ཅིག་ཀྱང་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་གཙུབ་ཤིང་གཙུབས་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་མེ་ མེད་ཀྱང་འབྱུང་བས་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ་བུད་ཤིང་འགྱུར་བའི་རྒྱུ་དྲོ་བའི་རེག་པའི་ཁྱད་པར་ནི་མེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུ་ཡང་རྒྱུ་མེད་པར་འབྱུང་ན་ནི་རྒྱུ་མེད་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། ། 2-994 གང་ཞིག་གང་མེད་པར་འབྱུང་བ་དེ་ནི་དེའི་རྒྱུ་ཅན་མ་ཡིན་ནོ། །དུ་བ་ཡང་མེ་མེད་པར་འབྱུང་སྟེ། དེས་ནི་དེའི་རྒྱུ་ཅན་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་གཞན་གྱི་རྒྱུ་ཅན་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་རྒྱུ་མེད་པ་ཅན་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་མེད་ཀྱང་མེ་ཡོད་ན་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་དེའམ་གཞན་ཡང་རུང་སྟེ། དེ་སྐྱེད་པའི་ རང་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ལས་ཇི་ལྟར་འབྱུང་བར་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་དེའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ནི་དེ་བསྐྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་མེད་པ་ཅན་དུ་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་དེ་ཉིད་འབྱུང་ བ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། དེ་དང་འདྲ་བ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། མི་འདྲ་བ་ལས་འབྱུང་བ་ཇི་ལྟར་དེ་དང་འདྲ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་དང་འདྲ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དེ་དང་འདྲ་ བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་མི་འདྲ་བ་ལས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲ་བ་འབྱུང་ན་ནི་དེ་དག་གི་ནུས་པ་མ་ངེས་པས་རྒྱུའི་ཐ་དད་པ་ཐ་དད་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཐའ་དག་གི་སྣ་ཚོགས་ཀྱི་རང་བཞིན་རྒྱུ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་ཡང་ཉེས་པ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ལས་སྐྱེ་བར་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ཐ་དད་པ་དང་། ཐ་དད་པ་མིན་པ་ལས་འབྲས་བུ་ཐ་དད་པ་དང་། 2-995 ཐ་དད་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དུ་བ་ནི་མཐོང་བའི་རྣམ་པ་དང་རིགས་མི་མཐུན་པའི་དོན་ལས་མི་འབྱུང་སྟེ། རྒྱུ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་། རྒྱུ་མེད་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །རྟག་ཏུ་ཡོད་པའམ་མེད་པར་འགྱུར། །དངོས་པོ་རྣམས་ནི་རེས་འགའ་ཞིག །འབྱུང་བ་བལྟོས་པ་ལས་ཡིན་ནོ། །དུ་བ་དེ་རྒྱུ་མེད་པ་ལས་འབྱུང་ན་ནི། ལྟོས་པ་ མེད་པའི་ཕྱིར་ནམ་ཡང་མི་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་འབྱུང་བ་ལ་མ་ཚང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་འདོད་པའི་དུས་བཞིན་ནོ། །ཡང་ན་ནི་དེའི་ཚེ་ཡང་འབྱུང་བར་མི་འགྱུར་ཏེ། མེད་པའི་དུས་ དང་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་རྣམས་ནི་རེས་འགའ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་དུས་དག་ན་དེ་འབྱུང་བ་རུང་བ་ཉིད་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡུལ་དང་དུས་རུང་བ་དང་མི་རུང་བ་ཉིད་འདྲ་བ་ཅན་དག་ནི་དེ་དང་ལྡན་པ་དང་ཡང་ཅིག་ཤོས་དག་ཏུ་ངེས་པ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རུང་བ་ཉིད་དེ་ཡང་རྒྱུའི་དངོས་པོ་ ལས་གཞན་ནམ་ཅི། དེའི་ཕྱིར་ཡུལ་དང་དུ

【現代漢語翻譯】因為沒有因就不會有果，所以沒有因就不會產生結果。如果說，像鉆木取火等，即使沒有火也能產生，所以不是沒有果。不是這樣的，因為木柴轉變的因，溫暖的觸覺的特殊性就是火。如果果沒有因也能產生，那麼就會變成無因。凡是從無而生的事物，就不是以它為因的。煙也是在沒有火的情況下產生的，因此它不會變成以火為因。如果說，因為是以其他為因而不是無因，也不是這樣的，因為對於那個也同樣適用，即使沒有那個，如果有火也會產生。或者無論是那個還是其他的，如果不是產生它的自性，又怎麼會產生呢？因為不是自己的自性，所以不是產生它的，因此會變成無因。如果說，不是那個本身產生，而是產生和它相似的，那麼從不相似的事物中產生的，怎麼會和它相似呢？因為是從和它相似的事物中產生的，所以會變得和它相似。如果說，即使從不相似的事物中也能產生和它相似的，那麼這些事物的能力就不確定，因為不能使因的差別產生差別，一切事物的各種自性都會變成無因。對於那個，過失已經說過了。一切事物也會從一切事物中產生。因此，從不同的因和不不同的因中，會產生不同的果和不不同的果。因此，煙不會從與可見的形狀和種類不一致的事物中產生，因為會陷入無因的境地。即使這樣，『沒有因就不依賴於其他，因此會變成常有或常無。事物有時產生，是因為依賴於條件。』如果煙是從無因而產生的，那麼因為不依賴於條件，就不會不產生，因為對於它的產生沒有不完整的，就像想要的時候一樣。或者在那個時候也不會產生，因為和沒有的時候沒有區別。依賴於條件的事物有時會變化，因為在存在和不存在的時候，都具有產生它的可能性。地點和時間，相似的適宜和不適宜，因為不能確定是和它在一起還是和其他在一起。適宜本身是因的事物之外的東西嗎？因此，地點和時間

【English Translation】 Because there is no cause, there will be no result, so there will be no result without a cause. If it is said that, like drilling wood to make fire, it can be produced even without fire, so it is not without result. It is not like this, because the cause of the transformation of firewood, the particularity of the warm touch, is fire. If the result can be produced without a cause, then it will become causeless. Whatever arises without something, that is not caused by it. Smoke also arises without fire, so it will not become caused by fire. If it is said that it is not causeless because it is caused by something else, it is not like this, because the same applies to that, even if there is not that, it will arise if there is fire. Or whether it is that or something else, how can it arise if it is not the self-nature that produces it? Because it is not its own self-nature, it does not produce it, so it will become causeless. If it is said that it is not that itself that arises, but something similar to it that arises, then how can what arises from dissimilar things be similar to it? Because it arises from something similar to it, it will become similar to it. If it is said that even from dissimilar things, something similar to it can arise, then the abilities of these things are uncertain, because they cannot make the difference of cause produce difference, and the various self-natures of all things will become causeless. For that, the fault has already been stated. All things will also arise from all things. Therefore, from different causes and non-different causes, different results and non-different results will arise. Therefore, smoke will not arise from things that are inconsistent with the visible shape and kind, because it will fall into the state of causelessness. Even so, 'Without a cause, one does not depend on others, so one will become either permanent or non-existent. Things sometimes arise because they depend on conditions.' If smoke arises from no cause, then because it does not depend on conditions, it will not fail to arise, because there is nothing incomplete for its arising, just like when one wants it. Or it will not arise at that time either, because there is no difference from when it does not exist. Things that depend on conditions sometimes change, because at times of existence and non-existence, they have the possibility of producing it. Place and time, similar suitability and unsuitability, because it cannot be determined whether it is with it or with something else. Is suitability itself something other than the thing of cause? Therefore, place and time

ས་འགའ་ཞིག་སྤངས་ནས་ཡུལ་དང་དུས་གཞན་དག་ན་ཡོད་པའི་དངོས་པོ་ནི་དེ་དག་ལ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་དེ་ལྟར་ཡོད་པ་ཉིད་ལྟོས་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-996 དེ་དག་གིས་བྱས་པའི་ཕན་པ་ལ་མི་ལྟོས་པ་ནི་དེར་ངེས་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་ཡུལ་དང་དུས་ངེས་པའི་ཕྱིར་གང་ན་དུ་བ་དེ་ལན་ཅིག་མཐོང་ལ། མ་ཚང་ ན་མ་མཐོང་བ་ནི་འདིའི་དེས་བསྐྱེད་པར་བྱ་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་ན་ལན་འགའ་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དེར་ངེས་པ་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་གཞན་ལས་འབྱུང་བར་འགྱུར། འབྱུང་ ན་ནི་དུ་བ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དུ་བ་ནི་དེས་བསྐྱེད་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྒྱུ་ཡང་འབྲས་བུ་དེ་ལྟ་བུ་བསྐྱེད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ། ། དེ་བཞིན་ལས་ཀྱང་འབྱུང་ན་ནི་དེ་དེའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པས་ལན་འགའ་ཡང་བསྐྱེད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །ཡང་ན་དེ་དུ་བ་མ་ཡིན་ཏེ་དུ་བ་བསྐྱེད་པའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ལས་ བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་དེ་ཉིད་མེ་ཡིན་པས་འཁྲུལ་པ་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་བརྒྱ་བྱིན་སྤྱི་བོ་མེའི། །རང་བཞིན་ཡིན་ན་དེ་ཉིད་མེ། །འོན་ཏེ་དེ་མེའི་རང་བཞིན་ མིན། །ཇི་ལྟར་དེ་ལས་དུ་བ་འབྱུང་། །དུ་བའི་རྒྱུ་ཡི་རང་བཞིན་མེ། །དེ་ཡི་ནུས་པའི་བྱེ་བྲག་ལྡན། །དུ་བ་དུ་བའི་རྒྱུ་མིན་ལས། །འབྱུང་ན་དེ་ནི་རྒྱུ་མེད་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། 2-997 འོ་ན་དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ཐ་དད་པ་ལས་འབྲས་བུ་འབྱུང་སྟེ། དཔེར་ན་མིག་དང་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ལས་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ལྟ་བུའོ་ཞེ་ན། གཅིག་པུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་ པའམ། དེའི་རང་བཞིན་ཡིན་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །འོན་ཀྱང་ཚོགས་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་དང་དེའི་རང་བཞིན་ཡིན་ཏེ། དེ་ཁོ་ན་རྗེས་སུ་དཔག་གོ །ཚོགས་པ་དེ་ཉིད་འབྲས་བུའི་རང་གི་ངོ་ བོ་གནས་པའི་རྟེན་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་རྣམས་ཀྱང་རྣམ་གྲངས་མེད་པར་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་ཅུང་ཟད་ལྕི་བ་ལ་སོགས་པའི་རིགས་མི་མཐུན་པ་ལས་ ཨུཏྤལ་ལ་སོགས་པ་འབྱུང་བར་མཐོང་བ་ལ་དེ་ལ་ཡང་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་ཀྱང་རང་གིས་ཁོ་ན་ལས་རབ་ཏུ་སྐྱེ་བ་ཅན་ལས་རང་གི་ངོ་བོ་ཐ་དད་པ་ཡོད་པ་ཁོ་ན་སྟེ། རྒྱུའི་རང་བཞིན་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་དཔེར་ན་ས་བོན་དང་སྡོང་བུ་ལས་སྐྱེ་བའི་ཆུ་ཤིང་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟ་བུ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་གསལ་བ་ཁོ་ནར་རྣམ་པ་ཐ་དད་པའི་སྒོ་ནས་རྣམ་ པར་འབྱེད་དོ། །འབྲས་བུ་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་པའི་རྒྱུ་ཡང་དེ་མ་ཐག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་འབྲས་བུའི་རྗེས་རང་བཞིན་མཚུངས་པ་རྣམས་ལ་འདྲ་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བའི་ཆུ་ཤིང་སྡོང་བུ་ལས་སྐྱེ་བ་དག

【現代漢語翻譯】捨棄某些處所，在其他處所和時間存在的物體，被稱為依賴於那些事物而存在。像這樣，如此存在本身就是依賴。不依賴於它們所產生的利益，因為在那裡必然是不允許的。因此，爲了確定處所和時間，哪裡有煙，就看到一次；不完整時，就看不到。這是由它所產生的自性。否則，多次也不會有。如果它在那裡是確定的，那麼怎麼會從其他事物產生呢？如果產生，那就不是煙了，因為煙是由它產生的自性的差別。同樣，因也是產生那樣果的自性。同樣，如果從業產生，那麼它不是那樣的自性，所以多次也不會產生。或者，那不是煙，因為它是從不產生煙的自性中產生的。如果是它的自性，那麼它本身就是火，所以沒有錯誤。如果百神的頭是火的自性，那麼它本身就是火。然而，它不是火的自性，怎麼會從它產生煙呢？煙的因的自性不是火，它具有那種能力的差別。如果煙不是從煙的因產生，那麼它就變成無因了。』這些是總結的偈頌。那麼，果如何從不同的共同作者產生呢？例如，從眼和色等產生識。沒有什麼是單獨產生的，也不是它的自性。然而，是集合產生，並且是它的自性，只有那個可以推斷。那個集合本身是果的自性存在的所依。因此，共同作者也產生無數的種類。對於那些看到從稍微重的東西等不同種類產生蓮花等，也可以這樣說，但只有從自己單獨產生，並且具有不同的自性。因為因的自性不同，例如從種子和樹幹產生的水果。像這樣，在世間上，只有通過不同的方式才能清楚地區分。推斷果的因也是緊隨其後的。那是因為果的後續與自性相似的事物是相同的，例如從後續相關的樹幹產生的水果。

【English Translation】 Abandoning certain places, an object existing in other places and times is said to be dependent on those things. Like this, such existence itself is dependence. It does not depend on the benefits produced by them, because it is necessarily not allowed there. Therefore, in order to determine the place and time, where there is smoke, it is seen once; when it is incomplete, it is not seen. This is the nature of being produced by it. Otherwise, there would not be many times. If it is certain there, then how can it arise from other things? If it arises, then it is not smoke, because smoke is the difference of the nature produced by it. Similarly, the cause is also the nature of producing such a result. Similarly, if it arises from karma, then it is not its nature, so it will not arise many times. Or, that is not smoke, because it arises from a nature that does not produce smoke. If it is its nature, then it itself is fire, so there is no mistake. If the head of Indra is the nature of fire, then it itself is fire. However, it is not the nature of fire, how can smoke arise from it? The nature of the cause of smoke is not fire, it has the difference of that power. If smoke does not arise from the cause of smoke, then it becomes causeless.』 These are the verses of summary. Then, how does the result arise from different co-actors? For example, consciousness arises from the eye and form, etc. There is nothing that produces alone, nor is it its nature. However, it is the collection that produces, and it is its nature, only that can be inferred. That collection itself is the basis of the existence of the nature of the result. Therefore, the co-actors also produce countless kinds. For those who see lotuses, etc., arising from slightly heavy things, etc., different kinds, it can also be said like that, but only from oneself alone, and having a different nature. Because the nature of the cause is different, for example, fruit trees arising from seeds and trunks. Like this, in the world, it can only be clearly distinguished through different ways. The cause that infers the result is also immediately following. That is because the subsequent of the result is the same for things that are similar in nature, for example, fruits arising from subsequent related trunks.

་བཞིན་ནོ། ། 2-998 གང་ལ་དངོས་ཀྱི་རྒྱུ་ཐ་དད་པ་དེ་ལ་ནི་རང་བཞིན་ཐ་དད་པ་ཡང་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ས་བོན་དང་སྡོང་བུ་ལས་སྐྱེ་བ་ཅན་དེ་དག་ཉིད་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་གང་ ལ་ཅི་འདྲ་བ་མཐོང་བ་དེ་ལས་ནི་དེ་འདྲ་བ་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་ཡིན་ནོ། །བར་དུ་ཆུད་པའི་རྒྱུ་བརྒྱུད་པ་དག་ནི་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་པས་འཁྲུལ་པ་མེད་དོ། ། རྣམ་པ་ཐ་དད་པ་འབའ་ཞིག་ནི་དེ་དང་དེ་མ་ཡིན་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །འོན་ཀྱང་རང་བཞིན་གཞན་ཡང་ཡིན་ཏེ། བཅོས་མ་དང་བཅོས་མ་མ་ཡིན་པའི་ནོར་བུ་དང་མུ་ ཏིག་དང་བྱེ་རུ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་མེ་ཏོག་ཐ་དད་པ་སྟེ། སྔོན་པོ་དང་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་མེ་ཏོག་ཅན་གྱི་ཤུར་པ་ཀ་བཞིན་ནོ། ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་འབྲས་བུ་ སྟེ། འབྲས་བུ་མེད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་ཀར་གོ་ཏ་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་རོ་ལས་ཏེ། ནགས་དང་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་རྒྱལ་མོ་ག་གོན་བཞིན་ནོ། །ཁ་ཅིག་ཏུ་ནི་ནུས་པ་སྟེ། རེག་ པ་དང་མྱངས་པས་འཁྲུ་པའི་ཨ་རུ་ར་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་ཕྱེ་བའི་འབྲས་བུ་ནི་རྒྱུ་ལ་འཁྲུལ་པ་མེད་དོ། །རྒྱུ་ཁྱད་པར་ཡོད་ཀྱང་འབྲས་བུ་ཁྱད་པར་མེད་ན་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-999 རྗེས་སུ་འགྲོ་དང་ལྡོག་པ་ལས། །གང་ཞིག་གང་གི་རྗེས་འགྲོར་མཐོང་། །དེ་ཡི་རང་བཞིན་དུ་རྒྱུ་ཅན། །དེ་ཕྱིར་མི་མཐུན་ལས་མི་འབྱུང་། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་དངོས་པོའམ། །རང་བཞིན་ངེས་པར་བྱེད་པ་ ལས། །མེད་ན་མི་འབྱུང་ངེས་པ་སྟེ། །མ་མཐོང་ལས་མིན་མཐོང་ལས་མིན། །གཞན་དང་གཞན་ཞིག་གཞན་དག་དང་། །ངེས་པར་ཡོད་པའི་ངེས་པ་གང་། །དོན་གཞན་རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་ཆོས། །ཡིན་ན་གོས་ལ་ ཚོན་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། གཞན་ཡང་། ཆོས་དོན་གཞན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་ཅན། །ཡིན་པར་གྱུར་ན་དེ་གཞན་ཉིད། །དེ་གྲུབ་ན་མ་གྲུབ་པའམ་རྒྱུ་ཐ་དད་པ་ནི་ དེའི་རང་བཞིན་དུ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་ཐ་དད་པའམ། རྒྱུ་ཐ་དད་པ་ནི་འདི་ཁོ་ན་ཡིན་ཏེ། ཆོས་འགལ་བར་གནས་པའམ་རྒྱུ་ཐ་དད་པའོ། །དེས་ཀྱང་ཐ་དད་པར་ མི་འགྲུབ་ན་ནི་འགའ་ཡང་གང་ལས་ཀྱང་ཐ་དད་མེད་པས་རིལ་རྫས་གཅིག་ཏུ་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་ལྷན་ཅིག་སྐྱེ་བ་དང་འཇིག་པ་དག་དང་། ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་ལ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བར་འགྱུར་ རོ། །དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ན་ཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་བའམ། མིང་ཐ་དད་པར་ཟད་དེ། དོན་ཁས་བླངས་ནས་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་དོན་ཐ་དད་པ་ཉིད་མེད་ཀྱང་དངོས་པོའི་དུས་ན་མི་རྟག་ཉིད་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པར་མཚུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། 2-1000 མི་རྟག་པ་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་གང་ཕྱིས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བ་གཞན་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དེ། དངོས་པོ་སྐད་ཅ

【現代漢語翻譯】 2-998 對於具有不同實際原因的事物，其性質也必然不同。例如，那些從種子和樹木中生長的東西就是如此。因此，從所見之物可以推斷出相似之物。中間的因果鏈不是推斷出來的，因此沒有錯誤。僅僅是不同的形式，也不是它不是那個的理由。然而，性質也可能是不同的，例如人造的和非人造的寶石、珍珠和珊瑚等。在某些情況下，花朵是不同的，例如藍色和其他顏色的花朵的灌木。在某些情況下，果實是不同的，例如沒有果實的和另一種的杏子。在某些情況下，味道是不同的，例如森林和其他種類的余甘子。在某些情況下，功效是不同的，例如觸控和品嚐后引起腹瀉的訶子。因此，非常明顯區分的果實，其原因是沒有錯誤的。即使原因不同，但果實沒有區別，那將成為一個缺陷。 2-999 從隨行和背離中，凡所見隨行之物，皆為彼之自性因。是故不生於不合。因與果，事物或，自性決定之法中，若無則不生是定，不見非不見所生。他與他者與他物，決定有之決定者，異義具因之法性，若然如衣之染色。以上是總結的偈頌。此外，如果一個法的事物是其他事物的理由，那麼它就是那個其他事物本身。如果它成立，那麼未成立或不同的原因就不是它的性質。事物的不同或原因的不同僅在於此：法存在於矛盾之中或原因不同。即使這樣也不能證明不同，那麼沒有任何東西與任何東西不同，因此會變成一個單一的整體。因此，生和滅同時發生，一切都將與一切緊密相連。如果不是這樣，那麼『一』這個詞本身就不會存在，或者只是名稱不同而已，因為在承認意義之後才這樣說。如果原因和事物本身沒有不同，那麼在事物存在時，無常本身並沒有成立，因此它的性質不也一樣嗎？ 2-1000 所謂的無常，後來會成立，沒有其他任何東西，事物只是瞬間...

【English Translation】 2-998 For things with different actual causes, their nature must also be different. For example, those that grow from seeds and trees are like that. Therefore, from what is seen, one can infer what is similar. The intermediate chain of cause and effect is not inferred, so there is no error. Merely different forms are not the reason why it is not that. However, the nature may also be different, such as artificial and non-artificial gems, pearls, and corals, etc. In some cases, the flowers are different, such as shrubs with blue and other colored flowers. In some cases, the fruits are different, such as apricots without fruits and another kind. In some cases, the taste is different, such as forests and other kinds of Emblica officinalis. In some cases, the efficacy is different, such as Terminalia chebula that causes diarrhea upon touching and tasting. Therefore, the fruits that are very clearly distinguished, the reason is that there is no error. Even if the causes are different, but the fruits are not different, that would become a defect. 2-999 From following and diverging, Whatever is seen to follow, Is the cause of its nature. Therefore, it does not arise from the incompatible. Cause and effect, things or, In the Dharma that determines nature, If absent, then it is certain not to arise, Not born from the unseen, not from the seen. Other and another and other things, The certainty of what is certainly present, A Dharma with a different meaning and cause, If so, like dyeing clothes. The above is a summary verse. Furthermore, if a Dharma's thing is the reason for other things, then it is that other thing itself. If it is established, then the unestablished or different cause is not its nature. The difference of things or the difference of causes lies only in this: the Dharma exists in contradiction or the causes are different. Even if this cannot prove the difference, then nothing is different from anything, so it will become a single whole. Therefore, birth and death occur simultaneously, and everything will be closely connected to everything. If it is not so, then the word 'one' itself will not exist, or it will just be a different name, because it is said that way after acknowledging the meaning. If the cause and the thing itself are not different, then when the thing exists, impermanence itself is not established, so isn't its nature the same? 2-1000 The so-called impermanence, which will be established later, there is nothing else, things are just momentary...

ིག་མར་གནས་པའི་ཆོས་ཅན་དེ་ཁོ་ན་མི་རྟག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མང་དུ་བཤད་ ཟིན་ཏོ། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཚིག་ཐ་དད་པ་ལ་ཡང་རྒྱུ་མཚན་ཁྱད་པར་གཞན་སྤོང་བ་དང་མི་སྤོང་བ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་སྐབས་ནི་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། ། འདིའི་རང་བཞིན་དེ་ནི་མཐོང་བཞིན་དུ་ཡང་བློ་ཞན་པ་ཡོད་པ་དམིགས་པས་རྟག་ཏུ་དེ་ལྟར་ཡོད་པར་དོགས་པས་བསླུས་པའམ། འདྲ་བ་གཞན་འབྱུང་བས་བསླུས་པས་མི་རྟོགས་སོ། །སྐད་ཅིག་མ་མཐའ་ མ་མཐོང་བ་རྣམས་ལ་ངེས་པའི་ཕྱིར་འདི་མི་དམིགས་པས་མི་གནས་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དེའི་ཚེ་ངེས་པའི་དུས་ཡིན་པས་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་རྣམ་པར་གཞག་གོ་ཞེས་ཀྱང་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ ལྟ་མ་ཡིན་ན་གཞན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ཡིན་ནམ། རྒྱུ་མཚན་མེད་པ་ཅན་ཉིད་ཡིན་ཡང་རུང་སྟེ་མི་རྟག་པ་ཉིད་དོན་གཞན་ཁོ་ནར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་ན་ནི་དངོས་པོ་དེ་དང་ ལྡན་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལ་མི་དགོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དགོས་ན་ནི་དེ་ཉིད་འདིའི་རང་གི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་མི་རྟག་པ་ཡིན་པས་གཞན་གྱིས་ཅི་ཞིག་བྱ། རང་བཞིན་གྱིས་མི་གཡོ་ན་ནི་དོན་གཞན་དང་ལྡན་ཡང་དེའི་ངོ་བོ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1001 མི་རྟག་པ་ཉིད་དམ་ཆོས་གཞན་དེ་ཡང་དོན་གཞན་ལས་བྱུང་བ་ན་རྒྱུ་ཡིན་པའམ་འབྲས་བུ་ཡིན་པ་ཞིག་ཏུ་འགྱུར་གྲང་། རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་པ་ནི་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ ལ་ཡོད་པར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ། ཕྱིས་འབྱུང་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་ཉིད་མིན། །འབྲས་བུ་ན་ཡང་ག་ལ་ངེས། །དེ་དངོས་པོ་གྲུབ་ནས་ཕྱིས་དོན་གཞན་ལས་འབྱུང་ན་ཇི་ ལྟར་དེའི་རྒྱུ་ཡིན། གཞན་གྱི་ཕན་པ་ལ་བལྟོས་པའི་འབྲས་བུ་ཡང་རྒྱུ་ལ་གདོན་མི་ཟ་བར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ཡོད་པའི་གཏན་ཚིགས་མ་ངེས་པ་ཉིད་དོ། །དངོས་པོ་ཙམ་ལས་ བྱུང་བ་ཡིན་ན་ཡང་གཞན་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་མེད་པ་དང་དེ་ཙམ་གྱིས་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་གྲུབ་བོ། །དེ་ལས་འགའ་ཞིག་བྱུང་ཡང་དེ་ལ་མི་དགོས་པས་ཉམས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ ཐལ་བ་སྔ་མ་བཞིན་ནོ། །དེས་ན་མི་འཇིག་པའི་རང་བཞིན་གྱི་དངོས་པོ་ལ་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་རྗེས་སུ་མི་དཔོག འདི་ལྟར་མི་རྟག་པ་མ་ཡིན་པའི་དངོས་པོ་ ལ་ནི་འགར་ཡང་སྐྱེ་བ་མ་མཐོང་ལ། མ་མཐོང་བ་ལས་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པ་དེས་ན་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བ། །ཙམ་གྱིས་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་མིན། ། 2-1002 འཁྲུལ་པ་སྲིད་པ་ཙམ་ཉིད་ཕྱིར། །ཕྲུ་བའི་འབྲས་ནི་ཚོས་པ་བཞིན། །མང་པོ་ཞིག་ཚོས་པར་མཐོང་། །ཡང་ཕྲུ་བའི་ནང་དུ་ཆུད་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་ཚོས་པར་མི་འགྲུབ་སྟེ། འཁྲུལ་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ རོ། །འདི་ལྟར་འདི་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་ཡིན་ལ་འདི་དང་ཚོས་པའི་རྒྱ

【現代漢語翻譯】已經多次說過，作為有法的事物，它本身就是無常的。關於法和有法這兩個詞的差異，以及諸如排除或不排除其他特殊原因的情況，已經在《釋量論》中闡述過了。即使親眼看到事物的本性，由於愚鈍，人們會因為懷疑事物總是如此而受到欺騙，或者因為出現其他相似的事物而受到欺騙，因此無法理解。對於那些沒有看到最後剎那生滅的人來說，爲了確定這一點，因為沒有觀察到它的存在，所以認為它是不存在的。因此，在那時，因為是確定的時刻，所以被認為是無常的。如果不是這樣，那麼無論它是有其他原因的，還是沒有原因的，無常本身都會變成完全不同的東西。如果是這樣，那麼它就不會與該事物相關聯，因為它不需要它。如果需要它，那麼它本身就是該事物固有的無常，還需要其他什麼呢？如果它的本性是不變的，那麼即使它與其他事物相關聯，它的本質也是不合理的。無常本身或者其他的法，如果是從其他事物產生的，那麼它會變成原因或者結果嗎？如果不是原因和結果，那麼就沒有關聯。因此，不可能推斷它存在於該事物中。對此，如果後來產生，就不是原因；如果是結果，也不確定。如果事物成立之後，後來從其他事物產生，怎麼會是它的原因呢？即使是依賴於其他事物利益的結果，也並非必然存在於原因中，因此，它存在的理由是不確定的。即使僅僅是從事物本身產生的，因為不依賴於其他事物，所以與不存在的事物之間的關聯就成立了。即使從中產生了一些東西，因為不需要它，所以也不會減少，就像之前的灰燼一樣。因此，對於不朽的事物，不能進行推斷。如何不能推斷呢？對於非無常的事物，從未見過任何產生。從沒有見過的事物中，與不同方的相違之處，因此是無誤的。如果僅僅是沒有在不同方見到，就不是沒有錯誤。因為可能存在錯誤，就像未成熟的果實一樣。雖然看到很多果實成熟，但是僅僅因為包含在未成熟的果實中，並不能保證成熟，因為看到了錯誤。就像這樣，具有這種本性，並且與成熟的原因

【English Translation】 It has been said many times that as a phenomenon that exists, it is itself impermanent. Regarding the difference between the terms 'dharma' (ཆོས་, dharma, 法) and 'dharmin' (ཆོས་ཅན, dharmin, 有法), and the occasions such as excluding or not excluding other special reasons, it has already been explained in the Pramāṇavārttika (釋量論). Even when seeing its nature, due to dullness, one is deceived by suspecting that it is always like that, or deceived by the arising of other similar things, and thus does not understand. For those who have not seen the last moment of arising and ceasing, in order to ascertain this, because one does not observe its existence, one thinks that it does not exist. Therefore, at that time, because it is a definite moment, it is established as impermanent. If it is not like that, then whether it has other reasons or no reasons, impermanence itself will become something completely different. If it is like that, then it will not be associated with that thing, because it does not need it. If it needs it, then it itself is the inherent impermanence of this thing, so what else is needed? If its nature is unmoving, then even if it is associated with other things, its essence is unreasonable. Is impermanence itself or that other dharma a cause or a result if it arises from something else? If it is not a cause or a result, then there is no connection. Therefore, it is impossible to infer that it exists in that thing. Regarding that, if it arises later, then it is not a cause; if it is a result, it is also uncertain. If a thing arises from something else after it has been established, how can it be its cause? Even a result that depends on the benefit of something else is not necessarily present in the cause, therefore, the reason for its existence is uncertain. Even if it arises merely from the thing itself, because it does not depend on anything else, the connection with non-existence is established. Even if something arises from it, because it does not need it, it does not diminish, just like the previous ashes. Therefore, one cannot infer an imperishable nature of a thing. How can one not infer? For a non-impermanent thing, one has never seen any arising. From what has not been seen, the opposite of the dissimilar side, therefore, it is without error. If merely not seeing it on the dissimilar side does not mean it is without error, because error is possible, like unripe fruit. Although many fruits are seen to ripen, merely being contained within an unripe fruit does not guarantee ripening, because error is seen. Like this, having such a nature and the cause of ripening

ུ་འདྲ་བ་དག་ཚོས་སོ་ཞེས་བྱ་བར་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་དེ་ལྷག་མ་དང་ལྡན་ པའི་འཁྲུལ་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །ཡང་ལྷག་མ་དང་ལྡན་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག་ཡིན་ཞེ་ན། གང་ཞིག་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས། །ལྡོག་པ་རབ་ཏུ་སྟོན་བྱེད་པ། །དེའི་ལྡོག་པ་དེ་ནི་ མ་ངེས་པ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་འགྱུར་ཏེ། ལྡོག་པ་སྒྲུབ་པ་མ་མཐོང་ཙམ། །དེ་ནི་ཐེ་ཚོམ་རྒྱུ་ཡིན་ཕྱིར། །དེ་ལ་ལྷག་མ་ལྡན་ཞེས་བརྗོད། །མི་དམིགས་པ་ ཐམས་ཅད་ནི་མེད་པ་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་གཅིག་ལོག་པས་གཞན་ལྡོག་པར་འདོད་པས་ནི་དེ་གཉིས་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་འབའ་ཞིག་ཀྱང་འདོད་པར་བྱ་དགོས་སོ། །དེ་ལྟ་མ་ ཡིན་ན་གཏན་ཚིགས་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། །གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ནི་ཚུལ་གསུམ་ལའང་། །དེ་ཡིས་མ་གྲུབ་ལྡོག་དོན་དང་། །འཁྲུལ་པ་ཅན་གྱི་གཉེན་པོ་ནི། །ངེས་པ་བརྗོད་པར་མཛད་པ་ཡིན། ། 2-1003 འབྲེལ་པ་མེད་པར་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པ་ངེས་པ་མེད་དེ། དེས་ན་དེ་ཉིད་སྟོན་པར་མཛད་པ་ནི་གཉིས་ཀ་ལ་རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ནི་སྒྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ངེས་པ་ བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ངེས་པས་ནི་འགལ་བ་དང་དེའི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པ་རྣམས་བསལ་ལོ། །ལྡོག་པ་ངེས་པ་ནི་མ་ངེས་པའོ། །གཉིས་ཀ་ལ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་གཅིག་ ལ་གྲུབ་པ་འགོག་པའོ། །རབ་ཏུ་གྲུབ་པ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ལྷག་མ་དང་ལྡན་པ་དང་། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་དག་གོ ། འབྲེལ་པ་མེད་པར་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་ལྡོག་ན་ནི་རེ་ཞིག་འགལ་བ་དང་མ་ངེས་པའི་གཉེན་པོར་གཉི་ག་བརྗོད་པར་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་འདི་ནི་རིགས་སོ་ཞེས་བཤད་པ་གང་ཡིན་ པ་སྟེ། ཆོས་མི་མཐུན་པ་སྨོས་པ་ནི་མ་ངེས་པའི་གཉེན་པོར་རོ། །གལ་ཏེ་དེས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བ་སྟོན་པར་བྱེད་ན་ནི་དེ་མ་སྨོས་ཀྱང་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ ལ་སྔར་བརྗོད་པས་ལྡོག་པར་འགྱུར་བ་མཐོང་བའི་འཁྲུལ་པ་གང་ཡིན་པ་ནི་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་ཚིག་གིས་མ་མཐོང་བ་ལ་དྲན་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན། མཐོང་བ་མ་རྟོགས་པར་ནི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པས་དེ་ལ་ནི་དྲན་པའི་དོན་དུ་བརྗོད་པར་རིགས་ན། 2-1004 མ་མཐོང་བ་ནི་མཐོང་བ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ནི་མཐོང་བས་གནོད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་མེད་ན་གྲུབ་པ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་དེ་གྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་བརྗོད་པ་དོན་མེད་དོ། །གལ་ ཏེ་མ་དམིགས་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་པས་དེའི་དོན་དུ་བརྗོད་དོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་མ་དམིགས་ཀྱང་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་མི་རྟོགས་ན་བརྗོད་པས་ཀྱང་ མི་རྟོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཡང་མི་དམིགས་པ་ཁོ་ན་རྗོད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཅིག་མི་དམིགས་པ་ནི་ག

【現代漢語翻譯】那些相似的事物不會變成『是』，否則，推論就會變成帶有剩餘的錯誤。什麼是『帶有剩餘』呢？僅僅因為沒有看見，就強烈地顯示出相反的情況。這種相反的情況是不確定的，會懷疑是否適用於不相似的一方。僅僅因為沒有看見相反的成立，這就是懷疑的原因。因此，這被稱為『帶有剩餘』。並非所有不可見的事物都能被理解為不存在。因此，如果想要通過一個事物的消失來推斷另一個事物的消失，就必須假定這兩個事物之間存在本質上的關聯。否則，推理就無法被理解。對於推理的三種方式來說，它闡述了未成立、相反的意義，以及錯誤的對治，即確定性。如果沒有關聯，那麼隨同和相反的情況就不會確定。因此，闡述這一點就是爲了確定兩者都成立，這就是成立的解釋。通過確定隨同，可以排除矛盾的事物以及與其相似的一方。確定相反的情況是不確定的。『兩者都』的意思是阻止在一個事物上成立。『完全成立』的意思是對相似的一方和不相似的一方產生懷疑，即帶有剩餘的情況和不共同的情況。如果沒有關聯，僅僅因為沒有看見就推斷相反的情況，那麼暫時來說，應該說矛盾和不確定的對治是什麼，這才是合理的。提到不相似的法，就是爲了對治不確定。如果它顯示了在不相似的一方沒有看見，那麼即使不提及也能理解。因此，先前所說的因為看見而產生的錯誤就不存在了。如果語言使人想起沒有看見的事物，那麼因為沒有理解看見，所以它不是一個分支，因此有理由爲了回憶的目的而說。沒有看見就是沒有看見，因此會被看見所損害。如果沒有看見，那麼就只有成立，因此爲了成立而說就是沒有意義的。如果僅僅因為沒有看見就說不存在是不正確的，那麼爲了這個目的而說呢？如果即使沒有看見也不理解不存在，那麼說了也不會理解，因為它只是在說沒有看見。一個事物沒有看見，就是沒有看見一切。

【English Translation】 Those similar things will not become 'is', otherwise, the inference will become an error with remainder. What is 'with remainder'? Just because of not seeing, it strongly shows the opposite. This opposite is uncertain, and there will be doubt whether it applies to the dissimilar side. Just because of not seeing the establishment of the opposite, this is the cause of doubt. Therefore, this is called 'with remainder'. Not all invisible things can be understood as non-existent. Therefore, if one wants to infer the disappearance of another thing through the disappearance of one thing, it is necessary to assume that there is an essential connection between the two things. Otherwise, the reasoning cannot be understood. For the three modes of reasoning, it elucidates the non-establishment, the opposite meaning, and the antidote to error, which is certainty. If there is no connection, then the concomitance and the opposite will not be certain. Therefore, elucidating this is to determine that both are established, which is the explanation of establishment. By determining the concomitance, one can exclude contradictory things and those similar to them. Determining the opposite is uncertain. 'Both' means preventing establishment in one thing. 'Completely established' means having doubts about the similar side and the dissimilar side, which are the cases of being with remainder and being uncommon. If there is no connection, and one infers the opposite just because of not seeing, then for the time being, what should be said is the antidote to contradiction and uncertainty, which is reasonable. Mentioning the dissimilar dharma is to counteract uncertainty. If it shows that one has not seen on the dissimilar side, then it can be understood even if it is not mentioned. Therefore, the error of seeing that was mentioned earlier does not exist. If language reminds one of things not seen, then because seeing is not understood, it is not a branch, so it is reasonable to say it for the purpose of recollection. Not seeing is not seeing, therefore it will be harmed by seeing. If there is no seeing, then there is only establishment, so saying it for the sake of establishment is meaningless. If it is incorrect to say that something does not exist just because it is not seen, then what about saying it for this purpose? If one does not understand non-existence even if one does not see, then saying it will not be understood either, because it is only saying that one does not see. Not seeing one thing is not seeing everything.

ཞན་མེད་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ ཕྱིར་རོ། །དེས་སྒྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འོན་ཀྱང་རང་ཉིད་མ་དམིགས་པས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། སྣང་བ་མ་མཐོང་ན་ནི་མེད་པར་རིགས་ཀྱི། དེ་མེད་ན་ནི་དེ་མི་རིགས་ཏེ། ལ་ལར་ འདོད་རྒྱལ་དུ་དེ་ལྟར་གྱུར་ཀྱང་དེ་དག་འབྲེལ་པ་མེད་པས་ཁྱབ་པ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་མེད་དོ་ཞེས་བརྗོད་པས་ཀྱང་དེ་ལྟར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་ལྡོག་པར་འདོད་པས་དེ་ལ་གང་གིས་ན་འདི་ལྡོག་པ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་བའི་རིགས་པ་བརྗོད་དགོས་སོ། །མེད་ཅེས་བྱ་བའི་ཚིག་གིས་ཀྱང་། །དེ་མེད་ཁོ་ན་མིན་གལ་ཏེ། ། 2-1005 ཇི་ལྟར་མེད་རིགས་དེ་བརྗོད་ན། །དེ་ཚེ་མེད་ཅེས་བྱ་བར་རྟོགས། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། དེ་མེད་པ་ལ་མི་དམིགས་པས་ལྡོག་པ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ཅུང་ཟད་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །གཞན་ཡང་། གལ་ཏེ་མ་མཐོང་བས་ལྡོག་འགྱུར། །ཇི་ལྟར་ལྷག་ལྡན་འཁྲུལ་ཅན་ཡིན། །དཔེར་ན་འབྲས་བུ་འདི་དག་ནི་སྨིན་པའམ་རོ་འདི་བྲོ་བ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ཁྱད་ པར་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཅིག་ལས་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ཟོས་པ་དང་འདྲ་བའོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །འདི་ལ་ཡང་ཟོས་པས་ལས་གཞན་ཕྱོགས་སུ་བྱས་ནས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མེད་པ་ལས་གཏན་ཚིགས་ མི་དམིགས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་འཁྲུལ་པ་ཡིན། ཁ་ཅིག་ན་རེ་མངོན་སུམ་གྱིས་གནོད་པར་དོགས་པའི་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་སུ་བྱས་པའི་ཡུལ་ལ་མེད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ན་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་བུར་དོགས་མེད་ན་ནི་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། གཞན་ལ་ཡང་མེད་པར་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚད་མ་ཞུགས་པས་གནོད་པར་བྱེད་ པ་ཡིན་གྱི། མ་ཞུགས་པར་གནོད་ན་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་ཡིད་བརྟན་དུ་མེད་དོ། །ལྡོག་པ་ནི་གྲུབ་པ་ཁོ་ན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟ་བུའི་ངོ་བོ་ནི་ངེས་པ་ལ་བལྟོས་སོ། ། 2-1006 མི་དམིགས་པས་འགའ་ཞིག་ལ་མེད་པར་གྲུབ་ཀྱང་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ནི་དེ་མེད་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མེད་པར་མི་འགྲུབ་པས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་ལྡོག་པ་མེད་པ་ནི་ལྷག་མ་དང་ལྡན་ པའི་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་། ལྡོག་པ་ཅན་ཡང་གཏན་ཚིགས་འགྱུར། །གསོན་པའི་ལུས་འདི་ནི་བདག་མེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྲོག་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་ བའི་ཕྱིར་རོ། །བདག་མེད་པ་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བ་དག་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ལོག་ན་ཁྱབ་པར་བྱ་བ་ལྡོག་པས། བདག་ཡོད་པར་རྟོགས་ པར་འགྱུར་རོ། །བལྟར་མི་རུང་བ་མི་དམིགས་པས་མེད་པ་མ་གྲུབ་ན་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་བདག་མེད་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྲོག་ལ་སོགས་ལྡོག་པ་མ

【現代漢語翻譯】此外，如果說『不成立』，那也不是在證明它不存在，因為這會導致過於絕對的結論。如果說這不能證明，而是因為自身沒有被觀察到，那麼，如果現象沒有被看到，就可以推斷它不存在。如果現象不存在，就不能這樣推斷，因為有時可能會隨意地這樣認為，但由於它們之間沒有關聯，所以普遍性無法成立。如果僅僅通過說『它不存在』就能改變事實，那也不是這樣，因為這會導致過於絕對的結論。因此，想要反駁的人必須說明，通過什麼理由才能說『這個被反駁了』。正如『不存在』這個詞所表達的：『僅僅說它不存在是不夠的，必須說明它如何不存在，那時才能理解為不存在。』這是一段總結性的詩句。如果有人問：『通過沒有觀察到某物來證明它不存在，難道不能成立嗎？』對此，我們已經稍微討論過了。此外，如果僅僅因為沒有看到就導致反駁，那麼，如何解釋『剩餘謬誤』呢？例如，『這些果實要麼是成熟的，要麼是味道鮮美的，因為它們沒有不同的顏色，並且來自同一來源，就像吃過的東西一樣。』在這種情況下，由於沒有其他方法可以用來證明吃過的東西，所以如何能說『沒有觀察到』是錯誤的呢？有些人說，這是一種因為害怕被直接感知所損害而產生的謬誤。但事實並非如此，因為它在所討論的對象中並不存在。如果它可能存在，那麼這將導致過於絕對的結論，因為無法確定它在其他事物中也不存在。只有當有效的認知介入時，才能造成損害；如果未經介入就造成損害，那麼一切都將變得不可靠。反駁僅僅是爲了證明已經成立的事實，因此，這種性質依賴於確定性。即使通過沒有觀察到某物來證明它在某些情況下不存在，但由於缺乏關聯性，無法證明它在所有情況下都不存在，因此會產生懷疑，所以沒有反駁就是『剩餘謬誤』。此外，具有反駁性的理由也會變成錯誤的理由。例如，『這個活著的身體不是無我的，因為它必然會變成沒有生命跡象的狀態。』因為沒有觀察到無我與瓶子等事物普遍存在，如果無我被反駁，那麼普遍性也會被反駁，因此會理解為有我存在。如果無法觀察到的事物不能證明不存在，那麼瓶子等事物就無法證明無我，因此生命跡象的反駁...

【English Translation】 Furthermore, to assert 'it is not established' is not to prove its non-existence, as this would lead to an overly absolute conclusion. If it is said that this does not prove it, but rather that it is due to the self not being observed, then if a phenomenon is not seen, it can be inferred that it does not exist. If the phenomenon does not exist, then it cannot be inferred in this way, because sometimes it might be thought of arbitrarily, but since there is no connection between them, universality cannot be established. If merely saying 'it does not exist' could change the fact, that is not the case, as this would lead to an overly absolute conclusion. Therefore, one who wishes to refute must state by what reasoning it can be said that 'this is refuted.' As the word 'non-existence' expresses: 'Merely saying it does not exist is not enough; one must explain how it does not exist, then it can be understood as non-existence.' This is a summarizing verse. If someone asks, 'Is it not the case that proving non-existence through not observing something can be established?' To this, we have already discussed a little. Furthermore, if refutation occurs merely by not seeing, then how can one explain the 'fallacy of the remainder'? For example, 'These fruits are either ripe or delicious, because they have no different colors and come from the same source, like something that has been eaten.' In this case, since there is no other way to prove something that has been eaten, how can it be said that 'not observing' is a fallacy? Some say that this is a fallacy arising from the fear of being harmed by direct perception. But this is not the case, because it does not exist in the object under discussion. If it could exist, then this would lead to an overly absolute conclusion, because it cannot be certain that it does not exist in other things. Only when valid cognition intervenes can it cause harm; if it causes harm without intervening, then everything will become unreliable. Refutation is merely to prove what has already been established, therefore, such a nature depends on certainty. Even if proving non-existence in some cases through not observing something, due to the lack of connection, it cannot prove that it does not exist in all cases, thus causing doubt, so not refuting is the 'fallacy of the remainder'. Furthermore, a reason that has refutation also becomes a false reason. For example, 'This living body is not without self, because it necessarily becomes a state without life signs.' Because not observing the absence of self is universally present with things like a vase, if the absence of self is refuted, then universality will also be refuted, therefore it will be understood that there is a self. If something that cannot be observed cannot prove non-existence, then things like a vase cannot prove the absence of self, therefore the refutation of life signs...

ེད་དོ། །གལ་ཏེ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་འགྲུབ་ བོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་ཇི་ལྟར་བདག་འགྲུབ་གཞན་བདག་མེད་པ་ཚད་མ་ཅན་མ་ཡིན་པ་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྲུབ་པ་ཡིན། ཁས་བླངས་པས་བདག་དང་བཅས་པ་དང་བདག་མེད་པ་དག་རྣམ་པར་ཕྱེ་ ནས་དེ་ལ་མེད་པས་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་རྗོད་པར་བྱེད་པས་ནི། བདག་ལུང་ལས་གྲུབ་པ་ཁས་བླང་བར་འགྱུར་གྱི། རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་། མ་གྲུབ་སྦྱར་བ། 2-1007 དེ་བཞིན་དུ་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ཡང་ཅི་རིགས་པར་བརྗོད་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ཡང་། བརྗོད་བྱ་མ་ཡིན། མི་དམིགས་པ་ཁོ་ནར་ ཟད་ན་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དམིགས་ན་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྡོག་པ་ཡང་མི་དམིགས་པ་ཉིད་ལས་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་ཐེ་ཚོམ་དུ་གྱུར་པ་ཡང་མ་བཟློག་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་ ཅི་རིགས་པར་ཞེས་སྨོས་པའི་ཕྱིར་མ་བཟློག་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། གང་ཞིག་གཉིས་ཀ་ལ་ངེས་པ་བརྗོད་པ་ཁོ་ན་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་གསུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ མི་དམིགས་ཀྱང་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་ལྡོག་པ་མེད་པར་དགོངས་ཏེ། དེ་དགག་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །མཉན་པར་བྱ་བ་ཉིད་ཀྱང་རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པ་དག་ལ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ ཟློག་པས་དེ་དག་རྣམ་པར་གཅོད་པའི་གཏན་ཚིགས་སུ་འགྱུར་རོ། །དེ་རྣམ་པར་གཅོད་པ་ནི་དེ་དག་ལས་ཟློག་པ་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་གཅོད་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་གང་ལས་ཀྱང་ ལྡོག་པ་ཉིད་དུ་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཞིག་གང་ལ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་ངེས་པ་དེ་ཡོད་ན་ཇི་ལྟར་དེ་མེད་པར་རྟོགས་པར་མི་བྱེད། གལ་ཏེ་གཉི་ག་རྣམ་པར་གཅོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། 2-1008 ཚད་མ་གཞན་གྱིས་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕན་ཚུན་རྣམ་པར་གཅོད་པའི་ངོ་བོ་ཅན་རྣམས་ནི་གཅིག་རྣམ་པར་བཅད་པས་གཞན་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་དགག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲུབ་པ་དང་དགག་པ་དག་ནི་ འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ད་ནི་མ་མཐོང་བ་ཚད་མ་མ་ཡིན་ཏེ། གནོད་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཞན་ལ་ཡང་ཚད་མས་གཞན་གྱིས་གནོད་པ་སྲིད་དེ། མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་ པ་ལ་གནོད་པ་སྲིད་ན་དེའི་མཚན་ཉིད་སུན་ཕྱུང་བ་ཁོ་ནར་འགྱུར་བས་ཐམས་ཅད་ལ་ཡིད་བརྟན་དུ་མེད་དོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་ཡང་མངོན་སུམ་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་འགལ་ བ་མཐོང་བས་ཡིད་བརྟན་དུ་མེད་པར་ཐལ་ལོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཇི་སྐད་བཤད་པ་ལྟ་བུ་ལ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགལ་བ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཅན་མ་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ ན། རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་ཡུལ་ནི་བསྟན་པར་བྱའོ། །གང་ཡང་གལ་ཏེ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་སྣང་བ་དག་ལ་འགོག་པར་བྱེད་ན་དེ་ཡང་ རིགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ་ཇི་ལྟར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མི་དམ

【現代漢語翻譯】如果因為承諾而成立，那麼如何成立我（藏文：བདག་，梵文天城體：आत्म，梵文羅馬擬音：ātma，漢語字面意思：自我）成立，以及無我（藏文：བདག་མེད་པ་，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：無我）如何成立，如果不是有量（藏文：ཚད་མ་ཅན་）的呢？因為承諾區分了有我和無我，並且說通過不存在於此來理解它，所以這將變成承諾通過聖教成立，而不是通過推理。還有，未成立的結合。同樣，對於在相似方面存在和不存在等，也應根據情況說明。但那也是不可說的，如果僅僅是不見，就會產生懷疑，如果見到，那就不存在。遮返也來自不見，因此，即使變成懷疑，也不會被遮返。如果因為說了『根據情況』，所以僅僅是不遮返，那是不對的，因為說了『僅僅是確定地說兩者』等等。因此，認為即使不見也會產生懷疑，所以沒有遮返，這是爲了駁斥它而說的。僅僅是聽聞，因為沒有見到常和無常，所以從那之中遮返，就變成了區分它們的理由。區分它們不是別的，而是從它們之中遮返。不是區分，因為不能確定從任何事物中遮返。如果確定了什麼不存在於什麼之中，如果它存在，怎麼會不理解它不存在呢？如果說兩者不是區分，因為受到其他量（藏文：ཚད་མ་）的損害。具有相互區分的自性者，因為區分了一個就成立了另一個，所以不是否定，因為成立和否定是相違的。現在，不見不是量，因為可能會有損害。同樣，對於其他，量也可能會受到其他的損害，如果可能會損害具有相者，那麼僅僅會推翻它的相，所以對一切都不可信。如果說在推理的境中，因為見到與現量和比量相違，所以也不可信，那是不對的，因為像所說的那樣是不可能的。如果說不會說沒有不錯誤的相違，那麼因為在推理的境中沒有說，所以是所希望的。這個境應該指示。還有，如果僅僅因為不見就阻止了顯現，那也是不合理的，那麼怎麼是不合理的呢？不見

【English Translation】 If it is established because of the commitment, then how is it established that I (Tibetan: བདག་, Sanskrit Devanagari: आत्म, Sanskrit Romanization: ātma, Chinese literal meaning: self) is established, and how is it established that there is no self (Tibetan: བདག་མེད་པ་, Sanskrit Devanagari: अनात्म, Sanskrit Romanization: anātma, Chinese literal meaning: no-self), if it is not with valid cognition (Tibetan: ཚད་མ་ཅན་)? Because the commitment distinguishes between self and no-self, and it is said that it is understood by not existing in it, so this will become a commitment established through scripture, not through inference. Also, the unestablished combination. Similarly, for existence and non-existence in similar aspects, etc., it should also be stated according to the circumstances. But that is also unspeakable, if it is only unseen, there will be doubt, if seen, then it does not exist. Reversal also comes from unseen, therefore, even if it becomes doubt, it will not be reversed. If it is said that because 'according to the circumstances' is said, so it is only non-reversal, that is not right, because it is said that 'only definitely saying both' etc. Therefore, thinking that even if unseen, there will be doubt, so there is no reversal, this is said to refute it. Merely hearing, because not seeing permanence and impermanence, so reversing from that, it becomes the reason for distinguishing them. Distinguishing them is nothing other than reversing from them. It is not distinguishing, because it cannot be determined to reverse from anything. If it is determined what does not exist in what, if it exists, how would it not understand that it does not exist? If it is said that the two are not distinguishing, because they are harmed by other valid cognitions (Tibetan: ཚད་མ་). Those who have the nature of mutually distinguishing, because establishing the other by distinguishing one, so it is not negation, because establishment and negation are contradictory. Now, unseen is not valid cognition, because there may be harm. Similarly, for others, valid cognition may also be harmed by others, if it may harm those with characteristics, then it will only overthrow its characteristics, so everything is not credible. If it is said that in the realm of inference, because seeing contradiction with direct perception and inference, so it is also not credible, that is not right, because it is impossible like what is said. If it is said that not saying without non-erroneous contradiction, then because not saying in the realm of inference, so it is desired. This realm should be indicated. Also, if merely because of unseen, appearances are prevented, that is also unreasonable, then how is it unreasonable? Unseen

ིགས་པས་མེད་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །རེག་པ་དམིགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་དགག་པར་རིགས་པ་ཁོ་ན་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། 2-1009 རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། སྣང་བ་དང་དེའི་རང་བཞིན་གྱི་ཡུལ་ལ་ཡོད་པ་ཙམ་ནི་འགོག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ས་ལ་སོགས་པ་སྤྱིར་བཟུང་ནས་དགག་པ་སྨྲས་སོ། །དེ་ལ་ ཡང་ཤིང་བལ་དང་རྡོ་བ་དང་ལོ་མ་ལ་སོགས་པ་ལ་དེ་ཡོད་ཀྱང་རེག་པ་ཐ་དད་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ལ་སྲིད་པར་དོགས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ལ་ མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་དགག་པར་རིགས་པར་མ་ཡིན་ནོ། ། གཞན་ཡང་གལ་ཏེ་ཅི་ཞིག་ལྟར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ཡང་དེ་འཁྲུལ་པ་མེད་དོ་ཞེ་ ན། ཡུལ་འགའ་ཞིག་ན་རྫས་ཁ་ཅིག་ཇི་ལྟར་མཐོང་བ་གཞན་ན་གཞན་དུ་ཡང་སྣང་ངོ་། །དཔེར་ན་སྨན་ཁ་ཅིག་ཞིང་ཁྱད་པར་ཅན་ལས་ནི་རོ་དང་ནུས་པ་དང་སྨིན་པར་བྱེད་པ་ཁྱད་ པར་ཅན་དུ་འགྱུར་ལ། གཞན་ལས་ནི་མ་ཡིན་པ་ལྟ་བུའོ། །དུས་དང་ལེགས་པར་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་ལས་ཀྱང་དེ་དང་འདྲའོ། །ཡུལ་དེ་པ་རྣམས་ཀྱིས་དེ་ལྟར་མཐོང་ཞེས་ཏེ། དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ ལྟ་བུ་ཡིན་པར་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ། རྒྱུ་ཁྱད་པར་སྲིད་པ་རྣམས་ལ་ཡོན་ཏན་གཞན་དུ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་ཁྱད་པར་མེད་ན་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་ཏུ་རུང་སྟེ། དཔེར་ན་བྱེད་པ་པོ་མཐོང་བ་ཅན་གྱི་ཚིག་ཀྱང་སྐྱེས་བུའི་འདུ་བྱེད་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། ། 2-1010 ཚིག་ལ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེས་བུ་དག་གིས་བྱེད་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གང་གིས་ན་ཚིག་ལ་སོགས་པ་ཅུང་ཟད་ཙམ་ཆོས་མཐུན་པས་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་མཐུན་ པར་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་འགྱུར་བ་དེ་ལྟར་སྐྱེས་བུ་དག་ནི་རྒྱུ་ཁྱད་པར་མེད་པ་ཅན་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་ལ་ཁྱད་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལེགས་པར་བྱ་བའི་བྱེ་བྲག་ལས་ ཁྱད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཞན་དུ་ཡང་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་སྲིད་པ་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་ཡང་གནོད་པར་བྱེད་པའི་གཏན་ཚིགས་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་ལ། མ་མཐོང་བ་དང་ནི་གནོད་པར་བྱ་བ་དང་། གནོད་པར་བྱེད་པ་མི་བྱེད་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པའི་འབྲས་བུ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཅན་མེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །སྲིད་ཀྱང་ཁྱབ་པ་རྣམས་བལྟར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་བུ་དག་ནི་སྤང་བར་འོས་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །ཚིག་རྣམས་ནི་དེ་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་ཏེ། ཁྱད་པར་བལྟར་རུང་བའི་ཕྱིར་ རོ། །བལྟར་མི་རུང་བ་ཉིད་གཅིག་ཡིན་ན་ཡང་ཁྱད་པར་མ་མཐོང་བ་རྣམས་རིགས་མི་མཐུན་པ་ཉིད་དུ་ཁས་ལེན་པ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཁྱད་པར་རྣམས་ནི་གཞན་ལ་ཡང་བྱ་བར་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །

【現代漢語翻譯】因為它是通過推理否定而成立的。如果因為觸覺成為所緣的特徵而應該被否定，這難道不是唯一的理由嗎？理由並非如此，因為僅僅存在於顯現和其自性的對境上並不是否定。因此，總括地提出了對地等的否定。而且，即使木棉、石頭和樹葉等存在觸覺，也會看到觸覺的差異。因為對某些特殊情況可能會產生懷疑，所以僅僅因為沒有在所有情況中看到就否定是不合理的。此外，如果僅僅因為在不相似的方面沒有看到，就認為沒有關聯，這也並非沒有錯誤。在某些地方，某些事物如何顯現，在其他地方也會以其他方式顯現。例如，某些藥物從特殊的田地裡會產生特殊的味道、功效和成熟效果，而從其他地方則不會。時間和善行的差異也是如此。那些地方的人們這樣認為，但這本身並不能使它成為那樣，因為在存在特殊原因的情況下，可能會有其他的功德。如果沒有特殊的原因，那麼就可以進行推斷，例如，有見識的人所說的話，也是以人的行為為先導的。因為語言沒有差別，因為看到所有情況都是由人來完成的。如果僅僅因為語言等稍微相似，就推斷所有情況都相似，那麼人就不是沒有特殊原因的，因為在所有功德上都看到了差別。因為從善行的差別中可以認識到差別。同樣，在其他地方也可能存在。從不可能存在的事物進行推斷，也沒有能造成損害的理由，因為沒有看到沒有貪慾的人。沒有看到與造成損害和不造成損害是不能成立的。因為沒有貪慾等無謬誤的結果。即使存在，也不能觀察到普遍性。這樣的事物也不應該被拋棄。語言等不是這樣的，因為可以觀察到差別。即使僅僅有一種不能觀察到的情況，如果承認沒有看到差別的事物是不同類，那也是矛盾的。因為它們的差別也能在其他事物上實現。

【English Translation】 Because it is established by negation through reasoning. If it should be negated because touch becomes the characteristic of the object, isn't that the only reason? The reason is not so, because merely existing on the object of appearance and its own nature is not negation. Therefore, the negation of earth and so on is stated in general. Moreover, even if touch exists in cotton, stones, and leaves, etc., differences in touch are seen. Because there may be doubt about some special cases, it is not reasonable to negate merely because it is not seen in all cases. Furthermore, if merely because it is not seen in dissimilar aspects, it is considered unrelated, that is not without error. In some places, how some things appear, they may appear differently in other places. For example, some medicines from special fields produce special tastes, effects, and ripening effects, while from others they do not. The difference in time and good deeds is also similar. People in those places think so, but that itself does not make it so, because in the presence of special causes, there may be other merits. If there is no special cause, then it can be inferred, for example, the words of a knowledgeable person are also preceded by human actions. Because there is no difference in language, because it is seen that all actions are done by people. If merely because language and so on are slightly similar, it is inferred that all situations are similar, then people are not without special causes, because differences are seen in all merits. Because differences can be recognized from the differences in good deeds. Similarly, it may exist elsewhere. From inferring what cannot exist, there is also no reason to cause harm, because one has not seen those without attachment. Not seeing and causing harm and not causing harm cannot be established. Because there are no infallible results of attachment and so on. Even if it exists, universality cannot be observed. Such things should not be abandoned either. Words and so on are not like that, because differences can be observed. Even if only one thing cannot be observed, it is contradictory to admit that things for which differences are not seen are of different kinds. Because their differences can also be achieved in other things.

2-1011 སྒྲ་མངོན་སུམ་པ་རྣམས་ལ་མངོན་སུམ་མ་ཡིན་པའི་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཁྲུལ་པའི་རྒྱུ་མཚན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། གནོད་པར་བྱེད་པ་མེད་པས་འཁྲུལ་པ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱེས་བུ་ དག་ལ་ནི་ཁྱད་པར་མཐོང་བ་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། མཚུངས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཚིག་གི་ཁྱད་པར་གཞན་གྱི་ངོ་བོར་གྱུར་པ་ནི་དེའི་ངོ་བོ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཁྱད་པར་ མེད་པའི་རང་བཞིན་ཐམས་ཅད་སྐྱེས་བུས་བྱེད་དོ། །ཡང་ན་ནི་འགའ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ཙམ་དང་འབྲེལ་བའི། །ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་ངོ་བོ་ཉིད། །ལྡོག་པར་བྱེད་པའམ། དཔེར་ན་ཤིང་གིས་ ཤིང་ཤ་པ་ལྟ་བུའོ། །ཡལ་ག་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ཁོ་ན་ལ་དེ་སྐད་དུ་གྲགས་པའི་ཕྱིར། དེ་ནི་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཡིན་ན་རང་གི་ངོ་བོ་ཡོངས་ སུ་བོར་ནས་ཀྱང་ཇི་ལྟར་ཡོད་པར་འགྱུར་རོ། །རང་བཞིན་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་ནི་འཁྲུལ་པ་མེད་དོ། །རྒྱུ་ཡིས་ཀྱང་། འབྲས་བུ་ལྡོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་ ལོག་པ་ན་ཡང་འབྲས་བུ་ལྡོག་པར་བྱེད་དོ། །གཞན་དུ་ན་དེ་དེའི་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་ཡང་རང་བཞིན་ངེས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་གཉི་གར་ཡང་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་ཁོ་ནས་ལྡོག་གོ ། 2-1012 དེ་ལྟ་མིན་ན་གཅིག་ལོག་པས། །ཇི་ལྟར་གཞན་ནི་ལྡོག་པར་འགྱུར། །མི་ལ་རྟ་མི་བདོག་ཅེས་ཏེ། །ཕྱུགས་ཀྱང་བདོག་པ་མིན་ནམ་ཅི། །དེ་བཞིན་གཅིག་གཅིག་ཉེ་བའི་ཕྱིར། །ཇི་ལྟར་གཞན་ནི་ཉེ་ བར་འགྱུར། །མི་ལ་ཕྱུགས་ནི་བདོག་ཅེས་ཏེ། །དེ་བཞིན་རྟ་ཡང་བདོག་གམ་ཅི། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། དེའི་ཕྱིར་རང་བཞིན་འབྲེལ་པ་ཁོ་ནས་གཏན་ཚིགས་བསྒྲུབ་ པར་བྱ་བ་གོ་བ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་དེའི་ཚེ་ངོ་བོའི་མཚན་ཉིད་དམ་དེ་ལས་བྱུང་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་དེ་ཉིད་དཔེ་དག་གིས་རབ་ཏུ་སྟོན་ཏོ། ། དེའི་ཕྱིར་ཆོས་མི་མཐུན་དཔེ་ལ། །ངེས་པར་འདི་ལས་གཞི་མི་འདོད། །དཔེ་ལ་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་དེའི་ངོ་བོར་དེ་ཙམ་དང་འབྲེལ་པས་སྟོན་ཏེ། བྱས་པའི་ངོ་བོ་ཉིད་སྐྱེད་པར་བྱེད་ པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་མི་རྟག་པའི་ངོ་བོར་གྱུར་པར་བསྐྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བའི་ཚད་མ་དཔེས་རབ་ཏུ་སྟོན་ཏོ། །ཚད་མ་དེས་ཀྱང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་དེ་ཙམ་དང་རྗེས་ སུ་འབྲེལ་པར་རྟོགས་པར་འགྱུར་རོ། །ཡང་ན་རྒྱུ་ཡི་དངོས་པོར་ཏེ། །དེ་ཡོད་པ་ཉིད་ན་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་དོན་གཞན་རབ་ཏུ་སྟོན་ཏོ། །དེ་ལྟར་དེའི་ངོ་བོ་དང་རྒྱུའི་དངོས་པོ་རབ་ཏུ་གྲུབ་ན་མི་རྟག་པ་ཉིད་མེད་ན་བྱས་པ་ཉིད་མེད་ལ། 2-1013 མེ་མེད་ན་ཡང་དུ་བ་སྟེ།

【現代漢語翻譯】因為對於顯現的聲音來說，不存在非顯現的自性。因為沒有錯亂的原因。因為沒有損害，所以不會產生錯亂。對於眾生來說，見到差別是損害，所以不相同。詞語的差別轉變為其他的自性，就不是它的自性。因此，一切沒有差別的自性都是眾生所為。或者什麼也不是。因此，僅僅與此相關聯的，自性即自性，會發生改變。例如，樹木之於娑羅樹。因為只有具備枝條等差別的某些事物才被稱為那樣。如果那是它自己的自性，那麼在完全失去自己的自性之後，又怎麼會存在呢？因為自性相關聯，所以不會有錯亂。原因也會使結果發生改變，因為沒有錯亂。原因改變時，結果也會改變。否則，它就不會是它的結果。因此，原因和結果的事物也是確定自性的。因此，在兩者中，都僅僅通過自性關聯而改變。如果不是這樣，一個改變，另一個怎麼會改變呢？說某人沒有馬，難道他也沒有牲畜嗎？同樣，因為一個與一個接近，另一個怎麼會接近呢？說某人有牲畜，難道他也有馬嗎？這些是中間的偈頌。因此，僅僅通過自性關聯來理解要證明的理由。那也是在那個時候，是自性的特徵，或者是從那產生的特徵。沒有它就不會產生，這用例子來充分說明。因此，在不同於法的例子中，一定不希望有不同於此的基礎。在例子中，要證明的法通過僅僅與此相關聯來顯示，即產生所作的自性，就是產生無常的自性。這個量通過例子充分說明。通過那個量，也將理解要證明的法僅僅與此相關聯。或者作為原因的事物，因為僅僅在它存在時才存在，所以充分說明了其他的意義。這樣，如果充分成立了它的自性和原因的事物，那麼如果沒有無常，就沒有所作，如果沒有火，就沒有煙。

【English Translation】 Because for manifest sounds, there is no non-manifest nature. Because there is no cause for confusion. Because there is no harm, confusion does not arise. For beings, seeing differences is harmful, so it is not the same. The difference of words transforms into the nature of others, which is not its nature. Therefore, all natures without difference are made by beings. Or nothing at all. Therefore, only related to that, nature is nature, changes. For example, trees to śāla trees. Because only some things with differences such as branches are called that. If that is its own nature, how can it exist after completely losing its own nature? Because nature is related, there is no confusion. The cause also changes the result, because there is no confusion. When the cause changes, the result also changes. Otherwise, it would not be its result. Therefore, the things of cause and effect also determine nature. Therefore, in both, it changes only through the connection of nature. If it is not so, how can one change, and the other change? Saying that someone does not have a horse, does he not also have livestock? Similarly, because one is close to one, how can the other be close? Saying that someone has livestock, does he also have a horse? These are intermediate verses. Therefore, only through the connection of nature can the reason to be proved be understood. That is also at that time, it is the characteristic of nature, or the characteristic arising from that. Without it, it will not arise, which is fully illustrated by examples. Therefore, in the example different from the Dharma, it is certainly not desired to have a basis different from this. In the example, the Dharma to be proved is shown by being only related to this, that is, producing the nature of what is made, is producing the nature of impermanence. This measure is fully illustrated by examples. Through that measure, it will also be understood that the Dharma to be proved is only related to this. Or as the thing of cause, because it exists only when it exists, it fully illustrates other meanings. In this way, if its nature and the thing of cause are fully established, then if there is no impermanence, there is no made, If there is no fire, there is no smoke.

འདི་ལྟར་དེ་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་དང་རྒྱུ་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་རང་གི་ངོ་བོ་རྒྱུ་མེད་པར་ཡོད་པར་འགྱུར་ཞེས་གཞི་མེད་པར་ཡང་ཆོས་མི་མཐུན་པའི་ དཔེ་ལ་ལྡོག་པ་རབ་ཏུ་འགྲུབ་བོ། །དེའི་ཕྱིར་རྒྱུ་དང་རང་བཞིན་དང་། །མེད་པ་འགའ་ཞིག་དགག་པའི་ཡང་། །གཏན་ཚིགས་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ཁོ་ན་ལྡོག་པ་ན་རང་དང་འབྲེལ་པ་ལྡོག་པར་བྱེད་ དོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་འགའ་ཞིག་དགག་པ་སྒྲུབ་པར་འདོད་པས་ཀྱང་རྒྱུའམ་རང་བཞིན་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་ལྡོག་པ་གཏན་ཚིགས་ཉིད་དུ་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་འབྲེལ་པ་མེད་པ་ལོག་པས་ གཞན་ལོག་པར་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དམིགས་པར་ནི་རིགས་ལྡན་དེ་མི་དམིགས་པར་ཡང་དགག་པའི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ནོ། །དགག་པའི་ཡུལ་ཅན་ཐ་སྙད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ལ་དེའི་གཏན་ཚིགས་ཞེས་བཤད་དེ། དེ་ལྟ་བུའི་མི་དམིགས་པ་ནི་རང་ཉིད་དགག་པའི་ངོ་བོ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྒྱུ་དང་ཁྱད་པར་བྱེད་པ་མི་དམིགས་པ་ནི་གཉི་གའི་ཡང་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ནོ། །དགག་པའི་གཏན་ཚིགས་འདི་ནི་ རྣམ་པ་གསུམ་ཁོ་ན་སྟེ། དམིགས་སུ་ཡོད་པའི་རྒྱུ་དང་། ཁྱད་པར་བྱེད་པ་དང་རང་གི་བདག་ཉིད་དེ་ལྟར་ངེས་པར་མི་དམིགས་པའི་དེ་ནི་འགལ་བ་ལ་སོགས་པ་མ་རྟོགས་པ་དང་རྟོགས་པའི་སྦྱོར་བ་དབྱེ་བ་དེ་དང་དེ་དག་གིས་རྣམ་པ་དུ་མར་བཤད་དོ། ། 2-1014 རང་གི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་རྣམ་པར་ངེས་པ་སྟེ་ལེའུ་གཉིས་པའོ།། ༈ །། ༄། །གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ། ལེའུ་གསུམ་པ། གཞན་དོན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ནི། རང་གིས་མཐོང་དོན་རབ་གསལ་བྱེད། ཇི་ལྟར་རང་ཉིད་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་ལས་ རྟགས་ཅན་ལ་ཤེས་པ་སྐྱེས་པ་ཁོ་ན་ལྟར་གཞན་ལ་རྟགས་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པར་འདོད་པས་ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་སྟོན་པར་བྱེད་པ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ། རྒྱུ་ ལ་འབྲས་བུ་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིར་རང་གིས་མཐོང་དོན། ཞེས་སྨོས་པ་ནི། ལུང་ལས་གཞན་གྱིས་མཐོང་བ་ནི། །སྒྲུབ་མིན་དོན་མེད་ལས་ཀྱང་འགྲུབ་པ་མིན། །ཞེས་ཤེས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་ ཁ་ཅིག་ན་རེ། གཞན་གྱིས་རྟོགས་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། རང་གི་མཐོང་བ་མ་ཡིན་ཡང་། གཞན་གྱིས་མཐོང་བ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་བློ་དང་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་ སེམས་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེ་བ་ཅན་ནམ་མི་རྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའོ་ཞེས་ཟེར་བ་དེ་ནི་མི་རིགས་ཏེ། རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་ཚིག་ གི་ཚད་མ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚད་མ་ཡིན་ན་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མི་འཇུག་པར་འགྱུར་ཏེ། ཚིག་ཙམ་གྱིས་དོན་གྲུབ་པས་གཏན་ཚིགས་ལ་སོགས་པ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚིག་གི་ཁྱད་པར་ཚད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། 2-1015 འདི་ལ་ལུང་གི་ཚད་མ་བསམ་པ

【現代漢語翻譯】如果這樣，它既是自己的體性又是因，那麼怎麼會沒有因卻存在自己的體性呢？因為沒有基礎，所以在不相容的法例中，反駁就很容易成立。因此，因和自性，以及某些不存在的事物，也是反駁的理由。只有當這些被反駁時，才會反駁自身及其相關聯的事物。因此，想要通過反駁某些事物來成立其他事物，也應該將作為因或自性的周遍的反駁作為理由來陳述。如果不是這樣，因為沒有關聯的反駁，所以無法成立其他的反駁。特別是，具有可觀察性的事物不被觀察到，也是反駁的理由。具有反駁對象的名言的理由被稱為該理由，因為這種不被觀察到的事物本身就是反駁的體性。不觀察到因和差別，也是兩者的理由。這種反駁的理由只有三種：可觀察到的因、差別和自己的體性，這樣確定不被觀察到，對於未理解和已理解的結合，通過這些區分，可以分為多種形式。自義比量的決斷，即第二品。他義比量，即第三品。他義比量，能清晰地闡明自己所見之義。就像自己僅僅通過具有三種特性的相（hetu，因）就能對有相（dharmin，有法）產生認識一樣，想要使他人也對有法產生認識，就應該展示具有三種特性的相，這就是他義比量，因為這是將果安立於因上。這裡說『自己所見之義』，是爲了讓人明白：『從經文中看到他人所見，既不能成立，也沒有意義，也不能成就。』有些人說：『因為是要讓別人理解，所以即使不是自己所見，也能成立他人所見，例如智慧和快樂等，因為它們沒有心，要麼是生滅法，要麼是無常法，就像色法等一樣。』這種說法是不合理的，因為言詞不是比量的對境。如果是量，那麼比量就不會成立，因為僅僅通過言詞就能成就意義，所以理由等就沒有意義了。』如果說：『因為言詞的差別是量，所以沒有過失。』對此，需要思考經教的量。

【English Translation】 If it is both its own nature and cause, how can its own nature exist without a cause? Because there is no basis, refutation is easily established in the example of incompatible dharmas. Therefore, cause and nature, and some non-existent things, are also reasons for refutation. Only when these are refuted will it refute itself and its related things. Therefore, if one wants to establish something by refuting something else, one should also state the refutation of pervasion, which is either the cause or nature, as the reason. If it is not so, because there is no refutation of association, other refutations cannot be established. In particular, the non-observation of something that is observable is also a reason for refutation. The reason for the expression that has an object of refutation is called that reason, because such non-observation is itself the nature of refutation. Not observing the cause and difference is also the reason for both. This reason for refutation has only three aspects: the observable cause, the difference, and its own nature, so it is certain that it is not observed. For the combination of the uncomprehended and the comprehended, through these distinctions, it can be divided into many forms. The ascertainment of inference for oneself, that is the second chapter. Inference for others, that is the third chapter. Inference for others clearly elucidates what one has seen. Just as one can generate knowledge of the subject (dharmin) from a sign (hetu) with three characteristics, if one wants to generate knowledge of the subject in others, one should show the sign with three characteristics, which is inference for others, because it is establishing the result on the cause. Here, 'what one has seen' is mentioned to make it clear that 'seeing what others have seen from the scriptures cannot be established, has no meaning, and cannot be accomplished.' Some say, 'Because it is to be understood by others, even if it is not what one has seen, it can establish what others have seen, such as wisdom and happiness, because they have no mind, either they are produced or impermanent, like form, etc.' This statement is unreasonable, because words are not the object of inference. If it is a valid means of cognition (pramana), then inference will not be established, because meaning can be accomplished by words alone, so reasons, etc., are meaningless.' If one says, 'Because the difference of words is a valid means of cognition, there is no fault.' Regarding this, the valid means of cognition of the scriptures needs to be considered.

ར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །འདི་ལ་མི་སླུ་བའི་ཚད་མ་མེད་ན་ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ཡོད་པར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །མི་སླུ་བ་ཡོད་ན་ནི་དེས་གྲུབ་པ་ཕ་ རོལ་འགའ་ཞིག་ལ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཁས་བླངས་ནས་བརྟག་པ་འཇུག་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་བརྟགས་ནས་ཁས་ལེན་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་གཞན་གྱིས་ཁས་བླངས་པས་ནི་འགྲུབ་ པ་ཡིན་ནོ། །ལུང་དེ་ལ་གནོད་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་གཞན་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དེའི་ཚེ་འདི་ཚད་མ་མ་ཡིན་པས་དེ་གྲུབ་པ་ནི་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ འགྲུབ་པ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། ལུང་དེ་དང་ལྡན་པ་ལ་དེས་འགྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གང་གི་ལུང་གང་ཡིན། ཚད་མས་གནོད་པ་ལུང་ཉིད་དུ་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར། སྐྱེ་བོ་རེང་བུར་སྐྱེས་གྱུར་ ཅིང་། །ཡོན་ཏན་ཉེས་པ་མ་མཐོང་ལ། །ཀྱེ་མ་གྲུབ་མཐའ་མི་བཟད་པའི། །གདོན་དེ་སུ་ཡིས་དགོས་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། ལུང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་དང་འགལ་ བ་ཁས་ལེན་པར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ཁས་བླངས་ནས་སྤང་བའི་ཡན་ལག་གི་ལུང་ཚད་མ་མ་ཡིན་པས་ན་རྟོགས་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ཁས་བླངས་པ་ལུང་ཡིན་ལ། དེ་ལས་ཀྱང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཆོས་ཡིན་ཞིང་། 2-1016 དེ་ལས་ནི་དངོས་པོ་འཇོག་པའི་ཕྱིར་ན། དངོས་པོ་ལེགས་པར་རྣམ་པར་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །སྐྱེས་བུས་འདོད་པས་གཏན་ཚིགས་དང་དེར་སྣང་བ་དག་གིས་དེ་ཉིད་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ན། ད་ནི་ དངོས་པོ་ལ་གཏན་ཚིགས་དང་གཏན་ཚིགས་མ་ཡིན་པ་ཡང་ཅི་ཡོད་དེ། དེ་ནི་དངོས་པོ་ལ་འཇུག་པར་ཡང་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡོད་པའི་དོན་ནི་རྟོགས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ པར་འགྱུར་བ་ཡིན་གྱི། གང་ལས་གཞན་གྱིས་ཁས་བླངས་པ་ཙམ་གྱིས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བ་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཡོད་ཀྱང་དངོས་པོས་མ་བྱས་པའི་རྟོགས་པ་ནི་མེད་པར་ རྟོགས་པ་དང་ཁྱད་པར་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཡིད་འཆེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲས་བུ་དང་རང་བཞིན་དང་མི་དམིགས་པའི་ཁྱད་པར་དག་ལས་རྟོགས་པའི་ཡན་ལག་གཞན་ནི་མེད་དོ་ཞེས་བཤད་ ཟིན་ཏོ། །དེ་དངོས་པོ་ལ་གྲུབ་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་བདག་ཉིད་ལ་མ་གྲུབ་པར་འགྱུར། གཞན་གྱི་ནི་ཕ་རོལ་ཡང་རྟོགས་པར་མི་འཐད་པ་ཉིད་དོ། །གཞན་གྱིས་ཀུན་བརྟགས་པས་ཐལ་ བ་བསྒྲུབ་པ་དཔེར་ན་དུ་མ་ལ་ཡོད་པའི་གཅིག་པོ་ནི་ཡུལ་ལ་སོགས་པའི་ཁྱད་པར་གཞན་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་དང་དུས་དང་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱབ་པར་ངེས་པའི་གསལ་བ་གཅིག་དང་འདྲེས་པས་རྣམ་པར་མ་བཅད་པ་རང་བཞིན་གྱིས་སྟོང་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-1017 དེ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་ནི་ཡུལ་ལ་སོགས་པ་ཐ་དད་པ་ཅན་དང་ལྡན་པར་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཆོས་གཅིག་ཁས་བླངས་ན་ཆོས་གཞན

【現代漢語翻譯】以上已經解釋完畢。如果這沒有不可欺騙的量（pramana），那麼它也不會變成具有某些特殊性。如果存在不可欺騙性，那麼由此成立的某些其他事物就不會成立。因此，通過承諾來開始檢驗是不行的，而是應該檢驗之後再承諾。因此，通過他人承諾才能成立。爲了損害那個陳述（lung），爲了陳述為他人建立，那時，因為這不是量，所以那個成立不是成立的，因此如何能由此成立？如果說通過與那個陳述相符就能成立，那麼哪個陳述是什麼？量所損害的陳述本身又如何能成為量？可憐之人孤僻生， गुणदोषौ न वीक्षते (藏文) guṇadoṣau na vīkṣate (梵文天城體) gunadosau na vikshate (梵文羅馬擬音) गुण (guna，功德) दोष (dosha，過失) न (na，不) वीक्षते (vikshate，看見) गुण दोषौ न वीक्षते (漢語字面意思：不見功過)。嗟乎惡見難容忍， དེས་ན་གྲུབ་མཐའ་མི་བཟད་པའི། །གདོན་དེ་སུ་ཡིས་དགོས་པ་ཡིན། (藏文) कस्यैषा दुर्मतावेशः (梵文天城體) kasyaiṣā durmatāveśaḥ (梵文羅馬擬音) kasyaisha durmataaveshah (漢語字面意思：誰需要這種惡見？) 這段是中間的偈頌。那個陳述本身又如何能承諾與其相矛盾的事物呢？因為承諾之後放棄的部分陳述不是量，所以無法理解。他所承諾的是陳述，並且由此也是建立的法，並且由此是爲了確立事物，事物才能良好地存在。如果人通過慾望，用理由和相似的理由來確立它，那麼現在事物還有什麼理由和非理由呢？因為那也不一定適用於事物。存在的意義是依賴於理解才能建立的，而不是僅僅通過他人承諾就能成立，僅僅通過理解也不行。即使存在，但如果不是由事物所產生的理解，那麼與不存在的理解也沒有區別。因為沒有信任。成果、自性、非顯現的差別之外，沒有其他的理解方式了，這已經說過了。如果那是事物成立的特徵，那麼它怎麼會對自己不成立呢？對於他人來說，理解其他事物也是不合理的。他人通過分別念來建立過失，例如，存在於多個事物中的一個，與地點等其他特徵不相符，因為與地點、時間和情況的普遍確定性相混合，沒有區分，自性是空性的。因為這樣的自性與具有地點等不同特徵的事物相矛盾。就像這樣，如果承諾了一個法，那麼另一個法...

【English Translation】 This has been explained. If there is no infallible pramana (means of knowledge) for this, then it will not become something with certain distinctions. If infallibility exists, then some other things established by it will not be established. Therefore, it is not appropriate to begin examination through commitment, but rather to commit after examination. Therefore, it is established by the commitment of others. In order to harm that statement (lung), in order to state the establishment for others, at that time, because this is not a pramana, that establishment is not an establishment, so how can it be established by it? If it is said that it is established by being in accordance with that statement, then which statement is it? How can the statement itself, which is harmed by pramana, become a pramana? A miserable person is born isolated, guṇadoṣau na vīkṣate (Sanskrit: गुणदोषौ न वीक्षते, I do not see merit and demerit). Alas, the evil view is intolerable, kasyaeṣā durmatāveśaḥ (Sanskrit: कस्यैषा दुर्मतावेशः, Whose is this evil obsession?). This is an intermediate verse. How can that statement itself commit to things that contradict it? Because the part of the statement that is abandoned after commitment is not a pramana, it cannot be understood. What he commits to is a statement, and from that also is the dharma to be established, and from that, in order to establish things, things can exist well. If a person establishes it through desire, with reasons and similar reasons, then what reasons and non-reasons are there for things now? Because that is also not necessarily applicable to things. The meaning of existence is that it becomes established in dependence on understanding, and not merely by the commitment of others, nor merely by understanding. Even if it exists, but if the understanding is not produced by things, then there is no difference from the understanding that does not exist. Because there is no trust. Other than the differences of result, nature, and non-apprehension, there are no other ways of understanding, this has been said. If that is the characteristic of the establishment of things, then how can it not be established for itself? For others, it is also unreasonable to understand other things. Others establish faults through conceptualization, for example, one that exists in multiple things, does not conform to other characteristics such as location, because it is mixed with the universal certainty of location, time, and situation, without distinction, the nature is emptiness. Because such a nature contradicts things with different characteristics such as location. Like this, if one dharma is committed to, then another dharma...

་ཁས་བླངས་ པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ཏེ། དེ་ཁས་མི་ལེན་ན་ནི་ཆོས་གཉི་ག་ལྡོག་པར་འགྱུར་རོ། །རྣམ་པར་དབྱེ་བར་བྱ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་ནི་གཞན་དུ་དེ་ལྟ་ཡང་དངོས་སུ་འབྲེལ་པའི་ ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་ཇི་ལྟར་མི་སྲིད་པའི་དོན་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཞེ་ན། གང་ཞིག་མི་སྲིད་པས་ཁྱབ་པ་དེ་ཡང་དེ་ལ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཁས་ལེན་ན་གཞན་གདོན་མི་ཟ་བར་ འགྱུར་བའི་ཕྱིར་བཟློག་པར་དཀའོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་རང་གི་ཁས་བླངས་པ་གཞན་དུ་གནས་པའི་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་མ་གྲུབ་པ་དང་། དམ་བཅས་པ་ལ་ཁས་བླངས་པ་ལ་སོགས་པས་གནོད་པ་མ་ཡིན་ ནམ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། བརྟག་པའི་དུས་ན་འགའ་ཡང་ཁས་བླངས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་གང་རྟོགས་པར་བྱེད་པ་དེས་ནི་དེ་རྟོགས་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་འོངས་པའི་དོན་གཞན་ཡང་ཁས་བླངས་པ་ ཡིན་ཏེ། འོད་ཁས་བླངས་ན་སྒྲོན་མ་ཁས་བླངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ནི་རྟོགས་པ་ཉིད་ཡིན་གྱི། ལྟ་བ་གཞན་དུ་གནས་པས་སྐྱོན་བརྗོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་དེའི་ཁས་ལེན་པའི་དུས་ཡིན་པས་དེར་དོན་ཇི་སྙེད་རིགས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཉེ་བར་གནས་པ་དེ་མཐའ་དག་ཁས་བླང་བར་བྱ་བའམ། 2-1018 ཡང་ན་ནི་འགའ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་མ་གྲུབ་པ་ལ་སོགས་པར་འགྱུར་བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་ཡིན་ན་འདི་ཡང་འགྱུར་བའམ། མ་ཡིན་ན་ནི་གཉི་ག་ཡང་མི་འགྱུར་ རོ་ཞེས་ཆོས་གཉིས་འབྲེལ་པ་ཉེ་བར་སྟོན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ངེས་པ་ཉིད་དུ་ཡོངས་སུ་འཛིན་པ་སྐྱོན་འདིར་འགྱུར་བའམ། གཏན་ཚིགས་ཡོད་ན་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རིགས་པས་ཐོབ་པ་ནི་གདོན་ མི་ཟ་བར་ཁས་བླང་བར་འོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁས་བླངས་པས་རིགས་པ་ལ་གནོད་པར་མི་ནུས་སོ་ཞེས་བཤད་པར་བྱའོ། །ཆོས་གཅིག་ཁས་ལེན་པས་གདོན་མི་ཟ་བར་གཞན་ཁས་བླངས་པ་ནི་རིགས་ པས་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཏན་ཚིགས་མེད་ཀྱང་འདི་ནི་རྩ་བའི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཁྱབ་པར་བྱ་བ་དང་ཁྱབ་པར་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་རྣམ་པ་ཡིན་གྱི། བཟློག་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཏན་ཚིགས་ལ་ཚད་མ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་འདིར་ཡང་བཟློག་པ་ཉིད་ཀྱིས་མི་རྟག་པ་ཉིད་དང་སྐྱེ་བ་དང་ལྡན་པ་འགོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་བྱེད་པ་ནི་སུ་ཡང་མེད་དོ། །དེ་ལྟར་བྱེད་པར་ནུས་པ་ཉིད་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། སེམས་པ་ཅན་དང་དེ་གཉིས་འགལ་བ་མ་གྲུབ་པས་ཐལ་བ་དང་བཟློག་པའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དག་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1019 སྔར་རྒྱུ་མ་ཚང་བ་མེད་པ་ཅན་འབྱུང་བ་ལས་གཅིག་ཡོད་པས་མེད་པའི་ཕྱིར་རམ་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་འགལ་བར་རྟོགས་པ་ཡིན་ན། སྐྱེ་བ་ཅན་དང་མི་རྟག་པ་ དག་དང་སེམས་པ་ཡོད་པ་ལ་ནི་དེ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཅིག་ལ་ནི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་རང་

【現代漢語翻譯】因為已經承諾並展示了這一點。如果不承認，那麼兩種法都將顛倒。因為無法區分。因為那是另一種，實際上是相關的。如果那樣，不可能的事情如何實現呢？因為凡是不可能的事情所遍及的，對它來說也是不可能的。如果承認了這一點，那麼就很難反駁，因為不會被其他東西所吞噬。即使那樣，如果因為自己承諾的事情存在於其他地方，而導致理由不成立，或者因為承諾的事情被承諾所損害，難道不是嗎？不是的，因為在考察的時候，沒有任何承諾。凡是能夠理解的，通過理解的力量，也會承諾其他的事情，就像承諾了光，就等於承諾了燈一樣。因此，那是理解本身，而不是因為觀點存在於其他地方而進行的指責。因為那是承諾的時候，所以在那裡，有多少事情是通過理性的力量而接近的，都要全部承諾，或者一個也不承諾。如果變得不成立等等，也不是的。如果那樣，這個也會改變嗎？如果不是，那麼兩個都不會改變，因為這表明了兩種法之間的緊密聯繫。完全接受確定性會變成這個錯誤嗎？如果有理由，那麼就不會。因為通過理性獲得的，理應毫不猶豫地承諾。應該說，承諾不會損害理性。因為承諾了一個法，就毫不猶豫地承諾了另一個法，這是通過理性來實現的。即使沒有理由，這也是根本理由的遍及和被遍及的事物所成就的形式，而不是成就反駁，因為理由沒有量。如果在這裡也通過反駁來阻止無常和生起，那麼，沒有人會那樣做。甚至沒有能力那樣做，因為有心識者和那兩者之間的矛盾沒有成立，所以不能理解謬論和反駁的成就。因為先前沒有不完整的因，或者因為相互排斥而存在的特徵來理解矛盾嗎？對於生起者和無常者以及有心識者來說，那是不成立的。對於一個來說，就像先前所說的那樣。

【English Translation】 It is because it has been promised and shown. If it is not admitted, then both dharmas will be reversed. Because it cannot be distinguished. Because that is another, and is actually related. If so, how can the impossible be achieved? Because whatever is pervaded by the impossible is also impossible for it. If this is admitted, then it is difficult to refute, because it will not be consumed by other things. Even so, if the reason is not established because what one has promised exists elsewhere, or if the promised thing is harmed by the promise, is it not? No, because at the time of examination, there is no promise at all. Whatever is understood, through the power of understanding, also promises other things, just as promising light is like promising a lamp. Therefore, that is understanding itself, and not an accusation made because the view exists elsewhere. Because that is the time of promise, so there, how many things are close by the power of reason, all of them must be promised, or none at all. If it becomes unestablished, etc., it is not. If so, will this also change? If not, then neither will change, because this shows the close connection between the two dharmas. Will fully accepting certainty turn into this error? If there is a reason, then it will not. Because what is obtained through reason should be promised without hesitation. It should be said that a promise cannot harm reason. Because one dharma is promised, another is promised without hesitation, which is achieved through reason. Even without a reason, this is the form of the pervading and the pervaded objects that accomplish the fundamental reason, but not the accomplishment of refutation, because the reason has no measure. If here also, impermanence and arising are prevented by refutation, then no one will do that. It is not even possible to do that, because the contradiction between the mind and those two has not been established, so it is not understood that fallacies and refutations are accomplished. Is it because there was no incomplete cause before, or is contradiction understood by the characteristic of existing by mutually excluding each other? For those who arise and are impermanent, and for those who have consciousness, that is not established. For one, it is as said before.

བཞིན་གཞན་དང་བྲལ་བར་ཁས་བླངས་པ་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་ཡུལ་ལ་སོགས་པ་ཐ་དད་པ་ ཅན་དང་ལྡན་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་པ་དང་དེ་ཡོད་པ་ནི་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སློབ་དཔོན་དག་གིས་ཀྱང་ཡན་ལག་ཅན་དགག་པ་ ལ་སོགས་པ་རྣམས་སུ་དོན་འདི་ཉིད་རྣམ་པ་དུ་མའི་སྒོ་ནས་ཉེ་བར་བཀོད་པས་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་རང་བཞིན་འགོག་པར་མཛད་པ་ཡིན་ཏེ། གཅིག་ཉིད་དང་དུ་མ་ཡོད་པ་ནི་འགལ་ བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་དག་ནི་གཅིག་ཁས་བླངས་པ་བཏང་བ་མེད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཆོས་གཉིས་ཀ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གྲུབ་པའི་མཐའ་ཁས་ལེན་པའི་རྒྱུ་མཚན་དཔྱད་པའི་སྐབས་སུ་བབ་ པའི་ཚེ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་ཁས་བླངས་ནས་རྣམ་པར་དཔྱོད་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་མེད་པར་རྟོག་པ་སྒྲོ་བཏགས་པ་ཡང་རྟག་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་སྒྲ་ནི་རྟག་པའམ་མི་རྟག་པ་ཡིན་ཏེ། 2-1020 ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །འདིར་དངོས་པོ་ལ་ནི་སྒྲ་དང་བུམ་པ་གཉིས་སམ། སྒྲ་དང་ནམ་མཁའ་གཉིས་ཉེ་བར་ཡོད་པ་ མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་སྨྲ་བ་པོའི་བརྗོད་པར་འདོད་པས་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་ན་བརྗོད་པར་འདོད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་དག་གིས་ཉེ་བ་དང་བསྐལ་པ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོའི་ རང་བཞིན་ཡིན་ན་ནི་ཡང་གཞན་དུ་བརྗོད་པར་འདོད་པས། གཞན་དུ་འགྱུར་བ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཅིག་ལ་ཅིག་ཅར་ཡོན་ཏན་འགལ་བ་བསྡུ་བ་མི་རིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་འདི་ དག་ནི་བྱེད་པ་པོའི་འདོད་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ཡིན་གྱི། དངོས་པོའི་རང་བཞིན་གྱི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་དེ་ལྟར་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ནི་ དོན་མི་འགྲུབ་སྟེ། དངོས་པོའི་རང་བཞིན་དག་ཉེ་བ་དང་བསྐལ་པར་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གྲུབ་ན་ནི་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན་འགའ་ཞིག་ཏུ་དེ་འདྲ་བའི་རང་བཞིན་གྱི་ཆོས་མཐུན་པ་མཐོང་ནས་ གོང་བུ་འདི་ནི་རྭ་ཅན་ཡིན་ཏེ། བ་ལང་དང་བ་མིན་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་ཡང་ངས་དེ་ལྟར་བརྗོད་པར་འདོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1021 ཞེས་སྨྲས་པ་དེའི་ཚེ་དོན་གྱིས་སྟོང་པའི་བརྗོད་པར་འདོད་པ་ཙམ་ཞིག་འགྲུབ་ཀྱི། དེ་ལས་དོན་འགྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་འདོད་པ་ནི་དངོས་པོར་འཇུག་པར་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འདི་ལྟར་གང་ལ་དེའི་འདོད་པ་ཡོད་པ་དེར་དངོས་པོ་ཡོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་ལྟར་ནི་བལྟ་བར་ནུས་པ་མ་ཡིན་པས་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་འཁྲུལ་པར་འགྱུར་རོ། །འདིས་ནི་ངས་ བླངས་པའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པའི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་སྦྱོར་བ་དང་། ལུང་ལས་གྲུབ་པ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ན

【現代漢語翻譯】僅僅因為承認與他者相分離，事物才不是具有各種差異性的，因為不存在和存在是相互排斥的性質，所以是矛盾的。導師們也在駁斥有支分等論述中，以多種方式闡述了這個道理，從而否定了這種性質，因為唯一和眾多是矛盾的。其他一些人認為，如果承認了一個，就不能捨棄，因為不存在，所以兩種法都不存在。這是在探討已成立的宗派的理由時才適用的，否則，承認之後再進行分析是不合理的。無意義的臆測和虛構也不是恒常的，例如，『聲音是常還是無常，因為它與同品類中的任何一方相符』。在這裡，事物本身並沒有聲音和瓶子二者，或者聲音和虛空二者並列的情況，而是說話者想要表達的意願所致。如果不是這樣，說話的意願和其他因素就不會有接近和可能性。如果是事物的自性，那麼用其他方式表達意願，改變是不合理的，而且不能同時在一個事物上集合矛盾的性質。因此，這些法是隨作者的意願而定的，而不是隨事物的自性而定的，因為事物本身不允許這樣。因此，從那裡面不能成立任何意義，因為事物的自性沒有成立接近和可能性。如果成立了，就會改變，例如，在某個地方看到相似性質的事物，就說『這個團塊是有角的，因為它是牛或非牛』。如果有人說：『因為我想要那樣說』，那麼這時僅僅成立了空洞的表達意願，而不能從中成立任何意義。因為他的意願不一定與事物相符。如果有人認為：『凡是有他的意願的地方，就有事物存在』，那麼這樣觀察是不可能的，因為周遍沒有成立，所以會產生錯誤。通過這些，也說明了『因為我承認』等等的推理形式，以及從聖教中成立的道理。

【English Translation】 It is not the case that things possess various differences merely because of acknowledging their separation from others, because non-existence and existence are contradictory in nature, being mutually exclusive. Teachers also, in refuting arguments involving parts, etc., have closely presented this very point in various ways, thereby negating such a nature, because oneness and multiplicity are contradictory. Some others argue that if one is acknowledged, it cannot be abandoned, because of non-existence, therefore both dharmas do not exist. This is applicable when the reason for an established tenet is being investigated; otherwise, it is unreasonable to analyze after acknowledging. Meaningless speculation and fabrication are also not constant, for example, 'Sound is permanent or impermanent, because it agrees with any of the similar sides.' Here, it is not the case that the objects themselves, such as sound and a pot, or sound and space, are juxtaposed; rather, it is done by the speaker's intention to express. If that were not the case, there would be no proximity or possibility with the intention to express and other factors. If it were the nature of the object, then it would be unreasonable to change by intending to express it differently, and it would be unreasonable to gather contradictory qualities simultaneously in one thing. Therefore, these dharmas follow the intention of the agent, and do not follow the nature of the object, because it does not allow it to be so. Therefore, no meaning is accomplished from that, because the nature of the objects is not established in proximity and possibility. If it were established, it would change, for example, seeing a similar nature of dharma somewhere, one would say, 'This lump has horns, because it is either a cow or a non-cow.' If someone says, 'Because I intend to say it that way,' then at that time, only the intention to express emptiness is accomplished, but no meaning is accomplished from it. Because his intention is not necessarily in accordance with the object. If one thinks, 'Wherever there is his intention, there is an object,' then it is not possible to look at it that way, because pervasion is not established, so it will become mistaken. With this, the reasoning of 'because I have taken it,' and what is established from the scriptures is also explained.

ོ། །ཚིག་ནི་སྨྲ་བ་པོའི་འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟོག་དང་ལུང་ དག་བྱེད་པ་པོའི། །འདོད་པ་ཙམ་དང་རྗེས་འབྲེལ་དང་། །དངོས་པོ་ལ་ཡང་སྲིད་པའི་ཕྱིར། །དེས་བྱས་པ་ནི་འཁྲུལ་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། ཚུལ་གསུམ་པའི་རྟགས་བསྟན་ པར་བྱེད་པ་གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དོན་གྱིས་ན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ མ་ཡིན་ནོ། །ཞེ་ན། དངོས་སམ་བརྒྱུད་པས་དེ་ལ་གྲུབ་པའི་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །རེ་ཞིག་དངོས་སུ་ནི། དོན་གྱི་དོན་རྟོག་ཕྱིར་དོན་ལ། །ཕྱོགས་དང་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་ནུས་མེད། །དེས་ན་དེ་དག་རང་ཉིད་ལས། ། 2-1022 སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གནས་མ་ཡིན། །དོན་ཉིད་ཀྱིས་དོན་གོ་བར་བྱེད་དེ། འཁྲུལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྗོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འབྲེལ་པ་ངེས་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཕྱོགས་དང་གཏན་ཚིགས་ ཀྱི་ཚིག་རང་ཉིད་ཀྱིས་དོན་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག་ལས་ནི་དོན་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་མཐོང་གི ངེས་པ་ནི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་སུ་ སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་ཕྱིར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཚིག །བརྒྱུད་པ་ཡིས་ཀྱང་ནུས་པ་མེད། །གཏན་ཚིགས་བརྗོད་པར་རང་ཉིད་ལ། །ནུས་པ་མེད་ཀྱང་ནུས་སྟོན་བྱེད། །བརྒྱུད་པས་ཀྱང་མ་ཡིན་ ཏེ། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཚིག་ནི་རང་ཉིད་ནུས་པ་མེད་ཀྱང་ནུས་པ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཕྱིར་ཉེ་བར་བཏགས་ནས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་འདོད་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་ལས་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཚིག་ལ་འཇུག་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡང་ནུས་པ་ཉིད་དོ་ཞེ་ན། ཐེ་ཚོམ་ལས་ཤེས་པར་འདོད་པ་དང་། སྐབས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་ལས་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །མི་མཐུན་པའི་ ཚིག་ཙམ་ལས་ཀྱང་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་གཉེན་པོ་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཚིགས་འཇུག་པས་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དེ་ཡང་དེ་དང་ལྷན་ཅིག་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ནང་གི་ཡན་ལག་གི་དོན་འགྲུབ་པའི་ནུས་པ་ནི་ཚུལ་གསུམ་ཉིད་ལ་གནས་པ་ཡིན་ལ། 2-1023 དེ་ལ་དྲན་པ་འཇོག་པར་བྱེད་པ་ནི་དེའི་ཚིག་ལ་གནས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཉིད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཡུལ་མ་བསྟན་ན་གཏན་ཚིགས་འཇུག་པ་མི་སྲིད་པས་ཡུལ་སྟོན་པ་ཉིད་ཀྱིས་ནུས་ པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཞན་ཡང་དེ་མེད་ཀྱང་གང་ཅུང་ཟད་བྱས་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་མི་རྟག་པ་ཡིན་ལ། སྒྲ་ཡང་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པས་ཀྱང་སྒྲ་ མི་རྟག་པའོ་ཞེས་དོན་གྱིས་གོ་བ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཕྱོགས་ནི་མ་བརྗོད་ཀྱང་འགྲུབ་པ་ལ་གེགས

【現代漢語翻譯】因為詞語的運用僅僅取決於說話者的意願。進行推理和聖教的人，他們的意願僅僅是與後續相關聯，並且也可能與事物本身相關聯。因此，這樣做是錯誤的。這被稱為總結性的偈頌。由於三種方式的理由是爲了指示為他人利益的推論，因此，從意義上講，應該理解為前提的詞語不是爲了證明。如何不是爲了證明呢？如果問，因為無論是直接還是間接，它都不會產生對它的證明。首先，直接地：『因為意義的意義是思考，所以在意義上，前提和理由無法表達。因此，它們自身無法作為證明存在。』意義本身就能理解意義，因為沒有錯誤。表達則不然，因為關聯不確定。因此，前提和理由的詞語本身就能成立意義，所以不是爲了證明。從前提的詞語中，人們看到對意義的懷疑，因為不確定。所以不是直接爲了證明。『因為前提的詞語是爲了表達所要證明的事物，所以間接的也沒有能力。理由的表達自身沒有能力，但能顯示能力。』間接的也不行，因為是爲了表達所要證明的事物。理由的詞語自身沒有能力，但因為是表達能力，所以接近並被認為是證明。因此，從那裡進入理由的詞語。如果說那也是能力本身，那麼從懷疑到想要了解，以及進入場合，從那些中會產生過失。僅僅從不一致的詞語中也會產生懷疑，因為有可能通過進入對治的理由的詞語，所以那也會與它一起成為證明。因此，內部組成部分的意義成就的能力在於三種方式本身，在那裡放置記憶，因為它存在於它的詞語中，所以它本身就是證明。如果說不顯示處所就無法進入理由，所以顯示處所本身就是能力，那麼這已經解釋過了。此外，即使沒有它，無論做了什麼，一切都是無常的，聲音也是被造的，這樣說也能通過意義理解聲音是無常的。因此，這必須毫無疑問地展示。因此，即使不表達前提，也不會妨礙成就。

【English Translation】 Because the use of words depends solely on the speaker's intention. Those who perform reasoning and scripture, their intention is merely associated with what follows, and may also be related to the thing itself. Therefore, doing so is mistaken. This is called the summarizing verse. Since the reason of the three modes is to indicate inference for the benefit of others, in terms of meaning, it should be understood that the words of the premise are not for proving. How is it not for proving? If asked, because neither directly nor indirectly does it give rise to proof of it. First, directly: 'Because the meaning of meaning is thought, in meaning, the premise and reason cannot be expressed. Therefore, they themselves cannot exist as proof.' Meaning itself understands meaning, because there is no error. Expression is not, because the association is uncertain. Therefore, the words of the premise and reason themselves establish the meaning, so it is not for proving. From the words of the premise, one sees doubt about the meaning, because it is uncertain. So it is not directly for proving. 'Because the words of the premise are for expressing what is to be proven, so indirectly it has no ability. The expression of the reason itself has no ability, but can show ability.' Indirectly it is also not possible, because it is for expressing what is to be proven. The words of the reason themselves have no ability, but because it is expressing ability, it is close and considered to be proof. Therefore, from there enters the words of the reason. If it is said that that is also ability itself, then from doubt to wanting to understand, and entering the occasion, from those faults will arise. Merely from inconsistent words doubt will also arise, because it is possible to enter the words of the opposing reason, so that will also become proof together with it. Therefore, the ability of the meaning achievement of the internal components lies in the three modes themselves, and placing memory there, because it exists in its words, so it itself is proof. If it is said that without showing the place it is impossible to enter the reason, so showing the place itself is ability, then this has already been explained. Furthermore, even without it, whatever is done, everything is impermanent, and sound is created, saying this can also understand through meaning that sound is impermanent. Therefore, this must be shown without doubt. Therefore, even if the premise is not expressed, it does not hinder achievement.

་མེད་པའི་ཕྱིར། གསུམ་ལས་ ཚུལ་གང་ཡང་རུང་བ་ཞིག་མ་སྨྲས་ན་སྒྲུབ་པ་མ་ཚང་བའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །འོ་ན་ད་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དེ་བསྟན་པ་མེད་ན་མེད་པ་མ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་པར་མི་བྱའོ་ཞེ་ན། བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ལོག་པར་རྟོགས་པ་ མཐོང་བའི་ཕྱིར། དེ་བཟློག་པའི་དོན་དུ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་དེ་ཡང་། ངོ་བོ་ཁོ་ནར་བསྟན་པར་བྱ། །རང་ཉིད་འདོད་དང་མི་བསལ་བའོ། །འདིར་རང་གི་ངོ་བོ་དང་། ཚིག་ཕྲད་དང་། 2-1024 འདོད་པ་དང་། རང་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་བཞིས། མ་གྲུབ་སྒྲུབ་བྱེད་མིན་དོན་བརྗོད། །རྒོལ་བས་ཁས་བླངས་པ་བཟུང་ངོ་། །ཞེས་རིག་པར་བྱའོ། །དེས་ན་གྲུབ་པ་དང་དཔེར་ན་སྒྲ་ནི་མཉན་པར་བྱ་བའོ་ཞེས་ བྱ་བ་ལྟ་བུ་དང་། མ་གྲུབ་ཀྱང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་དཔེར་ན་མ་གྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་དང་། དཔེ་དག་དང་། སྐབས་ཀྱི་རྟེན་མ་ཡིན་པ་དང་། བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་ཀྱང་མེད་ ན་མི་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་རྒོལ་བའི་ཁས་བླངས་པ་མ་ཡིན་པ་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཇི་ལྟར་མ་ཐོས་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྟོགས་ཤེ་ན། སྐབས་ཀྱིས་སོ། །དཔེར་ན་འདུས་པ་རྣམས་གཞན་གྱི་དོན་ཡིན་པར་གྲུབ་པ་ན་བདག་གི་དོན་ཉིད་བཞིན་ནོ། །དེ་ནི་མ་སྨྲས་སུ་ཟིན་ཀྱང་འདོད་པས་ཁྱབ་པའི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ བསྟན་པའི་ཕྱིར་འདོད་པ་སྨོས་སོ། །དེ་ཉིད་བལྟོས་པ་ལས་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། འདི་དག་ནི་འདུས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡུལ་ཅན་གཞན་གྱི་དོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ བརྗོད་པས་ན། ཆོས་ཀྱི་ཁྱད་པར་དུ་ཉེ་བར་བཟུང་བའི་ཕྱིར་དེ་དེའི་ཁྱད་པར་ཡིན་ནོ། །མིག་ལ་སོགས་པ་འདུས་པ་མ་ཡིན་པའི་དོན་དག་ནི། གཞན་གྱི་དོན་དུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཡིན་ནོ། ། 2-1025 དེ་ལྟར་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཙམ་ཞིག་ཐ་དད་པར་ཟད་ཀྱི་དོན་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པའི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་སྐབས་སུ་བབ་པ་ལས་དོན་གཞན་ཡིན། གང་གིས་དེ་ལྟར་སྨྲོས་ པའི་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱིས་ཕན་པར་འགྱུར་བ་འབྲེལ་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་དང་གཏན་ཚིགས་འགལ་བ་དང་དཔེ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་སྟོང་པར་འགྱུར་ ཏེ། ཆོས་ཀྱི་ཚོགས་དེ་ཉིད་ནི་གར་ཡང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་ལས་ཀྱང་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །སྨྲས་པའི་ཆོས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་ན་སྐྱོན་འདིར་འགྱུར་གྱི། གཞན་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྐྱོན་མེད་ན་ནི་འདོད

【現代漢語翻譯】因此，如果未說明三種方式中的任何一種，就會導致論證不完整的過失，這一點應該理解。如果現在沒有顯示要論證的內容，那麼就不能陳述宗的定義，因為它不是不存在的。可以陳述，因為可以看到對要論證的和不要論證的事物顛倒理解，爲了糾正它。要推論的事物也應該只顯示其自性。不要排除自己的意願。在這裡，通過自己的自性、連線詞、意願和自己的詞這四個方面，表達了未成立、能成立、非意義。應該理解，論敵所承諾的被接受。因此，對於已成立的事物，例如『聲音是可聽的』，以及對於雖然未成立但被認為是能成立的事物，例如未成立的因、例子等，以及對於非場合的依據，以及對於即使承諾了論典也不會出現的事物，排除了非論敵所承諾的事物。如果未聽到，如何認為是要論證的事物呢？通過場合。例如，如果諸和合是為他義而成立的，那麼就像為自義一樣。即使沒有說，也因為意願的遍及，所以是要論證的事物，爲了顯示這一點，所以說了意願。正是因為依賴於此，所以才區分了法和有法，因為通過說『這些不是和合的對境，是為他義的』，所以因為接近於接受法的差別，所以那是它的差別。眼睛等不是和合的事物，會變為為他義，這是有法的差別。這樣，僅僅是安立上的不同而已，意義上並沒有不同。成為差別的要論證的事物，從場合來看是其他的意義。如果那樣說，要論證的法有什麼利益呢？有什麼關係呢？因為會變得非常過分。如果是那樣，因會相違，例子會空無能成立，因為法的集合在任何地方都不會隨行。因此，從任何事物都無法理解。如果所說的法不隨行，那麼這個過失會發生在這裡，而不是在其他地方嗎？不是的，因為要論證的事物本身沒有差別。如果沒有過失，那麼就接受。

【English Translation】 Therefore, it should be understood that if any of the three ways is not stated, it will lead to the fault of incomplete argumentation. If the object to be proven is not shown, then the definition of the পক্ষ (pakṣa, thesis) should not be stated, because it is not non-existent. It can be stated because the reversed understanding of what is to be proven and what is not to be proven can be seen, in order to correct it. The object to be inferred should also only show its own nature. Do not exclude your own intention. Here, through one's own nature, conjunction, intention, and one's own words, the unestablished, the establisher, and the non-meaning are expressed. It should be understood that what is promised by the opponent is accepted. Therefore, for established things, such as 'sound is audible,' and for things that are not established but are considered to be able to establish, such as unestablished reasons, examples, etc., and for non-occasional bases, and for things that will not appear even if the scriptures are promised, the things that are not promised by the opponent are excluded. If it is not heard, how is it considered to be the object to be proven? Through the occasion. For example, if all aggregates are proven to be for the sake of others, then it is like for one's own sake. Even if it is not said, it is the object to be proven because of the pervasiveness of intention, so intention is stated to show this. It is precisely because of relying on this that the difference between dharma (法, quality) and dharmin (有法, possessor of quality) is explained, because by saying 'these are not the objects of aggregates, they are for the sake of others,' because of approaching the acceptance of the difference of dharma, that is its difference. Eyes and other non-aggregate things will become for the sake of others, which is the difference of dharmin. Thus, it is only a difference in establishment, but not in meaning. The object to be proven that has become a difference is another meaning from the occasion. If it is said that way, what benefit is there to the dharma to be proven? What relationship is there? Because it will become too excessive. If that is the case, the reason will be contradictory, and the example will be empty of the ability to establish, because the collection of dharmas will not follow anywhere. Therefore, it will not be understood from anything. If the spoken dharma does not follow, then this fault will occur here, but not elsewhere? No, because the object to be proven itself has no difference. If there is no fault, then accept.

་པ་ལ་གནོད་པ་བྱེད་པར་ཡང་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ནི་ བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཉིད་ལ་འཇུག་པས་དེ་ལས་བཟློག་པ་བསྒྲུབ་པ་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ལ་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་ བ་མེད་པའི་སྐྱོན་འདོད་པ་ཉིད་དེ། ཇི་སྐད་དུ་བདག་གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་ནི་དེ་མ་གྲུབ་བོ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འགལ་བའི་ཆོས་ཀྱང་འདོད་པ་དེ་ཉིད་ལ་གནོད་པར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1026 མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་དེ་ཡང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་གང་ལ་རྩོད་པས་སྒྲུབ་པ་བྱེད་པ་བཀོད་པ་དེ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཅི་ ཡིན། དེ་ལྟར་ཡིན་ན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྲུབ་པའམ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དཔེར་ན་སྒྲའི་ངོ་བོ་ནི་མིང་ཅན་དང་འབྲེལ་པའི་སྔོན་རོལ་ནས་དོན་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ། རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ དང་ལྡན་པར་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་རང་གི་ངོ་བོ་ཙམ་གྱིས་དོན་དང་ལྡན་པར་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ལ། དོན་དང་ལྡན་པར་ཡང་མཐོང་བ་དེའི་ཕྱིར་ཕྱི་རོལ་ གྱི་དོན་དང་ལྡན་པ་ཉིད་མི་འདོད་པ་གྲུབ་པར་འགྱུར་བའམ། དེ་བཞིན་དུ་མིག་ལ་སོགས་པ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ཡིན་ཏེ། འདུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ། གཞན་གྱི་དོན་ཙམ་ཁྱད་ པར་མེད་པར་གྲུབ་ཀྱང་བདག་གི་དོན་ནི་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་དག་འདུས་པ་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པར་ནི་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར། སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་འབྲས་བུ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཕྱིར་ མ་སྨྲས་ཀྱང་འདོད་པས་ཁྱབ་པ་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཞིང་། དེ་མ་ཚང་བ་ལ་སོགས་པ་ཡང་དཔེ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བས་སྟོང་པ་ལ་སོགས་པའི་ཉེས་པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་གཉིས་པ་དང་བཅས་པའི་སྦྱོར་བ་རྣམས་ལ་ཡང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཉེས་པ་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། 2-1027 དཔེར་ན་བུམ་པ་ནི་མངོན་པར་གསལ་བའི་སེམས་པ་ཅན་ལུས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྐྱེས་བུ་དང་བུམ་པ་གང་ཡང་རུང་བས། གཉིས་པ་དང་བཅས་པས་ཡིན་ཏེ། ཨུཏྤལ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྩིག་པ་ བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ། རྩིག་པ་ནི་དེ་ལྟ་བུར་གྱུར་པའི་སྐྱེས་བུས་གཉིས་པ་དང་བཅས་པ་མ་གྲུབ་པ་བཞིན་ནོ། ། འོན་ཏེ་སྤྱི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་འདོད་པའི་ཕྱིར་ཁྱད་པར་འཕེན་པ་ མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ནི་དེ་མི་འཕེན་ན་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་འབྲས་བུ་ཅི་ཡིན། ཡང་ན་ནི་མི་འདོད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གལ་ཏེ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་ཡུལ་དུ་ བྱས་པ་མ་ཡིན་ན་ཇི་ལྟར་དེས་དེ་འགྲུབ། འགྲུབ་ན་ཡང་ཇི་ལྟར་ཡུལ་མ་ཡིན། ཡུལ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་ནི་རང་ལ་བརྟེན་པའི་ཉེས་པའི་རྣམ་པས་ཇི་ལྟར་མ་རེག་པར་འགྱུར། དེས་དེ་ ལ་བརྟེན་པའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ལས་རྙེད་པར་འགྱུར་ཞིང་། གཞན་སུན་འབྱིན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་

【現代漢語翻譯】也不會對（正）方造成損害，因為它只適用於需要論證的對立面，因此，從那（對立面）中返回來就是論證的特徵。正如所說，對於法（dharma，事物）和有法（dharmin，具有該事物的事物）的差別，會產生不隨遍（anaikantika，不定）的過失，正如如果有人說『是我和他人的』，那麼就會說『這不成立』。對立的法（dharma，事物）也被認為是對那（正）方造成損害。如果說因為沒有說出（全部），所以那也不是需要論證的，那麼，如果用辯論來論證的事物不是需要論證的，那麼什麼才是需要論證的呢？如果那樣，就會變成顛倒成立或者變得沒有意義。例如，聲音的自性是與名稱相關的，並且先前就具有意義，因為它被視為具有區分性。在這裡，僅僅通過其自性就具有意義並不是需要論證的，並且因為看到它具有意義，所以不希望它具有外在的意義，這就會變成已成立的，或者，例如，眼睛等是爲了他人的利益，因為它們是組合的。在這裡，僅僅爲了他人的利益而沒有差別地成立，就像不是爲了自己的利益一樣。因為那些組合是爲了他人的利益而被承諾的，所以論證是沒有結果的。因此，即使沒有說出，被意圖所包含的也是需要論證的，並且不完整等也是例如論證空無需要論證等過失。這說明了對於包含二者的結合，也會有不隨遍（anaikantika，不定）的過失。例如，瓶子是具有顯明意識的有情身體的特徵，無論是人和瓶子，都是包含二者的，因為它不是蓮花，就像墻壁一樣。在這裡，墻壁沒有成立像那樣變成有情所包含的二者。如果說因為意圖論證普遍性，所以不會引發特殊性，那麼，對於這個，如果它不引發，那麼論證的結果是什麼？或者，正如已經說過的，它會變成不希望的。如果說論證沒有作為對象，那麼它如何成立？即使成立，又如何不是對像？如果說是對象，那麼如何以自相依賴的過失的形式而不接觸？通過依賴於它的論證才能獲得，而駁斥他人則不是這個意思。

【English Translation】 It will also not harm the (proponent's) side, because it only applies to the opposite side that needs to be proven, therefore, returning from that (opposite side) is the characteristic of proof. As it is said, regarding the difference between dharma (thing) and dharmin (that which possesses that thing), there will be the fault of anaikantika (inconclusive), just as if someone says 'it is mine and others', then it will be said 'this is not established'. The opposing dharma (thing) is also considered to harm that (proponent's) side. If it is said that because (everything) is not stated, then that is also not what needs to be proven, then, if what is proven by argument is not what needs to be proven, then what is it that needs to be proven? If that is the case, it will become established in reverse or become meaningless. For example, the nature of sound is related to name and has meaning from before, because it is seen as having distinctions. Here, merely having meaning through its own nature is not what needs to be proven, and because it is seen as having meaning, not wanting it to have external meaning, this will become established, or, for example, eyes etc. are for the benefit of others, because they are assembled. Here, merely being for the benefit of others is established without distinction, just like not being for one's own benefit. Because those assemblies are promised to be for the benefit of others, the proof is fruitless. Therefore, even if not stated, what is encompassed by intention is what needs to be proven, and incompleteness etc. are also faults such as proving emptiness without needing to prove it. This explains that for combinations that include both, there will also be the fault of anaikantika (inconclusive). For example, a pot is a characteristic of a sentient being's body with manifest consciousness, whether it is a person or a pot, it includes both, because it is not a lotus, like a wall. Here, the wall has not been established as becoming the two included by a sentient being like that. If it is said that because the intention is to prove universality, it will not induce particularity, then, for this, if it does not induce, then what is the result of the proof? Or, as has already been said, it will become unwanted. If it is said that the proof is not an object, then how does it become established? Even if it is established, how is it not an object? If it is said to be an object, then how does it not touch in the form of the fault of self-dependence? It is obtained through the proof that relies on it, and refuting others is not the meaning of this.

ནི་གསལ་བར་རྒྱལ་པོའི་གྲ་སའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་གྲུབ་ པ་འཕེན་པའི་ཕྱིར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པས་ཁྱབ་པའི་དོན་གྱིས་རྣམ་པ་ཇི་སྙེད་པ་དེ་ཐམས་ཅད་ནི་སུན་འབྱིན་པས་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ལུས་བུམ་པ་ལས་དོན་གཞན་གྱི་ངོ་བོར་ཁས་མི་ལེན་ན་སྤྱི་སྒྲུབ་པ་ཡང་མི་སྲིད་དེ། 2-1028 གང་ཡང་རུང་བའི་དོན་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉི་ག་དེ་ལྟ་བུའི་དངོས་པོར་སྲིད་ན་གང་ཡང་རུང་བ་བརྗོད་པར་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ལྷ་སྦྱིན་དང་མཆོད་སྦྱིན་གང་ ཡང་རུང་བ་ཞིག་པའོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་ཡིན་གྱི། གང་ཡང་རུང་བ་གཅིག་ཟ་མི་སྲིད་པའམ་འདོད་པ་མེད་ན་མ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལས་ཀྱང་གང་ཡང་རུང་བ་དོན་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་ མེད་པ་ཡིན་ཏེ་བུམ་པ་རང་ཉིད་ཀྱིས་དོན་གཞན་གྱི་ངོ་བོར་ཁས་མ་བླངས་པའི་ཕྱིར་དང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཤུགས་ཀྱིས་ལུས་ཉིད་ཀྱི་དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ངག་གི་དོན་ དུ་རྣམ་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་གང་ཡང་རུང་བ་ཞེས་སྨོས་པ་ནི་དོན་མེད་དོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཚིག་འདི་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ། བུམ་པ་བདག་ཉིད་ནི་དེ་མ་ཡིན་པ་དོན་གཞན་གྱི་ ངོ་བོར་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ལུས་ཉིད་ཀྱི་དོན་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་ཡིན་ན་ནི་དེ་ཉིད་དེ་སྐད་དུ་བརྗོད་པར་འགྱུར་ན། གང་ཡང་རུང་བ་སྨོས་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་བུམ་པ་ཡང་དེ་ ལྟར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །འདིའི་ཕྱིར་ཡང་སྤྱི་ལ་བརྟེན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། གསལ་བ་ཐམས་ཅད་ཡོད་པར་མི་སྲིད་ན་དེའི་སྤྱི་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་བྲམ་ཟེ་ལ་སོགས་པ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ལ་རིག་ཉིད་དམ། 2-1029 རྟོགས་པའི་ཤེས་པ་ལ་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་པ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །འདི་ལྟར་དེ་མིག་ལ་བརྟེན་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཤེས་པ་བཞིན་དུ་དེའི་དོན་རྟོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་འགྱུར་བའི་ རྗེས་སུ་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་མེད་ཀྱང་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་སྣང་བ་ལ་སོགས་པ་ལ་ལོག་པ་ལས་བྱུང་བ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་དབང་པོ་ལ་བརྟེན་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་དེ་གཉིས་དེ་ལྟར་ཁས་ལེན་ན་བུམ་པ་དང་ལུས་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བའི་དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ཞེས་སྤྱིར་གང་ཡང་རུང་བའི་དོན་གཞན་གྱི་ངོ་བོ་འགྱུར་བ་ཡིན་ ན། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ལུས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པར་དོགས་པ་བུམ་པ་དང་ཡང་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་སྤྱི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །ལྷ་སྦྱིན་དང་མཆོད་སྦྱིན་དག་ལས་གང་ ཡང་རུང་བ་གཅིག་ལ་ཟས་སྦྱིན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། ལྷ་སྦྱིན་ལ་མ་ཡིན་ཞིང་མཆོད་སྦྱིན་ལ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལྟ་བུ་ཡོད་པ་སྲིད་དམ། ལྷ་སྦྱིན་འབའ་ཞིག་ལ་མ་ ཡིན་ནོ་སྙམ་དུ་བསམས་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། གང་ཡང་རུང་བ་

【現代漢語翻譯】這清楚地表明瞭國王的地位。因此，爲了產生結果，所有通過實現能力所遍及的事物，也同樣會被駁斥。如果這種形式的身體不承認瓶子之外的其他事物的本質，那麼普遍的實現也是不可能的，因為沒有任何其他事物的本質。如果兩者都以這種方式存在，那麼就可以說出任何一個，例如『Devadatta（天授）和 Yajnadatta（祭授）中的任何一個都死了』。如果不能吃任何一個，或者沒有慾望，那就不是了。由此可見，任何一個都不是其他事物的本質，因為瓶子本身沒有承認其他事物的本質，並且是矛盾的。如果暗示身體本身變成了其他事物，那麼說『任何一個』是沒有意義的，因為它以語言的形式存在。如果不是這樣，那麼這句話就會變得矛盾，因為瓶子本身與那不是它的其他事物的本質相矛盾。如果身體本身是其他事物的本質，那麼它就會被稱為那樣。由於暗示說『任何一個』，瓶子也會變成那樣，所以這是矛盾的。因此，它也不依賴於普遍性，因為如果所有顯現的事物都不可能存在，那麼它的普遍性是不合理的。例如，就像婆羅門等不是覺知本身，或者覺知的知識依賴於感官一樣。就像它不依賴於眼睛一樣，因為就像它的知識一樣，它沒有理解它的意義，並且它不跟隨它的變化，並且即使它不存在也存在。同樣，從幻覺中產生的顯現等也不依賴於非感官。同樣，如果兩者都這樣承認，那麼從瓶子和身體中任何一個變成其他事物，也就是說，普遍地變成任何其他事物的本質，如果不是這樣，那麼懷疑身體不跟隨，也與瓶子相矛盾。因此，普遍性也是不可能存在的。可以給 Devadatta（天授）和 Yajnadatta（祭授）中的任何一個施捨食物，但『不是給 Devadatta，也不是給 Yajnadatta』，這種情況可能存在嗎？如果認為『不是隻給 Devadatta』，那麼就沒有過失嗎？不是的，因為任何一個...

【English Translation】 This clearly indicates the status of the king. Therefore, in order to produce results, all the various aspects that are pervaded by the power of accomplishment are also refuted. If such a form of body does not accept the essence of something other than the pot, then the general accomplishment is also impossible, because there is no essence of any other thing. If both exist in such a way, then it is possible to say any one, such as 'either Devadatta (天授) and Yajnadatta (祭授) is dead'. If it is not possible to eat any one, or if there is no desire, then it is not. From this, it is clear that any one is not the essence of another thing, because the pot itself has not accepted the essence of another thing, and it is contradictory. If it is implied that the body itself has become another thing, then it is meaningless to say 'any one', because it exists in the form of language. If it is not so, then this statement will become contradictory, because the pot itself contradicts the essence of another thing that is not it. If the body itself is the essence of another thing, then it will be called that. Since it is implied by saying 'any one', the pot will also become like that, so it is contradictory. Therefore, it also does not depend on generality, because if all manifest things cannot exist, then its generality is unreasonable. For example, just as Brahmins etc. are not awareness itself, or the knowledge of awareness depends on the senses. Just as it does not depend on the eye, because just like its knowledge, it does not understand its meaning, and it does not follow its changes, and it exists even if it does not exist. Similarly, appearances and so on that arise from illusion also do not depend on non-senses. Similarly, if both accept it in this way, then from the pot and the body, whichever has become another thing, that is, generally changing into the essence of any other thing, if it is not so, then the doubt that the body does not follow is also contradictory to the pot. Therefore, generality is also not possible. It is possible to give food to either Devadatta (天授) or Yajnadatta (祭授), but is it possible to have something like 'not to Devadatta and not to Yajnadatta'? If one thinks 'not only to Devadatta', then is there no fault? No, because any one...

སྨོས་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཐལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་གཅིག་ཡོངས་སུ་གཟུང་ཡང་མི་འགལ་བ་ཡིན་ན་གང་ཡང་རུང་བ་སྨོས་པ་འདི་ནུས་པར་འགྱུར་ཏེ། 2-1030 དཔེར་ན་གཅིག་ཟ་ཡང་གང་ཡང་རུང་བ་ཟའོ་ཞེས་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །འདིའི་ཡུལ་ནི་རྣམ་པར་བརྟག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་བུམ་པ་ཁོ་ནའམ་ལུས་ཁོ་ནས་གཉིས་པ་དང་བཅས་པར་ ནི་མི་འདོད་དོ། །སྒྲུབ་པ་མི་འཐད་པའི་ཡང་ཕྱིར་ཏེ། གཉིས་གཅིག་ལ་བསྒྲུབ་པ་ལ་ཡང་རྣམ་པར་བརྟག་པ་དང་བསྡུ་བ་ཡང་མི་འཐད་པ་ཡིན་ན་ད་ཅི་ཞིག་སྒྲུབ་པར་ནུས་ཏེ། དེའི་ ཕྱིར་ཚིག་གི་ཚུལ་ནི་གསོག་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་ཉིད་ཀྱང་གསལ་བ་ཡིན་ནོ། །གཞན་ཡང་གཉི་གར་ཡང་སྲིད་པ་མི་འགལ་ན་དེ་དེ་ལྟར་ འགྱུར་གྱི། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་དེ་སྒྲ་ལ་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་དོ། །འདི་ལྟར་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་སྒྲ་དེ་ནི་ཕྱོགས་ཉིད་ཡིན་ཏེ། ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དག་ལས་གང་ཡང་རུང་ བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་བརྟག་པ་དང་གཅིག་ཏུ་སོ་སོར་ངེས་པ་འགལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་རྣམས་ལ་ཡང་སྤྱིར་བརྗོད་ཀྱང་ཤུགས་ཀྱི་ཁྱད་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་ཡང་ལུས་ཉིད་རྟོགས་པར་འགྱུར་ གྱི་བུམ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་འགའ་ཞིག་འོངས་སོ་ཞེས་བྱ་བས་རིའམ་ཤིང་ལ་ནི་དོགས་པར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་པ་བཞིན་ནོ། །ཁྱད་པར་གྱི་སྒྲ་ཉེ་བར་བྱས་པ་ཉིད་ནི་སྤྱིའི་སྒྲ་རྣམས་ཀྱི་ཁྱད་པར་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་གྱི། 2-1031 འོན་ཀྱང་སྐབས་དང་ཤུགས་ལ་སོགས་པ་གང་ཡང་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་ཡང་རུང་བའི་སྤྱི་དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་གཉི་གའི་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པ་འགའ་ཞིག་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། གཉིས་ལས་གཅིག་ཀྱང་ཁས་མ་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྒྲ་དང་བུམ་པའི་ཁྱད་པར་གྱིས་རྟོགས་ན་ནི་མི་རྟག་པ་ལ་ཡང་མཚུངས་སོ་ ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། མི་རྟག་པ་ཉིད་གྲུབ་པས་ན་སྒྲ་དེ་དང་ལྡན་པར་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་འགའ་ཞིག་དོན་གཞན་དུ་གྱུར་པས་ཁས་ལེན་ན་གང་ཡང་རུང་བ་དོན་གཞན་ གྱི་ངོ་བོར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པ་བསྒྲུབ་བྱར་བརྗོད་པ་འདིས་ནི་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་དག་གིས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་དག་འགོག་པ་ཡང་བསལ་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ སྒྲ་ནི་མི་རྟག་པའི་སྒྲ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའམ་སྒྲའི་མི་རྟག་པ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཆོས་ཅན་ལ་སྤྱི་བཀག་པ་ནི་འགལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ རོ། །སྒྲ་དེ་མི་རྟག་པ་ཡིན་གྱི། སྒྲ་མི་རྟག་པའི་སྒྲ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་ནོ་དེ་ལྟར་གྱུར་པར་འདོད་ན་ནི་སྒྲ་ལ་མི་རྟག་པའི་སྒྲ་སྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་མི་རྟག་པར་མི་འགྱུར་གྱི། 2-1032 སྒྲ་མི་རྟག་པའི་སྒྲ་

【現代漢語翻譯】因為僅僅是陳述本身並沒有過失。因此，即使完全接受其中一個也不會有矛盾，那麼陳述『任何一個』就會變得有意義，例如，就像說『即使吃了一個，也是吃了任何一個』一樣。因為這（陳述）的對象是分別。因此，他們不希望僅僅是瓶子或僅僅是身體就包含二者。而且，證明也是不合理的。即使要證明二者合一，分別和歸納也是不合理的，那麼又能證明什麼呢？因此，語句的結構是累積性的。這（陳述）也闡明了與宗派一致的宗派中的任何一個。此外，如果二者都可能存在且不矛盾，那麼它就會那樣發生；如果不是那樣，那麼它本身就不會在聲音上成立。像這樣，這種聲音本身就是宗派，而不是與宗派一致的宗派中的任何一個。因為分別和單獨確定一個事物是矛盾的。即使對事物進行一般性的陳述，由於暗示的差別仍然存在，因此只能理解為身體，而不是瓶子。例如，就像說『某人來了』，不會懷疑是山或樹一樣。接近差別的聲音本身並不是區分一般聲音的理由，而是情境和暗示等任何因素。因此，任何一個的一般意義並沒有改變，因為改變意義二者都是不合理的。也不存在改變意義的任何事物，因為二者中沒有一個被接受。如果通過聲音和瓶子的差別來理解，那麼對於無常也是一樣的，如果有人問：不是的，因為無常本身已經成立，所以是爲了證明聲音具有無常。同樣，如果有人接受某個改變意義的事物，那麼任何一個都會變成其他意義的本質。通過陳述想要證明的事物，這也消除了通過法和有法來區分的法和有法的阻礙。例如，就像說『聲音不具有無常的聲音』或者『不具有聲音的無常』一樣，因為對有法的一般否定沒有矛盾。如果有人希望聲音是無常的，但『聲音不具有無常的聲音』，那麼爲了證明聲音具有無常的聲音，聲音就不會變成無常，聲音不具有無常的聲音。

【English Translation】 Because merely stating it does not entail any fault. Therefore, even if one is completely accepted, there is no contradiction, then stating 'any one' becomes meaningful, For example, like saying 'even if one is eaten, it is eating any one'. Because the object of this (statement) is distinction. Therefore, they do not want merely the pot or merely the body to include both. Moreover, proof is also unreasonable. Even if one wants to prove two as one, distinction and generalization are also unreasonable, then what can one prove? Therefore, the structure of the statement is cumulative. This (statement) also clarifies any one of the factions that are in accordance with the tenet. Furthermore, if it is not contradictory that both are possible, then it will happen that way; if it is not that way, then it itself will not be established in sound. Like this, such a sound itself is the tenet, not any one of the factions that are in accordance with the tenet. Because distinction and separately determining one thing are contradictory. Even if a general statement is made about things, because the implied difference still remains, only the body will be understood, not the pot. For example, just like saying 'someone has come', there will be no doubt about a mountain or a tree. The very act of bringing the sound of difference near is not the reason for distinguishing the general sounds, But rather any factor such as context and implication. Therefore, the general meaning of any one is not changed, because changing the meaning is unreasonable for both. Nor is there anything that changes the meaning, because neither of the two is accepted. If it is understood through the difference between sound and pot, then it is the same for impermanence, If someone asks: No, because impermanence itself is established, so it is to prove that sound has impermanence. Similarly, if someone accepts something that changes the meaning, then any one will become the essence of another meaning. By stating what one wants to prove, this also eliminates the obstruction of dharma and dharmin distinguished by dharma and dharmin. For example, like saying 'sound does not have the sound of impermanence' or 'does not have the impermanence of sound', because there is no contradiction in the general negation of dharmin. If someone wishes that sound is impermanent, but 'sound does not have the sound of impermanence', then in order to prove that sound has the sound of impermanence, sound will not become impermanent, Sound does not have the sound of impermanence.

དང་ལྡན་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་འདོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་འདོད་པ་ལ་གནོད་པ་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་འབའ་ཞིག་ཁོ་ན་ཆོས་ཅན་ལ་སྒྲུབ་པའམ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་ན་འདོད་པའི་སྤྱི་གྲུབ་བམ་གནོད་པར་བྱས་པ་ཡིན་ནོ། །འགལ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་སྤྱི་དེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱེད་པ་ཁོ་ནའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ནི་རེས་འགའ་ཆོས་ཀྱི་སྒོ་ནས་སམ། ཆོས་ཅན་གྱི་སྒོ་ནས་སམ། དེའི་ཁྱད་པར་གྱི་སྒོ་ནས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དེས་ཐ་སྙད་དུ་བྱེད་དོ། །རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་ནི་ཆོས་ཅན་གཅིག་ལ་བསྟན་ བཅོས་ལས་ཆོས་དུ་མ་རྣམ་པར་གཞག་ཀྱང་རང་ཉིད་བདག་ཉིད་འདོད་པ་ཁོ་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་གྱི། བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་སུ་ཟིན་ཀྱང་གཞན་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །དེར་ གཞན་གྱི་འདོད་པ་ཐམས་ཅད་བཟློག་ཏུ་ཟིན་ཀྱང་མདོ་མཛད་པས་རང་གི་འབྲེལ་པར་རང་ཉིད་ཅེས་བྱ་བ་ནི་བསྟན་བཅོས་ལ་མ་བལྟོས་པར་ཁས་བླངས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་པའོ་ཞེས་རང་ཉིད་ཀྱི་ སྒྲས་དགོས་པའི་གནས་བཟློག་པར་བཤད་དོ། ། བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་མཐོང་བ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དོགས་པ་སྲིད་པར་འགྱུར་རོ། །ལོག་པར་རྟོགས་པ་ཡང་མཐོང་བ་ཉིད་དེ། 2-1033 ཁ་ཅིག་ན་རེ་བསྟན་བཅོས་ལས་མཐོང་བ་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་ལ། དེ་གནོད་ན་ཡང་གཏན་ཚིགས་དང་དམ་བཅའ་དག་གི་སྐྱོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཟེར་རོ། །དེ་དག་གི་ལྟར་ན་ བྱས་པ་ཉིད་ཀྱི། སྒྲ་མི་རྟག་པར་སྒྲུབ་པ་དྲི་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་བཟློག་པའི་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །སྐབས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་དེ་ནི་གཞན་ལ་ཡང་ མཚུངས་སོ། །མི་མཚུངས་ཏེ་འདིར་ཆོས་ཅན་གྱི་སྐབས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ་ཆོས་ཅན་གྱི་སྐབས་སུ་བབ་པ་ཡིན་ཡང་དངོས་པོ་ལ་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོན་ཀྱང་འདི་ དག་ནི་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་པའི་སྒོ་ཁོ་ན་ནས་འབྲེལ་པ་ཡིན་ན་དེ་ནི་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་འདི་གཉིས་ལ་བྱེ་བྲག་མེད་དོ། །འོན་ཏེ་རྒོལ་བས་ཀྱང་འདོད་པས་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་དོ། །བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་སྤྱིའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཁྱད་པར་ཡིན་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན། སྤྱིའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཁྱད་པར་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ ཙམ་གྱིས་ནི་སྐབས་མ་ཡིན་པ་འདོད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དོན་ནི་དེའི་ངོ་བོ་མི་འདོར་བའི་ཕྱིར་འདོད་པ་དང་འཇུག་པ་དག་ལྡོག་པ་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ན་འདི་ནི་སྐབས་འགའ་ཞིག་ལས་འགྱུར་བ་དང་། 2-1034 དེ་ཉིད་ཀྱི་ཤེས་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །བཟློག་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བས་དགག་པ་འཇུག་ཀྱང་བླ་སྟེ། སྐབས་དང་མི་ལྡན་པ་དེ་ནན་གྱིས་ཡོད་དོ་ཞེས་བསྒྲུབ་པ་མངོན་སུམ

【現代漢語翻譯】那麼它就變得有意義了。但這不是所希望的，因此對所希望的沒有任何損害。因此，僅僅在有法上成立法，或者顛倒過來做，這樣就成立了普遍的意願，或者造成了損害。矛盾在於，它完全顛倒了普遍性。因此，有時通過法，有時通過有法，有時通過它們的區別來進行，因此用它來命名。自己的聲音是指，即使在一個有法上，從論典中區分出許多法，也僅僅是爲了成立自己所希望的，即使論典已經被接受，也不是爲了成立其他的。在那裡，即使其他的意願都被駁斥了，造論者用『自己』這個詞來表示自己的關聯，這表明，不依賴於論典，通過承諾來顯示，自己的聲音是爲了駁斥必要之處。因為論典已經被接受，所以必須成立其中的所有觀點，這可能會產生懷疑。錯誤的理解也是一種觀點。有些人說，從論典中看到的僅僅是需要成立的，即使它造成了損害，那也是論證和承諾的過失。按照他們的觀點，因為駁斥了聲音的無常性，以及氣味等性質，所以成立『所作性』的論證就變成了相違。如果說因為不相關所以不是，那麼這對於其他情況也是一樣的。如果說不相同，因為這裡是有法的情況，那麼不是的，即使是有法的情況，也與事物沒有關聯。然而，如果這些僅僅是從接受論典的角度有關聯，那麼這對於所有情況都是一樣的，因此這兩者沒有區別。或者，辯論者也通過意願來成立。如果說是成為普遍事物的一個方面的特殊性，就像需要成立的法一樣，那麼僅僅說是成為普遍事物的一個方面的特殊性，並不會導致不相關的意願，因為本質沒有改變，所以意願和進入沒有逆轉的過失。因此，這在某些情況下會發生變化，並且需要了解它本身。即使通過體驗來否定駁斥，也是至上的，不相關的被強烈地證明是顯而易見的。

【English Translation】 Then it becomes meaningful. But this is not what is desired, therefore there is no harm to what is desired. Therefore, merely establishing a dharma on a subject of dharma, or doing it the other way around, thus establishing a universal intention, or causing harm. Contradiction lies in the fact that it completely reverses universality. Therefore, sometimes it is done through dharma, sometimes through the subject of dharma, sometimes through their distinctions, therefore it is named by it. One's own sound refers to the fact that even on one subject of dharma, even if many dharmas are distinguished from the treatises, it is merely to establish what one desires, even if the treatise has been accepted, it is not to establish others. There, even if all other intentions are refuted, the author uses the word 'self' to indicate his own connection, which shows that, without relying on the treatise, by promising to show, one's own sound is to refute the necessary place. Because the treatise has been accepted, all the views in it must be established, which may give rise to doubt. Wrong understanding is also a view. Some say that what is seen from the treatises is merely what needs to be established, and even if it causes harm, it is the fault of the arguments and promises. According to their view, because the impermanence of sound and the qualities of smell, etc., are refuted, the argument for establishing 'made-ness' becomes contradictory. If it is said that it is not because it is irrelevant, then this is the same for other cases as well. If it is said that it is not the same because this is the case of the subject of dharma, then it is not, even if it is the case of the subject of dharma, it has no connection with things. However, if these are only related from the perspective of accepting the treatise, then this is the same for all cases, therefore there is no difference between these two. Or, the debater also establishes through intention. If it is said that it is a particularity that has become one aspect of a universal thing, just like the dharma that needs to be established, then merely saying that it is a particularity that has become one aspect of a universal thing does not lead to an irrelevant intention, because the essence has not changed, therefore there is the fault of intention and entry not being reversed. Therefore, this changes in some cases, and it needs to be understood itself. Even if refutation is negated through experience, it is supreme, and the irrelevant is strongly proven to be obvious.

་དང་འགལ་བར་སྤྱོད་ དོ། །གནས་སྐབས་འགའ་ཡི་འདོད་འགྱུར་ཞིང་། །དེ་རྟོགས་པ་ཡང་དེ་དག་གིས། །ནན་གྱིས་ཁྱོད་འདི་འདོད་ཅེས་པ། །གསལ་བར་དབང་ཕྱུག་སྤྱོད་པ་ཡིན། །འབྲས་བུའི་རྟགས་ཅན་མིང་བརྗོད་དེ། །འཁྲུལ་པ་ཡིས་ནི་ གནོད་པར་འགྱུར། །མེད་ན་མི་འབྱུང་མིན་དོན་ལ། །གནོད་ཀྱང་གཞན་ལ་ཅི་ཞིག་གནོད། །རྗེས་དཔག་རང་གི་སྤྱོད་ཡུལ་ལ། །ལུང་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པར་བཤད། །དེས་གྲུབ་དེ་ནི་ལེགས་པར་གྲུབ། །དེ་ཚེ་ བསྟན་བཅོས་ལྟོས་མ་ཡིན། །དེ་ཚེ་གཅོད་དོར་འགྱུར་ཞེ་ན། །དེ་ཚེ་ཁས་བླངས་མེད་ཕྱིར་མིན། །འདི་ནི་ཁས་ལེན་ཐབས་ཡིན་པས། །དེ་ཚེ་ཡོད་ཀྱང་དེ་རྒྱུ་མིན། །དེ་ལྟར་ཡུལ་གཉིས་རྣམ་དག་ན། ། དེ་ཚེ་བསྟན་བཅོས་ཡོངས་འཛིན་པར། །འདོད་པའི་དུས་མིན་དེ་ཡི་ཚེ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱིས་ནི་གནོད་པར་འགྱུར། །དེས་གྲུབ་དོན་ལ་དེ་དང་ནི། །འགལ་བར་སེམས་པ་མི་རུང་ཕྱིར། །གནས་གསུམ་པར་ནི་འཕོ་ བ་ན། །བསྟན་བཅོས་ལེན་པ་རིགས་ལྡན་ཡིན། །དེར་ཡང་བསྒྲུབ་པའི་ཆོས་དང་ནི། །མེད་ན་མི་འབྱུང་ལ་གནོད་ཉིད། །སྤང་བར་བྱ་ཡི་གཞན་མིན་ཏེ། །ཐུག་པ་མེད་པར་ཐལ་ཕྱིར་རོ། །དཔྱོད་པ་ཀུན་ལ་བསྟན་བཅོས་དག ། 2-1035 གཟུང་ཞེས་ལུགས་འདི་གང་གིས་བྱས། །ད་ནི་གྲུབ་མཐའ་མེད་རྣམས་ཀྱིས། །དུ་བས་མེ་ནི་འཛིན་མི་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དཔེ་ལ་བསྟན་བཅོས་ཀུན། །སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གཅིག་ཉིད་ལ། །བསྟན་པ་སྒྲུབ་བྱེད་འགྱུར་ ཞེ་ན། །འདི་ནི་འཇིག་རྟེན་འདས་ལུགས་ཡིན། །འབྲེལ་མེད་ཆོས་ནི་མི་གྲུབ་པས། །མ་གྲུབ་པར་ནི་ཇི་ལྟར་འགྱུར། །དེ་སྒྲུབ་ཡིན་ན་དེ་སྒྲུབ་བརྗོད། །གཏན་ཚིགས་སྐྱོན་ལྡན་ཇི་ལྟར་ཡིན། །ཆོས་ཅན་ཆོས་ ནི་མ་ལུས་པ། །དཔེར་བསྟན་མེད་པ་ཁོ་ནར་ནི། །འགྲོ་བ་སོགས་དང་དུས་སོགས་ལས། །སེམས་ལྡན་མེ་སོགས་རྗེས་དཔོག་བྱེད། །མི་འཁྲུལ་པས་ན་ངོ་བོ་དང་། །རྒྱུ་དག་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་དོན། །འགའ་ ཡིས་སྨྲ་བ་ལ་གནོད་ཀྱང་། །ངོ་བོ་ཉིད་ལ་ལྡོག་མི་འགྱུར། །དེ་ནི་འདོད་པའི་བསྒྲུབ་བྱ་ཡི། །དོན་དང་མེད་ན་མི་འབྱུང་བར། །རྟོགས་པ་གཞན་དག་གཏན་ཚིགས་དེས། །ཅི་སྟེ་རྟོགས་པར་འགྱུར་མ་ ཡིན། །གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ལ་ལར་འགའ། །རིགས་མིན་པས་ན་རིགས་སྨྲ་བ། །གཞན་པ་དག་ཀྱང་དགག་བྱ་ཞེས། །བྱ་བ་རྒྱལ་རིགས་ལུགས་ཡིན་ནོ། །དོན་རྣམས་ཐམས་ཅད་མཚུངས་བྱས་ནས། །སྒྲུབ་བྱེད་བརྗོད་པ་ ནུས་མ་ཡིན། །དེས་ན་ཀུན་ལ་བསྒྲུབ་བྱ་དང་། །སྒྲུབ་བྱེད་བཞག་པ་འདི་ཉམས་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། དེའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཁོ་ན་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1036 གནོད་བྱ་གནོད་བྱེད་མ་ཡིན་པ་དག་གཅིག་ལས་གྲུབ་པ་འགལ་བ་མེད་ཀྱང་། གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ལ་གནོད་པས་འགལ་བར་འདོད་ན།

【現代漢語翻譯】與（你的）主張相悖而行。有時會改變一些願望，而那些（有權勢者）也明白這一點。他們會強迫說：『你必須想要這個』，這顯然是權力的運用。用帶有結果特徵的名稱來稱呼，會因錯誤而造成損害。在『無則不生』的意義上，即使造成損害，又能損害誰呢？（對於）推理，據說不需要依賴聖典，那是它自己的活動範圍。通過它所成立的（結論）是完全成立的，那時就不需要依賴論典。如果那時會變成斷滅呢？並非如此，因為那時沒有承諾。因為這是承諾的方法，所以那時即使存在，也不是原因。如果兩個領域都如此純凈，那時就應該完全接受論典。在不想要的時候，那時論典會造成損害。因為通過它成立的意義，不應該與它（論典）相悖。如果轉移到第三個位置，那麼接受論典是合理的。在那裡，對於所要證明的法和『無則不生』，（論典）會造成損害。應該避免它，而不是其他，因為會無止境地推下去。對於所有的分析，都需要接受論典，是誰建立了這個規則？現在，那些沒有宗派的人，不會因為煙而認為有火。如果所有的例子都用論典來證明，如果證明者變成一個，那麼這是一種超越世俗的方式。因為不相關的法不能成立，那麼如何變成不成立呢？如果那是證明，就說那是證明，那怎麼會是具有過失的理由呢？（對於）具有法性的有法，完全沒有在例子中展示，只是從行走等和時間等，有情者會推斷出火等。因為不錯誤，所以能證明自性和原因的意義。即使對某些人的說法造成損害，也不會改變自性。那是想要證明的事物，並且在『無則不生』的情況下。其他的理解，怎麼能通過那個理由來理解呢？如果某些論典不合理，那麼說理者也會反駁其他人，這是王族的規矩。如果所有的意義都相同，那麼就不能說出能證明者。因此，對於一切事物，所要證明的和能證明的這種設定會崩潰。這些是中間的偈頌。因此，只有對所要證明的事物造成損害的才是相違的。不造成損害的事物，即使從一個事物中成立，也沒有相違，但如果認為對論典造成損害就是相違，那麼……

【English Translation】 Acting contrary to (your) assertion. Sometimes desires change, and those (in power) understand this. They will force (you) to say: 'You must want this,' which is clearly an exercise of power. Referring to (something) with a name that has the characteristic of a result, will cause harm due to error. In the sense of 'if not, then not arising,' even if it causes harm, who can it harm? For inference, it is said that there is no need to rely on scripture, that is its own sphere of activity. That which is established through it (the inference) is well-established, at that time there is no need to rely on treatises. If at that time it becomes annihilation? It is not so, because at that time there is no commitment. Because this is the method of commitment, even if it exists at that time, it is not the cause. If the two domains are so pure, then at that time one should fully accept the treatises. At a time when one does not desire (something), at that time the treatises will cause harm. Because the meaning established through it, one should not think contrary to it (the treatise). If one moves to the third position, then accepting the treatises is reasonable. There, for the dharma to be proven and 'if not, then not arising,' (the treatises) will cause harm. One should avoid it, not others, because it would lead to endless regression. For all analyses, one needs to accept the treatises, who established this rule? Now, those without sects will not infer fire from smoke. If all examples are proven by treatises, if the prover becomes one, then this is a way beyond the mundane. Because unrelated dharmas cannot be established, how can it become unestablished? If that is proof, then say that is proof, how can it be a reason with faults? For the subject with the property, completely not shown in the example, only from walking etc. and time etc., sentient beings will infer fire etc. Because it is not mistaken, it can prove the meaning of self-nature and cause. Even if it causes harm to the statements of some people, it will not change the self-nature. That is the thing to be proven that is desired, and in the case of 'if not, then not arising.' How can other understandings be understood through that reason? If some treatises are unreasonable, then the debater will also refute others, this is the custom of the royal family. If all the meanings are the same, then one cannot state the prover. Therefore, for all things, this setting of what is to be proven and what proves will collapse. These are the intermediate verses. Therefore, only that which causes harm to what is to be proven is contradictory. Things that do not cause harm, even if they are established from one thing, are not contradictory, but if one thinks that causing harm to the treatises is contradictory, then...

དེ་ནི་ཡུལ་གཞན་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། ། དེས་ན་དེ་ཉིད་ལ་གནོད་འགྱུར་གྱི། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། གཏན་ཚིགས་ཐམས་ཅད་ཀྱི་སྐྱོན་དང་ཡོན་ཏན་ནི་རང་གི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་བལྟོས་ནས་ བསམ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་རང་གི་སྒྲུབ་པར་བྱ་བ་འགོག་པ་མ་ཡིན་ཡང་བསྟན་བཅོས་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ཡིན་ན། དེ་ནི་གཞན་གྱིས་བྱས་ན་ཡང་མཚུངས་པའི་ ཕྱིར་འགལ་བར་འགྱུར་རོ། །གཞན་གྱིས་བྱས་ན་ཡང་དམ་བཅའ་བའི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་ཁོ་ནའོ་ཞེ་ན། འགྱུར་མོད་ཡུལ་ལ་དེ་ཅི་སྟེ་མི་འགྱུར། གནོད་པར་བྱ་བའི་ཆོས་དང་ལྡན་པའི་ཆོས་ཅན་ གྱིས་རྗོད་པའི་ཕྱིར་འདི་ཉིད་ལ་གཞན་གྱི་གཞན་ལ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། གནོད་པར་བྱ་བའི་དོན་ཅན་གྱི་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་པས་ན་གཞན་དུ་ཡང་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་ འདི་ནི་དམ་བཅའ་བའི་སྐྱོན་གྱི་མཚན་ཉིད་དུ་མི་རིགས་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་ལ་མཐོང་བ་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་དུ་འདོད་པ་ཡིན་ནམ་གྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་པ་ཡང་དམ་བཅའ་བར་འགྱུར་རོ། ། 2-1037 ཚིག་ཕྲད་སྨོས་པས་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་འདོད་པ་སྤངས་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རིགས་པས་ཐོབ་པ་ནི་ཚིག་གིས་བཟློག་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ལས་ཕྱི་ རོལ་ཏུ་གྱུར་པའི་དོན་ཅན་རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲས་ཀྱང་དོན་ཅུང་ཟད་རྒྱས་པར་མི་བྱེད་དོ། །གལ་ཏེ་བསྟན་བཅོས་ལ་འཇུག་པས་འདོད་དུ་ཡིན་ནོ། །གང་གིས་དེའི་དོན་དུ་འབད་པ་བྱེད་པར་དགོས་ པས་འདི་ག་ལས་ཡིན། གལ་ཏེ་ཚད་མས་མ་བཟློག་ན་དེ་འཇུག་པ་སུས་བཟློག་ཅིང་། ཚད་མས་བཟློག་ན་ཡང་སུས་ཚིག་གིས་འཇུག་པར་བྱེད་ནུས། གཞན་དག་ནི་རང་ཉིད་ཀྱི་སྒྲ་གཞུང་ལུགས་ཀྱི་ མཚན་ཉིད་ཀྱིས་བསྐྱེད་པའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཆོས་ཅན་ཡོངས་སུ་སྤངས་ནས་རབ་ཏུ་གྲགས་པའི་ཆོས་ཅན་ཡོངས་སུ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འཛེར་ཏོ། །དེ་ལ་ཡང་རྣམ་པར་དཔྱོད་པའི་སྐབས་ཉིད་ཀྱིས་གཞི་ རབ་ཏུ་གྲགས་པ་ཡིན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་འདི་ནི་ཅི་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །རང་གི་འདོད་པས་བརྟག་པ་ཁྱད་པར་ཅན་དོན་ལ་གཙོར་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་དོན་དག་ལ་ཉེ་བར་བཀོད་ པའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ནི་འགའ་ཡང་བཟློག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་རབ་ཏུ་བཀོད་པའི་ངོ་བོ་མཚུངས་པར་མ་གྲུབ་ཅན་དག་ནི་ཁྱད་པར་གྱི་རྟེན་ཅན་གྱི་ཐ་སྙད་རྟེན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1038 འོན་ཏེ་རབ་ཏུ་གྲགས་པ་ཉེ་བར་བསྟན་པའི་སྒོ་ནས་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་བཤད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོ་ཁོ་ནར་བསྟན་པ་ཞེས་ བྱ་བ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་

【現代漢語翻譯】那麼，這也會在其他地方造成矛盾。因此，這會對它本身造成損害。如果不是這樣，難道就會改變嗎？不是的。因為所有論證的缺點和優點都應該根據其要證明的內容來考慮。如果它沒有否定自己要證明的內容，但因為它損害了論著而造成矛盾，那麼其他人這樣做也會造成同樣的矛盾。如果其他人這樣做也只是成為立宗的過失，難道不是嗎？即使會成為過失，但為什麼在對像上不會成為過失呢？因為具有損害之法的有法陳述，所以這僅限於此，而不是其他。難道不是嗎？不是的。因為已經承諾了具有損害意義的論著，所以在其他地方也會成為過失。因此，這不應成為立宗過失的特徵，因為它會導致太過寬泛。此外，如果因為承諾了論著，就認為論著中的所有觀點都是要證明的，那麼陳述已成立的論證也會成為立宗。 2-1037 如果說，因為使用了詞綴而避免了被認為是能立，所以沒有過失，難道不是嗎？不是的。因為通過理效能獲得的，不能被言辭所阻止。超出宗法特徵之外的意義，即使用自己的詞語也不能稍微擴充套件意義。如果說，因為進入論著才是意圖，那麼誰需要努力實現其意義呢？這又從何而來呢？如果量沒有否定，那麼誰會阻止進入呢？如果量已經否定，那麼誰又能用言辭使其進入呢？其他人則認為，因為完全放棄了由自身詞語和宗義特徵所產生的特殊性質的有法，而完全接受了廣為人知的有法。對此，即使在辨析之際，也已經成立了基礎是廣為人知的，所以這毫無意義。對於通過自己的意願進行考察，並且沒有將特殊事物與意義緊密結合，而是將事物安排得非常接近的情況，沒有任何需要否定的。因此，對於那些沒有成立為相同性質的廣為人知的事物，因為它們不是特殊事物的基礎，所以不是基礎。 2-1038 或者說，通過展示廣為人知的事物，所說的是要證明已成立的有法，而不是要證明的，難道不是嗎？不是的。因為僅憑『僅展示自己的性質』這句話就能理解。

【English Translation】 Then, this would also cause contradictions in other places. Therefore, this would cause harm to itself. If not, would it change? No. Because the faults and merits of all arguments should be considered in relation to what is to be proven. If it does not negate what it is to prove, but causes contradiction because it harms the treatise, then others doing so would also cause the same contradiction. If others doing so would only become a fault of stating the proposition, wouldn't it? Even if it would become a fault, why wouldn't it become a fault in the object? Because the subject with the property of harming is stated, this is limited to this, not others. Isn't it? No. Because the treatise with the meaning of harming has been promised, it will also become a fault elsewhere. Therefore, this should not become a characteristic of the fault of stating the proposition, because it would lead to being too broad. Furthermore, if because the treatise has been promised, all views in the treatise are considered to be proven, then stating an established argument would also become a proposition. 2-1037 If it is said that because the suffix is used, it avoids being considered as the means of proof, so there is no fault, isn't it? No. Because what can be obtained through reason cannot be prevented by words. The meaning that is outside the characteristic of the subject, even with its own words, cannot slightly expand the meaning. If it is said that because entering the treatise is the intention, then who needs to strive to achieve its meaning? Where does this come from? If the valid cognition does not negate, then who will prevent entry? If the valid cognition has already negated, then who can make it enter with words? Others think that because they completely abandon the subject with the special nature generated by their own words and the characteristics of the doctrine, and completely accept the well-known subject. Regarding this, even at the time of analysis, it has already been established that the basis is well-known, so this is meaningless. For examining through one's own intention, and not closely combining special things with meaning, but arranging things very closely, there is nothing that needs to be negated. Therefore, for those well-known things that have not been established as the same nature, because they are not the basis of special things, they are not the basis. 2-1038 Or, is it said that by showing the well-known things, what is said is to prove the established subject, not what is to be proven? No. Because it can be understood by the very phrase 'only showing one's own nature'.

རོ། །གྲུབ་པ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ངོ་བོར་བསྟན་པ་ཡིན་པར་དགོས་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཁོ་ནར་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་འབྲས་བུ་ བཅས་པར་འགྱུར་རོ། །རང་ཉིད་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན་ཡོངས་སུ་བཟུང་བར་མ་བརྗོད་ན་ཆོས་ཅན་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་བྱར་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྤྱིའི་ཡུལ་ཅན་ཡིན་ པ་ཉིད་ཀྱིས་དོན་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་ཅན་ཡོད་པར་འགྱུར། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན་རང་གི་མཚན་ཉིད་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་ན་དེ་ཡང་སྤངས་ཟིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་འདིར་དེ་སྐད་མ་བརྗོད་ཀྱང་ ཕྱོགས་ལ་འགལ་བ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དོ། །ཅི་སྟེ་ཆོས་ཅན་ཉིད་བསྒྲུབ་བྱར་བྱས་ན་དེ་ལས་ཅི་འགྱུར། དེ་ནི་མི་ནུས་སོ། །ཅིའི་ཕྱིར་ཞེ་ན། གཏན་ཚིགས་ནི་ཁྱད་པར་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་ བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ནི་གཏན་ཚིགས་དང་དཔེ་དག་གི་སྐྱོན་ཡིན་གྱི། ཕྱོགས་ཀྱི་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཡན་ལག་ཕྱི་མ་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་གཏན་ཚིགས་ལ་སོགས་པའི་སྐྱོན་མཐའ་དག་ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། 2-1039 ཐམས་ཅད་དུ་ཕྱོགས་ཉིད་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་ཁོ་ན་ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་ཡིན་ཏེ། མངོན་སུམ་ལ་སོགས་པ་དང་འགལ་བ་བཞིན་ནོ། །རྒྱུ་སོགས་མཚན་ཉིད་ གསལ་བྱ་ལ། །ལྟོས་པ་མེད་པར་མ་ཁྱབ་དང་། །ལྡོག་པ་དག་ནི་སྤང་བའི་ཕྱིར། །ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བརྗོད་པ་ཡིན། །བདག་ཉིད་ཚིག་ཕྲད་ངོ་བོའི་སྒྲ། །མ་གསལ་བ་དང་བཅས་པ་རྣམས། །ལྡོག་པ་ སེལ་བར་བྱེད་པ་ཡིན། །འདོད་སྒྲས་མ་ཁྱབ་སེལ་བར་བྱེད། །བསྒྲུབ་བྱ་ཁས་བླངས་ཕྱོགས་མཚན་ཉིད། །དེ་རྣམས་ལ་ནི་ཕྱོགས་ཉིད་མེད། །བསལ་བ་གནོད་དང་ལྷག་མ་ལ། །མཚན་ཉིད་འཇུག་པ་མེད་ཕྱིར་རོ། ། ལོག་པར་རྟོགས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར། །འདི་ནི་བདག་ཉིད་སྒྲ་མཛད་པ། །འདོད་གནོད་མེད་དང་བསྒྲུབ་བྱ་མིན། །ཐུག་པ་མེད་པ་བསྟན་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་དག་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་ དག་གོ། །། འདིར་རང་ཉིད་དང་འདོད་པའི་སྒྲ་དག་གི་ངེས་པར་གཟུང་བའི་དོན་རྟོགས་ཀྱང་། བྱེད་པ་དང་ལྡན་པའི་མཐའ་ཅན་དང་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར་སྟོན་པར་འགྱུར་བ་ལ་ཡང་ཐལ་བར་འགྱུར་བས་དེ་ བཅད་པའི་ཕྱིར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །འདིར་ནི་འདོད་པའི་སྐད་ཀྱི་དབྱིངས་ལ་ནི་ཥྚ་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པའི་ཚིག་ལ་ཡན་ལག་ཉིད་ཡིན་པས་དེས་གཏན་ཚིགས་མ་གྲུབ་པ་ལ་སོགས་པ་འགོག་པར་བྱེད་དོ། ། 2-1040 རྒོལ་བ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་འདོད་པ་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་རྗོད་པ་འདིས་ནི་མི་འདོད་པ་དང་འདྲེས་པའི་འདོད་པ་ཡང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཞིང་། དེ་ལ་གནོད་ན་ཡང་ ཕྱོགས་དང་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བ་མེད་པ་རིག་པར་བྱ་སྟེ། ཇི་ལྟར་བས

【現代漢語翻譯】如果需要將已成立和成立的自性顯示出來，那麼『需要成立』這個詞就變成了有結果的。如果不說自己是已成立的法，那麼法本身就會變成需要成立的。如果這樣說不行，因為僅僅通過普遍的推論就能理解意義。法就會存在。如果是需要成立的，那麼自己的特徵就會變成需要成立的，這也已經避免了。因此，即使這裡沒有這樣說，對『宗』（ पक्ष，pakṣa，有法）也沒有任何矛盾。如果將法本身作為需要成立的，那會怎麼樣呢？那是不可能的。為什麼呢？因為理由沒有特殊性和隨同性。這指的是理由和例子的過失，而不是『宗』的過失，因為要考慮到後面的支分。如果不是這樣，那麼理由等所有的過失都會變成『宗』的過失，因為它們在所有情況下都會損害『宗』。因此，只有與此相關的才是『宗』的過失，就像與現量等相違一樣。原因等特徵需要闡明，沒有依賴性就不遍，爲了避免相違，需要說明『宗』的特徵。自性、系詞、體性的詞，以及不清楚的部分，都是用來消除相違的。『想要』這個詞用來消除不遍。已承諾的需要成立的『宗』的特徵，這些都沒有『宗』的過失。因為特徵不適用于排除、損害和剩餘。因為看到了錯誤的理解，所以這裡使用了『自性』這個詞。『想要』沒有損害，也不是需要成立的，這表明沒有窮盡。這些都是中間的偈頌。在這裡，即使理解了『自己』和『想要』這兩個詞的確定含義，但由於與具有作用的邊際相關聯，也會變成顯示，因此也會有過失，所以爲了避免這種情況才進行了解釋。在這裡，『想要』這個詞的範圍不是支分。『想要』這個詞本身就是支分，因此可以阻止理由不成立等情況。論敵自己想要將需要推論的事物說成是需要推論的，這表明即使是不想要和混合的想要也不是需要成立的，即使對其造成損害，也不會變成『宗』和理由的過失，需要理解，就像如何……

【English Translation】 If it is necessary to show the nature of what is established and what is to be established, then the term 'what is to be established' becomes fruitful. If one does not state that oneself is an established dharma, then the dharma itself will become what needs to be established. If this is not the case, it is because the meaning is understood by the generality of inference itself. The dharma will exist. If it is to be established, then one's own characteristics will become what needs to be established, and that has already been avoided. Therefore, even if it is not stated here, there is no contradiction to the 'paksha' ( पक्ष，pakṣa，subject of inference). What if the dharma itself is made what needs to be established? That is not possible. Why? Because the reason lacks specificity and concomitance. This refers to the faults of the reason and example, not the fault of the 'paksha', because it depends on the subsequent members. If it were not so, then all the faults of the reason, etc., would become faults of the 'paksha', because they harm the 'paksha' in all cases. Therefore, only what is related to that is the fault of the 'paksha', just like being contradictory to direct perception, etc. The characteristics of the cause, etc., need to be clarified, and without dependence, it is not pervasive. In order to avoid contradiction, the characteristics of the 'paksha' need to be stated. The words 'self', 'particle', and 'nature', as well as unclear parts, are used to eliminate contradictions. The word 'wanting' is used to eliminate non-pervasiveness. The characteristics of the 'paksha' that have been promised to be established, these do not have the fault of the 'paksha'. Because the characteristics do not apply to exclusion, harm, and remainder. Because a wrong understanding is seen, the word 'self' is used here. 'Wanting' has no harm and is not what needs to be established, which shows that there is no exhaustion. These are the intermediate verses. Here, even if the definite meaning of the words 'self' and 'wanting' is understood, it will become a display because it is related to the edge with action, so there will also be a fault, so it is explained in order to avoid this situation. Here, the scope of the word 'wanting' is not a member. The word 'wanting' itself is a member, so it can prevent the reason from being unestablished, etc. The opponent himself wants to say that what needs to be inferred is what needs to be inferred, which shows that even wanting that is not wanted and mixed is not what needs to be established, and even if it causes harm to it, it will not become a fault of the 'paksha' and the reason, it needs to be understood, just like how...

ྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་པ་བཀག་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་ནམ་མཁའི་ཡོན་ཏན་ཉིད་དང་དོན་གཅིག་ལ་ འདུ་བ་ཅན་མི་རྟག་པ་ཉིད་མེད་པར་ཡང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པའི་དུས་སུ་བསྟན་བཅོས་ལ་མི་བརྟེན་པར་རྗོད་པ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་སྐབས་སུ་གཏོགས་པ་མ་ཡིན་པ་ ཕྱོགས་སུ་བྱེད་པ་ཡང་གསལ་བ་ཡིན་ལ། དཔེར་ན་སྒྲ་མི་རྟག་པའམ་རྟག་པ་ཡིན་ཞེས་བྱ་བའི་སྐབས་སུ་ཐ་དད་པ་དབང་པོས་གཟུང་བར་བྱ་བའི་ཕྱིར་དང་དོན་གཅིག་ལ་འདུ་བ་ཅན་ གྱི་མི་རྟག་པ་ཉིད་དང་། སྒྲ་ལྡན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །བསྟན་བཅོས་ལ་བརྟེན་པའམ་ཕྱིར་རྒོལ་བ་དེ་རྟོགས་པ་དོན་དུ་གཉེར་བ་ཡིན་ན་ནི་དོན་ཏེ་ཕྱོགས་སུ་བྱེད་པར་ འགྱུར་གྱི། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་འདི་མ་འབྲེལ་པ་བརྗོད་པ་ཉིད་ཡིན་པས་ན་གཏད་པར་མི་བྱ་བར་འགྱུར་རོ། །གཉི་ག་བསྟན་བཅོས་ལ་མི་བརྟེན་པར་འགའ་ཞིག་ཡོངས་སུ་རྟོག་པ་ན་སྐབས་མ་ཡིན་པ་ཕྱོགས་སུ་བྱེད་པའི་སྐབས་ཅི་ཞིག་ཡོད། 2-1041 གལ་ཏེ་ཁྱད་པར་གྱི་སྤྱི་འཕེན་པའི་ཕྱིར་དེ་གྲུབ་ན་འདོད་པ་ཉིད་འགྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རྟོགས་པ་པོ་འདོད་པ་ནི་སྐབས་སུ་བབ་པ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྐབས་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་སུ་འདོད་པ་ལྡོག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་དོ། །སྤྱི་དོན་དུ་གཉེར་བ་ནི་གདོན་མི་ཟ་བ་སོ་སོར་ངེས་པའི་ཁྱད་པར་དོན་དུ་གཉེར་བར་འགྱུར་ བ་མ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་གཞན་ལ་རྩོད་པ་མེད་པ་ཡང་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །བསྟན་བཅོས་ཀྱི་སྒོ་ནས་ནི་རྩོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚེ་དེ་མེད་ན་མེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ཆོས་ནི་འགར་ཡང་གཞུང་ལུགས་ལས་མི་གནས་པ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཞིང་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་གྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཉིས་ པ་དང་བཅས་པའི་སྦྱོར་བ་དག་ཀྱང་བསལ་ཟིན་ཏོ། །བསྟན་བཅོས་ལ་བརྟན་ཀྱང་སྐབས་ལས་འདས་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེའི་ཕྱིར་སྐབས་སུ་གཏོགས་པ་ཁྱད་མེད་པའི་ཆོས་ཙམ་ཉིད་བསྒྲུབ་ པར་བྱ་བ་དང་སྣ་བསྟད་པར་འོས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་དོན་གཞན་དུ་འགྲོ་བའི་ཕྱིར་ཚར་གཅད་པར་འགྱུར་རོ། །ཁས་བླངས་པ་དེ་ཡང་། མངོན་སུམ་དོན་དང་རྗེས་དཔག་དང་། །ཡིད་འཆེས་གྲགས་པས་མ་བསལ་ལ། ། 2-1042 བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་དུ་ཆུག་ན་མངོན་སུམ་གྱི་དོན་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་། ཡིད་འཆེས་པ་དག་དང་། གྲགས་པས་མ་བསལ་བའི་ཁས་བླངས་པ་གཏན་ ཚིགས་ལ་བལྟོས་པ་ཡིན་ནོ། །མངོན་སུམ་ལ་དོན་སྨོས་པ་ནི་དབང་པོའི་ཤེས་པ་ཁ་ཅིག་དོན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་སྤངས་ནས་ཚད་མའི་ཡུལ་ཡོངས་སུ་དག་པ་གཟུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། ཡང་ཅིའི་ཕྱིར་གསལ་བ་ཕྱོགས་མ་ཡིན་ཞེ་ན། གཏན་ཚིག

【現代漢語翻譯】因為沒有阻止去證成的緣故。例如，就像虛空的功德與無常本身意義相同，也能被證成一樣。在推理的時候，不依賴論典，僅憑這個陳述就能明確區分不相關的情況。例如，在討論聲音是常還是無常時，因為它是不同的，能被感官捕捉，並且與無常本身意義相同，就像『聲音是有聲的』一樣。如果依賴論典或者反駁者是爲了追求理解，那麼這才是相關的，否則，這只是一個不相關的陳述，因此不應該被採納。如果不依賴論典，僅僅是推測，那麼又有什麼情況是不相關的呢？如果爲了普遍的差異而成立，那麼所期望的不就成立了嗎？並非如此，因為理解者所期望的才是相關的。因此，才說情況會顛倒成為需要被證成的法。追求普遍意義，必然不會追求分別確定的特殊意義。因為可能存在對其他差異沒有爭議的情況。通過論典的方式，也不會有爭議，因為那時如果缺少論典，就不會成立。像這樣的法，在任何情況下，都不會有隨順於不符合教義的觀點，也不會有不錯誤的理由。包含兩者的結合也已經被排除。即使依賴論典，如果超出範圍，那麼過分的推論也已經說過了。因此，只有屬於目前情況的無差別之法才應該被證成和展示，否則，就會因為走向其他意義而受到譴責。所承諾的也應該是：『沒有被現量、比量、信仰和名聲所否定，才應該被揭示。』如果一定要揭示，那麼沒有被現量之義、比量、信仰和名聲所否定的承諾，就需要依賴於理由。提到現量之義，是因為有些感官的意識是顛倒的，因此要捨棄它，從而把握完全清凈的量之境。為什麼清晰不是宗呢？因為是理由。

【English Translation】 Because there is no prevention from being proven. For example, just as the qualities of space, being identical with impermanence itself, can also be proven. In the time of inference, without relying on treatises, this very statement can clearly distinguish irrelevant situations. For example, in the case of discussing whether sound is permanent or impermanent, because it is different, can be apprehended by the senses, and is identical with impermanence itself, like 'sound is audible.' If relying on treatises or the opponent is for the sake of pursuing understanding, then it is relevant; otherwise, this is just an irrelevant statement, and therefore should not be adopted. If one speculates without relying on treatises, then what situation is irrelevant? If it is established for the sake of a general difference, then wouldn't the desired be established? It is not so, because what the understander desires is relevant. Therefore, it is said that the situation will be reversed into a dharma that needs to be proven. Pursuing the general meaning will certainly not lead to pursuing the specifically determined particular meaning. Because there may be situations where there is no dispute over other differences. Through the means of treatises, there will also be no dispute, because at that time, if the treatise is lacking, it will not be established. Such a dharma, in any case, will not have a consequence that follows views that do not conform to the doctrine, nor will there be an unerring reason. Combinations involving both have also been eliminated. Even if relying on treatises, if it exceeds the scope, then excessive inferences have already been discussed. Therefore, only the undifferentiated dharma that belongs to the current situation should be proven and demonstrated; otherwise, it will be condemned for going to other meanings. What is promised should also be: 'What is not negated by direct perception, inference, faith, and fame should be revealed.' If it must be revealed, then the promise that is not negated by the meaning of direct perception, inference, faith, and fame needs to rely on reason. Mentioning the meaning of direct perception is because some sensory consciousnesses are inverted, therefore it should be abandoned, thereby grasping the completely pure object of valid cognition. Why is clarity not the subject? Because it is the reason.

ས་ཐེ་ཚོམ་ལ་རྗོད་ཕྱིར། །གསལ་བ་གཏན་ཚིགས་རྟེན་མ་ཡིན། །གསལ་བ་ནི་ཚད་མ་དག་གིས་བཟློག་པ་ཡིན་པས་ཟླ་བོའི་ཚད་མའི་རྟེན་ མ་ཡིན་ཏེ། བཟློག་པ་ལ་ཚད་མ་ཞུགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འགལ་བ་དག་ནི་གཅིག་ལ་ཡང་དག་པའི་ཤེས་པར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་རབ་ཏུ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཕྱོགས་བརྗོད་པ་ཡིན་ན་གསལ་ བ་ལ་ནི་ཡུལ་ཅན་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དེ་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་གྱི་ཡུལ་ནི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་བྱེད་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པའི་དབྱེ་བ་ཡིས། །གནོད་པ་ དེ་ནི་རྣམ་བཞིར་བཤད། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་ཕྱེ་བས་ན་ཕྱོགས་ཀྱི་གནོད་པ་དེ་བཞིར་བསྟན་ཏོ། །དེ་ལ་ཁས་བླངས་འབྲས་རྟགས་ཏེ། །འགྲོ་ལ་གྲགས་པ་རང་བཞིན་རང་རྟགས་ཡིད་འཆེས་པའི་ཚིག་ནི་འབྲས་བུའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་རྟགས་ཡིན་ལ། 2-1043 གྲགས་པ་ནི་རང་བཞིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ། །བདག་གམ་གཞན་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་མཐོང་བའི་སྒོ་ནས་ངག་འཇུག་པར་འདོད་པ་ནི་ཡིད་འཆེས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚིག་ནི་དེ་ལྟ་བུའི་ དོན་གྱི་དངོས་པོ་མེད་ན་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །རང་གི་འབྲས་བུ་ཡང་དག་པར་བསྟན་པ་དེ་ནི་རང་ལས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ཁས་བླངས་པའི་གེགས་བྱེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ དེ་ལྟ་མཚུངས་པས་ན་རང་གི་ཚིག་དང་བསྟན་བཅོས་བསྡུས་ཏེ་གཅིག་ཏུ་བརྗོད་དོ། །སྟོབས་ཀྱི་རྟེན་ཉིད་ལ་བསྟན་བཅོས་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་འདི་བརྗོད་པའི་དོན་དུ་ཇི་ ལྟར་བདག་ཉིད་ཚད་མ་མ་ཡིན་ན་ཚིག་མི་འཇུག་པ་དེ་བཞིན་དུ་བསྟན་བཅོས་ལ་མ་བརྟེན་པར་དེས་གྲགས་པས་ལ་དཔྱོད་པ་མི་འཇུག་གོ་ཞེས་མཚུངས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་འདི་རང་གི་ཚིག་ དང་ལྷན་ཅིག་ཏུ་བརྗོད་པར་མཛད་དོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གཞལ་བྱའི་དོན་ཅན་གྱི་ཚད་མ་དག་མེད་དོ་ཞེས་འདི་ལ་དཔེར་བརྗོད་པ་ཡང་འདྲ་བར་མཛད་དེ། ཚད་མ་རྣམས་མེད་ན་བསྟན་བཅོས་ དང་ཚིག་དག་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རང་གི་ཚིག་དང་འགལ་བ་ལ་གསལ་བའི་དཔེར་བརྗོད་པ་ཡིན་ལ། ལུང་ལ་ནི་འདི་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་དཔེར་བརྗོད་པ་ནི་ཆོས་འཕོས་ནས་བདེ་བ་སྟེར་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1044 ཆོས་ཅན་རྣམ་པར་གཞག་པ་དེ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར། དེ་ལ་གནོད་ན་གཞི་མེད་པས་ཁྱད་པར་ལ་དཔྱོད་པ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ཡུལ་ལ་ནི་གདོན་མི་ཟ་བར་བསྟན་ བཅོས་ཚད་མར་འགྱུར་དགོས་སོ། །དེ་ནི་ཇི་ལྟར་འཇུག་ངོགས་སུ་ཁྲུས་བྱས་པ་ལ་སོགས་པ་ཆོས་མ་ཡིན་པ་དག་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ཁས་བླངས་པའི་གནོད་པ་མ་ཡིན་ ནམ་ཞེ་ན། མ་མཐོང་བ་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་དེ་སྐད་མ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་བཀག་པ་ལ་སྐྱོན་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ།

【現代漢語翻譯】爲了消除疑惑，顯現並非推理的依據。因為顯現會被正確的量（pramana， प्रमाण，pramāṇa，量）所否定，所以它不是月亮之量的依據，因為量會介入否定。矛盾之處在於，對於同一事物，不可能同時存在正確的認知。如果爲了充分展示對像而陳述觀點，那麼對於顯現而言，由於不存在主體，因此它根本不是觀點。因此，疑惑的對象是推理所作用的對象。通過推理的分類，可以說明四種損害。由於推理可以分為三種，因此指出了四種觀點的損害。其中，承諾、結果之相（hetu， हेतु，hetu，因）是衆所周知的。被普遍認可的自性（svabhāva， स्वभाव，svabhāva，自性）是具有結果特徵的相，而普遍認可的則是自性的特徵。無論是爲了自己還是爲了他人，通過如實所見而希望引入言語，這就是信任。因為如果不存在這樣的事物，言語就不會介入，所以它是其結果。正確地展示自身的結果，這會阻礙與自身相違背的承諾。因此，由於相似性，自身的言語和論著被總結並統一表達。論著會損害力量的依據，這意味著，如果自身不是量，言語就不會介入；同樣，如果不依賴論著，就無法通過普遍認可來進行推理。爲了展示這種相似性，自身的言語會一同表達。因此，如果不存在可衡量的對象的量，那麼這個例子也會被類似地表達，因為如果不存在量，論著和言語就無法成立。與自身言語相矛盾的，是顯現的例子，而對於經文（āgama， आगम，āgama，聖傳、經）而言，這只是部分觀點的展示。例如，『法（dharma， धर्म，dharma，法）的轉移並不能帶來安樂』。由於所立宗的法（dharma， धर्म，dharma，法）的建立依賴於它，如果損害了它，由於沒有基礎，就無法對差別進行推理。因此，對於這樣的對象，論著必然會成為量。如果有人問，『就像在河岸邊沐浴等非正法（adharma， अधर्म，adharma，非法）不能使人清凈一樣，這不是承諾的損害嗎？』那麼，由於所有揭示未見之事的論著都沒有這樣說，因此對於這種反駁，不存在過失。

【English Translation】 To dispel doubt, manifestation is not the basis of reasoning. Because manifestation is refuted by valid pramanas, it is not the basis of the pramana of the moon, because pramana intervenes in negation. Contradictions are such that correct cognition is not appropriate for one thing. If a statement of view is made to fully display the object, then for manifestation, since there is no subject, it is not a view at all. Therefore, the object of doubt is the object on which reasoning acts. Through the classification of inference, four kinds of harm can be explained. Since inference can be divided into three types, four harms to the thesis are indicated. Among them, the commitment, the result-sign (hetu) is well known. The commonly known self-nature (svabhava) is a sign with the characteristic of a result, and the well-known is the characteristic of self-nature. Whether for oneself or for others, wanting to introduce speech through seeing things as they are is trust. Because if there is no such thing, speech will not intervene, so it is its result. Correctly demonstrating one's own result hinders commitments that contradict oneself. Therefore, due to similarity, one's own words and treatises are summarized and expressed as one. The treatise harms the basis of power, which means that if oneself is not a pramana, speech will not intervene; similarly, if one does not rely on the treatise, one cannot reason through what is commonly known. To show this similarity, one's own words are expressed together. Therefore, if there are no pramanas for measurable objects, this example is also expressed similarly, because if there are no pramanas, treatises and words cannot be valid. Contradictory to one's own words is an example of manifestation, and for the scriptures (agama), this is only a partial presentation of the view. For example, 'The transfer of dharma does not bring happiness'. Since the establishment of the subject of dharma depends on it, if it is harmed, since there is no basis, one cannot reason about the difference. Therefore, for such an object, the treatise must become a pramana. If someone asks, 'Just as bathing on the riverbank and other non-dharmas do not purify, is this not a harm to the commitment?' Then, since all treatises that reveal unseen things have not said so, there is no fault in this refutation.

།རང་གི་ཁས་ལེན་པའི་རྟེན་གྱིས་བསྟན་བཅོས་དང་འགལ་ བ་གནོད་པར་འགྱུར་གྱི། གཞན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཁས་མ་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྲུས་ཀྱི་དག་པར་སྨྲ་བའི་བསྟན་བཅོས་དེའི་རང་གི་ཚིག་གིས་ཀྱང་དོན་དེ་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཆོས་མ་ཡིན་ པ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཐམས་ཅད་ལས་ཆགས་པ་ལ་སོགས་པའི་རྩ་བ་ཅན་དུ་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ཏེ། མ་ཆགས་པ་དང་། སྡང་བ་མེད་པ་དང་། མ་རྨོངས་པ་རྣམས་ལ་ནི་སྡིག་པར་ཁས་ མི་ལེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་གཞག་པ་དེས་ནི་ཁྲུས་ལ་སོགས་པ་སྡིག་པ་དག་པར་བྱེད་པར་སྨྲ་བ་ལ་གནོད་པ་ཡིན་ནོ། །རྒྱུ་མ་ཟད་ན་འབྲས་བུ་མི་ཟློག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། མངར་བ་དང་། 2-1045 བསིལ་བ་དང་། སྣུམ་པ་དག་གིས་བད་ཀན་ལས་གྱུར་པའི་ནད་བཞིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལུང་གིས་མཐོང་བའི་དོན་དག་ལ་ནི་འགལ་བ་བརྗོད་པ་ཕལ་ཆེར་སེམས་པ་ཡིན་ཏེ། བསྟན་བཅོས་གང་ ཞིག་མཐོང་བ་དང་མ་མཐོང་བའི་ཡུལ་དག་ལ་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་ཞུགས་པའི་ཚད་མ་དང་། རང་གི་ཚིག་གིས་མི་གནོད་པ་དེ་གཟུང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་མི་བརྟེན་པའི་དངོས་པོ་ ལ་ནི་བསྟན་བཅོས་དང་ལྡན་པས་འགལ་བ་རྗོད་ཀྱང་གནོད་པ་ཡིན་ཏེ། གེགས་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །གཉི་ག་སྟོབས་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་རང་གི་ཚིག་བཞིན་ནོ། །དེའི་ཚེ་ནི་དེའི་རང་གི་ ཚིག་དང་འགལ་བ་ཡིན་གྱི། བསྟན་བཅོས་དང་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ལས་གང་ལ་ཚད་མ་ཡོད་པ་དེ་ནི་གཞན་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་དམ་བཅའ་བ་ སྟོབས་མཚུངས་པའམ། རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་ལྡན་པ་དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་དུ་འཇུག་པ་ལ་རིགས་པ་མེད་པའི་དམ་བཅས་པས་ཇི་ལྟར་གནོད་པར་འགྱུར། ལུང་རྣམས་ཚད་མ་ཡིན་པ་ཡང་བཀག་ཟིན་ ཏོ། །དེའི་ཕྱིར་ཁས་བླངས་ནས་གཅོད་པ་དག་ལ་སྐྱོན་འདིར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གནོད་པས་བྱེད་པས། ཁས་བླངས་པས་ན་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་ཕྱིར་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་མ་ཡིན་ཡང་ཁས་བླངས་པ་ལོགས་ཤིག་ཏུ་བྱས་པ་ནི་ཡུལ་གྱི་དབྱེ་བ་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། 2-1046 དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བའམ་ལོགས་ཤིག་ཏུ་བྱས་པ་དོན་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་ཚིག་ལོགས་ཤིག་ཏུ་བྱེད་པའི་རྒྱུ་མཚན་ཡང་ཚིག་ཙམ་རྗོད་པ་ལ་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། ། ཚད་མ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ནི་བསྟན་བཅོས་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་དེར་ཡང་གེགས་བྱེད་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། གཞི་ཡོད་ན་གེགས་སུ་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་གྲུབ་པའི་ཚིག་ལ་ཚད་མ་ དང་ཅིག་ཤོས་དག་ཕན་ཚུན་དང་། གྲུབ་པའི་བུད་མེད་ལ་ཆོས་ལ་བརྟེན་པ་བུ་སྐྱེད་པ་དང་ཅིག་ཤོས་ཀྱི་ཆོས་དག་བཞིན་ནོ། །གང་དུ་ཆོས་ཅན་ཉིད་མ་གྲུབ་པ་དེར་གང་ལ་གང་གིས་ གེགས་བྱ་སྟེ། སྐབས་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ནི་ཚད་མར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཁས་བླངས་པ་ཉིད་ཆོས་ཅན་རྣམ་པར་

འཇོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། ཆོས་གཞན་ཡང་དེ་ཉིད་ཀྱིས་འཇོག་པའི་ཕྱིར། བསྟན་བཅོས་དང་འགལ་བ་རང་གི་ཚིག་དང་འགལ་བ་ལས་ཐ་མི་དད་པ་དེས་ན་གེགས་བྱེད་པ་ཡིན་གྱི་གནོད་པར་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ད་འདི་ལ་དབྱེ་བ་ཅི་ཡོད། ཅུང་ཟད་ཀྱང་མེད་དོ། །འོ་ན་ཇི་ལྟར་སོ་སོར་རྗོད་ཅེ་ན། ངག་གི་དབྱེ་བས་དེ་ལྟར་འགྱུར་རོ། །སྔ་མས་བཞག་པ་ཕྱི་མས་ཉམས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ཁས་བླངས་པ་དང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1047 དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྔར་ཁས་བླངས་པ་དང་ཞེས་བཤད་དོ། །ངག་དེ་ཉིད་ཀྱིས་རང་གི་དོན་དང་འགལ་བ་ནི་རང་གི་ཚིག་དང་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་ཚད་མ་མ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། །ཚད་མ་མ་ཡིན་ན་གེགས་བྱེད་པར་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་སྟོབས་མཚུངས་པས་སོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལ་གཅིག་ཚད་མ་མ་ཡིན་ན་གྲུབ་ པ་ཁོ་ནར་འགྱུར་གྱི་གེགས་བྱེད་པར་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ། ཚད་མས་ཚད་མ་མ་ཡིན་པ་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་བསྟན་བཅོས་ཚད་མ་ཡིན་པས་ གནོད་པར་བྱེད་པ་ཁོ་ནའོ་ཞེ་ན། ཁས་བླངས་པར་ཁྱད་པར་མེད་ཀྱང་ཇི་ལྟར་གཅིག་ནི་ཚད་མ་དང་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། གཞན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ནི་འདི་ན་གྱི་ནའོ། །འདི་ ནི་ཚད་མ་ཉིད་སྐྱེས་བུའི་འདོད་པས་བྱས་པ་ཡང་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རང་གི་ཚིག་དང་བསྟན་བཅོས་དང་འགལ་བ་ལ་གེགས་བྱེད་པའི་སྐྱོན་ཡོད་པ་དེ་ལྟ་ན་ཡང་དེ་ ལས་དོན་ལ་ཐེ་ཚོམ་དུ་འགྱུར་པ་ཁོ་ནར་ཟད་ལ། དེ་ནི་ཕྱོགས་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པར་བསྟན་པ་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་ཕྱོགས་ཀྱི་སྐྱོན་ཡིན་ཞེ་ན། དེའི་ཚིག་ལས་ངེས་པ་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཚིག་སྐྱོན་ཡོན་ཆགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1048 འོ་ན་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། གང་ཞིག་ཚིག་ཇི་ཙམ་གྱིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དེ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དམ་བཅའ་བའི་ཚིག་གིས་ནི་རང་གི་བསམ་པ་སྲིད་པར་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན། དེ་ནི་ཇི་ལྟར་ཚད་མས་གནོད་ན་མི་སྲིད་པ་བཞིན་དུ་གཅིག་ལ་འགལ་བ་ཉེ་བར་སྡུད་ན་ཡང་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པར་ནི་ཚིག་གི་སྐྱོན་གཙོར་ བྱེད་པ་ཡིན་གྱི་དོན་གྱི་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དོན་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་མ་ཡིན་པར་རྗོད་པས་སྨྲ་བ་པོ་ལ་ཀླན་ཀར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་རང་ཚིག་དང་ཁས་བླངས་པ་དང་འགལ་ བ་དག་ལ་བྱེ་བྲག་ཅི་ཡང་མེད་ན། འོ་ན་སྔར་ཁས་བླངས་པ་དང་འགལ་བའི་ཡུལ་ལ་བྱེ་བྲག་ཅི་ཞིག་ཡོད་ཅེ་ན། གཞུང་ལུགས་འགའ་ཞིག་ལ་མ་བརྟེན་པར་གང་ལ་སྤྱོད་པ་མི་ འཇུག་པ་དེ་ནི་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གདོན་མི་ཟ་བར་བརྟེན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་འདིའི་གེགས་བྱེད་པའི་ཡུལ་ནི་དེ་ཉིད་ཡིན་ལ། རང་གི་ཚིག་དང་འགལ་བའི་ ཐམས་ཅད

【現代漢語翻譯】是安立，因為其他的法也是由它來安立的。與論典相違和與自語相違沒有差別，因此是障礙，但不是損害。那麼，這二者有什麼區別呢？一點也沒有。那麼，如何分別陳述呢？通過語言的差別而如此轉變。因為前者所安立的，後者會破除，所以是與承諾相違。因此說『與先前承諾相違』。以那個語言本身與自己的意義相違，就是與自己的話語相違，例如說『比量不是量』一樣。如果不是量，又怎麼會成為障礙呢？因此，因為力量相同。如果其中一個不是量，就只會是成立，而不會成為障礙，因為量會損害非量。如果因為已經承諾一切事物，所以論典是量，因此只會損害嗎？即使承諾沒有差別，為什麼一個會是量和損害，而另一個不是呢？因此，這在這裡是。這（論典）本身是士夫的意願所造，也是圓滿的。如果與自語和論典相違有障礙的過失，即使如此，也只會對意義產生懷疑，這對於沒有宗派過失的陳述也是一樣的，那麼怎麼會是宗派的過失呢？因為從那個話語中不會產生定解，所以不是話語的功德。那麼，如何呢？因為無論用多少話語想要成立的，都無法成立。立宗的詞語是要顯示自己的想法是可能的，如果像量損害一樣不可能，那麼即使在一個地方聚集了相違，也是不可能的。對於其他的為他比量來說，主要是詞語的過失，而不是意義的過失，因為以不如實的方式陳述意義，會對說話者造成責難。如果自語和承諾相違沒有任何差別，那麼，與先前承諾相違的對境有什麼差別呢？對於不依賴任何宗派，而其作用無法進行的事物，因為沒有它就無法產生，所以必定要依賴。因此，此處的障礙對境就是那個，而與自語相違的一切

【English Translation】 It is established, because other dharmas are also established by it. There is no difference between contradicting the scriptures and contradicting one's own words, therefore it is an obstacle, but not a harm. So, what is the difference between these two? There is none at all. Then, how are they stated separately? It changes in this way through the difference of language. Because what is established by the former is refuted by the latter, it is contradictory to the commitment. Therefore, it is said 'contradictory to the previous commitment'. Contradicting one's own meaning with that very language is contradicting one's own words, just like saying 'inference is not a valid means of knowledge'. If it is not a valid means of knowledge, how can it become an obstacle? Therefore, because the strengths are equal. If one of them is not a valid means of knowledge, it will only be established, but it will not become an obstacle, because a valid means of knowledge harms what is not a valid means of knowledge. If, because everything has been promised, the scriptures are a valid means of knowledge, will it only harm? Even if the commitment is not different, why is one a valid means of knowledge and a harm, and the other is not? Therefore, this is here. This (scripture) itself is made by the desire of a person, and it is also complete. If there is a fault of obstacle in contradicting one's own words and the scriptures, even so, it will only cause doubt about the meaning, which is the same for statements without sectarian faults, so how can it be a fault of the sect? Because definite understanding does not arise from that statement, it is not a merit of the statement. Then, how is it? Because whatever one wants to establish with however many words, it cannot be established. The words of the proposition are to show that one's own idea is possible, and if it is impossible like a valid means of knowledge harms, then even if contradictions are gathered in one place, it is impossible. For other inferences for others, the fault of the words is mainly considered, not the fault of the meaning, because stating the meaning in an untrue way will cause blame to the speaker. If there is no difference between contradicting one's own words and contradicting the commitment, then what is the difference in the object of contradicting the previous commitment? For things that do not rely on any sect and whose function cannot be carried out, because it cannot arise without it, it must be relied upon. Therefore, the object of obstacle here is that, and all that contradicts one's own words

་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་ལ་ཡང་གཞན་ལ་གདོན་མི་ཟ་བར་བརྟེན་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། དེ་ཉིད་ཀྱི་དོན་དེ་གཞན་གྱི་ཁ་ནས་རྣམ་པར་བཞག་ནས་ཡང་འགོག་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1049 གྲགས་པ་ཡང་འགལ་བའི་དོན་གྱི་དམ་བཅའ་བ་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། སྐྱེས་བུའི་འདོད་པ་འདོད་པ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པས་འདོད་པའི་སྒྲས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཉིད་ནི་དོན་རྣམས་ ལ་དགག་པ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐ་སྙད་ལས་སྐྱེས་པའི་ཆོས་དེ་ནི་གྲགས་པའི་སྒྲས་བརྗོད་དོ། །འདོད་པ་ཙམ་གྱིས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ངོ་བོ་ཉིད་ཀྱིས་བྱས་པ་དང་མ་བྱས་པའི་ སྒྲར་རུང་བ་ཡིན་ལ། བྱུང་བའམ་འབྱུང་བར་འགྱུར་བའི་སྒྲའི་རུང་བ་ཉིད་དོན་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་དེས་ནི་དེ་འགོག་པ་ལ་གནོད་པ་ཡིན་ནོ། ། དེ་རུང་བའི་སྟོབས་ཉིད་ཀྱིས་དངོས་སུ་ ན་སྒྲ་ཐམས་ཅད་དེ་ལ་འབྲེལ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ལ་གྲགས་པ་མེད་ཀྱང་དེ་གྲུབ་པར་བཤད་དེ། གང་ལ་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་མེད་ལ། སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ གྲགས་པ་དང་འགལ་བའི་དོན་གྱིས་ན་བསལ་བ་དེ་ཡང་ཕྱོགས་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་གནོད་པའི་གཏན་ཚིགས་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ཏེ། གང་ལ་ཡང་ཟླ་བོ་མ་ ཡིན་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྐད་དུ་རྗོད་པ་ནི་འདི་དགག་པར་མི་ནུས་པ་ཉིད་དམ། ཟླ་བོའི་ཚད་མ་མེད་པས་ངེས་པར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འགོག་པ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་འགྱུར་ཏེ། 2-1050 མངོན་སུམ་གྱི་ནི་རུང་བ་ཉིད་མི་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ལ་ཡོད་པ་ཉིད་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་དེ་ལ་ནི་གཏན་ཚིགས་ཐམས་ཅད་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ འདི་ནི་དཔེར་བརྗོད་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །སྒྲ་ནི་བརྡ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་འདོད་པ་ཙམ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་སྒྲས་གྲུབ་པ་དག་ནི་མ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ་ ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་གྲགས་པ་དང་ཞེས་གསུངས་སོ། །གེགས་ཡོད་པར་དོགས་པ་རྣམས་ནི་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཡུན་རིང་པོར་མ་མཐོང་བ་རྣམས་ལ་ཡང་ཕྱིས་ སྣང་བ་སྐྱེ་བ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་སྲིད་པ་ཡིན་ན་སྐྱེས་བུ་ཙམ་གྱིས་དེ་མེད་པ་མི་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཚད་མས་ངེས་པར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། དོན་གྱིས་གོ་བས་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ ཡུལ་ལ་འགལ་བ་ལ་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་མེད་པར་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་མངོན་སུམ་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པ་དག་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། གཉི་ག་ཡང་ཚད་མར་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་གཅིག་ལ་འགྲན་ཟླ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་མངོན་སུམ་ཡང་དེ་ལྟར་འགྱུར་རོ། །གང་ཞིག་ངེས་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པར་འཇོག་པ་ཚད་མའི་མཚན་ཉིད་ལས་ཐ་དད་པའི་ཁྱད་པར་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 2-1051 གང་གི་ཕྱི

【現代漢語翻譯】那麼，這又該如何表達呢？對於這一點，有什麼可以不依賴於其他事物而成立的呢？因為正是這個道理，通過其他事物的口中確立，然後又被否定。名聲也妨礙了與相違之義的承諾，因為與士夫的意願僅僅是意願相關聯，所以僅僅通過意願之聲所表達的事物，不能夠否定諸法。從言語中產生的法，是通過名聲之聲來表達的。因為僅僅通過意願而進入，一切事物都可以用『已做』和『未做』的聲音來表達，並且可以用『已生』或『將生』的聲音來表達，僅僅與意義相關聯，這妨礙了對它的否定。憑藉這種可能性本身的力量，實際上所有的聲音都與它相關聯，因此即使它沒有名聲，也說它成立了，因為它沒有不共的緣故，所以沒有隨後的推論。如果與從聲音中產生的名聲相違背，那麼這種排除也不是一個方面。因此，妨礙的理由是不共的，因為它沒有任何對手沒有成立。這樣說，難道不能否定嗎？因為沒有對手的量，所以必須顯示。對它的否定是從隨後的推論轉變而來，因為現量的可能性本身是不確定的。對於沒有任何隨行之物的事物，所有的理由都是不共的。這被稱作例子的結果。聲音依賴於約定俗成，而約定俗成又僅僅依賴於意願，因此，爲了表明通過聲音所成立的事物並非不成立，所以說了『從聲音中產生的名聲』。對於存在障礙的懷疑，因為猶豫不決所以不能成立，因為對於長期未見的事物，也看到後來產生顯現，如果存在，那麼僅僅通過士夫也不能確定它不存在。因此，爲了通過量來確定地表達，通過意義理解，在隨後的推論領域中，沒有不與相違背的事物，這表明了沒有不與相違背的事物。這解釋了現量和隨後的推論，因為兩者在量上沒有區別。因為在一個具有特徵的事物中看到了競爭對手，所以現量也會變成那樣。如果將確定地建立事物作為量的特徵之外的差異，那麼這種差異是不存在的，因為什麼緣故呢？

【English Translation】 How is this to be expressed? What is there that can be established without relying on other things? Because it is precisely this reason that, having been established through the mouth of other things, it is then refuted. Reputation also hinders the commitment to contradictory meanings, because it is connected to the mere desire of a person, so the very things that are expressed by the sound of desire alone cannot negate the dharmas. The dharma that arises from words is expressed by the sound of reputation. Because it enters through mere desire, all things can be expressed by the sounds of 'done' and 'not done,' and the very possibility of the sounds of 'arisen' or 'will arise' is connected to mere meaning, which hinders the negation of it. By the very power of that possibility, in reality, all sounds are related to it, so even if it has no reputation, it is said to be established, because it has no uncommon cause, so there is no subsequent inference. If it contradicts the reputation that arises from sound, then that exclusion is not a valid position either. Therefore, the reason for the hindrance is uncommon, because it has no opponent that is not established. To say that, is it not possible to negate? Because there is no valid measure of an opponent, it must be shown. The negation of it changes from subsequent inference, because the very possibility of direct perception is uncertain. For things that have no concomitance, all reasons are uncommon. This is called the result of an example. Sound relies on convention, and convention relies only on desire, so to show that things established by sound are not unestablished, it is said 'reputation arising from sound.' Doubts about the existence of obstacles cannot be established because of hesitation, because even for things not seen for a long time, it is seen that appearances arise later, and if it exists, then it is not certain that it does not exist merely through a person. Therefore, in order to express it definitively through valid cognition, understanding through meaning, in the field of subsequent inference, there is nothing that does not contradict, which shows that there is nothing that does not contradict. This explains direct perception and subsequent inference, because there is no difference between the two in terms of valid cognition. Because a competitor is seen in one who possesses characteristics, direct perception will also become like that. If establishing things definitively is posited as a difference apart from the characteristic of valid cognition, then that difference does not exist, for what reason?

ར་ཁྱད་པར་དེ་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་འགྱུར་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཚད་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་རོ། །རྗོད་པར་འདོད་པའི་གྲངས་གཅིག་པ་ཅན་ཉིད་ཀྱིས་འགྲན་ཟླ་མ་བསྟན་པ་ ཚད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཉེས་པ་མེད་དོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་འགྲན་ཟླ་མེད་དོ་ཞེས་འདི་འདྲ་བའི་ངེས་པ་སྲིད་པ་ཡོད་དམ། མཚན་ཉིད་ཁྱད་པར་མེད་པ་ལ་མཐོང་བ་ནི་གཞན་ལ་ལྡོག་ པ་ངེས་པར་བྱེད་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །སྐྱེས་བུའི་སྤོབས་པའི་དབང་གིས་ཚད་མ་དག་གི་མཚན་ཉིད་རྗོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། དངོས་པོ་གནས་པས་ ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་དེ་ལྟར་ངེས་པར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་མཚན་ཉིད་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དེ་ནི་ཐ་སྙད་དུ་མི་རུང་སྟེ། ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ལ་སོགས་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ བ་བཞིན་ནོ། །མཚན་ཉིད་ལ་ཤེས་པ་སྨོས་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱིས་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལ་ནི་དེའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་འགྲན་ཟླ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་ དཔག་པ་ལ་འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་བ་ཅན་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རྗོད་པར་འདོད་པའི་གྲངས་གཅིག་པ་ཅན་ཉིད་ཀྱང་ཡུལ་འདི་ལ་མི་འདོད་པ་ཉིད་དོ། །འདིའི་ཡུལ་ནི་བཤད་པར་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཚད་མ་དག་གནོད་པར་བྱེད་པར་རྗོད་པ་ནི་དེ་ལས་ངེས་པར་རྗོད་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1052 དེས་ན་གཉེན་པོ་བཅས་པ་སྲིད་པ་སེལ་བར་བྱེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་མེད་པར་སྟོན་པ་ཡིན་ནོ། །ཡང་ན་འཇིག་རྟེན་གྱི་རྗོད་པ་ལ་ རྗེས་སུ་དཔག་པ་མེད་པར་རྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ནི་གྲགས་པ་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་རྗོད་པར་འགྱུར་རོ། །དེས་ན་དངོས་པོ་ཡོད་པ་དང་མེད་པའི་རྗེས་ སུ་བྱེད་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལས་གྲགས་པ་ཡུལ་ཐ་དད་པ་ཅན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དངོས་པོའི་དབང་གིས་འཇུག་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །རི་བོང་ཅན་ཟླ་བར་མི་ འདོད་པ་དེ་གྲགས་པ་གཞན་གང་ཞིག་འདོད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དེ་ལ་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་དཔེ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། །གང་གི་ཕྱིར་དཔེ་གཅིག་པོ་ དེ་ཉིད་ཀྱི་དབང་དུ་བྱས་ནས་དེ་སྐད་བཤད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་ཤིང་ཤ་པ་ཤིང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ཡང་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཇིག་ རྟེན་ན་ག་པུར་དང་དངུལ་ལ་སོགས་པ་ལ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་འདིར་ཡང་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །བརྡ་ལ་འཇུག་པ་ལ་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་འགའ་ཡང་མེད་དོ། ། 2-1053 གལ་ཏེ་དེ་ལ་འགའ་ཞིག་ཏུ་གྲུབ་ན་དངོས་པོའི་དབང་གིས་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། གྲགས་པས་གྲུབ་པ་ཁས་ལེན་ན་ནི་རི་བོང་ཅན་ལ་ཡང་མི་བཟློག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོ་ལ་དེ་གྲུབ་ ན་རི་བོང་

【現代漢語翻譯】因為與那個特殊之處相異，所以比量就成了非量。如果說，因為想要表達的數字相同，沒有顯示出競爭對手，所以是量，沒有過失。那麼，對於這個『沒有競爭對手』，怎麼可能有這樣的確定呢？因為對於沒有特殊特徵的事物，觀察不能確定與他者的區分。如前所述。由於個人的自負，量等的特徵也不是可以表達的。那麼是什麼呢？是事物存在。然而，這也不能確定。因此，對特徵產生懷疑是不允許的，就像對側面之法等產生懷疑一樣。因為已經說了對特徵的認識。因為具有如上所說的特徵的比量，不可能有與其特徵相同的競爭對手，所以比量沒有不違背的錯誤。因此，想要表達的數字相同，在這個問題上也是不希望的。這個問題的對象應該說明。因此，像那樣表達對量的損害，必然是從那之中表達出來的。因此，具備對治法可以消除存在。因此，是爲了顯示在比量的對象上沒有不違背的錯誤。或者，是爲了表達世間言說中沒有比量。因此，就會說名聲與比量的對象是不同的。因此，由於名聲與隨事物存在與不存在的比量，其對象是不同的，所以顯示了它不是隨事物而轉的。如果不希望月亮上有兔子，那麼還會希望什麼其他的名聲呢？因此，對於它來說，沒有比量的例子。因此，說了不共。因為不是憑藉同一個例子來說明，而是因為它是特徵。就像對於『木瓜不是樹』的說法，也會造成損害。因為在世間上，樟腦和銀等是可見的，所以在這裡也不會成為不共。對於進入術語來說，沒有任何不共。如果在那之中成立了某些，那就是隨事物而成立的。如果承認是隨名聲而成立的，那麼對於有兔子（的月亮）也是不可避免的。如果事物上成立了那個，那麼兔子

【English Translation】 Because it differs from that particularity, inference becomes non-valid cognition. If it is said that because the number intended to be expressed is the same, and no competitor is shown, it is valid cognition, and there is no fault. Then, how can there be such certainty about this 'no competitor'? Because observing things without distinct characteristics cannot determine the distinction from others. As previously stated. Due to personal arrogance, the characteristics of valid cognitions, etc., are also not expressible. Then what is it? It is the existence of things. However, this cannot be determined either. Therefore, doubting the characteristics is not permissible, just like doubting the properties of a side, etc. Because the knowledge of characteristics has been mentioned. Because inference with the characteristics as described above cannot have a competitor with the same characteristics, inference does not have an unfailing contradiction. Therefore, even the sameness of the number intended to be expressed is not desired in this context. The object of this should be explained. Therefore, stating that valid cognitions are harmed in that way is necessarily stating it from that. Therefore, possessing an antidote eliminates existence. Therefore, it is to show that there is no unfailing contradiction in the object of inference. Or, it is to state that there is no inference in worldly speech. Therefore, it will be said that fame is different in object from inference. Therefore, because fame is different in object from inference that follows the existence and non-existence of things, it is shown that it does not proceed according to things. If one does not desire a rabbit in the moon, what other fame would one desire? Therefore, there is no example of inference for it. Therefore, it is said to be uncommon. Because it is not said by relying on the same example, but because it is a characteristic. Just as there is harm to the statement 'papaya is not a tree.' Because camphor and silver, etc., are seen in the world, it will not become uncommon here either. There is nothing uncommon in entering into terminology. If something is established in that, it is established by things. If it is admitted that it is established by fame, then it is unavoidable even for the one with a rabbit (moon). If that is established in things, then the rabbit

ཅན་ལ་ཡང་བཟློག་ཏུ་མེད་པ་ཡིན་ལ། དངོས་པོ་ལ་དེ་མེད་ན་རི་བོང་ཅན་ལ་བཟློག་ཀྱང་སྐྱོན་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་ལ་ངེས་པ་མ་ཡིན་པའི་བརྡ་ དང་ལྡན་པའི་སྒྲ་ལས་བྱུང་བའི་ཆོས་རྣམས་ཀྱི་རུང་བ་ནི་དོན་ཐམས་ཅད་ཡིན་ཏེ། འདོད་པ་ལ་གེགས་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་སྒྲ་རྣམས་ནི་བརྡའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པས་དོན་ལ་ ངེས་པ་འགའ་ཡང་མེད་ལ། འདི་དག་དེ་ལ་འགོག་ན་ཡང་འགལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ནི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་སྒྲ་ཡི། །དོན་ནམ་སྒྲ་རྣམས་ཀྱི་ནི་དོན། །དོན་དམ་པ་ཉིད་ འགོག་པ་ལ། །གནོད་པ་མེད་པར་རྗོད་པ་ཡིན། །དེས་ན་ཡུལ་གྱི་ཁྱད་པར་ནི། །བསྟན་ཕྱིར་གྲགས་པ་རྗེས་དཔག་ལས། །ཕྱི་རོལ་གྱུར་པ་མ་ཡིན་ཡང་། །ཐ་དད་བྱས་ཡིན་སྔ་མ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་ བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། མངོན་སུམ་དང་འགལ་བ་ཡང་རང་བཞིན་སྣ་ཚོགས་ཅན་གྱིས་རང་བཞིན་གང་ཞིག་འདྲེས་པར་སྣང་བའི་བློ་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་འབྲེལ་པ་ཅན་གཞན་མེད་པས་ཉན་པ་ལ་གཉིས་མེད་པར་སྣང་བ་དེ་ཉིད་སྦྱོང་ན་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། 2-1054 དཔེར་ན་སྒྲ་ནི་མཉན་པར་མི་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཕྱིར་ཡང་དོན་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །རང་བཞིན་དེ་ཉིད་དེ་ལ་དོན། །ལྷག་མ་ལྡོག་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན། ། སྤྱི་ནི་དངོས་མེད་ངོ་བོ་ཡིན། །དེའི་ཕྱིར་དེ་དབང་སྤྱོད་ཡུལ་མིན། །དེས་ན་སྤྱི་ཡི་ཆོས་རྣམས་ནི། །མངོན་སུམ་མིན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །སྤོང་ཡང་གནོད་པ་མེད་དོ་ཞེས། །གཉན་བྱ་སྨོས་པས་བསྟན་ པ་ཡིན། །རྣམ་ཀུན་བརྗོད་བྱའི་དངོས་མིན་ཕྱིར། །དེ་ལ་བརྟེན་ནས་གྲུབ་པས་ན། །དེ་ཡི་སྟོབས་ཀྱིས་གནོད་པའི་ཕྱིར། །མཉན་བྱས་དབང་པོ་ཡུལ་དུ་བཤད། །ཅེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་ པ་དག་གོ། །། རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་འགལ་བ་ཡང་དཔེར་ན་བུམ་པ་རྟག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །བརྡེགས་པ་བཟོད་པར་མཐོང་བ་དག་ལས་འཁྲུལ་པས་དེ་ལྟར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཡང་མཐོང་བས་ འགགས་པའི་བུམ་པ་བཞིན་དུ་སྐྱེ་བ་དང་ལྡན་པ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་མི་སྲིད་དོ། །གལ་ཏེ་མི་རྟག་པའི་བུམ་པ་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །དེར་ཡང་གསལ་བ་བསྐལ་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ ཞེ་ན། དེའི་གནས་སྐབས་མ་ཡིན་པ་ནི་མི་རྟག་པ་ཡིན་པར་སྨྲ་ལ། དེའི་གནས་སྐབས་ནི་དེ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་འགགས་པ་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པས་ཞིག་པའི་ཕྱིར་རམ། བསྐལ་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་ལ་ནི་མངོན་པར་ཞེན་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1055 འདིའི་དམིགས་པར་བྱ་བ་དབུས་ཀྱི་རང་བཞིན་དེ་ཡང་སྔོན་དང་ཕྱི་མའི་མཐར་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཚིག་གི་དོན་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལ་གནོད་དོ། །དེ་ལྟ་ན་ནི་སྙིང་སྟོབས་དང་ རྡུལ་དང་མུན་པ་དང་སེམས་པ་ཡོད་པ་དག་ཕན་ཚུན་རང་བཞིན་ཐ་དད་པ་རྣམ་པ

【現代漢語翻譯】對於具有兔子的東西來說，這是不可逆轉的。如果事物不具備這種屬性，即使逆轉兔子，也不會有任何問題。因此，對於事物來說，所有源於帶有不確定指示的聲音的法，其可能性是所有意義，因為沒有阻礙願望的因素。這表明聲音遵循指示，因此在意義上沒有任何確定性。即使這些聲音阻礙了意義，也是矛盾的。因此，對於有理由的聲音來說，否定意義或聲音的意義，即究竟的意義，是可以無害地表達的。因此，爲了展示地方的特殊性，從名聲和推論中，即使外在不是不同的，也是不同的，而不是之前的。這些是中間的詩句。與現量相違背，也是因為沒有看到具有各種自性的心識，其中混合了某種自性，因為沒有其他相關的，所以聽起來像是沒有二元性。如果凈化它，那就是矛盾的。例如，'聲音不是不應該聽的'。因此，也說了意義。自性本身就是意義，剩餘的是逆轉的特徵。總相是非實在的本質，因此它不是權力使用的對象。因此，總相的法，因為不是現量成立的，即使放棄也沒有損害。通過提到'應該聽'，表明了這一點。因為不是所有表達的對象，依靠它而成立，因此通過它的力量造成損害，'應該聽'被說成是感官的對象。這些是中間的詩句。與比量相違背，例如'瓶子是常恒的'。由於看到能夠忍受敲打，所以會產生錯誤。就像被看到阻礙的瓶子一樣，因為它具有生等，所以是不可能的。如果說沒有不常恒的瓶子，因為在那裡顯現的是劫，那麼就說它的狀態不是不常恒的，而它的狀態就是它本身。因為它不存在於阻礙中，所以對於'因為毀滅'或'因為劫'，不是執著。這個目標的中心自性也存在於先前和後來的邊緣，因此損害了詞語意義的建立。如果是這樣，那麼勇氣、微塵、黑暗和心識的存在，彼此自性不同。

【English Translation】 For something that has a rabbit, it is irreversible. If things do not have this attribute, even if the rabbit is reversed, there will be no problem. Therefore, for things, all the Dharmas that come from sounds with uncertain indications, their possibility is all meanings, because there is no hindrance to desires. This shows that sounds follow indications, so there is no certainty in meaning. Even if these sounds hinder the meaning, it is contradictory. Therefore, for a sound with reason, to negate the meaning or the meaning of sounds, that is, the ultimate meaning, can be expressed harmlessly. Therefore, in order to show the particularity of the place, from fame and inference, even if the external is not different, it is different, not the previous one. These are the intermediate verses. Contradicting direct perception is also because there is no seeing of a mind with various natures, in which a certain nature is mixed, because there is no other related one, so it sounds like there is no duality. If it is purified, it is contradictory. For example, 'sound is not something that should not be heard.' Therefore, meaning is also said. The nature itself is the meaning, and the remainder is the characteristic of reversal. The general characteristic is the essence of non-reality, so it is not the object of power use. Therefore, the Dharmas of the general characteristic, because they are not established by direct perception, there is no harm even if they are abandoned. By mentioning 'should be heard,' this is indicated. Because it is not the object of all expressions, it is established by relying on it, so harming by its power, 'should be heard' is said to be the object of the senses. These are the intermediate verses. Contradicting inference, for example, 'the vase is permanent.' Because seeing that it can endure beating, there will be errors. Just like a vase that is seen to be obstructed, because it has birth and so on, it is impossible. If it is said that there is no impermanent vase, because what appears there is a kalpa, then it is said that its state is not impermanent, and its state is itself. Because it does not exist in obstruction, so for 'because of destruction' or 'because of kalpa,' there is no attachment. The central nature of this object also exists at the previous and later edges, thus harming the establishment of the meaning of words. If so, then the existence of courage, dust, darkness, and mind, their natures are different from each other.

ར་གཞག་པ་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཡང་མི་དམིགས་པ་ལས་མ་རྟོགས་པ་རྣམ་པར་གཞག་པའི་ རྟེན་གཞན་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་ལྟར་དམིགས་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་ཞོ་ལ་སོགས་པ་འོ་མ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་མ་དམིགས་པ་ནི་མེད་ལ། འོ་མ་ཡང་དེ་ལ་ མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་རིགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཞོ་ལ་སོགས་པ་འོ་མ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་དམིགས་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཡོད་པ་ཉིད་དེ། མི་ནུས་པ་ལས་མི་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་ རོ་ཞེ་ན། དེ་འདྲ་བའི་དངོས་པོ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཡོད་ན་བལྟར་རུང་བ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། གལ་ཏེ་ཡོད་ན་དབུས་ཀྱི་གནས་སྐབས་བཞིན་དུ་དམིགས་པར་འགྱུར་ རོ། །དེའི་མཚན་ཉིད་བཏང་བ་ཉིད་དེའི་འཇིག་པ་ཡིན་ལ། མཚན་ཉིད་མི་མཐུན་པ་ཡང་གཞན་ཡིན་ཏེ། ཐ་དད་པ་ནི་འགལ་བའི་རང་བཞིན་གྱི་མཚན་ཉིད་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་མང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། 2-1056 དེ་ལས་སྐྱེས་པས་ནི་རྒྱུ་དེ་སྐྱེད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་འགྲུབ་ཀྱི། དེའི་ངོ་བོ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་མེད་པ་ལས་སྐྱེ་ན། ཅིའི་ཕྱིར་འོ་མ་ལས་རི་བོང་གི་རྭ་མ་ཡིན་ ཏེ། མེད་པར་ཁྱད་པར་མེད་པ་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་ཡོད་ཅེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། རྒྱུའི་རང་བཞིན་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་མ་དེའི་བདག་ཉིད་མ་ཡིན་ཡང་ཞོ་སྐྱེད་པར་བྱེད་ལ་རི་ བོང་གི་རྭ་སྐྱེད་པར་མི་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དེའི་རང་བཞིན་ནོ། །དེའི་དེ་གང་ལས་ཤེ་ན། རང་གི་རྒྱུས་སྐྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟར་རྒྱུའི་རང་བཞིན་ཐོག་མ་མེད་པ་བརྒྱུད་ པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་རང་བཞིན་གྱི་རྒྱུ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རི་བོང་གི་རྭ་མི་སྐྱེ་ལ། གཞན་ལ་ནི་དེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཅི་སྟེ་ཡང་ནུས་པ་ཞེས་བྱ་བ་ འདི་ཅི་ཞིག དངོས་པོ་དེ་ཉིད་ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་གཞན་ཅུང་ཟད་ཅིག་ཡིན། དེ་ཉིད་དོ་ཞེ་ན། དེ་ཁོ་ན་ལྟར་དམིགས་པར་འགྱུར་ཏེ། ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཁྱད་པར་ཡོད་ན་ཡང་ བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །གཞན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་གཞན་ཡོད་ན་དེ་ཡོད་པར་འགྱུར་ཏེ། ཉེ་བར་བཏགས་པ་ཙམ་དུ་མི་འགྱུར་རོ། །འདིས་ནི་ཕྱི་མ་ལ་ཡོད་པ་ཡང་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །བདེ་བླག་ཏུ་གཟུང་བའི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བས་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་སྐབས་ཀྱི་མདོར་བསྡུས་ནས་བརྗོད་པ། 2-1057 ཕྱོགས་ཆོས་མཐུན་ཕྱོགས་ཡོད་མེད་དང་། །རྣམ་གཉིས་རེ་རེ་དག་ལ་ཡང་། །རྣམ་གསུམ་མི་མཐུན་ཕྱོགས་ལ་ཡང་། །ཡོད་མེད་རྣམ་པ་གཉིས་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་ནི་ཆོས་ཅན་ནོ། །དགོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་ གདགས་པར་མི་བྱའོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཅན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་དགག་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེའི་ཕྱོགས་གཅིག་པས་དེར་གཅིག་ཡིན་པས་དེར་ཉེ་བར་གདགས་སུ་རུང་བའི་ཆོས་ཅན་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ ཕྱིར་

【現代漢語翻譯】因為無法成立。對此，除了不觀察之外，沒有任何其他的依據可以用來安立未證悟。因此，對於如實觀察到的酸奶等物，以及牛奶等物，不可能不觀察；而說牛奶也不存在於酸奶中，這是合乎邏輯的。如果說，對於酸奶等物，以及牛奶等物，存在著觀察之後的推斷，因為無法成立就不會產生，那麼，這樣的事物就不是推斷的對象。如果它存在，就應該是可以觀察到的；如果它存在，就會像中間狀態一樣被觀察到。放棄其特徵就是它的毀滅，特徵不一致也是另一種情況，因為不同是具有矛盾本質的特徵，這已經多次闡述過了。從它產生，就能證明因是產生者的自性，但不是它的本體。如果從無中產生，為什麼牛奶不能產生兔角呢？如果說，在沒有差別的情況下，有什麼差別呢？不是這樣的，因為因的自性是不同的。即使牛奶不是酸奶的本體，但它能產生酸奶，而不能產生兔角，這就是它的自性。從哪裡來的呢？從自己的因產生，因此，因的自性是無始以來的傳承。因此，因為沒有產生者的自性的因，所以不產生兔角，而其他則有。如果說，這個『能力』是什麼呢？是事物本身，還是稍微不同的東西？如果是事物本身，那麼就會像它本身一樣被觀察到，因為沒有差別。如果存在差別，也已經說過了。如果是不同的東西，那麼如果存在不同的東西，它怎麼會存在呢？不會僅僅是假立的。這也就排除了存在於後者的可能性。通過容易理解的宗派的法類差別，簡要地闡述了論證的章節。同品有和無的方面，以及兩種各自的情況，在異品方面，也有有和無兩種情況。『宗』（藏文：ཕྱོགས།，含義：方面，側面）是『有法』（藏文：ཆོས་ཅན།，含義：具有法的事物，即論題）。如果說，因為沒有必要，所以不應該假立，不是這樣的，因為要遮遣所有『有法』的法，因為它的一個方面與此相同，因此可以假立一個可以理解的『有法』。

【English Translation】 Because it cannot be established. Regarding this, besides not observing, there is no other basis for establishing non-realization. Therefore, it is impossible not to observe things like yogurt, which are observed as they are, and things like milk; and saying that milk does not exist in yogurt is logical. If it is said that there is an inference after observing things like yogurt and milk, because it cannot be established, it will not arise, then such a thing is not the object of inference. If it exists, it should be observable; if it exists, it will be observed like the intermediate state. Abandoning its characteristic is its destruction, and a different characteristic is also another situation, because difference is the characteristic of contradictory nature, which has been explained many times. From its arising, it can be proven that the cause is the nature of the producer, but not its essence. If it arises from nothing, why can't milk produce rabbit horns? If it is said, in the absence of difference, what is the difference? It is not so, because the nature of the cause is different. Even if milk is not the essence of yogurt, it can produce yogurt, but it cannot produce rabbit horns, which is its nature. Where does it come from? It arises from its own cause, therefore, the nature of the cause is a lineage without beginning. Therefore, because there is no cause of the nature of the producer, rabbit horns do not arise, while others do. If it is said, what is this 'ability'? Is it the thing itself, or something slightly different? If it is the thing itself, then it will be observed as it is, because there is no difference. If there is a difference, it has already been said. If it is something different, then if there is something different, how can it exist? It will not be merely imputed. This also excludes the possibility of existing in the latter. Through the easily understood differences in the categories of tenets, the chapter on reasoning is briefly explained. The aspects of presence and absence in similar instances, and the two individual situations, in dissimilar instances, there are also two situations of presence and absence. 'paksha' (Tibetan: ཕྱོགས།, meaning: aspect, side) is 'dharmin' (Tibetan: ཆོས་ཅན།, meaning: a thing possessing a dharma, i.e., the subject). If it is said that because it is not necessary, it should not be imputed, it is not so, because it is necessary to negate the dharma of all 'dharmins', because one aspect of it is the same as this, therefore it is possible to impute a comprehensible 'dharmin'.

རོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་དང་མིག་གི་གཟུང་བའི་ཕྱིར། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཆོས་ཞེས་རྗོད་པས་ཀྱང་ཆོས་ཅན་ཡིན་པར་གཞི་ལྟ་འགྲུབ་སྟེ། ཆོས་ཅན་ཞེས་སྨོས་ པའི་ཤུགས་ཀྱིས་ཉེ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། བསླབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པར་འགྲུབ་བོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དཔེའི་ཆོས་ཅན་ཡང་ཉེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པར་བརྗོད་པས་དཔེའི་ ཆོས་ཅན་ལ་ཡོད་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཆོས་ཅན་གྱི་ཆོས་ཞེས་བརྗོད་པས་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཅན་ཡིན་པར་ཡོངས་སུ་བཟུང་ངོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟར་བཤད་པར་བྱ་བ་ལ་འབད་པ་དེ་ནི་ཕྱོགས་ཞེས་ བརྗོད་པས་སྤངས་པ་ཡིན་ནོ། །ཤུགས་ཀྱིས་དོན་གོ་ན་རྟོགས་པར་དཀའ་བ་ཡོངས་སུ་སྤང་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་ཡིན་ན་དེའི་ཁྱད་པར་ལ་བལྟོས་པ་གཞན་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ་ཞེ་ན་ཡིན་ཏེ། 2-1058 དཔེར་ན་ནག་པ་འཕོང་སྐྱེན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུར་མ་འབྲེལ་བ་རྣམ་པར་གཅོད་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་སྲིད་སྒྲུབ་འཕོང་སྐྱོན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུར་གཞན་དང་ རྣམ་པར་གཅོད་པས་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་མང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་དེ་ནི་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་དབྱེ་སྟེ། མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་དང་། མེད་པ་དང་རྣམ་པ་གཉི་གའོ། །རྣམ་ པ་གསུམ་པོ་དེ་ནི་རེ་རེ་ཡང་རྣམ་པ་གསུམ་དུ་འགྱུར་ཏེ། འདི་ལྟར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་རྣམ་པ་གཉི་གའོ། །མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ ཀྱི་སྤྱིས་དོན་མཐུན་པའོ། །དེ་མེད་པ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སོ། །ད་ནི་ཇི་ལྟར་མེད་པ་ལ་ཡོད་དོ་ཞེས་བརྗོད་ཅེ་ན། དེ་བཀག་པ་ཙམ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ ན་ཅི་ཞེ་ན། བཟློག་པ་མེད་པ་དང་མ་ཡིན་པ་ཐམས་ཅད་དེ། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་མ་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་བཟློག་པ་ཐམས་ ཅད་ལ་མཚུངས་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་སམ་ཤུགས་ཀྱིས་ལྡོག་པར་རྟོགས་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་འདིའི་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་དང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ནི་གཏན་ཚིགས་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་ཇི་ལྟར་རིགས་པར་རང་ཉིད་རྟོགས་པར་བྱེད་པའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཇི་ལྟ་བ་དག་གིས་ངེས་པ་གཟུང་སྟེ། 2-1059 ཐེ་ཚོམ་དང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་རང་བཞིན་འདོད་པ་དང་མི་འདོད་པ་གསལ་བར་བྱེད་པ་དག་ནི་རྟོགས་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་ཐེ་ཚོམ་གྱི་རྟོགས་ པ་ཅན་གྱི་སྒྲ་བཞིན་ནོ། །མ་ངེས་པ་ནི་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དེ། །མ་འབྲེལ་པ་ལས་རྟོགས་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོག

【現代漢語翻譯】『如是，因為眼睛的所取』等等都被捨棄了。如果說僅僅陳述『法』，就能成立作為有法的基礎，因為陳述『有法』的含義是接近的緣故，就能成立作為應學習的有法嗎？並非如此，因為例子的有法也是接近的緣故。因為陳述存在於相似的一方，就能成立存在於例子的有法嗎？如果說陳述『有法的法』，就能完全確定作為所立的有法嗎？那麼，努力進行那樣的解釋，是因為陳述『方』而被捨棄的。因為通過暗示理解意義，也完全捨棄了難以理解之處。如果說是『方』的法性，那麼因為依賴於它的差別，不涉及其他，所以是唯一的嗎？是的，例如『黑人擅長跳躍』，通過區分不相關的事物來區分，例如『政論家擅長跳躍』，通過與他人區分則不是，這已經多次闡述過了。『方』的法可以分為三種：存在於相似的一方、不存在和兩種情況都有。這三種情況中的每一種又可以分為三種：存在於不相似的一方、不存在和兩種情況都有。相似的一方是指與所要成立的法的類別意義相同。不存在於此的是不相似的一方。現在如何陳述存在於不存在之中呢？僅僅是遮止並非不相似的一方。那麼是什麼呢？所有相反的和非相反的，因為是不相似一方的定義的非定義的緣故。這與所有想要陳述的相反的事物相同，因為與所有通過直接或暗示理解的相反的事物相同。對於『方』的法的自性，以及存在於相似的一方和不相似的一方，如何根據理智，通過自己理解的成立方式來確定理由等，從而明確猶豫、顛倒的自性，以及想要和不想要，因為不是成立的緣故，就像具有顛倒和猶豫認知的聲。不確定是『方』的法性，因為無法從不相關的事物中理解。相似的一方和不相似的一方。

【English Translation】『Thus, because of the object of the eye,』 etc., are all abandoned. If merely stating 『dharma』 establishes the basis as a subject of dharma (chos can), because stating 『subject of dharma』 implies proximity, does it establish being a subject of dharma to be learned? No, because the example's subject of dharma is also close. Because stating existence in the similar side, does it establish existence in the example's subject of dharma? If stating 『the dharma of the subject of dharma』 fully ascertains being the subject of dharma to be established, then the effort to explain it that way is abandoned by stating 『side.』 Also, it completely abandons the difficulty of understanding when meaning is understood through implication. If it is the nature of a 『side,』 then because it relies on its distinction, it does not involve others, so is it unique? Yes, for example, 『a black person is good at jumping,』 distinguishing by separating unrelated things, for example, 『a politician is good at jumping,』 it is not by distinguishing from others, this has been explained many times. The dharma of a 『side』 can be divided into three types: existing on the similar side, not existing, and both cases. Each of these three types can also be divided into three types: existing on the dissimilar side, not existing, and both cases. The similar side is the same in meaning as the category of dharma to be established. That which does not exist there is the dissimilar side. Now, how does one state that it exists in the non-existent? Merely negating it is not the dissimilar side. Then what is it? All that is opposite and not opposite, because it is the non-definition of the definition of the dissimilar side. This is the same for all opposites that one wants to state, because it is the same for all opposites understood directly or by implication. Regarding the suchness of the dharma of a 『side,』 and existence and non-existence on the similar and dissimilar sides, how do reasons and so forth, according to reason, ascertain through the means of establishment that one understands oneself, thereby clarifying the nature of doubt, reversal, and wanting and not wanting, because it is not establishment, like the sound of one with reversed and doubtful cognition. Uncertainty is the nature of the dharma of a 『side,』 because it cannot be understood from unrelated things. The similar side and the dissimilar side.

ས་ལ་ཡོད་པའམ་མེད་པ་ཉིད་ དུ་ངེས་པ་ལ་བལྟོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ངེས་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་ལ། དེ་ནི་མ་ངེས་པ་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པ་དེ་ལྟ་ བུ་བརྗོད་པ་ཡང་འདིར་སུན་འབྱིན་པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་དུ་ནི་གཉི་གའམ་གཅིག་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའམ། གཅིག་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྱུར་པ་ནི་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཞིང་། སུན་འབྱིན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ ཏེ། སྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་དེ་ལྟ་བུ་ནི་ནུས་པ་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ཡང་གཉི་ག་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་པའི་མི་སྲིད་པས་གཉི་ག་ལས་ལྡོག་པ་དེས་ མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། གཉིས་ལས་གཅིག་ལ་ཡང་ཡོད་པར་རྟོགས་པའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་འཇུག་པ་དང་ལྡོག་པ་དག་ལ་ཐེ་ཚོམ་གྱི་རྒྱུ་ཉིད་དེ། སྐྱེས་བུ་རྣམས་ལས་གཞན་ལས་མ་བྱུང་བར་ངེས་ཤིང་ཡོན་ཏན་མཚུངས་པའི་སྐྱེས་བུ་དག་ལས་སྲིད་པའི་བུད་མེད་ཀྱི་མངལ་བཞིན་ནོ། ། 2-1060 ཇི་སྐད་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་ཁྱད་པར་ཇི་སྙེད་ཀྱིས་ཐམས་ཅད་བསྒྲུབ་པ་དེ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། དེ་དང་ལྡན་པ་དེས་ བསྡུས་པའི་ཕྱིར་དང་། གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་པ་ལྟ་བུའོ། །དེ་དང་ལྡན་པ་དེས་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བས་ནི་གསུམ་པ་གང་ལ་དངོས་པོ་ཆོས་འདི་གནས་པར་འགྱུར་ བ་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་མེད་པར་བཤད་པ་ཡིན་ལ། གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ལྡོག་པས་ནི་གཅིག་གི་དངོས་པོར་རྟོགས་པའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མེད་པར་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། གཏན་ཚིགས་གཉིས་པོ་འདི་གཅིག་ལས་བསྡུས་པས་ནི་རྣམ་པའི་ཁྱད་པར་ཐམས་ཅད་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན་ནོ། །ལྡོག་པ་ངེས་ན་ཁྱད་པར་གཅོད་པའི་གཏན་ཚིགས་ཉིད་ཡིན་པ་གང་གིས་བཟློག་ཅེས་ བཤད་ཟིན་ཏོ། །ངེས་པའི་གཏན་ཚིགས་ལ་ཡང་སྤོབས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་དུ་འགྱུར་ན། དེ་ཡང་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་མ་ངེས་པ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེའི་ངོ་བོ་ངེས་པ་ ནི་བསྟན་པའི་ཡོན་ཏན་ངེས་པ་ཉིད་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ངེས་པ་མེད་པ་ནི་མ་ངེས་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པར་དངོས་པོའི་ཆོས་ཉིད་ལ་བརྟེན་ནས་སྒྲུབ་པའི་སྐྱོན་བརྗོད་པར་ནི་མ་ཟད་དེ། 2-1061 འོན་ཀྱང་སྨྲ་བ་པོའི་སྐྱོན་ཡང་ཡིན་ཏེ། མ་ཚང་བ་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་པ་བཞིན་ནོ། །དེས་ངེས་པར་བརྗོད་པར་བྱ་བའི་ཡོན་ཏན་གཞན་ དུ་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་ན་སྐྱོན་ཉིད་དོ། །འོ་ན་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དང་། གང་ཡང་རུང་བ་ལ་མ་གྲུབ་པ་ཡང་སུན་འབྱིན་པར་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ནི་དེ་ལྟ་ཡིན་ ཏེ། འདོད་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡང་མེད་པ་མ་ཡ

【現代漢語翻譯】這並不取決於它是否存在於基（sa la）上，而是由於對確定性（nges pa）的懷疑（the tshom za ba）本身而成為過失。因為這同樣適用於不確定性（ma nges pa）。像這樣的表達在這裡也被駁斥。否則，懷疑兩者或其中之一，或者其中之一顛倒，都不是論證（sgrub pa），也不是反駁（sun 'byin pa），因為這樣的論證部分是無效的。非共同（thun mong ma yin pa）也由於不可能存在於兩者之外，因此與兩者相悖是不合理的。並且，由於沒有證據表明它存在於兩者之一中，因此在進入（'jug pa）和返回（ldog pa）時，它本身就是懷疑的原因，就像那些確定不是由其他人產生的，並且品質相同的男人所生的女人的子宮一樣。所要證明的非共同法（chos thun mong ma yin pa）是造成對所有要證明的特殊性（khyad par）產生懷疑的原因，因為它被具有該法的事物所包含，並且因為它與確定性相反，就像所說的那樣。'因為它被具有該法的事物所包含'，這意味著沒有排除第三種事物，即該事物（dngos po）的法所存在之處的特殊性。'與確定性相反'，這意味著沒有證據表明它是單一的事物。這兩個理由（gtan tshigs）被一個理由所包含，因此對所有特殊性都產生懷疑。如果返回是確定的，那麼是什麼阻止了它本身就是區分特殊性的理由？已經說過了。即使對於確定的理由，也會產生懷疑，因為它沒有把握，那麼，不確定性本身就不是不確定性。因此，如果它的本質是確定的，那麼確定性就來自於顯示確定性的品質，因此不確定性本身就是不確定性。如果這樣說，那麼，在推論他人意義時，不僅要指出依賴於事物本質來論證的過失，而且也是說話者的過失，如不完整（ma tshang ba）、沒有隨同（rjes su 'gro ba med pa）和隨同顛倒（rjes su 'gro ba phyin ci log pa）一樣。因為它表達了應該確定的品質，所以這本身就是過失。如果對宗法（phyogs kyi chos）產生懷疑，或者任何一個未成立（ma grub pa）的情況也會被反駁嗎？確實如此，因為所希望的沒有成立。顛倒地成立也是不存在的。

【English Translation】 It does not depend on whether it exists on the base (sa la) or not, but it becomes a fault due to the doubt (the tshom za ba) itself about certainty (nges pa). Because this equally applies to uncertainty (ma nges pa). Such an expression is also refuted here. Otherwise, doubting both or one of them, or one of them being reversed, is neither proof (sgrub pa) nor refutation (sun 'byin pa), because such a part of the proof is ineffective. The uncommon (thun mong ma yin pa) is also unreasonable because it is impossible to exist outside of both, and therefore contradicts both. And, since there is no proof that it exists in one of the two, it is itself the cause of doubt in entering ('jug pa) and returning (ldog pa), like the womb of a woman born from men who are determined not to have arisen from others and who have equal qualities. Whatever uncommon dharma (chos thun mong ma yin pa) is to be proven is the cause of doubting all the specificities (khyad par) to be proven, because it is included by that which possesses it, and because it is contrary to certainty, as has been said. 'Because it is included by that which possesses it' means that there is no exclusion of the third thing, the specificity of the way in which this thing's (dngos po) dharma exists. 'Contrary to certainty' means that there is no proof that it is a single thing. These two reasons (gtan tshigs) are included by one reason, therefore doubt arises about all specificities. If the return is certain, then what prevents it from being the very reason that distinguishes the specificities? It has already been said. Even for a certain reason, doubt arises because there is no confidence, then uncertainty itself is not uncertainty. Therefore, if its essence is certain, then certainty comes from showing the quality of certainty, therefore uncertainty itself is uncertainty. If it is said like that, then, in inferring the meaning of others, it is not only pointing out the fault of arguing based on the nature of things, but it is also the fault of the speaker, such as incompleteness (ma tshang ba), absence of concomitance (rjes su 'gro ba med pa), and reversed concomitance (rjes su 'gro ba phyin ci log pa). Because it expresses the quality that should be determined, it is itself a fault. If doubt arises about the property of the subject (phyogs kyi chos), or any unestablished (ma grub pa) case, will it also be refuted? It is indeed so, because what is desired is not established. Being established in a reversed way is also non-existent.

ིན་ནམ་ཞེ་ན། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྲུབ་པས་ནི་སུན་འབྱིན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་བཅོམ་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལྟར་གཞལ་བྱ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ལ། མིག་གིས་གཟུང་བ་ཉིད་ལ་ཡང་ཕྱིན་ ཅི་ལོག་ཏུ་གྲུབ་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། གཉི་ག་ལ་གྲུབ་པར་བསྟན་པར་བྱ་བ་གཉི་ག་ལ་མ་གྲུབ་པ་ནི་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འོ་ན་ནི་འདིར་ཡང་ངེས་པར་བསྟན་པར་ བྱ་བ་མ་ངེས་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་དང་འགལ་བ་ཁོ་ན་ངེས་པ་ལས་སྒྲུབ་པ་དང་སུན་འབྱིན་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ནོ། །ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་དགུ་བསྟན་པ་དེ་དག་ནི་གཞལ་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟག་གོ ། 2-1062 བྱས་པའི་ཕྱིར་མི་རྟག་གོ །མི་རྟག་པའི་ཕྱིར་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའོ། །བྱས་པའི་ཕྱིར་རྟག་གོ །གསོན་པའི་ལུས་ནི་བདག་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། སྲོག་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྩོལ་ བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རྟག་གོ །མི་རྟག་པའི་ཕྱིར་རྩོལ་བ་ལས་མ་བྱུང་བའོ། །མི་རྟག་སྟེ་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རྟག་སྟེ་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་ བུའོ། །དབྱེ་བ་ལ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་བལྟོས་ནས་ཡོད་པའམ་མེད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཏེ། མེད་པ་ནི་གཞི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་མེད་པ་ལ་ཇི་ལྟར་འགོག་པ་ དང་། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ནི་དེ་མ་ཡིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གལ་ཏེ་འདི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་ན་གཏན་ཚིགས་མེད་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ། ཐམས་ཅད་ཆོས་གཞན་དང་ ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། མི་འགྱུར་ཏེ། བྲམ་ཟེ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་བཞིན་ནོ། །དེའི་རིགས་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་བྲམ་ཟེ་ཡིན་ལ། ཆོས་གཞན་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་བྲམ་ ཟེ་མ་ཡིན་པ་ཡང་ཡིན་པ་ནི་འཇིག་རྟེན་ན་རྟོགས་པ་མེད་དོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། བརྗོད་པར་འདོད་པའི་ཆོས་མི་རྟེན་པའི་དངོས་པོ་ཡིན་ནོ། །དགག་པའི་ཡུལ་གཞན་ཡིན་ཡང་སྦྱོར་བ་ནི་རྣམ་པར་ཕྱེ་ནས་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1063 མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཡང་དེ་ལྟར་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྤྱིས་མཚུངས་པ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལ། གལ་ཏེ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཀྱི་སྤྱི་ ཁོ་ནས་ཞེས་བྱ་བ་ཡིན་ན་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་འགའ་ཡང་མེད་པར་འགྱུར་ཏེ། རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུ་ནི་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་གཞན་མ་སྤངས་པ་བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཀྱི་སྤྱི་དང་ འབྲེལ་བའི་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སུ་བྱེད་དོ། །དེས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཞེས་བྱ་བས་ནི་ཆོས་གཞན་དང་ལྡན་པ་ཐམས་ཅད་རྟོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ ན། ཆོས་དེས་སྟོང་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ག

【現代漢語翻譯】如果有人問：『是這樣嗎？』，回答說：『以顛倒的方式成立並不能駁倒對方。』那麼是什麼呢？』回答：『因為摧毀了能成立的能力。』就像可量度的事物等等，並沒有以顛倒的方式成立。即使是眼睛所見的事物，又有什麼是以顛倒的方式成立的呢？如果說，在兩者上成立，在兩者上不成立，就是顛倒，那麼在這裡，必須證明的事物不確定，就是顛倒。因此，只有與論式相違背才是確定的，由此才能成立和駁倒對方。』所說的九種同品法，是因為可量度的事物是常有的。因為是造作的，所以是無常的。因為是無常的，所以是從努力中產生的。因為是造作的，所以是常有的。活著的身體是有我的，因為它具有生命等等。因為是從努力中產生的，所以是常有的。因為是無常的，所以不是從努力中產生的。因為是無常的，所以是從努力中產生的。因為是常有的，所以不是有身體的，就像這樣。關於差別，如果觀察不相似的一方，那麼存在或不存在會如何變化呢？如果說不存在是因為不是基礎，那麼對於這個不存在，如何進行遮止呢？不相似的一方，就是不是它的自性，這已經說過了。如果這是不相似的一方，那麼就會變成沒有論式的過失，因為一切都具有其他的法。』回答說：『不會變成過失，就像不是婆羅門一樣。』因為具有它的種類，所以它本身是婆羅門；因為與其他法相關聯，所以它本身不是婆羅門，這在世間上是沒有領悟的。』那麼是什麼呢？』回答：『是想要表達的不依賴的實事。』即使是否定之境是其他的，但陳述是因為區分而進入的。』因為同品的自性相違背，所以也不是那樣領悟的，即所謂的『與所要成立的法的總相相同』。如果說僅僅是所要成立的法的總相，那麼任何同品都不會存在，因為這樣的情況是不可能的。因此，沒有捨棄其他法，與所要成立的法的總相相關的瓶子等等，就作為同品。因此，所謂的不相似的一方，並不是領悟到一切具有其他法的。』那麼是什麼呢？』回答：『因為是空無該法的緣故。』

【English Translation】 If someone asks, 'Is it so?', answer, 'Being established in a reversed manner does not refute the opponent.' Then what is it? Answer, 'Because it destroys the ability to establish.' Just like measurable things, etc., are not established in a reversed manner. Even for things perceived by the eye, what is established in a reversed manner? If it is said that being established in both and not being established in both is reversed, then here, what must be proven is uncertain, which is reversed. Therefore, only being contradictory to the argument is certain, and from this, one can establish and refute the opponent.' The nine homogenous qualities mentioned are because measurable things are permanent. Because it is created, it is impermanent. Because it is impermanent, it arises from effort. Because it is created, it is permanent. A living body possesses self because it has life, etc. Because it arises from effort, it is permanent. Because it is impermanent, it does not arise from effort. Because it is impermanent, it arises from effort. Because it is permanent, it is not embodied, like this. Regarding the difference, how does existence or non-existence change when observing the dissimilar side? If it is said that non-existence is because it is not the basis, then how is this non-existence prevented? The dissimilar side is the characteristic of not being it, which has already been said. If this is the dissimilar side, then it becomes a fallacy of having no argument, because everything possesses other qualities.' Answer, 'It does not become a fallacy, just like not being a Brahmin.' Because it possesses its kind, it itself is a Brahmin; because it is related to other qualities, it itself is not a Brahmin, which is not understood in the world.' Then what is it? Answer, 'It is the independent entity that one wants to express.' Even if the object of negation is different, the statement enters by distinguishing.' Because the nature of the similar side contradicts, it is not understood in that way, namely, 'being similar to the generality of the dharma to be proven.' If it is said that it is only the generality of the dharma to be proven, then no similar side would exist, because such a situation is impossible. Therefore, a pot, etc., which has not abandoned other dharmas and is related to the generality of the dharma to be proven, is taken as the similar side. Therefore, the so-called dissimilar side does not mean understanding everything that possesses other dharmas.' Then what is it?' Answer, 'Because it is empty of that dharma.'

ཞན་གཟུང་ཡང་སྐྱོན་མེད་དོ། །ཡང་རྒྱུ་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དགུར་ཕྱེ་ཞེ་ན། རང་བཞིན་འབྲས་བུ་བསྒྲུབ་དོན་དུ། །གཏན་ཚིགས་གཉིས་གཉིས་བཟློག་ པ་གཉིས། །རྩོད་ཕྱིར་ཁྱད་པར་སྤྱི་དག་སྟེ། །ལྷག་མ་ལྡོག་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །རང་བཞིན་དང་འབྲས་བུ་དག་ཁོ་ན་བདག་ཉིད་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་གོ་བར་བྱེད་པ་དང་། བཟློག་ན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་ བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། མི་རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར་དང་། བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱུང་བའི་གཏན་ཚིགས་གཉིས་དང་། རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར་དང་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འགལ་བ་གཉིས་བསྟན་ཏོ། ། 2-1064 རང་བཞིན་ལས་གཞན་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པ་མི་སྲིད་དོ། །རྒྱུ་ནི་འབྲས་བུ་ལ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་འཇུག་པ་ ཡིན་ནོ། །མི་རྟག་པ་ཡིན་ཙམ་གྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་འབྲས་བུ་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བ་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་རྩོམ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་དེ་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་ གནས་སོ། །བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ཤེས་པ་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཇི་ལྟར་རྟོགས་ཤེ་ན། སྔར་ཡོད་པའི་ཤེས་པ་ནི་ངེས་པར་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་ བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། སྒྲིབ་བྱེད་དང་དབང་པོ་དང་སྒྲ་དག་ལ་རྩོལ་བ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་དམིགས་པའི་སྒྲིབ་པ་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འགའ་ ཞིག་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་བདག་ཉིད་ཉམས་པར་མ་བྱས་པར་ནུས་པ་བཟློག་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཁྱད་པར་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ནི་ཅུང་ཟད་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། ། ཅུང་ཟད་མི་བྱེད་པ་ཡང་ཇི་ལྟར་གང་གིས་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པའམ་གཞན་ཡིན། གང་གིས་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པར་འདོད་པ་རྩིག་པ་ལ་སོགས་པས་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་བསྐྱེད་པའམ་ཉམས་པར་བྱས་ཤེ་ན། 2-1065 དེ་དག་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་བྱེད་པར་ནི་སྨྲའི། འོན་ཀྱང་བུམ་པའི་སྐད་ཅིག་ཐམས་ཅད་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་པོའི་ཤེས་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ། །ཕན་ཚུན་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཡུལ་དང་དབང་ པོ་དང་སྣང་བ་དག་ཕན་ཚུན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྐད་ཅིག་གཞན་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། ཕན་གདགས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལྟོས་པར་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ་ནུས་པའི་རང་བཞིན་རྟག་ཏུ་སྐྱེད་པའམ་མི་སྐྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་དག་ཀྱང་ཐོགས་པ་བྱེད་པ་གཞན་གྱིས་བར་དུ་མ་ཆོད་ན་ཕན་ཚུན་ཕན་འདོགས་པ་ཡིན་ཏེ། བར་ དུ་མ་ཆོད་པའི་ཡུལ་རུང་བ་དེ་དག་གི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །བར་ཆད་ཡོད་ན་རྒྱུ་མེད་པས་ནུས་པའི་སྐད་ཅིག

【現代漢語翻譯】 ཞན་གཟུང་ཡང་སྐྱོན་མེད་དོ། །（zhān gzung yang skyon med do）即使稍有不足也沒有過錯。 ཡང་རྒྱུ་ཅིའི་ཕྱིར་དེ་ལྟར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམས་དགུར་ཕྱེ་ཞེ་ན། །（yang gyu ci'i phyir de ltar phyogs kyi chos rnams dgur phye zhe na）又是什麼原因將宗義法分為九類呢？ རང་བཞིན་འབྲས་བུ་བསྒྲུབ་དོན་དུ། །（rang bzhin 'bras bu bsgrub don du）爲了成立自性因和果因， གཏན་ཚིགས་གཉིས་གཉིས་བཟློག་པ་གཉིས། །（gtan tshigs gnyis gnyis bzlog pa gnyis）立二因，破二因。 རྩོད་ཕྱིར་ཁྱད་པར་སྤྱི་དག་སྟེ། །（rtsod phyir khyad par spyi dag ste）爲了辯論，區分共相和自相， ལྷག་མ་ལྡོག་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །（lhag ma ldog pa'i sgrub byed yin）剩餘的是反證。 རང་བཞིན་དང་འབྲས་བུ་དག་ཁོ་ན་བདག་ཉིད་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་གོ་བར་བྱེད་པ་དང་། །（rang bzhin dang 'bras bu dag kho na bdag nyid 'brel ba'i phyir go bar byed pa dang）自性和果僅僅因為是自體相關的緣故而可以理解， བཟློག་ན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར། །（bzlog na phyin ci log tu byed pa yin no zhes bstan pa'i phyir）爲了說明如果顛倒則會完全相反。 མི་རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར་དང་། །（mi rtag ste byas pa'i phyir dang）因為所作而是無常， བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱུང་བའི་གཏན་ཚིགས་གཉིས་དང་། །（brtsal ma thag tu byung ba'i phyir ro zhes byung ba'i gtan tshigs gnyis dang）以及因為新造而是無常，這兩種因， རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར་དང་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་འགལ་བ་གཉིས་བསྟན་ཏོ། །（rtag ste byas pa'i phyir dang brtsal ma thag tu 'byung ba'i phyir ro zhes 'gal ba gnyis bstan to）以及因為所作而是常，以及因為新造而是常，這兩種相違也已經說明。 རང་བཞིན་ལས་གཞན་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཐམས་ཅད་ལ་ཡོད་པ་མི་སྲིད་དོ། །（rang bzhin las gzhan ni mthun pa'i phyogs thams cad la yod pa mi srid do）除了自性以外，不可能在所有的同品中都存在。 རྒྱུ་ནི་འབྲས་བུ་ལ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །（rgyu ni 'bras bu la 'khrul pa'i phyir ro）因為因會迷惑果。 དེའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །（de'i phyir 'bras bu ni mthun pa'i phyogs la rnam pa gnyis su 'jug pa yin no）因此，果在同品中以兩種方式存在。 མི་རྟག་པ་ཡིན་ཙམ་གྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་འབྲས་བུ་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བ་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་རྩོམ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །（mi rtag pa yin tsam gyis ni thams cad 'bras bu brtsal ma thag tu 'byung ba can gyi shes pa rtsom pa ma yin te）僅僅因為是無常，並不能說明一切都是新造的果， དེས་ན་དེ་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་རྣམ་པ་གཉིས་སུ་གནས་སོ། །（des na de ni mthun pa'i phyogs la rnam pa gnyis su gnas so）因此，它以兩種方式存在於同品中。 བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ཤེས་པ་སྒྲ་མི་རྟག་པའི་འབྲས་བུ་ཡིན་ནོ། །（brtsal ma thag tu 'byung ba'i shes pa sgra mi rtag pa'i 'bras bu yin no）新造的意識是聲音無常的果。 ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཇི་ལྟར་རྟོགས་ཤེ་ན། །（zhes bya ba 'di ji ltar rtogs she na）這是如何理解的呢？ སྔར་ཡོད་པའི་ཤེས་པ་ནི་ངེས་པར་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། །（sngar yod pa'i shes pa ni nges par brtsal ma thag tu 'byung bar rigs pa ma yin pa'i phyir te）因為先前存在的意識不一定是新造的， སྒྲིབ་བྱེད་དང་དབང་པོ་དང་སྒྲ་དག་ལ་རྩོལ་བ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །（sgrib byed dang dbang po dang sgra dag la rtsol ba nye bar sbyor ba med pa'i phyir ro）因為對於遮蔽、根和聲音等沒有努力的結合。 དེ་ལ་དམིགས་པའི་སྒྲིབ་པ་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །（de la dmigs pa'i sgrib pa ni srid pa ma yin no）對於此，所緣的遮蔽是不存在的。 འགའ་ཞིག་ཡོད་དུ་ཆུག་ཀྱང་བདག་ཉིད་ཉམས་པར་མ་བྱས་པར་ནུས་པ་བཟློག་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །（'ga' zhig yod du chug kyang bdag nyid nyams par ma byas par nus pa bzlog par mi rung ba'i phyir ro）即使存在一些，在沒有損害自身的情況下，也不能阻止能力。 དེ་ལ་ཁྱད་པར་སྐྱེ་བ་མེད་པར་ནི་ཅུང་ཟད་བྱེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །（de la khyad par skye ba med par ni cung zad byed pa zhes bya ba ma yin no）如果不對它產生影響，就不能稱之為『稍微作用』。 ཅུང་ཟད་མི་བྱེད་པ་ཡང་ཇི་ལྟར་གང་གིས་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པའམ་གཞན་ཡིན། །（cung zad mi byed pa yang ji ltar gang gis sgrib par byed pa'am gzhan yin）如果一點作用都沒有，又如何遮蔽或者成為其他呢？ གང་གིས་སྒྲིབ་པར་བྱེད་པར་འདོད་པ་རྩིག་པ་ལ་སོགས་པས་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་དག་ལ་ཁྱད་པར་ཅི་ཞིག་བསྐྱེད་པའམ་ཉམས་པར་བྱས་ཤེ་ན། །（gang gis sgrib par byed par 'dod pa rtsig pa la sogs pas bum pa la sogs pa dag la khyad par ci zhig bskyed pa'am nyams par byas she na）如果認為是由墻壁等遮蔽，那麼墻壁等對瓶子等產生了什麼影響或者損害呢？ དེ་དག་ཁྱད་པར་ཅུང་ཟད་བྱེད་པར་ནི་སྨྲའི། །（de dag khyad par cung zad byed par ni smra'i）我會說它們產生了一些影響。 འོན་ཀྱང་བུམ་པའི་སྐད་ཅིག་ཐམས་ཅད་ནི་ཐམས་ཅད་ཀྱི་དབང་པོའི་ཤེས་པའི་རྒྱུ་མ་ཡིན་ནོ། །（'on kyang bum pa'i skad cig thams cad ni thams cad kyi dbang po'i shes pa'i rgyu ma yin no）然而，瓶子的所有剎那都不是所有根識的因。 ཕན་ཚུན་ལྷན་ཅིག་ཏུ་གྱུར་པའི་ཡུལ་དང་དབང་པོ་དང་སྣང་བ་དག་ཕན་ཚུན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་སྐད་ཅིག་གཞན་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ཏེ། །（phan tshun lhan cig tu gyur pa'i yul dang dbang po dang snang ba dag phan tshun khyad par can gyi skad cig gzhan skyed par byed pa'i phyir rnam par shes pa'i rgyu yin te）因為相互結合的境、根和顯現，會產生相互差別的其他剎那，所以是意識的因， ཕན་གདགས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ལྟོས་པར་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །（phan gdags par bya ba ma yin pa ltos par rung ba'i phyir ro）因為可以依賴於非利益。 དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ་ནུས་པའི་རང་བཞིན་རྟག་ཏུ་སྐྱེད་པའམ་མི་སྐྱེད་པར་འགྱུར་རོ། །（de lta ma yin te nus pa'i rang bzhin rtag tu skyed pa'am mi skyed par 'gyur ro）如果不是這樣，那麼能力的自性要麼永遠產生，要麼永遠不產生。 དེ་དག་ཀྱང་ཐོགས་པ་བྱེད་པ་གཞན་གྱིས་བར་དུ་མ་ཆོད་ན་ཕན་ཚུན་ཕན་འདོགས་པ་ཡིན་ཏེ། །（de dag kyang thogs pa byed pa gzhan gyis bar du ma chod na phan tshun phan 'dogs pa yin te）如果它們沒有被其他阻礙所中斷，那麼它們是相互幫助的， བར་དུ་མ་ཆོད་པའི་ཡུལ་རུང་བ་དེ་དག་གི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །（bar du ma chod pa'i yul rung ba de dag gi lhan cig byed pa yin pa'i phyir ro）因為它們是未中斷的、合適的境的共同作用。 བར་ཆད་ཡོད་ན་རྒྱུ་མེད་པས་ནུས་པའི་སྐད་ཅིག（bar chad yod na rgyu med pas nus pa'i skad cig）如果有障礙，因為沒有因，所以沒有能力的剎那。

【English Translation】 Even a slight deficiency is not a fault. Furthermore, what is the reason for dividing the aspects of phenomena into nine categories? To establish the nature and result, Two reasons and two negations, To argue, distinguishing between general and specific, The remainder is the proof of negation. Nature and result are understood solely because they are intrinsically related. To show that if reversed, it would be completely opposite. 'Impermanent because it is made,' and 'because it arises immediately after effort,' these are the two reasons. And 'permanent because it is made' and 'because it arises immediately after effort,' these are the two contradictions that have been shown. Other than nature, it is impossible for it to exist in all similar instances. Because the cause is mistaken for the result. Therefore, the result exists in two ways in similar instances. Merely being impermanent does not mean that everything is a result that arises immediately after effort, Therefore, it exists in two ways in similar instances. Consciousness that arises immediately after effort is the result of sound being impermanent. How is this understood? Because it is not reasonable for a pre-existing consciousness to necessarily arise immediately after effort, Because there is no close connection of effort with obscurations, senses, and sounds. The obscuration aimed at that is not possible. Even if some exist, it is not possible to reverse the ability without damaging itself. Without a difference arising in it, it is not called 'doing a little'. If it does not do a little, how does it obscure or become something else? If it is thought that it is obscured by walls and so on, what difference do walls and so on create or damage in pots and so on? I would say that they make some difference. However, all moments of a pot are not the cause of the sensory consciousness of all. Because objects, senses, and appearances that occur together mutually generate other moments with differences, they are the cause of consciousness, Because it is permissible to rely on what is not beneficial. If it is not like that, then the nature of ability will either always produce or never produce. Even those are mutually helpful if they are not interrupted by something else that obstructs, Because they are the co-operators of those suitable objects that are not interrupted. If there is an interruption, there is no moment of ability because there is no cause.

་གཞན་མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ཡུལ་དེའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ མི་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རམ། བར་ཆོད་ཞུགས་ན་སྔར་སྐྱེས་པའི་ནུས་པ་འགགས་པའི་ཕྱིར་དང་། རྒྱུ་མེད་པས་སྐྱེ་བར་འདོད་པ་གཞན་ཡང་མ་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ན་རྒྱུ་མ་ཚང་བས་ཤེས་པ་མི་སྐྱེ་ བའི་ཕྱིར་རྩིག་པ་ལ་སོགས་པ་སྒྲིབ་པར་བརྗོད་ཀྱི། རུང་བའི་གེགས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་རང་གི་ངོ་བོ་ལས་མི་འཕོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡང་ན་དངོས་པོ་སྐད་ཅིག་མ་རྣམས་ནི་ཕན་ཚུན་འདོགས་པ་སྲིད་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། 2-1066 རྒྱུ་དང་རྐྱེན་གྱི་ནུས་པ་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་པས་བསམ་གྱིས་མི་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་གལ་ཏེ་དབང་པོ་དང་ཡུལ་གྱི་བར་ན་གནས་པའི་སྒྲིབ་པས་དེ་གཉིས་ལ་རྣམ་ པར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པ་དང་མི་མཐུན་པའི་ཁྱད་པར་ཆེས་ཆེར་བྱེད་པ་ཡང་ཡིན་ཏེ། སྒྲིབ་པའི་བྱེ་བྲག་གིས་སྒྲ་ལ་སོགས་པ་གསལ་བ་དང་མི་གསལ་བར་ཐོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ ཡིན་ན་གང་ལ་ཡང་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་པ་ནི་ཡོད་ཀྱང་མེད་པ་དང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། འདིའི་འདི་ཞེས་ཉེ་བར་བསྡུ་བ་ནི་རྣམ་པར་རྟོག་པས་སྤྲུལ་པ་ཉིད་དུ་འགྱུར་གྱི། དངོས་པོ་ ནི་བརྟེན་པ་མ་ཡིན་ནོ། །སྒྲོ་བཏགས་པའི་རྗེས་སུ་བྱེད་པ་ཅན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མེར་ཉེ་བར་བཏགས་པས་ནི་བྲམ་ཟེའི་ཁྱེའུ་མཆོད་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པར་མི་ འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་རྟོག་པ་དེ་ཡོད་ཀྱང་དེས་དངོས་པོ་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་གྱི་རང་གི་ངོ་བོ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་གནས་པ་ཉིད་དོ། །དེས་ན་སྒྲིབ་པ་ཡོད་ཀྱང་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་ ཤེས་པ་བསྐྱེད་པར་འགྱུར་ན་དེ་ལྟར་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དེས་ཁྱད་པར་བྱས་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་སྒྲ་རྟག་པ་རྣམས་ནི་འགའ་ཞིག་ཡོད་ན་ཁྱད་པར་ཉམས་པའམ་སྐྱེ་བ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1067 དེས་ན་གལ་ཏེ་དེ་དག་སྐྱེད་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ལ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་རང་གི་ཡུལ་ཅན་ཤེས་པ་ཐམས་ཅད་སྐྱེད་པའམ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནམ་ཡང་གང་ལ་ཡང་འགའ་ ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །འདི་སྙམ་ཏུ་སྒྲིབ་པས་རྟག་ཏུ་སྒྲ་ཐམས་ཅད་མ་ཐོས་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་དེ་དག་རྟོགས་པ་ལ་དབང་ པོ་ལ་ཕན་འདོགས་པའམ་གཞན་ཡང་རུང་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་སོ་སོར་ངེས་པ་ཅུང་ཟད་ཡོད་པ་ཡིན་ལ། དེ་རེས་འགའ་འགའ་ཞིག་ལ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། འདི་དག་གི་རེས་འགའ་འགའ་ཞིག་ཏུ་ཐོས་ པ་ནི་དེས་བྱས་པ་ཡིན་ནོ་སྙམ་ན། ཁོ་བོ་ཅག་རྒྱུ་རྣམས་ཀྱི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་སྤོང་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འོན་ཀྱང་རྒྱུ་རྣམས་ནི་དེའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཕན་འདོགས་པའི་དོན་ལ་བལྟོས་ པ་ཉིད་དེ། དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཐོས་པ་དག་འབྲས་བུ་ལ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་གལ་ཏེ་སྒྲ་ཡང་འགའ་ཞིག་ལ་བལྟོས་ན

【現代漢語翻譯】或者因為其他事物不產生，所以那個地方的識不產生嗎？如果存在障礙，那麼先前產生的力量就會停止，並且因為沒有原因，所以認為產生的事物也不會產生，因為原因不完整，所以識不產生，因此說墻壁等是障礙。但不是因為它們會造成合適的阻礙，因為它們不會改變自己的本質。或者，事物的所有剎那都可能相互關聯，因為原因和條件的效力並非無所不知，所以是不可思議的。因此，如果感官和對像之間存在的障礙，對兩者產生識造成了極大的差異，因為障礙的差異導致聽到聲音等清晰或不清晰。如果不是這樣，那麼對任何事物都沒有絲毫作用的事物，就如同存在卻不存在一樣。將『這個』靠近『這個』，會變成分別唸的幻化，而不是真實的事物。不存在追隨虛構的能作者。僅僅靠近火，並不能使婆羅門之子完成祭祀。因此，即使有分別念，它也不會改變事物，而是保持其原有的狀態。因此，即使有障礙，感官等也不會產生識，如果那樣也不對。因此，認識到它造成了差異。這樣，如果聲音是常恒的，那麼有些存在時，差異就會消失或不產生。因此，如果它們是產生的自性，那麼在所有情況下，它們都會產生所有具有自身對象的識，或者如果不是這樣，那麼它們永遠不會對任何事物產生任何作用，這是確定的。有人認為，並非因為障礙而總是聽不到所有的聲音，而是因為它們在理解上對感官有所幫助，或者還有其他一些共同作用的因素，這些因素是各自確定的，並且因為它們有時會發生變化，所以聽到這些聲音是由它們造成的。我們並非拒絕原因的共同作用，但是原因依賴於其狀態的幫助，因此，聽到差異的聲音會接近結果。同樣，如果聲音也依賴於某些事物，那麼...

【English Translation】 Or is it because other things do not arise, that the consciousness of that place does not arise? If there is an obstruction, then the power of what was previously born will cease, and because there is no cause, it is thought that what arises will not arise, because the cause is incomplete, so consciousness does not arise, therefore it is said that walls etc. are obstructions. But it is not because they cause a suitable hindrance, because they do not change their own nature. Or, all the moments of things may be related to each other, Because the effectiveness of causes and conditions is not omniscient, it is inconceivable. Therefore, if the obstruction existing between the senses and the object causes a great difference in the production of consciousness for both, because the difference of the obstruction causes the hearing of sounds etc. to be clear or unclear. If it is not so, then something that does not do anything at all is like existing but not existing. Bringing 'this' close to 'this' will become a transformation of conceptual thought, not a real thing. There is no agent that follows fabrication. Merely approaching the fire will not cause the Brahmin's son to complete the sacrifice. Therefore, even if there is conceptual thought, it will not change things, but will remain in its original state. Therefore, even if there is an obstruction, the senses etc. will not produce consciousness, and if that is the case, it is not right. Therefore, it is realized that it has made a difference. Thus, if sounds are permanent, then when some exist, the difference will disappear or not arise. Therefore, if they are the nature of producing, then in all cases they will produce all consciousnesses with their own objects, or if it is not so, then they will never produce anything for anything, this is certain. Someone thinks that it is not because of the obstruction that all sounds are always not heard, but because they help the senses in understanding, or there are other factors that work together, which are each determined, and because they sometimes change, the hearing of these sounds is caused by them. We do not reject the joint action of causes, but causes depend on the help of their state, therefore, hearing different sounds will approach the result. Similarly, if sound also depends on something, then...

ས་འབྲས་བུ་བྱེད་ན་ནི་བྱེད་ལ་རག་སྟེ། སྔར་གྱི་རང་བཞིན་ལ་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟར་ནི་མི་འགྱུར་རོ། །དེ་ནི་ཉམས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། བལྟོས་པར་བྱ་བའི་རྩོལ་བའམ། རྩོལ་བའི་ལེགས་པར་བྱས་པའི་དབང་པོའམ། གཞན་ལས་རང་བཞིན་གཞན་ཐོབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1068 ཕན་འདོགས་པ་མ་ཡིན་པ་ནི་བལྟོས་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་དང་། དེའི་ཕན་པ་དོན་གཞན་ཉིད་ཡིན་ན་དེའི་ཞེས་འབྲེལ་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པ་ཡང་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ ཤེས་བྱ་མ་ཡིན་པར་ཡང་འགྱུར་ཏེ། ཕན་པ་ཉིད་ལས་ཤེས་པ་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སྒྲ་འདི་ནི་དབང་པོའམ་ཕྲད་པའམ་བདག་གམ་གཞན་ཡང་རུང་སྟེ་རང་གི་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པའི་རྐྱེན་ འགའ་ཞིག་ལ་བལྟོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་དེ་ལ་ཅུང་ཟད་ཀྱང་མི་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་དབང་པོ་དང་སྒྲ་ལ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་རྩོལ་བ་དང་འབྲས་བུ་དང་བཅས་ པ་ཡང་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོ་ལ་ཕན་བཏགས་པས་ཀྱང་སྒྲའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པར་འགྱུར་ན་ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ཡང་བསལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་དམིགས་པར་བྱ་བའི་རང་བཞིན་དེ་ རང་གི་རང་བཞིན་ལས་མ་འཕོས་པའི་ཕྱིར་རྟག་ཏུ་དམིགས་པར་འགྱུར་རོ། །གལ་ཏེ་འགའ་ཞིག་ལ་ནུས་པ་འཐོབ་པའམ་ཉམས་པར་མི་འགྱུར་བ་དེ་ལྟ་ན་དེ་རྟག་པར་འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། ཤེས་ པ་སྐྱེད་པའི་ནུས་པ་དེ་ལས་དོན་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་གཞན་ཡིན་ན་ཡང་སྐྱོན་དུ་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་རྩོལ་བ་མ་བརྩམས་པ་དང་ཆད་པ་ན་ནི་ནམ་ཡང་མ་དམིགས་ཏེ། 2-1069 དེས་ན་དེའི་བདག་ཉིད་ལ་འདི་ཅུང་ཟད་བྱེད་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ། བྱེད་པ་པོའི་ཆོས་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་འབྱུང་བའི་ཤེས་པ་རྒྱུ་མི་རྟག་པའི་རང་བཞིན་ཅན་ གྱི་འབྲས་བུར་འགྲུབ་བོ། །སྔར་ཡོད་པ་ཡི་ཤེས་པ་ནི། །བརྩལ་མ་ཐག་འབྱུང་ངེས་མིན་ཏེ། །སྒྲིབ་བྱེད་དབང་པོ་སྒྲ་ལ་དེ། །རྣམ་ཀུན་ཉེར་སྦྱོར་མེད་ཕྱིར་རོ། །ལྟོས་པ་མེད་པ་རེས་འགའི་ཚེ། ། འབྲས་བུ་མི་བྱེད་འགལ་བའི་ཕྱིར། །ཤེས་པ་འདི་འདྲ་རེས་འགའ་བའི། །འབྲས་བུར་གྲུབ་པས་དེ་རྟགས་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། དཔེར་བརྗོད་པ་འདི་ཉིད་ཀྱིས་གཏན་ ཚིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་བསྟན་པ་ཡིན་ཡང་འབྲས་བུའི་དཔེར་བརྗོད་པ་ལས་རང་བཞིན་ལོགས་ཤིག་ཏུ་བྱས་པ་ནི་ཐམས་ཅད་དེའི་བདག་ཉིད་དུ་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་བར་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོན་ བཤད་ཀྱང་རྗེས་སུ་དཔག་པར་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་པའི་དབང་དུ་བྱ་བ་ནི་བྱེ་བྲག་ཏུ་རྟོགས་པར་བྱ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་དབྱེ་བ་ཙམ་ཞིག་བཤད་དེ། མཚན་ཉིད་ནི་འདི་ཉིད་ཡིན་ནོ། ། འབྲས་བུའི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་པ་འདིས་ནི་ཕྱོགས་གཅིག་ལ་བརྟན་པའི་རང་བཞི

【現代漢語翻譯】如果種子產生果實，那依賴於（各種）條件。先前的自性（本質）被稱為『決定』，但它不會保持不變，因為它會衰退，或者需要依賴於某種努力，或者依賴於努力所產生的卓越能力，或者因為從其他事物那裡獲得了不同的自性（本質）。如果不是有益的，那就不需要依賴（任何事物）。如果它的利益是其他事物，那麼它就與（該事物）無關。這些都已經解釋過了。它也會變成不可知，因為知識是從利益中產生的。因此，這個聲音不需要依賴於任何產生自身知識的條件，無論是感官、接觸、自我還是其他，因為它對所有這些都沒有任何作用。這排除了感官和聲音之間的努力和結果。即使感官有所幫助，聲音也會同時產生，因為沒有依賴，所以這也排除了。因此，所觀察的自性（本質）不會從其自身的自性（本質）中轉移，因此它將永遠被觀察到。如果某種能力不會獲得或衰退，那麼它將是永恒的，因為產生知識的能力與該事物沒有區別。如果存在區別，那也會導致錯誤。如果這種努力沒有開始或中斷，那麼它將永遠不會被觀察到。因此，人們認識到它對自身產生了一些影響，因為人們看到了作者的屬性。因此，剛剛產生的知識成爲了非永恒原因的結果。先前的知識不一定會立即產生，因為阻礙者（感官）並沒有完全與聲音結合。如果不存在依賴，那麼有時就不會產生結果，因為存在矛盾。這種知識有時會成為結果，因此這是一個標誌。這些是總結性的詩句。雖然這個例子表明了理由的特徵的範圍，但從結果的例子中分離出自性（本質），是爲了防止所有事物都被理解為具有相同的自性（本質）。即使解釋了意義，推理也應該被視為理由的表達方式，以便能夠區分細節。因此，這只是一個區別，而特徵本身是相同的。結果的理由的例子表明了對一個方面的堅定。

【English Translation】 If a seed produces a fruit, it depends on (various) conditions. The previous svabhava (essence) is called 'determination,' but it will not remain unchanged because it will decay, or it needs to depend on some effort, or on the excellent ability produced by the effort, or because it has obtained a different svabhava (essence) from other things. If it is not beneficial, then it does not need to depend on (anything). If its benefit is something else, then it is not related to (that thing). These have already been explained. It will also become unknowable, because knowledge arises from benefit. Therefore, this sound does not need to depend on any condition that produces its own knowledge, whether it is a sense, contact, self, or other, because it does not do anything to all of these. This excludes the effort and result between the senses and sound. Even if the senses help, the sound will be produced simultaneously, because there is no dependence, so this also excludes. Therefore, the observed svabhava (essence) will not be transferred from its own svabhava (essence), so it will always be observed. If a certain ability will not be obtained or decayed, then it will be eternal, because the ability to produce knowledge is no different from that thing. If there is a difference, it will also lead to error. If this effort has not started or interrupted, then it will never be observed. Therefore, it is recognized that it has some effect on itself, because one sees the attributes of the author. Therefore, the knowledge that has just arisen becomes the result of a non-eternal cause. Previous knowledge does not necessarily arise immediately, because the obstructer (sense) is not completely combined with the sound. If there is no dependence, then sometimes there will be no result, because there is a contradiction. This knowledge sometimes becomes a result, so this is a sign. These are the summarizing verses. Although this example shows the scope of the characteristics of the reason, separating the svabhava (essence) from the example of the result is to prevent all things from being understood as having the same svabhava (essence). Even if the meaning is explained, reasoning should be regarded as the expression of the reason, in order to be able to distinguish the details. Therefore, this is only a distinction, and the characteristic itself is the same. The example of the reason for the result shows the firmness of one aspect.

ན་ཡང་བཤད་པར་རིག་པར་བྱའོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་དཔེར་བརྗོད་པ་འདྲ་བར་གསུངས་ཏེ། བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་བྱུང་བའི་གསལ་བ་དང་སྐྱེ་བ་དག་ལ་དེ་ལྟར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1070 ཡོད་པ་གང་མེད་མི་འབྱུང་བའམ། །རང་བདག་རྣམ་དབྱེར་མེད་ཅན་གང་། །དེས་ནི་དེ་དང་འཁྲུལ་མི་འགྱུར། །ཞེས་བྱའི་དོན་དུ་དེ་རབ་ཕྱེ། །ལྡན་པ་ཅན་སོགས་གང་དག་ལ། །དེ་འདྲའི་འབྲེལ་པ་ཡོད་ མིན་པ། །དེ་དག་འཁྲུལ་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། །གཏན་ཚིགས་མེད་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན། །འབྲེལ་པ་ཡོད་པ་ཡིན་ན་ཡང་། །དེ་ཉིད་རྟོགས་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ཡིན། །ངེས་པ་མེད་ན་མི་འབྱུང་ཡིན། །ངེས་པ་མེད་ ན་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། གལ་ཏེ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་གྱི་མི་དམིགས་པ་འགའ་ཞིག་ཀྱང་གཏན་ཚིགས་གསུམ་པ་མ་ཡིན་ནམ་ དེ་ཅིའི་ཕྱིར་དཔེར་མ་བརྗོད་ཅེ་ན། དེ་ཡང་རང་བཞིན་གྱིས་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཁོངས་སུ་འདུས་པའི་ཕྱིར་དཔེར་བརྗོད་པ་ཁོ་ན་སྟེ། འདི་ལྟར། དམིགས་རུང་མེད་པ་དག་ལ་ནི། །མི་དམིགས་པ་ལས་ གཞན་མེད་ཉིད། །དེས་ན་དེ་ཡོད་པ་ལས་དེའི། །རྒྱུ་མཚན་ཅན་གྱི་སྒྲ་ཤེས་བསྒྲུབ། །བལྟར་རུང་བའི་རང་བཞིན་མེད་པ་ནི་མི་དམིགས་པ་ལས་གཞན་མ་ཡིན་ལ། དེ་གྲུབ་པས་ནི་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ ཅན་མེད་པའི་ཤེས་པ་དང་སྒྲ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་འདི་ནི་བཤད་ཟིན་ཏོ། །རྒྱུ་མཚན་ཡོད་ཀྱང་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ཡོད་པར་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར། །དེ་ལྟར་རྟོགས་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། བལྟར་རུང་མ་མཐོང་ལ་མེད་ཅེས། ། 2-1071 བྱ་བའི་ཐ་སྙད་འདི་གྲུབ་པས། །དེ་འབྲས་ཡིན་ཡང་དེ་ལས་ནི། །བློ་སྒྲ་ཐེ་ཚོམ་མེད་པར་འགྱུར། །གང་གིས་ངེས་པ་མེད་པར་འགྱུར་བ་ཐ་སྙད་ལ་གདོད་གཞུག་པར་བྱ་བ་ནི་མ་ཡིན་ ནོ། །འོན་ཀྱང་བལྟར་རུང་བའི་དངོས་པོ་མ་མཐོང་བ་ལ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བར་གྲུབ་ཟིན་པ་ཉིད་དོ། །ཉེ་བར་བརྗོད་པ་མེད་པར་གྲུབ་པ་དག་ལ་ཐ་སྙད་དེ་རྟོགས་ཀྱང་རྣམ་པ་ཇི་ ཞིག་ལྟར་ཡུལ་ཡོད་ན་ཡང་ཡུལ་ཅན་མི་བརྟན་པ་བྱེད་དོ། །མེད་པའི་ཐ་སྙད་ལ་གང་དུ་ཡང་རྒྱུ་མཚན་གཞན་ནི་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་འདིས་སྔར་ལན་ཅིག་མ་ཡིན་ པར་སྤྱད་ཟིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་དག་གི་འབྲེལ་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་བལྟར་རུང་བ་མ་མཐོང་བར་གྲུབ་ན་དེའི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་མེད་པའི་ཤེས་པ་དང་སྒྲ་དག་གི་ རུང་བ་དེ་ཉིད་ལ་ཡང་ཐེ་ཚོམ་མེད་པ་ཉིད་དེ། ལྐོག་ཤལ་ལ་སོགས་པ་གྲུབ་ན་བ་ལང་གི་ཐ་སྙད་བཞིན་ནོ། །ཡུལ་ཡོད་ན་ཡང་རྨོངས་པས་འདིར། །གཞན་དག་རྗེས་སུ་མི་བརྗོད་པ། ། གྲུབ་པ་དང་ནི་ཆོས་མཐུན་པས། །བརྡ་བསྟན་བྱེད་པ་འབའ་ཞིག་གོ །ཇི་ལྟར་མཐོང་དང་མ་མཐོང་ལས། །རྒྱུ་དང་འབྲས་ཉིད་སྒྲུབ་པ་བཞིན། །དེ་གཉིས་ལ་ནི་འབྲས་སོགས་

【現代漢語翻譯】此外，還應理解為一種表達方式。正如他所說，這類似於一個例子，因為它表達了剛剛產生的清晰和生機。有者不生於無，或無自性差別者，以此能辨別，不致混淆。對於具備這些條件者，若無此等關聯，則易生混淆，故云無因。即使有關聯，亦是理解的工具。若無確定性，則不生；若無確定性，則非工具。這些是中間的偈頌。如果如上所述的某些非顯現事物不是第三種論證方式，為何不作為例子呢？因為它們本質上屬於論證的範疇，所以只是例子。例如：對於不可見的事物，沒有其他的非顯現。因此，通過它的存在，可以證實其原因的聲音知識。不可見的本質無非是非顯現，通過證明這一點，可以證實缺乏原因的聲音和知識，這已經解釋過了。即使有原因，也不能確定有結果。那麼，如何理解呢？'可見而未見，則無'，這個說法一旦成立，即使它是結果，也能從中產生對聲音的確定無疑的理解。對於那些導致不確定的事物，不應首先使用這個說法。然而，一旦證明了未見可見之物即為不存在，那麼，即使在沒有明確表達的情況下理解了這個說法，它也會動搖對象的穩定性，即使對像存在。在不存在的說法中，沒有任何其他原因。因為這已經被使用過一次了。這些關聯不需要證明。因此，如果證明了未見可見之物，那麼對於缺乏原因的聲音和知識的可能性，就不會有任何懷疑，就像證明了隱蔽物等同於牛的說法一樣。即使對像存在，由於無知，這裡不會重複其他事物。通過證明和與法的一致性，它僅僅是指示符號。正如通過見與不見來證明原因和結果一樣，對於這兩者來說，結果等同於...

【English Translation】 Furthermore, it should be understood as an expression. As he said, it is similar to an example because it expresses the clarity and vitality that have just arisen. That which exists does not arise from non-existence, or that which has no distinction of self-nature, by this one can distinguish and not be confused. For those who possess these conditions, if there is no such connection, confusion is likely to arise, hence it is said to be without reason. Even if there is a connection, it is a tool for understanding. If there is no certainty, it does not arise; if there is no certainty, it is not a tool. These are the intermediate verses. If some of the non-manifest things with the characteristics as described above are not the third type of argument, why are they not given as examples? Because they are essentially included in the category of arguments, so they are merely examples. For example: For invisible things, there is no other non-manifestation. Therefore, through its existence, one can prove the sound knowledge of its cause. The invisible essence is none other than non-manifestation, and by proving this, one can prove the absence of the sound and knowledge of its cause, which has already been explained. Even if there is a cause, it is not certain that there is a result. Then, how can it be understood? 'Visible but not seen, then it does not exist,' once this statement is established, even if it is a result, it can produce an understanding of sound without doubt. For those things that lead to uncertainty, this statement should not be used first. However, once it is proven that not seeing a visible thing means it does not exist, then, even if this statement is understood without explicit expression, it will shake the stability of the object, even if the object exists. In the statement of non-existence, there is no other reason. Because this has been used once before. These connections do not need to be proven. Therefore, if it is proven that a visible thing is not seen, then there will be no doubt about the possibility of the absence of the sound and knowledge of its cause, just like proving that a hidden thing is the same as the statement of a cow. Even if the object exists, due to ignorance, other things are not repeated here. By proving and agreeing with the Dharma, it merely indicates a sign. Just as cause and effect are proven by seeing and not seeing, for these two, the result is equal to...

སྒྲ། །ཐ་སྙད་དོན་དུ་བཀོད་པ་ཡིན། ། 2-1072 རྒྱུ་ལས་འབྲས་བུ་རབ་བསྒྲུབ་ལ། །འདི་ནི་རང་བཞིན་ནང་འདུས་ཕྱིར། །གཏན་ཚིགས་རབ་དབྱེ་བཤད་པ་ལས། །ཐ་དད་པ་ནི་དཔེར་མ་བརྗོད། །ཅེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་ གོ། །། མི་དམིགས་པ་ལས་ནི་ཁྱད་པར་བྱེད་པའི་རང་བཞིན་མེད་པའི་ཐ་སྙད་དུ་རུང་བ་ཉིད་བསྒྲུབ་བོ། །ཁྱབ་པ་ཡང་གཞན་དུ་ཐ་སྙད་དེ་ཙམ་ལས་གྲུབ་སྟེ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། མི་དམིགས་པའི་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་མེད་པ་གྲུབ་པས་མེད་པའི་ཐ་སྙད་དུ་བསྒྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མི་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ཇི་ལྟ་བུ་གྲུབ་ཅིང་མེད་དེ་འགའ་ཞིག་གི་ རྒྱུད་ཡང་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཞེ་ན། ཉེས་པ་དེ་ནི་མེད་དེ་འདི་ལྟར། གཅིག་དམིགས་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལས། །འདི་ནི་དམིགས་སོ་ཞེས་བྱའམ། །མི་དམིགས་སོ་ཞེས་རྟོག་ཅན་གྱི། །བློ་ནི་སྐྱེ་བར་འགྱུར་ བ་ཡིན། །གང་ལས་མེད་པའི་ཐ་སྙད་དུ་འགྱུར་བ་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་མེད་པ་ཙམ་གྱིས་ནི་འདི་མི་དམིགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། རང་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་ཡོད་པ་ལས་ཏེ། འགའ་ཞིག་ཏུ་ཐམས་ཅད་མ་རྟོགས་ན་དངོས་པོ་མེད་པར་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འགའ་ཞིག་མངོན་སུམ་དུ་གྱུར་ན་དེའི་ཚད་མའི་སྟོབས་ཀྱིས་འདི་ནི་དམིགས་སོ་ཞེའམ། 2-1073 གཞན་དམིགས་སོ་ཞེས་བྱ་བའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་གཉིས་འབྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །གང་གི་ཕྱིར་དོན་གྱི་ཁྱད་པར་རྟོགས་པ་ནི་མྱོང་བའི་ཁྱད་པར་ལས་ཡིན་ལ། མྱོང་བའི་ཁྱད་པར་རྟོགས་པ་ནི་རྣམ་ པ་དེ་ལྟ་བུའི་བདག་ཉིད་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་ལས་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་རང་ཉིད་གྲུབ་པའི་ཁྱད་པར་ནི་དོན་གྱི་དོན་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་མྱོང་བའི་ ཁྱད་པར་ཡང་མྱོང་བ་གཞན་གྱི་ཁྱད་པར་ལས་ཡིན། དེའི་ཡང་གཞན་ལས་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་བས་ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དོན་ནི་རང་གི་ཡོད་པ་དང་ ཁྱད་པར་དག་གི་དེ་བསྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། རང་གི་ཤེས་པའི་ཡོད་པ་དང་ཁྱད་པར་དག་གིས་ཏེ། དེས་ན་རང་དབང་དུ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་ མྱོང་བ་ན་མྱོང་བ་གཞན་གྱི་ཡོད་པ་དང་ཁྱད་པར་དག་ལས་དེ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་མི་རྟོགས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར། རང་བཞིན་ཁྱད་པར་ཅན་མྱོང་ལས། ། གཞན་གསལ་བ་ནི་གཞན་མ་ཡིན། །དེ་ཕྱིར་དེ་མི་དམིགས་པ་ཡང་། །དེ་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་དམིགས་ཉིད། །དེས་ན་མི་དམིགས་པ་འདི་ནི། །མངོན་སུམ་ཅན་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན། །གང་གི་ཕྱིར་མ་འབྲེལ་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་སོ་སོར་ངེས་པ་ལས་གཞན་གསལ་བ་ནི་གཞན་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1074

【現代漢語翻譯】語：這是用於表達意義的詞語。 2-1072 從因產生果，此乃自性內含故，從理性的詳細區分來說，不同之處未被提及作為例子。這些是中間的偈頌。從不可見的事物中，可以確定缺乏區分的自性，這可以被視為一種表達方式。這種普遍性也可以從其他僅僅是表達方式的事物中確定，因為它們沒有區別。已經說過，通過確定作為不可見事物本質的『無』，可以確定『無』的表達方式。如果不可見的事物被確定，那麼它如何存在，以及它如何影響某些事物的相續呢？答案是沒有過失，因為如下所述：從對某物的體驗中，會產生『這是可見的』，或者『這是不可見的』這樣的想法，這是有分別唸的心的產生方式。從某種事物變成『無』的表達方式，僅僅因為缺乏對事物自身領域的認知，並不能使之成為『這是不可見的』。那麼是什麼呢？是因為存在與自身不同的認知。如果在某些方面沒有完全理解，就不會認為事物不存在。因此，如果某件事物變得顯而易見，那麼憑藉其量（pramāṇa， प्रमाण，pramāṇa，量）的力量，就會產生『這是可見的』或者 2-1073 『其他是可見的』這兩種分別念。因為對事物差異的認知來自於體驗的差異，而對體驗差異的認知來自於體驗這種狀態本身。因此，確定自身存在的差異就是確定事物的差異。如果不是這樣，那麼體驗的差異也將來自於其他體驗的差異，而其他體驗又來自於其他體驗，以此類推，將導致無窮無盡，沒有任何差異可以被確定。事物的存在和差異不是由它們自身來確定的，而是由對事物的認知和差異來確定的，因此它們不是獨立存在的。同樣，在體驗中，體驗的存在和差異不是由其他體驗來確定的，因為這將導致所有事物都無法被理解。因此，從體驗到具有特殊自性，其他顯現並非其他。因此，不可見的事物，正是從可見的特殊事物中顯現。因此，這種不可見的事物，是由顯而易見的事物所確定的。因為從對不相關事物的體驗中，以一種獨特的方式清晰地確定，其他顯現並非其他。

【English Translation】 Word: This is used to denote meaning. 2-1072 From cause, effect is thoroughly accomplished, This is because it inherently contains its own nature, From the explanation of thoroughly distinguishing reasons, Differences are not mentioned as examples. These are the intermediate verses. From the non-observable, the very suitability of a term that lacks the nature of distinction is established. Universality is also established from other mere terms, since there is no distinction. It has been explained that by establishing the non-existence that has become the nature of the non-observable, the term 'non-existence' is established. If that non-observable is established, how does it exist, and how does it affect the continuum of something? The fault is not there, because like this: From experiencing one observable, Does one say 'this is observable'? Or does the mind with conceptualization, Arise as 'this is non-observable'? That from which it becomes a term of non-existence, merely the absence of the consciousness that has objects of things themselves does not make it become 'this is non-observable'. What then? It is from the existence of consciousness that is distinct from itself. For if everything is not understood in something, one does not conceive of the non-existence of things. Therefore, if something becomes manifest, then by the power of its measure (pramāṇa, प्रमाण,pramāṇa, measure), two conceptualizations arise: 'this is observable' or 2-1073 'the other is observable'. Because the cognition of the difference of things is from the difference of experience, and the cognition of the difference of experience is from experiencing the nature of such a state. Therefore, the distinction of establishing oneself is what distinguishes the meaning of things. If it is not like that, then the difference of experience is also from the difference of another experience, and because that is also from another, it will become endless, and no difference will be established. The existence and differences of things are not established by themselves, but by the existence and differences of their own consciousness, therefore they are not independently established. Similarly, in experience, its existence and differences are not established from the existence and differences of another experience, because it would follow that everything would not be understood. Therefore, From experiencing a nature with distinction, The other that is clear is not the other. Therefore, that non-observable, Is precisely the observable that is distinct from it. Therefore, this non-observable, Is established by what is manifest. Because from experiencing unrelated things, clearly determining them separately in one way, the other that is clear is not the other.

དེ་ཉིད་ནི་ངེས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་ཡོད་དོ། །ཞེས་ངེས་པར་བྱེད་པ་ཤུགས་ཀྱིས་གཞན་ནམ་གཞན་མྱོང་བ་མེད་དོ་ཞེས་ངེས་པར་བྱེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་དམིགས་པ་ནི་ གཞན་མི་དམིགས་པ་དང་དེ་མེད་པའི་ཐ་སྙད་འགྲུབ་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ལ། དེ་ཡང་རང་རིག་པའི་མངོན་སུམ་གྱིས་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རང་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་མེད་ཀྱང་མེད་ པའི་བློར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་མུན་ཁུང་དུ་ལག་པ་བྱུག་པ་བཞིན་ནོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེར་ཡང་དེ་ལྟར་བྱུང་བའི་ལག་པའི་ནང་གི་རེག་པའི་ཁྱད་པར་དམིགས་པ་ལས་ གཞན་མེད་པར་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནང་གི་རེག་པའི་ཁྱད་པར་དམིགས་པ་གང་ལས་རྩོལ་བ་ཡོད་དམ་མེད་ཀྱང་བླ་སྟེ། ངའི་ལག་པ་བྱུགས་སོ་ཞེས་བྱ་བར་འགྱུར་བ་དེ་ཉིད་ལས་མེད་པར་ རྟོགས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་ན་མེད་པར་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གལ་ཏེ་དམིགས་པའི་རྐྱེན་རྣམས་ཡོད་པ་ན་དམིགས་སུ་རུང་བ་མ་དམིགས་པས་མེད་པར་འགྲུབ་བོ། །དེའི་ཕྱིར་གཉིད་ལོག་པ་ལ་ སོགས་པའི་གནས་སྐབས་སུ་འགའ་ཞིག་མེད་པར་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ན་དབང་པོ་ནུས་པ་མ་ཉམས་པ་ལ་སོགས་པ་དམིགས་པའི་རྐྱེན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་དམིགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་དེར་འགའ་ཡང་མེད་པར་རྟོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1075 འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། དེ་འདྲ་བའི་མི་དམིགས་པ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། འདིར་ཡང་དམིགས་པའི་རྒྱུ་ཡོད་པ་ན། ཞེས་བྱ་བས་དབང་པོ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཤེས་པ་ལ་ནུས་ པ་ཉམས་པ་མེད་པས་དམིགས་པའི་འཇུག་པ་བསྟན་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ཚེ་དེ་དག་གི་འབྲས་བུ་འཇུག་པ་དེའི་ཚེ་དེ་དག་ནུས་པ་ཉམས་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་དམིགས་ པ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དམིགས་སུ་རུང་བ་མ་དམིགས་པས་ཀྱང་ཁྱད་པར་ཅན་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཁྱད་པར་ཅན་དམིགས་པ་དེ་ཉིད་གཞན་མི་དམིགས་ པ་ཡིན་ནོ། །གཞན་དུ་དོན་མེད་པ་ཉིད་ནི། །མི་དམིགས་པ་ལས་རྟོགས་པར་འགྱུར། །གཞན་གྱིས་དམིགས་པ་མེད་པ་ཉིད། །ཡིན་པའི་ཕྱིར་ན་ཐུག་མེད་འགྱུར། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། གལ་ཏེ་རང་གི་ ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་མེད་པས་དངོས་པོ་མེད་པར་འགྲུབ་ན་དེ་མེད་པར་ཡང་མི་དམིགས་པ་གཞན་གྱིས་བསྒྲུབ་དགོས་པའི་ཕྱིར་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་བས་དངོས་པོ་མེད་པ་མི་རྟོགས་པ་ཉིད་ དུ་འགྱུར་རོ། །མྱོང་བ་མེད་པ་ནི་རང་ཉིད་འགྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པས་ཡུལ་ལ་ཡང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །མྱོང་བ་ནི་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གཞན་མེད་པ་ཡིན་གྱི། 2-1076 མེད་པ་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་གང་ལས་སྐྱོན་འདིར་འགྱུར་བ་རང་གི་ཡུལ་ཅན་གྱི་ཤེས་པ་མེད་པས་ད

【現代漢語翻譯】因為那個本身是確定的，所以那個本身存在。通過確定這一點，就確定了沒有其他或沒有其他體驗。因此，唯一確定的目標是不觀察其他，並且是建立那個不存在的術語的原因。而且，那是由自證的現量所證實的。如果不存在與自身不同的知識，也不會變成不存在的想法。如果有人說，例如在黑暗中觸控東西一樣，那是不對的，因為在那裡，通過觀察到手內部觸控的差異，可以瞭解到沒有其他。無論觀察到內部觸控的差異是否需要努力，都會變成『我的手觸控了』，並且從那一點上了解到沒有其他，因為如果沒有那個，就不會了解到沒有。如果存在觀察的條件，那麼由於可以觀察到的事物沒有被觀察到，就可以證明不存在。因此，在睡眠等狀態下，不會了解到某些事物不存在，因為在那裡，感官等沒有失去能力，觀察的條件本身就不存在。因此，由於沒有特殊的觀察，因此在那裡瞭解到任何事物都不存在是不對的。那麼是什麼呢？如果說，正是因為沒有那樣的不觀察，那麼在這裡，『當存在觀察的原因時』，這句話表明了感官等對知識沒有失去能力，因此觀察的活動是可以顯示的，因為當那些的結果是活動時，那些就會失去能力。而且，那本身就是觀察。由於可以觀察到的事物沒有被觀察到，因此特殊的觀察是唯一確定的形式，因此特殊的觀察本身就是不觀察其他。否則，無意義本身會從不觀察中瞭解到。沒有其他的觀察本身，因為是存在的，所以會變成沒有止境。不是那樣的，如果因為沒有自己所緣的知識而證明事物不存在，那麼爲了證明那個不存在，也需要用其他的不觀察來證明，因此會變成沒有止境，因此不會了解到事物不存在。沒有體驗不是自己成立的，因為與那個沒有區別，所以也會變成對所緣的過失。體驗是用來證明自己特殊的，沒有其他，但是不存在不是那樣的。如果因為沒有自己所緣的知識而導致這個過失……

【English Translation】 Because that itself is definite, therefore that itself exists. By ascertaining that, it is ascertained that there is no other or no other experience. Therefore, the single definite object is the non-observation of others and is the cause for establishing the term 'non-existence'. Moreover, that is proven by self-cognizant direct perception. If there is no knowledge that is distinct from oneself, it will not become a thought of non-existence. If someone says, 'For example, like touching something in the dark,' that is not correct, because there, by observing the difference in touch within the hand, it is understood that there is no other. Whether or not effort is required to observe the difference in internal touch, it will become 'My hand touched,' and from that point, it is understood that there is no other, because if there is not that, it will not be understood that there is not. If the conditions for observation exist, then because what can be observed is not observed, non-existence is proven. Therefore, in states such as sleep, it will not be understood that some things do not exist, because there, the senses, etc., have not lost their capacity, and the conditions for observation themselves do not exist. Therefore, because there is no special observation, it is not correct to understand that nothing exists there. Then what is it? If it is said that it is precisely because there is no such non-observation, then here, the phrase 'When there is a cause for observation' indicates that the senses, etc., have not lost their capacity for knowledge, and therefore the activity of observation can be shown, because when the result of those is activity, those will lose their capacity. Moreover, that itself is observation. Because what can be observed is not observed, the special observation is the only definite form, therefore the special observation itself is the non-observation of others. Otherwise, meaninglessness itself will be understood from non-observation. The non-observation of others itself, because it exists, will become endless. It is not like that, if proving the non-existence of a thing is because there is no knowledge of its own object, then in order to prove that non-existence, it is also necessary to prove it with another non-observation, therefore it will become endless, therefore the non-existence of the thing will not be understood. The absence of experience is not self-established, because there is no difference from that, so it will also become a fault regarding the object. Experience is used to prove one's own distinctiveness, there is no other, but non-existence is not like that. If this fault occurs because there is no knowledge of one's own object...

ངོས་པོ་མེད་པ་གྲུབ་པ་ཡིན་ལ། རང་ལས་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་ཤེས་ པ་ཡོད་པ་ལས་ཀྱང་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། བུམ་པ་དམིགས་པ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་དངོས་པོ་མེད་པ་ལ་དམིགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ལས་ཡིན་ལ་དེ་ཡང་ཚད་ མ་རང་རྒྱུད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་འོ་ན་དངོས་པོ་མེད་པ་རྟོགས་པ་དེ་གང་ལས་འགྱུར་ཏེ་དངོས་པོ་མེད་པ་འགའི་ཡང་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ནུས་ པ་ནི་དངོས་པོའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ཉམས་པ་མེད་པས་དེ་དེ་ལས་སྐྱེ་བ་རྟག་ཏུ་འབྱུང་བར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལྟོས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། ལྟོས་པ་ནི་ཁྱད་པར་ཐོབ་ པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ཡང་དངོས་པོའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་མེད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དངོས་པོ་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་ཡང་དངོས་པོ་བཀག་པ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་དངོས་ པོ་མེད་པ་ལས་སྐྱེའོ་ཞེས་བྱ་བས་ནི་དངོས་པོ་ལས་མི་སྐྱེའོ་ཞེས་རྒྱུ་བཀག་པ་བྱས་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་དངོས་པོ་མེད་པ་ཞེས་དངོས་པོ་ཉིད་འགའ་ཞིག་མིང་གཞན་གྱིས་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-1077 དེའི་ཕྱིར་རྟོགས་པ་དེ་ནི་སྲིད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མཐོང་བའི་དེ་མ་ཐག་པ་ཡང་རང་རྒྱུད་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེའི་སྟོབས་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ན་ནི་དེ་ཉིད་དེ་ལ་ནུས་པ་ཡིན་པའི་ ཕྱིར་དེ་ཉིད་ཚད་མར་འགྱུར་རོ། །དེའི་རྣམ་པ་ངེས་པའི་ཤུགས་ཀྱིས་གཞན་སྤང་བའི་ཕྱིར་དེ་རྣམ་པ་གཞན་དང་འདྲེས་ན་དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཚད་མར་གཞན་གྱི་སྟོབས་ལས་སྐྱེས་པ་ དབང་པོ་དང་རྟགས་ལ་མི་བརྟེན་པའི་མི་དམིགས་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་འདི་ནི་ཚད་མ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་དེ་མ་ཐག་པར་སྒྲུབ་པ་དང་། དགག་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པར་འགྱུར་བ་དེ་ ལྟར་སྐྱེས་པ་དེ་ནི་མཐོང་བ་ཉིད་ཡིན་ནོ། །དཔེར་ན་སྔོན་པོ་མཐོང་བ་ནི་འདི་ནི་སྔོན་པོ་ཡིན་གྱི་སེར་པོ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་དག་ནི་ཚད་ མ་ཡིན་ནོ། །མི་སྣང་ངེས་པ་མི་རུང་ཕྱིར། །གཞན་དུ་གཞག་པ་འགོག་འགྱུར་དཔེར། །སེམས་ཅན་གཞན་ལ་རྟགས་མེད་ཀྱི། །རྣམ་རྟོག་ལ་སོགས་མི་འགྲུབ་བཞིན། །འབྲས་བུ་ངེས་མེད་ཅན་དེ་དག །ལྡོག་པ་ སྒྲུབ་པར་ནུས་མ་ཡིན། །ངེས་པ་བསྒྲུབ་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་ལ། །དང་པོ་དབང་དུ་བྱས་པ་ཡིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། རང་གི་སྦྱོར་བ་དག་ལ་དེའི། །རང་གི་ངོ་བོ་སྦྱོར་བ་འམ། ། 2-1078 དོན་ལ་གནོད་བྱེད་ངོ་བོ་སྟེ། །ཡོད་ན་ཡོད་ལས་མེད་ཕྱིར་རམ། །གང་གི་ཚེ་མེད་པར་ངེས་པའི་འབྲས་བུ་ཅན་ལྡོག་པ་སྒྲུབ་པའི་མི་དམིགས་པ་དེ་རང་ཉིད་མེད་པ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་རབ་ ཏུ་སྦྱོར་བ་དེའི་ཚེ་རང་གི་ངོ་བོ་སྦྱོར་ཏེ། དཔེར་ན་འདི་ན་དུ་བ་མེད་དེ་མ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ

【現代漢語翻譯】不存在的事物並非由存在的事物所成立，也不是由具有與其不同的意識所成立。那麼是什麼呢？『瓶子不存在』這種說法，是指向不存在的事物，而這本身就是一種衡量標準，是自續派的觀點。如果是這樣，那麼對不存在的事物的理解是從何而來的呢？不存在的事物也是某些事物的起因嗎？因為不存在的事物沒有作用，作用是存在的本質特徵。如果作用不消失，那麼事物就會不斷地從不存在的事物中產生。因為不存在的事物不依賴於任何事物，依賴性是獲得差異的本質特徵，而這又是存在的本質特徵，所以不存在的事物不會變成存在的事物。所謂『不存在的事物』，實際上是對存在的否定。因此，『從不存在的事物中產生』，實際上是否定了事物產生的起因。如果不是這樣，那麼『不存在的事物』就只是用另一個名字來稱呼某種存在的事物。因此，對不存在的事物的理解不是一種存在。直接的感知也不是自續派的觀點。如果感知是由某種力量產生的，那麼這種力量就是感知的內在能力，因此感知本身就是一種衡量標準。因為通過確定其形式的力量可以排除其他事物，所以如果感知與其他形式混合，那麼感知就會消失。因此，從其他力量產生的衡量標準，即不依賴於感官和推理的非顯現的認知形式，就不是一種衡量標準。如果某種事物直接導致肯定或否定的認知，那麼這種認知就是感知本身。例如，看到藍色時，會認為『這是藍色，不是黃色』。因此，這些都是衡量標準。『因為不可能確定不可見的事物，所以會阻止其他事物的存在。對於其他有情眾生來說，沒有推理，因此無法證明認知等等。那些不確定的結果無法證明相反的情況。爲了證明確定性，首先要掌握推理。』這些是中間的詩句。當不存在的結果被確定時，用於證明不存在的非顯現，要麼是與其自身本質相關聯，要麼是與對境相違背的本質相關聯。如果存在，那麼它要麼來自存在的事物，要麼來自不存在的事物。當確定不存在的結果時，用於證明不存在的非顯現，要麼是與其自身本質相關聯，例如，『這裡沒有煙，因為沒有觀察到』。

【English Translation】 Non-existence is not established by existence, nor is it from having a consciousness that is different from itself. What then? The statement 'the pot does not exist' refers to the non-existent, and this itself is a measure, a Svatantrika (自續派). If so, then from where does the understanding of non-existence arise? Is non-existence also the cause of some things? Because non-existence has no function, and function is the characteristic of existence. If the function does not disappear, then things will constantly arise from non-existence. Because non-existence does not depend on anything, dependence is the characteristic of obtaining differences, and this is the characteristic of existence, so non-existence will not become existence. The so-called 'non-existence' is actually a negation of existence. Therefore, 'arising from non-existence' actually negates the cause of arising. If this is not the case, then 'non-existence' is just another name for some existing thing. Therefore, the understanding of non-existence is not an existence. Direct perception is also not a Svatantrika view. If perception arises from some power, then this power is the inherent ability of perception, therefore perception itself becomes a measure. Because the power of determining its form can exclude other things, if perception is mixed with other forms, then perception will disappear. Therefore, a measure that arises from the power of others, a non-manifest cognitive form that does not rely on the senses and reasoning, is not a measure. If something directly leads to affirmative or negative cognition, then this cognition is perception itself. For example, when seeing blue, one thinks 'this is blue, not yellow'. Therefore, these are measures. 'Because it is impossible to determine invisible things, it will prevent the existence of other things. For other sentient beings, there is no reasoning, so cognition and so on cannot be proven. Those uncertain results cannot prove the opposite. To prove certainty, one must first master reasoning.' These are the intermediate verses. When a non-existent result is determined, the non-manifestation used to prove non-existence is either associated with its own essence or with an essence that contradicts the object. If it exists, then it either comes from an existing thing or from a non-existing thing. When determining a non-existent result, the non-manifestation used to prove non-existence is either associated with its own essence, for example, 'there is no smoke here because it is not observed'.

། །འདི་ན་ཤིང་ཤ་པ་མེད་དེ་ཤིང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ན་དུ་བ་ མེད་དེ་མེ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའམ། ཡང་ན་དགག་པར་བྱ་བའི་དོན་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པའི་ངོ་བོ་ཉེ་བར་བཀོད་པའི་སྒོ་ནས་རབ་ཏུ་སྦྱོར་ཏེ། དཔེར་ན་འདི་ན་ གྲང་བའི་རེག་པ་མེད་དེ། མེ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། སྔར་དཔེར་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། །འགལ་བ་དེ་ཡང་ཇི་ལྟར་རྟོགས་ཤེ་ན། འགའ་ཞིག་ཏུ་རྒྱུ་མ་ཚང་བ་མེད་ པར་འབྱུང་བ་ལས་གཞན་ཡོད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་འགལ་བར་རྟོགས་ཏེ། དཔེར་ན་གྲང་བ་དང་དྲོ་བའི་རེག་པ་བཞིན་ནོ། །ཕན་ཚུན་ཐ་དད་གྲུབ་ཕྱིར་ཏེ། །བརྟན་དངོས་དང་ནི་འཇིག་པ་བཞིན། །ཡང་ ན་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱིས་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། རྟག་པ་དང་མི་རྟག་པ་བཞིན་ནོ། །ཚད་མས་གནོད་པའི་ཕྱིར་ཡང་སྟེ། །བལྟོས་བཅས་དང་ནི་ངེས་དངོས་བཞིན། །ཡང་ན་གལ་ཏེ་དེ་ཉིད་ལ་ཚད་མས་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་དེའི་རྟགས་དང་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ། 2-1079 དཔེར་ན་བལྟོས་པ་དང་ངེས་པའི་དངོས་པོ་བཞིན་ནོ། །ཚད་མ་ཡང་དེའི་རྒྱུ་སྨྲ་བ་རྣམས་ཀྱི་སྐྱེ་བ་དང་ལྡན་པར་ཁས་བླངས་པ་དག་ནི་འཇིག་པར་ངེས་པ་མེད་དོ། །དེའི་ངོ་བོར་འགྱུར་ བ་གཞན་ལ་བལྟོས་པར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ཞིག་གང་ངོ་བོར་འགྱུར་བ་གཞན་ལ་བལྟོས་པར་ཁས་བླངས་པ་དེ་ནི་དེའི་ངོ་བོར་ངེས་པར་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་གོས་ ལ་ཚོན་བཞིན་ནོ། །དེའི་རྒྱུ་རྣམས་ཀྱང་དེར་ངེས་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། །དེ་དག་ཚང་བ་དང་གེགས་མེད་པར་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར། དེ་ཡོད་ན་རང་གི་རྒྱུའི་ཚོགས་པ་ ལ་རག་ལས་པ་དེ་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པ་གཞན་དག་ཀྱང་ཡོད་པར་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། རག་མ་ལས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཆོས་མ་ཡིན་ན་ཡང་དེ་ཉིད་ལས་དེ་སྐད་ཅིག་མ་ ཉིད་དུ་འདོད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཉིད་དུ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་སྔར་མེད་པ་ནི་ཕྱིས་ཀྱང་མེད་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའམ་དེའི་རྒྱུ་མི་རྟག་པ་ཉིད་ཀྱི་རྒྱུ་ངེས་པར་བྱེད་པའི་རང་ བཞིན་ཡིན་ན་དེའི་ངོ་བོའམ་དེ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པར་ཅི་སྟེ་མི་འདོད། བརྒྱུད་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། མཐར་དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་དེའི་ངོ་བོར་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་རེས་འགའ་བའི་ངོ་བོ་ཉིད་ལྟོས་པ་མེད་པ་དང་འགལ་བ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1080 གལ་ཏེ་འགལ་བ་དེ་ལྟ་བུ་དག་ཀྱང་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཁོ་ནས་འགལ་བ་ཡིན་ཏེ། ངེས་པ་མེད་པས་ངེས་པ་ལ་གནོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚད་མས་ནི་འགལ་ཟླ་སྒྲུབ་ པར་བྱེད་པ་ཡིན་ལ། གནོད་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱིས་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་ཚད་མས་གནོད་པས་འགལ་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་བདེན་ཏེ། འགལ་བས་ཁྱབ་པའི་རང་བཞིན་གྱིས་ཀྱང་དོན་དུ་འགལ་ བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར།

【現代漢語翻譯】譬如說，『此處沒有樹木，因為沒有樹』。或者，通過陳述與要否定的事物相矛盾的性質來建立聯繫。例如，『此處沒有寒冷的觸感，因為有火』，就像之前的例子一樣。如何理解這種矛盾呢？在某些情況下，由於不存在完整的因，如果存在一個，另一個就不存在，因此可以理解為矛盾，例如寒冷和溫暖的觸感。因為相互之間的差異已經確立，就像穩定和毀滅一樣。或者，矛盾的特徵是相互排斥，就像恒常和無常一樣。因為受到量（pramana， प्रमाण， pramāṇa，量）的妨礙，就像相對和絕對的事物一樣。或者，如果量妨礙了它本身，那麼它就與其標誌相矛盾。例如，相對和絕對的事物。那些聲稱量與其原因的產生相關的人，並不一定認為它是毀滅性的，因為它承認其本質的變化依賴於其他事物。如果某事物承認其本質的變化依賴於其他事物，那麼它的本質就不會是確定的，例如衣服上的顏色。如果它的原因在那裡是確定的，那麼就沒有缺陷，但事實並非如此，因為不能確定它們是完整且沒有障礙的。如果存在依賴於自身原因集合的事物，那麼其他傾向於顯現的事物也不會存在，因為它不依賴於它。如果它不是它的屬性，那麼人們會認為它在同一時刻來自它本身，因為它本身沒有區別，所以以前不存在的，後來也不會存在。如果它或它的原因本質上是決定無常的原因，那麼為什麼不認為它是它的本質或產生它的原因呢？通過傳承做什麼呢？最終，它自身的本質能夠成為它的本質。這也就解釋了偶然性的本質與非依賴性的矛盾。如果這樣的矛盾僅僅是因為相互排斥的性質而產生的，那麼不確定性會妨礙確定性。量會建立對立面，而妨礙則來自它本身。因此，如果量妨礙了它，那麼就不是矛盾，這是真的，因為矛盾的普遍性質實際上也是矛盾的。

【English Translation】 For example, 'There are no trees here, because there is no tree.' Or, by establishing a connection through stating a quality that contradicts what is to be negated. For example, 'There is no cold touch here, because there is fire,' just like the previous example. How is this contradiction understood? In some cases, because a complete cause is absent, if one exists, the other does not, thus it is understood as a contradiction, like the touch of cold and warmth. Because mutual difference is established, like stability and destruction. Or, the characteristic of contradiction is mutual exclusion, like permanence and impermanence. Because it is obstructed by a valid means of cognition (pramana), like relative and absolute things. Or, if a valid means of cognition obstructs it itself, then it becomes contradictory to its sign. For example, relative and absolute things. Those who claim that a valid means of cognition is related to the arising of its causes do not necessarily consider it destructive, because it acknowledges that the change of its essence depends on other things. If something acknowledges that the change of its essence depends on other things, then its essence will not be definite, like color on clothes. If its causes are definite there, then there is no fault, but this is not the case, because it cannot be certain that they are complete and without obstacles. If there exists something that depends on its own collection of causes, then other things that tend to manifest will also not exist, because it does not depend on it. If it is not its attribute, then one would think that it comes from itself at the same moment, because there is no difference in itself, so what did not exist before will not exist later either. If it or its cause is essentially the cause that determines impermanence, then why not consider it its essence or the cause that produces it? What is done through lineage? Ultimately, its own essence is able to be its essence. This also explains the contradiction between the essence of contingency and non-dependence. If such a contradiction arises merely because of the nature of mutual exclusion, then uncertainty obstructs certainty. A valid means of cognition establishes the opposite, and obstruction comes from itself. Therefore, if a valid means of cognition obstructs it, then it is not a contradiction, which is true, because the universal nature of contradiction is also actually a contradiction.

དེ་ཉེ་བར་བཀོད་པས་མི་དམིགས་པའི་སྦྱོར་བར་འགྱུར་རོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་དེ་སྐད་བརྗོད་དེ། དཔེར་ན་དཔེར་བརྗོད་མ་ཐག་པའི་སྦྱོར་བ་དེ་ཉིད་བཞིན་ནོ། །ཅི་སྟེ་གཙོ་ བོ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མི་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལ་ཇི་ལྟར་མེད་པའི་ཐ་སྙད་བསྒྲུབ་པའམ་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་བཀག་པར་འགྱུར། ཇི་ལྟར་མི་ འགྱུར་ཞེ་ན། དོན་དེ་དགག་པ་ལ་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་ཚིག་སྦྱར་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེ་མ་བཀག་པའི་ཕྱིར། ཡུལ་མེད་པའི་བཀག་པ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། སྐྱོན་འདི་ནི་མེད་ དེ། འདི་ལྟར། ཐོག་མེད་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི། །རྣམ་པར་རྟོག་པས་ཡོངས་བསྒྲུབ་པ། །ཡོད་མེད་གཉི་ག་ལ་བརྟེན་པ། །སྒྲ་དོན་ཆོས་ནི་རྣམ་པ་གསུམ། །དེ་དངོས་ཉེར་ལེན་ཅན་མིན་པར། །སྒྲུབ་ལ་དེ་ནི་དེ་ལྟ་བུར། ། 2-1081 མི་དམིགས་གཏན་ཚིགས་དེ་ཉིད་ནི། །མེད་པ་མ་ཡིན་སྒྲ་སྦྱོར་ཕྱིར། སྒྲ་འདི་དག་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཐོག་མ་མེད་པའི་དུས་ཅན་གྱི་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི་ རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་དོན་ཉིད་དུ་བདག་གིར་བྱེད་དོ། །དེ་ནི་འཆད་པ་པོ་དང་ཉན་པ་པོའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བསྟན་པ་ཡིན་ཏེ། ཇི་ལྟར་སྣང་བའི་དངོས་པོ་བསྟན་པར་འདོད་ པས་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་དང་། དེའི་རྣམ་པ་ཅན་གྱི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་བསྐྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་འབྲས་བུའི་ཤེས་པ་ལ་སྣང་བ་མ་ཡིན་པའི་རང་བཞིན་ནི་དེའི་ཡུལ་ཉིད་དུ་ ངེས་པར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པ་དེ་ནི་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་གཉི་གའི་ཤེས་པས་བསྐྱེད་པའི་བག་ཆགས་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་དེ་ལ་སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཞེན་པའི་དབང་ གིས་དངོས་པོ་དང་དངོས་པོ་མེད་པ་དང་གཉི་གའི་ཆོས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཅན་དེ་ལ་གནས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཙོ་བོའི་སྒྲ་ལས་སྣང་བའི་དོན་འདི་དངོས་པོའི་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཅན་ ཡིན་ནམ། འོན་ཏེ་མ་ཡིན་ཞེས་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ཉིད་དུ་སེམས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་དངོས་པོའི་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཅན་མ་ཡིན་པར་སྒྲུབ་པ་ལ་སོ་སོ་རང་གི་རིག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྤང་བར་འོས་པ་མ་ཡིན་པའི་དོན་དེ་ནི་ཆོས་ཅན་ཡིན་ནོ། ། 2-1082 དོན་དེ་ནི་རང་གི་མཚན་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེས་ནི་བརྗོད་པ་མི་ནུས་ཏེ། མ་ཐོབ་པ་དང་འགགས་པའི་དོན་དག་ལ་ཡང་དེ་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་དང་། དངོས་པོ་ལ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་གི་རྣམ་ པར་མངོན་པར་ཞེན་པ་མུ་སྟེགས་བྱེད་གཞན་གྱི་ཤེས་པ་ལ་ཡང་སྣང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཅིག་ཏུ་དོན་དམ་ལ་འཇུག་ན། །ལྟ་བའི་བྱེ་བྲག་གཞན་དག་གི །དོན་རྣམས་ལ་ནི་སྒྲ་རྣམས་དག །རྒྱུ་ མེད་ཅན་འཇུག་མི་འགྱུར་ཞིང་། །འདས་དང་མ་སྐྱེད་པ་ལ་ཡང་། །ཚིག་འགའ་ཞིག་ཀྱང་རྫུན་པ་ཡི། །དོན་ཅན་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ཕྱིར། །འདི་དག་བློ

【現代漢語翻譯】爲了表明通過如此安排，它將變成一種非指向性的結合，所以這樣說。例如，就像剛才所說的結合一樣。如果主宰等不是存在的，因為它們是非指向性的，那麼如何確立不存在的術語或否定存在的術語呢？如果不會如何呢？因為在否定該事物時，沒有使用表達屬性的詞語，因為沒有否定它。如果說，因為對無對象的否定是不允許的，那麼這個過失是不存在的。就像這樣：從無始的習氣中產生，由分別唸完全確立，依賴於有和無兩者，聲音、意義、法是三種形態。它不是事物的近取因，爲了確立，它就是那樣。非指向性的理由本身，不是不存在，因為有聲音的結合。這些聲音不是具有自身特徵的對象，而是將從無始時期的習氣中產生的分別念所顯現的意義本身作為自己的。這是爲了展示講述者和聽者的分別念，因為想要展示顯現的事物而結合，並且爲了產生那種形態的分別念。對於近取因和果的意識所顯現的自性，不能確定為它的對象本身。因為分別念是從有、無和兩者的意識所產生的習氣中產生的，所以由於執著于顯現的形態，它被稱為事物、非事物和兩者的法。因此，對於安立於屬性上的那些主宰的聲音所顯現的意義，會思考這是事物的近取因，或者不是，是存在還是不存在。爲了確立它不是事物的近取因，因為它是各自的知識，所以不應捨棄的意義就是屬性。不能說該事物是自身的特徵，因為對於未獲得和已停止的事物，它也不會消失，並且對於事物顛倒顯現的執著，也會顯現在其他外道教徒的意識中。如果唯一進入勝義諦，那麼其他觀點的差別，對於事物的聲音，不會無因地進入，並且對於過去和未產生的事物，有些詞語也不會變成虛假的意義。因此，這些智慧。

【English Translation】 To show that by arranging it in this way, it will become a non-referential combination, it is said so. For example, just like the combination that was just mentioned. If the chief, etc., are not existent, because they are non-referential, then how can the term of non-existence be established or the term of existence be negated? If it won't, how? Because in negating that thing, there is no use of words expressing the attribute, because it is not negated. If it is said that because negation of a non-object is not allowed, then this fault does not exist. Like this: Arising from beginningless habitual tendencies, completely established by discrimination, relying on both existence and non-existence, sound, meaning, and dharma are three aspects. It is not the immediate cause of things; to establish it, it is just like that. The non-referential reason itself is not non-existent, because there is a combination of sound. These sounds are not objects with their own characteristics, but rather take the meaning itself that appears in the discrimination arising from habitual tendencies of beginningless time as their own. This is to show the discrimination of the speaker and the listener, because they combine wanting to show the appearing object, and in order to generate the discrimination of that form. The nature that appears to the immediate cause and the consciousness of the result cannot be determined as its object itself. Because discrimination arises from the habitual tendencies produced by the consciousness of existence, non-existence, and both, therefore, due to attachment to the appearing form, it is called the dharma of things, non-things, and both. Therefore, for the meaning manifested by the sound of the chief residing on that attribute, one thinks whether this is the immediate cause of things, or not, whether it exists or does not exist. To establish that it is not the immediate cause of things, because it is each's own knowledge, the meaning that should not be abandoned is the attribute. It cannot be said that the thing is its own characteristic, because for things that have not been obtained and have ceased, it will not disappear, and the attachment to the inverted appearance of things will also appear in the consciousness of other non-Buddhist practitioners. If one uniquely enters the ultimate truth, then the differences of other views, for the sounds of things, will not enter without cause, and for things that have passed and have not arisen, some words will not become false meanings. Therefore, these wisdoms.

་དོན་ཡུལ་ཅན་འདོད། །ཅེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། དེ་ལ་ཇི་ལྟར་འདོད་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཅན་མ་ཡིན་པར་སྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་དེ་ལྟར་མི་དམིགས་པའི་ཆོས་ཡོད་པའི་ཕྱིར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་ པའི་ཆོས་མ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འདིར་སྒྲའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བའི་དོན་དེ་ཉིད་ལ་བསྙེན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་བློ་ལ་བཞག་པའི་དོན་དུ་སྒྲ་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ མེད་ན་དེ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། སྒྲ་དོན་བསྙོན་པ་མེད་རྣམས་ཀྱིས། །ཡོད་མེད་ཕྱོགས་ཀྱི་བྱེ་བྲག་གིས། །དངོས་པོ་ཉིད་ནི་དཔྱད་བྱ་སྟེ། །དེ་ལ་འབྲས་འབྱུང་རག་ལས་ཕྱིར། །སྒྲའི་དོན་ནི་ཡོད་དམ་མེད་ཀྱང་རུང་སྐྱེས་བུའི་དོན་ཅུང་ཟད་ཉམས་པའམ་འགྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 2-1083 ཇི་ལྟར་མངོན་པར་ཞེན་པ་བཞིན་དེ་ཁོ་ན་ཉིད་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། དེ་ཁོ་ན་ཉིད་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་འདོད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཚེ་འདི་ཡོད་པ་དང་ མེད་པར་སྤྱོད་པ་འཇུག་པ་ན་རྣམ་པར་རྟོག་པའི་སྣང་བ་སྤངས་ཏེ་གང་ལ་སྐྱེས་བུའི་དོན་འདི་འབྲེལ་པ་དངོས་པོ་ཉིད་ལ་གནས་པར་བྱེད་དེ། ཇི་ལྟར་གྲང་བ་སེལ་བ་ལ་སོགས་པ་ ལ་མེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལ་སྒྲའི་དོན་ནི་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ཉམས་སུ་མྱོང་བར་གྱུར་ཀྱང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དོན་བྱ་བ་དོན་དུ་གཉེར་བ་འདི་དེ་མི་ནུས་པ་ལ་ ཆེད་དུ་གཉེར་བར་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འདོད་པ་དང་ལྡན་པ་དག་མ་ནིང་གཟུགས་བཟང་བ་དང་ངན་པ་བརྟགས་པ་ལ་ལྷུར་གཉེར་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གང་ཡང་དེ་སྐད་དུ་བརྟགས་པའི་ ཆོས་མི་དམིགས་པ་ཞེས་བཤད་པའི་དོན་ཅི་ཡིན་ཞེ་ན། རྟོག་པའི་ཤེས་པའི་ཡུལ་ཉིད་ཀྱིས་སྒྲའི་དོན་ཉིད་བརྟགས་པ་ཡིན་ལ། དངོས་པོ་ལ་བརྟེན་པ་མ་དམིགས་པ་ཉིད་ནི་དེའི་ཆོས་ཡིན་ནོ་ ཞེས་དགོངས་པ་ནི་འདི་ཡིན་ནོ། །རང་བཞིན་མི་དམིགས་པར་རང་བཞིན་གྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ནང་དུ་འདུས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་གནས་པ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དེ་ནི་དཔེར་བརྗོད་པ་ཉིད་ཀྱི་དཔེར་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1084 དེ་ཡང་འཇིགས་པ་ལ་བྱས་པ་དང་ཡོད་པ་ཉིད་བཞིན་དུ་ཁྱད་པར་གྱི་བྱེ་བྲག་ལ་བལྟོས་པའམ་འབའ་ཞིག་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལ། གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ཡོད་ རང་བཞིན། །ཡོད་པ་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་བྱ་མིན། །བྱེ་བྲག་རྗེས་འགྲོ་མེད་པ་ནི། །གཏན་ཚིགས་བསྒྲུབ་བྱ་དག་འགལ་ཉིད། །གལ་ཏེ་ཡོད་པའི་མི་རྟག་པ་ཉིད་དམ་གཞན་ལ་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་པར་ བྱ་བར་ཡང་ཅི་སྟེ་མི་འདོད། དེ་དེ་ལྟར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ན་ཁྱད་པར་ཅན་དུ་འགྱུར་ན། ཁྱད་པར་ནི་བསྒྲུབ་པར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། ཞེས་གྲགས་ཏེ། ཇི་སྐད་དུ་ཚད་མའི་ཡུལ

【現代漢語翻譯】『意境所緣』想表達的是總結性的偈頌。那麼，如何證明並非以所希望的自性為近取因呢？因為存在不觀察此理的法，所以無法成立能成立之法。在此，對於顯現於聲音的分別念中的意義，也並非是親近，因為聲音是爲了心中所想的意義而結合的，如果缺少了那個意義，聲音就無法成立。此外：『聲音意義無誤者，有無差別之事物，本體即是應考察，彼之結果賴於生。』聲音的意義，無論存在與否，對於個人的利益都不會有絲毫的損害或成就，因為不如同執著那樣是真相，也因為不如同真相那樣有所期望。因此，在任何時候，當運用存在與不存在時，應捨棄分別唸的顯現，專注于與個人利益相關的實物本身，就像用火來驅散寒冷一樣。聲音的意義並非能力，因為即使體驗到也並不存在。因此，從事意義相關的行為，不應專注于無能之事，就像有慾望的人不應專注于分辨太監的美醜一樣。如果有人問，『所說的觀察之法不可得』是什麼意思？意思是說，分別唸的對境本身就是所觀察的聲音的意義，而依賴於實物的不顯現就是它的法。這指的是，自性不可得包含在自性因之中，這是確定的，因此，這是一個比喻的例子。就像對於恐懼所做的事情和存在本身一樣，應該考慮到差別的不同，或者僅僅是指示出來。對此，如果存在能成立之因，那麼如何不是所要成立的呢？如果不存在隨行差別，那麼能成立之因與所要成立之法本身就相違背。如果存在之無常性或其他是能成立之因，那麼為何不希望它也是所要成立的呢？如果那樣也是所要成立的，那麼就會變成具有差別，而差別是無法成立的，因為不存在隨行。』這是衆所周知的，就像量（pramāṇa， प्रमाण，pramana，量度）的對境一樣。

【English Translation】 'Meaning-object-oriented' is intended to express the summarizing verses. Then, how to prove that it is not the proximate cause of the desired nature? Because there is a dharma that does not observe this principle, it is impossible to establish the dharma that can be established. Here, the meaning that appears in the discrimination of sound is not close, because the sound is combined for the meaning that is thought in the mind, and if that meaning is missing, the sound cannot be established. In addition: 'Those who are unmistakable in sound and meaning, the difference between existence and non-existence, the entity itself should be examined, and its result depends on birth.' The meaning of sound, whether it exists or not, will not have the slightest harm or achievement for personal gain, because it is not the truth like attachment, and because it is not expected like the truth. Therefore, at any time, when using existence and non-existence, one should abandon the appearance of discrimination and focus on the real object itself that is related to personal gain, just like using fire to dispel cold. The meaning of sound is not ability, because even if it is experienced, it does not exist. Therefore, engaging in meaning-related actions should not focus on incompetence, just as a person with desires should not focus on distinguishing the beauty and ugliness of eunuchs. If someone asks, 'What is the meaning of saying that the law of observation is not available?' It means that the object of discrimination itself is the meaning of the observed sound, and the non-appearance of relying on the real object is its law. This refers to the fact that the unavailability of self-nature is included in the cause of self-nature, which is certain, therefore, this is an example of a metaphor. Just like what is done to fear and existence itself, the difference of difference should be considered, or it should be merely indicated. In this regard, if there is a reason that can be established, then how can it not be what is to be established? If there is no accompanying difference, then the reason that can be established contradicts the law to be established itself. If the impermanence of existence or other is the reason that can be established, then why not hope that it is also what is to be established? If that is also what is to be established, then it will become differentiated, and the difference cannot be established, because there is no accompaniment.' This is well known, just like the object of measure (pramāṇa, प्रमाण，pramana，measure).

་མི་ཤེས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་དེ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་འགལ་བར་ནི་མ་ཟད་དོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། གཏན་ ཚིགས་སུ་ཡང་སྐྱོན་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཏན་ཚིགས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་ནི་གྲུབ་པའི་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་སྐྱོན་འདི་ནི་མེད་དེ། འདི་ལྟར། དངོས་པོའི་ཁྱད་པར་ཙམ་ཞིག་ནི། །སྤྱི་ཡི་ཆོས་ཅན་ལ་བསྒྲུབས་ན། །དོན་འགའ་ཞིག་ཀྱང་འགྲུབ་མི་འགྱུར། །དེ་འདྲ་བ་ནི་བཀག་པ་མེད། །ཐམས་ཅད་དུ་ཡོད་པ་བསྒྲུབས་ན་ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པར་འགྱུར་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1085 ཆོས་འགའ་ཞིག་ཡོད་དོ་ཞེས་དངོས་པོ་ཙམ་གྱི་ཁྱད་པར་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་གྱི་ཁྱད་པར་མ་བསྟན་པར་འགའ་ཞིག་ཡོད་པ་ཙམ་ལ་འགལ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར། འདིར་རེ་ཞིག་ཡོད་པའི་སྒྲུབ་བྱེད་ འགོག་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། འོན་ཀྱང་དེ་ལྟར་འགའ་ཞིག་ཡོད་དོ་ཞེས་འདིའི་ཁྱད་པར་འགལ་བ་ཡང་མ་རེག་པར་སྨྲ་བས་རང་གི་དོན་ཅི་ཞིག་རྒྱས་པར་འགྱུར། དེའི་ཕྱིར་ཁྱད་པར་གྱིས་ཟིན་ པ་ཉིད་འདིས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཁྱད་པར་གྱིས་ཟིན་བསྒྲུབ་བྱ་འདིར། །གཏན་ཚིགས་རྗེས་འགྲོ་མེད་པར་འགྱུར། །དེས་ན་ཡོད་པ་བསྒྲུབ་བྱ་ན། །ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་བྱར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཆོས་ཅན་གཙོ་ བོའི་མཚན་ཉིད་དེ་གཅིག་པུ་དང་རྟག་པ་དང་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་དག་ཉིད་དམ་གཞན་ཡང་རུང་སྟེ། དེའི་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་ཡང་རུང་བས་ཁྱད་པར་དུ་གྱུར་པ་ བསྒྲུབ་པར་འགྱུར་ན་དེ་ནི་ད་ལྟར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་དོ། །གང་ཡང་ཡོད་པ་ཙམ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གྲུབ་པས་ནི་ཅུང་ཟད་ཀྱང་བྱར་མེད་དོ། །གལ་ཏེ་དེ་བཞིན་དུ་མེ་ལ་སོགས་ པ་ཡང་ཐལ་བར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ། དེ་ལ་ཡང་མེ་ཡོད་པ་ལ་ནི་རྩོད་པ་འགའ་ཡང་མེད་དེ། མངོན་པར་འདོད་པའི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་གཞིའི་ཁྱད་པར་དང་ལྡན་པ་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་མི་འགྲུབ་བོ་ཞེ་ན། 2-1086 གཞི་དེས་དེ་ཁྱད་པར་དུ་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མི་ལྡན་པ་རྣམ་པར་གཅོད་པས་ཁྱད་པར་དུ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེའི་ཕྱིར་དེར་ནི་དེ་དང་མི་ལྡན་པ་རྣམ་ པར་གཅད་པའི་སྤྱི་ཉིད་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་འདིར་ཡང་འགའ་ཞིག་ལ་ཡོད་པ་བསྒྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཙོ་བོ་ལ་སོགས་པའི་སྒྲས་བརྗོད་པར་བྱ་བའི་དོན་ཉིད་འགའ་ ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར། དེ་ནི་ཁྱད་པར་མེད་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །ཇི་ལྟར་མེད་དེ་དེ་ཡང་ཤེས་བྱ་དང་གཞལ་བྱ་དང་བརྗོད་བྱ་ཉིད་དུ་གྲུབ་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཅི་ད་ ནི་ཤེས་བྱ་ཡོད་དོ་ཞེས་ཏེ་དེ་བསྒྲུབ་པར་འགྱུར་རམ། དེ་ལྟ་ན་ཡང་ཅི་ཞིག་འགྲུབ་པར་འགྱུར། གལ་ཏེ་བློས་བསྐྱེད་པ་རྣམ་པར་རྟོག་པ་ལ་སྣང་བ་ནི་སྒྲའི་དོན་ཡིན་ལ། དེ་ནི་ རང་གི་མཚན་ཉ

【現代漢語翻譯】之所以這樣說，是因為不瞭解的緣故。不僅如此，要成立這個差別本身也是矛盾的。那麼是什麼呢？因為在理由（ हेतु ，hetu， reason）上也有同樣的過失。理由不隨同（ अन्वय ，anvaya， concomitance）不是成立的支分，因為由此會產生懷疑。這個過失是沒有的，就像這樣：如果僅僅是事物的差別，在共相（ सामान्य ，sāmānya， generality）的法性（ धर्म ，dharma， quality）上成立，那麼一些意義也不會成立。那樣的遮止是沒有的。如果在一切處都存在而成立，那麼成立差別就不是了。因為沒有顯示僅僅是事物差別的自性差別，所以僅僅存在一些事物本身並沒有矛盾。在這裡，暫時阻止存在的成立並不是，然而，像這樣說一些事物存在，而沒有觸及這個差別矛盾，那麼自己的意義會擴充套件什麼呢？因此，必須成立被差別所包含的。在這個要成立被差別所包含之處，理由會變得不隨同。因此，如果存在要成立，那麼差別就會變成要成立的。法性的主要特徵，無論是單獨的、常恒的、安樂的等等，或者其他的，以任何方式成為差別的自性，如果要成立，那麼現在就不隨同了。僅僅是存在隨同成立，也無濟於事。如果像這樣，火等等也會變成過失嗎？對於那個，火的存在沒有任何爭論，因為具有顯現意願的差別之基礎差別不隨同，所以不成立。那個基礎使之成為差別不是，因為通過區分不具有者而成為差別。已經這樣說了。因此，在那裡，必須成立區分不具有者的共相。同樣，在這裡，成立在一些事物上存在不是，因為沒有可以用主要等等詞語表達的意義。那僅僅是沒有差別。如果不存在，那麼它也僅僅是成為可知、可量、可說的而成立。那麼，現在可知存在嗎？如果那樣，會成立什麼呢？如果由心產生的分別念所顯現的是聲音的意義，那麼那就是自己的特徵。

【English Translation】 It is said that this is because of not knowing. Moreover, it is not only contradictory to establish that difference itself. Then what is it? Because the fault is the same in the reason (हेतु，hetu, reason). The reason not following (अन्वय，anvaya, concomitance) is not a part of establishment, because doubt arises from it. This fault does not exist, like this: If only the difference of things is established on the dharma (धर्म, dharma, quality) of the commonality (सामान्य, sāmānya, generality), then some meanings will not be established. Such a prohibition does not exist. If it is established that it exists everywhere, then it will not be the establishment of difference. Because the difference of nature of merely the difference of things is not shown, there is no contradiction in merely the existence of some things. Here, it is not the prevention of the establishment of temporary existence, but if one speaks without touching the contradiction of this difference by saying that some things exist in this way, then what will one's own meaning expand? Therefore, it is necessary to establish that which is encompassed by difference. Here, where the difference is to be established, the reason becomes non-concomitant. Therefore, if existence is to be established, then difference becomes what is to be established. The characteristic of the main dharma, whether it is alone, constant, happy, etc., or something else, in whatever way it becomes a difference, if it is to be established, then it is not concomitant now. Merely the establishment of existence being concomitant is of no use. If it is like that, wouldn't fire etc. also become an extreme? There is no dispute about the existence of fire, because the difference of the basis of the difference of what is manifestly desired is not concomitant, so it is not established. That basis does not make it a difference, because it is made a difference by distinguishing what is not possessed. It has already been said. Therefore, there, it is necessary to establish the generality of distinguishing what is not possessed. Similarly, here also, it is not the establishment of existence in some things, because there is no meaning to be expressed by the word 'chief' etc. That is only without difference. If it does not exist, then it is only established as knowable, measurable, and expressible. Then, is the knowable existent now? If so, what will be established? If what appears to the mind-created conceptualization is the meaning of sound, then that is its own characteristic.

ིད་ཀྱི་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཅན་ཉིད་དུ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་དུ་ཟད་མོད། འོན་ཀྱང་གཙོ་བོ་ལ་སོགས་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་ གྱི་རྟེན་མ་ཡིན་པས་ན་དེ་ཡང་སྒྲའི་དོན་ཙམ་དུ་རྣམ་པར་གནས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་དང་སྔ་མ་བཞིན་དུ་བརྗོད་པར་བྱ་བ་འགའ་ཞིག་ཡོད་དོ་ཞེས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བར་འགྱུར་རོ། ། 2-1087 སྒྲའི་དོན་རང་ཉིད་ནི་ཡོན་ཏན་གྱི་ཁྱད་པར་འགའ་ཞིག་ལ་བརྟེན་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཉེ་བར་ལེན་པའི་ཆོས་དེ་དག་ལ་འདོགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་ལེན་པ་མ་གྲུབ་པ་དག་ ལ་མི་སྲིད་དོ། །དེས་ན་འདི་དག་ནི་ཁྱད་པར་མེད་པ་ཡིན་པས་དེ་དག་ལ་དོན་གྱི་ཉེ་བར་ལེན་པ་ཅན་ཉིད་སྒྲུབ་པ་ནི་དོན་ཡོད་པ་ཙམ་ཉིད་བསྒྲུབ་པ་ཡིན། ཁྱད་པར་སྒྲུབ་ པ་ནི་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དོན་མེད་དོ། །གཞན་དུ་ནི་མེའི་སྤྱི་དེ་ཉིད་དེར་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་དེ་ཡང་དེ་དང་མི་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པའི་སྤྱི་ དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མ་གྲུབ་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་བུས་ནི་འགའ་ཡང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་བྱེད་པ་མེད་དོ། །གཞན་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པས་ནི་གང་ན་དུ་བ་ཡོད་ པ་དེ་ན་མེ་ཡོད་དོ་ཞེས་དུ་བ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བར་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ལ། དེ་ལྟར་མེ་ཙམ་གྱིས་ཁྱབ་པ་གྲུབ་པ་དེ་ནི་གང་དུ་རང་ཉིད་སྣང་བ་དེ་ཉིད་དུ་ མེའི་བློ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །དེ་ལ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་བསྟན་པས་ནི་ཅི་ཡང་མི་དགོས་ཏེ། དེ་ལ་མཐོང་བ་དང་འབྲེལ་བ་བསྟན་པ་ཙམ་གྱིས་འདོད་པ་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་མ་བསྟན་ན་ཡང་ཇི་ལྟར་དེའི་ཁྱད་པར་ཅན་གྱི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཡིན། 2-1088 དེའི་ཕྱིར་འདི་མེ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བར་གྲུབ་པའི་ཤུགས་ཉིད་ཀྱིས་མེ་ཕྱོགས་དེ་དང་མི་ལྡན་པ་རྣམ་པར་གཅོད་པའི་ཕྱིར་དེ་དེ་ལྟར་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། ། འདིའི་ཁྱབ་པ་ནི་དེ་ ལྟར་ཉེ་བར་བཀོད་པའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་མ་ཡིན་ཏེ། བསྒྲུབ་བྱ་བརྗོད་པ་འདི་ལ་ཡན་ལག་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་ན་ཡང་དམ་བཅའ་བསྒྲུབ་པར་བྱེད་ པ་ལས་སུས་ཟློག་པར་བྱེད། དེ་སྐད་དུ་ཡང་། རྟགས་ནི་ཆོས་དང་མི་འཁྲུལ་པར། །གཞན་དུ་བསྟན་པར་བྱ་བ་སྟེ། །དེ་ལ་རབ་གྲུབ་དེ་ལྡན་པར། །ཆོས་ཅན་རྟོགས་པར་འགྱུར་བ་ཡིན། །ཞེས་བཤད་ དོ། །དེའི་ཕྱིར་མེ་ལ་སོགས་པ་བསྒྲུབ་པ་བཞིན་དུ་ཡོད་པ་བསྒྲུབ་པ་ཡང་ཁ་ན་མ་ཐོ་བ་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡི་ཁྱད་པར་གཟུང་མེད་པར། །དངོས་པོ་ཙམ་ཞིག་སྒྲུབ་བྱེད་ ལ། །དེ་ཙམ་ཁྱབ་བྱེད་བསྒྲུབ་བྱ་ཡི། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཉམས་པ་མེད། །རང་བཞིན་གྱིས་ཁྱབ་པར་ཡོངས་སུ་མ་གཟུང་བར་དངོས་པོ་ཙམ་ཁྱབ་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ལ་ཡོད་པ་སྒྲུབ་པར་ བྱེད་པ་ཉིད་ལ་ནི་རྗེས་སུ་

【現代漢語翻譯】如果有人問：『那麼，應該確立它具有能被認識的性質嗎？』答案是：『確實應該確立。』然而，因為它不是諸如『主』（Īśvara）等特徵的依據，所以它僅僅作為聲音的意義而存在。』如果這樣，就像之前一樣，會需要確立一些需要表達的東西。聲音的意義本身並不依賴於任何性質的特徵，而是附加在那些能被認識的事物上。因此，對於那些尚未確立能被認識的事物來說，這是不可能的。因此，這些事物沒有區別，確立它們具有能被認識的性質，僅僅是確立了存在本身。因為沒有確立任何區別，所以這是沒有意義的。另一方面，如果火的共相（fire's generality）在那裡沒有確立，那麼就需要確立它。如果有人問：『難道那不是與它不一致的共相，並且隨之而來的推論也沒有確立嗎？』答案是：『如果是那樣，那麼就沒有什麼可以隨之而來的了。』通過確立其他事物，必須表明哪裡有煙，哪裡就有火，並且表明如果沒有煙，火就不會出現。這樣，當僅僅通過火的普遍存在（fire's pervasiveness）被確立時，它會在任何它自身顯現的地方產生對火的認知。通過展示需要確立的事物，什麼也不需要，因為僅僅通過展示與所見事物的聯繫，願望就實現了。即使沒有展示，它又怎麼能隨之而來呢？因此，通過『如果沒有火，就不會出現』這一已確立的必然性，它本身就排除了與火不一致的事物，因此它被稱為需要確立的事物。這種普遍性（pervasiveness）不是像這樣預先安排好的，因為它不是表達需要確立的事物的組成部分。即使它是預先安排好的，誰又能阻止承諾被確立呢？正如所說：『標誌（hetu）不與法（dharma）相混淆，必須在其他地方展示。當它完全確立並具備時，有法者（dharmin）就會被理解。』因此，就像確立火等事物一樣，確立存在本身並不是沒有缺點的。如果沒有把握它的特徵，僅僅確立事物本身，那麼事物本身就是普遍存在的，需要確立。隨之而來的推論沒有缺失。如果沒有完全把握其自性所具有的普遍性，僅僅確立事物本身存在於需要確立的法中，那麼隨之而來的推論就...

【English Translation】 If someone asks, 'Then, should it be established that it has the nature of being knowable?' The answer is, 'Indeed, it should be established.' However, because it is not the basis for the characteristics of things like 'the Lord' (Īśvara), it exists only as the meaning of sound. If so, just as before, it will be necessary to establish something that needs to be expressed. The meaning of sound itself does not depend on any characteristics of qualities, but is attached to those things that can be apprehended. Therefore, it is impossible for those things that have not been established as apprehendable. Therefore, these things are without distinction, and establishing that they have the nature of being knowable is merely establishing existence itself. Because no distinction is established, it is meaningless. On the other hand, if the generality of fire is not established there, then it needs to be established. If someone asks, 'Is that not the generality that is inconsistent with it, and is not the inference that follows established?' The answer is, 'If that is the case, then there is nothing that can follow.' By establishing other things, it must be shown that where there is smoke, there is fire, and it must be shown that if there is no smoke, fire will not appear. Thus, when the pervasiveness of fire alone is established, it generates the cognition of fire in whatever it itself appears. By showing what needs to be established, nothing is needed, because the desire is fulfilled merely by showing the connection with what is seen. Even if it is not shown, how can it follow? Therefore, through the necessity established by 'if there is no fire, it will not appear', it itself excludes things that are inconsistent with fire, and therefore it is called something that needs to be established. This pervasiveness is not arranged in advance like this, because it is not a component of expressing what needs to be established. Even if it is arranged in advance, who can prevent the commitment from being established? As it is said: 'The sign (hetu) is not confused with the dharma, it must be shown elsewhere. When it is fully established and possessed, the dharmin will be understood.' Therefore, just as establishing fire and other things, establishing existence itself is not without fault. If its characteristics are not grasped, and only the thing itself is established, then the thing itself is pervasive, and needs to be established. The inference that follows is not missing. If the pervasiveness inherent in its own nature is not fully grasped, and only the thing itself is established as existing in the dharma that needs to be established, then the inference that follows...

འགྲོ་བ་ཉམས་པ་མེད་དོ། །དེ་ལ་གདོན་མི་ཟ་བར་ཡོངས་སུ་གཟུང་བར་བྱ་བ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། ཡོད་པ་ཙམ་ལ་བརྟེན་ན་ཡང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1089 བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འབྲས་བུ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ཡང་། མ་གྲུབ་པ་ལ་ཡོད་ཆོས་མེད། །གཉི་ག་ལ་བརྟེན་འཁྲུལ་པ་དང་། །མེད་པའི་ཆོས་ནི་འགལ་འགྱུར་ན། །ཡོད་དེ་ ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་བྱ་ཡིན། །ཡོད་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་དེའི་གཏན་ཚིགས་ཐམས་ཅད་སྐྱོན་གྱི་རིགས་གསུམ་ལས་མི་འདའ་སྟེ། མ་གྲུབ་པ་དང་། འཁྲུལ་པ་དང་། འགལ་བའོ། །དེ་ལ་གལ་ཏེ་དངོས་པོའི་ ཆོས་གཏན་ཚིགས་སུ་འདོད་པ་དེ་དེ་ཇི་ལྟར་དང་དངོས་པོར་མི་འདོད་དེ། འགའ་ཞིག་ལ་བལྟོས་ནས་རང་གི་ངོ་བོ་ཉིད་ཆོས་ཆོས་ཅན་ལས་ཐ་དད་པ་ལྟ་བུར་བསྟན་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ དང་ཆོས་ཅན་བརྗོད་པའི་སྒྲ་དག་གིས་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ལ་ནི་ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་འདི་ནི་ཚད་མ་རྣམ་འགྲེལ་དུ་བསྟན་ཟིན་ཏོ། །ཅི་སྟེ་གཉི་གའི་ཆོས་བརྗོད་ དོ་ཞེ་ན་ཡང་མ་ཡིན་པ་མ་ཡིན་པས་ན་དངོས་པོ་ལ་ནི་བརྟེན་པའི་ལྡོག་པ་ཙམ་ནི་མེད་པ་ལ་ཡང་མི་འགལ་བའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ ལུས་མེད་པ་ཉིད་ནི་ཉེ་བར་བརྗོད་པ་མེད་པ་ལ་ཡང་འགྱུར་བ་བཞིན་ནོ། །ཉེ་བར་བརྗོད་པ་མེད་པ་ནི་མེད་པའི་ཕྱིར་དགག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཅི་ད་ནི་དེ་སྒྲུབ་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནམ། 2-1090 དེ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ད་ནི་ཇི་ལྟར་དགག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ཏེ། དགག་པ་ནི་སྒྲུབ་པ་ལོག་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་དགག་པ་ནི་ཡོངས་སུ་ཆད་པ་ཁོ་ ན་ལ་གནས་པར་འདོད་པ་དེའི་ཕྱིར་ཉེ་བར་བརྗོད་པ་མེད་པ་ལ་ནི་ལུས་ཅན་ཉིད་མ་ཡིན་པ་ལ་སོགས་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཀྱེ་མ་བརྡ་ལས་བྱུང་བ་འདོད་པ་ཙམ་གྱི་ རྗེས་སུ་བྱེད་པའི་དོན་ངེས་པར་འདོད་པའི་ཉོན་མོངས་པ་འདི་ནི་དཀའ་བས་འཚོ་སྟེ། དེའི་བྲང་བརྡུངས་ཤིང་ཆོ་ངེས་བཏབ་ཀྱང་འཇིག་རྟེན་མི་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ། །བརྡ་ཇི་ལྟ་བ་བཞིན་རྟོགས་པའི་ ཕྱིར་དང་། སྒྲ་སྦྱོར་བའི་དགོངས་པ་ཡང་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་པ་དང་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་གཉི་གར་ཡང་མི་རྟོགས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་རྟོགས་པ་ཡང་ བརྡ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་ཡིན་ལ། དེ་ནི་གཞན་དུ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་དེ་རྣམ་པར་བཅད་པ་ཙམ་དེ་ནི་གཉི་གར་ཡང་ཡོད། སྲིད་པའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པ་སྲིད་ པའི་དགོས་པས་ཐོབ་པའི་གོ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་བདག་གིར་བྱེད་པར་ཇི་ལྟར་འགྱུར། ཤེས་བྱ་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་ཆོས་རྣམ་པར་བཅད་པའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་པ་དག་ཀྱང་ཅི་ཞིག་ལྟར་དངོས་པོ་མེད་པ་དག་ལ་ཡང་བློས་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་ཕྱིར་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ

【現代漢語翻譯】眾生不會衰敗。因此，不應完全執著于不被魔所食，因為僅僅依靠存在本身就具有成就的能力。需要成就的本身不是目的，因為它沒有結果。此外：未成立者無有法，二者若依則生錯，若無有法轉成違，有者如何成所立？對於需要成立的有，其所有理由都離不開三種過失：未成立、錯謬和相違。如果將事物的法視為理由，那麼它如何既是事物又不被視為事物呢？這就像相對於某些事物，顯示其自性與法和有法不同。在《量釋論》中已經闡明，用表達法和有法的詞語所表達的內容沒有任何區別。如果說表達的是二者的法，那也不行，因為並非不成立，所以對於事物來說，僅僅依靠反面並不與無相違，例如，『非有身者』這個詞，對於沒有身體的事物也適用。如果說沒有近取，因此不是否定的對象，那麼，現在它是成立的對象嗎？如果說也不是，那麼，現在它如何不是否定的對象呢？因為否定是成立的反面。如果認為否定僅僅存在於完全斷滅之中，因此對於沒有近取的事物來說，不存在非有身等等，那麼，唉，這種僅僅追隨約定俗成，並執著于必須理解的意義的煩惱是難以忍受的。即使捶胸頓足、哀號哭泣，世間也不會因此而改變。因為要如實理解約定俗成，並且語言表達的意圖也僅限於此。由於與意願沒有區別，因此二者都無法理解。從那之中理解也依賴於約定俗成，而這在其他方面也是一樣的。因此，那種僅僅是區分的事物，二者都存在。如何能擁有進入存在的非一致方面的，由存在的必要性所獲得的理解呢？對於知識等法的非區分自性，又該如何看待呢？因為即使對於不存在的事物，心也能進行區分，因此並非不共。

【English Translation】 Beings will not perish. Therefore, one should not be completely attached to not being devoured by demons, because merely relying on existence itself has the power to accomplish. The very thing to be accomplished is not the goal, because it has no result. Furthermore: That which is not established has no dharma, If both are relied upon, error arises, If the dharma of non-existence becomes contradictory, How can the existent be the object to be proven? For that which needs to be proven, all its reasons do not go beyond the three kinds of faults: unestablished, erroneous, and contradictory. If the dharma of a thing is considered as a reason, then how is it both a thing and not considered a thing? This is like showing that, relative to some things, its own nature is different from the dharma and the subject of the dharma. In the Pramāṇavārttika (Commentary on Valid Cognition), it has already been explained that there is no difference in what is expressed by the words that express the dharma and the subject of the dharma. If it is said that the dharma of both is expressed, that is also not the case, because it is not unestablished, so for a thing, merely relying on the opposite does not contradict non-existence, for example, the word 'non-corporeal' also applies to things without a body. If it is said that there is no proximate grasping, therefore it is not an object of negation, then, is it now an object of establishment? If it is said that it is not either, then, how is it not an object of negation? Because negation is the opposite of establishment. If it is thought that negation exists only in complete annihilation, therefore for things without proximate grasping, there is no non-corporeal nature, etc., then, alas, this affliction of merely following convention and clinging to the meaning that must be understood is unbearable. Even if one beats one's breast and wails, the world will not change because of it. Because one must understand convention as it is, and the intention of linguistic expression is limited to that. Since there is no difference from intention, both cannot be understood. Understanding from that also depends on convention, and that is the same in other respects. Therefore, that which is merely a distinction exists in both. How can one possess the understanding obtained by the necessity of existence, which enters into the non-concordant aspects of existence? How should one regard the non-distinctive nature of the dharmas of knowledge, etc.? Because even for non-existent things, the mind can make distinctions, therefore it is not uncommon.

་དེ་དག་ཀྱང་འདིས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1091 དེ་རང་གི་ཚིག་གིས་གཉི་གའི་ཆོས་སུ་སྨྲས་པས་འདི་ཡོད་པ་ལས་གཞན་ལ་ཡང་འཇུག་པ་དང་། ཡོད་པ་ལ་ཡང་མི་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་ན་ཇི་ལྟར་བསྙོན་པ་མ་ཡིན། འཁྲུལ་པ་ནི་མི་ མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པས་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་གང་ཡང་རུང་བ་ལ་སོགས་པ་དག་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་གཉི་གའི་ཆོས་ཡིན་ཡང་སྐྱོན་མེད་ དོ། །ཕྱོགས་ཉིད་ནི་འཁྲུལ་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདིར་གང་ཞིག་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སུ་གཏོགས། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མེད་པའོ། །འོ་ན་ད་ཇི་ལྟར་གཏན་ཚིགས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་མི་ འཇུག་པ་གཉི་གའི་ཆོས་སུ་འགྱུར། གཏན་ཚིགས་ཀྱི་མི་འཁྲུལ་པ་ཕྱོགས་དང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ལ་བལྟོས་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོར་གནས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཕྱོགས་མ་ གཏོགས་པའི་བྱས་པ་མི་རྟག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་རྣམ་པར་གཞག་པས་བསྟན་པར་བྱ་བ་ནི་མ་ཡིན་གྱི། འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། བྱས་པ་ཐམས་ཅད་མི་ རྟག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་འོངས་པའི་ཁྱབ་པ་ཉིད་ཚད་མས་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་གྲུབ་ན་ཆོས་དེའི་གོ་བར་བྱེད་པར་འགྱུར་གྱི་གཞན་དུ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1092 གང་ཞིག་སྐྱེས་བུས་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པ་དེ་ཕྱོགས་ཡིན་པས་ན་གང་འཁྲུལ་པའི་ཡུལ་དུ་མཐོང་བ་དེ་ཉིད་དེས་ཕྱོགས་སུ་བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། སྐྱེས་བུའི་འཇུག་པ་ནི་དངོས་པོ་གཞན་གྱི་དབང་མ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་ལ་ནི་མངོན་སུམ་ལ་སོགས་པས་གནོད་པ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཚད་མ་ལ་ཚད་མ་གཞན་གྱིས་གནོད་ན་དེ་ཚད་མ་མ་ཡིན་པར་ཐལ་བའི་ ཕྱིར་རོ། །མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལ་གནོད་ན་དེའི་མཚན་ཉིད་སུན་ཕྱུང་བར་འགྱུར་རོ། །ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གནོད་པ་མེད་པ་ཡང་མཚན་ཉིད་ཡིན་ན་དེའི་མཚན་ཉིད་མི་ངེས་པ་ཅན་ཉིད་ཡིན་ ལ། དེ་ལྟ་ན་ཡང་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གང་གི་དོན་དུ་མི་འཁྲུལ། བསམ་པ་གང་ཞིག་གང་གིས་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་ལ་གང་ཞིག་གང་གིས་ཁྱབ་ པའམ་མ་ཁྱབ་པ་དེའི་གོ་བར་བྱ་བའམ་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་སྐྱེས་བུའི་འདོད་པས་དངོས་པོའི་ཆོས་རྣམ་པར་གནས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་གི་ཚེ་འདི་ཕྱོགས་སུ་བྱེད་པ་དེའི་ ཚེ་མི་འཁྲུལ་ལ་གཞན་གྱི་ཚེ་དེས་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་ཤིན་ཏུ་རྣམ་པར་དག་པའི་ཚད་མ་ཡིན་ནོ། །དངོས་པོ་ཙམ་ཁྱབ་པའི་དོན་རྣམ་པར་བཅད་པ་མེད་པའི་ཆོས་ཡོད་པ་ལ་གཏན་ཚིགས་སུ་བརྗོད་ན་ནི་དེའི་གཏན་ཚིགས་འགལ་བར་འགྱུར་ཏེ། 2-1093 རྣམ་པར་བཅད་པ་དེ་ནི་དངོས་པོ་འགའ་ལ་ཡང་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་དང་། དངོས་པོ་མེད་པ་མཐའ་དག་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ད

【現代漢語翻譯】這些也都是由它（指前面的論述）所闡述的。 2-1091 由於它以自身的言辭宣說了二者的法，因此從存在的事物可以推及其他事物，並且對於存在的事物也不會產生錯亂，所以怎麼能否定它呢？錯亂是因為涉及不一致的方面。因此，無論與某一方面一致的方面是什麼，都不會涉及不一致的方面，所以即使是二者的法也沒有過失。如果說方面本身不是錯亂的對象，那麼這裡什麼屬於不一致的方面呢？是沒有需要證明的事物。那麼，為什麼論式不涉及不一致的方面會變成二者的法呢？論式的不錯亂並不依賴於與某一方面一致的方面的區分，因為它存在於事物之中。如果不設立『除了方面之外，所作的事物都是無常的』這樣的論式，那麼需要通過設立論式的不存在而顯示的就不是它了。那麼是什麼呢？是『所有所作的事物都是無常的』，這種由事物本身的力量而產生的周遍性，需要通過量（pramana）來顯示。如果這樣成立，那麼就會理解那個法，否則就不會。 2-1092 凡是人想要證明的事物就是方面，因此凡是被認為是錯亂的對象，那個人就會把它作為方面，因為人的行為不受其他事物的支配。對於推論的對象來說，沒有現量等妨害，因為如果一個量被另一個量妨害，那麼它就不是量了。如果妨害了定義，那麼那個定義就會被駁倒。如上所述。如果不存在妨害也是定義，那麼那個定義就是不確定的。即使那樣，由於它不能被理解，所以它不會對任何事物產生錯亂。什麼樣的想法會通過什麼來證明呢？因此，對於事物來說，什麼被什麼周遍或不周遍，就應該理解什麼或不理解什麼，所以事物的法不是由人的意願來決定的。當它被作為方面時，它就不會錯亂，而在其他時候它會錯亂，因此它是非常清凈的量。如果對於僅僅周遍事物的意義，沒有進行區分的法存在，而把它說成是論式，那麼那個論式就會變成相違， 2-1093 因為那種區分在任何事物中都不可能存在，並且存在於所有不存在的事物中。

【English Translation】 These are also explained by it (referring to the previous discussion). 2-1091 Since it speaks of the dharma of both with its own words, it can be applied from what exists to other things, and it is not confused about what exists, so how can it be denied? Confusion is because it involves inconsistent aspects. Therefore, whatever aspects are consistent with one aspect, they do not involve inconsistent aspects, so even if it is the dharma of both, there is no fault. If the aspect itself is not the object of confusion, then what belongs to the inconsistent aspect here? It is the absence of something to be proven. Then, how does the reason not involving the inconsistent aspect become the dharma of both? The reason's non-confusion does not depend on the distinction of aspects consistent with one aspect, because it exists in the thing itself. If the reason 'except for the aspect, what is made is impermanent' is not established, then what needs to be shown by establishing the absence of the reason is not it. Then what is it? It is 'all that is made is impermanent,' this pervasiveness that comes from the power of the thing itself needs to be shown by pramana ( प्रमाण, pramāṇa, valid cognition, valid cognition). If it is established in this way, then that dharma will be understood, otherwise it will not. 2-1092 Whatever a person wants to prove is the aspect, therefore whatever is seen as the object of confusion, that person will make it the aspect, because a person's actions are not controlled by other things. For the object of inference, there is no harm from direct perception, etc., because if one pramana is harmed by another pramana, then it is not a pramana. If it harms the definition, then that definition will be refuted. As mentioned above. If the absence of harm is also a definition, then that definition is uncertain. Even so, since it cannot be understood, it will not confuse anything. What kind of thought will be proven by what? Therefore, for things, what is pervaded or not pervaded by what, one should understand what or not understand what, so the dharma of things is not determined by a person's intention. When it is made the aspect, it will not be confused, and at other times it will be confused, therefore it is a very pure pramana. If for the meaning of merely pervading things, a dharma without distinction exists, and it is said to be a reason, then that reason will become contradictory, 2-1093 Because that distinction cannot exist in any thing, and it exists in all non-existent things.

ེའི་ཕྱིར་ཆོས་རྣམ་པ་འདི་གསུམ་ཀ་ཡང་ཡོད་པ་བསྒྲུབ་པ་ ལ་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་བསྟེན་པ་མ་ཡིན་ལ་རྣམ་པ་གཞན་ཡང་མི་སྲིད་དོ། །དེས་ན་ཡོད་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཙམ་ཁྱབ་པའི་དངོས་པོའི་ཆོས་ལ་འདི་སྒྲུབ་པར་ བྱེད་པ་ཉིད་ཡིན་པ་ལ་ནི་ཡོད་པར་གྲུབ་པའི་ཆོས་ཅན་ལ་སྤྱི་མ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ལ། གལ་ཏེ་རྣམ་པ་ཇི་ལྟར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་དེས་ཁྱབ་པ་དེས་ནི་འགལ་བ་དང་ མ་ངེས་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐལ་བ་དེར་མི་འགྱུར་རོ། ། དེ་ལྟར་རང་བཞིན་གྱི་མཚན་ཉིད་རྣམ་པ་འདི་གཉིས་ནི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ལ། དེ་ཉིད་རང་གི་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་ལས་བཟློག་ པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་འགལ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམ་པ་བཞི་བཤད་དོ། །ཁྱད་པར་དང་སྤྱི་ན་མ་ངེས་པ་དག་ཀྱང་ངེས་པར་སྨྲ་བ་བསལ་བའི་ཕྱིར་གཉིས་ ཏེ། དེ་ཡང་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་བའི་སྐབས་སུ་བབ་པ་ན་བཤད་པར་བྱའོ། །གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་ལྡོག་པ་གཙོར་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་རྣམ་པ་གསུམ་བཤད་དོ། །འདི་ལྟར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བའི་སྒོ་ནས་ནི་གཏན་ཚིགས་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། 2-1094 མི་རྟག་ཉིད་ལས་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བ་མ་ཡིན་པ་ཉིད་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་ལས་ནི་རྟོགས་པར་མི་འགྱུར་ཏེ་ལྡོག་པ་མེད་པས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་འབའ་ཞིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ ཞེ་ན། འོ་ན་རེག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྟག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལ་འགྱུར་རོ། །མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ལ་ཡང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གཙོ་བོ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་དང་། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་འགའ་ལ་མེད་པའི་ཕྱིར་ན་འདིར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་སྟོབས་དང་ལྡན་ཞིང་ལྡོག་པ་སྟོབས་ཆུང་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་བརྩལ་མ་ཐག་ཏུ་ འབྱུང་བ་ཡིན་ཏེ། མི་རྟག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མཐའ་དག་ལས་མ་ལོག་པའི་ཕྱིར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་འོ་ན་ནི་གང་བྱས་པ་དེ་ ནི་མི་རྟག་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་རྟག་པ་རྣམ་པར་བཅད་པས་གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་པར་འདོད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མཐའ་དག་ལས་ལྡོག་པར་བསྟན་པར་མི་ ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེས་ན་འདི་ཡོད་པ་ཙམ་དང་མཉམ་པ་དང་གཙོ་ཆེ་བས་རྟོགས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གཙོ་བོ་མ་ཡིན་ཡང་བཟློག་པས་ཁྱབ་ན་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ་དཔེར་ན་སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ། 2-1095 རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེའི་ཕྱིར་གང་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བ་དེ་ནི་མི་རྟག་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་དེ་ལྟར་རྟག་པ་རྣམ་པར་བཅད་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཏན་ཚིགས་ གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། སྒྲ་དང་ས་ཕྱོགས་ལ་སོགས་པར་རྟོགས་པ་དང་མེ་མེད་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པར་བཅད་པས་ལྡོག་པ་རྟོགས་ན་ངག་འདིའི་ནུས་

【現代漢語翻譯】因此，爲了證明這三種法都存在，不能依賴於推理的特徵，也不可能有其他方式。因此，如果存在，就不需要證明。僅僅是普遍存在的法，就足以證明這一點，對於已成立存在的有法者來說，普遍性並非不成立。如果以某種方式證明的法是普遍的，那麼它既不是矛盾的，也不是不確定的，因此不會變成謬論。因此，這兩種自性特徵就是推理。爲了表明推理本身與它的普遍性相反，與需要證明的事物相矛盾，所以解釋了四種方面之法。爲了消除特殊和普遍的不確定性，所以說了兩種。當涉及到似是而非的推理時，將會解釋。因為推理主要證明了反面，所以解釋了三種方面之法。像這樣，不能通過隨同的方式來理解推理，因為不能理解非由功用所生的無常。如果不能從這裡理解，那是因為沒有反面，只有隨同。如果這樣說，那麼『因為不可觸，所以是常』這句話就會變成這樣。不是的，因為即使在那句話中，隨同也不是主要的。如果這樣說，因為在相似的方面是普遍的，並且在一些不相似的方面不存在，所以在這裡隨同是強大的，而反面是弱小的。例如，就像『剛剛產生，所以是無常』這句話一樣。如果不能從所有不相似的方面返回，就不會改變。如果是這樣，那麼凡是造作的，都是無常的，這樣通過區分常法來理解。如果不是這樣，就不能表明已經從所有不相似的方面返回。因此，這不能僅僅通過存在、相等和主要來理解。即使隨同不是主要的，如果被反面所遍及，也是存在的，例如『聲音是無常的，因為是由功用所生』這句話。因此，凡是由功用所生，都是無常的，這樣通過區分常法來理解推理。通過在聲音和地方等處理解，以及通過區分沒有火等來理解反面，這個語句才具有力量。

【English Translation】 Therefore, in order to prove that all three of these dharmas exist, one cannot rely on the characteristics of reasoning, nor is any other way possible. Therefore, if it exists, there is no need to prove it. Merely the universally existing dharma is sufficient to prove this point, and for a subject that has been established to exist, universality is not unestablished. If the dharma to be proven in some way is universal, then it is neither contradictory nor uncertain, and therefore it will not become a fallacy. Therefore, these two characteristics of self-nature are reasoning. To show that reasoning itself, contrary to its universality, contradicts what needs to be proven, the four aspects of dharma are explained. To eliminate the uncertainty of the specific and the general, two are stated. When it comes to fallacious reasoning, it will be explained. Because reasoning mainly proves the opposite, three aspects of dharma are explained. Like this, reasoning cannot be understood through the way of concomitance, because the impermanence of not being produced by effort cannot be understood. If it cannot be understood from this, it is because there is no opposite, only concomitance. If you say so, then the statement 'because it is intangible, therefore it is permanent' will become like this. No, because even in that statement, concomitance is not the main thing. If you say so, because it is universal in similar aspects and does not exist in some dissimilar aspects, here concomitance is strong and the opposite is weak. For example, like the statement 'it arises immediately, therefore it is impermanent.' If it cannot return from all dissimilar aspects, it will not change. If that is the case, then whatever is made is impermanent, thus understanding by distinguishing the permanent. If it is not like this, it cannot be shown that it has returned from all dissimilar aspects. Therefore, this cannot be understood merely through existence, equality, and being primary. Even if concomitance is not primary, if it is pervaded by the opposite, it exists, for example, the statement 'sound is impermanent because it is produced by effort.' Therefore, whatever is produced by effort is impermanent, thus understanding reasoning by distinguishing the permanent. By understanding in sound and places, etc., and by distinguishing the absence of fire, etc., the opposite is understood, and this statement has power.

པ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ དག་ལས་ཐ་དད་པ་ཙམ་ནི་གོ་བར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། འོན་ཀྱང་འདི་ལ་འདི་ཉིད་ཡིན་གྱི་གཞན་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་སྤྱི་དེ་ཉིད་མི་མཐུན་པ་དང་མ་འདྲེས་པར་གོ་བར་ བྱ་བ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་དེ་དག་གདོན་མི་ཟ་བར་གཞན་དང་མ་འདྲེས་པར་གོ་བར་བྱ་བ་ཡིན་ན་དེ་ཙམ་གྱིས་འབྲས་བུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་དེ་དག་གི་གཞན་དང་ མ་འདྲེས་པ་དེ་ཉིད་གོ་བར་བྱ་བར་འགྱུར་མོད། བར་གྱི་སྤྱི་ཅི་ཞིག་བྱ་ཞེས་ལྡོག་པ་བསྒྲུབས་པས་སྟོན་པར་བྱེད་དོ། །འོ་ན་རྒྱུ་ནུས་པས་འབྲས་བུ་སྐྱེ་བའི་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་ གང་ཡིན་པ་དེ་ཇི་ལྟར་གཏན་ཚིགས་རྣམ་པ་གསུམ་གྱི་ནང་དུ་འདུ་ཞེ་ན། ནུས་པའི་རྒྱུ་ཡིས་འབྲས་སྐྱེ་བར། །རྗེས་སུ་དཔོག་པ་གང་ཡིན་པ། །དོན་གཞན་ལ་ནི་མི་ལྟོས་ཕྱིར། །དེ་ནི་རང་བཞིན་ཡིན་པར་བརྗོད། ། 2-1096 འདི་ཡང་ཇི་ལྟར་ཉེ་བ་ལས་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པ་ནི་ངོ་བོ་དེ་ཙམ་དང་འབྲེལ་བའི་རང་བཞིན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ནི་རྒྱུ་ཚོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པར་རུང་བ་ཉིད་འགའ་ ཞིག་རྗེས་སུ་དཔོག་ལ། རུང་བ་ཉིད་ཀྱང་ཚོགས་པ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བ་ཡིན་པས་ན་རང་བཞིན་དུ་གྱུར་པ་ཁོ་ན་ཡིན་ནོ། །ཡང་ཅིའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ཚོགས་པ་ལས་འབྲས་བུ་ཁོ་ན་ རྗེས་སུ་དཔོག་པར་མི་བྱེད་ཅེ་ན། གང་གི་ཕྱིར་རྒྱུའི་རྗེས་ཚོགས་པ་དག་ཁོ་ནས་རང་གི་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། འབྲས་བུ་སྐྱེ་བ་ནི་ཚོགས་པ་ལས་སྐྱེ་བ་ ཅན་གྱི་ནུས་པ་རྣམས་ཀྱི་འགྱུར་བ་ལ་བལྟོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །བར་འདིར་གེགས་བྱེད་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་འབྲས་བུ་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །རུང་བ་ཉིད་ནི་རྫས་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པའི་ ཕྱིར་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་ལ་འགལ་བ་མེད་དོ། །རྒྱུ་ཚོགས་པ་འདི་ནུས་པ་ཕྱི་མ་ཕྱི་མར་འགྱུར་བས་འབྲས་བུ་སྐྱེད་པར་ནུས་པ་ཡིན་ཏེ། ནུས་པ་འགྱུར་བའི་རྐྱེན་བལྟོས་པར་བྱ་བ་གཞན་ མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ནུས་པ་སྐྱེ་བ་ནི་རང་གི་རིགས་སྔ་མ་ཙམ་གྱི་རྒྱུ་རྐྱེན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཚོགས་པའི་རུང་བ་ཉིད་ནི་གཞན་ལ་མི་ལྟོས་པ་ཞེས་བྱའོ། །རུང་བ་ཉིད་ཀྱང་རྒྱུ་ཚོགས་པ་དག་ཁོ་ནས་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་དེ། 2-1097 མ་ཚོགས་པ་ལ་ནི་ཤིན་ཏུ་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ལས་འབྲས་བུ་དཔོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པ་མ་མཐོང་ཡང་ལྷག་མ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ ལུས་དང་དབང་པོ་དང་བློ་དག་ལས་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་བཞིན་ནོ། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ནི་བདག་དང་བདག་གིར་མངོན་པར་ཞེན་པ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཡིན་ཏེ། ང་དང་ངའི་ཞེས་མ་མཐོང་བ་ལ་རྗེས་སུ་ཆགས་པ་དང་ཁོང་ཁྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པ་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་མེད་པར་ཉེས་པ་རྣམས་མི་ས

【現代漢語翻譯】爲了圓滿一切。從這些中，僅僅理解差異是不夠的。然而，應該理解為『這個就是這個，不是其他的』，這樣才能理解共同點本身，使其不混淆、不相同。如果這些無疑地要理解為與其他不混淆，那麼僅僅理解它們與其他不混淆就足以圓滿結果。中間的共同點有什麼用呢？』通過建立反證來證明。那麼，通過原因的力量產生結果的推論，如何包含在三相推理中呢？通過力量的原因產生結果的推論，因為它不依賴於其他事物，所以被稱為自性。這又是如何不依賴於近取，而自性僅僅與事物本身相關呢？對於此，可以推斷出集合的原因能夠產生結果。能夠產生結果也僅僅與集合相關，因此它本身就是自性。為什麼不從原因的集合中僅僅推斷出結果呢？因為原因的集合本身並不能產生自己的結果，結果的產生依賴於集合所產生的力量的變化。因為在這裡可能會有阻礙，所以不能推斷出結果。能夠產生結果不依賴於其他事物，因此推論沒有矛盾。這個原因的集合能夠通過後續的力量變化來產生結果，因為力量的變化不需要依賴其他條件。力量的產生僅僅是先前同類事物的因緣，因此集合的能夠產生結果被稱為不依賴於其他事物。能夠產生結果也僅僅能從原因的集合中推斷出來。對於不集合的事物來說，因為沒有力量，所以不能從中推斷出結果。即使沒有看到進入不同的一方，也仍然具有剩餘，例如從身體、感官和智慧中推斷出貪慾等。貪慾等以對自我和我所的執著為先導，因為對於沒有看到『我』和『我的』的事物，就不會有貪戀和憤怒。如果沒有不正確的作意，就不會有罪過。

【English Translation】 For the sake of complete fulfillment. It is not enough to merely understand the differences among these. However, one should understand that 'this is this, not something else,' so that the commonality itself is understood without being confused or dissimilar. If these are undoubtedly to be understood as not being confused with others, then merely understanding their non-confusion with others is sufficient for the complete fulfillment of the result. What is the use of the intermediate commonality?' It is proven by establishing a reductio ad absurdum. Then, how is the inference that results arise from the power of causes included within the three modes of reasoning? The inference that results arise from the power of causes, because it does not depend on other things, is said to be of the nature of self. How is it that not depending on proximity is the nature of self, which is related only to the entity itself? In this case, one can infer that the collection of causes is capable of producing results. The capability of producing results is also related only to the collection, and therefore it is only of the nature of self. Why is it that one does not infer only the result from the collection of causes? Because the collection of causes alone does not produce its own result; the production of the result depends on the change in the powers that arise from the collection. Because there may be obstacles here, the result is not inferred. The capability of producing results does not depend on other substances, so there is no contradiction in the inference. This collection of causes is capable of producing results through subsequent changes in power, because the change in power does not need to depend on other conditions. The arising of power is only the causal condition of its own prior kind, so the capability of the collection is called not depending on others. The capability is also inferred only from the collection of causes. For things that are not collected, because there is no power, the result is not inferred from them. Even if one does not see entering into a dissimilar side, it still possesses a remainder, such as inferring attachment and so forth from the body, senses, and intellect. Attachment and so forth are preceded by manifest clinging to self and what belongs to self, because for things where 'I' and 'mine' are not seen, there is no attachment or anger. Without improper attention, faults do not occur.

ྐྱེ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ལུས་ ལ་སོགས་པ་རྒྱུ་ཉིད་ཡིན་ཡང་འབའ་ཞིག་པ་རྣམས་ལ་ནུས་པ་མེད་པས་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པ་མ་མཐོང་དུ་ཟིན་ཀྱང་རྟགས་འདི་ལྷག་མ་དང་ལྡན་པའི་འཁྲུལ་པ་ཡིན་ནོ། །འོ་ ན་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུར་མ་གྱུར་པ་གཞན་རོ་ལ་སོགས་པས་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་རྟོགས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ཡང་། ཚོགས་པ་གཅིག་ལ་རག་ལས་པའི། །གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ རོས་རྟོགས་པ། །རྒྱུ་ཆོས་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ། །དུ་བས་བུད་ཤིང་འགྱུར་བ་བཞིན། །དེ་ཡང་རྒྱུ་དེ་ལྟ་བུ་ཁོ་ན་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་དོ། །རོའི་རྒྱུ་ནི་གཟུགས་ཀྱི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་ནུས་པ་ཞུགས་པའི་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ཡིན་ཞིང་རོ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དེ། 2-1098 མེ་བུད་ཤིང་འགྱུར་བའི་ཁྱད་པར་གྱི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་ལྷན་ཅིག་བྱེད་པའི་རྐྱེན་ཡིན་ཞིང་དུ་བ་བསྐྱེད་པ་བཞིན་ནོ། །འདི་ལྟར་རང་གི་རྒྱུ་འབྲས་བུ་བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་ལ་མངོན་དུ་ ཕྱོགས་པ་མེད་ན་རོ་མེད་པ་ཉིད་གཟུགས་ཀྱི་ཉེ་བར་ལེན་པ་རྣམས་ཀྱི་འཇུག་པའི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །རོའི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་འཇུག་པ་དེ་ཡང་གཟུགས་ཀྱི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་འཇུག་པའི་ ལྷན་ཅིག་བྱེད་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་རྒྱུ་ཇི་ལྟ་བུ་ལས་བྱུང་བའི་རོས་དེ་ལྟ་བུ་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་བྱེད་པ་ན་གཟུགས་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ཡང་འདས་ པ་དང་འདུས་གཅིག་པ་རྣམས་རྟོགས་ཀྱི། མ་འོངས་པ་རྣམས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེའི་འབྲས་བུའི་རྟགས་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ། །འདིས་ནི་གྲོག་མ་མཐོང་བ་དང་ཉ་འཕར་ བ་ལ་སོགས་པ་ལས་ཆར་པ་ལ་སོགས་པ་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་ཡང་ཆར་པའི་རྒྱུ་འབྱུང་བ་འགའ་ཞིག་གིས་ནི་གྲོག་མ་ལ་སོགས་འཁྲུག་པ་ལ་སོགས་པའི་ རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །གཟུགས་ལས་རེག་པ་རྗེས་སུ་དཔོག་པ་ནི་འབྲས་བུའི་རྟགས་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ཏེ། གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནི་འབྱུང་བ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་བ་ལང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རྭ་ཅན་ཡིན་ནོ། ། 2-1099 ཞེས་བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ལ་ཡང་། ཚོགས་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡི། །རྒྱུ་ནི་ཚོགས་པ་ཅན་ཡིན་པས། །དེ་དག་མེད་ན་དེ་མེད་ཕྱིར། །བ་ལང་ཉིད་ལས་རྭ་ ཅན་ཡིན། །ལྐོག་ཤལ་དང་རྭ་ལ་སོགས་པའི་ཚོགས་པ་ནི་བ་ལང་ཡིན་ནོ། ། དེའི་ཕྱིར་ཚོགས་པ་རྣམ་པར་གཞག་པ་འདི་ནི་ཚོགས་པ་ཅན་གྱི་རྒྱུ་མཚན་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་མེད་ན་མི་ འབྱུང་ལ། ཡོད་ན་རང་གི་རྒྱུ་མཚན་ཉེ་བར་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་བ་ལང་ཉིད་ལས་རྭ་ཅན་ལ་སོགས་པ་རྟོགས་པ་ནི་འབྲས་བུའི་རྟགས་ལས་སྐྱེས་པ་ཡིན་ནོ། །ཆུ་ཡི་བདག་ཉིད་དེ་ འདྲ་བ། །གཞི་ལས་མངོན་པར་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། །དེའི་འབྲས་ཡིན། ཆུ་བརྟན་པ་མཐོང་ནས་གཏིང་མ

【現代漢語翻譯】因為生。身體等雖然是因，但僅僅是這些沒有能力，即使沒有看到進入不一致的一面，這個征相也是具有剩餘的錯誤。那麼，沒有成為因和果的其他味道等如何認知色等呢？那也是：依賴於一個集合的，色等通過味道來認知，這是隨順於因法的推測，就像煙隨順於木柴的變化一樣。那也是僅僅隨順於那樣的因進行推測。味道的因是具有色之近取能力的俱生緣，並且產生味道，就像火是木柴變化的特殊近取因和俱生緣，並且產生煙一樣。像這樣，如果自己的因沒有明顯地趨向于產生果，那麼沒有味道本身就是色的近取因的進入之因。味道的近取因的進入也是具有色之近取因進入的俱生緣，因此，從什麼樣的因產生的味道，就隨順於推測那樣的味道，從而推測色。對於那樣的味道，可以認知過去和聚集在一起的事物，但不能認知未來，因為那是錯誤的。因此，這是從它的果的征相中產生的。這也就說明了從看到螞蟻和魚跳躍等來推測下雨等，對於那些，下雨的因，一些要素是螞蟻等騷動的因。從色推測觸覺是從果的征相中產生的，因為色等依賴於要素。那麼，『因為是牛，所以有角』是什麼意思呢？對於那樣的：集合的分別，因是具有集合的，如果那些不存在，它就不存在，因此，從牛本身推測有角。鬃毛和角等的集合是牛。因此，這個集合的分別是因為具有集合的理由，如果那些不存在，它就不會產生，如果存在，它就會清楚地顯示自己的理由，因此，從牛本身認知有角等是從果的征相中產生的。水的自性是那樣的，因為從地基中顯現出來，所以是它的果。看到水的穩定，就推測深淺。

【English Translation】 Because of birth. Although the body and so on are causes, they alone have no power, and even if one does not see entering into the inconsistent side, this sign is a mistake with remainder. Then, how does one cognize form and so on by other tastes and so on that have not become cause and effect? That is also: depending on one assembly, form and so on are cognized by taste, this is inference following the cause-dharma, just as smoke follows the change of firewood. That is also to infer only following such a cause. The cause of taste is the co-emergent condition with the ability to take form as its proximate cause, and it produces taste, just as fire is the special proximate cause and co-emergent condition of the change of firewood, and it produces smoke. In this way, if one's own cause does not obviously tend to produce the effect, then the absence of taste itself is the cause of the entry of the proximate causes of form. The entry of the proximate cause of taste is also a co-emergent condition with the entry of the proximate cause of form, therefore, from what kind of cause the taste arises, one infers such a taste, thereby inferring form. For such a taste, one can cognize the past and the things that are gathered together, but one cannot cognize the future, because that is a mistake. Therefore, this arises from the sign of its effect. This also explains that from seeing ants and fish jumping and so on, one infers rain and so on, for those, the cause of rain, some elements are the cause of the disturbance of ants and so on. Inferring touch from form arises from the sign of the effect, because form and so on depend on the elements. Then, what does it mean to say, 'Because it is a cow, it has horns'? For that: the distinction of the assembly, the cause is having the assembly, if those do not exist, it does not exist, therefore, from the cow itself one infers having horns. The assembly of mane and horns and so on is a cow. Therefore, this distinction of the assembly is because of the reason of having the assembly, if those do not exist, it will not arise, if it exists, it will clearly show its own reason, therefore, cognizing having horns and so on from the cow itself arises from the sign of the effect. The nature of water is like that, because it manifests from the ground, so it is its effect. Seeing the stability of water, one infers the depth.

་མཐོང་ཡང་གཞི་ཡོད་པ་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཡང་འབྲས་བུའི་རྟགས་ལས་སྐྱེས་ པ་ཉིད་དེ། ཆུའི་བདག་ཉིད་དེ་འདྲ་བ་ནི་གཞི་དེ་ལས་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་ཕན་པ་ཉམས་སུ་མྱོང་བ་མེད་པར་ནི་དེ་ལས་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་ཐོབ་པར་མི་འཐད་པའི་ ཕྱིར་རོ། །ཕན་པ་དོན་གཞན་ཉིད་ཡིན་པ་ལ་ཡང་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལས་བདག་ཉིད་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྐྱེས་པའི་ཕྱིར་ཆུ་དེ་ལྟར་གནས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། 2-1100 ལྡན་པ་ལས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཇི་ལྟར་དེ་དེ་དག་གི་ལྡན་པ་ཡིན། དེ་དག་ལས་སྐྱེས་པའམ་འཕྲོད་པ་འདུ་བའི་ཕྱིར་ཡིན་གྲང་ན། དེ་ཇི་ལྟར་གཅིག་ཉིད་ལ་འཕྲོད་པ་འདུ་བའམ་སྐྱེ་ བར་མི་འགྱུར། དེ་ལ་ནུས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་སོ་སོ་ནུས་པ་མེད་པ་དེ་ནི་ཚོགས་ཀྱང་དེ་འདྲ་བ་ཁོ་ན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ལྡན་པས་དེ་དང་ལྡན་པར་མི་ འགྱུར་ཏེ། ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ལྷན་ཅིག་པ་ནི་དེ་ལས་གཞན་པའི་ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་པ་ལས་ཁྱད་པར་སྐྱེ་བའི་ཕྱིར་ནུས་པ་ཡིན་ནོ། །བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་དང་ སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པ་རྣམས་ཀྱི་ཕན་པ་དེ་གང་ཞིག་ཡིན་ཏེ། གང་གི་ངོ་བོ་གྲུབ་ཟིན་པས་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་གྱི་ངོ་བོ་བྱེད་ན་ཡང་དེ་ལ་ཕན་ བཏགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གཉི་ག་ལྟར་བྱེད་པ་པོ་མ་ཡིན་པ་ནི་ཅུང་ཟད་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱིས་ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་མང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེའི་ཕྱིར་ དངོས་པོའི་འབྲལ་བ་ཐམས་ཅད་ནི་སྐྱེད་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཉེ་བར་སྦྱོར་བའི་ཁྱད་པར་གྱི་དབང་གིས། རྣམ་པར་དབྱེ་བས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་ལས་རྣམ་པར་བཞག་པ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་མཁར་གཞོང་དང་ས་གཞི་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཀྱི་གཞིའི་དངོས་པོ་འདི་ཡང་རྒྱ་ཤུག་དང་ཆུ་ལ་སོགས་པ་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་ནུས་པ་ཉིད་དོ། ། 2-1101 དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་ལ་དེའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཐ་སྙད་ལ་སོགས་པ་ནི་བསྐྱེད་པར་བྱ་བ་དང་སྐྱེད་པར་བྱེད་པའི་དངོས་པོ་ཉིད་ཀྱིས་བྱས་པ་ཡིན་ཏེ། ལྡན་པ་ཡོད་ཀྱང་དེ་དག་མེད་ན་ མི་འབྱུང་བ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དང་། བརྒྱུད་པས་རྟོག་པ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གནས་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་གཞི་ཡིན་གྱི་སྐྱེད་པར་བྱེད་པས་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །གནས་པ་དོན་གཞན་དང་གཞན་ མ་ཡིན་པ་ཉིད་ནི་ཕན་པས་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །ལྟུང་བའི་གེགས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་གནས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གེགས་ཞེས་བྱ་བ་ཅི་ཞིག་གནས་པ་བྱེད་པ་པོས་དེའི་ལྟུང་བའི་གེགས་ བྱས་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་དོན་གཞན་མ་ཡིན་པ་ཉིད་དོ། །དོན་གཞན་ཉིད་ཡིན་ན་ནི་དེ་ཉིད་ལ་ཉེ་བར་སྦྱོར་བའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་ལྟུང་བའི་གེགས་ཡིན་ནོ། །གེགས་ཀྱིས་མི་ལྟུང་བ་ ལ་ཡང་དེས་གེགས་ཞ

【現代漢語翻譯】即使沒有直接看到，也能通過結果來推斷原因，這本身就是從結果的徵象中產生的。例如，水的本質就是從其根源中產生的。如果不能從中體驗到益處，那麼從中獲得暫時的特殊性是不合理的。關於益處是其他事物，前面已經解釋過了。如果說水的存在是因為從中產生了自身（བདག་ཉིད་）的特殊性，那麼情況就不是這樣。那麼是什麼呢？如果說是由於與（原因）相連而存在，那麼，它是如何與那些（原因）相連的呢？如果說是從那些（原因）中產生，或者說是結合在一起，那麼，為什麼它不會與同一個事物結合或從中產生呢？如果說因為它沒有能力，那麼，如果每個部分都沒有能力，那麼它們的集合也是一樣的，因此，相連並不能使它與（原因）相連，因為它不能提供幫助。而在一起的事物，由於能提供不同於其他事物的幫助，所以才具有能力。那麼，對於那些既不是被產生者也不是產生者的事物來說，它們之間的益處是什麼呢？因為它們的本質已經確立，所以它們不是行為。即使它們在做其他事物的本質，它們也沒有提供幫助。如果兩者都不是行為者，那麼僅僅做一點點也不能提供幫助，這已經多次解釋過了。因此，所有事物的分離，都是由於產生者的親近結合的特殊性所致。通過區分，原因和結果的事物才得以區分。因此，像陶器和土地等事物的根源本質，也是產生大麥和水等事物的能力。因此，對這些事物使用『本質』等術語，是由被產生者和產生者的事物本身所決定的，因為即使存在相連，如果它們不存在，事物也不會產生，並且通過傳遞進行推測是沒有意義的。之所以是根源，是因為它使事物存在，而不是因為它產生事物。關於存在是其他事物還是非其他事物，已經在關於益處的部分解釋過了。如果說是爲了阻止墜落而存在，那麼，所謂的『阻止』是什麼呢？如果使事物存在者阻止了它的墜落，那麼這就是非其他事物。如果是其他事物，那麼因為它與它親近結合，它如何能阻止墜落呢？即使通過阻止而不墜落，它也阻止了什麼呢？

【English Translation】 Even if not directly seen, inferring the cause from the result is itself born from the sign of the result. For example, the nature of water is produced from its source. If one cannot experience benefit from it, then it is unreasonable to obtain a temporary distinction from it. It has already been explained that benefit is something else. If it is said that the existence of water is due to the distinction of its own nature (བདག་ཉིད་) arising from it, then that is not the case. What then? If it is said to be due to being connected with (the cause), how is it connected with those (causes)? If it is said to arise from those (causes), or to be combined, then how does it not become combined or arise from the same thing? If it is said because it has no power, then if each part has no power, then their collection is also the same, therefore, being connected does not make it connected with (the cause), because it does not provide help. But a thing that is together, because it provides a distinction from other things that provide help, has power. What is the benefit for those things that are neither the produced nor the producer? Because their essence is already established, they are not actions. Even if they are doing the essence of other things, they have not provided help to it. If neither is an actor, then doing even a little does not provide help, as has been explained many times. Therefore, all separations of things are due to the distinction of the close combination of the producer. Through distinction, the things of cause and result are distinguished. Therefore, the root essence of things like pottery and earth is also the power to produce things like barley and water. Therefore, the use of terms such as 'essence' for these things is determined by the things of the produced and the producer themselves, because even if there is connection, if they do not exist, things will not arise, and it is meaningless to speculate through transmission. It is a root because it makes things exist, not because it produces things. Whether existence is other or non-other has been explained in the section on benefit. If it is said to exist in order to prevent falling, then what is meant by 'preventing'? If the one who makes things exist prevents its falling, then that is non-other. If it is other, then because it is closely combined with it, how can it prevent falling? Even if it does not fall by preventing, what does it prevent?

ེས་བྱ་བའི་དངོས་པོ་བྱས་སུ་ཟིན་ཀྱང་དངོས་པོ་འགྲོ་བའི་ཆོས་ཅན་བདག་ཉིད་དུ་གྱུར་པའི་ཁྱད་པར་ཉམས་པ་དང་སྐྱེས་པ་མེད་པ་དེ་གོ་ཅི་སྟེ་མི་ལྟུང་ཞེས་ བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པ་མཚུངས་སོ། །གེགས་ལས་ཁྱད་པར་གྲུབ་ན་དེ་ཡང་བདག་ཉིད་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོའི་དེ་ཁོ་ན་ཡིན་པས་ལྟུང་བའམ་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། །གཞན་དག་དེ་ལྟ་བུར་འགྱུར་བའི་བདག་ཉིད་བྱས་པ་ལ་ནི་གེགས་སུ་ཁས་མི་ལེན་ཏོ། ། 2-1102 དེའི་ཕྱིར་ལྟུང་བ་མེད་པ་གེགས་ཡིན་ན་དེ་ཇི་ལྟར་འགའ་ཞིག་གིས་བྱེད། དེ་རྣམ་པ་འགའ་ཞིག་ལྟར་བྱ་བ་ཡིན་ན་དངོས་པོ་མེད་པར་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། སྔ་མ་བཞིན་དུ་ཐལ་ བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་མེད་པ་ཞེས་བྱ་བ་འགའ་ཞིག་ཡོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་མེད་པ་བྱེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་དངོས་པོའི་བྱ་བ་འགོག་པ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་མི་བྱེད་ དོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེས་ན་དེ་ལྟུང་བར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་དེ་ལྟར་བརྗོད་པར་བྱ་བར་འགྱུར་ལ། དེ་ཡང་འདོད་པ་ཉིད་དོ། །དེའི་ལྟུང་བ་དེས་བྱས་པ་ནི་མ་ཡིན་ ཏེ། ལྟུང་བའི་ཆོས་ཅན་ཉིད་ཡིན་པས་རང་ཉིད་ལྟུང་བའི་ཕྱིར་ཏེ། གནམ་དུ་འཕངས་པ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟ་ཡིན་དང་དེ་ལ་ཅུང་ཟད་མི་བྱེད་པ་དེ་ཇི་ལྟར་དེའི་གནས་པར་བྱེད་པ་ཡིན། དེའི་ཕྱིར་འདི་གང་གིས་ཀྱང་གེགས་བྱས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་ནམ་ཡང་གནས་པར་མི་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ལྟུང་བའི་གེགས་ཞེས་བྱ་བས་ཀྱང་དངོས་པོ་སྐད་ཅིག་མ་རྣམས་ཀྱི་ཉེ་བར་ལེན་པ་དང་ ཡུལ་མཚུངས་པར་སྐྱེ་བར་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆུའི་དེ་འདྲ་བ་ནི་གཞི་ལས་སྐྱེ་བར་གྲུབ་བོ། །ཆུ་སྐྱར་ཡང་གནས་པ་ཆུ་ལ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་འབྲས་བུ་ཞེས་རྗེས་སུ་འཇུག་གོ ། 2-1103 ཆུ་སྐྱར་གྱི་གནས་པ་ནི་ཆུ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་ལུས་གནས་པ་ཐོབ་པས་དེའི་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་ལ་སོགས་པ་ལ་བལྟོས་ནས་ཆུ་གོ་བར་བྱེད་པ་ ཡིན་ནོ། །ཕྱོགས་འདི་གོ་བར་བྱེད་པ་གཞན་ལ་ཡང་འབྲེལ་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱའོ། །དེའི་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་རྣམ་པ་གསུམ་ལས་གཞན་པའི་གོ་བར་བྱེད་པ་ནི་མེད་དེ། འབྲེལ་པ་མེད་པའི་རང་བཞིན་ནི་ མེད་ན་མི་འབྱུང་བར་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཤེས་བྱེད་ཡན་ལག་མ་གྲུབ་ལ། །ཤེས་བྱེད་ནུས་པ་ཡོད་མིན་ཕྱིར། །ཚུལ་གསུམ་མ་གྲུབ་ཐེ་ཚོམ་ཟ། །རྟོགས་པ་པོ་ཡི་སྒྲུབ་བྱེད་མིན། །ཤེས་ པར་བྱེད་པའི་གཏན་ཚིགས་བདག་ཉིད་གང་གིས་ཤེས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་པ་དེ་མ་གྲུབ་པའམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་ཤེས་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ཏེ་སྒྲ་བཞིན་ནོ། །གཏན་ཚིགས་ནི་ཚུལ་གསུམ་གྱི་དོན་ གོ་བར་བྱེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཚང་བང་དུ་མཐོང་བའི་དུ་བ་ལས་རྒྱ་མཚོར་མེ་བཞིན་དུ་མ་འབྲེལ་བ་ལས་མི་རྟོགས་པའི་ཕྱིར་དང་། ཐམས་ཅད་ལས་ཐམས་ཅ

【現代漢語翻譯】如果已知的事物最終變成了具有生滅性質的事物，那麼，如果這種差別沒有消失或產生，為什麼不會墮落呢？這種辯駁和考察是相似的。如果從障礙中產生了差別，那麼，由於它也是另一種事物，因此，它不會因為是事物本身而墮落或終結。其他事物不會接受這種變化的事物作為障礙。因此，如果沒有墮落就是障礙，那麼，它怎麼會由某些事物產生呢？如果它以某種方式存在，那麼，由於它不可能是無，並且會像之前一樣導致謬論，因此，不存在所謂的『無』。因此，『無』的產生意味著對事物作用的阻礙，也就是事物不產生的作用。因此，應該說它不會導致墮落，而這正是我們所希望的。它的墮落不是由它造成的，因為它本身就具有墮落的性質，所以它自己墮落了，就像被拋向天空的東西一樣。如果是這樣，那麼，如果不對它做任何事情，它怎麼會保持原樣呢？因此，由於沒有任何事物阻礙它，它永遠不會保持原樣。因此，所謂的『墮落的障礙』也意味著事物剎那生滅的相續和相似之處。因此，水的這種性質被證明是從基礎中產生的。水鳥也因為依賴於水而存在。因此，它的結果是隨之而來的。水鳥的存在依賴於水，因為它從中獲得了身體的維持，所以它與水的結果相關聯。通過觀察地點等，可以理解水。理解了這個方面，也應該確定與其他事物的關聯。因此，除了三種推理方式之外，沒有其他理解方式，因為沒有關聯的自性必然不會產生。如果能知（hetu，因明術語，指推理的理由或根據）的支分不成立，如果能知沒有能力，如果三種方式不成立，就會產生懷疑，它就不是認識者的證明。如果作為認識的理由本身不成立或令人懷疑，那麼它就不是認識，就像聲音一樣。推理是理解三種方式的意義，就像從遠處看到的煙霧無法推斷出海洋中的火一樣，因為它們沒有關聯。從一切事物中推斷出一切事物也是不可能的。

【English Translation】 If something known ultimately becomes something with the nature of arising and ceasing, then, if this difference does not disappear or arise, why would it not fall? This refutation and examination are similar. If a difference arises from an obstacle, then, since it is also another thing, it will not fall or end because it is the thing itself. Other things do not accept such a changing thing as an obstacle. Therefore, if not falling is an obstacle, then how does it arise from certain things? If it exists in some way, then, since it cannot be non-existent and would lead to fallacy as before, there is no such thing as 'non-existence.' Therefore, the arising of 'non-existence' means the obstruction of the action of things, that is, the action that things do not do. Therefore, it should be said that it does not cause falling, and that is what we desire. Its falling is not caused by it, because it itself has the nature of falling, so it falls by itself, like something thrown into the sky. If that is the case, then how does it remain as it is if nothing is done to it? Therefore, since nothing obstructs it, it will never remain as it is. Therefore, the so-called 'obstacle to falling' also means the continuity and similarity of the momentary arising and ceasing of things. Therefore, this nature of water is proven to arise from the base. Waterfowl also exist because they depend on water. Therefore, its result follows. The existence of waterfowl depends on water, because it obtains the sustenance of the body from it, so it is related to the result of water. By observing places, etc., water can be understood. Having understood this aspect, the connection with other things should also be established. Therefore, there is no other way of understanding other than the three modes of reasoning, because the nature of non-relation necessarily does not arise. If the limb of the hetu (reason or ground of inference in logic) is not established, if the hetu has no power, if the three modes are not established, doubt arises, it is not the proof of the knower. If the reason for knowing itself is not established or is doubtful, then it is not knowing, like sound. Reasoning is understanding the meaning of the three modes, just as smoke seen from afar cannot infer fire in the ocean because they are not related. It is also impossible to infer everything from everything.

ད་རྟོགས་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་ ན་འབྲེལ་པ་ལས་ཀྱང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཅན་དང་འབྲེལ་བ་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དག་ལ་མ་གྲུབ་པའམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཆོས་ནི་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1104 དེ་ལ། གཅིག་རབ་མ་གྲུབ་ཐེ་ཚོམ་ན། །མ་གྲུབ་པ་དང་འཁྲུལ་པ་ཅན། །གཉིས་མ་གྲུབ་བམ་ཐེ་ཚོམ་ན། །འགལ་བ་དང་ནི་འཁྲུལ་པ་ཅན། །ཚུལ་རེ་རེ་མ་གྲུབ་པའམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་ མ་གྲུབ་པ་དང་མ་ངེས་པའི་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་བར་འགྱུར་རོ། །ཆོས་ཅན་དང་འབྲེལ་པ་མ་གྲུབ་ན་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ། མིག་གིས་གཟུང་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །ཤིང་རྣམས་ནི་སེམས་པ་ཅན་ཡིན་ཏེ། ཤུན་པ་ཐམས་ཅད་བཤུས་ན་འཆི་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་ཕྱིར་རྒོལ་བས་ཁས་མ་བླངས་ཏེ། རྣམ་པར་ཤེས་པ་དང་ དབང་པོ་དང་ཚེ་འགགས་པ་འཆི་བའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འཆི་བ་ཁས་ལེན་ན་སེམས་ཅན་ཇི་ལྟར་ཁས་མི་ལེན། འཆི་བའི་སྒྲ་འཇུག་པ་གྲུབ་པ་ཉིད་དོ་ཞེ་ན། སྒྲ་ནི་འདོད་ པས་འཇུག་པས་དེའི་དབང་གིས་དངོས་པོ་རྣམ་པར་གནས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་སྐམ་ས་ལ་འཆི་བར་བརྗོད་པ་བཞིན་ནོ། ། སྲོག་ཆགས་ཀྱི་འཆི་བ་ ནི་འདི་ལྟ་བུ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་འདི་ནི་ཤིང་དག་ལ་མ་གྲུབ་བོ། །དངོས་པོ་ལ་ལྟོས་པ་མེད་པ་འདོད་པས་འཇུག་པའི་སྒྲ་ཙམ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་དངོས་པོས་གོ་བར་བྱ་བའི་དངོས་པོ་འགྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1105 འདིས་ནི་བློ་དང་གནས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་སེམས་པ་མེད་པ་དང་ཁྱད་པར་དུ་འཕགས་པའི་བློ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཉིད་ལ་སོགས་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མི་རྟག་པ་ཉིད་དང་། དབྱིབས་ཀྱི་ ཁྱད་པར་ལ་སོགས་པ་དག་ཀྱང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེར་ཡང་སྒྲ་ཙམ་འབའ་ཞིག་གྲུབ་ཀྱི་དོན་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །ཉམས་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་ཉེ་བར་ཞི་བ་ནི་མི་རྟག་པ་ཉིད་དུ་ གཞན་དག་མི་འདོད་དོ། །གལ་ཏེ་ཁྱད་པར་བརྗོད་པར་འདོད་པ་མེད་པའི་སྤྱི་གྲུབ་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནམ། དེ་གྲུབ་ན་ཁྱད་པར་རྣམ་པར་རྟོགས་པའི་སྒོ་ནས་མ་གྲུབ་པར་རྩོད་པ་ནི་ལན་ ལོག་པ་ཉིད་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་བྱས་པ་ཉིད་ལ་སོགས་པ་ལྟར་མི་རྟག་པའི་སྒྲ་འདི་གང་དང་འབྲེལ་བའི་དངོས་པོ་ཅུང་ཟད་གཅིག་གཉི་གས་ཀྱང་སྤྱིར་འདོད་པ་ཡིན་ན་ལན་ལོག་ པར་འགྱུར་བ་ཉིད་དོ། །བསྐལ་བ་ཉིད་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ནི་གཞན་དག་མི་རྟག་པར་མི་བརྗོད་དོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། འཇིག་པ་ལའོ། །གལ་ཏེ་ཞིག་པ་དང་བསྐལ་ བ་དག་མི་གསལ་བ་ཉིད་དུ་འདྲ་བའི་ཕྱིར་གཉི་ག་ལ་ཡང་སྤྱི་ཡོད་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ཅི་སྟེ་མི་གསལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག མི་མཐོང་བའི་བདག་ཉིད་དོ་ཞེ་ན། 2-1

【現代漢語翻譯】因為這會導致理解上的錯誤，並且並非基於關聯性。因此，對於作為論題（chos can，事物所具有的性質）的事物，以及關聯性、隨同（rjes su 'gro ba，肯定周遍）和反向（ldog pa，否定周遍）、能成立（sgrub par byed pa，能立）等方面，如果存在未成立或懷疑的性質，那麼這就是似是而非的理由（gtan tshigs ltar snang ba，虛假論證）。其中，如果其中之一完全未成立或存在懷疑，那就是未成立或帶有錯誤的理由。如果兩者都未成立或存在懷疑，那就是相違或帶有錯誤的理由。如果每個方面都未成立或存在懷疑，那麼就會變成未成立和不確定的似是而非的理由。如果論題的關聯性未成立，那就是未成立。例如，『聲音是無常的，因為它是眼睛可以感知的』。又如，『樹木是有情眾生，因為剝掉所有樹皮就會死亡』。這並沒有被反駁者接受，因為意識（rnam par shes pa）、感官（dbang po）和壽命（tshe）的終止是有情眾生死去的特徵。如果承認死亡，怎麼能不承認有情眾生呢？如果說死亡的聲音的運用是成立的，那麼聲音的運用並非由意願決定，因此事物並非由其決定，因為這會導致荒謬的結論。因此，這就像在旱地上說死亡一樣。有情眾生的死亡並非如此，因此這對於樹木來說是未成立的。因為只有不依賴於事物的意願所運用的聲音，所以通過事物來理解的事物並非成立。通過這個例子，可以說明智慧（blo）和處所（gnas）等事物不具有心識，以及卓越的智慧先於其他事物等情況，也說明了無常的性質和形狀的差異等。在這些情況下，僅僅是聲音成立，而意義並不成立。其他學派不認為無損的自性寂滅是無常的。如果認為僅僅是普遍性質成立，而沒有表達差異的意願，那麼如果普遍性質成立，那麼通過區分差異來爭論未成立就是錯誤的回答。如果像『所作性』（byas pa nyid）等一樣，普遍承認與無常的聲音相關的任何事物，那麼這就會變成錯誤的回答。難道不是存在『劫』（bskal ba）嗎？對於『劫』，其他學派不會說它是無常的。那麼說什麼呢？說是『壞滅』（'jig pa）。如果壞滅和劫在不明顯方面是相似的，那麼難道兩者不都具有普遍性質嗎？如果這樣問，那麼什麼是不明顯呢？是不可見性嗎？

【English Translation】 Because this would lead to errors in understanding, and it is not based on relevance. Therefore, for things that are the subject (chos can, the nature possessed by things), and for relevance, concomitance (rjes su 'gro ba, positive pervasion) and counter-evidence (ldog pa, negative pervasion), and what establishes (sgrub par byed pa, the establisher), if there is a property that is unestablished or doubtful, then this is a pseudo-reason (gtan tshigs ltar snang ba, seeming reason). Among these, if one is completely unestablished or doubtful, that is an unestablished or erroneous reason. If both are unestablished or doubtful, that is a contradictory or erroneous reason. If each aspect is unestablished or doubtful, then it becomes an unestablished and uncertain pseudo-reason. If the relevance of the subject is unestablished, then it is unestablished. For example, 'Sound is impermanent because it is perceptible to the eye.' Or, 'Trees are sentient beings because they die if all the bark is peeled off.' This is not accepted by the opponent because the cessation of consciousness (rnam par shes pa), sense faculties (dbang po), and lifespan (tshe) are the characteristics of the death of sentient beings. If death is admitted, how can sentient beings not be admitted? If it is said that the use of the sound of death is established, then the use of sound is not determined by intention, so things are not determined by it, because this would lead to absurd conclusions. Therefore, this is like saying death on dry land. The death of sentient beings is not like this, so this is unestablished for trees. Because there is only the sound used by intention that does not depend on things, the thing to be understood through things is not established. Through this example, it can be explained that things like intelligence (blo) and location (gnas) do not have mind, and that superior intelligence precedes other things, and also the nature of impermanence and differences in shape, etc. In these cases, only the sound is established, but the meaning is not. Other schools do not consider the quiescence of an undiminished nature to be impermanence. If it is thought that only the universal nature is established without the intention to express differences, then if the universal nature is established, then arguing about unestablishment by distinguishing differences is a wrong answer. If, like 'what is made' (byas pa nyid), etc., any object related to the sound of impermanence is universally accepted, then this would become a wrong answer. Isn't there an 'aeon' (bskal ba)? For 'aeon', other schools do not say it is impermanent. Then what do they say? They say 'destruction' ('jig pa). If destruction and aeon are similar in being unclear, then don't both have a universal nature? If this is asked, then what is unclear? Is it invisibility?

106 མཚན་ཉིད་འདིས་གཙོ་བོ་དང་སྐྱེས་བུ་ལ་སོགས་པ་ཡང་མི་རྟག་པར་ཡང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །སྔར་ཆོས་གཞན་ཡིན་པ་མི་གསལ་བ་མི་རྟག་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། སྔར་ཆོས་གཞན་ཡང་ཡིན་ ལ་ཉམས་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་ཀྱང་ཡིན་ནོ། །ཞེས་ལེགས་པར་ཐ་སྙད་བྱས་སོ། །འདིས་ནི་དེའི་གནས་སྐབས་ལྡོག་པ་ཡང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །གང་ཞིག་གནས་སྐབས་ལྡོག་པ་བསྐལ་པ་འདྲ་བ་སྒྲའི་ དོན་དུ་སྨྲ་བ་དེ་ལ་ཡང་ཡིན་ལ་ཉམས་པ་མེད་པ་ཡང་ཡིན། གནས་སྐབས་ལྡོག་གི་གནས་སྐབས་ཅན་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གནས་སྐབས་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཅི་ཞིག ཆུ་འཛིན་པ་ལ་ སོགས་དོན་བྱེད་པ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པ་གང་ཡིན་པ་སྟེ། འདི་བུམ་པའོ་ཞེས་འཇིག་རྟེན་པ་འདི་གང་ལ་མངོན་སུམ་དུ་ལྷག་པར་ཞེན་པ་འདི་ཡིན་ཏེ། དེ་ལོག་ན་གཞན་མ་ལོག་ཀྱང་འདི་ ཐམས་ཅད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་ནི་འོ་ན་གནས་སྐབས་དེ་ཉིད་བུམ་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཡང་ལོག་པའི་ཕྱིར་གནས་ སྐབས་ཅན་མ་ལོག་པར་གནས་པ་ནི་བརྒལ་ཞིང་བརྟག་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །ཡོད་ཀྱང་བུམ་པའི་དངོས་པོར་ནི་མི་འགྱུར་ཏེ། དེའི་མཚན་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དངོས་པོ་གཅིག་ཉིད་གནས་སྐབས་གཞན་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། 2-1107 ཐ་དད་པར་མངོན་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། གནས་སྐབས་ཐ་དད་པ་དེ་ཉིད་དངོས་པོ་ཐ་དད་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་ཅི་སྟེ་མི་འདོད། དེ་ལྟ་ཡིན་དང་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམ་པ་ཐ་ དད་པར་འགྱུར་བར་གདོན་མི་ཟའོ། །རང་བཞིན་འགའ་ཞིག་རྗེས་སུ་བྱེད་པའི་ཕྱིར། གནས་སྐབས་ཐ་དད་ཀྱང་ཐ་མི་དད་དོ་ཞེ་ན། འདི་ནི་བདེ་བ་ལ་སོགས་པ་རྣམས་དང་སྐྱེས་བུ་རྣམས་ལ་ ཡང་མཚུངས་པ་མ་ཡིན་ནམ། ཐ་དད་ན་རིམ་གྱིས་མངོན་པར་གསལ་བ་འགལ་བའི་ཕྱིར་གཅིག་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ཅི་ད་ནི་རིམ་མ་ཡིན་པར་མངོན་པར་གསལ་བས་བུམ་པ་དང་ཞོ་ལ་ སོགས་པ་དུ་མ་ཡིན་ནམ་ཅི། རིམ་གྱིས་མངོན་པར་གསལ་བ་ལ་ཐ་མི་དད་པས་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་ན་འགལ་བ་ཡང་ཅི་ཡིན། རིམ་པ་དེ་ནི་དེའི་འབྲས་བུ་ཡིན་པས་དེ་མ་གྲུབ་ པར་དེ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཐ་དད་པ་མེད་པ་ཉིད་ནི་ཆེར་རིམ་པ་མེད་པར་ཐལ་བ་ཡིན་ཏེ། གཅིག་གི་བདག་ཉིད་བཞིན་ནོ། །འབྲས་བུ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཐ་མི་དད་པ་བཞིན་ནོ་ ཞེ་ན། གལ་ཏེ་འབྲེལ་བ་གྲུབ་ན་རིགས་པ་ཡིན་ན་དེ་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་ལ་མི་འགྲུབ་པ་ཞེས་བཤད་པར་བྱའོ། །ཇི་ལྟར་འབྲེལ་པའི་ཁྱད་པར་སྤངས་ཀྱང་རྒྱུ་དག་ལས་སྐྱེས་པ་ལ་བྱས་པའི་སྒྲ་ཡིན་པ་ལྟར་གང་ལ་མི་རྟག་པའི་སྒྲ་འདི་འཇུག་པར་འགྱུར་བ་ཐ་དད་པར་རྟོག་པ་མེད་ཀྱང་ཞིག་པ་དང་ཅིག་ཤོས་དག་ལ་ཐུན་མོང་གི་ཆོས་ནི་རྣམ་པ་ཐམས་ཅད་དུ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1108 ཤིང་དང་སྐྱེས་བུ་དག་ལ་འཆི་བའི་སྤྱི་ཡང་དེ་བཞིན་ཏེ། གལ་ཏེ་གང་ཞིག་མཐོང་བས

【現代漢語翻譯】如果按照這個定義，那麼主物（Prakriti）和神我（Purusha）等也將變成無常的了。如果說，先前不明顯是其他法的才會被認為是無常的，那麼，先前是其他法，並且也是不壞的自性，這樣就很好地進行了定義。這也就說明了它的狀態的改變。如果有人說，狀態的改變類似於劫波，是聲音的意義，那麼它既是不變的，也是變化的。如果說，狀態改變的是狀態，而不是具有狀態的事物，那麼，這個狀態是什麼呢？是指能夠實現取水等作用的工具嗎？或者是指世俗之人特別執著的『這是瓶子』的顯現嗎？如果這個狀態改變了，即使其他沒有改變，這一切也都消失了。如果這樣，那麼這個狀態本身就是瓶子，因為它符合前面所說的定義。即使狀態改變了，具有狀態的事物沒有改變，這也是需要進一步考察的。即使存在，也不會變成瓶子的實體，因為它不具備瓶子的定義。如果一個事物因為與不同的狀態相關聯，而顯現出不同的樣子，那麼，為什麼不認為不同的狀態就是不同事物的定義呢？如果這樣，那麼快樂等也會變成不同的形態，這是不可避免的。因為有些自性是跟隨狀態而改變的。如果說，即使狀態不同，事物本身也沒有不同，那麼，這對於快樂等和神我來說，不也是一樣的嗎？如果它們是不同的，那麼逐漸顯現就會產生矛盾，所以它們是一體的。那麼，為什麼現在不是逐漸顯現，而是顯現出瓶子和酸奶等多種事物呢？如果逐漸顯現並不一定意味著沒有差別，那麼矛盾又在哪裡呢？逐漸顯現是它的結果，如果結果不成立，那麼原因也無法成立。沒有差別本身就意味著沒有逐漸顯現，就像一體的自性一樣。如果說，因為是結果，所以就像沒有差別一樣，那麼，如果關係成立，這才是合理的，否則，就應該說沒有跟隨就不會成立。就像無論如何排除關係的差別，從原因中產生的事物都會被稱為『已造』一樣，對於什麼事物會使用『無常』這個詞呢？即使沒有分別，壞滅和新生也並不具備共同的性質。對於樹木和人來說，死亡也是如此。如果有人認為所見即是存在，那麼……

【English Translation】 According to this definition, even the Pradhana (chief) and Purusha (person) etc., would become impermanent. If you say that only that which was not previously another dharma is impermanent, then it is both another dharma and of an undiminished nature. Thus, it is well defined. This also explains the reversal of its state. If someone says that the reversal of state is like a kalpa, and speaks of it as the meaning of sound, then it is both existent and undiminished. If you say that it is the state that reverses, not the possessor of the state, then what is this state? Is it that which accomplishes the function of holding water, etc.? Or is it that to which worldly people are manifestly and particularly attached, saying, 'This is a pot'? If that reverses, even if the other does not reverse, all of this is non-existent. If that is the case, then that state itself is the pot, for it has the characteristics as described. Since that also reverses, the possessor of the state remaining unreversed is to be refuted and examined. Even if it exists, it does not become the substance of the pot, for it does not have its characteristics. If one substance appears different because of its association with different states, why do you not accept that different states are the characteristics of different substances? If that were so, then pleasure, etc., would inevitably become different forms. Because some nature follows. If you say that even though the states are different, they are not different, is this not the same for pleasure, etc., and for persons? If they are different, then the gradual manifestation is contradictory, therefore they are one. Why then is it not a gradual manifestation now, but rather a manifestation of many things such as pots and yogurt? If gradual manifestation does not necessarily imply non-difference, then what is the contradiction? Gradual manifestation is its result, and if the result is not established, then the cause is not established. Non-difference itself would necessarily imply non-gradualness, like the nature of oneness. If it is like non-difference because it is the result, then if the relationship is established, it is reasonable, otherwise, it should be said that it is not established without following. Just as, however much the difference in relationship is excluded, that which is born from causes is called 'made', to what will this term 'impermanent' apply? Even without conceptualizing difference, destruction and origination do not have a common characteristic in any way. Death is similar for trees and people. If someone thinks that what is seen is existent, then...

་སྲོག་ཆགས་གཞན་ལས་ཤི་བར་རྟོག་པ་དེ་འདྲ་བར་ཤིང་དག་ལ་དམིགས་ནས་དེ་ལྟར་འགྱུར་རོ། །ཅི་ སྟེ་སྐམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཉིད་འཆི་བའི་སྒྲར་བརྗོད་ན་དེ་ལ་ཡང་གང་ལས་འགྲུབ་པར་འགྱུར་བ་སེམས་པ་ཅན་ལ་སོགས་པ་མེད་པར་བརྟག་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་བཞིན་དུ་དབྱིབས་ཀྱང་གལ་ཏེ་ ཅི་འདྲ་བ་ཞིག་བློ་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་དུ་མཐོང་བ་ཁང་བཟང་ལ་སོགས་པའི་བྱེ་བྲག་ཏུ་འཇུག་པ་ཅན་གང་ཞིག་མཐོང་ན་བྱེད་པ་པོ་མ་མཐོང་བ་རྣམས་ལ་ཡང་བྱས་པའི་བློར་ འགྱུར་བ་དེ་འདྲ་བ་ཡིན་ན་ཡང་གཏན་ཚིགས་ཐམས་ཅད་དེ་ལྟར་འགྱུར་རོ། །གཞན་ཡང་། དབྱིབས་སོགས་ཅི་འདྲ་བྱིན་རློབ་བོ། །ཡོད་མེད་རྗེས་འཇུག་ཅན་གྲུབ་པ། །དེ་ལས་རྗེས་སུ་དཔོག་གང་ཡིན། །དེ་ ནི་རིག་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །དངོས་ཐ་དད་ལས་རབ་གྲུབ་པ། །སྒྲ་ཐ་དད་ལས་མ་གྲུབ་བོ། །རྗེས་དཔོག་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། །སྐྱེ་བོའི་རྫས་ལ་མེ་བཞིན་ནོ། །དེ་ལྟར་མིན་ན་རྫ་མཁན་ གྱིས། །བུམ་པ་ལ་སོགས་འཇིམ་པ་ཡི། །རྣམ་འགྱུར་གཞན་ཞིག་བྱེད་པའི་ཕྱིར། །གྲོག་མཁར་ཡང་དེས་བྱས་གྲུབ་བོ། །བསྒྲུབ་བྱ་རྗེས་འགྲོ་ཕྱིར་འབྲས་བུ། །སྤྱིས་ཀྱང་བསྒྲུབ་པར་བྱས་ཡིན་ན། །འབྲེལ་བ་ཅན་ནི་ཐ་དད་ཕྱིར། ། 2-1109 ཐ་དད་སྐྱོན་བརྗོད་འབྲས་མཚུངས་འདོད། །རིགས་གཞན་ལ་ནི་རབ་གྲུབ་པ། །སྒྲ་ཡི་སྤྱི་ནི་མཐོང་བ་ལས། །སྒྲུབ་བྱེད་མི་རིགས་དག་ལ་སོགས། །གོ་ཉིད་ཉིད་ན་རྭ་ཅན་བཞིན། །བརྗོད་པར་འདོད་པའི་གཞན་ དབང་ཕྱིར། །སྒྲ་རྣམས་གང་ལའང་མེད་མ་ཡིན། །དེ་ཡོད་པས་ནི་དོན་གྲུབ་ན། །ཐམས་ཅད་ཀྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་འགྲུབ། །དངོས་པོའི་རང་བཞིན་མ་གྲུབ་ན། །ཚུལ་འདི་གྲུབ་ན་མ་གྲུབ་ཀྱང་། །ཁྱད་པར་གནོད་ བྱེད་མ་ཡིན་ཏེ། །སྒྲ་ཡི་ནམ་མཁའ་ལ་བརྟེན་བཞིན། །སྒྲ་མ་གྲུབ་ཀྱང་དངོས་པོ་ནི། །གྲུབ་ན་གྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ་དཔེར། །འུག་པ་པ་ལ་སངས་རྒྱས་པ། །ལུས་སོགས་སྒྲུབ་བྱེད་བཤད་པ་བཞིན། །ཞེས་ བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། དཔེར་ན་མངོན་པར་གསལ་བར་སྨྲ་བ་ལ་བྱས་པ་ཉིད་མ་གྲུབ་བོ། །ཞེས་བསྟན་བཅོས་ལ་བརྟེན་ནས་གང་ཡང་རུང་བ་ལ་མ་གྲུབ་ པར་བརྗོད་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཐམས་ཅད་ལ་མ་ཡིན་ཏེ། ཚད་མས་མཐོང་བ་ལ་ཁས་བླངས་པས་མ་གྲུབ་པར་རྩོད་པ་མི་འཐད་པའི་ཕྱིར་དང་། རྗེས་སུ་དཔག་པ་ ལ་བསྟན་བཅོས་སྐབས་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཚད་མ་ཉིད་ཀྱིས་གནོད་པའམ་དེའི་ངོ་བོ་ཚད་མས་མ་རྟོགས་ན་མངོན་པར་གསལ་བར་སྨྲ་བ་ཅི་ཞིག་བྱ། དེའི་ཕྱིར་བསྟན་བཅོས་ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ཉིད་ལ་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་སྒོ་ནས་གང་ཡང་རུང་བ་ལ་མ་གྲུབ་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-1110 གཞན་ལ་ནི་མ་ཤེས་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དེས་ན་དཔེར་བརྗོད་པ་མ་སྨྲས་སོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས་ནི་དཔེར་བརྗོད་པའི་ཕྱོགས་ཙམ་ཞིག་

【現代漢語翻譯】就像觀察到動物死亡一樣，觀察樹木也會產生類似的聯想。如果將枯萎等現象視為死亡的標誌，那麼在沒有心識等的情況下，又如何確定死亡呢？同樣，如果預先設想某種形狀，例如房屋等特定結構，並且在沒有看到製造者的情況下，也認為它是被製造出來的，那麼所有的論證都會變成這樣。此外：形狀等如何加持？有無後續成立，從中又能推斷出什麼？那是有知覺的。從不同的事物中完全成立，但不能從不同的聲音中成立。推論不是理性的，就像人身上的火一樣。如果不是這樣，陶工會用泥土製造出花瓶等各種形態，螞蟻的城堡也會被認為是陶工製造的。爲了證明可證立性而產生的因，即使普遍存在，也已經被證明了。具有關聯性是因為不同，將不同視為過失，並希望結果相同。在其他類別中完全成立，從聲音的普遍性中可以看出，證明者是不合理的，就像有角一樣。因為想要表達的是受其他因素影響的，所以聲音在任何事物中都不是不存在的。如果因為它的存在而證明了意義，那麼一切事物都可以證明一切事物。如果事物的自性沒有成立，即使這種方式成立或不成立，也沒有區別，就像聲音依賴於天空一樣。即使聲音沒有成立，事物如果成立，也會被認為是成立的，例如，貓頭鷹的父親是佛陀，就像解釋身體等證明者一樣。這些是中間的詩句。例如，對於公開宣稱的人來說，製造本身並沒有成立。因此，依賴於教義，無論對什麼不成立，都不是對所有推論都不成立，因為通過量（pramana， प्रमाण，pramāṇa，量）所見而被承諾，爭論不成立是不合理的，並且教義不適用于推論。如果量本身受到損害，或者量的本質沒有被量所理解，那麼公開宣稱又有什麼用呢？因此，只有依賴於教義的推論，才會通過教義在任何事物上不成立。因為對其他人來說是未知的，所以沒有提到例子。老師只是提到了例子的一個方面。

【English Translation】 Just as observing the death of animals leads to similar associations when observing trees, if withering and the like are referred to as signs of death, then how can death be determined without the presence of consciousness and so on? Similarly, if a certain shape is preconceived, such as a specific structure like a house, and it is assumed to be made even without seeing the maker, then all arguments would become like this. Furthermore: How do shapes and so on bless? Existence and non-existence follow, and what can be inferred from them? That is sentient. It is fully established from different things, but not established from different sounds. Inference is not rational, like fire on a person. If it were not so, potters would create various forms like vases from clay, and ant castles would also be considered made by them. The cause arising to prove the provable, even if universally present, has already been proven. Having relevance is because of difference, considering difference as a fault, and hoping for the same result. Fully established in other categories, from the universality of sound it can be seen that the prover is unreasonable, like having horns. Because what is intended to be expressed is influenced by other factors, sound is not non-existent in anything. If meaning is proven by its existence, then everything can prove everything. If the nature of things is not established, even if this method is established or not, there is no difference, just as sound relies on the sky. Even if sound is not established, if things are established, they will be considered established, for example, the owl's father is the Buddha, just like explaining the provers of the body and so on. These are the intermediate verses. For example, for someone who speaks openly, the making itself is not established. Therefore, relying on doctrine, whatever is not established for anything is not not established for all inferences, because what is seen through pramana (pramana， प्रमाण，pramāṇa，means of valid cognition) is promised, and it is unreasonable to argue that it is not established, and doctrine does not apply to inference. If the pramana itself is harmed, or if the essence of the pramana is not understood by the pramana, then what is the use of speaking openly? Therefore, only inferences that rely on doctrine will become unestablished on anything through doctrine. Because it is unknown to others, examples are not mentioned. The teacher only mentioned one aspect of the examples.

བཤད་དོ། །གང་ཡང་དཔེར་ན་སྒྲས་མི་རྟག་སྟེ། སྒྲ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་དམ་བཅའ་བའི་དོན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་པར་བརྗོད་པ་དེ་ཡང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དག་ནི་ཐ་དད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཅན་རང་ཉིད་བསྒྲུབ་པ་ལ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཉིད་དུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ངོ་བོར་མ་གྲུབ་པར་བརྗོད་དོ། །དེ་ཉིད་དེའི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ནི་མ་ ཡིན་ཏེ། དེའི་ངོ་བོ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་ཡིན་ན་ཡང་དེ་བསྟན་པ་དོན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལ་ཁྱད་པར་གཞན་བསྟན་པ་ནི་མེད་དོ། །དེ་སྒྲ་ཉིད་ཀྱིས་དེ་ལྟར་འགྱུར་ན་ ཕྱོགས་བསྟན་པ་ཉིད་ན་དེ་ལྟར་འགྲུབ་པར་འགྱུར་ཏེ། ཕྱིས་ཀྱང་རང་ཉིད་ཁོ་ནས་དེ་ལྟར་འགྱུར་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་དེ་རང་ཉིད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་སུ་མ་གྲུབ་བོ། །སྒྲ་ཅི་ལྟར་མ་གྲུབ་ ཅེ་ན་སྒྲ་གྲུབ་སྟེ་དེ་བདག་ཉིད་ཀྱི་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་རང་བཞིན་དུ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་མ་གྲུབ་པར་བརྗོད་དོ། །སྒྲ་དེ་ནི་ཕྱོགས་སུ་བྱས་པ་གང་ཞིག་གཏན་ཚིགས་སུ་འགྱུར་བའི་སྒྲ་གཞན་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1111 དེ་ཉིད་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ན་ཡང་བསྟན་པར་མི་བྱའོ་ཞེས་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །རྟག་ཏུ་དེའི་ངོ་བོ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྩོད་པ་མེད་པར་ཡང་འགྱུར་རོ། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་མི་འགྲུབ་ བོ་ཞེ་ན་དེ་ད་ཅི་ཆོས་ཅན་གཞན་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོའམ། །སྒྲོན་མ་ལ་སོགས་པ་ནི་རང་གི་ངོ་བོར་རུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་བདག་ཉིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་ན་དེ་ལྟར་གསལ་བས་ རང་གི་བདག་ཉིད་གསལ་བར་བྱེད་པས་ཞེས་བརྗོད་དོ། །རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་ནི་དེ་ལྟར་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་དངོས་པོ་ལ་ཐ་དད་པ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྟགས་རང་ཉིད་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་ཡུལ་ དུ་གྱུར་པས་ནི་རྟགས་ཅན་རྟོག་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །ཆོས་ཅན་གྱི་རང་གི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་ནི་ཐལ་བ་འདིར་འགྱུར་རོ། །དངོས་པོ་ཐམས་ཅད་ལ་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་དབྱེ་ བ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་འདི་ཐམས་ཅད་ལ་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་དངོས་པོ་རྣམས་ཀྱི་ལྡོག་པ་ལ་བརྟེན་པའི་ཐ་སྙད་ཐ་དད་པའི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཐ་ དད་དེ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དོན་དམ་པ་རྣམ་པར་དཔྱད་ན་ནི་དེ་ལྟ་བུར་འགྱུར་བ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར། ཀུན་རྫོབ་པའི་དོན་རྣམས་ལ་དེ་ཉིད་དང་གཞན་ཉིད་འགོག་པ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པ་དང་རྗེས་སུ་དཔག་པར་བྱ་བའི་ཐ་སྙད་ནི་ཤེས་པ་ལ་གྲུབ་པའི་ཐ་དད་པ་ལ་བརྟེན་ནས་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1112 བདག་ཉིད་ཇི་ལྟའི་ཐ་དད་ཀྱི། །མཐར་ཐུག་ཤེས་ལ་ཐ་དད་པར། །ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་སྣང་གྱུར་པ། །དེ་ནི་ཐ་སྙད་རྟེན་ཡིན་ནོ། །འདི་ནི་ཐ་སྙད་ཀྱིས་བཞག་པ། །ཐ་དད་བློ་དང་འབྲེལ་ མ

【現代漢語翻譯】如是說，譬如『聲是無常的，因為它是聲』，像這樣，如果主張立宗的一方不成立，那也是因為所要證明的和能證明的是不同的。因為要證明的法自身，在證明時，不能成為能證明的，所以說它不能成立為理由的自性。那本身不是它的能證明，即使只是它的自性和隨後的關聯，顯示它也是沒有意義的。因為沒有顯示其他的差別。如果聲本身那樣變化，那麼在顯示宗的時候，它就會那樣成立，因為之後也只是它自己那樣變化。因此，它不能成立為它自己的理由。如果聲如何不能成立呢？聲是成立的，但因為它的自性不能成立為理由的自性，所以說它不能成立。如果聲被作為宗，也沒有其他的聲可以成為理由。即使那本身是理由，也不應該顯示，如是說。因為它的自性總是成立的，所以也會沒有爭論。如果因為沒有見到隨行而不能成立，那麼它現在隨行於其他的法嗎？燈等依靠自身能容納的自性，產生自身的識，因此，像那樣，通過清晰來使自身的自性清晰，如是說。但是，相和有相不是那樣，因為它的事物依賴於差別。相本身成為識的對境，因此能使有相被認知。如果法自身是能證明的，那麼這個過失就會發生。如果因為一切事物上法和法的差別不成立，所以這個過失對一切都是相同的，那麼，對於這個，事物依靠各自的相異性，不同的名稱，所要證明的和能證明的是不同的，如是說。如果從勝義諦進行分析，那麼像那樣變化是不成立的。因此，在世俗諦的事物上，遮止了它和非它。隨念和所隨唸的名稱，是依靠在識上成立的差別而安立的。自性如何有差別？最終在識上有差別。法和有相顯現的，那是名稱的所依。這是通過名稱安立的，差別與心相關聯。

【English Translation】 It is said, for example, 'sound is impermanent, because it is sound.' Like this, if one aspect of the proponent's thesis is not established, it is also because what is to be proven and what proves are different. Because the subject to be proven itself, in proving, cannot become the very thing that proves, it is said that it is not established as the nature of the reason. That itself is not its proof, and even if it is only its nature and subsequent connection, showing it is meaningless. Because there is no other difference shown. If sound itself changes in that way, then in showing the thesis, it will be established in that way, because afterwards it will only change in that way by itself. Therefore, it is not established as its own reason. If sound is not established, how is it not established? Sound is established, but because its nature is not established as the nature of the reason itself, it is said that it is not established. If sound is taken as the thesis, there is no other sound that can become the reason. Even if that itself is the reason, it should not be shown, it is said. Because its nature is always established, there will also be no dispute. If it is not established because the concomitance is not seen, then does it now follow other dharmas? Lamps and so on, relying on their own nature of being able to contain, generate their own consciousness, therefore, like that, by clarifying, they make their own nature clear, it is said. But signs and sign-possessors are not like that, because its objects depend on differences. The sign itself becomes the object of consciousness, therefore it makes the sign-possessor cognized. If the dharma itself is the prover, then this fault will occur. If because the distinction between dharma and dharma-possessor is not established for all objects, then this fault is the same for all, then, for this, objects rely on their respective dissimilarities, different names, what is to be proven and what proves are different, it is said. If analyzed from the ultimate truth, then changing like that is not established. Therefore, in conventional truths, it is the negation of that and not that. The names of remembrance and what is to be remembered are established based on the difference established in consciousness. How is self-nature different? Ultimately, there is a difference in consciousness. Dharma and sign-possessor appear, That is the basis of names. This is established through names, The difference is related to the mind.

ེད་ཅན། །བསྒྲུབ་བྱ་དེ་ཉིད་སྒྲུབ་བྱེད་དུ། །བཞག་པ་དེས་ན་མ་གྲུབ་བསྟན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པ་དག་གོ། །། དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ཅན་ནི་གཏན་ཚིགས་སུ་གཉི་ག་ལ་མ་ གྲུབ་བོ། །འདིས་ནི་ཆོས་ཀྱང་བཤད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཡང་གལ་ཏེ་དེ་ཉིད་ལས་གྲུབ་ན། དེ་ནི་སྔ་མ་ཁོ་ནར་བསྟན་པའི་ཕྱིར་སྔ་མ་བཞིན་དུ་ཐལ་བར་འགྱུར་བར་བརྗོད་དོ། །རྗེས་སུ་ འགྲོ་བ་མ་གྲུབ་པར་བརྗོད་པ་ཡང་འབྲེལ་པ་མེད་དོ། །དེ་ཉིད་བདག་ཉིད་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་གང་གི་ཚེ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལས་གཞན་པ་གཏན་ཚིགས་སུ་ བརྗོད་པ་དེའི་ཚེ་ཇི་ལྟར་ཞེ་ན། དེ་ལ་ཡང་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མེད་པ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་པས་དེ་ལས་གཞན་པ་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མ་གྲུབ་བོ། །གལ་ཏེ་ ཕྱོགས་ལ་སོགས་པ་རྣམས་ཕན་ཚུན་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་ཁོ་ན་མ་ཡིན་ཞེ་ན། ཕྱོགས་གང་ཞིག་ཡིན་ལ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱང་གང་ཞིག་བསྒྲུབ་པར་འདོད་པ་དེ་ནི་ཕྱོགས་ཡིན་ལ་དེ་མེད་པ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སོ། ། 2-1113 འོ་ན་ནི་དེ་འདོད་པས་བཞག་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པས་དངོས་པོའི་དབང་གི་རྣམ་པར་གནས་པའི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སེལ་བ་ཇི་ལྟར་འགྱུར། དེ་ལྟ་ན་ནི་གཏན་ཚིགས་འགའ་ཡང་མ་ངེས་པར་ མི་འགྱུར་རོ། །མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱང་འདོད་པས་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་མང་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གལ་ཏེ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པ་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་ལ། དེ་ལས་གཞན་པ་ཡང་ ཆོས་ཅན་ལ་གྲུབ་ན་གང་གི་དོན་དུ་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་པ་མ་གྲུབ་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་གྲུབ་ཙམ་གྱིས་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། དེ་ མེད་པར་གཉི་ག་ལ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། །མ་ངེས་པའི་ཆོས་ཅན་ལ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་གྲུབ་བོ་ཞེ་ན། དེ་ལྟ་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ བ་ཡང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པར་འགྱུར་ཏེ། དེས་ན་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པར་མ་ངེས་པའི་རང་བཞིན་འདི་ཇི་ལྟར་སྒྲུབ་པར་ བྱེད་པར་འགྱུར་ཏེ། དེའི་མཚན་ཉིད་མ་ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ངེས་པར་བྱེད་དོ་ཞེ་ན་ཇི་ལྟར་མ་ངེས་པ་ལ་ངེས་པར་འགྱུར། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡིན་པའི་སྒྲ་ནི་ལྡོག་པ་མ་ངེས་པར་བརྗོད་པའི་ཕྱིར། 2-1114 ཇི་ལྟར་དེ་ཉིད་ཀྱིས་བསྒྲུབ་བྱ་མེད་པ་ལ་ལྡོག་པར་ངེས་གང་གི་ཕྱིར་འདི་འདིར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་འདི་ན་མེད་དོ། །ཞེས་བྱ་བ་ཡང་ལེགས་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཆོས་ རྣམས་ཀྱི་འཇུག་པ་དང་ལྡོག་པར་ཕྱོགས་རྣམ་པར་གཞག་པ་ལ་མི་ལྟོས་པ་དེ་དག་ནི་ཕན་ཚུན་སྤངས་ཏེ་གནས་པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན

【現代漢語翻譯】『將要成立的本身作為成立者，由於被確立，因此是不成立的陳述。』這被稱為總結的偈頌。因此，作為有法（chos can，具有特定性質的事物），在因（gtan tshigs，理由、原因）中，兩者都是不成立的。這也解釋了有法。如果它從自身成立，那麼它就像先前一樣，因為先前已經陳述過了。不能說隨同成立（rjes su 'gro ba，concomitant existence）是不成立的，因為沒有關聯。因為它本身沒有隨同成立。那麼，當將與相違品（mi mthun pa'i phyogs，opposite side）不同的事物作為因來陳述時，該如何理解呢？對於這種情況，沒有需要成立的事物就是相違品，因此，與相違品不同的事物就是需要成立的本身，因此是不成立的。如果說，由於支分（phyogs，side）等彼此不同，因此並非相違品本身只存在於支分中，那麼，哪個是支分，哪個是相違品呢？想要成立的事物是支分，而缺少該事物的就是相違品。那麼，由於這是通過意願而設定的定義，如何排除事物自性存在的相違品呢？如果是這樣，那麼任何因都不會變得確定，因為相違品也是通過意願而設定的，這已經多次解釋過了。如果說，不需要成立的事物是順品（mthun pa'i phyogs，agreeable side），並且與順品不同的事物也在有法上成立，那麼，爲了什麼目的而陳述因呢？僅僅因為需要成立的事物不成立，並不意味著一切都不成立。那麼是什麼呢？在沒有它的情況下，兩者都是不確定的。如果說，在不確定的有法上，成立的不是相違品，那麼，對需要成立的法產生懷疑也會變成不是相違品。因此，不是相違品本身與不需要成立的事物相反的不確定自性，如何能夠成立呢？因為它的定義是不確定的。如果說，它通過自身來確定，那麼，不確定的事物如何變得確定呢？因為在相違品上，『是』這個詞語表達的是相反的不確定性。如何通過自身來確定與不需要成立的事物相反呢？因為『由於在此處懷疑這個，所以這個不存在』，這樣說是很好的。因此，對於諸法（chos，事物、現象）的進入和相反，不依賴於支分的區分，那些事物是相互排斥而存在的自性。

【English Translation】 'The very thing to be established is placed as the establisher; because of being established, it is an unestablished statement.' This is called the summarizing verse. Therefore, the subject (chos can, that which possesses a particular quality) is unestablished in both aspects in the reason (gtan tshigs, reason, cause). This also explains the subject. If it is established from itself, then it is like the previous one, because it has already been stated previously. It cannot be said that concomitant existence (rjes su 'gro ba, concomitant existence) is unestablished, because there is no connection. Because it itself does not have concomitant existence. Then, how is it when something different from the opposite side (mi mthun pa'i phyogs, opposite side) is stated as the reason? For that case, the opposite side is that which does not need to be established, therefore, that which is different from the opposite side is the very thing to be established, therefore it is unestablished. If it is said that since the sides (phyogs, side) and so on are different from each other, therefore it is not the case that the opposite side itself only exists in the side, then which is the side and which is the opposite side? That which one wants to establish is the side, and that which lacks that is the opposite side. Then, since this is a definition established by intention, how does one eliminate the opposite side that exists in the nature of things? If that is the case, then no reason will become definite, because the opposite side is also made by intention, as has been explained many times. If it is said that that which does not need to be established is the agreeable side (mthun pa'i phyogs, agreeable side), and that which is different from that is also established in the subject, then for what purpose is the reason stated? It is not the case that everything is unestablished just because the thing to be established is unestablished. Then what is it? Without it, both are uncertain. If it is said that on an uncertain subject, that which is established is not the opposite side, then doubting the dharma to be established will also become not the opposite side. Therefore, how can this uncertain nature, which is not the opposite side itself and is the opposite of that which does not need to be established, be established? Because its definition is uncertain. If it is said that it is determined by itself, then how can the uncertain become certain? Because on the opposite side, the word 'is' expresses the uncertainty of the opposite. How can one determine the opposite of that which does not need to be established by itself? Because 'since one doubts this here, therefore this does not exist here,' saying this is also well said. Therefore, for the entering and opposite of dharmas (chos, phenomena, things), not relying on the distinction of sides, those things are the nature of existing in mutual exclusion.

་པས་ཕུང་པོ་ལྡོག་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་དག་ ལས་གཅིག་ལྡོག་པ་ནི་གཞན་འཇུག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཇི་ལྟར་མི་རྟག་པ་མེད་པ་ལ་ལྡོག་མི་རྟག་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཅན་ལ་གྲུབ། དེ་ཅི་ད་ནི་ཕྱོགས་ཀྱང་མི་མཐུན་པའི་ ཕྱོགས་སུ་འགྱུར་རམ་ཞེ་ན་རྣམ་གྲངས་ཀྱིས་ནི་འགྱུར་བ་ཡང་ཡིན་ནོ། །མཚན་ཉིད་ཀྱི་དབྱེ་བ་ནི་བརྗོད་ཟིན་པ་ཉིད་དོ། །མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་སུ་ཐེ་ཚོམ་མི་ཟ་ན་ནི་བསྒྲུབ་བྱ་མེད་ པ་རྣམ་པར་གཅད་པའི་དོན་དུ་གཏན་ཚིགས་བརྗོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གང་ལས་སྐྱོན་འདིར་འགྱུར་བ་གཏན་ཚིགས་ཀྱིས་འབྲེལ་པ་སྟོན་པའི་དུས་ན་ཕྱོགས་ལ་སོགས་པའི་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡོད་པ་མ་ ཡིན་ནོ། །འདི་འབའ་ཞིག་ཉིད་འགའ་ཞིག་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དག་ཏུ་འཇུག་པ་དང་ལྡོག་པ་དག་ཏུ་བསྟན་ན་རང་ཉིད་ཡོད་པ་དང་ཤུགས་ཀྱིས་དེ་དེ་ལྟ་བུར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་དེའི་ཤུགས་ཀྱི་ཡུལ་རྗེས་ཐོགས་པ་དེ་ནི་ཕྱོགས་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། 2-1115 དེས་ན་དེའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་སྒོ་ནས་འོངས་པའི་ཆོས་ནི་སྟོན་པར་བྱེད་པའི་དུས་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡན་ལག་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་དེ་ལས་བཟློག་པ་གཞན་ལས་རྣམ་པར་གྲོལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་ བྱ་བ་གང་ཡིན་པ་དེ་འདི་ཡིན་ནོ། །དེ་ལ་ནི་སྐྱོན་འདི་མེད་དེ། །གཞན་སྨོས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལས་བཟློག་པ་དང་བྲལ་བ་འབའ་ཞིག་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་སུ་འགྱུར་གྱི་མེད་ པ་འབའ་ཞིག་དང་བྲལ་བ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དག་ཁྱད་པར་ཡོད་དོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ཡང་ཁྱད་པར་ཉེ་བར་གཟུང་བ་ནི་འདོད་པ་ ཉིད་ལ་གནོད་པར་བྱེད་དོ། །དེ་མེད་པར་ཁས་ལེན་ན་ནི་གཞན་སྨོས་པར་ནུས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་མ་ཐ་རའི་བུ་ལས་གཞན་པའི་བྲམ་ཟེ་ལ་ཟན་བྱིན་ཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ལྟ་ བུའོ། །མ་ཐ་རའི་བུ་བྲམ་ཟེ་མ་ཡིན་ན་ནི་བྲམ་ཟེ་ལ་ཟན་བྱིན་ཅིག་ཅེས་བྱ་བ་ཉིད་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ། །མེད་པ་ཅེས་བྱ་བ་འདི་ནི་ཕ་རོལ་པོའི་བསམ་པ་ཡིན་ཏེ་དེའི་ བསམ་པའི་དབང་གིས་དེ་སྐད་བརྗོད་དོ། ། དེས་ན་མེད་པ་གཞན་དང་བྲལ་བར་ཁྱོད་ཀྱིས་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བའི་དོན་ཏོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ཡང་དོན་དམ་པར་མེད་པ་ལ་ཕན་ཚུན་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད། 2-1116 གཅིག་གི་རང་བཞིན་གཞན་ལ་མ་མཐོང་བས་འདི་ལ་ཐ་དད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བློས་རྟོགས་པ་ཡིན་ན་དངོས་པོ་མེད་པ་དེ་དག་ལ་ཡོད་ན་ཡང་མེད་པར་མི་འགྱུར་ཏེ། དེ་ནི་ཡོད་ པའི་མཚན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྣམ་པར་རྟོག་པས་བཀོད་པ་འདི་དག་བདག་ཉིད་མེད་པ་ཡིན་ཡང་སྨྲ་བ་པོ་དག་བརྗོད་པ་གཞན་དང་གཞན་གྱི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་དང་ལྡན་པ་ལྟ་བུར་ སྟོན་པར་བྱེད་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་ཟད་དོ། །དེས་བྱས་པའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་ནི་དངོས་པོ་རྣམ་པར་འཇོག་པའི་རྟེན་མ་ཡིན་ཏ

【現代漢語翻譯】不是通過拋棄蘊（skandha）來做到這一點。因為拋棄其中一個，就會進入另一個。如果無常不存在，如何能證明拋棄是無常的呢？如果作為有法（dharmin）成立。如果這樣，現在會變成不一致的宗（paksha）嗎？如果說是以不同方式，那也是可以的。特性的區別已經說過了。如果對不一致的宗沒有懷疑，那麼爲了區分沒有要證明的東西，就不需要陳述理由（hetu）了。從哪裡產生這個過失呢？在理由顯示關聯的時候，宗等的安立是不存在的。如果僅僅顯示某些存在和不存在，進入和拋棄，那麼它自己存在，並且通過力量來證明它就是那樣。因此，通過它的力量所及的範圍，那被稱為宗。因此，當顯示通過它的特性而來的法時，因為它不存在，所以不是支分（avayava）。那麼，與此相反的，從其他解脫出來的，那是什麼呢？這就是這個。對於這個，沒有這個過失。因為說了其他。僅僅與此相反和分離，不會變成要證明的法，僅僅與不存在分離也不是。那麼，要證明的和能證明的，有區別嗎？對於這個，如果執著于區別，那會損害意願本身。如果不承認那個不存在，就不能說其他，例如，『給不是摩陀羅（Mathara）之子的婆羅門食物』。如果不是摩陀羅之子的婆羅門，那麼僅僅說『給婆羅門食物』就可以了。這個『不存在』是對方的想法，因為根據他的想法才那樣說。那麼，『因為你承認不存在與其他分離』是什麼意思呢？對於那個，在勝義諦（paramarthasatya）中，不存在有什麼相互的區別呢？如果因為在一個的自性中沒有看到其他，所以通過思維理解到這是不同的，那麼即使這些不存在的事物存在，也不會變成不存在，因為那是存在的特性。這些通過分別念（vikalpa）的安排，即使沒有自性，但說話者僅僅是爲了顯示與其他不同的陳述，僅此而已。因此所做的區分不是安立事物的依據。

【English Translation】 It is not done by abandoning the skandhas. Because abandoning one of them, one enters another. If impermanence does not exist, how can it be proven that abandonment is impermanent? If it is established as the dharmin. If so, will it now become an inconsistent paksha? If it is said in different ways, that is also possible. The distinction of characteristics has already been said. If there is no doubt about the inconsistent paksha, then in order to distinguish what is not to be proven, there is no need to state the hetu. From where does this fault arise? When the reason shows the connection, the establishment of the paksha etc. does not exist. If only some existence and non-existence, entering and abandoning are shown, then it exists itself, and proves by force that it is so. Therefore, the scope reached by its power is called the paksha. Therefore, when showing the dharma that comes through its characteristics, because it does not exist, it is not an avayava. Then, what is the opposite of this, liberated from others? This is it. For this, there is no fault. Because others are spoken of. Merely the opposite and separation from this will not become the dharma to be proven, nor is it merely separation from non-existence. Then, is there a difference between what is to be proven and what can prove? For this, if clinging to the difference, it will harm the intention itself. If one does not admit that non-existence, one cannot say others, for example, 'Give food to the Brahmin who is not the son of Mathara.' If the Brahmin is not the son of Mathara, then merely saying 'Give food to the Brahmin' is enough. This 'non-existence' is the thought of the opponent, because it is said that way according to his thought. Then, what does it mean to say, 'Because you admit that non-existence is separated from others'? For that, in paramarthasatya, what mutual difference does non-existence have? If because one does not see the other in the nature of one, so one understands through thought that this is different, then even if these non-existent things exist, they will not become non-existent, because that is the characteristic of existence. These arrangements through vikalpa, even if they have no self-nature, but the speakers merely show statements that are different from others, that's all. Therefore, the distinction made is not the basis for establishing things.

ེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཅིག་ ལ་གཅིག་ཐ་དད་པ་ཡོད་པ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པར་སྟོན་པ་འདིས་ནི་ཐམས་ཅད་མེད་པ་འཇོག་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལྟ་ན་ཡང་མེད་པ་གཞན་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་འདི་མ་ གྲུབ་པ་ཉིད་དམ་འཁྲུལ་པར་འགྱུར་རོ། །ཅི་སྟེ་ཡང་དེའི་མངོན་པར་འདོད་པ་འགའ་ཞིག་ལ་ཐ་དད་པ་ཡིན་ན་དེ་ལྟར་འགྱུར་ན་འོ་ན་ནི་དེ་ལས་ཐ་དད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ ཉིད་འདོད་པ་ལས་ཡིན་ཏེ། ཡང་འདོད་པ་གཞན་དུ་འགྱུར་ན་གཞན་ལ་ཡང་དེ་ལྟ་བུ་ཡིན་པར་འདོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་འདིར་འདོད་པ་ཉིད་ལ་ནུས་པ་རྣམ་པར་གནས་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་འདོད་པའི་དངོས་པོ་རང་བཞིན་གྱི་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-1117 དེའི་ཕྱིར་འདི་དག་གི་ཕན་ཚུན་དབེན་པས་ཅི་ཞིག་བྱ་སྟེ། དེ་ཉིད་གཏན་ཚིགས་སུ་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ལ་དངོས་པོ་དང་འབྲེལ་བ་བརྗོད་པར་བྱ་སྟེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་མི་འགྲུབ་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་བདག་དང་གཞན་གྱིས་ཁས་བླངས་པ་ལ་སོགས་པ་དང་། སྐྱེས་བུས་རྣམ་པར་བཞག་པ་ལ་བརྟེན་པའི་གཏན་ཚིགས་ཐམས་ཅད་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཡིན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །སྤྱི་དེའི་ཕྱོགས་གཅིག་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ལྟ་བུའོ། །ཕྱོགས་དེའི་སྦྱོར་བ་ཐམས་ཅད་ལ་བརྗོད་པ་ཡོངས་སུ་འགྱུར་བས་བྱས་པའི་འཁྲུལ་པ་སྤངས་ཏེ། དོན་རྣམ་ པར་གནས་པའི་ཚུལ་གྱི་རྗེས་སུ་འབྲང་བར་བྱའོ། །རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་སྒྲ་ནི་མི་རྟག་སྟེ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ལྟར་དམ་བཅས་པའི་དོན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་མ་ ཡིན་ཞེ་ན། ལྡོག་པ་ལས་ཐ་དད་པ་བརྟེན་པའི་ཕྱིར་བློ་ཐ་མི་ཐད་པའི་ཡུལ་ཐ་སྙད་ཀྱིས་ཉེ་བར་བཞག་པའི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཅན་དེ་ཉིད་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ན་དམ་ བཅས་པའི་དོན་གྱིས་ཕྱོགས་གཅིག་ཉིད་ཡིན་པར་བརྗོད་དོ། །ཁྱད་པར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཅན་དུ་བྱས་ཏེ་གཏན་ཚིགས་སུ་བརྗོད་པ་ལ་ནི་ཆོས་ཐ་དད་པའི་རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་མི་འགལ་ལོ། ། 2-1118 ཁྱད་པར་སྤྱི་ཆོས་ཐ་དད་ཕྱིར། །རྟགས་དང་རྟགས་ཅན་ཡིན་པར་འདོད། །དཔེར་ན་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་སྒྲ། །རྩོལ་བྱུང་ཉིད་ཕྱིར་མི་རྟག་བཞིན། །ཕྱོགས་ཡན་ལག་ནའང་གནོད་མེད་ཕྱིར། །ཆོས་ཅན་ཐ་དད་མ་ གྲུབ་མིན། །དཔེར་ན་གོང་བུ་རྭ་ཅན་བཞིན། །རྭ་ཅན་ཉིད་ཕྱིར་རྟ་མིན་བཞིན། །ཡང་ན་དེས་མཚོན་ནས་ལྡོག་ཕྱིར། །བསྒྲུབ་བྱའི་དུས་སུ་ཡན་ལག་མིན། །དེ་ཕྱིར་ཁྱད་པར་དམ་བཅའ་ཡི། །དོན་མིན་ཆོས་ ཐ་དད་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བར་སྐབས་ཀྱི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། དེ་བཞིན་དུ་རང་ཉིད་དམ་དེའི་གཞི་ལས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་གཏན་ཚིགས་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་མེ་བསྒྲུབ་པ་ ལ་རླངས་པ་ལ་སོག

【現代漢語翻譯】正如之前所說，這會導致過度推論。如果一個事物顯示出與其他事物的差異和關聯，那麼這將導致一切皆不存在的結論。如果是這樣，那麼『與其他事物分離的不存在』這一說法就既不成立，也會產生謬誤。如果有人認為在某些顯現中存在差異，那麼情況就會如此。如果是這樣，由於它與該顯現不同，那麼它就源於該顯現本身。如果顯現發生改變，那麼對於其他事物也會有同樣的推論。因此，在這裡，由於顯現本身具有多種能力，因此它本身就被認為是顯現之物的自性之證明。因此，這些事物彼此分離有什麼用呢？它本身就會被認為是理由。因此，應該說明事物之間的關聯，否則就不會成立。這說明了所有依賴於自我和他人的承諾以及由人所設定的理由，例如，因為它是相異的一方，或者因為總體是它的一部分等等。通過避免在所有這些關聯中的錯誤，應該遵循事物存在的真實方式。如果有人斷言『由努力產生的聲音是無常的，因為它是由努力產生的』，那麼如果這並非斷言的一部分，那麼，由於依賴於差異的反轉，如果通過術語來指代非直接認知的對象，那麼這本身就是需要證明的法，那麼它就被認為是斷言的一部分。通過將特性作為需要證明的法來陳述理由，那麼特性和有特性者之間就不會有矛盾。因為特性是不同的普遍法，所以人們認為特性和有特性者是不同的。例如，就像由努力產生的聲音，因為它是努力產生的，所以是無常的。因為在部分中沒有損害，所以有法不同並不意味著不成立。例如，就像有角的腫塊，因為它有角，所以不是馬。或者，因為它通過它來表示反轉，所以在需要證明的時候它不是一部分。因此，特性不是斷言的含義，因為法是不同的。』這是一段過渡性的詩句。同樣，如果對自身或其基礎產生懷疑，那麼理由就不成立。例如，在證明火的存在時，如果對蒸汽等產生懷疑。

【English Translation】 As has been said before, this would lead to over-extension. If something shows difference and connection to another, this would lead to establishing the non-existence of everything. If that is the case, then this statement 'non-existence separate from other things' would either not be established or would become erroneous. If someone thinks that there is difference in some of its manifestations, then it would be so. If that is the case, since it is different from that, then it is from the desire itself. If the desire changes, then it is thought to be the same for others as well. Therefore, here, since the desire itself has the power to abide in various ways, it itself is said to be the proof of the nature of the object of desire. Therefore, what is the use of these being mutually exclusive? It itself will be stated as the reason. Therefore, the connection with the object should be stated, otherwise it will not be established. This states all the reasons that rely on the commitments of self and others, and those established by individuals, such as, 'because it is a dissimilar side', or 'because the general is one side of it' and so on. By abandoning the errors made in all those connections, one should follow the way in which things truly exist. If one asserts that 'sound produced by effort is impermanent, because it is produced by effort', then if this is not one side of the asserted meaning, then, because of relying on the reversal of difference, if the object of non-direct cognition is designated by terminology, then that itself is the subject of what is to be proven, then it is said to be one side of the asserted meaning. By making the characteristic the subject of what is to be proven and stating it as the reason, then there is no contradiction between the characteristic and the characterized. Because the characteristic is a different general dharma, it is thought that the characteristic and the characterized are different. For example, like the sound produced by effort, because it is produced by effort, it is impermanent. Because there is no harm in the part, the difference in the subject does not mean it is not established. For example, like a horned lump, because it has horns, it is not a horse. Or, because it indicates reversal by that, it is not a part at the time of what is to be proven. Therefore, the characteristic is not the meaning of the assertion, because the dharma is different.' This is an intervening verse. Similarly, if there is doubt about oneself or its basis, then the reason is not established. For example, when proving the existence of fire, if there is doubt about steam and so on.

ས་པའི་དངོས་པོར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་འབྱུང་བ་འདུས་པ་ལྟ་བུ་དང་། ཡང་དཔེར་ན་རི་སུལ་འདི་ན་རྨ་བྱའི་སྒྲ་གྲག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་དེ་གྲག་པའི་ ཡུལ་ཅན་མི་རྟོག་པ་ལྟ་བུའོ། །ཆོས་ཅན་མ་གྲུབ་ན་ཡང་སྟེ། །དཔེར་ན་བདག་ནི་ཁྱབ་པ་ཡིན་ཏེ། བདེ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཡོན་ཏན་ཐམས་ཅད་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། ། དེ་ལྟར་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཚུལ་གཅིག་ཕྱོགས་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་མ་གྲུབ་པའམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་མ་གྲུབ་པའི་གཏན་ཚིགས་ལྟར་སྣང་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་བཞིན་དུ་གཅིག་མ་གྲུབ་པའམ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་མ་ངེས་པ་ཡིན་ནོ། ། 2-1119 གཅིག་པོ་གང་ཞེ་ན་ལྡོག་པའོ། །མ་གྲུབ་པ་ནི་དཔེར་ན་ཕྱོགས་ཆོས་ཀྱི་རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་བསྟན་པ་ཐུན་མོང་གི་མ་ངེས་པ་རྣམ་པ་བཞི་ལྟ་བུའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ ནི་དཔེར་ན་བརྗོད་པར་འདོད་པའི་སྐྱེས་བུ་འགའ་ཞིག་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་ནམ། འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པ་ཡིན་ཏེ། སྨྲ་བ་ལ་སོགས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། ། འདིར་ལྡོག་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་སྨྲ་བ་མ་དམིགས་སོ་ཞེས་བྱ་བ་མི་དམིགས་པའི་རྣམ་པ་འདི་ལྟ་བུ་ནི་ཡུལ་བལྟར་མི་རུང་བའི་བདག་ཉིད་ཀྱིས་ཐེ་ ཚོམ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གལ་ཏེ་སྨྲ་བའང་ཡིན་ལ་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་ཡང་འགྱུར་མོད། འདི་ལ་འགལ་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད། གལ་ཏེ་འདིར་བློ་དང་མི་གཞན་པ་ཁྱེད་ ཀྱིས་མ་དམིགས་པའི་དོན་སྤངས་ན་འོ་ན་ཕའི་ཐ་སྙད་ཀྱི་རྒྱུ་མཚན་ལྡོག་པར་ཐལ་བའི་ཕྱིར་ཁྱེད་ཉམས་པར་འགྱུར་རོ། །སྨྲ་བ་དང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གཉིས་ལ་འགལ་བ་རྣམ་པ་གཉི་ག་ གང་ཡང་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་མཐོང་དུ་ཟིན་ཀྱང་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་སྨྲ་བ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བའི་ལྡོག་པ་ནི་མི་འགྲུབ་སྟེ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གནོད་པར་བྱེད་པ་ཡོད་ན་ནི་གཞན་མེད་པར་ངེས་པར་བྱེད་དོ། ། 2-1120 མཚན་ཉིད་མ་འགལ་བ་དང་དབང་པོ་ལས་འདས་པའི་རྣམ་པ་ནི་ཤེས་པར་སྨྲ་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་སྨྲ་བ་ཐམས་ཅད་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་བོ། ། སྨྲ་བ་པོ་ཐམས་ཅད་ཀྱི་ཆོས་ཉིད་དང་ཡོངས་སུ་བཅད་པར་ཡང་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་ན་ནི་ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པར་འགྱུར་བས་དགག་པ་མ་ཡིན་ནོ། །བདག་ཉིད་ལ་རང་གི་རིག་ པ་དེས་གཞན་ལ་ཡོངས་སུ་བཅད་དོ་ཞེ་ན། གལ་ཏེ་དེ་ལྟར་བདག་ལ་མཐོང་བ་གཞན་ལ་བསྒྲུབས་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ། མཐོང་བ་དང་འགལ་བ་ནི་མི་བསྒྲུབ་བོ་ ཞེ་ན། རིགས་པ་མཚུངས་ན་ཅི་སྟེ་མི་སྒྲུབ། ཡང་ན་དེ་རིགས་པ་མ་ཡིན་ཏེ། མཚན་ཉིད་དང་ལྡན་པ་ལ་གནོད་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ ཅི་ཞེ་ན་ལྡོག་པ་ལས་ཀྱང་ཡིན་ཏེ། དེ་མེད་པའི་ཕྱིར་གཞན

【現代漢語翻譯】例如，就像對土地上的事物產生懷疑的各種因素聚集在一起一樣。又如，『因為這個山谷里有孔雀的叫聲』，但卻無法確定那裡是否有孔雀。即使作為論證對象的『有法』（pakṣa，意為論題、宗）尚未成立，例如，『我（補特伽羅）是周遍的，因為我能感知到快樂等所有功德』。因此，如果作為理由（hetu，因）的一個方面，即『法性』（dharma-tā，自性）尚未成立或令人懷疑，那麼這就是似非成立的理由（asiddha hetvābhāsa）。同樣，如果其中一個方面尚未成立或令人懷疑，那就是不定因（anaikāntika）。所謂『一個』是指『遣返』（ldog pa，遮詮）。未成立的例子就像是爲了說明『有法』的各種分類而提出的『共同不定因』的四種情況。同樣，令人懷疑的例子就像，『某些想要表達的人不是全知者嗎？他們不是具有貪慾等煩惱嗎？因為他們會說話』。在這裡，令人懷疑的是『遣返』，因為沒有觀察到全知者不說話的情況。這種未觀察到的情況之所以是懷疑的原因，是因為其本質不允許被觀察。如果說話者也可能是全知者，這有什麼矛盾呢？如果你因為沒有觀察到而放棄了不同的觀點，那麼你就會因為父親這個詞的理由被『遣返』而失敗，因為說話和全知者之間沒有任何矛盾。即使沒有看到，也不能證明全知者不是說話者，因為這令人懷疑。如果有損害，才能確定沒有其他可能性。不矛盾的特徵和超越感官的方面並不是知識的表達，因此，『所有說話者都不是全知者』這個『周遍』（vyāpti，普遍聯繫）是不成立的。因為無法完全排除所有說話者的法性。如果是這樣，就會變成全知者，這不是反駁。如果通過自己的知識完全排除了他人，那麼，如果在自己身上看到的東西也在他人身上成立，那不是太過分了嗎？如果不能成立與所見相反的情況，那麼，如果推理相同，為什麼不能成立呢？或者，那不是正確的推理，因為可能會損害具有特徵的事物。僅僅看到是不夠的。那麼，是什麼呢？也是因為『遣返』，因為沒有它，就沒有其他可能性。

【English Translation】 For example, it is like the aggregation of elements that cause doubt about things on the earth. Or, for example, 'Because there is the sound of a peacock in this valley,' but one cannot ascertain whether there is a peacock there. Even if the 'subject' (pakṣa) is not established, for example, 'I (the self) am pervasive because all qualities such as happiness are perceived.' Thus, if one aspect of the reason (hetu), the 'nature of the dharma' (dharma-tā), is not established or is doubtful, then it is a fallacious reason that appears to be unestablished (asiddha hetvābhāsa). Similarly, if one aspect is not established or is doubtful, then it is an uncertain reason (anaikāntika). What is meant by 'one' is 'reversal' (ldog pa, exclusion). An example of the unestablished is like the four types of 'common uncertain reason' presented to illustrate the various classifications of the 'subject'. Similarly, an example of the doubtful is like, 'Are some people who want to express themselves not omniscient? Are they not endowed with afflictions such as desire? Because they speak.' Here, what is doubtful is 'reversal,' because the non-observation of an omniscient person not speaking. This kind of non-observation is the cause of doubt because its nature does not allow it to be observed. If a speaker could also be omniscient, what contradiction would there be? If you abandon a different view because you have not observed it, then you will fail because the reason for the term 'father' is 'reversed,' because there is no contradiction between speaking and being omniscient. Even if it is not seen, the 'reversal' that 'whoever is omniscient is not a speaker' is not established because it is doubtful. If there is harm, then it is certain that there is no other possibility. The non-contradictory characteristic and the aspect that transcends the senses are not expressions of knowledge, therefore, the 'pervasion' (vyāpti) that 'all speakers are not omniscient' is not established. Because it is not possible to completely exclude the nature of all speakers. If that were the case, it would become omniscient, which is not a refutation. If one completely excludes others through one's own knowledge, then, if what is seen in oneself is also established in others, would that not be too extreme? If one cannot establish the opposite of what is seen, then, if the reasoning is the same, why cannot it be established? Or, that is not correct reasoning because it may harm things that have characteristics. Merely seeing is not enough. Then, what is it? It is also because of 'reversal,' because without it, there is no other possibility.

་མི་བསྒྲུབ་བོ་ཞེ་ན། ཞུགས་པ་དང་དེར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དག་གིས་མེད་པར་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྒྲུབ་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། དེ་དག་ནི་བདག་ཉིད་བལྟར་བྱུང་བ་ཉིད་ཀྱིས་འགལ་བར་དམིགས་པའི་ཕྱིར་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་གྱི། གང་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་བསལ་ནས་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་བྱེད་པ་བལྟར་མི་རུང་བ་རྣམས་ནི་རང་གི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དག་དང་ཡང་འགལ་བར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། ། 2-1121 བདག་ཉིད་ནང་གི་ཆོས་གཞན་གྱིས་རིག་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་ནོ། །འགའ་ཞིག་དང་ལྡན་པར་རིགས་པས་ཐམས་ཅད་དུ་དེ་ཉེ་བར་བསྒྲུབ་པས་ཐ་སྙད་བྱེད་པའི་བུམ་པ་འདི། བུད་མེད་དང་དམངས་ རིགས་རྣམས་དང་ཐུན་མོང་བའི་ཁྱད་པར་ཡང་མི་རྟོགས་པ་ནི་རིག་པ་ངལ་བའི་འབྲས་བུ་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པ་གྲུབ་བོ། །དེའི་ཕྱིར་བདག་ལ་མཐོང་བ་ཙམ་གྱིས་ནི་ཉེ་བར་འགྲུབ་པ་མ་ཡིན་ ཏེ། དེ་ཙམ་གྱིས་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་ལྡོག་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན་ནོ། །སྔར་བཤད་པའི་མི་དམིགས་པའི་མཚན་ཉིད་ལས་ཀྱང་འདི་འདྲ་བའི་སྤྱོད་པ་རྣམས་ཐེ་ཚོམ་ གྱི་རྒྱུ་ཡིན་པར་རྟོགས་པར་བྱའོ། །རྗེས་སུ་དཔག་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་འདོད་ཆགས་དང་ལྡན་པ་ཡང་དོན་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ཚིག་ལས་མི་རྟོགས་པ་རྟོགས་པར་བྱ་སྟེ། འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། འདོད་ཆགས་མེད་ན་ཚིག་མེད་དོ་ཞེས་ལྡོག་པ་ངེས་པ་ནི་མེད་དོ། །གཡོ་བ་དང་ཚིག་ལ་སོགས་པ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་ཏེ། བརྗོད་པར་འདོད་པ་སྤྱིའི་ རྒྱུ་ཅན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་འདོད་ཆགས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། འདོད་པའི་ཕྱིར་སྐྱོན་མེད་དོ། །རྟག་པ་དང་བདེ་བ་དང་བདག་དང་བདག་གིར་ལྟ་བས་འཕངས་པ་ཟག་པ་དང་བཅས་པའི་ཆོས་ཀྱི་ཡུལ་ཅན་ཡང་དག་པ་མ་ཡིན་པའི་ཡོན་ཏན་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་ནི་འདོད་ཆགས་ཞེས་བརྗོད་དོ། ། 2-1122 དགའ་བ་དེའི་ཡུལ་ཅན་མི་མཐུན་པ་ལ་དེས་བྱས་པའི་སེམས་ཀྱིས་འཁྲུག་པ་ནི་ཞེ་སྡང་ངོ་། །གཉི་གའི་སྔོན་དུ་འགྲོ་བ་ཅན་གྱི་རྟེན་ཕྱིན་ཅི་ལོག་དེ་ཉིད་ནི་གཏི་མུག་གོ །སྙིང་རྗེ་ ལ་སོགས་པ་དེ་ལྟ་བུ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་དུ་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་རྣམ་འགྲེལ་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལ་ཇི་ལྟར་འདོད་ཆགས་དང་བཅས་པ་སྨྲ་བ་ལྟར་ཞེས་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་ ཡང་སྨྲ་བས་ཚིག་ཙམ་ལས་ནི་མི་རྟོགས་སོ། །ཁྱད་པར་ལས་ཀྱང་མ་ཡིན་ཏེ། བསམ་པ་རྟོགས་པར་དཀའ་བའི་ཕྱིར་ཐ་སྙད་འཆོལ་བས་ཐམས་ཅད་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དོགས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་མི་ སྨྲའོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་གྱི་དོན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའི་ཕྱིར་མི་འཐད་དོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། སྙིང་རྗེས་ཀྱང་འཇུག་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་འདོད་ཆགས་ཡིན་ནོ་ ཞེ་ན། མིང་དུ་འདོད་པ་མི་དགག་གོ །རང་བཞིན་ནི་ཐ་མི་དད་དོ། །མི་སྡུག་པ་ལ་མ

【現代漢語翻譯】如果說不能成立，那是因為進入（這個領域）和對它產生懷疑的人們，並不能證明它不存在，所以它不是成立的。那些（觀點）因為自身顯現的矛盾而被指出，所以是不需要成立的。凡是排除不一致的方面，從而確定唯一性的，那些不允許被觀察的事物，也不會與自身不一致的方面相矛盾。 2-1121 自身內部的法不能被其他（世俗）的知識所認知。如果憑藉某種（邏輯）可以普遍地證明它，那麼這個被稱作『瓶子』的事物，以及不區分婦女和賤民等共同特徵，就是知識努力的圓滿結果。因此，僅僅通過看到我（自性）並不能輕易成立，因為僅憑這一點並不能證明普遍性。因此，對反向推理產生懷疑。從之前所說的不可見性的特徵來看，也應該認識到，這樣的行為是懷疑的原因。對於具有推理特徵的貪慾來說，意義是不同的，因為不能從詞語中理解，所以要理解其意義，因為它們之間沒有關聯。如果說沒有貪慾就沒有詞語，那麼反向的確定性是不存在的。搖動和詞語等並不是貪慾等的結果，因為表達的意願是普遍的原因。如果說那是貪慾，那麼因為意願而沒有過錯。執著于常、樂、我、我所見，被有漏法的對象所吸引，對非真實的功德感到歡喜，這被稱為貪慾。 2-1122 對於歡喜的對象持有不同意見，由此產生的內心煩亂就是嗔恨。愚癡是兩者（貪慾和嗔恨）的先行者，是顛倒的根源。慈悲等不是這樣，因為存在其他可能性，如《釋量論》中所說。對於這一點，就像說『伴隨著貪慾而說』一樣，即使沒有貪慾也能說話，僅僅從詞語上是無法理解的。也不能從差別上理解，因為想法難以理解，語言混亂導致一切都變得混亂。如果說因為沒有疑惑所以不說，那是不對的，因為是爲了他人的利益。如果說因為沒有貪慾所以不合理，那是不對的，因為慈悲也會促使行動。如果說那就是貪慾，那麼不否定名稱上的意願，自性是沒有差別的。對於不悅的事物...

【English Translation】 If it is said that it cannot be established, it is because those who enter (this field) and doubt it cannot prove that it does not exist, so it is not established. Those (views) are pointed out as contradictory by their own manifestation, so they do not need to be established. Whatever excludes inconsistent aspects, thereby determining uniqueness, those things that are not allowed to be observed will also not contradict their own inconsistent aspects. 2-1121 The Dharma within oneself cannot be known by other (mundane) knowledge. If it can be universally proven by some (logic), then this thing called 'vase,' and the common characteristics that do not distinguish between women and outcasts, are the complete result of the effort of knowledge. Therefore, merely seeing me (the self) does not easily establish it, because that alone does not prove universality. Therefore, doubt arises about reverse reasoning. From the characteristics of invisibility mentioned earlier, it should also be recognized that such behavior is the cause of doubt. For greed with the characteristic of reasoning, the meaning is different, because it cannot be understood from words, so its meaning must be understood, because there is no connection between them. If it is said that without greed there are no words, then the reverse certainty does not exist. Shaking and words, etc., are not the result of greed, etc., because the intention to express is a universal cause. If it is said that it is greed, then there is no fault because of intention. Attachment to permanence, pleasure, self, and the view of self, attracted by the objects of defiled dharmas, rejoicing in non-real qualities, this is called greed. 2-1122 Holding different opinions about the object of joy, the mental disturbance caused by it is hatred. Ignorance is the forerunner of both (greed and hatred), the root of reversal. Compassion, etc., are not like that, because there are other possibilities, as stated in the Commentary on Valid Cognition. Regarding this, just as saying 'speaking with greed,' even without greed one can speak, but it cannot be understood merely from words. It cannot be understood from differences either, because thoughts are difficult to understand, and the confusion of language causes everything to become confused. If it is said that one does not speak because there is no doubt, that is not right, because it is for the benefit of others. If it is said that it is unreasonable because there is no greed, that is not right, because compassion also motivates action. If it is said that that is greed, then the intention in name is not denied, the nature is not different. For unpleasant things...

ངོན་པར་དགའ་བ་ཉིད་མཚམས་འབྲེལ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ཕྱིན་ཅི་མ་ལོག་ པ་ལས་བྱུང་བ་དེ་ནི་སྐྱོན་མེད་དོ། །སྙིང་རྗེ་ནི་བདག་ཏུ་འཛིན་པ་མེད་ཀྱང་སྡུག་བསྔལ་གྱི་ཁྱད་པར་མཐོང་བ་ཙམ་གྱི་གོམས་པའི་སྟོབས་ལས་སྐྱེ་བ་ཡིན་ཏེ། འདི་ལྟར་མདོ་ལས། བྱམས་པ་ལ་སོགས་པ་ནི་སེམས་ཅན་ལ་དམིགས་པ་ལ་སོགས་པ་བསྟན་ཏོ། ། 2-1123 དེ་དག་ཀྱང་རིགས་མཐུན་པ་གོམས་པ་ལས་འཇུག་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་མེད་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྙིང་རྗེ་ཅན་གྱི་རྩོམ་པ་འབྲས་ བུ་མེད་པ་ཡང་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ལས་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། གཞན་གྱི་དོན་ཉིད་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་འདོད་པའི་ཕྱིར་ཏེ་འབྲས་བུའི་མཚན་ཉིད་ནི་དེ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྨྲ་བ་པོ་ བདག་ཉིད་ལ་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བས་གཞན་ལ་དེ་རྗེས་སུ་དཔོག་ན་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་གཞན་རྗེས་སུ་མི་དཔོག་ན་འདི་ལ་མི་འཁྲུལ་ལོ་ ཞེས་བྱ་བའི་ངེས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། མ་མཐོང་བ་ལ་ནི་བརྗོད་ཟིན་ཏོ། །ཚུ་རོལ་མཐོང་བ་འདི་ལྟར་རུང་བའི་བདག་ཉིད་ནི་ལྷན་ཅིག་ཏུ་འགྱུར་བའམ་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་པར་མཐོང་གི་གཅིག་ ཏུ་ངེས་པར་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པའི་དོན་ནི་མེད་པར་ངེས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་ཚིག་གིས་ནི་བྱེད་པའི་ཡོན་ཏན་དང་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་དོ། །འདིར་ཡང་བདག་ལས་མཐོང་བས་རྗེས་སུ་ དཔོག་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བའི་ཐལ་བ་འདི་མཚུངས་སོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་འདི་རྗེས་སུ་འགྲོ་དང་ལྡོག་པ་དག་ལས་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་ཉིད་དུ་གྲུབ་པས་གཞན་ལ་རྗེས་སུ་དཔོག་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1124 མི་སྡུག་པ་ལ་མངོན་པར་དགའ་བ་དང་། ཕྱིན་ཅི་ལོག་དང་ཚིག་ནི་དེ་ལྟར་དེ་གྲུབ་པ་མ་ཡིན་ཏེ། བདག་ཉིད་ལ་གཞན་དུ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །འདོད་ཆགས་སྐྱེས་པར་རུང་བ་ཉིད་དང་ བྲལ་བ་ལ་ཚིག་མ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་དེ་རྗེས་སུ་དཔོག་ན་ལྡོག་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ་མ་གྲུབ་བོ། །སེམས་པ་མེད་པ་ལྡོག་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། རྣམ་ པ་འདི་ལྟ་བུའི་ལྡོག་པས་ནི་རྒྱུའི་ནུས་པ་མི་གྲུབ་བོ། །དེ་ལས་གཞན་པའི་ནུས་པ་དག་ཡོད་པ་ན་འབྲས་བུ་མི་སྐྱེ་བས་རྒྱུ་གཞན་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་དོ། །རྣམ་པ་དེ་ལྟ་ བུའི་ལྡོག་པ་ནི་སེམས་པ་མེད་པ་དག་ལ་མི་སྲིད་དེ། དེ་དག་ལ་ནི་སེམས་པ་དང་བྱེད་པས་ཡོན་ཏན་ལ་སོགས་པ་ནུས་པ་མཐོང་བའི་རྒྱུ་ཉིད་མེད་པའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་ཟའོ། །འདོད་ ཆགས་ཀྱིས་ཕན་མི་འདོགས་ན་ཇི་ལྟར་དེའི་ནུས་པས་ཕན་འདོགས་པར་འགྱུར་ཏེ། རང་གི་ངོ་བོའི་ཡོན་ཏན་ནུས་པ་ལ་ཉེ་བར་བཏགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །གང་ལ་དེས་མི་ནུས་པ་དེ་ལ་ནུས་ པས་ནུས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་མེད་ན་དེ་མ

【現代漢語翻譯】因為喜愛快樂本身就是一種聯繫。因此，從不顛倒的認知中產生的行為是沒有過失的。慈悲產生於不執著于自我的基礎上，僅僅因為看到痛苦的差別而產生的習慣力量。正如經文所說：『慈愛等是針對眾生的。』這些也都是因為習慣了相似的類別而產生的。貪慾等則不是這樣，如果沒有顛倒的認知，它們就不會產生。如果說慈悲者的行為沒有結果也是因為顛倒的認知，那是不對的，因為他們認為利益他人本身就是結果，因為結果的定義就是如此。如果說話者因為在自己身上看到貪慾等，就推斷別人也有，那將太過分，這已經說過了。如果因為迷惑而不推斷別人，那麼憑什麼確定自己不會迷惑呢？對於沒有看到的事物，已經說過了。看到這邊的情形，要麼是同時變化，要麼不是這樣，但不能確定隱蔽的事物一定不存在。因此，語言可以表達行為的功德，也可以進行推斷。如果說這裡也一樣，因為從自己身上看到而推斷別人，這個說法是相同的，那是不對的。因為這些事物從隨順和違逆中，作為因和果的實體而成立，所以可以推斷他人。喜愛不凈之物，以及顛倒的認知和語言，並不是這樣成立的，因為在自己身上看到了不同的事物。如果因為沒有看到沒有貪慾產生的可能性，就推斷別人也沒有貪慾，那麼違逆就不成立，因此因和果的實體也就不成立。如果說沒有心識是違逆的對境，那麼這種違逆就不能成立因的力量。如果還有其他力量，那麼就不會產生結果，因此可以推斷其他的因。這種違逆在沒有心識的事物上是不可能的，因為在它們身上沒有看到心識和行為等功德的力量，因此會產生懷疑。如果貪慾沒有幫助，那麼它的力量怎麼能幫助呢？因為自己的自性功德接近於力量。對於不能做到的事情，力量是無能為力的。如果它不存在，那麼它也不存在。

【English Translation】 Because delighting in happiness itself is a connection. Therefore, actions arising from non-perverted cognition are without fault. Compassion arises from the power of habit, merely from seeing the differences in suffering, without clinging to self. As the sutra says: 'Loving-kindness and so forth are directed towards sentient beings.' These also arise from habituating to similar categories. Desire and so forth are not like that, because if there is no perverted cognition, they do not arise. If it is said that the actions of compassionate beings are also without result because of perverted cognition, that is not correct, because they consider benefiting others to be the result itself, because that is the definition of a result. If the speaker infers that others have desire and so forth because they see it in themselves, that would be too extreme, which has already been said. If one does not infer others because of delusion, then what certainty is there that one will not be deluded? Regarding things that have not been seen, it has already been said. Seeing the situation here, either it changes simultaneously or it is not like that, but one cannot be certain that hidden things definitely do not exist. Therefore, language can express the qualities of actions and can also be used for inference. If it is said that here too, inferring from seeing in oneself is the same, that is not correct. Because these things are established as the entity of cause and effect from accordance and contradiction, therefore one can infer others. Delighting in the impure, as well as perverted cognition and language, are not established in this way, because one sees different things in oneself. If one infers that others do not have desire because one has not seen the possibility of desire arising, then contradiction is not established, therefore the entity of cause and effect is not established. If it is said that the absence of mind is the object of contradiction, then this kind of contradiction does not establish the power of the cause. If there are other powers, then the result will not arise, therefore one can infer other causes. This kind of contradiction is not possible in things without mind, because in them there is no cause for seeing the power of qualities such as mind and action, therefore doubt arises. If desire does not help, then how can its power help? Because one's own nature and qualities are close to power. For what one cannot do, power is powerless. If it does not exist, then it does not exist.

ི་འབྱུང་བའི་འབྲས་བུ་ཁོ་ནས་རྒྱུ་རྗེས་སུ་དཔོག་པར་བྱེད་དེ་དེར་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཞན་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་མ་མཐོང་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1125 ཐམས་ཅད་གཟིགས་པའི་གཟིགས་པ་ལོག་པས་ནི་ཐམས་ཅད་ན་མེད་པ་གོ་བར་བྱེད་དོ། །ལ་ལ་ན་དེ་ལྟར་མཐོང་བ་རྣམས་ཀྱང་ཡུལ་དང་དུས་དང་འདུ་བྱ་བའི་ཁྱད་པར་ལས་གཞན་དུ་སྣང་ བའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་སྐྱུ་རུའི་ཤིང་དག་འོ་མས་བཅུས་ན་འབྲས་བུ་མངར་པོ་ཆགས་ལ་ཕལ་ཆེར་ནི་དེ་ལྟར་མི་སྣང་བ་ལྟ་བུའོ། །དེས་ན་འདི་སྐད་དུ་བདག་ལྟ་བུའི་སྨྲ་བ་པོ་ ནི་འདོད་ཆགས་ཅན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པར་རིགས་པ་ཡིན་ཏེ། འདོད་ཆགས་སྐྱེ་བའི་རྐྱེན་གྱི་ཁྱད་པར་བདག་ཏུ་ལྟ་བ་དང་། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་ཡིད་ལ་བྱེད་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེའི་ཚེ་ཡང་སྨྲ་བ་པོ་དཔེར་བརྗོད་པ་ནི་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་འདི་ཡང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པའི་ཕྱིར་ཚུལ་གཉིས་མ་གྲུབ་པ་ཡིན་ཏེ། ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་གྲུབ་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་ བྱ་བའི་དོན་ཏོ། །དེས་ན་འདི་དག་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པ་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པ་འགལ་བ་གསུམ་པ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནམ། དཔེར་ན་ མིག་ལ་སོགས་པ་ནི་གཞན་གྱི་དོན་ཡིན་ཏེ། འདུས་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་མལ་ཆ་དང་སྟན་ལ་སོགས་པའི་ཡན་ལག་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ནི་འདོད་པ་འདུས་པ་མ་ཡིན་པ་གཞན་གྱི་དོན་བྱེད་པ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བསྒྲུབ་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1126 དེ་ཅིའི་ཕྱིར་མ་སྨོས་ཤེ་ན། བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་ཁྱད་པར་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་ལས་འདི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བའི་ཆོས་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བསྒྲུབ་པ་ཉིད་དུ་ནི་བྱེ་བྲག་ཡོད་ པ་མ་ཡིན་ནོ། །འདོད་པ་དང་སྨྲས་པ་དག་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་ནི་ཁྱད་པར་འགའ་ཡང་མེད་དོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །ཁྱད་པར་ཡོད་ན་ནི་འགལ་བ་བཞིན་དུ་འདོད་པ་བསྒྲུབ་པའི་ ཕྱིར་གཏན་ཚིགས་སུ་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ། །གཅིག་ཉིད་ཀྱི་ཚིག་གི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ཉིད་དུ་ཁྱད་པར་མེད་པར་བསྟན་ཏོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་དེ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ཏུ་བསྒྲུབ་པ་ཡང་གཅིག་ཉིད་དོ། ། དེའི་ཐ་དད་པ་ནི་སྦྱོར་བའི་བྱེ་བྲག་ལས་ཏེ་ལ་ལར་ནི་བརྗོད་པ་དང་ཤུགས་དག་གིས། ལ་ལར་ནི་བརྗོད་པར་འདོད་པས་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་དུ་ཉེ་བར་གཞག་པས་ཡིན་ ལ། འགལ་བ་བཞིན་དུ་གཏན་ཚིགས་ཀྱང་ཅི་སྟེ་ཐ་མི་དད་ཅེ་ན། རྣམ་པར་འབྱེད་པ་ལ་སུ་འགོག་དོན་གྱིས་འཕངས་པའི་འདོད་པ་མ་བརྗོད་པ་ཕ་རོལ་པོའི་འདོད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེའི་ བསམ་པའི་དབང་གིས་འདོད་པ་ལ་གནོད་པར་བྱེད་པ་ཞེས་བརྗོད་ཀྱི། མཚན་ཉིད་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་ལོགས་ཤིག་ཏུ་བསྟན་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པར་བཤད་དོ། ། 2-1

【現代漢語翻譯】唯有從結果才能推斷原因，因為它們之間存在關聯。即使在不一致的情況下沒有看到，也不能斷定不存在。以遍知之見否定一切，才能理解一切皆不存在。有些人雖然如此看待，但由於地點、時間和行為的差異，事物呈現出不同的面貌。例如，用牛奶澆灌的苦楝樹可能會結出甜美的果實，但大多數情況下並非如此。因此，可以說像我這樣說話的人是貪慾的，因為我具備產生貪慾的特殊條件，即執著于自我，以及不如理作意。即使如此，也不能說說話者是例證。因此，這也存在於不一致的情況下，因此兩種方式都無法成立，這意味著顛倒了。因此，這些是顛倒的論證，因此是矛盾的。難道不存在第三種矛盾，即損害意願嗎？例如，眼睛等是爲了他人，因為它們是組合的，就像床墊和墊子等部件一樣。這與意願相矛盾，因為將非組合的事物論證為服務於他人是顛倒的。為什麼沒有提到呢？因為在需要證明的事物本身上沒有區別。在這些事物中，在需要證明的法上，並沒有顛倒證明的差別。已經說過，在需要證明的事物本身上，意願和陳述之間沒有任何區別。如果存在區別，那麼就像矛盾一樣，爲了證明意願，就會提出理由。已經表明，在同一個詞的需要證明的事物本身上沒有區別。因此，顛倒證明也是一樣的。它們的差異在於表達方式的不同，有時通過言語和暗示，有時通過想要表達的內容，將法和有法區分開來。如果像矛盾一樣，理由怎麼會不相同呢？誰會阻止區分呢？由於意義所推動的未表達的意願是對方的意願，因此根據他們的想法，稱之為損害意願，但不是因為定義的差異。因此，已經說過不需要單獨解釋。

【English Translation】 Only from the result can one infer the cause, because there is a connection between them. Even if it is not seen in inconsistent cases, it cannot be concluded that it does not exist. By negating everything with the vision of omniscience, one can understand that everything does not exist. Although some see it that way, things appear differently due to differences in place, time, and actions. For example, neem trees watered with milk may bear sweet fruit, but this is not the case most of the time. Therefore, it can be said that a speaker like me is desirous, because I possess the special conditions for generating desire, namely attachment to self and improper attention. Even so, the speaker cannot be cited as an example. Therefore, this also exists in inconsistent cases, so neither method is established, which means it is reversed. Therefore, these are reversed arguments, and therefore contradictory. Isn't there a third contradiction, namely harming the intention? For example, eyes, etc., are for others, because they are combined, like the parts of a mattress and cushion, etc. This contradicts the intention, because arguing that non-combined things serve others is reversed. Why wasn't it mentioned? Because there is no difference in the thing to be proven itself. Among these things, in the dharma to be proven, there is no difference in reversed proof. It has been said that there is no difference between intention and statement in the thing to be proven itself. If there is a difference, then like a contradiction, a reason will be given to prove the intention. It has been shown that there is no difference in the thing to be proven itself in the same word. Therefore, reversed proof is also the same. Their difference lies in the difference in expression, sometimes through words and hints, sometimes through what one wants to express, distinguishing between dharma and dharmin. If, like a contradiction, why aren't the reasons the same? Who would prevent the distinction? Since the unexpressed intention driven by meaning is the other party's intention, according to their thinking, it is called harming the intention, but not because of the difference in definition. Therefore, it has been said that it does not need to be explained separately.

127 གལ་ཏེ་འདུས་པ་རྣམས་འདུས་པ་མ་ཡིན་པར་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པར་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་འགལ་བ་མ་ཡིན་ནམ། འདུས་པ་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ ལ་ངེས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད། གལ་ཏེ་ཡང་འབྲས་བུ་འགའ་ཞིག་ལ་མངོན་དུ་ཕྱོགས་པའི་དོན་རྣམས་ཚོགས་པ་འདུས་པ་ཡིན་པ་དེ་ལྟ་ན་ཡང་གེགས་བྱེད་པ་ལ་སོགས་པ་སྲིད་པའི་ཕྱིར། རྒྱུ་ རྣམས་གདོན་མི་ཟ་བར་འབྲས་བུ་དང་ལྡན་པ་མ་ཡིན་པས་འཁྲུལ་པ་ཉིད་དོ། །ཐོགས་པ་མེད་པའི་ཕན་འདོགས་པའི་མིག་ལ་སོགས་པ་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་ལ་ཡང་ འདུས་པ་གཞན་ལ་ཕན་འདོགས་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་འབྲེལ་པ་ངེས་པ་ཅི་ཞིག་ཡོད་ཅེ་ན། དེ་དག་ལས་ཉེ་བར་སྦྱོར་བ་རྣམས་རང་བཞིན་དུ་མའི་ཕན་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་འདི་ཡིན་གྱི། དུས་གཅིག་ཏུ་དུ་མའི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་ནོ། །ཕན་པ་དོན་གཞན་ཉིད་ཡིན་ན་དེའི་ཕན་པ་མ་ཡིན་པ་ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ཡང་བཤད་ཟིན་ཏོ། །གཉི་ག་མ་ཡིན་པའི་བྱེད་པ་ ནི་དོན་མེད་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེའི་དོན་དུ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་མིག་ལ་སོགས་པ་ཕན་འདོགས་པ་ནི་ཁྱད་པར་སྐྱེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕན་འདོགས་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་དེ་རང་བཞིན་གཅིག་ཏུ་མི་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་འགལ་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1128 ངང་གི་སྒྲས་ནི་གཉིས་ལས་གཅིག་མ་གྲུབ་ན་གཞན་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་འཁྲུལ་པ་ཅན་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་པའི་ཕྱིར་ཏེ། དཔེར་ན་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བའམ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་ཡིན་ཏེ། སྨྲ་ བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །འདི་ལ་ལྡོག་པ་མ་གྲུབ་པ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ནི་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན་ཏེ། ཐམས་ཅད་མཁྱེན་པ་འདོད་ཆགས་དང་བྲལ་བ་དག་བསྐལ་པའི་ཕྱིར་ དེ་ལ་ཚིག་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པའམ་མེད་པ་ཉིད་དུ་ཐེ་ཚོམ་ཟའོ། །ཐེ་ཚོམ་ཟ་ན་འཁྲུལ་པ་ཅན་གཉིས་ཞེས་སྙེགས་སོ། །གང་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ སྟེ། དཔེར་ན་གསོན་པའི་དུས་ན་བདག་དང་བཅས་པ་ཡིན་ཏེ། སྲོག་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །གང་ལ་སྲོག་ལ་སོགས་པ་གནས་པར་འགྱུར་བ་བདག་དང་བཅས་ པ་དང་། བདག་མེད་པ་ལས་ཕུང་པོ་བཞིན་ནི་མེད་པ་དེ་བདག་རྣམ་པར་གནས་པ་དང་། རྣམ་པར་གཅོད་པ་དག་གིས་ཐམས་ཅད་བསྡུས་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདི་གཉིས་ལས་གཅིག་ལ་རྣམ་པར་གནས་པ་ ངེས་པ་མེད་དེ་དེའི་བདག་ཉིད་ལས་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་གསོན་པོའི་ལུས་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་གྱི་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ནི་གཉིས་ཀྱི་བདག་ཉིད་ལས་ཕྱི་རོལ་དུ་གྱུར་པ་མེད་པ་ཕྱིར་དེ་དག་ལས་ལྡོག་པ་མ་ཡིན་ནོ། ། 2-1129 དེ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡོག་པ་དག་ལས་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བའི་ཕྱིར་མ་ངེས་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལས་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་དང་ཅིག་ཤོས་དག་ཏུ་ངེས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །མི་རྟོགས་ པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏ

【現代漢語翻譯】如果組合在一起的事物不能確定對其他事物有益，那麼這難道不是矛盾嗎？』組合在一起的事物確實有益於其他事物』，對此有什麼確定性呢？如果某些結果顯現出來的各種因素聚集在一起，那麼由於存在阻礙等可能性，各種原因必然不會毫無疑問地帶來結果，這本身就是一種錯誤。如果說，『無礙的利益之眼』等有益於其他事物，那麼對此，『組合在一起的事物本身就有益於其他事物』，這種關聯性有什麼確定性呢？因為，從這些事物中，那些緊密結合的事物自然會實現母親的利益，而不是同時具有多種自性。如果利益本身就是其他事物，那麼『不是它的利益』等等也已經解釋過了。因為，不做任何一方的事情是沒有意義的，所以，爲了它的目的而努力是矛盾的。因此，『眼』等有益的事物，實際上是有益於產生差異。因此，由於它不會變成單一的自性，所以是矛盾的。如果鶴的叫聲表明從二者中無法確定一個，那麼對另一個產生懷疑就是錯誤的。正如所說：『例如，他是無慾的，或者是全知的，因為他會說話。』對於這一點，如果反駁不成立，那麼隨之而來的就是懷疑，因為全知者和無慾者在劫時可能有或沒有語言等。如果產生懷疑，那麼就會追求兩種錯誤。對於隨之而來和反駁產生懷疑的情況，例如，『活著的時候是有我的，因為他有生命等。』對於生命等存在的事物，既有有我的情況，也有像無我一樣沒有的情況，因為蘊包含攝了一切存在和不存在。在這兩者中，無法確定哪一個是真實存在的，因為它不是由它的自性所決定的。因此，與活著的身體相關的生命等，不可能存在於這二者的自性之外，因此不可能與它們相悖。因此，由於對隨之而來和反駁產生懷疑，所以是不確定的，因為無法確定它與要證明的事物和其他事物之間的關係。也不是不理解。

【English Translation】 If assembled things are not certain to benefit others, isn't that a contradiction? What certainty is there in saying that 'assembled things do benefit others'? If the collection of factors that lead to certain results is considered an assembly, then due to the possibility of obstacles, etc., the causes will not necessarily and undoubtedly lead to the result, which is itself an error. If it is said that 'unobstructed beneficial eyes' etc., benefit others, then what certainty is there in the connection that 'assembled things themselves benefit others'? Because, among these things, those that are closely connected naturally accomplish the benefit of the mother, but do not simultaneously possess multiple natures. If benefit itself is another thing, then 'not its benefit' etc., has already been explained. Because doing nothing for either side is meaningless, striving for its purpose is contradictory. Therefore, 'eyes' etc., that are beneficial, are actually beneficial in generating distinctions. Therefore, since it does not become a single nature, it is contradictory. If the sound of a crane does not establish one out of two, then doubting the other is an error. As it is shown: 'For example, he is either free from desire or omniscient, because he speaks.' Regarding this, if the reversal is not established, then the consequence is doubt, because omniscient and desireless beings may or may not have speech etc., during a kalpa. If there is doubt, then one pursues two errors. Regarding doubting what follows and what reverses, for example, 'He is with self when alive, because he possesses life etc.' For things where life etc., exist, there is both the case of being with self and the case of being without self, like aggregates, because the aggregates encompass all existence and non-existence. Among these two, it is not certain which one truly exists, because it is not established by its own nature. Therefore, life etc., connected to a living body cannot exist outside of the nature of these two, therefore it is not contrary to them. Therefore, because of doubting what follows and what reverses, it is uncertain, because it is not certain in relation to what is to be proven and other things. It is also not incomprehensible.

ེ། འགའ་ཞིག་དང་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ། །མ་འབྲེལ་པ་ལས་ནི་དཔྱོད་པ་མི་སྐྱེ་སྟེ། དཔེར་ན་སྒྲ་ལ་མིག་གིས་གཟུང་བྱ་བཞིན་ནོ། །འབྲེལ་པ་ལས་ནི་འདི་ཅི་ཞིག་དང་ འབྲེལ་ཞེས་ཅི་ཞིག་དཔྱོད། དཔེར་ན་མ་འབྲེལ་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར། འབྲེལ་པ་ཡོངས་སུ་ཤེས་པར་མངལ་ཆགས་པ་ལས་སྐྱེས་བུའི་ཁྱད་པར་དང་འབྲེལ་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དེ་བཞིན་དུ་འདིར་ཡང་ ཐམས་ཅད་ནང་དུ་འདུས་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་ཟའོ། །མི་རྟོགས་པ་གཉི་གར་རྟོགས་པ་དང་ཐེ་ཚོམ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དེ་ནི་གཉིས་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་འགྱུར་བ་ཡོད་ན་འགྱུར་གྱི། ནང་དུ་འདུས་ན་ཇི་ལྟར་མི་རྟོགས་པར་འགྱུར། དེ་ལྟ་ནི་ཁོ་ན་མིག་གིས་གཟུང་བ་ཉིད་ལས་ཀྱང་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། མ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར་རོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེའི་ཕྱིར་ ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པ་ནི་ཐེ་ཚོམ་གྱི་རྒྱུ་ཡིན་ནོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པ་ནི་ཁྱད་པར་དུ་ཡིན་ཏེ། བདག་བསྐལ་པས་འཇུག་པ་དང་ལྡོག་པ་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ཡང་དེ་ལ་འཇུག་པ་དང་ལྡོག་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1130 དོན་གཞན་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་པ་ལས་མི་འགྲུབ་པའི་ཡང་ཕྱིར་རོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པ་དང་བདག་ནི་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་མི་འགྲུབ་སྟེ། དེ་ནི་དམིགས་པ་དང་མི་དམིགས་པ་ལ་བརྟེན་ པའི་ཕྱིར་རོ། །འབྲེལ་པ་མེད་པ་ཡོད་ན་ཡོད་པ་ཡང་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ཐེ་ཚོམ་ཟའོ། །གཞན་དག་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ནི་བདག་གོ་བར་བྱེད་པ་ཉིད་ཡིན་ཏེ། དེའི་ལྡོག་པ་ནི་གཅིག་ཏུ་ ངེས་པའི་ཕྱིར་རོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཁོ་ན་ལྡོག་པ་ཡིན་གྱི། མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལས་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། མེད་པ་ལས་ལྡོག་པར་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་བས་ན་ རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ལྟར་ལྡོག་པ་གཅིག་ཏུ་ངེས་པ་ཡང་གོ་བར་བྱེད་དོ། །མཉན་བྱ་ཉིད་ནི་དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ཏེ། གཉི་ག་ལས་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེའོ། །ལྡོག་པའི་རྣམ་ པ་དེ་ལྟ་བུའི་སྨྲ་བ་དེས་ནི་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཉིད་བརྗོད་པར་འགྱུར་རོ། །འདི་ལྟར་བདག་མེད་པ་ཉིད་ལ་མེད་པ་ཉིད་དོ་ཞེས་དོན་གྱིས་བདག་ལ་གནས་པ་གཞན་དང་མ་འབྲེལ་ པར་བསྟན་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་ལྡོག་པ་ཅན་ཞེས་བརྗོད་པ་ཅན་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་ཡང་འབྲེལ་པ་ཡིན་ན་ཡང་དེའི་བདག་ཉིད་དང་དེ་ལས་བྱུང་བ་ལས་གཞན་མེད་དོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། 2-1131 དེ་དག་ཀྱང་མཐོང་བ་མེད་པར་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་སྲོག་ལ་སོགས་པ་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་ཉིད་ཀྱིས་གང་ལས་ལྡོག་པ་ཅན་ཞེས་བརྗོད་པ་ཡང་བདག་མ་ལོགས་ཀྱང་འབྲེལ་ པར་ལྡོག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་ཁྱད་པར་ནི་ལྡོག་པ་མེད་པ་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །མ་མཐོང་བ་ཙམ་

【現代漢語翻譯】是的，因為與某些事物相關聯。如果不關聯，就不會產生推論，例如眼睛無法感知聲音。如果關聯，就會推論『這與什麼相關？』因為不關聯是不可能的。完全理解關聯性就像對懷孕產生懷疑，懷疑與男性的特徵相關一樣，在這裡也一樣，因為不可能將一切都包含在內，所以會產生懷疑。如果對兩種情況都不理解，那麼理解和沒有懷疑的自性，如果從兩者之外發生變化，那就會變化；如果包含在內，怎麼會不理解呢？如果僅僅通過眼睛的感知就會發生變化，那不是的，因為已經說過不關聯了。因此，非共同性是懷疑的原因。生命等是特殊性，因為自我無法實現劫末的進入和退出，所以生命等也無法實現進入和退出。此外，由於其他事物無法從非結果中實現。生命等和自我是原因和結果的事物無法實現，因為它們依賴於可見和不可見。如果存在不關聯的事物，那麼存在本身也不是，所以會產生懷疑。其他人認為生命等是理解自我的方式，因為它的退出是確定的。生命等僅僅是從不一致的方面退出，而不是從一致的方面退出，因為不可能從不存在的事物中退出。因此，就像跟隨是確定的，退出是確定的也是理解的方式。聽覺本身不是這樣，因為它是從兩者中退出的。這樣說退出的方式，實際上是在說沒有它就不會發生。就像在沒有自我的情況下，沒有本身就是沒有一樣，實際上是在顯示與自我相關的其他事物是不關聯的。因此，由於跟隨已經成立，所以也不能說具有退出性。即使沒有它就不會發生也是關聯，但已經說過，除了它的自性和從中產生的事物之外，沒有其他事物。由於沒有看到它們就無法實現，所以沒有生命等就不會發生。因此，無論說什麼具有退出性，即使沒有分離自我，關聯的退出也不是。因此，特殊性是沒有退出和沒有跟隨。僅僅是沒有看到。

【English Translation】 Yes, because of being related to something. If not related, inference does not arise, just as the eye cannot perceive sound. If related, one infers, 'What is this related to?' Because it is impossible to be unrelated. Fully understanding the relatedness is like doubting pregnancy, doubting its relation to the characteristics of a male; similarly here, doubt arises because it is impossible to include everything within. If there is no understanding of either, then understanding and the nature of non-doubt, if it changes from beyond the two, then it changes; if included within, how can there be no understanding? If it changes merely from being perceived by the eye, that is not so, because it has already been said that it is unrelated. Therefore, uncommonness is the cause of doubt. Life and so on are particularities, because the self cannot accomplish entering and exiting at the end of an eon, so life and so on also cannot accomplish entering and exiting. Furthermore, because other things cannot be accomplished from non-results. Life and so on, and the self, are things of cause and effect that cannot be accomplished, because they depend on being seen and not seen. If there is something unrelated, then existence itself is also not, so doubt arises. Others say that life and so on are the very means of understanding the self, because its cessation is certain. Life and so on cease only from the dissimilar side, but not from the similar side, because it is impossible to cease from non-existence. Therefore, just as following is certain, so too is cessation certain as a means of understanding. Hearing itself is not like that, because it ceases from both. Saying such a manner of cessation actually expresses that it does not occur without it. Thus, just as non-existence itself is non-existence in the absence of self, it actually shows that other things related to the self are unrelated. Therefore, since following is established, it cannot be said to have cessation. Even if not occurring without it is a relation, it has already been said that there is nothing other than its own nature and what arises from it. Because they cannot be accomplished without being seen, not occurring without life and so on is not so. Therefore, whatever is said to have cessation, even without separating the self, the cessation of relation is also not so. Therefore, particularity is the absence of cessation and the absence of following. Merely not seeing.

ལ་བརྟེན་ནས་སློབ་དཔོན་གྱིས་མཉན་པར་བྱ་བ་ ཉིད་ལྡོག་པ་ཅན་དུ་བཤད་དོ། །དེ་ཙམ་གྱིས་མེད་པར་རྟོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ཐེ་ཚོམ་གྱི་རྒྱུ་ཉིད་དུ་མི་འགྱུར་ཏེ། གང་ཞིག་གང་ལ་ མི་སྲིད་པ་དེ་དམིགས་པས་དེ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་ནི་མི་རིགས་སོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་བདག་མེད་པ་ལ་ཁྱབ་པའི་ཕྱིར་བདག་ལོག་ན་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ལྡོག་པར་འགྱུར་རོ་ ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། མ་འབྲེལ་པ་མེད་པས་ཉེ་བར་མི་སྦྱོར་བ་མེད་པ་ལ་ཁྱབ་པ་མ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྲོག་ལ་སོགས་པ་དེའི་བདག་ཉིད་དམ། དེ་ལས་བྱུང་བ་བདག་ དང་འབྲེལ་པ་ཡིན་ན། དེ་དག་དེ་ལོག་ན་ལྡོག་པར་འགྱུར་བས་དེའི་ཆ་སྲོག་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་བདག་མེད་པ་ལས་ཁྱབ་པར་འགྱུར་རོ། །དེ་མེད་ན་མེད་པར་གྲུབ་པས་ཁྱབ་པ་གྲུབ་པའི་ཕྱིར་དེ་ཡང་མི་འགྲུབ་སྟེ། 2-1132 བཟློག་པ་ལ་འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་དག་གི་འབྲེལ་བ་ནི་དམིགས་པ་དང་མི་དམིགས་པ་དག་ལས་ཤེས་པ་ཡིན་ན་དེ་དག་ནི་ཤིན་ཏུ་ལྐོག་ཏུ་གྱུར་པ་ལ་མི་འགྲུབ་བོ། ། སྲོག་ལ་སོགས་པ་མེད་པས་ཁྱབ་པའི་བདག་མེད་པ་ཡང་གང་ཡིན། བུམ་པ་ལ་སོགས་པའོ་ཞེ་ན། གཞན་དུ་མཐོང་བ་མེད་པས་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལ་མེད་དོ་ཞེས་གང་ལས་ཡིན། དེས་ ན་ལྡོག་པ་ཤེས་པ་མེད་པའི་ལྡོག་པས་ཁྱབ་པ་ཡང་མི་འགྲུབ་བོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པ་ཡང་མཐོང་བ་ཉིད་ལས་ལ་ལར་ཡོད་པ་དང་མེད་པར་རྟོགས་པ་ཡིན་ནོ། །བདག་ནི་དེ་ལྟ་མ་ ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ཡོད་པ་དང་མེད་པར་མི་རྟོགས་སོ། །གང་ཡང་གལ་ཏེ་གསོན་པོའི་ལུས་བདག་དང་བཅས་པ་མ་ཡིན་ན་སྲོག་ལ་སོགས་པ་དང་མི་ལྡན་པར་ཐལ་བར་འགྱུར་ཏེ་བདག་མེད་ པའི་ཕྱིར་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པ་དེ་ཡང་རྒྱུ་དང་འབྲས་བུའི་དངོས་པོ་མེད་པར་མི་འགྲུབ་བོ། །རྒྱུ་དང་འབྲས་བུ་མ་ཡིན་པ་བཀག་པ་ནི་གོ་བར་བྱེད་པ་མ་ ཡིན་ནོ་ཞེས་མི་དམིགས་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །རྒྱུ་ཡི་དངོས་པོ་དེ་ཡང་བདག་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་མི་འགྲུབ་བོ་ཞེས་ལན་ཅིག་མ་ཡིན་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མཐོང་ཡང་ལྡོག་པ་མ་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་མི་འགྲུབ་བོ། ། 2-1133 བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ལྡོག་པའི་ཡུལ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། རྣམ་པ་དེ་ལྟ་བུའི་ལྡོག་པ་ལས་ནི་རྒྱུ་ཡི་ནུས་པ་མི་འགྲུབ་ཀྱི་ནུས་པ་གཞན་དག་ཡོད་ཀྱང་འབྲས་བུ་མི་སྐྱེ་བས་རྒྱུ་ གཞན་ཡོད་པར་རྟོགས་པར་བྱེད་དོ། །ཞེས་ལན་ཅིག་མ་ཡིན་པར་བཤད་ཟིན་ཏོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པར་རྒྱུ་བློ་ལ་སོགས་པ་ཡང་བུམ་པ་ལ་སོགས་པར་མི་སྲིད་དོ། །དེ་བས་ན་བདག་ལྡོག་པ་ ནི་ནུས་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན་ནོ། །བློ་ལ་སོགས་པ་དེ་དག་ཀྱང་བདག་མེད་པ་ལ་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལ་གཞན་ཉིད་ཀྱི་ནུས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །རེ་ ཞིག་མིག་ལ་སོགས་པའི་རྒྱུ་བློ་ལ་སོ

【現代漢語翻譯】依靠（這種方式），阿阇黎（梵文：Ācārya，上師）所聽聞的，是說自性是可遣的。僅僅憑此並不能證悟無我，這已經說過了。如果不是這樣，它就不會成為疑惑的根源。對於某事物，如果認為它是不可能的，那麼通過觀察它而對其產生懷疑是不合理的。如果說因為沒有生命等就遍及無我，所以自性遣除時，生命等也會隨之遣除，那是不對的。因為沒有關聯，沒有緊密結合，所以遍及性無法成立。如果生命等是自性的本質，或者是由自性產生的，與自性有關聯，那麼當自性遣除時，它們也會隨之遣除，因此它們的組成部分，即生命等，沒有自性就遍及無我。如果自性不存在，那麼生命等不存在就成立，因此遍及性就成立，但這也是不成立的，因為在遣除時沒有關聯。如果它們之間的關聯是通過觀察和不觀察來了解的，那麼對於極其隱蔽的事物來說，這是不成立的。沒有生命等所遍及的無我是什麼呢？如果說是瓶子等，那麼從何得知瓶子等沒有自性呢？因為沒有看到其他（自性）。因此，如果不知道遣除，那麼遍及性也無法成立。生命等也是通過觀察才能在某些事物中認識到存在或不存在。但自性並非如此，因此無法認識到它的存在或不存在。如果有人說，如果活著的身體沒有自性，那麼它就不應該具有生命等，因為沒有自性，就像瓶子等一樣，那麼這種說法也是無法成立的，因為沒有因果關係。否定非因果關係並不能使人理解，這已經在不觀察中說過了。因的實體也是無法成立的，因為沒有看到自性，這已經多次說過了。即使看到了，因為遣除無法成立，所以也是不成立的。如果說瓶子等是遣除的對象，那麼從這種遣除中無法成立因的能力，即使有其他能力，也不會產生果，因此會認識到有其他因，這已經多次說過了。生命等的原因，如智慧等，在瓶子等中是不可能的。因此，對於自性的遣除，會產生能力的懷疑。如果說智慧等不會變成無我，那是不對的，因為在其中看到了其他自性的能力。暫時來說，眼睛等的原因，如智慧等。

【English Translation】 Depending on this (method), what the Ācārya (Sanskrit: Ācārya, teacher) hears is that self-nature is something that can be refuted. It is said that merely by this, the realization of no-self is not achieved. If it were not so, it would not become a cause for doubt. For something, if it is considered impossible, it is unreasonable to have doubts about it by observing it. If it is said that because there is no life, etc., it pervades no-self, so when self is refuted, life, etc., will also be refuted, that is not correct. Because there is no connection, no close association, the pervasiveness cannot be established. If life, etc., are the essence of self, or are produced from self, and are related to self, then when self is refuted, they will also be refuted, so their components, namely life, etc., without self, pervade no-self. If self does not exist, then the non-existence of life, etc., is established, so pervasiveness is established, but this is also not established, because there is no connection in refutation. If the connection between them is known through observation and non-observation, then for extremely hidden things, this is not established. What is the no-self that is pervaded by the absence of life, etc.? If it is said to be a vase, etc., then how is it known that a vase, etc., has no self? Because no other (self) is seen. Therefore, if refutation is not known, then pervasiveness cannot be established either. Life, etc., are also recognized as existing or not existing in certain things through observation. But self is not like that, so its existence or non-existence cannot be recognized. If someone says that if a living body does not have self, then it should not have life, etc., because it has no self, just like a vase, etc., then this statement is also not established, because there is no cause-and-effect relationship. Negating non-cause-and-effect does not make people understand, which has already been said in non-observation. The entity of the cause is also not established because self is not seen, which has been said many times. Even if it is seen, it is not established because refutation cannot be established. If it is said that a vase, etc., is the object of refutation, then from this kind of refutation, the power of the cause cannot be established. Even if there are other powers, it will not produce a result, so it will be recognized that there is another cause, which has been said many times. The causes of life, etc., such as wisdom, etc., are impossible in vases, etc. Therefore, regarding the refutation of self, there will be doubt about the ability. If it is said that wisdom, etc., will not become no-self, that is not correct, because the ability of other self is seen in it. For the time being, the causes of eyes, etc., such as wisdom, etc.

གས་པ་བདག་ཉིད་ཇི་ལྟ་བའི་དབང་པོ་དང་ཡུལ་དང་། ནུས་པ་ཉམས་པ་མེད་པའི་བདག་ཉིད་སྔ་མ་ཡང་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་གཞན་ལ་ཡེངས་སམ་འཁྲུག་པ་ ལ་སོགས་པར་གྱུར་ན་རྣམ་པར་ཤེས་པ་ཕྱི་མ་མི་སྐྱེ་བ་དང་། འཆོལ་བ་ལ་སོགས་པ་མཐོང་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཡིད་ཀྱི་རྣམ་པར་ཤེས་པའི་རྒྱུ་ནི་ནུས་པ་ཉམས་པ་མེད་པའི་རྣམ་པར་ ཤེས་པ་སྔ་མ་ཡིན་ནོ། །དབང་པོ་ལ་སོགས་པའི་ཉེ་བར་ལེན་པའི་རྒྱུ་ཡང་སྐལ་བ་མཉམ་པའི་གནས་སྐབས་ཀྱི་ཁྱད་པར་སྔ་མ་སྔ་མ་ཡིན་ལ་བློ་ནི་རྐྱེན་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟར་འདིའི་བདག་ཉིད་འགྲུབ་པ་ནི་དེ་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ལྡོག་པ་ལ་བརྟེན་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དེ་ཉིད་རྒྱུ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་གཞན་རྟག་ན་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར་རོ། ། 2-1134 གང་ཞིག་ཡོད་ན་གང་འགྱུར་ཉིད། །དེ་ལས་གཞན་པ་དེ་ཡི་རྒྱུར། །རྟོགས་པ་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ལ། །རྒྱུ་རྣམས་ཐུག་པ་མེད་པར་འགྱུར། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་སུ་བཅད་པའོ།། །། སྲོག་ལ་ སོགས་པ་མཉན་བྱ་ཉིད་དང་འཁྲུལ་པར་ཡང་མཚུངས་སོ། །མ་ཡིན་ཏེ་དེ་ནི་ལྡོག་པ་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན་ཇི་ལྟར་འཁྲུལ། དེ་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཁོ་ན་ལས་ལྡོག་ པ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། དེས་ནི་འདི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་འཇུག་པ་མེད་པར་བརྗོད་པ་མ་ཡིན་ནམ། དེ་ནི་གཞན་ལ་ཡང་མཚུངས་པའི་ཕྱིར། ཇི་ལྟར་སྲོག་ལ་སོགས་པ་དང་མི་ མཚུངས། མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ལ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བས་འདི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པར་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། དགག་པ་གཉིས་ཀྱི་རྣལ་མ་གོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ རྣམ་པར་གཅད་པར་བྱ་བ་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་ངེས་པར་གཟུང་བའི་འབྲས་བུ་ཅིར་འགྱུར། གཅིག་ལ་ངེས་པར་གཟུང་བ་མེད་ན་ནི། ལྡོག་པ་མི་འཁྲུལ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མཐུན་པའི་ ཕྱོགས་ཉིད་ལ་ཡོད་པ་དང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ལ་མེད་པ་ཞེས་དོན་གོ་བས་དཔེ་གཉིས་ལས་གང་ཡང་རུང་བ་གཉི་ག་བསྟན་པར་བརྗོད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་ལྡོག་པ་མི་འཁྲུལ་པ་འདི་འདྲ་བ་ནི་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་མི་འགྲུབ་བོ། ། 2-1135 གྲུབ་ན་ནི་ནན་གྱིས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་འགུགས་པར་བྱེད་དོ། །དེ་དགག་པ་བཀག་པའི་ངོ་བོ་ནི་སྒྲུབ་པའི་རང་བཞིན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་མཐུན་པའི་ ཕྱོགས་མ་ཡིན་པ་ཉིད་ལ་མེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། མེད་ཅེས་ལྡོག་པ་དེ་ཉིད་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་ཇི་ལྟར་འདོད། མེད་པ་བཀག་པ་དངོས་པོ་ནི་མེད་པ་ཡང་ཡོད་ལ་དངོས་པོ་ བཀག་པ་ནི་མི་སྲིད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་ལྷ་རྣམས་དགའ་བ་ཤེས་རབ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་དེ་ལ་དགག་པ་མི་འདོད་པ་དང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་པ་དང་དངོས་པོ་མེད་ པ་ཞེས་བྱ་བ་དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་པ་ཐ་སྙད་བྱེད་པ་གང་ཡིན་པའོ། །དོན་འདི

【現代漢語翻譯】如同具有何種特性的感官和對象，以及不減損的能力，先前的（意識）也是如此。如果心識散亂或擾亂于其他對象，那麼隨後的意識就不會產生，並且會看到混亂等情況。意識的因是不減損能力的前一意識。感官等近取因也是具有相同潛力的先前狀態的差別，而智慧是條件。因此，這種自性的成就依賴於此（意識）的生起、隨行和止滅，因此它本身就是因。如果其他是常恒的，那麼就會變成沒有終結。如果存在什麼，什麼就會改變。除此之外，它是它的因。如果理解了，那麼對一切來說，因都會變得沒有終結。這被稱為總結偈。如同生命等，與可聽聞的事物和迷惑也是相似的。如果說：『不是的，因為那是止滅的迷惑。』那麼，如何迷惑呢？如果說：『因為它僅僅是從非相似方止滅，而不是從非止滅。』那麼，這難道不是在說它不進入相似方嗎？因為那對其他也是相似的。如何與生命等不相似呢？因為僅僅在非相似方不存在，這難道不是在說它存在於相似方嗎？因為理解了兩個否定的真實含義。如果不是那樣，那麼因為不是被區分的對象，確定的結果會是什麼呢？如果對一個沒有確定，那麼因為止滅不迷惑。因此，通過理解存在於相似方本身和不存在於非相似方本身，可以說從兩個例子中顯示了任何一個。因此，這種不迷惑的止滅不會成就隨行。如果成就了，那麼就會強烈地吸引隨行。因為那否定的否定本質是成立的自性。如果說：『因為從不存在於相似方而止滅，所以它不存在於非相似方本身。』那麼，如何認為從不存在而止滅的那個止滅不存在呢？否定不存在的事物是事物，而否定事物是不可能的。』這指的是諸天歡喜的無迷惑智慧，即對那個對像不希望否定、不存在和沒有事物等進行稱謂的任何事物。這個意義是……

【English Translation】 Like the senses and objects with whatever characteristics they have, and the undiminished capacity, the previous (consciousness) is also the same. If the mind is distracted or disturbed by other objects, then the subsequent consciousness will not arise, and confusion etc. will be seen. The cause of the consciousness of mind is the previous consciousness with undiminished capacity. The proximate cause of the senses etc. is also the difference of the previous state with equal potential, and intelligence is the condition. Therefore, the accomplishment of this nature depends on the arising, following, and ceasing of this (consciousness), therefore it itself is the cause. If the other is permanent, then it will become endless. If something exists, what will change. Other than that, it is its cause. If understood, then for everything, the causes will become endless. This is called the summarizing verse. Like life etc., it is also similar to audible things and delusion. If it is said: 'No, because that is the delusion of cessation.' Then, how is it deluded? If it is said: 'Because it only ceases from the dissimilar side, not from the non-cessation.' Then, isn't this saying that it does not enter the similar side? Because that is similar to others as well. How is it dissimilar to life etc.? Because it only does not exist in the dissimilar side, isn't this saying that it exists in the similar side? Because the true meaning of the two negations is understood. If it is not so, then because it is not an object to be distinguished, what will be the definite result? If there is no certainty for one, then because cessation is not deluded. Therefore, by understanding that it exists in the similar side itself and does not exist in the dissimilar side itself, it can be said that either of the two examples is shown. Therefore, this kind of non-deluded cessation will not accomplish following. If it is accomplished, then it will strongly attract following. Because that nature of negating negation is the nature of establishment. If it is said: 'Because it ceases from not existing in the similar side, therefore it does not exist in the dissimilar side itself.' Then, how do you think that the cessation that ceases from non-existence does not exist? Negating a non-existent thing is a thing, but negating a thing is impossible.' This refers to the undeluded wisdom that the gods rejoice in, that is, whatever is called not wanting negation, non-existence, and no thing, etc. for that object. This meaning is...

་ནི་མེད་པ་ལ་མེད་ཅེས་བྱ་བ་དེའི་ནང་དུ་བསལ་ཟིན་པ་དེས་ན་འདིར་མི་སྤྲོའོ། །ཡོད་པའི་ སྒྲུབ་བྱེད་འཇུག་པའི་ཕྱིར་བདག་མེད་པ་ནི་མ་ཡིན་གྱི་ཐེ་ཚོམ་དུ་འགྱུར་རོ། །གཞན་གྱི་དེ་ལྟར་ཁས་བླངས་པའི་ཕྱིར་རོ་ཞེ་ན། ཁས་བླངས་པ་ཚད་མ་མ་ཡིན་པ་ལས་དེ་ལྟར་འབྱུང་ བ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར་རོ། །ཁས་བླངས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་རྣམ་པར་གཞག་ནས་ཚད་མ་འཇུག་པར་ནི་མི་རིགས་ཏེ། དེ་ལྟ་ན་ནི་བདག་ལུང་གིས་གྲུབ་པར་འགྱུར་གྱི། 2-1136 རྗེས་སུ་དཔག་པས་གྲུབ་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་བདག་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བས་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་མེད་ཀྱང་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ལྡོག་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་ ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཀྱང་ལྡོག་པ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་སྟེ། གཅིག་ལ་ངེས་པར་གྲུབ་ན་གཞན་ལ་ལྡོག་པར་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་མཐོང་བ་འགའ་ཞིག་ལ་མེད་པར་ གྲུབ་ཀྱང་མཐོང་བ་རྣམས་ལ་ཐེ་ཚོམ་དུ་འགྱུར་རོ། །འདི་ལྟར་གསལ་བའི་བྱེ་བྲག་མཐའ་དག་ལ་ཁྱབ་པ་མ་ཡིན་པའི་དོན་ཡང་དེའི་རིགས་པ་ཅན་འགའ་ཞིག་ལ་སྲིད་པ་མཐོང་སྟེ། དཔེར་ན་ སྲ་བ་མཚོན་གྱིས་མི་ཚོད་པ་བཞིན་ནོ། །འགལ་བ་མཐོང་བ་མེད་པའི་ཕྱིར་ཡང་ཐེ་ཚོམ་ཉིད་དོ། །བདག་མེད་པ་དང་སྲོག་ལ་སོགས་པ་བཤད་ཟིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་འགལ་བ་མ་གྲུབ་པའི་ ཕྱིར་བདག་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པར་ཐེ་ཚོམ་ཟའོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པ་དེའི་འབྲས་བུའམ་བདག་ཉིད་ཀྱིས་བདག་ལ་ངེས་པ་ཡིན་ན་བདག་མེད་པ་དང་ལྷན་ཅིག་འགལ་བར་འགྱུར་ན་དེ་ནི་མ་གྲུབ་ བོ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །སྲོག་ལ་སོགས་པ་བདག་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་དང་། དེ་ཡོད་པ་བདག་མེད་པར་ལྡོག་ཏུ་ཆུག་པ་དེ་ལྟ་ན་ཡང་བདག་མེད་པས་གསོན་པོའི་དུས་བདག་དང་བཅས་པར་མི་འགྲུབ་བོ། ། 2-1137 གང་གིས་ན་བདག་མེད་པ་མེད་པས་བདག་ཡོད་པར་འགྱུར་བས་འདི་ལྡོག་པ་མེད་པ་དངོས་པོར་འདོད་པ་ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ལྡོག་པ་མེད་ཀྱང་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ མི་འདོད་པ་བཞིན་ནོ། །གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་མཐུན་ཕྱོགས་ལས། །ལྡོག་མེད་དེ་ཕྱིར་རྗེས་འགྲོ་ཅན། །གལ་ཏེ་ལྡོག་མེད་རྗེས་འགྲོ་མིན། །བདག་མེད་མ་ཡིན་བདག་བཅས་མིན། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྡུ་བའི་ཚིགས་ སུ་བཅད་པའོ།། །། གལ་ཏེ་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ཡོད་པས་བདག་མེད་པས་ལྡོག་པའི་ཕྱིར་བདག་རྟོགས་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། སྲོག་ལ་སོགས་པ་ནི་བསྒྲུབ་པའི་སྒོ་ཁོ་ནས་བདག་ རྟོགས་པར་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ད་ནི་བདག་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་ལ་འབྲས་བུ་ཅི་ཡོད། དེ་དེ་ལ་མི་སྲིད་པས་རང་ཡོད་ན་དེ་མེད་པར་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཕྱིར་དེ་ལས་ ལྡོག་པ་ཅན་དུ་བརྗོད་པ་ཡིན་ཏེ། དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་བདག་མེད་པ་ལས་ལ

【現代漢語翻譯】因為在『無』中否定了『無』，所以這裡不再贅述。因為要引入『有』的論證，所以『無我』並非否定，而是變成了懷疑。如果有人認為這是因為其他人如此承認，那麼，這種承認並非是有效的量，因此也不會由此產生，因為這會導致非常荒謬的結論。通過承認的力量來區分順益方和相違方，然後引入量是不合理的，因為那樣的話，『我』就變成了由聖教量所證明，而不是由比量所證明。因此，由於對『我』產生懷疑，即使沒有相符的一方，也會對生命等產生懷疑。同樣，也會對相違方是否相離產生懷疑，因為如果在一個方面確定成立，那麼在另一個方面就會確定相離。如果不是這樣，那麼即使在某些可見的事物中確定不存在，也會對所有可見的事物產生懷疑。例如，對於某些具有這種理性的事物來說，普遍存在於所有明顯差別中的事物並非普遍存在的情況也是可能的，就像堅硬的東西無法被武器穿透一樣。因為沒有看到矛盾，所以仍然是懷疑。因為沒有確定『無我』與已經闡述的生命等特徵相矛盾，所以會對與『無我』相離產生懷疑。如果生命等是『我』的果，或者通過自性確定『我』，那麼它會與『無我』相矛盾，但這一點已經闡述過了，尚未成立。即使生命等與『無我』相離，並且允許『無我』與『有我』相離，即使那樣，『無我』也不能證明在有生之年存在『我』。因為『無我』的不存在會導致『我』的存在，所以這種認為沒有相離的事物是實有的觀點是不正確的，就像即使沒有相離，也不會認為生命等是相符的一方一樣。如果說：『如果理由與相符方相符，則沒有相離，因此是隨同的。如果說沒有相離就不是隨同的，那麼就不是無我，也不是有我。』這只是一個總結的偈頌。如果因為生命等存在而與『無我』相離，那麼就不能證悟『我』。那麼，這是什麼呢？生命等只是通過論證的方式來證悟『我』。那麼，與『無我』相離有什麼結果呢？因為它不可能存在於其中，所以當自身存在時，它會證明它不存在，因此被稱為與它相離。如果不是這樣，那麼與『無我』相離就...

【English Translation】 Since 'non-existence' is negated within 'non-existence,' there's no need to elaborate here. Because the proof of 'existence' is to be introduced, 'no-self' is not a negation but becomes a doubt. If one argues that it's because others have acknowledged it as such, that acknowledgment is not a valid measure, and thus it doesn't arise from it, as it would lead to absurd conclusions. It's unreasonable to establish the concordant and discordant sides through the force of acknowledgment and then introduce a valid measure, because then the 'self' would be proven by scripture, not by inference. Therefore, due to doubt about the 'self,' even without a concordant side, there will be doubt about life and so on. Similarly, there will be doubt about the separation of the discordant side, because if it is definitely established in one aspect, it will be established as separate in another. If it's not like that, then even if non-existence is established in some visible things, there will be doubt about all visible things. For example, it is seen that it is possible for some things of that kind that are not pervasive in all distinct particulars, just as a hard thing cannot be penetrated by a weapon. Because no contradiction is seen, it is still doubt. Because the contradiction between 'no-self' and the characteristics of life and so on, which have already been explained, is not established, there will be doubt about separation from 'no-self.' If life and so on are the result of the 'self' or are determined as the 'self' by its nature, then it would contradict 'no-self,' but that has already been explained as not established. Even if life and so on are separate from 'no-self,' and even if 'no-self' is allowed to be separate from 'self,' even then, 'no-self' cannot prove the existence of 'self' during life. Because the non-existence of 'no-self' would lead to the existence of 'self,' this view that there is no separation is not real, just as even without separation, life and so on are not considered a concordant side. If it is said: 'If the reason agrees with the concordant side, then there is no separation, therefore it is concomitant. If it is said that without separation it is not concomitant, then it is not no-self, nor is it with self.' This is just a summary verse. If, because life and so on exist, it is separate from 'no-self,' then the 'self' cannot be realized. So, what is it? Life and so on only make the 'self' realized through the means of proof. So, what is the result of being separate from 'no-self'? Because it cannot exist in it, when it exists itself, it proves that it does not exist, therefore it is said to be separate from it. If it is not like that, then being separate from 'no-self'...

ྡོག་པ་བདག་འགྲུབ་པ་ལ་ཅི་ཕན། ཡང་ན་བདག་ཉིད་ངེས་པར་མ་གྲུབ་པའི་སྲོག་ལ་སོགས་པས་བདག་ཇི་ ལྟར་སྒྲུབ་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་ལྟ་ན་ནི་ཧ་ཅང་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེ་བས་ན་སྲོག་ལ་སོགས་པ་ནི་ཐུན་མོང་མ་ཡིན་པའི་ངེས་པ་ཉིད་དོ། །གཞལ་བྱ་ཉིད་ཐུན་མོང་བ་ཡང་འདུས་མ་བྱས་ལ་སྐུར་པའི་མེད་པ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་འཁྲུལ་པ་མེད་པ་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཉིད་ལ་ཡོད་པ་ཡིན་པས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ཀྱིས་གཏན་ཚིགས་སུ་སྨྲའོ། ། 2-1138 དེ་ལ་ཡང་ཇི་ལྟར་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་པ་མེད་པའམ། ཇི་ལྟར་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ཉིད་ལ་ཡོད་པ་ཡིན། གལ་ཏེ་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་ཉིད་རྣམ་པར་བཅད་པ་མ་ཡིན་ ན་ངེས་པར་གཟུང་བ་འདིའི་འབྲས་བུ་ཅི་ཡིན། རྣམ་པར་གཅོད་ན་ཡང་ཇི་ལྟར་མི་ལྡོག་སྟེ། ལྡོག་པ་ནི་ཡོད་པ་རྣམ་པར་བཅད་པ་ལས་གཞན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ ཡང་མ་ཡིན་ལ་ལྡོག་པ་ཡང་མ་ཡིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ནི་འགལ་བ་ཡང་ཡིན་ཏེ། མེད་དོ་ཞེས་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དགག་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་ལྡོག་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། དེ་ནི་མེད་པ་ལས་ལྡོག་པ་མི་རུང་བའི་ཕྱིར་ཞེས་བྱ་བ་འདི་ཉིད་ཡང་འོངས་པ་ཡིན་པས་ཇི་ལྟར་མེད་པ་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དགག་ཅེས་འདིར་ཡང་དེ་ཉིད་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ ཡིན་ནོ། །དངོས་པོའི་རང་བཞིན་འཕེན་པའི་དགག་པ་མེད་པ་ལ་མི་སྲིད་ཀྱང་མ་ཡིན་པར་དགག་པ་གཅིག་པུ་ནི་དགག་པའི་ཡུལ་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། མེད་པ་དགག་པ་ཡང་ ཡིན་ལ་དེ་ནི་མེད་པ་ལའང་མི་འགལ་ལོ། །གཞི་ལ་སོགས་པའི་དོན་ཅན་དགག་པའི་ཡུལ་སྟོན་པའི་རྣམ་པར་དབྱེ་བ་རྣམས་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར་དེ་ཡང་མི་སྲིད་དོ་ཞེ་ན། འདི་ལ་ལན་བཏབ་ཟིན་ཏོ། ། 2-1139 དེའི་ཕྱིར་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཅན་ཞེས་བྱ་བའི་གཏན་ཚིགས་ནི་འགའ་ཡང་མེད་དོ། །གཞལ་བྱ་ཉིད་ནི་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་དང་ལྡན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། དངོས་པོ་དང་ དངོས་པོ་མེད་པ་དག་གཉི་ག་ལ་བརྟེན་པའི་ཆོས་རྣམ་པ་གསུམ་ཞེས་བཤད་ཟིན་ཏོ། །མེད་པ་ལ་ནི་ཆོས་འགའ་ཡང་མེད་དོ་ཞེ་ན། ཆོས་དང་བྲལ་བ་དེ་ཉིད་དེའི་ཆོས་མ་ཡིན་ན། དངོས་པོའི་རང་བཞིན་ཉིད་ནི་ཆོས་མ་ཡིན་ཏེ། མེད་དུ་ཟིན་ཀྱང་རྣམ་པ་འགའ་ཞིག་གི་དེའི་ཐ་སྙད་དུ་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་དེ་ལ་ཐ་སྙད་མེད་པ་ཉིད་ དུ་འགྱུར་རོ། །དོན་དམ་པར་ནི་ཡོད་པ་ལ་ཡང་ཆོས་དང་ཆོས་ཅན་གྱི་དངོས་པོ་འགའ་ཡང་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། འབྲེལ་པ་འདི་དག་ནི་བློས་བཀོད་པ་འབའ་ཞིག་ཏུ་ཟད་དོ་ཞེས་རྣམ་ འགྲེལ་དུ་བཤད་ཟིན་ཏོ། ། འབྲེལ་པ་བློས་བྱས་པ་ནི་མེད་པ་ལ་ཡང་གང་གིས་བཟློག དེ་དང་དེ་མ་ཡིན་པའི་བརྡ་ཅན་རྣམས་ཀྱིས་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་དང་གཉི་ག་མ་ཡིན་པ

【現代漢語翻譯】如果說，『通過聚合（ཕུང་པོ，skandha，蘊）可以成就我（བདག，ātman，我），』那麼聚合對成就我有什麼幫助呢？或者說，如果我本身沒有真實成立，那麼生命等又如何成就我呢？』如果這樣說，那就太過分了。因此，生命等是獨一無二的確定。可衡量的事物本身也是共同的，因為對非複合的事物進行否定，追隨不存在是不合理的，所以追隨只存在於無錯謬的共同方面，因此，憑藉具有追隨性來陳述理由。那麼，如何才能不從不共同的方面返回呢？如何才能只存在於共同的方面呢？如果對不共同的方面存在本身沒有進行區分，那麼這種確定的結果是什麼呢？如果進行區分，又如何不返回呢？因為返回無非是對存在的區分。如果說，『既不是追隨，也不是返回，』這本身就是矛盾的，因為否定『不存在』的追隨本身就是返回。『因為不能從不存在返回，』這句話本身又出現了，所以如何否定對不存在的追隨呢？這裡也應該說同樣的話。事物的自性引發的否定是不可能的，但如果不是這樣，那麼唯一的否定就不是否定的對象。那麼是什麼呢？否定不存在也是否定，而且這與不存在也不矛盾。如果說，因為不具備基等有意義的否定對象的區分，所以這也是不可能的，那麼這個問題已經回答過了。因此，所謂的『具有追隨性』的理由是不存在的。可衡量的事物本身也不具備對不共同方面的追隨性，因為已經說過，事物和非事物都依賴於三種法相。如果說，不存在沒有任何法相，那麼，與法相分離本身不就是它的法相嗎？事物的自性本身不是法相，即使不存在，也可以在某種程度上稱之為『它』。如果不是這樣，那麼它本身就會變得沒有名稱。究竟而言，存在的事物也沒有任何法相和有法，因為《釋量論》（Pramāṇavārttika）中已經說過，這些關聯都只是心識的造作。心識造作的關聯，又有什麼能阻止它不存在呢？那些表示『不是這個』的詞語，可以用來指代存在、不存在以及非二者。

【English Translation】 If it is said, 'Through the aggregation (skandha) one can achieve the self (ātman),' then what help does the aggregation provide in achieving the self? Or, if the self is not truly established, then how can life and so on achieve the self? If it is said like this, then it would be too extreme. Therefore, life and so on are uniquely certain. The measurable thing itself is also common, because it is unreasonable to follow non-existence by negating non-composite things, so following only exists in the common aspect without error, therefore, one states the reason by possessing the characteristic of following. Then, how can one not return from the dissimilar side? How can one only exist on the similar side? If the existence itself of the dissimilar side is not distinguished, then what is the result of this determination? If one distinguishes, then how does one not return? Because returning is nothing other than distinguishing existence. If one says, 'It is neither following nor returning,' this itself is contradictory, because the negation of following 'non-existence' itself is returning. 'Because it is not possible to return from non-existence,' this statement itself appears again, so how does one negate following non-existence? Here, the same thing should be said. The negation caused by the nature of things is impossible, but if it is not so, then the single negation is not the object of negation. Then what is it? Negating non-existence is also negation, and this does not contradict non-existence either. If it is said that because it does not possess the distinctions of the object of negation that has meaning such as the base, then this is also impossible, then this question has already been answered. Therefore, the reason called 'having following' does not exist at all. The measurable thing itself also does not possess following on the dissimilar side, because it has already been said that things and non-things both rely on three aspects of phenomena. If it is said that non-existence has no phenomena at all, then is not being separated from phenomena itself its phenomenon? The nature of things itself is not a phenomenon, even if it is non-existent, it can still be referred to as 'it' in some way. If it is not so, then it itself will become without a name. Ultimately, even for existent things, there are no phenomena and subjects of phenomena, because it has already been said in the Pramāṇavārttika that these relations are merely mental fabrications. What prevents a mentally fabricated relation from being non-existent? Those words that indicate 'not this' can be used to refer to existence, non-existence, and neither.

འི་རྣམ་ པར་གནས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་མ་ངེས་པས་གཅིག་ཏུ་ངེས་པར་འཛིན་པར་ཡང་མི་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་མེད་པ་ངེས་པར་བྱེད་པ་དེས་དེ་ཇི་ལྟར་ཡང་རུང་སྟེ། གཞལ་བྱར་བརྗོད་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། ། 2-1140 དངོས་པོའི་ཡུལ་ཅན་ཉིད་ནི་ཚད་མ་མ་ཡིན་ཏེ། ཚད་མའི་མཚན་ཉིད་ནི་མི་སླུ་བ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །དེ་ནི་གལ་ཏེ་རང་གི་ཡུལ་ལ་གནོད་པ་མེད་ན་ཡོད་པ་དང་མེད་པ་ དེའི་ངོ་བོར་འཇོག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་འདི་ལ་ཚད་མའི་མཚན་ཉིད་ཡོད་པས་མེད་པ་གཞལ་བྱ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་ཐམས་ཅད་རྣམ་པ་འགའ་ཞིག་ལྟར་ཡོད་པའི་ཕྱིར་འགའ་ཡང་དངོས་པོ་ མེད་པ་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། དེ་དག་གིས་ཇི་ལྟར་མེད་པའི་རྣམ་པ་དེ་དངོས་པོ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །རི་བོང་དང་རྭ་དག་ཡོད་པའི་ཕྱིར་རི་བོང་གི་རྭ་མེད་པར་སྨྲ་བ་ལ་ བཞད་གད་བྱེད་པ་དེ་ནི་བདག་ཉིད་ལ་བཞད་གད་བྱེད་པ་ཡིན་ནོ། །རི་བོང་གི་ཡན་ལག་ཏུ་གྱུར་པའི་རྭ་མེད་དོ་ཞེས་བརྗོད་པ་ལ་རི་བོང་དང་རྭ་ཡང་ཡོད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་ ལན་གྱི་སྐབས་ཅི་ཞིག་ཡོད། གང་གིས་གནོད་པར་འགྱུར་བ་དེ་རྭ་ཙམ་ལ་བསྙོན་པ་ནི་མ་ཡིན་ནོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། རི་བོང་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་ནོ། །གལ་ཏེ་དེ་ལྟ་ན་འབྲེལ་ པ་མེད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱ་བའི་རྭ་ནི་མ་ཡིན་ནོ་ཞེ་ན། ཅི་རྭ་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རྭ་ལ་འབྲེལ་པ་ཙམ་ཁྱད་པར་ཡོད་ཀྱི་རྗེས་ཀྱི་རང་བཞིན་མ་ཡིན་ནམ། རང་བཞིན་ཡང་ཐ་དད་དེ་འབྲས་བུ་སོ་སོ་ལ་རྒྱུའི་རང་བཞིན་ཐ་དད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1141 དེའི་ཕྱིར་འབྲེལ་པ་མེད་ཅེས་བརྗོད་པར་བྱའོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཀླན་ཀ་འདི་ག་ལ་ཡོད། གལ་ཏེ་རྭ་ཅན་རྣམས་ཀྱི་རྭ་རང་བཞིན་ཐ་དད་པ་དེ་བཞིན་དུ་རི་བོང་གི་རྭ་རང་བཞིན་ཐ་ དད་པ་ནི་མེད་དོ་ཞེ་ན། ཁོ་བོ་ཡང་དེ་ཉིད་སྨྲའོ། །ཡང་ན་མེད་པའི་ཕྱིར་དགག་པར་བྱ་བའི་འབྲེལ་པ་གང་ཡིན་པ་དེ་ཉིད་དངོས་པོ་མེད་པ་ཡིན་ནོ། །འབྲེལ་པ་ཅན་ཡོད་པ་ ལ་འབྲེལ་པ་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བའི་ཚིག་གི་ཚུལ་ཡང་བརྟགས་པ་ཡིན་ནོ། །ཁས་བླངས་པའི་འབྲེལ་བ་ཅན་གྱི་རྫས་ཀྱང་མེད་དོ་ཞེ་ན། འདོད་པ་བསྒྲུབས་ཏེ། གལ་ཏེ་འདི་ཉིད་དང་པོར་བརྗོད་ ན་ཉོན་མོངས་པར་མི་བྱ་བ་ཞིག་གོ །འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་ཡང་ཐེ་ཚོམ་གྱི་རྒྱུར་བཤད་ན་དེ་འདིར་མ་བཤད་དེ་རྗེས་སུ་དཔག་པའི་ཡུལ་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཇི་སྐད་བཤད་ པའི་མཚན་ཉིད་ཅན་རང་བཞིན་དང་འབྲས་བུ་དག་གམ། མི་དམིགས་པ་ལ་ནི་འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་ཅན་མི་སྲིད་ལ། མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་གཞན་ནི་མེད་དོ། །དེའི་ཕྱིར་དངོས་པོ་མ་མཐོང་བའི་སྟོབས་ ཀྱིས་ཞུགས་པ་ལུང་ལ་བརྟེན་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ལ་བརྟེན་ཏེ་དེའི་དོན་དཔྱོད་པ་ན་འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་བསྒྲུབ་པའི་སྐྱོན་དུ་བཤད་དེ། བསྟན་བཅོས་བྱེད་པ་རྣམས་ནི་མི་འཁྲུལ་པས་དོན་རྣམས་ལ་རང་བཞིན་ལོག་པར་ས

【現代漢語翻譯】因此，不能確定它是否能證明存在，因此也不會被認為是一定存在。因此，無論如何，必須將確定不存在的事物稱為可量度的。具有事物作為對象的認知不是有效的量，因為有效的量的特徵是不欺騙。如果它不對自己的對象造成損害，它就會將存在和不存在置於其本質中。因此，由於這具有有效的量的特徵，所以不存在是可量度的。如果因為一切都以某種方式存在，所以沒有任何事物是不存在的，那麼他們所說的不存在的方式就是事物不存在的方式。如果有人因為兔子和角存在而嘲笑說兔子沒有角，那麼他就是在嘲笑自己。當說兔子的肢體沒有角時，有什麼必要回答說兔子和角都存在？因為所否認的僅僅是角，而不是任何會造成損害的東西。那麼是什麼呢？是與兔子相關的角。如果那樣，那麼應該說沒有關聯的角，而不是角。難道有角的動物的角僅僅是關聯上的差異，而不是後續的自性嗎？自性也是不同的，因為每個結果的原因的自性是不同的。因此，有什麼理由爭論說應該說沒有關聯呢？如果像有角的動物的角一樣，兔子的角的自性也是不同的，那麼我也會這麼說。或者，爲了否定而必須否定的關聯本身就是事物的不存在。對於存在關聯的事物，『沒有關聯』這個詞的用法也是經過考察的。如果所承諾的關聯的實體也不存在，那麼就實現了願望。如果一開始就說這個，就不會感到困擾了。如果將不矛盾的事物說成是懷疑的原因，那麼這裡就不會說，因為推論的對象是不可能的。具有如上所述特徵的自性和結果，或者說不可見的事物，不可能有不矛盾的事物，也沒有其他不矛盾的事物。因此，依靠未見事物的力量而產生的、依賴於聖教的推論，在考察其意義時，被說成是證明不矛盾的事物的過失，因為論著作者不會因為不矛盾而顛倒事物的自性。

【English Translation】 Therefore, it cannot be determined whether it proves existence, and thus it will not be considered as necessarily existent. Therefore, however it may be, that which determines non-existence must be called measurable. Cognition that has things as its object is not a valid measure, because the characteristic of a valid measure is non-deception. If it does not harm its own object, it places existence and non-existence in its essence. Therefore, since this has the characteristic of a valid measure, non-existence is measurable. If, because everything exists in some way, nothing is non-existent, then the way in which they say it is non-existent is the way in which things are non-existent. If someone laughs at saying that a rabbit has no horns because rabbits and horns exist, then he is laughing at himself. When it is said that the limb of a rabbit has no horns, what is the need to answer that rabbits and horns also exist? Because what is denied is only the horn, not anything that would cause harm. What is it then? It is the horn that is related to the rabbit. If that is the case, then it should be said that there is no related horn, not a horn. Is it not the case that the horns of horned animals are merely different in relation, and not in subsequent nature? Nature is also different, because the nature of the cause is different for each result. Therefore, what is the reason to argue that it should be said that there is no relation? If, like the horns of horned animals, the nature of the horns of rabbits is also different, then I would say the same. Or, the relation that must be negated for the sake of negation is itself the non-existence of things. The usage of the phrase 'no relation' for things that have a relation is also examined. If the entity of the promised relation also does not exist, then the wish is fulfilled. If this were said at the beginning, there would be no disturbance. If something that is not contradictory is said to be the cause of doubt, then that is not said here, because the object of inference is impossible. The nature and results that have the characteristics described above, or the invisible, cannot have something that is not contradictory, and there is nothing else that is not contradictory. Therefore, the inference that arises from the power of unseen things and relies on the scriptures, when examining its meaning, is said to be the fault of proving something that is not contradictory, because the authors of treatises do not reverse the nature of things due to non-contradiction.

ྟོན་པ་སྲིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1142 དངོས་པོ་ཇི་ལྟར་གནས་པ་བཞིན་དུ་འདུག་པ་བདག་དང་འབྲས་བུ་དང་མི་དམིགས་པ་རྣམས་ལ་མི་སྲིད་དོ། །འདི་ལ་དཔེར་བརྗོད་པ་ནི། སྤྱི་ནི་ཐམས་ཅད་ཡོད་པ་ཡིན་ཏེ། ཡུལ་ཐམས་ཅད་ ན་གནས་པ་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་དག་དང་ཅིག་ཅར་མངོན་པར་འབྲེལ་པའི་ཕྱིར་ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་འདི་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་གྱི་རང་བཞིན་ཙམ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པ་དེའི་ཡུལ་ན་ འདུག་པའི་རང་བཞིན་ཉིད་དོ། །གང་ཞིག་གང་ན་མེད་པ་དེ་ནི་དེའི་ཡུལ་ཅན་བདག་ཉིད་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་གཟུགས་ལ་སོགས་པ་ནམ་མཁའ་ལ་མེད་ཀྱང་དེའི་ཡུལ་ཅན་ གྱི་བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་ཁྱབ་པར་བྱེད་པ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། ལྡན་པ་དང་འདུ་བ་དག་ལས་ཡུལ་དང་ཡུལ་ཅན་གྱི་དངོས་པོ་གང་ཡིན་པ་དེ་ནི་རེ་ཞིག་གཞག་སྟེ། རྣམ་པར་ ཆད་པ་དང་རྣམ་པར་མ་ཆད་པར་སྣང་བའི་རྣམ་པར་ཤེས་པ་བསྐྱེད་པར་རུང་བའི་མཚན་ཉིད་འཇིག་རྟེན་པའི་ཡུལ་ལ་བརྟེན་ནས་བརྗོད་དོ། །སོ་སོ་བ་དང་སོ་སོ་བ་མ་ཡིན་པར་གྲུབ་ བ་དག་ལ་ནི་ལྡན་པ་དང་འདུ་བའི་འབྲེལ་པ་དག་གོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྟན་བཅོས་ཀྱི་ཡང་རྣམ་པར་གཞག་པ་ཡིན་ནོ། །དེའི་ཕྱིར་རང་ཡོད་པ་ཙམ་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་དེའི་ཡུལ་ལ་གནས་པ་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ། 2-1143 དེ་དང་འབྲེལ་པ་ཉིད་འདི་ནི་གཏན་ཚིགས་ཡིན་ནོ། །གལ་ཏེ་རང་གི་རྟེན་ལ་ཁྱབ་པར་སྨྲ་བས་ཀྱང་དེའི་ཡུལ་ལ་གནས་པར་འདོད་པ་ཉིད་མ་ཡིན་ནམ། དེའི་ཕྱིར་མི་འདོད་པ་ཅི་ཡོད་ ཅེ་ན། བྱ་བ་མེད་པ་གཅིག་དང་འབྲེལ་པ་ཅན་སྔོན་དེ་ན་མེད་པ་ན། ཡུལ་གཞན་དུ་སྔ་ན་མེད་པ་ནི་གསལ་བ་སྐྱེས་པ་ན་དེ་དང་འབྲེལ་པར་མི་རུང་བ་དེའི་ཕྱིར། ཡུལ་ ཐ་དད་པ་དག་དང་ཅིག་ཅར་འབྲེལ་བ་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་ཁྱབ་པ་མ་ཡིན་པར་མི་འགྲུབ་བོ། །དེས་ན་གཅིག་དང་འབྲེལ་པ་གཅིག་གིས་ཡུལ་གཞན་དུ་མ་སོང་བར་དེའི་ཡུལ་ཅན་མ་ཡིན་ པ་སྔ་མ་ནི་མེད་པ་དག་དང་མངོན་པར་འབྲེལ་བ་ནི་དེའི་བར་ཁྱབ་པ་མེད་ན་མེད་པ་ཡིན་ཏེ། བུམ་པ་ལ་སོགས་པ་དག་དང་ཉི་མ་ལ་སོགས་པ་བཞིན་ནོ། །སྦྱོར་བ་གཉིས་ པ་ཡང་སྤྱི་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་སོང་བ་མ་ཡིན་ཏེ། དམིགས་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་ལས་གསལ་བའི་བར་དག་ཏུ་དམིགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །དམིགས་པའི་མཚན་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་ནི་མངོན་པར་གསལ་ བ་སྟེ། ཐ་དད་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་གཅིག་ལ་གསལ་བས་ཐམས་ཅད་གསལ་བའི་ཕྱིར། མི་གསལ་བའི་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བའོ། །མཆོད་པ་དང་། ཐག་རིང་པོར་གནས་པ་མ་ཡིན་པ་དང་། བལྟར་རུང་བའི་བདག་ཉིད་དང་། 2-1144 རང་གི་རྟེན་དང་དབང་པོ་འབྲེལ་པ་དང་། རྟེན་དང་འདུ་བ་མེད་པའི་རང་བཞིན་དང་བྲལ་བ་ཡང་ཐ་དད་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །ཡུལ་མཚུངས་པའི་རྟེན་དབང་པོ་དང་སྦྱོར་བ་ལ་ བལྟོས་པ་ཡིན་ན་ནི་རྟེན་དང་ཡུལ་མཚུངས་པ་དང་། མཚུངས་པ་མ་

【現代漢語翻譯】導師是爲了惡魔的緣故。 2-1142 事物如其所是地存在，對於本體、結果和不可見者來說是不可能的。對此的例子是：共相是普遍存在的，因為它與存在於所有地方的事物相關聯，並且同時顯現關聯，就像虛空一樣。這與僅僅是相關聯的自性以及隨後關聯的自性存在於其境域中有關。如果某物不存在於某處，那麼它就不是該境域的遍及者。如果色等不存在於虛空中，但它不是遍及作為其境域的瓶子等嗎？暫且擱置與存在和聚集相關的境域和有境域的事物。可以產生清晰和不清晰顯現的識的特徵，是基於世俗境域來描述的。對於被確立為分離和不分離的事物，存在和聚集的關係是論典的另一種安排。因此，爲了證明僅僅與自身存在相關聯的事物存在於其境域中， 2-1143 與之相關聯本身就是理由。如果聲稱遍及自身所依，難道不是也意味著存在於其境域中嗎？因此，有什麼不情願的呢？如果與無作用的事物相關聯，而該事物先前不存在於彼處，那麼先前不存在於其他境域的事物，在清晰顯現產生時，不可能與之相關聯。因此，與不同境域同時相關聯，並不能證明是普遍遍及的。因此，與一物相關聯，而沒有通過一種關聯到達其他境域，那麼不是其境域的事物，先前不存在的事物，如果不是與其顯現關聯遍及，那麼就是不存在的，就像瓶子等和太陽等一樣。第二個結合也不是共相普遍存在，因為它從作為目標的特徵到清晰之間都是目標。作為目標的特徵是顯現，因為沒有差別，在一處顯現則所有處都顯現。遠離不清晰的自性。供養，不位於遠處，具有可見的自性， 2-1144 與自身所依和根相關聯，以及遠離所依和聚集的不存在自性，也是因為沒有差別。如果依賴於與相同境域的根和根相關的結合，那麼所依和境域是相同的，相同...

【English Translation】 The teacher is for the sake of demons. 2-1142 It is impossible for things to remain as they are, for the self, the result, and the non-observable. An example of this is: the universal is all-pervasive, because it is related to and simultaneously manifests connection with those that exist in all places, like space. This has to do with the nature of being merely related and the nature of residing in the domain of that which is subsequently related. That which does not exist somewhere is not the pervader of that domain. If form and so on do not exist in space, is it not the pervader of the pot and so on, which are its domain? Let us set aside for a moment which of the objects of domain and the domain-possessor are related to association and aggregation. The characteristic of consciousness that can generate appearances that are distinct and not distinct is described in reliance on the worldly domain. For those established as separate and not separate, the relations of association and aggregation are another arrangement of the treatise. Therefore, in order to prove that something that is merely related to its own existence exists in its domain, 2-1143 being related to it is itself the reason. If one claims pervasion of one's own basis, is that not also intending to exist in its domain? Therefore, what is the unwillingness? If it is related to something that is inactive, and that thing did not previously exist there, then something that did not previously exist in another domain cannot be related to it when a clear appearance arises. Therefore, being simultaneously related to different domains does not prove to be all-pervasive. Therefore, being related to one thing without going to another domain through one relation, then that which is not its domain, that which did not previously exist, if it is not manifestly related to its pervasion, then it does not exist, like pots and so on and the sun and so on. The second combination is also not that the universal is all-pervasive, because it is an object from the characteristic of being an object up to clarity. The characteristic of being an object is manifest, because there is no difference, and because it is clear in one place, it is clear in all places. It is devoid of the nature of being unclear. Offering, not being located far away, having the nature of being visible, 2-1144 being related to one's own basis and sense faculty, and being devoid of the nature of not being a basis and aggregation, is also because there is no difference. If it depends on the combination of the basis and sense faculty of the same domain, then the basis and the domain are the same, the same...

ཡིན་པའི་རང་བཞིན་ནི་ཐ་དད་མེད་པར་འགལ་ལོ། །བལྟར་རུང་བ་དང་མི་རུང་བའི་བདག་ཉིད་ལ་སོགས་པའི་འགལ་བ་ཡང་ བརྗོད་པར་བྱའོ། །དེ་བས་ན་མི་དམིགས་པ་འདི་དང་རང་བཞིན་ནི་ཕན་ཚུན་འགལ་བའི་དོན་བསྒྲུབས་པས་གཅིག་ལ་ཐེ་ཚོམ་སྐྱེད་པར་བྱེད་དོ། །བསྟན་བཅོས་བྱེད་པས་ནི་གཉིས་པོ་དག་གི་འགལ་བའི་ ཆོས་མེད་ན་མི་འབྱུང་བ་མ་མཐོང་བས། དེ་དག་མི་འགལ་བར་མཐོང་ནས་བཤད་པའི་ཕྱིར། འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་པ་ཅན་སྲིད་པ་ཡིན་ནོ། །དངོས་པོ་དང་རྗེས་སུ་འབྲེལ་པའི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་ ལ་ནི་ཇི་ལྟར་འགལ་བ་དག་གཅིག་ལ་མི་སྲིད་པ་དེ་བཞིན་དུ། དེས་ཁྱབ་པ་དག་ཀྱང་ཡིན་པའི་ཕྱིར། དེ་དག་གཅིག་ལ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དེས་ན་དེ་ལ་འགལ་བ་མི་འཁྲུལ་ པ་ཅན་མི་སྲིད་དོ། །དེ་བས་ན་འདི་ནི་ཁས་བླངས་པའི་སྟོབས་ཀྱིས་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །སློབ་དཔོན་གྱིས་ནི་ཕྱོགས་ཙམ་བསྟན་པའི་ཕྱིར། དཔེར་བརྗོད་པ་འདི་གསུངས་ཏེ། སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར་རོ། ། 2-1145 རྟག་སྟེ་གཉན་བྱ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། ཞེས་བྱ་བའོ། །འདི་ལ་ནི་ཚད་མ་ཅན་མ་ཡིན་པ་གསུམ་ཁས་བླང་བར་བྱ་བ་ཡིན་ཏེ། སྒྲའི་སྤྱི་ཉིད་ཐ་དད་པ་དང་། དབང་པོས་རྟོགས་པར་བྱ་ བ་དང་། རྟག་པ་སྟེ་དེ་ལ་ཚད་མ་འདི་ལ་འཇུག་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་བས་ན་འདི་ནི་དངོས་པོའི་སྟོབས་ཀྱིས་འོངས་པའི་བྱས་པ་ཉིད་ཀྱི་གེགས་བྱེད་མ་ཡིན་ནོ། ། བྱས་པ་ཉིད་ཀྱི་སྐབས་ སུ་ནི་ལུང་ཉེ་བར་དགོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། ལུང་ལ་བརྟེན་པ་མེད་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱིར་རོ། །གང་ན་མཉན་བྱ་དེ་ནི་རྟག་པ་ཡིན་ནོ། །ཞེས་བསྒྲུབ་བྱ་དང་འབྲེལ་པ་མི་འཁྲུལ་པ་ཡང་ མ་གྲུབ་བོ། །གཏན་ཚིགས་མཚན་ཉིད་གསུམ་ཡིན་ཕྱིར། །དཔེ་ནི་ལོགས་ཤིག་བརྗོད་བྱ་མིན། །གཏན་ཚིགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་ནི་གསུམ་བཤད་པ་དེ་ཙམ་གྱིས་དོན་རྟོགས་པས་དཔེ་ཞེས་བྱ་བ་སྒྲུབ་པའི་ཡན་ལག་ གཞན་ནི་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་འདིའི་མཚན་ཉིད་ལོགས་ཤིག་ཏུ་མ་བཤད་དེ། དེས་དོན་གོ་བའི་ཕྱིར་རོ། །གཏན་ཚིགས་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལ་ཡོད་པ་དང་། མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་ལས་ལྡོག་ པའི་ཚུལ་དུ་བྱེ་བྲག་མེད་པར་བཤད་ལ། ཡང་བྱེ་བྲག་ཏུ་ནི་འབྲས་བུ་དང་། རང་བཞིན་དག་སྐྱེ་བ་དང་། དེ་ཙམ་གྱིས་རྗེས་སུ་འབྲེལ་བར་བཤད་དོ། །དེ་ཡང་སྟོན་པར་བྱེད་པས་གང་ན་དུ་བ་ཡོད་པ་དེར་ནི་མེ་ཡོད་ལ། 2-1146 མེ་མེད་ན་ནི་གང་ན་ཡང་དུ་བ་ཡོད་པ་མ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་ཚང་བང་དང་གཞན་པ་དག་བཞིན་ནོ། །གང་བྱས་པ་དེ་ནི་མི་རྟག་པ་ཉིད་ལ་མི་རྟོག་པ་ཉིད་མེད་ན་ ནི་བྱས་པ་མི་སྲིད་དེ། དཔེར་ན་བུམ་པ་དང་ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེ་ལྟ་མ་ཡིན་ན་ནི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དང་མི་མཐུན་པའི་ཕྱོགས་དག་ལ་ཡོད་པ་ དང་མེད་པ་ཇི་སྐད་བཤད་པའི་རྣམ་པ་དག་གམ། དེའི་འབྲས་བུ་ཉིད་དུ

【現代漢語翻譯】存在的自性是無差別，這是矛盾的。對於可見與不可見的自性等矛盾也應當說明。因此，這個『不可見』與『自性』互相矛盾，會使人對其中之一產生懷疑。著作者因為沒有看到這二者沒有矛盾的法就不會產生，所以認為它們不矛盾而進行論述。不混淆矛盾的觀點是可能存在的。對於與事物相關的推論來說，正如矛盾的事物不可能存在於同一事物中一樣，被其遍及的事物也是如此。這些事物不可能存在於同一事物中，因此，對於它來說，不混淆矛盾的觀點是不可能存在的。因此，這要依靠承諾的力量才能成立。因為論師只是指出了一個方面，所以說了這個例子：『聲音是無常的，因為它是由造作而產生的。』『聲音是常的，因為它是一種鳥的名字。』這裡需要承認三種非量（pramana）：聲音的共相是不同的，可以通過感官來理解，以及是常的。因此，這個量才能成立。因此，這並不是由事物本身的力量所產生的『造作』的障礙。在『造作』的情況下，不應該引用經文，因為它不依賴於經文。『凡是可聽的，都是常的。』這種對於所立宗和關聯的不混淆也沒有成立。因為理由具有三種特徵，所以不需要單獨說明例子。僅僅說明理由的三種特徵就能理解意義，因此不需要例子這種論證的其他分支。因此，沒有單獨說明例子的特徵，因為通過它就能理解意義。理由被無差別地解釋為存在於相似的方面，並且從不相似的方面返回。並且，在差別上，解釋了果和自性產生以及僅僅是關聯。通過展示來說明，哪裡有煙，哪裡就有火。沒有火的地方，哪裡也不會有煙，例如廚房和其他地方。凡是被造作的，都是無常的，如果沒有無常，那麼被造作的就不可能存在，例如瓶子和虛空。』應當這樣展示。如果不是這樣，那麼存在於相似的方面和不存在於不相似的方面，或者作為其結果本身...

【English Translation】 The nature of existence is non-difference, which is contradictory. Contradictions such as the nature of being visible and invisible should also be stated. Therefore, this 'invisibility' and 'nature' contradict each other, causing doubt about one of them. The author, because he has not seen that these two do not arise without contradictory dharmas, thinks that they are not contradictory and argues. The view of not confusing contradictions is possible. For inferences related to things, just as contradictory things cannot exist in the same thing, so are the things pervaded by it. These things cannot exist in the same thing, therefore, for it, the view of not confusing contradictions is impossible. Therefore, this can only be established by the power of commitment. Because the teacher only pointed out one aspect, he gave this example: 'Sound is impermanent because it is produced by fabrication.' 'Sound is permanent because it is the name of a bird.' Here, three non-pramanas need to be admitted: the generality of sound is different, it can be understood by the senses, and it is permanent. Therefore, this pramana can be established. Therefore, this is not an obstacle to 'fabrication' produced by the power of things themselves. In the case of 'fabrication', scriptures should not be quoted, because it does not depend on scriptures. 'Whatever is audible is permanent.' This non-confusion of the proposition and association has not been established either. Because the reason has three characteristics, there is no need to explain the example separately. Just explaining the three characteristics of the reason can understand the meaning, so there is no need for other branches of argument such as examples. Therefore, the characteristics of the example are not explained separately, because the meaning can be understood through it. The reason is explained undifferentiatedly as existing in similar aspects and returning from dissimilar aspects. And, in the difference, the generation of cause and nature and mere association are explained. It is explained by showing that where there is smoke, there is fire. Where there is no fire, there is no smoke either, such as in the kitchen and other places. Whatever is fabricated is impermanent, and if there is no impermanence, then fabrication cannot exist, such as a pot and space.' It should be shown in this way. If it is not like this, then existing in similar aspects and not existing in dissimilar aspects, or as its result itself...

་ངེས་པ་དང་། རང་གི་ངོ་བོའི་ཁྱབ་པ་བསྟན་པར་མི་ནུས་སོ། །དོན་འདི་བསྟན་ན་ཡང་དཔེ་བསྟན་པ་ཉིད་དུ་ འགྱུར་བ་ཡིན་ཏེ། དེའི་ཚུལ་ནི་དེ་ཙམ་དུ་ཟད་པའི་ཕྱིར་རོ། །འདིས་ནི་དཔེའི་ཉེས་པ་རྣམས་ཀྱང་བསལ་བ་ཡིན་ཏེ། དཔེར་ན་སྒྲ་རྟག་སྟེ། ལུས་ཅན་མ་ཡིན་པའི་ཕྱིར། ལས་བཞིན་དང་། རྡུལ་ ཕྲ་རབ་བཞིན་དང་། བུམ་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་སོགས་པས་སྟོང་པ་ཡིན་ནོ། །འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པའི་ཡིན་ཏེ། སྨྲ་བའི་ཕྱིར་ལམ་པོ་ཆེའི་མི་ བཞིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ནི་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་ཡིན་ནོ། །རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་མེད་པ་དང་། རྗེས་སུ་འགྲོ་བར་རབ་ཏུ་མ་བསྟན་པ་ནི་དཔེར་ན། གང་སྨྲ་བ་དེ་ནི་འདོད་ཆགས་ལ་སོགས་པ་དང་ལྡན་པ་སྟེ། 2-1147 འདོད་པའི་མི་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་དང་། སྒྲ་མི་རྟག་སྟེ་བྱས་པའི་ཕྱིར། བུམ་པ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་བཞིན་དུ་རྗེས་སུ་འགྲོ་བ་ཕྱིན་ཅི་ལོག་ནི་གང་མི་རྟག་པ་ དེ་ནི་བྱས་པ་སྟེ། བུམ་པ་བཞིན་ནོ། །ཞེས་བྱ་བ་ལྟ་བུ་སྟེ། ཆོས་མཐུན་པས་ཡིན་ནོ། །ཆོས་མི་མཐུན་པས་ཀྱང་རྡུལ་ཕྲ་རབ་བཞིན་དང་། ལས་བཞིན་དང་། ནམ་མཁའ་བཞིན་ནོ་ཞེས་བྱ་བ་ ནི་བསྒྲུབ་པར་བྱ་བ་ལ་སོགས་པ་ལྡོག་པ་མེད་པའོ། །དེ་བཞིན་དུ་ལྡོག་པ་ལ་ཐེ་ཚོམ་ཟ་བ་དང་། ལྡོག་པ་རབ་ཏུ་བསྟན་པ་ལ་སོགས་པ་ཡང་བརྗོད་པར་བྱའོ། །འདི་དག་གིས་ནི་ གཏན་ཚིགས་ཀྱི་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དམ། བྱེ་བྲག་གི་མཚན་ཉིད་བསྟན་པར་མི་ནུས་ཏེ། དེའི་ཕྱིར་དོན་གྱི་གོ་བས་འདི་དག་གསལ་བར་རིག་པར་བྱའོ། །གལ་ཏེ་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་ཚུལ་ལ་མ་རིག་པར་ རང་རྒྱུད་ཉིད་དུ་དཔེ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཡན་ལག་ཡིན་ན་ནི་དེའི་ཚེ། དེ་ཡི་ཚུལ་ལ་མ་རིག་ནའང་། །མ་འབྲེལ་ཕྱིར་ན་དོན་མེད་འགྱུར། །གལ་ཏེ་དཔེས་གཏན་ཚིགས་ཀྱི་མི་འཁྲུལ་པ་ཉིད་ སྟོན་པ་མ་ཡིན་ན་བསྒྲུབ་བྱ་གྲུབ་པ་ལ་དེ་ཉེ་བར་མཁོ་བ་ཅི་ཞིག་ཡོད་དེ། འབྲེལ་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། ། གང་གིས་ན་ཉེ་བར་འཇལ་བ་ལས་སྒྲུབ་བྱེད་དུ་འགྱུར་བ་དོན་འགའ་ཞིག་དང་རྣམ་པ་འགས་འདྲ་བ་ཙམ་གྱིས་ནི། 2-1148 བདག་ཉིད་གཞན་དུ་ངེས་པ་མ་ཡིན་ནོ། །འགའ་ཞིག་དང་རྣམ་པ་འགས་མི་མཚུངས་པའི་དོན་ནི་མེད་དེ། དེས་ན་དེའི་བདག་ཉིད་ཡིན་ན་ཐམས་ཅད་ཀྱི་བདག་ཉིད་དུ་འགྱུར་ན་དེ་ལྟར་མི་ རིགས་སོ། །དེའི་ཕྱིར་དེས་ཁྱབ་པའི་ཆོས་དང་ལྡན་པ་ཉིད་ལ་དངོས་པོ་དང་། དེ་དང་ལྡན་པར་འགྱུར་བའི་ཕྱིར། འདིའི་ཁྱབ་པ་དེས་བསྟན་པར་བྱ་བ་ཡིན་ནོ། །དེས་ན་འདི་རང་རྒྱུད་པ་མ་ ཡིན་ནོ། །དེ་དང་མ་འབྲེལ་བའི་ཕྱིར། དོན་མེད་པ་ནི་དེ་ཉིད་ཀྱིས་དོན་ཡོངས་སུ་རྫོགས་པའི་ཕྱིར་རོ། །མ་ཚང་སོགས་བརྗོད་སུན་འབྱིན་ཡིན། །མ་ཚང་ཉིད་ལ་སོགས་པ་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པའི་ཉེས་ པ་སྔར་བཤད་པ་ག

【現代漢語翻譯】不能確定，也不能顯示其自身性質的普遍性。即使解釋了這一點，它仍然只是一個例子，因為它的本質僅限於此。這消除了例子的所有缺點。例如，『聲音是常駐的，因為它不是有形的，就像業力、微塵和瓶子一樣。』這樣的說法是空洞的，因為它缺乏需要證明的東西。『因為它能說話，所以它具有慾望等，就像一個旅行者。』這樣的說法是令人懷疑的。沒有後續或沒有充分展示後續的例子有：『凡是能說話的，都具有慾望等，就像一個有慾望的人。』以及『聲音是無常的，因為它是由製造的，就像一個瓶子。』同樣，反向的後續是『凡是無常的，都是由製造的，就像一個瓶子。』這是因為它們在共同屬性上一致。由於非共同屬性，例如『就像微塵、業力和天空一樣』，這些說法沒有扭轉需要證明的東西。同樣，對於懷疑扭轉和充分展示扭轉等情況也應該說明。這些都不能顯示論證的一般特徵或特定特徵。因此，應該通過理解其含義來清楚地理解這些。如果對論證的方式不瞭解，而僅僅依靠自續來建立例子作為論證的一部分，那麼，即使不瞭解它的方式，由於沒有關聯，它也會變得毫無意義。如果例子不能顯示論證的正確性，那麼在要證明的事情已經確立時，它有什麼用處呢？因為它沒有關聯。通過近似測量而成為證明的原因，僅僅因為在某些方面與某些事物相似，並不能確定其自身的獨特性。沒有什麼事物在某些方面是不相似的。因此，如果它是其自身的本質，那麼它將成為一切事物的本質，這是不合理的。因此，具有普遍屬性的事物，以及將具有該屬性的事物，應該通過該屬性來顯示這種普遍性。因此，這不是自續的，因為它與它無關。沒有意義是因為它本身就完成了意義。不完整等是反駁的理由。不完整等是先前解釋過的建立的缺陷。

【English Translation】 It cannot ascertain, nor can it show the pervasiveness of its own nature. Even if this is explained, it still becomes merely an example, because its essence is limited to just that. This eliminates all the faults of examples. For example, 'Sound is permanent because it is not corporeal, like karma, atoms, and a pot.' Such statements are empty because they lack what needs to be proven. 'Because it speaks, it possesses desire, etc., like a traveler.' Such statements are doubtful. Examples with no following or not well-demonstrated following are: 'Whatever speaks possesses desire, etc., like a person with desire,' and 'Sound is impermanent because it is made, like a pot.' Similarly, the reversed following is 'Whatever is impermanent is made, like a pot.' This is because they agree in common properties. Due to non-common properties, such as 'like atoms, karma, and space,' these statements do not reverse what needs to be proven. Similarly, one should also state about doubting reversal and fully demonstrating reversal, etc. These cannot show the general characteristic or specific characteristic of reasoning. Therefore, these should be clearly understood by understanding their meaning. If one does not understand the manner of reasoning and merely relies on self-nature to establish an example as part of the argument, then, even if one does not understand its manner, it becomes meaningless because it is unrelated. If the example does not show the non-erroneousness of the reasoning, then what need is there for it when what is to be proven is already established? Because it is unrelated. By what, then, does that which becomes a means of proof from approximate measurement, merely by being similar in some ways to some things, not ascertain its own otherness? There is no thing that is dissimilar in some ways. Therefore, if it is its own nature, then it would become the nature of all things, which is unreasonable. Therefore, the thing that possesses the pervasive property, and that which will possess it, should have this pervasion shown by it. Therefore, this is not self-nature, because it is unrelated to it. Meaningless because the meaning is completed by itself. Incomplete, etc., are reasons for refutation. Incomplete, etc., are the faults of establishment previously explained.

ང་ཡིན་པ་དེ་དག་བརྗོད་པ་ནི་སུན་འབྱིན་པ་སྟེ། དེས་ཕ་རོལ་པོའི་འདོད་པའི་དོན་གྲུབ་པའི་གེགས་བྱེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་སྐྱོན་མ་བརྗོད་ཀྱང་དོན་ཉིད་ནུས་པ་ མེད་པས་འགྲུབ་པར་མི་འགྱུར་བ་མ་ཡིན་ནམ་ཞེ་ན། དེ་ནི་དེ་ལྟར་ཡིན་མོད་ཀྱི། འོན་ཀྱང་དོན་རྣམས་ཀྱི་གྲུབ་པ་དང་མ་གྲུབ་པ་བསྒྲུབ་པ་དང་། སུན་འབྱིན་པ་དག་གིས་བྱེད་པ་ ནི་མ་ཡིན་ཏེ། དེ་དག་ནི་ཐམས་ཅད་དུ་དེའི་རང་བཞིན་ཉིད་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །འོ་ན་ཅི་ཞེ་ན། སྐྱེས་བུའི་ནུས་པ་བསྒྲུབ་པ་ཡིན་ནོ། །དེ་ནི་ཚིག་མེད་པར་མི་འགྲུབ་པའི་ཕྱིར། 2-1149 དེ་ལྟ་བུ་ཉིད་དུ་གྱུར་པ་དེ་རྣམ་པར་འཇོག་པ་ན། དེའི་བྱེད་པ་པོར་བརྗོད་དོ། །གལ་ཏེ་ཉེས་པ་བརྗོད་པ་ན་ཡང་མ་ཚང་བ་མེད་པ་ལ་སོགས་པའི་ཚིག་གིས་ཀྱང་ལན་བཏབ་ པ་དེ་ནི་འདོད་པའི་གེགས་མ་ཡིན་པས། སུན་འབྱིན་པར་མི་འགྱུར་རོ་ཞེ་ན། མ་ཡིན་ཏེ། དེ་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་གཞན་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །གལ་ཏེ་ངག་མ་རྫོགས་པ་ཉིད་ཀྱི་ཕྱོགས་ སྔ་མ་སྨྲས་པ་ལྟོས་པ་དང་བཅས་པ་ཡིན་ན། སུན་འབྱིན་པའི་སྐབས་མ་ཡིན་ནོ། །རྫོགས་པ་ན་དེ་ལ་སྐྱོན་རྗོད་པར་བྱེད་པ་ནི་སྒྲུབ་པར་བྱེད་པ་དེ་སུན་འབྱིན་པར་བྱེད་པ་ཉིད་ དོ། །དེར་སྣང་བ་ནི་ལྟག་ཆོད་དོ། །སུན་འབྱིན་པར་སྣང་བ་ནི་ལྟག་ཆོད་དོ། །ལོག་པའི་ལན་ལ་མཐའ་མེད་ཕྱིར། །དེ་དག་འདིར་ནི་སྤྲོ་བྱ་མིན། །ལན་ལོག་པ་ནི་ལྟག་ཆོད་ཡིན་ལ། དེ་ དག་ནི་མཐའ་མེད་དེ། ཚུལ་བཞིན་མ་ཡིན་པའི་རྣམ་པར་རྟོག་པ་རྣམས་གནས་པ་མེད་པའི་ཕྱིར་རོ། །དཔེར་ན་བདག་མེད་དོ་ཞེས་བྱ་བ་ནི། དམ་བཅས་པ་དང་འགལ་བ་ཞེས་བྱ་བ་དམ་ བཅའ་བའི་སྐྱོན་ཡིན་ཏེ། དོན་ལ་སྐུར་པ་འདེབས་པ་ན་སྒྲ་སྦྱོར་མི་སྲིད་པའི་ཕྱིར། སྦྱོར་བས་ནི་དོན་ཉེ་བར་འཇོག་པ་ཡིན་ལ། སྐུར་པ་ཡང་ཡིན་པའི་ཕྱིར་དམ་བཅས་པའི་ཚིག་དག་འགལ་བས། 2-1150 དམ་བཅས་པའི་སྐྱོན་ཡིན་ནོ་ཞེས་བརྗོད་པ་དང་། དཔེར་ན་རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་སྒྲ་ནི་མི་རྟག་སྟེ། རྩོལ་བ་ལས་བྱུང་བའི་ཕྱིར། ཞེས་བྱ་བ་ནི་དམ་བཅའི་དོན་གྱི་ཕྱོགས་གཅིག་ཡིན་ཏེ། ཆོས་ཅན་གྱི་ཁྱད་པར་ཉིད་དུ་ཉེ་བར་བཀོད་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་ཟེར་བ་ལྟ་བུའོ། །དེ་ལྟ་བུ་ལ་སོགས་རྣམས་ནི། ཇི་སྐད་བརྗོད་པའི་མཚན་ཉིད་ཀྱི་ལྟག་ཆོད་ཀྱི་ནང་དུ་འདུ་བ་མ་ ཡིན་ནོ། །སུན་འབྱིན་པ་ཡང་མ་ཡིན་ཏེ། སྒྲའི་དོན་ལ་མི་བསྙོན་པར་རང་གི་མཚན་ཉིད་འགོག་པའི་ཕྱིར་དང་། བསྒྲུབ་བྱའི་ཆོས་ཅན་ལས་ཕྱི་རོལ་ཏུ་གྱུར་པ་ཡིན་པའི་ཕྱིར་རོ། །ཞེས་བཤད་ཟིན་ ཏོ། །གལ་ཏེ་དེ་དག་ཀྱང་ཆ་འགས་འདི་དག་ཉིད་ཀྱི་ནང་དུ་འདུའོ་ཞེ་ན། འདི་དག་ཀྱང་ཕན་ཚུན་དེ་ལྟར་ཐལ་བར་འགྱུར་རོ། །དེའི་ཕྱིར་སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་གཅིག་ཉིད་ཅུང་ཟད་བརྗོད་པར་བྱ་ བ་ཡིན་ཏེ། ཁྱད་པར་ཡིན་ན་

【現代漢語翻譯】駁斥他人的觀點是爲了阻礙他人實現其目標。如果即使不指出錯誤，事情本身也無法實現，那又該如何呢？確實如此，但事物的實現與否並非由辯論者或反駁者決定，因為這些都是事物固有的性質。那麼，是什麼決定了呢？是人的能力。因為沒有語言，人的能力就無法實現。當這種狀態被確定時，它就被稱為行動者。即使在指出錯誤時，用諸如『沒有遺漏』等詞語來回應，也不會阻礙目標的實現，因此不能算是反駁。並非如此，因為那是另一種論證方式。如果僅僅因為言語不完整就認為先前的陳述是相關的，那麼就不是反駁的情況。當言語完整時，指出其中的錯誤，那麼這種論證就變成了反駁。顯而易見的是，這是背離主題的。表面上的反駁也是背離主題的。因為錯誤的回答是無窮無盡的，所以在此不贅述。錯誤的回答是背離主題的，而且是無窮無盡的，因為不合邏輯的思維方式是無止境的。例如，『無我』（藏文：བདག་མེད་，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：無我）被稱為與承諾相悖，這是承諾的錯誤，因為在否認事物時，不可能進行語言表達。語言表達是爲了接近事物，但由於存在否認，承諾的措辭是矛盾的，因此被稱為承諾的錯誤。例如，『努力產生的聲音是無常的，因為它是由努力產生的』，這只是承諾的一部分，因為它接近了主語的特徵。諸如此類的例子並不屬於上述定義的範疇，也不是反駁，因為它們不否認聲音的含義，而是否定其自身的特徵，並且與要證明的主題無關。以上已經解釋完畢。如果說這些也包含在某些部分中，那麼這些部分也會相互重疊。因此，有必要簡要地說明一個共同的定義，如果存在差異...

【English Translation】 To refute someone's statement is to hinder them from achieving their desired goal. If even without pointing out the fault, the matter itself cannot be accomplished, then what? It is indeed so, but the accomplishment or non-accomplishment of matters is not done by those who argue or refute, because these are all its own nature. Then what is it? It is the accomplishment of a person's ability. Because without words, it cannot be accomplished. When that which has become such is established, it is called the agent. If even when stating a fault, the reply is given with words such as 'there is nothing incomplete,' it is not an obstacle to the desired, so it does not become a refutation. It is not so, because that is another means of proof. If the prior statement itself is incomplete, it is dependent, then it is not an occasion for refutation. When it is complete, stating the fault in it, then that which proves becomes that which refutes. What appears there is a digression. What appears to be a refutation is a digression. Because there is no end to wrong answers, these are not to be elaborated on here. A wrong answer is a digression, and these are endless, because non-conforming modes of thought are without a basis. For example, 'no self' (藏文：བདག་མེད་，梵文天城體：अनात्म，梵文羅馬擬音：anātma，漢語字面意思：no self) is said to be contradictory to the commitment, which is a fault of the commitment, because when denying the meaning, a verbal expression is impossible. By expression, the meaning is brought near, and because it is also a denial, the words of the commitment are contradictory, so it is said to be a fault of the commitment. For example, 'sound produced by effort is impermanent, because it is produced by effort,' is one aspect of the meaning of the commitment, because it closely presents the characteristic of the subject. Such examples and others are not included within the digressions of the definition as stated. Nor is it a refutation, because it does not dispute the meaning of sound, but negates its own characteristic, and because it is external to the subject to be proven. This has been explained. If those too are included within these in some parts, then these too will overlap each other. Therefore, it is necessary to briefly state a single general definition, if there is a difference...

ནང་དུ་མི་འདུ་བའི་ཕྱིར་རོ། །སྤྱིའི་མཚན་ཉིད་དེ་ནི་སུན་འབྱིན་པར་སྣང་བ་ནི་ལྟག་ཆོད་དོ། །ཞེས་བརྗོད་ཟིན་པ་ཉིད་དོ། །དེ་ནི་སྒྲུབ་པ་དང་སུན་ འབྱིན་པའི་མཚན་ཉིད་ཤེས་པ་ཉིད་ལས་འགྱུར་ཏེ། ཡུལ་མ་ཡིན་པ་ལ་མི་འཇུག་པའི་ཕྱིར་དང་། རྟོགས་པའི་གེགས་མ་ཡིན་པ་དང་། གེགས་ཀྱི་མཚན་ཉིད་དང་མི་ལྡན་པའི་ཕྱིར། ལན་ལྟར་སྣང་བ་བདེ་བླག་ཏུ་ཤེས་སོ། ། 2-1151 རབ་ཏུ་དབྱེ་བ་ནི་བསྟན་པར་མི་ནུས་པའི་ཕྱིར་མ་བསྟན་ཏོ། །དོན་ཡོད་ལུགས་གཟིགས་མདོ་དོན་འདི་རིགས་ཤེས། །ལུང་ཡང་དོར་ནས་ངས་བཤད་ངེས་པར་ནི། །རྣམ་དག་ཐུགས་དེའི་དགོངས་པའང་འདི་ཉིད་ དེ། །མི་གསལ་བློ་ཅན་སྐྱེ་བོས་རྟོགས་མ་ཡིན། །གཞན་གྱི་དོན་གྱི་རྗེས་སུ་དཔག་པ་སྟེ། ལེའུ་གསུམ་པའོ།། ༈ །།ཚད་མ་རྣམ་པར་ངེས་པ་ཞེས་བྱ་བ། ཡུལ་ལྷོ་ཕྱོགས་ཀྱི་རྒྱུད་དུ་བྱུང་བ། གཞུང་ལུགས་ངན་པ་ཐམས་ཅད་ཆེས་ཤིན་ཏུ་འཁྲུལ་པར་འཇུག་པ། སྙན་པའི་གྲགས་པས་སའི་སྟེང་མ་ལུས་པར་ཁྱབ་པ། འགྲན་ཟླ་མེད་པའི་མཁས་པ་ཆེན་པོ། དཔལ་ཆོས་ཀྱི་གྲགས་པས་མཛད་པས་རྫོགས་ སོ། །རྒྱ་གར་གྱི་ཁ་ཆེའི་པཎྜི་ཏ་གཞན་ལ་ཕན་པ་བཟང་པོ་ལ་སོགས་པ་དང་། ལོ་ཙཱ་བ་བློ་ལྡན་ཤེས་རབ་ཀྱིས། ཁ་ཆེའི་གྲོང་ཁྱེར་དཔེ་མེད་དུ་བསྒྱུར་པའོ།།

【現代漢語翻譯】因為它們不包含在內。一般的特徵是反駁似乎是有效的。正如已經說過的。這來自於瞭解論證和反駁的特徵，因為它不適用于非對象，並且不是理解的障礙，並且不具備障礙的特徵。因此，可以很容易地理解似是而非的答案。由於無法展示，因此沒有展示詳細的分類。理解有意義的邏輯，理解這類要點。即使放棄經文，我也一定會解釋。純凈的心意的意圖也是這個。不清晰的頭腦的人無法理解。這是爲了他人的利益而進行的推論。第三章結束。༈ །།《量決定論》完成，它起源於南方地區。所有不良的哲學體系都極度混亂。美妙的名聲傳遍了整個地球。無與倫比的大智者，由吉祥的法稱（Dharmakirti）（含義： धर्मकीर्ति，梵文天城體，dharmakīrti，持法名者）所著完成。由印度的克什米爾班智達，有益的他人等，以及譯師智賢慧（Blo-ldan shes-rab）在克什米爾的無與倫比的城市中翻譯。

【English Translation】 Because they are not included within. The general characteristic is that refutation appears to be valid. As has already been stated. This arises from knowing the characteristics of argument and refutation, because it does not apply to non-objects, and is not an obstacle to understanding, and does not possess the characteristics of an obstacle. Therefore, seemingly valid answers are easily understood. Detailed classifications were not shown because they could not be demonstrated. Understand the meaningful logic, understand this kind of point. Even abandoning the scriptures, I will definitely explain. The intention of the pure mind is also this. People with unclear minds cannot understand. This is inference for the benefit of others. Chapter Three ends. ༈ །། The 'Determination of Valid Cognition' is completed, which originated in the southern region. All bad philosophical systems are extremely confusing. The wonderful reputation spread throughout the entire earth. The unparalleled great scholar, completed by the auspicious Dharmakirti (含義： धर्मकीर्ति，梵文天城體，dharmakīrti，Holder of Dharma's Fame). Translated by the Indian Kashmiri Pandit, Beneficial to Others, etc., and the translator Blo-ldan shes-rab in the unparalleled city of Kashmir.